Professional Documents
Culture Documents
Petsa:
G9 - Sampaguita
Alamat ng Atis
Takdang-aralin sa Filipino 9
Noong unang panahon may isang maliit na bayan na malayo sa syudad ay may
iilan na pamilya ang nakatira. Masaya at masaganang na naninirahan ang mga tao
dito nagtutulungan at nagbibigayan din sila, kung tutousin perpekto ang bayang ito.
Kabilang na dito ang pamilya ni mang Pedro at aling Rosa at ang nag-iisa nilang
anak na si Ana na 9 taong gulang. Buwan ngayon ng pag-aani kaya si mang Pedro at
ang iba pang mga kalakihan ay nagtungo sa bukod para anihin ang mga pananim
nila. Tuwang tuwa ang mga tao dahil magaganda ang kanilang ani.
Nakasanayan na ng mga tao ang iimbak ang mga ani nila sa bahay imbakan na
nakatayo malapit sa palayan ng bayan nila, naguuwi lang sila ng konti sa bahay nila
upang merong mapagsaluhan. Sina aling Rosa naman at Ana ay nag tungo sa ilog
upang maglaba, masasabi mong malinis ang ilog dahil makikita mo ang malilinis na
bato sa ilalim ng tubig makikita mo din ang ibat-ibang uri ng isda,
hipon katang atbp. Habang nglalaba si aling Rosa at iba pang may-bahay ay
masayang nalalaro at naliligo ang mga bata.
Agad naman na ngpunta si Aling Edna sa bahay nila na daladala ang parte nila
sa napaghatian na gulay at bigas. Ngunit na pansin ni Aling Rosa na wala si Ana,
tinanong nya sa babaeng kaharap nya kung nasan si Ana ngunit hindi daw nya
kasama ang bata papunta dito dahil nagpaalam ang bata na may pupuntahan.
Ilang oras na ang nakalipas ngunit hindi pa nauwi ang batang si Ana, nagpatulong na
si Aling Rosa sa mga kapit-bahay na hanapin si Ana.
Nagugutom na din ang mga tao sa lugar nila at ang dating mapagbigay na mga
tao ay nag-aagawan na.
Isang araw ay umuwi si Ana sa kanyang magulang nya. Kitang-kita sa muka ng ina
ang pagtataka dahil may dalang basket na puno ng mga gulay at prutas. Agad na
kumalat ang balita na may dala si Ana na pagkain, kaya sumugod sila sa bahay ni
Aling Rosa. Kahit hindi alam ni aling Rosa kung san nakuha ni Ana ang mga pagkain ay
binahagian pa rin nya ang mga taong nagkakagulo sa labas ng bahay nila para
magbigyan ng pagkain.
Sinugod ng mga tao ang kweba at kinuha ang mga pagkain na nasa loob,
paglabas nila ng kweba ay may narinig sialng malakas ng iyak na babae at unti-unting
nagiba ang kweba.
Narinig ni Ana ang malakas na pagiyak alam nya kung saan nang galing ang
tinig na yun kaya nag madali syang tumongo sa kweba. Sinundan naman sya ng mga
magulang niya.
Lumapit ang mga tao kay Ana at humingi ng tawad sa kanya sa pagiging
marahas ng mga ito.
Pinatawad din man ni Ana ang mga ito. Agad na nagliwanag ang kangitan at
may sumibol na punong-kahoy sa ibabaw ng nagibang kweba.
"Ang Punong-kahoy na ito ay tatawagin nating ATIN sapagkat ito ay sa ating lahat!"
wika ni Ana.