Table of Contents

பாயிரம் .......................................................... 3
கடவுள் வணக்கம் ....................................... 4
அவவயடக்கம் ............................................. 7
ஆற்றுப் படலம் ......................................... 14
நாட்டுப் படலம் ......................................... 29
நகரப் படலம் .............................................. 67
அரசியற் படலம் ...................................... 114
திரு அவதாரப் படலம் ........................... 121
வகயவடப் படலம்.................................. 201
தாடவக வவதப்படலம் ......................... 218
வவள்விப்படலம் ..................................... 251
அகலிவகப் படலம் ................................ 285
மிதிவலக் காட்சிப் படலம்.................... 307
குலமுவை கிவைத்து படலம் ................ 400
கார்முகப் படலம்..................................... 421
எழுச்சிப் படலம் ..................................... 460
சந்திரசயிலப் படலம் .............................. 504
வவரக் காட்சிப் படலம் ......................... 524
பூக் ககாய் படலம் ................................... 552
நீர்விவையாட்டுப் படலம் ..................... 584
உண்டாட்டுப் படலம் ............................. 606
எதிர்ககாள் படலம்................................. 644
உலாவியற் படலம் .................................. 668
வகாலம் காண் படலம் ............................ 702
கடிமணப் படலம் .................................... 737
பரசுராமப் படலம் ................................... 803
 பாயிரம்

பபாதுப்பாயிரம். தற்சிறப்புப் பாயிரம் என்ற இரண்டு வகையினுள் ‘உலைம்

யாகவயும்’ என்பது முதலான பாடல்ைள் தற்சிறப்புப் பாயிரம் எனப்படும். ‘பதய்வ
வணக்ைமும் பெயப்படு பபாருளும். எய்த உகரப்பது தற்சிறப் பாகும்’ என்பது
தற்சிறப்புப் பாயிர விளக்ைம்.

தாம் மேற்பைாண்ட முயற்சி இனிது நிகறமவற மவண்டும் என்று ைருதுகின்ற

ைவிஞர் ைடவுள் வாழ்த்துடன் பதாடங்குதல் ேரபு. வாழ்த்தும் வணக்ைமும் என
இருவகைப்படும் ைடவுள் வாழ்த்து. இங்மை ெரண் புகுவகத முடிபாைக் கூறுவதால்
இது வணக்ைத்தின்பாற் படுவதாகிறது.
 ைடவுள் வணக்ைம்
ைலிவிருத்தம்
1. உலகம் யாவவயும் தாம் உைவாக்கலும்.
நிவலகபறுத்தலும். நீக்கலும். நீங்கலா
அலகு இலா விவையாட்டு உவடயார்-அவர்
தவலவர்; அன்னவர்க்வக சரண் நாங்கவை.

உலகம் யாவவயும் -எல்லா உலைங்ைகளயும்; தம் உை ஆக்கலும் -தாம் தம்

ெங்ைற்பத்தால் பகடத்தகலயும்; நிவல கபறுத்தலும் - நிகலத்திருக்குோறு
ைாப்பகதயும்; நீக்கலும் -அழித்தகலயும்; நீங்கலா. அலகு இலா விவையாட்டு
உவரயார் - என்றும் முடிவுறாததும் அளவற்றதுோகிய விகளயாட்டாை
உகடயவராகிய; அவர் தவலவர் - அவமர தகலவ ராவார்; அன்னவர்க்வக நாங்கள்
சரண் - அப்படிப்பட்ட பரேனுக்மை நாங்ைள் அகடக்ைலம்.
ேங்ைலச் பொல்பலாடு பதாடங்ைமவண்டும் என்பது ேரபு; அம்ேரபின்படி
‘உலைம்’ என்ற ேங்ைலச் பொல் ைவிச்ெக்ைரவர்த்தியின் வாக்கில் முதலாை எழுகிறது.
உலைம் என்பது நிகலயியற் பபாருள். இயங்கியற் பபாருள் (ெர. அரெம்) எனவும்
உயர்திகண. அஃறிகண எனவும். உயிர்ப்பபாருள். உயிரில் பபாருள் எனவும்
பலவாறு குறிக்ைப்படுகின்ற யாவற்கறயும் உள்ளடக்கியது. தாம் உள ஆக்ைல்:
தன்கனப் பகடப்பர். பிறர் இல்லாப் பரம்பபாருள் தன் ெங்ைற்பத்தால் பகடத்தல்.
‘உள ஆக்ைல்’; இல்லாதகதப் பகடத்தல் அன்று; நுண்பபாருகளப் பருப்
பபாருளாக்குதல் என்று கூறுவர். ‘இல்லது மதான்றாது’ என்பது தத்துவம்.

பகடத்தல். ைாத்தல். அழித்தல் ஆகிய மூவகை அருந்பதாழில் பரேனுக்கு

மிை மிை எளிது என்பகத ‘விகளயாட்டு’ என்ற பொல்லாட்சி குறிக்கிறது. ‘ைாத்தும்
பகடத்தும் ைரந்தும் விகளயாடி’ என முத்பதாழிகல இகறவன் விகளயாட்டாை
ோணிக்ைவாெைர் குறித்தது ைாண்ை. (திருபவம்பாகவ 12). இகறவனின்
இவ்விகளயாட்டுத் திறத்கத

துன்பமும் இன்பமும் ஆகிய கசய்விவனயாய்

உலகங்களுமாய்
இன்பம்இல் கவம்நாடு ஆக்கி. இனியநல்
வான் சுவர்க்கங்களுமாய்.
மன்பல உயிர்களும் ஆகிப் பலபல
மாய் மயக்குகைால்
இன்புறும் இவ்விவையாட்டு உவடயாவனப்
கபற்று ஏதும் அல்லல் இலவன.
 என்ற நம்ோழ்வார் திருவாக்ைால் (3. 10. 7) உணரலாம். விகளயாட்டுகடய
பபருோகனப் பபற்றகேயால் ஏதும் அல்லல் இல்கல என்பதனால் ைவிச்
ெக்ைரவர்த்தி ‘அத்தகலவருக்மை ெரண் நாங்ைமள’ என்கிறார்.
நீங்ைலா அலகிலா என்ற பபயபரச்ெங்ைள் விகளயாட்டு என்ற பபயர்க்கு
விளக்ை அகடைளாயின.

அன்னவர்க்மை ஏைாரம் பிரிநிகல யாயும் மதாற்றோைவும் பைாள்ளத்தக்ைது.

ைம்பர் கவணவ ெேயத்தர் என்பகத நிறுவுவதற்கு எண்ணற்ற அைச்ொன்றுைள்

உண்டு. ‘இயங்கு பல்லுயிர்க்கு ஓர் உயிர்’ என நின்ற இராேன் ) என்ற பதாடகர ஒரு
ொன்றாைக் பைாள்ளலாம். அமயாத்தியா ைாண்டம். சுந்தர ைாண்டம் ஆகியவற்றின்
ைடவுள் வாழ்த்துச் பெய்யுள்ைளில் இராே பிராகனமய பரம்பபாருளாைக்
ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி ைாட்டுவது பதளிவு. தேக்குரிய வழிபடு ைடவுளாை பவளிப்பகடச்
பொற்ைளால் இராேபிராகன / திருோகல குறிப்பிடத் தயங்ைாதவர் ைம்பர். அவர்
ைாப்பியத் பதாடக்ைத்தில் பாடும் ைடவுள் வாழ்த்தில் பபாதுகே மபணுகிறார்
என்பகத ேனங்பைாள்ளல் நலம். வலிந்து பபாருள் பைாள்வது என உறுதி பெய்து
பைாண்டால் முதல் மூன்று பாடல்ைளுக்கும் கவணவச் ொர்பான உகர வகுத்தல்
கூடும். ைம்பர் எண்ணியிருந்தால் பபாதுகேச் பொல்லால் குறிக்ைாேல்
பவளிப்பகடயாைமவ திருோல் சீர் பாடியிருப்பாமர. ஏன் அவ்வாறு பெய்யவில்கல
எனச் ொன்மறார் சிந்திக்ைமவண்டும். ைம்பரின் ைடவுட் பைாள்கை பற்றி மிை விரிவாை
ஆராய்வதற்கு இங்மை இடமில்கல; எனினும். பரம்பபாருள் பபாதுவில் நின்று
விகளயாடுபவர் என்பகத ஏற்கும் கவணவர் அவர் என்று சுருங்ைச் சுட்டி
அகேமவாம்.

‘ெரண் நாங்ைமள’ என்ற பதாடர் இராோயணத்கதச் ெரணாைதி ொத்திரம் என்று

குறிக்கும் ேரகப நிகனவூட்டுகிறது.

2. சிற்குணத்தர் கதரிவு அரு நல் நிவல

எற்கு உணர்த்த அரிது; எண்ணிய மூன்ைனுள்
முற் குணத்தவவர முதவலார் அவர்
நற்குணக் கடல் ஆடுதல் நன்றுஅவரா.

சிற்குணத்தர் - பேய்யறிவினராகிய ைடவுளின்; கதரிவு அரு நல் நிவல -பதரிந்து

பைாள்ளுதற்கு அரிய நல்ல தன்கே; எற்கு உணர்த்த அரிது - என்னால்
எடுத்துகரத்து உணர்த் தல் அரியதாகும். (ஆயினும்); எண்ணிய மூன்ைனுள் -
ொன்மறார்ைளால் எண்ணப்பட்ட ெத்துவம். இராஜெம். தாேெம் என்ற மூன்று
குணங்ைளில்; முற்குணத்தவவர முதவலார் - முதலில் பொல்லப்பட்ட தத்துவ குணம்
பைாண்டவமர மேமலாராவார்; அவர் நற்குணக் கடல் - அம்மேமலாரின்
நற்குணோகிய ைடலிமல; ஆடுதல் நன்று - மூழ்கித் திகளத்தல் நல்லது.
 ைடவுள் வாழ்த்துப் பகுதியில் ெத்துவ குணமுகடயவர் பற்றிப் மபசுவது ஏன்
என்று எண்ணிப் பார்க்ைத் தூண்டுகிறது. இப்பாடல் ‘சிற்குணத்தர் அறிமவ
வடிவான / பூரண ஞானோகிய பரம்பபாருள். அப் பரம்பபாருகள உணர்த்துதல்
அரிது என்கிறார். முதலில். அடுத்து. முற்குணோகிய ெத்துவ குணம் பைாண்மடாரின்
குணக்ைடலில் ஆடுதல் நன்று என்கிறார். இவ்விரு ைருத்துக்ைளுக்கும் இகடமயயுள்ள
பதாடர்பிகன உய்த்துணர மவண்டும். பிரைலாதன். அனுேன். வீடணன் மபான்ற
ெத்துவ குணமுகடயாரின் பபருகேைள் இக்ைாப்பியத்துள்
விரித்துகரக்ைப்படுகின்றன - அதாவது அன்னாரின் நற்குணக் ைடலில்
ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி ஆடித் திகளக்கிறார். அவ் வழியில் பரம்பபாருளின்
இயல்பிகன. அவதாரோை எழுந்தருளிய பைவானின் இயல்பிகன உணர்த்த
முயல்கிறார். பாைவதர்ைள் வழியாை பைவாகன உணர்ந்து உணர்த்தும் முயற்சி இது.
எனமவ இச் பெய்யுளும் ைடவுள் வணக்ைப் பகுதியில் இடம் பபறுகிறது. ெத்தும்
சித்துோய்ப் பபாழியும் பரத்கத. ெத்துவ குணத்தர் வாயிலாை உணர்ந்து ஆனந்தம்
அகடயலாகும் என ெச்சிதானந்த நிகலகய இச்பெய்யுள் விளக்குகிறது.
‘சிற்குணத்தர்’ என்று பரம்பபாருகளக் குறித்த ைவிச் ெக்ைரவர்த்தி. ‘குணங்ைளால்
உயர்ந்த வள்ளல்’ என்று (479) இராேபிராகனக் ைவிக் கூற்றாைக் குறிப்பது
ஒப்பிட்டுணரத் தக்ைது.
குணக்ைடல் - உருவைம். அமரா - அகெ.

3. ஆதி. அந்தம். அரிஎன. யாவவயும்

ஓதினார். அலகு இல்லன. உள்ைன.
வவதம் என்பன - கமய்ந் கநறி நன்வமயன்
பாதம் அல்லது பற்றிலர் - பற்று இலார்.

அரியன யாவவயும் - அருகேப்பாடு உகடயகவ என்று பொல்லப்படும்

எல்லாத் துகறைகளயும்; ஆதி அந்தம் ஓதினார் - முதலும் முடிவுோை முற்றக்
ைற்றவர்ைளும்; அலகு இல்லன (அலகு) உள்ைன - (வகைைளால்) அளவு
இல்லாதகவயும் (ொகைைளால்) அளவு உள்ளனவு ோகிய; வவதம் என்பன -
மவதங்ைள் என்று பொல்லப்படுவனவும்; பற்று இலார் - அைப்பற்றும்
புறப்பற்றும் இல்லாதவர்ைளும்; கமய்ந்கநறி நன்வமயன் - ஞான பநறிக் ைனியாகிய
இகறவனது; பாதம் அல்லது பற்றிலர் - ஆதாரோைப் பிறிது ஒன்கறயும் பற்ற
ோட்டார்ைள்.

முற்ற ஓதிக் ைற்றவர்க்கும் மவதங்ைளுக்கும் பற்று அற்றவர்க்கும் ைகடச்ெரண்

பைவானின் பாதங்ைமள. அறிவின் முதிர்ச்சி ைகலயின் முடிபு பற்றுறுதியின்
எல்கல..... யாவுமே ைகடத்மதற இகறவனின் சுழபலான்மற ைதி என்கிறது
இப்பாடல். எந்நிகல உற்றார்க்கும் அரணாவது ெரணாைதிமய என்பது பக்தி
பநறியினர் ஏற்கும் முடிபு; அதகனக் ைவிச் ெக்ைரவர்த்தி இப்பாடலால் உறுதி
பெய்கிறார்.
 பாடலுக்குப் பபாருள் ைாண்பதற்கு அரிய வகையில் பொற்ைளின் கிடக்கை
அகேந்துள்ளது. இக்கிடக்கைகயப் பயன்படுத்திப் பலவாறு பபாருள்பைாண்டனர்
ொன்மறார்; அவர்தம் உகரப் பபருகேத் திறத்கத குகறக்குோறில்கல. எனினும்.
இங்குக் ைண்ட பபாருள் பதளிவு ைாண உதவுகிறது.

‘மைாடிப் பழேகறைள்’ என்பதால் மவதங்ைள் அலகு இல்லன எனவும். நான்கு’

எனப் பகுக்ைப்பட்டதால் அலகு உள்ளன என்றும் பொற்கூட்டிப்
பபாருள்பைாண்டார் உண்டு. மவதம் ஓதத் பதாடங்கும்மபாதும் ஓதி
முடிக்கும்மபாதும் ‘அரி’ என ஓதுதல் சுட்டி. ‘ஆதி அந்தம் அரிபயன’ எனப்
பாடங்பைாண்டு உகர வகுத்தார் உண்டு. எவ்வாறு பபாருள் பைாண்டாலும்
பெய்யுளின் பொற்கிடக்கை பதளிவு அற்றதாைவும் இடர் தருவதாைவும் உள்ளது.

பலவாறு பபாருள் பைாண்டாலும் பரேன் பாதத்கதப் பற்றிடும் அகடக்ைலக்

ைருத்து யாவர்க்கும் உடன்பாமட.

உலைம் யாகவயும்; என்னும் திருவிருத்தம் முதல் இம்மூன்று பாட்டானும்

பபாதுகேயாற் பிரேத்கத வணங்கினான் ைம்பன். “இது ேைா ைாவியோகையால்
இம் மூன்று பாட்டுக்கும் தனித்தனிமய பபாருள் விரிக்கிற் பபருகுபேன
அறிை”--“ இராோயணக் ைருப்பபாருள்” என்ற பகழய அரும்பதவுகர தரும்
குறிப்பு இது. (ஐயரவர்ைள் நூலைப் பதிப்புக் ைாண்ை)

முதற் பாடலால் பைவாகன மநரிகடயாைவும் இரண்டாம் பாடலால் பாைவதர்

துகணயால் பைவாகன ேகறமுைோைவும் மூன்றாம் பாடலால் ெரணாைதிகயச்
சுட்டிய வகையில் பைவாகன முடிநிகலயாைவும் ைவிச் ெக்ைரவர்த்தி விளக்குகிறார்
என இகயபு ைாண்டலும் ஒன்று.

ஆதி அந்தம் அரிபயன - ைம்பன் ைழைம் பைாண்ட பாடம்.

அகவயடக்ைம்

4. ஓவச கபற்று உயர் பாற்கடல் உற்று. ஒரு

பூவச முற்ைவும் நக்குபு புக்ககன.
ஆவச பற்றி அவையலுற்வைன் - மற்று. இக்
காசு இல் ககாற்ைத்து இராமன் கவதஅவரா!

ஒரு பூவச -ஒரு பூகன; ஓவச கபற்று உயர் பாற்கடல்புக்கு - ஒலி மிகுந்ததும்
உயர்ந்ததுோன பாற்ைடகல அகடந்து; முற்ைவும் நக்குபு புக்ககன - (அந்தப்
பாற்ைடல்) முழுவகதயும் நக்ைப் புகுந்தாற் மபால; இக் காசு இல் ககாற்ைத்து
இராமன் கவத - குற்றமில்லாத பவற்றி பைாண்ட இராேபிரானது இக்ைகதகய; ஆவச
பற்றி அவையலுற்வைன் - ஆகெ பைாண்டகேயால் பொல்லத் பதாடங்கிமனன்.
 ஓயாத ஒலி ைடலுக்கு இயல்பு; ஆதலின் ‘ஓகெ பபற்று உயர் பாற்ைடல்’
என்றார். மதவருக்கு அமுது ஈந்த சிறப்கபப் பற்றி உயர் பாற்ைடல் என்றார் மபாலும்.
எளிய பூகன ஆழ்ந்து பரந்த பாற்ைடல் முழுவகதயும் நக்கிக் குடித்துத் தீர்த்துவிட
முடியாது என்பது பதளிவு. ஆயினும். அந்த முயற்சி குறித்து ஒரு பூகன பாற்ைடகல
அகடந்திருக்கிறது; இம்முயற்சிக்கு ஆற்றகல விடப் மபராகெமய ைாரணோை
இருக்ைமுடியும். அதுமபாலத் தன் ஒப்பார் இல்லா அப்பனாகிய நகடயில் நின்றுயர்
நாயைனின் புைழ்க் ைடகல அளந்துகரக்ை முடியாது என்பது பதளிவு. ஆயினும்.
ஆற்றல் ைருதாத மபராகெ ைாரணோை ேட்டுமே இச்பெயலில் துணிந்து
இறங்கியிருப்பதாைக் ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி கூறுகிறார். உவகேயணி. (பூகனகய
உவகேயாைக் பைாள்ளாேல் ஆகெ பற்றிய அதன் முயற்சிகயமய உவகேயாைக்
பைாள்ளல் மவண்டும்)

நக்குபு: பெய்பு என்னும் வாய்பாட்டு விகனபயச்ெத்கதச் பெய என்னும்

வாய்பாட்டு விகனபயச்ெோைத் திரித்துப் பபாருள் பைாள்ள மவண்டும். (எச்ெத் திரிபு)

இராேபிரானது பவற்றி குற்றேற்ற பவற்றி என்பார் ‘ைாசு இல் பைாற்றம்’

என்றார். பின்னர் வாலிவகத மபான்ற பெய்தி வரும்மபாது இத்பதாடகர நிகனந்து
ைணிக்ை மவண்டும்.

5. கநாய்தின் கநாய்ய கசால் நூற்கலுற்வைன்--என்வன!-

வவத வவவின் மராமரம் ஏழ் துவை
எய்த எய்தவற்கு எய்திய மாக்கவத
கசய்த கசய் தவன் கசால் நின்ை வதயத்வத.

வவத வவவின் - (பபரிமயார்ைள்) ொபமிட்டு கவது பொல்லும் வெவுச் பொல்

உடமன பலிப்பது மபால; மராமரம் ஏழ் கதாவை எய்த -ஏழு ோேரங்ைளும்
எய்தவுடமனமய பதாகளபடும்படி; எய்வதற்கு எய்திய மாக்கவத -அம்பு
எய்தவனுக்கு அகேந்த பபருகே மிகு ைகதகய; கசய்த கசய்தவன் -ஆதிைாவியோை
இயற்றிய தவ முனிவனாகிய வான்மீகியின்; கசால் நின்ை வதயத்வத -வாக்கு நிகல
பபற்றிருக்கின்ற இந்த நாட்டில்; கநாய்தின் கநாய்ய கசால் -எளிகேயினும்
எளிகேயான பொற்ைளால்; நூற்கலுற்வைன் - இந் நூகல இயற்றத் பதாடங்கிமனன்;
எவன -என்மன வியப்பு!
பநாய்ம்கே: பேன்கே. எளிகே. இங்மை பநாய்ய பொல். ைருத்தூற்றேற்ற
பவள்களச் பொல்கலக் குறித்தது. நிகறபோழி ோதர் அருளிக் கூறினும் பவகுண்டு
கூறினும் உடன் பலிக்கும். விகளவு குறித்தது இவண் வந்த உவகே.
இராேபிரானின் திறம்பற்றிய நம்பிக்கை பற்றிச் சுக்கிரீவன் ேனத்தில் ஐயம்
மதான்றியமபாது ஏழு ேராேரங்ைகள ஒமர ைகண எய்து. ைணத்தில் துகளத்துக்
ைாட்டிய பெயல் இங்மை நிகனவூட்டப்படுகிறது. இராேபிரானின் ைகத
பொல்லுதற்கு வான்மீகி முனிவர் பபருந்தவம் பெய்திருக்ை மவண்டும்; இக்
குறிப்பிகன ‘ோக்ைகத பெய்த பெய்தவன்’ என்ற பதாடர் தருகிறது. ஏழு என்பதன்
இறுதிக் குற்றியலுைரம் பதாக்கு. ‘ஏழ்’ என நின்றது. நூல் என்பது உவகேயாகு
பபயராைக் ைாப்பியத்கதச் சுட்டிற்று. என்கன என்ற வியப்புச் பொல் இகடக்
குகறந்து எகன (என்கன வியப்பு) என நின்றது.
 6. வவயம் என்வன இகழவும். மாசு எனக்கு
எய்தவும். இது இயம்புவது யாது எனின்.-
கபாய் இல் வகள்விப் புலவமயிவனார் புகல்
கதய்வ மாக் கவி மாட்சி கதரிக்கவவ.

வவயம் என்வன இகழவும் - உலைத்துப் பபரிமயார் என்கன ஏளனம்

பெய்யும்படியாைவும்; மாசு எனக்கு எய்தவும் -அந்த ஏளனம் ைாரணோை எனக்குக்
குற்றம் மநரிடும்படியாைவும்; இது இயம்புவது யாது எனின் -இந்தக் ைாப்பியத்கதப்
பாடுதற்குக் ைாரணம் யாது என்று மைட்டால்; கபாய் இல் வகள்விப் புலவமயிவனார்
புகல் - பபாய்ம்கே இல்லாத மைள்வியினால் உண்டாகிய புலகேயாளராகிய
வான்மீகி முதலாமனார் பொல்லிய; கதய்வ மாக் கவி மாட்சி கதரிக்கவவ -
பதய்வத் தன்கேயால் பபருகே பைாண்ட ைவிைளின் பபருகேகய உலகிற்கு
உணர்த்தமல யாகும்.

கவயம்: உலைம்; இங்குக் ைல்வி. மைள்வி. ஞானங்ைளால் உயர்ந்த பபரிமயாகரக்

குறித்து. ‘ொன்மறாரின்’ ஏளனத்துக்கும் புலகேக் குற்றத்துக்கும் இலக்ைாை மநரிடும்
என்பகத உணர்த்தும். இக்ைாப்பியம் இயற்ற முகனந்ததற்கும் மபாற்றுதலுக்கும்
புலகே ோண்புக்கும் இடோன வான்மீகி முதலான ொன்மறார்ைள் அருளிய
பதய்வ ோக்ைவிைளின் பபருகே புலப்படுத்தும் ஆர்வமே ைாரணம் என்கிறார்
ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி. ைல்வியிற் பபரிய ைம்பரின் அடக்ைம் இருந்தவாறு!

பபாய் இல் மைள்விப் புலகேயிமனாராை வடபோழியில் இராே ைகத பாடிய

வான்மீகி. வசிட்டர். மபாதாயனர் ஆகிமயாகரச் பொல்லுவர். பபாய் இல் புலவர்
என்ற சிறப்பிகனத் திருவள்ளுவர்க்குச் மெர்ப்பது தமிழ் ேரபு. இம்ேரபின்படி
குறளாசிரியர் பநறியிகனமய ைம்பர் குறித்துப் மபாற்றியதாைக் ைம்பனடிப் பபாடி
ைமணெனார் விளக்குவார். அந்தக் ைருத்கத கேயப்படுத்தித் திரு. மு. இராேொமி ஓர்
ஆய்வு நூல் எழுதியுள்ளார்.

7. துவை அடுத்த விருத்தத் கதாவகக் கவிக்கு

உவை அடுத்த கசவிகளுக்கு ஓதில். யாழ்
நவை அடுத்த அசுண நன் மாச் கசவிப்
பவை அடுத்தது வபாலும்-என் பாஅவரா.

துவை அடுத்த - பல்மவறு வகைப்பட்ட; விருத்தத் கதாவகக் கவிக்கு -பெய்யுள்

பதாகுதியாலாகிய ைவிகதக்கு; உவை அடுத்த கசவிகளுக்கு -இடோை உள்ள
பெவிைளுக்கு; என்பா ஓதில் -என் ைவிகதைகள ஓதினால்; யாழ் நவை அடுத்த -
யாழிகெ யாகிய மதகனப் பருகுகின்ற; அசுண நன் மாச்கசவிக்கு -அசுணோகிய நல்ல
விலங்கின் பெவிைளிமல; பவை அடுத்தது வபாலும் -(ைடுகேயான) பகறமயாகெ
வீழ்ந்தகதப் மபான்றது. இகெயில் ேகிழ்ந்து திகளக்கும் அசுணம். பகறயின்
வல்மலாகெ மைட்டால் உயிர் விட்டுவிடும் என்பர். அதுமபால ‘நற்ைவிகதைள்
மைட்டுத் திகளத்த பெவிைளில் என் புல்லிய பாவின் ஓகெ வீழ்ந்ததால்
மைட்மடார் துன்புறுவர்’ என்கிறார் ைம்பர்.
 துகற: பல பிரிவுைள்; அைத்துகற புறத்துகறைகளக் குறித்ததாைக் பைாள்ளலாம்.
விருத்தம் என்பது ஒருவகை யாப்பு; அச்பொல் இங்மை பபாதுகே நிகலயில் எல்லா
வகைச் பெய்யுள்ைகளயும் குறித்து வந்தது. உகற: இடம். ‘யாழ்’ - இங்கு யாழில்
பிறக்கும் இகெக்கு ஆகுபபயர். யாழ் நகற -யாழிகெயாகிய மதன்; உருவைம்.
விலங்ைாயினும் இன்னிகெயில் திகளப்பதால் ‘நன்ோ’ என்றார். பகற -
ஆகுபபயராய் பகறமயாகெகயக் குறித்தது. அமரா -அகெ.

8. முத்தமிழ்த் துவையின் முவை வநாக்கிய

உத்தமக் கவிஞருக்கு ஒன்று உணர்ந்தகவன்:-
‘பித்தர் கசான்னவும். வபவதயர் கசான்னவும்.
பத்தர் கசான்னவும். பன்னப் கபறுபவவா?’

முத்தமிழ்த் துவையின் -இயல். இகெ. நாடைம் என்று பகுக்ைப்படும் தமிழ்த்

துகறைளின்; முவை வநாக்கிய -(நூல்ைளின்) முகறகேைகள ஆராய்ந்தறிந்த; உத்தமக்
கவிஞர்க்கு -உயர்ந்த புலவர்ைளுக்கு; ஒன்று உணர்த்துகவன் -ஒன்கறத் பதரிவித்துக்
பைாள்கிமறன் (அது யாது எனில்); பித்தர் பொன்னவும் -பயித்தியக்ைாரர்ைள்
பொன்ன பொற்ைளும்: வபவதயர் கசான்னவும் -அறிவற்மறார் பொன்ன
பொற்ைளும்; பக்தர் கசான்னவும் - பக்தர்ைள் பொன்ன பொற்ைளும்; பன்னப்
கபறுபவவா - ஆராயப்ப்படுவனமவா? (ஆராயும் தகுதிடற்றகவ என்பதாம்)

முன்கனய பாடல்ைளில் பபாதுகேயாைப் மபசிய ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி.

இப்பாடலில் மநராைத் தமிழ்த் துகற முற்றிய புலவர்ைகள மநாக்கிப் மபசுகிறார்.
‘பித்தர் ேனத்பதளிவு இல்லாதவ ராதலானும். மபகதயர் பகுப்பறிவு இல்லாதவ
ராதலானும். பத்தர் பரவெ ராதலானும் அவர்ைளாற் பொல்லப்பட்டனவற்றில்
குணங் குற்றம் நாடப் புைல் ேணற் மெற்றிற் ைல் ஆய்தலாோதலின். பித்து.
மபதகே. பத்தி என்னும் மூன்றகனயும் ஒருங்குகடய பொல்லினும் குணங்
குற்றம் நாடல் உத்தேக் ைவிைட்குத் தக்ை பெயல் அன்று என்றாயிற்று”-
ைாஞ்சிபுரம் இராேொமி நாயுடு அவர்ைள் விளக்ைம் இது.
‘பபறுபமவா’-ஓைாரம் எதிர்ேகறப் பபாருளில் வந்தது; பன்னத் தகுதியற்றகவ
என்பது ைருத்து. பின் இரண்டு அடிைள் பிறிதுபோழிதல் அணி.
‘அன்பு எனும் நறவம் ோந்தி. மூங்கையான் மபெலுற்றான் என்ன யான்
போழியலுற்மறன்’ என்ற ைவி வாக்கு(32) இங்கு ஒப்பிட்டு மநாக்ைத் தக்ைது.’

9. அவையும் ஆடரங்கும் மடப் பிள்வைகள்

தவையில் கீறிடின். தச்சரும் காய்வவரா?
இவையும் ஞானம் இலாத என் புன் கவி.
முவையின் நூல் உணர்ந்தாரும். முனிவவரா?
 மடப் பிள்வைகள் -அறியாகே யுகடய குழந்கதைள்; அவையும் ஆடரங்கும்
தவையில் கீறிடின் -அகறயும் நாடை மேகடயுோைத் தகரயிமல மைாடு கீறி
விகளயாடினால்; தச்சரும் காய்வவரா - சிற்பக் ைகல வல்லவர்ைள்
அக்குழந்கதைகளக் மைாபிப்பார்ைமளா?; (அது மபால); இவையும் ஞானம் இலாத
என் புன்கவி - சிறிதளமவனும் பதளிவு இல்லாத என் புல்லிய ைவிகயக் மைட்டு;
முவையின் நூல் உணர்ந்வதாரும் முனிவவரா -முகறயாை நூல்ைகள ஓதி உணர்ந்த
புலவர்ைள் சினம் பைாள்வாமரா? (குழந்கதைளின் தகரக் கீறல் ைண்டு சிற்பிைள்
சினவார்; என் புனவி மைட்டுப் புலவர்ைள் சினவார்).

குச்சி பைாண்டு தகரயில் மைாடுைள் இட்டுத் தம் ைற்பகனக் ைண்ைளால் ோட

ோளிகைைகளக் ைாணும் திறம் மபகதயராயினும் குழந்கதைளுக்கு உண்டு.
துகறயடுத்த ைவித்திறம் புலகேத்திறம் இல்பலனினும் அன்பபனும் நறவம்
ோந்திய பித்தனாகிய ைவிஞனுக்குக் ைற்பகனயில்பல நற்றிறம் மதான்றும்.
நூலறிவால் பகுத்தறிகவப் பபருக்கியுள்ள புலமவார்க்குக் ைவிப்பித்தன் நிகல
எட்டாது. ஆயினும். குழந்கதகயப் பழிக்ைாது பாராட்டும் சிற்பி மபாலப்
பத்திகேகய மேகதைள் பாராட்டுவர் என்று ‘ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி’
எதிர்பார்க்கிறார்மபாலும்!

‘புன்ைவி எனத் பதளிவு இன்றி’(106) என்ற பதாடரிமல புன்ைவியின் இயல்பு

இஃது எனக் ைம்பர் புலப்படுத்தியுள்ளார்.
‘தகர’ என்ற பொல் எதுகை மநாக்கித் ‘தகற’ என ேருவி நின்றது.

ைாய்வமரா. முனிவமரா: ஓைாரம் எதிர்ேகற. இப்பாடல் எடுத்துக்

ைாட்டுவகேயணி பைாண்டது. நூல் வரலாறு

10. வதவபாவடயின் இக் கவத கசய்தவர்

மூவர் ஆனவர் தம்முளும். முந்திய
நாவினான் உவரயின்படி. நான் தமிழ்ப்
பாவினால் இது உணர்த்திய பண்புஅவரா.
 வதவ பாவடயின் -பதய்வ போழி எனப்படுகின்ற வடபோழியில்; இக்கவத
கசய்தவர் -இந்த இராே ைகதகய இயற்றிய; மூவரானவர் தம்முளும் - வான்மீகி.
வசிட்டர். மபாதாயனர் ஆகிய மூவருள்; முந்திய நாவினார் உவரயின்படி -
முதன்கேயாராகியவரும் வாக்கிற் சிறந்தவருோகிய வான்மீகி முனிவர்
பொல்லியபடிமய; தமிழ்ப் பாவினால் -தமிழ்ப் பாடல்ைளால்; இது நான் உணர்த்திய
பண்பு - இந்த இராோவதாரத்கத நான் பொல்லிய இயல்பாகும். வடபோழியில்
இராேபிரான் ைகத பொல்லியவர் மூவர்; அவர்ைளுள் ஆதிைவி வான்மீகி அருளிய
ைாப்பியத்தின் வழியாமலமய ைவிச் ெக்ைரவர்த்தி இராோவதாரக் ைாப்பியத்கத
நடத்துவதாை இச்பெய்யுள் பொல்லுகிறது. ைாப்பியக் ைகதயின் பபாது அகேப்பு
ஆதிைாவியத்தின் வழியமத; எனினும். ைாப்பியக் ைட்டகேப்புச் சீர்கேகயயும்.
தமிழ்ப் பண்பாட்டு ேரகபயும் ைருதிக் ைவிச் ெக்ைரவர்த்தி பல ோற்றங்ைள்
பெய்துள்ளார் என்பகத ேறந்திடுதல் கூடாது. ஆதிைவி விரிவாை ஓதியகதச்
சுருக்கியும். சுருங்ைக் கூறியகத விரித்தும். சில பெய்திைகள விடுத்தும் புதியன
சில புகுத்தியும். பெய்திைகள இடம் ோற்றியும் ைம்பர் தம் ைாவியத்கத
இயற்றியுள்ளனர் என்பகதயும் ேனங்பைாள்ளமவண்டும். (‘எல்லாச் பொல்லும்
பபாருள் குறித்தனமவ’ என்பது பதால்ைாப்பிய விதி. அகெச் பொல்லாகிய ‘அமரா’
இக் குறிப்பிகன உணர்த்துவதாைக் பைாள்ளலாம். ‘அகெ’என்பது பவற்றிடம்
நிரப்புவதாை ேட்டும் பைாள்ளலாைாது. அகெத்தல். ைட்டுதல்; ைவிகத வாசித்துச்
பொல்பவகனக் ைட்டி நிறுத்திச் சிந்திக்ை கவப்பது அகெைளின் பபாருண்கேயுள்
ஒன்று.)

வசிட்டர் இராேபிரானுக்கு கவராக்கிய உபமதெோைக் கூறிய நூல் ‘மயாை

வாசிட்டம்’; அதில் இராே ெரிதம் முழுகேயாைக் கூறப்படவில்கல.
மபாதாயனார் இராே ைாகத பாடினார் என்பது பெய்தியளவாைமவ நிற்கிறது. நூல்
கிகடக்ைவில்கல. ைம்பர் ைாலத்தில் பரவியிருந்த வடபோழி இராோயணங்ைள்
வான்மீை இராோயணம். அத்யாத்ே ராோயணம். ெம்பு ராோயணம் என்பனமவ
என்பர். இவற்கறமய ைம்பர் தம் பாடலில் குறிப்பிட்டிருக்ை மவண்டும் என்று
ைருதலாம். வான்மீகி. வசிட்டர். மபாதாயனர் என்ற பட்டியலில் வசிட்டருக்குப்
பதிலாை வியாெர் பபயகர இகணத்துகரப்பதும் உண்டு.
ைாவியம் பிறந்த ைளம்

11. நவடயின்நின்று உயர் நாயகன் வதாற்ைத்தின்

இவட நிகழ்ந்த இராமாவதாரப் வபர்த்
கதாவட நிரம்பிய வதாம் அறு மாக்கவத
சவடயன் கவண்கணய்நல்லூர்வயின் தந்தவத.

நவடயின் நின்று -நல்பலாழுக்ைத்தில் நின்று; உயர் -உயர்ந்த; நாயகன் -

திருோலின்; வதாற்ைத்தின் இவட நிகழ்ந்த -அவதாரங்ைளுக்குஇகடமய
ஒன்றாை நிைழ்ந்த; இராமாவதாரப் வபர் -இராோவதாரத்கதக் குறித்தும்
புைழ்மிக்ைதுோன; கதாவட நிரம்பிய வதாம் அறு மாக் கவத -பெய்யுள்ைள் நிகறந்த
குற்றேற்ற சிறந்த இந்தக் ைாப்பியம்; சவடயன் - வள்ளல் ெகடயப்பரது;
கவண்கணய் நல்லூர் வயின் -திருபவண்பணய்நல்லூரில்; தந்தது -
இயற்றப்பட்டது.
 இராோவதாரம் என்ற பபயரில் பாடப்பட்ட இக் ைாப்பியம் மதான்றியைளம்
ெகடயப்பரின் திருபவண்பணய்நல்லூராகும் என்பது பெய்யுளின் பெய்தி. நகடயின்
நின்றுயர் நாயைனாவான் இகறவனாகிய திருோல். தன் இயல்பில் கவகுந்தத்தில்
எழுந்தருளியிருக்குங்ைால் குணங்குறி ைடந்தவனாகிய பிரான். அவதாரபேடுத்து
இறங்கி/இரங்கி வரும்மபாது ொத்துவீை குணமுகடயவனாகிறான்; இதகன
உணர்த்துவது’நகடயில் நின்றுயர் நாயைன் மதாற்றம்’ என்ற பதாடர். இராேன் என்ற
பபயர்பைாண்ட அவதாரங்ைள் மூன்று; பரசுராேன் பலராேன் ஆகிமயாருக்கு
இகடமய நிைழ்ந்த அவதாரம் தெரத ராோவதாரம்.

தம்கே ஆதரித்த வள்ளலாகிய ெகடயப்பகர 394. 8264. 10327 ஆம்

பாடல்ைளிலும் ைம்பர் குறிப்பார்.
 ஆற்றுப் படலம்
பால ைாண்டம். அமயாத்தியா ைாண்டம். ஆரணிய ைாண்டம். கிட்கிந்தா
ைாண்டம். சுந்தர ைாண்டம். யுத்த ைாண்டம் என ஆறு ைாண்டங்ைளாைக் ைம்பர் இராே
ைாகதகயப் பாடியிருக்கிறார். அவற்றுள் முதலாம் பிரிவாகிய பாலைாண்டத்துள்
பபரும்பாலும் இராேபிரானது பாலப் பருவத்து நிைழ்ச்சிைள் கூறப்படும்.

பபருங்ைாப்பியங்ைளில் ைாண்டம் என்பது ஒரு பகுதியாை அகேயும்.

பபருங்ைாப்பிய இலக்ைணப்படி ஆறு. நாடு. நைரம் முதலாயின
வருணிக்ைப்படுதல் இன்றியகேயாதது.

12. ஆசு அலம் புரி ஐம்கபாறி வாளியும்

காசு அலம்பு முவலயவர் கண் எனும்
பூசல் அம்பும் கநறியின் புைம் கசலாக்
வகாசலம் புவன ஆற்று அணி கூறுவாம்.
ஆசு அலம்புரி -குற்றத்கத மிகுதியாைச் பெய்கின்ற; ஐம்கபாறி வாளியும் - ஐந்து
பபாறிைளாகிய அம்புைளும்; காசு அலம்பு முவலயவர் - ேணியாரங்ைள் ஒலிக்கின்ற
ோர்பைங்ைகள உகடய பபண்ைளின்; கண் எனும் பூசல் அம்பும் - ைண்ைளாகிய
மபார்த்பதாழில் வல்ல அம்புைளும்; கநறியின்புைம் கசலாக் வகாசலம் - ஒழுக்ை
பநறிக்கு அப்பால் பெல்லாத மைாெல நாட்கட; புவன ஆற்று அணி கூறுவாம் -
அழகு பெய்கின்ற (ெரயு) ஆற்றின் அழகிகனக் கூறுமவாம். ஐம்பபாறிைளும் ோதர்
ைண்ைளும் பபாதுவாைஒழுக்ை பநறிைகள மீறி நடக்ைத் தூண்டுவன; மைாெல
நாட்டின் ஆட்சியிமல பெம்கே இருப்பதால் ஐம்பபாறி வாளியும் ோதரார்
ைண்ைளும் பநறியின் புறம் பெல்லாதனவாயின. ’நன்னகட நல்ைல் மவந்தர்க்குக்
ைடமன’ (புறநா. 312) என்ற வாக்கு நாட்டவரின் பெம்கேக்கு ஆட்சிமய ைாரணம் என
அறிவுறுத்துதல் ைாண்ை.
இலக்கு மநாக்கி விகரந்து பாய்தலின் ஐம்பபாறிைகள வாளி (அம்பு) என்றார்.
ஐம்பபாறி வாளி. ைண் எனும் அம்பும் இலக்குப் பிகழயாது விகரந்து பாயும்
இயல்பினது; இதுவும் உருவைமே .

ேக்ைளின் நல்பலாழுக்ைத்துக்கும் தீயபவாழுக்ைத்துக்கும் அவர் வாழும்

நிலத்தின் தன்கே ைாரணோகும் என்பர்; மைாெலத்தின் நீர்/நிலவளமே அந்நாட்டு
ேக்ைளின் ஒழுக்ை மேம்பாட்டுக்குக் ைாரணம் என்பது குறிப்பு.

13. நீறு அணிந்த கடவுள் நிைத்த வான்

ஆறு அணிந்து கசன்று. ஆர்கலி வமய்ந்து. அகில்
வசறு அணிந்த முவலத் திருமங்வகதன்
வீறு அணிந்தவன் வமனியின் மீண்டவத.
 நீறு அணிந்த - திருநீற்கறத் திருமேனி முழுதும் பூசிய; கடவுள் -
சிவபிரானின்: நிறத்த -(பவள்கள) நிறத்கத உகடயவனாகிய; வான் -மேைங்ைள்;
ஆறு அணிந்து கசன்று -மபாகும் வழிைகளஅழகு பெய்து பைாண்டு மபாய்; ஆர்கலி -
ைடல்நீகர; வமய்ந்து -குடித்து; அகில் வசறு அணிந்த முவலத் திருமங்வகதன் -அகிற்
குழம்பாகிய மெற்றினால் அழகு பைாண்ட ோர்பைத்தாளாகிய இலக்குமியால்
ஏற்பட்ட; வீறு அணிந்தவன் வமனியின் -தனிச் சிறப்புகடயதிருோலின் (ைரிய) நிறம்
பைாண்டு; மீண்டது -திரும்பின.

ைடகல மநாக்கிச் பென்றமபாது நீறு பூசிய சிவன்மபால பவண்ணிறம்

பைாண்டு. ைடலில் நீர் பைாண்டு திரும்பும்மபாது திருேைளால் சீர்பபறும்
திருோல் மபாலக் ைார்நிறம் பைாண்டு மேைங்ைள் இயங்கினவாம். ைார்மேைத்தின்
நிறத்துக்குத் திருோல் நிறம் உவகேயாவகத ‘ஊழிமுதல்வன் உருவம் மபால் பேய்
ைருத்து’ என்ற நாச்சியார் வாக்ைாலும் அறியலாம். உவகேப் பபாருத்து ைாண்ை.
மபராகெ நிகறந்த தன்கே பற்றிக் ைடகல ஆர்ைலி (ஆர்: நிகறந்த. ைலி: ஒலி)
என்றார்; விகனத்பதாகைப் புறத்துப் பிறந்த அன்போழித் பதாகை. வான் /
ஆகுபபயர்.

14. பம்பி வமகம் பரந்தது. ‘பானுவால்

நம்பன் மாதுலன் கவம்வமவய நண்ணினான்;
அம்பின் ஆற்ைதும்’ என்று அகன்குன்றின்வமல்
இம்பர் வாரி எழுந்தது வபான்ைவத.

வமகம் -மேைங்ைள்; பம்பிப் பரந்து -பநருங்கி (இேயேகலயில்) படிந்த ைாட்சி; நம்பன்

மாதுலன் -சிவபிரானின் ோேன்; பானுவால் -சூரியனால்; கவம்வமவய நண்ணினான் -
பவப்பத்கத அகடந்தான்; அம்பின் ஆட்டுதும் என்று -நாம் தண்ணீரால்
குளிப்பாட்டுமவாம்’ என்று; அகன் குன்றின் வமல் - பரந்த (இேய) ேகலயின்
மேமல; இம்பர்வாரி - இவ்வுலைத்திலுள்ள ைடல்; எழுந்தது வபான்ைது -
எழுந்தகதப் மபாலக் ைாணப்பட்டது.
ைடலுக்கு நதிபதி என்பறாரு பபயர்; ஆறுைபளல்லாம் ைடலில் ைலப்பதால்
ஆறுைளின் ைணவன் ைடல் என்பது ைாவிய வழக்கு. ஆறுைள் ேகலயில்
பிறப்பகவ. ஆகையால். ைடலுக்கு ேகல ோேன் ஆகிறது. ேகல ோேனின்
பவப்பத்கத ஆற்றுவிக்ை மேைங்பைாண்டு ேகழ பபாழிகிறதாம் ைடல். இப்படியும்
விளக்ைலாம்.

ேகலமேல் மேைம் படிவது இயற்கை. மேைம் படிவதற்கு ஒரு ைாரனத்கதக்

ைவிஞர் குறித்துக் ைற்பித்தலால் இது தற்குறிப்மபற்ற அணி.

பம்பி: பநருங்கி; ஒலித்து எனப் பபாருள் பைாள்ளலும் ஒன்று. பானு ஞாயிறு

நம்பன்; சிவபிரான். அம்பு: நீர். வாரி; இலக்ைகணயால் ைடகலக் குறித்தது.
 15 . புள்ளி மால் வவர கபான் எனல் வநாக்கி. வான்.
கவள்ளி வீழ் இவட வீழ்த்கதனத் தாவரகள்.
உள்ளி உள்ை எல்லாம் உவந்து ஈயும் அவ்
வள்ளிவயாரின். வழங்கின - வமகவம.

புள்ளி மால் வவர -பபருகே மிகுந்ததும் பபரியதுோன இேயேகல; கபான்

எனல் வநாக்கி - பபான்ேயோய் இருப்பகதக் ைருதி; வான் -விஷ்ணுலைத்தவர்ைள்;
கவள்ளி வீழ் இவட வீழ்த்கதன - வானத்துக்கும் ேகலக்கும் இகடமய பவள்ளி
விழுதுைகள வீழ்த்தியது மபால; உள்ளி -எண்ணிப்பார்த்து; உள்ை எல்லாம் -
தம்மிடத்துள்ள எல்லாவற்கறயும்: உவந்து ஈயும் - ேனம் ேகிழ்ந்து பிறர்க்கு
வழங்கும்; அவ்வள்ளிவயாரின் - வள்ளல்ைகளப் மபால; வமகம் வழங்கின -
மேைங்ைள் ேகழத்தாகரைகளப் பபாழிந்தன.
இேயம் பபான்ேயோனது; அப்பபான்கன மேலுலைத்துக்கு ஈர்த்பதடுக்ை
எண்ணினர் வானவர்; பபான்கனப் பற்றி இழுக்ை பவள்ளி விழுதுைகள
ஏராளோை வீழ்த்தி. பபான்ேகலக்கும் வானுக்கும் இகடபவளி இல்லாேல்
விழுதுைகள வீழ்த்தினர். பபான்(இேய) ேகலமேல் ஏராளோை ேகழத் தாகரைள்
பபாழிவது இயற்கை. அதற்கு ஒரு ைாரணத்கதத் தம் ைற்பகனக் குறிப்பால்
ைவிஞர் ைாட்டும் இக் ைாட்சி தற்குறிப்மபற்ற அணியாகும். மேைம் ஏராளோைப்
பபாழிதலுக்கு வள்லல்ைள் வழங்குதல் உவகேயாயிற்று. அவ்வள்ளிமயார்;
உலைறிந்த புைழ் குறித்த சுட்டு - (அந்த ஆண்டவந்தான் ைாக்ைமவண்டும்
என்பதிற் மபால) இரவலர் மைட்குமுன் எதகன வழங்குவது என எண்ணுதல்.
இரவலர் மேலும் புரவலகர நாடாதவகை என்ன பைாடுக்ைலாம் என எண்ணுதல்
என்று பலவாறு எண்ணுதகல ‘உள்ளி’ என்ற பொல் குறித்தது. புள்ளி: நன்ேதிப்பு.
4

பவள்ளப் பபருக்கு
16. மானம் வநர்ந்து. அைம் வநாக்கி. மனு கநறி
வபான தண் குவட வவந்தன் புகழ் என.
ஞானம் முன்னிய நான்மவையாைர் வகத்
தானம் என்ன. தவழத்தது - நீத்தவம.

மானம் வநர்ந்தது - ோன உணர்வு பபாருந்தி; அைம் வநாக்கி - தருே பநறி ைருதி;
மனுகநறி வபான - ேனுநீதிப்படி நடக்கும் தண்குவட வவந்தன் புகழ் என -
குளிர்ந்த குகட நிழலின் கீழ் இருக்கும் ேன்னன் புைழ் மபாலவும்; ஞானம்
முன்னிய - ஞான வழிகய நாடுகின்ற; நான்மவையாைர் வகத்தானம் என்ன - நான்கு
ேகறைளிலும் வல்ல மவதியர்ைளுக்கு வழங்கும் தானம் மபாலவும்; நீத்தம்
தவழத்தது - ெரயு ஆற்றில் பவள்ளம் பபருகிற்று.
 தன் நிகலயில் தாழாகேயும் பதய்வத்தான் தாழ்வு வந்து உயிர் வாழாகேயும்
ஆம் என ோனத்திற்கு விளக்ைம் தந்தார் பரிமேலழைர். ோனம் மபணி அறபநறி
மநாக்கி உயிர்க் குலத்திற்கு நல்லருட் ைாவல் வழங்கும் ேன்னவனின் புைழ் ஓங்கும்.
வீயாது; தக்ைார்க்கு வழங்கிய பைாகடயின் பயன் ஓங்கும்; வீயாது. ஓயாது இகவ
மபாலச் ெரயு நதியின் பவள்ளப் பபருக்கு ஓங்கும். வீயாது. ஓயாது எனப்து உவகே
விளக்ைம். ஓலக்ை ேண்டபத்துடன் அரியாெனத்தின் மேல் நிழற்றும் குகட
நிழலுக்ைாை ஏற்பட்டதன்று; துன்புறும் உயிர்க்குலத்தின் துயர் துகடக்கும்
அருளுக்கு ஓர் அகடயாளம். ஆதலின். ‘தண் குகட’ என்றார்; தண்கே ஈண்டு
அருளாள்தல். ‘ைண்பபார விளங்கும் நின் விண்பபாரு வியன்குகட - பவயில் ேகறக்
பைாண்டன்மறா அன்மற. வருந்திய -குடி ேகறப் பதுமவ’ என்ற பவள்களக்குடி
நாைனார் வாக்கு ைருதுை (புறநா.35). நான்ேகறயாளர். பவறுமே மவத முழக்ைம்
பெய்வதால் ேட்டுமே தக்ைாராகிவிடோட்டார் என்பகத ‘ஞானம் முன்னிய’ என்ற
முன் ஒட்டு விளக்கி நின்றது. அத்தகு தகுதிப்பாடு உகடயாரின் கைப்பட்ட
அறத்தின் பயன் நந்தாது நாளும் ஓங்கும்; இதகன. ‘அறப்பயனுன் தான்
சிறிதாயினும் தக்ைார் கைப் பட்டக்ைால் வான்சிறிதா மபார்த்துவிடும்’ என விளக்குவர்.
(நாலடி 38).

‘மவந்தன்’ என இப்பாடலில் தயரதகனக் ைவிஞர் குறித்தார் என்பாரும் உளர்

விகல ேைளிர் : பவள்ளம்

17. தவலயும் ஆகமும் தாளும் தழீஇ. அதன்

நிவல நிலாது. இவை நின்ைது வபாலவவ.
மவலயின் உள்ை எலாம் ககாண்டு மண்டலால்
விவலயின் மாதவர ஒத்தது - அவ் கவள்ைவம.

தவலயும் ஆகமும் தாளும் தழீஇ -(தம்மிடம் வரும் ைாமுைரின்) தகல. உடல்.

ைால்ைள் முதலியன எல்லா உறுப்புைகளயும் தழுவி; அதன் நிவல நிலாது -
(புறத்தளவில் மபாலியான விருப்பத்கதக் ைாட்டும்) அவ்வளமவாடு அன்றி: இவை
நின்ைது வபால - சிறிதளவு ைாலமே விரும்பியிருந்தது மபால; மவலயில் உள்ை
எலாம் ககாண்டு - ேகலயின் உச்சி. நடுவிடம். அடிவாரம் ஆகிய பகுதிைளில் உள்ள
எல்லாவற்கறயும் வாரிக்பைாண்டு ேண்டலால் - விகரந்து மபாதலால்; அவ்
கவள்ைம் -ெரயுவில் பபருகிய அந்த பவள்ளம்; விவலயின் மாதவர ஒத்தது -
விகலேைளிகர ஒத்திருந்தது.

ெரயு நதியில் பவள்ளம் விகல ோதகர ஒத்தது என்பது ைருத்து. இக்

ைருத்திகனச் சிமலகடமயாடு உவகேயணிகயச் மெர்த்து வழங்குகிறார்.
ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி. ‘விகல ோதர் ைாமுைரது பபாருள்ைகளக் ைவருேளவும்
அவர்ைகளத் தழுவிக் ைாண்டிருந்து. ைவர்ந்தவாஎமற விகரவில் விட்டு நீங்குதல்
மபால. பவள்ளமும் ேகலயில் உள்ள பபாருள்ைகள பயல்லாம் வாரிக்
பைாள்ளுேளவும் ேகலகயத் தழுவிக் பைாண்டிருந்தது. வாரிக் பைாண்டவாமற
விட்டு நீங்கிற்று’ எனச் சிமலகட விளக்ைம் தருவர் ைாஞ்சி இராேொமி நாயுடு. இது
பெம்போழிச் சிமலகட.
 தழீஇ -பொல்லிகெ அளபபகட. நிலாது. எலாம் என்பன இகடக்குகற.

வணிைர்: பவள்ளம்

18. மணியும் கபான்னும். மயில் தவழப் பீலியும்.

அணியும் ஆவன கவண்வகாடும். அகிலும். தன்
இவண இல் ஆரமும். இன்ன ககாண்டு ஏகலான்.
வணிக மாக்கவை ஒத்தது - அவ் வாரிவய.

மணியும் கபான்னும் மயில்தவழப் பீலியும் -முத்துக்ைள் பபான். ேயில் இறகுைள்;

அணியும் ஆவன கவண்வகாடும் -அழகுகடய யாகனத் தந்தங்ைள்; தன் இவண
இல் ஆரமும் -தனக்கு ஒப்பு இல்லாத ெந்தன ேரம்; இன்ன ககாண்டு ஏகலான் -
ஆகிய இத்தகையவற்கற வாரிச் பெல்லுதலால்; அவ்வாரி -ெரயுவின் அந்த
பவள்ளம்; வணிக மாக்கவை ஒத்தது -வர்த்தைர்ைகள ஒத்திருந்தது.
தகழப் பீலி - இருபபயபராட்டுப் பண்புத் பதாகை. ‘ேணி’கய முத்து எனப்
பபாருள் பைாண்டதால். ஆரம் ெந்தன பேரபேனப் பபாருள் பைாள்ளப்பட்டது.
ஆரம் - முத்து. ெந்தனம். ோகல எனப் பல பபாருள் பைாண்டது.

வானவில்: பவள்ளம்

19. பூ நிவரத்தும். கமன் தாது கபாருந்தியும்.

வதன் அைாவியும். கசம் கபான் விராவியும்.
அவன மா மத ஆற்கைாடு அைாவியும்.
வான வில்வல நிகர்த்தது - அவ் வாரிவய.
அவ் வாரி - அந்த பவள்ளப் பபருக்கு; பூ நிவரத்தும் - பல நிற ேலர்ைகள
வரிகெப்படுத்தியும்; கமன் தாது கபாருந்தியும் -பேன்கேயான ேைரந்தப்
பபாடி பபாருத்தப் பபற்றும்; வதன் அைாவியும் -மதபனாடு ைலந்தும்;
கசம்கபான் விராவியும் -பெம்பபான் ைலந்தும்; ஆற்கைாடு -ஆற்றிமல; ஆவன மா மதம்
அைாவியும் -ஆகனைளின் மிகுந்த ேதநீர் ைலந்தும்; வானவில்வல நிகர்த்தது -
பலநிறங்ைள் பைாண்ட வானவிகல ஒத்திருந்தது.

பல நிறங்ைள் பைாண்ட பபாருள்ைள் ஆற்று பவள்ளத்தில் ைலந்திருந்த ைாட்சி

வானவில்கலக் ைண்டதுமபால் இருந்தது ைருத்து. 8

வானரக் கூட்டம்: பவள்ளம்

20. மவல எடுத்து. மரங்கள் பறித்து. மாடு

இவல முதல் கபாருள் யாவவயும் ஏந்தலான்.
அவல கடல்-தவல அன்று அவண வவண்டிய
நிவலயுவடக் கவி நீக்கம் - அந் நீத்தவம.
 மவல எடுத்து - ேகலைகளப் பபயர்த்துக் பைாண்டும்; மரங்கள் பறித்து -
ேரங்ைகள மவருடன் பறித்துக் பைாண்டும்; மாடு -பக்ைங்ைளில் உள்ள; இவல முதல்
கபாருள் -இகல முதலிய பபாருள்ைளாகிய; யாவவயும் ஏந்தலான் -எல்லாவற்கறயும்
ஏந்தி வருவதால்; அவல கடல் தவல -அகலைகளயுகடய ைடலிடத்மத; அன்று -
இராேபிரான் ைடகலக் ைடக்ை மநர்ந்த அந்தக் ைாலத்தில்; அவண வவண்டிய - அகண
ைட்ட விரும்பிய: நிவலயுவடக் கவி நீத்தம் - (இராேபிரான் திருப்பணியிமல)
நிகலமபறுகடய வானரப் பபருங்கூட்டத்கதப் மபாலமவ; அந் நீத்தவம - அந்தச்
ெரயுவின் பவள்ளம் (விளங்கியது)

தகல ஏழாம் மவற்றுகேப் பபாருளில் வந்தது. மவண்டுதல்; விரும்புதல்.

அகண மவண்டுதல் என்பது குரங்குச் மெகனக்குச் பெல்லும்மபாது அகண

ைட்ட விரும்பியகதயும். ஆற்று பவள்ளத்துக்குச் பெல்லும்மபாது அகண ைட்ட
மவண்டிய நிகலகயயும் பபாருத்திக் ைாண்ை. இகல முதல் பபாருள்; இகல.
முதலானகவ ஆற்று பவள்ளத்தில் ஈர்த்து வரப்படுபவன. குரங்குைளுக்கு
உணவாவன.

குடிைாரர் :பவள்ளம்

21. ஈக்கள் வண்கடாடு கமாய்ப்ப. வரம்பு இகந்து

ஊக்கவம மிகுந்து. உள் கதளிவு இன்றிவய.
வதக்கு எறிந்து வருதலின். - தீம் புனல் -
வாக்கு வதன் நுகர் மாக்கவை மானுவம.
தீம்புனல் - இனிய நீர்ப்பபருக்கு; ஈக்கள் வண்கடாடு கமாய்ப்ப -ஈக்ைள்
வண்டுைமளாடு மெர்ந்து போய்த்திட; வரம்பு இகந்து - அகண ைடந்து ஒழுைலாற்று
எல்கலகய மீறி; ஊக்கம் மிகுந்து - எழுச்சி பபருகி (உற்ொைம் மிகுந்து) உள்
பதளிவு இன்றிமய - உள்ளிடத்து (உள்ளத்திமல) பதளிமவ இல்லாேல்; வதக்கு
எறிந்து வருதலின் -மதக்கு ேரங்ைகள மோதி இழுத்து வருதலால் / ஏப்பமிட்டு
வருவதால்; வதன் நுகர் மாக்கவை மானும்.

ஈக்ைளும் வண்டுைளும் போய்ப்பது குடிைாரரிடத்து எழும் ைள் நாற்றம்

ைாரணோை. ஆற்று பவள்ளம் ைகர ைடப்பகதயும். குடிைாரர் ஒழுக்ை எல்கலகயக்
ைடப்பகதயும் ‘வரம்பு இைந்த’ என்ற பதாடர் சுட்டிற்று. ஊக்ைம்: பவள்ளத்துக்கு
மவைமும் குடியருக்கு எழுச்சிகயயும் குறித்தது. உள் பதளிவு இன்கே;
பவள்ளத்தின் உட்புறம் ைலங்கியிருப்பது; ேனத்திலும் அறிவிலும் பதளிவின்கே
குடியரிடம் இருப்பது. மதக்கு ேரங்ைகள வீழ்த்தி இருத்திவருவது பவள்ளம்;
ஏப்பமிட்டுக் பைாண்டு வருவது. மதக்பைறிதல். மதன் -ைள். வாக்கு மதன் -
விகனத்பதாகை.

‘ேஞ்சுலாம் மொகல’ என்று பதாடங்கும் பபரிய திருபோழிப் பாசுரத்தின்

வியாக்கியானத்தில் இப்பாடலின் முதலடி பபரியவாச்ொன்பிள்களயால்
எடுத்தாளப்பட்டது.

ைடபலாடு மபார் பெய்ய...

 22. பவண முகக் களி யாவன பல் மாக்கவைாடு
அணி வகுத்கதன ஈர்த்து. இவரத்து ஆர்த்தலின்.
மணி உவடக் ககாடி வதான்ை வந்து ஊன்ைலான்.
புணரிவமல் கபாரப் வபாவது வபான்ைவத.

பவன முகக் களி யாவன - பருத்த முைமும் ைளிப்பும் பைாண்ட யாகனைள்; பல

மாக்கவைாடு அணி வகுத்கதன ஈர்த்து - பல விலங்குைமளாடு அணிவகுத்தது மபால
இழுத்துக் பைாண்டு; இவரந்து ஆர்த்தலின் - ஆரவாரத்மதாடு முழங்குதலாலும்; மணி
உவடக் ககாடி வதான்ை - அழைான பைாடிைள் மதான்றுோறு; வந்து ஊன்ைலால் - வந்து
மதான்றுதலாலும்; புணரி வமல் கபார - ைடலின்மீது பகடபயடுத்துப் மபார் பெய்ய
வபாவது வபான்ைது -பெல்வது மபாலச் ெரயு பவள்ளம் ைாணப்பட்டது.

பபாருத்தம் மநாக்கிச் ‘ெரயு பவள்ளம்’ என்ற எழுவய் வருவித்து

உகரக்ைப்பட்டது. பபாருதகல விளக்குவன யாகன. பல்வகை ோக்ைள் (குதிகரைள்)
முழக்ைம். பைாடி ஆகியகவ. ெரயுவின் பவள்ளப் பபருக்கில் யாகனயும்
பல்வகை விலங்குைளும் ஆரவாரிக்கும் ஒலிமயாடு ஈர்க்ைப்படுவதாை விளங்கிக்
பைாள்ை; இகடயிகடமய தாவரக் பைாடிைளும் ைாணப்படுவது இயற்கை.

ெரயு: அதன் தன்கேயும் மபாக்கும்

23. இரவிதன் குலத்து எண் இல் பல் வவந்தர்தம்
பரவு நல் ஒழுக்கின் படி பூண்டது.-
சரயு என்பது-தாய் முவல அன்னது. இவ்
உரவுநீர் நிலத்து ஓங்கும் உயிர்க்கு எலாம்.

இரவிதன் குலத்து -சூரிய குலத்தில் மதான்றிய; எண்ணில் வவந்தர்தம் -

எண்ணற்ற பல மவந்தர்ைளின்; பரவு நல் ஒழுக்கின்படி -மபாற்றத் தகுந்த
நல்பலாழுக்ைத்தின் தன்கேகய; பூண்டது - மேற்பைாண்டதாகிய; சரயு என்பது -
ெரயு என்னும் பபயருகடய அந்த ஆறு; இவ் உரவுநீர் உலகத்து - உயிரினங்ைள்
யாவற்றுக்கும்; தாய் முவல அன்னது - பாலூட்டிப் மபணும் தாயின் ோர்பைம்
மபான்றது.

இரவி குலத்திமல மதான்றிய மவந்தர்ைள் எண்ணற்றவர்ைள்; அத்துகணப்

மபரும் உலைவர் மபாற்றும் ஒழுக்ை நலம் வாய்ந்தவர்ைள். மவந்தர்ைளின்
ஆட்சியிமல ஒழுக்ைம் எவ்வாறு இகடயறாது அகேந்தமதா; அவ்வாமற ெரயு
நதியின் நீமராட்டமும் இகடயறாதாய் அகேந்தது.
 நிகனந்து ஊட்டும் தாய் மபால உயிர்க் குலத்தின் மதகவ அறிந்து நீர் வழங்குவது
ெரயு என்பது ைருத்து. தாய்ப் பாலுக்கு அமுதம் (அமிர்தம்) என்ற பபயர்
வழங்குவகத இவண் நிகனவு கூர்ை. ைம்பரின் இப்படிேத்துக்கு மூலம் ‘புனிறு தீர்
குழவிக்கு இலிற்று முகல மபாலச் சுரந்த ைாவிரி’ (புறநா. 68) என்னும் பதாடராைக்
ைருதலாம். மொழநாட்கட வளர்க்கும் தாயாைக் பைாண்டு. ைாவிரிகய ‘வாழி
அவன்தன் வளநாடு வளர்க்கும் தாயாகி’ (சிலப் 7:27) என இளங்மைாவடிைள்
குறித்தது இங்கு நிகனவு கூரத்தக்ைது.

பிள்வை வதவரப் கபருகுபால் கசாரிமுவலவயத்

தாய்வபால்
மள்ைர் வவனிலின் மணல்திடர் பிவசந்துவக வருட
கவள்ைநீர் இருமருங்கு கால்வழி மிதந்வதறிப்
பள்ை நீள்வயல் பருமவட உவடப்பது பாலி

(பபா.பு. - திருக்குறிப்புத். 22) என்ற வாக்கில் மெக்கிழார் இமத படிேத்கத

விரித்து வருணித்திருப்பது ஒப்பிட்டுணரத்தக்ைது.

உரவு நீர்;வலிய நீர்; விகனத் பதாகைப் புறத்துப் பிறந்த

அன்போழித்பதாகையாய்க் ைடகலக் குறித்தது. ைடலின் வலிகேகய ‘உரவு’ என்ற
பொல் குறித்தது; உலாவும் நீர் (அகலைள்). பரவு நீர் என்றும் பபாருள்
பைாள்வாருண்டு.
ெரயு ஈர்த்து வரும் நறுேணப் பபாருள்ைள்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

24. ககாடிச்சியர் இடித்த சுண்ணம்.

குங்குமம். வகாட்டம். ஏலம்.
நடுக்குறு சந்தம். சிந்தூ
ரத்கதாடு நரந்தம். நாகம்.
கடுக்வக. ஆர். வவங்வக. வகாங்கு.
பச்சிவல. கண்டில் கவண்கணய்
அடுக்கலின் அடுத்த தீந் வதன்.
அகிகலாடு நாறும் அன்வை.
 ககாடிச்சியர் இடித்த சுண்ணம் - குறிஞ்சி நிலத்துப் பபண்ைள் இடித்த ேணப்
பபாடியிகனயும்; குங்குமம். வகாட்டம். ஏலம் - குங்குேப்பூ. மைாட்டம். ஏலக்ைாய்;
நடுக்குறு சந்தம் - தன் குளிர்ச்சியால் உடகல நடுங்ைச் பெய்கின்ற ெந்தனம்;
சிந்தூரத்கதாடு. நரந்தம். நாகம் - பவட்சிப் பூ. நரந்தம். புல். சுரபுன்கனப்; கடுக்வக.
ஆர் வவங்வக. வகாங்கு -பைான்கற. ஆத்தி. மவங்கை. மைாங்ைம்; பச்சிவல. கண்டில்
கவண்கணய் -பல்வகைப் பச்சிகலைள். ைண்டில் பவண்பணய் என்னும் பூண்டு;
அடுக்கலின் அடுத்த தீந்வதன் - ேகலயில் ைட்டப்பட்ட இனிய மதன்கூடு; அகிகலாடு
- அகில் -அகில் ைட்கட ஆகியவற்கறயும் இழுத்து வருவதால்; நாறும் -ெரயுவின்
பவள்ள நீர் மேற்குறித்த பபாருள்ைளின் ேணத்கதக் பைாண்டு இயங்கும்.

‘ெரயுவின் பவள்ள நீர்’ என்ற எழுவாய் வருவித்து உகரக்ைப்பட்டது.

அன்று. ஏ அகெைள்.

பவள்ளம்; மெகன

25. எயினர் வாழ்சீறூர் அப்பு

மாரியின் இரியல் வபாக்கி.
வயின் வயின். எயிற்றி
மாதர். வயிறு அவலத்து ஓட. ஒட்டி.
அயில்முகக் கவணயும் வில்லும்
வாரிக்ககாண்டு. அவலக்கும் நீரால்.
கசயிர் தரும்ககாற்ை மன்னர்
வசவனவய மானும் அன்வை. 14

எயினர் வாழ் சீறூர் - (சிறிய ஊரில் வாழ்கின்ற மவடர்ைகள (ேக்ைகள); அப்பு

மாரியின் - அம்பு ேகழயால்; இரியல் வபாக்கி - ஓடச் பெய்தும்; வயின் வயின் - எல்லா
இடங்ைளிலும்; எயிற்றி மாதர் - மவடுவப் பபண்ைள்; வயிறு அவலத்து ஓட ஒட்டி -
வயிற்றில் அடித்துக் பைாண்டு ஓடும்படி விரட்டியும்; அயில்முகக் கவணயும் -
கூர்கேயான முகன பைாண்ட அம்புைகளயும்; வில்லும் - விற்ைகளயும்;
வாரிக்ககாண்டு -வாரி வந்து; அவலக்கும் நீரால் - அகலயச் பெய்கின்ற தன்கேயால்;
(சரயுவின் கவள்ைம்) கசயிர் தரும் ககாற்ை மன்னர் - மபார் பெய்து பவற்றி பபற்ற உரிய
ேன்னர்ைளின்; வசவனவய மானும் - பகடகயப் மபான்றது. அப்பு ோரி; அம்பு
ேகழ என்னும் மபாது அப்பு வலித்தல் விைாரம்; பவள்ளத்கதக் குறிக்கும்மபாது
அப்பு: நீர் (வட பொல்). அப்பு ோரி; உருவைம். சிமலகட. பெயிர் அறும் பைாற்றம்
என்னும் பாடம்; குற்றேற்ற பவற்றி என்று பபாருள். அன்று. ஏ அகெைள்.

ைண்ணன் : பவள்ளம்
 26. கசறிநறுந் தயிரும். பாலும்.
கவண்கணயும். வசந்த கநய்யும்.
உறிகயாடு வாரி உண்டு.
குருந்கதாடு மருதம் உந்தி.
மறிவிழி ஆயர் மாதர்
வவனதுகில் வாரும் நீரால்.
கபாறிவரி அரவின் ஆடும்
புனிதனும் வபாலும் அன்வை.

கசறி நறுந்தயிரும் - பதாய்ந்து இறுகிய ேணம் மிக்ை தயிகரயும்; பாலும்.

கவண்கணயும். வசந்த கநய்யும் - பால். பவண்பணய். சிவந்த பநய் ஆகியவற்கறயும்;
உறிகயாடு வாரி உண்டு - அவற்கறத் தாங்கியிருந்த உறிைபளாடு ைவர்ந்து உண்டு;
குருந்கதாடு மருதம் உந்தி - குருந்த ேரத்மதாடு ேருத ேரத்கதயும் முறித்துத் தள்ளி;
மறி விழி ஆயர் மாதர் - ோனின் விழி மபான்ற விழிைள் உகடய இகடக்குலப்
பபண்ைள்; வவன துகில் - உடுத்துகின்ற ஆகடைகள; வாரும் நீரால் - ஈர்க்கின்ற
(தண்ணீரால்) தன்கேயால்; கபாறி வரி அரவின் ஆடும் - புள்ளிைகளயு வரிைகளயும்
பைாண்ட (ைாளியன்ைன் என்ற) பாம்பின்மேல் ஆடிய; புனிதவன மானும் - தூய
ைண்ண பபருோகன (அந்த ெரயு பவள்ளம்) ஒத்திருக்கும்.
பெறி தயிர். நறுந்தயிர் எனப் பிரித்துக் கூட்டுை. பெறி தயிர் - விகனத்பதாகை;
நறுந்தயிர் - பண்புத் பதாகை. உறியிலிருந்து தனித்தனியாை எடுக்ைாேல் உறிமயாடு
போத்தோைக் ைவர்ந்த பெயகல ‘உறிபயாடு’ என்ற பொல்லாட்சி குறித்தது.
ேறிவிழி ேருளுதகலக் குறித்தது. வகன துகில்; விகனத்பதாகை. வகனதல்
அழகுற அணிதல். அரவின் ஆடியது -ைாளிங்ை நர்த்தனக் ைகத குறித்தது.
‘இயல்பிமலமய’ குற்றத்தின் நீங்கியவனாதலின் ைண்ணகனப் புனிதன் என்றார்.

புராணச் பெய்திைகளக் ைற்பகன உத்தியாைக் பைாள்வகத இக்ைாலத்

திறனாய்வாளர் ‘பதான்ேம்’ என்பர்.

யாகன: பவள்ளம்

27.கதவிவன முட்டி. மள்ைர்

வகஎடுத்து ஆர்ப்ப எய்தி.
நுதல்அணி ஓவட கபாங்க.
நுகர்வரி வண்டு கிண்ட.
தவதமணி சிந்த உந்தி.
தறிஇைத் தடக்வக சாய்த்து.
மதமவழ யாவனஎன்ன. மருதம்
கசன்று அவடந்தது அன்வை.
 கதவிவன முட்டி - (ெரயுவின் பவள்ளம் அங்குள்ள ேதகுைளின்) ைதவுைகள
மோதி; மள்ைர் வக எடுத்து ஆர்ப்ப எய்தி - உழவர்ைள் கைைகள உயர்த்தி
(ேகிழ்ச்சியால்) ஆரவாரம் பெய்யும்படி வந்து; நுதல் அணி ஓவட கபாங்க -
முன்னணியிலுள்ள ஓகடைள் பபருகுோறு; நுகர் வரி வண்டு கிண்ட - (மதன்)
உண்ணும் மைாடுைளகேந்த (உடம்பிகனயுகடய) வண்டுைள் குகடய; தவத மணி
சிந்த உந்தி - பநருங்கிய ேணிைள் சிதறும்படி நீகரத் தள்ளிச் பென்று; தறி இைத்
தடக்வக சாய்த்து - (இரு ைகரயிலும் நடப்பட்ட) பபரிய ைழிைகள முறியும்படி
அகலைளாகிய பபரிய கைைளால் ொய்த்து; மத மவழ யாவன என்ன - ேத ேகழ
பபாழிகின்ற யாகன மபால; மருதம் கசன்று அவடந்தது - ேருத நிலத்கதச் பென்று
மெர்ந்தது.

ெரயுவின் பவள்ளத்தின் பெயல்ைள் ேதயாகனயின் பெயல்ைமளாடு பபாருத்திக்

கூறிய நயம் பாராட்டத்தக்ைது. ேதகின் ைதவுைகள மோதுவது நீர் பவள்ளம்;
பகைவர் ேதிற் ைதவுைகள மோதுவது ேத யாகன. பவள்ளப் பபருக்கைக் ைண்டு
உழவர் ேகிழ்ச்சியால் ஆரவாரம் பெய்வர்; இக்ைருத்திகனக் கூறும் ைவித் பதாடர்
யாகனகயக் குறிக்கும்மபாது. பதருக்ைளில் நடோடும் ேக்ைகள எச்ெரித்து
விலகிப் மபாய்விடும்படி வீரர்ைள் கை உயர்த்தி விலக்குதகலக் குறிக்கும்.
ேள்ளர்: உழவர். வீரர். நுதல் அணி ஓகட: ெரயுவின் முன்னுள்ள அழகிய
நீமராகடைள் எனவும் யாகனயின் பநற்றியில் அணியப்படும் முைபடாஅம்
எனவும் பைாள்ை. ஆற்றுப் பபருக்கில் கிகடக்கும் மதன் உண்ட வண்டுைள்
போய்ப்பது பவள்ளத்தில்; ேதநீர் உண்ண வண்டுைள் போய்ப்பது யாகனயிடத்தில்
வண்டுைளின் உடலிலுள்ள மைாடுைள் குறித்து வரி வண்டு என்றார்; வரி (இகெ)
பாடும் வண்டுைள் என்றும் பைாள்ளலாம். அடித்து வரும் பவள்ளத்தில் ேணிைளும்
இருக்கும்; யாகனக்கு ேணி ைட்டுவது வழக்ைம். தறி: பவள்ளப்மபாக்கைை
ைட்டுப்படுத்த குதிகர ேரங்ைள் எனப்படும் தூண்ைள்; யாகன ைட்டப்பட்டிருக்கும்
ைம்பம். தடக்கை; ஆற்றின் அகலைளாகிய பபரிய கைைள் எனவும் யாகனயின்
பபரிய துதிக்கைைள் எனவும் ைாண்ை. ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி பொல்லணிகயயும்
ைற்பகனக் ைளோன பபாருளணிகயயும் சிமலகட வகையால் இகணத்த திறம்
உணர்ந்து ேகிழத் தக்ைது.
‘பைாடிச்சியர்’ எனத் பதாடங்கும் பாடலில் குறிஞ்சி. அடுத்துப் பாகல.
முல்கல ஆகிய பகுதிைளில் பாய்ந்த பவள்ளத்கத இப் பாடலில் ேருதத்கதச்
மெரச் பெய்து வருணிக்கிறார். ைம்பர். இனி. வரும் பாடலில் திகண ேயக்ைம்
ைாணலாம். இருவிகன: பவள்ளம்

28. முல்வலவயக் குறிஞ்சி ஆக்கி.

மருதத்வத முல்வல ஆக்கி.
புல்லிய கநய்தல்தன்வனப் கபரு
அரு மருதம் ஆக்கி.
எல்வலயில் கபாருள்கள் எல்லாம்
இவட தடுமாறும் நீரால்.
கசல்லுறு கதியின் கசல்லும்விவன
என. கசன்ைது அன்வை.
 முல்வலவயக் குறிஞ்சி ஆக்கி - முல்கல நிலத்கத குறிஞ்சி நிலோக்கியும்;
மருதத்வத முல்வல ஆக்கி - ேருத நிலத்கத முல்கல நிலோைச் பெய்தும்; புல்லிய
கநய்தல் தன்வன - புன்புலோகிய பநய்தல் நிலத்கத; கபாரு அரு மருதம் ஆக்கி -
நிைரில்லாத ேருத நிலோைச் பெய்தும்; எல்வல இல் கபாருள்கள் எல்லாம் - (பல்மவறு
நிலங்ைளின்) அளவற்ற பண்டங்ைகள பயல்லாம்; இவட தடுமாறும் நீரால் - தத்தம்
இடத்கத விட்டு மவறு நிலத்துக்குக் பைாண்டு பெல்லும் தன்கேயால்; கசல்லுறு
கதியில் கசல்லும் -பெலுத்தப்படுகின்ற மபாக்கிமல இழுத்துப் மபாகின்ற; விவன
எனச் கசன்ைது - இரு விகனைள் மபால (அந்த பவள்ளம்) பென்றது.

ஒரு நிலத்கத மவறு நிலத்தின் இயல்புகடயதாைச் பெய்யவல்லது பவள்ளம்;

அதுமபாலமவ. மதவர்ைகள ேனிதர்ைளாக்கியும் ேனிதகரத் மதவராக்கியும்
இவ்வாமற நான்கு ைதிப் பிறவிைகளயும் நிகல தடுேறச் பெய்யவல்லது விகனயின்
மபாக்கு.

உயிர்ைகள இங்குேங்குோை ஏற்றி இறக்கும் விதியின் தன்கேகயக் ைங்கை ைாண்

படலத்தில் ‘........நாவாய்.......’ அேரர் கவயத்து இங்பைாடு அங்கு இழித்தி ஏற்றும்
இருவிகன என்னல் ஆன’ (2348) எனக் ைம்பர் குறிப்பிடுவார்.
ஆற்றின் பவள்ளப் மபாக்கிமலமய பபாருள்ைள் மபாகும்; (ைதி -மபாக்கு)
எதிர்த்துச் பெல்லா. விகனப் பயன் இழுக்கும் மபாக்கிமலமய பல்மவறு
உயிர்ைள் மபாகும். இக்ைருத்து மூலம் புறநானூற்றுப் பூங்குன்றனார் பாடல்.

வானம் தண்துளி தவலஇ ஆனாது.

கல்கபாருது இரங்கும் மல்லற் வபரியாற்று
நீர்வழிப் படூஉம் புவனவபால். ஆருயிர்
முவைவழிப் படூஉம். (புைநா. 192
இவ்வாறு பைாள்ளாேல் பெல்லுறு ைதி என்பதற்கு மதவ ைதி. ேனித ைதி. விலங்கு
ைதி. தாவர ைதி என்று பைாண்டு பபாருள் பைாள்ளலும் தக்ைமத. (ைதி: பிறவி வகை)
ஒரு நிலத்துப் பபாருள்ைகள ேறு நிலத்துக் பைாண்டு மெர்த்து நிலத்து
இயல்கப ோற்றுவதாைச் ெரயு பவள்ளத்கத வருணித்தார். இது திகண ேயக்ைம்.
திகண என்னும் பொல் ஒழுைலாறு என்னும் பபாருள் உகடயது; உயிரினங்ைள் தம்
ஒழுக்ைத்தின் மபாக்குக்கு ஏற்றபடிமய வாழ்வின் மபாக்கிகன; ஊழ் அகேதியிகன:
அகடகின்றன. ெேய. தத்துவவாதிைளின் விகனக் மைாட்பாட்கட பவள்ளத்து
வருணகனயிமல ைவிச் ெக்ைரவர்த்தி எளிகேயாைவும் இனிகேயாைவும்
விளக்குகிறார். ‘ஒரு பெனனத்திமல பண்ணின விகன மவபறாரு பெனனத்திமல
வந்து பெனனங்ைபளல்லாம் பதாடர்ந்து வருகிறது மபால இருந்தது’; ஒரு பகழய
உகர. (ஐயரவர்ைள் நூலைப் பதிப்புக் ைாண்ை) ஆற்று பவள்ளம் இகடயறாது
ஒழுகுவது மபாலமவ விகனப் மபாக்கும் இகடயறாது என்ற நுட்பத்கத
இப்பகழய உகர விளக்குகிறது. பநய்தல் தன்கன: பநய்தகல; ‘தன்’ என்பது
ொரிகய.

குலம்: பவள்ளம்.
 29. காத்த கால்மள்ைர் கவள்ைக்
கலிப்பவை கைங்க. வகவபாய்ச்
வசர்த்த நீர்த்திவவல. கபான்னும்
முத்தமும் திவரயின் வீசி.
நீத்தம் ஆன்று. அவலயஆகி
நிமிர்ந்து பார்கிழிய நீண்டு.
வகாத்த கால்ஒன்றின் ஒன்று
குலம் எனப்பிரிந்தது அன்வை.

மன்னர் காத்த கால் - உழவர்ைள் ைாத்துநின்ற ைால்வாயில்; கவள்ைக்

கலிப்பவை கைங்க - பவள்ளம் வருவகதத் பதரிவிக்கும் கிகணப்பகற ஒலிக்ை; வக
வபாய் - ஒழுங்ைாைச் பென்று; வசர்த்த நீர்த்திவவல - திரண்ட நீர்த்திவகலயும்;
கபான்னும் முத்தும் - பபான்னும் முத்தும் ஆகியகவைகள; திவரயின் வீசி -
அகலைளால் வீசி எறிந்து; நீத்தம் அன்று - பவள்ளம் பபருகியும்; அவலய ஆகி
நிமிர்ந்து - அகலைளால் உயர்ந்தும்; பார் கிழிய நீண்டு - நிலம் கிழியும்படி நீளச்
பென்று; வகாத்த கால் ஒன்றின் ஒன்று - முகறயாைத் பதாடர்கின்ற ஒரு
ைால்வாயிலிருந்து ேற்பறாரு ைால்வாயாை; குலம் எனப் பிரிந்தது - குலம் பல
கிகளைளாைப் பிரிவது மபால் பிரிந்து பென்றது. ெரயு பவள்ளம்.
ெரயு ஆறு பல வாய்க்ைால்ைளாை அங்ைங்மை பிரிந்து நீளப் பாய்ந்தது. ஒமர
குலம் பல கிகளைளாைப் பிரிந்து பநடிது பதாடர்ந்து வாழ்வது மபான்றது. இது.
ைால்வாய் ஒன்று பலவாைப் பிரியினும் உள்ளுகற நீர் ஒன்மற; உயிர்க்குலம் பல
கிகளைளாைப் பிரிந்தாலும் உயிர் ஒன்மற. இக் ைருத்து அடுத்த பாடலின்
ைற்பகனயாை விரிகிறது. குலம் ஒன்றில் அமனைம் பபயர் உற்பவித்தாற் மபால
ஆற்றில் ைால்ைள் பல பிரிந்தன’ என்பது ‘இராோயணக் ைருப்பபாருள்’ தரும்
விளக்ைம். (ஐயரவர்ைள் நூலைப் பதிப்புக் ைாண்ை.)

ெேயம்: பவள்ளம்

30. கல்லிவடப் பிைந்து. வபாந்து.

கடலிவடக் கலந்த நீத்தம்.
‘எல்வலஇல் மவைகைாலும் இயம்ப
அரும் கபாருள்ஈது’ என்னத்
கதால்வலயில் ஒன்வைஆகி.
துவைகதாறும். பரந்த சூழ்ச்சிப்
பல்கபரு சமயம் கசால்லும்
கபாருளும்வபால். பரந்து அன்வை.
 கல்லிவடப் பிைந்த வபாந்து - இேய ேகலயில் மதான்றி அங்கிருந்து வந்து;
கடலிவடக் கலந்த நீத்தம் -ைடலிமல ைலந்துவிட்ட ெரயுவின் பவள்ளோனது; ‘எல்வல
இல் மவைகைாலும் - அளவிட முடியாத மவதங்ைளாலும்; இயம்ப அரும் கபாருள்
ஈது’ என்ன - பொல்லுதற்ைரிய பரம்பபாருள் (மபான்றது) இவ்பவள்ளம்’ என்று
கூறுவதற்கு ஏற்றபடி; கதால்வலயில் ஒன்வை ஆகி - ஆதிமுதலில் ஒன்றாைமவ
இருந்து; துவைகதாறும் - ஏரி குளம் முதலிய மவவ்மவறு இடங்ைளிபலல்லாம்; பரந்த
- விரிந்த; சூழ்ச்சிப் பல்கபருஞ் சமயம் - ஆராய்ச்சியுகடய பல்மவறு ெேயவாதிைள்;
கசால்லும் கபாருள்வபால் - விளக்கி உகரக்கின்ற பரம்பபாருள் மபால; பரந்தது -
பரவியது.

பரம்பபாருள் ஒன்று; அதுமபால பவள்ளநீரும் ஒன்மற. பல்மவறு ெேய.

தத்துவங்ைளின் ைருத்துக்கு ஏற்பப் பரம்பபாருளும் பவவ்மவறு நாே. ரூப
மபதங்ைளாை விளைங்குகிறது; அதுமபாலமவ பவள்ளநீரும் ஏரி. குளம். ைால்வாய்
மபான்ற பல இடங்ைளில் பல பபயர்ைளால் பரந்து பெல்கிறது.

ைல்: (இேய ேகல; இேயத்கத ‘வடபபருங்ைல்’ என்று குறுங்மைாழியூர்

கிழார் (புறநா.17) குறிப்பர். ேதுகரக் ைாஞ்சி (70)யிலும் இவ்வாட்சி ைாணலாம்.

வவறுபாடு சமயகமல்லாம் புகுந்து பார்க்கின்

விைங்குபரம் கபாருவைநின் விவையாட்டல்லால்
மறுபடும் கருத்தில்வல; முடிவில் வமான
வாரிதியில் நதித்திரள் வபால் வயங்கிற்ைம்மா.
எனத் தாயுமானவரும் (கல்லாலின் :25 கபாங்குபல
சமயகமனும் நதிக கைல்லாம்
புகுந்துகலந் திடநிவைவாய்ப் கபாங்கி ஓங்கும்
கங்கு கவர காணாத கடவல.

என இராேலிங்ை வள்ளலாரும் (ேைாமதவ ோகல 48) இமத ைருத்கதப்

மபணியிருத்தல் அறிந்து ேகிழத்தக்ைது. ஆற்று பவள்ளமும் ைடல்பரப்பும்
பபாதுப் படிேங்ைளாை இப்பபருேக்ைளின் வாக்கிமல அகேவகத உணர்ை.
ைம்பர்தம் ெேய தத்துவங்ைகள உணர உதவும் பாடல்ைளில் இது ேதிப்புமிக்ை ஒரு
பாடலாகும்.

உயிர். பேய்; பவள்ளம்

31. தாது உகு வசாவலவதாறும்.

சண்பகக் காடுவதாறும்.
 வபாது அவிழ் கபாய்வகவதாறும்.
புது மணல் - தடங்கள்வதாறும்.
மாதவி வவலிப் பூக வனம்கதாறும்.
வயல்கள்வதாறும்.
ஓதிய உடம்புவதாறும் உயிர்
என. உலாயது அன்வை.
தாது உகு வசாவலவதாறும் - ேைரந்தத்தூள் சிந்துகின்ற மொகல மதாறும்; சண்பகக்
காடுவதாறும் - ெண்பை ேரம் பெறிந்த ைாடுைள் மதாறும்; வபாது அவிழ்
கபாய்வகவதாறும் - முற்றிய அரும்புைள் முருக்கு அவிழ்ந்து ேலர்கின்ற
பபாய்கைமதாறும்; புதுமணல் தடங்கள் வதாறும் - புதுேணல் பரப்கபயுகடய
தடாைங்ைள்மதாறும்; மாதவி வவலிப் பூக வனம்கதாறும் - குருக்ைத்திக்
பைாடிபடர்ந்த மவலிகயயுகடய ைமுைந் மதாட்டந்மதாறும்; வயல்கள்வதாறும் -
பநல்வயல்ைள் மதாறும் ஓதிய உடம்புமதாறும் - உயிர் என - நான்கு ைதிைளாை
நூல்ைளால் ஓதப்பட்ட பல்மவறு உடம்புைள்மதாறும் பென்று உலாவும் ஒமர
உயிர்மபால; உலாவியது - ெரயுவின் பவள்ளம் பரவி உலாவிற்று.

மொகல முதலான பல்மவறு இடங்ைளிலும் ஒமர ெரயுவின் நீர் உலாவியது.

ஒமர ஆன்ோ தான் பல உடல்ைளிமல உலவுகிறது என்ற தத்துவம் இங்மை ைம்பரால்
உவகேயாைக் பைாள்ளப்பட்டது. அமயாத்தியா ைாண்டத்துக் ைடவுள் வாழ்த்துப்
பாடலில். ‘வான் நின்று இழிந்து வரம்பு இைந்த ோ பூதத்தின் கவப்பு எங்கும் ஊனும்
உயிரும் உணர்வுமபால் உள்ளும் புறத்தும் உளன் என்ப’ (1313) என்று
பரம்பபாருள் தத்துவத்கதக் ைம்பர் விளக்குவார்; இங்கு அதகன இகணத்து
உணரலாம்.

இப் படலத்தின் இறுதி மூன்று பாடல்ைளில் ெேய. தத்துவக் மைாட்பாடுைகள

இயற்கைக் ைாட்சிைளுக்கு உவகேயாக்கி விளக்கிய திறமும் ைாணாப்பபாருகள
உவகேயாக்கும் திறமும் மபாற்றத் தக்ைன.
 நாட்டுப் படலம்
மைாெல நாட்டின் வளத்கத / சிறப்கபக் கூறும் படலம் என விரியும். நாடு:
நாட்டின் வளம் அல்லது சிறப்பு: இதகன ஆகுபபயர் என்பர்.
மைாெலநாட்டு ேக்ைளின் பபாழுதுமபாக்கு. உழவர்ைளின் உயர்ந்த வாழ்க்கை.
பெல்வப் பபாலிவு. பபண்டிர் பபருகே. நல்லன பைாண்டு அல்லன நீக்கி வாழும்
ேக்ைளின் பண்பு நலம். ைகல வளர்ச்சி ஒழுக்ை பநறி மபணும் ஆடவர் ேற்றும்
ேைளிரால் அங்கு அறம் நிகலபபற்றிருத்தல் மபான்ற பல பெய்திைள்
இப்படலத்தில் விவரிக்ைப்படுகின்றன.
மைாெலத்தின் வளம்

அறுசீர் விருத்தம்

32. வாங்க அரும்பாதம் நான்கும்

வகுத்த வான்மீகி அன்பான்.
தீம் கவி. கசவிகள் ஆரத்
வதவரும் பருகச் கசய்தான்;
ஆங்கு. அவன்புகழ்ந்த நாட்வட.
அன்பு எனும் நைவம் மாந்தி.
மூங்வகயான் வபசலுற்ைான் என்வன.
யான் கமாழிய லுற்வைன்.

வாங்க அரும் பாதம் நான்கும் வகுத்த - எடுத்துவிடுவதற்கு அரிய நான்கு

அடிைள் பைாண்ட சுமலாைங்ைளால் இராோயணம் இயற்றிய; வான்மீகி என்பான் -
வான்மீகி முனிவர் என்று சிறப்பித்துச் பொல்லப்படுகின்ற முனிவன்; வதவரும்
கசவிகள் ஆரப்பருக - மதவர்ைளும் தம் பெவி வாயாைப் பருகும்படி; தீம் கவி
கசய்தான் - இனிய அமுத ைவி பபய்தான்; ஆங்கு அவன் புகழ்ந்த நாட்வட - ஆதி
ைாவியத்தில் அம்முனிவன் புைழ்ந்துகரத்த நாட்கட; அன்பு எனும் நைவம் மாந்தி -
அன்பு என்னும் ேதுகவப் பருகி; மூங்வகயான் வபசலுற்ைான் என்ன - ஊகேமய
மபெத் பதாடங்கிவிட்டான் என்றாற் மபால; யான் கமாழிய லுற்வைன் - நான்
மபெலாமனன்.

வான்மீகி பாடிய சுமலாைத்தில் எந்த வரிகயயும் எடுத்துவிட முடியாது

என்பார் வாங்ை அரும் பாதம் என்றார்; அத்துகணச் பெறிவு மிக்ைது வான்மீகியின்
வாக்கு என்பது. பாதம்: (இங்மை) பாட்டின் அடிைள். வான்மீகிக்கு முன்னர் நான்கு
அடி பைாண்ட சுமலாைம் இல்கல யாதலின் அவ்வாறு முதலில் ைவி
பெய்தகேயால் அவர் ஆதிைவி எனப்பட்டார் என்பர். என்பான்: எனப்பட்டவன்;
பெயப்பாட்டு விகன.
 மதவரும் -உயர்வு சிறப்பும்கே. ‘பருை’ என்ற பொல்லாட்சிக்கு ஏற்பைச் ‘பெவி
வாயாை’ எனவும் மதவர்ைள் பருகியதாைக் ைவி கூறியதற்கு ஏற்பக் ைவியமுதம்
எனவும் உருவைப்படுத்தி உகர கூறப்பட்டது. வான்மீைத்தின் பயன் கூறுமிடத்துத்
மதவரும் மைட்டு ேகிழ்ந்ததாைக் குறிக்ைப்பட்டிருப்பதாைக் கூறுவர். ஆதிைவிகய
நிகனந்தமபாது ைம்பருக்கு அடக்ை உணர்வு முகிழ்த்தகத இப்பாடல்
உணர்த்துகிறது. அன்பபனும் நறவம் -உருவைம். ைள் உண்டவன் பொல்மபாலப்
மபாகத நிகறந்த ைவிச் பொல் பிறந்தகத நாம் உணரலாம். ைள்ளுக்குச்
‘பொல்விளம்பி’ என்று ஒரு பபயருண்டு. ைவிஞரா மபசுகிறார்? இல்கல.
உள்மளயுள்ள அன்பபனும் நறவம் மபசுகிறது!

மைாெல நாட்டு வளம் இப்பாடலில் பபாதுவாை. மபெப்பட்டது; இனி.

விளக்ைோைப் மபசும். அடுத்த பாடல்.

33. வரம்பு எலாம் முத்தம்; தத்தும்

மவட எலாம் பணிலம்; மா நீர்க்
குரம்பு எலாம் கசம் கபான்; வமதிக்
குழி எலாம் கழுநீர்க் ககாள்வை;
பரம்பு எலாம் பவைம்; சாலிப்
பரப்பு எலாம் அன்னம்; பாங்கர்க்
கரம்பு எலாம் கசந் வதன்; சந்தக்
கா எலாம் களி வண்டு ஈட்டம்.
வரம்பு எலாம் முத்தம் -(வயல்) வரப்புைளிபலல்லம் முத்துக்ைள்; தத்தும் மவட
எலாம் பணிலம் - தண்ணீர் பாயும் ேகடைளிபலல்லாம் ெங்குைள்; மாநீர்க் குரம்பு
எலாம் கசம்கபான் - மிகுந்த நீர்ப் பபருக்குகடய பெய்ைகர ைளிபலல்லாம்
பெம்பபான்; வமதிக் குழி எலாம் கழுநீர்க் ககாள்வை - எருகேைள் படிகின்ற
பள்ளங்ைளிபலல்லாம் பெங்ைழுநீர் ேலர்ைள்; பரம்பு எலாம் பவைம் - பரம் படித்த
இடங்ைளி பலல்லாம் பவளங்ைள்; சாலிப் பரப்பு எலாம் அன்னம் - பநற்பயிர் நிகறந்த
பரப்புைளிபலல்லாம் அன்னங்ைள்; பாங்கர் - அவற்றின் பக்ைங்ைளில் இருக்கின்ற;
கரம்பு எலாம் கசந்வதன் - ொகுபடி பெய்யப்படாத நிலங்ைளி பலல்லாம் பெந்மதன்;
சந்தக் கா எலாம் களிவண்டு ஈட்டம் - அழகிய மொகலைளிபலல் லாம் ேதுவுண்டு
ேகிழும் வண்டுைளின் கூட்டம்; (ஆை இவ்வாறு வளங்ைள் அங்மை பபருகியுள்ளன).

பலவகை வளங்ைளும் மைாெல நாட்டில் பைாழித்திருந்தன என்பது ைருத்து.

பயிர்த்பதாழிலுக்கு ஏற்பப் பண்படுத்தாத ைரம்பிலும் பெந்மதன் பபருக்கு
இருந்தது என்பபதான்மற மைாெலத்தின் வளத்கதப் புலப்படுத்தப் மபாதுோனது.
குரம்பு: பெய்ைகரயாகிய அகண. ெந்தம்: அழகு முதம் முதலான எழுவாய்ைளுக்கு
உள்ளன என்பது பயனிகலயாை உகரக்ைப்பட்டது - எச்ெப் பயனிகல. ேருத வளம்
 34. ஆறு பாய் அரவம். மள்ைர்
ஆவல பாய் அமவல. ஆவலச்
சாறு பாய் ஓவத. வவவலச்
சாங்கின் வாய்ப் கபாங்கும் ஓவச.
ஏறு பாய் தமரம். நீரில்
எருவம பாய் துழனி. இன்ன
மாறு மாறு ஆகி. தம்மில்
மயங்கும் - மா மருத வவலி.
மா மருத வவலி - பபருகேக்குரிய (மைாெல நாட்டின்) ேருத நிலத்து எல்கலக்குள்;
ஆறு பாய் அரவம் - ஆற்று நீர் பாய்வதால் எழும் ஓகெயும்; மள்ைர் ஆவல பாய்
அமவல - உழவர்ைள் ஆகலயாடுதலால் உண்டாகும் ஓகெயும்; ஆவலச் சாறு பாய்
ஓவச - அக் ைரும்பாகலைளில் ைருப்பஞ்ொறு பாய்வதால் எழுகின்ற ஓகெயும்;
வவவலச் சங்கின் வாய்ப் கபாங்கும் ஓவச - நீர்க் ைகரைளில் உள்ள ெங்குைளிடமிருந்து
பபருகும் ஓகெயும்; ஏறுபாய் தமரம் - எருதுைள் தம்முள் மோதிப் பாயும்மபாது எழும்
ஓகெயும்; நீரில் எருவம பாய் துழனி - நீர்நிகலைளில் எருகேைள் பாய்வதால்
உண்டாகும் ஓகெயும்; இன்ன - ஆகிய இத்தகைய ஓகெைள்; மாறு மாறு ஆகி -
பவவ்மவறாை அகேந்தனவாகி; தம்மில் மயங்கும் - தேக்குள் ஒன்மறாபடான்று
ைலந்து ஒலிக்கும்.
ஓரிடத்து எழும் ஓகெ பைாண்டு அவ்விடத்தின் இயல்பிகன அறியலாகும்.
ெங்கு ைடலுக்கு உரியது; புதுபவள்ளப் பபருக்கில் எதிமரறி ேருத நிலத்து வந்தது.
தனித்தனிமய பிறக்கும் ஓகெைள் பரவும்மபாது ைலந்து ஒலிப்பகத ‘ோறு ோறு ஆகித்
தம்மில் ேயங்கும்’ என விளக்கினார். அரவம். அேகல. ஓகத. ஓகெ. தேரம். துழனி;
இகவ ஒரு பபாருட் பொற்ைள். பபாருட் பின்வருநிகலயணி.

35. தண்டவல மயில்கள் ஆட.

தாமவர விைக்கம் தாங்க.
ககாண்டல்கள் முழவின் ஏங்க.
குவவை கண் விழித்து வநாக்க.
கதண் திவர எழினி காட்ட. வதம்
பிழி மகர யாழின்
வண்டுகள் இனிது பாட. -
மருதம் வீற்றிருக்கும் மாவதா.
 தண்டவல மயில்கள் ஆட - மொகலைளிமல ேயில்ைள் ஆடவும்; தாமவர
விைக்கம் தாங்க - தாேகர ேலர்ைள் விளக்குைகள ஏந்தி நிற்ைவும்; ககாண்டல்கள்
முழவின் ஏங்க - மேைங்ைள் ேத்தளம் மபால ஒலிக்ைவும்; குவவை கண் விழித்து
வநாக்க - குவகளக் பைாடிைளில் ேலர்ைள் ைண்மபால் விழித்துப் பார்க்ைவும்; கதண்
திவர எழினி காட்ட - நீர்நிகலைளின் அகலைள் திகரச்சீகல மபாலக் ைாட்டவும்;
வதம் பிழி மகர யாழின் - மதகன ஒத்த ேைர யாழ் இகெ மபால; வண்டுகள் இனிது
பாட - வண்டுைள் இனிகேயாைப் பாடவும்; (இவ்வாறு இகெயும் கூத்தும்
பபாலிகின்ற அரங்கிமல)- மருதம் வீற்றிருக்கும் - ேருத நாயகி வீறு மதான்ற
அேர்ந்திருப்பது மபான்றிருந்தது.

உகரயாசிரியர்ைள் பிறபரல்லாம் ேருத மவந்தன் என்றனர்; அது பபாருத்தமே.

எனினும். இயற்கைகய அன்கன எனப் மபாற்றும் ேரபிகன ஓம்பி இங்மை
ேருதம் நாயகியாை உகரக்ைப்பட்டது.”.......எதிமர பைாலு வீற்றிருக்கும் அரசி
ேருதாயி நாச்சி இக்ைாட்சிகயக் ைண்டு ைளிக்கிறாள்” என்பர் மபரா. அ. ெ. ஞா. (ைம்பன்
ைகல - பக்.4). “இந்த இடத்தில் ைவிஞன் கையாளும் உவகே. இயல்புக்கும்
ேரபுக்கும் ஒத்துக் ைற்மபார்க்கு இன்பம் பயப்பதாகும். பைாண்டல் முழங்கின்
ேயில் ஆடும்; குவகள ேலர்ந்திருக்கும் ோகலப் மபாதில் தாேகர
குவிந்துவிடும். இந்த இயல்பு பிறழாேல் முகறப்படுத்தும் ைவிஞன் திறன்
துய்ப்பார்க்குச் சுகவ ஊட்டுேன்மறா?” (பக்.5)

தண்டகல; மொகல. குளிர்ந்த இடம் (தண் + தகல) என்ற பபாருள் உகடயதாய்ப்

பண்புத் பதாகைப் புறத்துப் பிறந்த அன்போழித்பதாகை. குவகளக் ைண்
என்பது எதுகை மநாக்கிக் குவகள ைண் என நின்றதாைக் பைாண்டு பபாருள்
கூறுதலும் உண்டு. யாழ்: யாழிகெக்கு ஆகுபபயர்.

36. தாமவரப் படுவ. வண்டும்

தவக வரும் திருவும்; தண் தார்க்
காமுகர்ப் படுவ. மாதர்
கண்களும் காமன் அன்பும்;
மா முகில் படுவ. வாரிப்
பவைமும் வயங்கு முத்தும்;
நாமுதல் படுவ. கமய்யும்
நாம நூல் கபாருளும் மன்வனா.

வண்டும் தவக வரும் திருவும் - வண்டுைளும் அழகு வளர்கின்ற திருேைளும்;

தாமவரப் படுவ - தாேகர ேலர்ைளில் தகியிருப்பனவாம்; மாதர் கண்களும் காமன்
அன்பும் - விகலோதர் ைண்ைளும் ேன்ேதன் அம்புைளும்; தாண்தார்க் காமுகப் படுவ -
குளிர்ந்த ோகல அணிந்த ைாமுைர்ைகள தாக்குவனவாம்; வாரிப் பவைமும் வயங்கு
முத்தும் - ைடலில் விகளயும் பவளமும் ஒளியால் விளங்குகின்ற முத்துைளும்;
மாமுகில் படுவ - ைார்மேைங்ைளில் தங்குவனவாம்; கமய்யும் நாம நூல் கபாருளும் -
உண்கேயும் புைழ் வாய்ந்த நூல்ைள் கூறும் பபாருளும்: நா முதல் படுவ - மைாெல
நாட்டு ேக்ைளின் நாவிமல தங்குவனவாம்.
 தாக்ைப்பபறுமவார் ைாமுைராை கூறப்படுதலின் ‘ோதர்’ இங்மை விகலோதர்
எனப் பபாருள்பட்டது. ைடல் நீகரப் பருகிய மேைம் உடன் பவளங்ைகளயும்
முத்கதயும் பைாண்டன; ேன்னுயிர்க்கு இன்றியகேயா நீகரப் பபாழிந்துவிட்டுப்
பவளத்கதயும் முத்கதயும் தன்னிடத்து கவத்துக்பைாண்டது. மைாெல நாட்டு
ேக்ைள் வாய்கேயுகடயவர். நண்ணூற் பபாருமள நவில்வர் என்ற ைருத்து மிைவும்
மபணத்தக்ைது. ‘படுவ’ - பொற்பபாருட் பின்வரு நிகலயணியாை வந்தது.

37. நீரிவட உைங்கும் சங்கம்;

நிழலிவட உைங்கும் வமதி;
தாரிவட உைங்கும் வண்டு;
தாமவர உைங்கும் கசய்யாள்;
தூரிவட உைங்கும் ஆவம;
துவையிவட உைங்கும் இப்பி;
வபாரிவட உைங்கும் அன்னம்;
கபாழிலிவட உைங்கும் வதாவக.

சங்கம் நீரிவட உைங்கும் - ெங்குைள் தண்ணீரில் உறங்கிக்பைாண்டிருக்கும்;

வமதி நிழலிவட உைங்கும் - எருகேைள் ேர நிழலில் உறங்கிக் பைாண்டிருக்கும்;
வண்டு தாரிவட உைங்கும் - வண்டுைள் ேலர் ோகலைளிமல
உறங்கிக்பைாண்டிருக்கும்; கசய்யாள் தாமவர உைங்கும் - திருேைள் (பபயர்தலின்றித்)
தாேகர ேலரிமல உறங்குவாள்; ஆவம தூறிவட உைங்கும் - ஆகேைள் மெற்றிமல
உறங்கும்; இப்பி துவையிவட உைங்கும்; முத்துச் சிப்பிைள் நீர்த் துகறைளிமல
உறங்கும்; அன்னம் வபாரிடவட உைங்கும் - அன்னங்ைள் பநற்மபாரிமல உறங்கிக்
கிடக்கும்; வதாவக கபாழிலிவட உைங்கும் - ேயில்ைள் மொகலைளிமல உறங்கிக்
பைாண்டிருக்கும்.

பிறர் இகடயியீடின்றி நிம்ேதியாை யாவும் தூங்குகின்றன. ைவகல யின்றி.

அச்ெமின்றி. நிகல ோற்றமின்றித் தூங்குகின்றன. ேலர் ோகல அணிந்மதார்
நடோடிக் பைாண்டிருந்தாலும் அம் ோகலைளிமல வண்டுைள்
உறங்குகின்றனவாம்; பலர் ஊடாடும் நீர்த் துகறைளிமல முத்துச் சிப்பிைள்
உறங்குகின்றன - இகவபயல்லாம் எவ்வகை இகடயீடும் இல்லாேல்
பபறுகின்ற நிம்ேதிகயயும் அச்ெமின்கேகயயும் குறித்தன. முன்பாட்டில்
‘வண்டும் திருேைளும் தாேகரப் படுவ’ என்றார்; மதன் நாடி. உண்டபின் மவறு இடம்
நாடும் வண்மடாடு திருகவயும் இகணத்துச் பொன்னார். ஒரு ைால் பெல்வத்தின்
பபாதுத்தன்கே மநாக்கி அவ்வாறு ைம்பர் கூறியிருக்ைலாம். மைாெல நாடடில்
திருேைள் நிரந்தரோை; இடம் பபயர்தலின்றி பெல்வம் தவறான வழியிமல
பாயுமோ என்ற அச்ெமின்றித் தூங்குகிறாள். ‘திரு வீற்றிருந்த தீது தீர் நியேம்’ என்று
நக்கீரர் வருணித்த ோேதுகரக் ைகடவீதி இங்கு நிகனவில் எழும். உறங்கும் என ஒமர
பபாருளில் பன்முகற வந்தது பொற்பபாருட் பின்வரு நிகலயணி. ‘மதாகை’
ஆகுபபயராய் ேயிகலக் குறித்தது.
 38. பவட உழ எழுந்த கபான்னும்.
பனிலங்கள் உயிர்த்த முத்தும்.
இடறிய பரம்பில் காந்தும் இன
மணித்கதாவகயும். கநல்லின்
மிவட பசுங் கதிரும். மீனும்.
கமன் தவழக் கரும்பும். வண்டும்
கவடசியர் முகமும். வபாதும். -
கண் மலர்ந்து ஒளிரும் மாவதா.

பவட உழ எழந்த கபான்னும் - ைலப்கபைள் உழுததால் மேமல எழுந்த

பபான்னும்; பனிலங்கள் உயிர்த்த முத்தும் - ெங்குைள் ஈன்ற முத்துைளும்; இடறிய
பரம்பில் - பரம்படித்த நிலங்ைளில்; காந்தும் - ஒளி வீசுகின்ற; இன மணித்
கதாவகயும் - பல்மவறு இரத்தினத் பதாகையும்; கநல்லின் பசுங்கதிரும் -
பநல்லின் பெறிந்த பசுங்ைதிர்ைளும்; மீனும் - மீன்ைளும்; கமன் தவழக் கரும்பும் -
பேன்கேயான தாள்ைகளயுகடய ைரும்பும்; வண்டும் - வண்டுைளும்; கவடசியர்
முகமும் - உழத்தியரின் முைங்ைளும் - வபாதும் - (தாேகர) ேலரும்; கண் மலர்ந்து
ஒளிரும் - ைண் ேலர்ந்து ஒளி வீசும்.

பபான் முதல் மபாது முடிய ஒன்பது பபாருள்ைள் ைண் ேலர்ந்து ஒளிரும்

என்கிறார். ைவிஞர். பபான். முத்து. ேணித் திரள் ஆகியகவ ஒளிக் கிரணங்ைள்
வீசுவகதக் ைண் ேலர்தல் என்றார். பநல் முற்றியதால் ைதிரில் எழும் ஒளி
ைண்ேலர்தலாயிற்று; அன்றி ைதிர்பதாறும் பநல்ேணிைள் ஒளிர்ந்தபதனவும்
பைாள்ளலாம். மீனும் வண்டும் ைண்மபால் ஒளிர்தலுகடயன. ைரும்பு ைண்
ேலர்ந்து ஒளிர்தலாவது ைணுக்ைளுடன் விளங்குதல். மபாது ைண்ேலர்ந்து ஒளிர்தல்
மதபனாடு விளங்கி ஒளிர்வது என்பர். ‘ைண் ேலர்ந்து ஒளிரும்’ என்ற பதாடர்
இறுதியில் இருந்தாலும் பாடல் முழுவகதயும் பதாடர்புபடுத்தி விளக்குகிறது;
ைகடநிகலத் தீவைம். பலவற்றுக்கும் ஒப்புகே ைாட்டி இகணப்பதால் ஒப்புகேக்
கூட்டணியாம்.

39. கதள் விளிச் சிறியாழ்ப் பாணர்

வதம் பிழி நைவம் மாந்தி.
வள் விளிக் கருவி பம்ப.
வயின் வயின் வழங்கு பாடல்.
கவள்ளி கவண் மாடத்து உம்பர்.
கவயில் விரி பசும் கபான் பள்ளி.
எள்ை அருங் கருங் கண் வதாவக
இன் துயில் எழுப்பும் அன்வை.
 கதள்விளிச் சிறியாழ்ப்பாணர் - பதளிந்த இகெ பைாண்ட சிறிய யாகழயுகடய
பாணர்ைள்; வதம்பிழி நைவம் மாந்தி - இனிகேயாய் வடிக்ைப்பட்ட ேதுவிகனக்
குடித்து; வள் விசிக் கருவி பம்ப - வாரால் இழுத்துக் ைட்டப்பட்ட முழவுைள் ஒலிக்ை;
வயின் வயின் வழங்கு பாடல் - ஆங்ைாங்மை பாடப்படுகின்ற பாடல்ைள்; கவள்ளி
கவன் மாடத்து உம்பர் - பவள்கள பவமளபரன ஒளிவீசும் ோடங்ைளின் மேல்;
கவயில் விரி பசும்கபான் பள்ளி - ஒளி உமிழும் பசும்பபான்னாலன ைட்டிலிமல
(உறங்குகின்ற); எள்ை அருங்கருங்கண் வதாவக - பழிப்பதற்கு அரிய ைருகே நிறக்
ைண்ைகளயுகடய ேயில்மபாலும் ேைளிகர; இன்துயில் எழுப்பும் - இனிய உறக்ைத்தி
லிருந்து எழுப்பும்.

‘வயின் வயின் வழங்கு பாடல் துயில் எழுப்பும்’ என விகன முடிபு பைாள்ை.

பாணர்ைள் பாடும் இகெயால் துயில் நீங்குேளவு பேன்கேயும் வளகேயும்
உகடயவராைச் பெல்வ ேங்கையர் மைாெலத்தில் வாழ்ந்தனர். எள்ள அரும்
என்பது யாப்பியல் வடிவில் அைரம் பதாக்கு எள்ளரும் என நிற்கும்.

40. ஆவலவாய்க் கரும்பின் வதனும்.

அரி தவலப் பாவைத் வதனும்.
வசாவல வீழ்க் கனியின் வதனும்.
கதாவட இழி இைாலின் வதனும்.
மாவலவாய் உகுத்த வதனும். -
வரம்பு இகந்து ஓடி. வங்க
வவவலவாய் மடுப்ப - உண்டு.
மீன் எலாம் களிக்கும் மாவதா.

ஆவலவாய்க் கரும்பின் வதனும் - ைரும்பாகலைளிலிருந்தும் பபருகும் மதன்

மபான்ற ைருப்பஞ்ொரும்; அரிதவலப் பாவைத் வதனும் -ைள் இறக்குமவார் அரிந்த
பாகளயிலிருந்து வடியும் ைள்ளும் மொகலவீழ்க் ைனியின் மதனும் - மொகலைளில்
பழுத்த பழங்ைளின் ொறும்; கதாவட இழி இைாலின் வதனும் -பதாடுக்ைப்பட்ட
இடத்தினின்று வழிகின்ற மதனகடத் மதனும் - மாவல வாய் உகுத்த வதனும் - ேலர்
ோகலைளிலிருந்து வடியும் மதனும்; (ஆக இவவகயல்லாம்); வரம்பு இகந்து ஓடி -
எல்கல மீறிப் பபருகி ஓடி; வங்ை மவகலவாய் ேடுப்ப -ைப்பல்ைள் இயங்கும்
ைடலிமல மபாய்ச் மெர; மீன் எலாம் உண்டு களிக்கும் - (ைடலிமல வந்து
ைலக்கின்ற அவற்கற) மீன்ைபளல்லாம் பருகிக் ைளிக்கும்.
 41. பண்கள் வாய் மிழற்றும் இன்
கசால் கவடசியர் பரந்து நீண்ட
கண். வக. கால். முகம். வாய் ஒக்கும்
கவை அலால் கவை இலாவம.
உண் கள் வார் கவடவாய் மன்னர்.
கவைகலாது உலாவி நிற்பர்;-
கபண்கள்பால் வவத்த வநயம்
பிவழப்பவரா. சிறிவயார் கபற்ைால்?

பண்கள் இன்கசால் - பண்ைள் இகெந்தது மபான்ற இனிய பொற்ைகள; வாய்

மிழற்றும் கவடசியர் - வாயால் மபசுகின்ற உழத்தியரின்; பரந்து நீண்ட கண் -
அைன்று நீண்ட ைண்ைள்; வக. கால். முகம். வாய் ஒக்கும் - கைைள். ைால்ைள். முைம்.
வாய் ஆலியவற்கற ஒத்திருக்கும்; கவை அலால் - (குவகள. தாேகர. ஆம்பல்
என்னும் ேலர்ைளாகிய) ைகளைகளத் தவிர; கவை இலாவம - மவறு ைகளைள்
இல்லாகேயால்; உண்கள் வார் கவடவாய் மள்ைர் - ைள் ஒழுகும் ைகடவாகய
உகடய உழவர்ைள்; கவைகலாது உலாவி நிற்பர் - ைகளைகளக் ைகளயோட்டாேல்
இங்குேங்குோை உலாவிக் பைாண்டிருப்பார்ைள்; கபண்கள்பால் வவத்த வநயம்
சிறிவயார் கபற்ைால் - பபண்ைளிடம் கவத்த இச்கெகயக் கீமழார் பபற்றால்;
பிவழப்பவரா - பிகழப்பார்ைளா (பிகழக்ை ோட்டார் என்றபடி)

சுகளைளாை உள்ள ேலர்ைபளல்லாம் தங்ைள் மநயத்துக்கு உரிய உழவர்

ேைளிரின் உறுப்புைள் மபான்று இருத்தலால். அவற்கறக் ைகளயோட்டாேல்
உழவர்ைளின் அறிவு தடுோறினர் என்பது ைருத்து. ைண்ணுக்குக் குவகள; கை ைால்
முைங்ைளுக்குத் தாேகர; வாய்க்கு ஆம்பல் என்று பபாருத்தி உணர்ை. ‘அற்ப
அறிவுகடயவர்ைள் ைாேவயப்பட்டால் பிகழக்ைோட்டார்ைள் என்பது இறுதி
வரியால் உணர்த்தப் படுகின்ற பநறியாகும். மவற்றுப்பபாருள் கவப்பணி.
(சிறப்புப் பபாருகள வருணித்து அதன் பபறுபபாருளாைஒரு பபாதுப்பபாருகள
விளக்குவது இவ்வணியின் தன்கே).

ைடகேகய ேறக்ைச் பெய்யும் ைாே வயப்பட்ட கீமழார் பிகழயார் என்பகதக்

ைவிச் ெக்ைரவர்த்தி மேமல சூர்ப்பணகை சூழ்ச்சிப் படலத்தில் விளக்குவார் (3141.
3142). இந்திரன் முதமலார் தகுதிப் பாடுகடய மநயம் பபற்றுப் பபாலிவகதச்
சுட்டும் சூர்ப்பணகை வாக்ைாை. நன்கே அவர்க்கு இகல உனக்மை’ என்றும்
‘எங்ஙனம் கவத்து வாழ்தி’ என்றும் கூறுகிறாள். இலக்கியத் திறனாய்வரங்கில்
‘நன்கே அவர்க்கு. இகல உனக்கு’ எனவும் ‘எப்படித் தான் அவகள கவத்து வாழப்
மபாகிறாமயா’ எனவும் எதிபராலிப் பபாருள் தருவன இந்தத் பதாடர்ைள்.
பபண்ைள்பால் கவத்த மநயம் சிறிமயார் பபற்றால் வாழார் என்ற இப் பாடலின்
குறிப்பிகனச் சூர்ப்பணகை வாயிலாைக் ைவிச் ெக்ைரவர்த்தி உணர்த்தும்
குறிப்பிமனாடு ஒப்பிட்டு உணர்தல் தக்ைது. பபண்ைளிடம் அன்பு பைாண்டால்.
தவிர்க்ை மவண்டிய ைாலத்திலும். அகதத் தவிர்க்ை ோட்டார்ைள்’ என்ற ைருத்துக்கு
ஏற்பப் பபாருள் பைாள்ளவும் இடமுண்டு
 42. புதுப்புனல் குவடயும் மாதர்
பூகவாடு நாவி பூத்த
கதுப்பு உறு கவறிவய நாறும்.
கருங் கடல் தரங்கம்; என்ைால்.
மதுப் கபாதி மழவலச் கசவ் வாய். வாள் -
கவடக் கண்ணின் வமந்தர்
விதுப்பு உை வநாக்கும். அன்னார்
மிகுதிவய விைம்பலாவமா?
கருங்கடல் தரங்கம் - ைரிய நிறத்கத உகடய ைடலின் அகலைள்; புதுப்புனல்
குவடயும் மாதர் - ஆற்றில் புதுபவள்ளத்தில் நீராடும் ேைளிரின்; பூகவாடு நாவி பூத்த
கதுப்பு - ேலர்ைளும் ைஸ்தூரிக் ைலகவயும் ைேழ்கின்ற கூந்தலின்; உறு கவளிவய
நாறும் - மிகுந்த ேணமே ைேழும் (என்றால்) கேந்தர் விதுப்பு உற - ஆண்ைள்
விருப்பம் பைாள்ள; வாள் கவடக் கண்ணின் வநாக்கும் -வாள் மபான்ற ைகடக்
ைண்ைளால் (ைாதல் எழப்) பார்க்கின்ற; மதுப் கபாதி மழவலச் கசவ்வாய் - மதன்
மபான்ற குதகல போழி மபசும் சிவந்த வாகயக் பைாண்ட; அன்னார் மிகுதிவய
விைம்பல் ஆவமா - அந்தப் பபண்ைளின் எண்ணிக்கை மிகுதிகயக் கூற
இயலுமோ? (பபண்ைள் எண்ணிக்கை மிகுதியாதலின் கூற இயலாது)
ைடல் ஆகிய பபருநீர்ப் பரப்பு மெர்ந்த ஆற்று நீர்ப் பபருக்ைால் ேலர் ேணமும்
ைத்தூரி ேணமுமே ேணக்ை மவண்டுபேனின் எண்ணில்லாத ேைளிர் ஆற்றில்
நீராடியிருக்ைமவண்டும். இவ்வாறு உய்த்துணர கவத்தலால் இதகன அனுோன அணி
என்பர்.

குரும்வபகவம் முவலயார் ஆடக் கூந்தலின் நைவம்

வதாய்ந்த
இரும்புலன் ஆறுபாய எறிதிவர சுருட்டும் கதண்ணீர்க்
கருங்கடல் புலவு நீங்கி நறுமணம் கமழு கமன்ைால்.
முருந்து உைழ் மூரலார்தம் மிகுதிவய கமாழிய லாவமா?

என்ற கநடதப் பாடலில் ைம்பர் எதிபராலிப்பகத உணரலாம் (கநடதம் - நாடு.

11)
கவறிவய - ஏைாரம் மதற்றம்; கவடக்கண் (கண்ணின்கவட) - முன் பின்னாைத்
பதாக்ைது விளம்பலாமோ - ஓைாரம் எதிர்ேகற.
 43. கவன் தைக் கலவவச் வசறும்.
குங்கும விவர கமன் சாந்தும்.
குண்டலக் வகால வமந்தர் குவடந்த.
நீர்க் ககாள்வை. சாற்றின்.
தண்டவலப் பரப்பும். சாலி
வவலியும் தழீஇய வவப்பும்.
வண்டல் இட்டு ஓடு மண்ணும் -
மதுகரம் கமாய்க்கும் மாவதா.

கவண்தைக் கவலச் வசறும் - பச்கெக் ைற்பூரம் ைலந்த ொந்தும்; குங்கும விவர

கமன் சாந்தும் - குங்குேப் பூ முதலியன ைலந்த ெந்தனமும் பூசிய; குண்டலக் வகால
வமந்தர் - குண்டலம் அணிந்த அழகிய ஆண்ைள்; குவடந்த நீர்க் ககாள்வை - முழுகி
நீராடிய அந்த பவள்ளப் பபருக்கை; சாற்றின் - பொல்லுவதாயின்; தண்டவலப்
பரப்பும் - மொகலப் பரப்புைளிலும்; சாலி வவலியும் - பநற்பயிர் விகளயும்
வயல்ைளிலும்; தழீஇய வவப்பும் - அவற்கறச் ொர்ந்துள்ள நிலப் பகுதிைளிலும்;
வண்டல் இட்டு ஓடும் மண்ணும் - வண்டல் படியும்படி (நீர்) ஓடும் ஏகனய ேண்
பகுதிைளிலும்; மது கரம் கமாய்க்கும் - வண்டுைள் போய்த்துக் பைாண்டிருக்கும்.
ஆடவர் பூசிய நறுேணக் குழம்பும் ொந்தும் பைாண்ட எங்ைணும் பரவியிருப்பதால்.
ேணத்தின் வழிமய பென்று மதன் நாடும் வண்டுைள் பல இடங்ைளிலும் போய்த்துக்
கிடந்தன. அகவ ேணம் நுைர்ந்தனமவயன்றித் மதன் ைாணவில்கல.
பவண்டாளம்: பச்கெக் ைருப்பூரம் தழீஇய -பொல்லின் அளபபகட.

44. வசல் உண்ட ஒண் கணாரின்

திரிகின்ை கசங் கால் அன்னம்.
மால் உண்ட நளினப் பள்ளி.
வைர்த்திய மழவலப் பிள்வை.
கால் உண்ட வசற்று வமதி
கன்றுஉள்ளிக் கவனப்பச் வசார்ந்த
பால் உண்டு. துயில. பச்வசத்
வதவர தாலாட்டும் - பண்வண.

பண்வண - வயல்ைளில்; வசல் உண்ட ஒண் க(ண்)ணாரின் - மீன் மபான்ற ைண்ைகள

உகடய பபண்ைகளப் மபால; திரிகின்ை கசங்கால் அன்னம் - திரிகின்ற சிவந்த
ைால்ைகள உகடய அன்னங்ைள்; மால் உண்ட நளினப் பள்ளி - பபருகேயுகடய
தாேகர ேலர்ைளாகிய படுக்கையில்; வைர்த்திய மழவலப் பிள்வை - கிடத்திய
இளங்குஞ்சுைள்; கால் உண்ட வசற்று வமதி - ைாலில் ஒட்டிய மெறுகடய எருகேைள்;
கன்று உள்ளிக் கவனப்ப - (ஊரைத்து உள்ள) தம் ைன்றுைகள நிகனத்துக்
ைகனத்திருப்பதால்; வசார்ந்த பால் உண்டு - தாமன பொரியும் பாகல அருந்தி; துயில -
உறங்ை; பச்வசத் வதவர தாலாட்டும் - பச்கெ நிறத் மதகரைள் தம் ஒலியால்
தாலாட்டுப் பாடும்.
 அன் நகடமய பபாதுவாை ேைளிர் நகடக்கு உவகே கூறப்படும்; இங்மை
எதிர்நிகல உவகேயாை ேைளிர் மபால் நகட பயிலும் அன்னம் என வந்தது.
அன்னம் தன் குஞ்கெத் தாேகர ேலர்ப் படுக்கையிமல கிடத்துகிறது.
அன்னக்குஞ்சு பால் அருந்துத் துயில்கிறது. அதற்குக் கிகடத்த பால் எருகே
ேடியில் இயல்பாைச் சுரந்தது; சுரந்தகேக்குக் ைாரணம் தன் ைன்கற எருகே
நிகனந்தது. ைசிந்த மேதி ைகனத்தது; ைகனத்த ஒலி ைாரணோைப் பால் சுரந்தது. பால்
அருந்தி அன்னக் குஞ்சு துயிலத் மதகர தாலாட்டுப் பாடுகிறது! இகதப் மபால
நளினோன ைற்பகன. முன்மன (35) ஓர் இகெயரங்கு: இங்மை ஒரு தாலாட்டு;
நளினம்: தாேகர. மைாெல நாட்டில் எருகே கூடக் ைனிந்து ைசிந்து வாழ்கிறது!

பாடல் ைற்பகன ‘பதன்னந்தமிழின்’ என்று பதாடங்கும் பாடலுக்கு மூலோய்

அகேகிறது.

45. குயில் இனம் வதுவவ கசய்ய.

ககாம்பிவடக் குனிக்கும் மஞ்வஞ
அயில் விழி மகளிர் ஆடும்
பயில் சிவை அரச அன்னம் பல்
மலர்ப் பள்ளிநின்றும்
துயில் எழ. தும்பி காவலச்
கசவ்வழி முரல்வ - வசாவல.

வசாவல - மொகலைளில் உள்ள; குயில் இனம் வதுவவ கசய்ய - மெவலும்

பபகடயுோன குயில்ைள் ேணம் புணர; ககாம்பிவடக் குனிக்கும் மஞ்வஞ - ேரக்
கிகளைளுக்கிகடமய ஆடுகின்ற ேயில்ைள்; அயில் விழி மகளிர் ஆடும் - மவல்
மபான்ற ைண்ைகளயுகடய பபண்ைள் ஆடுகின்ற; அரங்கினுக்கு அழகு கசய்ய -
நடன ஆடரங்ைத்கத விட அழகை உண்டாக்ை; பயில் சிவை அன்னம் - பநருக்ைோன
சிறகுைகள உகடய அன்னப் பறகவைள்; பல் மலர்ப் பள்ளி நின்றும் - பல தாேகர
ேலர்ைளாகிய படுக்கையி லிருந்தும் துயில் எழ- தூக்ைம் ைகலந்து எழுவதற்ைாை;
தும்பி - வண்டும் ைாகலச் பெவ்வழி பாடும் - ைாகல மநரத்தில் பெவ்வழிப் பண்கணப்
பாடும்.

குயில்ைள் ேகிழ்ச்சியாை உள்ளன;ேயில்ைள் ஆடுகின்றன; அன்னங்ைள்

ேட்டும் தூங்குகின்றன. அவற்கற எழுப்புவதற்ைாை வண்டுைள் பாடுகின்றன.
நல்ல எண்ணம்தான்; ஆனால் ைாகல மநரத்தில் பூபளப் பண் பாட மவண்டும்;
வண்டுைமளா ோகல மநரத்துக்கு உரிய பெவ்வழிப் பண்கண இகெக்கின்றன; மதன்
உண்ட ேயக்ைத்தால் ோகலப் பண்ணிகனக் ைாகல மவகலயில் பாடுகின்றன.
‘வள்ளல் நள்ளி வழங்கிய பைாகடயின் வளத்தால் திகளத்த பாணர்ைள்
ோகலயில் ேருதப் பண்ணும் ைாகலயில் பெவ்வழிப் பண்ணும் பாடி. இகெ
ேரகப ேறந்துவிட்டனர்’ என்று வன்பரணர் (புறநா. ) பாடிய பாடற் பெய்தி
இங்மை ைம்பருக்குக் கை பைாடுத்திருக்ைக் கூடும்.

ேக்ைள் பபாழுதுமபாக்கு
 46. கபாருந்திய மகளிவராடு வதுவவயில்
கபாருந்து வாரும்.
பருந்கதாடுன் நிழல் கசன்ைன்ன
இயல் இவசப் பயன் துய்ப்பாரும்.
மருந்தினும் இனிய வகள்வி
கசவி உை மாந்துவாரும்.
விருந்தினர் முகம் கண்டு. அன்ன
விழா அணி விரும்புவாரும்.

கபாருந்திய மகளிவராடு - எல்லா வகைப் பபாருத்தங்ைளும் உள்ள

பபண்ைளுடன்; வதுவவயில் கபாருந்துவாரும் - ேணவிகனயில்
பபாருந்தியிருப்பவர்ைளும்; பருந்கதாடு நிழல் கசன்ைஅன்ன - பருந்மதாடு அதன்
நிழலும் பதாடர்ந்து பெல்வது மபால; இயல் இவசப் பயன் துய்ப்பாரும் - இயல்
இகெத்த இகெப்பாடகல அனுபவிப்பவர்ைளும்; மருந்தினும் இனிய - அமுதத்கத
விட இனிகே மிக்ை; வகள்வி கசவி உை மாந்துவாரும் - மைட்டறியும் நூலறிவிகனச்
பெவியிற் பபாருந்த உண்டு அனுபவிப்பவர்ைளும்; விருந்தினர் முகம் கண்டு -
விருந்தினரின் முைத்கதப் பார்த்து; அன்ன விழா அணி விரும்புவாரும் - உண்ணும்
மொறு வழங்கும் விழாவின் சிறப்கப விரும்புவாரும்
இச் பெய்யுமளாடு வாக்கியம் முற்றுப் பபறவில்கல; மேலும் பதாடர்கிறது
(49 முடிய). இப்படி வரும் பெய்யுகளக் குளைச் பெய்யுள் என்பர். ஆணுக்கும்
பபண்ணுக்கும் உரிய பபாருத்தங்ைள் பத்து என்று பதால்ைாப்பியம் குறிப்பிடுகின்றது.
(பதால். பபாருள் -பபாருளியல் 25)

பிைப்வப. குடிவம. ஆண்வம. ஆண்கடாடு.

உருவு. நிறுத்த காம வாயில்.
நிவைவய. அருவை. உணர்கவாடு. திரு என
முவையுைக் கிைந்த ஒப்பினது வவகவய

என்பது பதால்ைாப்பிய விதி. இவ்வாறு பைாள்ளாேல் தினம். ைணம். ேமைந்திரம்.

ஸ்திரீ தீர்க்ைம். மயானி. ராசி. ராசியதிபதி. வசியம். ரச்சு. மவகத எனச் மொதிட நூலார்
கூறுவனவற்கறக் பைாள்வாரும் உளர். பருந்தும் நிழலும் மபாலப் பாட்டும்
(ொகித்தியம்) இகெயும் (ெங்கீதம்) பபாருந்திச் பெல்ல மவண்டும்; இலக்ைணம்
(இயல்) அகேந்த இகெகய நுைர்மவார் அவ்விகெபயாடு ைலந்து
அனுபவிப்பதற்குப் பருந்தும் நிழலும் உவகேயாைக் பைாள்ளலும் பபாருத்தமே.
ேருந்து: அமிர்தம். ‘ைற்றில னாயினும் மைட்ை’ என்றும் ‘ைற்றலிற் மைட்டமல நன்று’
என்றும் மைள்விச் பெல்வம் சிறப்பிக்ைப்படுதலின் ‘இனிய மைள்வி’ என்றார்.
 47. கருப்புறு மனமும். கண்ணில்
சிவப்புறு சூட்டும் காட்டி.
உறுப்புறு பவடயின் தாக்கி;
உறு பவக இன்றிச் சீறி.
கவறுப்பு இல. களிப்பின் கவம் வபார்
மதுவகய. வீர வாழ்க்வக
மறுப்பட ஆவி வபணா வாரணம்
கபாருத்துவாரும்;

கறுப்புறு மனமும் - சினம் மிகுந்த ேனமும்; கண்ணில் சிவப்புறு சூட்டும் -

ைண்ைகளவிடச் சிவந்த பைாண்கடகயயும்; காட்டிப் - புலப்படுத்தி; உறுப்புறு
பவடயின் தாக்கி - ைாலில் ைட்டிய ைத்தியினால் எதிர்க்கும் மெவகலத் தாக்கி; உறு
பவக இன்றிச் சீறி - தேக்குள் முன்பகை இல்லாேமல சினம் ைாட்டி; கவறுப்பு இல -
மபார் பெய்வதில் பவறுப்பு இல்லாதவனாய்; வீர வாழ்க்வக மறுப்பட - வீர
வாழ்க்கைக்கு ோசு உண்டாகுோயின்; ஆவி வபணா - உயிகரயும் பபரிதாைப்
மபாற்றாத; வாரணம் - மெவல்ைகள; கபாருத்துவாரும் - மபாரிடும்படிச்
பெய்பவர்ைளும்.....

ைறுப்பு: சினம். ‘ைறுப்பும் சிவப்பும் பவகுளிப் பபாருள்’ என்பது

பதால்ைாப்பியம். (பதால். பொல். உரி. 74). சூடு: மெவல் பைாண்கட உறுப்பு: இங்மை
ைால்ைளாகிய உறுப்பு. உறுப்புறு பகட என்பதற்குக் ைால்ைளும் மூக்கும் ஆகிய
உறுப்புைள் என்றும் பைாள்ளலாம். ‘ைாலாயுதம்’ என்மற மெவலுக்கு ஒரு பபயருண்டு.

48. எருவம நாகு ஈன்ை கசங் கண்

ஏற்வைவயாடு ஏற்வை. ‘சீற்ைத்து
உரும் இவவ’ என்னத் தாக்கி.
ஊழுை கநருக்கி. ஒன்ைாய்
விரி இருல் இரண்டு
கூைாய் கவகுண்டன; அதவன வநாக்கி.
அரி இனம் குஞ்சி ஆர்ப்ப.
மஞ்சுகிை ஆர்க்கின்ைாரும்;
 எருவம நாகு ஈன்ை - பபன் எருகேைள் பபற்ற; கசங்கண் ஏற்வைவயாடு ஏற்வை
- சிவந்த ைண்ைகள உகடய ைடாமவாடு ேற்பறாரு ைடா; ‘சீற்ைத்து உரும் இவவ’
என்னத் தாக்கி - ‘மைாபம் பைாண்ட இடிைள் இகவ’ என்று பொல்லும்படியாை
மோதி; ஊழுை கநருக்கி - முகறயாை பநருங்கி; ஒன்ைாய் வீரி இருள் - எங்ைணும்
ஒமர பபாருளாய் விரிந்திருக்கின்ற இருட்பிழம்பு; இரண்டு கூைாய் - இரண்டு
பகுதிைளாைப் பிரிந்து நின்று; கவகுண்டன - ஒன்மறாடு ஒன்று மைாபம் பைாண்டு
பபாருதன; அதவன வநாக்கி - அந்தப் மபாகரக் ைண்டு; குஞ்சி அரி இனம் ஆர்ப்ப -
தகல முடியில் அணிந்த ேலர்ைளில் இருந்த வண்டுைளின் கூட்டம் (ைகலந்து)
ஆரவாரம் பெய்யும்படியாை; மஞ்சு உை ஆர்க்கின்ைாரும் - தேது குரல்
மேைேண்டலம் வகர பெல்லும்படி ஆரவாரம் பெய்பவர்ைளும்....

எங்கும் பரவியுள்ள ஒமர பிழம்பு இரண்டு கூறாைப் பிரிந்து தம்முள் மோதுவது

மபால எருகேக் ைடாக்ைள் ைாணப்படுகின்றன. ஒமர நிறம். ஒமர தரம்; உருவம்
ேட்டுமே இரண்டு. அகவ மோதிப் பபாருவகதப் பார்த்து வீரர்ைள் ேகிழ்ந்து
ஆர்ப்பரிக்கின்றனர். எருகேயில் பபண் நாகு என வழங்கும். ‘எருகேயும் ேகரயும்
பபற்றமும் நாமை’ (பதால் பபாருள். ேரபு 63). எருகே நாகு; இருபபயபராட்டுப்
பண்புத் பதாகை. ஈற்கற என்பதில் ஐைாரம் ொரிகய.

49. முள் ைவர முைரி கவள்ளி

முவை இை. முத்தும் கபான்னும்
தள்ளுை. மணிகள் சிந்த.
சஞ்சலம் புலம்ப. சாலில்
துள்ளி மீன் துடிப்ப. ஆவம தவல
புவட கரிப்ப. தூம்பின்
உள் வரால் ஒளிப்ப.
மள்ைர் உழு பகடு உரப்புவாரும்;

முள்ைவர முைரி - முள் பைாண்ட தண்டிகன யுகடய தாேகரயின்; கவள்ளி

முவை இை - பவண்கேயான முகன ஒடியவும்; முத்தும் கபான்னும் தள்ளுை -
நிலத்தி லிருந்து முத்தும் பபான்னும் ஒதுக்கித் தள்ளப்படவும்; மணிகள் சிந்த - பல
வகை ேணிைள் சிந்தவும்; சலஞ்சலம் புலம்ப - ெலஞ்ெலம் என்ற ெங்கு புலம்பவும்;
சாலில் மீன் துள்ளித் துடிப்ப - பைாழுமுகனயில் புரளும் ேண் திரளில் மீன்ைள்
துள்ளித் துடிக்ைவும்; ஆவம தவல புவட சுரிப்ப - ஆகேைள் தகலகயயும்
ைால்ைகளயும் ஓட்டுக்குள் சுருக்கிக் பைாள்ளவும்; தூம்பின் உள் வரால் ஒளிப்ப -
ேதகுைளினுள் வரால் மீன்ைள் ஒளிந்து பைாள்ளவும்; உழு பகடு மள்ைர் உரப்புவாரும் -
உழுகின்ற எருதுைகள ஓட்டி அதட்டுகின்ற உழவர்ைளும் (அந்நாட்டில் உள்ளனர்).
 தாேகரத் தண்டில் முள் உண்படன்பகத ‘முள்ளகரத் தாேகர முகிழ் விரி
நாட்மபாது’ (சிறுபாண். 183) என்னும் நத்தத்தனார் வாக்ைாலும் ‘முள்கள
உகடத்தாகிய தண்டிகனயுகடய பவண்டாேகரயினது அரும்பு விரிந்த
நாட்ைாலத்திற் பூ’ என்னும் நச்சினார்க்கினியர் உகரயாலும் உணரலாம். பவள்ளி:
பவள்கள நிறம். ெலஞ்ெலம்: ெங்கில் ஒரு வகை. புகட: பக்ைம்: இங்மை
ஆகுபபயராய் ஆகேயின் பக்ைங்ைளில் உள்ள ைால்ைகளக் குறித்தது.
‘பபாருத்துவாரும்’ (46) முதலாை ‘உரப்பு வாரும்’ (49) முடிய உள்ள உம்கேச்
பொற்ைமளாடு ‘உள்ளனர்’ என்ற முற்கற வருவித்து முடிக்ை.

ைடல் வாணிைம்

50. முவை அறிந்து. அவாவவ நீக்கி.

முனிவுழி முனிந்து கவஃகும்
இவை அறிந்து. உயிர்க்கு நல்கும். இவச
ககழு வவந்தன் காக்கப்
கபாவை தவிர்த்து உயிர்க்கும் கதய்வப்
பூதலம்தன்னில். கபான்னின்
நிவை பரம் கசாரிந்து. வங்கம். கநடு
முதுகு ஆற்றும். கநய்தல்.

முவை அறிந்து - ஆளும் முகறகய அறிந்து; அவாவவ நீக்கி - ஆகெகய அைற்றி;

முனிவுழி முனிந்து - மைாபிை மவண்டிய மபாதில் மைாபித்து; கவஃகும் இவை அறிந்து
- தான் விரும்பும் வரியின் அளகவ அறிந்து; உயிர்க்கு நல்கும் - தன் குடிைளுக்கு
இரங்கும்; இவசககழு வவந்தன் காக்க - புைழ் அகேந்த ேன்னன் பாதுைாப்பதால்;
கபாவை தவிர்த்து - (பாவோகிய) சுகே நீங்ைப் பபற்று; உயிர்க்கும் கதய்வப்
பூதலம்தன்னில் - (அகேதியாகிய) இகளப்பாறுகின்ற தய்வத் தன்கே வாய்ந்த நிலம்
மபாமல; கபான்னின் நிவை பரம் கநய்தல் கசாரிந்து - பபான்னாகிய நிகறந்த
பாரத்கத பநய்தல் நிலத்திமல இறக்கிவிட்டு; வங்கம் கநடுமுதுகு ஆற்றும் -
ைப்பல்ைள் நீண்ட முதுகுைகள ஆற்றிக் பைாள்ளும்.

ேன்னன் முகற அறிந்து உயிர்க்கு நல்குமவானாை அகேந்து பபாறுப்கப

ஏற்றிருப்பதால் நிலேைள் தன் சுகே இறக்கி நிம்ேதிப் பபருமூச்சு விடுகிறாள்.
ைப்பல்ைள் ஏற்றிவந்த சுகேகய பநய்தக் நிலத்தில் இறக்கிவிட்டு பநடுமுதுகு
ஆற்றுகின்றன. உவகேயணி. முகற; அரெ பநறி. இகற; ஆறில் ஒரு பங்கு வரி;
பழங்ைால வழக்கு இது. பரம் -பாரம் என்பதம் குறுக்ைல் விைாரம்.

உழவர் வாழ்க்கை
 51. எறிதரும் அரியின் சும்வம
எடுத்து வான் இட்ட வபார்கள்
குறிகளும் வபாற்றிக் ககாள்வார்;
ககான்ை கநல் குவவகள் கசய்வார்;
வறியவர்க்கு உதவி. மிக்க.
விருந்து உண மவனயின் உய்ப்பார்.
கநறிகளும் புவதய. பண்டி நிவைத்து.
மண் கநளிய ஊர்வார்.

எறிதரும் அரியின் சும்வம -வாளால் அரியப்பட்ட பநல்லரிைளாகிய சுகேைகள;

எடுத்து - சுேந்து பென்று; வான் இட்ட வபார்கள் - வானம் அளாவிடக் குவித்த
மபார்ைளில்; குறிகளும் வபாற்றிக் ககாள்வார் - அகடயாளம் இட்டுப் பாதுைாத்துக்
பைாள்வார்ைள்; ககான்ை கநல் - ைதிரடித்து உதிர்த்த பநல்கல; குவவகள் கசய்வார்
- குவித்து கவப்பார்ைள்; வறியவர்க்கு உதவி - (ைளத்துமேட்டுக்கு வரும்)
ஏகழைளுக்கு பநல்கல உதவி; மிக்க - மீதியான தானியங்ைகள; விருந்து உண
மவனயின் உய்ப்பார் - (தம்மோடு ைலந்து) விருந்தினர் உண்பதற்ைாை வீடுைளில்
பைாண்டு மெர்ப்பாராய்; கநறிகளும் புவதய - மபாகும் வழிைள் புகதயும்படியாை;
பண்டி நிவைந்து - வண்டிைளில் நிகறத்து; மண் கநளிய ஊர்வார் - நிலமே
பநளியும்படியாைச் சுகே ஏற்றி (வண்டிைகள)ச் பெலுத்துவார்ைள்.

சுகே என்பதன் விரித்தல் விைாரம் சும்கே. இரவு மநரத்தில் பநற்ைதிர்ைகள

எவரும் எடுத்துவிட முடியாேல் பநற்மபார்ைளில் அகடயாளம் இடுவது வழக்ைம்.
ொணமும் ேண்ணும் ைலந்து மபார்ைள் மீது அகடயாளம் இடுவர். ‘குறிைளும்
மபாத்தின் பைாள்வார்’ என்பது ைம்பன் ைழைப் பதிப்பில் ைாணும் பாடம்; அதற்குக்
‘குறிப்பின் வழிமய பெல்லும் ைடாக்ைகள மிதக்ைச் பெய்து பநல் பைாள்வார்’
என்பது பபாருள். ‘குறிபைாளும்’ என்று பைாண்டால்தான் அப்பபாருள்
பபாருந்தும். வறியவர்க்கு உதவிய பின்னும் பநறிைள் புகதயுேளவுக்கும்
நிலம் பநளியுேளவுக்கும் வண்டிைளில் சுகே மிகுதியாயிருந்தது என்று
பொன்னதால். ைண்டு முதலின் மிகுதி குறிக்ைப்பட்டது..

52. கதிர் படு வயலின் உள்ை. கடி கமழ்

புனலின் உள்ை.
முதிர் பயன் மரத்தின் உள்ை.
முதிவரகள் புைவின் உள்ை.
படுபதி ககாடியின் உள்ை.
படி வைர் குழியின் உள்ை.-
மதுவைம் மலரில் ககாள்ளும்
வண்டு என- மள்ைர். ககாள்வார்.
 கதிர்படு வயலின் உள்ை - ைதிர்ைளில் விகளயும் வயல்ைளில் உள்ள பநல்
முதலியகவைகளயும்; கடி கமழ் புனலின் உள்ை - ேணம் வீசு நீரில் உள்ள தாேகர
ேலர் முதலியகவைகளயும்; முதிர் பயன் மரத்தில் உள்ை - முதிர்ந்த பயன் தரத்தக்ை
ேரங்ைளில் உள்ள ைாய். ைனி முதலியகவைகளயும் முதிகரைள் புறவின் உள்ள -
முல்கல நிலத்து விகளயும் பருப்பு முதலியகவைகளயும்; பதிபடு ககாடியின்
உள்ை - (நிலத்தில்) பதிக்ைப்பட்டுள்ள பைாடிைளில் விகளயும் ேலர். ைனி
முதலியகவைகளயும்; படி வைர் குழியின் உள்ை - நிலத்தில் உண்டான குழிைளில்
விகளயும் கிழங்கு முதலியகவைகளயும்; மதுவைம் மலரில் ககாள்ளும் வண்டு என
-மதனாகிய வளத்கதப் பல வகைப்பட்ட ேலர்ைளிலிருந்து மெைரிக்கும் வண்டுைள்
மபால; ககாள்வார் - உழவர்ைள் பலவகை விகளச்ெல் வளத்கதக் பைாள்வார்ைள்.
வண்டுைள் பல்வகை ேலர்ைளிலும் மதன் பைாள்வது மபால உழவர்ைள் வயல்
முதலான பல இடங்ைளிலும் விகளகின்ற பநல் முதலிய பல வளங்ைகளயும்
எடுத்துக் பைாள்வார் என்பது ைருத்து. ‘உள்ள’ என வருவன அகனத்தும்
விகனயாலகணயும் பபயர்ைள். புறவு: முல்கல நிலம்.

53. முந்து முக் கனியின். நானா முதிவரயின்.

முழுத்த கநய்யின்.
கசந் தயிர்க் கண்டம். கண்டம்.
இவட இவட கசறிந்த வசாற்றின்.
தம் தம் இல் இருந்து. தாமும்.
விருந்கதாடும். தமரிவனாடும்.
அந்தணர் அமுத உண்டி
அயிலுறும் அமவலந்து எங்கும்.

எங்கும் -அந்த நாட்டில் எல்லா இடங்ைளிலும்; முந்து முக்கனியின் - ைனிைளில்

முதன்கேயாை எண்ணப்படுகின்ற வாகழ. பலா. ோ ஆகிய முப்பழங்ைளுடனும்;
நானா முதிவரயின் - பல் வகைப்பட்ட பருப்புைளுடனும்; முழுத்த கநய்யின் -
பரிோறப்பட்ட பபாருள்ைள் முழுகும்படி வார்த்த பநய்யுடனும்; கசந்தயிர்க்
கண்டம் - பெந்நிறமுள்ள தயிர்க் ைட்டிைளுடனும்; கண்டம் இவட இவட கசறிந்த
வசாற்றின் - ைண்ட ெருக்ைகர இகடயிகடமய பெறிந்துள்ள மொற்றுடனும்; தம் தம்
இல் இருந்து - தங்ைள் தங்ைள் வீட்டில் இருந்து; விருந்கதாடும் தமரிவனாடும்
தாமும் - விருந்தினருடனும் உறவினருடனும் ைலந்து தாங்ைளும்; அந்தணர் அமுத
உண்டி - மதவர்ைளுக்கு உரிய அமுதம் மபான்ற உணவிகன; அயிலும் அமவலத்து
- உண்ணுகின்ற ஆரவாரம் உகடயது (அந்தக் மைாெலம்)
 ‘மூட பநய் பபய்து’ என்ற மைாகதயார் ஆட்சி ைருதத் தக்ைது. சிவப்பு நிறம்
வரும் வகரயில் ைாய்ச்சிய பாலில் பிகரயிட்டது பெந்தயிர். ‘தாமும் விருந்பதாடும்
தேரிமனாடும்’ என்ற பெய்யுள் பதாடர் இல்லறத்தார் முகறகே மநாக்கி
‘விருந்பதாடும் தேரிமனாடும் தாமும்’ என நிரல் ோற்றி உகர பைாள்ளப்பட்டது.
அந்தணர் இங்மை மதவர். ‘தம் இல் இருந்து தேது பாத்து’ உண்ணுதலும்.
பதன்புலத்தார் பதய்வம். விருந்து ஒக்ைல். தான்’ என்று அகேதலுோகிய திருக்குறள்
பநறியிகன நிகனவூட்டுவது இப்பாடல்.

மைாெல நாட்டுச் பெல்வப் பபாலிவு

கலி விருத்தம்

54. பருவ மங்வகயர் பங்கய வாள் முகத்து

உருவ உண் கவண. ‘ஒண் கபவட ஆம்’ எனக்
கருதி. அன்கபாடு காமுற்று. வவகலும்.
மருத வவலியின் வவகின. வண்டுஅவரா.

வண்டு - (ஆண்) வண்டுைள்; பருவ மங்வகயர் - இளம் பபண்ைளின்; பங்ைய வாள்

முைத்து - தாேகர மபான்ற ஒளிபைாண்ட முைத்தில் உள்ள; உருவ உண்கவண -
அழகுகடயனவும் கே இடப்பட்டனவுோகிய ைண்ைகள; ஒண் கபவட ஆம் எனக்
கருதி - ஒளி பைாண்ட பபண் வண்டுைள் என்று நிகனத்து; அன்கபாடு காமுற்று -
அன்மபாடு விரும்பி; வககலும் - நாபளல்லாம்; ேருத மவலியின் கவகின - ேருத
நிலத்திமல தங்கின.

வண்டுைகளப் பபண்ைளின் ைண்ைளுக்கு உவகே கூறுதல் ேரபு; அந்த

இலக்கிய ேரகப அடிப்பகடயாைக் பைாண்டது இக் ைற்பகன. பபண்ைளின் ைண்ைள்
என்பது பதரியாேல் பபண் வண்டுைள் எனக் ைருதி ஆண் வண்டுைள் நாபளல்லாம்
ைாத்திருப்பதற்குக் ைாரணம் தக்ை பெவ்வி/தருணம் வாய்க்ை மவண்டும் என்பமத.
இலவு ைாத்த கிளி மபால ஏோறப் மபாவது பதரியாேல் ேயங்கின. இது ேயக்ை அணி.
ைகண + ைண்கண: பதாகுத்தல் விைாரம்

55. வவவை கவன்ை முகத்தியர் கவம் முவல.

ஆவை. நின்று முனிந்திடும். அங்கு ஓர் பால்;
பாவை தந்த மதுப்பருகி. பரு
வாவை நின்று மதர்க்கும் மருங்கு எலாம்.
 அங்கு ஓர் பால் - அந்த ேருத நிலத்தின் ஒரு பக்ைத்தில்; வவவை கவன்ை முகத்தியர்
- ேன்ேதகனயும் பவற்றி பைாண்ட முைத்கத உகடய (உழவர் குலப்)
பபண்ைளின்; கவம் முவல - விருப்பத்கதக் கிளரச் பெய்யும் ோர்பைங்ைள்: ஆவை
நின்று முனிந்திடும் - ஆண்ைகள எதிர்த்து நின்று பணியச் பெய்யும்; மருங்கு
எலாம் - பக்ைங்ைளிபலல்லாம்; பாவை தந்த மதுப் பருகி - பாகளைளிலிருந்து வடியும்
ேதுகவக் குடித்து; பரு வாவை நின்று மதர்க்கும் - பபரிய வாகள மீன்ைள்
விகறப்புடன் பெருக்கும்.

ேைளிர் ோர்பைம் நின்று முனிந்த ைாட்சிபயாடு வாகள நின்று ேதர்த்திடும்

ைாட்சிகயப் பிகணத்து மநாக்ை மவண்டும்; ‘நின்று’ என்ற பொல்கல ஈரிடத்தும்
பபய்து இக்குறிப்பிகனக் ைவிச் ெக்ைரவர்த்தி தருகிறார். ைாே ேயக்ைந் தந்த
ேதர்ப்பிமல கேந்தர் நிற்பகத வாகள மீனிடத்துக் குறிப்பாைப் புலப்படுத்துகிறார்
ைவிஞர். இரண்டு ைாட்சிைகளயும் உதிரிைளாை நிகனயாேல். இகணந்த
ைாட்சிைளாைப் பார்ப்பதில்தான் ேருதக் ைாட்சி பெறிவுறுகிறது. ைவிகதக்கும்
ைற்பகனக்கும் குறிப்பிற் சுட்டமல உயிர்நாடி என்பகத உணர்ை. ஒரு பால் ைாட்சி
ேருங்பைலாம் ேதர்ப்பாை விரிகிறது. ேதர்த்தல்: ைளிப்பால் பெருக்குதல்.

‘மவகள பவன்ற முைத்தியர்’ -ைாே விருப்பத்கதத் தருவதில் ேன்ேதகனயும்

பவன்றவர் என்பது ைருத்து. மவள்: ைருமவளாகிய ேன்ேதன்; ேற்றவன்
பெவ்மவள். ‘ஆள்’ ேருத நிலத்து மவகல பெய்யும் ஆண்ைள்’ ைாேன் மநர் வயங்கு
முைத்தியர்’ என்ற வில்லி பாரதத் பதாடர் (வி.ப -14ஆம் மபார் 26) ைாே விருப்பம்
எழச் பெய்வதில் ேன்ேதனும் ேைளிர் முைமும் ெேோவகத உணர்த்துகிறது. பாகள
மதன் பொரிவகத முன்னும் (40) குறித்தார். ‘பழனவாகள பாகள உண்படன’ (பரி
7:34) என்ற பழம்பாடலிலும் இக்ைாட்சி ைாணலாம்.

மவகளயும் என்ற உயர்வுச் சிறப்பும்கே பதாக்ைது. பவம்கே மவண்டல

(விருப்பம்) என்பது பதால்ைாப்பியம் (பதால். பொல். உரி. 36). ‘நின்று ேதர்க்கும்’
என்பகத ேதர்த்து நிற்கும்’ என முன் பின்னாை கவத்து விகுதி பிரித்துக் கூட்டிப்
பபாருள் கூறினாரும் உளர்

56. ஈர நீர் படிந்து. இந் நிலத்வத சில

கார்கள் என்ன. வரும். கரு வமதிகள்;
ஊரில் நின்ை கன்று உள்ளிட. கமன் முவல
தாவர ககாள்ை. தவழப்பன சாலிவய.

ஈர நீர் படிந்து - குளிர்ந்த நீரிமல மூழ்கி எழுந்து; இந் நிலத்வத - (வானத்தில்

அல்லாது) இந்த நிலத்திமல; சில கார்கள் என்ன - சில மேைங்ைகளப் மபால; கரு
வமதிகள் வரும் - ைருகே நிறமுள்ள எருகேைள் நடோடும்; ஊரில் நின்ை - ஊரிமல
தங்கிவிட்ட; கன்று உள்ளி - ைன்கற நிகனப்பதாமல; கமன் முவல தாவர ககாள்ை -
பேன்கேயான ேடியிலிருந்து பால் தாகர பொரிவதால்; சாலி தவழப்பன -
(அந்தப் பாலால்) பெந்பநற் பயிர்ைள் தகழக்கின்றன.
 வானத்திமல ைரு மேைம்; நிலத்திமல ைரு மேதி -மேய வரும்மபாது ஊரில்
விட்டுவந்த ைன்கற நிகனத்த ோத்திரத்திமல பால் பொரிய. அந்தப் பால்
பவள்ளபேனப் பாய்ந்து. பெந்பநற் பயிர் தகழத்தனவாம். வீறுமைாளணி என்பர்.
மேல் 44ஆம் பாடலிலும் ைன்கற நிகனத்து எருகே பால் பொரியும் பெய்தி வந்தது.

57. முட்டு இல் அட்டில். முழங்குகிை வாக்கிய

கநட்டுவலக் கழுநீர் கநடு நீத்தம்தான்.
பட்ட கமன் கமுகு ஓங்கு படப்வப வபாய்.
நட்ட கசந் கநலின் நாறு வைர்க்குவம.

முடு இல் அட்டில் - (மவண்டும் பபாருள்ைளில்) குகறவு இல்லாத ெகேயல்

அகறயில்; முழங்குை வாகிய - ஒலித்தல் பபருகும்படி கீமழ வடிக்ைப்பட்ட;
கநட்டுவலக் கழுநீர் - பபரிய உகலயில் கவப்பதற்கு முன் (அரிசி) ைழவிய நீரின்;
கநடு நீத்தம்தான் - மிக்ை பவள்ளோனது; பட்டம் கமன் கமுகு - நீமராகடக் ைகரயில்
உள்ள பாக்கு ேரங்ைள்; ஓங்கு படப்வப வபாய் - உயர்ந்து வளர்ந்துள்ள மொகல
வழமய பென்று; நட்ட கசந்கநலின் நாறு வைர்க்கும் - வயலில் நடப்பட்டுள்ள
பெந்பநல் நாற்றுைகள வளர்க்கும்.

ெகேயலுக்கு மவண்டிய எல்லாப் பபாருள்ைளும் நிகறந்திருத்தலின் ‘முட்டு இல்

அட்டில்’ என்றார். அரிசி ைழுவிக் பைாட்டிய நீர். ைமுகுத் மதாட்டம் வழிமய பய்ந்து
வயலில் நடப்பட்ட பநல் நாற்றுைகள வளர்க்கும் என்பதால். ெகேக்கும் உணவின்
மிகுதிகயயும் உண்மபார் மிகுதிகயயும் உணர்த்தினார்.
பட்டம்: நீமராகட. ைமுகு: பாக்கு ேரம். முழங்கு(தல்) - முதனிகலத்
பதாழிற்பபயர்.

58. சூட்டுவடத் துவண தூ நிை வாரணம்

தாள்-துவணக் குவடய. தவல சால் மணி
வமட்டு இவமப்பன; ‘மின்மினி ஆம்’ எனக்
கூட்டின் உய்க்கும. குரீஇயின் குழாம்அவரா.

சூட்டு உவடத் துவண - உச்சிக் பைாண்கட உகடயதும் துகணயானதுோன;

தூநிை வாரணம் - தூய நிறத்கதயுகடய மெவல்ைள்; தாள் துவணக்குவடய - தம்
ைால்ைளால் (குப்கபைகளக்) குகடவதால்; தவக சால் மணி - தகுதி மிக்ை
ோணிக்ைங்ைள்; வமட்டு இவமப்பன - (அந்தக் குப்கப) மேடுைளில் ஒளிரும்;
குரீஇயின் குழாம் - குருவிக் கூட்டம்; ‘மின்மினி ஆம்’ என - (அந்த ேணிைகள)
மின்மினிப் பூச்சிைள் என்று நிகனத்து; கூட்டின் உய்க்கும் - தம் கூடுைளில் பைாண்டு
மபாய் கவக்கும்.
 மைாழிைள் குப்கபகயக் கிளறும்மபாது அக் குப்கபமேட்டில் ஒளிர்கின்ற
ேணிைகள மின்மினிப் பூச்சி எனத் தவறாை எண்ணி. அவற்கற ஒளி தருவதற்ைாைக்
குருவிைள் தம் கூட்டில் பைாண்டு மெர்க்கின்றனவாம். ேயக்ைத்தால் நிைழ்வகதக்
ைற்பித்துச் பொல்வதால் இது ேயக்ை அணியாம்.

இமத ைற்பகனக் ைாட்சிகயக் ைம்பமர பின்னரும் தருகிறார்: “எரியும்

மின்மினி ேணி விளக்கின் இன்துகணக் குரீஇயினம் பபகடபயாடு துயில்வ”
(4234)

‘உகடய’ என்ற பொல் அைரம் குகறந்து ‘உகட’ என நின்றது.

59. வதாயும் கவண் தயிர் மத்து ஒலி துள்ைவும்.

ஆய கவள் வவை வாய்விட்டு அரற்ைவும்.
வதயும் நுண் இவட கசன்று வணங்கவும்.
ஆயர் மங்வகயர் அங்வக வருந்துவார்.

வதாயும் கவண் தயிர் - மதாய்ந்துள்ள பவண்கேயான தயிகரக் (ைகடகின்ற); மத்து

ஒலி துள்ைவும் - ேத்தின் ஓகெ விட்டுவிட்டு ஒலிக்ைவும்; ஆய கவள்வவை - (தம்
கைைளில் அணிந்துள்ள) நுட்போன மவகலப்பாடுகடய பவண்ணிறச் ெங்கு
வகளயல்ைள்; வாய் விட்டு அரற்ைவும் - வாய்திறந்து ைத்துவதுமபால ஒலிக்ைவும்;
வதயும் நுண் இவட - பேலிந்த சிறிய இகட; கசன்று வணங்கவும் - முன்புறோை
வகளயவும்; ஆய மங்வகயர் - இகடக்குல ேைளிர்; அங்வக வருந்துவர் - அழகிய
கைைள் வருந்தும்படி ைகடவார்ைள்.

பவண்டயிர் - ைகடதலுக்கும் பெந்தயிர் உண்டலுக்கும் உரியன.

துள்ளுதல்: விட்டுவிட்டு ஒலித்தல். ஆய் வகள: நுட்போன மவகலப்பாடு
பைாண்ட வகளயல்ைள்: ‘ஓய்தல் ஆய்தல் நிைழ்த்தல் ொஅய் ஆவயின நான்கும்
உள்ளதன் நுணுக்ைம்’ என்பது பதால்ைாப்பியம். (பதால். பொல். உரி. 32)

தன்கே நவிற்சியணி

60. திவனச் சிலம்புவ. தீம் கசால் இைங் கிளி;

நவனச் சிலம்புவ. நாகு இை வண்டு; பூம்
புனல் சிலம்புவ. புள் இனம்; வள்ளிவயார்
மவனச் சிலம்புவ. மங்கல வள்வைவய.
 தீம் கசால் இைங்கிளி - இனிய பொற்ைகளப் மபசும் இளங்கிளிைள்; திவனச்
சிலம்புவ - திகனப் புனங்ைளிமல ஒலிப்பன; நாகு இை வண்டு - இளகேயான
வண்டுைள்; நவனச் சிலம்புவ - ேலர் அரும்புைளில் ஒலிப்பன; புள் இனம் -
பறகவைளின் கூட்டம்; பூம் புனல் சிலம்புவ - நீர் நிகலைளில் ஒலிப்பன; வள்ளிவயார்
மவன - பைாகடயாளர் இல்லங்ைளில்; மங்கல வள்வை சிலம்புவ - ேங்ைலோன
உலக்கைப் பாடல்ைள் ஒலிப்பன.

திகனப்புனங்ைளில் கிளிப்பாட்டு: ேலர் அரும்புைளில் வண்டின் பாட்டு:

நீர்நிகலைளில் பறகவப் பாட்டு; வள்ளல்ைளின் இல்லங்ைளில் உலக்கைப் பாட்டு;
ஆை. எங்ைணும் இகெேயம். நகன: இளம் அரும்பு. நாகு -இளகே; ஒரு பபாருட்
பன்போழி. ேைளிர் நறுேணப் பபாடி முதலியன இடிக்கும் மபாது தம்
தகலவகனச் சிறப்பித்துப் பாடும் பாட்டு வள்களப் (உலக்கை) பாட்டு.

‘புகனச் சிலம்புவ’ என்பறாரு பாடமும் உண்டு.

எதுகை மநாக்கில் இப்பாடம் சிறப்புகடயது. புகன எனினும் நீர் என்பமத

பபாருள். (பபருங். 4:7.75)
சிலம்புவ......பொற்பபாருட் பின்வரு நிகலயணி.

நானில வளகே
61. குற்ை பாகு ககாழிப்பன - வகாள் கநறி
கற்றிலாத கருங் கன் நுவைச்சியர்
முற்றில் ஆர முகந்து. தம் முன்றிலில்.
சிற்றில் வகாலிச் சிதறிய முத்தவம.

வகாள் கநறி கற்றில்லாத - ஆடவரின் இதயம் ைவர்ந்து பைாள்ளும் வழிகயக்

ைற்றறியாத; கருங்கண் நுவைச்சியர் - ைருகே நிறோன ைண்ைகள உகடய பநய்தல்
நிலத்துப் பபண்ைள்; குற்ை பாகு ககாழிப்பன - தறிக்ைப்பட்ட பாக்கிலிருந்து
பைாழித்து நீக்ைப்படுபகவ; முற்றில் ஆர முகந்து - சிறிய முறங்ைளில் வாரி வந்து; தம்
முன்றிலில் சிற்றில் வகாலி - தம் வீட்டின் முற்றத்தில் சிறு வீடு ைட்டி; சிதறிய
முத்தவம - சிந்துகின்ற முத்தங்ைமள யாகும்.
முற்றத்தில் முத்துக்ைகளக் பைாண்டு மபகதப் பருவத்து சிறுமியர் சிற்றில்
அகேக்கின்றன. பின்னர் குற்றிய பாக்குைகளச் சிறு முறத்தால் நிகறய வாரிக்
பைாழிக்கின்றனர். பைாழிக்கும் மபாது நீக்ைப் படுவன எகவ? சிற்றில் அகேக்ை
உதவிய முத்துைமள பைாழித்து நீக்ைப்படுகின்றன.

பநய்தல் நிலத்து முத்கதயும் ேருத நிலத்துப் பாக்கையும் ேயங்ை (ைலந்திட)ச்

பெய்து இப்பாடலின் ைற்பகன இயங்குவதால் திகண ேயக்ைம்.
பாகு: இகடக்குகற. மைாள் -முதனிகல நீண்ட பதாழிற் பபயர்.
 62. துருவவ கமன் பிவண ஈன்ை துைக்கு இலா
வரி மருப்பு இவண வன் தவல ஏற்வை வான்
உரும் இடித்கதனத் தாக்குறும் ஒல் ஒலி
கவருவி. மால் வவரச் சூல் மவழ மின்னுவம.

துருவவ கமன் பிவண - பெம்ேறி இனத்தின் பேன்கேயான பபண் ஆடு; ஈன்ை -

பபற்ற; துைக்கு இலா - அச்ெம் ைாரணோன அகெதல் இல்லாதனவும்; வரி மருப்பு
இவண - வரிைள் அகேந்த இரு பைாம்புைகள உகடயனவும்; வன் தவல ஏற்வை -
வலிய தகலைகளயும் உகடய ைடாக்ைள்; வான் உரும் இடித்கதன - மேைத்தில் உள்ள
இடி இடித்தகதப் மபால; தாக்குறும் ஒல் ஒலி கவருவி - ஒன்கற ஒன்று முட்டுதலால்
எழும் ஒல்பலன்ற ஒலி மைட்டு அஞ்சி; மால் வவரச் சூல் மவழ - பபரிய ேகலயில்
படிந்துள்ளதும் சூல் பைாண்டதுோன மேைம்; மின்னும் - மின்னலிடும்.
பெம்ேறிக் ைடாக்ைள் ஒன்றுடன் ஒன்று மோதித் தாக்ை. அதனால் எழும் ஒலி
மைட்டு அஞ்சிய மேைங்ைள் மின்னும் என்பது ைருத்து. பேன்கே பைாண்ட பபண்
பெம்ேறியிடத்துப் பிறந்த ைடாக்ைள் ஆண்கேயால் வன்கே பபற்றிருப்பகத
மநாக்குை. துருகவ: பெம்ேறியாடு முல்கல (பெம்ேறி) குறிஞ்சி (ேகல முைட்டு
முகில்) ேயங்கிய திகண ேயக்ைம். துளக்கு. தாக்கு -முதனிகலத் பதாழிற் பபயர்ைள்
இல்லாத. இல்லா. இலா; ஈறு பைட்ட எதிர்ேகறப் பபயபரச்ெம். ஏற்கற என்பதில்
ஐைாரம் ொரிகய இடித்பதன -இடித்தால் என; ‘ஒல்’: ஒலிக் குறிப்பிகடச் பொல்.

63. கன்றுவடப் பிடி நீக்கிக் களிற்றினம்

வன் கதாடர்ப் படுக்கும். வன வாரி சூழ்
குன்றுவடக் குல மள்ைர் குழூஉக் குரல்.
இன் துவண களி அன்னம் இரிக்குவம.

கன்றுவடப் பிடி நீக்கி - ைன்றுகடய பபண் யாகனைகள நீக்கிவிட்டு;

களிற்றினம் வன் கதாடர்ப் படுக்கும் -ஆண் யாகனைகள வலிய ெங்கிலிைளால்
ைட்டுகின்ற; வன வாரி சூழ் - ைாட்டிமல யாகனைகள அைப்படுத்தும் இடங்ைகளச்
சூழ்ந்த; குன்றுவடக் குல மள்ைர் - ேகலகய வாழும் இடோைக் பைாண்ட நல்ல
வீரர்ைளின்; குழூஉக் குரல் - கூட்டம் எழுப்பும் ஆரவாரம்; இன் துவணக் களி அன்னம்
- இனிய துகணயாகிய பபண் அன்னங்ைளுடன் ேகிழ்ந்திருக்கும் ஆண்
அன்னங்ைகள; இரிக்கும் - (அச்ெத்தால் நிகல பைட்டு) ஓடச் பெய்யும்.

பிடிைகளயும் ைன்றுைகளயும் விடுத்துக் ைளிறுைகள ேள்ளர்ைள் ெங்கிலியால்

பிணிக்கும்மபாது எழும் ஆரவார ஓகெயால் ைளித்திருக்கும் அன்னம் அச்ெத்தால்
நிகல பைட்டு ஓடும் என்பது ைருத்து. குறிஞ்சியும் (ைளிறுைள்) ேருதமும் (அன்னம்)
ேயங்கிய திகண ேயக்ைம். பதாடர்: ெங்கிலி. வாரி: யாகயப் பிடிக்ை
பவட்டப்படும் குழி.
 64. வள்ளி ககாள்பவர் ககாள்வன. மா மணி;
துள்ளி ககாள்வன. துங்கிய மாங்கனி;
புள்ளி ககள்வன. கபான் விரி புன்வனகள்;
பள்ளி ககாள்வன. பங்கயத்து அன்னவம.

வள்ளி ககாள்பவர் - வள்ளிக் கிழங்கை அைழ்ந்து எடுப்பவர்ைள்; ககாள்வன

மாமணி - பபறுவது உயர்ந்த ேணிைளாகும்; தூங்கிய மாங்கனி - கிகளைளில்
பதாங்கும் ோம்பழங்ைள்; து(ள்)ளி ககாள்வன - மதன் துளிைகளக் பைாண்டிருக்கும்;
கபான்விரி புன்வனகள் - பபான் நிற ேைரந்தங்ைகளப் பரப்பும் புன்கன ேலர்ைள்;
புள்ளி ககாள்வன - புள்ளிைகளப் பபற்றிருக்கும்; அன்னம் - அன்னப் பறகவைள்;
பங்கயத்து - தாேகர ேலர்ைளிமல; பள்ளி ககாள்வன - தூங்கியிருக்கும்.

வள்ளிக் கிழங்குபபற நிலந் மதாண்டுபவர்க்குப் பபருேதிப்புகடய ேணிைள்

கிகடக்கின்றன. சிறந்த ோங்ைனி: மதபனனச் பொட்டும் ொறு பைாண்டகவ.....துள்ளி
என்ற பொல்லுக்கு ஆகே என்ற பபாருளும் உண்டு. அவ்வாறு பைாண்டால்
ஆகேைள் உண்ணுவதற்கு ோங்ைனி கிகடக்குபேனப் பபாருள் உகரக்ை. வள்ளி.
புன்கன. பங்ையம் - ஆகு பபயர்ைள்.

65. ககான்வை வவய்ங்குழல் வகாவலர் முன்றிலில்

கன்று உைக்கும்-குரவவ. கவடசியர்.
புன் தவலப் புனம் காப்புவடப் கபாங்கரில்
கசன்று இவசக்கும்-நுவைச்சியர் கசவ்வழி.

கவடசியர் குரவவ - ேருத நில ோதர்ைளின் குரகவக் கூத்துப் பாடல்; ககான்வை

வவய்ங்குழல் வகாவலர் முன்றிலில் - பைான்கறயாலும் மூங்கிலாலும் ஆகிய
குழல்ைகள உகடய இகடயர்ைளின் வீட்டு முற்றங்ைளில்; கன்று உைக்கும் -
ைன்றுைகள உறங்ைச் பெய்யும்; நுவைச்சியர் கசவ்வழி - பநய்தல் நில ேைளிர் பாடும்
பெவ்வழிப் பண் பைாண்ட பாடல்; புன் தவலப் புனம் - சிற்றிடம் பைாண்ட
புனங்ைளிலும்; ைாப்புகடப் பபாங்ைரில்; ைாவல் உகடய மொகலைளிலும்; கசன்று
இவசக்கும் - பரந்து பென்று ஒலிக்கும்.

பைான்கறக் ைனிகயயும் மூங்கிகலயும் துருவித் துகளயிட்டுக் குழல் பெய்வர்.

உறக்கும் -உறங்ைச் பெய்யும். பெவ்வழிப் பண் ைாகல மநரத்துக்கு உரியது.

முல்கலயும் (பைான்கற) ேருதமும் (ைகடசியர்) பநய்தலும் (நுகளச்சியர்)

ைலந்த திகண ேயக்ைம். முன்றில் -இல்முன் என்தன் மபாலி. உறக்கும் -பிறவிகன.
 66. வசம்பு கால் கபாரச் கசங்கழுநீர்க் குைத்
தூம்பு கால. சுரி வவை வமய்வன-
காம்பு கால் கபார. கன் அகல் மால் வவர.
பாம்பு நான்கைனப் பாய் பசுந் வதைவல.

காம்பு கால் கபார - மூங்கில் புதரில் ைாற்று மோதுதலால் (மதன்கூடு சிகதய); கண்
அகல் மால் வவர - விொலோன பபரிய ேகலைளிலிருந்து; பாம்பு நான்கைன -
பாம்புைள் பதாங்குவது பபான்ற மதாற்றத்துடன்; பாய் பசுந் வதைல் - பாய்கின்ற
புதிய மதன் ஒழுக்கிகனமய; வசம்பு கால் கபார - மெப்பங் பைாடியின் ேடல்ைள்
ஒடியும்படி; கசங்கழுநீர்க் குைத் தூம்பு கால் - பெங்ைழு நீர்ப் பூக்ைள் பைாண்ட
குளத்தின் ேதகுைளிலிருந்து பரவும் வாய்க்ைால்ைளில்; கரி வவை வமய்வன - வகளந்த
ெங்குைள் மேய்கின்றன.
‘பசுந் மதறகலச்’ ைரி வகள மேய்வன’ எனக் கூட்டிப் பபாருள் பைாள்ை.
தூம்பு ேதகு. மூங்கில் ைாற்றில் ஆடும்மபாது ேகலயில் பதாடுத்த மதனகட
சிகதந்து மதன் பொரிகிறது. மதனின் தாகர பாம்பு பதாங்குவது மபால் இருக்கிறது.
ேகல உச்சியிலிருந்து பொரியும் மதன். மெம்பு ஒடியும்படி மவைோைப் பாய்ந்து வர.
அத் மதகனச் ெங்கு மேய்கிறது. உயர்வு நவிற்சிதான்; எனினும். சுகவயான
ைற்பகன. மதறமல; பிரிநிகல ஏைாரம்; அப்படி வரும் மதகனத் தவிர மவறு
எதகனயும் ெங்கு உண்ணவில்கல என்பது பிரிநிகல ஏைாரக் குறிப்பு.

ோதர் ோண்பு

67. கபருந் தடங் கண் பிவைநுதலார்க்கு எலாம்.

கபாருந்து கசல்வமும் கல்வியும் பூத்தலால்.
வருந்தி வந்தவர்க்கு ஈதலும். வவகலும்.
விருந்தும். அன்றி. விவைவன யாவவவய?

கபருந் தடங்கண் - பபரிய அைலோன ைண்ைகள உகடய; பிவை நுதலார்க்கு

எலாம் - பிகற வடிவோன பநற்றிகய உகடய பபண்ைளுக்பைல்லாம்; கபாருந்து
கசல்வமும் - நிகலயாைப் பபாருந்திய பபாருட் பெல்வமும்; கல்வியும் -
நூலறிவும்; பூத்தலால் - நிகறந்திருப்பதால்; வருந்தி வந்தவர்க்கு ஈதலும் -
வறுகேயால் வருந்தி. உதவி நாடி வந்மதார்க்கு வழங்குதலும்; வவகலும் விருந்தும்
அன்றி - நாள்மதாறும் விருந்து ஓம்புதலும் அல்லாது; விவைவன யாவவ - (பபற்ற
பெல்வத்தாலும் மெர்த்த ைல்வி அறிவாலும்) விகளவன மவறு யாகவ? (அகவமய
பயனாை விகளகின்றன என்பது வினாவின் விகட)
 ைண்ணும் நுதலும் பபண்டிர்தம் அழகைச் சுட்டின; ஈதலும் விருந்மதாம்பலும்
பெயகலச் சுட்டின. பூத்தல் என்பது முன்கனய அரும்பு நிகலகயயும் பின்கனய
ைனிவு நிகலகயயும் உட்பைாண்டு நிகறநிகல சுட்டிற்று. பெல்வத்துப் பயமன
ஈதல் என்பகத உணர்ந்தவரிடம் மெர்ந்ததால் பபாருந்து பெல்வம் என்றார்.
வறியார்க்கு ஒன்று ஈவமத ஈகை என்னும் குறள் (221) நிகனத்தற் பாலது. விருந்து
ஓம்புதகலக் குறித்தலால் ‘விருந்து’ ஆகு பபயர்.

அன்ன ெத்திரம்

68. பிவை முகத் தவல. கபட்பின். இரும்பு வபாழ்.

குவை நவைக் கறிக் குப்வப. பருப்கபாடு.
நிவை கவண் முத்தின் நிைத்து அரிசிக் குவவ.
உவைவ- ககாட்பின் ஊட்டிடம் வதாகைலாம்

ஊட்டு இடம்வதா கைலாம் - ஆரவாரம் மிக்ைனவும் (வந்தவருக்கு) உணவு

வழங்குவனவுோகிய அறச்ொகலைளிபலல்லாம்; கபட்பின் பிவைமுகத் தவல
இரும்பு வபாழ் - விருப்பத்துடன் பிகற வடிவான தகலகய உகடய அரிவாளால்
பிளக்ைப்பட்டு; குவை நவைக் கறிக் குப்வப - திருத்தப்பட்ட நறுேணமுகடய
ைாய்ைறிைளின் குவியலும்; பருப்கபாடு நிவை கவண் முத்தின் நிைத்து அரிசிக் குவவ -
பருப்பு வகைைளும் நிகறந்த பவண்முத்துப் மபான்ற அரிசிக் குவியல்ைளும்; உவைவ
- கிடக்கின்றன

பணிபெய்மவார். உணவு நாடி வருமவார். உண்டு மீள்மவார் ஆகிய பல்மவறு

கூட்டத்தினரின் ஆரவாரம் அன்ன ெத்திரங்ைளில் பபருகியுள்ளன. இரும்பு இங்மை
அரிவாள்ேகண. குகற: ைாய்ைறிைளின் அரிந்த துண்டுைள். முத்துக் குவித்தது மபால
அரிசிக் குவியல்ைள்.

ஆரவாரத்தின் மிகுதியும். திருத்திய ைாய்ைறிக் குவியல். அரிசிக் குவியல்

ஆகியன ெகேயற் பணியின் இகடயறாகேயும் புலப்படுத்துகின்றன. நிகற
அரிசிக் குகவ. பவண் முத்தின் நிறத்து அரிசிக் குகவ எனப் பிரித்துக் கூட்டிப் பபாருள்
அறிை.

பைாள்வன. தவிவன

69. கலம் சுரக்கும். நிதியம்; கணக்கு இலா.

நிலம் சுரக்கும். நிவை வைம்; நல் மணி
பிலம் சுரக்கும்; கபறுதற்கு அரிய தம்
குலம் சுரக்கும். ஒழுக்கம் -குடிக்கு எலாம்.
 குடிக்கு எலாம் - மைாெல நாட்டு ேக்ைளுக்பைல்லாம்; நிதியம் கலம் சுரக்கும் -
பெல்வத்கதக் ைப்பல்ைள் பைாடுக்கும்; நிலம் கணக்கு இலா நிவை வைம் சுரக்கும் -
நன்பெயும் புன்பெயும் ஆகிய நிலங்ைள் அளவற்ற நிகற வளத்கதக் பைாடுக்கும்;
பிலம் நல் மணி சுரக்கும் - சுரங்ைங்ைள் நல்ல இரத்தினங்ைகளக் பைாடுக்கும்;
கபறுதற்கு அரிய தம் குலம் ஒழுக்கம் சுரக்கும் - பபறுவதற்கு அரியதாகிய குலம்
ஒழுக்ைத்கதக் பைாடுக்கும்.

ைப்பல்ைள் வளம் பைாடுத்தகதக் பைாண்டு மைாெல நாட்டுக் ைடல் வாணிபத்கத

உணரலாம்; ஏற்றுேதி இறக்குேதி உண்படன்பதால் உள்நாட்டு வணிைம்
பொல்லாேமல பபறப்பட்டது. எல்லாச் பெழிப்புக்கும் அடிப்பகட வளம்
மவளாண்கேமய; அதனால் ைணக்கிலா வளம் சுரக்கும் நிலம் என்றார். நிகற
வளம் - விகனத் பதாகை என பவற்று இலக்ைணக் குறிப்பாை ேட்டும்
பைாள்ளாேல். விகனத் பதாகை முக்ைாலத்துக்கும் ஆகும் என்பகத உணர்ை.
எனமவ. எக்ைாலத்திலும் மைாெலத்தின் நிலவளம் நிகறவளம் என உணர்த்துகிறார்.
ைவிஞர். நீர் வழியாலும் நில வழியாலும் ேட்டுேன்றிக் குகடந்துள்ள சுரங்ை
வழியாலும் ேணிச் பெல்வம் வாய்க்ைப் பபற்றது மைாெலம். இவ்வாறு பல
வகையாலும் பெல்வச் பெழிப்பு மிக்ை நாடு. மைாெலம். ஆனால். இவ்
வளங்ைபளல்லாம் வாழ்க்கைக்குத் துகண என்ற அளமவ ேதிப்புகடயன; உயிர்
வாழ்வு உயர் வாழ்வாய் விழுப்பம் பபறுவது ஒழுக்ைத்தால்தான். ஒழுக்ைம்
விழுப்பம் தரும். மைாெல நாட்டுக் குலம் என்றாமல ஒழுக்ைத்தின் ேறுபபயர் என்று
உணர கவக்கிறார் ைம்பர்.

சுரக்கும் என்ற பொல் நுட்பம் ைாண்ை. இகடயறாது தருவமத சுரத்தல்.

பொற்பபாருட் பின்வரு நிகலயணி.

70. கூற்ைம் இல்வல. ஓர் குற்ைம் இல்லவமயால்;

சீற்ைம் இல்வல. தம் சிந்தவனயின் கசம்வமயால்;
ஆற்ைல் நல் அைம் அல்லது இல்லாவமயால்.
ஏற்ைம் அல்லது. இழித்தகவு இல்வலவய.

ஓர் குற்ைம் இல்லாவமயால் - மைாெல நாட்டில் எவரிடமும் ஒரு குற்றமும்

இல்லாகேயால்; கூற்ைம் இல்வல - கூற்றுவனது பைாடுகே அந்நாட்டில் இல்கல;
தம் சிந்வதயின் கசம்வமயால் - அந்நாட்டு ேக்ைளின் ேனச் பெம்கேயால்; சீற்ைம்
இல்வல - சினம் அந்நாட்டில் இல்கல; நல் அைம் அல்லது ஆற்ைல் இல்லாவமயால் -
நல்ல அறச் பெயல் பெய்வகத தவிர மவறு எச்பெயலும் இல்கலயாதலால்; ஏற்ைம்
அல்லது இழிதகவு இல்வல - மேன்கேகயத் தவிர எவ்வகையான இழிவான
கீழ்கே அந்நாட்டில் இல்கல.

கூற்றம் இல்கல பயன்பதால் மைாெல நாட்டில் ொமவ இல்கல என்பது

பபாருளாைாது. இயற்கை ேரணமின்றி இகடயறவுபடுகின்ற அற்பாயுட் ொவு
இல்கல என்பமத ைருத்து. குற்றமே ைாக்ை பபாருளாை; குற்றமே அற்றம் தரூஉம்
பகை என்ற குறள் (434) இங்கு நிகனவுகூரத் தக்ைது. ஓர் - குறுக்ைல் விைாரம்.
 71. கநறி கடந்து பைந்தன. நீத்தவம;
குறி அழிந்தன. குங்குமத் வதாள்கவை;
சிறிய. மங்வகயர் வதயும் மருங்குவல;
கவறியவும். அவர் கமன் மலர்க் கூந்தவல.

கநறி கடந்து பரந்தன நீக்கவம - பெல்லும் வழிைடந்து பரந்து பெல்வது (அந்த

நாட்டில்) பவள்ளமேயாம்; குறி அழிந்தன குங்குமத் வதாள்கவை - அகடயாளம்
அழிந்தகவ அந்த நாட்டு ேைளின் குங்குேம் அணிந்த மதாள்ைமளயாம்; சிறிய
மங்வகயர் வதயும் மருங்குவல - அங்குச் சிறியகவ பபண்ைளின் பேல்லிய
இகடைமளயாம்; கவறியவும் அவர் கமன்மலர்க் கூந்தவல - ேணம் உகடயகவ அந்த
நாட்டுப் பபண்ைளின் ேலர்சூடிய கூந்தமலயாம் பநறி ைடத்தல்: வழி தவறி நடத்தல்.
பவள்ளம் தான் பநறிைடந்து பெல்லுமே யல்லாது அந்நாட்டு ேக்ைள் வழித்
தவறான வழியில் பெல்லோட்டார்ைள். பெய்து குறியழிந்தகவ குங்குேத்
மதாள்ைமள தவிர. தேக்குரிய குறியிலிருந்து ேக்ைள் ோறுபடோட்டாைள். சிறியகவ
மதயும் ேருங்குமல அல்லாது மவறு சிறிய பெயல்ைள் அந்நாட்டில் நிைழா.
பவறியவும் கூந்தமல அல்லது பவறி பைாண்டு அகலயும் நிகல அங்கில்கல. குறி:
தானியக் குவியல் - முதலியவற்றிற்குச் பெய்யும் அகடயாளம். இது சிமலகட பற்றி
வந்த ஒழிப்பணி. பவறி: ேணம் பவறுகே அல்லது குடி பவறி என்பதும்
பபாருளாம். 38 -ம் பாடல் பதாடங்கி இப்பாட்டு முடிய அந்த நாட்டு ேக்ைள் நல்லன
பைாண்டு. அல்லன நீக்கி வாழ்ந்த வாழ்வு மபெப்பட்டது. 40.

72. அகில் இடும் புவக. அட்டில் இடும் புவக.

நகல் இன் ஆவல நறும் புவக. நான்மவை
புகலும் வவல்வியில் பூம்புவகவயாடு அைாய்.
முகிலின் விம்மி. முயங்கின எங்கணும்.

அகில் இடும்புவக - அகில் ைட்கடைகள இடுவதாலுண்டாகும் புகையும்;

அட்டில் இடும் புவக - ெகேயல் அகறைளில் உண்டாகும் புகையும்; நகலின் ஆவல
நறும்புவக - ைரும்பாகலைளில் மதான்றும் புகையும்; நான்மவை புகலும் வவள்வியில்
பூம்புவக வயாடு - நான்கு ேகறைகளப் புைன்று (அந்தணர்ைள் புரியும்) மவள்வித்
தீயில் மதான்றும் அழகிய புகைமயாடு; அைாய் - ைலந்து; முகிலின் விம்மி -
மேைங்ைகளப் மபால மிகுந்து; எங்கணும் முயங்கின - எங்கும் பரந்திருந்தன.
ேைளிர் அழகு

73. இயல் புவடகபயர்வன. மயில்; மணி இவழயின்

கவயில் புவடகபயர்வன. மிளிர் முவல; குழலின்
புயல் புவடகபயர்வன. கபாழில்; அவர் விழியின்
கயல் புவடகபயர்வன. கடி கமழ் கழனி.
 மயில் இயல்புவட கபயர்வன - ேயில்ைள் அந்நாட்டுப் பபண்ைளின் ொயகலப்
பபற்று நடோடுகின்றன; மிளிர்முவல மணி இவழயின் கவயில்புவட கபயர்வன -
அப்பபண்ைளின் தனங்ைளில் அணிேணிைள் பதித்துச் பெய்யப்பட்ட
அணிைலங்ைகளப்மபால பவயில் எங்கும் ஒளி வீசின; குழலின் புயல்புவட
கபயர்வன கபாழில் - அப்பபண்ைளது கூந்தகலப் மபால மேைங்ைள் மொகலைளில்
ெஞ்ெரித்தன; அவர் விழியின் கயல் கடிகமழ் கழனி புவட கபயர்வன - அவர்ைளது
ைண்ைகளப் மபால ையல் மீன்ைள் ேலர் ேணம் ைேழும் வயல்ைளிமல
புரள்வனவாமே.

பபண்ைளின் ொயலுக்கு ேயிலும். அவர்ைளின் அணிைலன்ைளின் ஒளிக்கு

பவயிலும். கூந்தலுக்கு மேைமும். ைண்ைளுக்கு மீன்ைளும் ஒப்பாகி. அந்நாட்டில்
புகட பபயரும் என்பது ைருத்து. பபண்ைளது ொயல் முதலிய உவமேயங்ைகள -
உவோனங்ைளாக்கி. ேயில் முதலியகவைளுக்கு ோற்றிக் கூறியதால் இது “எதிர்
நிகல அணி” ஆகும்.

ேயில்ைள் ேைளிரின் ொயலுக்குத் மதாற்றும். பவயில் ேணி இகழச் சுடருக்குத்

மதாற்றும். புயல் குழலுக்குத் மதாற்றும் ையல் ைருவிழிக்குத் மதாற்றும் புகட
பபயர்ந்தன என்று பபாருள் கூறினும் பபாருந்தும். புகட பபயர்தல்: அப்பால்
பெல்லுதல்.

74. இவடஇை மகளிர்கள். எறி புனல் மறுகக்

குவடபவர். துவர் இதழ் மலர்வன. குமுதம்;
மவட கபயர் அனம் என மட நவட. அைகக்
கவடசியர் முகம் என மலர்வன. கமலம்.

இவட இை. மகளிர்கள் எறிபுனல் மறுக. குவடபவர் -தங்ைள இகட ஒடிவது

மபாலத் மதான்றும் பபண்ைள் அகலயடிக்கும் நீர் ைலங்ை நீராடுபவர்ைளின்; துவர்
இதழ் என - பவளம் மபான்ற சிவந்த உதடுைகளப் மபால; குமுதம் மலர்வன -
குமுத ேலர்ைள் ேலர்வனவாகும்; மவடகபயர் அனம் என - நீர்ேகடைளில் வாழும்
அன்னங்ைகளப் மபால; மடநவட அைகம் - பேல்லிய நகடகயயும். அழகிய
கூந்தகலயும் உகடய; கவடசியர் முகம் என - அந்நாட்டு உழத்தியரின் முைம் மபால;
கமலம் மலர்வன - தாேகர ேலர்ைள் ேலர்வனவாகும்.
குமுதம் பபண்ைளின் வாயிதழ்ைகளப் மபால ேலர்ந்தன. தாேகர உழத்தியரின்
முைம் மபால ேலர்ந்தன என. உவோனத்கத உவமேயோைக் கூறியதால்
‘எதிர்நிகலயணி’ யாகும்.
 75. விதியிவன நகுவன. அயில் விழி; பிடியின்
கதியிவன நகுவன. அவர் நவட; கமலப்
கபாதியிவன நகுவன. புணர் முவல; கவல வாழ்
மதியிவன நகுவன. வனிவதயர் வதனம்.

வனிவதயர் அயல் விழி - அந்நாட்டுப் பபண்ைளின் மவல் மபான்ற ைண்ைள்;

விதியிவன நகுவன - நான்முைகனப் பழிப்பன; அவர் நவட பிடியின் கதியிவன
நகுவன - அவர்ைளது நகட பபண் யாகனைளின் நகடகயப் பழிப்பன; புணர் முவல
கமலப் கபாதியிவன நகுவன - அப்பபண்ைளின் இகணந்துள்ள ோர்புைள் தாேகர
அரும்புைகளப் பழிப்பன; வதனம் கவலவாழ் மதியிவன நகுவன - அவர்ைளது
முைங்ைள் ைகலைகள உகடய ெந்திரகனப் பழிப்பனவாகும்.

பபண்ைளின் விழிக்கு மவலும். நகடக்குப் பபண்யாகன நகடயும்.

தனங்ைளுக்குத் தாேகர அரும்பும். முைத்துக்குச் ெந்திரனும் உவகேைளாைச்
பொல்லப்படுவன. இங்கு மவல் முதலியகவ விழி முதலியகவைகளவிட
விஞ்சியிருப்பதால் அகவைகள நகுவனவாயின என்றது; எதிர்நிகலயணியாம்.

44 76. பகலிகனாடு இகலுவ. படர் மணி; மடவார்

நகிலிகனாடு இகலுவ. நளி வைர் இைநீர்;
துகிலிகனாடு இகலுவ. சுவத புவர நுவர; கார்
முகலிகனாடு இகலுவ. கடி மண முரசம்.

படர்மணி -பரவிக் கிடக்கின்ற ேணிைள்; பகலிகனாடு இகலுவ - சூரிய ஒளியுடன்

ோறு பைாண்படாளிர்வன; நளிவைர் இைநீர் - குளிர்ந்த இளநீர்ைள்; மடவார்
நகிலிகனாடு இகலுவ - பபண்ைளின் தனங்ைமளாடு ோறுபட்டு விளங்குவனவாம்
பகடத்த நான்முைமன ேயங்ைவல்ல விழிைளாதலின் தேக்கு நிைராைா (நான்முைகன)
ைண்ைள் பழிப்பனவாம். ேலர்வதும் குவிவதுோன தாேகர முகைகயப்
மபாலல்லாது என்றும் ஒரு தனிகேயாய் இருக்கும் தனங்ைள் தாேகர
முகைைகளப் பழித்தன. மதய்தலும் வளர்தலுோை உள்ள ேதி - என்றும் ேலர்ந்மத
உள்ள முைத்துக்கு நிைராைா தாதலின் ேதிகய முைம் பழிப்பன வாயின என்று கூறியதன்
நயம் உணர்ந்து ேகிழ்தற்குரியது.

அந்நைர ோதர் அணியும் அணிைலன்ைளில் பதித்துள்ள இரத்தினங்ைள்

சூரியன் ஒளிகய விட மிக்கு விளங்குவன. அவர் தம் முகலைள் பெவ்விளநீர்ைகள
விட வடிவத்தால் திரட்சியால் சிறந்து விளங்குவன. அவர்ைள் அணியும்
நூலாகடைள் பால் நுகரகய விட பேல்லியனவாை பநாய்யனவாை விளங்குவன.
ேணமுரசு ஒலிமயா ேகழ மேைத்தின் குமுறு குரலினும் மிக்கு விளங்குவது.
ோறுபடல் - மபாட்டியிட்டும் மதால்வி ைாணுதல். நளி -பபருகே. பெறிவு.
 77. காகராடு நிகர்வன. கடி கபாழில்; கழனிப்
வபாகராடு நிகர்வன. புணர்மவல; அவண சூழ்
நீகராடு நிகர்வன. நிவை கடல்; நிதி சால்
ஊகராடு நிகர்வன. இவமயவர் உலகம்.

காகராடு நிகர்வன கடிகபாழில் - மேைங்ைளுடன் அந்தநாட்டுச் மொகலைள்

ஒப்பனவாகும்; கழனிப் வபாகராடு நிகர்வன புணர்மவல - வயல்ைளிமல குவித்து
கவத்துள்ள பநற்மபாருடன் பநருங்கிய ேகலைள் ஒப்பனவாகும்; அவண சூழ்
நீகராடு நிகர்வன நிவை கடல் - அகணைளில் மதங்கிய நீர்த்மதக்ைத்துடன் நீர்
நிகறந்த ைடல் ஒப்பதாகும்; நிதிசால் ஊகராடு நிகர்வன இவமயவர் உலகம் -பெல்வம்
மிக்ை அந்த நாட்டு ஊர்ைமளாடு மதவர் உலகு ஒப்பதாகும்.

அந்த நாட்டுச் மொகலைள் மேைங்ைகள ஒத்தும். பநற் மபார்ைள் ேகலைகள

ஒத்தும். நீர்த்மதக்ைங்ைள் ைடகல ஒத்தும் ஊர்ைள் எல்லாம் மதவர் உலகை
ஒத்தும் இருந்தன என்பது ைருத்து. புணர்ேகல: ேகலத்பதாடர்ச்சி.

78. கநல் மவல அல்லன் - நிவர வரு தரைம்;

கசால் மவல அல்லன் - கதாடு கடல் அமிர்தம்;
நல் மவல அல்லன் - நதி தரு நிதியம்;
கபான் மவல அல்லன் - மணி படு புளினம்.

கநல்மவல அல்லன - அந்த நாட்டில் பநற் குவியல்ைளில்லாத இடங்ைளில்;

நிவரவரு தரைம் - வரிகெ வரிகெயாை முத்துக் குவியல்ைள் ைாணப்படும்;
கசால்மவல அல்லன - பொன்ன அந்த முத்துக் குவியல்ைள் இல்லாத இடங்ைளில்;
கதாடுகடல் அமிர்தம் - மதாண்டப்பட்ட ைடலில் எடுத்த உப்புக் குவியல்ைள்
நிகறந்திருக்கும்; நன்மவல அல்லன - அந்த உப்புக் குவியல்ைள் இல்லாத இடங்ைளில்;
நதிதரு நிதியம் - நதிைளால் பைாண்டுவந்து குவிக்ைப்பட்ட பபான் முதலிய பபாற்
குவியல்ைளில் பல இடங்ைளில்; மணிபடு புளினம் - ேணிைள் நிகறந்த ேணல்
மேடுைள் இருக்கும்.
மைாெல நாட்டில் பநல்லும். முத்தும். உப்பும். பபான்னும். ேணியும் எங்கும்
குவிந்து ேகலைகளப் மபால ேண்டிக் கிடந்தன என்பது ைருத்து. புளினம்: ேணல்
திட்டு.

79. பந்திவன இவையவர் பயில் இடம். - மயில் ஊர்

கந்தவன அவனயவர் கவல கதரி கழகம். -
சந்தன வனம் அல. சண்பக வனம் ஆம்;
நந்தன வனம் அல. நவை விரி புைவம்;
 பந்திவன இவயயவர் பயில் இடம் - அந்நாட்டு இளம் பபண்ைள் பந்து
விகளயாடும் இடங்ைள்; சந்தன வனம் அல சண்பக வனம் ஆம் - ெந்தனச்
மொகலைமள ஆயினும் அவர்ைளது மேனி ேணத்தால் ெண்பைச் மொகலைளாகும்;
கந்தவன அவனயவர் கவல கதரி கழகம் - முருைகன ஒத்த ஆடவர்ைள் வில்
முதலிய ைகலைகளப் பயிலுமிடங்ைள்; நந்தன வனம் அல நவை விரிபுைவம் - பல
ேலர்ைகள உகடய நந்தனவனங்ைமள ஆயினும் ‘அவர்தம்’ மேனி ேணத்தால்
முல்கலக்ைாடுைளாை விளங்கும்.

பபண்ைளின் மேனி ெண்பை ேணமும். ஆடவர் மேனி முல்கல ேணமும்

உகடயராதலின் ேைளிர் பந்தாடுமிடம் ெண்பைச் மொகல ஆயின. ஆடவர் ைகல
பயிலுமிடம் முல்கலக் ைாடாை ேணந்தன என்பர். “ஆண்ைள் மேனிக்கு முல்கல
ேணம்” இயல் பபன்பகத “ேன்பனாடும் மதாமள முல்கல முகை நாறும்மே” என்று
குறுந்பதாகை (193) வரிைளால் அறியலாம். இகளயவர் என்பது இளம் வயதினர்
என்ற பபாருள் உகடயதாயினும் பந்தாடுதல் பாகவயர்க்மை உரியதாதலின்
‘இகளயவர்’ இளம் பபண்ைள் புறவம்: ைாடு.

80. வகாகிலம் நவில்வன. இவையவர் குதவலப்

பாகு இயல் கிைவிகள்; அவர் பயில் நடவம
வககயம் நவில்வன; கிைர் இை வவையின்
நாகுகள் உமிழ்வன. நவக புவர தரைம்.
வகாகிலம் நவில்வன - குயில்ைள் ைற்றுப் மபசுவன; இவையவள் குதவலப் பாகு
இயல் கிைவிகள் - அந்நாட்டுப் பபண்ைளின் பாகு மபான்ற இனியனவாகிய ேழகலச்
பொற்ைகளயாம்; வககயம் நவில்வன அவர் பயில் நடவம - ேயில்ைள் நடந்து
பழகுவன அப்பபண்ைளின் நகடகயயாம்; கிைர் இை வவையின் நாகுகள் - விளங்கும்
இளம்பபண் ெங்குைள்; உமிழ்வன நவக புவரதரைம் - உமிழ்வது அப்பபண்ைளின்
பற்ைகள ஒத்த முத்துக்ைகளமயயாம்.
இள ேைளிகரப் மபாலக் குயில்ைள் மபசும்; அவர்ைளது நகடகயப் மபால
ேயில்ைள் நடக்கும்; குயிலும் ேயிலும் உவோனங்ைள் அவற்கற உவமேயங்ைளாக்கிக்
கூறியதால் இது “எதிர்நிகலயுவகேயணி”; எதிர்ேகற அணி என்றும் கூறுவர். பாகு
இயல் கிளவி: பாகு மபான்ற இனிய போழி. மைையம்: ேயில். நகை: பல். கிளவி:
பொல். தரளம்: முத்து

81.
பவழயர்தம் மவனயன. பழ நவை; நுகரும்
உழவர்தம் மவனயன. உழு கதாழில்; புரியும்
மழவர்தம் மவனயன. மணஒலி; இவசயின்
கிழவர்தம் மவனயன. கிவை பயில் வவை யாழ்.
 பழநவை பவழயர்தம் மவனயன - பழகேயான ைள். ைள் விற்பவர்ைளின்
வீடுைளில் உள்ளது; நுகரும் உழவர்தம் மவனயன - அந்தக் ைள்களப் பருகும்
உழவர்ைள் வீடுைளிமல; உழுகதாழில் - உழவுத் பதாழிலுக்ைான ைருவிைள் உள்ளன;
புரியும் மழவர்தம் மவனயன மணஒலி - ேணம் புரியும் இகளஞர் இல்லங்ைளில்
ேணவாத்தியங்ைள் ஒலிக்கின்றன; இவசயின் கிழவர் தம் மவனயன - இகெவல்ல
பாணர் வீடுைளில்; கிவை பயில் வவை யாழ் - கிகண என்ற நரம்பிகனயுகடய
வகளந்த யாழ்ைள் உள்ளன.

ைள் விற்மபார் ேகனைளில் பழங்ைள் உள்ளன. அதகனப் பருகும் உழவர்

ேகனைளிமல உழவுக்குரிய ைருவிைள் உள்ளன. ேணம்புரியும் இகளஞர்
இல்லங்ைளிமல ேணமுழவு ஒலிக்கும். இகெவல்ல பாணர்ைளின் ேகனைளிமல
பலவகையான யாழ்ைள் உள்ளன. அவரவர்க்குரிய பதாழில்ைகளப் புரிந்து நலோை
வாழ்கின்றனர். அந்த நாட்டு ேக்ைள் என அறிகிமறாம். பகழயர்: ைள் விற்மபார்.
இகெயின் கிழவர்: பாணர்.

82. வகாவதகள் கசாரிவன. குளிர் இை நைவம்;

பாவதகள் கசாரிவன. பரு மணி கனகம்;
ஊவதகள் கசாரிவன. உவை உறும் அமுதம்;
காவதகள் கசாரிவன. கசவி நுகர் கனிகள்.

வகாவதகள் குளிர் இை நைவம் கசாரிவன -ேலர் ோகலைள் இனிய மதகனப்

பபாழிவனவாம்; பாவதகள் கனகம் கசாரிவன - வணிைத்துக்குரிய ைப்பல்ைள்
பபரிய ேணிைகளயும். பபான்கனயும் பைாண்டு வந்து குவிப்பனவாம்; ஊவதகள்
உவையுறும் அமுதும் கசாரிவன - ைாற்று உயிர்ைாக்கும் அமுதத் துளிைகளச்
பொரிவனவாம்; காவதகள் கசவிநுகர் கனிகள் கசாரிவன - ைவிஞர்ைளின் ைாப்பியங்ைள்
பெவிக்கினிய பாடல்ைகளத் தருவனவாம்.

ேக்ைள் அணியும் ேலர் ோகலைள் மதகனயும். ைப்பல்ைள். ேணி. பபான்

ஆகியகவைகளயும். ைாற்று உயிர் ைாக்கும் அமுதத் திவகலைகளயும்
ைாப்பியங்ைள் இனிய பாக்ைகளயும் பொரிவனவாம் என்பது ைருத்து. பாகதைள்:
ைாலினும் ைலத்தினும் உகற: துளி
ைவியின்பம் பெவியால் நுைரப்படுவதாதலின் ‘பெவி நுைர் ைனி” என்றார்.
மைாகத: பபண்ைள் கூந்தல் என்பதால். கூந்தலின் அணிந்த ேலர் ோகல மதன்
பொரியும் என்றும் பபாருள் கூறலாம். ெத்துருக்ைள் உகரயில் ோண்பிகன பெவிப்
புலம் நுைர்வமதார் பதய்வத் மதன்பைாலாம் (2266) என்று குறிப்பது இங்கு
ஒப்பிடத்தக்ைது.

83. இடம் ககாள் சாயல் கண்டு. இவைஞர் சிந்வதவபால்.

தடங் ககாள் வசாவலவாய். மலர் கபய் தாழ் குழல்
வடம் ககாள் பூண் முவல மடந்வதமாகராடும்
கதாடர்ந்து வபாவன-வதாவக மஞ்வஞவய.
 வதாவக மஞ்வஞ - மதாகைகய உகடய ஆண் ேயில்ைள்; தடம் ககாள்
வசாவலவாய் - விொலோன மொகலயினிடத்மத; இடம் ககாள் சாயல் கண்டு - (தேது
பபண் ேயில்ைளின் பபருகேக்குரிய ொயகலப் பார்த்து); இவைஞர் சிந்வத வபால் -
இளம் வயதினரான ஆண்ைளின் (ேனத்கதப் மபால; மலர் கபய்தாழ் குழல் -
ேலரணிந்த நீண்ட கூந்தகலயும்; வடம் ககாள் பூண் முவல - முத்து ோகலைகள
அணிந்த தனங்ைகளயும் உகடய; மடந்வத மாகராடு - அந்தப் பபண்ைளுடமன;
கதாடர்ந்து வபாவன - பின்பதாடர்ந்து பெல்வனவாம்.

ஆண் ேயில்ைள் மொகலயில் உலாவும் பபண்ைகள ொயலால் ேயில்

மபான்றிருக்கும் அவர்ைகளப் பபண்ேயில்ைள் என்று ைருதிப் பின்பதாடரும்
என்றது ேயக்ைவணி. இகளஞர்: ைாகளப் பருவத்தினரான ஆண்ைள். இடம்:
பபருகே. வடம்: முத்து வடம். தாழ்குழல்: நீண்ட கூந்தல்.

84. வண்வம இல்வல. ஓர் வறுவம இன்வமயால்;

திண்வம இல்வல. ஓர் கசறுநர் இன்வமயால்;
உண்வம இல்வல. கபாய் உவர இலாவமயால்;
கவண்வம இல்வல. பல் வகள்வி வமவலால்.

ஓர் வறுவம இன்வமயால் - (அந்த நாட்டில்) வறுகே சிறிதும் இல்லாததால்;

வண்வம இல்வல - பைாகடக்கு அங்மை இடமில்கல; வநர் கசறுநர் இன்வமயால் -
மநருக்கு மநர் மபார்புரிபவர் இல்லாததால்; திண்வம இல்வல - உடல் வலிகேகய
எடுத்துக்ைாட்ட வாய்ப்பில்கல; கபாய் உவர இல்லாவமயால் - பபாய்ம் போழி
இல்லாகேயால்; உண்வம இல்வல - பேய்ம்கே தனித்து விளங்ைவில்கல;
பல்வகல்வி வமவலால் - பலவகைக் மைள்விச் பெல்வம் மிகுந்து விளங்குவதால்;
கவண்வம இல்வல - பவள்ளறிவாகிய அறியாகே இல்கல.

மைாெகல நாட்டில் வறுகே சிறிதும் இல்லாதலால் வண்கேயின் சிறப்புத்

பதரிவதில்கல; பகைபைாண்டு மபார்புரிபவர் இல்லாதலால் உடல் வலிகேகய
உணர வழியில்கல; பபாய் மபசுமவார் இல்லாகேயால் உண்கேயின் பபருகே
பதரிய வழியில்கல; மைள்வி ஞானம் மிகுந்திருப்பதால் அங்கு அறியாகே
சிறிதுமில்கல என்றார். ‘யாதும். பைாள்வார் இலாகேக் பைாடுப்பார்ைளும் இல்கல’
(165) என்று மேமல கூறுவர்.

85. எள்ளும். ஏனலும். இறுங்கும். சாவமயும்.

ககாள்ளும் ககாள்வையில் ககாணரும் பண்டியும்.
அள்ைல் ஓங்கு அைத்து அமுதின் பண்டியும்.
தள்ளும் நீர்வமயின். தவலமயங்குவம.
 எள்ளும் ஏனலும் இறுங்கும் சாவமயும் ககாள்ளும் - எள்ளும். திகனயும்.
மொளமும். ொகேயும். பைாள்ளும்; ககாள்வையில் ககாணரும் பண்டியும் -
மிகுதியாைக் பைாண்டு வரும் வண்டிைளும்; அள்ைல் ஓங்கு அைத்து அமுதின்
பண்டியும் - மெறு நிகறந்த உப்பளத்திலிருந்து; - உப்கபக் பைாண்டு வரும்
வண்டிைளும்; துள்ளும் நீர்வமயில் தவல மயங்கும் - பாரமிகுதியால் இயல்பாை
ஓட்டிச் பெல்ல இயலாது ஆட்ைள் தள்ளும் தன்கேயால் ஒன்றுடன் ஒன்று
ைலப்பதாகும்.

தகல ேயங்கும்: தம்மில் ஒன்றுபட்டுக் ைலக்கும். இதற்கு இடம் ோறுபடும்

என்று பபாருள் கூறுவதுமுண்டு. ஓரிடத்தில் விகளந்த எள் முதலியகவ அகவ
விகளயாத மவறு இடங்ைளுக்குக் பைாண்டு பெல்லப்படுவதால் “இடம் ோறும்”
என்பதும் பபாருந்தும்.

86. உயரும் சார்வு இலா உயிர்கள் கசய் விவனப்

கபயரும் பல் கதிப் பிைக்குமாறுவபால்.
அயிரும். வதனும். இன் பாகும். ஆயர் ஊர்த்
தயிரும். வவரியும். தவலமயங்குவம.
உயரும் சார்விலா உயிர்கள் - உயர்ைதியான வீடு மபறகடவதற்கு உரிய
ஞானமில்லாத உயிர்ைள்; கசய்விவனப் கபயரும்பல்கதி - தாம் பெய்த
விகனப்பயகனத் துய்க்ை ோறி ோறிப் பல பிறவிைளிலும்; பிைக்கும் ஆறு வபால் -
பிறக்கின்ற விதம் மபால; அயிரும் வதனும் இன்பாகும் - ெர்க்ைகரயும். மதனும். இனிய
பாகும்; ஆயர் ஊர்த் தயிரும் வவரியும் - இகடயர் ஊர்ைளில் கிகடக்கும் தயிரும்
ைள்ளும் ஆகியகவ; தவலமயங்கும் - இடம் ோறுபடும்.

ஓரிடத்தில் உற்பத்தியாகும் அயிர் முதலிய மவறிடங்ைளுக்குக் பைாண்டு

பெல்லப்படுவதற்கு. உயர்ைதியகடயும் வாய்ப்பில்லாத உயிர்ைள் மவறு மவறு
பிறவிைளில் ோறிப் பிறத்தல் உவகேயாைக் கூறப்பட்டது. “உயிரும் ொர்பாவது
அஞ்ஞான வயத்தால் பிறந்து இறந்து தாழ்ந்த ைதிைளிற் பெல்லுதல் ஒழிந்து.
மோட்ெத்கத அகடதற்குக் ைருவிைளாகிய பேய்ஞ்ஞானம்” -இராேொமி நாயுடு உகர.
இகறவகன அகடவதற்குரிய ஏமதனும் ஒரு பநறிகயக் ைகடப்பிடித்து -
பிறவித் துன்பத்திலிருந்து ஈமடறுவமத உயிர்ைளின் ைடகே என்பதகன இதனால்
உணர்த்தினார். பல்ைதி: ேக்ைள். மதவர். நரைர். விலங்கு என்னும் நான்கு ைதிைளாம்.
அயிர்: ைண்ட ெருக்ைகர பெய்விகன: தாம் பெய்த நல்விகன தீவிகனைள் 52-ஆம்
பாட்டு முதல் இதுவகர அந்த நாட்டின் வறுகே இன்கேயும்
வளப்பபருக்ைமும் கூறப்பட்டன.

விழாவும் மவள்வியும்

87. கூறு பாடலும். குழலின் பாடலும்.

வவறு வவறு நின்று இவசக்கும் வீதிவாய்.
‘ஆறும் ஆறும் வந்து எதிர்ந்த ஆம்’ என.
சாறும் வவள்வியும் தவலமயங்குவம.
 கூறு பாடலும் - இகெ வல்லுநர் பாடுகின்ற வாய்ப்பாட்டும்; குழலின் பாடலும் -
புல்லாங் குழலால் இகெக்கும் பாட்டும்; வவறு வவறு நின்று - தனித்தனியாை நின்று;
இவசக்கும் வீதிவாய் - ஒலிக்கும் வீதிைளிமல; ஆறும் ஆறும் வந்து எதிர்ந்த ஆம்என -
ஒரு ஆறு. ேற்பறாரு ஆற்றுடன் வந்து எதிர்ப்பட்டபதனக் கூறுோறு; சாறும்
வவள்வியும் தவல மயங்கும் - விழாவுக்ைாைவும் திருேணத்துக்ைாைவும் வரும் ேக்ைள்
கூட்டம் ைலக்கும்.

ொறு: விழா. மவள்வி: திருேணம்; யாைபேன்றும் பைாள்ளலாம்.

பாட்படாலியும். குழல் ஓகெயும் தனித்தனிமய மைட்கும் வீதிைளில் ேக்ைள்
கூட்டம் நிகறந்திருக்கும் என்றார். விழாக்ைள் எனவும் மவள்விக்பைனவும் ேக்ைள்
கூடினர் என்பது ைருத்து.

88. மூக்கில் தாக்குறும் மூரி நந்தும். வநர்

தாக்கின் தாக்குறும் பவையும். தண்ணுவம
வீக்கின் தாக்குறும் விளியும்.- மள்ைர்தம்
வாக்கின் தாக்குறும் ஒலியில் மாயுவம.

மூக்கில் தாக்குறும் மூரி நந்தும் - மூக்கில் வாய்கவத்து ஊதப்படும் வலிய ெங்கு

வாத்தியத்தின் ஒலியும்; வநர்தாக்கின் தாக்குறும் பவையும் - மநரான குறுந்தடியால்
தாக்ைப்படும் பகறயினது ஓகெயும்; வீக்கில் தாக்குறும் தண்ணுவம விளியும் - வாரால்
பிணிக்ைப்பட்ட ேத்தள முழக்ைமும்; மள்ைர்தம் வாக்கில் தாக்குறும் ஒலியில் மாயும் -
உழவர்ைள் உழவு ோடுைகள அதட்டும் ஒலிக்குள்மள அடங்கிவிடும்.
ெங்கு. பகற. ேத்தளம் இகவைளின் ஓகெ உழவர்ைள் ஆரவாரத்திமல
அடங்கிவிடும் என்பதால் உழவர்ைளது ஆரவார ஒலிமய ஓங்கி நிற்கும் என்பது
ைருத்து. மூக்கு என்றது ெங்கின் ைரிமுைத்து நுனிகய. ஒன்றில் ேற்பறான்று அடங்கும்
என்பதால் இது ேகறவணியாகும். . 57 இரு பாடல்ைளிலும் விழாச் சிறப்பும்.
மவள்விச் சிறப்பும் கூறினார்.

மெய்க்கு ஊட்டும் பெங்கை

89. தாலி ஐம்பவட தழுவு மார்பிவட

மாவல வாய் அமுது ஒழுகு மக்கவைப்
பாலின் ஊட்டுவார் கசங் வக. பங்கயம்
வாய் நிலா உைக் குவிவ மானுவம.
 தாலி ஐம்பவட தழுவு மார்பிவட - ஐம்பகடத் தாலி அணிந்திருக்கும்
ோர்பிமல; மாவல வாய் அமுது ஒழுகும் மக்கவை - சீராை. வாயிலிருந்து ‘பொள்ளு’
ஒழுகும் குழந்கதைளுக்கு; பாலின் ஊட்டுவார் கசங்வக - பாலமுகதப் புைட்டும்
பபண்ைளின் அழகிய கைைள்; பங்கயம் வாய் நிலாவுறுக் குவிவ மானுவம. -தாேகர
ேலர்ைள். நிலவு எழுதலால் குவிவகத ஒத்திருக்கும்.

ஐம்பகடத் தாலி அணி பெய்யும் ோர்பிமல பொள்ளு நீர் வழியும் தம்

குழந்கதைளுக்குத் தாய்ோர்ைள் பால் ைலந்த மொறு ஊட்டுகிறார்ைள். அப்மபாது
குவிந்திருக்கும் அவர்ைளின் கைைள் நிலா எழுந்ததால் குவிந்த தாேகர ேலர்ைகள
ஒத்திருக்கும் என்பது ைருத்து. ஐம்பகட: திருோலின் ஐந்து பகடைள். ைாக்கும்
பதய்வோன திருோல். தம் குழந்கதைளுக்கு மநாய் முதலியன வராது
ைாக்ைமவண்டுபேன - இந்த ஐம்பகடத்தாலிகயக் குழந்கதைளுக்கு
அணிவிப்பதுண்டு. ஐம்பகட: ெங்கு. ெக்ைரம். ைகத. வில். வாள்.

‘ேழகல சிந்துபு சின்னீர் ஐம்பகட நகனப்ப’ என்பது ேணிமேைகல (ேணி 3: 138.

7:56). பால்: பாற்மொற்றுக்கு இலக்ைகண.

ஒழுக்ைத்தின் விகளவு. அறம்

90. கபாற்பின் நின்ைன. கபாலிவு; கபாய் இலா

நிற்பின். நின்ைன. நீதி மாதரார்
அற்பின் நின்ைன. அைங்கள்; அன்னவர்
கற்பின் நின்ைன. கால மாரிவய.

கபாற்பின் நின்ைன கபாலிவு - (அந்த நாட்டு ேக்ைளின்) அைத்தழைால்

நிகலத்திருந்தது புறத்தழகு; கபாய்யிலா நிற்பின் நின்ைன நீதி - அவர்ைளது
பபாய்ம்கே இல்லாத பேய்ந்நிகலயால் நீதி நிகலத்து நின்றது; மாதரார் அற்பின்
நின்ைன அைங்கள் - (அந்த நாட்டுப்) பபண்ைளின் அன்பால் அறங்ைள்
நிகலபபற்றிருந்தன; அன்னவர் கற்பின் நின்ைன காலமாரிவய -அப்பபண்ைளது
ைற்பினால் பருவேகழ நிகலத்திருந்தது.

அந்நாட்டு ேக்ைள் அழபைனக் ைருதுவது நற்குணத்திகனமய என்பதால்

‘பபாற்பின் நின்றன பபாலிவு’ என்றார். பபாய்யிலா நிற்பு: பேய்ந்பநறி நிற்றல்
அன்பு: “அறத்திற்மை அன்பு ொர்பபன்ப” என்ற குறளுக்மைற்ப “அற்பின் நின்றன
அறங்ைள்” என்றார். ைற்புகடப் பபண்ைளுக்குக் ைடவுளரும் பணி புரிவர் என்பதால்
‘ைற்பின் நின்றன ைாலோரி’ என்றார்.

இப்பாடகல முதல் இரண்டு அடிைள் (அருேகழ மவண்டினும் தருகிற்கும்

தன்கேயன் (ைலி) ஆண்ைகளப் பற்றியது எனவும் ைகடசி இரண்டடிைள்
பபண்ைகளப் பற்றியது எனவும் கூறுவர். முழுவதும் பபண்ைகளப் பற்றியமத
என்று கூறுவதும் பபாருந்தும்.
 91. வசாவலமா நிலம் துருவி. யாவவர
வவவல கண்டு தாம் மீை வல்லவர்?-
சாலும் வார் புனல் சரயுவும். பல
காலின் ஓடியும் கண்டது இவலவய!

வசாவல மாநிலம் துருவி - மொகலைள் சூழ்ந்த அக் மைாெல நாட்கடத் துருவிச்

பென்று; வவவல கண்டு தாம் மீை வல்லவர் யாவவர - அதன் எல்கலகயக் ைண்டு
மீண்டுவர வல்லவர் யாருளர்?: சாலும் வார்புனல் சரயவும் - மிகுந்த நீகர உகடய
அந்நாட்டு நதியாகிய ெரயு நதியும்; காலின் ஓடியும் கண்டதில்வல - பல
ைால்வாய்ைளால் ஓடிச் பென்றும் அந்த நாட்டின் எல்கலகயக் ைண்டதில்கல.

பல ைால்ைளால் ஓடிச் பென்றும் ெரயு நதியால் ைாணமுடியாத அந்த நாட்டின்

எல்கலகய. இரு ைால்ைகள உகடய ேனிதரால் எப்படிக் ைாணமுடியும்!
ைாணமுடியாது என்பது ைருத்து. இரண்டு ைாலுள்ள உயர்திகணப்
பபாருள்ைளாலும் பல ைால்ைளுள்ள அஃறிகணப் பபாருள்ைளாலும் ைாணக்
கூடாத எல்கலயுகடய மைாெல மதயம்; இராேொமி நாயுடு உகர விளக்ைம்.

மவகல: எல்கல. ைால்: வாய்க்ைால். துருவி: மதடி. இதனால் மைாெல நாட்டின்

பரப்பு கூறப்பட்டது.

92. வீடு வசர. நீர் வவவல. கால் மடுத்து

ஊடு வபரினும். உவலவு இலா நலம்
கூடு வகாசலம் என்னும் வகாது இலா
நாடு கூறினாம்; நகரம் கூறுவாம்.

வீடு சர நீர்வவவல கால்மடுத்து ஊடு வபரினும் - நிலம் முழுவதும் அழியுோறு

ைடல் பபருங்ைாற்றால் மோதுண்டு வந்தாலும்; உவலவு இலா -அழியாத; நலம் கூடும்
‘வகாசலம்’ என்றும் வகாதிலா நாடு கூறினாம் - நன்கேைள் மெர்ந்த மைாெலம் என்று
குற்றேற்ற நாட்டின் சிறப்கபச் பொன்மனாம்; நகரம் கூறுமாம் - (இனி) அந்த
நாட்டின் தகலநைரான அமயாத்தி ோநைரின் சிறப்கபச் பொல்லுமவாம்.

வீடு (விடுதகல) - முதனிகலத் பதாழிற்பபயர். நாடு. நைரம் -ஆகுபபயர்ைள்.

 நைரப் படலம்
அமயாத்தி நைரின் சிறப்பிகனக் கூறும் படலம் என விரியும். அமயாத்தி நைரின்
அழகு. அதன் அகேப்பு. ேதிலின் ோட்சி. அைழியின் பாங்கு. மொகலயின்
தன்கே. எழுநிகல ோடங்ைள் ோளிகைைள் ஆகியவற்றின் மதாற்றமும்
பபாலிவும் ஆகியவற்கற இப்படலப் பாடல்ைளால் அறியலாம். நாடு. நைரம்.
ைாடு. மேடு எதுவாயினும் அங்கு வாழ்மவாரின் பெயகலயும் சீர்கேகயயும்
பபாறுத்மத சிறப்புகடயதாை முடியும். அதனால் அமயாத்தி நைரத்து ேக்ைகளப்
பற்றிக் ைம்பர் வருணிக்கிறார். நைரத்தாரின் ஆடல் பாடல். ேைளிர் மேனியழகு.
ோந்தரின் ேகிழ்ச்சி ஆகியனவற்கற அறிவமதாடு. ஆங்கு வாழ்மவாரின்
பபாழுதுமபாக்கு நிைழ்ச்சிைகளயும் அறிகிமறாம். பெல்வச் பெழிப்பின் எல்கலயாை
அமயாத்தியில் ைள்வர் இல்கல. இரப்பார் இல்கல என்று வருணிக்கிறார்.
எல்மலாரும் ைற்றுத் பதளிந்மதாராதலின் எவர் ைல்வி வல்லவர். எவர்
அவ்வல்லகே இல்லார் என ஆய்தற்கு இடமில்கல. பபாதுவாை. எல்மலாரும்
எல்லாப் பபருஞ்பெல்வமும் எய்தியிருந்தனர் என்கிறார். ைம்பர். ைல்விப் பயனாய்
அந்நைரத்தார் பரமபாைக் ைனிகயக் கைப்பபாருளாைப் பபற்றிருந்தகேகயச் சுட்டி
முடிகிறது.

எழுசீர் விருத்தம்
அமயாத்தியின் அழகு
93. கசவ்விய மதுரம் வசர்ந்த நல் கபாருளின்
சீரிய கூரிய தீம் கசால்.
வவ்விய கவிஞர் அவனவரும். வடநூல்
முனிவரும். புகழ்ந்தது; வரம்பு இல்
எவ் உலகத்வதார் யாவரும். தவம் கசய்து
ஏறுவான் ஆதரிக்கின்ை
அவ் உலகத்வதார். இழிவதற்கு அருத்தி
புரிகின்ைது - அவயாத்தி மா நகரம்.
கசவ்விய - பெம்கேயானகவயும்; மதுரம் வசர்ந்த - இனிகே
பபாருந்தியகவயும்; நல் கபாருளின் சீரிய - கூறும் நல்ல பபாருளால் சிறந்தகவயும்;
கூரிய - நுட்போனகவயும் ஆகிய; தீம்கசால் - இனிய பொற்ைகள; வவ்விய - ைவர்ந்து
பைாண்ட; கவிஞர் அவனவரும் - (தமிழ்) ைவிஞர்ைளாலும் - யாவராலும்; வடநூல்
முனிவரும் - வடபோழியில் வல்ல வான்மீகி முதலான முனிவர்ைள்; புகழ்ந்தது -
புைழப்பட்டது (அமயாத்தி நைரம்); மேலும்; வரம்பு இல் எவ் உலகத்வதார்
யாவரும் - அளவற்ற உலைங்ைள் எல்லாவற்றிலும் வாழ்கின்றவர்ைள் எல்மலாரும்;
தவம் கசய்து ஏறுவான் - தவங்ைகளச் பெய்து அகடவதற்கு; ஆதரிக்கின்ை -
விரும்புகின்ற; அவ் உலகத்வதார் - அந்தப் பரேபதோகிய வீட்டு
உலைத்தவர்ைளும்; இழிவதற்கு - பிறப்பதற்கு; அருத்தி புரிகின்ைது - (தகுந்த நைரம்) இது
என்னும் விருப்பத்திற்கு உரியது; அவயாத்தி மாநகரம் - அமயாத்தியாகிய
பபருகேக்குரிய நைரமேயாகும்.
 இராே ைகதகயப் பாடிய தமிழ்ப் புலவர்ைளும் வான்மீகி முதலான வடநூல்
முனிவர்ைளும் புைழ்ந்தது அமயாத்தி நைகரமய. எல்லா உலைங்ைளிலும் வாழ்மவார்
யாவரும் அருந்தவம் பெய்து முடிவாை வீடு மபறு பபறமவ விரும்புவர்; அவர்ைளும்
அங்மை பென்றபிறகு அதகன விடவும் பபருகே மிக்ைது. அமயாத்திமய என்று
உணர்ந்து. அங்மை அவதாரம் பெய்ய விரும்புவர். அந்த அளவுக்குப் பபருகே
உகடயது அமயாத்தி நைரம் - இது பெய்யுளின் திரண்ட ைருத்து.

‘ைவிஞர்’ என்றது “இராோயணம் பாடிய ெங்ைப் புலவர் முதலிமயார்” என்பது

ஐயரவர்ைள் குறிப்புகர. (ஐயரவர்ைள் நூலைத்தின் ைம்பராோயணப் பதிப்பு -
பாலைாண்டம் - பக். 45). ெங்ை ைாலத்து ஓர் இராோயணம் வழங்கியகதத்
பதால்ைாப்பிய உகர முதலியவற்றால் உணரமுடிகிறது. அதகன பாடியவர்ைகள
நிகனந்து ைம்பர் கூறியதாை ஐயரவர்ைள் குறிப்பிடுகிறார்ைள் வடநூல் முனிவர்
என்றது இராோயணத்கத வடபோழியில் பாடிய வான்மீகி. வசிட்டர்.
மபாதாயனர் முதலிமயாகர (10)

இமத படலத்துள் மேமல இரு பாடல்ைளில் (97. 98) இக்ைருத்கத

இராேபிரான்பால் ொர்த்தி அமயாத்தியின் சிறப்கபக் ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி விளக்குதல்
ைாண்ை. ‘புண்ணியம் புரிந்மதார் புகுவது துறக்ைம்.... எண்ணருங் குணத்தின் அவன்
(இராைவன்)... இனிது இருந்து ஆள் இடம் என்றால் ஒண்ணுமோ இதனின் மவறு
ஒரு மபாைம் உகறவு இடம் உண்டு என உகரத்தல் (97). “யாவர்க்கும் புைலிடம்
ஆன பெங்ைண் ோல் பிறந்து அளப்பருங் ைாலம் திருவின் வீற்றிருந்தனன்” என்றார்;
“அங்ைண்ோ ஞாலத்து இந்நைர் ஒக்கும் பபான் நைர் அேரர் நாட்டு யாமதா” (98)
இவ்விரு பாடல்ைளின் பதாடர்ைள் இம்முதற் பாடலுக்கு ஆழோன பபாருள் ைாண
உதவுவன.

நல்ல ைவிகதக்கு உரிய இயல்புைகள முற்றிலும் பைாண்ட ைவி நாயைராகிய

ைம்பர். பல இடங்ைளில் நற்ைவிகத ேற்றும் ோ ைவிகதயின் இயல்புைகளக்
கூறுவார்; அவற்றுள் இஃது ஓர் இடம். ைவிகதக்கு இன்றியகேயாதகவ இனிய
பொற்ைள்; அந்தச் பொற்ைளிமல அழகு இருக்ை மவண்டும்; அழகு என்பது
பல்வகைச் பெம்கேயால் அகேவது. அழமைாடு இனிகே மெர மவண்டும்.
பெம்கேயும் இனிகேயும் ேட்டும் மபாதா; பொல்லப்படும் பபாருளும் நல்லதாை
இருக்ைமவண்டும். பெம்கே. இனிகே. நற்பபாருள் இவற்கறக் பைாண்டுதரும்
பொற்ைள் சீரியனவாய். நுட்பம் சுட்டும் கூர்கே பைாண்டனவாய் இருத்தலும்
இன்றியகேயாதது. ‘பெவ்விய. ேதுரம் மெர்ந்த நல் பபாருளின் சீரிய தீம் பொல்
வவ்விய ைவிஞர்’ என்ற பதாடர் பைாண்மட சிறந்த இலக்கியத் திறனாய்கவயும்
இலக்கியக் பைாள்கைகயயும் உருவாக்ைலாம். ‘ோண்டு பிறக்கும் துயர் மபாய்
கவகுந்தம் புக்ைவரும் மீண்டும் பதாழக் ைாதலிக்கும் மவங்ைடமே’ என்ற
திருமவங்ைடோகலச் பெய்யுளில் இப் பாடலின் ைருத்கதப் பிள்களப்
பபருோகளயங்ைார் அகேத்திருப்பது ைருதத்தக்ைது. (திருமவங்ைடோகல 10)

பதால்ைாப்பியப் புறத்திகணயியல் (பதால் -பபாருள் புறத். 21) நூற்பாவில்

சுட்டப்படும் ‘ைட்டில் நீத்த பால்’ என்ற துகறக்குப் பரதன் அரியாெனம் துறந்த பெய்தி
பைாண்ட பாடல் எடுத்துக்ைாட்டப்படுகிறது. சிலப்பதிைாரத்தில் வரும்
இராேைாகதச் பெய்திைள் யாவரும் அறிந்தன.
 ைம்பகர யன்றி அமயாத்திகயப் புைழ்ந்த தமிழ்ப் புலவர் பிறர் ைம்பருக்கு
முன்னர் வாழ்ந்தனமரா என்ற தகட எழுதற்கு இடம் உண்டு. அத் தகடக்கு விகட
வருோறு: ைம்பர் ைாலத்துக்கு பநடுங்ைால முன்மப தமிழர்க்கு இராே ைகத
அறிமுைோனதுதான். ஊன்பபாதி பசுங்குகடயார் பாடிய பாடாண் திகணப்பாடல்
ஒன்றில் கிட்கிந்தா ைாண்ட நிைழ்ச்சி ஒன்று ைாணப்படுகின்றது. இராவணனால்
சிகற எடுத்துச் பெல்லப்பட்டமபாது சீகத ைழற்றி எறிந்த அணிைலன்ைளின் நிகல
அறியாத வானரங்ைள் முகற ோற்றி அவற்கற அணிந்து பார்த்ததாை அச் பெய்யுள்
பதரிவிக்கின்றது. (புறநானூறு 378). பதன்மைாடி (தனிக்மைாடி) யில் அகண
அகேத்துக் ைடல் ைடந்து பெல்லுமுன் ஆல ேரம் ஒன்றின்கீழ் அேர்ந்து இராேன்
தன்னவமராடு நிைழ்த்திய ேந்தணப் மபரகவ பற்றி ேதுகரத் தமிழ்க்கூத்தனார்
ைடுவன் ேள்ளனார் குறிப்பிடுகிறார். (அைநானூறு 70). இப்படி உதிரி நிைழ்ச்சிைமள
யன்றி இராேன் ைகதகய முழுகேயாைப் பாடிய நூல்ைளும்
இருந்திருக்ைமவண்டும் என்ற குறிப்பும் கிகடக்கிறது. ‘பைாள்ளார் மதஎம் குறித்த
பைாற்றம்’ (பதால். புறத். 12) என்ற துகறக்கு விளக்ைம் எழுதும்பபாது.
‘இராேன் இலங்கை பைாள்வதன்முன் வீடணற்குக் பைாடுத்த துகறயும் அது’
என்று நச்சினார்க்கினியர் குறிப்பிடுகிறார் ைம்பர் ைாலத்துப் பகழய தமிழ்
இராோயண நூல்ைள் வழக்கில் இருந்து. அவற்கற அவர்
பயின்றிருக்ைமவண்டும். அந் நூல்ைளில் தமிழ்க் ைவிஞர்ைள் அமயாத்தியின்
சிறப்கபப் பாடியகத அறிந்மத ைம்பர் ‘ைவிஞர் புைழ்ந்தது’ என்று நைரப் படலத்துள்
குறித்திருப்பார்.

ஆழ்வார்ைள் அருளிச் பெயல்ைளில் ைம்பருக்குப் பபரிதும் ஈடுபாடு உண்டு

என்பது யாவர்க்கும் ஏற்புகடய ைருத்து. ஆழ்வார்ைள் வாக்கில் பதின்மூன்று
இடங்ைளில் அமயாத்தி குறிக்ைப்படுகிறது. (பபரியாழ்வார் 32. 34. 316. 321. 325. 399;
குலமெைராழ்வார் 724. 725. 741. 748. பதாண்டரடிப் பபாடியாழ்வார் ;
திருேங்கையாழ்வார் நம்ோழ்வார் 2788). இவற்றுள். எட்டு இடங்ைள்
அமயாத்திகயப் பபயரளவில் குறிக்கின்றன. ஏகனய ஐந்தும் சுருக்ைோன விளக்ைம்
தந்து அமயாத்திகய ஒருவாறு சிறப்பிக்கின்றன. மதர் அணிந்த அமயாத்தி (321).
அங்ைண் பநடுேதிள் புகடசூழ் அமயாத்தி என்னும் நைரம் (741). அம்பபான்
பநடுேணிோட அமயாத்தி (748). தவளோடம் நீடு அமயாத்தி ). நற்பால் அமயாத்தி
(2788). அருளிச் பெயல்ைளில் அமயாத்தி பற்றிய குறிப்புைள் இவ்வளமவ. ேகறந்து
மபான -ைம்பர் ைண்டிருக்ைக் கூடிய -தமிழ் இராோயணங்ைளில் விரிவான வருணகன
இருந்திருக்ை மவண்டும்.
வடபோழியில் ைம்பர் குறித்த மூவர் இராோயணங்ைளில் வான்மீைம் ஒன்மற
கிகடப்பது. அதில் அமயாத்தி வருணகன உண்டு. “அந்த நாட்டின் (மைாெலம்)
தகலநைரம் அமயாத்தி. ேனு என்னும் புைழ்பபற்ற சூரியகுல அரெனால்
நிர்ோணிக்ைப்பட்ட நைரம். மிக்ை அழகும் புைழும் பபற்ற நைரம்.

வால்மீகி வருணித்திருப்பகதப் படித்தால். தற்ைால ராஜதானி

நைரங்ைளுக்கு எந்த விதத்திலும் அமயாத்தி குகறந்ததாைத் மதான்றவில்கல”
என்ற ைணிப்பு வான்மீைர் புைழ்ந்த அமயாத்திகய விளக்ைப் மபாதுோனது.
(ெக்ைரவர்த்தி இராெமைாபாலாச்ொரியார்: இராோயணம் பக். 18) அமயாத்தி
என்றபொல் மபாரால் (யுத்தத்தால்) பற்றமுடியாதது என்னும் பபாருள் உகடயது.
ேதுகர நைரத்து வாயிகலப் மபாருவாயில் என நக்கீரனார் குறிப்பது ஒப்பிடத்தக்ைது.
 நல்ல ைவிகதக்கு உரிய இயல்புைகள விளக்கும் இலக்கியக் பைாள்கைகயத்
துலக்குவதற்கும் இலக்கியத் திறனாய்வு மேற்பைாள்ளுதற்கும் தமிழ்க் ைவிஞர்
இயல்பிகன விளக்கும் இச் பெய்யுளின் முதற்பகுதி ஒரு ைட்டகளக் ைல்லாை
அகேகிறது எனலாம். பெம்கே வடிவு. இனிய ஓகெ. விழுமிய நுவல் பபாருட்
சீர்கே: இகவ நற்ைவிகதக்கும் பபருங்ைவிகதக்கும் இன்றியகேயாதன.
பெப்போன பொல்லும் இனிய ஓகெயும் பயன்பைாண்டு நிரப்புவது நற்பபாருளிமல
தான். பைாச்கெயும் சிகதவும் இல்லா நுட்போன கூர்கே. விகளயும் பயனால்
இனிகே. இகவ ைவிகதச் பொற்ைளின் ைட்டுக்மைாப்கபப் புலப்படுத்துவன.
பெவ்விய. ேதுரம் மெர்ந்த. நற்பபாருளின் சீரிய. கூரிய: என்ற விகனயாலகணயும்
பபயர்ைள் இங்மை திட்ப நுட்பம் சிறந்தனவாய் இலக்கிய இயல் புலப்படுத்தும்
சூத்திரங்ைளாய் பபாலிகின்றன. பொல்லுக்கு விளக்ைம் தருவாராய்க் ைவிகத இயல்
பதளிவுபடுத்தினார். ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி.

நல்ல பொல் ைருத்தில் தகலைாட்டும் மபாமத ைவிஞரின் உணர்வும்

ைகலத்தூண்டிலால் விகரந்து பற்றுவகத ‘வவ்விய ைவிஞர்’ என்ற பதாடர்
புலப்படுத்துகிறது.

அவ் உலைம்: இதில் அைரம் மெய்கேச் சுட்டு. எட்டாத ஒன்மறா என்று

ைவகலப்படுேளவுக்குத் பதாகலவான இலட்சியம் என்பகதச் மெய்கேச் சுட்டு
விளக்குகிறது. இதன் நுட்பத்கதக் ைாஞ்சிபுரம் இராேொமி நாயுடு பின்வருோறு
விளக்குகிறார்: “அவ்வுலைம் எனச் மெய்கேச் சுட்டாற் கூறினகேயால்.
தவஞ்பெய்யாதார் ஏற ஆதரித்தல் கூடாது என்னும் அருகே மதான்றா நின்றது.
அத்தன்கேயது பரேபதமே யாதலால் அவ்வுலைம் என்றதற்குப் பரேபதம் என்று
பபாருள் கூறப்பட்டது. அவ்வுலைத்துள்ளார் நிரதிெயாநந்திைளாதலால் மவறுலைத்தில்
விருப்பம் கவயாபரன்பது மதான்ற அருத்தி புரிகின்றது என்றார்.”

உபய விபூதி நாயைன் பூர்ண ைகலமயாடு திவாைரனாய் அவதரித்த இடோதலால்

திரு அமயாத்திகய ோநைரம் என்றார்.
எவ்வுலைமும் என்ற பதாடரகேப்பு வினாப் பபாருளது அன்று. ‘உம்’
மெர்ந்தகேயால் எஞ்ொகேப் பபாருட்டு.
அமயாத்தி -யுத்தத்தால் பிறர் கைப் புைாதது. ‘ைன்னி ோேதில்’ என்பதும்.
‘மபாரருவாயில்’ என்பதும் இப்பபாருளமவ.

‘புண்ணியம் புரிந்மதார் புகுவது துறக்ைம்’ (97) எனவும். ‘யாவர்க்கும் புைலிடோன

பெங்ைண் ோல் பிறந்து ஆண்டு அளப்பருங்ைாலம் திருவின் வீற்றிருந்தனன்
என்றால் அங்ைண்ோ ஞாலத்து இந்நைர் ஒக்கும் பபான் நைர் அேரர் நாட்டு யாமதா
(98) எனவும் மேல்வரும் பதாடர்ைள் இங்கு இகணத்து மநாக்ைத் தக்ைன.
 யாவர்க்கும் புைலிடோன திருோமல அவதரிக்ைத் மதர்ந்த இடோதலின் ோ
நைரம் என்றார். இங்கு ோ என்னும் பல பபாருபளாடு பொல் அளகவயும்
பரப்கபயும் குறியாேல் பபருகேகய - ோண்புடகேகயக் குறித்தது. புைழ்ந்தது
புரிகின்றது..... அமயாத்தி என விகனமுற்று இரண்டாய். அமயாத்தி என்ற பபயர்
பைாண்டு முடிந்தது. யாவரும்: முற்றும்கே. அவ்வுலைத்மதார் என்பதில் பதாக்ை
உம்கே உயர்வு சிறப்பும்கேயாம். இழிவதற்கு: இறங்குவதற்கு இங்மை
மேனிகலயிலிருந்து கீழ் இறங்கி வருதல் என்னும் பபாருளுகடய ‘அவதாரம்’
என்ற வடபொல்லுக்கு மநர்.

94. நிலமகள் முகவமா! திலகவமா! கண்வணா!

நிவை கநடு மங்கல நாவணா!
இலகு பூண் முவலவமல் ஆரவமா! உயிரின்
இருக்வகவயா! திருமகட்கு இனிய
மலர்ககாவலா! மாவயான் மார்பில் நன் மணிகள்
வவத்த கபாற் கபட்டிவயா! வாவனார்
உலகின் வமல் உலவகா! ஊழியின் இறுதி
உவையுவைா! யாது என உவரப்பாம்?

நிலமகள் முகவமா திலகவமா கண்வணா - (அமயாத்தி நைரோனது) நிலேைளது

முைமோ! முைத்திலணிந்த திலைமோ! அவளுகடய ைண்ைமளா!: நிவை
கநடுமங்கல நாவணா - நிகறவான பநடிய திருோங்ைலியக் ையிமறா?; இலகு பூண்
முவலவமல் ஆரவமா - ோர்பைங்ைளின் மேலணிந்து திைழும் ேணிோகலமயா!;
உயிரின் இருக்வகவயா - அந்நில ேைளின் உயிர் இருக்கும் இருப்பிடமோ?;
திருமகட்கு இனிய மலர்ககாவலா - திருேைளுக்கு வாழ்வதற்கினிய தாேகர ேலமரா!;
மாவயான் மார்பில் நன்மணிகள் வவத்த கபாற் கபட்டிவயா - திருோலின்
ோர்பிலணியும் நல்ல ேணிைள் கவக்ைப்பட்ட பபான் பபட்டி தாமனா!; வாவனார்
உலகின்வமல் உலவகா - விண்ணுலகினும் மேலான கவகுந்தமோ; ஊழியின் இறுதி
உவையுவைா - யுைமுடிவில் உயிர்ைபளல்லாம் தங்கும் திருோலின் திருவயிமறா?;
யாகதன உவரப்பாம் - மவறு எதுபவன கூறுமவாம்?

நிலேைளின் முைம். திலைம். ைண். ேங்ைல நாண். ஆரம் முதலியனவாை

அமயாத்தி நைரத்கதப் புகனந்துகரத்தார். பபண்ைளும் ேங்ைல நாண் பபருகே
தருவதாதலால் “நிகறபநடு ேங்ைல நாண்” என்றார். சிறந்த உறுப்பான முைத்கத
முதலில் கூறினார். விண்ணுலைத்தினும் சிறந்தது பரேபதோதலின் “வாமனார்
உலகின் மேலுலமைா” என்றார் அருந்தி: விருப்பம். ஒமர பபாருகளப்
பலவிதோைக் ைற்பித்த இப்பாடல் பலபடப் புகனவணி பைாண்டது. 2
ஞாயிறும் திங்ைளும் இகேயாேல் திரிவதற்குக் ைாரணம்

95. உவமக்கு ஒரு பாகத்து ஒருவனும். இருவர்க்கு

ஒரு தனிக் ககாழுநனும். மலர்வமல்
கவமப் கபருஞ் கசல்வக் கடவுளும். உவவம
கண்டிலா நகர்அது காண்பான்.
 அவமப்பு அருங் காதல்அது பிடித்து உந்த.
அந்தரம். சந்திராதித்தர்
இவமப்பு இலர் திரிவர்; இது அலால் அதனுக்கு
இயம்பல் ஆம் ஏது மற்று யாவதா!

உவமக்கு ஒரு பாகத்து ஒருவனும் - உோமதவிகய இடப்பாைத்திமல

பைாண்டிருக்கும் சிவபபருோனும்; இருவர்க்கு ஒரு தனிக் ககாழுநனும் - பூேைள்.
நிலேைள் ஆகிய இருவருக்கும் ஒப்பற்ற ைணவனாகிய திருோலும்;
மலர்வமல்கவமப் கபருஞ்கசல்வக் கடவுளும் - தாேகர ேலரில் பபாறுகேமய
பபருஞ் பெல்வோைக் பைாண்டு வாழும் பிரே மதவனும்; உவவம கண்டிலா நகர்
அது காண்பான் - எனமவ இவர்ைமள உவகே கூற முடியாத மவறு இந்நைகரக்
ைாண்பதற்கு நைர் இல்கல என்பதால்; அவமப்பு அருங் காதல் அது பிடித்துந்த -
தடுக்பைாணாத விருப்பம் பிடித்துத் தள்ள (அதனால்); அந்தரம் சந்திராதித்தர்
இவமப்பிலர் திரிவர் - வானத்திமல ெந்திர. சூரியர்ைள் இகேக்ைாதவர்ைளாைத்
திரிகின்றனர்; இது அலால் அதனுக்கு இயம்பலாம் ஏதுமற்றுயாவதா - இதுவல்லாது
அவர்ைள் திரிவதற்குச் பொல்லக் கூடிய ைாரணம் மவறு எது?
சிவன். திருோல். பிரேன் ஆகிய மூவருமே அமயாத்திக்குச் ெேோன ஒரு
நைரத்கதக் ைண்டதில்கல. ெந்தினும். சூரியனும் நாள்மதாறும் ைண்ைகள
இகேக்ைாேல் வானத்திமல திரிந்து வரக் ைாரணம் இந்த நைரத்கதக் ைாண
மவண்டும் என்பமத. அதுவல்லது மவறு ைாரணம் பொல்ல இயலுமோ என்பது
ைருத்து. இதுஒரு தற்குறிப்மபற்ற அணி. இருவர் திருேைளும் நிலேைளும்: ைகே:
பபாறுகே. ஏது ைாரணம். அந்தரம்: வானம். ஆதித்தன்: சூரியன். பகடத்தல். ைத்தல்.
அழித்தல் ஆகிய முத்பதாழில் புரியும் இம்மூவர் அறியாேல் மவறு ஒருநைர்
இருப்பதற்கு இல்கல.

பகடப்பிமலமய தனிநிகல

96. அயில் முகக் குலிசத்து அமரர்வகான் நகரும்.

அைவகயும் என்று இவவ. அயனார்
பயிலுைவு உற்ைபடி. கபரும்பான்வம
இப் கபருந் திரு நகர் பவடப்பான்;
மயன் முதல் கதய்வத் தச்சரும் தம்தம்
மனத் கதாழில் நாணினர் மைந்தார்.
புயல் கதாடு குடுமி கநடு நிவல மாடத்து
இந் நகர் புகலுமாறு எவவனா?
 அயில் முக குலிசத்து அமரர் வகான் நகரும் - கூர்கேயான முைத்கத உகடய
வச்சிரப்பகட பைாண்ட மதமவந்திரனது அேராவதி நைரும்; அைவகயும் என்று
இவவ - குமபரனது நைரோன அளைாபுரியும் ஆகிய இரு நைரங்ைகளயும்; அயனார்
பயிலுைவு உற்ைபடி - பிரேன் (பகடத்தது) பயிற்சி பபறும்படியாகும்;
கபரும்பான்வம இப்கபருந் திருநகர் பவடப்பான் - மிைச் சிறப்புகடய இந்தப்
பபருநைகரப் பகடப்பதற்கு; மயன்முதல் கதய்வத்தச்சரும் - ேயன் முதலான மதவ
உலைச் சிற்பிைளும்; தம்தம் மனத் கதாழில் மைந்தார் - தேது நிகனப்பு ோத்திரத்தில்
பகடக்கும் பதாழிகல ேறந்துவிட்டவர்ைளாை. நாணினர் - (அமயாத்திகய ஒத்த
நைகரப் பகடக்ை இயலாகேக்கு) பவட்ைமுற்று நிற்பர்; புயல்கதாடு குடுமி
கநடுநிவல மாடத்து - மேைங்ைகள பதாடுேளவு நீண்ட மேல் நிகலைகள பைாண்ட
ோடங்ைகள உகடய; இந்நகர் புகலும் ஆறு எவன் - இந்த அமயாத்தி
ோளிகைைளின் சிறப்கபச் பொல்வது எவ்வாறு?

பிரேன் அமயாத்திகய பகடப்பதற்கு முன்பு. அேராவதி அளைாபுரியாகிய

நைரங்ைகளப் பகடத்தது முழுத் மதர்ச்சி பபற்ற பிறமை இந் நைகரப் பகடக்ை
மவண்டுபேனக் ைருதியமத ைாரணோகும் என்றது தற்குறிப்மபற்ற அணியாகும்.

‘புயல் கதாடு குடுமி’ என்ைது உயர்வு நவிற்சி அணியாகும்

பயிலுறவு உற்ற படி: பயிற்சி பெய்தவாறு. குடுமி: சிைரம். ேறந்தனர் முற்பறச்ெம்.

மபாைத்திற்கு ஒமரஇடம்

97. ‘புண்ணியம் புரிந்வதார் புகுவது துைக்கம்’

என்னும் ஈது அரு மவைப் கபாருவை;
மண்ணிவட யாவர் இராகவன் அன்றி
மா தவம் அைத்கதாடும் வைர்த்தார்?
என் அருங் குணத்தின் அவன். இனிது இருந்து. இவ்
ஏழ் உலகு ஆள் இடம் என்ைால்.
ஒண்ணுவமா. இதனின் வவறு ஒரு வபாகம்
உவைவு இடம் உண்டு என உவரத்தல்?

‘புண்ணியம் புரிந்வதார் புகுவது துைக்கம்’ என்னும் - (இம்கேயில்) புண்ணியம்

பெய்தவர்ைள் (ேறுகேயில்) சுவர்க்ைம் அகடவார்ைள் என்னும்; ஈது அருமவைப்
கபாருவை - இது. மவதங்ைள் கூறும் ைருத்தாகும்; இராகவன் அன்றி - இராே
பிராகன அல்லாது; வவறு எவர் - மவறு யார்; மண்ணிவட மாதவம் அைத்கதாடு
வைர்த்தார் - இந்த உலைத்திமல சிறந்த தவத்கத அறத்துடமன வளர்த்தவர்ைள்
இருக்கிறார்ைளா?; எண் அருங் குணத்தின் அவன் - நிகனப்பதற்ைரிய நற்குணங்ைகள
உகடய அந்த இராேபிரான்; இருந்து இவ் ஏழ்உலகு ஆள் இடம் என்ைால் - இருந்து
இந்த ஏழுலைத்திகனயும் ஆளும் இடம் (அமயாத்தி) என்றால்; இதனின் வவறு ஒரு
வபாகம் உவைவு இடம் - இகதவிடவும் மேலான ‘இன்பம்’ உள்ள இடம்; உண்டு என
உவரத்தல் ஒண்ணுவமா - உண்டு எனக் கூறஇயலுமோ?
 திருோல். பரேபதோகிய மேலான இடத்கத விட்டு இங்கு வந்து அரசு பெய்த
இடம் என்றால் இதனினும் மபாைம் நுைருமிடம் மவறு ஒன்று உண்படன உணர்த்தல்
இயலுமோ என்பதும் ஒரு பபாருளாகும்.
ேதங்ைரது தவப்பள்ளியின் ோண்பிகனச் சுட்டும்மபாதும் ‘புண்ணியம்
புரிந்மதார் கவகும் துறக்ைமே மபான்றது’ (3699) என்று ைம்பர் குறிப்பிடுவது
இகணத்து உணரத்தக்ைது.

துறக்ைம் -சுவர்க்ை மலாைம்; எண்ண அருங்குணம் -அளவிட இயலாத ைல்யாண

குணங்ைள்; மபாைம் -இன்ப நுைர்ச்சி; ஒண்ணுமோ - ஓைாரம் எதிர்ேகற.
அேரர் நைரினும் சிறந்தது

98. தங்கு வபர் அருளும் தருமமும். துவணயாத்

தம் பவகப் புலன்கள் ஐந்து அவிக்கும்
கபாங்கு மா தவமும். ஞானமும். புணர்ந்வதார்
யாவர்க்கும் புகலிடம் ஆன
கசங் கண் மால் பிைந்து. ஆண்டு அைப்ப அருங்காலம்
திருவின் வீற்றிருந்தனன் என்ைால்.
அம் கண் மா ஞாலத்து இந் நகர் ஒக்கும்
கபான் நகர் அமரர் நாட்டு யாவதா?

தங்கு வபரருளும் தருமமும் துவணயா - தம்மிடம் தங்கிய மிகுந்த ைருகணயும்

அறமுமே துகணயாைக் பைாண்டு; தம்பவகப் புலன்கள் ஐந்து அவிக்கும் -
தேக்குப் பகையாகிய புலன்ைகளக் ைட்டுப்படுத்துபவராகி; கபாங்குமா தவமும்
ஞானமும் புணர்ந்வதார் - மேன்மேலும் வளர்கின்ற தவத்கதயும் பேய்யறிகவயும்
பபற்றிருக்கும் மேமலார்ைள்; யாவர்க்கும் புகலிடம் ஆன - யாவருக்கும்
அகடக்ைலோை அகடயத்தக்ை; கசங்கண்மால் பிைந்து - அழகிய ைண்ைகள
உகடய திருோல் அவதரித்து; ஆண்டு அைப்ப அருங்காலம் - அங்கு (அமயாத்தி
நைரில்) அளவிட இயலாத பல ைாலம்; திருவின் வீற்றிருந்தனன் என்ைால் -
இலக்குமி மதவயின் (அவதாரோன சீதா பிராட்டியுடன் சிறப்மபாடு தங்கி
இருந்தான் என்றால்; அங்கண்மா ஞாலத்து - அழகிய விொலோன இவ்வுலகிமல;
இந்நகர் ஒக்கும் கபான்நகர் - இந்த அமயாத்திக்கு நிைரான அழகிய நைரம்; அமரர்
நாட்டு யாவதா? - மதவ உலகில்தான் எது இருக்கிறது? இல்கல என்றபடி.
 “தம் புலன்ைகள அடக்கி அருளும் அறமும் துகணயாைச் சிறந்த தவத்கதயும்
பேய்ஞ்ஞானத்கதயும் பபற்றிருக்கும் மேமலார்ைள் புைலகடதற்குரிய இட ோன
திருோமல இராேனாை அவதரித்து. அளவிலாக் ைாலம் அரசு புரிந்த இந்த அமயாத்தி
நைருக்கு நிைரான நைரம் மதவ உலகிலும் இல்கல” என்பது ைருத்து. முந்தியப்
பாடலில் கூறிய ைருத்திகனமய இப்பாடலில் மவறு விதோைக் கூறினார்.
“அளப்பருங்ைாலம்” என்றது பதிமனாராயிரம் ஆண்டுைள் என்பர். புலன்ைள்
பேய்யறிவுக்குப் பகை யாதலின் “பகைப்புலன்” என்றார். அருளும் தருேமும்
தவமும் ஞானமும் ஆகிய இகவமய இகறவகன அகடதற்குரியன என்பதால்
“அருளும்..........ஞானமும் புணர்ந்மதார் யாவர்க்கும் புைலிடம்” என்றர்.
உவேன் இலி

99. அவரசு எலாம் அவண; அணி எலாம் அவண;

அரும் கபைல் மணி எலாம் அவண;
புவரவச மால் களிறும். புரவியும். வதரும்.
பூதலத்து யாவவயும் அவண;
விவரசுவார் முனிவர். விண்ணவர். இயக்கர்.
விஞ்வசயர். முதலிவனார் எவரும்
உவரகசய்வார் ஆனார்; ஆனவபாது. அதனுக்கு
உவவமதான் அரிதுஅவரா. உைவதா!

அரசு எலாம் அவண - எந்நாட்டு ேன்னர்ைளும் அங்மைமய (அமயாத்தியிமலமய)

உள்ளனர்; அணிஎலாம் அவண - சிறந்த அணிைலன்ைபளல்லாம் அங்குள்ளன;
அரும்கபைல் மணிஎலாம் அவண - பபறுதற்ைரிய ேணிைபளல்லாம் அங்குள்ளன;
புரவச மால் களிறும் - ைழுத்துக் ையிற்கற உகடய ேத யாகனைளும்; புரவியும்
வதரும் - குதிகரைளும். மதர்ைளும் (இகவ தவிர); பூதலத்து யாவவயும் அவண -
உலகிலுள்ள எல்லாப் பபாருள்ைளும் அங்கு உள்ளன; முனிவர் விண்ணவர்
இயக்கர் - முனிவர்ைளும். மதவர்ைளும். இயக்ைரும்; விஞ்வசயர் முதலிவயார்
விரசுவார் என்ைால் - அங்கு வந்து கூடியிருப்பார் என்றால்; எவரும் உவர கசய்வார் -
எல்மலாரும் (அமயாத்திகயமய) சிறப்பித்துப் மபசுவாராயினர்; ஆன வபாது -
இப்படியான மபாது; அதனுக்கு உவவம உைவதா - அந்த நைருக்கு உவகே கூற மவறு
நைர் இருக்கிறமதா?; அரிது தான் - (அமயாத்தியின் பபருகேக்கு உவகே கூறுதல்
எவருக்கும்) அரியமதயாகும்.
பல்மவறு நாட்டுத் தகலவர்ைளும் அமயாத்திமலமய இருப்பர் என்றது. உலை
அரசியலுக்கு அமயாத்திமய தகலநைர் என்றவாறு. எங்கும் பென்று வரும் தவ
வலிகே மிக்ை முனிவர் முதலாமனார் இதுமபான்ற ஒரு நைரம் தவம் மபண
இல்லாகேயால் இங்மை வந்து குவிகின்றனர். இதன் சிறப்கப என்னால் கூறுதல்
இயலாது என்கிறார். புரகெ: யாகனயின் ைழுத்தில் ைட்டும் ையிறு.
அவண: பலவின்பால் குறிப்பு விகனமுற்று. அகரசு: எதுகை மநாக்கிய திரிபு.
ஆை. அமயாத்தியின் சிறப்பும் ஆன்மிைச் பெல்வமும் கூறியவாறு. 7
ேதிலின் ோட்சி
 100. நால் வவகச் சதுரம் விதி முவை நாட்டி
நனி தவ உயர்ந்தன. பனி வதாய்
மால் வவரக் குலத்து இனி யாவவயும் இல்வல;
ஆதலால். உவவம மற்று இல்வல;
நூல் வவரத் கதாடர்ந்து. பயத்கதாடு பழகி.
நுணங்கிய நுவல அரும் உணர்வவ
வபால் வவகத்து; அல்லால். ‘உயர்விகனாடு உயர்ந்தது’
என்னலாம்- கபான் மதில் நிவலவய.

நால்வவகச் சதுரம் விதிமுவை நாட்டி - நான்கு ெதுரோைச் சிற்ப நூல் விதிப்படிமய

நாட்டப்பட்டு; நனி தவ உயர்ந்தன - மிைவும் உயர்ந்துள்ள ேதில்ைள் மபான்ற; பனி
வதாய் மால் வவரக் குலத்தின் யாவவயும் இல்வல - குளிர்ந்த பபரிய ேகலக்
கூட்டத்தின் எந்த ேகலயும் இங்கில்கல; ஆதலால் உவவம மற்றில்வல - ஆதலால்
ேதிலுக்கு உவகே கூற மவறு எதுவும் இல்கல; கபான்மதில் நிவல - அழகிய
அந்நைரத்து ேதில்ைளின் நிகலகே(பற்றிச் பொல்லு மவாோனால்); நூல்வவர
கதாடர்ந்து -ஞான நூல்ைளின் எல்கல வகர பென்று; பயத்கதாடு பழகி -
ைற்றறிதமலாடு நில்லாேல் பயனாைப் பபற்று உணர்ந்து அவற்றின்; நுணங்கிய
நுவலரும் உணர்வவ - நுணுக்ைோகியதும். கூறுதற்ைரியதும் ஆகிய
பேய்யுணர்கவமய; வபால் வவகத்து அல்லால் - மபான்ற தன்கே
உகடயதல்லாேல்; உயர்விவனாடு உயர்ந்தது - அந்த பேய்யுணர்கவப் மபாலமவ
உயர்ந்தது (என்றும் கூறலாம்).
வலிகேயும். பபருகேயும். உயர்வும் உள்ள ேகலைகள ேதிலுக்கு உவகே
பொல்லலாம் என்றால். அம்ேகலைள் ெதுரோை இல்கல. எனமவ. உவகே
பபாருந்தாது. தவிர. ேதில்ைள் ேகலைகளவிட உயர்ந்துள்ளன. வகரக்குலம்:
ேகலைளின் பதாகுதி. பயன்: அறம் முதலிய நால் வகைப்பயன்ைள்.

நுணங்கிய நுவலரும் உணர்வு: நுட்போகிய பொல்லுதற்கு இயலாத

பேய்யுணர்வு எனலாம். “உயர்வற உயர்கவ” உகடய பரம்பபாருகள எட்டிப்
பிடிக்கும் உணர்மவ பேய்யுணர்வாம். ேதில் உயர்வுக்கு உணர்கவ உவகே கூறியது
உயர்வு நவிற்சி அணி. சிமலகட அணியும் ைலந்த ைலகவயணி என்பதும்
பபாருந்தும். பபான்ேதில்: பபான்னாலாகிய ேதில் என்பதும் பபாருள்.
பெம்பு இட்டுச் பெய்த இஞ்சி’ (7431) என்ற இடத்தில் ேதில்ைகள உமலாைம்
ைலந்து ைட்டுவது உண்டு என்று குறிப்பது ைாண்ை. இலங்கை ேதில் பெம்பு இட்டுச்
பெய்தது. அமயாத்தி ேதில் பபான் (தங்ைம் அல்லது உமலாைம்) ைலந்து ைட்டியது.

உயர்வு: உயரமுள்ள பபாருகளக் குறிக்கும். ஆகுபபயர்.

 101. வமவ அரும் உணர்வு முடிவு இலாவமயினால்.
வவதமும் ஒக்கும்; விண் புகலால்.
வதவரும் ஒக்கும்; முனிவரும் ஒக்கும்.
திண் கபாறி அடக்கிய கசயலால்;
காவலின். கவல ஊர் கன்னிவய ஒக்கும்;
சூலத்தால். காளிவய ஒக்கும்;
யாவவயும் ஒக்கும். கபருவமயால். எய்தற்கு
அருவமயால். ஈசவன ஒக்கும்.

வமவஅரும் உணர்வு முடிவு இலாவமயினால் வவதமும் ஒக்கும் - (அம்ேதியில்)

அகடதற்ைறிய அறிவால் எல்கல ைாண முடியாதபடி யிருப்பதால் மவதத்துக்கு
ஒப்பாகும்.; விண் புகலால் வதவரும் ஒக்கும் - விண்ணுலைம் வகர
பென்றிருப்பதால் மதவர்ைகளயும் ஒத்திருக்கும்; திண் கபாறி அடக்கிய கசயலால்
முனிவரும் ஒக்கும் - வலிய பபாறிைகள உள்ளடக்கிய பெயலால் முனிவர்ைகள
ஒத்திருக்கும்; காவலில் கவல ஊர் கன்னிவய ஒக்கும் - ைாக்கும் பதாழிலால் ோகன
ஊர்தியாைக் பைாண்ட துர்க்கைகய ஒக்கும்.; சூலத்தால் காளிவய ஒக்கும் - சூலம்
ஏந்தி இருப்பதால் ைாளி மதவிகய ஒத்துக் ைாணப்படும்; யாவவயும் ஒக்கும்
கபருவமயால் - பபருகே மிக்ை எல்லாவற்கறயுமே ஒத்திருக்கும்; எய்தற்கு
அருவமயால் ஈசவன ஒக்கும் - எவரும் எளிதில் அகடய இயலாதிருப்பதால்
இகறவகன ஒத்திருக்கும்.

மவதம் அங்ைங்ைளாலும் உபாங்ைங்ைளாலும் பரந்திருப்பது; முடிவு ைாண

முடியாத தன்கேயுகடயது. ேதிலும் பரந்திருப்பது எல்கல ைாண இயலாதது
என்பதால் ‘மவதமும் ஒக்கும்’ என்றார். விண்ணுலைளவும் பென்றிருப்பதால்
“மதவகன ஒக்கும்” என்றார். பபாறிைகள அடக்கி வாழ்பவர் முனிவர். பலவகை
இயந்திரப் பபாறிைகள உள்ளடக்கிக் பைாண்டிருப்பது ேதில். எனமவ “முனிவகர
ஒக்கும்” என்றர். (பபாறிைள் -சிமலகட) துர்க்கை ைாவல் பதய்வோய் நின்று
நைரத்கதக் ைாவல் புரிவது மபால் ேதிலும் ைாவல் புரிவதால் “ைகலயூர் ைன்னிகய
ஒக்கும்” என்றார். ைகல: ோன். சூலம் முதலிய ஆயுதங்ைகள ஏந்தியிருப்பவள்
ைாளிமதவி; ேதிலிலும் பலவகைச் சூலங்ைள் பபாருத்தப்பட்டுள்ளன. எனமவ.
“ைாளிகய ஒக்கும்” என்றார். பக்தியுகடமயார்க்ைல்லாது பிறர்
அகடதற்ைரியவன் பரேன் நண்புகடயவர்க்ைன்றிப் பிற அரெர்ைளாலும் அகடய
முடியாதது ேதில் என்பதால் “ஈெகன ஒக்கும்” என்றார்.

இந்தப் பாடல் சிமலகடகய அங்ைோைக் பைாண்டு வந்த ‘உவகேயணி’

யாகும்.

ேதிலின் உயர்வு. திண்கே. அருகே. அைலம் மபான்றகவைகள

எடுத்துகரத்துள்ளகத அறியலாம். சூலம்: இடிதாங்கி. சூலாயுதம் இடிதாங்கி
மபான்ற வடிவுகடய முத்தகலச் சூலத்கத ஏந்தியிருத்தலால் ைாளியும் ஒக்கும்
என்றார். 9.
 102. பஞ்சி. வான் மதிவய ஊட்டியது அவனய
படர் உகிர். பங்கயச் கசங் கால்.
வஞ்சிவபால் மருங்குல். குரும்வபவபால் ககாங்வக
வாங்கு வவய் வவத்த கமன் பவணத் வதாள்.
அம் கசாலார் பயிலும் அவயாத்தி மா நகரின்
அழகுவடத்து அன்று என அறிவான்.
இஞ்சி வான் ஓங்கி இவமயவர் உலகம்
காணிய எழுந்தது ஒத்துைவத!

பஞ்சி. வான்மதிவய ஊட்டியது அவனய - பெம்பஞ்சுக் குழம்கபப் பூசி

பவண்கேயான ெந்திரகன ஒழுங்கு பபற கவத்தகத ஒத்த; படர் உகிர் - ஒளி வீசும்
நைங்ைகள உகடய; பங்கயச் கசங்கால் - தாேகர மபான்ற சிவந்த பாதங்ைகளயும்;
வஞ்சி வபால் மருங்குல் - வஞ்சிக் பைாடி மபான்ற இகடகயயும்; குரும்வப வபால்
ககாங்வக - பதன்னங் குரும்கப மபான்ற தனங்ைகளயும்; வாங்கு வவய் வவத்த
கமன் பவணத் வதாள் - வகளந்த மூங்கில் மபான்ற பேன்கேயான பருத்த
மதாள்ைகளயும் உகடய; அம்கசாலார் பயிலும் - அழகிய பொற்ைகள உகடய
ேைளிர் நிகறந்திருக்கின்ற; அவயாத்தி மாநகரின் - அமயாத்தியாகிய சிறந்த
நைகரவிட; அழகுவடத்து அன்று என அறிவான் - அழகுகடயமதா அல்லமவா
என்று அறிவதற்ைாைமவ; இஞ்சிவான் ஓங்கி - அந்நைரத்து ேதில்ைள் ஆைாய ேளவு
உயர்ந்து; இவமயவர் உலகம் காணிய - மதவர்ைள் வாழும் உலகைக் ைாண; எழுந்தது
ஒத்து உைது - எழுந்தகத ஒத்து உயர்ந்துள்ளது.
ேதில் வானுற ஓங்கி உயர்ந்துள்ளது. அவ்வாறு உயர்ந்தகேக்குக் ைாரணம்
வானுலைத்கதக் ைாணுதமல. அவ்வாறு ைாணுதல் கூடாபதனினும் அதகனப்
பயனாைக் கூறினகேயால் இது தற்குறிப்மபற்றவணி. ‘அஞ்பொலார் பயிலும்
அமயாத்தி’ என்றதால் அமயாத்தி ேைளிகர விட வானுலைத்து ேைளிர்
அழகுகடயமரா அல்லமரா என்பதகன அறிய மவண்டி ேதில் ஓங்கிற்று என்பது
ைருத்தாம்.

ைாணிய: ைாண பெய்யிய என்று வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம். பஞ்சி: பெம்பஞ்சுக்

குழம்பு. உகிர்: நைம். வஞ்சி: நீர்வஞ்சிக் பைாடி. இஞ்சி: ேதில். வாங்குமவய்:
வகளயும் தன்கேயுள்ள இள மூங்கில்.

103. வகாலிவட உலகம் அைத்தலின். பவகஞர்

முடித் தவல வகாடலின். மனுவின்
நூல் கநறி நடக்கும் கசவ்வவயின். யார்க்கும்
வநாக்க அருங் காவலின். வலியின்.
வவகலாடு வாள். வில். பயிற்ைலின். கவய்ய
சூழ்ச்சியின். கவலற்கு அரு வலத்தின்.
சால்புவட உயர்வின். சக்கரம் நடத்தும்
தன்வமயின். தவலவர் ஒத்துைவத!
வகாலிவட உலகம் அைத்தலின் - பெங்மைாலால் உலைத்கதக் ைாப்பதாலும்
(அளவுமைாலால் அளக்ைப்படுதலாலும்); பவகஞர் முடித்தவல வகாடலின் - பகை
ேன்னரின் ேகுடேணிந்த தகலைகள அழிப்பதாலும் (தன்னிடமுள்ள
இயந்திரங்ைளால் பகைவர் தகலைகளத் துணிப்பதாலும்); மனுவின் நூல்கநறி
நடக்கும் கசவ்வவயின் - ேனுநூல் பநறிப்படி நடக்கின்ற மநர்கேயாலும்
(சிற்பநூலின்படி அகேந்து மநராயிருப்பதலும்); யார்க்கும் வநாக்க அரும் காவலின் -
எவருக்கும் பார்க்ை இயலாதபடி ைாக்கும் திறகேயாலும் (எளிதில் எவரும் ைாண
இயலாத ைாவல் உகடயதாலும்); வலியின் வவகலாடு வாள்வில் பயிற்ைலின் -
வலிகே மிக்ை மவல் முதலிய பகடக்ைலப்பயிற்சி உகடகேயாலும் (வீரர்ைள் மவல்
முதலிய பகடக் ைலங்ைகளப் பயில்வதாலும்); கவய்ய சூழ்ச்சியின் - பைாடிய தந்திரம்
பைாண்டிருப்பதாலும்; கவலற்கருவலத்தின் - ேற்றவர்ைளால் பவல்ல இயலாத
வல்லகே உகடயதாலும்; சால்புவட உயர்வின் - சிறப்பு மிக்ை
உயர்வுகடகேயாலும்; சக்கரம் நடத்தும் தன்வமயின் - ஆகண பெலுத்தும்
தன்கேயாலும்; தவலவர் ஒத்து உைது - அந்த ேதில் (சூரிய குலத்) தகலவர்ைகள ஒத்து
இருக்கிறது.

சூரிய குலத்துத் தகலவர்ைளுக்கும். ேதிலுக்கும் சிமலகட மூலோை உவகே

கூறியிருப்பதால் சிமலகட உவகேயணியாகும். ொல்புகட உயர்வு: உயரத்துக்கு
இடமில்கல என்னும்படி உயர்தல். ேனுநூல் பநறி நடத்தல் ேன்னருக்குரியது.
‘ேனு’ என்ற சிற்ப நூல் வல்லாரின் பநறிப்படி அகேதல் ேதிலுக்கு உரியது. பவய்ய
சூழ்ச்சி: பவளிமயார் எளிதில் நுகழய இயலாத வாயில் முதலியகவைகளக்
பைாண்டிருப்பதாகும். 11

104. சினத்து அயில். ககாவல வாள். சிவல. மழு. தண்டு.

சக்கரம். வதாமரம். உலக்வக.
கனத்திவட உருமின் கவருவரும் கவண் கல்.
என்று இவவ கணிப்பு இல: ககாதுகின்
இனத்வதயும். உவணத்து இவைவயயும்.
இயங்கும் காவலயும். இதம் அல நிவனவார்
மனத்வதயும். எறியும் கபாறி உை என்ைால்.
மற்று இனி உணர்த்துவது எவவனா?
 சினத்தயில் ககாவலவாள் - சினம் மிக்ை மவலும். பகைவகரக் பைால்லும்
வாளும்; சிவல. மழு. தண்டு சக்கரம் வதாமரம் உலக்வக - வில்லும் ேழுவும் ைகதயும்
ெக்ைரம் மதாேரம். உலக்கை ஆகியகவயும்; கனத்திவட உருமின் கவருவரும்
கவண்கல் - மேைத்திலுள்ள இடியும் அஞ்சும்படியான ைவண்ைல்லும்; என்று இவவ
கணிப்புஇல - என்று கூறப்படும் பகடக்ைலங்ைள். அளவிட முடியாதகவ;
ககாதுகின் இனத்வதயும் - பைாசுக்ைளின் கூட்டத்கதயும்; உவணத்து இவைவய யும் -
பறகவைளின் மவந்தனான ைருடகனயும்; இயங்கும் காவலயும் - விகரந்து
பெல்லும் ைாற்கறயும்; இதமல நிவனவார் மனத்வதயும் - நன்கே
யல்லாதகவைகள நிகனப்பவர் ேனத்திகனயும்; எறியும் கபாறிஉை என்ைால் -
பைால்லவல்ல இயந்திரங்ைளும் அந்த ேதிலில் உள்ளன என்றால்; மற்ை இனி
உணர்த்துவது எவன் - ேதிலின் ைாவகலப் பற்றி விரித்துகரக்ை என்ன இருக்கிறது.

சினத்து அயில் வீரர்ைளது மைாபத்கத பகடயின் மேமலற்றிக் கூறினார்.

அமயாத்தி நைரத்தில் ேதில் பல விதோன பபாறிைகளத் தன்னுள் பைாண்டு. நல்ல
ைாவலாயிருப்பகதக் கூறினார். அந்த ேதிலில் அகேந்துள்ள மபார்க் ைருவிைள்
மிைச் சிறிய உயிகரயும் பைால்லும் என்பதற்குக் பைாசுகவயும் மிை உயரத்தில்
பெல்லுவனவற்கறயும் அழிக்கும் என்பதற்குக் ைருடகனயும்.
உருவேற்றகவைகளயும் அழிக்கும் என்பதற்ைாை ைாற்கறயும் மிை விகரந்து
பெல்லும் ைாண இயலாதனவற்கறயும் துணிக்கும் என்பதற்கு ேனத்கதயும்
கூறியுள்ள நயம் ைருதத்தக்ைது. உலக்கை: இரும்பு உலக்கை. மதாேரம்: ஈட்டி.
ைவண்ைல்: ைவபணறிைல்லாகும்.

105. ‘பூணினும் புகவழ அவமயும்’ என்று. இவனய

கபாற்பில் நின்று. உயிர் நனி புரக்கும்.
யாணர் எண் திவசக்கும் இருள் அை இவமக்கும்
இரவிதன் குலமுதல் நிருபர்-
வசவணயும் கடந்து. திவசவயயும் கடந்து.-
திகிரியும். கசந் தனிக் வகாலும்.
ஆவணயும் காக்கும்; ஆயினும். நகருக்கு
அணி என இயற்றியது அன்வை.

‘பூணினும் புகவழ அவமயும்’ என்று - அணிைலன்ைகள விடப் புைமழ சிறந்த

அணிைலோை அகேயும் என நிகனத்து; இவனய கபாற்பில் நின்று உயிர் நனி
புரக்கும் - இத்தகைய நல்பலாழுக்ைத்தில் நின்று நாட்டு ேக்ைகளக் ைாப்பவரான;
யாணர் எண்திவசக்கும் இருைறு இவமக்கும் - அழகிய எட்டுத் திகெைளிலும் உள்ள
இருள் நீங்கும்படி ஒளிர்கின்ற; இரவிதன் குலமுதல் நிருபர் - சூரிய குலத்தில்
மதான்றிய அரெர்ைளின்; திகிரியும் கசந்தனிக்வகாலும் ஆவணயும் - ஆகணயாகிய
ெக்ைரமும் பெங்மைாலும் ைட்டகளயும்; வசவணயும் கடந்து திவசவயயும் கடந்து
காக்கும் - மேலுலைத்கதயும் திகெைகளயும் ைடந்து பென்று ைாக்ைவல்லது எனமவ;
ஆயினும் நகருக்கு அணிகயன இயற்றியது அன்வை - ஆனாலும் அந்த ோநைருக்கு
அழகு பெய்ய அகேந்தது அம்ேதில் ேட்டுமே.
 ஆபரணங்ைள் தரும் அழகு பபரிதன்மறா; புைமழ சிறந்தது’ என்பது சூரிய குலத்து
அரெர்ைளின் ைருத்து. அவர்ைளின் குல முதல்வனாகிய சூரியனும் நாளும் நாளும்
புதிய ஒளி வீசி இருள் தீர்ப்பவன். (ஒளி என்ற பொல்லுக்குப் புைழ் என்ற
பபாருளும் உண்டு). உலகு எங்கும் புைழ் பரப்பி ஆள்பவர்ைள் சூரிய குல ேன்னர்;
ஆதலின். அவர்ைள் யாபராடும் பகை பைாள்ளார். எனமவ. அமயாத்தி நைரில் ேதில்
பாதுைாப்புக்கு அன்று; அழகுக்மை - இப்பாடலின் ைருத்து இது. (யாமராடும் பகை
பைாள்ளலன் என்றபின் மபார் ஒடுங்கும் புைழ் ஒடுங்ைாது என்ற வசிட்டர்
ைருத்பதாடு (1419) ஒப்பிட்டு உணரத்தக்ைது.

யாணர் என்னும் பொல் புதிய வரவு. அழகு முதலான பலபபாருள் உகடயது;

நாளும் புத்தழகு தருதலின் சூரியன் ஒளிகயப் புதுவரவிற்று எனவும் பைாள்ளலாம்.

திகிரி: ஆகணயாகிய ெக்ைரம். ஆகண: ைட்டகள. மெண்: மேலுலைம். யாணர்:

அழகு. பபாற்பு: ஒழுக்ைம். அைழியின் சிறப்பு

106. அன்ன மா மதிலுக்கு ஆழி மால் வவரவய

அவலகடல் சூழ்ந்தன அகழி.
கபான் விவல மகளிர் மனம் எனக் கீழ் வபாய்.
புன் கவி எனத் கதளிவு இன்றி.
கன்னியர் அல்குல்- தடம் என யார்க்கும்
படிவு அருங் காப்பினது ஆகி.
நல் கநறி விலக்கும் கபாறி என எறியும்
கராத்தது;- நவிலலுற்ைது நாம்.

நாம் நவில் உற்ைது - நாம் இப்மபாது சிறப்பித்துச் பொல்லவந்தது; அகழி -

(அம்ேதிலின் புறத்மத அகேந்த) அைழியானது; அன்ன மாமதிலுக்கு - மேமல
கூறப்பட்ட அத்தகைய பபரிய ேதிகல; ஆழி மால்வவரவய அவலகடல் சூழ்ந்து அன -
பபரிய ெக்ைரோன கிரிகய. அகலைள் பபாங்கும் பபரும்புறக்ைடல் சூழ்ந்திருப்பது
மபாலச் சூழ்ந்து; கபான் விவல மகளிர் மனம் எனக் கீழ்வபாய் - விகல ோதர்ைளது
ேனத்கதப் மபால மிைக் கீமழ மபாய்; புன்கவி எனத்கதளிவின்றி - இழிந்த
பாடல்ைகளப் மபால பதளிவு இல்லாேல்; கன்னியர் அல்குல் தடம் என - ைன்னியரின்
அல்குலினிடம் மபால; யார்க்கும் படிவரும் காப்பினது ஆகி - எவருக்கும் பநருங்ை
இயலாத ைாவகல உகடயதாய்; நல் கநறி விலக்கும் கபாறி என எறியும் கராத்தது -
நல்ல பநறியில் பெல்ல விடாேல் தடுக்கும் ஐம்பபாறிைகளப் மபான்றதாகிய
எதிரிைகளத் தாக்கும் முதகலைகள உகடயது.

இது முதல் ஏழு பாடல்ைள் அைழியின் சிறப்கபக் கூறுவனவாய் உயர்ந்து

வகளந்துள்ள ேதிலுக்குச் ெக்ைரவாள ேகலயும். அைழிக்குப் பபரும்புறக் ைடலும்
உவகேைளாகும். அைழியின் ஆழம் எவர்க்கும் முற்றாை உணரமுடியாது; எதுமபால்
எனின் விகலேைளிர் ேனக்ைருத்து அறியமுடியாதது மபால். ஆழோைத்
பதளிவின்கேயால் புல்லறிவாளர் ைவியும் அைழிக்கு உவகேயாயிற்று. பபாறிைள்
வயபட்ட ேனம் நன்பனறியில் பெல்லாது தீபநறியில் பெல்லும்; அதுமபால
விகரந்து பாய்வன முதகலைள் என்கிறார். ைராம்: முதகல. படிவு: மதாய்தல்.
 (ஒப்பு) பிரபுலிங்ை லீகல ோகயயின் உற்பத்திைதி. பா. 14 எழுசீர் சந்த விருத்தம்

107. ஏகுகின்ை தம் கணங்கவைாடும்

எல்வல காண்கிலா.
நாகம் ஒன்று அகன் கிடங்வக
நாம வவவல ஆம் எனா.
வமகம். கமாண்டு ககாண்டு எழுந்து.
விண்கதாடர்ந்த குன்ைம் என்று.
ஆகம் கநாந்து நின்று தாவர
அம் மதிற்கண் வீசுவம.

தம் கணங்கவைாடும் ஓடுகின்ை வமகம் - தம் கூட்டத்துடமன பெல்லும்

மேைங்ைள்; எல்வல காண்கிலா நாகம் ஒன்று அகன கிடங்வக - எல்கல ைாண
இயலாத. நாை மலாைம்வகர ஆழ்ந்துள்ள பரந்த அைழிகய; நாம வவவல ஆம் எனா -
அச்ெத்கதத் தரும் ைடலாகும் எனக் ைருதி; கமாண்டு ககாண்டு எழுந்து - நீகர முைந்து
பைாண்டு எழுந்து; விண் கதாடர்ந்த குன்ைம் என்று - அம்ேதிகல வானளவும்
உயர்ந்த ேகல என்று ைருதி; ஆகம் கநாந்து நின்று - உடல் வருந்தி அம்ேதிலின்
மீது நின்று; தாவர அம்மதிற்கண் வீசுவம - ேகழத் தாகரகய அம் ேதிலின்மீது
பபாழியும்.
மேைம். அைழிகயக் ைடல் என்று ேயங்கி. அதன் நீகர போண்டு ேதிகல
ேகலபயன ேயங்கி நின்று - ேகழ பபாழியும் என்பதால் ேயக்ைவணியாகும்.
அைழியின் அைலமும் ஆழமும் ேகலயின் உயரமும் கூறப்பட்டது.

நாம்: அச்ெப் பபாருகளத் தரும் உரிச்பொல். அ: ொரிகய பபற்று நாே என

நின்றது. 15

108. அந்த மா மதில் புைத்து. அகத்து

எழுந்து அலர்ந்த. நீள்
கந்தம் நாறு பங்கயத்த கானம்.
மான மாதரார்
முந்து வாள் முகங்களுக்கு உவடந்து
வபான கமாய்ம்பு எலாம்
வந்து வபார் மவலக்க. மா
மதில் வவைந்தது ஒக்குவம.
 அந்தமா மதில் புைத்து - அந்தப் பபரிய ேதிலின் பவளிப்புறமுள்ள; அகத்து
எழுந்து அலர்ந்த - அைழியிமல மதான்றி ேலர்ந்துள்ள; நீள் கந்தம் நாறும் பங்கயத்த
கானம் - மிகுந்த ேணம் வீசும் தாேகரக் ைாடு; மாதரார் வாள் முகங்களுக்கு - பபருகே
யுகடய அந்தப்புரத்துப் பபண்ைளின் ஒளியுகடய முைங்ைளுக்கு; முந்து உவடந்து
வபான - முன்பு மதாற்றுப் மபானகேயால்; கமாய்ம்பு எலாம் வந்து - மீண்டும் மிக்ை
வலிகே பைாண்டு வந்து; வபார் மவலக்க மாமதில் வவைந்தது ஒக்கும் -
மபார்புரிவதற்கு அந்த ேதிகல வகளத்துக் பைாண்டிருப்பகத ஒக்கும்.

ோநைரின் ேதிகலச் சூழ்ந்திருக்கும் அைழியிமல ேலர்ந்துள்ள தாேகர

ேலர்ைள் - அந்தப்புரத்து பபண்ைளின் முைங்ைளுக்குத் மதாற்று - மீண்டும் வலிகே
பபற்றுப் மபார் பெய்ய அந்த ேதிகல வகளத்திருப்பகத ஒத்திருக்கும். இது
தன்கேத் தற்குறிப்மபற்றவணி. அமயாத்தி நைரத்துப் பபண்ைளின் அழகைச்
சிறப்பித்து இவ்வாறு கூறினார். அைத்து: அைழியினிடத்து. ோனம்: பபருகே.

109. சூழ்ந்த நாஞ்சில் சூழ்ந்த ஆவர சுற்றும்

முற்று பார் எலாம்
வபாழ்ந்த மா கிடங்கிவடக் கிடந்து
கபாங்கு இடங்கர் மா.-
தாழ்ந்த வங்க வாரியில். தடுப்ப
ஒணா மதத்தினால்.
ஆழ்ந்த யாவன மீள்கிலாது
அழுந்துகின்ை வபாலுவம.

சூழ்ந்த நாஞ்சில் சூழ்ந்த ஆவர - ஆய்ந்து ைட்டப்பட்ட நாஞ்சில் முதலிய

உறுப்புைகள உகடய நைகரச் சுற்றிலும் உள்ள அந்த ேதிலின்; சுற்றும் முற்று
பாகரலாம் - சுற்றிலும் நிகறந்திருக்கும் பாகறைகளபயல்லாம்; வபாழ்ந்து மா
கிடங்கிவட - பிளந்து அகேக்ைப்பட்ட அந்தப் பபரிய அைழியிமல; கிடந்து
கபாங்கு இடங்கர்மா - தங்கி மேமல எழும் முதகலைள்; தாழ்ந்த வங்க வாரியில் -
ஆழோனதும். ைப்பல்ைகள உகடயதும் ஆகிய ைடலிமல; தடுப்ப ஒணா மதத்தினால் -
தடுக்ை இயலாத ேதத்தினாமல; ஆழ்ந்த யாவன மீள் இலாது - உள்மள அழுந்திய
யாகன மீள முடியாேல்; அழுந்துகின்ை வபாலும் - அமிழ்ந்து எழுவன மபாலக்
ைாணப்பபறும்.

அைழியிமல முதகலைள் ஆழ்ந்து எழுவதற்கு. ைடலிமல யாகனைள் ஆழ்ந்து

எழுவகத உவகே கூறினார். ைருகே. வலிகே. பருகே இகவைளால் முதகலக்கு
யாகன பண்புவகே. நாஞ்சில்: ஏப்புகழ என்னும் ேதிலின் உறுப்பு. முற்றும்:
நிகறந்திருக்கும் பார்: பாெகற “பாருகடத்த குண்டைழி” என்பது புறநானூறு.
14.ோ: பபாதுவாை விலங்குைகளக் குறிக்கும் இச்பொல். நீரில் வாழும்
உயிர்ைகளயும் பறகவைகளயும் குறிப்பதுண்டு. 17

110. ஈரும் வாளின் வால் விதிர்த்து.

எயிற்று இைம் பிவைக் குலம்
 வபா மின்னி வாய் விரித்து.
எரிந்த கண் பிைக்கு தீச்
வசார. ஒன்வை ஒன்று முன்
கதாடர்ந்து சீறு இடங்கர் மா.-
வபாரில் வந்து சீறுகின்ை வபார்
அரக்கர் வபாலுவம.

ஈரும் வாளின் வால் விதிர்த்து -அறுக்கும் ரம்பம் மபான்ற வாகல அகெத்து;

எயிற்று இைம் பிவைக் குலம் - பற்ைளாகிய பிகறக் கூட்டம்; வபரமின்னி வாய்
விரித்து - ஒளி வீசுோறு வாகயத் திறந்துபைாண்டு; எரிந்த கண் பிைங்கு தீ வசார -
பிரைாசிக்கும் ைண்ைள் தீப்பபாறி சிதற; ஒன்வை ஒன்று முன் கதாடர்ந்து - ஒன்கற
ேற்பறான்று முந்திச் பென்று; சீறு இடங்கர்மா - சீறுகின்ற முதகலைள்; வபாரில் வந்து
சீறுகின்ை வபார் அரக்கர் வபாலுவம -மபார்க்ைளத்மத வந்து ஒருவருடன் ஒருவர்
சினந்து மபார் புரியும் அரக்ைர்ைகள ஒத்திருக்கும்.

முதகலைள் சீற்றம் பைாண்டு ஒன்கற ஒன்று தாக்கிக் பைாள்வது

மபார்க்ைளத்திமல சினந்து மபார் புரியும் அரக்ைர்ைகள ஒத்திருக்கும் என்றார். பல
என்பதால் பிகறக்குலத்கத உவகே கூறினார். வாலுக்கு ஈர்வாள் உவகே. வாள்
இங்மை ரம்பத்கதக் குறித்தது.

111. ஆளும் அன்னம் கவண் குவடக்

குலங்கைா. அருங் கராக்
வகாள் எலாம் உலாவுகின்ை
குன்ைம் அன்ன யாவனயா.
தாள் உலாவு பங்கயத்
தரங்கமும் துரங்கமா.
வாளும். வவலும். மீனம் ஆக.
மன்னர் வசவன மானுவம.

ஆளும் அன்னம் கவண்குவடக் குலங்கைா - அங்குத் திரியும் அன்னங்ைள்

பவண்குகடக் கூட்டங்ைளாைவும்; அருங்கராக் வகாகைலாம் உலாவுகின்ை குன்ைம்
அன்னயாவனயா - உலாவித் திரியும் ேகல மபான்ற யாகனைளாைவும்; தாள் உலாவு
பங்கயத் தரங்கமும் துரங்கமா - தாளுடன் அகெயும் தாேகரகய உகடய
அகலைமள குதிகரைளாைவும்; மீனம் வாளும் வவலுமா - மீன்ைமள வாளும்
மவலுோைவும்; மன்னர் வசவன மானும் - அரெரின் பகடைகள ஒத்திருக்கும்.
அன்னங்ைமள பவண் குகடயாைவும். முதகலைள் யாகனைள். அகலைள் குதிரைள்
- மீன்ைள் வாளும் மவலுோை விளங்கி அைழியானது ேன்னர் மெகன
மபான்றிருந்தது என்கிறார். உருவை அணிகய அங்ைோை உகடய உவகே அணி.

-indent: 30">துரங்ைம் - மவைோைச் பெல்வது. எனமவ குதிகரயாகும். தரங்ைம் -

அகல.
 112. விளிம்பு சுற்றும் முற்றுவித்து கவள்ளி
கட்டி. உள்ளுைப்
பளிங்கு கபான்-தலத்து அகட்டு
அடுத்துைப் படுத்தலின்.
‘தளிந்த கல்-தலத்கதாடு. அச்
சலத்திவன. தனித்துைத்
கதளிந்து உணர்த்துகிற்றும்’ என்ைல்
வதவராலும் ஆவவத?

விளிம்பு சுற்றும் கவள்ளிக்கட்டி முற்றுவித்து - அந்த அைழியின் ஓரம் முழுவதும்

பவள்ளியினாமல ைட்டி முடித்து; உள்ளுைப் பளிங்கு கபான்தலத்து அகட்டு
அடுத்துைப்படுத்தலின் - உள்ளிடபேல்லாம் பளிங்குக் ைற்ைகளத் தள வரிகெயாைப்
பதித்திருப்பதாமல; ‘தளிந்த கல்தலத்கதாடு - பளிங்குக் ைல்லால் தளவரிகெ
இடப்பட்ட நிலத்மதாடு; அச்சலத்திவன - அந்த அைழியின் பதளிந்த தண்ணீகர;
தனித்துைத் கதளிந்து உணர்த்துகிற்றும்’ என்ைல் - தனியாை மவறு பிரிந்து இது நீர் இது
பளிங்கு என்று பதளிவாைப் பிறர்க்கு உணர்த்துமவாம் என்று பொல்வது; வதவராலும்
ஆவவதா -மதவர்ைளாலும் இயலாதபதான்றாகும்.

அைழியின் விளிம்பு பவள்ளி - தளம் பளிங்கு; பதளிந்த நீர் எனமவ நீருக்கும்

பளிங்குக் ைற்ைளுக்கும் மவறுபாட்கட அறிவது மதவர்ைளாலும் ஆைாதது என்பது
ைருத்து. இங்மை அைழியின் நீர் பதளிவாை இருப்பதாைக் குறிப்பவர் முன்மன (106)
ைலங்கியிருப்பதாைக் குறித்திருக்கிறார்.

அைழிகய வகளத்த மொகல

113. அன்ன நீள் அகன்

கிடங்கு சூழ்கிடந்த ஆழிவயத்
துன்னி. வவறு சூழ்கிடந்த தூங்கு.
வீங்கு. இருட் பிழம்பு
என்னலாம். இறும்பு சூழ்கிடந்த
வசாவல. எண்ணில். அப்
கபான்னின் மா மதிட்கு உடுத்த
நீல ஆவட வபாலுவம.
அன்ன நீள் அகன் கிடங்கு - அத்தகைய நீண்ட. பரந்த அைழிகய; சூழ்கிடந்த
ஆழிவய - சுற்றிக் கிடந்த ெக்ைரவாள ேகலகய; துன்னி வவறு சூழ் கிடந்த -
பநருங்கி மவறாைச் சூழ்ந்து பைாண்டிருக்கும்; தூங்கு வீங்கு இருட்பிழம்பு -
அகெயாது. மிகுந்திருக்கும் இருள் கூட்டமோ; என்னலாம் இறும்பு - என்று
பொல்லத்தக்ை ைாடு மபான்று; சூழ்கிடந்த வசாவல எண்ணில் - சூழ்ந்திருக்கும்
மொகலகய நிகனத்தால்; அப்கபான்னின் மா மதிட்கு - அந்த அழகிய ேதிலுக்கு;
உடுத்த நீல ஆவட வபாலும் - உடுத்திய நீல ஆகடகயப் மபாலத் மதான்றும்.
 நைகரச் சுற்றியிருக்கும் ேதில் ெக்ைரவாள ேகல; அதகனச் சுற்றியிருக்கும்
அைழி. பபரும் புறக்ைடல் - அைழிகயச் சூழ்ந்திருக்கும் ைாவற் ைாடு. மிகுந்து பரவிய
இருள் கூட்டம். இது தன்கேத் தற்குறிப்மபற்றவணி. ைாடு பபான் ேதிலுக்கு
உடுத்திய நீல ஆகட மபாலக் ைாணப்பட்டது என்பதும் தற்குறிப்மபற்றம். கிடங்கு:
அைழி. இறும்பு: பெயற்கைக் ைாடு. இதகன ‘மிகள’ என்னும் ைாவற்ைாபடன்பர். நீல
ஆகட ைண்பணச்சில் (ைண்மணறு) படாகேக்குச் சுட்டப்பட்டது என்ப.
வாயில் ைாடு

114. எல்வல நின்ை கவன்றி யாவன என்ன

நின்ை; முன்னம் மால்.
ஒல்வல. உம்பர் நாடு அைந்த
தாளின் மீது உயர்ந்தவால்-
மல்லல் ஞாலம் யாவும்
நீதி மாறுைா வழக்கினால்
நல்ல ஆறு கசால்லும் வவதம் நான்கும்
அன்ன- வாயிவல.

வாயில் - அமயாத்தி நைரத்துக் மைாபுர வாயில்ைள் (நான்கும்); எல்வல நின்ை

கவன்றியாவன என்ன நின்று - நான்கு திகெைளிலும் நிற்கும் திக்கு யாகனைள்
என்னும்படி நின்றன (அன்றியும்); மால் முன்னம் ஒல்வல உம்பர் நாடு அைந்த
தாளின் - திருோல் வாேனனாைவந்து விகரவாை திருவிக்கிரேனாகி
விண்ணுலைத்கத அளந்த திருவடிகயவிட; மீது உயர்ந்தவால் - மேலும் வாயில்ைள்
உயர்ந்து நின்றன; மல்லல் ஞாலம் யாவும் - வளம் நிகறந்த உலைத்தவபரல்லாம்;
நீதி மாறுைா வழக்கினால் - நீதி தவறாது நடக்ைச் பெய்வதால்; நல்ல ஆறு கசால்லும் -
நல்ல பநறிைகளக் கூறும்; வவதம் நான்கும் அன்ன - நான்ேகறைகளயும் ஒத்திருந்தன.

திக்கு யாகனைள் தேக்குரிய எல்கலயில் நிகலபபயராது நிற்பது மபால

நைரின் நான்கு திகெைளிலும் உள்ள மைாபுர வாயில்ைள் ைாணப்பட்டன. அவற்றின்
உயரத்கதக் குறிப்பிட. விண்ணுலகை அளந்த திருோலின் திருவடிைகள விடவும்
உயர்ந்திருந்தன என்றார். பெங்மைாலின் சிறப்பால் நீதி தவறாது ைாத்தலின்.
நன்பனறி கூறும் நான்ேகற மபான்றது என்றார்.
ேல்லல்: வளம். நல்ல ஆறு: நல்ல பநறி. ஆல்: அகெ.
 115. தா இல் கபான் - தலத்தின். நல்
தவத்திவனார்கள் தங்கு தாள்
பூ உயர்த்த கற்பகப் கபாதும்பர்
புக்கு ஒதுங்குமால்-
ஆவி ஒத்த அன்பு வசவல்
கூவ வந்து அவணந்திடா
ஓவியப் புைாவின் மாடு
இருக்க ஊடு வபவடவய.

ஆவி ஒத்து வசவல் கூவ - தனது உயிருக் பைாப்பான ஆண் புறாவானது கூவி
அகழக்ைவும்; அன்பின் வந்து அவணந்திடாது - அன்புடன் வந்து தழுவிக்
பைாள்ளாேல்; ஓவியப் புைாவின் மாடு இருக்க - அந்த வாயிலின் புறத்மத சித்திரத்தில்
அகேந்துள்ள பபண் புறாவின் பக்ைம் (ஆண் புறாஉடன்); இருந்ததால் ஊடுவபவட
- ஊடல்பைாண்ட பபண்புறா; தாஇல் கபான்தலத்தில் - குற்றேற்ற மதவ உலகிமல;
நல்தவத்திவனார்கள் தங்கு - நல்ல தவம் பெய்தவர்ைள் தங்கியுள்ள; தாள் பூவுயிர்த்த -
தாகள உகடயதும் ேலர்ைள் பூத்திருப்பதுோன; கற்பகப் கபாதும்பர் புக்கு
ஒதுங்குமால் - ைற்பைச் மொகலயிமல பென்று ேகறந்திருக்கும்.

மைாபுர வாயிலில் வாடும் ஆண்புறா. ஓவியப் புறாகவ உண்கே என நிகனத்து

அதன் அருகிருக்கும் அதகனக் ைண்டு ஊடிய பபண்புறா விண்ணுலைத்தின்
ைற்பைச் மொகலயிமல புகுந்து ேகறந்திருக்கும். இது ேயக்ைவணி. ைற்பைம்:
நிகனத்தகதத் தருவது. ெந்தானம். ேந்தாரம். பாரிொதம். ைற்பைம். அரிெந்தனம் என்ற
ஐவகை ேரங்ைள் நிகறந்திருப்பது இச்மொகல என்பர். தாவில்: குற்றமில்லாத. தாள்:
அடி நாளமும் ஆம். எழுநிகல ோடம்

116. கல் அடித்து அடுக்கி. வாய் பளிங்கு

அரிந்து கட்டி. மீது
எல்லுவடப் பசும் கபான் வவத்து.
இலங்கு பல் மணிக் குலம்
வில்லிடக் குயிற்றி. வாள்
விரிக்கும் கவள்ளி மா மரம்
புல்லிடக் கிடத்தி. வச்சிரத்த
கால் கபாருந்திவய.
கல் அடித்து அடுக்கி - ேணிக்ைற்ைகளச் பெதுக்கி அடுக்கிச் சுவபரழுப்பி;
வாய்ப்பளிங்கு அரிந்து கட்டி - முன்புறம் பளிங்குக் ைற்ைகள அறுத்துக் ைட்டி; மீது
எல்லுவட பசும் கபான் வவத்து - அதன்மேமல ஒளிவீசும் பபான்தைடு மவய்ந்து;
இலங்கு பன்மணிக் குலம் வில்லிடக் குயிற்றி - விளங்குகின்ற பலவகை ேணிைகள
ஒளிவீசும்படி (பபான்தைட்டில்) பதித்து; வாள் விரிக்கும் கவள்ளி மாமரம் புல்லிடக்
கிடத்தி - ஒளிகய பரப்புகின்ற பவள்ளியால் ஆன விட்டத்கத அதன் மீது
பபாருந்துோறு கவத்து; வச்சிரத்த கால் கபாருத்தி - கவரத் தூண்ைகள அதன்மேமல
நாட்டி.
 இது முதல் மூன்று பாடல்ைள் குளைம். “குளைம் பல பாட்டு ஒருவிகன
பைாள்ளும்” என்றபடி பேௌலி சூட்டி அன்னமவ என்ற மூன்றாம் பாட்டில்
பபாருள்முற்றுப் பபரும்.
ைல்: ேணிக்ைல். அதகனச் பெம்கேயுறச் பெதுக்கிச் சுவர்
எழுப்பப்பட்டுள்ளது. அதற்கு முன்புறம் பளிங்குக் ைற்ைகள அளவுற அறுத்துக்ைட்டி
அதன் மேமல பபன்தைடு மவய்ந்து அந்தத் தைட்டிமல பலவகை ேணிைகளப்
பதித்து - பவள்ளக் கை ேரத்கதப் பபாருததும்படி - கவத்து கவரத்தூண் நிறுத்தி
என்பது ைருத்து.

117. மரகதத்து இலங்கு வபாதிவகத்

தலத்து வச்சிரம்
புவர தபுத்து அடுக்கி. மீது கபான் குயிற்றி.
மின் குலாம்
நிவர மணிக் குலத்தின் ஆளி நீள்
வகுத்த ஒளிவமல்
விரவு வகத்தலத்தின் உய்த்த
வமதகத்தின் மீதுஅவரா

மரகதத்து இலங்கு வபாதிவகத் தலத்து - ேரைதத்தால் பெய்த விளங்கு மபாதிகைக்

ைட்கடைளின்; வச்சிரம் புவரதபுத்து அடுக்கி - கவரக் ைற்ைகளக் குற்றேைற்றி அடுக்கி
கவத்த; மீது கபான் குயிற்றி - மேமல பபான்தைட்கட கவத்து; மின்குலாம்
நிவரமணிக் குலத்தின் வகுத்த - மின்னல் மபால விளங்கும் வரிகெயான
இரத்தினத் பதாகுதியால் ஆகிய; நீள் ஆளி ஒளி வமல் - நீண்ட சிங்ை உருவின் வரிகெ
மீது; விரவு வகத்தலத்தின் உய்த்த - ஒழுங்கு பபாருந்திய கைேரோை கவக்ைப்பட்ட;
வமகத்தின் மீது - மைாமேதத்தின்மேமல

முன்பாட்டில் கூறிய கவரத்தூண்ைளின் மீது ேரைதத்தாலான மபாதிகைைகள

அகேத்து வச்சிரக் ைற்ைகள வரிகெயாை அடுக்கிப் பதித்து - அதன் மேமல பலவகை
ேணிைகளப் பதித்துச் பெய்யப்பட்ட சிங்ை வடிவங்ைகள அழகுக்ைாை கவத்து
அதன் மேல் மைாமேதைக் கைைகள அகேத்துத் தளப்படுத்தி என்பது ைருத்து. ஒளி:
வரிகெ. ஆளி: சிங்ைம். மேதைம்: மைாமேதைம். மின்குலம்: மின்னற் கூட்டம். புகர
தபுத்து: குகற நீக்கி.

118. ஏழ் கபாழிற்கும் ஏழ் நிலத்தலம்

சவமத்தகதன்ன. நூல்.
ஊழ் உைக்குவித்து அவமத்த உம்பர்
கசம்கபான் வவய்ந்து. மீச்
சூழ் சுடர்ச் சிரத்து நல் மணித்
தசும்பு வதான்ைலால்.
வாழ் நிலக்குலக் ககாழுந்வத
கமௌலி சூட்டியன்னவவ.
 ஏழ்கபாழிற்கும் ஏழ் நிலத்தலம் சவமத்தகதன்ன - ஏழு மேலுலைத்தவருக்கும்
ஏழு இடங்ைகள ஏற்படுத்தி கவத்தது மபால (ஏழு கிகளைள்); நூல் ஊழ் உைக்
குறித்து அவமத்த - சிற்ப நூல் விதிப்படி ஆராய்ந்து அகேத்தனவான மைாபுரங்ைள்;
உம்பர் கசம்கபான் வவய்ந்து - மேமல பெம்பபான் தைடு மவயப்பட்டு; மீ சூழ் சுடர்ச்
சிரத்து - மேலுலகிமல பென்று ஒளிரும் சிைரத்திமல; நல் மணித் தசும்பு வதான்ைலால் -
சிறந்த ோணிக்ைக் ைலெம் மதான்றுதலால்; வாழ் நிலக் குலக் ககாழுந்வத - வாழுகின்ற
பூமியாகிய இளம் பபண்கண; கமௌலி சூட்டி அன்ன - முடி சூட்டியது மபாலத்
திைழும்.

ஏழுநிகல அகேந்து. முற்றுப் பபற்ற மைாபுரங்ைள் ைலெம் நிறுவப்பட்டு

விளங்குவது. நில ேைளுக்கு முடிசூட்டி அலங்ைரித்தது மபாலத் திைழும் என்றவாறு;
ஏழ் பபாழில் - ஏழு மேலுலைத்தில் உள்ளவர்ைகளக் குறிக்கும்; நூல் - இங்மை சிற்ப
நூகலக் குறித்தது; சிரத்து - சிைரத்திமல; தசும்பு- ைலெம்.

அமயாத்தி நைரத்து மைாபுரங்ைகளப் பூமி மதவிக்குச் சூட்டிய ேணிமுடியாகியச்

சிறப்பிக்கும் நயம் ேகிழ்தற்குரியது. மூன்றுபாடல்ைள் எழுநிகலோடச் சிறப்கபக்
கூறுவனவாகும்.

ோளிகைைள்

கலிவிருத்தம்

119. ‘திங்களும் கரிது’ என கவண்வம தீற்றிய

சங்க கவண் சுவதயுவடத் தவை மாளிவக-
கவங் கடுங் கால் கபார. வமக்கு வநாக்கிய.
கபாங்கு இரும் பாற்கடல்- தரங்கம் வபாலுவம.
திங்களும் கரிது என - ெந்திரனும் ைருகே நிறத்து என்று கூறுேளவுக்கு;
கவண்வம தீற்றிய - பவண்கே நிறம் பபாருந்தப் பூசிய; சங்க கவண் சுவத உவட -
ெங்கிலிருந்து பெய்த பவண்ணிறச் சுண்ணாம்புச் ொந்தால் அகேந்த; தவை மாளிவக
- பவள்கள ோளிகைைள்; கவங்கடுங் கால் கபார - ைடுகேயான பபருங்ைாற்று
வீசுவதால்; வமக்கு வநாக்கிய - மேல் மநாக்கி எழுந்து; கபாங்கு இரும்பாற்கடல் -
பபாங்கும் பபரிய பாற்ைடலின்; தரங்கம் வபாலுவம - அகலைகளப் மபாலக்
ைாணப்படும்.

வாமனாங்கி உயர்ந்து விளங்கும் பவண்ணிற ோளிகைைள் ைடும் ைாற்று

வீசுவதால் மேபலழுந்து பாற்ைடலின் அகலைகள ஒக்கும் என்றதால் நிறம்
உயர்ச்சி இகவ பற்றி வந்த தன்கேத் தற்குறிப்மபற்றவணியாகும். சுகத: ொந்து.
தீற்றிய: பூசிய. தவளம்: பவண்கே. மேக்கு: மேமல. ைால்பபார: ைாற்று மோத.
 120. புள்ளிஅம் புைவு இவை கபாருந்தும் மாளிவக.
தள்ை அருந் தமனியத் தகடு வவய்ந்தன.
எள்ை அருங் கதிரவன் இை கவயிற் குழாம்
கவள்ளி அம் கிரிமிவச விருந்த வபாலுவம.

தள்ை அருந் தமனியத் தகடு வவய்ந்தன - நீக்குவதற்ைரிய பபான் தைடுைள் மேமல

மவயப்பட்டனவாகிய; புள்ளி அம்புைவு இவை - உடலில் புள்ளிைகள உகடய
அழகிய ோடப் புறாக்ைள்; கபாருந்தும் மாளிவக - தங்கியிருக்கின்ற ோளிகைைள்;
கவள்ளி அங்கிரிமிவச - அழகிய பவள்ளிேகலயின் மீது; எல்ல அரும் கதிரவன் -
இைழ்தற்கு அரிய சூரிய மதவனது; இைகவயிற்குழாம் விரிந்தது வபாலும் -
இகளயக்ைதிர்ைள் பரவியிருப்பது மபாலக் ைாணப்படும்.

பவண் சுகத பூசிய பவள்களநிற ோளிகைைளின் மீது. பபான் தைடு மவய்ந்து

பபாலிவது. பவள்ளிேகல மீது. ைதிரவனின் இளங்ைதிர்ைள் விரிந்துகிடப்பது
மபான்று விளங்கியது என்கிறார். இதுவும் தற்குறிப்மபற்ற அணியாகும். புள்ளி:
உடலின் மீதுள்ள அழகிய புள்ளிைள். புறவு இகற: புறாக்ைளுக்கு அரென்
(ோடப்புறா). தேனியம்: தங்ைம். பவயிற்குழாம்: ைதிர்ைளின் பதாகுதி.

121. வயிர நல் கால் மிவச. மரகதத் துலாம்.

கசயிர் அைப் வபாதிவக. கிடத்தி. சித்திரம்
உயிர்ப் கபைக் குயிற்றிய. உம்பர் நாட்டவர்
அயிர் உை இவமப்பன. அைவு இல் வகாடிவய.

வயிர நல்கால் மிவச - வயிரத்தாலாகிய நல்ல தூண்ைளின் மேமல; மரகதத்

துலாம் - ேரைதத்தாலாகிய உத்தரத்கத; கசயிர் அைப் வபாதிவக கிடத்தி -
குகறயின்றிப் பபாருந்துோறு மபாதிகையின் மீது பபாருத்தி; சித்தரம் உயிர் கபைக்
குயிற்றிய - ஓவியங்ைள் உயிருள்ளன மபாலத் மதான்றுோறு பெய்தனவும்; உம்பர்
நாட்டவர் அயிர் உை இவமப்பன - மதவ நாட்டவரும் (தேது விோனமோ என)
ஐயத்துடன் மநாக்குவனவும் ஆகிய ோளிகைைள்; அைவில் வகாடிவய - அளவற்ற
மைாடிக் ைணக்ைானகவயாகும்.

அமயாத்தி ோநைரின் ோளிகைைள் அளவற்றன என்கிறார். துலாம் - உத்தரக்

ைட்கட

மபாதிகை - தூண்ைளின் தகலயில் பாரம்தாங்கும்படி கவக்ைப்படும் ைட்கட.

இரு பாலும் கீழ்மநாக்கிய வாகழப்பூ வடிவம் அகேந்திருக்கும். அயிர் - ஐயம்;
வயிரம் - ைாழ்த்தல்
 122. சந்திர காந்தத்தின் தலத்த. சந்தனப்
பந்தி கசய் தூணின்வமல் பவைப் வபாதிவக.
கசந் தனி மணித் துலாம் கசறிந்த. திண் சுவர்
இந்திர நீலத்த. எண்இல் வகாடிவய.

சந்திர காந்தத்தின் தலத்த - ெந்திர ைாந்த்க் ைற்ைள் பரப்பிய தகரகய

உகடயனவும்; சந்தன பந்தி கசய்தூணின் வமல் - ெந்தன ேரங்ைளான வரிகெயாை
உள்ள தூண்ைளின் மீது; பவைப் வபாதிவக - பவளத்தால் பெய்த மபாதிகையில்;
கசந்தனி மணித் துலாம் கசறிந்த - சிவந்த ோணிக்ைத்தாலான உத்தரம் பபாருந்திய
யுள்ளனவும்; திண் சுவர் இந்திர நீலத்து - வண்கே மிக்ை சுவர்ைள் இந்திர
நீலேணிைளால் அகேந்தனவுோன ோளிகைைள்; எண்ணில் வகாடி - எண்ணமுடியாத
மைாடியாகும்.
ெந்திர ைாந்தம்: ெந்திரஒளி பட நீர் பபாழியும் தன்கேயுகடய ைல் தலத்த.
பெறிந்த என்ற எச்ெங்ைள் தலத்தன. பெறிந்தன என்று பபாருள் உகடய
பபயர்ச்பொற்ைள். பந்தி: வரிகெ.

123. பாடகக் கால்அடி பதுமத்து ஒப்பன.

வசடவரத் தழீஇயின. கசய்ய வாயின.
நாடகத் கதாழிலின. நடுவு துய்யன.
ஆடகத் வதாற்ைத்த. அைவு இலாதன.

பாடகக் காலடி - மவகலப்பாடகேந்த தூண்ைளின் அடிப்பக்ைம்; பதுமத்து

ஒப்பன - தாேகர ேலர் வடிவத்தில் அகேந்தனவும்; வசடவரத் தழீஇயின -
ைகடக்ைால் ஆழத்தால் நாை உலகை தழுவியுள்ளனவும்; கசய்ய ஆயின - மவகலப்
பாட்டினால் பெம்கே உகடயனவும்; நாடு அகம் கதாழிலின - யாவரும் விரும்பிக்
ைாணும் பதாழில் திறம் உகடயனவும்; நடுவு துய்யன - நடுவிட பேல்லாம் தூய்கே
உகடயனவும்; ஆடகத் வதாற்ைத்து - பபான்கனப் மபான்ற மதாற்றமுகடயனவும்;
அைவு இலாதன - ஆகிய ோளிகைைள் அளவற்றனவாம்.
நாடு அைத் பதாழிலின: ைருதிச் பெய்யப்படும் பதாழில் திறம் உகடயன
என்றும் பபாருந்தும். இப்பாடல் விகலேைளிகரயும் குறிக்கும் வகையில்
சிமலகடயாை அகேந்துள்ளது. பாடைம் அணிந்த ேைளிரின் பாதங்ைள் தாேகர
ேலகர ஒப்பன; இகளயகர (மெடர்). அகணத் திருப்பவர்; சிவந்த வாய்
உகடயவர்; நடனத் பதாழில் அறிந்தவர்; இடுப்பு (நடுவு); பஞ்சின் (தூய்) நுனிகய
ஒத்தது - என்று தக்ைவாறு பபாருள்பைாள்ள மவண்டும்.
பாடைம் - ைால் அணி; பாடு அைம் - மவகலப்பாடு மிகுந்த.

ஒப்பன. தழீஇயின. வாயின. பதாழிலின். துய்யன. மதாற்றத்த -

முற்பறச்பெங்ைள். தழீஇ - தழுவி (பொல்லிகெ அளபபகட).
 124. புக்கவர் கண் இவண கபாருந்துைாது. ஒளி
கதாக்குடன் தயங்கி. விண்ணவரின் வதான்ைலால்.
திக்குை நிவலப்பினில் கசல்லும் கதய்வ வீடு
ஒக்க நின்று இவமப்பன. உம்பர் நாட்டினும்.
புக்கவர் - பார்க்ைப் (புகுந்தவர்) வந்தவர்; கண் இவம - ைண் இகேைள்;
கபாருந்துைாது - வியப்பின் மிகுதியால். ேலர்ந்து விளங்குமே அல்லாது ஒன்றுடன்
ஒன்று மெரா (ைண் பைாட்டாேல் பார்த்தனர் என்பது ைருத்து); ஒளி - ோளிகைைளில்
பதித்த இரத்தினங்ைளின்; பூசிய பவண்ொந்தின் ஒளி; கதாக்கு உடன் தயங்கி -
பார்ப்பவர் உடலின்மீது பாய்வதால் (எதிபராளி) அவர்ைள் விளைம் பபற்று;
விண்ணவரின் - மதவர்ைகளப் மபால; வதான்ைலால் - ைாட்சியளிப்பதாலும்;
திக்குை - எல்லாத் திகெைளிலும்; கசல்லும் - பெல்ல வல்ல; கதய்வ வீடு - பதய்வீை
விோனம்; ஒக்க - மபால; நின்று - நிலத்தல் பதிந்து கிடக்கும்; உம்பர் நாட்டின் -
அம்ோளிகைைளின் ஒளி பவள்ளம் மதவர் உலைத்தும் ; இவமப்பன - பென்று ஒளி
வீசுவன.

எப்மபாதும் ஒளி உமிழ்வதும் இயங்கும் இயல்பினவுோய மதவ விோனங்ைள்

ேண்ணைத்துத் தங்கிய மபால் அம்ோளிகைைள் விளங்கின. அவற்றின் ஒளி
ைாண்பார் உடல்ைளில் பதிவதாலும் ைண் இகேயாது இருத்தலாலும் அவர்ைளும்
மதவராயினர் என்பது ைருத்து.

125. அணி இவழ மகளிரும். அலங்கல் வீரரும்.

தணிவன அைகநறி. தணிவு இலாதன
மணியினும் கபான்னினும் வவனந்த அல்லது
பணி பிறிது இயன்றில; பகவல கவன்ைன.

அணி இவழ மகளிரும் - அழகிய அணிைலன்ைகள அணிந்த பபண்ைளும்;

அலங்கல் வீரரும் - ோகலயணிந்த ோர்பினரான வீரர்ைளும்; துணிவன அைகநறி -
அற பநறியிகனமய துணிவுடன் பற்றுவர்; மணியினும் கபான்னினும் வவனந்து -
ேணிைளாலும். பபான்னாலும் புகனயப்பட்டுள்ள ோளிகைைள்; தணிவு இலாதன -
என்றும் அறபநறிைளில் குகறயாது நிகறந்திருப்பகவ; பிறிது பணி இயன்றில -
மவறுைல். ேண் முதலியகவைளால் அகவ ைட்டப்பட்டகவ அல்ல; பகவல
கவன்ைன - தம் ஒளியால் சூரியகனயும் பவன்று விளங்குபகவ.

ோளிகைைள் என்ற எழுவாய். பதாடர்ச்சி மநாக்கி வரவகழத்து

உகரக்ைப்பட்டது. பபான்னாலும். ேணியாலும் இயன்றன ஆதலால்
அம்ோளிகைைள் சூரியகனவிட ஒளிபபாருந்தியனவாை ஒளிர்கின்றன என்கிறார்.
ோளிகைைளில் வாழும் ேைளிரும் ஆடவரும் அறபநறியிமலமய நிற்பவர்;
ஆதலின் அவர் ோளிகைைளும் அறபநறியில் தணிவு இலாதன ஆயின.
புறபவாளியால் ைதிரவகன பவன்றகவ ோளிகைைள்; ஆயினும் அைபவாளியாகிய
அறபநறியால் சிறந்தகவ. ஆை. பபருகேக்கு உரியது என்பது ைவிஞர் குறிப்பு.
 126. வானுை நிவந்தன; வரம்பு இல் கசல்வத்த;
தான் உயர் புகழ் எனத் தயங்கு வசாதிய;
ஊனம் இல் அைகநறி உற்ை எண் இலாக்
வகான் நிகர் குடிகள்தம் ககாள்வக சான்ைன.

வான் உறு நிவந்தன - (அந்நைரத்து ோளிகைைள்) வானேளவும் உயரந்து

இருப்பகவ; வரம்பு இல்கசல்வத்த - அளவற்ற பெல்வத்கத உகடயன; தான் உயர்
புகழ்என - எங்கும் பரவியுயர்ந்த புைழ் என்னும்படி; தயங்குவசாதிய - விளங்கும் ஒளி
உகடயன; ஊனம் இல் அை கநறிஉற்ை - குற்ற ேற்ற அரபநறிகயக் ைகடப்பிடித்து
வாழும்; வகான்நிகர் - அரகெகனப் மபான்று வாழும்; எண்இலாக் குடிகள்தம்
ககாள்வக சான்ைன - எண்ணிக்கை இல்லாத குடிேக்ைளது தன்கேக்குச் ொன்றாை
உள்ளனவாம்.
அந்நைரத்து ேக்ைள் ஒழுக்ைத்தில் சிறந்து - அற பநறியில் நின்று அரெர்ைகளப்
மபால வெதியுடன் வாழ்வதற்கு அவர்ைள் வாழும் இம்ோளிகைைமள ொன்றாை
விளங்குகின்றன என்பதாம்.

“மைான் நிைர்க்குடிைள்” அரெகரப் மபால வாழும் குடிேக்ைள். ொன்றன

ொன்றாை உள்ளன புைழ் எனத்தயங்கு மொதிய புைழ் பரந்திருப்பது மபால ஒளி
எங்கும் பரந்திருக்கும் ோளிகைைள் என்பது ைருத்து. பைாள்கை -தன்கே.

127. அருவியின் தாழ்ந்து. முத்து அலங்கு தாமத்த;

விரி முகிற்குலம் எனக் ககாடி விராயின;
பரு மணிக் குவவயன; பசும் கபான் வகாடிய;
கபாரு மயில் கணத்தன;- மவலயும் வபான்ைன.
அருவியின் தாழ்ந்து - (அம்ோளிகைைள்) நீர் அருவி மபாலத் தாழ்ந்து; அலங்கு
முத்து தாமத்த - அகெயும் முத்து ோகலைகள உகடயகவ; விரி முகில் குலம்என -
பரந்த மேைக் கூட்டத்கத ஒத்த; ககாடி வீராயின - பைாடிைள் பரவியுள்ளகவ;
பருமணிக் குவவயன - பபரிய ேணிைளின் குவியல்ைகள உகடயன; பசும்கபான்
வகாடிய - பசும்பபான் குகவைகள உகடயன; கபாரு மயிற்கணத்தன -
வடிபவாத்த ேயில்ைகள உகடயன.

‘பபாரு ேயில் ைணத்தன’ என்பதற்கு உருவ அழைால் ஒத்த ேயில் மபான்ற

ேைளிர் கூட்டத்கத உகடயகவ என்பதும் பபாருத்தோன பபாருளாம்.
 ேகலயும் மபான்றுள்ள: ேகலகயப் மபாலவும் இருப்ப. அருவியும். முகிலும்.
ேணியும். பபான்னும். ேயிலும் ேகலயில் உள்ள பபாருள்ைளாகும். அருவி
மபான்ற முத்து ோகலைளும் பன்ேணித்திரள் பபான்குவயல் - ஆகியனவும்
ோளிகைைளில் இருப்பதால் ேகலகய ஒத்திருந்தன என்கிறார். அலங்குதல்:
அகெதல்: தாேதம்: ோகல: பருேணி: பருத்த ேணிைள்: ைணம்: கூட்டம்.
35

பைாடிைளின் ைாட்சி

128. அகில் இடு ககாழும் புவக அைாய் மயங்கின.

முகிகலாடு வவற்றுவம கதரிகலா. முழுத்
துகிகலாடும் கநடுங் ககாடிச் சூலம் மின்னுவ;-
பகல் இடு மின் அணிப் பரப்புப் வபான்ைவவ.

அகில் இடு ககாழும் புவக அைாய் மயங்கின - அகிலின் பெழுகேயான புகை

ோளிகை எங்கும் ைலந்தகவைளாய்; முகிகலாடு வவற்றுவம கதரிகலா -
மேைத்துடன் மவற்றுகே அறிய முடியாத; முழுத்துகிகலாடு - பபரிய
பைாடிைளுடன்; கநடுங்ககாடிச் சூலம் மின்னுவ - நீண்ட பைாடி ேரங்ைளின் நுனியில்
நாட்டப்பட்ட சூலங்ைள் ஒளிர்பகவ; பகல் இடு மின் அணிப் பரப்புப்வபான்ை - ஒளி
வீசும் மின்னல் வரிகெயின் பரப்கப ஒத்திருந்தன.

அகிற் புகையுடன் ைலந்த பைாடிைள் மேைத்கத ஒத்தும். அகவ ைட்டப்பட்ட

பைாடி ேரத்தின் நுனியில் பபாருந்திய சூலங்ைள் மின்னுவது மின்னகல ஒத்தும்
ைாணப்பட்டன. தற்குறிப்மபற்றவணி. மின் அணி: மின்னல் வரிகெ.
ோளிகைைளில் இடிதாங்கும் பபாருட்டும் அழகுக்ைாைவும் சூலம் பபாருத்துவர்
ஒப்பு: திருச்சிற். 222

36

129. துடி இவடப் பவண முவலத் வதாவக அன்னவர்

அடி இவணச் சிலம்பு பூண்டு அரற்று மாளிவகக்
ககாடியிவட தரை கவண் வகாவவ சூழ்வன;-
கடியுவடக் கற்பகம் கான்ை மாவலவய.

துடி இவணப் பவண முவல - உடுக்கை மபான்ற இகடயிகனயும் பருத்த

தனங்ைகளயும் உகடய; வதாவக அன்னவர் - ேயில் மபான்ற ொயகல உகடய
ேைளிர்; அடியிவணச் சிலம்பு பூண்டு - தங்ைள் இரு ைால்ைளிலும் சிலம்பு அணிந்து;
அரற்றும் மாளிவக - அகவ ஒலிக்கும்படி நடக்கும் ோளிகைைளிமல;
ககாடியிவடத்தரைகவண் வகாவவ சூழ்வன - பைாடிைளுக்கு இகடயில் முத்து
ோகலைள் பதாங்ை விடப்பட்டுள்ளகவ; கழி உவட கற்பகம் கான்ை மாவலவய -
ேணம்மிக்ை ைற்பை ேரங்ைளில் பூத்த ோகலைகள ஒத்திருந்தன.
 ோளிகையின் பைாடிைளிமல பதாங்ைவிடப்பட்ட முத்துோகலைள். ைற்பை
ேரத்தில் உள்ள பூோகலைகள ஒக்கும் என்றார். இது ைாட்சியணி. இனி
“பைாடியிகடத் தரள பவண் மைாகவ (அந்த ோளிகைளின் உயர மிகுதியில்)
ைற்பை ேரத்தின் ோகலைகளச் சூழ்வன” என்பது பபாருந்தும். ைடியுகடக் ைற்பைம்
என்பதற்குக் ைற்பைச் மொகல எனவும் பபாருள் பைாள்ளலாம். 37

130. காண் வரு கநடு வவரக் கதலிக் கானம்வபால்.

தாள் நிமிர் பதாவகயின் குழாம் தவழத்தன;
வாள் நனி மழுங்கிட மடங்கி. வவகலும்
வசண் மதி வதய்வது. அக் ககாடிகள் வதய்க்கவவ.
கநடுவவர காண்வரு - பபரிய ேகலைளில் ைாணப்படும்; கதலிக் கானம் வபால் -
வாகழ ேரங்ைகள உகடய மதாப்கபப் மபால; தாள் நிமிர் பதாவகயின் குழாம்
தவழத்தன - பைாடிேரங்ைள் நீண்ட பைாடிைளின் பதாகுதி மிகுந்துள்ளன; ; வசண்மதி
வாள்நனி மழுங்கிட மடங்கி - வானத்திலுள்ள ெந்திரன் தன் ஒளிமிை ேழுங்கி
வகளந்து; வவகலும் வதய்வது - நாள்மதாறும் மதய்ந்து மபாவது; அக்ககாடிகள்
வதய்க்கவவ - அந்த பைாடிைள் உராய்வதன் ைாரணோைத் தான்.
நைரத்துக் பைாடிைள் பபரிய ேகலைளில் ைாணப்படும் வாகழ மதாப்கப
மபாலக் ைாணப்படும்; வானத்தில் உள்ள ெந்திரன் ஒளி குகறந்து வகளந்து
நாள்மதாறும் மதய்ந்து ைாணப்படுவது அக்பைாடிைள் ெந்திரனுன் மீது
உராய்வதனாமலமய என்றார். ெந்திரன் மதய்பிகறயில் மதய்வதற்குக் ைாரணம்
ைற்பித்துக் கூறியதால் இது ஏதுத் தற்குறிப்மபற்ற அணி. 38 ோட
ோளிகைைளின் ஒளியும் ேணமும்

131. கபான் திணி மண்டபம் அல்ல. பூத்கதாடர்

மன்றுகள்; அல்லன மாட மாளிவக;
குன்றுகள் அல்லன மணி கசய் குட்டிமம்;
முன்றில்கள் அல்லன முத்தின் பந்தவர.
கபான்திணி மண்டபம் அல்ல - பபான்னால் ைட்டிய ேண்டபம் அல்லாதகவ;
பூத் கதாடர் - ேலர்ைளால் அகேந்த ேண்டபங்ைளாம்; மன்றுகள் அல்லன - பலர்
கூடுமிடோைக் ைட்டிய பபாது ேன்றங்ைள் அல்லாதகவ; மாடம் மாளிவக -
மேன்ோடிமயாடு அகேந்த ோளிகைைளாம்; குன்றுகள் அல்லன - பெய் குன்றுைள்
அல்லாதகவ; மணி கசய் குட்டிமம் - இரத்தினங்ைகளக் பைாண்டு அகேத்த
முற்றங்ைளாம்; முன்றில்கள் அல்லன - முற்றங்ைள் அல்லாதகவ; முத்தின் பந்தவர -
முத்துப் பந்தல்ைமளயாகும்.

அந்நைரத்தில் பபான் ேண்டபங்ைளும். ேலர்ேண்டபங்ைளும்

பபாதுேன்றங்ைளும். பெய் குன்றுைளும். ேணி மேகடைளும். முத்துப் பந்தல்ைளும்
எங்கும் ைாணப்பட்டன; பவற்றிடங்ைமள இல்கல என்கிறார். இது முதல் நான்கு
பாடல்ைளில் ோட ோளிகைைளின் ஒளியும் மீண்டும் கூறப்படுகிறது. குட்டிேம்:
முன்றில்ைள் (தளவரிகெ பெய்த தகர). ேன்று: பபாது ேன்றங்ைள். ோடம்:
உப்பரிகை. குன்று: பெய்குன்று (ைட்டு ேகல எனவும் கூறுவர்).
 132. மின் என. விைக்கு என. கவயிற் பிழம்பு என.
துன்னிய தமனியத் கதாழில் தவழத்த அக்
கன்னி நல் நகர் நிழல் கதுவலால் அவரா.
கபான்னுலகு ஆயது. அப் புலவர் வானவம!

துன்னிய தமனியத் கதாழில் தவழத்த - உயர்ந்த பபான்னால் பதாழில் திறம்

அகேய ைட்டப்பட்ட; அக்கன்னி நல்நகர் - அந்த அழிவில்லாத ோ நைரின்; மின்என
விைக்கு என - மின்னகலப் மபாலவும். விளக்கின் ஒளியிகனப் மபாலவும்; கவயில்
பிழம்பு என - சூரியக் ைதிர்ைகளப் மபாலவும் உள்ள; நிழல் கதுவலால் - ஒளி தன் மீது
படுவதனால்; அப்புலவர் வானம் கபான் உலகு ஆயது - அந்தத் மதவருலகு பபான்
உலைாயிற்று.

அேரர் உலைம் பபான்னுலைோய் பபாலிவதற்குக் ைாரணம் அமயாத்தி

ோநைர் பபான்னால் அகேந்து. தீப ஒளி. சூரியனின் ைதிர்ைள் ஆகியகவ மபால
ஒளிர்வதால் அப்மபபராளியால் மதவ உலகு பபான்னுலைாயிற்று என்றதால் ஏதுத்தற்
குறிப்மபற்றவணி. அமரா ஏ : அகெைள். 40

133. எழும் இடத்து அகன்று. இவட ஒன்றி. எல் படு

கபாழுதிவடப் வபாதலின். புரிவசப் கபான் நகர்.
அழல் மணி திருத்திய அவயாத்தியாளுவடய
நிழல் எனப் கபாலியுமால்- வநமி வான் சுடர்.

வநமி வான்சுடர் - வட்ட வடிவோை வானில் ஒளிரும் சூரியன்; எழும் இடத்து

அகன்று - உதிக்கின்ற ைாலத்திமல கிரணங்ைள் விரிந்தும்; இவட ஒன்றி -
நடுப்பைலில் மிக்கும்; எல்படுகபாழுது இவட வபாதலின் - ோகலயில் ேகறயும்
ைாலத்திமல மீண்டும் கிரணங்ைள் ேகறந்தும் மபாவது; அழல் மணி திருத்திய - தீகயப்
மபால ஒளிரும் பெந்நிறோன ோணிக்ைங்ைகள ஒழுங்ைாை அகேத்த; புரிவசப்
கபான் நகர் - வட்டோன பபான்னால் அகேந்த ேதில் உகடய அந்த நைரம்;
அவயாத்தியாள் உவட - அமயாத்தியாகிய பபண்ணினது; நிழல் எனப் கபாலியும் -
நிழகலப் மபாலக் ைதிரவன் விளங்கும்.

ைதிரவனுக்கு இயல்பான ஒளி இருக்குோயின் உதய ைாலத்திமலமய ஒளிமயாடு

விளங்ை மவண்டும். அவ்வாறு இல்கல. ோகல மநரத்திலும் ைதிரவனுக்கு ஒளி
இல்கல எனமவ அமயாத்தி நைரத்தின் ஒளிகயக் பைாண்மட சூரியன் ஒளிர்கிறது.
இது இச் பெய்யுளின் ைற்பகன. இது தற்குறிப்மபற்றவணி.

134. ஆய்ந்த வமகவலயவர் அம் கபான் மாளிவக

வவய்ந்த கார் அகில் புவக உண்ட வமகம் வபாய்த்
வதாய்ந்த மா கடல் நறுந் தூபம் நாறுவமல்
பாய்ந்த தவரயின் நிவல பகரல் வவண்டுவமா?
 ஆய்ந்த வமகவலயவர் - நுட்ப மவகலப்பாடு அகேந்த மேைகல அணிந்த
ேைளிர்; அம்கபான் மாளிவக வவய்ந்த - தேது கூந்தலுக்கு ேணமூட்ட.
ோளிகைைளிமல எழுப்பிய; கார் அகில் புவக உண்ட - ைரிய அகிற் புகைகய உண்ட;
வமகம் வபாய்த் வதாய்ந்த - மேைங்ைள் பென்று படிந்த; மா கடல் நறும் தூபம் நாறு வமல்
- அந்தப் பபரிய ைடலும் அகிலின் நறுேணம் ைேழும் என்றால்; பாய்ந்த தவரயின்
நிவல - மேைங்ைளிலிருந்து கீமழ விழும் ேகழத்தாகரயின் தன்கேகய; பகரல்
வவண்டுவமா - அதுவும் அகில் ேணம் ைேழ்கிறது எனச் பொல்லவா மவண்டும்?

ேைளிர் எழுப்பிய அகில் புகைகய உண்ட மேைங்ைள் ைடலில் படிவதால்

ைடலும் அகில் ேணம் வீசுகிறது. மேைத்திலிருந்து கீமழ விழும் ேகழத் தாகர
ேணம் ைேழ்வகதச் பொல்ல மவண்டுமோ என்பது ைருத்து. இது பதாடர் நிகலச்
பெய்யுட் பபாருட் மபரணி.

ஆடல் பாடல் முதலிய விகளயாட்டுைள்

135. குழல் இவச மடந்வதயர் குதவல. வகாவதயர்

மழவல. -அம் குழல் இவச; மகர யாழ் இவச.
எழில் இவச மடந்வதயர் இன்கசால் இன் இவச
பவழயர்தம் வசரியில் கபாருநர் பாட்டு இவச.

குழலிவச மட்சந்வதயர் குதவல - கூந்தல் வாரி முடிக்ைமுடியாத நிகலயில்

உள்ள இளம் பபண்ைளின் குதகலச் பொற்ைள்; அம் குழல் இவச - அழகிய
குழமலாகெகய ஒத்திருக்கும்; வகாவதயர் மழவல - ேங்கைப்பருவ ேைளிரின்
ேழகல போழிைள்; மகர யாழிவச - ேைர யாழின் இகெகய ஒத்திருக்கும்; எழிலிவச
மடந்வதயர் - வனப்பு பபாருந்திய பபண்ைளது; இன்கசால் இன் இவச - இனிய
பொற்ைளாகிய இன்னிகெ; பவழயர்தம் வசரியில் - ைள் விற்கும் பகழயர்ைளின்
மெரியிமல; கபாருநர் பாட்டுஇவச - கூத்தர்ைள் பாடும் இகெகய ஒத்திருக்கும்.

பருவம் நிரம்பாதவர்ைள் பருவ ேங்கையர் பருவ முதிர்ந்தவர் எனப்

பபண்ைகள மூவகைப்படுத்தி அவர்ைளின் மபச்சுக்கு உவகே கூறினார். குதகல:
வடிவச் பெம்கே பபறாத பொல். இது முதல் ஆறு பாடல்ைள். ஆடல் பாடல் முதலிய
விகளயாடல்ைகளக் கூறுவனவாம்.

136. கண்ணிவடக் கனல் கசாரி களிறு. கால் ககாடு

மண்ணிவட கவட்டுவ; வவட்வக வமந்தர்தம்
பண்வணகள் பயில் இடம் குழி பவடப்பன;
சுண்ணம்அக் குழிகவைத் கதாடர்ந்து தூர்ப்பன.
 கண்ணிவடக் கனல் கசாரி களிறு - (மைாபத்தால்) ைண்ைளிமல பநருப்கபச்
பொரியும் ஆண்யாகனைள்; கால் ககாடு மண்ணிவட கவட்டுவ - ைால்ைளால்
நிலத்கத பவட்டுவனவாம்; வவட்வக வமந்தர்தம் - பார்ப்பவர் விரும்பும் அழகிய
இகளஞர்ைளின்; பண்வணகள் பயில் இடம் - விகளயாட்டுைள் நகடபபறும்
இடங்ைள்; குழி பவடப்பன - குழிைகள உகடயனவாம்; அக்குழிகவைச் சுண்ணம்
கதாடர்ந்து தூர்பன - அந்தக் குழிைகள அவ்விகளஞர் அணிந்த வாெகனப்
பபாடிைள் தூர்ப்பனவாகும்.

இளங் குேரர்ைள் யாகனைகள உடன் பைாண்டு பென்று விகளயாடுவர்.

அந்த யாகனைள் நிலத்கதக் ைாலால் பவட்டி குழி பெய்கின்றன. அக் குழிைள்
வாெகனப் பபாடிைளால் தூர்க்ைப்படுகின்றனவாம். பண்கண - விகளயாட்டு.

137. பந்துகள் மடந்வதயர் பயிற்றுவாரிவடச்

சிந்துவ முத்தினம்; அவவ திரட்டுவார்
அந்தம் இல் சிலதியர்; ஆற்ை குப்வபகள்.
சந்திரன் ஒளி ககட. தவழப்ப தண் நிலா.
பந்துகள் பயிற்றுவார் மடந்வதயர் இவட - பந்தாடுபவராகிய இளம்
பபண்ைளிடமிருந்து; முத்தினம் சிந்துவ - (அவரது அணிைலங்ைளிலிருந்து)
முத்துக்ைள் சிந்துகின்றன; அவவ திரட்டுவவார் - அம்முத்துக்ைகளச் மெைரித்துச்
மெர்க்கும்; அந்தம் இல் சிலதியர் - அளவில்லாத பணிப் பபண்ைள்; ஆற்று
குப்வபகள் - குவித்த அந்த முத்துக் குவியல்ைள்; சந்திரன் ஒளிககட தண் நிலா
தவழப்ப - ெந்திரனது ஒளியும் குகறயுோறு குளிர்ந்த நிலா ஒளி தகழப்பனவாம்.
பபண்ைள் பந்து விகளயாடும் இடங்ைளில் அணிைலன் முத்துைள் சிதறி விழ.
பணிப்பபண்ைள் அகவைகள எல்லாம் மெைரித்து ஆங்ைாங்கு குவித்து
கவக்கின்றனர். அந்தக் குவியல்ைள் ெந்திர ஒளி பைடுோறு - பவண்கேநிற ஒளிகய
உகடயனவாய் விளங்குகின்றன.
பயிற்றுவார்: ஆடுகின்ற ேைளிர் தன் விகனப் பபாருளில் வந்த பிற
விகனயாலகணயும் பபயர். சிலதியர்: குற்மறவல் ேைளிர்.

‘ஆற்றின்’ என்ற பபயபரச்ெத்தின் இன் என்னும் இகடநிகல பதாக்கு. ‘ஆற்ற’

என நின்றது.

138. அரங்கிவட மடந்வதயர் ஆடுவார்; அவர்

கருங் கவடக் கண் அயில் காமர் கநஞ்சிவன
உருங்குவ; மற்று. அவர் உயிர்கள் அன்னவர்
மருங்குல்வபால் வதய்வன; வைர்வது. ஆவசவய.
 அரங்கிவட மடந்வதயர் ஆடுவார் -நடன அரங்குைளிமல பபண்ைள் நடனம்
ஆடுவார்ைள்; அவர கருங் கவடக்கண் அயில் - அவர்ைளின் ைருகேயான
ைகடக்ைண்ைளாகிய மவல்ைள்; காமர் கநஞ்சிவன உருங்குவ - ைாதல் மிக்ை
ஆடவர்ைளின் ேனத்கத உருக்குவனவாம்; மற்று அவர் உயிர் அன்னவர் மருங்குல்
வபால் - பின்னும் அவ்வாடவரின் உயிர்ைள் அப்பபண்ைளின் இகடைகளப் மபால;
வதய்வன - பேலிவனவாகும்; வைர்வது ஆவச - அந்த கேந்தர்ைளுக்கு அம்ேைளிரின்
மீது ஆகெ பபருகுவதாகும்.

நடன அரங்கில் நடனோடும் ேைளிரின் பார்கவ அவர்ைளது ைாதலர்ைளான

ஆண்ைளின் உயிகர உண்ணும். அம்கேந்தர்தம் உயிர் அம்ேைளிரது இகடபயன
பேலியும். ‘உறங்குவ’ என்பது ‘உருக்குவ’ என்பதன் பேலித்தல் விைாரம்.
உருங்குதல்: உண்ணுதல் என்றும் பபாருள் பைாள்ளலாம். இதகன “அரவின்
உடலுயிர் உருங்குவணம்” என்று பரிபாடலாலும் (பரி. 4: 42) அறியலாம்.

139. கபாழிவன வசாவலகள் புதிய வதன் சில;

விவழவன கதன்ைலும் மிஞிறும் கமல்கலன
நுவழவன; அன்னவவ நுவழய. வநாகவாடு
குவழவன. பிரிந்தவர் ககாதிக்கும் ககாங்வகவயா.

கபாழிவன வசாவலகள் புதிய வதன் சில - சில மொகலைள் புத்தம் புதிய மதகனச்
பொரிவன; விவழவன கதன்ைலும் மிஞிறும் கமல்கலன நுவழவன - அத்மதகன
விரும்பி பதன்றலும் வண்டும் பேல்ல அச் மொகலைளில் நுகழவனவாம்;
அன்னவவ நுவழய - அகவ அவ்வாறு நுகழய; பிரிந்தவர் ககாதிக்குக் ககாங்வக -
தகலவகனப் பிரிந்த ேைளிரின் (ைாேத்தால்) பைாதிக்கும் தனங்ைள்; வநாகவாடு
குவழவன - வருத்தத்துடன் பேலிவனவாயின. மொகலைள் அன்றலர்ந்த ேலரின்
ேதுகவப் பபாழிகின்றன. அந்தத் மதகன விரும்பித் பதன்றலும் வண்டும் பேல்ல
அச்மொகலயினுள் நுகழகின்றன. பதன்றலும் வண்டும் பிரிந்தவருக்குத் துன்பம்
விகளவிப்பன என்பதால் தகலவகனப் பிரிந்த தகலவி. ைாே மநாயால் வருந்த.
தனங்ைள் வருந்தி பேலிந்தனவாம்.

140. இைங்குவ மகர யாழ் எடுத்து இன் இவச

நிைங் கிைர் பாடலான் நிமிர்வ; அவ் வழி
கைங்குவ வள் விசி கருவி; கண் முகிழ்த்து
உைங்குவ. மகளிவராடு ஓதும் கிள்வைவய.
 மகர யாழ் - ேைர யாழிமல எடுத்த (விரலாமல பநருடி
ைவர்ந்பதடுக்ைப்பட்ட); இன் இவச - இனிய இகெபயாலிைள்; நிைங் கிைர் -
உள்ளக் கிளர்ச்சி தரும் பாடல்ைள் ைாரணோை வாய்ப்பாட்மடாடு; இைங்கவவ -
யாழ் இகெ நலிந்பதாலிப்பன; நிமிர்வ - எடுத்பதாலிப்பன; அவ்வழி - அந்த
முகறயில்; வள் விசி கருவி - வார் ைட்டிய ைருவியாகிய முழவுைள்; கைங்குவ -
ஒலிப்பன (அந்த இகெகயக் மைட்டு); மகளிவராடு - பபண்ைமளாடு; ஓதும்
கிள்வைகள் - மபசும் கிளிைள்; கண்முகிழ்த்து உைங்குவ - ைண்கண மூடிக் பைாண்டு
உறங்குவனவாம்.

ேைரயாழ் பத்பதான்பது நரம்புைள் பைாண்டது. இறங்குவனவும்

நிமிர்வனவுோகிய இகெமயாட்டங்ைகள முகறமய அவமராைணம். ஆமராைணம்
என்பர். யாழிகெக்கு ஏற்ப முடிவுைளும் முழங்குவனவாம். இகெ நயத்தில்
ஈடுபட்டுக் கிளிைள் உறங்குகின்றன. வள்: மதால். விசி ைருவி: விகனத்பதாகை.

ேைளிர் மேனி

141. குவத வரிச் சிவலநுதல் ககாவ்வவ வாய்ச்சியர்

பதயுகத் கதாழில்ககாடு. பழிப்பு இலாதன
தவத மலர்த் தாமவர அன்ன தாளினால்.
உவதபடச் சிவப்பன. உரவுத் வதாள்கவை.

குவத வரிச்சிவல நுதல் - நாண் பூட்டிய வரியகேந்த வில் மபான்ற பநற்றிகயயும்;

ககாவ்வவ வாய்ச்சியர் - மைாகவப் பழம் மபான்ற வாகயயும் உகடய பபண்ைளின்;
பதயுகத் கதாழில்ககாடு - இரண்டு பாதங்ைளுக்கும் (பெம்பஞ்சு ஊட்டுதலாகிய)
பதாழிகலக் பைாண்டு; பழிப்புஇலாதன - பிறரால் பழித்துக் கூற இயலாதனவாகிய;
தவத மலர்த்தாமவர அன்னதாளினால் - பநருங்கிய இதழ்ைகள உகடய தாேகர
மபான்ற பாதங்ைளால்; உவதபட - (ஊடல்பைாண்டு) உகத பட்டதனாமல; உைவுத்
வதாள்கள் சிவப்பன - ஆண்ைளின் வலிகேமிக்ை மதாள்ைள் சிவந்து ைாணப்படும்.
ஊடலால் தகலவி. தகலவகனக் ைாலால் உகதப்பதுண்டு. அதனால் அத்தகலவனது
வலிய மதாள்ைள் சிவந்தன என்கிறார்.

குகத: வில்நாண். வரி: ைட்டு. குகத. வரி சிகல என்று வில்கலச் சிறப்பிக்கிறார்.
சிகல நுதல்: சிகல மபான்ற நுதல் உவகேத்பதாகை. பத யுைம்: இரண்டு
பாதங்ைள் இது முதல் மூன்று பாடல்ைள் அந்நைரத்தில் வாழும் ேைளிரின் மேனி
அழகைக் கூறுவனவாம். 49

142. கபாழுது உணர்வு அரிய அப் கபாரு இல் மா நகர்த்

கதாழு தவக மடந்வதயர் சுடர் விைக்கு எனப்
பழுது அறு வமனிவயப் பார்க்கும் ஆவசககால்.
எழுது சித்திரங்களும் இவமப்பு இலாதவவ?
 கபாழுது உணர்வு அறிய - பபாழுகத அறிவதற்கு அரிய; அப் கபாழுவுஇல்
மாநகர் -அந்த ஒப்பற்ற பபருநைரில் உள்ள; கதாழு தவக மடந்வதயர் - (ைற்பின்
சிறப்பால்) எல்மலாரும் வணங்ைத்தக்ை பபருகேயுள்ள பபண்ைளது; சுடர்விைக்கு
என பழுதுஅறு வமனிவய - ஒளி விளக்கு மபான்ற. குற்றம் எதுவுமின்றித் திைழும்
உடம்புகன; பார்க்கும் ஆவச ககால் -பார்க்ை விரும்பும் ஆகெயால்தாமன; எழுது
சித்திரங்களும் இவமப்பு இலாத - எழுதிய ஓவியங்ைளும் ைண்ைகள
இகேக்ைாதனவாய் உள்ளன.

பபாழுது உணர்வரிய: அந்நைரத்துப் பபண்ைளின் அணிைலன்ைளின் ஒளியால்

இரவா? பைலா? என்று உணர இயலாத மிக்ை ஒளியுகடய நைராதலால் இவ்வாறு
கூறினார். “நல்லார் அணிைலம் பைகலச் பெய்ய” சிந்தாேணி (2500) ஒப்பு
மநாக்ைத்தக்ைது. அடுத்த பாடலில் (143) ேைளிர் மேனிக்கு விளக்கை
உவகேயாக்குதல் ைாண்ை. ஓவிய உருவங்ைள் ைண்ைகள இகேக்ைாேல்
இருப்பதற்கு. அமயாத்தி ேைளிரின் பழுதறு மேனிகயப் பார்க்கும் ஆகெமபாலும்
எனக் ைாரணம் கூறியதால் இது ஏதுத் தற்குறிப்மபற்ற அணி.

143. தணி மலர்த் திருமகள் தங்கு மாளிவக

இணர் ஒளி பரப்பில் நின்று இருள் துரப்பன.
திணி சுடர் கநய்யுவடத் தீ விைக்கவமா?
மணி விைக்கு: அல்லன் மகளிர் வமனிவய.

தணிமலர்த் திருமகள் - குளிர்ந்த தாேகரப் பூவில் வாழும் இலக்குமி மதவி;

தங்கும் மாளிவக - தங்கியிருக்கும் அமயாத்தி நைர ோளிகைைள்; இணர் ஒளிபரப்பி
நின்று - மிக்ை ஒளி வீசி நின்று; இருள் துரப்பன -இருகள ஓட்டுபகவ; திணிசுடர்
கநய்யுவடத் தீவிைக்கவமா - பெறிந்த ஒளியுகடய பநய்விளக்குைளின் விளக்ைமோ;
மணிவிைக்கல்ல - ேணிைளின் ஒளிமயா அல்ல; மகளிர் வமனிவய - அந்நைரத்து
ேைளிரின் மேனி ஒளிமய. பநய் விளக்கின் ஒளியும். ேணிைளின் ஒளியும் ஆகிய
இரண்டிலும் மேமலாங்கி இருப்பது ேைளிரின் மேனி ஒளிமய. அதுமவ
அந்நைரத்தின் இருகள நீக்குவது எனக் கூறுகிறார். இருள் ஓட்டும் இயல்பு
பைாண்ட விளக்பைாளி. ேணிபயாளி இரண்கடயும் நீக்கி அவ்வியல்கப ேைளிர்
மேனிக்கு ஏற்றிக் கூறியதால் இது அவநுதியணியாம்.

பாடினி பாட. விறலின் ஆட

144. பதங்களில் தண்ணுவம. பாணி. பண் உை

விதங்களின். விதி முவை சதி மிதிப்பவர்
மதங்கியர்; அச் சதி வகுத்துக் காட்டுவ
சதங்வககள்; அல்லன புரவித் தார்கவை.
 தண்ணுவம. பாணி. பண். உை - ேத்தள ஒலி. தாள ஓகெ. பாட்டு ஒலி
இகவைளுக்குப் பபாருந்த; விதிமுவை விதங்களின் - நாட்டிய நூல்முகறப்படி பல
விதங்ைளாை; பதங்களில் சதிமிதிப்பவர் - பாதங்ைளால் ெதிபபற கவத்து நடனம்
ஆடுபவர்ைள்; மதங்கியர் - ஆடல் பாடல்வல்ல பபண்ைள் ஆவர்; அச் சதி
வகுத்துக்காட்டுவ - அந்தத் தாளச் ெதிகய விவரித்துக் ைாட்டுபகவ; சதங்வககள் -
அப்பபண்ைள் ைால்ைளில் அணிந்துள்ள ெதங்கைைளும்; அல்லன புரவித்தாள்கவை -
அவ்வாறு ஆடுகின்ற குதிகரைளின் ைால்ைளுமே.

அந்த நைரத்துப் பபண்ைளின் நாட்டியச் சிறப்பும். குதிகரைளின் ஆட்டச்

சிறப்பும் கூறப்பட்டன. குதிகர தாளத்துக்மைற்ப ஆடும் என்பகத மேமல (751)
எழுச்சிப் படலத்திலும் கூறுவார். பதங்ைள்: பாதங்ைள். தண்ணுகே: ேத்தளம். பாணி:
கைத்தலம். ெதி: தாளஒத்து. ேதங்கியர்: ஆடு ேைளிர்.

ேகிழ்ச்சிப் புலப்பாடு

145. முவைப்பன முறுவல்; அம் முறுவல் கவந் துயர்

விவைப்பன; அன்றியும். கமலிந்து நாள்கதாறும்
இவைப்பன நுண் இவட; இவைப்ப. கமன் முவல
திவைப்பன. முத்கதாடு கசம் கபான் ஆரவம.

முவைப்பன முறுவல் - அந்நைரத்துப் பபண்ைளின் முைத்திமல எப்மபாதும்

புன்சிரிப்பு பதான்றுவன; அம்முறுவல் கவந்துயர் விவைப்பன - அந்த புன்சிரிப்பு.
அப்பபண்ைள்பால் ைாதல் பைாண்ட ஆடவர்க்குக் பைாடிய துன்பத்கத உண்டாக்கும்;
அன்றியும் நுண் இவட - அல்லாது. அம்ேைளிரின் சிறிய இகடைள்; கமலிந்து
நாள்வதாறும் இவைப்பன - நாள்மதாறும் பேலிந்து இகளப்பனவாம்; நுண் இவட
இவைப்ப - அவர்ைளது பேல்லிகட இவ்வாறு இகளக்ை; கமன்முவல முத்கதாடு
கசம்கபான் ஆரவம திவைப்பன - அம்ேைளிரது பேன்கேயான தனங்ைள் முத்து
வடங்ைளும் பபான்னரி ோகலைளும் பூண்டு திகளப்பனவாகும். பபண்ைளின்
புன்முறுவல் - அவர்ைள்பால் ைாதல்பைாண்ட ஆண்ைளின் ைாதல் மநாகய
மிகுவிக்கும் பபண்ைளின் இகட பேலிவது ைண்டு. அவர்ைளது பைாங்கைைள்
அவ்விகட மேலும் பேலிந்து வருந்துோறு. முத்து ோகலைகளயும். பபான்
அணிைகளயும் பூண்டு ேகிழ்கின்றன என்கிறார். இதனால் ஒருவர் வருந்த.
ேற்பறாருவர் ேகிழும் உலை இயற்கை கூறப்படுகின்றது. பவந்துயர்: பைாடிய
துன்பம் (இங்குக் ைாே மவதகன). இதுமுதல் 13 பாடல்ைளில் அந்நைர ோந்தரின்
ேகிழ்ச்சி கூறப்படும்.

146. இவட இவட. எங்கணும். களி அைாதன:-

நவட இை அன்னங்கள்; நளின நீர்க் கயல்;
கபவட இை வண்டுகள்; பிரசம் மாந்திடும்
கட கரி; அல்லன மகளிர் கண்கவை!
 இவட இவட எங்கணும் களி அைாதன - இடங்ைல்மதாறும் எப்பபாழுதும்
ேகிழ்ச்சி நீங்ைாேலிருப்பகவ; நவட இை அன்னங்கள் - அழகிய நகடயுகடய
இளகேயான அன்னங்ைளும்; நளின நீர்க்கயல் - தாேகர ேலர்ைள் பூத்த
நிர்நிகலைளில் உள்ள ையல் மீன்ைளும்; கபவட இை வண்டுகள் - தம் பபண்
இனத்துடன் கூடி வாழும் ஆண் வண்டுைளும்; பிரசம் மாந்திடும் கடகரி - பிரெத்கத
உண்ணும் ேதயாகனைளும்; அல்லன மகளிர் கண்கவை - இவற்கற அல்லாேல்
பபண்ைளின் ைண்ைளுமேயாம்.

147. தழல் விழி ஆளியும் துவணயும் தாழ் வவர

முவழ விவழ கிரி நிகர் களிற்றின் மும் மத
மவழ விழும்; விழும்கதாறும். மண்ணும் கீழ் உைக்
குவழ விழும்; அதில் விழும். ககாடித் திண் வதர்கவை.

தழல்விழி ஆளியும் துவணயும் - பநருப்பபன விழிக்கும் ைண்ைகள உகடய

ஆண் சிங்ைங்ைளும் துகணயான பபண்சிங்ைங்ைளும்; தாழ்வவர முவழ விவழ -
தங்குவதற்கு ஏற்றனவாகிய ேகலக் குகைைகள விரும்பும்; கிரி நிகர் களிற்றின்
மும்மத மவழவிழும் - ேகல மபான்ற யாகனைளின் ேதநீர் ேகழ பபாழியும்; விழும்
கதாறும் மண்ணும் கீழ்உை குவழ விழும் - அவ்வாறு ேகழ பொரியும் மதாறும் நிலமும்
ஆழோகுோறு மெறாகும்; அதில் ககாடித்திண் வதர்கள் விழும் - அந்தச் மெற்றில்
பைாடிைகள உகடய வலிய மதர்ைள் புகத யுண்ணும்

பநருப்பபழும் விழிபைாண்ட ஆண் சிங்ைமும் அதன் பபண்சிங்ைமும்

தங்குவதற்கு ஏற்ற குகைைள் பைாண்டது அம் ேகல; அந்த ேகலமபான்ற
யாகனைளின் மும்ேதமும் ேகழ மபாலப் பபாழிவதால் ேண்பணாடு ைலங்கித்
தகர மெறாகும்; அந்தச் மெற்றிமல மதர்ைள் புகதயுண்ணும். இப்பாடலின் பெய்தி
இது. ‘தழல் விழி ஆளியும் துகணயும் தாழ்வகர ேகழ விகழ’ என்ற நீண்ட பதாடர்
கிரிக்கு அகட. தாழ்தல்: தங்குதல். மும்ேதம்: ைன்ன ேதம். ைமபால ேதம். பீஜ ேதம்.

148. ஆடு வார் புரவியின் குரத்வத ஆர்ப்பன.

சூடுவார் இகழ்ந்த அத் கதாங்கல் மாவலகள்;
ஓடுவார் இழுக்குவது. ஊடல் ஊடு உைக்
கூடுவார் வன உவல ககாழித்த சாந்தவம.
சூடுவார் இகழ்ந்த அத் கதாங்கல் மாவலகள் - ோகல சூடிய ேைளிர்
(வாடிவிட்டன என்று) இைழ்ந்து எறிந்துவிட்ட ோகலைள்; ஆடுவார் புரவியின்
குரத்வத ஆர்ப்பன - ஆடுகின்ற பநடிய குதிகரைளின் குளம்புைகளப்
பிணிப்பனவாகும்; ஊடல் ஊடு உைக் கூடுவார் - புலவி இகடயிமல நிைழ. பின்
ஆடவருடன் கூடி ேகிழும் ேைளிர்; வனமுவல ககாழித்த சாந்தம் - அழகிய
தனங்ைளிலிருந்து வழித்து வீதியில் எறிந்த ெந்தனத் மதய்கவ; ஓடுவார் இழுக்குவது -
அத்பதருவில் ஓடுபவர்ைகள வழுக்கி விழச் பெய்வனவாம்.
 ேைளிர் தாம் அணிந்த ோகலைள் வாடினபவன வீசிபயறிய அகவ குதிகரைளின்
ைால்ைகளப் பிணிக்கும். அம்ேைளிர் வழித்து எறிந்த ெந்தனக் குழம்பு வீதியில்
ஓடுபவர்ைகள வழுக்கி விழச் பெய்யும். குரம்: குளம்பு ஆர்த்தல்: பிணித்தல்
(ைட்டுதல்). “மைாகத ேடவார்தம் பைாங்கை மிகெ திமிர்ந்த சீதக் ைளபச் பெழுஞ்
மெற்றால் வீதிவாய் ோனக்ைரி வழுக்கும்” என்ற நளபவண்பா ஒப்பு மநாக்ைத்தக்ைது (1:
13

56

149. இவைப்ப அருங் குரங்கைால். இவுளி. பாரிவனக்

கிவைப்பன; அவ் வழி. கிைர்ந்த தூளியின்
ஒளிப்பன மணி; அவவ ஒளிர. மீது வதன்
துளிப்பன. குமரர்தம் வதாளின் மாவலயவய.

இவுளி இவைப்ப அரும் குரங்கைால் - குதிகரைள் வீதியிமல ஓடும்பபாழுது

தேது குளம்புைளால்; பாரிவனக் கிவைப்பன - நிகலத்கதக் கிளறுகின்றன;
அவ்வழி கிைர்ந்த தூளியின் - அங்குக் கிளர்ந்து மேபலழுந்த புழுதியினாமல; மணி
ஒளிப்பன - (அக் குதிகரைளின் மீது ஏறிவரும் வீரர்ைள் அணிந்த) ேணிைள் ேகறவன
ஆயின; அவவ ஒளிர -அம் ேணிைள் ேறுபடியும் ஒளிவீசுோறு; மீது குமரர்தம் வதாளின்
மாவல வதன் துளிப்பன - அவற்றின் மேமல வீரர்ைள் மதாள்ைளில் அணிந்த
ோகலைள் மதன் துளிைகளச் பொரிந்தன.

குதிகரச் ெவாரி பெய்யும் வீரர்ைள் அணிந்த அணிைலன்ைளில் பதிந்த ேணிைள்

அக்குதிகரைளின் குளம்புைள் கிளறிய புழுதியில் ேகறய அகவ ஒளிரும்படி
ோகலைள் மதன்பபாழியும் என்பது ைருத்து.

150. விலக்க அருங் கரி மதம் வவங்வக நாறுவ;

குலக் ககாடி மதர் வாய் குமுதம் நாறுவ;
கலக் கவட கணிப்ப அருங் கதிர்கள் நாறுவ;
மலர்க் கடி நாறுவ. மகளிர் கூந்தவல.
விலக்க அருங்கரி மதம் - விலக்குவதற்கு அரிய யாகனைளின் ேத நீர்; வவங்வக
நாறுவ - மவங்கை ேலர்ைகளப் மபால ேணக்கிறது; குலக்ககாடி மாதர்வாய் குமுதம்
நாறுவ - உயர்குடியில் பிறந்த பைாடிகய ஒத்த ேைளிரின் வாய்ைள் குமுத ேலர்
மபால் விளங்குகின்றன; கலக்கவட களிப்ப அரும் கதிர்கள் நாறுவ - அம்ேைளிரின்
அணிைலன்ைளில் அளவிடற்கு அரிய ஒளிக் ைதிர்ைள் எங்கும் ஒளிர்கின்றன; மகளிர்
கூந்தல் மலர்க்கடி நாறுவ - அந்த ேைளிரின் கூந்தல் ேலர் ேணம் ைேழ்கிறது.
 யாகனைளின் ேத நீர் மவங்கை ேலர் ேணம் வீசுகிறது. உயர் குலப் பபண்ைளின்
வாய் குமுத ேலர்ைகளப் மபால் விளங்குகிறது. அவர்ைள் அணிந்துள்ள
அணிைலன்ைளின் ஒளி எங்கும் ஒளிர்கின்றன. அம்ேைளிரின் கூந்தல் ேலர் ேணம்
ைேழ்கிறது என்றார். மவங்கை ேலர்ந்திருக்கும் மபாது. புலி மபாலத் மதான்றும்.
அதகனப் புலி என்று ைருதி யாகன அம்ேரத்கதத் தாக்கும் அதனால் ேலர்ைள்
யாகனமீது சிந்த. அம்ேலர் ேணம் படிந்து - ேத நீகர அந்த ேணம் உகடயதாைச்
பெய்யும் என்பர்.

151. வகாவவ இந் நககராடு எண் குறிக்கலாத அத்

வதவர்தம் நகரிவயச் கசப்புகின்ைது என்?
யாவவயும் வழங்கு இடத்து இகலி. இந் நகர்
ஆவணம் கண்டபின். அைவக வதாற்ைவத!
வகாவவ இந் நககராடு எண் குறிக்கலாத - சிறந்த நைரங்ைளின் வரிகெயிமல
அமயாத்தி நைருடன் மெர்ந்து எண்ணப்படாத; அத் வதவர்தம் நகரிவயச் கசப்புகின்ைது
என்? -அந்தத் மதவர் நைரோன அேராவதிகய இந்த நைருக்கு இகணமயா. அல்லமவா
என்று எடுத்துச் பொல்வது எதற்கு?; யாவவயும் வழங்கு இடத்து இகலி - எல்லா
வளங்ைகளயும் தரும் விதத்திமல மவறுபட்டு விளங்குவமதாடு; இந்நகர் ஆவணம்
கண்டபின் - இந்த நைரத்துக் ைகடத் பதருகவப் பார்த்த பிறகு; அைவக வநாற்ைது -
பெல்வம் மிக்ைபதன்னும் அளைாபுரிமய மதால்வியுற்றது.

அமயாத்தி நைரின் ைகடத் பதருகவப் பார்த்து. அளைாபுரிமய மதாற்றது

என்னும் மபாது. சிறந்த நைரங்ைளின் வரிகெயிமல கூறப்படாததான அேராவதிகய
அமயாத்திக்கு ஒப்மபா? அல்லமவா? என்று வினாவுவது எதற்ைாை? மைாகவ: வரிகெ.
நிரல். அேராவதி குறிப்பிடப்படவில்கல என்பதால் “எண் குறிக்ைலா” என்றார்.

152. அதிர் கழல் ஒலிப்பன; அயில் இவமப்பன;

கதிர் மணி அணி கவயில் கால்வ; மான்மதம்
முதிர்வு உைக் கமழ்வன; முத்தம் மின்னுவ;
மதுகரம் இவசப்பன; - வமந்தர் ஈட்டவமா
அதிர்கழல் ஒலிப்பன - அந்நைரத்திமல அதிர்கின்ற வீரக் ைழல்ைளின் ஒலி
ஆர்ப்பரித்து ஒலிப்பனவாை; அயில் இவமப்பன - மவல் முதலிய பகடக்ைலங்ைள்
ஒளிர்வனவாை; கதிர்மணி அணி கவயில் கால்வ - ஒளிமிக்ை ேணிைளாலான
அணிைலன்ைள் எங்கும் ஒளிவீசுபகவயாை; மான்மதம் முதிர்வு உைக் கமழ்வன -
ைத்தூரி மிகுதியும் ைேழ்வதாை; முத்தம் மின்னுவ - அணிைலன்ைளில் அகேந்த
முத்துக்ைள் மின்னல் மபால ஒளிர்வன; மதுகரம் இவசப்பன - வண்டுைள் பண்
பாடுவனவாை; வமந்தர் ஈட்டவம - (இவ்வாறாை) ஆடவர் கூட்டம் விளங்கியது.
கேந்தர் ஈட்டம் ைழல் ஒலிக்ை. அயில் இகேக்ை. பவயில் ைால. ைேழ்வனவாை.
முத்தம்மின்ன. ேதுைரம் இகெக்ை இழுத்தன எனக் பைாண்டு கூட்டி முடிக்ை.
 ேதுைரம்: மதகனச் மெைரிக்கும் வண்டுைள்; முத்தம்: முத்து ோகல முதலிய
அணிைள்; ோன் ேதம்: ைத்தூரி ோனிடமிருந்து கிகடக்கும் ேணப்பபாருள்.

153. வவை ஒலி. வயிர் ஒலி. மகர வீவனயின்

கிவை ஒலி. முழவு ஒலி. கின்னரத்து ஒலி.
துவை ஒலி. பல் இயம் துவவக்கும் சும்வமயின்
விவை ஒலி.- கடல் ஒலி கமலிய. விம்முவம.
வவை ஒலி வயிர் ஒலி - (அந்த நைரபேங்கும்) ெங்குைளின் ஓகெ. பைாம்புைளின்
ஓகெ; மகர வீவணயின் கிவை ஒலி - ேைர யாழ் இனங்ைளின் ஓகெ; முழவு ஒலி
கின்னரத்து ஒலி - ேத்தள ஓகெ. கின்னர ஓகெ; துவை ஒலி - துகளக் ைருவிைளான
புல்லாங்குழல் முதலியகவைளின் ஓகெ; பல்இயம் துவவக்கும் - ேற்றும் பலவகை
வாத்தியங்ைள் முழக்கும்; சும்வமயின் விவைவு ஒலி - ஆரவாரத்தின் விகளவாை
உண்டாகும் ஓகெ; கடல் ஒலி கமலிய விம்மும் - (ஆகிய இவ்மவாகெைள் எல்லாம்)
ைடல் முழக்ைமும் பேலியும்படி ஒலிக்கும்.
அமயாத்தி நைரபேங்கும் ெங்கு முதலியகவைளின் ஒலி. ைடல் முழக்ைம்
கீழ்ப்பட மேமலாங்கி முழங்கும் என்கிறார். வகள: ெங்கு. வீகணயின் கிகள:
வீகணயின் இனம். கின்னரம்: ஒருவகை யாழ். துகள: துகளக் ைருவிைள்
(ஆகுபபயர்). சும்கே: மபபராலி. துகவக்கும்: முழக்கும்.

154. மன்னவர் தரு திவை அைக்கும் மண்டபம்.

அன்னம் கமன் நவடயவர் ஆடு மண்டபம்.
உன்ன அரும் அரு மவை ஓது மண்டபம்.
பன்ன அருங் கவல கதரி பட்டி மண்டபம்.

மன்னவர் தரு திவை அைக்கும் மண்டபம் - (ேன்னர் ேன்னனாகிய அமயாத்தி

மவந்தனுக்கு அடங்கிய) சிற்றரெர்ைள் பெலுத்தும் ைப்பத்கத எண்ணி அளவிடும்
ேண்டபங்ைளும்; அன்னம் கமன் நவடயவர் ஆடு மண்டபம் - அன்னம் மபான்ற
நகடகயயுகடய நடன ோதர்ைள் நடனம் ஆடும் ேண்டபங்ைளும்; உன்னரும்
அருமவை ஓதும் மண்டபம் - நிகனப்பதற்கும் அரியனவான சிறந்த மவதங்ைகள
வல்மலார் ஓதும் ேண்டபங்ைளும்; பன்னரும் கவலகதரிபட்டி மண்டபம் -
சிறப்பித்துப் மபசுவதற்கும் அரியனவான பல ைகலைகளயும் அறிஞர்ைள் ஆராயும்
பட்டி ேண்டபங்ைளும் (அமயாத்தி நைபரங்கும் இருந்தன).
 அரசியல் ைடகேைள். ைகலத் துகறப் பணிைள். ெேயத் பதாண்டு. அறிவு நலம்
வளர்க்கும் ஆய்வு ஆைப் பலவற்றுக்கும் அமயாத்தியில் பவவ்மவறு ேண்டபங்ைள்
இருந்தன என்பது ைவிஞர் பெய்தி. பட்டிேண்டபம் என்றாமல மைலிக்கூத்தாைவும்
பபாழுதுமபாக்ைாைவும் ைருதுகிமறாம். அது ெரியன்று. தணிகைப் புராணம்
பட்டிேண்டபத்தின் இயல்பிகனக் கூறுவது ைாண்ை: “ைரிெறு ைவிக்குக் ைவி.
ைேைனுக்குக் ைேைன். வாதிக்கு ஒரு வாதி - துரிெறு வாக்கி தனக்பைாரு வாக்கியாய்
அவர் பதான்று பதாட்டு அகேந்து - வரிகெயின் வந்த மவள்வியர் பபறாது
வரும்இைல் ைடந்த எஃகு உகடயார் - பரிசில் நூற் பயிற்சி இன்பு எனக் ைகல மதர்
பட்டி ேண்டபம் பல வயங்கும். (தணிகை. திருநைரம் 106

62

155. இரவியின் சுடர் மணி இவமக்கும். வதாரணம்;

கதருவினின் சிறியன. திவசகள்; வசண் விைங்கு
அருவியின் கபரியன. ஆவனத் தானங்கள்;
பரவவயின் கபரியன. புரவிப் பந்திவய.

வதாரணம் இரவியின் சுடர்மணி இவமக்கும் - அந்த நைரத்துத் மதாரணங்ைள்

சூரியன் மபான்ற சுடர்மிகு ேணிைளால் ஒளிரும்; திவசகள் கதருவினின் சிறியன -
பநடிய வீதிைகளவிடத் திகெைள் சிறியனவாம்; வசண்விைக்கு அருவியின் கபரியன
ஆவனத் தானங்கள் - ேகலயின் மிை உயர்ந்மத இருக்கும் அருவிகய விட
யாகனயின் ேதநீர் பபரியதாகும்; பரவவயின் கபரியன புரவிப் பந்தி -ைடல்ைகள
விடவும் பபரியது. அந்நைரத்தில் குதிகரைள் ைட்டும் இடம்.

திகெைள் பதருவினில் சிறியன என்றது உயர்வு நவிற்சியின் எல்கல தானம்:

ேதநீர்; பந்தி: குதிகர ைட்டும் லாயம்; மெண்: உயரம்;.

சுடர்மணி விவனத்கதாவக. 63
156. சூளிவக மவழ முகில் கதாடக்கும் வதாரண
மாளிவக மலர்வன. மகளிர் வாள் முகம்;
வாளிகள் அன்னவவ மலர்வ; மற்று அவவ.
ஆளிகள் அன்னவர் நிைத்தின் ஆழ்பவவ.

சூளிவக மவழ முகில் கதாடக்கும் - அந் நைரத்து ோளிகைைளின் உச்சி (மிை

உயர்ந்திருப்பதால்) மேைத்கதப் பிணிக்கும்; வதாரன மாளிவக மகளிர் வாண்முகம்
மலர்வன - மதாரணங்ைளால் அலங்ைரிக்ைப்பட்டு விளங்கும் ோளிகைைளிபலல்லாம்
ேைளிரின் ஒளிமிகு முைங்ைள் ேலர்ந்து பபாலிவனவாகும்; அன்னவவ வாளிகள்
மலர்வ - அம்முைங்ைளில் அம்புைள் விளங்குகின்றன (ைண்ைள்); மற்று அவவ ஆளிகள்
அன்னவர் நிைத்தில் ஆழ்ப - ேற்று. அவ்வம்புைள் சிங்ைத்கத ஒத்த ஆடவர்ைளின்
ோர்பில் ஆழ்வனவாம்.
 பதாடக்கும்: பிணிக்கும்; வாள்முைம்: ஒளி பபாருந்திய முைம்; வாளிைள்:
அம்புைள்; ைண்ைகள அம்பு என்றது உருவைம்; நிறம்: ோர்பு; அன்னகவ:
அம்முைங்ைள்; ஆளி: சிங்ைம்.

157. மன்னவர் கழகலாடு மாறு ககாள்வன.

கபான் அணித் வதர் ஒலி. புரவித் தார் ஒலி;
இன் நவகயவர் சிலம்பு ஏங்க. ஏங்குவ.
கன்னியர் குவட துவைக் கமல அன்னவம

மன்னவர் கழகலாடு - அரெர்ைளின் வீரக் ைழல்ைளின் ஒலியுடன்; மாறு ககாள்வன -

ோறு பைாண்டு ஒலிப்பகவ; கபான்னணி வதர் ஒலி - பபான்னால்
அலங்ைரிக்ைப்பட்ட மதர்ைளின் ஒலியும்; புரவித் தார் ஒலி - குதிகரப் பகடைளின்
ஒலியுமே ஆகும் ; இன் நவகயவர் சிலம்பு ஏங்க - இனிய சிரிப்பு உகடய
ேைளிரின் சிலம்புைள் ஒலிக்கும்படியாை; கன்னியர் குவடதுவை - நீராடும்
நீர்த்துகறயில் வாழும்; கமல அன்னவம ஏங்குவ - தாேகரயில் உள்ள அன்னங்ைமள
ஏங்கு வனவாம்.

பபான் அணி மதபராலியும். புரவித் தாபராலியும். ேன்னவர் ைழபலாடு

ோறுபைாண்டு ஒலிப்பன. ைன்னியர் சிலம்மபங்ை. அன்னங்ைள் ஏங்குகின்றன.
அம்ேைளிகரப் மபான்று நகட அகேந்திருக்கும் அம்ோதர்ைள் அணிந்துள்ள
சிலம்புைள் நேக்கில்கலமய என அன்னங்ைள் ஏங்கின என்கிறார். ேன்னவர்
ைழபலாலி. மதபராலி. புரவித் தாபராலி. சிலம்பபாலி ஆகிய ஒலிைள் மிக்ைது
அந்நைரம். தார்: பகட. பகட: குதிகர. குகடதுகற: விகனத்பதாகை. ஓரிடத்து
எழும் ஒலிைகளக் பைாண்டு அந்த இடத்தின் தன்கே அறியலாம்.

நைரத்தார் பபாழுதுமபாக்கு

158. ஊடவும். கூடவும். உயிரின் இன் இவச

பாடவும். விைலியர் பாடல் வகட்கவும்.
ஆடவும். அகன் புனல் ஆடி அம் மலர்
சூடவும். கபாழுது வபாம் - சிலர்க்கு. அத் கதால்நகர்.

அத்கதால்நகர் சிலர்க்கு - அந்தப் பழகே வாய்ந்த நைரத்திமல வாழும் சிலர்க்கு;

ஊடவும் கூடவும் - ைாதலர்ைமளாடு ஊடல் பைாள்ளும் ஊடல் தீர்ந்து கூடி
இன்புற்று ேகிழவும்; உயிரின் இன்னிவச பாடவும் - உயிரினும் சிறந்ததான இனிய
இகெ பாடி ேகிழவும்; விைலியர் பாடல் வகட்கவும் - இகெயில் வல்ல
விறலியர்ைகளப் பாடச்பெய்து. அதகனக் மைட்ைவும்; ஆடவும் - இகெக்மைற்ப
நடனம் ஆடவும்; அகன்புனல் ஆடி - இடேைன்ற நீர்நிகலைளிமல நீராடவும்;
அம்மலர் சூடவும் கபாழுதுவபாம் - அழகிய ேலர்ைகள அணிந்து ேகிழவும் ஆகிய
பெயல்ைளால் பபாழுது மபாகும்.
 ஊடுதல் - கூடி ேகிழ்தல் - பாடுதல் - பாடல் மைட்டல். சூடுதல் - புனலாடல் -
ேலர் சூடல் ஆகிய பெயல்ைளால் சிலருக்குப் பபாழுது மபாகும்; மபாம்: மபாகும்
என்பதன் பதாகுத்தல் விைாரம்.

159. முழங்கு திண் கட கரி கமாய்ம்பின் ஊரவும்.

எழும் குரத்து இவகைாடு இரதம் ஏைவும்.
பழங்கவணாடு இரந்தவர் பரிவு தீர்தர
வழங்கவும். கபாழுது வபாம் - சிலர்க்கு. அம்மாநகர்.

முழங்கு திண் கடகரி - பிளறி முழக்ைமிடும் வலிகேமிக்ை ேத யாகனைளின் மீது;

கமாய்ம்பின் உலாவும் -தேது மிகுந்த வலிகேயால் ஏறி ஊர்ந்து பென்றும்; எழும்
குரத்து இவுளிகயாடு இரதம் ஏைவும் - எழுகின்ற ஆரவாரமுகடய குதிகரைமளாடு
மதர்ைளில் ஏறி ஊர்ந்து பென்றும்; பழங்கவணாடு இரந்தவர் பரிவு தீர்தர - வறுகேத்
துன்பத்மதாடு வந்து இரந்தவரது துன்பம் நீங்கிட; வழங்கவும் கபாழுது வபாம்
சிலர்க்கு அம் மாநகர் - மவண்டிய பபான்னும் வாரி வழங்கியும் அந்தப் பபரு நைரில்
வாழும் சிலர்க்குப் பபாழுது மபாகும் யாகன மீதும். குதிகர மீதும். ஏறிச் ெவாரி
பெய்தும். மதர் ஓட்டியும் வருந்தி வந்தவருக்கு வாரி வழங்கியும் சிலருக்குப்
பபாழுதுமபாகும் என்று கூறியதால் ஆண்ைளுக்குப் பபாழுது மபாக்கும் பெயல்ைகளக்
கூறினார் எனலாம். குரத்தம்: ஆரவாரம். முழங்குதல்: முழக்ைமிடுதல். போய்ம்பு:
வலிகே. பழங்ைண்: வறுகேத் துன்பம். தீர்தர: தீர. யாகனமயற்றம் -
குதிகரமயமயற்றம் - மதர் ஏற்றம் மபான்றகவ அரெருக்குரியகவ. இளவரெர்ைளும்
அந்நைரத்துச் பெல்வ இகளஞர்ைளும் பபாழுதுமபாக்கிய பெயல்ைகளக் கூறினார்
மபாலும். 67.

160. கரிகயாடு கரி எதிர் கபாருத்தி. வகப் பவட

வரி சிவல முதலிய வழங்கி. வால் உவைப்
புரவியில் கபாரு இல் கசண்டு ஆடி. வபார்க் கவல
கதரிதலின். கபாழுது வபாம்- சிலர்க்கு. அச் வசண் நகர்.

கரிகயாடு கரி எதிர் கபாருத்தி - யாகனமயாடு யாகனகய எதிர்த்துப் மபார்

புரியவிட்டு; வகப்பவட வரி சிவல முதலிய வழங்கிய - கையில் உள்ள
பகடைளான ைட்டகேந்த வில் முதலியகவைகளப் பயின்றும்; வாள்
உவைப்புரவிய - நீண்ட பிடரி ேயிகர உகடய குதிகரைளின் மீது ஏறிக்பைாண்டுப்;
கபாரு இல் கசண்டு ஆடி - ஒப்பற்ற ‘பெண்டு’ என்ற பந்தாடியும்; வபார்கவல
கதரிதலின் -மபாருக்குரிய ைகலைகளத் பதரிந்து பயின்றும்; அச்வசண் நகர் - அந்தச்
சிறந்த நைரத்தில்; சிலர்க்குப் கபாழுதுவபாம் - ேற்றும் சில மபருக்குப் பபாழுது
மபாகும்.
 யாகனயுடன் யாகனகய மோதவிடும் வீர விகளயாட்டுைளிலும். வில் முதலிய
பகடப்பயிற்சி பெய்வதிலும். குதிகர மீமதறிப் பந்து விகளயாடுவதிலும்
மபாருக்குரிய ைகலைகளப் பயில்வதிலும் அந்நைரத்தில் சிலருக்குப் பபாழுது
மபாகும் என்றதால் இங்குக் குறிப்பிடப்படுபவர்ைள் மபார் வீரர்ைள் என
அறியலாம். பபாருத்தி: பபாருந்தச் பெய்து (பிற விகனப் பபயபரச்ெம்). உகள:
பிடரிேயிர். பெண்டு: குதிகரயில் ஏறியாடு பந்தாட்டம் (இதகன இக் ைாலத்தார்
‘மபாமலா’ என்பர். பதரிதல் - அரிதல். 68

161. நந்தன வனத்து அலர் ககாய்து. நவ்விவபால்

வந்து; இவையவகராடு வாவி ஆடி. வாய்ச்
கசந் துவர் அழிதரத் வதைல் மாந்தி. சூது
உந்தலின் கபாழுது வபாம்- சிலர்க்கு. அவ் ஒள் நகர்.

நந்தனவனத்து அலர்ககாய்து - நந்தனவனம் பென்று ேலர்ந்த ேலர்ைகளப்

பறித்தும்; நவ்வியவபால் வந்து - பபண்ோகனப் மபால வந்து; இவையவகராடு வாவி
ஆடி - தம்கே ஒத்த இள ேைளிருடன் பபாய்கையில் நீராடியும்; வாய்ச்கசந்துவர்
அழிதர - தேது வாயின் பவள நிறம் அழியுோறு; வதைல் மாந்தி - மதகனப் பருகியும்;
சூது உந்தலின - தாயோடும் முதலிய விகளயாட்டுைளகனத்தும் ஆடியும்;
அவ்கவாள் நகர் சிலருக்குப் கபாழுது வபாம் - அந்த ஒளிமிக்ை நைரிமல வாழும்
ேற்றும் சிலருக்குப் பபாழுதுமபாகும்.

நந்தவனத்திமல ேலர்ைள் பறித்தும் ோன் மபால நடந்து இளம் பபண்ைளுடன்

பபாய்கையில் நீராடியும் வாயின் பெந்நிறம் ோற. மதகனப் பருகியும் தாயோடியும்
சிலருக்குப் பபாழுது மபாகும் என்றதால் இங்குக் கூறப்படுபவர் இளேைளிர் என
அறிகிமறாம். சூது: தாயோடுதல். உந்தல்: ஆடுதல். பெந்துவர்: பவளச் பெம்கே.
66ஆம் பாடல் பதாடங்கி நான்கு பாடல்ைளில் நைர ோந்தரின் பலவகைப்
பபாழுதுமபாக்குக் கூறப்பட்டது.

பைாடிைளும் மதாரண வாயிலும்

கலித்துவை

162. நானா விதமா நளி மாதிர வீதி ஓடி.

மீன் நாறு வவவலப் புனல் கவண் முகில் உண்ணுமாவபால்.
ஆனாத மாடத்திவட ஆடு ககாடிகள் மீப் வபாய்.
வான் ஆறு நண்ணி. புனல் வற்றிட நக்கும் மன்வனா.
 ஆனாத மாடத்திவட ஆடு ககாடிகள் -அந்நைரின் குகறவில்லாத ோடங்ைளின் மீது
ஆடுகின்ற பைாடிைள்; நானாவிதமா நளி மாதிர வீதி ஓடி - நாலாவிதோைவும் பறந்து
பபரிய வான வீதியிமல ஓடி; மீன் நாறு வவவலப்புனல் - மீன் நாறும் ைடல் நீரிகன;
கவண் முகில் உண்ணுமா வபால - பவண்கே நிறமுகடய மேைங்ைள் பருகுவது
மபால; மீப் வபாய் - மேமல பென்று; வான் ஆறு நண்ணி - வானாறாகிய ஆைாய
ைங்கைகய அகடந்து; புனல்வற்றிட நக்கும் - அதன் தண்ணீர் வற்றும்படி நக்கும்.

அந்த நைரத்து ோடங்ைளின் மீது ஆடும் பைாடிைள் வானவிதியிமல மேமல பென்று

மேைங்ைள் ைடல் நீகரப் பருகுவது மபால ஆைாய ைங்கையின் நீர் வற்றும்படி நக்கும்
என்றார். நானா விதோ: நாலா விதங்ைளிலும். ஆனாத: குகறயாத. மீப் மபாய்:
மேமல பென்று. வானாறு: ஆைாய ைங்கை. ேன்மனா: அகெ. பைாடிைளின் சிறப்கப
உயர்த்திக் கூறியதால் உயர்வு நவிற்சி அணி.

163. வன் வதாரணங்கள் புணர் வாயிலும். வானின் உம்பர்

கசன்றுஓங்கி. ‘வமல்ஓர் இடம் இல்’ எனச் கசம்
கபான் இஞ்சி
குன்று ஓங்கு வதாவைார் குணம் கூட்டு இவசக் குப்வப
என்ன-
ஒன்வைாடு இரண்டும். உயர்ந்து ஓங்கின. ஓங்கல் நாண.
வன் வதாரணங்கள் புணர் வாயிலும் -வன்கேயான மதாரணங்ைள் பபாருந்திய
வாயில்ைளும்; கசம்கபான் இஞ்சி ஒன்வைாடிரண்டும் - பெம்பபான்னால் அகேந்த
ேதில்ைள் ஒன்மறாடிரண்டாகிய மூன்றும்; வானின் உம்பர் கசன்று ஓங்கி -வானத்தின்
மேமல பென்று உயர்ந்து; வமல் ஓர் இடம் இல் என - அதற்கு மேமல பெல்ல ஒரு
இடமும் இல்கல என்பதால்; குன்று ஓங்கு வதாவைார் - ேகல மபான்ற மதாள்ைகள
உகடய அந்நைரத்து ஆண்ைளின்; குணம் கூட்டு இவசக் குப்வப என்ன - சிறந்த
குணங்ைளுடன் கூடிய நட்புள்ளம் புைழ்த் பதாகுதி ஆகிய நல்ல பண்புைள்
உயர்ந்திருப்பது மபால; ஓங்கல் நாண உயர்ந்வதாங்கின - வாயில் ேதில்
ஆகியகவைளின் உயரத்கதக் ைண்டு ேகலயும் நாணுோறு உயர்ந்து விளங்கின.
‘இஞ்சி ஒன்மறாடிரண்டு’ என்பதற்கு அை நைர். இகட நைர். புறநைர் ேதில்ைள்
மூன்று என்பது ைருத்து. கூட்டு: நட்பு. இகெக்குப்கப: புைழ்த் பதாகுதி. ஓங்ைல்:
ேகல. இஞ்சி: ேதில். 70. 71. இரண்டு பாடல்ைளாலும் பைாடிைளும். மதாரண
வாயிலும் சிறப்பித்துக் கூறப்பட்டன.

164. காடும். புனமும். கடல் அன்ன கிடக்கும். மாதர்

ஆடும் குைனும். அருவிச் சுவனக் குன்றும். உம்பர்
வீடும். விரவும் மணப் பந்தரும். வீவண வண்டும்
பாடும் கபாழிலும். மலர்ப் பல்லவப் பள்ளி மன்வனா!
 காடும் புனமும் கடலன்ன கிடங்கும் - அந்நைகரச் சூழ்ந்த ைாடுைளிலும்
பைால்கலைளிலும் ைடல் மபான்ற அைழியின் ஓரங்ைளிலும்; மாதர் ஆடும் குைனும் -
பபண்ைள் நீர் விகளயாடும் தடாைங்ைளிலும்; அருவிச் சுவனக் குன்றும் -
அருவிைகளயும். சுகனைகளயும் உகடய ேகலைளிலும்; உம்பர் வீடும் - மேல்
வீடுைளிலும்; விரவும் மணப்பந்தரும் - பற்பல இடங்ைளிலும் விரவியுள்ள முத்துப்
பந்தர்ைளிலும்; வீவண வண்டும் பாடும் கபாழிலும் - வீகண மபால வண்டுைள்
ரீங்ைாரம் பெய்யும் மொகலைளிலும்; மலர்ப்பல்லவப் பள்ளி மன்னும் - (ஆகிய
இடங்ைளிபலல்லாம்) ேலர்ைளாலும் தளிர்ைளாலும் அகேந்துள்ள படுக்கைைள்
நிகலத்திருக்கும்.

அந்நைரத்தில் வாழ்பவர்ைளின் பெல்வச் பெருக்கையும் ைவகல

இல்லாகேகயயும். ைளிப்பின் மிகுதிகயயும் ைாட்டி நிற்கும் பாட்டு இது. வீறு
மைாள் அணியாகும். ோதர்: அழகு - பண்பாகு பபயர் (பபண்ைகள உணர்த்தி
நின்றது). பல்லவம்: இளந்தளிர். உம்பர்வீடு: மேன்ோடி. ேன்மனா: அகெ.

165. கதள் வார் மவழயும். திவர ஆழியும் உட்க. நாளும்.

வள் வார் முரசம் அதிர் மா நகர் வாழும் மாக்கள்-
கள்வார் இலாவமப் கபாருள் காவலும் இல்வல; யாதும்
ககாள்வார் இலாவமக் ககாடுப்பார்களும் இல்வல மாவதா.

கதள்வார் மவழயும் திவர ஆழியும் உட்க - பதளிந்த நீகரத் தரும் மேைங்ைளும்

அகலைகள உகடய ைடலும் அஞ்சும்படி; நாளும் வள்வார் முரசம் அதிர் மாநகர் -
நாள்மதாறும் மதால் வாரினால் ைட்டிய மபரிகைைள் எப்மபாதும் ஒலித்துக்
பைாண்டிருக்கும் அந்நைரில்; வாழும் மாக்கள் - வாழ்கின்ற ஐயறிமவ உகடய
ோக்ைளிகடமய கூட; கள்வார் இலாவமப் கபாருள் காவலும் இல்வல - ைளவு
பெய்பவர் இல்லாகேயால் பபாருள்ைகளக் ைாவல் ைாப்பவரும் இல்கல; யாதும்
ககாள்வார் இலாவம ககாடுப்பார்களும் இல்வல - எகதயும் யாசிப்பவர்
இல்கலயாதலால் பைாகடயாளிைளும் அந்த நைரத்தில் இல்கல.
வறுகேப் பிணியும். அதன் ைாரணோைச் பெய்யும் ைளவு முதலிய வஞ்ெைச்
பெயல்ைளும் அமயாத்தி நைரில் இல்கல என்பது ைருத்து. ோக்ைள் என்பது அறிவில்
தாழ்ந்தவர்ைகளக் குறிக்கும் “ோவும் ோக்ைளும்” ஐயறிவினமவ” என்பது
பதால்ைப்பியம் அறிவுக் குகற உள்ளவர்ைளிகட ைளவு பெய்யும் கீழ்கே இல்கல
என்பது ைருத்து. பதள்வார் ேகழ என்பதற்கு பதளிவுகடய மேைம் என்றும் பபாருள்
கூறலாம். ஆயினும் பதளிந்த நீகரத் தரும் மேைம் என்பமத சிறப்பு. ோமதா: அகெ.

166. கல்லாது நிற்பார் பிைர் இன்வமயின். கல்வி முற்ை

வல்லாரும் இல்வல; அவவ வல்லர் அல்லாரும் இவல;
எல்லாரும் எல்லாப் கபருஞ் கசல்வமும் எய்தலாவல.
இல்லாரும் இல்வல; உவடயார்களும் இல்வல மாவதா.
 கல்லாது நிற்பார் பிரர் இன்வமயின் - நல்ல ைகல நூல்ைகளப் படிக்ைாது
நிற்பவர்ைளாகிய வீணர்ைள் இல்லாகேயாமல; கல்வி முற்ை வல்லாரும் இல்வல -
ைல்வியில் முற்றும் வல்லவர் என்று அங்கு எவரும் இல்கல; அவவ வல்லர்
அல்லாரும் இல்வல - அக் ைல்வித் துகறைளில் வல்லவரும். அஃது இல்லாதவரும்
இல்கல; எல்வலாரும் எல்லாப் கபருஞ்கசல்வமும் எய்தலாவல - அந்நைரில்
வாழ்பவர்ைள் எல்மலாரும் ைல்வி. பபாருள் ஆகிய எல்லாச் பெல்வமும்
அகடந்திருப்பதாமல; இல்லரும் இல்வல உவடயார்களும் இல்வல - அந்த நைரத்திமல
இல்லாதவரும் இல்கல. உகடயவர்ைளும் இல்கல.

இப்பாடல் அந்நைரத்தவரின் அறிவுப் பபருக்ைத்கதயும். பெல்வச் சிறப்பிகனயும்

பதரிவிக்கிறது. ைல்லாத வீணகரப் ‘பிறர்’ என்றார். அங்குக் ைற்றவர் -ைல்லாதவர்
என்ற மவறுபாட்கடமயா. பெல்வர். வறியவர் என்ற மவறுபாட்கடமயா ைாண
இயலாது என்பது ைருத்து.74

167. ஏகம் முதல் கல்வி முவைத்து எழுந்து. எண் இல் வகள்வி

ஆகும் முதல் திண் பவண வபாக்கு. அருந் தவத்தின்
சாகம் தவழத்து. அன்பு அரும்பு. தருமம் மலர்ந்து.
வபாகங் கனி ஒன்று பழுத்தது வபாலும் அன்வை.
ஏகம் முதல் கல்வி முவைத்து எழுந்து - ைல்வி என்னும் ஒரு வித்து ஒப்பற்றதாை
முகளத்து மேபலழுந்து; எண்ணில் வகள்வி ஆகும் - எண்ணற்ற பல்நூல்
மைள்வியாகிய; முதல் திண்பவண வபாக்கி -முதன்கேயும். வலிகேயும் வாய்ந்த
கிகளைகள எங்கும் பரவச் பெய்து; அரும் தவத்தின் சாகம் தவழத்து - அரிய தவோகிய
இகலைள் தகழத்து; அன்பு அரும்பி - எல்லா உயிர்ைளிடமும் பெலுத்தும்
அன்பாகிய அரும்பு அரும்பி; தருமம் மலர்ந்து - அறச் பெயல்ைளாகிய ேலர்ைள்
ேலர்ந்து; வபாகம் கவி ஒன்று - இன்ப அநுபவம் என்னும் பழத்கத; பழுத்தது
வபாலும் - பழுத்த பழ ேரத்கதப் மபான்று (அந்த அமயாத்தி ோநைர்) பபாலிந்து
விளங்கியது.

அமயாத்தியின் சிறப்கபக் கூறும் இப்பாடல் முற்றுருவைம். ைல்வியால்

அடக்ைம்; அடக்ைத்தால் நல்வாழ்வு- நல்வாழ்வால் பபாருள் - அற வழிமய பபற்ற
பபாருளால் அறம். அவ்வறத்தால் இன்ப அநுபவம் கிகடக்கும் என்பதகன
நயம்படக் கூறும் பாட்டு இது எனலாம்.
 அரசியற் படலம்
அந்தக் மைாெல நாட்டின் ேன்னனான தயரதச் ெக்ைரவர்த்தியினது
ஆட்சிச் சிறப்கபக் கூறும் பகுதி இது. தயரதனின் பபருகே- குகடச்சிறப்பு -
அரசு பெய்யும் திறம் ஆகியகவைகள இந்தப் படலத்தில் ைாணலாம். முதல் ஆறு
பாடல்ைளால் தயரத மவந்தனது தனிப்பபருஞ்சிறப்கபக் கூறுகிறார்.
168. அம் மாண்நகருக்கு அரசன் அரசர்க்கு அரசன்;
கசம் மாண் தனிக் வகால் உலகு ஏழினும் கசல்ல நின்ைான்;
இம் மாண் கவதக்கு ஓர் இவை ஆய இராமன் என்னும்
கமாய்ம் மாண் கழவலான்-தரு நல் அை மூர்த்தி அன்னாங்

அம்மாண் நகருக்கு அரசன் - அத்தகைய ோண்பு மிகுந்த நைரத்துக்கு அரெனாய்

இருப்பவன்; அரசர்க்கு அரசன் - ேன்னர்ைளுக் பைல்லாம் ேன்னனான ெக்ைரவர்த்தி;
மாண் தனிக் வகால் - ோட்சிகே மிக்ை தனது ஒப்பில்லாத பெங்மைாலாகிய
ஆட்சிமுகற; உலகு ஏழினும் கசல்ல நின்ைான் - ஏழு உலைங்ைளிலும் பெல்லுோறு
ஆட்சி பெய்து நிகலத்தவனாவான். மேலும் அவன்; இம்மாண் கவதக்கு ஓர்
இவையாய - இந்தப் பபருகேபபாருந்திய இராோயணம் என்னும் ைகதக்குத்
தகலவனான; இராமன் என்னும் கமாய்மாண் கழவலான்தரு - இராேன் என்ற
பபயகர உகடய வன்கேயும் பபருகேயும் உள்ள வீரக்ைழல் அணிந்தநம்பிகயப்
பபற்ற; அன்னான் நல்லை மூர்த்தி - நல்லறத்தின் வடிவமுோவான்.

‘அம்ோண்நைர்’ என்பதிலுள்ள அைரச்சுட்டு. நைரப்படலத்தில் கூறிய பபருகேகய

எல்லாம் குறித்து நின்றது. ‘தனி’: தயரதனது ஒப்பற்ற ஆட்சிகய உணர்த்தும் ‘மைால்’:
நல்லாட்சிகயக் குறிக்கும் ஒரு ேரபுச் பொல். இவ் மவந்தனது ஆகண
எவ்வுலகினிலும் பெல்லும் என்பதகன ‘உலமைழினும் பெல்ல’ என்றார். இகற:
தகலவன். பேய்: வலிகே. ராேன்: அழைன் என்ற பபாருள் உகடயச் பொல்லாகும்.
மூர்த்தி: உருவம் (வடிவம்). நல்லறமே திரண்டு ஓர் வடிவானவன் என்பது பபாருள்

169. ஆதிம் மதியும். அருளும். அைனும். அவமவும்.

ஏதில் மிடல் வீரமும். ஈவகயும். எண் இல் யாவும்
நீதிந் நிவலயும். இவவ வநமியிவனார்க்கு நின்ை
பாதி; முழுதும் இவற்வக பணி வகட்ப மன்வனா.

ஆதி மதியும் அருளும் - முதன்கேயாகிய பேய்யறிவும். அருளும்; அைனும்

அவமவும் - தனக்குக் கூறிய அறபநறி தவறாகேயும் ொந்த குணமும்; ஏதில் மிடல்
வீரமும் - குற்றேற்ற வலிகே பபாருந்திய வீரமும்; ஈவகயும் நீதி நிவலயும் -
பைாகடயும். நீதியின்ைண் நிற்றலும்; எண்ணில் யாவும் இவவ - மபான்ற
நற்பண்புைளாகிய இகவ; வநமியிவனார்க்குப் பாதிநின்ை - ேற்ற அரெர்ைளுக்குப்
பாதிமய நின்றன; முழுதும் இவற்வக பணிவகட்ப - அக்குணங்ைள் முழுவதும் இந்தத்
தெரத ேன்னனுக்மை ஏவல் மைட்டு நிற்பனவாகும்.
 ேன் ஓ: அகெச் பொற்ைள். மைட்ப: எதிர்ைால விகன. அகேவு: நிகறவுோம்.
‘மநமியிமனார்க்கு அகவ நின்று’ எனவும் இவற்கு பணி மைட்ப எனவும் கூறியதன்
நயம் ைருதத்தக்ைது. பதாடர்பில்லாதவரிடமும் பெல்லும் அருள்உகடயான்
ஆதலின் பதாடர்புகடயவரிடம் அன்பும் உகடயான் என்பது தாமன புலனாகும்.
‘எண்ணில்’ என்றதற்கு மயாசித்துப் பார்த்தால் என்பதும் பபாருளாம். “நட்பும்.
தகயயும். பைாகடயும் பிறவிக்குணம்” என்றபடி பிறப்பில் அகேந்த இயல்பான
அறிகவமய ‘ஆதிேதி’ என்றார். “ஆதிம்ேதி” நீதிந்நிகல என ஓகெ நயம் ைருதி
மிக்ைது. விரித்தல் விைாரம்.

170. கமாய் ஆர்கலி சூழ் முது பாரில். முகந்து தானக்

வக ஆர் புனலால் நவனயாதன வகயும் இல்வல;
கமய் ஆய வவதத் துவை வவந்தருக்கு ஏய்ந்த. யாரும்
கசய்யாத. யாகம் இவன் கசய்து மைந்த மாவதா.

கமாய் ஆர்கலி சூழ் முது பாரில் - நிகறந்த ைடலால் சூழ்ப் பட்டதும் பழகே
வாய்ந்ததுோன இந்த உலைத்தில்; முகந்து தானக் வக ஆர்புனலால் - வாரிமுைந்து.
தானம் பெய்கின்ற கையில் நிகறந்த நீரினால்; நவனயாதன வகயும் இல்வல -
நகனக்ைப் பபறாத கைைளும் இல்கல; கமய்யாய வவதத்துவை வவந்தருக்கு -
நிகலபபற்ற மவத பநறியில் நிற்கும் அரெர்ைளுக்கு; ஏய்ந்த யாரும் கசய்யாத யாகம் -
பபாருந்தியனவான மவறு எவரும் பெய்ய இயலாது நின்ற யாைங்ைள்; இவன்
கசய்து மைந்த - இந்த. தெரத ேன்னனால் பெய்யப்பட்டு ேறக்ைப் பபற்றகவயாகும்.

ேமதா: அகெ. போய்: வலிகே இங்கு நிகற உணர்த்தி நின்றது. ஆர்ைலி: ைடல்
(நிகறந்த ஓகெ உகடயது) என்பது பபாருளாம். ‘முதுபார்’ என்றது. உலகின்
பதான்கேகய நிகனந்பதன்ை. மவந்தர்க்கு ஏய்ந்த யாைங்ைள். இராெ சூயம் -
அசுவமேதம் முதலியனவாகும். மவறு எவராலும் பெய்ய இயலாது நின்ற யாைங்ைள்
எல்லாம். தெரத ேன்னன் எப்மபாமதா பெய்து ேறந்து விட்டகவ.

விட்டகவயாம்: தானக்கை: தானம் தரும் கை. தானம் வழங்குவதற்கு முன்.

நீர் வார்த்தல் ேரபு. தயரதன் வார்த்த நீரால் நகனயாத கைைமள இல்கல என்கிறார்
ைவி. இது. பிறிதினவிற்சி யணியாம்.

171. தாய் ஒக்கும் அன்பின்; தவம் ஒக்கும் நலம் பயப்பின்;

வசய் ஒக்கும். முன் நின்று ஒரு கசல் கதி உய்க்கும் நீரால்;
வநாய் ஒக்கும் என்னின் மருந்து ஒக்கும்; நுணங்கு வகள்வி
ஆயப் புகுங்கால். அறிவு ஒக்கும்;- எவர்க்கும் அன்னான்.
 அன்னான் - ேன்னர் ேன்னனான அத்தயரதன்; எவர்க்கும் - தனது ஆட்சிக்
ைடங்கியகுடிேக்ைள் எவர்க்கும்; அன்பின்தாய் ஒக்கும் -அன்பு பெலுத்துவதில் பபற்ற
தாகய ஒப்பவனாவான்; நலம் பயப்பின் தவம் ஒக்கும் - நன்கே பெய்வதில்
தவத்கதப் மபான்றவனாவான்; முன்நின்று ஒரு கசல்கதி உய்க்கும் நீரான் -
தாய்தந்கதயரின் ைகடசிக் ைாலத்தில் முன்மன நின்று. இறுதிச்ெடங்குைகளச்
பெய்து அவர்ைகள நற்ைதியில் மெரச் பெய்யும் தன்கேயினால்; வசய் ஒக்கும் -
அவர்ைள் பபற்ற ேைகன ஒத்திருப்பான்; வநாய் ஒக்கும்என்னின் -
குடிேக்ைளுக்கு மநாய்வருோயின்; மருந்து ஒக்கும் - அகதப் மபாக்கி. குணப்படுத்தும்
ேருந்து மபான்றவனுோவான்; நுணங்கு வகள்வி ஆயப்புகுந்தால் - நுணுக்ைோன
ைல்வித்துகறைகள ஆராயப்புகும் மபாது; அறிவு ஒக்கும் - நுட்போன பபாருகளக்
ைாணும் அறிவிகனயும் ஒத்திருப்பான்.

தாயன்பு சிறந்தது. “தாயினும் ொலப்பரிந்து” என. இகறயன்புக்மை தாயன்கப

உவகேயாை கூறினர் மேமலார். தனது குடிேக்ைளிடம் தாய் மபால் அன்புகடயவன்.
நன்கே புரிவதில் தவம் மபான்றவன்; நற்ைதியகடயச் பெய்வதில் மெய்
மபான்றவன்; மநாயுறும் ைாகல. அகதப் மபாக்கும் ேருந்து மபான்றவன்;
ஆராய்ச்சிக்கு உதவும் அறிவு மபான்றவன் என்பறல்லாம் தயரதனுகடய
பண்கபச் சிறப்பித்துக் கூறுகிறார். குருகுோரனான சிரவணனுகடய
பபற்மறார்ைளுக்கு இறுதிச் ெடங்குைகளச் பெய்து -அவர்ைகளச் பெல்ைதி உய்த்த
பெயல் இவனது. “மெபயாக்கும்” என்பது சிறப்பாைப் பபாருந்துவபதான்றுதாமன!
‘அறிவு’ குணவாகு பபயராய் அறிவுகடயாகன உணர்த்தி நின்றது.

172. ஈந்வத கடந்தான். இரப்வபார் கடல்; எண் இல் நுண் நூல்

ஆய்ந்வத கடந்தான். அறிவு என்னும் அைக்கர்; வாைால்
காய்ந்வத கடந்தான். பவக வவவல; கருத்து முற்ைத்
வதய்ந்வத கடந்தான். திருவின் கதாடர் வபாக கபௌவம்.
இரப்வபார்கடல் ஈந்வத கடந்தான் - அவ்வரென். தன்னிடம் யாசிப்பவர்ைள்
என்னும் ைடகல ‘ஈதல்’ என்றும் பதப்பம்பைாண்டு ைடந்தான்; அறிவு என்னும்
அைக்கர் எண்ணில் நுண்நூல் ஆய்ந்வத கடந்தான் - அறிவு என்ற ைடகல. எண்ணற்ற
நுண்ணிய நூலாராய்ச்சி என்ற படகு பைாண்டு தாண்டினான்; பவகவவவல வாைால்
காய்ந்வத கடந்தான் - பகைவர்ைள் என்ற ைடகல. வாள் முதலிய பகடத்துகண
பைாண்டு. மைாபம்ைாட்டி நீந்தினான்; திருவின்கதாடர் வபாககபௌவம் - பெல்வ
வளத்தாமல பதாடர்ந்து வரும் இன்பம் என்னும் ைடகல; கருத்து முற்ைத் வதாய்ந்வத
கடந்தான் - ேனம் நிகறவு பபறும்படி துய்த்மத ைடந்தான்.

தயரதன். தன்கன நாடிவரும் யாெைர்ைகள முனியாது. பைாடுத்து அனுப்பும்

இயல்புகடயவன். உயர்ந்த நூல்ைகளக் ைற்றுத் பதளிந்த அறிவுகடயவன்.
எத்துகணப் பகைவர் திரண்டு வரினும் வாள் பைாண்டு. மைாபம்ைாட்டி.
பவல்லும் வீறுகடயவன். உலை இன்பங்ைகள - ேனம் நிகறவுறுோறு. துய்த்து
வாழ்ந்தவன் என்பது ைருத்து. அளக்ைர். மவகல. பபௌவம் என்பன. ைடல்
என்னும் பபாருள் பைாண்ட ஒரு பபாருட் பன்போழி. பகை: ொதி
பயாருகேப்பபயர். பகையரகெ உணர்த்தும். இரப்மபார்ைடல். அறிபவன்னும்
அளக்ைர். பகைமவகல. மபாை பபௌவம் என்பன உருவைங்ைள். மபாை பபௌவம்
இன்பக் ைடல் என்று பபாருள் பைாண்ட வடபோழித் பதாடர்.
 173 கவள்ைமும். பைவவயும். விலங்கும். வவவசயர்
உள்ைமும். ஒரு வழி ஓட நின்ைவன்;
தள்ை அருப் கபரும் புகழ்த் தயரதப் கபயர்
வள்ைல்; வை உவை அயில் மன்னர் மன்னவன.

வள்உவை அயில் - மதாலால் ஆன உகறகய உகடய மவகலத் தாங்கிய; மன்னர்

மன்னன் - அரெர்ைளுக் பைல்லாம் அரெனாகிய; தள்ை அரும் கபரும்புகழ் - நீக்ை
முடியாத பபரும்புைழ் பகடத்த; தயரதப்கபயர் வள்ைல் - தயரதன் என்னும்
பபயருகடய வள்ளல் ஆட்சியில்; கவள்ைமும். பைவவயும் விலங்கும் வவவசயர்
உள்ைமும் - பவள்ளப் பபருக்கும். பறகவைளும். விலங்குைளும். விகலோதர்
உள்ளமும்; ஒருவழி ஓட நின்ைவன் - ஒமரவழியில் தம் எல்கல ைடவாது பென்றன.
இவ்வாறு பெய்து புைழில் நிகலத்து நின்றான்.
பெங்மைாலாட்சியால். அறம் தவறாது ஆண்டு வருபவன் தயரதச் ெக்ைரவர்த்தி
என்பது ைருத்து. பவள்ளம் ஒரு வழி ஓடுதலாவது ேகழ மிகுதியாைவும் பபய்யாது.
குகறவாைவும் பபய்யாது அளமவாடு பபய்வதால் பவள்ளமும் ைகரைடவாது
பெல்லுதலாம்; பறகவைளும் விலங்குைளும் பகைகேயின்றித்தேக்குரிய வாழ்விமல
நின்றன. பலகர நாடிச் பெல்லும் விகலோதர் ேனமும் ஒருவகனமய அகடந்து
விரும்பி இருக்கும். தயரதனது அறம் ைடவாத ஆட்சியினால் இந்த அதிெயம்
நிைழ்ந்தது என்கிறார். உலகுகடயான்
174. வநமி மால் வவர மதில் ஆக. நீள் புைப்
பாம மா கடல் கிடங்கு ஆக. பல் பணி
வாம மாளிவக மவல ஆக. மன்னற்குப்
பூமியும் அவயாத்தி மா நகரம் வபாலுவம.

வநமி மால்வவர மதில் ஆக - ெக்ைரவாளம் என்னும் பபயருகடய உலகைச்

சூழ்ந்திருக்கும் பபருேகலமய ேதிலாைவும்; நீள்புைப் பாம மாபுைக்கடல் கிடங்காத -
நீண்ட. பரப்புகடய பபரும்புறக்ைடல் என்னும் பபயருகடய ைடமல அைழியாைவும்;
மவலபல் மணிவாமம் மாளிவக ஆக - ேகலைள் யாவும். பலவகை ேணிைள்
நிகறந்த அழாைான ோளிகைைள் ஆைவும் இருந்தது; பூமியும் அவயாத்தி மா நகரம்
வபாலும் - நிலம் முழுவதுமே அப்மபரரெனது தகலநைரோகிய அமயாத்தி
மபான்றிருக்கிறது.

உலைம் முழுவதும் அவ்மவந்தனது பெங்மைால் பெல்லும் என்பது ைருத்து.

‘ெக்ைரவாளகிரி’ என்பது உலகைச் சூழ்ந்திருக்கும் பபருேகல. அப்பபருேகலகயச்
சூழ்ந்திருக்கும் பபருங்ைடல். பபரும்புறக்ைடல் என்னும் பபயருகடயது என்பது
புராண நூல் ைருத்து. ோல்: ேயக்ைம். ோல்வகர: பார்ப்பவகர வியப்பால் ேயங்ைச்
பெய்யும் ேகலயாகும். பாேம்: பரப்பு. வாேம்: அழகு. ஏ: அகெ. அமயாத்தி
என்பது ஒருவராலும் பவல்ல இயலாதது என்னும் பபாருள் உகடய
வடபோழிப் பபயர்.
 175. யாவரும் வன்வம வநர் எறிந்து தீட்டலால்
வம வரும் வக அவட வவலும் வதயுமால்;
வகாவுவட கநடு மணி மகுட வகாடியால்
வசவடி அவடந்த கபான் கழலும் வதயுமால்

யாவரும் வன்வம வநர் எறிந்து - எதிர்த்து வரும் எவருகடய வலிகேக்கும்

ஈடுபைாடுத்து மநருக்கு மநர் நின்று பவல்லும் மபாகர; தீட்டலால் - அடிக்ைடி
பெய்வதால் ஓரமும். முகனயும் ேழுங்கி அவற்கற அடிக்ைடி நீட்டுவதாமல;
வமவரும் வகயவட வவலும் வதயும் - விரும்புகின்ற கைவிடாப்பகடைளான மவலும்
வாளும் மதயும்; வகா உவட கநடு மணி மகுட வகாடியால் - தன்கன வணங்கும்
அரெர்ைளது நீண்டேணி ேகுடவரிகெயால்; வசவடி அவடந்தகபான் கழலும் வதயும் -
தயரது ேன்னனது ைால்ைளில் பபாருந்தியுள்ள பபான்னால் ஆகிய வீரக்ைழல்ைளும்
மதயும்.

தயரத ேன்னனது மபாரற்றலும். ேன்னர் பலரும் பணிந்து வணங்கும்

பபருகேயும் கூறப்பட்டது. கையகட - கைவிடாப்பகட. அடிக்ைடி மபார்
பெய்வதால். ேழுங்குகிறது. மீண்டும் கூர்கே ஆக்ைத் தீட்டுவதால் மதய்கிறது என்பது
ைருத்து. சிற்றரெர்ைள் பலரும் மெவடி பதாழுதலால். அவர்ைளது ேணிமுடிைள்
உராய்ந்து பபாற் ைழல்மதய்கிறது என்கிறார். இனிப் பகைவரின்கேயால் துருமவறி.
ைகற பிடிப்பதால் - அடிக்ைடி தீட்டுதலால் மதயும் எனவும் கூறுவர். ேகுட மைாடி:
ேகுட வரிகெ மவலும் என்பது உபலட்ெணத்தால் பிற ைருவிைகளயும் குறிக்கும்.
மெவடி: சிவந்த பாதங்ைள். மவலும். ைழலும் உம்கேைள் எண்ணுப்பபாருள்
உகடயகவ.

176. மண்ணிவட உயிர்கதாறும் வைர்ந்து. வதய்வு இன்றி.

தண் நிழல் பரப்பவும். இருவைத் தள்ைவும்.
அண்ணல்தன் குவட மதி அவமயும்; ஆதலான்.
விண்ணிவட மதியிவன. ‘மிவக இது’ என்பவவ.

வைர்ந்து வதய்வு இன்றி - நாளுக்கு நாள் வளர்ந்து. மதய்தலில்லாேல்; மண்

இவட உயிர்கதாறும் - உலகிகட வாழும் உயிர்ைள் மதாறும்; தண் நிழல் பரப்பவும் -
குளிர்ந்த நிழகல எங்கும் பரப்பவும்; இருவைத்தள்ைவும் - இருமள இல்லாேல்
நீக்ைவும்; அண்ணல் தன் குவடமதி - பபருகேமிக்ை தயரதனது பவண்பைாற்றக்
குகடயாகிய ேதிமய; அவமயும் ஆதலால் - மபாதும் (பபாருந்தும்) ஆதலாமல; விண்
இவடமதியிவன - வானில் உள்ள வளர்தலும் மதய்தலுமுகடய ெந்திரகன;
இதுமிவக என்ப - இந்த ேதி மைாெல நாட்டினுக்கு மவண்டாத ஒன்று என்பர்.

என்ப: என்று கூறுவர் மேமலார். தெரத ேன்னனது ஆட்சிச் சிறப்பால்

உயிரினங்ைள் அைத்துன்பமும். புறத்துன்பமும் தீரும் என்பது அைவிருள். புறவிருள்
இரண்டும் நீங்கும் என்பது ைருத்து.
 விண்ேதி விண்ணில் நின்று. மதய்தலும் வளர்தலும் உகடயதாை உலகின் புற
விருள்மபாக்கி. தண் ஒளி பரப்பும் தகைகே உகடயது. இகட ேதிமயா. மதய்தலும்
வளர்தலுமின்றி. ேண்ணிகடயும். விண்ணிகடயும் வாழும் உயிர்ைள்
எல்லாவற்றினுடய அை. புற இருள்ைகள நீக்கி. தண்ணிழகலப்பரப்புகின்றது
என்கிறார். ோேன்னனின் பவண்பைாற்றக்குகடச்சிறப்பு கூறியதாயிற்று.

177. வயிர வான் பூண் அணி மடங்கல் கமாய்ம்பினான்.

உயிர் எலாம் தன் உயிர் ஒக்க ஓம்பலால்.
கசயிர் இலா உலகினில். கசன்று. நின்று. வாழ்
உயிர் எலாம் உவைவது ஓர் உடம்பு ஆயினான்.

வயிர வான் பூண் அணி - வயிரம் இகழத்துச் பெய்யப்பட்ட அழகிய

அணிைலன்ைகள அணிந்துள்ள; மடங்கல் வபால் கமாய்ம்பினான் - சிங்ைம்
மபான்று வலிகே உள்ள தயரத ேன்னன்; உயிர் எலாம் தன் உயிர் ஒக்க ஓம்பலால் -
ேன்னுயிர் அகனத்கதயும் தன்னுயிர் மபாலக் ைருதிக் ைாத்துவருவதால்; கசயிர் இலா
உலகினில் - குற்றமில்லாத இப்மபருலைத்திமல; கசன்று. நின்று வாழ்உயிகரலாம் -
இயங்கியற்பபாருள். நிகலயிற் பபாருள்ைளாை இருந்து வாழும் உயிபரல்லாம்;
உவைவது ஓர் உடம்பு ஆயினன் - தங்கி வாழ்வதற்குத்தக்ை பபருகேமிக்ை
உடம்பாைவும் ஆனான்.

தயரதன் அன்பாலும் அருளாலும் உயிர்ைள் அகனத்தின் விருப்பம்

நிகறமவற்றுகின்ற உடலாை ேட்டுமே இருந்தான் என்னும் புதுக்ைருத்கத
ைவிச்ெக்ைரவர்த்தி பவளியிடுகிறார். ைம்பர் ைாலம் வகர இலக்கியங்ைள் ேன்னகன
உயிர் எனமவ கூற. ைம்பன் ேறுதகலயான. புரட்சிைரோன இக்ைருத்கத முதன்
முகறயாை பவளியிட்டுள்ளார்.

ேடங்ைல்: சிங்ைம். “வயிரவான் பூண்” என்பதற்குத் மதாளணியாகிய

‘வாகுவலயம்’ என்றும் கூறுவர். பென்று வாழ்உயிர். நின்றுவாழ் உயிர் எனக் பைாண்டு
ொம். அொம் என்றிரண்டு வகை உயிர்ைளாைக்பைாள்ை. இது முதல் ஒன்று
பாடல்ைளால் தயரதன் அரசு பெய்யும் திறம் கூறப்படுகின்றது.

178. குன்கைன உயரிய குவவுத் வதாளினான்.

கவன்றிஅம் திகிரி. கவம் பருதியாம் என.
ஒன்கைன உலகிவட உலாவி. மீமிவச
நின்று. நின்று. உயிர்கதாறும் கநடிது காக்குவம.
 குன்று என உயரிய - ேகலமபாலும் வளர்ந்து ஓங்கிய; குவவுத் வதாளினான் -
திரண்ட மதாள்ைள் பைாண்ட தயரதனுகடய; கவன்றி அம்திகிரி - பவற்றிமிக்ை
ஆகணச் ெக்ைரோனது; கவம்பரிதி ஆம்என - பவம்கேயுகடய சூரியமனா
என்னும்படி; மீமிவச நின்று - மிை உயரோன வானிமல நின்றும்; ஒன்று என -
ஒன்றாகிய பரம்பபாருகளப் மபால; உலகிவட உயிர்கதாறும் உலாவி நின்று - உலகில்
வாழும் ெர. அெரங்ைளாகிய உயிர்ைள் மதாறும் உலாவி. நின்று; கநடிது காக்கும் -
பபரிதும் ைாத்தல் பதாழிகலச் பெய்யும்.

பரம்பபாருள் ஒன்றாை நின்று. உயிர்பதாறும் உலாவி. பநடிது ைாத்தல் மபால

பவன்றியம் திகிரி. பரிதியாபேன நின்று ைாக்கும் என்பது ைருத்து. குன்று: மதாளின்
திரட்சி உயர்ச்சிவுண்கேயாலும் உவகேயாகும். ‘ஒன்பறன’ என்பதற்கு. பபாதுவறத்
தனித்மத நின்று என. திகிரிக்கு ஏற்றிக் கூறினும் பபாருந்தும்.

குன்பறன. பருதியாம் என. ஒன்று என. என்றுவரும் ‘என’ என்பன உவகே

உருபுைள். பநடிது: நீண்டைாலம் என்னும் பபாருளும் கூறுதல் பபாருந்தும். குவவுத்
மதாள்: திரண்டமதாள். பவம்பருதி: பவப்பமும் ஒளியும் தரும் சூரியன். மீமிகெ:
மிைமேமல (மீமிகெச் பொல்). ைாக்குமே: என்பதில் ‘ஏ’ அகெ. பருதிஆம்: பருதி
ஆகும் (இகடக்குகற)

179. ‘எய்’ என எழு பவக எங்கும் இன்வமயால்.

கமாய் கபாைாத் தினவு உறு முழவுத் வதாளினான்.
வவயகம் முழுவதும் வறிஞன் ஓம்பும் ஓர்
கசய் எனக் காத்து. இனிது அரசு கசய்கின்ைான்.
எங்கும் எய்என எழுபவக இன்வமயால் - (அம் ேன்னனுக்கு) எவ்விடத்திலும்
விகரந்து எழுகின்ற பகைவர்ைள் இல்லாகேயால்; கமாய் கபாைா தினவு உறு -
மபார்த் பதாழிமல பபறாகேயால் தினவு பைாண்டனவான; முழவுத் வதாளினான் -
ேத்தளம் மபான்ற திரண்ட மதாள்ைகள உகடய அவ்வரென்; வவயகம் முழுவதும் -
உலகில் வாழும் உயிர்ைள் அகனத்கதயும்; வறிஞன் ஓம்பும் ஓர் கசய்என - வறியவன்
தனக்குள்ள ஒமர வயகலக் ைண்ணும் ைருத்துோைப் பாதுைாப்பது மபால; காத்து.
இனிது அரசுகசய்கின்ைான் - பாதுைாத்து இனிகேயான ஆட்சிபெய்து வருகிறான்.
போய்பபறா: மபார் பெய்தல் இல்லாகேயால் மதாள்ைள் தினவுறுதல் இயற்கை.
மதாளுக்கு ‘முழவு திரட்சியால் உவகே ஆயிற்று. பபறா: பபறாத ஈறு பைட்ட எதிர்
ேகறப்பபயபரச்ெம். ஓம்புதல்: ைாத்தல்; உறு மதாள்: விகனத்பதாகை.

‘எய் என’ என்பதற்கு அம்புைகள எய்யுங்ைள் என்று பொல்லும்படி எழுகின்ற

பகை எனவும் பபாருள் கூறுவர்.
 திரு அவதாரப் படலம்

திருோலின் அவதாரோன ராேபிரான் அவதாரம் பெய்தகதக் கூறும் பகுதியாகும்.

இதில் தயரத ேன்னன் ேைப் மபறின்றி இருத்தகல வசிட்ட முனிவரிடம்
கூறுதலும். வசிட்டர் மதவர்ைளுக்குத் திருோல் அருளியகதச் சிந்தித்தலும்
புதல்வகர அளிக்கும் மவள்வி பெய்யத் தயரதனுக்கு வசிட்டர் கூறுதலும்.
ைகலக்மைாட்டு முனிவரால் மவள்வி நகடபபறுதலும் மவள்வித்தீயில் எழுந்த
பூதம் பிண்டம் பைாண்டுதருதலும் அப்பிண்டத்கதத் தயரதன் மதவியர் மூவருக்கும்
பகிர்ந்தளித்தலும் அதன் ைாரணோைத் மதவியர் ைருவுறுதலும் ராேன் முதலிய
நால்வரும் அவதரித்தலும். புதல்வர்ைளுக்கு வசிட்டர் பபயர் சூட்டுதலும்
பிள்களைளின் வளர்ச்சியும் -ைல்விப் பயிற்சியும் -யாவரும் மபாற்ற ராேன்
இனிதிருத்தலும் விவரிக்ைப்படுகின்றன.

180. ஆயவன். ஒரு பகல். அயவனவய நிகர்

தூய மா முனிவவனத் கதாழுது. ‘கதால் குலத்
தாயரும். தந்வதயும். தவமும். அன்பினால்
வமய வான் கடவுளும். பிைவும். வவறும். நீ;

ஆயவன் - (மேமல அரசியல் படலத்தில் கூறிய அப்பபருகேபயல்லாம்

பபாருந்தியவனான) அந்தத் தயரத ேன்னன்; ஒருபகல் அயவனவய நிகர்
தூயமாமுனிவவனத் கதாழுது -ஒரு நாள் பிரேனுக்கு ஒப்பாைத் திைழும் தூய்கே
பபாருந்திய ோமுனிவனாகிய வசிட்ட முனிவகன வணங்கி; கதால்குலத்தாயரும்.
தந்வதயும். தவமும் - பழகே பபாருந்திய எேது குலத்தாய்ோரும் தந்கதோரும்
தவப்பயன்ைளும்; அன்பினால் வமயவான் கடவுளும் -அன்பு பைாண்டு நான் விரும்பும்
ைடவுளும்; பிைவும் வவறு நீ - ேற்கறமயாரும். மவறுபட்ட உயிர்ைளும் அகனத்தும்
எனக்குத் தாங்ைமளதாம். தவம்: புண்ணியமும்ஆம். வான்: உண்கே என்றும்
பபாருள் கூறலாம். ‘பிறவும் மவறும்’ என்பது இங்குக் கூறப்படாத ேற்றஎல்லாம்
என்ற பபாருள் தந்து நின்றது. வசிட்டகர ேன்னன் எப்படி ேதித்துள்ளான்
என்பது இதனால் புலப்படும். இது குளைம் நான்ைாம் பாடலின் “என்றுளன்”
எனவரும் பொல்லுடன் முடியும். 1

181. ‘எம் குலத் தவலவர்கள். இரவிதன்னினும்

தம் குலம் விைங்குைத் தரணி தாங்கினார்.
மங்குநர் இல் என. வரம்பு இல் வவயகம்.
இங்கு. நின் அருளினால். இனிதின் ஓம்பிவனன்.
 எம் குலத்தவலவர்கள் -எேது சூரிய குலத்தகலவர்ைள் எல்மலாரும்;
இரவிதன்னினும் - தேது குல முதல்வனான சூரியகன விடவும்; தம்குலம்
விைங்குை - தங்ைள் குலம் விளக்ை முறும்படியாை; தரணிதாங்கினார் - இவ்வுலகை
ஆதரித்துக் ைாத்தனர்; மங்குநர் இல்என - புைழில் ேயங்கியவர்ைள் இல்கல
என்னுோறு; வரம்பில் வவயகம் - எல்கலைாண இயலாத இவ்வுலைத்கத; இங்கு
நின் அருளினால் - இங்கு. இவ்வமயாத்தியிலிருந்மத உனது அருளின் உதவியால்;
இனிதின் ஓம்பிவனன் - இனிகேயுறக் ைாத்து வந்மதன்.

தகலவர்ைள்: குடிேக்ைளுக்குத் தகலகே பூண்டவர்ைளான அரெர்ைள் சூரியன்

எங்கும் பவப்பத்கதயும். ஒளிகயயும் பரப்பி. உயிர்ைகளக் ைாப்பது மபால.
சூரிய குலமவந்தர்ைள் அச்சூரியகனக்ைாட்டிலும் சிறப்பாைத் தேது குலத்கத
விளங்ைச் பெய்தனர் என்பது ைருத்து. ேங்குதல்: அழிதல். குகறதல் என்னும் பபாருள்
உகடயது. இங்கு ‘ேங்குநர்’ புைழில் குகறந்தவர் என்னும் பபாருளில் வந்தது.
தரணி. ‘கவயைம்’ இரண்டும் உலைம் என்ற பபாருள் உகடயன. ‘ேங்குநர்’
என்பதிலுள்ள ‘நர்’ பபயர் விகுதி. ‘கவயைம்’ கவயம் எனவும் வழங்ைப்பபறும்.

182. ‘அறுபதினாயிரம் ஆண்டும் மாண்டு உை.

உறு பவக ஒடுக்கி. இவ் உலவக ஓம்பிவனன்;-
பிறிது ஒரு குவை இவல; என பின் வவயகம்
மறுகுவது என்பது ஓர் மறுக்கம் உண்டுஅவரா.

அறுபதினாயிரம் ஆண்டும் -(நான் ஆட்சி பெய்த) அறுபதினாயிரம் ஆண்டுைளும்;

மாண்டு உை - ைழிந்து மபாகும்படி; உறுபவக ஒடுக்கி இவ் உலவக ஓம்பிவனன் - உற்ற
பகைவர்ைகள ஒடுங்குோறு பெய்து. இவ்வுலைத்கதக் ைாத்து வந்மதன்; பிறிது ஒரு
குவை இவல - (எனக்கு) மவறு ஒரு குகறவும் இல்கல; என்பின் வவயகம் - எனது
ஆட்சிக்குப் பிறகு இந்த உலைம்; மறுகுவது என்பவதார் - (நல்லாட்சியின்றி)
குழப்பேகடய மநரிடும் என்று ஒரு; மறுக்கம் உண்டு - ேனக்ைலக்ைம் (எனக்கு)
இருக்கிறது.
‘ோண்டுஉற’ ோட்சி பபற்றுப் பபாருந்த என்று கூறுதலும் பபாருந்தும்
‘உறுபகை’ என்பதற்கு மநரும்பகை அல்லது மிகுபகை என்றும் பபாருள்
பைாள்ளலாம். உற்றபகை என்பது பபாருளானால் விகனத்பதாகை மிக்ை பகை
என்பது பபாருளானால் உரிச்பொல் பதாடர். நாட்கட அழிப்பதில் முதலிடம்
வகிக்கும் பகைகய ஒடுக்கியதால் நாட்டிமல எவ்வகைத் தீங்கும் மநராவண்ணம்
ைாத்தான் என்பது ைருத்து.

ேறுகுவது: ைழல்வது அல்லது நிகலபைட்டுக் ைலங்குவது ேறுபக்ைம்:

ேயக்ைமுோம் அமரா: அகெ.
 183. ‘அருந் தவ முனிவரும். அந்தணாைரும்.
வருந்துதல் இன்றிவய வாழ்வின் வவகினார்;
இருந் துயர் உழக்குநர் என் பின் என்பது ஓர்
அருந் துயர் வருத்தும். என் அகத்வத’ என்ைனன்.

அருந்தவ முனிவரும் - அரியதவத்கத உகடய முனிவர்ைளும்; அந்தணாைரும் -

அறமவார்ைளாகிய அந்தணர்ைளும்; வருந்துதல் இன்றிவய - யாதும் வருத்தமுறுதல்
இல்லாேமல; வாழ்வின் வவகினார் - துன்பேற்று நல்வாழ்விமல இருந்தார்ைள்;
என்பின் இருந்துயர் உழக்குநர் - (ேக்ைள் மபறில்லாத) எனது ஆட்சிக்குப் பிறகு (அப்
பபரியவர்ைள்) மிைவும் துன்பத்தாமல வருந்துவார்ைமள; என்பவதார் அருந்துயர் -
என்பபதாரு அரியதுயரோனது; என் அகத்வத வருத்தும் என்ைனன் - எனது ேனத்கத
வருத்திக் பைாண்டிருக்கிறது என்றான்.
அருந்தவம் அருகேத்தவம் என்றதில் ‘கே’ பைட்டது. அந்தணாளர்:
அந்தண்கேகய ஆளுபவர் எனமவ அறமவார். கவகினார்: நிகலத்து உள்ளார்
என்பதும் பபாருளாம். இருந்துயர்: மிகுந்த துன்பம். ‘இரு’ மிகுதிகய உணர்த்தி
நின்றது என்பின்: எனக்குப் பிறகு. வருத்தும்: வருந்தச் பெய்யும் என்பது பபாருள்.
வாழ்வின்: வாழ்வு என்பதற்கு நல்வாழ்வு என்பது பபாருள்.

தானும். தனது முன்மனாரும் ைாத்த பநறிைகளத் தனக்குப் பிறகும் மபணிக்ைாத்து.

தனது நற்குணங்ைகளமய பபற்று நாட்கட நன்பனறியில் நிறுத்தி. ஆள. ஒரு
புத்திரன் மவண்டுமே என நிகனத்த தயரதன் நல்லதந்கதயாைத் திைழ்கிறான்
எனலாம்.

முனிவன் முன்னிய

184. முரசு அவை கசழுங் கவட. முத்த மா முடி.

அரசர்தம் வகாமகன் அவனய கூைலும்.
விவர கசறி கமல கமன் கபாகுட்டு வமவிய
வர சவராருகன் மகன் மனத்தில் எண்ணினான் -
 முரசு அவை கசழுங்கவட - முரசு முழங்கும் ைகடவாயிகல உகடயவனும்;
முத்தமாமுடி அரசர் தம்வகாமகன் - முத்து முதலிய ேணிைளால் அகேந்த ேணிமுடி
தரித்திருப்பவனுோன. ேன்னர் ேன்னனாகிய தயரதன்; அவனய கூைலும் - அத்தகைய
பொற்ைகளச் பொல்லும் (அது மைட்ட); விவர கசறிகமலகமன் கபாகுட்டு வமவிய -
ேணம் பெறிந்த தாேகர ேலரின் அைவிதழ் உச்சியில் அேர்ந்திருப்பவராகிய;
வரசவராருகன் மகன் - மேலான நான் முைனது ேைனாகிய வசிட்டன்; மனத்தில்
எண்ணினான் - (பின்வருவனவற்கற) தனது ேனத்திமல நிகனப்பானாயினான். முரசு:
பைாகட. மபார். ேணம் என்று மூன்று வகையினது. இங்குச் பெழுங்ைகட என்றதால்
பைாகட முரமெ முழங்கியது எனலாம். முத்தோமுடி; என்று கூறினும் ‘ஒரு பழாழி
தன் இனம் சுட்டும்’ என்றபடி ஏகனய ேணிகைகளயும் பைாள்ளலாம். “அரெர்
நம்மைாேைன்” ெக்ைரவர்த்தி என்ற பபாருளில் வந்தது. வாம்: மேன்கே.
ெபராருைம்: தாேகர. நீரில் முகளப்பது (ெரம் - நீர்; ருைம் -முகளப்பது)
அதிலேர்ந்துள்ள பிரேனுக்குப் பபயராகும். ‘ேனத்தில் எண்ணினான்’ என்றது.
தான் முன்மப அறிந்த தாயினும் அதகன பவளிப்படுத்தலாைாகேயால்
“ேனத்திபலண்ணினான்” என்றார்.

ேைப்மபறின்கே குறித்து. ேன்னன் வசிட்டனிடம் கூறி. வருந்த. அகதக் மைட்ட

அம்ோமுனிவன். மதவர்ைளுக்கு முன்பு திருோல் அருளியகதச் சிந்தித்தான் என்பது
ைருத்து.

185. அவல கடல் நடுவண். ஓர் அனந்தன் மீமிவச.

மவல என விழி துயில்வைரும் மா முகில்.
‘ககாவலகதாழில் அரக்கர்தம் ககாடுவம தீர்ப்கபன்’ என்று.
உவலவுறும் அமரருக்கு உவரத்த வாய்வமவய.

அவலகடல் நடுவண் -அகலைள் மிகுந்துள்ள பாற்ைடல் நடுமவ; ஓர் அனந்தன்

மீமிவச - ஒப்பற்ற ‘அனந்தன்’ எனும் பாம்பகண மேமல; மவல என விழிதுயில்
வைரும் - ைரியேகல மபால. ைண்வளர்கின்ற; மாமுகில் - பபரிய மேைம் மபான்ற
(நிறமும். பெயலுமுகடய) திருோல்; ‘ககாவல கதாழில் அரக்கர் தம் ககாடுவம
திர்ப்கபன்’. என்று - உயிர்ைகளக் பைால்லுதமல பதாழிலாை உகடய அரக்ைரின்
பைாடுகேகயத் தீர்ப்மபன் என்று; உவலவு உறும் அமரருக்கு - அவ்வரக்ைர்ைளால்
வருந்தும் மதவர்ைளுக்கு; உவரத்த வாய்வமவய - பொன்ன வாக்குறுதிகய
முந்திய பாடலில் ‘எண்ணினான்’ என்பதனுடன் “வாய்கேகய” என்பது
முடிகிறது. அகலைடல் என்று பபாதுவாைக் கூறினாலும். திருோலின்
உகறவிடோன ‘பாற்ைடல்’ என்று பபாருள் உகரக்ைப்பட்டது. மீமிகெ: உருபின்
மேல் உருபு வந்து ‘மிை மேமல’ என்ற பபாருள் தந்து நின்றது. ‘ேகல’ என்ற
பபாதுச்பொல்லும் திருோகலக் குறிப்பதாதலின் ‘ைரியேகல’ என்ற பபாருகள
உகடயதாயிற்று. மதவர்ைளுக்கு அரக்ைரால் ேரணமில்கல என்பகத உணர்த்த
‘அேரர்’ என்றார். அேரர்: ேரணேற்றவர். வல்கே: வாக்குறுதி. அடுத்து வரும் 23
பாடல்ைள் மதவர்ைளுக்குத் திருோல் வாக்குறுதி அளித்த பெயகல
விரித்துகரப்பனவாகும்.
 186. சுடு கதாழில் அரக்கரால் கதாவலந்து. வான் உவைார்.
கடு அமர் கைன் அடி கலந்து கூைலும்.
படு கபாருள் உணர்ந்த அப் பரமன். ‘யான் இனி
அடுகிவலன்’ என மறுத்து. அவகராடு ஏகினான்

சுடுகதாழில் அரக்கரால் - சுடுகின்ற பதாழிகல உகடய அரக்ைர்ைளால்; வான்

உவைார் கதாவலந்து - வானுலகில் வாழும் மதவர்ைள் வாழ்வறிந்து; சுடு
அமர்கைன் அடிகலந்து கூைலும் -நஞ்சுதங்கிய மிடற்கற உகடய சிவபபருோனது
பாதங்ைகள அகடந்து தேது துன்பத்கதக் கூறலும்; படு கபாருள் உணர்ந்து
அப்பரமன் - மேமல நிைழமவண்டியகவைகள முன்னமர உணர்ந்துள்ள
அப்பபருங்ைடவுளான சிவபபருோன்; இனியான் அடுகிவலன் எனமறுத்து - இனி
யான் அரக்ைருடன் மபார்புரிய ோட்மடன் என ேறுத்து உகரத்து; அவகராடும்
ஏகினான் - அவ்வேரர்ைளுடன். நான்முைனது இருப்பிடம் மநாக்கிச் பென்றான்.

நிகனக்கும் ேனத்கதயும் சுடக்கூடிய அத்துகணக் பைாடுந்பதாழில் என்பார்

‘சுடு பதாழில்’ என்றார். சுடு: நஞ்சு. ைளன்: ைழுத்து. பிறர்க்குத் துன்பம்
விகளவிக்கும் நஞ்கெத் தானுண்டு. மதவர்ைகளக் ைாத்தார் என்பகதக்
குறிப்பிடுவதிது. படுபபாருள்: மேல்நிைழும் நிைழ்ச்சி. சிவபபருோகனப் பரேன்
(பபருங்ைடவுள்) எனக் கூறும் ைம்பரது ெேய ெேரெக் பைாள்கை அறிந்து
ேகிழ்தற்குரியது. ‘படுபபாருள்’ என்றது ‘அரக்ைர் இனி இன்னாரால் அழிபடுவார்ைள்’
என்ற அவ் உண்கேகய அறிந்தகேயால் தான் அடுகிமலன் என்றான். என்றார்.

187. வடவவரக் குடுமியின் நடுவண். மாசு அறு

சுடர் மணி மண்டபம் துன்னி. நான்முகக்
கடவுவை அடி கதாழுது. அமர கண்டகர்
இடி நிகர் விவனயம்அது இயம்பினான் அவரா.

வடவவரக் குடுமியின் நடுவண் - மேருேகலயின் சிைரத்தின் ேத்தியிமல; மாசு

அறு சுடர்மணிமண்டபம் துன்னி - குற்றேற்ற ஒளிமிகுந்த ேணிைளாலகேந்த
ேண்டபத்கத அகடந்து; நான்முகக் கடவுவை அடிகதாழுது - (அங்கு வந்து
மெர்ந்த) பிரேகன அடிவணங்கி; அமரகண்டகர் - மதவர்ைளுக்குப் பகைவர்ைளான
அரக்ைரது; இடிநிகர் விவனயம் அது - இடிமபான்ற அக்பைாடும் பெயல்ைகள;
இயம்பினான் - பொல்லலானான்.

வடவகர: மேருேகல. மதவர்ைள் தன்கனக் ைாணவருவகத அறிந்த நான்முைன்

மேருேகலச் சிைரத்தில் - ேணிேண்டபத்தில் வந்து தங்கியிருந்தான். மதவர்ைள்
உடன்வர. சிவபபருோன் அங்குச் பென்று அரக்ைர்தம் பைாடுஞ்பெயகலக். கூறினார்
என்பது ைருத்து.
 ோெறு சுடர் ேணிேண்டபம்: மதவர்ைள் கூடி ஆமலாசிக்கும் ேண்டபம்.
ைண்டமுைம்: முள் அரக்ைர்ைள் முள் மபான்று துன்பம் விகளவிப்பவர் என்பதால்
‘ைண்டைர்’ என்றார். விகன: பெயல். ‘அம்’ ொரிகய பபற்று ‘விகனயம்’ என வந்தது
வகர: இருேடி யாகு பபயராய் ேகலகயக் குறித்தது. அமரா: அகெ. 8
188. பாகசாதனன்தவனப் பாசத்து ஆர்த்து. அடல்
வமகநாதன். புகுந்து இலங்வக வமய நாள்-
வபாக மா மலர் உவை புனிதன்- மீட்டவம
வதாவகபாகற்கு உைச் கசால்லினான்அவரா.
அடல் வமக நாதன் - (இராவணனது ேைனாகிய) வலிகே மிகுந்த மேை நாதன்
(இந்திரசித்து) எனுேரக்ைன்; புகுந்து பாக சாதனன் தவன - (அேராவதி நைரக்குள்)
புகுந்து மதவர்ைள் தகலவனான இந்திரகன; பாசத்து ஆர்த்து - ையிற்றால் ைட்டி;
இலங்வக வமய நாள் - இலங்கைக்குக் பைாண்டு மபான மபாது; வபாக மா மவல
உவை புனிதன் - இன்பம். தரும் அழகிய தாேகரயில் வாழும் புனிதனாகிய பிரேன்.
தான்; மீட்டவம வதாவக பாகற்கு உை - அந்த இந்திரகன மீட்டுவந்தகத
உகேபயாருபாைனாகிய சிவபபருோனுக்குப் பபாருந்த; கசால்லினான் -
எடுத்தியம்பினான்.
பாை ொதனன்: இந்திரன் (புண்ணிய பலன்ைகள உயிர்ைள் பபற உதவுபவன்)
மேைநாதன்: பிறந்ததும் மேைத்கதப் மபால முழங்கியதால் இப்பபயர் பபற்றான்
என்பர். இந்திரகனப் மபாரில் பவன்றபின் பபற்ற சிறப்புப் பபயமர “இந்திரசித்து”
என்பது. மேைநாதனிடமிருந்து இந்திரகனத் தான் மீட்டுவந்தகத. நான்முைன்.
சிவன் முதலானவர்ைளுக்குச் பொன்னான் என்பது ைருத்து.

189. ‘இருபது கரம். தவல ஈர்-ஐந்து என்னும் அத்

திருஇலி வலிக்கு. ஒரு கசயல் இன்று. எங்கைால்.
கரு முகில் என வைர் கருவணஅம் கடல்
கபாருது. இடர் தணிக்கின் உண்டு. எனும் புணர்ப்பினால்.

கரம் இருபது தவல ஈவரந்து என்னும் - இருபது கைைளும். பத்துத் தகலைளும்

உகடயவன் என்று பொல்லப்படும்; அத்திருவிலி வலிக்கு - அந்த அருட்
பெல்வமில்லாத இராவணனது உரவலிகே. வரவலிகே ஆகிய வல்லகேக்கு;
எங்கைால் ஒரு கசயலின்றி - எங்ைளால் ஒரு எதிர்ச் பெயலும் பெய்ய
இயலாதவர்ைளாை இருக்கிமறாம்; கருமுகில் என வைர்கருவணயங் கடல் - ைரிய
மேைம் மபால (பாற்ைடலில்) ைண்வளர்கின்ற ைருகணக் ைடலாகிய திருோல்
பபாருது; இடர்தணிக்கின் - அவ்வரக்ைருடன் மபாரிட்டு. எங்ைள் துன்பத்கதத்
தணித்தால்தான்; உண்டு எனும் புணர்ப்பினார் -எங்ைளுக்கு உய்வுண்டு என்னும்
ைருத்தினால்.
 தருவிலி: பெல்வமில்லாதவன். ‘அ’ என்னும் சுட்டால் உய்தற்குக்
ைாரணோகிய அருட்பெல்வத்கத உணர்த்திநின்றது. ஒரு பெயல்: சிறு பெயலுோம்.
‘ஒரு’ சிறுகேகய உணர்த்தும் அருட்பெல்வத்கத மிகுதியும் உகடய திருோகலக்
“ைருகணயங்ைடல்” என்றார். கைம்ோறு ைருதாது உதவும் தன்கேயால்
“ைருமுகில்” என்று திருோல் மபாற்றப்படுகிறார் அவர். பபாருது - அரக்ைகர
அழித்தால் நேது துன்பம்தீரும் என்ற ைருத்கதத் மதவர் உகரத்தனர் என்பது ைருத்து.
புணர்ப்பு: தந்திரம் என்ற பபாருள் உகடயது.

190. திவரககழு பவயாததி துயிலும் கதய்வவான்

மரகத மவலயின் வழுத்தி கநஞ்சினால்
கரகமலம் குவித்து இருந்து காவலயில்-
பரகதி உணர்ந்தவர்க்கு உதவு பண்ணவன்.
திவர ககழு பவயாததி துயிலும் - அகலைள் பைழுமிய பாற்ைடலில்
பள்ளிபைாண்டிருக்கும்; கதய்வ வான் மரகத மவலயிவன - பதய்வத்தன்கே
பபாருந்திய உயர்ந்த ேரைதேகல மபான்ற திருோகல; கநஞ்சினால் வழுத்தி -
ேனத்தால் வணங்கித் துதித்து; கர கமலம் குவித்து -தாேகர மபான்ற கைைகளக்
கூப்பி; இருந்த காவலயில் - (தியானித்து) இருந்தமபாது; பரகதி உணர்ந்தவர்க்கு -
மேலான ைதியிது என உணர்ந்து துதிப்பவர்ைளுக்கு; உதவு பண்ணவன் - ைாலம்
தாழ்த்தாது உதவும்திருோல்

‘வந்து மதான்றினான்’ என்ற அடுத்த பாடல் பதாடருடன் பபாருள் முடிவு

பபறும். பைழு: பைழு முதல் (பபருகியிருத்தல்) பயம்: பால். உததி: ைடல்;
பமயாதறி: பாற்ைடல். ேரைதம்: பச்கெ நிறேணி. ேரைத ேகல: பச்கெ ோேகல
மபான்ற திருோல் உணர்த்தும் உவகேயாகு பபயர். பரைதி: மேலாம்துகண.
பண்ணவன்: பேய்ஞ்ஞானியாம். பநஞ்சினால் வழுத்தல்: ேனத்தால் துதித்தல்.
ைரைேலம் குவித்தல்: கைைளால் பதாழுதல். ைரைேலம்: உருவைம்.

191. கரு முகில் தாமவரல் காடு பூத்து. நீடு

இரு சுடர் இரு புைத்து ஏந்தி. ஏந்து அலர்த்
திருகவாடும் கபாலிய. ஓர் கசம்கபான் குன்றின்வமல்
வருவதுவபால். கழலுன்வமல் வந்து வதான்றினான

கருமுகில் - ஒரு ைருகேநிறோன மேைம்; தாமவரக்காடு பூத்து - தாேகர ேலர்த்

பதாகுதிகய ேலர்த்திக் பைாண்டும்; நீடு இரு சுடர் இருபுைத்வதந்தி - நீண்ட இரு
சுடர்ைகள இருபுறத்தும் ஏந்திக் பைாண்டும்; ஓர் கசம்கபான் குன்றின்வமல்
வருவதுவபால் - பெம்பபான்னால் ஆகியபதாரு ேகலமேல் ஏறிவருவகதப்மபால;
ஏந்து அலர்த் திருகவாடும் - ேலர்ந்த தாேகரயில் அேர்ந்திருக்கும்
இலக்குமிமயாடும்; கபாலிய கழலுன்வமல் வந்து வதான்றினான் - அம்மேரு
ேண்டபம் பபாலிய ைருடன்மீது வந்து ைாட்சி தந்தான்.
 கை. ைால். வாய் ஆகிய அகனத்தும் தாேகர மபால இருப்பதால்
‘தாேகரக்ைாடு பூத்து’ என்றார். ைருமுகில் திருோகலயும். தாேகரக் ைாடு கை. ைால்.
ைண். வாய் மபான்ற திருோலின் அங்ைங்ைகளயும். இரு சுடர். ெங்கு. ெக்ைரங்ைகளயும்.
பெம்பபாற்குன்று ைருடகனயும் குறித்து நின்ற உவகே ஆகுபபயர்ைளாம். ைழலுன்:
ைருடன். பபாலிதல்: திரு பவாடும் பபாலிதல் அல்லதுேண்டபம் பபாலிதல்
என்னும் பபாருள் உகடயதாகும். “மதான்றினான்” என்பதால் மவமறார்
இடத்திலிருந்து வராது. அம் ேண்டபத்திருந்மத யாவரும் ைாணத் மதான்றினான் என்ற
ைருத்துகடயதாகும். எங்கும் எப்மபாதும் மதான்றி ேகறயும் தன்கேயன்
எம்பிரான் என்பது ைருத்து.

192. எழுந்தனர்- கவைமிடற்று இவையும். தாமவரச்

கசழுந் தவிசு உவந்த அத் வதவும்- கசன்று. எதிர்
விழுந்தனர் அடிமிவச. விண்ணுைகராடும்;
கதாழும்கதாறும். கதாழும்கதாறும். களி துைங்குவார்

கவைமிடற்று இவையும் - நீலைண்டனாகிய இகறவனும்; தாமவரச் கசழும்தவிசு

உவந்த அத்வதவும் - தாேகரயாகிய பெழித்த ஆெனத்தகன விரும்பி
அேர்ந்திருக்கும் நான்முைனும்; அடிமிவச விழுந்தனர் -திருோலின் திருவடிைகள
வணங்கி; விண்ணுவைாகராடும் - மதவர்ைபளாடும்; எழுந்தனர் எதிர் கசன்று -
எழுந்தவர்ைளாகி. அங்குத் மதான்றிய திருோலுக்கு எதிமர பென்று. அவகர;
கதாழும்கதாறும் கதாழும் கதாறும் -துதித்துத் பதாழும் மபாபதல்லாம்;
களிதுைங்குவர் - ேகிழ்ச்சியால் ஆடுவாராகி நின்றனர்.
சிவபபருோனும். நான்முைனும். மதவர்ைளும் திருோலுக்கு எதிமர பென்று
அடிபதாழுது. துதித்து. பதாழும் மபாபதல்லாம் ேகிழ்ச்சியில் திகளத்து
ஆடுவாராயினர் என்பது ைருத்து. ைகற: நஞ்சு. மிடறு: ைண்டம். ைகறமிடற்றிகற:
சிவபிரான். மதவு: பதய்வம். அடிமிகெ: மிகெ ஏழனுருபு. துளங்ைல்: அகெதல்
இங்கு ஆடுதகலக் குறித்தது. இகற: ஈென் தகலவன் மேம்பாடுகடயவன்
என்னும் பபாருள் பைாண்டது. ைகறமிடற்றிகற என்பதற்கு ோறாைக் ைடவுளர்க்கு
இகற என்ற பாடமும் உண்டு.

193. ஆடினர்; பாடினர்; அங்கும் இங்குமாய்

ஓடினர்; உவவக மா நைவு உண்டு ஓர்கிலார்;
‘வீடினர் அரக்கர்’ என்று உவக்கும் விம்மலால்.
சூடினர். முவை முவை துவைத் தாள்- மலர்.
 அரக்கர் வீடினர் என்று உவக்கும் விம்மலால் -அசுரர்ைள் இறந்து பட்டார்ைள் என
ேனம் ேகிழும் பபாருேலால்; உவவகயாம் நைவுஉண்டு ஓர்கிலார் - (அத்மதவர்ைள்)
ேகிழ்ச்சி என்னும் மதகனப் பருகி. எதுவும் அறியாதவர்ைளாய்; ஆடினர் பாடினர்
அங்கும் இங்குமாய் ஓடினர் - ஆடியும். பாடியும் அங்கும் இங்குோய்
ஓடினவர்ைளாை; துைவத்தாை மலர்முவை முவை சூடினர் -அப்பரேனது துழாய்
ேணக்கும் பாத ேலர்ைகள வரிகெ வரிகெயாைச் பென்று வணங்கித் தகலயில்
சூடிக்பைாண்டார்ைள். ைளிப்பு மிகுந்தவர்ைள் ஆடுதலும் பாடுதலும் இயற்கையாம்.
‘பரேனது தரிெனமே தேது துயகரப் மபாக்கும்’ என்ற நம்பிக்கை உகடயவராதலால்
துயருக்மை ைாரணோன அரக்ைர் அழிவர் என்ற ேகிழ்ச்சி மிகுதியால் ஆடிப்பாடி
உவந்தனர் என்பது ைருத்து. உவகைகய நறவாை உருவகித்தார். விம்ேல்: பபாருேல்.

194. கபான்வவர இழிவது ஓர் புயலின் கபாற்பு உை.

என்வன ஆள் உவடயவன் வதாள்நின்று எம்பிரான்.
கசன்னி வான் தடவும் மண்டபத்தில் வசர்ந்து. அரி
துன்னு கபாற் பீடவமல் கபாலிந்து வதான்றினான்.

கபான்வவர இழிவவதார் புயலின் கபாற்பு உை - பபான் ேகலயாகிய

மேருவிலிருந்து கீமழ இறங்குகின்ற ஒரு மேைத்தின் அழகுமதான்ற; என்வன ஆள்
உவடயவன் வதாள் நின்று - என்கன ஆளாை ஆட்பைாண்டிருக்கும் ைலுழனுகடய
மதாள்ைளில் இருந்து; வான்தடவும் கசன்னி மண்டபத்தில் வசர்ந்து - ஆைாய ேளாவிய
சிைரத்கத உகடய அம் ேண்டபத்கத அகடந்து; அரிதுன்னு கபாற்பீடவமல் -
சிங்ைவடிவுகடய பபான் ஆெனத்தின் மேல்; எம்பிரான் கபாலிந்து வதான்றினான் -
எம்பபருோனாகிய திருோல் பபாலிவுறத் மதான்றலானான்.

பபரிய திருவடி என்றகழக்ைப்படும் திருோலின் ஊர்தியான ைருடகன

“என்கன ஆளுகடயவன்” என்று சிறப்பிக்கிறார். ‘பபான்வகர’ என்று
கூறுவதால் ைருடனது நிறமும் மேன்கேயும் புலனாகும். அரிதுன்னு பபாற்பீடம்:
சிங்ைாதனம்.
‘மதவர்ைள் இருந்த இடத்தில் வந்து ைாட்சிதந்த திருோல் ைருடனது மதாளிலிருந்து
இறங்கி அம்ேண்டபத்மத இடப்பட்ட சிங்ைாெனத்தின்மேல் வீற்றிருந்தான்’
என்பது ைருத்து. மதாள்: பிடர் அரி: சிங்ைம் (எல்லா மிருைங்ைகளயும் அழிக்ை வல்லது)

195. விதிகயாடு முனிவரும். விண்ணுவைார்களும்-

மதி வைர் சவடமுடி முழுவலாைனும்
அதிசயமுடன் உவந்து. அயல் அருந்துழி-
ககாதி ககாள் வவல் அரக்கர்தம் ககாடுவம கூறினார்.
 விதிகயாடு முனிவரும் விண் உவைார்களும் - நான்முைனும். முனிவர்ைளும்
விண்ணுலகில் வாழும் மதவர்ைளும்; மதிவைர்சவடமுடி மழுவலாைனும் - பிகறச்
ெந்திரன் வாழும் ெகட முடியுகடய. ேழுவாளியான சிவபிரானும்; அதிசயமுடன்
உவந்து அயல் இருந்துழி - மிகுந்த வியப்புடன். ேகிழ்ந்து திருோலுக்கு
அருகிலகேந்த ஆெனங்ைளில் இருந்த மபாது; ககாதிககாள்வவல் அரக்கர்தம்
ககாடுவம கூறினார் - பைாதிக்கும் மவகல உகடய அரக்ைர்ைளது
பைாடுந்பதாழிகலச் பொன்னார்ைள். ‘கூறினார்’ யார் என்பதற்கு 18ஆம் பாடலில்
வரும் ‘வானவர்’ என்பகத எழுவாயாைக் பைாண்டு பபாருள் பைாள்ை. ‘விதிபயாடு’
என்பதிலுள்ள ‘ஒடு’ உம்கேப் பபாருளில் வந்தது. ‘விதியும்’ என்பது பபாருளாம்.
ொபத்தால் நாள்மதாறும் ைகலைள் மதய்ந்த ெந்திரனுக்குத் தனது ெகடயில் இடம்தந்து
வளரச்பெய்தவன் சிவபிரான் ஆதலால் ‘ேதி வளர் ெகட முடி’ என்றார்.
பைாகலத்பதாழிமல பதாழிலாை உகடய அரக்ைர். தங்ைள் மவல்ைகள அடிக்ைடி
பைால்லுகலயில் பைாதிக்ை கவப்பதால் “பைாதிபைாள்மவல்” என்றார்.

196. ‘ஐ-இரு தவலயிவனான் அனுசர் ஆதியாம்

கமய் வலி அரக்கரால். விண்ணும் மண்ணுவம
கசய் தவம் இழந்தன;- திருவின் நாயக!-
உய் திைம் இல்வல’ என்று உயிர்ப்பு வீங்கினார்.

திருவின் நாயக - இலக்குமிக்கு நாயைனாகிய பபருோமன!; ஐயிரு தவலயிவனான்

அனுசர் ஆதியாம் கமய்வலி அரக்கரால் - பத்துத்தகலைகள உகடய இராவணன்
அவனுக்குப் பின் பிறந்தவர்ைள் முதலான உடல்வலிகே மிக்ை அரக்ைர்ைளால்;
விண்ணும் மண்ணுவம கசய்தவம் இழந்தன - விண்ணுலைமும். ேண்ணுலைமும் தாம்
பெய்துள்ள புண்ணியங்ைகள இழந்து வருந்துகின்றன; உய்திைம் இல்வல என்று
உயிர்ப்பு வீங்கினார் - அகவ உய்வதற்கு வழிமய இல்கல என்று கூறி. பபரு மூச்சு
விட்டனர்.

ஐயிரு தகலயிமனான்: பத்துத்தகலைகள உகடய இராவணனது பைாடுகேகய

நிகனத்து அவகனக் குறிப்பிட்டனர். அனுெர்: தம்பியர் கும்பைருணன். ைரன்.
திரிசிரன். தூடணன் ஆகிமயாராம். ‘விண்ணும் ேண்ணும்’ இடவாகு பபயராய்
விண்ணுமளாகரயும் ேண்ணுமளாகரயும் குறித்தது. ‘பெய்தவம் உய்திறம்’ என்பன
விகனத்பதாகைைள். ‘திருவின் நாயை’ என்றது அவ்விருவரும் ராேனாைவும்.
சீகதயாைவும் அவதரிக்ை மவண்டினர் என்பகத உணர்த்திநின்றது.
தவம் பெய்ய இயலாகேகயக் குறித்தது. பெய்தவம் எதிர் ைாலப்பபாருளது.

197. ‘எங்கள் நீள் வரங்கைால் அரக்கர் என்று உைார்.

கபாங்கு மூஉலவகயும் புவடத்து அழித்தனர்;
கசங் கண் நாயக! இனி தீர்த்தல்; இல்வலவயல்.
நுங்குவர் உலவக. ஓர் கநாடியில் என்ைனர்.
 எங்ைள் நீள்வரங்ைளால் - எங்ைளுகடய மிகுந்த வரபலத்தால்; அரக்கர்
என்றுைார் கபாங்கு மூவுலவகயும் புவடத்தழித்தனர் - அரக்ைர் என்னும்
‘பைாடியவர்ைள் வளர்ந்மதாங்கிய மூவுலைத்துயிர்ைகளயும். பபாருது பைான்றனர்;
கசங்கண்மால் நாயக - அழகிய ைண்ைகளயுகடய தகலவமன!; இனித்தீர்த்தல்
இல்வலவயல் - இனி. இவ்வரக்ைர்ைளின் பைாடிய பெயகலத் தீர்க்ைவில்கலயானால்;
ஓர் கநாடியில் உலவக நுங்குவவ என்ைனர் - பவகுவிகரவில் உலைம் முழுவகதயும்
அழித்துவிடுவர் என்றார்ைள்.

நீள்வரம்: நீண்ட வாழ்கவயும். நிகறந்த வலிகேகயயும் தரும்வரம் என்பது

பபாருள் (பிரேனும். சிவனுோகிய மதவர்ைள் பைாடுத்தவரம்) என்பதால் ‘எங்ைள்
நீள்வரம்’ என்றனர் புகடத்து அழித்தல்: அடித்துக் பைால்லுதல். நுங்குதல்:
விழுங்குதல் என்பதும் ஒரு பபாருளாம்.

198. என்ைனர். இடர் உழந்து. இவைஞ்சி ஏத்தலும்.

மன்ைல் அம் துைவினான். ‘வருந்தல்; வஞ்சகர்-
தம் தவல அறுத்து. இடர் தணிப்கபன் தாரணிக்கு;
ஒன்று நீ வகண்ம்’ என. உவரத்தல் வமயினான்.

என்ைனர் இடர் உழந்து இவைஞ்சி ஏத்தலும் - என்று கூறியவர்ைளான

மதவர்ைள் துன்பத்தால் வருந்தி. திருோகலத் துதித்து வணங்கிடவும்; மன்ைல் அம்
துைாவினான் - ேணமும். அழகும் உகடய துழாய் ோகலயணிந்த திருோல்;
வருந்தல் ‘வஞ்சகர்தம் தவல அறுத்து தாரணிக்கு இடர் தணிப்கபன் -
(அத்மதவர்ைகள மநாக்கி) வருந்தாதீர்ைள்! வஞ்ெை அரக்ைர்ைளின் தகலைகளத்
துணித்து உலைத்தின் துன்பத்கதத் தணிப்மபன்; ஒன்று நீர் வகண்ம் என உவரத்தல்
வமயினான் - அதற்குரியபதான்கறக் மைளுங்ைள் என்று பொல்ல. ஆரம்பித்தான்.

ேன்றல்: மிகுேணம். வருந்தல்: அல்லீற்று எதிர்ேகற வியங்மைாள் எதிர் ேகற.

மைளும் என்பது மைண்ம் என வந்தது விைாரமும் ெந்தியுோம். ‘ம்’: ேைரக்
குறுக்ைம். வஞ்ெைர்: ோயத்பதாழில் வல்மலார்.

199. ‘வான் உவைார் அவனவரும் வானரங்கள் ஆய்.

கானினும். வவரயினும். கடி தடத்தினும்.
வசவனவயாடு அவதரித்திடுமின் கசன்று’ என.
ஆனனம் மலர்ந்தனன்- அருளின் ஆழியான்
 வான் உவைார் அவனவரும் வானரங்கைாய் - விண்ணுலகில் வாழும் மதவர்ைள்
ஆகிய நீங்ைள் எல்மலாரும் குரங்கினங்ைளாை; கானினும். வவரயினும்
கடிதடத்தினும் கசன்று வசவனவயாடு அவதரித்திடுமின் - ைாடுைளிலும்.
ேகலைளிலும். அம்ேகலத் தாழ் வகரைளிலும் பென்று. பிறப்பீராை; என.
அருளின் ஆழியான் ஆனனம் மலர்ந்தனன் - என்று. ைருகணக் ைடலான திருேைள்
நாயைன் திருவாய் ேலர்ந்தருளினான். மெகன: கூட்டம். கூட்டத்மதாடு பென்று
பிறப்பீராை என்றான் என்பது பபாருள். ைான்: ைாடு. ைடிதடம்: ேணம்மிக்ை
மொகலயுோம். ஆனனம்: முைம். வடபோழியில் வாகயக் குறிக்கும் பொல்
இல்கலயாதலால் ஆனனம் என்பமத வாய்க்கும் ஆகிவரும் என்பதால் வாய்திறந்து
கூறுதல் என்னும் பபாருளில் இது வந்தது.

இராவணன் பிரேனிடம் வரம்பபறும் மபாது. ேனிதர். குரங்குைகள அற்போை

எண்ணி. முனிவர். மதவர். அசுரர்ைளால் தனக்கு ேரணம் மநரக்கூடாது என்று
வரம்மைட்டு ேனிதர். குரங்குைகள நிகனக்ைாேல் விட்டான். திருோல். தான்
ேனிதனாைவும். மதவர்ைள் வானரங்ைளாைவும் பெல்வமத இராவணகன
அழிக்கும்வழி என எண்ணிக் கூறினார் என்பது ைருத்து.

200. ‘மசரதம் அவனயவர் வரமும். வாழ்வும். ஓர்

நிசரத கவணகைால் நீறுகசய்ய. யாம்.
கச ரத துரக மாக் கடல்ககாள் காவலன்.
தசரதன். மதவலவாய் வருதும் தாரணி.

மசரதம் அவனயவர் - ைானல் நீகரப்மபான்றவர்ைளாகிய அரக்ைர்ைளுகடய;

வரமும் வாழ்வும் - வரபலத்கதயும். வாழ்கவயும்; நிசரத கவணகைால் நீறு கசய்ய -
எேது குறிதவறாத அம்புைளால் ொம்பலாக்ை (அழிக்ை); யாம் கசரத துரகமாகக் கடல்
ககாள்காவலன் - யாமே. யாகன. மதர். ைாலாள் என்னும் ைடல் மபான்ற
நாற்பபருஞ்மெகனைகளயுகடய மவந்தனான; தசரதன் மதவலயாய் தாரணிவருதும் -
தயரதன் புத்திரனாை உலைத்தில் வந்து அவதரிக்கின்மறாம்.
ேெரதம்: மபய்த்மதர் (ைானல்நீர்). நிெரதம்: உண்கே. நிெரத ைகண: உண்கேயான
அம்புைள் (பபாய்யாது தாக்ைவல்லது). நீறு: ொம்பல். நீறு பெய்தல்: அழித்தலாம்.
தாரணி: பூமி. பத்துத் மதர் பைாண்டு. தன்னுடன் மபார்புரிந்த ெம்பாகன பவன்றவன்
என்பதால் “தெரதன்” என்று பபயர் பபற்றான் என்பர். தெம்: பத்து. ரதன்: ரதங்ைகள
பவன்றவன். பவஞ்சினத்து அவுணர் மதர்பத்தும் பவன்றுமளன்” என்பது தயரதன்
தன்கனப் பற்றிக் கூறிக் பைாள்வதாகும்.

ேதகல: விழுது. புதல்வருக்கு ஆகிவந்தது உவகேயாகுபபயர். வருதும்:

தன்கேப் பன்கே விகனமுற்று யாம் வருதும் என முடியும்.
 201. ‘வவைகயாடு திகிரியும். வடவவ தீதர
விவைதரு கடுவுவட விரிககாள் பாயலும்.
இவையவர்கள் என அடி பரவ ஏகி. நாம்.
வவைமதில் அவயாத்தியில் வருதும்’ என்ைனன்..

வவைகயாடு திகிரியும் - எேது பகடக்ைலங்ைளான ெங்கும் ெக்ைரமும்;

வடவவ தீதர விவைதரு கடு உவட விரிககாள்பாயலும் - வடவா முைாக்கினியும் தீய்ந்து
மபாைச் பெய்யும் நஞ்சிகன உகடய. எேதுபடுக்கையான அனந்தனும்;
இவையவர்கள் என அடி பரவ - தம்பியராைப் பிறந்து எம்கே அடிவணங்ை; ஏகி.
வவனமதில் அவயாத்தியில் வருதும் என்ைனன் -பூமியில் பென்று சுற்றும் வகளந்த
ேதிகல உகடய அமயாத்தி ோநைரில் அவதரிப்மபாம் என்றான்.

‘விகனபயாடு’என்பதிலுள்ள ‘ஒடு’ உம்கேப் பபாருளில் வந்தது. வகள: ெங்கு.

வகளந்திருப்பது ைாரணோை இப்பபயர் அகேந்தது. ைடல் நடுமவ ஒரு குதிகர
இருப்பதாைவும். அதன் முைத்தில் மதான்றும் தீயில் ைடல் நீர் வற்றிக்
பைாண்டிருப்பதாைவும் கூறுவர்.வடகவ முைத்தில் மதான்றும் தீ என்பதால்
“வடகவத் தீ” என்றார். தடு: நஞ்சு. பாயல்: படுக்கை. விரிபைாள்: விரிதகல உகடய
ெக்ைரம் பரதனாைவும். ெங்கு ெத்துருக்ைனாைவும். அனந்தன் இலக்குவனாைவும்
வந்தனர் என்பார். அமயாத்திக்கு ‘ொமதைம்’ என்ற ஒரு பபயரும் உண்டு.

202. என்று அவன் உவரத்தவபாது. எழுந்து துள்ளினார்;

நன்றிககாள் மங்கல நாதம் பாடினார்;-
‘மன்ைல் அம் கசழுந் துைவு அணியும் மயனார்
இன்று எவம அளித்தனர்’ என்னும் ஏம்பலால்

என்று அவன் உவரத்த வபாது - அத்திருோல் கூறியருளிய மபாது மைட்ட

(அத்மதவர்ைள் அகனவரும்); மன்ைல் அம் துைவு அணியும் மாயனார் - ேணம்
பபாருந்திய. அழகிய துழாய்ோகல அணியும் ோயனாகிய திருோல்; இன்று எவம
அளித்தனர் என்னும் ஓம்பலால் - இன்று எங்ைகள பயல்லாம் ைாப்பாற்றி
அருளினார் என்னும் ேகிழ்ச்சியால்; எழுந்து துள்ளினார் நன்றிககாள் மங்கல நாதம்
பாடினார் - எழுந்து நின்று ஆடினார்ைள் நன்கேயான ேங்ைல கீதம் பாடினார்ைள்.

துள்ளுதல்: ஆடுதல். நன்றி: நன்கே. ேங்ைலம்: சுபம். இங்கு பவற்றிக் குறித்து

நின்றது. நாதம்: ஓகெ. இகெகயக் குறித்தது. ேன்றல்: ேணம். ோயம்: ொேர்த்தியம்
அதகன உகடயவன் ோயன். ஏம்பல்: ேகிழ்ச்சி. திருோல் கூறியது மைட்ட
மதவர்ைள் ேகிழ்ச்சியால் ஆடிப்பாடினர் என்பது ைருத்து.
 203. ‘வபாயது எம் கபாருமல்’ என்னா.
இந்திரன் உவவக பூத்தான்;
தூய மா மலர் உவைானும்.
சுடர்மதி சூடிவனானும்.
வசய் உயர் விசும்பு உவைாரும். ‘தீர்ந்தது
எம் சிறுவம’ என்ைார்;
மா இரு ஞாலம் உண்வடான்.
கழலுன்வமல் சரணம் வவத்தான்.

‘எம் கபாருமல் வபாயது என்னா - எங்ைள் துயரம் தீர்ந்தது என்று கூறி; இந்திரன்
உவவக பூத்தான் - இந்திரன் ேகிழ்ச்சி அகடந்தான்; தூய மா மலர் உவைானும் - தூய
அழகிய தாேகரயில் வாழும் பிரேனும்; சுடர் மதி சூடிவனானும் - ஒளியுகடய
ெந்திரகனத் தகலயிலணிந்துள்ள சிவபபருோனும்; வசய் உயர் விசும்பு உவைாரும் - மிை
உயர்வான விண்ணுலகிமல வாழ்பவர்ைளும்; தீர்ந்தது எம் சிறுவம என்ைார் - எேது
தாழ்வு தீர்ந்தது என்றார்ைள்; மா இரு ஞாலம் உண்வடான் - அைன்ற பபரிய
இவ்வுலகை உண்டருளிய திருோல்; கழலுன் வமல்சரணம் வவத்தான் - தான் ஏறிவந்த
ைருடன் மீது திருவடிைகள கவத்தான்.

உவகை பூத்தல்: ேகிழ்ச்சியில் முைம் ேலர்தல் மபால்வது. தீர்ந்தது என்பன

விகரவும். உறுதியும் பற்றி வந்த இறந்த ைாலவிகன முற்றுக்ைள். ‘ெரணம்
கவத்தான்’ ைருடன் மீது திருவடிைகள கவத்துத் தனது இருப்பிடத்துக்குப் புறப்படத்
பதாடங்கினான் என்பது ைருத்து. என்னா: என்று; பெய்யா என்ற வாய்பாட்டு விகன
எச்ெம் பெய்து என்ற பபாருகளயுகடயது. உமளான்: ‘உள்மளான்’ இகட குகறந்து
நின்றது. ோ. இரு: உரிச் பொற்ைள். மிைப்பபரிய என்பகத உணர்த்தி நின்ற மீமிகெச்
பொல் ஊழிப் பபருபவள்ளத்தில் உலைம் அழியாது. திருோல் அதகன உண்டு.
வயிற்றில் கவத்துப் பாதுைாத்தார் என்பது புராணக் ைருத்து. “உலைம் உண்ட
பபருவாயன்” என. நம்ோழ்வாரும் இதகனக் குறிப்பிடுவார்.

204. என்வன ஆளுவடய ஐயன்.

கலுழன்மீது எழுந்து வபாய
பின்னர். வானவவர வநாக்கி.
பிதாமகன் வபசுகின்ைான்;
“முன்னவர எண்கின் வவந்தன்
யான்”- என. முடுகிவனன்; மற்று.
அன்னவாறு எவரும் நீர்வபாய்
‘அவதரித்திடுமின்’ என்ைான்.
 என்வன ஆளுவடய ஐயன் -என்கன ஆட்பைாண்ட தகலவனாகிய திருோல்;
கலுழன் மீது எழுந்து கபாய் பின்னர் - ைருடன்மீது எழுந்தருளிச் பென்றதன் பின்பு;
பிதாமகன் வானவவர வநாக்கிப் வபசுகின்ைான் - நான்முைன். மதவர்ைகளப் பார்த்துப்
மபெலானான்; முன்னவர எண்கின் வவந்தன் யான் என முடுகிவனன் - முன்மப.
ைரடிைட்கு அரெனான ‘ொம்பவந்தன்’ என்பவனாை நான் வந்து பிறந்துள்மளன்;
மற்று. அன்னவாறு நீர் எவரும் வபாய் அவதரித்திடுமின் என்ைான் - ேற்றும்.
அப்படிமய நீங்ைள் எல்மலாரும் பென்று அவதரித்திடுவீராை என்று கூறினான்.

உயிரினங்ைளின் தகலவர்ைளுக் பைல்லாம் தந்கத நான்முைன் ஆதலின்

‘பிதாேைன்’ என பிரேகனக் கூறுதல் ேரபு. என்கன ஆளுகடய ஐயன் எனக்
கூறியது. ைம்பருக்குத் திருோலிடம் மிகுந்த ஈடுபாடு இருந்தகதக் ைாட்டும்.
முடுகிமனன்: கிட்டிமனன் (வந்திருக்கிமறன் என்பது பபாருள்). அவதரித்திடுமின்:
மின்னீற்று வியங்மைாள் ைட்டகளப் பபாருளில் வந்தது. ேற்று: விகனோற்ற வந்த
அகெச் பொல். அன்று ஆறு: அந்த விதோை (அவ்வாமற).

205. தருவுவடக் கடவுள் வவந்தன் சாற்றுவான். ‘எனது கூறு

மருவலர்க்கு அசனி அன்ன வாலியும் மகனும்’ என்ன;
இரவி. ‘மற்று எனது கூறு அங்கு அவர்க்கு இவையவன்’
என்று ஓத
அரியும். ‘மற்று எனது கூறுநீலன்’ என்று அவைந்
திட்டானால்

தருஉவடக் கடவுள் வவந்தன் சாற்றுவான் -ைற்பைம் முதலிய ஐந்து

ேரங்ைகளயுமுகடய மதவர்ைளுக்கு அரெனான இந்திரன் பொல்லலுற்றான்;
எனது கூறு மருவலர்க்கு அசனி அன்ன வாலியும் மகனும் என்ன - எனது அம்ெோனது.
பகைவர்ைளுக்கு இடி மபான்ற வாலியும். அவன் ேைன் அங்ைதனும் ஆகும்
என்றுகரக்ை; இரவி மற்று எனது கூறு அங்கு அவர்க்கு இவையவன் என்று ஓத -
சூரியன். பின்கன. எனது அம்ெம் அங்மைமய அந்த வாலிக்குத் தம்பியான சுக்கிரீவன்
என்று பொல்ல; அரியும் மற்று எனது கூறுநீலன் என்று அவைந்திட்டான் - பநருப்புக்
ைடவுள் பின்கன. எனது அம்ெம் ‘நீலன்’ என்னும் வானர வீரனாகும் எனக் கூறினான்.

ஆல்: அகெ. கூறு: பாைம் (அம்ெம்). ேருவலர்: பகைவர். அரி: பநருப்பு ைடவுள்:
ேனம். போழி. பேய்ைளின் உணர்வுைகளக் ைடந்து நிற்கும் பரம்பபாருகளக்
குறிப்பதாயினும் உபொரோை ேற்கறத் மதவர்ைகளயும் குறிப்பதாகும்.

இந்திரன் வாலி. அவன் ேைன் அங்ைதன் ஆகிய இருவராைவும். சூரியன்

வாலியின் தம்பி சுக்கிரீவகனயும். அக்கினி. நீலன் என்ற வானரத் தகலவனாைவும்
பிறப்பதாைக் கூறினர் என்பது ைருத்து.
 206. வாயு. ‘மற்று எனது கூறு மாருதி’ எனலும் மற்வைார்.
‘காயும் மற்கடங்கள் ஆகி. காசினி அதனின்மீது
வபாயிடத்துணிந்வதாம்’ என்ைார்; புராரி. ‘மற்றுயானும்
காற்றின்
வசய் எனப்புகன்ைான்; மற்வைத் திவசயுவைார்க்கு
அவதிஉண்வடா.

வாயு மற்று எனது கூறு மாருதி எனலும் - ைாற்றுத் மதவனான வாயு எனது
அம்ெம் ோருதி என்று பொல்லலும்; மற்வைார் காயுமற் கடங்கைாகி காசினி அதனின்
மீது வபாயிடத் துணிந்வதாம் என்ைார் - ேற்ற மதவர்ைள் எல்மலாரும் பகைவகரச்
சினக்கும் வானரங்ைள் ஆகி. பூமியிமல பென்று பிறக்ை முடிவு பெய்துவிட்மடாம்
என்றார்ைள்; புராரி மற்று யானும் காற்றின் வசய் எனப் புகன்ைான் - திரிபுரத்கத எரித்த
சிவபிரான் யானும் வாயுகுோரனான அனுேனாைப் பிறக் கிமறன் என்று
கூறலானான்; மற்வைத் திவசயுவைார்க்கு அவதி உண்வடா - எனமவ. ேற்றுமுள்ள
எல்லாத்திகெைளிலும் வாழ்பவர்க்கும் எந்தத் துன்பமும் உண்மடா (இல்கல
என்பதாம்).
ேருந்து: ைாற்று ேருத்தின் ேைன் ோருதி (அனுேன்). புராரி: திரிபுரத்கத
அழித்தவரான சிவபிரான். ைாற்று எனது அம்ெம் என அனுேன். ேற்றத் மதவர்ைள்
எல்மலாரும் வானரங்ைளாைப் பிறக்ை நாங்ைள் முடிபவடுத்து விட்மடாபேன.
சிவபிரான் தானும் ைாற்றின் மெயான அனுேனாய் அவதரிப்பதாைக் கூறினார்
என்பது ைருத்து. அவதி: வருத்தம் (துன்பம்) எனமவ. இனிஎங்கு வாழ்பவர்ைளுக்கும்
எந்தத் துன்பமும் இல்கலயாம் என்றார்.

ைாசினி: உலைம். ேற்ைடம்: குரங்கு ைாய்தல்: சினத்தல். மபாய்+இட: மபாயிட.

“இட” என்ற துகண விகன எதிர்ைாலம் உணர்த்தி நின்றது. மபாை என்பது பபாருள்.

207. அருல் தரும் கமலக்கண்ணன்

அருள்முவை. அலர் உவைானும்
இருள் தரும் மிடற்றிவனானும்.
அமரரும். இவனயர் ஆகி
மருள் தரும் வனத்தில். மண்ணில்.
வானரர் ஆகி வந்தார்;
கபாருள்தரும் இருவர் தம்தம்
உவைவிடம் கசன்றுபுக்கார்.
 அருள்தரும் கமலக் கண்ணன் அருள்முவை - ைருகணமிக்ை தாேகரக்
ைண்ணனாகிய திருோல் அருள் பெய்த முகறப்படிமய; அலருவைானும்
இருள்தருமிடற்றிவனானும் -தாேகர ேலரில் உகறயும் பிரேனும் இருண்டமிடற்கற
உகடய சிவபிரானும்; அமரரும் இவையர் ஆகி - ேற்றத் மதவர்ைளும் மேமல
கூறிய முகறப்படி வடிபவடுத்தவராகி; மருள்தருவனத்தில் - இருண்ட
ைாடுைளிலும்; மண்ணில் வானரராகி வந்தார் - நிலத்திலும் குரங்குைளாை உருோறி
வந்துள்ளார்ைள்; கபாருள்தரும் இருவர் - எல்மலாரும் பபாருட்டாைக் ைருதிப்
மபாற்றும் பிரேன். சிவன் ஆகிய இருவரும்; தம்தம் உவைவிடம் கசன்று புக்கார் -
தங்ைள். தங்ைள் உகறவிடங்ைளுக்குச் பென்று மெர்ந்தார்ைள்.

பாற்ைடகலக் ைகடந்த மபாது எழுந்த நஞ்கெ உண்டு. மதவர்ைகளக் ைாத்தமபாது

அந்த நஞ்சு மிடற்றிமல நின்றுவிட சிவபிரான் நீலைண்டனாயினான். அதகனமய
“இருள்தருமிடற்றிமனான்” என்றார். பபாருள்தரும்: குறிப்பிட்டுக் கூறத்தக்ை இருவர்
பிரேனும். சிவபிரானும் என்பகதக் குறித்தது. திருோல் அருளிய முகறப்படி
மதவர்ைள் யாவரும் வானரங்ைளாகித் தங்ைள் இருப்பிடங்ைகள அகடந்தனர்
என்பது ைருத்து.

208. ஈது. முன் நிகழ்ந்த வண்ணம். என. முனி. இதயத்து

எண்ணி.
‘மாதிரம் கபாருத திண் வதாள் மன்ன! நீ வருந்தல்;
ஏழ்- ஏழ்
பூதலம் முழுதும் தாங்கும் புதல்வவர அளிக்கும் வவள்வி.
தீது அை முயலின். ஐய! சிந்வதவநாய் தீரும்’ என்ைான்.

ஆறாவது பாட்டுத் பதாடங்கி. இருபத்து எட்டாம் பாட்டுவகர கூறப்பட்ட

நிைழ்ச்சி யாவும். திருோல் முன்பு மதவர்ைளுக்கு அருள் பெய்ததகன வசிட்டன் தனது
ேனத்தில் சிந்தித்தனவாகும்.

ஈதுமுன் நிகழ்ந்தவண்ணம் -இது முன்பு நிைழ்ந்த பெய்தியாகும்; எனமுனி

இதயத்கதண்ணி - என்று. வசிட்டன் ேனத்தில் நிகனத்து (ேன்னகனப்பார்த்து);
மாதிரம் கபாருத திண்வதாள் மன்ன! - திகெ எங்கும் பென்று மபார் பெய்து பவன்ற.
வலியமதாள்ைகள உகடய ேன்னமன!; நீ வருந்தல் - நீ (புத்திரப் மபற்கற எண்ணி)
வருந்தாமத; ஏழ் ஏழ் பூதலம் முழுதும் தாங்கும் -ஈமரழாை எண்ணப்படும் உலைம்
யாகவயும்ைாக்கும்; புதல்வவர அளிக்கும் வவள்வி - புத்திரர்ைகளத் தரவல்ல
மவள்விகய; தீதறு முயலின் ஐய! சிந்வத வநாய்தீரும் என்ைான் - குற்றமின்றி
நீமுயன்று பெய்தால் ஐய! நின்ேனத் துயர் நீங்கும் என வசிட்டன் கூறினான்.
 வண்ணம்: விதம். இதயம்: ேனம். திருோல் மதவர்ைளுக்கு அருளிய திறத்கத
எண்ணிய வசிட்டமுனி. தயரதகன மநாக்கி ஈமரழு உலகையும் ைாக்ைவல்ல
புதல்வர்ைகளத் தரவல்ல மவள்விகய நீ முயன்று பெய்தால் உனது ேனத்துயர்
தீரும் என்றான் என்பது ைருத்து. ோதிரம்: திக்குைள். பபாருத: மபார் பெய்து
பவன்ற. திண்மதாள்: வலிய மதாள்.

209. என்னமா முனிவன் கூை. எழுந்த வபர் உவவக கபாங்க.

மன்னர் மன்னன். அந்த மா முனி சரணம் சூடி.
‘உன்வனவய புகல் புக்வகனுக்கு உறுகண் வந்து அவடவது
உண்வடா?
அன்னதற்கு. அடிவயன் கசய்யும் பணி இனிது அளித்தி’
என்ைான்.

என்ன மாமுனிவன் கூை - என்று. ோமுனிவனாகிய வசிட்டன் கூற; மன்னவர்

மன்னன் எழுந்த வபருவவக கபாங்க - (அது மைட்ட) ேன்னர் ேன்னனாகிய தயரதன்
மிகுந்த ேகிழ்ச்சி பபாங்ை (எழுந்து); மாமுனி சரணம் சூடி - ோபபரும்
முனிவனாகிய வசிட்டனது பாதங்ைகள வணங்கி (தகலக்கு அணியாை அணிந்து);
உன்வனவய புகல்புக்வகனுக்கு - தங்ைகளமய அகடக்ைலம் அகடந்திருக்கும்
அடியவனாகிய எனக்கு; உறுகண் வந்து அவடவது உண்வடா -துன்பம் வந்து மெர்தல்
உண்மடா? (இல்கல என்றபடி); அன்னதற்கு அடிவயன் கசய்யும் பணி இனிது அளித்தி
என்ைான் - அந்த மவள்விகயச் பெய்வதற்கு அடியவனாகிய நான் பெய்ய உரிய
பணிவிகடகய இனிமத எனக்குத் தருை என்று கூறினான்.

முனிவன்: உலைப் பற்றற்றவன் (உலகியலின்பங்ைகள பவறுத்தவன்). பபாங்ை.

எழுந்த என்பன ேகிழ்ச்சி மிகுதிகயக் ைாட்டி நின்றன. புக்மைனுக்கு: புக்மைன்
விகனயாலகணயும் பபயர். புக்குநின்ற நான் என்னும் பபாருள்தந்து நின்றது.
உறுைண்: துயரம். பணி: முதல் நிகலத் பதாழிற் பபயர். மவகல என்னும் பபாருள்
உகடயது.
முனிவன் கூறிய போழி மைட்ட ேன்னன். ‘அந்த மவள்விகயச் பெய்ய நான்
பெய்ய மவண்டியகதக் ைட்டகள இடுங்ைள்’ என்று கூறினான் என்பது ைருத்து.

210. ‘மாசு அறு சுரர்கவைாடு மற்றுவைார்தவமயும் ஈன்ை

காசிபன் அருளும் வமந்தன். விபாண்டகன். கங்வக சூடும்
ஈசனும் புகழ்தற்கு ஒத்வதான். இருங் கவல பிைவும்
எண்ணின்
வதசுவடத் தந்வத ஒப்பான். திருவருள் புவனந்த வமந்தன்.
 மாசு அறு சுரர்கவைாடு - குற்றேற்ற மதவர்ைளுடமன; மற்று உவைார்தவமயும் -
ேற்று முள்ள அசுரர் முதலாமனாகரயும்; ஈன்று காசிபன் அருளும் வமந்தன் - பபற்ற
தந்கதயான ைாசிபர் பபற்ற குோரனும்; கங்வக சூடும்ஈசனும் புகழ்தற்கு -
ைங்கையாற்கறச் ெகடயில் தாங்கிய சிவபபருோனும் புைழ்ந்து கூறுவதற்கு;
ஒத்வதான் - ஒத்த பபருகேயுடயவனும்; இருங்கவல பிைவும் எண்ணில் வதசுவடத்
தந்வத ஒப்பான் - மேலான ைகலயறிவு மபான்றகவைகள எண்ணினால் சிறந்த தனது
தந்கதயான ைாசிபகன ஒத்தவனும் ஆகிய; விபாண்டகன் - விபாண்டைன்
என்னும் முனிவனது; திருஅருள் புவனந்த வமந்தன் - திருவருகளப் பபற்றுத்திைழும்
புத்திரன்.

இந்தப்பாடல் குளைம்: அடுத்த பாடலுடன் பபாருள் முடிவுபபறும்.

மதவர்ைகளயும். அசுரர் முதலிமயாகரயும் பபற்றவர் ைாசிபர். உபபிரோக்ைளில்
ஒருவர் இக் ைாசிபரின் குோரர்.

விபாண்டைர் தேது தந்கதகயப் மபாலமவ ைகலயறிவு மிக்ைவர். இந்த

விபாண்டைரின் குோரமர ைகலக்மைாட்டு முனிவர் என வசிட்டர் தயரதனுக்கு முனிவர்
வரலாற்கறக் கூறியகத உணர்த்தும் பாட்டு இது. ேற்றுமளார்: மதவர்ைளல்லாது
ேற்றவர். இரும்+ைகல: உயர்ந்த ைகலைள். ைங்கை சூடுமீென்: சிவபிரான். சிவனும்
புைழ்தற்பைாத்த பபருகே யுகடயவர் விபாண்டைர் என்கிறார். ஈென்: எல்மலாருக்கும்
தகலவன் என்ற பபாருள் உகடயது. இது முதல் மூன்று பாடல்ைள் குளைம்.

211. ‘வரு கவல பிைவும். நீதி மனுகநறி வரம்பும். வாய்வம

தரு கவல மவையும். எண்ணின். சதுமுகற்கு உவவம
சான்வைான்.
திருகவல உவடய இந்தச் கசகத்து உவைார் தன்வம வதரா
ஒரு கவல முகச் சிருங்க உயர் தவன் வருதல் வவண்டும்.

வருகவல பிைவும் - வளர்ந்த ைல்வியாலும் மைள்வி முதலிய பிறவற்றாலும்; நீதி

மனுகநறிவரம்பும் - நீதிகயக் கூறும்ேனு நூல் வரம்பாலும்; வாய்வமதரு
கவலமவையும் - உண்கேகய உணர்த்தும் மவதங்ைகள ஓதி யுணர்ந்ததாலும்;
எண்ணின் சது முகற்கு உவவம சான்வைான் - நிகனத்துப் பார்த்தால் நான்முைனுக்கு
ஒப்பாகிய பபருகே உகடயவனும்; திருகவல உவடய இந்தச் கசகத்துவைார் தன்வம
வதரா - பலவித ோறுபட்ட இயற்கைகய உகடய உலைத்தவரின் தன்கேகய
அறியாதவனும்; ஒருகவல முகச்சிருங்க உயர்தவன் வருதல் வவண்டும் -ைகலோன்
பைாம்பு மபான்ற பைாம்கப முைத்தில் உகடயவனுோன சிருங்ைன் என்னும்
பபயருகடய உயர்ந்த தவத்கத உகடய முனிவன் வரமவண்டும்.

ைல்விமைள்விைளில் சிறந்தவன். ேனுநூல் வரம்கப அறிந்தவன். மவதங்ைகளக்

ைற்றறிந்தவன். நான்முைனுடன் ஒப்பிடத்தக்ை ொன்மறான் பலவித
ோறுபாடுைகள உகடய உலை ேக்ைளின் தன்கேகய அறியாதவன். ‘சிருங்கி’
என்ற பபயர்பைாண்டவன் உயர்ந்த தவமுனிவன் (மவள்விகய நடத்த) இங்கு
வரமவண்டும் என்றான் வசிட்ட என்பது பாட்டின் ைருத்து.
 வருைகல: வளர்ைகல. பிறவும்: மைள்வியறிவு. ேகற: மவதம். திருைல்:
ேயக்ைம் ோறுபாடு. தகலமுைச் சிருங்ைன்: ைகலக்மைாட்டு முனிவன். ோன் பைாம்பு
மபான்ற பைாம்பு உகடயவன் (பநற்றியில்). வருைகல. தருைகல. உயர்ந்தவன்:
விகனத் பதாகைைள்.

212. பாந்தளின் மகுட வகாடி பரித்த பார்அதனில் வவகும்

மாந்தர்கள் விலங்கு என்று உன்னும் மனத்தன். மாதவத்தன்.
எண்ணின்
பூந் தவிசு உகந்து உவைானும். புராரியும். புகழ்தற்கு ஒத்த
சாந்தனால் வவள்வி முற்றின். தவனயர்கள் உைர்ஆம்’
என்ைான்.
பாந்தளின் மகுடவகாடி பரித்த - பாம்பினது பல தகலைளாலும் தாங்ைப் பபற்ற;
பார் அதனில் வவகும் மாந்தர்கள் - இவ்வுலகிமல வாழும் ேனிதகர; விலங்கு என்று
உன்னும் மனத்தன் - மிருைங்ைள் என நிகனக்கும் ேனத்கத உகடயவனும்;
மாதவத்தன் - சிறந்த பபருந்தவம் உகடயவனும்; எண்ணின் - எண்ணிப்
பார்த்தால்; பூந்தவிசு உகந்து உவைானும் - தாேகர ஆெனத்கத விரும்பி அதில்
அேர்ந்துள்ள பிரேனும்; புராரியும் புகழ்தற் ககாத்த சாந்தனால் - திரிபுரத்கத அழித்த
சிவனும் புைழத்தக்ை பபாகறயாளனுோன அக்ைகலக்மைாட்டு முனிவனாமல;
வவள்வி முற்றின் தவனயர்கள் உைர்ஆம் என்ைான் - ேைப் மபறளிக்கும்
மவள்விகய நிகறமவற்றினால் புத்திரர்ைள் உண்டாவார்ைள் என்றான்.

பாந்தள்: பாம்பு. இங்கு ஆதி மெடகனக் குறிக்கும். ேகுடமைாடி: மைாடி என்பது

‘பல’ என்ற பபாருள் தந்து நின்றது. பரித்த: தாங்கிய. உலகியல் அறிவு இன்கேயால்
பிற ோந்தகர விலங்குைள் எனக் ைருதும் தவ முனிவனும் பிரேனும். சிவனும்
புைழத்தக்ை பபருகே உகடயவனுோன அம் முனிவகனக் பைாண்டு
மவள்விகய நிகறமவற்றினால் ேக்ைட் மபறு வாய்க்கும் என்றான் வசிட்டன்
என்பது பாடற்ைருத்தாம். பூந்தவிசு: தாேகர ஆெனம்.

213. ஆங்குவர இவனய கூறும் அருந் தவர்க்கு அரசன். கசய்ய

பூங் கழல் கதாழுது. வாழ்த்தி. பூதல மன்னர்மன்னன்
‘தீங்கு அறு குணத்தால் மிக கசழுந் தவன் யாண்வட
உள்ைான்?
ஈங்கு யான் ககாணரும் தன்வம அருளுதி. இவைவ!
என்ைான்
 ஆங்கு இவனய உவர கூறும் - அப்மபாது. இத்தகைய நல்லுகர கூறிய;
அருந்தவர்க்கு அரசன் - அரிய தவத்தினர்ைளுக்பைல்லாம் தகலவனாை விளங்கும்
வசிட்ட முனிவனது; கசய்ய பூங்கழல் கதாழுது வாழ்த்தி - அழகிய பாத ேலர்ைகள
வணங்கிப் மபாற்றி; பூதல மன்னர் மன்னன் - உலைத்து அரெர்க்பைல்லாம் அரெனான
தயரதன்; தீங்கறு குணத்தால் மிக்க கசழுந்தவன் -குற்றேற்ற. நற்குணங்ைளால் உயர்ந்த
பெழுகேமிக்ை அந்தத் தவமுனிவன்; யாண்வட உள்ைான் - எங்கிருக்கிறான்?;
ஈங்கு யான் ககாணரும் - இங்கு நான் அம்முனிவகன அகழத்துக் பைாண்டு
வரும் விதத்கத; இவைவ! அருளுதி என்ைான் - எனக்குத் பதய்வம் மபான்றவமன!
அருளிச் பெய்வாயாை என்றான்.

உகர: பொல்லாகு பபயர். பெய்ய: பெம்கே என்னும் பண்படியாைப் பிறந்த

குறிப்புப் பபயபரச்ெம். பூ: அழகு. ைழல்: தனியாகு பபயர். அறு குணம்: விகனத்
பதாகை. ‘யாண்கட யாண்டு என்பது ஐைாரச் ொரிகய பபற்றது. தனது குலகுருவான
வசிட்டகன. பதாழு குலோைக் ைருதி “இகறவ” எனத் தயரதன் அகழத்தான்.
பெழுகே+தவம்: பெழுந்தவம் உயர்ந்த தவம் என்னும் பபாருள் உகடயது.

214. ‘புத்து ஆன ககாடு விவனகயாடு அருந் துயரம்

வபாய் ஒளிப்ப.- புவனம் தாங்கும்
சத்து ஆன குணம் உவடவயான். தவயயிகனாடும்
தண் அளியின் சாவல வபால்வான்.
எத்தானும் கவலற்கு அரியான். மனுகுலத்வத
வந்து உதித்வதான். இலங்கும் வமாலி
உத்தானபாதன்- அருள் உவராமபதன்
என்று உைன். இவ் உலவக ஆள்வவான்;

புத்தான ககாடுவிவன வயாடு - புற்றுப் மபாலப் பபருகும் பைாடிய விகனைளும்

அவற்றால் விகளயும்; அருந்துயர் வபாய் ஒளிப்ப - அரிய துன்பங்ைளும் பென்று
நீங்ை; புவனம் தாங்கும் - நாட்கடக் ைாத்து ஆட்சி புரியும்; சத்தான குணம்
உவடவயான் - மிை உண்கேயான குணம் உகடயவனும்; தவயயிகனாடும்
தண்ணளியின் சாவல வபால்வான் - தகயக்கும் தண்ணளிக்கும் இருப்பிடம்
மபான்றவனும்; எத்தானும் கவலற்கு அரியான் - எம்முகறயிலும் பகைவரால்
பவல்ல அரியவனும்; மனு குலத்வத வந்து உதித்வதான் - ேனுவின் குலத்தில்
பிறந்தவனும் ஆன; இலங்கும் வமாலி உத்தான பாதன் - விளங்கும் ேணிமுடி தரித்த
உத்தான பாதன் என்னுேரென்; அருள் உவராம பதன் என்று - பபற்ற ேைனான
உமராே பதன் என்னும் பபயர் பபற்ற; இவ்வுலவக ஆள்வவான் உைன் -
இவ்வுலைத்கத எல்லாம் ஆள்கின்ற அரென் ஒருவன் இருக்கிறான்.

இது முதல் 21 பாடல்ைள் உமராேபத ேன்னன் வரலாறு கூறுவனவாம். புத்து:

புற்று (புத்தான: புற்றாை வளர்ந்து பபருகியுள்ள). பைாடுவிகன: பைாடிய விகனயாம்.
ெத்: உண்கே. ொகல: வழித்தடம். மோலி: ேகுடம். குணமுகடமயான். ொகல
மபால்வான். பவலற்ைரியான். வந்துதித்மதான் இகவ உத்தான பாதனுக்கு
அகடபோழிைள் உத்தான பாதன் ேைன் உமராே பதன் ஆவான். ேனுகுலம்:
சுவாயம்பு ேனுவின் குலம். பைாடு விகன: பண்புத்பதாகை. 35
 215. ‘அன்னவன் தான் புரந்து அளிக்கும் திரு நாட்டில்
கநடுங் காலம் அைவது ஆக.
மின்னி எழு முகில் இன்றி கவந் துயரம்
கபருகுதலும். வவத நல் நூல்
மன்னு முனிவவர அவழத்து. மா தானம்
ககாடுத்தும். வான் வழங்காது ஆக.
பின்னும். முனிவரர்க் வகட்ப. “கவலக்வகாட்டு-
முனி வரின். வான் பிலிற்றும்” என்ைார்.
அன்னவன் தான் புரந்தளிக்கும் திரு நாட்டில் -அந்த உமராேபத ேன்னன் ைாத்து
ஆட்சி புரியும் அந்தச் சிறந்த நாட்டில்; கநடுங்காலம் அைவதாக மின்னி எழும் முகில்
இன்றி - நீண்ட ைால அளவாை. மின்னி எழுகின்ற மேைங்ைள் இல்லாகேயால்;
கவந்துயரம் கபருகுதலும் -பைாடிய துன்ப மநாய் மிைமவ; வவத நல் நூல் மன்னும்
முனிவவர அவழத்து - அந்த அரென். மவதங்ைகளபயல்லாம் ைற்றறிந்த
முனிவர்ைகள அகழத்து வந்து; மாதானம் ககாடுத்தும் வான் வழங்காதாக -
அவர்ைளுக்கு மவதங்ைளில் கூறியபடி சிறந்த தானங்ைகளக் பைாடுத்த மபாதும் ேகழ
பபய்யாது மபாைமவ; பின்னும் முனிவர்க் வகட்ப - ேறுபடியும் முனிவர்ைகள
அகழத்து ேகழ பபய்விக்ை வழி யாபதனக் மைட்ை; கவலக் வகாட்டு முனிவரின் வான்
பிலிற்றும் என்ைார் - ைகல மைாட்டு முனிவன் வந்தால் இங்கு ேகழ பபய்யும்
என்றார்ைள்.
அன்னவன்: அத்தகைய பபருகேயுகடயவன் என்பது பபாருளாம். தான்: இங்கு
அகெ. மின்னமலாடு கூடிய ைார் மேைமே ேகழ பபாழிவதாதலால் “பின்னிபயழு
முகில்” என்றார். பவம்+துயரம் பவந்துயரம்: பண்புத் பதாகை. வான்: இடவாகு
பபயர் - மேைத்கதக் குறிக்கும். பிலிற்றல்: பபய்தல். ோதானம்: மவதங்ைளில்
கூறியபடி பெய்த உயர்ந்த தானங்ைள். ேன்னும்: நிகல பபற்ற.

216. ஓத கநடுங் கடல் ஆவட உலகினில் வாழ்

மனிதர் விலங்கு எனவவ உன்னும்
வகாது இல் குணத்து அருந் தவவனக் ககாணரும் வவக
யாவது?” எனக் குணிக்கும் வவவல.
வசாதி நுதல். கரு கநடுங் கண். துவர் இதழ் வாய்.
தரை நவக. துவண கமன் ககாங்வக.
மாதர் எழுந்து. “யாம் ஏகி. அருந் தவவனக்
ககாணர்தும்” என. வணக்கம் கசய்தார்.
 ஓத கநடும் கடல் ஆவட - குளிர்ந்த பபரிய ைடகல ஆகடயாை உகடய;
உலகினில் வாழ் மனிதர் -இவ்வுலகிமல வாழும் ேனிதர்ைகள எல்லாம்; விலங்கு
எனவவ உன்னும் - விலங்குைள் என்மற நிகனத்திருக்கின்ற; வகாதில் குணத்து
அருந்தவவன - குற்றேற்ற குணங்ைகள உகடய அரிய தவத்கத உகடய அந்த
முனிவகன; ககாணரும் வவகயாவகதனக் குனிக்கும் வவவல - இங்கு அகழத்து
வரக்கூடிய வழி யாது என்று சிந்திக்கும் மபாது; வசாதி நுதல். கரு கநடுங்கண்
துவரிதழ் வாய். தரை நவக - ஒளி பபாருந்திய பநற்றிகயயும் ைருகேயான நீண்ட
ைண்ைகளயும் பவளம் மபான்ற உதடுைகளயும் பைாண்ட வாகயயும் முத்துப்
மபான்ற பற்ைகளயும்; துவண கமன் ககாங்வக மாதர் - பேத்பதன்ற இரு
தனங்ைகளயும் உகடய பபண்ைள்; எழுந்து யாம் ஆகி அருந்தவவனக் ககாணர்தும் என
வணக்கம் கசய்தார் - அந்த அகவயிமல எழுந்து நின்று. நாங்ைள் பென்று அத
தவமுனிகய அகழத்து வருமவாம் என்று வணங்கிக் கூறினர்.

ஓதம்: குளிர்ச்சி. பநடுங்ைடல்: பண்புத்பதாகை. சுற்றிலும் ைடலால் சூழப்பட்ட

உலகை “ைடல் ஆகட உலகு” என்றார். ‘நீராரும் ைடல் உடுத்த நில ேடந்கத’
என்பார். வாழ்ேனிதர்: விகதத்பதாகை. குணித்தல்: சிந்தித்தல். “மொதிநுதல்.......
ோதர்” எனக் கூறியிருக்கும் வருணகனைளாலும். யாம் பென்று முனிவகன
அகழத்து வருமவாம் என்று கூறிய துணிவுகடகேயினாலும் அம்ோதர் விகல
ேைளிராம் என்பது புலனாகும். “பைாணர்தும்” ‘தும்’ ைாலம் ைாட்டும் விகுதி.
தன்கேப் பன்கே விகனமுற்று.
ேனிதர்ைகள விலங்குைளாைக் ைருதும். அந்தக் குற்றேற்ற. தவமுனிகய
இங்கு அகழத்து வரும் வகை யாது என. ேன்னன் சிந்திக்கின்ற மவகளயில். ோதர்
சிலர் எழுந்து நாங்ைள் பென்று அந்த அருந்தவகன இங்குக் பைாணர்மவாம் என்றனர்
என்பது ைருத்து.

217. “ஆங்கு அவர் அம் கமாழி உவரப்ப. அரசன்

மகிழ்ந்து. அவர்க்கு. அணி. தூசு. ஆதி ஆய
பாங்கு உை மற்ைவவ அருளி. “பனிப் பிவைவயப்
பழித்த நுதல். பவணத்த வவய்த் வதாள்.
ஏங்கும் இவட. தடித்த முவல. இருண்ட குழல்.
மருண்ட விழி. இலவச் கசவ் வாய்ப்
பூங்ககாடியீர்! ஏகும்” என. கதாழுது இவைஞ்சி.
இரதமிவசப் வபாயினாவர
 ஆங்கு அவர் அம்கமாழி உவரப்ப - அங்கு. அம்ேைளிர். அச் பொற்ைகளச் பொல்ல;
அரசன் மகிழ்ந்து. அவர்க்கு அணி. தூசு. ஆதியாய பாங்குை மற்ைவவ அருளி - (அகதக்
மைட்ட) ேன்னன் ேகிழ்ந்து அவர்ைளுக்கு மவண்டிய அணிைலன்ைள் ஆகட ேற்றும்
மதகவயானகவைகளக் பைாடுத்து; பனிப் பிவைவயப் பழித்த நுதல் - குளிர்ந்த பிகற
ேதிகயப் பழித்த பநற்றி; பவணத்த வவய்த் வதாள் - பருத்த மூங்கிகல ஒத்த
மதாள்ைள்; ஏங்கும் இவட தடித்த முவல - நுண்ணிய இகட. பருத்த தனம்; இருண்ட
குழல் மருண்ட விழி -ைரிய கூந்தல். ோன்மபால ேருண்ட ைண்ைள்; இலவச் கசவ்வய் -
இலவம் பூகவப் மபாலச் சிவந்த வாய்; பூங்ககாடியீர் ஏகும் என - (ஆகிய உறுப்பு
நலம்வாய்ந்த) ேலர்க்பைாடி மபான்றவர்ைமள பொல்லுங்ைள் என்று கூற; கதாழுது
இவைஞ்சி இரதமிவச வபாயினார் - அரெகனப் பணிந்து. வணங்கித் மதர்ஏறிச்
பென்றனர். போழி: பொல்லாகு பபயர். அணி: அணிைலன். தூசு:ஆகட. பாங்கு உள
ேற்றகவ: பாங்ைான ேற்றகவைள் உணவுப்பபாருள் மபான்றகவயாம்.
ஆதிஆய: முதலானகவ. மவய்+மதாள்: மவய்த்மதாள்: உவகேத் பதாகை.
பூங்பைாடி: அன் போழித் பதாகை. ‘யாம் ஏகி அருந்தவகனக் பைாணர்தும்’ என்று
அம் ேைளிர் கூற. அகதக் மைட்ட ேன்னன் ேகிழ்ந்து. அவர்ைளுக்கு மவண்டிய ஆகட.
அணிைலன்ைகளக் பைாடுத்துப் மபாகுோறு கூற. அவர்ைள் அரெகன வணங்கித்
மதமரறிச் பென்றனர் என்பது ைருத்து.

“பனிப்பிகறகயப் பழித்த நுதல்.....பூங்பைாடியீர்” என்ற ேைளிகரப் பற்றிய

வருணகன முந்திய பாடகலப் மபான்றமதயாம். பபண்ைளின் அவயவங்ைகளச்
சிறப்பித்துக் கூறும் நயம் ைாண்ை. தனங்ைளின் அகேகவத் தாங்ை இயலாது
இகட வறுந்துோறு தனங்ைள் பருத்துள்ளன எனவும் பபாருள் கூறுவர்.

பபண்ைளின் ைண்ைளுக்கு ேருட்சி இயல்பாதலின் ோன் மபால ேருண்ட

பார்கவகய உகடய ைண்ைள் என உகரக்ைப்பட்டது.

218. ஓசவன பல கடந்து. இனி ஓர் ஓசவன

ஏசு அறு தவன் உவை இடம் இது என்றுழி.
பாசிவழ மடந்வதயர். பன்னசாவல கசய்து.
ஆசு அறும் அருந் தவத்தவரின் வவகினார்.

ஓசவன பல கடந்து - (ேன்னனிடம் விகடபபற்றுச் பென்ற அப்பபண்ைள்) பல

ஓெகன ைடந்து பென்று; ஏசு அறுதவன் உவை இடம் - குற்றேற்ற தவ முனிவன்
வாழும் இடம் இதுவாகுபேன; இனி ஓர் ஓசவன என்றுழி - இனி ஒரு மயாெகன
தூரம் தானிருக்கிறது என்று கூறப்படும் இடத்தில்; பன்ன சாவல கசய்து - தகழ.
குகழ. பைாம்புைளால் உகறவிடேகேத்து; பாசு இவழ மடந்வதயர் - பசிய
அணிைலன்ைகள அணிந்த அப்பபண்ைள்; ஆசு அரும் அருந்தவத்தவரின் -
குற்றேறுத்த அரிய தவத்தினர் மபால; வவகினார் - அங்கு வாழத் பதாடங்கினர்.
 ஓெகன: மயாெகன. ஏசு+அறு: ஏெறு: பிறரால் பழிப்பற்ற. “பழிப்பபதாழித்து”
என்ற குறள் ஒப்பிடத்தக்ைது. உழி: இடம். பசுகே+இகழ: பாசிகழ: பசுகேயான
அணிைலன்ைள். பன்னொகல: இகலக்குடில் அரெகனத் பதாழுது. மதமரறிச் பென்ற
அம்ேைளிர் பல மயாெகன தூரம் ைடந்து - முனிவனிருக்குமிடத்திற்கு ஒரு மயாெகன
தூரம் தானுள்ள பதன்னுமிடத்தில் உகறவிடம் அகேத்து - தவ முனிவர்ைகளப்
மபால வாழலானார் என்பது ைருத்து.

219. ‘அருந் தவன் தந்வதவய அற்ைம் வநாக்கிவய.

கருந் தடங் கண்ணியர். கவல வலாைன் இல்
கபாருந்தினர்; கபாருந்துபு. “விலங்கு எனாப் புரிந்து
இருந்தவர் இவர்” என. இவனய கசய்தனர்.

அருந்தவன் தந்வதவய அற்ைம் வநாக்கிவய - அரிய தவத்கத உகடய ைகலக் மைாட்டு

முனிவனது தந்கதயாகிய விபாண்டைர் இல்லாத ெேயம் பார்த்து; கரும் தடம்
கண்ணியர் கவலவலாைன் இல்கபாருந்தினார் - ைரிய. அைன்ற ைண்ைகள உகடய
அப்பபண்ைள் எல்லாக்ைகலைளிலும் வல்லவராகிய அம்முனிவரின் குடிகல
அகடந்தனர்; கபாருந்துபு - அங்ஙனம் அகடந்த மபாது; விலங்கு எனா புரிந்து
இருந்தவர் - ேனிதர்ைகள விலங்கினங்ைமளாடு ஒப்ப ேதித்து இருக்குேவன்.
முனிவர்ைமள; இவர் என இவணய கசய்தனன் - இவர்ைள் எனக் ைருதிப் பின்வருோறு
பெய்யத் பதாடங்கினான்.

அற்றம்: ெேயம் (ேகறவு). ைண்ைளால் ேயக்கி வெப்படுத்தும் தன்கேயால்

ைருந்தடங் ைண்ணியர்’ என்கிறார். ைகல வலாளன் எல்லாக் ைகலைளிலும்
வல்லவன் (ைகலக் மைாட்டு முனிவன்) பபாருந்துபு: பபாருந்த (பெய்பு என்ற
வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம் எனா: என்று (பெயா என்ற வாய்பாட்டு)
வினகனபயச்ெம். தந்கத இல்லாத தருணத்கத எதிர்பார்த்திருந்த அம்முனிவனது
உகறயுகள அகடந்த அப்பபண்ைள். தன்கனப் மபான்ற தவமுனிவர்ைள் இவர்ைள்
எனக் ைருதி உபெரிக்ைத் பதாடங்கினான் என்பது ைருத்து.

220. அருக்கியம் முதலிவனாடு ஆசனம் ககாடுத்து.

“இருக்க” என. இருந்த பின். இனிய கூைலும்.
முருக்கு இதழ் மடந்வதயர் முனிவவனத் கதாழா.
கபாருக்ககன எழுந்து வபாய். புவரயுள் புக்கனர்.

அருக்கியம் முதலிவனாடு -அருக்கியம் முதலான உபெரிப்புைமளாடு; ஆசனம்

ககாடுத்து - அேர்வதற்கு உரிய ஆெனமும் தந்து; இருக்க என இருந்தபின் - அேர்வீராை
என முனிவன் கூற அந்த ேைளிர் அேர்ந்ததன் பின்னர்; இனிய கூைலும் - இனிய
உகரயால் முைேன் கூறி வரமவற்ை; முருக்கு இதழ் மடந்வதயர் - முருக்ைம் பூப் மபான்ற
உதடுைகள உகடய அப்பபண்ைள்; முனிவவரத் கதாழா - அந்த முனிவகனத்
பதாழுது (பின்பு); கபாருக்ககன எழுந்து வபாய் - விகரந்பதழுந்து பென்று; புவரயுள்
புக்கனர் - தேது பன்ன ொகலகய அகடந்தனர்.
 அருக்கியம் - கைைழுவ நீர் தருதல். வீட்டுக்கு வந்த விருந்தினகர உபெரிக்கும்
முகறைளாை. கை ைழுவவும். ைால் அலம்பவும். வாய் பைாப்பளிக்ைவும் நீர் தருதல்
கூறப்படும் இகவைகள அருக்கியம். பாத்யம். ஆெேணீயம் என்பர் வடநூலார்.
அதகன இங்கு. ைம்பரும் ‘அருக்கியம்’ என்றார். ஆெனம் - இருக்கை இனிய கூறல்:
முைேன் கூறுதல். முருக்கு: முள் முருங்கைப் பூ. பபண்ைளின் உதடுைளுக்கு இம்
ேலகர உவகே கூறுவர். பதாழா: பதாழுது (பெயா என்ற வாய்பாட்டு
விகனபயச்ெம்) பபாருக்பைன: விகரவுக் குறிப்புச் பொல். புகர: வீடு இங்குப்
பன்னொகலகயக் குறிக்கும்.

வந்த ேைளிகர முனிவர்ைள் எனக் ைருதி - அருக்கியம் முதலியன தந்தும்

ஆெனேளித்தும் - முைேன் கூறியும் உபெரித்துக் ைகலக் மைாட்டு முனிவகன
அப்பபண்ைள் பதாழுது விகரந்பதழுந்ததும் உகறவிடம் பென்றனர் என்பது ைருத்து.

221. ‘திருந்து இவழயவர். சில தினங்கள் தீர்ந்துழி.

மருந்தினும் இனியன் வருக்வக. வாவழ. மாத்
தருங் கனி பலகவாடு. தாவழ இன் கனி.
‘’அருந்தவ. அருந்து’’ என. அருந்தினான்அவரா

திருந்து இவழயவர் - திருந்திய அணிைலன்ைகள அணிந்திருப்பவர்ைளாகிய

அப்பபண்ைள்; சிலதினங்கள் தீர்ந்துழி - சில நாட்ைள் பென்ற பிறகு ேருந்தினும்
இனியன - அமுதத்கத விட இனிகேயாகிய; வருக்வக வாவழ மா - பலா. வாகழ.
ோ (என்னும் மூவகை ேரங்ைளும்; தரும்கனி பலகவாடு - தருகின்ற பழங்ைள்
பலவுடமன; தாவழயின் கனி - மதங்ைாய்ைகளயும் (பைாணர்ந்து); அருந்தவ
அருந்கதன -அரிய தவமுனிவமர ! இவற்கற அருந்துவீராை என மவண்ட;
அருந்தினான் - அம்முனிவனும் அவற்கற உண்டான்.

அமரா: அகெ. இகழ: ேணிைள் பதித்துச் பெய்யப்பட்டகேயால் இப்பபயர்

பபற்றபதன்பர். திருந்திகழ: இப்மபாது அம்ேைளிர் திருத்தோன நகைைள்
அணிந்து வந்திருந்தனர் என்பது குறிப்பு. தீர்ந்துழி என்பதில் ‘உழி’ ைாலப்
பபாருகள உணர்த்தும். ேருந்து: அமுதம். வருக்கை: பலா. தாகழ: பதன்கன.
தாகழயின் ைனி: மதங்ைாய் “ பதங்கின் பழம் வீழ ’’ என்பது சிந்தாேணி. தேது
உகறவிடம் பென்ற ேைளிர். சில நாட்ைள் ைழித்து மீண்டும் முனிவனிடம் வந்து.
பலவகைப் பழங்ைகளத் தந்து உண்ண மவண்டினர். அம்முனிவனும் அவற்கற
உண்டான்.

222. ‘இன்ன பல் பகல் இைந்தபின். திரு

நல் நுதல் மடந்வதயர். நவவ இல் மாதவன்-
தன்வன “எம் இடத்தினும் சார்தல் வவண்டும்’’ என்று
அன்னவர் கதாழுதலும். அவகராடு ஏகினான்
 இன்னன பல்பகல் இைந்தபின் -இவ்வாறு பல நாட்ைள் பென்றபின்; திருநல் நுதல்
மடந்வதயர் - அழகிய நல்ல பநற்றிகய உகடய அப்பபண்ைள்; நவவ இல் மாதவன்
தன்வன -குற்றமில்லாத சிறந்த தவத்கத உகடய அக்ைகலக் மைாட்டு முனிவகன;
எம்மிடத்தினும் சார்தல் வவண்டும் என்று - எங்ைள் இருப்பிடத்துக்கும் தாங்ைள்
எழுந்தருள மவண்டும் என்று கூறி; அன்னவர் கதாழுதலும் -அம்ேைளிர்
வணங்கிமவண்டிட; அவகராடும் ஏகினான் - அம்முனிவனும் அவர்ைளுடன்
பென்றான்.

இன்னன: இவ்விதோை. இறுத்தல்: ைழிதல். பைல்: நாள். திரு: அழகு.

ேடந்கதயர்: இளம்பபண்ைள்(ேடம்: இளகே.) நகவ: குற்றம் அப்பபண்ைள்
விபாண்டைர் இல்லாத ெேயம் பார்த்து. பல நாட்ைள் வந்து பழகியவர்ைள். ஒருநாள்
எம் இருப்பிடத்துக்கும் வரமவண்டும் என்று பதாழுது மவண்ட. ைகலக் மைாட்டு
முனிவன் அவர்ைளுடன பெல்லலானான் என்பது ைருத்து.

223. ‘விம்முறும் உவவகயர். வியந்த கநஞ்சினர்.

“அம்ம! ஈது. இது ” என. அகலும் நீள் கநறி.
கசம்வமயின் முனிவரன் கதாடரச் கசன்ைனர்:-
தம் மனம் என மருள் வதயலார்கவை.
விம்முறும் உவவகயர் - விளங்கிப் பபருகும் ேகிழ்ச்சி உகடயவராயும்;
வியந்த கநஞ்சினர் - பபருமிதங் பைாண்ட ேனத்தினராயும் உள்ள; மருள்
வதயலார்கள் - ேருண்ட ைண்ைகள உகடய அம்ோதர்ைள்; கசம்வமயின் முனிவரன்
கதாடர - சிறந்த அம்முனிவன் அவர்ைகளத் பதாடர்ந்து வர; அகலும் நீள் கநறி -
அைன்று நீண்ட அந்த வழியிமல; அம்ம ஈது ஈது என - எங்ைள் இருப்பிடம் இதுதான்
இதுதான் என்று; தம்மனம் எனச் கசன்ைனர் - மவைோைச் பெல்லும் தேது ேனம் மபாலச்
பென்றார்ைள்.

விம்முதல்: விளங்கிப் பபருகுதல். அம்ே வியப்புக்குறிப்பு. வியத்தல்:

எவராலும் இயலாத பெயகலச் பெய்மதாம் என்னும் பபருமிதம் அகடதல். ேனம்
என: ேனத்தின் மவைத்கதப் மபால. ேருள்: ைண் இயல்பு. கதயல்: அழகு. நீள் பநறி:
நீண்ட வழி. எேது இருப்பிடம் ‘இதுதான் இதுதான்’ என்று பொல்லிக் பைாண்மட
நீண்ட வழியிமல அம்முனிவகர அகழத்துக் பைாண்டு தேது ேனம் மபாலமவ
மவைோைச் பென்றனர் அம்ேைளிர் என்பது ைருத்து.

224. ‘வைநகர் முனிவரன் வருமுன். வானவன்

கைன் அமர் கடு எனக் கருகி. வான் முகில்.
சைசை என மவழத் தாவர கான்ைன-
குைகனாடு நதிகள் தம் குவைகள் தீரவவ
 முனிவரன் வைநகர் வருமுன் - ைகலக் மைாட்டு முனிவன் அந்த வளம்
பபாருந்திய நைருக்கு வரும் முன்மன; வான்முகில் வானவன் கைன் அமர்கடு எனக்
கருகி - பபரு மேைங்ைள். சிவபிரானுகடய ைழுத்தில் தங்கியுள்ள நஞ்சு மபாலக்
ைருநிறம் பைாண்டு.; குைகனாடு நதிகள்தம் குவைகள் தீர - குளங்ைளும். ஆறுைளும்
குகற தீரும் படியாை; மவழத்தாவர சைசை எனக் கான்ைன -ேகழத் தாகரைகளச்
ெளெள என்ற ஒலியுடன் பபாழிந்தன. வருமுன்: வருேளவில் (அல்லது வருவதற்கு
முன்னமே) முன்: ைாலம். வானவன்: பபரிமயான் (சிவபிரான்). ைளவன்: ைழுத்து.
ைடு: நஞ்சு குகறைள் தீர. நீரில்லாகேயாகிய குகற நீங்ை. குளன்: ( ே -ன - மபாலி).
ெளெள: ஒலிக் குறிப்பு. ைான்றன: பொரிந்தன. முனிவன் நைருக்கு வருவதற்கு
முன்மன ேகழ பபாழிந்தது என்பது ைருத்து. 45
225. ‘கபரும் புனல். நதிகளும் குைனும். கபட்பு உை.
கரும்கபாடு கசந்கநலும் கவின் ககாண்டு ஓங்கிட.
இரும் புயல் ககனமீது இவடவிடாது எழுந்து
அரும் புனல் கசாரிந்தவபாது. அரசு உணர்ந்தனர்

கபரும்புனல் - பபய்த ேகழயால் பபருகிய பவள்ள நீரால்: நதிைளும் குளனும்

பபட்பு உற - நீமராடும் ஆறுைளும். நீர் நிகறந்த குளங்ைளும் ேக்ைள் விரும்புோறும்;
கரும்கபாடு கசந்கநலும் கவின் ககாண்டு ஓங்கிட - ைரும்பும். பெந்பநற் பயிரும்
அழகு பைாண்டு பெழித்மதாங்ைவும்; இரும்புயல் ககனமீது எழுந்து - பபரு மேைங்ைள்
வானவீதியில் எழுந்து நின்று; அரும்புனல் இவடவிடாது கசாரிந்த வபாது - அரிய
ேகழப் பபருக்கிகன இகடவிடாேல் பொரிந்த மவகளயில்; அரசு உணர்ந்தனன் -
அந்த நாட்டு ேன்னனான உமராேபதன் முனிவரது வருகைகயத் பதரிந்து
பைாண்டான்.

குளம்: பெயற்கை நீர்நிகல. ஓடும் நீருக்கும் மதங்கும் நீருக்கும் ேகழமய

ைாரணம் என்பதால். ‘நதிைளும் குளனும் பபட்புற’ என்றார். பபட்பு: விருப்பம்.
ைரும்பும் பநல்லும் உயர் பயிர்ைளாதலின் சிறப்பித்துக் கூறினார். இனம் பைாளற்
குரித்தாதலால் ஏகனய பயிர் வகைைகளயும் கூறலாம். ைைனம்: வானம். புயல்:
மேைம் ைவின் பைாண்மடாங்கிட: அழகு பபற்றுத் திைழ. “ேகழவர ேகிழ்ந்து
தகழதரு பயிர்” என்றது ஒப்பு மநாக்ைத் தக்ைது. அரும்புனல்: பநடுங்ைாலம்
ேகழயின்கேயால் அந்நாட்டில் நீர் அரிதாயிற்று என்பகதக் குறித்தது எனலாம்.

ேகழ பபாழிய - அதனால் ேன்னன் முனிவனது வருகைகயத் பதரிந்து

பைாண்டான் என்பது ைருத்து.

226. “காமமும். கவகுளியும். களிப்பும். வகத்த அக்”

காமுனி இவண் அவடந்தனன்ககால் - ககாவ்வவ வாய்த்
தாமவர மலர் முகத் தரை வாள் நவகத்
தூம கமன் குழலினர் புணர்த்த சூழ்ச்சியால்?”
 காமமும். கவகுளியும் களிப்பும் வகத்த -ைாேம். பவகுளி. ேயக்ைம் ஆகிய
மூன்றிகனயும் பவறுத்து நீக்கிய; அக்வகா முனி - முனிவர்ைளுக்பைல்லாம்
தகலவனாகிய அந்தக் ைகலக் மைாட்டு முனிவன்; ககாவ்வவ வாய். தாமவர
மலர்முக தரை வாள் நவக. தூம கமன் குழலினர் - பைாவ்கவக் ைனி மபான்ற
வாகயயும். தாேகர ேலர் மபான்ற முைத்கதயும் முத்துப் மபான்ற ஒளிபபாருந்திய
பற்ைகளயும் அகிற் புகை யூட்டிய பேன்கேயான குழகலயும் உகடய அப்பபண்ைள்
புணர்த்த சூழ்ச்சியால் - பெய்த சூழ்ச்சியினால்; இவண் அவடந்தனன் ககால் - இங்கு
வந்து மெர்ந்தனன் மபாலும். ைாேம்: ஆகெ. பவகுளி: மைாபம். ைளிப்பு: ேயக்ைம். ஒரு
பபாருள் மீபதழும் ஆகெயும். அப்பபாருள் கிகடக்ைாத மபாபதழும் சினமும்.
இகவைளால் ேனநிகல ோறுபட்டு அகடயும் ேயக்ைமும் ஆகியவற்கற பவறுத்து
நீத்தவன் என்பதால் ‘’ைாேமும்... மைாமுனி’’ என்றார். முனிவகன அப்பபண்ைள்
இனிய பொற்ைகளக் கூறியும். முைம் ேலர்ந்து புன்னகை ைாட்டியும்.
வணக்ைத்தாலுமே அகழத்து வந்தனர் என்பது. மதான்ற. வாய். முைம். நகைைகளச்
சிறப்பித்தார் எனலாம். தரளம்: முத்து. ‘’தூே பேன் குழல்’’ என்பதற்குப் புகை
மபான்ற கூந்தல் என்பர். அதனினும். அகிற்புகையூட்டப் பபற்ற கூந்தல் என்பமத
சிறப்பு. புணர்த்தல்: மெர்ப்பித்தல். இப்பாட்டு குளைம். அடுத்த பாடலுடன்
பபாருள்முடிவுபபறும்.

227. ‘என்று எழுந்து. அரு மவை முனிவர் யாகராடும்

கசன்று. இரண்டு ஓசவன வசவன சூழ்வசர.
மன்ைல் அம் குழலியர் நடுவண். மா தவக்
குன்றிவன எதிர்ந்தனன் - குவவுத் வதாளினான்.
என்று குவவுத் வதாளினான் - என்று நிகனத்த. திரண்ட மதாள்ைகள உகடய
அந்த ேன்னன் (உமராேபதன்); வசவன சூழ்தர எழுந்து - நாற்பபரும் பகடயும்
தன்கனச் சூழ்ந்து வர எழுந்து (புறப்பட்டு); அருமவை முனிவர் யாகராடும் - அரிய
மவதங்ைகளக் ைற்ற முனிவருடன்; இரண்டு வயாசவன கசன்று - இரண்டு மயாெகன
தூரம் எதிர் பென்று; மன்ைல் அம் குழலியர் நடுவண் - ேணமும் அழகும் உகடய
கூந்தகல உகடயவர்ைளான பபண்ைளின் நடுமவ; மாதவக் குன்றிவன எதிர்ந்தனன் -
சிறந்த தவேகல மபான்றவளாகிய ைகலக் மைாட்டு முனிவகனக் ைண்டான்.
அருேகற: அரிய மவதம்;சூழ்தர - சுற்றிலும் வர. ோதவக் குன்று: உருவைம்.
நிகலயில் திரியாது அடங்கியவனாதலின் ‘ேகல’ என்றார். ோதவக் குன்று வர.
ேகழ பபாழிந்தது அதனால் ேனம் ேகிழ்ந்த ேன்னகன. “குவவுத் மதாளினான்”
என்றதன் நயம் உணரத்தக்ைது. ேன்றல்: ேணம். குழலினர்: கூந்தகல
உகடயவர்ைள். யாபராடும்: யாவருடனும்.

228. ‘வீழ்ந்தனன் அடிமிவச. விழிகள் நீர் தர;

“வாழ்ந்தகனம் இனி” என. மகிழும் சிந்வதயான்.
தாழ்ந்து எழு மாதரார்தம்வம வநாக்கி. “நீர்
வபாழ்ந்தனிர் எனது இடர். புணர்ப்பினால்” என்ைான்.
 விழிகள் நீர் தர - (அம்முனிவகனக் ைண்ட ேன்னன்) ைண்ைள் ஆனந்தக்
ைண்ணீர் பொரிய; அடிமிவச வீழ்ந்தனன் - அம்முனிவரின் திருவடிைளில் வணங்கி
எழுந்து; இனி வாழ்ந்தனம் என - இனி யானும் எனது நாட்டு ேக்ைளும் வாழ்வு
பபற்மறாம் என்று கூறி; மகிழும் சிந்வதயான் - ேகிழ்ச்சிமிக்ை ேனத்கதயுகடய
ேன்னவன்; தாழ்ந்து எழு மாதரார் தம்வம வநாக்கி - தன்கன வணங்கி எழுந்து நிற்கும்
அந்தப் பபண்ைகளப் பார்த்து; நீர் புணர்ப்பினால் எனது இடர் வபாழ்ந்தனிர் என்ைான் -
நீங்ைள் உங்ைள் உபாயத்தினால் எனது பபருந்துன்பத்கதப் மபாக்கிவிட்டீர்ைள் என்று
கூறினான்

வீழ்தல்: அடிவீழ்தலாம். மிகெ: ஏழனுருபு வாழ்ந்தனம்: உளப்பாட்டுத்

தன்கேப்பன்கே விகனமுற்று. அம் என்பது விகுதி. பிறர்க்கு வரும்
துன்பத்கதயும் தனக்கு வந்ததாை நிகனக்கும் பண்புகடயவன் என்பதால் ‘எனதிடர்’
என்றான்.

முனிவரின் திருவடிைளில் வீழ்ந்து வணங்கி எழுந்த ேன்னன் ‘தங்ைள் வரவால்

வாழ்வு பபற்மறாம்’ என்று கூறி ேகிழ்ந்தான். தன்கன வணங்கிய பபண்ைகளப்
பார்த்து. ‘உங்ைள் பெயலால் எனது துன்பத்கதப் மபாக்கினீர்ைள்’ என்று கூறினான்.

229. அரசனும் முனிவரும் அவடந்த ஆயிவட.

வர முனி. “வஞ்சம்” என்று உணர்ந்த மாவலவாய்.
கவருவினர் விண்ணவர்; வவந்தன் வவண்டலால்.
கவர எறியாது அவல கடலும் வபான்ைனன்.

அரசனும் முனிவரும் - உமராேபத ேன்னனும் அவகனச் சூழ்ந்து வந்த

முனிவர்ைளும்; அவடந்த ஆயிவட - தன்கன வந்தகடந்த ைாலத்தில்; வரமுனி - சிறந்த
முனிவனாகிய ைகலக்மைாட்டு முனிவன்; வஞ்சம் என்று உணர்ந்த மாவலவாய் -
தன்கன இங்கு அகழத்து வந்து ‘வஞ்ெைச் பெயல்’ என்று பதளிந்த மபாதிமல;
விண்ணவர் கவருவினர் -மதவர்ைள் அஞ்சி நடுங்கினர்; வவந்தன் வவண்டலால் - அரென்
மவண்டிக் பைாண்டதால்; கவர எறியாது அவல கடலும் வபான்ைனன் - ைகரகய
மோதி அழித்துவிடாது அகலக்கும் ைடல் மபால அந்த முனிவன்
ைட்டுப்பட்டிருந்தான்.
ஆயிகட: அப்மபாது. ‘வரமுனி’ வரம் + முனி (வரம் தருமுனிவன்). உணர்ந்த:
பதளிந்த (ஆய்ந்து பதளிந்த). ோகலவாய்; வாய் ‘ஏழாம்’ மவற்றுகே உருபு
“விண்ணவர் பவருவினர்” என்ன மநருமோ என்று மதவர்ைள் அஞ்சினர். ைகர ைடவாத
ைடல் மபால. முனிவன் வஞ்ெைம் என உணர்ந்தும் நிகல ைடவாது
பபாறுகேயுடன் இருந்தான். அகலைடல்: விகனத்பதாகை.

230. ‘வள் உறு வயிர வாள் மன்னன். பல் முவை.

எள்ை அரு முனிவவன இவைஞ்சி. யாரினும்
தள்ை அருந் துயரமும். சவமவும். சாற்ைலும்.
உள் உறு கவகுளி வபாய் ஒளித்ததாம்அவரா.
 வள் உறு வயிரவாள் மன்னன் - கூர்கே பபாருந்திய வாகள உகடய
அம்ேன்னன்: பன்முவை எள்ைரு முனிவவன இவைஞ்சி - பலமுகறயும்
இைழ்தற்ைரிய அந்த முனிவகன வணங்கி; யாரினும் தள்ை அரும் துயரமும் -
யாராலும் மபாக்ைமுடியாத (ேகழ இன்கேயாகிய) துன்பத்கதயும்; சவமயும் -
(அத்தகைய துன்பம் முனிவன் வருகையால்) நீங்கியதகனயும்; சாற்ைலும் -
விரிவாைச் பொல்லவும்; உள்உறு கவகுளி வபாய் ஒளித்தது - (அம் முனிவனது)
உள்ளத்மத உண்டான மைாபம் நீங்கி ேகறந்தது.

வள் உறு: கூர்கே பபாருந்திய. ‘யாராலும்’ இைழ்ந்து மபெமுடியாத நற்குணங்ைள்

அகேந்தவன் என்பதால் “எள்ளரு முனி” என்றார். எவராலும் மபாக்ைமுடியாத
துன்பத்கதத் “தள்ளருதுயர்” என்றார். ெகேவு: நிைழ்ந்தது என்னும் பபாருள்
உகடயது. ைாட்டில் ேகழ இல்லகேயால் மநர்ந்த பஞ்ெத் துயகரயும் அகத நீக்ை
எவராலும் இயலாதகதயும் அம்முனிவகன அங்கு வருோறு மேற்பைாண்ட
முயற்சிகயயும் அதனால் ேகழபபய்ததான அப்மபாது நடந்தகதயும் ேன்னம்
கூறினான் என்பது மதான்ற “ெகேவும்” என்றார். உள்ளத்மத ஊன்றிய சினத்கத ‘உள்
உறு பவகுளி’ என்றார் ொற்றல்: விரித்துகரத்தல். ஆம். அமரா: அகெைள்.

231. ‘அருள் சுரந்து. அரசனுக்கு ஆசியும் ககாடுத்து.

உருள் தரும் வதரின்மீது ஒல்வல ஏறி. நல்
கபாருள் தரும் முனிவரும் கதாடரப் வபாயினான்-
மருள் ஒழி உணர்வுவட வரத மா தவன்.
அருள் சுரந்து - (உள் எழுந்த சினம் நீங்கிய அம்முனிவன்) அருகளச் சுரந்து;
அரசனுக்கு ஆசியும் ககாடுத்து - அந்த மவந்தனுக்கு ஆசியும் கூறி; உருள் தரும் வதரின்
மீது ஒல்வல ஏறி - உருண்டு பெல்லும் மதரின் மீது விகரந்மதறி; நல்கபாருள் தரும்
முனிவரும் கதாடர - நல்ல ைருத்துைகளமய எப்மபாதும் தரும் ேற்ற முனிவர்ைளும்
பின்வர; மருள் ஒழி உணர்வு உவட - ேயக்ைம் நீங்கிய நல்லுணர்வுகடய; வரத மாதவன்
வபாயினான் - யாவருக்கும் வரந்தர வல்ல தவத்கதயுகடய ைகலக்மைாட்டு முனிவன்
பென்றான்;
மபாயினான்: நைகர மநாக்கிச் பென்றான். சினம் நீங்கி உண்கேகய உணர அருள்
பபருகும் என்பதால் “அருள் சுரந்து” என்றான். ஆசியும் என்பதில் உள்ள “உம்”
எண்ணுப் பபாருள் தந்து நின்றது. 52

232. அவடந்தனன். வை நகர் அலங்கரித்து எதிர்

மிவடந்திட. முனிகயாடும் வவந்தன்; வகாயில் புக்கு.
ஒடுங்கல் இல் கபான் குழாத்து உவையுள் எய்தி. ஓர்
மடங்கல் - ஆதனத்திவட முனிவய வவத்தனன்
 வைநகர் அலங்கரித்து எதிர் மிவடந்திட - வளம் பபாருந்திய அந்நைகர
(ேன்னன் ைட்டகளப்படி) அலங்ைரித்து (அந்த நைரத்து ேக்ைள்)
எதிர்பைாண்டகழத்துச் பெல்வதற்குக் கூட்டோய் பநருங்கி வர; வவந்தன்
முனிகயாடு - அவ்வரென் ைகலக்மைாட்டு முனிவனுடன்; அவடந்தனன்
வகாயில்புக்கு - அந்நைருள் பென்று அரண்ேகனக்குள் மபாய்; ஒடுங்கல் இல் கபான்
குழாத்து உவையுள் எய்தி - குகறவுபடாத பபான் திணித்துப் புகனந்த ஒரு
ேண்டபத்கத அகடந்து; ஓர் மடங்கல் ஆதனத்து இவட - ஒரு சிங்ைாதனத்தின்
மேமல; முனிவய வவத்தனன் - அந்த முனிவகன அேரச் பெய்தான்.

மிகடந்திட: பநருங்ை. மைாயில்: மைா+இல் அரெோளிகை. பபான்குழாம்:

பபான் மிகுதி. உகறயுள்: இருப்பிடம் (ேண்டபம்). ேடங்ைல்: சிங்ைம். ஆதனம்:
ஆெனம். முனிவன் இருந்தான் என்னாேல் அரென் அேரச் பெய்தான் என்று கூறியது.
அரெனது உபெரிப்கபக் ைண்ட முனிவன் பிரமித்துச் பெயலாற்றிருந்தான் என்பகத
உணர்த்தும். ோமுனிவகன நைகர அலங்ைரித்து ேக்ைள் அகழத்துச் பெல்ல
ேண்டபம் அகடந்து அரியகணயில் இருத்தினான்

233. ‘அருக்கியம் முதலிய கடன்கள் ஆற்றி. வவறு

உவரக்குவது இலது என உவந்து. தான் அருள்
முருக்கு இதழ்ச் சாந்வதயாம் முகநலாள்தவன.
இருக்ககாடு விதிமுவை இனிதின் ஈந்தனன்

வவறு உவரக்குவது இலகதன - (முனிவகன ஆெனத்தில் அேரச் பெய்த பின்னர்)

இனி மவறு உகரப்பதற்கு எதுவுமில்கல என்னும்படி; அருக்கியம் முதலிய
கடன்கள் ஆற்றி - அருக்கியம் பைாடுத்தல் முதலான ைடகேைள் பலவும் பெய்தளித்து;
தான் அருள் முருக்கிதழ் சாந்வதயாம் முக நலாள் தவன - ேன்னன் தான் பபற்ற
முருக்ைம் பூப் மபான்ற இதழ்ைகளயுகடய ொந்கத என்னும் அழகிய
பபண்ணரசியான தன் ேைகள; இருக் ககாடு விதிமுவை - மவத பநறிப்படி இருக்கு
முதலான மவதேந்திரங்ைகளக் கூறி; இனிதின் ஈந்தனன் - இனிகேயாை ேணம்
பெய்து பைாடுத்தான்.

அருக்கியம்: பதினாறு வகை உபொரங்ைளில் முதன்கேயானது. கைைழுவ நீர்

தருதல் முதலியனவாம். ைடன்: ைடகே. ஆற்றுதல்: பெய்தல். உகரக்குவது:
உகரப்பது. ொந்கதகய இம்ேன்னன். தயரதனிடமிருந்து பபற்று வளர்த்து
வந்தான் என்பது வான்மீைம் கூறும் ைருத்தாம். நலாள்: நல்லாள் பதாகுத்தல் விைாரம்.

234. ‘வறுவம வநாய் தணிதர வான் வழங்கவவ.

உறு துயர் தவிர்ந்தது. அவ் உலகம்; வவந்து அருள்
கசறிகுழல் வபாற்றிட. திருந்து மா தவத்து
அறிஞன். ஆண்டு இருக்குநன்; அரச!’ என்ைனன்.
 வறுவம வநாய் தணிதர - (ேகழ இல்லாகேயால் நீண்ட ைாலம் அந்த நாட்கடப்
பற்றியிருந்த பைாடிய வறுகே மநாய் தணியும்படி); வான் வழங்கவவ - பபருேகழ
பபாழியமவ; அவ்வுலகு உறுதுயர் தவிர்ந்தது - அந்த நாடு மிக்ை துன்பம் நீங்ைப்
பபற்றது; வவந்து அருள் கசறிகுழல் வபாற்றிட - மவந்தன் பபற்ற பெறிந்த
கூந்தகலயுகடய ொந்கத மபாற்றி உபெரிக்ை; திருந்து மாதவத்து அறிஞன் -
திருத்தோன தவத்கத உகடய அறிஞனாகிய அம்முனிவன்; ஆண்டு இருக்கு நன்
அரச என்ைனன் - அங்மை வாழ்கின்றான் அரமெ என வசிட்டன் கூறினான்.

வசிட்டன் தயரதனுக்குக் கூறிய ைகலக்மைாட்டு முனிவரின் வரலாறு இது. அரமெ!

அம்முனிவன் உமராேபதன் நாட்டில் வாழ்கிறான் என்று வசிட்டன் கூறினான்.
உறுதுயர்: விகனத்பதாகை. தணிதர: தணிய. உலைபேன்பது நாட்கடக் குறித்து
நின்றது. பெறிகுழல்: விகனத்பதாகை. திருந்திய தவம் அறிவுகடகேக்குக்
ைாரணபேன்பதால் “ திருந்து ோதவத்தறிஞன்” என்றார். குழல்: கூந்தல்.

235. என்ைலுவம. முனிவரன்தன் அடி இவைஞ்சி.

‘ஈண்டு ஏகிக் ககாணர்கவன்’ என்னா.
துன்று கழல் முடிவவந்தர் அடி வபாற்ை
சுமந்திரவன முதல்வர் ஆய
வன் திைல் வசர் அவமச்சர் கதாழ. மா மணித் வதர்
ஏறுதலும். வாவனார் வாழ்த்தி.
‘இன்று எமது விவன முடிந்தது’ எனச் கசாரிந்தார்
மலர் மாரி. இவடவிடாமல்.

என்ைலுவம முனிவரன் தன் அடி இவைஞ்சி - என்று வசிட்டன் கூறியதும் தயரதன்

வசிட்டனது திருவடிைகளத் பதாழுது; ஈண்டு ஏகிக் ககாணர்கவன் என்னா -
இப்மபாமத பென்று அந்த முனிவகர அகழத்து வருமவன்’’ என்று கூறி; துன்று
கழல் முடிவவந்தர் அடி வபாற்ை - வீரக்ைழலும். ேணி முடியும் அணிந்த அரெர்
பலரும் அடிைளில் வீழ்ந்து வணங்கிப் மபாற்றவும்; சுமந்திரவன முதல்வர் ஆய -
சுேந்திரன் முதலான வலிகே மிக்ை; வன்திைல் வசர் அவமச்சர் கதாழ -
அகேச்ெர்ைபளல்லாம் வணங்கி வாழ்த்தவும்; மாமணித்வதர் ஏறுதலும் - அழகிய
ேணிைளால் அலங்ைரிக்ைப்பட்ட மதரில் தயரதன் ஏறுதலுமே; வாவனார் வாழ்த்தி -
மதவர்ைபளல்மலாரும் அரெகன வாழ்த்தி; இன்று எமது விவன முடிந்தது என -
இன்றுடன் எங்ைள் தீவிக கன யாவும் தீர்ந்து என்று; மலர்மாரி இவடவிடாமல்
கசாரிந்தார் - (ேன்னகனப் மபாற்றி) இகடவிடாேல் பதாடர்ந்து பூ ேகழ
பபாழிந்தனர்.
 துன்று ைழல்: பநருங்கிய ைழல்ைள் (விகனத் பதாகை). ைழல் தானியாகு
பபயராய் ைாகலக் குறித்தது. ‘முடிமவந்தர்’ என்றகேயால் தயரதன் திருவடிைளில்
முடிபட வணங்கினர் என்பகதக் குறித்தது. சுேந்திரன்: தயரதனுகடய அகேச்ெர்ைள்
எண்ேரில் ஒருவன் மதமராட்டுபவனும் ஆவான். வன்றிறல்: மிக்ை வன்கே (ஒரு
பபாருட் பன்போழி). இராேனது அவதாரத்கத எதிர்பார்த்திருக்கும் மதவர்ைள்.
அதகன நிகறமவற்றுவதற்குரிய மவள்விகயச் பெய்ய. ைகலக்மைாட்டு முனிவகர
அகழத்து வருதல் அவசியம் ஆதலால் ‘எேது விகன முடிந்தது’ என ேகிழ்ந்தனர்.
தயரதன் மதமரறி. முனிவகர அகழத்து வரப் புறப்பட்டான். மதவர்ைள் வாழ்த்தி
ேலர்ோரி பபாழிந்து ேகிழ்ந்தனர் என்றார்.

236. காகைமும் பல் இயமும் கவன கடலின்

வமல் முழங்க. கானம் பாட.
மாகதர்கள். அரு மவை நுல் வவதியர்கள்.
வாழ்த்து எடுப்ப. மதுரச் கசவ் வாய்த்
வதாவகயர் பல்லாண்டு இவசப்ப. கடல் - தாவன
புவட சூழ. சுடவரான் என்ன
ஏகி. அரு கநறி நீங்கி. உவராமபதன்
திருநாட்வட எதிர்ந்தான் அன்வை.

காகைமும் பல் இயமும் கவன கடலின் வமல் முழங்க - எக்ைாளமும். மவறுபல

வாத்தியங்ைளும் ஒலிக்கின்ற ைடகல விடப் மபாபராலி பெய்து முழங்ைவும்;
மாகதர்கள் கானம் பாட - பாடைர்ைள் இன்னிகெ பாடவும்; அருமவை நுல் வவதியர்கள்
வாழ்த்து எடுப்ப - அரிய ேகறவல்ல அந்தணர்ைள் மவத ேந்திரங்ைகளக் கூறி
வாழ்த்திகெக்ைவும்; மதுரச் கசவ்வாய்த் வதாவகயர் பல்லாண்டு இவசப்ப -
இன்போழி கூறும் வாயினரான ேயில் மபான்ற ேங்கையர் பல்லாண்டு பாடவும்;
கடல் தாவனபுவட சூழ - ைடல் மபான்ற பகடைள் தன்கனச் சூழ்ந்து வரவும்;
சுடவரான் என்ன ஏகி - சூரியகனப் மபால விகரந்து பென்று; அரு கநறி நீங்கி -
அரியபநறிைகளபயல்லாம் ைடந்து பென்று; உவராமபதன் திருநாட்வட எதிர்ந்தான் -
உமராேபத ேன்னனது அழகிய நாட்கட அகடந்தான்.

அன்மற: அகெ. ைாைளம்: எக்ைாளம் என்னும் ஒருவகைக் பைாம்பு. ைகன ைடல்:

விகனத்பதாகை. ைானம்: இன்னிகெ. ோைதர்: பாடைர்ைள். அரெனுக்கு பேய்க்கீர்த்தி
பாடுதல ோைதர் பதாழில். ேதுரம்: இனிகே குணவாகு பபயராய்க் குரகலக் குறித்து
நின்றது. மதாகை: ேயில் மதாகையர்: பபண்ைள் உவகேயாகு பபயர்.
பல்லாண்டு: பல ஆண்டுைள் வாழ்ை எனக் குறிக்கும் வாழ்த்துப்பாடல்.
ைடல்தாகன: உவகேத் பதாகை. உமராேபதன் ஆண்ட நாடு ‘அங்ை நாடு’
எனப்படும்’. எதிர்தல்: அகடதல்.
பலவகை வாத்தியங்ைள் முழங்ை - ோைதர் பாட. மவதியர் வாழ்த்த. மதாகையர்
பல்லாண்டிகெப்ப - தாகன புகட சூழ - பநறி நீங்கி - திருநாட்கட அகடந்தான்.

237. ககாழுந்து ஓடிப் படர் கீர்த்திக் வகாவவந்தன்

அவடந்தவம கசன்று ஒற்ைர் கூை.
 கழுந்து ஓடும் வரி சிவலக் வகக் கடல் - தாவன
புவட சூழ. கழற் கால் வவந்தன்.
கசழுந் வதாடும் பல் கலனும் கவயில் வீச.
மாகதர்கள் திரண்டு வாழ்த்த.
எழுந்து ஓடும் உவவகயுடன் ஓசவன கசன்ைனன்
அரவச எதிர்வகாள் எண்ணி.
ககாழுந்து ஓடி படர் கீர்த்திக்வகா வவந்தன் - பைாழுந்து விட்டு ஓடிப் படர்கின்ற
கீீ்ர்த்திகய உகடய ேன்னர் ேன்னான தயரதன்; அவடந்தவம கசன்று ஒற்ைர் கூை -
தம் நைகர அகடந்த பெய்திகய ஒற்றர்ைள் உமராேபத ேன்னனிடம் பென்று கூற; கழற்
கால் வவந்தன் -வீரக் ைழலணிந்த ைால்ைகள உகடய அவ்வரென்; கழுந்து ஓடும் வரி
சிவலக்வக கடல் தாவனபுவட சூழ - மதய்ந்து ேழுங்கித் திரண்ட வரியகேந்த
வில்கலக் கையிலுகடய ைடல் மபான்ற வீரர்ைள் பைாண்ட பகட புகட சூழ;
கசழுமம் வதாடும் பல்கலனும் வில் வீச -பெழுகே மிக்ை ைாதணிைளும் பிற
அணிைலன்ைளும் ஒளிரவும்; மாகதர்கள் திரண்டு வாழ்த்த - ோைதர்ைள் திரண்டு
வாழ்த்தவும்; எழுந்து ஓடும் உவவகயுடன் - மேபலழுந்து பபாங்கும் ேகிழ்பவாடு;
அரவச எதிர்வகாள் எண்ணி -தயரத ேன்னகன எதிர்பைாண்டு அகழத்து வர நிகனத்து;
ஓசவன கசன்ைனன் - தனது நைரிலிருந்து ஒரு மயாெகன துரம் பென்றான்; ககாழுந்து
-தளிர்; கீர்த்தி - புைழ் “பைாழுந் மதாடிப் படரும்” பைாடிமபால் எங்கும் புைழ்
பரப்பி வாழ்பவன் தயரதன்’’ என்கிறார்.

மைாமவந்தன்: அரெர்ைளுக்கு அரென். ஒற்றர்: உளவாளிைள். ைழுந்து: மதய்ந்து

திரண்ட வடிவம். அடிக்ைடி கையாள்வதால் மதய்ந்து ேழுங்கித் திரண்டிருக்கும்
‘வரிவில்’ என்றார். வரிவில்: ைட்டகேந்த வில் உவகேத் பதாகை. மதாடு:
ைாதணி. உவகை: உவத்தல் பதாழிற்பபயர். எதிர்மைாள்: எதிர்பைாள்ளுதல். மைாள்:
முதல்நிகல திரிந்த பதாழிற்பபயர்.

மவந்தன். மைாமவந்தகன எதிர்மைாள் எண்ணி. எழுந்மதாடும் உவகையுடன்

பென்றான் என்று முடிக்ை.

238. எதிர்ககாள்வான் வருகின்ை வய வவந்தன்-

தவனக் கண்ணுற்று. எழிலி நாண
அதிர்கின்ை கபாலந் வதர்நின்று அரசர்பிரான்
இழிந்துழி. கசன்று அடியில் வீழ.
முதிர்கின்ை கபருங்காதல் தவழத்து ஓங்க.
எடுத்து இறுக முயங்கவலாடும்.
கதிர் ககாண்ட சுடர் வவலான்தவன வநாக்கி.
இவவ உவரத்தான் - களிப்பின் மிக்கான்;
 எதிர்ககாள்வான் வருகின்ை வய வவந்தன் தவன -தன்கன எதிர் பைாண்டு
அகழத்துச் பெல்ல வருகின்ற பவற்றி பபாருந்திய உமராேபத ேன்னவகன;
கண்ணுற்று எழிலிநாண அதிர்கின்ை கபாலம் வதர் நின்று இழிந்துழி - பார்த்து.
மேைமும் நாணும்படியாை முழங்குகின்ற தனது பபான்மதரிலிருந்து தயரதன் கீமழ
இறங்கும் மபாது; கசன்று அடியின் வீழ - உமராேபத ேன்னன் பென்று தயரதன்
பாதத்தில் வீழ்ந்து வணங்ை; முதிர்கின்ை கபருங்காதல் தவழத்து ஓங்க -
மேன்மேலும் முதிர்கின்ற மபரன்பு பபருகி. ஓங்ை; எடுத்து. இறுக முயங்கவலாடும் -
உமராேபத ேன்னகனத் (தன் கைைளால்) வாரி எடுத்துத் தழுவியவுடன்;
கதிர்ககாண்ட சுடர் வவலான் தவன வநாக்கி - ைதிர்விட்டு ஒளிரும் மவகலயுகடய
தயரதகனப் பார்த்து; களிப்பின் மிக்கான் இவவ உவரத்தான் - ேகிழ்ச்சி மிைக் பைாண்ட
உமராேபதன் பின்வருோறு கூறலானான்.

எதிர்பைாள்வான்: வானீற்று விகனபயச்ெம். ‘எதிர் பைாள்ள’ என்ற பபாருளில்

வந்தது. வயம்: பவற்றி. ைண்ணுற்று: மிகுந்த ஆதரவுடன் பார்த்து. எழிலி: மேைம்.
ைதிர்: ஒளிக்ைற்கற (கிரணம்) பபாலம்: பபான் (அழகு என்பதும் பபாருளாம்) உழி:
மபாது எதிர்பைாள்வான் வருகின்ற மவந்தகனக் ைண்ணுற்று. அரெர்பிரான்
மதர்நின்று இழிந்துழி. அடியில் வீழ. எடுத்து முயங்ை. சுடர்மவலான் தகன மநாக்கி
- இகவ உகரத்தான் என்பது பபாருள் முடிவு. இகவ: பின்வரும் புைழுகரக்
அடுத்த பாடலில் ைாணலாம். மவல்: பவல்லு தகலயுகடயது (ஒரு
கைப்பகடயாம்). ஆதலால் முதன்நிகல திரிந்த பதாழிற் பபயராகும்.

239. ‘யான் கசய்த மா தவவமா! இவ் உலகம்

கசய் தவவமா! யாவதா! இங்ஙன்.
வான் கசய்த சுடர் வவவலாய்! அவடந்தது?’ என.
மனம் மகிழா. மணித் வதர் ஏற்றி.
வதன் கசய்த தார் கமௌலித் வதர் வவந்வதச்
கசழு நகரில் ககாணர்ந்தான் - கதவ்வர்
ஊன் கசய்த சுடர் வடி வவல் உவராமபதன்
என உவரக்கும் உரவுத் வதாைான்.
வான் கசய்த சுடர் வவவலாய் - வானுலைத்கத நிகலபபறச் பெய்த ஒளி மிகுந்த
மவகல உகடய அரமெ!; இங்ஙன் அவடந்தது - இங்குத் தாங்ைள் எழுந்தருளக்
ைாரணம்; யான் கசய்த மாதவவமா - நான் பெய்த பபருந்தவமோ!; இவ்வுலகம்
கசய்தவவமா - இந்த நாடு பெய்த நல்ல தவமோ!; யாவதா - ேற்றும் மவறு ஏமதனும்
நற்பெயல்ைமளா! (எனக் கூறி); மனம் மகிழா மணித் வதர் ஏற்றி -ேனம் ேகிழ்ந்து
தயரதகனத் மதரில் ஏற்றி; கதவ்வர் ஊன் கசய்த சுடர் வடிவவல் - பகைவருடகல
உயிரற்ற ஊனுடலாக்கிய ஒளிமிக்ை. கூரிய மவகல உகடய; உவராமபதன்
எனவுவரக்கும் உரவுத் வதாைான் - உமராேபதன் எனக் கூறப்படும் வலிய மதாள்ைகள
உகடய அவ்வரென்; வதன் கசய்த தார் கமௌலி - மதன்பிலிற்றும் பூோகலயணிந்த
ேணிமுடி சூடியிருப்பவனாகிய; வதர் வவந்வத - மதர்ப்பகடகய உகடய தயரத
மவந்தகன; கசழு நகரில் ககாணர்ந்தான் - பெழிப்புகடய தனது நைருக்கு அகழத்து
வந்தான்.
 வான் பெய்த: வானுலகை நிகலபபறச் பெய்து ெம்பரகனக் பைான்று இந்திரனுக்கு
வானுலகை மீட்டுத் தந்த தயரதன் பெயகலக் குறிப்பிடும். இது ைருத்துகட
அகடபோழியாம். பெய் தவம்: விகனத் பதாகை நான் பெய்த தவத்தினாமலா
அல்லது நாடு பெய்த தவத்தினாமலா. அல்லது மவறு ஏமதனுமோ? நீங்ைள் இங்கு
எய்தக் ைாரணம் அறிமயன் என வியந்துகரத்தான். தார்: ோகல. “பதவ்வர் ஊன்
பெய்த சுடர் மவல்” பகைவர் உடகலப் புண் பெய்த மவல் என்றும் உயிரற்ற
உடலாைச் பெய்த மவல் என்றும் பபாருள் கூறலாம். ‘என உகரக்கும்’ என்பதற்கு.
என்று உலை ேக்ைளால் புைழ்ந்து மபெப்படும். எனவும் பபாருள் கூறுதல் பபாருந்தும்.
பேௌலி. ேகுடம். பெழுநைர்: பண்புத் பதாகை. ோதவமோ. பெய்தவமோ. ஏமதா
‘ஓ’ வினாப் பபாருள் உணர்த்தி நின்றது.

240. ஆடகப் கபான் சுடர் இவமக்கும் அணி மாடத்

திவட. ஓர் மண்டபத்வத அண்மி.
பாடகச் கசம் பதும மலர்ப் பாவவயர் பல்-
லாண்டு இவசப்ப. வபம் கபான் பீடத்து.
ஏடு துற்ை வடிவவவலான்தவன இருத்தி.
கடன்முவைகள் யாவும் வநர்ந்து.
வதாடு துற்ை மலர்த் தாரான் விருந்து அளிப்ப.
இனிது உவந்தான். சுரர் நாடு ஈந்தான்.
ஆடகப் கபான் சுடர் இவமக்கும் அணிமாடத்து இவட - பபான்பனாளி
விளங்கும் அழகிய ோளிகை ஒன்றிமல அகேந்த; ஒரு மண்டபத்வத அண்மி - ஒரு
ேண்டபத்கத அகடந்து; பாடகச் கசம்பதும மலர்ப் பவவயர் பல்லாண்டு இவசப்ப -
பாடைம் அணிந்த அழகிய பாதங்ைகள உகடய ேைளிர் பலர் பல்லாண்டு பாட;
ஏடுதுற்ை வடிவவவலான் தவன வபம்கபான் பீடத்து இருத்தி - ேலர்ைளால்
அலங்ைரிக்ைப்பட்ட கூரிய மவகல உகடய தயரதகனப் பசிய பபான்ேயோன
ஆெனத்திமல இருக்ைச் பெய்து; கடன் முவைகள் யாவும் வநர்ந்து - மபரரெனுக்குச்
பெய்ய மவண்டிய ைடகேைள் யாவும் பெய்து; வதாடு துற்ை மலர்த்தாரான் விருந்து
அளிப்ப - இதழ் பநருங்கிய ோகலயணிந்த ேன்னனாகிய உமராேபதன் விருந்து
பைாடுக்ை; சுரர்நாடு ஈந்தான் இனிது உவந்தான் - அேரர் நாட்கட மீட்டுக்
பைாடுத்தவனான தயரத ேன்னன் இனிமத ேகிழ்ந்தான்.

ஆடைம்: ஒரு வகைப் பபான். ஆடைப்பபான்: இரு பபயபராட்டுப் பண்புத்

பதாகை. இகேத்தல்: ஒளிர்தல். அண்மி: மெர்ந்து. பாடைம்: ைாலில் அணியும்
அணிைலன் பதுேேலர்: உவகேயாகு பபயர். ‘பெம்பதுே ேலர்ப்பாகயர்’
பெந்தாேகரயில் அேர்ந்திருக்கும் திருேைகள ஒத்த ேைளிர் என்பதும் தகும். பாகவ:
பதுகே. உவகே யாகு பபயராய் ேைளிகர உணர்த்தி நின்றது. ஏடு: இதழ். சிகனயாகு
பபயராய் இங்கு ேலர் ோகலகய உணர்த்தியது. உைந்தான்: விரும்பினான். நாடு: நாடி
வரத்தகுந்தது என்பதால் இப்பபயர் பபற்றபதன்பர். பீடம்: ஆெனம். துற்ற:
பநருங்கிய.

அணிோடத் திகட - ேண்டபத்கத அண்மி - பபான் பீடத்து இருத்தி - ைடன்

யாவும் மநர்ந்து - விருந்தளிப்ப - இனிது உவந்தான் என முடிக்ை.
 தயரதச் ெக்ைரவர்த்திகய உமராேபத ேன்னன் அரியகணயில் இருக்ைச் பெய்து.
மபரரெனுக்குச் பெய்யமவண்டிய ேரியாகதைள் யாவும் பெய்து விருந்தளித்தான்.
தயரதன் அதற்குப் பபரிதும் உவந்தான்.

241. கசவ்வி நறுஞ் சாந்து அளித்து. வதர் வவந்தன்-

தவன வநாக்கி. ‘இவண் நீ வசர்ந்த
கவ்வவ உவரத்து அருள்தி’ என. நிகழ்ந்த பரிசு
அரசர்பிரான் கழைவலாடும்.
‘அவ்வியம் நீத்து உயர்ந்த மனத்து அருந்தவவனக்
ககாணர்ந்து ஆங்கண் விடுப்கபன்; ஆன்ை
கசவ்வு முடிவயாய்!’ எனலும். வதர் ஏறிச்
வசவனகயாடும் அவயாத்தி வசர்ந்தான்.

கசவ்வி நறும் சாந்தளித்து - (விருந்து முடிந்தவுடன்) ேணம் மிகுந்த ெந்தனம்

அளித்த உமராேபதன்; வதர் வவந்தன் தவனவநாக்கி - தயரத ேன்னகனப் பார்த்து; நீ
இவண் வசர்ந்த கவ்வவ உவரத்தருள்தி என - தாங்ைள் இங்கு வந்த ைாரியத்கதச்
பொல்லியருள மவண்டுபேன்றுகரக்ை; அரசர் பிரான் நிகழ்ந்த பரிசு கழைவலாடும் -
அதற்கு. அரெர்க்கு அரெனாகிய தயரதன் நிைழ்ந்த பெய்திகயச் பொல்ல மலாடும்;
அவ்வியம் நீத்து உயர்ந்த மனத்து அருந்தவவன - பபாறாகே முதலிய தீய
குணங்ைகள நீக்கிய ேனத்கத உகடயவரான ைகலக்மைாட்டு முனிவகர;
ககாணர்ந்து ஆங்கண் விடுப்கபன் -அமயாத்திக்கு அகழத்து வந்து உன்னிடம் மெர்த்து
விடுமவன்; ஆன்ை கசவ்வி முடிவயாய் எனலும் -உயர்ந்த அழகிய ேணிமுடி தரித்த
மவந்மத! என உமராேபதன் கூறியதும்; வதர் ஏறி. வசவனகயாடும் அவயாத்தி
வசர்ந்தான் -உடமன தயரதன் மதமரறி. மெகனமயாடு அமயாத்தி பென்று மெர்ந்தான்.
பெவ்வி: அழகு. இங்குப் பக்குவம் என்னும் பபாருகளத் தந்து நின்றது. நறுகே:
ேணம். ொந்து: ெந்தனம் முதலிய ேணப்பபாருட் ைலகவ. ைவ்கவ: ைாரியம் பரிசு:
தன்கே. அவ்வியம்: அழுக்ைாறு. அங்ைண்: அங்மை முதல் நீண்டு ‘ஆங்ைண்’ என
நின்றது. நறுஞ் ொந்து: பண்புத்பதாகை. விருந்துண்டு ேகிழ்ந்ததும் ெந்தனம்.
பவற்றிகல. பாக்கு ஆகியகவ தந்து உபெரித்தல் ேரபு. நிைழ்ந்த பரிொவது.
ேக்ைட்மபறளிக்கும் மவள்வி பெய்ய வசிட்டன் கூறியது முதல் முனிவகர
அகழத்துப் மபாை வந்ததுவகர நிைழ்ந்த பெய்திகயத் தயரதன் உமராேபத
ேன்னனுக்குக் கூறினன் என்பமத.

ொந்தளித்து - மநாக்கி - அருள்தி என. நிைழ்ந்த பரிசு சுழறமலாடும்.

அருந்தவகன - விடுப்பன் என்றும் மதமரறி அமயாத்தி மெர்ந்தான் என்றும் முடிக்ை

உகரத்தருள்ை: உகரக்ை என்பதாம். ‘அருள்’ ேரியாகத குறித்து வந்த பகுதிப்

பபாருள் விகுதி. பைாணர்ந்து விடுப்பபன் எனப்பபாருள் முடிவுபபறும். ‘பைாணர்ந்து
விகனபயச்ெம்.
 242. மன்னர்பிரான் அகன்ைதன் பின். வய வவந்தன்.
அரு மவை நுல் வடிவம் ககாண்டது
அன்ன முனிவரன் உவையுள்தவன அணுகி.
அடி இவணத் தாமவரகள் அம் கபான்
மன்னு மணி முடி அணிந்து. வரன்முவை கசய்-
திட. ‘இவண் நீ வருதற்கு ஒத்தது
என்வன?’ என. ‘அடிவயற்கு ஓர் வரம் அருளும்;
அடிகள்!’ என. ‘யாவது?’ என்ைான்.

மன்னர் பிரான் அகன்ைதன் பின் - அரெர்க்ைரெனான தெரதன் புறப்பட்டு நீங்கிய

பிறகு. வயமவந்தன் - பவற்றி பபாருந்திய மவந்தனான உமராேபதன்; அருமவை நுல்
வடிவு ககாண்டது அன்ன - அரிய ேகறைமள வடிபவடுத்து வந்தது மபான்றுள்ள;
முனிவரன் உவையுள் தவன அணுகி - முனிவனான ைகலக் மைாட்டு முனியின்
இருப்பிடத்கத அகடந்து; அடி இவணத் தாமவரகள் அம்கபான் மன்னும்முடி
அணிந்து - அம்முனிவனது தாேகர மபான்ற இரு பாதங்ைகளயும் அழகிய தனது
பபான்முடிக்கு அணியாகுோறு வணங்கி. ; வரன் முவை கசய்திட - மவண்டிய
உபொரங்ைகளச் பெய்து நிற்ை; ‘நீ இவண் வருதற்கு ஒத்தது என்வன’ என -(முனிவர்
அரெகனப்பார்த்து) நீ இங்கு வந்த ைாரியம் என்ன என்று மைட்ை; அடிகள் அடிவயற்கு
ஓர் வரம் அருளும் என யாவது என்ைான் -(அதற்கு ேன்னன்) அடிைமள! அடிமயனுக்கு
ஒரு வரம் தரமவண்டும் என்று பொல்ல அது என்ன என்றான்.
ேன்னர் பிரான்: அரெர் தகலவன் இங்குத் தெரதன். வயம்: பவற்றி. ேகற நுல்
ேகறயாகிய நூல் இரு பபயபராட்டுப் பண்புத் பதாகை. அடித்தாேகர: உருவைம்.
வரன்முகற: முகறப்படி பெய்யும் ைடகே ‘அடிைள்’ வணக்ைத்துக் குரியவர்ைகள
அகழக்கும் ேரியாகதச் பொல். முனிவர்ைகளயும். துறவிைகளயும் குறிக்கும்.
“சுவாமி” என்பகத ஒத்தது. ‘அரிய ேகறைளும். நுல்ைளுமே தவ வடிவம் தாங்கி
வந்தமதா என்னும்படியான தவமுனிவன்’ எனக் ைகலக்மைாட்டு முனிகயக் ைம்பர்
சிறப்பித்துக் கூறுவது அம்முனிவனது சிறப்கப உணர்த்தும். தயரதன் அைன்றதன்பின்
- மவந்தன் - முனிவரன் உகறயுள் அணுகி. அடியிகண முடியணிந்து - வரன்முகற
பெய்திட - என்கன என வரேருளும் என - யாவபதன்றான் என்பது பபாருள்
முடிவு. உமராேபதன் முனிவரது பாதங்ைகள வணங்கினான் என்பகத
“அடியிகணத் தாேகரைள் அம் பபான்ேணி முடி அணிந்து” எனக் கூறிய நயம்
அறிந்து ேகிழ்தற்குரியது.
 243. ‘புைவு ஒன்றின் கபாருட்டாகத் துவல புக்க
கபருந்தவகதன் புகழில் பூத்த
அைன் ஒன்றும் திரு மனத்தான். அமரர்களுக்கு
இடர் இவழக்கும் அவுணர் ஆவயார்
திைல் உண்ட வடி வவலான். ‘’தசரதன்’’ என்று.
உயர் கீர்த்திச் கசங்வகால் வவந்தன்.
விைல்ககாண்ட மணி மாட அவயாத்திநகர்
அவடந்து. இவண் நீ மீள்தல்!’ என்ைான்.

புைவு ஒன்றின் கபாருட்டு ஆக. துவலபுக்க - ஒரு புறாகவக் ைாப்பாற்றுவதற்ைாைத்

தன்கனமய தரத்துணிந்து தராசுத்தட்டிமலறிய; கபருந்தவக தன் புகழில் பூத்த -
பபருந்தகையான சிபிக் ெக்ைரவர்த்தியினது புைழ் பபாருந்திய பபருங்குடியில்
மதான்றிய; அைன் ஒன்று திருமனத்தான் - அறப்பண்பு பபாருந்திய நல்ல
ேனத்தினனும்; அமரர்களுக்கு இடர் இவழக்கும் அவுணர் ஆவயார் திைம் உண்ட
வடிவவலான் - மதவர்ைளுக்குத் துன்பம் தந்த அசுரரின் வலிகேகய அழித்த மவகல
உகடயவனும்; தயரதன் என்று உயர்கீர்த்தி கசங்வகால் வவந்தன் - தயரதன் என்னும்
பபயர்பைாண்ட புைழ்மிக்ை பெங்மைாலுகடயவனுோன மவந்தனது; விைல் ககாண்ட
மணிமாட அவயாத்தி நகர் அவடந்து - வலிகேகய அணியாைக் பைாண்ட
ேணிைளால் இகழத்த ோளிகைைகளயுகடய அமயாத்தி நைரத்கத அகடந்து;
இவண் மீள்தல் என்ைான் - பின் இங்கு மீண்டு திரும்புதமல (நான் மவண்டும்
வரோகும்) என்று உமராேபதன் பொன்னான்.
புறவு: புறா. புறாவுக்ைாைத் தராசில் ஏறிய சிபி ேன்னன் வரலாறு பிரசித்தம்.
துகல: துலாக்மைால் (தராசு). புக்ை: புகுந்த புகு என்ற பகுதி இரட்டித்து; ைாலம்
ைாட்டியது (பபயபரச்ெம்). பபருந்தகை: பண்புத்பதாகை; புைழ் இல்: இல் குடி
அல்லது குலம். பூத்தல்: உண்டாதல் அல்லது பரந்திருத்தல் என்றும் கூறலாம்.
இகழத்தல்: அடிக்ைடி பெய்தல்; உண்ட; அழித்த. இதில் அழிக்கும் பதாழில்
மவலின் மேமலற்றப்பட்டது. பெங்மைால்: பெம்+மைால்: நாட்கட நன்பனறி நிற்ைச்
பெய்வது. விறல்: வலிகே. மீள்தல்: பதாழிற்பபயர்.

துகலபுக்ை - பபருந்தகையின் புைழில் பூத்த - ேனத்தன் வடிமவலான் -

மவந்தன் - நைர் அகடந்து மீள்தல் என்று பபாருள் முடிவு ைாண்ை.

முந்திய பாடலில் வரும் அருளும் என்று மைட்ட ேன்னகன மநாக்கி வரம்

யாது என வினவிய முனிவனுக்கு அமயாத்தி அகடந்து மீள்தமல அவ்வரம் என்றான்.
உமராேபதன்.

244. அவ்வரம் தந்தனம்; இனித்வதர் ககாணர்தி’ என

அருந் தவத்வதான் அவைதவலாடும்.
கவவ்அரம் தின்று அயில்பவடக்கும் சுடர்வவவலான்
 அடி இவைஞ்சி. ‘வவந்தர்வவந்தன்
கவ்வவஒழிந்து உயர்ந்தனன்’ என்று. அதிர் குரல்வதர்
ககாணர்ந்து. இதனில். கவல வலாை!
கசவ்வி நுதல் திருவிகனாடும் வபாந்து ஏறுக!’
என. ஏறிச் சிைந்தான் மன்வனா.
அவ்வரம் தந்தனம் இனித் வதர் ககாணர்தி என - நீ மைட்ட அந்த வரத்கதக்
பைாடுத்மதாம். இனி. மதர் பைாண்டு வருை என்று; அருந்தவத்வதான் அவைதவலாடும்
-அந்தத் தவ முனிவன் கூறிய உடமன; கவவ் அரம் தின்று அயில் பவடக்கும் சுடர்
வவலான் - பவவ்விய அரத்தால் அராவப்பட்டு. கூரிய ஒளியுகடய மவகல உகடய
உமராே பதன்; அடி இவைஞ்சி - ைகலக்மைாட்டு முனிவனது பாதங்ைகளத் பதாழுது;
வவந்தர் வவந்தன் கவ்வவ ஒழிந்து உயர்ந்தனன் என்று - ேன்னர் ேன்னனான
தயரதன் துன்பம் நீங்கி உயர்வான் என்பறண்ணி; அதிர் குரல் வதர் ககாணர்ந்து -
அதிர்ந்து ஒலிக்கும் மதகர வரவகழத்து; இதனில் கவலவலாை கசவ்வி நுதல்
திருவிவனாடும் வபாந்து ஏறுக என - ைகலைளில் வல்மலாமன! இமதா இத்மதரில்
அழகிய பநற்றிகய உகடய திருேைகளப் மபான்ற ொந்கதயுடன் ஏறி அருள்ை!
என்று கூற; ஏறிச் சிைந்தான் - அவ்வாமற (அம்முனிவன்) ஏறி அேர்ந்தான்.
ேன்+ஓ: அகெைள் தந்தனம்: தன்கேப் பன்கே விகனமுற்று. பைாணர்தி:
ஏவல் விகனமுற்று “அரம்” இரும்புக்ைருவிைகள அராவிக் கூராக்கும் ைருவி.
அரம் தின்று அயில் பகடக்கும் அரத்தால் மதயக்ைத் மதய்க்ை அரம் மதய்ந்து
சிறிதாகும் என்பதகன உணர்த்தும். ைவ்கவ துன்பம். அதிர்குரல்: விகனத்பதாகை.
பெவ்வி: அழகு. மதர் ஏறிச் சிறந்தான்: அரிய பெயல் ஒன்கறச் பெய்து
முடிக்ைப்புறப்படுதலால் சிறந்து விளங்கினான் என்பது குறிப்பு.

ைவ்கவ ஒழிந்து உயர்வான் என்னாது உயர்ந்தனன் என இறந்த ைாலத்தால்

கூறியது உறுதி என்பது மதான்றவாகும்.

வரம் தந்தனம் - மதர் பைாணர்தி என - முனிவன் கூற - சுடர் மவலான் அடி

இகறஞ்சி - மவந்தர் மவந்தன் ைவ்கவ ஒழிந்து உயர்ந்தான் என - மதர்
பைாணர்ந்து - திருவிபனாடும் ஏறுை என. ஏறிச் சிறந்தான் என்பது பபாருள்
முடிபாகும். திரு: திருேைகளப் மபான்ற தனது ேைளான ொந்கதகய. பெவ்வி நுதல்
அழைகேந்த பநற்றிகய உகடயவள். தனது வளர்ப்பு ேைளான ொந்கதயுடன்
மவள்விகய நிகறமவற்ற அமயாத்தி பெல்லமவண்டும் என்பது ைருத்து.

245. குனி சிவல வயவனும் கரங்கள் கூப்பிட.

துனி அறு முனிவரர் கதாடர்ந்து சூழ்வர.
வனிவதயும். அரு மவை வடிவு வபான்று ஒளிர்
முனிவனும். கபாறிமிவச கநறிவய முன்னினார்.
 குனி சிவல வயவனும் - வகளந்த வில்கலயுகடய பவற்றி மிகுந்த மவந்தனான
உமராபத ேன்னனும்; கரங்கள் கூப்பிட - கைைகளக் குவித்து வணங்கி நிற்ைவும்; துனி
அறு முனிவரர் - குற்றம் நீங்கிய ேனத்தினரான முனிவர்ைள் பலரும் கதாடர்ந்து
சூழ்வர - பதாடர்ந்து பின்பற்றிவரவும்; வனிவதயும் அருமவை வடிவு வபான்று ஒளிர்
முனிவனும் - தனது வாழ்க்கைத் துகணவியான ொந்கதயுடன். அரிய மவதங்ைமள
உருபவடுத்து வந்தது மபான்ற அந்த முனிவனும்; கபாறிமிவச - இயந்திரத் மதர் மீது
அேர்ந்து; கநறிவய முன்னினார் - அமயாத்தியின் வழிமய பெல்ல எண்ணினார்.

குனி சிகல - வகளந்த வில். குனிதல்: வகளதல் குனி சிகல விகனத் பதாகை.
வயவன்: பவற்றியுகடயவன். வயவனும் “உம் எதிரது தழீஇயது. கூப்பிட - குவிக்ை
(கூப்பு+இடு+அ) ‘இடு’ என்பது துகண விகுதி. கூப்பு: விகன. துணி: உலை
இயற்கையால் மநரும் துன்போம். அதகன பவன்றவர்ைளாதலால் “துனி அறு”
முனிவராயினர். பபாறி: இயந்திரம் ( “இயந்திர எகின மூர்ந்து”) என்பது
வில்லிபாரம். நிகனந்த பநறியில் பெல்ல வல்லது என்பதால் “மதர் ஏறி பநறிகய
முன்னினார்” என்று கூறப்பட்டது.

ைரங்ைள் கூப்பிட. சூழ்வர வனிகதயும் முனியும் பபாறிமிகெ - பநறிகய

முன்னினார் என இகயக்ைவும்.

246. அந்தர துந்துபி முழக்கி. ஆய் மலர்

சிந்தினர். களித்தனர் - அைமும் வதவரும்-
‘கவந்து எழு ககாடு விவன வீட்டும் கமய்ம்முதல்
வந்து எழ அருள் தருவான்’ என்று எண்ணிவய.

அைமும் வதவரும் - அறக்ைடவுளும் மதவர்ைளும்; கவந்து எழு ககாடு விவன

வீட்டும் - பவந்து எழுந்து நம்கே வருத்தும் பைாடிய துன்பங்ைகள அழிக்கும்; கமய்ம்
முதல் வந்து எழ - பேய். முதற் பபாருளாகிய பரேன் இங்கு வந்து மதான்ற; அருள்
தருவான் என்று எண்ணி - இம் முனிவன் அருள் புரிவான் என நிகனத்து; அந்தர
துந்துபி முழக்கி - மதவ வாத்தியங்ைகள முழக்கிக் பைாண்டு; ஆய்மலர் சிந்தினர் -
ஆய்ந்பதடுத்த நறுேண ேலர்ைகளத் தூவினராை; களித்தனர் - ேகிழ்ச்சி மிைக்
பைாண்டனர்.
அந்தரம்: விண்ணுலைம். துந்துபி: மதவ வாத்தியம். முழக்கி: விகனபயச்ெம்.
ஆய்ேலர்: விகனத் பதாகை. சிந்துதல்: பொரிதல். ைளித்தல். ைளி பைாண்டாடுதல்.
அறம்: அறக்ைடவுகளக் குறித்து நின்றது. பவந்பதழுதல்: பவப்பம் பைாண்டு
ஓங்குதல். பைாடுவிகன: பண்புத் பதாகை. பைாடுவிகனைகள அழிக்கும் பேய்ம்
முதல் என்பது. பபாருள். பேய்: உண்கே. முதல்: ைாரணம். உலகுக்கு முதற்
ைாரணோன பேய்ப் பபாருளாகிய பரேகனக் குறித்தது. இங்கு ராேபிரானாை
அவதரிக்ை இருக்கும் திருோகல ‘பேய்ம்முதல்’ என்றார்.

வந்பதழ: வந்து அவதரிக்ை. அறமும் மதவரும் பேய்ம்முதல் வந்பதழ - அருள்

தருவான் என்பறண்ணி - முழக்கி - சிந்தி - ைளித்தனர் என்பது ைருத்து முனிவன்
மதமரறி வருதல் ைண்டு அறமும் மதவரும் ேகிழ்ந்தனர் என்பதாம்.
 247. தூதுவர் அவ் வழி அவயாத்தி துன்னினார்;
மாதிரம் கபாருத வதாள் மன்னர்மன்னன்முன்
ஓதினர். முனி வரவு; ஓத. வவந்தனும்.
காதல் என்ை அைவு அறு கடலுள் ஆழ்ந்தனன்.
அவ்வழி தூதுவர் - (பிறர் வருகைகயத் பதரிந்து பொல்ல) அந்த வழியில் (நிறுத்தி
கவக்ைப்பட்டிருந்த) தூதுவர்ைள் - அவயாத்தி துன்னினார் - அமயாத்தி நைகர
அகடந்தனராகி; மாதிரம் கபாருத வதாள் மன்னர் மன்னன் முன் -
எல்லாத்திகெைளிலுமுள்ள மவந்தர்ைகள பவன்ற மதாள்ைகளயுகடய மவந்தர்ைள்
மவந்தனான தயரதனுக்கு முன் நின்று; முனிவரவு ஓதினர் - ைகலக்மைாட்டு
முனிவனது வருகைகயத் பதரிவித்தனர்; ஓத.வவந்தனும் காதல் என்ை அைவறு
கடலுள் ஆழ்ந்தனன் - அவ்வாறு கூற. தயரத மவந்தனும் ‘அன்பு’ என்னும் அளக்ை
இயலாத ைடலுக்குள் மூழ்கினவனானான்; அவ்வழி - அப்மபாது என்றும் கூறலாம்;
துன்னி - பநருங்கி; மாதிரம் - திகெ (இடவாகு பபயராைத் திக்கில் வாழ்பவகர
உணர்த்தும்); முன் - திருமுன் என்பது பபாருள்.

தூதுவர்: துன்னினர்: ஓதினர்; ஓத: ைடலுள் ஆழ்ந்தனன் என்பது பபாருள் முடிவு.

முனிவன் தான் எதிர் மநாக்கியவாறு: வருவதகன அறிந்து அன்பு நிகறந்த
ேனத்தினனானான் என்பகத: ைாதல் என்ற அளவறு ைடலுள் ஆழ்ந்தனன் என்று
கூறியதன் நயம் ேகிழ்தற்குரியது.

ஆறு ைடலுள் ஆழ்ந்து. ஆம் தயரதன் என்ற மபராறு: ‘ைாதல்’ என்ற “அளப்பருங்
ைடலில் ஆழ்ந்தது” என்கிறார்.

248. எழுந்தனன் கபாருக்ககன. இரதம் ஏறினன்;

கபாழிந்தன மலர் மவழ. ஆசி பூத்தன;
கமாழிந்தன பல் இயம்; முரசம் ஆர்த்தன;
விழுந்தன தீவிவன. வவரிவனாடுவம.
கபாருக்ககன எழுந்தனன் இரதம் ஏறினான் - தயரதன் விகரவில் எழுந்து
மதரில் ஏறிக் பைாண்டான்; மலர் மவை கபாழிந்தன - ேலர்ைள் ேகழ மபாலத் தூவப்
பபற்றன; ஆசி பூத்தன - ஆசி போழிைள் எழுந்தன; பல் இயம் கமாழிந்தன - பல
இன்னிகெக் ைருவிைள் இகெத்தன: முரெம் ஆர்த்தன - முரெங்ைள் முழங்கின;
தீவிவன வவரிவனாடுவம விழுந்தன -தீவிகனைள் மவபராடு அற்று வீழ்ந்தனவாயின.

ேன்னன். முனிவனின் வருகைகய எதிர்மநாக்கியிருந்தவன் ஆதலால்

வரமவற்ை விகரந்பதழுந்தான். மதமரறிச் பென்று முனிவகன வரமவற்ை முந்தினான்
என்பது மதான்ற ‘‘பபாருக்பைன’’ என்றார். ேலர்ோரி பபாழிந்தன. ‘‘ஆசி பூத்தன’’
என்றார் ‘‘பூத்தல்’’ உண்டாதலும். பரந்து பெல்லுதலுோம். ‘‘போழிந்தன’’
என்றதால் பலவகை வாத்தியங்ைள் முழங்ை. அரெனது புைகழ போழிந்தனர்
என்பதும் பபாருளாம். போழிந்தன. பூத்தன. ஆர்த்தன என்று படர்க்கை விகன
பைாண்டு முடிந்தது. வியப்கபயும் குறிக்கும் ேலர்ேகழ பபாழிதல் முதலிய
ேங்ைலச் பெயல்ைளால் தீவிகன வீழ்ந்தது என்கிறார்.
 249. ‘பிதிர்ந்தது எம் மனத் துயர்ப் பிைங்கல்’
என்று ககாண்டு.
அதிர்ந்து எழு முரசுவட
அரசர் வகாமகன்
முதிர்ந்த மா தவமுவட முனிவய.
கண்கைால்.
எதிர்ந்தனன். ஓசவன
இரண்கடாடு ஒன்றிவன. *

அதிர்ந்கதழு முரசுவட அரசர்வகா மகன் - ஒலித்து ஓங்கும் முரெத்கத உகடய

ேன்னர் ேன்னனாகிய தயரதன்; எம் மனத்துயர்ப் பிைங்கல் பிதிர்ந்தது என்று ககாண்டு -
எேது ேனத் துயராகிய ேகல தூளாயிற்று என ேனத்தில் பைாண்டு; ஓசவன
இரண்கடாடு ஒன்றின் - இரண்டுடன் ஒன்றாகிய மூன்று மயாெகன (பென்று); முதிர்ந்த
மாதவம் உவட முனிவய - முதிர்ச்சியுற்ற பபருந்தவமுகடய முனிவகன;
கண்கைால் எதிர்ந்தனன் - தனது ைண்ைளால் தரிசித்தான்.

தனக்கு ேக்ைட் மபறில்கல என்பகதப் பபருந்துயராை. ேகலகய ஒத்த

துன்போைக் ைருதியிருந்தான் என்பதால் ‘‘ேனத்துயர்ப் பிறங்ைல்’’ என்றான்.
அத்துயரம் அடிமயாடு தீர்ந்தது என்பதால் ‘பிறங்ைல் பிதிர்ந்தது‘ என்றான். ‘எம்’
என்றதால் மதவியகரயும் நாட்டு ேக்ைகளயும் உட்படுத்திக் கூறினான். என்பது
ைருத்து. பிறங்குதல்: வளர்தல். பிதிர்தல்: சிதறுண்டு மபாதல். ஓங்கி: வளர்ந்து நின்ற
துன்பம் அடிமயாடு சிதறுண்டு மபாயிற்று என்பது குறிப்பு. ‘ைண்ைளால் எதிர்ந்தனன்’
என்று ைண்பபற்ற பயன்பபற்றான் என்பகதக் குறிப்பிடமவ ஆம். துயர்ப்
பிறங்ைல்: உருவைம். எழுமுரசு: விகனத்பதாகை

250. நல் தவம் அவனத்து.

ஓர் நவவ இலா உருப்
கபற்று. இவண் அவடந்கதனப்
பிைங்குவான்தவன.
சுற்றிய சீவரயும்.
உவழயின் வதாற்ைமும்.
முற்று உைப் கபாலிதரு
மூர்த்தியான்தவன.
நல் தவம் அவனத்தும் ஓர் - நல்ல தவங்ைள் அத்தகனயும் மெர்ந்து ஒரு; நவவ
இலா உருப்கபற்று - குற்றேற்ற வடிவத்கதத் தாங்கி; இவண் அவடந்த என - இங்மை
அகடந்துள்ளது என்று கூறும்படி; பிைங்கு வான் தவன - விளங்குகின்ற பதாரு
பபருகேயுகடயவகன; சுற்றிய சீவரயும் - இடுப்கபச் சுற்றி அணிந்துள்ள
ேரவுரிகயயும்; உவழயின் வதாற்ைமும் - ோகனப் மபான்றபதாரு மதாற்றமும்;
முற்றுைப் கபாலிதரு மூர்த்தியான் துவண - முழுதும் பபாருத்தமுற விளங்குகின்ற
வடிவம் பைாண்டவகன.
 அடுத்த பாட்டுடன் பபாருள் முடிவு பபறுவதாதலின் இது குளைம். பிறப்பு.
உறுப்பு. பதாழில். மதாற்றம் இகவைளால் பபருகே மிக்ை தவ முனிவன் என்பது
இப்பாடல்ைள் கூறும் சிறந்த பபாருளாகும். நன்கே+தவம்: நற்றவம்.
பண்புத்பதாகை. உகழ: ோன். பிறங்குதல்: பபாலிதல். முற்றுறப் பபாலிதரல்:
அைமும். புறமும் ஒத்துப் பபாலிதல். மூர்த்தம்: வடிவம் (உருவம்). எனமவ வடிவத்கத
உகடயவன் என்பது பபாருளாகும்.

இந்தப் பாடலும். அடுத்த பாடலும் ைகலக்மைாட்டு முனிவரின் அரிய

மதாற்றத்கத விவரிப்பதாகும்

251. அண்டர்கள் துயரமும். அரக்கர் ஆற்ைலும்.

விண்டிடப் கபாலிதரும் விவன வலாைவன.
குண்டிவக. குவடகயாடும். குலவு நூல் முவைத்
தண்கடாடு. கபாலிதரு தடக் வகயான்தவன. *
அண்டர்கள் துயரமும் - மதவர்ைளது (இதுவகர நீக்ைப்படாத) துயரமும்; அரக்கர்
ஆற்ைலும் - அரக்ைர்ைளது (இதுவகர எவராலும் பவல்லப்படாத) வலிகேயும்;
விண்டிடப் கபாலிதரு விவனவலானவன - விட்டு நீங்குவதற்குக் ைாரணோை
விளங்கும் பெயல்திறம் வல்லவகன; குண்டிவக குவடகயாடும் குலவு நூல் முவைத்
தண்கடாடும் கபாலிதரு - ைேண்டலம் குகடைளுடன் பபாருந்திய நூல் முகறப்படி
அகேந்த மயாைதண்டத்துடனும் விளங்கிய; தடக்வகயான் தவன - தடக்கைைகளயும்
உகடயவகன.

முன்பாட்டில் கூறிய சுற்றிய சீகரைகுத்தை. குண்டிகை: குகட பபாருந்திய

கைைகளயும். நூல் முகறத் தண்படாடும் பபாலிதரு தடக்கையிகனயும்
உகடயவனாைத் திைழ்ந்தான் என்கிறார். ‘‘அண்டர்ைள் துயரமும். அரக்ைர் ஆற்றலும்
ஏை ைாலத்தில் விண்டிடப் பபாலி தருவிகன’’ யாபதனின் ராோவதாரத்துக்குக்
ைாரணோைவுள்ள மவள்விகய நிகறமவற்றுதலாகிய பதாழில் என்ை. குண்டிகை:
ைேண்டலம். குகட: உட்குகட வுள்ளதால் இப்பபயர் பபற்றது தண்டு: மயாை
தண்டத்கதக் குறிக்கும் (திரிதண்டம்) தடக்கை நீண்ட கை நூல்: ெேய நூல்ைள்.

பிறங்குவான்தகன. மூர்த்தியான் தகன. விகனவல்லாளகன. தடக்கையான்

தகன: ‘ைண்ைளால் எதிர்ந்தனன்’ என்பது பைாண்டு பபாருள் முடிவுபபற்றதாயிற்று

252. இழிந்து வபாய் இரதம். ஆண்டு.

இவண ககாள் தாள் மலர்
விழுந்தனன். வவந்தர்தம் வவந்தன்;
கமய்ம்வமயால்.
கமாழிந்தனன் ஆசிகள் - முதிய
நான்மவைக்
ககாழுந்து வமல் படர்தரக்
ககாழுககாம்பு ஆயினான்.
 வவந்தர்தம் வவந்தன் - ேன்னர்ைளுக்கு ேன்னனாகிய தயரதன்; ஆண்டு இரதம்
இழிந்து வபாய் - (முனிவகனக் ைண்ட) அந்த இடத்திமலமய மதகர விட்டுக் கீமழ
இறங்கிச் பென்று; இவணககாள் தாள் மலர் விழுந்தனன் - அம்முனிவனது தாேகர
மபான்ற இரண்டு பாதங்ைளிலும் வீழ்ந்து வணங்கினான்; முதிய நான்மவைக்
ககாழுந்து வமல்படர்தர - பழகேயான மவதங்ைளாகிய பைாழுந்துைள் வளர்ந்து படர;
ககாழு காம்பு ஆயினான் - (பைாடி பெழித்து வளர்ந்து தன் மீது படர)
ஏற்றுக்பைாள்ளும் பைாழு பைாம்பு மபான்ற அம்முனிவன்); கமய்ம்வமயால் ஆசிகள்
கபாழிந்தனன் - பேய்பநறிப்படிமய ேன்னனுக்கு ஆசி போழிைள் கூறியருளினான்.

இழிதல்: இறங்குதல். ஆண்டு: முனிவகனக் ைண்ட அவ்விடத்தில்.

இகணபைாள்: இரட்கடயான. தாள்ேலர்: உருவைம். விழுந்தனன்: வணங்கினான்.
நான்ேகற: பைாடி. அகவ கூறியுள்ள ேந்திரங்ைள்: பைாழுந்து அக்பைாடி
படர்தற்குரிய பைாம்பு: முனிவர். இரதம் இழிந்து: தாள் ேலர் விழுந்தனன். நான்ேகற
படர்தரக் பைாழு பைாம்பாயினான் ஆசிைள் போழிந்தனன் என்ை. மவதங்ைள் மிைப்
பழகே வாய்ந்தகவ யாதலின் முதிய நான்ேகற என்றார். ‘பேய்கேயால்’
என்பதற்கு ‘நீர்கேயால்’ என்பபதாரு பாடமுண்டு. நீர்கே: முகறகேயாகும்.
முகறப்படி ஆசி கூறினான் என்பது அப்பாடத்துக்குப் பபாருளாகும்.

253. அயல் வரும் முனிவரும்

ஆசி கூறிட.
புயல் கபாழி தடக் வகயால் கதாழுது.
கபாங்கு நீர்க்
கயல் கபாரு விழிகயாடும்
கவல வலாைவன.
இயல்கபாடு ககாணர்ந்தனன்.
இரதம் ஏற்றிவய.

அயல்வரு முனிவரும் ஆசி கூறிட - (அந்த முனிவகனத் பதாடர்ந்து) அயமல

வரும் பிற முனிவர்ைளும் ஆசி கூற; புயல் கபாழி தடக்வகயால் கதாழுது - தயரதன்
புயல் மபாலப் பபாழியும் தனது கைைளால் முனிவர்ைகளத் பதாழுது; கபாங்கு நீர்
கயல்கபாரு விழிகயாடு - பபாங்கும் நீரிமல வாழும் ையல்மீன் மபான் ைண்கள
உகடய அவர் ேகனவியான ொந்கதமயாடும்; கவலவலாைவன - ைகலைளில்
மதர்ச்சி பபற்ற ைகலக் மைாட்டு முனிவகன; இரதம் ஏற்றிவய - (தான் பைாண்டு
பென்ற) மதரில் ஏறச் பெய்து; இயல்கபாடு ககாணர்ந்தனன் - உரிய ேரியாகதைளுடன்
நைருக்கு அகழத்து வந்தான்.
 ‘‘புயல் பபாழி தடக்கை’’ வகரயாது வழங்கும் மேைத்கதப் மபால பயகன
எதிர்பாராது வாரி வழங்கும் கைைகள உகடயவன் தயரதன் என்பது ைருதி. ‘‘தருகை
நீண்ட தயரதன்’’ என்றார் முன்னும். நீர்க் ையல்பபாரு விழி: அன்போழித் பதாகை.
விழிகய உகடயவர் என்பது பபாருளாகும். பார்கவயால் குஞ்சுைகளக் ைாக்கும்
மீன்மபால. ைருகண மநாக்ைத்தால் உலைத்து ோந்தகரக் ைாக்ை வல்லவள் என்பது
குறிப்பு. ஆணுக்குக் ைகலயறிவும். பபண்ணுக்குக் ைருகணயும் அணிைலன்ைள்
என்பது மதான்ற முனிவகன ‘‘ைகலவலாளன்’’ என்றார். அவன் மதவிகயக்
ைருகணக் ைண்ணினள்’’ என்றாபரன்ை.

ஆசி கூறிட - பதாழுது - ைகலவலாளகன - விழிபயாடு இரதமேற்றி -

பைாணர்ந்தனள் என்பது பபாருள் முடிவாம்.

254. அடி குரல் முரசு அதிர் அவயாத்தி மா நகர்

முடியுவட வவந்தன். அம் முனிவவனாடும். ஓர்
கடிவகயின் அவடந்தனன். - கமல வாள் முக
வடிவுவட மடந்வதயர் வாழ்த்து எடுப்பவவ.
கமலவாள் முகவடிவுவட மடந்வதயர் -தாேகர ேலர் மபான்ற ஒளி பபாருந்திய
முைமும். அழகும். இளகேயும் வாய்ந்த சுேங்ைலிைளாகிய பபண்ைள்; வாழ்த்து
எடுப்ப - வரும் வழி பயல்லாம் வாழ்த்பதாலி கூற; முடி உவட வவந்தன் - ேணி
முடி தரித்த ேன்னனாகிய தயரதன்: அம்முனிவமனாடும் - அந்தக்
ைகலக்மைாட்டு ோமுனிமயாடும்; ஓர் கடிவகயில் - ஒரு நாழிகைப் மபாதிமல;
அடிகுரல் முரசு அதிர் - குணில் பைாண்டு அடிப்பதால் ஒலிமிக்குகடய
முரெங்ைள் முழங்கும்; அவயாத்தி அவடந்தனன் -அமயாத்தி ோநைகர அகடந்தான்.

அடிகுரல்: அடிக்ைப்படுகின்ற குரல்; விகனத்பதாகை. ைடிகை: நாழிகை

என்பது பபாருள். இதற்கு நல்ல மநரத்திமல என்றும் கூறலாம். முனிவரது நல்ல
வருகைகயக் ைாட்ட முரசு முழங்ைப்பட்டபதன்ை. ைேலவாண்முை வடிவுகட
ேடந்கதயர் என்பதில் ைேலம் ைருகணகயயும் வடிவு: அழகையும். ேடந்கத
என்பதால் இளகேகயயும் உகடயவர்ைள் அப்பபண்ைள் என அறியலாம்.
பபரிமயார்ைளுக்கு வாழ்த்துக் கூறி வரமவற்பவர் சுேங்ைலிைமள என்பதால்
இவ்வாறு பபாருள் கூறப்பட்டது. வாழ்த்து: பல்லாண்டிகெ.

ேடந்கதயர் வாழ்த்பதடுப்ப - மவந்தன் - முனிவமனாடும் - ஓர் ைடிகையில் முரசு

அதிர் அமயாத்தி அகடந்தனன் என்ை. எடுப்பமவ - ‘ஏ‘ அகெ

255. கசட்டுறு விவனத் கதாழில் கள்வராய் உழல்

அசட்டர்கள் ஐவவர அறுவர் ஆக்கிய
வசிட்டனும். அரு மவை வடிவு வபான்று ஒளிர்
விசிட்டனும். வவத்தவவ கபாலிய வமவினார்.
 கசட்டுறு விவனத்கதாழில் - குற்றங்ைள் விகளவிக்கும் பெயல்ைகள உகடய;
கள்வராய் உழல் அசட்டர்கள் - ைள்வர்ைளாைத் திரிகின்ற அறிவிலிைள் மபான்ற; ஐவவர
அறுவர் ஆக்கிய வசிட்டனும் - ஐம் புலன்ைகளயும் அற்றுப் மபாவாராைச் பெய்த
வசிட்டனும்; அருமவை வடிவு வபான்று ஒளிர் விசிட்டனும் - அரிய மவதங்ைளின்
வடிகவப் மபால விளங்கும் சிறந்த முனிவனான ைகலக்மைாட்டு முனிவனும்;
வவத்தவவ கபாலிய வமவினார் -அந்த அரெகவ பபாலிபவய்துோறு அகடந்தனர்.

ைெடு: குற்றம். விகனத்பதாழில்: பெயல். ைள்வர்: ைளவு பெய்மவான் வஞ்ெைராவர்.

உழல் அெட்டர்: விகனத் பதாகை. அெடர்: அறிவிலிைள் ‘ஐவகர அறுவர் ஆக்கிய’
ஐம்புலன்ைகளயும் தத்தம் பநறியில் பெல்லவிடாது தடுத்து நிறுத்திய என்பது
பபாருள். ஐந்து. ஆறு என்ற எண்ணுப் பபயர்ைகள அகேத்த நயம் ைருதத்தக்ைது.
வசிட்டன் என்பதற்கு அண்கேயில் இருப்பவன் என்பது பபாருளாம். விசிட்டன்:
சிறந்தவன். அரிய ேகறைபளல்லாம் திரண்டு ஒரு வடிவம் பைாண்டபதனத்
திைழ்பவன் என்றது ைகலக்மைாட்டு முனிவகன. மவந்து+அகவ: மவத்தகவ.
மவந்தகவக்கு இம்முனிவர்ைளால் பபாலிவுண்டாயிற்று என்பது ைருத்து.

ஐவகர அறுவராக்கிய வசிட்டனும் - ேகற வடிவு மபான்று ஒளிர் விசிட்டனும் -

பபாலிய மேவினார் என்பது பபாருள் முடிவு.

256. மா மணி மண்டபம் மன்னி. மாசு அறு

தூ மணித் தவிசிவட. சுருதிவய நிகர்
வகா முனிக்கு அரசவன இருத்தி. ககாள் கடன்
ஏமுைத் திருத்தி. வவறு. இவனய கசப்பினான்;

மாமணி மண்டபம் மன்னி - உயர்ந்த ேணிைளால் அலங்ைரிக்ைப்பட்ட அந்த

ேண்டபத்கத அகடந்து: ோசு அறு தூேணித் தவிசிகட - குற்றேற்ற
ேணிைளால் அகேந்த அரியகணயில்; சுருதிவய நிகர் வகாமுனிக்கு அரசவன இருத்தி
- மவதத்துக் பைாப்பான மைாமுனி யான ைகலக் மைாட்டு முனிவகன இருக்ைச்
பெய்து; ககாள்கடன் ஏமுைத்திருத்தி - அம்முனிவன் ஏற்றுக் பைாள்ளத்தக்ை
ைடகேைகள ேனம் ைளிக்கும்படி திருத்தோைச் பெய்து; வவறு இவனய கசப்பினான் -
மவறு சிறந்தகவயான - பின்வருவனவற்கறக் கூறலானான்.
முதலடி முற்று மோகன. ேண்டபம்: இங்கு மவத்தகவ. ேன்னி: விளங்கி;
ோசு: அழுக்கு (குற்றம்); தூ: தூய்கே; தவிசு: ஆெனம் (இருக்கை); சுருதி: மவதம்;
பைாள்ைடன்: விகனத்பதாகை: ைடன்:ைடகே: ஏேம்: அழகு ஏம் எனக் குறுகி
நின்றது. திருத்தல்: பெய்தல்; பெப்புதல்: கூறுதல் (திகெச் பொல் என்பர்). அரெர்
தகலவன். முனிவர் தகலவகனமய உபெரித்தான் என்பது ைருத்து.

ேண்டபம் ேன்னி. மைாமுனிக்ைரெகன - தவிசிகட இருத்தி -ைடன் திருத்தி -

இகனய பெப்பினான் என்று இகயக்ை.
 257. ‘சான்ைவர் சான்ைவ! தருமம். மா தவம்.
வபான்று ஒளிர் புனித! நின் அருளில் பூத்த என்
ஆன்ை கதால் குலம் இனி அரசின் வவகுமால்; யான் தவம்
உவடவமயும். இழப்பு இன்ைாம்அவரா.’
சான்ைவர் சான்ைவ - பபரிமயார்ைளால் பபரிமயாமன!; தருமம் மாதவம் வபான்று
ஒளிர் புனித - தருேத்கதயும். தவத்கதயும் மபால ஒளிர்கின்ற புனிதமன!; நின் புகழில்
பூத்த - உங்ைள் அருளினால் பரந்து விளங்கும்; என் ஆன்ை கதால்குலம் - பபருகேமிக்ை
எனது பழகே வாய்ந்த இந்தச் சூரிய குலம்; இனி அரசின் வவகும் - (தங்ைள்
வருகையால்) ஆட்சியில் நிகலபபற்று விளங்கும்; யான்தவம் உவடவமயும்
இழப்பின்ைாம் - எனது தவம் பபாருந்திய தன்கேயும் இழத்தல் இல்லாததாயிற்று.

ொன்றவர்: மேமலார் (ொல்புகடயவர் என்பது ைருத்து). ஆல்: அகெ. தருேம்

மபான்று பரந்த புைழுகடகேயாலும். தவம் மபான்று ைலங்ைாது
நிகலத்திருந்தலாலும் ‘‘தருேம். ோதவம் மபான்பறாளிர் புனித’’ என்றார். பூத்தல்:
பபருைல். தவம் உகடகேயும் இழப்பின்று - தவமுகடயன் ஆகும் தன்கேயிலும்
இழப்பில்கல என்பதும் பபாருளாகும்.
இன்று: குறிப்பு விகனமுற்று. இதுவகர ேைப் மபறின்கேயால் பெய்தவம்
இழந்தவனாை எண்ணியிருந்த ேன்னன். முனிவரது வருகையால் ேைப்மபறு
வாய்க்கும் என்னும் உறுதியால் ‘‘யான் தவம் உகடகே இழப்பின்று’’ என்றானாகும்.
அமரா: அகெ. சூரிய குலத்தின் பபருகேயும். பழகேயும்’’ ஆன்ற பதால்குலம்’’
என்பதால் புலனாகும்.

258. என்னலும். முனிவரன் இனிது வநாக்குைா.

‘மன்னவர்மன்ன! வகள்; வசிட்டன் என்னும் ஓர் நல் கநடுந் தவன்
துவண; நவவ இல் கசய்வகயால் நின்வன இவ் உலகினில் நிருபர்
வநர்வவரா?’
என்னலும் முனிவரன் இனிது வநாக்குைா - என்று தயரதன் கூறக் மைட்டதும்
அம்முனிவர் ேன்னகன இனிகேயுறப் பார்த்து; மன்னவர் மன்ன! வகள் -
ேன்னர்ைளுக்பைல்லாம் ேன்னனாை விளங்கும் பபருகேயுகடயவமன!
மைட்பாயாை; வசிட்டன் என்னுவமார் நல் கநடும் தவன் துவண - வசிட்டன் எனப்
புைழ் பபற்ற நல்ல. நீண்ட தவத்திகன உகடய இம் முனிவனது துகணயும்;
நவவயில் கசய்வகயால் - குற்றமில்லாத நல்ல பெய்கையும் உகடகேயால்;
நின்வன இவ்வுலகில் நிருபர் வநர்வவரா -உனக்கு இவ்வுலைத்துப் பிற ேன்னர்ைள்
ஒப்பாவார் உண்மடா?
 என்னல்: என்று பொல்லுதல். மநாக்குறா: பார்த்து: பெயா என்னும் வாய்பாட்டு
உடன்பாட்டு விகனபயச்ெம். ‘‘தவன்துகண நகவயில் பெய்கையால்’’ எனக் கூட்டி
முனிவனது துகணயாகிய குற்றேற்ற பெய்கையால் எனவும் கூறலாம். சூரிய குல
மவந்தர்ைளுக்கு இந்த வசிட்டனது நீண்ட ைாலம் பதாடர்ந்துள்ள துகணகயக்
குறிப்பதாகும். நகவ: குற்றம். மநர்தல்: ஒப்பாதல். மநர்வமரா என்பதில் ‘ஓ’
எதிர்ேகறப் பபாருள்தந்து நின்றது. பெய்கையால்: நடத்கதயால். ஒருவகன
அவனது துகணவகரயும் பெய்கைகயயும் பைாண்மட உலைத்தவர் அளவிடுவர் நீ
நல்ல துகணகயப் பபற்றிருக்கிறாய் நற்குண நற்பெய்கைைகளயும் உகடயவனாய்
இருக்கிறாய். எனமவ. உனக்கு நிைரான அரெர்ைள் உண்மடா? என்கிறார் முனிவர்.

259. என்ைன பற்பல இனிவம

கூறி. ‘நல்
குன்று உைழ் வரி சிவலக்
குவவுத் வதாளினாய்!
நன்றி ககாள் அரி மகம்
நடத்த எண்ணிவயா.
இன்று எவன அவழத்தது இங்கு?
இயம்புவாய்!’ என்ைான்.

என்ைன பற்பல இனிவம கூறி - என்று பலபல இனிய போழிைகள இயம்பி; நல்
குன்று உைழ் வரிசிவல குவவுத் வதாளினாய் - நல்ல ேகலகய ஒத்ததும். ைட்டகேந்த
வில்கலத் தாங்கி இருப்பதுோன திரண்ட மதாள்ைகள உகடயவமன!; நன்றி ககாள்
அரிமகம் நடத்த எண்ணிவயா - நன்கே பயக்கும் அசுவமேத மவள்விகய
நடத்துவதற்கு நிகனத்மதா; இன்று இங்கு என்வன அவழத்தது இயம்புவாய்
என்ைான் - இன்று. இங்கு என்கன அகழத்த ைாரியத்கதச் பொல்லுவாய் என்று
ைகலக்மைாட்டு முனிவன் மைட்டனன்.

இனிகே என்னும் பண்புப் பபயர் அப்பண்கப உகடய பொற்ைகள உணர்த்தி

குணிப் பபயராை நின்றது. உறழ்: உவே உருபு. நன்றி: நன்கே. பண்புப்பபயர்
அரிேைம்: அசுவமேத யாைம் என்கன என்பது ‘எகன’ எனத் பதாகுக்ைப்பட்டது.
ைகலக்மைாட்டு முனிவன். தன்கன அகழத்த ைாரணத்கதத் தயரதனிடம் வினவினான்
என்பது ைருத்து.80

260. ‘உலப்பு இல் பல் ஆண்டு எலாம்.

உறுகண் இன்றிவய.
தலப் கபாவை ஆற்றிகனன்;
தவனயர் வந்திலர்;
அலப்பு நீர் உடுத்த பார்
அளிக்கும் வமந்தவர
நலப் புகழ் கபை. இனி
 நல்க வவண்டுமால்.’
உலப்பு இல் பல் ஆண்கடலாம் - முடிவில்லாத பல ஆண்டுைளாை; உறுகண்
இன்றிவய - எந்த ஒரு துன்பமும் இல்லாதிருக்கும்படி; தலப்கபாவை ஆற்றிவனன் -
இந்த நிலத்தின் சுகேகயத் தாங்கிமனன்; தவனயர் வந்திலர் -எனக்குப் பிறகு இந்த
நாட்கட ஆளப் புத்திரர்ைள் பிறக்ைவில்கல; அலப்பு நீர் உடுத்த பார் -ஒலிக்கும்
ைடலால் சூழப் பட்ட இந்த உலைத்கத; அளிக்கும் வமந்தவர - எனக்குப் பிறகு
ைாப்பாற்றத்தக்ை கேந்தர்ைகள; நலப்புகழ் கபை - நன்கேயுடன் புைகழயும்
நான்பபறும் பபாருட்டு; இனி நல்க வவண்டும் - இனிமேல் எனக்குக் பைாடுத்தருள
மவண்டும்.
முனிவனது வினாவுக்கு விகடயாைத் தெரதன் கூறியதிது. ஆல்: அகெ. உறுைண்:
துன்பம் தலப்பபாகற: நிலச்சுகே. ஆற்றுதல்: தாங்குதல். அலப்புநீர்: ஒலிக்கின்ற
ைடல். அலம்பு: எதுகை மநாக்கி ‘அலப்பு’ வலித்து நின்றது. உடுத்து: சூழ்ந்த
நலம்+புைழ்: நன்கேயான புைழ் என்று கூறினும் பபாருந்தும். ‘நன்ைலன் நன்ேக்ைள்
மபறு’ என்பது குறள் கூறும் ைருத்து.
‘பல ஆண்டு. நாட்டின் தலப்பபாகற ஆற்றிமனன். கேந்தர் இன்கேயால்
எனக்குப் பிறகு இந்த நாட்கட பநறி நின்று ைாக்ைவல்ல கேந்தகர இனி நீங்ைள்
தான் பைாடுத்தருள மவண்டும்.’ என்றான் தயரதன் என்பது ைருத்து.

261. என்ைலும். ‘அரச! நீ இரங்கல்; இவ் உலகு

ஒன்றுவமா? உலகம் ஈர் -ஏழும் ஒம்பிடும்
வன் திைல் வமந்தவர அளிக்கும் மா மகம்
இன்று நீ இயற்றுதற்கு எழுக. ஈண்டு!’ என்ைான்.

என்ைலும் - என்று (தயரத மவந்தன் தனது குகறகயக்) கூறமவ; அரவச! நீ

இரங்கல் - (அகதக் மைட்ட முனிவன்) அரமெ! நீ வருந்தாமத; இவ்வுலகு ஒன்றுவமா
உலகம் ஈவரழும் ஒம்பிடும் - இவ்வுலைம் ஒன்று ேட்டுமோ பதினான்கு
உலைங்ைகளயும் பாதுைாத்து அரொள வல்ல; வன்திைல் வமந்தவர அளிக்கும் -மிகுந்த
திறகே வாய்ந்த கேந்தர்ைகளக் பைாடுத்தருளக் கூடிய; மா மகம் - பபரிய பதாரு
மவள்வியிகன; இன்று நீ இயற்றுதற்கு - இன்மற நீ பெய்வதற்ைாை; ஈண்டு எழுக
என்ைனன் - இப்மபாமத எழுவாயாை என்றான். இரங்ைல்: ‘அல்’ எதிர்ேகற விகுதி.
ஒன்றுமோ ‘ஓ’ எதிர்ேகற உணர்த்தும். வன்திறல்: ஒரு பபாருட் பன்போழி. கேந்து:
வலிகே. ேைம்: மவள்வி ோ என்னும் குறிப்பு. ேக்ைட்மபறளிக்கும் மவள்விகயக்
குறித்தது. இன்று இயற்றுதற்கு நீ எழுை: விகரவும் ‘அவசியமும்’ ைாட்டிற்று.
ஓம்புதல்: ைாத்தல். எழுை: வியங்மைாள் விகனமுற்று (ைட்டகளப் பபாருளில்
வந்தது). ஈண்டு: இப்மபாமத.

தனக்குப் பிறகு நாடாளவல்ல கேந்தர் இல்கலமய என்று வருந்திய தயரதனுக்கு

இவ்வுலைம் ேட்டுமோ. ஈமரழு உலைங்ைகளயும் ஆளவல்ல புதல்வர்ைகளப்
பபறப் மபாகிறாய் எனக் கூறிய போழிைள் இராோவதாரத்கதப் பற்றி வசிட்டன்
அறிந்திருந்தது மபால. ைகலக் மைாட்டு முனிவனும் அறிந்திருந்தான் என்பகதக்
ைாட்டும்.
 262. ஆயதற்கு உரியன கலப்வப யாவவயும்
ஏகயனக் ககாணர்ந்தனர்: நிருபர்க்கு ஏந்தலும்.
தூய நல் புனல் படீஇ. சுருதி நூல் முவை
சாய்வு அைத் திருத்திய சாவல புக்கனன்.

ஆயதற்கு உரியன கலப்வப யாவவயும் - அந்த மவள்விக்கு உரியனவாகிய

பபாருள்ைள் எல்லாவற்கறயும்; ஏய் எனக் ககாணர்ந்தனர் - ஏய் என்னும்
அளவிமல பணியாட்ைள் பைாண்டு வந்து மெர்த்தனர்; நிருபர் வவந்தனும் - ேன்னர்
ேன்னனான தயரதச் ெக்ைரவர்த்தியும்; தூய நல் புனல் படீஇ - தூய நல்ல நீரிமல நீராடி;
சுருதி நூல்முவை சாய்வரத் திருத்தி - மவத நூல் முகறப்படி குகறவின்றி
அகேக்ைப்பட்ட; சாவலபுக்கனன் - மவள்விக்பைன்று அகேக்ைப்பட்ட மவள்விச்
ொகல அகடந்தான்.
ஆயதற்கு: ஆய+அதற்கு (அைரம் பதாக்ைது). ைலப்கப: பபாருள்ைள் உழு ைலப்கப
எனவும் கூறுவர். ‘ஏய்’ விகரகவ உணர்த்தி நின்றது. ஏந்தல்: அரென். நிருபர்:
ேன்னர். படீஇ: படிந்து பொல்லிகெ அளபபகட விகனபயச்ெப் பபாருகள
உணர்த்தி நின்றது.

ொய்வு+அற: ொய்வற: ஒரு குகறயும் இல்லாேல் ொய்தல் - சுருங்குதல்

புக்ைனன்: புகுந்தான். திருத்திய: பெப்பம் பெய்யப்பட்ட பைாணர்ந்தனர் எவர்?
பணியாட்ைள் - மதான்றா எழுவாயாகும் ைலப்கப என்பதற்குப் பபாருள்ைள் என்ற
பபாருள் உகடகேகயக் ‘ைாவினம் ைலமன சுருக்கினம் ைலப்கப’ என்ற
புறப்பாட்டாலும் அறியலாம்.

யாகவயும் பைாணர்ந்தனர் - ஏந்தலும் புனல் படீஇ - ொகல புக்ைனன் என்பது

முடிபு.

263. முழங்கு அழல் மும்வமயும்

முடுகி. ஆகுதி
வழங்கிவய. ஈர்-அறு திங்கள்
வாய்த்த பின்.
தழங்கின துந்துமி; தா
இல் வானகம்
விழுங்கினர் விண்ணவர்.
கவளி இன்று என்னவவ.
 மும்வமயும் முழங்கு அழல் - (மவள்வி பெய்யத் பதாடங்கி) ைாகல. பைல் ோகல
ஆகிய மூன்று ைாலங்ைளிலும் எழுகின்ற அந்த மவள்வித் தீயில்; ஆகுதி முடுகி
வழங்கி - அவிப் பபாருள்ைகள விகரந்து பைாடுத்து; ஈரறு திங்கள் வாய்த்த பின் -
பன்னிரண்டு ோதங்ைள் ஆன பின்பு; தாவில் வானகம் துந்துமிதழங்கின - குற்றேற்ற
வானத்திமல மதவ வாத்தியங்ைள் ஒலித்தன; விண்ணவர் கவளி இன்று என்ன
விழுங்கினர் - மதவர்ைளும் இகடபவளி இல்கல எனுோறு (வானத்கத) ேகறத்து
நின்றனர்.

முழங்கு அழல்: ஒலித்து எழுகின்ற மவள்வித் தீ. ெதுஷ்மடாேம். உந்தியம்.

அதிராத்திரம் ஆகிய மூன்று மவள்வி மூன்று நாட்ைளும் மூன்று ைாலத்தும்
பெய்யப்படுவனவாம். இவ்வாறு யாைம் நிகறமவற ஓராண்டு பென்றது என்பதால்
‘‘ஈரறு திங்ைள் வாய்ந்த பின்’’ என்றார். ஆகுதி வழங்ைல்: அவிப் பபாருள்ைகள
யாைத் தீயில் பபய்தல் ‘‘பவளி இன்று என்ன விழுங்கினர்’’ என்பதற்கு இடம்
மநாக்கி. விழுங்கினர்: ேகறத்தனர் என்று உகர கூறப்பட்டது.

முழங்கு அழல்: விகனத்பதாகை. வாய்த்தல்: பபாருந்துதல். தழங்குதல்:

ஒலித்தல். தாவில்: குகறதலில்லாத (குற்றேற்ற). ஈர்+அறு: ஈராறு (பன்னிரண்டு)
அஃதாவது ஓராண்டு.

264. முகமலர் ஒளிதர் கமாய்த்து. வான் உவைார்.

அக விவர நறு மலர் தூவி. ஆர்த்து எழ.
தகவுவட முனியும். அத் தழலின் நாப்பவண.
மக அருள் ஆகுதி வழங்கினான்அவரா.

வான் உவைார் முகமலர் ஒளிதர கமாய்தது - வானுலகில் வாழுகின்ற மதவர்ைள்

எல்லாம் தங்ைள் முைங்ைளாகிய தாேகர ேலர்ைள் ஒளி தருோறு அங்கு வந்து
பநருங்கி நின்று; அகவிவர நறுமலர் தூவி - உள்மள ேணம் மிகுந்த ேலர்ைகளச்
பொரிந்து; ஆர்த்து எழ - ஆரவாரம் பெய்து எழ; தகவு உவட முனியும் - தகுதியுகடய
அந்தக் ைகலக்மைாட்டு முனிவனும்; தழலின் நாப்பண் - அந்த மவள்வித் தீயின் நடு
இடத்திமல; மகவருள் ஆகுதி வழங்கினான் - பிள்களப் மபற்கறத் தரவல்ல
ஆகுதிகயக் பைாடுத்தான்.
முைேலர்: முைோகிய ேலர் என்பதால் உருவைம். போய்த்தல்: பநருங்குதல்.
விகர: ேணம். நறுேலர்: பண்புத்பதாகை. தூவி என்பதில் ‘தூ’ பகுதி. நாப்பண்:
நடுவிடம். ஆர்த்து ஆரவாரித்து. ஆகுதி: இங்குப் ‘பூர்ணாகுதி’ யாம். தைவு: தகுதி
(மவள்விகய நகடபபறச் பெய்யும் தகுதியாம்). அமரா: அகெ. உள்மளார்: உமளார்
எனத் பதாகுக்ைப்பட்டது. வானுமவார் - தூவி - போய்த்து - எழ - முனியும் - ஆகுதி
வழங்கினான் என இகயக்ை.

265. ஆயிவட. கனலின்நின்று. அம் கபான் தட்டம் மீத்

தூய நல் சுவத நிகர் பிண்டம் ஒன்று. - சூழ்
தீ எரிப் பங்கியும். சிவந்த கண்ணும் ஆய்.
ஏகயன. பூதம் ஒன்று எழுந்தது - ஏந்திவய.
 ஆயிவட கனலின் நின்று - அப்மபாது அந்த மவள்வித் தீயிலிருந்து; தீ
எரிப்பங்கியும் சிவந்த கண்ணுமாய் - தீ எரிவது மபான்ற தகல ேயிரும் சிவந்த
ைண்ணும் உகடயதாை; பூதம் ஒன்று - ஒரு பூதோனது; அம்கபான் தட்டம் - அழகிய
ஒரு பபான் தட்டத்தின் மேமல; தூய சுவத நிகர் பிண்டம் ஒன்று - தூய்கேயான
அமுதத்கத ஒத்த ஒரு பிண்டத்கத; ஏந்தி ஏகயன எழுந்தது - தாங்கிக் பைாண்டு
விகரந்து எழுந்தது.

அ+இகட: ஆயிகட (பெய்யுள் விைாரம்). மீ: மேமல. சுகத: அமுதம். பிண்டம்:

மொற்றுத்திரள் (பபான்தட்டிமல பாயெத்கத ஏந்தி அப்பூதம் வந்தது என்பது வான்மீகி
கூற்று). பூதம்: மதாற்றம் என்னும் பபாருள் பைாண்ட வட போழிச் பொல்லாம்.
ஏய்: ஏய் எனச் பொல்வதற்குள் (ஒரு அளகவக் குறிப்பு) ைம்பர் இச்பொல்கலப் பல
இடங்ைளில் எடுத்தாண்டுள்ளார்.

266. வவத்தது தவரமிவச. மறித்தும் அவ் வழி

வதத்தது பூதம். அத் தவனும். வவந்தவன.
‘உய்த்த நல் அமிர்திவன; உரிய மாதர்கட்கு. அத் தகு மரபினால்.
அளித்தியால்’ என்ைான்.
பூதம் தவர மிவச வவத்தது - (அவ்வாறு மதான்றிய) அந்தப் பூதம் அப்பபான்
தட்டத்கதத் தகரயின் மேல் கவத்தது; மறித்தும் அவ்வழி வதத்தது - திரும்பவும்
வந்த விதமே அந்த மவள்வித் தீயினுள் பென்று ேகறந்தது; அத்தவனும் உய்த்த நல்
அமிர்திவன - அந்தக் ைகலக் மைாட்டு முனிவனும் பூதம் பைாடுத்த நல்ல அமுதுப்
பிண்டத்கத; உரிய மாதர்கட்கு - உனக்குரிய பட்டத்து அரசியர்ைளுக்கு; அத்தகு
மரபினால் - மூத்தவள். இகளயவள் என்ற முகறப்படிமய; அளித்தியால் என்ைான். -
பைாடுப்பாயாை என்று கூறினான்.

தகர மிகெ: மவள்விச் ொகலயின் தகர மீது. அவ்வழி: அந்த வழிமய. கதத்தல்:
குளித்தல் என்பபதாரு பபாருளும் உண்டு. மவள்வித் தீயிமல பென்று குளித்தது
என்பதும் ஒரு பபாருள். ‘அம்பு கதத்தது’ என்பது மபால உய்த்த: மெர்த்த. கவத்த.
பெலுத்திய என்ற பபாருள் உகடயது. இங்குப் பூதம் தகரமிகெ கவத்த அமிர்தம்
‘‘என்பதால் கவத்து’’ என்று பைாள்ளுதல் பபாருந்தும். ‘அளித்தியால்’ இங்கு ‘ஆல்’
அகெ. அளித்தி: பைாடு. அத்தகு ேரபின்: ேரபாவது மூத்தவளுக்கு முதலிலும்.
அதன் பின்முகறப்படி வழங்குதல் என்பதாம்.

267. மா முனி அருள் வழி. மன்னர்மன்னவன்.

தூம கமன் சுரி குழல் கதாண்வடத் தூய வாய்க்
காமரு வகாசவல கரத்தில். ஓர் பகிர்.
தாம் உை அளித்தனன். சங்கம் ஆர்த்து எழ.
 மாமுனி அருள் வழி - ோமுனிவரான ைகலக்மைாட்டு முனிவர் அருள்
பெய்தபடிமய; மன்னர் மன்னவன் - அரெர்க்கு அரெனான தயரதன்; தூமகமன்
சுரிகுழல் கதாண்வடத் தூயவாய்க் காமருவகாசவல -அகிற் புகையூட்டப்பட்ட ைகட
சுருண்ட கூந்தகலயும் பதாண்கடக் ைனி மபான்ற சிவந்ததான வாகயயும் உகடய
அழகிய மைாெகலயினது; கரகத்தின் ஓர் பகிர் - கைைளிமல அந்த அமுதத்தின் ஒரு
பகுதிகய; சங்கம் ஆர்த்கதழ தாமுை அளித்தனன் - ெங்குைள் ஒலிக்ைக் பைாடுத்தான்;
அருள்வழி - அருளின் வழிமய (அருள் பெய்தபடிமய).

பதாண்கட: பைாவ்கவப் பழம். வாய்: அதரம். ைாேர்: அழகு ைாேரு என உைரச்

ொரிகய பபற்றது. ைரம்: கை பகிர்: பகுதி தாமுற என்பதில் தாம் அகெ. உறு:
பபாருந்த. பகிர்: ெரி பாதியுோம். சுரிகுழல்: விகனத்பதாகை. ‘‘ேன்னவன் - ெங்ைம்
ஆர்த்பதழ - மைாெகல ைரத்தில் ஓர் பகிர் அளித்தனன்’’ என்பது ைருத்து.

268. வககயன் தவனவயதன் கரத்தும். அம் முவைச்

கசய்வகயின் அளித்தனன். வதவர் ஆர்த்து எழ-
கபாய்வகயும். நதிகளும். கபாழிலும். ஓதிமம்
வவகுறு வகாசல மன்னர்மன்னவன.

கபாய்வகயும் நதிகளும் கபாழிலும் - பபாய்கைைளிலும். ஆறுைளிலும்.

மொகலைளிலும்; ஓதிமம் வவகுறு - அன்னப் பறகவைள் வாழ்கின்ற; வகாசல
மன்னர் மன்னன் - மைாெல நாட்டின் மபரரெனான தெரதன்; வககயன் தவனவயதன்
கரத்தும் - மைைய நாட்டு ேன்னனது ேைளான கைமையியின் கைைளிலும்; அம்முவைச்
கசய்வகயின் - முன் பொன்ன முகறயான பெய்கையால்; வதவர் ஆர்த்து எழ
அளித்தனன் - மதவர்ைள் ஆரவாரித்து எழ அந்த அமுதப் பகுதிகயக் பைாடுத்தான்.

கைையன்: மைைய நாட்டரென். தகனகய: ேைள். ‘‘அம்முகறச் பெய்கையின்’’

என்பதற்கு முகறயினும் பெய்கையினும்’’ என்று பபாருள் கூறுவர். முகறயாவது
முனிவர் கூறிய ‘‘தருேரபு’’ பெய்கையாவது மைாெகலக்குத் தந்த அம்முகறச்
பெய்கையாை என்று கூறுதல் சிறப்பு. ஓதிேம்: அன்னம். கவகுறு: ‘உறு’ துகண
விகன. தெரதன் ஆண்ட நாடு ‘‘மைாெலம்’’ என்னுேம் பபயர்பைாண்டது என்று
குறிப்பிடுகிறார்.
மைாெகலக்கு ஈந்த முகறயிமலமய கைமையிக்கும் பைாடுத்தான் என்பது
ைருத்து.
 269. நமித்திரர் நடுக்குறு நலம்
ககாள் கமாய்ம்புவட
நிமித் திரு மரபுைான்.
முன்னர். நீர்வமயின்
சுமித்திவரக்கு அளித்தனன் - சுரர்க்கு
வவந்து. ‘இனிச்
சமித்தது என் பவக’ என.
தமகராடு ஆர்ப்பவவ.

நமித்திரர் நடுக்குறு நலம் ககாள் - பகைவர்ைகள அஞ்சி நடுங்ைச் பெய்யும் பவற்றி

நலம் பைாண்ட; கமாய்ம்பு உவட நிமித்திரு மரபுைான் - வலிகே மிகுந்தவனும் ‘நிமி’
பிறந்த ேரபில் பிறந்தவனும் ஆன தெரத ேன்னன்; முன்னர் நீர்வமயின் - முன்னர்
அவ்விரு மதவியர்க்கும் அளித்த தன்கேயிமலமய; சுரர்க்கு வவந்து இனிச்சமித்தது
என்பவக என - மதவர்ைளுக்பைல்லாம் தகலவனாகிய இந்திரன். எனக்கு உள்ள
பகைபயல்லாமே இன்மறாடு அவிந்தது என்று பொல்லி; தமகராடு ஆர்ப்ப -
மதவர்ைளான தேருடமன கூடி ஆரவாரிக்ை; சுமித்திவரக்கு அளித்தனன் - தனது
இகளய ேகனவியான சுமித்திகர கையிலும் பைாடுத்தான்.

நமித்திரர்: பகைவர். நடுக்குறு நலம்: நடுங்ைச் பெய்யும் பவற்றி. போய்ம்பு:

வலிகே. நிமி: சூரிய குல மவந்தருள் ஒருவன். இவகன இக்குவாகுவின் புதல்வன்
என்பர். நீர்கே: தன்கே. இகளய மதவியான சுமித்திகரக்கும் முந்திய இரு
மதவியர்க்கும் வழங்கிய தன்கேயிமலமய வழங்கினான் என்பது இதன் குறிப்பாம்.
தயரத ேன்னனின் இகளய ேகனவி கைமையி என்பான் வான்மீகி. ‘‘இகளய
பேன்பைாடிய’’ இவ்விருவர்க் கிகளயாள் என மவறிடங்ைளிலும் ைம்பன்
சுமித்திகரமய இகளய ேகனவி என்பகதக் குறிப்பிடுவகதக் ைாண்கிமறாம். தேர்:
தம்ேவர்ைளான மதவகர உணர்த்தும்.

270. பின்னும். அப் கபருந்தவக. பிதிர்ந்து விழ்ந்தது

தன்வனயும். சுமித்திவரதனக்கு நல்கினான்-
ஒன்னலர்க்கு இடமும். வவறு உலகின் ஓங்கிய
மன்னுயிர்தமக்கு நீள் வலமும். துள்ைவவ.
 பின்னும் அப்கபருந்தவக - ேறுபடியும் அந்தப் பபருந்தகைகேயுள்ள
தயரத ேன்னன்; பிதிர்ந்து வீழ்ந்தது தன்வனயும் - பபான் தட்டிமல சிதறி வீழ்ந்த
பிண்டத்கதயும்; ஒன்னலர்க்கு இடமும் வவறு மன்னுயிர் தமக்குநீள் வலமும் துன்ன
- பகைவர்ைளுக்கு இடப்புறமும். ேற்றும் உலைத்து உயிர்ைளுக்பைல்லாம்
வலப்புறமும் மதாள். ைண் முதலியன துடிக்ை; சுமித்திவர தனக்கு நல்கினான் -
சுமித்திகரக்மை பைாடுத்தான். ஆண்ைளுக்கு இடம் துடித்தல் தீகே. வலம் துடித்தல்
நன்கே என்பதால்: பகைவர்ைளுக்கு இடமும். ேற்றுள்மளார்க்கு வலமும்
துடித்தபதன்றான். ேன்னுயிர்: விகல பபற்ற உயிர் (புைமழாடு நிலவுதலாம்).
தயரதன் அமுத பிண்டத்கதத் மதவியர் மூவருக்கும் முகறமய பைாடுத்துப் பின்னர்
பிதிர்ந்து சிதறியகவைகளத் திரட்டி ேறுபடியும் சுமித்திகர கைைளில் பைாடுத்தான்.
இருபங்குைகளப் பபற்ற சுமித்திகர இரு பிள்களைகளப் பபற்றாள் என்பகத
அறிகிமறாம்.

271. வாம் பரி வவள்வியும். மகாவர நல்குவது

ஆம் புவர ஆகுதி பிைவும். அந்தணன்
ஓம்பிட முடிந்தபின். உலகு காவலன்
ஏம்பவலாடு எழுந்தனன் - யாரும் ஏத்தவவ.
வாம்பரி வவள்வியும் - தாவிச் பெல்லும் குதிகர மவள்வியான அசுவமேத
யாைத்கதயும்: மகாவர நல்குவது ஆம் புவர ஆகுதி பிைவும் - ேக்ைட்
மபற்கறயளிக்கும் உயர்ந்த ஆகுதிகயயும் அதற்மைற்ற பிற வழிபாடுைகளயும்;
அந்தணன் ஓம்பிட முடித்தபின் - ைகலக்மைாட்டு முனிவன் பெய்து முடித்தபின்;
உலகு காவலன் - நாடாளும் மவந்தனாகிய தயரதன்; யாரும் ஏத்தவவ ஏம்பவலாடு
எழுந்தனன் - எல்மலாரும் மபாற்றும்படி ேகிழ்மவாடு எழுந்தான்.

மவள்வி முடிந்தபின் ேன்னன் மவத்தகவக்கு வருதகலக் கூறுவது இப்பாட்டு.

வாம் + பரி: வாவும் என்பதன் இகட குகறத்து வாம் என நின்றது. வாவுதல். தாவிச்
பெல்லுதல். ேைார்: புத்திரர் (ேைன் என்பதன் பன்கே). புகர: உயர்ச்சி. ஓம்பிட:
‘இடு’ ஆற்றல் உணர்த்தும் துகணவிகனயாம்; ைாவலன்: ைாத்தலின் வல்லவன்.
ஏம்பல்: ேகிழ்ச்சி.
அந்தணன் ஆகுதி முடித்தபின் - ைாவலன் யாரும் ஏத்த எழுந்தனன் என்பது
முடிவு. பரி மவள்வி: அசுவமேத யாைம். பிறவும்: ேைவருள் ஆகுதியுடன்
பதாடர்புகடய பிற பூெகனைளாம். அந்தணன்: பெந்தன்கேயுகடய ைகலக்மைாட்டு
முனிவன்.

272. முருகடாடு பல் இயம் முழங்கி ஆர்த்தன;

இருள் தரும் உலகமும் இடரின் நீங்கின;
கதருள் தரு வவள்வியின் கடன்கள் தீர்ந்துழி.
அருள் தரும் அவவயில் வந்து அரசன் எய்தினான்.
 முருடு ஓடு பல்இயம் - ேத்தளத்துடன் கூடிய பலவகை வாத்தியங்ைளும்:
முழங்கி ஆர்த்தன - மிை முழங்கி ஒலிக்ைலாயின; இருள் தரும் உலகமும் -
(அரக்ைரால்) இருளகடந்திருந்த உலை ேக்ைபளல்லாம்; இடரின் நீங்கின - தங்ைள்
துன்பங்ைளிலிருந்து நீங்கினர்; கதருள் தரு வவள்வியின் கடன்கள் தீீ்ர்ந்துழி -பதளிகவத்
தரும் மவள்வியின் ைடகேைள் யாவும் பெய்து தீர்ந்தபின்னர்; அரசன் அருள் தரும்
அவவ யில் வந்து எய்தினான் - அரெனாகிய தயரதன் அருள் பபாருந்திய அரெகவக்குச்
பென்று மெர்ந்தான்.

‘முருடு’: ஒருவகைத் மதாற் ைருவி (ேத்தளம் என்பர்). இயம்: வாத்தியம்.

முழங்கி ஆர்த்தல்: மிக்பைாலித்தல். இருள்: அரக்ைரால் உண்டான இடர். பதருள்:
பதளிவு. ேைப்மபறு உண்டு என்னும் பதளிகவத் தந்த மவள்வி என்பது பபாருள்.
அருள் தரும் அகவ: அருள்மிக்ை அறிஞர் மபரகவ. அருள் உணர்ச்சி தரக்கூடிய
அகவ எனினுோம். ‘உழி’ இடம் (ைாலம்) பபாருகளச் சுட்டி நின்றது. உலைம்:
இடவாகு பபயராை ேக்ைகள உணர்த்தும்.

பெய்முகறக் ைடன் பெய்த ெரயுவில் ேன்னவன் நீராடுதல்

273. கசய்ம் முவைக் கடன்அவவ

திைம்பல் இன்றிவய
கமய்ம் முவைக் கடவுவைார்க்கு ஈந்து.
விண்ணுவைார்க்கு
அம் முவை அளித்து. நீடு
அந்தணாைர்க்கும்
வகம் முவை வழங்கினன்.
கனக மாரிவய.
கசய்ம்முவைக் கடன் அவவ திைம்பல் இன்றிவய - பெய்ய மவண்டிய முகறப்படி
எல்லாக் ைடகேைகளயும் தவறுதல் இல்லாேல்; கமய் முவைக் கடவுைர்க்கு ஈந்து -
உண்கேயான உரிகேயுகடய பதய்வங்ைளுக்குக் பைாடுத்து; விண் உவைார்க்கும்
அம்முவை அளித்து - வானுலகிலுள்ள மதவர்ைளுக்கும் அந்தந்த முகறப்படி
பைாடுத்து; நீடு அந்தணாைர்க்கும் - நிகறந்த அந்தணர்ைளுக்கும்; கனகமாரி கசம்
முவை வழங்கினன் - பபான்ேகழகயக் கையின் முகறப்படி வழங்கினான்.

பெய்ம்முகற: அவசியம் பெய்யப்பட மவண்டிய முகறைள். ைடன்முகற:

ேரியாகத முகறைள். பேய்ம் முகறக்ைடவுளர்: குல பதய்வங்ைள் அல்லது
உண்கேயும் அதிைாரமும் உகடய மதவகதைள். ‘விண்ணுமளார்: மதவர்ைள்
கைம்முகற: கைப்பழக்ைம் ‘‘ைனை ோரி’’ என்பதற்மைற்ப வழங்கினன் என்ற நயம்
ைருதத்தக்ைது. திறம்பல்: தவறுதல் (பதாழிற்பபயர்). நீடு என்பதற்கு நிகறந்த
புைழ்ப் பபருகேைகள உகடய என்பதும் பபாருள்.

274. வவந்தர்கட்கு. அரகசாடு. கவறுக்வக. வதர். பரி.

வாய்ந்த நல் துகிகலாடு. வரிவசக்கு ஏற்பன
ஈந்தனன்; பல் இயம் துவவப்ப ஏகி. நீர்
வதாய்ந்தனன் - சரயு நல் துவைக்கண் எய்திவய.
வவந்தர்கட்கு வரிவசக்கு ஏற்பன - தனது சிற்றரெர்ைளுக்கு அவரவர் பபருகேக்கு
ஏற்றபடி; அரகசாடு. கவறுக்வக. வதர். பரி வாய்ந்த நல்துகிகலாடு ஈந்தனன் -அரசும்
பெல்வமும். மதர். குதிகர நல்ல ஆகடைள் ஆகிய பலவும் ஈந்தான் (பின்பு). பல்
இயம் துவவப்ப ஏகி - பலவகை வாத்தியங்ைள் முழங்ைச் பென்று; சரயு நல்துவைக்
கண் எய்தி நீர்வதாய்ந்தனன் - ெரயு நதித்துகறகய அகடந்து நீராடினான்.

அரபொடு. துகிபலாடு. என்பகவைளில் ஒடு ‘உம்’கேப் பபாருள் தந்து நின்றது.

பவறுக்கை: பெல்வம் (உயர்ந்த ஞானிைளால் பவறுக்ைப்படுவதாதலால் இப்பபயர்
வந்தது என்பார்ைள்). பரி: குதிகர. துகில்:பட்டாகட. வரிகெ முகற துகவத்தல்:
அடித்தல் (பதாழிற்பபயர்). ‘துகறக்ைண்’ இதில் ைண் ஏழாம் மவற்றுகே
இடப்பபாருள். மவள்வி நிகறமவறியவுடன் அரெர். அந்தணர். பணியாட்ைள்
ஆகிமயாருக்கு அவரவர் தகுதிக்மைற்ப. ென்ோனம் வழங்கி. பிறகு நீராடி.
புத்தாகட உடுத்து. ஆசியும் பிரொதமும் பபறுதல் ேரபு என்பதால் தயரதன் ெரயு
நதிக்கு நீராட ஏகினான் என்றார். நீர் மதாய்தல்: நீரில் மூழ்குதல் (மதாய்தல்:
பதாழிற்பபயர்) 95

275. முரசுஇனம் கைங்கிட. முத்த கவண்குவட

விரசி வமல் நிழற்றிட. வவந்தர் சூழ்தர.
அரசவவ அவடந்துழி. அயனும் நாண் உை
உவர கசறி முனிவன் தாள் வணங்கி. ஓங்கினான்.

முரசினம் கைங்கிட - முரசும். அதற்கினோன பலவகை வாத்தயங்ைளும்

முழங்ைவும்; முத்த கவண்குவட விரசி வமல் நிழற்றிட - முத்து ோகலைளால்
அலங்ைரிக்ைப்பட்ட பவண்பைாற்றக் குகட மேமல நிழல் தரவும்; வவந்தர் சூழ்தர
- ேன்னர் பலரும் சூழ்ந்துவரவும்; அரசு அவவ அவடந்துழி - தயரதன் அரெகவகய
அகடந்தமபாது; அயனும் நாண்உை உவர கசறிமுனிவன் - நான்முைனும்
நாணும்படி பலரும் புைழும் புைழுகர பபாருந்திய முனிவனான வசிட்டனுகடய;
தாள் இவைஞ்சி ஓங்கினான் - பாதங்ைகள வணங்கிப் பபருகே எய்தினான்.

‘முரசினம்’ முரசும். அதன் இனமும் ஆகும். முத்த பவண்குகட என்பகத

‘பவண்முத்தக்குகட’ என ோற்றிப்பபாருள் பைாள்ை. விரெ : பநருங்ை
(விகனபயச்ெம்). நிழற்ற: நிழல்பைாடுக்ை. சூழ்தர: ‘அகடந்துழி’ இதில் ‘உழி’
ைாலத்கத உணர்த்தும். மவள்விகய நடத்த வசிட்டமன ைாரணம் என்பதால்
அகனவரும் புைழ்ந்த புைழ்போழிைளுக்கு உரியவன் என்பதால் ‘உகரபெறி’
என்றான். வசிட்டகன வணங்கிப் பபருகே எய்தினான் ேன்னன் என்பதால்
‘ஓங்கினான்’ என்றான்.

276. அரிய நல் தவமுவட

வசிட்டன் ஆவணயால்.
இரவல நல் சிருங்க மா
இவைவன் தாள் கதாழா.
 உரிய பற்பல உவர
பயிற்றி. ‘உய்ந்தகனன்;
கபரிய நல் தவம் இனிப்
கபறுவது யாது?’ என்ைான்.
அரிய நல்தவம் உவட - (தயரதன்) அரிய நல்ல தவத்கதச் பெய்துள்ள; வசிட்டன்
ஆவணயால் - தனது குலகுருவாகிய வசிட்ட முனிவனது ைட்டகளப்படி; இரவல
நல்சிருங்கமா இவைவன் தாள் கதாழா - ைகலக்மைாட்டு முனிவனது பாதங்ைகளத்
பதாழுது; உரிய பற்பல உவர பயிற்றி - தக்ை பலப்பல துதிபோழிைகளத்பதாழுது;
உரியனன் -உன்னால் நான் உய்வுபபற்மறன்; கபரிய நல்தவம் இனிப் கபறுவது
யாதுஎன்ைான் - பபரிய நல்லதவத்கதச் பெய்து நான் பபறுவது இகதவிட மவறு
என்ன இருக்கிறது என்று கூறினான்.

அரிய: பிறரால் பெய்தற்ைரிய (பபயபரச்ெம்). இரகல: ோன். சிருங்ைம்:

பைாம்பு. நல்ோ இகறவன்: நல்ல சிறந்த குரு. பதாழார்: பதாழுது (பெயா என்னும்
வாய்பாட்டு விகனஎச்ெம்) உரிய: தகுந்த. உகர: துதிபோழிைள். பயிற்றி: பொல்லி.
‘பபறுவது யாது’ இதில் யாது என்ற வினா எதிர்ேகறப் பபாருள்தந்து நின்றது.
யாபதான்றும் இல்கல என்பது ைருத்து.

277. ‘எந்வத! நின் அருளினால் இடரின் நீங்கிவய

உய்ந்தகனன் அடியவனன்’ என்ன. ஒண் தவன்.
சிந்வதயுள் மகிழ்ச்சியால் வாழ்த்தி. வதர்மிவச
வந்த மா தவகராடும் வழிக்ககாண்டு ஏகினான்.
எந்வத! நின் அருளினால் - எந்கதமய! உேது அருள் துகணயால்; இடரின் நீங்கிவய
உய்ந்தனன் அடியவனன் என்ன - துன்பங்ைளில் இருந்து நீங்கி அடியவனாகிய நான்
உய்ந்மதன் என்று தயரதன் பொல்லமவ; ஒண்தவன் சிந்வதயுள் மகிழ்ச்சியால் வாழ்த்தி -
உயர்ந்த தவத்தினனாகிய ைகலக்மைாட்டு முனிவன் நிகறந்த ேனேகிழ்ச்சியால்
ேன்னகன வாழ்த்தி; வந்த மாதவ கராடும் வதர்மிவச வழிக்ககாண்டு. ஏகினான் -
தன்னுடன் வந்த தவமுனிவர்ைமளாடும். மதமரறி. தேது உகறவிடம் மநாக்கிச்
பெல்லலானான்.

‘எந்கத’ என்பதற்கு எனது தந்கத என்பது பபாருளாயினும். இங்கு ஆசிரியர்

என்னும் முகறகேகய உணர்த்துவதாகும். ைகலக்மைாட்டு முனிவனது அருள்
துகணயால் ேக்ைட்மபறு வாய்ப்பது உறுதியாதலின் ‘இடரின் நீங்கிமய உய்ந்தனன்’
என்றான். ‘சிந்கதயுள் ேகிழ்ச்சி’ என்றதால். ேன்னன் பெய்த குகறமயதுமில்லாத
உபொரங்ைளால் ோமுனிவன் ேகிழ்ந்தான் என்பகதக் ைாட்டி நின்றது. ஒண்தவன்:
சிறந்த தவத்கத உகடயவன் (பண்புத் பதாகை). மிகெ: ஏழனுருபு. வழிக்பைாள்ளல்:
புறப்படுதலாம். முனிவன் ேனோர ேகிழ்ந்து வாழ்த்தினான் என்பகதச்
‘சிந்கதயுள் ேகிழ்ச்சி’ என்பது குறித்து நிற்பதுவும் ஆம்
 278. வாங்கிய துயருவட மன்னன். பின்னரும்.
பாங்குறு முனிவர் தாள் பழிச்சி ஏத்தல்ககாண்டு.
ஓங்கிய உவவகயர் ஆசிவயாடு எழா.
நீங்கினர்; இருந்தனன். வநமி வவந்தவன.
வாங்கிய துயர் உவட மன்னன் - துயரம் நீங்கிய ேன்னனாகிய தயரதன்; பின்னரும்
பாங்கு உறுமுனிவர் தாள்பழிச்சி - பின்பு. ைகலக்மைாட்டு முனிவகனச் சூழ்ந்திருந்த
முனிவர்ைகளபயல்லாம் வணங்கிப் புைழ்ந்து; ஏத்தல் ககாண்டு ஓங்கிய உவவகயர் -
மபாற்றிக் பைாண்டாடியகேயால் ேகிழ்ச்சி பைாண்ட அம்முனிவர்ைள். ஆசிவயாடு
எழா நீங்கினர் - அரெனுக்கு ஆசிகூறி எழுந்து பென்றனர்; வநமிவவந்தன்
இருந்தனன் - அத் தெரதமவந்தன் நலமே இருந்தனன்.

வாங்கியதுயர்: நீங்கிய துயரம். ‘பாங்குகடமுனிவர்’ என்பதற்கு நல்பலாழுக்ைம்

உகடய முனிவர்ைள் என்பதும் பபாருளாம். பாங்கு: ஒழுக்ைம். பழிச்சிமயத்தல்:
மிகுதியாை ஏத்துதலுோம். மநமி: ெக்ைரம் ஆகணயாகிய மநமி என்பர். ‘பின்னரும்’
என்றது. ைகலக்மைாட்டு முனிவகன வணங்கிய பின்னர் ேற்ற
முனிவர்ைகளயும் வணங்கினான் என்பகத உணர்த்தும். எழா: எழுந்து (பெயா என்ற
வாய்பாட்டு விகனஎச்ெம்).

279. கதரிவவயர் மூவரும். சிறிது நாள் கசலீஇ.

மருவிய வயாகவாடு வருத்தம் துய்த்தலால்.
கபாரு அரு திரு முகம் அன்றி. கபாற்பு நீடு
உருவமும். மதியவமாடு ஒப்பத் வதான்றினார்.

கதரிவவயார் மூவரும் - தயரதன் மதவியான மூவரும்; சிறிது நாள் கசலீஇ -சில

நாட்ைள் பென்ற பின்னர்; மருவிய வயாகவாடு வருத்தம் துய்த்தனர் - பபாருந்திய
ஆகெயும் வருத்தமும் அகடந்தனர்: கபாரு அருதிருமுகம் அன்றி - ஒப்பற்ற
அவர்ைளது அழகிய முைங்ைமள அல்லாது; கபாற்பு நீடு உருவமும் - அழகிய ஏகனய
உறுப்புக்ைளும்; மதியவமாடு ஒப்பத்வதான்றினர் - ெந்திரகன ஒத்திருந்தார்ைள்;
கதரிவவயர் -பபண்ைள் (மபகத முதலிய ஐந்து பருவங்ைகளயும் ைடந்து நடுத்தர
வயதுகடயவர்ைள் என்பகதக் குறிப்பிடுவதாம்).
 பெலீஇ: பெல்ல (பொல்லிகெ அளபபகட). வயா: ைருப்பமுற்ற பபண்ைளுக்கு
உண்டாகும் ேெக்கை மநாய் ைாரணோைப் பபாருள்ைள் மேல் உண்டாகு
அவாவாகும். எனமவ ஆகெ எனப்பபாருள் கூறப்பட்டது. வருத்தம்: ைருப்பத்கதத்
தாங்குதலால் ஏற்படும் துன்பம். துய்த்தல்: அகடதல்; அனுபவித்தலுோம்.
பபாற்பு: அழகு. மதான்றுதல்: விளங்குதல். ைருப்பம் வளர. வளர
ைருப்பிணிைளுக்கு மேனிபவளுத்தல் இயல்பாதலின் முைம் ேட்டுமின்றி மவறு
அங்ைங்ைளும். ெந்திரகன ஒத்து பவளுத்துக் ைாணப்பட்டனர். ‘உருவமும்’ என்பது
முைமும் என்பகதத் தழுவிநின்றது. ‘உம்’ இறந்தது தழீஇயஎச்ெஉம்கே.
திருமுைமும். உருவமும் ேதிமயாடு ஒப்பத் மதான்றினர் என்பது ைருத்து. தெரதன்
மதவியர் மூவரும் ைருவுற்றனர் என்பது கூறப்பட்டது. அடுத்த மூன்று பாடல்ைள்
மைாெகல வயிற்றில் திருஅவதாரம் பெய்ததகனக் கூறுவதாகும்.

280. ஆயிவட. பருவம் வந்து அவடந்த எல்வலயின்.

மா இரு மண்மகள் மகிழ்வின் ஓங்கிட.
வவய் புனர்பூசமும். விண்ணுவைார்களும்.
தூய கற்கடகமும். எழுந்து துள்ைவவ.

ஆயிவட பருவம் வந்து அவடந்த எல்வலயின் - அப்மபாது. ேைப்மபற்றுக்குரிய

பருவம் வந்து மெர்ந்த அந்தக்ைாலத்தில்; மா இரும்மண் மகள் மகிழ்வின் ஓங்கிட -
மிைப்பபரிய நிலேைள் ேகிழ்ச்சியில் ஓங்ைவும்; வவய்புனர் பூசமும் - பபாருந்திய
‘புனர்பூெம்’ என்னும் விண்மீனும்; விண்ணுவைார்களும் - வானுலகில் வாழும்
மதவர்ைளும்; தூயகற்கடகமும் - தூய்கேயானதாகிய ைடை ராசியும்; எழுந்து துள்ை -
(ேகிழ்ச்சியினால்) எழுந்து துள்ளி ஆடவும்.

அ+ஆயிகட; பெய்யுட்குரிய நீட்டல் விைாரம். பருவம்: ைாலம். எல்கல:

மபாது; அளவு. ோயிரு: ஒரு பபாருட் பன்போழியாம். ோ: மிகுதி (பபரிய). இரு:
பபரிய மிைப்பபரிய என்னும் பபாருள் உகடயதாம்.

ராோவதாரத்தால் தன்கனயும். தன் ேக்ைகளயும் பற்றிய துயரம் தீரும்

என்பதால் ேண்ேைள் ேகிழ்ந்தாள் என்பது ைருத்து. மவய்: மூங்கில் எனமவ மூங்கில்
மபான்ற புனர்பூெம் என்பதும் பபாருளாம். ராேன் அவதரித்த நாள் புனர்பூெம். ராசி
ைடைம் என்பதால் தேது மபற்றிகன நிகனந்து அகவ ேகிழ்ந்து எழுந்து துள்ளின
என்றார். இதுமுதல் மூன்று பாடல்ைள் குளைம். துள்ள. ஓங்ை பயந்தனள் என்று
முடிவுபபறும்.

281. சித்தரும். இயக்கரும். கதரிவவமார்களும்.

வித்தக முனிவரும். விண்ணுவைார்களும்.
நித்தரும். முவை முவை கநருங்கி ஆர்ப்புை.
தத்துைல் ஒழிந்து நீள் தருமம் ஓங்கவவ.
 சித்தரும் இயக்கரும் கதரிவவமார்களும் - சித்தர்ைளும். இயக்ைர்ைளும்.
அவரவர்ைளது மதவியர்ைளும்; வித்தக முனிவரும் - அறிவில் சிறந்து விளங்கும்
முனிவர்ைளும்; விண்ணுவைார்களும் - விண்ணுலைத்தில் உள்ளவர்ைளும்; நித்தரும்
முவைமுவை கநருங்க ஆர்ப்புை - நித்திய சூரிைளும் முகறப்படி கூடி ஆரவாரம்
பெய்யவும்; நீள் தருமம் தத்துைல் ஒழிந்து ஓங்க - பநடிய தருேமதவகத
இகடயீடின்றிப் பபருகி வளரவும். சித்தர். இயக்ைர்: மதவர்ைளுக்குள் ஒருவகையினர்.
வித்தைம்: அறிவு (ஆற்றலுோம்). நித்தர்: பரேபதத்தில் திருோகல விட்டு நீங்ைாது
வாழும் நித்திய சூரிைள். தத்துறல்: வளர்ச்சிகுன்றல்.

‘பதரிகவ’ இங்குப் பருவப் பபயராைாேல் பபண்கணக் குறித்தது. நித்தியர்

என்றது முக்தருக்கும் உபலட்ெணம் திருோல் ராேனாை அவதரிக்கும்
ைருகணப்பபருக்கை எண்ணி. சித்தர் முதலாமனார் ேகிழ்ச்சியில் திகளத்தனர்
என்பது ைருத்து. நித்திய சூரிைள் வாழும் பரேபதம். மதவர்ைள் வாழும்
வானுலைத்திலும் உயர்ந்தது என்பது குறிப்பு. நீள் விசும்பு எனத்மதவருலகையும்.
பபருநிலம் எனப்பரேபதத்கதயும் கூறும் திருேங்கை யாழ்வார் பாடல்
நிகனவுகூறத் தக்ைது.

282. ஒரு பகல் உலகு எலாம்

உதரத்துள் கபாதிந்து.
அரு மவைக்கு உணர்வு அரும்
அவவன. அஞ்சனக்
கரு முகிற் ககாழுந்து எழில்
காட்டும் வசாதிவய.
திரு உைப் பயந்தனள் - திைம்
ககாள் வகாசவல.
ஒருபகல் உலகு எலாம் உதரத்துள் கபாதிந்து -பிரளயத்தின்மபாது எல்லா
உலைங்ைகளயும் தனது வயிற்றிமல அடக்கி; அருமவைக்கு உணர்வு அரும்அவவன
- அரிய ேகறைளாலும் பதரிந்து பைாள்ள இயலாத பரம்பபாருளாகிய அப்பரேகன;
அஞ்சனக் கருமுகில் ககாழுந்து எழில்காட்டும் வசாதிவய - அஞ்ெேனம் மபான்று ைரிய
மேைக் பைாழுந்தின் அழகைக் ைாட்டிநிற்கும் ஒளிவடிவாய்த் திைழ்பவகன;
திைம்ககாள் வகாசவல திருஉைப் பயந்தனள் - திறகேயுகடய மைாெகல. உலைம்
ேங்ைலம் பபாருத்த. ஈந்தாள்.
‘பைல்’ ைால அளகவக்குறித்து நின்றது. பிரளயத்தின் மபாது.
அப்பபருபவள்ளத்மத அழியாதபடி எல்லா உலைங்ைகளயும் தனது வயிற்றிமல
கவத்துப் பாதுைாத்துக் பைாண்டு. அவ்பவள்ளநீரிமல ஆலிகலயின் மீது
ஒருபாலைனாய் இருந்த திருோலின் தன்கேகய இங்குக் கூறுகிறான். முகில்
பைாழுந்து: மேைக் பைாழுந்து. ‘பைாழுந்து’ இங்கு நுண்கே. ‘திருஉறல்’ உலகும்.
தானும். ேங்ைலம் அகடய திறம் பைாள்மைாெகல: இங்குத்திறம் மைாெகலயின்
புண்ணியத் திறத்கதக் குறிக்கும். பயந்தனள்: பபற்றனள். பபாதிதல்: மெர்த்துக்
ைட்டிகவத்தல்: மொதி: மபபராளிப் பிழம்பு.
 283. ஆவசயும். விசும்பும் நின்று அமரர் ஆர்த்து எழ.
வாசவன் முதலிவனார் வணங்கி வாழ்த்துை.
பூசமும் மீனமும் கபாலிய. நல்கினாள்.
மாசு அறு வககயன் மாது வமந்தவன.
ஆவசயும் விசும்பும் நின்று - எல்லாத்திகெைளிலும் வானிலும் நின்று; அமரர்
ஆர்த்து எழ - மதவர்ைள் ஆரவாரம் பெய்து எழுந்திருக்ைவும்; வாசவன் முதலிவனார்
- இந்திரன் முதலிய மதவர்ைள் எல்மலாரும்; வணங்கி வாழ்த்துஉை - வணங்கி.
வாழ்த்தித் துதிக்ைவும்; மாசு அறு வககயன் மாது - குற்றேற்ற மைைய ேன்னன் ேைளான
கைமையி; பூசமும் மீனமும் கபாலிய வமந்தவன நல்கினாள் - பூெ நட்ெத்திரமும். மீன
ராசியும் பபாலிந்து விளங்ை. ஒரு ேைகனப் பபற்றாள்.

ஆகெ: திகெ. விசும்பு: வானம். வாெவன்: மதமவந்திரன்.

வசுக்ைளுக்குத் தகலவன் என்பதால் வாெவன் எனப் பபயர் பபற்றான்.

மதவர்ைள் திகெைளிலும் நின்று ஆர்த்து எழவும். இந்திரன் முதலான
மதவர்ைபளல்லாம் வணங்கி வாழ்த்தவும். பூெமும். மீனமும் பபாலிந்து மதான்றவும்
கைமையி கேந்தகனப் பபற்றாள் என்பது ைருத்து. புனர்பூெத்துக்கு அடுத்த
நட்ெத்திரோன பூெம் பரதன் பிறந்த நட்ெத்திரோகும். பரதன் இலக்கினம் மீனம்.
தேக்குக் கிகடத்த மபற்றிகன எண்ணிப் பூெமும். மீனமும் பபாலிந்தன என்பது
குறிப்பு.

284. தவை அவிழ் தருவுவடச் சயிலவகாபனும்.

கிவையும். அந்தரமிவசக் ககழுமி ஆர்ப்புை.
அவை புகும் அரவிவனாடு அலவன் வாழ்வுை.
இவையவற் பயந்தனள். இவைய கமன் ககாடி.

தவை அவிழ்தருஉவட - அரும்புைள் ேலரும் ைற்பைேரத்கத உகடய; சயில

வகாபனும் - ேகலைகளச்சினந்து. அவற்றின் இறகுைகளத் துண்டித்த இந்திரனும்;
கிவையும் அந்தரமிவச ககழுமி ஆர்ப்பு உை - அவனது தேர்ைளான மதவர்ைளும்
வானுலகிமல கூடி ஆரவாரம் பெய்யவும்; அவைபுகும் அரவிவனாடும் - புற்றில்புகும்
பாம்பாகிய ஆயில்யத்மதாடு; அலவன் வாழ்வு உை -நண்டாகிய ைடை ராசியும்
வாழ்வுபபற; இவையகமன்ககாடி இவையவன் பயந்தனள் - மைாெகல. கைமையி
இருவருக்கும் இகளயவளாகிய பேல்லிய பைாடிமபான்ற சுமித்திகர
இகளயவகனப் பபற்றாள்.
 தகள: ைட்டு (ேலர்க்ைட்டு). அரும்பு தரு: ேரம். ெயிலம்: ேகல. மைாபன்:
சினந்தவன். கிகள: உறவினர் (உவகே யாகு பபயர்). பைழுமி: பநருங்கி. அகன:
புற்று. அலவன்: நண்டு. இகளயவன்: ராேனுக்கு இகளயவனான இலக்குவன்.
பைாடி: பைாடிமபான்றவள் (உவகேயாகுபபயர்). சுமித்திகர ஆயில்ய
நட்ெத்திரத்தில். ைடை ராசியில் ஒரு ேைகனப் பபற்றாள். ஆயில்யம்
ஆதிமெடனுக்குரியபதன்பர். ஆதிமெடன் அம்ெோன இலக்குவன் இந்த நட்ெத்திரத்தில்
பிறந்தது பபாருத்தோகும். சுமித்திகரகய ‘இகளயபேன்பைாடி’ என்தால்.
மூவரிலும் இகளயவள் சுமித்திகரமய என்பது ைம்பன் ைருத்தாதல் ைாண்கிமறாம்.

285. படம் கிைர் பல் தவலப் பாந்தள் ஏந்து பார்

நடம் கிைர்தர. மவை நவில நாடகம்.
மடங்கலும் மகமுவம வாழ்வின் ஓங்கிட.
விடம் கிைர் விழியினாள். மீட்டும். ஈன்ைனள்.
படம்கிைர் பல்தவலப் பாந்தள் - படம் பபாலியும் பலதகலைகள உகடய
பாம்பாகிய ஆதிமெடன்; ஏந்து பார் நடம் கிைர்தர - தாங்குகின்ற இவ்வுலைம்
ேகிழ்ந்து கூத்தாடவும்; மவை நாடகம் நவில - மவதமும் அந்தக்கூத்பதாலிகயமய
பெய்யவும்; விடம்கிைர் விழியினாள் - விடம் மபான்ற விழிகய உகடயவளான
சுமித்திகர; மடங்கலும் மகமும் வாழ்வின் ஓங்கிட - சிங்ை ராசியும் ேை
நட்ெத்திரமும் வாழ்வில் ேகிழ்ந்மதாங்ைவும்; மீட்டும் ஈன்ைனள் - ேறுபடியும்
ஓராண்ேைகவப் பபற்றாள்.
படம்கிளர் பஃறகலப்பாந்தள்: படங்ைள் கிளர்ந்துள்ள பல
தகலைகளயுகடய பாம்பாகிய ஆதிமெடன் படம்: பணம் அகத உகடயதாதலின்
பாம்புக்குப் ‘பணி’ என்பதும் ஒரு பபயருண்டு. கிளர்தல்: பநருங்கி ஓங்குதல்.
நாடைம்: கூத்து (நடனம்) ேடங்ைல்: சிங்ைம். வாழ்வின் ஓங்கிட: வாழ்வு சிறக்ை.
‘விடம்கிள விழி’ பபண்ைளின் ைண்ைகள விடத்துக்கு ஒப்பிடுவது ைவிேரபு.
மீட்டும்: ேறுபடியும் ஏந்துபார்: விகனத் பதாகை. சுமித்திகர ேை நட்ெத்திரத்தில்
சிங்ை ராசியில் மீண்டும் ஒருபுத்திரகனப் பபற்றாள் என்பது ைருத்து.

286. ஆடினர் அரம்பவயர்; அமுத ஏழ் இவச

பாடினர் கின்னரர்; துவவத்த பல் இயம்;
‘வீடினர் அரக்கர்’ என்று உவக்கும் விம்மலால்.
ஓடினர். உலாவினர். உம்பர் முற்றுவம.
அரம்வபயர் ஆடினர் -அரம்கப முதலிய மதவோதர் (ேகிழ்ச்சி மேலீட்டால்)
ஆடினர். கின்னரர் அமுத ஏழிவச பாடி - கின்னரர்ைள் அமுதத்கத ஒத்த இனிய ஏழ்
இகெைகளப் (பண்) பாடினர்; பல்லியம் துவவத்த - பலவகை வாத்தியங்ைள்
பைாட்டப்பட்டன; அரக்கர் வீடினர் என்று - தீய அரக்ைர்ைள் அழிந்தனர் என்று;
உவக்கும் விம்மலால் - ைளிக்கின்ற பபாருேல் ைாரணோை; ஓடினர்
உம்பர்முற்றும் உலாவினர் - அவர்ைள் ஓடி. வானவீதிபயல்லாம் உலாவரலாயினர்.
 அரம்கபயர்: வானுலைத்து நடனப்பபண்ைள். அமுதம்: ஆகுபபயர் இங்கு
இனிகேக்கு ஆகிவந்தது. ஏழ்இகெ: குரல் முதலான ஏழு என்பர். கின்னரர்:
குதிகர முைத்கதக் பைாண்டமதவ ொதியார் இகெயில் வல்லவர்ைள் என்பர்.
‘தும்புரு’ என்பவர் இவ்வகையினமர. வீடினர்: அழிந்தனர். விகரவுபற்றி
இறந்தைாலத்தால் கூறியதாம். வீடுதல்: ொதல். விம்ேல்: உவகை (பபாருேல்).
உம்பர் இடப்பபயர் (வானைம்). துகவத்த. முழங்கின என்பர். ‘உம்பர் விம்ேலால்
ஓடினர் உலாவினர்’ எனக்பைாண்டு விண்ணுலகில் உள்ளவர்ைள் ேகிழ்ந்து எங்கும்
ஓடினர் எனினும் பபாருந்தும். ‘ஏழிகெ’ அமுதம் மபான்ற ஏழிகெ எனச்
சிறப்பிக்ைப்பட்டது. ‘ெ. ரி. ை. ே. ப. த. நி என்னும் ஏழிகெ’ என்பர். குரல். துத்தம்.
கைக்கிகள. உகழ. இளி. விளரி. தாரம் என்னும் ஏழிகெ எனவும் கூறுவதுண்டு -

287. ஓடினர் அரசன்மாட்டு. உவவக கூறி நின்று

ஆடினர். சிலதியர்; அந்தணாைர்கள்
கூடினர்; நாகைாடு வகாளும் நின்ைவம
நாடினர்; ‘உலகு இனி நவவ இன்று’ என்ைனர்.
சிலதியர் அரசன் மாட்டு ஓடினர் - பணிப்பபண்ைள் தெரத ேன்னனிடம் ஓடிச்
பென்றனர்; உவவக கூறி நின்று ஆடினர் - ேக்ைட் பிறந்த பெய்திகய ேன்னருக்குச்
பொல்லி நின்று ைளித்து ஆடினர்; அந்தணானர்கள் கூடினர் - அரண்ேகன
மவதியபரல்லாம் ஒருங்கு கூடினார்ைள்; நாகைாடு வகாளும் நின்ைவம -நாள்ைளும்.
மைாள்ைளும் நின்ற தன்கேகய; நாடினர் -ஆராய்ந்து அறிந்து; உலகினி நவவ இன்று
என்ைனர் - இப்புத்திரர்ைளது பிறப்பினால் இவ்வுலைம் தீகேயிலிருந்து ைாக்ைப்
பபறும் என்றனர்.
ோடு: அண்கே. உவகை: ேகிழ்ச்சி. சிலதியர்: பணிப்பபண்ைள்.
நாள்:நட்ெத்திரம். மைாள்: கிரைம் (சூரியன் முதலான ஒன்பது மைாள்ைள்).
அந்தணாளர்ைள் தேது ைணித நூற்புலகேயால் நாளும் மைாளும் நின்ற நிகலகய
ஆராய்ந்து - இப்பிள்களைளின் பிறப்பால் உலைம் இனி நன்கே அகடயும்
என்றனர். பணிப் பபண்ைள் பிள்களைள் பிறந்த பெய்திகய ேன்னருக்குத்
பதரிவித்தனர் என்பதும். அந்தணாளர்ைள் நாகளயும். மைாகளயும் ஆய்ந்தறிந்து
இனி உலைம் நன்கே அகடயும் என்றனர் என்பதும் கூறப்பட்டது. நகவ:
குற்றம்;தீகேயுோம்.

288. மா முனிதன்கனாடு. மன்னர் மன்னவன்.

ஏமுைப் புனல் படீஇ. வித்கதாடு இன் கபாருள்
தாம் உை வழங்கி. கவண் சங்கம் ஆர்ப்புை.
வகா மகார் திருமுகம் குறுகி வநாக்கினான்.
 மன்னர் மன்னவன் ஏமுை - ேன்னர் ேன்னனாகிய தயரதன் ேகிழ்ச்சி பைாண்டு.;
புனல்படீஇ - குளிர்ந்த நீரிமல நீராடியபின்; வித்கதாடு இன்கபாருள் - பநல்லும்
ேற்றும் இனிய பல பபாருள்கையும்; தாம் உை வழங்கி - மிகுதியாைத் தானம்
பெய்து; கவண் சங்கம் ஆர்ப்புை - பவண் ெங்குைள் முழங்ை; மாமுனி தன்கனாடும் -
குலுகுருவான வசிட்ட முனிவமனாடும்; குறுகி. வகாமகார் திருமுகம் வநாக்கினான் -
பென்று. அரசிளங் குேரர்ைளின் அழகிய முைங்ைகளப் பார்த்தான்.

ோமுனி: வசிட்டன். ோ: பபருகே. ேன்னர் ேன்னவன்: ெக்ைரவர்த்தி.

ஏம்உற: ேகிழ்ச்சி மதான்ற புனல்படீஇ: புனல் படிந்து (அளபபகட). குழந்கத
பிறந்தகதக் மைட்டவுடன் தந்கத நீரிமல நீராடி. பின் பநல் முதலியகவைகளத்
தானம் பெய்து. பிறகு குழந்கதயின் முைம் ைாண மவண்டும் என்பது ேரபு. இதனால்
பதன்புலத்தாராகிய பிதிர்த் மதவகதைள் ேகிழ்ந்து ஆசி கூறுவராம். ‘வித்பதாடு இன்
பபாருள்’ பநல் முதலிய எட்டுவித ேங்ைலப் பபாருள்ைள் எனவும் கூறுவர். ேைார்:
ேக்ைள். குறுகி: பநருங்கி. தயரதன் குலகுருமவாடும் பென்று குழந்கதைகளப்
பார்த்தான் என்பது ைருத்து.

289. ‘‘இவை தவிீ்ர்ந்திடுக பார். யாண்டு ஓர் ஏர்; நிதி

நிவைதரு சாவல தாள் நீக்கி. யாவவயும்
முவை ககட. வறியவர் முகந்து ககாள்க’’ எனா.
அவை பவை’ என்ைனன் - அரசர் வகாமகன்.

யாண்டும் ஓர் ஏழ் பார்இவை தவிர்ந்திடுக -ஏழாண்டுைள் நாட்டில் திகற

பெலுத்துவகதச் சிற்றரெர் தவிர்க்ை; நிதி நிவைதரு சாவல - பெல்வம் நிகறந்த
பபாருள் பாதுைாப்பகறகய; தாள் நீக்கி - தாழ்ப்பாகள அைற்றித் திறந்து கவத்து;
யாவவயும் வறியவர் முவைககட முகந்து ககாள்க எனா - வரன் முகறயில்லாது
எல்லாச் பெல்வத்கதயும். ஏகழ எளியவர்ைள் முைந்து பைாள்ளுங்ைள் என்று; அரசர்
வகாமகன் பவை அவை என்ைனன் -ேன்னர் ேன்னனான தயரதன் பகற அகறந்து
பதரிவியுங்ைள் என்றான்.
இகற: சிற்றரெர் பெலுத்தும் ைப்பம் (ேக்ைள் பெலுத்தும் வரி எனவும்) கூறுவர்.
யாண்டு: ஆண்டு. நிதிநிகற தரு ொகல: பபாக்கிஷம். முகறபைட: இன்னார்
இனியார் என்ற வரன்முகற இன்றி யாவரும் ஒருங்மை என்பது பபாருள். வறியவர்:
வறுகேயாளர். பைாள். தவிீ் ாந்திடுை என்பன வியங்மைாள் விகன முற்றுைள்.
அகற: ஏவல் விகனமுற்று. எனா: என்று (பெயா என்ற வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம்).
பகறயகறதல்: எல்மலாருக்கும் பபாதுப்பட அறிவித்தல்.

பிள்களைள் பிறந்த ேகிழ்ச்சியால் ஏழாண்டுைள் திகற தவிர்ை எனவும்.

யாகவயும் முகறபைட முைந்து பைாள்ை எனவும் பகற அகறயுோறு ேன்னர்
ேன்னன் ைட்டகளயிட்டான் என்பது ைருத்து. 110

290. ‘பவட ஒழிந்திடுக; தம் பதிகவை. இனி.

விவட கபறுக. முடி வவந்தர்: வவதியர்.
நவடயுறு நியமமும் நவவ இன்று ஆகுக;
 புவட ககழு விழாகவாடு கபாலிக. எங்கணும்.
முடிவவந்தர் பவட ஒழிந்திடுக - நம்ோல் சிகற கவக்ைப்பட்ட அரெர்ைள்
எல்மலாரும் தம்கேச் சிகறைாக்கும் பகடைளிலிருந்து நீங்ைட்டும்; இனி தம்
பதிகவை விவடகபறுக - இனிமேல் தங்ைள் நைரங்ைளுக்குச் பெல்ல விடுதகல
பபறட்டும்; வவதியர் நவடஉறு நியமமும் நவவ இன்று ஆகுக - மவதம் ஓதுதலில்
வல்லவரான மவதியர்ைள் தேது ஒழுக்ை நியேங்ைளில் குற்றம் நீங்ை
நகடபபறட்டும்; புவடககழு விழாகவாடு கபாலிக எங்கணும் - (மைாயில்ைள்)
எங்கும் விழாக் மைாலம் பபாலியட்டும்
பகட: மெகன (சிகறைாக்கும் பகட). நியேம். விரத ஒழுக்ைம். நகடஉறு:
நகடபபற்று வரும். புகட: பக்ைம். விழாபவாடு பபாலிை என்றதால் மைாயில்ைள்
எங்கும் விழாக்ைள் பபாலியட்டும் என்று உகர கூறப்பட்டது. சிகறப்பட்ட
ேன்னர்ைகளக் ைாக்கும் பகடைளின் ைாவல் ஒழிை. அம்ேன்னர்ைள் தங்ைள்
பதிைளுக்மை விடுதகல பபறுை. மவதியர் தம் விரத ஒழுக்ைம் குகறயின்றி
நகடபபறுை. எங்கும் விழாக்மைாலம் பபாலிை என்பது ைருத்து. விகட பபறு:
விடுதகல பபறுவார்ைளாை என்பது பபாருள்.

291. ‘ஆவலயும் புதுக்கு; அந்தணாைர்தம்

சாவலயும். சதுக்கமும். சவமக்க. சந்தியும்;
காவலயும் மாவலயும். கடவுைர்க்கு. அணி
மாவலயும் தீபமும். வழங்குக’ என்ைனன்.
ஆவலயம் புதுக்குக - ைடவுளர் மைாவில்ைகள எல்லாம் புதுப்பியுங்ைள்;
அந்தணாைர் தம் சாவலயும் சதுக்கமும் சவமக்க - அறமவார் ொகலைகளயும்
நாற்ெந்திைகளயும் அகேயுங்ைள்; காவலயும் சந்தியும் மாவலயும் - அந்தி மநரம்.
ைாகல. ோகல ஆகிய மவகளைளில்; கடவுைர்க்கு அணிமாவலயும் தீபமும்
வழங்குக என்ைனன் - மைாயில்ைளில் உள்ள பதய்வங்ைளுக்கு அழகிய ேலர்
ோகலைளும் தீபங்ைளும் வழங்குங்ைள் என்றான்.
ஆகலயம்: மைாவில் (மதவாலயம்). புதுக்குை. ெகேக்ை. வழங்குை என்பன
வியங்மைாள் விகனமுற்றுைள். ெதுக்ைம்: நாற்ெந்தி. ெந்தி: இருபபாழுது கூடும்
ைாலம்; ைாகலச்ெந்தி. ோகலச்ெந்தி. என்பன. வழங்குை. மிகுதியாைக் பைாடுங்ைள்
என்பது குறிப்பாகும். அணிோகல: விகனத்பதாகை

292. என்புழி. வள்ளுவர். யாவன மீமிவச

நன்பவை அவைந்தனர்; நகர மாந்தரும்.
மின் பிைழ் நுசுப்பினார்தாமும். விம்மலால்.
இன்பம் என்ை அைக்க அரும் அைக்கர் எய்தினார்.
 என்புழி வள்ளுவர் யாவன மீமிவச நன்பவை அவைந்தனர் - என்று. ேன்னர் பிரான்
ைட்டகளயிட்டமபாது வள்ளுவர் யாகன மேலிருந்து அரென் கூறியபடி பகற நன்கு
ொற்றினர்; நகர மாந்தரும் - (இதகனக் மைட்டு) நைர ேக்ைளும்; மின்பிைழ் நுசுப்பினர்
தாமும் - மின்னகலப் மபான்ற இகடகய உகடய பபண்ைளும்; விம்மலால் இன்பம்
என்று அைக்க அரும் அைக்கர் எய்தினார் - பபருங்ைளிப்பால் இன்பம் என்று
பொல்லப்பபடும் அளக்ை முடியாத ைடகல அகடந்தனர். என்புழி: என்றமபாது.
‘உழி’ ஏழனுருபு ைாலம் உணர்த்திற்று. வள்ளுவர்: மதாற்ைருவி பைாண்டு பகற
ொற்றுபவர். அரெனது உள்படு ைருேத் தகலவர் இவபரன்பர். யாகன மேல் அேர்ந்து
பகற முழக்கிச் பெய்திகய அறிவிக்கும் உரிகே உகடயவர்ைள். மீமிகெ: அடுக்கி
வந்த ஏழனுருபு மிை மேமல என்பகதக் குறிக்கும். நன்பகற: நல்லபகற. எதுகை
மநாக்கி’ல்’ என்பது ‘ன்’ ஆைத் திரிந்தது. பிறழ்: உவே உருபு. நுசுப்பு: இகட
விம்ேல்: ைளித்தல் அளக்ைர்: ைடல். ேன்னன் கூறிய பெய்திகய ேக்ைளுக்கு.
வள்ளுவர் யாகனமேல் அேர்ந்து பகறயறிந்து பதரிவித்தனர். அது மைட்டு நைரத்து
ேக்ைளும் பபண்ைளும் பபரு ேகிழ்ச்சியால் அளப்பதற்கு அரிய இன்பக் ைடகல
அகடந்தனர் என்ை.

293. ஆர்த்தனர் முவை முவை அன்பினால்; உடல்

வபார்த்தன புைகம்; வவர் கபாடித்த; நீள் நிதி
தூர்த்தனர். எதிர் எதிர் கசால்லினார்க்கு எலாம்;-
‘தீர்த்தன்’ என்று அறிந்தவதா அவர்தம் சிந்வதவய?
முவைமுவை அன்பினால் ஆர்த்தனர் - (நைர ேக்ைளும் பபண்ைளும்)
முகறயாைக் கூடி அன்பின் மிகுதியால் ஆரவாரித்தனர்; உடல் புைகம் வபார்த்தன -
எல்மலாருக்கும் உடல் புளைத்தால் மூடப்பட்டன; வவர் கபாடித்த - வியர்கவ
பபருகியது; கசால்லினார்க்கு எலாம் நீள்நிதி எதிர் எதிர் தூர்த்தனர் - பிள்களைள்
பிறந்த பெய்திகயச் பொன்னவர்ைளுக்பைல்லாம் எதிர் எதிமர நிகறந்த பெல்வத்கத
வாரி வழங்கினர்; அவர்தம் சிந்வத தீர்த்தனன் என்று அறிந்தவத - அந்த நைர
ேக்ைளின் ேனம் (வந்து பிறந்தது) வணங்ைத்தக்ை பபருோன் என்பகத அறிந்தது
மபாலும்.

‘முகற முகற’ பலமுகறயாை என்னும் குறிப்பு. புளைம்: ேயிர்க்கூர்ெபெறிதல்

‘இதகனப்’ புளைாங்கிதம் என்பர். மவர்: வியர்கவ. பபாடித்த: பபாடித்தன
(மதான்றின). நிதி: பெல்வம். தூர்தல் ேகறத்தல் (மூடுதல்). பெல்வத்தால் நிலத்கதமய
ேகறத்தனர் என்பது ைருத்து. எதிர் எதிர்: ஒருவருக்பைாருவர் எதிராை நின்று
என்பதும் பபாருளாம். தீர்த்தன்: தூயவன் வழிபடத் தக்ை திருோமல வந்து
மதான்றினான் என அறிந்தமதா ‘ஓ’ வியப்புப் பபாருள் தந்து நின்றது. சிந்கத: ேனம்.
அமயாத்தி நைர ேக்ைள் அளவற்ற பபரு ேகிழ்ச்சி அகடந்தனர். ‘திருோமல
அவதரித்தான் என அவர்ைள் ேனம் அறிந்தமதா’ என்கிறார். ஆர்த்தனர் என்றதால்
வாக்கும். அன்பினால் என்றதால் ேனமும். மவர் பபாடித்தன என்பதால் உடலும்
ேகிழ்ந்தது கூறப்பட்டன என்ை. ‘ஏ’ அகெ. நீள் நிதி: பண்புத் பதாகை.

294. பண்வணயும் ஆயமும். திரளும் பாங்கரும்.

கண் அகன் திரு நகர் களிப்புக் வகம்மிகுந்து.
 எண்கணயும் கைபமும். இழுதும். நானமும்.
சுண்ணமும். தூவினார் - வீதிவதாறுவம

பண்வணயும் ஆயமும் - பபண்ைள் கூட்டத்திலும் மதாழிைள் கூட்டத்திலும்:

திரளும் பாங்ைரும் - ஆண்ைள் கூட்டத்திலும் மதாழர் கூட்டத்திலும்; கண் அகன்திரு
நகர் - இடேைன்ற அந்த அழகிய நைரத்திமல; களிப்புக் வகமிகுந்து - ேகிழ்ச்சி
மேலிட்டு; எண்கணயும். கைபமும். இழுதும். நானமும். -எண்பணய். ைலகவச்
ொந்து. பவண்பணய் புழுகு வகைைகளயும்; சுண்ணமும் - பரிேளப் பபாடி
வகைைகளயும்; வீதி வதாறும் தூவினார் - ஒவ்பவாரு வீதியிலும் தூவினார்ைள்.

பண்கணயும் திரளும். ஆயமும் பாங்ைரும் என மவறுபாடு மதான்றக் கூறியது

ைருதத்தக்ைது. ைண் அைன்: ஒரு பபாருட்பன்போழி. கைமிைல்: அதிைப்படுதல்.
திருநைர்: அழகிய நைரம். எள்+பநய்: எண்பணய் எனினும் எல்லா வகைைகளயும்
குறித்து நின்றது: நாணம்: புனுகு (ைஸ்தூரியுோம்). சுண்ணம்: பரிேளப் பபாடி.
ேன்னனுக்கு கேந்தர் பிறந்த ேகிழ்ச்சியால் வீதிமதாறும் எண்பணயும்.
ைளபமும். இழுதும். நானமும் தூவி ேக்ைள் ேகிழ்ச்சிகயக் பைாண்டாடினர்
என்பது குறிப்பு. ‘’எண்பணய் சுண்ணம் எதிபரதிர் தூவிட’’ என்ற பபரியாழ்வார்
பாசுரம் நிகனவுகூரத்தக்ைது. மூன்று பாடல்ைளாலும் வள்ளுவர் பகறயகற
பெய்தியும் நைர ோந்தர் ேகிழ்வும் கூறப்பட்டது.

295. இத்தவக மா நகர். ஈர் - அை நாளும்

சித்தம் உறும் களிகயாடு சிைந்வத.
தத்தவம ஒன்றும் உணர்ந்திலர்; தாவா
கமய்த் தவன் நாமம் விதிப்ப மதித்தான்.

இத்தவகய மாநகர் - இந்த விதோை அமயாத்தி நைர ேக்ைள்; ஈர் அறு நாளும் -
அந்தப் பன்னிரண்டு நாட்ைளும்; சித்தம் உறும் களிகயாடு சிைந்து - ேனம்
பபாருந்திய ேகிழ்ச்சியால் சிறந்து; தத்தவம ஒன்றும் உணர்ந்திலர் - தங்ைள்
தங்ைகளமய ஒன்றும் உணராதவர் ஆயினர்; தாவா கமய்த்தவன் - குகறயாத தவத்கத
உகடய வசிட்ட முனிவன்; நாமம் விதிப்ப மதித்தான் - அக் குழந்கதைளுக்குப்
பபயர் சூட்ட எண்ணினாள்.

தகை: தன்கே. ோ: அழகு; பபருகேயுோம். அரெ குலத்தவருக்குப் பிறந்த

பன்னிரண்டு நாட்ைள் ைழிந்த பிறமை பபயர் சூட்டுதல் விதியாதலின் ‘’ஈர் அறு
நாள்’’ என்றார். ‘’பத்தும் ைடந்த இரண்டாம் நாள்’’ என்பர் பபரியாழ்வாரும். உறு:
மிகுதி. சித்தம்: ேனம். ைளி: ைளித்தல். தத்தகே: தங்ைள் தங்ைகள. ோநைர் எழுவாய்;
உணர்ந்திலர் பயனிகல. அந்நைரத்தார் உணர்ந்திலர் என்பது பபாருள். நாேம்
விதித்தல்: பபயர் சூட்டுதல்.
 பிள்களைள் பிறந்த பன்னிரண்டு நாட்ைளும் அளவற்ற ேகிழ்ச்சியால்
அந்நைர ேக்ைள் தங்ைகளமய ேறந்து ேகிழ்ச்சியில் திகளத்தனர். பன்னிரண்டு
நாட்ைள் ைழிந்த பின்னர் வசிட்டர் குழந்கதைளுக்குப் பபயர் சூட்டக் ைருதினார்
என்பது ைருத்து.

296. கரா மவல. தைர் வகக் கரி எய்த்வத.

‘அரா-அவணயில் துயில்வவாய்!’ என. அந் நாள்.
விராவி. அளித்தருள் கமய்ப்கபாருளுக்வக.
‘இராமன்’ எனப் கபயர் ஈந்தனன் அன்வை.
கரா மவலய -ஒரு முதகல ைாகலக் ைவ்விக் பைாண்டு வருத்த; தைர் வகக்கரி -
அதனால் மொர்வுற்ற துதிக்கைகய உகடய யாகனயான ைமஜந்திரன்; அரா
அவணயில் துயில்வவாய் என - பாம்பகணயில் துயில்பவமன என அகழக்ை; அந்நாள்
விராவி அளித்தருள் -அந்த நாளிமல விகரந்து அந்த முதகலகய அழித்து
யாகனகயக் ைாத்தருளிய; கமய்ப்கபாருளுக்கு - உண்கேப் பபாருளான
அப்பரேனுக்கு; ‘இராமன்’ எனப் கபயர் ஈந்தனர் - இராேன் என்னும் பபயகர
(வசிட்டன்) சூட்டினான்.
ைரா: முதகல. தளர் ைரி: விகனத்பதாகை. எய்த்தல்: இகளத்தலுோம்.
அராஅகண: அரவகண (பாம்புப் படுக்கை). விராவி: மெர்தலுோம். அராஅகணத்
துயில்மவாய் என விளித்து தான் பன்னாள் துன்புறவும் அது பற்றிக் ைவகல உறாேல்
உறங்குகின்றாமய பபருோமன என்ற குறிப்புகடயது. பேய்ப்பபாருள்: உண்கேப்
பபாருளாகிய பரேன். ராேன்: அழைன். அன்மற: அகெ.

297. கரதலம் உற்று ஒளிர் கநல்லி கடுப்ப

விரத மவைப் கபாருள் கமய்ந்கநறி கண்ட
வரதன். உதித்திடு மற்வைய ஒளிவய.
‘பரதன்’ எனப் கபயர் பன்னினன் அன்வை.

கரதலம் உற்று ஒளிர் கநல்லி கடுப்ப - உள்ளங்கையில் விளங்கும்

பநல்லிக்ைனிகயப் மபால; விரத மவைப் கபாருள் கமய் கநறிகண்ட வரதன் -
விரதங்ைகளக் ைகடப்பிடித்தும் ேகறைளின் பபாருளறிந்ததும் உண்கே பநறி
ைண்டுணர்ந்த வசிட்டன்; உதித்திடு மற்வைய ஒளிவய - அடுத்துத் மதான்றிய
ஒளிேயோன குழந்கதகய; பரதன் எனப் கபயர் பன்னினன் - பரதன் என்னும்
பபயரிட்டு அகழத்தான்.
 ைரதலம்: உள்ளங்கை. உள்ளங்கையில் பைாண்ட பநல்லிக் ைனி. ஒரு பபாருகள
உள்ளும் புறமும். ஒன்றாய் அறிதற்குக் ைாட்டும் உவகேயாைக் பைாண்டு கூறுவர்
பபரிமயார். புறத்மத இத்தகன வரிைள் இருப்பதால் அைத்மத இத்தகன வரிைள்
இருக்கும் என்று கூற இயல்வதால் ‘’அங்கைக் ைனி’’ என்ற உவகே கூறப்படும்.
ேகறைளின் உண்கேப் பபாருகள நன்ைறிந்து வசிட்டனது பபருகே இதனால்
புலனாகும். ைடுப்ப: ஒப்ப (மபால). விரத பநறியால் ேகறப்பபாருள் கைவரும்.
அதன் ைாரணோை பேய்ந்பநறி துலங்கும் என்பது ைருத்து. இராேகன
பேய்ப்பபாருள் என்றும். ேற்கறய மூவகரயும் ‘ஒளி’ என்றது ைருதத்தக்ைது.
பன்னுதுல்: பொல்லுதல். அன்மற: அகெ.

298. உலக்குநர் வஞ்சகர்; உம்பரும் உய்ந்தார்;

நிலக்ககாடியும் துயர் நீத்தனள்; இந்த.
விலக்க அரு கமாய்ம்பின் விைங்கு ஒளி நாமம்.
‘இலக்குவன்’ என்ன. இவசத்தனன் அன்வை.
உலக்குநர் வஞ்சகர் - இனி வஞ்ெர்ைளாகிய அரக்ைர்ைள்தாம் இறப்பவர்ைளாவார்;
உம்பரும் உய்ந்தார் - மதவர்ைள் உய்வு பபறுவார்ைள்; நிலக் ககாடியும் துயர் நீத்தனள்
- நிலேைளும் துன்பம் நீங்கினாள்; விலக்க அரும் கமாய்ம்பின் -(இத்தகைய மபற்கற
உலகுக்குத் தரும்) நீக்ை இயலாத வலிகே உகடய; இந்த விைங்கு ஒளிநாமம் -இந்த
விளங்குகின்ற ஒளியின் பபயர்; இலக்குவன் என்ன இவசத்தனர் -இலக்குவன் என்று
கூறினான்.
உலக்குநர்: அழிபவர் (உலத்தல்: அழிதல்). உம்பர்: மதவர்ைள் இடவாகு பபயர்.
நிலக்பைாடி: நிலேைள்; பைாடி: உவகே ஆகுபபயர். நீத்தல்: நீக்ைல். போய்ம்பு.
வலிகே. இகெத்தனன்: கூறினான்.

சுமித்திகர பபற்ற பிள்களக்கு ‘இலக்குவன்’ என்று வசிட்டன் பபயர்

சூட்டினான் என்பது ைருத்து. ல?க்ஷ்ேணன் என்பதற்கு உத்தே இலக்ைணங்ைள்
அகேயப் பபற்றவன் எனவும். கைங்ைரிய லட்சுமிமயாடு கூடியிருப்பவன்
என்பதும் பபாருள் என்பர். நிலேைள் துயரம் நீங்குவது உறுதியாதலில் ‘நீத்தனன்’
என்றார்.

299. ‘முத்து உருக்ககாண்டு கசம் முைரி அலர்ந்தால்

ஒத்திருக்கும் எழிலுவடய இவ் ஒளியால்
எத் திருக்கும் ககடும்’ என்பவத எண்ணா.
‘சத்துருக்கன்’ எனச் சாற்றினன் நாமம்.

முத்து உருக்ககாண்டு - முத்துக்ைள் மெர்ந்து குழந்கத வடிவு பைாண்டு;

கசம்முைரி அலர்ந்தால் - பெந்தாேகர தன்னிடம் ேலரப் பபற்றால்; ஒத்திருக்கும்
எழில் உவட - (அதகன) ஒத்திருக்கும் அழகுகடய; இவ்கவாளியால் எத்திருக்கும்
எண்ணா - என்பகத எண்ணி; சத்துருக்கன் என நாமம் சாற்றினன் - ெத்துருக்ைன் எனப்
பபயர் சூட்டினான்.
 முளரி: தாேகர. எழில்: அழகு. திருக்கு: ோறுபாடு (குற்றம்) நாேம்: பபயர்.
ெத்துருக்ைகள அழிப்பவன் என்பது பபாருள். முதலடி: இல்பபாருள் உவகே.
அைப்பகை - புறப்பகைைகள ஒழிக்ை வல்லவன் என்பதும் ஒரு பபாருள்.
ெத்துருக்ைன் பவண்கே நிறமுகடயவன் என்பதால்‘’ முத்து உருக்பைாண்டு’’
என்றார். கை. ைால். முைம் ேலர்ந்த தாேகர ஒத்திருந்தது என்பதால் ‘’முளரி
அலர்ந்தால் ஒத்து’’ என்கிறார். என்னா: பெய்யாவகை என்னும் வாய்பாட்டு
விகனபயச்ெம். இவனுக்கு எதிராை எழுபகவ மவறு இன்கேயின் இப்பபயர்
அடக்ைரு வலத்தவாகிய புலன்ைகள பவன்றவன் என்றும் பைாள்ளலாம். ஏபனனில்
பபாறி புலன்ைள் அடங்ைற்ைரியன.

300. கபாய்வழி இல் முனி. புகல்தரு மவையால்.

இவ் வழி. கபயர்கள் இவசத்துழி. இவைவன்
வக வழி. எனும் நதி கவலமவைவயார்
கமய் வழி உவரி நிவைத்தன வமன்வமல்.

கபாய் வழியில் முனி - பபாய் பநறியில்லாத முனிவனாகிய வசிட்டன்;

புகல்தரு மவையால் - கூறப்படும் ேகற பநறிப்படிமய; இவ்வழிப் கபயர்கள்
இவசத்துழி -இந்த விதோைக் குழந்கதைளுக்குப் பபயர் சூட்டிய பின்னர்; இவைவன்
வகவழி நிதி எனும் நதி - ேன்னனுகடய கைைளில் வழிமய பபருகி வரும்
பெல்வோகிய ஆறு; கவல மவைவயார் கமய்வழி உவரி - ைகலைளில் வல்ல
அந்தணாளர்ைளின் ேனங்ைளாகிய ைடகல; வமன்வமல் நிவைத்தன - மேலும் மேலும்
நிகறயச் பெய்தன.
பபாய்வழி: பபாய்யான பநறி. முனி: பற்றற்றவன். ேகறயால்: ேகற பநறிப்படி
பெய்ய மவண்டிய ெடங்குைகளச் பெய்து. உழி: ைாலப்பபாருள் தந்து நின்றது.
பேய்வழி: பேய்பநறி. உவரி: ைடல் பேய் பநறி நிற்கும் அந்தணாளர்ைளின்
ேனோகிய ைடல் என்பது பபாருள். பிள்களைளுக்குப் பபயர் சூட்டிய பின்னர்
பபரிமயார்ைளுக்குத் தானம் பெய்தான் என்பது ைருத்து. நிதிகய நதிபயன்றதற்மைற்ப.
ேனத்கதக் ைடல் என்று உருவைம் பெய்தது பபாருத்தோகும். உருவை அணி.

தயரதன் தான நீருடமன பைாடுத்த அளவற்ற பெல்வம் அற்தணர்ைளின்

ேனத்கத நிகறவாக்கியது என்பது ைருத்து.

301. ‘காவியும் ஒளிர்தரு கமலமும் எனவவ’

ஓவிய எழிலுவட ஒருவவன அலது. ஓர்
ஆவியும் உடலமும் இலது’ என. அருளின்
வமவினன் - உலகுவட வவந்தர்தம் வவந்தன்.
 காவியும் ஒளிர்தரு கமலமும் எனவவ - நீமலாற்பல ேலகரயும் இகடமய ஒளிரும்
தாேகரைளும் எனுோறு; ஓவிய எழில் உவட ஒருவவன - ஓவியம் மபான்ற
அழகுகடய ஒப்பற்ற ஒருவனாகிய ராேகன; அலவதார் ஆவியும் உடலுமுீ் இலகதன -
அல்லது. மவறு உயிரும். உடலும் தனக்கு இல்கல எனும்படி நிகனத்து; உலகுவடய
வவந்தர்தம் வவந்தன் - உலைகனத்கதயும் ஒரு குகடக் கீழ் ஆளும் ேன்னர்
ேன்னனான தயரதன்; அருளின் வமவினன் - அருள் உகடயவனாய்
வாழ்ந்திருந்தான். ‘ைாவி’ ராேனது மேனியின் நிறத்தும். ‘ைேலம்’ முைம். ைண். கை
மபான்ற பிற உறுப்புைளுக்கும் உவகேயாயிற்று. ஓவிய எழில்: சித்திரத்தில்
எழுதி கவக்ைப்பட்டது மபான்ற அழகு. ஒருவன்: ஒப்பற்றவன். ஆவியும் உடலும்
என்பதகன உலகுக்கு ஏற்றி உகரத்தலும் பபாருந்தும்.

உலைாளும் ேன்னனான தயரதன் புதல்வர் நால்வரில் மூத்த குோரரான

ராேபிரானிடத்தில் மிகுந்த அன்புகடயவனாயிருந்தான் என்பது ைருத்து. அருளின்
மேவினன்:மபரன்புகடயவனாயிருந்தான். 122

302. அமிர்து உகு குதவலகயாடு அணி நவட பயிலா.

திமிரம்அது அை வரு தினகரன் எனவும்.
தமரமதுடன் வைர் சதுமவை எனவும்.
குமரர்கள் நிலமகள் குவைவு அை வைர் நாள் - -
அமிர்து உகு குதவலகயாடு - அமுதும் மபான்ற ேழகல போழி மபசியும்; அணி
நவட பயிலா - அழைான தளர் நகட பழகியும்; திமிரம் அது அைவரு - இருள் நீங்ை
உதித்து வருக்கின்ற; தினகரன் எனவும் - சூரியகனப் மபாலவும்; தமரம் அது உடன்
வைர் - ஒலியுடன் வளர்ந்து வருகின்ற; சதுர்மவை எனவும் - இருக்கு முதலான நான்கு
மவதங்ைகளப் மபாலவும்; நிலமகள் குவைவு அை -நிலேைளின் குகறைபளலாம்
நீங்குோறு; குமரர்கள் வைர்நாள் -இராேன் முதலிய குோரர்ைள் நால்வரும் வளர்ந்து
வரும் நாளிமல.
அமிர்து உகு: உகுதல் இங்கு உவகே: உருபுப் பபாருளில் வந்தது. அமிர்தம்
மபான்ற என்பது பபாருள். குதகல: ேழகல போழி. இதகனப் பபாருள் நிரம்பாத
பொற்ைள் என்பர். அணிநகட: அழைான நகட. இங்குத் தளர்நகடகயக் குறிக்கும்.
பயிலா: பயின்று பெய்யா என்ற வாய்ப்பாட்டு விகனபயச்ெம். திமிரம்: இருள்.
தினைரன்: சூரியன்; தினத்கதச் பெய்பவன் என்பது பபாருளாம். ‘நான்ேகற’ நான்கு
பிள்களைளுக்கும் உவகேயாயின. தேரம்: ஒலி. மவதம் எழுதப்படாதது
என்பதால் ஒலிக்கின்ற மவதம் என்று பபாருள் பதானிக்ை ‘தேரேதுடன் வரு
ெதுேகற’ என்றார். பகையிருகள ஒழிக்கும். திறனுகடயவபரன்பதால் இருள் நீக்கும்
தினைரகன உவகே கூறினார். நால்வராய் இருந்து உலகுக்கு நன்கே கூறுதலால்
நான்ேகற உவகே. இதனால் குேரர்ைளின் வளர்ச்சி கூறப்பட்டது.

303. சவுைகமாடு உபநயம் விதிமுவை தருகுற்ை.

‘இ(வ்)அைவது’ என ஒரு கவர பிறிது இலவா.
உவள் அரு மவையிகனாடு ஒழிவு அறு கவலயும்.
தவள் மதி புவன அரன் நிகர் முனி தரவவ.
 சவுை கமாடு உப நயம் - ெவுளம். உபநயனம் முதலாகிய ெடங்குைகள;
விதிமுவை தருகுற்று - விதிப்படி பெய்து; இ அைவது என -இந்த அளவுகடயது எனக்
கூறும்படியான; ஒருகவர பிறிது இலவா - ஒரு எல்கல மவறு எனச் பொல்ல
இயலாதபடி; உவள் அருமவையின் ஒடு - தூய்கேயான மவதங்ைளுடன்; ஒழிவு அறு
கவலயும் - நீங்ைாத ைகலைள் பலவற்கறயும்; தவன் மதிபுவன அரன்நிகர் முனிதரவவ -
ெந்திரகனத் தகலயில் அணிந்துள்ள சிவபபருோனுக்கு ஒப்பான வசிட்ட முனிவன்
ைற்றுத்தர.

ெவுளம்: குடுமிக் ைல்யாணம் என்பர் (தகல முடி திருத்துதல்).உபநயம் -

உபநயனம். பூணூல் அணிவித்தல் (துகணக்ைண் என்பர்). ஞானக் ைண் பபறுதற்குரிய
ெடங்கு என்பர். தருகுற்று; தரப்பபற்று (பெய்து). இவ்வளவு: இவ்வளவு
(இகடக்குகற) - ைகர: எல்கல (மவதத்துக்கு எல்கல இல்கல என்பது குறிப்பு).
இலவா: (இல+ஆ) இல்லது ஆை. ைகலைள் யாவும் ேகறப் பபாருகளமய
விளக்குவதாதலின் ‘’ேகறவிபனாடு ஒழிவறு ைகல’’ என்றார் அரன். அடியார்ைளின்
பாவத்கதக் மபாக்குபவன். ெவுளம் மூன்றாம் ஆண்டிலும் உபநயனம்.
பத்தாோண்டிலும் பெய்யப்படுவபதன்பர். தவள்: என்பதன் திரிபு.

ெவுளம் முதலிய ெடங்குைகள விதிப்படி நடத்தியபின் வசிட்ட முனிவன்

மவதம் ேற்றும் ைகலைள் பலவற்கறயும் அரெகுோரர்ைளுக்கு ைற்பித்தான் என்பது
ைருத்து. முனிவனுக்குச் சிவன் உவகே - முற்றும் உணர்தலாலும் நால்வர்க்கு அறம்
கூறியதாலுோம்.

கேந்தரின் பகடப் பயிற்சி

304. யாவனயும். இரதமும். இவுளியும். முதலா

ஏவனய பிைவும். அவ் இயல்பினில் அவடவுற்று.
ஊன் உறு பவட பல சிவலகயாடு பயிலா.
வானவர் தனிமுதல். கிவைகயாடு வைர.

யாவனயும் இரதமும் இவுளியும் முதலா - யாகன. மதர். குதிகர ஆகியகவைகளச்

பெலுத்துதல் முதலான; ஏவனய பிைவும் அவ்வியல்பினில் - ேற்றும்
அரெகுோரர்ைளுக்குரிய வாைனப் பயிற்சிைகளயும் அந்தந்த முகறயிமலமய; அவடவு
உற்று - அகடயப் பபற்று; ஊன் உறுபவட பல சிவலகயாடு பயிலா - பகைவரின்
உடல்தகெ அகடயப் பபற்ற பகடக்ைலங்ைகள வில்வித்கதமயாடு பயின்று;
வானவர் தனிமுதல் - மதவர்ைளின் ஒப்பற்ற தகலவனான ராேபிரான்; கிவை
தனிமுதல் -மதவர்ைளின் ஒப்பற்ற தகலவனான ராேபிரான்; கிவைகயாடு வைர -
தனது தம்பிோர்ைளுடமன வளர்ந்துவரும் நாளிமல.

யாகன. முதலியகவ இகவைளில் ஏறிச் பெலுத்துதகலக் குறிப்பது.

யாகனமயற்றம். மதமரற்றம். முதலியகவ அரெகுோரர்ைளுக்கு உரியனவாம்.
‘ஏகனய பிற’ என்றது இகவயல்லாத. ஒட்டைம் முதலியகவைளில் ஏறிச்
பெல்லுதகலக் குறிக்கும்.
 ஊனுறு பகட: பகைவனின் ஊகனப் பபாருந்திய பகடயாம். கிகள
உவகேயாகு பபயராய் உறவினகரக் குறிப்பது. இங்குத் தம்பியகர உணர்த்தி
நின்றது. பயிலா: பயின்று. முதலா: முதலாை. யாகன முதலான ஊர்திைகளச்
பெலுத்துல் -வில் முதலான பல்மவறு பகடக்ைல வித்கத பயில்தல் முதலியகவைகள
ராேபிரான் தம்பியருடன் பயின்று வந்தான் என்பது ைருத்து.

305. அரு மவை முனிவரும்.

அமரரும். அவனித்
திருவும். அந் நகர் உவை
கசனமும். ‘ நம் இடகராடு
இரு விவன துணிதரும். இவர்களின்; இவண்நின்று ஒரு
கபாழுது அகல்கிலம். உவை’ என உறுவார்.
அருமவை முனிவரும் அமரரும் - அரிய ேகறைளில் வல்ல முனிவர்ைளும்
மதவர்ைளும்; அவனித் திருவும் அந்நகர் உவை கசனமும் - நிலேைளும். அந்த நைரத்தில்
வாழுகின்ற பபாதுேக்ைளும்; இவர்களின் - இந்த அரசிளங் குேரரால்; நம் இடகராடு
இரு விவனதுணிதரும் - நேது துன்பங்ைளும் அதற்குக் ைாரணோன இரு விகனைளும்
துணிக்ைப்படும்; இவண் நின்று - இவர்ைள் இருக்கு இந்த இடத்திலிருந்து;
ஒருகபாழுது அகல்கிலம் உவை - சிறிதுபபாழுதும் அைலமவ ோட்மடாம்; என
உறுவார்; என. அப்பிள்கைளுடமன தங்கியிருப்பார்.
அேரர்: மதவர் (அழிவில்லாதவர் என்பது பபாருள்). அவனி: நிலம். ‘’முனிவரும்.
மதவரும். நிலேைளும். நைரேக்ைளும்’ இவர்ைளால் நேது இடர் தீரும்’ விகனயும்
நீங்கும் ஆதலால் இங்கிருந்து ஒருமபாதும் அைமலாம் இவருடமன உகறமவாம்’’
என்று உடன் உகறவாராயினர் என்பது ைருத்து. துணிதரும்: துணியும் இருவிகன:
நல்விகனயும் தீவிகனயுோம். இவர்ைளின்: இவர்ைளால். அைல்கிலம்: தன்கேப்
பன்கே விகனமுற்று. உகற அைல்கிலம்: உகறவதிலிருந்து (உடனிருப்பது).
அைலோட்மடாம். முனிவர் முதலிமனார் குேரகர விரும்புதல் கூறப்பட்டது.

306. ஐயனும் இைவலும். அணி நிலமகள்தன்

கசய்தவம் உவடவமகள் கதரிவர. நதியும்.
வம தவழ் கபாழில்களும். வாவியும். மருவி.
‘கநய் குழல் உறும் இவழ’ என நிவலதிரிவார்.

ஐயனும் இைவலும் - ராே பிரானும். தம்பியாகிய இலக்குவனும்; அணிநில

மகள்தன் - அழகிய நிலேைளுக்குரிய; கசய்தவம் உவடவமகள் கதரிதர - பெய்த
தவப்பயனாய்ப் பபற்றுள்ள பெல்வங்ைகளத் பதரிந்து பைாள்ள; நதியும். வமதவழ்
கபாழில்களும் வாவியும் மருவி - ஆறுைகளயும். மேைங்ைள் தவழும்
மொகலைகளயும். பபாய்கைகளயும் அகடந்து; கநய்குழல் உறும் இவழ என -
பநெவுக் குழ லும். அதமனாடு பபாருந்திய நூலிகயயும் மபான்று; நிவல திரிவார் -
நிகலயிமல திரிவார்ைள்.
 நிகல திரிதல்: ஒரு நிகலயிலிருந்து ேற்பறாரு நிகலக்குச் பெல்லுதலுோம்.
நிலேைள் பெய்தவத்கதயும். அதனால் அகடந்த பபாருட் மபற்கறயும் பதரிய
விரும்புவார் மபால. ஆறு. மொகல. குளம் ஆகிய எல்லா இடங்ைளிலும் ராேனும்
இலக்குவனும் மெர்ந்து திரிந்தனர் என்பது ைருத்து. இராேனும் இலக்குவனும்
இகணபிரியாகே கூறப்பட்டது.

307. பரதனும் இைவலும். ஒருகநாடி பகிராது.

இரதமும் இவுளியும் இவரினும். மவைநூல்
உவரதரு கபாழுதினும். ஒழிகிலர்; எவன ஆள் வரதனும்
இைவலும் என மருவினவர.
பரதனும் இைவலும் ஒரு கநாடி பகிராது -பரதனும். ெத்துருக்ைனும். ஒரு
பநாடிப்பபாழுமதனும் பிரியாது; இரதமும் இவுழியம் இவரினும் - மதரிலும்.
குதிகரயின் மீதும் ஏறிச் ெவாரி பெய்யும் மபாதும்; மவை நூல் உவரதரு கபாழுதினும்
-மவதம் முதலிய நூலக்கள ஓதுகின்ற ைாலத்தினும்; ஒழிகிலர் -பிரியாதவர்ைளாகி;
எவன ஆள் வரதனும் இைவலும் என - என்கன ஆட்பைாண்டருளிய
ராேபிராகனயும். இலக்குவகனயும் மபால; மருவினர் - மெர்ந்திருந்தனர்.
பநாடி: கை பநாடிப் பபாழுது. இதகன ோத்திகர என்பர். பதாழிலாகு
பபயராய். ைால அளகவ உணர்த்தி நின்றது. இவர்தல்: ஏறுதல். உகரதருதல்:
ஓதுதல். ஒழிகிலர்: முற்பறச்ெம். ஆள்வரதன்: விகனத்பதாகை. வரதன்: வரம்
தரவல்லன். இவுளி: குதிகர. பகிராது: பிரியாது.

பரதனும். ெத்துருக்ைனும் மதமரறிச் பென்றாலும். குதிகரச் ெவாரி பெய்தாலும்

மவதம் முதலான ைகலைகள ஓதினாலும் ஒரு பநாடிப் பபாழுதும் பிரியாதவராகி
இராேகனயும். இலக்குவகனயும் மபாலச் மெர்ந்திருந்தனர் என்பது ைருத்து. பரத.
ெத்துருக்ைனரின் ஒட்டுறவு கூறப்பட்டது.

308. வீரனும். இவைஞரும். கவறி கபாழில்களின்வாய்.

ஈரகமாடு உவைதரு முனிவரரிவட வபாய்.
வசார் கபாழுது. அணிநகர் துறுகுவர்; எதிர்வார். கார் வர அலர்
பயிர் கபாருவுவர். களியால்.
வீரனும் இவைஞரும் - ோவீரனாகிய ராேபிரானும். தம்பியரும்;
கவறிகபாழில்களின் வாய் - ேணம் பெறிந்த மொகலைளிடத்மத (பென்று);
ஈரகமாடு உவரதரு - அன்மபாடு (வந்தவரிடம்) உகரயாடுகின்ற; முனிவரர்
இவடவபாய் -முனிவர்ைளிடம் (ைாகலயில்) பென்று; வசார் கபாழுது அணிநகர்
துறுகுவர் -ோகலப் பபாழுதிமல அழகிய அமயாத்தி நைகர அகடவர்; எதிர்வார் -
மபாகும் மபாதும் வரும் மபாதும் எதிர்ப்படும் நாட்டு ேக்ைள் எல்மலாரும். களியால்
- (இராே பிராகனயும் தம்பியகரயும் ைண்ட) ைளிப்பில்; கார் வர அலர் பயிீ்ர்
கபாருவுவர் -ேகழ வர. ேகிழும் பயிர்ைகள ஒத்துக் ைாணப்படுவர்.
 ைார்: மேைம் (ேகழகயக் குறித்தது). பவறிபபாழில்: ேணம் ைேழும் மொகல.
ஈரபோடு உகரதரு: அன்மபாடு மபசுகின்ற. ஈரம்: அன்பு. முனிவரர்: (வசிட்டகன
ஒத்த). முனிவர்ைள் ‘’மொர் பபாழுது துறுகுவர்’’ என்றதால் ைாகலயில் பென்று என
உகர கூறப்பட்டது. மொர்பபாழுது: பவயில் மொரும். பபாழுது. துறுகுதல்: மெர்தல்
எதிர்வார்: எதிரில் வருபவர்ைள். ேகழமேைம் ைண்டு பயிர்ைள் ேகிழ்வது இயல்பு.
மேைவண்ணனான ராேகனக் ைண்டு ேக்ைள் ேகிழ்ந்தனர் என்கிறார் என்பது
எத்துகண பபாருந்தும். முனிவர்ைள் தம்கேக் ைாணவருமவாரிடமும். பாடம்
மைட்கும் ோணவரிடமும் அன்மபாடு உகரயாடும் பண்பினர் என்பதால் ‘’’
ஈரபோடுவகர தரு’’ என்றார். பபாருவுதல்: ஒப்பாதல்.

அரசிளங்குேரர் நால்வரும் நாள்மதாறும் ைாகலயிமல அந்நைருக்குப் புறத்மத

உள்ள மொகலைளில் வாழும் முனிவர்ைளிடம் பென்று - உகரயாடி - நுண்ணிய
நூற்பபாருள் மைட்டு ோகலயில் நைருக்குத் திரும்புவர். எதிர்ப்படும் ேக்ைபளல்லாம்
ேகழவரக் ைண்டு தகழதரு பயிர் மபால. இவர்ைகளக் ைண்டு ேகிழ்வர் என்பது
ைருத்து.

309. ஏவழயர் அவனவரும். இவர் தட முவல வதாய்

வகழ் கிைர் மதுவகயர். கிவைகளும். ‘இவையார்
வாழிய!’ என. அவர் மனன் உறு கடவுள்.
தாழ்குவர் - கவுசவல தயரதன் எனவவ.
ஏவழயர் அவனவரும் - அமயாத்தி நைரத்தில் வாழும் பபண்ைளும்; இவர்தட
முவலவதாய் வகழ்கிைர் மதுவகயர் - அப்பபண்ைளின் தனங்ைகளத் தழுவி வாழும்
வலிகே மிக்ைவரான அவர்ைளது ைணவர்ைளும்; கிவைகளும் - ேற்றும் அங்கு
வாழும் அவர்ைளது உறவினரும்; இவையார் வாழிய என - இச்சிறுவர் நீடூழி வாழ்வார்
ஆை என்று கூறி; கவுசவல தயரதன் எனவவ - மைாெகலகயயும். தயரதகனயும்
ஒப்ப; அவர் மனனுறு கடவுள் தாழ்குவர் - தத்தம் ேனம் பபாருந்திய
பதய்வங்ைகள வணங்கித் துதிப்பர்.

ஏகழயர்: பபண்ைள் (இவ்வாறு கூறுவது ைவி ேரபபன்பர்). மதாய்தல்:

தழுவுதல். மைழ்: உவகே. ேதுகை: வலிகே. இகளயார்: இகளயவர் மைழ்கிளர்
என்பதால் பபண்ைகளத் தழுவும் உரிகேயுகடய ஆடவர்ைளான
ைணவன்ோர்ைகளக் குறித்தது. வாழிய: வியங்மைால் விகனமுற்று. தயரதனது
பட்டத்தரசியர் மூவருள்ளும் முதல் மதவி என்பதால் மைாெகலகயக் கூறினார்
எனலாம்’’ ‘’ேறுவிலன்பினின் மவற்றுகே ோற்றினாள்’’ என்பறடி ேக்ைள்
நால்வகரயும் ெேோைக் ைருதியவள் என்பதும் இதனால் விளங்கும். ேனன்உறு
ைடவுள். தத்தம் குல பதய்வமுோம் அந்த நைரத்தில் வாழும் ஆண்ைளும்.
பபண்ைளுோன அத்தகன மபரும் அரெகுோரர்ைளின் நல்வாழ்வுக்குத் தத்தம்
ேனம் பபாருந்திய பதய்வங்ைகளத் பதாழுது மவண்டினர் என்பது ைருத்து.
 310. ‘கடல் தரு முகில். ஒளிர் கமலம்அது அலரா.
வட வவரயுடன் வரு கசயல் என. மவையும்
தடவுதல் அறிவு அரு தனி முதலவனும்.
புவட வரும் இைவலும்’ என. நிகர் புகல்வார்.
மவையும் தடவுதல் அறிவரு - மவதமும் மதடி அறிதற்கு அரிய; தனி முதல்
அவனும் - ஒப்பற்ற முதல்வனாகிய ராே பிரானும்; புவடவரும் இைவலும் -
அவனுக்குப பக்ைம் வரும் இலக்குவனும்; உடன்வரு கசயல் -மெர்ந்து வருகின்ற
பெயலானது; கடல்தரு முகில் - ைடல் தந்த ைரிய மேைோனது; ஒளிர் கமலம் அது
அலரா - விளங்கும் தாேகர ேலர்ைள் அலர; வடவவரயுடன் வரு கசயல் என - மேரு
ேகலயுடன் வருவது மபான்றது என; நிகர் புகல்வார் - (இந்த இருவகரயும்
பார்த்தவர்ைள்) ஒப்பிட்டுக் கூறுவார்ைள்.
ைடல் தரு முகில்: ைடல் தந்த ைார்மேைம். அலரா: ேலர்ந்து. வடவகர:
வடக்கிலுள்ள ேகல (மேருேகல) தடவுதல்: மதடுதல். தனிமுதல்: ஆதிபைவன்
அவன்: உலைறி சுட்டாை நின்று பரேகன உணர்த்தும். புகட:பக்ைம்.
‘ைேலம் பூத்த ைரு முகில்’ இராேனுக்கு உவகே. ‘வடவகர’ இலக்குவனுக்கு
உவகே. ‘புைல்வார்’ என்ற பயனிகலக்மைற்ப ‘ைண்மடார்’ எழுவாயாைக்
பைாள்ளப்பட்டது.

311. எதிர் வரும் அவர்கவை. எவமயுவட இவைவன்.

முதிர் தரு கருவணயின் முகமலர் ஒளிரா.
‘எது விவன? இடர் இவல? இனிது நும் மனவயயும்?
மதி தரு குமரரும் வலியர்ககால்?’ எனவவ.
எதிர் வரும் அவர்கவை - தம்கே எதிர்ப்படும் நைர ேக்ைகளப் பார்த்து; எவம
உவட இவைவன் - எம்கே ஆட்பைாண்ட இகறவனாகிய ராேபிரான்; முதிர் தரு
கருவணயின் - முதிர்ந்த ைருகணயினால் (தனது); முகமலர் ஒளிரா - ேலர் மபான்ற
முைம் ஒளிர; எதுவிவன - எம்ோல் உங்ைளுக்கு ஆை மவண்டியதுளமதா?; இடர்
இவல (ககால்) - துன்பபேவும் இல்கலயன்மறா?; நும்மவனயும் இனிதுககால் - உங்ைள்
ேகனவி நலமோ?; மதிதரு குமரரும் வலியர் ககால் எனவவ - அறிவு மிக்ை
பிள்களைள் வலிகேயுடன் வாழ்கிறார்ைளா? என்பறல்லாம் மைட்ைமவ.

312. அஃது. ‘ஐய! நிவன எமது அரசு என உவடவயம்;

இஃது ஒரு கபாருள் அல; எமது உயிருடன் ஏழ்
மகிதலம் மழுவதயும் உறுக. இ மலவரான்
உகு பகல் அைவு’ என. உவர நனி புகல்வார்.
 அஃது ஐய - ஐயமன அப்படிமய எல்லாம் நலமே; நிவன எமது அரசு என
உவடவயம் - உன்கன அரெனாை உகடய எங்ைளுக்கு; இஃது ஒரு கபாருள் அல -இது
ஒரு பபாருளாைாது; எமது உயிருடன் ஏழ் மகிதலம் முழுதும் -எங்ைள் உயிமராடு ஏழு
உலைங்ைள் எல்லாம்; மலவரான் உகுபகல் அைவு -(பிரேன் அழிகின்ற ைாலோன)
பிரேப் பிரளய ைாலம் வகரயும்; உறுக என உவர நனி புகல்வார் -நீமய ஆட்சி
புரிவாயாை என்று ேறுபோழி கூறுவார்ைள்.

‘அஃது ஐய’ என்பதற்கு நீ நிகனத்தபடிமய யாவும் நன்கேமய என்றனர்

என்பது பபாருள். ேலமரான்: பிரேன். உகுபைல்: அழியும் ைாலம். உகர: பொல்லாகு
பபயர். ‘பைல்’ என்ற சிறுபபாழுதின் பபயர். பபரும்பபாழுகத உணர்த்தும்.
இராேபிராகன எதிர்ப்பட்ட நைர ேக்ைகள அவர்ைள் நலம் விொரிப்பதற்கு முன்மப
தான் அவர்ைளின் நலம் மைட்பான். அவர்ைள் ேகிழ்ந்து நீ எங்ைளுக்கு அரெனாை
இருக்ை. என்ன குகறவு வரும்? நீடூழி வாழ மவண்டும் என வாழ்த்துவர் என்பது
ைருத்து.

313. இப் பரிசு. அணி நகர் உவையும் யாவரும்.

கமய்ப் புகழ் புனவதர. இவைய வீரர்கள்
தப்பு அை அடி நிழல் தழுவி ஏத்துை.
முப் பரம் கபாருளுக்கு முதல்வன் வவகுறும்.

இப்பரிசு அணி நகர் உவையும் யாவரும் - இந்த விதோை அந்த நைரத்தில் வாழும்
எல்மலாரும்; கமய்ப்புகழ் புவனதர -உண்கேயான புைகழக் கூறிக் பைாண்டாடலும்;
இவைய வீரர்கள் தப்பு அை அடி நிழல் தழுவி ஏத்துை - வீரர்ைளான தம்பியர் மூவரும்
ராேனது திருவடிைகளத் தவறாது துதிக்ைவும்; முப்பரம் கபாருளுக்கு - அரி. அயன்.
அரன் எனும் முக்ைடவுளர்க்கும். முதல்வன் வவகுறும் - முதல்வனான ராேபிரான்
வாழ்வானாயினான்.

பரிசு: தன்கே. அணிநைர். அழைான நைரம் (அமயாத்தி). பேய்ப்புைழ்:

பேய்க்கீர்த்தி. புகனதர: விரித்துக் கூற: ஏத்துற: துதித்து வணங்ை. ‘’மூன்று ைவடாய்
முகளத் பதழுந்த மூலம்’’ ‘முத்மதவரின் முதற் பபாருள்’ என்று பின்னும் கூறுவர்.
பாடல் எண் 28 -ஐ இப்பாடலுடன் ஒப்பிடுை. மூலப் பரம்பபாருள்
இம்மூவரினும் மவறுபட்டவர் என்பமத ைம்பன் ைருத்து.
 வகயவடப் படலம்
தரெதன் தனது கேந்தர்ைளான இராேன். இலக்குவன் இருவகரயும் விசுவாமித்திர
முனி வெம் அகடக்ைலோை ஒப்புவித்த பெய்திகயக் கூறும் பகுதியிது ‘ கையகட’
என்பதற்கு அகடக்ைலம் என்பது பபாருள்.
தயரதனிடம் விசுவாமித்திரன் வருதல் - ேன்னன் முனிவகன வணங்கி
வரமவற்றல். ேன்னகன முனிவன் புைழ்ந்து மபசுதல். மவள்விகயக் ைாக்ை
இராேகனத் தன்னுடன் அனுப்புோறு மைட்டல் - தயரதன் துயர் - தாமன மவள்வி
ைாக்ை வருகிமறன் எனல் - முனிவன் சினம் பைாள்ளலும் அதன் விகளவுைளும் -
வசிட்டன் உகரயால் தயரதன் பதளிவு அகடதல் - இராே - இலக்குவர்ைகள
முனிவனிடம் ஒப்பகடத்தல் - சினம் நீங்கிய முனிவன் அரசிளங் குேரர்ைகளத்
தன்னுடன் அகழத்மதைல் ஆகிய - பெய்திைள் இப்பகுதியில் கூறப்படும்.

314. அரசர்தம் கபருமகன். அகிலம் யாவவயும்

விரசுறு தனிக் குவட விைங்க. கவன்றி வசர்
முரசு ஒலி கைங்கிட. முனிவர் ஏத்துை.
கவர கசயல் அரியது ஓர் களிப்பின் வவகும் நாள்.

அரசர் தம் கபருமகன் -ேன்னர் ேன்னனாகிய தயரதன்; அகிலம் யாவவயும்

விரசுறு - உலைம் முழுதும் தன் நிழலில் வந்து மெர்வதாகிய; தனிக்குவட விைங்க -
ஒப்பற்ற பவண்பைாற்றக் குகட விளங்ைவும்; கவற்றி வசர் முரசு ஒலிகைங்கிட -பவற்றி
மிகுந்த முரசின் ஒலி திரிந்து ஒலிக்ைவும்; முனிவர் ஏத்துை -முனிவர்ைள் எல்லாம்
புைழவும்; கவரகசயல் அரியது - அளவிடற்கு அரிதாகிய; ஓர் களிப்பில் வவகும்
நாள் - ேகிழ்ச்சிக் ைடலில் மூழ்கியவனாை வாழ்ந்திருந்த ைாலத்திமல.

இந்தப் பாட்டு சில பிரதிைளில் திரு அவதாரப் படலத்தின் இறுதிப் பாடலாை

அகேந்துள்ளது. கையகடப் படலத்தின் மதாற்றுவாயாைக் கூறப்படுவதாகும்.
அரெர்தம் பபருேைன்: ெக்ைரவர்த்தி. ‘அகிலம்’ பரந்த என்னும் பபாருளில் உலகைக்
குறித்து நின்றது. மெர்தல். ைகர. வரம்பு (அளவு) ைகர என்னும் குறிப்பால் ‘ைளிப்பு’
ைடல் என்னும் பபாருகள ஏற்றது. ‘நாள்’ ைாலத்கத உணர்த்தும். ‘எய்தினான்’ என்ற
அடுத்த பாட்மடாடு முடியும். ேகிழ்ச்சியுடன் தயரதன் வாழ்தகலக் கூறியதாகும்.

315. நவன வரு கற்பக நாட்டு நல் நகர்

வவன கதாழில் மதி மிகு மயற்கும் சிந்வதயால்
நிவனயவும் அரியது. விசும்பின் நீண்டது. ஓர்
புவன மணி மண்டபம் கபாலிய எய்தினான்.
 நவனவரு கற்பக நாட்டு நன்னகர் - அரும்புைள் விரிகின்ற ைற்பை ேரத்கத
உகடய அேரர்ைள் நாட்டு நல்ல நைரான அேராவதி நைகர; வவனகதாழில் மதிமிகும்
மயற்கும் - பகடத்த பதாழில் திறமும். அறிவும் மிகுந்த ேயனுக்கும்; சிந்வதயால்
நிவனயவும் அரியது - ேனத்தால் எண்ணிப் பார்க்ைவும் இயலாததும்; விசும்பின்
நீண்டது ஓர் - வான ேளவும் உயர்ந்திருப்பதுோகிய ஒரு; புவனமணி மண்டபம் -
ேணிைளால் அலங்ைரிக்ைப்பட்டுள்ள ேண்டபம்: கபாலிய எய்தினான் -
விளக்ைமுறும்படி மெர்ந்தான்.

முந்திய பாடலில் குறிப்பிட்ட ‘அரெர்தம் பபருேைன்’ என்பமத இங்குக்

கூறப்பட்ட ‘எய்தினான்’ என்பதற்கு எழுவாயாகும். நகன: அரும்பு. நல்+நைர்:
நன்னைர் இங்கு நன்கே என்பது புண்ணியம் எனும் பபாருளின் வழங்குகிறது.
ேண்டபம்: அரசிருக்கை. பபாலிதல்: சிறத்தல். ேயன்: பதய்வத்தச்ென்.

அேரர்ைள் நாடான விண்ணுலகுக்குத் தகலநைர் அேராவதி. அதகனப்

பகடத்த ேயனுக்கும் நிகனத்துப் பார்க்ைமுடியாத சிறப்புகடய ேண்டபம்
என்பது ைருத்து. ‘ேயன் வகனபதாழில்’ ேதிமிகும் ேயன் என்று
சிறப்பிக்ைப்படுகிறான். ேண்டபம் ேன்னனது வருகையால் பபாலிந்தது என்பது
ைருத்து. வகன பதாழில்: விகனத்பதாகை இப்பாட்டு உயர்வு நவிற்சியணியாகும்.

316. தூய கமல் அரியவணப் கபாலிந்து

வதான்றினான்;
வசய் இரு விசும்பிவடத்
திரியும் சாரணர்.
‘நாயகன் இவன்ககால்?’ என்று
அயிர்த்து. நாட்டம் ஓர்
ஆயிரம் இல்வல என்று
ஐயம் நீங்கினார்.

வசய்இரு விசும்பிவட - உயர்ந்த பபரிய வானத்திடத்மத; திரியும் சாரணர் -

(நிைழ்ச்சிைகள ஆராய்ந்தறியத் திரியும் மதவதூதர்ைள்; நாயகன் இவன்ககால் என்று
அயிர்த்து - நேது தகலவனான இந்திரன் இவந்தாமனா என்று தயரதகனக் ைண்டு
ெந்மதகித்து; நாட்டம் ஓர் ஆயிரம் இல்வல என்று - ைண்ைள் ஓராயிரம்.
ைாணப்படவில்கல என்பறண்ணி; ஐயம் நீங்கினார் - அவர்ைள் பைாண்ட ெந்மதைம்
நீங்கினாராை; தூயகமல் அரி அவண - தூய்கேயும் பேன்கேயும் உகடய
சிங்ைாதனத்திமல; கபாலிந்து வதான்றினான் - பபாலிவுற்று விளங்கினான்.
அரியகண: சிங்ைாதனம். மெய்+இரு மெயிரு: உயர்ந்த பபரிய என்பது பபாருள்.
ொரணர்: தூதுவர். நாயைன்: தகலவன். பைால்: ஐயத்கத உணர்த்தும். நாட்டம்:
ைண்ைள். இந்திரன் பைௌதே முனிவனது ொபத்தால் ஆயிரம் ைண் பபற்றவன் என்பது
அைலிகைப் படலத்துச் பெய்தி. இரண்டு பாடல்ைளாலும் தயரதன் இந்திரனுக்கு
ஒப்பானவான் எனக் கூறப்பட்டது. இந்திரனுக்கு ஆயிரம் ைண்ைள் தயரதனுக்கு
இரண்மட என்பகதத் தவிர பிற பெல்வம் அதிைாரம். அழகு. வலிகே இவற்றால்
இந்திரனுக்கு ஒப்பானவன் தயரதன் என்பகத விளக்கி உகரத்தார் என்ை.
 317. மடங்கல்வபால் கமாய்ம்பினான்
முன்னர். ‘ மன்னுயிர்
அடங்கலும் உலகும் வவறு
அவமத்து. வதவவராடு
இடம் ககாள் நான்முகவனயும்
பவடப்கபன் ஈண்டு’ எனாத்
கதாடங்கிய. துனி உறு.
முனிவன் வதான்றினான்.

மடங்கல் வபால் கமாய்ம்பினான் முன்னர் - சிங்ைத்கதப் மபான்ற வலிகே

உகடய தயரதனுக்கு எதிரிமல: மன்உயிர் அடங்கலும் உலகும் - நிகலபபற்ற
உயிரினங்ைள் அகனத்கதயும் அகவ வாழும் உலைங்ைகளயும்; வவறு அவமத்து -
மவறு மவறாைப் பகடத்து; வதவவராடு இடங்ககாள் நான்முகவனயும் -
மதவர்ைளுடன் (எவ்வுயிகரயும் பிறப்பிடோைக் பைாண்ட பிரேகனயும்;
ஈண்டு பவடப்கபன் எனா - இப்மபாமத பகடப்மபன் என்று; கதாடங்கிய துனியுறு
முனிவன் வதான்றினான் - பதாடங்கியவனான சினத்கத உகடய விசுவாமித்திர
முனிவன் வந்து மதான்றினான்.

ேடங்ைல்: சிங்ைம். போய்ம்பு வலிகே. அடங்ைல்: எல்லாம். இடம் பிறப்பிடம்.

பதாடங்கிய: பபயபரச்ெம். துணி: பிணக்கு -சினம். திரிெங்கு ேன்னனுக்குத் மதவர்ைள்
தங்ைளுலகுக்குள் நுகழய விடோட்மடாம் என ேறுத்தமபாது - மவறு
அண்டங்ைகளயும் நான்முைன் முதலான மதவர்ைகளயும் நான் பகடப்மபன் - எனத்
பதாடங்கிய தவ வலிகே மிக்ைவன் விசுவாமித்திர முனிவன் என்பகதக் கூறி
அம்முனிவகன முதன்முதலாை அறிமுைப்படுத்துகிறார். தயரதகன இந்திரனுக்கு
ஒப்பாைக் கூறியவர். இப்பாடலில் விசுவாமித்திரகன. பிரேனுக்கு ஒப்பாை
கூறுவகதக் ைாண்கிமறாம். பிரேனது புத்திரன் குென். அவனது புத்திரன் குெநாபன்.
இவன் ேைன் ைாதி. ைாதியின் ேைன் பைௌசிைன். அரெனான பைௌசிைன் தவம் பெய்து
சிறந்த முனிவனானான் என்பது புராணச் பெய்தி.

318. வந்து முனி எய்துதலும். மார்பில் அணி ஆரம்.

அந்தர தலத்து இரவி அஞ்ச. ஒளி விஞ்ச.
கந்த மலரில் கடவுள்தன் வரவு காணும்
இந்திரன் என. கடிது எழுந்து அடி பணிந்தான்.
முனி வந்து எய்துதலும் - விசுவாமித்திர முனிவன் ேண்டபத்கத அகடந்ததும்;
மார்பில் அணி ஆரம் - (தயரதன்) ோர்பில் அணிந்த ேணிோகல; அந்தர தலத்து இரவி -
வானத்திமல ஒளிரும் சூரியனும்; அஞ்ச ஒளி விஞ்ச - மதால்வியுறும்படி ஒளி
மிகுந்திருக்ை; கந்தம் மலரில் கடவுள் தன் - ேணம் மிகுந்த தாேகர ேலரில் வாழும்
பிரேனுகடய; வரவுகாணும் இந்திரன் என - வரவிகனக் ைண்ட இந்திரகனப்
மபால; கடிது எழுந்து அடிபணிந்தான் - விகரவில் எழுந்து முனிவனது திருவடிைகள
வணங்கினான்.
 எய்துதல்: அகடதல். ஆரம்: ோகல அந்தரதலம்: ஆைாயம். அஞ்ெ: மதால்வியுற
(அஞ்ெல்:மதால்வி) விஞ்ெல்: மிகுதல். ைந்தம்: ேணம். ைடிது: விகரந்து முந்திய
பாடல்ைளில் தயரதகன இந்திரனுக்கும். விசுவாமித்திரகனப் பிரேனுக்கும்
ஒப்பக் கூறியதற்மைற்ப. இப்பாடலில். ‘’பிரேன் வரகவக் ைண்டு. எழுந்து
அடிபணியும் இந்திரகனப் மபால முனிவரது வரவுணர்ந்த ேன்னன் எழுந்து
அடிபணிந்தான்’’ என்று முடித்துக் கூறியதகனக் ைாண்கிமறாம். இது முதல் மூன்று
பாடல்ைள் ெந்த விருத்தங்ைள்.

319. பணிந்து. மணி கசற்றுபு குயிற்றி

அவிர் வபம் கபான்
அணிந்த தவிசு இட்டு. இனிது
அருத்திகயாடு இருத்தி.
இவணந்த கமலச் சரண் அருச்சவன
கசய்து. ‘இன்வை
துணிந்தது. என் விவனத் கதாடர்’
எனத் கதாழுது கசால்லும்.

பணிந்து - (தயரத ேன்னன் முனிவகன) வணங்கி; மணி கசற்றுபு குயிற்றி அவிர்

வபம்கபான் அணிந்த தவிசு இட்டு அருத்திகயாடு இனிது இருத்தி - ேணிைள்
பநருங்ைப் பதித்து விளங்கும் பபான்னால் அலங்ைரிக்ைப்பட்ட ஆெனமிட்டு (அதில்)
மிக்ை ஆர்வத்துடன் முனிவகன இனிமத இருக்ைச் பெய்து: இவணந்த கமலச் சரண்
அருச்சவன கசய்து - தாேகர மபான்ற இரு பாதங்ைகளயும் அருச்சித்து: என்
விவனத் கதாடர்பு - எனது விகனப்பயன்ைளின் பதாடர்பு; இன்மற துணிந்தது என -
இன்மற நீங்கியது என்று; கதாழுது கசால்லும் -அம்முனிவகன வணங்கிக்
கூறலானான்.

பெற்றுபு: பநருங்ை. குயிற்று: பதித்து. கபம்பபான். (பண்புத்பதாகை);

பசுகேயான பபான். தவிசு: இருக்கை. அருத்தி: ஆகெ. ெரணம்: பாதம்.
அருச்ெகன: பூெகன. விகனத்பதாடர்பு: விகனப்பயன் இருத்தி: பிறவிகன.
இருவிகனப் பலன்ைளும் ‘ஆம்’ நல்விகனயும் பிறவிக் ைாரணம் என்பதால் ‘
இருள் மெர் இருவிகன’ என்றார் திருவள்ளுவரும். பபரிமயார் வருகையால்
விகனத் பதாடர்புைள் நீங்கும் என்பது ைருத்து.
 320. ‘நிலம் கசய் தவம் என்று உணரின்.
அன்று; கநடிவயாய்! என்
நலம் கசய் விவன உண்டு எனினும்.
அன்று; நகர். நீ. யான்
வலம் கசய்து வணங்க. எளிவந்த
இது முந்து என்
குலம் கசய் தவம்’ என்று
இனிது கூை. முனி கூறும்:

கநடிவயாய். நகர் யான் வலம் கசய்து வணங்க - நீண்ட தவம் உகடயீர்! இந்த
நைரத்திமல நான் வலம் வந்து வணங்கும்படியாை; நீ எளிவந்த இது - தாங்ைள்
எளிகேயாை வந்த இந்தச் பெயலானது; நிலம் கசய்தவம் என்று உணரின் அன்று -
இந்த நாடு பெய்த தவப்பயன் தாமனா எனில் அல்ல; என் நலம் கசய்விவன உண்டு
எனினும் அன்று - எனது நல்விகன பெய்து ைாட்டிய பயனாமலா என்றால் அல்ல;
எம்முந்து குலம் கசய்தவம் - எங்ைளது முந்திய குலத்திமனார் பெய்த தவப்பயமன
யாகும்; என்று இனிது கூை முனி கூறும் - என்று தயரதன் இனிய முைேன்கூற.
அதகனக் மைட்ட முனிவன் கூறுவான்.

நிலம்: இடவாகு பபயராய் ேக்ைகள உணர்த்திற்று. பெய்தவம்: விகனத்பதாகை

‘தவம்’ தவப்பயன் அல்லது புண்ணியமும் ஆம். வலம்: வலம் வருதல். எளிகே:
சுலபம். தயரதன். முனிவகன மநாக்கி ‘’பநடிமயாய்’’ என்றது. நீண்ட தவத்கத
உணர்த்தி நின்றது.

321. ‘என் அவனய முனிவரரும் இவமயவரும்

இவடயூறு ஒன்று உவடயரானால்.
பல் நகமும் நகு கவள்ளிப் பனிவவரயும்.
பாற்கடலும். பதும பீடத்து
அந் நகரும். கற்பக நாட்டு அணி நகரும்.
மணி மாட அவயாத்தி என்னும்
கபான் நகரும். அல்லாது. புகல் உண்வடா?-
இகல் கடந்த புலவு வவவலாய்!
 இகல் கடந்த புலவு வவவலாய் - மபாகரக் ைடந்து பவற்றியகடந்த புலால்
நாற்றம் வீசும் மவகல உகடமயாய்; என் அவனய முனிவரரும் இவமயவரும் -
என்கனப் மபான்ற முனிவர்ைளும் மதவர்ைளும்; இவடயூறு ஒன்று உவடயர்
ஆனால் - ஏமதனும் தீங்கு சிறிது உகடயவர் ஆனால்; பல் நகமும் நகு கவள்ளிப் பனி
வவரயும் - பல ேகலைகளயும் தனது ஒளியால் எள்ளி நகையாடும் பவள்ளி
ேகலயும்; பாற்கடலும் பதுமபீடத்து அந்நகரும் - திருப்பாற்ைடலும். தாேகர
யாெனத்கதயுகடய பிரேன் நைரமும்; கற்பக நாட்டு அணிநகரும் - ைற்பைம் முதலிய
சிறப்புகடய விண்நாட்டு அழகிய நைரமும்; மணி மாட அவயாத்தி என்னும்
கபான்நகரும் - ேணிேயோன ோடங்ைகள உகடய அமயாத்தி என்னும் இந்த
நைரும்; அல்லாது புகல் உண்வடா - அல்லால் அகடக்ைலம் அகடவதற்கு மவறு இடம்
உண்மடா?

அமயாத்திகயப் பனிவகர முதலியவற்றுடன் ஒப்பிட்டுக் கூறினகேயின்

ஒப்புகேக் கூட்டஅணி. ‘என் அகனய’ இதில் ‘அகனய’ உவகே உருபு.
இகடயூறு:தீங்கு. பல்நைம்: பல ேகலைள். பனிேகல: கைலாயம் (இேயேகல)
கைகல ேகலயும். பாற்ைடலும் முகறமய சிவபிரானுக்கும் திருோலுக்கும்
உகறவிடங்ைளாகும். ைற்பை நாட்டணி நைரம். இந்திரனுக்குரியது.
‘’என்கனபயாத்த முனிவர்ைளுக்கும் மதவர்ைளுக்கும் ஏமதனும் தீங்கு மநர்ந்தால்
கைகல முதல் அமயாத்தி வகரயுள்ள இந்த இடங்ைள் அல்லாது மவறு புைல்
உண்மடா’’ என்றான் விசுவாமித்திரன் என்பது ைருத்து.

322. ‘இன் தளிர்க் கற்பக நறுந் வதன் இவட துளிக்கும்

நிழல் இருக்வக இழந்து வபாந்து.
நின்று அளிக்கும் தனிக் குவடயின் நிழல் ஒதுங்கி.
குவை இரந்து நிற்ப. வநாக்கி.
குன்று அளிக்கும் குல மணித் வதாள் சம்பரவனக்
குலத்வதாடும் கதாவலத்து. நீ ககாண்டு
அன்று அளித்த அரசு அன்வைா. புரந்தரன் இன்று
ஆள்கின்ைது?-அரச!’ என்ைான்.
 அரச புரந்தரன் இன்று ஆள்கின்ைது -தயரத ேன்னமன! இந்திரன் இன்று ஆண்டு
பைாண்டிருக்கும் அேர ருலை ஆட்சி; இன்தளிர்க் கற்பக நறும்வதன் இவட
துளிக்கும் நிழல் இருக்வக - இனிய தளிர்ைகள உகடய ைற்பை ேரத்தின் பூக்ைள்
மதகன இகடயிகடமய துளிக்கின்ற நிழகல உகடய ஆெனத்கத; இழந்து வபாந்து -
இழந்து விட்டு உன்னிடம் வந்து; நின்று அளிக்கும் தனிக்குவடயின் நிழல் ஒதுங்கி
- உலைகனத்கதயும் நின்று ைாக்கின்ற உனது ஒப்பற்ற பவண்குகட நிழலில்
ஒதுங்கி நின்று; குவை இரந்து நிற்ப வநாக்கி - தனது குகறைகளச் பொல்லி யாசித்து
நிற்ை. நீ அகதப் பார்த்தபின்; குன்று அளிக்கும் குலமணித் வதாள் சம்பரவன -
ேணிைளால் அலங்ைரிக்ைப்பட்ட குன்று மபான்ற மதாள்ைகளயுகடய ெம்பரன் என்ற
அசுரகன குலத்வதாடும் கதாவலத்து - அவனது கூட்டத்தாமராடும் அழித்து; நீ
ககாண்டு அன்று அளித்த அரசு அன்வைா - நீ உனதாை ஆக்கிக் பைாண்டு. அன்று
இந்திரனுக்குத் தந்த அரகெ அல்லவா; புரந்தரன் இன்று ஆன்கின்ைது என்ைான் -
அவ்விந்திரன் இன்றளவும் தன்குரியதாை ஆட்சி பெய்து வருவது என்று முனிவன்
கூறினான். ைற்பைம்: பதய்வ தரு. துளித்தல்: பொட்டுதல். மபாந்து. வந்து.
தனிக்குகட: பபாதுவறப்புரக்கும் குகட. ‘’குன்றளிக்கும்’’ என்பதிலுள்ள அளிக்கும்
இங்கு உவகேப் பபாருள்தந்து நின்றது. பைாண்டு: வரம் பைாண்டு. அரென்மறா:
ஓைாரம் மதற்றம். புரந்தரன்: ‘’இந்திரன்’’ தன் நிழல். இருக்கை ஒழிந்து ‘’உன்
நிழலிருக்கையில் ஒதுங்கினான்’’ எனப் பபருகே மதான்றக் கூறுகிறார். நிற்ப -
மநாக்கி - பதாகலத்து. அளித்த அரசு புரந்தரன் இன்று ஆள்கின்றது என்று முடிக்ை.
இந்திரனுகடய இருக்கை ‘சுதர்கே’ என்னும் பபயருகடயது. ெம்பரனுக்குத்
மதாற்று ஆட்சிகய இழந்தான் என்பகத ‘இருக்கை இழந்து’ என்பதால்
குறிப்பிட்டுக் ைாட்டினார். ெம்பரகன - குலத்மதாடும் அழித்து இந்திரனுக்குத்
மதவருலைாட்கிகய மீட்டுத் தந்த தயரதனது பபருகேகய முனிவர் கூறினார் என்பது
ைருத்து.

323. உவரகசய்யும் அைவில். அவன் முகம் வநாக்கி.

உள்ைத்துள் ஒருவராலும்
கவர கசய்ய அரியது ஒரு வபர் உவவகக்
கடல் கபருக. கரங்கள் கூப்பி.
‘அவரசு எய்தி இருந்த பயன் எய்திகனன்; மற்று.
இனிச் கசய்வது அருளுக!’ என்று
முவரசு எய்து கவடத்தவலயான் முன் கமாழிய.
பின் கமாழியும் முனிவன். ஆங்வக:
 உவர கசய்யும் அைவில் அவன் முகம் வநாக்கி - இவ்வாறு விசுவாமித்திரன்
தன்கனப் புைழ்ந்து மபசியமபாது. தயரதன் அம்முனிவரது முைத்கதப் பார்த்து;
உள்ைத்துள் ஒருவராலும் கவர கசய்ய அரியகதாரு - தனது உள்ளத்திமல எவராலும்
அளத்தற்கு இயலாததாகிய ஒரு; வபர் உவவகக் கடல் கபருக - பபரிய ேகிழ்ச்சி
என்னும் ைடல் பபருைவும்; கரங்கள் கூப்பி - தனது இரு கைைகளயும் குவித்து
(முனிவகன வணங்கி); அரசு எய்தி இருந்த பலன் எய்தினன் - எனது ஆட்சிகய
அகடந்ததன் பயகன இன்று நான் அகடந்மதன்; மற்று. இனிச் கசய்வது அருளுக
என்று - இனி நான் என்ன பெய்யமவண்டும் என்பகத அருள்வீராை என்று;
முவரசு எய்து கவடத்தவலயான் முன் கமாழிய - முரசுைள் முழங்கும் வாயிகல
உகடய தயரதன் முன்னர் எடுத்தியம்ப; ஆங்வக பின்கமாழியும் முனிவன் -
அப்மபாமத விசுவாமித்திர முனிவன்பின் கூறுவானாயினான். உகர
பெய்தல்:மபசுதல்.

அளவு’ இங்குப் பபாழுது குறித்தது. உவகை: ைளிப்பு. கூப்பி: குவித்து. அரசு.

முரசு என்பன எதுகை மநாக்கி அகரசு முகரசு என நின்றன. எய்தி: அகடந்து. எய்து:
பகுதி. ேற்று: விகனோற்றுப் பபாருளில் வந்தது. அருளுை: வியங்மைாள்
ைகடத்தகல: தகலக்ைகட என்பது போழிோறி நின்றது. முன்மன ேன்னன்
போழியப் பின்மன முனிவன் போழிந்தான் என்பது ைருத்து. ‘உவகைக் ைடல்’
என்பதற்மைற்ப. ைகர பெய்ய அரியது என்றார். ‘முன்போழியப் பின் போழியும்’
என்பது முரண்பதாகட. 10

324. தருவனத்துள் யான் இயற்றும் தவக வவள்விக்கு

இவடயூைா. தவம் கசய்வவார்கள்
கவருவரச் கசன்று அவட காம கவகுளி என.
நிருதர் இவட விலக்கா வண்ணம்.
‘’கசருமுகத்துக் காத்தி’’ என. ‘நின் சிறுவர்
நால்வரினும் கரிய கசம்மல்
ஒருவவனத் தந்திடுதி’ என. உயிர் இரக்கும்
ககாடுங் கூற்றின். உவையச் கசான்னான்.

தருவனத்துள் யான் இயற்றும் - ேரங்ைள் நிகறந்துள்ள ைாட்டில் நான் பெய்கின்ற;

தவவவள்விக்கு இவடயூைா - பபரிய யாைத்துக்கு இகடயூறாை; தவம் கசய்வவார்கள்
கவருவர - தவம் பெய்பவர்ைள் அஞ்சும்படியாை; கசன்று அவடகாம கவகுளி என -
அவர்தம் ேனத்கதச் பென்று மெர்ந்த ைாேம். பவகுளி ேயக்ைங்ைகளப் மபால; நிருதர்
இவடவிலக்காவண்ணம் - அரக்ைர்ைள் பைடுக்ைாதபடி; கசருமுகத்துக் காத்தி என -
அவர்ைமளாடு பெய்யும் மபார் முைத்திமல ைாத்தருள் வாயாை என; நின் சிறுவர்
நால்வரினும் - உன்புத்திரர்ைள் நால்வர்ைளுள்; கரிய கசம்மல் ஒருவவன - ைருகே நிறம்
பபாருந்திய பெம்ேலாகிய ஒப்பற்றவகன; தந்திடுதி என - அளித்திடுவாயாை என்று;
உயிர் இரக்கும் ககாடும் கூற்றின் - உயிகரத் தாபவனக் மைட்கும் பைாடிய
கூற்றுவகனப் மபால; உவையச் கசான்னான் - ேன்னன் ேனம் வருந்தும்படி முனிவன்
கூறினான்.
 ‘தருவனம்’ - ேரங்ைள் அடர்ந்த வனம். தவமவள்வி - நிஷ்ைாம்ய மவள்வி என்பர்.
இகடயூறு: தீகே. ‘ஊறு’ முதல்நிகல திரிந்த பதாழிற் பபயர். பெருமுைம்
மபார்முகன. ைாத்தி: ஏவபலாருகே விகனமுற்று. இரத்தல்: யாசித்தல். பைாடும்
கூற்று: பைாடிய கூற்றுவன் (எேன்) பைாடிய பொல் எனவும் பைாள்ளலாம். உகளதல்:
ேனம் வருந்துதல்.11

325. எண் இலா அருந் தவத்வதான் இயம்பிய கசால்

மருமத்தின் எறி வவல் பாய்ந்த
புண்ணில் ஆம் கபரும் புவழயில் கனல் நுவழந்தா
கலனச் கசவியில் புகுதவலாடும்.
உள் நிலாவிய துயரம் பிடித்து உந்த.
ஆர் உயிர் நின்று ஊசலாட.
‘கண் இலான் கபற்று இழந்தான்’ என உழந்தான்
கடுந் துயரம் - கால வவலான்.

எண்இலா அருந்தவத்வதான் - எண்ண முடியாத அரிய தவத்கதச் பெய்த

விசுவாமித்திரர்; இயம்பிய கசால் - பொன்ன இந்தச் பொற்ைளானது; மருமத்தின்
எறிவவல் பாய்ந்து - ோர்பின் மேல் எறிந்த மவல் பாய்ந்த: புண்ணில் ஆம் கபரும்
புவழயில் - புண்ணாகிய புகழயிமல; கனல் நுவழந்தால் என - ைனன்று
பைாண்டிருக்கும் தீ நுகழந்தது மபால; கசவியில் புகுதவலாடும் - தனது ைாதுைளில்
புகுந்த மபாது; உள் நிலாவிய துயரம் பிடித்து உந்த - உள்ளத்திமல நிகலத்துள்ள
துயரம் (உயிகர) பவளிமய தள்ள; ஆர் உயிர் நின்று ஊசல் ஆட - தயரதனது அவ்வரிய
உயிர் (உள்மள மபாைவும். பவளிமய வரவுோை) ஊெல்மபால் ஆட; கண்இலான்
கபற்று இழந்தான் என - ைண்ைள் இல்லாதவன் அதகனப் பபற்றுப் பின்னர் இழந்தான்
எனக் கூறும்படி; காலவவலான் கடுந்துயரம் உழந்தான் - பகைவனின் உயிருக்கு
இறுதிக்ைாலம் ைாட்டும் மவகலயுகடய தயரத மவந்தன் ைடுகேயான
துன்பத்தினாமல மிகு வருந்தினான்.
உள் நிலாவிய துயரோவது தயரதன் சிரவணகன அம்பால் பைால்ல அவனது
பபற்மறார் தந்த ொபத்தால் நிலவிய துன்போம். உந்த: தள்ள. ைண் இலான்:
பிறவிக்குருடன். இகடயில் ைண் பபற்றும் மீண்டும் இழத்தல் பபருந்துயர்
விகளவிக்கும். பிள்களயில்லாத தயரதன் பபற்று. பிரிவதால் பபருந்துயர்
பைாண்டான் என்பதற்கு உவகேயாயிற்று.

326. கதாவட ஊற்றின் வதன் துளிக்கும் நறுந் தாரான்

ஒருவண்ணம் துயரம் நீங்கி.
‘பவடயூற்ைம் இலன். சிறியன் இவன்; கபரிவயாய்!
பணி இதுவவல். பனி நீர்க் கங்வக
புவட ஊற்றும் சவடயானும். புரந்தரனும்
நான்முகனும். புகுந்து கசய்யும்
இவடயூற்றுக்கு இவடயூைாய். யான் காப்கபன்;
கபரு வவள்விக்கு எழுக!’ என்ைான்.
 கதாவட ஊற்றின் வதன் துளிக்கும் - பதாகடயின் ஊற்றுப் மபாலத் மதன்
துளிக்கின்ற; நறுந்தாரான் ஒரு வண்ணம் துயரம் நீங்கி - ேணம் பபாருந்திய
ோகலயணிந்த தயரதன் ஒருவாறு துயரம் நீங்கியவனாய்; பவட ஊற்ைம இலன்
சிறியன் இவன் - பகடக்ைலப் பயிற்சியில் முதிர்ச்சி அகடயாத
சிறுவயதுகடயவன் இவ்விராேன்; கபரிவயாய் - தவத்திலும். ேற்கய
சிறப்புக்ைளிலும் பபரிமயாமர!; பணி இதுவவல் - எனக்குத் தாங்ைள் இடும்
ைட்டகள இதுமவயானால்; பனிநீர்க் கங்வகபுவட ஊற்றும் சவடயானும் -
குளிர்ந்த நீகரயுகடய ைங்கை பக்ைங்ைளில் ஊற்றிக் பைாண்டிருக்கும்
ெகடமுடிகயயுகடய சிவபிரானும்; நான்முகனும். புரந்தரனும் - நான்கு முைங்ைகள
உகடய பிரேனும் இந்திரனும்; புகுந்து கசய்யும் இவடயூற்றுக்கு -
அவ்வரக்ைர்ைளுக்குத் துகணயாை வந்து புகுந்து பெய்கின்ற தீங்குைளுக்கு;
இவடயூைா நான் காப்கபன் - தகடயாை நின்று நான் ைாக்கிமறன்; கபரு
வவள்விக்கு எழுக என்ைான் - (நீங்ைள் பெய்யத் பதாடங்கிய அந்தப்) பபரிய
மவள்விகய நிகறமவற்ற இப்மபாமத எழுந்தருள்ை என்றான். அன்றலர்ந்த ேலர்
ோகல அணிந்திருக்கிறான் ஆதலின். அம்ோகல மதகனத் துளிக்கிறது என்பார்.
‘’பதாகடயூற்றின் மதன் துளிக்கும் நறுந்தாரான்’’ என்றார். ஊற்றுதல்: பைாட்டுதல்.
பதாகட: மதன் கூடு. துளித்தல்: பொட்டுதல். தார்: ோகல. நறுந்தார்:
பண்புத்பதாகை. பணித்தல்: ைட்டகளயிடுதல். பணி: ைட்டகள. முதல்நிகலத்
பதாழிற்பபயர். பனி: குளிர்ச்சி. புகட: பக்ைம். ெகட: ேயிர்த்பதாகுதி.
‘இகடயூற்றுக்கும்’ என்பதில் உம்கே பதாகுக்ைப்பட்டு இகடயூற்றுக்கு’’ என
நின்றது. ைாப்பபன்: தன்கே ஒருகே விகனமுற்று. எழுை: வியங்மைாள்
விகனமுற்று. ஊற்றம்: முதிர்ச்சி ‘’பகட ஊற்றும் இலன்’’ பகடக்ைலப் பயிற்சியால்
முதிர்ச்சி அகடயாத சிறு வயதினன்’ என்பது குறிப்பு. ‘’ைங்கை புகடயூற்றும்
ெகடயான்’’ ைருத்துகடயகட பைாளணியாகும்.

327. என்ைனன்; என்ைலும். முனிவவாடு எழுந்தனன்.

மண் பவடத்த முனி; ‘இறுதிக் காலம்
அன்று’ ‘என. ‘ஆம்’ என இவமவயார் அயிர்த்தனர்;
வமல் கவயில் கரந்தது; அங்கும் இங்கும்
நின்ைைவும் திரிந்தன; வமல் நிவந்த ககாழுங்
கவடப் புருவம் கநற்றி முற்ைச்
கசன்ைன; வந்தது நவகயும்; சிவந்தன கண்;
இருண்டன. வபாய்த் திவசகள் எல்லாம்.
 என்ைனன் என்ைலும் - என்று தயரதன் பொன்னான். அவ்வாறு கூறலும்;
மண்பவடத்த முனி முனிவவாடு எழுந்தனன் - உலைத்கதமய பகடக்ைத்
பதாடங்கிய முனிவனாகிய விசுவாமித்திரன் சினத்மதாடு எழுந்தான்; வமல் நிவந்த
ககாழுங்கவடப் புருவம் - அம்முனிவனது. மேமல உயர்ந்தனவாகிய புருவங்ைள்;
கநற்றிமுற்ைச் கசன்ைன - அவரது பநற்றியில் முற்றவும் பென்றன; நவகயும் வந்தது
- மைாபச் சிரிப்பும் வந்து மெர்ந்தது; கண் சிவந்த - அம்முனிவனது இரு ைண்ைளும்
சினத்தால் சிவந்தன; வமல் கவயில் கரந்தது - வானிமல உலாவிக் பைாண்டிருந்த
ைதிரவன் அஞ்சி ேகறந்தான்; அங்கும் இங்கும் நின்ைனவும் திரிந்தன -
அவ்வுலைத்திலும். இவ்வுலைத்திலும் நின்ற உயிரினங்ைள் யாவும் நிகலபைட்டுத்
திரிந்தன; திவசகள் எல்லாம் வபாய் இருண்டன - திக்குைள் எல்லாம் ஒளி இழந்து
இருண்டன. இவமவயார் - இத் மதாற்றங்ைகளக் ைண்ட மதவர்ைள் எல்மலாரும்;
இறுதிக்காலம் அன்றுஎன ஆம்என அயிர்த்தனர் - ைகடயூழிக் ைாலமோ அல்லமவா
என ஐயம் பைாள்வாராயினர்.

முனிமவாடு: மைாபத்துடன். ‘ஓடு’ மூன்றனுருபு உடனிைழ்ச்சிப் பபாருளில்

வந்தது. ஆயினும் முனிவன் எழுவதற்கு முன் சினம் எழுந்தது என்னும்
குறிப்கபக் ைாட்டி நின்றது. இம்முனிவனது சீற்றத்தால் விகளந்த பெயல்ைகளக்
ைண்ட மதவர்ைள் ஊழிக்ைாலமோ? அன்மறா என அஞ்சினர். அயிர்த்தனர்.
ஐயுற்றனர். ‘பவயில்’ சிகனயாகுபபயராய்ச் சூரியகன உணர்த்தும்’ ‘’ைண்
இருண்டன’’ இதில் ைண் பால் பைா அஃறிகணப் பபயராதலின் பன்கேப்
பயனிகலக்கு ஒருகே எழுவாயாகி நின்றது. மபாய்: மபாதல் (அழிதலுோம்).
முனிவன் பைாண்ட சீற்றத்தால் நிைழ்ந்தகவைகள அழகுறச் சித்திரிக்கும் பாடல்
இது பவகுளிச் சுகவக்குச் சிறந்தபதாரு எடுத்துக்ைாட்டு இப்பாட்டு எனலாம்.

328. கறுத்த மா முனி கருத்வத உன்னி. ‘நீ

கபாறுத்தி’ என்று அவற் புகன்று. ‘நின் மகற்கு
உறுத்தல் ஆகலா உறுதி எய்தும் நாள்
மறுத்திவயா?’ எனா. வசிட்டன் கூறினான்.

கறுத்த மாமுனி - சீற்றம் பைாண்படழுந்த விசுவாமித்திர முனிவனது;

கருத்வத உன்னி - உள்ளக் ைருத்கத நிகனத்துத் மதர்ந்து (அவகன மநாக்கி); நீ
கபாறுத்தி என்று அவன்புகன்று - நீ பபாறத்தருள்வாயாை என அவனுக்குச்
பொல்லிவிட்டு (பிறகு ேன்னகனப் பார்த்து); நின் மகற்கு - உனது ேைனாகிய
ராேபிரானுக்கு; உறுத்தல் ஆகலா உறுதி - அகடவித்தற்கு அரிய நன்கேைபளல்லாம்;
எய்தும் நாள் மறுத்திவயா - வந்து கூடும் நாகள மவண்டாபேன ேறுத்துக்
கூறுவாமயா; எனா வசிட்டன் கூறினான் - என்று வசிட்ட முனிவன் கூறலானான்.

ைறுத்தல்: சினத்தல். உன்னி: நிகனத்து. பபாறுத்தி: பபாறுப்பாயாை. ேரியாகத

உணர்த்திற்று. உறுத்தல். அகடயச் பெய்தல் (பிறவிகன) உறுதி: நன்கே.
ேறுத்திமயா: ேறுத்துகரப்பாமயா (அதிைாரத்கத உணர்த்திற்று). ஆை+அலா: ஆைலா:
ஆைோட்டாது.
 சினம் பைாண்படழுந்த விசுவாமித்திரகனப் ‘பபாறுத்தி’ எனக் கூறி அகேதியுறச்
பெய்தபின். ேன்னகன மநாக்கி. ‘உன் ேைனுக்கு. ‘உறுத்தலாைலா உறுதி’ எய்தும்
நாள் இது. இகத ேறுத்திமயா’ என வசிட்டன் கூறினான் என்பது ைருத்து.

329. ‘கபய்யும் மாரியால் கபருகு கவள்ைம் வபாய்

கமாய் ககாள் வவவலவாய் முடுகும் ஆறுவபால்.
ஐய! நின் மகற்கு அைவு இல் விஞ்வச வந்து
எய்து காலம் இன்று எதிர்ந்தது’ என்னவவ.

ஐய - தெரத ேன்னமன; கபய்யும் மாரியால் கபருகு கவள்ைம் - பபய்கின்ற

ேகழயினாமல பபருகுகின்ற நீர்ப்பபருகு; வபாய். கமாய்ககாள் வவவலவாய் -
பென்று. நிர்ச் பெறிவுமிக்ை ைடலிடத்மத; முடுகும் ஆறுவபால் -விகரந்து மெரும் தன்கே
மபால்; நின் மகற்கு - உனது புத்திரனான ராேபிரானுக்கு; அைவில் விஞ்வச -
அளத்தற்ைரிய வித்கதைள் பலவும்; வந்து எய்து காலம் -வந்து அகடயும் ைாலம்;
இன்று எதிர்ந்தது என்னவவ - இன்று கூடியிருக்கிறது என்று வசிட்ட முனிவன்
பொல்லவும்.

இது குளைம். அடுத்த பாட்டுடன் பபாருள் முடியும். பபருகு பவள்ளம்.

பபருகிய பவள்ளம் (விகனத்பதாகை). மபாய்: நைர்ந்து பென்று. போய்: பெறிவு
(வலிகே). முடுகுதல்: விகரந்து பெல்லுதல். ஆறு: தன்கே. (ஆறுோம்). ைடலில்
பென்று ைலக்கும் பவள்ளம் அளவிடற்ைரியது. அதுமபால இராேகன அகடயும்
வித்கதைளும் அளவிடற்ைரியனவாம். முந்திய பாடலில் ‘உறுதி எய்தும் நாள்’ என்று
கூறியதற்மைற்ப. இங்கு ‘ விஞ்கெ வந்பதய்து ைாலம்’ என்றார்.

330. குருவின் வாசகம்

ககாண்டு. ககாற்ைவன்.
‘திருவின் வகள்வவனக் ககாணர்மின்.
கசன்று’ என.-
‘வருக என்ைனன்’
என்னவலாடும். வந்து
அருகு சார்ந்தனன்.
அறிவின் உம்பரான்.
குருவின் வாசகம் ககாண்டு - குல குருவான வசிட்ட முனிவனது பொற்ைகளச்
பெவிமயற்றுக் பைாண்டு; ககாற்ைவன் - ேன்னனாகிய தயரதன் (பக்ைத்திலுள்ள
பணியாட்ைகளப் பார்தது); திருவின் வகள்வவன - (இலக்குமியின் நாயைனான
திருோலின் அவதாரோன) ராேபிராகன; ககாணர்மின் கசன்று என - பென்று
அகழத்துக் பைாண்டு வருை என்று பொல்ல; வருக என்ைனன் - (பணியாட்ைள்
பென்று ராேகன அகடந்து) தந்கத வருை என அகழத்தார்; என்னவலாடும் -
என்று பொல்லமவ; அறிவின் உம்பரான் - அறிவில் உயர்ந்து விளங்கும் ராேபிரான்;
வந்து அருகு சார்ந்தனன் - புறப்பட்டு வந்து. ேன்னனருகில் மெர்ந்தான்.
 குரு: குல குருவாகிய வசிட்டன். வாெைம்: பொல் (மபச்சு). பைாண்டு:
ஏற்றுக்பைாண்டு. பைாண்மின்: அகழத்துவாருங்ைள் ‘பைாணர்மின்’ என்றதால்
ஏவப்பட்மடார் பலர் என்பது புலனாம். வருை: வியங்மைாள் விகனமுற்று. ொர்தல் -
மெர்தல் உம்பர் தகலகே அறிவின் உம்பரான்: மேலான அறிவுகடயவன் ‘ஞான
நாயைன்’ என்னலுோம்.17

331. வந்த நம்பிவயத் தம்பிதன்கனாடும்

முந்வத நான்மவை முனிக்குக் காட்டி. ‘நல்
தந்வத நீ. தனித் தாயும் நீ. இவர்க்கு.
எந்வத! தந்தகனன்; இவயந்த கசய்க!’ என்ைான்.
வந்த நம்பிவய - அவ்வாறு அருகு வந்து மெர்ந்த நம்பியாகிய இராேகன;
தம்பி தன்கனாடும் - ராேகன விட்டு நீங்ைாத தம்பியான இலக்குவமனாடும்; முந்வதய
நான்மவை முனிக்குக் காட்டி - பகழய மவதங்ைகள அறிந்தநல் முனிவனாகிய
விசுவாமித்திரனுக்குக் ைாட்டி; நல்தந்வத நீ தனித்தாயும் நீ இவர்க்கு -இந்த
குோரர்ைளுக்கு இனித் தாயும் தந்கதயும் நீங்ைமள தாம்; எந்வத தந்தனன் -எந்கதமய!
இவர்ைகளத் தங்ைளிடம் பைாடுத்மதன்; இவயந்த கசய்க என்ைான் - இவர்ைகளக்
பைாண்டு இகயந்தபடி ைாரியங்ைகளச் பெய்வீராை என்றான்.

நம்பி: பபருகே உகடயவன் (இராேன்). ‘தம்பி’ எனப் பபாதுப்படக் கூறினும்

இலக்குவகனமய குறிக்கும். ைாட்டுதல்: சுட்டிக் ைாட்டுதல். எந்கத: எந்கதமய
என்னும் விளி. இகயந்து: உேக்கு இகயந்த அல்லது அவர்ைட் கிகயந்த எனவும்
பபாருள் பைாள்ளலாம். பெய்ை: வியங்மைாள். இராே. இலக்குவர்ைகள முனிவரிடம்
ஒப்பகடத்தல் கூறப்பட்டது.. நம்பிகய - தம்பிமயாடு - ைாட்டி - தந்தனன் - இகயந்த
பெய்ை என்பது பபாருள் முடிபாகும்.

332. ககாடுத்த வமந்தவரக் ககாண்டு. சிந்வத முந்து

எடுத்த சீற்ைம் விட்டு. இனிது வாழ்த்தி. ‘வமல்
அடுத்த வவள்வி வபாய் முடித்தும் நாம்’ எனா.
நடத்தல் வமயினான். நவவக்கண் நீங்கினான்.

ககாடுத்த வமந்தவரக் ககாண்டு - தயரதன் பைாடுத்த பிள்களைள் இருவகரயும்

ஏற்றுக் பைாண்டு; முந்து சிந்வத எடுத்த சீற்ைம் விட்டு - முன்னர் ேனத்தில் ஏறிய
மைாபத்கத விட்டு: இனிது வாழ்த்தி - ேன்னகன இனிமத வாழ்த்தி: வமல் அடுத்து
வவள்வி வபாய் முடித்தும் நாம் என - இனிமேல் பென்று. பதாடங்கிய மவள்விகய
நாம் முடிப்மபாம் என்று.; நவவக்கண் நீங்கினான் நடத்தல் வமயினான் - குற்றம்
நீங்கிய முனிவனாகிய விசுவாமித்திரன் புறப்படலானான்.
பைாடுத்த: அகடக்ைலோைக் பைாடுத்த. பைாண்டு பபற்றுக்பைாண்டு முந்து: முன்
என்பதன் ேரூஉ. எடுத்த: மேபலழுந்த. சீற்றம்: சினம். அடுத்தல். பதாடங்குதல்.
முடித்தும். தன்கேப் பன்கே விகனமுற்று. நடத்தல்மேயினான். நடக்ைத்
பதாடங்கினான். நகவ: குற்றம்.
 333. கவன்றி வாள் புவட விசித்து. கமய்ம்வமவபால
என்றும் வதய்வுைாத் தூணி யாத்து. இரு
குன்ைம் வபான்று உயர் வதாளில். ககாற்ை வில்
ஒன்று தாங்கினான் - உலகம் தாங்கினான்

உலகம் தாங்கினான் - ைாக்கும் ைடவுளின் அம்ெோன ராேன்; கவன்றி வாள்

புவட விசித்து - பவற்றிகய உகடய வாகள இகடயிமல ைட்டிக் பைாண்டு;
கமய்ம்வம வபால் - என்றும் அழியாத உண்கே மபான்ற; என்றும் வதய்வு உைா தூணி
யாத்து - அம்புைள் என்றும் மதயாத அம்பறாத்தூணிகயத் மதாளில் ைட்டி; குன்ைம்
வபான்று உயர் வதாளில் -இரண்டு ேகலைகளப் மபான்று உயர்ந்த (ேற்பறாரு)
மதாளில்; ககாற்ைவில் ஒன்று தாங்கினான் - பவற்றி மிகுந்த வில் ஒன்றிகனயும்
சுேந்தான்.
பவன்றி: பவற்றி. பவல்: பகுதி. விசித்தல்: ைட்டல். சிசி: பகுதி. புகட:
பக்ைம். தூணியில் அம்புைள் என்றும் அறாத்தன்கேயுகடகேயால்
‘’பேய்ம்கே மபால் என்றும் மதய்வுறாத் தூணி’’ என்றார். இரு குன்றம்: பபரிய
ேகல எனலுோம். உலைம் தாங்கும் உறுதி மதாள்ைளுக்கு உண்கே பற்றி உலைம்
தாங்கினான் என்றார். உலைம் தாங்கினான் - விசித்து - யாத்து - வில் தாங்கினான் என்ை.

334. அன்ன தம்பியும் தானும். ஐயன் ஆம்

மன்னன் இன் உயிர் வழிக்ககாண்டாகலன.
கசான்ன மா தவன் - கதாடர்ந்து. சாவயவபால்.
கபான்னின் மா நகர்ப் புரிவச நீங்கினான்.

அன்ன தம்பியும் தானும் - அவ்வாமற வில்தாங்கிய தம்பியாகிய இலக்குவனும்

இராேபிரானும்; ஐயனாம் மன்னன் இன் உயிர் வழிக் ககாண்டால் என - தேது
தந்கதயாகிய தெரத ேன்னனது இனிய உயிமர பதாடர்ந்து பெல்லுதல் மபாலவும்;
சாவய வபால் - அம்முனிவனது நிழல் மபான்றும்; கசான்ன மாதவன் கதாடர்ந்து -
மேமல பொன்ன விசுவாமித்திர முனிவகனத் பதாடர்ந்து; கபான்னின் மாநகர் -
அழகிய அந்த அமயாத்தி நைரத்தின்; புரிவச நீங்கினான் - ேதிற்புறத்கதக் ைடந்து
பென்றான்.

இராேகன ேன்னன் தனது உயிபரனக் ைருதி இருந்தகேயால் இங்கு ‘ேன்னன்

இன்னுயிர் வழிக் பைாண்டாபலன’ என்றார். இங்கு உயிர் ஆன்ோகவக் குறித்து
நின்றது. முனிவகனத் பதாடர்தற்கு ‘உயிர்வழிக் பைாள்ளலும்’. அவன் பின்
பெல்லுதற்கு. ‘’ொகய’’யும் உவகேைளாம் ‘பொன்ன’ என்பதற்குப்
பபான்வடிவினனான என்பது பபாருளாம். ‘இதுவகர இராேன் பபருகேகயச்
பொன்ன’ என்றும் கூறலாம். ‘பபான்னின் ோநைர்’ பபான்னாலகேந்த எனலும்
பபாருந்தும். புரிகெ: ேதில்: நீங்குதல்: நீங்கிப் மபாதல் (ைடத்தல்).
 335. வரங்கள் மாசு அை. தவம் கசய்வதார்கள் வாழ்
புரங்கள் வநர் இலா நகரம் நீங்கிப் வபாய்.
அரங்கின் ஆடுவார் சிலம்பின் அன்னம் நின்று
இரங்கு வார் புனல் சரயு எய்தினார்.

தவம் கசய்வதார்கள் - தவத்கதச் பெய்தவர்ைள்; வரங்கள் மாசு அைவாழ் -

அத்தவத்தால் பபற்ற வரங்ைளுக்குக் குகறவில்லாதபடி இருந்து வாழ்கின்ற; புரங்கள்
வநர் இலா நகரம் - பதவிப்புரங்ைளான அேராவதி. அளகை ஆகியகவயும்
நிைரில்லாத அமயாத்தி ோநைரத்கத; நீங்கிப் வபாய் - அம்மூவரும் நீங்கிச் பென்று;
அரங்கின் ஆடுவார் சிலம்பின் அன்ன - நடன அரங்கிமல ஆடுகின்ற நாட்டிய
ேைளிரின் சிலம்பபாலி மபால; நின்று இரங்கு வார்புனல் - என்றும் நிகலத்து
ஒலித்துக் பைாண்டிருக்கும். பபருகிவரும் நீகர உகடய; சரயு எய்தினார் - ெரயு
நதிகய அகடந்தார்ைள்.

வரங்ைள்: மவண்டிக்பைாண்ட தவபலம். தவம்: புண்ணியமுோம். தவம்

புரிந்மதார் புகுவது துறக்ைோதலின். இங்குப் புரங்ைள் அேராவதியும்.
அளைாபுைரியும் எனக்குறிப்பிடப்பட்டன. இகவயும் அமயாத்திக்கு நிைராை ோட்டா
என்பதால் ‘’புரங்ைள் மநரிலா நைரம்’’ என்றார். மைாகவ இந்நைபராடு என்று
குறிக்ைலாவது. ‘அத்மதவர் தம் நைரிகயச் பெப்புகின்றபதன்’ என நைரப் படலத்துள்
கூறுவது நிகனவுகூரத்தக்ைது. அரங்கு: நடனேண்டபம். ‘அன்ன’ உவகேஉருபு.
இரங்குதல்: ஒலித்தல் நின்று இரங்கு வார்புனல் ெரயு என்றதால்’ ெரயு எப்மபாதும்
ஒலித்துக் பைாண்டிருக்கும்’ நீர்ப் பபருக்ைாறு என்பது புலனாகும். ‘அேரர் மபாற்றும்
விழுநதி’ என்பார் பின்னும்

336. கரும்பு கால் கபாரக் கமுகு வார்ந்த வதன்

வரம்பு மீறிடு மருத வவலிவாய்.
அரும்பு ககாங்வகயார் அம் கமல் ஓதிவபால்
சுரும்பு வாழ்வது ஓர் வசாவல நண்ணினார்.

கரும்பு கால்கபார - ைரும்புச் மொகலயிமல ைாற்று வீசுவதால்; கமுகு வார்ந்த

வதன் - ைமுகு ேரங்ைளிமல பபருகிவரும் மதன்; வரம்புமீறிடும் - வரப்கப மீறிச்
பெல்லும்படியான; மருதவவலிவாய் - ேருத நிலங்ைளிமல; அரும்பு ககாங்வகயார் -
மதான்றிவரும் தனங்ைகளயுகடய இளோதரது; அம்கமன் ஒதிவபால் - அழகிய.
பேன்கேயான கூந்தகலப் மபாலக் ைறுத்த; சுரும்பு வாழ்வது ஓர் வசாவல
நண்ணினார் - வண்டுைள் வாழ்கின்ற ஒரு மொகலகய அம்மூவரும் அகடந்தனர்.
ைால்: ைாற்று. பபாருதல்: வீசுதல். வார்ந்த: பபருகிய. வரம்பு: வரப்பு. ேருதமவலி:
ேருதநிலம். அரும்புதல்: மதான்றுதல். அரும்பு பைாங்கை’ விகனத்பதாகையாம்.
ஓதி: கூந்தல். வண்டின் ைரு நிறத்துக்கு உவகேயாைக் கூறப்பட்டது.
 337. தாழும் மா மவழ தவழும் கநற்றியால்
சூழி யாவனவபால் வதான்றும் மால் வவரப்
பாழி மா முகட்டும் உச்சி. பச்வச மா
ஏழும் ஏை. வபாய் ஆறும் ஏறினார்.

தாழும் மா மவழ - படிந்திருக்கின்ற பபரு மேைங்ைகள; தழுவும் கநற்றியால் -

தழுவியிருக்கும் தாழ்வகரைளால்; சூழி யாவன வபால் - முைபடாம் அணிந்துள்ள
யாகனகயப் மபால; வதான்றும் மால்வவர - ைாணப்படும் பபரிய ேகலயினது;
பாழிமா முகட்டு உச்சி - பபருகே பபாருந்திய உயர்ந்த சிைரத்தின் உச்சியில்; பச்வசமா
ஏழும் ஏை - சூரியனது மதரில்பூட்டப்பட்ட பச்கெநிறக் குதிகரைள் ஏழும்
ஏறும்படியான உச்சிக் ைாலத்தில்; ஆறும் ஏறினார் - அந்தச் ெரயு நதிகயக் ைடந்து
பென்றனர்.
இதில் முதல் இரண்டடி உவகேயணியாகும். ‘யாகன ேகலக்கு
உவகேயாகும். பநற்றி: தாழ்வகர (உச்சியுோம்) தாழ்வகரயில் மேைம்
படிந்திருப்பதால். ைருநிகறமுகடய அம்ேகல. முைபடாம் அணிந்த யாகனகயப்
மபாலத் மதான்றுகிறது என்பது ைருத்து. பாழி: பபருகே. சூழி: முைபடாம்
(பநற்றிப்பட்டம்). முைடு: சிைரம். ோல்: பபரிய. பச்கெோ: பச்கெக் குதிகரைள்.
‘ஏழும்’ ஏற: ஆறும் ?ஏறினார். ஏழு. ஆறு என்று எண்ணுப்பபயர்ைள் மதான்றப் பாடிய
நயம் ைருதத்தக்ைது. ஆை. நண்பைல் மபாதில் மூவரும் ெரயு நதிகயக் ைடந்து
பென்றனர் என்பது ைருத்து.

338. வதவு மாதவன் - கதாழுது. வதவர்தம்

நாவுள் ஆகுதி நயக்கும் வவள்வியால்
தாவும் மா புவக தழுவு வசாவல கண்டு.
யாவது ஈது என்ைான் எவர்க்கும் வமல் நின்ைான்.

வதவர் தம் நாவுள் - மதவர்ைளது நாவான பநருப்பினிடம்; ஆகுதி நயக்கும்

வவள்வியால் - ஆகுதிகய விரும்பி அளிக்கும் மவள்வியில் இருந்து; தாவும் மா புவக -
தாவி வருகின்ற பபரும்புகைகய; தழுவு வசாவலகண்டு - தழுவி நிற்பமதார்
மொகலகயப் பார்த்து; வதவு மாதவன் கதாழுது - பதய்வத்தன்கே பபாருந்திய
விசுவாமித்திர முனிவகன வணங்கி; எவர்க்கும் வமல் நின்ைான் - யாவருக்கும் மேல்
நின்றவனான ராேன்; யாவது ஈது என்ைான் . இந்தச் மொகல யாது என்றான்.

மதவு: மத. ோதவன்: அரியதவத்கத உகடயவன். மவள்வியில் மதவர்ைளுக்கு

அளிக்கும் அவியுணவிகனப் பபற்றுக்பைாண்டு. அவர்ைகளச் பென்றகடயச்
பெய்பவன் பநருப்புக் ைடவுள் என்பதால். அந்த பநருப்புத் மதவகனத் ‘’மதவர்
தம்நா’’ என்றார். ைண்டு+யாவது: ைண்டியாவது - குற்றியலிைரம் எவர்க்கும் மேல்
நின்றான். தனக்கு மேல் மவபறாரு பபாருள் இல்லாதவன் என்பது பபாருள்.
“மேபலாரு பபாருளுமில்லா பேய்ப் பபாருள்’’ என்பார் (வாலிவகதப்படலம்)
 மவள்விப் புகைகயத் தழுவிநிற்பமதார் மொகலகயக் ைண்டு. இராேன்
முனிவகன வணங்கி. ‘இச்மொகல யாது’ என வினவினன் என்பது ைருத்து.
 தாடகை வகதப்படலம்
தாடகை என்னும் அரக்கிகய இராேபிரான் விசுவாமித்திர முனிவனது
விருப்பத்தின்படி பைான்றருளிய ைகதகயக் கூறும் பகுதி இதுவாகும். அங்ை
நாட்டிலுள்ள ைாேன் ஆச்சிரேச் சிறப்கப முனிவன் ராேனுக்குக் கூறுதலும். அங்குத்
தங்கி ேறுநாள் மூவரும் பாகலவனம் ஒன்கற அகடதலும். பாகலயின்
பவம்கேகயத் தாங்கும் பபாருட்டு இராே. இலக்குவர்ைளுக்கு விசுவாமித்திரன்
இரு ேந்திரங்ைகள உபமதசித்தலும் - தாடகையின் வரலாறு கூறுதலும் -
தாடகையின் வருகையும் - பபண் என நிகனத்த ராேன் ைகணபதாடாது நிற்றலும்.
முனிவன் ராேகன மவண்டுதலும் - முனிவன் ஏவலுக்கு இராேன் இகெதலும் -
இராேன் அம்மபவித் தாடகைகயக் பைால்லுதலும் - வானவர் அதனால் ேகிழ்ந்து
இராேகன வாழ்த்தலும் இப்படலத்துள் விவரித்துக் கூறப்பட்டுள்ள பெய்திைளாகும்.

339. ‘திங்கள் வமவும் சவடத்

வதவன்வமல். மாரவவள்.
இங்கு நின்று எய்யவும்.
எரிதரும் நுதல் விழிப்
கபாங்கு வகாபம் சுட. பூவை
வீ அன்ன தன்
அங்கம் கவந்து. அன்று கதாட்டு
அனங்கவன ஆயினான்.

திங்கள் வமவும் சவடத் வதவன் வமல் - ெந்திரகனத் தாங்கியுள்ள

ெகடமுடிகயயுகடய மதவனாகிய சிவபிரான் மேல்; மார வவள் இங்கு நின்று
எய்யவும் - ேன்ேதன். ேலரம்புைகள இங்கு இருந்து எடுத்பதய்யமவ; எரிதரு
நுதல் விழி - பநருப்கபக் ைக்கும் பநற்றிக் ைண்ணில்; கபாங்கு வகாபம்சுட - பபாங்கி
எழுந்த சீற்றம் சுடுதலால்; பூவை வீ அன்ன தன் அங்கம்கவந்து - பூகளப் பூப்மபான்ற
தனது உடல் முழுதும் எரிந்து மபாய். அன்று கதாட்டு அனங்கவன ஆயினான் -
அந்த நாள் முதல் ேன்ேதன் அங்ை ேற்றவமன ஆய்விட்டான்.
திங்ைள்: ெந்திரன். ெகடத்மதவன்: சிவபிரான். ோரமவன்: ேன்ேதன். ‘மவள்’
என்பதற்கு விரும்பத்தக்ை அழகுகடயவன் என்பது பபாருள். நுதல் விழி: ஏழாம்
மவற்றுகே உருபும் பயனும் உடன் பதாக்ைத் பதாகை. விழி: முதல் நிகலத் பதாழிற்
பபயர். வீ: நன்குேலர்ந்த ேலர். அனங்ைன்: அங்ைம் இல்லாதவன். பூகளவீ:
பூகளப்பூ ைாற்றில் பறக்குேளவு மலொனது. ‘ோருதேகறந்த பூகள’ என்பார்
பின்னும்

சிவபிரானது பநற்றிக்ைண் பநருப்பால் ேன்ேதன் எரிந்து ொம்பலானான்

என்பது ைந்தபுராணத்துட் கூறப்படும் பெய்தியாம்.
 340. ‘வாரணத்து உரிவவயான் மதனவனச்
சினவு நாள்.
ஈரம் அற்றும் அங்கம் இங்கு
உகுதலால். இவண் எலாம்.
ஆரணத்து உவையுைாய்! அங்க
நாடு; இதுவும். அக்
காரணக் குறியுவடக்
காமன் ஆச்சிரமவம.

ஆரணத்து உவை யுைாய் - மவதங்ைகள வாழும் இடோை உகடயவமன;

வாரணத்து உரிவவயான் - யாகனத் மதாகலப் மபார்த்தவனாகிய சிவபிரான்;
மதனவனச் சினவு நான் - ேன்ேதகனக் மைாபித்த நாளில்; ஈரம் அற்று அங்கம் இங்கு
உகுதலால் - பகெயற்றுப் மபாய் அவனது சிகதந்த உடல் இங்குச் சிதறி
வீழ்ந்ததால்; இவகணலாம் அங்கநாடு - இந்த இடபேல்லாம் அங்ை நாடு என
அகழக்ைப்படும் இடோகும்; இதுவும் அக் காரணக்குறி உவடகாமன் ஆச்சிரமவம -
இந்த இடமும். அந்தக்ைாரணக் குறிகய உகடய ைாேன் ஆச்சிரேம் என்று
பொல்லப்படுவதாகும்.

வாரணம்: யாகன. உரிகவ: உரித்த மதால். யாகன உரித்த மதாகலச்

சிவபிரான் மபார்கவயாை உகடயவன் என்பது புராணச் பெய்தி. தனது யாை
நிகலகயக் பைடுத்து. ைாே இச்கெகய யுண்டாக்குவதற்கு ேலர்க்ைகணைகள
எய்த ேன்ேதகனக் மைாபித்து எரித்த பெய்தி புராணத்துட் கூறப்பட்டதாகும்; ஈரம்:
உடற்பகெ உகுதல்: சிதறுதல் ஆரணம்: மவதம். ஆரண+துகற எனவும்.
ஆரணத்து -உகறயுள் எனவும் இருவிதோைவும் விரித்துப் பபாருள் கூறலாம்.

341. ‘பற்று அவா வவகராடும் பவச அை.

பிைவி வபாய்
முற்ை. வால் உணர்வு வமல்
முடுகினார் அறிவு கசன்று
உற்ை வானவன். இருந்து வயாகு
கசய்தனன் எனின்.
கசாற்ைவாம் அைவவதா. மற்று
இதன் தூய்வமவய?’
பற்று அவா வவகராடும் பவச அை - உலைப் பபாருள்ைளில் பற்றியுள்ள ஆகெ
மவபராடு பற்றற்றுப் மபாைவும்; பிைவி வபாய் முற்ை - அவ்வாகெயின் பயனாய்
வரும் பிறவி மநாய் பென்று முடியவும்; வால் உணர்வு வமல் - பேய்யுணர்வு பபற்ற;
முடுகினார் அறிவு - விகரந்து பென்று அகடகின்ற ஞானிைளின் ஆன்ேஞானம்;
கசன்று உற்ைவானவன் - பென்று அகடகின்ற இகறவனாகிய சிவபபருோமன;
இருந்து வயாகு கசய்தனன் எனில் - இங்கிருந்து மயாைத்கதச் பெய்தான் என்றால்;
இதன் தூய்வம கசாற்ைலாம் அைவவதா - இதன் தூய்கே பொல்லத் தக்ை
அளவுகடயதாகுமோ? ஆைாது.

அவா மவபராடும் பகெயறுதல்: ஆகெ மவருடன் பற்றறுதல். மபாய் முற்றல்:

முற்றிப் மபாதல். வால் உணவு: பேய்யறிவு. மயாகு: மயாைம் (ைகடக்குகற).
அளவது; அளவுகடயது. சிவபபருோன் ஆன்ே ஞானிைளுக்குத் தகலவன்
என்றபடி.

உலைப் பபாருள்ைளின் மீதுள்ள பற்று ஒழிந்தால் - அந்தப் பற்றுக் ைாரணோை

வரும் பிறவிதீரும் - பிறவி நீங்ை ஆன்ே ஞானம் உண்டாகும். அந்த ஞானத்தால்
இகறக்ைாட்சி பபறலாம் என்பதால் ‘’வாலுணர்வு மேல்வர முடுகினார் அறிவு
பென்றுற்ற வானவன்’’ எனச் சிவபபருோகனச் சிறப்பித்துக் கூறினார். அவன்
இருந்து தவம்பெய்த இடோதலின் இதன் தூய்கே பொல்ல இயலாதபதன்றார்.

342. என்று. அ(வ்) அந்தணன் இயம்பலும்.

வியந்து. அவ் வயின்
கசன்று. வந்து எதிர் எழும்
கசந் கநறிச் கசல்வவராடு
அன்று உவைந்து. அலர் கதிர்ப்
பரிதி மண்டலம் அகன்
குன்றின்நின்று இவர. ஓர்
சுடு சுரம் குறுகினார்.

என்று அவ் அந்தணன் இயம்பலும் - என்று அம்முனிவர் பொல்லமவ; வியந்து

கசன்று - இராே. இலக்குவர் ஆச்ெரியப்பட்டுப் மபாய்; உவந்து எதிர்எழும் - ேகிழ்ந்து.
எதிர்பைாண்டகழக்ை எழுந்து வரும்; கசந்கநறிச் கசல்வவராடு - பெம்கேயான
பநறியில் பெல்பவராகிய முனிவர்ைளுடன்; அவ்வயின் அன்று உவைந்து -
அவ்விடத்தில் அன்று தங்கியிருந்து; அலர்கதிர்ப் பரிதி மண்டிலம் - விரிந்த
ைதிர்ைகளயுகடய சூரியன்; அகன்குன்றினின்று இவர - அைன்ற ேகலயிலிருந்து
மேமல ஏற; ஓர் சுடுசரம் குறுகினார் - (மூவரும்) ஒரு பாகலவனத்கத பநருங்கினர்.
 பெம்கே+பநறி: பெந்பநறி (நன்பனறியாளர் என்றுோம்). அலர்ைதிர்: விரிைதிர்.
பரிதிேண்டலம்: சூரியேண்டலம் அைன்குன்று: உதயகிரி. இவர்தல்: ஏறுதல். குறுகி:
மெர்ந்து. இச்மொகல யாபதனக் மைட்ட ராேனுக்கு. சிவபிரான் மயாகுபெய்த
இடபேன முனிவன் கூறி. அதன் தூய்கேகயச் சிறப்பித்துக் கூற. பின் மூவரும்
பதாடர்ந்து பென்று ஒரு பாகலகய எய்தினர் என்பது பபாருள்.

343. பருதிவானவன் நிலம் பவச

அைப் பருகுவான்
விருது வமற்ககாண்டு உலாம்
வவனிவல அல்லது ஓர்
இருது வவறு இன்வமயால்.
எரி சுடர்க் கடவுளும்
கருதின். வவம் உள்ைமு;
காணின். வவம் நயனமும்.

பருதி வானவன் நிலம் பவச அைப்பருகுவான் - ?சூரிய மதவன் நிலத்தின் ஈரத்கத

மிகுதியாைப் பருகும் பபாருட்டு; விருது வமற்ககாண்டு உலாம் - பவற்றிகய
மேற்பைாண்டு உலாவும்; வவனிவல அல்லது இருது வவை இன்வமயால் - மவனிற்
ைாலமேயல்லாது (அந்நிலத்தில்) மவறுைாலம் இல்லாகேயால்; எரிசுடர்க் கடவுளும்
கருதின் - பநருப்புத் மதவனும்கூட இப்பாகலயின் பவப்பத்கத
எண்ணுவானானால்; உள்ைமும் வவம் - அந்தத் தீக்ைடவுளின் இதயமும் பவந்து
மபாகும்; காணின் நயனமும் வவம் - இப்பாகலகயக் ைண்டுவிட்டால் ைண்ைளும்
பவந்து மபாகும்.

பின் இரண்டடிைள் உயர்வு நவிற்சி யணியாகும். பருதிவானவன்: சூரிய

மதவன். பகெ: ஈரம். விருது: பவற்றி. உலாம்: உலாவும் என்பதன் இகடக் குகற.
இருது: ருது: பருவம் என்பது பபாருள். மவம்: மவகும் என்பதன் ேரூஉ.

சூரியன் நிலத்தின் ஈரம் முழுவகதயும் பருகுமவன் எனச் சூளுகரத்து -

உலாவுகின்ற அப்பாகல நிலத்தில் மவனில்ைாலம் தவிர. மவறுபருவமே
இல்லாகேயால் - அந்தப்பாகலயின் பவப்பம் பற்றி நிகனக்கும் தீக்ைடவுளின்
ேனமும் பவந்துமபாகும் பார்த்த ைண்ைளும் பவந்துமபாகும் என்பது ைருத்து. இது
முதல் 12 பாடல்ைள் பாகல நிலத்தின் மதாற்றத்கதயும் தன்கேகயயும் கூறுவனவாம்.

344. படியின்வமல் கவம்வமவயப்

பகரினும். பகரும் நா
முடிய வவம்; முடிய மூடு இருளும்
வான் முகடும் வவம்;
விடியுவமல். கவயிலும் வவம்; மவழயும்
வவம்; மின்னிவனாடு
இடியும் வவம்; என்னில்.
வவறு யாவவ வவவாதவவ?
படியின்வமல் கவம்வமவயப் பகரின் - இப்பாகல நிலத்தின் பவப்பத்கதச்
பொன்னாலும்; பகரும்நா முடியவவம் - பொல்லும் நாவும் முழுதும் பவந்து மபாகும்;
முடிய மூடு இருளும் வான்முகடும் வவம் - முற்றும் மூடியுள்ள இருட்டும் வானத்து
உச்சியும் பவந்து மபாகும்; விடியுவமல் கவயிலும் வவம் - விடிந்த பின்னாயின்
சூரியகிரணமுமே பவந்து மபாகும்; மவழயும்வவம் மின்னிவனாடு இடியும் வவம் -
மேைமும் ேகழயும் மவகும் மின்னலுடன் இடியும் பவந்து மபாகும்; என்னில்
வவவாதவவ யாவவ - என்று பொல்லக் கூடுோனால் அப்பாகலயின் பவப்பத்தால்
மவைாதகவ எகவ? (ஒன்றுமில்கல என்பதாம்).

படி: நிலம். இங்குப் பாகல நிலத்கத உணர்த்திற்று. பவம்கே: பவப்பம்.

பண்புப்பபயர். பைரு நா: விகனத்பதாகை. நாக்கு. சூரிய பவப்பம் அப்பாகல
நிலத்தின் ேணல்முழுதும் படிந்து நீங்ைாத பவப்பேகடந்து இரவிலும்
பைாதித்திருக்கும். விடிந்த பின் மதான்றும் இளபவயிகலயும் மவைச் பெய்யும்
என்பார் ‘ விடியுமேல் பவயிலும்மவம்’ என்றார். மவறு+யாகவ: மவறியாகவ
(குற்றியலிைரம்) ஏ: வினா.

345 விஞ்சு வான் மவழயின்வமல் அம்பும் வவலும் பட.

கசஞ்கசவவ கசருமுகத்து அன்றிவய. திைன் இலா
வஞ்சர் தீவிவனகைால் மான மா மணி இழந்து
அஞ்சினார் கநஞ்சுவபால். என்றும் ஆைாது அவரா.

விஞ்சுவான் மவழயின்வமல் - வானிலிருந்து பபய்யும்ேகழ நீகரவிட மேலாை;

அம்பும் வவலும்பட - அம்புைளும். மவல்ைளும். ோர்பில் படும்படி: கசஞ்சவவ கசரு
முகத்தன்றிவய - பெம்கேயான மபார் முைத்தல்லாது; திைனிலா வஞ்சகர்
தீவிவனகைால் - (அறப்மபார் பெய்யும்) திறகேயில்லாத வஞ்ெைர்ைளின் சூழ்ச்சிச்
பெயல்ைளால்; மான மா மணிஇழந்து - (சிகறப்பிடிக்ைப்பட்டு) தேது ோனம் என்ற
ேணிகய இழந்து; அஞ்சினார் கநஞ்சுவபால் - மதால்வியகடந்த பேய்வீரர்ைளின்
ேனம் எப்படிக் பைாதிக்குமோ அது மபால; என்றும் ஆைாது - பாகல நிலத்தின்
பவப்பம் எப்மபாதும் ஆறாதிருக்கும்.

அமரா: அகெ. விஞ்சுவான்: பூதங்ைளில் விஞ்சிய வான். மவகல:

முதனிகலதிரிந்த பதாழிற் பபயர் இலா: ஈறுபைட்ட எதிர்ேகறப் பபயபரச்ெம்.
அஞ்சினார்: விகனயாலகணயும் பபயர். மபார்வீரர்க்கு அஞ்சுதலாவது வீரம்
இருந்தும் அதகனக் ைாட்ட வழியின்றி அஞ்சியிருத்தலாம்.

சூழ்ச்சியால் பவன்று சிகற கவக்ைப்பட்ட உண்கே வீரர்ைளின் உள்ளக்

பைாதிப்பு ஆறாதது மபால. பாகலயின் பவப்பம் என்றும் ஆறாது என்றார்.

346. வபய் பிைந்து ஒக்க நின்று

உலர் கபருள் கள்ளியின்
 தாய் பிைந்து உக்க கார்
அகில்களும். தவழ இலா
வவய் பிைந்து உக்க கவண்
தரைமும். விட அரா
வாய் பிைந்து உக்க கசம் மணியுவம.
வனம் எனலாம்.

வபய் பிைந்து ஒக்க நின்று - மபயின் உடகலப் பிளந்தகத ஒப்ப நின்று; உலர்
கபருங் கள்ளியின் தாய் பிைந்து - உலர்ந்திருக்கும் பபருங்ைள்ளியின் முதிர்ந்த
ேரங்ைள் பவப்பத்தால் பிளவுப்பட்டுவிட; உக்க கார் அகில்களும் - அதிலிருந்து
சிதறிய ைரியநிறமுள்ள அகிற் ைட்கடைளும்; தவழ இலாவவய் பிைந்து -
தகழைளில்லாத மூங்கில்ைள் பவப்பத்தால் பிளந்து மபாய்; உக்க கவண் தரைமும் -
அதிலிருந்து சிதறிய பவண்கேயான முத்துக்ைளும்; விட அரா வாய் பிைந்து - விடம்
உகடய பாம்புைள் மவனில் பவப்பத்தால் வாய் பிளக்ைப்பபற்று; உக்க
கசம்மணியுவம - அதிலிருந்து சிதறிய பெவ்விய ரத்தினங்ைளுமே; வனம் எலாம் -
அப்பாகல வனபேல்லாம் நிகறந்து கிடப்பனவாம்.
ைள்ளி வயிற்றில் அகில் பிறக்கும் - நான்ேணிக்ைடிகை.. ஒக்ை: ஒத்திருக்ை.
உலர்ந்த பபரிய ைள்ளி ேரங்ைள் மபயின் உடல் பிளந்தகத பயாத்திருக்கிறதாம்.
ைாட்டில் விரிந்து நிற்கும் ைள்ளிகயக் ைண்டவர்ைளுக்கு இது புலனாகும். முத்துப்
பிறக்கும் இடங்ைளில் மூங்கிலும் ஒன்பறன்பர். தரளம்: முத்து பெம்ேணி: நாை
ோணிக்ைம் அகில்ைட்கடைளும். முத்துக்ைளும். ேணிைளும் அப்பாகல
நிலபேங்கும் சிதறிக்கிடக்கின்றனவாம்.

347. பாரும் ஓடாது. நீடாது எனும் பாலவத;

சூரும் ஓடாது கூடாதுஅவரா; சூரியன்
வதரும் ஓடாது. மா மாகம் மீ; வதரின். வநர்
காரும் ஓடாது; நீள் காலும் ஓடாதுஅவரா.

பாரும் ஓடாது - நிலேைளும் (பவப்பம் பபாறுக்ைாது) அந்த நிலத்கத விட்டு

ஓடிப் மபாைநிகனத்தாலும் இயலாது; நீடாது எனும்பாலவத - ஏபனனில்
இடத்கத விட்டுப் பபயராத தன்கே உகடயவளாதலாமல; சூரும் ஓடாது - பாகல
நிலத்துகுரிய ைாளியும் நீங்ைாள்; கூடாது அவரா - நிலத்பதய்வம் நிலத்கத விட்டு
நீங்ைமுடியாது; மா மாகம் மீ - அந்நிலத்துக்கு மேமல பபரிய வானத்திமல; சூரியன்
வதரும் ஓடாது - பாகலயின் பவப்பம் தாங்ைாது குதிகரைள் மொர்ந்து மபாவதால்
பரிதியின் மதரும் ஓடாது; வதரின் வநர்காரும் ஓடாது - ஆராயின். அந்நிலத்துக்கு
மநராை மேைமும் ஓடாது; நீள் காலும் ஓடாது - வீசுகின்ற ைாற்றும் அங்குச் பெல்லாது.
‘உம்கே’ எல்லாம் எண்ணுப் பபாருளன. பார்: நிலேைள். சூர்: பைாற்றகவ. பாலது:
தன்கேயது. அமரா இரண்டு அகெைள். ோைம்: வானம். ைால்: ைாற்று. ைார்: மேைம்
(ைருகேயினடியாைப் பிறந்தது).
 348. கண் கிழித்து உமிழ் விடக்
கனல் அரா-அரசு கார்
விண் விழித்து ஒளிரும் மின்
அவனய பல் மணி. கவயில்
மண் கிழித்திட எழும் சுடர்கள்.
மண்மகள் உடல்
புண் கிழித்திட எழும்
குருதிவய வபாலுவம.

கவயில் மண் கிழித்திட - சூரிய பவப்பம் நிலத்கத பவடிக்ைச் பெய்வதால்;

கண்கிழித்து உமிழ் விடக் கனல் - ைண்ைகளக் கிழித்துக் பைாண்டு உமிழ்கிற விட
பநருப்கப உகடய; அரா அரசு - பாதாளத்திலுள்ள பாம்பரெனது; பல்மணி.
கார்விண் கிழித்து ஒளிரும் மின் அவனய - பல பணாேணிைளிலிருந்தும். ைரிய
மேைங்ைகளப் பிளந்து பைாண்டு ஒளிவீசும் மின்னலுக்கு ஒப்பாை; எழும் சுடர்கள் -
மதான்றுகின்ற ேணிைளின் பெவ்பவாளியானது; மண்மகள் உடல் புண்கிழித்திட -
நிலேைளின் உடல் புண்கணக் கிழித்திட; எ?ழும் குருதி வபாலுவம - மதான்றுகின்ற
ரத்தம் மபான்றதாகும்.

‘ைண்விழித்து’ என்பதற்கு ஆயிரம்தகலகைள் உகடய அரவரெனுக்கு உரிய

இரண்டாயிரம் ைண்கைகளயும் கிழித்து பைாண்டு எனப்பபாருள் பைாள்ை. ‘ைார்
விண்’ என்பது ‘கிழித்பதாளிரும் மின்’ என்ற குறிப்பால் மேைம் என்னும்
பபாருள் பபற்றது. தற்குறிப்மபற்றணி.

349. புழுங்கு கவம் பசிகயாடும் புரளும்வபர் அரா

விழுங்கு வந்து எழுந்து எதிர் விரித்த வாயின்வாய்.
முழங்கு திண் கரி புகும் முடுகி - மீமிவச
வழங்கு கவங் கதிர் சுட. மவைவு வதடிவய!

புழுங்கு கவம்பசிகயாடு - புழுக்ைத்கதத்தரும் மிக்ை பசியுடன்; புரளும் வபரரா -

அந்தப் பாகலயில் புரண்டுீ்பைாண்டிருக்கும் பபரிய பாம்பானது; விழுங்க வந்து
எழுந்து - எதிரில் வருபவர்ைகள விழுங்ை; எதிர் விரித்த வாயின்வாய் - விரித்துக்
பைாண்டிருக்கும் அதன் வாயில்; மீமிவச வழங்கும் கவம்கதிர்சுட - வானத்திமல
சூரியன் வழங்கும் பவப்பக் ைதிர்ைள் சுடுதலால்; மவைவு வதடி - ேகறந்து
பைாள்ளுதற்குரிய நிழல் மதடி; முழங்கு திண்கரி முடுகிப்புகும் - பிளிறும் யாகனைள்
மவைோை நுகழயும். புழுங்ைல்: பவப்பத்தால் புழுங்குதல். அரா: பாம்பு (அரவு).
மபரரா: பபரிய பாம்பு. ைரி: யாகன. மீமிகெ: மேமல ‘வானம்’ என்ற பபாருள் தந்து
நின்றது.
 350. ஏக கவங் கனல் அரசிருந்த. காட்டினில்
காகமும் கரிகளும் கரிந்து சாம்பின;-
மாக கவங்கதிர் எனும் வடவவத் தீச் சுட.
வமகமும் கரிந்து இவட வீழ்ந்த வபாலுவம.

ஏக கவம்கனல் அரசிருந்தகாட்டினில் - பைாடிய ைனமல தனித்தகலவனாை

அரசு பெலுத்திவரும் பாகலநிலத்திமல; காகமும் கரிகளும் கரிந்து சாம்பின -
வானில் பறக்கும் ைாக்கைைளும் ைானில் திரியும் யாகனைளும் பவந்து உயிரிழந்து
கிடந்தன; மாக கவங்கதிர் எனும் - மிைக் பைாடும்ைனல் எனக்கூறப்படும்; வடவவத்
தீச்சுட -‘வடவா முைாக்கினி’ பநருப்புச் சுடமவ; வமகமும் கரிந்து - வானத்தில் திரியும்
மேைங்ைளும் பவந்து ைருகி; இவட வீழ்ந்த வபாலும் - பாகலநிலத்திகடமய
வீழ்ந்துள்ளன மபால (ைாணப்படுகின்றன).
ஏைம்: ஒன்று. தனிகே. மபான்ற பல பபாருள் உகடய பொல். ைனல்: பவப்பம்.
அரசிருந்து: ஆட்சிபுரிந்து ‘’ைாைமும்’’ என்று கூறியதால் விண்ணில் பறக்கும்
பறகவக்கூட்டங்ைளும் ‘ைரி’ என்றதால் ேண்ணில்திரியும் விலங்கினங்ைளும்
உபலட்ெணத்தால் பைாள்ளப்படும். ேற்றகவபற்றிக் கூறமவண்டாதாயிற்று. ைரிதல்:
பவந்துருகிப் மபாதல். ோைம்: பபருகே! வடகவத்தீ ைடல்நடுமவ - குதிகர
முைவடிவிமல இருக்கும் பபரு பநருப்பு ‘ஊழிப்பபருந்தீ’ என உகரப்பர். புராண
வழக்கு. ‘மேைமும்’ என்பதிலுள்ள ‘உம்கே’ தட்பத்கதக் குறிப்பது எனினும்
அதகனயும் மவைச்பெய்வது ைனல் என்ற சிறப்கப உணர்த்தும்

351 கானகத்து இயங்கிய கழுதின்

வதர்க் குலம்.
‘தான் அகத்து எழுதலால்
தவலக்ககாண்டு ஓடிப்வபாய்.
வமல் நிமிர்ந்து எழுந்திடில்
விசும்பும் வவம்’ எனா.
வானவர்க்கு இரங்கி. நீர்
வவைந்தது ஒத்தவத!

கானகத்து இயங்கிய - அந்தக்பைாடிய பாகலவனத்திமல விளங்கித் மதான்றிய;

கழுதின் வதர்க்குலம் - மபய்த்மதராகிய ைானல் நீர்; அகத்து தான் எழுதலால் -
அப்பாகல வனத்தைத்து பவம்கே தான் எழுதலாமல; தவலக்ககாண்டு ஓடிப்வபாய் -
(அது) மிகுதிப்பட்டு ஓடிச்பென்று; வமல் நிமிர்ந்து எழுந்திடில் - மேமல நிமிர்ந்து
எழுந்து விட்டால்; விசும்பு வவம் எனா - ஆைாயம் பவந்து மபாகும்என நிகனத்து;
வானவர்க்கு இரங்கி -விண்ணுலைத்தினரான மதவர்ைளுக்ைாை இரங்கி;
நீர்வவைந்தது ஒத்தவத -நீர்க்ைடவுள் (வருணன்) அந்த பவப்பத்கத மேமல
பெல்லவிடாேல் கீழ்மநாக்கிச் பெலுத்தியது மபான்றது.
 ைான்+அைம்: ைானைம் என்ற ஒரு பொல்லாய்க் ைாட்கட உணர்த்தும். ைழுது: மபய்.
ைழுதின் மதர்: மபய்த்மதர் (ைானல் நீர்). குலம்: கூட்டம். தகலபைாண்மடாடுதல்:
வரம்பு மீறுதலாம். மேல்: வானம் என்றுோம்.
அப்பாகல நிலம் முழுகேயும் ைாணப்படும் ைானல் நீர் மேபலழுந்தால்
விண்கணயும் மவைச்பெய்யுமே என வானவர்க்கு இரக்ைப்பட்டு நீர்க்ைடவுள்
(வருணன்) பாகல நிலம் முழுகேயும் நீரினால் வகளத்துக் பைாண்டது மபாலக்
ைாணப்பட்டது. எ ன்பது ைருத்து. இது தற்குறிப்மபற்ற அணியாகும்.

352. ஏய்ந்த அக் கனலிவட எழுந்த கானல் - வதர்.

காய்ந்த அக் கடு வனம் காக்கும் வவனிலின்
வவந்தனுக்கு அரசு வீற்றிருக்கச் கசய்தது ஓர்
பாய்ந்த கபான் காலுவடப் பளிக்குப் பீடவம!

ஏய்ந்த அக்கனலிவட - அப்பாகல வனத்திமல பபாருந்திய அந்த பநருப்பு

ேயோன நிலத்திமல; எழுந்த கானல்வதர் - மதான்றிய மபய்த்மதரின் மதாற்றம்;
காய்ந்த அக்கடு வனம் - எல்லாம் ைாய்ந்து மபான ைடுகே வாய்ந்த
அப்பாகலவனத்கத; காக்கும் வவனிலின் வவந்தனுக்கு - ஆட்சிபுரியும்
மவனில்ைாலம் என்னும் அரெனுக்கு; அரச வீற்று இருக்க - திருமவாலக்ைோ
வீற்றிருக்ை; கசய்தது ஓர் - பெய்யப்பட்டதாகிய ஒப்பற்ற ஒரு; பாய்ந்த கபான்
கால்உவட - உருக்கிப் பாய்ந்த பபான்னாலான ைால்ைகள உகடயதுோன; பளிங்குப்
பீடவம - பளிங்கினால் பெய்த ஆெனமே மபாலுோம்.

ஏய்ந்த: பபாருந்திய. அக்ைடுவனம்: அதிை பவப்போன பாகலவனம்.

மவந்து: மவனில் அங்குத் தனியாட்சி புரிவதால் இவ்வாறு கூறினார். பாய்ந்த
பபான்: உருக்கிப் பாய்ச்சிய பபான். பீடம்: இருக்கை. அப்பாகலவனத்துப்
மபய்த்மதரின் மதாற்றம் மவனில் மவந்தன் அங்குத் தனியரசு பெய்ய - அவன்
அேர்வதற்ைாை அகேந்த பளிங்குப் பீடம் மபான்றிருந்தது என்பது ைருத்து.

353 தா வரும் இரு விவன கசற்று. தள்ை அரும்

மூவவகப் பவக அரண் கடந்து. முத்தியில்
வபாவது புரிபவர் மனமும். கபான் விவலப்
பாவவயர் மனமும். வபால் பவசயும் அற்ைவத!

தா வரும் இருவிவன கசற்று - தாவி வருகின்ற நல்விகன. தீவிகனயாகிய

இரு விகனைகளயும் அழித்து; தள்ை அரும் மூவவகப் பவக அரண்கடந்து -
தள்ளுதற்கு அரிய மூன்று வகைப்பட்ட உயிர்ப் பகை ஆகிய ைாவகலயும் ைடந்து;
முத்தியில் வபாவது புரிபவர்மனமும் - வீடு மபறகடவதற்குரிய ைாரியங்ைகளமய
பெய்யும் ஞானிைள் ேனமும்; கபான் விவலப் பாவவயர் மனமும் - பபான்னுக்குத்
தேது மேனிகய விகலகூறும் விகல ோதர்ைளின் ேனமும்; வபால் பவசயும்
அற்ைவத - (எவ்வாறு பகெயற்றிருக்குமோ அதுமபால்) இப்பாகல வனமும்
பகெயற்றுக் கிடந்தது.
 தா+வரும்.: தாவிவரும். நல்விகனயும் பிறப்புக்குக் ைாரணம் என்பதால்
இருவிகனயும் ‘பெற்று’ என்றார். மூவகைப் பகையாவது. ைாேம் பவகுளி ேயக்ைம்
என்னும் மூன்றுோம். இருவிகன பெற்று மூவகைப்பகை பவன்றவர்ைமள வீடு
மபறகடதற்கு குரியர் என்பதால் ‘முத்தியில் மபாவது புரிபவர்’ என்றார். ஞானிைள்
பற்றற்றவர்ைள். பாகவ: உவகே யாகு பபயர். விகல ோதர் பகெயற்றவராதல் -
தம்கே நாடிவந்தவரிடம் இரக்ை ேற்றிருத்தலாம். எனமவ அப்பாகலநிலம்
முத்திகய விரும்பும் ஞானிைளின் ேனம் மபாலவும் பபான் விகலபாகவயர் ேனம்
மபாலவும் பகெயற்றிருந்தது என்பது ைருத்து. தா: துன்பமும் ஆம்.

354 கபாரி பரல் படர்நிலம் கபாடிந்து கீழ் உை

விரிதலின். கபரு வழி விைங்கித் வதான்ைலால்.
அரி மணிப் பணத்து அரா - அரசன் நாட்டினும்
எரி கதிர்க்கு இனிது புக்கு இயங்கல் ஆயவத!

கபாரி பரல் படர் நிலம் - சூரிய பவப்பத்தால் பபாரிந்துள்ள சிறுைற்ைள் எங்கும்

விரிந்துகிடக்கும் அந்தப் பாகலவனம்: கபாடிந்து கீழ் உை விரிதலின் - பிளவுபட்டு.
பாதளத்துக் கீழும் அைழ்ந்து மபாயிருப்பதால்; கபருவழி விைங்கித் வதான்ைலால் -
பபருத்த இகடபவளி விளக்ைோைத் மதான்றுவதால்; அரி மணிப்பணத்து அரா அரசன்
நாட்டினும் - பபான்னிறமும். ேணிகயயும் உகடய பாம்பரெனது நாடாகிய
நாைமலாைத்தினும்; எரிகதிர்க்கு இனிதுபுக்கு இயங்கல் ஆயவத - எரிந்து பவப்பம்
வீசும் சூரியனுகடய கிரணங்ைளுக்கும் இமத புகுந்து இயங்ைமுடிந்தது.

பபாரிபரல்: பபாரிந்த பரல்ைற்ைள் (விகனத்பதாகை). படர் நிலம்: விகனத்

பதாகை. பபாடிதல்: புழுதியாதல். கீழுறவிரிதல்: கீழ்வகர பவடித்தல். அரிேணி:
உயர்ந்த ேணியுோம். பணம்: படம். அரா அரசு: பாம்புைளின் அரென் (ஆதி மெடன்).
எரிைதிர்: விகனத்பதாகை. இயங்ைல்: ெஞ்ெரித்தல். ஆயது: ஆகியது.

சூரிய பவப்பத்தால் பாகல நிலம் பிளந்து - சூரியனுகடய ைதிர்ைள் நுகழந்து

ெஞ்ெரிக்கும்படி இருந்தது என்பது ைருத்து.

355. எரிந்து எழு ககாடுஞ் சுரம்

இவனயது எய்தலும்.

அருந் தவன். ‘இவர். கபரிது

அைவு இல் ஆற்ைவலப்
கபாருந்தினர் ஆயினும்.
பூவின் கமல்லியர்;
வருந்துவர் சிறிது’ என
மனத்தின் வநாக்கினான்.
 எரிந்து எழு ககாடும்சுரம் - ைாய்ந்து எழுகின்ற பைாடிய பாகல நிலோன;
இவனயது எய்தலும் - இத்தன்கேயான நிலத்கத அகடதலும்; அரும்தவன் -
அரியதவத்கத உகடய விசுவாமித்திர முனிவன்; இவர் கபரிது அைவில் ஆற்ைவலப்
கபாருந்தினர் ஆயினும் - இந்த அரெ குோரர்ைள் அளவற்ற ஆற்றல்
வாய்ந்தவரானாலும்; பூவின் கமல்லியர் - ேலரிீ்னும் பேன்கேயான
உடகலஉகடயவர் ஆதலால்; வருந்துவர் சிறிது என மனத்தின் வநாக்கினான் -
சிறிதளமவனும் வருந்துவர் என்று. ேனத்தில் எண்ணி அவர்ைகளப் பார்த்தான்.

எரிந்து: ைாய்ந்து. பைாடுஞ்சுரம்: பைாடுகேயான பாகலநிலம். ேனத்தின்

மநாக்கினான்: ேனத்தில் ஆழ்ந்து சிந்தித்தான்.

356 வநாக்கினன் அவன் முகம்; வநாக்க. வநாக்குவடக்

வகாக் குமரரும் அடி குறுக. நான்முகன்
ஆக்கின விஞ்வசகள் இரண்டும் அவ் வழி
ஊக்கினன்; அவவ அவர் உள்ைத்து உள்ளினார்.

அவர் முகம் வநாக்கினன் - (விசுவாமித்திர முனிவன்) அந்த

அரெகுேரர்ைளுகடய முைங்ைகளப் பார்த்தான்; வநாக்க. வநாக்குவடக் வகாக்குமரரும் -
அவ்வாறு பார்க்ைமவ. அக்குறித்த பார்கவயில் மநாக்ைமுகட அவ்வரெ
குோரர்ைளும்; அடிகுறுக - முனிவரின் பாதங்ைகள வணங்ை; நான்முகன் ஆக்கிய
விஞ்வசகள் இரண்டும் - பிரே மதவனால் பெய்யப்பட்டுத் தனக்ைளிக்ைப்பட்ட
இரண்டு அரிய வித்கதைகள; அவ்வழி ஊக்கினன் -அப்பார்கவயின் வழிமய
அவர்ைள் ேனத்தில் பதியுோறு ஊக்குவித்தான்; அவவ அவர் உள்ைத்து உள்ளினார்
- அகவைகள அக்குேரர் தேது உள்ளத்தில் நிகனத்தனர்.

மநாக்கின் வழி ஊக்கினன் என்பது நயன தீட்கெ எனப்படும்.

மநாக்கு: மநாக்ைம் ‘மநாக்குகடக் மைாக்குேரர் அடிகுறுை’ என்றது. முனிவரது
ேனக் குறிப்கப உணர்ந்த குோரர்ைள் அவகர அகடந்து அருள் பெய்யுோறு
வணங்கி நின்றனர் எனும் ைருத்துகடயதாகும். நான் முைன் ஆக்கிய விஞ்கெைள்
இரண்டு. பகல அதிபகல என்ற ேந்திரங்ைளாகும். இகவைகள முனிவருக்குச்
பொன்னது பிரேன் என்பது ைம்பர் ைருத்து. விஞ்கெ: வித்கத. ஊக்குதல்:
பெலுத்துதல். உள்ளுதல் - நிகனத்தல் பூவின் பேல்லியர் வருந்துவர் என நிகனத்த
முனிவர் இராே இலக்குவர்ைகளப் பார்க்ை. அவர்ைள் முனிவனது ேனக்ைருத்கத
அறிந்து அடிகுறுை. நான்முைன் ஆக்கிய விஞ்கெைள் ஊக்கினர். அவற்கற அவர்
உள்ளத்து உன்னினர் என்பது ைருத்து.

357 உள்ளிய காவலயின் ஊழித் தீவயயும்

எள்ளுறு ககாழுங் கனல் எரியும் கவஞ் சுரம்.
கதள்ளு தண் புனலிவடச் வசைல் ஒத்தது;
வள்ைலும் முனிவவன வணங்கிக் கூறுவான்;
 உள்ளிய காவலயின் - அவ்வாறு அவ்விருவரும் அம்ேந்திரங்ைகள
எண்ணியமபாது; ஊழித் தீவயயும் எள்ளுறு - ஊழிக் ைாலத்துப் பபரு பநருப்கபயும்
இைழக் கூடியதான; ககாழுங்கனல் எரியும் கவஞ்சுரம் - மிகுந்த பநருப்புப் பற்றி
எரியும் பவம்கே மிகுந்த அப்பாகலவனம்; கதள்ளு தண்புனலிவடச் வசைல் ஒத்தது
- பதளிந்த குளிர்ந்த நீரினிகடமய பெல்லுதல் ஒத்திருந்தது (அப்மபாது);
வள்ைலும் முனிவவன வணங்கிக் கூறுவான் - இராேபிரானும் அம்முனிவகன
வணங்கிக் கூறலுற்றான்.

ைாகல: ைாலம். ஊழி: யுைமுடிவு. எள்ளுறு இதில் ‘’உறு’’ துகணவிகன.

பைாழுகே+ைனல்: பைாழுங்ைனல்: பண்புத்பதாகை. மெறல்: பெல்லுதல்
பதள்ளுதண்: ‘உ’ ொரிகய புனலிகட: ‘இகட’ ஏழனுருபு. பவம்கே+சுரம்:
பவஞ்சுரம்(பண்புத் பதாகை). முனிவர் ைற்றுத் தந்த ேந்திரங்ைகள இராே.
இலக்குவர் ேனத்தில் எண்ணினர். அவ்வாறு எண்ணியமபாது. ஊழித்தீகயயும்
இைழும்படியான மிகுந்த பவம்கேகய உகடய அப்பாகலவனம் குளிர்ந்த
நீரிமல பெல்லுதகலப் மபான்ற தாயிற்று என்பது குறிப்பு. ந்திரத்தின் ஆற்றலால்
பாகலயின் பைாடுகே மதான்றவில்கல என்பது ைருத்து.

358 ‘சுழி படு கங்வகஅம் கதாங்கல் வமாலியான்

விழி பட கவந்தவதா? வவறுதான் உண்வடா?
பழி படர் மன்னவன் பரித்த நாட்டினூங்கு
அழிவது என்? காரணம். அறிஞ! கூறு’ என்ைான்.

சுழிபடுகங்வக அம்கதாங்கல் வமாலியான் - சுழித்து வரும் நீர்ப் பபருக்கை

உகடய ைங்கையும். பைான்கற ோகலயும் அணிந்த முடிகய உகடய
சிவபிரானது; விழிபட கவந்தவதா - பநற்றிக்ைண் பட்டு இப்படி பவந்துமபானமதா?; ;
வவறு தான் உண்வடா - அல்லது மவறு ைாரணம் ஏமதனும் உண்மடா?; பழிபடா
மன்னவன் - பழிச்பொல் படாத ேன்னனாகிய எம் தந்கத; பரித்த நாட்டின் ஊங்கு -
நல்லாட்சி பெய்யும் நாட்டிலும் இவ்விடம்; அழிவகதன் காரணம் - இப்படி அழிந்து
மபாதல் என்ன ைாரணமோ?; அறிஞ! கூறு என்ைான் - யாவுேறிந்த பபரிமயாய்!
பொல்லுை என்றான். அழி: பகுதித் பதாழிற்பபயர். பதாங்ைல்: ோகல
(பதாங்குோறணிவது). மோலி: ேகுடம் (இங்குச் ெகடமுடி). ‘’விழிபட பவந்தமதா?
மவறுதானுண்மடா?’’ என்றது ஐயவணி. பழிபடா: பழிக்ைாளாைாத. அறிஞ:
அண்கேவிளி. ஊங்கு: முன்புள்ள இடத்கத உணர்த்தும். ‘உப்பக்ைம்’ என்பர்
வள்ளுவர். அது மபான்றது என்ை. ‘விழிஎனக் கூறினும் இங்கு பநற்றிக்ைண்கண
உணர்த்தும். தீக்ைண் அதுதாமன!
 359 என்ைலும். இராமவன வநாக்கி.
‘இன் உயிர்
ககான்று உழல் வாழ்க்வகயள்.
கூற்றின் வதாற்ைத்தள்.
அன்றியும் ஐ-இருநூறு
வமயல் மா
ஒன்றிய வலியினள்.
உறுதி வகள்’ எனா.

என்ைலும் இராமவன வநாக்கி - என்று பொன்னதும். இராேகனப் பார்த்து

(விசுவாமித்திரன்); இன்உயிர் ககான்று உழல்வாழ்க்வகயள் - இனிய உயிர்ைகள
எல்லாம் பைான்று திரியும் வாழ்க்கை உகடயவளும்; கூற்றின் வதாற்ைத்தள் -
எேகனப் மபான்ற மதாற்றம் உகடயவளும்; அன்றியும் ஐ இருநூறுவமயல்மா -
ஆயிரம் ேதயாகனைளுக்கு ஒப்பான.; ஒன்றிய வலியினள் - பபாருந்திய வலிகே
உகடயவளுோன; உறுதி வகள் எனா - (ஒருத்தி) பெய்திகயக் மைட்பாயாை என்று.

இன்னுயிர்: இனிய உயிர். அவராவார்: முனிவர் முதலாமனார். உழல் வாழ்க்கை

விகனத்பதாகை (திரிகின்ற வாழ்க்கை). கூற்று: எேன். மதாற்றத்தள்: மதாற்றம்
உகடயவள். ஐ இரு நூறு: ஆயிரம். கேயல்: வலிகே. ோ: மிருைம் (யாகன).
ஒன்றிய: பபாருந்திய. உறுதி: பெயல். எனா: என்று பெயா என்ற வாய்பாட்டு
விகனபயச்ெம். இதுமுதல் ஏழுபாடல்ைள் தாடகையின் வரலாறு கூறுவனவாம்.
‘பழிபடா ேன்னவன் பரித்த நாட்டின் ஊங்கு அழிவபதன் எனக்மைட்ட
இராேனுக்கு அழிவுக்குக் ைாரணோன தாடகைகயப் பற்றிக் கூறுவனவாம்.

360. ‘மண் உருத்து எடுப்பினும்.

கடவல வாரினும்.
விண் உருத்து இடிப்பினும்.
வவண்டின். கசயகிற்பாள்;
எண் உருத் கதரிவு அரும்
பாவம் ஈண்டி. ஓர்
கபண் உருக் ககாண்கடனத்
திரியும் கபற்றியாள்;
உருத்து மண் எடுப்பினும் - மைாபித்து. இந்தப் பூமிகய எடுப்பதாயினும்;
கடவல வாரினும் - ைடல்நீகரபயல்லாம் அள்ளுவதானாலும்; உருத்து விண்
இடிப்பினும் - மைாபம்பைாண்டு மேைத்கத இடிப்பதானாலும்; வவண்டின்
கசய்கிற்பாள் - அவள் விரும்பினால் பெய்ய வல்லவளாவாள்; எண் உரு கதரி வரும்
- எண்ணத்தினால் பெய்யப்படும் நுண்கேயான பாவமும் (உடலால்) பெய்யப்படும்
பருகேயான பாவமும் உருவம் பைாண்டு; பாவம் ஈண்டி - ஒரு மெரச் மெர்ந்து;
ஓர்கபண் உருக்ககாண்டு என - ஒரு பபண்வடிகவக் பைாண்டது என்னும்படி;
திரியும் கபற்றியார் -இங்குத் திரிகின்ற தன்கே உகடயவள்.
 ‘ேண்’ சிகனயாகு பபயராய்ப் பூமிகய உணர்த்தும். உருத்தல்: சினத்தல்.
வாரினும்: வாருதல் (அள்ளுதலுோம்). விண்: வானம்: இங்கு மேைத்கத உணர்த்தும்.
நுண்கேயான பாவம் பருகேயான பாவம் என்பன ைண்ணால் ைாண முடியாதது.
பபற்றி: தன்கே. பூமிகய எடுக்ைவும். ைடல் நீகர அள்ளவும். மேைத்கத
இடிக்ைவும் பெய்யவல்லவள். பாவபேல்லாம் திரண்டு ஒரு பபண் வடிவம்
பைாண்டது மபான்ற தன்கேயள் என்பது ைருத்து.

361 ‘கபரு வவர இரண்கடாடும். பிைந்த நஞ்கசாடும்.

உரும் உைழ் முழக்ககாடும். ஊழித் தீகயாடும்.
இரு பிவை கசறிந்து எழும் கடல் உண்டாம்எனின்.
கவருவரு வதாற்ைத்தள் வமனி மானுவம:

கபரு வவர இரண்கடாடும் - பபரியேகலைள் இரண்டுடனும்; பிைந்த

நஞ்கசாடும் - தன்னிடம் மதான்றிய நஞ்சுடனும்; உரும் உைழ் முழக்ககாடும் - இடிக்கு
ஒப்பான முழக்ைத்துடனும்; ஊழித் தீகயாடும் - ஊழிக் ைாலத்துப் பபரு
பநருப்புடனும்; இரு பிவை கசறிந்து - இரண்டு பிகறச் ெந்திரர்ைள் மெர்ந்து; எழுகடல்
உண்டாம் எனின் - எழுகின்ற ைடல் ஒன்று உண்படன்றால் அது; கவருவரு
வதாற்ைத்தள் வமனிமானும் - யாவரும் அஞ்ெத்தக்ை மதாற்றத்கத உகடய அவளது
உடகல ஒத்ததாகும்.

பபருவகர: பபரியேகல. பைாங்கைைள் இரண்டும் ேகலைள் ைண்ைள் இரண்டும்.

நஞ்சு: பபருங்குரல். இடிமுழக்ைம். கூந்தல்: ஊழித்தீ. மைாகரப்பற்ைள். பிகறச்
ெந்திரன் இகவபயல்லாம் உகடய ைடல் ஒன்று உண்படனில் இவள் உடலுக்கு
ஒக்கும் எனக் கூறியது இல்பபாருள் உவகே யணியாம். ோனும்: ஒத்திருக்கும்.

362 ‘சூடக அரவு உைழ் சூலக் வகயினள்;

காடு உவை வாழ்க்வகயள்; கண்ணின் காண்பவரல்.
ஆடவர் கபண்வமவய அவாவும் வதாளினாய்!-
‘’தாடவக’’ என்பது அச் சழக்கி நாமவம;*

ஆடவர் கண்ணில் காண்பவரல் கபண்வமவய அவாவும் வதாளினாய் -

ஆண்ைளும் உன்கனக் ைாண்பாராயின் பபண்தன்கேகய விரும்பத் தகுந்த
மதாளாற்றலுகடயவமன; சூடகம் அரவு உைழ் சூலம் வகயினள் - கையணியாைப்
பாம்புைகள உகடயவள் சூலம் உகடயவள்; காடு உவை வாழ்க்வகயள் -
இவ்வனத்தில் வாழும் வாழ்க்கை உகடயவள்; அச் சழக்கி நாமம் தாடவக என்பது
- இத்தகைய இக்பைாடியவளது பபயர் தாடகை என்பதாம்.
 சூடைம்: கையில் அணியும்அணி (வகளயல்). அரவு: பாம்பு. சூடைோை
அரவுறழ் கை: சூலக்கை எனக்கூட்டி உகர ைாண்பர் கையணியாை நாைங்ைகள
அணிந்திருக்கிறாள். சூலம் ஏந்தியிருக்கிறாள் என்பது பபாருள். உகற வாழ்க்கை:
விகனத்பதாகை. ராேனது மதாளாற்றல் ைண்ட ஆண்ைளும். பபண்கேகய
அவாவுவர் என்றார். அவாவுதல்: விரும்புதல். ெழக்கி: பைாடியவள். நாேம்: பபயர்.
ைண்டார் விரும்பும் மதாளாற்றல் உகடயவன் என்பதால் உலகுயிர்ைள். ஆண். பபண்
அடங்ை அகனத்தும் பபண் தன்கேமய என்பதும் ைருத்தாம்.

363. ‘உைப் பரும் பிணிப்பு அைா உவலாபம் ஒன்றுவம

அைப்ப அருங் குணங்கவை அழிக்குமாறுவபால்.
கிைப்ப அருங் ககாடுவமவய அரக்கி வகடு இலா
வைப் பரு மருத வவப்பு அழித்து மாற்றினாள்;

உைம் பரும் பிணிப்பு அைா - உள்ளத்தில் பருத்த பிணிப்பு நீங்ைாத; உவலாபம்

ஒன்றுவம - உமலாபகுணம் ஒன்று ேட்டுமே; அைப்ப அரும் குணங்கவை -
அளப்பதற்ைரியபல நற்குணங்ைகள எல்லாம்; அழிக்கும் ஆறுவபால் - அழிக்கின்ற
தன்கேகயப் மபால; கிைப்ப அரும் ககாடுவமய அரக்கி - பொல்ல முடியாத
பைாடுகேைகள உகடய இந்த அரக்கி; வகடு இலா வைம் பரும் மருதவவப்பு -
மைமட இல்லாத வளம் நிகறந்த இந்த ேருத நிலத்கத எல்லாம்; அழித்து மாற்றினாள்
- பைான்று. தின்று பாகலநிலோை ோற்றிவிட்டாள்.

உளம்+பரும்+பிணிப்பு+அறா: உளப்பரும் பிணிப்பறா; உள்ளத்தின் பபரிய

பிணிப்பு நீங்ைாத. உமலாபம்: ஈகையற்ற தன்கே. குணம். குலம். ைல்வி. மைள்வி.
அறிவு. ஆற்றல் ஆகியபல நல்ல குணங்ைகள உகடயவராயினும் உமலாபம் என்ற
ஒன்று இருந்தால் அந்த நல்ல குணங்ைகள அழித்துவிடும். அது மபால வளம்மிக்ை
ேருதநிலத்கத அழித்துப் பாகலநிலோக்கி விட்டாள். அத்தகைய பைாடிய அரக்கி
இவள் என்றான். விசுவாமித்திரமுனிவன் என்பது பபாருள். முதல் இரண்டடிைள்
உவகேயணியாகும்.

364. ‘இலங்வக அரசன் பணி

அவமந்து. ஓர் இவடயூைா.
விலங்கல் வலிககாண்டு. எனது வவள்வி
நலிகின்ைாள்;-
அலங்கல் முகிவல! - அவள்
இ(வ்) அங்க நிலம் எங்கும்
குலங்ககைாடு அடங்க நனி ககான்று
திரிகின்ைாள்;
 இலங்வக அரசன் பணி அவமந்து - இலங்கை மவந்தனான இராவணனுகடய
ைட்டகளகய மேற்பைாண்டு; விலங்கல் வலிககாண்டு - மிருை பலம்
பைாண்டவளாய் (எனக்கு); ஓர் இவடயூைாய் - ஒமர இகடயூறாை இருந்து பைாண்டு;
எனது வவள்வி நலிகின்ைாள் - (அரக்ைர்ைள்) எனது மவள்விகய
(நிகறமவறவிடாேல்) துன்புறுத்துகின்றாள்; அலங்கல் முகிவல - ோகலயணிந்த
மேைம் மபான்றவமன!; அவள் இவ்வங்க நிலம் எங்கும் - அவ்வரக்கி. இந்த அங்ை
நாட்டில் வாழ்பவர்ைகள எல்லாம்; குலங்ககைாடு அடங்க - அவர்ைளது குலத்மதாடு
முழுதும்; நனிககான்று திரிகின்ைாள் - மிைவும் அழித்துக் பைான்று திரிந்து
பைாண்டிருக்கிறாள்; பணி - ைட்டகள (மவகலயுோம்).

பணி: ைட்டகள (மவகலயுோம்). வலி: மிருைபலம் (மூர்க்ைத்தனோன வலிகே).

நலிதல்: வருத்துல் அலங்ைல்: ோகல. முகில்: மேைம். இந்தப் பகுதிபயல்லாம்:
அங்ைநாடு. இங்கு வாழ்பவர்ைகள எல்லாம் இந்த அரக்கி குலத்மதாடு பைான்று
தின்று திரிகிறாள். இராவணனது ைட்டகளப்படி அரக்ைர்ைள் எனது மவள்விக்கு
இகடயூறு பெய்து துன்புறுத்துகின்றனர் என்றான். முனிவன் என்பது ைருத்து.

365 ‘முன் உலகு அளித்து முவை நின்ை உயிர் எல்லாம்

தன் உணவு எனக் கருது தன்வமயினள்; வமந்த!
என் இனி உணர்த்துவது? இனிச் சிறிது நாளில்
மன்னுயிர் அவனத்வதயும் வயிற்றின் இடும்’ என்ைான்

முன் உலகளித்து - முற்பட உலைத்துயிர்ைகள பயல்லாம் ைாத்து; முவை நின்ை

உயிகரல்லாம் - (அவ்வாறு ைாக்ைப்பட்டதால்) முகறமய நிகலத்து நின்ற உயிர்ைகள
எல்லாம்; தன் உணவு எனக்கருது - தனது உணவு பபாருள் மபாலமவ என்னும்;
?தன்வமயவள் வமந்தா - தன்கேயுகடயவள். தயரதனது கேந்தமன!; என் இனி
உணர்த்துவது - இனிச் பொல்லமவண்டியபதன்ன உண்டு; இனிச்சிறிது நாளில் -
இன்னும் சில நாட்ைளிீ்மல; மன்னுயிர் அவனத்வதயும் - நிகலபபற்ற உயிர்ைகள
எல்லாம்; வயிற்றின் இடும் என்ைான் - வயிற்றிமல மபாட்டுக்பைாள்வாள் என்றான்.
தயரதன். ேன்னுயிர். தன்னுயிர் எனக்ைருதுபவன். தாடகைமயா ேன்னுயிர்
பைான்று திரிபவள் எனத் தாடகையின் பைாடுகேகயத் தயரதனுகடய
பபருகேகயக் கூறியுணர்த்துவதாை அகேந்திருப்பது சிறப்பு.
உலைளித்தல்: பரிபாலித்தல் ேன்: பபருகே.
 366. அங்கு. இவைவன் அப் பரிசு
உவரப்ப. அது வகைா.
ககாங்கு உவை நவைக் குல
மலர்க் குழல் துைக்கா.
‘எங்கு உவைவது. இத் கதாழில்
இயற்றுபவள்?’ என்ைான் -
சங்கு உவை கரத்து ஒரு தனிச்
சிவல தரித்தான்.

அங்கு இவைவன் அப்பரிசு உவரப்ப - அங்கு ஆசிரியனாகிய தவ முனிவன்

அத்தன்கேகயக்கூற; அது வகைா - அதகனக்மைட்டு; சங்கு உவர கரத்து ஒரு
தனிச்சிவலதரித்தான் - ெங்கிருக்கும் கையில் ஒப்பற்ற வில்கலப் பிடித்திருக்கும்
ராேபிரான்; ககாங்கு உவை நவைக் குலமலர் - ேணம் பபாருந்திய மதன்மிகுந்த
ேலர்ைகள அணிந்துள்ள; குழல் துைக்கா - தகலகய அகெத்து; இத்கதாழில்
இயற்றுபவள் - இத்தகைய பைாகலத்பதாழில் புரியும் அக்பைாடிய அரக்கி; எங்கு
உவைவது என்ைான் - வாழ்வது எங்மை என்று மைட்டான்.
இகறவன்: ஆசிரியன் (இங்கு விசுவாமித்திரன்). பரிசு: தன்கே. மைளா: மைட்டு
(பெயா என்னும் வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம்). பைாங்கு: மதன். நகற: ேணம்.
குழல்: கூந்தல் (இங்குத் தகலகய உணர்த்துகின்றது). துளக்ைா: துளக்கி (பெயா
என்ற வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம்).‘ எங்குகறவது இத்பதாழில் இயற்றுபவள்’
என்பது வழுவகேதி. ‘’ெங்கு உகற ைரத்து ஒரு தனிச்சிகலதரித்தான்’’
இடக்கையில் ெங்கைப் பிடித்தவன் அதில் வில்கலத் தரித்திருக்கிறான் எனவும்.
ெங்கை ேகறத்து வில்கலப் பிடித்துள்ளான் எனவும் ெங்கு மரகையுகடய கையில்
அதன் பயனாை வில்கலத் தரித்தான் எனவும் பபாருள் கூறுவர். சிகல: வில். தரித்தல்:
பிடித்தல்.

367 வகவவர எனத் தவகய

காவை உவர வகைா.
ஐவவர அகத்திவட அவடத்த
முனி. ‘ஐய!
இவ் வவர இருப்பது அவள்’
என்பதனின் முன்பு. ஓர்
வம வவர கநருப்பு எரிய
வந்தகதன. வந்தாள்.
 வகவவர எனத்தவகயகாவை - துதிக்கைகயயுகடய ேகலகய ஒத்ததான
யாகன மபான்றவனும். ைாகளகய ஒத்தவனுோகிய இராேன்; உவரவகைா -
உகரகயக் மைட்டு; ஐவவர அகத்திவட அவடத்தமுனி - இந்திரியங்ைள்
ஐந்திகனயும் ேனத்தில் அடக்கியமுனிவன்; ஐய! அவள் இருப்பது இவ்வவர -
இராே அந்தத் தாடகை இருப்பது இந்த ேகலதான்; என்பதனின் முன்பு - என்று
சுட்டிப் ைாட்டுவதற்கு முன்பாை; ஓர்வமவவர கநருப்பு எரிய - ஒரு ைரியேகல.
உச்சியில் பநருப்பு எரிந்து பைாண்டிருக்ை; வந்தது என வந்தாள் - எதிரில் வந்தது
மபாலத் தாடகை எதிமர வந்தாள்.

கைவகர: கைகயயுகடய ேகல (அதாவது யாகன). உவகே ஆகுபபயராய்

ராேகன உணர்த்தும். ராேனுக்குக் ைாகள உவகேயாம். உகர: முதனிகலத்
பதாழிற்பபயர். மைளா: பெயா என்ற வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம். ஐவர்: ஐந்து
இந்திரியங்ைள். அர்: சிறப்பு விகுதி. அைம்: ேனம். ‘ஓர் கேவகர பநருப்பு எரிய
வந்தது’ என்பது உருவைம். கே:ைருகே. இத்பதாழில் இயற்றுபவள் எங்கு
உகறவது எனக்மைட்ட இராேபிரானுக்கு ‘அவள் இருப்பது இவ்வகர’ என
முனிவன் கூறுவதற்கு முன் தாடகை எதிமர வந்தாள் என்பது பபாருள்.

368. சிலம்புகள் சிலம்பிவட கசறித்த கழவலாடும்

நிலம் புக மிதித்தனள்; கநளித்த குழி வவவலச்
சலம் புக. அனல் தறுகண் அந்தகனும் அஞ்சிப்
பிலம் புக. நிலக் கிரிகள் பின் கதாடர. வந்தாள்.

சிலம்புகள் சிலம்பிவட கசறித்த கழவலாடும் - ைால்ைளில் அணிந்த

சிலம்புைளுக்கிகடமய ேகலைகளச் பெறியும்படி கவத்த ைால்ைமளாடும்.;
நிலம்புக மிதித்தனள் - நிலம் கீமழ புகும்படி மிதித்தாள்; கநளித்த குழி
வவவலச்சலம் புக - அதனால் பநளியப்பபற்ற குழியில் ைடல் நீர்புைவும்;
அனல்தறுகண் அந்தகனும் - பநருப்பபன விழிக்கும் வலிகேமிக்ை எேனும்; அஞ்சிப்
பிலம்புக - பயந்து. குகையில் புகுந்து ஒளியவும்; நிலக்கிரிகள் பின்கதாடர வந்தாள்
- நிலத்திலுள்ள ேகலைபளல்லாம் பின்மன பதாடர்ந்து வரவும் தாடகை வந்தாள்.

சிலம்புைள்: ேகலைள். சிலம்பு; பாதச் சிலம்பு. பெறித்த; அகேத்த; ேகலைகளப்

பதித்துச் பெய்த ைாற்சிலம்புைகள அணிந்திருக்கிறாள் என்பது ைருத்து. ைழல்: பாதம்.
பநளித்து: பநளியச் பெய்த (பிறவிகன). அந்தைன்: எேன். பிலம்: குகை.
பாதத்தாலம் நிலம் கீமழ பெல்ல மிதித்தாள். அதனால் உண்டான குழியில் ைடல்
நீர்வந்து புகுந்தது. எேனும் அவகளக் ைண்டு அஞ்சிமயாடி குகையில் பென்று
ஒளியலானான். நிலத்திலுள்ள ேகலைபளல்லாம் தன்கனப் பின் பதாடர்ந்துவர.
அவ்வரக்கி வந்தாள் என்பதாம். ெலம்: நீர். தறுைண்: வலிகே. தாடகையின்
வருகைகயயும். அவளது மதாற்றத்கதயும் இவ்வாறு புகனந்து கூறுகிறார்.

369. இவைக்கவட துடித்த புருவத்தள்.

எயிறு என்னும்
பிவைக் கவட பிைக்கிட மடித்த
பில வாயள்.
 மவைக் கவட அரக்கி. வடவவக் கனல்
இரண்டு ஆய்
நிவைக் கடல் முவைத்கதன.
கநருப்பு எழ விழித்தாள்.

இவை. கவடதுடித்த புருவத்தள் - சிறிது ைகடப்பாைம் துடிக்கின்ற புருவத்கத

உகடயவளும்; எயிறு என்னும் பிவை கவட பிைக்கிட - பற்ைள் என்னும் ெந்திரப்
பிகறைள் ைகடப்பகுதி விளக்ைமுறும்படி; மடித்த பிலவாயள் - ேடித்துக் பைாண்ட.
குகை மபான்ற வாகய உகடயவளுோன; மவைக் கவட அரக்கி - ேகற பநறியின்
வரம்பு ைடந்த அரக்கியான அந்தத் தாடகை; வடவவக்கனல் இரண்டாய் - வடகவத் தீ
இரண்டு கூறாகி; நிவைக்கடல் முவைத்கதன - நீர் நிகறந்த ைடலில் முகளத்தது
என்று கூறும்படி வந்து; கநருப்பு எழ விழித்தாள் - ைண்ைளில் பநருப்பு எழும்படி
விழித்துப் பார்த்தாள்.

பிறக்கிட: பிறவிகன. எயிறு: பற்ைள். ேகற பநறி ைடந்தவள் என்பதால்

‘ேகறக் ைகடயரக்கி’ என்றார். ‘நிகறக்ைடல்’ தாடகையின் உடலுக்கும். ‘வடகவக்
ைனல் இரண்டு’. அவளது ைண்ைளுக்கும் உவகேயாயின. சினத்தால் புருவங்ைளின்
ைகடதுடிக்ை. பற்ைள் என்னும் பிகறேதி பிறங்ை. ேடித்த குகை மபான்ற வாகய
உகடயவளாய் - வடகவத்தீ இருகூறாகிக் ைடலில் மதான்றியது மபான்ற
ைண்ைகள உகடயவளாய் பநருப்பபழ விழித்தாள் என்பது பபாருள். இல்பபாருள்
உவகே (வடகவக் ைடல் இரண்டு).

370 கடம் கலுழ் தடங் களிறு

வககயாடு வக கதற்ைா.
வடம் ககாை. நுடங்கும் இவடயாள்.
மறுகி வாவனார்
இடங்களும். கநடுந் திவசயும்.
ஏழ் உலகும். யாவும்.
அடங்கலும் நடுங்க. உரும் அஞ்ச.
நனி ஆர்த்தாள்
 கடம் கலுழ் தடங்களிறு - ேதம் பபாழிகின்ற பபரிய யாகனைகள; வககயாடு
வக கதற்ைா - ஒன்றன் துதிக்கை மயாடு. ேற்பறான்றன் துதிக் கைகய முடித்து; வடம்
ககாை - ோகலயாை அணிந்து பைாண்டு இருப்பதால்; நுடங்கும் இவடயாள் -
அகெகின்ற இகடகய உகடயவளான அந்த அரக்கி; வாவனார் இடங்களும் -
விண்மணார் வாழும் இடங்ைளும்; கநடும்திவசயும் ஏழுலகும் - பநடிய திகெைளும்.
ஏழு உலைங்ைளும்; யாவும் அடங்கலும் நடுங்க - ஆகிய அகனத்தும் ேற்றும் உயிர்ைள்
முழுதும் ேயங்கி நடுங்ைவும்; உரும் அஞ்சநனி ஆர்த்தாள் - இடியும் அஞ்ெவும்
மிைவும் ஆர்ப்பரித்தாள். ைலுழ் ைளிறு: விகனத்பதாகை. பதற்றா; பதற்றி. பதற்றா:
பெய்யா என்ற வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம். நுடங்குதல்: அகெதல். ேறுகி: ைலங்கி.
அடங்ைலும்: முழுவதும். நனி: மிை. நனி: உரிச்பொல். ேதம் பபாழியும்
யாகனைகள ஒன்றன் துதிக்கைகய ேற்பறான்றன் துதிக்கைபயாடு முடிந்து
தனது ைழுத்தில் ோகலயாை அணிந்திருக்கிறாள். இகட நுடங்ை நடந்து
வருகிறாள். வானுலைங்ைளும் திகெைளும் ஏழுலைங்ைளும் ேற்ற யாவும் நடுங்ை:
இடியும் அஞ்ெப் பபரு முழக்ைம் பெய்தாள் என்பது ைருத்து. ஆர்த்தல்:
முழங்குதல்.

371. ஆர்த்து. அவவர வநாக்கி

நவககசய்து. எவரும் அஞ்ச.
கூர்த்த நுதி முத் தவல
அயில் ககாடிய கூற்வைப்
பார்த்து. எயிறு தின்று
பகு வாய்முவழ திைந்து. ஓர்
வார்த்வத உவரகசய்தனள் - இடிக்கும்
மவழ அன்னாள்

இடிக்கும் மவழ அன்னாள் - இடிக்கின்ற மேைத்கதப் மபான்றவளான அந்தத்

தாடகை என்னும் அரக்கி: ஆர்த்து அவவர வநாக்கி - முழக்ைமிட்டு. அம்மூவகரயும்
பார்த்து; வநகசய்து எவரும் அஞ்ச - மைாபச்சிரிப்புச் சிரித்து எவரும் அஞ்சும்படி;
கூர்த்த நுதி முத்தவல அயில் ககாடிய கூற்வைப் பார்த்து - கூர்கேயான முகனகய
உகடய மூன்று ைவடாை உள்ள தனது சூலோன பைாடிய எேகனப் பார்த்துப் பின்;
எயிறுதின்று பகுவாய் முவழதிைந்து - தனது பற்ைகளக் ைடித்துக் பைாண்டு வாயாகிய
குகைகயத் திறந்து; ஓர் வார்த்வத உவர கசய்தனள் - ஒரு வார்த்கத பொல்லலானாள்.
ஆர்த்து: முழக்ைமிட்டு. கூர்த்த: கூர்கேபெய்யப்பட்ட. நுதி: முகன. முத்தகல
அயில்: முக்ைவட்டுக் சூலம். ‘பைாடிய கூற்று’ சூலத்கதக் கூற்றுவனாை
உருவகித்தார். பார்த்து: ஒரு முகற பார்த்துக் பைாண்டு என்பது பபாருள். பகுவாய்:
பபரியவாய். வாய்முகழ: உருவைம் ‘அயில்’ என்பதற்கு மவல் என்பது பபாருள்
ஆயினும் ‘முத்தகல அயில்’ என்றதால் முக்ைவட்டுச் சூலம் எனப்பபாருள்
பைாள்ளப்பட்டது. ‘எவரும் அஞ்ெ’ இராேபிராகனத் தவிர ேற்கறய எல்மலாரும்
அஞ்ெ என்பது பபாருள். ஒரு வார்த்கத: ஒரு பொல். 33
 372. ‘கடக்க அரும் வலத்து எனது காவல் இது; யாவும்
ககட. கருவறுத்தகனன்; இனி. ‘’சுவவ கிடக்கும்
விடக்கு அரிது’ எனக் கருதிவயா? விதிககாடு உந்த.
படக் கருதிவயா? - பகர்மின். வந்த பரிசு!’ என்வை.

கடக்க அறும் வலத்து எனது காவல் இது - பவல்லுதற் ைரிய வலிகே உகடய
என்னுகடய ஆட்சிக்கு உட்பட்டது இது; யாவும் ககட கரு அறுத்தகனன் -
இங்குள்ள எல்லாம் பைடும்படி ைரு வறுத்துவிட்மடன்; இனி சுவவ கிடக்கும்
விடக்கு அரிது எனக்கருதிவயா - இனிமேல் எனக்குச் சுகவமிக்ை ஊன் கிகடப்பது
அரியது என்று எண்ணிமயா (அல்லது); விதிககாடு உந்த படக் கருதிவயா - விதி
தனது வலிகேபைாண்டு தள்ள நீங்ைள் அழிந்து மபாை நிகனத்மதா; வந்த பரிசு
பகர்மின் என்வை - இங்குவந்த தன்கேகயச் பொல்லுங்ைள் எனச் பொல்லி.
‘’என்மற. ஒரு வார்த்கத உகர பெய்தனள்’’ எனக் கூட்டிப் பபாருள் கூறினும்
பபாருந்தும். ைடக்ை+அரும்: ைடக்ைரும் ‘அைரம் பதாக்ைது வலத்த
(வலம்+அத்து+அ) பபயபரச்ெம். ைாவல்: பதாழிற்பபயர். ைரு அறுத்தல்:
இளகேயிமலமய அழித்துவிடல் விடக்கு: ஊன் ‘பைாண்டு’ என்பது இகடக்
குகறயாய் ‘பைாடு’ என நின்றது. பட: அழிய பைர்மின்: ஏவற்பன்கே பரிசு: விதம்
எவராலும் பவல்ல முடியாதவள்யான். எனது ைாவலுக்குரிய இந்த நிலத்திமல
உள்ளபதல்லாம் அழியும்படி ைருவறுத்துவிட்மடன். எனக்குத் தின்ன ஊன்
கிகடயாபதன்பறண்ணி. உணவாை வந்தீர்ைமளா. விதி உந்த அழிய வந்தீர்ைமளா?
கூறுங்ைள் என்றாள் என்பது பபாருள்.

373 வமகம்அவவ இற்று உக

விழித்தனள்; புழுங்கா.
மாக வவர இற்று உக உவதத்தனள்;
மதித் திண்
பாகம் எனும் முற்று எயிறு
அதுக்கி. அயில் பற்ைா.
‘ஆகம் உை உய்த்து. எறிகவன்’ என்று.
எதிர் அழன்ைான்.

வமகம் அவவ அற்று உகவிழித்தனள் - மேைங்ைள் பதாடக்ைற்று உதிரும்படி

பார்த்தவளாகி; புழுங்கா - ேனப்புழுக்ைத்கத அகடந்து; மாகவவர அற்று உக
உவதத்தனள் - தான் வரும் அப்பபரிய ேகலயும் அற்றுப் மபாய் உதிருோறு
உகதத்தவளாகிய தாடகை; மதித்திண் பாகம் எனும்முற்று எயிறு அதுக்கி - ெந்திரனது
வலிகேமிக்ை ஒரு பாைம் என்று பொல்லத்தக்ை முதிர்ந்த பற்ைகள அதுக்கி;
அயில்பற்ைா ஆகம் உை உய்த்து எறிகவன் - தனது சூலத்கதப் பற்றிக் பைாண்டு.
உங்ைள் உடலில் பபாருந்துோறு இகத எறிமவன்; என்று எதிர் அழன்ைான் - என்று
பொல்லி. எதிமர நின்று சினம் பைாண்டு சீறினாள்.
 மேைம் அகவ: மேைங்ைள் என்று பொல்லப்படும் அகவ. புழுங்ைா: பெயா
என்னும் வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம். ‘பற்றா’ என்பதும் அது. பாைம்: பிரிவு முற்று
எயிறு: முதிர்ந்தபல் உய்த்தல்: அழல்தல்: சினத்தல். தாடகையின் பற்ைகள
‘ேதித்திண் பாைம் எனும் எயிறு’ என்றார் ‘ெந்திரனது திண்ணிய ஒரு பகுதிமயா
என்று நிகனக்கும்படியான பற்ைள்’ என்பது பபாருள் உய்த்து: பெலுத்தி என்பது
பபாருள். ஆைம்: ோர்பு ஆைம் உறு: ோர்பில் பபாருந்தும்படி வீசுமவன் என்றாள்
என்பது பபாருளாகும்.

374. அண்ணல் முனிவற்கு அது

கருத்துஎனினும். ‘ஆவி
உண்’ என. வடிக் கவண
கதாடுக்கிலன்; உயிர்க்வக
துண்கணனும் விவனத்கதாழில்
கதாடங்கியுைவைனும்.
‘கபண்’ என மனத்திவட
கபருந்தவக நிவனந்தான்.
அண்ணல் முனிவற்கு - பபருகே பபாருந்திய விசுவாமித்திர முனிவனுக்கு;
அது கருத்து எனினும் - அந்த அரக்கிகய. பைால்வது தான் ைருத்து என்றாலும்; ஆவி
உண் எனவடிக்கவண கதாடுக்கிலன் - அவள் உயிகர உண்டுவா பவன்று கூரிய
அம்கப ராேன் விடவில்கல; உயிர்க்வக துண் எனும் - உயிர்ைபளல்லாம் நடுங்கி
அஞ்சுோறு விகனத்பதாழில் பதாடங்கி உள்வைனும் - பைட்ட பெயகலத்
பதாடங்கியுள்ளாள் என்றாலும்; கபருந்தவக. கபண் என மனத்திவட நிவனந்தான் -
பபருந்கதகே உகடய இராேன் அவள் பபண் ஆயிற்மற என்று ேனத்தில்
எண்ணலாயினான்.
அண்ணல்: பவருகேயுகடயவன். அது: தாடகைகயக் பைால்வது. துண்;
நடுக்ைம். பபருந்தகை: இராேன் (அன்போழித் பதாகை). பபண்பைாகல
என்பதால் - முனிவன் விரும்பினாலும் பபருந்தகையான இராேன்
விரும்பவில்கல என்பதால் ’’ஆவி உண் என வடிக்ைகண பதாடுக்கிலன் பபண்என
ேனத்திகட நிகனத்தான்’’ என்றார்.

375. கவறிந்த கசம் மயிர் கவள் எயிற்ைாள். தவன

எறிந்து ககால்கவன் என்று ஏற்கவும். பார்க்கிலாச்
கசறிந்த தாரவன் சிந்வதக் கருத்து எலாம்
அறிந்து. நான்மவை அந்தணன் கூறுவான்.
 கவறிந்த கசம்மயிீ்ர் கவள் எயிற்ைாள் தவன - தீய நாற்ற முகடயவளும்
சிவந்த தகலேயிரும். பவண்கேயான பற்ைகளயும் உகடயவளுோன அந்தத்
தாடகை; எறிந்து ககால்கவன் என்று ஏற்கவும் - சூலத்கதச் பெலுத்திக்
பைால்லுமவன் என்று கூறி. கையில் ஏற்றபபாழுதும் கூட; பார்க்கிலாச்
கசறிந்ததாரவன் - அதகனக் ைண்டுபைாள்ளாத அடர்ந்த ோகலகய அணிந்துள்ள
இராேபிரானது; சிந்வதக்கருத்கதலாம் அறிந்து - உள்ளக் ைருத்கத பயல்லாம்
உணர்ந்து; நான்மவை அந்தணன் கூறுவான் - நான்கு மவதங்ைளிலும் வல்ல
அந்தணனாகிய விசுவாமித்திரன் கூறுவானானான்.

பவறிந்த: ேணம் வீசுகின்ற (இங்குத் தீயநாற்றம் வீசுகின்ற). சிவந்த கூந்தகல

உகடயவளாதலின் ‘ பெம்ேயிர்’ என்றார். ஏற்றல்: ஏற்றுக்பைாள்தல். பார்க்கிலா:
ஈறுபைட்ட எதிர்ேகறப் பபயபரச்ெம். ராேன் வாய்திறந்து கூறவில்கலயாயினும்;
ேனத்திகட நிகனந்தகத அறிந்த முனிவகன ‘’நான்ேகற அந்தணன்’’ எனச்
சிறப்பித்தார்.

376. ‘தீது என்றுள்ைவவ யாவவயும் கசய்து. எவமக்

வகாது என்று உண்டிலள்; இத்தவனவய குவை;
யாது என்று எண்ணுவது? இக் ககாடியாவையும்.
மாது என்று எண்ணுவவதா? மணிப் பூணினாய்!

தீது என்று உள்ைவவயாவவயும் கசய்து - தீகே என்று இருப்பகவயாகிய

எல்லாச் பெயல்ைகளயும் பெய்துமுடித்து; எவம. வகாது என்று உண்டிலள் -
எம்கேப் மபான்ற முனிவர்ைகளச் (ொரமில்லாத) ெக்கை என்று உண்ணாது
விட்டனள்; இத்தவனவய குவை - அவள் பெய்த தீய பெயல்ைளில் இவ்வளவமவ
குகற; யாது என்று எண்ணுவது - இத்தகையவகள என்னபவன்று நிகனப்பது;
இக்ககாடியாவையும் - இத்தகைய பைாடுஞ்பெயல் உகடயவகளயும்;
மணிப்பூணினாய் - ேணிைளாலான அணிைலன்ைகள அணிந்திருக்கும் ராே பிராமன!;
மாது என்று எண்ணுவவதா - பபண் என்று நிகனத்தல் ஒண்ணுமே? கூடாது
என்றபடியாம்.

தீது: தீய பெயல்ைள். உள்ளகவ: குறிப்பு விகனயாலகணயும் பபயர். எம்

உளப்பாட்டுப் பன்கே. மைாது: ொரேற்றது (ெக்கை). குற்றம் குகற: குகறவு.
அரெகுோரன் என்பதால் ‘’ேணிப்பூணினாய்’’ என்றார்.

377. ‘நாண்வமவய உவடயார்ப் பிவழத்தால். நவக;

வாண்வமவய கபற்ை வன் திைல் ஆடவர்
வதாண்வமவய இவள் வபர் கசாலத் வதாற்குவமல்.
ஆண்வம என்னும் அது ஆரிவட வவகுவம?
 நாண்வமவய உவடயார்ப் பிவழத்தால் நவக - நாணம் முதலான பபண்கேக்
குணம் உகடயவர்ைளுக்குத் தீங்குபெய்தால் அது ைண்டு வீரம் மிக்ை ஆடவர்
நகைத்துப் பரிைசிப்பர்; வாண்வமவய கபற்ை வன்திைல் ஆடவர் வதாண்வமவய -
வாள்முதலான மபார்க் ைருவிைளில் வல்ல வலிகேமிக்ை வீரர்ைளான
ஆண்ைளின் மதாளாற்றலும்; இவள் வபர் கசாலத் வதாற்கு வமல் - இத்தாடகையின்
பபயகரச் பொல்லக் மைட்டவுடன் மதாற்று விடுபேன்றால்; ஆண்வம என்னும் அது
ஆரிவட வவகும் - ஆண்கே என்று கூறும் அந்த அஞ்ொத பண்பு யாரிடம் இருக்கும்.
(சிந்தித்துப்பார்) என்றபடி. நாண்கே: நாணம். உகடயார்: உகடயாகர.
பிகழத்தால்: தவறுபெய்தால். நகை: சிரிப்புக் கிடோகும். வன்திறல்: வலியதிறகே.
மதாண்கே: மதாளாற்றல் ஆண்கே யாரிடம் இருக்கும்? பபண் வடிவுகடய
இவளிடோ? இவள் பபயகரக் மைட்டதும் மதாற்கும் ஆண்ைளிடோ? என்று
மைட்டான். விசுவாமித்திரன் என்பது ைருத்து. கவகும்: தங்கும்.

378. ‘இந்திரன் இவடந்தான்; உவடந்து ஓடினார்.

தந்திரம் படத் தானவர். வானவர்;
மந்தரம் இவள் வதாள்எனின். வமந்தவராடு.
அந்தரம் இனி யாதுககால். ஆண்வமவய?

இந்திரன் இவடந்தான் - இந்திரன் இவளுடன் எதிர்க்ைவந்து பின்னிட்டு

ஓடினான்; தானவர் வானவர் - அரக்ைர்ைளும் மதவர்ைளும்; தந்திரம்பட உவடந்து
ஓடினர் - தேது மெகனைள் அழிய. சிதறி ஓடிவிட்டார்ைள்; இவள் வதாள் மந்திரம்
எனின் - இவளது மதாள்ைள் ேந்தர ேகல மபான்றது என்றால்; வமந்தவராடு ஆண்வம
இனி அந்தரம்யாது - தக்ை ஆண்ைமளாடு ஆண்கேயில் என்ன மபதம் இருக்கிறது?

இகடந்தான்: பின்னிட்டான் (பின்வாங்கினான்). உகடந்து: சிதறி. தந்திரம்:

பகட. பட: அழிய. ேந்திரம்: ேந்தரோகல. கேந்தர்: வலிகேயுகட ஆண்ைள்.
அந்தரம்: மவறுபாடு (மபதம்). பபண்ணாகிய இவளுக்கும். வலிகேமிக்ை
ஆண்ைளுக்கும் என்ன மவறுபாடிருக்கிறது? இந்திரன் முதலாமனாரும் மதாற்று
ஓடும்படி பெய்த இவகளப் பபண் என நிகனக்ைலாோ.

379. ‘கைங்கு அடல் திகிரிப்

படி காத்தவர்
பிைங்கவடப் கபரிவயாய்!
கபரிவயாகராடும்
மைம்ககாடு. இத் தவர மன்னுயிர்
மாய்த்து. நின்று.
அைம் ககடுத்தவட்கு ஆண்வமயும்
வவண்டுவம?
 கைங்கு அடல் திகிரிப்படி காத்தவர் - எங்கும் சுழன்று வரும் ஆகணயாகிய
ெக்ைரம் பெலுத்தி உலகைக் ைாத்தவர்; பிைங்கவட கபரிவயாய் - ேரபில் வந்த
பபரிமயாமன!; ‘மைம் ககாடு கபரிவயாகராடும் - பாவச் பெயகல மேற்பைாண்டு.
பபரிமயார்ைளாகிய முனிவமராடும்; இத்தவர மன் உயிர்மாய்த்து நின்று - இப்பூமியில்
உள்ள உயிர்ைகள எல்லாம் அழித்து நின்று; அைம் ககடுத்தவட்கு ஆண்வமயும்
வவண்டுவமா - அறத்கத அழித்தவளாகிய இவளுக்கு ஆண்வடிவம் மவண்டுவமதா!
ைறங்குதல்: சுழல்தல். திகிரி: ஆகணயாகிய ெக்ைரம். படி: நிலம். ைாத்தவர்: சூரிய
குலத்தரெர்ைள். பிறங்ைல்: விளங்ைல். ேறம்: பாவம். அகடபபரிமயாய்;
விகனத்பதாகை. ேன்னுயிர்: நிகலபபற்ற உயிர்ைள். ோய்த்து: அழித்து.’’ ஆண்கே:
இங்கு ஆண்வடிவத்கத உணர்த்திற்று. சூரிய குலத்தரெர் மேலும் விளக்ைமுறவந்து
மதான்றிய ராேகனப் ‘பபரிமயாய்’ என்றார். பபண் உருவிமல இத்தகன மபரழிவு
பெய்து அறம்பைடுத்த இவளுக்கு ஆண் உருவம் மவண்டுமோ?
மவண்டுவதில்கல. என்பது ைருத்து.

380. ‘சாற்றும் நாள் அற்ைது எண்ணி. தருமம் பார்த்து.

ஏற்றும் விண் என்பது அன்றி. இவவைப்வபால்.
நாற்ைம் வகட்டலும் தின்ன நயப்பது ஓர்
கூற்றும் உண்டுககால்? கூற்று உைழ் வவலினாய்!

கூற்று உைழ் வவலினாய் - எேனுக்கு ஒப்பான மவமலந்திய வீரமன!; சாற்றும் நாள்

அற்ைது எண்ணி - முன் விகனப்படி ஏற்பட்ட வயது தீர்ந்துவிட்டகத நிகனத்து;
தருமம் பார்த்து ஏற்றும் விண் என்பது அன்றி - அறப்பயகன நிகனத்து.
விண்ணுலைம் புைச் பெய்தல்லாது; இவவைப் வபால் - புதிய எேனாகிய
இவ்வரக்கிகயப் மபால; நாற்ைம் வகட்டலும் தின்ன நயப்பவதார் - ேணம்
பதரிந்தவுடன் உயிர்ைகளத் தின்ன விரும்புவதாகிய; ஒரு கூற்று உண்வடா - ஒரு
எேன் இவ்வுலைத்துண்மடா?

ொற்றும்: ஏற்படுத்தும். நாள்: ஆயுட்ைாலம். நாற்றம்: ேணம். மைட்டல்:

பதரிந்து பைாள்ளல். ‘’நாற்றம் மைட்டலும் தின்ன நயத்தல்’’ எேனுக்கு உரிய
குணேன்று. புது வழக்ைமுகடய இவள் ‘புதிய கூற்று’ எனப்பட்டாள். உறழ்தல்:
பபாருவுதல் (நிைராதல்). ‘உண்மடா’ என்பதில் ‘ஓ’ எதிர்ேகறப் பபாருளில் வந்தது.
‘இல்கல’ என்றபடியாம். ொற்றும் நாள்: நியமித்த நாள் என்றபடி.

381. ‘மன்னும் பல் உயிர் வாரி. தன் வாய்ப் கபய்து

தின்னும் புன்வமயின் தீவம எவதா - ஐய!-
‘’பின்னும் தாழ் குழல் வபவதவமப் கபண் இவள்
என்னும் தன்வம. எளிவமயின் பாலவத!
 மன்னும் பல் உயிர்வாரி - உலகில் நிகலபபற்றுள்ள பல உயிர் வகைைகளயும்
அள்ளி எடுத்து; தன்வாய் கபய்து தின்னும் - தனது வாயில் மபாட்டுத் தின்னுகின்ற;
புன்வமயின் தீவம எவதா - புன்கேயான தீகே மவறு எது உண்டு; ஐய! பின்னும்
தாழ்குழல் வபவதவமப் கபண் இவள் என்னும் தன்வம - தகலவ!
அப்படியிருந்தும் தாழ்ந்த கூந்தகத உகடய மபகதத்தன்கே வாய்ந்த பபண் இவள்
என்று நிகனக்கும் தன்கே; எளிவமயின் பாலவத - இைழ்ச்சிக்கு உரியதாம்.

ேன்னும்; நிகலத்திருக்கும். வாய்ப்பபய்து: வாயில்பைாட்டி. புன்கே:

புல்லியதன்கே. தீகே: தீயபதாழில். ஐய: தகலவமன. தாழ்குழல்: விகனத்
பதாகை. மபகதகே: ேனமிரங்கும் தன்கே. ‘மபகதகே என்பது ோதர்க் ைணிைலம்’
என்பகத நிகனவு கூர்ை. எளிகே: இைழ்ச்சி. இவகளப் பபண் என்பது
இைழ்ச்சிக்குரியது என்பது ைருத்து. பாலது: தன்கேயது: உயிர்ைகளக் பைான்று
தின்பகதவிட. தீயபெயல் எது உள்ளது? இப்படிப்பட்டவகளப் பபண் என்று
பொல்வது இைழ்ச்சிக்குரியமதயாகும் என்பது ைருத்து. எளிகே:
அறியாகேயுோம்.

382. ‘ஈறு இல் நல் அைம் பார்த்து இவசத்வதன்; இவட்

சீறி நின்று இது கசப்?பகின்வைன் அவலன்;
ஆறி நின்ைது அைன் அன்று; அரக்கிவயக்
வகாறி’ என்று. எதிர் அந்தணன் கூறினான்.

ஈறில் நல் அைம் பார்த்து இவசத்வதன் - அழிவில்லாத நல்லறத்கத

மநாக்கிமய கூறிமனன்; இவள் சீறி நின்று இது கசப்புகின்வைன் அவலன் - இவகளக்
மைாபித்து நின்று இதகன நான் பொல்கிமறன்; ஆறி நின்ைது அைன் அன்று -
எனமவ அரெ குலத்தவனாகிய நீ இவளது தீச்பெயகல அறிந்தும் இவ்வாறு தணிந்து
நிற்பது தருேம் அல்ல; அரக்கிவயக் வகாறி என்று எதிர் அந்தணன் கூறினான் - இந்த
அரக்கிகயக் பைால்வாயாை என்று எதிர் நின்று விசுவாமித்திரன் கூறினான்.

ஈறு: முடிவு (அழிவுோம்). நல்லறம்: உயிர்ைளுக்கு நன்கே தரும்பபாருட்டுச்

பெய்யும் அறம். இகெத்தல்: பொல்லுதல். சீறி: சினம்பைாண்டு. பெப்புதல்:
பொல்லுதல். ஆறி: தணிந்து. மைாறி: பைால்லுதி. பைாகலயிற் பைாடியாகர
மவற்பதாறுத்தல் கபங்கூழ் ைகளைட்டதமனாடு மநர் என்பது குறளறம்.
உயிர்ைளுக்குத் தீங்கு பெய்யும் இவகளக் பைால்வதுதான் அறம். ஆறி நின்றது
அறம் அன்று என்பது ைருத்து.

383. ஐயன் அங்கு அது வகட்டு. ‘அைன் அல்லவும்

எய்தினால். ‘’அது கசய்க!’’ என்று ஏவினால்.
கமய்ய! நின் உவர வவதம் எனக் ககாடு
கசய்வக அன்வைா! அைம் கசயும் ஆறு’ என்ைான்.
 ஐயன் அங்கு அது வகட்டு - மேமலானாகிய ராேன் அங்கு அந்த முனிவன்
கூறியகதக் மைட்டு; அைம் அல்லவும் எய்தினால் - அறம் அல்லாதனவும் ஒருக்ைால்
வந்து மநருோயின்; அதுகசய்க என்று ஏவினால் - அகதச் பெய்ை என்று எனக்குக்
ைட்டகள இடுவீமரல்; கமய்ய! நின் உவரவவதம் எனக்ககாடு - பேய்ம்கே பநறி
நின்ற மேமலாமன! உேது வாக்கை மவத வாக்ைாைக் பைாண்டு; கசய்வக அன்வைா -
பெய்வமத; அைம் கசய்யும் ஆறு என்ைான் - எனக்குரிய அறம் என இராேபிரான்
கூறினான். ஐயன்: மேமலான். அறன்:அறம். அறனல்லவும் என்பதால் ேறன் அன்று.
என்பது குறிப்பு. அல்லவும் என்பதன் ‘உம்கே’ அறன் அல்லாதது மநராது என்பது
உணர்த்தும். பேய்ய: அண்கேவிளி. ‘பேய் பநறிநின்று ஒழுகுபவமன’ என்பது
பபாருள். பைாடு: பைாண்டு என்பதன் இகடக்குகற. ஆறு: விதம். அறம் பெய்யும்
விதம் என்பது ைருத்து. முனிவன் ஏவலுக்கு இராேன் இகெந்தான் என்பது ைருத்து.

384. கங்வகத் தீம் புனல் நாடன் கருத்வத. அம்

மங்வகத் தீ அவனயாளும் மனக்ககாைா.
கசங் வகச் சூல கவந் தீயிவன. தீய தன்
கவங் கண் தீகயாடு வமற்கசல வீசினாள்.

கங்வகத் தீம்புனல் நாடன் கருத்வத - ைங்கையின் இனிய நீர் பாய்ந்து

வளப்படுத்தும் மைாெல நாட்கட உகடய இராேபிரானது எண்ணத்கத;
அம்மங்வகத் தீ அவனயாளும் மனக்ககாைா - அந்த பநருப்கபப் மபான்ற தாடகைகய
ேனத்தில் பைாண்டு; கசங்வகச் சூல கவம்தீயிவன - தனது சிவந்த கையிலுள்ள
சூலோகிய பைாடிய பநருப்பிகன; தன் கவம் கண்தீகயாடு - தனது பைாடிய
ைண்ைளிலிருந்து பொரியும் பநருப்புடன்; வமல்கசல வீசினான் - ராேன் முதலிய மூவர்
மேலும் பென்று படும்படி எறிந்தாள்.

தீம்புனல்: இனிய நீர். புனல்நாடு: ேருதநிலம். தன் ைண் தீயுடன் எறியும்

தாடகையின் சூல பவந்தீயிகன அவிக்கும் ஆற்றலுகடய இராேனது சிறப்புத்
மதான்ற ‘’ைங்கைத் தீம்புனல் நாடன்’’ என்றார். நாடன்: நாட்கட உகடயவன்.
உயிர்ைகளக் பைால்வதால் ரத்தக்ைகற படிந்த கைைகள உகடயவளாதலின்
‘’பெங்கை’’ என்றார். பைாளா: பைாண்டு (பெயா என்ற வாய்பாட்டு விகனஎச்ெம்).
பெம்கே: சிவப்புோம். பவம்கே: பவப்பம்.

385. புதிய கூற்று அவனயாள் புவகந்து ஏவிய

கதிர் ககாள் மூஇவலக் கால கவந் தீ. முனி
விதிவய வமற்ககாண்டு நின்ைவன்வமல். உவா
மதியின்வமல் வரும் வகாள் என. வந்தவத.
 புதிய கூற்று அவனயாள் - புதிய எேகனப் மபான்றவளாகிய தாடகை; புவகந்து
ஏவிய கதிர்ககாள் மூவிவலக் காலகவம்தீ - மைாபித்து வீசிய ஒளிபபாருந்திய
இகல மபாலும் மூன்று முகனைகள உகடய பகைவர்ைளுக்கு இறுதிக் ைாலம்
தரும் பைாடிய தீயாகிய அந்தச் சூலோனது; முனி விதிவய வமற்ககாண்டு
நின்ைவன்வமல் - முனிவனது ைட்டகளகய மேற்பைாண்டு நின்ற இராே
பிரான்மீது; உவாமதியின் வமல்வரு வகாள் எனவந்தவத - முழுேதியின் மேல் வரும்
இராகு என்னும் மைாள் மபாலப் பாய்ந்து வந்தது. முன்பு ‘’நாற்றம் மைட்டலும் தின்ன
நயப்பமதார் கூற்றுண்மட’’ எனக் கூறியதற் மைற்ப. இங்குப் ‘’புதிய கூற்றகனயாள்’’
என்றார். முன்பு ‘’பெங்கைச் சூல பவந்தீ’’ என்றதற்மைற்ப ‘’மூவிகலக்
ைாலபவந்தீ’’ என்றார். ைதிர்: ஒளிக்ைற்கற. விதி: ைட்டகள. உவாேதி: முழுேதி.
‘மைாள்’ எனப் பபாதுவாைக் கூறினாலும் ராகு என்னும் மைாமள ேதிகயப்
பிடிப்பாதலின் இங்கு ‘ராகு’ என்று பபாருள் கூறப்பட்டது. ைாலம்: உயிர்ைளுக்கு
இறுதிபெய்யும் ைாலோம்.

386. மாலும். அக் கணம் வாளிவயத் கதாட்டதும்.

வகால வில் கால் குனித்ததும். கண்டிலர்;
காலவனப் பறித்து அக் கடியாள் விட்ட
சூலம் அற்ைன துண்டங்கள் கண்டனர்.

மாலும் அக்கணம் வாளிவயத் கதாட்டதும் - திருோலின் அவதாரோன

ராேபிரான் அக்ைணமே அம்கபத் பதாடுத்ததும்; வகால வில் கால் குனித்ததும் -
அழகிய தனது வில்லின் நுனிகய வகளத்ததும் ஆகிய பெயல்ைகள; கண்டிலர்
- விண்ணைத்துத் மதவரும் ேண்ணில் நின்ற முனிவரும் ைண்டாரிலர்; காலவனப்
பறித்து அக்கடியாள் விட்ட - யேகன அவன் இடத்திலிருந்து பறித்துச்
சூலவடிவாக்கி அக்பைாடிய அரக்கி வீெ அந்த; சூலம் அற்ைன துண்டங்கள்
கண்டனர் - சூலம் சிகதந்துமபாய்ப் பலதுண்டங்ைளாை வீழ்ந்தகதப் பார்த்தனர்.

ோல்: அழகு. இங்குத் திருோலின் அம்ெோன ராேகனச் சுட்டியது. வாளி. அம்பு.

பதாட்டது: பதாடுத்தது. மைாலம்: அழகு. வில்ைால்: வில்லின் முகன. குனித்தல்:
வகளத்தல். ைாலன்: எேன். பறித்தல்: எடுத்தல். ைடியாள்: ைடுகே உகடயவள்.
அற்றன: விகனயாலகணயும் பபயர். பகுதி இரட்டித்துக் ைாலம் ைாட்டியது.
துண்டம்: துண்டிக்ைப்பட்ட சிறுபகுதி. தாடகை ஏவிய சூலத்கத ராேன்
அழித்தகே கூறப்பட்டது.

387. அல்லின் மாரி அவனய நிைத்தவள்.

கசால்லும் மாத்திவரயின். கடல் தூர்ப்பது ஓர்
கல்லின் மாரிவயக் வகவகுத்தாள்; அது
வில்லின் மாரியின். வீரன் விலக்கினான்.
 அல்லின் மாரி அவனய நிைத்தவள் - இருட்டில் பபய்யும் ேகழ மபான்ற ைரிய
நிறம் பைாண்ட தாடகை; கசால்லும் மாத்திவரயின் - ஒரு பொல் பொல்லும் ைால
அளவிமலமய; கடல் தூர்ப்பவதார் கல்லின் மாரிவய - ைடகலயும் தூர்த்துவிடக்
கூடியதான ைற்ைகள ேகலமபால; வகவகுத்தாள் - கைைளால் எடுத்து வீசினாள்;
அது வில்லின் மாரியின் வீரன் விலக்கினான் - அதகன. தனது வில்லிலிருந்து
பபாழியும் அம்பு ேகழயினால் வீரனாகிய ராேன் விலக்ைலானான். அல்: இருட்டு.
ோரி: ேகழ. இருட்டில் பபய்யும் ேகழ. அல்லது இருளாகிய ேகழ எனவும் தகும்.
தாடகையின் ைரிய நிறத்கத இவ்வாறு கூறினார். ோத்திகர: ைால அளவு.
கைவகுத்தல்: கைக்ைடுகே ைாட்டல். ‘வில்லின் ோரி’ இதில் ‘ோரி’ உவகே ஆகு
பபயராய் அம்புைகள உணர்த்தும். வீரன்: வீரம் மிக்ைவன். தாடகையின் பைாடிய
மதாற்றம் ைண்டும் அவளது மபார்ச்பெயல் ைண்டும் வீரத்துடன் மபார் புரியும்
திறத்கதக் ைாட்டும். தாடகையின் ைல் ேகழகய. இராேபிரானது அம்புேகழ
தடுத்தது என்பது ைருத்து.

388. கசால் ஒக்கும் கடிய வவகச்

சுடு சரம். கரிய கசம்மல்.
அல் ஒக்கும் நிைத்தினாள்வமல்
விடுதலும். வயிரக் குன்ைக்
கல் ஒக்கும் கநஞ்சில் தங்காது.
அப்புைம் கழன்று. கல்லாப்
புல்லார்க்கு நல்வலார் கசான்ன
கபாருள் என. வபாயிற்று அன்வை!

கசால் ஒக்கும் கடிய வவகச் சுடுசரம் - நிகறபோழி ோந்தரின் ொபச் பொற்ைகள

ஒத்த ைடிய மவைமுகடய ஒரு சுடுெரத்கத; கரிய கசம்மல் அல் ஒக்கும் நிைத்தினாள்
வமல் விடுதலும் - ைரிய நிறமும். அழகும் உகடய இராேபிரான் இருள் மபான்ற
நிறத்கத உகடய தாடகையின் மீது பெலுத்தி விடமவ; வயிரக் குன்ைக்கல் ஒக்கும்
கநஞ்சில் தங்காது - (அந்த அம்பு) கவரம் பாய்ந்த ைல்மபான்ற அத்தாடகையின்
பநஞ்சில் தங்கியிராேல்; அப்புைம் கழன்று - (பநஞ்சில் பாய்ந்து) பின் முதுகின்
புறோைக் ைழன்று; கல்லாப்புல்லர்க்கு நல்வலார் கசான்ன கபாருள் என - ைல்வி
அறிவில்லாத புன்கேயாளருக்கு நல்லவர்ைள் பொன்ன நல்ல பபாருகளப்
மபால; வபாயிற்று - ஓடிப்மபாய்விட்டது.
‘பொல்’ என்று பபாதுவாைக் கூறினாலும். நிகற போழி ோந்தரின் ேகற
போழிகயமய குறித்து நின்றபதன்ை. - உறுதி. சுடுெரம்: சுடுகின்ற அம்பு.
இராேனுகடய அம்புக்குக் ைடுகே. மவைம். அருகே ஆகிய பண்புைள் உண்டாம்
என்பகத உணர்த்தினார். ைரிய பெம்ேல்: ைருநில அழைன். அல்: இருட்டு. இராேது
அம்பு ோர்பில் புகுந்து. முதுகின்புறம் மபாந்தது என்பகத உணர்த்த ‘அப்புறம்
ைழன்று’ என்றார். ைல்வியறிவில்லாத கீமழாருக்கு அறிவாற்றல் மிக்ை மேமலார்
கூறும் அறம் உள்ளத்தில் நிகல பபறாது ஒரு ைாதில் புகுந்து ேறுைாது
வழிப்மபாவதுமபால. தாடகையின் முதுகுப்புறம் ராேனது அம்பு விகரந்து
பென்றது என்ற உவகே நயம் உணரத்தக்ைது.
 389. கபான் கநடுங் குன்ைம் அன்னான். புகர்
முகப் பகழி என்னும்
மன் கநடுங் கால வன் காற்று
அடித்தலும். - இடித்து. வானில்
கல் கநடு மாரி கபய்யக்
கவடயுகத்து எழுந்த வமகம்.
மின்கனாடும் அசனிவயாடும்
வீழ்வவத வபால - வீழ்ந்தாள்.

கபான் கநடும் குன்ைம் அன்னான் - நீண்டு. உயர்ந்த பபான் ேகலயாகிய

மேருேகலகயப் மபான்ற ெலியாத் தன்கே வாய்ந்த இராேபிரானது; புகர்முகப்
பகழி என்னும் - முன்புறம் புள்ளிைகளயுகடய அம்பு என்ற; அ கநடும் கால
வன் காற்று - பநடிய. ைகடயூழிக் ைாலத்து வலியைாற்று; அடித்தலும் - அடித்த
உடமன; இடித்து வானில் கல்கநடுமாரி கபய்ய - வானத்மத இடி முழக்ைம் பெய்து
ைல்ேகழ பபய்வதற்ைாை; கவடயுகத்து எழுந்த வமகம் - யுைத்தின் ைகடசியில்
எழுந்த மேைோனது; மின் ஓடும் அசனிவயாடும் - மின்னமலாடும். இடிமயாடும்
வீழ்வவத வபால வீழ்ந்தாள் - வீழ்வது மபால. தாடகை வீழ்ந்தாள்.

ைரிய நிறத்தினனான ராேகனப் ‘பபான் பநடுங்குன்றம்’ என்றது நிறம்

ைருதியன்று. ெலியாத்தன்கே ைருதிமய யாகும். புைர்: புள்ளி. முைம்: முன்புறம் பைழி:
அம்பு. ைகடயுைம்: யுைக்ைகட. பொல்ோற்று. மேைம்: புயல். தாடகைக்கு மேைம்
உவகே. அவளது கூந்தலும் குரலும் மின்னலும் இடியும் மபான்றகவ என்ை.
இராேபிரானது அம்பாகிய ைால வன் ைாற்று அடித்ததும். இடி. மின்னமலாடு கூடிய
ஊழிக் ைாலத்து மேைம் வீழ்வது மபால. தாடகை வீழ்ந்தாள் என்ை

390. கபாடியுவடக் கானம் எங்கும்

குருதிநீர் கபாங்க வீழ்ந்த
தடியுவட எயிற்றுப் வபழ் வாய்த்
தாடவக. தவலகள்வதாறும்
முடியுவட அரக்கற்கு. அந் நாள்.
முந்தி உற்பாதம் ஆக.
படியிவட அற்று வீழ்ந்த
கவற்றிஅம் பதாவக ஒத்தாள்.
 கபாடி உவடக் கானம் எங்கும் - புழுதி நிகறந்த அந்தக் ைாபடல்லாம்;
குருதிநீர் கபாங்க வீழ்ந்த - இரத்தம் நிகறந்து பபாங்கும்படி வீழ்ந்த; தடிஉவட
எயிற்றுப் வபழ்வாய்த் தாடவக - தடித்த உடலும் மைாகரப் பற்ைளும் குகை மபான்ற
வாயும் பைாண்ட தாடகை என்னும் அவ்வரக்கி; தவலகள் வதாறும் முடியுவட
அரக்கற்கு - தகலைள் மதாறும் ேணிமுடிகய உகடய பத்துத் தகலைகள உகடய
அரக்ைனாகிய இராவணனுக்கு; முந்தி உற்பாதம் ஆக - பின்னால் அழிவதற்கு முந்திய
மைடுைால அறிகுறியாை; அந்நாள் படியிவட இற்று வீழ்ந்து அந்த நாளில் பூமியில்
ஒடிந்து வீழ்ந்த; கவற்றி அம் பதாவக ஒத்தாள் - பவற்றிக் பைாடிகய ஒத்திருந்தாள்.

பபாடி: புழுதி. ைானம்: ைாடு. குருதிநீர்: இரத்தம். தடியுகட எயிறு; பற்ைளிகடமய

புலால் துண்டுைள் சிக்கியிருக்கும். மபழ்வாய்: திறந்தவாய். உற்பாதம்: பைடுங்ைால
அறிகுறி. அழிவுக் ைாலத்தின் முன்அறிகுறி. தடித்த உடகல உகடய தாடகை
வீழ்ந்தது - இராவணனது பவற்றிக் பைாடி ஒடிந்து வீழ்ந்தகத ஒத்திருந்தது என்பது
ைருத்து. இது தற்குறிப்மபற்ற அணி.

391. கான் திரிந்து ஆழி ஆகத்

தாடவக கடின மார்பத்து
ஊன்றிய பகழி வாயூடு
ஒழுகிய குருதி கவள்ைம்
ஆன்ை அக் கானம் எல்லாம்
ஆயினது - அந்த மாவலத்
வதான்றிய கசக்கர் வானம் கதாடக்கு
அற்று வீழ்ந்தது ஒத்வத!

தாடவக கடின மார்பத்து ஊன்றிய பகழி - அந்த அரக்கியின் உறுதி வாய்ந்த

ோர்பில் பென்று ஊன்றிய அம்பாலுண்டான; வாயூடு ஒழுகிய குருதிகவள்ைம் -
புண்ணிலிருந்து ஒழுகிய ரத்தப் பபருக்கு; கான் திரிந்து ஆழி ஆக - அந்தக் ைாமட
ோறி. ைடலாகும்படி; ஆன்று அக்கானம் எல்லாம் - நிகறந்த அந்தக் ைாபடல்லாம்;
அந்திமாவல வதான்றிய கசக்கர்வானம் - அந்திோகலயில் மதான்றிய சிவந்த வானம்;
கதாடக்கு அற்று வீழ்ந்தது ஒத்த ஆயினது - வானத்தின் ெம்பந்தம் நீங்கிக் கீமழ
வீழ்ந்து கிடந்தகதப்மபால் ஆய்விட்டது.
ைான்: ைாடு. ஆழி: ைடல். பைழிவாய்: அம்புபட்டுப்பிளந்த புண்வாய். பவள்ளம்:
பபருக்கு. ஆன்று: நிகறந்த. பெக்ைர்வானம்: பெவ்வானம். இராேபிரானது
அம்புபட்ட புண்வாயிலிருந்து பபருகிய ரத்தம் பவள்ளோய்ப் பபருகி - அந்தக்
ைாட்கடக் ைடலாக்கிவிட்டது. அந்திோகலயின் சிவந்த வானம் - வானத்தின்
பதாடர்பு நீங்கி. கீமழவிழுந்து கிடப்பகதப் மபால அந்தக்ைாடு ைாணப்பட்டது
என்பது ைருத்து.
 392. வாச நாள்மலவரான் அன்ன
மாமுனி பணி மைாத.
காசு உலாம் கனகப் வபம் பூண்.
காகுத்தன் கன்னிப்வபாரில்.
கூசி. வாள் அரக்கர்தங்கள்
குலத்து உயிர் குடிக்க அஞ்சி.
ஆவசயால் உழலும் கூற்றும்.
சுவவ சிறிது அறிந்தது அன்வை.
வாச நாள் மலவரான் அன்ன மாமுனி - ேணம் பபாருந்திய அன்றலர்ந்த
தாேகர ேலரில் இருக்கும் பிரேனுக்கு ஒப்பாகிய தவமுனிவனாகிய
விசுவாமித்திரனுகடய; பணி மைாத - ைட்டகளகய ேறுக்ைாத; காசு உலாம் கனகப்
வபம்பூண் காகுத்தன் - ேணிைள் பபாருந்தியதும் பபான்னால் அகேந்ததுோகிய
பசிய அணிைலன்ைகள அணிந்துள்ள ைாகுத்தனாகிய இராேனது; கன்னிப் வபாரில்
- இவ்விளம்மபாரில் (முதல் மபார்); வாள் அரக்கர் தங்கள் குலத்து - வாள்முதலிய
பகடக்ைலங்ைகளக் பைாண்ட அரக்ைர் குலத்தினரது; உயிர் குடிக்க அஞ்சி -
உயிகர உண்பதற்குப் பயந்து; கூசி ஆவசயால் உழலும் கூற்றும் - இதுவகர
நடுங்கி. (ஆனால்) ஆகெயால் திரிந்து பைாண்டிருந்த எேனும்; சுவவ சிறிது அறிந்தது .
பைாஞ்ெம் ருசி பதரிந்து பைாண்டான்.
நாண்ேலர்: அன்றலர்ந்த ேலர். ேலமரான்: பிரேமதவன் பிரேகனப் மபால
ேன்னுயிர் அடங்ைலும் பகடப்மபன் எனத்பதாடங்கிய முனிவனாதலின்
பிரேகன உவகே கூறினாபரன்ை. பணி: ைட்டகள. ேறாத: ேறுக்ைாத (எதிர் ேகறப்
பபயபரச்ெம்). ைாசு: ேணி. உலாம்: உலாவும் என்பதன் இகடக்குகற
(பபாருந்தும்). பசுகே+பூண்: கபம்பூண். ைாகுத்தன்: ைாகுந்தன் ேரபில்
மதான்றியவன் (இராேன்). இந்திரன் ைாகளயாகிச் சுேக்ை - அரக்ைர்ைகள பவன்று
இந்திரனுகடய ஆட்சிகய மீட்டுக் பைாடுத்த சூரியகுலத்து ேன்னன்; இவன் பபயர்
புரஞ்ெயன் என்பது. ைாகுத்தன் என்பது இந்திரனாகிய ைாகளயின் பிடரில்
நின்றவன் என்னும் பபாருள் உகடயதாகும். ைன்னிப்மபார்; இளம்மபார்.
இராவணனுக்கு அஞ்சி - அரக்ைர் உயிர் உண்ண ஆகெயிருந்தும் உண்ண இயலாத
எேன் - இராேனது ைன்னிப்மபாரில் சிறிது சுகவ அறிந்தான் என்பது ைருத்து.

393. ‘யாமும் எம் இருக்வக கபற்வைம்;

உனக்கு இவடயூறும் இல்வல;
வகாமகற்கு இனிய கதய்வப்
பவடக்கலம் ககாடுத்தி’ என்னா.
மா முனிக்கு உவரத்து. பின்னர்.
வில் ககாண்ட மவழ அனான்வமல்
பூமவழ கபாழிந்து வாழ்த்தி.
விண்ணவர் வபாயினாவர.
 யாமும் எம் இருக்வக கபற்வைம் - மதவர்ைளாகிய நாங்ைளும் இழந்த எங்ைள்
இருப்பிடங்ைகள அகடந்துவிட்மடாம்; உனக்கு இவடயூறும் இல்வல - உனக்மைா
அரக்ைர்ைளால் இனி எந்த இகடயூறும் உண்டாை ோட்டாது; வகாமகற்கு இனிய
கதய்வப் பவடக்கலம் ககாடுத்தி என்னா - அரசிளங் குோரனாகிய ராேபிரானுக்கு
இனிய பதய்வத் தன்கேயுகடய பகடக்ைலங்ைகளக் பைாடுப்பாயாை என்று;
மாமுனிக்கு உவரத்து - ோபபரும் முனிவனான விசுவாமித்திரனுக்குச் பொல்லி;
பின்னர். வில்ககாண்ட மவழ அனான் வமல் - பிறகு. வில்கல ஏந்திய மேைம்
மபான்றவனான இராேபிரான்மீது; பூமவழ கபாழிந்து - ேலர்ோரி பபய்து; வாழ்த்தி
விண்ணவர் வபாயினார் - அவகன வாழ்த்தித் மதவர்ைள் பென்றனர்.

‘யாமும்’ என்பதிலுள்ள ‘உம்கே’ எதிரது தழீஇய எச்ெ உம்கே. யாம்:

மதவர்ைளாகிய யாம். இருக்கை: இருப்பிடம் (உகறயுள்). பபற்மறம் என்பது
தன்கேப்பன்கே விகனமுற்று. இகடயூறு. தீங்கு. மைாேைன்: அரெகுோரன்.
பைாடுத்தி: முன்னிகல ஏவல் விகனமுற்று ‘விற்பைாண்ட ேகழ’ இல்பபாருள்
உவகேயாம். பூேகழ: ேலர்ோரி. நாங்ைளும் எங்ைள் இடங்ைகளத் திரும்பப்
பபற்மறாம். என்றது. அரக்ைர்ைள் அத் மதவர்ைகள விரட்டி. அவர்ைளது
இடங்ைகளத் தேக்கு உரிகேயாக்கிக் பைாண்டனர். அரக்ைர்ைள் இனி அழிதல்
திண்ணம் என்பதால் ‘யாமும் எம் இருக்கை பபற்மறாம்’’ என்றர். ைால வழுவகேதி.
 மவள்விப்படலம்

விசுவாமித்திரன் தனது மவள்விகயச் பெய்து முடித்தகதக் கூறும் பகுதியாகும்.

மதவர்ைள் கூறியபடி இராேனுக்கு விசுவாமித்திரன் பகடக்ைலம் தருவதும்.
அப்பகடக் ைலன்ைள் இகளயவகனப் மபாலப் பணிபுரிமவாம் என
முன்வருதலும் பிறகு மூவரும் மவள்வி பெய்வதற்குரிய இடம் நாடிச் மெர்தலும்
முனிவன் மவள்விகயத் பதாடங்குவதும் அரக்ைர் வருகையும் முனிவர்ைள்
ராேகனச் ெரண் அகடய - அவர்ைகளக் ைலங்ை மவண்டா என்று கூறி இராேன்
அரக்ைகர அழித்தலும் சுபாகுகவக் பைான்று. ோரீெகனக் ைடலில் மெர்த்தும்.
விெவாமித்திரன் இராேகனப் பாராட்டுதலும் ெனைன் மவள்விகயக் ைாண
மூவரும் மிதிகல மநாக்கிச் பெல்லத் பதாடங்குதலும் மவள்விப் படலத்துள்
கூறப்படும் நிைழ்ச்சிைளாகும்.

394. விண்ணவர் வபாய பின்வை.

விரிந்த பூமவழயினாவல
தண்கணனும் கானம் நிங்கி.
தாங்க அருந் தவத்தின் மிக்வகான்.
மண்ணவர் வறுவம வநாய்க்கு
மருந்து அன சவடயன் கவண்கணய்
அண்ணல்தன் கசால்வல அன்ன.
பவடக்கலம் அருளினாவன.

விண்ணவர் வபாய பின்வை - மதவர்ைள் வாழ்த்திச் பென்ற பிறகு; விரிந்த பூ

மவழயினாவல - மதவர்ைள் பபாழிந்த விரிந்த ேலர் ோரியாமல; ‘தண்’ எனும் கானம்
நீங்கி - குளிர்ந்த அந்தக் ைானத்கத விட்டைன்று; தாங்க அரும் தவத்தின் மிக்வகான் -
தாங்குதற்ைரிய தவம் மிகுந்த விசுவாமித்திர முனிவன்; மண்ணவர் வறுவம வநாய்க்கு -
உலைத்தவரின் ‘வறுகே’ என்னும் மநாய்க்கு; மருந்து அன சவடயன் கவண்கணய்
அண்ணல் - ேருந்கதப்மபான்றதான ெகடயப்ப வள்ளலாகிய திருபவண்பணய்
நல்லூர் அண்ணலுகடய; கசால்வல அன்ன பவடக்கலம் அருளினான் -
பொல்கலமய மபான்றதாகிய பகடக்ைலங்ைகள இராே. இலக்குவர்ைளுக்கு ஈந்து
அருளினான். ‘’பின்கற’’ என்பது பின் என்பதன் ேரூஉ. விண்ணவர்: மதவர்ைள்.
விரிதல்: ேலர்தல். தண்:தண்கே (குளிர்ச்சி). ைானம்: ைான். மிக்மைான்: உயர்ந்தவன்.
வறுகே மநாய்: இல்லாகே மநாய். ‘பவண்பணய்ச்ெகடய அண்ணல்தன் பொல்’ -
ேண்ணவர் வறுகே மநாய்க்கு ேருந்தாகும் என்பது ைருத்து. பகடக்ைலத்துக்குச்
பொல் உவகேயாயிற்று. அருளுதல்: ?பைாடுத்தல். அன. அன்ன: என்பன உவகே
உருபுைள்.

விண்ணவர் இராேகன வாழ்த்திச் பென்றபின் - விசுவாமித்திர முனிவன் -

இராே. இலக்குவர்ைளுக்குத் மதவர்ைள் கூறியபடி பகடக்ைலங்ைகளக்
பைாடுத்தருளினான் என்பது பபாருளாகும்.
 395. ஆறிய அறிவன் கூறி
அளித்தலும். அண்ணல்தன்பால்.
ஊறிய உவவகவயாடும்.
உம்பர்தம் பவடகள் எல்லாம்.
வதறிய மனத்தான் கசய்த
நல்விவனப் பயன்கள் எல்லாம்
மாறிய பிைப்பில் வதடி
வருவவபால். வந்த அன்வை.

ஆறிய அறிவன் கூறி அளித்தலும் - துயர்தீரப்பபற்ற அறிவனாகிய முனிவன் உரிய

ேந்திரங்ைகளக் கூறி. ஈந்ததும்; உம்பர்தம் பவடகள் எல்லாம் - பதய்வத்தன்கே
உகடய அப்பகடக்ைலன்ைபளல்லாம்; வதறிய மனத்தான் கசய்த - பதளிந்த ேனம்
உகடயவன் முன்பு பெய்த; நல்விவனப் பயன்கள் எல்லாம் - நல்விகனப் பயன்
அகனத்தும்; மாறிய பிைப்பில் வதடிவருவ வபால் - ோறி எடுத்த அடுத்த
பிறவியிலும் பெய்தவகனத் மதடிவந்து அகடவது மபால; ஊறிய உவவக வயாடும்
- ஊற்றம் மிக்ை ைளிப்மபாடும்; அண்ணல் தன்பால் வந்த - பபருகேமிகுந்த
ராேபிரானிடம் வந்து மெர்ந்தன.

ஆறிய: துயர் நீங்கிய. இந்திரியச் பெயல்ைள் தணியப்பபற்ற எனவும் கூறுதல்

பபாருந்தும். அறிவன்: ஞானி. கூறி அளித்தல்: உபமதெம் பெய்து பைாடுத்தல்.
பெய்த: முற்பிறப்பில் பெய்த. ோறிய பிறப்பு: மவறாகிய பிறப்பு. அன்று. ஏ:
அகெைள். விசுவாமித்திர முனிவன் - கூறி அளித்தலும் - பகடைள்
நல்விகனப்பயன் பெய்தவகன நாடி வந்தகடதல் மபால வந்தன என்பது ைருத்து.

396. ‘வமவினம்; பிரிதல் ஆற்வைம்;

வீர! நீ விதியின் எம்வம
ஏவின கசய்து நிற்றும்.
இவையவன் வபால’ என்று
வதவர்தம் பவடகள் கசப்ப.
‘கசவ்வியது’ என்று அவனும் வநர.
பூவவவபால் நிைத்தினாற்குப் புைத்கதாழில்
புரிந்த அன்வை.

வீர! வமவினம் பிரிதல் ஆற்வைம் - வீரமன! நாங்ைள் வந்து உன்கன

அகடந்மதாம். பிரிதல் பெய்மயாம்; நீ விதியின் எம்வம ஏவின கசய்து - நீ
முகறப்படி எங்ைகள ஏவிட்ட ைாரியத்கதச் பெய்து; இவையவன் வபால நிற்றும்
என்று - இகளயவனாகிய இலக்குவகனப்மபாலப் பணிபுரிந்து நிற்மபாம் என்று
பகடக்ைலத் மதவகதைள் கூற; அவனும் கசவ்விது என்று வநர - இராேபிரானும்
நல்லது. என்று ஒப்புக்பைாள்ள; பூவவ வபால் நிைத்தினாற்கு - ைாயாம்பூகவப்
மபான்ற நிறம் பைாண்ட இராேபிரானுக்கு; புைத்கதாழில் புரிந்த - ஏவல் பதாழிகலச்
பெய்திருந்தன.
 மேவினம். ஆற்மறம் என்பன தன்கேப் பன்கே விகனமுற்றுைள். பிரிதல்:
பதாழிற்பபயர். விதியின் முகறப்படி. நிற்றும்: பெவ்விது: அழகிது. மநர: ஒப்ப.
பூகவ: ைாயாம்பூ. புறத்பதாழில்: ஏவல் பதாழில். பதய்வப்பகடக் ைலங்ைளுக்குரிய
மதவகதைள் இராேகன மநாக்கி ‘’வீரமன! நாங்ைள் உன்கன அகடந்மதாம்.
இனிப்பிரிய ோட்மடாம். நீ ஏவிய பணிகயச் பெய்து இலக்குவகனப் மபால.
நிற்மபாம் என். இராேனும் அழகிது என்று ஒப்புக் பைாள்ள - அப்பகடக்ைலத்
மதவகதைள் இராேனுக்கு ஏவல்பதாழிகலச் பெய்திருந்தன என்பது பபாருள்.

397. இவனயன நிகழ்ந்த பின்னர்.

காவதம் இரண்டு கசன்ைார்;
அவனயவர் வகட்க. ஆண்டு ஓர்
அரவம் வந்து அணுகித்வதான்ை
‘முவனவ! ஈது யாவது?’ என்று.
முன்னவன் வினவ. பின்னர்.
விவன அை வநாற்று நின்ை
வமலவன் விைம்பலுற்ைான்;

இவனயன நிகழ்ந்த பின்னர் - இகவபயல்லாம் நடந்த பின்பு காவதம் இரண்டு

கசன்ைார் - இராேன் முதலிய மூவரும் இரண்டு ைாததூரம் நடந்து பென்றனர்;
ஆண்டு அவனயவர் வகட்க - அங்கு அந்த மூவரும் மைட்டுகும்படியாை; ஓர்
அரவம் வந்து அணுகித்வதான்ை - ஒருபபருத்த குரல் பக்ைத்மத எழ; முவனவ! ஈது
யாவது என்று முன்னவன் வினவ - முனிவமர இந்த ஓலம் எதனால் மதான்றியது என
ராேன் மைட்ை; பின்னர் விவன அை வநாற்று நின்ை வமலவன் விைம்பல் உற்ைான் -
பின்பு. இரு விகனயும் நீங்ைத் தவம் பெய்து ோமுனிவனாை நின்ற விசுவாமித்திர
முனிவன் பொல்லானான். நிைழ்தல்: நடத்தல். ைாவதம்: ைாதம் (பத்து நாழிகைத்
தூரம்). அரவம்: மபபராலி. முகனவன்: விகனயின் நீங்கி விளங்கிய மேமலான்.
முகனவன்: மூத்தவன் அகனவருக்கும் முன்மனானான முதல்வன். விகனயற:
தீவிகன நீங்ை (இருவிகனயும் நீங்ை). மதாற்றல்: மநான்பு. நின்ற: நற்குண
நற்பண்புைளில் நிகனத்த. விளம்பல்: பொல்லல். உற்றான்: பபாருந்தினான். ‘உறு’
என்று பகுதி இரட்டித்து இறந்த ைாலம் ைாட்டிற்று.

398. ‘மானச மடுவில் வதான்றி

வருதலால். ‘’சரயு’’ என்வை
வமல் முவை அமரர் வபாற்றும்
விழு நதி அதனிவனாடும்
ஆன வகாமதி வந்து எய்தும்
அரவம்அது’ என்ன. அப்பால்
வபானபின். பவங்கள் தீர்க்கும்
புனித மா நதிவய உற்ைார்.*
 மானச மடுவில் வதான்றி வருதலால் - ோனெம் என்னும் பபயருகடய
ேடுவிமல மதான்றிப் பபருகிவருதலால்; சரயு என்வை வமல்முவை அமரர் வபாற்றும்
விழுநதி - ெரயு என்னும் பபயர் பைாண்டு மேலாம் முகறயிபலாழுகும்
மதவர்ைள் மபாற்றும் விழுநதியாகிய; அதனிவனாடும் ஆன வகாமதி வந்து எய்தும்
அரவம் அது என்ன - அந்த நதியுடமன மைாேதி என்னும் பபயருகடய ஆறு வந்து
மெர்வதால் உண்டாகும் ஓகெமய அது என்று விசுவாமித்திர முனிவன் பொல்ல;
அப்பால் வபானபின் பவங்கள் தீர்க்கும் புனித மாநதிவய உற்ைார் - அதற்கு
அப்புறம் பென்றபின் பிறவிப் பிணிகயப் மபாக்ை வல்ல புனிதோன ஒரு பபரிய
நதிகயச் பென்று மெர்ந்தார்ைள்.

ோனெம் என்ற ேடு பிரேனது ேனத்தால் மதான்றியபதன்பதல் இப்பபயர்

பபற்றது. ‘ெரசு’ குளம் இதிலிருந்து மதான்றியதால் ெரயு என்று பபயர் பபற்றது.
ெரயுநதி விழுமிய நதியுோம். மைாேதி ேற்பறாரு ஆறு. இரு நதிைளும் கூடும்
இடமிது. ‘எய்தும் அரவம்’ இந்த இரண்டு ஆறுைளும் ைலந்து மெர்வதால்
உண்டாகும் ஒலி என்பது பபாருள். ‘புனிதோநதி’ பைௌசிகை என்னும் நதியாகும்.
‘பவங்ைள்’ என்பதில் ’பவம்’ பிறப்பு.

399. ‘சுரர் கதாழுது இவைஞ்சற்கு ஒத்த

தூநதி யாவது’ என்று.
வரமுனிதன்வன. அண்ணல்
வினவுை. மலருள் வவகும்
பிரமன் அன்று அளித்த கவன்றிப்
கபருந்தவகக் குசன் என்று ஓதும்
அரசர்வகான் மவனவி தன்பால்
அளித்தவர் நால்வர் ஆகும்.*

சுரர் கதாழுது இவைஞ்சற்கு ஒத்த - மதவர்ைபளல்லாம் துதித்து வணங்குவதற்கு

ஒத்ததாகிய; தூநதி யாவது என்று - தூய நதி யாதாகும் என்று; வரமுனி தன்வன
அண்ணல் வினவுை - சிறந்த முனிவனாகிய விசுவாமித்திரகனப் பபருகேமிக்ை
ராேன் மைட்ை; மலருள் வவகும் பிரமன் அன்ைளித்த - தாேகர ேலரில்
தங்கியிருக்கும் பிரேன் முன்பு பபற்ற; கவன்றிப் கபருந்தவக குசன் என்று -
பவற்றிகய உகடய பபருந் தன்கேயன் ஆகிய குென் என்று; ஓதும் அரசர் வகான் -
பபரிமயார்ைள் புைழ்ந்து மபசும் ேன்னர் ேன்னன்; மவனவி தன்பால் அளித்த வமந்தர்
அருமவை அவனயார் நால்வர் - தன் ேகனயாள்பால் பபற்ற பிள்களைள்
அரியேகறைகளப் மபான்ற நால்வராவர்.

சுரர்: மதவர். ஒத்த: மபான்ற. தூ: தூய்கே. கவைல்: தங்ைல். விகனவுறு: மைட்ை.
ஓதல்: புைழ்ந்து பொல்லுதல். ேகற: மவதம். அரெர்மைான்: ேன்னர் ேன்னன்.
 மதவர்ைளும் வணங்கும் அந்த நதி யாவது என ராேபிரான் விசுவாமித்திர
முனிவகனக் மைட்ை. அதன் வரலாறு கூறுகிறான் முனிவன். பிரேனுக்கு ேைன் குென்
என்னும் மவந்தன். அவன் பபற்ற கேந்தர்ைள் நான்ேகறக் பைாப்பான நால்வர்
என்பது ைருத்து.

400. ‘அவர்களின் குசநா பற்வக

ஐ-இருபதின்மர் அம் கசால்
துவர் இதழ்த் கதரிவவ நல்லார்
வதான்றினர் வைரும் நாளில்
இவர் கபாழில் - தவலக்கண் ஆயத்து
எய்துழி. வாயு எய்தி.
கவர் மனத்தினனாய். அந்தக்
கன்னியர் தம்வம வநாக்கி.*
அவர்களின் குசநாபற்வக - அந்த நால்வருள் ஒருவனான குெநாபன் என்பனுக்கு;
ஐ இரு பதின்மர் அம்கசால் துவர் இதழ் கதரிவவ நல்லார் வதான்றினர் - அழகிய
பொற்ைளும். பவளம் மபான்ற உதடும் பைாண்ட பபண்ைள் நூறு மபர் பிறந்தனராகி;
வைரும் நாளில் இவர் கபாழில் தவலக்கண் ஆயத்து எய்துழி - வளர்ந்து வரும்
ைாலத்திமல இப்பபண்ைள் மொகலயிமல மதாழியர் கூட்டத்துடன் பென்றமபாது;
வாயு எய்தி - ைாற்றுக் ைடவுளான வாயு மதவன் அங்மை வந்து; கவர்மனத்தினனாய்
அந்தக் கன்னியர்தம்வம வநாக்கி - ைவரப் பபற்ற ேனத்கத உகடயவனாகி
அந்தப் பபண்ைகளப் பார்த்து. நல்லார்: பபண்ைள். ஆயம்: மதாழியர் கூட்டம்.
‘தகலக்ைண்’ உருபின் மேல் உருபு புணர்ந்து. ைவர்ேனம்: விகனத் பதாகை.
ைன்னியர்: ைன்னித்தன்கே. நீங்ைாத பருவத்தினர். ‘அம்பொல்’ நாணம்
மதான்றாகேயும். ‘துவர் இதழ்’ பெம்கே குகறயாகேயும் ைன்னியர் என்பகத
உணர்த்தும். குென் ேக்ைள் நால்வரில் ஒருவனான குெநாபன் என்பவனுக்கு நூறு
பபண்ைள்; ஒரு நாள் மதாழிைளுடன் மொகலக்கு அவர்ைள் பெல்ல வாயுமதவன்
அவர்ைகள மநாக்கி என்பது பபாருள் இது குளைப்பாட்டு.

401. ‘ககாடித் தனி மகரம் ககாண்டான்

குனிசிவலச் சரத்தால் கநாந்வதன்;
வடித் தடங் கண்ணீர்! என்வன
மணத்திர்’ என்று உவரப்ப. ‘’எந்வத
அடித் தலத்து உவரப்ப. நீவதாடு
அளித்திடின். அவணதும்’’ என்ன.
ஒடித்தனன் கவரிவந; வீழ்ந்தார்.
ஒளி வவை மகளிர் எல்லாம்.*
 தனிமகரம் ககாடிககாண்வடான் - ஒப்பற்ற ேைரமீகனக் பைாடியாைக்
பைாண்டவனான ேன்ேதனுகடய; குனிசிவலச் சரத்தால் கநாந்வதன் - வகளந்த
வில்லம்புைளால் நான் மிைவும் வருந்திமனன்; வடித்தடம் கண்ணீர் - (ஆகையால்)
ோம்பிஞ்சின் பிளவு மபான்ற அைன்ற ைண்ைகள உகடய பபண்ைமள; என்வன
மணத்திர் என்று உவரப்ப - என்கன ேணம் பெய்து பைாள்வீராை என்று வாயுமதவன்
கூற; எந்வத அடித்தலத்து உவரப்ப - (நீ பென்று) எங்ைளது தந்கதகய வணங்கி
அவரிடம் மைட்ை; நீவராடு அளித்திடின் அவணதும் என்ன - (அவர்) எம்கே நீருடன்
தாகர வார்த்துக் பைாடுத்தால் நாங்ைள் உன்கன (ேணந்து) அகணமவான் என்று கூற;
கவரிவந ஒடித்தனன் - வாயு மைாபம் பைாண்டு (அவர்ைளது) முதுகை
ஒடித்துவிட்டான்; ஒளிவவை மகளிர் எல்லாம் வீீ்ழ்ந்தனர் - ஒளிபபாருந்திய
வகளைகள அணிந்த அப்பபண்ைபளல்லாம்

ேன்ேதன் மீகனக் பைாடியாை உகடயவன் என்பதால் ‘’பைாடித்தனி ேைரம்

பைாண்மடான்’’ என்று சிறப்பிக்ைப்பட்டான். குனிசிகல: வகளந்த வில் (விகனத்
பதாகை). ெரம்: அம்பு. வடி: ோம்பிஞ்சின் பிளவு. வடிக்ைண்: உவகேத் பதாகை.
‘’எந்கத அடித்தலத்து (நீர்) உகரப்ப. (அவர்) நீமராடும் அளித்திடின்’’ என்று கூட்டிப்
பபாருள் பைாள்ை. பவரிகந: முதுகு. வகள: வகளயல். வகள ேைளிர்:
இரண்டனுருபும் பயனும் உடன் பதாக்ைத் பதாகை. ேன்ேத பாணத்தால்
பநாந்மதன் - என்கன ேணந்து பைாள்ளுங்ைள் என. வாயு மைட்ை. அப்பபண்ைள் -
எங்ைள் தந்கதயிடம் நீமைட்டு? அவர் தாகரவார்த்து ேணம் பெய்து கவத்தால்
நாங்ைள் உன்கனச் மெர்ந்து அகணமவாம் என்றனர். சினம் பைாண்ட வாயுமதவன்
அவர்ைளது முதுகை ஒடித்தான். அம்ேைளிர் நிற்ை இயலாது கீமழ வீழ்ந்தனர் என்பது
பபாருளாகும்.

402 ‘சமிரணன் அகன்ைதன்பின்.

வதயலார். தவழ்ந்து கசன்வை
அமிர்து உகு குதவல மாழ்கி.
அரசன் மாட்டு உவரப்ப. அன்னான்.
நிமிர்குழல் மடவார்த் வதற்றி.
நிவை தவன் சூளி நல்கும்
திமிர் அறு பிரமதத்தற்கு
அளித்தனன். திரு அனாவர.*

சமிரணன் அகன்ைதன் பின் - வாயுமதவன் அங்கிருந்து பென்று பின்பு; வதயலார்

தவழ்ந்து கசன்வை - அப்பபண்ைள் நிலத்தில் தவழ்ந்மத பென்று; அரசன் மாட்டு
மாழ்கி அமிர்து உகு குதவல உவரப்ப - தேது தந்கதயான ேன்னனிடம். அமுதம்
மபான்ற ேழகல போழிைளால் நிைழ்ந்த பெய்திகயக் கூறி ேயங்ை; அன்னான்
நிமிர்குழல் மடவார்த் வதற்றி - அரென் வளர்ந்த கூந்தகலயுகடய அவ்விளம்
பபண்ைகளத் மதறுதல் பெய்து; நிவைதவன் சூளி நல்கும் திமிர் அறு பிரமதத்தற்கு -
நிகறந்த தவத்கத உகடய சூளி என்பவனது ேைனாகிய ேயக்ைேற்ற பிரேதத்தன்
என்பவனுக்கு; திரு அனாவர அளித்தனன் - திருேைளுக்கு ஒப்பான அப்பபண்ைகள
ேணம் பெய்து பைாடுத்தான்.
 ெமிரணன்: ைாற்றுத்மதவன். கதயலார்: அழகுகடய பபண்ைள். உகு குதகல:
விகனத்பதாகை. குதகல: உருத்பதரியாச் பொற்ைள். ோழ்கி: ேயங்கி. ‘அரென்ோட்டு’
இதில் ோட்டு என்பது ?ஏழனுருபாம். ேடவார்: இளம் பபண்ைள் மதற்றி: மதறுதல்
பெய்து (மதறு: பகுதி). நிகறதவன்: விகனத்பதாகை. திமிர்: அைங்ைாரம் (ேயக்ைம்)
இருள். திமிரம் என்பது ைகட குகறந்தது. பிரேதத்தன்: பிரேனால்
பைாடுக்ைப்பட்டவன் என்பது பபாருள். ‘’ைாற்றுக் ைடவுளால் இடுப்பபாடிக்ைப்பட்ட
அந்தப் பபண்ைள் நூற்றுவரும் தந்கதயிடம் பென்று முகறயிட - ஆறுதல்
கூறித்மதற்றிப்பின் அவர்ைகளப் பிரேதத்தன் என்பனுக்கு ேணம் பெய்து தந்தான்’
என்பது பபாருள்.

403. அவன் மலர்க் வககள் நீவ.

கூன் நிமிர்ந்து. அழகு வாய்த்தார்.
புவனம் முற்றுவடய வகாவும்.
புதல்வர் இல்லாவம. வவள்வி
தவர்களின் புரிதவலாடும்.
தகவு உை. தழலின் நாப்பண்.
கவன வவகத் துரங்கக்
காதி வந்து உதயம் கசய்தான்.*

அவன் மலர்க் வககள் நீவ - பிரேதத்தன் அப்பபண்ைகளத் தனது ேலர்க்

ைரத்தாமல நீவ (அவர்ைள்); கூன் நிமிர்ந்து அழகுவாய்த் தார் - கூன் நீங்கி. அழகு
பபற்றார்; புவனம் முற்று உவடய வகாவும் - உலைம் முழுதுமுகடய ேன்னனான
குெநாபன்; புதல்வர் இல்லாவம - புத்திரப்மபறு இல்லாகேயாமல; வவள்வி
தவர்களின் புரிதவலாடும் - ேக்ைட் மபற்றுக்குரிய மவள்விகயத் தக்ை தவமுனிவர்
தம்முடன் மெர்ந்து பெய்யமவ; தகவு உறு அத்தழலின் நாப்பன் - தகுதியுகடய அந்த
மவள்வித்தீயின் ேத்தியில் இருந்து; கவன வவகத் துரங்கம் காதி - மவைமுகடய
குதிகரகயப் பபற்ற ‘ைாதி’ என்னும் புத்திரன்; வந்து உதயம் கசய்தான் - வந்து
உதித்தான்.

ேலர்க்கை: ேலர் மபான்ற கை (உவகேத் பதாகை). கூன: முதுகின் வகளவு.

நாப்பண்: நடு. துரங்ைம்: குதிகர. பெல்லுதலில் விகரவுகடயது என்பதால்
ைவன மவைத்துரங்ைம் என்றார். உதயம்: மதாற்றம்; பிரேதத்தன் தனது கைைளால்
நீவ. அப்பபண்ைள் கூன்நீங்கி அழகு பபற்றனர். குெநாபன். தனக்கு நூறுபபண்ைள்
இருந்தும் ஆண்ேைவில்கலமய என்பதால். ேக்ைள் மபறு ைருதி மவள்வி பெய்ய.
அந்த மவள்வித்தீயின் ேத்தியிமல ‘’ ைாதி’’ என்பவன் வந்து மதான்றினான் என்ை.
அரெர்க்குரிய சிறப்புத் மதான்றப் பிறந்தான் என்பகதக் ‘ைவன மவைத் துரங்ைத்
ைாதி’ என்பதுணர்த்தி நின்றது. ‘’வந்து உதயம் பெய்தான்’’. மதான்றி உதித்தான்
என்ை.
 404. ‘அன்னவன் தனக்கு. வவந்தன்.
அரகசாடு முடியும் ஈந்து.
கபான்னகர் அவடந்த பின்னர்.
புகழ்மவகாதயத்தில் வாழும்
மன்னவன் காதிக்கு. யானும்.
கவுசிவக என்னும் மாதும்.
முன்னர் வந்து உதிப்ப. அந்த
முடியுவட வவந்தர்வவந்தன்.*

அன்னவன் தனக்கு வவந்தன் - அந்தக் ைாதி என்னும் பபயருகடய அரெ

குோரனுக்கு. தந்கதயான குெநாபன்; அரகசாடு முடியும் ஈந்து - ஆட்சியுடன்
அதற்குரிய ேணிமுடியும் தந்து; கபான்னகர் அவடந்த பின்னர் - விண்ணுலகு
பென்றபின்பு; புகழ் மவகாயத்தில் வாழும் காதிக்கு - புைழ்மிகுந்த ேமைாதயம் என்ற
நைரில் அரசு புரிந்து வாழ்ந்து வந்த ைாதிக்கு; யானும் கவுசிவக என்னும் மாதும்
முன்னர் வந்து உதிப்ப - யானும் எனக்கு முன்பு வந்துதித்த ைவுசிகை என்ற பபண்ணும்
வந்து பிறக்ை; அந்த முடி உவட வவந்தர் வவந்தன் - ேணிமுடி புகனந்த அந்த ேன்னர்
ேன்னனான ைாதி மவந்தன்.

இது குளைப்பாட்டு. அடுத்த பாட்டுடன் பபாருள் முடியும். முடி ேகுடம்.

பபான் நைர்: சுவர்க்ைம். ‘பபான்’ உயர்கவக் குறிக்கும் உபொரச் பொல் ‘ைாதிக்
கியானும்’ இதில் ‘கி’ குற்றியலிைரம். ோதர்: அழகு. பண்பாகு பபயராய்ப்
பபண்ைகள உணர்த்தும். ‘எம்முனாள்’ எனப் பின்னும் கூறுவது பைாண்டு. ‘முன்னர்
வந்து உதிப்ப’ எனப்பபாருள் கூறப்பட்டது. ‘’குெநாபேன். தனது ேைனான ைாதிக்கு
அரசும் முடியும் தந்து. பின் விண்ணுலமைை. ைாதிக்கு ைவுசிகை என்ற ோதும்.
யானும் (விசுவாமித்திரன்) வந்து பிறந்மதாம்.’’ என்றான்.

405. ‘பிருகுவின் மதவல ஆய.

கபருந்தவகப் பிதாவும் ஒவ்வா.
இரிசிகன் என்பவற்கு
கமல்லியலாவை ஈந்தான்;
அருமவையவனும் சில்நாள்
அைம் கபாருள் இன்பம் முற்றி.
விரிமலர்த் தவிவசான் தன்பால்
விழுத்தவம் புரிந்து மீண்டான்.*
 பிருகுவின் மதவலஆய - பிருகு என்பனுக்குப் புத்திரன் ஆனவனும்;
கபருந்தவகப் பிதாவும் ஒவ்வா - பபருந்தகைகே வாய்ந்த தந்கதயும் ஒப்பாைாத
தன்கேயினனுோன; இரிசிகன் என்பவற்கு - இரிசிைன் என்ற பபயர்
பைாண்டவனுக்கு; கமல்லியலாவை ஈந்தான் - பேன்கேத் தன்கேயினளான
பைௌசிகைகய (எனது தேக்கைகய) ேணம் பெய்து தந்தான்; அருமவையவனும்
சில்நாள் - அரிய மவதங்ைள் வல்ல அந்த இரிசிை முனியும் சில ைாலம்
(அம்ேங்கையுடன் வாழ்ந்து); அைம் கபாருள் இன்பம் முற்றி - அற வாழ்வில்.
பபாருளீட்டி இன்பம் துய்த்து வாழ்ந்து முடித்து. பின் வீடு மபபறய்த விரும்பி;
விரிமலர்த் தவிவசான் தன்பால் - விரிந்த தாேகர ேலரில் வாழ்கின்ற
பிரேமதவனிடத்மத; விழுத்தவம் புரிந்து மீண்டான் - சிறந்த தவம் பெய்து அங்கு
அகடந்தான்.

ேதகல: விழுது. விழுதுமபான்ற ேக்ைகளக் குறித்தது. பிதா: தந்கத. ஒவ்வா:

ஒவ்வாத (ஈறுபைட்ட எதிர்ேகறப் பபயபரச்ெம்). முற்றி: முற்றுப்பபற்று. தவிசு:
இருக்கை. விழுத்தவம்: சிறந்ததவம். புரிதல்: பெய்தல். பேல்லியலாள்: பேன்கேக்
குணம் உகடயவள். ‘’பிதாவும் ஒவ்வா இரிசிைன்’’ என்றதால் பபருந்தகை வாய்ந்த
தந்கதயான பிருகுகவவிடச் சிறந்தவன் என்பது ைருத்தாகும். ‘’இத்தகைய
முனிவனான இரிசிைனுக்கு. ைாதிேன்னன். ‘ைவுெகி’ என்ற தன் ேைகள ேணம் பெய்து
தந்தான். இல்லறத்தில் இனிமத வாழ்ந்து வீடு மபறகடய விரும்பிய இரிசிைன்
அதற்குரிய தவம் பெய்து பிரேமலாைம் மெர்ந்தான்.

406. காதலன் வசணின் நீங்க.

கவுசிவக தரிக்கலாற்ைாள்.
மீது உைப் படரலுற்ைாள்.
விழு நதி வடிவம் ஆகி.
மாதவர்க்கு அரசு வநாக்கி.
‘’மா நிலத்து உறுகண் நீக்கப்

வபாதுக. நதியாய்’’ என்னா.

பூமகன் உலகு புக்கான்.*

காதலன் வசணின் நீங்க - ைணவனான இரிசிைன் பெய்த தவப்பலனால்

வான்வழி பெல்வதற்குத் தன்கன விட்டு நீங்ை; கவுசிவக தரித்தல் ஆற்ைாள் - என்
முன்னவளான ைவுசிகை பபாறுக்ை இயலாதவளாகி; விழு நதி வடிவமாகி - பபரிய
ஒரு நதிவடிவம் எடுத்துக்பைாண்டு; மீது உைப்படரல் உற்ைால் - மேமல மபாைப்
புறப்பட்டாள்; மாதவர்க்கு அரசு வநாக்கி - முனிவர்ைளுக்கு அரெனான இரிசிைன்
அதகனப் பார்த்து; மாநிலத்து உறுகண் நீக்க - நிலவுலைத்துத் துன்பத்கதப் மபாக்ை;
நதியாய்ப் வபாதுக என்னா - ஆறாைப் பபருகிச் பெல்வாயாை என்று (கூறி); பூமகன்
உலகு புக்கான் - பிரேன் உலகைச் பென்றகடந்தான்.
 ைாதலன்: ைணவன். மெண்: உயர்வு இங்கு வாகனக் குறிக்கும்). தரிக்ைல்:
பபாறுத்தல். மீது: உயர்வழி. படரல்: நைர்தல். உறுைண்: துன்பம். மபாதுை:
மபாவாயாை. வியங்மைாள்விகனமுற்று. பூேைன்: ேலரில் இருப்பவன். புக்ைான்:
புகுந்தான்.

ைணவன் விண்ணுலமைை. பபாறுக்ைலாற்றாத ைவுசிகை நதியாகி மேமல

பதாடர. இரிசிைன் உலைத்துத் துன்பம் நீக்ை. ஆறாைச் பெல்ை எனக்கூறி. பிரேனுலகு
பென்றான் என்ை. என்னா: என்று கூறி. பெய்யா என்ற வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம்.

407. ‘எம் முனாள் நங்வக இந்த

இரு நதி ஆயினாள்’ என்று.
அம் முனி புகல. வகைா.
அதிசயம் மிகவும் வதான்ை.
கசம்மலும் இவைய வகாவும்.
சிறிது இடம் தீர்ந்த பின்னர்.
‘வமம் மலி கபாழில் யாது?’ என்ன.
மா தவன் கூைலுற்ைான்;

எம்முனாள் நங்வக - எனது தேக்கையாகிய ைவுசிகை என்பாள்; இந்த இரு நதி

ஆயினாள் - இந்தப் பபரிய நதிவடிவம் ஆனாள்; என்று அம்முனி புகலக்வகைா - என்று
அந்த விசுவாமித்திர முனிவன் பொல்லக் மைட்டு; கசம்மலும் இவைய வகாவும் -
தகலேைனாகிய இராேனும். இகளயவனாகிய இலக்குவனும். அதிசயம் மிகவும்
வதான்ை - ஆச்ெரியம் மிை உண்டாை; சிறிது இடம் தீர்ந்த பின்னர் - சிறிதுதூரம்
நடந்துபென்ற பிறது (அங்கு ைாட்சியளித்த மொகல ஒன்கறக் ைண்டு); வமம்மலி
கபாழில்யாது என்ன - மேைம் ைவிந்துள்ள இந்தச் மொகல யாவது என்று மைட்ை;
மாதவன் கூைல் உற்ைான் - சிறந்த தவமுனியாகிய விசுவாமித்திரன் கூறத்
பதாடங்கினான். ‘முன்னாள்’ என்பது இகடகுகறந்து ‘முனாள்’ என நின்றது. முன்பு
பிறந்தவள் (தேக்கை) என்பது பபாருள். மைளா: மைட்டு (பெயா என்ற வாய் பாட்டு
உடன்பாட்டு விகனபயச்ெம். பெம்ேல்: தகலேைன். அழைன். இகளயமைா:
இளங்மைா (இளவரென்). கே: மேைம். ேலி: நிகறந்த அல்லது ைருகே நிகறந்த
எனினுோம். கே: ைருகே. இருநதி: உரிச்பொல்பதாடர்.
எனது தேக்கையான ‘ைவுசிகை’ இந்த நதியானாள் என்று முனிவன் கூறக் மைட்ட
இராே இலக்குவர் அதிெயித்தனர். பின்னர் சிறிது தூரம் பெல்ல. எதிமர ைாணப்பட்ட
மொகல ஒன்கறக் ைண்டு. இது யாபதன முனிவன் கூறலானான் என்ை.
 408. ‘தங்கள் நாயகரின் கதய்வம்
தான் பிறிது இவல’ என்று எண்ணும்
மங்வகமார் சிந்வத வபாலத்
தூயது; மற்றும் வகைாய்;
எங்கள் நான்மவைக்கும். வதவர்
அறிவிற்கும். பிைர்க்கும். எட்டாச்
கசங் கண் மால் இருந்து. வமல்நாள்
கசய் தவம் கசய்தது அன்வை.

தங்கள் நாயகரின் கதய்வம் தான்பிறிது இவல - தங்ைளது ைணவகரக்

ைாட்டிலும் பதய்வம் மவறுஇல்கல; என்கைண்ணும் மங்வகமார் - என்று ைருதும்
பபண்ணரசிைளது; சிந்வத வபாலத் தூயது - ேனத்கதப்மபால (இச்மொகல)
தூய்கேயானது; மற்றும் வகைாய் - பின்னும் பொல்லுகிமறன் மைட்பாயாை; எங்கள்
நான் மவைக்கும் - எங்ைளுகடய நான்கு மவதங்ைளுக்கும்; வதவர் அறிவிற்கும் -
மதவர்ைளின் நுட்போன அறிவுக்கும்; பிைர்க்கும் எட்டாச் கசங்கண்மால் -
ேற்றவர்ைளுக்கும் (உள்ளம். உகர) பெயல்ைளால் எட்டமுடியாத திருோல்; இருந்து
வமல் நாள் - இங்குத் தங்கி முன் ஒரு ைாலத்திமல; கசய்தவம் கசய்ததன்வை -
பெம்கேயான தவத்கதச் பெய்த இடேல்லவா?
நாயைன்: தகலவன். ைணவன். ‘ேங்கை’ பருவப் பபயமரயாயினும் பபண்ைகளப்
பபாதுவாை இப்பபயரில் குறிப்பிடுவது ேரபு. ோர்: பலர்பால் விகுதி. சிந்கத:
ேனம். ‘எங்ைள் நான்ேகற’ என்றது. அறபநறி நிற்கும் அறிவுகடமயார்க்கு உரியது
என்பகத உணர்த்தி நின்றது. எட்டா: எட்டாத (ஈறுபைட்ட எதிர்ேகறப்
பபயபரச்ெம்). எட்டு: பகுதி. பெங்ைண்ோல் தவம் பெய்த சிறப்புகடயது இச்மொகல
என்றாபனன்ை. அன்மற: அல்லவா என்பது பபாருள். அகெ எனினும் பபாருந்தும்.

409. ‘’பாரின்பால். விசும்பின்பாலும்.

பற்று அைப் படிப்பது அன்னான்
வபர்’’ என்பான்; ‘’அவன் கசய்மாயப்
கபரும் பிணக்கு ஒருங்கு வதர்வார்

ஆர்?’’ என்பான்; அமல மூர்த்தி

கருதியது அறிதல் வதற்ைாம்;
ஈர்-ஐம்பது ஊழிக்காலம் இருந்தனன்
வயாகத்து. இப்பால்.
 பாரின்பால் விசும்பின் பாலும் - ேண்ணுலகிலும் விண்ணுலகிலும்; பற்று
அைப்படிப்பது - (பிறப்புக்குக் ைாரணம் ஆன) உலைப் பற்றுக்ைள் நீங்ை. பொல்லப்
பபறுவது; அன்னான் வபர் என்பார் - அத்திருோலின் பபயர்ைமள என்று பொல்லிய
மைாசிைன் மேலும்; அவன் கசய் மாயப் கபரும்பிணக்கு - அப்பரேன் பெய்யும்
ோயோகிய பபருங்ைலைத்கத; ஒருங்கு வதர்வார் ஆர் என்பான் - ஒரு மெரத்பதளிந்து
மதர்பவர் யாபரன்று பொல்லும் பதளிவுகடயவர் எவரும் இலர் என்று
கூறிவிட்டு; அமலமூர்த்தி கருதியது - ைளங்ைேற்ற அப்பரேன் நிகனத்துள்ளகத;
அறிதல் வதற்ைாம் - அறிந்து பொல்லும் பதளிவில்மலன்; ஈவரம்பது ஊழிக்காலம் -
நூறு யுைம்வகரயும்; இருந்தனன் வயாகத்து இப்பால் - இவ்விடத்திமல மயாைத்தில்
இருந்தான் என்றான்.

பார்: நிலம். விசும்பு: வான். ‘பால்’ இரண்டிடத்தும் ஏழனுருபுைள். பற்று: ஆகெ

(முதல்நிகலத் பதாழிற்பபயர்). பபரும்பிணக்கு: இன்ப துன்பங்ைகளத் துய்க்ைச்
பெய்யும் பபருங்ைலைம் என்பர். என்பாம்: என்று பொல்மவாம். மூர்த்தம்: வடிவம்.
அேலம்: குற்றேற்றது. மதற்றாம்: மதறோட்மடாம். ஊழி: யுைம் (மபரளகவக்
ைாலம்). ஈகரம்பான்: இரண்டு ஐம்பது (எனமவ நூறு). இப்பால்: இவ்விடம்.
இருந்தனன்: இருந்தான்.

விண்ணும் ேண்ணும் பற்றுக்ைள் நீங்ைச் பொல்லுவது அப்பரேன் பபயர்ைமள.

உலைத்தவகர இன்ப. துன்பங்ைகள அகடயச் பெய்ய. அவன் பெய்யும் ோயப்
பிணக்கை எல்லாம் மதர்ந்து பதளிவார் யார்? அத்தகைய பபருோன் ஒரு நூறு
யுைங்ைள் இவ்விடம் மயாைத்தில் இருந்தான் என்ை.

410. ‘ஆனவன் இங்கு உவைகின்ை அந்நாள்வாய்

ஊனம் இல் ஞாலம் ஒடுங்கும் எயிற்று ஆண்
ஏனம் எனும் திைல் மாவலி என்பான்.
வானமும் வவயமும் வவ்வுதல் கசய்தான்;

ஆனவன் இங்கு உவைகின்ை அந்நாள்வாய் - அத்தகைய திருோல் இங்கு

வாழ்ந்து வருகின்ற அந்தக் ைாலத்திமல; ஊனம் இல்ஞாலம் ஒடுங்கும் எயிற்று -
குற்றேற்ற இவ்வுலைம் ஒடுங்ைத் தகுந்த இரு பற்ைகள உகடய; ஆண் ஏனம்
எனும் திைல் - ஆதிவராைத்மதாடு ஒப்பு கூறத்தக்ைவன் இவமன என்னுோறு; மாவலி
என்பான் - ேைா பலி என்னும் பபயருகடய அசுரர்குலத் தகலவன்; வானமும்
வவயமும் - விண்ணுலைத்கதயும். ேண்ணுலைத்கதயும். வவ்வுதல் கசய்தான் -
ைவர்ந்து தனக்குரியதாக்கிக் பைாண்டான். ஆன+அவன்: ஆனவன் அைரம் பதாக்ைது.
‘அந்நாள்வாய்’ இதில் ‘வாய்’ ஏழனுருபு. ஊனம்: குகறபாடு. ‘எயிறு’ இங்குப்
பற்ைளாகும். ‘ஞாலம் ஒடுங்கும் எயிற்று ஆண் ஏனம்’ உலைத்கதத் தனது ஒற்கறக்
பைாம்பிமல தாங்கிய வராை மூர்த்திகய இவ்வாறு சிறப்பிக்கிறார். ‘’பன்றியால்
படி எடுத்த பாழியான்’’ என்பர்; அது உன். பவன்றியார் உன்பனயிற்றின் பேன்துைள்
மபான்று இருந்ததால்’’ என்ற அஷ்டப் பிரபந்தப் பாடல் ஒப்பிடத் தக்ைதாம். கவயம்:
பூமி.
ஆதிவராைத்கத ஒத்த வலிகேபகடத்த ேைாபலி. விண்கணயும். ேண்கணயும்
ைவர்ந்த தனக்குச் பொந்தோக்கிக் பைாண்டான் என்ை.
 411. ‘கசய்தபின். வானவரும் கசயல்ஆற்ைா
கநய் தவழ் வவள்விவய முற்றிட நின்ைான்;
ஐயம் இல் சிந்வதயர் அந்தணர்தம்பால்.
வவயமும் யாவும் வழங்க. வலித்தான்;

கசய்த பின் - ோவலி அவ்வாறு விண்கணயும் ேண்கணயும் வவ்வுதல் பெய்த

பிறகு; வானமும் கசயல் ஆற்ைா - மதவர்ைளும் பெய்ய இயலாத; கநய்தவழ்
வவள்விவய - பநய்மிகுந்து அவி வழங்கும் மவள்விகய; முற்றிட நின்ைான் -
பெய்து நிகறமவற்ற நிகலத்தவனாகி; ஐயம் இல் சிந்வதயர் - ஐயமில்லாத உள்ளம்
உகடயவராகிய; அந்தணர் தம்பால் - அந்தணர்ைளிடத்திமல; வவயமும் யாவும் -
பூமிகயயும் ேற்பறல்லாவற்கறயும்; வழங்க வலித்தான் - வழங்ைத் துணிந்தான்.

பெயல்: பெய்தல் (?பதாழிற்பபயர்). ஆற்றா: முடியாத. ‘பநய்தவழ் மவள்வி’

என்று குறிப்பால் ‘ஊன்’ விலக்கியது குறிக்ைப்பட்டது. நின்றான்: முற்பறச்ெம்
(நின்றானாகி). வலித்தான்: துணிவு பைாண்டான். மதவர்ைளும் பெய்ய முடியாத
மவள்விகயச் பெய்து முடிக்ை நிகனத்து - அந்த மவள்விக் ைாலத்மத கவயமும்
யாவும் - ஐயமில் சிந்கதயரான அந்தணருக்கு வழங்ைத் துணிந்தான் என்பது ைருத்து.

412. ‘ஆயது அறிந்தனர் வானவர். அந் நாள்;

மாயவன வந்து வணங்கி இரந்தார்;
‘’தீயவன் கவந் கதாழில் தீர்’’ என நின்ைார்;
நாயகனும். அது கசய்ய நயந்தான்.

வானவர் ஆயது அறிந்தனர் - மதவர்ைள் ோவலியின் அந்தச் பெய்திகயத்

பதரிந்தனர்; அந்நாள் மாயவன வந்து வணங்கி நின்ைார் - அப்மபாது திருோகல
வந்து வணங்கி நின்றனர்; தீயவன் கவந்கதாழில் தீர் என இரந்தார் -
பைாடியவனான ோவலியினது பைாடுந் பதாழிகலத் தீர்ப்பாய் எனக் பைஞ்சிக்
மைட்டனர்; நாயகனும் அது கசய்ய நயந்தான் - தகலவனாகிய திருோலும்
அக்ைாரியத்கதச் பெய்ய ஒருப்பட்டான். ஆய+அது: ஆயது; அைரம் பதாக்ைது.
அறிந்தனர்: முற்பறச்ெம். ோயன்: ோயச் பெயல்ைளில் வல்லவன். இரத்தல்: குகற
மவண்டல். பவந்பதாழில்: பைாடுந்பதாழில் (பண்புத் பதாகை). நாயைன்: உலைத்
தகலவன். நயத்தல்: பொல்லத் பதாடங்குதல்
ோவலியின் அச்பெயலறிந்த வானவர் திருோலிடம் வந்து வணங்கி.
இத்தீயவனது பைாடுந் பதாழிகலத் தீர்க்ை மவண்ட ோயவனும் அகதச் பெய்ய
ஒருப்பட்டான் என்ை.
 413. ‘காலம் நுனித்து உணர் காசிபன் என்னும்
வால் - அறிவற்கு அதிதிக்கு ஒரு மகவு ஆய்.
நீல நிைத்து கநடுந்தவக வந்து. ஓர்
ஆல் அமர் வித்தின் அருங் குைள் ஆனான்.

காலம் நுனித்து உணர் - முக்ைாலங்ைகளயும் சூக்குேோைக் ைணித்து எதகனயும்

உணரவல்ல; காசிபன் என்னும் வால் அறிவற்கு - ைாசிபன் என்ற பபயருகடய
பேய்யறிவுகடய முனிவனுக்கும்; அதிதிக்கும் ஒருமகவாய் - அவனது ேகனவியான
அதிதி என்பவளுக்கும் ஒப்பற்ற குழந்கதயாை; நீல்கநடுந்தவக வந்து - நீல நிறத்கத
உகடய திருோல் வந்து பிறந்து; ஓர் ஆல்அமர் வித்தின் - ஆலேரம் நுண்ணுருவில்
தங்கியிருக்ைத் தகுந்த அந்த ஆலம் விகதகய ஒத்து; அரும் குைள் ஆனான் - அரிய
குறள் உருவத்தில் வளர்ந்து வந்தான்.
ைாலம்: முக்ைாலங்ைகளயும் உணர்த்தி நின்றது. நுனித்துணர்: நுண்கேயாய்
அறிதல். ைாசிபன்: பிரேனுக்கு ேரீசி என்பனது ேைன். வாலறிவன்: பேய்யறிவு
பகடத்தவன். நீல நிறத்து பநடுந்தகை. திருோல். ஒரு பபரிய ஆல ேரத்தினது
முழு வளர்ச்சிக்குரிய நுண்ணிய உறுப்புக்ைள் அதன் வித்தினுள் அடங்கியிருப்பது
மபாலப் பின்னர் எடுக்ைத் தக்ை ‘ஓங்கி உலைளந்த’ திருோலின் மபருருவத்கத
உள்ளடக்கியிருப்பகத உணர்த்தும். ‘’ஆல் அேர் வித்தின் அருங்குறள்’’ என்ற
உவகேயின் நயமுணர்ை. குறள்: இரண்டடி. எனமவ. ‘குறளன்’ குறுகிய
வடிவமுகடய வாேன மூர்த்தி என்ை.

414. ‘முப்புரிநூலினன். முஞ்சியன். விஞ்வச

கற்பது ஓர் நாவன். அனல் படு வகயன்.
அற்புதன். - அற்புதவர அறியும் தன்
சிற்பதம் ஒப்பது ஓர் கமய்க்ககாடு - கசன்ைான்.

அற்புதன் - ஆச்ெரிய ோகயயில் வல்லவனாகிய திருோல்; முப்புரி நூலினன் -

மூன்றாைத் திரிக்ைப்பட்ட பூணூகல அணிந்தவனாகியும்; முஞ்சியன் - முஞ்சி
என்னும் புல்லாலாகிய அகரநாகண உகடயவனாகியும்; விஞ்வச கற்பது ஓர்
நாவன் - மவதவித்கதகயச் பொல்லுகின்ற நாகவக் பைாண்டவனாைவும்; அனல்படு
வகயன் - அனல் மதான்றும் கைகய உகடயவனாவும்; அற்புதவர அறியும் - அற்புத
ஞானம் வாய்ந்த மேமலார்ைமள அறிந்து பைாள்ளத் தகுந்த தான; தன் சிற்பதம் ஒப்பது
ஓர் - தனது ஞான நிகலக்கு ஒப்பதாகிய ஒரு; கமய்க்ககாடு கசன்ைான் - வடிவத்கத
எடுத்துக் பைாண்டு ோவலியின் மவள்விச் ொகலக்குச் பென்றான்.

முப்புரி நூல்: பூணூல். புரிதல்: திரித்தல். முஞ்சி: ஒரு வகைப்புல். பிரேச்ொரிைள்

அணிய மவண்டிய அகர நாண் என்பர். ‘அனல் படுகையன்’ பிரேெரிய
மநான்புக்குரிய ெமிதாதானம் என்னும் மவள்விகயச் பெய்யும் பழக்ைத்தால்
மதான்றிய அவ்வனல் மதான்றும் கைகய உகடயவன் என்பது பபாருள். ‘பைாடு’
பைாண்டு என்பதன் இகடக்குகற. விஞ்கெ ைற்பபதார் நா: மவத ேந்திரங்ைளாகிய
வித்கதகய எப்மபாதும் பொல்லிக் பைாண்டிருக்கும் நாவாகும்.
 415. ‘அன்று அவன் வந்தது அறிந்து. உலகு எல்லாம்
கவன்ைவன். முந்தி வியந்து எதிர் ககாண்டான்;
‘’நின்தனின் அந்தணர் இல்வல; நிவைந்வதாய்!
என்தனின் உய்ந்தவர் யார் உைர்?’’ என்ைான்.

அன்று அவன் வந்தது அறிந்து - அன்று அந்த வாேனன் வந்தகத அறிந்து;

உலகு எல்லாம் கவன்ைவன் - உலகைபயல்லாம் பவன்றவனான ோவலி; முந்தி
விவரந்து எதிர் ககாண்டான் - முற்பட விகரந்து பென்று எதிர்பைாண்டு அகழத்து
வந்தான். பின்பு; நிவைந்வதாய் - நிகறந்த தவம் உகடய மேமலாமன; நின்தனில்
அந்தணர் இல்வல - உன்கனவிடச் சிறந்த அந்தணர் மவறில்கல; என்தனின்
உய்ந்தவர் யார் இனி என்ைான் - என்கனவிட உய்வு பபற்றவர் இனி இங்கு யார்
இருக்கிறார்ைள் என்றான்.
உலபைல்லாம் பவன்றவன்: ேைாபலிச் ெக்ைரவர்த்தி. முந்தி: முன். நின்தன்
என்தன் இகவைளில் ‘தன்’ இரண்டும் ‘அகெைள்’ ‘’எதிர் பைாண்டான்’’ எதிர்
பைாண்டு. அகழத்து வந்தான் என்பது பபாருள். நிகறந்மதாய்: தவத்தாலும்.
தன்கேயாலும் நிகறந்தவன் என்பகத உணர்த்தும். வாேனன் வந்தகத அறிந்த
ேைாபலி எதிர்பென்று அகழத்து வந்து நிகற தவத்மதாய் நின்னில்
உயர்ந்தாருமில்கல. என்னில் உய்ந்தாருமில்கல எனக் கூறி ேகிழ்ந்தான் என்ை.

416. ‘ஆண்தவக அவ் உவர கூை. அறிந்வதான்.

‘’வவண்டினர் வவட்வகயின் வமற்பட வீசி.
நீண்ட வகயாய்! இனி. நின்னுவழ வந்வதார்
மாண்டவர்; அல்லவர் மாண்பு இலர்’’ என்ைான்.

ஆண்தவக அவ்வுவர கூை - வீரம் மிக்ை ோவலி அவ்விதோைச் பொல்லமவ;

அறிந்வதான் - அகனத்தும் அறிந்தவனாகிய அவ்வாேனமூர்த்தி; வவண்டினர்
வவட்வகயின் வமற்பட வீசி நீண்ட வகயாய் - மவண்டி வந்தவர்ைளது விருப்பத்துக்கு
மேற்படும்படி வாரி வழங்கி அதனால் நீண்டிருக்கும் கைைகள உகடமயாய்!; இனி
நின் உவழ வந்வதார் மாண்டவர் - உன்னிடம் வந்தவர்ைள் ோண்புகடயவராவர்;
அல்லவர் மாண்பிலர் என்ைான் - அல்லாதவர் ோட்சியில்லாதவமர என்றான்.

ஆண்தகை: வீரம் பபாருந்தியவன் (இங்கு ோவலி). தனக்குத் தீங்கு வருவது

ைண்டும் மேற்பைாண்ட பெயலில் ஊக்ைமுகடயவன் என்பகதக் குறிக்கும்.
மவண்டினர்: மவண்டி வந்த இரவலர். மவட்கை: விருப்பம். நீண்ட கை: பைாகடயில்
நிண்ட கை; (தருகை நீண்ட கை). ‘நின்னுகழ’ இதில் ‘உகழ’ ஏழனுருபு. வீசுதல்:
வழங்குதல்.

ோவலி அவ்வாறு கூற. வாேனன். மவண்டிவந்து மைட்பவர்ைளின்

விருப்பத்துக்கும் மிகுதியாை வழங்கும் நீண்ட கையுகடயவமன! உன்னிடம்
வந்ததகடந்தவர்ைள் ோண்புகடயர். அல்லாதவர்ைள் ோண்பில்லார் என்று
பாராட்டினான் என்பது ைருத்து.
 417. ‘சிந்வத உவந்து எதிர். ‘’என் கசய?’’ என்ைான்;
அந்தணன். ‘’மூஅடி மண் அருள். உண்வடல்;
கவந் நிைலாய்! இது வவண்டும்’’ எனாமுன்.
‘’தந்தகனன்’’ என்ைனன்; கவள்ளி. தடுத்தான்;

சிந்வத உவந்து - (ோவலி இகதக் மைட்டு) ேனம் மிை ேகிழ்ந்து; என் கசய
என்ைான் - ேறு போழியாை நான் என்ன பெய்யமவண்டும் என்று மைட்டான்;
அந்தணன் - அகதக் மைட்ட வாேனனாை வந்த திருோல்; கவந்திைலாய் - பைாடிய
வலிகே வாய்ந்த ோவலிமய; உண்வடல் மூவடிமண் அருள் இது வவண்டும் -
உள்ளதாயின் என் ைாலால் மூன்றடி ேண் தருவாயாை இதுமவ மவண்டும்; எனா முன்
தந்தகனன் என்ைான் - என்று பொல்லுதற்கு முன்மப (ோவலி) தந்மதன் என்றான்;
கவள்ளிதடுத்தான் - அப்மபாது அசுர குருவாகிய சுக்கிரன் த்ராமத என்று தடுத்தான்.
சிந்கத: ேனம். உவந்து: மிை ேகிழ்ந்து. உண்மடல்: உள்ளதாயின் (என்றது
உற்ொைத்தின் பபாருட்டு). பவந்திறல்: பவம்கேயாகிய திறல் (பண்புத்பதாகை) எனா:
பெயா என்ற வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம். எனாமுன்: என்று கூறி முடிப்பதற்கு
முன்மப. தந்தபனன்: தந்மதன் விகரவு பற்றி வந்த இறந்த ைால விகனமுற்று.
தருமவன் என்பது பபாருள். வழு அகேதி. சுக்கிரன் என்ற வடபோழிப் பபயரின்
தமிழாக்ைம் பவள்ளி.

418. ‘’கண்ட திைந்து இது வகதவம்; ஐய!

ககாண்டல் நிைக் குைள் என்பது ககாள்வைல்;
அண்டமும் முற்றும் அகண்டமும். வமல்நாள்.
உண்டவன்ஆம்; இது உணர்ந்துககாள்’’ என்ைான்.

ஐய! இது கண்ட திைத்திது வகதவம் - தகலவனாகிய ோவலிமய! ஆராய்ந்து

உணர்ந்தால் இந்த அந்தண வடிவம் ைபடோனது; ககாண்டல் நிைக் குைள் என்பது
ககாள்வைல் - (இதகன) மேைம் மபான்ற நிறமுகடய குறள் வடிவம் என
நிகனக்ைாமத; அண்டமும் முற்றும் அகண்டமும் - இந்தப் பூமிகயயும் அதகனச்
சூழ்ந்துள்ள மபரண்டங்ைகளயும்; வமல் நாள் உண்டவன் ஆம் - முன் ஒரு
ைாலத்திமல உண்டவனாகிய திருோமல ஆகும்; இது உணர்ந்து ககாள் என்ைான் -
இகத அறிந்து பைாள்வாய் என்று கூறினான்.
திறம்: உணர்ச்சித் திறம். கைதவம்: பபாய்கே. பைாண்டல்: மேைம். குறள்:
குறுகிய வடிவம். பைாள்மளல்: பைாள்ளாமத. எதிர்ேகற ஏவல் விகனமுற்று.
முற்றுதல்: சூழ்தல். அல்லது வகளதல். ைண்டறிந்து: ஆராய்ந்து உணர்ந்த மபாது.
அண்டம்: உலைம். அைண்டம்: மபரண்டம்.

அசுர குருவாகிய சுக்கிரன். ோவலிகய மநாக்கி. ஐய! ஆராய்ந்துணர்ந்தல்

இந்த வடிவம் வஞ்ெைம்; பபாய்கேயானது. பைாண்டல் நிறத்துக் குறள் வடிவம்
என்று எண்ணாமத. அண்டமும் அைண்டமும் உண்டவனான திருோமல என்பகதத்
பதரிந்துபைாள் என்றான் என்பது ைருத்து.
 419. ‘’நிவனக்கிவல; என் வக நிமிர்ந்திட வந்து.
தனக்கு இயலாவவக தாழ்வது. தாழ்வு இல்
கனக் கரியானது வகத்தலம் என்னின்.
எனக்கு இதன்வமல் நலம் யாதுககால்?’’ என்ைான்.

நிவனக்கிவல - சுக்கிரமன! நீ நிகனத்துப் பார்த்துக் கூறினாயில்கல; என்

வக நிமிர்ந்திட - என்னுகடய கை மேலாை நிமிர்ந்து நிற்ை; தனக்கு இயலா வவக
வந்து தாழ்வது - தனது தன்கேக்குப் பபாருந்தாத விதத்தில் தாமன வந்து என் முன்
தாழ்ந்து நிற்பது; தாழ்வு இல் கனக் கரியானது வகத்தலம் என்னின் - எவ்விதத்திலும்
தாழ்வில்லாத மேைம் மபான்ற ைரிய நிறத்கத உகடய திருோலின் கை என்றால்;
எனக்கு இதன்வமல் நலம் - எனக்கு இகதவிட மேலான நன்கே; யாது ககால்
என்ைான் - ஏது இருக்கிறது என்று ோவலி கூறினான்.
நிகனக்கிகல: நிகனத்துப் பார்த்துச் பொல்லவில்கல. நிமிர்ந்து: ஓங்கி.
மேலாை ‘இயலா வகை’ இதில் ‘இயலா’ என்பது ஈறுபைட்ட எதிர்ேகறப்
பபயபரச்ெம். ‘தாழ்வது......கைத்தலம்’ என்று முடிக்ை. ைனம்: மேைம். யாது: எது.
கைத்தலம். கை; இங்கு உள்ளங்கைகயக் குறித்து நின்றது. யாசிப்பவர் கைகய
விரித்து ஏற்றல் இயல்பாதலின் என்ை. மேல்நலம்: மேலான நன்கே. யாது பைால்
இதில் ‘பைால்’ எதிர் ேகறப் பபாருகள உணர்த்தி நின்றது.

என்கை உயர்ந்து மேமல நிற்ை. தாமன வந்து என்முன் தாழ்ந்து நிற்பது -

தனக்குப் பபாருந்தாத வகையிமல. வாேனனாை வந்த திருோலின் கை என்றால்
இகதவிட மேலான நன்கே எது இருக்கிறது என்றான். ோவலி என்பது ைருத்து.

420. ‘’துன்னினர் துன்னலர் என்பது கசால்லார்.

முன்னிய நல் கநறி நூலவர்; ‘முன்வந்து.
உன்னிய தானம் உயர்ந்தவர் ககாள்க’
என்னின். இவன் துவண யாவர் உயர்ந்தார்?

நன்கனறி முன்னிய நூலவர் - நல்ல பநறியிகனமய நிகனந்துள்ள நூலறிவு

வாய்ந்த பபரிமயார்ைள்; துன்னினர் துன்னலர் என்பது கசால்லார் - பநருங்கியவர்.
பநருங்ைாதவர் என்ற மவறுபாடு ைருதார்; உன்னிய தானம் - தாம் பெய்வதாை
நிகனத்த தானப் பபாருள்; உயர்ந்தவர் முன்வந்து ககாள்க - உயர்ந்மதார் முற்பட வந்து
பைாள்ை; என்னின் - என்று பொல்லிவிட்ட பிறகு அதகனப் பபறவந்திருக்கும்
பலருள்ளும்; இவன் துவண யாவர் உயர்ந்தார் - இந்த வாேனனுக்கு இகணயாைக்
ைல்வி மைள்விைள் வல்ல உயர்ந்மதார் யாருண்டு?
 துன்னினர்: பநருங்கியவர் அல்லது உறவினர். துன்னலர்: பகைவர். பொல்லார்:
பொல்லாதவராகி (முற்பறச்ெம்). நூலவர்: நூலறிவு வாய்ந்த மேமலார். உன்னிய:
நிகனத்த. தானம்: பைாகட. பைாள்ை: வியங்மைாள் விகனமுற்று. துகண: ஒப்பு யாவர்:
யார்.

நன்பனறி ைருதிய மேமலார் மவண்டியவர் மவண்டாதவர் என்ற மவறுபாட்கட

எண்ணாது. தாம் பெய்ய நிகனத்த தானத்கத உயர்ந்மதார் பைாள்ை என்று
பொல்லுவராயின். இந்த வாேனகன விட மவறு உயர்ந்மதார் எவருண்டு என்றான்
ோவலி என்பது ைருத்து.

421. ‘’கவள்ளிவய ஆதல் விைம்பிவன. வமவலார்

வள்ளியர் ஆகில் வழங்குவது அல்லால்.
எள்ளுவ என் சில? இன் உயிவரனும்
ககாள்ளுதல் தீது; ககாடுப்பது நன்ைால்.

கவள்ளிவய ஆதல் விைம்பிவன - நீ பவள்ளறிவுகடயனாதலின். உன்

இயற்கைக்மைற்ப பொல்லிகன; வமவலார் - மேன்கேக் குணம் உகடய
பபரிமயார்ைள்; வள்ளியர் ஆக - தாம் வள்ளகே உகடமயாராயின்; இன்
உயிவரனும் - தேது இனிய உயிகரமய என்றாலும்; வழங்குவர் அல்லால் -
பைாள்மவார்க்குக் ?பைாடுப்பாமர அல்லாேல்; எள்ளுவ என்சில - சில கூறி
பரிைசிப்பமரா?; ககாள்ளுதல் தீது ககாடுப்பது நன்று - பிறர்பால் ஏற்றல் தீகே
ஈதமல நன்கேயாகும்.

பவள்ளிகய: பபயருக்மைற்ப. பவள்ளறிவுகடயவன் என்று நயம்படக்

கூறினார். வள்ளியர்: வள்ளன்கே உகடமயார். பைாள்ளுதல் தீது பைாடுப்பது நன்று
‘நல்லாபறனினும்’ பைாளல் தீது மேலுலைம் இல்பலனினும் ஈதமல நன்று’’ என்ற
திருக்குறள் ைருத்து அகேந்த பாட்டிது. ‘எள்ளுவ என் இதில் ‘என்’ வினாப் பபாருட்டு.
விளம்பிகன: முன்னிகல விகனமுற்று. ஆல்: அகெ.

422. ‘’மாய்ந்தவர் மாய்ந்தவர் அல்லர்கள்; மாயாது

ஏந்திய வகககாடு இரந்தவர்;- எந்தாய்! -
வீந்தவர் என்பவர்; வீந்தவவரனும்.
ஈந்தவர் அல்லது இருந்தவர் யாவரா?

மாய்ந்தவர் மாய்ந்தவர் அல்லர்கள் - இறந்தவர்ைள் இறந்தவர்ைளாை

எண்ணப்படுபவர்ைள் அல்லர்; மாயாது ஏந்திய வக ககாடு இரந்தவர் - இழிவு வந்த
மபாதும் இறந்து படாேல் ஏந்திய கைைகளக் பைாண்டு. வெதி உள்ளவர் முன் பென்று
யாசிப்பவர்ைமள; வீழ்ந்தவர் - இறந்தவர்ைளாைக் ைருதப்படுமவாராவர்; எந்தாய்
வீந்தவ வரனும் எனது தந்கதக் பைாப்பானமவ! பருவுடல் ேகறந்து இறந்தவமர
எனினும்; இருந்தவர் - உயர்ந்தவர்தம் ேனத்தில் ேகறயாது புைழுடம்புடன்
இருந்தவர்ைள்; ஈந்தவவர அல்லது யாவர - நாடிவந்மதார்க்கு ஈந்தவமர அல்லாது
மவறு யார்?
 தனது ஆசிரியனான பவள்ளிகய எந்கதமய என்றது ேரபு மநாக்கி என்ை.
‘இறந்தவர் இறந்தவரன்று. இழிவு மநர்ந்த மபாதும்’ இறந்து படாேல் பிறரிடம்
யாசித்து நிற்பவமர இறந்மதார். ‘பைாகடயில் சிறந்மதார் தம் பருவுடல்
ேகறந்தாலும் புைழுடம்புடன் என்றும் இருப்பவர் ஆவர்’ என்பது ைருத்து.
ோய்ந்தவர். வீந்தவர். இரண்டும் இறந்மதார் என்ற பபாருள் உகடயன. ‘கை பைாடு’
இதில் ‘பைாடு’ என்பது பைாண்டு என்பதன் இகடக்குகற. ‘யாமர’ இதில் ஏைாரம்
எதிர்ேகறப் பபாருள் தந்து நின்றது. ‘’ோயாது. ஏந்திய கை பைாடு இரந்தவர்’’
என்றது இரத்தலின் இழிகவ உணர்த்திற்று’’ ‘ேன்னா உலைத்து’ என்ற புறப்பாடல்
ஒப்பு மநாக்ைத்தக்ைது.

423. ‘’அடுப்ப வரும் பழி கசய்ஞ்ஞரும் அல்லர்;

ககாடுப்பவர் முன்பு. ‘ககாவடல்’ என நின்று.
தடுப்பவவர பவக; தம்வமயும் அன்னார்
ககடுப்பவர்; அன்னது ஓர் வகடு இவல’’ என்ைான்.

அடுப்ப அரும்பழி கசய்ஞ்ஞரும் அல்லர் - பிறர் அழியும்படி பழிச்பெயல்

பெய்யும் தீத்பதாழிலுகடமயார் பகைவரல்லர்; ககாடுப்பவர் முன்பு -
பைாடுப்பவருக்கு எதிமர நின்று பைாண்டு; ககாவடல் என நின்று தடுப்பவவர பவக
- பைாடுக்ைாமத என்று கூறித் தடுப்பவமர பகைவராவார்; அன்னார் தம்வமயும்
ககடுப்பவர் - அத்தகைமயார் பைாள்வாகரயும் பைாடுப்பாகரயுேல்லாது தம்கேயும்
பைடுத்துக் பைாள்பவமர ஆவர்; அன்னது ஓர் வகடு இவல என்ைான் - (ஈவது விலக்கும்)
அதகன ஒத்த மைடு மவறில்கல என்றான். அடுப்ப: பைட. பழி: பாவச் பெயல்.
பெய்ஞ்ஞர்: பெய்மவார். பைாமடல்: எதிர்ேகற வியங்மைாள். அன்னது: மபான்றது.
அன்னர்: அத்தகைமயார். இகல: இல்கல என்பதன் இகடக்குகற.
பழிபாவங்ைகளச் பெய்மவார் பகைவரல்லர். பைாடுப்பகதத் தடுப்பவமர
பகைவராவார். பைாள்மவாகரயும். பைாடுப்மபாகரயும் அல்லாது தடுப்மபார்
தம்கேமய பைடுத்துக் பைாள்மவாராவார் என்பது ைருத்து. 30

424. ‘’கட்டுவரயின். தம வகத்து உை வபாழ்வத

இட்டு. இவசககாண்டு. அைன் எய்த முயன்வைார்
உள் கதறு கவம் பவகஆவது உவலாபம்;
‘விட்டிடல்’ என்று விலக்கினர் தாவம.’

தமவகத்து உை வபாழ்வத - தேது பெல்வம் இருக்கும் ைாலத்திமல; இட்டு இவச

ககாண்டு - இரப்மபார்க்கு ஈந்து புைழ் பபற்று: அைன் எய்த முயன்வைார் - அறத்கத
அகடய முயல்பவர்ைளான அறவாளர்; உள்கதறு கவம்பவக யாவது உவலாபம் -
ேனத்கத அழிக்கும் பைாடிய பகையாய் இருப்பது உமலாப குணோகும்; விட்டிடல்
என்று - (அதகன) விட்டுவிட மவண்டும் என்று; தாம் கட்டுவரயின் விலக்கினர் -
(மேமலார்) நீதி நூல்ைளில் விளக்கிக் கூறியுள்ளனர்.
 ைட்டுகர: நீதி நூல் (வகரயறுத்த உகரைள் என்பது பபாருள்.) கைத்து: பபாருள்
(பெல்வம்). இட்டு: இரப்மபார்க்குக் பைாடுத்து. இகெ: புைழ். முயன்மறார்:
விகனயாலகணயும் பபயர். உள்பதறு: உள்ளத்கத அழித்து. உமலாபம்:
ஈகையின்கே (உளப்பரும் பிணிப்பு அரு உமலாபம் ஒன்றுமே
அளப்பருங்குணங்ைகள அழிக்குோறு மபால் - எனத் தாடகை வகதப்படலத்தும்
கூறுவது நிகனவு கூரத்தக்ைது. விட்டிடல்: விட்டு விடுை. அல்லீற்று வியங்மைாள்
விகனமுற்று. பெல்வம் இருக்கும் மபாமத ஏற்பவர்ைளுக்கு ஈந்து புைழ் பபற வாழ
மவண்டும். உள்ளத்கத அழிக்கும் பைாடிய பகை உமலாபம். அதகன விட்படாழிக்ை
மவண்டும் என்பமத நீதி நூல்ைளின் துணிவு என்பது ைருத்து.

425. ‘எடுத்து ஒருவர்க்கு ஒருவர் ஈவதனின் முன்னம்

தடுப்பது நினக்கு அழகிவதா. தகவு இல் கவள்ளி?
ககாடுப்பது விலக்கு ககாடிவயாய் உனது சுற்ைம்
உடுப்பதுவும் உண்பதுவும் இன்றிவிடுகின்ைாய்!*

தகவு இல்கவள்ளி - பபருந்தன்கே இல்லாத சுக்கிரமன; ஒருவருக்கு

ஒருவர் எடுத்து ஈவதனின் முன்னம் - நாடி வந்திருக்கும் ஒருவருக்கு உகடயவர்
ஒருவர் பபாருகள எடுத்துக் பைாடுப்பதற்கு முன்பு; தடுப்பது நினக்கு அழகிவதா -
பைாடுக்ை மவண்டாபேனத் தடுப்பது உனக்கு அழைாகுமோ?; ககாடுப்பது விலக்கு
ககாடிவயாய் - ஈவகத விலக்கும் பைாடிய குணம் பைாண்டவமன!; உனது சுற்ைம் -
உன்கனச் ொர்ந்து நிற்கும் உனது ெந்ததியானது; உடுப்பது?வும் உண்பதுவும் இன்றி -
உடுக்ைத் துணியும். உண்ண உணவும் இல்லாேல்; விடுகின்ைாய் - விடுகின்றாய்
என்பகத அறிவாயாை.

‘’பைாடுப்பது அழுக்ைறுப்பான் சுற்றம் உடுப்பதூஉம் - உண்பதூஉம் இன்றிக்

பைடும்’’ என்ற குறகள நிகனந்து பாடிய பெய்யுள் இது. ஈவது: பைாடுப்பது
‘அழகிமதா’ இதில் ஓைாரம் எதிர்ேகற வினாப் பபாருள் தந்து நின்றது. தைவு:
தகைகே. சுற்றம்: இனத்தார். பைாடுப்பகதத் தடுத்த பவள்ளிகயத் தைவில் பவள்ளி
என்றார்.

426. முடிய இம் கமாழி எலாம்

கமாழிந்து. மந்திரி.
‘’ககாடியன்’’ என்று உவரத்த கசால்
ஒன்றும் ககாண்டிலன்;
‘’அடி ஒரு மூன்றும். நீ.
அைந்து ககாள்க’’ என.
கநடியவன் குறிய வக
நீரில் நீட்டினான்.
 இம்கமாழி கயலாம் முடிய கமாழிந்து - இத்தகைய நீதிைகள எல்லாம் முற்றும்
எடுத்துச் பொல்லி; மந்திரி ககாடியன் என்று உவரத்த கசால் - அகேச்ெனும்.
புமராகிதனுோன சுக்கிரன் வாேனகனக் பைாடியன் என்று கூறிய பொற்ைகள;
ஒன்றும் ககாண்டிலன் - ஒரு சிறிதும் ஏற்றுக் பைாள்ளாதவனாகி; நீ அடி ஒரு மூன்றும்
- (வாேனகனப் பார்த்து) நீ என்கனக் மைட்ட அந்த மூன்றடி அளவுள்ள நிலத்கத;
அைந்து ககாள்க என - உனது ைாலால் அளந்து பைாள்ை என்று பொல்ல; கநடியவன்
குறிய வக - திருோல் தனது குறுங்கைைகள; நீரில் நீட்டினான் - ோபலி வார்த்த தான
நீரில் நீட்டினான்.

முடிய: முடிவு பபற. ‘போழி’ என்பது பொல்வாகு பபயராய் நீதிபோழிைகள

உணர்த்தி நின்றது. சுக்கிரன் ஆசிரியனும் அகேச்ெனுோம். ‘ஒன்றும்’ இங்குச்
சிறிதும் என்று பபாருள் தந்து நின்றது. ‘ஒரு’ சிறுகே குறித்த பொல்லாகும்.
பநடியவன்: திருோல். இங்குக் குறளுருவான வாேன வடிவத்திமலய - பின் எடுக்ைப்
மபாகும் மபருருவம் அடங்கியிருக்கிறது என்பகத உணர்த்த ‘’பநடியவன்
குறியகை’’ என்றார் என்ை.

427. கயம் தரு நறும் புனல் வகயில் தீண்டலும்.

பயந்தவர்களும் இகழ் குைைன். பார்த்து எதிர்
வியந்தவர் கவருக் ககாை. விசும்பின் ஓங்கினான்
உயர்ந்தவர்க்கு உதவிய உதவி ஒப்பவவ.

கயம் தரு நறும் புனல் - குளத்தின் நறுேணமுள்ள அந்தத் தான நீர்; வகயில்
தீண்டலும் - தனது கைைளில் தீண்டபப்பட்டவுடமன; பயந்தவர்களும் இகழ் குைைன் -
பபற்றவரும் இைழும்படியான குறுகிய வடிவு பைாண்ட வாேன மூர்த்தி;
எதிர்பார்த்து வியந்தவர் - எதிர்நின்று பார்த்து வியந்து பைாண்டிருந்தவர்ைளும்;
கவருக்ககாை - அஞ்சும்படியாை; உயர்ந்தவர்க்கு உதவிய உதவி ஒப்ப - அறிவு
ஒழுக்ைங்ைளில் சிறந்த மேமலாருக்குச் பெய்த உதவி சிறந்து விளங்குவதுமபால;
விசும்பின் ஓங்கினான் - வானத்தின் அளவுக்கு வளர்ந்து நின்றான்.
ையம்: குளம். நறும்புனல்: பதளிந்து குளிர்ந்துள்ள நீராம். உதவி வகரத்தன்று
உதவி உதவி பெயப்பட்டார் ொல்பின் வகரத்து என்ற குறட்ைருத்துத் மதான்ற.
உயர்ந்தவருக்கு உதவிய உதவி சிறந்து விளங்குவது மபால. வாேன மூர்த்தி வானுற
ஓங்கி. வளர்ந்து நின்றான் என்பது ைருத்து. பயந்தவர்: பபற்மறார் (தாய். தந்கதயர்).
வியத்தல்: ஆச்ெரியபடுதல் பவருக்பைாள: அச்ெமுற.

428. ‘நின்ை கால் மண் எலாம் நிரப்பி. அப்புைம்

கசன்று பாவிற்றிவல. சிறிது பார் எனா;
ஒன்ை. வானகம் எலாம் ஒடுக்கி. உம்பவர
கவன்ை கால் மீண்டது. கவளி கபைாவமவய.
 நின்ை கால் - நிலத்தில் ஊன்றி நின்ற ைால்; மண் எலாம் நிரப்பி - நிலத்தின்
பரப்கப பயல்லாம் மூடி; பார் சிறிது எனா - இப்பூமி சிறிய அளவுகடய பதன்று;
அப்புைம் கசன்று பாவிற்றிவல - அப்புறம் மபாய்ப் பாவவில்கல; உம்பவர
கவன்ை கால் - வானம் சிறிதாகுோறு மேமல நீண்டு உயர்ந்து பவன்ற ைாலானது;
வானகம் எலாம் ஒன்ை ஒடுக்கி - வானத்கத எல்லாம் ஒருமிக்ைச் சிறிதாகும் படி
தனக்குள் ஒடுக்கி; கவளி கபைாவமயால் மீண்டது - மேலும் இடம்
கிகடக்ைாகேயால் மீண்டது.

நின்ற: ஊன்றிய. நிரப்புதல்: மூடுதல். பாவிற்றிகல: பாவவில்கல ‘’பார்

சிறிபதனா அப்புறம் பென்று பாவிற்றிகல’’ என்றது. பூமி விரிந்தால். அதுவும்
விரியும் என்னும் ைருத்கத உள்ளடக்கிீ் நின்றது. உம்பர்: வானம். ஒடுக்கி: உள்ளடக்கி.
பவளி: இடம். ஒன்ற: ஒரு மெர. எனா: (பெயா என்ற வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம்).

429. ‘உலகு எலாம் உள்ைடி

அடக்கி. ஓர் அடிக்கு
அலகு இலாது. அவ் அடிக்கு.
அன்பன் கமய்யதாம்.
இவல குலாம் துழாய் முடி
ஏக நாயகன். -
சிவல குலாம் வதாளினாய்!
சிறியன் சாலவவ!

ஓரடி உலகு எலாம் உள் அடி அடக்கிற்று - ஊன்றிய ைாலாகிய ஒரு அடி
உலைத்கத எல்லாம் பாதத்துள் அடக்கிவிட்டது; அலகு இலா அவ்வடிக்கு - அளந்து
பைாள்ள இடமில்லாத அந்த மூன்றாம் அடிக்கு; அன்பன் கமய் அது ஆம் -
பக்தனாகிய ேைாபலியின் தகலமய அளவடியாை ஆயிற்று; சிவலகுலாம் வதாளினாய்
- வில் பபாருந்திய மதாளிகன உகடய இராோ!; இவலகுலாம் துழாய்முடி -
இகலைள் மிகுந்த துளப ோகலகய அணிந்துள்ள; ஏகநாயகன் - உலகுக்கு ஒரு
தனி முதல்வனான அத்திருோலாகிய; சாலச் சிறியன் - மிைச் சிறிய வடிவினானா
அவ்வாேனன்.

இது குளைம். அடுத்த பாட்டுடன் பபாருள் முடிவு பபறும். உலகு: நிலம்.

உள்ளடி: அடியுள் என்பது போழிோறி நின்றது. அலகு: அளவு. பேய் அது ஆம்:
பேய்யதாம். ோவலியின் உடம்மப அளவடியாை ஆனது என்பது ைருத்து. ஏை
நாயைன்: தனிப்பபருந்தகலவன். ஏைம்: தனிகே. ‘ொலச்சிறியன்’ திருோல்
பைாண்ட வாேன வடிகவக் குறித்ததாம். இச்சிறிய வடிவோ உலைத்கத
பயல்லாம் ஓரடியுள் அடக்கியது என வியந்து கூறியதுோம். ொல: மிை. ஏ: அகெ.
 430. ‘’உரியது இந்திரற்கு இது’’ என்று.
உலகம் ஈந்து வபாய்.
விரி திவரப் பாற்கடல்
பள்ளி வமவினான்;
கரியவன். உலகு எலாம்
கடந்த தாள் இவண
திருமகள் கரம் கதாடச்
சிவந்து காட்டிற்வை!

உரியது இந்திரற்கு இது என்று - இம்மூவுலைாட்சியும் இந்திரனுக்மை உரிகே

உகடயது என்று கூறி; ஈந்து வபாய் - அவற்கற அந்த இந்திரனுக்கு தந்து மபாய்;
விரிதிவரப் பாற்கடல் பள்ளி வமவினான் - விரிந்த அகலைகள உகடய பாற்ைடல்
படுக்கைகய அகடந்தான்; உலகு எலாம் கடந்து - மூவுலைத்கதயும் அளந்த;
கரியவன் தாள் இவண - ைருகே நிறம்வாய்ந்த அத்திருோலின் பாதங்ைள்; திருமகள்
கரம் கதாட - திருேைளான இலக்குமி பதாட்டு வருடமவ; சிவந்து காட்டின -
பெந்நிறம் பைாண்டு விளங்கின.
உரியது: உரிகே உகடயது. இந்திரன்: வானவர்க்கு அரென். பள்ளி: படுக்கை.
ைரியவன். ைருநிறம் உகடயவன். ைரி: ொட்சி. உலகுக்குச் ொட்சி யானவன். என்றும்
கூறுவர். தாளிகண: இரண்டு பாதங்ைள். திருேைள்: பபரிய பிராட்டி. ைரம்: கை
இவ்வாறு ோவலி வரலாற்கற முனிவன் கூறினான்.

431 ‘ஆதலால். அரு விவன அறுக்கும்; ஆரிய!

காதலால் கண்டவர் பிைவி காண்குைார்;
வவதநூல் முவைவமயால் வவள்வி முற்றுவவற்கு.
ஈது அலாது இல்வல. வவறு இருக்கற்பாலவத.

அருவிவன அறுக்கும் ஆரிய - உயிர்ைகளப் பற்றி வருத்தும் அரிய விகனைகள

அழித்துக் ைாக்கும் மேமலாமன!; காதலால் கண்டவர் - (இந்தத் தூய்கேயான
இடத்கத) ைாதல் பைாண்டு ைாண்பவர்ைள்; பிைவி காண்குைார் - பிறவி
மநாகயக் ைாணோட்டார்ைள்; ஆதலால். வவதநூல் முவைவமயால் - ஆதலாமல.
மவதநூல்ைளில் கூறியமுகறப்படி; வவள்வி முற்றுவவற்கு - மவள்விகய நடத்த
நிகனத்திருக்கும் எனக்கு; இருக்கற்பாலது - வீற்றிருந்து பெய்யத்தக்ை இடம்; ஈது
அலாது வவறு இல்வல - இவ்விடம் அல்லாது மவறில்கல.
 ஈது அலாது மவறு இல்கல. இவ்விடம் அல்லாது மவறில்கல. ‘ஆதலால்
அருவிகன அறுக்கும்’ என்று பைாண்டு. திருோல் இருந்த இடோதலால்
தீவிகனைகள அழிக்ைவல்லதிது எனக் கூறினும் ஆம் ‘அருவிகன’ ைடத்தற்ைரிய
விகனைளாம். ைாதல்: அன்பு (பக்தி). மவதநூல்: மவதமும் நூல்ைளும் (உம்கேத்
பதாகை). முற்றுதல்: நிகறமவறச் பெய்தல். முற்றுமவன்: விகனயாலகணயும்
பபயர். இருக்ைல்: இருத்தல். பால்: தன்கே. ஏ: அகெ. மவள்வி: யாைம். மவள்வி
பெய்ய ஏற்ற இடமிதுமவ என முனிவன் கூறினாபனன்பது ைருத்து.

432. ‘ஈண்டு இருந்து இயற்றுகவன்

யாகம். யான்’ எனா.
நீண்ட பூம் பழுவத்து
கநறியின் எய்தி. பின்
வவண்டுவ ககாண்டு. தன்
வவள்வி வமவினான்.
காண்தகு குமரவரக்
காவல் ஏவிவய.

ஈண்டு இருந்து இயற்றுவன் யாகம் யான் எனா - இவ்விடத்திலிருந்து நான்

மவள்விகயச் பெய்மவன் என்று; நீண்ட பூம்பழுவத்து - நீண்ட. ேலர் நிகறந்த
அச்மொகலயிடத்து; கநறியின் எய்தி - முகறயாைச் பென்று; பின் வவண்டுவ
ககாண்டு - பின் மவள்விக்குரியன மெைரித்துக்பைாண்டு; காண் தகு குமரவர -
அழகுகடய அரசிளங்குேரர்ைளாகிய இராே இலக்குவர்ைகள. ைாவல் ஏவி . ைாவல்
புரியுோறு ைட்டகளயிட்டு; தன் வவள்வி வமவினான் - தனது மவள்விகயத்
பதாடங்கினான். ஈண்டு: இவ்விடம். இயற்றுவன்: பெய்மவன் (தன்கே ஒருகே
விகன முற்று). பூம்பழுவம்: அழகிய மொகலயுோம். ைாண்தகு: ைாணத்தக்ை
‘மநாக்குகட’ என முன்னும் கூறியது ைாண்ை. ைாவல்: ைாக்கும் பெயல்.. மேவி:
பபாருந்தி. ஏவி: ைட்டகளயிட்டு.
அரசிளங் குேரர்ைகளக் ைாவலுக்கு ஏவி. விசுவாமித்திர முனிவன். இங்கிருந்து
மவள்விகயச் பெய்து முடிப்மபன் என்று. மவள்விக்கு மவண்டியகவைகளச்
மெைரித்துக் பைாண்டு மவள்விகயத் பதாடங்கினான் என்பது ைருத்து.

433. எண்ணுதற்கு. ஆக்க. அரிது

இரண்டு-மூன்று நாள்
விண்ணவர்க்கு ஆக்கிய
முனிவன் வவள்விவய.
மண்ணிவனக் காக்கின்ை
மன்னன் வமந்தர்கள்.
கண்ணிவனக் காக்கின்ை
இவமயின் காத்தனர்.
 மண்ணிவனக் காக்கின்ை மன்னன் வமந்தர்கள் - நல்லாட்சி பெய்து ைாக்கும்
ேன்னனான தயரதனுகடய கேந்தர்ைளான இராே. இலக்குவர்ைள்; முனிவன்
விண்ணவர்க்கு ஆக்கிய வவள்விவய - விசுவாமித்திர முனிவர் மதவர்ைளின்
பபாருட்டுச் பெய்த மவள்விகய; கண்ணிவனக் காக்கின்ை இவமயின் -
ைண்விழிகயக் ைாக்கும் இகேமபால; இரண்டு மூன்று நாள் காத்தனர் - ஆறு நாட்ைள்
வகர ைாப்பாற்றினர்; எண்ணுதற்கு ஆக்க அரிது - (இச்பெயல்) நிகனத்துப்
பார்ப்பதற்கும் பெய்தவற்கும் அரியமதயாம்.

மவள்வி எண்ணுதற்கு ஆக்ைரிது என்றும் பபாருள் பைாள்வர். விண்ணவர்:

மதவர். அவர் பபாருட்டுச் பெய்ததாதலின் ‘’விண்ணவர்க் ைாக்கிய மவள்வி’’ என்றார்.
கேந்தர்: புத்திரர். ேண்: பூமி. இராே. இலக்குவர்ைளின் ைாவலின் மவள்வி ஆறு
நாட்ைள் நடந்தது என்பது ைருத்து.

434. காத்தனர் திரிகின்ை

காவை வீரரில்
மூத்தவள். முழுது உணர்
முனிவய முன்னி. ‘நீ
தீத் கதாழில் இயற்றுவர்
என்ை தீயவர்.
ஏத்த அருங் குணத்தினாய்! வருவது
என்று?’ என்ைான்.

காத்தனர் திரிகின்ை - மவள்விகயக் ைாத்தவாைளாை. அந்த மவள்விச் ொகலகயச்

சுற்றித் திரிந்துபைாண்டிருந்த; காவை வீரரில் - அந்தக் ைாகள மபான்ற இரு வீரர்ைளில்;
மூத்தவன் - மூத்தவனாகிய இராேபிரான்; முழுது உணர்முனிவய முன்னி - யாவும்
அறிந்த முனிவனாகிய விசுவாமித்திரகன அகடந்து; ஏத்த அரும் குணத்தினாய் -
மபாற்றுதற்ைரிய உயர்குணத்மதாய்; நீ தீத்கதாழில் இயற்றுவர் என்ை தீயவர் -
பைாடுந்பதாழில் பெய்பவர் என்று நீ கூறிய அந்தக் பைாடிய அசுரர்ைள்; வருவது
என்று என்ைான் - இந்த மவள்விச் ொகலக்கு வருவதுதான் எப்மபாது? என்று
மைட்டான்.

ைாத்தனர்: முற்பறச்ெம். ைாகளவீரர்: ைாகளப்பருவத்தினரான வீரர்ைள் எனவும்

கூறலாம். முழுதுணர்முனி: அகனத்தும் அறிந்தவன். உணர்முனி: விகனத்பதாகை.
ஏத்து+அரும்: மபாற்றற்ைரிய. வருவது: வருவதாகிய ைாலத்தின் மேல் நின்றது.
‘’ஆறுநாட்ைளும் வராதவர் என்றுதான் வருவது’’ என ஐயம் மதான்றக் மைட்டனன்
எனலாம்.
 435. வார்த்வத மாறு உவரத்திலன்.
முனிவன். மவுனியாய்;
வபார்த் கதாழில் குமரனும்.
கதாழுது வபாந்தபின்.
பார்த்தனன் விசும்பிவன;
பருவ வமகம்வபால்
ஆர்த்தனர். இடித்தனர்.
அசனி அஞ்சவவ.
முனிவன் கமௌனியாய் - விசுவாமித்திர முனிவன் வாய் மபொதவனாகி;
வார்த்வத மாறு உவரத்திலன் - ேறுபோழி கூறவில்கல; வபார்த்கதாழில் குமரனும்
- மபார்த் பதாழில் வல்ல இராேபிரானும்; கதாழுது வபாந்தபின் - (அஃதறிந்து)
முனிவகன வணங்கிச் பென்றபின்னர்; விசும்பிவனப் பார்த்தனன் - வானத்கத
மநாக்கினான்; பருவ வமகம் வபால் ஆர்த்தனர் - (அப்மபாது அரக்ைர் வந்து)
பருவைால மேைத்கதப் மபால ஆரவாரித்தவராகி; அசனி அஞ்ச இடித்தனர் - இடியும்
அஞ்சும்படி இடித்தார்ைள்.

வார்த்கத ோறு: ேறு வார்த்கத (ேறுபோழி). பேௌனி: பேௌனவிரதம்

மேற்பைாண்டவன். மபாந்த: வந்த. அெனி: இடி. ஆர்த்தல்: ஆரவாரித்தல். பருவ
மேைம்: ேகழக்ைாலத்து மேைம். ‘’தீயவர் என்று வருவது’’ எனக்மைட்ட ராேனுக்கு
முனிவன் ேறுபோழி கூறவில்கல. வணங்கி மீண்ட. ராேன் வானத்கதப்
பார்த்தான். அரக்ைர் வந்து ஆரவாரித்தனர் என்ை.

436. எய்தனர்;எறிந்தனர்; எரியும். நீருமாய்ப்

கபய்தனர்; கபரு வைர பிடுங்கி வீசினர்;
வவதனர்; கதழித்தனர்; மழுக் ககாண்டு ஓச்சினர்;
கசய்தனர். ஒன்று அல தீய மாயவம.
எய்தனர் - (அவ்வரக்ைர்) அம்புைகள வில்லில் பதாடுத்து எய்தார்ைள்;
எறிந்தனர் - சூலம் மவல் முதலியகவைகள எடுத்து மேமல எறிந்தார்ைள்; எரியும்
நீரும் ஆய் கபய்தனர் - பநருப்கபயும் தண்ணீகரயும் பபய்தார்ைள்; கபருவவத
பிடுங்கி வீனர் - பபரிய ேகலைகளப் பிடுங்கி வீசினார்ைள்; வவதனர் கதழித்தனர்
- கவதார்ைள். அதட்டினார்ைள்; மழுக்ககாண்டு ஓச்சினர் - ேழுகவ எடுத்துக்
பைாண்டு வீசினார்ைள்; ஒன்ைல தீய மாயம் கசய்தனர் - பலவிதோன ோயச்
பெயல்ைகளச் பெய்தார்ைள்.

எய்தல்: அம்பபய்தல். பபய்தல்: பைாட்டுதல். எறிதல் : மவபலறிதல். வகர:

ேகல. கவதல்: நிந்தித்தல். பதழித்தல்: அதட்டுதல். ேழு: ேழுப்பகட. ஒச்ெல்:
வீசுதல். ோயம்: ோயச் பெயல்ைள். ஒன்று அல: ஒன்றல்லாத பல பெயல்ைள் என்ற
பபாருகள உணர்த்தும்.
 437. ஊன் நகு பவடக்கலம் உருத்து வீசின.
கானகம் மவைத்தன. கால மாரிவபால்;
மீன் நகு திவரக் கடல் விசும்பு வபார்த்கதன.
வானகம் மவைத்தன. வவைந்த வசவனவய.
உருத்து வீசின ஊன் நகுபவடக்கலம் - (அந்த அரக்ைர்ைளால்) உருத்து எறியப்பட்ட
பகைவர் உடல் வன்கேகய எளிதாை ேதித்து உள்மள புகும் பகடக்ைருவிைள்;
காலமாரி வபால் கானகம் மவைத்தன - பருவ ைால ேகழகயப் மபால் ைாட்கடமய
மூடிவிட்டன; மீன் நகு திவரக்கடல் - மீன்ைகளக் பைாண்ட அகலைடல்; விசும்பு
வபார்த்த என - மேபலழுந்து வானத்கத ேகறத்தது மபால; வவைந்த வசவன
வானகம் மவைத்தன - (மவள்விச் ொகலகய) வகளத்துக் பைாண்ட அந்தச் மெகன
வானவீதிகயமய மூடி நின்றது.

ஊன் நகு பகடக்ைலம்: உடம்கப இைழும் பகடக்ைலங்ைள் என்றது எவரது

உடலும் அதற்குப் பபாருட்டல்ல என்பகத உணர்த்தும். நகுதல்: இைழ்ந்து
நகைத்தல்.. உருத்து: சினம் பைாண்டு (மைாபித்து). வீசின: வீசினவான பகடக்ைலம்
- விகனயாலகணயும் பபயர். ைானைம் என்பகவைளில் அகேந்த ‘’அைம்’’
அகடபோழி.. ‘மீன்நகு’ இதில் நகுதல்: ஒளிர்தலாம். திகரக்ைடல்: அகலைகள
உகடய ைடல். இரண்டன் உருபும் பயனும் உடன் பதாக்ைத் பதாகை. மபார்த்தது+என
மபார்த்பதன என நின்ற பதாகுத்தல் விைாரம். அரக்ைர்ைள் சினம் பைாண்டு வீசிய
பகடக்ைலங்ைள் - பருவைால ேகழ மபால. அந்தக் ைாட்கடமய மூடிவிட்டன.
மவள்விச் ொகலகய முற்றுகையிட்டுச் சுற்றி வகளத்துக் பைாண்ட அசுரமெகன
அகலைகள உகடய ைடமல மேபலழுந்து - வானத்கத மூடிக் பைாண்டது மபாலக்
ைாணப்பட்டது.

438. வில்கலாடு மின்னு. வாள் மிவடந்து உலாவிட.

பல் இயம் கடிப்பினில் இடிக்கும் பல் பவட.
‘ஒல்’ என உரறிய ஊழிப் வபர்ச்சியுள்
வல்வல வந்து எழுந்தது ஓர் மவழயும் வபான்ைவத.

மின்னும் வாள் வில்கலாடு மிவடந்து உலாவிட - மின்னுகின்ற வாட்ைள்

விற்ைளுடன் ைலந்து பபயர்ந்துவர; கடிப்பினில் பல்இயம் இடிக்கும் -
குறுந்தடிைளால் பலவகை வாத்தியங்ைகள அடித்துக் பைாண்டு வரும்; பல்பவட
ஒல் என உரறிய - பலவிதோன பகடைள் ‘ஒல்’ என்று ஒலித்தன; ஊழிப் வபர்ச்சியுள்
- (இச் பெயல்) யுைம் முடியும் ைாலத்தில்; வல்வல வந்து எழுந்தவதார் - உலகை முடிக்ை.
விகரந்து எழுந்து வந்த ஒரு; மவழயும் வபான்ைது - பபருேகழ மபாலவும்
ைாணப்பட்டது.
 மின்னுவாள்: விகனத்பதாகை. மின்னு: உைரம் ொரிகய. வில். வாள் என்பன ஒளி
என்னும் பபாருள் பைாண்டனவாம். ஒல்: ஒலிக்குறிப்பு. உலாவுதல்: பபயர்தல்.
உரறிய: ஒலித்த. ஊழிப்மபர்ச்சி: யுைம் முடிவு. வல்கல: விகரவு. ஓர்: ஒப்பற்ற.
‘ேகழயும்’ இதில் உம்கே. இறந்தது தழிஇய எச்ெ உம்கே. வந்பதழுந்தது: எழுந்து
வந்தது (பொல் ோற்று). வில்லும். வாளும் உலாவ. பலவகை வாத்தியங்ைள் ஒலிக்ை
வந்த பகடைள் - ஒலித்த ஒலியால் ஊழிப் பபருங்ைாலத்தில் விகரந்து வந்த மேைம்
மபாலவும் இருந்தது என்பது ைருத்து. அரக்ைர் மெகனயின் மபார்த்திறம் மூன்று
பெய்யுள்ைளால் கூறப்பட்டதாம்.

439. கருவவட எயிற்றினர்; கடித்த வாயினர்;

துவர் நிைப் பங்கியர்; சுழல் கண் தீயினர்;
‘பவர் சவட அந்தணன் பணித்த தீயவர்
இவர்’ என. இலக்குவதற்கு இராமன் காட்டினான்.

கவர் உவட எயிற்றினர் - பிளவுப்பட்ட பற்ைகள உகடயவர்ைளும்; கடித்த

வாயினர் - பற்ைளால் உதட்கடக் ைடித்த வாகய உகடயவர்ைளும்; துவர்
நிைப்பங்கியர் - பவளம் மபான்ற நிறமுகடய தகல ேயிகர உகடயவர்ைளும்;
சுழல்கண் தீயினர் - சுழலுகின்ற ைண்ைளிமல தீகய உகடயவர்ைளும் ஆகிய
இவர்ைமள; பவர் சவட அந்தணன் - பெறிந்த ெகட முடிகய உகடய
விசுவாமித்திரரின்; பணித்த தீயவர் இவர் - பொன்ன பைாடிய அரக்ைர்ைளாகும்; என
இலக்குவனுக்கு இராமன் காட்டினான் - என்று இலக்குவனுக்கு இராேன் சுட்டிக்
ைாட்டினான். ைவர்: பிளவு. எயிறு: பல். துவர்: பவளம். பங்கி: ேயிர். பவர்: பெறிவு

440. கண்ட அக் குமரனும். கவடக் கண் தீ உக.

விண்தவன வநாக்கி. தன் வில்வல வநாக்கினான்;
‘அண்டர் நாயக! இனிக் காண்டி. ஈண்டு அவர்
துண்டம் வீழ்வன’ என. கதாழுது கசால்லினான்.

கண்ட அக்குமரனும் - இராேபிரான் ைாட்டக் ைண்ட அந்த இகளயவனான

இலக்குவனும்; கவடக் கண்ட தீ உக - ைகடக் ைண்ைளிமல தீ சிதறும்படியாை;
விண்தவன வநாக்கி - வானத்கதயும் பார்த்து; தன் வில்வல வநாக்கினான் - தனது
வில்கலயும் பார்த்தான் (பின்பு); அண்டர் நாயக - (இராேகனப் பார்த்து)
மதவர்ைளுக்குத் தகலவமன!; இனி வீழ்வன இவர் துன்டம் - இனி. கீமழ வீழ்வது
இவர்ைளுகடய உடலின் துண்டங்ைமள; ஈண்டு காண்டி - இப்மபாமத ைாண்பாயாை;
என. கதாழுது கசால்லினான் - என்று இராேகன வணங்கிக் கூறினான்.
அக்குேரன்: இகளயவன். ‘ைகடக்ைண்’: ைண்ைகட பொல் ோற்று. உை: ைக்ை.
அண்டர்: மதவர்ைள். துண்டம்: சிகதந்த துணுக்கு. ‘வீழ்வன’ விகனயாலகணயும்
பபயர். விண்தகன: ‘தன்’ அகெ விண்கண மநாக்கி. வில்கலயும் மநாக்கினான்
என்பது இராேன் ஆகணகய எதிர்மநாக்கி நின்றான் என்ை.
 441. ‘தூம வவல் அரக்கர்தம் நிணமும் வசாரியும்
ஓம கவங் கனலிவட உகும்’ என்று உன்னி. அத்
தாமவரக் கண்ணனும். சரங்கவை ககாடு.
வகா முனி இருக்வக. ஓர் கூடம் ஆக்கினான்.

தூம வவல் அரக்கர் தம் - புகை ைாலும் மவகலயுகடய அவ்வரக்ைரது;

நிணமும் வசாரியும் - ெகதத் துண்டங்ைளும் இரத்தமும்; ஓம கவம் கனல் இவட
உகும் - தூய மவள்வித் தீயிமல சிதறி விழக்கூடும்; என்று உன்னிவய - என்று
நிகனத்தவனாய்; தாமவரக் கண்ணனும் - தாேகர ேலர் மபான்ற ைண்ைகள உகடய
இராபிரான்; சரங்கவை ககாடு - தனது அம்புைகளக் பைாண்மட; வகாமுனி
இருக்வக - அரெ முனிவனான விசுவாமித்திரனுகடய இருப்பிடத்கத; ஓர் கூடம்
ஆக்கினான் - ஒரு கூடாராோைக் பெய்து விட்டான்.
தூேம்: புகை. நிணம்: உடற்ெகத. மொரி: இரத்தம். ஓேம்: மவள்வி. உன்னி:
நிகனத்து. பவங்ைனல்: பண்புத்பதாகை. இருக்கை: இருப்பிடம். அரக்ைரது
நிணமும். ரத்தமும் மவள்வித் தீயில் விழாதபடி. இராேன் முனிவரது
இருக்கைகய. அம்புைளாமலமய ஒரு கூடாரோக்கினான் என்பது ைருத்து.

442. நஞ்சு அட எழுதலும் நடுங்கி. நாள்மதிச்

கசஞ் சவடக் கடவுவை அவடயும் வதவர்வபால்.
வஞ்சவன அரக்கவர கவருவி. மா தவர்.
‘அஞ்சனவண்ண! நின் அபயம் யாம்’ என்ைார்.

நஞ்சு அட எழுதலும் - (பாற்ைடகலக் ைகடந்த மபாது) நஞ்சு தம்கே

அழிப்பதற்கு எழுந்து வர; நடுங்கி. நாள்மதிச் கசஞ்சவடக் கடவுவை அவடயும் வதவர்
வபால் - நடுக்ைம் பைாண்டு பிகறச் ெந்திரகன அணிந்துள்ள சிவந்த
ெகடமுடியினான சிவபிராகன அகடக்ைலம் அகடந்த மதவர்ைகளப் மபால்;
கவஞ்சின அரக்கவர கவருவி - பைாடுஞ் சினமுகடய அரக்ைர்ைளுக்கு அஞ்சி;
மாதவர் - மவள்விச் ொகலயிலிருந்த முனிவர்ைள் எல்லாம்; அஞ்சன வண்ண - கே
மபான்ற நிறத்கத உகடய இராே பிராமன!; யாம் நின் அபயம் என்ைனர் - நாங்ைள் உன்
அகடக்ைலம் என்றார்ைள்.

அட: அழிக்ை. அடல்: பதாழிற்பபயர். நாள்ேதி: ஒருைகலச் ெந்திரன்.

பெம்கே+ெகட: பெஞ்ெகட. பவருவுதல்: அஞ்சுதல். அஞ்ெனம்: கே. வண்ணம்:
நிறம். பாற்ைடலில் நஞ்சுஎழ. அஞ்சிய மவதர்ைள் சிவபபருோகன அகடக்ைலம்
அகடந்தது மபால. அரக்ைர்ைளுக்கு அஞ்சிய முனிவர்ைள் இராேபிராகன
அகடக்ைலம் அகடந்தனர் என்பது ைருத்து.
 443. கவித்தனன் கரதலம்; ‘கலங்கலீர்’ என.
கசவித்தலம் நிறுத்தினன். சிவலயின் கதய்வ நாண்;
புவித்தலம் குருதியின் புணரி ஆக்கினன்;
குவித்தனன். அரக்கர்தம் சிரத்தின் குன்ைவம.

கலங்கலீர் என - முனிவர்ைமள! ைலக்ைமுறாதீர்ைள் என்று கூறி; கரதலம்

கவித்தனன் - கைைகளக் ைவித்து அவர்ைகள அேர்த்திய இராேபிரான்; சிவலயின்
கதய்வ நாண் - தனது வில்லின் பதய்வீைோன நாகண; கசவித்தலம் நிறுத்தினன் -
ைாதுவகர இழுத்து நிறுத்தினவனாய்; புவித்தலம் குருதியின் புணரி ஆக்கினான் -
அந்தக் ைாட்டிகனமய இரத்தக் ைடலாக்கினவனாய்; அரக்கர் தம் சிரத்தின் குன்ைம்
குவித்தனன் - அரக்ைர்ைளின் தகலைகள ேகலயாைக் குவித்து விட்டான். ைவித்தல்:
அேர்த்தல். ைரதலம்: உள்ளங்கை. பெவித்தலம்: இரு பபயபராட்டுப் பண்புத் பதாகை.
நாண்: ையிறு. குருதி: இரத்தம். புணரி: ைடல். சிரத்தின் குன்றம்: உருவைம்
ைலங்ைாதீர்ைள் எனக் கூறி. கையேர்த்தி வில்லின் நாகணக் ைாதுவகர இழுத்து
நிறுத்தி - அந்தக் ைாட்கடமய இரத்தக் ைடலாக்கி - அரக்ைர்ைளின் தகல ேகலைகளக்
குவித்துவிட்டான் இராேபிரான் என்பது ைருத்து. 50

444. திருமகள் நாயகன் கதய்வ வாளிதான்.

கவருவரு தாடவக பயந்த வீரர்கள்
இருவரில் ஒருவவனக் கடலில் இட்டது; அங்கு
ஒருவவன அந்தகபுரத்தின் உய்த்தவத.

திருமகள் நாயகன் - இலக்குமி மைள்வனாகிய இராேபிரானுகடய;

கதய்வவாளிதான் - பதய்வத்தன்கே வாய்ந்த அம்பானது கவரு வரு தாடவக பயந்த
- மூவுலகும் அஞ்சும்படியான தாடகை பபற்ற; வீரர்கள் இருவரில் - வீரர்ைளான
சுபாகு. ோரீென் என்னும் இரண்டு மபரில்; ஒருவவனக் கடலில் இட்டது -
ஒருவனான ோரீெகனக் ைடலில் தள்ளிவிட்டது; அங்கு ஒருவவன - ேற்றவனான
சுபாகு என்பவகன; அந்தக புரத்தில் உய்த்தது - எம்புரியில் பைாண்டு மபாய்ச்
மெர்த்தது.
திருேைள் நாயைன் திருோல்: திருவின் அவதாரோன ராேகன இப்பபயரால்
குறிப்பிட்டார். முன்பும் ‘’திருோலின் மைள்வன் என்றது நிகனவுகூரத் தக்ைது. பதய்வ
வாளி: பதய்வத்தன்கே வாய்ந்த அம்பு. அந்தைன்: எேன். புரம்: ஊர். உய்த்தல்:
பெலுத்துதல். ராேபிரானது பதய்வத்தன்கே வாய்ந்த அம்பு தாடகையின்
பிள்களைளில் ஒருவகனக்ைடலில் மெர்த்தது. ேற்பறாருவகன அந்தைனூர்க்குக்
பைாண்டு மபாய்ச் மெர்த்தது என்பது ைருத்து.
 445. துணர்த்த பூந் கதாவடயலான் பகழி தூவினான்;
கணத்திவட விசும்பிவனக் கவித்துத் தூர்த்தலால்.
‘பிணத்திவட நந்து இவர் பிடிப்பர் ஈண்டு’ எனா
உணர்த்தினர். ஒருவர்முன் ஒருவர் ஓடினார்

துணர்த்த பூந்கதாவடயலான் - பைாத்தாை விரிந்தேலர் ோகலகய அணிந்த

ராேபிரான்; பகழி தூவினான் - (ேற்றுமுள்ள அரக்ைர்ைளின் மேல்) அம்புைகள
ஏவினான்; கணத்திவட விசும்பிவனக் கவித்து - அவ்வம்புைள் ஒரு ைணப்மபாதில்
வானத்கதச் சூழ்ந்து பைாண்டு; தூர்த்து - மூடிவிட்டது; இவர் பிணத்திவட நடந்து
- இந்த அரெகுோரர்ைள் பிணங்ைளின் மீது நடந்து வந்மதனும்; ஈண்டு பிடிப்பர்
எனா இங்கு - நம்கேப் பிடித்துக் பைாள்வார்ைள் என்று; உணர்த்தினர் - ஒருவருக்
பைாருவர் பதரிவித்துக் பைாண்டவர்ைளாய்; ஒருவர்முன் ஒருவர் ஓடினர் - அந்த
அரக்ைர்ைள் ஒருவருக்கு முன் ேற்பறாருவராை ஓடலாயினர்.

துணர்த்த: பைாத்தாை விரிந்த. பதாகட: ோகல. பைழி: அம்பு. ைவித்தல்:

சூழுதல். தூர்த்தல்: மூடுதல் அல்லது ேகறத்தல். விசும்பு: வானம். எனா: என்று.
பெயா என்ற வாய்பாட்டு விகனபயச்ெம். உணர்த்தினர். - முற்பறச்ெம். ராேபிரான்
அம்புைகள ஏவ அகவ வாகனயும் ேகறத்துவிட்டது. அஞ்சிய அரக்ைர்ைள்
பிணத்தின் மேல் நடந்மதனும் நம்கேப் பிடித்துவிடுவார் என ஒருவருக்கு முன்
ஒருவராை ஓடலாயினர் என்பது ைருத்து.

446. ஓடின அரக்கவர உருமின் கவங் கவண

கூடின; குவநத் தவல மிவைத்துக் கூத்து நின்று
ஆடின; அலவகயும். ஐயன் கீர்த்திவயப்
பாடின; பரந்தன. பைவவப் பந்தவர.

ஓடின அரக்கவர - அவ்வாறு பயந்து ஓடிய அரக்ைர்ைகள; உருமின்

கவங்கவண - அவர்ைகளக் பைால்லுோறு ராேபிரானால் ஏவப்பட்ட பைாடிய
அம்புைள்; கூடின -உரிய இலக்கைப் மபாய்ச் மெர்ந்தன; குவைத்தவல - (அதனால்
அரக்ைர்ைள் பைால்லப்பட அவர்ைளது குகறயுடல்ைளான ைவந்தங்ைள்; மிவைத்து
நின்று ஆடின - விகறத்து நின்று ரத்த பவள்ளத்தில் ஆடலாயின; அலவகயும் -
பிணங்ைகள வாரித்தின்ன வந்த மபய்ைளும்; ஐயன்கீர்த்திவயப் பாடின -
இராேபிரானது பவற்றிப் புைகழப் பாடலாயின; பைவவப் பந்தர் பரந்தன - பந்தல்
மபாலப் பறகவக் கூட்டம் வானத்தில் விரிந்தன.
உருமு: இடி. உருமின் பவங்ைகண: இடி மபான்ற பைாடிய அம்பு. குகறத்தகல:
தகல துணிக்ைப்பட்ட முண்டம் (ைவந்தம்). மிகறத்தல்: விகறத்தல். அலகை: மபய்.
ஐயன்:மேமலான்: கீர்த்தி: புைழ். பரந்தல்: விரிதல். பந்தர்: பந்தர் ஈற்றுப் மபாலி.
 447. பந்தவரக் கிழித்தன. பரந்த பூ மவழ;
அந்தர துந்துமி முகிலின் ஆர்த்தன;
இந்திரன் முதலிய அமரர் ஈண்டினார்.
சுந்தர வில்லிவயத் கதாழுது வாழ்த்தினார்.

பரந்த பூ மவழ - மதவர்ைள் பபாழிந்த ேலர்; பந்தவரக் கிழித்தது - பறகவக்

கூட்டப் பந்தகலக் கிழித்துக் பைாண்டு கீமழ வீழ்ந்தது; அந்தர துந்துமி முகிலின்
ஆர்த்தன - வானத்திலிருந்து துந்துமி வாத்தியங்ைள் மேைங்ைகளப் மபால
முழங்கின; இந்திரன் முதலிய அமரர் ஈண்டினர் - இந்திரன் முதலான மதவர்ைள்
வானவீதியிமல வந்து திரண்டனராய்; சுந்தர வில்லிவயத் கதாழுது வாழ்த்தினார் -
அழகிய வில்லாளனாகிய ராேகனத் பதாழுது வாழ்த்தினார்ைள்.

கிழித்தன: கிழித்துக் பைாண்டு கீமழ இறங்கின என்பது பபாருள். பூேகழ:

ேகழ மிகுதிப் பபாருகளத் தந்து நின்றது. துந்துமி - மதவர்ைள் இகெக்ைருவி.
ஈண்டுதல்: கூடுதல் (திரள்தல்). சுந்தரம்: அழகு. வில்லி: வில்கல உகடயவன்.
பதாழுது: வணங்கி. வாழ்த்தினர்: துதித்தனர்: அரக்ைர்ைளால் அல்லலுற்ற மதவர்ைள்
அவ்வல்லல் தீர்ந்தகேயால் ேகிழ்ந்து. ராேகன வணங்கி வாழ்த்தினர் என்பது
ைருத்து.

448. புனித மா தவர் ஆசியின் பூ

மவழ கபாழிந்தார்;
அவனய கானகத்து மரங்களும்
அலர் மவழ கசாரிந்த;
முனியும். அவ் வழி வவள்விவய
முவைவமயின் முற்றி.
இனிய சிந்வதயன். இராமனுக்கு
இவனயன இவசத்தான்.

புனித மாதவர் - புனிதோன தவமுனிவர் எல்மலாரும்; ஆசியின் பூமவழ

கபாழிந்தார் - ஆசிபோழிைளாகிய ேலர்ோரி பபாழிந்தனர்; அவனய கானகத்து
மரங்களும் - அந்தக் ைாட்டில் உள்ள பல வகை ேலர்ேரங்ைளும்; அலர் மவழ கசாரிந்த
- ேலர்ேகழ பபாழிந்தன; அவ்வழி முனியும் - அப்மபாது விசுவாமித்திர
முனிவனும்; வவள்விவய முவைவமயின் முற்றி - மவள்விகய முகறப்படி பெய்து
முடித்து; இனிய சிந்வதயன் - ேகிழ்ந்த ேனம் உகடயவனாய்; இராமனுக்கு
இவனயன இவசத்தான் - இராேபிராகனப் பார்த்துப் பின் வருமிவற்கறச்
பொல்லலானான்.

புனிதம்: தூய்கே. ோதவர்: சிறந்த முனிவர்ைள். ஆசி: ஆசிபோழி. பபாழிதல்:

மிைப் பபாழிதலாம். விகன உருவைம். அகனய: அந்த. ைானைம்+அத்து: ைானைத்து.
இதில் ‘அத்து’ ொரிகய. அலர்: நன்கு விரிதல். முற்றி: நிகறமவற்றி. இனிய
சிந்கதயன் என்பகத இராேனுக்குக் கூட்டி உகற கூறினும் அகேயும்.
இகெத்தல்: பொல்லுதல்
 449. ‘பாக்கியம் எனக்கு உைது என
நிவனவுறும் பான்வம
வபாக்கி. நிற்கு இது கபாருள் என
உணர்கிகலன் - புவனம்
ஆக்கி. மற்ைவவ அவனத்வதயும்
அணி வயிற்று அடக்கி.
காக்கும் நீ. ஒரு வவள்வி
காத்தவன எனும் கருத்வத.’

புவனம் - அகனத்துள உலைங்ைகள; ஆக்கி - (பிரேனாய் இருந்து) பகடத்தும்;

மற்று - அதன் பின் (ஊழிப் பபரு பவள்ளக் ைாலத்தில்); அவவ அவனத்வதயும் -
அவ்வுலைத்து. இயங்கியல். நிகலயியல் பபாருள்ைள் அகனத்கதயும்;
அணிவயிற்று - நின் அழகிய திருவயிற்றில்; அடக்கிக் காக்கும் நீ - அகவ
அழிவுறா வண்ணம் அடக்கிக்பைாண்டு (திருோலாய் இருந்து) ைாப்பாற்றுவாய்;
அத்தகு பபருகேக்குரிய நீ ; ஒரு வவள்வி - நான் பெய்த இவ் மவள்வியிகன;
காத்தவன - இகடயூறு வாராவண்ணம் பாதுைாத்தாய்; எனும் கருத்து - என்று
உலைத்தவர் என்னும் எண்ணத்தால்; பாக்கி யம் எனக்கு உைது என - இத்தகையது
ஒரு பபரும்மபறு நாமன பபற்மறன் என; நிவனவு உறும் பான்வம வபாக்கி -
நிகனப்பமத அல்லாேல்; நிற்கு இது - உனக்கு இச்பெயல் ஒரு; கபாருள் என -
பபாருளாகும் என்று; உணர்கிகலன் - நான் எண்ணவில்கல.
இராேனது பரத்துவ நிகல நன்கு ேனத்து இருத்தியவர் உபொர வார்த்கதைள்
பபாழிகிறார். ஊழிக்ைாலத்தில் உலகு ஒடுக்கும் திருவயிற்றுத் திருோமல ைாக்ைக்
ைடவியவன் நீமய! எத்துகணப் பபரிகய நீ எளிவந்து எனக்ைாை என் யாைம்
ைாத்தாய் என்பது உலைத்தவர்க்கு ஒரு மதாற்றம் அம்ேட்மட. உனக்கு அது ஒரு
பபாருமளா? ஆனால் எனக்கு அது பபரும் பாக்கியமே அல்லவா என்கிறார்.

450. என்று கூறிய பின்னர். அவ்

எழில் மலர்க் கானத்து.
அன்று. தான் உவந்து. அருந்தவ
முனிவவராடு இருந்த
குன்றுவபால் குணத்தான் எதிர்.
வகாசவல குருசில்.
‘இன்று யான் கசயும் பணி என்ககால்?
பணி!’ என இவசத்தான்
 என்று கூறிய பின்னர் - என்று முனிவன் ராேகனப் பாராட்டிக் கூறிய பின்பு;
அவ்கவழில் மலர்க்கானத்து - அழகிய ேலர்ைள் நிகறந்த அந்தக் ைானைத்தில்; தான்
அருந்தவ முனிவவராடு - அரிய தவத்கத உகடய ேற்ற முனிவர்ைமளாடும் மெர்ந்து;
அன்று உவந்து இருந்தான் - ேகிழ்வுடன் தங்கி இருந்தான்; வகாசவல குருசில் -
மைாெகல பபற்ற குோரனான இராேன்; இன்று யான் கசயும் பணி என்ககால் -
இன்று. இனிமேல் நான் பெய்யமவண்டிய பணி என்னமவா; பணி என - ைட்டகள
இட்டருளை என்று; குன்றுவபால் குணத்தான் எதிர் - ேகல மபாலும் அளவிடற்ைரிய
குணத்தவனான விசுவாமித்திரனிடம்; இவசத்தான் - மைட்பானாயினான்.

எழில்: அழகு. ேலர்க்ைானம்: ேலகரயுகடய ைானைம். உவந்து: ேகிழ்ந்து.

இருத்தல்: தங்கியிருத்தல். இன்ப. துன்பங்ைளுக்குச் ெலியாதிருக்கும் குணம்
உகடகேயால் ‘’குன்றுமபால் குணத்தான்’’ என முனிவன் சிறப்பிக்ைப்பட்டான்
என்பர். ‘குருசில்’: பவருகேமிக்மைான் பணி: ைட்டகள. இகெத்தான்: பொன்னான்.

451. ‘அரிய யான் கசாலின். ஐய! நிற்கு

அரியது ஒன்று இல்வல;
கபரிய காரியம் உை; அவவ
முடிப்பது பின்னர்;
விரியும் வார் புனல் மருதம் சூழ்
மிதிவலயர் வகாமான்
புரியும் வவள்வியும். காண்டும் நாம்;
எழுக! என்று. வபானார்.

ஐய! அரிய யான்கசாலின் - மேமலாமன! அரிய பெயல் என்று நான்

பொல்மவனானால்; நிற்கு அரியது ஒன்று இல்வல - உனக்குச் பெய்வதற்கு
அரியபெயல் எதுவுமே இல்கல (ஆயினும்); கபரிய காரியம் உை - அரியபபரிய
பெயல்ைளும் உள்ளன; அவவ முடிப்பது பின்னர் - அவற்கறச் பெய்து முடிக்ைத் தக்ை
ைாலம் பின்னால் வரப் மபாகிறது. (எனமவ); வார்புனல் விரியும் - பபருகிவரும்
நீர்நிகறந்துள்ள; மருதம் சூழ்மிதிவலயர் வகாமான் - ேருத நிலங்ைள் சூழ்ந்துள்ள
மிதிகல நாட்டின் ேன்னனான ெனைன்; புரியும் வவள்வியும் காண்டும் நாம் -
பெய்கின்ற மவள்வி ஒன்றிகனயும் நான் பென்று பார்ப்மபாம்; எழுக - எழுந்து
என்னுடன் வருவீர்ைளாை; என்று வபானார் - (என்று கூறி அகழத்மதை) மூவரும்
பென்றனர்.

பொலின்: பொல்லியன் என்பது பதாகுக்ைப்பட்டது ‘ஐ’ என்பதற்கு அழகு

என்பதும் பபாருள். எனமவ ‘ஐய’ என்பதற்கு ‘அழைமன’ என்பதும் பபாருந்துவமத.
ஒன்று: ஒரு சிறிதும் எனவும் கூறுவர். வார்புனல்: பபருகிவரும் நீர்.
 அைலிகைப் படலம்
படல விைக்கம்: பைௌதே முனிவனின் ேகனவியும் ெனைனின் புமராகிதனான
ெதானந்த முனிவனுகடய தாயுோன அைலிகை இந்திரனால் ஏோற்றப் பட்டு
அவமனாடு கூடிப் பின்னர்க் பைௌதே முனிவனது ொபத்தால் ைல்லுருவம்
அகடகிறாள். இராேனும் இலக்குவனும் விசுவாமித்திரமனாடு மிதிகலக்குச்
பெல்லும்மபாது இராேனது திருவடித் துைள்பட்டுத் தனது ொபம் நீங்கி முன்கனய
பபண் வடிவத்கத அகடந்த வரலாற்கறக் கூறுவது இப் படலம்.

விசுவாமித்திரன் முதலான மூவரும் மொகண நதிகய அகடந்து மொகலயில்

தங்குகின்றார்ைள்; பின்பு ைங்கைகயக் ைண்டு மிதிகல நாடு மெர்கின்றார்ைள்.
அப்பபாழுது அதன் ேதிற்புறத்மத ைல்லாய்க் கிடந்த அைலிகைக்குப்
பபண்ணுருவம் தருகின்றான் இராேன். வியப்புற்ற இராேன் மைட்டதற்கிணங்ை
விசுவாமித்திரன் அைலிகை வரலாறு கூறுகின்றான். பின்னர் மூவரும்
அைலிகைகயக் பைௌதே முனிவனிடம் மெர்ப்பித்து மிதிகலயின் புறேதிகல
அகடகின்றார்ைள்.
விசுவாமித்திரன். இராேன். இலக்குவன் மூவரும் மொகண நதிகய அகடந்து
மொகலயில் தங்குதல்.

கலித்துவை

452. அலம்பும் மா மணி ஆரத்வதாடு

அகில் அவை புளின
நலம் கபய் பூண்முவல. நாகு இை
வஞ்சியாம் மருங்குல்.
புலம்பும் வமகவலப் புது மலர்.
புவன அைல் கூந்தல்.
சிலம்பு சூழும் கால். வசாவண ஆம்
கதரிவவவயச் வசர்ந்தார்.

அலம்பும் மாமணி ஆரத்வதாடு - ைழுவப்பட்ட சிறந்த இரத்தினங்ைளும்

ெந்தனமும்; அகில் அவை புளினம் - அகிலும் (தன்னிடம்) பபாருந்திய ேணற்
குன்றுைளாகிய; நலம் கபய் பூண் முவல - இன்பத்கதத் தருகின்ற
ஆபரணங்ைகள அணிந்த தனங்ைகளயும்; நாகு இை வஞ்சி ஆம் மருங்குல் - மிை
இளகேயான வஞ்சிக்பைாடி மபான்ற இகடகயயும்; புதுமலர் புலம்பும் வமகவல -
அப்பபழுது பூத்த புது ேலமர (ஒலிக்கும்) மேைகல என்னும் அணிைலனாைவும்;
புவன அைல் கூந்தல் - அழகிய ைருேணலாகிய கூந்தகலயும்; சிலம்பு சூழும் கால் -
ேகலகயச்சுற்றி பெல்லும் வாய்க்ைால்ைளாகிய சிலம்பபன்னும் அணிகயச்
சுற்றிலும் பூண்டுள்ள பாதங்ைகளயும் உகடய; வசாவண ஆம் கதரிவவவய -
மொகண என்னும் நதியாகிய பபண்கண; வசர்ந்தார் - (விசுவாமித்திரன். இராேன்.
இலக்குவன் ஆகிய) மூவரும் மபாய் அகடந்தார்ைள்.
 இது உருவை அணி. இங்கு நதி பபண்ணாை உருவைப்படுத்தப் பபறுகிறது;
அதனால் பபண்ணின் தன்கே நதியிடத்து ஏற்றிக் கூறப்பட்டுள்ளது. ேணற்குன்று
- முத்து முதலிய இரத்தினங்ைளும். ெந்தனக் ைட்கடயும் அகிற்ைட்கடயும்
ேகலயிலிருந்து ஓடிவரும் ஆற்றினால் பைாண்டு வரப்பட்டு ேணற் குன்கறச்
மெர்ந்துள்ளன. சிமலகட: நதி - ோேணி ஆரத்மதாடு அகில் பபாருந்துதல்;
ேணற்குன்றுைள்; வஞ்சிக்பைாடி; ேலர்ைள்; ைருேணல் ேகலகயச் சுற்றிச் பெல்லும்
வாய்க்ைால்ைள். பபண்: ோேணி ஆரத்மதாடு அகில் பபாருந்திய அணிைமளாடு கூடிய
தனங்ைள்; இகட (வஞ்சிக்பைாடி); மேைகல என்னும் இகடயணி (ேலர்வரிகெ);
கூந்தல் (ைருேணல்); சிலம்பு என்னும் அணிகய அணிந்துள்ள பாதங்ைள். அறலும்
கூந்தலும். பநளிவாலும் ைருகேயாலும் அழைாலும் கூந்தலுக்கு அறல்
உவகேயாயிற்று. சிலம்பு: ேகல; ைாற்சிலம்பு. ைால்: வாய்க்ைால்; பாதம். மொகண:
ேைத நாட்டின் வழிமய ஓடுவதும் ைங்கையில் ைலப்பதுோன ஓர் உபநதி.

453. நதிக்கு வந்து அவர் எய்தலும்.

அருணன்தன் நயனக்
கதிக்கு முந்துறு கலின மான்
வதகராடும். கதிவரான்.
உதிக்கும் காவலயில் தண்வம
கசய்வான். தனது உருவில்
ககாதிக்கும் கவம்வமவய ஆற்றுவான்
வபால். கடல் குளித்தான்.

அவர் - அம் மூவரும்; நதிக்கு வந்து எய்தலும் - மொகணயாற்றுக்கு வந்து

மெர்ந்த ெேயத்தில்; கதிவரான் உதிக்கும் காவலயில் - ஆயிரம் ைதிர்ைகளயுகடய
சூரியன் ேறுநாள் தான் கிழக்குத் திகெயில் உதிக்கும் பபாழுது; தண்வம கசய்வான்
- (அம்மூவர்க்கும்) குளிர்ச்சி தரும் பபாருட்டு; தனது உருவில் ககாதிக்கும்
கவம்வமவய - தனது வடிவத்திமல இயல்பாை எப்பபாழுதும் பைாதிக்கின்ற
பவப்பத்கத; ஆற்றுவான்வபால் - இப்பபாழுது தணித்துக் பைாள்பவகனப்மபால;
அருணன் தன் நயனம் - (தன் ொரதியாகிய) அருணனுகடய ைண்ைள்; கதிக்கும் -
விகரந்து பெல்வகதக் ைாட்டிலும்; முந்துறு கலினம் மான் - முந்திச் பெல்லுகின்ற
ைடிவாளத்கதக் பைாண்ட குதிகரைள் பூட்டிய; வதகராடும் - தனது மதருடன்; கடல்
குளித்தான் - மேற்குக் ைடலில் மூழ்கினான்.
தற்குறிப்மபற்ற அணி: மேற்கில் ைதிரவன் ேகறதகல. அவன் தன்
பவம்கேகயத் தணிக்கும்பபாருட்டு மேற்குக் ைடலில் மூழ்கியதாை வருணித்தார்.
ைதிரவன் முதலான கிரைங்ைள். நட்ெத்திரங்ைள் மேற்மை ேகறந்து கிழக்மை உதிக்கும்.
அதகன மேற்குக் ைடலில் மூழ்கி ேகறந்து கிழக்குக் ைடலில் மீண்டும் எழுவதாைக்
கூறுதல் ைவிேரபு. மதர்ப்பாைனும் குதிகரயும்: மதர்ச் ொரதியின் ைண் பார்கவ
எவ்வளவு தூரம் பெல்லுமோ அகதவிட அதிை தூரம் அவனது குதிகரைள் பெல்லும்.
அருணன்: ைதிரவனின் மதர்ப்பாைன்.
 454. கைங்கு தண் புனல். கடி கநடுந்
தாளுவடக் கமலத்து
அைம் ககாள் நாள்மலர்க் வகாயில்கள்
இதழ்க் கதவு அவடப்ப.
பிைங்கு தாமவரவனம் விட்டு.
கபவடகயாடு களி வண்டு
உைங்குகின்ைது ஓர் நறு மலர்ச்
வசாவல புக்கு. உவைந்தார்.

கைங்கு தண்புனல் - ஒலிக்கின்ற குளிர்ந்த நீர்நிகலைளிலுள்ள; கடி கநடுந்தாள்

உவட - ேணத்கதயும் நீண்ட தண்டிகனயும் உகடய; நாள் கமலத்து மலர் - அன்று
பூத்த தாேகரயின் ேலர்ைளாகிய; அைம் ககாள் வகாயில்கள் - (விருந்தாை வருகிற
வண்டுைளின் தாைம் தீர அவற்றிற்குத் மதகனத் தருதலாகிய) தருேத்கதக்
பைாண்டுள்ள; சிறந்த ோளிகைைள்; இதழ்க் கதவு அவடப்ப - தம்முகடய
இதழ்ைளாகிய வாயில் ைதவுைகள மூடிவிட்டதனால் (அங்மை பென்று ேதுகவக்
குடித்து ேயங்கித் தூங்ை முடியாேல்); பிைங்கு தாமவர வனம் விட்டு - ைண்ைளுக்குக்
ைவர்ச்சியாை விளங்குகின்ற அத்தாேகரக் ைாட்கட நீங்கி; களிவண்டு - ேதுவால்
ைளிப்பகடயும் ஆண் வண்டுைள்; கபவடகயாடும் உைங்குகின்ைது - பபண்
வண்டுைளுடன் பென்று உறங்குவதற்கு இடோன; ஓர் நறுமலர்ச் வசாவல - ேணம்
பரப்பும் பூக்ைகளயுகடய ஒரு மொகலக்குள்மள; புக்கு உவைந்தார் - புகுந்து
(அன்றிரவு அம் மூவரும்) தங்கினார்ைள்.
வண்டும் மொகலயும்: குவிந்த தாேகரப் பூக்ைளின் மதகனப்
பபறாகேயால். வண்டுைள் அம் ேலர்ைகள விட்டுச் மொகலைளிலுள்ள பல
வகையான ேலர்ைளின் மதகனக் குடித்து ேயங்கின. இரக்ை வருகின்றவர்ைள்
ஒன்றும் பைாடுக்ைாேல் பைாகடயாளிைளின் வீட்டின் ைதவம் அகடத்திருப்பத னால்
மவறு இடம் பென்று அவர்ைளிடம் தாம் விரும்பியகதப் பபற்று ேகிழ்வார்ைள்.
இந்த உலை இயல்கப அறிந்து இவ்வாறு ைம்பர் வருணித்தார்.

வான்மிைம்: முனிவர் முதமலார் மொகண நதிகயக் ைடந்தபின் பல

வனங்ைகளயும் பார்த்தவாறு ைங்கைகய அகடந்தனர். அக் ைங்கையின்
வரலாற்கறக் மைட்டபின் அதன் வடைகரகயக் ைடந்து அங்குள்ள விொகல
என்னும் நைரத்கதச் மெர்ந்தனர். நயம்: தாேகர ேலரில் மதகனப் பபறாத
வண்டுைள் அவற்கற விட்டுச் மொகலயிலுள்ள பலவகை ேலர்ைகள நாடும். தன்
ேகனவியிடம் இன்பம் பபறாேல் அவகளவிட்டு அைலிகைகயத் மதடிச் பென்றான்
இந்திரன் என்பது இங்கு அறியத் தக்ைது.

ைங்கைகயக் ைாணல்
 455. காலன் வமனியின் கருகு இருள்
கடிந்து. உலகு அளிப்பான்
நீல ஆர்கலி. வதகராடு
நிவை கதிர்க் கடவுள்.
மாலின் மா மணி உந்தியில்
அயகனாடு மலர்ந்த
மூல தாமவர முழு மலர்
முவைத்கதன. முவைத்தான்.

காலன் வமனியின் - யேனது நிறம்மபாலக்; கருகு இருள் கடிந்து - ைறுத்துள்ள

இருட்கட நீக்கி; உலகு அளிப்பான் - உலைத்கதக் ைாக்கும் பபாருட்டு; நிவை கதிர்க்
கடவுள் - நிகறந்த ைதிர்ைகளயுகடய ைதிரவன்; வதகராடு - தனது இரதத்மதாடு;
நீலம் ஆர்கலி - நீலக்ைடலிமல; மாலின் மாமணி அயகனாடு வந்த - திருோலின் ைரிய
அழகிய உந்தியிமல பிரேமனாடு மதான்றிய; மூலத் தாமவர முழுமலர் முவைத்கதன -
முதன்கேயான பபரிய தாேகர ேலர் முகளத்தது மபால; முவைத்தான் - உதித்தான்.

தற்குறிப்மபற்ற அணி. ைடலுக்குத் திருோல்; அக் ைடலில் ைதிரவன் மதான்றுகிற

உதயேகலக்குத் திருோலின் உந்தி; ைதிரவனுக்கும் பிரேன்; மதருக்குத் தாேகர
ேலர் ஆகியகவ உவகேைள் ஆயின.

456. அங்கு நின்று எழுந்து.

அயன் முதல் மூவரும் அவனயார்.
கசங் கண் ஏற்ைவன் கசறி சவடப்
பழுவத்தில் நிவை வதன்
கபாங்கு ககான்வை ஈர்த்து ஒழுகலால்.
கபான்னிவயப் கபாருவும்
கங்வக என்னும் அக் கவர கபாரு
திரு நதி கண்டார்.
அயன்முதல் மூவரும் அவனயார் - (ைதிரவன் உதயோனவுடன்) பிரேன்
முதலாகிய மும்மூர்த்திைகளயும் ஒத்தவராகிய விசுவாமித்திரன் முதலான மூவரும்;
அங்கு நின்று எழுந்து - அச்மொகலயிலிருந்து புறப்பட்டு; கசங்கண் ஏற்ைவன் -
சிவந்த ைண்ைகளக் பைாண்ட ைாகளகய ஊர்தியாைவும் பைாடியாைவும் உகடய
சிவனது; கசறிசவடப் பழுவத்தில் - அடர்ந்த ெகடயாகிய ைாட்டிலுள்ள; நிவை
வதன் கபாங்கு - நிகறந்த மதபனாடு விளங்குகின்ற; ககான்வை ஈர்த்து ஒழுகலால் -
பபான்னிறமுள்ள பைான்கற ேலகர இழுத்துக் பைாண்டு பபருகுவதாமல;
கபான்னிவயப் கபாருவும் - (பபான்னி என்னும் பபயபராடு பபான்கனக்
பைாழிந்து வரும்) ைாவிரி நதிகய ஒத்துள்ள; கங்வக என்னும் - ைங்கை என்கிற;
அக்கவர கபாரு - அந்த இரு ைகரைளிலும் மோதுகின்ற; திருநதி கண்டார் - அழகும்
மேன்கேயும் மிக்ை ஆற்கறக் ைண்டனர்.
 ைாவிரி - ைங்கை: திருோலின் பரே பதத்திற்கு அருகிலுள்ள விரகெ நதிமபால
விளங்குவது ைாவிரி. இது நிலவுலகில் திருவரங்ைத்தின் இரு பக்ைங்ைளிலும்
ோகலமபாலச் சூழ்ந்துள்ளது. இத்தகைய சிறப்புகடய ைாவிரி ைங்கைக்கு
உவகேயாயிற்று. அயன் முதல் மூவர்: பிரம்ே ரிஷிப் பட்டத்கத அரிய
முயற்சியால் பபற்ற விசுவாமித்திரனுக்குப் பிரேனும். திருோலின்
அவதாரச்சிறப்புகடய இராேனுக்கு விீ்ஷ்ணுவும். மிக்ை மைாபமுள்ள இலக்குவனுக்கு
அழிக்குங் ைடவுளான உருத்திரனும் உவகேயாயினர்.

மிதிகல நாடு மெரல்

457. பள்ளி நீங்கிய. பங்கயப்

பழன நல் நாவர.
கவள்ை வான் கவை கவைவுறும்
கவடசியர் மிளிர்ந்த
கள்ை வாள் கநடுங் கண் நிழல்.
கயல் எனக் கருதா.
அள்ளி. நாணுறும். அகன் பவண
மிதிவல நாடு அவணந்தார்.
பங்கயப் பழனம் - தாேகரைகளயுகடய வயல்ைளிமல; பள்ளி நீங்கிய -
அப்மபாதுதான் உறக்ைம் நீங்கிய; நல் நாவர - நல்ல நாகரைள்; கவள்ை வான்கவை
- நீீ்ர் பபருக்கிமல மதான்றுகின்ற நீண்ட ைகளைகள; கவைவுறும் - பறிக்கின்ற;
கவடசியர் - உழத்தியரின்; மிளிர்ந்த - பிறழுகின்ற; கள்ை வாள் கநடுங்கண் -
(ஆண்ைளின் உள்ளத்கத ேயக்கும்) ஒளியுள்ள ைண்ைளின்; நிழல் - ொகயகய; கயல்
எனக் கருதா - ையல் மீன்ைபளன்று ைருதி; அள்ளி - தம் மூக்ைால் குத்திபயடுத்து;
நாணுறும் - (அகவ மீன்ைளாை இல்லாகேயால்) பவட்ைம் அகடவதற்கு இடோன;
அகல் பவண - பரப்புகடய ேருதநிலம் சூழ்ந்த; மிதிவல நாடு அவணந்தார் - மிதிகல
நாட்கட மூவரும் மெர்ந்தார்ைள்.
மிதிகல நாடு: வயல்ைளில் உள்ள பங்ைய ேலர்ைளிமல அப்பபாழுதான்
உறக்ைம் நீங்கிய நாகரைள் இன்னும் தூக்ைக் ைலக்ைத்தால் ேயங்கியுள்ளன.
வயலில் ைகளபறிக்கும் உழத்தியரின் ைண் பிரதி பிம்பத்கத அந்த நாகரைள்
ையபலன்று ைருத்திக் பைாத்தி அகவ மீன்ைள் அல்ல என்பகத அறிந்து
பவட்ைேகடந்து ேகறதற்கு இடோன வயல் நிலத்திற்குச் பென்றன. ேயக்ை அணி:
ேைளிர் ைண்ைளின் நிழகலக் ையல் மீன் என்று ைருதி நாகரைள் ேயங்கினவாைக்
கூறியதால். வான்ைகள: வயல்ைளில் தாேகரைமள ைகளைளாை உள்ளன. ஒப்புகே:
ைண்ணும் ையலும்: வடிவமும் பிறழ்ச்சியும் பற்றிக் ைண்ணிற்குக் ையல்
உவகேயாயிற்று. ைம்பன்.41

மிதிகலயின் வளம்
 458. வரம்பு இல் வான் சிவை மதகுகள்
முழவு ஒலி வழங்க.
அரும்பு நாள்மலர் அவசாகங்கள்
அலர் விைக்கு எடுப்ப.
நரம்பின் நான்ை வதன் தாவரக் ககாள்
நறு மலர் யாழின்.
சுரும்பு. பாண் கசய.
வதாவக நின்று ஆடுவ - வசாவல.

வசாவல - (அந்த மிதிகலநாட்டுச்) மொகலைளில்; வரம்பு இல் - அளவில்லாத;

வான்சிவை மதகுகள் - பபரிய நீர் நிகலயின் ேதகுைள்; முழவு ஒலி வழங்க - ேத்தள
ஓகெகயத் தரவும்; அவசாகங்கள் - அமொை ேரங்ைள்; அரும்பு நாள் மலர் -
அரும்புகின்ற புதிய ேலர்ைளாகி; அலர் விைக்கு எடுப்ப - பபாலிவுள்ள
விளக்குைகள ஏந்தவும். நரம்பின் நான்ை - யாழின் நரம்பு மபால நீண்ட வதன் தாவர
ககாள் - சிறந்த மதனின் ஒழுக்கைக் பைாண்ட; நறுமலர் யாழில் - நறுேணம் வீசும்
ேலர்ைளாகிய யாழிமல; சுரும்பு பாண் கசய - வண்டுைள் பாடவும்; வதாவக நின்று
ஆடுவ - ேயில்ைள் நின்று கூத்தாடுகின்றன.

ேயிலும் ேைளிரும்: ஆடும் ேைளிரின் தன்கே ேயில்ைளுக்கு ஏற்றிக்

கூறப்பபற்றுள்ளது. உருைப் பாங்கு. மொகலைளின் ேதகுைளில் நீர் பாயும்மபாது
உண்டாகும் ஒளிகய ேத்தள ஒலியாைவும். ேலர்ைகள விளக்கின்
ஒளிப்பிழம்பாைவும். மதன் தாகரைகள யாழின் நரம்பாைவும். ேலகர
யாழாைவும். வண்டுைகளப் பாடைராைவும். ேயில்ைகளக் கூத்தாடும் ேைளிராைவும்
உருவைப்படுத்தியுள்ளார். அமொைம்: இப்மபாது அமொகு என்று குறிக்ைப்படும்
ேரேன்று. சிகற: நீகரத் மதக்கி கவத்திருக்கும் ஏரி. குளம் மபால்வன; அகண என்றும்
கூறலாம். ஒப்புகே: ைம்பன் -35; அைநானூறு 82. 7

459. பட்ட வாள் நுதல் மடந்வதயர்.

பார்ப்பு எனும் தூதால்.
எட்ட ஆதரித்து உழல்பவர்
இதயங்கள் ககாதிப்ப.
வட்ட நாள் மவர மலரின்வமல்.
வயலிவட மள்ைர்
கட்ட காவி அம் கண்கவட
காட்டுவ - கழனி.
 கழனி - (அந் நாட்டு) வயல்ைளில்; பார்ப்பு எனும் தூதால் - தங்ைள்
பார்கவயாகிய தூதால்; எட்ட ஆதரித்து - (தம் ைணவகரச்) மெர்வதற்கு விரும்பி;
உழல்பவர் - ெஞ்ெரித்துத் திரிபவராகிய; பட்டம் - நீர்நிகலயிீ்லுள்ள; வாள்நுதல் -
ஒளிபபாருந்திய பநற்றிகயயுகடய; மடந்வதயர் இதயங்கள் - உழவ ேைளிரின்
ேனம்; ககாதிப்ப . பவறுப்பு அகடயுோறு; வயலிவட மள்ைர் - வயல்ைளிமல
உழவர்ைள்; வட்ட நாள்மவர மலரின் வமல் - வட்ட வடிவோன புதிய தாேகர
ேலர்ைளின்மேல்; கட்ட காவி - ைகள பறித்பதறிந்த ைருங்குவகள ேலர்ைளாகிய;
அம்கண் கவட - அழகிய ைகடக்ைண்ைகள; காட்டுவ - பவளிப்படுத்துகின்றன.

மவறு உகர: உழத்தியரின் பார்கவத் தூதால் ேயங்கி அவர்ைகளச் மெர விரும்பும்

ஆடவர் ேனம் பவறுக்குோறு வயல்ைளில் புதிய தாேகர ேலர்ைளின்மேல்
அம்ேைளிர் ைகளந்து எறிந்த குவகள ேலர்ைள் (பபண்ைளின்) ைண்ைளின் ைகடப்
பகுதிைகளக் ைாட்டுகின்றன. ஆடவர் பவறுப்புக்குக் ைாரணம்: தாேகர ேலரில்
பபாருந்திய குவகளப் பூக்ைகள மநாக்கித் தம்கேக் குறிப்பினால் ைண் ைாட்டி
அகழக்கின்ற முைபேன ேயங்கி அவற்றின் அருகில் வந்த ஆடவர்ைள்
உண்கேயறிந்து பவறுத்தனர். ேயக்ை அணி: தேது குளிர்ந்த ைண் பார்கவயால்
உழவகரத் தம் வெப்படுத்தித் தழுவ வந்த உழத்தியர் அவ்வயபலங்கும்
தாேகரமேல் ைருங்குவகளேலர் படிந்திருப்பகதக் ைண்டு. தேக்கு முன்னமர அந்த
உழவர்ைகளக் ைவர்வதற்கு மவறுசில ேைளிர் அவர்ைகளக் ைண்ைளால்
மநாக்குகின்றார்ைபளன ேயங்கினார்ைள்: இனி தேது எண்ணம் கை கூடுமோ
கூடாமதா என்ற ஐயத்தின் மிகுதியால் ேனம் பவறுத்தனர் எனக் பைாள்ளலாம்.

460. தூவி அன்னம் தம் இனம் என்று

நவட கண்டு கதாடர.
கூவும் கமன் குயில் குதவலயர்
குவடந்த தண் புனல்வாய்.
ஓவு இல் குங்குமச் சுவடு உை.
ஒன்கைாடு ஒன்று ஊடி.
பூ உைங்கினும். புள் உைங்
காதன - கபாய்வக.

கபாய்வக - (அம் மிதிகல நாட்டிலுள்ள) நீர் நிகலைளில்; தூவி அன்னம் நவட

கண்டு - சிறகுைகளயுகடய அன்னங்ைள் (ேைளிரின்) நகடயழகைப் பார்த்து; தம்
இனம் என்று கதாடரும் - தன் இனோன அன்னப் பறகவ என்று ேயங்கி (அவர்)
பின் பதாடர்ந்தன; கூவும் கமன்குயில் குதவலயர் - (இனிகேயாைக்) கூவுகின்ற
பேன்கேயான குயிலின் குரல்மபான்ற ேழகலச் பொற்ைகளயுகடய ேைளிர்;
குவடந்த - மூழ்கி விகளயாடின; தண்புனல் வாய் - குளிர்ந்த நீரில்; ஓவு இல் - விட்டு
நீங்ைாத; குங்குமம் சுவடு உை - குங்குேக் குழம்பின் சுவடுைள் (தம்மேல்)
பபாருந்தியதால்; ஒன்வைாடு ஒன்று ஊடி - ஒன்றுடன் ஒன்று பிணங்கி; பூ
உைங்கினும் - (தண்ணீரிலுள்ள தாேகர முதலிய) ேலர்ைள் உறங்கினாலும்; புள்
உைங்காதன - (அவற்றிலுள்ள) பறகவைள் தூங்ைாேல் கிடக்கின்றன.
 ேயக்ை அணி: குளங்ைளில் பபண்ைள் இறங்கி விகளயாகின்றார்ைள். அப்பபாழுது.
அவர்ைள் உடம்பில் அணிந்துள்ள குங்குேக் ைலகவ அக்குளங்கிலுள்ள
பறகவைளின் உடல்மேல் படிகிறது. அந்நிகலயில் பிற பறகவைள் ஒன்கற ஒன்று
மநாக்கும்மபாது தம் இனப் பறகவைகளமய பிற இனப்பறகவைபளன ேயங்கித்
தம்முள் ோறுபடுகின்றன. ைலவிக் குறி: நிறம் மவறுபடுதலும் நன்ேணம்
உறுதலும். பூவிக்குத் தூக்ைம்: இதழ்குவிதல். பறகவக்குத் தூக்ைம்: ைலவகயின்றி
இகளப்புத் தீரத் தூங்குதல்.

461. முவையினின் முது வமதியின்

முவல வழி பாலும்.
துவையின் நின்று உயர்மாங்கனி
தூங்கிய சாறும்.
அவையும் கமன் கரும்பு ஆட்டிய
அமுதமும். அழி வதம்
நவையும் அல்லது. நளிர் புனல்
கபருகலா - நதிகள்.

நதிகள் - (மிதிகல நாட்டு) ஆறுைளில்; முவையினில் - ஒன்கறத் பதாடர்ந்து

ஒன்றாை; முது வமதியின் முவலவழி பாலும் - முதிய எருகேைளின் ேடிைளில்
இருந்து பபருகின்ற பாலும்; துவையிவல நின்று - ைகரைளிமல நிகறபபற்று; உயர்
மாங்கனி - ஓங்கி வளர்ந்துள்ள ோேரங்ைளின் பழங்ைளிலிருந்து; தூங்கிய சாறும் -
வழியும் ொறும்; அவையும் கமன் கரும்பு - பவட்டப்பட்ட இனிய சுகவயான
ைரும்புைகள; ஆட்டிய அமுதமும் - (ஆகலயில் கவத்து) ஆட்டுவதால் பபருகும்
அமுதம் மபான்ற இனிய பாலும் (ைரும்புப் பால்); அழிவதன் நவையும் - மதன்
கூடுைள் சிகதவதால் சிந்திப் பபருகும் ேணமுள்ள மதனும்; அல்லது - (என்னும்
இகவ ோறி ோறிப் பபருகுவமதயல்லாேல்) இகவயல்லாேல்; நளிர்புனல்
கபருகலா - குளிீ்ர்ந்த நீர் பபருை இடம் பபறாதன.
நதி வளம்: நதிைகள வருணிக்குங்ைால் தாோைப் பால் சுரக்கின்ற எருகே வளம்.
ோேரச் மொகல வளம் ைரும்புக் குவியல். மதன் பபருக்ைம் ஆகியவற்கறக் கூறி
நாட்டு வளத்கதயும் புலப்படுத்தினார். முதுமேதி: பருவம் நிரம்பிக் ைன்கற ஈன்ற
எருகே. மேற்மைாள் ‘ைகனத்திளங் ைற்பறருகேைன்றுக் கிரங்கி நிகனத்து
முகலவழிமய நின்று பால் மொர’ - திருப்பாகவ -12

10
 462. இவழக்கும் நுண் இவட இவடதர.
முகடு உயர் ககாங்வக.
மவழக் கண். மங்வகயர் அரங்கினில்.
வயிரியர் முழவம்
முழக்கும் இன் இவச கவருவிய
வமாட்டு இை மூரி
உழக்க. வாவைகள் பாவையில்
குதிப்பன - ஓவட.

ஓவட - (அந்த நாட்டிலுள்ள) நீமராகடைள்; இவழக்கும் நுண் இவட - (பஞ்சின்)

நூகலக் ைாட்டிலும் நுட்போன இகடயானது; இவடதர - (சுகேகயப்
பபாறுக்ைோட்டாேல் பேலிந்து) பின்வாங்குோறு; முகடு உயர் ககாங்வக -
ேகலச்சிைரம்மபால் ஓங்கியுள்ள தனங்ைகளயும்; மவழக்கண் - ேகழத்துளிமபால்
குளிர்ந்த ைண்பார்கவகயயும் உகடய; மங்வகயர் - இளம் பபண்ைள்;
அரங்கினில் - (நடனம் ஆடுகின்ற) நாடை ொகலயிமல; வயிரியர் முழவம் முழக்கும்
- தம்மோடு இருக்கும் பாடைர்ைள் ேத்தளத்கத முழக்குவதனால் உண்டாகிய; இன்
இவச கவருவிய - இனிகேயான ஓகெகயக் மைட்டு அஞ்சி ஓடுகிற; வமாடு இை
மூரி - பபரிய இளகேயான எருகேைள்; உழக்க - (படிந்து) ைலக்குவதால்; வாவைகள்
பாவையில் குதிப்பன - (அதற்கு அஞ்சி) வாகள மீன்ைள் பக்ைங்ைளிலுள்ள
(பதன்கன. ைமுகுைளின்) பாகளைளில் மேல் தாவிப் பாயப் பபறுவன. நடன
அரங்கில் ேங்கையர் ஆடும்மபாது வயிரியர் ேத்தளம் பைாட்டுீ்கிறார்ைள்; அகதக்
மைட்டு அஞ்சிய எருகேைள் ஓடிச்பென்று ஓகடைளில் பாய்ந்து நீகரக்
ைலக்குகின்றன. அதனால் அங்குள்ள வாகளைள் பாகளைளில் பாய்கின்றன.
வயிரியர்: ேத்தளம் பைாட்டுபவர்.

463. பவட கநடுங் கண் வாள் உவை புக.

படர் புனல் மூழ்கி.
கவடய முன் கடல் கசழுந்திரு
எழும்படி காட்டி.
மிவடயும் கவள் வவை புள்கைாடும்
ஒலிப்ப. கமல்லியலார்
குவடய. வண்டினம் கடி மலர்
குவடயவன - குைங்கள்.
 குைங்கள் - (அந்த நாட்டிலுள்ள) தடாைங்ைள்; கமல்லியலார் கநடுங்கண் -
பேன்கேத் தன்கேயுள்ள பபண்ைளின் ைண்ைளாகிய; வாள்பவட உவைபுக -
வாள்ைள் (இகேைளாகிய) நீண்ட ைண்ைளாகிய; வாள் உவைபுக - வாங்ைள்
(இகேைளாகிய) உகறக்குள்மள புகும்படி (ைண்ைகள இறுை மூடிக்பைாண்டு); படர்
புனல் மூழ்கி - பரந்த நீரிீ்மல இறங்கிக் குளித்து (அந்த நீகரவிட்டு எழுதல்); முன்கடல்
கவடய - முன்பு திருப்பாற்ைடகலக் ைகடய; கசழுந்திரு எழும்படி - (அங்கிருந்து)
அழகுமிக்ை இலக்குமி எழுந்த தன்கேகய; காட்டி - மதாற்றுவிக்கும்; மிவடயும்
கவள்வவை - நீமராடு ேைளிர் பநருக்ைோை அணிந்துள்ள வகளயல்ைள்;
புள்கைாடும் ஒலிப்ப - நீர்ப்பறகவைமளாடு ெேோை ஒலிக்கும்படி; குவடய -
நீரிமல மூழ்கித் திகளக்ை; வண்டு இனம் - வண்டுைள்; கடிமலர் குவடவன -
நறுேணமுள்ள பூக்ைகளக் குகடந்து ேதுகவக் குடித்துக் ைளிக்கும்.

ேைளிரும் திருேைளும்: ேைளிர் தம் வகளயல்ைள் ஒலிக்ைக் குளத்தில் மூழ்கி

எழுகின்றார்ைள். அது. மதவர்ைளும் அசுரர்ைளும் பாற்ைடல் ைகடயும்பபாழுது அக்
ைடலிலிருந்து திருேைள் மேமல எழுவதுமபால் உள்ளது. இதில் ைாட்சி அணி
அகேந்துள்ளது. பாற்ைடல் குளத்துக்கும். திருேைள் மிதிகல நாட்டுப்
பபண்ைளுக்கும் உவகேயாகும். உருவை அணி: ைண்ைகள வாளாைவும். இகேைகள
உகறயாைவும் உருவைம் பெய்துள்ளார். நயம்: பேல்லியலார் நீர் குகடகின்றார்:
வண்டுைள் ேலர் குகடகின்றன.

மிதிகல நைரின் ேதிற்புறத்மத அைலிகை ைல்லாய்க் கிடந்த மேட்கடக்

ைாணல்

464. இவனய நாட்டினில் இனிது கசன்று.

இஞ்சி சூழ் மிதிவல
புவனயும் நீள் ககாடிப் புரிவசயின்
புைத்து வந்து இறுத்தார்;
மவனயின் மாட்சிவய அழித்து இழி
மா தவன் பன்னி
கவனயும் வமட்டு உயர் கருங்கல் ஓர்
கவள்ளிவடக் கண்டார்.

இவனய நாட்டினில் - இத்தகைய மிதிகல நாட்டிமல; இனிது கசன்று - இனிய

ேகிழ்ச்சிமயாடு அகடந்து; இஞ்சி சூழ் மிதிவல - ேதில்ைளால் சூழப்பட்டுள்ள
மிதிகல நைகர; புகனயும் அலங்ைரிக்கின்ற; நீள்ககாடிப் புரிவசயின் -
உயர்ந்த பைாடிைகளயுகடய புறேதிலின்; புைத்து வந்து இறுத்தார் - பவளியிமல வந்து
தங்கினார்ைள்; மவனயின் மாட்சிவய - (அவ்வாறு தங்கி) இல்லறத்திற்குச்
சிறப்பான ைற்பிகன; அழித்து இழி - அழியச்பெய்ததால் இழிகவ அகடந்தன;
மாதவப் பன்னி - பபருந்தவத்தனான பைௌதேரின் ேகனவியான அைலிகையின்;
கவனயும் வமடு உயர் - (ொப உருவில்) அடர்ந்த மேடாை உயர்ந்து மதான்றுகின்ற;
கருங்கல் - ைருங்ைல்லாைக் (கிடப்பதகன); ஓர் கவள்ளிவடக் - ஒரு
பவட்டபவளியிமல; கண்டார் - ைண்டார்ைள்.
 விசுவாமித்திரன் முதலிய மூவரும் மிதிகலயின் ேதிலுக்குப் புறத்மத தங்கினர்.
அப்பபாழுது பைௌதே முனிவன் ேகனவியான அைலிகை அம்முனிவனின்
ொபத்தால் ைல்லாய்க் கிடக்கும் இடத்கதப் பார்த்தார்ைள். பன்னி: பத்நி(ேகனவி)
என்னும் வடபொல் பன்னி என ேருவியது.

இராேனது திருவடி பட அைலிகை முன்கன வடிவம் பபறல்.

465. கண்ட கல்மிவசக் காகுத்தன்

கழல் - துகள் கதுவ.-
உண்ட வபவதவம மயக்கு அை
வவறுபட்டு. உருவம்
ககாண்டு. கமய் உணர்பவன்
கழல் கூடியது ஒப்ப.-
பண்வட வண்ணமாய் நின்ைனள்;
மா முனி பணிப்பான்;

கண்ட கல்மிவச - (அவ்வாறு) ைண்ட ைல்லின்மேமல; காகுத்தன் கழல் துகள் -

இராேனது திருவடித் துைள்; கதுவ - பட்டதால்; உண்ட வபவதவம - (தான்) ேனத்திற்
பைாண்டுள்ள அறியாகேயாகிய; மயக்கு அை - இருள் ேயக்ைம் நீங்குோறு; கமய்
உணர்பவன் - உண்கேயான தத்துவ ஞானம் பபற்றவன்; வவறுபட்டு - தனது
அஞ்ஞானோகிய அறியாகே நிகல ோறி; உருவம் ககாண்டு - உண்கே வடிவம் (புது
ஞானஸ்வரூபி) அகடந்து; கழல் கூடியது ஒப்ப - பரேனது திருவடிைகள
அகடவகதப் மபால; பண்வட வண்ணமாய் - (அந்த அைலிகை) முன்கனய
வடிவத்மதாடு; நிீ்ன்ைனள் - எழுந்து நின்றனள்; மா முனி பணிப்பான் - (அதகனக்
ைண்ட) விசுவாமித்திரன் இராேகன மநாக்கிப் பின்வருோறு கூறினான். அைலிகை
நல்லுருவம் பபறல்: திருோலின்திருவடி மெர்பவர் தம் ைருேம் ஒழிந்து இப்
புன்கேயான உடம்கப ஒழித்து ஒளிமிக்ை உருவத்கத அகடவதுமபால.
இராேனது திருவடிப்பபாடி மெர்ந்த அளவில் இவளது ொபம் நீங்கியது. தனது
ைல்லுருவம் ோறி முன்கனய நல்லுருவத்கதப் பபற்றாள். மபகதகே ேயக்கு:
அவிச்கெ (அஞ்ஞான) யின் பதாடர்ச்சி. பேய்யுணர்தல்: பிறப்பு. இறப்பு.
வீடுைகளயும் அவற்றின் ைாரணங்ைகளயும் விபரீத ஐயங்ைள் நீங்கி உண்கேயாை
அறிதல். முக்தி பபறுவார்நிகல: நிலம் முதலான ஐம்பூதங்ைளாலான இந்தக் ைருே
விகனயுடகல நீக்கி. ஒளிமிக்ை பதய்வீை உடம்கபப் பபறுதல் வான்மீைம் -
மிதிகலக்கு அருகில் பெல்லும் மபாது ஆச்சிரேம் ஒன்று பாழகடந்து கிடப்பது
குறித்து இராேன் விசுவாமித்திரகனக் மைட்டான். அப்பபாழுது அம் முனிவன்
அைலிகையின் வரலாறு கூறி. அந்த ஆச்சிரேம் பெல்லுோறு மவண்டுகிறான்.
இராேனும் ொப விமோெனம் உண்டாகுபேன்று ைருதி அங்மை பென்றான்.

அைலிகை வரலாற்கற இராேன் முனிவனிடம் மைட்டல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

 466. ‘மாஇரு விசும்பின் கங்வக
மண்மிவசக் ககாணர்ந்வதான் வமந்த!
வமயின உவவகவயாடு
மின் என ஒதுங்கி நின்ைாள்.
தீவிவன நயந்து கசய்த
வதவர்வகான்தனக்குச் கசங் கண்
ஆயிரம் அளித்வதான். பன்னி;
அகலிவக ஆகும்’ என்ைான்.

மா இரு விசும்பின் - மிைப் பபரிய ஆைாயத்திலிருந்து; கங்வக மண்மிவச - ைங்ைா

நதிகய இப்பூமிக்கு; ககாணர்ந்வதான் வமந்த - பைாண்டு வந்த பகீரதன் என்னும்
மபரரென் (குலத்தில் பிறந்த) கேந்தமன!; வமயின உவவகவயாடு - பபாருந்தின
ேகிழ்ச்சிமயாடு; மின்கனன - மின்னல்பைாடிமபால; ஒதுங்கி நின்ைாள் - ஒருபக்ைத்மத
(நாணத்தால்) ஒதுங்கி நின்ற இவள்; தீவிவன - (ேற்பறாருவன் ேகனவிகயச்
மெர்தலாகிய) பைாடுந்பதாழிகல; நயந்து கசய்த - விரும்பிச் பெய்த; வதவர்வகான்
தனக்கு - மதவர்ைள் தகலவனான இந்திரனுக்கு; கசங்கண் ஆயிரம் - சிவந்த ஆயிரம்
ைண்ைகள; அளித்வதான் பன்னி - பைாடுத்த பைௌதே முனிவனுகடய
பத்தினியான; அகலிவக ஆகும் - அைலிகை ஆவாள் என்றான்.
அைலிகை: தன் சிகல வடிவம் நீங்கி பபண்வடிவு பபற்று ேகிழ்ச்சிமயாடு
நாணத்தால் ஒதுங்கி நிற்பவமள. பைௌதே முனிவனின் ேகனவியான
அைலிகையாவாள் இந்திரன் ஆயிரம் ைண்ைள் பபற்றகே: இந்திரன் ோற்றான்
ேகனவிகயச் மெர்தலாகிய பைாடுஞ்பெயகல விரும்பிச் பெய்ய அதன் பபாருட்டுக்
பைௌதே முனிவர் அவனுக்குச் ொபம் தந்தார். பின்னர் அம் முனிவகர மவண்டக்
குறிைள் ஆயிரம் ைண்ைளாகுோறு அருள் பபற்றான்.

467. கபான்வன ஏர் சவடயான் கூைக்

வகட்டலும். பூமி வகள்வன்.
‘என்வனவய! என்வனவய! இவ்
உலகு இயல் இருந்த வண்ணம்!
முன்வன ஊழ் விவனயினாவலா!
நடு ஒன்று முடிந்தது உண்வடா?
அன்வனவய அவனயாட்கு இவ்வாறு
அடுத்தவாறு அருளுக!’ என்ைான்.
 கபான்வன ஏர் சவடயான் - பபான்கனப் மபான்ற ெகட முடியுகடய மைாசிை
முனிவன்; கூைக் வகட்டலும் - இவ்வாறு பொல்லியகதக் மைட்டவுடமன; பூமி
வகள்வன் - பூமி மதவிக்கு நாயைனான இராேன்; இவ் உலகு இயல் -
(வியப்மபாடு அம் முனிவகன மநாக்கி) இந்த உலைத்தின் இயல்பு; இருந்த வண்ணம்
- இருந்த விதம்; என்வனவய என்வனவய - எத்தன்கேயது! எத்தன்கேயது!
முடிந்தது - இவ்வாறு நிைழ்ந்தது; முன்வன ஊழ்விவனயினாவலா - முற்பிறப்பில்
பெய்த விகனயின் பயனாமலா?; நடு ஒன்று உண்வடா - (அல்லது இதற்குக்
ைாரணோை) இகடயிமல மநர்ந்த ஒரு பெயல் உண்மடா?; அன்வனவய அவனயாட்கு -
தாய் மபான்ற அைலிகைக்கு; இவ்வாறு அடுத்தவாறு - இப்படி ஏற்பட்ட
ைாரணத்கத; அருளுக - கூறி அருளுை; என்ைான் . என்று இராேன் மவண்டினான் .

உலைத்தாயும் ஊழும்: அைலிகை தாய்மபாலக் குற்றம் அற்றவளாை

விளங்குகின்றாள். இத்தகைய தன்கேயுகடயவளுக்கும் ைல்லாை ோறும் நிகல
ஏற்படுோ? அத்தகைய பரிதாபநிகல ஏற்படுபேன்றால் இந்த உலை இயல்கப
என்னபவன்று பொல்வது? இவ்வாறு இவள் உருவம் ோறுபட்டதற்குக் ைாரணம்
என்னவாை இருக்ை முடியும்? முந்தின பிறப்பில் அகேந்த விதியா? அதுவல்லாேல்
இப் பிறப்பில் ஏமதனும் மநர்ந்தது உண்மடா? இக் ைாரணத்கத அறியுோறு கூற
மவண்டுபேன்று விசுவாமித்திரகன இராேன் மைட்கிறான். என்கனமய! என்கனமய!
வியப்கபக் குறிக்கும் அடுக்கு.

முனிவன் அைலிகையின் வரலாறு உகரத்தல்

468. அவ் உவர இராமன் கூை.

அறிவனும். அவவன வநாக்கி.
‘கசவ்விவயாய்! வகட்டி; வமல் நாள்
கசறி சுடர்க் குலிசத்து அண்ணல்
அவ்வியம் அவித்த சிந்வத
முனிவவன அற்ைம் வநாக்கி. நவ்விவபால் விழியினாள் தன்
வன முவல நணுகலுற்ைான்;

அவ் உவர இராமன் கூை - இவ்வாறு இராேன் மைட்ை; அறிவனும் - முனிவனும்

(அந்த வார்த்கதைகளக் மைட்டு); அவவன வநாக்கி - இராேகனப் பார்த்து (கூறத்
பதாடங்கினான்); கசவ்விவயாய் - எல்லா நற்குணங்ைளும் உகடயவமன!; வகட்டி -
(நான் கூறுவகதக்) மைட்பாயாை; வமல்நாள் - முன்பனாரு ைாலத்திமல; கசறிசுடர்க்
குலிசத்து - மிகுந்த ஒளியுள்ள வச்சிரப்பகட ஏந்திய; அண்ணல் - பபருகே மிக்ை
இந்திரன்; அவ்வியம் அவித்த - பபாறாகே முதலான தீய குணங்ைகள நீக்கிய;
சிந்வத முனிவவன - ேனம் பகடத்த பைௌதே முனிவர்; அற்ைம் வநாக்கி -
(ஆச்சிரேத்தில்) இல்லாத ெேயம் பார்த்து (அங்மை பென்று); நவ்வி வபால்
விழியினாள்தன் - ோன் விழியாளான அைலிகையின்; வனமுவல நணுகல் உற்ைான் -
அழகிய தனங்ைகளச் மெர விரும்பினான்.
 அைலிகை: பகடப்புக்ைடவுளான பிரேன் முன்பு பகடத்த ேக்ைளின்
உடம்பிலுள்ள உறுப்பு அழகைச் சிறிது சிறிதாை எடுத்து அழைான ஒரு பபண்கணப்
பகடத்தான். அவளுக்கு அ?ஹல்யா என்னும் பபயரிட்டான். ?ஹலம். ?ஹல்யம்
- அழகின்கே. அ?ஹல்யா - அழகின்கே இல்லாதவள். அைலிகை வரலாறு
இந்திரன் இத்தகைய அழகிய பபண்ணுக்குத் தக்ை ைணவர்தாமன என்று
பெருக்குக்பைாண்டு அவகளத் தன் தாரோைக் ைருதினான். ஆனால் பிரேன் அவனது
எண்ணத்மதாடு ோறுபாடு பைாண்டான். அதனால் அவகளக் பைௌதேனிடம்
தந்து. ‘இவகள நீதான் பாதுைாக்ைமவண்டும்’ எனக் கூறி ஒப்பகடத்தான்.
முனிவனும் அவகளப் பலைாலம் ைாத்துப் பிரேனிடம் மெர்த்தான். பிரேமனா
அம்முனிவனின் ெபலமின்கேகயயும். உயர்ந்த தவத்கதயும் அறிந்து அவகள
அம்முனிவனுக்மை ேணம் புரிவித்தான். அதனால் பபாறாகே பைாண்ட இந்திரன்
மவற்று வடிவத்திமல அவகளச் மெரமுற்பட்டான் என்பது வரலாறு.

469. ‘வதயலான் நயன வவலும்.

மன்மதன் சரமும். பாய.
உய்யலாம் உறுதி நாடி
உழல்பவன். ஒரு நாள் உற்ை
வமயலாம் அறிவு நீங்கி.
மா முனிக்கு அற்ைம் கசய்து.
கபாய் இலா உள்ைத்தான்தன்
உருவவம ககாண்டு புக்கான்.

வதயலான் நயன வவலும் - அைலிகையின் ைண்ைளாகிய மவல்ைளும்;

மன்மதன் சரமும் பாய - ேன்ேதனுகடய ேலர் அம்புைளும் தன்மேல்
பாய்வதனால்; உய்யல் ஆம் - (மிை வருந்தி) (அவகளச் மெர்ந்து அக்ைாே மநாயிலிருந்து
நீங்கிப்) பிகழக்ைக் கூடிய; உறுதி நாடி -ஓர் உபாயத்கதத்மதடி; உழல்பவன் -
அகலபவனான அந்த இந்திரன்; ஒருநாள் உற்ை வமயலால் - ஒரு தினத்தில் அளவற்ற
ைாே ேயக்ைத்தால்; அறிவு நீங்கி - நல்லறிவுபைட்டு; மாமுனிக்கு - பபருகேயுள்ள
அக்பைௌதே முனிவனுக்கு; அற்ைம் கசய்து - பிரியுோறு உண்டாக்கி; கபாய்யிலா
உள்ைத்தான்தன் - பபாய்யில்லாத ேனத்கதயுகடய அம்முனிவனது; உருவவம
ககாண்டு - உருவத்கதமய தான் எடுத்துக் பைாண்டு; புக்கான் - அவனது
ஆச்சிரேத்துள்மள புகுந்தான்.
இந்திரன் நிகல: அைலிகையின் ைண்ைளாகிய மவலும். ேன்ேதனின் ைாே
பாணங்ைளும் ஒமர ெேயத்தில் தாக்ை. அக் ைாே ேயக்ைத்தால் அறிகவ இழந்தான்
இந்திரன். ைாேத்தால் வருந்திய அவன் அதிலிருந்து பிகழக்ை. ஒமர வழி ‘பைௌதே
முனிவன் உருவத்திமல பென்று அைலிகைகயச் மெர்வமத’ என உறுதி பைாண்டான்.
அதன் பபாருட்டு அம்முனிவகன அப்பால் மபாகுோறு தந்திரம் பெய்கிறான். அம்
முனிவனது வடிவிமல ஆச்சிரேத்திற்குள் நுகழகிறான். முனிக்கு அற்றம் பெய்தல்:
பபாழுது புலர்வதன் முன்மன மைாழி கூவுோறு இந்திரன் பெய்தான். பைௌதே
முனிவனும் ைாகலக் ைடன் ைழித்தற் பபாருட்டு பவளிப்புறம் பென்றான்.
 470. ‘புக்கு அவவைாடும். காமப்
புது மண மதுவின் வதைல்
ஒக்க உண்டு இருத்வலாடும்.
உணர்ந்தனள்; உணர்ந்த பின்னும்.
‘தக்கது அன்று’ என்ன ஓராள்;
தாழ்ந்தனள் இருப்ப. தாழா
முக்கணான் அவனய ஆற்ைல்
முனிவனும். முடுகி வந்தான்.

புக்கு - (இவ்வாறு இந்திரன் முனிவனது உருவம் (பைாண்டு) பென்று;

அவவைாடும் காமம் - அந்த அைலிகைமயாடு புதுக் ைலப்பில் அகேந்த ைாேோகிய;
புதுமணம் மதுவில் வதைல் - ேணமுள்ள ேதுவின் பதளிகவ; ஒக்க உண்டு
இருத்தவலாடும் - (இருவரும்) ெேோை அனுபவித்து பைாண்டிருக்கும்மபாது;
உணர்ந்தனள் - (தன்மனாடு ேகிழ்பவன் இந்திரமன என்ற) தவற்கற அறிந்தாள்;
உணர்ந்த பின்னும் - (அவ்வாறு) அறிந்த பின்பும்; தக்கது அன்று என்ன - (இத்தீய
பெயல் தனக்குத்) தகுதியானதாை இல்கல என்று; ஓராள் - சிந்தகன பெயலுக்குத்
தானும் ேனம் பபாருந்தியவளாை இருக்ை (அச் ெேயத்தில்); தாழா முக்கணான்
அவனய - (எந்த வகையிலும்) குகறவு இல்லாத முக்ைண்ணனாகிய சிவகன
ஒத்துள்ள; ஆற்ைல் முனிவனும் - வல்லகே நிரம்பிய அம்முனிவனும்; முடுகி
வந்தான் - (தாழாேல்) விகரவாை மீண்டு தன் ஆச்சிரேம் வந்தான்.
அைலிகையும் இந்திரனும்: பைௌதேன் உருவில் வந்த இந்திரகனத் தன்
ைணவன் என்மற நிகனந்து அவமனாடு கூடி ேகிழ்ச்சியாை இருக் கையில் இது புது
ேண ேது என்பகத உணர்ந்தாள்; அவ்வாறு உணர்ந்தும் அவள் இது தகுதியன்று என
ஆராய்ந்து விலக்ைக் கூடிய அறிவுத் திறகனப் பபறாேல் இழிந்த அச்பெயலுக்கு
உடந்கதயாை இருந்தாள். அவ்மவகளயில் முனிவன் விகரந்து வந்தான். ஏபனனில்.
தான் எழுந்து புறப்பட்டுப் மபானது நள்ளிரவு என்றும். அவ்வாறு தான் பெல்வதற்கு
இந்திரன் வஞ்ெகன பெய்தான் என்றும். முனிவன் தன் ஞான உணர்வால் அறிந்தமத
ஆகும். ைாேப் புதுேண ேதுவின் மதறல்: பிறன் ேகனவிகய விரும்புதலும்.
ைள்ளும். ஒழுக்ைத்கதயும் நல்லுணர்கவயும் அழிப்பதில் ஒன்மறாடு ஒன்று
ஒத்துள்ளன. அதனால் இவ்வாறு ைம்பர் உருவைப்படுத்தினார். முக்ைணான் அகனய
ஆற்றல் முனிவன்: அழிக்கும் பதாழிகல நிகறமவற்ற பநற்றிக் ைண்கணத்
திறந்துள்ள உருத்திர மூர்த்திகயப் மபாலச் சினம்பைாண்டவனானான் பைௌதேன்.
 471. ‘சரம் தரு சாபம் அல்லால்
தடுப்ப அருஞ் சாபம் வல்ல
வரம் தரு முனிவன் எய்த
வருதலும். கவருவி. மாயா.
நிரந்தரம் உலகில் நிற்கும்
கநடும் பழி பூண்டாள் நின்ைாள்;
புரந்தரன் நடுங்கி. ஆங்கு ஓர்
பூவச ஆய்ப் வபாகலுற்ைான்.

சரம் தரு சாபம் அல்லால் - (தடுக்ைக்கூடிய) அம்புைகள பதாடுக்கின்ற

வில்லின்பதாழிலால் அல்லாேல்; தடுப்ப அரும் - யாராலும் தடுக்ை முடியாது;
சாபம் வல்ல - ொபத்கதக் பைாடுக்ைவும் அருளிக் கூறவும் வல்ல; வரம் தரு முனிவன் -
வரங்ைகள எல்லாம் பைாடுக்ை வல்ல பைௌதேன்; எய்த வருதலும் - ஆச்சிரேத்திற்கு
அருகில் வந்த அளவில்; நிரந்தரம் உலகில் - எக்ைாலத்திலும் நிலவுலகில்; மாயா
நிற்கும் - அழியாேல் நிகலத்திருக்ைக்கூடிய; கநடும்பழி பூண்டாள் - பபரும்பழிச்
பெயகலச் பெய்தவளாகிய அைலிகை; கவருவி நின்ைாள் - அச்ெத்தால் ேனம் பதறி
நின்று விட்டாள்; புரந்தரன் நடுங்கி - இந்திரன் (பெய்யத்தைாத பெயகலச்
பெய்ததனால் உண்டான அச்ெத்தால்) ேனமும் உடம்பும் நடுங்ை; ஆங்குப் வபாகல்
உற்ைான் - அந்த இடத்திலிருந்து பவளிமய பெல்லத் பதாடங்கினான்.

அைலிகை. இந்திரன் பெயல்ைள்: தன் ைணவன் திரும்பி வந்தகத அறிந்த

அைலிகை தன் பெயலுக்கு வருந்தி அம் முனிவன்முன் நடுங்கி நின்றாள். இந்திரமனா.
ஒரு பூகனயின் வடிகவத் தாங்கி பவளிமய பெல்லத் பதாடங்கினான். பநடும்பழி
பூண்டாள்: தன் அறியாகேயால் பிற ஆடவமனாடு கூடியதால் முழுகேயாைமவ
இவள் மேல் பழி சுேத்த இயலாது. ஆனால் தன்கனச் மெர்ந்துள்ளவன் இந்திரமன
என்று பதரிந்தும் அத் தீய பெயகல விலக்ை மவண்டுபேன்ற அறிவுத் பதளிவு
இவளிடம் உண்டாைாதமத இவள் மேல் உள்ள குகறயாகும். நயம்: ெரந்தரு; ொபம்:
வில். தடுப்பருஞ் ொபம்: ெபித்தல் - தடுக்ைக் கூடிய வில்லம்கப விடத் தடுக்ை
முடியாத பொல்லம்பு மிைக் பைாடியது என்பது விளங்கும்.

472. ‘தீ விழி சிந்த வநாக்கி.

கசய்தவத உணர்ந்து. கசய்ய
தூயவன். அவவன. நின் வகச்
சுடு சரம் அவனய கசால்லால்.
‘’ஆயிரம் மாதர்க்கு உள்ை
அறிகுறி உனக்கு உண்டாக’’ என்று
ஏயினன்; அவவ எலாம் வந்து
இவயந்தன. இவமப்பின் முன்னம்.
 (அப்பபாழுது) கசய்ய தூயவன் - (நடுநிகல வழிச் பெல்லக் கூடிய) ேனத்
தூய்கேயுகடய அம் முனிவன்; விழி தீ சிந்த வநாக்கி - ைண்ைள் தீப்பபாறிகயக்
ைக்குோறு மைாபித்துப் பார்த்து; கசய்தவத உணர்ந்து - (இருவரும்) பெய்த
தீச்பெயகல அறிந்து; நின்வகச் சுடு சரம் அவனய கசால்லால் - உனது கையால்
ஏவப்படும் பைாடிய அம்பு மபான்ற சுடு பொல்லால்; அவவன - அந்த இந்திரகன;
ஆயிரம் மாதர்க்கு உள்ை - பபண்ைளுக்கு உள்ள ஆயிரம்; அறிகுறி உனக்கு - குறிைள்
உனக்கு; உண்டாக என்று - உண்டாைட்டும் என்று; ஏயினன் - ொப வார்த்கதகய
ஏவினான்; அவவ எலாம் - (அவ்வாமற) அப்பபண்குறிைள் ஆயிரமும்; இவமப்பின்
முன்னம் - இகேப் பபாழுதிமல; இவயந்தன - அவன் உடம்பில் வந்து
பபாருந்தின.

பெய்ய தூயவன்: தன்மனாடு எவ்வித உறவும் இல்லாத இந்திரனுக்குச் ொபம்

பைாடுத்தான். அத்மதாடு அகேயால் தன் ேகனவிக்கும் ஒரு ொர் அன்பு ைாட்டாேல்
ொபம் பைாடுத்தான். ஆதலின் பைௌதேன் தூயவன் ஆனான். இந்திரனுக்கு அகேந்த
ொபம்: ஒரு பபண்ணின் குறியிடத்து இந்திரன் மிைவிருப்பம் பைாண்டு இழிந்த
பெயல் புரிந்தகேயால் அதனிடம் பவறுப்பு உண்டாகும் பபாருட்டு அவனுடம்பு
முழுவதும் பபண்குறிைள் அகேயுோறு ொபம் அளிக்ைப் பபற்றது. சுடு ெரம் அகனய
பொல்: இராேனது அம்பு பகைவகரக் பைால்லுதலாகியத் தன் பயகன விகரந்து
தருதல்மபால முனிவர் பொல் பைாடியவகர அழித்தலாகிய தன் பயகனத் தவறாேல்
விகரந்து தரும் என்பது குறிப்பு.

473. ‘எல்வல இல் நாணம் எய்தி.

யாவர்க்கும் நவக வந்து எய்தப்
புல்லிய பழியிவனாடும்
புரந்தரன் வபாய பின்வை.
கமல்லியலாவை வநாக்கி.
‘’விவலமகள் அவனய நீயும் கல் இயல் ஆதி’’ என்ைான்;
கருங்கல் ஆய். மருங்கு வீழ்வாள்.
புரந்தரன் எல்வல இல் - (தன் உடம்பு முழுவதும் ொபத்தால் பைட்டு
விட்டதனால்) இந்திரன் அளவில்லாத; நாணம் எய்தி - நாணத்கத அகடந்து;
யாவர்க்கும் - (தனது நிகலகயப் பார்த்தவர்ைள். மைட்டவர்ைள்) எல்மலார்க்கும்;
நவக வந்து எய்த - பரிைாெச் சிரிப்பு வந்பதய்தும்படி; புல்லிய பழியிமனாடும் -
தனக்கு மநர்ந்த பழிமயாடும்; மபாயபின்கற - வானுலைத்திற்குச் பென்ற பின்பு;
கமல்லியலாவை வநாக்கி - (அம் முனிவன்) பேல்லியலாளான தன் ேகனவிகயப்
பார்த்து; விவலமகள் அவனய நீயும் - (தீய ஒழுக்ைத்தால்) மவசிகயப் மபான்ற
நீயும்; கல் இயல் - ைல் வடிவம்; ஆதி என்ைான் - ஆகுை என்று ெபித்தான்; கருங்கல்ஆய் -
(உடமன) அவள் ைருங்ைல் வடிவாய்; மருங்கு வீழ்வாள் - பக்ைத்திமல வீழ்வாள்
ஆயினாள்.

விகலேைள் அகனயவள்: உண்கேயில் அைலிகை பநஞ்ெறியக் ைற்பிழந்தவள்

ஆைாள். இருந்தும் பைௌதேன் சினத்தால் உண்கேகய. ஆராய்ந்து பாராேல்
‘விகலேைள் மபான்றவள்’ அைலிகை என்று கூறுகிறான்.
 474 ‘’பிவழத்தது கபாறுத்தல் என்றும்
கபரியவர் கடவன; அன்பால்.
அழல் தருங் கடவுள் அன்னாய்!
முடிவு இதற்கு அருளுக!’’ என்ன.
‘’தவழத்து வண்டு இமிரும் தண் தார்த்
தசரதராமன் என்பான்
கழல்-துகள் கதுவ. இந்தக்
கல் உருத் தவிர்தி’’ என்ைான்.

(அவ்வாறு விழுகின்ற அைலிகை அம் முனிவகன மநாக்கி) அழல் தரும் -

(தன்னுகடய பநற்றிக் ைண்ணிலிருந்தும். புன் சிரிப்பிலிருந்தும்) பநருப்கபச்
சிதறறும்; கடவுள் அன்னாய் - உருத்திர மூர்த்திகய ஒத்த முனிவமன!; பிவழத்தது
கபாறுத்தல் - சிறிமயார் பெய்த பிகழகயப் பபாறுப்பது; என்றும் கபரியவர் கடவன -
எக்ைாலத்தும் பபரிமயார்ைளின் ைடகேமய ஆகும்; என்பர் - என்று கூறுவர்
(முன்மனார்); இதற்கு முடிவு - (ஆதலால்) இச் ொபத்திற்கு ஒரு முடிகவ; அருளுக
என்ன - அருள்வீராை என்று மவண்டி நிற்ை; தவழத்து வண்டு - (அதற்கு இரங்கிய அம்
முனிவன்) பெழிப்புகடயதாய் வண்டுைள்; இமிரும் தண்தார் - ஒலிக்கும் குளிர்ந்த
பூோகலகய அணிந்த; தசரத ராமன் என்பான் - தெரத ராேன் என்பவனது; கழல்
துகள் கதுவ - திருவடித் தூள் உன்மேல் படியும் மபாது; இந்தக் கல் உரு - இந்தக்
ைருங்ைல் வடிவம்; தவிர்தி என்ைான் - நீங்குவாய் என்று (ொபம் நீங்கும் வழியும்)
அருளினான். சிறியர் பபரியர்: சிறியவர் பெய்த பிகழ பபருங்மைடு தருவதாை
இருப்பினும் பபரியவர் அதகனப் பபாறுக்ை மவண்டும்; அதுமவ அவர்ைளது
உயர்வான ைடகேயாகும். அழல் தரும் ைடவுள்: பநருப்புப் மபான்ற பெந்நிறம்
பபாருந்திய சிவன்: அக்கினி மதவகனப் மபான்ற தூய்கேயுகடயவன் - என்று
பொல்லலாம். 23

475. ‘இவ்வண்ணம் நிகழ்ந்த வண்ணம்;

இனி. இந்த உலகுக்கு எல்லாம்
உய்வண்ணம் அன்றி. மற்று ஓர்
துயர் வண்ணம் உறுவது உண்வடா?
வம வண்ணத்து அரக்கி வபாரில்.
மவழ வண்ணத்து அண்ணவல! உன்
வக வண்ணம் அங்குக் கண்வடன்;
கால் வண்ணம் இங்குக் கண்வடன்.’
 இவ் வண்ணம் - இச் பெய்திமய; நிைழ்ந்த வண்ணம் - (முற்ைாலத்து) நடந்த
முகறயாகும்; இனி இந்த - இனிமேல் (நீ இவ்வுலகில் பிறந்து தீயவகர அழித்து
நல்லவர்ைகளப் பாதுைாத்தல் என்பது ஏற்பட்ட பிறகு) இந்த; உலகுக்கு எல்லாம்
- உலைத்திலுள்ள உயிர்ைளுக்பைல்லாம்; உய்வண்ணம் அன்றி - (துன்பம் நீங்கிக்)
ைகடத் மதறும் வழிமய அல்லாேல்; மற்று ஓர் துயர் வண்ணம் - அதற்கு
மவறானபதாரு துன்பத்தின் வழிகய; உறுவது உண்வடா - அகடதல் கூடுமோ?
(கூடாது); மவழ வண்ணத்து அண்ணவல - மேைம் மபான்ற ைரிய திருமேனியுகடய
இராேமன! அங்கு - வருகிற வழியில் (வனத்தில்); வமவண்ணத்து அரக்கி -
அஞ்ெனம் மபாலும் ைரிய நிறத்கதயுகடய தாடகை என்னும் அரக்கிமயாடு; வபாரில்
- பெய்த மபாரில்; உன் வவண்ணம் கண்வடன் - உன் கையின் திறத்கதப்
(வில்லினது ஆற்றகல) பார்த்மதன்; இங்குக் கால் வண்ணம் - இந்த இடத்தில் உன்
திருவடியின் திறத்கத; கண்வடன் - பார்க்ைலாமனன்.

ேகழ வண்ணத்து அண்ணல்: ைண்டாரின் ேனக் பைாதிப்கப நீக்கும் குளிர்ந்த

தன்கேயுகடயவன்; ைருநிறம் பபாருந்தியவன்; கைம்ோறு ைருதாது ைருகணகய
ேகழயாைப் பபாழிபவன் இராேன். கேவண்ணத்து அரக்கி: பபாய். பைாகல.
வஞ்ெகன முதலான தீய பண்புைளுக்கு உகறவிடோனவள் தாடகை - இருவரின்
ைருநிறத்துக்கும் மவறுபாடு ைாட்டப்பபற்றுள்ளது. கை வண்ணமும் ைால்
வண்ணமும்: முகறமய தீயவர்ைகள அழித்தலும் நல்லவர்ைகளக் ைாத்தலும்
ஆகிய இருவகைத் திறன்ைள்.24

476. தீது இலா உதவிகசய்த

வசவடிக் கரிய கசம்மல்.
‘வகாது இலாக் குணத்தான் கசான்ன
கபாருள் எலாம் மனத்தில் ககாண்டு.
மாதவன் அருள் உண்டாக
வழிபடு:படர் உைாவத.
வபாது நீ. அன்வன!’’ என்ன.
கபான் அடி வணங்கிப் வபானாள்.

தீது இலா உதவி - தீகேயில்லாத மபருதவிகய; பெய்த - அைலிகைக்குச்

பெய்தருளிய; வச அடிக் கரிய கசம்மல் - பெம்கேயான திருவடிைகளயுகடய ைரிய
இராேன்; வகாது இலா - குற்றேற்ற; குணத்தான் கசான்ன -
நற்குணங்ைகளயுகடய விசுவாமித்திரன் பொல்லிய; கபாருள் எலாம் - பெய்தி
முழுவகதயும்; மனத்தில் ககாண்டு - தன் உள்ளத்தில் பைாண்டு; அன்வன -
(அைலிகைகய மநாக்கி) தாய் மபான்றவமள!; மாதவன் அருள் - மிக்ை தவத்தால்
மேம்பட்ட பைௌதேனது ைருகண; உண்டாக - (உன் பக்ைம்) உண்டாகும்படி; நீ
வழிபடு - நீ அவனுக்குப் பணிவிகட பெய்வாயாை; படர் உைாவத - (இகடயிமல
உனக்கு ஏற்பட்ட துன்பத்கத நிகனந்து) வருந்தாமத!; வபாது என்ன - பெல்ை என்று
கூற; கபான்அடி - (அைலிகை) இராேனுகடய அழகிய திருவடிைகள; வணங்கிப்
வபானாள் - வணங்கி அப்பால் பென்றாள்.
 தீதிலா உதவி: பிறருக்குத் தீகே பயவாதது; கைம்ோறு ைருதாதது; முன் பெய்த
உதவிகய மநாக்ைாதது. மெவடிக் ைரிய பெம்ேல்: முரண் பதாகட. ஒப்புகே:
‘திருவடியும் கையும் ைனிவாயும் பெய்ய ைரியவன்’ - (சிலம்பு: ஆய்ச். குரகவ.
படர்க்கை. பரவல் 2

பைௌதேனிடம் அைலிகைகயச் மெர்ப்பித்து மூவரும் மிதிகலப்

புறேதிகலச் ொர்தல்

477. அருந் தவன் உவையுள்தன்வன

அவனயவர் அணுகவலாடும்.
விருந்தினர் தம்வமக் காணா.
கமய்ம்முனி. வியந்த கநஞ்சன்.
பரிந்து எதிர்ககாண்டு புக்கு.
கடன் முவை பழுதுைாமல்
புரிந்தபின். காதி கசம்மல்
புனித மா தவவன வநாக்கி.*

அருந்தவன் - சிறந்த தவத்கதப் புரியும் பைௌதே முனிவனது; உவையுள் தன்வன -

ஆச்சிரேத்கத; அவனயவர் அணுகவலாடும் - அவர்ைள் மூவரும் அகடந்ததும்;
கமய்ம்முனி -
தத்துவ ஞானம் பபாருந்திய பைௌதே முனிவன்; விருந்தினர் தம்வமக் காணா -
விருந்தினராகிய அவர்ைகளப் பார்த்து; வியந்த கநஞ்சன் - ஆச்ெரியத்மதாடு கூடிய
ேனம் பைாண்டவனாகி; பரிந்து எதிர்ககாண்டு - அன்பு பூண்டு எதிமர மபாய்
(அவர்ைகள) அகழத்து வந்து; கடன்முவை பழுதுைாமல் - (விருந்தினர்க்குச்
பெய்யக்கூடிய) ைடகேயாகிய விருந்து உபெரிப்பு சிறிதும் குகறவுபடாேல்;
புரிந்தபின் - பெய்த பின்னர்; காதி கசம்மல் - ைாதி என்னும் முனிவனின்
கேந்தனான விசுவாமித்திரன்; புனித மாதவவன வநாக்கி - தவத்தால் தூயவரான அக்
பைௌதேகரப் பார்த்து.

வான்மீைச் பெய்தி: பைௌதேன். தன் ேகனவியான அைலிகை. இந்திரன் ஆகிய

இருவகரயும் ெபித்ததால் மநர்ந்த பாவத்கதப் மபாக்கிக் பைாள்வதற்ைாை
இேயேகலச் ொரலுக்குச் பென்றான். தனது ஞானக் ைண்ணால் தன் ேகனவியின் ொப
விமோெனத்கத உணர்ந்து ஆச்சிரேம் திரும்பி. விருந்தினகர உபெரித்தான். வியந்த
பநஞ்ென்: சிறந்த விருந்தினர் தன் ஆச்சிரேம் வருவதற்குக் ைாரணோைத் தான் பெய்த
பபருந்தவம் யாமதா என்று வியந்தான். வந்த விருந்தினகர உபெரிப்பதற்கு
உதவியாை உள்ள தன் ேகனவிகயப் பிரிந்த நாள் முதல் எந்த விருந்தினகரயும் தன்
பக்ைம் வரக் ைாணாத அம் முனிவன். இன்று தன் ேகனவிமயாடு விருந்தினரும்
வருவகதப் பார்த்து வியப்புற்றான் என்றும் ைருதலாம்.
 478. ‘அஞ்சன வண்ணத்தான்தன்
அடித் துகள் கதுவாமுன்னம்.
வஞ்சிவபால் இவடயாள் முன்வன
வண்ணத்தள் ஆகிநின்ைாள்;
கநஞ்சினால் பிவழப்பு இலாவை
நீ அவழத்திடுக!’ என்ன.
கஞ்ச மா மலவரான் அன்ன
முனிவனும். கருத்துள் ககாண்டான்.*

அஞ்சன வண்ணத்தான் தன் - கேமபால் ைரியதிரு மேனியுகடய இராேனது;

அடித்துகள் - திருவடிப்பபாடி; கதுவாமுன்னம் - தன்மேல் படுவதற்கு முன்மப
(பட்டதும்); வஞ்சிவபால் இவடயாள் - வஞ்சிக்பைாடிமபாலும் இகடயுகடய
அைலிகை; முன்வன வண்ணத்தள் - பகழய வடிவத்கத; ஆகி நின்ைாள் -
உகடயவளாை எழுந்து நின்றாள்; கநஞ்சினால் பிவழப்பு இலாவை - பநஞ்ொரக்
குற்றம் பெய்யாத இவகள; நீ அவழத்திடுக என்ன - நீ அகழத்துச் மெர்த்துக் பைாள்ை
என்று விசுவாமித்திரன் கூற; கஞ்ச மா மலவரான் அன்ன முனிவனும் - தாேகர
ேலரில் மதான்றிய பிரேகனப் மபான்ற பைௌதே முனிவனும்; கருத்துள்
ககாண்டான் - (அச் பொற்ைகள) ேனத்திமல ஏற்றுக்பைாண்டான். பநஞ்ெறியக்
குற்றம் பெய்யாத அைலிகைகய ஏற்ை மவண்டுபேன்று விசுவாமித்திரன் பொல்ல.
அகத உணர்ந்த பைௌதேனும் ஏற்ைலானான். பநஞ்சில் பிகழப்பிலாள்: பநஞ்சினால்
சிறிதும் குற்றம் பெய்ய எண்ணாதவள்.

479. குணங்கைால் உயர்ந்த வள்ைல்

வகாதமன் கமலத்தாள்கள்
வணங்கினன். வலம்ககாண்டு ஏத்தி
மாசு அறு கற்பின் மிக்க
அணங்கிவன அவன்வக ஈந்து. ஆண்டு
அருந்தவவனாடும். வாச
மணம் கிைர் வசாவல நீங்கி.
மணி மதில் கிடக்வக கண்டார்.*

குணங்கைால் உயர்ந்த - நற்குணங்ைள் அகனத்திலும் மேம்பட்டவனும்;

வள்ைல் - வள்ளலுோகிய இராேன்; வகாதமன் கமலத் தாள்கள் - பைௌதேனுகடய
தாேகரத் திருவடிைகள; வணங்கினன் - வணங்கி; வலம் ககாண்டு ஏத்தி - வலோைச்
சுற்றித் துதிபெய்து; மாசு அறு கற்பின் மிக்க - குற்றேற்ற ைற்பினால் மிக்ை;
அணங்கிவன - அத்பதய்வப் பபண் மபான்ற அைலிகைகய; அவன் வக ஈந்து - அம்
முனிவனது கையிமல ஒப்பகடத்து; ஆண்டு அருந்தவவனாடும் - அப்பபாழுமத
அரிய தவத்கதயுகடய விசுவாமித்திரமனாடு; வாசம் மணம் கிைர் - நறுேணம்
ைேழும்; வசாவல நீங்கி - அச்மொகலகய நீங்கி; மணிமதில் கிடக்வக - அழகிய
நவேணிைள் இகழத்த (மிதிலா நைரின்) புறேதிகல; கண்டார் - (அம் மூவரும்)
பார்த்தார்ைள்.
 இராேன் பண்பு: குணங்ைளால் உயர்ந்தவன்; (அருகள வாரி வழங்கும்) வள்ளல்.
அைலிகை பண்பு: ோெறு ைற்பின் மிக்ை அணங்கு; ைற்பிமல குற்றம் இல்லாதவள்;
பதய்வப் பபண் மபான்றவள்; தவிர வணங்ைத் தக்ைவள்.
 மிதிகலக் ைாட்சிப் படலம்
ெனை ேன்னனின் நாடு விமதை நாடு. அதன் தகலநைரான மிதிகலயின்
மதாற்றத்கத இராே இலக்குவரும். விசுவாமித்திரனும் ைண்ட வரலாறு கூறுவது
இப்படலம்.
விசுவாமித்திரன் முதலான மூவரும் மிதிகல நைருள் பல ைாட்சிைகளக்
ைாண்கிறார்ைள். ைன்னி ோடத்தில் நின்ற சீகதயும் இராேனும் ஒருவகர ஒருவர்
ைண்டு ைாதல் பைாள்கின்றனர். இராேனது நிகனவால் சீகத உற்ற துன்பநிகல - அம்
மூவரும் ெனைன் எதிர்பைாள்ளச் பென்று ோளிகையில் தங்குதல் - இராேனுக்குச்
ெதனாந்தர் விசுவாமித்ரின் வரலாறு கூறுதல் - பைௌசிை முனிவன் தவம் பெய்தல் -
மதவர்ைள் பைௌசிைகனப் பிரே ரிசியாக்குதல் - சீகதயின் உரு பவளிப்பாடு ைண்டு
இராேன் ைலங்குதல் - பின் அந்த இராேன் முனிவமராடும் தம்பிமயாடும் ெனைனது
மவள்விச் ொகலகய அகடதல் - ெனைன் விசுவாமித்திரகன வினவல் - அவரும்
விகடயளித்தல் ஆகியன அடங்கியுள்ளன.

மிதிகலக் பைாடிைளின் மதாற்றம்

480. ‘வம அறு மலரின் நீங்கி.

யான் கசய் மா தவத்தின் வந்து.
கசய்யவள் இருந்தாள்’ என்று.
கசழு மணிக் ககாடிகள் என்னும்
வககவை நீட்டி அந்தக்
கடி நகர். கமலச் கசங் கண்
ஐயவன. ‘ஒல்வல வா’ என்று
அவழப்பது வபான்ைது அம்மா!

அந்த கடிநகர் -ைாவல் மிக்ை அந்த மிதிலா நைரம்; கசய்யவள் - திருேைள்; வம

அறு மலரின் நீங்கி - குற்றேற்ற தாேகர ேலகர விட்டுப் பிரிந்து; யான் கசய்
மாதவத்தின் - நான் புரிந்த மிைப் பபரிய தவத்தால்; வந்து இருந்தாள் - என்னிடம்
வந்து பிறந்துள்ளாள்; என்று கசழுமணிக் ககாடிகள் என்னும் - என்று கூறிப் பபரிய
அழகிய பைாடிைள் என்கின்ற; வககவை நீட்டி - (தன்) கைைகள மேலும் கீழுோை
அகெத்துக் ைாட்டி (அவற்றால்); கமலம் கசங்கண் ஐயவன - தாேகர மபான்ற
ைண்ைகளக் பைாண்ட இராேகன; ஒல்வல வா என்று - விகரவில் வந்து மெர்ை
என்று; அவழப்பது வபான்ைது - அகழப்பகதப் மபான்றுள்ளது.
 அணி: தன்கேத் தற்குறிப்மபற்றவணி. இராேன். அருகிமல பெல்லும் மபாது
அந்நைரத்து ேதில்ைள் மேலுள்ள பைாடிைள் அகெவது. திருேைள் தன்னிடத்தில்
சீகதயாைப் பிறந்துள்ளாள் என்பகதக் குறிப்பாைச் பொல்லி அவளுக்குக்
ைணவனாவதற்கு ஏற்ற இராேகன விகரவிமல வந்து ேணம் புரியுோறு அந்த
நைரம் கைைாட்டி அகழப்பது மபான்றது. உருவைம்: பைாடிைளாகிய கைைள். தாேகர
ேலரின் குற்றம்: ேலர்தலும் பின் குவிதலும். வாட்டம் அகடதலும் ஆகும். யான்
பெய் ோதவத்தின் வந்து: திருேைள் தன் இயற்கையான இடத்கதவிட்டு
விருப்பத்மதாடு தன்னிடம் பிறப்பதற்கு ஏற்ற தகுதி உயர்ந்த தவத்தால் அகேய
மவண்டும்.

481. நிரம்பிய மாடத்து உம்பர்

நிவர மணிக் ககாடிகள் எல்லாம்.
‘தரம் பிைர் இன்வம உன்னி.
தருமவம தூது கசல்ல.
வரம்பு இல் வபர் அழகினாவை
மணம் கசய்வான் வருகின்ைான்’ என்று
அரம்வபயர் விசும்பின் ஆடும்
ஆடலின். ஆடக் கண்டார்.

பிைர் தரம் இன்வம உன்னி - (சீகதகயத் திருேணம் பெய்து பைாள்வதற்கு

இராேகனத் - தவிர) மவறு எவர்க்கும் தகுதி இல்லாகேகய நிகனத்து; தருமவம
தூது கசல்ல - அறக் ைடவுமள தூது மபாய்த் பதரிவிக்ை; வரம்பு இல் - அளவில்லாத;
வபர் அழகினாவை - சிறந்த அழகுகடய சீகதகய; மணம் கசய்வான் - திருேணம்
பெய்து பைாள்ளும் பபாருட்டு (அந்த இராேன்); வருகின்ைான் என்று - வருகின்றான்
என்று ேகிழ்ந்து; அரம்வபயர் - பதய்வ ேைளிர்; விசும்பின் ஆடும் - வானத்திமல
ேகிழ்ச்சியால் ஆடுகின்ற; ஆடலின் - ஆடகலப் மபால; நிரம்பிய மாடத்து உம்பர் -
(அந்த நைரத்தில்) நிகறந்துள்ள ோடங்ைகளயுகடய வீடுைளின் மேமல; நிவரமணிக்
ககாடிகள் - வரிகெயாை உள்ள அழகிய பைாடிைள்; எல்லாம் ஆட - யாவும் ைாற்றில்
ஆடுவகத; கண்டார் - (அம்மூவரும்) பார்த்தார்ைள்.

ோட ோளிகைைளின்மேலுள்ள பைாடிைளின் ைாட்சி இதில் கூறப்பட்டுள்ளது.

அணி: தன்கேத் தற்குறிப்மபற்றவணி - பைாடிைள் அகெவகத. தருே மதவகத
தூண்ட இராேன் சீகதகய ேணம்புரிய வருவதற்ைாைத் பதய்வப் பபண்ைள்
ஆடுவதாைக் குறித்தார். தருேத்தின் பயன்: உருவத்திலும் ஒருவர் ேணம்புரிதல்
தருேோகும். 2
 482. பகல் கதிர் மவைய. வானம்
பாற்கடல் கடுப்ப. நீண்ட
துகில் ககாடி. மிதிவல மாடத்து
உம்பரில் துவன்றி நின்ை.
முகில் - குலம் தடவும்வதாறும்
நவனவன. முகிலின் சூழ்ந்த
அகில்புவக கதுவும்வதாறும்
புலர்வன. ஆடக் கண்டார்.

பகல் கதிர் மவைய - பைற்பபாழுதிற்குக் ைாரணோன ைதிரவனின் ஒளிக்ைதிர்ைள்

ேகறயவும்; வானம் பாற்கடல் கடுப்ப - வானம் திருப்பாற்ைடகலப் மபான்று
ைாட்சியளிக்ைவும்; மிதிவல மாடத்து உம்பரில் - மிதிகல நைரின் உப்பரிகை
வீடுைளின் மேல்; துவன்றி நின்ை - பநருங்கிய; நீண்ட துகில் ககாடி - நீளோன
பைாடிச் ீ்சீகலைள்; முகில் குலம் - மேைக் கூட்டம்; தடவும் வதாறும் - (தம்கே வந்து)
வருடும் பபாழுதும்; நவனவன - அதன் நீரினால் நகனவனவாைவும்; முகிலின்
சூழ்ந்த - (அம்) மேைம்மபாலச் சூழ்ந்து பைாண்ட; அகில்புவக கதுவும் வதாறும் -
அகிற் ைட்கடயின் புகை (தம்மில் வந்து) படியும் பபாழுதும்; புலர்வன - உலர்
வனவாைவும்; ஆடக் கண்டார் - ஆடுதகலப் பார்த்தார்ைள்.
பைாடிைளின் பநருக்ைம். மிகுதி. மேைக் கூட்டத்கத அளாவும் உயர்ச்சி.
அகிற்புகையின் மிகுதி ஆகியன இதில் உணர்த்தப் பபறுகின்றன. அணி:
பதால்லுப்பபறலணி -துகிற்பைாடி மேைங்ைளால் நகனவதும். அகிற் புகையால்
உலர்ந்து பகழய நிகலகய அகடவதும் இவ்வணியாகும். பாற்ைடலும் துகிலும்:
‘பாற்ைடல் மபான்ற துகில்’ என்றதால் துகில் பவண்ணிறமுகடயது என்பது
பதரிகிறது.

மூவரும் நைரினுள் புகுதல்

483. ஆதரித்து. அமுதில் வகால் வதாய்த்து.

‘அவயமம் அவமக்கும் தன்வம
யாது?’ எனத் திவகக்கும் அல்லால்.
மதனற்கும் எழுத ஒண்ணாச்
சீவதவயத் தருதலாவல.
திருமகள் இருந்த கசய்ய
வபாது எனப் கபாலிந்து வதான்றும்.
கபான் மதில். மிதிவல புக்கார்.
 ஆதரித்து - (ேன்ேதன் சீகதயின் மேனிகயப் மபான்ற ஓர் அழகிய
வடிவத்கத) எழுத விரும்பி; அமுதில் வகால் வதாய்த்து - அமுதத்தில் எழுதுமைாகலத்
மதாய்த்துக் பைாண்டு; அவயவம் அவமக்கும் - அவள் உறுப்புைகளச் சித்திர்க்கும்;
தன்வம யாது என - விதம் (அறியாேல் அவ்வகை) எதுமவா என்று; திவகக்கும்
அல்லால் - திகைத்து நிற்பாமனயல்லாேல்; மதனற்கும் - அந்த ேன்ேதனுக்கும்;
எழுத ஒண்ணா - எழுத முடியாத; சீவதவயத் தருதலாவல - மபரழகு மிக்ை
சீகதகயப் பபற்றதால்; திருமகள் இருந்த - இலக்குமி வாழும்; கசய்ய வபாது என -
பெந்தாேகர ேலர் மபால; கபாலிந்து வதான்றும் - விளக்ைமுற்றுத் மதான்றும்; கபான்
மதில் மிதிவல - பபான்ேதில் சூழ்ந்த மிதிகல நைரினுள்மள; புக்கார் - (மூவரும்)
பென்றார்ைள்.

சீகதயின் அழகு: ேன்ேதன் உலைத்தவர் அகனவரது அழகையும் வகரயறுத்து

உணர்ந்தவன்; ஆண் பபண்ைளாகிய ேக்ைளின் ேனத்திமல மதான்றியுள்ளவன்:
தனக்கு வடிவம் இல்லாேல் இருந்தும் ஐந்து அம்புைகளக் பைாண்டு மூவுலகையும்
தன்வயப்படுத்தும் திறகே பபற்றுள்ளான். இத்தகைய இயல்புகடய அம்
ேன்ேதன் எல்கலயில்லாத மபரழகு உகடய சீகதயின் உருவத்கதத் தாமன
சித்திரத்தில் அகேக்ைக் ைருதினான்; அதற்கு வண்ணப் பபாருள் அமுதமேபயனத்
தீர்ோனித்து. அந்த அமுதத்திமல எழுதுமைாகலத் மதாய்த்து எடுத்து எழுதத்
பதாடங்கினாலும் அவளது அழகை முழுகேயாை எழுத முடியாேல்
திகைப்பாமனயல்லாேல் அச் சீகதயின் உறுப்புைளுள் ஒன்கறக் கூடச் ெரியாை எழுத
முடியாதாம்.

பதருக்ைளின் சிறப்பு

484. கசாற்கவல முனிவன் உண்ட

சுடர் மணிக் கடலும். துன்னி
அல் கலந்து இலங்கு பல் மீன்
அரும்பிய வானும் வபால.
வில் கவல நுதலினாரும்.
வமந் தரும். கவறுத்து நீத்த
கபான் கலன் கிடந்த மாட
கநடுந் கதருஅதனில் வபானார்.
 கசாற்கவல முனிவன் - தமிழிமல இலக்ைண நூகலச் பெய்த அைத்திய
முனிவனால்; உண்ட - பருைப்பட்டு; சுடர்மணிக் கடலும் - (நீர் வற்றிய) ஒளி
பபாருந்திய இ ரத்தினங்ைள் கிடக்கும் ைடலும்; அல் கலந்து - இரவுக் ைாலத்தில்
பபாருந்தி; துன்னி இலங்கு - பநருங்கி விளங்கும்; பல்மீன் அரும்பிய -
நட்ெத்திரங்ைள் பல மதான்றிய; வானும் வபால - ஆைாயமும் மபால; வில்கவல
நுதலினாரும் - ஒளியுள்ள பிகற மபான்ற பநற்றியுகடய ேைளிரும்; வமந்தரும் -
ஆடவரும்; கவறுத்து நீத்த - பவறுப்புற்றுக் ைழற்றிபயறிந்த; கபான்கலன் கிடந்த
- பபான் அணிைள் பதருபவங்கும் விழுந்துகிடக்கின்ற; மாட கநடுந்கதருவதனில்
- ோடங்ைகளயுகடய நீண்ட வீதியிமல; வபானார் - (அம் மூவரும்) பென்றார்ைள்.
சுடர்ேணிக் ைடலும் பபாற்ைலனும்; கேந்தரும் ேைளிரும் ஊடற்ைாலத்மத
பவறுத்து எறிந்த அணிைலன்ைள் பதருபவங்கும் பரவிக் கிடக்கின்றன; அந்த வீதி.
அைத்திய முனிவன் குடித்ததால் தண்ணீர் இல்லாேல் இரத்தினங்ைள் விளங்கும்
ைடல்மபாலவும். நட்ெத்திரங்ைள் விளங்கும் வானத்கதப் மபாலவும் மதான்றுகிறது.
அணி: வீறுமைாளணி - இங்குச் பெல்வத்தின் மிகுதி பொல்லப் பபற்றகே
அறியத்தக்ைது. பொற்ைகல முனிவன்: அைத்தியன்; தமிழ்போழி இலக்ைணத்கதச்
சிவனிடம் நன்கு ைற்றுப் மபரைத்தியம். சிற்றைத்தியம் என்னும் இலக்ைண நூல்ைகள
இயற்றித் தமிகழச் பெழிக்ைச் பெய்தார். ஆதலின் அவர் இவ்வாறு மபாற்றப்
பபற்றார். இலக்ைண நூகல வடபோழியாளர் ‘ெப்த ொஸ்திரம்’ என்பர் (ெப்தம் -
பொல்: ொஸ்திரம் -ைகல).

485. தாறு மாய் தறுகண் குன்ைம்

தட மத அருவி தாழ்ப்ப.
ஆறும் ஆய். கலின மா விலாழியால்
அழிந்து. ஓர் ஆறு ஆய்.
வசறும் ஆய். வதர்கள் ஓடத்
துகளும் ஆய். ஒன்வைாடு ஒன்று
மாறு மாறு ஆகி. வாைா
கிடக்கிலா மறுகில். கசன்ைார்.
 தாறு மாய் - (ைளிப்பு மிகுதியால்) அங்குெத்கத முறிக்கின்ற; தறுகண் குன்ைம் -
அஞ்ொகேயுள்ள ேகலமபான்ற யாகனைள்; தடமத அருவி - மிக்ை ேத நீர்ப்
பபருக்கை; தாழ்ப்ப - பொரிய விடுவதால்; ஆறும் ஆய் - (ைரிய) ஒரு நதி மதான்றி;
கலினம் மா விலாழியால் - ைடிவாளம் பூண்ட குதிகரைளின் பவண்கேயான வாய்
நுகரயால்; அழிந்து - அக் ைரிய நிறம் ோறி; ஓர் ஆறு ஆய் - மவபறாரு பவண்ணிற
நதியாகி; வதர்கள் ஓட - இரதங்ைள் இகடவிடாேல் ஓடித் திரிவதால்; வசறும் ஆய் -
(நீர் சிறிது உலர்ந்து) மெறாகியும்; துகளும் ஆய் - (மீண்டும் மதர்ைள் ஓடுவதனால்)
புழுதியாைவும்; துகளும் ஆய் -(மீண்டும் மதர்ைள் ஓடுவதனால்) புழுதியாைவும் ஆகி;
ஒன்வைாடு ஒன்று - (இவ்வாறு அடிக்ைடி) ஒன்மறாடு ஒன்று; மாறு மாைாகி -
பபரிதும் ோறுபடும் தன்கேயுகடயதாய்; வாைா கிடக்கிலா - (சிறிது பபாழுதும்)
ஒமர தன்கடயுகடயதாை இல்லாத; மறுகில் கசன்ைார் - பபருவீதியிமல
(மூவரும்) மபானார்ைள். ைரிய ஆறும் பவள்ளாறும்: யாகனயின் ேதநீரால் ஒரு ைரிய
ஆறு மதான்றியது; பின்னாக் குதிகரயின் வாய்நுகர அதில் ைலந்தகேயால்
அக்ைருநிறம் சிறிது ோறி பவண்ணிற நதியாயிற்று. ேறுகு - பதரு: மதர்ைள் இகட
உலர்ந்த அந்த இடம் புழுதியாை ோறிற்று. இவ்வாறு மீண்டும் யாகன முதலியன
பெல்லுவதால் ோறி ோறிக் ைருநிற நதியும்; பவண்ணிற நதியும் உண்டாகும் வீதி
எனலாம்.

486. தண்டுதல் இன்றி ஒன்றி.

தவலத்தவலச் சிைந்த காதல்
உண்டபின். கலவிப் வபாரின்
ஒசிந்த கமன் மகளிவரவபால்.
பண் தரு கிைவியார்தம்
?புலவியில் பரிந்த வகாவத.
வண்கடாடு கிடந்து. வதன்வசார்.
மணி கநடுந் கதருவில் கசன்ைார்.

தண்டுதல் இன்றி - நீங்ைாேல்; தவலத் தவல ஒன்றி - (ைணவன ேகனவி என்கிற)

இரண்டு இடங்ைளிலும் ஒரு தன்கேய தாய்; சிைந்த காதல் - மிகுதியான ஆகெயின்
பயனான ைாே இன்பத்கத; உண்டபின் - (ஆடவரும் ேைளிரும்) ஒருமெர
அனுபவித்த பின்பு; கலவிப் வபாரின் - அந்தப் புணர்ச்சியாகிய மபாரிமல; ஒசிந்த -
மொர்ந்து கிடந்த; கமன் மகளிவர வபால் - பேன்கேயான பபண்ைகளப் மபால;
பண்தரு கிைவியார்தம் - இகெப் பண்கணப் மபான்ற பொற்ைகளப் மபசும்
பபண்ைளின்; புலவியில் - ஊடல்ைளிமல; பரிந்த வகாவத - (அவர்ைளால்) ைழற்றி
வீெப்பட்ட ோகலைள்; வண்கடாடு கிடந்து - (தம்மேல் போய்த்த)
வண்டுைளுடன் கீமழ விழுந்து கிடந்து ; வதன் வசார் - மதன் வழிவதற்கு இடோன;
மணி கநடுந்கதருவில் - அழகிய பபருவீதிைளில் ; கசன்ைார் - மபானார்ைள்.
 ோதரும் பூோகலைளும்: புணர்ச்சிக்குப்பின் பேலிந்து உறங்குகிற
பபண்ைகளப்மபால் அம்ேைளிரால் ஊடலால் வீசிபயறியப்பட்ட பூோகலைள்
வாடிக் கிடக்கின்றன. மிதிகலத்பதரு: மிதிகலயின் பதருக்ைள் பலவகைப்
பட்டன என்பகதத் பதரிவிக்ை மூன்று பாடல்ைள் அகேந்துள்ளன.

வீதிைளில் ைண்ட ைாட்சிைள்

487. கநய் திரள் நரம்பின் தந்த

மழவலயின் இயன்ை பாடல்.
வதவரு மகர வீவண
தண்ணுவம தழுவித் தூங்க.
வக வழி நயனம் கசல்ல
கண் வழி மனமும் கசல்ல.
ஐய நுண் இவடயார் ஆடும்
ஆடக அரங்கு கண்டார்.

கநய்திரள் நரம்பின் - மதன் ஒழுக்குப் மபாலத் திரண்ட யாழின் நரம்பால் எழும்

இகெ மபால; தந்த மழவலயின் இயன்ை - (மைட்பதற்கு இனிகேயாைப்) பாடப்பட்ட
ேழகலச்பொற்ை ளால் அகேந்த; பாடல் - வாய்ப்பாட்டு இகெயும்; வதவரும் மகர
வீவண - (கைவிரலால்) தடவி வாசிக்ைப்படுகிற ேைர வீகணயின் இகெயும்;
தண்ணுவம - ேத்தளத்தின் ஓகெயும்; தழுவித் தூங்க - ோறுபடாேல் ஒன்மறாடு
ஒன்று ஒத்து ஒலிக்ைவும்; வகவழி நயனம் கசல்ல - (பலவகையாைக் குறிப்புக்
ைாட்டுகின்ற தம்முகடய) கைைள் பெல்லும் வழிமய தம் ைண்ைளின் குறிப்புப்
பார்கவ பெல்லவும்; கண் வழி மனமும் கசல்ல - அக்ைண்ைளின் பார்கவ பெல்லும்
வழியிமல ேனத்தின் குறிப்புச் பெல்லவும்; ஐயம் நுண் இவடயார் - உள்ளதா
இல்கலயா என்று ைண்டவர் ெந்மதைப்படும்படியான சின்ன இகடகய உகடய
ேைளிர்; ஆடும் - நாட்டியம் ஆடுகின்ற; ஆடக அரங்கு - பபான்ேயோன நடன
ொகலைகள; கண்டார் - பார்த்தார்ைள்.

நடனத்தில் பெய்யும் முகற நான்கு: ைண்ைள். கை. ேனம். உடல் என நான்ைன்

பதாழில்ைளாலும் நடனமுகற நிைழும். கைவழி நயனம் பெல்ல: கையில் பதாழில்.
ைண்வழி ேனமும் பெல்ல: ைருத்தில் பதாழில். ேழகலயின் இயன்ற பாடல்:
மிடற்றின் பதாழில். ஆடும்: உடலின் பதாழில் யாழின் நரம்புக்கு உவகே: மதன்
ஒழுக்கு. பநய்: இங்மை ‘மதன்’ என்னும் பபாருள் தருகிறது. யாழ்வகை நான்கு: 1.
மபரியாழ்; 2. ேைர யாழ்; 3. ெமைாட யாழ்; 4. பெங்மைாட்டி யாழ்; ேைரயாழ்: 19
நரம்புைகளக் பைாண்டது. நரம்பு. வீகண. தண்ணுகே (ஒலிைள்) - ைருவியாகு
பபயர்ைள்.
 488. பூசலின் எழுந்த வண்டு
மருங்கினுக்கு இரங்கிப் கபாங்க.
மாசு உறு பிைவி வபால
வருவது வபாவது ஆகி.
காசு அறு பவைச் கசங் காய்
மரகதக் கமுகு பூண்ட
ஊசலில். மகளிர். வமந்தர்
சிந்வதவயாடு உலவக் கண்டார்.*

மாசு உறு பிைவிவபால் - குற்ற நிகறந்த பிறவி மபால; வருவது வபாவது ஆகி -
(ோறி ோறி) வருவதும் மபாவதுோகிய; காசு அறு - குற்றம் அற்ற; பவைச் கசங்காய்
- பவளம் மபாலச் சிவந்த ைாய்ைகளயுகடய; மரகதக் கமுகு - ேரைதம் மபாலப்
பச்கெ நிறப் பாக்கு ேரங்ைளிமல; பூண்ட - பிகணக்ைப்பட்டுள்ள; ஊசலின் மகளிர் -
ஊஞ்ெல்ைளிமல பபண்ைள் ஆட; பூசலின் எழுந்த வண்டு - ஆரவாரத்மதாடு மேமல
எழுந்த வண்டுைள்; மருங்கினுக்கு - அவர்ைளின் இகடயின் பேன்கேக்ைாை;
இரங்கிப் கபாங்க - இரக்ைப்பட்டு ஒலிக்ை; வமந்தர் சிந்வதவயாடு - ஆண்ைளின்
ேனத்மதாடு; உலவக் கண்டார் - ஆடுவகதப் பார்த்தார்ைள். தற்குறிமபற்றவணி:
ேைளிர் ஊஞ்ெலில் அேர்ந்து மவைோை ஆடும் பபாழுது. அந்த அதிர்ச்சியால்
அவர்ைளின் உடம்பிலுள்ள பூோகலைளில் போய்த்திருந்த வண்டுைள் மேமல
எழுந்து மபபராலி பெய்கின்றன. அவ் வண்டுைள் இப்பபண்ைளின் பேல்லிய இகட
இவ்மவைத்கதப் பபாறுக்ைாது என்று இரக்ைமுற்று வாய்விட்டு அழுவது மபாலவும்
எனக் ைாட்டினார். - பிறப்புக்கு ஊஞ்ெலாட்டம் ஒப்புகேயாகிறது. -ைமுை
ேரங்ைளில் ையிறுைகளப் பிகணத்து ஊஞ்ெலாடுவது இன்றும் வழக்ைோை உள்ளது.

489. வரப்பு அறு மணியும். கபான்னும்.

ஆரமும். கவரி வாலும்.
சுரத்திவட அகிலும். மஞ்வஞத்
வதாவகயும். தும்பிக் ககாம்பும்.
குரப்பு அவண நிரப்பும் மள்ைர்
குவிப்புை. கவரகள்வதாறும்
பரப்பிய கபான்னி அன்ன
ஆவணம் பலவும் கண்டார்.*
 வரம்பு அறு அணியும் - அளவில்லாத இரத்தினங்ைகளயும்; கபான்னும் ஆரமும்
- பபான்கனயும் முத்துக்ைகளயும்; கவரி வாலும் - ைவரிோனின் வாகலயும்;
சுரத்திவட அகிலும் - ைாடுைளில் கிகடக்கின்ற அகில் ைட்கடைகளயும்;
மஞ்வஞத் வதாவகயும் - ேயிற் பீலிைகளயும்; தும்பிக் ககாம்பும் - யாகனத்
தந்தங்ைகளயும் பைாண்டு; குரம்பு அவண - வயல்ைளுக்கு வரப்புைளாகிய
ைகரைகள; நிரப்பும் மள்ைர் - உழவர்ைள் ைட்டி முடிக்குோறு; குவிப்புை - (குட்டுக்
குட்டாைக்) குவித்து கவக்கும்; கவரகள் வதாறும் பரப்பிய - ைகரைள் எங்கும் பரவச்
பெய்கின்ற; கபான்னி அன்ன - ைாவிரி நதிகயப் மபான்ற; ஆவணம் பலவும் -
ைகடவீதிைள் பலவற்கறயும்; கண்டார் - பார்த்தார்ைள்.

ைகடவீதி - ைாவிரி - ைகடவீதியின் இரு பக்ைங்ைளிலும் ேணி முதலிய

பண்டங்ைள் பரவிக் கிடப்பது ைாவிரியின் இருைகரைளிலும் ேகலபடு திரவியங்ைள்
குவிந்து கிடப்பனமபால் உள்ளன. -‘யாறு கிடந்தன்ன அைல் பநடுந் பதருவின்’ -
ேதுகரக்: 359. வரப்பு.. குரப்பு என்பன வலித்தல் விைாரம்

490. வள் உகிர்த் தளிர்க் வக வநாவ

மாடகம் பற்றி. வார்ந்த
கள் என நரம்பு வீக்கி.
வககயாடு மனமும் கூட்டி.
கவள்ளிய முறுவல் வதான்ை.
விருந்து என மகளிர் ஈந்த
கதள் விளிப் பாணித் தீம் வதன்
கசவி மடுத்து. இனிது கசன்ைார்.
மகளிர் - அந்நைரத்துப் பபண்ைள்; வள் உகிர்த் தளிர்க்வக - கூர்கேயான
நைங்ைகளயுகடய தளிர்மபான்ற பேல்லிய (தம்) கைவிரல்ைள் வருந்தும்படி;
மாடகம் பற்றி - வீகணயின் முறுக் ைாணிைகளப் பிடித்துத் திருகி; வார்ந்த
கள்கைன - ஒழுகும் மதன் தாகர மபான்ற; நரம்பு வீக்கி - அந்த யாழ் நரம்கப
இறுக்ைோைக் ைட்டி; வககயாடு மனமும் கூட்டி - (அந்த நரம்புைளின் மேல் வருடச்
பெல்கிற) கைவிரல்ைளின் குறிப்புடமன ேனத்கதயும் பதியச் பெய்து; கவள்ளிய
முறுவல் வதான்ை - (தம்) பவண் முறுவல் பவளிப்பட; விருந்து என ஈந்த -
(புதிதாை வந்தவர்க்குச்) சுகவயான உணவு வழங்குதல் மபால பைாடுத்த;
கதள்விளிப் பாணி - பதளிந்த இகெமயாடு கூடிய பாட்டு (என்னும்); தீம்வதன் -
இனிய மதகன; கசவி மடுத்து - இரு ைாதுைளாலும் மைட்டு; இனிது கசன்ைார் -
(அம்மூவரும்) இன்புற்றுச் பென்றார்ைள்.

வீகணயும் விருந்தும் - வீகணவாசிப்மபார்க்கு அவ் வாசிப்பால் இயல்பாை

ேனேகிழ்ச்சிகயக் ைாட்டும் இனிய பார்கவயும் புன்னகையும் மதான்றும்.
இதகன. விருந்தினகர இனிது மநாக்கிப் புன்னகை பூத்து உபெரிக்கும் பெயலாை
அகேந்துள்ளகேகயக் ைாணலாம். யாழ் உறுப்புைள்: மைாடு. பத்தர். ஆணி. நரம்பு.
ோடைம். ோடைம்: நால் விரல் அளவான பாலிகை வடிவாய் நரம்கப இறுக்கும்
ைருவி. பாணித் தீம்மதன்: நாவுக்கு இனிகே தரும் மதன் மபாலக் ைாதுக்கு இனிகே
தரும் பாட்டு. விளிப்பாணி: வாய்ப்பாட்டு இகெ. 11
 491. ககாட்பு உறு கலினப் பாய் மா.
குலால் மகன் முடுக்கி விட்ட
மட் கலத் திகிரி வபால.
வாளியின் வருவ. வமவலார்
நட்பினின் இவடயைாவாய்.
ஞானிகள் உணர்வின் ஒன்ைாய்.
கட்புலத்து இவனய என்று
கதரிவு இல. திரியக் கண்டார்.
குலால் மகன் - குயவனால்; முடுக்கிவிட்ட - மவைோைச் சுழற்றிவிடப்பட்ட;
மண்கலத் திகிரிவபால - ேண்ைலம் பெய்யும் ைருவியான ெக்ைரம் மபால; வாளியின்
வருவ - வட்டைதியாய் ஓடி வரக் கூடியனவும்; வமவலார் நட்பினின் - பபரியவர்ைள்
(தேக்குள் பூணும்) நட்பும் (இகடயில் நீங்ைாேல் பதாடர்வது) மபால; இவட
அைாவாய் - இகடயில் விட்டு நீங்ைாதனவும்; ஞானிகள் உணர்வின் - தத்துவ
ஞானிைளின் அறிவு (பல பபாருள்ைளிடத்தும் பெல்லாது ஒரு பபாருளிமல பெல்வது)
மபால ஒரு தன்கேயுகடயனவுோகி; கண் புலத்து - ைண்ணின் பார்கவக்கு; இவனய
என்று - இத்தன்கேயன என்று; கதரிவு இல - அறிய முடியாதனவான; ககாட்பு உறு
- சுழன்று ஓடுகின்ற; கலினப் பாய்மா - ைடிவாளம் பூண்டு பாய்ந்து பெல்லும்
இயல்புள்ள குதிகரைள்; திரியக் கண்டார் - எங்கும் திரிவகதப் பார்த்தார்ைள்.
குதிகரைள் இயல்பு: இகடயில் நிற்ைாேலும். வழிகயவிட்டு விலைாேலும்
குதிகரைள் ஓடும் இயல்புகடயன. ‘’கூட்டுகிற முடுக்கிவிட்ட குயேைன்
திகிரிமபால வாள்திறல் மதவதத்தன் ைலினோ திரியுேன்மற’’ - சிந்தா:786. ஞனிைள் -
குதிகரைள். ஞானிைளின் அறிவு ஒன்றாயிருந்தும் சிறிது மநரத்திமல பல
பபாருளிடத்தும் பெல்லுதல்மபாலக் குதிகர ஒன்றாயிருந்தும் சிறிது. மநரத்திமல. பல
இடத்தும் பெல்லும் தன்கேயது. மேமலார் நட்பு இகடயறாகே: ‘நிகற நீர நீரவர்
மைண்கே பிகறேதி’ -குறள்782. ‘’பபரியவர் மைண்கே பிகறமபால நாளும் வரிகெ
வரிகெயா நந்தும்’’ -நாலடியார்:125

492. தயிர் உறு மத்தின் காம

சரம் பட. தவலப்பட்டு ஊடும்
உயிர் உறு காதலாரின்.
ஒன்வை ஒன்று ஒருவகில்லா.
கசயிர் உறு மனத்த ஆகி.
தீத் திரள் கசங் கண் சிந்த.
வயிர வான் மருப்பு யாவன
மவல என மவலவ கண்டார்.
 காம சரம்பட - ேன்ேதனது அம்பு வந்து தாக்குவதால்; (மனம் கலங்கி) தயிர் உறு
மத்தின் - தயிர் ைகடயும் ேத்கதப் மபால; ஊடும் - (புணர்ச்சியின்பத்திற்குப்பின்
ஊமட விகளயாட்டாை ஒருவகரஒருவர்) பிணக்குக் ைாட்டி; தவலப்பட்டு -
(ஒருவமராடு ஒருவர்) புணரத் பதாடங்கி; உயிர் உறு காதலாரின் - (ஒருவர்க்கு ஒருவர்)
உயிகரப் மபான்ற அன்புள்ள ேகனவி ைணவன் மபால; வயிர வால் மருப்புயாவன
- வயிரம் மபான்ற உறுதியும் பவண்கேயான தந்தங்ைளும் உகடய யாகனைள்;
கசயிர் உறு - மைாபம் மிகுந்த; மனத்த ஆகி - ேனத்கத உகடயவனாய்; கசங்கண்
தீத்திரள் - (மைாபத்தால்) சிவந்த ைண்ைள் பநருப்புத்திரகள உமிழும்படி; ஒன்வை
ஒன்று - ஒன்கற ஒன்று விட்டு; ஒருவகில்லா - நீங்ைாேல்; மவல என மவலவ -
இருேகலைள் (ஒன்மறாடு ஒன்று மபார் பெய்வன) மபாலப் மபார் பெய்வகத; சுண்டார்
- பார்த்தார்ைள்.

யாகனப்மபார்: அந் நைர கேந்தர்ைளால் மவடிக்கைக்ைாை விடப்பட்ட

யாகனைள் ஒன்மறாடு ஒன்று ெண்கடயிடுகின்றன. அணி: உவகே யணி -ஆண்பபண்
தம் ேனத்தில் பகையுணர்ச்சி இல்லாதிருக்ைவும் புணர்ச்சிக் ைாலத்து ஒருவமராடு
ஒருவர் பிணக்குக் பைாள்வது மபால. யாகனைள் தம் ேனத்தில் பகை
பைாள்ளாதிருக்ைவும் பவளிப் பார்கவக்கு விகளயாட்டாைப் பகைகய
விகளத்துக்பைாண்டு மபார் பெய்தன. ேத்து. ேன்ேத பாணம் - ேத்து. தயிகரக்
ைலக்குவது மபால ேன்ேதனது அம்பு ேனத்கதக் ைலக்குகிறது. ேகல. யாகன:
பருகே. வலிகே. ைம்பீரோன மதாற்றம். ேதநீர் பபாழிதல் ஆகியன பற்றி
ேகலயானது யாகனக்கு உவகேயாயிற்று.

493. வாைரம் கபாருத வவலும்.

மன்மதன் சிவலயும். வண்டின்
வககைாடு கிடந்த நீலச்
சுருளும். கசங் கிவடயும். ககாண்டு.
நீள் இருங் கைங்கம் நீக்கி.
நிவர மணி மாட கநற்றிச்
சாைரம்வதாறும் வதான்றும்
சந்திர உதயம் கண்டார்.

வாைரம் - அரம் என்னும் வாள் வகையால்; கபாருத வவலும் - அராவிய மவலும்;

மன்மதன் சிவலயும் - ைாேமதவனது வில்லும்; வண்டின் வககைாடு - வண்டுைளின்
இனத்மதாடு; கிடந்த நீலச் சுருளும் - பபாருந்திய நீல ேணிச்சுருளும்;
கசங்கிவடயும் - சிவந்த பநட்டி என்னும் ெகடகயயும்; ககாண்டு - (தன்னிடத்மத)
பைாண்டு; நீள் இருங் கைங்கம் - நீண்ட ைாலம் தம்மிடம் தங்கியிருந்த பபரிய
ைளங்ைத்கத; நீக்கி - மபாக்கி; நிவரமணி மாடம் - இரத்தினங்ைள் பதித்த
வரிகெயாை உள்ள ோட ோளிகைைளின்; கநற்றிச் சாைரம் வதாறும் -
மேலிடத்தில் உள்ள பலைணி வாயில்ைள் மதாறும்; வதான்றும் - ைாணப்படுகின்ற;
சந்திர உதயம் - முழுச் ெந்திரர்ைளின் உதயத்கத; கண்டார் - பார்த்தார்ைள்.
 ொளரப் பபண்ைள்: வீதியில் நடக்கும் நிைழ்ச்சிைகளக் ைாண்பதற்ைாை
உப்பரிகையின்மேல் ொளரங்ைள்மதாறும் பபண்ைள் நிற்கின்றார்ைள்; அவர்ைளின்
முைத்மதாற்றத்கதக் ைண்ட ைாட்சிமய இங்குச் சித்தரிக்ைப் பபற்றுள்ளது. அணி:
உருவை உயர்வு நவிற்சியணி: ேதியும் பபண்ைளின் முைேதியும்: வான்ேதி; வானத்தில்
ைாணக்கூடிய ேதி ஒன்று; பைலில் ஒளி ேழுங்ைக்கூடியது; ைளங்ைம் உள்ளது.
பபண்ேதிைள்: பைலில் ஒளி ேழுங்ைாது; ைளங்ை ேற்ற நிகல; பல ெந்திரர்ைள்
(முைங்ைள்) உதயோதல். உவகே: மவல் - ைண்ைளுக்கு; சிகல - புருவத்துக்கு;
வண்மடாடு கிடந்த நீலச்சுருள் - கூந்தலுக்கு; பெங்கிகட (அதரம்) - உதட்டுக்கு;
ெந்திரன் - பபண்ைளின் முைங்ைளுக்கு.

494. பளிக்கு வள்ைத்து வாக்கும்

பசு நறுந் வதைல் மாந்தி.
கவளிப்படு நவகய ஆகி.
கவறியன மிழயற்றுகின்ை.
ஒளிப்பினும். ஒளிக்க ஒட்டா
ஊடவல உணர்த்துமாவபால்.
களிப்பிவன உணர்த்தும் கசவ்விக்
கமலங்கள் பலவும் கண்டார்.

பளிங்கு வள்ைத்து - பளிங்குக் கிண்ணத்திமல; வாக்கும் - ஊற்றப்படும்; பசு

நறுந்வதைல் - புதிய ேணமுள்ள பதளிந்த ேதுகவ; மாந்தி - குடித்து; கவளிப்படு
நவகய ஆகி - அதனால் பவளிப்படுகின்ற சிரிப்கப உகடயனவாயும்; கவறியன
மிழற்று கின்ை - பவறியுணர்ச்சிபைாண்ட வார்த்கதைகளப் பிதற்றுகின்ற; ஒளிப்பினும் -
ேகறத்துகவக்ை முயன்றாலும்; ஒளிக்க ஒட்டா - ேகறக்ை முடியாத; ஊடவல
உணர்த்துமாவபால் - ஊடகலப்புலப்படுத்தும் வகைமபால; களிப்பிவன உணர்த்தும் -
ேதுக் ைளிப்கப பவளிப்படுத்துகின்ற; கசவ்விக் கமலங்கள் - அழகிய பெந்தாேகரப்
பூக்ைள்; பலவும் கண்டார் - பலவற்கறயும் ைண்டார்ைள்.
அணி: உருவை உயர்வு நவிற்சியணி. ேைளிர் முைங்ைள் இங்குக் ைேலங்ைள் என்று
உருவகிக்ைப்பபற்றுள்ளன. ைள் குடித்தவர் இயல்பு: ைாரணமின்றிச் சிரித்தல்.
பவறிபைாண்ட மபச்சுக்ைகளப் மபசுதல். ேகறத்து கவக்ைத்தக்ை பபாருகள
பவளிப்படுத்திச் பொல்லிவிடுதல். ைளிப்பு மிகுதல் ஆகியன.

495. கமய் வரு வபாகம் ஒக்க

உடன் உண்டு விவலயும் ககாள்ளும்
வப அரவு அல்குலார்தம்
உள்ைமும். பளிங்கும். வபால.
வம அரி கநடுங் கண் வநாக்கம்
படுதலும் கருகி. வந்து
வக புகின் சிவந்து. காட்டும்
கந்தகம் பலவும் கண்டார்.*
 கமய்வரு வபாகம் - உடலின் மெர்க்கையால் உண்டாகிய ைாே இன்பத்கத; ஒக்க
உடன் உண்டு - ஆண்ைமளாடு பபாருந்தத் தாமும் அனுபவித்து; விவலயும் ககாண்டு -
(அந்த இன்பத்திற்ைாைத் தாம் (ஆடவரிடத்திலிருந்து) விகலப் பபாருகளப் பபற்றுக்
பைாள்கிற; அரவு வப அல்குலார்தம் - பாம்பின் படத்கதப் மபான்ற
அல்குகலயுகடய மவசியர்ைளின்; உள்ைமும் பளிங்கும்வபால - ேனமும் பளிங்கும்
மபால; வம அரி கநடுங்கண் வநாக்கம் - கேயிட்ட பெவ்வரி படர்ந்த நீண்ட தம்
ைண்ைளின் பார்கவ; படுதலும் கருகி - படுகின்றமபாது ைருநிறம்பைாண்டு; வந்து
வகபுகின் - கைைளிடம் வந்து பபாருந்தும்மபாது; சிவந்து காட்டும் - பெந்நிறம்
பைாண்டும் மதான்றுகின்ற; கந்துகம் பலவும் - பந்துைள் பலவற்கறயும்; கண்டார் -
ைண்டார்ைள். விகலேைளிர்; பளிங்கு: மவசியர்க்குப் பபாருளாகெமய உள்ளது;
தம்கே அகடந்த ஆண்ைளிடம் உண்கேயான ைாதல் இல்கல. இருந்தாலும். அந்த
விகலேைளிர் தம் ேனத்தில் அவரிடம் அன்பு உள்ளவர்மபால நடிப்பார்ைள்;
பளிங்குக் ைல்லுக்குத் தனக்பைன ஒரு நிறம் இல்கல; ஆனாலும் மெர்ந்த பபாருளின்
நிறம் தன்னிடம் உள்ளது மபாலக் ைாட்டும். இவ்வாறு. மவசியர் ேனமும் பளிங்கும்
மபாலமவ ேைளிர் ஆடும் பந்துைள் உள்ளன; அப்பந்துைள் பபண்ைளின்
ைண்பார்கவ தம்மீது படும்மபாது தம்மிடம் ைருநிறம் இல்லாவிட்டாலும் அக்
ைண்ணின் ைரிய நிறத்கதயும். அம்ேைளிரின் பெந்நிறோன கையில் படும்மபாது
தம்மிடம் பெந்நிறம் இல்லாவிட்டாலும் அந்தக் கையின் பெந்நிறத்கதயும்
தம்மிடம் பைாண்டு ைாட்டும். அடுத்தது ைாட்டும் பளிங்குமபால்’ - குறள்.706 16

496. கடகமும். குவழயும். பூணும்.

ஆரமும். கலிங்க நுண் நூல்
வடகமும். மகர யாழும்
வட்டினி ககாடுத்து. வாசத்
கதாவடயல் அம் வகாவத வசார.
பளிக்கு நாய் சிவப்பத் கதாட்டு;
பவட கநடுங் கண்ணார் ஆடும்
பண்வணகள் பலவும் கண்டார்.*

கடகமும் குவழயும் - கைவகளைகளயும் ைாதணிைகளயும்; பூணும் ஆரமும் -

மேலும் பல அணிைகளயும் இரத்தின ோகலைகளயும்; நுண் நூல் - பேல்லிய நூல்
இகழைளால் பநய்யப் பபற்ற; கலிங்கம் வடகமும் - ைலிங்ை நாட்டு விகலயுயர்ந்த
மேலாகடைகளயும்; மகர யாழும் - ேைர விகணைகளயும்; வட்டினி ககாடுத்து -
பந்தயப் பபாருளாை கவத்து; வாசத்கதாவடயல் - ேணமுள்ள பூோகலைகள
அணிந்த; அம் வகாவத வசார - அழைான (தம்) கூந்தல் தளரும்படி; பளிங்கு நாய் -
பளிங்ைால் அகேந்த நாய் எனப்படும் ைாய்ைள்; சிவப்பத் கதாட்டு - பெந்நிறம்
அகடயுோறு (அவற்கறத் தம் பெங்கைைளால்) பதாட்டு; பவடகநடுங்கண்ணார்
- மவல் மபான்ற நீண்ட ைண்ைகளயுகடய பபண்ைள்; ஆடும் பண்வணகள் -
விகளயாடுகிற இடங்ைள்; பலவும் கண்டார் - பலவற்கறயும் பார்த்தார்ைள்.

ைலிங்ை நுண்ணூல் - ‘விகல வரம்பு அறியலாைா இன்னுகரக் ைலிங்ைம்’ -

சிந்தா: 697. பளிங்கு நாய்: ‘பலகை பெம்பபானாைப் பளிங்கு நாயாய்ப் பரப்பி’ -
சிந்தா:927. வடைம்: மேலாகட;பண்கண; விகளயாடும் இடம்.
 497. பங்கயம். குவவை. ஆம்பல்.
படர் ககாடி வள்வை. நீலம்.
கசங் கிவட. தரங்கம். ககண்வட.
சிவன வரால். இவனய வதம்ப.
தங்கள் வவறு உவவம இல்லா
அவயவம் தழுவி. சாலும்
மங்வகயர் விரும்பி ஆடும்
வாவிகள் பலவும் கண்டார்.
பங்கயம் குவவை - தாேகர ேலர்ைளும் ைரு பநய்தல் பூக்ைளும்; ஆம்பல் -
பெவ்வாம்பல் ேலர்ைளும்; படர் ககாடி வள்வை - பரவியுள்ள வள்களக்பைாடியின்
இகலைளும்; நீலம் கசங்கிவட - நீமலாற்பல ேலர்ைளும் சிவந்த கிகடயாகிய
ெகடைளும்; தரங்கம் - நீர் அகலைளும்; ககண்வட - பைண்கட மீன்ைளும்;
சிவனவரால் - சூல்பைாண்ட வரால் மீன்ைளும்; இவனய - இன்னும் இகவ மபான்ற நீர்
வாழும் உயிர்ைள் பலவும்; வதம்ப - (பபண்ைளின் உறுப்புைளுக்கு ஒப்பு ஆைாகேயால்)
வருந்தும்படி; தங்கள் வவறு - தங்ைளுக்குத் (தாங்ைமள யல்லாேல்) மவறு; உவவம
இல்லா - உவகேப் பபாருள் இல்லாத; அவயவம் தழுவி - (தங்ைளது முைம்
முதலாய) உறுப்புைமளாடு பபாருந்தி; சாலும் மங்வகயர் - சிறந்த ேைளிர்; விரும்பி
ஆடும் - விருப்பத்மதாடு நீராடுகின்ற; வாவிகள் பலவும் -தடாைங்ைள் பலவற்கறயும்;
கண்டார் - பார்த்தார்ைள்.
தாேகர - முைத்திற்கும்; குவகளயும் பைண்கடயும் - ைண்ணுக்கும். ஆம்பல் -
வாய்க்கும். வள்கள - ைாதுக்கும். நீலம் - கூந்தலுக்கும். கிகட - அதரத்திற்கும். அகல -
வயிற்று ேடிப்புக்கும். வரால் மீன் - ைகணக்ைாலுக்கும் ஒப்பாை அகேயாேல்
வருந்துகின்றன என்பது உணரப்படுகிறது.
ேைளிர் குகடந்து நீராடுவதால் உடல்ைள் வருந்துகின்றன.

498. இயங்கு உறு புலன்கள் அங்கும்

இங்கும் ககாண்டு ஏக ஏகி.
மயங்குபு திரிந்து நின்று
மறுகுறும் உணர்வு இது என்ன.
புயங்களில் கலவவச் சாந்தும்.
புணர் முவலச் சுவடும். நீங்கா.
பயங் ககழு குமரர் வட்டு - ஆட்டு
ஆடு இடம் பலவும் கண்டார்.
 இயங்கு உறு புலன்கள் - (பல இடத்தும்) பெல்வதற்குரிய ஒட்டிய
ஐம்புலன்ைளும்; அங்கும் இங்கும் ககாண்டு ஏக - தத்தேக்குரிய பல வழிைளிமல
இழுத்துக் பைாண்டு பெல்ல; ஏகி - (அவற்றின் வழியிமல) பென்று ; மயங்குபு -
ேயக்ைமுற்று; திரிந்து நின்று - அகலந்து பைாண்மட; மறுகுறும் - ைலங்குகின்ற;
உணர்வு இது என்ன - சிற்றறிவு இது என்று பொல்லும்படி; கலவவச் சாந்தும் -
(குங்குேப்பூ முதலிய நறுேணப் பபாருள்ைமளாடு கூடிய) ெந்தனக் ைலகவயும்;
புணர்முவலச் சுவடும் - (ஒன்மறாடு ஒன்று) பநருங்கிய ேைளிர் முகலைள் (இறுைத்
தழுவுங் ைாலத்துப்) பபாருந்திய தழும்பும்; புயங்களில் நீங்கா - (தம்முகடய)
மதாள்ைளில் நீங்ைாத; பயம்ககழு குமரர் - (ைல்வி. பெல்வம் முதலான) பயன்ைள்
மிகுந்த இகளய வீரர்ைள்; வட்டு ஆட்டு ஆடு இடம் - உருட்டுகின்ற இடங்ைள்
மதாறும் பெல்லும் வட்டுக்ைாய் கவத்து விகளயாடும் வட்டாட்டிடம்; பலவும்
கண்டார் - பலவற்கறயும் பார்த்தார்ைள்.

புலனறிவும் வட்டும்: ஐம்பபாறிைளுக்கும் உரிய ஐம்புலன்ைள். பலவற்றின்

வழிமய பென்று சுழலுகின்ற அறிவு. வீரர்ைள் விகளயாடும்மபாழுது எங்கும்
சுற்றும்வட்டுக்கு உவகேயாகும். வட்டு: உருட்டுக் ைாய். ‘அரங்கின்றி வட்டாடி
யற்மற’ - (குறள் 431).

499. கவஞ் சினம் உருவிற்று என்னும்

வமனியர். வவண்டிற்று ஈயும்
கநஞ்சினர். ஈசன் கண்ணில்
கநருப்பு உைா அனங்கன் அன்னார்.
கசஞ் சிவலக் கரத்தர். மாதர்
புலவிகள் திருத்திச் வசந்த
குஞ்சியர். சூழ நின்ை
வமந்தர்தம் குழாங்கள் கண்டார்

கவஞ்சினம் உருவிற்று - பைாடுகேயான சீற்றத்தின் வடிவபேடுத்து; என்னும்

வமனியர் - (இவ்வுலகில்) வந்தது மபான்ற உடல்வலி உகடயவர்ைளும்;
வவண்டிற்று ஈயும் - (மவண்டுகின்றவர்) மவண்டு பபாருள்ைகளத் தருகின்ற;
கநஞ்சினர் - அருள் பநஞ்ெமுகடயவர்ைளும்; ஈசன் கண்ணில் - சிவனது
பநற்றிக்ைண்ணில் உள்ள; கநருப்பு உைா - பநருப்புக்கு இலக்ைாகி எரிந்திடாத;
அனங்கன் அன்னார் - (தன் இயல்பான வடிவத்திமல உள்ள) ேன்ேதகன (அழகில்)
ஒத்தவர்ைளும்; கசஞ்சிவலக் கரத்தர் - வில்மலந்திய பெங்கை உகடயவர்ைளும்;
மாதர் புலவிகள் திருத்தி - பபண்ைளின் ஊடல்ைகளத் தவிர்த்து நின்றதனால்; வசந்த
குஞ்சியர் - (அதனால்) சிவந்த முடியுகடயவர்ைளும் ஆகிய; சூழநின்ை -
இளங்குேரர்ைளின் கூட்டங்ைகள; கண்டார் - பார்த்தார்ைள்.
 மெந்த குஞ்சியர்: ேைளிர் பைாண்ட ஊடகலத் தணிக்கும் பபாருட்டு ஆடவர்
அவர்ைளின் அடிைளிமல தம் முடிைள் படும்படி விழுந்து வணங்குவர். அப்பபாழுது
அம் ேைளிரின் ைாலிலுள்ள பெம்பஞ்சுக்குழம்பு ஆண்ைளின் முடியில் படுவதால்
முடி பெந்நிறம் அகடந்தது. குஞ்சி - ஆண் ேயிர். ‘பைாடுகே ஒழுக்ைம் மைாடல்
மவண்டி அடிமேல் வீழ்ந்த கிழவன்’ - (பதால். பபாருள். ைற்பி.6

20

500. பாகு ஒக்கும் கசால் வபங்கிளி

வயாடும் பல வபசி.
மாகத்து உம்பர் மங்வகயர்
நாண மலர் ககாய்யும்
வதாவகக் ககாம்பின் அன்னவர்க்கு
அன்னம் நவட வதாற்றுப்
வபாகக் கண்டு. வண்டுஇனம்
ஆர்க்கும் கபாழில் கண்டார்.

பாகு ஒக்கும் - ெர்க்ைகரப் பாகு மபான்ற; பலகசால் பல இனிய பொற்ைகள;

வபங்கிளிவயாடும் வபசி - பச்கெக்கிளிமயாடும் மபசி; மாகத்து உம்பர் - வானத்தின்
மேல் வாழும்; மங்வகயர் நாண - பதய்வப் பபண்ைளும் (தேது வடிவழகிற்குத்
மதாற்று) பவட்ைம் அகடயும்படி; மலர் ககாய்யும் - பூக்ைகளப் பறிக்கின்ற; வதாவக -
(ொயலால்) ேயிகலயும்; ககாம்பின் அன்னவர்க்கு - (பேன்கேயான உருவத்தால்)
பூங்பைாம்கபயும் ஒத்துள்ள ோதர்ைளுக்கு; அன்னம் நவட - அன்னம் நகடயழகிமல;
வதாற்றுப் வபாக - (ஒப்புகே ஆைாகேயால்) மதால்வியுற்றுப் பின் பெல்ல; கண்டு -
அதகனப் பார்த்து; வண்டுஇனம் ஆர்க்கும் - வண்டுைளின் கூட்டம் ஆரவாரம்
பெய்தற்கு இடோன; கபாழில் கண்டார் - மொகலைகளப் பார்த்தார்ைள்.

ஒரு பெயலில் உயர்ந்தவர் பவல்வகதயும் தாழ்ந்தவர் மதாற்பகதயும் ைண்ட

பார்கவயாளர் பவன்றவர்க்கு ேகிழ்ச்சியும் தாற்றவர்க்கு அவோனமும்
உண்டாகுோறு ஆரவாரம் பெய்வது இயல்பு. அவ்வாமற இயல்பாைப் மபபராலி
பெய்கிற வண்டுைகள அன்னப் பறகவ ேைளிர் நகடக்குத் மதாற்றுப்
மபானதற்ைாை ஆரவாரிப்பதாைக் ைாட்டுகிறார். மதாகைக் பைாம்பு: கூந்தகலயுகடய
ோதர்க்கு உவகே.

அரண்ேகனகயச் சூழ்ந்துள்ள அைழி

 501. உம்பர்க்கு ஏயும் மாளிவக
ஒளி நிழல் பாய.
இம்பர்த் வதான்றும் நாகர்தம்
நாட்டின் எழில் காட்டி.
பம்பிப் கபாங்கும் கங்வகயின்
ஆழ்ந்த. பவட மன்னன்
அம் கபான் வகாயில் கபான் மதில்
சுற்றும். அகழ் கண்டார்.

உம்பர்க்கு ஏயும் - (இந்திரன் முதலான) மதவர்ைளுக்கு (தங்குவதற்கு) ஏற்ற;

மாளிவக ஒளி நிழல் - ோளிகை வரிகெைளின் ொகய;- பாய - (தன்னிடத்மத)
படிவதால்; இம்பர்த் வதான்றும் - நிலவுலகில் ைாணப்படுகிற; நாகர் தம் நாட்டின் எழில்
- வானுலை அழகிகன; காட்டி - (தன்னிடம்) ைாண்பித்து; பம்பிப் கபாங்கும் -
(அகலைள்) மிகுந்து மேமல (தண்ணீர்) பபாங்குகின்ற; கங்வகயின் ஆழ்ந்த - ைங்ைா
நதிமபால ஆழோைவுள்ள; பவட மன்னன் - மெகனைகளயுகடய ெனை ேன்னனது;
அம்கபான் வகாயில் - பபான்ேயோன அரண்ேகன; கபான்மதில் சுற்றும் -
சுற்றிமுள்ள பபான்னாலாகிய உள்ேதிகலச் சூழ்ந்துள்ள அைழிகய; கண்டார் -
ைண்டார்ைள்.
நீர்நிகல அைழி: அழகிய பபான்ேயோன ோளிகைைளின் வரிகெைமளாடு
கூடிய அரண்ேகனகயச் சூழ்ந்துள்ள;பபான்ேயோன வானுலைத்தின் பிம்பத்கதத்
தனது நடுவிமல ைாட்டும் நீர் நிகலகய ஒக்கும் என்றார். அணி:
தற்குறிப்மபற்றவணி.

ைன்னிோடத்தில் நின்ற சீகதயின் மபபரழில் சிறப்பு

502. கபான்னின் வசாதி. வபாதினின்

நாற்ைம். கபாலிவவவபால்
கதன் உண் வதனின் தீம் சுவவ.
கசஞ் கசாற் கவி இன்பம்-
கன்னிம் மாடத்து உம்பரின்
மாவட. களி வபவடாடு
அன்னம் ஆடும் முன்துவை
கண்டு. அங்கு. அயல் நின்ைார்.
 கன்னி மாடத்து - ைன்னிகையர் வாழும் ோடத்தின்; உம்பரின் மாடு - மேல்
இடத்திற்கு அருமை; களிவபவடாடு அன்னம் ஆடும் - ேகிழ்ச்சிமயாடுள்ள பபட்கட
அன்னங்ைமளாடு ஆண் அன்னங்ைள் கூடிக் குலாவும்; முன்துவை -
முற்றத்திடத்து; கபான்னின் வசாதி - பபான்னின் ஒளியும்; வபாதின் இன் நாற்ைம் -
பூவின் நறுேணமும்; கதன் உண் வதனின் - வண்டுைள் உண்ணும் மதனின்;
தீம்சுவவ - இனிகேயான சுகவயும்; கசஞ்கசால் கவி இன்பம் - தகுதியான
பொற்ைளால் அகேந்த ைவிகத இன்பமும்; கபாலிவவ வபால் - (என்னும் இகவ
ஒரு வடிவம் எடுத்து) விளங்குவது மபால (சீகத மதான்றியகத) ; கண்டு - பார்த்து;
அங்கு அயல் நின்ைார் - (மூவரும்) அந்த இடத்திற்கு அருகில் நின்றார்ைள். சீகத
வடிவு: பபான்னின் மொதி. பூவின் நறுேணம். மதனின் தீஞ்சுகவ. பெஞ்பொல்
ைவியின்பம் ஆகியகவ ஒரு வடிவம் எடுத்தாற்மபாலச் சீகத விளங்குகிறாள்.
ஐம்பபாறி இன்பம்: ஐம்பபாறிைளால் பபறப்படும் இன்பங்ைளில் ஒளி. நாற்றம்.
சுகவ. ஓகெ என்ற நான்கைக் கூறி ஊற்றின்பத்கத உபலட்ெணத்தால்
உணரகவத்தார். ைவி என்பது வளம்பபற்ற பொற்ைகளத் தனது உயிர்நிகலயாைக்
பைாண்டது. ஆதலால் ‘பெஞ்பொற்ைவி’ எனப்பட்டது. ‘பபாலிமவ மபால்’ என்பகதக்
‘ைவியின்பம்’ என்பதமனாடு மெர்க்ை மவண்டும். மவறு உகர: பபான்னிமல ஒளி
பபாலிதல் மபாலவும். ேலரில் நறுேணம் பபாலிதல் மபாலவும். மதனிமல
இன்சுகவ பபாலிதல் மபாலவும். ைவிஞர் பாவில் பெவ்விய ஓகெயின்பம்
பபாலிதல் மபாலவும் (ஒளி முதலியவற்மறாடு விளங்குபவளாகி) ைன்னி ோடத்தின்
மேல் அன்னப்மபடு பபான்ற மதாழியமராடு பபண் அரெ அன்னம் மபான்ற சீகத
விகளயாடும் முற்றத்கதக் ைண்டு அருகில் நின்றார்ைள். பதன் - மதன் என்பதன்
குறுக்ைல் விைாரம். மபடு - பறகவயின் பபண்பாய் பபயர்.

503. கசப்பும்காவல. கசங்கம

லத்வதான் முதல் யாரும்.
எப் கபண்பாலும் ககாண்டு
உவமிப்வபார் உவமிக்கும்.
அப் கபண் தாவன ஆயின
வபாது. இங்கு. அயல் வவறு ஓர்
ஒப்பு எங்வக ககாண்டு. எவ் வவக
நாடி. உவர கசய்வவாம்?

கசப்புங்காவல - (அச்சீகதக்கு உவகே) பொல்லுமிடத்து; கசங்கமலத்வதான்

முதல் - பெந்தாேகர ேலரில் வாழும் பிரேன் முதலாை; யாரும் - (எளிய ோந்தர்
இறுதியாை) உள்ளவர் எவரும்; எப்கபண்பாலும் ககாண்டு - எந்தப் பபண்ணுக்கும்
எண்ணத்தகுந்த பகுதிைள் எல்லாவற்றிலும் ஒப்புப் பபாருகள ஆராய்ந்து;
உவமிப்வபார் - உவமிப்பவர்ைள்; உவமிக்கும் - உவோனோை எடுத்துச் பொல்கிற;
அப்கபண் தாவன - (அப்பபண்ைளிமல சிறந்த) அத்திருேைமள; ஆயின வபாது -
(சீகதயாை அந்த இடத்திற்கு) வந்துள்ளதால்; இங்கு - இந்த இடத்தில்; அயல் வவறு
ஓர் ஒப்பு - அத்திருேைகளவிட மவறு ஓர் உவகேப் பபாருகள; எங்வக நாடி - எந்த
இடத்திமல; எவ்வவக ககாண்டு உவரகசய்வவம் - ைண்டு எவ்வாறு எடுத்து
உகரப்மபாம்?
 சீகதக்கு உவகே கூற இயலாது: ஏபனன்றால் அவள் உவகே ைடந்தவள்.
எவ்வாபறனில். எல்லாப் பபண்ைளுக்கும் எல்லாராலும் உவகேயாை எடுத்துச்
பொல்லப்படுகிறவள் திருேைள். அவமள இப்மபாது மிதிகலயில் சீகதயாைப்
பிறந்திருக்கிறாமள! அப்படியிருக்ை அவளுக்கு மவறுயாகர உவகேயாைக்
கூறமுடியும்?

504. உவமயாள் ஒக்கும் மங்வகயர்`

உச்சிக் கரம் வவக்கும்
கவமயாள் வமனி கண்டவர்.
காட்சிக் கவர காணார்.
‘இவமயா நாட்டம் கபற்றிலம்’
என்ைார்; ‘இரு கண்ணால்
அவமயாது’ என்ைார் - அந்தர
வானத்தவர் எல்லாம்.

உவமயாள் ஒக்கும் மங்வகயர் - உோமதவி மபான்ற சிறப்புகடய ோதர்ைளும்;

உச்சிக் கரம் வவக்கும் - (தங்ைள்) தகலமேல் கைைகள கவத்து வணக்ைம்
பெய்வதற்குரிய; கவமயால் - பபாறுகே முதலிய நற்பண்புைகளயுகடய சீகதயின்;
வமனி கண்டவர் - உடல் அழகைப் பார்த்த ேண்ணுலைத்தவர்; காட்சிக் கவர காணார் -
இந்த அழகின் எல்கலகய (முழுதும்) ைாணாேல்; இவமயா நாட்டம் - (நாங்ைள்)
இகே மூடப்பபறாத ைண்ைகள; கபற்றிலம் என்ைார் - பபறவில்கலமய என்று
குகற பட்டனர்; அந்தரம் வானத்தவர் எல்லாம் - (இகேயாத ைண்ைகளப்
பபற்றுள்ள) வான் உலைத் மதவர்ைள் எல்லாரும்; இரு கண்ணால் அவமயாது -
(இந்த அழகைப் பார்க்ை) நம்முகடய இரண்டு ைண்ைளால் முடியாது; என்ைார் - என்று
கூறி வருந்தினர்.

ேண்ணவர். விண்ணவர்: சீகதகயப் பார்த்தவர்ைள்அவளது மேனி யழகிற்கு

எல்கல ைாண முடியாது வருந்தினார்ைள். அவர்ைளிமல நிலவுலைத்தவர்
மதவர்ைகளப் மபாலத் தேக்கு இகேயா நாட்டம் இல்கலமய என்று வருந்தினர்.
ஆனால் அவ் வானத்தவமரா தேக்கு இகேயா நாட்டம் இருந்தும் அகவ இரண்டாை
அகேந்தகேயால் சீகதயின் அழகை முற்றும் ஒருங்மை பார்க்ை அகவ மபாதா என்று
குகறபட்டனர்.

கலித்துவை
 505. கவன்று அம் மாவன. தார் அயில்
வவலும் ககாவல வாளும்
பின்ை. மானப் வபர் கயல்
அஞ்ச. பிைழ் கண்ணாள்.
குன்ைம் ஆட. வகாவின்
அளிக்கும் கடல் அன்றி.
அன்று அம் மாடத்து உம்பர்
அளிக்கும் அமுது ஒத்தாள்.

அம் மாவன கவன்று - (புலவர்ைள் உவகே கூறும்) அழகியோகன

(ப்பார்கவயில்) பவன்று; தார் அயில் வவலும் -ோகலயணிந்த கூரிய மவலும்;
ககாவல வாளும் - பைாகலத்பதாழிலில் வல்ல வாளும்; பின்ை - (ஒப்பாைாேல்)
பின்னிடும்படியாைவும்; மானம் வபர்கயல் அஞ்ச - (ேற்ற பபண்ைளின்ைண்ைளுக்கு
உவகேயாைக் கூறப்படும்) சிறந்த பபரிய ையல் மீன்ைளும்(ஒப்பாைாேல்) அஞ்சிப்
பின்மன நிற்கும்படியாைவும்; பிைழ்கண்ணாள்- பிறழும் ைண்ைகளயுகடய
சீகதயானவள்; குன்ைம் ஆட - (ேந்தர) ேகல (தன்னிடத்தில்) சுழலும்படி; வகாவின்
அளிக்கும் -‘மைா’ என்னும் ஆரவாரத்மதாடு (அமுதத்கதத்) தந்த; கடல் அன்றி -
ைடலால் அல்லாேல்; அன்று அம்மாடத்து - அக் ைாலத்திமலஅக் ைன்னி ோடத்தின்;
உம்பர் அளிக்கும் - மேலிடம் தந்த ;அமுது ஒத்தாள் - அமுதத்கத ஒத்தவள் ஆவாள்.

ைடல் முது. சீகத: ைடலானது மவறு ஒன்றினால் ைகடயப்பட்டு மிை நலிந்து

பபற்ற அமுதம் இந்தச் சீகதக்கு ஒப்பாைாது;ஏபனனில் ோடத்தின் மேலிடம் ஒரு
சிறந்த அமுதத்கத எளிதாைப் பபற்றாற் மபால்பவள் இவள். தார் அயில் மவல்; தார்
அயில் பைாகலவாள் என அகேயும். அவ்வாமற. பைாகலவாள். பைாகலமவல் என
அகேயும். மைா -ஒலிக் குறிப்பு. இகடச்பொல்.

506. ‘கபருந் வதன் இன் கசால் கபண் இவள்

ஒப்பாள் ஒரு கபண்வணத்
தரும் தான்’ என்ைால். நான்முகன்
இன்னும் தரலாவம?-
அருந்தா அந்தத் வதவர்
இரந்தால். அமிழ்து என்னும்
மருந்வத அல்லாது. என் இனி
நல்கும் மணி’ ஆழி?
 கபருந்வதன் இன்கசால் - பபருகே மிக்ை மதன் மபான்ற இனிய
பொல்கலயுகடய; கபண் இவள் ஒப்பாள் - இந்தப் பபண்கண ஒப்பவளான; ஒரு
கபண்வணத் தான் த( £ )ரும் - (சிறந்த) ஒரு பபண்கண நீ பகடத்துத் தருை; என்ைால்
- என்று (மதவர்ைள் திரண்டு வந்து) மவண்டினாலும்; நான்முகன் இன்னும் தரலாவம -
(பகடத்தல் ைடவுளான) நான்கு முைங்ைகளயுகடய பிரேனால்தான் இனிமேல்
பகடக்ை முடியுமோ? (முடியாது); அருந்தா - (அமுதத்கதத் தவிர மவபறான்கனயும்)
உண்ணாத; அந்தத் வதவர் - சிறப்புகடய அத்தகைய மதவர்ைள்; இரந்தால் - (திரண்டு
வந்து) மவண்டினாலும்; மணி ஆழி - இரத்தினங்ைளுக்கு இருப்பிடோன ைடல்;
அமிழ்து என்னும் - அமுதம் என்று பொல்லக்கூடிய; மருந்வத அல்லாது - சிறந்த
ேருந்கதமய மீண்டும் பைாடுப்பதல்லாேல்; இனி என் நல்கும -இனி மவறு எதகனக்
பைாடுக்ை இயலும்? எடுத்துக் ைாட்டு உவகேயணி: அமுதத்கத அல்லாேல் அகத
விடச் சிறந்த ஒரு பபாருகளக் ைடலால் தர முடியாது: அதுமபாலத்தான்
பகடத்துப் பழகிய ோதகரப் மபான்ற பபண்ைகளயல்லாேல் இச் சீகதகயப்
மபான்ற சிறந்த ேங்கை ஒருத்திகயப் பிரேனாலும் பகடக்ை இயலாது. இன்னும் -
இதுவகர பகடக்ைப்பட வில்கல என்பகத உணர்த்தும்.

507. அவனயாள் வமனி கண்டபின்.

அண்டத்து அரசு ஆளும்
விவனவயார் வமவும் வமனவக
ஆதி மிளிர் வவற் கண்
இவனவயார். உள்ைத்து இன்னலிவயார்;
தம் முகம் என்னும்
பனி வதாய் வானின் கவண்மதிக்கு
என்றும் பகல் அன்வை?

அண்டத்து - விண்ணுலகில்; அரசு ஆளும் - ஆட்சிபுரிகின்ற; விவனவயார் -

நல்விகனயுகடய இந்திரன் முதலான மதவர்ைள்; வமவும் - விரும்புகின்ற; வமனவக
ஆதி - மேனகை முதலான; மிளிர்வவல் கண் - ஒளிமிக்ை மவல் மபான்ற
ைண்ைகளயுகடய ; இவனவயார் - இத் பதய்வப் பபண்ைள்; அவனயாள் வமனி -
அந்தச்சீகதயின் மேனியழகை; கண்டபின் - பார்த்த பின்பு; உள்ைத்து
இன்னலிவனார் - (தத்தம் அழபைல்லாம் மெர்ந்தாலும் அவளது அழகு ஒன்றுக்கும்
ஈடாைாது என்று அறிந்து) ேனத்தில் ெஞ்ெலத்கதக் பைாண்டவரானார்ைள்; ?தம் முகம்
என்னும் - (மேலும்) அந்த மேனகை முதலான பபண்ைளின் முை ேண்டலம்
என்கின்ற; பனிவதாய் வானின் - குளிர்ச்சி நிகறந்த வானத்தில்; கவண்மதிக்கு -
விளங்கும் பவண்ணிறோன ெந்திரேண்டலத்திற்கு; என்றும் பகல் அன்வை - (பைல்
இரவு என்னும் மவறுபாடு இல்லாேல்) எப்பபாழுதும் பைலாைமவ இருக்கும்.

பதய்வப் பபண்ைள் முைம்: மேனகை முதலான பதய்வ ேைளிர் சீகதயின்

மேனியழகைக்ைண்டு நம்முகடய அழகு இதற்கு ஈடாைாது என்று ேனம் வாடினர்.
அதனால் அவர்ைளின் முைம் பைல்நிலாகவப் மபால எப்பபாழுதும் ஒளி
ேழுங்கியிருக்கும் என்பது ைருத்து.
 508. மலர்வமல்நின்று இம் மங்வக இவ்
வவயத்திவட வவக.
பல காலும் தம் கமய் நனி
வாடும்படி வநாற்ைார்
அலகு ஓவு இல்லா அந்தணவரா?
நல் அைவமவயா?
உலவகா? வாவனா? உம்பர்ககாவலா?
ஈது உணவரமால்!

இம் மங்வக - இத் தன்கேகயச் சீகதயானவள்; மலர்வமல் நின்று - பெந்தாேகர

ேலர் மேலிருந்து (இறங்கி); இவ்வவயத்திவட வவக - இந்த ேண்ணுலகில்
தங்கியிருக்கும் பபாருட்டு; பலகாலும் - பல ைாலோை; தம் கமய் நனி - தேது
உடம்பு (விரதங்ைளால்) மிைவும்; வாடும்படி - வாட்டம் அகடயுோறு; வநாற்ைார் -
அருந்தவம் புரிந்தவர்ைள்; அலகு ஓவு இல்லா - எண்ணிக்கை குகறவு இல்லாத;
அந்தணவரா - அந்தணர்ைள்தாமோ?; நல் அைவமவயா - நல்ல
தருேமதவகததாமனா?; உலவகா - இந்நிலவுலகு தாமனா?; வாவனா -
விண்ணுலகுதாமனா?; உம்பர் ககாவலா - எல்லாத் மதவர்ைளுமோ? ; ஈது உணவரம் -
இதன் உண்கேகய அறிகின்மறாம் இல்கல.
சீகத இலங்கையில் சிகறயிலிருந்து வானவர்க்கும் நிலவுலகில் வாழும்
அந்தணர் முதமலார்க்கும் பபருந்துன்பம் பெய்து வந்த இராவணன் முதலான
அரக்ைர்ைகள அழித்தும் பாவம் அைலவும். புண்ணியம் ஓங்ைவும்
பெய்யப்மபாவதால் மவதியர் முதமலாரால் வருந்திச் பெய்யப்பட்ட தவத்தின்
பயனாமலதான் அச் சீகத இப்பூமியில் வாழ்கிறாள் என்பது ைருத்து. பைால் -
அகெநிகல.

509. தன் வநர் இல்லா மங்வகயர்.

‘கசங்வகத் தளிர் மாவன!
அன்வன! வதவன! ஆர் அமிழ்வத!’
என்று அடி வபாற்றி..
முன்வன. முன்வன. கமாய்ம் மலர்
தூவி. முவை சார.
கபான்வன சூழும் பூவின்
ஒதுங்கிப் கபாலிகின்ைாள்.
 தன் வநர் இல்லா - தன் தனக்கு உவகேயாகும் பபாருகளப் பபறாத; மங்வகயர் -
மதாழியர் பலர்; கசங்வகத்தளிர் மாவன - சிவந்த தளிர் மபாலும் கைைகள உகடய
ோன் மபான்றவமள!; அன்வன - தாமய!; வதவன - மதன்மபால் இனியவமள!; ஆர்
அமிழ்வத - (பபறுதற்கு) அரிய அமிர்தம் மபான்றவமள; என்று - எனச் பொல்லி
அகழத்து; அடிவபாற்றி - (அவளுகடய) அடிைகள வணங்கி; முன்வன முன்வன -
(நடந்து பெல்லக்கூடிய) முன்னிடங்ைளில்; கமாய்ம்மலர் தூவி - அடர்ந்த பூக்ைகளக்
பைாண்டு வந்து தூவி; முவை சார - முகறமய நிரம்பி நிற்ை;(அந்த ேலர்ைளின் மேல்);
கபான்வன சூழும் - ேைரந்தப்பபாடி நிரம்பிய; பூவின - (தூவப் பபற்ற) அந்தப்
பூவிமல; ஒதுங்கிப் கபாலிகின்ைாள் - நடந்து (சீகத) விளங்குகின்றாள். சீகதயின்
பேன்கே: மதாழியர் சீகதயின் அடிைகளப் மபாற்றி ேலர் தூவி நிற்ை. அம்ேலர்ைளின்
மேல் அச்சீகத தன் அடிைகள கவத்து நடக்கின்றாள் என்பதால் அவளது பேன்கே
புலனாகும். ‘அனிச்ெமும் அன்னத்தின் தூவியும் ோதர். அடிக்கு பநருஞ்சிப் பழம்’ -
குறள் 1120 ஒப்பு மநாக்ைத்தக்ைது. முன்மன பின்மன - அடுக்கு. பதாறுப்
பபாருளுகடயது (ஊர்பதாறும்).

510. கபான் வசர் கமன் கால் கிண்கிணி.

ஆரம். புவன ஆரம்.
ககான் வசர் அல்குல் வமகவல.
தாங்கும் ககாடி அன்னார்
தன் வசர் வகாலத்து இன் எழில்
காண. சத வகாடி
மின் வசவிக்க மின் அரசு
என்னும்படி. நின்ைாள்.

கபான்வசர் - பபான்னாலாகிய; கமன்கால் கிண்கிணி - பேல்லிய பாதங்ைளில்

அணிகிற ெலங்கைைகளயும்; ஆரம் - இரத்தின ோகலைகளயும்; புவன ஆரம் -
சூடக்கூடிய பூோகலைகளயும்; ககான்வசர் அல்குல் வமகவல - பபருகே மிக்ை
இகடயில் அணியும் மேைகல என்னும் அணிைலகனயும்; தாங்கும் - அணியும்;
ககாடி அன்னார் - பூங்பைாடி மபான்ற மதாழியர் பலர்; தன்வசர் வகாலத்து - தன்னிடம்
பபாருந்திய வடிவத்தின்; இன்கனழில் காண - இனிய அழகை ஆகெமயாடு பார்த்து
நிற்ை; சதவகாடிமின் - (அவர்ைளின் இகடயிமல) நூறுமைாடி மின்னல்ைள்; வசவிக்க -
(சுற்றிலும் இருந்து வணங்கிப் பணி பெய்ய; மின் அரசு என்னும்படி - (அவற்றுக்கு
இகடமய நின்ற ஒரு) மின்னல்ைளுக்கு அரசு என்று ைருதுோறு ; நின்ைாள் - (சீகத)
நின்று பைாண்டிருந்தாள்.

பபண்ைளும் விரும்பும் சீகதயின் அழகு என்பது ‘பைாடியன்னார் தன்மெர்

மைாலத்து இன்பனழில் ைாண’ என்னும் அடியால் பபறப்படுகிறது. மின்
மெவிக்ை.....நின்றாள்: தற்குறிப்மபற்றவணி.
 511. ‘ககால்லும் வவலும் கூற்ைமும்
என்னும் இவவ எல்லாம்
கவல்லும் கவல்லும்’ என்ன
மதர்க்கும் விழி ககாண்டாள்;
கசால்லும் தன்வமத்து அன்று அது;
குன்றும். கவரும். திண்
கல்லும். புல்லும். கண்டு உருக.
கபண் கனி நின்ைாள்.
ககால்லும் வவலும் - பைாகலத் பதாழிலில் வல்ல மவலும்; கூற்ைமும் -
இயேனும்; என்னும் இவவ எல்லாம் - என்ற இகவ எல்லாவற்கறயும்; கவல்லும்
கவல்லும் என்ன - பவற்றி பைாள்ளும் என்று பொல்லுோறு; மதர்க்கும் - ைளிப்பு
அகடயும்; விழி ககாண்டாள் - ைண்ைகளப் பபற்றுள்ளாள் (சீகத) ; அது - சீகதயின்
அந்த நிகலகே; கசால்லும் தன்வமத்து அன்று - (யாவராலும் சிறப்பித்து) பொல்லி
முடிக்ைக்கூடிய தன்கேயுகடயதாை இல்கல; கபண்கனி - (ஏபனனில்)
பபண்வடிவு பைாண்ட ைனி மபான்ற அச்சீகத; குன்றும் - பபருந் மதாற்றமுகடய
ேகலைளும்; சுவரும் திண்கல்லும் - (சிறிய) சுவர்ைளும் வலிய ைற்ைளும்; புல்லும் -
(பேல்லிய) புற்ைளும்; கண்டு உருக . (இப்படிப்பட்ட அகெயாத பபாருள்ைளும்)
தன் அழகைப் பார்த்து உருக்ைம் அகடயுோறு; நின்ைாள் - நின்றிருந்தாள்.
பவல்லும் பவல்லும் - அடுக்கு. துணிவுப் பபாருள் தருவது. 32

512. கவங் களி விழிக்கு ஒரு

விழவும் ஆய். அவர்
கண்களின் காணவவ
களிப்பு நல்கலால்.
மங்வகயர்க்கு இனியது ஓர்
மருந்தும் ஆயவள்.
எங்கள் நாயகற்கு. இனி.
யாவது ஆம்ககாவலா?

கவங்களி விழிக்கு - (பார்க்கும் ஆடவர்ைளின்) விரும்பத்தக்ை ைளிப்கபயுகடய

ைண்ைளுக்கு; ஒரு விழியும் ஆயவர் - சிறந்த ஒரு திருவிழாக் ைாட்சி மபான்று உற்ொைம்
தருகின்ற ேைளிர்; கண்களில் காணவவ - (தத்தம்) ைண்ைளால் (தன்கனக்)
ைாணுந்மதாறும்; களிப்பு நல்கலால் - (அப் பபண்ைளுக்கும்) உள்ளக் ைளிப்கபத்
தருவதால்; மங்வகயர்க்கு - அம் ேங்கையர்க்பைல்லாம்; இனியது ஓர் மருந்தும் - இனிய
சுகவகயத் தரக் கூடிய அமுதம் மபான்ற; ஆயவள் - சீகதயானவள்; இனி எங்கள்
நாயகற்கு - இனிமேல் எங்ைள் தகலவனான இராேனுக்கு; யாவது ஆம் ககாவலா -
எத்தகைய பபாருளாவாமளா?
 ஆடவர்ைளின் ைண்ைளுக்குக் ைளிப்பு தருகின்ற பபண்ைளும் கூடச் சீகதயின்
அழகைக்ைண்டு ைளிப்பகடகின்றார்ைள். அப்படியிருக்ை ஆண்ைளில் அழைனாகிய
இராேனுக்கு இவளது அழகு எத்தன்கேயதாை இருக்குமோ? ைனியான சீகத இங்கு
அமுதோகிறாள்; ஏபனனில் சீகத அமுதினும் இனியவள் ஆதலின்.

513. இவழகளும் குவழகளும் இன்ன. முன்னவம.

மவழ கபாரு கண் இவண மடந்வதமாகராடும்
பழகிய எனினும். இப் பாவவ வதான்ைலால்.
அழகு எனும் அவவயும் ஓர் அழகு கபற்ைவத!
குவழகளும் - ைாதணி முதலான சிறிய அணிைலன்ைளும்; இவழகளும் -
(ைழுத்தில் அணியும்) ஆரம் மபான்ற மபரணிைலன்ைளும்; இன்ன -
இத்தன்கேயனவாம்; முன்னவம - (இச்சீகத) ேண்ணில் பிறப்பதற்கு முன்மப;
மவழகபாரு கண் இவண - ேகழபயாத்துக் குளிர்ந்த ைண்ைகளயுகடய்;
மடந்வதமாகராடும் - அழகிய பபண்ைளுடமன; பழகிய எனினும் - பழகியகவயாை
இருந்தாலும்; இப்பாவவ வதான்ைலால் - இந்தச் சீகத பிறந்ததனால்; அழகு எனும்
அணியும் - பிறர்க்கு அழகு தரக்கூடிய அந்த அணிைலன்ைளும்; ஓர் அழகு கபற்ைவவ
- புதியமதார் அழகிகனப் பபற்றன.

அணி: பிறரால் அணியப்பட்டு அழகு பெய்வதால் அணிைலன்ைளுக்கு

‘அணி’ என்று பபயர். அத்தகைய அணிைள் பிற பபண்ைளின் உடம்பில் அணியப்
பபற்று அவர்ைளுக்கு அழகு தரும்; அவர்ைளால் தாம் அழகைப் பபறுவதில்கல.
ஆனால். சீகதயின் உடம்பில் இகவ அணியப் பபற்றகேயால் தாம் அழகைப்
பபற்றன என்பது ைருத்து. எனமவ. அணிைளுக்கும் அழகு பைாடுக்ைக் கூடியது
சீகதயின் மபரழகு. ‘ஆபரணங்ைளுக்கு அழகு பைாடுக்கும் பபருோள்’ என்று
திருோகலச் சிறப்பித்துக் கூறுவதுண்டு. சிற்றணிைலம்: குகழ முதலியன.
மபரணிைலம்: ஆரம். மேைகல மபால்வன.
இராேனும் சிகதயும் ஒருவகரபயாருவர் ைண்டு ைாதல் பைாள்ளுதல்

514. எண்ண அரு நலத்தினாள் இவனயள் நின்றுழி.

கண்கணாடு கண் இவண கவ்வி. ஒன்வை ஒன்று
உண்ணவும். நிவலகபைாது உணர்வும் ஒன்றிட.
அண்ணலும் வநாக்கினான்: அவளும் வநான்கினாள்.
 எண்ண அரு நலத்தினாள் - அழகின் எல்கல இதுதான் என ேனத்தால்
நிகனப்பதற்கும் அரிய அழகுகடய சீகத; இவனயள் நின்றுழி - இத்
தன்கேயுகடயவளாய் நின்றபபாழுதுீ்; கண்கணாடு ஒருவர் ைண்ைமளாடுீ்;
கண்இவண - ேற்பறாருவர் ைண்ைள்; கல்வி - ைவர்ந்து பற்றிக்பைாண்டுீ்; ஒன்வை ஒன்று
உண்ணவும் - ஒன்கற ஒன்று ைவர்ந்து சுகவக்ைவும்; உணர்வும் - இருவரது அறிவும்;
நிவல கபைாது - (தம்தம் இடங்ைளில்) நிகலபபற்று இருக்ைாேல்; ஒன்றிட
(ஒன்கறபயான்று கூடி) ஒன்றுபடவும்; அண்ணலும் வநாக்கினான் - இராேனும்
(சீகதகயப்) பார்த்தான்; அவளும் வநாக்கினாள் - சீகதயும் (இராேகனப்) பார்த்தாள்.
இராேனும் சீகதயும். இராேனது பார்கவ சீகதமேல் பெல்ல. அவள் ைண் இராேன்
மேல் பாய். அப்மபாது இருவரது ேனவுணர்ச்சியும் ஒன்றுபட்டு ஒரு தன்கேத்தான
ைாதகலக் பைாண்டது புலனாகும்.

515. வநாக்கிய வநாக்கு எனும் நுதி ககாள் வவல் இவண

ஆக்கிய மதுவகயான் வதாளின் ஆழ்ந்தன;
வீக்கிய கவன கழல் வீரன் கசங்கணும்
தாக்கு அணங்கு அவனயவள் தனத்தில் வதத்தவவ.

வநாக்கிய - (அவ்வாறு சீகத) பார்த்த; வநாக்கு எனும் - பார்கவயாகிய;

நுதிககாள் வவல் இவண - கூரிய இரண்டு மவல்ைள்; ஆக்கிய மதுவகயான் - ஆக்ைம்
பபற்ற வன்கேயுகடய இராேனின்; வதாளின் ஆழ்ந்தன - மதாள்ைளிமல அழுந்தின;
வீக்கிய கவணகழல் - ஒலிக்கும் வீரக்ைழல் ைட்டிய; வீரன் கசங்கணும் - வீரனான
இராேனுகடய சிவந்த ைண்ைளும்; தாக்கு அணங்கு - பிறகர மவட்கையால்
தாக்குகின்ற மோகினியாகிய பபண் பதய்வத்கத; அவனயவள் - மபான்ற
சீகதயின்; தனத்தில் வதத்த - பைாங்கைைளில் தாக்கின.

இராேன். சீகத ஆகிய இருவரும் ஒருவகர ஒருவர் ைண்ைளால் பருகினர். ஓர்

ஆவிற்கு இரு மைாடுமபால ஒத்த ைாதல் பைாண்டவராயினர். ‘ைண்பணாடு
ைண்ணிகண மநாக்பைாக்கின் வாய்ச்பொற்ைள். என்ன பயனும் இல’ - குறள்:1100
தாக்ைணங்கு: பார்க்கின்ற ஆடவர்க்கு மவட்கைகய விகளவித்து அதனால்
அவர்ைகளத் தாங்கும் மதவகத.

516. பருகிய வநாக்கு எனும் பாசத்தால் பிணித்து.

ஒருவவர ஒருவர்தம் உள்ைம் ஈர்த்தலால்.
வரி சிவல அண்ணலும் வாள் - கண் நங்வகயும்.
இருவரும் மாறிப் புக்கு. இதயம் எய்தினார்.
 பருகிய வநாக்கு - (தேக்குள் ஒருவரது அழகை ஒருவர்) விழுங்கிய
ைண்பார்கவ; எனும் பாசத்தால் பிணித்து - என்னும் ையிற்றால் ைட்டி; ஒருவவர
ஒருவர் தம் உள்ைம் - ஒருவகர ேற்பறாருவரது ேனம்; ஈர்த்தலால் - இழுத்து
நின்றதால்; வரிசிவல அண்ணலும் - ைட்டகேந்த வில்கலயுகடய இராேனும்;
வாள்கண் நங்வகயும் - வாள் மபான்ற ைண்ைகளயுகடய பபண்ைளில் சிறந்த
சீகதயும்; இருவரும் - ஆகிய இருவரும்; இதயம் மாறிப் புக்கு - (ஒருவர்)
ேனத்துள் (ஒருவர்) ோறிப் புகுந்து; எய்தினார் - அகடந்தார்ைள். சீகத. இராேன்:
இருவரும் தம் ைண் பார்கவயால் ைாதல் பைாண்டு ஒருவரது ேனத்தில் ேற்பறாருவர்
குடிபைாண்டார் எனலாம். இங்மை இராேனுக்குச் சீகதயும். சீகதக்கு இராேனும்
உயிராவார்ைள் என்பது குறிப்பு. விற்பகடயும் வாட்பகடயும். தகலேைனாகிய
இராேனுக்கு விற்பகட. ஆதலால் தகலவியான சீகதக்கு வாள்பகட கூறியது நயம்.
‘தானும் தன்னுகடத் திண்பால் பநஞ்சிகனத் திரிதல் ஒன்றின்றி ‘என்னுகழ நிறீஇ’
(பபருங் 3:8:96 -97)

‘நாட்டம் இரண்டும் அறிவுடம் படுத்தற்குக் கூட்டி யுகரக்கும்

குறிப்புகரயாகும்’ (பதால். பபாருள். 66

37

517. மருங்கு இலா நங்வகயும். வவச இல் ஐயனும்.

ஒருங்கிய இரண்டு உடற்கு உயிர் ஒன்று ஆயினார்-
கருங் கடல் பள்ளியில் கலவி நீங்கிப் வபாய்ப்
பிரிந்தவர் கூடினால். வபசல் வவண்டுவமா?
மருங்கு இலா நங்வகயும் - இகடயில்லாத (நுண்ணிய இகடகயக் பைாண்ட)
சீகதயும்; வவச இல் ஐயனும் - குற்றம் இல்லாத இராேனும் (ஒருவர் மேல் ஒருவர்
பைாண்ட மிக்ை ைாதலால்); ஒருங்கிய இரண்டு உடற்கு - ஒன்றுபட்ட இரண்டு
உடல்ைளுக்கு; உயிர் ஒன்று ஆயினார் - ஓர் உயிர் என்று பொல்லுோறு ஆனார்ைள்;
கருங்கடல் பள்ளியில் - மிைப் பபரிய பாற்ைடலில் ஆதிமெடனாகிய பாம்புப்
படுக்கையிமல; கலவி நீங்கி - (ஒருவமராடு ஒருவர் ைலந்திருந்த) கூட்டம் நீங்கி;
வபாய்ப் பிரிந்தவர் - (தனித்தனிமய) பிரிந்து பென்றவர்ைள்; கூடினால் - மீண்டும்
(ஓர் இடத்தில்) மெர்ந்தால்; வபசல் வவண்டுவமா? - (அவர்ைளுக்குள் உண்டாகும்
ைாதகலச்) பொல்லவும் மவண்டுமோ?

ஈருடல் ஓருயிர் - இராேனும் சீகதயும் ஒருவகர ஒருவர் பார்த்த அளவில் இரு

உடல்ைளுக்கு ஓர் உயிர் அகேந்ததுமபால ேனம் ஒன்றுபட்டார்ைள் என்றார்ைள்.
‘ைாைத்து இரு ைண்ணிற்கு ஒன்மற ேணி ைலந்தாங்கு’ (திருக்மைாகவ) அவ்விருவர்
ஆன்ோவும் ஒன்மற என்று ைாட்டுகிறார். ைரிய ைடல் நீலேணி நிறத்தவனான
திருோலின் திருமேனிச் ொகயயால் அப்பாற்ைடலின் நிறம் ோறியது என்பது
குறிப்பு. நயம்: சீகத ேருங்கு இலா நங்கை;இராேன்; வகெ இல் ஐயன்.
சிந்கதகயச் சீகதயிடத்துவிட்டு இராேன் முனிவருடன் மபாதல்
 518. அந்தம் இல் வநாக்கு இவம அவணகிலாவமயால்.
வபந்கதாடி. ஓவியப் பாவவ வபான்ைனள்; சிந்வதயும். நிவையும்.
கமய்ந் நலனும். பின் கசல. வமந்தனும். முனிகயாடு மவையப்
வபாயினான்.

அந்தம் இல் - (பெல்லும் இராேகனத் பதாடர்ந்து மபான) முடிவில்லாத; வநாக்கு

இவம - (ைண் இகேயாது பார்த்துக் பைாண்மடயிருப்பதால்) பார்கவ உகடய
அவளது இகேைள்; அவணகிலாவமயால் - பபாருந்தாதலால்; வபந்கதாடி - பபான்
பதாடி அணிந்த சீகதயானவள்; ஓவியப் பாவவ வபான்ைனள் - சித்திரப் பதுகே
மபால (அகெவற்று) நின்றாள்; சிந்வதயும் நிவையும் - அவளது ேனத்தின்
நிகனப்பும் உறுதியும்; கமய்ந் நலனும் - உடல் அழகும்; பின்கசல் - (தன்பின்மன)
பதாடரும்படி; வமந்தனும் - இராேனும்; முனிகயாடு - விசுவாமித்திர
முனிவமனாடு; மவையப் வபாயினான் - ைண் பார்கவ ேகறயுோறு பென்றான்.
இராேன். சீகத இராேன் முனிவர் பின்மன பெல்லும்மபாது சீகதயின் பார்கவ
அந்த இராேகனமய பதாடர்ந்து பெல்ல. அச்சீகதமய ைண் இகேத்தால்
அழைகனக் ைாண்பது நின்றுவிடுமே எனக் ைருதிக் ைண்பைாட்டாது நின்றாள். அப்படி
நின்றநிகல ஒவியப் பாகவ மபான்றது என்றார்.
சீகதயின் ேனம் அவன்பின்மன பென்றதால் பபண்கேக் குணத்கத அவளால்
அடக்ை இயலவில்கல;ஆதலால். தன் ேனக் ைாதகல பவளிப்படுத்தினாள்;
இத்தகைய ைாே விைாரத்தால் அவளது உடலழகும் குகறவுற்றது
சீகதயின் ைாதல் மநாய்

519. பிவை எனும் நுதலவள் கபண்வம என் படும்?-

நவை கமழ் அலங்கலான் நயன வகாசரம்
மவைதலும். மனம் எனும் மத்த யாவனயின்
நிவை எனும் அங்குசம் நிமிர்ந்து வபாயவத!

நவை கமழ் அலங்கலான் - நறுேணம் ைேழும் பூோகல அணிந்த இராேன்; நயன

வகாசரம் மவைதலும் - சீகதயின் ைண்ணின்; பார்கவக்குப் புலனாைாேல் ேகறந்த
அளவில்; மனம் எனும் - (அவளது) ேனம் என்ற; மத்த யாவனயின் - ேதம் பிடித்த
யாகனகய அடக்குகின்ற; நிவை எனும் அங்குசம் - (நிகற) உறுதியாகிய
அங்குெமும்; நிமிர்ந்து வபாயது - நிமிர்ந்து மபாயிற்று. (அவ்வாறு நிமிர்ந்து மபாை);
பிவை எனும் நுதலவள் - பிகறச் ெந்திரகனப் மபான்ற பநற்றியுகடய அச் சீகதயின்
; கபண்வம என்படும் - நாணம் முதலான பபண்கேக் குணங்ைள் (மவறு) என்ன
நிகலகேகய அகடயும்?
 தன் ைண்ைளுக்கு யாகனப் பாைன் ேகறந்த ைணமே ேதம் பிடித்த யாகன தன்கன
அடக்குகின்ற அங்குெத்கத நிமிரச் பெய்து அகதத் தள்ளிவிட்டுத் தான் விரும்பின
வழிமய பெல்லுதல்மபாலத் தான் விரும்பும் தகலவனான இராேன் ேகறந்து
பென்ற அளவிமல சீகதயின் ேனம் தன்கன அடக்கி கவக்கும் நிகற என்னும்
குணத்கத நீக்கித் தான் விரும்பியவழிச் பென்றது என்றார். சிந்கத. நிகற.
பேய்ந்நலன்ைளாகிய பபண்கேக் குணங்ைள் யாவும் சிகதந்து ஒழிந்தன என்பது
குறிப்பு. ‘எழில்ேருப்பு எழில்மவழம் இகுதரு ைடாத்தால். பதாழில்
ோறித்தகலகவத்த மைாட்டிகை நிமிர்ந்தாங்கு’ - (ைலித். 138)

‘துடக்குவகர நில்லாது மதாட்டி நிமிர்ந்து. ேதக்ைளிறு இரண்டுடன் ேண்டியா

அங்கு’ (பபருங். 1. 32; 37 -38

40

520. மால் உை வருதலும். மனமும் கமய்யும். தன்

நூல் உறு மருங்குல்வபால். நுடங்குவாள்; கநடுங் கால் உறு கண்
வழிப் புகுந்த காதல் வநாய். பால் உறு பிவர என. பரந்தது
எங்குவம.
மால் உை வருதலும் - ைாேம் மிகுதியாைத் மதான்றுதலும்; மனமும் கமய்யும் -
பநஞ்ெமும் உடலும்; நூல் உறு - நூல் இகழகய ஒத்துள்ள; தன் மருங்குல் வபால் -
தனது நுண்ணிய இகடமபால; நுடங்குவாள் - தளர்கின்ற சீகதயின்; கால் உறு
கநடுங்கண் - ைரிய நீண்ட ைண்ைளின் மூலம்; வழிப் புகுந்த காதல்வநாய் - உள்மள
புகுந்த ைாதல் மநாயானது; பால் உறு பிவர என - பாலில் மெர்ந்த பிகரத் துளிமபால;
எங்கும் பரந்தது - உடம்பு முழுதும் பரவியது.

பிகர: பாகல உகறயச் பெய்யும் மோர்த் துளி. அது முதலிமல பாலின் ஓர்
இடத்தில் மெர்ந்து உடமன அப்பால் முழுவகதயும் ோற்றுகிறது. அதுமபாலக்
ைாேமநாய் முதலில் ைண்வழிமய உள்மள பென்று உடமன உடம்பு முழுவதும்
பரவியது என்றார்.

ைாதல் மநாயால் உடல் நூல்மபால் ஒடுங்கியது. ைாதல் புகுதற்குக் ைண்ணின்

ைருேணிமய வழியாகும்.

‘குடப்பால் சில்லுகறமபாலப் பகடக்கு மநாபயல்லாம் தான் ஆயினமன’ -

புற. 276 மவறு உகர;நீர் ஓரிடத்தில் மெர்ந்து பரவுவதற்கு வாய்க்ைால் வழியாை
அகேவதுமபாலக் ைாே ஆகெ ேனத்தில் பென்று பரவக் ைண் வழியாை உள்ளது.
ைண்ைளுக்குக் ைால்வாய் உவகே; ைாதல் மநாய்க்கு நீர்ப் பபருக்கு உவகே; ைால் உறு
ைண்: ைருேணி பாகவ.

521. வநாம்; உறும் வநாய் நிவல நுவலகிற்றிலள்; ஊமரின். மனத்திவட

உன்னி. விம்முவாள்; காமனும். ஒரு சரம் கருத்தின் எய்தனன் -
வவம் எரிஅதனிவட விைகு இட்கடன்னவவ.
 வநாம் - (சீகத ைாேமநாயால்) வருந்துவாள்; உறும்வநாய் நிவல நுவலகிற்றிலள் -
(ைணத்திற்குக் ைணம் தன்னிடம்) மிகுகின்ற அக் ைாேமநாயின் நிகலகய எவருடனும்
பொல்ல முடியாதவளாய்; ஊமரின் மனத்திவட - ஊகேைள் மபால
ேனத்திற்குள்மளமய; உன்னி விம்முவாள் - நிகனந்து மதம்புவாள் ; காமனும் -
(அப்பபாழுது) ேன்ேதனும்; ஒரு சரம் - ஓர் அம்பிகன; கருத்தில் - அவளது
ேனத்திமல; வவம் எரி அதனிவட - எரிகிற பநருப்பிமல; விைகு இட்டு என்ன -
விறகைப் மபாட்டாற்மபால; எய்தனன் - எய்தான்.

ேன்ேதன். பாணம்: ேன்ேதன் தன் ஐங்ைகணைளுள் நிகனப்கப மிகுவிக்ைக்

கூடிய தாேகர ேலகரச் சீகதமேல் எறிந்தான்.

522. நிழல் இடு குண்டலம்

அதனின். கநய் இடா.
அழல் இடா. மிளிர்ந்திடும்
அயில் ககாள் கண்ணினாள்.
சுழலிடு கூந்தலும்
துகிலும் வசார்தர.
தழல் இடு வல்லிவய
வபால. சாம்பினாள்.

நிழல் இடு - ஒளி வீசுகின்ற; குண்டலம் அதனின் - ைாதணியான குண்டலம்

வகர பென்று; கநய் இடா - பநய் தடவப் பபறாேலும்; அழல் இடா -
பநருப்பிமல கவத்துக் ைாய்ச்ெப் பபறாேலும்; மிளிர்ந்திடும் அயில்ககாள் -
விளங்கும் மவல் மபான்ற; கண்ணினாள் - விழிைகளயுகடய சீகத; சுழலிடு கூந்தலும்
- ைகட குழன்ற தன் கூந்தலும்; துகிலும் வசார்தர - உகடயும் பநகிழும்படி;
தழல்இடு - பநருப்பிமல மபாட்ட; வல்லிவய வபால - பூங்பைாடி மபால;
சாம்பினாள் - வாடினான்.

பநய் இடா அழல் இடா மிளிர்ந்திடும் அயில்: இல்பபாருள். உவகே. சுழல்

இடு கூந்தல்: பனிச்கெ. சீகத நிகனப்பு மிகுதியால் உடற்மொர்வுற்று மிை
வருந்தினாள்.

523. தழங்கிய கவலகளும். நிவையும். சங்கமும்.

மழுங்கிய உள்ைமும். அறிவும். மாவமயும்.
இழந்தவள் - இவமயவர் கவடய. யாவவயும்
வழங்கிய கடல் என - வறியள் ஆயினாள்.
 தழங்கிய கவலகளும் - ஒலிக்கின்ற மேைகல அணிைகளயும்; நிவையும் -
ேனவுறுதிகயயும்; சங்கமும் - ெங்கு வகளயல்ைகளயும்; மழுங்கிய உள்ைமும் -
வாட்டம் அகடந்த ேனத்கதயும்; அறிவும் - அறிகவயும்; மாவமயும் - மேனியின்
நிறத்கதயும்; இழந்தவள் - (அப்பபாழுது ைாதல் மநாயால்) இழந்துநின்ற சீகத;
இவமயவர் கவடய - மதவர்ைள் ைடகலக் ைகடந்தபபாழுது; யாவவயும் வழங்கிய -
(தன்னிடமுள்ள சிறந்த பபாருள்ைள்) எல்லாவற்கறயும் பைாடுத்துவிட்ட; கடல் என
- ைடல் மபால; வறியள் ஆயினாள் - எந்த ஒரு சிறந்த பபாருளும் தன்னிடம்
இல்லாதவள் ஆனாள்.

பபண்ைளுக்குச் சிறந்த அணிைளாகிய மேைகல முதலியவற்கறயும். குணங்ைளான

நிகற முதலானவற்கறயும் சீகத இழந்ததால் ‘வறியள் ஆயினாள்’ என்றார்.
மேைகலைள் எட்டுக் மைாகவைள் உள்ளகேபற்றி ைகலைள் என்றார். இகேயவர்: ைண்
இகேயாதவர்: இகேயில் சிறப்பு உள்ளவர்.

மொர்ந்த சீகதகயத் மதாழியர் ேலர்ப்படுக்கையில் மெர்த்தல்

524. கலம் குவழந்து உக. கநடு நாணும் கண் அை.

நலம் குவழதர. நகில்முகத்தின் ஏவுண்டு.
மலங்கு உவழ என. உயிர் வருந்திச் வசார்தர.
கபாலங் குவழ மயிவலக் ககாண்டு. அரிதின் வபாயினார்.

கலம் குவழந்து உக - அணிைள் பநகிழ்ந்து விழவும்; கநடு நாணும் கண்அை -

மிக்ை நாணமும் (தன்னிடமிருந்து) ஒழியவும்; நலம் குவழதர - அழகு ோறவும்; நகில்
முகத்தின் - தன் முகலைளிடத்தில்; ஏ உண்டு - ைாே பாணத்தால் அடிப்பட்டு;
மலங்கு உவழ என - (மவடனது அம்பால் அடிபட்டு) வருந்தும் ோன்மபால; உயிர்
வருந்திீ்ச் வசார்தர - உயிர் வருந்தி(ச்சீகத) வாடி நிற்ை; கபாலங்குவழ மயிவல -
(அகதப் பார்த்த மதாழியர்) பபான்குகழயாகிய ைாதணிகய அணிந்த
ேயில்மபாலும் ொயகலயுகடய அச்சீகதகய; அரிதின் - சிரேப்பட்டு; ககாண்டு
வபாயினார் - அகழத்துச் பென்றார்ைள்.
சீகத ைாேமநாயால் வருந்தினாள்; அதனால் அகதத் தணிக்கும்பபாருட்டு
அவகளத் தக்ை இடத்திற்குத் மதாழியர் பைாண்டு மபாயினர்.

525. காகதாடும் குவழ கபாரு கயற் கண் நங்வகதன்

பாதமும் கரங்களும் அவனய பல்லவம்
தாகதாடும் குவழகயாடும் அடுத்த. தண் பனிச்
சீத நுண் துளி. மலர் அமளிச் வசர்த்தினார்.
 காகதாடும் - ைாதுடன்; குவழகபாரு - குண்டலங்ைகளயும் முட்டுகின்ற;
கயல்கண் - ையல்மீன்மபால் பிறழும் ைண்ணிகனயுகடய; நங்வகதன் - சீகதயின்;
பாதமும் கரங்களும் - திருவடிைகளயும் கைைகளயும்; அவனய பல்லவம் -
ஒத்துள்ள பல்லவம் என்று பொல்லப்படுகின்ற; குவழகயாடும் - பெந்தளிர்ைளுடனும்;
தாகதாடும் - பூந்தாதுைளுடனும்; அடுத்த - பபாருந்தியதும்; தண்பனிச் சீதம்
நுண்துளி - மிைக் குளிர்ந்த நுட்போன பனித்துளிைள் பதளிக்ைப் பட்டதுோன;
மலர் அமளி - பூக்ைாளல் ஆகிய படுக்கையில்; வசர்த்தினர் - (சீகதகயத் மதாழியர்)
பைாண்டுமபாய்ச் மெர்த்தார்ைள். பல்லவம்: பேன்கேயான தளிர். ேலர் அேளி:
சீகதயின் பவம்கேகயத் தணிவிக்ைப் பூந்தாதுைகளயும் தளிர்ைகளயும் கீமழ இட்டு
ேலர் பரப்பிய படுக்கை. தண் சீதப் பனி நுண்துளி என ோற்றுை.

526. நாள் அைா நறு மலர் அமளி நண்ணினாள்-

பூவை வீ புவர பனிப் புயற்குத் வதம்பிய
தாை தாமவரமலர் தவதந்த கபாய்வகயும்.
வாள் அரா நுங்கிய மதியும். வபாலவவ.
பூவைவீ புவர - பூகளப் பூகவப் மபான்ற; பனிப் புயற்கு - (பேல்லிய
பவண்ணிறோன) பனிேகழக்கு; வதம்பிய தாை தாமவர மலர் - தாள்ைகளக்
பைாண்ட வாடிய தாேகரப் பூக்ைள்; தவதந்த கபாய்வகயும் - பநருங்கின
தடாைத்கதயும்; வாள் அரா - வாள் மபால் பைாடிய பாம்பினால்; நுங்கிய மதியும்
வபால - விழுங்ைப்பட்ட ெந்திரகனயும் ஒப்ப (அந்த ேலர்ப் படுக்கை) வாட்டத்கத
அகடயுோறு; நாள் அைா நறுமலர் - அன்று பூத்த நறுேலர்ைகளக் பைாண்டு
பரப்பப்பட்ட; அமளி நண்ணினாள் - அப்படுக்கையில் (சீகத) மெர்ந்தாள்.
மதாழியர் அகேத்த ேலர்ப்படுக்கையில் சீகத மெரவும் அப்படுக்கை அவளது
மேனி பவப்பத்தால் தீய்ந்துவிட்டது.

527. மவல முகட்டு இடத்து உகு

மவழக்கண் ஆலிவபால்.
முவல முகட்டு உதிர்ந்தன.
கநடுங் கண் முத்து இனம்; சிவல நுதற்கவட உவை கசறிந்த
வவர்வு. தன் உவல முகப் புவக நிமிர் உயிர்ப்பின் மாய்ந்தவத.
சிவல நுதற் கவட - வில் மபான்ற நுதலின் ைகடப்பால் புருவ விளிம்பில்; உவை
கசறிந்த - பபாருந்திய துளிர்த்த மிக்ை; வவர்வு - வியர்கவத்துளிைள்; தன் - அவனது;
உவல முகப்புவக - பைால்லன் உகலக்ைளத்து எழும்புகை மபான்ற பவப்பம்; நிமிர்
உயிர்ப்பின் - பநட்டுயிர்ப்பினால்; மாய்ந்தவத - புலர்ந்து (உலர்ந்து) மபாயிற்று; மவல
முகட்டு இடத்து - ேகலச் சிைரங்ைளின் மேற்பால்; உகு - சிந்துகின்ற. பபாழிகின்ற ;
ஆலிவபால் - ேகழத்துளிைள் மபால; முவல முகட்டு - அவளது தடங்பைாங்கைைளின்
மேற்பால் ; கநடுங் ைண் - நீண்ட ைண்ைள் பபருக்கிய; முத்து இனம் - முத்து மபான்ற
ைண்ணீர்த் துளிைள்; உதிர்ந்தன - சிந்தின.
 வான்ைண் விழித்த (மேைம் பபாழிந்த) நீர்த்துளிைள் ேகலச் சிைரத்தில்
வீழ்தல்மபால் ோன்ைண் இழித்த முத்து மபான்ற நீர்த்துளிைள் ேகலச் சிைரங்ைளில்
வீழ்ந்தன.
வியர்கவத்துளிைள் பநட்டுயிர்ப்பால் உலர்ந்து மபாயின என்பது குறிப்பு.
ேகழக்ைண் ைாரணக்குறி என்பார் சுந்தர ைாண்டத்தும்.

528. கம்பம் இல் ககாடு மனக் காம வவடன் வக

அம்கபாடு வசார்வது ஓர் மயிலும் அன்னவள்.
கவம்புறு மனத்து அனல் கவதுப்ப. கமன் மலர்க்
ககாம்பு என. அமளியில் குவழந்து சாய்ந்தனள்.

கம்பம் இல் - ைலக்ைம் இல்லாத; ககாடு மனம் - வலிய ேனத்கதயுகடய;

கானவவடன் - ைாட்டில் வாழும் மவடனது; வக அம்கபாடு - கையால் எய்யப்பட்ட
அம்பினால்; வசார்வது ஓர் மயிலும் - தளர்ந்து விழுவமதார் ேயில் பறகவகய;
அன்னவள் - ஒத்தவளான சீகத; கவம்புறு மனத்து - பைாதிக்கின்ற தன் ேனத்தில்
உண்டான; அனல் கவதுப்ப - ைாேத்தீ எரிப்பதால்; கமன்மலர்க் ககாம்பு என -
(அனல்பட்ட அளவில் எரிக்ைப்பட்ட) பூங்பைாம்பு மபால; அமளியில் - அம்
ேலர்ப்படுக்கையில்; குவழந்து - வாடி; சாய்ந்தனள் - ொய்ந்தாள்.
மவடனது அம்பால் எய்யப்பட்ட ேயிலானது தளர்ந்து வீழ்வது மபாலச் சீகத
ேன்ேதனது ேலர்க் ைகணயால் அடிப்பட்டுச் மொர்ந்து வீழ்ந்தாள். ைம்பம்: ெலனம்.
நிகல ோறுதல். அம்பபாடு: ஒடு - ைருவிப் பபாருளில் வந்துள்ளது.

529. கசாரிந்தன நறு மலர் சுறுக் ககாண்டு ஏறின; கபாரிந்தன

கலவவகள். கபாரியின் சிந்தின; எரிந்த கவங் கனல் சுட.
இவழயில் வகாத்த நூல் பரிந்தன; கரிந்தன. பல்லவங்கவை.
(அப்பபாழுது) கசாரிந்தன - படுக்கையில் பரப்பிய; நறுமலர் - ேணமுள்ள
ேலர்ைள்; சுறுக்குண்டு ஏறின - (அவளுக்கு பேன்கே பெய்யாேல்) கூர்கேயாகித்
(உடம்பில்) கதத்தன; கபாரிந்தன கலவவகள் - (அவளது உடம்பின் ைாேத் தீயால்)
பபாரிந்து மபான ைலகவச் ெந்தனங்ைள்; கபாரியின் - சிந்தின தீப்பபாறிைள் மபால
உதிர்ந்தன; எரிந்த கவங் கனல் சுட - (அவளது உடம்பில் பற்றி) எரிகிற
ைாேத்தீயானது சுடுவதால்; இவழயில் வகாத்த - அணிைலன்ைளில்
மைாக்ைப்பட்டுள்ள; நூல் பரிந்தன - நூல்ைள் அறுபட்டு நீங்கின; பல்லவங்கள் -
(படுக்கையில் பரப்பட்ட) தளிர்ைள் ைரிந்தன - ைரிந்து மபாயின. சுறுக் பைாள்ளுதல்
தீய்ந்து சுருளுதல்;கூர்கேகய அகடதல்

தாதியர் பெய்த பரிைாரம்

 530. தாதியர். கசவிலியர். தாயர். தவ்வவயர்.
மா துயர் உழந்து உழந்து அழுங்கி மாழ்கினர்;
‘யாதுககால் இது?’ என. எண்ணல் வதற்ைலர்;
வபாதுடன் அயினி நீர் சுழற்றிப் வபாற்றினர்.

(சீகதயின்) தாதியர் - பணிப் பபண்ைளும்; கசவிலியர் - பெவிலியர்ைளும்; தாயர்

- ஐந்துவகைத் தாய்ோர்ைளும்; தவ்வவயர் - தேக்கை முகறயினரும்; மாதுயர் உழந்து
உழந்து - (சீகத அகடந்த மநாயால்) ைடுந் துன்பத்கத மிை அகடந்து; அழுங்கி -
பபரிதும் வருந்தி; மாழ்கினர் - ேனம் ைலங்கினவர்ைளாகியும்; இது யாது ககால்என -
இந்த மநாய் எந்த மநாமயா என; எண்ணல் வதற்ைலர் - ஆமலாசித்து
அறியோட்டாதவர்ைளாகியும்; வபாதுடன் அயினிநீர் - பல பூக்ைமளாடு கூடிய
ஆலத்தி நீகர; சுழற்றிப் வபாயினர் - சுற்றி (அவளுக்குக் ைண்ணூறு ைழித்து)
வாழ்த்தினார்ைள்.

சீகதயின் ைாேமநாகய அறியாேல் மதாழியர் முதமலார் ைண்ணூபறனக் ைருதி

அதற்குப் பரிைாரம் மதடினர்; அயினிநீர். பெஞ்மொற்றுடன் கூடிய நீர். ைண்ணூறு
அச்ெம் ஆகியவற்றால் உண்டாகிய குற்றம் ைகளவது.

தாயர் ஐவர்: 1. ஆட்டுவாள் 2. ஊட்டுவாள் 3. ஒல் உறுத்துவாள் 4. பநாடி

பயிற்றுவாள் 5. கைத்தாய். பெவிலியர்: வளர்க்கும் தாயர். 51

ைாதல் மநாயுற்ற சீகதயின் மதாற்றம்

531. அருகில் நின்று அவசக்கின்ை ஆலவட்டக் கால்

எரியிவன மிகுத்திட. இவழயும். மாவலயும்.
கரிகுவ. தீகுவ. கனல்வ. காட்டலால்.
உருகு கபாற் பாவவயும் ஒத்துத் வதான்றினாள்.

அருகில் நின்று - பக்ைத்திமல இருந்து; அவசக்கின்ை ஆலவட்டம் -

(மதாழியர்) வீசுகின்ற ஆலவட்டங்ைளின்; கால் எரியிவன மிகுத்திட - ைாற்றானது
ைாேத் தீகய வளர்க்ை; இவழயும் மாவலயும் - (சீகதயணிந்த) அணிைளும்
பூோகலைளும்; கரிகுவ - ைரிந்தும்; தீகுவ - தீய்ந்தும்; கனல்வ - எரிந்தும்;
காட்டலால் - ஆகிவிட்டகேயால்; உருகுகபான் பாவவயும் - (பநருப்பில் உருகு
கின்ற பபான்னாலாகிய பாகவகய; ஒத்து - மபான்று; வதான்றினாள் -
ைாணப்பட்டாள்.
அணி: தற்குறிப்மபற்ற அணி. அணிந்த அணிைள். ோகலைள் ைாேத் தீயால்
ைருகியும் தீய்ந்தும் எரிந்தும் மபாயின;தவிர. அச்சீகதயும் பநருப்பில் உருகும்
பபாற்பாகவமபால் ஆகிவிட்டாள். ஆலவட்டம்: பபருவிசிறி.
 532. ‘அல்லிவன வகுத்தது ஓர் அலங்கற் காடு’ எனும்; ‘வல் எழு ;
அல்லவவல். மரகதப் கபருங் கல்’ எனும். ‘இரு புயம்’ ; ‘கமலம்
கண்’ எனும்; ‘வில்கலாடும் இழிந்தது ஓர் வமகம்’ என்னுமால்.
(சீகத) அல்லிவன வகுத்தது - இருகளக் பைாண்டு; ஓர்அலங்கல் காடு -
அகேக்ைப்பட்ட பூோகலைள் உள்ள ைாடு (இராேனதுமுடி); என்னும் - என்று
பொல்வாள்; இருபுயம் - அவனுகடய இரண்டு மதாள்ைளும்; வல் எழு - வலிய
தூண்ைளாம்; அல்லவவல் - அகவ இல்லாவிட்டால்; மரகதப் கபருங்கல் - ேரைதக்
ைற்ைள் ேயோன பபருேகலைமள; எனும் . என்பாள் ; கண் கமலம் எனும் -
(அவனுகடய) ைண்ைள் பெந்தாேகர ேலர் என்பாள்; வில்கலாடும் இழிந்தது -
(அவனது திருமேனி) இந்திரவில்லுடன் வானத்திலிருந்து இறங்கிய; ஓர்வமகம்
என்னும் - ஒரு மேைம் என்று பொல்வாள்.

இராேனிடம் தன்ேனம் பெல்லப் பபற்ற சீகத அவகனக் குறித்து வாய்

பிதற்றுவதாகும். அல் வகுத்தமதார் ைாடு: குடுமியின் ைருகேயும். ேயிர்ைளின்
அடர்த்தியும் ைருதியது. எழு - இரும்புத்தூண்: மதாள்ைள் திரண்டு உருண்டு
நீண்டிருத்தலால் மதாளுக்கு இரும்புத் தூண் உவகேயாயிற்று.

533. ‘கநருக்கி உள் புகுந்து. அரு

நிவையும் கபண்வமயும்
உருக்கி. என் உயிகராடு
உண்டு வபானவள்
கபாருப்பு உைழ் வதாள்
புணர் புண்ணியத்தது
கருப்பு வில் அன்று; அவன் காமன் அல்லவன!
கநருக்கி உள்புகுந்து - (என் ேனத்துள்மள) பநருக்கிப் புகுந்து; அருநிவையும் -
அழிக்ை முடியாத என் ேன உறுதிகயயும்; கபண்வமயும் - (நாணம் முதலிய பிற)
பபண்கேக் குணங்ைகளயும்; உருக்கி - இளைச் பெய்து; என் உயிகராடும் - (அவற்கற)
எனது உயிருடன்; உண்டு வபானவன் - ைவர்ந்து பென்ற உத்தேன். (ேன்ேதமனா
என்றால்); கபாருப்பு உைழ்வதாள் - ேகலமபான்ற மதாளிமல; புணர் புண்ணியத்தது
- மெர்ந்த நல்விகனயுகடயது; கருப்பு வில் அன்று - ைரும்பு வில் அன்று
(ஆதலால்); அவன் காமன் அல்லவன - அவன் ேன்ேதன் இல்கல.

இராேனது அழகிமல ேயங்கிய சீகத இவன் ேன்ேதமனா என ஐயுற்றாள். பின்

கையில் ைரும்பு வில் இல்லாேல் மூங்கில் வில்கலமய கவத்திருந்ததால் இவன்
ைாேன் இல்கல என்று பதளிந்தாள்.

534. ‘உவரகசயின். வதவர்தம் உலகு உைான் அலன்-

விவரகசறி தாமவர இவமக்கும் கமய்ம்வமயால்;
வரி சிவலத் தடக் வகயன். மார்பின் நூலினன்.
அரசிைங் குமரவன ஆகல்வவண்டுமால்.
 உவர கசயின் - (அவ் ஆண்ேைகன இன்னான் என்று) பொல்லப் புகுந்தால்;
வதவர்தம் உலகு - மதவர் உலைத்தில்; உைான் அலன் - உள்ள ஒரு விண்ணவன்
அல்லன் ; விவரகசறி தாமவர - (ஏபனனில்) ேணமுள்ள பெந்தாேகர மபாலும்;
இவமக்கும் கமய்ம்வமயான் - ைண்ைள் இகேக்கும் தன்கேயுகடயவன்;
வரிசிவல தடக்வகயன் - ைட்டகேந்த வில்கல ஏந்திய பபரிய கைகயயுகடயவன்;
மார்பின் நூலினன் - ோர்பில் பூணூல் தரித்தவன் (அவன்); அரசு இைங்குமரவன -
இளம்பருவமுகடய அரெ குோரனாைமவ; ஆகல் வவண்டும் - இருத்தல் மவண்டும்.

அவகன முதலில் மதவமனா என்று ஐயப்பட்டவள் ைண்ணிகேத்தலால்

அந்த ஐயம் நீங்கினாள். பின் கைவில்லும். ோர்பின் நூலும் ைண்டகேயால்
‘அரெகுோரமன அவன்’ என்று பதளிந்தாள். அணி: ஐயவணி.

535. ‘கபண்வழி நலகனாடும். பிைந்த நாகணாடும்.

எண்வழி உணர்வும். நான் எங்கும் காண்கிவலன்-
மண்வழி நடந்து. அடி வருந்தப் வபானவன்.
கண்வழி நுவழயும் ஓர் கள்வவன ககாலாம்?

கபண்வழி - பபண்ணிடம் இயல்பாை உள்ள; நலகனாடும் - அழகையும்;

நாகணாடும் - உடன்பிறந்த நாணத்கதயும்; எண்வழி உணர்வும் - ேனத்திலுள்ள
அறிகயயும்; எங்கும் காண்கிவலன் - (அம் கேந்தன் வந்து மபானபின்) நான்
ைாண்கிமறன் அல்மலன்; அடி வருந்த - (ஆதலால்) தன் திருவடிைள் வருந்துோறு;
மண்வழி நடந்து வபானவன் - தகரயிமல நடந்து பென்ற அந்த இகளஞன்; கண்வழி
நுவழயும் - ைண்ைளின் வழிமய ேனத்திற்குள்மள பெல்லவல்ல; ஓர்கள்வவன
ககால் ஆம் - ஒரு ைள்வன் மபாலும்! ‘ைண்வழி நுகழயும் ஓர் ைள்வன்’ -
விசித்திரோன ைள்ளன். அம் கேந்தகன நான் ைண்டவுடமன ‘என்னுகடய நலன்.
நாண். உணர்வு என்ற இவற்கற இழந்மதன். ஆகையால். அம் கேந்தன் ைண்டார்
ைண்வழிமய புகுந்து ைரந்து பெல்ல வல்லவன்’ என்கிறாள் சீகத. எண்வழி:
எண்ணுமிடத்து;எண் வழியுணர்வு - எண்ணத்தின் வழிமய பெல்கின்ற அறிவு.
இராேகன நிகனந்து சீகத உருகுதல்

536. ‘இந்திர நீலம் ஒத்து இருண்ட குஞ்சியும்.

சந்திர வதனமும். தாழ்ந்த வககளும்;
சுந்தர மணி வவரத் வதாளுவம. அல;
முந்தி. என் உயிவர. அம் முறுவல் உண்டவத!
 இந்திர நீலம் ஒத்து - இந்திர நீலம் என்ற ேணிக்கு ஒப்பாை; இருண்ட குஞ்சியும் -
ைறுத்த ேயிர்முடியும்; சந்திர வதனமும் - முழுநிலவு மபான்ற முைமும்; தாழ்ந்த
வககளும் - (முழங்ைால் வகர) பதாங்கும் கைைளும்; சுந்தர மணிவவர - அழகிய
நீலேணிேகலைள் மபான்ற - மதாளுமே - மதாள்ைளும் என்னும் இகவமய; அல -
அல்ல (அவ்வாறாயின் பின் யாது என்றால்); அம் முறுவல் - அந்தப்
புன்னகைதான்; முந்தி - (இகவ எல்லாவற்றுக்கும்) முற்பட்டு; என் உயிவர
உண்டது - எனது உயிகரக் ைவர்ந்தது.

முறுவர்: ேகிழ்ச்சிக் குறிப்பு. இந்திர நீலம்: சிறந்த ொதி நீல ேணி. என்
ைாதலனுகடய குஞ்சி முதலியன என் உயிகர உண்டன என்றாலும் முற்பட்டு
உயிகர உண்டது அவனது புன்முறுவமல என்று வருந்திக் கூறுகிறாள் சீகத.

537. ‘படர்ந்து ஒளி பரந்து உயிர் பருகும் ஆகமும்.

தடந் தரு தாமவரத் தாளுவம. அல;
கடம் தரு மா மதக் களி நல் யாவனவபால்.
நடந்தது. கிடந்தது. என் உள்ைம் நண்ணிவய.

படர்ந்து ஒளிபரந்து - அைன்ற ஒளி பரந்து; உயிர் பருகும் - ைாண்மபார் உயிகரப்

பருைக் கூடிய ; ஆகமும் - அவனது திருோர்பும்; தடம் தரு - பபருகே மிக்ை;
தாமவரத் தாளுவம - பெந்தாேகர மபான்ற திருவடிைளும் என்னும்; அல - இகவமய
அல்ல; கடம்தரு மாமதம் - ைன்னத்திலிருந்து வழியும் மிக்ை ேதநீகரயும்; களி
நல்யாவன வபால் - ைளிப்கபயும் உகடய சிறந்த ஆண் யாகன மபால; நடந்தது -
(அந்த இகளஞன்) நடந்துபென்ற நகடயழகு; என் உள்ைம் நண்ணி - என் ேனத்தில்
பபாருந்தி; கிடந்தது - (எப்பபாழுதும் நீங்ைாது) பதிந்துள்ளது.

சீகத இராேனது ோர்பின் அழகு. தாேகரத் திருவடிைளின் அழகு என்ற

இவற்கறவிட அவனது நகடயழகில் தன் ேனம் பதிந்தகேகயத்
பதரிவிக்கின்றாள். தடம் தரு தாேகர: தடாைத்தில் பூத்த தாேகர என்றும் கூறலாம்.
பறிக்ைப்பட்டு வாடிப் மபாைாத அன்று பூத்த ேலர் எனலாம்.

538. ‘பிைந்துவட நலம் நிவை பிணித்த எந்திரம்.

கைங்குபு திரியும் என் கன்னி மா மதில்
எறிந்த அக் குமரவன. இன்னும். கண்ணிற் கண்டு.
அறிந்து. உயிர் இழக்கவும் ஆகுவமககாலாம்?’
 பிைந்த உவட - (என்) உடன் பிறந்து எனக்கு உகடகேயாயுள்ள; நலம்நிவல -
நல்ல ேனவுறுதி ஆகிய; பிணித்த எந்திரம் - ைட்டகேந்த இயந்திரம்; கைங்குபு
திரியும் - சுழன்று திரிதற்கு இடோன; என் கன்னி மாமதில் - (ைாவல் புரியும்)
ேதிலின் மேல் பபாருத்தப்பபற்றுப் பிறகர அணுைவிடாது ைாக்கும் எனது ைன்னித்
தன்கேயாகிய பபரிய ேதிகல; எறிந்த - அழித்துச் பென்ற; அக்குமரவன - அந்தக்
குேரகன; இன்னும் - ேற்பறாருமுகற; கண்ணில் கண்டு - ைண்ைளால் ைண்டு;
அறிந்து - அவகன (இன்னான் இத்தகையவன் என) அறிந்து; உயிர் இழக்கவும் -
(அதன் பின்பு) எனது உயிகர இழக்ைவாயினும்; ஆகுவம ககால் ஆம் - கூடுமோ?

ைன்னிகே ேனத்துள்மள ஓர் ஆடவனும் பெல்லமுடியாதபடி ைாத்து வருதால்

அதகன ‘ேதில்’ என்றார்; நிகற அந்தக் ைன்னிகேக்கும் ைாவலாய் நின்று உறுதி
தருவதால் அதகன ‘எந்திரம்’ என்றார். உருவைம்: ‘’ைாேக் ைணிச்சி உகடக்கும்
நிகறபயன்னும். நாணுத்தாழ் வீழ்ந்த ைதவு’’ (குறள்: 1251). அந்தக் குேரகனக் ைண்டு
அவகன அகணய முடியாது மபாயினும் இன்னான் இகனயான் என அறிய
இயலுோ? நாமனா ைாே மதவகனப் பட்டு உயிர் துறப்பது உறுதி; ஆனால் அவகன
என் ைணைளால் ைண்டு ைளித்தால் அதன்பின் என் உயிர் மபாவதாயினும் மபாகுை.
அதுவும் எனது மபமற. இயந்திரம் ேதில் உறுப்பு.

539. என்று இவவ இவனயன விைம்பும் ஏல்வவயின்.

‘நின்ைனன். இவண்’ எனும்; ‘நீங்கினான்’ எனும்;
கன்றிய மனத்து உறு காம வவட்வகயால்.
ஒன்று அல. பல நிவனந்து. உருகும்காவலவய.

என்று இவவ - என்று இவற்கறயும்; இவனயன - இகவ மபான்ற

பலவற்கயயும்; விைம்பும் ஏல்வவயின் - (சீகத) தனக்குள் கூறுகின்ற பபாழுதில்;
இவண் நின்ைனன் எனும் - (உரு பவளிப்பாட்டில் அவன் தன் எதிரில் மதான்ற) நான்
முன்பு பார்த்த வீரன் இமதா இங்கு நிற்கின்றான் என்பாள்; நீங்கினான் எனும் -
(உடமன அவ்வுரும் ேகறதலால்) நீங்கிவிட்டான் என்பாள்; கன்றிய மனத்து -
(இவ்வாறு சீகத) பவதும்பிய ேனத்தில்; உறு காம வவட்வகயால் - மிகுந்த ைாே
விருப்பத்தால்; ஒன்று அல பல நிவனந்து - ஒன்று ேட்டுேல்ல. பலவற்கறயும்
எண்ணி எண்ணிீ்; உருகும் காவல - ேனம் உருகும்பபாழுது; ைாே மவட்கை;
ைாேனால் உண்டாகிய மவட்கை; ைாேோகிய மவட்கை.

ைதிரவன் ேகறதலும் அந்திோகலயின் மதாற்றமும்

540. அன்ன கமன் நவடயவட்கு அவமந்த காமத் தீ.

தன்வனயும் சுடுவது தரிக்கிலான் என.
நல் கநடுங் கரங்கவை நடுக்கி. ஓடிப்வபாய் -
முன்வன கவங் கதிரவன் - கடலில் மூழ்கினான்.
 அன்ன கமன் - அன்னம் மபான்ற பேல்லிய; நவடயவட்கு - நகடகய உகடய
சீகதக்கு; அவமந்த - (உடம்பு முழுதும்) பபாருந்தின்; காமத்தீ - ைாேோகிய
பநருப்புீ்; தன்வனயும் சுடுவது - (மேமல எழுந்து இயல்பாை பவப்பம் பைாண்ட)
தன்கனயும் எரிப்பகத; தரிக்கிலான் என - பபாறுக்ைோட்டாதவன்மபால்; முன்வன
கவம் கதிரவன் - பகழகேயான பவப்பக் ைதிர்ைகளயுகடய சூரியன்; நல் கநடு
கரங்கவை - தன்னுகடய நீண்ட கைைகள; நடுக்கி - நடுங்ைச் பெய்து; ஓடிப்வபாய்
- விகரந்து பென்று; கடலில் மூழ்கினான் - (மேற்குக்) ைடலிமல மூழ்கினான்.

சீகதயின் ைாேத் தீ இயற்கை பவப்பமுள்ள ைதிரவகனயும் சுடும் வல்லகே

பபற்றதாயிற்று. பவப்பம் முதலானவற்றால் துன்பப்படுகின்றவர்க்கு கைைள்
நடுங்குதல் இயல்பு.

541. விரி மலர்த் கதன்ைல் ஆம் வீசு பாசமும்.

எரி நிைச் கசக்கரும். இருளும். காட்டலால்.
அரியவட்கு அனல் தரும் அந்திமாவலயும்
கரு நிைச் கசம் மயிர்க் காலன் வதான்றினான்.
விரிமலர்த் கதன்ைலாம் - ேலர்ந்த பூக்ைளின் படிந்து வரும் பதன்றலாகிய; வீசு
பாசமும் - வீசிப் பிணிக்கும் பாொயுதமும்; எரிநிைச் கசக்கரும் - தீகயப் மபான்ற
நிறமுகடய பெவ்வானோகிய பெம்பட்கட ேயிரும்; இருளும் - இருளாகிய ைரிய
நிறத்கதயும்; காட்டலால் - தன்னிடத்மத மதான்றக் ைாண்பித்தலாமல; அரியவட்கு -
அருகேயானவளாகிய சீகதக்கு; அனல் தரும் - ைாேத் தீகய வளர்க்கின்ற; அந்தி
மாவல ஆம் - அந்திக் ைாலம் என்கின்ற; கருநிைம் - ைரிய நிறமும்; கசம் மயிர் -
சிவந்த ேயிர்ைகளயும் உகடய; காலன் வதான்றினான் - இயேன் வந்தான்.

சீகத ைாேமவதகனயால் வருந்தும்பபாழுது அகத மேலும் வளர்க்கும்.

அந்திப்பபாழுது வந்தது; அது அவளுக்கு இயேன் வந்து மதான்றியதுமபால இருந்தது.
என்றார். பெக்ைர்: பெவ்வானம் - பண்பாகுபபயர். அரியவள்: பிற பபண்ைளிடம்
ைாணப்பபறாத அருகேயான பண்புைகளயுகடயவள்.

542. மீது அவை பைவவ ஆம் பவையும். கீழ் விளி

ஓத கமன் சிலம்கபாடும். உதிரச் கசக்கரும்.
பாதக இருள் கசய் கஞ்சுகமும். பற்ைலால்.
சாதகர் என்னவும் தவகத்து - அம் மாவலவய.
மீது அவை - மேமல (வானத்திமல) ஒலிக்கின்ற; பைவவயாம் - பறகவைளாகிய;
பவையும் - பகற என்னும் வாத்தியத்கதயும்; கீழ்விளி - கீமழ (நிலத்திமல)
ஒலிக்கின்ற; ஓதம் என் - ைடலாகிய; சிலம்கபாடும் - ைாற்சிலம்கபயும்; கசக்கர் -
பெவ்வானோகிய; உதிரமும் - இரத்தக் குறிைகளயும்; பாதக இருள்கசய் -
(சீகதமபாலக் ைாேமவதகன பைாண்டவர்க்குத்) துன்பத்கத விகளக்கும்
இருளாகிய்; கஞ்சுகமும் - ைருஞ்ெட்கடகயயும்; பற்ைலால் - பைாண்டிருப்பதனால்;
அம் மாவல - அந்த ோகலப் பபாழுது; சாதகர் என்னவும் - ொதைர் என்ற பபயரிய
ஒருவகைக் ைடுகேயான விரதத்தராம் மதவி உபாெைர் என்று பொல்வதற்கும்;
தவகத்து - தகுதியுகடயது.
 பகற: தேருைம் முதலிய வாத்தியம். ொதைர்: ைடுமநான்பும் சூளுறவும்
பைாண்ட மதவி உபாெைர். ோகலக் ைாலோனது பறகவபயாலிகயமய பகற
ஒலியாைவும். ைடல் ஒலிகயமய ைாற்சிலம்பபாலியாைவும் பைாண்டு இருளாகிய
ைருஞ்ெட்கடகயத் தரித்துச் பெக்ைராகிய உதிரத்கத ஏந்தி உபாெைர் மபான்று
இருந்தது. அணி: தற்குறிப்மபற்றவணி.

ோகல வருகையும் சீகதயின் புலம்பலும்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

543. கயங்கள் என்னும் கனல் வதாய்ந்து.

கடி நாள்மலரின் விடம் பூசி.
இயங்கு கதன்ைல் மன்மதவவள்
எய்த புண்ணினிவட நுவழய.
உயங்கும் உணர்வும். நல் நலமும்.
உருகிச் வசார்வாள் உயிர் உண்ண
வயங்கு மாவல வான் வநாக்கி.
‘இதுவவா கூற்றின் வடிவு?’ என்ைாள்.
கயங்கள் என்னும் - பபாய்கைைள் என்கிற; கனல் வதாய்ந்து - பநருப்பிமல
படிந்து (உடம்பு ைாய்ந்து); கடி நாள் மலரின் - ேணமுள்ள புதிய பூக்ைளிலிருந்து;
விடம் பூசி - (ேைரந்த ோகிய) நஞ்கெ எடுத்து மேமல பூசிக்பைாண்டுீ்;
இயங்குகதன்ைல் - உலாவும் பதன்றல் ைாற்று (ஆகிய கூர்மவல்); மன்மதவவள் எய்த -
ேன்ேதன் (தன் அம்புைகள) எய்ததால் உண்டான; புண்ணின் இவட நுவழய -
புண்ைளின் துகளைளிமல மேலும் (கதத்து) உள் பெல்ல; உயங்கும் உணர்வும் -
(அதனால்) குகலயும் அறிவும்; நல் நலனும் - பபண்கேக் குணங்ைளும்; உருகிச்
வசார்வாள் - அழிந்து தளர்பவளாகிய சீகத; உயிர் உண்ண - (தனது) உயிகரக்
ைவரும் பபாருட்டுீ்; வயங்கும் - வந்து மதாற்றேளிக்கும்; மாவல வான் - ோகலப்
பபாழுமதாடு கூடிய வானத்கத; வநாக்கி - பார்த்து; கூற்றின் வடிவு - இயேனது
அஞ்ெத்தக்ை வடிவம்; இதுவவா என்ைாள் இதுதாவனா என்று எண்ணி அஞ்சினாள்.

ேலரின் ேைரந்தம் விடோகும்; பதன்றல் மவற்பகடயாகும். பதன்றலாகிய

மவல் ைாேபாணம் கதத்த புண்ணில் நுகழந்தது. ோகலயும் பதன்றலும் பிறர்க்கு
இன்பத்கதச் பெய்வன. ஆயினும் தம் விருப்பத்திற்கு உைந்தவகரச் மெராத
தகலவர் தகலவியர்க்குக் ைாேத்கத வளர்ந்து வருத்தும்.
 544. ‘கடவலா? மவழவயா? முழு நீலக்
கல்வலா? காயா நறும் வபாவதா?
படர் பூங் குவவை நாள்மலவரா?
நீவலாற்பலவமா? பானவலா?-
இடர்வசர் மடவார் உயிர் உண்பது
யாவதா?’ என்று தைர்வாள்முன்.
மடல் வசர் தாரான் நிைம் வபாலும்
அந்தி மாவல வந்ததுவவ!
கடவலா - கருங்கடவலா?; மவழவயா - ைாள மேைமோ? முழு நீலக்ைல்மலா -
பபரிய இந்திர நீலத்தின் ேகலமயா?; காயா நறும்வபாவதா -ைாயாச் பெடியின்
ேணமுள்ளபூமவா; படர் பூங்குவவை நறுமலவரா - படரும் அழகுள்ள
ைருங்குவகளயின் நறுேணப்பூமவா?; நீவலாற்பலவமா - நீமலாற்பல ேலமரா;
பானவலா - ைருபநய்தல் ேலமரா?; இடர்வசர் மடவார் - பலவகைத் துன்பங்ைளும்
வந்து அகடவதற்கு இடோன இளம்பபண்ைளின்; உயிர் உண்பது யாவதா - உயிகரக்
ைவர்வது (மேற்கூறியவற்றுள்) எதுமவா?; என்று - என்று நிகனந்து; தைர்வாள்முன் -
(ேனமும் உடம்பும்) தளர்பவளாகிய அச் சீகதயின் எதிரிமல; அடல்வசர் அசுரர் -
வலிகே மிக்ை அசுரரின்; நிைம் வபாலும் அந்திமாவல - நிறத்கதப் மபான்ற
ோகலப் பபாழுதும்; வந்தது - வந்து மெர்ந்தது. ைடல் முதலான ஏழும் இராேனது
திருமேனி நிறத்துக்கு உவகேயாகும்.

545. ‘வம வான் நிைத்து. மீன் எயிற்று.

வாவட உயிர்ப்பின். வைர்கசக்கர்ப்
வப வாய் அந்திப் பட அரவவ!
என்வன வவைத்துப் பவகத்தியால்
எய்வான் ஒருவன் வக ஓயான்;
உயிரும் ஒன்வை; இனி இல்வல;
உய்வான் உை. இப் பழி பூண.
உன்வனாடு எனக்குப் பவக உண்டா?
 வான் - ஆைாயத்திமல பரவிய; வமநிைத்து - ைரு நிறத்கதயும்; மீன் எயிற்று -
நட்ெத்திரங்ைளாகிய நச்சுப் பற்ைகளயும்; வாவட உயிர்ப்பின் - வாகடக் ைாற்றாகிய
பபருமூச்கெயும்; வைர் கசக்கர் - பரவிய பெவ்வானோகிய; வப வாய் - நச்சுப்கப
பைாண்ட வாகயயும் உகடய; அந்தி - அந்திப் பபாழுதாகிய; படம் அரவவ -
படத்கதயுகடய நாைமே! (நீ) எக்ைாரணத்தால்; என்வன வவைத்து - என்கன
வகளத்துப்பற்றி; பவகத்தி - என்மனாடு பகைத்து (என்கன) வருத்துகிறாய்?;
எய்வான் ஒருவன் - (என்மேல்) அம்புைகள எய்பவனாகிய ேன்ேதன்; வக
ஓயான் - (எய்யும் பதாழிலில்) கை சிறிதும் தளர்கிறவன் அல்லன்; உயிரும் ஒன்வை -
(எனக்கு உள்ளமதா) ஓர் உயிர்தான்; இனி இல்வல - (அதகன அவன்
ைவர்ந்துவிட்டால்) உன்னால் ைவர என்னிடம் மவறு உயிர் இல்கல; உய்வான் உை -
(அம் ேன்ேதனிடமிருந்து) தப்பிப் பிகழக்ை நான் முயன்று வருங்ைாலத்து; இப் பழி
பூண - இப் பபண் பழிகய ஏற்பதற்கு; என்வனாடு உனக்கு - என்னிடம் உனக்கு; பவக
உண்வடா - என்ன பகை உள்ளமதா?

உருவை அணி: அச்ெம் தருவதால் இருகளக் ைருநிறோைவும். பள பளத்தலால்

வானத்து மீகனப் பல்லாைவும். அனல் வீசுவதால் வாகடகயப் பபருமூச்ொவும்.
தன்கன விழுங்குவது மபான்று இருத்தலால் பெவ்வானத்கத வாயாைவும்.
பொல்ல வருதலால் ோகலகயப் பாம்பாைவும் உருவைப்படுத்தினாள். ைாற்று:
வடக்கிலிருந்து வீசும் ைாற்று.

546. ‘ஆலம் உலகில் பரந்ததுவவா?

ஆழி கிைர்ந்தவத? அவர்தம்
நீல நிைத்வத எல்வலாரும்
நிவனக்க. அதுவாய் நிரம்பியவதா?
காலன் நிைத்வத அஞ்சனத்தில்
கலந்து குவழத்து. காயத்தின்
வமலும் நிலத்தும். கமழுகியவதா?-
விவைக்கும் இருைாய் விவைந்ததுவவ!

விவைக்கும் - (துன்பம்) உண்டாக்குகின்ற; இருைாய் - இருள் உருவோய்; விவைந்தது -

முதிர்ச்சி அகடந்துள்ளது; ஆலம் உலகில் - ஆலைால நஞ்சு உலபைங்கும்; பரந்ததுவவா
- பரவியதுதாமனா?; ஆழி கிைர்ந்தவதா - ைருங்ைடல் மேமல பபாங்கி
எழுந்ததுதாமனா?; அவர்தம் நீல நிைத்வத - அந்த உத்தேனது திருமேனியின் நீல
நிறத்கத; எல்வலாரும் நிவனக்க - (உலகில்) யாவரும் நிகனத்தால்; அதுவாய்
நிரம்பியவதா - எங்கும் அந்நிறமே ஆகி வியாபித்ததுதாமனா?; காலன் நிைத்வத -
இயேனது ைருநிறத்கத; அஞ்சனத்தில் கலந்து - கேமயாடு ைலந்து; குவழத்து -
குகழத்து (அதகன); காயத்தின் வமலும் - வானத்தின் மேலும்; நிலத்தும் - பூமியின்
மீதும்; கமழுகியவதா - (முழுவதும்) பூசியதுதாமனா?

ைாயம்: ஆைாயம். முதற்குகற: அணி: தற்குறிப்மபற்றவணி. ஆலம். ைாலன் நிறம்;

யாவர்க்கும் அச்ெம் ஊட்டுவன. ஆழி: பிரிந்தார்க்கு வருத்தம் ஊட்டுவது.
 547. ‘கவளி நின்ைவவரா வபாய் மவைந்தார்;
விலக்க ஒருவர்தவமக் காவணன்;
‘’எளியன். கபண்’’ என்று இரங்காவத.
எல்லியமாத்து இருளூவட.
ஒளி அம்பு எய்யும் மன்மதனார்.
உனக்குஇம் மாயம் உவரத்தாவரா?
அளிகயன் கசய்த தீவிவனவயா!
அன்றில் ஆகி வந்தாவயா?
(ஓ பைவவவய) கவளிநின்ைவவரா - (என் ைண்முன் சிறிது மநரம்) பவளிப்பட்டுத்
மதான்றிய தகலவமரா; வபாய் மவைந்தார் - (இப்பபாழுது) ேகறந்து பென்றார்;
விலக்க - (அவ்வாறு மபாகும் அகவரப் மபாை விடாேல்) டுப்பதற்கு; ஒருவர்தவமக்
காவணன் - ஒருவகரயும் (நான்) ைாணவில்கல; எளியள் கபண் என்று - (இப்படிக்
ைதியற்ற) எளிகேயுள்ள பபண் என்று ைருதிீ்; இரங்காவத - (சிறிதும்) இரக்ைம்
பைாள்ளாேல்; எல்லியாமத்து - இரவுக் ைாலத்தின்; இருள் ஊவட - இருளிகடமய; ஒளி
அம்பு எய்யும் - ஒளிந்து நின்று அம்புைகள (என்மேல்) எய்யும்; மன்மதனார் -
ைாேமதவன்; உனக்கு இம் மாயம் - உனக்கு இந்த வஞ்ெைச் பெயகல; உவரத்தாவரா
- பொல்லிக் பைாடுத்தாமனா?; அளிகயன் கசய்த - (அல்லாது) எளியவள்
முற்பிறப்பில் பெய்த; தீவிவனவயா - பாவமோ; அன்றில் ஆகி (இந்தப் பிறப்பில்)
அன்றில் உருவங்பைாண்டுீ் ; வந்தாவயா - (என்கன) வருத்த வந்தாமயா?
அன்றில் - இப்பறகவ இனத்தில் ஆணும் பபண்ணும் எப்பபாழுதும் கூடிய
இருக்கும். இது இரவில் துகணகயப் பிரிந்தால் வருந்தும். அந்த நலிவால் கூவுகின்ற
குரமலாகெ தகலவகரப் பிரிந்து வருந்துகின்ற ேைளிர்க்கு அவ் வருத்தத்கத
வளர்ப்பதாைக் கூறுதல் ைவி ேரபு. இம் ோயம்: இருளில் நின்று எனக்குத் தீங்கு
இகழக்கும் வித்கத. பைாடுகே. யாேம்: ஏழகர நாழிகை - இங்குப் பபாழுது என்ற
பபாருளில் வந்தது
. மதாழியர் பநய்விளக்கு அைற்றி ேணிவிளக்கு அகேத்தல்

548. ஆண்டு. அங்கு அவனயாள். இவனய நிவனந்து

அழுங்கு ஏல்வவ. அகல் வானம்
தீண்ட நிமிர்ந்த கபருங்வகாயில்.
சீத மணியின் வவதிவகவாய்.
‘நீண்ட வசாதி கநய் விைக்கம்
கவய்ய’ என்று. அங்கு அவவ நீக்கி.
தூண்டல் கசய்யா மணி விைக்கின்
சுடரால். இரவவப் பகல் கசய்தார்.
 ஆண்டு - அந்த இடத்திமல; அவனயாள் - அச் சீகத; இவனய நிவனந்து -
இவற்கறயும் இகவ மபான்றவற்கறயும் எண்ணிீ்; அங்கு - அவ்வாறு; அழுங்கும்
ஏல்வவ - வருந்தும் மபாது (மதாழியர்; அகல் வானம் - அைன்ற வானத்கதயும்;
தீண்ட நிமிர்ந்த - பதாடும்படி உயர்ந்துள்ள; கபருங்வகாயில் - ைன்னி ோடத்தில்; சீத
மணியின் - குளிர்ந்த ெந்திர ைாந்த ேணியால் இகழத்த; வவதிவக வாய் -
மேகடயில்; நீண்ட வசாதி - மிக்ை ஒளிதரும்; கநய் விைக்கம் - பநய்யினாமல
ஏற்றப்படும் விளக்குைள்; கவய்ய என்று - பவப்பம் தருவன என்று ைருதிீ்; அங்கு
அவவ நீக்கி - அவ்விடத்தில் அவற்கற நீக்கி விட்டுீ்; தூண்டல் கசய்யா - (யாரும்)
தூண்ட மவண்டாத; மணி விைக்கின் - இரத்தின விளக்குைளின்; சுடரால் - ஒளியால்;
இரவவப் பகல் கசய்தார் - இரவுப்பபாழுகதப் பைல் மபால பவளிச்ெம்
உண்டாகும்படி பெய்தார்ைள்.

சீகத வருந்தும் மபாது பநய் விளக்கும் அச் சீகதயின் பவப்பத்கத

மிகுதியாக்கும் என்று மதாழியர் ைருதி அவற்கற நீக்கிவிட்டு ேணி விளக்ைால்
அங்கு பவளிச்ெம் உண்டாக்கினர்.

சீத ேணி - ெந்திரைாந்தக்ைல் ‘ஆனாமத இருள் பருகும் அருேணி’ - (சீவை.169

69
திங்ைளின் மதாற்றம்
549. கபருந்தின் கநடுமால் வவர நிறுவி.
பிணித்த பாம்பின் மணித் தாம்பின்

விரிந்த திவவல கபாதிந்த மணி

விசும்பின் மீனின் வமல் விைங்க.
அருந்த அமரர் கலக்கிய நாள்.
அமுதம் நிவைந்த கபாற்கலசம்
இருந்தது இவட வந்து எழுந்தது என
எழுந்தது - ஆழி கவண்திங்கள்.

கபருந்திண் - சிறந்த வலிய கநடுமால் - மிைவும் உயர்ந்த வகர நிறுவி - ேந்தர

ேகலகய (ேத்தாை) நாட்டி பிணித்த - (அதில்) ைட்டிய; பாம்பின் - (வாசுகி என்னும்)
பாம்பாகிய; மணித்தாம்பின் - முறுக்மைறிய ைகடையிற்றால்; அமரர் அருந்த -
மதவர்ைள் உண்ணுவதற்ைாை; கலக்கிய நாள் - (பாற்ைடகலக்) ைகடந்த ைாலத்தில்;
விரிந்த திவவல - (பவளிமய) பதறித்துப் பரவிய நீர்த்துளிைளும்; உதிர்ந்த மணி -
சிதறின இரத்தினங்ைளும்; விசும்பின் மீனின்வமல் -வானத்து நட்ெத்திரங்ைகளவிட
மிகுதியாை; விைங்க - விளங்குோறு; இவட இருந்தது - அக் ைடலின் இகடயிமல
இருந்ததாகிய; அமுது நிவைந்த - அமுதம் நிகறந்த; கபான் கலசம் - பபான்
ைலெோனது; வந்து எழுந்தது என - மேல் எழுந்து மதான்றியதுமபால்; கவண் திங்கள்
- பவண்கே நிறமுள்ள ெந்திரன்; ஆழி - ைருங்ைடலிருந்து; எழுந்தது - உதித்தது.
 ைடலிகடமய மதான்றிய ெந்திரகனப் பாற்ைடலின் நடுமவ மதான்றிய அமுதப்
பபாற்ைலெோைக் குறித்தார். அணி: தற்குறிப்மபற்றவணி. ெந்திர ஒளியால்
பவண்ணிறம் அகடதல் பற்றிக் ைருங்ைடலுக்குப் பாற்ைடலும். அமுத கிரணனான
ெந்திரனுக்கு அமுத ைலெமும் ஏற்ற உவகேயாகும். ேணித்தாம்பு - ேணிக்ையிறு.

550. வண்டு ஆய் அயன். நான் மவை பாட.

மலர்ந்தது ஒரு தாமவரப்வபாது.
பண்டு ஆலிவலயின்மிவசக் கிடந்து.
பாரும் நீரும். பசித்தான் வபால்.
உண்டான் உந்திக் கடல் பூத்தது;
ஓதக் கடலும். தான் வவறு ஓர்
கவண் தாமவரயின் மலர் பூத்தது.
ஒத்தது - ஆழி கவண் திங்கள்.

பண்டு - முற்ைாலத்திமல; ஆல் இவலயின் மிவச - ஆல் இகலயின் மேமல;

கிடந்து - பள்ளி பைாண்டு; பசித்தான் வபால் - பசி உகடயவன்மபால; பாரும் நீரும் -
உலைங்ைகளயும் ைடல் ைகளயும்; உண்டான் - உண்டவனான திருோலின்; உந்திக்
கடல் - நாபியாகிய ைடலானது; அயன் - பிரேன்; வண்டு ஆய் - வண்கடபயாத்து
(மேமல தங்கியிருந்து); நான்மவை பாட - நான்கு மவதங்ைளும் பாட; மலர்ந்தது -
பூத்துள்ள; ஒரு தாமவரப் வபாது - ஒரு பெந்தாேகர ேலகர; பூத்தது - உண்டாக்கியது;
ஓதக் கடலும் - (அகத மநாக்கி இனி) அகலைகளயுகடய ைடலும்; தான் வவறு ஓர் -
தான் மவபறாரு; கவண் தாமவரயின் மலர் - பவண்டாேகர ேலகர; பூத்தது ஒத்தது -
பூத்தகத ஒத்திருந்தது; ஆழி கவண்திங்கள் - ைடலிலிருந்து மதான்றிய ெந்திரன்.

அணி: தற்குறிப்மபற்றவணி. ‘ பசித்தான் மபால்’ - ைடவுளின் எண்குணங்ைளுள்

பசியின்கேயும் ஒன்று. ஆயினும் அகத ேறுப்பது மபான்று பசித்தான் எனக் கூறினார்.
ஒப்பு மநாக்குை: ‘உறுபசி ஒன்று இன்றிமய உலகு அகடய உண்டகனமய’ (சிலம்பு:
ஆய்ச்சி. குரகவ) உண்ணும் மொறு உலைோைவும். பருகும் நீர் ைடலாைவும். வண்டின்
ரீங்ைாரம் நான் முைனது மவதப் பாடலாைவும் பைாள்ள மவண்டும். திருோலின்
உந்திக் ைடல் பெந்தாேகர பூத்ததுமபால இக் ைடல் பவண் தாேகர பூத்தது. ைகல
நிகறந்த ெந்திரன் இதழ் விரிந்த பவண்தாேகர ேலகர ஒக்கும்.

551. புள்ளிக் குறி இட்கடன ஒள் மீன்

பூத்த வானம் கபாலி கங்குல்
நள்ளில். சிைந்த இருட் பிழம்வப
நக்கி நிமிரும் நிலாக் கற்வை-
கிள்வைக் கிைவிக்கு என்னாம்ககால்?
கீழ்ப்பால் திவசயின்மிவச வவத்த
கவள்ளிக் கும்பத்து இைங் கமுகின்
பாவை வபான்று விரிந்துைதால்.
 புள்ளிக்குறி இட்டு என - புள்ளிைகள அகடயாளோை இட்டாற்மபால;
ஒள்மீன் பூத்த - ஒளிமிக்ை நட்ெத்திரங்ைள் விளங்குகின்ற; வானம் - ஆைாயத்திமல;
கபாலி - விளங்கும்; கங்குல் நள்ளில் - இரவின் நடுப்பபாழுதில்; சிைந்த இருள்
பிழம்வப - திரண்ட இருள் கூட்டத்கத; நக்கி நிமிரும் - உண்டு சிறக்கின்ற; நிலாக்
கற்வை - நிலாத் பதாகுதியானது; கீழ்ப் பால் திவசயின் - கிழக்குத் திக்கிமல; மிவச
வவத்த - மேலிடோை கவக்ைப்பட்ட; கவள்ளிக் கும்பத்து - பவள்ளிேயோன
பூரணகும்பத்தின் பக்ைத்திலுள்ள; இைங் கமுகின் பாவை வபான்று - இளங் ைமுகின்
பாகளகய ஒத்து; விரிந்துைது - பரவியுள்ளது; கிள்வைக் கிைவிக்கு - (இது)
கிளிபோழியாகிய சீகதக்கு; என் ஆம் ககால் - எத்தகையது ஆகுமோ?

தற்குறிப்மபற்றவணி. ெந்திரனது நிலாக் ைற்கற பவள்ளிக் கும்பத்தில் நாட்டிய

பவண்பாகளக் ைமுகு மபான்றது என்றார். பவள்ளிக் கும்பம் - ெந்திரனுக்கும்.
ைமுைம் பாகள நிலாக் ைற்கறக்கும் ஒப்பு. பூரண கும்பம் கவத்தலும். விரிந்த
பாகளைகள அதில் அகேத்தலும் ேலங்ைலோகும்.

552. வண்ண மாவலக் வகபரப்பி.

உலவக வவைந்த இருள் எல்லாம்
உண்ண எண்ணித் தண் மதியத்து
உதயத்து எழுந்த நிலாக் கற்வை.-
விண்ணும் மண்ணும் திவசஅவனத்தும்
விழுங்கிக்ககாண்ட. விரி நல்நீர்ப்
பண்வண கவண்கணய்ச் சவடயன்தன்
புகழ்சூபால் - எங்கும் பரந்துைதால்.

வண்ணம் மாவல - நிறமுள்ள ஒளிமிக்ை ோகலப் பபாழுதாகிய; வக பரப்பி -

(தனது) கைகய விரித்து நீட்டி; உலவக வவைந்த - உலகிகனச் சூழ்ந்துள்ள; இருள்
எல்லாம் - இருள் முழுவகதயும்; உண்ண எண்ணி - உண்ணுவதற்கு எண்ணி; தன்
மதியத்து உதயத்து - குளிர்ந்த ெந்திரனின் உதய ைாலத்தில்; எழுந்த - பவளிப்பட்ட;
நிலாக் கற்வை - நிலாத் பதாகுதியானது; விண்ணும் மண்ணும் - விண்ணுலைமும்
ேண்ணுலைமும்; திவச அவனத்தும் - எல்லாத் திகெைளுோகிய உலைம்
முழுவகதயும்; வீழுங்கிககாண்ட - (தன்னுகடயதாக்கி) விழுங்கிய; விரி நல் நீர் -
பரவிச் சிறந்த நீர் வளமுள்ள; பண்வண - ைழனிைள் வாய்ந்த; கவண்கணய்ச்
சவடயன் தன் - திருபவண்பணய் நல்லூரில் வாழ்கிற ெகடயப்ப வள்ளலின்;
புகழ்வபால் - புைகழப்மபால; எங்கும் பரந்துைது - எங்கும் பரவியுள்ளது.

இருள் பதாகுதியாகிய அரக்ைர் கூட்டம் ோகலக் ைாலோகிய கைகயப்பரப்பி

உலைம் முழுவகதயும் வகளத்துக் பைாண்டது. அவ் விருகள ஒழிக்ைக் ைருதிய
ெந்திரனின் நிலாக் ைற்கறயாகிய பகட ெகடயன் புைழ் மபால எங்கும் பரவியது
என்றார். புைகழ பவண்ணிறம் உகடயதாை வருணித்தல் ைவி ேரபு. ெகடயப்ப
வள்ளல் -மொழ நாட்டு பவண்பணய் நல்லூர்த் தகலவர்.
 553. நீத்தம் அதனில் முவைத்து எழுந்த
கநடு கவண் திங்கள் எனும் தச்சன்.
மீ. தன் கரங்கள் அவவ பரப்பி.
மிகுகவண் நிலவு ஆம் கவண்சுவதயால்
‘காத்த கண்ணன் மணி உந்திக்
கமல நாைத்திவடப் பண்டு
பூத்த அண்டம் பவழயது’ என்று
புதுக்குவானும் வபான்றுைதால்.

நீத்தம் அதனில் - ைடலின் பவள்ளத்திமல; முவைத்து எழுந்த - உதித்து

மேபலழுந்த; கநடுகவண் திங்கள் எனும் - மிக்ை பவண்ணிறமுள்ள ெந்திரன்
என்கிற; தச்சன் - சிறந்த சிற்பி; காத்த கண்ணன் - ைாத்தளிக்கும் திருோலின்; மணி
உந்திக் கமலம் - அழகிய உந்தித் தாேகரயின்; நாைத்திவட - நாளத்தின் இடோை;
பண்டு பூத்த - முன்பு மதான்றின; அண்டம் - அண்ட மைாளோகிய வீடு; பவழயது
என்று - (இப்பபாழுது) பகழயதாகி விட்டபதன்று ைருதி; தன் கரங்கள் அவவ - தன்
ைதிர்ைளான கைைகள; மீ பரப்பி - மேமல பரப்பி; மிகு கவள் நிலவு ஆம் - மிக்ை
பவண்ணிலவான; கவண்சுவதயால் - பவள்களச் சுண்ணாம்புச் ொந்தால்;
புதுக்குவானும் - அதகனப் புதுப்பிப்பவன்; வபான்று உைது - மபான்றும்
(உலபைங்கும்) நிலாக் ைற்கற பரவி இருந்தது.

பழுதகடந்த வீட்கட முழுபவண் ொந்து பூசிப் புதுப்பித்தலும் தச்ென்

பதாழிலாற்று. பவண் ொந்து ேங்ைல வண்ணோதலின் ேங்ைல நாளுக்கு முன்
அவனிடமிருந்து பூத்த அண்ட மைாளோகிய வீடு பவள்களயடித்துப்
புதுப்பிக்ைப்ட்டது மபாலும். தற்குறிப்மபற்றவணி. புதுக்குவான் - பதாழிற் பபயர்.
பநடுந்தச்ென்: திருோலினால் பகடக்ைப்பட்ட அண்ட மைாளம் முழுவகதயும் ஒரு
வீடு மபாலக் பைாண்டு தான் ஒருவமன புதிதாை ஆக்ைவல்ல ஆற்றலுகடய சிற்பி
எனலாம்.
தாேகர குவிய ஆம்பல் அலர்தல்

554. விவர கசய் கமலப் கபரும்வபாது.

விரும்பிப் புகுந்த திருவிகனாடும்
குவர கசய் வண்டின் குழாம் இரிய.
கூம்பிச் சாம்பிக் குவிந்துைதால்; உவர கசய் திகிரிதவன
உருட்டி. ஒரு வகால் ஓச்சி. உலகு ஆண்ட அவரசன் ஒதுங்க.
தவல எடுத்த குறும்பு வபான்ைது. அரக்கு ஆம்பல்.
 (இவ்வாறு ெந்திரன் உதித்தபபாழுது) விவரகசய் - ேணங்ைேழும்;
கமலப்கபரும்கபாது - பபரிய தாேகர ேலர்; விரும்பிப் புகுந்த - விருப்பத்மதாடு
தன்னிடம் புகுந்த; திருவிகனாடும் - திருேைளுடன்; குவர கசய் - ஒலிக்கும்; வண்டின்
குழாம் இரிய - வண்டுைளின் கூட்டமும் (தன்கன விட்டு) நீங்கி மபாகும்படி; கூம்பி
- இதழ் குவிந்து; சாம்பி - வாடி; குவிந்ததுைது - மூடிக்பைாண்டுள்ளது; அரக்கு
ஆம்பல் - பெவ்வாம்பல் பூவானது; உவரகசய் திகிரிதவன - புைழப்படும்
(ஆகணச்) ெக்ைரத்கத (எங்கும் தகடயில்லாதபடி); உருட்டி - சுழலச் பெய்து; ஒரு
வகால்ஓச்சி - ஒப்பற்ற பெங்மைாகலச் பெலுத்தி; உலகு ஆண்ட - உலைமுழுதும் ஆட்சி
பெய்து வந்த; அரசன் ஒதுங்க - அரென் ஒழிந்த அளவில்; தவலகயடுத்த -
(வீறுடன்) தகலபயடுத்த; குறும்பு - குறுநில ேன்னகன; வபான்ைது - மபால
ேலர்ந்தது. ைதிரவன் ேகறந்த அளவில் தாேகர குவிதலும். ஆம்பல்
ேலர்தலுோகிய இயல்பு வருணிக்ைப்பட்டது. ஒற்கறத் மதராழிகய உருட்டி
ஒப்பற்ற ைதிகர வீசி உலைம் முழுவதும் ஆண்ட சூரியன் ேகறந்தது. அதனால்
ஆம்பல் பூக்ைள் ேலர்ந்தன. ‘சீர் அரொண்டு தன் பெங்மைால் சிலநாள் பெலீஇக்
ைழிந்த. பார் அரசு ஒத்து ேகறந்தது ஞாயிறு’ - நாலா. திருவிருத்.80

75

சீகத திங்ைகளப் பழித்தல்

555. ‘நீங்கா மாவய அவர் தமக்கு

நிைவம வதாற்றுப் புைவம வபாய்.?
ஏங்காக் கிடக்கும் எறி கடற்கும்.
எனக்கும். ககாடிவய ஆனாவய-
ஓங்கா நின்ை இருைாய் வந்து.
உலவக விழுங்கி. வமன்வமலும்
வீங்கா நின்ை கரு கநருப்பின்
இவடவய எழுந்த கவண் கநருப்வப!

ஓங்கா நின்ை - வளர்கின்ற; இருள் ஆய் - இருளின் வடிவோய்; வந்து - வந்து;

உலவக விழுங்கி - உலை முழுவகதயும் ைவர்ந்து; வமன் வமலும் - மேலும் மேலும்;
வீங்கா நின்ை - வளாச்சி அகடயும்; கரு கநருப்பின் இவடவய - ைரிய தீயின்
இகடமய; எழுந்த - மதான்றும்; கவண்கநருப்வப - பவண்ணிறமுள்ள பநருப்மப;
நீங்காமாவய - நீங்ைாத ோகயகய; அவர் தமக்கு - பெய்து வரும் அந்த உத்தேனுக்கு;
நிைவம வதாற்று - நிறத்தால் மதால்வியுற்று; புைவம வபாய் - (உலகிற்குப்)
புறம்பாைச் பென்று; ஏங்காக் கிடக்கும் - ஏங்கிக் கிடக்கின்ற; எறி கடற்கும் - அகல
வீசுகிற ைடலுக்கும்; எனக்கும் - (ைாே மவதகனயால் வருந்தும்) எனக்கும்;
ககாடியவய ஆனாவய - (நீ) பைாடுஞ்பொல் புரிவாய் ஆயிகன
 பிரிந்தவர்ைளுக்குத் பதன்றல். ெந்திரன் ஆகியகவ ைாதல் மநாகய மிகுவிக்கும்
பபாருள்ைள் துயரத்கத விகளத்தலால் அன்னவர் அவற்கற பவறுத்துக் கூறுதல்
இயற்கை. ெந்திரன்: தன் ைாே மவதகனகய மிைச் பெய்தும். ைடகலப் பபாங்ைச்
பெய்தும் அகலத்தலால் ெந்திரகன மநாக்கிக் ‘ைடற்கும்’ எனக்கும் பைாடிகய
ஆனாமய’ என்றாள் சீகத. ஏங்ைாக் கிடத்தல்: (சிமலகடயாை) ஒலித்தல் ஏங்கிக்
கிடத்தல். ‘ோகய யவர்தேக்கு நிறமே மதாற்று’ - ைடலின் ைரு நிறத்கதக் ைாட்டிலும்
இராேனது திருமேனி நிறமே மிைக் ைறுத்துள்ளது.

கலி விருத்தம்

556. ‘ககாடிவய அல்வல: நீ யாவரயும் ககால்கிலாய்;

வடு இல் இன் அமுதத்கதாடும். வந்தவன.
பிடியின் கமன்நவடப் கபண்கணாடு; என்ைால். எவனச்
சுடுதிவயா? - கடல் வதான்றிய திங்கவை!

கடல் வதான்றிய - ைடலிலிருந்து உதித்த; திங்கவை - ெந்திரமன!; நீ ககாடிவய

அல்வல - நீ இயற்கையில் பைாடியவன் அல்லன்; யாவரயும் ககால்கிலாய் - (அது
எவ்வாறு எனில்) உலைத்தில் எவகரயும் பைால்கின்றாய் இல்கல; வடு இல் - (தவிர நீ)
குற்றேற்ற; இன் அமுதத்கதாடும் - இனிய அமுதத்துடனும்; பிடியின் கமன்னவட -
பபண்யாகன மபான்ற நகடயுகடய; கபண்கணாடும் - திருேைளுடனும்; வந்தவன -
பிறந்தாய்; என்ைால் - இவ்வாறு இருப்பதால்; எவனச் சுடுதிவயா -
என்கனச்சுடுவதும் தக்ைமதா?

‘ெந்திரமன! நீ எல்மலாகரயும் பைால்லும் தன்கேகய இயற்கையாைப்

பபற்றாய் இல்கல; ?ஏபனனில் ைடலினின்று மதான்றியவன் ஆதலால்
இயல்பாைமவ குளிர்ச்சி பபாருந்தியவன்; அமுதத்மதாடு பிறந்தவனாதலால்
பபண்ணிடம் அன்பு கவக்ைத் தக்ைவன். அவ்வாறு இருக்ை நீ பபண்ணாகிய என்கன
வருத்துவது முகறமயா’ என்கிறாள் சீகத.
காதல் வநாயால் சீவத பட்ட துன்பம ்ீ்

557. மீது கமாய்த்து எழு கவண் நிலவின் கதிர்

வமாது மத்திவக கமன் முவலவமல் பட.
ஓதிமப் கபவட கவங் கனல் உற்கைன.
வபாது கமாய்த்த அமளிப் புரண்டான் அவரா!

மீது - வானில்; கமாய்த்து எழு - பநருங்கி எழுகின்ற; நிலவின் கதிர் -

பவண்ணிலாவின் ைதிர்ைளாகிய; வமாது மத்திவக - அடிக்கும் ெம்ேட்டி; கமன்முவல
வமல் பட - தன் பேல்லிய தனங்ைள் மேல் படுதலால்; ஒதிமப் கபவட - (சீகத) பபண்
அன்னம்; கவம்கனல் உற்கைன - பைாடிய பநருப்பிமல அைப்பட்டுதுமபால; வபாது
கமாய்த்த - தாேகர ேலர்ைள் நிகறந்த; அமளி புரண்டாள் - படுக்கையில் விழுந்து
புரண்டாள்.
 ெந்திரகனச் ெம்ேட்டி என்றதால் பேன்முகல அகத எறிதற்குரிய பட்டகட
ஆயிற்று. மபாது போய்த்த அேளி அவளுக்குத் தீ பரப்பிய குண்டோயிற்று.
தற்குறிப்மபற்றவணி. தாேகர ேலர்ப் படுக்கையில் சீகத புரண்டதற்கு ஒப்புகே
அகேயப் பபகடயன்னம் பநருப்பிமல பபாருந்தியது மபாலும் என்றார்.

558. நீக்கம் இன்றி நிமிர்ந்த நிலாக் கதிர்

தாக்க. கவந்து தைர்ந்து சரிந்தனள்;
வசக்வக ஆகி மலர்ந்த கசந்தாமவரப்
பூக்கள் பட்டது அப் பூவவயும் பட்டனள்.

நிக்கமின்றி - நீங்குதல் இல்லாேல்; நிமிர்ந்த - (எங்கும்) பரவிய; நிலாக்கதிர் -

ைந்திரனின் ஒளிக்ைதிர்; தாக்க - தாக்குவதால்; கவந்து - (சீகத) உடல் பவதும்பி;
தைர்ந்து - (ேனம்) தளர்ந்து; சரிந்தனள் - கீமழ விழுந்தாள்; வசக்வக ஆகி - (முன்பு
அவளுக்கு) தங்கும் இடோகி; மலர்ந்த - விரிந்த; கசந்தாமவரப் பூக்கள் - பெந்தாேகர
ேலர்ைள் (இரவில் அச்சீகதக்குப் படுக்கை பேத்கதயாய்); பட்டது - அவள்
புரண்டமபாது அவளது ைாேச் சூட்டினால் அகடந்த நிகலேைகள; அப் பூவவயும்
- அச் சீகதயும்; பட்டனள் - அகடயலானாள்;

முன்பு சீகதக்குத் தங்கும் இடோகி ேலர்ந்த பெந்தாேகர இப்பபாழுது

பள்ளியகணயாய்க் ைாேமவதகனயால் புரண்டமபாது துன்பம் தந்தது என்ை.
தாேகரப் பூக்ைள் பட்ட தன்கே: கூம்பிச் ொம்பிப் பபாலிவிழந்து வாடி ஒடுங்கியகே.
பூகவ: உவகேயாகுபபயர்.

559. வாச கமன் கலவவக் களி வாரி. வமல்

பூச பூசப் புலர்ந்து புழுங்கினாள்;
வீச வீச கவதும்பினள். கமன் முவல.-
ஆவச வநாய்க்கு மருந்தும் உண்டாம்ககாவலா?

கமன்முவல - பேன்கேயான தனங்ைகளயுகடய சீகத; வாசம் கமல் - ேணமும்

பேன்கேயும் வாய்ந்த; கலவவக்களி - ைலகவச் ெந்தனக்குழம்கப; வாரி -
அள்ளிக்பைாண்டு; வமல் பூசப் பூச - (மதாழிோர்) தன்னுடலில் பூசுந்மதாறும்; புலர்ந்து -
உடம்பு பவதும்பி; புழுங்கினள் - தவித்தாள்; வீச வீச கவதும்பினள் - (ஆல வட்டம்
முதலியவற்றால்) வீசுந்மதாறும் (சீகத) பவப்பம் அகடந்தாள்; ஆவச வநாய்க்கு -
ைாே மநாகயத் தீர்க்ை; மருந்தும் உண்டாம் - பைால் ேருந்தும் உலகில் உண்மடா?

ைாே மவதகனயால் வாடும் சீகதயின் பவப்பத்கதத் தணிக்ைத் மதாழியர்

பெய்யும் பரிைாரம் யாவும் அவளுக்கு மேலும் பவப்பத்கத வளர்த்தன என்பதாம்.
ஆகெ மநாய்க்கு மவறு பரிைாரம் இல்கல: ‘ேருந்து பிறிதில்கல யானுற்ற
மநாய்க்மை’ (நற்.80) பேன்முகல: அன்போழித்பதாகை. மவற்றுப் பபாருள்
கவப்பணி.
ேலர்ப்படுக்கை பவம்கேயால் ைரிந்துமபாதல்
 560. தாயரின் பரி வசடியர். தாது உகு
வீ. அரித் தளிர். கமல்அவண. வமனியில்
காய் எரிக் கரியக் கரிய. ககாணர்ந்து.
ஆயிரத்தின் இரட்டி அடுக்கினார்.

வமனியில் - (சீகதயின்) திருமேனியில்; காய் - எரியும்; எரி - ைாேத் தீயினால்; தாது

உகு வீ - ேைரந்தப் பபாடிைள் சிந்தப்பபற்ற ேலர்ைகளக் பைாண்டும்; அரித்தளிர் -
பேல்லிய தளிர்ைகளக்பைாண்டும்; கமல் அவண - (அகேக்ைப்பட்ட) பேல்லிய
அவளுகடய படுக்கை பேத்கதைள்; கரியக் கரிய - ைருகிக்பைாண்மடயிருக்ை;
தாயரின் பரி வசடியர் - தன்கனப் பபற்ற தாயகரவிட மிக்ை அன்பு ைாட்டும் (சீகதயின்)
மதாழியர்; ஆயிரத்தின் இரட்டி - இரண்டாயிரம் படுக்கை பேத்கதைகள; ககணர்ந்து
- (ஒன்றன்பின் ஒன்றாைக்) பைாண்டு வந்து; அடுக்கினார் - மேன்மேல் அடுக்கி
அகேத்தார்ைள்.

மதாழியர் அன்மபாடு படுக்கைைகள அடிக்ைடி ோற்றிக் பைாண்மட இருந்தார்ைள்.

ஆயிரத்து இரட்டி மிைப்பல. அரித்தளிர் அடர்த்திகய உகடய தளிர். பபான்னிறோன
தளிர். ஒளியுள்ள தளிர்.

561. கன்னி நல் நகரில். கமழ் வசக்வகயுள்.

அன்னம். இன்னணம் ஆயினள்; ஆயவள்.
மின்னின் மின்னிய. வமனி கண்டான் எனச்
கசான்ன அண்ணலுக்கு உற்ைது கசால்லுவாம்.

கன்னி நல் நகரில் - அழகிய ைன்னி ோடத்தில்; கமழ் வசக்வகயுள் - ேணம்

வீசும் ேலர்ப்பள்ளி பேத்கதயில்; அன்னம் -அன்னப்பபகட மபான்ற சீகத;
இன்னம் ஆயினள் - இவ்வாறு ைாே மவதகன அகடயலானாள்; ஆயவள் - (இனி)
அச்சீகதயினது; மின்னின் மின்னிய வமனி - மின்னகலப் மபால விளங்கும்
திருமேனிகய; கண்டான் எனச் கசான்ன - பார்த்தான் என்று மேமல கூறிய;
அண்ணலுக்கு - இராேனுக்கு; உற்ைது - உற்ற நிகலகேைகள; கசால்லுவவாம் -
(இனிக்கூறத்) பதாடங்குமவாம்.

ைன்னி ோடம் பபரிய நைரம் மபால் விளங்கியதால் ’ைன்னி நன்னைர்’

என்றார். மின்னிய மேனிகய - பபயபரச்ெம். விசுவாமித்திரர் முதலிய மூவரும்
ெனைன் எதிர்பைாள்ளச் பென்று ோளிகையில் தங்குதல்

562. ஏகி. மன்னவனக் கண்டு. எதிர் ககாண்டு அவன்

ஓவகவயாடும் இனிது ககாண்டு உய்த்திட.
வபாக பூமியில் கபான்னகர் அன்னது ஓர்
மாக மாடத்து. அவனவரும் வவகினார்.
 அவனவரும் - (விசுவாமித்திரன் முதலிய) அம்மூவரும்; ஏகி - அரெனது
அரண்ேகனக்குள் பென்று; மன்னவன - ெனைராெகன; கண்டு - பார்த்து; அவன் -
அவ்வரென்; ஓவகவயாடும் - ேகிழ்ச்சியுடன்; எதிர்ககாண்டு - எதிரில் வந்து உபெரித்து;
இனிது - இனிகேயாை; ககாண்டு - அகழத்துக்பைாண்டு மபாய்; வபாக பூமியில் -
(அதன்பின்) இன்ப பூமியான; கபான் நகர் அன்னது - அேராவதியில் உள்ள ஆடை
ோடம் மபாலச் சிறந்த; ஓர் மாக மாடத்து - ஒரு வான் அளாவிய ோளிகையில்;
உய்த்திட -மெர்ப்பிக்ை; வவகினார் - (அங்மை) தங்கினார்ைள்.

பபான்னைர் - பபான்ேயோன ோளிகை; ஆடைோடம் என்பர். 83

ெதானந்த முனிவர் வந்து முைேன் உகரத்தல்

563. வவகும் அவ் வழி. மா தவம் யாவும் ஓர்

கசய்வக ககாண்டு நடந்கதன. தீது அறு
கமாய் ககாள் வீரன் முைரி அம் தாளினால்
கமய் ககாள் மங்வக அருள் முனி வமவினான்.*

தீது அறு - குற்றம் இல்லாத; கமாய்ககாள் வீரன் - வலிகேயுள்ள வீரனான

இராேனது; முைரி அம் தாளினால் - பெந்தாேகர மபாலும் திருவடித் துைளால்;
கமய்ககாள் மங்வக - பகழய உண்கே வடிவம் அகடந்த அைலிகை; அருள் -
பபற்றருளிய; முனி - ெதானந்த முனிவன்; வவகும் அவ்வழி - அவர்ைள் தங்கிய
ோளிகையிடத்தில்; மாதவம் யாவும் - பபருந்தவங்ைள் எல்லாம்; ஓர் கசய்வக
ககாண்டு - சீலோகிய ஓர் உருவம் பைாண்டு; நடந்து என - நடந்து வந்தது மபால;
வமவினான் - வந்தான். பைௌதே முனிவனுக்கும் அைலிகைக்கும் பிறந்தவன்
ெதானந்த முனிவன். அவன் விசுவாமித்திரன் முதலிமயார் வருகைகய யறிந்து
அவர்ைள் தங்கிய ோளிகைக்குச் பென்றான். இவன் ெனை அரெனது புமராகிதன்.
பெய்கை - சீலம். ஒழுக்ைம்.

564. வந்து எதிர்ந்த முனிவவன வள்ைலும்

சிந்வத ஆர வணங்கலும். கசன்று எதிர்.
அந்தம் இல் குணத்தான் கநடிது ஆசிகள்
தந்து. வகாசிகன்தன் மருங்கு எய்தினான்.

வந்து எதிர்ந்த - (இங்ஙனம்) வந்து மதான்றிய; முனிவவன - அம் முனிவகன;

வள்ைலும் - வகரயாது அருள் பெய்யும் இராேனும்; சிந்வத ஆர - ேனம் ேகிழ;
வணங்கலும் - அடி வீழ்ந்து வணங்கியபின்; அந்தம் இல் குணத்தான் -
எல்கலயற்ற நற்குணங்ைள் வாய்ந்த அச் ெதானந்த முனிவன்; ஆசிகள் கநடிது தந்து -
(இராேனுக்கு) ஆசி போழிைள் மிகுதியும் கூறி; கசன்று எதிர் - (தன்கன)
எதிர்பைாண்ட; வகாசிகன் தன் மருங்கு - விசுவாமித்திரன் அருகில்; எய்தினான் -
அகடந்தான்.
வள்ளல்: அைலிகைக்கு அருள் பெய்தகே ைருதியது.
 565. வகாதமன் தரு வகா முனி வகாசிக
மாதவன்தவன மா முகம் வநாக்கி. ‘இப்
வபாது நீ இவண் வபாத. இப் பூதலம்
ஏது கசய்த தவம்?’ என்று இய்மபினான்.*

வகாதமன் தரு - பைௌதே முனிவன் பபற்று அருளிய; வகா முனி - முனிவர்

தகலவனான ெதானந்தன் ோதவன் மைாசிைன் தகன - பபருந் தவத்கதயுகடய
பைௌசிை முனிவனது ோமுைம் மநாக்கி - திருமுைத்கதப் பார்த்து இப்மபாது நீ
இவண் - இப்பபாழுது நீங்ைள் இவ்விடம் மபாத - வருோறு இப் பூதலம் - இந்த
மிதிகல நைரம்; கசய்த தவம் - பண்ணிய தவம்; ஏது - யாமதா; என்று
இயம்பினான் - என்று உபொர போழிைகளக் கூறலானான்.

விசுவாமித்திரன் இராேனது பபருகே மபசுதல்

566. பூந் தண் வசக்வகப் புனிதவனவய கபாரு

ஏய்ந்த வகண்வமச் சதானந்தன் என்று உவர
வாய்ந்த மா தவன் மா முகம் வநாக்கி. நூல்
வதாய்ந்த சிந்வதக் ககௌசிகன் கசால்லுவான்:*

தண் பூச் வசக்வக - குளிர்ந்த தாேகர ஆெனத்கதயுகடய; புனிதவனவய - தூய

குணமுள்ள பிரேகன; கபாரு ஏய்ந்த - ஒத்துள்ளவனும்; வகண்வம -
எல்லரிடத்திலும் நட்புகடயவனுோன; சதானந்தன் என்று உவர - ெதானந்தன்
என்று சிறப்பித்துச் பொல்லப்படுகின்ற; வாய்ந்த மா தவன் - பபருமுனிவனது;
மாமுகம் வநாக்கி - சிறந்த திருமுைத்கதப் பார்த்து; நூல் வதாய்ந்த - ைகலைளிமல
ஆழ்ந்த; சிந்வதயின் ககௌசிகன் - ேனத்கதயுகடய விசுவாமித்திரன்; கசால்லுவான்
- (பின் வருோறு) பொல்ல முற்படுவான்.
முனிவனுக்குப் பிரேன் உவகே. 1. மவதம் ஓதுவதில் 2. நல்பலாழுக்ைத்தில்.
3. பபருந்தவமுகடகேயில். 4. பிராேணர்க்குத் தகலே பூணுவதில். ெதானந்தன்:
மிகுதியான ஆனந்தத்கத உகடயவன். நூல் மதாய்ந்த சிந்கத: அகனத்துக்
ைகலைகளயும் முழுவதும் உணர்ந்த ேனம்.

567. ‘வடித்த மாதவ! வகட்டி இவ் வள்ைல்தான்

இடித்த கவங் குரல் தாடவக யாக்வகயும்..
அடுத்து என் வவள்வியும். நின் அன்வன சாபமும்.
முடித்து. என் கநஞ்சத்து இடர் முடித்தான்’ என்ைான்.
 வடித்த மாதவ - பதளிந்து பெய்த பபரிய தவமுனிவமர; வகட்டி - (நான்கூறுவகதக்)
மைட்பீராை; இவ்வள்ைல்தான் - இந்த வள்ளலான இராேன்; இடித்த கவம்குரல் -
இடிமபான்ற குரலுகடய; தாடவக யாக்வகயும் - தாடகை என்னும் அரக்கியின்
உடம்கபயும்; என் வவள்வியும் - என் யாைத்கதயும்; நின் அன்வன சாபமும் - உன்
தாயான அைலிகையின் ொபத்கதயும்; அடுத்து முடித்து - ஒன்றன்பின் ஒன்றாை
முடித்து; என் கநஞ்சத்து - என் பநஞ்சில் கிடந்த; இடர்முடித்தான் - துயரங்ைகளத்
தீர்த்து கவத்தவன் ஆவான்.

மூவகை முடித்தல்ைகளச் பெய்தவன் இராேன்: 1. தாடகைகயக் பைான்று

முடித்தல். 2. மவள்விகய முடித்தது. 3. அைலிகையின் ொபம் ஒழித்து நீக்கியது.
முடித்தல் என்ற பொல் பல பபாருளில் வந்தது. பொற் பின்வரு நிகலயணி.

ெதானந்தர் மைாசிைகனப் பாராட்டுதல்

568. என்று வகாசிகன். கூறிட. ஈறு இலா

வன் தவபாதனன். ‘மா தவ! நின் அருள்
இன்றுதான் உைவதல். அரிது யாது. இந்த
கவன்றி வீரர்க்கு?’ எனவும் விைம்பி. வமல்.

என்று வகாசிகன் கூறிட - என்று விசுவாமித்திரன் பொன்ன அளவில்; ஈறு இலா

- எல்கலயற்ற; வன் தவபாதனன் - ைடுந்தவத்கதயுகடயவனான ெதானந்த
முனிவன்; மாதவ - (விசுவாமித்திரகன மநாக்கி) மிக்ை தவமுகடயவமர; நின் அருள்
- உேது ைருகண; இன்று உைவதல் - (இக்குேரர்ைளிடம்) இப்பபாழுது இருப்பதனால்;
இந்த கவன்றி வீரர்க்கு - பவற்றி வீரராகிய இந்த இராே லக்குவர்க்கு; அரிது -
பெய்யமுடியாத அருஞ்பெயல்; யாது - என்ன இருக்கின்றது (ஒன்றுமில்கல);
எனவும் விைம்பி - என்றும் கூறி; வமல் - மேலும்;
தமபாதனன்: யாவரும் பெல்வத்கத விரும்பிப் பாதுைாப்பது மபாலத் தன் தவத்கத
விரும்பிப் பாதுைாக்கும் முனிவன்.

இராேனுக்குச் ெதானந்தர் உகரத்த விசுவாமித்திரர் வரலாறு.

569. எள் இல் பூவவயும். இந்திர நீலமும்.

அள்ைல் வவவலயும். அம்புத சாலமும்.
விள்ளும் வீயுவடப் பானலும். வமவும் கமய்
வள்ைல்தன்வன மதிமுகம் வநாக்கிவய.*
 எள் இல் பூவவயும் - பழிப்பதற்கு இடமில்லாத ைாயாேலகரயும்; இந்திர நீலமும்
- இந்திர நீல இரத்தினத்கதயும்; அள்ைல் வவவலயும் - மெறுள்ள ைடகலயும்;
அம்புத சாலமும் - மேைக் கூட்டத்கதயும்; விள்ளும் வீ உவட - ேலர்ந்த பூக்ைகளக்
பைாண்ட; பானலும் - நீமலாற்பலத்கதயும்; வமவும் - உவகேயாைப் பபாருந்திய; கமய்
- திருமேனியுகடய; வள்ைல்தன்வன - இராேனது; மதிமுகம் வநாக்கி - ெந்திரன்
மபான்ற திருமுைத்கதப் பார்த்து.

விசுவாமித்திரன் அரெனாய் ஆண்டகே

570. ‘நறு மலர்த் கதாவட நாயக! நான் உனக்கு

அறிவுறுத்துகவன். வகள்; இவ் அருந் தவன்
இவை எனப் புவிக்கு ஈறு இல் பல் ஆண்டு எலாம்
முவையினின் புரந்வத அருள் முற்றினான்.

நறுமலர்த் கதாவட - ேணமுள்ள ேலர்ைளால் ஆகிய ோகலகய அணிந்த; நாயக

- தகலவமன! நான் உனக்கு - உனக்கு நான்; அறிவுறுத்துகவன் - (ஒரு பெய்திகய)
பதரிவிக்கிமறன்; வகள் - (அதகன) மைட்பாயாை!; இவ் அருந்தவன் -இந்த அரிய
தவமுனிவனான பைௌசிைன்; புவிக்கு இவைகயன - (முதலில்) நிலவுலைத்திற்கு ஓர்
அரெனாகி; ஈறு இல் - எல்கலயில்லாத; பல் ஆண்டு எலாம் - பல ஆண்டுைள் அளவும்;
முவையினின் புரந்து - அரெ நீதிப்படி பாதுைாத்து; அருள் முற்றினான் - (உயிர்ைளிடம்)
ைருகண நிரம்பி இருந்தான்.

மவட்கடமேல் ைாடு பென்ற அரென்

வசிட்டகனச் ொர்தல்

571. ‘அரசின் வவகி அைனின் அவமந்துழி.

விரசு கானிவடச் கசன்ைனன். வவட்வடவமல்;

உவரகசய் மா தவத்து ஓங்கல் வசிட்டனாம்

பரசு வானவன்பால் அவணந்தான்அவரா.

அைனின் அவமந்துழி - அறபநறியிமல அகேந்து; அரசின் வவகி - (இங்ஙனம்

இவன்) அரொட்சியிமல பபாருந்தி வருங்ைால்; வவட்வடவமல் - (ஒரு நாள்)
மவட்கடயின் நிமித்தம்; விரசு கானிவடச் கசன்ைனன் - அடர்ந்த
ைாட்டினிகடமய பென்று; உவரகசய் - சிறப்பித்துச் பொல்லப்படுகின்ற; மா தவத்து
ஓங்கல் - தவத்திமல மேம்பட்ட; வசிட்டன் ஆம் - வசிட்டமுனிவனாகிய; பரசுவான்
- யாவராலும் துதிக்ைப்படுகிற; அவன்பால் - அந்த முனிவனிடத்தில்; அவணந்தான் -
மெர்ந்தான். வசிட்டன் சுரபிமூலம் விருந்து அளித்தல்
அறுசீர் விருத்தம்
 572. ‘அருந்ததி கணவன் வவந்தற்கு
அருங் கடன் முவையின் ஆற்றி.
‘’இருந்தருள் தருதி’’ என்ன.
இருந்துழி. ‘’இனிது நிற்கு
விருந்து இனிது அவமப்கபன்’’ என்னா.
சுரபிவய விளித்து. ‘’நீவய
சுரந்தருள் அமிர்தம்’’ என்ன.
அருள்மவை சுரந்தது அன்வை.

அருந்ததி கணவன் - (அப்பபாழுது) அருந்ததி ைணவனான வசிட்டமுனிவன்;

வவந்தற்கு - (இந்தக்) பைௌசிை முனிவனுக்கு; அருங் கடன் - பெய்வதற்கு அரிய
உபொரக் ைடகேைகள; முவையின் ஆற்றி - முகற தவறாேல் பெய்து; இருந்து - (நீர்
இங்மை) தங்கியிருந்து பெல்ல; அருள் தருதி என்ன - ைருகண பெய்ை என்று
மைட்டுக்பைாள்ள; இருந்த உழி - (பைௌசிைன் அவ்வாமற அவ்விடம்) இருந்தபபாழுது;
இனி நிற்கு - இனி உேக்கு; விருந்து இனிது -விருந்திட்டு இனிதாை; அவமப்கபன்
என்னா - உபெரிப்மபன் என்று கூறி; சுரபிவய விளித்து - (உடமன) ைாே மதனுகவ
அகழத்து; நீவய அமிர்தம் சுரந்து அருள் என்ன - அமுதம் (மபான்ற உணவு
முதலியவற்கற) நீமய இவருக்கு இப்மபாது சுரந்து அளிப்பாயாை என்று நியமிக்ை;
அருள் முவை - (அத் பதய்வப் பசு) வசிட்டன் அருளியபடிமய; அன்வை -
அப்பபாழுமத (உணவு முதலிய உபொரப் பண்டங்ைகள); சுரந்தது - சுரந்து அளித்தது.

அருந்ததி: வசிட்டரின் மவனவி; கற்பு நிவலயில் மிக வமம்

பட்டவள்; கற்புத் தன்வமக்கு இவவைவய உவவமயாகக்
ககாள்வர்.
சுரபி - காமவதனு - இது பாற்கடவலக் கவடந்த காலத்து
அதனினின்று வதான்றியது; வவண்டுகின்ைவர் வவண்டு கபா
ருள் அவனத்வதயும் உடவன சுரந்து அளிப்பது. 573. ‘’அறு
சுவவத்து ஆய உண்டி.
அரச! நின் அனிகத்வதாடும்
கபறுக!’’ என அளித்து. வவந்வதாடு
யாவரும் துய்த்த பின்வை.
நறு மலர்த் தாரும் வாசக்
கலவவயும் நல்கவலாடும்.
உறு துயர் தணிந்து. மன்னன்
உய்த்து உணர்ந்து உவரக்கலுற்ைான்.
 (வசிட்டன் மைாசிைகன மநாக்கி) அரச - ேன்னவ!; அறு சுவவத்து ஆய உண்டி -
அறுசுகவைமளாடு கூடிய இந்த உணவுைகள; நின் அனிகத்வதாடும் -
நும்மெனகைளுடன்; கபறுக - பபற்று உண்பீராை; என - என்று பொல்லி; அளித்து -
(ைாேமதனு சுரந்தவற்கற பயல்லாம்) அருபளாடு பைாடுத்து; வவந்வதாடு யாவரும் -
மைாசிைனும் பகடயினரும்; துய்த்த பின்வை - உண்ட பின்னர்; நறுமலர்த் தாரும் - நறு
ேணமுள்ள பூோகலைகளயும்; வாசக் கலவவயும் - ேணமிக்ை ைலகவச் ெந்தனமும்;
நல்கவலாடும் - யாவர்க்கும் அளித்து உதவ; மன்னன் - இந்த விசுவாமித்திரன்;
உறுதுயர் தணிந்து - தாம் அகடந்திருந்த ைகளப்புத் தீர்ந்தபின்; உய்த்து உணர்ந்து -
ஆராய்ந்து உணர்ந்தவராய்; உவரக்கல் உற்ைான் - (வசிட்டகன மநாக்கி ஒரு வார்த்கத)
பொல்லத் பதாடங்கினான்.

அறுசுகவ: உப்பு. புளிப்பு. துவர்ப்பு. தித்திப்பு. ைார்ப்பு. கைப்பு என்பன.

உறுதுயர்; வழிநகடயாலும். மவட்கடத் பதாழிலாலும் மநர்ந்த இகளப்பு.

சுரபிகய அரென் விரும்புதலும் முனிவர் விகடயும்

574. ‘’மாதவ! எழுந்திலாய். நீ;

வயப்புவடப் பவடகட்கு எல்லாம்
வகாது அறும் அமுதம் இக் வகா
உதவிய ககாள்வகதன்னால்.
தீது அறு குணத்தால் மிக்க
கசழு மவை கதரிந்த நூவலார்.
‘வம தகு கபாருள்கள் யாவும்
வவந்தருக்கு’ என்வகதன்னால்.

மாதவ - பபருந்தவ முனிவமர!; நீ எழுந்திலாய் - நீவிர் (உேது இருப்பிடத்கத

விட்டு) எழுந்தீருமில்கல; (இப்படி இருக்க) இக்வகா -இந்தத் பதய்வப் பசு; வகாது
அறும் அமுதம் - குற்றேற்ற நல்ல உணவுைகள; வயப் புவட - பவற்றிதரும்; பவட
கட்கு எல்லாம் - மெகனைள் எல்லாவற்றிற்கும்; உதவிய - பைாடுத்து உதவிய;
ககாள்வக தன்னால் - சிறப்பு உகடகேயாலும்; தீது அறு குணத்தால் - குகறவில்லாத
நற்குணங்ைளால்; மிக்க கசழுமவை - மிக்ைவர்ைளும் சிறந்த மவதங்ைள் முதலிய;
கதரிந்த நூவலார் - ைகலைகள அறிந்தவர்ைளும் ஆன பபரிமயார்ைள்; வமதகு
கபாருள்கள் - மேன்கேயுள்ள பபாருள்ைள்; யாவும் வவந்தருக்கு - எல்லாம்
அரெருக்மை; என்வக தன்னால் - உரியன என்று பொல்லுவதனாலும்.

‘சிறந்த பபாருகளக் பைாள்வதற்கு உரியவன் அரென்’ ேகறக்குச் பெழுகே. அறம்

பபாருள். இன்பம். வீடு என்னும் நாற்பயன்ைகளயும் அளிக்கும் வன்கே.
 575. ‘’நிற்கு இது தகுவது அன்ைால்.
நீடு அருஞ் சுரபிதன்வன
எற்கு அருள்’’ என்ைவலாடும்.
இயம்பலன் யாதும்; பின்னர்
‘’வற்கவல உவடகயன் யாவனா
வழங்ககலன்; வருவதுஆகின்.
ககாற் ககாள்வவல் உழவ!நீவய
ககாண்டு அகல்க!’’ என்று கூை.

நிற்கு -உனக்கு; இது - இப் பசு; தகுவது அன்று -தகுதியுகடயது அன்று; ஆல் -
(அதனால்); நீடு அரும் - சிறப்பு மிக்ை; சுரபி தன்வன - இக் ைாேமதனுகவ; எற்கு
அருள் - எனக்குை பைாடுத்தருளுை; என்ைவலாடும் - (என்று பைௌசிைன்) பொன்ன
அளவில்; யாதும் இயம்பலம் - வசிட்டன் (சிறிது மநரம்) ஒன்றும் கூறாதவனாய்;
பின்னர் - பின்பு; ககான் ககாள் - (பகைவர்க்கு) அம்ெம்தரும்; வவல் உழவ -
மவற்பகடயுள்ள அரமெ; வற்கவல உவடகயன் - ேரவுரிகய ஆகடயாை உகடய
முனிவனான; யாவனா வழங்ககலன் - நாமனா (இதகன உேக்குக்) பைாடுக்கும்
உரிகே உகடயவன் அல்லன்; வருவது ஆகின் - (அப் பசு உம்மிடம்) வருவதனால்;
நீவய ககாண்டு - நீமர அகழத்துக் பைாண்டு; அகல்க - பெல்வீராை; என்று கூை - என்று
கூறிய அளவில்.

வற்ைகல உகடபயன் யாமனா வழங்ைபலன் - முனிவர்க்கு அரெர் பசு முதலிய

பபாருள்ைகளக் பைாடுத்திடுவது ேரமபபயாழிய முனிவர் அரெர்க்குக் மைாதானம்
பெய்வது தக்ைது அன்று என்ற ைருத்தும் குறிப்பாை உணரப்படுகிறது. பொல்
பைாள்மவல் - பைாகலத் பதாழிகலக் பைாண்ட மவல். பைால்லனது உகலக்
ைளத்தில் வடிக்ைப்பட்ட மவல். மவல் உழவன்: பகைவரது உடம்பாகிய
விகளநிலத்கதத் தனது மவலாகிய ைலப்கபகயக் பைாண்டு உழுது மபாராகிய
பயிகர வளர்த்து பவற்றியாகிய பயகன விகளவிப்பவன். பைான்: அச்ெம் (பதால்
இகட -6) யாமனா: ஒ -இழிவு சிறப்பு. உருவை அணி.

விசுவாமித்திரன் சுரபிகயப் பற்ற அதன் மேனியிலிருந்து

பவளிவந்த விரர் பபாருதல்

576. ‘’பணித்தது புரிகவன்’’ என்னா.

பார்த்திபன் எழுந்து. கபாங்கி.
பிணித்தனன் சுரபிதன்வன;
கபயர்வுழி. பிணிவய வீட்டி.
‘’மணித் தடந் வதாளினார்க்குக்
ககாடுத்திவயா. மவைகள் யாவும்
கணித்த எம் கபரும?’’ என்ன.
கவல மவை முனிவன் கசால்வான்:
 (அது மைட்டு) பார்த்திபன் - பைௌசிை ேன்னவன்; பணித்தது புரிகவன் - முனிவன்
பொன்ன. போழிப்படிமய பெய்மவன்; என்னா - என்று; எழுந்து கபாங்கி -
உற்ொைத்மதாடு எழுந்து; சுரபிதன்வன - அந்தக் ைாேமதனுகவ; பிணித்தனன் -
பிணித்துக் பைாண்டு; கபயர்வுழி - புறப்படும் பபாழுது; பிணிவய வீட்டி - (அந்தப்
பசு) ைட்கட அறுத்துக் பைாண்டு. வசிட்டகன மநாக்கி; மவைகள் யாவும் - மவதங்ைகள
எல்லாம்; கணித்த எம்கபரும - ஆராய்ந்து அளவிட்டு அறிந்த எம்பபருோமன;
மணித்தடம் வதாளினாற்கு - அழகிய மதாள்ைகளயுகடய விசுவாமித்திரனுக்கு;
ககாடுத்திவயா - என்கன அளித்து விட்டாமயா; என்ன - என்று மைட்ை; கவல மவை
முனிவன் - தருேநூல் முதலிய ைகலைகளயும் மவதங்ைகளயும் அறிந்த வசிட்டன்;
கசால்வான் - விகட கூறுபவன் ஆனான்.

வீட்டுதல்: விடுவித்தல் ேணி: ைருவியாகு பபயர் (இரத்தின அணிைள்) மவதம்

வல்ல அந்தணன் அரெனுக்குக் மைாதானம் புரிதல் தைாது என்பது புலப்பட நின்றது.

577. ‘’ககாடுத்திகலன். யாவன; மற்று இக்

குவடககழு வவந்தன்தாவன
பிடித்து அகல்வுற்ைது” என்ன.
கபருஞ் சினம் கதுவும் கநஞ்வசாடு.
‘’இடித்து எழு முரச வவந்தன்
வசவனவய யாவன இன்று
முடிக்குகவன். காண்டி’’ என்னா.
கமாய்ம் மயிர் சிலிர்த்தது அன்வை.

யாவன ககாடுத்திகலன் - (உனது உடன்பாடு இல்லாேல் உன்கன) நாமன

பைௌசிைனுக்குக் பைாடுக்ைவில்கல; இக் குவட ககழு - பவற்றிக் குகடயுகடய;
வவந்தன் தாவன - அவ்வரெமன (உன்கன); பிடித்து அகல்வுற்ைது - பிடித்துக் பைாண்டு
மபாைத் பதாடங்கிய பெயல் இது; என்ன -என்று முனிவன் விகட கூற; (அது வகட்டு);
கபருஞ் சினம் - (அப்பசு) பபருங்மைாபம்; கதுவும் கநஞ்வசாடு - பைாண்ட
ேனத்மதாடு; இடித்து எழும் முரசம் - இடிகய ஒத்து எழுகிற ஓகெயுகடய
முரெங்ைகள; வவந்தன் வசவனவய - பைாண்ட இவ்வரெனது பகடைகள; யாவன
இன்று முடிக்குகவன் - நாமன இன்று அழித்துவிடுமவன்; காண்டி என்னா - (அகதக்)
ைாண்பாயாை என்று ெபதமிட்டு; அன்வை கமாய்ம்மயிர்சிலிர்த்தது - அப்பபாழுமத
அடர்ந்த தன் உடம்பின் ேயிர்ைகளச் சிலிர்த்தது.

அைல்வுற்றது: பதாழிற்பபயர் ‘வருவதாகில் மைாகவக் பைாண்டு அைல்ை’

என்றதால் ‘நான் பைாடுக்ைவில்கல; மவந்தமன உன்கனக் பைாண்டு அைல்வுற்றான்’
என்பது பபறப்பட்டது.
 578. ‘பப்பரர் யவனர் சீனர்
வசானகர் முதல பல்வலார்
வகப்பவட அதனிவனாடும்
கபிவலமாட்டு உதித்து. வவந்தன்
துப்புவடச் வசவன யாவும்
கதாவலவுைத் துணித்தவலாடும்.
கவப்புவடக் ககாடிய மன்னன்
தனயர்கள் கவகுண்டு மிக்கார்.

(அங்ஙனம் ைாேமதனு ேயிகரச் சிலிர்த்தவுடமன) பப்பரர் - பப்பரர்ைளும்;

யவனர் - யவன மதெத்தார்ைளும்; சீனர் - சீனர்ைளும்; வசானகர் - மொனைர்ைளும்; முதல -
முதலான; பல்வலார் - மிமலச்ெ வீரர்ைள் பலர்; வகப்பவட அதனிவனாடும் -
கைைளில் ஆயுதங்ைமளாடும்; கபிவல மாட்டு உதித்து - அப் பசுவினிடம் மதான்றி;
வவந்தன் துப்பு உவட அக் பைௌசிை ேன்னனுகடய வலிகேயுள்ள; வசவன யாவும் -
பகடைகளபயல்லாம்; கதாவலவு உை - அழியும்படி; துணித்தவலாடும் - ைண்ட
துண்டங்ைளாக்கின அளவிமல; கவப்பு உவட - (இயற்கையில்) சினம் பைாண்ட;
ககாடிய மன்னன் தனயர்கள் - பைாடியவர்ைளாகிய பைௌசிை ேன்னனுகடய
கேந்தர்ைள்; கவகுண்டு மிக்கார் - மைாபித்துத் தாக்ைலானார்ைள்.
பப்பரம். சீனம். மொனைம் - மிமலச்ெ ொதி மபதங்ைள் - விளங்ைாத
மவற்றுபோழிைள் மபசுகின்ற புற நாட்டவர். வசிட்டனின் சினத்தால் அரெ குோரர்
இறப்பு
579. ‘’சுரபிதன் வலி இது அன்ைால்;
சுருதி நூல் உணர வல்ல
வர முனி வஞ்சம்’’ என்னா.
‘’மற்று அவன் சிரத்வத இன்வன
அரிகுதும்’’ என்னப் கபாங்கி.
அடர்த்தனர்; அடர. அன்னான்
எரி எழ விழித்தவலாடும்.
இைந்தனர் குமரர் எல்லாம்.
 சினம் மிக்ை மைாசிை குோரர்ைள்; இது - இவ்வாறு பசுவினிடம் மிமலச்ெர்
மதான்றி நேது மெகனகய அழித்தது; சுரபி தன் வலியன்று - ைாேமதனுவின்
வலிகேயல்ல; சுருதி நூல் உணர வல்ல - மவதக் ைகலைகள அறியவல்ல; வரமுனி -
வரம் பபற்ற வசிட்ட முனிவனது; வஞ்சம் என்னா - வஞ்ெைச் பெயலாகும் என்று
பொல்லி; அவன் சிரத்வத - அம் முனிவனது தகலகய; இன்வன அரிகுதும் -
இப்பபாழுமத அறுத்திடுமவாம்; என்ன - என்று வீரபோழி கூறிீ்; கபாங்கி
சினந்து எழுந்து; அடர்த்தனர் - எதிர்த்து பநருக்கினார்ைள்; அடர - அவ்வாறு
பநருக்ை (அப்மபாது); அன்னான் - அவ் வசிட்ட முனிவன்; எரி எழ விழித்தவலாடும் -
தீப்பபாறி பறக்கும்படி ைண்ைளால் விழித்துப் பார்த்த அளவிமல; குமரர் எல்லாம் -
விசுவாமித்திரன் குோரர் யாவரும்; இைந்தனர் - ேடிந்தபதாழிந்தார்ைள்.

விசுவாமித்திரன் வசிட்டன் மபார்

580. ‘ஐ - இருபதின்மர் வமந்தர்

அவிந்தவம அரசன் காணா.
கநய் கபாழி கனலின் கபாங்கி.
கநடுங் ககாடித் வதர் கடாவி.
வக கதாடர் கவணயிவனாடும்
கார்முகம் வவைய வாங்கி.
எய்தனன்; முனியும். தன் வகத்
தண்டிவன. ‘’எதிர்க’’ என்ைான்.
(அப்பபாழுது); அரசன் - இக் பைௌசிைராென்; ஐ இரு பதின்மர்வமந்தர் - தன்
புத்திரர் நூறு மபர்ைளும்; அவிந்தவம காணா - இறந்தகதக் ைண்டுீ்; கநய் கபாழி
கனலின் கபாங்கி - பநய் பொரிந்த பநருப்புப் மபாலச் சீறிபயழுந்து; கநடுங்ககாடித்
வதர் - நீண்ட பைாடியகேந்த தன் மதகர; கடாவி - பெலுத்திீ்; கார்முகம் வவைய வாங்கி
- வில்கல நன்கு வகளத்து; வக கதாடர் கவணயிவனாடும் - தன் கையிலிருந்து
பதாடர்ச்சியாை விடப்படும் அம்புைளால்; எய்தனன் - (வசிட்டன்மேல்) எய்யத்
பதாடங்கினான்; முனியும் - வசிட்ட முனிவனும்; தன் வகத் தண்டிவன - தன்
கையிலுள்ள; பிரமதண்டத்வத வநாக்கி; எதிர்க என்ைான் - நீ அந்த ஆயுதங்ைகள
எதிராை ஏற்றிடு என்று நியமித்தான்.

ைகணயிமனாடு: ைகணயினால்: ஓடு ைருவிப் பபாருள். வகளய வாங்குதல்: ஒரு

பபாருட் பன்போழி.

581. ‘கடவுைர் பவடகள் ஈைாக்

கற்ைன பவடகள் யாவும்
விட விட. முனிவன் தண்டம்
விழுங்கி. வமல் விைங்கல் காணா.
வடவவர வில்லித்ன்வன
வணங்கினன் வழுத்தவலாடும்.
அடல் உறு பவட ஒன்று ஈயா.
அன்னவன் அகன்ைான் அன்வை.
 கடவுைர் பவடகள் - (சிறிய அம்புைள் முதல்) மதவர்ைளின் அத்திரங்ைள்; ஈைா -
இறுதியாை; கற்ைன பவடகள் யாவும் - அறிந்து பழகிய ஆயுதங்ைள் யாவற்கறயும்;
விட விட - பைௌசிைன் எய்து பைாண்டுவர; முனிவன் தண்டம் - வசிட்டனது
பிரேதண்டோனது; விழுங்கி - அவற்கறபயல்லாம் தன்னுள் பைாண்டுீ்; வமல்
விைங்கல் - மேன்கே பபற்று விளங்குதகல; காணா - ைண்டுீ்; (வகாசிகன்);
வடவவர வில்லிதன்வன - மேருகவ வில்லாைக் பைாண்ட உருத்திர மூர்த்திகய;
வணங்கினன் - வணங்கி; வழுத்தவலாடும் - துதித்த அளவில்; அன்னவன் - அச்
சிவபிரான்; (எதிர் வதான்றி); அடல் உறு - வலிகே மிக்ை ஒப்பற்ற; பவட ஒன்று ஈயா -
பகட ஒன்கற அளித்துவிட்டுீ்; அகன்ைான் - ேகறந்தான்.

பகட ஒன்று: ஒப்பற்ற பகடக் ைலங்ைள் என்றும் பைாள்ளலாம். 102

582. விட்டனன் பவடவய வவந்தன்;

விண்ணுவைார். ‘’உலவக எல்லாம்
சுட்டனன்’’ என்ன. அஞ்சித்
துைங்கினர்; முனியும் வதான்றி.
கிட்டிய பவடவய உண்டு
கிைர்ந்தனன். கிைரும் வமனி
முட்ட கவம் கபாறிகள் சிந்த;
கபாரு பவட முரணது இற்வை.

வவந்தன் - விசுவாமித்திரன்; பவடவய - அந்தப் பகடகய; விட்டனன் -

(வசிட்டன்மேல்) ஏவினான்; விண் உவைார் - (அதகனக் ைண்ட) மதவர்ைளும்
(இப்பகடயால்); உலவக எல்லாம் - எல்லா உலகையும்; சுட்டனன் என்ன -
எரித்தவன் இவன் என்று; அஞ்சித் துைங்கினர் - பயந்து நடுங்கினார்ைள் (ஆயினும்);
முனியும் - வசிட்ட முனிவனும்; வதான்றி -எதிரில் வந்து; கிட்டிய பவடவய - பநருங்கிய
அந்த உருத்திரப் பகடகய; உண்டு - (தாமன) உட்பைாண்டு; கிைரும் வமனி - (அந்த
அத்திர பநருப்பால்) பபாலிகின்ற; முட்ட கவம்கபாறிகள் - தன் உடம்பிலிருந்து
பவப்போன பநருப்புப் பபாறிைள்; சிந்த - பவளிப்பட; கிைர்ந்தனன் - (தன்கனத்
தாக்கிய அப்பகடயின் வலிகே அழியுோறு பெய்து) ஆற்றலால் பபாலிவுற்று
நின்றான்; கபாருபவட முரண் அது - மபார் பெய்து அழிப்பதற்குரிய உருத்திரப்
பகடயின் அவ்வலிகே; இற்று - (வசிட்டனிடம்) இப்படி ஆயிற்று.

சுட்டனன் - பதளிவு குறித்த ைால வழுவகேதி.

பைௌசிைன் தவம் மேற்பைாள்ளல்

 583. ‘கண்டனன் அரசன்; காணா.
‘’கவல மவை முனிவர்க்கு அல்லால்
திண்திைல் வலியும் வதசும்
உை எனல் சீரிது அன்ைால்;
மண்டலம் முழுதும் காக்கும்
கமாய்ம்பு ஒரு வலன் அன்று’’ என்னா.
ஒண் தவம் புரிய எண்ணி.
உம்பர்வகான் திவசவய உற்ைான்.

(தான் விட்ட உருத்திரப் பகட பெயலற்றகத) அரசன் - இந்தக் பைௌசிைன்;

கண்டனன் - பார்த்தான்; காணா - (அவ்வாறு) பார்த்து; திண்திைல் வலியும் -
உறுதியான பவற்றியும் வலிகேயும்; வதசும் - ஒளியும்; கவல மவை - மவதக்
ைகலைகள அறிந்த; முனிவர்க்கு அல்லால் - முனிவர்ைளுக்கு ோத்திரம் அல்லாேல்;
உை எனல் - (பிறர்க்கு) உள்ளன என்று ைருதுதல்; சீரிது அன்று - சிறப்பானது அல்ல;
மண்டலம் முழுதும் - உலைம் முழுவகதயும்; காக்கும் கமாய்ம்பு - அரொளும்
வலிகே; ஒரு வலி அன்று - (முனிவர் வலிகேக்கு முன்) ஒரு வலிகேயாை
ோட்டாது; என்னா - என்று உறுதியாை அறிந்து; ஒள்தவம் புரிய எண்ணி - சிறந்த தவத்
கதச் பெய்ய நிகனத்து; உம்பர்வகான் - மதவந்திரனது; திவசவய உற்ைான் - திகெயான
கிழக்குத் திக்கை அகடந்தான்.

அரெர் ஆற்றகலவிட முனிவர் ஆற்றமல சிறப்புகடயது என்பகத அறிந்த

பைௌசிைன் அகதப் பபறக் ைருதித் தவம் பெய்யச் பென்றான். திறல் - பவற்றி; திைல்
வலி - பவற்றிக்குக் ைாரணோன வலிகே. 104

இந்திரன் அவனது தவத்கதக் பைடுத்தல்

584. ‘மாண்ட மா தவத்வதான் கசய்த

வலவனவய மனத்தின் எண்ணி.
பூண்ட மா தவத்தன் ஆகி
அரசர்வகான் கபாலியும் நீர்வம
காண்டலும். அமரர் வவந்தன்
துணுக்குறு கருத்திவனாடும்
தூண்டினன். அரம்வபமாருள்
திவலாத்தவம எனும் கசால் மாவன.
 (இவ்வாறு) அரசர்வகான் - அரெர் தகலவனான பைௌசிைன்; மாண்ட
மாதவத்வதான் - ோட்சிகே பபற்ற ோதவத்தனான வசிட்டன்; கசய்த வலவனவய -
பபற்ற பவற்றிச்பெயகலமய; மனத்தின் எண்ணி - ேனத்திமல இகடவிடாது
சிந்தித்து;- பூண்ட ோ தவத்தன் ஆகி - மேற்பைாண்ட பபருந்தவம் புரிந்தவனாய்;
கபாலியும் - திைழும்; நீர்வம - தன்கேகய; காண்டலும் - மநாக்கிய அளவில்;
அமரர்வவந்தன் - மதவர் தகலவனான இந்திரன்; துணுக்கு உறு - அச்ெம் மிகுந்த;
கருத்திவனாடும் - ைருத்மதாடு; அரம்வப மாருள் - அரம்கப முதலிய பதய்வப்
பபண்ைளுள்; திவலாத்தவம எனும் - திமலாத்தகே என்ற; கசால் மாவன -
புைழ்பைாண்ட ோன் மபான்ற பபண்கண; தூண்டினான் - (அக் பைௌகினன் தவத்கதக்
ைகலக்கும் பபாருட்டு) ஏவினான்.

பொல்: புைழ். இந்திரன் துணுக்குற்றதன் ைாரணம் பபருந்தவம் பெய்பவரின்

ைபாலத்திலிருந்து ஒருவகை பநருப்பு மேல் எழுந்த தன் பபான்னுலகைச்
சுட்படரிக்கும் என்கிற அச்ெம். ோண்ட - ோண் என்ற விகனமுதல் அடியாை
வந்த பபயபரச்ெம். ‘ோண்ட என்ேகனவிபயாடு ேக்ைளும் நிரம்பினர்’ (புறம்.191

105

585. ‘அன்னவன் வமனி காணா.

அனங்க வவள் சரங்கள் பாய.
தன் உணர்வு அழிந்து காதற்
சலதியின் அழுந்தி. வவந்தன்
பன்ன அரும் பகல் தீர்வுற்று.
பரிணிதர் கதரித்த நூலில்
நல் நயம் உணர்ந்வதான் ஆகி.
நஞ்சு எனக் கனன்று. நக்கான்.

வவந்தன் - அரெனான பைௌசிைன்; அன்னவள் வமனி காணா - திமலாத்தகேயின்

மேனியழகைக் ைண்டு; அனங்க வவள் - ேன்ேதனுகடய; ரங்கள் பாய -
அம்புைள் (தன்மேற்) பட்டுத் கதத்தலால்; தன் உணர்வு அழிந்து -தனது நல்லறிவு
பைட்டு; காதல் சலதியின் அழுந்தி - அவளது ைாேக் ைடலிமல மூழ்கி; பன்னரும் பகல்
தீர்வுற்று . பொல்ல முடியாத பல நாட்ைள் அதிமல ைழியப் பபற்று; பரிணிதர்
கதரிந்த நூலின் - (பின்பு) நல்லறிஞர் ஆராய்ந்து கூறின ைகலைளின்; நல் நயம்
உணர்ந்வதான் ஆகி - சிறந்த பபாருள்ைகள உணர்ந்தவனாகி; நஞ்சு எனக்
கனன்று - (அச்சிற்றின்பத்கத) நஞ்சுமபால் பவறுத்து; நக்கான் - நகைத்தான்.

தனது தவம் குகலயக் ைாரணோன திமலாத்தகேகய எண்ணிச் சினமும் தனது

பெய்கையில் பவறுப்பும் பைாண்டு பைௌசிைன் சிரித்தான். சிரித்தற்குக் ைாரணம் -
பெய்யக் கூடாத ஒழுக்ைத்கதச் பெய்து விட்டதால். பரிணிதர் - அறிவின் பக்குவம்
முதிர்ந்தவர்.

விசுவாமித்திரன் பதன்திகெ பென்று தவம் பெய்தல்

 586. ‘’விண் முழுதுஆளி கசய்த
விவன’’ என கவகுண்டு. ‘’நீவபாய்.
மண்மகள் ஆதி’’ என்று.
மடவரல்தன்வன ஏவி.
கண் மலர் சிவப்ப. உள்ைம்
கறுப்புைக் கடிதின் ஏகி.
எண்மரின் வலியன் ஆய
யமன்திவசதன்வன உற்ைான்.

(இவ்வாறு தன் தவம் அழிந்தது) விண் முழுது ஆளி - மதவமலாைம்

முழுவதும் ஆட்சி புரியும் இந்திரனது; கசய்த விவன என - வஞ்ெகனச் பெயலாகும்
என்று அறிந்து; கவகுண்டு - சினம் பைாண்டு; நீ வபாய் மண்மகள் ஆதீ - நீ
நிலவுலைம் பென்று ோனிடைப் பபண்ணாைப் பிறப்பாயாை; என்று மடவரல் தன்வன -
என்று அத்திமலாத்தகேகய; ஏவி. சபித்து விட்டு; - கண்மலர் சிவப்ப - (சினத்தால்)
தாேகர மபான்ற ைண்ைள் பெந்நிறம் அகடயவும்; உள்ைம் கறுப்பு உை - ேனம்
மைாபப்படவும்; கடிதின் ஏகி - (அவ்விடம் விட்டு) விகரவிமல பென்று; எண்மரில்
வலியன் ஆய - எண் திகெப் பாலைர்ைளில் வலிகேயுள்ளவனான; யமன் திவச
தன்வன - யேனது திகெகய; உற்ைான் - அகடந்தான் (பைௌசிைன்).
தனது தவம் குகலயக் ைாரணோன திமலாத்தகேகயச் ெபித்த பின் பைௌசிைன்
தவம் பெய்யத் பதன்திகெ பென்றான். பதன்திகெப் பாலைன் - இயேன். ‘கூற்றத்
தன்ன ோற்றரு முன்பின் - (புறம் 362) எண்ேரில் இயேன் வலியன் என்பது
பபறப்படும். திரிெங்கு வசிட்டகன அணுகிப் பபற்ற ொபம்

587. ‘கதன் திவசஅதவன நண்ணிச்

கசய் தவம் கசய்யும் கசவ்வி.
வன் திைல் அவயாத்தி வாழும்
மன்னவன் திரிசங்கு என்பான்
தன் துவணக் குருவவ நண்ணி.
‘’தனுகவாடும் துைக்கம் எய்த
இன்றுஎனக்கு அருளுக!’’ என்ன.
‘யான் அறிந்திகலன் அது’ என்ைான்.
 (இவ்வாறு பைௌசிைன்) கதன்திவச அதவன - பதற்குத் திக்கை; நண்ணி -
அகடந்து; கசய்தவம் கசய்யும் கசவ்வி - பெய்ய மவண்டிய தவத்கத நடத்தும்
பபாழுது; வன்திைல் அவயாத்தி வாழும் - அமயாத்தி நைரில் வாழுகின்ற மிக்ை
வலியனான; மன்னவன் திரிசங்கு என்பான் - திரிெங்கு என்னும் ேன்னவன்; தன்
துவணக் குருவவ நண்ணி - தனக்குத் துகண நிற்கும் குலகுருவான வசிட்டனிடம்
பென்று; தனுகவாடும் துைக்கம் எய்த - இந்தப் பூத உடம்மபாடு சுவர்க்ைம்
அகடயும்படி; இன்று எனக்கு அருளுக - இப்மபாது எனக்கு அருள் பெய்வாயாை;
என்ன - என்று மவண்ட; யான் - (வசிட்டன்) நான்; அது அறிந்திலன் - இந்த
உடமலாடு துறக்ைம் பெலுத்தவல்ல பெயகல அறிய வில்கல; என்ைான் - என்று
(அவன் மவண்டுமைாகள) ேறுத்துக் கூறினான்.

திரிெங்கு: இவனது இயற்பபயர் ெத்தியவிரதன். இவ்மவந்தன் தன் தந்கத

பொல்கலயும் மீறி ேகறயவர் ைன்னிகயக் ைவர்ந்தான்; குருவான வசிட்டனது
பசுகவக் பைான்றான்; நீர் பதளித்துப் புனித ோக்ைப்படாத ஊகன உண்டான்.
இம்மூன்று குற்றங்ைகளயுகடயவனாதலால் ‘திரிெங்கு’ எனப் பபயர் பபற்றான்.
இவமன அரிச்ெந்திரன் தந்கத என்பர்.

588. ‘’நினக்கு ஒலாதுஆகின். ஐய!

நீள் நிலத்து யாவவரனும்
மனக்கு இனியாவர நாடி.
வகுப்பல் யான். வவள்வி” என்ன.

“சினக் ககாடுந் திைவலாய்! முன்னர்த்

வதசிகற் பிவழத்து. வவறு ஓர்
நினக்கு இதன் நாடி நின்ைர்;
நீசன் ஆய் விடுதி” என்ைான்.

(திரிெங்கு வசிட்டகன மநாக்கி) ஐய - தகலவமன!” நினக்கு ஒலாது ஆகின் -

(என்கன இவ்வுடம்மபாடு பொர்க்ைம் ஏற்றும் பெயல்) உனக்கு முடியாது என்றால்;
நீள் நிலத்து - பபரிய இப்பூவுலகில்; யாவவரனும் - எவராயினும்; மனக்கு
இனியாவர நாடி - என் ேனதுக்கு இகெந்தவகரத் மதடி; யான் வவள்வி வகுப்பல் -
(அவகரக் பைாண்டு) எண்ணிய யாைத்கத நான் பெய்மவன்; என்ன - என்று கூற;
(வசிட்டன் வகாபங்ககாண்டு அவவன வநாக்கி); சினம் ககாடு திைவலாய் - சினமும்
பைாடிய வலிகேயும் உகடயவமன!; முன்னர்த் வதசிகன் - முன்மனார்ைளின்
குருவினிடம்; பிவழத்து - அபொரப்பட்டு (அவகன நீக்கி); வவறு ஓர் நினக்கு இதன் -
உனக்கு விருப்போனமவபறாரு குருகவ; நாடி நின்ைாய் - (நீ) மதடி நின்றாய்;
(ஆதலால்); நீசன் ஆய் - புகலயனாய்; விடுதி - ஆகி விடுவாய்; என்ைான் - என்று
ெபித்தான்.
 பரம்பகரயான ஆசிரியன் தகுந்தவனாகியிருக்ை அவகன அவேதித்து
மவபறாரு குருகவத் மதடுதல் முகறமைடானது. இதன் - ஹிதன்;நீென் - ெண்டாளன்.
109

589. ‘மலர் உவைான் வமந்தன் - வமந்த! -

வழங்கிய சாபம்தன்னால்
அலரிவயான்தானும் நாணும்
வடிவுஇழந்து. அரசர் வகாமான்.
புலரிஅம் கமலம்வபாலும்.
கபாலிவு ஒரீஇ. வதனம். பூவில்
பலரும் ஆங்கு இகழ்தற்கு ஒத்த
படிவம் வந்துற்ைது அன்வை.

வமந்த - இகளஞனான இராேமன! ேலருமளான் வமந்தன் - பிரேமதவன்

ேைனான வசிட்டன்; வழங்கிய சாபம் தன்னால் - இட்ட ொபத்தால்; அரசர் வகாமான் -
அரெர் தகலவனான திரிெங்கு; அலரிவயான் தானும் - ைதிரவனும்; நாணும் வடிவு
இழந்து - பவட்ைப்படுோறு இருந்த தன் அரெ வடிவத்கத நீங்கி; புலரி அம் கமலம்
வபாலும் - உதய ைாலத்தில் ேலர்கின்ற தாேகர மபான்ற; வதனம் கபாலிவு ஒரீஇ -
திருமுைத்தின் அழகு பைட்டு; பூவில் பலரும் - பூவுலகில் எல்மலாரும்; இகழ்தற்கு
ஒத்த படிவம் - இைழ்தற்ைரிய ெண்டாள வடிவம்; ஆங்கு அன்வை - அவ்வரெனுக்கு
அந்த இடத்தில் அப்மபாமத; வந்து உற்ைது - வந்து அகடந்தது.

திரிெங்கு. தன்மேனி முைப்பபாலிவு யாவும் நீங்கிச் ெண்டாள வடிவத்கத

அகடந்தான். அலரி: ஆயிரம் ைதிர்ைளால் விளங்குபவன்.

590. ‘காகசாடு முடியும் பூணும்

கரியதாம் கனகம் வபான்றும்.
தூகசாடும் அணியும் முந்நூல்
வதால் அரும் வதாற்ைம் வபான்றும்.
மாகசாடு கருகி. வமனி
வனப்பு அழிந்திட. ஊர் வந்தான்; “சீசி” என்றுயாரும்
எள்ை. திவகப்கபாடு பழுவம் வசர்ந்தான்.
காகசாடு - ேணி ோகலைளும்; முடியும் - கிரீடமும்; பூணும் - ேற்ற அணிைளும்;
கரியது ஆம் - ைரும் பபான்னான; கனகம் வபான்றும் - இரும்கப ஒத்தும் (ைறுத்த
நிறத்கத அகடந்தும்); தூகசாடும் - உடுத்த ஆகடைளும்; அணியும் முந்நூல் - தரித்த
முப் புரிநூலும்; வதால்தரும் - மதலால் ஆன; வதாற்ைம் வபான்றும் - தன்கேகய
ஒத்தும்; வமனி - உடம்பானது; மாகசாடு கருகி - அழுக்குடன் கூடிக் ைறுத்து;
வனப்பு அழிந்திட - அழகு பைட (திரிெங்கு) ஊர் வந்தான் -தனது நைரம் மெர்ந்த
அளவில் (அப்மபாது); சீசி என்று - சீச்சீ என்று; யாரும் எள்ை - எல்லாரும் தன்கன
இைழ்தலால்; திவகப்கபாடு - ைலக்ைத்மதாடு; பழுவம் வசர்ந்தான் - ைாட்கட
அகடந்தான்.
 பூண்ட அணிைலன்ைள் இரும்பினால் இயன்றனவாைவும். உடுத்த உகடயும்
பூணூலும் மதாலாைவும் ோறவும். உடல் ைருகித் மதான்றவும் தீரிெங்கு முன்கன
வடிவம் நீங்கிச் ெண்டாள வடிமவாடு அமயாத்தி மெர்ந்தான். அப்மபாது அவகனக்
ைண்டு யாவரும் இைழ்ந்தனர். அது பபாறாத அவன் ைாடு மெர்ந்தான். ைரியது ஆம்
ைனைம் - ைரும்பபான் - இரும்பு.

பைௌசிைனிடம் திரிெங்கு தன் பெய்தி பதரிவித்தல்

591. ‘கானிவடச் சிறிது வவகல்

கழித்து. ஓர் நாள். ககௌசிகப்வபர்க்
வகான் இனிது உவையும் வசாவல
குறுகினன்; குறுக. அன்னான்.
“ஈனன் நீயாவன்? என்வன
வநர்ந்தது. இவ் இவடயில்?” என்ன.
வமல் நிகழ் கபாருள்கள் எல்லாம்
விைம்பினன். வணங்கி. வவந்தன்.

கானிவட - வனத்திமல; சிறிது வவகல் கழித்து - சில நாட்ைகளப் மபாக்கி;

ஓர் நாள் - ஒரு நாள்; ககௌசிகன் வபர் வகான் - பைௌசிைன் என்ற நாேம் பபற்ற
இவ்வரென்; இனிது உவையும் - இனிதாைத் (தவம் பெய்வது) வசிக்கிற; வசாவல
குறுகினன் - மொகலகயத் (திரிெங்கு நாடிச்) மெர்ந்தான்; குறுக - அணுகிய
அளவில்; அன்னான் - அக்பைௌசிைன்; ஈனன் நீ யாவன் - ெண்டாளனான நீ யார்;
இவ் இவடயின் வநர்ந்தது என்வன - இந்த இடத்திற்கு வந்ததன் ைாரணம் என்ன;
என்ன - என்று வினவ; வவந்தன் - திரிெங்கு; வணங்கி - (பைௌசிைகன) வணங்கி;
வமல் நிகழ் கபாருள்கள் - முன் நடந்த பெய்திைள்; எல்லாம் விைம்பினன் -
அகனத்கதயும் பொன்னான்.

வசிட்டனுக்குப் பகைவன் விசுவாமித்திரன் என்று ைருதித் திரிெங்கு அவ்

விசுவாமித்திரகன அகடந்தான். மேல் நிைழ் பபாருள்ைள்: வசிட்ட ொபம்
முதலியன.

பைௌசிைன் மவள்விபெய்து.திரிெங்குகவ வானுலகு ஏற்றுதல்

592. “இற்ைவதா?” என நக்கு. அன்னான்

“யான் இரு வவள்வி முற்றி.
மற்று உலகு அளிப்கபன்” என்னா.
மா தவர் தம்வமக் கூவ.
சுற்றுறு முனிவர் யாரும்
கதாக்கனர்; வசிட்டன் வமந்தர். “கற்றிலம். அரசன்
வவள்வி கனல் துவை புவலயற்கு ஈவான்.”
 அன்னான் - அதுமைட்ட மைாசிைன்; இற்ைவதா என - இவ்வளவுதானா என்று
இைழ்ச்சியாைச் பொல்லி; நக்கு - சிரித்து; யான் இருவவள்வி - நான் பபரியபதாரு
மவள்விகய; முற்றி - (உனக்ைாை) பெய்து முடித்து; உலகு அளிப்கபன் என்னா - வான்
உலைத்கதத் (இந்த உம்பபாடு அகடய) தந்திடுமவன் என்று பொல்லி; மாதவர்
தம்வமக் கூவ - ோதவ முனிவர்ைகள அகழக்ை; சுற்றுறு முனிவர் யாரும் - சுற்றுப்
பக்ைங்ைளில் உள்ள அம்முனிவர் அகனவரும்; கதாக்கனர் - (அங்மை வந்து)
கூடினார்ைள் (அப்மபாது); வசிட்டன் வமந்தர் - வசிட்ட குோரர்ைள்; அரசன்
புவலயற்கு - அரென் ஒருவன் ெண்டாளன் ஒருவனுக்ைாை; கனல்துவை -
அக்கினியிமல; வவள்வி - மவள்விகய; ஈவான் - முடித்துத் தருவகத; கற்றிலம் -
(நாங்ைள் எந்த நூலிலும்) படித்து அறிந்மதாம் இல்கல. ேற்று உலகு: இவ் வுலகினும்
மவறாகிய உலைம்: சுவர்க்ைம். நூற்பைாள்கைக்கு ோறாை அரெனான
விசுவாமித்திரன் மவள்வி பெய்யப் புமராகிதன் ஆதலும். யாைம் பெய்யும்
தகலவனாைச் ெண்டாளன் அகேதலும் தைாத பெயல்ைள் ஆதலால் வசிட்ட குோரர்
பைௌசிைன் அகழப்கப ஏற்ைவில்கல எனலாம். நகுதல் -வசிட்டகன இைழ்தல்
ைாரணோைப் பிறந்தது.

593. ‘என்று உவரத்து. “யாங்கள் ஒல்வலாம்”

என்ைனர்; என்னப் கபாங்கி.
“புன்கதாழில் கிராதர் ஆகிப்
வபாக” எனப் புகைவலாடும்.
அன்று அவர் எயினர் ஆகி.
அடவிகள்வதாறும் கசன்ைார்;
நின்ை வவள்விவயயும் முற்றி..
‘நிராசனர் வருக!’ என்ைான்.
என்று உவரத்து - என்று கூறி; யாங்கள் ஒல்வலாம் - ‘நாங்ைள் இச்பெயலுக்கு
உடன்படோட்மடாம்’; என்ைனர் - என்று பொன்னார்ைள்; என்ன - என்று கூற
(அதகனக் மைட்ட பைௌசிைன்); கபாங்கி - பைாதிப்பு அகடந்து; புன்கதாழில் கிராதர் -
(அவர்ைகளக் குறித்து) இழிந்த பெயல்புரியும் மவடர்ைள்; ஆகிப்வபாக என -
ஆகிவிடக் ைடவீர்ைள் என்று; புகைவலாடும் - ொபபோழி கூறிய அளவில்; அன்று -
அப்பபாழுமத; அவர் - அவர்ைள்; எயினர் ஆகி - மவடர்ைளாகி; அடவிகள் வதாறும் -
ைாடுைள் மதாறும்; கசன்ைார் - மபாய்விட்டார்ைள்; நின்று - (மைாசிைமனா)
பதாடங்கிய பெயலில் சிறிதும் ெலியாேல் நிகலநின்று; வவள்விவயயும் முற்றி -
மவள்விகய முடிக்ைத் பதாடங்கி; நிராசனர் வருக - (ஆகுதிகய உண்ணுதற்
பபாருட்டு) மதவர்ைமள! நீவிர் வருவீர்ைளாை!; என்ைான் - என்று அவர்ைகள
அகழத்தான். நிராெனர்: மதவர். உணகவ மவண்டாதவர் என்பது பபாருள். 114
 594. “அவரசன் இப் புவலயற்கு என்வன
அனல்துவை முற்றி. எம்வம
விவரசுக வல்வல என்பான்!
விழுமிது!” என்று இகழ்ந்து நக்கார்.
புவரவச மா களிற்று வவந்வத.
“வபாக நீ துைக்கம்; யாவன உவரகசய்வதன். தவத்தின்”
என்ன. ஓங்கினன் விமானத்து உம்பர்.
(அகழக்ைப்பட்ட மதவர்ைள்) அவரசன் - விசுவாமித்திரன்; இப் புவலயற்கு -
இந்தப் புகலயனுக்ைாை; அனல் துவைமுற்றி - யாை ைாரியத்கத நிகறமவற்றத்
பதாடங்கி; எம்வம - எங்ைகள; வல்வல விவரசுக என்பான் - விகரவில் வருவீராை
என்று அகழக்கின்றான்; என்வன விழுமிது - மிை நன்று இச்பெயல்; என்று இகழ்ந்து -
என்று நிந்தித்து; நக்கார் - ஏளனம் பெய்து சிரித்தார்ைள் - புகரகெ ோக்ைளிறு -
(ஆயினும் மைாசிைன் விடாேல்) ைழுத்திமல ையிறு பைாண்ட யாகனப்பகடயுகடய
மவந்கத - அத் திரிெங்குகவ மநாக்கி நீ துறக்ைம் மபாய்ச் மெர்ந்திடுை; யாவன
தவத்தின் - நாமன எனது தவத்தால்; உவர கசய்வதன் - ைட்டகளயிட்டுக் கூறுகிமறன்;
என்ன - என்று பொல்ல (அவ்வாமற திரிெங்கு); விமானத்து உம்பர் -(கிகடத்த ஒரு)
விோனத்தின் மேல்; ஓங்கினன் - ஏறி உயரச் பென்றான்.

மைாசிைன் பவகுமநரோை ேந்திரங்ைகளச் பொல்லி அகழத்தும் அவிர்ப்

பாைத்கதப் பபறத் மதவர்ைள் வாராகேயால் பபருஞ்சினம் பைாண்டான்; ஓேம்
பெய்யும் அைப்கபகய உயர எடுத்து. ‘யாைம் இருக்ைட்டும் என் தவத்தின் பயனால்
இவ் வுடம்புடன் சுவர்க்ைம் பெல்லுை. என்றான்; முனிவர் யாவரும் ைாணத் திரிெங்கு
சுவர்க்ைம் பென்றான் என்பது. விழுமிது - இைழ்ச்சிக் குறிப்பு: எதிர் ேகற
இலக்ைகண.

மதவர்ைள் தள்ளிய திரிெங்குகவக் பைௌசிைன் மேமலமய நிற்ைச் பெய்தல்

595. ‘ஆங்கு அவன் துைக்கம் எய்த.

அமரர்கள் கவகுண்டு. “நீசன்
ஈங்கு வந்திடுவது என்வன?
இரு நிலத்து இழிக!” என்ன.
தாங்கல் இல் கவிழ்வான். மற்று.
“தாபதா! சரணம்” என்ன.
ஓங்கினன். “நில் நில்!” என்ன
உவரத்து. உரும் ஒக்க நக்கான்.
 ஆங்கு - அவ்வாறு; அவன் - அவ்வரென்; துைக்கம் எய்த - சுவர்க்ைத்கத அகடய;
அமரர்கள் - (அதுைண்ட) மதவர்ைள்; கவகுண்டு - சினந்து; நீசன் ஈங்கு -
ெண்டாளனான நீ அவ்வுடம்மபாடு இவ்விடத்மத; வந்திடுவது என்வன - வந்து மெர்வது
என்ன நீதி?; இரு நிலத்து இழிக - பூமியிமல இறங்கு வாயாை; என்ன - என்று கூறித்
தள்ள; தாங்கல் இல் - தன்கனத் தாங்குவார் இல்லாதவனாய்; கவிழ்வான் -
(தகலகீழாை) விழும் அத்திரிெங்கு; மற்று - பின்பு (மைாசிைகன மநாக்கி); தாபதா -
முனிவமன; சரணம் என்ன - ‘நீமய எனக்குப் புைலிடம்’ என்று ஓலமிட (அதுமைட்ட
மைாசிைன்); நில் நில் என்ன -(நிமிர்ந்து நின்று) அந்த இடத்மதமய நிற்பாயாை என்று;
ஓங்கினன் உரத்து - உரக்ைச் பொல்லி; உரும் ஒக்க - இடி முழக்ைம் மபால; நக்கான் -
சிரித்தான்.

சிரிப்பு: மதவர்ைளின் மீது உள்ள பவகுளியாலும் எள்ளலாலும் ஆகியது. நில்நில்

- அடுக்கு விகரவு பற்றியது.

பைௌசிைன் சினத்தினால் மவமறார் உலகு பகடத்தல்

596. “வபணலாது இகழ்ந்த விண்வணார்

கபரும் பதம் முதலா மற்வைச்
வசண் முழுது அவமப்பல்” என்னா.
“கசழுங் கதிர். வகாள். நாள். திங்கள்.
மாண் ஒளி ககடாது. கதற்கு
வடக்கவாய் வருக!” என்று.
“தாணுவவாடு ஊர்வ எல்லாம்
சவமக்குகவன்” என்னும் வவவல.

(சினந்த விசுவாமித்திரன்); வபணலாது - (என் வார்த்கதகய) ேதிக்ைாேல்;

இகழ்ந்த - (என்கனயும் திரிெங்குகவயும்) அவேதித்த; விண்வணார் - மதவர்ைளது;
கபரும் பதம் முதலா - பபரிய பதவி முதலாை; மற்வைச் வசண்முழுது - ேற்கற
விண்ணுலை முழுவகதயும்; அவமப்பல் என்னா - மவறு பகடப்மபன் என்று
பொல்லி; கசழுங் கதிர் -(என்னால் பகடக்ைப்பட்டு என் ைட்டகளக்கு உட்படும்)
பெழுங்ைதிர்ைகளயுகடய ைதிரவனும்; திங்கள் - ெந்திரனும்; வகாள் - ேற்கறய
கிரைங்ைளும்; நாள் - நட்ெத்திரங்ைளும்; மாண் ஒளி ககடாது - ோட்சிகே மிக்ை தத்தம்
ஒளி குன்றாேலும்; கதற்கு வடக்கவாய் - பதன்திகெ உதயமும் வடதிகெ ேகறவும்;
ஆய் வருக - உகடயனவாைவும் ெஞ்ெரித்து வருை; என்று - எனக் ைட்டகளயும்
இட்டு; தாணுவவாடு - நிகல இயல் பபாருள்ைளுமடன; ஊர்வ - இயங்கு இயல்
பபாருள்ைளும்; எல்லாம் - ஆகிய எல்லாவற்கறயும்; சவமக்குகவன் -
(இப்பபாழுமத) பகடத்திடுமவன்; என்னும் வவவல - என்று பதாடங்கும் பபாழுது.
 தாணு: நிகல இயல் பபாருள். மைாள்ைள்; அங்ைாரைன். புதன். குரு. சுக்கிரன். ெனி.
இராகு. மைது (சூரியன். ெந்திரன்) நாள் - அசுவினி முதலிய ஒளிைள்: ஆகுபபயர். ோண்
ஒளி பைடாது -இடம். ைாலங்ைளின் மவற்றுகேைளால் மநரக்கூடிய ஒளிக்குகறவின்றி
என்பது.

மதவர்ைள் பைௌசிைகனச் ொந்தப்படுத்துதல்

597. ‘நவைத் தரு உவடய வகானும்.

நான்முகக் கடவுள்தானும்.
கவைத் தரு கைனும். மற்வைக்
கடவுைர் பிைரும். கதாக்கு.
“கபாறுத்தருள். முனிவ! நின்வனப்
புகல் புகுந்தவவனப் வபாற்றும்
அைத் திைன் நன்று; தாரா
கணத்கதாடும் அவமக. அன்னான்.

நவைத் தரு உவடய - ேணமுள்ள ைற்பைத் தருகவயுகடய; வகானும் -

இந்திரனும்; நான்முகக் கடவுள்தானும் - நான் முைனான பிரேனும்; கவைத்
தருகைனும் - நஞ்சுக் ைண்டமுகடய உருத்திர மூர்த்தியும்; மற்வைக் கடவுைர்
பிைரும் - ேற்றத் மதவர்ைளும். முனிவர்ைளும்; கதாக்கு - ஒருங்கு கூடி; முனிவ -
(பைௌசிைகன மநாக்கி) முனிவமன; கபாறுத்தருள் - (மதவர்ைள் உன்கன
இைழ்ந்தகத) பபாறுத்தருள்ை; நின்வனப் புகல் புகுந்தவவன - உன்கனச் ெரணம்
அகடந்தவகன; வபாற்றும் - கைவிடாது ைாக்கும்; அைத்திைன் - தருேபநறி; நன்று -
மிை நன்று; அன்னான் - அந்தத் திரிெங்கு அரென்; தாரா கணத்கதாடும் - நட்ெத்திரக்
கூட்டத்மதாடும்; அவமக - பபாருந்தி இருப்பானாை.

பைௌசிைன் மேகலத்திகெ பென்று தவம் புரிதல்

598. “அரச மா தவன் நீ ஆதி;

ஐந்து நாள் கதன்பால் வந்து. உன்
புவர விைக்கிடுக!” என்னா.
கடவுைர் வபாய பின்னர்.
நிவர தவன் விவரவின் ஏகி.
கநடுங் கடற்கு இவைவன் வவகும்
உரவு இடம்அதவன நண்ணி.
உறு தவம் உஞற்றும் காவல.
 அரச மாதவன் - சிறந்த அரெமுனி; நீ ஆதி - நீ ஆவாய்; ஐந்து நாள் கதன்பால் -
(வடக்மையுள்ள இருபத்மதழு நட்ெத்திரங்ைளுள்) ஐந்து நட்ெத்திரங்ைள் பதற்குத் திகெ;
வந்து உன்புவர - வந்திருந்து உன் மேன்கேகய ; விைக்கிடுக - பதரிவிக்ை ைடவன;
என்னா - என்று பொல்லி (பைௌசிைகனச் ெோதானப்படுத்திவிட்டு); கடவுைர் வபாய
பின்னர் - மதவர்ைள் புறப்பட்டுப் மபான பின்பு; நிவர தவன் - மநர்கேயான அத்தவ
முனிவன்; விவரவின் ஏகி - மவைோைச் பென்று; கநடுங்கடற்கு இவைவன் - பபரிய
ைடலுக்குத் தகலவனான வருணன்; வவகும் - (திக்குப் பாலைனாை) தங்ைப்பபற்று;
உரவு இடம் அதவன - வலிய இடோன மேற்குத் திகெகய; நண்ணி - அகடந்து;
உறுதவம் - மிக்ை தவத்கத; உஞற்றும் காவல - பெய்து வருங் ைாலத்து.

ஐந்து நட்ெத்திரங்ைள்: அனுடம். மைட்கட. மூலம். பூராடம். உத்திராடம்.

பகடப்புக் ைாலம் பதாடங்கி வடதிகெயில் இருந்த இகவ விசுவாமித்திரனுக்ைாை
பதன் திகெக்கு வந்தன என்பர்.

அம்பரீடன் நரமேதம் பெய்ய ேைவு பபறுதல்

599. ‘குவத வரி சிவல வாள் தாவனக்

வகாமகன் அம்பரீடன்.
சுவத தரு கமாழியன். வவயத்து
உயிர்க்கு உயிர் ஆய வதான்ைல்.
வவத புரி புருடவமதம்
வகுப்ப ஓர் வமந்தற் ககாள்வான்.
சிவதவு இலன். கனகம் வதர்ககாண்டு.
அடவிகள் துருவிச் கசன்ைான்.

குவத - குகதயுள்ளதும்; வரி சிவல - ைட்டகேந்ததுோன விற்ைகளயும்; வாள் -

வாள்ைகளயும் உகடய; தாவன - மெகனமயாடு கூடிய; வகாமகன் - இராெ
குோரனும்; சுவத தரு கமாழியன் - அமுதம் மபான்ற இன்பொற்ைகள உகடயவனும்;
வவயத்து உயிர் ஆய - உலைத்தின் உயிர்ைளுக்பைல்லாம் உயிர்மபால; வதான்ைல் -
அன்பில் சிறந்தவனுோகிய; அம்பரீடன் - அம்பரீடன் என்பவன்; வவத புரி - ேனிதன்
ஒருவகனக் பைான்று; புருட வமதம் வகுப்ப - ஓேம் பெய்தவனாகிய புருடமேதம்
பெய்வதற்ைாை; ஓர் வமந்தன் ககாள்வான் - இகளஞன் ஒருவகனப் பபாருள்
பைாடுத்து வாங்கும் பபாருட்டு; சிவதவு இலன் - முயற்சியில் குகறவு அற்றவனாய்;
கனகம் வதர் ககாண்டு - பபாற் ைாசுைகளத் மதரின்மேல் (நிகறய கவத்துக்) பைாண்டு;
அடவிகள் வதாறும் - ைாடுைள் மதாறும்; துருவிச் கசன்ைான் - மதடிச்
பெல்பவனானான்.

புருட மேத ஓேம்: யாைம் பெய்பவன் அதற்குரிய பசு ைாணாேற் மபாய்

விடுோயின். அதற்கு ஈடாை ேனிதன் ஒருவகனக் பைான்று. ஓேம் பெய்து யாைத்கத
நிகறமவற்றுவது நூல் துணிபு. கவயைத்து உயிர்க்பைல்லாம் உயிராய ேன்னவனாய்
இருப்பினும் கவதிைச் பெயலில் ஊற்றம் உகடயவனாதலால் அதகன
முடிக்கும்பபாருட்டு ஆகளத் மதட முற்பட்டான்.
 600. ‘நல் தவ ரிசிகன் வவகும்
நவன வரும் பழுவம் நண்ணி.
ககாற்ைவன் வினவவலாடும்.
இவசந்தனர்; குமரர்தம்முள்
கபற்ைவள். “இைவல் எற்வக”
என்ைனள். பிதா. “முன்” என்ைான்;
மற்வய வமந்தன் நக்கு.
மன்னவன்தன்வன வநாக்கி.

ககாற்ைவன் - (அவ்வாறு பென்ற) அம்பரீடன்; நல் தவம் ரிசிகன் - சிறந்த தவ

முனிவனான ரிசிைன்; வவகும் நவனவரும் - வசிக்கும் அரும்பு ேலரும்; பழுவம்
நண்ணி - மொகலகய அகடந்து; வினவவலாடும் - (வந்த பெய்தி கூறி அவனுகடய
ேக்ைளில் ஒருவகன விகலக்கு) மைட்ட அளவில்; இவசந்தனர் குமரர் தம்முள் - தன்
புதல்வர்ைளாை அகேந்த மூவருள்; இைவல் எற்வக - இகளயவன் எனக்மை உரியவன்
(அவகன விற்ை முடியாது); என்ைனள் கபற்ைவள் - என்று பொன்னாள் தாயான ரிசிைன்
ேகனவி; பிதா முன் என்ைான் - தந்கதமயா மூத்தவன் தனக்மை உரியவன் என்று
பொன்னான்; மற்வைய வமந்தன் - எஞ்சி நின்ற நடுப்பிள்கள யான சுனச்மெபன்
என்பன்; நக்கு - (பபற்மறார் இருவரும் பபற்று வளர்த்த தன்கன விகலப்படுத்தற்கு
உடன்பட்டகத அறிந்து) சிரித்து; மன்னவன் தன்வன வநாக்கி - (தான்) அம்பரீட
ேன்னகனப் பார்த்து.
பிருகுதுங்ை ேகலயில் தங்கியிருந்த ரிசிைகள அம்பரீடன் ைண்டான்; தன்
ைருத்கதத் பதரிவித்தான். தந்கதமயா மூத்த ேைகன விகலக்குத் தர இயலாது
என்றான்; தாமயா இகளய கேந்தகனக் பைாடுக்ை முடியாது என்றாள். இது ைண்டு
வருந்திய நடுப்பிள்கள தன் குடும்பத்தின் வறுகே அைல அம்பரீடனிடம் தன்
இகெகவத் பதரிவித்தான். முன் - ைாலவாகு பபயர். சுனச்மெபகனப் பபற்ற
அம்பரீடன் வழியில் மைாசிைகனக் ைாணல்

601. “ககாடுத்தருள் கவறுக்வக வவண்டிற்று.

ஒற்கம்ஆம் விழுமம்குன்ை.
எடுத்துஎவன வைர்த்த தாவதக்கு”
என்று அவன்-கதாழுது. வவந்தன்
தடுப்ப அருந் வதரின் ஏறி.
தவட இலாப் படர்தவலாடும்.
சடர்க் கதிர்க் கடவுள் வானத்து
உச்சி அம் சூழல் புக்கான்.
 எவன எடுத்து வைர்த்த -என்கன எடுத்து வளர்த்த; தாவதக்கு - தந்கதக்கு
(ரிசிைனுக்கு); ஒற்கம்ஆம் விழுமம் குன்ை - வறுகேத் துன்பம் பைடும்படி;
வவண்டிற்று கவறுக்வக - (அவன்) விரும்பும் பெல்வத்கத; ககாடுத்து அருள் -
(எனக்கு விகலயாைக்) பைாடுத்தருள்ை; என்று - என்று (அரெகன மநாக்கிக்) கூறி;
அவன் கதாழுது - தந்கதகய வணங்கி; வவந்தன் தடுப்பரும் -அரெனது தடுக்ை
இயலாத; வதரின் ஏறி - இரதத்தின் மேல் ஏறிக் பைாண்டு; தவட இலாப்
படாத்வலாடும் - ஒரு தகடயும் இல்லாேல் இருவரும் பெல்லுகையில்; சுடர்க் கதிர்க்
கடவுள் - ஒளிவிடும் ைதிர்ைகளயுகடய சூரியன்; வானத்து உச்சி - வானத்தின்
நடுப்பகுதியாகிய; அம் சூழல் புக்கான் - இடத்கத அகடந்தான்.

ஒற்ைம்: வறுகேயால் உண்டான தளர்ச்சி. தன்கன இதுவகர மபணி வளர்த்த

உதவிக்குக் கைம்ோறாைத் தன்கன விற்றுச் பெல்வம் பபறுோறு மவண்டினான்.
மதரின் ஏறி: மதரின் ஏற. பெயபவன் எச்ெம் பெய்பதனத் திரிந்தது.

602. ‘அவ் வயின் இழிந்து வவந்தன்

அருங் கடன் முவையின் ஆற்ை.
கசவ்விய குரிசில்தானும்
கசன்ைனன். நியமம் கசய்வான்;
அவ்வியம் அவித்த சிந்வத
முனிவவன ஆண்டுக் காணா..
கவ்வவயிவனாடும் பாத
கமலம்அது உச்சி வசர்த்தான்
(அப்பபாழுது) வவந்தன் - அம்பரீடன்; அவ்வயின் - (மைாசிைன் தவம் புரியும்)
அந்த இடத்தில்; இழிந்து - மதரிலிருந்து இறங்ை; அருங் கடன் முவையின் - அரிய
ைகடக்ைாலக் ைடகேைகள முகறப்படி; ஆற்ை - பெய்வதற்ைாை; கசவ்விய
குரிசில்தானும் - உத்தேனான சுனச்மெபனும்; நியமம் கசய்வான் - நடுப்பைலில்
கவதிைக் ைடகனச் பெய்யும் பபாருட்டு; கசன்ைனன் - (மதரிலிருந்து இறங்கிப்)
மபானான்; ஆண்டு - (மபானவன்) அந்த இடத்திமல; அவ்வியம் அவித்த -
பபாறாகே முதலிய தீக் குணங்ைகள நீக்கிய; சிந்வத முனிவவன - தூய ேனத்தனான
மைாசிை முனிவகன; காணா - ைண்டு; கவ்வவயிவனாடும் - துன்பத்துடமன; பாத
கமலம் அது - திருவடித் தாேகரைகள; உச்சி வசர்த்தான் - தகலமேல் சூடினான்.
ைவ்கவ: ேரண அச்ெம் சுனச்மெபன் தன் குகறகயக் மைாசிை முனிக்குக் கூறல்

603. ‘விைப்கபாடு வணக்கம் கசய்த

விடவலவய இனிது வநாக்கி.
சிைப்புவட முனிவன். “என்வன
கதருமரல்? கசப்புக!” என்ன.
“அைப் கபாருள் உணர்ந்வதாய்! என்தன்
அன்வனயும் அத்தன்தானும்
உைப்கபாருள் ககாண்டு. வவந்தற்கு
உதவினர்” என்ைான். உற்வைான்.
 விைப்கபாடு - ொவின் அச்ெத்மதாடு; வணக்கம் கசய்த - வணக்ைம் புரிந்த;
விடவலவய - அந்த இகளஞகன; சிைப்பு உவட முனிவன் - சீரிய பண்புள்ள மைாசிை
முனிவன்; இனிது வநாக்கி - இனிகே ததும்பப் பார்த்து; கதருமரல் என்வன - (நீ
இவ்வாறு ைலங்குவது) என்ன ைாரணத்தால்?; கசப்புக - பொல்லுை; என்ன - என்று
மைட்ை; உற்வைான் - (அவகனச் ெரணாை அகடந்த) சுனச்மெபன்; அைம் கபாருள் -
தருே நூல்ைளின் உட் பபாருகள; உணர்ந்வதாய் - அறிந்தவமன; என்தன் -என்னுகடய;
அன்வனயும் - தாயும்; தந்வத தானும் - தந்கதயும்; உைப் கபாருள் - மிகுதியான
பெல்வத்கத; ககாண்டு - பபற்றுக் பைாண்டு; வவந்தற்கு - அம்பரீட ேன்னவனுக்கு;
உதவினர் - (நரமேத மவள்விக்ைாை) என்கனக் பைாடுத்துவிட்டார்ைள்; என்ைான் -
என்று (நடந்த பெய்திகயச்) பொன்னான்.

சிறப்பு: ெரண் அகடந்தவகனக் கைவிடாது ைாக்கும் உறுதியும் தவ ஒழுக்ைமும்.

அறம் - ைாரியவாகு பபயர். ‘விறப்மப பவரூஉப் பபாருட்டு ோகும்’ பதால். உரி.52
மெனா.

மைாசிைன் அவனுக்குப் பதில் தன் ேக்ைளுள் ஒருவகர ஏகுோறு பொல்ல

அவர் ேறுத்தல்

604. ‘வமத்துனவனாடு முன்வனாள்

வழங்கிய முவைவம வகைா.
“தத்துைல் ஒழி நீ; யாவன
தடுப்கபன். நின் உயிவர” என்னா.
புத்திரர் தம்வம வநாக்கி.
“வபாக வவந்வதாடும்” என்ன.
அத் தகு முனிவன் கூை.
அவர் மறுத்து அகைல் காணா.
முன்வனாள் - (தனக்கு) முன் பிறந்தவளும்; வமத்துனவனாடு - (அவள்
ைணவனாகிய கேத்துனன்) ரிசிைனும்; வழங்கிய - (பிள்களகய) விகலக்குக்
பைாடுத்துவிட்ட; முவைவம - பெய்கைகய; வகைா - மைட்டு; அத் தகு முனிவன் -
தக்ைவனாகிய அம்முனிவன்; நீ - (சுனச்மெபகன மநாக்கி) நீ; தத்துைல் ஒழி -
அச்ெப்படுவகத நீக்குவாயாை; யாவன நின் உயிவர - நாமன உனது உயிகர; தடுப்வபன்
என்னா - ைாப்மபன் என்று கூறி; புத்திரர்தம்வம வநாக்கி - தன் கேந்தர்ைகளப்
பார்த்து; வவந்கதாடும் வபாக - (உங்ைளில் ஒருவன்) இந்த அரெனுடன்
(நரமேதத்திற்ைாை இவனுக்கு ஈடாைச்) பெல்லுை; என்னா கூை - என்று பொல்ல; அவர்
மறுத்து அகைல் - அம் ேக்ைள் அகனவரும் ைட்டகளகய ேறுத்து நீக்குதகல; காணா -
ைண்டு.

பபற்மறாரால் கைவிடப்பட்ட தன் ேருேைனுக்கு அபயம் அளித்து என் ேக்ைளில்

யாமரனும் ஒருவன் இவனுக்ைாைச் பெல்லுை என்றான் முனிவன்;ஆனால் அதற்கு
ஒருவனும் உடன்படவில்கல. ேறுத்த கேந்தர்ைகளக் பைௌசிைன் ெபித்தல்
 605. ‘எழும் கதிரவனும் நாணச்
சிவந்தனன் இரு கண்; கநஞ்சம்
புழுங்கினன்; வடவவ தீய
மயிர்ப்புைம் கபாறியின் துள்ை.
அழுங்கல் இல் சிந்வதயீர்! நீர்
அடவிகள்வதாறும் கசன்வை.
ஒழுங்கு அறு புளிஞர் ஆகி.
உறு துயர் உறுக!’ என்ைான்.
எழும் கதிரவனும் - உதிக்கும் சூரியனும்; நாண - பவட்ைம் அகடயும்படி;
இருகண் சிவந்தனன் - (தன்னுகடய) இரண்டு ைண்ைளும் பெந்நிறம் கடந்து;
கநஞ்சம் புழுங்கினன் - ேனம் தவித்தவனாய்; வடவவ தீய - வடகவத் தீயும் தீய்ந்து
மபாகுோறு; மயிர்ப்புைம் கபாறியின் - எனது உடம்பின் உமராேத் துவாரங்ைள்; துள்ை
- தீப்பபாறிைகள பவளியிட; அழுங்கல் இல் - (மைாசிைன் தன் கேந்தர்ைகளப் பார்த்து)
இரக்ைம் இல்லாத; சிந்வதயீர் - ேனம் உகடயவர்ைமள!; நீர் அடவிகள்வதாறும் -
நீங்ைள் ைாடுைள் எங்கும்; கசன்று - திரிந்து; ஒழுங்கு அறு -நாைரிைம் இல்லாத; புளிஞர்
ஆகி - மவடர்ைளாய்; உறு துயர் உறுக - மிக்ை துன்பத்கத அகடவீராை; என்ைான் -
என்று ெபித்தான்.
ைதிரவன் நாணுதல்: மைாசிைன் ைண்ைளின் பெந்நிறம் தனது ைதிர் ேண்டலத்தில்
பெந்நிறத்கதக் ைாட்டிலும் மிக்கிருத்தல்: அவனது மைாபம் தனது ைதிர்ைளின்
பவப்பத்கத விடக் கூடியிருத்தல். வடகவ - வடவாமுைாக்கினி. பைௌசிைன்
சுனச்மெபனுக்கு ேந்திரன் உகரத்து விகட தரல்

606. ‘மா முனி கவகுளிதன்னால்

மடிகலா வமந்தர் நால்வர்
தாம் உறு சவரர் ஆகச்
சபித்து. எதிர். “சலித்த சிந்வத
ஏமுைல் ஒழிக! இன்வன
கபறுக!” என இரண்டு விஞ்வச
வகா மருமகனுக்கு நல்கி.
பின்னரும் குணிக்கலுற்ைான்;

மாமுனி - பபருந்தவ முனிவனான வசிட்டனது; கவகுளி தன்னால் - மைாபத்தால்;

மடிகலா - (முன்பு) இறவாது இருந்த; வமந்தர் நால்வர்தாம் - தன் கேந்தர்
நால்வரும்; உறு சவரர் ஆக - இழிந்த மவடராகும்படி; சபித்து - (விசுவாமித்திரன்)
ெபித்துவிட்டு; எதிர் - (அதன்பின்பு) தனக்கு எதிரில் நின்ற; வகா மருகனுக்கு -
ேருேைனான சுனச்மெபனுக்கு; சலித்த சிந்வத - ைலங்கிய ேனத்மதாடு; ஏமுைல் ஒழிக
- துன்பம் அகடவகத நீக்குை; இன்வன - இப்பபாழுமத; இரண்டு விஞ்வச - இரண்டு
ேந்திரங்ைகள; கபறுக - பபற்றுக் பைாள்ை; என நல்கி - என்று அவற்கற
(உபமதெம் மூலம்) பைாடுத்தருளி; பின்னரும் - மீண்டும்; குணித்தல் உற்ைான் -
வகரயறுத்து உகரக்ை முற்பட்டான்.
 ேடிைலார்: ைாேமதனுகவக் மைாசிைன் அகடய முயன்ற ைாலத்தில் வசிட்டனால்
ெபிக்ைப்பட்டவன். எஞ்சியவர் நால்வர் ேட்டுமே. ெவரர் -ெபரர். மவடர்.

607. அரசவனாடு ஏகி யூபத்து

அவணக்குபு இம் மவைவய ஓதின்.
விரசுவர் விண்ணுவைாரும்
விரிஞ்சனும் விவடவவலானும்;
உவர கசறி வவள்வி முற்றும்;
உனது உயிர்க்கு ஈறு உண்டாகா;
பிரசகமன் தாவராய்!” என்ன.
பழிச்கசாடும் கபயர்ந்து வபானான்.

பிரசம் கமன் தாவராய் - மதனுகடய பேன்கேயான பூோகல தரித்தவமன;

அரசவனாடு ஏகி - அம்பரீட ேன்னமனாடு பென்று; யூபத்து அவணக்குபு - (அவன்)
யூபத் தூணிமல ைட்டும் மபாது; இம் மவைவய ஓதின் - இந்த ேந்திரங்ைகளச்
பொன்னால்; விண்ணுவைாரும் - மதவர்ைளும்; விரிஞ்சனும் - பிரேனும்;
விவடவவலானும் - ைாகல ஊர்தியான சிவபிரானும்; விரசுவர் - (தத்தம் அவிர்ப்
பாைத்கத பபற) வந்து மெர்வார்ைள்; உவர கசறி - புைழ் மிக்ை; வவள்வி முற்றும் -
யாைமும் நிகறவுறும்; உனது உயிர்க்கு - உன் உயிர்க்கும்; ஈறு உண்டாகா - இறுதி
உண்டாைாது; என்ன - என்று (தன் ேருேைனிடம்) பொல்ல; பழிச்கசாடும் - (அது
மைட்டு அவன்) வணங்கித் துதிபோழிைள் கூறியவனாை; கபயர்ந்து வபானான் -
(அவ்விடத்கத விட்டு) நீங்கி அரெமனாடு பென்றான்.

அகணக்குபு: அகணக்ை; அரென் முனி கேந்தகனச் ெந்தனம். ோகல

முதலியவற்றால் அலங்ைரித்து நரமேத்திற்ைாை அகழத்துச் பென்றானாதலால்
மைாசிைன் அகவகனப் ‘பிரெம் பேன் தாமராய்’ என விளித்தான். யூபம்: யாைப்
பசுகவக் ைட்டும் தூண். இரண்டு ேந்திரங்ைள் 1. பலிகய உண்பவனாகிய
இந்திரகனத் துதிப்பது. 2. யூபத் தூணின் மதவகதயான உமபந்திரகனத் துதிப்பது.

மவள்வி முற்றலும் பைௌசிைன் வடதிகெ ஏைலும்

608. ‘மவை முனி உவரத்த வண்ணம்

மகத்து உவை வமந்தன் ஆய.
சிவை உறு கலுழன். அன்னம்.
வச. முதல் பிைவும் ஊரும்
இவைவர் கதாக்கு அமரர் சூழ.
இைவல்தன் உயிரும். வவந்தன்
முவை தரு மகமும். காத்தார்;
வடதிவச முனியும் கசன்ைான்.
 மவைமுனி - மவதங்ைகளயறிந்த மைாசிை முனிவன்; உவரத்தவண்ணம் -
கூறியபடிமய; வமந்தன் - அந்தக் குோரன்; மகத்து உவர - யாைம் பெய்யும்
இடத்தில் (தியானிக்ை); சிவை உறுகலுழன் - வலிகேயான சிறகுள்ள ைருடனும்;
அன்னம் - அன்னமும்; வச - ைாகளயும்; முதல் பிைவும் - முதலிய பிற
ஊர்திைகளயும்; ஊரும் - ஏறி நடத்தும்; இவைவர் - (திருோல். பிரேன். சிவன்
முதலிய) தகலகேத் மதவர்ைள்; அமரர் சூழ - ேற்கறத் மதவர்ைள் தம்கேச் சூழ்ந்து
வரும்படி; கதாக்கு - (அவ் மவள்விச் ொகலக்கு) திரண்டு வந்து; இைவல்தன் உயிரும் -
அந்த இகளஞனது உயிகரயும்; முவைதரு - மவதமுகறப்படி பெய்யப்படும்;
வவந்தன் மகமும் - அவ்வரெனது யாைத்கதயும்; காத்தார் - (அழியாதவாறு)
பாதுைாத்தார்; முனியும் - மைாசிை முனிவனும்; வடதிவச கசன்ைான் - (மேற்குத்
திகெயில் தனது தவம் முடியாததால்) வடதிகெ மநாக்கி மபானான்.

ஊர்திைள்; இந்திரனுக்கு - பவள்கள யாகன. அக்கினிக் ைடவுளுக்கு -

ஆட்டுக்ைடா. இயேனுக்கு - எருகேக்ைடா. பைசிைன் தவ ேகிகே

609. வடா திவச முனியும் நண்ணி.

மலர்க் கரம் நாசி வவத்து. ஆங்கு.
இடாவு பிங்கவலயால் வநய.
இதயத்தூடு எழுந்து ஒன்று எண்ணி.
விடாது பல் பருவம் நிற்ப.
மூல மா முகடு விண்டு.
தடாது இருள் படவல மூட.
சலித்தது எத் தலமும். தாவி.

முனியும் - மைாசிை முனிவனும்; வடாதிவச நண்ணி - வடக்குத் திக்கை

அகடந்து; ஆங்கு - அவ்விடத்தில்; மலர்க்கரம் நாசி வவத்து - தாேகர மபான்ற
கையின் விரல்ைகள மூக்கின் மேல் கவத்து; இடாவு பிங்கவலயால் வநய -
இகடைகலயானது பிங்ைகலமயாடு அடங்கும்படி (பிராணாயாேம் பெய்து);
இதயத்து ஊடு எழுத்து ஒன்று - ேனத்திமல பிரணவ ேைாேந்திரத்கத; எண்ணி -
தியானித்துக் பைாண்டு; பல்பருவம் - பல ஆண்டுைள் வகர; விடாது நிற்ப -
(தவத்தில்) நிகலத்து நிற்ை; மூலம் மா முகடு விண்டு - (அப்பபாழுது) மூலாக்கினியால்
(அவனது) பபரிய ைாபலம் பவடித்து விரிந்து; இருள் படவல - (அதிலிருந்து) இருளின்
கூட்டத்கதபயாத்த புகை ேண்டலம்; தடாது - தடுக்ைப்படாேல்; தாவி - மேல்
எழுந்து; மூட - எங்கும் ைவிந்து நின்ற அளவிமல; எத்தலமும் - எல்லாவுலகும்;
சலித்தது - ெலிப்புற்றன.

இகடைகல என்னும் நாடியிலிருந்து இட மூக்ைால் விடும் மூச்சுக் ைாற்கற

இகடைகல என்றும். பிங்ைகள என்னும் நாடியிலிருந்து வலமூக்ைால் விடும்
மூச்சுக் ைாற்கற பிங்ைகல என்றும். இகவ பிராணாயாேம் பெய்யும் மபாது
நிைழ்வன என்றும் கூறுவர். இருள்படகல: இருளின் பதாகுதி. இகட பிங்ைகல
என்பன: தெநாடிைளில் மெர்ந்தகவ. முைடு: தகலமயாட்டின் உச்சி.
கலிவிருத்தம்
 610. ‘எயில் எரித்தவன் யாவன உரித்த நாள்.
பயிலுறுத்து உரி வபார்த்த நல் பண்பு என.
புயல் விரித்து எழுந்தாகலன. பூதலம்
குயிலுறுத்தி. ககாழும் புவக விம்மவவ.

எயில் எரித்தவன் - திரிபுரத்கத எரித்தவன் சிவன்; யாவன உரித்த நாள் -

யாகனகய உரித்த ைாலத்தில்; பயில் உறுத்தி - (உடமலாடு) பெறியச் பெய்து; உரி
வபார்த்த - அந்த யாகனத் மதாகல மேமல மபார்த்துக் பைாண்ட; நல்பண்பு என -நல்ல
தன்கே மபாலவும்; புயல் - மேைங்ைள்; விரித்து எழுந்தால் என - எங்கும் பரவி
எழுந்தது மபாலவும்; பூதலம் குயிலுறுத்தி - பூமி முழுவகதயும் பநருங்ைச் ெய்து;
ககாழும் புவக - அந்த மூலாக்கினியின் புகையானது; விம்ம - மிகுதியாை.

புகை எங்கும் பரவுதல்: சிவன் யாகனகய உரித்து அதன் மதாகலப்

மபார்த்தது மபால - பூமியில் எங்கும் ைருமேைம் விரிந்து எழுந்தது மபால இருந்தது
எனல். எயில்: பட்டணத்கதக் குறிக்கும் - ஆகுபபயர்.

611. ‘தமம் திரண்டு உலகு யாவவயும் தாவுை.

நிமிர்ந்த கவங் கதிர்க் கற்வையும் நீங்குை.
கமந்த மாதிரக் காவலர் கண்கணாடும்.
சுமந்த நாகமும். கண் சும்புளித்தவவ.

தமம் - இருளானது; திரண்டு - மிகுதியாை ஒருங்கு மெர்ந்து; உலகு யாவவயும் -

உலைங்ைள் எல்லாம்; தாவுை - பரவி நிற்ை (அதனால்); நிமிர்ந்த கவம்கதிர் - சூரியனது
பவப்போன ைதிர்ைளின்; கற்வையும் நீங்குை - பதாகுதியும் ேகறந்து மபாை; கமந்து
மாதிரக் காவலர் - வானுலகில் நிகறந்த திக்குப் பாலைர்ைளின்; கண்கணாடும் -
ைண்ைளுடன்; சுமந்த நாகக் கண்ணும் - பூமிகயத் தாங்கும் திக்கு யாகனைளின்
ைண்ைளும்; சும்புளித்தவவ - கூசின.
ைேந்த: ‘ைேம்’ என்ற உரிச்பொல்லின் விகன விைற்போகும். (பதால். உரி.59)
சும்புளித்தல்: ோதிரக் ைாவலர்: கிழக்கு -இந்திரன். பதன் கிழக்கு - அக்கினி. பதற்கு -
இயேன். பதன்மேற்கு -நிருதி. மேற்கு - வருணன். வடமேற்கு - வாயு. வடக்கு -
குமபரன். வடகிழக்கு - ஈொனன்.

612. ‘திரிவ நிற்ப கசக தலத்து யாவவயும்.

கவருவலுற்ைன; கவங் கதிர் மீண்டன; கருவி உற்ை ககனம்
எலாம் புவக உருவி உற்றிட. உம்பர் துைங்கினார்.
 கருவி - உலைமும் உலைத்து உயிர்ைளும் வாழ்வதற்குக் ைாரணோன மேைங்ைள்;
உற்ை - நிகறந்துள்ள; ககனம் எலாம் - விண் முழுதும்; புவக - புகையானது; உருவி
உற்றிட - ஊடுருவிச் பென்றதால்; கசகம் தலத்து - பூமியில்; திரிவ - ெஞ்ெரிக்கும்
பபாருள்ைளும்; நிற்ப - நிகல நிற்கும் அகெயாப் பபாருள்ைளும்; யாவவயும் -
(ஆகிய) எல்லாப் பபாருள்ைளும்; கவருவல் உற்ைன - அச்ெத்கத அகடந்தன; கவம்
கதிர் - பைாடிய பவப்போன சூரியக் ைதிர்ைளும்; மீண்டன - (ஒளி வீொேல்)
திரும்பிவிட்டன; உம்பர் - மதவர்ைளும்; துைங்கினார் - (அச்ெத்தால்) நடுக்ைமுற்றார்ைள்.

ைருவி: இடி. மின்னல் முதலிய பதாகுதி.133 மதவர்ைள்

பைௌசிைகனப் பிரே இருடியாக்ைல்
613. ‘புண்டரீகனும். புள் திருப் பாகனும்.
குண்வட ஊர்தி. குலிசியும். மற்று உை
அண்டர்தாமும். வந்து. அவ் வயின் எய்தி. வவறு
எண் தவபாதனன்தன்வன எதிர்ந்தனர்.

புண்டரீகனும் - தாேகரயில் வாழும் பிரேனும்; புள் திருப் பாகனும் -

ைருடனுக்குச் சிறந்த பாைனாகிய திருோலும்; குண்வட ஊர்தி(யும்) - ைாகள
வாைனத்கதயுகடய சிவனும்; குசிலியும் - வச்சிரப் பகடயுகடய இந்திரனும்;
மற்று உை அண்டர்தாமும் - ேற்றுமுள்ள மதவர்ைளும்; வவறு வந்து அவ்வயின் எய்தி -
தனித் தனியாை வந்து அவ்விடத்தில் மெர்ந்து; எண் தவபாதனன் தன்வன - யாவராலும்
ேதிக்ைப்படும் தவச் பெல்வனான முனிவகன; எதிர்ந்தனர் - ெந்தித்தார்ைள்.

பகடத்தல். ைாத்தல். அழித்தல் என்னும் பதாழில்ைளின் முகறகேப்படி

பிரேன். திருோல். சிவன் என்று கவத்தார். புள் - பறகவக்கு அரொகிய ைருடன்.
குண்கட ஊர்தி - பண்புத்பதாகைப்புறத்துப் பிறந்த அன்போழித் பதாகை.

614. ‘பாதி மா மதி சூடியும். வபந் துழாய்ச்

வசாதிவயானும். அத் தூய் மலராளியும்.
“வவத பாரகர்” வவறு இலர். நீ அலால்;
மா தவபாதன!” என்ன வழங்கினர்.
மா பாதி மதி சூடியும் - ைகல குகறந்த சிறந்த பிகறச் ெந்திரகனத் சூடிய
சிவனும்; வபந்துழாய் - பசுகேயான திருத்துழாய் அணிந்த; வசாதிவயானும் -
மொதியான திருோலும்; அத் தூய்மலர் ஆளியும் - தூய தாேகர ேலரில் உகறயும்
பிரேனும் (ஆகிய மும்மூர்த்திைளும்); மா தவபாதன - (அம் முனிவகன மநாக்கி) சிறந்த
தவச் பெல்வனான பபருமுனிவமன; வவத பாரகர் - மவதங்ைளின் ைகர ைண்டு
உணர்ந்தவர்; நீ அலால் வவறு இலர் - உன்கன அல்லாேல் (உலகில்) மவறு யாரும்
இலர்; என்ன வழங்கினர் - என்று உபைார போழி கூறிப் புைழ்ந்தார்ைள்.

‘மவத பாரைனும் ோ தமபாதனனும் நீமய’ என்றதனால் ‘பிரே இருடிமய நீ’

என்பது விளங்கும். திருேைள் வாழும் இடோதலின் தாேகர ேலர் தூய்ேலர்
எனப்பட்டது.
 615. ‘அன்ன வாசகம் வகட்டு உணர் அந்தணன்.
கசன்னி தாழ்த்து. இரு கசங்வக மலர் குவித்து.
“உன்னு நல் விவன உற்ைது” என்று ஓங்கினான்.
துன்னு வதவர்தம் சூழலுள் வபாயினார்.

அன்ன வாசகம் - (பபருந்மதவர்ைளின்) அந்த வார்த்கதைகள; வகட்டு உணர் -

பெவிைளில் மைட்டு அறிந்த; அந்தணன் - பைௌசிை முனிவன்; கசன்னி தாழ்ந்து -
தகலவணங்கி; இரு கசங்கமலம் குவித்து - தாேகர மபான்ற இரு கைைகளயும்
கூப்பி; உன்னும் நல்விவன - யாவராலும் ைருதப்படுகின்ற நல்ல தவப்பயன்; உற்ைது -
(எனக்கு வந்து) பபாருந்தியது; என்று ஓங்கினான் - என்று பூரிப்பகடந்தான்;
துன்னு வதவர் - (பின்பு) அங்கு வந்து மெர்ந்த மதவர்ைளும்; தம் சூழலுள் - தத்தம்
இடத்திற்கு; வபாயினார் - பென்றார்ைள்.
ெதானந்தர் குேரர்ைகள வாழ்த்திப் பபயர்தல ீ்

616. ‘ஈது முன்னர் நிகழ்ந்தது; இவன் துவண

மா தவத்து உயர் மாண்பு உவடயார் இவல;
நீதி வித்தகன்தன் அருள் வநர்ந்தனிர்;
யாது உமக்கு அரிது?’ என்ைனன். ஈறு இலான்.

முன்னர் - முன்மன; நிகழ்ந்தது ஈறு - நடந்த வரலாறு இதுவாம்; இவன் துவண -

இந்தக் பைௌசிைனுக்கு ஒப்பாை; மா தவத்து உயர் - பபருந்தவத்தால் உயர்ந்த; மாண்பு
உவடயார் -ோட்சிகேயுகடயவர்; இவல - மவறு யாரும் இல்கல; நீதி வித்தகன்தன்
- நியே நீதி தவறாதவனும் பேய்யுணர்வுகடயவனும் ஆகிய இம் முனிவனது;
அருள் வநர்ந்தனிர் - ைருகணகய நீங்ைள் பபற்றுள்ளீர்ைள்; உமக்கு அரிது யாது -
(ஆதலால்) உங்ைளுக்குச் பெய்வதற்கு அரிய பெயல் யாது உள்ளது; என்ைனன் - என்று
(இராே இலக்குவர்ைகள மநாக்கிச்) பொல்லி முடித்தான்; ஈறு இலான் -
(பொன்னவன் யாபரன்றால்) எல்கலயில்லாத நற்குணத்தவனான ெதானந்த முனிவன்.
ஈறு இலான்: ஆனந்தத்திற்கு முடிவு இல்லாதவன் என்பர்.

617. என்று வகாதமன் காதலன் கூறிட.

கவன்றி வீரர் வியப்கபாடு உவந்து எழா.
ஒன்று மா தவன் தாள் கதாழுது ஓங்கிய
பின்வை. ஏத்திப் கபயர்ந்தனன். தன் இடம்.
 என்று வகாதமன் - என்று (இவ்வாறு) பைௌதே முனிவனுகடய; காதலன் கூறிட -
கேந்தனாகிய ெதானந்த முனிவர் பொல்ல;கவன்றி வீரர் - பவற்றி வீரர்ைளாகிய
இராேலக்குவர்; வியப்கபாடு - அதியத்மதாடு (மைட்டு); உவந்து எழா -
ேகிழ்ச்சியகடந்து எழுந்து; ஒன்றும் மாதவன் - பபருகே பபாருந்திய
தவத்மதானான அம்முனிவரின்; தாள் கதாழுது - அடிைளில் விழுந்து வணங்கி;
ஓங்கிய பின்வை - (எழுந்த) பின்பு; ஏத்தி - அச் ெதானந்த முனிவன் (அக் குோராக்கள)
- வாழ்த்திவிட்டு; தன் இடம் கபயர்ந்தனன் - தன் இடத்திற்குப் மபானான்.

இராேன் சீகதகய நிகனத்தல்

618. முனியும் தம்பியும் வபாய். முவையால் தமக்கு

இனிய பள்ளிகள் எய்தியபின். இருட்
கனியும். வபால்பவன். கங்குலும். திங்களும்.
தனியும். தானும். அத் வதயலும். ஆயினான்.

முனியும் - மைாசிை முனிவனும்; தம்பியும் - இலக்குேணனும்; வபாய் - பென்று;

முவையால் - வழக்ைப்படிமய; தமக்கு இனிய - தத்தேக்கு இனிகேயான; பள்ளிகள் -
படுக்கையிடங்ைகள; எய்திய - அகடந்த; பின் - பின்பு; இருள் கனியும் இருள்
ேயோன ைனிகய; வபால்பவன் - ஒப்பவனான இராேபிரான்; கங்குலும் - இரவும்;
திங்களும் - ெந்திரனும்; தனியும் - தனிகேப்பாடு என்ற ஒன்றும்; தானும் -
தானும்; அத் வதயலும் - அச் சீகதயாை; ஆயினான் - ஆனான்.

இரவில் நிலா வீசும்பபாழுது இராேன் தனியனாைத் தான் இருந்த நிகலயில்

சீகத பற்றிய சிந்தகனமய ஆகி அவகள உருபவளிப்பாட்டில் ைண்டு ைாதல்
ேயக்ைமுற்றுத் துயிலின்றி இருந்தான் என்பது ைருத்து. இருள்ைனி: ைருநிறத்தாலும்.
யாவராலும் விரும்பப்படுவதலாலும் இது இராேனுக்கு உவகேயாயிற்று.
இருள்ைனியும்: உம்கே இகெநிகற.

சீகதயின் உருபவளிப்பாடு ைண்ட இராேனின் நிகல

619. ‘விண்ணின் நீங்கிய மின் உரு. இம் முவை.

கபண்ணின் நல் நலம் கபற்ைது உண்வடககாவலா?
எண்ணின். ஈது அலது என்று அறிவயன்; இரு
கண்ணினுள்ளும் கருத்துளும் காண்கபனால்.
விண்ணின் நீங்கிய - மேைத்திலிருந்து நீங்கின; மின்உரு - மின்னலின் வடிவம்;
இம்முவை - இவ்வாறு; கபண்ணின் நல்நலம் - பபண்ணின் மபரழகை; கபற்ைது -
அகடந்துள்ள தன்கே; உண்வட ககாவலா - உண்மடா?; எண்ணின் - ஆராய்ந்து
பார்த்தால்; ஈது அலது ஒன்று அறிவயன் - (என் ைண்ணிற்குப் புலப்படுகின்ற) இந்தப்
பபண் வடிவம் பைாண்டு வந்தது மவறு அன்று என்று பொல்வதற்கு இல்கல
(ஏபனன்றால்); கண்ணினுள்ளும் - (இந்த வடிவத்கத) ைண்ைளிலும்; கருத்துளும் -
ேனத்துள்ளும்; காண்கபன் - (நான்) ைாண்கிமறன்.
 சீகதயின் உருவம் அடுத்தடுத்துத் மதான்றியும் ேகறந்தும் நிைழ்வதற்கு
மின்னல் உருவம் ஏற்புகடத்தால் அறியத் தகும். புறக்ைண்ணாலும்
அைக்ைண்ணாலும் ைாண்கின்மறன் என்பகதக் ைண்ணினுள்ளும் ைருத்துளும்
ைாண்மபன் எனக் குறித்தார். ைாண்பபன்: ைால வழுவகேதி.

620. வள்ைல் வசக்வகக் கரியவன் வவகுறும்

கவள்ைப் பாற்கடல் வபால் மிளிர் கண்ணினாள்.
அள்ைல் பூமகள் ஆகும்ககாவலா - எனது
உள்ைத் தாமவரயுள் உவைகின்ைவத?

வள்ைல் வசக்வக - வகரயாது பைாடுக்கும் தன்கே பைாண்ட (ஆதிமெடகன)

படுக்கையாைக் பைாண்ட; கரியவன் - ைரிய நிறமுள்ள திருோல்; வவகுறும் - பள்ளி
பைாள்ளும்; கவள்ைம் - பவள்ளோகிய; பாற்கடல்வபால் - திருப்பாற்ைடகலப்மபால;
மிளிர் - விளங்குகின்ற; கண்ணினாள் ைண்ைகளயுகடய பபண்; எனது உள்ைத்
தாமவரயுள் - என் இதயோகிய தாேகரயில்; உவரகின்ைதால் - வசிக்கின்ற
ைாரணத்தால்; அள்ைல்பூமகல் - பெந்தாேகர ேலரில் (எப்மபாதும்) வாழ்கின்ற
திருேைள்; ஆகும் ககாவலா - ஆவாமளா?

பாற்ைடலில் பாம்புப் படுக்கையில் பள்ளி பைாண்டருளும் திருோல் -

பவண்ணிறமுள்ள ைண்ணின் ைருநிறக் ைண்ேணியில் மதான்றும் பாகவ. திருோலின்
திருமேனி நிறச் சிறப்பால் ைறுத்துத் மதான்றும் மெடனாகிய பாம்பு - பாகவகயத்
தன்னுள்மள பைாண்டிருக்கும் ைருவிழி. பாற்ைடல் பவள்ளம் - ைருேணிகயச்
சூழ்ந்துள்ள பவண்ணிறப் பரப்பு.

621. ‘அருள் இலாள் எனினும். மனத்து ஆவசயால்.

கவருளும் வநாய் விடக் கண்ணின் விழுங்காலால்.
கதருள் இலா உலகில். கசன்று. நின்று. வாழ்
கபாருள் எலாம். அவள் கபான் உரு ஆயவவ!

அருள் இலாள் எனினும் - (அவள் என்னிடம்) ைருகண இல்லாதவள்

ஆயினும்; மனத்து ஆவசயால் - என் ேனத்தின் (அவளிடம் உண்டான) ைாதலால்;
கவருளும் வநாய்விட - ைலக்ைத்கத உண்டாக்கும் ைாே மநாய் நீங்குோறு; கண்ணின் -
தன் ைண்ைளால்; விழுங்கலால் - (அவள் என்கன) உட்பைாண்டதால்; கதருள் இலா
உலகில் -பதளிவில்லாத இவ்வுலகிமல; கசன்று நின்று - அகெவனவும் இயங்ைா
தனவுோகியுே; வாழ் கபாருள் எலாம் - வாழ்கிற எல்லாப் பபாருள் ைளும்; அவள்
கபான் உரு ஆய - (எனக்கு) அந்த நங்கையின் பபான்ேயோன வடிவோகிவிட்டன.

அருளிலாள்: இராேன் உற்ற மநாயிகன அவகன உடமன தழுவித் தணித்து

அருளாதவள். பென்று நின்று வாழ்பபாருள் - ெர அெரங்ைளாகிய பபாருள்ைள்.
இதனால் ‘மநாக்குவ எல்லாம் அகவமய மபாறல்’ என்ற அவத்கத கூறப்பபற்றது.
சீகதயின் திருமேனி உருக்கிய பபான்னின் நிறத்கத உகடயதாதலால்
‘பபான்னுரு’ எனப்பட்டது.
 622. ‘பூண் உலாவிய கபாற் கலசங்கள் என்
ஏண் இல் ஆகத்து எழுதலஎன்னினும்;
வாள் நிலா முறுவல் கனி வாய் மதி
காணல் ஆவதுஓர் காலம் உண்டாம் ககாவலா?
பூண் உலாவிய - அணிைலன்ைள் அகெயப் பபற்ற; கபான்கலசங்கள் -
பபான் ைலெங்ைகளப் மபான்ற (அப் பபண்ணின் பைாங்கைைள்; என் ஏண் இல் -
பபருகேயற்ற எனது; ஆகத்து - ோர்பிமல; எழுதல என்னினும் - அழுந்திப்
பதியாேல் மபாயினும்; வாள் நிலா முறுவல் - ஒளியுகடய ெந்திரைாந்தி மபான்ற
புன்சிரிப்கபயும்; கனிவாய் - பைாவ்கவப் பழம் மபான்ற அதரத்கதயும்
உகடய; மதி - (அவளது முைோகிய) ெந்திரகன; காணல் ஆவது - (மீண்டும்)
பார்ப்பதற்கு; ஓர்காலம் - ஒரு ைாலமேனும்; உண்டாம் ககாவலா - உண்டாகுமோ?

சீகதகயத் தழுவும் கைகூடாவிட்டாலும் அவளது முைதரிெனோனது

இன்பனாருமுகற கூடினால் மபாதுபேன இராேன் தன் ைாதல் மிகுதிகய
பவளியிடுகிறான். முறுவகலக் ைண்ட இராேன் அதன் அருகிலுள்ள அதரத்கதயும்
ைண்டு ‘முறுவல் ைனிவாய்ேதி’ எனக் கூறினான். ைலெம். ேதி - உவகேயாகு
பபயர்ைள்.

623. ‘வண்ண வமகவலத் வதர் ஒன்று. வாள் கநடுங்

கண் இரண்டு. கதிர் முவலதாம் இரண்டு.
உள்நி வந்த நவகயும் என்று ஒன்று உண்டால்;
எண்ணும் கூற்றினுக்கு இத்தவன வவண்டுவமா?
எண்ணும் - (நான் எப்பபாழுதும்) நிகனத்துக் பைாண்டிருக்கின்ற; கூற்றினுக்கு
- (ைன்னியாகிய) இயேனுக்கு; வண்ணம் வமகவல - அழகிய மேைகல என்னும்
அணிைலன் அணிந்த; வதர் ஒன்று மதர்த்தட்டுப் மபான்ற அல்குல் ஒன்றும்; வாள்
கநடுங்கண் இரண்டு- வாள்ைள் மபான்ற நீண்ட ைண்ைள் இரண்டும்; கதிர்முவல தாம்
இரண்டு - பபருத்த தனங்ைள் இரண்டும்; உள் நிவந்த நவக - வாயிடோை அடங்கிப்
பபாலிந்த புன்சிரிப்பு; என்ை ஒன்றும் - என்ற ஒன்றும் உண்டு; இத்தவன வவண்டுவமா
- (என்கனக் பைால்லக் ைருதுகின்ற கூற்றுவனுக்கு இத்தகன ைருவிைளும்
மவண்டுமோ)

சீகதயின் அல்குல். ைண். முகல. நகை என்ற இவற்றுள் ஒவ்பவான்றும்

என்கன வருத்துகின்றன. ஆனால். இவற்றுள் ஒன்மற என்கன வருத்தப் மபாதுமே!
என்பது ைருத்து. ‘பண்டறிமயன் கூற்பறன் பதகன இனியறிந்மதன். பபண்தகையால்
மபரேர்க் ைட்டு’ - குறள் 1083. மதர் - உவகேயாகு பபயர்.

624. ‘கன்னல் வார் சிவல கால் வவைத்வத மதன்.

கபான்வன முன்னிய பூங் கவண மாரியால்.
என்வன எய்து கதாவலக்கும் என்ைால். இனி.
வன்வம என்னும் இது ஆரிவட வவகுவம?
 கன்னல் வார்சிவல - ைரும்பாகிய நீண்ட வில்கல; கால் வவைத்வத -
வகளத்து; மதன் - ேன்ேதன்; கபான்வன முன்னிய - திருேைள் மபான்ற சீகதகய
நிகனக்கும் பபாருட்டு; பூங் கவண மாரியால் எய்து - (என்மேல்) பதாடுக்கும் ேலரம்பு
ேகழயால் எய்து; என்வன - (யார்க்கும் வலி பதாகலயாத) என்கன; கதாவலக்கும்
என்ைால் - வலியழிப்பான் என்றால்; இனி - இனிமேல்; வன்வம என்னும் இது -
வலிகே என்று பொல்லப்படுகின்ற குணம்; யாரிவட வவகும் - யாரிடத்திமல
தங்கியிருக்கும்.

முன்னிய - பெய்யிய என்னும் விகனபயச்ெம். இதுவகர வலிய

வில்லம்புைமளாடு ைட்டகேந்த உடம்புமுகடய வீரர் யார்க்கும் வலி பதாகலயாத
நான் இப்பபாழுது பேல்லிய ைரும்பு வில்கலயும் ேலர் அம்புைகளயும் உகடய
ேன்ேதனிடம் வலிகே இழக்கும்படி ஆயிற்மற என்று இராேன் வருந்தினான்.

625. ‘ககாள்வை ககாள்ைக் ககாதித்து எழு பாற்கடல்

பள்ை கவள்ைம் எனப் படரும் நிலா.
உள்ை உள்ை உயிவரத் துருவிட.
கவள்வை வண்ண விடமும் உண்டாம்ககாவலா?

ககாள்வை ககாள்ை - (உலை முழுவகதயும்) பைாள்கள பைாள்வதற்கு;

ககாதித்து எழு - பபாங்கி எழுகின்ற; பாற்கடல் பள்ைம் - ஆழோன பாற்ைடலினது;
கவள்ைம் என - பவள்ளம் மபால; படரும் நிலா - பரவியுள்ள நிலாவானது; உள்ை
உள்ை - நான் (அந்த நங்கைகய) நிகனப்பதனால் தரித்துள்ள; உயிவர - என் உயிகர;
துருவிட - அரிப்பதால்; கவள்வை வண்ணம் - பவண்கே நிறமுள்ள; விடமும் - ஒரு
நஞ்சும்; உண்டாம் ககால் - லகில் உள்ளமதா?

பைாள்கள பைாள்ளுதல்: ஒருங்மை ைவர்ந்து தன்வெோக்குதல். நஞ்சு ைரிய

நிறமுகடயது என்று கூறுவது ேரபு. ஆனால். நிலா என்னும் பவள்கள நிறமுகடய
விடம் ைாணப்படுகிறமத! என்று ைாதல் மநாயால் வருந்தும் இராேன் தன்கன
வருத்துகின்ற நிலாகவப் பழித்து கூறுகின்றான். பைாள்கள பைாள்ளக்
பைாதித்பதழு நிலா: எனது உயிகர நானும் அறியாேல் ைவர்ந்து பெல்வதற்குச்
சீறிபயழும் நிலா என்றும் உகரக்ைலாம்.
626. ஆகும் நல்வழி; அல்வழி என் மனம் ஆகுவமா? இதற்கு ஆகிய
காரணம். பாகுவபால் கமாழிப் வபந்கதாடி. கன்னிவய ஆகும்;
வவறு இதற்கு ஐயுைவு இல்வலவய!
ஆகும் - ஆக்ைத்திற்குரிய; நல்வழி அல்வழி - நல்வழி அல்லாத தீய பநறி;
என்மனம் ஆகுவமா - எனது மநர்கேயான ேனம் பெல்லுமோ?; அதற்கு ஆகிய
காரணம் - (அப்படியிருக்ை என் ேனம் இம் ேங்கையிடம் ைாதல் பைாண்டு
பென்றதற்குப்) பபாருந்திய ைாரணம்; பாகுவபால் கமாழி - பாகுமபான்ற இனிய
பொற்ைகளயும்; வபந்கதாடி - பசும்பபான் பதாடிகயயும் உகடய இந்நங்கை;
கன்னிவய கும் - (திருேணோைாத) ைன்னிகைமய ஆவாள்; இதற்கு வவறு ஐயுைவு
இல்வல - (இந்த முடிவுக்கு ோறாை) ஐயப்பட மவண்டியது ஒன்றுமில்கல.
 தனது ேனம் அம் ேங்கையிடம் பென்றதால் அவள் திருேணோைாத
ைன்னிப் பபண்ணாை இருக்ைமவண்டுபேன்று இராேன் ைருதுகின்றான்.
ொன்மறார்க்குத் தூய ேனச்ொன்மற அளவுமைால். நல்வழியல்லாத அல்வழி: பிறன்
ேகனவிகய விகழதல். திங்ைளின் ேகறவு

627. கழிந்த கங்குல் அரசன் கதிர்க் குவட

விழுந்தது என்னவும். வமல் திவசயாள் சுடர்க்
ககாழுந்து வசர் நுதற் அறு சுட்டி வபாய்
அழிந்தது என்னவும். ஆழ்ந்தது - திங்கவை.

கழிந்த - இறந்து மபான; கங்குல் அரசன் - இரவாகிய அரெனது; கதிர்க்குவட

ஒளியுள்ள பவண்பைாற்றக் குகடயானது; விழுந்தது என்னவும் - (கீமழ) விழுந்தது
மபாலவும்; வமல்திவசயாள் - மேற்குத் திகெயான பபண்ணினுகடய; சுடர்க் ககாழுந்து
வசர் - இளகேயான ஒளி பபாருந்திய; நுதல் வகாது அறு சுட்டி - பநற்றியில்
அணிந்துள்ள குற்றேற்ற சுட்டி என்னும் அணியானது; வபாய் அழிந்தது என்னவும் -
பைட்டு அழிந்தது மபாலவும்; திங்கள் - ெந்திரன்; ஆழ்ந்தது - (மேற்ைடலில்)
மூழ்கியது.

பவண் பைாற்றக்குகட வீழ்தல்: அரென் ஒழிந்த நிகலகயயும். அவன்

மதவியின் பநற்றிச்சுட்டி அழிந்தகே மேற்குத் திகெ அரசியின் துக்ைக் குறி
கயயும் உணர்த்தும் என்பது குறிப்பு. தற்குறிப்மபற்றவணி. திலைம் இடாகே.
பநற்றிச்சுட்டி அணியாகே முதலியன ைணவகர இழந்த பபண்ைளுக்கு உரியன.

628. வீசுகின்ை நிலாச்சுடர் வீழ்ந்ததால் -

ஈசன் ஆம் மதி ஏகலும். வசாகத்தால்
பூசு கவண் கலவவப் புவன சாந்திவன
ஆவச மாதர் அழித்தனர் என்னவவ.

ஈசன் ஆம் மதி - உயிருக்கு உயிரான ெந்திரன் என்னும் ைணவன்; ஏகலும் -

தம்கேப் பிரிந்து மபான பின்பு; ஆவச மாதர் - திகெைளாகிய (அவனுகடய) ஆகெ
ேகனவியர்; பூசுகவள் - (அக்பைாழுநனால் பூெப்பட்ட) பவண்கேயான; கலவவப்
புவன சாந்திவன - ைலகவயாகிய ெந்தனக் குழம்கப; வசாகத்தால் - அவகனப்
பிரிந்த துயரத்தால்; அழித்தனர் என்ன - அழித்துவிட்டவர்ைகளப் மபால;
வீசுகின்ை நிலாச்சுடர் - (ெந்திரன் ேகறந்த அளவில்) முன்பு (எல்லாத் திகெயிலும்)
பரவியிருந்த அவனது ஒளியாகிய நிலா; வீந்தது - (ஒளி) ஒழிந்தது.
ஆகெ ோதர்: திகெைளாகிய ேகனவியர்; ைாதலுகடய ோதர் எனவும் பபாருள்
தரும். தற்குறிப்மபற்றவணி. ைதிரவன் மதாற்றம்
 629 தவதயும் மலர்த் தார் அண்ணல் இவ் வண்ணம்
மயல் உழந்து. தைரும் ஏல்வவ.
சிவதயும் மனத்து இடருவடய கசங்கமலம்
முகம் மலர. கசய்ய கவய்வயான்.
புவத இருளின் எழுகின்ை புகர் முக
யாவனயின் உரிவவப் வபார்வவ வபார்த்த
உவதய கிரி எனும் கடவுள் நுதல் கிழித்த
விழிவயவபால். உதயம் கசய்தான்.

தவதயும் மலர்த்ததார் - பநருங்கிய ேலர்ோகலயணிந்த; அண்ணல் - இராேன்;

இவ் வண்ணம் - இவ்வாறு; மயல் உழந்து - ைாதல் ேயக்ைத்தால் வருந்தித்; தைரும்
ஏல்வவ - தளர்ச்சி அகடகிற ைாலத்தில்; கசய்ய கவய்வயான் -
பெங்ைதிர்ைகளயுகடயவனான சூரியன்; சிவதயும் மனத்து -நிகல குகலகின்ற தம்
பநஞ்சிமல; இடர் உவடய - மொைத்கதயுகடய; கசங்கமலம் - பெந்தாேகரைளாகிய
தன் ேகனவியரின்; முகம் மலர - முைங்ைள் (வந்து தான் கூடுவதால்) ேலர்ச்சி
பபறும்படி; புவத இருளின் -ஆழ்ந்த இருளாகிய; எழுகின்ை புகர் முகம் - உயர்ந்து
மதான்றுகின்ற பெம்புள்ளிைகளக் பைாண்ட முைத் மதாடு கூடிய; யாவனயின்
உரிவவ - யாகனயினது மதாலாகிய; வபார்வவ - மபார்கவகய; வபார்த்த -
(தன்மேல்) தரித்துள்ள; உதயகிரி எனும் கடவுள் - உதயேகலயாகிய உருத்திர
மூர்த்தியின்; நுதல் கிழித்த - பநற்றியிலிருந்து திறந்து மதான்றின; விழிவய வபால் -
பநருப்புக் ைண்மபால; உதயம் கசய்தான் - உதித்தான்.
ைதிரவகனக் ைண்ட அளவில் தாேகர ேலர்தலும். அவகனப் பிரிந்த ைணமே
அது குவிந்ததுோகிய இயல்புபற்றித் தாேகரைளாகிய பபண்ைளுக்குக் ைதிரவகனத்
தகலவனாைக் கூறுதல் ைவி ேரபு. சுருங்ைச் பொல்லல் அணிக்கு அங்ைோை
உருவை அணியும் உவகேயணியும் வந்துள்ளன. ைரிய இருளிமல ேகறந்துள்ள
உதயேகலக்குக் ைரிய நிறமுள்ள யாகனயின் மதாகலப் மபார்த்த சிவனும். அம்
ேகலயின் உச்சியிமல உதித்து விளங்கும் ைதிரவனுக்கு அச்சிவனது பநற்றியில்
விளங்கும் பநருப்புக் ைண்ணும் உவகே. யாகனயின் முைப் புள்ளிைளுக்கு
உதயத்துத் மதான்றும் விண்மீன்ைகள உவகேயாைக் பைாள்ளலாம்.

630. விவச ஆடல் பசும் புரவிக் குரம் மிதிப்ப.

உதயகிரி விரிந்த துளி
பவச ஆக. மவையவர் வகந் நவை மலரும்
நிவை புனலும் பரந்து பாய.?
அவசயாத கநடு வவரயின் முகடுகதாறும்
இைங் கதிர் கசன்று அவைந்து. கவய்வயான்.
திவச ஆளும் மத கரிவயச் சிந்தூரம்
அப்பியவபால் சிவந்த மாவதா!
 விவச - மவைமும்; ஆடல் - வலிகேயும்; பசும்புரவி - பசுகேயுகடய
குதிகரைளின்; குரம் - குளம்புைள்; மிதிப்ப - மிதித்தலால; உதயகிரி -
உதயேகலயில்; விரிந்த தூளி - பரவிய பெந்துைள் - பகெயாை - நகனயும்படி;
மவையவர் வக - மவதியர்ைள் கையால் - நகற ேலரும் - மதன் நிகறந்த ேலர்ைளும்;
நிவை புனலும் - நிகறந்த அர்க்கிய நீரும்; பரந்து பாய - பரவிப் பாய்ந்திட
(அப்பகெயான பெந்தூளிகயக் பைாண்டு); கவய்வயான் - சூரியன்; திவச ஆளும் -
கிழக்குத் திகெகய இடோைக் பைாண்ட. ேத ைரிகய - ேத யாகனக்கு; சிந்துரம்
அப்பிய வபால் - சிந்தூரத் திலைத்கத அப்பியது மபால; அவசயாத கநடுவவரயின் -
ெலனமில்லாத அவ் உதய ேகலயின்; முகடு கதாறும் -சிைரங்ைளில் எல்லாம்;
இைங்கதிர் கசன்று - இளகேயான சூரிய ைதிர்ைள் பென்று; அவைந்து - படிந்து; சிவந்த
- சிவந்த நிறோய் விளங்கின.

கிழக்கில் உள்ள உயர்ந்த சிைரத்தில் விளங்கும் சூரியக் ைதிர்ைள். கிழக்குத்

திகெக்குரிய யாகனயின் முைத்தில் தீட்டப்பட்ட சிந்தூரத் திலைம் மபான்று இருந்து
- தற்குறிப்மபற்றவணி. ைாகலயந்தி வழிபாட்டில் ேகறயவர் ேந்திரத்தின் மூலம்
எடுத்துவிடும் அருக்கிய நீர். அந்த மவகளயில் ேந்மதைர் என்ற அசுரரால் சூரியனது
மதர். தகட பெய்யப்படுவகத வச்சிரப் பகடயாைச் பென்று தடுத்து. அவர்ைகளயும்
அழித்து வருகின்றது என்பது நூல் ேரபு.

631. பண்டு வரும் குறி பகர்ந்து. பாசவையின்.

கபாருள் வயினின். பிரிந்து வபான
வண்டு கதாடர் நறுந் கதரியில் உயிர் அவனய
ககாழுநர் வர மணித் வதவராடும்.
கண்டு மனம் களி சிைப்ப. ஒளி சிைந்து.
கமலிவு அகலும் கற்பினார்வபால்.
புண்டரிகம் முகம் மலர. அகம் மலர்ந்து
கபாலிந்தன - பூம் கபாய்வக எல்லாம்.

பண்டு - (தகலவியகரப் பிரிவதற்கு) முன்பு; வரும்குறி பகர்ந்து - தாம் மீண்டு

வரும் ைாலத்கதக் குறிப்பிட்டுக் கூறி; பாசவையின் - மபார் பெய்யும் பபாருட்டும்;
கபாருள் வயினின் - பபாருள் மதடல் பபாருட்டும்; பிரிந்துவபான - தகலவியகரப்
பிரிந்து பென்ற; வண்டு கதாடர் - வண்டுைள் இகடவிடாது போய்ப்பதற்கு உரிய;
நறுந் கதரியல் - ேணமுள்ள பூோகலைகளயுகடய; உயிர் அவனய - உயிகர
பயாத்த; ககாழுநர் - தகலவர்; மணித் வதவராடும் வர - (குறித்த ைாலத்தில்) அழகிய
மதரிமல மீண்டு வர; கண்டு - அகதப் பார்த்து; மனம் களி சிைப்ப - ேனம் பபரிதும்
பூரித்து; ஒளி சிைந்து - (தகலவகரப் பிரிந்த ைாலத்து ேங்கியிருந்த) முைங்ைளின்
பபாலிவு மிைக் கூடி; கமலிவு அகலும் - தளர்வு நீங்கிய; கற்பினார் வபால் -ைற்புகடய
ேகனவியர் மபால; புண்டரிகம் முகம் மலர - (தம்கேப் பிரிந்து பென்ற ைதிரவனாகிய
தகலவன் மதரிமல வரக் ைண்டு பூரித்து) முைங்ைளாகிய தாேகரைள் ேலர; (அதனால்)
பூம் கபாய்வக -அழகிய பபாய்கைைள்; எல்லாம் - யாவும்; அகம் மலர்ந்து
கபாலிந்தன - உள்ளிடம் பெழித்துப் பபாலிவுற்றன.
 பாெகற: திய வீடு. பாெகறயிற் பிரிதல் என்றதால் மபார் பெய்ய எழுதலாயிற்று.
ேணித்மதர்: ஒலிக்கும் ேணிைள் ைட்டிய மதரும் இரத்தினங்ைள் பதித்துள்ள மதரும்.
பபாருள் வயிற் பிரிவு: இல்லறம் இனிது நடத்த மவண்டிப் பபாருள் ஈட்டற்குக்
ைலத்திமலனும் ைாலிமலனும் பிரிதல். பிரிந்து பென்ற தகலவர் மதரிமல திரும்பிவர
ேகிழ்ந்த ைற்புகட ேைளிகரக் ைதிரவன் மதரிமல வருவகதக் ைண்டு முைம் ேலர்ந்த
தாேகரப் பபாய்கைக்கு உகவயாக்கினார்.

632. எண்ண அரிய மவையிகனாடு கின்னரர்கள்

இவச பாட. உலகம் ஏத்த.
விண்ணவரும். முனிவர்களும். வவதியரும்.
கரம் குவிப்ப. வவவல என்னும் மண்ணும் மணி முழவு அதிர.
வான் அரங்கில்
நடம்புரி வாள் இரவி ஆன
கண்ணுதல் வானவன். கனகச் சவட விரிந்தா
கலன விரிந்த - கதிர்கள் எல்லாம்.
எண் அரிய - அளத்தற்கு அரிய; மவையிகனாடு - மவதப் பாடல்ைமளாடு;
கின்னரர்கள் - கின்னரர்; இவசபாட - ைானம் பாடவும்; உலகம் ஏத்த - உயர்ந்தவர்
துதிக்ைவும்; விண்ணவரும் - மதவர்ைளும்; முனிவர்களும் - முனிவர்ைளும்;
வவதியரும் - அந்தணர்ைளும்; கரம் குவிப்ப - கை கூப்பி வணங்ைவும்; வவவல
என்னும் - ைடல் என்கிற; மண்ணும் மணி முழவு -ோர்ச்ெகன பூசிய அழகிய ேத்தளம்;
அதிர - முழங்ைவும்; வான் அரங்கின் - வானோகிய நடன ெகபயிமல; நடம் புரி -
நடனம் ஆடுகின்ற; வாள் இரவி ஆன - ஒளி பபாருந்திய சூரியனாகிய; கண் நுதல்
வானவன் - பநருப்புக் ைண்கண பநற்றியிமல உகடய உருத்திர மூர்த்தியின்; கனகம்
சவட - பபான்னிறோன ெகடைள்; விரிந்தால் என - விரிந்தது மபால; கதிர்கள்
எல்லாம் -(பெந்நிறமுள்ள)ஒளிக் ைதிர்ைள் யாவும்; விரிந்த - எங்கும் பரவின.
வானத்திமல சூரியனின் ைதிர்ைள் பரவுதல் வானத்கத அளாவி ஓங்கி உயர்ந்து
சிவனது பெஞ்ெகட விரிதகல ஒத்துள்ளது என்றார் - தன்கேத் தற்குறிப்மபற்ற அணி.
சிவனது நடனத்துக்கு மிருதங்ை நாதம் மபாலக் ைதிரவனின் நடனத்திற்குக்
ைடல்முழக்ைம்; சிவனுக்கு அம்பலம் மபாலக் ைதிரவனுக்கு அம்பரம். ேண்:
ேத்தளத்திற்குத் தடவும் ோப்பகெ. இராேன் துயில் நீங்கியபின் முனிவமராடும்
தம்பிமயாடும் ெனைனது மவள்விச் ொகலகயச் ொர்தல்

633. ககால் ஆழி நீத்து. அங்கு ஓர் குனி வயிரச்

சிவலத் தடக் வகக் ககாண்ட ககாண்டல்.
எல் ஆழித் வதர் இரவு இைங் கரத்தால்
அடி வருடி அனந்தல் தீர்ப்ப.
அல் ஆழிக் கவர கண்டான் - ஆயிர வாய்
மணி விைக்கம் அழலும் வசக்வகத்
கதால் ஆழித் துயிலாவத. துயர் ஆழி
கநடுங் கடலுள் துயில்கின்ைாவன.
 அங்கு - பாற்ைடலில்; ககால் ஆழி - பைால்ல வல்ல ெக்ைரப் பகடகய; நீத்து -
நீக்கிவிட்டு; ஓர் குனி வயிரச்சிவல - வகளந்து உறுதி வாய்ந்த ஒப்பற்ற மைாதண்ட
வில்கல; தடக் வகக் ககாண்ட - பபரிய கையிமல பைாண்டு எழுந்தருளிய;
ககாண்டல் - மேை நிறத்தவனான இராேன்; ஆயிரம் வாய் - ஆயிரம் முைங்ைளி லும்;
மணி விைக்கம் அழலும் - ோணிக்ைோன விளக்குைள் ஒளி பெய்யப்பபற்ற; வசக்வக -
(ஆதிமெடனாகிய) படுக்கையிமல; கதால் ஆழி - பழகேயான பாற் ைடலில்; துயிலாது -
தூங்ைாேல் (இருந்து); துயர் ஆழி - (பாற்ைடலில் பாம்பு அகணயில் பள்ளிக்
பைாள்ளாேல் இராேனாை அவதரித்து) (சீகதகயச் மெராேல் உண்டாகிய)
ேனத்துன்போகிய; கநடுங் கடலுள் - பபரிய ைடலில்; துயில்கின்ைான் - ேயங்கிக்
கிடக்கின்றன; எல் ஆழித் வதர் - (அவகன) ஒளியுகடய ஒற்கறச் ெக்ைரத் மதகரக்
பைாண்ட; இரவி - சூரியன்; இைங்கரத்தால் - பேல்லிய கைைளால்; அடி வருடி -
(திருவடிைகள இனிதாைத் தடவிக் பைாடுத்து; அனந்தல் தீர்ப்ப - (அந்த இராேனின்)
துயில் ேயக்ைத்கதத் தீர்க்ை (அதனால்); அல் ஆழிக் கவர - இரவாகிய ைடலின்
எல்கலகய; கண்டான் - பார்த்தான்.
பைலவன் உதித்து அவனுகடய ைதிர்ைள் பவளிப்பட்டு விளங்கிய அளவில்
இராேன் துயில் உணர்ந்தான். உயர்ந்மதாகரத் துயில் உணர்த்த மவண்டுபவர் தம்
பேல்லிய கைைளால் அவர் திருவடிைகள வருடித் துயில் எழுப்புதல்.
முகறயாகும். அதனால் ‘இரவி இளங்ைரத்தால் அடிவருடி அனந்தல் தீர்ப்ப’ என்றார்.
பைாண்டல் - உவகேயாகு பபயர்.

634. ஊழி கபயர்ந்கதனக் கங்குல் ஒருவண்ணம்

புவட கபயர. உைக்கம் நீத்த
சூழி யாவனயின் எழுந்து. கதால் நியமத்
துவை முடித்து. சுருதி அன்ன
வாழி மாதவற் பணிந்து. மனக்கு இனிய
தம்பிகயாடும். வம்பின் மாவல
தாழும் மா மணி கமௌலித் தார்ச் சனகன்
கபரு வவள்விச் சாவல சார்ந்தான்.

ஊழி கபயர்ந்கதன - யுைமே ைழிந்தாற் மபால; கங்குல் - இரவுக் ைாலோனது; ஒரு

வண்ணம் - ஒருவாறு; புவட கபயர - (தன்) நிகலயிலிருந்து நீங்ை; உைக்கம் நீத்த -
(இராேன்) தூக்ைத்கத விட்டு எழுந்த; சூழி யாவனயின் - முைபடாமுள்ள யாகன
மபால; எழுந்து - துயில் நீங்கி எழுந்து; கதால் நியமத் துவை - பழகேயான நித்தியக்
ைடன்ைகள; முடித்து - நிகறமவற்றி; சுருதி அன்ன மாதவன் - மவதத்தின் உருவம்
மபான்ற மைாசிை முனிவகன; பணிந்து - வணங்கி (அவபனாடும்); மனக்கு இனிய -
(தன்) ேனத்திற்கு இனிய; தம்பிகயாடும் -தம்பியான இலக்குவனுடனும்; வம்பின்
மாவல தாழும் - ேணங் ைேழும் ோகல தாழ்ந்த; மா மணி கமௌலி - சிறந்த ேணி
ேகுடத்கதயும்; தார் - குலத்திற்குரிய ோகலகயயும் அணிந்த; சனகன் - ெனை
ேன்னனது; கபரு வவள்விச் சாவல - பபரிய யாை ொகலகய அகடந்தான். ‘ஊழி
பபயர்ந்பதனக் ைங்குல் ஒரு வண்ணம் புகடபபயர’ என்றதனால் ைாதல்
வயப்பட்டவர்க்கு இரவு நீட்டித்து நிற்றல் விளக்ைப்படுகிறது.
 மவள்வி முற்றிய ெனைன் முனிவர் முதலாயினார் புகடசூழ வீற்றிருத்தல்

635. முடிச் சனகர் கபருமானும். முவையாவல

கபரு வவள்வி முற்றி. சுற்றும்
இடிக் குரலின் முரசு இயம்ப. இந்திரன்வபால்.
சந்திரன் வதாய். வகாயில் எய்தி.
எடுத்த மணி மண்டபத்துள். எண் தவத்து
முனிவவராடும். இருந்தான் - வபந் தார்
வடித்த குனி வரி சிவலக் வகம் வமந்தனும்.
தம்பியும். மருங்கின் இருப்ப மாவதா.

முடிச் சனகர் கபருமானும் - பபான்முடி தரித்த ெனை ேன்னனும்; முவையால் -

(அப்பபாழுது) மவதவிதி முகறப்படிமய; மவைவவள்வி முற்றி - மவத
ேந்திரங்ைமளாடு கூடிய யாைத்கத முடித்துவிட்டு; சுற்றும் - எல்லாப்
பக்ைங்ைளிலும்; இடிக் குரலின் - இடி முழக்ைம் மபான்று; முரசு இயம்ப - மபரிகைைள்
ஒலிக்ை; இந்திரன் வபால் - மதமவந்திரன் மபால; சந்திரன் வதாய் - ெந்திர ேண்டலத்கத
அளாவி உயர்ந்துள்ள; வகாயில் எய்தி - அரண்ேகனகய அகடந்து; எடுத்த - அங்மை
உயர்ந்து அகேந்த; மணி மண்டபத்துள் - நவரத்தின ேண்டபத்திமல
(விசுவாமித்திரன் முதலிமயாகர உபெரிக்ை); எண் தவத்து - ேதிக்ைத்தக்ை
தவத்கதயுகடய; முனிவகராடும் - விசுவாமித்திர முனிவனுடன்; வபந்தார் -
பசுகேயான பவற்றி ோகல சூடிய; வடித்த குனி வரிசிவல - வகளயும் இயல்புள்ள
ைட்டகேந்த நீண்ட வில்கல ஏந்திய; வக வமந்தனும் - கைகயயுகடய இராேனும்;
தம்பியும் - அவன் தம்பியாகிய இலக்குேணனும்; மருங்கின் இருப்ப - (தன்)
பக்ைத்திமல வீற்றிருக்ை; இருந்தான் - இனிதாை அேர்ந்திருந்தான் ெனைன்.
ெனைன் தன் மவள்வி முடிந்ததும் அரண்ேகன ேண்டபத்தில் மவள்வி ைண்டு
வந்த விசுவாமித்திரனும். இராே லக்குவர்ைளும் உடன் இருக்ைத் தங்கினான் எனலாம்.
சிகலக் கைம் கேந்தன்: வில்லாற்றலும் மதாள் வலிகேயும் மிக்ைவன் இராேன்.

ெனைன் வினாவும் விசுவாமித்திரன் உகரயும்

636. இருந்த குலக் குமரர்தவம. இரு கண்ணின்

முகந்து அழகு பருக வநாக்கி.
அருந் தவவன அடி வணங்கி. ‘யாவர இவர்?
உவரத்திடுமின். அடிகள்!’ என்ன.
‘விருந்தினர்கள்; நின்னுவடய வவள்வி
காணிய வந்தார்; வில்லும் காண்பார்;
கபருந் தவகவமத் தயரதன் தன் புதல்வர்’ என.
அவர் தவகவம வபசலுற்ைான்;
 இருந்த குல குமரர்தவம - (ெனைன்) தன் அருகில் அேர்ந்திருந்த உயர்குல
கேந்தர்ைகள; இருகண்ணின் - (தன்) இரண்டு ைண்ைளாலும்; அழகு முகந்து பருக -
அழகை அள்ளி முழுவதும் பருகும் படி; வநாக்கி - பார்த்து; அருந்தவவன - (உடமன)
அருந்தவத்தவனான மைாசிைகன; அடிவணங்கி - திருவடிைளில் விழுந்து
வணங்கியவனாய் (அவகர மநாக்கி); அடிகள் - தவ மவதியமர!’ யாகர இவர் - இக்
குோரர்ைள் யாவர்?; உவரத்திடுமின் - (இவர்ைள் இத்தன்கேயர் என்று)
பொல்வீராை; என்ன - என்று மைட்ை (மைாசிை முனிவன்); விருந்தினர்கள் -
(உன்பக்ைம்) புதியவராை வந்த இவர்ைள்; கபருந்தவகவம - பபருந்தகைகே
நிரம்பிய; தயரதன் தன் புதல்வர் - தெரத ேன்னரின் கேந்தர்ைள்; நின்னுவடய வவள்வி
- உனது யாைத்கத; காணிய வந்தார் - ைாணும் பபாருட்டு வந்துள்ளார்ைள் (அது
தீர்ந்துவிட்டதால் இனி); வில்லும் காண்பார் - (உன்னிடமுள்ள) சிவதனுகெயும்
பார்ப்பார்ைள்; என - என்று கூறி; அவர் தவகவம - அம் ேன்னரின் கேந்தர் தம்
பபருகேைகள; வபசல் உற்ைான் - பொல்லத் பதாடங்கினான்.

யாகர இவர் உகரத்திடுமின் - ‘ஐ’ இகடச்பொல். அவரது குலப்பபருகே

அவர் பபருகேமய என்பது உணருோறு ‘அவர் தகைகே மபெல் உற்றான்’
என்றார். வில்லும் ைாண்பார்: ேற்றவர் மபால் மவள்விகயக் ைண்ைளால்
ைாண்டமலாடு அகேயாேல் நீ ைன்னி ேணத்தின் பபாருட்டு. கவத்துள்ள
சிவதனுகெயும் வகளக்ை வல்லவர்ைள் என்ற குறிப்பும் மதான்றும்.
 குலமுகற கிகளத்து படலம்
படல அகேப்பு: ?சூரிய குலத்தவர்ைளது பபருகேகயக் மைாசிைமுனிவன்
ெனை ேன்னனுக்குக் கூறுகின்ற பெய்திகயச் பொல்லும் பகுதி என்று பபாருள்.
படலச் சுருக்கம்:

இராே லக்குவரின் குலேரகபக் மைாசிை முனிவன் ெனை ேன்னனிடம்

போழிகின்றான்; தயரதனின் ேைப்மபற்று வரலாற்கற உகரக்கின்றான்;
அம்ேன்னனின் குேரர்ைள் ைல்வி ைற்ற வரலாற்கற எடுத்துக் கூறுகிறான்; பின்.
இராேன் மவள்வி ைாத்த திறத்கதச் பொல்கிறான்; அந்த இராேனது
வில்லாற்றகலப் பாராட்டுகிறான்; அைலிகைக்கு முன்னகய வடிவத்கதத் தந்த
இராேனது பபருகேகயப் மபசுகிறான்.

இராே-இலக்குவரின் குலேரகப முனிவன் போழிதல்

637. ‘ஆதித்தன் குல முதல்வன்

மனுவிவன யார் அறியாதார்?
வபதித்த உயிர் அவனத்தும்
கபரும் பசியால் வருந்தாமல்.
வசாதித் தன் வரி சிவலயால்
நிலமடந்வத முவல சுரப்ப.
சாதித்த கபருந் தவகயும்.
இவர் குலத்து ஓர் தராபதிகாண்!

ஆதித்தன் குலம் - சூரிய வமிெத்தில் பிறந்த; முதல்வன் மனுவிவன -

முதல் கேந்தனான ேனு என்னும் ேன்னகன; அறியாதார் யார் - (உலைத்தில்)
அறியாதவர் எவர் (எல்மலாரும் அறிவர்); வபதித்த உயிர் அவனத்தும் - பல்மவறு
வகைப்பட்ட உயிர்த் பதாகுதிைள் எல்லாம்; கபரும்பசியால் வருந்தாமல் - மிக்ை
பசியால் நலியாதபடி; வசாதித் தன் வரிசிவலயால் - ஒளிமிக்ை தனது ைட்டகேந்த
வில்லால்; நில மடந்வத - பூமியாகிய பபண்; முவல சுரப்ப - முகலப்பால்
சுரக்குோறு; சாதித்த - (பெயற்ைரிய பெயகல) முயற்சியால் பெய்து முடித்த; கபருந்
தவகயும் - பபருகேக் குணம் நிரம்பியவனும்; இவர் குலத்து - இம் கேந்தர்ைளின்
(சூரிய) வமிெத்திமல மதான்றின; ஓர் தராபதி காண் - (பிருது என்னும்) ஓர் அரெமன
என்று அறிவாய்.

ேனு: ைாசியப ேைா முனிவரின் ேகனவியருள் ஒருத்தியான அதிதி மதவியினிடம்

விவஸ்வான் என்ற பபயருள்ள சூரியன் மதான்றினான். அந்தச் சூரியன் ேைமன ேனு.
இவமன இராேனின் வமிெத்துக்கு ஆதி ேனிதன். இந்த ேனு ேனுக்ைள் பதினால்வரில்
ஏழாேவனாவான்.
 பிருது ேன்னன்: மவனன் என்னும் அரென் பண்புபைட்டவன்; தீகே
பெய்வதில் விருப்பம் உகடயவன்; திருோகல நிந்தித்து மவள்வி
முதலானவற்கறச் பெய்யபவாட்டாேல் தடுத்தான்; அதனால் முனிவர்ைள் அவகனத்
தருப்கபைளால் அடித்துக் பைான்றார்ைள். ஆனால். அவனது வம்ெம் பபருை
மவண்டி ஒரு ேைகன அவன் மூலம் உண்டாக்ை விரும்பினர். அதற்ைாை அவனது
வலக்கைகயக் ைகடந்து பநருப்கப உண்டாக்கி அதில் பிரேகனக் குறித்து மவள்வி
பெய்ய. அதில் பிருது என்பான் நாராயணன் அம்ெம் உகடயவனாைத் மதான்றினான்.
நாட்டில் எங்கும் உணவின்றித் தவித்த ேக்ைள் இப் பிருது ேன்னனிடம்
முகறயிட்டார்ைள். ேன்னனும் பூமிமதவிகய எதிர்த்து மபார் பெய்யப் பசுவின்
வடிவிலுள்ள அவளும் சுவாயம்புவ ேனுவான ைன்றினிடம் தான் அடக்கி
கவத்திருந்த பபாருள்ைள் அகனத்கதயும் சுரக்ைச் பெய்தாள். குடிேக்ைளும்
அவன் உண்டாக்கின உணவினாமல வலிகேபபற்று உயிர்வாழ்ந்தார்ைள். மபதித்த
உயிர் நால்வகைத் மதாற்றத்து எழுவகைப் பிறப்பினவாய்ப் பகுக்ைப்பட்டுள்ள
உயிர்வகைைள்.

638. ‘பிணி அரங்க. விவன அகல.

கபருங் காலம் தவம் வபணி.-
மணி அரங்கு அம் கநடு முடியாய்!-
மலர் அயவன வழிபட்டு.
பணி அரங்கப் கபரும் பாயற்
பரஞ் சுடவர யாம் காண.
அணி அரங்கம் தந்தாவன
அறியாதார் அறியாதார்!

மணி - நவரத்தினங்ைளும்; அரங்கு - அழுத்திப்பதித்த; அம் கநடுமுடியாய் -

அழகிய பபான்முடிகயயுகடய ெனை ேன்னமன! பிணி அரங்ை - மநாய் நீங்ைவும்;
விவன அகல - (அவற்றிற்குக் ைாரணோகிய) தீவிகனைள் ஒழியவும்;
கபருங்காலம் - அமநை ஆண்டுைள்; தவம்வபணி - தவத்கத விருப்பத்மதாடு பெய்து;
மலர் அயவன - தாேகரப் பூவில் மதான்றிய பிரேகன; வழிபட்டு - வணங்கி
வழிபட்டு; பணி அரங்கம் - (அவன் அருளால்) ஆதி மெடனாகிய பாம்பின்
உடகல; கபரும்பாயல் - பபரிய பள்ளி பேத்கதயாை; பரஞ் சுடவர -
பைாண்டுள்ள ஒளிவடிவோன திருோகல; யாம்காண் - எம்கேப் மபான்றவரும்
ைண்டு உய்யுோறு; அணி அரங்கம் - அழகிய திருவரங்ை விோனத்மதாடு; தந்தாவன -
(ெத்திய உலகிலிருந்து பூமிக்கு) பைாண்டு வந்த இந்த வம்ெத்தவனான இட்சுவாகு
ேன்னகன; அறியாதார் - அறியாதவர்; அறியாதார் - அறிவில்லாதவமர ஆவர்.
 திருவரங்ைம்: கவகுண்டம். திருப்பாற்ைடல். மயாகியரின் உள்ளத் தாேகர
என்னும் இவற்கறக் ைாட்டிலும் திருோல் ேனம் உவந்து எழுந்தருளியிருக்கும்
இடோதல் பற்றி இவ் விோனத்திற்கு ‘ரங்ைம்’ (அரங்ைம்) எனப் பபயர்
அகேந்தது. இட்சுவாகு ேன்னன்: கவவச்சுவத ேனுவின் ேைனாகிய இட்சுவாகு
ேன்னன் பிரேகன மநாக்கிப் பலைாலம் தவம் புரிந்து அவன் அருளால்
திருோகலப் பபற்றுத் திருவமயாத்திக்கு எழுந்தருளச்பெய்து பிரதிட்கட பெய்து
வழியாடு பெய்தான். அந்த அரங்ைநாதமன இரவிகுல ேன்னவர்க்குக் குலபதய்வோை
விளங்கினான். பரஞ்சுடர் - ைதிரவன். ெந்திரன். பநருப்பு என்னும் முச்சுடர்ைளிலும்
மேம்பட்ட ஒளியுருவம்.

639. ‘தான். தனக்கு கவலற்கு அரிய

தானவவர. “தவல துமித்து. என்
வான் தரக்கிற்றிககால்?” என்று
குவை இரப்ப. வரம் ககாடுத்து. ஆங்கு
ஏன்று எடுத்த சிவலயினன் ஆய்.
இகல் புரிந்த இவர் குலத்து ஓர்
வதான்ைவல. பண்டு. இந்திரன்காண்.
விவட ஏைாய்ச் சுமந்தானும்.

தான் - இந்திரன் (தான்); தனக்கு கவலற்கு அரிய - தன்னால் பவல்வதற்கு

முடியாத; தானவவர - அசுரர்ைளின்; தவல துமித்து - தகலைகளத் துணித்து; வான்
தரக்கிற்றி ககால் - மதவமலாைத்கத (அவர்ைளிடமிருந்து) மீட்டுக் பைாடுக்ை
வல்லகேயுகடயவரா நீர்?; என்று - என்று கூறி; குவை இரப்ப - (தனது) குகறகயச்
பொல்லி மவண்ட; வரம் ககாடுத்து - (அவ்வாமற பெய்வதாை வாக்ைளித்து
இந்திரனுக்கு) அந்த வரத்கதக் பைாடுத்து; ஆங்கு ஏன்று - அப்பபாழுமத
(அச்பெயகல) மேற்பைாண்டு; எடுத்த சிவலயினனாய் - கையில் வில்கலப்
பிடித்தவனாை; இகல் புரிந்த - (அசுரர்ைமளாடு) மபார் பெய்த; இவர் குலத்து - இந்தக்
குோரர் மதான்றிய இரவி வம்ெத்திமல பிறந்த; ஓர் வதான்ைவல - புரஞ்ெயன் என்னும்
ஓர் அரெகன; பண்டு - முன் ைாலத்தில்; விவட ஏறு ஆய் - ைாகள வடிவோய்;
சுமந்தானும் - (அப்பபாழுது) சுேந்து நின்றவனும்; இந்திரன் காண் -
மதவர்தகலவனான அந்த இந்திரமன யாவான்.
ைகுத்தன்: முன் ைாலத்தில் மதவர்க்கும் அசுரர்க்கும் நிைழ்ந்த மபாரில்
மதவர்ைள் மதாற்றார்ைள். அதனால் மதவர்ைள் திருோலிடம் முகறயிட. அவனும்
அவர்ைகள மநாக்கி ‘நான் பூமியில் இட்சுவாகுவின் ேைனான ெொதன் ேைனாைப்
புரஞ்ெயன் என்னும் ேன்னனாைத் மதான்றி அந்த அசுரர்ைகள அழிப்மபன்’
என்றான். மதவர்ைள் அவனிடம் பென்று கூற. அப் புரஞ்ெயனும் ‘இந்தி ரன்
வாைனோை எனக்கு அகேந்தால் அவன்மேல் ஏறிப் மபார்பெய்து அசுரகர
ோய்ப்மபன்’ என்றான். அப்பபாழுது இந்திரனும் தகடபொல்லாது ைாகள
வடிவம் எடுக்ைப் புரஞ்ெயன் அதிமலறிப் மபார் பெய்து அசுரகர அழித்தான்
எருது வடிவான இந்திரனின் ‘ைகுத்’ எனப்படும் முசுப்பில் ஏறி இருந்தகேயால்
‘ைகுத்தன்’ எனப்பட்டான்.
 640. ‘அவரசன் அவன் பின்வனாவர.
என்னாலும் அைப்பு அரிதால்;
உவர குறுக நிமிர் கீர்த்தி
இவர் குலத்வதான் ஒருவன்காண்-
நவர திவர மூப்பு இவவ மாற்றி
இந்திரனும் நந்தாமல்.
குவர கடவல கநடு வவரயால்
கவடந்து. அமுது ககாடுத்தானும்.

அவரசன் - அந்தக் ைகுத்த ேன்னனது; அவன் பின்வனாவர - குலத்தில் பின்பு

மதான்றிய அரெர்ைகள; அைப்பு - (இத்தன்கேயுகடயவர் என்று) அளவிட்டுச்
பொல்லுதல்; என்னாலும் அரிது - என்னாலும் முடியாது; நவர - முடி பவளுத்தலும்;
திவர - உடம்பின் மதால் சுருங்குதலும்; மூப்பு - (இவற்றிற்குக் ைாரணோன) முதுகேத்
தன்கேயும்; இவவ - என்னும் இவற்கற; மாற்றி - நீக்கி; இந்திரனும் -
மதமவந்திரனும்; (ேற்ற மதவர்ைளும்); நந்தாமல் - ொைாதபடி; குவரகடவல -
ஒலிக்கின்ற பாற்ைடகல; கநடுவவரயால் - கபரிய (மந்தர) மவலயால்; கவடந்து -
ைகடந்து; அமுது ககாடுத்தானும் - (அதிலிருந்து) மதவர்ைளுக்கு அமுதத்கத
எடுத்துக் பைாடுத்தவனும்; உவர குறுக - (போழியில்) பொற்ைள் குகறயும்படி. நிமிர்
கீர்த்தி - மிகுதியான புைகழயுகடய; இவர் குலத்வதான் - இந்த கேந்தர்ைளது குலத்தில்
உதித்த; ஒருவன் காண் - ஓர் அரெமன ஆவான்.
உகர குறுை நிமிர்கீர்த்தி - இக் குோரர்ைளின் பபரும்புைழ் பொல்லுக்கு
அடங்ைாது. அதாவது இவர்ைளின் புைகழக் கூறுவதற்கு மவண்டிய பொற்ைள்
உலகிமல இல்கல என்பது. இந்திரனும் - எச்ெவும்கே. உயர்வு சிறப்பும்கே.

641. ‘கருதல் அரும் கபருங் குணத்வதார்.

இவர் முதவலார் கணக்கு இைந்வதார்
திரி புவனம் முழுது ஆண்டு
சுடர் வநமி கசல நின்வைார்;-
கபாருது உவை வசர் வவலினாய்!-
புலிப் வபாத்தும் புல்வாயும்
ஒரு துவையில் நீர் உண்ண.
உலகு ஆண்டான் உைன் ஒருவன்.
 கபாருது உவை - மபார்புரிந்த பின் உகறயில்; வசர் வவலினாய் - பெருகிய
மவற்பகடகய உகடய ெனைமன!; சுடர்வநமி கசல - ஒளியுகடய தேது ஆகணச்
ெக்ைரம் (எங்கும் தகடயில்லாேல்) பெல்லுோறு; திரிபுவனம் - மூன்று
உலைங்ைகளயும்; முழுது ஆண்டு நின்வைார் - முழுவதும் ஆட்சி புரிந்தவர்ைளும்;
கருதல் அரும்கபரும் - நிகனக்ைவும் முடியாத (இரக்ைம் முதலிய) சிறந்த;
குணத்வதார் - குணங்ைகளயுகடயவர்ைளும் ஆகிய; இவர் முதவலார் - இக்
குோரர்ைளின் குலத்திமல மதான்றிய முந்கதய அரெர்ைள்; கணக்கு இைந்வதார் -
எண்ணற்றவர்ைள் (இவர் குலத்துள்) ஒருவன்; புலிப்வபாத்தும் - (இயல்பாைமவ
பகைகேயுகடய) ஆண்புலிைளும்; புல்வாயும் - ோன்ைளும்; ஒருதுவையில் - (அப்
பகையுணர்ச்சியின்றி) ஒமர நீர்த்துகறயிமல; நீர் உண்ண - (இறங்கித்) தண்ணீர்
குடிக்கும்படி; உலகு ஆண்வடான் - உலைத்கத அரொண்டவன்; ஒருவன் உைன் -
(ோந்தாதா) இருந்தான்.

அரெனது ஆகணயிடத்துத் தேக்குள்ள அச்ெத்தால் எகவயும் நலியத்தக்ைனவும்

நலியாேல் உள்ள நீதிமுகற கூறியது. இந்த அரென் ோந்தாதா என்பவன். அவன்
அரொண்ட ைாலத்தில் நாபடங்கும் ெத்துவ குணம் நிலவியிருந்ததால் மிருைங்ைள்
முதலியனவும் அன்பும் அருளும் பூண்டு வாழ்ந்தன. புல் வாய் -
புல்கலயுண்ணும் வாகயயுகடய (ோன்) - ைாரணப்பபயர். மவற்றுகேத்
பதாகையன்போழி.

642. ‘மவை மன்னும் மணிமுடியும்

ஆரமும் வாகைாடு மின்ன.
கபாவை மன்னு வானவரும்
தானவரும் கபாரும் ஒரு நாள்!-
விைல் மன்னர் கதாழு கழலாய்!-
இவர் குலத்வதான். வில் பிடித்த
அைம் என்ன. ஒரு தனிவய
திரிந்து அமராபதி காத்வதான்.

விைல் மன்னர் - பவற்றிகயயுகடய அரெர்ைள்; கதாழு கழலாய் - பலரும்

வணங்குகிற அடிைகள யுகடயவமன; கபாவை மன்னு - பபாறுகே மிக்ை;
வானவரும் - மதவர்ைளும்; தானவரும் - (பபாறுகேயற்ற) அரக்ைர்ைளும்; கபாரும்
- (முன்பு ஒருவமராடு ஒருவர்) மபார்பெய்த; ஒரு நாள் - ஒரு ைாலத்தில்; இவர்
குலத்வதான் - இந்த கேந்தர்ைளது குலத்கதச் மெர்ந்தவனான ஓர் அரென்; மவை மன்னு
- மவத விதிப்படி; (முடிசூட்டப்கபற்று); மணி முடியும் - பபாருந்திய நவரத்தின
முடியும்; ஆரமும் - ோகலைளும்; வாகைாடு மின்ன - ஒளிமயாடு மின்னுோறு;
வில் பிடித்த - கையில் வில்மலந்திய; அைம் என்ன - தருேமதவகத மபால; ஒரு தனிவய
திரிந்து - தான் ஒருவனாைமவ (வாளும் கையுோை வான் உலகு பென்று) ெஞ்ெரித்து;
அமராபதி காத்வதான் - (இந்திரனது) அேராவதி நைரத்கதக் ைாத்து நின்றான்
(முசுகுந்தன்).
 முசுகுந்தன்: வானுலகில் அசுரர்ைள் மதவர்ைமளாடு மபார் பெய்து அவர்ைகளத்
துரத்தினர்; இந்திரன் முதலான மதவர்ைள் இந்த அரெகன அகடந்து உதவ
மவண்டினர். அதகனக் மைட்ட ேன்னவன் வான் பென்று அசுரர்ைகளக் பைான்று
முருைன் மெகனத்தகலவனாை வருகின்ற வகரயிலும் வானுலகைக் ைாத்திருந்தான்.
வில்பிடித்த அறம் - இல் பபாருள் உவகே.

643. ‘இன் உயிர்க்கும் இன் உயிராய்

இரு நிலம் காத்தார் என்று
கபான் உயிர்க்கும் கழலவவர
யாம் வபாலும். புகழ்கிற்பாம்?-
மின் உயிர்க்கும் கநடு வவலாய்! -
இவர் குலத்வதான். கமன் புைவின்
மன் உயிர்க்கு. தன் உயிவர
மாைாக வழங்கினனால்!

மின் உயிர்க்கும் - மின்னல்மபால ஒளி விடுகின்ற; கநடுவவலாய் - நீண்ட மவல்

தாங்கிய ெனைமன; கபான் உயிர்க்கும் கழலவவர - விளங்கும் வீரக் ைழகலப் பூண்ட
இக்குலத்து ேன்னர்ைகள; இன் உயிர்க்கும் - (உலகிலுள்ள) இனிகேயான உயிர்ைள்
எல்லாவற்றிற்கும்; இன் உயிராய் - தாம் இனிய உயிர் ஆை இருந்து; இரு நிலம் காத்தார் -
பபரிய நிலவுலகை அரொண்டார்ைள்; என்று - என்று பொல்லி; புகழ்கிற்பாம் -
புைழவல்மலாம்; யாம் வபாலும் - நாம்தான் மபாலும்! (புைழ் நம்ோல் முடியாது;
ஏபனனில்); இவர்குலத்வதான் - இக் குோரர்ைளின் குலத்தில் மதான்றிய அரென்
ஒருவன்; கமன் பைவவ - கமல்லியபைவவ ஒன்றின்; மன் உயிர்க்கு - நிகலபபற்ற
உயிர்க்கு; மாைாக - ஈடாக; தன் உயிவர - தனது ஆருயிகர ; வழங்கினன் - பைாடுத்தான்.
இங்குக் கூறப் பபற்றவன் சிபி ேன்னவன். இவன் நூறு அசுவ மேதயாைம் புரிந்து
நான்ைாம் ேனுவந்தரத்தில் இந்திரனாை அேர்ந்திருந்தவன். மபாலும் - ஒப்பில்
மபாலி - எதிர்ேகறப் பபாருள் தந்தது.

644. ‘இடறு ஓட்ட. இன கநடிய

வவர உருட்டி. இவ் உலகம்
திடல். வதாட்டம். எனக் கிடந்தது
என இரங்கி. - கதவ் வவந்தர்
உடல் வதாட்ட கநடு வவலாய்!-
இவர் குலத்வதார். உவரி நீர்க்
கடல் வதாட்டார்எனின். வவறு ஓர்
கட்டுவரயும் வவண்டுவமா?
 கதவ் வவந்தர் - பகை அரெர்ைளது; உடல் வதாட்ட - உடல்ைகளத் துகளத்த;
கநடுவவலாய் - நீண்ட மவலிகன உகடய ேன்னமன!; இவர் குலத்வதார் - இம்
கேந்தர்ைளின் குலத்து அரெர்ைள்; இரங்கி - (தங்ைள் தந்கதயின் அசுவமேதக் குதிகர
ைாணாேல் மபாை) வருந்தி; கநடிய வவத - பபரிய ேகலைகள; இடறு ஓட்டம் இனம் -
ைாலால் இடறத் தக்ை மதங்ைாய் ஓடுைகளப் மபால; உருட்டி - (பவளிமய) புரட்டித்
தள்ளி; இவ் உலகம் - இந்த நிலவுலைம்; திடல் வகாட்டம் என - திட்டாைவும்
மேடாைவும்; கிடக்கும் வவக - இருக்கும்படி; உவரிநீர் - உப்புச் சுகவ மிக்ை நீகரக்
பைாண்ட; கடல் வதாட்டார் - ைடகல(த் தத்தம் வலிகேயால்) மதாண்டினார்ைள்;
எனின் - என்றால்; வவறு ஓர் கட்டுவரயும் - (இக் குலத்தின் பபருகேக்கு) மவறு
நிைழ்ச்சியாை எடுத்துச் பொல்ல ஓர் உறுதி போழியும்; வவண்டுவமா - மவண்டுோ?
(மவண்டா).

இதில் பொல்லப்பட்டவர் ெைர குோரர். இவர்ைள் மதாண்டின பள்ளமே

ைடலாயிற்று. திடல் மதாட்டம் - ஒரு பபாருட் பன்போழி.

645. ‘தூ நின்ை சுடர் வவலாய்!

அனந்தனுக்கும் கசாலற்கு அரிவதல்.
யான் இன்று புகழ்ந்துவரத்தற்கு
எளிவதா? ஏடு அவிழ் ககான்வைப்
பூ நின்ை மவுலிவயயும்
புக்கு அவைந்த புனற் கங்வக.
வான்நின்று ககணர்ந்தானும்
இவர் குலத்து ஓர் மன்னவன்காண்!

தூநின்ை சுடர் - (பகைவரின்) தகெ படிந்த ஒளிமிக்ை; வவவலாய் - மவகலயுகடய

ேன்னவமன!; அனந்தனுக்கும் - (ஆயிரம் முைமுகடய) ஆதிமெடனுக்கும்; ககாலற்கு
அரிது ஏல் - (இவர் ைளின் குலப் பபருகேகய) பொல்வது ைடினம் என்றால்; யான்
இன்று - (ஒரு முைமும் ஒரு நாவும் உகடய) நான் தளர்ச்சியகடயாேல்
இப்பபாழுது; புகழ்ந்து உவரத்தற்கு - புைழ்ந்து பொல்வதற்கு; எளிவதா -
எளிதாகுமோ? (ஆைாது); ஏடு அவிழ் - இதழ் விரியும்; ககான்வைப் பூ நின்ை - பைான்கற
ேலர்ைகளச் சூடிய; மவுலிவயயும் - திருமுடியில்; புக்கு அவைந்த - வந்து பபாருந்திய;
புனல் - புனித நீகரயுகடய; கங்வக - ைங்கை நதிகய; வான் நின்று -
வானுலைத்திலிருந்து; ககாணர்ந்தானும் - (இப் பூவுலகிற்குக்) பைாண்டு வந்தவனும்;
இவர் குலத்து - இச் சிறுவர்ைளது குலத்தில் பிறந்த; ஒர் மன்னவன் காண் - (பகீரதன்
என்னும்) ஓர் அரெமன ஆவான்.

மவுலிவயயும் - உயர்வு சிைப்பும்வம.

 646. ‘கயற் கடல் சூல் உலகு எல்லாம்
வகந் கநல்லிக் கனி ஆக்கி.
இயற்வக கநறி முவையாவல
இந்திரற்கும் இடர் இயற்றி.-
முயற் கவை இல்மதிக் குவடயாய்!-
இவர் குலத்வதான் முன் ஒருவன்.
கசயற்கு அரிய கபரு வவள்வி
ஒரு நூறும் கசய்து அவமத்தான்.
முயல் கவை இல் - முயலாகிய ைளங்ைம் இல்லாத; மதிக்குவடயாய் - ெந்திரகனப்
மபால விளங்கும் பவண்பைாற்றக் குகடயுகடயவமன!; இவர் குலத்வதான் - இம்
கேந்தர்ைளது குலத்திமல; முன்கனாருவன் - முன்புமதான்றினான் ஓர் அரென்; கயல்
கடல் சூழ் உலகு எல்லாம் - மீன்ைள் வாழும் ைடலால் சூழப்பட்டுள்ள நிலவுலைம்
முழுவகதயும்; வகந் கநல்லிக் கனி - உள்ளங்கையிலுள்ள பநல்லிக் ைனிமபால;
ஆக்கி - எளிதாை தன் ஆட்சிக்குக் பைாண்டு வந்து; இந்திரற்கும் - மதமவந்திரனுக்கும்;
இடர் இயற்றி - (பதவி இழத்தலாகிய) துன்பத்கத யுண்டாக்கி; கசயற்கு அரிய -
(பிறரால்) பெய்வதற்கு அருகேயான; கபருவவள்வி ஒருநூறும் - ஒப்பற்ற
பபரிய நூறு அசுவமேதயாைங்ைகளயும்; இயற்வக கநறிமுவையால் - மவதங்ைளின்
விதி முகறகே வழுவாேல்; கசய்து அவமத்தான் - பெய்து முடித்தான். இப்
பாடலில் குறிக்ைப் பபற்றவன் சுதாென் என்பவர். நகுடன் என்று குறிப்பாரும்
உண்டு. ெந்திரனிடமுள்ள ைளங்ைத்கத முயபலன்றும். ோன் என்றும் பூச் ொகய
என்றும். ேறு என்றும் கூறுவது ைவிேரபாகும். 10

647. ‘சந்திரவன கவன்ைானும்.

உருத்திரவனச் சாய்த்தானும்
துந்து எனும் தானவவனச்
சுடு சரத்தால் துணித்தானும்.
வந்த குலத்திவட வந்த
ரகு என்பான். வரி சிவலயால்.
இந்திரவன கவன்று. திவச
இரு-நான்கும் கசரு கவன்ைான்.

சந்திரவன கவன்ைானும் - ெந்திரகன பவற்றிைண்ட ஒரு ேன்னனும்;

உருத்திரவனச் சாய்த்தானும் - உருத்திர மூர்த்திகயத் மதாற்ைடித்த ஓர் அரெனும்;
சுடுசரத்தால் - (பகைவகர எரிக்ைவல்ல) அம்பினால்; துந்து எனும் தானவவன - துந்து
என்னும் அசுரகன; துணித்தானும் - பைான்ற மவந்தனும்; வந்த குலத்திவட -
இக்குோரர்ைள் பிறந்த இச் சூரிய வம்ெத்தில்; வந்த ரகு என்பான் - மதான்றின இரகு
என்னும் அரென்; வரிசிவலயால் - ைட்டகேந்த வில்லால்; இந்திரவன கவன்று -
மதமவந்திரகன பவன்று; திவச இருநான்கும் - எட்டுத்திகெைளில் உள்ளவகரயும்;
கசரு கவன்ைான் - மபாரில் மதாற்ைடித்து பவற்றி பபற்றான்.
 ெந்திரன் ொர்பான அசுரர்ைளுக்கும் பிருைஸ்பதியின் ொர்பான மதவர்ைளுக்கு
மபார் நடக்குங் ைால் மதவர்ைள் சூரியவம்ெத்தவனாகிய திலீபன் உதவிகய நாடினர்.
அம் ேன்னன் அசுரர்ைகளக் பைான்று ெந்திரகன பவன்றான்.
பகீரதன் அசுவமேதம் பரிகய விடுத்தான்; ஆறுமுைன் அப் பரிகயக் ைவர்ந்து
பென்றான்; தன்கன எதிர்த்த உருத்திர மூர்த்திமயாடு மபார் பெய்து பவன்றான்.

உதங்ை முனிவருக்குப் பகைவனான துந்து என்னும் அசுரகனக் குவலயாசுவன்

என்பவன் பைான்றான்.
இரகு ேன்னன் இந்திரனுக்குரிய கீழ்த் திகெ உட்பட அகனத்துத் திகெபயங்கும்
பென்று பவற்றிைண்டான். இவன் பபயரால் இக்குலத்திற்கு ‘ரகுகுலம்’ என்றும்.
இக் குலத்தில் மதான்றிய இராேனுக்கு ‘இராைவன்’ என்றும் பபயர்ைள்
வழங்ைலாயின.

648. ‘வில் என்னும் கநடு வவரயால்

வவந்து என்னும் கடல் கலக்கி.
எல் என்னும் மணி முறுவல்
இந்துமதி எனும் திருவவ.
அல் என்னும் திரு நிைத்த
அரி என்ன. - அயன் என்பான் -
மல் என்னும் திரள் புயத்துக்கு
அணி என்ன வவத்தாவன!

அயன் என்பான் - (இம் கேந்தர் குலத்தில் உதித்த) அென் என்னும் ேன்னன்;

வில் என்னும் கநடுவவரயால் - தனது வில் என்கின்ற பபரிய ேந்தர ேகலயாகிய
ேத்தினால்; வவந்து என்னும் கடல் - பகையரர்ைளாகிய பாற்ைடகல; கலக்கி -
ைலங்ைச் பெய்து (ைகடந்து); எல் என்னும் மணி முறுவல் - ஒளி வடிவோன முத்துப்
மபான்ற பற்ைகளயுகடய; இந்துமதி என்னும் - இந்துேதி என்னும் பபயருகடய;
திருவவ - இலக்குமி மபான்றவகள; அல் என்னும் - இருள் மபால; திரு நிைத்த அரி
என்ன - ைரிய நிறமுகடய திருோல் மபான்று; மல் என்னும் - ேல் பதாழிலின்
வடிவம் என்று பொல்லத்தக்ை; திரள் புயத்துக்கு - திரண்ட தன் மதாள்ைளுக்கு; அணி
என்ன வவத்தான் - ஓர் அணிைலனாை அணிந்தான்.
 முன்பு திருோல் ேந்தரேகலகயக் பைாண்டு பாற்ைடகலக் ைகடந்து அதில்
மதான்றிய திருேைகளத் தன் ோர்பில் கவத்துக்பைாண்டது மபால அளனும்
வில்லாகிய ேகலகயக் பைாண்டு பகைேன்னராகிய ைடகலக் ைகடந்து அதில்
கிகடத்த இந்துேதி என்னும் திருேைகளத் தன் மதாளில் கவத்துக் பைாண்டான்
என்பது ைம்பரின் ைவித்திறன். இந்துேதி சுயவரத்தில் ேற்கறயரெகர ேதியாேல்
அயனுக்கு உவந்து ோகல சூட்டினாள். அது ைண்டு பபாறாகே பைாண்ட அரெர்
மபார் பெய்ய அவர்ைகள அயன் பவன்றான் என்பது அறியத்தக்ைது. திருேைள்
உவகே: மபரழகு உகடகேயால். பெல்வச் சிறப்பால் இந்துேதிக்குத் திருேைள்
உவகே உருவை அணி (உவகே அங்ைோை).

தயரதன் ேைப்மபற்று வரலாற்கற உகரத்தல்

649. ‘அயன் புதல்வன் தயரதவன

அறியாதார் இல்வல; அவன்
பயந்த குலக் குமரர் இவர்
தவம உள்ை பரிசு எல்லாம்
நயந்து உவரத்துக் கவர ஏைல்
நான்முகற்கும் அரிது ஆம்;-பல்
இயம் துவவத்த கவடத் தவலயாய்! -
யான் அறிந்தபடி வகைாய்;

பல் இயம் - பல்மவறு வாத்தியங்ைள்; துவவத்த - முழங்ைக் கூடிய; ைகடத்

தகலயாய் தகலவாெகலயுகடய ெனை ேன்னமன!; அயன் புதல்வன் - (முன்
பொன்ன) அய ேன்னனின் ேைனாகிய; தயரதவன - தெரத ேன்னகன; அறியாதார்
இல்வல - அறியாதவர்ைள் (இந்த உலகில்) யாரும் இல்கல; அவன் பயந்த - (உலைப்
புைழ் வாய்ந்த) அந்த ோேன்னன் பபற்ற; குலக்குமரர் - குலத்தின் சிறந்த
கேந்தர்ைளாகிய; இவர்தமக்கு - இவர்ைளுக்கு; உள்ை - இருக்கின்ற; பரிசு எல்லாம்
- சிறந்த இயல்புைள் முழுவகதயும்; நயந்து உவரத்து - விருப்பத்மதாடு பொல்லி; கவர
ஏை - (இவர்ைளின் புைழ்க் ைடலினது) ைகரகயச் மெர்வதற்கு; நான்முகற்கும் -
பிரேனுக்கும்; அரிது ஆம் - அரியதாகும்; யான் அறிந்தபடி - (இருப்பினும்) அகத நான்
அறிந்தபடி; வகைாய் - சிறிது பொல்லக் மைட்பாயாை.
நான்கு முைமுகடய பிரேனுக்கும் ஓரளமவ உணர்த்தக் கூடிய இராேலக்குவரது
வரலாற்கற ஒரு முைமுகடய ேனிதனாகிய என்னால் எவ்வாறு முழுதும் கூற
இயலும்?
 650. ‘துனி இன்றி உயிர் கசல்ல.
சுடர் ஆழிப் பவட கவய்வயான்
பனி கவன்ைபடி என்ன.
பவக கவன்று படி காப்வபான்.
தனு அன்றித் துவண இல்லான்.
தருமத்தின் கவசத்தான்.
மனு கவன்ை நீதியான்.
மகவு இன்றி வருந்துவான்;

துனி இன்றி -துன்பம் இல்லாேல்; உயிர் கசல்ல - (உலைத்திலுள்ள) உயிர்ைள்

யாவும் வாழும்படி; சுடர் ஆழிப் பவட - ஒளிமிக்ை திருோலின் ெக்ைரப்பகட
மபான்ற; கவய்வயான் - சூரியன்; பனி கவன்ைபடி என்ன - பனிகய (எளிதாை
ஒழித்து) பவற்றி பைாண்ட தன்கேமபால; பவக கவன்று - பகையரெர்ைகள
(எளிதில்) பவற்றி பைாண்டு; படி காப்வபான் - உலைத்கதக் ைாப்பவனும்; தனு அன்றி -
(தன்) கை வில்கல அல்லாேல்; துவண இல்லான் - மவறு துகணயாை (எகதயும்
யாகரயும்) விரும்பாதவனும்; தருமத்தின் கவசத்தான் - தருேத்கதமய ைவெோைக்
பைாண்டவனும்; மனுகவன்ை நீதியான் - (அரெ தர்ே ொத்திரங்ைகள இயற்றிய)
ேனுகவமய நீதிபநறியில் பவன்றவனும் ஆகிய தெரதன்; மகவு இன்றி
வருந்துவான் - குழந்கதப் மபறு இல்லாேல் ேன வருத்தம் உற்றிருந்தான்.

சூரியன் - ேன்னனுக்கும். பனி - பகைவர்க்கும். ஒளி - வில்லுக்கும்

உவகேயாகும். தனுவன்றித் துகணயில்லான் - ஆற்றல் மிக்ை வீரன்.

651. ‘சிவலக் வகாட்டு நுதல். குதவலச்

கசங் கனி வாய். கரு கநடுங் கண்.
விவலக்கு ஓட்டும் வபர் அல்குல்.
மின் நுடங்கும் இவடயாவர.
‘’முவலக் வகாட்டு விலங்கு’ என்று.
கதாடர்ந்து அணுகி முன் நின்ை
கவலக் வகாட்டுப் கபயர் முனியால்.
துயர் நீங்கக் கருதினான்;
 சிவலக் வகாட்டு நுதல் - வில்கலப் மபால வகளந்த பநற்றிகயயும்; குதவலச்
கசங்கனிவாய் - (குழந்கதைளின்) ேழகல மபால இனிய பொற்ைகளப் மபசுகின்ற
சிவந்த பைாவ்கவப் பழம் மபான்ற வாகயயும்; கரு கநடுங்கண் - ைரிய நீண்ட
ைண்ைகளயும்; விவலக்கு ஓட்டும் - விகலப் பபாருளுக்குத் தருகின்ற; வபரல்குல் -
பபரிய அல்குகலயும்; மின் நுடங்கும் - மின்னல் பைாடிமபாலத் துவளுகின்ற;
இவடயாவர - சின்ன இகடகயயும் உகடய மவசியகர; முவலக்வகாட்டு -
தனங்ைளாகிய பைாம்புைகளயுகடய; விலங்கு என்று - சில மிருைங்ைள் என்று ைருதி;
கதாடர்ந்து அணுகி - தன் ஆச்சிரேத்திலிருந்து அவ் விகலோதர்ைகளத் பதாடர்ந்து;
முன்நின்ை - (உமராே பாத ேன்னது) முன்மன வந்து மெர்ந்த; கவலக் வகாட்டுப் கபயர்
- ைகலக் மைாட்டு முனிவன் என்னும் பபயர் தாங்கிய; முனியால் - முனிவகனக்
ைண்டு; துயர் நீங்கக் கருதினான் - (குழந்கதப் மபறு இல்லாத) தன் துயரத்கதப்
மபாக்கிக் பைாள்ள நிகனந்தான்.

ைகலக்மைாட்டு முனிவன் - தகலயில் பைாம்பு உகடயவன். ருசியசிருங்ைர் -

வடபோழி வழக்கு.

652. “தார் காத்த நறுங் குஞ்சித்

தனயர்கள். என் தவம் இன்வம.
வார் காத்த வன முவலயார்
மணி வயிறு வாய்த்திலரால்;
நீர் காத்த கடல் புவட சூழ்
நிலம் காத்வதன்; என்னின். பின்.
பார் காத்தற்கு உரியாவரப்
பணி. நீ” என்று அடி பணிந்தான்.
என் தவம் இன்வம - (முற்பிறப்பில்) நான் நற்றவம் பெய்யாகேயால்;
தார் காத்த - பூோகல யணிகின்ற; நறுங்குஞ்சி - நறுேணமுள்ள முடிகய உகடய;
தனயர்கள் - கேந்தர்ைள்; வார் காத்த வனமுவலயார் - ைச்சு அணிந்த அழகிய
தனங்ைகளயுகடய என் ேகனவியரின்; மணி வயிறு வாய்த்திலர் - அழகிய
ைருப்பத்தி(ல்) மதான்றவில்கல - ஆல் - ஆதலால்; நீர் காத்த கடல் காத்த - நீர் நிகறந்த
ைடலால் சூழப்பட்ட; நிலம் காத்வதன் - நிலவுலைம் முழுவகதயும் ஆட்சி புரிந்த;
என்னின்பின் - எனக்குப் பின்பு; பார் காத் தற்கு - இந்த உலகைக் ைாப்பதற்கு;
உரியாவர - உரிய நல்ல கேந்தகர; நீ பணி என்று - (நான் பபறுோறு) நீ அருள்
பெய்ை என்று கூறி; அடி பணிந்தான் - (தெரதன் அக் ைகலக்மைாட்டு முனிவரின்)
திருவடிைகள வணங்கினான்.

‘மைாெகலதன் ேணிவயிறு வாய்த்தவமன’ (பபருோள் திரு.8:1). வயிறு

வாய்த்தல் - பண்புகடய ேக்ைகளக் ைருப்பத்தில் பைாள்ளுதல்.
 653. ‘அவ் உவர வகட்டு. அம் முனியும்.
அருள் சுரந்த உவவகயன் ஆய்.
“இவ் உலகம் அன்றிவய.
எவ் உலகும் இனிது அளிக்கும்
கசவ்வி இைஞ் சிறுவர்கவைத்
தருகின்வைன்; இனித் வதவர்
வவ்வி நுகர் கபரு வவள்விக்கு
உரிய எலாம் வருக” என்ைான்.

அவ்வுவர வகட்டு - (தெரதன் கூறிய) அந்த வார்த்கதகயக் மைட்டு; அம் முனியும் -

அந்த ருசிய சிருங்ை முனிவனும்; அருள் சுரந்த - ைருகண பபாழிந்த; உவவகயனாய்
- ேகிழ்ச்சியுகடயவனாகி; (அவ்வரெகன மநாக்கி); இவ்வுலகம் அன்றிவய - இந்த
நிலவுலைம் ஒன்கற ோத்திரம் அல்லாேல்; எவ் உலகும் - எல்லா
உலைங்ைகளயும்; இனிது அளிக்கும் - இனிதாை (எளிதில்) ைாத்திடும் படியான;
கசவ்வி இைஞ்சிறுவர்கவை - அழகிய இகளய கேந்தர்ைகள; தருகின்வைன் -
(உனக்கு நான் இப்பபாழுது) பைாடுத்திடுமவன்; இனி - இனிமேல்; வதவர் வவ்வி
நுகர் - மதவர்ைள் (அவிசுைகளப் பபற்று உண்ணக் கூடிய; கபருவவள்விக்கு - பபரிய
யாைத்கதச் பெய்வதற்கு; உரிய எலாம் - மவண்டிய பபாருள்ைள் யாவும்; வருக
என்ைான் - (இங்கு) வந்து மெரட்டும் என்று பொன்னான்.

தருகின்மறன் - விகரவும் பதளிவும் குறித்து எதிர்ைாலம் நிைழ்ைாலோை

ேயங்கிற்று. ‘எவ்வுலகும் இனிது அளிக்கும்’ - ைாத்தல் பதாழிலுக்கு உரிய
திருோலின் அம்ெோனவர் என்பது அறியப்பபறுகிறது.

654. ‘காதலவரத் தரும் வவள்விக்கு

உரிய எலாம் கடிது அவமப்ப.
மா தவரில் கபரிவயானும்.
மற்ைதவன முற்றுவித்தான்;
வசாதி மணிப் கபாற் கலத்துச்
சுவத அவனய கவண் வசாறு ஓர்
பூதகணத்து அரசு ஏந்தி.
அனல்நின்றும் வபாந்ததால்.
 காதலவரத் தரும் - (அவ்வாமற ோேன்னரும்) கேந்தர்ைகளக் பைாடுத்திடும்;
வவள்விக்கு உரிய எலாம் - பபரிய மவள்விக்கு உரிய பபாருள்ைள் எல்லாவற்கறயும்;
கடிது அவமப்ப - விகரவாைக் பைாண்டுவந்து மெர்க்ை; மற்று - பின்னர்; மாதவரில்
கபரிவயானும் - பபருந் தவமுகடய முனிவர்ைளில் சிறந்த ைகலக்மைாட்டு
முனிவனும்; அதவன முற்றுவித்தான் - அந்த மவள்விகயச் பெய்து முடித்தான்;
அனல் நின்றும் - அந்த ஓே பநருப்பிலிருந்தும்; ஓர் பூத கணத்து அரசு - பூதக்
கூட்டங்ைளுக்குத் தகலவனான சிறந்த ஒரு பூதோனது; வசாதி மணி - ஒளிமிக்ை
அழகிய; கபான்கலத்து - பபான்தட்டிமல; சுவத அவனய கவண்வசாறு - அமுதம்
மபான்ற பவண்ணிறோன பயெத்கத; ஏந்தி - எடுத்துக் பைாண்டு; வபாந்தது -
பவளிப்பட்டது.18

655. ‘கபான்னின் மணிப் பரிகலத்தில்

புைப்பட்ட இன் அமுவத.
பன்னு மவைப்கபாருள் உணர்ந்த
கபரிவயான்தன் பணியினால்.
தன் அவனய நிவை குணத்துத்
தசரதனும். வரன்முவையால்.
நல் நுதலார் மூவருக்கும்.
நாலு கூறிட்டு. அளித்தான்.

கபான்னின் மணி - பபான்னாலாகிய அழகிய; பரி கலத்தில் - பாத்திரத்துடன்;

புைப்பட்ட இன் அமுவத - பவளிப்பட்ட அந்த இனிய உணகவ; பன்னு மவைப்
கபாருள் - சிறப்பாைச் பொல்லப்படுகின்ற மவதங்ைளின் பபாருள்ைகள;
உணர்ந்த கபரிவயான்தன் - அறிந்த (அறிபவாழுக்ைங்ைளில் மேம்பட்ட) அக்
ைகலமைாட்டு முனிவனது; பணியினால் - ைட்டகளயால்; தன் அவனய - தனக்குத்
தாமன நிைரான; நிவைகுணத்து - நிகறந்த நற்பண்புைகளக் பைாண்ட; தசரதனும் -
தெரத ேன்னனும்; வரன்முவையால் - வரிகெ முகறப்படி; நல் நுதலார் மூவருக்கும் -
அழைான பநற்றியுகடய (மைாெகல முதலான) பட்டத்தரசிைள் மூவருக்கும்; நாலு
கூறு இட்டு - நான்கு பங்ைாக்கி; அளித்தான் - பைாடுத்தான்

மூன்கு பங்குைகள முகறமய மைாெகல. கைமையி. சுமித்திகர ஆகிமயார்க்குக்

பைாடுத்து எஞ்சிய நான்ைாம் பங்கிகன மீண்டும் சுேத்திகரக்கு அளித்தான் என்ப.

656. ‘விரிந்திடு தீவிவன கசய்த

கவவ்விய தீவிவனயாலும்.
அருங் கவட இல் மவை அவைந்த
அைம் கசய்த அைத்தாலும்.
இருங் கடகக் கரதலத்து இவ்
எழுத அரிய திருவமனிக்
கருங்கடவலச் கசங் கனி வாய்க்
கவுசவல என்பாள் பயந்தாள்.
 விரிந்திடு தீவிவன - (உலகில்) பரவிய பாவங்ைள்; கசய்த கவவ்விய - பண்ணின
பைாடிய; தீவிவனயாலும் - பாவச் பெயலாலும்; அருங் கவட இல் - (அறிவதற்கு) அரிய
எல்கலயில்லாத; மவை அவைந்த - மவதங்ைளில் பொல்லப்பட்டுள்ள; அைம் கசய்த -
தருேங்ைள் பெய்த; அைத்தலும் - தருேத்தாலும்; கசங்கனிவாய் - சிவந்த பைாவ்கவக்
ைனி மபான்ற வாகயயுகடய; கவுசவல என்பாள் - (மூத்தவளான) ைவுெகல
எனப்படுபவள்; இருங் கடகக் கரதலத்து - பபரிய ைடைம் என்னும் அணி அணிந்த
கைைகளயும்; எழுது அரிய திருவமனி - சித்திரத்தில் எழுத முடியாத அழகிய
உடகலயுமுகடய; இக் கருங்கடவல - ைடல் மபான்ற ைரிய நிறமுகடய இந்த
இராேகன; பயந்தாள் - பபற்றாள்.

பாவம் அழியவும். புண்ணியம் வளரவும் இராேன் இவ்வுலகில் அவதாரம்

எடுத்தான் என்பகத ‘தீவிகன பெய்த தீவிகனயாலும் அறம் பெய்த அறத்தாலும்
பயந்தாள்’ எனக் குறிப்பிட்டார். ைடல் - உவகேயாகு பபயர்.

657. ‘தள்ை அரிய கபரு நீதித்

தனி ஆறு புக மண்டும்
பள்ைம் எனும் தவகயாவன.
பரதன் எனும் கபயராவன.
எள்ை அரிய குணத்தாலும்
எழிலாலும் இவ் இருந்த
வள்ைவலவய அவனயாவன.
வககயர்வகான் மகள் பயந்தாள்.

தள்ை அரிய - (அறிந்தவர்ைளால்) விலக்ைமுடியாத; கபரு நீதி - சிறந்த

நீதிைளாகிய; தனி ஆறு - ஒப்பில்லாத பபருநதிைள்; புக - (தன்னிடம்) வந்து
மெர்வதால்; மண்டும் - நிகறந்துள்ள; பள்ைம் எனும் - ஆழோன ைடபலன்று
பொல்லத்தக்ை; தவகயாவன - நல்ல பண்புைகளக் பைாண்டவனும்; எள்ை அரிய -
(யாராலும்) இைழமுடியாத; குணத்தாலும் - நற்குணங்ைளாலும்; எழிலாலும் -
அழைாலும்; இவ் இருந்த - இங்மை அேர்ந்துள்ள; வள்ைவலவய - இந்த
இராேகனமய; அவனயாவன - ஒத்தவனுோகிய; பரதன் என்னும் கபயராவன -
பரதன் என்னும் பபயருள்ள குோரகன; வககயர்வகான் மகள் - மைைய நாட்டு
ேன்னன் ேைளான கைமையி; பயந்தாள் - பபற்பறடுத்தாள்.

தேக்குத் தாடகை முதலிமயாரால் நிைழ்ந்த துன்பத்கதப் மபாக்கி இன்பம்

தந்தகேயால் இராேகன விசுவாமித்திரன் வள்ளல் என்றான். நீதியாறுபுை ேண்டும்
பள்ளம் ஆற்று நீர் நிகறந்த ைடல்மபால் நீதி நிரம்பினவன் எனலாம்.
 658. ‘அரு வலிய திைலினர் ஆய்.
அைம் ககடுக்கும் விைல் அரக்கர்
கவருவரு திண் திைலார்கள்.
வில் ஏந்தும் எனில் கசம் கபான்
பரு வவரயும். கநடு கவள்ளிப்
பருப்பதமும் வபால்வார்கள்.
இருவவரயும். இவ் இருவர்க்கு
இவையாளும் ஈன்று எடுத்தாள்.

அரு வலிய - (பிறரால் பவல்லுதற்கு) அரிய வலிகேயுகடய; திைலினர் ஆய் -

பவற்றியுகடயவர்ைளாய்; அைம் ககடுக்கும் - தருேத்கத அழிக்கின்ற; விைல் -
வன்கேமிக்ை; அரக்கர் - இராக்ைதர்ைள் எல்மலாரும்; கவருவரு - அஞ்ெத்தக்ை;
திண் திைலார்கள் - மிக்ை வலிகேயுகடயவர்ைளும்; கசம்கபான் பருவவரயும் - சிவந்த
பபான்ேயோன பபரிய மேரு ேகலயும்; கநடுகவள்ளிப் பருப்பதமும் -
பவள்ளிேயோன உயர்ந்த கைலாய ேகலயும்; வில் ஏந்தும் எனின் - (கையில்
தனித்தனிமய) வில்கல எடுத்து நிற்குோயின்; வபால்வார்கள் - (அவற்கற)
ஒப்பவர்ைளுோகிய; இருவவரயும் - (இலக்குேணன். ெத்துருக்ைனன் என்னும்)
இரண்டு கேந்தர்ைகளயும்; இவ் இருவர்க்கு - (மைாெகல. கைமையி ஆகிய) இரண்டு
ேகனவியர்க்கும்; இவையாளும் - இகளயவளாகிய சுமித்திகரயும்; ஈன்று
எடுத்தாள் - பபற்பறடுத்தாள்.
இலக்குவன் பபான்னிறத்தவன்: ெத்துருக்ைனன் பவண்ணிறத்தவன்; இருவரும்
வில் ஏந்தும் வீரர். ஆதலால் அவர்க்கு முகறமய மேரு ேகலயும். கைலாய ேகலயும்
உவகேயாைக் கூறப்பபற்றன.
குேரர்ைள் ைல்வி ைற்ற வரலாறு

659. ‘தவல ஆய வபர் உணர்வின்

கவலமகட்குத் தவலவர் ஆய்.
சிவல ஆயும் தனு வவதம்
கதவ்வவரப்வபால் பணி கசய்ய.
கவல ஆழிக் கதிர்த் திங்கள்
உதயத்தில் கலித்து ஓங்கும்
அவல ஆழி என வைர்ந்தார் -
மவை நான்கும் அவனயார்கள்.
 மவை நான்கும் அவனயார்கள் - நான்கு மவதங்ைகளயும் ஒத்துள்ள அந்தக்
குோரர் நால்வரும்; தவலயாய - முதன்கேயான; வபருணர்வின் -
பெய்திைகளபயல்லாம் அறியக் கூடிய முதிர்ந்த அறிவில்; கவல மகட்குத்
தவலவராய் - ைகலேைளுக்கும் மேம்பட்டவராய்; சிவல ஆயும் - வில் திறத்கத
ஆராய்ந்து கூறுவதான; தனுவவதம் - தனுர் மவதோனது; கதவ்வவரப் வபால் பணி
கசய்ய - (தம்முகடய) பகைவர் (மதாற்றுத் தம்மிடம் குற்மறவல் பெய்வது) மபாலத்
தேக்குக் குற்மறவல் பெய்யுோறு; கவல ஆழிக் கதிர்த் திங்கள் - ைகலைள் நிகறந்த
வட்டவடிவோன ஒளிகயயுகடய முழு நிலவின்; உதயத்தில் கலித்து - உதய ைாலத்தில்
ஒலித்து; ஓங்கும் - பபாங்குகின்ற; அவல ஆழிகயன - அகலைகளயுகடய ைடல்ைள்
மபால; வைர்ந்தார் - வளர்ந்து வந்தார்ைள்.

ேகற நான்கும் அகனயார்ைள் - அறம் முதலான நாற்பபாருட் பயன்ைகளயும்

அளிக்கும் தன்கேயர் எனலாம். தம் ஆசிரியர் முன்னிகலயில் தம் அறிவாகிய
அகலைள் பபாங்கிக் ைாணக் ைகலப் பயிற்சி பபற்று அக்குோரர் வளர்ந்தனர்
என்பகதத் திங்ைள் உதயத்தில் ைலித்மதாங்கும் அகலயாழி என்னும் பதாடரால்
குறித்தார்.

660. ‘திவைவயாடும் அரசு இவைஞ்சும்

கசறி கழற் கால் தசரதன் ஆம்
கபாவைவயாடும் கதாடர் மனத்தான்
புதல்வர் எனும் கபயவரகாண்!-
உவை ஓடும் கநடு வவலாய்!
உபநயன விதி முடித்து.
மவை ஓதுவித்து. இவவர
வைர்த்தானும் வசிட்டன்காண்.

உவை ஓடும் - (பகைவகர பவன்று) உகறயில் அடங்கும்; கநடு வவலாய் -

நீண்ட மவலிகன உகடயவமன!; திவைவயாடும் - (இம் கேந்தர்ைளுக்கு) திகறப்
பபாருள்ைள் பைாண்டு வந்து; அரசு இவைஞ்சும் - எல்லா அரெர்ைளும் வணங்ைக்
கூடிய; கசறி கழல் கால் - பநருங்கிய வீரக்ைழல் பூண்ட அடிைகளயுகடய; தசரதன்
ஆம் - தெ ரத ேன்னனாகிய; கபாவைவயாடும் கதாடர் - பபாறுகேப் பண்புடமன
பபாருந்திய; மனத்தான் - ேனத்கதயுகடயவனுக்கு; புதல்வர் - கேந்தர்ைள்; எனும்
கபயவர காண் - என்று பொல்லுகின்ற பபயர் ஒன்று ோத்திரமே; உப நயனம் விதி
முடித்து - (ஆனால்) மவத விதிப்படி பெய்யத்தக்ை உபநயனச் ெடங்குைகளச்
பெய்வித்து; மவை ஓதுவித்த - மவதங்ைகளப் பயிலுோறு பெய்து; இவவர
வைர்த்தானும் - இவர்ைகள வளர்த்தவன்; வசிட்டன் காண் - வசிட்ட முனிவமன
ஆவான்.
தெரதன் நால்வர்க்கும் தந்கத ஆயினும் இக் குோரர்ைளின் நன்கேகய நாடிச்
ெைல ைகலைளிீ்லும் வல்லவராகுோறு வளர்த்தகேயால் வசிட்டமன உண்கேத்
தந்கதபயனத் தக்ைான் என்றார்.
இராேன் மவள்வி ைாத்த திறம்
 661. ‘ஈங்கு இவரால். என் வவள்விக்கு
இவடயூறு கடிது இயற்றும்
தீங்குவடய ககாடிவயாவரக்
ககால்விக்கும் சிந்வதயன் ஆய்.
பூங் கழலார்க் ககாண்டுவபாய்
வனம் புக்வகன். புகாமுன்னம்.
தாங்க அரிய வபர் ஆற்ைல்
தாடவகவய தவலப்பட்டாள்.

என் வவள்விக்கு - என யாைத்திற்கு; கடிது - விகரந்து; இவடயூறு இயற்றும் -

தகடைகளச் பெய்கின்ற; தீங்கு உவடய - பைாடிய பெயகலயுகடய; ககாடிவயாவர
- தீய குணமுள்ள அரக்ைர்ைகள; ஈங்கு இவரால் - இங்குள்ள இந்த இராே லக்குவரால்;
ககால்விக்கும் - பைால்லச் பெய்யமவண்டுபேன்ற; சிந்வதயனாய் -
ைருத்துகடயவனாகி; பூங்கழலார் - பூவின் பேன்கேயுகடய வீரக் ைழல்பூண்ட
இம் கேந்தர்ைகள; ககாண்டுவபாய் - (தெரதனிடமிருந்து) அகழத்துக் பைாண்டு;
வனம் புக்வகன் - தவ வனத்துள் பென்மறன்; புகாமுன்னம் - (அவ்வாறு அவ்
வனத்திற்குள்) மெர்வதற்கு முன்மப (மெர்ந்தவுடமன); தாங்கு அரிய - (பிறரால்
பபாறுத்துக் பைாள்ளமுடியாத; வபராற்ைல் - மிக்ை வலிகேகயயுகடய; தாடவகவய -
தாடகை என்னும் அரக்கிமய; தவலப்பட்டாள் - முதலில் எதிர்த்து வந்தாள்.
‘பூங்ைழலார்க் பைாண்டு மபாய் வனம் புக்மைன்’ என்பதில் இவர்தம் பேல்லிய
அடிைகளப் பரல் நிரம்பிய வனத்தில் நடக்ைச் பெய்மதமன என்ற இரக்ைக் குறிப்பும்
புலனாகின்றது. 25

662. ‘அவல உருவக் கடல் உருவத்து

ஆண்தவகதன் நீண்டு உயர்ந்த
நிவல உருவப் புய வலிவய
நீ உருவ வநாக்கு ஐயா!
உவல உருவக் கனல் உமிழ் கண்
தாடவகதன் உரம் உருவி.
மவல உருவி. மரம் உருவி.
மண் உருவிற்று. ஒரு வாளி!
 ஐயா - ேன்னவமன!; அவல உருவம் - அகலைளின் வடிவோைக்
ைாட்சியளிக்கின்ற; கடல் உருவத்து - ைடல்மபான்ற ைரிய திருமேனியுகடய;
ஆண் தவகதன் - ஆண்கேத் தன்கேயுள்ள இந்த இராேனது; நீண்டு உயர்ந்த -
பநடிதாை உயர்ந்துள்ள; நிவல உருவப்புயம் - நிகலயான அழகுகடய மதாள்ைளின்;
வலிவய - ஆற்றகல; நீ உருவ வநாக்கு - நீ உற்றுப் பார்ப்பாயாை!; ஒருவாளி -
(இராேனது மதாள் வலியால் எய்யப்பட்ட) அம்பு ஒன்றுதான்; உவல உருவம் -
உகலக் ைளத்திலுள்ள சிவந்த; கனல் உமிழ் கண் - பநருப்கபக் ைக்குகின்ற
ைண்ைகளயுகடய; தாடவக தன் - தாடகையினது; உரன் உருவி - ோர்கபத்
துகளத்து; மவல உருவி - (அடுத்து நின்ற); ேகலைகளயும் துகளத்து; மவல உருவி -
பல ேரங்ைகளயும் துகளத்து; மண் உருவிற்று - (எதிமர மவறு பபாருள்
இல்லாகேயால்) நிலத்கதயும் துகளத்துச் பென்றது.

‘இராேகனச் சிறுவன் என்று ைருதாமத’ இவனது ஓர் அம்பு பெய்த பெயலால்

இவனது வீரம் எத்தகையது என்று ஆராய்ந்து பார்’ என்கிறான் முனிவன். அணி -
திரிபு என்னும் பொல்லணி. பல பபாருள்ைகளயும் துகளக்குோறு அம்பு எய்யும்
வில் திறம் ‘வல்வில்’ என்ற அகடயால் புலப்படும்.

663. ‘கசக்கர் நிைத்து எரி குஞ்சிக்

சிரக் குவவகள் கபாருப்பு என்ன
உக்கவவா முடிவு இல்வல;
ஓர் அம்பிகனாடும். அரக்கி
மக்களில். அங்கு ஒருவன் வபாய்
வான் புக்கான்; மற்வையவன்
புக்க இடம் அறிந்திவலன்;
வபாந்தகனன். என் விவன முடித்வத.

கசக்கர் நிைத்து - பெவ்வானம் மபான்ற நிறம் பைாண்ட; எரி குஞ்சி - பநருப்புப்

மபால ேயிர்ைகளயுகடய; சிரம் குவவகள் - (எனது மவள்விக்கு இகடயூறு பெய்த
அரக்ைர்ைளின்) தகலைளின் குவியல்; கபாருப்பு என்ன - ேகலைகளப் மபால;
உக்கனவவா - அறுபட்டு விழுந்து கீமழ சிதறியவற்றிற்மைா; முடிவு இல்வல - ஓர்
அளமவ இல்கல; அங்கு - அப்மபாது; (அந்த இடத்தில்); அரக்கி மக்களில் ஒருவன்
- அத் தாடகையின் கேந்தர் இருவருள் ஒருவனான சுபாகு; ஓர் அம்பிகனாடும் -
(இராேன் எறிந்த) அம்பு கதத்த ோத்திரத்தில்; வபாய் வான் புக்கான் - உயிர் நீத்து
வானுலைம் மெர்ந்தான்; மற்வையவன் - ேற்பறாரு கேந்தனான ோரீென்; புக்க இடம்
- (இவன் எய்த அம்பால்) மபாய் விழுந்த இடத்கத; அறிந்திவலன் - யான்
அறியவில்கல (இவ்வாறு இகடயூறு அைப்பட்ட பின்பு); என் விவன முடித்து - என்
மவள்விகய நிகறவாைச் பெய்து முடித்து; வபாந்தகனன் - (இங்வக) வந்வதன்.
பபாருப்பு: இந்திரனால் சிறகு அரியப்பட்டு ேண்ணில் விழுந்த ேகலைள்.

இராேனது வில்லாற்றல்
 664. ‘ஆய்ந்து ஏை உணர் - ஐய!-
அயற்வகயும் அறிவு அரிய;
காய்ந்து ஏவினன். உலகு அவனத்தும்
கடவலாடும் மவலவயாடும்
தீய்ந்து ஏைச் சுடுகிற்கும்
பவடக் கலங்கள். கசய் தவத்தால்
ஈந்வதனும் மனம் உட்க.
இவற்கு ஏவல் கசய்குனவால்.

ஐயா - அரமெ!; அயற்வகயும் அறிவு அரிய - பிரேனாலும் அறிய முடியாத

இராேனின் பபருகேைகள; ஆய்ந்து ஏை உணர் - ஆராய்ந்து முழுவதும் உணர்ை;
உலகு அவனத்தும் - உலைங்ைள் எல்லாவற்கறயும்; கடவலாடும் - ைடல்ைளுடனும்;
மவலவயாடும் - ேகலைளுடனும்; காய்ந்து - எரிந்து; தீய்ந்து ஏை - ைரிந்து மபாகும்படி;
சுடுகிற்கும் பவடக்கலங்கள் - எரிக்ைவல்ல பகடக்ைருவிைள்; கசய் தவத்தால் -
பெய்த தவப் பயனால்; ஈந்வதனும் - பபற்றுக் பைாடுத்த நானும்; மனம் உட்க - பநஞ்சு
நடுங்குோறு; இவற்கு ஏவல் கசய்குன - இந்த இராேனுக்கு குற்மறவல் பெய்து
நிற்கின்றன.

‘ஈந்மதனும் ேனம் உட்ை’ என்றது தன்னிடத்திலும் இராேனிடம் ஆயுதங்ைள்

மிக்ை அன்புபூண்டு பணி பெய்கின்றன’ என்பதாம் ஆல். ஏ - அகெைள்.
அைலிகைக்கு முன்கன உருத் தந்த பபருகே
665. ‘வகாதமன்தன் பன்னிக்க
முன்வன உருக் ககாடுத்தது. இவன்.
வபாது நின்ைது எனப்கபாலிந்த.
கபாலங் கழற் கால் கபாடி கண்டாய்;
காதல் என்தன் உயிர்வமலும்
இக் கரிவயான்பால் உண்டால்;
ஈது. இவன்தன் வரலாறும்.
புய வலியும்’ என உவரத்தான்.

இவன் - இந்த இராேனது; வபாது நின்ைது என - பெந்தாேகர (வாடி வதங்ைாேல்

எப்பபாழுதும் ஒரு தன்கேயாைப் பபாருந்தி நின்றது) என்னுோறு; கபாலிந்த -
விளங்குகின்றன; கபாலன் கழற்கால் - பபாற்ைழகல யணிந்த திருவடியின்; கபாடி -
தூளிமய; வகாதமன் தன் பன்னிக்கு - பைௌதே முனிவனின் ேகனவியான
அைலிகைக்கு; முன்வன உரு - பகழய வடிவத்கத; ககாடுத்தது கண்டாய் - (ொபம்
நீக்கி) தந்து அருளியகதக் ைாண்பாய்; என்தன் உயிர் வமலும் - எனக்கு (எனது)
உயிரிடத்து உள்ளகதக் ைாட்டிலும்; இக்கரிவயான்பால் - ைரிய இந்த
இராேனிடத்தில்; காதல் உண்டு - அன்பு மிகுதியாை உள்ளது; இவன்தன் வரலாறும் -
இந்த இராேனது தூய வரலாறும்; புய வலியும் - மதாள் ஆற்றலும்; ஈது என - இதுவாம்
என்று; உவரத்தான்
 - (மைாசிை முனிவன் ெனைனுக்குத் தெரதன் ேைனான இராேனது பண்புைகளக்)
கூறி முடித்தான். இராேனது திருவடி கூடப் பபருகேமிக்ைது என்றால் இவன்
திருமேனியின் பபருகே கூறல் மவண்டா என்பது இராேன்: ைரிய நிறம்
உகடயவன். அதனால் இராேகனக் ‘ைரிமயான்’ என்றார். ‘இவ்வளவு
பபருகேமிக்ை இராேனிடம் என் உயிரினும் எனக்கு அன்பு மிகுதியாை உள்ளது’
என்றான் விசுவாமித்திரன் பன்னி - பத்நீ என்பதன் திரிபு. ைாதல் - பத்திகே.
‘ைாதலால் பநஞ்ெம் அன்பு ைலந்திமலன்’ - திருோகல - 26
 ைார்முைப் படலம்
பபயர்க் ைாரணம்: ைார்முைத்கதப் பற்றிய படலம் எனலாம். இராேன் சிவனது
வில்கல (சிவதனுசு) நாமணற்றி முறித்தகேகயக் கூறும் பகுதி இது. ைார்முைம் - வில்.

படலச் சுருக்ைம்: இராேன் வில்கல நாமணற்றினால் துயர் நீங்குபேன்று

ெனைன் கூறுகின்றான். அந்த வில்கல ஏவலர் அகவக்குக் பைாண்டு
வருகின்றார்ைள். வில்கலப் பார்த்தவர்ைள் பலவாறு மபசுகின்றார்ைள். ெதானந்த
முனிவன் வில்லினது வரலாற்கற உகரக்கின்றான். பின்னர் விசுவாமித்திரனது
முைக்குறிப்கப அறிந்த இராேன் வில்கல மநாக்கி எழுகின்றான். அந்த வில்லிகன
எடுத்து இராேன் நாமணற்றுகின்றான்;வில் முறிந்த ஓகெகய யாவரும் மைட்டு
அஞ்சுகின்றனர். மிதிகல நைர ேக்ைளின் ேகிழ்ச்சி பவளிப்படுகிறது. ைாதல்
மநாயால் கநந்த சீகதக்கு அவள் மதாழியான நீலோகல ேகிழ்ச்சியான
பெய்திகயக் கூறுகின்றாள்; ெனைன் உவந்து மைாசிைனிடம் திருேணம் குறித்து
வினவுகின்றான். அம் முனிவன் போழிப்படிமய ெனைன் தெரதனுக்குத் தூது
விடுக்கின்றான்.

இராேன் வில்கல நாமணற்றினால் துயர் நீங்கும் எனச் ெனைன் கூறுதல்

666. ‘மாற்ைம் யாது உவரப்பது?

மாய விற்கு நான்
வதாற்ைகனன் என
மனம் துைங்குகின்ைதால்;
வநாற்ைனள் நங்வகயும்;
கநாய்தின் ஐயன் வில்
ஏற்றுவமல். இடர்க் கடல்
ஏற்றும்’ என்ைனன்.

(ெனைன் விசுவாமித்திரகன (மநாக்கி) மாற்ைம் யாது - உேது வார்த்கதக்கு

ோற்றோை என்ன; நான் உவரப்பது - நான் பொல்ல இருக்கின்றது; மாய விற்கு -
வஞ்ெகனயகேந்த இந்த வில்கல; ைன்னியின் திருேணத்திற்கு ைாரணோை
கவத்தால்; மனம் - (எனது) விருப்பம்; வதாற்ைகனன் என - மதாற்றுவிட்ட
தன்கேகய எண்ணும்மபாது; துைங்குகின்ைது - மிைக் ைலங்குகின்றது; ஐயன் - வியத்
 தகு பண்புைகளயுகடய இக்குோரன்; கநாய்தின் - விகரவாை; வில் ஏற்றுவமல்
- சிவ தனுகெ வகளத்து நாண் ஏற்றுவாமனயானால்; இடர்க்கடல் ஏற்றும் -
(என்கனயும்) துயரக் ைடலிலிருந்து ைகரமயற்றினவனாவான்; நங்வகயும் - என்
ேைளான சீகதயும்; ‘முனிவமர! இம் கேந்தரின் குலவரலாற்மறாடு
மதாள்வலிகேகயயும் கூறினீர். உேது வார்த்கதக்கு ேறோற்றம் பொல்மவமனா?
ஆனால் பபண்ணின் திருேணத்தின் பபாருட்டு கவத்த இந்த வில்கல இதுவகர
எந்த வீரரும் வகளத்து நாமணற்றினாரில்கல;அதனால் என் ேைள் திருேணமும்
நகடபபறாேல் என் ேனம் ைலங்கியுள்ளது. இச் சிவ தனுகெ இச் சிறுவன்
நாமணற்றினால் என் துன்பமும் நீங்கும்; இச் சீகதயும் தவப் மபற்கறப்
பபற்றவளாவாள் என்றான். எவராலும் வகளக்ைமுடியாேல் இருந்ததால் இதகன
‘ோயவில்’ என்றார். 1
வநாற்ைனள் - (முன் பெய்த) தவப்மபற்கறப் பபற்றவளாவாள்; என்ைனன் - என்று
கூறினான். ஏவலர் வில்லிகன அகவக்குக் பைாண்டுவரல்

667. என்ைனன். ஏன்று. தன்

எதிர் நின்ைாவர. ‘அக்
குன்று உைழ் வரி சிவல
ககாணர்மின். ஈண்டு’ என.
‘நன்று’ என வணங்கினர்.
நால்வர் ஓடினர்;
கபான் திணி கார்முகச்
சாவல புக்கனர்.

என்ைனன் - என்று கூறிய ெனைன்; ஏன்று - தன் ைட்டகளகய ஏற்று; எதிர்

நின்ைாவர - தனக்கு எதிமர நின்ற ஏவலாட்ைகள மநாக்கி; குன்று உைழ் வரிசிவல -
ேகலகயப் மபான்ற அக்ைட்டகேந்த (சிவ) வில்கல; ஈண்டு ககாணர்மின்என -
இங்மை பைாண்டு வாருங்ைள் என்று ஆகணயிட; நால்வர் - அவர்ைளுள் நான்கு மபர்;
நன்று என வணங்கினர் - நல்லது என்று கூறி வணங்கிவிட்டு; ஓடினர் -
விகரவாைச் பென்று; கபான்திணி - பபான் இகழத்த; கார்முகச் சாவல - அந்த வில்
கவக்ைப்பட்டுள்ள இடம்; புக்கனர் - பென்றார்ைள்.

சிவதனுகெ அச் சிறுவர்க்குக் ைாட்டுோறு அதகன அங்மை பைாண்டு வரச் ெனைன்

ஏலாட்ைளுக்குக் ைட்டகளயிட்டான்; அதகன மேற்பைாண்ட சிலர் அவ் வில்
கவத்திருக்குமிடம் பென்றார்ைள். நன்று - அரெனது பணிகய ஏற்று ஏவலாளர் கூறும்
ஒரு ேரியாகதச் பொல்.
 668. உறுவலி யாவனவய ஒத்த வமனியர்.
கசறி மயிர்க் கல் எனத் திரண்ட வதாளினர்.
அறுபதினாயிரர். அைவு இல் ஆற்ைலர்.
தறி மடுத்து. இவடயிவட. தண்டில் தாங்கினர்.*

(விற்ொகலயுள் புகுந்த ஏவலாளர் பதரிவித்தவாறு) உறுவலி யாவனவய - மிக்ை

வலிகேயுகடய யாகனகய; ஒத்த வமனியர் - ஒத்த திடோன
உடகலயுகடயவர்ைளும்; கல் எனத் திரண்ட - ேகல மபாலத் திரண்டு; மயிர் கசறி
வதாளினர் - ேயிர் அடர்ந்த மதாளினரும்; அைவு இல் ஆற்ைலர் -
அளவிடமுடியாத வல்லகேயுகடயவர்ைளுோகிய; அறுபதினாயிரர் -
அறுபதினாயிரம் வீரர்ைள்; இவட இவட - (அந்த வில்லின்) நடு இடங்ைளில்; தறி
மடுத்து - தூண்ைகள கவத்து; தூண்டில் - (அத் தூண்ைமளாடு பநடுைக் ைட்டிய)
தண்டுைளில்; தாங்கினர் - (தம் மதாள்ைளில் கவத்து சுேந்து வந்தார்ைள்.

669. கநடு நிலமகள் முதுகு ஆற்ை. நின்று உயர்

தட நிமிர் வடவவரதானும் நாண் உை.
‘இடம் இவல உலகு’ என வந்தது. - எங்கணும்
கடல் புவர திரு நகர் இவரத்துக் காணவவ.

கநடுநில மகள் - பபரிய இப் பூமிமதவி; முதுகு ஆற்ை - (பநடுங்ைாலோை அந்த

வில்கலத் தாங்கியதனால் ஏற்பட்ட) முதுகின் மநாகவ ஆற்றிக் பைாள்ளவும்; நின்று
உயர் - நிகலபபற்று ஓங்கிய; தடம் நிமிர் வடவவரதானும் - பபரிய மேரு ேகலயும்;
நாண் உை - (வில்லின் மதாற்றம் ைண்டு) பவட்ைம் அகடயவும்; கடல் புவர திருநகர்
- ைடல்மபால் பரந்துபட்ட ேக்ைள்; உலகு எங்கணும் - உலைத்திமல எங்கும்; இடம்
இவல என - இடம் இல்கல என்று பொல்லும்படி; வந்தது - (அச்சிவ) வில்லானது
(சுேக்ைப்பட்டு) வந்தது.

உலைத்தவர் திரண்டு ைாணுோறு அச்சிவ வில் ஆயிரக் ைணக்ைான

பணியாளரால் தாங்ைப்பட்டு வந்தது. பநடுங்ைாலோைச் சிவதனுகெத்
தாங்கியதனால் மநாவுற்ற பூமிக்கு இப்மபாது இகளப்பாற இடம் ஏற்பட்டது. நைர்
- ஆகு பபயர்.

வில்லிகனக் ைண்மடார் விளம்பியகே

670. ‘சங்ககாடு சக்கரம்
தரித்த கசங் வக அச்
சிங்க ஏறு அல்லவனல்.
இதவனத் தீண்டுவான்
 எங்கு உைன் ஒருவன்?
இன்று ஏற்றின். இச் சிவல.
மங்வகதன் திருமணம்
வாழுமால். என்பார்

சங்ககாடு சக்கரம் - ெங்கு ெக்ைரங்ைகள; தரித்த கசங்வகய - தாங்கிய

பெம்கேயான கைைகளயுகடய; சிங்க ஏறு அல்லவனல் - ஆண்சிங்ைம் மபான்ற
திருோல் (நாமணற்றி) வகளயாேல் மபானால்; இதவன - இந்தச் சிவதனுகெ;
தீண்டுவான் ஒருவன் - தீண்டுவதற்கும் தகுதியுள்ள ஒருவன்; எங்கு உைன் - (மவறு)
எங்மை இருக்கிறான்?; இன்று - இன்கறய தினம்; இச்சிவல ஏற்றின் - (அத்
திருோமல வந்து) இந்த வில்கல நாமணற்றி வகளப்பானாயின்; மங்வகத்தன்
திருமணம் - சீகதயின் திருேணோனது; வாழும் - நல்வாழ்வு பபறும்; என்பார் - என்று
கூறினர் (சிலர்).

சிங்ை ஏறு - திருோல். விசுவாமித்திரன் அகழத்து வந்த இச்சிறுவன்

திருோலாயிருப்பின் இது கைகூடுதலும். சீகத நன்ேணம் பபறுதலும் கூடும்
என்பதாம். ஏபனனில். திருோகலத் தவிர மவறு யாராலும் .இவ்விலல்கலத்
தீண்டுதல் என்பதும் இயலாது.

671. ‘வகதவம். தனு எனல்;

கனகக் குன்று’ என்பார்;
‘கசய்தது. அத் திவசமுன்
தீண்டி அன்று; தன்
கமாய் தவப் கபருவமயின்
முயற்சியால்’ என்பார்;
‘எய்தவன் யாவவனா.
ஏற்றிப் பண்டு?’ என்பார்.

தனு எனல் - வில்பலன்று பொல்லுதல்; வகதவம் - வஞ்ெக் பொல்மல; கனக்

குன்று - (இது) பபான்ேகலயான மேருவாகும்; என்பார் - என்று கூறுபவர்ைளும்;
அத் திவசமுகன் - பிரேன்; கசய்தது - (இதகன) இயற்றியது; தீண்டி அன்று -
(தன்கையால்) பதாட்டுப் பார்த்து இல்கல; (பின் எவ்வாறு இயற்றியது); தன்
கமாய்தவம் - தனது நிகறந்த பபரிய தவத்தின்; கபருவமயின் முயற்சியால் -
பபருகேயால்; என்பார் - என்பாரும் ஆயினர்; பண்டு ஏற்றி எய்தவன் - முற்ைாலத்தில்
நாண் ஏற்றி (இதகன) எய்தவன்; யாவவனா என்பார் - எவமனா என்று கூறுபவர்ைளும்.

சிவ தனுசிடம் அத்தன்கேகய ேறுத்து மேருவின் தன்கேகய ஏற்றிக் கூறியது

- அவநுதியணி. இத்துகணப் பபரிய வில்கலப் பிரேன் தன் கையால்
இயற்றவில்கல; தன் தவலிகேயால் இயற்றினான்.
 672. ‘திண் கநடு வமருவவத்
திரட்டிற்வைா?’ என்பார்;
‘வண்ண வான் கடல் பண்டு
கவடந்த மத்து’ என்பார்;
‘அண்ணல் வாள் அரவினுக்கு
அரசவனா?’ என்பார்;
விண் இடு கநடிய வில்
வீழ்ந்தவதா?’ என்பார்.

(இந்த வில்); திண்கநடு வமருவவ - வலிய பநடிய மேருகவ; திரட்டிற்வைா -

திரட்டிச் பெய்தமதா; என்பார் - என்று பொல்பவர்ைளும்; வண்ணவான் கடல் -
அழகிய நீண்ட பாற்ைடகல; பண்டு கவடந்த - முன்பு ைகடந்த; மத்து என்பார் -
ேத்தாகிய ேந்தர ேகலமய என்று பொல்பவர்ைளும்; அண்ணல் வாள் - பபருகே
மிகுந்த ஒளியுள்ள; அரவினக்கு அரசவனா - பாம்புைளுக்கு அரெனாகிய
ஆதிமெடமனா; என்பார் - என்று கூறுபவர்ைளும்; விண் இடு - வானத்தில் இடுகின்ற;
கநடிய வில் - நீண்ட இந்திரவில்மல; வீழ்ந்தவதா என்பார் - தவறிக் கீமழ
விழுந்துவிட்டமதா என்று பொல்பவர்ைளும்.

வில்கலக் ைண்டவர் பலபடியாைப் புகனந்து கூறினர் என்பது - தற்குறிப்மபற்ற

அணி. பாம்பு வில்லுக்கு உவகேயாதல் - ‘அரவின் மதாற்றமே மபாலும் சிகல’ -
சீவை. 2158

673. என். “இது ககாணர்க” என.

இயம்பினான்?’ என்பார்;
‘மன்னவர் உைர்ககாவலா
மதி ககட்டார்?’ என்பார்;
‘முன்வன ஊழ் விவனயினால்
முடிக்கில் ஆம்’ என்பார்;
கன்னியும் இச் சிவல
காணுவமா?’ என்பார்.

இது ககாணர்க என - இந்த வில்கலக் பைாண்டு வருை என்று; என் இயம்பினான் -

எதற்ைாைச் பொன்னான் (இம் ேன்னன்); என்பார் - என்று கூறுபவர்ைளும்; மதி
ககட்டார் (வில்கல வகளக்ை விரும்பிய) இம் ேன்னகனப் மபால; மன்னவர்
உைர்ககால் - அறிவற்ற அரெர் மவறு யாமரனும் இருக்கினறார்ைளா?; என்பார் -
என்று பொல்பவர்ைளும்; முன்வன ஊழ்விவனயினால் - முற்பிறப்பில் பெய்த
நல்விகனயால்; முடிக்கில் ஆம் என்பார் - ஒரு
 மவகள வகளத்தலும் கூடும் என்று கூறுபவர்ைளும்; கன்னியும் இச்சிவல -
ைன்னியான சீகதயும் இந்த வில்கல; காணுவமா என்பார் - ைண்டிருப்பாமளா என்று
பொல்பவர்ைளும்.
இந்த வில்கலக் ைன்னியின் திருேணத்தின் பபாருட்டு கவத்த இவகனப்
மபால ேதிபைட்ட அரெர் இருக்ைமுடியாது என்பது. வகளக்ைப்படாது கிடக்கும்
இந்த வில்கலச் சீகத ைண்டாள் ைலங்குவாள் என்றார்.

674. ‘இச் சிவல உவதத்த வகாற்கு

இலக்கம் யாது?’ என்பார்;
‘நச் சிவல நங்வகவமல்
நாட்டும். வவந்து’ என்பார்;
‘நிச்சயம் எடுக்கும்ககால்
வநமியான்!’ என்பார்;
சிற்சிலர். ‘விதி கசய்த
தீவம ஆம் என்பார்.

இச்சிவல - இந்த வில்; உவதத்த வகாற்கு - (தன்னிடத்திலிருந்து) பெலுத்திய

அம்புக்கு; இலக்கம் யாது - குறியாை அகேவது எது; என்பார் - என்று
பொல்பவர்ைளும்; வவந்து - ெனை ேன்னன்; நச்சிவல - பபருகே மிக்ை இந்த
வில்கல; நங்வக வமல் - நங்கையான இச் சீகதயின் திறத்திற்ைாைமவ; நாட்டும் -
நிகல நிறுத்தி?யுள்ளான்; என்பார் - என்று கூறுபவர்ைளும்; வநமியான் - ெக்ைரப் பகட
ஏந்திய திருோலாகிய இந்த இராேனும்; நிச்சம் எடுக்கும் ககால் - உறுதியாை இந்த
வில்கல எடுத்து வகளப்பானா; என்பார் - என்று கூறுபவர்ைளும்; சிற்சிலர் - சிலமபர்;
விதி கசய்த தீவம தான் - ஊழ்விகன விகளத்த தீகேமய (இவ்வாறு அகேந்தது);
என்பார் - என்று வருந்துபவர்ைளும் (ஆனார்).

வில்கலக் குறித்துக் ைண்டவர் பலபடப் புகனந்து கூறுவது. உயர்வு குறிக்கும்

இகடச்பொல்.

வில்வலக் கண்ட வவந்தவர்கள் வகவிதிர்த்தல்

675. கமாய்த்தனர் இன்னணம்
கமாழியாக. மன்னன் முன்
உய்த்தனர். நிலம் முதுகு
உளுக்கிக் கீழ் உை.
வவத்தனர்; ‘வாங்குநர்
யாவவரா?’ எனா.
வகத்தலம் விதிர்த்தனர்.
கண்ட வவந்தவர.
 கமாய்த்தனர் - (அங்மை) பநருங்கிக் கூடியிருந்த மிதிகல ேக்ைள்; இன்னணம்
கமாழிய - இவ்வாறு பலபடியாைச் பொல்லிக் பைாண்டிருக்ை; மன்னன் முன் -
(அதகனச் சுேந்து வந்த பணியாளர்) ெனைன் முன்பு; உய்த்தனர் - பைாண்டு வந்து; நிலம்
முதுகு உளுக்கி - நிலேைளின் முதுகு (சுகே தாங்ைாேல்) பநளிந்து குழிந்து
மபாகும்படி; கீழ்உை வவத்தனர் - (பூமியின் மேல்) அந்த வில்கல கவத்தார்ைள்;
கண்ட வவந்தர் - (அந்த வில்கல) மநமர பார்த்த அரெர் யாவரும்; வாங்குநர் யாவவரா
- (இந்த வில்கல) வகளக்ைப் மபாகின்றவர் யாமரா? (எவராலும்
வகளக்ைமுடியாது); எனா - என்று கூறி; வகத்தலம் விதிர்த்தனர் - (அந்த வில்கலத்
பதாடுவதற்கும் கூசி) கைந் நடுக்ைம் எடுத்தனர்.

பணியாளர் அவ்வில்கல அரென்முன் கவத்த அளவில் அகதக் ைண்ட அரெர்

இவ்வில்கல வகளக்ை எவராலும் முடியாது எனக் கூறிக் கைந்நடுக்ைம் எடுத்தனர்
என்பது.

ெதானந்த முனிவன் வில்லின் வரலாறு உகரத்தல்

676. வபாதகம் அவனயவன்

கபாலிவவ வநாக்கி. அவ்
வவதவன தருகின்ை
வில்வல வநாக்கி. தன்
மாதிவன வநாக்குவான். தன்
மனத்வத வநாக்கிய
வகாதமன் காதலன்
கூைல் வமறினான்;

வபாதகம் அவனயவன் - யாகனக் ைன்கற பயாத்தவனாகிய இராேனது;

கபாலிவு வநாக்கி - அழகைக் ைண்டு; வவதவன தருகின்ை - (அவனுக்குத் தன் ேைகளத்
திருேணம் பெய்விக்ை விரும்பி) துன்பம் தருகின்ற; அவ் வில்வல வநாக்கி - (தனது
விருப்பத்திற்கு இகடயூறாை உள்ள) அந்த வில்லின் தன்கேகயயும் பார்த்து; தன்
மாதிவன வநாக்குவான் - (இந்த வில் ேணமுடிக்ைத் தகடயாை உள்ளமத; இவள்
ைன்னியாைமவ மூப்பாமளா என்ற ேனக் ைவகலமயாடு) தன் ேைகளப் பார்க்கின்ற
ெனைனது; மனத்வத - ேனக் ைலக்ைத்கத; வநாகிய - உணர்ந்த; வகாதமன் காதலன் -
பைௌதேன் ேைனாகிய ெதானந்தன்; கூைல் வமயினான் - பொல்லத் பதாடங்கினான்.

மபாதைம்: இள வயதுகடய யாகனக் ைன்று. வில்லின் வரலாற்கறச் ெனைராென்

கூறுவதாை முதனூலில் உள்ளது. இங்மை ெதானந்தன் உகரப்பதாை அகேத்துள்ளார்.
தன் ோதிகன மநாக்குவான் ேனம் என்றது தன் அருகேப் பபண் ைன்னியாைமவ
மூத்துக் ைழிய மநருமோ என்ற ேனக் ைவகலகயக் குறிக்கும்.
 677. ‘இவமய வில் வாங்கிய ஈசன். “பங்கு உவை
உவமயிவன இகழ்ந்தனன் என்ன” ஓங்கிய
கவம அறு சினத்தன் இக் கார்முகம் ககாைா.
சவம உறு தக்கனார் வவள்வி சாரவவ.

இவமயவில் - மேருேகலகய வில்லாை; வாங்கிய ஈசன் - வகளத்த சிவன்; பங்கு

உவை - (தன்) இடப்பக்ைத்திமல வாழும்; உவமயிவன - உோ மதவிகய; இகழ்ந்தனன்
என்ன - (தந்கதயான தக்ைன்) அவேதித்தான் என்ற ைாரணத்தால்; ஓங்கிய -
பபாங்கிபயழுந்த; கவம அறுசினத்தன் - பபாறுகேயற்ற சினத்கத
யுகடயவனாய்; இக் கார்முகம் ககாைா - இந்த வில்கல எடுத்துக்பைாண்டு; சவம உறு
- நடந்து பைாண்டிருக்கின்ற; தக்கனார் வவள்வி - தக்ைனது யாை ொகலகய; சார -
(மநாக்கிச்) மெர.
ேந்தரம். இேயம். கைலாயம் என்பவற்கற மேருவுடன் மவறுபாடின்றிக்
கூறுவது நூல் வழக்ைாகும். ‘இேயவில் வாங்கிய ஈர்ஞ்ெகட அந்தணன்’ - ைலித். 3

12

678. ‘உக்கன பல்கலாடு கரங்கள். ஓடினர்;

புக்கனர். வானவர் புகாத சூழல்கள்;
தக்கன் நல் வவள்வியில் தழலும் ஆறின;
முக் கண் எண் வதாைவன் முனிவும் மாறினான்.

பல்கலாடு - (அவ் மவள்விக்கு வந்த மதவர்ைளின்) பற்ைளும்; கரங்கள் -

கைைளும்; உக்கன - கீமழ சிந்தின; வானவர் - (அல்லாேலும்) மதவர்ைளில் சிலர்;
ஓடினர் - ஓடி; புகாத சூழல்கள் - அதுவகர தாம் பென்று அறியாத இடங்ைளில்;
புக்கனர் - பதுங்கிக் பைாண்டார்ைள்; தக்கன் நல்வவள்வியில் தழலும் - தக்ைனின்
மவள்விக் குண்டங்ைளில் எழுப்பிய பநருப்பும்; ஆறின - ஆறிவிட்டன; முக்கண்
எண்வதாைவன் - (இவ்வாபறல்லாம் ஆன பின்மப) மூன்று ைண்ைகளயும்
எட்டுத் மதாள்ைகளயும் உகடய சிவன்; முனிவு மாறினான் - (தன்) சினமும்
தணிந்தான்.

பல் உக்ைது - ைதிரவனுக்கு.

679. ‘தாளுவட வரி சிவல. சம்பு. உம்பர்தம்

நாள் உவடவமயின். அவர் நடுக்கம் வநாக்கி. இக்
வகாளுவட விவட அனான் குலத்துள் வதான்றிய
வாளுவட உழவன் ஓர் மன்னன்பால் வவத்தான்.
 சம்பு - (தன் சினம் ோறிய) சிவன்; அவர் நடுக்கம் வநாக்கி - மதவர்ைள் அஞ்சி
நடுங்குவகதப் பார்த்து; உம்பர்தம் நாள் - அத்மதவர்ைள் வாழ்நாட்ைள்; உவடவமயின்
- நீண்டு இருந்தகேயால்; தாள்உவட - வலிய அடித்தண்கடயுகடய; வரிசிவல -
ைட்டகேந்த அவ்வில்கல; இக்வகாள் உவட - வலிகேயுகடய; விவட அனான் -
இந்தக் ைாகள மபான்ற ெனைனது; குலத்துள் வதான்றிய - குலத்திமல பிறந்த; வாள்
உவட உழவன் - வாளாகிய ஏர் பைாண்டு உழுபவனான; ஓர் மன்னன்பால் - ஓர்
அரெனிடத்தில்; வவத்தான் - பைாடுத்தான்.

சிவன் அந்த வில்கலத் மதவராதனிடம் பைாடுத்து கவத்தான். ‘வில்மலர்

உழவர்’ என்றாற்மபால ‘வாளுகட உழவன்’ என்றார். ‘வாமளருழவன்’ - புற. 368.
‘வில்மலர் உழவர்’ ‘பொல்மலர் உழவர்’ - திருக். 882

14

680. ‘கார்முக வலிவய யான் கழைல் வவண்டுவமா?

வார் சவட அரன் நிகர் வரத! நீ அலால்.
யார் உைர் அறிபவர்? இவற்குத் வதான்றிய
வதர் முக அல்குலாள் கசவ்வி வகள்’ எனா.

கார்முக வலிவய - இந்த வில்லின் வலிகேகய; யான் கழைல் வவண்டுவமா - நான்

எடுத்துக் கூற மவண்டுமோ?; வார் சவட அரன் - நீண்ட ெகடமுடியுகடய சிவபிராகன;
நிகர்வரத - ஒத்த முனிவமன!; நீ அலால் - உன்கனயல்லாேல்; அறிபவர் - (இதன்
வலிகேகய) உண்கேயாை அறியக் கூடியவர்; யார் உைர் - யார் இருக்கின்றார்
(யாருமில்கல); இவற்கு - இந்தச் ெனைராெனுக்கு; வதான்றிய - (ேைளாைப்) பிறந்த;
வதர்முக அல்குலாள் - மதர்த்தட்டுப் மபான்ற அல்குகலயுகடய சீகதயின்; கசவ்வி
- வரலாற்கற; வகள் - மைட்பாயாை; எனா - என்று பொல்லி.

ைார்முை வலிகய நான் பொல்ல மவண்டுவதில்கல. ? ஏபனனில். அகத

அறுபதினாயிரம் மபர் சுேந்து வந்தகத நீமர மநரில் ைண்டதால் அதன் வலிகே
உேக்குத் பதரியும். வில்கல அளித்த சிவபபருோன் அகனய நீமய அவ்வில்கல
வகளப்பிக்ைவும். ொனகியின் திருேணத்கத நிகறமவற்றி கவக்ைவும் அருள்
புரியமவண்டும் என்பது. ‘வார்ெகட அரன் நிைர் வரத’ என்ற விளியால் உணர்த்தப்
பபறுகிறது - ைருத்துகடயகடபைாளியணி.

681. ‘இரும்பு அவனய கரு கநடுங் வகாட்டு

இவண ஏற்றின் பவண ஏற்ை
கபரும் பியலில் பளிக்கு நுகம் பிவணத்து.
அதவனாடு அவணத்து ஈர்க்கும்
வரம்பு இல் மணிப் கபான் - கலப்வப
வயிரத்தின் ககாழு மடுத்திட்டு
உரம் கபாரு இல் நிலம். வவள்விக்கு.
அலகு இல் பல சால் உழுவதம்.
 வவள்விக்கு - மவள்வி பெய்யும் பபாருட்டு; இரும்பு அவனய - இரும்கப ஒத்த
(வலிய); கரு கநடு - பபரிய நீண்ட; இவணக் வகாட்டு - இரு பைாம்புைகளயுகடய;
ஏற்றின் - ைாகளயின்; பவண ஏற்ை கபரும் பியலில் - பருத்த பபரும் பிடரியின்
மேல்; பளிங்கு நுகம் பிவணத்து - பளிங்ைால் இகழத்த நுைத்தடிகயப் பூட்டி;
அதவனாடு அவணத்து - அதமனாடு மெர்க்ைப்பட்டு; ஈர்க்கும் - இழுத்துக்பைாண்டு
மபாைப்படுகின்ற; வரம்பு இல் மணி - எண்ணற்ற இரத்தினங்ைள் பதித்த; கபான்
கலப்வப - பபான் ைலப்கபயில்; வயிரத்தின் ககாழு - வயிரத்தால் ஆகிய பைாழுகவ;
மடுத்திட்டு - மெர்த்து; உரம் கபாருவு இல் - உரவளத்தில் ஒப்பு இல்லாத; நிலம் -
பூமிகய; அலகு இல் பல சால் - அளவற்ற பல ொல்ைள்; உழுவதம் - (பன்முகற)
நாங்ைள் உழலாமனாம்.

மவள்வி பெய்வதற்ைாை நிலத்கத உழுத பாங்கு இதிற் பொல்லப்படுகிறது.

ொல்: வயலில் ஒரு முகற நீள உழுதல்.

682. ‘உழுகின்ை ககாழு முகத்தின்.

உதிக்கின்ை கதிரின் ஒளி
கபாழிகின்ை. புவி மடந்வத
திரு கவளிப்பட்கடன. புணரி
எழுகின்ை கதள் அமுவதாடு
எழுந்தவளும். இழிந்து ஒதுங்கித்
கதாழுகின்ை நல் நலத்துப்
கபண் அரசி வதான்றினாள்.

உழுகின்ை - (அவ்வாறு) உழுது வந்த; ககாழு முகத்தின் - பைாழுவின்

முகனயில்; உதிக்கின்ை கதிரின் ஒளி - உதிக்கும் ைதிரவனின் ஒளிகய; கபாழிகின்ை
- வீசுகின்ற; புவி மடந்வத திரு - பூமி மதவியின் திருவுருவம்; கவளிப்பட்கடன -
பவளிப்பட்டாற் மபால; புணரி எழுகின்ை - பாற்ைடலில் மதான்றிய; கதள் அமுவதாடு -
பதள்ளிய அமுதுடன்; எழுந்தவளும் - பிறந்த இலக்குமியும்; இழிந்து - (தன்னழகு)
தாழ்ந்து; ஒதுங்கி - ஒதுங்கி நின்று; கதாழுகின்ை - (கை கூப்பி) வணங்குகின்ற;
நன்னலத்து - மிக்ை மபரழகு பகடத்த; கபண் அரசி -பபண்ைளின் தகலவியான;
வதான்றினாள் - இவள் (இந்தச் சீகத) மதான்றினாள்.
சீகத பைாழுமுைத்தில் மதான்றினாள் என்றார். சீகதயின் திருமேனி
பபான்னிறோதலால் ‘உதிக்கின்ற ைதிரின் ஒளி பபாழிகின்ற புவிேடந்கத’
என்றார் - தன்கேத் தற்குறிப்மபற்ற அணி. சீதா - உழுபகட ொல். இலக்குமியும்
தாழ்ந்து வணங்ைத்தக்ை மபரழகு பகடத்தவள் சீகத என்பது.
 683. ‘குணங்கவை என் கூறுவது?
ககாம்பிவனச் வசர்ந்து. அவவ உய்யப்
பிணங்குவன; அழகு. இவவைத்
தவம் கசய்து கபற்ைதுகாண்;
கணங் குவழயாள் எழுந்ததற்பின்.
கதிர் வானில் கங்வக எனும்
அணங்கு இழியப் கபாலிவு இழந்த
ஆறு ஒத்தார். வவறு உற்ைார்.

குணங்கவை - (இந்தப் பபண்ணின்) குணங்ைகளப் பற்றி; என் கூறுவது -

என்னபவன்று நான் பொல்வது? (என்னால் பொல்ல முடியாது); அவவ -
(ஏபனனில்) அந்தக் குணங்ைள் யாவும்; ககாம்பிவன - பூங்பைாம்பு மபான்ற
பேல்லிய சீகதகய; வசர்ந்து - அகடந்து; உய்ய - நல்வாழ்வு பபறும்பபாருட்டு;
பிணங்குவன - (நீமயா நாமனா முற்பட்டுச் மெர்வது என ோறுபட்டு) ைலைம்
புரிகின்றன; அழகு - (இது ேட்டுோ?) அழகு என்பமதா; தவம் கசய்து - தவத்கதச்
பெய்து; இவவைப் கபற்ைது - இவகள அகடந்தது; கணம் குவழயாள் - திரண்ட
குகழபயன்னும் ைாதணி அணிந்த இந்தச் சீகத; வதான்றியபின் - (பூமியிலிருந்து)
பவளிப்பட்டபின்; வவறு உள்ைார் - ேற்கற ேங்கையர் யாவரும்; கங்வக எனும்
அணங்கு - ைங்கை என்று பொல்லப்படுகின்ற பதய்வப்பபண்; கதிர் வானின் இழிய
- ைதிரவன் இயங்கும் வானத்திலிருந்து (இந்தப் பூமிக்கு) இறங்கி வந்ததனால்;
கபாலிவு இழந்த ஆறு - தேது அழகை இழந்த ேற்கற நதிைகள; ஒத்தார் - மபான்று
தேது பபாலிகவ இழந்தார்ைள்.

குணங்ைள் யாவும் இச் சீகதகயச் மெர்தலால் சிறப்புப் பபற்றன. அகவ

இவளிடம் பெயற்கையாைவன்றி இயற்கையாைமவ அகேந்துள்ளன. அழகு
இவகளத் தவம் பெய்து பபற்றது. ஏபனனில். உலைத்தில் ேங்கையர்தான் அழகைத்
தவஞ் பெய்து பபறுவர். இங்குக் குணமும் அழகும் ஓரிடத்து இகயந்து நிற்கும்
அருகே மதான்றுகிறது. சீகத உத்தே அழகு. குணங்ைளுடன் பதய்வத்
தன்கேயும் வாய்ந்தவள் என்பகத விளக்குகின்றார் இப்பாடலில்.

684. ‘சித்திரம் இங்கு இது ஒப்பது

எங்கு உண்டு - கசய்விவனயால்
வித்தகமும் விதி வசமும்
கவவ்வவவை புைம் கிடப்ப.
அத் திருவவ அமரர் குலம்
ஆதரித்தார் என. அறிஞ!
இத் திருவவ நில வவந்தர்
எல்லாரும் கதாலித்தார்!
 அறிஞ - யாவும் அழிந்தவமன; கசய்விவனயால் - (தாம்) பெய்யும் பதாழிகலக்
பைாண்டு; வித்தகமும் - தம் (வில் வன்கே முதலிய திறகேயும்; விதி வசமும் -
ஊழ்விகனயின் பயனும்; வவறுவவறு புைம் - மவறுமவறான இடத்திமல; கிடப்ப -
பிரிந்து கிடந்த நிகலயில்; அத் திருவவ - (திருப்பாற் ைடலிலிருந்து மதான்றிய)
அத்திருேைகள; குல அமரர் - மதவர் கூட்டத்தார்; ஆதரித்தார் என - விரும்பியவாமற;
இத் திருவவ - (எேக்குக் கிகடத்த) இந்தச் சீகதகய; நில வவந்தர் எல்லாரும் -
நிலவுலகை ஆளும் அரெர் எல்லாரும்; காதலித்தார் - விரும்பினர்; இது ஒப்பது -
இச்பெய்திகய ஒப்பதாகிய; சித்திரம் - அதிெயம்; இங்கு - இவ் வுலைத்தில்; எங்கு
உண்டு - எங்மை உள்ளது (எங்கும் இல்கல).

பெய்விகனயால் வித்தைம்: சிவதனுகெ வகளத்து நாமணற்றி அம்பு எய்யக்

கூடிய திறகே. ‘சிவ தனுகெ வகளத்தவனுக்மை சீகத உரியவள்’ என்ற விதி
உள்ளது. தவிர. இவகளப் பபறக்கூடிய இராேன் அவதரித்துள்ளான். இவ்வாறு
இருக்ைத் தம்மிடம் அவ்வகைத் திறகே ெற்றுமில்லாத ேற்கற நிலமவந்தர்ைள் இச்
சீகதகய விரும்பினார்ைமள! இது என்ன அதிெயம்!

685. ‘கலித் தாவனக் கடவலாடும்

வகத் தானக் களிற்று அரசர்
ஒலித்து ஆழி என வந்து.
மணம் கமாழிந்தார்க்கு எதிர். “உருத்த
புலித் தாவன. களிற்று உரிவவப்
வபார்வவயான் வரி சிவலவய
வலித்தாவன மங்வக திரு
மணத்தான்” என்று. யாம் வலித்வதாம்.

வக - துதிக்கையும்; தானம் - ேதநீரும் உகடய; களிறு அரசர் - யாகனப்பகட

பைாண்ட ேன்னர்; கலித் தாவனக் கடவலாடும் - ஆரவாரமுகடய மெகனயாகிய
ைடமலாடு; ஆழி என ஒலித்து வந்து - ைடல்மபால முழக்ைம் பெய்து வந்து; மணம்
கமாழிந் தார்க்கு - ேணத்கதக் குறித்து ேைள் மபெ அவர்ைளுக்கு; எதிர் - (எல்லாம்)
எதிர்போழியாை; உருத்த புலித்தாவன - சினம் பைாண்ட புலித்மதாகல
ஆகடயாைவும்; களிறு உரிவவப் வபார்வவயான் - யாகனத் மதாகலப்
மபார்கவயாைவும் பைாண்டுள்ளவனாகிய சிவன்; வரிசிவலவய - மபாரில் எடுத்த
ைட்டகேந்த வில்கல; வலித்தாவன - தன் வலிகே பைாண்டு வகளத்தவமன;
மங்வக திருமணத்தான் - இந்தச் சீகதயின் ேணேைனாவதற்கு உரியவன்; என்று யாம் -
என்று நாங்ைள்; வலித்வதம் - உறுதியாைத் பதரிவித்மதாம்.

முதல் வலித்தல்: வகளத்தல். இறுதியில் வரும் வலித்தல்: உறுதி கூறல்.

 686. ‘வல் வில்லுக்கு ஆற்ைார்கள்.
மார வவள் வவை கருப்பின்
கமல் வில்லுக்கு ஆற்ைாராய்.
தாம் எம்வம விளிகுற்ைார்;
கல் வில்வலாடு உலகு ஈந்த
கனங் குவழவயக் காதலித்து.-
கசால் வில்லால் உலகு அளிப்பாய்!-
வபார் கசய்யத் கதாடங்கினார்.

கசால் வில்லால் - பொல்லாகிய வில்கலக் பைாண்டு; உலகு அளிப்பாய் -

உலைத்கதப் பாதுைாப்பவமன!; வல் வில்லுக்கு - இந்த வலிய வில்கல; ஆற்ைார்கள்
- வகளக்கும் ஆற்றல் இல்லாத அரெர்ைள்; மாரன் வவள் - ேன்ேதனது; வவை
கருப்பின் - வகளந்த ைரும்பாகிய; கமல் வில்லுக்கு - பேல்லிய வில்கலத்
தாங்குவதற்கும்; ஆற்ைாராய் - வலிகேயற்றவராய்; கல் வில்வலாடு - ேகல மபான்ற
இந்த வில்மலாடு; உடன்வந்த - மெர்ந்து வந்த; கனங்குவழவய - குகழ பூண்ட
சீகதகய; காதலித்து - விரும்பி; தாம் - அவ்வரெர்ைள்; எம்வம விளிகுற்ைார் -
எங்ைகள அகழத்துப் மபார் பெய்யத் பதாடங்கினார்ைள்.

பணயோை கவத்த வில்கல அகெக்ைவும் முடியாத அவ்வரெர்ைள் பபண்ணின்

கேயலாலும் பட்ட அவோனத்தாலும் சினம் பைாண்டு ஒன்று கூடிப்
மபார்புரியலாயினர் என்பது. வரத்தால் விருப்போனவர்க்கு அருள் புரிந்தும்.
ொபத்தால் ோறானவர்க்குத் தீங்கு விகளத்தும் தம் பொல் வலிகேகயக்
ைாட்டுபவராதலின். விசுவாமித்திரகனச் ‘பொல் வில்லால் உலைளிப்பாய்’ என்றார்.

687. ‘எம் மன்னன் கபருஞ் வசவன

ஈவதவன வமற்ககாண்ட
கசம் மன்னர் புகழ் வவட்ட
கபாருவைவபால் வதய்ந்ததால்;
கபாம்கமன்ன வண்டு அலம்பும்
புரி குழவலக் காதலித்த
அம் மன்னர் வசவன. தமது
ஆவசவபால் ஆயிற்ைால்.
 இம் மன்னன் - இந்தச் ெனைனது; கபருஞ்வசவன - பபரிய பகட; ஈவதவன
வமற்ககாண்ட - (இகடவிடாது புரிந்த மபாரினால்) பைாகடத் பதாழிகல
மேற்பைாண்டுள்ள; கசம்மன்னர் - நீதியுள்ள அரெரின்; புகழ்வவட்ட - புைகழமய
விரும்பிய; கபாருவை வபால் - பெல்வம் மபால; வதய்ந்தது - வரவரக்
குகறயலாயிற்று; கபாம்கமன்ன - (ஆயினும்) ‘பபாம்’ என்னும் ஒலியுண்டாை;
வண்டு அலம்பும் - வண்டுைள் ஒலிக்ைப் பபற்றதும்; புரிகுழவல - ைகட
குழன்றதுோன கூந்தகலயுகடய சீகதகய; காதலித்த - விரும்பிய; அம் மன்னர்
வசவன - (பகை) அரெர்ைளின் மெகன; தமது ஆவச வபால் - தேது ஆகெ மபால;
ஆயிற்று - பபருகிற்று.

மவந்தர் பலர் கூடி இகடவிடாது பெய்த மபார்ைளாதலால் தனித்து நின்ற

ெனைனது பகட சுருங்கியது. பகைவர் மெகனைள் பபருகின என்பது.

688. ‘மல் காக்கும் மணிப் புயத்து

மன்னன் இவன். மழவிவடவயான்
வில் காக்கும் வாள் அமருள்
கமலிகின்ைான் என இரங்கி.
எல் காக்கும் முடி விண்வணார்
பவட ஈந்தார் என. வவந்தர்.
அல் காக்வக கூவகவயக் கண்டு
அஞ்சினவாம் என. அகன்ைார்.

எல்காக்கும் முடி - ஒளிவிடும் முடியணிந்த; விண்வணார் - மதவர்ைள்; மல்

காக்கும் - வலிகே பபற்ற; மணிப் புயத்து - அழகிய மதாள்ைகளக் பைாண்ட; மன்னன்
இவன் - இந்தச் ெனைன்; மழ விவடவயான் வில் - ைாகள ஊர்திகய உகடய சிவனது
வில்கல; காக்கும் வாள் அமருள் - ைாப்பதற்ைாைச் பெய்யப்படும் பைாடிய மபாரில்;
கமலிகின்ைான் - வரவரத் தளர்ச்சியகடகின்றான்; என - என்ற ைாரணத்தினால்;
இரங்கி - இரக்ைம் பைாண்டு; பவட - நால்வகைப் பகடைகள; ஈந்தார் என -
அளித்து உதவினார் என்பதால்; வவந்தர் - பகையரெர்; அல் - இரவில்; காக்வக -
ைாக்கைைள்; கூவகவயக் கண்டு - மைாட்டாகனப் பார்த்து; அஞ்சின என -
அஞ்சியவற்கறப் மபால; அகன்ைார் - அஞ்சி ஓடினார்ைள்.
பகைவர்ைமளாடு ெனைன் மபார் பெய்து தளரும்மபாது வானவர் பகடகயத்
தந்தனர். அதனால் இனி இவ்வரெனுடன் பபாரமுடியாது எனப்பகைவர்
அஞ்சிமயாடினர் என்பது. இனம் பபரியவாயும் வலியவாயும் உள்ள ைாக்கைக்
கூட்டங்ைள் கூகைைகளப் பைலில் பவல்லுோயினும் இரவில் வலியற்ற சில
கூகைைளுக்கு அகவ அஞ்சிப் பதுங்கும் என்பது. ‘பைல் பவல்லும் கூகைகயக்
ைாக்கை’ குறள் - 481

23
 689. ‘அன்று முதல். இன்று அைவும்.
ஆரும் இந்தச் சிவல அருகு
கசன்றும் இலர்; வபாய் ஒளித்த வதர் வவந்தர் திரிந்தும் இலர்;
“என்றும்இனி மணமும்இவல” என்று இருந்வதம்; இவன்
ஏற்றின். நன்று; மலர்க் குழல் சீவத நலம் பழுது ஆகாது’
என்ைான்.
அன்று முதல் இன்ைைவும் - அன்று முதல் இன்று வகர; ஆரும் - எந்த அரெனும்;
இந்தச் சிவல அருகு - இந்தச் சிவவில்லின் பக்ைத்தில்; கசன்றும் இலர் - பென்றதும்
இல்கல; வபாய் ஒளித்த - ஓடி ஒளிந்து பைாண்ட; வதர்வவந்தர் - மதர்வீரரான
ேன்னவர்; திரிந்தும் சிலர் - திரும்பி வரவுமில்கல; இனி - இனிமேல்; என்றும் -
(சீகதக்கு) எப்பபாழுதும்; மணமும் இல்வல - திருேணம் நிைழாது; என்று இருந்வதம்
- என்று ைருதியிருந்மதாம்; இவன் ஏற்றின் - இந்த இராேன் (இச்சிவதனுகெ)
நாமணற்றினால்; நன்று - நல்லதாகும்; மலர்க்குழல் சீவத - (அப்மபாது)
ேலரணிந்த கூந்தகலயுகடய சீகதயின்; நலம் - ைன்னிகே அழகும்; பழுது ஆகாது -
வீணாைாது; என்ைான் - என்று கூறி முடித்தான்.

இராேன் வில்கல நாமணற்றி வகளத்தால் சீகத இடர்க்ைடல் நீங்கும் என்பது.

முன்பு ெனைன் கூறியகத இப்பபாழுது ெதானந்தனும் கூறி முடித்தான்.

விசுவாமித்திரன் முைக்குறிப்கப அறிந்த இராேன் வில்லிகன மநாக்கி எழுதல்

690. நிவனந்த முனி பகர்ந்த எலாம்

கநறி உன்னி. அறிவனும் தன்
புவனந்த சவட முடி துைக்கி.
வபார் ஏற்றின் முகம் பார்த்தான்;
வவனந்தவனய திருவமனி
வள்ைலும். அம் மா தவத்வதான்
நிவனந்த எலாம் நிவனந்து. அந்த
கநடுஞ் சிவலவய வநாக்கினான்.

அம் முனி - அந்தச் ெதானந்த முனிவன்; நிவனந்து - ஆமலாசித்து; பகர்ந்த

எலாம் - கூறியவற்கற பயல்லாம்; அறிவனும் - ஞானியான மைாசிைனும்; கநறி
உன்னி - முகறப்படி சிந்தித்து; தன் சவட புவனந்த முடி - (ெதானந்தன் கூறிய
பொல்லுக்கு உடன் பட்டகதக் குறிப்பிக்குோறு) அழகிய தன் ெகடமுடிகய;
துைக்கி - அகெத்தவனாய்; வபார் ஏற்றின் - மபார் பெய்ய வல்ல ைாகள மபான்ற
இராேனது; முகம் பார்த்தான் - முைத்கத (இந்த வில்கல நீ முறிப்பாயாை என்னும்
குறிப்பில்) மநாக்கினான்; வவனந்தது அவனய - ஓவியத்தில் எழுதியது மபான்ற;
திருவமனி வள்ைலும் - திருமேனிப் பபாலிவுள்ள அந்த இராேனும்; அம்
மாதவத்வதான் - பபருந்தவத்கத யுகடயவனான விசுவாமித்திரன்; நிவனந்த எலாம் -
எண்ணிய ேனக் குறிப்கபபயல்லாம்; நிவனந்து - தானும் ைருதி (பிறகு); அந்த
கநடுஞ்சிவலவய - பநடிய அந்தச் சிவதனுகெ; வநாக்கினான் - பார்த்தான்.
 ‘நிகனந்து முனி பைர்ந்த எலாம் பநறியுன்னி’ என்றது பதய்வ இயல்பு
வாய்ந்தவள் ெனைன் ேைள் என்பதகனயும் அவகள அகடவதன்
அருகேைகளயும் ‘இவன் ஏற்றின் நன்று’ என்று ெதானந்தர் கூறியகதயும்
உட்பைாண்டு. வகனந்தகனய - வகனந்தது அகனய. அல்லது வகனந்தால்
அகனய எனலாம். வில்கல மநாக்கியது - இந்த வில்கல எந்த இடத்தில் பற்றி
எடுக்ைலாம் என்ற ஆமலாெகனயால் ‘மபாமரறு’ - ‘புட்குழிஎம் மபாமரற்கற’ -
(பபரிய திருேடல். 117

25

கலி விருத்தம்

691. கபாழிந்த கநய் ஆகுதி வாய்வழி கபாங்கி

எழுந்த ககாழுங் கனல் என்ன எழுந்தான்;
‘அழிந்தது. வில்’ என. விண்ணவர் ஆர்த்தார்;
கமாழிந்தனர் ஆசிகள். முப் பவக கவன்ைார்.

கபாழிந்த கநய் - ஒருமெரச் பொரிந்த பநய்யாகிய; ஆகுதி வாய்வழி - ஆகுதி

வீழ்ந்த இடத்திலிருந்து; கபாங்கி எழுந்த - பபாங்கி மேல் எழுந்த; ககாழுங்கனல்
என்ன - நன்றாை எரிகின்ற பநருப்புப் மபால; எழுந்தான் - (இராேன் சிவதனுசு
கவத்துள்ள இடம் மநாக்கி) பெல்லலானான்; விண்ணவர் - (அப்மபாது) மதவர்ைள்
(இராேன் வில்கல முறிப்பது உறுதி என்ற துணிவால்); வில் அழிந்தது என -
சிவதனுசு முறிந்து விட்டது என்று; ஆர்த்தார் - ஆரவாரம் பெய்தார்ைள்; முப்பவக
கவன்ைார் - (ைாேம். பவகுளி. ேயக்ைம் என்ற) மூன்று உட்பகைைகளயும் பவன்ற
முனிவர்; ஆசிகள் - (இராேனுக்கு) வாழ்த்துக்ைகள; கமாழிந்தனர் - கூறினார்ைள்.

முனிவனது குறிப்பு தன் வீரத்கதத் தூண்டியதும் அந்த வில்கல மநாக்கிய

இராேன் உடமன எழுந்தான் என்பது. மவள்வி பநருப்பில் ஒருமெரப்
பபாழியப்பபற்ற பநய்யின் ஆகுதி. இராேனது வீரக் ைனகலத் தூண்டிய
முனிவரது குறிப்பு மநாக்ைத்திற்கு ? ஏற்ற உவகேயாயிற்று. ‘பநய்பபய் தீயின்
எதிர்பைாண்டு’ - குறுந். 106. மவள்விக் ைனல் உவகேயால் தூய்கேயும் நன்கேயும்
பதானிக்கும். 26
ேங்கையரின் ேனநிகலயும் வாய்போழியும்

692. தூய தவங்கள் கதாடங்கிய கதால்வலான்

ஏயவன் வல் வில் இறுப்பதன் முன்னம்.
வசயிவழ மங்வகயர் சிந்வதகதாறு எய்யா.
ஆயிரம் வில்வல அனங்கன் இறுத்தான்.
 தூய தவங்கள் - புனிதோன தவங்ைகள; கதாடங்கிய கதால்வலான் - பதாடங்கி
முடித்த பகழயவனான மைாசிை முனிவனால்; ஏயவன் - ஏவப்பபற்ற இராேன்;
வல்வில் இறுப்பதன் முன்னம் - அந்த வலிய வில்கலக் (கையில் எடுத்து முறிப்பதற்கு
முன்மப; அனங்கன் - ேன்ேதன்; வசயிவழ மங்வகயர் - பெவ்விய அணிைள் பூண்ட
பபண்ைளின்; சிந்வத கதாறு எய்யா - ேனம் மதாறும் (ேலர் அம்புைகள) எய்து;
ஆயிரம் வில்வல - மிைப்பல விற்ைகள; இறுத்தான் - முறித்தான்.

இராேன் சிவதனுகெக் கையில் எடுக்ைச் பென்றமபாது பார்த்த ேங்கையர்

பலரும் ைாேமதவனின் ேலர்க் ைகணக்கு இலக்ைாயினர் என்பது.
பதாடங்கிய பபருந் தவங்ைகள விடாது பெய்து முடித்து முழு பவற்றியும்
பபற்ற முதிமயான் ஆதலின் ‘தூய தவங்ைள் பதாடங்கிய பதால்மலான்’ என்றார்.

693. ‘காணும் கநடுஞ் சிவல கால் வலிது’ என்பார்;

‘நாணுவட நங்வக நலம் கிைர் கசங் வகழ்ப்
பாணி. இவன் படர் கசங் வக படாவதல்.
வாள் நுதல் மங்வகயும் வாழ்வு இலள்’ என்பார்.

(சில ோதர்) காணும் - ைாணப்படுகின்ற; கநடுஞ்சிவல - நீண்ட இந்த வில்; கால்

வலிது என்பார் - அடிப் பகுதி வலிகேயுகடயது என்றுபொல்வார்ைள்; நாண் உவட
நங்வக - (சில ோதர்) நாணத்கதயுகடய சீகதயின்; நலம்கிைர் - அழகு
விளங்கும்; கசங்வகழ்ப் பாணி - சிவந்த கையில்; இவன் படர் கசங்வக - இந்த
இராேனது நீண்ட கைைள்; படாவதல் - பற்றாேல் மபானால்; (இராேன்
சீகதகயப் பாணிக் கிரைணம் பெய்யா விட்டால்); வாள் நுதல் நங்வகயும் -
ஒளியுள்ள பநற்றி பகடத்த சீகதயும்; வாழ்வு இலள் - (இனி) வாழ்வு அற்றவமள;
என்பார் - என்று பொல்வார்ைள்.

நங்கையும் - உம்கே இராேனும் வாழ்வு இலன் என்பகதக் குறிக்கும். நங்கை

வாழ்விலள் என்பதற்கு - சீகத ேணமின்றிக் ைன்னியாைமவ இருக்ை
மவண்டியவள்தான் என்ற ைருத்துப் புலனாகும். இதுவகர ஆற்றல் மிக்ை அரெர்
பலரும் மதாற்மறாடிய பெயகல அறிந்தவராதலால் இந்தக் குேரனும் அத்தகையவன்
ஆவமனா என்று ோதர் இரங்கிக் கூறினர்.

694. கரங்கள் குவித்து. இரு கண்கள் பனிப்ப.

‘இருங் களிறு இச் சிவல ஏற்றிலன் ஆயின்.
நரந்த நவைக் குழல் நங்வகயும். நாமும்.
முருங்கு எரியில் புக மூழ்குதும்’ என்பார்.
 கரங்கள் குவித்து - (சில ோதர் தம் வழிபடு பதய்வங்ைகள நிகனந்து) தம்
கைைகளக் கூப்பிக் பைாண்டு; இருங்களிறு - ஆண்யாகன மபான்ற இக்குேரன்; இச்
சிவல - இந்த வில்கல; இரு கண்கள் பனிப்ப - எங்ைளுகடய இரு ைண்ைளும் ஆனந்தக்
ைண்ணீர் பொரியுோறு; ஏற்றிலன் ஆயின் - நாண் ஏற்றாேல் மபாவாமனயானால்;
நரந்தம் நவை - ைஸ்தூரி ேணம் ைேழும்; குழல் நங்வகயும் - கூந்தகலயுகடய
சீகதயும்; நாமும் - நாமும்; முருங்கு எரியில் - எரிக்கும் பநருப்பில்; புக - அழுந்தி;
மூழ்குதும் - மூழ்குமவாம்; என்பார் - என்று பொல்வார்ைள்.

‘இக் குேரன் வில் இறுக்ைாவிட்டால் சீகத ைன்னியாைமவ

இறக்ைமவண்டிவரும். அகதவிட பநருப்பில் பாய்ந்து உயிர் விடுதமல மேலானது.
நம் அன்பான மதாழி அவ்வாறு பெய்தால் நாமும் அவமளாடு எரிபுகுந்து
இறப்மபாம்’ என்றார் சில பபண்ைள். நரந்தம் - ைத்தூரி ‘நரந்தம் அகரப்ப
நறுஞ்ொந்து ேறுை’ - ேதுகரக் ைாஞ்சி. 553

29

695. ‘வள்ைல் மணத்வத மகிழ்ந்தனன் என்ைால்

“ககாள்” என முன்பு ககாடுப்பவத அல்லால.
கவள்ைம் அவணத்தவன் வில்வல எடுத்து. இப்
பிள்வை முன் இட்டது வபவதவம’ என்பார்.

வள்ைல் - பைாடுக்கும் குணமுகடய ெனை ேன்னன்; மணத்வத - (சீகதயின்)

திருேணத்கதச் (பெய்ய) ; மகிழ்ந்தனன் என்ைால் - விரும்பியிருப்பான் என்றால்;
முன்பு - (இந்த இராேகனக் ைண்டவுடமன) முதலில் தாமன; ககாள் என - (இச்
சீகதகய) ேணந்து பைாள்ை என்று; ககாடுப்பவத அல்லால் - (அவகள) பைாடுப்பகத
விட்டு; கவள்ைம் அவணத்தவன் - ைங்கைகயத் தன் ெகடயிமல தாங்கிய சிவனது;
வில்வல எடுத்து - வில்கல எடுத்து வந்து; இப் பிள்வைமுன் இட்டது - (அகத
நாமணற்றி வகளக்குோறு) இந்தக் குேரன் முன்மன கவத்தது; வபவதவம என்பார் -
அறிவீனமே என்று பொல்வார் சிலர் (ோதர்).

சீகதயின் ேணத்கத முடிக்ை மவண்டுபேன்ற எண்ணம் ெனைனுக்கு

இருந்திருந்தால் தக்ை வரன் வந்தமபாது அவகள அவனுக்கு ேணம் முடிக்ை
மவண்டும். அகதவிட்டுச் சிவவில்கல வகளக்ை மவண்டும் என்பது முகறயற்றது.
இதனால் ஒன்று அவனுக்குச் சீகதயின் திருேணத்தில் விருப்பம் இல்லாதிருக்ை
மவண்டும். அல்லது. அவன் அறிவற்ற மூடனாை இருக்ைமவண்டும்.

வள்ளல் - இராேகனக் குறிப்பதாைக் பைாண்டும் பபாருள் கூறலாம்.

696. ‘ஞான முனிக்கு ஒரு நாண் இவல’ என்பார்;

‘வகான் இவனின் ககாடிவயான் இவல’ என்பார்;
‘மானவன் இச் சிவல கால் வவையாவனல்.
பீன தனத்தவள் வபறு இலள்’ என்பார்.
 ஞான முனிக்கு - தத்துவ ஞானியான விசுவாமித்திரனுக்கு; ஒரு நாண் இவல -
சிறிதும் நாணமில்கல;(உலைத்தவர் நம்கேப் பற்றி என்ன நிகனப்பார்ைமளா என்ற
எண்ணம் சிறிதும் இல்லாேல் இப் பபரிய வில்கல இச் சிறியவகன நாமணற்றுோறு
பெய்தான்); என்பார் - என்று சில ோதர் கூறுவர்; வகான் இவனின் - (இச் சிறுகன
வில்கல வகளக்குோறு கூறிய) இந்த அரெகனக் ைாட்டிலும்; ககாடிவயான் -
பைாடியன் ஒருவன்; இவல என்பார் - இல்கல என்று பொல்வார்ைள் (சில ோதர்);
மானவன் - வீரனாகிய இந்தக் குேரன்; இச் சிவல - இச் சிவ தனுகெ; கால்
வவையாவனல் - இரு முகனைகளயும் வகளக்ைா விட்டால்;(அப்மபாது); பீன
தனத்தவள் - பருத்த பைாங்கைைளுள்ள இச் சீகத; வபறு இலள் - திருேண
வாழ்க்கைகய இழந்தவளாவாள்; என்பார் - என்று கூறுவர் (சில ோதர்).

ஞான முனி - உலை நகட அறியாதவன் என்பது குறிப்பு. ோனம் -

பபருகே. வீரம். பீனம் - பருகே. 31

வில்லிகன எடுத்து இராேன் நாண் ஏற்றலும் வில்பலாடிந்த ஓகெகய

அகனவரும் மைட்டலும்

697. வதாவகயர் இன்னன கசால்லிட. நல்வலார்

ஓவக விைம்பிட. உம்பர் உவப்ப.
மாக மடங்கலும். மால் விவடயும். கபான்
நாகமும். நாகமும். நாண நடந்தான்.
வதாவகயர் - ேயிகலப் மபான்ற ேைளிர்; இன்னன கசால்லிட - இகவ
மபான்றவற்கறச் பொல்லிக்பைாண்டிருக்கும்மபாது; நல்வலார் - நல்மலாரான
முனிவர்ைள்; ஓவக விைம்பிட - நல்வாழ்த்துக்ைள் கூறவும்; மாகம் அடங்கலும் -
வானுலைம் முழுவதிலுோை; உம்பர் உவப்ப - மதவர்ைள் ேகிழ்ச்சியகடயவும்; மால்
விவடயும் - (இராேன்) பபரிய ைாகளயும்; கபான் நாகமும் - பபான் ேகலயான
மேருவும்; நாகமும் நாண - யாகனயும் பவட்ைம் அகடயுோறு; நடந்தான் - (வில்
இருக்கும் இடம்) பென்றான்.
இராேன் நடக்கும்மபாது அவனது பபருந்மதாற்றம் ைண்டு மேருேகலயும்.
இவகனப் மபால மிடுக்மைாடு நடக்ை முடியாகே பற்றிக் ைாகளயும் யாகனயும்
நாணின என்பது. நாைம் - ேகல. யாகன.

698. ஆடக மால் வவர அன்னதுதன்வன.

‘வதட அரு மா மணி. சீவத எனும் கபான்
சூடக வால் வவை. சூட்டிட நீட்டும்
ஏடு அவிழ் மாவல இது’ என்ன. எடுத்தான்.
 மால்ஆடகம் வவர - பபரிய பபான் ேகலகய; அன்னது தன்வன - ஒத்தாகிய
அச்சிவ வில்கல; வதட அரு - மதடுதற்ைரிய; மாமணி - சிறந்த இரத்திரனம்
மபான்றவளும்; சீவத எனும் - சீகத எனுப்படுபவளுோன; கபான்சூடகம் -
பபான்னாலாகிய சூடைம் என்ற; வால்வவை சூட்டிட - கை வகளயகலயணிந்த
நங்கைக்குச் சூட்டும் பபாருட்டு; நீட்டும் - நீட்டுதற்கு உரிய; ஏடு அவிழ்மாவல -
ேலர்ந்த பூோகலமய; என்ன - என்று எண்ணுோறு; எடுத்தான் - எளிதாைத் தூக்கி
எடுத்தான்.

சிவதனுகெ இராேன் எடுத்தது சீகதகய ேணத்தற்குக் ைாரணோவதால்

அகதச் சீகதக்குச் சூட்டுதற்ைாை நீட்டும் ோகல மபாலும் என்றார்.

699. தடுத்து இவமயாமல் இருந்தவர். தாளில்

மடுத்ததும். நாண் நுதி வவத்ததும். வநாக்கார்; கடுப்பினில் யாரும்
அறிந்திலர்; வகயால்
எடுத்தது கண்டனர்; இற்ைது வகட்டார்.
தடுத்து இவமயால் - ைண் பைாட்டுவகதத் தடுத்து இகேயாதபடி; இருந்தவர்
யாரும் - (நிைழ்வகத) பார்த்து நின்ற அகவமயார் யாவரும்; தாளில் மடுத்ததும் -
(இராேன்) தன் திருவடியால் அவ்வில்லின் முகனகய மிதித்தகதயும்; நாண் துதி
வவத்ததும் - (அகத வகளத்து) ேற்ற முகனயில் நாண் ஏற்றியகதயும்; கடுப்பினில் -
(பெயலின்) மவைத்தால்; வநாக்கார் - ைாணமுடியாதவராயினர்; அறிந்திலர் -
அன்றியும் ேனத்தாலும் இன்னது தான் நிைழும் என்று ைருதவும் இயலாதவர் ஆகினர்;
வகயால் எடுத்தது - (ஆயினும்) இராேன் தன் கையால் (அவ் வில்கல) எடுத்தகத;
கண்டனர் - பார்த்தார்ைள்; இற்ைது வகட்டார் - (அந்தவில்) முறிந்து விழுந்த
மபபராலிகயக் மைட்டார்ைள்.

ைண் இகே பைாட்டினால் இராேன் வில்கலபயடுத்து நாமணற்றுவகதக்

ைாணாேற்மபாய் விடுமவாம் என்று ைண் பைாட்டாது பார்த்தவர்ைளும் அந்த இராேன்
வில்கல எடுத்தகதயும். அது முறிந்த ஓகெகயயும் மைட்டனமர அல்லாேல் அகத
நாமணற்றியகதக் ைாண முடியாதவராயினர் என்பது. இற்றது - இறுதலால் மதான்றிய
ஒலி

வில் இற்ற ஓகெயால் மூவுலைத்தும் மதான்றிய அச்ெம்

700. ‘ஆரிவடப் புகுதும் நாம்?’ என்று.

அமரர்கள். கமலத்வதான்தன்
வபருவட அண்ட வகாைம்
பிைந்தது’ என்று ஏங்கி. வநந்தார்;
பாரிவட உற்ை தன்வம
பகர்வது என்? பாவரத் தாங்கி.
வவகரனக் கிடந்த நாகம்
இடி என கவருவிற்று அன்வை!
 அமரர்கள் - (வில் முறிந்த ஓகெகயக் மைட்ட) மதவர்ைள்; கமலத்வதான்தன் -
பிரேன் பகடத்த; வபருவட அண்ட வகாைம் - பபரிய அண்ட மைாளமே; பிைந்தது
என்று - பிளந்து விட்டது என்று ைருதி; ஏங்கி - ஏக்ைம் பைாண்டு; ஆர் இவட - இனி
எவரிடத்தில்; நாம் புகுதும் என்று - நாம் அகடக்ைலம் புகுமவாம் என்று; வநந்தார் -
வருந்தினார்ைள்; பார் இவட உற்ை - (விண்ணுலைமே இவ்வாறாயின்) இம்
ேண்ணுலகில் நிைழ்ந்த; தன்வம பகர்வது என் - தன்கே பற்றி நாம் பொல்ல
மவண்டுவது என்ன உள்ளது?; பாவரத் தாங்கி - பூமியின் கீழ் அகதத் தாங்கிக்
பைாண்டு; வவர் எனக் கிடந்த - இந்தப் பூமியின் மவர்மபாலக் கிடக்கின்ற; நாகம் -
ஆதிமெடன் என்னும் நாைமும்; இடி என - இடி (தன்மேல்) விழுகின்றபதன்று;
கவருவிற்று - ைருதி அஞ்சுவதாயிற்று.

அவ் வில் இற்றதனால் மதான்றிய ஓகெ விண். ேண். பாதலம் என்னும்

மூவுலைத்தார்க்கும் அச்ெம் விகளத்தது என்பது. ைேலத்மதான்தன்
மபருகடயண்டம் - பிரோண்டம்.

வானைத்தார் வாழ்த்தும் ேண்ணைத்தார் ேகிழ்ச்சியும்

701. பூ மவழ கசாரிந்தார் விண்வணார்;

கபான் மவழ கபாழிந்த வமகம்;
பாம மா கடல்கள் எல்லாம்
பல் மணி தூவி ஆர்த்த;
வகா முனிக் கணங்கள் எல்லாம்
கூறின ஆசி; - ‘ககாற்ை
நாம வவல் சனகற்கு. இன்று.
நல்விவன பயந்தது’ என்னா.

ககாற்ைம் - பவற்றிகயயும்; நாமவவல் - (பகைவர்க்கு) அச்ெந் தரும்

மவற்பகடகயயும் உகடய; சனகற்கு - ெனைேன்னனுக்கு; இன்று - இன்றுதான்;
நல்விவன - முற்பிறப்பில் பெய்த நல்விகன; பயந்தது - பயகன அளித்தது; என்னா -
என்று எண்ணி; விண்வணார் - (அதனால்) மதவர்ைள்; பூமவழ கசாரிந்தார் -
ேலர்ேகழ பபாழிந்தார்ைள்; வமகம் - வானோனது; கபான்மவழ - பபான்ோரி;
கபாழிந்தது - பபாழிந்தது; பாம மா கடல்கள் எல்லாம் - பரந்துள்ள ைடல்ைள் யாவும்;
பல்மணி தூவி - பலவகை ேணிைகளச் சிதறி; ஆர்த்த - ஆரவாரித்தன; வகாமுனிக்
கணங்கள் - சிறந்த முனிவர் கூட்டங்ைள்; எல்லாம் ஆசி கூறின - யாவும் வாழ்த்து
போழிைகளக் கூறின.

பாேம் - பரப்பு; ஒளி என்ற பபாருளும் உண்டு. வில்பலாடித்த ஓகெ மைட்டு

முதலில் துணுக்குற்றாராயினும் பின்னர் இராேன் சிவதனுகெ முறித்த ஓகெமய
என அறிந்து பூேகழ பபாழிதல் முதலியவற்கறச் பெய்தனர் என்பது.
 702. மாவலயும். இவழயும். சாந்தும்.
சுண்ணமும். வாச கநய்யும்.
வவவல கவண் முத்தும். கபான்னும்
காசும். நுண் துகிலும். வீசி.
பால் வவை. வயிர்கள். ஆர்ப்ப;
பல் இயம் துவவப்ப; முந்நீர்
ஓல் கிைர்ந்து உவா உற்கைன்ன.
ஒலி நகர் கிைர்ந்தது அன்வை!

நகர் - அந்த மிதிகல ோநைர்; பால்வவை - பவண் ெங்குைளும்; வயிர்கள் ஆர்ப்ப

- ஊது பைாம்புைளும் முழங்ை; பல் இயம் துவவப்ப - பலவகை வாத்தியங்ைளும்
ஒலிக்ை; மாவலயும் - ேலர்ோகலைகளயும்; இவழயும் - அணிைலன்ைகளயும்;
சாந்தும் - ெந்தனக் குழம்கபயும்; சுண்ணமும் - நறுேணப் பபாடியும்; வாச கநய்யும்
- ேணமுள்ள கதலவகையும்; வவவல கவண்முத்தும் - ைடலின் பவண் முத்கதயும்;
கபான்னும் - பபான்கனயும்; காசும் - இரத்தினங்ைகளயும்; நுண்துகிலும் - பேல்லிய
ஆகடைகளயும்; வீசி - (ஒருவர்க்பைாருவர்) வழங்கி; உவா உற்று - பருவைாலம்
வந்ததால்; முந்நீர் ஓல் - ைடல் ஆரவாரத்தால்; கிைர்ந்து என்ன - கிளர்ந்தது மபால; ஒலி
கிைர்ந்தது - ஒலி மிகுதி யாயிற்று.
இராேன் வில்கல முறித்தகேயால் இனிச் சீகதயின் திருேணம் நகடபபறப்
மபாகின்றது என்ற ேகிழ்ச்சியால் மிதிகல நைரத்தவர் ோகல முதலியவற்கற
வீசிப் மபராரவாரம் பெய்தனர் என்பது. பபௌர்ணமி நாளில் ைடல் பபாங்கி ஒலித்தல்
வில் முறிபட்ட தினத்தில் நைரின் முழக்ைத்துக்கு உவகேயாகும். ஓல் - ஓலம் -
ைகடக்குகற.

703. நல் இயல் மகர வீவணத்

வதன் உக. நவகயும் வதாடும்
வில் இட. வாளும் வீச.
வவல் கிடந்தவனய நாட்டத்து
எல் இயல் மதியம் அன்ன
முகத்தியர். எழிலி வதான்ைச்
கசால்லிய பருவம் வநாக்கும்
வதாவகயின் ஆடினாவர!

வவல் கிடந்து அவனய - மவல் தங்கியது மபான்ற; நாட்டத்து - ைண்ைகளயும்;

எல்லியல் மதியம் அன்ன - இரவில் எழும் ெந்திரன் மபான்ற; முகத்தியர் - முைத்கதயும்
உகடய ேங்கையர்ைள்; கசால்லிய பருவம் - (மேைம் வரக்கூடிய) ைார்ப் பருவத்தில்;
எழிலி வதான்ை - (வானத்தில் மேைங்ைள் ைாணப்பட; வதாவகயின் - ேயில்ைள்
ஆடுவதுமபால; நல் இயல் - நல்லிலக்ைணம் அகேந்த; மகரவீவணத் வதன் உக -
ேைரயாழின் இகெத் மதன் சிந்தவும்; நவகயும் வதாடும் - புன்சிரிப்பும் ைாதணியும்; வில்
இட வாள் வீசு - முகறமய ஒளிகயப் பரப்பிவிடவும்; ஆடினர் - ஆடினார்ைள்.
 பற்ைளின் ஒளி விடாது மதான்றுவதால் ‘வில்இட’ என்றும். ைாதணிைள்
விட்டுவிட்டு ஒளிவிடுவதால் ‘வாள்வீெ’ என்றும் இவற்றால் வில்கலயும் வாகளயும்
வீசிக்பைாண்டு ேைளிர் ஆடினர் என்பது நயம்.

704. உண் நைவு அருந்தினாரின்

சிவந்து ஒளிர் கருங் கண் மாதர்.
புண் உறு புலவி நீங்க.
ககாழுநவரப் புல்லிக்ககாண்டார்;
கவண் நிை வமகம் வமன்வமல்
விரி கடல் பருகுமாவபால்.
மண் உவை வவந்தன் கசல்வம்.
வறியவர் முகந்துககாண்டார்.
உண் நைவு அருந்தினாரின் - (அறிகவக் பைடுக்கின்ற) ைள்களக் குடித்தவர்மபால;
சிவந்து ஒளிர் கருங்கண் - பெந்நிறத்துடன் விளங்கும் ைரிய ைண்ைகளயுகடய;
மாதர் - பபண்ைள்; புண் உறு புலவி நீங்க - ைணவர் ேனத்கதப் புண்படச்பெய்யும்
ஊடல் நீங்குோறு; ககாழுநவரப் புல்லிக் ககாண்டார் - தம் ைணவகரத் தழுவிக்
பைாண்டார்ைள்; வமன்வமல் விரிகடல் - அகலைள் மேன்மேலும் பரவும் ைடலில்;
கவண்ணிை வமகம் - பவண் மேைங்ைள்; பருகுமா வபால் - (நீகரப்) பருகுவது மபால;
மண்உவை வவந்தன் கசல்வம் - நிரம்பப்பபற்ற ெனைனுகடய பெல்வத்கத; வறியவர் -
வறியவர்ைள்; முகந்து ககாண்டார் - (மவண்டியபடி) வாரிக் பைாண்டு பென்றார்ைள்.

வில்லிறுத்த ஓகெ பெவிப்பட்டதால் சீகதயின் திருேணம் நிைழப்

மபாகின்றபதன்ற ேகிழ்ச்சியால் ஊடல்பைாண்ட ேைளிரும் அப்புலவி நீங்கித் தம்
ைணவகரத் தழுவிக் பைாண்டனர் என்பது. உட்புறம் முழுவதும் சிவந்து
இகேப்பக்ைம் ைறுத்திருந்த ைண்பணன்பார் ‘சிவந்பதாளிர் ைருங்ைண் ோதர்’
என்றார். ேைளிர்க்குப் புலவியால் ைண் சிவத்தல் இயல்பு.

705. வயிரியர் மதுர கீதம்.

மங்வகயர் அமுத கீதம்.
கசயிரியர் மகர யாழின்
வதம் பிழி கதய்வ கீதம்.
பயிர் கிவை வவயின் கீதம்.
என்று இவவ பருகி. விண்வணார்
உயிருவட உடம்பும் எல்லாம்
ஓவியம் ஒப்ப நின்ைார்.
 வயிரியர் - கூத்தர்ைளின்; மதுர கீதம் - இனிய பாடல்ைளும்; மங்வகயர்
அமுதகீதம் - ேைளிரின் அமுதப் பாடல்ைளும்; கசயிரியர் - யாழிகன மீட்டும் பாணர்;
மகரயாழின் வதன்பிழி - ேைரயாழிமல மதான்றும் மதன் பிழிந்தாற் மபான்ற; கதய்வ
கீதம் - பாடும் பதய்வத்தன்கேயுள்ள பாடல்ைளும்; வவயின் பயிர்கிவை - புல்லாங்
குழலிலிருந்து ஏழிகெ அடிப்பகடயில் மதான்றும் பல்மவறு ராைங்ைள்; கீதம் -
ஒலிக்ைவும்; என்ை இவவ - என்ற இவற்கற; பருகி - பெவியிற் மைட்டு; விண்வணார் -
மதவர்ைள்; உயிர்உவட - உயிருள்ள; உடம்பு எல்லாமும் - உடல் எல்லாம்; ஓவியம்
ஒப்ப நின்ைார் - சித்திரம் மபால (அகெவற்று) நின்றார்ைள். சீகதயின் திருேணம்
விகரவில் நிைழும் என்ற ேகிழ்ச்சியால் பாணர் முதலிமயாரின் கீதங்ைள் நிைழ்ந்தன;
அப் பாடல் இனிகேயில் ஈடுபட்டு விண்ணவர் சித்திரம்மபால நின்றனர் என்பது.

706. ஐயன் வில் இறுத்த ஆற்ைல்

காணிய. அமரர் நாட்டுத்
வதயலார் இழிந்து. பாரின்
மகளிவரத் தழுவிக் ககாண்டார்-
கசய்வகயின். வடிவின். ஆடல்
பாடலின் கதளிதல் வதற்ைார்.-
வமஅரி கநடுங் கண்வநாக்கம்
இவமத்தலும். மங்கி நின்ைார்.
அமரர் நாட்டுத் வதயலார் - விண்ணுலைத்து ேைளிர்; ஐயன் வில் இறுத்த -
இராேன் வில்கல முறித்த; ஆற்ைல் காணிய - வல்லகேகயக் ைாணும்
பபாருட்டு; இழிந்து - (வானிலிருந்து) இறங்கி வந்து; கசய்வகயின் வடிவின் -
(பெய்யும்) பெயலாலும் வடிவத்தாலும்; ஆடல் பாடலின் - ஆடல் பாடல்ைளாலும்;
கதளிதல் வதற்ைார் - (தேக்கும் ேண்ணுலை ேடந்கதயர்க்கும்) மவறுபாடு ைாண
முடியாதவர்ைளாய்; பாரின் மகளிவர - ேண்ணுலை ேங்கையகர; தழுவிக்
ககாண்டார் - (வானுலை ேங்கையர் என்று ைருதி ேகிழ்ச்சியால்) தழுவிக்
பைாண்டார்ைள்; வம அரி கநடு வநாக்கம் - (அப்மபாது) அம் ேங்கையரின் கேயிட்டுச்
பெவ்வரி படர்ந்த நீண்ட பார்கவயுள்ள; கண் இவமத்தலும் - ைண்ைள்
இகேபைாட்டி நின்ற அளவில்; மயங்கி நின்ைார் - (இவர் நம் இனத்தவர் அல்லர்
என்று) ேயங்கி நின்றார்ைள்.

வானத்திலிருந்து இறங்கிவந்த மதவ ேைளிர் பெயல் முதலானவற்றால்

ஒத்திருந்த நிலவுலை ேடந்கதயகரத் தம்ேவர் எனக்ைருதி ேகிழ்ச்சியால் தழுவிக்
பைாள்ள. அப்பபாழுது அவர்ைளின் ைண் இகேத்தகலக் ைண்டு திகைத்தனர் என்பது -
ேயக்ைவணி.

மிதிகல நைர ேக்ைளின் உவகை போழிைள்

 707. ‘தயரதன் புதல்வன்’ என்பார்;
‘தாமவரக் கண்ணன்’ என்பார்;
‘புயல் இவன் வமனி’ என்பார்;
‘பூவவவய கபாருவும்’ என்பார்;
‘மயல் உவடத்து உலகம்’ என்பார்;
‘மானிடன் அல்லன்’ என்பார்;
‘கயல் கபாரு கடலுள் வவகும்
கடவுவை காணும்’ என்பார்.
(அந்நைர ேக்ைளில் சிலர்); தயரதன் புதல்வன் என்பார் - (இவன்) தயரதன்
திருேைன் என்று கூறுவார்ைள்; தாமவரக் கண்ணன் என்பார் - (சிலர் இவன்)
பெந்தாேகரக் ைண்ணனான திருோமல என்று பொல்வார்ைள்; இவன் வமனி -
(சிலர்) இவனது மேனியின் நிறம்; புயல் என்பார் - ைருமேைம் என்பார்ைள்; பூவவயும்
கபாருவும் - (தவிர) ைாயாம் பூகவயும் ஒத்துள்ளது; என்பார் - என்பார்ைள் (சிலர்);
மானிடன் அல்லன் - (எவ்வாறாயினும் இவன்) ோனுடன் அல்லன்; என்பார் - என்று
கூறுவார்ைள் (சிலர்); கயல் கபாரு கடலுள் - (பின்கன இவன் யாபரன்றால்)
ையல்மீன்ைகளயுகடய பாற்ைடலில்; வவகும் கடவுவை - தங்கியுள்ள திருோமல
ஆவான்; என்பர் - என்று பொல்வார்ைள்; மயல் உவடத்து உலகம் - இந்த உலைத்தின்
இயல்பு ேயக்ைம் உகடயது; என்பார் - என்று கூறுவார்ைள் (சிலர்) (இவ்வாறு ேக்ைள்
பலபடி கூறினர்).
பூகவயும் - இறந்தது தழீஇய எச்ெ உம்கே.

708. ‘நம்பிவயக் காண நங்வகக்கு

ஆயிரம் நயனம் வவண்டும்;
ககாம்பிவனக் காணும்வதாறும்.
குரிசிற்கும் அன்னவத ஆம்;
தம்பிவயக் காண்மின்!’ என்பார்;
‘தவம் உவடத்து உலகம்’ என்பார்;
‘இம்பர். இந் நகரில் தந்த
முனிவவன இவைஞ்சும்’ என்பார்.
 நம்பிவயக் காண - (ேற்றும் சிலர்) இராேனது வடிவழகைக் ைாண்பதற்கு;
நங்வகக்கு ஆயிரம் நயனம் - சீகதக்குக் ைண்ைள் ஆயிரம்; வவண்டும் - மவண்டும்
(என்று கூறுவார்); ககாம்பிவன - பூங்பைாம்பு மபான்ற இவகள (சீகதகய);
காணும்வதாறும் - பார்க்கும்மதாறும் (புதிய புதிய வடிவழமை புலப்படுவதால்);
குரிசிற் கும் - இப் பபருோனாகிய இராேனுக்கும்; அன்னவத - (ஆயிரம் ைண்ைள்
மவண்டும் என்பது) அத்தன்கேயமத; தம்பிவயக் காண்மின் - (தகேயன்
இருக்ைட்டும்) அவன் தம்பியான இவன் வடிவழகைப் பாருங்ைள்; என்பார் - என்று
பொல்வார்; உலகம் தவம் உவடத்து - (இப்படிப்பட்ட அழகுள்ளவர்ைகளப்
பபற்றதால்) இந்த நிலவுலைம் தவம் பெய்ததாயிற்று; என்பார் - என்று பொல்லுவர்
(சிலர்); இம்பர் இந்நகரில் - (ேற்றும் சிலர்) உள்ள இந்த உலைத்தில் மிதிகல நைரில்;
தந்த முனிவவன - இம் கேந்தர்ைகள அகழத்துவந்த விசுவாமித்திர முனிவகன;
இவைஞ்சும் என்பார் - (எல்லாரும்) வணங்குங்ைள் என்றுபொல்வார்ைள்.
பைாம்பிகனப் பார்க்கும்மதாறும் இகேத்தல் முதலிய இகடயீடுைளால்
பார்கவ தகடப்படும். அவ்வாறு விட்டுவிட்டுப் பார்க்குமிடத்து முன்னிலும்
புதிய பபாலிவு புலப்படுவதால் ஆயிரம் ஆயிரம் ைண்ைள் இந்த இராேனுக்கும்
மவண்டும் என்றவாறு. ‘ைாணுந்மதாறும்’ என்றகேயால் சீகதயின் ஒவ்மவார்
உறுப்பும் தனியான அழகு பகடத்துள்ளது என்பது பபறப்படும். அழகை
பருகுமவார்க்கு இகேத்தலும் தகடயாகும். பபரியவகன
ோயவகன.......ைண்ணிகேத்துக் ைாண்பார்தம் ைண்பணன்ன ைண்மண - ஆய்ச்சியர்
படர் - 2
ைாதல் மநாயால் சீகத உள்ளம் கநந்து உருகுதல்

709. இற்று. இவண் இன்னது ஆக. -

மதிகயாடும் எல்லி நீங்கப்
கபற்று. உயிர் பின்னும் காணும்
ஆவசயால். சிறிது கபற்ை.
சிற்றிவட. கபரிய ககாங்வக.
வசயரிக்கரிய வாள் - கண்.
கபான்-கதாடி.- மடந்வதக்கு அப்பால்
உற்ைது புகலலுற்ைாம்.

இவண் - ெனைனது அரெ ெகபயில்; இற்று - இந்த நிைழ்ச்சியானது; இன்னது ஆக -

இப்படி நடக்ை; மதிகயாடும் - ெந்திரமனாடு; எல்லி நீங்கப் கபற்று - இரவு ைழிந்து;
உயிர் பின்னும் - அந்தக் குேரகன ேறுபடியும்; காணும் ஆவசயால் -
ைாணமவண்டுபேன்ற ஆர்வத்தால்; சிறிது கபற்ை - (மதய்ந்து வரும்) உயிகரச்
சிறிது பபற்றுள்ள; சிற்றிவடப் கபரிய ககாங்வக - சிறுத்த இகடகயயும் பபருத்த
தனங்ைகளயும்; வசய் அரிக் கரிய - பெவ்வழி படர்ந்த ைரியவாய; வாள்கண் -
ஒளிமிக்ை ைண்ைகளயும்; கபான்கதாடி - பபான்னாலாகிய வகளக்கைைகளயும்;
மடந்வதக்கு - அணிந்த சீகதக்கு; அப்பால் - (ைன்னி ோடோகிய) அந்த இடத்தில்;
உற்ைது - மநர்ந்தகத; புகலல் உற்ைாம் - (இனி) கூறத் பதாடங்குமவாம்.
 முன்மப சீகத வருந்திக் பைாண்டிருக்ை மவதகனக்குக் ைாரணோன ெந்திரனும்
இரவும் நீங்ை மீண்டும் இராேகனக் ைாணலாம் என்ற ஆகெ உண்டாகிறது.
அதனால் சிறிது உயிர் தங்கிய சீகதக்கு மநர்ந்தகதக் ைம்பர்
கூறத்பதாடங்குகின்றார். சீகத இராேகனத் தன்னுயிர் என்மற ைருதினாலாதலின்
‘உயிர்’ என்றார்.

710. ஊசல் ஆடு உயிரிவனாடும்.

உருகு பூம் பள்ளி நீங்கி.
பாசிவழ மகளிர் சூழ.
வபாய். ஒரு பளிக்கு மாட.
காசு இல் தாமவரயின் கபாய்வக.
சந்திர காந்தம் ஈன்ை
சீத நீர் கதளித்த கமன் பூஞ்
வசக்வகவய அரிதின் வசர்ந்தாள்.
ஊசல் ஆடு - (சீகத) ஊஞ்ெல் மபாலப் மபாவதும் வருவதுோன; உயிரிவனாடும் -
உயிருடன்; உருகு பூம்பள்ளி நீங்கி - உடம்பு உருகுவதற்குக் ைாரணோன ேலர்ப்
படுக்கைகய விட்டு நீங்கி; பாசிவழ மகளிர் - பசும்பபான் அணிைள் பூண்ட ேைளிர்;
சூழப் வபாய் - சூழ்ந்து வர (அவ்விடத்கத விட்டுப்) மபாய்; காசு இல் தாமவரயின் -
குற்றேற்ற தாேகரத்; கபாய்வக - தடாைத்தின் ைகரயிலுள்ள; ஒரு பளிங்குமாடம் -
பளிங்கு ோடத்தில்; சந்திரகாந்தம் ஈன்ை - ெந்திரைாந்தக் ைற்ைள்
பவளிப்படுத்துவதும்; சீதம் நீர் கதளித்த - குளிர்ந்துள்ளதுோன நீர் பதளித்த;
கமன்பூஞ் வசக்வகவய - பேன்கேயான பூம்படுக்கைகய; அரிதின் வசர்ந்தாள் -
அரிதிமல மெர்ந்தாள்.

சீகத முன்னிருந்த ேலர்ப் படுக்கைகய விட்டுத் தாேகரத் தடாைத்தின்

ைகரயிலிருக்கும் பளிங்கு ோடத்தில் அகேத்துள்ள. ெந்திரைாந்தக் ைற்ைள்
பவளிக்ைக்கும் குளிர்ந்த நீர் பதளித்த ேலர்ப் படுக்கையில் சிரேப்பட்டுச்
மெர்ந்தாள் என்றார். ெந்திரைாந்தம்: நிலகவக் ைண்ட இடத்து நீகரக் ைக்குவபதாரு
ைல் தாேகரயின் பபாய்கைப் பளிக்குோடம் என இகயபுடுத்தமவண்டும்.

711. “கபண் இவண் உற்ைது” என்னும்

கபருவமயால். அருவமயான
வண்ணமும் இவலகைாவல
காட்டலால். வாட்டம் தீர்ந்வதன்;-
தண் நறுங் கமலங்காள்! - என்
தளிர் நிைம் உண்ட கண்ணின்
உள் நிைம் காட்டினீர்; என்
உயிர் தர உவலாவினீவர!
 தண் நறுங் கமலங்காள் - குளிர்ந்த நறுேணமுள்ள தாேகரக் பைாடிைமள!;
கபண் - ஒரு பபண்ணிற்கு; இவண் - இப்மபாது இந்த இடத்தில்; உற்ைது - (பிரிவுத்
துயர்) மநர்ந்துள்ளது; என்றும் - என்று ைருதுகின்ற; கபருவமயால் - பபருந்தன்கே
உங்ைளுக்கு உண்டானதால்; அருவமயான வண்ணமும் - (அப்பிரானது
ைாண்பதற்கு அரிய) திருமேனி நிறத்கதயும்; இவலகைாவல - (உங்ைள்) இகலைள்
மூலம்; காட்டலால் - ைாட்டுவதால்; வாட்டம் தீர்ந்வதன் - ேனவாட்டம் நீங்ைப்
பபற்மறன் (அல்லாேலும்); நீர் - நீங்ைள்; என் தளிர் நிைம் உண்ட - எனது தளிர்
மபான்ற நிறத்கதக் ைவர்ந்த; கண்ணினுள் - அவருகடய ைண்ைளிலுள்ள; நிைம் -
நிறத்கதயும்; காட்டி னீர் - (ேலர்ைகளக் பைாண்டு) ைாட்டினீர் (அவ்வாறு ைாணச்
பெய்தும்); என் உயிர் தர - எனது உயிராகிய அவகரத் தருவதற்கு; உலாவினீவர -
பின்வாங்கினீமர (இதற்கு என்ன ைாரணம்).

இராேனது நிறத்கதயும் ைண்ைகளயும் தாேகர ைாட்டி நின்றகதப் புைழ்ந்து

அந்த இராேகனத் தன் முன்மன பைாண்டு வரத் தவறியதனால் பழித்தாள் சீகத
என்றார். உயிர்: இராேகனக் குறிக்கும்; சீகதயின் உயிரும் ஆகும். தான் அழைழிந்து
உடல் முழுவதும் பைகலப் மபார்க்கும்படி தன் ேனத்கத அவன் ைண்ணழகு
ைவர்ந்ததால் ‘தளிர் நிறமுண்ட ைண்’ என்பது. வண்ணமும் - எச்ெவும்கே.
உமலாவுதல் - உமலாப குணங் பைாள்ளுதல்; ைடும் பற்றுள்ளம் பைாள்ளுதல்.
சீகத. தாேகரைமள! என் உயிரான ைாதலனுகடய உடலின் நிறமும் ைண் நிறமும்
ைாட்டினீர். ஆதலால் அந்த உயிர் உம்மிடமே உள்ளது. அதகனக்
பைாடுக்ைமவண்டும் என்று உங்ைகள இரக்கின்மறன். ஆனால். இவ்வாறு
பைாடுக்ைாேல் உமலாபம் பெய்யலாோ?’ என்று பநாந்து குகற கூறினான் என்ற
ைருத்கதச் சுருங்கிய பொற்ைளால் ைம்பர் புலப்படுத்துகின்றார்.

கலிவிருத்தம்

712. ‘நாண் உலாவு வமருவவாடு

நாண் உலாவு பாணியும்.
தூண் உலாவு வதாளும். வாளி
யூடு உலாவு தூணியும்.
வாள் நிலாவின் நூல் உலாவும்
மாவல மார்பும். மீைவும்
காணல் ஆகும்? ஆகின். ஆவி
காணல் ஆகுவமககாலாம்.

அந்த இராேனது மதாளின் அழகைக் ைண்டு) நாண் உலாவு வமருவவாடு -

ஆதிமெடனாகிய நாமணாடு மேரு ேகல மபான்ற வில்லுடன்; நாண் உலாவு -
(அவ் வில்லின்) நாணில் உலாவுகின்ற; பாணியும் - கையும்; தூண் உலாவு வதாளும் -
தூண்ைகள ஒத்த மதாள்ைளும்; வாளி ஊடு - அம்புைள் இகடமய; உலாவு தூணியும் -
பெருைப் பபற்ற அம்பறாத் தூணியும்; வாள் நிலாவின் - ஒளிமிக்ை ெந்திரகனப்
மபான்ற; நூல் உலாவு - பூணூல் அகலயும்; மாவல மார்பும் - பவற்றிோகல சூடிய
திருோர்பும்; மீைவும் - ேறுமுகறயும்; காணல் ஆகும் ஆகின் - ைாணக் கூடுோயின்;
ஆவி - என்னுயிகர; காணல் ஆகும் - நான் ைாணமுடியும் (அது கூடுோ?).
 ‘என் ஆவி வில்லும் கையுோகியும். தூணியும் மதாளுோகியும். பூணூலும்
ோர்புோகியும் உள்ளது. அத்தகைய ஆவிகயக் ைாணின் எனது ஆவிகயக்
ைண்டதாகும். அவ்வாறு ைாணாவிட்டால் உயிர் இழப்மபன்’ என்று சீகத கூறுகிறாள்.
தூண் உலாவு - உலாவு - உவே உருபு. உலாவ என்பது பவவ்மவறு பபாருளில்
வந்தது - பொற்பபாருள் பின்வருநிகலயணி.

713. ‘விண்தலம் கலந்து இலங்கு

திங்கவைாடு. மீது சூழ்
வண்டு அலம்பு அலங்கல் தங்கு
பங்கிவயாடும். வார் சிவலக்
ககாண்டல் ஒன்று. இரண்டுகண்ணின்
கமாண்டுககாண்டு. என் ஆவிவய
உண்டது உண்டு; என் கநஞ்சில் இன்னும்
உண்டு; அது என்றும் உண்டு அவரா!

விண்தலம் - வானுலைத்தில்; கலந்து இலங்கு - மெர்ந்து விளங்கும்; திங்கவைாடு -

ெந்திரமனாடும்; மீது சூழ் வண்டு அலம்பு - (மதகனப் பருை) மேமல சுற்றிவரும்
வண்டுைள் ஒலிக்கின்ற; அலங்கல் தங்கு - ோகல சூடிய; பங்கிவயாடும் - ேயிர்
முடிமயாடும் (குஞ்சி) கூடிய; வார்சிவல - நீண்ட வில்கலத் தரித்த; ககாண்டல்
ஒன்று - மேைம் ஒன்று; இரண்டு கண்ணின் - (தன்) இரு ைண்ைளால்; என் ஆவிவய -
எனது உயிராகிய நீகர; கமாண்டு ககாண்டு - முைந்து; உண்டது உண்டு - பருகிவிட்டது
என்பது உண்கேதான்; அது - அந்த மேைோனது; என் கநஞ்சின் - எனது ேனத்தில்;
இன்றும் உண்டு - (நீங்ைாேல்) இப்பபாழுதும் உள்ளது; என்றும் உண்டு - (அது ேட்டுோ)
எப்மபாதும் அது தங்கியிருக்கும்.
முைத்கதத் ‘திங்ைள்’ எனவும் இராேகன ‘வார்சிகலக் பைாண்டல்’ எனவும்
உருவைத்தால் சீகத கூறினாள்.
மேைம் ஆவியால் ஆனது என்ற வழக்கிற்கும் ஏற்பக் ‘பைாண்டல் என் ஆவிகய
போண்டு உண்டது’ எனக் கூறிய நயம் உணரத்தக்ைது.

714. ‘பஞ்சு அரங்கு தீயின் ஆவி

பற்ை. நீடு ககாற்ை வில்
கவஞ் சரங்கள் கநஞ்சு அரங்க.
கவய்ய காமன் எய்யவவ.
சஞ்சலம் கலந்தவபாது.
வதயலாவர. உய்ய வந்து.
“அஞ்சல்! அஞ்சல்!” என்கிலாத
ஆண்வம என்ன ஆண்வமவய?
 கவய்ய காமன் - பைாடுகேயுள்ள ேன்ேதன்; நீடு ககாற்ை வில் - நீண்ட
பவற்றியுகடய வில்லினால்; கவம் சரங்கள் - பைாடிய அம்புைகள; பஞ்சு அரங்கு
தீயின் - பஞ்கெ அழிக்கும் பநருப்புப் மபால; ஆவி பற்ை - என்னுயிகரப் பற்றி
நிற்ைவும்; கநஞ்சு அரங்க - (அதனால்) என் ேனம் சிகதயுோறு; எய்ய - பிரமயாகித்த
லால்; சஞ்சலம் கலந்த - துன்பம் வந்து ைலங்கும்; வபாது - இப்மபாது; உய்ய வந்து -
(நான்) உயிர் பிகழக்கும்படி என் அருமை வந்து; வதயலாவர - (ஆதரவற்ற)
பபண்ைகள; அஞ்சல் அஞ்சல் என்கிலாத - அஞ்ொதீர். அஞ்ொதீர் என்று கூறி அபயம்
அளிக்ைாத; ஆண்வம - ஆண்கே; என்ன ஆண்வமவயா - எத்தகைய
ஆண்கேமயா?

வருந்தும் பபண்ைகள அணுகி அஞ்ெல் என்று அபயம் அளிப்பமத ஆண்கேக்கு

அழகு. ஆனால். அப்படிச் பெய்யாத இப்பிரானது ஆண்கே என்ன ஆண்கே என்று
பவறுப்பினால் இயற்பழிக்கின்றாள் சீகத.

715. ‘இவைக்கலாத ககாங்வககாள்!

எழுந்து விம்மி என் கசய்வீர்?
முவைக்கலா மதிக்ககாழுந்து
வபாலும் வாள் முகத்தினான்.
வவைக்கலாத விற் வகயாளி.
வள்ைல். மார்பின் உள்ளுைத்
திவைக்கல் ஆகும்ஆகில். ஆன
கசய் தவங்கள் கசய்ம்மிவன!

இவைக்கலாத - இகளக்ைாது பருத்து வரும்; ககாங்வககாள் - தனங்ைமள;

எழுந்து விம்மி - (நீங்ைள்) மேன்மேல் எழுந்து பருத்து வருதலால்; என் கசய்வீர் -
என்ன ைாரியத்கதச் ொதித்து விடுவீர்?; முவைக்கலா - வானில் மதான்றாத; மதிக்
ககாழுந்து வபாலும் - என்றும் ஒரு தன்கேத் தாயுள்ள ெந்திரகனப் மபான்ற; வாள்
முகத்தினான் - ஒளியுள்ள முைத்கத யுகடயவனும்; வவைக்கலாத வில் - (யாராலும்)
வகளக்ைமுடியாதபடி அரிதான வில்கல; வக ஆளி வள்ைல் - கையில்
ஏந்தியவனுோகிய அருள்மிக்ை அவனுகடய; மார்பினுள் - திருோர்கப; உைத்
திவைக்கலாகும் ஆகில் - இறுைத் தழுவக் கூடிய வழி ஏற்படுோயின்; ஆன
கசய்தவங்கள் - அதற்மைற்ப பெய்யத் தக்ை தவங்ைகள; கசய்ம்மிவன - பெய்யுங்ைள்.

‘பைாங்கை முகளத்பதழுவதன் பயன் அவனது ோர்கபத் தழுவிக்

பைாள்ளுதமலயாகும். அந்த நிகல கிகடப்பதற்ைான வழி இருந்தால் அகதச்
பெய்யுங்ைள். அகதவிட்டு நீங்ைள் எழுந்து விம்முவதால் பயன் எதுவுமில்கல’
என்று சீகத கூறுகிறாள்.

716. ‘எங்கு நின்று எழுந்தது. இந்த

இந்து? வந்து என் கநஞ்சு உலா
அங்கு இயன்று. அனங்கன் எய்த
அம்பின் வந்த சிந்வத வநாய்
 கபாங்குகின்ை ககாங்வகவமல்
விடம் கபாழிந்தது; என்னினும்
கங்குல் வந்த திங்கள் அன்று;
அகம் கைங்கம் இல்வலவய!

என் கநஞ்சு - எனது ேனத்திமல; உலாவந்து - உலாவி வந்து; அங்கு - அந்த

இடத்திமல; இயன்று - அச்பெயமலாடு பபாருந்தி; அனங்கன் எய்த - ேன்ேதன்
பெலுத்திய; அம்பின் வந்த - அம்பினால் உண்டான; சிந்வதவநாய் - ேன மநாயானது;
கபாங்குகின்ை - பபரிதும் பவளிப்படும் இடோன; ககாங்வகவமல் - (என்)
தனங்ைள்மேல்; விடம் கபாழிந்தது - நஞ்சிகன ஊற்றியது; என்னினும் - என்றாலும்;
கங்குல் வந்த - (இது) மநற்றிரவில் மதான்றி வருந்திய; திங்கள் அன்று - ெந்திரன்
அன்று; அகம் - (ஏபனன்றால்) இதன் ேத்தியில்; கைங்கம் இல்வல - ைளங்ைம்
ைாணப்படவில்கல; இந்த இந்து - இந்தச் ெந்திரன்; எங்கு நின்று - எங்கிருந்து;
எழுந்தது - வந்தமதா? (பதரியவில்கல)
உரு பவளிப்பாட்டில் இராேனது முைச் ெந்திரன் மதான்ற அதனால் உண்டான
துயரத்கதச் சீகத பவளிப்படுத்துகிறாள். அவள் முைச்ெந்திரகனப் பார்த்து இது
நஞ்சு பபாழிந்ததனாலும் நடுவிமல ைளங்ைத்கதப் பபறவில்கல ஆதலாலும் இது
மநற்றிரவு மதான்றிய ெந்திரன் அன்று; இந்தச் ெந்திரன் இரவு அல்லாத இப்மபாது
எவ்வாறு மதான்றியமதா என்று வருந்துகின்றாள்.

717. ‘அடர்ந்து வந்து. அனங்கன். கநஞ்சு

அழன்று சிந்தும் அம்பு எனும்
விடம் குவடந்த கமய்யின்நின்று
கவந்திடாது எழுந்து. கவங்
கடம் துவதந்த காரி யாவன
அன்ன காவை தாள் அவடந்து.
உடன்கதாடர்ந்து வபான ஆவி
வந்தவா என்? - உள்ைவம!
 உள்ைவம - என் ேனமே; அனங்கன் - ேன்ேதன்; கநஞ்சு அழன்று - ேனம்
பைாதிக்குோறு; அடர்ந்து வந்து - பநருங்கி வந்து; சிந்தும் அம்பு எனும் விடம் - நஞ்சு
மதாய்ந்த அம்பு; குவடந்த - குகடதலினால்; கமய்யின் நின்று - உடம்பினுள்நிகலத்து;
கவந்திடாது எழுந்து - பவந்தழியாேல் பவளிப்பட்டு; கவங்கடம் துவதந்த -
பவப்போன ேதநீர் பபருகும்; காரி யாவன அன்ன - ைறுத்த யாகனகயப்
மபான்ற; காவை தாள் அவடந்து - ைாகள மபான்ற பிரானுகடய திருவடிைகளச்
ெரணகடந்து; உடன் கதாடர்ந்துவபான - அவமனாடு பதாடர்ந்து பென்ற; ஆவி - என்
உயிரானது; வந்தவா - திரும்பி வந்த விதம்; என் - என்னமவா? ‘அனங்ைன் எய்த
அம்பால் பவந்த உடம்பிலிருந்து தான் மவைாதிருக்ைத் தப்பி வந்த என்னுயிர்
பதாடர்ந்து பென்று இராேன் திருவடிகயச் ெரணகடந்தும் இப்மபாது துன்பப்
படுோறு திரும்பிவந்தமத! இது வியப்பாை உள்ளது’ என்று இரங்கிக் கூறுகிறாள்
சீகத.

718. ‘விண்ணுவை எழுந்த வமகம்

மார்பின் நூலின் மின்கனாடு. இம்
மண்ணுவை இழிந்தது என்ன.
வந்து வபான வமந்தனார்.
எண்ணுவை இருந்த வபாதும்.
யாவகரன்றுவதாகிகலன்;
கண்ணுவை இருந்த வபாதும்.
என்ககால் காண்கிலாதவவ?

விண்ணுள் - வானத்தில்; எழுந்த வமகம் - மதான்றிய மேைோனது; மின்கனாடு -

மின்னலுடன்; இம் மண்ணுள் - இந்த ேண்ணுலகில்; இழிந்தது என்ன - இறங்கியது
என்று பொல்லுோறு; மார்பின் நூலின் - ோர்பில் அணிந்துள்ள முப்புரி நூலுடன்;
வந்துவபான - (ைன்னிோடத்தின் முன் என் ைண்ைள் ைாணுோறு) வந்து பென்ற;
வமந்தனார் - அப்பிரான்; எண்ணுவை - என் ேனத்திற்குள்மள; இருந்தவபாதும் -
நீங்ைாது இருந்தாலும்; யாவர் என்று - இவர் யாபரன்று; வதர்கிவலன் - பதரிந்து
பைாள்ள முடியவில்கல; கண்ணுவை - (என்) ைண்ைளுக்கு எதிமர; இருந்தவபாதும்
- ைாணப்பட்டாலும்; காண்கிலாதது - (இன்னாபரன்று) அறிந்து பைாள்ள முடியாேல்
இருப்பதற்குக் ைாரணம்; என்ககால் - என்ன?
ைண்ணிற்குள்மள இருப்பவகர இன்னாபரன்று ைாணாகேயும் ைாலத்தாலும்
இடத்தாலும் மெய்கேயானவற்கறயும் அறியவல்ல ேனம் தன்னுள் இருப்பவகர
இன்னாபரன்று பதரியாேல் இருப்பதும் வியப்பானமத என்று சீகத கூறுகிறாள்.
பூணூல் தரித்த இராேனுக்கு மின்னமலாடு கூடிய மேைம் உவகேயானது.
 719. ‘கபய் கடல் பிைந்து. அயல்
பிைக்ககாணா மருந்து கபற்று.
ஐய கபாற் கலத்கதாடு அங்வக
விட்டு இருந்த ஆதர்வபால்.
கமாய் கிடக்கும் அண்ணல் வதாள்
முயங்கிடாது முன்னவம.
வககடக்க விட்டு இருந்து
கட்டுவரப்பது என்ககாவலா?’
கபய் கடல் பிைந்து - பல வளங்ைளும் நிகறந்த பாற்ைடலிமல மதான்றி; அயல்
கபைற்கு ஒணா - மவறிடத்தில் பபற முடியாத; மருந்து கபற்று - அமுதத்கதத்
தம் நல்விகனப் பயனால் அகடந்தும்; ஐய கபான் கலத்கதாடு - (அதகன உடமன
பருைாேல்) அழகிய பபான்ைலெத்மதாடு; அம்வக விட்டிருந்து - தம் கையிலிருந்து
அதகன நழுவவிட்ட; ஆதர்வபால் - அறிவற்ற மூடர்ைகளப் மபால; கமாய் கிடக்கும்
- வலிகே மிக்ை; அண்ணல்வதாள் - அப் பபருோனின் மதாள்ைள் (ைாணப்
பபற்றும்); முன்னவம முயங்கிடாது - (ைண்ட) அப்மபாமத தழுவிக் பைாள்ளாேல்; வகக்
கடக்க - கைநழுவிப் மபாகும்படி; விட்டிருந்து - விட்படாழித்துப் பின்; கட்டுவரப்பது
- தனியிருந்து பலவாறாைக் கூறிப் புலம்புவது; என்ககால் - எதற்ைாை?
அமுதம் ைண்ணிற்பட்டால் உடமன அது நிகறந்துள்ள பபாற்ைலத்கதக்
கைப்பற்றி உண்பது முகற. ஆனால். அப்படிச் பெய்யாது கைநழுவவிட்ட
மூடர்மபால இராேகனக் ைண்ணால் ைண்டமபாது நான் அவகனத் தழுவிக்
பைாள்ளாேல் விட்டுவிட்டு இப்மபாது பலவாறு மபசி என்ன பயன்’ என்கிறாள்
சீகத. ஆதர் - அறிவில்லாதவர்.

720. என்று ககாண்டு. உள் வநந்து வநந்து.

இரங்கி. விம்மி விம்மிவய.
கபான் திணிந்த ககாங்வக மங்வக
இடரின் மூழ்கு வபாழ்தின்வாய்.
குன்ைம் அன்ன சிவல முறிந்த
ககாள்வக கண்டு. குளிர் மனத்து
ஒன்றும் உண்கண் மதி முகத்து
ஒருத்தி கசய்தது உவரகசய்வாம்.
 கபான்திணிந்த - (பபான்மபான்ற) மதேல் பநருங்கிய; ககாங்வக மங்வக -
தனங்ைகளயுகடய சீகத; என்று ககாண்டு - என்று பலவாறு பொல்லி; உள் வநந்து -
ேனம் மிைவும் கநந்து; இரங்கி - இரக்ைமுற்று; விம்மி விம்மி - பபரிதும் விம்மி; இடரில்
மூழ்கு வபாழ்தின் வாய் - துன்பத்தில் அழுந்திய பபாழுது; குளிர் மனத்து ஒன்றும் -
குளிர்ந்த ேனத்மதாடு கூடியவளும்; உண்கண் மதிமுகத்து - கேதீட்டிய ைண்ைளும்
ெந்திரன் மபான்ற முைமும் பைாண்டவளான; ஒருத்தி - ஒரு மதாழி; குன்ைம் ஒன்று
சிவல - ேகல மபான்ற வில்; முறிந்த ககாள்வக - முறிபட்ட பெயகல; கண்டு -
மநரிமல ைண்டுவந்து; கசய்தது - கூறிய பெய்திகய; உவர கசய்வாம் - இனிச்
பொல்லுமவாம்.

நீலோகல உகரத்த ேகிழ்ச்சிச் பெய்தி

கலி விருத்தம்

721. வடங்களும் குவழகளும் வான வில்லிட.

கதாடர்ந்த பூங் கவலகளும் குழலும் வசார்தர.
நுடங்கிய மின் என கநாய்தின் எய்தினாள்.
கநடுந் தடங் கிடந்த கண் நீலமாவலவய.*

கநடுந் தடம் கிடந்த - பபரிய தடாைத்தில் கிடந்த; கண்நீலமாவல - குவகள

மபான்ற ைண்ைகளயுகடய நீலோகல என்பவள்; வடங்களும் - (தன் ைழுத்தில்
பூண்ட) ஆரங்ைளும்; குவழகளும் - ைாதணியான குகழைளும்; வானவில் இட -
வானவில்கலப் மபாலப் பல நிற ஒளிைகள வீெவும்; கதாடர்ந்த பூங்கவலகளும் -
உடுத்த உகடயும்; குழலும் வசார்தர - ேலரணிந்த கூந்தலும் அவிழ்ந்து ெரியவும்;
நுடங்கிய மின் என - துவண்ட மின்னல் மபால; கநாய்தின் எய்தினாள் - விகரவாை
ஓடி வந்தாள்.

சீகதக்குத் திருேணம் நடக்குோறு இராேன் வில் முறித்த பெய்திகய

விகரவில் பதரிவிக்ை மவண்டுபேன்ற ஆர்வத்மதாடு சீகத இருக்குமிடம் வந்தாள்
என்பது.

மதாழியின் பபயர் நீலோகல. வானவில் இடுதல் - இந்திரவில்லின்

தன்கேயவாய்ப் பலநில ஒளி வீசுதல். ‘திருவில் இட்டுத் திைழ்தரு மேனியன்’ -
சிலப். 15 -156

56

722. வந்து அடி வணங்கிலள்; வழங்கும் ஓவதயள்;

அந்தம் இல் உவவகயள். ஆடிப் பாடினள்;
‘சிந்வதயுள் மகிழ்ச்சியும். புகுந்த கசய்தியும்.
சுந்தரி! கசால்’ என. கதாழுது கசால்லுவாள்;
 வந்து அடி - வந்ததும் சீகதயின் அடிைகள; வணங்கிலள் - விழுந்து
வணங்ைவில்கல; வழங்கும் ஓவதயள் - ஆரவாரம் பெய்பவளும்; அந்தம் இல்
உவவகயள் - எல்கலயில்லாத ேகிழ்ச்சியுகடயவளுோகி; ஆடிப் பாடினள் -
ஆடுவதும் பாடுவதும் ஆயினாள் (அகதக் ைண்ட சீகத அவகள மநாக்கி); சுந்தரி -
அழைானவமள; சிந்வதயுள் மகிழ்ச்சியும் - உன் ேனேகிழ்ச்சியின் ைாரணத்கதயும்;
புகுந்த கசய்வகயும் - (பபரு ேகிழ்ச்சிக்குக் ைாரணோை) நடந்துள்ள பெயகலயும்;
கசால் - பொல்லுவாய்; என - என்று மைட்ை; (அந்தத்வதாழி சீவதவய) கதாழுது -
வணங்கி; கசால்லுவாள் - கூறலானாள்.

தகலவிகயக் ைண்டவுடன் மதாழி வணங்ைமவண்டுவது முகறயாகும். ஆனால்

பபரு ேகிழ்வால் அத் மதாழி வணங்ைாேல் ஆடிப் பாடிக் பைாண்டிருந்தாள்.
பின்னர்ச் சீகத அவகளக் மைட்ைச் பெய்திகயக் கூற முற்பட்டாள்.

723. ‘கய ரத துரகமாக் கடலன். கல்வியன்.

தயரதன் எனும் கபயர்த் தனிச் கசல் வநமியான்.
புயல் கபாழி தடக் வகயான். புதல்வன்; பூங் கவண
மயல் விவை மதனற்கும் வடிவு வமன்வமயான்;

கயம் ரதம் - யாகனயும் மதரும்; துரகம் மாகடலன் - குதிகரயும் ஆகியவற்கறக்

ைடபலனப் பகடத்தவனும்; கல்வியன் - பபருங்ைல்வியில் மேம்பட்டவனும்;
புயல் கபாழி தடக்வகயான் - மேைம் ேகழ பபாழிவதுமபால் பெல்வம்
பபாழிகின்ற நீண்ட கைகயயுகடயவனுோன; தயரதன் எனும் - தெரதன் என்று;
கபயர்த் தனிச் கசல் - உலைம் புைழத் தனிச் பெங்மைால் பெலுத்தும்; வநமியான் -
பபருேன்னனின்; புதல்வன் - கேந்தன்; பூங்கவண மயல் விவை - ேலர்
அம்புைளால் உலைத்தில் ேயக்ைத்கத உண்டாக்கும்; மதனற்கும் - ேன்ேதகனக்
ைாட்டிலும்; வடிவு வமன்வமயான் - வடிவழகு மிக்ைவன் (ஒருவன் இருக்கின்றான்).

724. ‘மரா மரம் இவவ என

வலிய வதாளினான்;
“அரா -அவண அமலன்” என்று
அயிர்க்கும் ஆற்ைலான்;
‘இராமன்’ என்பது கபயர்;
இவைய வகாகவாடும்.
பராவ அரு முனிகயாடும்.
பதி வந்து எய்தினான்;
 (அந்தக் குேரன்) இவவ மராமரம் என - ேராேரம் என்னும்படி; வலிய
வதாளினான் - வன்கேயான மதாள்ைகளயுகடயவன்; அரா அவண அமலன் என்று -
ஆதி மெடனாகிய படுக்கையில் பள்ளி பைாள்ளும் திருோல்தான் அவதரித்தாமனா
என்று; அயிர்க்கும் ஆற்ைலான் - ஐயுறக் கூடிய ஆற்றல் பகடத்தவன்; கபயர் -
(அவனுக்கு) அவனது பபயர்; இராமன் என்பது - இராேன் என்பது (அவன்); இவைய
வகாகவாடும் - தம்பியான அரெ குோரமனாடும்; பராவ அரு முனிகயாடும் -
அளவிட்டுப் புைழ்வதற்கு அரிய முனிவமனாடும்; பதி - (நம்) நைகர; வந்து
எய்தினான் - வந்து மெர்ந்தான்.

தெரதன் கேந்தனான இராேன் தம்பிமயாடும் விசுவாமித்திரனுடனும் மிதிகல

நைர்க்கு வந்தான்.

725. ‘ “பூண் இயல் கமாய்ம்பினன்.

புனிதன் எய்த வில்
காணிய வந்தனன்”
என்ன. காவலன்
ஆவணயின் அவடந்த வில்
அதவன. ஆண்தவக.
நாண் இனிது ஏற்றினான்;
நடுங்கிற்று உம்பவர!

பூண் இயல் - வாகு வலயங்ைகள அணிந்த; கமாய்ம்பினன் - மதாள்ைகளயுகடய

அக்குோரன்; புனிதன் எய்த வில் - புனிதனான சிவன் கைக்பைாண்டு எய்த வில்கல;
காணிய வந்தனன் - ைாணும் பபாருட்டு வந்துள்ளான்; என்ன - என்று
(விசுவாமித்திரன்) பொல்ல; காவலன் ஆவணயின் - ெனை ராெனின் ைட்டகளயால்;
அவடந்த - அங்கு வந்து மெர்ந்த; வில் அதவன - அந்த வில்கல (வகளத்து); ஆண்
தவக - ஆண்கேயுள்ளவனான அக்குோரன்; இனிது நாண் ஏற்றினான் - மிை எளிதாை
நாமணற்றினான்; உம்பர் நடுங்கிற்று - வானுலகும் நடுங்கியது.

போய்ம்பு - வலிகே வலிகே;பைாண்ட மதாளுக்ைாயிற்று. ‘பூந்தாது

போய்ம்பினவாை’ - ைலித். 88

60

726. ‘மாத்திவர அைவில் தாள் மடுத்து. முன் பயில்

“சூத்திரம் இது” என. வதாளின் வாங்கினான்;
ஏத்தினர் இவமயவர்; இழிந்த. பூ மவழ;
வவத்தவவ நடுக்குை முறிந்து வீழ்ந்தவத!
 மாத்திவர அைவில் - ஒரு பநாடிப்பபாழுதில்; தாள் மடுத்து - (அவ்வில்லின்
அடிப்பக்ை முகனகய) தன் ைாலால் மிதித்துக் பைாண்டு; முன் பயில் சூத்திரம் -
முன்பு பழகிய இயந்திரம்; இது என - இதுபவனக் (ைண்டவர்) ைருதுோறு; வதாளின்
வாங்கினான் - (அந்த இராேன்) தன் மதாள்வலியால் அதகன வகளத்தான்
(அப்மபாது); இவமயவர் - மதவர்ைள்; ஏத்தினர் - (இராேகனப்) புைழ்ந்தார்ைள்; பூ மவழ
- ேலர் ேகழ; இழிந்த - (வானத்திலிருந்து) பபாழிந்தது; வவந்து அவவ - (அந்த வில்)
அரெ ெகபயினர்; நடுக்குை - நடுநடுங்கும்படி; முறிந்து வீழ்ந்தது - இகடமய முறிந்து
கீமழ விழுந்து விட்டது.

அகவ - ஆகுபபயர்.

சீகத தன் ஐயம் நீங்ைலும் அைத்துள் உறுதி பூணலும்

727. ‘வகாமுனியுடன் வரு ககாண்டல்” என்ை பின்.

‘தாமவரக் கண்ணினான்’ என்ை தன்வமயால்.
‘ஆம்; அவவனககால்’ என்று. ஐயம் நீங்கினாள்;
வாம வமகவலயினுள் வைர்ந்தது. அல்குவல!
வகா முனியுடன் - பபருகே மிக்ை முனிவனுடன்; வரு ககாண்டல் - வந்த மேைம்
மபான்றவன்; என்ைபின் - என்று கூறிய பின்பு; தாமவரக் கண்ணினான் - தாேகரக்
ைண்ணனான திருோகலப் மபான்ற ஆற்றல் உகடயவன்; என்ை தன்வமயால் - என்று
பொல்லிய வகையால்; ஆம் அவவன ககால் - (சீகத) அப்பபாழுது (ைன்னி ோடத்து
அருமை) ைண்ட அவமன மபாலும்; என்று ஐயம் நீங்கினாள் - என்று தான் பைாண்ட
ெந்மதைம் (சிறிது) நீங்ைப் பபற்றாள்; வாம வமகவலயினுள் - அழகிய மேைகல
அகெய; அல்குல் வைர்ந்தது - (அவளது) இகடப்பக்ைம் பருத்தது.

மதாழியின் வார்த்கதயால் வில்லிறுத்தவன் தான்ைண்ட ஆடவமன என்று

துணிந்து ேனத்திலிருந்த ெந்மதைத்கதச் சிறிது நீக்கினாள் சீகத என்பது.

728. ‘இல்வலவய நுசுப்பு’ என்பார்.

‘உண்டு. உண்டு’ என்னவும்.
கமல்லியல். முவலகளும்.
விம்ம விம்முவாள்; ‘கசால்லிய குறியின். அத் வதான்ைவல
அவன்; அல்லவனல். இைப்கபன்’ என்று. அகத்துள்
உன்னினாள்.
 நுசுப்பு இல்வலவய - (இவளுக்கு) இகடயானது இல்லமவ இல்கல; என்பார் -
என்று பொல்பவர் (உடல் பூரித்துள்ள இப்மபாது இகடயும் மதான்ற) ; உண்டு
உண்டு என்னவும் - (இகட) இருக்கின்றது இருக்கின்றது என்று பொல்லவும்;
கமல்லியல் - சீகத; முவலகளும் விம்ம - தனங்ைளும் பருக்ை; விம்முவாள் -
(தானும்) உடல் பூரிப்பவளாய்; கசால்லிய குறியின் - (இவள்) பொன்ன
அகடயாளங்ைளால்; அவன் - வில்கல முறித்தவன்; அத்வதான்ைவல - (நான் ைன்னி
ோடத்திலிருந்து ைண்ட) அந்த ஆடவமனயாவான்; அல்லவனல் - (அப்படி)
அவனாை இல்லாவிட்டால்; இைப்கபன் - உயிகர விட்படாழிப்மபன்; என்று
அகத்துள் - என்று ேனத்திமல; உன்னினாள் - உறுதி பைாண்டாள்.

என்னவும்: இகெ நிகற; முகலைளும்; இறந்தது தழீஇய எச்ெம்.

ெனைன் உவந்து மைாசிைனிடம் திருேணம் குறித்து வினாவுதல்

729. ஆவசயுற்று அயர்பவள் அன்னள் ஆயினள்; பாசவடக்

கமலத்வதான் பவடத்த வில் இறும்
ஓவசயின் கபரியது ஓர் உவவக எய்தி. அக்
வகாசிகற்கு ஒரு கமாழி. சனகன் கூறுவான்;

ஆவச உற்று - ைாதல் பபருகி; அயர்பவள் - தளர்பவளான சீகத; அன்னள் ஆயினள்

- அவ்வாறான நிகலயில் இருந்தாள் (அவ்வாறு அது இருக்ை); சனகன் - ெனை
ேன்னன்; பாசு அவட - பசுகேயான இகலைகளயுகடய; கமலத்வதான் - தாேகரயில்
தங்கும் பிரேன்; பவடத்த வில் இறும் - பகடத்த வில் இற்று வீழ்ந்த; ஓவசயின் -
ஓகெகயக் மைட்டதால்; கபரியவதார் உவவக - மிை ஒப்பற்ற ேகிழ்ச்சியகடந்து;
அக் வகாசிகற்கு -அந்த விசுவாமித்திரனுக்கு; ஒரு கமாழி கூறுவான் - ஒரு வார்த்கத
பொல்லலானான்.
வில்கல வகளத்தல் என்பது நகடபபறுோ என்று ஏங்கிக் பைாண்டிருந்த
ெனைன் வில் இறுத்த ஓகெ மைட்டும் மபருவகை பைாண்டான் என்பது.

730. ‘உவர கசய் - எம் கபரும!

உன் புதல்வன் வவள்விதான்.
விவரவின். இன்று. ஒரு பகல்
முடித்தல் வவட்வகவயா?
முரசு எறிந்து அதிர் கழல்
முழங்கு தாவன அவ்
அரவசயும். இவ் வழி.
அவழத்தல் வவட்வகவயா?
 எம் கபரும - எம் பபருோமன! உன் புதல்வன் - உன்னால் அகழத்துவரப்
பபற்ற கேந்தனது; வவள்விதான் - திருேணோனது; விவரவின் - தாேதம் இல்லாேல்;
இன்று ஒரு பகல் - இன்கறய தினமே; முடித்தல் வவட்வகவயா - நிகறமவற்ற
மவண்டும் என்பது விருப்போ? (அல்லது); முரசு எறிந்து - ேணமுரகெ எங்கும்
முழக்கி; அதிர்கழல் - அதிர்கின்ற வீரக் ைழகலயும்; முழங்கு தாவன - ஆரவாரம்
மிக்ை பகடைகளயுமுகடய; அவ் அரவசயும் - அத் தெரத ேன்னகனயும்; இவ்வழி -
இந்த நைரத்துக்கு; அவழத்தல் - வரவகழத்து (திருேணத்கத) நடத்துதல்;
வவட்வகவயா - உேக்கு விருப்போ?; உவர கசய் - (இவ் விரண்டினுள்) எது
விருப்பம் என்பகதச் சிந்தித்துச் பொல்ை (என்று ெனைன் மைாசிைகன
வினவினான்.)

முனிவன் போழிந்தபடிமய ெனைன் தயரதனுக்குத் தூது விடுத்தல்

731. மல் வலான் அவ் உவர பகர. மா. தவன்.

‘ஒல்வலயில் அவனும் வந்துறுதல். நன்று’ என.
எல்வல இல் உவவகயான். ‘இவயந்தவாறு எலாம்
கசால்லுக’ என்று. ஓவலயும் தூதும் வபாக்கினான்

மல் வலான் - ேற்மபாரில் வல்ல ெனை ேன்னன்; அவ் உவர பகர - அந்த
போழிைகளச் பொல்ல; மாதவன் - விசுவாமித்திரன்; ஒல்வலயில் அவனும் -
விகரவில் அத் தெரதனும்; வந்து உறுதல் - இங்கு வந்து மெருதல்; நன்று என -
நலோகும் என்று பதரிவிக்ைமவ; எல்வலயில் உவவகயான் - எல்கலயற்ற ேகிழ்ச்சி
பைாண்ட ெனைன்; இவயந்த ஆறு எலாம் - இங்மை நடந்த பெய்திைகளபயல்லாம்;
கசால்லுக என்று - (தெரத ேன்னனிடம்) பொல்லுை என்று கூறி; ஓவலயும் தூதும் -
திருேண ஓகலகயயும் தூதுவகரயும்; வபாக்கினான் - (அமயாத்திக்கு) அனுப்பி
கவத்தான்.

திருேணத்கத நாமளாட்டாேல் விகரவில் பெய்யமவண்டு பேன்பது

முகறயாகும். ஆயினும். பபற்மறாரின் அனுேதியில்லாேல் திருேணத்கத
நடத்துவது முகறயன்று என்று ைருதிய விசுவாமித்திரன் ‘ஒல்கலயில் அவனும்
வந்துறுதல் நன்று’ என்றான்.
 எழுச்சிப் படலம்
படலத்தின் பபயரகேதி: தன் கேந்தர்ைளின் திருேணத்திற்ைாைத் தெரதன்
மிதிகலக்குப் புறப்படுவகதத் பதரிவிக்கும் பகுதியாதலால் எழுச்சிப் படலம் எனப்
பபயர் பபற்றது இப் படலம்.
படலச் பெய்திச் சுருக்ைம்: ெனைன் அனுப்பிய தூதர் தெரதனிடம் பெய்திகயத்
பதரிவிக்கின்றனர். ெனைனது ஓகலயின் பெய்திமைட்டுத் தெரதன் உவகையகடந்து.
அத் தூதருக்கு அணிைலன் முதலிய வழங்குகின்றான். வள்ளுவன் அரென்
ஆகணப்படி ேணமுரசு அகறய. நால்வகைப் பகடைளும் எழுகின்றன.
பகடைளின் பயணம் பதாடங்குகின்றது. பப்பரர் பாரம் சுேந்து பெல்லுகின்றார்.
ேைளிர் ேனங் ைளித்து ஏகுகின்றனர். ேங்கையர். ஆடவர் ேகிழ்ந்து
பெல்லுகின்றனர். யாகனயின் வருகைகயக் மைட்டு ேைளிர் நிகலபைட்டு
ஓடுகின்றார்ைள். பாணரும் விறலியரும் இகெ எழுப்புகின்றார்ைள். தெரதனின்
மநய ோதரும் பட்டத்து அரசியாரும் மபாகின்றார்ைள். அப்பபாழுது
பேய்க்ைாப்பாளர் ைாவல் புரிகின்றார்ைள். வசிட்டர் சிவிகையில் பெல்ல.
அவருக்குப்பின்மன பரதனும் ெத்துருக்ைனனும் பெல்லுகின்றார்ைள். யாவரும் ெந்திர
ெயிலச் ொரலில் தங்குகின்றார்ைள்.

ெனைன் தூதர் தயரதகனயடுத்துச் பெய்தி பதரிவித்தல்

732. கடுகிய தூதரும். காலில் காலின் கசன்று.

இடி குரல் முரசு அதிர் அவயாத்தி எய்தினார்;
அடி இவண கதாழ இடம் இன்றி. மன்னர்தம்
முடிகயாடு முடி கபாரு வாயில் முன்னினார்.

கடுகிய தூதரும் - (ெனைனால் அனுப்பப்பபற்று) விகரந்து பென்ற தூதர்ைளும்;

காலில் கசன்று - ைாற்கறப் மபால விகரந்து பென்று; இடிக்குரல் - இடியின்
குரகலப் மபால; முரசு அதிர் - மபரிகைைள் முழங்குகின்ற; அவயாத்தி எய்தினார் -
அமயாத்தி நைகர அகடந்தனர்; அடி இவண கதாழ - அம்ேன்னனுகடய
பாதங்ைகளத் பதாழுவதற்கு; இடம் இன்றி - (உள்மள பெல்ல) இடம்
கிகடக்ைாததால்; மன்னர் தம் முடிகயாடு? - சிற்றரெர்ைளின் பபான்முடிைமளாடு;
முடி கபாரு - முடிைள் தாக்கிக் பைாள்கின்ற; வாயில் - அரண்ேகன வாயிகல;
முன்னினார் - அகடந்தார்ைள். ேணச் பெய்தி பொல்ல வருகின்ற தூதர்ைளுக்கு ஏற்ப
ேங்ைலோை ‘முரசு அதிர் அமயாத்தி’ என்றார்.

ேன்னர்ைள் தெரதகன வணங்ை முந்துகின்றார்ைள். அதனால் அவர்ைளின்

பபான்முடிமயாடு முடிைள் மோதுகின்றன என்றார்.
 733. முகந்தனர் திருவருள். முவையின் எய்தினார்;
திகழ்ந்து ஒளிர் கழல் இவண கதாழுது. கசல்வவனப்
புகழ்ந்தனர்; ‘அரச! நின் புதல்வர் வபாய பின்
நிகழ்ந்தவத இது’ என. கநடிது கூறினார்.

திருவருள் முகந்தனர் - (வாயிகலயகடந்த தூதர்) உள்மள பெல்ல அரெனது

அருகளப்பபற்றவராய்; முவையின் எய்தினார் - அரெகவயில் பெல்ல மவண்டிய
முகறப்படி அரென் முன்பு பென்று; திகழ்ந்து ஒளிர் - மிை விளங்குகின்ற; கழல் இவண
கதாழுது - தெரத ேன்னனின் அடிைகள வணங்கி; கசல்வவனப் புகழ்ந்தனர் -
அவ்வரெகனப் புைழ்ந்து; அரச - ேன்னமர; நின் புதல்வர் - உன் கேந்தர்; வபாய பின் -
(விசுவாமித்திரனுடன்) இங்கிருந்து பென்றபின்; நிகழ்ந்தவத - நடந்த பெயல்; இது
என - இதுவாகும் என்று; கநடிது கூறினார் - விரிவாைக் கூறினர்.
அரெகவக்கு அன்னிய நாட்டுத் தூதுவர் வருங்ைாலத்து வாயில் ைாப்பவர்
‘அரெனிடம் பென்று இந்த நாட்டுத் தூதுவர் வந்துள்ளார்’ என்று உணர்த்தி. அவனது
உத்தரவின்படி உள்மள விடுதல் ேரபாகும். முகற: அரெகவயில் பெல்லும் தூதர்ைள்
அடக்ைத்துடன் நிற்கும் முகறகேகய உணர்த்தியது. பெல்வகனப் புைழ்தல்:
தூதர்ைள் அரெகன வணங்கி எழுந்ததும் அவகனப்புைழ்தல் ேரபாகும்.

ெனைனது ஓகலகய வாசிக்ைக் மைட்டுத் தயரதன் உவகை பைாள்ளல்

734. கூறிய தூதரும். ககாணர்ந்த ஓவலவய.

‘ஈறு இல் வண் புகழினாய்! இது அது’ என்ைனர்;
வவறு ஒரு புலமகன் விரும்பி வாங்கினான்;
மாறு அதிர் கழலினான். ‘வாசி’ என்ைனன்.

கூறிய தூதரும் - (அவ்வாறு இராேனது வீரச் பெயகல) கூறிய தூதர்ைளும்;

ககாணர்ந்த ஓவலவய - (தாம்) பைாண்டு வந்த திருேண ஓகலகயக் குறித்துக் ைாட்டி;
ஈறு இல் வண் புகழினாய் - முடிவில்லாத வளோன புைகழயுகடயவமன!; அது -
அந்தச் ெனை ேன்னன் பைாடுத்த ஓகல; இது - இதுவாகும்; என்ைனர் - என்று
பொல்லி (அந்த ஓகலகய) நீட்டினர்; வவறு ஒரு புலமகன் - (அகவயில் ஓகல
வாசிப்பதற்கு என்றுள்ள) மவறு ஓர் அறிஞனாகிய திருேந்திர ஓகல நாயைம்.
(அரெனது ஆகணயினால்); விரும்பி வாங்கினான் - (ேகிழ்ச்சிமயாடு) விருப்பத்மதாடு
அகத வாங்கினான்; மாறு அதிர் கழலினான் - ஒன்மறாடு ஒன்று ோறி ஒலிக்கின்ற
வீரக் ைழகல யணிந்த தெரதன்; வாசி என்ைனன் - (ஓகல நாயைத்கதப் பார்த்து)
வாசிக்ை என்று ஆகணயிட்டான்.

கூறிய: இராே லக்குவர் அமயாத்திகய விட்டுப் மபான பின்னர் நிைழ்ந்த 1.

பகல. அதிபகல ஆகிய இரு ேந்திரங்ைகளப் பபற்றது. 2. பதய்வீை அம்புைகளப்
பபற்றது. 3. தாடகைகய வதம் பெய்தது. 4. விசுவாமித்திரன் பெய்த மவள்விகயக்
ைாத்தது. 5. அைலிகையின் ொபம் தீர்த்தது. 6. சிவதனுகெ முறித்தது ஆகிய வீரச்
பெயல்ைகளக் கூறல்.
 735. இவல முகப் படத்து அவன் எழுதிக் காட்டிய
தவல மகன் சிவலத் கதாழில் கசவியில் சார்தலும்.
நிவல முக வவலயங்கள் நிமிர்ந்து நீங்கிட.
மவல என வைர்ந்தன. வயிரத் வதாள்கவை.

இவலமுகப் படத்து - பகனமயாகலயின் முைப்பாகிய படத்தில்; அவன் எழுதிக்

காட்டிய - அச் ெனை ேன்னன் எழுதிக் ைாண்பித்த; தவலமகன் சிவலத் கதாழில் - (தன்)
மூத்த கேந்தனாகிய இராேனது வில்லாற்றலானது; கசவியில் சார்தலும் - (தன்) ைாதில்
பட்டவுடமன; வயிரத் வதாள்கள் - (தெரதனுகடய) வயிரம் மபான்ற உறுதியான
மதாள்ைள்; நிவலமுக வவலயங்கள் - தம்மிடம் நிகல பபற்ற மதாள்வகளைள்;
நிமிர்ந்து நீங்கிட - வாய்விட்டுக் ைழன்றுமபாகும்படி; மவல என வைர்ந்தன -
ேகலமபாலப் பூரித்தன.
தன் மூத்த கேந்தனான இராேனது வீரச் பெயகல மவபறாரு ேன்னன்
புைழ்ந்து எழுதியகதக் மைட்டுத் தெரதன் ேகிழ்ச்சியகடந்து மதாள் பூரித்தான் என்பது.

736. கவற்றிவவல் மன்னவன். ‘தக்கன் வவள்வியில்.

கற்வை வார் சவட முடிக் கணிச்சி வானவன்.
முற்ை ஏழ் உலவகயும் கவன்ை மூரி வில்
இற்ை வபர் ஒலிககால் அன்று இடித்தது. ஈங்கு?’ என்ைான்.

கவற்றிவவல் மன்னவன் - பவற்றி பபாருந்திய மவகல ஏந்திய தெரதன்;

கற்வை வார் சவடமுடி - பதாகுதியான நீண்ட ெகட முடிகயயும்; கணிச்சி
வானவன் - ேழுப்பகடகயயும் உகடய மதவனாகிய சிவ பபருோன்; தக்கன்
வவள்வியில் - தக்ைனது யாைத்கத அழித்த மபாது; ஏழ் உலவகயும் - ஏழு
உலைத்கதயும்; முற்ைவும் கவன்ை - முற்றும் பவற்றிைண்ட; மூரிவில் - வலிய
வில்லானது; இற்ை - முறிந்ததனால் உண்டான; வபகராலிககால் - பபரிய ஓகெமயா;
அன்று - அன்கறய தினம்; ஈங்கு இடித்தது - இங்மை இடித்தது; என்ைான் - என்று
வியந்து கூறினான். பவற்றிமவல்- உகடயவனது தன்கே உகடகேப் பபாருள் மேல்
ஏற்றப் பபற்றது. தக்ைன் மவள்விக்கு வந்த. வானுலகில் வாழும் சிறந்த மதவர்ைளின்
வலிகேக்கும் விஞ்சியது ஆதலின் அவ் வில்லுக்கு ‘முற்ற ஏழுலகையும் பவன்ற’
என்ற அகடபோழி? தந்தார்.

தூதருக்கு அணிைலன் முதலியன வழங்குதல்

737. என்று உவரத்து எதிர். எதிர் இவடவிடாது. ‘வநர்

துன்றிய கவன கழல் தூதர் ககாள்க!’ எனா.
கபான் திணி கலங்களும் தூசும் வபாக்கினான் -
குன்று என உயரிய குவவுத் வதாளினான். *
 குன்று என உயரிய - ேகலமபாலத் திரண்ட; குவவுத் வதாளினான் - பருத்த
மதாள்ைகளயுகடய தெரதன்; என்று எதிர் எதிர் - (என்று வசிட்டர் முதமலார் முன்)
ேறுபோழிைள்; உவரத்து - பொல்லி; வநர் துன்றிய - ஒன்மறாடு ஒன்று ஒத்துள்ள;
கவனகழல் தூதர் - ஒலிக்கின்ற வீரக் ைழகலயணிந்த தூதர்ைள்; ககாள்க என -
பபற்றுக்பைாள்வார்ைளாை என்று; கபான்திணி கலங்களும் - பபான்னாலான
அணிைலன்ைகளயும்; தூசும் - ஆகடைகளயும்; இவடவிடாது வபாக்கினான் -
இகடவிடாது மேலும் மேலும் பைாடுக்ைச் பெய்தான்.

தன் கேந்தனது வீரச் பெயகலக் மைட்ட தெரதன் ேகிழ்ச்சிப் பபருக்ைால்

தூதுவர்க்கு அணிைலன் முதலியவற்கறக் பைாடுத்தான் என்பது.

தயரதன் ஆகணப்படி வள்ளுவன் ேணமுரசு அகறதல்

738. ‘வானவன் குலத்து எமர் வரத்தினால் வரும்

வவனில் வவள் இருந்த அம் மிதிவல வநாக்கி. நம்
வசவனயும் அரசரும் கசல்க. முந்து!’ எனா.
‘ஆவனவமல் மணமுரசு அவைக!’ என்று ஏவினான்.

வானவன் குலத்து - சூரிய குலத்தில் மதான்றிய; எமர் வரத்தினால் -

எம்முன்மனார்ைள் பெய்த புண்ணியப் பயனாை; வரும் - பிறந்த; வவனில் வவள் -
ேன்ேதகன ஒத்த இராேன்; இருந்த - இருந்த; அம் மிதிவல வநாக்கி - அந்த மிதிகல
நைகர மநாக்கி; நம் வசவனயும் - நம் பகடைளும்; அரசரும் - அரெகுோரரும்; முந்து
கசல்க என - முன்மன பெல்ை என்று; ஆவனவமல் - யாகனயின் மேல் கவத்து;
அணிமுரசு - அழகிய ேண முரசு; அவைக - (வள்ளுவர்) முழக்ைட்டும்; என்று
ஏவினான் - என்று (தெரதன்) ைட்டகளயிட்டான். வானவன் - வானத்திமல உலாப்
மபாகின்றவன் - ைதிரவன். ேன்ேதன் உள்ள இடங்ைளில் எல்லாம் வெந்தனும்
கூடமவ இருப்பானாதலின் ‘மவனில் மவள்’ என்றார். அது மபாலமவ
இராேகனப் பிரியாேல் இலக்குவன் இருக்கும் நிகலகய உணர்த்துகின்றார்.
ேணம் முதலிய ேங்ைல நிைழ்ச்சிைகள வள்ளுவர் யாகனமேல் முரகெ கவத்து
அகத முழக்கி ஊருக்கு அறிவித்தல் ேரபு.

739. வானம் பரி விரி திவரக் கடவல. வள்ளுவன்.-

வதம் கபாழி துழாய் முடிச் கசங் கண் மாலவன்.
ஆம் பரிசு. உலகு எலாம் அைந்துககாண்ட நாள்.
சாம்புவன் திரிந்கதன. - திரிந்து சாற்றினான்.
 வதம் கபாழி - மதகனச் பொரிகின்ற; துழாய்முடி - துழாய் ோகலயணிந்த
திருமுடிகயயும்; கசங்கண் மாலவன் - சிவந்த ைண்ைகளயும் பைாண்ட திருோல்;
ஆம் பரிசு - (தன்) முகறகேக்கு ஏற்றவாறு; உலகு எலாம் - (சுவர்க்ைம். ேத்திேம்.
பாதாளம் என்ற) மூவுலைங்ைகளயும்; அைந்து ககாண்டநாள் - (தன் மூவடியால்)
அளந்து பைாண்ட ைாலத்தில்; சாம்புவன் - (அச்பெய்திகய) ொம்பவான்; திரிந்து
என - பகறயகறந்து திரிந்தது மபால; வாம்பரி - தாவிச் பெல்லும் குதிகரைளாகிய;
விரிதிவரக்கடவல - விரிந்த அகலைகளயுகடய ைடலுக்கு (மெகனக்கு);
வள்ளுவன் - பகறயகறயும் வள்ளுவன்; திரிந்து சாற்றினான் - திரிந்து (முரசு
அகறந்து) பெய்தி பதரிவித்தான்.

வள்ளுவன் - முரசு அகறந்து பெய்தி பதரிவிப்மபான். ோலவன் உலபைலாம்

அளந்து பைாண்ட நாள் ொம்புவன் திரிந்பதன வள்ளுவன் திரிந்து மெகனக்
ைடலுக்குக் கூறினான். தாவிச் பெல்லும் குதிகரைகளக் ைடல் அகலைளுக்கு ஒப்புக்
கூறுதல் ேரபு.

நால்வகைப் பகடைளின் எழுச்சி

740. விவட கபாரு நவடயினான் வசவன கவள்ைம். ‘ஓர்

இவட இவல. உலகினில்’ என்ன. ஈண்டிய;
கவடயுக முடிவினில். எவவயும் கால் பட.
புவட கபயர் கடல் என. எழுந்து வபாயவத.

உலகினில் - உலைத்தில்; ஓர் இவட - சிறிது இடமும்; இவல என்ன - இல்கல

என்று பொல்லுோறு; ஈண்டிய - பநருங்கிய; விவடகபாரு - ைாகளகயப் மபான்ற;
நவடயினான் - நகடயுகடய தெரதன்; வசவன கவள்ைம் - மெகனக் கூட்டோனது;
கவடயுக முடிவினில் - உலை முடிவுக் ைாலத்தில்; எவவயும் - எல்லாப் பபாருள்ைளும்;
கால்பட - எழும் பபருங்ைாற்றால் அழிந்து பட; புவட கபயர் - (அப்மபாது)
ைகரபுரண்டு வருகின்ற; கடல் என - ைடகலப்மபால; எழுந்து வபாயது - எழுந்து
பென்றது.

பபருமிதம் பற்றிக் ைாகளயின் நகட அரெனது நகடக்கு உவகேயாயிற்று.

தன்கேத் தற்குறிப்மபற்றவணி - தெரதன் மெகன யுை முடிவில் பபாங்கிபயழும்
ைடல் மபால எழுந்தது என்றார்.

741. சில் இடம் உலகு எனச் கசறிந்த வதர்கள்தாம்

புல்லிடு சுடர் எனப் கபாலிந்த. வவந்தரால்;
எல் இடு கதிர் மணி எறிக்கும் ஓவடயால்.
வில் இடும் முகில் எனப் கபாலிந்த. வவழவம.
 உலகு சில் இடகமன - உலைம் சிறிய இடத்கதயுகடயது என்று பொல்லுோறு;
கசறிந்த வதர்கள் தாம் - பநருங்கின மதர்ைள்; வவந்தரால் - (தம்மேல் ஏறியுள்ள)
ேன்னர்ைளால்; புல்லிடு சுடகரன - பபாருந்திய ைதிரவகனப் மபால; கபாலிந்த -
விளங்கின; வவழம் - யாகனைள்; எல்லிடு கதிர்மணி - சூரியனின் ைதிர்ைள் மபால
ஒளிவிடும் இரத்தினங்ைள்; எறிக்கும் ஓவடயால் - இகழத்த முைபடாம்
அணிந்திருப்பதால்; வில் இடும் முகிகலன - வானவில் இடப்பட்ட மேைம்மபால;
கபாலிந்த - விளங்கின.

மதர் மேல் ஏறியுள்ள ேன்னவர்க்குத் மதர்மேல் விளங்கும் சூரியனும்.

இரத்தினங்ைள் இகழத்துச் பெய்யப்பட்ட பநற்றிப் பட்டம் அணிந்த யாகனைளுக்கு
இந்திர வில்மலாடு கூடிய மேைங்ைளும் உவகேயாகும். மதர் உதயேகலயாைவும்.
மவந்தர்ைள் சூரியர்ைளாைவும். யாகன முகிலாைவும். ஓகட மின்னலாைவும்
உவகே பைாள்ளத்தக்ைன.

742. கால் விரிந்து எழு குவட. கணக்கு இல் ஓதிமம்.

பால் விரிந்து. இவட இவட பைப்ப வபான்ைன;
வமல் விரிந்து எழு ககாடிப் படவல. விண் எலாம்
வதால் உரிந்து உகுவன வபான்று வதான்றுமால்!

கால் விரிந்து - (அச்மெகனைளின் இகடமய பிடிக்ைக் கூடிய) ைாம்பிலிருந்து

விரிந்து; எழுகுவட - எழுந்துள்ள பவண் குகடைள்; கணக்கு இல் ஓதிமம் -
எண்ணில்லாத அன்னப் பறகவைள்; பால் விரிந்து - பால் மபான்ற தம் பவண்
சிறகுைகளப் பரப்பி; விண் - வானத்தில்; பைப்ப - பறப்பன; வபான்ைன - மபான்றன;
வமல் விரிந்து - வானத்தில் விரிந்து; எழு ககாடிப் படவல - எழுகின்ற பைாடிைளின்
கூட்டம்; விண் எலாம் - விண் முழுவதும்; வதால் உரிந்து - மதால் உரியப் பபற்று;
உகுவன வபான்று - சிந்துவன மபான்று; வதான்றும் - மதான்றும். மெகனைளின்
இகடமய பல பவண்ணிறக் குகடைள் பிடிக்ைப் படுபகவ. பல அன்னப்
பறகவைள் தம்முகடய பவண்கேயான சிறகுைகள விரித்து வானத்தில் பறந்து
மபாவகதயும். பவண்பைாடி ஆடுபகவ. வானம் மதாலுரிக்ை அகவ
அங்கிருந்து சிந்துவனவற்கறயும் ஒத்துள்ளன என்பார். தற்குறிப்மபற்ற அணி.

743. நுடங்கிய துகிற் ககாடி நூவழக் வகம் மவலக்

கடம் கலுழ் வசவனவய. ‘கடல் இது ஆம்’ என.
இடம் பட எங்கணும் எழுந்த கவண் முகில்.
தடம் புனல் பருகிடத் தாழ்வ வபான்ைவவ.
 நுடங்கிய துகில்ககாடி - (யாகனயின்மேல்) அகெந்து ஆடுகின்ற பவண்கேயான
பைாடிைள்; கடம் கலுழ் - ேத நீர் ஒழுகுகின்ற; நூவழக் வகம்மவல வசவனவய -
உள்துகளமயாடு கூடிய துதிக்கைகயயுகடய யாகனப்பகடகய; இது கடல் ஆம்
என - இது ஒரு ைடலாம் என்று ைருதி; இடம்பட எங்கணும் - இடம் ேகறயும்படி
(வானத்தில்) எங்கும்; எழுந்த கவண்முகில் - எழுந்த பவண்கேயான மேைங்ைள்;
தடம்புனல் - மிகுதியாை (ைடல்) நீகர; பருகிடத் தாழ்வ - குடிக்ை இறங்குவனவற்கற;
வபான்ை - ஒத்திருந்தன.

ேதநீர் ஒழுகுகின்ற யாகனப்பகட ைடகல ஒத்துள்ளது; அந்த யாகனப்பகட

மேல் அகெந்தாடும் பவண்பைாடிைள் அக்ைடலின் நீகரப் பருகுோறு வந்த
பவண்மேைங்ைகள ஒத்துள்ளன. தன்கேத் தற்குறிப்மபற்ற அணி.

744. இவழயிவட இை கவயில் எறிக்கும்; அவ் கவயில்.

தவழயிவட நிழல் ககடத் தவழும்; அத் தவழ.
மவழயிவட எழில் ககட மலரும்; அம் மவழ.
குவழவுை முழங்கிடும். குழாம் ககாள் வபரிவய.

இவழ இவட - (மெகனயிலுள்ள ோதரும் வீரரும் அணிந்துள்ள)

அணிைலன்ைளிலிருந்து; இைகவயில் எறிக்கும் - இளபவயில் வீசும்; அவ் கவயில் -
அந்த பவயிலானது; தவழ இவட - ேயில்பீலிக் குகடைளினிகடமய மதான்றும்;
நிழல்ககட - நிழல் ஒழியும்படி; தவழும் - எங்கும் பரவும்; அத் தவழ - அந்தப்
பீலிக்குகடைள்; மவழ இவட எழில் - நீகரக் குடித்த மேைங்ைளின் அழகு; ககட
மலரும் - அழியும்படி விளங்கித் மதான்றும்; அம்மவழ குவழவு உை - அம் மேைங்ைள்
தளர்ச்சியகடயும்படி; குழாம் ககாள் வபரி - கூட்டோன மபரிகைைள்; முழங்கிடும் -
முழங்கும். அணிைலன்ைளின் இளபவயில் வீசும்;அவ்பவயில் ேயில் பீலிக்
குகடைளின் நிழல் அழியுோறு அந்த நிழலில் தவழும். அப் பீலிக் குகடைள் தம்
நீல நிறத்தால் மேைங்ைளின் அழகு பைட அங்ைங்மை விளங்கித் மதான்றும்; அம்
மேைங்ைளும் இத்தகைய இனிய மபபராலி நேக்கு இல்கலமய என்று நாணிக்
குகழய முரெக்கூட்டங்ைள் முழங்கும் என்பது.

745. மன் மணிப் புரவிகள் மகளிர் ஊர்வன.

அன்னம் உந்திய திவர ஆறு வபான்ைன;
கபான் அணி புணர் முவலப் புரி கமன் கூந்தலார்
மின் என. மடப் பிடி வமகம் வபான்ைவவ.

மகளிர் ஊர்வன - ேைளிர் ஏறிச் பெலுத்தக்கூடிய; மணி மன் புரவிகள் - கிண்கிணி

ோகல பூண்ட குதிகரைள்; அன்னம் உந்திய - அன்னப் பறகவைகளச் சுேக்கின்ற;
திவர ஆறு வபான்ைன - அகலைகளயுகடய ஆறுைகள ஒத்தன; கபான் அணி
புணர்முவல - பபான் அணிைகளப் பூண்ட பநருங்கிய தனங்ைகளயும்; புரிகமன்
கூந்தலார் - பின்னப்பட்ட பேல்லிய கூந்தகலயுமுகடய ேைளிர்; மின் என -
மின்னகலப் மபாலத் மதான்ற; மடப்பிடி - (அவர்ைள் ஏறியிருந்த) இளம்பபண்
யாகனைள்; வமகம் வபான்ை - மேைத்கத ஒத்தன.
 கிங்கிணியின் ஓகெ அன்னத்தின் குரகலயும். குதிகரைள் அகலைகளயும்.
ேைளிர் அன்னப் பறகவகயயும் ஒத்துள்ளகே ைாணலாம். - தற்குறிப்மபற்ற அணி.

ேைளிர் பபண்யாகனைள்மேல் ஊர்தல் ேரபு: ைளிறு ஆணாதலால் ைற்பிற்கு

இழுக்ைாதல் மநாக்கியும் ைளிறு ேதம் பைாள்ளின் அதகன அடக்கியாளும் வன்கே
இவர்ைளுக்கு இல்கலயாதலானும் எனலாம்.

746. இவண எடுத்து இவட இவட

கநருக்க. ஏவழயர்
துவண முவலக் குங்குமச்
சுவடும். ஆடவர்
மணி வவரப் புயத்து கமன்
சாந்தும். மாழ்கி. கமல்
அவண எனப் கபாலிந்தது -
அக் கடல் கசல் ஆறுஅவரா.

இவட இவட - (அச்மெகன பெல்லும்) இடங்ைளில் எல்லாம்; இவண எடுத்து -

(கூட்ட மிகுதியால்) ஒருவகர ஒருவர் இகணதகலப் பபாருந்தி; கநருக்க -
பநருக்குதலால்; ஏவழயர் துவணமுவல - ேைளிரின் இரு முகலைளிலும்; குங்குமச்
சுவடும் - அணிந்த குங்குேக் குழம்பும்; ஆடவர் மணி - ஆண்ைளின் அழகிய; வவரப்
புயங்களில் சாந்தும் - ேகலமபான்ற மதாள்ைளில் பூசிய ெந்தனக் குழம்பும்; மாழ்கி -
(கீமழ உதிருோறு) அழிந்து மபாய்; அக்கடல் கசல் ஆறு - அந்தக் ைடல் பெல்லுகின்ற
வழியானது; கமல் அவண என - (ஆண்ைளும் ேைளிரும் ைலவி நிைழ்த்தும்) பேல்லிய
படுக்கைமபாலப்; கபாலிந்தது - பபாலிவுற்றது.

கூட்ட மிகுதியால் இகடயிகடமய பநருக்ைம் உண்டாை. அதனால் ஒருவர்மேல்

ஒருவர் உராய்தலால் ெந்தனமும் குங்குேமும் உதிர்ந்தன. அவ்வாறு உதிர்ந்த
அக்குழம்புைள் ைலந்து பெல்லும் வழி படுக்கைமபால விளங்கிற்று என்பது. -
தன்கேத் தற்குறிப்மபற்ற அணி.

ேைளிர் ஆடவர் திரள்

747. முத்தினால். முழு நிலா எறிக்கும்; கமாய்ம் மணிப்

பத்தியால். இை கவயில் பரப்பும்;- பாகினும்
தித்தியா நின்ை கசால் சிவந்த வாய்ச்சியர்
உத்தராசங்கம் இட்டு ஒளிக்கும் கூற்ைவம.
 பாகினும் தித்தியாநின்ை - பவல்லப் பாகைக் ைாட்டிலும் தித்திக்கும்; கசால் சிவந்த
வாய்ச்சியர் - பொல்கலயும். சிவந்த வாகயயும் உகடய பபண்ைளின்; உத்தராசங்கம்
இட்டு - மேலாகடயிட்டு; ஒளிக்கும் - ேகறத்து கவத்துள்ள; கூற்ைம் - இயேகனப்
மபான்ற வருத்தும் தனங்ைள்; முத்தினால் - (தாம் அணிந்துள்ள) முத்து ோகலைளால்;
முழு நிலவு எறிக்கும் - நிகற ேதியின் ஒளிகய வீசும்; கமாய்ம் மணி பத்தியால் -
பநருங்கிய இரத்தின ேணிைளின் வரிகெயால்; இைகவயில் பரப்பும் - இளபவயிகலப்
பரவ விடும்.

தனங்ைகளக் கூற்றம் என்று உருவைப்படுத்தினார்.

தனங்ைளில் அணிந்த முத்துேணி வடங்ைளால் நிலவு. பவயில் என்ற இரண்டும்
ஒமர ைாலத்தில் மதான்றும் என்ற நயம் ைருதத் தக்ைது.

உத்தராெங்ைம் - மேலாகட (வடபொல்). கூற்றம் உயிர்ைகள உடலிலிருந்து

பிரிக்ை மநாய் முதலியவற்றில் ேகறந்துநின்று பிரித்தல் மபால இக்கூற்றோன
பைாங்கை மேலாகடயில் ேகறந்து நின்று வருத்துகின்றது என்பது.

748. வில்லினர்; வாளினர்; கவறித்த குஞ்சியர்;

கல்லிவனப் பழித்து உயர் கனகத் வதாளினர்;
வல்லியின் மருங்கினர் மருங்கு. மாப் பிடி
புல்லிய களிறு என. வமந்தர் வபாயினார்.

கவறித்த குஞ்சியர் - (ேலர்ோகல முதலியவற்றால்) ேணம் பபாருந்திய

தகலேயிரிகனயுகடயவரும்; கல்லிவனப் பழித்து - ேகலகயத் தேன்கு
ஒப்பாைாது என இைழ்ந்து; உயர் கனகத் வதாளினர் - மேம்பட்ட
பபான்னணிைகளப் பூண்ட மதாள்ைகளயுகடயவருோகிய; வமந்தர் - ஆடவர்;
வில்லினர் - வில்கல ஏந்தியவரும்; வாளினர் - வாளிகன ஏந்தியவருோகி; மாப் பிடி
புல்லிய - பபருகே மிக்ை பபண் யாகனகயத் தழுவிய; களிகைன -ஆண்யாகனகயப்
மபால; வல்லியின் மருங்கினர் - பைாடிமபான்ற இகடகய யுகடயவர்ைளாகிய
தத்தம் ேகனவியரின்; மருங்கு வபாயினார் - பக்ைத்தில் பென்றனர்.

ேைளிரின் பகடக்குப் பாதுைாவலாை அவர்ைகள யடுத்து வில்லும் வாளும்

ஏந்திய கேந்தர் பென்றார் என்பது ைருத்து.

ேைளிரின் பக்ைத்மத பெல்லும் ஆடவர்க்குப் பபண்யாகனகயப் புல்லிய

ைளிறு உவகேயாயிற்று. வில்லினர் வாளினர் - முற்பறச்ெங்ைள்

749. மன்ைல் அம் புது மலர் மவழயில் சூழ்ந்கதனத்

துன்று இருங் கூந்தலார் முகங்கள் வதான்ைலால்.
ஒன்று அலா முழுமதி ஊரும் மானம்வபால்.
கசன்ைன தரை வான் சிவிவக ஈட்டவம.
 மன்ைல் அம் புதுமலர் - நல்ல ேணத்மதாடு கூடிய அழகிய புதுேலர்ைள்;
மவழயிற் சூழ்ந்கதன - மேைத்தில் சூழ்ந்தாற் மபால; துன்று - (ேலர்ைள்)
பநருங்கிய; இரு கூந்தலார் - மிக்ை கூந்தகலயுகடய பபண்ைளின்; முகங்கள்
வதான்ைலால் - முைங்ைள் ேட்டும் ைாணப்படுவதால்; ஒன்று அலா முழுமதி - ஒன்று
அல்லாத மிைப் பலவாகிய நிகறேதிைள்; ஊரும் - ஏறிச் பெல்லுகின்ற; மானம் வபால்
- விோனங்ைகளப் மபால; அவர் சிவிவக ஈட்டம் - ேைளிர் ஏறிச் பெல்லுகின்ற
பல்லக்குக் கூட்டங்ைள்; கசன்ைன - பென்றன.

கூந்தல்மேல் ேலர் சூழ்ந்திருப்பது மேைத்தில் ேலர்

சூழ்ந்திருப்பதுமபாலும் என்றார்.

பல்லக்குைளில் பபண்ைள் தம் முைம் ேட்டும் பதரியுோறு முக்ைாடிட்டு

ஊர்ந்து பெல்வதால் அச் சிவிகைைள் பல நிகறேதிைள் ஏறிச் பெல்லும்
விோனங்ைகளப் மபாலும் என்றார். - தற்குறிப்மபற்ற அணி. ேகழ - ஆகுபபயர்.
ோனம் - விோனம் என்பதன் முதற்குகற.

யாகன குதிகரைளின் பெலவு

750. கமாய் திவரக் கடல் என முழங்கு மூக்குவடக்

வககளின். திவச நிவலக் களிற்வை ஆய்வன. -
வமயல் உற்று. இழி மத மவழ அைாவமயால்.
கதாய்யவலக் கடந்தில. சூழி யாவனவய.

சூழியாவன - முைபடாத்கத அணிந்த யாகனைள்; இழி மதமவழ - ஒழுகுகின்ற

ேதப்பபருக்கு; அருவமயால் - எப்பபாழுதும் நீங்ைாததால்; கதாய்யவல - (ேதநீரால்
மதான்றிய) மெற்கற; கடந்தில - ைடந்து ைகரமயற ோட்டாது; வமயல் உற்று -
ேயக்ைமுற்று; கமாய்திவரக் கடகலன - பநருங்கிய அகலைகளயுகடய
ைடல்மபால; முழங்கும் மூக்குஉவட - முழங்கும் மூக்மைாடு கூடிய; வககளின் -
(தம்) கைைளினாமல; திவச நிவலக் களிற்வை - எட்டுத்திக்கு யாகனைகள; ஆய்வன -
துழாவி ஆராய்கின்றன.

(வி.கர) யாகனைள் மெற்றில் விழுந்து ைகரமயற ோட்டாேல் ைடல் மபால

ஒலித்துக் கைைளால் திகெயாகனைகளத் துழாவித் மதடின என்பது. தன்கேத்
தற்குறிப்மபற்ற அணி. பதாய்யல் - மெறு நிரம்பிய பள்ளம்.

751. சூருவட நிவல என. வதாய்ந்தும் வதாய்கிலா

வாருவட வன முவல மகளிர் சிந்வதவபால்.
தாகராடும் சதிகயாடும் தாவும் ஆயினும்.
பாரிவட மிதிக்கில - பரியின் பந்திவய.
 பரியின் பந்தி - குதிகரக் கூட்டங்ைள்; சூர் உவட நிவல என - பதய்வத்தின் தன்கே
மபாலவும்; வதாய்ந்தும் வதாய்கிலா - பவளியில் அன்பர்மபாலக் ைாட்டியும் (அைத்தில்)
அன்பு பைாள்ளாத; வார் உவட வனமுவல - ைச்சு அணிந்த அழகிய
தனங்ைகளயுகடய; மகளிர் சிந்வதவபால் - (விகல) ேைளிர் ேனம் மபாலவும்;
தாகராடும் சதிகயாடும் - ைழுத்தில் அணிந்துள்ள கிண்கிணி ோகலயின்
ஒலிமயாடும்; தாவுமாயினும் - அடிகவத்துத் தாவிப் பாயுோயினும்; பாரிவட
மிதிக்கில - பூமியில் பபாருந்தாேல் பென்றன.

விகலேைளிரின் சிந்கதயானது பபற்ற பபாருளளவிற்கு ஏற்பத் தாவிக்

பைாண்மட இருப்பதுமபாலக் குதிகரைளும் ஒரு நிகலயில் நில்லாேல் தாவின
என்பது. தார் (ஒலி) - ஆகுபபயர். ெதி - ஒத்த அடி கவப்பினால் உண்டாகும் ஓகெ -
ஆகுபபயர்.

குதிகரைள் பூமியின்மேல் பெல்லும்மபாது அவற்றின் பாதங்ைள் பூமியிமல

படாேல் இருப்பதற்கு மதவகதைளின் பாதம் பூமியில் பதியாேல் இருப்பகதயும்.
மவசியரின் ேனம் ஒருவர்மேல் அன்பு பைாள்ளாேமல பெல்வகதயும்
உவகேயாக்கினார்.

ஊடிய ேைளிரின் மபாக்கு

752. ஊடிய மனத்தினர். உைாத வநாக்கினர்.

நீடிய உயிர்ப்பினர். கநரிந்த கநற்றியர்;
வதாடு அவிழ் வகாவதயும் துைந்த கூந்தலர்;
ஆடவர் உயிர் என அருகு வபாயினார்.

ஊடிய மனத்தினர் - (தம் ைணவர்மீது) பிணக்கு பைாண்ட ேைளிரும்; உைாத

வநாக்கினர் - (தம் ைணவர்மீது) ைண்பார்கவகயச் பெலுத்தாதவர்ைளும்; நீடிய
உயிர்ப்பினர் - பபருமூச்சு விடுபவர்ைளும்; கநரிந்த கநற்றியர் - (மைாபத்தால்)
புருவம் பநரிந்த பநற்றிகயயுகடயவர்ைளும்; வதாடு அவிழ் வகாவதயும் - இதழ்
விரிந்த ேலர் ோகலகயயும்; துைந்த கூந்தலர் - துறந்த கூந்தலம்
உகடயவர்ைளாகிய ேைளிர்; ஆடவர் உயிகரன - ஆண்ைளது உயிர் பபண்ணுருக்
பைாண்டதுமபால என்று பொல்லுோறு; அருகு - (அந்த ஆடவரின்) பக்ைத்திமல;
வபாயினார் - பென்றார்ைள்.

முன்பு ஊடின பபண்ைள் இராேனது திருேணச் பெய்தி மைட்டவுடன். அவ்

ஊடல் நீங்கித் தத்தம் ைணவமராடு அவர்ைளின் உயிர்மபாலச் பென்றனர் என்பது.
தன்கே நவிற்சியணி.
 753. மாறு எனத் தடங்கவைப் கபாருது. மா மரம்
ஊறு பட்டு இவடயிவட ஒடித்து. சாய்ந்து. உராய்.
ஆறு எனச் கசன்ைன - அருவி பாய் கவுள்.
தாறு எனக் கனல் உமிழ் தறுகண் யாவனவய.

அருவி பாய் கவுள் - அருவிமபால ேதநீர் பாயும் ைன்னத்கதயும்; தாறு எனக் கனல்
உமிழ் - அங்குெம் என்ற பொல்கலக் மைட்டதும் தீகயக் ைக்குகின்ற; தறுகண் யாவன -
அஞ்ொகேயுகடய யாகனைள்; மாறு என - தேக்குப் பகைபயன்று ைருதி;
தடங்கவைப் கபாருது - இரு ைகரைகள மோதி இடித்து; மாமரம் - பபரிய ேரங்ைகள;
ஊறு பட்டு இவடஇவட - முடியும்படி நடுநடுமவ; ஒடித்து - ஒடித்தும்; சாய்த்து -
கீமழ முறித்துச் ொய்த்தும்; உராய் - (அம்ேரங்ைளின் மேல்) உரசியும்; ஆறு என - ஓர்
ஆறு பெல்வது மபால; கசன்ைன - மபாயின.
ைகரைமளாடு மோதுதல். ேரங்ைகள ஒடித்தல். ொய்த்துத் தள்ளுதல். உராய்தல் -
இகவ யாகனக்கும். ஆற்றுக்கும் ஒத்துள்ளன. அதனால் யாகன பெல்வது ஆறு
பெல்வது மபான்றது என்றார்.

பபாருது. ஒடித்து. ொய்த்து. உராய் என்னும் விகனபயச்ெங்ைள் யாகனக்கும்

ஆற்றுக்கும் பபாருள்படுோறு பபாதுவாை அகேந்தன. தாறு - குத்துக் மைால்.
அங்குெம்.

பகடப் பபருக்ைம்

754. உழுந்து இட இடம் இவல

உலகம் எங்கணும்.
அழுந்திய உயிர்க்கு எலாம்
அருட் ககாம்பு ஆயினான்
எழுந்திலன்; எழுந்து இவடப்
படரும் வசவனயின்
ககாழுந்து வபாய்க் ககாடி மதில்
மிதிவல கூடிற்வை!

அழுந்திய உயிர்க்கு எலாம் - (துன்பத்தில்) ஆழ்ந்துள்ள உயிர்ைளுக்கு எல்லாம்;

அருட் ககாம்பு ஆயினான் - அருள் புரியும் பைாழு பைாழும்பான தெரதன்; எழுந்திலன் -
(இன்னும் அமயாத்திகய விட்டு) எழுந்து புறப்படவில்கல; உலகம் எங்கணும் -
(அப்படி இருக்கையில்) உலைத்தில் எங்கும்; உழுந்திட இடம் இவல - ஓர்
உழுந்துகூடப்மபாட இடமில்கல (என்று பொல்லும்படி); எழுந்து -
(அமயாத்தியிலிருந்து) புறப்பட்டு; இவட - (அமயாத்தி - மிதிகல) இகடயிமல;
படரும் - பெல்லுகின்ற; வசவனயின் ககாழுந்து - பகடயின் முன்னணி; வபாய் -
பென்று; ககாடிமதில் மிதிவல - பைாடிைள் அகெயும் ேதில் சூழ்ந்த மிதிகல நைகர;
கூடிற்று - அகடந்தது.
 புறப்படத் பதாடங்கிய தெரதனது முன்னணிச் மெகன மிதிகல நைகர
அகடந்தது. உயர்வு நவிற்சியணி.

மெகன முழுவதும் ஒமர ைாலத்தில் எழுந்தால் அமயாத்தியிலிருந்து மிதிகல

வகரயிலும் நின்றாலும் நிற்ை இடம் மபாதாது என்றார்.

உழுந்திட இடமிகல என்றது மெகனயின் பநருக்ைம் கூறியது. மெகனயின்

பைாழுந்து - முன்மெகன.

வண்டியில் வயங்கிய ேைளிர்

755. கண்டவர் மனங்கள் வகவகாப்பக் காதலின்.

வண்டு இமிர் வகாவதயர் வதன ராசியால்.
பண் திகழ் பண்டிகள் பரிசின் கசல்வன.
புண்டரிகத் தடம் வபாவ வபான்ைவவ.

கண்டவர் மனங்கள் - (தம்கேப்) பார்த்த ஆடவரின் ேனம்; காதலின் வகவகாப்ப

- ைாதலால் ைலக்ை; பண்திகழ் பரிசின் - பூட்டு விளங்குகின்ற தன்கேமயாடு; கசல்வன
- பெல்லுகின்ற; பண்டிகள் - வண்டிைள்; வண்டு இமிர் வகாவதயர் - வண்டுைள்
ஒலிக்கின்ற கூந்தகலயுகடய ேைளிரின்; வதன ராசியால் - முைங்ைளது
கூட்டத்தால்; புண்டரீகம் தடம் வபாவ - தாேகர ேலர்ந்த தடாைங்ைள் பெல்வகத;
வபான்ை - ஒத்தன வண்டியில் பெல்லும் ேைளிரின் முைங்ைள் பூத்த தாேகரைள் மபால்
விளங்கின. அதனால் வண்டி பெல்வது தாேகரத் தடாைமே மபாவது மபான்றது
என்றார். தற்குறிப்மபற்ற அணி..

756. பாண்டிலின் வவத்த ஓர் பாவவதன்கனாடும்

ஈண்டிய அன்பிவனாடு ஏகுவான். இவடக்
காண்டலும். வநாக்கிய கவடக்கண் அஞ்சனம்.
ஆண்தவகக்கு இனியது ஓர் அமுதம் ஆயவத!

பாண்டிலின் வவத்த - வண்டியில் ஏற்றப்பட்ட; ஓர் பாவவ - ஒரு பபண்; ஈண்டிய

அன்பிவனாடு - பநருக்ைோன அன்பு பைாண்டவனாகி; தன்கனாடும் ஏகுவான் -
தன்மனாடு ஓடி வருகின்ற இகளயவகன; இவட காண்டலும் - இகட வழியிமல தன்
பார்கவகயச் பெலுத்தவும்; வநாக்கிய - (அவகன) பார்த்த; கவடக்கண் -
அந்தக் ைகடக்ைண்ணினது; அஞ்சனம் - கேயானது; ஆண் தவகக்கு - (அப் பபண்ணால்
பார்க்ைப் பபற்ற) அந்த ஆடவனுக்கு; இனியது - இனிகேயான; ஓர் அமுதம் -
சிறந்த அமுதம்; ஆயது - ஆயிற்று.
 ஓர் ஆண்ேைன் ஒருத்திகய வண்டியில் ஏற்றிவிட்டு அதன்பின்னாமல
ஓடிவருகிறான்; அவன் மேல் அவள் தன் ைகடக்ைண் பார்கவகயச்
பெலுத்துகின்றாள்; அவன் அப் பார்கவகயக் ைண்டது அவனுக்கு அமுதத்கத
உண்டதுமபான்று இருந்தது என்றார்.

ஓர் ஆடவன் நிகல

757. பிள்வை மான் வநாக்கிவயப் பிரிந்து வபாகின்ைான்.

அள்ைல் நீர் மருத வவப்புஅதனில். அன்னம்ஆம்
புள்ளும் கமன் தாமவரப் பூவும் வநாக்கினான்.
உள்ைமும் தானும் நின்று ஊசலாடினான்.

பிள்வை மான் வநாக்கிவய - இகளய ோன் மபான்ற ைண்ைகளக் பைாண்ட

ைாதலிகயப்; பிரிந்து வபாகின்ைான் - பிரிந்து பெல்லுகின்ற ஓர் ஆடவன்; அள்ைல்நீர் -
மெரும் நீரும் நிகறந்த; மருத வவப்பு அதனில் - ேருத நிலத்தில் (வயல்); அன்னமாம்
புள்ளும் - அன்னப் பறகவகயயும்; கமன்தாமவரப் பூவும் - பேல்லிய
தாேகரேலர்ைகளயும்; வநாக்கினான் - பார்த்து (தன் ேகனவியின் நகடயும்.
அடிைளும் நிகனவுக்குவர) ; உள்ைமும் தானும் - ேனமும் தானுோை; நின்று -
தனியாை நின்று; ஊசல் ஆடினான்;- ஊஞ்சல் வபாலத் தடுமாறினான்.

தாேகரப் பூகவயும் அன்னத்கதயும் ஓர் ஆடவன் வயலிமல ைண்டதும் தன்

ேகனவியின் அடிைளும். நகடயழகும் நிகனவிற்கு வந்தன என்பது. அவகள
அவன் பிரிந்தகேயால் அவற்கறக் ைாணமுடியவில்கலமய என்று வருந்தினான்.
தாகனயின் பெலவுக்ைாட்சி

758. அம் கண் ஞாலத்து அரசு மிவடந்து. அவர்

கபாங்கு கவண்குவட சாமவர வபார்த்தலால்.
கங்வக யாறு கடுத்தது - கார் எனச்
சங்கு. வபரி. முழங்கிய தாவனவய.

சங்கு வபரி - ெங்குைளும் மபரிகைைளும்; கார் என முழங்கிய - மேைம் முழங்குவது

மபால முழங்கிய; தாவன - அச்மெகனயானது; கபாங்கு கவண்குவட - விளங்கும்
பவண்ணிறக் குகடைளும்; சாமவர - பவண்ொேரங்ைளும்; வபார்த்தலால் -
நிரம்பியிருப்பதால்; கங்வக ஆறு - ைங்ைா நதிகய; கடுத்தது - ஒத்தது; அம்கண் -
அழகிய இடமுள்ள; ஞாலத்து அரசு - நிலவுலகில் அரெ சின்னங்ைள்; மிவடந்த -
பநருங்கின.

ெங்கும் மபரிகைைளும் முழங்குகின்ற அந்தச் மெகனயில் பவண்குகடைளும்

பவண்ொேரங்ைளும் பநருங்கி எங்கும் பவண்ணிறத்மதாடு
ைாட்சியளித்தகேயால் அச்மெகன ைங்கையாறு மபாலத் மதான்றிற்று என்பது.
 759. அமரர் அம் கசால் அணங்கு அவனயார் உயிர்
கவரும் கூர் நுதிக் கண் எனும் காலவவல்.
குமரர் கநஞ்சு குளிப்ப வழங்கலால்.
சமர பூமியும் ஒத்தது - தாவனவய.

தாவன - அந்தச் மெகனயானது; அம்கசால் அமரர் அணங்கு - இனிய போழி

மபசுபவரும். பதய்வப் பபண்கண; அவனயார் - ஒத்தவருோகிய ேைளிர்; உயிர்
கவரும் - (தேக்கு இலக்ைானவரின்) உயிகரக் ைவரவல்ல; கூர் நுதிக்கண் எனும் - கூரிய
நுனிமயாடு கூடிய ைண்ைள் என்று பொல்லப்படுகின்ற; காலன்வவல் -
இயேனுகடய மவற்பகடகய; குமரர் கநஞ்சு - ைாகளயர் பநஞ்சில்; குளிப்ப
வழங்கலால் - கதக்கும்படி பெலுத்துவதால்; சமர பூமியும் - மபார்க்ைளத்கதயும்;
ஒத்தது - ஒத்துள்ளது.
மபார்க்ைளம் வீரர் பநஞ்சு கதக்ை மவல் வழங்குவது மபாலத்
திருேணத்திற்ைாைச் பெல்லும் மெகனயில் உள்ள பபண்ைளின் ைண் என்று
பொல்லக்கூடிய கூற்றுவன் மவல் ைாகளயர் பநஞ்சில் பதியச் பெலுத்துவதால் தாகன
மபார்க்ைளோயிற்று என்பது - அவநுதியணி. 28

760. வதாள் மிவடந்தன. தூணம் மிவடந்கதன;

வாள் மிவடந்தன. வான்மின் மிவடந்கதன;
தாள் மிவடந்தன. தம்மி மிவடந்கதன;
ஆள் மிவடந்தன. ஆளி மிவடந்கதன;

தூணம் - ைல்தூண்ைள்; மிவடந்து என - பநருங்கினாற் மபால; வதாள் மிவடந்தன -

(வீரர்ைளின்) மதாள்ைள் பநருங்கின; வான்மின் - வானத்து மின்னல்ைள்; மிவடந்து என
- பநருங்கியிருந்தாற் மபால; வாள் மிவடந்தன - (அவர்ைளின்) வாட்பகடைள்
பநருங்கின; தம்மி மிவடந்து என - தாேகரேலர் பின்னிய மபால; தாள் மிவடந்தன -
பாதம் பநருங்கின; ஆளி மிவடந்து என - யாளிைள் பநருங்கினாற் மபால; ஆள்
மிவடந்தன - ைாலாட் பகடைள் பநருங்கின.

வீரர்ைள் ஒருவமராடு ஒருவர் கைைலந்தாற் மபால அவர்ைள் பாதங்ைளும்

பநருங்கின. உவகேயணியும். பொற்பபாருள் பின்வரு நிகலயணியும் மெர்ந்து
அகேந்துள்ளன. தூணம் - தூண் (அம் - ொரிகய)

ைாதல் நாடைம்

761. வார் குலாம் முவல வவத்த கண் வாங்கிடப்

வபர்கிலாது பிைங்கு முகத்தினான்
வதர்கிலான். கநறி; அந்தரில் கசன்று. ஒரு
மூரி மா மத யாவனவய முட்டினான்.
 வார்குலாம் முவல - (ஒரு பபண்ணின்) ைச்ெணிந்த தனங்ைளில்; வவத்த கண் -
பதித்த ைண்ைகள; வாங்கிடப் வபர்கிலாது - (அவற்கற) விட்டு வாங்ைாேல்; பிைங்கு -
விளங்கும்; முகத்தினான் - முைத்கதயுகடய ஒருவன்; கநறி வதர்கிலான் - (தான்
பெல்லும்) வழி அறிய முடியாதவனாய்; அந்தரில் கசன்று - குருடர் மபாலச் பென்று;
ஒரு மூரி மா மதம் - ஒப்பற்ற வலிய பபரிய ேதமுள்ள; யாவனவய - யாகனயின் மேல்;
முட்டினான் - முட்டிக் பைாண்டான்.

ேைளிர் தனங்ைளில் அழுந்திய தன் ைண்கண மீட்ை முடியாத ஒருவன்

மபாகும்வழியில் ஒரு ேத யாகனமீது மோதிக் பைாண்டான் என்பது. வாங்கிட -
பெய்து என் எச்ெம் ‘பெய’ எனத் திரிந்தது. ைாேத்தால் ைண் பைடுதல் இயல்பாதலின்
அந்தரில் பென்று என இருபக்ைமும் பபாருந்திய உவகேகயத் தந்தார்.

762. சுழி ககாள் வாம் பரி துள்ை. ஒர் வதாவகயாள்

வழுவி வீழலுற்ைாவை. ஒர் வள்ைல்தான்.
எழுவின் நீள் புயத்தால் எடுத்து ஏந்தினான்;
தழுவி நின்று ஒழியான்; தவரவமல் வவயான்.

சுழிககாள் - நற்சுழிைகளயுகடய; வாம்பரி - தாவும் குதிகரயானது; துள்ை -

துள்ளிப் பாய; ஒர் வதாவகயாள் - (அஞ்சிய) ேயிகலப் மபான்ற
ொயகலயுகடயவளாகி; வழுவி வீழலுற் ைாவை - (குதிகரயிலிருந்து நழுவி
விழுந்தவகள; ஒர் வள்ைல் தான் - இரக்ைப் பண்புள்ள ஒரு வீரன்; எழுவின் -
ைகணய ேரம் மபான்ற; நீள் புயத்தால் - நீண்ட கையால்; எடுத்து ஏந்தினான் - வாரி
எடுத்துத் தாங்கியவனாை; தவரவமல் வவயான் - தகரமேல் கவயாதவனாய்;
தழுவி நின்று ஒழியான் - (அவகள) தழுவியபடிமய நின்றுவிட்டான்.

குதிகர துள்ளிப் பாய. அதன்மேல் இருந்த ஒருத்தி தவறிக் கீமழ விழ அப்மபாது
பக்ைத்திலிருந்த வீரன் அவகளத் தன் கைைளால் தழுவிக் பைாண்டு நின்றான்.
அவகள நிலத்தின்மேல் விடவில்கல என்பது.

763. துவணத்த தாமவர வநாவத் கதாடர்ந்து. அடர்

கவணக் கருங் கணினாவை ஒர் காவைதான்.
‘பவணத்த கவம் முவலப் பாய் மத யாவனவய
அவணக்க. நங்வகக்கு. அகல் இடம் இல்’ என்ைான்.

துவணத்த தாமவர - இரண்டான தாேகர மபான்ற ைால்ைள்; வநாவ - வருந்தும்படி;

கதாடர்ந்து - பதாடர்ந்து நடந்து வந்து; அடர் - (தன்கன) வருத்துகின்ற; கவணக்
கருங்கணினாவை - அம்கபப் மபான்று கூரிய ைருங்ைண்ைகளயுகடய ஒரு
பபண்கணப் (பார்த்து); ஒர் காவை - ஒரு வீரன்; நங்வகக்கு - இந்தப் பபண்ணின்;
பவணத்த கவம்முவல - பருத்த விரும்பத்தக்ை முகலைளாகிய; மதம் பாய்
யாவனவய - ேதநீர் ஒழுகும் யாகனகய; அவணக்க - தழுவிக் பைாள்ள; அகல்
இடம் - (ோர்பாகிய) விரிந்த இடம்; இல் என்ைான் - இல்கல என்று கூறினான்.
 (வி.கர) ஒருவனது ோர்பில் அடங்ைாதவாறு இப் பபண்ணின் தனங்ைள்
பருத்துள்ளன என்பது. ைகணக் ைணினாள் - உவகேத் பதாகை - உருவை அணி.

764. சுழியும் குஞ்சிமிவசச் சுரும்பு ஆர்த்திட.

கபாழியும் மா மத யாவனயின் வபாகின்ைான்.
கழிய கூரிய என்று ஒரு காரிவக
விழிவய வநாக்கி. தன் வவவலயும் வநாக்கினான்.

சுழியும் குஞ்சிமிவச - சுருண்டுள்ள (தன்) தகலேயிர் மேல்; சுரும்பு - வண்டுைள்;

ஆர்த்திட - ஆரவாரிக்ை; மாமதம் கபாழியும் - மிக்ை ேதநீகரப் பபாழிகின்ற;
யாவனயின் - யாகனகயப் மபால; வபாகின்ைான் - பெல்கின்ற ஒருவன்; ஒரு காரிவக
விழிவய - ஒரு பபண்ணின் விழிைகள; கழிய கூரிய என்று வநாக்கி -
மிைக்கூர்கேயானகவ என்று பார்த்து; தன் வவவலயும் - (ைண் மபால இவ்மவற்பகட
கூர்கேயானதா என்று) தன் மவற்பகடகயயும்; வநாக்கினான் - பார்த்தான். வீரன்
கையில் பிடிக்கும் மவகலக் ைாட்டிலும் அந்தப் பபண்ணின் ைண்ைள் மிைக்
கூர்கேயானகவ என்பது. சுழிதல்: சுழிசுழியாைச் சுருண்டிருத்தல். உயிரின்
பாய்ந்து துகளக்கும் இயல்புகடய ைண்ைகளவிட உடலில் ோத்திரம் பாய்ந்து
துகளத்துச் பெல்லும் மவல் இழிந்தது என்று அவ்வீரன் ைருதினான்.

765. தரங்க வார் குழல் தாமவரச் சீைடிக்

கருங் கண் வாள் உவடயாவை. ஒர் காவைதான்.
‘கநருங்கு பூண் முவல நீள் வவைத் வதாளினீர்!
மருங்குல் எங்கு மைந்தது நீர்’ என்ைான்.

தரங்க வார்குழல் - அகலமபான்று நீண்ட கூந்தகலயும்; தாமவரச் சீைடி - தாேகர

மபான்ற சிறிய அடிைகளயும்; வாள் கருங்கண் - வாள் மபான்ற ைரிய ைண்ைகளயும்;
உவடயாவை - உகடய ஒரு பபண்கண; ஒர் காவை - ஒரு வீரன்; கநருங்கு பூண்
முவல - அணிைள் பூண்ட பநருங்கிய முகலைகளயும்; நீள்வவைத் வதாளினீர் -
வகளயல்ைகளயணிந்த நீண்ட மதாள்ைகளயும் உகடயவமர; மருங்குல் -
(நீங்ைள்) உேது இகடகய; எங்கு - எந்த இடத்தில்; மைந்தது - ேறந்து கவத்து
விட்டீர்ைள்; என்ைான் - என்று மைட்டான்.

அந்த ேங்கையின் இகட ைண்ணுக்குப் புலனாைாதவாறு மிை நுண்ணியதாை

இருந்தது. அப்பபண்மணாடு உகரயாட விரும்பிமய அந்த இகளஞன் இவ்வாறு
வினாவினான்.

766. கூற்ைம் வபாலும் ககாவலக் கணினால் அன்றி.

மாற்ைம் வபசுகிலாவை. ஒர் வமந்தன்தான்.
‘ஆற்று நீரிவட. அம் வககைால் எடுத்து
ஏற்றுவார் உவம. யாவர் ககாவலா?’ என்ைான்.
 கூற்ைம் வபாலும் - இராேகனப் மபால; ககாவல - பைால்லும் தன்கேயுள்ள;
கணினால் அன்றி - ைண்ைளால் அல்லாேல்; மாற்ைம் வபசுகிலாவை - (வாய் திறந்து)
ேறுபோழி மபொத ஒரு பபண்கண (பார்த்து); ஒர் வமந்தன் - ஒரு ைாகள; ஆற்று
நீரிவட - (வழியிமல) ஆற்றின் நீரிமல; உவம - உம்கே; அம் வககைால் எடுத்து - அழகிய
கைைளால் தூக்கி எடுத்து; ஏற்றுவார் - (ைகர) ஏற்றவல்லவர்; யாவர் ககால் -
யார்தாமோ?; என்ைான் - என்று வினவினான்.

ஆற்கறக் ைடக்கும்மபாது உம்கேக் ைகர மெர்க்ை ஆடவன் மவண்டுமே!

அப்மபாது வாய் திறந்து கூப்பிட்டால் தாமன அது முடியும். இந்த ேவுன விரதம்
அப்மபாது ைகலயாமதா’ என்று வினவுகின்றான். ‘ைண்ணினா லன்றி ோற்றம்
மபசுகிலாகள’ - ‘ைண்பணாடு ைண்ணிகன மநாக்பைாக்கின் வாய்ச்பொற்ைள். என்ன
பயனும் இல’ - குறள் 1100. 35

ஒட்டைம் பென்ற பான்கே

767. தள்ை அரும் பரம் தாங்கிய ஒட்டகம்.

கதள்ளு வதம் குவழ யாவவயும் தின்கில;
உள்ைம் என்னத் தம் வாயும் உலர்ந்தன.
கள் உண் மாந்தரின் வகப்பன வதடிவய.

தள்ை அரு - இறக்கி கவக்ைமுடியாத; பதம் - பபரிய சுகேகய; தாங்கிய ஒட்டகம்

- சுேந்து பென்ற ஒட்டைம்; கதள்ளு வதம் குவழ - பதளிந்த இனிய தளிர்ைள்;
யாவவயும் - எவற்கறயும்; தின்கில - தின்னாேல்; வகப்பன வதடி - ைெக்கும்
மவப்பந்தகழ முதலியவற்கறத் மதடி; கள் உண் மாந்தரில் - ைள்களக் குடிக்கும்
ேக்ைகளப் மபால; உள்ைம் என்ன - (தம்) பநஞ்சு உலர்ந்தது மபால; தம் வாயும்
உலர்ந்தன - வாயும் உலர்ந்தன.

ைட் குடியர் பால் முதலிய இனிய சுகவயான பபாருள்ைள் பல இருப்பினும்

அவற்கற விரும்பாது ைள்களத் மதடி அகலவது மபால. இன்சுகவத் தளிர் பல
இருப்பினும் அவற்கற விரும்பாது ஒட்டைம் மவப்பந்தகழகயமய நாடி அகலந்தது;
வாயும் பநஞ்சும் உலர்ந்தது. 36

பப்பரர் பாரம் சுேந்து பெல்லுதல்

768. அரத்த வநாக்கினர். அல் திரள் வமனியர்.

பரித்த காவினர். பப்பரர் ஏகினார் -
திருத்து கூடத்வதத் திண் கவணயத்கதாடும்
எருத்தின் ஏந்திய மால் களிறு என்னவவ.
 அரத்த வநாக்கினர் - சிவந்த ைண்ைகளயுகடயவர்ைளும்; அல் திரள் வமனியர் -
இருள் மெர்ந்தாற் மபான்ற மேனிகய உகடயவர்ைளுோகிய; பப்பரர் - பப்பர
மதெத்தவர்; திருத்து கூடத்வத - தன்கனக் ைட்டி கவத்திருக்கும் ைட்டுத் தறிகயயும்;
திண் கவணயத் வதாடும் - மவைோைச் பெல்லமுடியாதபடி தகடபெய்யும் வலிய
ைகணயேரத்கதயும்; எருத்தின் ஏந்திய - (தம்) பிடரியில் தாங்கிய; மால் களிறு என்ன
- ேதயாகன மபால; பரித்த காவினர் - ைாவடித் தண்டிகனச் சுேந்தவர்ைளாய்; ஏகினார் -
பென்றார்ைள்.

மதாளில் ைாவடித் தண்டிகனத் தூக்கிய பப்பரர்ைளுக்குக் ைகணய ேரத்கதத்

தூக்கிய யாகன உவகேயாயிற்று. ைா: ைாவடித் தண்டு. ைகணயம்: யாகனைள்
ஒன்மறாடு ஒன்று முட்டிக் பைாள்ளாதபடி குறுக்ைாை இடப்படும் ேரம்.
பிடியின்மேல் ஏகும் ேங்கையர்

769. பித்த யாவன பிணங்கி. பிடியில் வக

வவத்த. வமல் இருந்து அஞ்சிய மங்வகமார்.
எய்த்து இடுக்கண் உற்ைார். புவதத்தார்க்கு இரு
வகத்தலங்களில் கண் அடங்காவமவய.

பித்த யாவன - பவறி பிடித்த யாகனைள்; பிணங்கி - ோறுபட்டு; பிடியில் வக

வவத்த - பபண்யாகனைளின் மேல் கைகய கவத்தன; வமல் இருந்து அஞ்சிய -
(அப்மபாது) அப் பபண் யாகனைளின் மேல் இருந்து அஞ்சிய; மங்வகமார் - ேைளிரின்;
கண் புவதத்தார்க்கு - (இரு கைைளாலும்) ைண்ைகள மூடத் பதாடங்கியவர்க்கு; இரு
வகத்தலங்களில் - இரண்டு கைைளுக்குள்; அடங்காவம - (அக் ைண்ைள்)
அடங்ைாகேயால்; எய்த்து - (அவர்ைள்) இகளத்து; இடுக்கண் உற்ைார் - வருத்தம்
அகடந்தார்ைள்.

பிடியின் மேல் இருந்த பபண்ைள் அஞ்சிக் ைண்ைகளப் புகதத்தனர்

என்பது. ைண்ைள் கைைளில் அடங்ைாகேயால் அவர்ைள் மிை வருந்தினர்.

சிந்தர்தம் பெலவு

770. வாம வமகவலயாரிவட. வாலதி

பூமி வதாய் பிடி. சிந்தரும் வபாயினார் -
காமர் தாமவர நாள்மலர்க் கானத்துள்.
ஆவமவமல் வரும் வதவரயின் ஆங்குஅவரா.

காமர் தாமவர - அழகிய தாேகரயின்; நாள் மலர்க் கானத்துள் - அன்று பூத்த

பூங்ைாட்டில்; ஆவமவமல் வரு - ஆகே மேல் வருகின்ற; வதவரயின் - மதகரகயப்
மபால; வாலதி பூமி வதாய் - வால்ைள் பூமியில் படியக்கூடிய; பிடி - பபண்
யாகனைளில்; வாமம் வமகவலயாரிவட - அழகிய மேைகலயணிந்த பபண்ைமளாடு;
சிந்தரும் வபாயினார் - சிந்தரும் பென்றார்ைள்.
 தாேகரக் ைாடு ேைளிர்க்கும். ஆகே பபண் யாகனக்கும். மதகர சிந்தர்க்கும்
உவகேயாயின என்பது. சிந்தர்: மூன்றடி உயரமுள்ளவர் - அந்தப்புரத்தில்
பேய்க்ைாப்பாளராவார். பபண்யாகனக்கு வால் பூமியில் மதாய்தல் உத்தே
இலக்ைணோகும்.

ோது ஒருத்திகயக் பைாண்டு ஓடும் குதிகரத் மதாற்றம்

771. ‘இம்பர் நாட்டின் தரம் அல்லள். ஈங்கு இவள்;

உம்பர் வகாமகற்கு’ என்கின்ைது ஒக்குமால் -
கம்ப மா வர. கால்கள் வவைத்து ஒரு
ககாம்பு அனாவைக் ககாண்டு ஓடும் குதிவரவய!

கம்ப மா வர - யாகன பதாடர்ந்து வர; ஒரு ககாம்பு அனாவை - பூங்பைாம்பு

மபான்ற ஒருத்திகய; ககாண்டு - சுேந்து பைாண்டு; கால்கள் வவைத்து - முன்னங்
ைால்ைகள வகளத்து; ஓடும் குதிவர - ஓடுகின்ற குதிகரயானது; ஈங்கு இம்பர்
நாட்டின் - இங்மை இவ்வுலைத்திமல (வாழ்வதற்கு); தரம் அல்லள் - ஏற்றவளாை
இல்கல; இவள் - இந்தப் பபண்; உம்பர் வகாமகற்கு - மதவர்ைள் தகலவனான
இந்திரனுக்கு (உரியவள்); என்கின்ைது - என்று கூறுவகத; ஒக்கும் - ஒத்திருக்கும்.

ஒரு குதிகர ஒரு பபண்கணமயற்றிக் பைாண்டு தாவிச் பெல்லும்மபாது

வானத்தில் பெல்வதுமபால் உள்ளது. அது மதவர்ைளின் தகலவனான இந்திரனுக்கு
உரியவள் இவள் என்று அவனிடம் அவகளக் பைாண்டு பெல்வது
மபான்றுள்ளது என்றார் - தற்குறிப்மபற்ற அணி. ைம்ப ோ - யாகன.

ேைளிர் ேனம் ைளித்து ஓடுதல்

772. சந்த வார்குழல் வசார்பவவ தாங்கலார்.

சிந்து வமகவல சிந்வதயும். கசய்கலார்.
‘எந்வத வில் இறுத்தான்’ எனும் இன் கசாவல
வமந்தர் வபச. மனம் களித்து ஓடுவார்.

(பபண்ைள்) எந்வத - எம் தந்கதயான இராேன்; வில் இறுத்தான் - சிவ தனுகெ

முறித்தான்; எனும் இன் கசாவல - என்னும் இனிய வார்த்கதகய; வமந்தர் வபச -
ஆடவர் பொல்ல; மனம் களித்து - (அது மைட்டு) ேனம் ேகிழ்ந்து; வசார்பவவ -
அவிழ்ந்து விழக்கூடிய; சந்தம் வார் குழல் - அழகிய நீண்ட கூந்தகல; தாங்கலார் -
ஏந்திக் பைாள்ளாதவர்ைளாயும்; சிந்தும் வமகவல - (அறுந்து) விழுகின்ற
மேைகலயணிகய; சிந்வதயும் கசய்கலார் - (பபாறுக்கிபயடுக்ை)
எண்ணாதவர்ைளுோகி; ஓடுவார் - (இராேனது திருேணம் ைருதி) ஓடுவார்ைள்.
 ேடந்கதயர் ைளித்து. தாங்ைலார். பெய்ைலார். ஓடுவார் என இகயக்ைவும்.
ஆடவர் இராேனது வீரச் பெயகலச் பொல்ல. அது மைட்ட ேடந்கதயர்
திருேணத்கதக் ைாணும் விருப்பத்தால் ஓடுகின்றார். அவ்வாறு அவர்ைள்
ஓடும்மபாது கூந்தல் அவிழ்தல். மேைகல சிந்துதல் ஆகியவற்கறயும் ைருதாேல்
பெல்கின்றார் என்பது.

அந்தணர் முற்பட்டுச் பெல்லுகை

773. குவடயர். குண்டிவக தூக்கினர். குந்திய

நவடயர். நாசி புவதத்த வக நாற்ைலர். - -
கட களிற்வையும் காரிவகயாவரயும்
அவடய அஞ்சிய. அந்தணர் - முந்தினார்.

கட களிற்வையும் - ேத யாகனகயயும்; காரிவகயாவரயும் - ேைளிகரயும்;

அவடய - பக்ைத்தில் பெல்ல; அஞ்சிய அந்தணர் - அச்ெம் பைாண்டுள்ள அந்தணர்;
குவடயர் - குகட பிடித்தவர்ைளும்; குந்திய நவடயர் - குதிைால் தகரயில்
படாேல் உந்திச் பெல்பவர்ைளும்; குண்டிவக தூக்கினர் - ைேண்டலத்கத
ஏந்தியவர்ைளும்; நாசி புவதத்த வக - மூக்கை மூடிய கைகய; நாற்ைலார் -
எடுக்ைாதவர்ைளுோகிய; முந்தினார் - முற்பட்டுச் பென்றார்ைள்.
குந்திய நகடயினர்: தம் நகடயால் எவ்வுயிர்க்கும் தீங்கு வராதபடி பாதத்தால்
உந்தி நடக்கும் நகடகய உகடயவர். நாசி புகதத்த கை - பிராணாயாேம் பெய்யும்
வலக்கைகயக் கீமழ பதாங்ைவிடோட்டார்ைள். ோதகர பநருங்கினால் ஈட்டிய
தவமும். புண்ணியப் பயனும். உயிரினும். மேலான ஒழுக்ைமும் அழியும்.
அதனால் அவர்ைள் பநருங்ை அஞ்சினர்.

நங்கையர் திரளின் பெலவு

774. நாறு பூங் குழல் நங்வகயர் கண்ணின் நீர்

ஊறு வநர்வந்து உருவு கவளிப்பட.
‘மாறு ககாண்டவன வந்தவன ஆகில். வந்து
ஏறு வதர்’ எனக் வககள் இழிச்சுவார்.

நாறு பூங்குழல் - ேணம் வீசுகின்ற ேலகரயணிந்த கூந்தகலயுகடய; நங்வகயர் -

பபண்ைள்; கண்ணின் - (தம்) ைண்ைளில்; நீர் ஊறும் - நீர் சுரக்குோறு; வநர்வந்து உருவு -
மநமர வந்து உருவம்; கவளிப்பட - பவளிப்பட்டுத் மதான்ற (தம் ைாதலர் மநமர
வந்ததாைக் ைருதி அந்த உருவத்கதப் பார்த்து); மாறு ககாண்டவன - எம்கே
எதிர்பைாண்டு வந்தாயானால்; வந்து - (இப்பபாழுது) வந்து; வதர் ஏறு - (இந்தத்)
மதரிமல ஏறிக் பைாள்ை; என - என்று பொல்லி; வககள் இழிச்சுவார் - (தம் ) கைைகளத்
தாழ்த்துவார் (அகழக்ைலாயினர்).
 775. குவரத்த வதரும். களிரும் குதிவரயும்.
நிவரத்த வார் முரசும். கநளிந்து எங்கணும்
இவரத்த வபர் ஒலியால். இவட. யாவரும்
உவரத்த உணர்ந்திலர்; ஊமரின் ஏகினார்.

குவரத்த வதரும் - ஒலித்த மதர்ைளும்; களிறும் - யாகனைளும்; குதிவரயும் -

குதிகரைளும்; நிவரத்த வார் முரசும் - வரிகெயான நீண்ட முரசு வாத்தியமும்;
எங்கணும் - எல்லா இடத் தும்; நிமிர்ந்து இவரத்த - மிகுந்து ஒலித்த; வபகராலியால் -
மபபராலியால்; இவட - (அந்த) இடத்திமல (பெல்லுகின்ற) ; யாவரும் - எவரும்;
உவரத்த உணர்ந்திலர் - (ஒருவர் பொல்ல ேற்றவர்) அறிய ோட்டாதவராகி; ஊமரின்
ஏகினார் - ஊகேைள் மபாலப் மபொேல் பென்றார்ைள்.

மதர் முதலியன பெல்வதாலும். முரசு முழங்குவதாலும் மிைப் மபபராலி

மதான்றுகிறது. அவ்மவாகெயால் ஒருவர் பொல்வது ேற்பறாருவர்க்குக்
மைட்ைவில்கல. ஆதலால். ஒருவமராடு ஒருவர் மபசுவகத ஒழித்து ஊகேயர்மபாலச்
பென்றார்ைள் என்பது.

776. நுண் சிலம்பி வலந்தன நுண் துகில்.

கள் சிலம்பு கருங் குழலார் குழு
உள் சிலம்பு சிலம்ப ஒதுங்கலால்.
புள் சிலம்பிடு கபாய்வகயும் வபான்ைவத.

நுண் சிலம்பி - சிறிய சிலந்திப் பூச்சி; வலந்தன - பின்னியது மபான்ற; நுண் துகில் -
பேல்லிய ஆகடைகளயணிந்த; கள் சிலம்பு - வண்டுைள் (போய்த்து) ஒலிக்கின்ற;
கருங் குழலார் - ைரிய கூந்தகலயுகடய ேைளிரின்; குழு - கூட்டம்; சிலம்பு உள்
சிலம்ப - (அடிைளில் பூண்ட) சிலம்புைள் உள்மள உள்ள பரல்ைள் ஒலிக்ை;
ஒதுங்கலால் - நடந்து பெல்வதால்; புள் சிலம்பிடு - பறகவைள் ஒலிக்கின்ற;
கபாய்வகயும் - தடாைத்கதயும்; வபான்ைது - ஒத்தது.
பேல்லிய ஆகடயணிந்த ேைளிர் கூட்டம் அகலபரந்த நீகரயுகடய
பபாய்கைக்கு ஒப்பாயிற்று. அவர்தம் ைாற் சிலம்பபாலி பபாய்கையிலுள்ள
அன்னப் பறகவைளின் ஒலிக்கு ஒத்தாயிற்று.

ேைளிர் ைண்ைகளக் ைண்ட ஆடவர் ேகிழ்ச்சி

777. கதண் திவரப் பரவவத் திரு அன்னவர்.

நுண் திவரப் புவர வநாக்கிய வநாக்கிவன.
கண்டு இவரப்பன. ஆடவர் கண்; களி
வண்டு இவரப்பன. ஆவன மதங்கவை.*
 கதண்திவரப் பரவவ - பதளிந்த அகலைமளாடு கூடிய பாற்ைடலில்; திரு
அன்னவர் - மதான்றிய திருேைகளப் மபான்ற பபண்ைள்; நுண் திவர - பேல்லிய
திகரச் சீகலயிலுள்ள; புவர வநாக்கிய - துகளயினால் பார்க்கின்ற; வநாக்கிவன -
பார்கவகய; கண்டு - ைண்டு; ஆடவர் கண் இவரப்பன - ைாகளயரின் ைண்ைள் ேகிழ்ந்து
ஆரவாரம் பெய்தன; யாவன மதங்கள் - யாகனைளின் ேதநீகரக் ைண்டு; களிவண்டு
- ைளிப்புள்ள வண்டுைள்; இவரப்பன - (ேகிழ்ச்சியான) ஆரவாரம் பெய்தன. ேைளிர்
சிவிகையில் மபாகும் பபாழுது திகரயிட்டுச் பெல்கின்றார்ைள். திகரயின்
துகளயால் பவளிப்படும் அப்பபண்ைளின் ைண்ைகளக் ைண்டு ஆடவரின் ைண்ைள்
ேகிழ்ந்தன என்பது. யாகனயின் ேதநீகரக் ைண்டு வண்டுைள் ேகிழ்வதும். ேைளிர்
ைண்ைகளக் ைண்டு ஆடவரின் ைண்ைள் ேகிழ்வதும் மெகனயில் நிைழக் கூடியன.
இவ்விரண்கடயும் தனித்தனிமய ஒன்றுபடக் கூறியது பதாடர் முழுதும்
உவகேயணியாகும்.

778. உவழ கலித்தன என்ன உயிர்த் துவண

நுவழ கலிக் கருங் கண்ணியர் நூபுர
இவழ கலித்தன; இன் இயமா. எழும்
மவழ கலித்கதன. வாசி கலித்தவவ.

உயிர்த்துவண நுவழ - ஆண்ைளின் உயிர்வகர பென்று நுகழயும்; கலி -

வலிகேயுள்ள; கருங்கண்ணியர் - ைரிய ைண்ைகளயுகடய ோதர்ைள் பூண்ட; நூபுரம்
இவழ - சிலம்பபன்னும் அணிைள்; உவழ கலித்தன என்ன - ோன்ைள் பெருக்கி
எழுந்தன எனத்தக்ை மதாற்றமுகடய உகழ என்னும் பண் ஒலித்தாற் மபால;
கலித்தன - ஒலித்தன; இன் இயமா - (அவ்வாறு ஒலித்தவற்றுக்கு) இனிய
பக்ைவாத்தியோை; எழுமவழ கலித்து என -(வானத்தில்) எழும் மேைம் இடித்தாற்
மபால; வாசி கலித்த - குதிகரைள் ைகனத்தன.
ஒருவர் பாடுகையில் அதகனச் சிறப்பித்தற்ைாை ேத்தளம் முதலிய வாத்தியங்ைள்
முழக்ைப்படுவது ேரபு; அதுமவ பக்ைவாத்தியம் எனப்படும். ோதர் சிலம்புைள்
ஒலிக்ை அந்த இகெக்குப் பக்ை வாத்தியம் என்று பொல்லுோறு குதிகரைள்
ைகனத்தன. இகழ - இகழத்துச் பெய்யப்பபறும் ஓர் அணி.

779. மண் களிப்ப நடப்பவர் வாள் முக

உண் களிக் கமலங்களின் உள் உவை
திண் களிச் சிறு தும்பி என. சிலர்
கண் களித்தன. காமன் களிக்கவவ.
 மண் களிப்ப - பூமிமதவி ேகிழ; நடப்பவர் - பேல்லடி கவத்து நடக்கும்
ேைளிரின்; வாள்முகம் - ஒளி பபாருந்திய முைோகிய; களி உண் கமலங்களினுள்
உவை - ேது உண்டு தாேகரயில் தங்கியுள்ள; திண்களி - மிக்ை ைளிப்புகடய; சிறு
தும்பி என - சிறு வண்டுைளாகிய ைண்ைள் (ஆடவகர ேயக்கி ேகிழ்வது மபால்);
காமன் களிக்க - ேன்ேதனும் ேகிழும்படி; சிலர் கண்களித்தன - சில ஆடவர்
ைண்ைளும் ோதர் முைக்ைேலம் ைண்டு ேகிழ்ந்தன.

தூளி எழுந்து நிகறய யாவரும் பெல்லுதல்

780. எண்ண மாத்திரமும் அரிதாம் இவட.

வண்ண மாத் துவர் வாய். கனி வாய்ச்சியர்.
திண்ணம் மாத்து ஒளிர் கசவ் இைநீர். இழி
சுண்ணம் ஆத்தன; தூளியும் ஆத்தவவ.

எண்ணம் மாத்திரமும் - நிகனக்ைவும் கூட; அரிது ஆம் - அரிதாகிய; இவட -

இகடகயயும்; வண்ண மாத் துவர்வாய் - சிறந்த பவளம் மபான்ற அழகிய வாகயயும்;
கனி வாய்ச்சியர் - ைனிைளின் சுகவ மபான்ற இனிகேயான பொற்ைகளயுகடய
ோதர்ைளின்; திண்ணம் ஆத்து - (வாரால்) உறுதியாைக் ைட்டப்பபற்று; ஒளிர் -
விளங்குகின்ற; கசவ் இைநீர் - பெவ்வு இளநீர் மபான்ற தனங்ைளிலிருந்து; இழி
சுண்ணம் - உதிர்ந்த நறுேணப் பபாடிைளும்; ஆத்தன - எங்கும் நிகறந்தன;
தூளியும் - (மெகனயால் எழுப்பப்பட்ட) தூசியும் நிகறந்தன.

பபண்ைளின் நறுேணப் பபாடியும் மெகனைள் எழுப்பிய புழுதியும் எங்கும்

நிகறந்தன என்பது. சுண்ணம். தூளி இரண்டும் ஆத்தன என்ற ஒரு பபாதுத்
தன்கேகயத் தனித்தனி பபற்று வந்தது - பதாடர் முழுது உவகேயணி. ஆத்து - யாத்து
என்பதன் ேரூஉ.

781. சித்திரத் தடந் வதர் வமந்தர் மங்வகயர்.

உய்த்து உவரப்ப. நிவனப்ப. உலப்பிலர்.
இத் திைத்தினர் எத்தவனவயா பலர்.
கமாய்த்து இவரத்து வழிக்ககாண்டு முன்னினார்.

உய்த்து உவரப்ப - (இவ்வளவு என்று) ஊகித்து உகரக்ைவும்; நிவனப்ப -

நிகனக்ைவும் முடியாதபடி; உலப்பு இலர் - எண்ணற்றவர்ைளாகிய; சித்திரத்
தடந்வதர் - ஓவிய மவகலப்பாடு அகேந்த பபரிய மதரில் பென்ற; வமந்தர்
மங்வகயர் - ஆடவரும் ேங்கையருோகிய; இத் திைத்தினர் - இப்படிப்
பட்டவர்ைள்; எத்தவனவயா பலர் - மிைப் பலர்; கமாய்த்து - பநருங்கி; இவரத்து -
ஆரவாரித்து; வழிக்ககாண்டு - பெல்லும் வழிகயக் குறியாைக் பைாண்டு; முன்னினார் -
முற்பட்டுச் பென்றார்ைள்.

ஆடவரும் ேைளிரும் பலவாறு ஆரவாரம் பெய்துபைாண்டு வழி நடந்தனர்

என்பது.
 அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

782. குவச உறு பரியும். வதரும்.

வீரரும். குழுமி. எங்கும்
விவசகயாடு கடுகப் கபாங்கி
வீங்கிய தூளி விம்மி.
பவச உறு துளியின் தாவரப்
பசுந் கதாவை அவடத்த. வமகம்.
திவசகதாறும் நின்ை யாவன
மதத்கதாவை கசம்மிற்று அன்வை.

(ப. கர) குவச உறு பரியும் - ைடிவாளம் பூண்ட குதிகரயும்; வதரும் வீரரும் -
மதரும் வீரர்ைளும்; எங்கும் குழுமி - எல்லா இடத்திலும் கூடி; விவசகயாடு கடுக -
மவைோை விகரந்து பெல்ல; கபாங்கி வீங்கிய - (அதனால்) மிகுதியாை மேல் எழுந்த;
தூளி - புழுதியானது; விம்மி - பபருகி; வமகம் பவசயுறு - மேைத்தின் ஈரம் பபாருந்திய;
துளியின் தாவர - நீர்த்துளியின் தாகரைள்; பசுந் கதாவை - (பவளிப்படுவதற்கு
உரிய) பசிய பதாகளைகள; அவடத்த - தூர்த்தன; திவசகதாறும் நின்ை -
(அல்லாேலும்) (எட்டுத்) திக்குைளில் ைாவலாகி நிற்கின்ற; யாவன - திகெ
யாகனைளின்; மதம் கதாவை - ேதநீர் ஒழுகுகின்ற பதாகளைளிலும் பென்று;
கசம்மிற்று - தூர்த்து விட்டன.

குதிகர. மதர். வீரர் எல்லாம் கூடி விகரந்து பெல்வதால் புழுதி மிகுதியாை

எழுந்து வானத்திலும். எட்டுத் திக்குைளிலும். பரவிற்று என்பது. இத்தூளி
மேைத்தின் துளியின் தாகரப் பசுந்துகளகயயும். திகெ யாகனைளின்
ேதத்துகளகயயும் தூர்த்தன - உயர்வு நவிற்சியணி.

ேங்கையர் ஆடவர் ேகிழ்ந்துபெல் ைாட்சி

783. வகடகத் தடக் வகயாவல.

கிைர் ஒளி வாளும் பற்றி.
சூடகத் தளிர்க் வக. மற்வைச்
சுடர் மணித் தடக்வக பற்றி.
ஆடகத்து ஓவட யாவன
அழி மதத்து இழுக்கல் ஆற்றில்.
பாடகக் காலினாவர.
பயப் பயக் ககாண்டு வபானார்.
 (அங்மை பென்ற வீரர்ைள்) வகடகத் தடக் வகயாவல - மைடைத்கத ஏந்திய பபரிய
கையில்; கிைர் ஒளி வாளும் - ஒளி விளங்கும் வாகளயும்; பற்றி - பிடித்துக்
பைாண்டு; மற்வைச் சுடர் மணி - விளங்கும் இரத்தினக் ைடைங்ைகள அணிந்த; தடக்
வக - பபரிய ேற்பறாரு கையிமல; பாடகக் காலினாவர - பாடைம் அணிந்த தம்
ேகனவியகர; சூடகத் தளிர்க் வக பற்றி - சூடைம் என்னும் அணிபூண்ட தளிர்
மபான்ற கைைகளப் பற்றிக் பைாண்டு; ஆடகத்து ஓவட - பபான்னால் பெய்யப்பட்ட
பநற்றிப் பட்டத்கத அணிந்த; யாவன அழி மதத்து - யாகனைளின் ேத நீரால்;
இழுக்கல் ஆற்றின் - உண்டாகிய வழுக்குகின்ற வழியில்; பயப்பய - பேல்ல;
ககாண்டு வபானார் - அகழத்துச் பென்றார்ைள். யாகனயின் ேதநீரால் வழுக்குகின்ற
வழி ஆயிற்று. வீரர்ைள் வலக்கையிலுள்ள வாகள இடக் கையில் மைடயத்மதாடு
மெர்த்துப் பிடித்துக் பைாண்டு வலக்கையிமல தம் ேகனவியகரப் பற்றி பேல்ல
அகழத்துச் பென்றனர் என்பது. கபயப் கபய என்பது பயப்பய என விைாரோயிற்று.
மைடைம்: பலகை. மதால். பாடைம்: ைாலில் அணியும் ஒருவகை அணி. சூடைம்:
வகளயல்.

784. கசய்களின் மடுவில். நல் நீர்ச்

சிவைகளில். நிவையப் பூத்த
கநய்தலும். குமுதப் பூவும்.
கநகிழ்ந்த கசங் கமலப் வபாதும்.
வககளும். முகமும். வாயும்.
கண்களும். காட்ட. கண்டு.
‘ககாய்து. அவவ தருதிர்’ என்று.
ககாழுநவரத் கதாழுகின்ைாரால்.

கசய்களில் - வயல்ைளிலும்; மடுவில் - ேடுவிலும்; நல் நீர்ச் சிவைகளில் - நல்ல

நீருள்ள குளங்ைளிலும்; நிவையப் பூத்த - நிகறய ேலர்ந்துள்ள; கநய்தலும் - பநய்தற்
பூவும்; குமுதப் பூவும் - குேத ேலரும்; கநகிழ்ந்த கசங்கமலப் வபாதும் - ேலர்ந்த
பெந்தாேகரப் பூவும் (ஆகிய இகவ தம்முகடய); வககளும் - கைைகளயும்; முகமும்
- முைத்கதயும்; வாயும் - வாகயயும்; கண்களும் - ைண்ைகளயும்; காட்ட - ைாட்ட;
கண்டு - (அவற்கற) பார்த்து; இவவ - இந்த பநய்தல் முதலியவற்கற; ககாய்து தருதிர்
- பறித்துத் தாருங்ைள்; என்று - என்று; ககாழுநவர - (தம்) ைணவகர; கதாழுகின்ைார் -
வணங்கிக் மைட்டார்ைள்.
பநய்தல் பூக்ைள் ைண்ைளுக்கும். குமுதம் வாய்க்கும் ைேலம் கை. முைம்
என்பவற்றுக்கும் உவகேயாகும். எதிர் நிரல் நிகரயணி. பநய்தல் முதலியன தம்
உறுப்புைகள ஒத்தலின் அவற்கறப் பறித்துத் தாருங்ைள் என்று அவற்றின் வீறு
பைடுக்கும் மநாக்கில் மவண்டினர் என்பது.

யாகன வரவு மைட்டு ேைளிர் நிகலபைட்டு ஓடுதல்

 785. பந்தி அம் புரவிநின்றும்
பாரிவட இழிந்வதார். வாசக்
குந்தை பாரம் வசார.
குலமணிக் கலன்கள் சிந்த.
சந்த நுண் துகிலும் வீழ.
தளிர்க் வகயால் அவணத்து. ‘சார
வந்தது வவழம்’ என்ன.
மயில் என இரியல் வபாவார்.
பந்திஅம் புரவி நின்றும் - வரிகெயாைச் பெல்லும் அழகிய குதிகரைளிலிருந்து;
பாரிவட இழிந்வதார் - நிலத்தில் இறங்கின ேைளிர்; வவழம் சார - யாகன அருமை;
வந்தது என்ன - வந்தது என்று; வாசக் குந்தைம் - ேணம் ைேழும் கூந்தல்; பாரம் வசார
- சுகே அவிழ்ந்து பதாங்ைவும்; குல மணிக் கலன்கள் - இரத்தினங்ைள் பதித்த
அணிைலன்ைள்; சிந்த - கீமழ சிதறவும்; சந்தம் நுண்துகிலும் - அழகிய நுண்ணிய
ஆகடயும்; வீழ - கீமழ விழ; தளிர்க் வகயால் - (ஆகடகய) தளிர் மபான்ற கையால்;
அவணத்து - (ஆகட விழாேல்) பற்றிக் பைாண்டு; மயில் என - ேயிகலப் மபால;
இரியல் வபாவார் - நிகல தடுோறி ஓடினார்ைள்.
பந்தி: குதிகர லாயம் - தன்கே நவிற்சியணி. குதிகரயிலிருந்து இறங்கின
ேைளிர். அருமை யாகன வரக்ைண்டு அஞ்சித் தேது கூந்தல் விரிந்தகதயும். அணிைள்
சிதறுவகதயும் பபாருட்படுத்தாேல் அகரயாகட அவிழ்ந்ததனால் ோனத்திற்கு
இழுக்கு மநருமே என்ற ைருத்தில் அதகன ேட்டும் அவிழாவாறு கைைளால் தழுவிப்
பிடித்துக் பைாண்டு ேயில்மபால நிகலபைட்டு ஓடலாயினர் என்பது.

குகட பைாடிைளின் பநருக்ைம்

786. குவடகயாடு பிச்சம். கதாங்கல்

குழாங்களும். ககாடியின் காடும்.
இவட இவட மயங்கி. எங்கும்
கவளி கரந்து இருவைச் கசய்ய.
பவடகளும். முடியும். பூணும்.
படர் கவயில் பரப்பிச் கசல்ல-
இவட ஒரு கணத்தினுள்வை.
இரவு உண்டு; பகலும் உண்வட!
 குவடகயாடு - குகடைளும்; பிச்சம் - பீலிக்குஞ்ெக் குகடைளும்; கதாங்கல்
குழாங்களும் - ோகலக் கூட்டங்ைளும்; ககாடியின் காடும் - பைாடிைளின்
பதாகுதிைளும்; இவட இவட மயங்கி - தம்முள் ைலந்து; எங்கும் கவளிக் கரந்து - எல்லா
இடத்திலும் பவற்றிடம் இல்லாதவாறு ேகறத்து; இருவைச் கசய்ய - இருகள
உண்டாக்ை; பவடகளும் - (வில்முதலான) பகடக்ைருவிைளும்; முடியும் பூணும் -
பபான் ேகுடமும் அணிைளும்; படர்கவயில் - பரவிய ஒளிகய; பரப்பிச் கசல்ல -
பரப்பிக் பைாண்டு மபாை; இவட - (அச்மெகன பெல்லும்) இடத்தில்; ஒரு கணத்தினுள்
- ஒமர ைணப்பபாழுதிமல; இரவு உண்டு - இரவும் உள்ளது; பகலும் உண்டு - பைலும்
உண்டு.

குகடைள் பவயிகல ேகறக்கின்றன; யாகனயின் மேனி ைருகேயாை உள்ளது;

ோகல. பைாடி முதலியன விண்கண ேகறத்து நிற்கின்றன. ஆைமவ. இவற்றால்
எங்கும் இருள் பரவியுள்ளது. ஆனால். பகடக்ைலம் முதலியன பவயிகல
உண்டாக்குகின்றன. அதனால். ைண மநரத்தில் இரவும் பைலும் ஒருமெர உள்ளன
என்பது. ேைளிர்க்கு வழிவிட்டு ஆடவர் விலகுதல்

787. முருக்கு இதழ் முத்த மூரல்

முறுவலார் முகங்கள் என்னும்
திருக் கிைர் கமலப் வபாதில்
தீட்டின கிடந்த கூர் வாள்.
‘கநருக்கு இவட அறுக்கும்; நீவிர்
நீங்குமின் நீங்கும்’ என்று என்று.
அருக்கனில் ஒளிரும் வமனி
ஆடவர் அகலப் வபாவார்.

முருக்கு இதழ் - ைல்யாண முருங்கைப் பூகவப் மபான்ற உதட்கடயும்;

முத்தம் மூரல் - முத்துப் மபான்ற பற்ைகளயும்; முறுவலார் - புன்சிரிப்கபயும்
உகடய ேைளிர்; முகங்கள் என்னும் - (தம்முகடய) முைங்ைள் என்கின்ற; திருக் கிைர்
கமலப் வபாதில் - அழகுமிக்ை தாேகரப் பூவில்; தீட்டின கிடந்த - தீட்டியனவாய்க்
கிடந்த; கூர்வாள் - கூரிய வாட் பகடைள் (ைண்ைள்); கநருக்கு - நாம் பநருங்கியுள்ளகத;
இவட அறுக்கும் - ஊடுருவிச் பென்று நீக்கும்; நீங்கள் - (ஆதலால். ஆடவமர) நீங்ைள்;
நீங்குமின் நீங்கும் - விலங்குைள் விலகுங்ைள்; என்று என்று - என்று பதரிவித்தபடி;
அருக்கனில் ஒளிரும் வமனி - ைதிரவகனப் மபால் விளங்கும் உடம்கபப் பகடத்த;
ஆடவர் - ஆண்ைள்; அகலப் வபாவார் - வழிவிட்டுச் பெல்வார்.

பநருங்கிச் பெல்லும் ஆடவர் ேைளிர் கூட்டத்கதக் ைண்டு நாம் பநருக்கிச்

பென்றால் தீட்டிக் கிடக்கின்ற வாள்ைள் அறுத்துவிடும். விலகுங்ைள். விலகுங்ைள்
என்று பொல்லிக் பைாண்மட விலகினர் என்பது.

நீங்குமின் நீங்கும் - அடுக்கு. விகரவுப் பபாருளது - மின். உம் என்ற இரண்டும்

ஏவல் பன்கே விகுதிைள்.
 788. நீந்த அரு கநறியின் உற்ை
கநருக்கினால் சுருக்குண்டு அற்று.
காந்தின மணியும் முத்தும்
சிந்தின. கலாபம் சூழ்ந்த
பாந்தளின் அல்குலார்தம்
பரிபுரம் புலம்பு பாதப்
பூந் தளிர் உவைப்ப. மாழ்கி.
‘வபாக்கு அரிது’ என்ன நிற்பார்.

நீந்த அரு - ைடப்பதற்கு அரிய; கநறியின் உற்ை - வழியிமல உள்ள;

கநருக்கினால் - (ேக்ைள்) பநருக்ைத்தால்; சுருக்குண்டு அற்று -(ேணிவடங்ைள்)
சுருக்மைறி அறுந்து கிடக்கும்; காந்தின மணியும் - ஒளிவிடும் இரத்தினங்ைளும்;
முத்தும் - முத்துக்ைளும்; சிந்தின - சிதறிக் கிடப்பகவ; கலாபம் சூழ்ந்த - பதினாறு
மைாகவயணி சூழ்ந்துள்ளதும்; பாந்தளின் அல்குலார் - பாம்பின்
படம்மபான்றதுோன அல்குகலயும் உகடய ேைளிர்; தம் பரிபுரம் - தம் ைாற்சிலம்பு;
புலம்பு பாதம் - ஒலிக்கின்ற பாதங்ைளாகிய; பூந்தளிர் உவைப்ப - தளிர்ைளிமல உறுத்த;
மாழ்கி - தடுோறி; வபாக்கு - (இனி) அவர்ைள் நடந்து பெல்வது; அரிது என்ன - இயலாது
என்று; நிற்பார் - நிற்பார்ைள்.
ேக்ைளின் பநருக்ைத்தால் முத்தாரமும். ேணியும் சுருக்குண்டு அற்றுச் சிதறிக்
கிடக்கின்றன; அகவ தளிர்மபான்ற பேல்லிய பாதங்ைளில் உறுத்துகின்றன;
அதனால் இனிப் மபாை முடியாது என்று ேைளிர் அங்மைமய நிற்பார் என்பது. -
தற்குறிப்மபற்ற அணி. ைலாபம் - பதினாறு மைாகவயுள்ள ோதரின் இகடயணி.

இகெ ஒலியும் எருதுைளும்

789. ககாற்ை நல் இயங்கள் எங்கும்

ககாண்டலின் துவவப்ப. பண்டிப்
கபற்ை ஏறு. அன்னப் புள்ளின்
வபவதயர் கவருவி நீங்க.
முற்று உறு பரங்கள் எல்லாம்.
முவை முவை. பாசத்வதாடும்
பற்று அை வீசி ஏகி.
வயாகியின் பரிவு தீர்த்த.
 ககாற்ை நல் இயங்கள் - பவற்றி பபாருந்திய நல்ல வாத்தியங்ைள்; எங்கும் -
எவ்விடத்தும்; ககாண்டலின் துவவப்ப - மேைங்ைகளப் மபால ஒலிக்ை; பண்டிப்
கபற்ைம் ஏறு - (அதனால் அஞ்சிய) வண்டியில் பூட்டப்பபற்ற எருதுைள்; அன்னப்
புள்ளிகள் - அன்னப் பறகவகயப் மபால; வபவதயர் - மபகதப் பபண்ைள்; கவருவி
நீங்க - அஞ்சி அைன்று பெல்லுோறு; முற்று உறு - (தம்மேல்) முழுதும் பபாருந்திய;
பரங்கள் எல்லாம் - சுகேைள் எல்லா வற்கறயும்; முவைமுவை - வரிகெ
வரிகெயாை; பாசத்வதாடும் - (அவற்கறக் ைட்டிய) ையிறுைமளாடும்; பற்று அை வீசி -
பதாடர்பு அற்றுப் மபாை (அப் பண்டங்ைகளச்) சிதறச் பெய்துவிட்டு; ஏகி - ஓடிப்
மபாய்; வயாகியின் - தவமயாகியர் மபால; பரிவு தீர்ந்த - துன்பம் நீங்கின.

சுகே ஏற்றிய வண்டிைளில். பூட்டப்பபற்ற எருதுைள். பல வாத்தியங்ைளின்

மபபராலியால் பவருண்டு வண்டியில் உள்ள பபாருள்ைள் எல்லாம் சிதறுோறு.
தம் ைட்டுைகளயும் அறுத்துக் பைாண்டு மூர்க்ைத்தனோைச் பென்றன என்பது. பாெம்
நீங்குதல். பரிவுதீர்தல். மபகதயர் பவருவி நீங்குதல் - இவ் இயல்புைளால் மயாகி.
வண்டி எருதுக்கு உவகே. மயாகிக்கு: பாெம் தீர்தல் - ஆகெ ஒழிதல். பரிவுதீர்தல் -
பிறவித் துன்பம் நீங்குதல். எருதுக்கு: பாெம் தீர்தல் - ைட்டிய ையிறு
அற்றுப்மபாதல்: பரிவு தீர்தல் - சுகேத் துயரம் நீங்குதல்.

நீர் நிகலைளில் படிந்த யாகன

790. கால் கசறி வவகப் பாகர்

கார்முக உண்வட பாரா.
வார்ச் கசறி ககாங்வக அன்ன
கும்பமும் மருப்பும் காணப்
பால் கசறி கடலில் வதான்றும்
பவனக் வக மால் யாவன என்ன.
நீர்ச் சிவை பற்றி. ஏைா
நின்ை - குன்று அவனய வவழம்.

குன்று அவனய வவழம் - ேகலகயப் மபான்ற யாகனைள்; நீர்ச்சிவை பற்றி -

நீர்நிகலயிமல இறங்கி; பாகர் கால் கசறி - பாைர்ைளின் ைாற்கற பயாத்த; வவகம்
கார்முகம் உண்வட - மவைமுள்ள வில்லால் எறியப்பட்ட ேண் உருண்கடகயயும்;
பாரா - பபாருட்படுத்தாேல்; வார்சிவைக் ககாங்வக அன்ன - ைச்ொகிய
சிகறக்குள்ளிருக்கும் தனங்ைகளபயாத்த; கும்பமும் மருப்பும் காண - (தம்) ேத்தைமும்
பைாம்பும் பவளியில் பதரியும்படி; பால் கசறி கடலில் - பாற்ைடலில்; வதான்றும்
பவனக்வக - மதான்றிய பகனேரம் மபான்ற கையிகனயுகடய; மால் யாவன என்ன
- பபரிய ஐராவதம் என்னும் யாகனகயப் மபால; ஏைா நின்ை - ைகரமயறாேல் நின்றன.
யாகனைள் வழியில் நீர்நிகலயில் இறங்கிப் பாைனுகடய
வில்லுண்கடகயயும் பபாருட்படுத்தாேல் பாற்ைடலில் இறங்கி பவளிப்பட்ட
ஐராவதம் மபால நின்றன என்பது.

பாணர் விறலியர் இகெ

 791. அைல் இயல் கூந்தல். கண் வாள்.
அமுது உகு குமுதச் கசவ் வாய்.
விைலியவராடு. நல் யாழ்ச்
கசயிரியர். புரவி வமலார்.
நவை கசவிப் கபய்வது என்ன.
வநவை அமுதப் பாடல்
முவை முவை பகர்ந்து வபானார்.
கின்னர மிதுனம் ஒப்பார்
. கின்னர மிதுனம் ஒப்பார் - கின்னர மிதுனம் என்னும் மதவொதிகய
ஒப்பவர்ைளாகிய; அைல் இயல் கூந்தல் - ைருேணல் மபான்ற கூந்தகலயும்; வாள்கண்
- வாள் மபான்ற ைண்ைகளயும்; அமுது உகு குமுதச் கசவ்வாய் - அமுதம் சிந்தும்
பெவ்வல்லி மபான்ற சிவந்த வாகயயும் உகடய; விைலியவராடு - விறலியமராடு;
நல்யாழ் கசயிரியர் - நல்ல யாகழ வாசிக்கும் பாணர்ைள்; புரவி வமலார் -
குதிகரைளின்மேல் ஏறிக்பைாண்டவர்ைளாய்; கசவிநவை கபய்வது என்ன - பெவியில்
மதகனச் பொரிவது மபால; வநவை அமுதப் பாடல் - கநவளம் என்ற பண்மணாடு
கூடிய இனிய பாடகல; முவைமுவை பகர்ந்து - முகற பிறழாது பாடிய வாமற;
வபானார் - பென்றார்ைள்.
பாணர்ைள் விறலியமராடு குதிகரமேல் ஏறிக் பைாண்டு கநவளப் பண்கணப்
பாடியவாமற பென்றனர் என்பது. அறல் ைருங்கூந்தலுக்கு உவகே.

ேதயாகனைளின் மபாக்கு

792. அருவி கபய் வவரயின் கபாங்கி.

அங்குசம் நிமிர. எங்கும்
இரியலின் சனங்கள் சிந்த.
இைங் களிச் சிறு கண் யாவன.
விரி சிவைத் தும்பி. வவறு ஓர்
வீழ் மதம் வதாய்ந்து. மாதர்
சுரி குழல் படிய. வவற்றுப்
பிடிகயாடும் கதாடர்ந்து கசல்ப.

அங்குசம் நிமிர - பாைன் கையிலுள்ள அங்குெம் ஓங்கிஎழ; அருவி கபய் வவரயின்

- அருவி நீகரப் பபாழியும் ேகல மபான்ற மதாற்றத்மதாடு; கபாங்கி -
கிளர்ந்பதழுந்து; இரியலின் - நிகலபைட்டு ஓடுவதால்; எங்கும் சனங்கள் - எல்லா
இடத்திலும் ேக்ைகள; சிந்த - சிதறச் பெய்கின்ற; இைங்களிச் சிறுகண் -
இளகேகயயும். ேதக்ைளிப்கபயும். சிறிய ைண்ைகளயும் உகடய; யாவன -
யாகனயிலிருந்து; விரி சிவைத் தும்பி - விரிந்த சிறகுைகளயுகடய வண்டுைள்; வவறு
ஓர் வார் மதம் - மவபறாரு (யாகனயின்) பபருகும் ேதநீரில்; வதாய்ந்து - படிந்து; மாதர்
சுரிகுழல் படிய - பபண்ைளின் சுருண்ட கூந்தலில் மதாயுோறு; வவற்றுப் பிடிகயாடும் -
மவறு ஒரு பபண் யாகனகய; கதாடர்ந்து கசல்ப - பதாடர்ந்து பெல்வன வாயின.
 பாைன் தன் கையிலிருந்த அங்குெத்கத ஓங்ை. அதனால் கிளர்ந்பதழுந்து
நிகலபைட்டு ஓடுவதால் எல்லாவிடத்தும் ேக்ைகளச் சிதற அடிக்கும்
யாகனயிடமிருந்து சிகறத் தும்பிைள் நீங்கி மவபறாரு பபண் யாகனயின் மீது
அேர்ந்து வரும் பபண்ைளின் கூந்தலில் படியுோறு பென்றன என்பது.
தயரதன் மநய ோதரும் அரசியரும் மபாதல்

793. நிவை மதித் வதாற்ைம் கண்ட

நீல் கநடுங் கடலிற்று ஆகி.
அவை பவை துவவப்ப. வதரும்.
ஆவனயும். ஆடல் மாவும்.
கவை ககழு வவல் கணாரும்.
வமந்தரும். கவினி. ஒல்வல
கநறியிவடப் படர. வவந்தன்
வநய மங்வகயர்தாம் கசல்வார்.*

நிவைமதி - ைகலைள் நிரம்பிய ெந்திரனின்; வதாற்ைம் கண்ட - எழுச்சிகயக்

ைண்ட; நீல்கநடுங் கடலிற்று ஆகி - நீல நிறோன ைடலின் தன்கேயுகடயதாகி;
அவைபவை துவவப்ப - அடிக்ைப்படுகின்ற வாத்தியங்ைள் முழங்ை; ஆவனயும்
வதரும் - யாகனயும் மதர்ைளும்; ஆடல் மாவும் - பவற்றி வாய்ந்த குதிகரைளும்;
கவை ககழு வவல் - குருதிக் ைகற படிந்த மவல்மபான்ற; கணாரும் -
ைண்ைகளயுகடய ேைளிரும்; வமந்தரும் - ைாகளயரும்; கவினி - அழைாைக் கூடி;
ஒல்வல - விகரவாை; கநறியிவடப் படர - வழியிமல பெல்லவும்; வவந்தன் வநய
மங்வகயர் - தெரதனின் அன்புக் குரிய பபண்ைள்; எழுந்தார் - புறப்பட்டார்ைள்.

நிகறேதி மதான்றக் ைடல் பபாங்கிபயாலிக்கும். ஆதலால். ஆரவாரிக்கின்ற

மெகனைளுக்கு ஒப்புக் கூறப் பபற்றது. நிகறேதியின் மதாற்றம் ைண்ட ைடல்மபால
வாத்தியங்ைள் முழங்ை நால்வகைப் பகடயும். ேைளிரும். கேந்தரும் முன்மன
பெல்லத் தெரதனின் உரிகே ேகனவியர் பின்மன பென்றனர் என்பது.

794. கபாய்வக அம் கமலக் கானில்

கபாலிவது ஓர் அன்னம் என்ன
வககயர் வவந்தன் பாவவ.
கணிவகயர் ஈட்டம் கபாங்கி
ஐ-இருநூறு சூழ்ந்த.
ஆய் மணிச் சிவிவகதன்வமல்.
கதய்வ மங்வகயரும். நாண.
வதன் இவச முரல. வபானாள்.
 கபாய்வக - தடாைத்தின்; அம் கமலக் கானில் - (ேலர்ந்த) அழகிய தாேகரக்
ைாட்டிமல; கபாலிவது - விளங்குகின்ற; ஓர் அன்னம் என்ன - அன்னப் பறகவ மபால;
வககயர் வவந்தன் பாவவ - மைைய அரெனின் ேைளாகிய கைமையி; கணிவகயர்
ஈட்டம் - பணிப் பபண்ைளின் கூட்டம்; கபாங்கி ஐ இரு நூறு சூழ - எழுச்சிமயாடு
ஆயி ரவர் தன்கனச் சூழ்ந்து வர; கதய்வ மங்வகயரும் நாண - பதய்வப்
பபண்ைளும் (தன் சிறப்கபக் ைண்டு) பவட்ைம் அகடயவும்; வதன் இவச முரல -
வண்டுைள் இகெமயாடு பாடவும்; ஆய்மணி - ஆராய்ந்து பதிக்ைப்பட்ட ேணிைளால்
பெய்யப் பபற்ற; சிவிவகதன் வமல் - பல்லக்கிமல; வபானாள் - பென்றாள்.

ைணிகையர் சூழச் பெல்லும் கைமையிக்குக் ைேலத் தடாைத்தில் பபாலியும்

அன்னம் உவகேயாயிற்று.

795. விரி மணித் தார்கள் பூண்ட

வவசரி கவரிநில் வதான்றும்
அரி மலர்த் தடங் கண் நல்லார்
ஆயிரத்து இரட்டி சூழ.
குரு மணிச் சிவிவகதன்வமல்.
ககாண்டலின் மின் இது என்ன.
இருவவரப் பயந்த நங்வக.
யாழ் இவச முரல. வபானாள்.

விரி மணித் தார்கள் - விரிந்த கிண்கிணி ோகலைகள; பூண்ட - அணிந்த; வவசரி

கவரிநில் - மைாமவறு ைழுகதைளின் முதுகில்; வதான்றும் - ைாணப்படுகின்ற; அரி
மலர்த்தடங்கண் - பெவ்வரி பரந்த தாேகர மபான்ற விொலோன ைண்ைகளயுகடய;
நல்லார் - பபண்ைள்; ஆயிரத்து இரட்டி சூழ - இரண்டாயிரவர் (தன்கனச்) சூழ்ந்து வர;
இருவவரப் பயந்த நங்வக - (இலக்குேணன் ெத்துருக்ைனன் ஆகிய) இருவகரயும்
ேக்ைளாைப் பபற்ற சுமித்திகர; ககாண்டலின் மின் - மேைத்தில் மதான்றும் மின்னல்;
இது என்ன - இவ் உருவம் என்று பார்த்தவர் ைருதும்படி; குருமணி சிவிவகதன்வமல் -
நீல இரத்தினம் இகழக்ைப் பபற்ற பல்லக்கின்மேல்; யாழ் இவச முரல - யாழ் இகெ
ஒலிக்ை; வபானாள் - பென்றாள்.

நீலேணிப் பல்லக்கில் இருக்கும் சுமித்திகரக்கு மேைத்தில் மதான்றும்

மின்னல் உவகேயாயிற்று. பல்லக்கில் சுமித்திகர பெல்ல. ேங்கையர்
இரண்டாயிரவர் மைாமவறு ைழுகதயின் மேல் பென்றனர் என்பது.
 796. கவள் எயிற்று இலவச் கசவ்வாய்
முகத்வத கவண் மதியம் என்று.
ககாள்வையின் சுற்றும் மீன்கள்
குழுமிய அவனய ஊர்தி.
கதள் அரிப் பாண்டி பாணிச்
கசயிரியர் இவசத் வதன் சிந்த.
வள்ைவலப் பயந்த நங்வக.
வானவர் வணங்க. வபானாள்.
கவள் எயிறு - பவண்கேயான பற்ைகளயும்; இலவச் கசவ்வாய் - சிவந்த
இலவின் இதழ்மபான்ற வாகயயும் உகடய; முகத்வத - (மைாெலாமதவியின்)
முைத்கத; கவண் மதியம் என்று - பவண்கேயான நிகறேதி என்று ைருதி;
ககாள்வையின் சுற்று - (வானிமல) மிகுதியாைச் சுற்றிக் பைாண்டிருக்கும்; மீன்கள்
குழுமிய அவனய - நட்ெத்திரங்ைள் ஒன்றாைக் கூடினாற் மபால; ஊர்தி -
சிவிகையாகிய ஊர்தியிமல; வள்ைவலப் பயந்த நங்வக - இராேகனப் பபற்ற
மைாெலாமதவி; கதள் அரிப் பாண்டி - பதளிந்த வண்டின் இகெ மபான்ற பாண்டி
என்னும் தக்மைசிப் பண்ணினால்; பாணிச் கசயிரியர் - ஆகிய இகெப் பாட்டில் வல்ல
பாணர்; இவசத் வதன் சிந்த - இகெயாகிய மதகனச் பொரியவும்; வானவர்
வணங்க - மதவர்ைள் (தன்கன) வணங்ைவும்; வபானாள் - பென்றாள்.
மைாெகலயின் முைத்கதச் ெந்திரன் என்று ைருதி வாபனங்கும் உள்ள
நட்ெத்திரங்ைள் ஒன்றாைக் கூடியதுமபாலப் பன்னிற ேணிைளால் பெய்யப்பபற்ற
பல்லக்கின்மேல் மைாெகல பென்றாள் என்பது. - ேயக்ை அணிகய அங்ைோைக்
பைாண்ட தற்குறிப்மபற்ற அணி.

797. கசங் வகயில். மஞ்வஞ. அன்னம்.

சிறு கிளி. பூவவ. பாவவ.
சங்கு உவை கழித்த அன்ன
சாமவர. முதல தாங்கி.
‘இங்கு அலது. எண்ணுங்கால். இவ்
எழு திவர வைாகம்தன்னில்
மங்வகயர் இல்வல’ என்ன.
மடந்வதயர். மருங்கு வபானார்.
 எண்ணுங்கால் - ஆராயுமிடத்து; இவ் எழுதிவர - இந்த ஏழு ைடல்ைளால்
சூழப்பபற்ற; வைாகம் தன்னில் - ேண்ணுலைத்தில்; இங்கு அலது - இந்த இடத்தில்
(அமயாத்தி) அல்லாேல்; மங்வகயர் இல்வல - பபண்ைள் மவறு இடத்தில் இல்கல;
என்ன - என்று (ைண்டவர்) ைருதுோறு;(பபருந்திரளாை); மடந்வதயர் - ேைளிர்;
கசங்வகயில் - தம்முகடய அழகிய கையில்; மஞ்வஞ அன்னம் - ேயிலும்
அன்னமும்; சிறுகிளி - சிறிய கிளியும்; பூவவ பாவவ - நாைணவாய்ப் பறகவயும்
பாகவைளும்; சங்கு உவை கழிந்த அன்ன - உகறயிலிருந்து அப்மபாது தான்
எடுத்த ெங்குமபான்ற; சாமவர - பவண்கேயான ொேகரயும்; முதல -
முதலியவற்கறயும்; தாங்கி - தாங்கிக் பைாண்டு; மருங்கு - சிவிகையின் அருகில்;
வபானார் - பென்றார்ைள். பாங்கியர் சூழச் பெல்லும் சுமித்திகரயின் மதாழியர்
தம்முகடய கைைளில் ேயில் முதலானவற்கறத் தாங்கிக் பைாண்டு உடன்
பென்றார்ைள் என்பது.

பேய்ைாப்பாளர் ைாவல் புரிகை

798. காரணம் இன்றிவயயும்

கனல் எழ விழிக்கும் கண்ணார்.
வீர வவத்திரத்தார். தாழ்ந்து
விரிந்த கஞ்சுகத்து கமய்யார்.
தார் அணி புரவி வமலார்.
தலத்து உைார். கதித்த கசால்லார்.
ஆர் அணங்கு அவனய மாதர்.
அடி முவை காத்துப் வபானார்.

காரணம் இன்றிவயயும் - ைாரணம் எதுவும் இல்லாேல்; கனல் எழ விழிக்கும் -

பநருப்புப் பபாறி பறக்ை விழிக்கும்; கண்ணார் - ைண்ணைகளயுகடயவரும்; வீரம்
வவத்திரத்தார் - வீரம் மதான்றும் பிரப்பங்மைாகல ஏந்தியவர்ைளும்; தாழ்ந்து விரிந்த
- பாதம்வகர தாழ்ந்து பரவிய; கஞ்சுகத்து கமய்யார் - ெட்கடகயத் தரித்த
உடம்புகடய ைஞ்சுை ோக்ைள்; தார் அணி புரவிவமலார் - கிண்கிணி ோகல யணிந்த
குதிகரைளின் மேல் இருப்பவர்ைளும்; தலத்து உைார் - தகரயில் நடப்பவர்ைளும்;
கதித்த கசால்லார் - பிறகர வருத்தும் ைடுஞ்பொற்ைகள யுகடயவருோகி; ஆர் அணங்கு
அவனய - பதய்வப் பபண்ைகளபயாத்த; மாதர் - ேைளிரின்; அடி - பாதங்ைகள; முவை -
முகறப்படி; காத்துப் வபானார் - பாதுைாத்துச் பென்றார்ைள்.

ைனல் விழிக்கும் ைண் முதலியவற்கறயுகடய ைஞ்சுை ோக்ைள் குதிகரமேல்

இவர்ந்தும். தகரயில் நடந்தும் அரென் மதவியருக்குக் ைாவலாைச் பென்றனர்.
 799. கூகனாடு குைளும். சிந்தும்.
சிலதியர் குழாமும். ககாண்ட
பால் நிைப் புரவி அன்னப்
புள் எனப் பாரில் கசல்ல.
வதகனாடு மிஞிறும் வண்டும்
தும்பியும் கதாடர்ந்து கசல்லப்
பூ நிவை கூந்தல் மாதர்
புவட பிடி நவடயில் வபானார்.

கூகனாடு குைளும் - கூனர்ைளும். குறளர்ைளும்; சிந்தும் - சிந்தர்ைளும்;

சிலதியர் குழாமும் - மதாழியர் கூட்டமும்; ககாண்ட - ஏறிய; பால் நிைப் புரவி - பால்
மபான்ற நிறத்கதயுகடய குதிகரைள்; அன்னப் புள் என - அன்னப் பறகவகயப்
மபால; பாரில் கசல்ல - நிலத்தில் நடந்து மபாை; வதகனாடு - மதன் வண்டுைளும்;
மிஞிறும் - மிஞிறுைளும்; வண்டும் - ேற்கற வண்டுைளும்; தும்பியும் - தும்பி என்னும்
வண்டுைளும்; கதாடர்ந்துகசல்ல - பின் பதாடர்ந்து மபாை; பூநிவை கூந்தல் மாதர் -
ேலர்ைள் நிகறந்த கூந்தகல யுகடய ேைளிர்; புவட - பக்ைங்ைளின்; பிடி நவடயில்
வபானார் - பபண் யாகன மபான்ற நகடயிமல நடந்து பென்றார்ைள்.

குறளர்: குள்ளர். சிந்தர்: குறளகரக் ைாட்டிலும் சிறிது பபரியவர்ைள். வண்டும்

மதனும் நல்ேணமுகடய பூக்ைளில் படியும்; தும்பியும் மிஞிறும் எல்லா
ேணத்திலும் பெல்லக் கூடியன என்பர் நச்சினார்க்கினியர் (சீவை. 893 உகர)

800. துப்பினின். மணியின். கபான்னின்.

சுடர் மரகதத்தின். முத்தின்.
ஒப்பு அை அவமத்த வவயம்.
ஓவியம் புகழ ஏறி.
முப்பதிற்று-இரட்டி ககாண்ட
ஆயிரம். முகிழ் கமன் ககாங்வகச்
கசப்ப அருந் திருவின் நல்லார்.
கதரிவவயர் சூழப் வபானார்.

முகிழ் கமன் ககாங்வக - தாேகர அரும்பு மபான்ற பேல்லிய தனங்ைகள

யுகடயவரும்; கசப்ப அரு திருவின் நல்லார் - பொல்ல முடியாத படி திருேைகளக்
ைாட்டிலும் அழகுள்ளவர்ைளும்; முப்பதிற்று இரட்டி ஆயிரம் - அறுபதினாயிரம்
என்னும் எண்கண; ககாண்ட - பைாண்டவர்ைளும்; கதரிவவயர் - ஆகிய ேைளிர்;
துப்பினின் - பவளங்ைளினாலும்; மணியின் - இரத்தினங்ைளினாலும்; கபான்னின் -
பபான்னாலும்; சுடர் மரகதத்தின் - ஒளி விடுகின்ற ேரைதத்தாலும்; முத்தின் -
முத்துக்ைளாலும்; ஒப்பு அை அவமத்த - (தேக்கு மவறு பபாருள்) நிைரில்கல
என்னுோறு இயற்றப்பட்டுள்ள; வவயம் - வண்டியில்; ஓவியம் புகழ ஏறி -
சித்திரம் புைழ்ந்து கூறுோறு ஏறி; சூழப் வபானார் - (அந்தக் மைாெகலகய) சூழ்ந்து
பென்றார்ைள்.
 அறுபதினாயிர ேங்கையர் பலவகை வண்டிைளில் ஏறிக் பைாண்டு
மைாெகலகயச் சூழச் பென்றார்ைள் என்பது.

சிவிகையில் வசிட்டர் பெல்ல. பரதெத்துருக்ைனர் அவர்பின் மபாதல்

801. கசவி வயின் அமிர்தக் வகள்வி

கதவிட்டினார். வதவர் நாவின்
அவி வகயின் அளிக்கும் நீரார்.
ஆயிரவகாடி சூழ. கவிவகயின் நீழல். கற்பின்
அருந்ததி கணவன். கவள்வைச்
சிவிவகயில். அன்னம் ஊரும்
திவசமுகன் என்ன. கசன்ைான்.

கற்பின் அருந்ததி கணவன் - ைற்புகடய அருந்ததிக்குக் ைணவனான வசிட்ட

முனிவன்; கசவி வயின் - (தம்) பெவி மூலோை; அமுதக் வகள்வி - அமுதம் மபால்
இனிய நூற் மைள்விைகள; கதவிட்டினார் - பதவிட்டும் அளவிற்கு மிகுதியாைக்
மைட்டவர்ைளும்; வதவர் நாவின் - மதவர்ைள் நாவினால்; அவிவகயின் - சுகவக்கின்ற
அவிகெத் தம் கைைளால்; அளிக்கும் நீரார் - பைாடுக்கும் இயல்புகடய
அந்தணர்ைளும்; ஆயிரங்வகாடி சூழ - ஆயிரவர் தன்கனச் சுற்றிவர; கவிவதயின் நீழல்
- குகட நிழலிமல; கவள்வைச் சிவிவகயின் - பவண்கேயான பல்லக்கிமல; அன்னம்
ஊரும் - அன்ன ஊர்தியிமல ஏறிச் பெல்லும்; திவசமுகன் என்ன - நான்முைன் மபால;
பென்றான் - மபானான்.

அருந்ததி ைணவனான வசிட்டன் ஆயிரங்மைாடி அந்தணர் சூழக் ைவிகையின்

நீழலில் பவள்களப் பல்லக்கில் நான்முைகனப் மபாலச் பென்றான் என்பது.
ஆயிரங்மைாடி - பலர். பவள்களச் சிவிகையில் பெல்லும் வசிட்டனுக்கு
பவள்களயன்னத்தில் பெல்லும் நான்முைன் ஊர்தியாலும் பதாழிலாலும் ஒப்பாவன்.

802. கபாரு களிறு. இவுளி கபான் வதர்

கபாலங் கழல் குமரர். முந்நீர்
அரு வவர சூழ்ந்தது என்ன.
அருகுபின் முன்னும் கசல்ல.
திரு வைர் மார்பர். கதய்வச்
சிவலயினர். வதரர். வீரர்.
இருவரும். முனி பின் வபான
இருவரும் என்ன. வபானார்.
 கபாரு களிறு - மபார் பெய்வதற்ைான யாகனைளும்; இவுளி கபான்வதர் -
குதிகரைளும் அழகிய மதர்ைளும்; கபாலங் கழல் குமரர் - பபான்னாலான வீரக் ைழல்
பூண்ட ைாகளயரும்; முந்நீர் அருவவர - ைடத்தற்ைரிய ேகலகயக் ைடலானது;
சூழ்ந்தது என்ன - சூழ்ந்தாற் மபால; அருகு முன் பினும் கசல்ல - (தேக்குப்) பக்ைோை
முன்னும் பின்னும் பெல்ல; திருவைர் மார்பர் - வீரலக்குமி தங்கிய
ோர்கபயுகடயவர்ைளும்; கதய்வச் சிவலயினர் - பதய்வீைத் தன்கேயுள்ள
வில்கல யுகடயவர்ைளும்; வதரர் வீரர் - மதர்ைகளயுகடயவரும்.
வீரர்ைளுோகிய; இருவரும் - (பரத - ெத்துருக்ைன்) இருவரும்; முனிபின் வபான -
(விசுவாமித்திர) முனிவன் பின்மன பென்ற; இரு வரும் என்ன - (இராே லக்குவர்
என்ற) இருவரும் மபால; வபானார் - (வசிட்ட முனிவன் பின்மன) பென்றார்ைள்.

அருவகர பரத ெத்துருக்ைனர்ைளுக்கும். ைடல் நால்வகைப் பகடைளுக்கும்

உவகேயாம். வசிட்டன் பின்மன பெல்லுகின்ற பரத - ெத்துருக்ைனர்ைளுக்கு
விசுவாமித்திரன் பின்மன பென்ற இராேலக்குேணர் உவகேயாவர்.

தயரதன் பென்ற ைாட்சி

803. நித்திய நியமம் முற்றி.

வநமியான் பாதம் கசன்னி
வவத்த பின். மவை வல்வலார்க்கு
வரம்பு அறு மணியும் கபான்னும்.
பத்தி ஆன் நிவரயும். பாரும்.
பரிவுடன் நல்கி. வபானான்-
முத்து அணி வயிரப் பூணான்.
மங்கல முகிழ்த்த நல் நாள்.

முத்து - முத்துக்ைளினாலும்; அணிவயிரம் - அழகிய வயிர ேணிைளாலும்;

பூணான் - இயன்ற அணிைகளப் பூண்டவனான தெரதன்; நித்திய நியமம் முற்றி -
(தன்) நித்தியக் ைடகேைகள முடித்துவிட்டு; வநமியான் பாதம் - ெக்ைரம் ஏந்திய
திருோலின் பாதங்ைகள; கசன்னி வவத்தபின் - (தன்) முடியிமல கவத்த பின்பு;
(குலபதய்வோன திருோகல வணங்கின பின்னர்); மவை வல்வலார்க்கு - மவதங்ைளில்
வல்ல அந்தணர்ைளுக்கு; வரம்பு அறு - எல்கலயற்ற; மணியும் கபான்னும் -
இரத்தினமும் பபான்னும்; பத்தி ஆன் நிவரயும் - வரிகெயான பசுக்
கூட்டங்ைகளயும்; பாரும் - பூமிகயயும்; பரிவுடன் - ேன ேகிழ்ச்சிமயாடு; நல்கி -
தானம் பெய்து; மங்கலம் முகிழ்த்த - ேங்ைலம் ேலர்ந்த; நன்னாள் - நல்ல நாளில்;
வபானான் - புறப்பட்டுச் பென்றான்.

அரெர்ைள் பயணத்கதத் பதாடங்குவதற்கு முன் இரத்தினம். பபான். பசு. பூமி

முதலியன தானம் பெய்தல் ேரபு. திருவடிகயச் பென்னியில் கவத்தல் என்பது வீழ்ந்து
வணங்குதலாகும்.
 804. இருபிைப்பாைர் எண்ணா
யிரர். மணிக் கலசம் ஏந்தி.
அரு மவை வருக்கம் ஓதி.
அறுகு நீர் கதளித்து வாழ்த்தி.
வரன்முவை வந்தார். வகாடி
மங்கல மழவலச் கசவ் வாய்ப் பரு மணிக் கலாபத்தார். பல்
லாண்டு இவச பரவப் வபானான்.

இருபிைப்பாைர் எண்ணாயிரர் - எண்ணாயிரம் அந்தணர்ைள்; மணிக் கலசம் ஏந்தி

- இரத்தின கும்பங்ைகளக் கையில் ஏந்திக் பைாண்டு; அருமவை - உணர்வதற்கு
அரிய மவதேந்திரங்ைளின்; வருக்கம் ஓதி -பதாகுதிைகள ஓதிக் பைாண்டு; அங்வக நீர்
கதளித்து - (தம்) கையால் ைலெ நீகரத் பதளித்து; வாழ்த்த - வாழ்த்துக் கூறவும்;
மங்கல மழவலச் கசவ்வாய் - ேங்ைலோன ேழகலச் பொல்கலப் மபசும் சிவந்த
வாகயயும்; பருமணிக் கலாபத்தார் - பருத்த ோணிக்ைங்ைளாலான மேைகலகயயும்
உகடயவர்ைளாகிய; வரன்முவை வந்தார் - பரம்பகரயாை அரெருக்குப் பல்லாண்டு
பாடும் குலத்தில் பிறந்தவர்ைளான; வகாடி - மைாடிக்ைணக்ைான பபண்ைள்;
பல்லாண்டு இவச பரவ - பல்லாண்கட இகெமயாடு பாடிவரவும்; வபானான் -
பென்றான்.
தெரதன் பெல்லும்மபாது அந்தணர் மவத ேந்திரங்ைகளச் பொல்லிக் ைலெ நீர்
பதளித்து வாழ்த்த. ேங்கையர் பலர் பல்லாண்டு பாடினர். இரு பிறப்பாளர் -
உபநயனத்திற்குமுன் ஒரு பிறப்பும். உபநயனத்தின்பின் ஞானப் பிறப்பான
ேற்பறாரு பிறப்பும் ஆகிய இரு பிறப்புகடயவர் அந்தணர். ேணிக் ைலெம் - பூரண
கும்பம் - ேங்ைலத்திற்ைாைப் பூரண ைலெம் எடுத்தல் ேரபு.

805. ‘கண்டிலன் என்வன’ என்பார்;

‘கண்டனன் என்வன’ என்பார்;
‘குண்டலம் வீழ்ந்தது’ என்பார்;
‘குறுக அரிது. இனிச்கசன்று’ என்பார்;
‘உண்டுககால். எழுச்சி?’ என்பார்;
‘ஒலித்தது சங்கம்’ என்பார்;
மண்டல வவந்தர் வந்து
கநருங்கினர். மயங்க மாவதா.
 சங்கம் ஒலித்தது - (சிலர்) ெங்கு ஒலித்தது; என்பார் - என்பவரும் ; எழுச்சி
உண்டு ககால் - (அரென்) புறப்பாடு இருக்கும்மபாலும்; என்பார் - என்பார்ைளும்;
மண்டல வவந்தர் - பபருந்திரளான அரெர்ைள்; மயங்க வந்து - ஒன்றாைச் மெர்ந்து
வந்து; என்வனக் கண்டிலன் - (சிலர்) என்கனக் (இவ்வரென்) ைாணவில்கல; என்பாரும்
- என்பவரும்; என்வனக் கண்டனன் - (சிலர்) என்கனக் ைண்டான்; என்பாரும் -
என்பவரும்; குண்டலம் வீழ்ந்தது - (சிலர்) எனது குண்டலம் கீமழ வீழ்ந்து விட்டது;
என்பாரும் - என்பவரும்; இனிச் கசன்று - (சிலர்) இனிமேல் மபாய்; குறுக அரிது
என்பார் - (அந்த அரெகன) அணுை முடியாது என்பார்ைளுோகி; கநருங்கினர் -
(அரெகனத் பதாடர்ந்து) பநருங்கி நின்றார்ைள். வந்திருந்த ேண்டல அரெர்ைள்
ஒவ்பவாருவரும் இவ்வாறு கூறிக்பைாண்மட வந்து தெரதகன பநருங்கினர் என்பது.

806. கபாற்கைாடி மகளிர் ஊரும்

கபாலன் ககாள் தார்ப் புரவி கவள்ைம்.
சுற்றுறு கமலம் பூத்த
கதாடு கடல் திவரயின் கசல்ல.
ககாற்ை வவல் மன்னர் கசங் வகப்
பங்கயக் குழாங்கள் கூம்ப
மற்று ஒரு கதிவரான் என்ன.
மணி கநடுந் வதரில் வபானான்.
கபான் கதாடி மகளிர் - பபான் வகளயல் அணிந்த பபண்ைள்; ஊரும் - ஏறிச்
பெல்லும்; கபாலன் ககாள் - பபான்னாலாகிய; தார்ப் புரவி கவள்ைம் - கிண்கிணி
ோகலயணிந்த குதிகரைளின் கூட்டம்; சுற்று உறு கமலம் - சுற்றிலும் தாேகரப்
பூக்ைள்; பூத்த - ேலர்ந்துள்ள; கதாடுகடல் - மதாண்டப் பபற்ற ைடலின்; திவரயின்
கசல்ல - அகலைகளப் மபாலச் பெல்ல; ககாற்ைவவல் மன்னர் - பவற்றி
பபாருந்திய மவல் ஏந்திய அரெர்ைளின்; கசங்வக பங்கயக் குழாங்கள் - சிவந்த
கைைளாகிய தாேகரக் கூட்டங்ைள்; கூம்ப - குவிய; மற்கைாரு கதிவரான் என்ன -
மவபறாரு சூரியகனப் மபால; மணி கநடுந் வதரில் - ேணிைள் ைட்டிய பபரிய மதரிமல;
வபானான் - ஏறிச் பென்றான் (தெரதன்).
இயற்கைக்கு ோறாைத் தாேகர குவியச் பெய்தலானும். ேண்ணிகடச்
பெல்லுதலானும் ேற்பறாரு ைதிமரான் என்றார். தாேகர ேலர்ைகள ேலர்விக்கும்
சூரியகனவிட மவறுபட்டுத் தாேகர ேலர்ைகளக் குவிக்கும் ஒரு சூரியன்
இத்தெரதனுக்கு ஒப்பாகும் என்றார். - மவற்றுகேயணி. ேைளிகரயுகடய புரவி
பவள்ளம் ைேலம் பூத்த ைடலின் அகலக்கு உவகேயாயிற்று. ைேலம் பூத்த ைடல்
திகர - இல்பபாருள் உவகே.
 807. ஆர்த்தது. விசும்வப முட்டி;
மீண்டு. அகன் திவசகள் எல்லாம்
‘வபார்த்தது; அங்கு ஒருவர்தம்வம
ஒருவர் கட்புலம் ககாைாவம
தீர்த்தது; கசறிந்தது ஓடி.
திவர கநடுங் கடவல எல்லாம்
தூர்த்தது. சகரவராடு
பவகத்கதன. - தூளி கவள்ைம்.
தூளிகவள்ைம் - (மெகனயால் எழுப்பப்பட்ட) புழுதிக் கூட்டம்; ஆர்த்தது -
நிரம்பியதாய்; விசும்வப முட்டி - வானத்கதத் தாக்கி; மீண்டு - (மேமல பெல்ல இடம்
இல்லாததால்) திரும்பி; அகல் திவசகள் எங்கும் - அைன்ற திகெைள்
எல்லாவற்கறயும்; வபார்த்தது - மூடிக் பைாண்டது; அங்கு - அத்திகெைளில்;
ஒருவர்தம்வம ஒருவர் - ஒருவகரபயாருவர்; கண் புலம் ககாைாவம - ைண்ைளால்
பார்க்ை முடியாதபடி; தீர்த்தது - பெய்து முடித்தது; கசறிந்தது ஓடி - (பின்பு அது)
பநருக்ைோை விகரந்து ஓடி; சகரவராடு பவகத்தது என - ெைரமராடு பகை
பைாண்டதுமபால; திவர கநடுங் கடவல எல்லாம் - அகலைமளாடு கூடிய
ைடகலபயல்லாம்; தூர்த்தது - தூர்த்துவிட்டது.
தூளிபவள்ள மிகுதிகய விளக்ைக் ைடகலத் தூர்த்ததாைக் கூறப்பட்டது. -
பதாடர்பு உயர்வு நவிற்சியணி. தூர்த்தற்குப் ‘பகைத்பதன’ என்று ைாரணம்
ைற்பித்துக் கூறியது ஏதுத் தற்குறிப்மபற்ற அணி.

808. சங்கமும் பவணயும் ககாம்பும்

தாைமும் காைத்வதாடு
மங்கல வபரி கசய்த
வபர் ஒலி மவழவய ஓட்ட.
கதாங்கலும் குவடயும் வதாவகப்
பிச்சமும் சுடவர ஓட்ட.
திங்கள் கவண்குவட கண்டு ஓட.
வதவரும் மருை. - கசன்ைான்.

சங்கமும் - ெங்ை வாத்தியமும்; பவணயும் - புல்லாங்குழலும்; ககாம்பும் -

ஊதுபைாம்புைளும்; தாைமும் - கைத்தாளமும்; காைத்வதாடு - எக்ைாளமும்;
மங்கல வபரி - ேங்ைலத்கதத் பதரிவிக்கும் மபரிகையும்; கசய்த வபகராலி -
எழுப்பிய பபரிய ஓகெயானது; மவழவய - மேைத்தில் மதான்றும் இடிகய; ஓட்ட -
துரத்தவும்; கதாங்கலும் - பூோகலைளும்; குவடயும் - குகடைளும்; வதாவகப்
பிச்சமும் - ‘ேயிலின் மதாகையால் பெய்த பிச்ெங்ைளும்; சுடவர ஓட்ட - பவயிகல
ேகறக்ைவும்; திங்கள் கவண்குவட - ெந்திரன் பவண்பைாற்றக் குகடகய; கண்டு
ஓட - ைண்டு ஓடவும்; வதவரும் மருை - மதவர்ைளும் ேயங்கும்படி; கசன்ைான் -
(தெரதன்) மேன்கேயாைப் மபானான்.
 பதாங்ைல் முதலியன அரெர் பெல்லும்மபாது பிடிக்ைப்படும் விருதுைள். பிச்ெம்
- ேயில்பீலியால் பெய்யப் பபற்ற ஒன்று. பவண்பைாற்றக் குகடயின் நிறமும்.
குளிர்ச்சி தரும் பபருகேயும் தனக்கு இல்கலமய என்று ெந்திரன் பவட்ைப்பட்டு
ஓடினான் என்பது.

809. மந்திர கீத ஓவத.

வலம்புரி முழங்கும் ஓவத.
அந்தணர் ஆசி ஓவத.
ஆர்த்து எழு முரசின் ஓவத.
கந்து ககால் களிற்றின் ஓவத.
கடிவகயர் கவியின் ஓவத.-
இந்திர திருவன் கசல்ல -
எழுந்தன. திவசகள் எல்லாம்.

இந்திர திருவன் - இந்திரனது பெல்வம் மபான்ற பெல்வத்கதக் பைாண்டவனாகிய

தெரதன்; கசல்ல - பெல்லுகையில்; மந்திர கீதம் ஓவத - மவத ேந்திரங்ைளாகிய
பாட்மடாகெயும்; வலம்புரி முழங்கும் ஓவத - வலம்புரிச் ெங்குைள் முழங்குகின்ற
ஓகெயும்; அந்தணர் ஆசி ஓவத - அந்தணர்ைளின் வாழ்த்து ஒலியும்; ஆர்த்கதழு முரசின்
ஓவத - ஆரவாரித்து எழுகின்ற முரெங்ைளின் முழக்ைமும்; கந்து ககால் - ைட்டுத்
தறிகய முறிக்கின்ற; களிற்றின் ஓவத - யாகனைள் பிளிறும் ஓகெயும்; கடிவகயர்
கவிவத ஓவத - நாழிகைக் ைணக்ைரின் நாழிகைப் பாடடின் ஓகெயும் (ஆகிய இகவ);
திவசகள் எல்லாம் எழுந்தன - திக்குைள் எங்கும் எழுந்தன.

ேந்திர கீதம் - ொேைானம். நாழிகைக் ைணக்ைர் நாழிகைகயப் பாடல்

வாயிலாைக் குறிப்பர்.

810. வநாக்கிய திவசகள் எல்லாம்

தன்வனவய வநாக்கிச் கசல்ல.
வீக்கிய கழற் கால் வவந்தர்
விரிந்த வகம் மலர்கள் கூப்ப.
தாக்கிய களிறும் வதரும்
புரவியும் பவடஞர் தாளும்
ஆக்கிய தூளி. விண்ணும்
மண்ணுலகு ஆக்க. - வபானான்.
 வநாக்கிய திவசகள் எல்லாம் - பார்க்கின்ற திக்குைள் யாவும்; தன்வனவய வநாக்கிச்
கசல்லும் - (அரெனது பார்கவ எப்மபாது தன் மீது பதியும் என்ற ைருத்துடன்)
தன்கனமய பார்த்துக் பைாண்டு பெல்லும்; கழல் வீக்கிய கால்வவந்தர் - ைாலில்
வீரக்ைழல் அணிந்துள்ள அரெர்ைள்; விரிந்த வக மலர்கள் கூப்ப - ேலர்ந்த தாேகர
மபான்ற தம் கைைள் கூப்பவும்; தாக்கிய களிறும் - (ஒன்மறாடு ஒன்று) மோதிக்
பைாண்டு பெல்லும் யாகனைளும்; வதரும் புரவியும் - மதர்ைளும் குதிகரைளும்;
பவடஞர் தாளும் - ைாலாட்பகடைளின் பாதங்ைளும்; ஆக்கிய - மேமல எழுப்பிய; தூளி
- புழுதிைள்; விண்ணும் - வானத்கதயும்; மண்ணுலகு ஆக்க - ேண்ணுலைோக்ைவும்;
வபானான் - பென்றான். தெரத ேன்னவனின் பார்கவ விழும்மபாது எல்லாம்
அவகனமய ைாண்கின்ற ேன்னவரின் கைைள் குவிகின்றன என்பது.

811. வீரரும். களிறும். வதரும்.

புரவியும் மிவடந்த வசவன.
வபர்வு இடம் இல்வல; மற்று ஓர்
உலகு இல்வல; கபயர்க்கலாகா;
நீருவட ஆவடயாளும்
கநளித்தனள் முதுவக என்ைால்.
‘பார் கபாவை நீக்கினான்’ என்று
உவரத்தது எப் பரிசு மன்வனா?

வீரரும் - ைாலாள் வீரர்ைளும்; களிறும் வதரும் - யாகனயும் மதர்ைளும்; புரவியும்

மிவடந்த வசவன - குதிகரயும் (என்ற நால்வகைப் பகடயும்) பநருங்கியுள்ள
மெகனைளும்; கபயர்வது ஆக - (இந்த இடத்கதவிட்டு) அப்பாமல
பெல்வபதன்றாலும்; வபர்வு - நிகலபபயர்ந்து பெல்வதற்கு; இடம் இல்வல -
மவபறாரு இடமில்கல; மற்று ஓர் உலகு இல்வல - (?ஏபனன்றால்) மவபறாரு
பவற்றுலகும் இல்கலயாதலால்; நீர் உவடய ஆவடயாளும் - ைடலாகிய நீகர
ஆகடயாை உகடய பூமிமதவியும் (அந்த நாற்பகடைளின் பாரத்கதப்
பபாறுக்ைோட்டாேல்); முதுவக கநளித்தனள் - தன் முதுகை பநளித்துக்
பைாடுத்தாள்; என்ைால் - என்றால் (தெரதன்); பார்கபாவை - பூமியின் சுகேகய;
நீக்கினான் - மபாக்கினான்; என்று உவரத்தது - என்று அறிவுகடமயார் கூறியது; எப்
பரிசு - எவ்வாறு பபாருந்தும்?
நால்வகைச் மெகனைளும் அகெந்து பைாடுக்ைவும் இடமில்கல; ோற்றி
கவக்ைவும். ேற்மறார் உலைமில்கல. ஆதலால் சுகே தாங்ைாது பூமி பநளிந்தாள்
என்றால் அரென் பூமிபாரம் தீர்த்தான் என்று கூறல் எவ்வாறு பபாருந்தும்? என்பது
வஞ்ெப் புைழ்ச்சியாம்.

ெந்திரெயிலச் ொரலில் தங்குதல்

 812. இன்னணம் ஏகி. மன்னன்
வயாசவன இரண்டு கசன்ைான்;
கபான் வவர வபாலும் இந்து
சயிலத்தின் சாரல் புக்கான்;
மன்மதக் களிறும். மாதர்
ககாங்வகயும். மாரன் அம்பும்.
கதன்வவரச் சாந்தும். நாைச்
வசவன கசன்று. இறுத்தது அன்வை.

மன்னன் - ேன்னவர்க்கு ேன்னனாகிய தெரதன்; இன்னணம் - இவ்வகையாை; ஏகி -

புறப்பட்டு; வயாசவன இரண்டு - இரண்டு மயாெகன தூரம்; கசன்ைான் - பென்றான்;
கபான்வவர வபாலும் - (பின்பு) மேரு ேகலகய ஒத்த; இந்து சயிலத்தின் - ெந்திர
ெயில ேகலயின்; சாரல் புக்கான் - ொரகல அகடந்தான்; மன்மதன் களிறும் -
ேன்ேதனது யாகன என்று பொல்லப்படும் இரவு மபான்ற பபண்ைளின் கூந்தலும்;
மாதர் ககாங்வகயும் - ோதரின் தனங்ைளும்; மாரன் அம்பும் - ேன்ேதனுகடய
அம்புைளாகிய ேலர்ைளாலும்; கதன்வவர சாந்தும் - பபாதிய ேகலச் ெந்தனத்தின்
குழம்பாலும்; நாறும் - நறுேணம் வீசுவதற்கு இடோைவுள்ள; வசவனயும் -
அச்ெதுரங்ை மெகனயும்; இறுத்தது - (அம் ேகலச் ொரலில்) தங்கியது.
ேன்ேதனது ைளிறு - ைங்குலாகும். ேைளிர் கூந்தகல உருவைோை ‘ேன்ேதக் ைளிறு’
என்றார். முகற நிரல் நிகரயணி.
 ெந்திரெயிலப் படலம்
படலத்தின் கபயரவமதி:

தெரத ேன்னனுடன் பென்ற மெகனைள் ெந்திரெயிலம் என்னும் ேகலகயக்

ைண்டதுபற்றிக் கூறும் பகுதியாை இருப்பதால் இப்பபயர் அகேந்தது.

படலத்தின் கசய்திச் சுருக்கம்:

யாகன. மதர்ைளின் பெயல்ைள் கூறப்பபறுகின்றன. ேைளிர் இகளப்பாறித்

துயில் பைாண்டார்ைள். கேந்தரும் ேங்கையரும் திரிந்தார்ைள். பட ோடங்ைளில்
வதிந்தார்ைள். யாகனைளும். குதிகரைளும் வருகின்றன; ஊற்றுநீர் சுரந்தது; வீரர்ைள்
ோடத்தினுள் நுகழந்தார்ைள்; யாகனைள் நீகரக் ைலக்கின; அட்டிலில் புகை
எழுந்தது. மெகனைள் பபாலிவுபபற்று விளங்கின.

யாகனைளின் பெயல்ைள்
கலித்துவை

813. வகாவல ஆர் வடக் ககாழுங் குவடு

ஒடிதர நிவந்த.
ஆவி வவட்டன. வரி சிவல
அனங்கன் வமல் ககாண்ட.
பூவவ வாய்ச்சியர் முவல சிலர்
புயத்கதாடும் பூட்ட.
வதவதாரத்தும். சந்தினும்.
பூட்டின - சில மா.

வகாவவ ஆர் - முத்துவடம் முதலியன நிரம்ப அகணந்துள்ளனவும்; வட

ககாழுங்குவடு - வடதிகெயிலுள்ள பெழித்த மேருேகலயும்; ஒடிதர - மதாற்கும்படி?;
நிவந்த - உயர்ந்துள்ளனவும்; ஆவிவவட்டன - (தம் ைாதலரான) ஆடவரின் உயிகர(க்
பைாள்கள பைாள்ள) விரும்பியனவும்; வரிசிவல அனங்கன்வமல் - ைட்டகேந்த
வில்கலயுகடய ேன்ேதனால் தன் பதாழிலுக்குக் (ைாே மவட்கை எழுப்பவும்);
ககாண்ட -ஆடவர் ைருவியாைக் பைாண்ட; முவலகவை - (தம்) பைாங்கைைகள; பூவவ
வாய்ச்சியர் - நாைணவாய்ப் புள்களப் மபால இனிய பொற்ைள் மபசும் ேைளிர்; சிலர்
புயத்கதாடும் பூட்ட - ஆடவர் சிலரின் புயங்ைமளாடு அகணக்ை; வகாவவ ஆர் வடம் -
வானத்கதயளாவிய ஆலேரத்தின்; ககாழுங் குவடு ஒடிதர - பெழித்த கிகளைள்
ஒடியும்படி; நிவந்த - ஓங்கியனவும்; ஆவிவவட்டன - (தண்ணீர் பருை) தடாைத்கத
விரும்பியனவும்; வரிசிவல அனங்கன் - ைட்டகேந்த வில்கலயுகடய ேன்ேதகனப்
மபான்ற வீரகன; வமல்ககாண்ட - (தம்) மேல் பைாண்டிருப்பனவுோன; சிலமா - சில
யாகனைள்; வதவதாரத்தும் - மதவதார ேரங்ைளிலும்; சந்தினும் - ெந்தன
ேரங்ைளிலும்; பூட்டின - ைட்டப்பட்டன.
 ெந்திரெயில ேகலயில் யாகனைளின் மேல் இருந்த ேைளிர். தம் தனங்ைள்
ைணவரின் மதாள்ைளில் படுோறு அவகரத் தழுவியவாறு கீமழ இறங்கினர்; அந்த
யாகனைள் ேரங்ைளில் ைட்டப்பட்டன. சிமலகடயணி - பைாங்கைக்கும்
யாகனக்கும் சிமலகட. மதவதாரு. ெந்தனம் என்ற ேரங்ைளில் யாகனைள்
பூட்டப்பட்டனமபால. பபண்ைளால் தனங்ைள் ஆண்ைளின் மதாள்ைளில்
பூட்டப்பட்டன என்ற உவகே பதானிக்கிறது.

தனங்ைளுக்கு யாகனைளும். மதாள்ைளுக்குக் ைட்டுத்தறியாை உதவும் ேரங்ைளும்

உவகே. தனங்ைள் தம் ைாதலர்க்குக் ைாேமவதகனகய மிகுதியாை
உண்டாக்குவதால் ‘அனங்ைன் மேற்பைாண்ட’ என்றும். ‘ஆவி மவட்டன’ என்றும்
கூறினார்.

முகல - ‘ஆவி மவட்டன’ - அகிற்புகைகய விரும்பின; வரிசிகல அனங்ைன்மேல்

பைாண்ட -ைட்டகேந்த ைரும்பு வில்கலயும் ேன்ேதகனயும் பதாய்யிலாை மேமல
எழுதப்பபற்றன.

814. வநர் ஒடுங்கல் இல் பவகயிவன

நீதியால் கவல்லும்
வசார்வு இடம் கபைா உணர்வினன்
சூழ்ச்சிவய வபால.
காகராடும் கதாடர் கவட்டு எழில்.
மராமரக் குவட்வட
வவகராடும் ககாடு. கிரி என
நடந்தது - ஓர் வவழம்.

ஓர் வவழம் - ஒரு யாகனயானது; வநர் ஒடுங்கல் இல் - மநராை அடங்ைாத;

பவகயிவன - பகைவகர; நீதியால் கவல்லும் - (அரெ) தந்திரத்தால் பவல்லுகின்ற;
வசார்வு இடம்கபைா - ேனத் தளர்ச்சியில்லாத; உணர்வினன் - நல்லுணர்வுகடய
அரெனது; சூழ்ச்சி வபால - ஆமலாெகன மபால; காகராடும் கதாடர் கவடு - மேை
ேண்டலத்கத அளாவும் கிகளைகளயுகடய; எழில் மராமரம் - அழகிய
ேராேரத்தின்; குவட்வட - அடிப்பகுதிகய; மவபராடும் பைாடு - மவமராடு
பறித்துக்பைாண்டு; கிரிஎன - ேகலமபால; நடந்தது - நடந்து பென்றது. ைட்டிய
ேரத்திலிருந்து தன்கன விடுவிக்ை எண்ணிய யாகனபயான்று. தன் சூழ்ச்சியால்
அம் ேரம் முழுவகதயும் மவமராடு ொய்த்து இழுத்துச் பென்றது. இது. தன்கனப்
மபாரில் அைப்படுத்திய பகைேன்னனிடமிருந்து விடுவிக்ை மவண்டித் தந்திரத்கதக்
கையாண்ட தளராத ஊக்ைமுகடயவனது பெயல் மபான்றது. குவடு - ஆகுபபயர்.
 815. திரண்ட தாள் கநடுஞ் கசறி பவண
மருது இவட ஒடியப்
புரண்டு பின் வரும் உரகலாடு
வபானவன் வபால.
உருண்டு கால் கதாடர் பிைகிடு
தறிகயாடும். ஒருங்வக
இரண்டு மா மரம் இவட இை
நடந்தது - ஓர் யாவன.

திரண்ட தாள் - திரண்ட அடிப்பகுதிகயயும்; கநடுஞ் கசறி பவண - நீண்ட

பெறிவான கிகளைகளயும் உகடய; மருது - இரட்கட ேருத ேரங்ைள்; இவட ஒடிய -
நடுமவ முறிந்து விழும்படி; புரண்டு பின் வரும் - புரண்டு (தன்) பின்மன வருகின்ற;
உரகலாடு - உரலுடன்; வபானவன்வபால - (அம் ேரங்ைளின் இகடமய) தவழ்ந்து
பென்ற ைண்ணன் மபால; ஓர் யாவன - ஒரு யாகனயானது; உருண்டு கால் கதாடர் -
உருண்டவாறு தன் பின்னங்ைால்ைளின் ஊமட பதாடர்ந்து; பிைகிடு - வருகின்ற;
தறிபயாடும் - ைட்டுத் தறிமயாடும்; ஒருங்கு இரண்டு - ஒருமெர இரண்டு; மாமரம்
இவட இை - ோேரங்ைள் (தம்முகடய) நடுப்பகுதி முறிந்து விழும்படி; நடந்தது -
நடந்து பென்றது.
யமொகதயால் உரலில் ைட்டப்பட்ட ைண்ணன் அந்த உரமலாடு அருகில் இருந்த
இரட்கட ேருத ேரங்ைளிகடமய பெல்ல அம் ேரங்ைள் முறிந்து வீழ்ந்தன என்பது
வரலாறு.

தன்கனக் ைட்டியிருந்த ைட்டுத்தறிகய இழுத்துக் பைாண்டு விகரந்து

பெல்லுகையில் அக் ைட்டுத் தறியால் இரண்டு ோேரங்ைள் முறிந்துவிழச்
பெய்தது ஒரு யாகன. இதற்குத் தன் தாயால் ைட்டப்பட்ட உரகல இழுத்துச்
பெல்லுகையில் இரட்கட ேருத ேரங்ைகள முறித்த ைண்ணகன உவகேயாக்கினார் -
உவகேயணி.

816. கதம் ககாள் சீற்ைத்வத ஆற்றுவான்.

இனியன கழறி.
பதம் ககாள் பாகனும் மந்திரி
ஒத்தனன்; பல் நூல்
விதங்கைால். அவன். கமல்கலன
கமல்கலன விைம்பும்
இதங்கள் ககாள்கிலா இவைவவன
ஒத்தது - ஓர் யாவன.
 கதம் ககாள் சீற்ைத்வத - ைறுவு பைாள்ளும் மைாபத்கத; ஆற்றுவான் -
தணிக்கும் பபாருட்டு; இனியன கழறி - (அந்த யாகனக்கு) இனிகேயான
வார்த்கதைகளக் கூறி; பதம் ககாள் - (பக்குவோை அதகன) வெப்படுத்த முயலும்;
பாகனும் - யாகனப் பாைனும்; மந்திரி ஒத்தனன் - (தவறான வழியில் பெல்லும்
அரெகன வெப்படுத்த முயலும்) அகேச்ெகன ஒத்திருந்தான்; ஓர்யாவன -
(அப்மபாது அப் பாைனது இன்பொல்கலக் பைாள்ளாது பவறிபைாண்ட) ஒரு
யாகனயானது; பன்னூல் விதங்கைால் - பல நூல்ைளில் கூறிய முகறக்கு ஏற்ப; அவன்
- அந்த அகேச்ென்; கமல்கலன கமல்கலன - (ேன்னவன் ேனங்பைாள்ளுோறு)
பேல்ல பேல்ல; விைம்பும் - பொல்லுகின்ற; இதங்கள் - நன்கே பயக்கும்
பொற்ைகள; ககாள்கிலா - ைாது பைாடுத்துக் மைட்ைாத (ோறான வழிச்பெல்லும்);
இவைவவன - அரெகன; ஒத்தது - ஒப்பதாை ஆயிற்று.

பாைனுகடய இன்பொல்கலக் மைளாது ேதபவறி பைாண்ட யாகனக்கு.

அகேச்ெனின் இனிய பொல்கலக் மைளாது ோறுவழியில் நடக்கின்ற ேன்னவன்
உவகே. ‘ேதக்ைளிறு வலியாக். ைதம்தகலயழியக் ைந்மதாடு ஆர்த்து ொேகீத
ஓகெயில் தணிக்கும் நூலறி பாைபராடு’ - (பபருங் 1.44:61 -64

817. மாறு காண்கிலதாய் நின்று.

மவழ என முழங்கும்
தாறு பாய் கரி. வன கரி
தண்டத்வதத் தடவி.
பாறு பின் கசல. கால் எனச்
கசல்வது. பண்டு ஓர்
ஆறு வபாகிய ஆறு வபாம்
ஆறு வபான்ைதுவவ.

மாறு - (தனது) பகைகய; காண்கிலதாய் நின்று - ைாணப் பபறாேல் நின்று; மவழ

என முழங்கும் - மேைம் மபால இடித்பதாலிக்கின்றதும்; தாறு பாய் கரி - இரும்பு
முள்ளால் குத்தப் பபற்றதுோகியயாகன; வனம் கரி தண்டத்வத - ைாட்டு யாகனைள்
பென்ற ஒரு வழிகய; தடவி - பின்பற்றி; பாறு பின்கசல - பருந்துைள் பின்னால்
பதாடர்ந்து வர; கால் எனச் கசல்வது - ைாற்கறப் மபால விகரந்து பெல்வது; பண்டு
ஓர் ஆறு வபாகிய - முன்பு நதி பென்ற வழிமய; ஆறு வபாம் - பெல்லுகின்ற; ஆறு -
ஆற்கற; வபான்ைது - ஒத்தது. தனக்கு ஒரு பகைகயக் ைாணமுடியாேல் ைாட்டு
யாகனைள் கூட்டோைச் பெல்லும் பபருவழியில் அவற்றின் மோப்பத்கதயுணர்ந்த
யாகன (மெகன) பயான்று. அகவ பகையினம் என்று ைருதிப் பாைனுக்கும்
அடங்ைாேல். பவறிபைாண்டு அவ் யாகனக் கூட்டம் பென்ற வழிமய தனிவழிகய
உண்டாக்கிக் பைாண்டு விகரந்து பென்றது. அது பழகேயான நதி பெல்லும்
வழிகய நாடியவாறு ேற்பறாரு சிற்றாறு பபருக்பைடுத்துச் பெல்வது மபான்று
உள்ளது என்றார். யாகனயின் மவைத்தால் பறகவைள் சிதறப்பபறுவதாலும். எதிர்ந்த
உயிர்ைகளக் பைான்று பெல்வதால் அவற்றின் இகறச்சி மவட்கையாலும் ‘பாறு
பின்பெல’ என்றார். தண்டம்; யாகன பெல்வழி. 5
 818. பாத்த யாவனயின் பதங்களில்
படு மதம் நாை.
காத்த அங்குசம் நிமிர்ந்திட.
கால் பிடித்து ஓடி.
பூத்த ஏழிவலப் பாவலவயப்
கபாடிப் கபாடி ஆக.
காத்திரங்கைால். தலத்கதாடும்
வதய்த்தது - ஓர் களிறு.

பாத்த யாவனயின் - (அணியணியாை) பிரித்துள்ள யாகனைகளக் ைட்டிய;

பதங்களில் - இடங்ைளில்; படு மதம் - மதான்றும் ேதநீரின்; நாை - ேணம் மபான்று
(ஏழிகலப் பாகலயிலிருந்து) ேணம் வீசியதால்; ஓர் களிறு - (அகதத் தாங்ைாத) ஒரு
யாகனயானது; காத்த அங்குசம் நிமிர்ந்திட - (தன்கனக்) ைட்டுப்படுத்துகின்ற பாைன்
கையிலுள்ள அங்குெோனது நிமிர்ந்து விடும்படி; கால்பிடித்து ஓடி - (ேதத்தின்
ேணம் வந்த) வழிகயப் பற்றிக் பைாண்டு ஓடிப்மபாய்; பூத்த ஏழிலப் பாவலவய -
(ேதேணம் வருவதற்குக் ைாரணோன) பூத்துள்ள ஏழிகலப் பாகல ேரத்கத;
கபாடிப் கபாடி ஆக - சிறுசிறு தூள்ைளாகுோறு; காத்திரங்கைால் -
முன்னங்ைால்ைளால்; தலத்கதாடும் வதய்த்தது - தகரமயாடு மதய்த்துவிட்டது.
மெகன தங்கிய ெந்திர ெயிலத்தின் ொரலில். ஏழிகலப் பாகல ேரத்திலிருந்து
யாகனயின் ேதேணம் மபான்ற ேணம் வீெ. யாகனக் கூட்டத்திலிருந்த யாகனைளில்
ஒன்று மோப்பத்தால் அகதயுணர்ந்து ேதபவறியால் பாைனுக்கு அடங்ைாேல்
அங்குெமும் நிமிர்ந்திட ேதேணம் வந்த வழிகய நாடிச் பென்று அங்குள்ள
ஏழிகலப்பாகல ேரத்கதப் பபாடிபபாடியாை ஆகுோறு தன் முன்னங்ைால்ைளால்
மதய்த்தது என்றார். ஏழிகலப் பாகல: ஏழு நிகரயாை அடுக்கிய நீண்ட
இகலைகளயுகடய பாகல என்பார் பரிமேலழைர் (பரிபா. 21-13) ‘ெப்த பர்ணீ’ என்று
இதகன வடபோழியில் குறிப்பர்.

819. அலகு இல் ஆவனகள் அவநகமும்.

அவற்கைாடு மிவடந்த
திலக வாள் நுதல் பிடிகளும்.
குருவையும். கசறிந்த
உலவவ நீள் வனத்து. ஊதவம
ஒத்த; அவ் ஊதத்
தவலவவன ஒத்துப் கபாலிந்தது.
சந்திரசயிலம்.
 -indent: 30"> அலகு இல் யாவனகள் - (உருவம் வலிகேைகள) அளவிடமுடியாத
ஆண் யாகனைள்; அவநகமும் - பலவும்; அவற்கைாடு மிவடந்த - அவ்
யாகனைமளாடு பநருங்கியுள்ள; திலகம் வாள் நுதல் - சிந்துரத் திலைம் தீட்டிய
ஒளியுள்ள பநற்றிகயயுகடய; பிடிகளும் - பபண்யாகனைளும்; குருவையும் -
யாகனக் குட்டிைளும்; கசறிந்த - பநருங்கியிருந்தகவ; உலவவ நீள் வனத்து -
ேரங்ைள் மிகுந்துள்ள நீண்ட வனத்திமல; ஊதவம ஒத்த - வாழும் ைாட்டு யாகனக்
கூட்டத்கத ஒத்திருந்தன; சந்திர சயிலம் - அந்தச் ெந்திர ெயிலோனது; அவ் ஊதத்
தவலவவன - அந்த யாகனக் கூட்டத்தின் தகலவகன; ஒத்துப் கபாலிந்தது - ஒத்து
விளங்கியது.

மெகனயிலுள்ள யாகனைள் ெந்திரெயிலத்து அருகில் இருந்த மதாற்றம். ைாட்டு

யாகனக் கூட்டமும். யாகனக் கூட்டத் தகலவனும் மபான்று இருந்தது என்றார்.
யாகனைள் யாவும் பபரிய ேகலகய அடுத்த சிறுசிறு குன்றும் மபாலிருந்தன என்பது.

ைருங்ைல்கலப் பபான்னாக்கிய மதர்ைள்

820. ‘கதருண்ட வமலவர் சிறியவர்ச்
வசரினும். அவர்தம்
மருண்ட புன்வமவய மாற்றுவர்’
எனும் இது வழக்வக;
உருண்ட வாய்கதாறும். கபான் உருள்
உவரத்து உவரத்து ஓடி.
இருண்ட கல்வலயும் தன் நிைம்
ஆக்கிய - இரதம்.

கதருண்ட வமலவர் - பதளிந்த அறிவுகடய பபரிமயார்; சிறியவர் வசரினும் -

சிறியவர்ைகள (தாம் மபாய்ச்) மெர்ந்திருந்தாலும்; மருண்ட அவர்தம் - அறிவுத்
பதளிவில்லாேல் ேயங்கிய அவர்ைளுகடய; புன்வமவய - இழி குணத்கத;
மாற்றுவர் எனும் - மபாக்குவர் என்று பொல்லுகின்ற; இது - இந்த வார்த்கத; வழக்வக
- முகறகேயானமத (உலை இயல்பு); இரதம் - (ஏபனனில்) இரதங்ைள்; கபான் உருள்
உருண்ட - பபான்னால் இயன்ற ெக்ைரங்ைள் உருண்டு பென்ற; வாய்கதாறும் -
இடங்ைள்மதாறும்; உவரத்து உவரத்து ஓடி - (தம்) பபான்கன உகரத்துக் பைாண்மட
ஓடிச் பெல்வதால்; இருண்ட கல்வலயும் - ைருகேயான பாறாங்ைற்ைகளயும்; தம் நிைம்
ஆக்கிய - (தம்) பபான்னிறோைமவ பெய்யலாயின.

மவற்றுப் பபாருள் கவப்பணி. மதரின் பபான்னிற உருகள பென்றதால்

அங்குள்ள பாகறைள் பபான்னிறத்கத அகடந்தன என்பது. மெரினும் -
எதிர்ேகறயும்கே.
ேைளிர் இகளப்பாறித் துயில்பைாள்ளுதல்
 821. ககாவ்வவ வநாக்கிய வாய்கவை.
இந்திர வகாபம்
கவ்வி வநாக்கின என்றுககால் -
காட்டு இன மயில்கள்.
நவ்வி வநாக்கியர். நலம் ககாள்
வமகவல. கபாலஞ் சாயல்-
கசவ்வி வநாக்கின திரிவன
வபால்வன. திரிந்த.

காட்டு இன மயில்கள் - ைாட்டில் வாழும் ேயில் கூட்டங்ைள்; ககாவ்வவ

வநாக்கிய வாய்கவை - மைாகவப் பழம் மபான்ற ேைளிரின் வாய்ைகள; இந்திர வகாபம்
- இந்திர மைாபப் பூச்சிைள்; கவ்வி வநாக்கின - பென்று மெர்ந்து அகடக்ைலோைப்
புக்ைனமவா; என்று ககால் - என்று நிகனத்ததால்தாமனா; நலம் ககாள் வமகவல -
அழகிய மேைகலகய அணிந்த; நவ்வி வநாக்கியர் - ோன் மபான்ற ைண்ைகளப்
பபற்ற பபண்ைளின்; கபாலஞ் சாயல் கசவ்வி - சிறந்த ொயல் அழகை; வநாக்கின -
(எவ்வாறு உள்ளபதன்று) பார்த்தவாறு; திரிவன மபால; திரிந்த - திரிந்தன.
ேைளிரின் வாய்ைள் இந்திர மைாபப் பூச்சிைள் மபாலிருத்தல் ைண்ட ேயில்ைள்
இவர்ைளின் ொயல் எவ்வாறு உள்ளது என்று ைாணுதல் பபாருட்டும் தம் உணவான
இந்திரமைாபமோ என்று ஐயுற்றும். திரிவன மபான்று இருந்தன. இந்திர மைாபம்:
பெம்பட்டுப் பூச்சி. - ஏதுத் தற்குறிப்மபற்ற அணி. ேயில் ேைளிர்க்குச் ொயலில்
உவகே கூறப்படுவது வழக்ைோதலால். வாய்ைகளப் பற்றிக் ைருதிய ேயில்ைள்
ொயல் அழகைக் ைருத்மதாடு மநாக்ைத் திரிந்தன என்றார். மவறு உகர: தாம் ைவர
மவண்டுபேன்று பைாவ்கவப்பழம் ைருதியிருந்த பபண்ைளின் பெவ்வாய்
அழகை இந்திர மைாபப் பூச்சிைள் ைவர்ந்துள்ளன என்று ைாட்டு ேயில்ைள்
ைருதியதால்தாமனா அந்த இந்திரமைாபங்ைகள உண்ண விரும்பித் தாம் அதற்ைாைத்
திரிவது மதான்றாதவாறு அப்பபண்ைளின் ொயல் அழகைக் ைாணத் திரிவன மபாலத்
திரிந்தன என்பது.

822. உய்க்கும் வாசிகள் இழிந்து. இை

அன்னத்தின் ஒதுங்கி.
கமய்க் கலாபமும் குவழகளும்.
இவழகளும விைங்க.
கதாக்க கமன் மர நிழல் படத்
துவன்றிய சூழல்
புக்க மங்வகயர். பூத்த ககாம்பு
ஆம் எனப் கபாலிந்தார்.
 உய்க்கும் வாசிகள் - தாம் ஏறிச்பெலுத்தும் குதிகரைளினின்று; இழிந்து -
இறங்கி; இை அன்னத்தின் - இள அன்னங்ைள் மபால; ஒதுங்கி - பேல்ல நடந்து;
கதாக்க கமல் மரம் - அடர்ந்த இளேரங்ைளின்; நிழல்படத் துவன்றிய - நிழல்
படுோறு அகேந்த; சூழல் புக்க - பபாழிலிடத்தில் மபாய்ச் மெர்ந்த; மங்வகயர் -
ேைளிர்; கமய் - (தம்) மேனிைளில்; கலாபமும் - இகடயணிைளும்; குவழகளும் -
ைாதணிைளும்; இவழகளும் - பிற அணிைலன்ைளும்; விைங்க - விளங்குவதனால்;
பூத்த ககாம்பு ஆம் என - ேலர்ைள் பூத்துள்ள பைாம்புைள் என்னும்படி; கபாலிந்தார் -
திைழ்ந்தார்ைள்.

இளேரோதலின் அதன் அடியில் நின்ற ேைளிர் அணிந்த அணிைலன்ைளின்

பபாலிவால் அம் ேரத்தின் கீமழ படியும் பூங்பைாம்பு மபாலத் மதான்றினர்.

823. தைம் ககாள் தாமவர என. தளிர்

அடியினும். முகத்தும்.
வைம் ககாள் மாவல வண்டு அலமர.
வழி வருந்தினர் ஆய்.
விைங்கு தம் உருப் பளிங்கிவட
கவளிப்பட. வவறு ஓர்
துைங்கு பாவையில். வதாழியர்
அயிர்த்திடத் துயின்ைார்.

(பபாழில் புகுந்த அப் பபண்ைள்) வழி வருந்தினர் ஆய் - வழி நடந்த மொர்வால்
வருந்தினராய்; வைம்ககாள் மாவல வண்டு - பெழுகேயாை வளர்ந்த வண்டுைள்;
தைம் ககாள் தாமவரகயன - இதழுள்ள தாேகர ேலபரனக் ைருதி; தளிர்
அடியினும் - தளிகரபயாத்த தம் பாதங்ைளிலும்; முகத்தும் - முைத்திலும்; அலமர -
சுழன்று பைாண்டிருக்ை; விைங்கு தம் உரு - ஒளிவிடுகின்ற தேது வடிவம்; வதாழியர்
அயிர்த்திட - (தம் மதாழியர்) ஐயப்படும்படி; பளிங்கிவட - பளிங்குப் பாகறயில்;
கவளிப்பட - பவளிப்படுவதால்; வவவைார் துைங்கு பாவையில் - விளங்கும்
மவபறாரு பளிங்குப் பாகறயிமல; துயின்ைார் - படுத்து உறங்கினார்ைள்.

ேங்கையர் பவகுதூரம் பயணம் வந்த ைகளப்பால் ஒரு பளிங்குப் பாகறயில்

படுத்துறங்கினர். அப்மபாது அவர்ைளின் பாதங்ைகளயும் முைத்கதயும் ைண்டு
வண்டுைள் தாேகர ேலபரன்று ேயங்கி அவற்றில் போய்க்ைச் சுழல்வனவாயின.
அவரது உருவம் மவறு ஒரு பளிங்குப் பாகறயில் பிரதிபலித்தது. அச்ொகயமய ‘இது
நம் தகலவியின் உருவமே’ என்று மதாழியர் ேயங்கினர் என்பது - ேயக்ைவணி.
 824. பிடி புக்கு ஆயிவட. மின்கனாடும்
பிைங்கிய வமகம்
படி புக்காகலனப் படிதர.
பரிபுரம் புலம்ப.
துடி புக்கா இவடத் திருமகள்
தாமவர துைந்து
குடிபுக்காகலன. குடில் புக்கார் -
ககாடி அன்ன மடவார்.

மின்கனாடும் பிைங்கிய - மின்னல்ைமளாடு விளங்கிய; வமகங்கள் - மேைங்ைள்; ஆ

இவட - அந்தச் ெந்திர ெயில ேகலப் பக்ைத்தில்; படி புக்காகலன - பூமியில் மெர்ந்தாற்
மபால; பிடி புக்குப் படிதர - பபண்யாகனைள் படிந்து நிற்ை (அவற்றின் மேல்
ஏறியிருந்த); ககாடி அன்ன மடவார் - பூங்பைாடி மபான்ற ேைளிர்; துடி புக்கா இவட -
உடுக்கைகய உவகேயாைக் கூறப்பபறும் பவல்லும் இகட உகடய; திருமகள்
தாமவர துைந்து - இலக்குமி தாேகர ேலகர விட்டு; குடி புக்கால் என - (அங்மை)
குடி புகுந்தாற் மபால; பரிபுரம் புலம்ப - (தம் ைால்ைளின்) பாதச் சிலம்புைள் ஒலிக்ைவும்
(நடந்து); குடிபுக்கார் - (தத்தம் விடுதிைளில்) குடி புகுந்தார்ைள்.

பபண் யாகனைளின் மேல் ஏறிவந்த சில பபண்ைள் அகவ பூமியில் படிந்திருக்ை.

அவற்றிலிருந்து இறங்கிச் பென்று ஒரு சூழலில் குடிபுகுந்தனர் என்பது.
ேைளிகரத் தாங்கிய பபண்யாகனைளுக்கு மின்னகலத் தாங்கிய மேைங்ைள் உவகே.

வரிகெயாைக் குதிகரைகளக் ைட்டிகவத்தல்

கலிவிருத்தம்
825. உண் அமுதம் ஊட்டி. இவை
வயார் நகர் ககாணர்ந்த.
துண்கணனும் முழக்கின.
துருக்கர் தர வந்த.
மண்மகள்தன் மார்பின் அணி
வன்ன சரம் என்ன.
பண் இயல் வயப் பரிகள்.
பந்தியில் நிவரத்தார்.
உண் அமுதம் ஊட்டி - உண்பதற்குரிய உணகவ வாயினுள் ஊட்டி; இவைவயார்
நகர் ககாணர்ந்த - இகளஞர்ைளால் நைரில் பைாண்டு வரப்பட்டனவும்;
துண்கணனும் முழக்கின - திடுக்கிடும் ைகனப்பபாலிகயயுகடயனவும்; துருக்கர்
தரவந்த - மொனைர் பைாண்டு வந்தனவுோன; பண் இயல் - அலங்ைாரம் அகேந்த;
வயப் பரிகள் - வலிய குதிகரைகள; மண்மகள் தன் மார்பின் - பூமி மதவியின்
ோர்பில்; அணி வன்ன சரகமன்ன - அணிந்த பல நிறமுள்ள நவேணி ோகல மபால;
பந்தியின் - குதிகரக் கூட்டத்தில்; நிவரத்தார் - ஒழுங்ைாைக் ைட்டினார்ைள்.

பல நிறத்மதாடு கூடிய குதிகரைள் வன்னெரம் மபான்றுள்ளன. மொனைரால்

ஏற்ற உணவளித்து வளர்க்ைப்பட்ட குதிகரைள் அங்கு வந்தன என்பது.

826. நீர் திவர நிவரத்த என. நீள் திவர நிவரத்தார்;

ஆர்கலி நிவரத்த என. ஆவணம் நிவரத்தார்;
கார் நிவர என. களிறு காவிவட நிவரத்தார்;
மாருதம் நிவரத்த என. வாசிகள் நிவரத்தார்;

நீர் திவர நிவரத்த என - நீரகலைகள ஒழுங்ைாை அகேத்தாற்மபால; நீள்

திவர நிவரத்தார் - நீண்ட (சுற்றுத்) திகரைகள வரிகெயாைக் ைட்டினார்ைள்; ஆர்கலி
நிவரத்த என - ைடல்ைள் ஒழுங்ைாை அகேக்ைப்பட்டன மபால; ஆவணம் நிவரத்தார் -
ைகடத் பதருக்ைகள வரிகெயாை அகேத்தனர்; கார் நிவரகயன - மேைங்ைளின்
வரிகெ என்று பொல்லும்படி; களிறு கா இவட - யாகனைகளச் மொகலைளின்
இகடமய; நிவரத்தார் - வரிகெயாை நிறுத்தினர்; மாருதம் நிவரத்த என - ைாற்கற
ஒழுங்ைாை நிறுவினாற் மபால; வாசிகள் நிவரத்தார் - குதிகரைகள வரிகெயாைக்
ைட்டினர்.

தனித் தனிமய தங்கியிருக்ைப் பட ோடங்ைள் ைட்டப்படுவதும். மவண்டிய

பண்டங்ைகள வாங்குவதற்குக் ைகடவீதிைள் அகேப்பதும் மெகனைளுக்கு
இன்றியகேயாதன. உடன் வந்த யாகன குதிகரைகளயும் அவ்வவற்றிற்கு
உரிய இடங்ைளில் வரிகெயாைக் ைட்டினர்.

கேந்தரும் ேங்கையரும் திரிந்த ைாட்சி

827. நடிக்கும் மயில் என்ன வரும் நவ்விவிழியாரும்.

வடிக்கும் அயில் வீரரும். மயங்கினர் திரிந்தார்;
இடிக்கும் முரசக் குரலின். எங்கும் முரல் சங்கின்.
ககாடிக்களின் உணர்ந்து. அரசர் வகாநகர் அவடந்தார்.
 நடிக்கும் மயில் என்ன - ஆடும் ேயிகலப் மபால; வரும் - வருகின்ற; நவ்வி
விழியாரும் - ோன் மபான்ற ைண்ைகளயுகடய ேைளிரும்; வடிக்கும் அயில் வீரரும் -
வடித்துக் கூர்கேயாக்கிய மவல் வீரரும்; மயங்கினர் திரிந்தார் - ேயங்கிய வண்ணம்
திரிந்தனர் (தாம் மபாகும் இடம் இன்னபதன்று பதரியாததால்); இடிக்கும் முரசக்
குரலின - (பின்பு) முழங்குகின்ற ேங்ைள முரசின் ஒலியாலும்; ஏங்கும் முரல் சங்கின் -
எங்கும் ஒலிபயழும் ெங்ைநாதங்ைளாலும்; ககாடிகளின் - பைாடிைளாலும்; உணர்ந்து -
(அரெனது ோளிகை இதுபவன) பதரிந்து பைாண்டு; அரசர் வகாநகர் அவடந்தார் -
அரென் தங்கிய ோளிகைகய அகடந்தார்ைள்.

பட ோடங்ைள் பலவும் ஒமர தன்கேயில் அகேந்திருந்தகேயால் மவற்றுகே

பதரியாேல் ேயங்கி. முரசு. ெங்கு. பைாடிைளால் அரென் தங்கிய ோடம் இதுபவன்று
அறிந்தனர் என்பது ஒவ்பவாரு ோடமும் அரெ ோளிகை மபால இருந்தது.

828. மிதிக்க நிமிர் தூளியின்

விைக்கம் அறு கமய்வய.
சுவதக் கண் நுவரவயப் கபாருவு
தூசு ககாடு. தூய்தா
உதித்தனர். இைங் குமரர்;
ஓவியரின் ஓவம்
புதுக்கினர் என. தருண
மங்வகயர் கபாலிந்தார்.

மிதிக்க நிமிர் - யாகன முதலானகவ மிதித்துச் பெல்வதால் மேமல எழுந்த;

தூளியின் - புழுதியால்; விைக்கம் அறு கமய்வய - ஒளியில்லாது அழகு ேழுங்கிய
ேகனவியரின் மேனிகய; இைங்குமரர் - அம் ேங்கையரின் இளகேயான ைணவர்;
சுவதக் கண் நுவர கபாருவு - பாலின் நுகரகய ஒத்த; தூசு ககாடு - ஆகடகயக்
பைாண்டு; தூய்தா - (படிந்த தூசு நீங்கும்படி) தூயதாைப் (புழுதிகய); உதிர்த்தனர் -
மபாக்கினார்ைள்; (அதனால்) தருண மங்வகயர் - இளகேயுகடய அம் ேங்கையர்;
ஓவியர் இன் ஓவம் - ஓவியர் அழகிய ஓவியத்கத (ோசுநீங்ை); புதுக்கினர் என -
புதுப்பித்தார் என்னும்படி; கபாலிந்தார் - விளங்கினார்ைள்.

ைணவர் தம் ேகனவியர் மீது படிந்திருந்த புழுதிகயத் தனது ஆகடயால்

மபாக்ை. அதனால் அம் ேைளிர் ஓவியர்ைளால் புதுப்பிக்ைப்பட்ட ஓவியம் மபால
விளங்கினர் என்பது.

படோடங்ைளில் வதிதல்

829. தாள் உயர் தடக் கிரி இழிந்து தவர வசரும்

வகாள் அரி என. கரிகள் ககாற்ைவர் இழிந்தார்;
பாவை விரி ஒத்து உலவு சாமவர படப் வபாய்.
வாள் எழ நிவரத்த படமாடம்அவவ புக்கார்.
 ககாற்ைவர் - (யாகனகய ஊர்தியாைக் பைாண்ட) அரெ குோரர்ைள்; தாள் உயர்
தடகிரி இழிந்து - தாழ்வகர உயர்ந்துள்ள பபரிய ேகலயிலிருந்து இறங்கி; தவர
வசரும் - நிலத்கத அகடயும்; வகாள் அரிகயன - வலிய சிங்ைத்கதப் மபால; கரிகள்
இழிந்தார் - யாகனைளிலிருந்து கீமழ இறங்கியவராய்; பாவை விரி ஒத்து உலவு -
விரிந்த பாகளகய ஒத்து (தம் இரு புறங்ைளிலும்) அகெகின்ற; சாமவர படப்
வபாய் - ொேகரைள் வீசும்படி பென்று; வாள் எழ நிவரத்த - ஒளி எழும்படி
ஒழுங்ைாை அகேத்த; படமாடம் அவவ - கூடாரங்ைளில்; புக்கார் - புகுந்தார்ைள்.

அரெ கேந்தர்ைள் யாகனைளிலிருந்து இறங்கி. இருபக்ைமும் பவண் ொேகரைள்

வீெப் பபறக் கூடாரங்ைளில் புகுந்தனர் என்பது. யாகனைளிலிருந்து இறங்கிய
அரெ குோரர்க்கு ேகலயிலிருந்து இறங்கிய சிங்ைம் உவகேயாம்.
ேகலயடிவாரத்தில் அகேந்த குகை கூடாரத்திற்கு உவகேயானது.

830. தூசிகனாடு கவண் படமுவடக் குடில்கள்வதாறும்.

வாச நவக மங்வகயர் முகம் கபாலிவ. வானில்.
மாசு இல் மதியின் கதிர் வழங்கும் நிழல் எங்கும்.
வீசு திவர கவண் புனல். விைங்கியன வபாலும்.

கவண் தூசிகனாடு - பவண்கேயான ஆகடைளால் ஆகிய; படம் உவட -

விருதுக் பைாடிைகளயுகடய; குடில்கள்வதாறும் - கூடாரங்ைளில் எல்லாம்; நவக
வாச மங்வகயர் - புன்சிரிப்பும் இயற்கை ேணமும் உள்ள ேைளிரின்; முகங்கள் -
முைங்ைள்; மவழ வானில் - மேைம் ெஞ்ெரிக்கும் வானத்திமலயுள்ள; மாசு இல் மதியின் -
குற்றமில்லாத ெந்திரனின்; கதிர் வழங்கும் நிழல் - ஒளி வீசும் பிரதிபிம்பங்ைகள;
எங்கும் - எல்லா இடங்ைளிலும்; வீசு திவர கவண்புனல் - ைடலின் அகல வீசும்
பவண்கேயான நீரில்; விைங்கியன - விளக்ை முற்றிருப்பகத; வபாலும் - ஒத்திருக்கும்.

பவண்ணிறக் கூடாரங்ைளினுள்மள ேைளிர் முைங்ைள் மதான்றுவது. ைடலின்

பவண்கேயான நீரில் ஒளிவீசும் ெந்திர பிம்பங்ைள் அகேந்திருப்பது மபாலும்
என்றார் - தற்குறிப்மபற்றவணி.
புழுதி படிய வரும் யாகன
831. மண் உை விழுந்து. கநடு வான் உை எழுந்து.-
கண்ணுதல் கபாருந்த வரு கண்ணனின் வரும் - கார்
உண் நிை நறும் கபாடிவய வீசி. ஒரு பாகம்
கவண் நிை நறும் கபாடி புவனந்த மத வவழம்.
 மண்ணுை விழுந்து - புழுதி (தன் மேல்) படியும்படி பூமியில் விழுந்து; கநடு
வானுை எழுந்து - வானத்தில் பபாருந்துோறு மேமல எழுந்து; கார்நிைம் - தனது ைரிய
நிறத்கத; உண் நறும் கபாடிவய - ேகறக்கின்ற ேணமுள்ள புழுதிகய; ஒருபாகம்
வீசி - ஒரு பக்ைம் கையால் வீசிவிட்டு; கவண்ணிைம் நறும்கபாடி - ஒரு பகுதியில்
ேட்டும் பவண்ணிறோன நறும்பபாடிகய; புவனந்த - அணிந்த; மதவவழம் -
ேதயாகனயானது; கண்நுதல் கபாருந்த வரு - சிவன் தன்னிடம் பபாருந்த வருகின்ற;
கண்ணனின் - திருோல் மபால; வரும் - வரும்.

சிவகனத் தன் வலப்பக்ைத்மத உகடயவன் திருோல். ‘வலத்தனன் திரிபுரம்

எரித்தவன்’ - (திருவாய் 1-3-9). மேனியில் படிந்த பபாடிகய ஒரு பக்ைம் நீக்கி ஒரு
பக்ைம் ேட்டும் அணிந்திருந்த யாகன ெங்ைர நாராயணத் திருமைாலம் மபாலத்
மதான்றியது என்பது ைருத்து.

குதிகரைள் அடங்கி வருதல்

832. தீயவகராடு ஒன்றிய திைத்து அரு நலத்வதார்.

ஆயவவர. அந் நிவல அறிந்தனர். துைந்தாங்கு.
ஏய அரு நுண் கபாடி படிந்து. உடன் எழுந்து ஒண்
பாய் பரி விவரந்து உதறி நின்ைன. பரந்வத.

தீயகராடு ஒன்றிய - தீய குணத்தவமராடு (ஆராயாேல்) நட்புக் பைாண்ட;

அருதிைந்து நல்வலார் - அரிய திறகேயுகடய நல்லவர்ைள்; ஆயவவர - அந்தத்
தீயவகர; அந்நிவல - அந்த அளவிமல; அறிந்தனர் - அவர் தீயவர் என்று
அறிந்தவர்ைளாகி; துைந்தாங்கு - (அவர்ைகளக்) கைவிட்டாற்மபால; ஒள்பாய்பரி -
பாய்ந்மதாடும் நல்லிலக்ைணம் பபாருந்திய குதிகரைள்; ஏய அரு - தம் உடலில்
பபாருந்த; நுண்கபாடி படிந்து - ேண்ணிமல படிந்ததால் மிை நுண்ணிய
புழுதிகய; உடன் எழுந்து - உடமன எழுந்து; விவரந்து உதறி - விகரவாை
உதறிவிட்டு; பரந்து நின்ைன - பரவி நின்றன.
வழியில் வந்த இகளப்கபப் மபாக்ை மவண்டிக் குதிகரைள் புழுதி படிந்த
ேண்ணில் புரளுதலும். இகளப்பு நீங்கியதும் அகவ தம் மேல் படிந்த புழுதிகய
உதறி எழுதலும் இயல்பு. இதற்கு நற்குணமுள்ளவர் முதலில் தீயவமராடு நட்புக்
பைாண்டு பின்பு அவமராடு பழகி அவர்ைளின் தீக் குணத்கத உணர்ந்து
அவர்ைளுகடய நட்கப அறமவ துறத்தல் உவகேயாகும்.

833. மும்வம புரி வன் கயிறு

ககாய்து. கசயல் கமாய்ம்பால்
தம்வமயும் உணர்ந்து. தவர
கண்டு. விவரகின்ை.
அம்வமயிகனாடு இம்வமவய
அறிந்து கநறி கசல்லும்
கசம்வயவர் என்ன. நனி
கசன்ைன - துரங்கம்.
 மும்வம புரி - மூவகையாை (ேண். பபான். பபண் ஆகெைள்) அகேந்த;
வல்கயிறு - வலிய பிணிப்புக்ைகள; ககாய்து - அறுத்து; கசயல் கமாய்ம்பால் -
(தாம்) பெய்யும் மயாைத்தின் வலிகேயால்; தம்வம உணர்ந்து - தேது ஆன்ோவின்
உண்கே நிகல (ஆன்ோ ேலம் அற்றது; ஞான ஆனந்த மயமானது; கடவுளுக்கு
அடிவமயானது) கதரிந்து; தவர கண்டு- (அதமனாடு நில்லாேல்) தாம் அகடய
மவண்டிய பரம் பபாருளின் நிகலகயயும் உணர்ந்து; விவரகின்ை - (அதகன
அகடயுோறு) விகரந்து பெல்லுகின்ற; இம்வமவய அம்வமயிகனாடு அறிந்து -
இவ் உலைப் பயகன ேறுகேப் பயமனாடு உணர்ந்து; கநறி கசல்லும் -
நன்பனறிமய பெல்லுகின்ற; கசம்வமயவர் என்ன - நற்குணமுகடய மயாகியகரப்
மபால; துரங்கம் - குதிகரைள்; மும்வம புரி வன் கயிறு - (தம்கே ைட்டிய) முப்புரியாை
அகேந்த வலிய ையிற்கற; ககாய்து - அறுத்துக் பைாண்டு; கசயல் கமாய்ம்பால் -
(பாைனது) பெயல் வல்லகேயால்; தம்வமயும் உணர்ந்து - தாம் பெய்ய மவண்டியன
இன்னகவ என்று அறிந்து; தவர கண்டு - நிலத்தின் இயல்பு அறிந்து; விவரகின்ை -
விகரவாைச் பெல்லுகின்றனவாகி; நனி கசன்ைன - மிை ஒழுங்ைாை வந்தன.
ஞான மயாகியர் பரைதி அகடதற்குரிய பநறியில் விகரந்து பெல்லும் முகற
மபான்று இருந்தது குதிகரைளின் ஒழுங்ைான பெலவு என்பது. உத்த ஆன்ோ
அறிவதற்குரிய ஐவகை நிகலைளாவன 1. விகனத் தகடயாகிய விமராதி நிகல; 2.
அத்தகடகய நீக்கும் உபாய நிகல; 3. அந்த உபாயத்கத மேற்பைாள்ளும் ஆன்ே
நிகல; 4. அது நாடும் பரோன்ே நிகல; 5. வீடுமபறு. இவற்கறமய ‘அர்த்த பஞ்ெைம்’
என்பர். தகர ைண்டு: பரம்பபாருள் தங்கும் தானம். மும்கே புரி வன்ையிறு:
முப்புரியாை அகேந்த திண்ணிய ையிறு; ஆணவம். ைன்ேம். ோகய என்ற
மும்ேலங்ைள் - சிமலகட. சிமலகட மூலோை வந்த உவகேயணி.

ைழங்ைாடும் ேங்கையர் ைண்ைள்

834. விழுந்த பனி அன்ன. திவர வீசு புவரவதாறும்.

கழங்கு பயில் மங்வகயர் கருங் கண் மிளிர்கின்ை-
தழங்கு கழி சிந்திய தரம் பயில் தரங்கத்து.
எழுந்து இவட பிைழ்ந்து ஒளிர் ககாழுங் கயல்கள் என்ன.
கழி சிந்திய - ைழியிமல மபாய்விடுோறு; தரம் பயில் - உயர்ந்து எழுகின்ற; தழங்கு
தரங்கத்து - ஒலிக்கும் அகலைளிலிருந்து; எழுந்து - மேல் எழுந்து; இவட பிைழ்ந்து
ஒளிர் - இகடயிகடமய பிறழ்ந்து விளங்குகின்ற; ககாடுங் கயல்கள் என்ன - பைாழுத்த
ையல் மீன்ைள் என்று பொல்லும்படி; விழுந்த பனி அன்ன - (வானத்திலிருந்து)
விழுந்த பனிகயப் மபான்று; திவர வீசு - மதான்றுகின்ற திகரச் சீகலைள்
(ைாற்றால்) மோதப்படுகின்ற; புவரவதாறும் - இடங்ைளிபலல்லாம்
(கூடாரங்ைளில்); கழங்கு பயில் - ைழங்கு ஆடுகின்ற; மங்வகயர் கருங்கண் -
ேைளிரின் ைரிய ைண்ைள்; மிளிர்கின்ை - பிறழ்ந்து விளங்கின.

ைாற்றினால் திகரச் சீகலைள் வீசிபயறியப்படும்மபாது அங்குள்ள பபண்ைளின்

ைண்ைள் அகல வீசுேமபாது அங்மை எழுந்து மதான்றும் ையல் மீன்ைகளப் மபாலப்
பிறழ்ந்தன என்பார் - தற்குறிப்மபற்ற உவகேயணி. அகலயும் திகரச் சீகலக்கு
அகலைளும். அவற்றிகடப் பிறழும் ேைளிர் ைண்ைளுக்கு அகலயில் பிறழும்
ையல்மீன்ைளும் உவகேைளாகும்.
 ஆறு உதவும் ஊற்று நீர்
835. கவள்ை கநடு வாரி அை வீசி உைவவனும்.
கிள்ை எழுகின்ை புனல். வகளிரின் விரும்பி.-
கதள்ளு புனல் ஆறு - சிறிவத உதவுகின்ை;
உள்ைது மைாது உதவும் வள்ைவலயும் ஒத்த.

கதள்ளு புனல் ஆறு - பதளிந்த நீருள்ள நதிைள்; கவள்ை கநடு வாரி - (தம்மிடத்து)
பவள்ளோகிய மிகுந்த நீர்ப் பபருக்கை; அை வீசி உைவவனும் - முற்றிலும் வீசிக்
பைாண்டிராேல் மபாயினும்; கிள்ை எழுகின்ை புனல் - மதாண்டத் மதாண்ட
ஊறுகின்ற நீகர; சிறிவத உதவுகின்ை - சிறிது சிறிதாை உதவுவனவாயின (அதனால்
அகவ) ; உள்ைது - (பெல்வம் இருந்த ைாலத்தில் மவண்டியவர்க்குக் பைாடுத்து அச்
பெல்வம் வறண்ட ைாலத்தும்) தன்னிடம் உள்ள பபாருகள; மைாது -
(இல்கலபயன்று) ேறுத்துச் பொல்லாேல்; வகளிரின் விரும்பி - உறவினகரப் மபால
விருப்பம் பைாண்டு; உதவும் - (அவர்ைளுக்கு) பைாடுக்கும் தன்கேயுள்ள;
வள்ைவலயும் - இரக்ை குணமுள்ள வள்ளல்ைகளயும்; ஒத்த - ஒத்திருந்தன.
நதிைள் தம்மிடம் பவள்ள நீர் இருந்த ைாலத்தில் பலருக்கும் மவண்டியவாறு
உதவி. அந்த நீர் வற்றிய ைாலத்தும் மதாண்டத் மதாண்ட பேல்ல பேல்ல ஊற்று
நீகர உதவுகின்றன. வள்ளல்ைளுக்கு இந் நதிைள் உவகேயாகும். வள்ளகலயும் - ‘உம்’
இகெநிகற.

படோடத்தினுள் நுகழகின்ற வீரர்

836. துன்றி கநறி பங்கிகள் துைங்க. அழவலாடும்
மின் திரிவ என்ன. மணி ஆரம் மிளிர் மார்பர்.
மன்ைல் மணம் நாறு படமாடம் நுவழகின்ைார்.
குன்றின் முவழவதாறும் நுவழ வகாள் அரிகள் ஒத்தார்.

துன்றி கநறி - பநருங்கிப் பபாதிந்த; பங்கிகள் - தகல ேயிர்ைள்; துைங்க -

ைாற்றால் அகெய; அழவலாடும் மின் - தீமயாடு மின்னல்ைள்; திரிவ என்ன -
திரிவன என்று பொல்லும்படி; மணி ஆரம் மிளிர் - இரத்தின ோகலைள்
விளங்குகின்ற; மார்பர் - ோர்கபயுகடய வீரர்ைள்; மன்ைல் மணம் நாறும் -
புதுேணம் வீசுகின்ற; பட மாடம் - (தத்தம்) கூடாரங்ைளில்; நுவழகின்ைார் -
புகுகின்றவராய்; குன்றில் - ேகலயிமல (உள்ள); முவழவதாறும் நுவழ - குகைைளிமல
புகுகின்ற; வகாள் அரிகள் - பைாகலத் பதாழில் அகேந்த சிங்ைங்ைகள; ஒத்தார் -
ஒத்தார்ைள்.
 பட ோடங்ைளில் புகும் வீரர்க்குக் குகையுள் புகும் சிங்ைம்
உவகேயாயிற்று. பங்கி: ஆண்ைளின் தகலேயிர். வீரர் நடந்து பெல்லுகையில்
அவர்ைள் ோர்புைளில் இரத்தின ோகலைள் விளங்குவகத பநருப்பும் மின்னலும்
திரிவன மபாலும் என்றார்.

நீகரக் ைலக்கும் யாகனைள்

837. கநருங்கு அயில் எயிற்ைவனய

கசம் மயிரின் கநற்றிப்
கபாருங் குலிகம் அப்பியன.
வபார் மணிகள் ஆர்ப்ப.-
கபருங் களிறு - அவலப் புனல்
கலக்குவன; கபட்கும்
கருங் கடல் கலக்கும் மது
கயிடவவர ஒத்த.

கநருங்கு எயிறு அயில் அவனய - பநருங்கிய தந்தங்ைள் மவல் மபால்

கூர்கேயுகடயன; கசம்மயிரின் கநற்றி - பெம்ேயிர் உள்ள பநற்றியில்; கபாருங்
குவிகம் - (தனக்குத் தாமன நிைரான) ொதிலிங்ைம்; அப்பியன - அப்பியுள்ள;
கபருங்களிறு - பபரிய யாகனைள்; வபார் மணிகள் ஆர்ப்ப - (ஒன்மறாடு ஒன்று)
ோறுபட்டு ேணிைள் ஒலிக்ை; அவலபுனல் கலக்குவன - அகலைகளயுகடய
பபாய்கை நீகரக் ைலக்குபகவ; கபட்கும் - (யாவராலும்) விரும்பப்படும்;
கருங்கடல் - ைரிய ைடகல; கலக்கும் மது வகடவவர - ைலக்கிய ேதுகைடப அசுரர்ைகள;
ஒத்த - ஒத்தன.
 பபாருங் குலிைம் - பபாருதல் - பபாருந்துதல். ‘பபாய்பபாரு முடங்குகை’ -
(சிலப் 15-50). முன்பு உலகை அழிக்கும் பிரளயம் மதான்றியது. பின்னர்த் திருோல்
உலைங்ைகள முன்மபாலப் பகடக்ை விரும்பினான். நான்முைகனத் தனது உந்திக்
ைேலத்தில் பகடத்து மவதங்ைகளயும் அவனிடம் பைாடுத்தான். அக்ைடவுள்
பகடப்புத் பதாழிகல நடத்த முயற்சி மேற்பைாள்கையில் முன்னமர
திருோலினிடத்துத் மதான்றிய ேது. கைடபன் என்னும் அசுரர் இருவரும் அங்மை
வந்து பிரேகனக் ைண்டு அவனிடமிருந்து மவதங்ைள் எல்லாவற்கறயும் பறித்துக்
பைாண்டு அந்தப் பிரளயக் ைடலின் வடகிழக்குத் திகெயில் பாதாளத்கத
அகடந்தார்ைள். வருந்திய பிரேன் திருோகல அணுகித் தன் குகறைகள நீக்குோறு
மவண்டினான். அத் திருோல் குதிகர முைமுள்ள உருவம் பைாண்டு உத்கீதம்
என்ற பண்ணிமல மவதங்ைகளப் பாடினான். அது பபருங்ைடபலங்கும் முழங்கியது.
அந்த ஓகெ ேது கைடபர் ைாதில் விழுந்தது. உடமன மவதங்ைகள ஒரு பக்ைம்
கவத்துவிட்டு அந்தக் கீதம் வந்த வழிமய அவர்ைள் பென்றார்ைள். அப்மபாது
திருோல் அவ் மவதங்ைகள மீட்டுப் பிரேனுக்கு அன்ன வடிவிமல உபமதசித்தான்.
கீதம் வந்த வழிகயப் பற்றிக் பைாண்டு வந்த அந்த ேது. கைடபர் அங்மை
ஒருவகரயும் ைாணாகேயால் மீண்டும் தாம் மவதங்ைகள கவத்த இடத்தில்
மதடினார்ைள். அங்மை அந்த மவதங்ைகளக் ைாணாகேயால் அவற்கறக் ைவர்ந்து
மபானவகர அக் ைடகலக் ைலக்கித் மதடி அங்மை திருோல் பள்ளிபைாண்டு மயாை
நித்திகரயில் இருப்பகதக் ைண்டு ‘இவமன மவதங்ைகளக் ைவர்ந்தவன்’ என்று
உறுதி பெய்து அவகனத் துயில் எழுப்பினர். திருோல் அவர்ைகளப் பார்த்து
‘உேக்கு மவண்டிய வரங்ைகளக் மைளுங்ைள்’ என்று கூற. அவர்ைமளா. பெருக்கின்
மிகுதியால் ‘உனக்கு மவண்டிய வரத்கதக் மைள் தருகின்மறாம்’ என்று
பொன்னார்ைள். உடமன திருோல் அவர்ைளிடம் நீங்ைள் என்னால்
பைால்லப்படமவண்டும்’ என்று மைட்டான். அவ்வரம் அந்த அசுரர் ‘இகறவமன!
மவபறான்றாலும் மூடப்படாத இடத்தில் எங்ைளுக்கு ேரணம் உண்டாகுோறு வரம்
அளிக்ைமவண்டும்’ என்று மவண்டினர். திருோல் அவ்வாமற வரேளித்துத் தன்
பதாகடயில் அவர்ைளின் தகலைகள கவத்துச் ெக்ைரப்பகடயால் அறுத்பதாழித்தான்.

838. ஒக்க கநறி உய்ப்பவர் உவரத்த குறி ககாள்ைா.

பக்கம் இனம் ஒத்த. அயல் அவலக்க. நனி பாரா.--
வமக் கரி. மதத்த - விவல மாதர் கவல அல்குல்
புக்கவவர ஒத்தன. புனல் சிவைகள் ஏைா.
 ஒக்க - தக்ைவாறு; கநறி உய்ப்பவர் - நல்வழியிமல பெலுத்தும் பாைர்ைள்;
உவரத்த - பதரிவித்த; குறி - குறிப்பு போழிைகள; ககாள்ைா - ஏற்றுக்
பைாள்ளாதனவும்; பக்கம் - இரு பக்ைங்ைளிலும்; இனம் கமாய்த்து - துகணப் பாைர்ைள்
கூடியிருந்து; அயல் அவலக்க - (மவற்றிடம் பெல்ல பவாட்டாேல்) வருந்தித்
தடுக்ைவும்; நனி பாரா - சிறிதும் பபாருட்படுத்தாதனவாய்; புனல் சிவைகள் ஏைா -
நீர் நிகலைளிலிருந்து ைகர ஏறாதனவுோன; மதத்த வமக்கரி - ேதத்கதயுகடய
ைரிய யாகனைள்; ஒக்க கநறி உய்ப்பவர் - தகுதியாை நல்வழியிமல பெலுத்துகின்ற
பபரியவர்; உவரத்த குறி ககாள்ைா - கூறும் நன்போழிைகளக் மைளாேலும்; பக்கம்
இனம் - சுற்றத்தாரும் நண்பரும்; கமாய்த்து அயல் அவலக்க - கூட்டோைத் திரளும்
அயலவரும் இடித்துக் கூறவும்; நனி பாரா - (அவற்கற) ைருத்தில் பைாள்ளாேலும்;
விவலமாதர் கவல அல்குல் - மவசியரின் மேைகலயணிந்த அல்குலிமல;
புக்கவவர - ஈடுபட்டு அழுந்திய ைாமுைகர; ஒத்தன - ஒத்து விளங்கின.

நன்பனறி உய்ப்பவரின் குறிைகளக் பைாள்ளாேலும் பக்ைம் இனம் அயல்

அகலக்ைவும் பாராேலும் நீர்நிகலைளில் (சிகற) அழுந்துவதால் ேதயாகனக்குக்
ைாமுைகர உவகே கூறினார். ைகல - மேைகல என்பதன் முதற்குகற. பைாள்ளா.
பாரா. ஏறா - விகனயாலகணயும் பபயர்.

அட்டிலில் எழும் புகை

839. துகில் இவட மடந்வதயகராடு

ஆடவர் துவன்றி.
பகல் இவடய. அட்டிலில்
மடுத்து. எரி பரப்பும்
அகில் இடு ககாழும் புவக
அழுங்கலின். முழங்கா
முகில் படு கநடுங் கடவல
ஒத்து உைது. அம் மூதூர்.

துகில் இவட மடந்வதயகராடு - ஆகடயணிந்த இகடகயயுகடய ேகிளமராடு;

ஆடவர் துவன்றி - ஆண்ைள் பநருங்கி; பகல் இவடய - ைதிரவன் ஒளியும்
ேழுங்கும்படி; அட்டலில் மடுத்த - ேகடப்பள்ளியிலிருந்து பைாண்டு வந்த; எரி -
பநருப்பிமல; பரப்பும் அகில் - பரப்பிய அகிற் ைட்கடைளில்; இடு ககாழும்புவக -
உண்டாகிய மிகுதியான புகை; அழுங்கலின் - பநருங்குவதால்; முழங்கா - இடி
இடிக்ைாத; முகில் - மேைங்ைள்; படு கநடுங்கடவல - தங்கிய பபரிய ைடகல; அம்
மூதூர் - (அவர்ைள் தங்கிய) பகழய நைர்; ஒத்துைது - ஒத்துள்ளது.

அகில்புகை மிகுதியாைத் தங்கிய அந்த இடத்திற்கு முகில்படுதல்

உவகேயாயிற்று. அந்த இடத்தின் பரப்பும். அங்குள்ளவர் எழுப்பிய அகிற்
புகையின் மிகுதியும் வருணகனயில் புலப்படும்.

மெகன மிகுதியின் பபாலிவு

 அறுசீர் விருத்தம்

840. கமர் உறு கபாருப்பின் வாழும்

விஞ்வசயர் காண வந்தார்.
தமவரயும் அறியார் நின்று
திவகப்புறு தவகவம சான்ை
குமரரும் மங்வகமாரும்
குழுமலால். வழுவி விண்நின்று
அமரர் நாடு இழிந்தது என்னப்
கபாலிந்தது. அவ் அனீக கவள்ைம்.

காண வந்தார் - (அச் மெகன பவள்ளத்கதக் ைாண வந்தவர்ைளான); கமர்

உறு கபாருப்பின் வாழும் - பிளவுைகளக் பைாண்ட ேகலைளிமல வாழுகின்ற;
விஞ்வசயர் - வித்தியாதரர்ைளும்; தமவரயும் அறியார் நின்று - தம் இனத்தவகர
மவறுபாடு அறியாேல்; திவகப்பு உறும் - திகைப்பதற்குக் ைாரணோன; தவகவம
சான்ை - அழகு மிக்ை; குமரரும் மங்வகமாரும் - ஆடவரும் ேைளிரும்; குழுமலால் -
கூடியிருத்ததலால்; அவ் அனீக கவள்ைம் - அந்தச் மெகனயின் பபருக்கு; அமரர் நாடு
விண் நின்று - பதய்வ மலாைம் விண்ணிலிருந்து; வழுவி இழிந்தது என்ன - நழுவி
விழுந்தமதா என்னும்படி; கபாலிந்தது - விளங்கியது.
மபரழகு பகடத்த மெகன ோந்தகரக் ைண்டு மதவர்ைளும் வியந்து ேயங்கி
நின்றனர் என்பது. மபரழகு உள்ளவர் என்று பபயர் பகடத்த வித்தியாதரரும்
திகைத்துப் பார்க்குோறு அழகு வாய்ந்த கேந்தரும் ேைளிரும் கூடிய அச் மெகன
பவள்ளம் திரண்ட அந்த இடம் மதவமலாைமே இங்மை வந்து தங்கியமதா என்று
ஐயப்படும்படி இருந்தது என்பது.

ேைளிரும் கேந்தரும் திரியும் ைாட்சி

841. கவயில் நிைம் குவையச் வசாதி

மின் நிழல் பரப்ப. முன்னம்
துயில் உணர் கசவ்விவயாரும்.
துனி உறு முனிவிவனாரும்.
குயிகலாடும் இனிது வபசி.
சிலம்கபாடும் இனிது கூவி.
மயிலினம் திரிவ என்ன.
திரிந்தனர் - மகளிர் எல்லாம்.
 முன்னம் துயில் உணர் - (விழித்பதழும் மநரத்திற்கு) சிறிது முன்மப உறக்ைம்
நீங்கிய; கசவ்விவயாரும் - அழகு உகடயவரும்; துனி உறு முனிவிவனாரும் -
நீண்ட ஊடலால் அகேந்த மைாபத்கதயுகடயவருோன; மகளிர் எல்லாம் -
ேங்கையர் யாவரும்; குயிகலாடும் இனிது வபசி - குயில்ைமளாடு இனிகேயாைப்
மபசியும்; சிலம்கபாடும் இனிது கூவி - ேகல எதிபராலிக்ை நன்றாைக் கூவியும்;
கவயில் நிைம் குவைய - ைதிரவன் ஒளி?யும் தேக்கு முன்மன ஒளி ேழுங்குோறு;
வசாதி - அணிைலன்ைளின் ஒளி; மின்நிழல் பரப்ப - மின்னகலப் மபான்ற ஒளிகயப்
பரப்ப; மயில் இனம் திரிவ என்ன - (ைண்டவர்) ேயில்ைளின் கூட்டம் திரிவன
என்று ைருதுோறு; திரிந்தனர் - திரிந்தார்ைள்.

சிலம்மபாடு இனிது கூவி எதிபராலியுண்டாக்கி ேகிழ்தல் ேகலவாழ் ேைளிர்க்கு

வழக்ைோகும். சிலம்பபாடும் இனிது கூவி - தாம் நடக்கும்மபாது ஒலிக்கின்ற
சிலம்பு என்னும் அணியுடமன இனிதாை ஒலி பெய்து என்று கூறுவதுண்டு.

842. தாள் இவண கழல்கள் ஆர்ப்ப.

தார் இவட அளிகள் ஆர்ப்ப.
வாள் புவட இலங்க. கசங் வகழ்
மணி அணி வவலயம் மின்ன.
வதாள் என உயர்ந்த குன்றின்
சூழல்கள் இனிது வநாக்கி.
வாள் அரி திரிவ என்ன.
திரிந்தனர் - வமந்தர் எல்லாம்.

வமந்தர் எல்லாம் - வீரர்ைளான ஆடவர் யாவரும்; தாள் இவண கழல்கள் ஆர்ப்ப -

(தம்) இரண்டு அடிைளிலும் வீரக் ைழல்ைள் ஆரவாரிக்ைவும்; தார் இவட அளிகள்
ஆர்ப்ப - (தாம் அணிந்த) ேலர் ோகலைளில் (மதகனப் பருகும்படி) வண்டும்
ஆரவாரம் பெய்து போய்க்ைவும்; வாள்புவட இலங்க - வாளாயுதங்ைள் இகடயிமல
விளங்ைவும்; கசங்வகழ் மணி - பெந்நிறமுள்ள இரத்தினங்ைள்; அணி வலயம் மின்ன -
பதித்துச் பெய்யப்பட்ட அழகிய மதாள் வலயங்ைள் ஒளி விடவும்; வதாள் என
உயர்ந்த - (தம்) மதாள்ைகளப் மபால உயர்ந்த; குன்றின் சூழல்கள் - அம் ேகலயின்
சுற்றுப்பக்ைங்ைகள; இனிது வநாக்கி - நன்றாைப் பார்த்தவண்ணம்; வாள் அரி திரிவ
என்ன - பைாடிய சிங்ைங்ைள் திரிவன மபால; திரிந்தனர் - உலாவினார்ைள்.

மதாபளன உயர்ந்த குன்று - எதிர் நிகலயணி. ஆடவர் ேகலயின் சுற்றுப்

பக்ைங்ைகளக் ைாணுோறு ெஞ்ெரித்தனர் என்பது.
 வகரக் ைாட்சிப் படலம்

படலத்தின் கபயர் அவமதி:

தெரதனுடன் பென்ற மெகனைள் ெந்திர கெலம் என்னும் ேகலகயக்

ைண்டது பற்றிக் கூறும் பகுதியாதலால் இப் பபயர் அகேந்துள்ளது.

படலச் சுருக்கம்:

ோண்புமிக்ை ெந்திரெயிலத்தின் மதாற்றத்கதயும் நிைழ்ச்சிைகளயும் ோந்தர்

ைாணுகின்றார்ைள். சிறந்த ேகலக் ைாட்சிைகளக் ைண்டு வியக்கின்றார்ைள்.
அம்ேகலமேல் இனிதாை விகளயாடுகின்றார்ைள். அந்திக் ைாலத்தில் ேகலயினது
ைாட்சிகயக் ைண்டு ேகிழ்கின்றார்ைள். இருளிமல தீப ஒளி எங்கும் விளங்குகின்றது.
அப்பபாழுது வானில் ேதி மதான்றியதால் ேைளிர் ேகிழ்ச்சியகடகின்றார்ைள்.
கூத்தர் ஆடுகின்றார்ைள். ேகலயில் பலவகை ஓகெைள் எழுகின்றன. ோந்தர் இரகவ
ஒருவாறு ைழிக்கின்றனர்.
ெந்திரெயிலத்தின் மதாற்றமும் ோண்பும்

843. சுற்றிய கடல்கள் எல்லாம்

சுடர் மணிக் கனகக் குன்வைப்
பற்றிய வவைந்தகவன்ன.
பரந்து வந்து இறுத்த வசவன;
ககாற்ைவர். வதவிமார்கள்.
வமந்தர்கள். ககாம்பனார். வந்து
உற்ைவர். காணலுற்ை
மவல நிவல உவரத்தும் அன்வை!

சுற்றிய கடல்கள் எல்லாம் - (உலைத்கத) சூழ்ந்துள்ள ைடல்ைள் யாவும்; சுடர்

மணிக் கனகக் குன்வை - ஒளிவிடும் ேணிைகளக் பைாண்ட மேருேகலகய; பற்றிய
- ைவர்ந்து பைாள்ளும் பபாருட்டு; வவைந்த என்ன - வகளத்துக் பைாண்டன என்று
பொல்லும்படி; வசவன பரந்து வந்து - (அம் ேகல இடங்ைளில்) அந்தச் மெகனைள்
பரவி வந்து; இறுத்த - தங்கின; ககாற்ைவர் வதவிமார்கள் - அரெர்ைளும்
அவ்வரெரின் ேகனவியரும்; வமந்தர்கள் ககாம்பு அனார் - அரசிளங்குேரரும் பூங்
பைாம்பு மபான்ற இளவரசியரும் ஆகிய; வந்து உற்ைவர் - (அங்கு) வந்து
மெர்ந்தவர்ைள்; காணலுற்ை மவல - ைாண்பதற்கு அகேந்த அச் ெந்திரெயிலத்தின்;
நிவல உவரத்தும் - தன்கேகய இனிச் பொல்லுமவாம். ேகலகயச் சுற்றிய
அடிவாரங்ைளில் மெகன தங்கியது மேரு ேகலகயக் ைவருோறு நாற்ைடல்ைளும்
வகளத்துள்ளன மபாலும் என்றார் - தற்குறிப்மபற்ற உவகேயணி.
 844. பம்பு வதன் மிஞிறு தும்பி
பரந்து இவச பாடி ஆட.
உம்பர் வானகத்து நின்ை
ஒளி வைர் தருவின் ஓங்கும்
ககாம்புகள். பவனக் வக நீட்டி.
குவழகயாடும் ஒடித்து. வகாட்டுத்
தும்பிகள். உயிவர அன்ன
துவண மடப் பிடிக்கு நல்கும்.

வகாட்டுத் தும்பிகள் - தந்தங்ைகளயுகடய ஆண் யாகனைள்; பம்புவதன் மிஞிறு

தும்பி - பநருங்கிய மதனில் போய்க்கின்ற மிஞிறுைளும். தும்பிைளும்; பரந்து
இவசபாடி - பரவிப் பண்ைகளப் பாடிக்பைாண்டு; ஆடும் உம்பர் வானகத்து -
ஆடுதற்கு இடனான மேலிடோகிய வானுலைத்திமல; நின்ை ஒளிதரு தருவின் -
உள்ள ஒளிவிடும் ைற்பைத் தருவினுகடய; ஓங்கும் ககாம்புகள் - உயர்ந்த
கிகளைகள; பவனக் வக நீட்டி - (தம்) பகனேரம் மபான்ற கைைகள நீட்டி;
குவழகயாடும் ஒடித்து - தளிர்ைமளாடும் முறித்து; உயிவர அன்ன - (தம்)
உயிகரபயாத்த; துவண மடப்பிடிக்கு - ேடப்பத்கதயுகடய பபண் யாகனக்கு;
நல்கும் - பைாடுக்கும்.
மிஞிறு. தும்பி: வண்டின் இனங்ைள். மிஞிறு: வரி வண்டு. தும்பி: ைருவண்டு.
ஆண்யாகன ைற்பைத் தருவின் கிகளைகளத் தேது
ேடப்பிடிக்குக்பைாடுக்குபேன்றது - பதாடர்புயர்வு நவிற்சியணி. ‘இம் ேகல மிை
ஓங்கியுள்ளது. இங்கு இருந்தபடிமய பொர்க்ைத்கத அணுைலாம் என்பது
பபறப்படும்.

845. பண் மலர் பவைச் கசவ் வாய்ப்

பனி மலர்க் குவவை அன்ன
கண் மலர்க் ககாடிச்சிமார்க்குக்
கணித் கதாழில் புரியும் வவங்வக
உண் மலர் கவறுத்த தும்பி.
புதிய வதன் உதவும் நாகத்
தண் மலர் என்று. வானத்
தாரவக தாவும் அன்வை!
 பண்மலர் பவைச் கசவ்வாய் - பண்ணிகெ மதாற்றும் பவளம் மபான்ற
பெவ்வாயிகனயும்; பனிக்குவவை மலர் அன்ன - குளிர்ந்த குவகள ேலர் மபான்ற;
கண் மலர் - ைண்ைகளயும் பபற்ற முைத்தாேகரகயயுகடய; ககாடிச்சிமார்க்கு -
குறிஞ்சிநிலப் பபண்ைளுக்கு; கணித் கதாழில் புரியும் - மொதிடத் பதாழில்
புரிந்துவரும்; வவங்வக உண்மலர் - மவங்கை ேரத்தின் மதகனயுண்ட ேலர்ைளின்
மேல்; கவறுத்த தும்பி - பவறுப்புற்ற ைருவண்டுைள்; புதிய வதன் உதவும் - புதிய
மதகனத் தருகின்ற; நாகம் தண் மலகரன்று - சுரபுன்கன ேலபரன்று ைருதி; வானத்
தாரவக - விண்ணிமல விளங்குகின்ற நடெத்திரங்ைளின் மேல்; தாவும் - தாவுகின்றன.

மவங்கை நன்னாளில் ேலர்தலும். அந்த நாளில் ேகலேைளிர் ேணம் புரிதலும்.

அது பூத்தமபாது ேைளிர் திகனப் புனங் பைாய்யத் பதாடங்குதலும் வழக்ைாதலின்
அவ் மவங்கை மொதிடகர ஒப்பதாயிற்று. ‘ேலரின் மதகனக் குடித்ததால் மதன்
நீங்கிய அந்த மவங்கை ேலகர பவறுத்தது தும்பி; பின். வானத்திமல விளங்கும்
விண்மீன்ைகளக் ைண்டு அவற்கறச் சுரபுன்கன ேலராை ேயங்கி அவற்றின்மேல்
தாவியது என்றார். ேயக்ைவணிகய அங்ைோைக் பைாண்டு வந்த பதாடர்புயர்வு
நவிற்சியணி. ைணி: முகூர்த்தம் அறிவிப்பவன்.

846. மீன் எனும் பிடிகவைாடும்

விைங்கும் கவண் மதி நல் வவழம்
கூனல் வான் வகாடு நீட்டிக்
குத்திட. குமுறிப் பாயும்
வதன் உகு மவடவய மாற்றி.
கசந் திவனக் குைவர். முந்தி
வான நீர் ஆறு பாய்ச்சி.
ஐவனம் வைர்ப்பர் மாவதா!

மீன் எனும் பிடிகவைாடும் - நட்ெத்திரங்ைளாகிய (தன்) பபண் யாகனைளுடமன;

விைங்கு கவண்மதி - விளங்கும் பவண்ணிறமுள்ள ெந்திரனாகிய; நல்வவழம் - சிறந்த
யாகன; கூன் நல் வான்வகாடு - வகளவும் அழகுள்ள பவண்பைாம்புைகள; நீட்டிக்
குத்திட - நீட்டிக் குத்தியதனால் (அவற்றிலிருந்து); குமுறிப் பாயும் வதன் -
மபபராலிமயாடு பாய்கின்ற மதனினது; உகு மவடவய மாற்றி - பாய்கின்ற
ேகடகயத் தடுத்து; கசந்திவனக் குைவர் - பெந்திகனக் பைால்கலைகளயுகடய
ேகலக் குறவர்ைள்; முந்தி வானம் ஆறு - விகரவாை ஆைாய ைங்கையின்; நீர்பாய்ச்சி
- நீகரப் பாயச் பெய்து; ஐவனம் வைர்ப்பர் - ேகல பநல்கல வளரச் பெய்வார்ைள்.

மதன் பவள்ளத்தால் திகன விகளவதற்கு முன் அதகனத் தடுத்து உலர்ந்த ஐவன

பநல்கல ஆற்றுநீர் பைாண்டு ேகலக் குறவர் ோற்றி விகளத்தனர் என்பது -
பதாடர்புயர்வு நவிற்சியணி. இவ் வருணகனயால் ேகலயின் ஓங்கிய
தன்கேயும். ேகலவளனும் பபறப்படும்.
 847. குப்புைற்கு அருவமயான
குல வவரச் சாரல் வவகி.
ஒப்புைத் துைங்குகின்ை
உடுபதி ஆடியின்கண்.
இப் புைத்வதயும் காண்பார்.
குைத்தியர். இவயந்த வகாலம்;
அப் புைத்வதயும் காண்பார்.
அரம்வபயர். அழகு மாவதா!

(ஓங்கியுள்ள அந்த ேகல) குப்புைற்கு - ைடந்து பெல்வதற்கு முடியாததால்; அக்

குல வவரச் சாரல் வவகி - ஓங்கிய அம் ேகலயின் ொரலிடத்தில் தங்கி; ஒப்புைத்
துைங்குகின்ை - (இரு புறமும்) ஒமர தன்கேத்தாை விளங்குகின்ற; உடுபதி
ஆடியின்கண் - ெந்திரனாகிய ைண்ணாடியிமல; குைத்தியர் இவயந்த - ேகல ேைளிர்
தன் ேனத்திற்கு ஏற்றவாறு அணிந்த; வகாலம் இப்புைத்தும் - மைாலங்ைகள
(நிலவுலைோன) இந்தப் பக்ைத்திலும்; காண்பார் - ைாண்பார்ைள்; அரம்வபயர் அழகு
- வானுலைத் பதய்வ ேைளிர் (தாம் புகனந்த) அலங்ைாரத்கத; அப் புைத்தும் காண்பார் -
(வானுலைோன) அந்தப் பக்ைத்திலும் ைாண்பார்ைள்.

ெந்திரகன அப்பாமல பெல்லபவாட்டாேல் ஓங்கி இம்ேகல தடுத்துள்ளது.

அதனால ெந்திரன் இம் ேகலச் ொரலிமலமய தங்கினான். அவ்வாறு தங்கிய
ெந்திரன் ஒரு புறம் ேகலக் குறத்தியர் தேது மைாலத்கதக் ைாண்பதற்கு உதவியது.
ேற்பறாரு புறம் வானுலை ேைளிர் தேது மைாலத்கதக் ைாண்பதற்குப்
பயன்படுவதாயிற்று என்பது - பதாடர்புயர்வு நவிற்சியணி. உடுபதியாகிய ைண்ணாடி
(ெந்திரன்) நாம் ைாணும் ைண்ணாடி மபான்றதாை அகேயாேல் இருபக்ைமும்
பார்க்குோறு அகேந்தது - மவற்றுகேயணி. உடுபதி: ெந்திரன். ெந்திரன். ொரலில்
தங்கும் ெயிலம் ஆதலின் ெந்திர ெயிலம் ஆயிற்று. 5

848. உதி உறு துருத்தி ஊதும்

உவல உறு தீயும். வாயின்
அதி விட நீரும். கநய்யும்.
உண்கிலாது. ஆவி உண்ணும்
ககாதி நுவன வவல் கண் மாதர்
குைத்தியர் நுதலிவனாடு.
மதியிவன வாங்கி. ஒப்புக்
காண்குவர். குைவர் மன்வனா!
 உதி உறு துருத்தி - ைாற்று உண்டாக்கும் உகலத் துருத்தியால்; ஊதும் உவல
உறும் தீயும் - ஊதப்படும் பைால்லனது உகலக்ைளத்தில் பபாருந்திய பநருப்கபயும்;
வாயின் அதி விட நீரும் - ஆயுத அலகிமல ஊட்டப்பபற்ற பைாடிய நச்சு நீகரயும்;
கநய்யும் உண்கிலாது - பநய்கயயும் பைாள்ளாேமல; ஆவி உண்ணும் - (ைாதலித்த
ஆடவரின்) உயிகரப் பறிக்ைவல்ல; ககாதி நுவன வவல்கண் - பைாதிக்கும்
முகனயுள்ள மவகலப் மபான்ற ைண்ைகளயுகடய; மாதர் குைத்தியர் நுதலிவனாடு
- அழகிய ேகல ேைளிரின் பநற்றிமயாடு; குைவர் மதியிவன வாங்கி - குறவர்ைள்
(அம் ேகல மேல பெல்லமுடியாத) ெந்திரகன எடுத்து; ஒப்புக் காண்குவர் -
ஒப்பிட்டுப் பார்ப்பார்ைள்.

குறவர்ைள் அருகிலுள்ள பிகறச் ெந்திரகனப் பிடித்துத் தம் ேகனவியரின்

பநற்றிமயாடு ஒப்பிட்டுப் பார்த்து ஒற்றுகே ைாண்பார்ைள் என்பது -
பதாடர்புயர்வு நவிற்சியணி. மவகலக் கூர்கேப்படுத்த பைால்லனது உகலக்
ைளத்தில் ைாய்ச்சியடிக்ைப் பபறுகிறது. துருப்பிடியாேலிருக்ை பநய் பூெப்படுகிறது.
பகைவரது உயிகரக் பைாள்ள நஞ்சு தீற்றப்படுகிறது. இத்தகு இயல்புைமளாடு
கூடிப் பகைவரது உயிகரயுண்ணும் மவகலப் மபால. இந்தக் ைண்ணாகிய மவல்
எந்தச் பெயலும் மவண்டாேல் ஆடவரது உயிகர உண்ணவல்லபதன்று மவறுபாடு
ைாட்டியது - மவற்றுகேயணி.

849. வபணுதற்கு அரிய வகாலக்

குருவை. அம் பிடிகள் ஈன்ை
காணுதற்கு இனிய வவழக்
கன்கைாடு களிக்கும் முன்றில்.
வகாணுதற்கு உரிய திங்கட்
குழவியும். குைவர்தங்கள்
வாள் நுதல் ககாடிச்சி மாதர்
மககவாடு. தவழும் மாவதா!

அம் பிடிகள் ஈன்ை - அழகிய பபண் யாகனைள் பபற்பறடுத்த; காணுதற்கு

இனிய வவழக் கன்கைாடு - ைாண்பதற்கு இனிய யாகனக் ைன்றுைமளாடு; முன்றில்
வபணுதற்கு அரிய - (குடிகெைளின்) முற்றைளிமல மபணி வளர்த்தற்கு அரிய; வகாலக்
குருவை களிக்கும் - அழகிய சிங்ைக் குட்டிைளும் ேனேகிழ்ந்து விகளயாடும்
(அல்லாேலும்); வகாணுதற்கு உரிய - வகளயும் தன்கே பைாண்டுள்ள; திங்கள்
குழவியும் - இளஞ்ெந்திரனும்; குைவர் தங்கள் வாள்நுதல் - குறவர்ைளின் ஒளி
பபாருந்திய பநற்றிகயயுகடய; ககாடிச்சி மாதர் மககவாடு - (ேகனவியரான)
குறத்தியர் பபற்ற குழந்கதைமளாடு; தவழும் - தவழ்ந்து விகளயாடும்.

யாகனக் ைன்மறாடு சிங்ைக் குருகளைள் ைளிக்கும் எனவும். இளஞ்ெந்திரனும்

குறத்தியர் குழந்கதைமளாடு தவழும் எனவும் கூறினார். நிலத்தின் தன்கேயால்
இயற்கைப் பகையாயினவும் அப் பகைகே ஒழிந்து நட்புப் பூண்டு ஒழுகின
என்பகத உணரலாம். மைாலக் குருகள: அழகிய சிங்ைக்குட்டி.
 850. அஞ்சனக் கிரியின் அன்ன
அழி கவுள் யாவன ககான்ை
கவஞ் சினத்து அரியின் திண் கால்
சுவட்கடாடு. - விஞ்வச வவந்தர்
குஞ்சி அம் தலத்தும். நீலக்
குல மணித் தலத்தும். - மாதர்
பஞ்சி அம் கமலம் பூத்த
பசுஞ் சுவடு உவடத்து மன்வனா!

(அம் ேகல) குல நீல மணித் தலத்தும் - சிறந்த இந்திர நீலக் ைற்ைளால் அகேந்த
அம்ேகல (முகறமய); அஞ்சனக் கிரியின் அன்ன - ைரிய ேகலகய ஒத்த; அழி
கவுள் யாவன - ேதநீர் ஒழுகும் ைன்னம் உகடயதுோன யாகனைகள; ககான்ை
கவஞ்சினத்து அரியின் - பைான்ற ைடுங்மைாபமுகடய சிங்ைத்தினது; திண் கால்
சுவட்கடாடு - சிங்ைத்தினது வலிய ைால்ைள் பட்ட அடித்தடங்ைளும்; விஞ்வச
வவந்தர் குஞ்சி அம் தலத்தும் - வித்தியாதர அரெர்ைளின் அழகிய ேயிர்முடியுள்ள
தகலயிலும்; மாதர் பஞ்சி அம் கமலம் - (அவர்) ேகனவியரின் பெம்பஞ்சு ஊட்டிய
அடித் தாேகரைள்; பூத்த பசுஞ் சுவடு - படுதலால் உண்டாகிய ஈரோன சுவடுைளும்;
உவடத்து - உகடயதாை இருந்தது.
அம் ேகலயின் இடங்ைளில் யாகனமயாடு மபார்பெய்து அவற்கறக் பைான்ற
சிங்ைங்ைளின் அடிச்சுவடுைள் பட்டுள்ளன (ஒரு புறம்) ஊடலில் பணிந்த
தகலவரின் முடியுள்ள தகலைளில் அவர் ேகனவியரின் ைாற்சுவடுைள் பட்டன
(இன்பனாரு புறம்); இவ்வாறு அம் ேகலயில் அச்ெக் குறிைளும் இன்பக்
குறிைளும் ஒருங்மை ைாணப்பபற்றன.

851. கசங் கயல் அவனய நாட்டம்

கசவி உைா. முறுவல் வதான்ைா.
கபாங்கு இருங் கூந்தல் வசாரா.
புருவங்கள் கநரியா. பூவின்
அம் வகயும் மிடறும் கூட்டி.
நரம்பு அவைந்து. அமுதம் ஊறும்
மங்வகயர் பாடல் வகட்டு.
கின்னரம் மயங்கும் மாவதா!
 மங்வகயர் - ேைளிர்; கசங்கயல் அவனய நாட்டம் - அழகிய ையல்
மீன்ைகளபயாத்த ைண்ைள்; கசவி உைா - ைாதுவகர பென்று மீளாதவாறும்; முறுவல்
வதான்ைா - பற்ைளில் ஒளி பவளிமய மதான்றாவாறும்; கபாங்கு இருங் கூந்தல்
வசாரா - மிைத் திரண்ட ேயிர் முடிப்புக் குகலந்து விழாதபடியும்; புருவங்கள்
கநரியா - புருவங்ைள் வகளந்து மதான்றாதபடியும்; பூவின் அங்வகயும் மிடறும் கூட்டி
- தாேகர மபானற தம் உள்ளங்கைகயயும் குரகலயும் ஒருவழிப்படுத்தி; நரம்பு
அவைந்து - நரம்கபத் துழாவி (அதனால் உண்டாக்கும்); அமுதம் ஊறும் - அமுதம்
மபால் இனிகே மதாற்றும்; பாடல் வகட்டு - இன்னிகெகயக் மைட்டு; கின்னரம்
மயங்கும் - கின்னரப் பறகவைளும் திகைத்து நிற்கும்.

‘அங்கையும் மிடறும் கூட்டி நரம்பகளந்து’ என்றது. மிடற்றுக் குரலுக்கு

ஏற்பக் கைத்பதாழில் புரிந்து நரம்பில் இன்மனாகெ உண்டாக்கி என்றபடி.
கின்னரம்: இகெயின் குற்றங்ைகளயும் குணங்ைகளயும் அறியவல்லதாய்
எப்பபாழுதும் ஆணும் பபண்ணுோை இருக்கும் ஒருவகைப் பறகவ இகெயில்
வல்ல மதவொதி என்றும் பபாருள் கூறுவர்.

852. கள் அவிழ் வகாவத மாதர்.

காகதாடும் உைவு கசய்யும்
ககாள்வை வாள்-கண்ணினார்தம்
குங்குமக் குழம்பு தங்கும்
கதள்ளிய பளிக்குப் பாவைத்
கதளி சுவன. மணியில் கசய்த
வள்ைமும் நைவும் என்ன.
வரம்பு இல கபாலியும் மன்வனா!

காகதாடும் - ேைளிர் தம் அழகிய ைாதுைமளாடு; உைவு கசய்யும் - உறவு

பைாள்ளுகின்ற; ககாள்வை வாள் கண்ணினார்தம் - (ஆடவர் உயிகரக்) ைவரவல்ல
வாள் மபான்ற ைண்ைகளயுகடய ேைளிர் அணிந்த; கள் அவிழ் வகாவத - மதன்
பொரியும் ேலர் ோகலயணிந்த; மாதர்தம் - ேைளிர் தம்; குங்குமக் குழம்பு தங்கும் -
குங்குேச் மெறு தங்கிய; கதள்ளிய பளிங்குப் பாவை - பதளிந்த நிறத்கதயுகடய
பளிங்குப் பாகறயினால் இயன்ற; கதளிசுவன வரம்பு இல - பதளிந்த சுகனைள்
மிைப் பல; மணியில் கசய்த வள்ைமும் - பெம்ேணியால் இயன்ற கிண்ணங்ைளும்;
நைவும் என்ன - ைள்ளும் மபால; கபாலியும் - விளங்குகின்றன.

குங்குேக் குழம்கப அப்பிய ோதர் நீராடுவதனால் பளிங்குச் சுகனயில்

குங்குேக் குழம்பு தங்கும் என்பது. அதனால் அப் பளிங்குப் பாகற பெம்ேணி
மபால் மதான்ற. அக் குங்குேம் ைலந்த நீர் நறவு மபாலத் மதான்றும் என்பது புலனாகும்
-தற்குறிப்மபற்ற அணி.
 853. ஆடவர் ஆவி வசார.
அஞ்சன வாரி வசார.
ஊடலின் சிவந்த நாட்டத்து
உம்பர்தம் அரம்வப மாதர்.
வதாடு அவிழ் வகாவதநின்றும்
துைந்த மந்தார மாவல.
வாடல. நைவு அைாத.
வயின் வயின் வயங்கும் மாவதா!

ஆடவர் ஆவி வசார - (தம்) ைணவரின் உயிர் வருந்தித் தளரும்படி; அஞ்சனம்

வாரி வசார - (தீட்டிய) கேயுடன் ைண்ணீர் பபருகுோறு; ஊடலில் சிவந்த நாட்டத்து -
புலவியால் பெந்நிறம் அகடந்த ைண்ைகளயுகடய; உம்பர்தம் அரம்வப மாதர் -
மதவர்ைளின் ேகனவியர்; வகாவத நின்றும் துைந்த - தம் முடிைளிலிருந்து ைழற்றி
எறிந்த; வதாடு அவிழ் மந்தார மாவல - இதழ் விரிந்த ேந்தார ோகலைள்; வாடல நைவு
அைாது - வாடாதனவாகித் மதனும் நீங்ைாேல்; வயின் வயின் வயங்கம் - அந்தந்த
இடங்ைளிமல விளங்கும்.
ஊடல் பைாண்ட மதவ ோதர் தம் ைணர் வருந்துோறு சிவந்த ைண்ைளில்
ைண்ணீகரப் பபருக்கிக் ைழற்றிபயறிந்த ேந்தார ோகலைள் அம் ேகலயின் பல
இடங்ைளிலும் ைாணப்படும் என்பது. பதய்வ ோகலயாதலின் வாடாேலும். நறவு
அறாேலும் இருந்தன.

854. மாந் தளிர் அவனய வமனிக்

குைத்தியர் மாவல சூட்டி.
கூந்தல் அம் கமுகின் பாவை
குழலிவனாடு ஒப்புக் காண்பார்;
ஏந்து இவழ அரம்வப மாதர்
எரி மணிக் கடகம் வாங்கி.
காந்தள் அம் வபாதில் கபய்து.
வககவைாடு ஒப்புக் காண்பார்.
 மாந் தளிர் அவனய - ோந் தளிகரப் மபான்ற; வமனிக் குைத்தியர் - உடல் நிறம்
பைாண்ட குறப் பபண்ைள்; மாவல சூட்டி - ேலர் ோகலைகள அணிவித்து; (பின்பு)
கூந்தல் கமுகின் பாவை - கூந்தற் ைமுகின் பாகளைகள; குழலிவனாடு ஒப்புக்
காண்பார் - (தம்) கூந்தமலாடு கவத்து ஒப்பிட்டுக் ைாண்பார்ைள்; ஏந்து இவழ
அரம்வப மாதர் - அழகிய அணிைலன் பூண்ட பதய்வ ோதர்ைள்; எரி மணிக் கடகம்
வாங்கி - பநருப்புப் மபால ஒளிவிடும் ேணிக் ைடைங்ைகளக் ைழற்றி; காந்தள்
வபாதில் கபய்து - ைாந்தள் ேலர்ைளிமல அவற்கற யணிந்து; வககவைாடு ஒப்புக்
காண்பார் - (தம்) கைைமளாடு உவகே ைாண்பார்ைள். குறத்தியர் கூந்தற் ைமுகின்
பாகளைளிமல ேலர் ோகலகயயணிவித்து அகவ தேது கூந்தமலாடு
ஒப்பாவகதக் ைண்டனர். பதய்வ ேைளிர் தம் ைடைத்கத வாங்கிக்
ைாந்தளிமலயணிந்து அம் ேலர் தம் கைக்கு ஒப்பாவகதக் ைாண்பார் என்பது.
ேண்ணுலைத்தவரும். விண்ணுலைத்தவரும் ேகிழ்வதற்கு அம் ேகல இடனாயுள்ளது
என்றார்.

855. சரம் பயில் சாபம் என்னப்

புருவங்கள் தம்மின் ஆடா.
நரம்பிவனாடு இனிது பாடி.
நாடக மயிவலாடு ஆடி.
அரம்வபயர் கவறுத்து நீத்த
அவிர் மணிக் வகாவவ ஆரம்.
மரம் பயில் கடுவன் பூண.
மந்தி கண்டு உவக்கும் மாவதா.

சரம் பயில் சாபம் என்ன - அம்பு பபாருந்திய வில்கலப் மபான்ற; புருவங்கள்

தம்மின் ஆடா - புருவங்ைள் தம்மிமல ஆடாேல் இருக்ை; நரமபிவனாடு இனிது பாடி -
யாழ் நரம்மபாடு பபாருந்த இனிகேயாைப் பாடி; மயிவலாடு நாடகம் ஆடி -
ேயில்ைமளாடு (ஒப்ப) நடனம் ஆடி; அரம்வபயர் கவறுத்து - பதய்வ ேைளிர்
(ைணவர் மீது) ஊடகல உட்பைாண்டு; நீத்த அவிர்மணிக் வகாவவ - ைழற்றிபயறிந்த
ஒளிரும் நவேணி ோகலைகளயும்; ஆரம் - முத்தாரங்ைகளயும்; மரம் பயில் கடுவன் -
ேரங்ைளில் பழகுகின்ற ஆண்குரங்குைள்; பூண - (தேக்கு) அணிவிக்ை; மந்தி கண்டு
உவக்கும் - பபண் குரங்குைள் (அந்த அணிைளின்) அழகைக் ைண்டு
ேகிழ்ச்சியகடயும்.
பதய்வப் பபண்ைள் ஊடலால் ைழற்றிபயறிந்த இரத்தினோகல
முதலியவற்கற ஆண்குரங்குைள் பபண்குரங்குைளுக்கு பூட்டின; அந்த அழகைக்
ைண்ட அப் பபண் குரங்குைள் ேகிழ்ந்தன என்பது.
 856. சாந்து உயர் தடங்கள்வதாறும்
தாதுராகத்தின் சார்ந்த
கூந்தல் அம் பிடிகள் எல்லாம்
குங்குமம் அணிந்த வபாலும்;
காந்து இன மணியின் வசாதிக்
கதிகராடும் கலந்து வீசச்
வசந்து. வானகம். எப்வபாதும்
கசக்கவர ஒக்கும் அன்வை.

சாந்து உயர் தடங்கள் வதாறும் - ெந்தன ேரங்ைள் ஓங்கியுள்ள ேகலச் ொரல்ைள்

மதாறுமுள்ள; தாது ராகத்தின் சார்ந்த - ைாவிக் ைற்ைளின் பெந்நிறத்மதாடு
பபாருந்திய; கூந்தல் அம் பிடிகள் எல்லாம் - புறேயிருள்ள பபண்யாகனைள்
எல்லாம்; குங்குமம் அணிந்தவபாலும் - குங்குேக் குழம்பு அப்பியவற்கற
ஒத்துள்ளன; காந்து இன மணியின் வசாதி - ஒளி விடுகின்ற பதுேராைக் ைற்ைளின்
பெந்நிற ஒளியானது; கதிகராடும் கலந்து பூச - சூரியன் ைதிர்ைமளாடு மெர்ந்து
பெந்நிறத்கதப் பூெ; வான் அகம் எப்வபாதும் - வானோனது எப்பபாழுதும்
பெந்நிறேகடந்து; கசக்கவர ஒக்கும் - பெவ்வானத்கதப் மபாலும்.

பெவ்வானம் ோகலக் ைாலத்தில்தான் மதான்றும். ஆனால். ேகலயிலுள்ள

பதுேராை ேணிபயாளி சூரியக் ைதிர்ைமளாடு மேலிடபேங்கும் பரவியிருப்பதால்
பைலிலும் அச் பெவ்வானம் மதான்றுவதாயிற்று என்பதாம். தாதுராைம்:
ைாவிக்ைல்லின் பெந்நிறம். ைாவிக் ைற்ைளில் ொர்வதால் ைரிய யாகனைள் குங்குேக்
குழம்பு பூெப் பபற்றார்மபாலத் மதான்றும் என்பது. பிறிதின் குணம் பபறலணியும்.
உவகேயணியும் மெர்ந்து வந்துள்ளன.

857. நிலமகட்கு அணிகள் என்ன

நிவர கதிர் முத்தம் சிந்தி.
மவலமகள் ககாழுநன் கசன்னி
வந்து வீழ் கங்வக மான.
அலகு இல் கபான் அலம்பி ஓடி.
சார்ந்து வீழ் அருவி மாவல.
உலகு அைந்தவன்தன் மார்பின்
உத்தரீயத்வத ஒத்த.
 நிலமகட்கு அணிகள் என்ன - பூமிமதவிக்கு (இகவ) அணிைள் என்னும்படி; நிவர
கதிர் முத்தம் - வரிகெயான ைதிர்ைகளயுகடய முத்துக்ைகள; சிந்தி மவலமகள்
ககாழுநன் - சிதறி உோமதவியின் ைணவனான சிவனது; கசன்னி வந்து வீழ் - முடியில்
வந்து விழுகின்ற; கங்வக மான - ைங்கைகயப் மபால (பவண்ணிறத்மதாடு); அலகு
இல் கபான் - அளவில்லாத பபான்கன; அலம்பி ஓடி - பைாழித்துக் பைாண்டு
பபருகி; சார்ந்துவீழ் அருவி மாவல - முத்துக்ைமளாடு பபாருந்தி ஓடிவரும்
ேகலயருவியின் வரிகெ; உலகு அைந்தவன் தன் - இந்த உலைத்கத அளந்தருளின
திருோலின்; மார்பின் உத்தரீயத்வத - ோர்பில் அணிந்த மேலாகடகய; ஒத்த - ஒத்து
விளங்கிற்று.

ெந்திர ெயில ேகல உலைளந்த திருோகல ஒத்துள்ளது. அதில் பபான்கன

அலம்பிமயாடி முத்மதாடு பபாருந்திய அருவிோகல அத்திருோல் ோர்பில்
அணிந்த உத்தரீயத்கத ஒக்கும் என்றார் - தற்குுிறிப்மபற்ற உவகேயணி.
ேகலயருவிைள் பூமிமதவிக்கு அணியாகுோறு முத்துக்ைகளச் சிந்தும் என்பது.
அருவி பவண்ணிறத்மதாடு வீழ்வதால் உத்தரீயத்திற்கு ஒப்பாயிற்று.
ேகல நிைழ்ச்சிைகள ோந்தர் ைாணுதல்
858. வகாடு உலாம் நாகப் வபாவதாடு
இலவங்க மலரும் கூட்டிச்
சூடுவார். களி வண்டு ஓச்சித்
தூநறுந் வதைல் உண்பார்.
வகடு இலா மகர யாழில்
கின்னர மிதுனம் பாடும்
பாடலால் ஊடல் நீங்கும்
பரிமுக மாக்கள் கண்டார்.

வகாடு உலாம் - பைாம்புைளில் பூத்த; நாகப் வபாவதாடு - சுரபுன்கன

ேலர்ைமளாடு; இலவங்க மலரும் கூட்டி - இலவங்ை ேலகரயும் மெர்த்து; சூடுவார்
- அணிகின்றவரான அம் ேகலவாணர்ைள்; களி வண்டு ஓச்சி - ேதுக் ைளிப்புள்ள
வண்டுைகள ஓட்டிவிட்டு; தூநறுந்வதைல் உண்பார் - தூய ேணம் பபாருந்திய
ேதுகவக் குடிப்பவரானார்ைள்; வகடு இலா மகர யாழின் - (அதமனாடு) குற்றம்
இல்லாத ேைர வீகணமயாடு கூடி; கின்னர மிதுனம் பாடும் - இரட்கடயர்ைளான
கின்னரபேன்னும் மதவொதியர் பாடுகின்ற; பாடலால் ஊடல் நீங்கும் - இனிய
பாடலால் (தாம்) பைாண்ட ஊடல் நீங்குகின்றன; பரிமுக மாக்கள் கண்டார் - குதிகர
முைங்பைாண்ட பதய்வ ேக்ைகளயும் (அவர்ைள்) ைண்டார்ைள்.

பூகவப் பறித்துச் சூடுதலும் ேதுகவப் பருகுதலும். இனிய பாடகலக்

மைட்டலும் மதவொதியினர் பெயல்ைகளக் ைண்டு ேகிழ்வதுோை அங்மை பென்ற
ேக்ைள் இருந்தார்ைள் என்பது. கின்னர மிதுனம்: ஆண் பபண்ைளாைக் கூடி
வாழ்பவரும் இகெ வல்லாருோன மதவொதியர். பரிமுை ோக்ைள்: குதிகர முைமும்
ேனித உடலும் பைாண்ட மதவொதியர்.
 859. கபருங் களிறு ஏயும் வமந்தர்
வபர் எழில் ஆகத்வதாடு
கபாரும் துவணக் ககாங்வக அன்ன.
கபாரு இல். வகாங்கு அரும்பின் மாவட.
மருங்கு எனக் குவழயும் ககாம்பின்
மடப் கபவட வண்டும். தங்கள்
கருங் குழல் களிக்கும் வண்டும்.
கடிமணம் புணரக் கண்டார்.

கபருங்களிறு ஏயும் - பபரிய ஆண் யாகனகய ஒத்த; வமந்தர் வபகரழில்

ஆகத்வதாடு - இகளஞர்ைளின் மிக்ை அழகுகடய ோர்பிமல; கபாரும் துவணக்
ககாங்வக - தாக்கும் இரட்கடயான தனங் ைகள; அன்ன கபாரு இல் - ஒத்த
மவறு உவகே இல்லாத; வகாங்கு அரும்பின் மாடு - மைாங்கு அரும்புைளினிடத்து;
மருங்கு எனக் குவழயும் - (அம் ேைளிரின்) இகடகயப் மபாலத் துவளுகின்ற;
ககாம்பின் - பூங்பைாம்பில் தங்கும்; மடப்கபவட வண்டும் - இளம் பபண்
வண்டுைளும்; தங்கள் கருங்குழலில் - தம் ைரிய கூந்தலில் படிந்து; களிக்கும்
வண்டும் - ைளிக்கின்ற ஆண் வண்டுைளும்; கடிமணம் புணர - புதுேணம் பெய்து
பைாள்வகத; கண்டார் - (ேக்ைள்) ைண்டார்ைள்.
தம் தனம் மபான்ற மைாங்கு அரும்பிமல பூங்பைாம்பில் வாழும் பபண்
வண்டுைளும். ைருங்கூந்தலில் படிந்த ஆண் வண்டுைளும் புதுேணம் புரிவகத
அங்மை தங்கிய ேகிளர் ைண்டார் என்பது.

860. ‘படிகத்தின் தலம்’ என்று எண்ணி.

படர் சுவன முடுகிப் புக்க
சுடிவகப் பூங் கமலம் அன்ன
சுடர் மதி முகத்தினார்தம்
வடகத்வதாடு உடுத்த தூசு
மாசு இல் நீர் நவனப்ப. வநாக்கி.
கடகக் வக எறிந்து. தம்மில்
கருங் கழல் வீரர் நக்கார்.

படர் சுவன - பரவியுள்ள நீர்ச் சுகனகய; படிகத்தின் தலம் என்று - படிைக் ைற்ைள்
கிடக்கும் இடபேன்று; எண்ணி - ோறாைக் ைருதி; முடுகிப் புக்க - விகரந்து பென்ற;
சுடிவகப் பூங்கமலம் - சுட்டியணிந்த அழகிய தாேகரகயயும்; சுடர் மதி அன்ன -
ஒளிவிடும் ெந்திரகனயும் ஒத்த; முகத்தினார்தம் வடகத்வதாடு - முைத்கதயுகடய
ேைளிரின் மேலாகடமயாடு; உடுத்த தூவச - (அகரயில் ைட்டிய) மெகலகயயும்;
மாசு இல் நீர் நவனப்ப - ைலங்ைாது பதளிந்த தண்ணீர் நகனக்ை; வநாக்கி - (அகத)
ைண்டு; கடகக் வக எறிந்து - ைடைம் அணிந்த கைைகளக் பைாட்டி; கருங் கழல் வீரர் -
பபரிய ைழலணிந்த வீரர்ைள்; நக்கார் - சிரித்தார்ைள்.
 ேைளிர் சுகனயுள்ள இடத்கதப் பளிங்குத் தலபேன்று ைருதிச் பென்றதால்.
தேது ஆகட நகனந்தன. அகதப் பார்த்த வீரர்ைள் கை பைாட்டிச் சிரித்தனர். என்பது -
ேயக்ைவணியும் பபாதுவணியும் ைலந்த ைலகவயணியாம்.

861. பூ அவண பலவும் கண்டார்;

கபான்னரிமாவல கண்டார்.
வம வரும் வகாபம் அன்ன
கவள்ளிவலத் தம்பல் கண்டார்;
ஆவியின் இனிய ககாண்கர்ப்
பிரிந்து. அறிவு அழிந்த விஞ்வசப்
பாவவயர் வவக. தீய்ந்த
பல்லவ சயனம் கண்டார்.*

(அல்லாேலும்) பூ அவண பலவும் கண்டார் - (அங்குள்ள ேக்ைள்) ேலர்ப் படுக்கை

பலவற்கறப் பார்த்தார்ைள்; கபான் அரி மாவல கண்டார் - (புலவியால் எறிந்த)
பபான்னரி ோகலைகளக் ைண்டார்ைள்; வமவரும் வகாபம் அன்ன - விரும்பத்தக்ை
இந்திர மைாபப் பூச்சிகய ஒத்த; கவள்ளிவலத் தம்பல் - பவற்றிகலத் தம்பலங்ைகள;
கண்டார் - பார்த்தார்ைள்; ஆவியின் இனிய - (தம்) உயிரினும் இனியரான; ககாண்கர்
பிரிந்து - ைணவகரப் பிரிந்து; அறிவு அழிந்த - ேதிகய இழந்த; விஞ்வசப் பாவவயர்
வவக - வித்தியாதர ேைளிர் தங்குவதால்; தீய்ந்த பல்லவ சயனம் -
தீய்ந்துவிட்ட தளிர்ப்படுக்கைைகளயும்; கண்டார் - பார்த்தார்ைள்.

இகவ பவவ்மவறிடங்ைளில் அகேந்த ைாட்சிைளாதலின் ‘ைண்டனர் ைண்டனர்’

என்று தனித் தனிமய கூறினார். தம்பல் - தம்பலம்: பவற்றிகல பாக்கை பேன்று
உமிழ்ந்தது.

862. பானல் அம் கண்கள் ஆட.

பவை வாய் முறுவல் ஆட.
பீன கவம் முவலயின் இட்ட
கபரு விவல ஆரம் ஆட.
வதன் முரன்று அைகத்து ஆட.
திரு மணிக் குவழகள் ஆட.
வானவர் மகளிர் ஆடும்.
வாசம் நாறு ஊசல் கண்டார்.
 பானல் அம் கண்கள் ஆட - ைருங்குவகள மபான்ற ைண்ைள் பிறழவும்; பவை
வாய் முறுவல் ஆட - பவளம் மபான்ற (தம்) வாயிமல புன் சிரிப்புத் மதான்றவும்;
பீன கவம்முவலயின் - பருத்துள்ளனவும் விரும்பத் தக்ைனவுோன தனங்ைளிமல;
இட்ட கபருவிவல - அணிந்த மிகுதியான விகல பபற்ற; ஆரம் ஆட - முத்தாரங்ைள்
அகெயும்; வதன் அைகத்து - மதன் வண்டுைள் கூந்தலிமல; முரன்று ஆட - ஒலித்துக்
பைாண்டு சுழலவும்; திரு மணிக் குவழகள் ஆட - அழகிய ேணிைள் இகழத்த
குகழைள் (பெவிைளில்) அகெயவும்; வானவர் மகளிர் - மதவ ோதர்ைள்; ஆடும் வாசம்
நாறு - ஏறி ஆடுகின்ற ேணம் ைேழும்; ஊசல் கண்டார் -ஊஞ்ெல்ைகளப்
பா ாத்தார்ைள்.

பதய்வப் பபண்ைள் தம் ைண் முதலியன ஆட ஊஞ்ெல் ஆடுவகதயும்

பென்றவர் ைண்டவர் என்றார். ஊெலாடும் இயல்கப வருணித்தது - தன்கே
நவிற்சியணி. ஆட என்ற பொல் ஒரு பபாருளில் பலமுகற வந்தது - பொற்பபாருள்
பின்வருநிகலயணி.

863. சுந்தர வான மாதர்

துவர் இதழ்ப் பவை வாயும்.
அந்தம்இல் சுரும்பும். வதனும்.
மிஞிறும் உண்டு - அல்குல் விற்கும்
வபந் கதாடி மகளிர். ‘வகத்து ஓர்
பவச இல்வல’ என்ன விட்ட
வமந்தரின் - நீத்த தீம் வதன்
வள்ைங்கள் பலவும் கண்டார்.
அல்குல் விற்கும் - (தம்) அல்குகல விகலக்கு விற்கின்ற; வபந்கதாடி மகளிர்
- பசும் பபான்னாலாகிய பதாடிைள் அணிந்த விகல ேைளிர்; ஓர் பவச இல்வல -
(பெல்வபேல்லாம் பறித்த பின்) கையிமல சிறிதும் பயனில்கல; என்ன - என்று ைருதி;
வகத்துவிட்ட - பவறுத்துக் கைவிடப்பட்ட; வமந்தரின் - ஆண்ைகளப் மபால; சுந்தர
வான மாதர் - அழகிய பதய்வப் பபண்ைளின்; துவர் இதழ் - சிவந்த இதமழாடு; பவை
வாயும் - கூடிய பவளம் மபான்ற வாயும்; அந்தம் இல் சுரும்பும் - வரம்பு இல்லாத
சுரும்பும்; வதன் மிஞிறும் - மதனும் மிஞிறும் ஆகிய வண்டினங்ைளும்; உண்டு நீத்த -
பருகிக் கைவிட்ட; தீந்வதன் வள்ைங்கள் பலவும் - இனிய ேதுக் கிண்ணங்ைள்
பலவற்கறயும்; கண்டார் - பார்த்தார்ைள்.
பதய்வப் பபண்ைளின் வாயும். சுரும்பும். மதனும். மிஞிறும் குடித்து நீத்த பவற்று
வள்ளங்ைகள அங்குள்ளவர் பார்த்தார்ைள். வீசி எறியப்பட்ட
ேதுக்கிண்ணங்ைளுக்குக் கையில் பபாருள் உள்ளவகரயிலும் தம்மிடம்
கவத்துக் பைாண்டு அவர்ைளிடம் பபாருளில்லாதமபாது விகலேைளிரால்
கைவிடப்படும் கேந்தகர உவகே கூறினார் - உவகேயணி.
 864. அல் பகல் ஆக்கும் வசாதிப்
பளிக்கு அவை அமளிப் பாங்கர்.
மல் பக மலர்ந்த திண் வதாள்
வானவர் மணந்த. வகால.
வில் பவக நுதலினார். தம்
கலவியில் கவறுத்து நீத்த
கற்பகம் ஈன்ை மாவல
கலகனாடும் கிடப்பக் கண்டார்.
அல் பகல் ஆக்கும் வசாதி - இருகளயும் பைலாக்ைவல்ல ஒளியுகடய;
பளிங்கு அவை - பளிங்குப் பகறயால் அகேந்த; அமளிப் பங்கர் -
படுக்கையகறயில்; மல் பக மலர்ந்த - ேல்லரும் மதாற்மறாடும்படி விரிந்த;
திண்வதாள் வானவர் - வலிய மதாள்ைகளயுகடய மதவர்ைளால்; மணந்த வகாலம்
- கூடப்பபற்ற அழகிய; வில் பவக நுதலினார் - (புருவங்ைளால்) வில்மலாடு
பகைக்கும் பநற்றிகய உகடய பதய்வப் பபண்ைள்; தம் கலவியின் - தேது புணர்ச்சிக்
ைாலத்தில் (இகடயூறு தந்தகேயால்); கவறுத்து நீத்த - பவறுப்மபாடு
ைழற்றிபயறிந்த; கற்பகம் ஈன்ை மாவல - ைற்பை ேலர்ைளால் ைட்டப் பபற்ற
ோகலைள்; கலகனாடும் கிடப்ப - அணிைலன்ைமளாடு வீழ்ந்து கிடப்பகத; கண்டார் -
பார்த்தார்ைள்.
பளிங்குப் பாகறயிமல மதவர்ைளால் கூடப் பபற்ற பதய்வ ேைளிர் அந்த
வானவகரத் தழுவுவதற்கு இகடயூறாை இருக்கின்றன என்று ைருதித் தாம்
அணிந்திருந்த ைற்பை ோகலைகளயும். ைலன்ைகளயும் பவறுத்து எடுத்பதறிந்தனர்
என்பது. வில்பகை நுதலினார்: வில்மலாடு உவகேயில் மவறுபடும் பநற்றியர்.

865. வக என மலர வவண்டி

அரும்பிய காந்தள் வநாக்கி.
வப அரவு இது என்று அஞ்சி.
பவடக் கண்கள் புவதக்கின்ைாரும்;
கநய் தவழ் வயிரப் பாவை
நிழலிவடத் வதான்றும் வபாவத.
‘ககாய்து இவவ தருதிர்’ என்று.
ககாழுநவரத் கதாழுகின்ைாரும்;
 வக என மலரவவண்டி - (பபண்ைளின்) கை மபால ேலர மவண்டி; அரும்பிய
காந்தள் - அரும்பிய ைாந்தகள; வநாக்கி - பார்த்து; இது வப அரவு - இது
படத்கதயுகடய பாம்பு; என்று அஞ்சி - என்று ைருதி அச்ெப்பட்டு; பவடக் கண்கள்
- (தம்) மவல் மபான்ற ைண்ைகள; புவதக்கின்ைாரும் - (கைைளால்) மூடிக்
பைாள்பவரும்; கநய் தவழ் வயிரப்பாவை - பவண்பணய் மபால விளங்கும் வயிரப்
பாகறைளின்; நிழலிவடத் வதான்றும் - ஒளியிமல மதான்றுகின்ற; வபாவத - ேலகர
(உண்கேயான ேலபரன்று ேயங்கி); இவவ ககாய்து - இம் ேலர்ைகளப் பறித்து;
தருதிர் என்று - தாருங்ைள் என்று; ககாழுநவரத் - (தம்) ைணவகர; கதாழுகின்ைாரும்
- வணங்கிக் மைட்பவரும் (பபண்ைளும்).

ைாந்தள் ேலர்வது கை மபால் இருக்கும் ைாந்தள் அரும்கபப் படமுகடய

பாம்பாைவும். வயிரப் பாகறயில் நிழலாைத் மதான்றும் ேலகர உண்கேயான
பூவாைவும் பைாண்டு ேைளிர் ேயங்கினர் என்பது - ேயக்ைவணி.

866. பின்னங்கள் உகிரின் கசய்து.

பிண்டி அம் தளிர்க் வகக் ககாண்ட
சின்னங்கள் முவலயின் அப்பி.
வத மலர் ககாய்கின்ைாரும்;
வன்னங்கள் பலவும் வதான்ை
மணிஒளிர் மவலயின் நில்லார்
அன்னங்கள் புகுந்த என்ன.
அகன் சுவன குவடகின்ைாரும்.

பிண்டி அம் தளிர் - அமொகின் அழகிய தளிர்ைகள; உகிரில் பின்னங்கள் கசய்து -

(தம்) நைங்ைளால் சிறு சிறு துண்டுைளாைக் கிள்ளி; வகக் ககாண்ட சின்னங்கள் -
கைக் பைாண்ட அத் துண்டுைகள; முவலயின் அப்பி - தம் தனங்ைளிமல அழகுபடப்
பபாருத்தி; வதன்மலர் - மதனுகடய ேலர்ைகள; ககாய்கின்ைாரும் - பறிப்பவரும்;
வன்னங்கள் பலவும் - பலவகையான வண்ணங்ைளும்; வதான்ை - மதான்றும்படி;
மணி ஒளிர் மவலயின் - நவேணிைள் விளங்கும் ேகலயிமல; நில்லா அன்னங்கள் -
நிகலயாை இருந்த வாழாத அன்னங்ைள்; புகுந்த என்ன - (இப்மபாது) புகுந்தன என்று
(ைண்மடார்) ைருதும்படி; அகல்சுவன - பரவியுள்ள சுகனைளிமல; குவடகின்ைாரும்
- (அச் மெகனயில் உள்ள ோதர்ைள்) மூழ்கிக் குளிப்பவராயினர்.

தளிர் முறிைகளத் தம் தனங்ைளில் அப்பி அலங்ைாரம் பெய்து பைாள்வது

ேைளிர் இயல்பாம். ோதர்ைள் ேலர் பைாய்தகலயும். சுகன குகடதகலயும்
பெய்தனர் என்பது. அன்னப் பறகவ ேருதநிலக் ைருப்பபாருளாதலால் ‘ேகலயின்
நில்லா’ என்றார்.

சிறந்த ேகலக் ைாட்சிைள்

கலிவிருத்தம்
 867. ஈனும் மாவழ இைந் தளிர் ஏய் ஒளி
ஈனும். மாவழ இைந் தளிவர - இவட.
மானும். வவழமும். நாகமும். மாதர் வதாள்
மானும் வவழமும். நாகமும் - மாடு எலாம்.

இவட ஈனும் - (அம் ேகலயின்) நடுப்பாைத்தில் தளிர்க்கின்ற; மாவழ இைந்தளிர்

ஏய் - ோேரத்தின் இகளய தளிகரபயாத்த; ஒளி ஈனும் மாவழ - ஒளிகயத் தரும்
பபான்னின்; இைந் தளிவர - பேல்லிய தைடுைளாகும்; மாடு எலாம் - அந்த
ேகலயின் பக்ைங்ைளிபலல்லாம்; மானும் வவழமும் - ோனும் யாகனயும்; நாகமும் -
பாம்பும்; மாதர் வதாள் மானும் - ேைளிரின் மதாகளபயாத்த தன்கேகயக்
பைாண்ட; வவழமும் நாகமும் - மூங்கில்ைளும் சுரபுன்கன ேரங்ைளும் (உள்ளன).

யமகம் என்னும் மடக்கணி. மாவழ: மாமரம். கபான். நாகம்: பாம்பு.

சுரபுன்வன. 25 868. திமிர. மா உடல்
குங்குமச் வசதகம்
திமிர. மாகவாடும் சந்கதாடும் வதய்க்குமால்;
அமர மாதவர ஒத்து ஒளிர் அம் கசாலார்
அமர. மா தவர ஒத்தது. அவ் வானவம.

திமிர மா உடல் - இருள் மபான்ற ைரிய நிறமுகடய ைாட்டுப் பன்றிைள் (தம்)

உடலிமல; குங்குமச் வசதகம் - ேைளிர் ஊடலில் அழித்பதறிந்த குங்குேச் மெறு;
திமிர - நிரம்பியதனால்; மாகவாடும் சந்கதாடும் - (அச் மெறு நீங்கும்படி)
ோேரத்திலும். ெந்தன ேரத்திலும்; வதய்க்கும் - (தம் உடம்கப) உராயச் பெய்யும்;
அமரர் மாதவர - (அந்த இடத்தில்) மதவ ோதகர; ஒத்து ஒளிர் அம் கசாலார் -
ஒப்ப விளங்கும் இனிய பொல்கலயுகடய ேைளிர்; அமர மா தாவர -
பபாருந்தியிருப்பதால் அந்தப் பபரிய ேகல நிலோனது; அவ் வானவம ஒத்தது -
பதய்வப் பபண்ைள் தங்கும் அந்த வானுலைம் மபான்றது.

ைரும் பன்றி தன் உடலில் பட்ட குங்குேச் மெற்கறப் மபாக்குவதற்ைாை

ோேரத்திலும் ெந்தன ேரத்திலும் மதய்க்கும். மதவ ேங்கையகர ஒத்த பபண்ைள்
அங்கு வாழ்வதால் அம் ேகல மதவருலைம் மபான்று இருக்கும் என்பதாம்.

869. வபர் அவாகவாடு மாசுணம் வபர. வவ

வபர. ஆகவாடு மா சுணம் வபரவவ!
ஆர ஆரத்தி வனாடும் மருவிவய
ஆர வாரத்தின் ஓடும் அருவிவய!
 மாசுணம் - பபரும் பாம்புைள்; வபர் அவாகவாடு - (இகரகய விரும்பியதனால்)
மிகு விருப்புடன்; வபர - பபயர்ந்து பெல்வதனால்; வவ வபர - மூங்கில்ைள் அடி
பபயர்ந்து இற்றுவிழ; ஆகவாடு மா சுணம் வபர - (அது ைண்டு அஞ்சிய) ைாட்டுப்
பசுக்ைள் ஓடவும். (அதனால் எழுந்த) பபரும் புழுதி பறக்ைவும் (ஆயின) ; அருவி -
(அம்ேகலயில் உள்ள) நீரருவிைள்; ஆர ஆரத்திவனாடும் - மிகுதியான
முத்துக்ைமளாடும்; மருவி - ைலந்து; ஆரவாரத்தின் ஓடும் - மபபராலியுடன் ஓடிக்
பைாண்டிருக்கும்.

ேகலயின் ஒருபுறத்தில் புழுதி பறக்கின்றது. ேற்பறாரு புறத்தில் அருவி

ஓடுகின்றது. இவ்வாறு ேகலயின் சிறப்புக் கூறப்படுகிறது. மவ: மூங்கில். சுணம்:
சுண்ணம். புழுதி.

870. புகலும் வாள் அரிக்கு அண்ணியர் கபான் புயம்.

புகலும். வாள் அரிக் கண்ணியர் பூண் முவல.
அகிலும் ஆரமும் ஆர அங்கு ஓங்குவம!
அகிலும். ஆரமும் மாரவம் வகாங்குவம.
புகலும் வாள் அரிக்கு - சிறப்பித்துச் பொல்லும் வாள்மபால் பைாடிய
சிங்ைத்கதபயாத்த; அண்ணியர் கபான்புயம் - ஆடவர்ைளின் அழகிய மதாள்ைளில்;
வாள் அரிக் கண்ணியர் - ஒளிமிக்ை பெவ்வரி பரந்த ைண்ைகளயுகடய பபண்ைளின்;
பூண் முவல - பூண் அணிந்த தனங்ைள்; புகலும் - மெர்ந்த அளவில்; அகிலும் ஆரமும் -
(ோர்பில் அணிந்த) அகில் குழம்பும் ெந்தனக் குழம்பும்; ஆர அங்கு ஓங்கும் - நிகறந்து
அத்மதாள்ைளில் சிறப்பாை விளங்கும்; அகிலும் - (புயத்திற்கு ஒப்பான) அம்
ேகலயிடங்ைளிலும்; ஆரமும் மாரவமும் - ெந்தன ேரங்ைளும். குங்குே ேரங்ைளும்;
வகாங்கும் - மைாங்கு ேரங்ைளும் (பபாருந்தியிருக்கும்).

ோதர் தம் ைணவகரத் தழுவுகையில் அவர்ைள் அணிந்த அகிலும் ஆரமும்

ஆண்ைளின் மதாள்ைளில் மெர்ந்து மிைச் சிறக்கும் என்பது. மவறு உகர: வாள் அரிக்
ைண்ணியர்: ஒளி பபாருந்திய வண்டுைள் போய்க்கும் ோகல சூடிய வீரர் என்றும்
உகரக்ைலாம். ேரவம்: குங்குே ேரம். ோரவம் - நீட்டல் விைாரம்.

871. துன் அரம்வப நிரம்பிய. கதால் வவர.

துன் அரம்வபயர் ஊருவின் வதான்றுமால்;
கின்னரம் பயில் கீதங்கள் என்ன. ஆங்கு.
இன் நரம்பு அயில்கின்ைனர். ஏவழமார்.
கதால் வவர - பகழய அந்த ேகலயில்; துன் அரம்வப கநருங்கி வைர்ந்த
வாவழகள்; நிரம்பிய - நிரம்பியகவ; துன்னு அரம்வபயர் - (அங்கு) வந்துள்ள பதய்வப்
பபண்ைளின்; ஊருவின் வதான்றும் - பதாகட மபாலத் மதான்றுவன (அங்கு);
ஏவழமார் - ோதர்ைள்; கின்னரம் பயில் - கின்னரம் என்ற மதவ ொதியார்
பாடுகின்ற; கீதங்கள் என்ன - இனிய பாடல் என்று பொல்லும்படி (அந்த
ேகலயில்); இன் நரம்பு - யாழிகன; அயில்கின்ைனர் - மீட்டுகின்றார்ைள்.
 ேைளிரின் பதாகடக்கு உவகேயாகும். வாகழ இங்மை உவமேயோைவும்.
பதாகட உவோனோைவும் பொல்லப்பபற்றன - எதிர்நிகலயுவகேயணி.

872. ஊறு. மா கடம் மா. உை ஊங்கு எலாம்.

ஊறுமா கட மா மதம் ஓடுவம;
ஆறு வசர் வனம் ஆ. வவர. ஆடுவம;
ஆறு வசர்வன. மா. வவரயாடுவம.
மா கடம் மா - பபரிய ைாட்டிலுள்ள ோேரங்ைள்; ஊறு உை - மெதம்
அகடயும்படி; ஊங்கு எலாம் - அம் ேகலயிடங்ைளில் எல்லாம்; ஊறுமா -
மேன்மேல் சுரக்கும்படி; கடம் மா மதம் - யாகனைளின் ேதநீர்; ஓடும் - பபருகி
ஓடும் (அந்தப் பபருக்ைால்); ஆறு வசர் வனம் - வழிைளில் திரண்ட ைாட்டிலுள்ள; ஆ
வவர ஆடும் - ஆச்ொ ேரமும் மூங்கில்ைளும் (மவர் அறுந்து) அகெந்தாடும்;
யாறு வசர்வன - அந்த ேகலயாறுைளில் நீருண்ணச் பெல்பகவ; வவர யாடும் மா -
ேகலயாடுைளும் ேற்கறய மிருைங்ைளுோம்.
ைாட்டு ேரங்ைள் மெதம் அகடயும்படி யாகன ேதநீர் பாய்ந்தது. அம் ேதத்தால்
ஆச்ொ முதலிய ேரங்ைள் மவர் பறிந்து ஒரு புறத்தில் வீழ்கின்றன. ேற்பறாருபுறம்
நீர் உண்ணும்படி ேகலயாறுைளில் வகரயாடு முதலிய ைாட்டு விலங்குைள்
பெல்லுகின்றன என்பது - பதாடர்பு உயர்வு நவிற்சியணி.

873. கல் இயங்கு கருங் குை மங்வகயர்.

கல்லி அங்கு அகழ் காமர் கிழங்கு எடா.
வல்லியங்கள் கநருங்கு மருங்கு எலாம்.
வல் இயங்கள் கநருங்கி மயங்குவம.

கல் இயங்கு - ேகலயில் வாழுகின்ற; கருங் குை மங்வகயர் - ைரிய குறத்தியர்;

அங்குக் கல்லி அகழ் - அம் ேகலயில் மதாண்டி; காமர் கிழங்கு எடா - அழைான
கிழங்குைகள எடுப்பதற்ைாை; வல்லியங்கள் கநருங்கு - புலிைள் பநருங்கி வாழும்;
மருங்கு எலாம் - ேகலப் பக்ைங்ைளிபலல்லாம்; வல் இயங்கள் - (அவற்கற விரட்ட)
வலிய பகறக் ைருவிைள்; கநருங்கி மயங்கும் - மிகுதியாை ஒலிக்கும்.

குறத்தியர் கிழங்குைகளத் மதாண்டி எடுக்ைமவண்டிய பருவோதலால்

குறவர் பலவகைத் மதாற்ைருவிைகள முழக்குகின்றனர் என்றார். எடா - பெய்யா
என்னும் விகனபயச்ெம்.

874. வகாள் இபம் கயம் மூழ்க. குளிர் கயக்

வகாளி. பங்கயம். ஊழ்கக் குவலந்தவால்;
ஆளி கபாங்கும் மரம் வபயர் ஓதி. ஏய்.
ஆளி கபாங்கும். அரம்வபயர் ஓதிவய.
 வகாள் இபம் - வலிகேயுள்ள யாகனைள்; கயம் மூழ்க - அம் ேகலயிலுள்ள
நீர்நிகலைளில் மூழ்கி விகளயாட; குளிர் கயக் வகாளி - (அக் குளத்தின்
ைகரயிலுள்ள) குளிர்ச்சி தரும் பபரிய ஆல ேரங்ைளும்; பங்கயம் ஊழ்க - தாேகர
ேலர்ைளும் நலம் பைட்டு; குவலந்த - குகலந்தன; ஆளி கபாங்கும் - சிங்ைங்ைள்
சீறிபயழும்; மரம் வபயர் ஓதி - ேரங்ைகளப் பக்ைத்மதயுகடய ேகலயில்; ஏய் அரம்
வபயர் - தங்கிய மதவோதரின்; ஓதி ஆளி கபாங்கும் - கூந்தலில் வண்டுைள்
ேகிழ்ச்சியுடன் தங்குவன.

யாகனைள் அம் ேகலயின் ையத்திமல மூழ்குவதால் அந்த நீர்நிகலயிலுள்ள

தாேகரயும். அக் குளக் ைகரயிலுள்ள ஆலேரமும் அழிந்தன. ஒரு பக்ைம்
மதவோதர் தங்குவதனால் அவர்ைளின் கூந்தலில் மதகனப் பருகி வண்டுைள் ைளித்து
நிற்கும் என்றார். ஆளி -அளி என்பதன் நீட்டல் விைாரம். ஓதி: பபண் ேயிர். ேகல.

875. ஆகம் ஆவலயம் ஆக உைாள் கபாலி-

வாக மால் ஐயன் நின்கைனல் ஆகுமால்-
வமக மாவல மிவடந்தன வமல் எலாம்
ஏக. மாவல கிடந்தது. கீழ் எலாம்.

வமக மாவல - (அம் ேகலயில்) மேை வரிகெைள்; வமல் எலாம் மிவடந்தன -

மேலிடம் முழுதும் பநருங்கினவாய்; கீழ் எலாம் ஏக மாவல - கீழிடபேல்லாம் ஒமர
ோகலத் திரளாை; கிடந்தது - கிடக்கும் (அம் ேகல) (அதனால்); ஆகம் ஆவலயம்
ஆக - (தன்) திருோர்கபக் மைாயிலாைக் பைாண்ட; உைாள் கபாலி - திருேைள்
விளங்குகின்ற; வாக மால் உைார் - அழகிய திருோல் தங்கியிருக்கின்றார்;
எனல் ஆகும் - என்று பொல்லுவதற்குப் பபாருந்தும்.

அம் ேகலயின் மேற்புறத்தில் எல்லாம் மேைங்ைள் வரிகெ வரிகெயாைப்

படிந்துள்ளன. கீழ்புறத்தில் ேலர்ோகலைள் கிடக்கின்றன; இவற்றால் அம் ேகல
பலரால் அருச்சிக்ைப்பட்ட ேலர்ோகலகயப் பூண்ட ைரிய திருோல் மபால
விளங்கும் என்பது. வாகு (அழகு) - வாை எனத் திரிந்தது - குறிப்புப் பபயபரச்ெம்.
மேைம் சூழ்ந்த ேகல திருோலுக்கும் ோகலைள் திருேைளுக்கும் உவமிக்ைப்
பபற்றன.
ேகலமேல் இனிது விகளயாடல்
876. கபாங்கு வதன் நுகர் பூ மிஞிறு ஆம் என.
எங்கும் மாதரும் வமந்தரும் ஈண்டி. அத்
துங்க மால் வவரச் சூழல்கள் யாவவயும்
தங்கி. நீங்கலர். தாம் இனிது ஆடுவார்.
 கபாங்கு வதன் நுகர் - பபருகும் மதகன உண்ணுகின்ற; பூ மிஞிறு ஆகமன -
பூக்ைளில் போய்க்கும் வண்டுைள் மபால; எங்கும் மாதரும் - எல்லா இடங்ைளிலும்
ேைளிரும்; வமந்தரும் ஈண்டி - ஆடவரும் பநருங்கி; அத் துங்க மால்வவர - ஓங்கிய
பபரிய அம்ேகலயின்; சூழல்கள் யாவவயும் - ொரல்ைளிபலல்லாம்; தங்கி - வசித்து;
நீங்கலார் - (அம் ேகலகய விட்டு) பிரிந்து பெல்ல ேனம் இல்லாதவராய்; தாம் இனிது
ஆடுவார் - (தாம்) இனிகேயாை விகளயாடினார்ைள். வண்டுைள் ேலர்ைளில்
போய்த்து அவற்றிலுள்ள மதகன உண்பது மபால கேந்தரும் அம் ேகலச்
ொரல்ைளில் போய்த்து ஆங்ைாங்குள்ள வளங்ைகள நுைர்ந்தனர் என்பது.

877. இைக்கும் என்பவத எண்ணிலர். எண்ணுங்கால்.

பிைக்கும் என்பது ஒர் பீவழயது ஆதலால்.
துைக்கம் எய்திய தூயவவர என.
மைக்ககிற்றிலர். அன்னதன் மாண்பு எலாம்.

(அங்மை தங்கிய ஆடவரும். ேைளிரும்); இைக்கம் என்பவத - (ேகலகய விட்டு)

இறங்குவது என்பகத; எண்ணுங்கால் அது - நிகனத்தால் அச் பெயல்; ஒர் பீவழ
பிைக்கும் - பபருந் துன்பத்கத உண்டாக்கும்; என்பது ஆதலால் - என்ற ைாரணத்தால்;
எண்ணிலர் - (அகத ேனத்தாலும்) நிகனயாதவரானார்ைள் (அல்லாேலும் அவர்ைள்);
துைக்கம் எய்திய - விண்ணுலை இன்பத்கத நுைர்கின்றன; தூயவர் என - ொன்மறார்
மபால; அன்னதன் மாண்பு எலாம் - அந்த ேகலயின் வளங்ைகளபயல்லாம்; மைக்க
கிற்றிலர் - ேறக்ை முடியாதவர் ஆனார்ைள்.

துறக்ைம் புக்ை ொன்மறார் அதன் சிறப்கப எண்ணுவதல்லாேல் மவறு

எதகனயும் ேனத்தாலும் ைருதாதவாறு மபால. அந்த ேகலகயச் மெர்ந்த ஆடவரும்
ேைளிரும் அம் ேகலவளத்தில் ஈடுபட்டிருந்தார்ைமளயன்றி மவறு எகதயும்
நிகனக்ைவில்கல என்பது.

அந்திக் ைாலத்தில் ேகலக்ைாட்சி

878. மஞ்சு ஆர் மவல வாரணம் ஒத்தது; வானின் ஓடும்
கவஞ் சாவயயுவடக் கதிர். அங்கு. அதன்மீது பாயும்
பஞ்சானனம் ஒத்தது; மற்று அது பாய. ஏறு
கசஞ் வசாரி எனப் கபாலிவுற்ைது. கசக்கர் வானம்.

மஞ்சு ஆர் மவல - மேைம் தங்கிய அந்த ோகலயானது; வாரணம் ஒத்தது -

யாகனகயப் மபான்றுள்ளது; வானின் ஓடும் - வானத்தில் விகரந்து பெல்லுகின்ற;
கவம் சாவய உவட - பவப்போன ைதிர்ைகளயுகடய; கதிர் - சூரியன்; அதன் மீது
பாயும் - அந்த யாகனமேல் பாய்கின்ற; பஞ்சானனம் ஒத்தது - சிங்ைத்கதபயாத்தது;
கசக்கர் வானம் - பெவ்வானோனது; அது பாய ஊறும் - அச்சிங்ைம் (யாகனமேல்)
பாய்ந்ததால் சுரக்கின்ற; கசஞ்வசாரி என - சிவந்த இரத்தம் மபால; கபாலிவுற்ைது -
விளங்கியது.
 அந்திப் பபாழுது உண்டாைச் சூரியன் ேகலகயச் மெரச் பெவ்வானம்
மதான்றியது. இதகன ஒரு யாகன மீது சிங்ைம் பாய்ந்ததால் எங்கும் இரத்தம்
ஊறியகதப் மபான்றது என்று வருணித்தார் - தன்கேத் தற்குறிப்மபற்றவணி.

879. திணி ஆர் சிவன மா மரம் யாவவயும்

கசக்கர் பாய.
தணியாத நறுந் தளிர் தந்தன
வபான்று தாழ.
அணி ஆர் ஒளி வந்து நிரம்பலின்.
அங்கம் எங்கும்.
மணியால் இயன்ை மவல ஒத்தது -
அம் வம இல் குன்ைம்.
திணி ஆர் சிவன - வலிகேயான கிகளைள் பைாண்ட; மா மரம் யாவவயும் - பபரிய
ேரங்ைள் யாவும்; கசக்கர் பாய - பெவ்வானத்தின் ஒளி வீசுவதால்; தணியாத நறுந்தளிர்
- குகறயாத சிறந்த தளிர்ைள்; ஈன்ைன வபான்று தாழ - புதிதாைத் தகழத்தன மபால
விளங்ை; அங்கம் எங்கும் - தன்னுடல் முழுவதும்; அணி ஆர் ஒளி - அழகிய அந்தச்
பெந்நிற ஒளி; வந்து நிரம்பலின் - வந்து நிகறவதால்; அம்வம இல் குன்ைம் -
குற்றேற்ற அந்த ேகலயானது; மணியால் இயன்ை - பெந்நிறமுள்ள ேணிைளால்
இகழக்ைப் பபற்றுள்ள; மவல ஒத்தது - ேகலகய ஒத்தது.

பெவ்வானம் வீெப் பபறுவதால் பெந்தளிர் புதிதாை உண்டாைப் பபற்றால்

மபான்ற பல ேரங்ைள் ைவிந்த அந்தச் ெந்திரெயிலம் பெம்ேணி பைாண்டு இகழக்ைப்
பபற்றது மபால் விளங்கிற்று என்பது - தற்குறிப்மபற்றவணி.

880. கண்ணுக்கு இனிது ஆகி விைங்கிய

காட்சி யாலும்.
எண்ணற்கு அரிது ஆகி இலங்கு
சிரங்க ைாலும்.
வண்ணக் ககாழுஞ் சந்தனச் வசதகம்
மார்பு அணிந்த
அண்ணல் கரிவயான்தவன ஒத்தது -
அவ் ஆசு இல் குன்ைம்.*
 கண்ணுக்கு இனிது ஆகி - ைண்ைளுக்கு அழகுகடயதாகி; விைங்கிய
காட்சியாலும் - மதான்றுகின்ற மதாற்றப் பபாலிவாலும்; எண்ணற்கு அரிது ஆகி -
எண்ணுவதற்கு அரிதாகுோறு; இலங்கு சிரங்கைாலும் - (ஆயிரக் ைணக்கில்) விளங்கும்
முடிைளாலும்; வண்ணம் - அழகு மெர்ந்ததாகிய; ககாழுஞ் சந்தனச் வசதகம் -
வளோன ெந்தனக் குழம்கப; மார்பு அணிந்த - (தன்) ோர்பில் அணிந்த; அண்ணல்
கரிவயான்தவன - பபருகேயுள்ள திருோகல; அவ் ஆசு இல் - அந்தக் ைளங்ைம்
இல்லாத; குன்ைம் ஒத்தது - குன்றோனது ஒத்திருந்தது. ைண்ணிற்கு இனிய
ைாட்சியாலும் முடி ஆயிரத்தாலும் ெந்தனம் ோர்பில் அணிந்ததாலும் ெந்திர ெயில
ேகல திருோகல ஒத்தது என்றார். ேகலக்குச் சிரம்: சிைரம். ோர்பு: நடுவிடம்.

ேகலயில்நின்றும் இறங்குதல்

881. ஊனும் உயிரும் அவனயார் ஒருவர்க்கு ஒருவர்.

வதனும். மிஞிறும். சிறு தும்பியும். பம்பி ஆர்ப்ப.
ஆவன இனமும் பிடியும். இகல் ஆளி ஏறும்.
மானும் கவலயும். என. மால் வவர வந்து இழிந்தார்.

ஒருவர்க்கு ஒருவர் - ஒருவருக்கு ஒருவர்; ஊனும் உயிரும் அவனயார் -

உடம்பும் உயிரும் மபால்பவராய் (நட்புக் பைாண்ட) ேைளிரும்; யாவன இனமும்
பிடியும் - ஆண் யாகன இனமும் பபண் யாகன இனமும் மபாலவும்; இகல் ஆளி
ஏறும் - வலிகேயுள்ள ஆண் சிங்ைங்ைளும் (பபண் சிங்ைங்ைளும்) மபாலவும்;
மானும் கவலயும் என - பபண்ோன்ைளும் ைகலோன்ைளும் மபாலவும்; வதனும்
மிஞிறும் - மதனும். மிஞிறும்; சிறு தும்பியும் - சிறிய தும்பியும் ஆகிய வண்டின்
ொதிைள்; பம்பி ஆர்ப்ப - பநருங்கி ஆரவாரிக்ை; மால் வவர - பபரிய ேகலயின்
அடிவாரத்தில்; வந்து இழிந்தார் - வந்து தங்கினார்ைள்.
ஒருவர் மீது ஒருவர் மபரன்பு பைாண்டு அங்மை மெகனமயாடு வந்த ஆடவரும்
ேைளிரும் யாகன முதலியன மபான்ற மதாற்றத்மதாடு தம் ோகலைளில் மதன்
முதலிய வண்டுைள் பநருங்கி ஆரவாரிக்ை அந்த ேகலயின் அடிவாரத்தில் வந்து
தங்கினர் என்பது.

இருளும் தீப ஒளியும்

882. கால் வானகத் வதருவட கவய்யவன்.

காய் கடுங் கண்
வகால் மாய் கதிர்ப் புல் உவைக்
ககால் சினக் வகாள்அரிம்மா.
வமல்பால் மவலயில் புக. வீங்கு இருள்.
வவறு இருந்த
மால் யாவன ஈட்டம் என. வந்து
பரந்தது அன்வை.
 வானகம் - வானத்தில் உலாவுகின்ற; கால் வதர் உவடய - ஒற்கறச் ெக்ைரத்
மதகரயுகடய; கவய்யவன் - சூரியனாகிய; காய் கடுங்கண் - எரிக்ைக்கூடிய பைாடிய
ைண்ைகளயும்; வகால் மாய் கதிர் - எய்யும் அம்பு ேகறந்து விடுவதற்கு இடோன
ைதிர்ைளாகிய; புல் உவை - புல்லிய புற ேயிர்ைகளயும்; ககால்சினம் - பைால்லவல்ல
சினத்கதயும்; வகாள் அரிம் மா - மிடுக்கையும் உகடய சிங்ைோனது; வமல் பால்
மவலயில் புக - மேற்குத் திகெயிலுள்ள ேகலயில் புகுந்ததால்; வீங்கு இருள் -
மிக்ை இருளானது; வவறு இருந்த - தனியாைப் பதுங்கியிருந்த; மால் யாவன - பபரிய
யாகனைளின்; ஈட்டம் என - கூட்டம்மபால்; வந்து பரந்தது - வந்து பரவிற்று.

சிங்ைோனது மவறு ேகலக்குச் பென்றுவிட்டதால் பதுங்கியிருந்த யாகனக்

கூட்டம் பிறகு பவளிவருவதுமபாலச் சூரியன் ேகறயமவ இருள் எங்கும் பரவியது
என்பது - உருவைமும் உவகேயும் மெர்ந்து வந்தன. பவய்யவகன அரிோ
என்றதற்கு ஏற்ப அவனது பவப்பத்கதக் ைாய்ைடுங் ைண்ணாைவும். அவனுகடய
ைதிர்ைகள உகள ேயிராைவும் உருவைம் பெய்தார். ‘ைால் வானைத் மதருகட’ - சிங்ைம்:
ைாலிலும் வாலிலும் நைத்திலும் அழகுகடய: ‘மைால் ோய் ைதிர்ப் புல்லுகள’ -
எய்யும் அம்புைகள ேகறக்கும் புல்லிய புறேயிர்ச் பெறிவுகடய - சிமலகட
உருவை அணி. அரிம்ோ - விரித்தல் விைாரம்.

883. மந்தாரம் முந்து மகரந்த மணம் குலாவும்

அம் தார் அரசர்க்கு அரசன்தன் அனீக கவள்ைம்.
நந்தாது ஒலிக்கும் நரவலப் கபரு வவவல எல்லாம்
கசந்தாமவர பூத்கதன. தீபம் எடுத்தது அன்வை.

மந்தாரம் முந்து மகரந்தம் - ேந்தார ேலர்ைள் பொரியும் மதனின்; மணம் குலாவும் -

ேணங் ைேழப் பபற்ற; அம்தார் அரசர்க்கு அரசன் தன் - அழகிய ோகலயணிந்த
தெரதனின்; அனீக கவள்ைம் - மெகனக் ைடலனாது; நந்தாது ஒலிக்கும் -
குகறயாேல் ஒலிக்கும்; நரவல - பபரு முழக்ைத்கதயுகடய; கபரு வவவல எல்லாம் -
பபருங் ைடலின் இடம் முழுவதும்; கசந்தாமவர பூத்து என - பெந்தாேகர ேலர்
பூத்தது மபால; தீபம் எடுத்த - விளக்குைகள ஏற்றி கவத்தது.

மெகன தங்கியிருந்த இடம் முழுவதும் விளக்குைள் ஏற்றப்பட்டதனால்

அது ைடல் முழுதும் பெந்தாேகர பூத்தது மபால விளங்கியது என்பது -
தற்குறிப்மபற்ற அணி.

ேதியம் மதான்ற ேைளிர் முைேலர்தல்

884. தண் நல் கடலில் துளி சிந்து தரங்கம் நீங்கி.

விண்ணில் சுடர் கவண் மதி வந்தது. மீன்கள் சூழ -
வண்ணக் கதிர் கவண்நிலவு ஈன்ைன வாலுகத்வதாடு
ஒள் நித்திலம் ஈன்று. ஒளிர் வால் வாவை. ஊர்வது
ஒத்வத.
 வண்ணக் கதிர் ஈன்ை - அழகிய பவண்ணிறக் ைதிர்ைகளயுகடய; கவண்ணிலவு
என - நிலாப் மபான்ற; வாலுகத்வதாடு - பவண் ேணற் குவியலின் இகடமய; ஒள்
நித்திலம் - நல்ல நிறமுள்ள முத்துக்ைகள; ஈன்று ஒளிர் - பபற்று விளங்கும்; வால்
வாவை - பவண்கேயான ெங்கு; ஊர்வது ஒத்து - ெஞ்ெரிப்பது மபான்று; தண்
நற்கடலில் - குளிர்ந்த அழகிய ைடலிமல; தளி சிந்து - நீர்த் திவகலைகள
வீசுகின்ற; தரங்கம் நீங்கி - அகலைளிலிருந்து பவளிப்பட்டு; சுடர் கவள்மதி - ஒளி
திைழும் பவண்ணிறச் ெந்திரன்; மீன்கள் சூழ - நட்ெத்திரங்ைள் சூழ்ந்திருக்ை;
விண்ணில் வந்தது - வானத்திமல வந்து விளங்குவதாயிற்று.

ைடலிலிருந்து பவளிப்பட்டு வானத்தில் நட்ெத்திரங்ைள் சூழப் பிரைாசிக்கும்

ெந்திரன் ைடலிலிருந்து பவளிப்பட்டு பவண் ேணலிமல முத்துக்ைள் சூழ்ந்து
விளங்ை இகடமய மதான்றும் பவண்ெங்கை ஒத்தது என்பது - தற்குறிப்மபற்றவணி.

885. மீன் நாறு வவவல ஒரு கவண்

மதி ஈனும் வவவல.
வநானாது அதவன. நுவலற்கு
அருங் வகாடி கவள்ைம்
வான் நாடியரின் கபாலி மாதர்
முகங்கள் என்னும்
ஆனா மதியங்கள் மலர்ந்தது.
அனீக வவவல.

மீன் நாறு வவவல - மீன்ைளின் புலால் நாற்றம் வீசும் ைடலானது; ஒரு கவண்மதி -
பவண்ணிறமுள்ள ஒரு ெந்திரகன; ஈனும் வவவல - பபறுங் ைாலத்தில்; அதவன
வநானாது - அந்தச் பெயகலப் பபாறுக்ைாேல்; அனீக வவவல - மெகனக் ைடலானது;
வான் நாடியரின் கபாலி - வானுலை ேைளிகரப் மபால விளங்கும்; மாதர் முகங்கள்
என்னும் - பபண்ைளுகடய முைங்ைள் என்று பொல்லப்படுகின்ற; நுவலற்கு அருங்
வகாடி கவள்ைம் - அளவிட்டுச் பொல்ல முடியாத மைாடி பவள்ளக் ைணக்ைான; ஆனா
மதியங்கள் - ைகல குகறயாத முழுகேயான ெந்திரர்ைகள; மலர்ந்தது - பபற்றது.

ைடல் ஒரு ெந்திரகன ஈன்றது ைண்டு பபாறாகே பைாண்டு மெகனக் ைடலானது

ோதர் முைங்ைள் என்ற பல ெந்திரர்ைகளப் பபற்றது என்பது - ஏதுத்
தற்குறிப்மபற்றவணி. மெகனக் ைடலுக்கு மீகனயுகடய ைடகல விட மேன்கே
மதான்றுவதற்ைாை மவறுபாடு கூறியது - மவற்றுகேயணி.

கூத்தர் ஆடலும் ேைளிர்மைாலமும்

 886. மண்ணும் முழவின் ஒலி.
மங்வகயர் பாடல் ஓவத.
பண்ணும் நரம்பின் பவகயா
இயல் பாணி ஓவத.
கண்ணும் முவட வவய் இவச. -
கண்ணுைர் ஆடல்வதாறும்-
விண்ணும் மருளும்படி
விம்மி எழுந்த அன்வை.

கண்ணுைர் - கூத்தர் இகயந்த; ஆடல்வதாறும் - ஆடு ைளங்ைளில் எல்லாம்;

மண்ணும் முழவு - ோர்ச்ெகன அகேந்த ேத்தளத்தின்; இன் ஒலி - இனிய ஓகெயும்;
மங்வகயர் - ஆடலுக்கு இகெய பாடல் பாடும் ேங்கையர்தம்; பாடல் ஓவத -
ைலத்மதாடு (இகெக் ைருவிைள்) பபாருந்த அகேந்த ைண்டத்து (மிடற்றுப்) பாடல்
ஓகெயும்; பண்ணும் - சுருதி சுத்தோை அகேய மவண்டி முடுக்கி அகேக்ைப் பட்ட;
நரம்பின் - நரம்புக் ைருவிைளில்; பவகயா இயல் ஓவத - பகை நரம்பில் விரல்
ேறந்தும் பதியாவாறு அகேய எழும் ஓகெயும்; பாணி - தாளம் ஒத்து அகேந்த
ஓகெயும்; கண் - பதாகளைள்; உவடவவய் - நன்கு அகேக்ைப் பபற்ற
புல்லாங்குழல்ைளின் ஒலியும் ஆகிய இகவ எல்லாம்; விண்ணும் மருளும்படி -
மதவமலாைத்தவரும் மைட்டு. ைண்டு ேருளும்படி; விம்மி - மிக்கு; எழுந்த - எழுந்தன.

மதவொதியர் தம்முள் ஒரு வகையர் கின்னரர். இவர்ைள் யாழ்த்திறம்

வல்லவர். மதவர்ைள் ஆடல். பாடல். ேைளிர் நலம். நுைர்தல் இவற்றில் மிக்ை
ஆர்வத்தினர். அத்தகையமர அமயாத்தி ேக்ைள் தம் ஆடல். பாடல் ைாண மைட்ை
மநரின் ேருள்வர் என்பதாம். ோர்ச்ெகன: முழவிற்கு இடப்படும் ‘ரகவ’ - இகயந்து
பாடுங்ைால் மிடற்பறாலி எது? ைருவி ஒலி எது? எனப் பிரிந்து அறிதல் எஃகுச்
பெவியர்க்கும் எளிதன்றாம். நரம்புக் ைருவிைகள இயக்கு முகறைள் வார்தல்.
வடித்தல் முதலிய எண்வகை என்ப (சிலம்பு).

887. மணியின் அணி நீக்கி.

வயங்கு ஒளி முத்தம் வாங்கி.
அணியும் முவலயார். அகில்
ஆவி புலர்த்தும் நல்லார்.
தணியும் மது மல்லிவகத்
தாமம் கவறுத்து. வாசம்
திணியும் இதழ்ப் பித்திவகக்
கத்திவக வசர்த்துவாரும்.
 மணியின் அணி - இரத்தின ஆபரணங்ைகள ோர்பினின்றும்; நீக்கி - அைற்றி
அவற்றினும் பநாய்யது ஆன; வயங்கு ஒளி முத்தம் - விளங்குகின்ற ஒளி உகடய
முத்து ோகலகய (ஒருைாழ் முத்தம் - ஒற்கறவடம்); வாங்கி - மதாழியரிடம் பபற்று;
அணியும் - அணி கின்ற; அகில் ஆவி புலர்த்தும் - தேது குழற்ைாட்கட
அகிற்புகையால் புலருோறு பெய்யும். (என்பதால் இவர்ைள் ோகலக் குளியர்
என்றாயிற்று) ; நல்லார் - அவர்ைள் (அம்ேைளிர்); தணியும் மது மல்லிவகத் தாமம் -
பேன்கேயான நறுேணம் வீசுகின்ற ேல்லிகை ோகலகய; கவறுத்து -
பவறுப்புற்றுக் ைகளந்து; வாசம் திணியும் - நறுேணம் மிக்ை; இதழ்ப் பித்திவக
கத்திவக - இதழ்ைகள உகடய ைருமுகை ேலர் ோகலகய; வசர்த்து வாரும் -
அணிவாரும் (ஆயினர்).

இரவிற்மைார் மைாலம் பைாடி இகடயார் தாம் பைாள்வர் என்பதால் ைல்

இகழத்துச் பெய்த அணிைலன்ைகள நீக்கி ஒற்கற வட முத்து ோகல அணிந்தனர்
என்ை. ோகலயில் நீராடிப் புறந்தூய்கே மேவினர். கூந்தற்குப் புகையூட்டிப்
பபாலிந்தனர். இரகவ உவகையுடன் எதிர்மநாக்கினர் என்பதாம்.

பலவகை ஓகெைள்

888. புதுக் ககாண்ட வவழம் பிணிப்வபார்

புவன பாடல் ஓவத.
மதுக் ககாண்ட மாந்தர்
மடவாரின் மிழற்றும் ஓவத.
கபாதுப்கபண்டிர் அல்குல்
புவன வமகவலப் பூசல் ஓவச.
கதம் ககாண்ட யாவன
களியால் களிக்கின்ை ஓவத.

புதுக் ககாண்ட - பழகிய யாகனைகளக் பைாண்டு பைாப்பத்து வீழ்த்திப் பிடித்த

புதிய; வவழம் - ைதம் மிக்ை ைளிற்றி யாகனகய; பிணிப்வபார் - தம் வயப்படுத்தக்
ைருதிய பாைர்ைள்; புவன - தாம் புதுவதாைப் புகனந்த; பாடல் ஓவத - பாட்டின்
ஓகெயும்; மதுக் ககாண்ட மாந்தர் - ைள் மிகுதியாைப் பருகிய ஆண்ைள்; மடவாரின் - தம்
உரிகே ேைளிரிடத்து; மிழற்றும் - ைாேக்குறிப்பு மதான்ற மபசும் (குழறல். உளறல்);
ஓவத - ஓகெயும்; கபாதுப்கபண்டிர் - மவகெயர்; அல்குல் புவன - தம் இகடயில்
அணிந்த; வமகவல - கிண்கிணி பபாருந்திய மேைகலயினால் எழுப்பும்; பூசல் ஓவத
- ெலெலப்பு ஒலியும்; கதம் ககாண்ட யாவன - ேதபவறி மிக்ை ைளிறுைள்; களியால் -
பெருக்கு மிகையால்; களிக்கின்ை - பிளிறுகின்ற; ஓவத - ஓகெயும் அப்பாடி நைரில்
எழுந்தன.
 யாகன வீழ்த்தும் பாைர்ைள் பதாழிலில் திறம் மிக்ைவர். சினம் மிக்ை
யாகனைளின் சினம் தணிவித்துப் பபரிய ைம்பத்திமல மெர்த்தற்கு விரவு போழி
பயில்வர் (ேகலபடு 326) வயப்படுத்த இகெப்பாடல்ைள் பாடவும் பெய்வர்.
ைருங்ைளிற்று ஒருத்தலும். ைனிந்த அவ்விகெக்கு வயப்படும் என ைலித்பதாகை
கூறும். பபாதுப் பபண்டிர் தம் இல் புக்ைாகர. அவர்ைள் விடுதல் அறியா விரும்பினர்
ஆகி தம் ேருங்கின் நீங்ைா வகை ோயப்பபாய் பெயல் பல கூட்டுவர். ைால்ைளில்
தண்கட கைைளில் குலுங்கு வகளயல்ைள். மேைகலயின் கிண்கிணி மெர்த்துவர்.
அவர்தம் பேய் இயக்ைத்தால். இவற்றால் இன் ஒலி எழும். ைாே ேயக்ைத்தால்.
ைள்ளுண்ட பவறியால் ஆடவர் உரத்த குரலில் மபசுவர். அக்குளறல் போழிைளும்
ைளிற்றின் பிளிற்பறாலியும் ைலந்து எழுந்து நிகறந்தன அப்பாடி நைரில் என்ை. 46

ோந்தர் இராப்பபாழுகதக் ைழித்த வகை

889. உண்ணா அமுது அன்ன கவலப் கபாருள்

உள்ைது உண்டும்.
கபண் ஆர் அமுதம் அவனயார்
மனத்து ஊடல் வபார்த்தும்.
பண் ஆன பாடல் கசவி மாந்திப்
பயன் ககாள் ஆடல்
கண்ணால் நனி துய்யக்கவும்.
கங்குல் கழிந்தது அன்வை.

உண்ணா அமுது அன்ன - (வாயால்) உண்ணப்படாத அமுதத்கத ஒத்த; கவல

உள்ைது கபாருள் - ைகலயின் பபாருள்நுட்பங்ைளாை உள்ளகத; உண்டும் - மநரில்
அனுபவித்ததாலும்; கபண் ஆர் அமுதம் அவனயார் - பபண்ைளுள்
கிகடத்தற்குரிய அமுதம் மபான்றவரான ோதர்ைளின்; மனத்து ஊடல் - பநஞ்ெத்து
ஊடகல; வபர்த்தும் - மபாக்குவதனாலும்; பண் ஆர்ந்த பாடல் - இகெமயாடு
பபாருந்திய பாடல்ைகள; கசவி மாந்தி - ைாதால் மைட்டு; பயன் ககாள் - அப்பாடலின்
பபாருகளக் பைாண்ட; ஆடல் கண்ணால் - நடனத்கத தம் ைண்ைளால்; நனி
துய்க்கவும் - நன்றாை அனுபவித்ததாலும்; கங்குல் கழிந்தது - அன்கறய இரவு
(அச்மெகன ேக்ைளுக்கு) நீங்கியது.
அச் மெகனயில் இருந்த ஆடவருள் சிலர் ைகலயின்பத்கத மநமர அனுபவித்தும்.
சிலர் தம் ேகனவியரின் புலவிகயப் மபாக்கியும் சிலர் இனிய இகெமயாடு பாடும்
பாடகலக் மைட்டும் ஆடகலக் ைண்டும் அந்த இரகவக் ைழித்தனர் என்பது.
பாடலின் பயன்பைாண்ட ஆடல் - பாடற் பபாருகள அபிநயித்துக் ைாட்டும் அபிநய
நாடைம்.
 பூக் பைாய் படலம்
மவந்தனுடன் பென்மறார் வனங்ைளில் ேலர்பைாய்து ேகிழ்வது கூறுவது:

தெரதச் ெக்ைரவர்த்தியும் நாட்டு ேக்ைளும் ைாகலப் பபாழுதில் மொகணயாற்றங்

ைகரகய யகடந்தனர். நண்பைல் மநரம். ோதர் ேலர் பைாய்யச் மொகலயிகன
யகடந்தனர். அங்கு எய்திய அவர்ைள் அழகிற்கு எதிர்நிற்ை இயலாது ேயில்
முதலான பறகவயினங்ைள் நாணி ஒதுங்கின. ோதர் ஆடல் ஆடவர்க்கு கேயகல
நல்கிற்று. ோதர் தீண்டலால் ேலர்க் பைாம்புைள் ேலர் ஈந்து வணங்கின. அச்மொகல.
ேைளிர்க்கும் கேந்தர்க்கும் புலவிக்குரிய ைளம் ஆயிற்று. ேன்னரும் ேக்ைளும்
பல்வகை இன்பங்ைள் துய்த்து ேகிழ்ந்த பின்னர் நீராடப் புக்ைனர்.

ைாகலயில் மொகண ஆற்கற அகடதல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

890. மீனுவட எயிற்றுக் கங்குல் -

கனகவன கவகுண்டு. கவய்ய
கானுவடக் கதிர்கள் என்னும்
ஆயிரம் கரங்கள் ஓச்சி.
தானுவட உதயம் என்னும்
தமனியத் தறியுள் நின்று.
மானுட மடங்கல் என்ன.
வதான்றினன். - வயங்கு கவய்வயான்.
 மீனுவட எயிற்றுக் கங்குல் கனகவன கவகுண்டு - விண்மீன்ைகளப் பற்ைளாைக்
பைாண்ட இரவாகிய இரணியகனச் சினந்து; கவய்ய கான் உவடக் கதிர்கள் என்னும்
- பவப்பம் உகடய பெறிந்த கிரணங்ைள் என்கின்ற; ஆயிரம் கரங்கள் ஓச்சி - ஆயிரம்
கைைகள வீசி; தான் உவட உதயம் என்னும் - தான் மதான்றுதற்கு இடோன உதயகிரி
என்கின்ற; தமனியத் தறியுள் நின்று - தங்ைத் தூணிலிருந்து; மானுட மடங்கல் என்ன -
நரசிங்ைப் பபருோள் (மதான்றியது) மபால; வயங்கு கவய்வயான் வதான்றினன் -
ஒளியுமிழ்ந்தவண்ணம் ைதிரவன் உதித்தான். உருவைத்கத உறுப்பாைக் பைாண்ட
உவகேயணி. சூரியன் ஆயிரோயிரம் கிரணங்ைகளயுகடயவன். ஆதலால்
ஆயிரோயிரம் கைைமளாடு மதான்றிய நரசிங்ைப் பபருோனாை உவமிக்ைப் பபற்றான்.
“ஆயிரங் ைரங்ைள் ஓச்சி” என்பதில் ஆயிரம் என்பது மிகுதி குறித்து நின்றது.
“கையாயிரம் அல்ல ைணக்கிலவால்” ைம்ப. 6304 என நரசிங்ைம் ஆயிரோயிரம்
ைரங்ைமளாடு மதான்றியபதனப் பின்னும் குறிப்பர். “ஆயிரந்மதாள் எழுந்தாடப்
கபங்ைண் இரண்டு எரிைான்ற நீண்ட எயிற்மறாடு மபழ்வாய்ச் சிங்ை உருவின்
வருவான்.” (பபரிய திரு. -3-8) எனத் திருேங்கையாழ்வாரும் இக்மைாலத்கத
வருணிப்பார். உதய ைாலத்மத உதயகிரி பபான்னிறம் பபற்றுப் பபாலியுோதலின்
அது நரசிங்ைம் உதித்த பபான் தூணுக்கு உவகேயாயிற்று. நரசிங்ைம் எனும்
வடபொல்கல “ோனுடேடங்ைல்” என போழியாக்ைம் பெய்தார். மேலும்
“ோனுடேடங்ைல்” (ைம். 6304) என்பார். “நரங்ைலந்த சிங்ைோய்” (இரண் திருவந்.
84) “அரியும் ோனுடமும் உடனாய்த் மதான்ற” (திருேங். 8-8-4) என
ஆழ்வார்ைளும் குறிப்பர்.

891. முவை எலாம் முடித்த பின்னர்.

மன்னனும். மூரித் வதர்வமல்
இவை எலாம் வணங்கப் வபானான்;
எழுந்து உடன். வசவன கவள்ைம்.
குவை எலாம் வசாவல ஆகி;
குழி எலாம் கழுநீர் ஆகி.
துவை எலாம் கமலம் ஆன
வசாவண ஆறு அவடந்தது அன்வை.

முவை எலாம் முடித்த பின்னர் - நாட்ைடகேைகளபயல்லாம் (பெய்து) முடித்த

பின்பு; மன்னனும் மூரித் வதர்வமல் - தெரதச் ெக்ைரவர்த்தியும் வலிகே வாய்ந்த
(தன்) மதர்மேமல; இவை எலாம் வணங்கப் வபானான் - (உடன்வந்த) ேன்னர்ைள்
அகனவரும் வணங்ைப் புறப்பட்டான்; உடன் எழு வசவனகவள்ைம் - அவனுடன்
புறப்பட்ட பகடத் பதாகுதியும்; குவை எலாம் வசாவல ஆகி - (தான் பென்றகடயாத)
ஆற்றிகடக் குகறைகளபயல்லாம் ேலர்ச் மொகலயாைச் பெய்தும்; குழிஎலாம்
கழுநீர்ஆகி - தான் பென்ற பள்ளங்ைகளபயல்லாம் பெங்ைழுநீர் ேலர்க்கூட்டம்
ஆைச் பெய்தும்; துவை எலாம் கமலம் ஆன - (ேக்ைள் இறங்கும்)
நீர்த்துகறைகளபயல்லாம் தாேகர பூத்த தடாைங்ைள் ஆைச் பெய்தும் உள்ள;
வசாவணயாறு அவடந்து - மொகணயாற்றிகன பென்றகடந்தது.
 “முகறபயல்லாம் முடித்த பின்னர்” என்பதனால் எந் நிகலயிலும் தெரத
மவந்தர் முகற வழாதவர் என்பது குறித்தவாறு. முகற: அன்றன்று முடிக்ை
மவண்டிய ைடகேைள். “குழி எலாம் ைழுநீர்” (ைம்ப. 33) என மவறிடத்தும்
குறிப்பார். ஆற்றினிகடமய நீர் மூழ்ைாத இடம் ஆற்றிகடக் குகற எனவும். அரங்ைம்
எனவும் பபயர் பபறும். ஆறு உலகை அழகுக் குவியலாை ோற்றுகின்ற ஒன்று
ஆதலால். “குகறபயலாம் மொகல ஆகி. குழிபயலாம் ைழுநீர் ஆகித்
துகறபயலாம் ைேலம் ஆன மொகணயாறு” என்றார். இறுதியிரண்டடியில்
உள்ள பொல் இன்பமும் சுகவக்ைத் தக்ைகவ. மைட்டுப்பூ. பைாடிப்பூ. நீர்ப்பூ.
நிலப்பூ எனும் நால்வகைப் பூக்ைகளயும் பெழிக்ைச் பெய்து நடக்கிறது மொகண நதி
என்பது குறிப்பு. மெகன பவள்ளம் மொகண பவள்ளத்கதயகடந்தது என்பது ஒரு
நயம்.

உச்சிமவகளயில் மொகலகயச் ொர்தல்

892. அவடந்து. அவண்இறுத்த பின்னர்.

அருக்கனும் உம்பர்ச் வசர்ந்தான்;
மடந்வதயர் குழாங்கவைாடு.
மன்னவரும். வமந்தர்தாமும்.
குவடந்து வண்டு உவையும்
கமன் பூக் ககாய்து நீராட. வம தீர்
தடங்களும். மடுவும் சூழ்ந்த.
தண் நறுஞ் வசாவல சார்ந்தார்.

அவண் அவடந்து இறுத்த பின்னர் - அச்மொகண யாற்றின் ைகரயில்

அச்மெகனக் பதாகுதி தங்கிய பின்பு; அருக்கனும் உம்பர்ச் வசர்ந்தான் - சூரியனும்
வான் மேல் ஏறினான்; மடந்வதயர் குழாங்கவைாடும் - (தத்தம்) ேகனவியர்
கூட்டங்ைமளாடு; மன்னரும் வமந்தர்தாமும் - அரெர்ைளும் இளவரெர்ைளும்; வண்டு
குவடந்து உவையும் கமன்பூக் ககாய்து - வண்டுைள் துகளத்துத் திகளக்கும்
பேல்லிய ேலர்ைகளப் பறித்து; நீராட - (நீரில்) ேகிழ்ந்து விகளயாட; வமதீர்
தடங்களும் மடுவும் - தூய தடாைங்ைளும் ேடுக்ைளும் சுற்றியுள்ள; தண் நறுஞ்
வசாவல சார்ந்தார் - குளிர்ச்சியும் ேணமும் மிக்ை மொகலயிகன அகடந்தனர்.
வண்டுைள் ேலகரக் குகடந்து மதன் ஆடல் ைண்டு இவர்ைளும்
தடாைங்ைகளக் குகடந்து நீராடும் நிகனவுற்றனர். என்பது குறிப்பு. தடம்: அைன்று
பபரிதான நீர்நிகல. ேடு: ஆழ்ந்து சிறிதான நீர்நிகல. நீராடுங்ைாகல. ேலர்ைகளப்
பறித்து வந்து. ஒருவர் மேல் ஒருவர் இலக்குத் தவறுதல் இன்றி வீசி விகளயாடுதல்
நீர் விகளயாட்டு எனத் பதரிகிறது.

ோதகரக் ைண்ட ேயில் முதலிய பறகவைள்

 893. திண் சிவல புருவம் ஆக.
வசயரிக் கருங் கண் அம்பால்.
புண் சிலர் கசய்வர் என்று
வபாவன வபான்ை. மஞ்வஞ;
பண் சிலம்பு அணி வாய் ஆர்ப்ப.
நாணினால் பைந்த. கிள்வை;
ஒண் சிலம்பு அரற்ை. மாதர்
ஒதுங்குவதாறு. ஒதுங்கும் அன்னம்.

திண் சிவல புருவம் ஆக - இந்தப் பபண்ைள் தங்ைள் புருவங்ைள் என்னும் வலிய

வில்லால்; வசயரிக் கருங்கண் அம்பால் - பெவ்வரி பரந்த ைரிய ைண்ைளாகிய
அம்புைகளக்பைாண்டு; புண்சிலர் கசய்வர் என்று - (நம்கேப்) புண்ைள் சிலர்
பெய்யக் கூடும் என்று; மஞ்வஞ வபாவன வபான்ை - ேயில்ைள் (அஞ்சி) அங்கிருந்து
பவளிமயறுவது மபால் பவளிமயறின (ோதர்); பண்சிலம்பு அணிவாய் ஆர்ப்ப -
அந்தப் பபண்ணின் பண்ைள் மபால் ஒலிக்கும் அழகியவாய் ஒலிகய (மைட்டு);
கிள்வை(கள்) நாணினால் பைந்த - கிளிைள் (அவர்ைள் மபாலத் தம் வாயால்
இன்பனாலி எழுப்ப இயலாகேக்கு) பவட்ைமுற்று (அங்கிருந்து) பறந்து மபாயின;
மாதர் ஒண் சிலம்பு அரற்ை ஒதுங்கு வதாறு(ம்) - அப் பபண்ைளின் ஒலிமிக்ை
சிலம்புைள் ஒலிக்ை அடிபபயர்த்து நடக்கும் மபாபதல்லாம்; அன்னம் ஒதுங்கும் -
(அவர்ைளின் அந்த அணி நகடக்குத் மதாற்றுப்மபான (நகடக்குப் புைழ் பபற்ற)
அன்னப்பறகவைள் (அங்கிருந்து) பவளிமயறும்.
பாகவயர் மொகலயுள் நுகழந்தவுடன். பறகவைள் மொகலயினின்றும்
பவளிமயறின என நயம்பட உகரத்தார். இதுைாறும் ொயலுக்கும் போழிக்கும்
நகடக்கும் தாங்ைமள என்று புைழ் ேகுடம் சூட்டிக் பைாண்டிருந்தகவ. இப்பபண்டிர்
வருகையால் பபருகேயிழந்து பவளிமயறினவாம். அன்ன நகட. இவர்
நகடயாதலால் இயலாகேக்ைண்டு அகவ ஓடி ஒளிந்தகேயால் “ஒதுங்கும்
அன்னம்” என்றார். தற்குறிப்மபற்றவணி. அன்னத்தின் ஒலி சிலம்பபாலி மபால்
இருக்கும் என்பது. “சிலம்பின் அன்னம் நின்றிரங்கும்” (ைம்ப. 335) என்பதனால்
அறியலாம். ஆைமவ. ோதர் ஒண் சிலம்பு அரற்ற. தம் இனபேன்று பபண்ைள்
ஒதுங்கும் இடபேல்லாம் ஒதுங்கிச் பென்ற அன்னங்ைள். பின் பபண்டிர் நகடயழகு
ைண்டு நாணி பவளிமயறுவன மபான்று பறந்தன எனினுோம்.

ோதர் ஆடலும் கேந்தர் ேயங்கி நிற்றலும்

 894. கசம் கபான் கசய் சுருளும் கதய்வக்
குவழகளும் வசர்ந்து மின்ன.
பம்பு வதன் அலம்ப ஒல்கி.
பண்வணயின் ஆடல் வநாக்கி.
ககாம்கபாடும். ககாடி அனாவரக்
குறித்து அறிந்து உணர்தல் வதற்ைார்.
வம்பு அவிழ் அலங்கல் மார்பின்
வமந்தரும். மயங்கி நின்ைார்.

கசம்கபான் கசய் குவழயும் - பெம்பபான்னால் பெய்யப்பபற்ற ஓகலபயனும்

ைாதணியும்; கதய்வக் குவழகளும் - ஒளியுமிழ்கின்ற குகழபயனும் ைாதணியும்;
வசர்ந்து மின்ன - ஒருங்கிகணந்து மின்னவும்; பம்பு வதன் அலம்ப ஒல்கி -
அணிந்துள்ள ோகலைளில் போய்த்த வண்டுைள் ஒலிக்ைவும் அகெந்து;
பண்வணயின் ஆடல் வநாக்கி - மதாழியர் கூட்டத்மதாடு அப்பபண்டிர்
விகளயாடுவகதப் பார்த்து; வம்புஅவிழ் அலங்கல் மார்பின் வமந்தரும் - ேணம்
விரிகின்ற ோகலைகளயணிந்த ோர்பினராய ஆடவரும்; ககாடி அ(ன்)னாவர -
ேலர்க் பைாடி அகனய ேைளிகர; ககாம்கபாடும் குறித்து அறிந்து உணர்தல் வதற்ைார்
- இகவ பூங்பைாம்புைள். இவர் ேைளிர் என்று ஊகித்து (பதளிவுற) உணர
இயலாதவராை ேயங்கி நின்றனர்.

பகுத்தறியும் தன்கேயராய ஆடவரும். இவர் ேைளிர். இகவ

ேலர்க்பைாடிைள் எனப் பகுத்துணர இயலாதவாறு தயங்கித் தவிக்ை மநர்ந்தது என
அம்ேைளிரின் அழகும் அணியும் கூறி வியந்தவாறு. சுருளும் குகழைளும்
மின்னுதல். மதன் அலம்ப அகெதல் பண்கணயில் ஆடல் எனும் பெயல்ைள்
ேைளிர்க்கும் ேலர்க் பைாம்புைட்கும் பபாருந்தும் பபாதுத்தன்கே ைண்டு
இரட்டுற போழிந்தார்.

குயில்ைளின் நாணம்

895. பாசிவழப் பரவவ அல்குல்.

பண் தரு கிைவி. தண்வதன்
மூசிய கூந்தல். மாதர்
கமாய்த்த வபர் அமவல வகட்டு.
கூசின அல்ல; வபச
நாணின. குயில்கள் எல்லாம் -
வாசகம் வல்லார் முன் நின்று.
யாவர் வாய் திைக்க வல்லார்?
 குயில்கள் எல்லாம் - அந்தச் மொகலயில் உள்ள குயில்ைள் யாவும்; பாசிவழப்
பரவவ அல்குல் - பசும்பபான்னால் அகேந்து ேணிைள் இகழத்து இயற்றிய
அணிைள் பூண்ட பரந்த அல்குகலயும்; பண்தரு கிைவி - இகெபயன்னுோறு
பவளிப்படும் இனிய பொற்ைகளயும்; தண்வதன் மூசிய கூந்தல் மாதர் - (சூடிய
ேலரிலிருந்து) குளிர்ந்த மதன் பரவிய கூந்தகலயும் உகடய பபண்டிரின்;
கமாய்த்தவபர் அமவல வகட்டு - பநருங்கிச் சூழ்ந்த மபபராலிகயக் மைட்டு; கூசின
அல்ல - (புதிமயாகரக் ைண்ட) கூச்ெத்தால் (வாய்மூடிக் கிடந்தன) அல்ல; வபச
நாணின - (அந்த ேைளிர்முன் தேக்குற்ற தாழ்வுணர்ச்சி மேலீட்டால்) மபசுதற்கு
பவட்ைமுற்று (வாய்மூடிக்) கிடந்தன; வாசகம் வல்லார் முன்நின்று - (இனிகேயாைப்)
மபெ வல்லார் முன்னிகலயில்; யாவர் வாய் திைக்க வல்லார்? - யாமர வாய் திறந்து
(மபெ) வல்லவர்ைள்?

புதிமயார் முன்பு மபெ இயலாகே கூச்ெம் எனவும். உயர்ந்மதார்முன்.

தன் சிறுகேயினால் பெயலிழந்து மபெ இயலாகே நாணம் எனவும் படும்.
“ைருேத்தால் நாணுதல் நாணு” (திருக். 1012) என்பார் வள்ளுவனாரும்.
மொகலக்குயில்ைள் வாய்மூடிக் கிடப்பதற்குப் புதியாகரக் ைண்டு இயல்பாய் வரும்
கூச்ெம் ைாரணம் அன்று; அம் ேைளிகரப்மபான்று இனிகே மதான்ற ஒலிக்ை
இயலாேற் மபான பெயலால் வரும் நாணம் ைாரணம் என்பதாம்.
மவற்றுப்பபாருள்கவப்பணி.

ோதர் தீண்டப் பூங்பைாம்பு தாழ்தல்

896. நஞ்சினும் ககாடிய நாட்டம்

அமுதினும் நயந்து வநாக்கி.
கசஞ்கசவவ கமலக் வகயால்
தீண்டலும். நீண்ட ககாம்பும்.
தம் சிலம்பு அடியில் கமன் பூச்
கசாரிந்து உடன் தாழ்ந்த என்ைால்.
வஞ்சிவபால் மருங்குலார் மாட்டு
யாவவர வணங்க லாதார்?

நஞ்சினும் ககாடிய நாட்டம் - (விரும்பாதார்க்கு) நஞ்சிகனக் ைாட்டிலும்

பைாடுகேகயச் பெய்ய வல்ல (தம்) விழிைகளக்பைாண்டு (அம் ேைளிர்); அமுதினும்
நயந்து வநாக்கி - (அகவ நஞ்ெல்ல) அமுதிகன விட நல்லகவ என்று கூறுோறு
விருப்பத்மதாடு பார்த்து; கசஞ்கசவவ கமலக் வகயால் தீண்டலும் - (தேது) பெக்ைச்
பெமவர் என்று சிவந்த தாேகரக் கைைளால் தீண்டிய அளவில்; நீண்ட ககாம்பும் -
நீண்டு வளர்ந்து நின்ற பூங்பைாடிைள் (எல்லாம்); தம் சிலம்பு அடியில் கமன்பூ -
அவர்ைளுகடய சிலம்பணிந்த பாதங்ைளில். பேல்லிய பூக்ைகள; கசாரிந்து உடன்
தாழ்ந்த என்ைால் - பொரிந்த வண்ணம் வணங்கி நின்றன என்றால்; வஞ்சி வபால்
மருங்குலார்மாட்டு - வஞ்சிக்பைாடி மபான்று (ஒல்கி ஒசியும்) இகடயிகனயுகடய
ேைளிரிடத்மத; யாவர்தம் வணங்கலாதார்? - வணங்ைாேல் நிற்பார் (இவ்வுலகில்)
யாமர உளர்? (ஒருவரும் இலர்).
 ேைளிர் தீண்டலால். ஓரறிவுகடய ேலர்க்பைாடிைளும் தாழ்ந்து வணங்கி
ேலர்ைகளச் பொரிந்தன என்றால். ஆறறிவுகடய ஆடவர் வணங்கித் தாழ்வர்
என்பது கூற மவண்டா என்றவாறு. ேைளிர் மநாக்ைவும் தீண்டவும் பெய்யின்
ேரங்ைள் பூச் பொரிவனவாைக் கூறல் ைவிேரபு. “நித்தில முகலயினார் தம்
பநடுங்ைணால் மநாக்ைப்பபற்றும். கைத்தலம் தீண்டப் பபற்றும் ைனிந்தன ேலர்ந்த
ைாண்ை. கவத்து அலர் பைாய்யத் தாழ்ந்த ேரம்” (சீவை. ) என்பார்
திருத்தக்ைமதவரும். “பாகவயர் கை தீண்டப் பணியாதார் யாவமர?” பூகவயர் கை
தீண்டலும் அப்பூங்பைாம்பு - மேவியவர் பபான்னடியில் தாழ்ந்தனமவ” (நளபவ. 2 :
5) எனும் பாடல் அப்படிமய இதகன அடிபயாற்றியது. “வஞ்சி மபால் ேருங்குலார்
ேட்டு யாவமர வணங்ைலாதார்” என்பதனால் வகளயும் இகடயுகடய பேல்லிய
பபண்கே. வகளயாத் திறலுகடய வலிய ஆண்கேகய. தன் பேன்கேயால்.
அன்பால். பாெத்தால். தியாைத்தால் வகளத்து விட வல்லது என்னும் வாழ்வியல்
நுட்பம் கூறப்பட்டுள்ள திறம் ைாண்ை. 7

897. அம்புயத்து அணங்கின் அன்னார்

அம் மலர்க் வககள் தீண்ட.
வம்பு இயல் அலங்கல் பங்கி.
வாள் அரி மருளும் வகாைார்-
தம் புய வவரகள் வந்து
தாழ்வன; தளிர்த்த கமன் பூங்
ககாம்புகள் தாழும் என்ைல்.
கூைல் ஆம் தவகவமத்து ஒன்வைா!
அம்புயத்து அணங்கின் அன்னார் - தாேகர ேலரில் வாழும் திருேைகளப்
மபான்ற (அழகிய) அம்ேைளிரின்; அம்மலர்க்வககள் தீண்ட - அழகிய அம் ேலர்
அகனய ைரங்ைள் தீண்டியவுடன்; வம்பியல் அலங்கல் பங்கி - ேணம் பபாருந்திய
ோகலைகளயணிந்த ேயிர்முடியிகனயும்; வாள் அரி மருளும் வகாைார்தம் - வாள்
மபான்று பாயும் பைாடுகேயிகனயுகடய சிங்ைங்ைளும் அஞ்சும்
வலிகேயிகனயும் உகடய ஆடவர்ைள் தம்முகடய; புய வவரகள் வந்து தாழ்வன -
ேகலயகனய மதாள்ைள் அம்ேைளிரின் முன் வந்து தாழ்ந்து வணங்கி நிற்பன
(என்றால்); தளிர்த்த கமன்பூங்ககாம்புகள் - (பேல்லிய) தளிர்ைகளயும் பேல்லிய
பூக்ைகளயும் உகடய பூங்பைாடிைள்; தாழும் என்ைல் - அம் ேைளிர்
தீண்டியவுடன் தாழ்கின்றன என்பது; கூைலாம் தவகவமத்து ஆவமா? - சிறப்பாை
எடுத்துக் கூறத்தக்ைமதா?

‘ேலர்க்கைைள் தீண்டப் புய வகரைள் தாழ்வன’ என்று. ேலர்ைளின் முன்

ேகலைள் வீழ்ந்து கிடக்கும் வியப்புக் ைண்டு கூறியவாறு. மேற் பாடலில்
ேைளிர்க்கு அஃறிகணைமள வணங்குகின்றன; உயர்திகணைகளப்பற்றிக்
கூறமவண்டுமோ என்றவர். இப்பாடலில் உயர்திகணைமள வணங்குகையில்
அஃறிகணைகளப்பற்றிக் கூற மவண்டுமோ என ோற்றிக் கூறிச் சுகவயூட்டினார்.
ஆைமவ. இருதிகண யுயிர்ைளும் ேைளிகர வணங்கும் என்பது பதளிவாயிற்று.

வண்டுைள் போய்த்தல்
 898. நதியினும் குைத்தும் பூவா
நளினங்கள் குவவைவயாடு
மதி நுதல் வல்லி பூப்ப.
வநாக்கிய மழவலத் தும்பி
அதிசயம் எய்தி. புக்கு
வீழ்ந்தன; அவலக்கப் வபாகா-
புதியன கண்ட வபாழ்து
விடுவவரா புதுவம பார்ப்பார்?

மதி நுதல் வல்லி - பிகற மபான்ற பநற்றிபைாண்ட பபண்ைள் என்னும் பைாடிைள்

(ஒவ்பவான்றும்); நதியினும் குைத்தும் பூவா - ஆறுைளிலும் குளங்ைளிலும் பூக்ை
இயலாத; குவவைவயாடு நளினங்கள் - (இரு) குவகள ேலர்ைமளாடு கூடிய தாேகர
ேலர் ஒன்கற (த்தம்மிடத்தில்); பூப்ப வநாக்கி - பூத்திருப்பகதக்ைண்டு;
மழவலத்தும்பி - இன்பனாலி மிழற்றும் வண்டுைள்; அதிசயம் எய்திப்புக்கு
வீழ்த்தன - ஒரு பைாடியில் மவபறாரு பூவும். அப்பூவில் மவறு இன்மனார்
இனேலர்ைளும் பூத்திருக்கும் அதிெயத்கதக்ைண்டு. அவற்றின் மேல் வீழ்ந்து
போய்த்தன; அவலக்கப் வபாகா - (கைைளினால்) ஓட்டவும் (அகவ)
மபாைவில்கல. (?ஏபனனில்) ; புதுவம பார்ப்பார் - புதுகே நாட்டமுகடமயார்;
புதியன கண்ட வபாழ்து விடுவவரா? - புதுகேப் பபாருள்ைகளக் ைாண மநர்கையில்
(எளிதில்) விட்டுவிடுவார்ைமளா? (விடார் என்ை).
பைாடியகனயர் பபண்ைள் - அக்பைாடிைளில் தாேகர பூத்திருப்பது
மபான்றகவ அவர்ைள் முைங்ைள். அந்தத் தாேகரயில் குவகளைள் பூத்திருப்பது
மபான்றகவ அவர்ைள் விழிைள். ஒரு பைாடியில் இருவகை ேலர்ைள் பூப்பது
புதுகேயாதலால். வண்டினங்ைள் ஓட்டவும் மபாைாது. பபண்டிர் முைத்கத
போய்த்த வண்ணம் இருந்தன. அன்றன்று பூத்த புதுேலர்ைகள நாடுவது
வண்டுைளின் இயல்பாதலால் அவற்கறப் “புதுகே பார்ப்பார்” எனல் பபாருந்தும்.
இயல்பான நதியிலும் குளத்திலும் இவ்வதிெய ேலர்ைள் பூவா என்பார். “நதியினும்
குளத்தும் பூவா” என்றார். நிலத்துக் பைாடிைள் நீர்ப் பூக்ைகளப் பூப்பதும்.
தாேகரைள் குவகளப் பூக்ைகளப் பூத்திருப்பதும் வியப்பின்மேல் வியப்பாயின.
“வாவி விரி தாேகரயின் ோேலரில் வாெக் ைாவிரி நாண்ேலர் முகிழ்த்தகனய
ைண்ணார்”. (ைம்ப. 1849) என்பார் மவறிடத்தும். மவற்றுப்பபாருள் கவப்பணி.
ைவிஞர்க்குள்ள புதுகே நாட்டத்கத வண்டின் மேல் கவத்து பவளிப்படுத்தியவாறு.

ேலர் பைாய் ேைளிர் பெயல்ைள்

 899. உலம் தரு வயிரத் திண் வதாள்
ஒழுகி. வார் ஒளி ககாள் வமனி
மலர்ந்த பூந் கதாவடயல் மாவல
வமந்தர்பால். மயிலின் அன்னார்
கலந்தவர் வபால. ஒல்கி
ஒசிந்தன. சில; வக வாராப்
புலந்தவர் வபால நின்று.
வவைகில. பூத்த ககாம்பர்.

உலம் தரு வயிரத் திண்வதாள் - திரண்ட ைல்கலப் மபான்ற உறுதி வாய்ந்த

திண்ணிய மதாள்ைள்; ஒழுகிவார் ஒளிககாள் வமனி - ஒழுங்குற அகேந்து. மிக்ை
ஒளி பைாண்டகேந்த உடகலயும்; மலர்ந்த பூந்கதாவடயல் மாவல - ேலர்ந்த
ேலர்ைளால் பதாடுக்ைப் பட்ட ோகலைகளயும்; வமந்தர் பால் - (உகடய)
ஆடவரிடத்தில்; கலந்தவர் - ைலந்தவரான; மயிலின் அன்னார் - ேயில் அகனய
ேைளிர்; வபால - மபான்று; பூத்த ககாம்பர் சில - ேலர்ந்த ேலர் பைாடிைள் சில; ஒல்கி
ஒசிந்தன - தளர்ந்து துவண்டு கிடந்தன (சில); வகவாராப் புலந்தவர் வபால - சில
பூங்பைாடிைள் கைக்பைட்டாதன வாய் ஊடல் பைாண்ட ேைளிர் மபால்; நின்று
வவைகில - நின்றவாய் வகளயாேல் இருந்தன.
ைலந்த ேைளிர் துவண்டு கிடப்பகத “அவெ நிகல” என்பர் இன்பநூலார்.
“ைலவிக் ைளியின் ேயக்ைம்” (ைலிங். ைகட. 14) என்பார் ெயங்பைாண்டார்.
உவகேயணி. ஊடலில் நிமிர்வதும் கூடலில் குகழவதும் பபண்டிர் இயல்பு.
பூங்பைாடிைளாகிய அஃறிகண மேல் ஏற்றி உயர்திகண ேைளிர் பெயகல
விளக்கியவாறு.

900. பூ எலாம் ககாய்து ககாள்ை.

கபாலிவு இல துவை வநாக்கி.
‘யாவவ ஆம் கணவர் கண்ணுக்கு?
அழகு இல இவவ’ என்று எண்ணி.
வகாவவயும். வடமும். நாணும்.
குவழகளும். குவழயப் பூட்டி.
பாவவயர். பனி கமன் ககாம்வப
வநாக்கினர். பரிந்து நிற்பார்.
 பூ எலாம் ககாய்து ககாள்ை - (பூங்பைாடியில் உள்ள) பூக்ைகளபயல்லாம்
பைாய்துவிட்டகேயால்; கபாலிவு இல துவை வநாக்கி - (பூக்ைகளயிழந்தகேயால்
அப்பூங்பைாடிைள்) அழகு இழந்து துவண்டு நின்றகேகயப் பார்த்து; பாவவயர் -
சித்திரப் பாகவகய ஒத்த ேைளிர்; இவவ - (அழகிழந்த) இப் பூங்பைாடிைள்; கணவர்
கண்ணுக்கு யாவவ ஆம்? - ைணவர்ைளுகடய ைண்ைளுக்கு எப்படித் மதான்றும்; என்று
எண்ணி - என்று ைருதி; வகாவவயும் வடமும் நாணும் குவழகளும் - (தாங்ைள்
அணிந்திருந்த) ேணிோகலைகளயும். முத்து வடங்ைகளயும்.
அகரவடங்ைகளயும். ைாதணிைகளயும்; குவழயப் பூட்டி - (அகவ ைனத்தால்)
துவளும்படி அணிவித்து; பனிகமன் ககாம்வப - குளிர்ந்து
பேல்பலன்றிருக்கும் அப்பூங்பைாம்புைகள; பரிந்து வநாக்கினர் நிற்பர் -
விருப்பத்மதாடு பார்த்து நிற்பார்ைள்.

பூங் பைாடிைளின் அழகு பூக்ைளில் அடங்கியுள்ளகேயால். “பூ எலாம்

பைாய்து பைாள்ளப்பபாலிவில” என்றார். ைணவன்ோர் ைண்ைளுக்கு இனிகே
மெர்ப்பதகனமய. தம் வாழ்வின் பபரும்பயனாைவும் இலக்ைாைவும் பைாண்டு
அம் ேைளிர் வாழ்ந்தனர் என்பது மதான்ற. “யாகவ ஆம் ைணவர் ைண்ணுக்கு அழகு
இல இகவ?” என்றார். ைணவர் ைண்ைட்கு அழகும் இனிகேயும் தர. எத்துகண
அரிய பபாருள்ைகளயும் பைாடுக்ைலாம் என்பது விளக்ை. “மைாகவயும் வடமும்
நாணும் குகழைளும் குகழயப் பூட்டி” நின்றனர் அம்ேைளிர் என்றார். அவ்வரிய
அணிைகள அக்பைாடிைள் பாரம் பபாறாேல் வகளயும் அளவிற்குப் பூடடினர்
என்பார். “குகழயப் பூட்டி” என்றார். பூட்டியபின் அகவ அகவ அழகு பபாலிய
நின்றன என்பகத. “பரிந்து மநாக்கினர் நின்றார்” என்பதனால் உணர்த்தினார்.
“மநாக்கினர் பரிந்து நின்றார்” என்பது பரிந்து மநாக்கினர் நின்றார் என ோற்றிக்
கூட்டப்பட்டது. ைணவகன இன்புறுத்தமவ அக்ைால ேைளிர் அணி அணிந்தனர்;
வாழ்ந்தனர் எனும் அருங்ைருத்திகனப் பூங்பைாடி மேலிட்டுப் புலப்படுத்திய திறம்
ைாண்ை. “ைட்கினியாள்; ைாதலன் ைாதல் வகை புகனவாள்......பபண்” (நாலடி. 384).

ேைளிர் கூந்தல் ைாட்சியும் அவர்தம் நிகலயும்

கலித்துவை

901. துறும் வபாதினில் வதன் துவவத்து உண்டு

உழல் தும்பி ஈட்டம்.
நறுங் வகாவதவயாடு நவன சின்னமும்
நீத்த நல்லார்
கவறுங் கூந்தல் கமாய்க்கின்ைன;
வவண்டல. வவண்டு வபாதும்;-
உறும் வபாகம். எல்லாம். நலன்
உள் வழி. உண்பர் அன்வை!
 துறும் வபாதினில் - அடர்ந்து கிடக்கின்ற ேலர்ைளில்; துவவத்து - மிதித்து; வதன்
உண்டு உழல் - மதகனயுண்டு திரிகின்ற; தும்பி ஈட்டம் - வண்டுைளின் கூட்டம்;
நறுங் வகாவதவயாடு - ேணம்மிகு ேலர்ோகலைமளாடு; நவன சின்னமும் - மதன்
நகனயும் விடு பூக்ைகளயும்; நீத்த நல்லார் - நீக்கிய பபண்டிருகடய; கவறுங் கூந்தல்
கமாய்க்கின்ைன - (பூவில்லா) பவறுங் கூந்தலில் போய்ப்பன ஆயின;
வவண்டும்வபாதும் வவண்டல - (அகவ முன்பு) விரும்பிய ேலர்ைகள?யும்
(இப்மபாது) விரும்பவில்கல; நலன் உள்வழி - (பபரிமயார்) நற்குணங்ைள் உள்ள
இடத்தில்; உறும் வபாகம் எல்லாம் உண்பர் அன்வை! - அகடயத்தக்ை
இன்பங்ைகளபயல்லாம் (விடாது) அகடவார்ைள் அல்லமரா?

பூங்ைாவில் ேைளிர் பூக்பைாய்ய நுகழந்தமபாது. அதுவகர ேலர்ைகளப்

பபரியனவாய் எண்ணி. அவற்றில் ேதுவுண்டு பைாண்டிருந்தன வண்டினங்ைள்;
அவற்கற அறமவ புறக்ைணித்து. அவர்ைள் நுகழந்தபின். அவர்ைளின் கூந்தகல
போய்க்ைத் பதாடங்கிவிட்டன. ேலர்ைளில் உள்ள நறுேணத்கத விட. ேைளிரின்
ேலர் சூடாக் கூந்தலில் உள்ள இயற்கை ேணம். மிக்கிருத்தலால். “பவறுங் கூந்தல்
போய்க்கின்றன” என்றார். ேைளிர் கூந்தலுக்கு இயற்கையிமலமய ேணம் உண்டு
என்பதகன. “அரிகவ கூந்தலின் நறியவும் உளமவா நீ அறியும் பூமவ?”(குறுந். 2)
எனும் புைழ்பபற்ற இகறயனார் பாடலால் அறியலாம். இன்கறய அறிவியலும்
இதகன ஒப்பும். “மபாதும் (ேலரும்) மவண்டல; பவறுங் கூந்தல்
போய்க்கின்றன” என்றதனால் அம் ேலர்ைளினும் கூந்தல் ேணம் மிக்கிருந்தது
என்பது புலப்படும். முன்பு சூடியிருந்த ேலர்ைளின் ேணம் அம்ேலர்ைள் இல்லாத
மபாதும் நறுபநய் படிந்த கூந்தலில் மதங்கிக் கிடந்தகேயால். பவறுங்கூந்தலிலும்
வண்டுைள் போய்த்தன எனினுோம். மவற்றுப் பபாருள் கவப்பணி.
துறுதல்:அடர்தல். பெறிதல் மபாது: ேலர்.

902. கமய்ப் வபாதின் நங்வகக்கு அணி அன்னவள்.

கவண் பளிங்கில்
கபாய்ப் வபாது தாங்கிப் கபாலிகின்ை தன்
வமனி வநாக்கி.
‘இப் பாவவ எம் வகாற்கு உயிர் அன்னவள்’
என்ன உன்னி.
வகப் வபாதிவனாடு கநடுங் கண்
பனி வசார நின்ைாள்.

கமய் - தன் உடம்பின் அழைால்; வபாதின் நங்வகக்கு - ேலர் ேைளான

திருேைளுக்கு; அணி அன்னவள் - ஆபரணம் மபான்றிருக்கும் ஒருத்தி; கவண்
பளிங்கில் - பவண்கே நிறமுள்ள பளிங்குப் பாகறயில்; வபாது தாங்கி -
ேலர்தாங்கிய வண்ணம்; கபாலிகின்ை தன் கமாய்வமனி - (பிரதிபலிப்பதனால்)
ஒளிர்கின்ற தன் நிழல் உடகல; வநாக்கி - பார்த்து; இ பாவவ - இந்தப் பபண்;
எங்வகாற்கு உயிர் அன்னவள் - என் ைணவனுக்கு உயிர் அகனயவள் ஆவாள்; என்ன
உன்னி - என்று நிகனத்து; கநடுங்கண் பனி வசார - தன் நீண்ட விழிைளிலிருந்து
ைண்ணீர் பபருை; வகப்வபாதிவனாடு நின்ைாள் - கையில் ஏந்திய ேலமராடு நின்றாள்.
 ேங்கையர்க்பைல்லாம் அணியாகிய திருேைளுக்கு. இவள் அணியாை
இலங்ைவல்ல அழகு உகடயாள் என்பார். “மபாதின் நங்கைக்கு அணியன்னவள்”
என்றார். தன் மேனியழகை இதுைாறும் குகறவாை நிகனத்திருந்தவள் ஆதலின்
பளிங்கில் தன் உருகவ முழுகேயுறக் ைண்டு. மிை அழகு பபாலியும் உருவாை
இலங்குவது பைாண்டு. ேைளிர்க்மை உரிய ஐயவுணர்மவாடு. இவகள என் ைணவன்
ைாணின் நிகல தளர்வான்; ேனந் திரிவான் எனக் ைருதி பநடுங்ைண் பனி
மொர்ந்தாள். ஒன்கறப் பிறிபதான்றாைக் ைருதி ேயங்குதலால் இது ேயக்ை அணி.
ைணவர் பால் தங்ைட்குள்ள உரிகேப்பாட்கட. பிறர்யார்க்கும் பங்குதர அஞ்சும்.
ேனப்பாங்கும். ைணவர் ோட்டுள்ள பபரும்பற்றும் ஒருங்கு சுட்டியவாறு. பாகவ -
உவே ஆகு பபயர்.

903. வகாள் உண்ட திங்கள் முகத்தாள் ஒரு

ககாம்பு. ஒர் மன்னன்.
வதாள் உண்ட மாவல ஒரு வதாவகவயச்
சூட்ட வநாக்கி.
தாள் உண்ட கச்சின் தவக உண்ட
முவலக்கண். ஆலி.
வாள் உண்ட கண்ணின் மவழ உண்டு என.
வார நின்ைாள்.

வகாள் உண்ட திங்கள் முகத்தாள் ஒரு ககாம்பு - மேைத்தால் சூழப்பபற்ற நிலாப்

மபான்ற முைமுகடய பைாடி மபான்றாள் தன் ைணவனான; ஓர் மன்னன் வதாள்
உண்ட மாவல - அரென் மதாளில் அணிந்துள்ள ோகலகய; ஒரு வதாவகவயச் சூட்ட
வநாக்கி - ேயில் அகனயாள் ஆகிய ேற்பறாரு உரிகே ேைளுக்கு அணிவகதப்
பார்த்து தாள் உண்ட ைச்சின் தகையுண்ட முகலக்ைண் - முடிச்சிட்ட ைச்சின்
இயல்கபயழித்த முகலக் ைண்ைளின் மேல்; வாள் உண்ட கண் ஆலி - வாகளபவன்ற
ைண்ைளிலிருந்து (வருகின்ற) ைண்ணீர்த்துளிைள்; மவழயுண்கடன வார நின்ைாள் - ேகழ
பபாழிவது மபாலப் பபாழிய நின்றாள்.
தன் தகலவன் இத்தகு அன்மபாடு சூட்டவில்கலமய எனும் ஏக்ைம் அவள்
ைண்ணீருக்குக் ைாரணம் ஆயிற்று. நாருண்ட ோகலகய விடவும் அவன்
மதாளுண்ட ோகலக்மை ஏங்கினாள் என்று ைணவன் அன்புக்கு ஏங்கும் ேைளிர்
ேனநிகல சுட்டினார். ைண்ைளும் ேகழ பபய்வது உண்டு எனக் ைாட்டுவாள் மபால்
அழுதாள் என்பார். “ைண்ணின் ேகழயுண்படன வார நின்றாள்” என்றார். “ஓர்
ேன்னன்” என வரற் பாலது. பெய்யுள் ஆதலின் “ஒர் ேன்னன்” என வந்தது.
இனிவருவனற்றிற்கும் இவ்வாமற பைாள்ை.

ைணவன் ேகறவிடம் நிற்ை ேகனவி ேறுகுதல்

 904. மயில் வபால் வருவாள் மனம் காணிய.
காதல் மன்னன்.
கசயிர் தீர் மலர்க் காவின் ஒர் மாதவிச்
சூழல் வசர.
பயில்வாள். இவை பண்டு பிரிந்து
அறியாள். பவதத்தாள்;
உயிர் நாடி ஒல்கும் உடல்வபால்
அலமந்து உழந்தாள்.

காதல் மன்னன் - (தன் துகணவியிடத்து) மபரன்பு பைாண்ட ேன்னன் ஒருவன்;

மயில் வபால் வருவாள் - ேயில் மபான்ற அழமைாடு வருகின்ற தன் ேகனவியின்;
மனம் காணிய - ேன நிகலகய ஆராய்ந்தறிவதற்ைாை மவண்டி; கசயிர்தீர்
மலர்க்காவின் - குற்றேற்ற அப்பூஞ்மொகலயில் (உள்ள); ஒர் மாதவிச் சூழல் வசர - ஒரு
குருக்ைத்திப் புதரில் ஒளிந்து பைாள்ள; பயில்வாள் - தன் துகணவமனாடு
இகடயறாது பழகுபவளும்; பண்டு இவை பிரிந்து அறியாள் - (இதற்கு) முன்பு.
ைணவகனச் சிறிதும் பிரிந்தறியாதவளும் ஆகிய அம் ோது; உயிர் நாடி ஒல்கும்
உடல்வபால் - உயிகரத் மதடி உகலயும் உடகலப் மபால; பவதத்தாள் அலமந்து
உழன்ைாள் - துண்டித்து சுற்றிச் சுழன்று (மதடி) திரிவாள் ஆனாள்.
தன்கனப் பிரிந்தால் தன் தகலவி எவ்வாறு துயர் உறுவாள் என அறிய
நிகனத்து. விகளயாட்டாை ஒரு பூம்புதருக்குள் ஒரு ேன்னன் ஒளிந்தானாை ஒரு
மபாதும். தன் ைணவகனப் பிரிந்தறியாத அம் ேங்கை. உயிகரத் மதடி உடல் ஒன்று
அகலந்து தவிப்பகதப் மபாலத் மதடித் தவித்தாள் என்பதாம்.

உடல் தகலவிக்கும். உயிர் தகலவனுக்கும். உவகேைள். “உடம்பபாடு

உயிரிகட என்ன. ேற்று அன்ன ேடந்கதபயாடு எம்மிகட நட்பு” (திருக். 1122)
என வள்ளுவனாரும் தகலவிகய உடலாைவும் தகலவகன உயிராைவும்
கூறியுள்ளகே ைாண்ை.

உடலும் உயிரும் பதான்றுபதாட்டு மவற்றுகேயின்றிக் ைலந்துவருதலும்.

இன்பதுன்பங்ைகள ஒருமெர. அனுபவித்தலும். ஒன்கறபயான்று
இன்றியகேயாகேயும் (பரிமே. 1122. வகர) பபாருந்தி வருதலால்.
இத்தன்கேைமளயுகடய ைணவன் ேகனவியர்க்குப் பபாருந்தும் உவகேயாயின.
பின். சீகதயிகன இராவணன் ைவர்ந்து பென்றுவிட்ட ைாகல. இராேன் வந்து
சீகதகயக் ைாணாது தவித்தற்கு இவ்வாமற உயிகரயும் உடகலயும் உவகே
கூறுவார். “கூடு தன்னுகடயது பிரிந்து ஆர்உயிர். குறியா மநடிவந்து அது
ைண்டிலதாம் என நின்றான்” (ைம்ப. 3473).
ேனங்ைாணிய - ேனத்கதக் ைாண்பதற்ைாை. ைாணிய - பெய்யிய என்னும்
விகனபயச்ெம். ைாரணப்பபாருட்டு. பெயிர்தீர் ேலர்க்ைா - குற்றேற்ற பூங்ைா.
பெயிர் - குற்றம். பூங்ைாவுக்குக் குற்றம் இல்லாகேயாவது; எப்மபாதும்
வாட்டமின்கேயும். ைண்ணுக்கும் ைருத்துக்கும் இதம் அளிப்பதுோம்.
 ோதவி - குருக்ைத்தி. சூழல் - புதர். பைாடிவீடு. வடபோழியில் லதாக்கிருைம்.
இகற - சிறிது; தகலவன் - இரட்டுறபோழிதல்.

உடகலத் மதடி உயிர் இயங்குமேயன்றி. உயிகரத் மதடி உடல் இயங்ைாது

ஆதலால் இல்பபாருள் உவகேயணி.

அலேரல் - சுழல்தல் - “அலேரல் பதருேரல் ஆயிரண்டும் சுழற்சி” (பதால்: உரி:

14 ேைளிரிகடமய புலவிக் ைாட்சிைள்

905. வம தாழ் கருங் கண்கள் சிவப்பு உை

வந்து வதான்ை.
கநய் தாவும் வவலாகனாடு. கநஞ்சு
புலந்து நின்ைாள்.
எய்தாது நின்ைம் மலர் வநாக்கி.
‘எனக்கு இது ஈண்டக்
ககாய்து ஈதி’ என்று. ஓர் குயிவல. கரம்
கூப்பு கின்ைாள்.

கநய்தாவும் வவலாகனாடு - பநய்பூெப் பபற்ற மவமலந்திய (தன்) ைணவமனாடு;

கநஞ்சு புலந்து நின்ைாள் - (ேனத்திற்) பிணக்ைம் பைாண்டிருந்த ஒருத்தி; வமதாழ்
கருங்கண்கள் - அஞ்ென கே தங்கிய ைரிய ைண்ைளில்; சிவப்பு உை வந்து வதான்ை -
பெந்நிறம் மிை வந்து மதான்றச் (சினந்து); எய்தாது நின்ை மலர்வநாக்கி - (தனக்கு)
எட்டாேல் இருந்த ேலகரப் பார்த்து; இது எனக்கு ஈண்டக் ககாய்து ஈதி - ‘இந்த
ேலர் எனக்குக் கிகடக்ை அதகனக் பைாய்து பைாடு’ என்று; ஓர் குயிவலக் கரம்
கூப்புகின்ைாள் - (ஊடலால் ைணவகன மவண்டாது) ஒரு குயிகல மநாக்கிக் கை
கூப்பினாள்.
ைணவகனக் கை கூப்புவதற்கு ோறாை. ஊடலால். குயிகலக் ைரங் கூப்பினாள்
குயிகலக் “பைாய்து ஈதி” என மவண்டியது. “அஃறிகண ேருங்கினும்
அகறயப்படுமே” (பதால்.) எனும் அைப்பபாருள் விதிகய உட்பைாண்டது. பநய்
தாவும் மவலான் அவன். கே தாங்கும் மவலாள் இவள். இருவர்க்கும் இகடமய
நடக்கும் ஊடற் மபாரில். பநய் தாவும் மவல் மதாற்கும் என்பகதக் குறிப்பால்
உணர்த்த. “ைண்ைள் சிவப்பு உற (மிை) வந்து மதான்ற” என்றார். “நான் மவண்டியது
ஈவார் இங்கு யாரும் இல்கல; நீயாவது பறித்துத் தா!” என அவன் அருகிருக்ைவும்
ஊடலால் கூறினாள். ஒரு குயிகல. ஒரு குயில் ைரங்கூப்பி நின்றது எனும் ஒரு
நயமும் மதான்றும். நின்றம் ேலர் - பெய்யுளாதலின் இகெக்ைாை ேைரம் விரிந்தது.
சிவப்பு பவகுளி. “ைறுப்பும் சிவப்பும் பவகுளிப் பபாருள்” (பதால். உரி. 76

16
 906. கசம்மாந்த கதங்கின் இைநீவர. ஓர்
கசம்மல் வநாக்கி.
‘அம்மா! இவவ மங்வகயர் ககாங்வககள்
ஆகும்’ என்ன.
‘எம் மாதர் ககாங்வகக்கு இவவ ஒப்பன?’
என்று. ஒர் ஏவழ.
விம்மா. கவதும்பா. கவயரா. முகம்
கவய்துயிர்த்தாள்.

கசம்மாந்த கதங்கின் இைநீவர - உயர்ந்மதாங்கி நின்ற பதன்கனயின்

இளநீகரயுகடய ைாகய; ஓர் கசம்மல் - ஒரு தகலவன்; ‘அம்மா! - ‘என்ன
வியப்பு!; இவவ மங்வகயர் ககாங்வககள் ஆகும்’ என்ன - இவ்விளநீர்க் ைாய்ைள்
ேங்கையரின் பைாங்கைைளுக்கு ஒப்பாகும் என்று கூற; எம் மாதர் ககாங்வகக்கு
இவவ ஒப்பன - (அது மைட்ட அவன் ேகனவி) இவ்விளநீர்ைள் நீ பார்த்த எந்த எந்த
ேங்கைைளின் பைாங்கைைளுக்கு ஒப்பாவன? ; என்று - என்று மைட்டு; விம்மா -
விம்மி; கவதும்பா - ேனம் பைாதித்து; முகம் கவயரா - முைம் பவயர்த்து;
கவய்துயிர்த்தாள் - பவப்பப் பபருமூச்சு விட்டாள்.

இளநீகர ேங்கையர் பைாங்கைக்குவமித்தல் ேரபாதலால். “இகவ ேங்கையர்

பைாங்கைைள் ஆகும்” என்றான் தகலவன். ஆனால். ‘இகவ ேங்கைமய!
நின்பைாங்கைைள் ஆகும்’ என்னாேல். இகவ ேங்கையர் பைாங்கைைள் ஆகும்’
எனப் பன்கேயாற் கூறியது. தகலவியின் ஊடற்கு ஏதுவாயிற்று. “யாரினும்
ைாதலம் என்மறனா ஊடினாள் யாரினும் யாரினும் என்று” எனும் அருகேத்
திருக்குறள் (1314) இங்கு நிகனயற் பாலது. தன் ைணவன் தூய்கேகய வீணாை
ஐயுறுகிறாள் என்பார் ஏகழ என்றார்
907. ‘வபார்’ என்ன வீங்கும் கபாருப்பு அன்ன
கபாலங் ககாள் திண்வதாள்
‘மாரன் அவனயான். மலர் ககாய்து
இருந்தாவன. வந்து ஒர்;
கார் அன்ன கூந்தல். குயில் அன்னவள்.
கண் புவதப்ப.
‘ஆர்?’ என்னவலாடும். அனல் என்ன
அயிர்த்து உயிர்த்தாள்.
 வபார் என்ன வீங்கும் - மபார் என்று பொன்ன அளவிமலமய (ேகிழ்ச்சியில்)
பூரித்துப் பபருக்கும்; கபாருப்பன்ன - ேகலயிகனப் மபான்ற; கபாலம் ககாள் -
அழகு வாய்ந்த; திண் வதாள் - வலிய மதாள்ைகளயுகடயவனாய்; மாரன் அவனயான்
- (அழகில்) ேன்ேதகன ஒப்பவனாய்; மலர்ககாய்து இருந்தாவன - பூக்ைகளப்
பறித்துக் பைாண்டிருந்த (தன்) ைணவகன; கார் அன்ன கூந்தல் - ைார் மேைம் மபான்ற
கூந்தகலயுகடயவளாய்; ஓர் குயில் அன்னவள் - (குரலில்) ஒப்பற்ற குயிகலப்
மபான்றவளான ஒருத்தி; வந்து - (அவன் அருகில்) வந்து; கண் புவதப்ப - (அவன்)
ைண்ைகளப் பபாத்தினாளாை; ஆர் என்னவலாடும் - (அப்மபாது அவன்) (என்
ைண்ைகளப் பபாத்தியவர்) யார்? என்று மைட்டவுடமன; அனல் என்ன - (அவள்) தீ
மபான்று பவதும்பி; அயிர்த்து உயிர்த்தாள் - ஐயமுற்று (பவப்பப்பபரு) மூச்சு
விட்டாள்.

தான் ைண்கணப் பபாத்தியவுடன். தன் பபயகரச் பொல்லிக் ‘கைகய எடு’

என்று பொல்ல மவண்டிய தன் ைணவன். ‘ஆர்’ என்று வினவியதால் தன்கனப்
மபான்மற இவன் ைண் பபாத்தி விகளயாடும் ேைளிர். மவறு சிலரும் உள்ளார்ைள்
மபாலும் என்ற ஐயத்தால் இவள் ஊடல் பைாண்டாள் என்றபடி. மபார் என்று
பொன்னவுடன் உடம்பு பூரித்து. மதாள் பபருக்கும் வீரேரபிகனக் குறித்தவாறு.
“கிட்டியது அேர் எனக் கிளருந் மதாளினான்” (ைம்ப. 2311) எனக் குைகனப் பின்பு
குறிப்பார் “மபார் எனிற் புைலும் புகனைழல் ேறவர்” (புறம். 31.9) என்பதும் ைாண்ை.
ேைளிர் தகலவர் ைண்ைகளப் புகதத்தல் வழக்ைம் என்பது: “நலம் பபறு கையின்
என் ைண் புகதத்தாமய!....... நீயலது உளமரா என் பநஞ்சு அேர்ந்மதாமர!” (ஐங்.
293. 2. 5) அக்ைால் ஆடவர் வீரமும் ஈரமும் ஒருமெர இப்பாடலில் குறித்தார்.

908. ஊற்று ஆர் நவை நாள்மலர். மாதர்.

ஒருங்கு வாசச்
வசற்ைால் விவையாத கசந்தாமவரக்
வககள் நீட்டி.
ஏற்ைாவர வநாக்கான். இவட ஏந்தினன்.
நின்று ஒழிந்தான் –
மாற்ைான். உதவான். கடு வச்வசயன்
வபால் - ஒர் மன்னன்.

வசற்ைால் விவையாத - மெற்றில் உதிக்ைாத; கசந்தாமவரக் வககள் - பெந்தாேகர

ேலகர ஒத்த கைைகள; நீட்டி ஏற்ைார் மாதர் - (ைணவனாகிய அரென் பறித்துத்தர
ேலர்ைள் மவண்டும் என்று) நீட்டிக் மைட்ட ேகனவிோர்க்கு; ஒர் மன்னன் - ஓர்
அரென்; நவை ஊற்று ஆர்நாள் மலர் - மதன் பொட்டுகின்ற நிகறந்த அன்றலர்ந்த
ேலர்ைகள; உதவான் - பைாடாதவனாய்; இவட ஏந்தினன் - (அவ்விருவர்க்கும்)
இகடமய (தாமன) ஏந்தினவனாய்; மாற்ைான் உதவான் - (யார்க்கும்) ேறுக்ைாேலும்
பைாடுக்ைாேலும்; கடு வச்வசயன் வபாலல் - பைாடிய உமலாபிகயப் மபால; நின்று
ஒழிந்தான் - எதுவும் பெய்ய இயலாேல் நின்று இருந்தான்.
 ஓர் ேன்னன் கைைள் நீட்டி ஏற்றார்க்கு உதவான் இகட ஏந்தினன்
நின்பறாழிந்தான் என்று கூட்டுை. ோதர் ஒருங்கு ஏற்றார் என்பதனால். ோதர் ஒருவர்
அல்லர் என்பது பபறப்பட்டது. தன் ேகனவியர் இருவரும் ஒருமெரக்
மைட்டதனால் ெேோைப் பங்கிட்டுத்தரினும் யார்க்கு முதலில் தந்தது என்று
ஊடுவர். அதனால். ேலர்ைகளக் பைாடுக்ைவும் ேறுக்ைவும் ோட்டாேல் பைாடிய
உமலாபிகயப் மபால் நின்றான் என்றார். பைாடாேல் இருப்பது உமலாபம்.
பைாடுக்ை ேறாேலும் நிற்பது பைாடும் உமலாபம். உடமன ேறுத்துவிடின்
இரப்மபார் மவறிடம் நாடி இரக்ை வாய்ப்பு உண்டு; அவ்வாய்ப்பிகனயும்
இழக்ை கவப்பதால் “ைடு வச்கெயின்” என்றார்.

909. வதக்கின்ை வவல் வநாக்கினள். தன் உயிர்

அன்ன மன்னன்.
வமக் ககாண்ட கண்ணாள் எதிர்.
மாற்ைவள் வபர் விைம்ப.
கமய்க் ககாண்ட நாணம் தவலக்ககாண்டிட
விம்மி. கமன் பூக்
வகக் ககாண்டு வமாந்தாள்; உயிர்ப்புண்டு
கரிந்தது அன்வை!

தன் உயிர் அன்ன மன்னன் - தன் உயிர் மபான்ற தகலவன்; வமக் ககாண்ட
கண்ணாள் எதிர் - கே தீட்டிய ைண்ைகளயுகடய (தன்) ேகனவியின்முன்; மாற்ைவள்
வபர் விைம்ப - ெக்ைளத்தியின் பபயகரக் கூற; வதக்கின்ை வவல் வநாக்கினள் -
(ோர்பில்) உருவிச் பெல்கிறவாறு தன் (விழி) மவலால் மநாக்கினாள்; கமய்க்
ககாண்ட நாணந் தவலக்ககாண்டு - (பலர்முன்) தன் ைணவகன அவ்வாறு
மநாக்கியகேக்ைாை) உடலில் பவட்ைமும் மேலிட்டு; விம்மி - (பவளிைாட்ட
இயலாத் துன்பத்தால்) விம்ேலுற்று; கமல் பூக் வகக் ககாண்டு - பேல்லிய ேலர்
ஒன்கறக் கையில் எடுத்து; வமாந்தாள் - மோந்தாளாை; உயிர்ப்பு உண்டு கரிந்தது -
அவள் (பவப்பப்) பபரு மூச்ொல். முைர்ந்த அப் பூ உடமன ைருகிப் மபாயிற்று.
 “தன் உயிர் அன்ன ேன்னன்” என்பதனால். தன்னிடந் தவிர ேற்மறாரிடத்தில்
அவன் வாழான் என்று நிகனத்திருந்தான்; அவள். தன் ைண்பணதிமரமய இவள்
நிற்பது உணராேல். ேற்பறாருத்திகயப் பபயர் கூறியகழத்தான்; அதனால்.
பவகுண்டு. அவன் பநஞ்கெத் துகளக்கும் ைடும் பார்கவ பார்த்தாள். பலர் முன்
அவ்பவகுளிப் பார்கவ பார்த்தகத எண்ணி உடமன நாணினாள்; துயகர உள்மள
அடக்கி விம்மினாள்; தன் உள்ளத்துள்மள உள்ள துன்பத்கதக் குறிப்பால்
ைணவனுக்கு உணர்த்த மவண்டி பூபவான்கற மோந்து ைாட்டினாள் என்ை. ேைளிர்
பவப்ப மூச்ொல் பூக்ைள் வாடும் என்பது: “துகணயகே பிகணயல். மோயினள்
உயிர்த்த ைாகல ோேலர். ேணி உரு இழந்த அணியழி மதாற்றம்” (அைநா. 23)
ைணவன் அன்பு முழுதும் தனக்மை மவண்டும் எனும் பபண்கேயின் இயல்பிகன
ஒரு நிைழ்வு ைாட்டி விளக்கியவாறு. “தன் உயிர் அன்ன ேன்னன். ோற்றவள் மபர்
விளம்ப. கதக்கின்ற மவல் மநாக்கினள். நாணம் தகலக் பைாண்டிட விம்மி
மோந்தாள்: உயிர்ப்புண்டு ைரிந்தது” எனக் கூட்டுை. பிறர்முன் ைணவகன
பவகுளுதல் பவட்ைமுறத்தக்ை பெயல் என்பார். “கதக்கின்ற மவல் மநாக்கினள்
நாணம் தகலக் பைாண்டிட” என்றார். பவகுளிகய அடக்கியதால் பவளிப்பட்ட
மூச்சு பநருப்புப் மபான்றிருந்தது என்பார். “பேன்பூ உயிர்ப்புண்டு ைரிந்தது” என்றார்.
20

மதவிோபராடு திரிந்த ேன்னர்

910. திண் வதர் அரசன் ஒருவன். குலத்

வதவிமார்தம்
ஒண் தாமவர வாள் முகத்துள் மிளிர்
உண்கண் எல்லாம்
கண்டு ஆதரிக்கத் திரிவான். மதம்
கவ்வி உண்ண
வண்டு ஆதரிக்கத் திரி மா
மத யாவன ஒத்தான்.

குலத் வதவியர் தம் - உயர்குலத்கதச் ொர்ந்த (தன்) ேகனவியரின்; ஒண் தாமவர

வாள் முகத்துள் - அழகிய தாேகர மபான்ற ஒளி பபாருந்திய முைங்ைளில்; மிளிர்
உண்கண் எல்லாம் - விளங்குகின்ற கேயுண்ட ைண்ைள் யாவும்; கண்டு ஆதரிப்பத்
திரிவான் - தன் மபரழகைப் பார்த்து. விரும்புோறு திரிபவன் ஆகிய; திண்வதர்
அரசன் ஒருவன் - திண்ணிய மதர் ஊர்ந்து பெல்லும் அரென் ஒருவன்; வண்டு
ஆதரிக்க - வண்டுைள் விரும்புோறு; திரி மாமத யாவன ஒத்தான் - திரிகின்ற மிகு
ேதங்பைாண்ட யாகன ஒன்றிகனப் மபான்றவன் ஆயினான்.
 யாகனைளின் ேதநீகர யுண்ணுதற்கு. வண்டுைள் யாகன பெல்லுமிடம்
எல்லாம் உடன் பெல்வது மபான்று இம்ேன்னன் பெல்லுமிடம் எல்லாம் அவன்
மதவிோர்ைள் விழி வண்டுைளும் உடன் திரிய அழகுச் பெருக்கில் அவன் உலவினான்
என்பதாம். யாகனக்கு. வண்டுைள் உடன் திரிய அதன் ேதம் ைாரணம் ஆயிற்று.
இவனுக்கு ேைளிர் விழி வண்டுைள் உடன் திரிய இவன் அழகு ைாரணம் ஆயிற்று.
வண்டுைளும். விழிைளும் விருப்பத்மதாடு உடன் திரிகின்றன என்பார் “ஆதரிக்ை”
என்றார்

ேகனவியர் சினந்து புலத்தல்

911. சந்திக் கலா கவண் மதி வாள் நுதலாள்தனக்கும்.

வந்திக்கல் ஆகும் மடவாட்கும். வகுத்து நல்கி.
நிந்திக்கல் ஆகா உருவத்தினன் நிற்ப. கமன் பூச்
சிந்தி. கலாப மயிலின். கண் சிவந்து. வபானார்.

நிந்திக்கல் ஆகா உருவத்தினன் - பழித்தற்கு ஆைாத உருவத்திகனயுகடய

ஒருவன்; சந்திக் கலா கவண்மதி வாள் நுதலாள் தனக்கும் - ெந்தியா ைாலத்தில்
மதான்றி சில ைகலைகள ேட்டும் பைாண்டுள்ள பவண்ணிறப் பிகறச் ெந்திரன்
மபான்ற பநற்றி பைாண்ட (தன்) ஒரு ேகனவிக்கும்; வந்திக்கல் ஆகும் மடவாட்கும் -
எவரும் வந்திக்ைத்தக்ை மபரழகியான ேற்பறாரு ேகனவிக்கும்; வகுத்து நல்கி நிற்ப -
(தான் பைாய்த ேலர்ைகளச்) ெேோைப் பகிர்ந்து பைாடுத்து நிற்கும் மபாது; கமன் பூச்
சிந்தி - (அவ்விரு ேகனவியரும் அவன் தந்த) அம்பேல்லிய ேலர்ைகளத் (தகரயிற்)
பைாட்டிவிட்டு; கண் சிவந்து - அவன்மேல் (மைாபங்பைாண்டு) ைண்ைள் சிவந்தவராகி;
கலாப மயிலின் வபானார் - மதாகை ேயில் மபால (அவன் முன் நிற்ை விரும்பாேல்)
அப்பால் மபாய்விட்டனர்.
ைணவன் தான் பறித்த ேலர்ைகள முதலில் தந்ததால் ஒருத்தியும். ெேோைத்
தந்ததால் ஒருத்தியும் “சினங் பைாண்டு ஊடினார்ைள். மதாகை ேயில் ைனம்
தாளாேல் நடப்பது மபால ெேோைத் தந்ததால். அவளுக்கு நான் ெேோ? என்று
ஊடினாள். இவர்ைள் சினந் தாளாேல் நடந்தனர் என்பார். “ைலாப ேயிலிற் ைண்
சிவந்து மபானார்” என்றார். ைலாபம் - ேயில்மதாகை.

பல்திற ேைளிர் ஆடவர்ைளின் பெயல்ைள்

கலித்துவை
 912. வந்து. எங்கும். தம் மன் உயிவரவயா.
பிறிது ஒன்வைா?-
கந்தம் துன்றும் வசார் குழல்
காணார்; கவல வபணார்;
அந்தம்வதாறும் அற்று உகும் முத்தம்
அவவ பாரார்;-
சிந்தும் சந்தத் வத மலர்
நாடித் திரிவாரும்;

கந்தம் துன்றும் - (அம்ேைளிர்) ேணம் நிரம்பியுள்ள; வசார்குழல் காணார் - (தம்)

அவிழ்ந்துள்ள கூந்தகலக் ைவனித்துப் பாராேலும்; கவல வபணார் - (இகடயில்
உடுத்திருந்த) ஆகட அவிழ்தகலப் பபாருட்படுத்தாேலும்; அந்தம் வதாறும் -
(அச்மொகலயின்) இறுதி வகரயிலும்; அற்று உரும் முத்தம் அவவ பாரார் - (ஓடும்
மவைத்தால்) முத்துச் ெரங்ைள் அற்று அற்று விழுவகத ேதியாேலும்; தம்மன்
உயிவரவயா? - (இவர் மதடுவது) தேது உடம்பில் தங்கும் தன்கேயிகனயுகடய
உயிகரத் தாமனா?; பிறிது ஒன்வைா? - (அன்றி) மவறு முக்கியோனபதாரு பபாருகளத்
தாமனா? (என்று பார்ப்பவர் ைருதுோறு) ; எங்கும் வந்து - (அச்மொகலயின்)
எவ்விடத்தும் பென்று; சிந்தும் சந்தம் வதன்மலர் - (மதகனச்) சிந்துவனவாகிய
அழகிய ேலர்ைகள; நாடித் திரிவாரும் - மதடித் திரிகின்றவர்ைளும்.

முதல் பன்னிரு ைவிைளும் ஆடவர் ேைளிர் பலரின் ஆர்வ நிைழ்ச்சிைகளத்

பதாகுத்துச் சுட்டுகின்றன. உம்கேபயாடு கூடிய இறுதிச் பொல்மலாடு (ஆயினர்)
எனும் பொல்கலக் கூட்டிப் பபாருள் முடிவு பைாள்ை.) ேலர்ைளின் மேல்
ேங்கையருக்குள்ள பைாள்கள ஆகெகய அழகுறச் சுட்டுகின்றார். கூந்தல்
மொர்வதும். உகட மொர்வதும். முத்து ோகலைள் அறுவதும். பபண்டிர் சிறிதும்
விரும்பாதகவ. பூக்ைள் மேல் உள்ள விருப்பம் இவ் விரும்பாதகவ விகளவகதயும்
பபாருட்படுத்தாேல் ஓடித் திரிய கவத்தன என்பதாம். “ைாணார் மபணார் பாரார்
வந்து எங்கும் சிந்தும் ேலர் நாடித் திரிவாரும்” என விகனமுடிவு பைாள்ை.
மொர் குழல்: விகனத்பதாகை.

913. யாழ் ஒக்கும் கசால் கபான் அவனயாள்.

ஓர் இகல் மன்னன்.
தாழத் தாழாள்; தாழ்ந்த மனத்தாள்
தைர்கின்ைாள்;
ஆழத்து உள்ளும் கள்ைம் நிவனப்பாள்;
அவன் நிற்கும்
சூழற்வக. தன் கிள்வைவய ஏவித்
கதாடர்வாளும்;
 யாழ் ஒக்கும் கசால் - யாழிகெகய பயாத்து இனிகே பயக்கும் போழிமபசும்;
கபான் அவனயாள் - திருேைகளப் மபான்றாள் ஒருத்தி; ஓர் இகல் மன்னன் -
ஒப்பற்ற வலிகே வாய்ந்த (தன்) ைணவனான அரென்; தாழ - (தன்கன) வணங்கி
நிற்ை; தாழாள் - (சிறிதும்) ேனம் இளைாதவளாயிருந்து; தாழ்ந்த மனத்தாள் - (அவன்
அப்பாற் பென்றவுடன்) (பின்பு) ேனம் இளகியவளாய்; தைர்கின்ைா - (தன் பெயலுக்கு)
மிைவும் வருந்தியவளாய்; ஆழத்து உள்ளும் கள்ைம் நிவனப்பாள் - ஆழ்ந்து
எண்ணிய சூழ்ச்சிகய ேனத்துட் பைாண்டவளாய்; அவன் நிற்கும் சூழற்வக -
ைணவன் நிற்கின்ற மொகலயின் பகுதிக்மை (ஏகுோறு) ; தன் கிள்வைவய ஏவித்
கதாடர்வாளும் - தான் வளர்த்த பெல்லக் கிளிகய முன்னால் ஏவிப் பின்னால்
அதகனத் பதாடர்ந்து பெல்வாளும். தாழத் தாழாகேகய “உணர்ப்பு வயின் வாரா
ஊடல்” என்பர் பதால்ைாப்பியர். (பதால். ைற்பு. 9) தன் உரிகே மிகுதியால். யாமரனும்
அவன் உள்ளத்தின் ஆழத்மத குடி புகுந்திருக்ைக் கூடுமோ என்று அவன் ைள்ள
உள்ளம் சிந்திப்பான் என்பார். “ஆழத்து உள்ளும் ைள்ளம் நிகனப்பாள்” என்றார்.
இைல் - வலிகே. சூழல் - இடம். கிள்கள - கிளி. தாழாள். தளர்கின்றாள்.
நிகனப்பாள் - முற்பறச்ெங்ைள்.

914. அம்தார் ஆகத்து ஐங் கவண

நூைாயிரம் ஆகச்
சிந்தா நின்ை சிந்வதயினான்.
கசய்குவது ஓரான்.
‘மந்தாரம் ககாண்டு ஈகுதிவயா.
மாதவி?’ என்று. ஓர்
சந்து ஆர் ககாங்வகத் தாழ்
குழலாள்பால் தைர்வானும்;

அம் தார் ஆகத்து - அழகிய ேலர் ோகலயணிந்த ோர்பில்; ஐங்கவண நூறு

ஆயிரம் ஆக - ேன்ேதனின் ஐந்து பூங்ைகணைளும் இலட்ெக்ைணக்கில் பாய்ந்ததனால்;
சிந்தா நின்ை சிந்வதயினான் - சிந்துகின்ற (சிதறுகின்ற) சிந்கதயுகடயவனான
ஒருவன்; கசய்குவது ஓரான் - (தான்) பெய்யமவண்டிய பெயல் இதுபவனத்
பதரியாதவனாய்; மாதவி - குருக்ைத்திக் பைாடிமய!; மந்தாரம் ககாண்டு ஈகுதிவயா? - (நீ)
ேந்தார ேலகரப் பூத்துத் தருவாமயா?; என்று - எனக் கூறி; சந்து ஆர் ககாங்வக -
ெந்தனக் குழம்பணிந்த பைாங்கையும்; ஓர் தாழ்குழலாள் பால் - தாழ்ந்த கூந்தகலயும்
உகடயாள் ஒருத்தியிடம்; தைர்வானும் - (ேனம்) தளர்ந்து நிற்பவனும்.

ேன்ேதனுகடய ேலர்க் ைண்ைள் துகளத்த ோர்பிகனயுகடய வீரன் ஒருவன். தன்

ைாதலி ஊடலால் நீங்கிப் மபானதகன ஆற்றாேல் சிந்கத திரிந்தவனாய். ோதவிக்
பைாடியிடத்தில் ேந்தார ேலர் மைட்டு ேயங்கிப் பிதற்றினான் என்பதாம்.
மபார்க்ைளத்தில் பகைவர் பைாடுங்ைகணைளுக்கு நிகலகுகலயுோறு பவற்றி
ோகலைகளச் சூடிய ோர்மபந்தியவன். ேன்ேதனின் பூங்ைகணைளுக்கு ஆற்றாது
நிகல குகலந்து மபானான் என்பார். ைாதலின் வலிகே கூறியவாறு “எண்ணுதற்
மைாஒ உகடந்தமத ஞாட்பினுள் நண்ணாரும் உட்கும் என் பீடு” (திருக். 1088) என்பார்
திருவள்ளுவமதவரும்.
 915. நாடிக் ககாண்டாள். குற்ைம் நயந்தாள்;
முனிவு ஆைாள்;
ஊடிக் காணக் காட்டும் நலத்தாள்
உடன் நில்லாள்;
வதடித் வதடிச் வசர்த்த கசழும் பூ
நறு மாவல
சூடிச் சூடி. கண்ணடி வநாக்கித்
துவள்வாளும்;
குற்ைம் நயந்தாள் நாடிக் ககாண்டாள் - (தன் ைணவன் மேல்) குற்றங் ைாண
விரும்பி. மதடிப் பிடித்துக் ைற்பித்துக் பைாண்டவளாய்; முனிவு ஆைாள் - சினம்
குகறயாதவளாய்; ஊடி - (தன்முன் வந்த ைணவனிடம் முைங்பைாடாேல்) ஊடல்
பைாண்டு; காண - (அதகனத் தன் ைணவன்) ைாணுதலால்; காட்டும் நலத்தாள் -
மதான்றிய இன்பத்கதயுகடயாள் ஒருத்தி; உடன் - உடமன; நில்லாள் - (அந்த ஊடிய
நிகலயிமலமய) நிற்ைோட்டாதவளாய்; வதடித் வதடிச் வசர்த்த நறும்பூ -
(அச்மொகலயில் பல இடங்ைளிலும் அவள்) மதடித் மதடித் திரட்டிய வாெ
ேலர்ைளாலான; மாவல சூடிச்சூடி - ோகலயிகனத் தான் அணிந்து அணிந்து;
கண்ணடி வநாக்கி - (இவ்பவாப்பகன நன்றாை உள்ளதா? எனக்) ைண்ணாடியில்
பார்த்து; துவள்வாளும் - (இவ்வழகை நுைர்வதற்கு அவன் அருகில் இல்கலமய
எனத்) துவள்கின்றவளும்.
“இல்கல தவறு அவற்கு ஆயினும் ஊடுதல் வல்லது அவர் அளிக்குோறு”
(திருக்.1321). “தவறிலர் ஆயினும் தாம் வீழ்வார் பேன் மதாள் அைறலின் ஆங்பைான்று
உகடத்து” (திருக். 1325) என்னும் திருக்குறள்ைள் இக்ைருத்திகனயுணர்த்தும்.
பலமுகற மதடினாள் என்பார் “மதடித் மதடி” என்றார். ோகலகயப் பலமுகற
பலவகையாய் அணிந்தணிந்து அழகு பார்த்து ஏங்கினாள் என்பார். “சூடிச் சூடிக்
ைண்ணடி மநாக்கித் துவள்வாள்” என்றார். ேகனவி யழபைல்லாம் ைணவன்
துய்த்தற்மை எனவிருந்த பழம்பண்பு கூடியவாறு. நயத்தல்: விரும்புதல். ைண்ணடி:
ைண்ணடி.

916. ‘மைலிக்கு ஊண் நாடும் கதிர் வவலான்.

இவடவய வந்து
உை. இக் வகாலம் கபற்றிகலன் என்ைால்.
உடன் வாழ்வு இப்
பிைவிக்கு ஒல்வலன்; என் கசய்வது. இப்
வபர் அணி?’ என்று. ஓர்
விைலிக்கு ஈவாள் ஒத்து. இவழ எல்லாம்
விடுவாளும்;*
 ‘மைலிக்கு ஊண் நாடும் - கூற்றுவனுக்கு உணவு மதடித் தருகிற; கதிர் வவலான் -
ஒளியுமிழும் மவல் ஏந்திய (என்) ைணவன்; இவடவய வந்து உை - என்னிடம் மெர்ந்து
பபாருந்துதற்கு; இக்வகாலம் - இவ்வலங்ைாரத்கத; கபற்றிவலன் - (நான்)
பபறவில்கல; என்ைால் - என்னக் கூடுோயின்; இப்பிைவிக்கு உடன் வாழ்வு
ஒல்வலன் - இப்பிறவியில் இவ்வுடமலாடு வாழ்வதற்கு (இனி நான்) உடன்பமடன்;
இப்வபர் அணி என் கசய்வது? - இப் பபரிய அலங்ைாரம் என்ன பயகனத்
தருவதாம்?; என்னா - என்று; இவழ எல்லாம் - (தான் அணிந்திருந்த)
ஆபரணங்ைகளபயல்லாம்; விைலிக்கு ஈவாள் ஒத்து - விறலிக்கு ஈந்து விடுவாள்
மபான்று; விடுவாளும் - ைழற்றித் தருபவளும். அணிைளால் தன்கனப் புகனந்து
பைாண்டு. ைணவன் வருகைக்குக் ைாத்திருந்தாள் ஒருத்தி. பநடும்பபாழுதாகியும்
பெயல் ஆற்றச் பென்ற ைணவன் வாராகே. அவள் பநஞ்கெ வருத்தியது. இந்த
அலங்ைாரக் மைாலத்மதாடு அவகனக் கூடி ேகிழப் பபறாத இவ்வணிைளும் உடலும்
எதற்கு? என்று பவறுத்தவள் அணிைலன்ைகளபயல்லாம் மவறு ஒருத்திக்குத்
தந்துவிட்டாள். (தீயில் வீழ்ந்து) “இறக்ைத் துணிந்தவர்ைள் தேது அணிைலன்ைகளத்
தேது விருப்பத்திற்கு இடம் ஆயினார் கையிற் பைாடுப்பது ேரபாதலால். விறலி
கையில் பைாடுத்து விடுவாளாயினள் “இகழபயல்லாம் விடுவாளும்” என்றாலும்
ேங்ைல அணியிகனத் தவிர்த்து ேற்கறயகவபயல்லாம் பைாடுத்தாள் என்பது
பபாருளாைக் பைாள்ை. ஏபனனில். “ஈகையரிய இகழயணி” (புறம்: 127:5) அது
வாைலின். “ேங்ைல அணியிற் பிறிதணி ேகிழாள்” (சிலம்பு: 4:50) என்பார்
இளங்மைாவடிைளும். “ேற்கற நல் அணிைள் ைாண் உன் ேங்ைலங்ைாத்த” (ைம். 5262)
என்பார் இவரும். ைாதலன் ைாதல்வகை புகனந்து அவன் ைண்ணுக்கு இனியராய்
இருக்ை விரும்பிய ேைளிரின் பண்பு இங்குச் சுட்டியவாறு. “விறலிக்கு ஈவாள் ஒத்து”
என்பதனால் பழங்ைாலத்தில் ஆடிப்பாடும் விறலியருக்கு ஆபரணங்ைகள ஈயும்
வழக்ைம் புலனாம்.

917. வம்பின் கபாங்கும் ககாங்வக சுமக்கும்

வலி இன்றிக்
கம்பிக்கின்ை நுண் இவட வநாவ.
கசிவாளும்;
வபம் கபான் கிண்ணம் கமல் விரல் தாங்கி.
பயில்கின்ை
ககாம்பில் கிள்வைப் பிள்வை ஒளிக்க.
குவழவாளும்;

வம்பின் கபாங்கும் - ைச்சுக்கு அடங்ைாது ததும்புகின்ற; ககாங்வக சுமக்கும் வலி

இன்றி - பைாங்கைைகளச் சுேக்கின்ற வலிகேயின்றி; கம்பிக்கின்ை - நடுங்குகின்ற;
நுண் இவட வநாவ - நுண்ணிய இகட வருந்துதலால்; கசிவாளும் - வருந்துவாள்
ஒருத்தியும்; பயில்கின்ை ககாம்பில் - பநருங்கியடர்ந்த பைாம்புைளினிகடமய;
கிள்வைப் பிள்வை ஒளிக்க - (தான் வளர்த்த) கிளிப்பிள்கள ஒளிந்து பைாள்ள;
வபம்கபான் கிண்ணம் - பசும்பபான்னாற் பெய்யப்பபற்ற கிண்ணத்கத;
கமல்விரல் தாங்கி - பேல்லிய விரல்ைளில் தாங்கியவாறு; குவழவாளும் - (அதற்கு
உணவூட்ட இயலாகேக்கு) வருந்தித் தளர்வாள் ஒருத்தியும்.
 பபண்கே ைட்புலன் ஆவமதார் பேன்கேத் தன்கேயாவதால். அவர்தம்
உடல் உள்ளம் இரண்டின் பேன்கேயும் ஒருங்கு சுட்டுகின்றார். “ைம்பிக்கின்ற
நுண்ணிகட” என்பனதால். பபண்கேயின் உடல பேன்கேயும். “கிள்களப்
பிள்கள ஒளிக்ைக் குகழவாள்” என்பதனால். உயிர் ஓம்பும் அன்பு ேயோன உள்ள
பேன்கேயும் சுட்டினார். பச்கெக் பைாடிைட்கிகடமய பச்கெக் கிளிப்பிள்கள
ஒளிந்து பைாண்டால். ைண்டு பைாள்வது அரிது ஆதலின் வருந்துவாள் என்பாள்
“கிள்களப்பிள்கள ஒளிக்ைக் குகழவாள்” என்றார். கபம் பபாற்கிண்ணம்
பபரிதாதலின் அதகன பநடுமநரம் தாங்கும் தன்கே அவள் பேல்லிய சிறு
விரல்ைட்கு இல்கல என்பார். “பேல்விரல் தாங்கி” என்றார். வம்பு: ோர்புக் ைச்சு.
ைம்பித்தல்: நடுங்குதல். அகெதல். ைசிதல்: அழுதல். வருந்துதல். குகழதல்: தளர்தல்.
கிளிக் குஞ்சுைகளக் கிளிப்பிள்கள என்பது ேரபு. “பார்ப்பும் பிள்களயும்
பறப்பவற்று இளகே” (பதால். ேரபு. 4) என்பது பதால்ைாப்பிய ேரபியல்.

918. தன்வனக் கண்டாள்; கமன் நவட

கண்டாள்; தமவரவபால்
துன்னக் கண்டாள்; வதாழவம ககாணடாள்;
துவண என்ைாள்;
‘உன்வனக் கண்டார் எள்ளுவர்; கபால்லாது;
உடு நீ’ என்று.
அன்னக் கன்னிக்கு. ஆவட
அளிப்பான் அவமவாளும்;

கமல் நவட கண்டாள் - (அன்னத்தின்) பேல்லிய நகடயிகனக் ைண்டாள்

ஒருத்தி; தன்வனக் கண்டாள் - அந்நகடயில் தன்கனமய ைண்டாளாய்; தமவர வபால் -
சுற்றத்தாகரமய மபால; துன்னக் கண்டாள் - (இவள் நகட ைற்ை) அவ்வன்னம்
பநருங்கி பநருங்கி வருவகதக் ைாண்பவளாய்; வதாழவம ககாண்டாள் - அதமனாடு
மதாழகே பைாண்டவளாய்; துவண என்ைாள் - நீ என் (அருந்) துகணயாவாய்
என்று பொல்லியவளாய்; உன்வனக் காண்பார் எள்ளுவர் - (அவ்வன்னத்கத
மநாக்கி) நீ ஆகடயின்றி இருப்பகதக் ைண்டவர்ைள் உன்கனப் பழிப்பார்ைள்;
கபால்லாது - (அப்படியிருப்பது) தவறு; உடு நீ - நீ (இந்த ஆகடகய) உடுத்துக்
பைாள் என்று; அன்னக் கன்னிக்கு - இளகேமிக்ை அன்னப் பபகடக்கு; ஆவட
அளிப்பான் - (தன்) ஆகடகயக் பைாடுக்ை; அவமவாளும் - உடன்படு வாளும்.
 அன்ன நகடயில் தன் நகடகயக் ைண்டாள் ஆதலின். “பேன்னகட
ைண்டாள் ஆதலின். “பேன்நகட ைண்டாள் தன்கனக் ைண்டாள்” என்றார். சுற்றி
பநருங்கியிருப்பவர்ைள் சுற்றத்தார் ஆதலின் “தேமர மபால் துன்னக் ைண்டாள்”
என்றார். குருதித் பதாடர்பு இன்கேயின் “மதாழகே பைாண்டாள்” என்றார்.
ைன்னிபயாருத்தி. ஆகடக்குகறமயாடிருப்பது ப ழிப்புக்கும் தீகேக்கும் ஏதுவாம்
ஆதலின். “அன்னக்ைன்னிக்கு ைண்டார் எள்ளுவர்; பபால்லாது உடு நீ” என்று ஆகட
அளித்தாள். ைவரும் பருவத்தில். பபண்டிர் உடல் மூடி ஆகட அணிதலின்
இன்றியகேயாகேகய அன்னத்தின் மேல் கவத்து அறிவித்தவாறாம்.
பபண்கேயின் இரக்ைப்பண்பும் உணர்ச்சி ஒட்பமும் ஒழுங்கு சுட்டியவாறு.
ஆகட அளிப்பான்: ஆகடயளிப்பதற்ைாை - பான் ஈற்று விகன எச்ெம்.
ைாரணப்பபாருட்டு.

919. பாகு ஒக்கும் கசால் நுண் கவலயாள்தன்

படர் அல்குல்
ஆகக் கண்டு. ஓர் ஆடு அரவு ஆம் என்று.
அயல் நண்ணும்
வதாவகக்கு அஞ்சி. ககாம்பின் ஒதுங்கி.
துணர் ஈன்ை
சாவகத் தம் வக. கண்கள் புவதத்துத்
தைர்வாளும்;

பாகு ஒக்கும் கசால் - தீம் பாகிகனப் மபானற இனிய பொல்லுகடய; நுண்

கவலயாள் - பேல்லிய ஆகடகய அணிந்தவளாகிய ஒருத்தி; தன் படர் அல்குல்
- தனது பரந்த அகரயிடத்கத; ஆகக் கண்டு - ைண்கூடாைக் ைண்டு; ஓர்
ஆடுஅரவாம் - (இது) படம் எடுத்து ஆடுகின்ற ஒரு பாம்கப ஒக்கும்; என்று - என்று
எண்ணி; அயல் நண்ணும் - அருமை பநருங்கும்; வதாவகக்கு அஞ்சி - (பாம்பின்
பகையான) ேயிலுக்குப் பயந்து; ககாம்பின் ஒதுங்கி - பூங்பைாம்பு ஒன்றிமல பதுங்கி;
துணர்ஈன்ை - பூங்பைாத்துக்ைகளயுகடய; சாவகத் தம் வக - பூங்கிகள ஒன்கறத் தன்
கைைளால் எடுத்து; கண்கள் புவதத்து - (நாணத்தால்) ைண்ைகளப் பபாத்திக் பைாண்டு;
தைர் வாளும் - தளர்வுறுவாளும்.

ஒரு பூங்பைாடியில் தன்கன ேகறத்துக் பைாள்ளுோறு பேன்கேத் மதாற்றம்

உகடயாள் என்பார் “பைாம்பின் ஒதுங்கி” என்றார். இதனால் இவள் உருவம்
பூங்பைாடியினும் பேல்லியது என்றவாறு. இவள் விழிைள் பூக்ைகளப்
மபான்றகவயாதலால் மவற்றுகே பதரியாதிருக்ை பூக்ைகளக் கைைளால் அள்ளிப்
பபாத்திக் பைாண்டாள் - ேயில். இது பூங்பைாடிமய என்று ஏோந்து மபாை
வாய்ப்பாகுோறு.
 920. ‘கபான்வன. வதவன. பூமகவை. காண்.
எவன’ என்னா.
தன் வநர் இல்லாள். அங்கு. ஒரு
ககாய்யல் தவழ மூழ்கி.
‘இன்வன என்வனக் காணுதி நீ’ என்று.
இகலி. தன்
நல் நீலக் கண் வகயின் மவைத்து.
நகுவாளும்;

தன் வநர் இல்லாள் - தனக்கு ஒப்புச் பொல்ல இயலாத அழகி ஒருத்தி;

கபான்வன - பபான் மபால் அருகே வாய்ந்தவமள!; வதவன - மதன் மபான்று
இனிகேயானவமள!; பூமகவை - திருேைள் மபான்று பெல்வம் நிகறந்தவமள!;
எவனக் காண் - நான் ஒளிந்து பைாள்ளுகிமறன் ைண்டுபிடி; எனா - என்று
(அவள் மதாழிகயப் பார்த்து)ச் பொல்லி; அங்கு ஒரு ககாய்யல் தவழ மூழ்கி -
அச்மொகலயில் உள்ள பைாய்தற்குரிய ேரத்தின் தகழைளுக்கிகடமய ேகறந்து
பைாண்டு; நீ இன்வன என்வனக் காணுதி - இப்மபாது என்கனக் ைண்டுபிடி
பார்க்ைலாம்; என்று இகலி - என்று விகளயாட்டுப் பகைமயாடு; தன் நல்
நீலக்கண் - தனது நல்ல ைருங்குவகள ேலர் அகனய ைண்ைகள; வகயில் மவைத்து -
(தன்) கைைளால் மூடிக்பைாண்டு; நகுவாளும் - சிரித்து ேகிழ்வாளும்.

ஒளிந்து விகளயாட விரும்பிய ஒருத்தி. தகழயிகட மூழ்கி. தன் ைண்ைகள

மூடிக்பைாண்டு. ‘என்கனக் ைண்டுபிடி பார்க்ைலாம்’ என்று குரல் பைாடுத்தாள். குரல்
வரும் வழிச் பென்று மதாழி ைண்டுபிடித்து விடுவாள் என்று பதரியாத குழந்கதகே
சுட்டியவாறு. ைண்ைகளக் கைைளால் மூடிக் பைாள்ளும்மபாது. தனக்கு
உலைம் இருண்டிருப்பகதப் மபாலமவ மதாழிக்கும் இருண்டிருக்கும் என்று
நிகனத்தாள் மபகத என்ை . “பபான்மன. பூமவ. பூேைமள” உவே ஆகு பபயரில் வந்த
விளிைள். என்னா: என்று; பெய்யா எனும் விகன எச்ெம். பைாய்யல்; பைாய்யல்
ேரம். பைாய்யா இன்கறய வழக்கு. “பைாங்ைார் மைாடமலாடு பைாய்யல் குகழஇ”
(பபருங் 1 : 51 : 51) என்பர் பைாங்குமவளிரும். இன்மன: இப்பபாழுமத. இைல்:
பகை. ோறுபாடு. நீலம்: நீமலாற்பலம். ைருங்குவகளப் பூ: நகுதல்: சிரித்தல். 31

921. வில்லில் வகாவத நாண் உை மிக்வகான்.

இகல் அங்கம்
புல்லிக் ககாண்ட தாமவர கமன் பூ
மலர் தாங்கி.
அல்லின் வகாவத மாதர் முகப்
வபர் அரவிந்தச்
கசல்வக் கானில். கசங்கதிர் என்னத்
திரிவாரும்.
 மிக்வகான் - (தகுதிைளால்) மேம்பட்டான் ஒருவன்; வில்லில் நாண்வகாவத உை -
(தன்) வில்லினுகடய நாண் தன் இடக் கைவிரல் ைவெத்திற் பபாருந்த. (ஒரு கையில்
வில்மலந்தியவாறு) ; இகல் அங்கம் - வலிகேயுள்ள வலக்கையில்; புல்லிக் ககாண்ட
தாமவர கமன் பூத்தாங்கி - பறித்துக் பைாண்ட பேல்லிய தாேகரப் பூகவத் தரித்துக்
பைாண்டு; அல்லின் வகாவத மாதர் - இருள் மபான்ற கூந்தகலயுகடய ேைளிரின்; முகச்
கசல்வப்வபர் அரவிந்த மலர்க் கானில் - முைங்ைள் என்னும் வளமுள்ள பபரிய
தாேகரக் ைாட்டில்; கசங்கதிர் என்ன - பெந்நிறக் ைதிர்ைகளயுகடய ைதிரவன்
மபால (ேலர்ச்சிகயயுண்டாக்கியவாறு); திரிவாரும் - பெருக்மைாடு
உலாவுவாரும்.

ஒரு கையில் வில்லும். ஒரு கையில் ேலரும் ஏந்தியவாறு. ேைளிர் முைங்ைள்

ேலருோறு திரிந்தான் ஓர் வீரன் என்ை. இடக்கையில் நாண் ஏந்திய வில் அவன்
வீரத்கதக் குறித்து நின்றது. வலக்கையில் ஏந்திய தாேகரப்பூ ைாதற் குறிப்கபத்
மதாற்றுவித்தது. வீரமும் ைாதலும் மேமலாங்கி நின்றவர் ஆடவர் எனக்
குறித்தவாறு. வில்லின் நாண் உராயாேல் தடுக்ை இடக்கையில் உகற அணியும்
வழக்ைம் மதான்ற. “வில்லின் நாண் மைாகத உற” என்றார். மைாகத: உகற. பூமவந்திய
கை வலக்கை என்பது மதான்ற. “இைல் அங்ைம்” என்றார். இைல்: வலிகே.
வலிகேயுகடய கை வலக்கை எனப்படுவதாயிற்று. மைாகத: பபண்டிர் கூந்தல்;
வில்லாளர் கையுகற. இரண்டிற்கும் மவறுபாடு மதான்ற. ஒன்கற. “வில்லின்
மைாகத” என்றும். பிறிபதான்கற “அல்லின் மைாகத” என்றும் குறித்தார். அல்:
இருள். இனம் விலக்கிய அகடபோழிைள். இவன் வரவால். ோதர் முைம் என்னுே
தாேகரக் ைாடுைள் ேலர்ந்தனவாதலால் இவகன இளஞ்சூரியன் என்பார். “ோதர்
முைப்மபர் அரவிந்தச் பெல்வக் ைானில் பெங்ைதிர் என்ன” என்றார். பெல்வம்: வளம்.
வளத்துக்குக் ைாரணம் ஆதலின் பெல்வம். வளம் ஆயிற்று. அரவிந்தம்: தாேகர.
ைதிரவகனக் ைண்ட தாேகரைள் ேலர்தல் இயல்பு. வீரகனக் ைண்ட ோதர்ைள்
ேகிழ்தல் இயல்பு. முைப்மபர் அரவிந்தம் - உருவைம். சூரியனுக்கும் தாேகரேலர்
கையில் உண்டு.

922. கசய்யில் ககாள்ளும் கதள் அமுதச் கசஞ்

சிவல ஒன்று
வகயில் கபய்யின் காமனும் நாணும்
கவினார். தம்
வமயல் வபவத மாதர் மிழற்றும்
மழவலச் கசால்.
கதய்வப் பாடல் கசாற்கவல என்ன.
கதரிவாரும்;
 கசய்யில் ககாள்ளும் - வயலிலிருந்து பைாண்டு வரப்படுகிற; கதள் அமுதச்
கசஞ்சிவல ஒன்று - பதளிந்த தீஞ்ொறுகூடிய (ைரும்பாகிய) பெந்நிற வில் ஒன்கற;
வகயில் கபய்யின் - ைரங்ைளில் பபற்றால்; காமனும் நாணும் - இவர் மபான்ற அழகு
நேக்கில்கலமய என ேன்ேதனும் பவட்ைமுறும்; கவினார் - அழகிகனயுகடய
ஆடவர்ைள்; வமயல் வபவதமாதர் - (மைட்டார்க்குக்) ைாே ேயக்ைத்கத
யுண்டாக்கும் மபகதகேக் குணம் நிகறந்த தம் ேகனவியர்; மிழற்றும் மழவலச்
கசால் - கூறுகின்ற பேன் பொல்லால் (ஆகிய) ; கதய்வப் பாடல் -
பதய்வத்தன்கேயுள்ள பாடல்ைகள; கசாற்கவல என்ன - இது பொற்ைளால் ஆகிய
ைகல; (இகத ஆராய மவண்டும் என) ; கதரிவாரும் - ஆராய்பவரும்.

அந்த ஆடவர்ைள் கையில் ஒரு ைரும்பில்கல. ஒரு ைரும்கப ஏந்தினர்

ஆயின். ேன்ேதகன பவன்ற அழகுகடயவர் ஆவர்; இப்மபாது ைரும்மபந்தாத
ைாரணத்தால் ேன்ேதனுக்குச் ெேோன அழைர் ஆயினார் என்பார். “பெஞ்சிகல
ஒன்று கையிற் பபய்யின் ைாேனும் நாணும் ைவினார்” என்றார். பபய்யும் எனும்
பாடத்தில் முதல் அடி முழுவதும் ைாேனுக்மை அகடயாகி பவற்பறனத் பதாடுத்து
நிற்றலின். “பபய்யின்” எனும் பாடமே பைாள்ளப் பபற்றது. இல்பபாருள்
உவகே. பெய்: வயல். கேயல் பைாண்ட ஆடவர்க்கு ேங்கையர் பொல்பபாருள்
புரியாது மபாயினும் பதய்வப் பாடலாய்த் மதான்றும் என்பார். “கேயல் மபகத
ோதர் மிழற்றும் ேழகலச் பொல் பதய்வப்பாடல்” என்றார். ைண்ணகியின்பால்
கேயலுற்றிருந்த ைாலத்தில் மைாவலன். “குழலும் யாழும் அமிழ்தும் குகழத்த நின்
ேழகலத் கிளவி” (சிலம்பு. 2:58) எனப் மபாற்றி ேகிழ்ந்தகே ைாண்ை. ேைளிரின்
பபாருள் புரியா ேழகலச் பொற்ைகள. அன்பின் மிகுதியால். ொத்திரங்ைகள
யாராய்வதுமபால் பாராட்டி ஆராயலாயினர் என்ை. பொற்ைகல: பொற்ைளால் ஆகிய
ைகல. பொற் பொரூபோன ைகல. மவதோகிய பொற்ைகல எனக் பைாள்வாரும்
உளர்.

923. வசாவலத் தும்பி கமன் குழல் ஆக.

கதாவட வமவும்
வகாவலக் ககாண்ட மன்மத ஆயன்.
குறி உய்ப்ப.
நீலத்து உண்கண் மங்வகயர் சூழ.
நிவர ஆவின்.
மாவலப் வபாதில் மால் விவட
என்ன வருவாரும்.
 வசாவலத் தும்பி கமன்குழல் ஆக - மொகலைளில் உள்ள வண்டுைளின் ஒலி.
பேல்லிய இகெயிகனக் பைாண்ட புல்லாங்குழல் ஒலி ஆை; கதாவட வமவும்
வகாவலக் ககாண்ட - ேலர்ோகல பைாண்டு சுற்றியுள்ள மைாகல ஏந்திய; மன்மத
ஆயன் - ேன்ேதனாகிய இகடயன்; குறிஉய்ப்ப - (ேகன திரும்ப மவண்டிய)
அகடயாளத்கதக் (குழல் மூலோைத்) பதரிவிக்ை; மாவலப் வபாதில் - ோகலக்
ைாலத்தில்; நிவர ஆவின்மால் விவட என்ன - (வீடு மநாக்கி வருகின்ற) பசுக்கூட்டத்தின்
இகடமய பபரிய ைாகளைள் (வருவது) மபால; நீலத்து உண்கண் மங்வகயர் -
ைருங்குவகளேலர் மபான்ற கேயுண்ட ைண்ைகளயுகடய ேடந்கதயர்ைள்; சூழ
வருவாரும் - (சுற்றிலும்) சூழ்ந்து வர வருகின்றவர்ைளும்.

(23 ஆம் பாட்டின் இறுதியிலிருந்து இப் பாடல்வகர. திரிவாரும்.

பதாடர்வாளும்.......... வருவாரும் (34) என வரும் உம்கேத் பதாடர்ைமளாடு
‘ஆயினர்’ எனும் ஒரு பொல் மெர்த்துத் பதாடகர முடித்துக் பைாள்ை). ேலர்
பைாய்து விகளயாடிக் பைாண்டிருந்த ேங்கையர்ைள் ோகலப் பபாழுது
வந்தகடந்தகத உணர்கின்றனர். தங்ைள் ைணவன்ோரும் பணி முடித்துத்
திரும்புகின்றனர். அவர்ைமளாடு அம்ேைளிர் தங்கும் இடம் திரும்புவகதக்
ைற்பகனத் திறத்மதாடு உருவகித்து அழகூட்டுகிறார். ோகலக் ைாலத்தில்
பசுக்ைகளப் புல் மேயவிட்டிருந்த ஆயர்ைள். ‘இனித் பதாழுவம் திரும்பலாம்.
என்பதற்கு அகடயாளோைத் தம் குழலில் ஓர் இகெயிகன எழுப்புவர். அது
மைட்டுத் திரும்பிய பசுக்கூட்டங்ைமளாடு இகடயர் இல்லந் திரும்புவர். அது
மபான்று. ேன்ேதன் என்னும் இகடயன். ‘நீங்ைள் இன்பம் நுைரும் மநரம்
வந்துவிட்டது; திரும்புங்ைள்’ என்று அறிவிக்ை. அங்ைங்மை ேலர் பைாய்து பைாண்டும்.
விகளயாடிக் பைாண்டுமிருந்த ேடந்கதோர்ைள். தங்ைள் ைணவன்ோர்ைள்
என்னும் ைாகளைகளச் சூழ்ந்தவாறு பாடி வீடு திரும்பினர் என்பதாம் - உருவை
அணிகய உறுப்பாைக் பைாண்டுவந்த உவகேயணி. “குயியுய்ப்ப” என்பது வீடு
திருப்புதற்குரிய குழல் ஓகெ அகடயாளம் பதரிவிக்ை எனவும் கூடுதற்குரிய
குறியிடத்திற் பெலுத்த எனவும் சிமலகடப் பபாருள் தந்தது. கலிவிருத்தம்

924. ‘ஊக்கம் உள்ைத்து உவடய முனிவரால்

காக்கல் ஆவது. காமன் வக வில்’ எனும்
வாக்கு மாத்திரம்; அல்லது. வல்லியில்
பூக் ககாய்வாள் புருவக் கவட வபாதுவம!

‘உள்ைத்து ஊக்கம் உவடய - (தவம் புரிவதில்) ேனத்தில் ஊக்ைம் (மிைக்) பைாண்ட;

முனிவரால் - முனிவர்ைளிடத்தில்; காமன் வக வில் காக்கல் ஆவது எனும் - ைாேன்
வில்லின் ஆற்றகலக் ைாக்ைத் தக்ை ஆற்றல் உண்டு என்று (உலகில்)
பொல்லப்படுகின்ற; வாக்குமாத்திரம் அல்லது - வாய்ச் பொல்ேட்டும் (பிரபலமே)
யன்றி (உண்கேகய ஆராய்ந்தால் அம்முனிவர்ைளின் ஆற்றகலப்
பபாடியாக்குதற்கு); வல்லியில் பூக்ககாய்வாள் - பூங்பைாடிைளிலிருந்து பூக்ைகளக்
பைாய்யும் ஒருத்தியின்; புருவக் கவடவபாதும் - புருவத்தின் நுனிப் பகுதியின் ைகடப்
பார்கவமய மபாது ோனதாகும்.
 முனிவரால் - உருபு ேயக்ைம். “ைண்ைளவு பைாள்ளும் சிறு மநாக்ைம் ைாேத்தின்
பெம்பாைம் அன்று பபரிது” (திருக். 1092) ஆதலின். முனிவர்ைளின் தவமுயற்சிகய
யழிக்ைப் புருவ வில்கல ேைளிர் முழுதும் வகளக்ைத் மதகவயின்றிக்
ைகடப்பகுதியின் வகளப்மப மபாதுபேன்பார். “புருவக்ைகட மபாதுமே” என்றார்
- ஏ- அகெ. “ைகறயடிக் ைளி யாகனயின் வரவிகனக் ைண்டு. ேறுகின் உற்றவர்
இரிதர ேணி ேருங்கிடல் மபால். உறு தவத்தினர் அறிந்தனர் ஓட ஒண்ணுதற்கு. நறு
ேலர்ப் பதத்து அணிந்தனள் சிலம்பு ஒரு நங்கை” (பிரபு. லீகல) எனும் பாடல் ஒப்பு
மநாக்ைற்பாலது.

925. நாறு பூங் குழல் நன்னுதல். புன்வனவமல்

ஏறினான் மனத்து உம்பர் கசன்று. ஏறினாள்;-
ஊறு ஞானத்து உயர்ந்தவர் ஆயினும்.
வீறு வசர் முவல மாதவர கவல்வவரா!

நாறு பூங்குழல் நன்னுதல் - ேணக்கின்ற பூக்ைகளயணிந்த கூந்தகலயும்

அழகிய பநற்றிகயயும் உகடயாள் ஒருத்தி; புன்வனவமல் ஏறினான் - புன்கன
ேரத்தின் மீது (பூக்பைாய்ய) ஏறியுள்ள தன் ைணவனுகடய; மனத்து உம்பர் கசன்று
ஏறினாள் - ேனத்தின் மீது ஏ?றி அேர்ந்திருந்தாள்; ஊறு ஞானத்து உயர்ந்தவர் ஆயினும்
- ேனத்தில் ஊற்றாய்ச் சுரக்கின்ற அறிவிகனப் பபற்ற உயர்ந்மதார் ஆனாலும்;
வீறுவசர் முவல மாதவர கவல்வவரா? - பபருகேமிக்ை தனங்ைகளயுகடய
பபண்டிகர பவல்லவல்லவர் ஆவமரா? (ஆைார் என்ை.)

அவன் புன்கன மேல் ஏறினான். இவமளா அவன் உள்ளத்தின் மேல்

ஏறினாள். உருவுகடய ேரத்தின் மேல் ஏறலினும் உருவற்ற உள்ளத்தின் மேல்
ஏறல் அன்மறா உயர்வுக்குரியது என்றவாறு. மவற்றுப்பபாருள்கவப்பணி.
ஞானத்தால் உயர்ந்தாரும் ைாேத்தால் தாழ்வர் என்பது குறிப்பு. “வஞ்சி மபால்
ேருங்குலார் ோட்டு யாவமர வணங்ைலாதார்?” (896) என்று முன்பும் கூறினார்.

926. சிவனயின்வமல் இருந்தான். உருத் வதவரால்

வவனயவும் அரியாள் வனப்பின்தவல.
நிவனவும். வநாக்கமும். நீக்கலன்; வககைால்.
நவனயும் நாள் முறியும் ககாய்து. நல்கினான்.

சிவனயின் வமல் இருந்தான் - (ஒரு ேரத்தின்) கிகளயின் மேல் (ேலர் பறிக்ைச்)

பென்றிருந்த ைணவன்; வதவரால் வவனயவும் அரியாள் வனப்பின் தவல -
மதவர்ைளாலும் வகரய இயலாத (ஓவிய) உருவிகனயுகடய (தன்) ேகனயாளின்
அழகின்மேல்; நிவனவும் வநாக்கமும் நீக்கலன் - தான் கவத்த ேனத்கதயும்
ைண்ைகளயும் நீக்ை இயலாதவன் ஆனால்; வககைால் நவனயும் நாள் முறியும் -
(ேனத்தின் வழிமய உறுப்புைள் பெயல்படும் ஆதலால்) தன் கைைளால். பூ
அரும்புைகளயும் புதிய தளிர்ைகளயும்; ககாய்து நல்கினான் - பைாய்து (அவள்மேல்)
இட்டவண்ணம் இருந்தான்.
 ோகல பதாடுக்ை ேலர்ைகளக் பைாய்து திரட்டிவரச் பென்றவன். கவத்த ைண்
வாங்ைாேல் தன் ேகனயாகளமய நிகனந்து. பார்த்தவண்ணோய். பெயல்
ேறந்து. பைாய்த ேலர்ைகளயும் தளிர்ைகளயும் அவள் மேல் இட்டு அர்ச்சித்த
வண்ணம் இருந்தான் என்பதாம். “உடல் சிந்கத வெம் அன்மறா?” (ைம்ப. 1150)
என்பார் மேலும். நிகனவு - ஆகுபபயர்.

927. வண்டு வாழ் குழலாள் முகம் வநாக்கி. - ஓர்

தண்டுவபால் புயத்தான் தடுமாறினான்.
‘உண்டு வகாபம்’ என்று உள்ைத்து உணர்ந்து; - அவள்
கதாண்வட வாயில் துடிப்பு ஒன்று கசால்லவவ.

ஓர் தண்டு வபால் புயத்தான் - தண்டாயுதம் மபான்ற மதாள்ைகளயுகடயான்

ஒருவன்; வண்டு வாழ் குழலாள் முகம் வநாக்கி - வண்டுைள் தங்குகின்ற
கூந்தகலயுகடய (தன்) ேகனயாட்டியின் முைத்கதப் பார்த்து; அவள்
கதாண்வடவாயில் - அவளுகடய பதாண்கடக் ைனி மபான்ற வாயில்; துடிப்பு ஒன்று
கசால்ல - துடித்த துடிப்பு (குறிப்பால்) ஒன்கற உணர்த்த; வகாபம் உண்டு என்று -
(இவள் ேனத்தில்) சினம் உண்டு என்று; உள்ைத்து உணர்ந்து தடுமாறினான் -
உள்ளத்தால் உணர்ந்து (அதகன நீக்கும் பநறி பதரியாேல்) தடுோற்றம் பைாண்டான்.
வழக்ைோய் ோகலயணிந்து பபாலியும் மதாள்ைகளயுகடயவன்.
பவறுந்மதாளனாய் வருதலால். ோகலகய யார்க்கு ஈந்தாமனா என்று ஐயுற்று இதழ்
துடிக்ைச் சினங் ைாடடினாள் என்பது குறிப்பால் மதான்ற “அவள் பதாண்கட வாயில்
துடிப்பு ஒன்று பொல்ல” என்றார். வீர ோர்பினர் ஆயினும் பேல்லிய பபண்கேயின்
சினத்தால் வீரமிழந்து தவித்தான் என்பார். “தண்டுமபால் புயத்தாள்
தடுோறினான்” என்றார்.

புனலாடப் புறப்படல்

928. ஏயும் தன்வமயர் இவ் வவகயார் எலாம்.

தூய தண் நிழல் வசாவல. துறு மலர்
வவயும் கசய்வக கவறுத்தனர்; கவண் திவர
பாயும் தீம் புனல் - பண்வண கசன்று எய்தினார்.

ஏயும் தன்வமயர் - (இதுைாறும் கூறியவாறு பூக்பைாய்தலும் புலவி பைாள்ளுதலும்

முதலிய) பெய்கைைகள மேற்பைாண்டவர்ைளான; இவ் வவகயார் எலாம் -
இத்தகைய ஆடவரும் பபண்டிரும்; தூய தண் நிழல் வசாவல - தூய்கேயுகடய
குளிர்ந்த நிழகலத் தரும் அச்மொகலயிமல; துறுமலர் வவயும் கசய்வக
கவறுத்தனர் - பநருங்கிய ேலர்ைகளப் (பறித்துச்) சூடுகின்ற பெயலின்மேல்
விருப்பமில்லாதவர் ஆயினர்; கவண்திவர பாயும் தீம்புனல் பண்வண - பவள்கள
அகலைள் பாயும் இனிய நீரில் விகளயாடுவதில்; கசன்று எய்தினார் - (ேனம்)
பென்றதனால் (நீர்நிகலைகள) அகடந்தார்ைள்.
 துறுேலர் - விகனத்பதாகை. புனல்பண்கண: நீர்விகளயாட்டு. பழைப் பழைப்
பாலும் புளிக்கும் ஆதலின் ேலர்மவயும் பெய்கையும் பவறுத்தனர் என்றார்.
பெயல்ோற்றம் மொர்வு ோற்றும் ஆதலின் பூக் பைாய்மதார் இனிப் புனல்
விகளயாடப் மபாகின்றனர் என அடுத்தப் படலத்துக்குத் மதாற்றுவாய் அகேத்தார்.
 நீர்விகளயாட்டுப் படலம்

ேைளிரும் கேந்தரும் நீர்விகளயாடகலக் கூறும் பகுதி. ஆடவரும் ேைளிரும்

தழுவியும் புலந்தும். நீரிகன இகறத்தும். இன்பத்கத நிகறத்தும்
புனல்விகளயாடினர். அவர்ைளின் உடலில் ைேழ்ந்த ேணத்தால்.
நீர்நிகலைளிலிருந்த மீன்ைளும் ேணம் பபற்றன. குளித்பதழுந்த ேைளிர்
ொகணபிடித்த ேணிைகளப்மபால் ைாட்சிதந்தனர். அவர்ைள் நீர்நிகலைளிலிருந்து
பவளிமயறிய பின்பு. தாேகரப் பூக்ைள் எல்லாம் குடிமபாய்விட்டன மபால்.
தடாைங்ைள் பபாலிவிழந்து மபாயின. அப்மபாது. ைதிரவன் ேகறந்தான்; திங்ைள்
எழுந்தது.

நீர்நிகல மநாக்கி ேைளிரும் கேந்தரும்

அறுசீர் விருத்தம்

929. புவன மலர்த் தடங்கள் வநாக்கி.

பூசல் வண்டு ஆர்த்துப் கபாங்க.
விவன அறு துைக்க நாட்டு
விண்ணவர் கணமும் நாண.
அனகரும். அணங்கனாரும்.
அம் மலர்ச் வசாவலநின்று.
வன கரி பிடிகவைாடும்
வருவன வபால வந்தார்.
 அனகரும் அணங்கு அ(ன்)னாரும் - குற்றேற்ற ஆடவரும் பதய்வேைளிர்
மபான்ற பபண்டிரும்; விவனயறு துைக்க நாட்டு - விகன (த் துன்பம்) அற்ற சுவர்க்ை
நாட்டில் உள்ள; விண்ணவர் கணமும் நாண - மதவர் இனமும் (இவர்ைளுகடய
அழகைக் ைண்டு) பவட்கி நாணம் பைாள்ளுோறு; பூசல் வண்டு ஆர்த்துப் கபாங்க -
ஆரவாரம் பெய்யும் குணம்பைாண்ட வண்டுைள் ஒலித்துப் பபாங்கிபயழ; அம்
மலர்ச் வசாவலநின்று - அந்தப் பூஞ்மொகலயிலிருந்து; புவனமலர்த்
தடங்கள்வநாக்கி - அழகிய ேலர்க்குளங்ைகள மநாக்கி; வனகரி பிடிகவைாடு -
வனங்ைளில் வாழும் ஆண் யாகனைள். (தங்ைள்) பபண் யாகனைமளாடு; வருவன
என்ன வந்தார் - வருதகலப் மபால வந்தார்ைள். விகன - துன்பம். ஆகுபபயர்.
அனைர் - குற்றேற்றவர். பாவம் அற்றவர். நாட்டு யாகனைள் அடிகேப்படுதல்
மபாலக் ைாட்டு யாகனைள். யாருக்கும் அடிகேப் படாதன வாதலின். உரிகேமிக்ை
அவ்வாடவகரயுே ேைளிகரயும் “வனைரி”ைளுக்கு உவமித்தார். வனங்ைளில்
வாழும் யாகனைள் உச்சிப் மபாதில் பவப்பம் தீரச் சுகனயாடும் வழக்ைம்
அறிந்திருந்த ைவிஞர்பிரான். மைாெல நாட்டு ேைளிகரயும் கேந்தகரயும் “வனைரி
பிடிைமளாடு வருவன என்ன வந்தார்” என்று உவமித்து ேகிழ்ந்தார்.
அவ்வுலைத்மதார் வருவதற்கு அருத்தி (விருப்பம்) புரிகின்றது அமயாத்தி ோநைரம்”
(ைம். 93) ஆதலின். அமயாத்தி நைர ேைளிரும் கேந்தரும் “துறக்ை நாட்டு
விண்ணவர் ைணமும்” நாணும் மபரழமைாடு ேலர்ப் பபாய்கைைகள மநாக்கி வருங்
ைாட்சிகய. ைவிஞர் ைாட்டுகின்றார். “வனைரி பிடிைமளாடு வருவன என்ன
வந்தார்” என்னும் உவகேயினால் வலிமவாடும் பபாலிமவாடும் துகணவியகர
அகணத்தவாறு ஆடவர்ைள் பபருமிதப் பீடுநகடமயாடும் தடாைங்ைளில் இறங்கும்
ைாட்சிகய ேன ஓவியப்படுத்துகிறார்.

930. அங்கு. அவர். பண்வண நல் - நீ

ராடுவான் அவமந்த வதாற்ைம்.
கங்வக வார் சவடவயான் அன்ன
மா முனி கனல. வமல்நாள்.
மங்வகயர் கூட்டத்வதாடு
வானவர்க்கு இவைவன் கசல்வம்.
கபாங்கு மா கடலில் கசல்லும்
வதாற்ைவம வபான்ைது அன்வை.

அங்கு அவர் - அந்த நீர்நிகலைளில். ஆடவரும் ேைளிரும்; நல்நீர்ப் பண்ண -

நல்ல நீர் விகளயாட்கட; ஆடுவான் அவமந்த வதாற்ைம் - ஆடுவதற்குப் புறப்பட்ட
ைாட்சியானது; வமல்நாள் கங்வகவார் வடவயாள் அன்ன - ைங்கைநதி ஒழுகும்
ெகடகயயுகடய சிவபபருோகனப் மபான்ற; மாமுனி கனல - பபருகேக்குரிய
துருவாெ முனிவர் பவகுண்டதனால்; வானவர்க்கு இவைவன் கசல்வம் -
மதவர்ைளின் தகலவன் ஆகிய இந்திரனுகடய (ைற்பைத்தரு ைாேமதனு.
பவள்களயாகன. ெைங்ைநிதி முதலிய) பெல்வங்ைள் யாவும்; மங்வகயர்
கூட்டத்வதாடும் - (அவனுகடய அரம்கப. ஊர்வசி முதலிய) ேைளிரின் குழுமவாடு;
கபாங்குமா கடலில் கசல்லும் - (பலவளங்ைளும் நிகறந்த) திருப்பாற்ைடலுக்குள்
பென்று மெர்வதற்கு (அகேந்த); வதாற்ைம் வபான்ைது - ைாட்சியிகன ஒத்திருந்தது.
 தற்குறிப்மபற்ற அணி. அன்று. ஏ - அகெைள். அகேந்த - பபாருந்திய.
ஆயத்தோன. மதவ உலைச் பெல்வமும். மதவ உலை ேைளிரும் அமயாத்திச்
பெல்வத்திற்கும். அமயாத்தி ேைளிர்க்கும் ெேம் ஆைக் கூறினார். மதமவந்திரனின்
அயிராபத யாகனகயப் மபால ஆடவரும். அவனுகடய அரம்கப முதலிய
ேடந்கதயகரப் மபால ேைளிரும். அவனுகடய ெங்ை நிதி. பதுேநிதிமபால ேைளிர்
ஆபரணச் பெல்வங்ைளும் இருந்தன என்ை. மதவ உலைச்பெல்வம் அகனத்தும்
அமயாத்தி ேைளிரிடம் இருந்தன என்பது ைருத்து. கேந்தரும் ேைளிரும்
புனலிகட ஆடல்
931. வம அவாம் குவவை எல்லாம்.
மாதர் கண்மலர்கள் பூத்த;
வக அவாம் உருவத்தார்தம்
கண்மலர்க் குவவை பூத்த;
கசய்ய தாமவரகள் எல்லாம்.
கதரிவவயர் முகங்கள் பூத்த;
வதயலார் முகங்கள். கசய்ய
தாமவர பூத்த அன்வை.

வம அவாம் குவவை எல்லாம் - ைருகேகய விரும்புகின்ற குவகள ேலர்ைள்

யாவும்; மாதர் கண்மலர்கள் பூத்த - அம்ேைளிரின் ைண்ேலர்ைகளப் மபாலப் பூத்தன;
உருவத்தார் தம் வக அவாம்கண் - அழகிகனயுகடய அம்ேைளிரின்
உள்ளங்கைைகளப்மபால் பபரிதாை விரும்பிய அவர் ைண்ைள்; மலர்க் குவவை பூத்த
- ேலர்ந்துள்ள குவகளைகளப் மபால விளங்கின; கசய்ய தாமவரகள் எல்லாம் -
பெந்தாேகர ேலர்ைள் எல்லாம்; கதரிவவயர் முகங்கள் பூத்த - ேங்கையரின்
முைங்ைகளப் மபாலப் பூத்தன; வதயலார் முகங்கள் - அம்ோதர்ைளுகடய முைங்ைள்;
கசய்ய தாமவர பூத்த - பெந்தாேகர ேலர்மபால் விளங்கின.
குவகளைள் ோதர் ைண் மபான்றகவயாயினும். அஞ்ென கே அவற்றிற்குக்
கிட்டா ஆதலின். “கே அவாம் குவகள எல்லாம்“ என்றார். அவாம் அவாவும்;
விரும்பும். பெய்யும் என்னும் எச்ெம். ேைளிர் கைைள். முைங்ைட்குப் பூத்தல் என்பது
விளங்ைல் என்னும் பபாருளது. இவற்றிற்கு மவமற உவகேைள் கிகடயா;
ஒன்றற்பைான்மற உவகேயாம் எனச் சிறப்பித்தவாறு. ேைளிர் ைண்ைட்கு உள்ளங்கை
உவகே!” குடங்கை மபால் உண்ைண்” (சீவை. 342) “ஒல்கிப் மபாய் ோடம் ொர்ந்தார்
ஒரு தடங்குடங்கைக் ைண்ணார்” (சீவை. 2535) இங்ஙனம். உவகேகயயும்.
பபாருகளயும் ஒன்றற்கு ஒன்று உவோன உவமேயங்ைளாைச் பொல்வகதப் புைழ்
பபாருள் உவகே என்பர் அணிநூலார்.
 932. தாவை ஏய் கமலத்தாளின்
மார்பு உைத் தழுவுவாரும்;
வதாவைவய பற்றி கவற்றித்
திரு எனத் வதான்றுவாரும்;
பாவை வீ விரிந்தது என்ன.
பரந்து நீர் உந்துவாரும்;
வாவைமீன் உகை. அஞ்சி.
வமந்தவரத் தழுவுவாரும்;

இது முதல் எட்டுக்ைவிகதைள் ஒரு பதாடர்: தாவை ஏய் கமலத்தாளின் -

தண்டுபபாருந்திய ைேல ேலரில் வாழும் திருேைகளப் மபால; மார்புைத்
தழுவுவாரும் - (தங்ைள் ைணவன்ோருகடய) ோர்பைங்ைகள அழுந்தத் தழுவி
நிற்பவர்ைளும்; வதாவைவய பற்றி - (தங்ைள் ைணவர்ைளுகடய) மதாள்ைகளமய
பிடித்துக்பைாண்டு; கவற்றித்திரு எனத் வதான்றுவாரும் - பவற்றித் திருேைகளப்
மபாலத் மதாற்றம் அளிப்பவர்ைளும்; பாவைவய விரிந்தது என்ன - பாகளைள்
விரிந்தாற்மபால; நீர்பரந்து உந்துவாரும் - நீர் பரக்குோறு (ைரங்ைளால்) நீகர
வீசுபவர்ைளும்; வாவைமீன் உகை அஞ்சி - வாகள மீன்ைள் துள்ளுதற்குப் பயந்து;
வமந்தவரத் தழுவுவாரும் - தத்தம் ைணவன்ோர்ைகளத் தழுவிக்பைாள்பவர்ைளும்.
நீர் பரந்து - நீர்பரக்ை - எச்ெத்திரிபு. பல திருேைள்ைளும். திருோல்ைளுோைத்
மதான்றின நீர்நிகலைள் என்றவாறு. பிரிந்தறியாதவர்ைள் ஆதலால். வாகள
மீன்ைள் துள்ளுவகதச் ொதைோக்கிக் பைாண்டு ைணவன்ோர்ைகளத்
தழுவிக்பைாண்டனர் என்ை.
திருேைள் ோர்பிலும். பவற்றிேைள் மதாளிலும் உகறபவர் ஆதலால் ோர்பில்
தழுவிமயார்க்கும். மதாகளத் தழுவிமயார்க்கும் அவ்விருவரும் உவகேயாயினர்.
நீகரப் பரவலாை இகறக்கும்மபாது பாகள விரிந்தாற்மபாலத் மதான்றுவகத.
நுனித்துணர்ந்து. “பாகளமய விரிந்தது என்ன நீர் பரந்து உந்துவாரும்” என்றார்.
ைணவகரத் தழுவிக்பைாள்ள அேயம் பார்த்திருப்பார்க்கு. வாகள மீன் உதவிற்று
என்பார். “வாகள மீன் உைள அஞ்சி கேந்தகரத் தழுவுவாரும்” என்றார்.
பபண்கேயின் இயல்புப் பண்புைளில் நான்கில் ஒன்றான அச்ெச் சிறப்பும்
அறிவித்தார்.
 933. வண்டு உணக் கமழும் சுண்ணம்.
வாச கநய் நானத்வதாடும்
ககாண்டு. எதிர் வீசுவாரும்;
வகாவத ககாண்டு ஓச்சுவாரும்;
கதாண்வட வாய்ப் கபய்து. தூநீர்.
ககாழுநர்வமல் தூகின்ைாரும்;
புண்டரீகக் வக கூப்பி.
புனல் முகந்து இவைக்கின்ைாரும்.

வண்டு உணக் கமழும் சுண்ணம் - (ேைரந்தம்) உண்ணும் வண்டுைள் உண்ண

விரும்புோறு ேணக்கும் சுண்ணப் பபாடிைகள; வாசகநய் நானத்வதாடும் ககாண்டு -
நறுேணமுள்ள கதலங்ைமளாடும் ைத்தூரிமயாடும் (கையிற்) பைாண்டு; எதிர் வீசுவாரும்
- (எதிர்) எதிராை வீசிக்பைாள்வாரும்; வகாவத ககாண்டு ஓச்சுவாரும் -
ேலர்ோகலைகளக்பைாண்டு வீசிக்பைாள்ளுவாரும்; தூநீர் கதாண்வட வாய்ப்கபய்து
- தூய நீரிகன. பைாவ்கவக்ைனிமபான்ற (தம்) வாய்ைளிமல பைாண்டு;
ககாழுநர்வமல் தூவுவாரும் - தங்ைள் ைணவர் மேல் தூவுகின்ற வரும்; புண்டரீகக்வக
கூப்பி - தாேகரேலர்ைள் மபான்ற (தம்) கைைகளக் குவித்து; புனல் முகந்து
இவைக்கின்ைாரும் - நீகர போண்டு இகறக்கின்றவரும்.
“பாபலாடு மதன் ைலந்து அற்மற பணிபோழி; வால் எயிறு ஊறிய நீர்” (திருக். )
ஆதலின். “தூநீர் பதாண்கடவாய்ப் பபய்து பைாழுநர்மேல் தூவுவாரும்” என்றார்.
துப்கப பவன்ற பெந் துவர்இதழ்ச் பெய்ய வாய்த் தூநீர் பைாப்பளித்தனள்;
ஆம்பல் அம்மதன் எனக் குடித்தான்” (திருவிகள. தருமிக்கு. 59) என்பார் பிறரும்.
“பதாண்கடவாய்ப் பபய்து தூநீர் பைாழுநர்மேல் தூவுவாரும்” என இருந்த படிமய
(பைாண்டுகூட்டாேல்) பைாண்டு. ேைளிர் வாயில் நீகரப் பபய்து. நீகரத்
தூய்கேயாக்கிப் புனித நீராைக் ைணவர்மேல் பதளித்தனர் எனவும் பைாள்ளலாம்.
புனல்விகளயாட்டில் சுண்ணமும் மைாகதயும் வீெகலச் சிந்தாேணி (2659)யும்.
பரிபாடலும் (9:39-40). ைலித்பதாகையும் 67:6; 128: 18-19) கூறும்.

934. மின் ஒத்த இவடயினாரும்.

வவய் ஒத்த வதாளினாரும்.
சின்னத்தின் அைக பந்தி
திருமுகம் மவைப்ப நீக்கி.
அன்னத்வத. ‘வருதி. என்வனாடு
ஆட’ என்று அவழக்கின்ைாரும்;
கபான் ஒத்த முவலயின் வந்து
பூ ஒற்ை. உவைகின்ைாரும்;
 மின் ஒத்த இவடயினாரும் - மின்னகலப்மபான்ற
இகடைகளயுகடயவர்ைளும்; வவய் ஒத்த வதாளினாரும் - (இள) மூங்கிகலப்
மபான்ற மதாள்ைகளயுகடயவரும் ஆகிய சில ேைளிர்; சின்னத்தின் அைகபந்தி -
விடுபூக்ைகள யணிந்த முன்உச்சி ேயிர்ைளின் வரிகெ; திருமுகம் மவைப்ப நீக்கி -
நீரில் மூழ்கி எழுகையில் (தம்) அழகு முைத்கத ேகறக்ை (அவற்கறக் ைரங்ைளால்)
விலக்கி; அன்னத்வத வருதி என்வனாடு ஆட என்று அவழக்கின்ைாரும் -
(அப்மபாது அருகில் நீந்திய) அன்னப் பறகவகயப் (பார்த்து) ‘என்மனாடு
விகளயாட வா’ என்று அகழக்கின்றவர்ைளும்; கபான் ஒத்த முவலயின் -
(மதேல் பரந்திருத்தலால்) பபான்நிறங் பைாண்டுள்ள தனங்ைளின் மேல்; வந்து பூ
ஒற்ை உவைகின்ைாரும் - (அகலயடித்தலால்) பூக்ைள் வந்து படுவதற்கும் (ேனம்)
வருந்துகின்றவர்ைளும்;-

சின்னம் - விடுபூ. எப்மபாதும் ேலமராடும் கூந்தல் இருக்ை மவண்டுதலால்.

குளிக்கையில் சின்னச்சின்ன விடுபூக்ைகள ேைளிர் அணிந்திருந்தனர்.
பூப்பட்டாலும் வருந்துவன என்று தனங்ைளின் பேன்கே சுட்டியவாறு. ைவிஞர்
ைற்பகனக் ைண்ணால் ைண்ணாரக்ைண்டு ைாட்சிைகளக் ைற்பார்க்குக் ைாட்டும்
நுண்கே. “சின்னத்தின் அளைபந்தி திருமுைம் ேகறப்ப. நீக்கி” என்பதனால்
விளங்கும். ேனப்படங்ைகள அடுக்ைடுக்ைாைத் தரும் அளவிற்கு ஒரு ைாவியம்
உயர்கிறது என்பதற்கு இத்பதாடரும் ொன்றாம். “பபான் கவத்த இடத்தில்
பூகவத்த” நயமும் ைாண்ை.

935. பண் உைர் பவைத் கதாண்வட.

பங்கயம் பூத்தது அன்ன
வண்ண வாய். குவவை வாள் - கண்.
மருங்கு இலாக் கரும்பின் அன்னார்.
உள் நிவை கயவல வநாக்கி.
‘ஓடு நீர்த் தடங்கட்கு எல்லாம்
கண் உை ஆம்ககால்?’ என்று.
கணவவர வினவுவாரும்;

பவைத் கதாண்வட - பவளத்கதயும் பைாவ்கவக் ைனிகயயும்; பங்கயம் பூத்தது

என்ன - தாேகரப் பூ. தன்னிடத்மத பூத்தது மபான்ற; பண்உைர் வண்ணவாய் -
இகெ ஒலிக்கும் அழகிய வாயிகனயும்; குவவை வாள்கண் - குவகளேலர்மபான்ற
ஒளிமிக்ை ைண்ைகளயும்; இலா மருங்கு கரும்பின் அன்னார் - இல்கலபயன்று
பொல்லத்தக்ை நுண்ணிய இகடயிகனயுமுகடய ைரும்பு என(க் ைணவர்க்கு)
இனிக்ைத்தக்ை ேைளிர்; உள்நிவை கயவலவநாக்கி - (தடாைங்ைளின்) உள்மள
நிகறந்துள்ள ையல்மீன்ைகளப் பார்த்து; நீர்த்தடங்கட்கு எல்லாம் - நீர்நிகலைட்கு
எல்லாம்; ஓடும் கண்உை ஆம்ககால் என்று - ஓடிக் பைாண்மடயிருக்கும் ைண்ைள்
உளமவா என்று (ஐயுற்று); கணவவர வினவுவாரும் - தங்ைள் ைணவகரக்
மைட்பவர்ைளும்.
 “மபகதகே என்பதும் ோதர்க்கு ஓர் அணிைலம்” ஆதலின். ையல் மீன்ைகள.
நீர்நிகலைளின் ைண்ைமளா? என்று மைட்டதும். அதனால் ஓர் அழைாயிற்று.
பின்வருவனவற்றிற்கும் இவ்வாமற பைாள்ை. பைாவ்கவக் ைனிகயயும்
பவளத்கதயும் தன்னைத்மத பைாண்டு தாேகர பூத்தது மபால் சிவந்த
இதழ்ைகளக் பைாண்டது முைம் என்றார். இல்பபாருள் உவகேயணி. ைரும்கப
ேைளிர்க்கு உவகேயாக்குதல் ேரபு. “உண்பார்க்கு பேய்முழுதும்
இனிதாயிருத்தலின் ைரும்பு என்றார்” என்பார் நச்சினார்க்கினியர் (சீவை. 2453.
உகர). அவர் மபச்பெல்லாம் இகெயாய் முடிதலின் “பண் உளர் வாய்” என்றார்.

936. வதன் நகு நைவ மாவலச்

கசறிகுழல் கதய்வம் அன்னாள்.
தானுவடக் வகால வமனி
தடத்திவடத் வதான்ை. வநாக்கி.
‘நான் நக நகுகின்ைாள் இந்
நல் நுதல்; வதாழி ஆம்’ என்று.
ஊனம் இல் விவலயின் ஆரம்.
உைம் குளிர்ந்தது உதவுவாரும்;
வதன் நகும் நைவமாவல - வண்டுைள் (உண்டு) ேகிழும் மதகனயுகடய
ேலர்ோகல (யணிந்த); கசறிகுழல் கதய்வம் அன்னாள் - அடர்ந்த கூந்தகலயுகடய
மதவகதகய ஒத்தாள் ஒருத்தி; தான் உவடக் வகாலவமனி - தான்பைாண்ட அழகிய
உடல்; தடத்திவடத் வதான்ை வநாக்கி - தடாைத்தில் (நிழலாைத்) மதான்றுவகதப்
பார்த்து; இந்நல்நுதல் நான்நக நகுகின்ைாள் - இந்த நல்ல பநற்றியுகடயாள் நான்
சிரிக்கும் மபாபதல்லாம் சிரிக்கின்றாள்; வதாழி ஆம் என்று - (ஆைமவ இவள்)
என்னுகடயமதாழி யாவாள் என்று கூறி; விவலயின் ஊனம் இல் ஆரம் - விகல
ேதிப்புகடய குற்றேற்ற (முத்து) ோகலைகள (நிழல் மதாழிக்கு); உைம் குளிர்ந்து
உதவுவாரும் - ேனம் உவந்து பைாடுத்து நிற்கின்றவர்ைளும்.
இன்பத்தில் இன்பமும். துன்பத்தில் துன்பமும் கூறுதல் உயிர்த்மதாழியர்
இயல்பு ஆதலின். “நான்நை நகுகின்றாள் இந்நன்னுதல் மதாழியாம்” என்றாள்.
மதன் ஒருவகை வண்டு. இது நல்ல ேணத்மத பெல்லும் எனவும் ஊற்றறிவு
முதலிய ஐயறிவும் இதற்கு உண்டு எனவும் நச்சினார்க்கினியர் கூறுவார் (சீவை. 892
உகர). குற்றேற்ற விகலேதிப்புகடய முத்துோகலகய உளம் குளிர்ந்து ஒரு பபண்
ஈதல் அரியபெயல் ஆதலின் “பதய்வம் அன்னாள்” என்றார்.
 937. குண்டம் திரு வில் வீச.
குலமணி ஆரம் மின்ன.
விண் கதாடர் வவரயின் வவகும்
கமன் மயிற் கணங்கள் வபால.
வண்டு உைர் வகாவத மாதர்
வமந்தர்தம் வயிரத் திண் வதாள்
தண்டுகள் தழுவும் ஆவசப்
புனற் கவர சார்கின்ைாரும்;

வண்டுைர் வகாவத மாதர் - வண்டுைள் ஒலிக்கின்ற ேலர்ோகல யணிந்த ேைளிர்;

வமந்தர்தம் வயிரத் திண்வதாள் - ஆடவர்ைளின் வயிரம்மபால் வலிகே பபாருந்திய
திண்ணிய மதாள்ைள் என்னும்; தண்டுகள் தழுவும் ஆவச - (ைகடந்பதடுத்த அழகு
பபாலியும்) தண்டாயுதங்ைகள (மதாள்ைகள) ஆகெமயாடு தழுவிக்பைாண்டு;
விண்கதாடர் வவரயின் வவகும் - வானத்கதயளாவுகின்ற ேகலைளில் வாழும்;
கமன்மயில் கணங்கள்வபால - பேல்லிய ேயில் கூட்டங்ைள் பெல்வதுமபால;
குண்டலம் திருவில் வீச - (பெவிைளில் அணிந்த) குண்டலங்ைள்
வானவில்லிகனப்மபால் ஒளியுமிழ; குலமணி ஆரம் மின்ன - சிறந்த ேணிோகலைள்
மின்னகலப்மபால் ஒளிசிந்த; புனல் கவர வசர்கின்ைாரும் - நீர்நிகலயின் ைகரைகள
அகடகின்றவர்ைளும்.

புனல் - ஆகுபபயர். திருவில் - வானவில். வகரயின் கவகும் ேயிற்ைணங்ைள்

மபால. தகரயின் கவகும் ேயிற்ைணங்ைள் புறப்பட்டன என்பது ஒரு நயம்.

938. அங்கு இவட உற்ை குற்ைம்

யாவது என்று அறிதல் வதற்ைாம்;
கசங் கயல் அவனய நாட்டம்
சிவப்பு உைச் சீறிப் வபான
மங்வக. ஓர் கமலச் சூழல்
மவைந்தனள்; மவைய. வமந்தன்.
‘பங்கயம்’. ‘முகம்’. என்று ஓராது.
ஐயுற்றுப் பார்க்கின்ைானும்;
 கசங்கயல் அவனய நாட்டம் - சிவந்த ையல் மபான்ற ைண்ைள்; சிவப்புைச்
சீறிப்வபான மங்வக - (முழுதும்) மேலும் சிவப்மபறச் சினந்துமபான ஒரு நங்கை;
ஓர் கமலச் சூழல் மவைந்தனள் - தாேகரப் பூக்ைள் நிகறந்த ஒரு சூழலில்
ேகறந்துபைாண்டாள்; அங்கு இவடஉற்ை குற்ைம் - அங்மை. அவள் சினத்திற்குக்
ைாரணோன பிகழ; யாவது என்று அறிதல் வதற்ைாம் - எது என்பது எம்ோல் அறியக்
கூடவில்கல; மவைய வமந்தன் - தாேகரைட்கிகடமய. ேகறந்த அவகளத்
மதடுகிற அவள் ைணவன்; பங்கயம் முகம் ஒன்று ஓராது - எது தாேகரப்பூ. எது
ேங்கையின் முைம் என்று உணர இயலாது; ஐயுற்றுப் பார்க்கின்ைானும் -
ஐயங்பைாண்டு மநாக்கியவாறு இருப்பவனும்.

அவர்ைளுக்குள் ஊடலுக்ைான ைாரணங்ைள் ஆயிரம் இருக்ைலாம்; எது என்று

நம்ோல் குறிப்பிட்டுக் கூறமுடியாது ஆகையல். “அங்குகட உற்ற குற்றம்யாவது
என்று அறிதல் மதற்றாம்” என்று நயந்மதான்றக் கூறினார். இவ்வாறு ைவிஞர்பிரான்
ைாவியப் மபாக்கில். தன்கன இகடயிகடமய பவளிப்படுத்திக் பைாள்ளும் திறன்
சுகவ பயப்ப பதான்றாகும். தாேகர முைம் எனின். முைத்கத விடத் தாேகர ெற்று
உயர்ந்ததுதான் என்னும் பபாருள்படும். “உயர்ந்ததன் மேற்மற உள்ளுங் ைாகல”
(பதால். உவே. 3) என்பர். ஆனால். இங்மை. உவகேயும் பபாருளும் எள்ளளவும்
மவற்றுகேயின்றிச் ெேோய் விட்டன; உவகே எது? பபாருள் எது? மவற்றுகே
மதான்றா நிகல எனக்கூறி ேைளிரின் முை வனப்கப உச்ெப்படுத்தினார்.

“ேதியும் ேடந்கத முைனும் அறியா. பதியிற் ைலங்கிய மீன்” (திருக். 1116) என

வள்ளுவக் ைாதலனும் ஏங்குவான்.

939. கபான்-கதாடி தளிர்க் வகச் சங்கம்

வண்கடாடு புலம்பி ஆர்ப்ப.
எற்று நீர் குவடயும்வதாறும். ஏந்து
வபர் அல்குல் நின்றும்
கற்வை வமகவலகள் நீங்கி.
சீைடி கவ்வ. ‘காலில்
சுற்றிய நாகம்’ என்று.
துணுக்கத்தால் துடிக்கின்ைாரும்.
தளிர்க்வகப் கபான்சங்கத்கதாடி - தளிர் மபான்ற கைைளில் அணிந்த
பபான்னாலும் ெங்குைளாலும் ஆன வகளயல்ைள்; வண்கடாடு புலம்பி ஆர்ப்ப -
(பபாய்கையில் ஒலிக்கின்ற) வண்டுைளின் ஒலிைட்கு ோறுபட்டு ஒலிக்ை; எற்றும்
நீர்குவடயும் வதாறும் - (அகல) மோதுகின்ற நீரில் மூழ்கும்மபாபதல்லாம்;
ஏந்துவபர் அல்குல் நின்று - உயர்ந்த பபரிய நிதம்பத்திலிருந்து; கற்வை வமகவலகள்
நீங்கி - (அகலக்ைழிக்ைப் பபற்றதனால்) (பல) மைாகவயாைவுள்ள மேைகலபயன்னும்
இகடயணி ைழன்று; சீைடி கவ்வ - சிறிய பாதங்ைகளப் பற்றும் மபாது; காலில் சுற்றிய
நாகம் என்று - பாதங்ைகளச் சுற்றிக்பைாண்ட பாம்பபன்று ைருதி; துணுக்கத்தால்
துடிக்கின்ைாரும் - நடுக்ைத்தால் துடித்துப் மபாகின்றவர்ைளும்.

(ஆயினார் என்று கூட்டி. நான்ைாம் பாடலிலிருந்து வந்த உம் ஈற்று உயர்திகணச்

பொற்ைகள முடித்துக்பைாள்ை).
 பபாற்பறாடி = பபான்+பதாடி. இகடயணி அறுவதும் பதரியா அளவிற்கு
நீர்விகளயாட்டு ஆர்வம் மிக்கிருந்தது என்ை. நாைம் - பபாதுப் பபயராய்ப்
பாம்பிகனச்சுட்டி நின்றது. பலரும் மூழ்கி எழுவதால் நீர் அகலபயறிந்து
பைாண்டிருந்தது என்பார். ‘ஏற்றும் நீர்’ என்றார். மேைகல ைாலில் சுற்றியது
ஒருமுகறயன்று; பலமுகற என்பார். “நீர் குகடயும் மதாறும்” என்றார். மேைகல
ைாலில் சுற்றிய ஒவ்பவாரு முகறயும் ைாலில் சுற்றியது நாைமே என நிகனந்த ேைளிர்
மபகதகே மிகுதிகயச் சுட்டினார். ஒன்கற ேற்பறான்றாை நிகனத்து ேயங்குவதால்
ேயக்ை அணி ஆயிற்று.

940. குவடந்து நீராடும் மாதர்

குழாம் புவடசூழ. ஆழித்
தடம் புயம் கபாலிய. ஆண்டு. ஓர்
தார் ககழு வவந்தன் நின்ைான் -
கவடந்த நாள். அமிழ்திவனாடும்
கடலிவட வந்து வதான்றும்
மடந்வதயர் சூழ நின்ை
மந்தரம் வபால மாவதா.

கவடந்த நாள் கடலிவட அமிழ்திவனாடும் வந்து வதான்றும் - திருப்பாற்ைடகலக்

ைகடந்த பபாழுது நடுமவ அமிழ்தத்மதாடும் எழுந்து மதான்றிய; மடந்வதயர் சூழ
நின்ை - (அரம்கப. ஊர்வசி. திமலாத்தகே முதலிய) மதவ ேங்கையர்ைள் புகடசூழ
விளங்கும்; மந்தரம் வபால - ேந்தர ேகலகயப் மபால; ஆண்டு. ஆழித் தடம் புயம்
கபாலிய - அவ்விடத்திமல வாகுவலயங்ைள் பபாருந்திய அைன்ற மதாள்ைள் அழகுற
விளங்ை; தார்ககழு ஓர் வவந்தன் - ோகலைள் நிகறந்த ஒரு ேன்னன்; நீர் குவடந்து
ஆடும் மாதர்குழாம் - நீரில் மூழ்கித்திகளத்து ஆடும் ேைளிரின் கூட்டம்; புவடசூழ
நின்ைான் - (தன்கனச்) சுற்றி நிற்ை நின்றான்; மாது. ஓ - அகெைள் ேந்தரம் மபாலும்
ஓர்மவந்தன். ேடந்கதயர் சூழ நின்றான் என்ை. படலத்தின் பதாடக்ைப் பாடலில்
துருவாெ முனிவர் ொபத்தால் ைடலில் மூழ்கியவர்ைட்கு. நீரில் மூழ்கியவகர
உவமித்தார். இங்கு. ேறவாேல். மூழ்கியவர் எழுந்தகேகய வர்ணித்தார். அமத
உவகே பைாண்டு எழுந்தார் என்றார். நீர் நிகலக்குப்பாற் ைடலும். நீர்நிகலக் ைண்
மதான்றும் தகலவனுக்கு ேந்தர ேகலயும். அவகனச் சூழ்ந்து நின்ற ேைளிர்க்கு
திருப்பாற் ைடலிலிருந்தும் எழுந்த பதய்வ ேங்கையரும் உவேம் ஆயினர்.

941. கதாடி உலாம் கமலச் கசங் வக.

தூ நவக துவர்த்த கசவ் வாய்க்
ககாடி உலாம் மருங்குல் நல்லார்
குழாத்து. ஒரு குரிசில் நின்ைான்.-
கடி உலம் கமல வவலிக்
கண் அகன் கான யாற்று.
பிடி எலாம் சூழ நின்ை
கபய் மத யாவன ஒத்தான்.
 கதாடி உலாம் கமலச் கசங்வக - வகளைள் இயங்குகின்ற தாேகர மபான்ற சிவந்த
கைைகளயும்; தூநவக துவர்த்த கசவ்வாய் - தூய சிரிப்கபயும் மிைச் சிவந்த
வாயிகனயும்; ககாடி உலாம் மருங்குல் - பைாடிமபால் பநளியும் இகடயிகனயும்
உகடய; நல்லார் குழாத்து - ேைளிர் கூட்டத்திகடமய; நின்ைான் ஒரு குரிசில் -
நின்றவன் ஆகிய அரென் ஒருவன்; கடி உலாம் கமல வவலி - ேணங்ைேழும் தாேகரக்
பைாடிைகள மவலியாை உகடய; கண்அகல் கானயாற்று - இடேைன்ற ைாட்டாற்றின்
(நடுமவ); பிடி எலாம் சூழ நின்ை - பபண்யாகனைள் பலவும் (தன்கனச்) சூழ்ந்து
நிற்ை; மதம் கபய் யாவன ஒத்தான் - ேதம் பபாழிகின்ற ஓர் ஆண் யாகனகயப்
மபான்றிருந்தான்.

நல்லார் குழாத்து நின்றான் ஒரு குரிசில். பிடிபயலாம் சூழ நின்ற ேதயாகன

ஒத்தான் என்று விகன முடிவு பெய்ை. அப் பபண்டிர் “நல்லார்” என்பதற்கு.
“பதாடி உலாம் ைேலச் பெங்கை. தூநகை. துவர்த்த பெவ்வாய். பைாடி உலாம்
ேருங்குல்” ஆகியகவ ைாரணங்ைள் என்கிறார். நீர்நிகலைாட்டாற்றிற்கும். வகளத்து
நிற்கும் ேைளிர் பபண் யாகனைட்கும். தனித்து நிற்கும் தகலவன்
பபண்யாகனைளால் சூழப்பட்ட ஆண்யாகனக்கும் உவகேயாயினர்.

942. கான மா மயில்கள் எல்லாம்

களி ககடக் களிக்கும் சாயல்
வசாவன வார் குழலினார்தம்
குழாத்து. ஒரு வதான்ைல் நின்ைான் -
வான யாறு அதவன நண்ணி.
வயின் வயின் வயங்கித் வதான்றும்
மீன் எலாம் சூழ நின்ை
விரி கதிர்த் திங்கள் ஒத்தான்.

கானமா மயில்கள் எல்லாம் - ைாட்டில் வாழும் ேயில்ைள் யாவும்; களிககடக்

களிக்கும் சாயல் - தம் (அழகுச்) பெருக்கு அழியுோறு (ைண்டார்) ேகிழத்தக்ை
பபாலிவிகனயுகடய மதாற்றம் பைாண்ட; வசாவனவார் குழலினார்தம் குழாத்து -
ைார்மேைம் மபான்ற கூந்தலிகனயுகடய ேடந்கதயர் கூட்டத்தின் இகடமய;
நின்ைான் ஒரு வதான்ைல் - நின்றவனான அரென் ஒருவன்; வானயாறு அதவன
நண்ணி - ஆைாய ைங்கைகய அடுத்து; வயின் வயின் வயங்கித் வதான்றும் -
அங்ைங்மை ஒளி விளங்கித் மதான்றுகின்ற; மீன் எலாம் சூழ நின்ை - விண்மீன்ைள்
எல்லாம் சூழ்ந்திருக்ை; கதிர் விரி திங்கள் ஒத்தான் - (அவற்றிலும்) ஒளிவிரியத்
மதான்றுகின்ற ெந்திரகனப் மபால இருந்தான்.

வான யாறு. நீர்நிகலைட்கும். ேைளிர் நட்ெத்திரங்ைட்கும். அரென் ெந்திரனுக்கும்

உவகே. ைாட்டுேயில்ைளின் பெருக்கைபயல்லாம் இந்த வீட்டு ேயில்ைள் தம்
அழைால் அழித்தன என்கிறார். மொகன விடாேகழ துளிக்கும் ைார்மேைம்.
அது ைருகே மிக்ைதாயிருக்குோதலின் “மொகன வார் குழலினார்” என்றார்.
“மொகன வார்குழல் ைற்கறயில் பொருகிய ோகல” (ைம்ப. 1491) என்பார்
பின்னும். “மீன் எலாம் சூழநின்ற விரிைதிர்த் திங்ைள்”. “பன்மீன் நடுவண் பான்ேதி
மபால்” (சிறுபாண். 219) எனச் ெங்ைச் ொன்மறாராலும் பாடப்பட்டுள்ளது.
 943. வமவல் ஆம் தவகவமத்து அல்லால்.
வவழ வில் தடக் வக வீரற்கு
ஏ எலாம் காட்டுகின்ை
இவண கநடுங் கண் ஓர் ஏவழ.
பாவவமார் பரந்த வகாலப்
பண்வணயில் கபாலிவாள். வண்ணப்
பூ எலாம் மலர்ந்த கபாய்வகத்
தாமவர கபாலிவது ஒத்தாள்.

வமவல் ஆம் தவகவமத்து அல்லால் - (ைாண்பாரால்) விரும்பப்படும்

தன்கேகயப் பபற்றிருப்பது ேட்டும் அல்லாேல்; வவழவில் தடக்வக வீரற்கு -
ைரும்பு வில்கல அைன்ற கையில் ஏந்திய (ோ) வீரனாகிய ேன்ேதனுக்கு; ஏ எலாம்
காட்டுகின்ை - கைக்பைாள்ளும் அம்புைள் யாவும் உவகேயால் தன்னிடம் பைாண்டு
நிற்கின்ற; இவண கநடுங்கண் ஓர் ஏவழ - இரண்டு நீண்ட ைண்ைகளயுகடய
ேடந்கத ஒருத்தி; பாவவ மார் பயந்த - பணிப்பபண்ைள் பெய்த அலங்ைாரத்தால்
விளங்கும் இவள்; வகாலப் பண்வணயில் - அழகிகனயுகடய ேைளிர் கூட்டத்தின்
இகடமய (தனித்து); கபாலிவாள் - விளங்குபவளாய்; வண்ணப் பூகவலாம் மலர்ந்த
கபாய்வக - அழகிய (குவகள. பநய்தல் முதலிய) பூக்ைள் எல்லாம் ேலர்ந்துள்ள
பபாய்கையில்; தாமவர கபாலிவது ஒத்தாள் - (ஒரு) தாேகரப்பூ (தனித்து)
விளங்குவகதப் மபான்றிருந்தாள்.
பூபவனப் படுவது பபாறிவாழ் பூமவ யாதலின் ேலர்ைளின் அரசியாய்த்
தாேகர விளங்குவதுமபால. ேைளிரின் அரசியாய் இவள் விளங்கினாள் என்ை.
“ஒரு தனிமயாங்கிய திருேலர் மபான்று......(ேணிமே. 15.75-77). ஏ: அம்பு.
பண்கண - ேைளிர் கூட்டம்.

அருவோய் உருவேற்ற ேனத்கதயும் எய்ய வல்ல ேன்ேதனுக்கும் அம்புைகள

வழங்ைவல்ல ைண்ைகளயுகடயாள் என வியந்து கூறினார். மும்மூர்த்திைகளயும்
துகணமதட கவத்தவன் ஆதலின் ேன்ேதகன. “வீரன்” என்றார். உருவுடன்
இகயந்த மபாது சிவபிராகனயும். உருவிலியான மபாது உலமைாகரயும்
வயப்படுத்தும் வீரன் அவன் என்ை.
மேல் மூன்று பாடல்ைளிலும். ேைளிர் சூழ நின்ற ஆடவகர வர்ணித்த ைவி.
இப்மபாது பபண்டிர் சூழ பபண்கண வருணித்தவாறு.
 944. மிடலுவடக் ககாடிய வவவல என்ன
வாள் மிளிர்வது என்ன.
சுடர் முகத்து உலவு கண்ணாள்.
வதாவகயர் சூழ நின்ைாள்;
மடலுவடப் வபாது காட்டும்
வைர் ககாடி பலவும் சூழ.
கடலிவடத் வதான்றும் கமன் பூங்
கற்பக வல்லி ஒத்தாள்.

மிடல் உவடக் ககாடிய வவவல என்ன - (ஆடவர் பநஞ்சில் ஊடுருவலில்)

வலிகேயுகடய பைாடிய மவமல மபான்று; வாள் மிளிர்வது என்ன - (ஒளிர்வதில்)
வாள் (ஒன்று) மின்னுவமத மபான்று; சுடர்முகத்து உலாவு கண்ணாள் - ஒளிர்கின்ற
முைத்திமல உலாவுகின்ற இருைண்ைகளயுகடயவளாய்; வதாவகயர் சூழ நின்ைாள் -
ேயில் அகனய ேைளிர் சூழ்ந்து நிற்ை (இகடமய) நின்ற ஒருத்தி; மடல்உவடப்
வபாது காட்டும் - இதழ்ைகளயுகடய ேலர்ைகளத் மதாற்றுவிக்கும்; வைர்ககாடி
பலவும் சூழ - வளர்ச்சியுகடய பைாடிைள் பலவும் சூழ்ந்திருக்ை; கடலிவடத் வதான்றும்
- திருப்பாற் ைடலிலிருந்து பவளிவந்த; கமன்பூங் கற்பக வல்லி ஒத்தாள் -
பேல்லிய ேலர்ைகளக்பைாண்ட ைற்பை வல்லிமய மபான்றிருந்தாள்.
ேண்ணைத்து ேலர்க் பைாடிைளுக்கிகடமய. விண்ணைத்து
படர்பைாடிைளாய் ேைளிரிகடமய அவள் விளங்கினாள் என்பதாம். ைற்பைவல்லி -
வான் உலைக் ைற்பைத்தருவில் படரும் பைாடி. “மவமல என்னலாய்” என்றும் பாடம்.
மவல். ேைளிர் ைண்ணிற்கு உவகே யாதல்: “ஓக்கிய முருைன் கைமவல் ஓர் இரண்டு
அகனய ைண்ணாள்” (சீவை. 129) மவல். ேைளிரின் மநரான பார்கவத்தாக்கிற்கும்.
வாள். பக்ைங்ைளில் சுழன்று வீசும் தாக்கிற்கும் உவகேயாம். இக்ைண்ைளால் முைம்
ஒளிபபறுகிறது என்பார். “சுடர் முைத்து உலவு ைண்ணாள்” என்றார். மதாகையர்
பலரும் சூழநின்ற அவளுக்கு. பைாடிைள் பல சூழநின்ற ைற்பை வல்லி -
இல்பபாருள் உவகேயாம்.

945. வதரிவடக் ககாண்ட அல்குல்.

கதங்கிவடக் ககாண்ட ககாங்வக.
ஆரிவடச் கசன்று ககாள்ை
ஒண்கிலா அழகு ககாண்டாள்.
வாரிவடத் தனம் மீது ஆட
மூழ்கினாள்; வதனம். வம தீர்
நீரிவடத் வதான்றும் திங்கள்
நிழல்என. கபாலிந்தது அன்வை!
 வதர் இவடக் ககாண்ட அல்குல் - மதரிடத்திலிருந்து பபற்ற அல்குகலயும்;
கதங்கு இவடக் ககாண்ட ககாங்வக - பதன்கனயிலிருந்து பபற்ற
தனங்ைகளயும்; ஆர் இவடச் கசன்றும் - எவரிடத்திற்பென்றாலும்; ககாள்ை ஒண்கிலா
அழகு - பபற இயலாத அழகிகனயும்; ககாண்டாள் - பைாண்டிருப்பவளும்; வார்
இவடத் தனம் - ைச்கெயணிந்த தனங்ைள்; மீது ஆட மூழ்கினாள் - மேமல ததும்ப
மூழ்கினவளும் ஆகிய ஒருத்தியின்; வதனம் - முைோனது; வமதீர்
நீரிவடத்வதான்றும் - (தூய) நீரிமல (பதளிவுறத்) மதான்றுகின்ற; திங்கள்
நிழல்எனத் வதான்றிற்று - ெந்திரனுகடய பிம்பம் மபால் விளங்கியது.

நிதம்பத்திற்கும் தனத்திற்கும் மதர்த்தட்டும் குரும்கபயும் உவகேைள்

ஆதலால். “மதரிகடக்பைாண்ட அல்குல். பதங்கிகடக் பைாண்ட பைாங்கை”
என்றார். உவகேயணி. மேலும் “மின் வயின் ேருங்குல் பைாண்டாள் மவய் வயில்
பேன்மதாள் பைாண்டாள். பபான் வயின் மேனி பைாண்டாள்”. (ைம்ப. 3133) என்பார்.
யாரிடத்திருந்தும் இனிப்பபற மவண்டாது எல்லா அழகும் தன்னிடத்திமலமய
நிகறந்த தன் நிகறவு நிகலயகடந்தவள் என்பார். “ஆரிகடச் பென்றும் பைாள்ள
ஒண்கிலா அழகு” என்றார். மூழ்கும் அழுத்தத்தால். ைச்சிலிருந்தும் பவளிமயறி
மேலிருந்தது தனம் என்பார். “வாரிகடத் தனம். மீது ஆட மூழ்கினாள்” என்றார்.
வான்மநாக்கியவாறு நீருள் மூழ்கியிருப்பாள் அங்ைங்ைகள வருணித்த ைவிஞர்.
இறுதியாை முைத்கத நீரில் மூழ்கிக் கிடந்த ெந்திரபிம்பம் என்றார்.

நீராடிய பபாய்கையும் பூம்புனலும்

கலிவிருத்தம்

946. மவல கடந்த புயங்கள். மடந்வதமார்

கவல கடந்து அகல் அல்குல். கடம் படு
முவலகள். தம்தமின் முந்தி கநருங்கலால்.
நிவல கடந்து பரந்தது. நீத்தவம.

மவல கடந்த புயங்கள் - ேகலைகளயும் (வலிகேயில்) பவன்ற (ஆடவரின்)

மதாள்ைமளாடு; கவலகடந்து அகல் மடந்வதமார் அல்குல் கடம்படு முவலகள் -
ஆகடக்குள் அடங்ைாேல் அைன்றுள்ள பபண்டிரின் அல்குலும். குடங்ைகளப்
மபான்ற (அவர்) தனங்ைளும்; தந்தமில் முந்தி - ஒன்றுக்பைான்று முந்தி;
கநருக்கலால் - மோத முற்படுவதால்; நீத்தம் நிவலகடந்து பரந்தது -
(நீர்நிகலயிலுள்ள) பவள்ளம் தன் நிகலகயக் ைடந்து (பவளிமய) வழியில் ஆயிற்று.

புயங்ைள் - புயங்ைமளாடு - மூன்றன் பதாகை. பைாள் அளவிற்கு மேல்

பபாருள்ைகள இட்டால் நீர் வழிவது இயல்பு. இங்குக் கூறிய மூன்று உறுப்புக்ைளும்
அளவிற் பபரியன எனக் கூறுதல் ைவிேரபு ஆதலின். அகவ மூன்றும் ஒன்றாய்
பநருக்குதலின் “நிகல ைடந்து பரந்தது நீத்தம்” என்றார். நீத்தம் - பவள்ளம்; அது
இங்கு நீர் என்னும் அளவில் நின்றது. வழிந்மதாடும் மிகுதியும் மவைமும்
பைாண்டு பவள்ளம் என்றார் எனினுோம். “ேகல ைடந்த புயம்” என்பதகன
ேகலைள் தந்த புயம் எனக் பைாள்ளினும் அகேயும்.
 947. கசய்ய வாய் கவளுப்ப. கண் சிவப்புை.
கமய் அராகம் அழிய. துகில் கநக.
கதாய்யில் மா முவல மங்வகயர் வதாய்தலால்.
கபாய்வக. காதல் ககாழுநரும் வபான்ைவத!

கசய்ய வாய் கவளுப்ப - சிவந்த வாய்ைள் பவண்கே நிறம் அகடயுோறும்;

கண் சிவப்புை - (ைருங்) ைண்ைள் சிவப்பு நிறம் பபறவும்; கமய் அராகம் அழிய -
உடலிற் பூசியிருந்த ெந்தனம் அழிந்து மபாகுோறும்; துகில் கநக - (அகர) ஆகட
தளர்ந்து மபாகுோறும்; கதாய்யில் மாமுவல மங்வகயர் - (ெந்தனம். குங்குேம்
முதலியவற்றால்) மைாலங்ைள் எழுதிய பபரிய தனங்ைகளயுகடய பபண்டிர்;
வதாய்தலால் - மதாய்வதற்கு இடோய் இருத்தலால்; கபாய்வக - அந்த நீர்நிகல;
காதற் ககாழுநரும் வபான்ைது - இவ்வகையில் பெய்யவல்ல ைாதல் (மிக்ை)
ைணவகனயும் ஒத்ததாய் ஆயிற்று.

ைருங்ைண் சிவப்ப. ைனிவாய் விளர்ப்பக் ைண்ணார் அளி பின்வருங்

ைண்ேகலேலர் சூட்டவற்மறா? (திருக்மைாகவ 70) என்பர் வாதவூரர். “வாயின்
சிவப்கப விழிவாங்ை. ேலர்க் ைண்பவளுப்கப வாய்வாங்ைத் மதாயும் ைலவி” (ைலிங்
ைகட. 41) என்பார் ெயங்பைாண்டாரும். மதாய்தல் - மூழ்குதல். புணர்தல் எனும்
இருபபாருளும் தருவது. ைாதலகரக் கூடுகையில் ேைளிர்வாய் பவளுத்தலும். விழி
சிவத்தலும். ேணப்பூச்சுைள் அழிதலும். ஆகட குகலதலும் இயல்பாதலின்.
இச்பெய்கைைள் பபாய்கையிலும் நிைழ்தலின். பபாய்கையும் இகவ பெய்த ைாதல்
பைாழுநன் மபான்றாயிற்று. ெந்தனத்கத. வடபோழியில் அங்ைராைம் என்பராதலின்.
அதகனத் தமிழாக்கி. பேய்யராைம் என்றார். பதாய்யில் - ோர்பில்
ேணப்பபாருள்ைளால் வகரயும் வரிக்மைாலம். சிமலகடயணி. 19

948. ஆன தூயவவராடு உடன் ஆடினார்

ஞான நீரவர் ஆகுதல் நன்றுஅவரா! -
வதனும். நாவியும். வதக்கு. அகில் ஆவியும்.
மீனும். நாறின; வவறு இனி வவண்டுவமா?

ஆன தூயவவராடு - தூய்கேயான ஞானியமராடு; உடன் ஆடினார் - கூடியிருந்து

பழகியவரும்; ஞான நீரவர் ஆகுதல் நன்று - நல்ல ஞான குணத்கதயுகடயவர் ஆவது
தக்ைது. (அதுமபால); மீனும் - (அம்ேைளிர் நீராடிய நீர்நிகலைளில் உள்ள)
மீன்ைளும்; வதனும் நாவியும் வதக்கு அகில் ஆவியும் நாறின - மதன் ேணமும். ைத்தூரி
ேணமும். மதக்கின் புகை ேணமும் அகிலின் புகை ேணமும் வீெல் ஆயின; வவறு
இனி வவண்டுவமா? (இக்ைருத்கத விளக்ை) மவறு உவகேயும் இனிமவண்டுமோ?
(மவண்டா என்ை.)
 அமரா - அகெ - மவற்றுப் பபாருள் கவப்பணி. “பதருண்ட மேலவர்.
சிறியவர்ச் மெரினும் அவர்தம் ேருண்ட தன்கேகய ோற்றுவர்” (ைம்ப. ) என
முன்பும் கூறினார். பபரிமயார் சிறிமயாகரச் மெரின். சிறிமயாகரப் பபரிமயார் ஆக்ை
மவண்டும்; அவமர பபரிமயார். “ைல்லாமர யாயிடினும் ைற்றாகரச் மெர்ந்தக்ைால்
நல்லறிவு நாளும் தகலப்படுவர்” (நாலடி. ) “பெய்யகரச் மெர்ந்துள்மளாரும்
பெய்யராய்த் திைழ்வர் அன்மற” (ைம்ப. 1125). “ைலக்கினும் தண் ைடல் மெறாைாது”
(நறுந் பதாகை) என்பனவும் ைாண்ை. பைட்ட ேணம் மபாைாத இயல்புகடய ஒரு
பபாருள் (மீன்) அக்பைட்ட ேணமும் மபாய் நன்ேணமும் பபற்றது எனக் கூறி.
அம்ேைளிரின் மேனிச் சிறப்புக் கூறியவாறு. “முறிமேனி. முத்தம். முறுவல். பவறி
நாற்றம். மவல் உண்ைண். மவய்த் மதாளவட்கு” (திருக். 1113) என்பான் வள்ளுவக்
ைாதலனும்.

949. மிக்க வவந்தர்தம் கமய் அணி சாந்கதாடும்

புக்க மங்வகயர் குங்குமம் வபார்த்தலால்.
ஒக்க. நீல முகில்தவல ஓடிய
கசக்கர் வானகம் ஒத்தது. அத் தீம் புனல்.

மிக்க வவந்தர் தம் - மிகுதியாை வந்த மவந்தர்ைளுகடய; கமய் அணி சாந்கதாடும்

- உடம்பில் அழகு பெய்த பெஞ் ெந்தனக் குழம்மபாடும்; புக்க மங்வகயர் -
அவ்மவந்தமராடு வந்த ேங்கையருகடய; குங்குமம் வபார்த்தலால் - குங்குேக்
குழம்பும் (தன்னிடத்மத) நிரம்பியதனால்; அத் தீம் புனல் - அந்த இனிய நீர் பவள்ளம்;
நீல முகில் தவல ஒக்க ஓடிய - ைருநிற மேைங்ைளில் ஒரு மெரப் பரவிய; கசக்கர்
வானகம் ஒத்தது - பெவ்வானத்கதப் மபான்றது ஆயிற்று.

ொர்ந்ததன் வண்ணம் ஆதல் உயிர்க்கு இயல்பு என்பர்; இங்கு நீர்க்கும் இயல்பு

ஆயிற்று எனச் சுகவயுறக் கூறினார். ஒக்ை ஓடிய எனக் கூட்டுை. நீர். நீல வானிற்கும்.
ேைளிர் கேந்தர் நீராடலால் ைகரந்து ைலந்த பெஞ்ொந்தும் குங்குேமும் அந்திச்
பெவ்வான மேைத்திற்கும் உவகேைள் ஆயின. 21

950. காகதுண்ட நறுங் கலவவக் களி.

ஆகம் உண்டது. அடங்கலும் நீங்கலால்.
பாகு அடர்ந்த பனிக் கனி வாய்ச்சியர்.
வவகடம் கசய் மணி என. மின்னினார்.

ஆகம் உண்டது - உடம்பிற் பூெப் பபற்ற; காக துண்ட நறுங் கலவவக் களி -
அகிமலாடு மெர்ந்த நறுேணமுகடய ெந்தனக் குழம்புைள்; அடங்கலும் நீங்கலால் -
(நீரில் மூழ்கியாடலால்) முழுவதும் அழிந்துவிட்ட படியால்; பாகு அடர்ந்த
பனிக்கனி வாய்ச்சியர் - பாகின் இனிகே மிக்ை. குளிர்ந்த பைாவ்கவக் ைனி மபான்ற
வாயிகனயுகடய அம்ேைளிர்; வவகடம் கசய் மணி என மின்னினார் - ொகண
பிடிக்ைப் பபற்ற ோணிக்ைக் ைற்ைகளப் மபால் விளங்கினர்.
 ைாை துண்டம் - அகில். “ஏந்து எழிற் ைாை துண்டம்” (சூளா. சீய. 105) என்பர்.
ேைளிர் அங்ைங்ைளின் இயற்கை யழகிகன ேகறத்திருந்த பெஞ்ொந்து முதலிய
ேணப் பபாருள்ைள் நீரில் குளித்பதழுகையில் அழிந்து மபாய் விட்டதனால் அப்
பபண்டிர் ொகண பிடித்பதடுத்த இரத்தினங்ைள் மபால் விளங்கினர் என்று அழகுற
வருணித்தார்.

951. பாய் அரித் திைலான் பசுஞ் சாந்தினால்

தூய கபான்-புயத்துப் கபாதி தூக் குறி
மீ அரித்து விைர்க்க ஒர் கமல்லியல்
வசயரிக் கருங் கண்கள் சிவந்தவவ.

பசுஞ் சாந்தினால் - ஈரம்மிக்ை ெந்தனக் குழம்பினால்; பாய் அரித்திைலான் -

பாயும் சிங்ைத்திகனப் மபான்ற ஆற்றல் மிக்ைான் ஒருவனுகடய; தூய கபான்
புயத்து - தூய்கேயுகடய பபான் அணிைள் பூண்ட மதாள்ைளிமல; கபாதி தூக் குறி -
தான் எழுதிய தூய பதாய்யில் மைாலம்; மீ அரித்து விைர்க்க - (நீர்) மேமல பட்டு
அழிந்துவிட்டதனாமல (மதாள்) இயல்பான நிறம்பபற; ஒர் கமல்லியல் - அது ைண்டு
ஒரு பேன்கேத் தன்கே பைாண்ட ஒருத்தியின்; வசய் அரிக் கருங் கண்கள் சிவந்த -
பெவ்வரி படர்ந்த ைருங் ைண்ைள் (சினத்தால்) சிவந்து மபாயின. தான் புகனந்த
மைாலம் அழிந்தது நீரால் என நிகனயாது. இன்பனாருத்தியின் மதாய்வால் என
நிகனந்து அவள் பவகுண்டாள் என்ை. ஆடவனின் மதாள்ைளில் இருந்த
பெஞ்ொந்துக் குழம்பு நீங்ை இவள் ைருங்ைண்ைள் சிவப்பாயின என நயந் மதான்றக்
கூறினார். தான் பதாடும் ோர்பு; இதுவகரயிலும் யாரும் பதாடாதது. தான் பபான்
மபால் பாதுைாத்து வருவது என்பாள். “தூய பபான் புயத்து” என்றாள். இத்தகைய தன்
பபாற் புகதயகல யார் பதாட்டார் என்பமத ைருங்ைண்ைள் சிவக்ைக் ைாரணம்.
தூக்குறி மீ அரித்து விளர்க்ை. ைண்ைள் சிவந்த(ன) என முடிக்ை. 23

952. கதம்ப நாள் விவர. கள் அவிழ் தாகதாடும்

ததும்பு. பூந் திவரத் தண் புனல் சுட்டதால்-
நிதம்ப பாரத்து ஒர் வநரிவழ. காமத்தால்
கவதும்புவாள் உடல். கவப்பம் கவதுப்பவவ!

காமத்தால் கவதும்புவாள் - ைாே பவப்பத்தால் பவதும்புகின்றவளும்;

நிதம்ப பாரத்து ஓர் வநரிவழ - நிதம்பச் சுகேகயத் தாங்கியவளும் அழகிய
அணிைகள அணிந்தவளும் ஆன ஒருத்தியின்; உடல் கவப்பம் கவதுப்ப - உடம்பின்
(ைாே) தாபம் சுட்டதனால்; கதம்ப நாள் விவர கள்ைவிழ் தாகதாடு - பல்வகை
ேணப்பபாடிைள் பைாண்டகவயும். அன்று ேலர்ந்தகவயும் ேணங்
கூடியனவுோகி. மதன் சிந்தும் ேைரந்தங்ைமளாடும்; ததும்பு பூ - நிரம்பியுள்ள
ேலர்ைகளக் பைாண்ட; திவரத் தண்புனல் - அகலயடிக்கும் (அந்தக்) குளிர்ந்த
நீர்த் தடாைமும்; சுட்டது - பவப்பம் மிக்ைதாய்ச் சுட்டது.
 மநரிகழ: அன்போழித் பதாகை. “நீருட் குளிப்பினும் ைாேம் சுடும்; குன்மறறி
ஒளிப்பினும் ைாேம் சுடும்” (நாலடி. 90). ஆதலால். ேலர்ைளால் குளிர்ந்த ஒரு
பபரும் நீர்த்தடாைம். ஒருத்தி பவப்பத்தால் பைாதித்தது எனக் ைாே பநருப்பின் தீகே
பதரிவித்தவாறு. ைாேத்கதத் தீ எனக் கூறுதல் ேரபு. “நீங்கில் பதறூஉம்.
குறுகுங்ைால் தண் என்னும் தீ யாண்டுப் பபற்றாள் இவள்?” (திருக். 1104) என்பார்
வள்ளுவனாரும்.

953. வதயலாவை ஒர் தார் அணி வதாளினான்.

கநய் ககாள் ஓதியின் நீர் முகந்து எற்றினான்-
கசய்ய தாமவரச் கசல்விவய. தீம் புனல்.
வகயின் ஆட்டும் களிற்று அரசு என்னவவ!

கசய்ய தாமவரச் கசல்விவய - சிவந்த தாேகரயில் உகறயும் திருேைகள;

வகயின் தீம்புனல் ஆட்டும் - (தன்) கையினால் இனிய நீகர (போண்டு நீர் ஆட்டும்);
களிற்ைரசு என்ன - ஆண் யாகனைளின் அரகெப் மபால; ஓர் தாரணி வதாளினான் -
ேலர்ோகல யணிந்த மதாளுகடயான் ஒருவன்; நீர் முகந்து - தண்ணீகர
போண்டு; வதயலாவை கநய் ககாள் ஓதியில் - ஒருத்தியினுகடய பநய் பூசிய
கூந்தலில்; எற்றினான் - வீசினான்.

உவகேயணி: திருகவ யாகன நீராட்டுதல். “வரிநுதல் எழில் மவழம் பூ நீர்

மேற் பொரி தரப் புரிபநகிழ் தாேகர ேலர் அங்ைண் வீபறய்தித் திருநயந்து
இருந்பதன்ன” (ைலி. 47:5-7). எதிர் நின்று தன் இரு கைைளாலும் நீர் முைந்து தன்
ைாதலியின் முடிமேல் நீர் பொரிவது திருேைள் இருேருங்கும் இரு யாகனைள் தம்
கைைளால் நீர் பொரிவது மபான்றிருந்தது எனும் ைற்பகனயால். ைாதலனின் மதாள்
அைலும் அத் மதாள்ைளுக்கிகடமய பைாடி மபான்றுள்ள அவள் வடிவபேன்கேயும்
பதய்வத்தன்கே மதாற்றுவிக்கும் அவள் மபரழகும் சுட்டினார் இக் மைாலமே
ைஜலட்சுமி சிற்பங்ைளாய் இன்று ைாணப்படும்.

954. சுளியும் கமன் நவட வதாற்க நடந்தவர்

ஒளி ககாள் சீைடி ஒத்தன ஆம் என.
விளிவு வதான்ை. மிதிப்பன வபான்ைன-
நளினம் ஏறிய நாகு இை அன்னவம.

நளினம் ஏறிய - தாேகர ேலர்ைள் மேல் ஏறியிருந்த; நாகு இை அன்னம் - மிக்ை

இளகே வாய்ந்த அன்னப் பறகவைள்; சுளியும் கமன் நவட - (நாம்) பகைக்குோறு.
நம் பேல்லிய நகடயிகனயும்; வதாற்க நடந்தவர் - மதாற்றுப் மபாம்படி நடக்கின்ற
இம்ேைளிரின்; ஒளி ககாள் சிறுஅடி ஒப்பன ஆம் என - ஒளியுகடய சிறிய
அடிைகள (இகவ) ஒத்திருக்கின்றனவாம் என்று எண்ணியதனால்; விளிவு வதான்ை
- (தம் ேனத்திலுள்ள) ைடுங்மைாபம் பவளிப்படுோறு; மிதிப்பன வபான்ைன - (அத்
தாேகர ேலர்ைகளத் தம் மைாபம் தீர) ைாலால் மிதிப்பவற்கறப் மபான்றிருந்தன.
 பகைவகர பவல்ல இயலாது மபாயின். அவமராடு
பதாடர்புகடயாகரயும் பவறுத்து ஒறுக்கும் ேன இயல்பிகனயுணர்ந்த ைவிஞர்
தம்கே நகடயழைால் பவன்ற ேைளிர்க்குத் தாம் இயற்றலாகும். தீகே ஒன்றும்
இல்லாகேயால். அன்னப் பறகவைள் அம்ேைளிரின் அடியிகணைகள ஒத்த
தாேகர ேலர்ைகளத் தம் ஆத்திரம் தீர மிதிப்பன மபாலத் தாேகர ேலர்ைள்
மேலிருந்து தம் ைால்ைளால் மிதித்தன என்றார் - தற்குறிப்மபற்ற அணி.

ஆடவர் மவட்கை

955. எரிந்த சிந்வதயர். எத்தவன என்ககவனா?

அரிந்த கூர் உகிரால் அழி சாந்து வபாய்.
கதரிந்த ககாங்வககள். கசவ்விய நூல் புவட
வரிந்த கபாற் கலசங்கவை மானவவ!

அழி சாந்து வபாய் - (நீர் விகளயாட்டால் பூசிய) ெந்தனம் அழிந்து மபாய்;

அரிந்த கூர் உகிரால் - அரிந்த கூரிய நைக் குறிைமளாடு; கதரிந்த ககாங்வககள் -
மதான்றிய (ேைளிரின்) தனங்ைள்; கசவ்விய நூல்புவட வரிந்த - அழகிய நூல்ைகளப்
பக்ைங்ைளில் சுற்றியுள்ள; கபான் கலசங்கள் மான - பபாற்குடங்ைகள ஒத்திருக்ை;
எரிந்த சிந்வதயர் - (அது ைண்டு) ேனம் பைாதித்த ஆடவர்ைள்; எத்தவன
என்ககவனா? - எத்தகன மபர் (நான்) பொல்ல வல்லமனா? (வல்மலன் அல்மலன்)

உகிர்: நைம். நைக்குறிகயக் குறித்தது - ஆகுபபயர். நூகலப் பக்ைங்ைளில்

சுற்றிய ைலெங்ைள் மவள்விக்குரியனவாதலால் கேந்தர்க்குக் ைாே மவள்வி
நிகனவுக்கு வந்தது. நைக் குறி கீறல்ைள் பட்ட தனங்ைள். மவள்விக்கு நூல் சுற்றிய
பபாற் குடங்ைள் மபால். நீராடலால் ெந்தனம் ைகரந்த மபாது ைாட்சிப்பட்டதால்.
ைாே மவள்வியின் ைனல்பற்றி எரிந்த சிந்கதயர் எத்தகனமபர் என எண்ண
இயல்வில்கல என வியந்தார். ெந்தனங் ைகரந்தது ேைளிர் ோர்பில் அதனால். எரிய
மவண்டியமதா அம்ேைளிர் ோர்பு. எரிவமதா கேந்தர் ோர்பு! என்ன விந்கத இது! என
வியக்ை கவக்கிறார்.

956. தாழ நின்ை தவத மலர்க் வகயினால்.

ஆழி மன் ஒருவன் உவரத்தான்; அது
வீழியின் கனிவாய் ஒரு கமல்லியல்.
வதாழி கண்ணில். கவடக்கணிற் கசால்லினாள்.

ஆழி மன் ஒருவன் - ஆகணச் ெக்ைரம் பெலுத்தவல்ல ேன்னன் ஒருவன்; தாழ

நின்ை தவதமலர்க் வகயினால் - மிை நீண்டு நின்ற இதழ்ைள் பெறிந்த தாேகர ேலர்
மபான்ற (தன்) கைைளினால்; உவரத்தான் - (நாம் எங்மை; எப்மபாது மீண்டும்
ெந்திப்பது என்று) கெகையால் மைட்டான்; வீழியின் கனிவாய் ஒரு கமல்லியல் - வீழிப்
பழம் மபான்ற வாயிகனயுகடய பேல்லியலாள் ஒருத்தி; வதாழி கண்ணில் கவடக்
கண்ணில் கசால்லினாள் - மதாழியின் ைண்மூலோைக் ைகடக் ைண் ொகடயினால்
(அவனுக்குப்) பதில் அறிவித்தாள்.
 ஆடவனாகிய அவகனப் மபாலச் கெகையால் மநரடியாைப் பதில் இறுத்தல்.
உயர் குடிப்பபண்கேக்குச் சிறப்பு அன்று ஆதலின். மதாழி ைண்ணுக்கு இவள்
ைண்ணால் பொல்ல. அவள் அவனுக்குத் தன் ைகடக் ைண்ணால் பதரிவித்தாள்
என்ை. ைாதல் உலகில். நயன போழியின் பபரும்பங்கு பதரிவித்தவாறு “சிறு
மநாக்ைம் ைாேத்தின் பெம்பாைம் அன்று பபரிது” திருக். ) “பபண்ணினால்
பபண்கேயுகடத்பதன்ப ைண்ணினால் ைாேமநாய் பொல்லி இரவு” (திருக். 1280)
எனும் அருகேக் குறள்ைள் ஒப்பிடத்தக்ைன. “ைாதன்கே ைண்ணுமள அடக்கிக் ைண்
எனும். தூதினால் துணி பபாருள் உணர்த்தித் தான். தேர்க்கு. ஏதின்கே படக்
ைரந்திட்ட வாட்ைண் மநாக்கு. ஓதநீர் அமுதமும் உலகும் விற்குமே” (சீவை. 1485)
எனும் திருத்தக்ை மதவர் வாக்கும் சிந்திக்ைற்பாலது.

957. தள்ளி ஓடி அவல தடுமாைலால்.

கதள்ளு நீரின் மூழ்கு கசந்தாமவர.
புள்ளி மான் அவனயார் முகம் வபால்கிலாது.
உள்ைம் நாணி. ஒளிப்பன வபான்ைவவ.

தள்ளி ஓடி அவல தடுமாைலால் - (நீராடலால் தம் நிகலயிலிருந்து)

தள்ளப்படுதலால். பரந்து பென்று அகலைள் தடுோறுவதால்; கதள்ளு நீரின் -
பதளிந்த (அந்த நீர் நிகலயின்) தண்ணீரில்; மூழ்கு கசந்தாமவர - மூழ்கிப் மபாகின்ற
பெந்தாேகர ேலர்ைள்; புள்ளி மான் அவனயார் - புள்ளி ோகனப் மபான்ற அங்குள்ள
ேைளிருகடய; முகம் வபால் கிலாது - முைங்ைகளப் மபான்றிருக்ை இயலாகேயால்;
உள்ைம் நாணி - ேனத்திற்குள் பவட்ைமுற்று; ஒளிப்பன வபான்ை - (நீருக்குள்)
ேகறவன மபான்றன. ஏ-அகெ - தற்குறிப்மபற்ற அணி. தள்ளி ஓடி (அகலைள்)
ஒன்கறபயான்று தள்ளிக் பைாண்டு ஓடி எனினுோம். புனல் ஆடுவார் பலராதலால்.
அகலைள் எழுவதும் விழுவதுோைப் பல ஆகின்றன. அதனால். ஆங்குள்ள
தாேகரைள் முழுகுவதும் எழுவதுோைத் தடுோறுகின்றன. இதகன ேனக்
ைண்ணாற் ைண்ட ைவி. புள்ளிோன் அகனயார் முைம் மபால்கிலாதது ைண்டு உள்ளம்
நாணி ஒளிப்பன மபான்றிருந்தன என்று தன் ைருத்கதமயற்ற அழகூட்டினார் -
தற்குறிப்மபற்ற அணி. நீரில் மூழ்கிய தாேகரைள் மீண்டும் பவளிப்படுோதலின்.
மூழ்கின மபான்றமவ என்னாேல் “ஒளிப்பன மபான்றமவ” என்றார்.

நீராடியபின் ஆகடயாபரணங்ைள் அணிதல்

958. இவனய எய்தி இரும் புனல் ஆடிய.

வவன கருங் கழல் வமந்தரும். மாதரும்.
அவனய நீர் வறிது ஆக வந்து ஏறினார்.
புவன நறுந் துகில். பூகணாடும் தாங்கினார்.
 இவனய எய்தி - இப்படியாை; இரும்புனல் ஆடிய - பபரிய (நீர் நிகலைளில்)
நீராடிய; கருங்கழல் வவன - வலிய (வீரக்) ைழல்ைகளப் பூண்ட; வமந்தரும் -
ஆடவரும்; மாதரும் - பபண்டிரும்; அவனய நீர்வறிதாக - தம்கேப் பிரிதலால். அந்த
நீர் நிகலைள் ‘பவறிச்’ பென்று ஆகும்படி; வந்து ஏறினார் - (அவற்கற விட்டு) வந்து
(ைகர) மயறினார்; புவன நறுந்துகில் - (தாம்) புகனவதற்குரிய ேணமுகடய
ஆகடைகள; பூகணாடும் - அணிைலன்ைமளாடும்; தாங்கினார் - அணிந்து
பைாண்டனர்.

மைாெல நாட்டு ேக்ைள் இருக்குமிடம் எல்லாம் பெல்வம் பைாழிக்கும் திருவிடம்

ஆதலால். அவர்ைள் பவளிமயறியுடன் பபாய்கைைள் வறிதாகிப் மபாயின என்றார்.
எங்கும். எதிலும் வளம் பெழித்துக் கிடப்பமத ைவிஞர் பபரு விருப்பம். ஆதலின்.
கேந்தரும் ேைளிரும் பவளிமயறினவுடன் பபாய்கை வறிதாைப் மபாயிற்று என்று
ைவிஞர் வருந்துகிறார். அவர்ைள் நீர் உள்ளிருக்கையில். புகன நறுந்துகிலும் பூண்ட
அணிைலன்ைளும் உள்ளிருந்தன. பபாய்கை பெல்வம் பூரித்துக் கிடந்தது. அவர்ைள்
பவளிப்மபாந்தவுடன் அகவயும் பவளிமயறின. ஆதலால். “அகனய நீர் வறிதாை
வந்து ஏறினார்” என்றார்.

959. வமவினார் பிரிந்தார்; அந்த வீங்கு நீர்.

தாவு தண் மதிதன்கனாடும் தாரவக
ஓவு வானமும். உள் நிவை தாமவரப்
பூ எலாம் குடி வபானதும். வபான்ைவத.
வமவினார் பிரிந்தார் - (அந்நீர் நிகலயுள்) விருப்பத்மதாடு நீர் விகளயாடிய
ஆடவரும் ேைளிரும் (அங்கிருந்து) பிரிந்து பென்றனர்; அந்த வீங்கு நீர் - (அதனால்)
(நீர்) நிகறந்திருந்த அந்த நீர் நிகலயானது; தாவுதண் மதி தன்கனாடும் தாரவக -
தவழ்ந்து பெல்லும் குளிர் நிலாவும் விண்மீன்ைளும்; ஓவு வானமும் - விலகிச் பென்று
விட்ட ஆைாயத்கதயும்; உள்நிவை தாமவரப் பூ எலாம் - (தன்)னுள்மள
நிகறந்திருந்த தாேகர ேலர்ைள் யாவும்; குடிவபானதும் வபான்ைது -
மவறிடத்திற்குக் குடி பபயர்ந்து மபாய்விட்ட பபாய்கைகயயும் மபால் ஆயிற்று.
தன்னிடம் நீராட வந்த அழகுபபாலியும் மைாெலநாட்டு ஆடவராலும்
ேைளிராலும் தனியழகு பபற்றிருந்த நீர்நிகல. அவர்ைள் பபயர்ந்ததனால்
விண்மீன்ைகள இழந்து மபான வானத்கதயும். தாேகர ேலர்ைகள
இழந்துவிட்ட தடாைத்கதயும் மபாலப் பபாலிவிழநது மபாயிற்று என்று
ஏங்குகிறார். “மீன் எலாம் சூழ நின்ற விரிைதிர்த் திங்ைகளயும்” “வண்ணப் பூபவலாம்
ேலர்ந்த பபாய்கைத் தாேகரகயயும்” (ைம்ப. 943) உவமித்துள்ளார் ஆதலின்.
இங்கு. “தண்ேதி தன்பனாடும். உள்நிகற தாேகரப் பூ எலாம் குடிமபானதும்
மபான்றது” என்று பபாருத்தமுற உவமித்தார். ேைளிர் பவளிமயற்றத்கதப்
“பூபவலாம் குடிமபானது மபான்றது” எனல் ேைா ைவிைட்மை வாய்க்ைவல்ல
பொல்லாட்சி எனலாம்.

ைதிரவன் ைடல் புைலும் ெந்திரன் எழுச்சியும்

 960. மானின் வநாக்கியர் வமந்தகராடு ஆடிய
ஆன நீர் விவையாடவல வநாக்கினான்;
தானும். அன்னது காதலித்தான் என்.
மீன வவவலவய. கவய்யவன் எய்தினான்.

மானின் வநாக்கியர் - ோன் ைண்ைகள ஒத்த விழிைள் பைாண்ட ேங்கையர்;

வமந்தகராடு ஆடிய - ஆடவமராடு நிைழ்த்திய; ஆன நீர்விவையாடவல -
(ைாணத்)தக்ை நீர் விகளயாடகல; வநாக்கினான் கவய்யவன் - மநாக்கினவனான
ைதிரவன்; தானும் அன்னது காதலித்தான் என - தானும் அந்த நீர் விகளயாடல்
நிைழ்த்த விரும்பியவகனப் மபால; மீன் வவவலவய எய்தினான் - மீன்ைள்
நிரம்பி?யுள்ள (மேகலக்) ைடகலயகடந்தான்.

சிறந்த விகளயாடல்ைகளப் பார்த்தவர்ைள். தாமும் அவ்வாடகல ஆட. உடமன

ேனக்கிளர்ச்சியுறுதல் இயல்பாதலின் அம்ேனவியல் உணர்ந்த ைவிஞர் ைதிரவன்
ேகறகவ இவ்வாறு அணியுறக் கூறினார் - தற்குறிப்மபற்ற அணி. அவர்ைள்
விகளயாடியது நீர் விகளயாட்மட ஆதலின் தானும் அந்நீர் விகளயாட பபரு நீர்
நிகலயோகிய ைடலில் ைதிரவன் இறங்கினான்.

961. ஆற்ைல் இன்வமயினால் அழிந்வதயும். தம்

வவற்று மன்னர்தம்வமல் வரும் வவந்தர்வபால்.
ஏற்று மாதர் முகங்ககைாடு எங்கணும்
வதாற்ை சந்திரன். மீைவும் வதாற்றினான்.

ஆற்ைல் இன்வமயினால் அழிந்வதயும் - (தம் பகை ேன்னகர பவல்ல)

வலிகேயில்லாகேயால் (முன்பு) மதாற்றுப் மபாயிருந்தும்; தம் வவற்று மன்னர்
தம்வமல் - தம்முகடய பகையரெர் மேல்; வரும் வவந்தர் வபால் - (மீண்டும் மபாரிடத்
துணிவுபபற்று) வருகின்ற ேன்னகரப் மபால; எங்கணும் மாதர் முகங்ககைாடு ஏற்று -
எல்லா இடத்தும். (மைாெல நாட்டு) ேங்கையர் முைங்ைமளாடு எதிர்த்து; வதாற்ை
சந்திரன் மீைவும் வதாற்றினான் - (முன் நிற்ை இயலாேல்) மதால்வி எய்தி (ேகறந்து
மபான) திங்ைள் (கீழ்வானில்) மீண்டும் மதான்றினான்.

அம் ேைளிர் முைத்திற்கு முன்மப பலமுகற மதான்றிப் பலமுகற மதாற்றுப்

மபானவன் ெந்திரன்; மீண்டும் மதான்றியுள்ளான். இப்மபாதும் பவல்லப்
மபாவதில்கல. சிலருக்குத் மதால்வி. எந்தப் பாடத்கதயும்
மதாற்றுவிப்பதில்கலமயா? என்பார். “மதாற்ற ெந்திரன் மீளவும் மதாற்றினான்”
என்றார். ஆற்றல் இன்கேயினால் மதால்வியால் அழிந்து மபான ேன்னர்ைள்.
மீண்டும் மீண்டும் பகட திரட்டி மீண்டும் மீண்டும் மதாற்றுக் பைாண்டிருப்பது
இயல்பு.
 உண்டாட்டுப் படலம்
தெரதனது மெகன ேதுவிகன உண்டு ேகிழ்ந்தாடுகிற நிைழ்ச்சிைள் கூறும் பகுதி:

நிலா எழுந்ததால் அதன் தண் ஒளி எங்கும் பரவுகிறது. அத் தண்பணாளியில்

ைாேனின் ஆட்சி விரவுகிறது. ேைளிர் ேதுவிகனப் பருகிக் ைாேத்தழலுக்கு பநய்
வார்க்கின்றனர். ேது ேயக்ைம் பல ேயக்ைங்ைட்குக் ைாரணம் ஆகிறது. ஊடலும்
கூடலுோை இரவு மைாலாைலோைக் ைழிகிறது. திங்ைள் ேகறகிறான். ைாகலக்
ைதிரவன் எழுகிறான்.

எங்கு நிலாப் பரந்து பபருகிய மதாற்றம்

962. கவண் நிை நவை நிவை கவள்ைம் என்னவும்.

பண் நிைம் கசறிந்து இவட பரந்தது என்னவும்.
உள் நிவை காமம் மிக்கு ஒழுகிற்று என்னவும்.
தண் நிவை கநடு நிலாத் தவழத்தது. எங்குவம.

கவண் நிை நவைநிவை - பவண்கேயான நிறமுகடய ைள்ளின்; கவள்ைம்

என்னவும் - நிகறந்த பவள்ளம் (பபருகியது) மபாலவும்; பண்நிைம் கசறிந்து இவட
பரந்தது என்னவும் - இகெயானது வடிவம் பபற்று உலைத்தில் இகடமய பரவியது
மபாலவும்; உள் நிவை காமம் மிக்கு ஒழுகிற்று என்னவும் - (எல்லா உயிர்
இனங்ைளின்) உள்ளத்துள்மள நிரம்பிய ைாேம் (உள்அடங்ைாகேயால்) மிகுதிப்பட்டு
பவளியிமல ஒழுகினாற் மபாலவும்; தண்நிவை கநடுநிலாத் தவழத்தது எங்கும் -
குளிர்ச்சி பபாருந்திய பபருநிலாவானது எல்லாவிடத்தும் (தன் ஒளிகயச் பெழிக்ைச்
பெய்தது).
நிறத்தால் ைள்; இனிகேயால் இகெ; இன்ப மிகுதியால் ைாேபவள்ளம்
என்னலாம்படி நிலபவாளி பரவிற்பறன்ை. இனிவரும் இப்படலப் பகுதியின்
பபாருள் எல்லாம் மதான்றுோறு பதாகுத்துத் மதாற்றுவாய் கூறினார்.

963. கலந்தவர்க்கு இனியது ஓர் கள்ளும் ஆய். பிரிந்து

உலர்ந்தவர்க்கு உயிர் சுடு விடமும் ஆய். உடன்
புலந்தவர்க்கு உதவி கசய் புதிய தூதும் ஆய்.
மலர்ந்தது. கநடு நிலா - மதனன் வவண்டவவ.
கலந்தவர்க்கு இனியது ஓர் கள்ளும் ஆய் - (ஆணும் பபண்ணுோைக்) கூடி
ேகிழ்ந்திருப்பவர்ைட்கு இனிகே நல்கும் ேதுவாைவும்; பிரிந்து உலர்ந்தவர்க்கு உயிர்
விடு விடமும் ஆய் - (துகணவகரப்) பிரிந்து வருந்துவார்க்கு (உண்டார்) உயிகரப்
மபாக்ைவல்ல நஞ்ொைவும்; உடன்புலந்தவர்க்கு உதவி கசய் புதிய தூதும் ஆய் -
துகணவருடன் ஊடல் பைாண்டவர்க்கு (இன்ப நிகலகய மிகுவிப்பதால் ஊடல்
நீங்கிக் கூடல் பைாள்ள) உதவி பெய்கின்ற புதிய தூதுவன் ஆைவும்; மதனன் வவண்ட
- ேன்ேதன் (தன் பதாழிலுக்கு உதவுோறு) மவண்டியதனால்; கநடுநிலா மலர்ந்தது -
ஒளிமிக்ை நிலவானது வானில் ( ஒரு பவண்ேலர் மபால) ேலர்ந்தது.

ைாே மவளின் பணிக்கு இரவும் நிலவும் பபரிதும் மவண்டப் படுவதாதலின்

“ேதனன் மவண்ட பநடுநிலா ேலர்ந்தது” என்றார். ஒரு பபாருள் ேக்ைள்
ேனநிகலக்மைற்ப பல்வகைப் பயன்தரும் என்கிறார். நிலா. கூடுவார்க்கு மேலும்
மேலும் கூடும் விருப்பம் உண்டாக்கும் ஆதலின் மேலும் மேலும் உண்ண விருப்பம்
ஊட்டும் ைள் ஆைவும்; பிரிந்தவர்க்கு. விடம்மேலும் மேலும் உயிகர
பநருக்குவதுமபால் நிலா உயிகர பநருக்குதலால் நஞ்சு ஆைவும்; ஊடியவர்க்கு
மவட்கை மிகுவித்துக் கூட உந்துதலால் நிலா. ஒரு புதிய தூது ஆைவும் ஆயிற்று.
பாணன் பாடினி. மதாழியர் இருக்ைவும். இது. அவரினும் மிகு பநருக்கும் தூது
ஆதலின் “புதிய தூதும் ஆய்” என்றார்.

964. ஆறு எலாம் கங்வகவய ஆய; ஆழிதாம்.

கூறு பாற்கடவலவய ஒத்த; குன்று எலாம்
ஈறு இலான் கயிவலவய இவயந்த; என் இனி
வவறு நாம் புகல்வது. நிலவின் வீக்கவம?

ஆறு எலாம் கங்வகவய ஆய - (நிலபவாளி பரவியதால்) ஆறுைள் யாவும்

(பவண்ணிறம் பபற்று) ைங்கையாற்றிகனமய ஒத்தகவ ஆயின; ஆழிதாம் கூறுபாற்
கடவலவய ஒத்த - ைடல்ைள் யாவும் (சிறப்பித்துக்) கூறப்படும். திருப்பாற்ைடகலமய
ஒத்தகவ ஆயின; குன்று எலாம் ஈறு இலான் கயிவலவய இவயந்த - ேகலைள்
யாவும் (பவள்ளிப் பனிேகலயாய்ச்) சிவ பபருோன் வாழும் திருக்ையிகல
ேகலக்கு ஒப்புச் பொல்லலாம்படி இருந்தன; நிலவின் வீக்கம் வவறு நாம் இனி என்
புகல்வது? - நிலபவாளியின் பபருக்கிற்குத் தனியாை யாம் இனிப்புைல என்ன
உள்ளது? நிலபவாளியால் உலகு பவண்கேயில் மூழ்கிக் கிடந்தகேக்கு
பவண்கேயிற் சிறந்த மூன்று உலைப் பபாருள்ைகள உவகேயாக்கி விளக்கி விட்ட
ேனநிகறவில். “என் இனி மவறு நாம் புைல்வது?” என்கின்றார். நிலாக் ைதிரின்
பவண்கே வீச்ொல். (ைரிய) யமுகன முதலிய ஆறுைள் ைங்கை ஆயின; பிற
ைருங்ைடல்ைள் யாவும் பாற்ைடல் ஆயின; (நீல) ேகலைள் யாவும் ையிகல ஆயின
என்றார். சிவபிராகன. “ஈறு இலான்” என்றதனால். ைவிஞரின் ெேயப் பபாகற
விளங்கும். 3
 965. எள்ை அருந் திவசகவைாடு யாரும். யாவவயும்.
ககாள்வை கவண் நிலவினால் வகாலம் வகாடலால்.
வள் உவை வயிர வாள் மகர வகதனன்
கவள்ைணி ஒத்தது - வவவல ஞாலவம.

எள்ை அருந்திவசகவைாடு யாரும் யாவவயும் - இைழ்தற்கு அரிய திக்குைளுடமன

அத்திக்குைளிமல உள்ள உயர்திகணயாரும் அஃறிகணப் பபாருள்ைளும்;
ககாள்வை கவண் நிலவினால் வகாலம் ககாள்ைலால் - பைாட்டிக் கிடக்கிற நிலவின்
ஒளியால் (பவண்ணிறக்) மைாலம் பைாண்டதனால்; வவவல ஞாலம் - ைடல் சூழ்ந்த
இவ்வுலைம்; வள் உவை வயிரவாள் மகர வகதனன் - கூர்கே தங்கும் வலிகே
பபாருந்திய வாளிகனயுகடய ேைர மீகனக் பைாடியாை உகடய ேன்ேதனுக்கு;
கவள்ைணி ஒத்தது - பிறந்தநாள் விழாக் பைாண்டாடுவது மபான்றிருந்தது.
உலைத்து உயிர்ைள் யாவும் பிறக்ை உதவியவன்; இன்பத்கதத் தருபவன்
ேன்ேதன் ஆதலால். அகவயாவும் அவனுக்கு நன்றி ேறவாேல்
பவள்ளாகடயணிந்து பிறந்த நாள் பைாண்டாடியது மபான்றிருந்தது உலகை நிலா
ஒளி குளிப்பாட்டிய மைாலம் என்றார். பிறந்த நாள் விழாவிற்கு
பவள்ளாகடயணிதல் ேரபு ஆதகல “பவள்ளணி நாள்” எனும் பொல்மல
குறித்தது. பவள்ளணி நாள் - பிறந்தநாள்: பு.பவ. 212. ேைர மைதனன் - ேைர மீகனக்
பைாடியில் பபாறித்த ேன்ேதன். ேைரம்: சுறா மீன். மைதனம்: பைாடி.

ேைளிர் ேதுப் பருகுதல்

966. தயங்கு தாரவக புவர தரை நீழலும்.

இயங்கு கார் மிவடந்த கா எழினிச் சூழலும்.
கயங்கள் வபான்று ஒளிர் பளிங்கு அடுத்த கானமும்.
வயங்கு பூம் பந்தரும். மகளிர் எய்தினார்.

தயங்கு தாரவக புவர தரை நீழலும் - ஒளிர்கின்ற விண்மீன்ைகளப் மபான்ற முத்துப்

பந்தலின் நிழலிலும்; இயங்குகார் மிவடந்த கா எழினிச் சூழலும் - வானில்
இயங்கும் மேைம் பநருங்கித் தங்குகின்ற மொகலைளில் திகரச் மெகலைளிட்ட
இடங்ைளிலும்; கயங்கள் வபான்று ஒளிர் பளிங்கு அடுத்த கானமும் - குளங்ைள்
மபால ஒளிர்கின்ற பளிங்ைகறைள் பபாருந்திய மதாட்டங்ைளிலும்; வயங்கு
பூம்பந்தரும் மகளிர் எய்தினர் - (ேணம்) விளங்கும் ேலர்ப்பந்தல்ைளிலும் பபண்டிர்
பென்று அகடந்தனர்.
முத்துப் பந்தல். திகரப்பந்தல். பளிங்ைகற. ேலர்ப்பந்தல். ஆகியவற்றின்
குளிர் நிழல்ைளில் பேல்லியல் ேைளிர் தங்கினர் எனச் பெல்வ வளமும். அவர் தம்
பேன்கேப் பாங்கும் ஒருங்கு சுட்டினார். ைரிய திகரைகள நாற்புறமும்
சூழவிட்டு அவற்றின் மேல் ோகலைகளத் பதாங்ைவிட்டுப் பாடி வீடு அகேக்கும்
வழக்ைம் ஆதலின் தார்மிகடந்த எனப் பாடங்பைாண்டு “இயங்கு தார்மிகடந்த ைா
எழினிச் சூழலும்” என்றார் எனினுோம். எழினி: திகர. தார்: ோகல.
 967. பூக்கமழ் ஓதியர். வபாது வபாக்கிய
வசக்வகயின் விவை கசருச் கசருக்கும் சிந்வதயர்.
ஆக்கிய அமிழ்து என. அம் கபான் வள்ைத்து
வாக்கிய பசு நைா. மாந்தல் வமயினார்.

பூக்கமழ் ஓரியர் - பூக்ைளின் நறுேணம் ைேழ்கின்ற கூந்தகலயுகடய

பபண்டிர்; வபாது வபாக்கிய வசக்வகயின் விவைகசரு - ேலர்ைள் (மிைப்) பரப்பிய
படுக்கைைளிமல விகளகின்ற ைலவிப் மபாரிமல; கசருக்கும் சிந்வதயர் - ைளிக்ை
மவண்டுபேன்ற ேனத்தினராய்; ஆக்கிய அமிழ்கதன - அப்மபாரில் பவல்வதற்பைன
ஆக்ைப்பட்ட அமிழ்தம் மபால; அம்கபான் வள்ைத்து வாக்கிய பசு நவை - அழகிய
பபாற்கிண்ணத்தில் ஊற்றிய புதுேதுகவப்; மாந்தல் வமயினார் - பருைத் பதாடங்கினர்.

மொர்வு. ைகளப்பு ஆகியகவ மபாக்கி. இறப்பு நீக்கி. இளகே நல்ை வல்லது

அமிழ்து ஆதலின். ைலவிப் மபார்க்கு இகவ பெய்யும் அமிழ்பதன்று
ேதுவுண்டனர் என்ை. மபாது மபாக்கிய: ேலர்ைள் மபாடப்பட்ட பபாழுது
மபாக்குவதற்ைாை. சிமலகட. அவனிப் மபாருக்கு ஆக்கிய ேது அன்று இது: அேளிப்
மபாருக்கு என்மற ஆக்கிய அமிழ்தம் இது என்பார். “மெக்கையின் விகள பெருச்
பெருக்கும் சிந்கதயர் ஆக்கிய அமிழ்பதன்” என்றார். மெக்கை: படுக்கை. அேளி.
பெரு: மபார். வாக்கிய: வார்த்த. பெம்பபான் வள்ளம் வளம் மிகுதி குறித்தது.

968. மீனுவடய விசும்பினார். விஞ்வச நாட்டவர்.

ஊனுவட உடம்பினார் உருவம் ஒப்பு இலார்.
மானுவட வநாக்கினார் வாயின் மாந்தினார்-
வதனுவடய மலரிவடத் வதன் கபய்கதன்னவவ.

மீன் உவட விசும்பினார் - விண்மீன்ைகளயுகடய வானுலை ேங்கையரும்;

விஞ்வச நாட்டவர் - வித்தியாதர உலைத்து வித்தியாதர ேைளிரும்; ஊனுவட
உடம்பினார் - ஊன் உடம்பினராகி இம் ேைளிர்க்கு; உருவம் ஒப்பிலார் - அழகில்
ஒப்பாைார் (எனத் தக்ை) ; மாதனுவடய வநாக்கினார் - ோகன பவன்ற விழியினராகிய
ேங்கையர்; வதனுவட மலரிவட - மதகனயுகடய ேலரின் ைண்மண; வதன்
கபய்கதன்ன - (மேலும்) மதகனச் பொரிந்தாற் மபால; வாயில் மாந்தினர் - (தங்ைள்
ேலர்) வாயால் ேதுவுண்டனர்.
ேைளிர் வாய். ேலர் மபான்றும். அதில் ஊறும் நீர். மதன் மபான்றும்
இருத்தலால். அவர்ைள் மேலும் மதன் எனப்படும் ேதுகவயுண்ணுதல் “மதனுகட
ேலரிகட மதன் பபய்ததற்கு” நிைர் ஆயிற்று. வால் எயிற்று ஊறிய நீர் மதன் என
வள்ளுவரும் உகரப்பார். (திருக். 1121) விண்ணை ேைளிரும் வித்தியாதர ேைளிரும்
ஒளிமேனிப் பகடத்தவர் ஆயினும். ஊன்மேனி பகடத்த இவ்வுலைப் பபண்ைளுக்கு
ஒப்பாைார். அவர்ைள் இகேயா நாட்டம் பபற்றவர் ஆயினும் இகேத்து ேருட்டும்
இம்ேடந்கதயர்க்கு ஈடாைார் என்பார் “ோன் உகட மநாக்கினார்” என்ற நுட்பம்
உணர்ை. உகடதல்; மதாற்றல்.
 969. உக்க பால்புவர நைா உண்ட வள்ைமும்.
வகக் ககாள் வாள் ஒளிபடச் சிவந்து காட்ட. தன்
வமக் கணும் சிவந்தது; ஓர் மடந்வத வாய்வழிப்
புக்க வதன் அமிழ்தமாய்ப் கபாலிந்த வபான்ைவவ.

ஓர் மடந்வத வாய்வழிப் புக்க வதன் - ஒரு ேங்கையின் வாய்வழியாைப் புகுந்த

ேது; அமிழ்தமாய்ப் கபாலிந்த வபான்ைவவ - அமிழ்தோை அவளுக்குள் விளங்கியது;
உக்கபால் புவர நைா உண்ட வள்ைமும் - சிந்திய பாலிகன ஏற்று நிற்பது மபான்ற
பவண்ணிற ேதுவிகன ஏந்தியிருந்த (பளிங்ைாலான) ேதுக்கிண்ணமும்; வகக்ககாள்
வாள் ஒளி படச் சிவந்து காட்ட - (ேதுகவப் பருை எடுத்த அவளுகடய சிவந்த
கைைள் பைாண்டுள்ள சிறந்த ஒளிபடுதலால் பெந்நிறோைத் மதான்ற;
தன்வமக்கணும் சிவந்தது - அவளுகடய ைருங்ைண்ணும் (ேதுவின் மவைத்தால்)
பெந்நிறம் பபற்றது.

அவளுக்கு. ேதுவின் மவைத்தால் ைண் சிவந்தது இயல்பு; ஆனால் அவள்

ேதுவுண்ட ேதுக் கிண்ணமும் சிவந்தது என நயந்மதான்ற ேதுவின் ைடுகே
கூறியவாறு. ைள் உண்பார்க்குக் ைண் சிவத்தல் இயல்பு. இனி. நறாவும் நறா
உண்ட வள்ளமும் சிவந்த என இகயப்பினுோம். நறா கைபடச் சிவந்து மதன்
ஆயிற்று. வாய்படத் தண்ணிய அமுதாக்கிற்று. வள்ளத்கதச் சிவப்பாக்கிற்று
என்று ேதுபதாட்ட எகதயும் ோற்றாேல் விடாது என்றார் எனினுோம்.

970. தாமமும் நானமும் தவதந்த. தண் அகில்

தூமம். உண். குழலியர் உண்ட தூ நவை.
ஓம கவங் குழி உகு கநய்யின். உள் உவை
காம கவங் கனலிவனக் கனற்றிக் காட்டிற்வை.

தாமமும் நானமும் தவதந்த தண்ணகில் தூமம் உண்குழலியர் - ேலர்ோகலயும்.

புனுகும் நிகறந்த. குளிர்ந்த அகில்புகை யூட்டப் பபறும் கூந்தகலயுகடய ேைளிர்;
உண்ட தூநவை - உண்ட தூய ேது; கவங்குழி உகு ஓம கநய்யின் - ைனல் நிகறந்த
யாைகுண்டத்திமல பபய்த ஓேபநய்கயப் மபான்று; உள்நிவை கவங்கனலிவனக்
கனற்றிக் காட்டிற்று - (அவர்தம்) உள்ளத்துள்மள உகறகின்ற பைாடிய ைாேக்
ைனலிகன (மேலும்) சூமடற்றச் பெய்தது.
பநய்யால் ைனல் அகணயாது மேலும் மிகுதல் மபால. ேதுவால் ைாேம்
அடங்ைாது மேலும் மிகும் என்றுணர்த்தியவாறு. அவர்ைள் உள்ளக் குழிக்குள்
நீறுபூத்த பநருப்பாய்க் ைாேக்ைனல். முன்மப உகறந்து கிடந்தது. அக் ைனகல
பநய்யூற்றி எழுப்புதல் மபால. ேது ஊற்றிச் சுடர்விடச் பெய்தனர் என்பார். “உள்நிகற
ைாே பவங்ைனலிகனக் ைனற்றி” என்றார். ஓே மவள்விக்கு. பநய்மபால. ைாே
மவள்விக்கு ேது உந்துெக்தி. குழலுக்கு அகிற்புகையூட்டலும். ோகல சூட்டலும்.
புனுகு பூெலும். ைள்ளால் மிகுந்த ைாேத்கத மேலும் பைாழுந்திடச் பெய்யும்
வாயில்ைளாம்.
 “அளிந்து அைத்து எரியும் தீகய பநய்யினால் அவிக்கின்றார்” (ைம்ப: 4359)
என்பார் பின்னும்.

ைள் ேயக்ைத்தால் நிைழ்ந்த தடுோற்றங்ைள்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

971. விடன் ஒக்கும் கநடிய வநாக்கின்

அமிழ்து ஒக்கும் இன்கசாலார்தம்
மடன் ஒக்கும் மடனும் உண்வட? -
வாள் நுதல் ஒருத்தி காணா.
தடன் ஒக்கும் நிழவல. ‘கபான் கசய்
தண் நறுந் வதைல் வள்ைத்து
உடன் ஒக்க உவந்து நீவய
உண்ணுதி. வதாழி!’ என்ைாள்.

வாள் நுதல் ஒருத்தி - ஒளி நிகறந்த பநற்றியுகடயாள் ஒருத்தி; தடன் ஒக்கும்

நிழவல - (தன்கனப் மபான்மற அழகின்) பபருகேயில் ஒத்திருக்கும் தனது நிழகல;
கபான்கசய் தண்நறும் வதைல் வள்ைத்துக் காணா - பபான்னால் பெய்யப்பட்ட
குளிர்ந்த ேணமுள்ள ேதுவின் கிண்ணத்தில் ைண்டு; வதாழி. உடன் ஒக்க உவந்து நீயும்
உண்ணுதி என்ைாள் - “மதாழிமய! நீயும் என்மனாடு இகணந்து ேகிழ்ந்து
(இம்ேதுவிகன) உண்ணுவாய்!’ என்று மவண்டினாள்; விடன் ஒக்கும்
கநடியவநாக்கின் - (விரும்பாதார்க்கு) நஞ்ெகனய நீண்டவிழிைகளயும்; அமிழ்து
ஒக்கும் இன்கசாலார்தம் - (உண்பாகர நீண்டு வாழ்விக்கும்) அமிழ்தம் மபால.
மைட்டார் பெவிக்கு பநடுநாள் இனிக்கும் இன் போழியும் உகடய ேைளிருகடய;
மடன் ஒக்கும் மடனும் உண்வட? - அறியாகே மபான்ற அறியாகே மவறு
எவரிடத்தும் உண்மடா? (இல்கல என்ை)

அச்ெம். ேடம். நாணம். பயிர்ப்பு என்னும் ேைளிர் நாற்குணங்ைளுள்

ஒன்றான இம் ேடம் பபண் இயல்புக்கு மேலும் அழகு மெர்ப்பதகன
இப்பாடலாலும் ைாண்ை.
மவற்றுப் பபாருள் கவப்பணி. ைாணா - ைண்டு ; பெய்யா என்னும் எச்ெம்.
“இருமநாக்கு இவள் உண்ைண் உள்ளது; ஒரு மநாக்கு மநாய் மநாக்கு” (திருக். 1091)
என்பராதலின். “விடன் ஒக்கும் மநாக்கு” என்றார். மைட் பார்க்குப் மபரின்பம்
தருதலின்.” அமிழ்பதாக்கும் இன்பொல்” என்றார். “அமிழ்து படுதீஞ்பொல்”
(பபருங் 1:43:35

10
 972. அச்ச நுண் மருங்குலாள். ஓர்
அணங்கு அனாள். அைகபந்தி
நச்சுவவல் கருங் கண் கசவ் வாய்
நளிர்முகம். மதுவுள் வதான்ை.
‘பிச்சி நீ என் கசய்தாய்? இப்
கபரு நைவு இருக்க. வாைா.
எச்சிவல நுகர்திவயா?” என்று.
எயிற்று அரும்பு இலங்க நக்காள்.

அச்ச நுண் மருங்குலாள் - (இது முறிந்து விடக்கூடும் எனக் ைண்டார்) அஞ்சுோறு

நுண்ணிய இகடயிகனயுகடயவளாய்த் பதய்வப் பபண் மபான்றிருக்கும் ஒருத்தி;
அைகபந்தி. நச்சுவவல் கருங்கண் கசவ்வாய் நவகமுகம் - (தன்) கூந்தல் பதாகுதியும்
நஞ்சு பூசிய மவல் மபான்ற ைருங்ைண்ைளும். சிவந்தவாயும். நகைமயாடு கூடிய
முைமும்; மதுவுள் வதான்ை - பருகும் வள்ளத்து ேதுவில் பிரதி பிம்போய்த் மதான்ற;
பிச்சிநீ என்கசய்தாய் - பித்துப் பிடித்தவமள! நீ என்ன பெய்கிறாய்; இப்கபரு நைவு
இருக்க - இமதா இச்ொடியில் பபரிய அளவில் ேது நிகறந்திருக்ை; வாைா எச்சிவல
நுகர்திவயா - வீமண வள்ளத்தில் நான் உண்ட எச்சில் ேதுகவயா நுைர்கின்றாய்;
என்று எயிற்று அரும்பு இலங்க நக்காள் - என்று (இவள் நிழகல மவபறாரு
பபண்ணாைக் ைருதி) பற்ைளாகிய முல்கல அரும்பு பவளித்மதான்றி ஒளிரச்
சிரித்தாள்.
ேது வுண்பார் நிழகலயும் உருகவயும் பிரித்தறிய இயலாதவர் ஆவார்
என்றபடி. மிகுந்த ைள்ளிருக்ைவும். உண்டு எஞ்சிய எச்சிகலயா உண்பது? என்று
மைட்டு. இது பித்தாவார் குணம் ஆதலின் “பிச்சிநீ” என்றாள். அவகளப் பிச்சி
என்னும் இவளும் நிழகல உண்கே உருபவன்று நிகனந்து மபசும் பிச்சி என்பது
அறியாள். ேதுவுண்பார் தன்பிகழயுணராது மபசும் தைகவ அழகுற இயம்பியுள்ள
அருகேகய உணர்ை.

973. புைம் எலாம் நவககசய்து ஏசப்

கபாரு அரு வமனி வவறு ஓர்
மைம் உலாம் ககாவல வவல் கண்ணாள்.
மணியின் வள்ைத்து. கவள்வை
நிை நிலாக் கற்வை பாய.
நிவைந்தது வபான்று வதான்ை.
நைவு என. அதவன. வாயின்
வவத்தனள்; நாண் உட்ககாண்டாள்.
வவறு ஓர் மைம் உலாம் ககாவல வவல் கண்ணாள் - பைாடுகே திைழும் பைாகலத்
பதாழிகலச் பெய்யும் மவல் மபான்ற ைண்ணிகனயுகடய மவறு ஒரு ேங்கை;
மணியின் வள்ைத்து கவள்வை நிலாக் கற்வை பாய - (தான் ஏந்திய) ேணிைள் பதித்த
(பளிங்கு ேதுக்) கிண்ணத்தில் பவள்கள நிற நிலாக்ைதிர்ைள் பாய்ந்ததனால்; நிவைந்தது
வபான்று வதான்ை - (அந்தப் பளிங்குக் கிண்ணம் ேது) நிகறந்திருப்பது மபாலத்
மதான்றியதனால்; நைவு என அதவன வாயின் வவத்தனள் - ேதுபவன்று ைருதி. அக்
கிண்ணத்கத வாயில் கவத்தாள்; புைம் எலாம் நவககசய்து ஏச நாண் உட்ககாண்டாள் -
பக்ைத்தில் உள்ளவர்ைள் எல்மலாரும் (பவறுங் கிண்ணத்கத இவள் வாய் கவத்து
உறிஞ்சுவது ைண்டு) நகைத்து இைழ. தானும் தன்னுள்மள நாணம் (மிைக்)
பைாண்டாள்.

ேது உண்ணா முன்னமே. அதன் நிகனவுகூட ேயக்ைம் பெய்விக்ை வல்லது

என்றவாறு. புறம் எல்லாம் நகை பெய்யவும். தானும் பவட்ைமுறவும் பெய்ய
வல்லது ேது விருப்பம் என்று நிைழ்ச்சிபயான்றின் வாயிலாய் உணர்த்தினார்.
பைாகலமவற் ைருவியிருந்தும் நாணம் தவிர்க்ை இயலாதாயிற்று. நறவு உட்
பெல்லுமுன் நாணம் உட்பென்றது என்றுகரத்த நயம் ைாண்.ை.

974. ‘யாழ்க்கும். இன் குழற்கும். இன்பம்

அளித்தன இவவ ஆம்’ என்ன
வகட்கும் கமன் மழவலச் கசால் ஓர்
கிஞ்சுகம் கிடந்த வாயாள்.
தாள் கருங் குவவை வதாய்ந்த
தண் நவைச் சாடியுள். தன்
வாள்-கணின் நிழவலக் கண்டாள்;
வண்டு என ஓச்சுகின்ைாள்.

யாழ்க்கும் இன்குழற்கும் இன்பம் அளித்தன இவவ ஆம் என்ன - வீகணயின்

இகெக்கும். இனிய குழலிகெக்கும் (இகெ) இன்பம் பைாடுத்தகவ இவள்
பொற்ைள்தாம் என்னுோறு; வகட்கும் கமன் மழவலச் கசால் ஓர் கிஞ்சுகம்
கிடந்தவாயாள் - (இனிதான ஒலி) மைட்ைச் பெய்கிற பேல்லிய ேழகல
போழியிகனயும். முருக்ை ேலர் அகனய சிவந்த வாயிகனயும் உகடயாள் ஒருத்தி;
தாள் கருங்கு குவவை வதாய்ந்த தண் நவைச் சாடியுள் - தண்டிகனயுகடய
ைருங்குவகள ேலர் இடப் பட்டுள்ள குளிர்ந்த ைள்ளிகனயுகடய ொடியின்
உள்மள; தன் வாள்க(ண்)ணின் நிழவலக் கண்டாள் - தன்னுகடய வாள்மபான்ற
ைண்ைளின் நிழகலப் பார்த்தாள் (நிழபலன அறியாது.); வண்கடன ஓச்சுகின்ைாள் -
(உள்மள உள்ள குவகள ேலர்ைளில் ேது வுண்ண வந்த வண்டுைள் என்று)
தன்ைண்நிழகல ஓட்டலானாள்! எல்லா இனிகேப் பபாருட்கும் இனிகேபைாடுக்ை
வல்லகவ குழலும் யாழும். அவற்றுக்கும் இனிகே பைாடுக்ை வல்லகவ இவள்
ேழகலச் பொற்ைள் என்ை.
 ைட் ொடியுள் ேணத்திற்ைாைக் குவகள. தாேகர முதலிய ேலர்ைகள இட்டு
கவத்தல் ேரபு. அந்த ேலர்ைகள போய்க்ை வண்டுைள் வந்து விட்டன என்று ைருதிச்
ொடியுள் பதரிந்த தன் விழி நிழகல ஓட்டுகின்றாள்! ேதுப்பழக்ைம் நகைப்பிற்கு
இடம் ஆனவற்கறமய பெய்யும் என மேலும் உணர்த்தியவாறு.

975. களித்த கண் மதர்ப்ப. ஆங்கு ஓர்

கனங் குவழ. கள்ளின் உள்ைால்
கவளிப்படுகின்ை காட்சி
கவண் மதி நிழவல வநாக்கி.
‘அளித்தகனன் அபயம்; வானத்து
அரவிவன அஞ்சி நீ வந்து
ஒளித்தவன; அஞ்சல்!’ என்று ஆங்கு.
இனியன உணர்த்துகின்ைாள்.

ஆங்கு. ஓர் கனங்குவழ - அங்மை. பபான்னாலியன்ற குகழயணிந்தாள்

ஒருத்தி; கள்ளின் உள்ைால்கவளிப்படுகின்ை காட்சி கவண் மதி நிழவல - ேதுவின்
உள்மள பிரதிபலித்துக் மதான்றுகின்ற அழகிய பவள்களத் திங்ைளினது பிம்பத்கத;
களித்த கண் மதர்ப்ப வநாக்கி - ைள்ளுண்டதனால் வந்த ைளிப்பு. தன் ைண்ைளில்
மதான்றுோறு பார்த்து; நீ வானத்து அரவிவன அஞ்சி வந்து ஒளித்தவன - ேதிமய.
நீ வானத்தில் உன்கனத் தீண்ட வரும் பாம்புைளுக்கு அஞ்சி இங்கு வந்து
ஒளிந்திருக்கின்றாய்; அளித்தகனன் அபயம் அஞ்சல் - (ஆகையால். நான் உனக்கு)
அபயம் அளித்மதன்; அஞ்சற்க; என்று ஆங்கு இனியன உணர்த்துகின்ைாள் -
என்பன மபான்ற இனிய போழிைகளக் கூறுபவள் ஆனாள்.

ெந்திர பிம்பத்கத பவண்ேதி எனப் பிகழயாைக் ைருதி. அதற்கு அபயமும்

பைாடுக்கின்றாள் என்பதனால். ேது பவறி. பிகழயின் மேல் பிகழபுரிவிக்ை வல்லது
என உணர்த்தியவாறு. குடிபவறியினும் அபயம் நல்கும் குணமுகடயார் மைாெல
நாட்டார் என்பதும் குறித்தவாறு.

976. அழிகின்ை அறிவினாவலா.

வபவதவமயாவலா. ஆற்றில்
சுழி ஒன்றி நின்ைது அன்ன
உந்தியாள் தூய கசந் வதன்
கபாழிகின்ை பூவின் வவய்ந்த
பந்தவரப் புவரத்துக் கீழ்வந்து
இழிகின்ை ககாழு நிலாவவ.
நைவு என. வள்ைத்து ஏற்ைாள்.
 ஆற்றில் சுழி ஒன்றி நின்ைது அன்ன உந்தியாள் ஒருத்தி -ஆற்று பவள்ளத்தில்
உண்டாகின்ற நீர்ச்சுழியானது. ஓரிடத்தில் நிகலத்து நிற்பகதப் மபான்ற
பைாப்பூகழயுகடயாள் ஒருத்தி; கசந்வதன் கபாழிகின்ை பூவின் வவய்ந்த பந்தவர -
பெந்நிறத்மதகனப் பபாழியும் பூக்ைளால் மவயப்பபற்றுள்ள பந்தகர; புவரத்துக்
கீழ்வந்து இழிகின்ை ககாழுநிலாவவ - துகளத்துக் பைாண்டு கீமழ இறங்குகின்ற
பெழுகே மிக்ை நிலபவாளிகய; அழிகின்ை அறிவினாவலா வபவதவம யாவலா -
(ேதுவுண்டதால்) அறிவு அழிந்ததாமலா அன்றி (ேைளிர்க்குரிய) மபகதகேக்
குணத்தினாமலா; நைவு என வள்ைத்து ஏற்ைாள் - ேது பவன்று (ேயங்கி) (ேதுக்)
கிண்ணத்தில் பிடிக்ை முயன்றாள்.

ேது வுண்டதால் அறிவு அழியும் எனத் பதளிவித்தவாறு. ஆற்றின் சுழிகயக்

பைாப்பூழ் ஆகிய உந்திக்கு உவமித்தல் ேரபு. பவள்கள நிலபவாளிகய பவள்கள
ேதுவாய் எண்ணிப் பூம்பந்தகலப் பபாத்துக் பைாண்டு வீமண ஒழுகுவதாை எண்ணி.
கிண்ணத்தில் ஏந்தித் தன் ேது பவறிகய பவளிப்படுத்தினாள் ஒருத்தி என்ை.
பவட்ைமுறத் தக்ை பெயல்ைகள. பவட்ைமுறாது பெய்வது ேது பவறியின்
இலக்ைணமே என்றவாறு.

977. மின் என நுடங்குகின்ை

மருங்குலாள் ஒருத்தி. கவள்வை
இன் அமிழ்து அவனய தீம் கசால்.
இவட தடுமாறி என்ன.
வன்ன வமகவலவய நீக்கி.
மலர்த் கதாவட அல்குல் சூழ்ந்தாள்;
கபான்னரிமாவல ககாண்டு.
புரி குழல் புவனயலுற்ைாள்.

மின் என நுடங்குகின்ை மருங்குலாள் ஒருத்தி - மின்னல் என பநளிகின்ற

இகடயிகனயுகடயாள் ஒருத்தி; கவள்வை இன் அமுது என்ன கசஞ்கசால்
இவடதடுமாறி - பவண்ணிற இனிய அமிழ்தம் மபான்ற பெவ்விய மபச்சு (ேதுவின்
ேயக்ைால்) இகடயில் குழறுண்டு; அல்குல் வன்ன வமகவலவய நீக்கி மலர்த்கதாவட
சூழ்ந்தாள் - (தனது) இகடப் பகுதியில் அணிந்திருந்த அழகிய மேைகலகயக்
ைழற்றிவிட்டு. அங்மை ேலர் ோகலகயச் சுற்றிக் பைாண்டாள்; கபான்அரி
மாவல ககாண்டு புரிகுழல் புவனயல் உற்ைாள் - அதுேட்டும் அன்றி.
ைழுத்தணியாகிய பபான்அரி ோகலகய எடுத்துச் சுருண்ட கூந்தலில் அணியத்
பதாடங்கினாள்! பபான்னரி ோகல ை ழுத்தணியாவகத. “சுடர் ேணித் மதாளில்
மதான்றும் பபான் அரி ோகல” (ைம்ப. 7636) என்று பின்னும் குறிப்பர்.

ேது ேயக்கு. இகடயில் அணிவகதத் தகல அணியாக்கும் தகலயில்

அணிவகத இகடயணியாக்கும் என எள்ளுகின்றார்.

“இருதனத்து இரவிக்கை தகன அகரயில் உகடபதாடுவார்; இந்த உகட

ரவிக்கைபயனச் ெந்த முகலக்கு இடுவார்” (குற். குற. 22) என்பதும்
இதகனபயாட்டி எழுந்தது எனலாம்.
 978. கள் மணி வள்ைத்துள்வை
களிக்கும் தன் முகத்வத வநாக்கி.
விண் மதி மதுவின் ஆவச
வீழ்ந்தது என்று ஒருத்தி உன்னி.
‘உள் மகிழ் துவணவவனாடும்
ஊடு நாள். கவம்வம நீங்கி.
தண் மதி ஆகின். யானும்
தருகவன். இந் நைவவ’ என்ைாள்.

ஒருத்தி - ஒருேங்கை; கள் மணி வள்ைத்துள்வை - ைள்ளிகன வார்த்த அழகிய

கிண்ணத்தின் உள்மள; களிக்கும் தன்முகத்வதவநாக்கி - ைள் பவறி மதாற்றும்
தன் முைத்தின் பிரதிபிம்பத்கதக் ைண்டு; விண்மதி மதுவின் ஆவச வீழ்ந்தது என்று
உன்னி - வானத்துத் திங்ைள் ேதுவின் ஆகெயால் கிண்ணத்துள். ேது வுண்ண வந்து
வீழ்ந்து கிடக்கிறது என்று நிகனத்து; உள்மகிழ் துவணவவனாடும் ஊடு நாள் -
ேன ேகிழ்ச்சி நல்கும் என் ைணவமனாடு (நான்) ஊடல் பைாள்ளும் ைாலத்து;
கவம்வம நீங்கித் தண்மதி ஆகின் - (உன் இயல்புக்குோறாை) பவப்பந் தருவகத நீக்கி.
குளிர்ந்த நிலவாைமவ நடந்து பைாள்வாய் ஆனால்; இந்நைவவத் தருகவன் என்ைாள்
- இம்ேதுகவ. (இப்பபாழுது உனக்கு நல்குமவன் என்றாள்.)
ேது உண்பார்க்கு அகனவரும் தம்கேப் மபான்மற ேது உண்பவராைமவ
மதான்றுவர். மேல். 975-ஆம் பாடலில். பாம்புக்கு அஞ்சி வந்து ஒளித்த நிலாவாைத்
தன் முை நிழகலக்ைண்டாள். இங்கு. ேதுவாகெயால் வந்து ஒளிந்த நிலாவாைத்
தன் முை நிழகலக் ைாண்கின்றாள். ஆபத்தில் இருப்பாகரக் ைாப்பாற்று முன்.
தனக்கு ஆம் பெயல் புரிய உறுதிபபற நிகனப்பது ேக்ைள் இயல்பாதலின். “ஊடு
நாள்.... தண்ேதி ஆகின் தருபவன்” என்றாள்.

979. எள் ஒத்த வகால மூக்கின்

ஏந்திவழ ஒருத்தி. முன்வக
தள்ை. தண் நைவவ எல்லாம்
தவிசிவட உகுத்தும். வதைாள்.
உள்ைத்தின் மயக்கம் தன்னால்.
‘உப் புைத்து உண்டு’ என்று எண்ணி.
வள்ைத்வத. மறித்து வாங்கி.
மணி நிை இதழின் வவத்தாள்.
 எள் ஒத்த வகால மூக்கின் ஏந்திவழ ஒருத்தி - எள்ளுப் பூப்மபான்ற அழகிய
மூக்கிகனயுகடயாளாய் அணிைலம் பூண்டாள் ஒருத்தி; முன்வக தள்ைத்
தண்நைவவகயல்லாம் - முன்னங் கை நடுங்கியதனால் குளிர்ந்த ேது முழுவதும்;
தவிசு இவட உகுத்தும் வதைாள் - (தன்) ஆெனத்திற் சிந்திவிட்டகத; வதைாள் -
(சிறிதும்) உணராதவளாய்; உள்ைத்தின் மய்ககம் தன்னால் - ேனத்தின் உள்மள உள்ள
ேதுவின் ேயக்ைத்தினால்; உப்புைத்து உண்டு என்று எண்ணி - ேதுக்கிண்ணத்தின்
பின்புறத்தில் ேது இருக்கும் என்று ைருதி; வள்ைத்வத மறித்து வாங்கி -
ேதுக்கிண்ணத்கதக் கீழ்மேலாைக் பைாண்டு; மணி நிை இதழின் வவத்தாள் - பதுேராை
ேணி மபான்ற தன் சிவந்த அதரத்தில் கவத்துக்பைாண்டாள்.

கீழ்மேல் பதரியாது உழலும் ேதுேயக்கின் அவலம் கூறியவாறு. முன் கை

தள்ளத் தண் ேதுகவபயல்லாம் தவிசிகட உகுத்ததும் அவளுக்குத்
பதரியாகேக்குக் ைாரணம் ைண்ேயக்ைம்; ைண் ேயக்ைத்திற்குக் ைாரணம் ேது
வுண்பார்க்கு வரும் உள் ேயக்ைம். அதனால். “உகுத்தும் மதறாள். உள்ளத்தின்
ேயக்ைம் தன்னால்”. என்றார். மேலும். “ோகயயின் ேயங்குகின்றாம்;
ேயக்கின்மேல் ேயக்கும் கவத்தாம்” (ைம்ப. 4358) என்பார்.

980. வான்தவனப் பிரிதல் ஆற்ைா

வண்டு இனம் வச்வச மாக்கள்
ஏன்ை மா நிதியம் வவட்ட
இரவலர் என்ன ஆர்ப்ப.
வதன் தரு கமலச் கசவ் வாய்
திைந்தனள் நுகர நாணி.
ஊன்றிய கழுநீர் நாைத்
தாளினால். ஒருத்தி. உண்டாள்.

வச்வச மாக்கள் ஏன்ை மாநிதியம் - உமலாபிைளிடம் பபாருந்திய பபருஞ்

பெல்வத்கத; வவட்ட இரவலர் என்ன - (பபறுவதற்ைாை) விரும்பி வந்துள்ள
யாெைர்ைள்மபால்; பிரிதல் ஆற்ைா வான்தவன வண்டு - பிரிய ோட்டாேல் வான்
அளவும் போய்த்துக் பைாண்டுள்ள வண்டுைளின் கூட்டம்; ஒருத்தி வதன்தரு கமலச்
கசவ்வாய் - (ைண்ட) ஒருத்தி. மதன் பொரிகின்ற தாேகரப் பூப் மபான்ற தன் சிவந்த
வாகய; திைந்தனள் நுகரநாணி - திறந்தால். வண்டுைள் உட்பென்று விடுபேன்று
நாணமுற்று; ஊன்றிய கழுநீர் நாைத் தாளினால் உண் டாள் - கிண்ணத்தில் ஊன்றி
கவத்த பெங்ைழுநீரின் (உள்துகள பைாண்ட) தண்டினால் (ேதுகவ உறிஞ்சி)
உண்டாள்.

வண்டுைகளயும் உட்பைாள்ள மநரும் அபாயம் உள்ளது ேது வுண்ணும்

பழக்ைம் என்று அதன் இழிவு சுட்டியவாறு. “பநளிந்து உகற புழுகவ நீக்கி. நறவு
உண்டு மநர்கின்மறன்”. (ைம்ப 4359) என்று சுக்கிரீவன் வாயாலும் ேதுவுண்ணும்
சூழகல உகரப்பார். இன்று குளிர்பானங்ைள். பல்லில் படாேல் உறிஞ்சு குழலால்
பருகும் முகற. அன்மற இருந்தகத இதனால் அறிை.
 981. புள் உவை கமல வாவிப்
கபாரு கயல் கவருவி ஓட.
வள் உவை கழித்த வாள்வபால்
வசி உை வயங்கு கண்ணாள்.
கள் உவை மலர் கமன் கூந்தல்
களி இை மஞ்வஞ அன்னாள்.
‘உள் உவை அன்பன் உண்ணான்’
என் உன்னி. நைவவ உண்ணாள்.

புைஉவை கமல வாவிப் கபாருகயல் கவருவி ஓட - (நீர்ப்) பறகவைள் வாழ்கின்ற

தாேகரத் தடாைங்ைளில் ஒன்கற பயான்று மோதுகின்ற ையல் மீன்ைள்.
(இவற்றிற்கு) ஒப்பாை இயலாபதன்று அஞ்சி ஓடுோது; வள் உவை கழித்த
வாள்வபால் வசி உை வயங்கு கண்ணாள் - மதால் உகறயிலிருந்து உருவிபயடுத்து
வாள்மபான்ற கூர்கே மிை மிளிர்கின்ற ைண்ைகளயுகடயவளும்; கள்உவை மலர்
கமன் கூந்தல் களி இை மஞ்வஞ அன்னாள் - மதன்தங்கும் ேலர்ைகள யணிந்த
பேல்லிய கூந்தகலயுகடய ைளித்த இளேயிகல ஒப்பவளும் ஆகிய ஒருத்தி; உள்
உவை அன்பன் உண்ணான் என உன்னி நைவவ உண்ணாள் - (தன்) உள்ளத்துள்
(எப்மபாதும்) உகறகின்ற (தன்) ைாதலன் (ேது) உண்ணான் என்ற ைாரணத்தால்
(தானும்) ேதுகவ உண்ணாதவள் ஆயினாள்.

உண்கேக் ைாதல் புலன் இன்பத்கதத் துறக்ைவும் ஒருப்படும் என்பது

உணர்த்தியவாறு. அவன் பவளிமய உகறந்து ேகறபவன் அல்லன் என்பாள். “உள்
உகற அன்பன்” என்றாள். “பநஞ்ெத்தார் ைாதலராை பவய்துண்டல் அஞ்சுதும்
மவபாக்கு அறிந்து” (திருக். 1128) என்பாள் வள்ளுவக் ைாதலியும். ைணவன்
ஒழுக்ைத்திற்கு ஊறு பெய்யாத வாழ்க்கைத்துகண இவள்.

கலிவிருத்தம்

982. கூற்று உைழ் நயனங்கள் சிவப்ப. கூன் நுதல்

ஏற்றி. வாள் எயிறுகள் அதுக்கி. இன் தளிர்
மாற்ை அருங் கரதலம் மறிக்கும் - மாது. ஒரு
சீற்ைம் ஆம் அவிநயம் கதரிக்கின்ைாரிவன.

ஒருமாது. சீற்ைம்ஆம் அபிநயம் கதரிக்கின்ைாரின் - ஒருபபண். பவகுளியுற்மறார்

அபிநயம் (இது என்று பதரிந்து பைாள்ளுங்ைள் எனக்) ைாட்டுவாள் மபான்று; கூற்று
உைழ் நயனங்கள் சிவப்ப - (விரும்பாதார்க்கு) இயேகனப் மபான்று துன்பம்
பெய்யும் இருவிழிைளும் (ேது மவைத்தால்) சிவந்து மபாைவும்; கூன் நுதல் ஏற்றி -
வகளவுைள் பநற்றியில் மதான்றுோறு புருவங்ைகள (பநரித்து) மேல் ஏற்றி; வாள்
எயிறுகள் அதுக்கி - ஒளியுகடய பற்ைகளக் ைடித்து; இன்தளிர்மாற்று அருங் கரதலம்
மறிக்கும் - ைண்ணுக்கு இனிய தளிரின் அழகைத் (தேக்கு முன்மன தகலபயடுக்ை
இயலாதவாறு மபாக்குகின்ற (அழகுகடய கைத்தலங்ைகள ேடக்குவாள்.)
 ேதுவுண்டால் நிைழும் பேய்ப்பாடுைமளாடு பவகுண்மடார் பேய்ப்பாடுைள்
ஒக்கும் என்பதால். அது பவறுக்ைத்தக்ைபதன்று உணர்த்தியவாறு.

பவகுண்மடான் அவிநயம். “ேடித்த வாயும் ேலர்ந்த ோர்பும். துடித்த

புருவமும். சுட்டிய விரலும். ைன்றிய உள்ளபோடு கை புகடத்திருத்தலும்” (சிலம்.
மேற். அடியார். 3.12.)ஆம்.

983. துடித்த வான் துவர் இதழ்த் கதாண்வட. தூ நிலாக்

கடித்த வாள் எயிறுகள் அதுக்கி. கண்கைால்
வடித்த கவங் குருதி வவல் விழிக்கும் மாதர் கமய்
கபாடித்த வவர். புைத்து உகு நைவம் வபான்ைவவ!

துடித்த வான் துவர் இதழ்த் கதாண்வட - துடிக்கின்ற மிைச் சிவந்த வாய்

இதழ்ைளாகிய பைாவ்கவக் ைனிகய; தூநிலாக் கடித்த வாள் எயிறுகள் அதுக்கி -
பவண்ணிற நிலாவிகனக் துண்டு பெய்து கவத்துள்ளது மபான்ற ஒளிபபாருந்திய
பற்ைளாற் ைடித்து; கவடித்த கவங்குருதி வவல் கண்கைால் விழிக்கும் - கூர்கே
பெய்யப்பட்டு (பகைவரின்) பைாடுங்குருதி மதாயப்பபற்ற மவல்ைகளப் மபான்று.
ேதுவால் சிவந்து மபானதன் ைண்ைளால் பார்க்கின்ற; மாதர் கமய் உகும் கபாடித்த
வவர் - ஒருத்தியின் உடம்பில் சிந்தும் வியர்கவ நீர்; புைத்து உகு நைவம் வபான்ைது -
உடலுட் பென்ற ேது பவளிமய சிந்துவது மபான்றிருந்தது. உள்மள பென்ற ேதுமவ
பபண்தன்கேக்கு ோறான இத்தகைய பேய்ப்பாடுைகளத் மதாற்றுவித்தவாறு
பவளிமய சிந்தியது. குடித்தைள் உள்மள நிரம்பி அங்கு இடமின்கேயால்.
ேயிர்க்ைால் மதாறும் பவளிமய ைசிவது மபால. உடல் பவயர்த்தது என்பதாம்.
உள்மள இடமில்லாது மபானாலும். ஊற்றிக் பைாண்மட இருப்பதால். நுண் துகள
வழியாை உட்பென்றது பவளிமய புறப்பட்டது எனினுோம். 22

984. கனித் திரள் இதழ் கபாதி கசம்வம கண் புக.

நிவனப்பது ஒன்று. உவரப்பது ஒன்று. ஆம் ஒர் வநரிவழ.
தனிச் சுடர்த் தாமவர முகத்துச் சாபமும்
குனித்தது; பனித்தது. குழவித் திங்கவை.*

கனித்திரள் இதழ் கபாதி கசம்வம கண்புக - பைாவ்கவக் ைனிமபான்று திரண்ட

இதழ்ைளில் மிகுந்திருக்கிற பெந்நிறம் ைண்ைளில் மபாய்ச்மெர; நிவனப்பது ஒன்று
உவரப்பது ஒன்று ஆம் ஒர் வநரிவழ - ேனத்தால் நிகனப்பது ஒன்றும். வாயால்
பொல்வது ஒன்றுோை ஆகிப்மபான சிறந்த அணிைள் பூண்டாள் ஒருத்தியின்; தனிச்
சுடர்த் தாமவர முகத்துச் சாபமும் - தனி ஒளி வீசும் (அவள்) தாேகர முைத்தில்
உள்ள வில்மபான்ற புருவங்ைளும்; குனித்தது; குழவித்திங்கள் பனித்தது -
வகளந்தன; பநற்றிபயன்னும் பிகறச் ெந்திரனும் வியர்த்தது.
 மைாபத்தின் குணங்ைள் யாவும் ைள் உண்பார்க்கு உளவாதல் சுட்டியவாறு.
“திங்ைளுள் தீத் மதான்றியற்று” (ைலி 41: 24) என்றாற் மபால. “திங்ைளும் வியர்த்தது”
என ேதுவின் பைாடுகே கூறியவாறு. ேதுவுண்பார் உள்ளமும் உகரயும்
ஒன்றுபடாேல் நிகனப்பது ஒன்றும் உகரப்பது ஒன்றும் ஆை ஆவார் என்பார்.
“நிகனப்பது ஒன்று உகரப்பது ஒன்று ஆம் ஒர் மநரிகழ” என்றார்.

985. இலவு இதழ் துவர் விட. எயிறு வதன் உக.

முவல மிவச. கச்கசாடு கவலயும் மூட்டு அை.
அவல குழல் வசார்தர. அசதி ஆடலால்.
கலவி கசய் ககாழுநரும் கள்ளும் ஒத்தவவ.

இலவு இதழ் துவர்விட - இலவம் பூகவ ஒத்த (வாய்) இதழ்ைள் (தேக்குரிய)

பெந்நிறம் நிங்ைவும்; எயிறு வதன் உக - பற்ைளின் இகடமய ஊறும்நீர்
இனிக்குோறு சுரக்ைவும்; முவலமிவச கச்கசாடு கவலயும் மூட்டு அை - தனங்ைளின்
மீது அணிந்த ைச்சுடமன (இகடயில் அணிந்த) ஆகடயும் முடிச்சு அவிழவும்;
அவலகுழல் வசார்தர - கூந்தல் அகலவதனால் ெரிந்து வீழவும்; அசதி ஆடலால் -
பரிைாெச் சிரிப்புத் மதான்றுவதனால்; ககாழுநர் கசய் கலவியும் கள்ளும் ஒத்த -
ைணவர் (தம்மோடு) பெய்கின்ற ைலவியும். ோதர்உண்ட ைள்ளும் ெேம் ஆயின.

எச்ெங்ைள் குறிக்கும் பெயல்ைள் எல்லாம் ைலவிக்கும் ைள்ளுக்கும்

பபாதுவாதலால். “பைாழுநர் பெய் ைலவியும் “என ோற்றிக்” கூட்டப்பட்டது.
உதடு பவளுத்தல். பல் அடியில் இனிய நீர் சுரத்தல். ஆகடயும் ைச்சும் அவிழ்தல்.
கூந்தல் குகலதல். பரிைசித்தல் ஆகியகவ ேது வுண்ணல். ைலவி புரிதல் ஆகிய இரு
பெயல் பெய்வார்க்கும் பபாது நிைழ்வுைள் ஆகும். அெதியாடல் - பரிை சித்தல்.
“ஒறுக்ைப் படுவார் இவர் என்று அங்கு அெதியாடி” (சீவை. 1871) என்பது ைாண்ை; ைள்
இச் பெயல்ைகளச் பெய்தலால். இவற்கறச் பெய்யும் பைாழுநமராடு அது ஒத்தது
எனக் கிடந்தவாமற பபாருள் பைாள்ளினும் அகேயும். “பைாழுநரும் ைள்ளும்
ஒத்த” - திகண வழுவகேதி. உண்டாட்டுப் படலோதலால் ைள்ளுக்குச்
சிறப்பளித்து அஃறிகண முடிவிகன உயர்திகணக்கும் ஈந்தார். ைள் உண்பார்
அஃறிகண முடிவிகன உயர்திகணக்கும் ஈந்தார். ைள் உண்பார் அஃறிகணக்குச்
ெேம் எனக் ைருதினார்.

986. கவன கழல் காமனால் கலக்கம் உற்ைவத.

அனகனுக்கு அறிவி’ என்று. அறியப் வபாக்கும் ஓர்
இன மணிக் கவலயினாள். ‘வதாழி! நீயும் என்
மனம் எனத் தாழ்திவயா? வருதிவயா?’ என்ைாள்.
 கவனகழல் காமனால் கலக்கம் உற்ைவத - ஒலிக்கும் வீரக்ைழல்ைகள யணிந்த
ைாேமதவனால். (ைாே நிகனவால்) யான் ைலக்ைம் உற்றுள்மளன் என்பகத;
அனகனுக்கு அறிவி - குற்றேற்ற (என்) ைணவனுக்கு அறிவிப்பாயாை; என்று அறியப்
வபாக்கும் ஓர் இனமணிக் கவலயினாள் - என்று கூறி (தன்மதாழிகய). பிரிந்துள்ள தன்
ைணவனிடம் அனுப்ப முன்வந்த உயர் ேணிைள் அழுத்திய மேைகலயணிந்த ோது
ஒருத்தி; வதாழி நீயும் என் மனம் எனத் தாழ்திவயா? வருதிவயா? என்ைாள் - (தன்
மதாழிகய மநாக்கி) மதாழிமய! நீயும் என் ேனத்திகனப் மபால (அவனிடத்திமலமய)
தங்கி விடுவாமயா? மீண்டு வருவாமயா? என்று (ஐய வினா) எழுப்பினாள்.

என் ேனம் என்னிடம் இல்கல என்பகத நயமுற விளக்கியவாறு. உண்டு

ைளித்திருக்கும் இப்மபாது. அவன் இல்லாகேயால் ேன்ேதன் அம்பால் மிை
வருந்துகின்மறன்; அவகனச் பென்று உடமன அகழத்து வருவாயா? அல்லது என்
ேனம் மபால. அவனிடமே இருந்து விடுவாயா? என்று ஓயாது அவகனமய
நிகனத்திருக்கும் ேனத்கத. மதாழிக்குக் கூறுவாள் மபால் ொடுகிறாள். பநஞ்ெம்
அவனிடம் பென்றது. “பைட்டார்க்கு நட்டார் இல் என்பமதா பநஞ்மெ நீ. பபட்டாங்கு
அவர்பின் பெலல்” (திருக். 1293

25

987. மான் அமர் வநாக்கி. ஓர் மதுவக வவந்தன்பால்.

ஆன தன் பாங்கியர் ஆயினார் எலாம்.
வபானவர் வபானவர் கதாடரப் வபாக்கினாள்;
தானும். அங்கு. அவர்கள்பின் தமியள் ஏகினாள்.

மான் அமர் வநாக்கி ஓர் மதுவக வவந்தன்பால் - ோன்ைள் விரும்பும்

ைண்ணுகடயாள் ஒருத்தி. ஒப்பற்ற வலிகே வாய்ந்த (தன்) ைணவனிடத்தில்;
ஆனதன் பாங்கியர் ஆயினார் எலாம் - (தனக்கு) விருப்போன மதாழியர்
ஆனவகரபயல்லாம்; வபானவர் வபானவர் கதாடரப் வபாக்கினாள் - (பின்மன)
பென்றவர்ைள் (முன்மன) பென்றவர்ைகளத் பதாடருோறு பதாடர்ந்து அனுப்பிய
வண்ணம் இருந்தாள்; தானும் அங்கு அவர்கள் பின் தமியள் ஏகினாள் - (இனி அனுப்பத்
மதாழியர் இல்கல யாதலால்) தன்கனத் தாமன தூதாக்கி. ைணவன் இருக்குமிடம்
மநாக்கி (இவளும்) அவர்ைள் பின்மன தனியாளாய்ப் புறப்பட்டாள்!
ேதுவுண்டவுடன் எழுந்த ைாே மவட்கையால். ைணவனிடம் பென்று மெரும் ைால
இகட பவளி தராேமலமய தூதனுப்பித் தூதனுப்பி இனி அனுப்ப யாரும் இல்கல
யாதலால் தானும் தூதானாள் எனத் தகலவியின் ஆரா அன்பும் தீரா மவட்கையும்
அறிவித்தவாறு. ைால இகட பவளியின்றி அடுக்ைடுக்ைாைத் மதாழியகர அனுப்பிக்
பைாண்மட இருந்தாள் என்பதகன. “மபானவர் மபானவர் பதாடரப் மபாக்கினாள்”
எனும் அடுக்ைால் உணர்த்திய திறம் ைாண்ை. மிை மவட்கை உயர்வு பாராது ஆதலால்.
தான் தகலவி நிகலயிலிருந்தும் தாழ்ந்து தானும் தூதியானாள் என்பார். “தானும்
அங்கு அவர்ைள் பின் தமியள் ஆயினாள்” என்றார்.
 988. விவர கசய் பூஞ் வசக்வகயின் அடுக்க மீமிவச.
கவர கசயா ஆவச அம் கடல் உைாள். ஒரு
பிவரச கமன் குதவலயாள். ககாழுநன் வபர் எலாம்
உவரகசயும் கிள்வைவய உவந்து புல்லினாள்.

விவரகசய் பூஞ்வசக்வகயின் அடுக்கம் மீமிவச - ேணம் மிகும்

ேலர்ப்படுக்கையின் அடுக்குைளின் மேமல; கவர கசயா ஆவச அம் கடல்உைாள் -
ைகரயிட்டுத் தடுக்ை இயலாக் ைாதல் ைடலில் மூழ்கியுள்ளவளான; ஒரு
பிவரசகமன் குதவலயாள் - மதன் என இனிக்கும் ேழகல போழி உகடயாள் ஒருத்தி;
ககாழுநன் வபர் எலாம் உவரகசயும் கிள்வைவய - (தன்) ைணவனுக்கு உரிய
பபயர்ைகளபயல்லாம் பொல்லுகின்ற கிளிகய (எடுத்து); உவந்து புல்லினாள் -
(உள்ளம்) ேகிழ்ந்து தழுவிக் பைாண்டாள்.
“அடுத்த மீமிகெ” என்பதிலும் “அடுக்ை மீமிகெ” என்பது இடத்திற்மைற்ற
பபாருட் சிறப்புறுதலால் அப்பாடமே பைாள்ளப் பபற்றது.
ைணவகனப் பிரிந்த பபருந் துன்பப் பபருக்கில் வருந்துவார்க்குக் ைணவன்
பபயர் மைட்டலும் மபரின்பம் தரும் பெயல் ஆகும். ஆதலின். ைணவன் பபயர்
அகனத்தும் உகரக்கின்ற கிளி மிைப்மபரின்பம் தருவது ஒன்று ஆதலின்.
“பைாழுநன் மபர் எலாம் உகர பெயும் கிள்களகய உவந்து புல்லினாள்”
என்றார். “ஆவபதான்று அருளாய் எனது ஆவிகய. கூவுகின்றிகல. கூறகல பென்று
எனா பாகவ மபசுவமபால ைண் பனிப்புறப் பூகவமயாடும் புலம்?புகின்றார்
சிலர்” (ைம்ப: ) என்பதும் இங்கு ஒப்பு மநாக்ைற்குரியது.

989. மன்ைல் நாறு ஒரு சிவை இருந்து. ஒர் வாணுதல்.

தன் துவணக் கிள்வைவயத் தழீஇ. ‘என் ஆவிவய
இன்றுவபாய்க் ககாணர்கிவல; என் கசய்வாய் எனக்கு?
அன்றிவலாடு ஒத்தி’ என்று அழுது. சீறினாள்.
மன்ைல் நாறு ஒருசிவை இருந்து ஓர் வாள்நுதல் -ேணம் வீசும் ஓர் இடத்திமல
இருந்து பைாண்டு. ஒளிபபறும் பநற்றிகய யுகடயாள் ஒருத்தி; தன் துவணக்
கிள்வைவயத் தழீஇ - தனக்குத் துகணயாைவுள்ள கிளிகயத் தழுவி; என் ஆவிவய
இன்று வபாய்க் ககாணர்கிவல - என் உயிர் நாயைகன இன்று (தூதாைப்) மபாய்
அகழத்து வந்தாய் அல்கல; என் கசய்வாய் எனக்கு - (இந்த உதவிகயத் தவிர
மவறு) எனக்கு என்ன உதவி பெய்ய இருக்கிறாய்?; அன்றிவலாடு ஒத்தி -
(பிரிந்தாகரத் தன் ஒலியால் வருத்தும்) அன்றிகலப் மபாலமவ நீயும் இருக்கிறாய்;
என்று அழுது சீறினாள் - என்று கூறிப் புலம்பி பவகுண்டு பைாதித்தாள்.
 பிரிந்தாகரச் மெர்க்கும் உதவியிலும் பபரிய உதவி உலகில் மவறு இல்கல. நீ.
மபாய் அவகர அகழத்து வாராேல் அவர் பபயகர ேட்டும் ஓயாது கூவி என்கன
துயர் உறுத்துகிறாய்; அன்றில் பவளிமய கூவுகிறது; நீ உள்மள கூவுகிறாய். ஆை.
துயர் உறுத்துவதில் இரண்டுமபரும் ஒன்மற; இடமே மவறுபாடு என்கிறாள். மேல்
பாடலில் கிளி கூவலில் ேகிழ்ந்தாள். இப்பாடலில். அதுவும் பவறுத்தாள்.
பிரிந்தார்க்குத் துயர்தரும் பபாருள்ைளுள் அன்றிலும் ஒன்று.

990. வவை பயில் முன்வக ஓர் மயில் அனாள்தன்கு

இவையவள் கபயரிவனக் ககாழுநன் ஈதலும்.
முவை எயிறு இலங்கிட முறுவல் வந்தது;
கைகை உதிர்ந்தது கயற்கண் ஆலிவய.
ககாழுநன் இவையவள் கபயரிவனத் தனக்கு ஈதலும் - (தன்) ைணவன். (தனக்கு)
இகளயாளாய் வந்தாள் பபயகர (ேது ேயக்ைால்) தனக்கு இட்டு அகழத்தலும்;
வவை பயில் முன்வக மயில் அனாள் - வகளைள் பநருங்கிய கைைகளயுகடய
ேயில்மபான்ற ஒருத்திக்கு; முவை எயிறு இலங்கிட முறுவல் வந்தது - (தன்
ைணவனின் பொற் மொர்வுைண்டு) முல்கல போக்குைகளப் மபான்ற பற்ைள்
ஒளிருோறு (முதலில் அவளுக்குப்) புன்னகை வந்தது; கயற்கண் ஆலி கைகை கவன
உதிர்ந்தது - பின்பு. தன் ைணவன் (இகளயாள்ோட்டு தன் ோட்டுக் பைாண்
டிருப்பகதவிடப் மபரன்பு பைாண்டு அவள் மபர் போழிகிறான் என்னும் நிகனவு
வந்தவுடன்) அவள் ையல்மபான்ற ைண்ைளிலிருந்து ைளைளபவன்று ைண்ணீர்த் துளிைள்
சிந்தின.

ைணவன் அன்பு பங்கிடப் பபறுதகலப் பபாறாத ைாரிகையர் ேன இயல்பு

விளக்கியவாறு. ைளைள விகரவும் மிகுதியும் குறித்த இரட்கடக் கிளவி. ேது
ேயக்ைால் விகளந்த பொற்மொர்?வு என்ற நிகனப்பில் முதலில் நகையும். இகள
யாள் ோட்டு அன்புகடயான் என அறிந்த நிகனப்பில் அழுகையும் மெர
விகளந்தன.

991. கசற்ைம் முன் புரிந்தது ஓர் கசம்மல். கவம்வமயால்

பற்ைலும். அல்குலில் பரந்த வமகவல
அற்று உகு முத்தின் முன்பு. அவனி வசர்ந்தன.
கபான்-கதாடி ஒருத்தி கண் கபாைாத முத்தவம.

முன் கசற்ைம் புரிந்தது ஓர் கசம்மல் - முன்னர்ச் பெய்த தவறு நிகனந்த தகலவன்
ஒருவன்; கவம்வமயால் அல்குலில் பரந்த வமகவல பற்ைலும் - (தன் ேகனவி. தன்
அத் தவற்கற நிகனந்து பைாண்டுள்ள ஊடகலத் தீர்க்கும்) விருப்பத்தால்.
அவள் இகடப்பகுதியில் பரவியிருந்த மேகலகயக் (கையினால்) பிடித்தவுடன்;
அற்று உகு முத்தின் முன்பு - (ஊடல் நீடி அவள் எழத்பதாடங்கியதால்)
அம்மேைகலயில் இருந்த முத்துக்ைள் எல்லாம் அறுந்து (நிலத்தில்) வீழும்
முன்பாைமவ; கபாற்கைாடி ஒருத்திகண் கபாைாத முத்தம் அவனி வசர்ந்தன -
பபான்னாலான வகளயணிந்த அம்ேங்கையின் ைண்ைளிலிருந்து (ைணவன்
பெயகலப் பபாறுக்ைாேல் எழுந்த) ைண்ணீர் முத்துக்ைள் நிலத்தில் வீழ்ந்தன.
 பபாற்பறாடி - பபான்பதாடி. அணி முத்து வீழும்முன் ைண் ேணிமுத்து
வீழ்ந்தன என்று ைணவன் குகற திருத்தும் ேைளிர் நிகறச் சிறப்புக் கூறியவாறு.
இகடயிலிருந்து விழ்வது முன்னும். ைண்ணிலிருந்து வீழ்வது பின்னும் (இட
உயர்வு ைருதின்) வீழ்ந்திருக்ை மவண்டும். ஆனால். உணர்ச்சியின் உயர்ச்சியினால்
இகட முத்கத. ைண் முத்து முந்திக் பைாண்டது எனக் கூறுவார்.

992. வதாடு அவிழ் கூந்தலாள் ஒருத்தி. ‘வதான்ைவலாடு

ஊடுககவனா? உயிர் உருகு வநாய் ககடக்
கூடுககவனா? அவன் குணங்கள் வீவணயில்
பாடுககவனா?’ எனப் பலவும் பன்னினாள்.

வதாடு அவிழ் கூந்தலாள் ஒருத்தி - ேலர் இதழ்ைள் ேலரப்பபற்ற

கூந்தகலயுகடயாள் ஒரு ேங்கை; வதான்ைவலாடு ஊடுககவனா? - (பிரிந்துள்ள என்
ைணவன் வரப்பபற்றால்) அவமனாடு நான் (பிரிவுத் துயர் தந்ததற்ைாை) ஊடல்
பைாள்மவனா; உயிர் உருகும் வநாய்ககடக் கூடு ககவனா? - என் உயிகர உருக்கிக்
பைாண்டுள்ள ைாேமநாகயத் தீர்த்துக் பைாள்ள (உடமன அவகனக்) கூடுமவமனா?;
அவன் குணங்கள் வீவணயில் பாடுககவனா? - (அவனுக்கு உவகை மிகுோறு) அவன்
குணங்ைகள வீகணயில் இகெத்துப் பாடுமவமனா? என்று பலவும் பன்னினாள் -
(அவன் வந்தவுடன் பெய்ய மவண்டியகவ எகவ எகவ) என்று (இவ்வாறு)
பலவழிைகள (ேனத்துள்) ஆராய்ந்து பைாண்டிருந்தாள்! பைாண்டாகன ேகிழ்விக்ைத்
திட்டமிடத் திண்டாடும் ேைளிர் உயர் பண்பு கூறியபடி. “புலப்பன் பைால்;
புல்லுமவன் பைால்மலா; ைலப்பபன் பைால்; ைண்ணன்ன மைளிர்வரின்” திருக்குறள்
(1267

31

993. மாடகம் பற்றினள்; மகர வீவண தன்

வதாடு அவிழ் மலர்க் கரம் சிவப்பத் கதாட்டனள்;
பாடினள் - ஒருத்தி. தன் பாங்குைார்கவைாடு
ஊடினது உவரகசயாள். - உள்ைத்து உள்ைவத.

ஒருத்தி. ஊடினது தன் பாங்குைார்கவைாடு உவர கசயாள் - ஒரு ேங்கை. தான் தன்
ைணவமனாடு பிணங்கியுள்ளகதத் தன் மதாழியமராடு வாய்திறந்து
பொல்லாதவளாய்; மாடகம் பற்றிய மகர வீவணவய - முருக்ைாணி பபாருந்திய
ேைரமீன் வடிவகேந்த வீகணயிகன; தன் வதாடு அவிழ் மலர்க்கரம் சிவப்பத்
கதாட்டனள் - இதழ்ைள் விரிந்த தாேகரப் பூப்மபான்ற தன் ைரங்ைள் சிவப்புறும்படி
பதாட்டு; தன் உள்ைத்து உள்ைது பாடினள் - தன் உள்ளத்துள்மள ேகறந்த ஊடற்
ைாரணங்ைகளத் (தன் ைணவன் ேட்டுமே குறிப்பால் உணர்ந்து பைாள்ளுோறு
வீகணயிலிட்டுப்) பாடினாள்.
 தன் உள்ளத்துள்ளகதப் பாங்கிோர் அறியின். அவகனத் தூற்றுவர்; அதகன
இவள்பபாறாள் ஆதலின். “உகர பெயாள்; பாடினாள்” என்றார். ைணவன்
குகறகயப் பிறர் அறியாேல் மபணும் பபண்கேயின் தனிப்பண்பு சுட்டினார்.

994. குவழத்த பூங் ககாம்பு அனாள்

ஒருத்தி. கூடவல
இவழத்தனள்; அது. அவள்
இட்டவபாது எலாம்
பிவழத்தலும். அனங்க வவள்
பிவழப்பு இல் அம்கபாடும்
உவழத்தனள்; உயிர்த்தனள்.
உயிர் உண்டு என்னவவ.

குவழத்த பூங்ககாம்பு அ(ன்)னாள் ஒருத்தி - தளிர்த்துள்ள பூங்பைாடி மபான்றாள்

ஒருேங்கை; கூடவல இவழத்தனள் - (தன் ைணவன் வருகைகய யறிய)க் கூடல்
சுழிைகள (விரலால்) கீறினாள்; அது அவள் இட்ட வபாது எலாம் பிவழத்தலும் -
(அக்கூடற்சுழிைள் கூடும் என்று நிகனத்துக்) கீறிய மபாபதல்லாம் கூடாேல்
மபானதும்; அனங்க வவள் பிவழப்பு இல் அம்கபாடும் உவழத்தனள் - ேன்ேதன் இட்ட
பிகழயாத அம்புைளால் தூளாக்ைப்பபற்று வருந்தினள்; உயிர் உண்டு? என்ன
உயிர்த்தனள் - உயிர் இவளுக்கு உண்மடா என்னும் ஐயம் தீர்க்ை மூச்சு விட்டனள்.
ைணவகனக் கூடுவது கூடுமோ என அறிய. விழிைகள மூடித் தகரயில் சுழியிட்டு.
சுழியின் இருமுகனயும் கூடின். ைணவகனக் கூடலாகும் என அறியும் ஒரு பண்கட
வழக்கு. “கூடற் பபருோகனக் கூடலார் மைாோகனக் கூடப்பபறுமவமனல் கூடு
என்று. கூடல் இகழப்பாள் மபால் கூடல் இகழயாது இருந்தாள் பிகழப்பின்
பிகழபாக்கு அறிந்து” (முத்பதாள். 31

33

995. பந்து அணி விரலினாள் ஒருத்தி. வபயுைாள்.

சுந்தரன் ஒருவன்பால் தூது வபாக்கினாள்;
‘வந்தனன்’ என. கவட அவடத்து மாற்றினாள்;
சிந்தவன கதரிந்திலம்; சிவந்த. நாட்டவம.

பந்து அணிவிரலினாள் ஒருத்தி வபயுைாள் (பந்தாடுகையில் ஏந்திய) பந்துக்கு

அழகு பெய்யும் விரலுகடயாள் ஒருத்தி. பிரிவுத் துயரம் உகடயவளாய்; சுந்தரன்
ஒருவன்பால் தூது வபாக்கினாள் - ைட்டழகில் ஒப்பற்றவனாகிய தன் ைணவனிடம்
(மதாழிகயத்) தூது அனுப்பினாள்; வந்தனன் எனக் கவட அவடத்து மாற்றினாள் -
அவன் வந்தானாை வாயிற்ைதகவ அகடத்துத்(உள்மள வர இயலாதவாறு) தடுத்தாள்;
சிந்தவன கதரிந்திலம்; நாட்டம் சிவந்த - (அவளது) எண்ணம் இன்னபதன யாம்
அறிய இயலவில்கல. (அவள்) ைண்ைள் (ேட்டும்) (பவகுளியால்) சிவந்த வண்ணம்
இருந்தன.
 ‘தூது வந்தால் அன்றி. வர இயலாமதா?’ எனக் ைணவன் ோட்டுச் சினத்தாள்
மபாலும். இல்லம் தன் ொம்ராச்சியம் ஆதலின் தகலவன் தன் ோட்டு அன்பில்லாத
எதிரி எனக்ைருதி. ேன்னர் மைாட்கடக் ைதகவ யகடத்துத் தாழிடல் மபால. தன்
இல்லக்ைதவிகன யகடத்துத் தாழிட்டாள் என்ை. உண்கே அன்பு
இல்கலபயன்று குற்றம் சுேத்தியபடி. நுணுகியுணரமவண்டிய புலவி இது
வாதலின் இது புலவிநுணுக்ைம்.

996. உய்த்த பூம் பள்ளியின் ஊடல் நீங்குவான்

சித்தம் உண்டு. ஒருத்திக்கு; அது. அன்பன் வதர்கிலான்;
கபாய்த்தது ஓர் மூரியால் நிமிர்ந்து வபாக்குவாள்.
‘எத்தவன இைந்தன கடிவக. ஈண்டு?’ என்ைாள்.

உய்த்த பூம்பள்ளியின் ஊடல் நிங்குவான் - (மதாழி) அகேத்திருந்த

ேலர்ப்படுக்கையில். (தான் ைணவனிடம் பைாண்ட) ஊடகல முடித்துக்பைாள்ள;
ஒருத்திக்குச் சித்தம் உண்டு - அவளுக்கு எண்ணம் உண்டு; அது. அன்பன் வதர்கிலன் -
அந்த எண்ணத்கத அவள் ைணவன் அறியாதவனாை இருந்தான்; கபாய்த்தவதார்
மூரியால் நிமிர்ந்து வபாக்கினாள் - (அப்மபாது. ஒரு தூக்ைம் தூங்கிபயழுந்தவள்
மபாலப்) பபாய்யாைக் (கைைால்ைகள அவன் மேல் படும்படியாை)ச் மொம்பல்
முறித்தாளாய்; எத்தவன இைந்தன கடிவக ஈண்டு என்ைாள் - ‘இப்பபாழுது. எத்தகன
நாழிகைைள் ைழிந்ததுள்ளன?’ என்று (தூக்ைத்தில் அகனத்தும் ேறந்தவள் மபால்)
மைட்டாள். தன் பபருகேயும் ேதிப்பும் இழவாேல். பபண்கே ஊடகல.
முடித்துக் பைாள்ளும் நுட்பம் சுட்டியபடி. “ஊடல். உணர்தல். புர்தல் இகவ ைாேம்
கூடியயார் பபற்ற பயன்” (திருக். 1109) என்பது வள்ளுவ வாெைம். நீங்குவான் - நீங்ை;
விகன எச்ெம் தூக்ைத்தில் ைாலம் உணர இயலாது ஆதலின். “எத்தகன இறந்தன
ைடிகை?” என்று வினாவினாள்.

997. விவதத்த கமன் காதலின் வித்து. கவஞ் சிவை

இவதப் புனல் நவனத்திட முவைத்தவத என -
பவதத்தனள். ஒருத்தன்வமல். ஒருத்தி பஞ்சு அடி
உவதத்தலும். - கபாடித்தன. உவராம ராசிவய.

ஒருத்தி. பவதத்தனள் ஒருத்தன் வமல் பஞ்சு அடிஉவதத்தலும் - ஒரு ேங்கை.

(தன் ைணவன்மேல் பைாண்ட ஊடலால்) பகதபகதத்தவளாகி. அவகனத் தன்
பஞ்ெகனய பேல்லடியால் உகதத்தவுடன்; கவஞ்சிவை இவதப்புனல் நவனத்திட -
ைடிய மவலிகயயுகடய (உடம்பாகிய) திகனப்புனத்தில் (உகதயால் உண்டாகிய
இன்பப் புனல்) நகனத்ததனால்; விவதத்த கமன்காதலின் வித்து முவைத்தவத என -
விகதக்ைப்பட்ட பேல்லிய ைாதலாகிய முகளைள் (உடமன) முகளத்து
விட்டகதப்மபால; உவராம ராசி கபாடித்தன - அவன் உடம்பில் உள்ள
ேயிர்க்கூட்டங்ைள் சிலிர்த்து நின்றன.
 பிற விகதைள் ைாலந்தாழ்த்து முகளக்கும்; ைாதல் விகத உடமன முகளக்கும்
எனக் கூறி வியந்தவாறு. அவள் பாதம் பட்டவுடன் அவன் புளைாங்கிதம்
அகடந்தான்; உமராேஞ்ெலி உண்டாயிற்று என்பகத அழகுற உருவகித்தார்.
உடம்கபக் பைால்கலயாைவும். ைாதகல வித்தாைவும். விகதத்த இன்பத்கத
நீராைவும். உமராே ராசிகயக் ைாதல் முகளயாைவும் உருவகித்தார். ஒருத்தி
பகதத்தனள்; உகதத்தலும் இகதப் புனல் நகனத்திட. விகதத்த பேன்ைாதலின்
வித்து முகளத்தமவ பயன உமராே ராசி பபாடித்தன எனக் கூட்டுை. 36

998. கபாலிந்த வாள் முகத்தினான்.

கபாங்கி. தன்வனயும்
மலிந்த வபர் உவவகயால். -
மாற்று வவந்தவர
நலிந்த வாள் உழவன். ஓர்
நங்வக ககாங்வக வபாய்
கமலிந்தவா வநாக்கி. - வதன்
புயங்கள் வீங்கினான்.

மாற்றுவவந்தவர நலிந்த வாள் உழவன் - பகை ேன்னர்ைகள வருத்திய

வாட்பகடகயயுகடய வீரன் ஒருவன்; ஓர் நங்வக ககாங்வக வபாய் கமலிந்தவா
வநாக்கி - பைாங்கைைள் (தன் பிரிவினால்) பேலிந்து மபாய் இருப்பகதப் பார்த்து;
கபாங்கி. தன்வனயும் மலிந்த வபர் உவவகயன் - (தன் மேல் அவள் கவத்துள்ள
ைாதலின் அளகவ அம்பேலிவால் ைண்டு) (ேனம்) பபாங்கி. தன்கனயும் மிஞ்சிய
மபருவகையகடந்தவனாய்; புயங்கள் வீங்கினான் - தன் மதாள்ைள் பூரித்து நின்றான்.

பிரிவில். ைற்புகடயாள் பேலிவு. ைணவன் பூரிப்புக்குக் ைாரணோம் என்றபடி.

ோற்று மவந்தகர நலியும் வாள் உழவன் பபருகே முழுவதும் இவள்
பேலிவுக்குள் அடங்கிற்று என்றபடி.

999. ஏய்ந்த வபர் எழிலினான் ஒருவன் எய்தினான்.

வவய்ந்தவபால் எங்கணும் அனங்கன் கவங் கவண
பாய்ந்த பூம் பள்ளியில் படுத்த பல்லவம்
தீய்ந்தன வநாக்கினன். திவசக்கும் சிந்வதயான்.

ஏய்ந்த வபர் எழிலினான் ஒருவன் - மபரழகு அகேந்தவனான ஒருவன்; எய்தினன்

- (பிரிவால் வருந்தும் தன் ேகனயாள் இருக்கும் பள்ளியகறகய) அகடந்தான்;
அனங்கன் கவங்கவண வவய்ந்த வபால் எங்கணும் பாய்ந்து பூம்பள்ளியில் -
ேன்ேதனது பைாடுங்ைகணைள் எங்கும் பரவிக் கிடப்பனமபால் ேலர்ைள் பரவிக்
கிடந்த ேலர்ப்படுக்கையில்; படுத்த பல்லவம் தீய்ந்தன வநாக்கினன் - (அவள் ொய்ந்த
மபாது) பரப்பிய தளிர்ைள் அத்தகனயும் ைருகிப் மபாவகதப் பார்த்தான்; திவகக்கும்
சிந்வதயான் - (தன் பிரிவு பாதித்துள்ள அளவிகன அறிந்து) திகைப்புற்ற
ேனமுகடமயான் ஆனான்.
 தன்கன அவன் பிரிவு எவ்வளவு பாதித்துள்ளது என்பதகனத் தளிர்ைளின் மேல்
ொய்ந்து ைாட்டினள் என்ை. பவப்பத்கதக் குகறக்ை. படுக்கையில் பரப்பியுள்ள
தளிர்ைள் இவன் இல்லாத மபாது. ைாேன்விட்ட ைகணைள் மபான்றிருந்தன
என்பார். “அனங்ைன் பவங்ைகண மவய்ந்த மபால் பாய்ந்த பல்லவம்” என்றார்.
“எழிலினான் ஒருவன் எய்தினன்; பல்லவம் தீய்ந்தன மநாக்கினன்; திகைக்கும்
சிந்கதயான்” எனக் ைாட்டுை.

1000. ஊட்டிய சாந்து கவந்து உலரும் கவம்வமயால்.-

‘நாட்டிவன அளித்தி நீ’ என்று நல்லவர்.
ஆட்டு நீர்க் கலசவம என்னல் ஆன - ஓர்
வாள் கதாழில் வமந்தற்கு. ஓர் மங்வக ககாங்வகவய.

ஊட்டிய சாந்து கவந்து உலரும் கவம்வமயால் - ஊட்டப்பபற்ற ெந்தனக் குழம்பு

பவந்து உலர்வதற்குக் ைாரணோன பவம்கேமயாடு கூடிய; ஓர் மங்வக ககாங்வக -
ஒரு ேங்கையினுகடய தனங்ைள்; ஓர் வாள் கதாழில் வமந்தற்கு - வாளால் (மபார்த்)
பதாழில் புரியும் ஒரு வீரனுக்கு; நீ நாட்டிவன அளித்தி என்று நல்லவர் - நீ இந்த
நாட்டிகன (உன் மபார்த்திறத்தால்) ைாப்பாயாை என்று கூறி. நல்மலார்ைள்;
ஆட்டுநீர்க்கலசம் என்னல் ஆன - பட்டாபிமடைஞ் பெய்ய கவத்துள்ள (புனித)
நீர்க்ைலெங்ைகளப் மபான்றிருந்தன.

இன்ப நாட்டிற்குரிய ைலெங்ைளாதலின் இவ்வாறு கூறினார்; தற்குறிப்மபற்ற

அணி.

நாடுைாக்கும் மபாருக்ைாைப் பிரிந்து. பவன்றி வாகை சூடி வரும் தகவகன

வரமவற்ைப் பூரண கும்பமேந்தி நிற்கின்றாள் என்ை. அவன் பபற்ற துன்பம்
எல்லாம் நீங்ை இன்பநாட்டிற்கு அகழக்கும் பபாற்ைலெத்மதாடு. ‘அந்த நாட்கட
அளித்தாய்; இந்த நாட்டிகனயும் ஏற்பாயாை என்று வரமவற்பது மபான்றிருந்தன
பபாங்கும் பைாங்கைப் பபாற்குடங்ைள் என்பது ைருத்து. 39

1001. பயிர் உறு கிண்கிணி. பரந்த வமகவல.

வயிர வான் பூண் அணி. வாங்கி நீக்கினாள்;
உயிர் உறு தவலவன்பால் வபாக உன்னினாள்;
கசயிர் உறு திங்கவைத் தீய வநாக்கினாள்.

(ஒருத்தி) உயிர்உறு தவலவன்பால் வபாக உன்னினாள் - (ஒரு ேங்கை) தன் உயிர்

அகனய ைணவனிடம் பிரிவுத்துயர் தாங்ைாது உடமன மபாை நிகனத்தாள்; பயிர்உறு
கிண்கிணி. பரந்த வமகவல. வயிர வான்பூண் அணிவாங்கி நீக்கினாள் - (பிறர் அறியச்
பெய்து விடும் இகவபயன்று) ஒலிமிகுகின்ற கிண்கிணிைகளயும். பரவிய
மேைகலகயயும். உயர்ந்த வயிரேணி அணிைகளயும் ைழற்றிப் மபாக்கினாள்;
கசயிர் உறு திங்கவைத் தீய வநாக்கினாள் - பிரிவில் தன் ஒளியால் வருத்திய
பகைத்திங்ைள் (இப்மபாதும்) எல்மலாரும் அறிய பவளிச்ெம் தருவது ைண்டு
(அதகனக்) ைண்ைளில் ைனல் எழ மநாக்கினாள்.
 பிறர் ைாணாேற் பெல்ல அணிைகளக் ைழற்றி எறிந்தகே மபால். வானத்துத்
திங்ைகள ஒன்றும் பெய்ய இயலாகே பற்றிக் ைனல் எழ மநாக்கினாள் என்ை.
இரைசியோைச் பெய்யும் பணிைட்கு ஒலிக்கும் இயல்புகடயார் ஆைார். ஆதலின்.
“தகலவன் பால் மபாை உன்னினாள்.....பூண் அணி வாங்கி நீக்கினாள்” என்றார்.
“ைலன் ைழித்து அைல நீத்தார். அகறபகறயகனய நீரார் அருேகறக்கு
ஆவமராதான்?” (ைம்ப. 1017) என்பார் பின்னும்.

1002. ஏலும் இவ் வன்வமவய என் என்று உன்னுதும்-

ஆவல கமன் கரும்பு அனான் ஒருவற்கு. ஆங்கு. ஒரு
வசாவல கமன் குயில் அனாள் சுற்றி வீக்கிய
மாவலவய நிமிர்ந்தில. வயிரத் வதாள்கவை?

ஆவலகமன் கரும்பு அனான் ஒருவற்கு - ஆகலயில் அகரபட்ட பேல்லிய

ைரும்பு மபாலப் (பிரிவுத் துயரால்) வருந்திய ஒரு வீரனுக்கு; ஆங்கு ஒரு
வசாவலகமன் குயில் அனாள் - அங்கு. மெகலயில் உள்ள பேல்லிய குயில் மபான்ற
குரல் உகடயாள் ஒருத்தி; சுற்றி வீக்கிய மாவலவய - (அவகனச்) சுற்றிக் ைட்டிய
(ேலர்) ோகலகய; வயிரத் வதாள்கள் நிமிர்ந்தில - அவ்வீரனுகடய வயிரம் மபான்ற
வலிய மதாள்ைள் மீறி நிமிர்ந்பதழ இயலவில்கல; ஏலும் இவ்வன்வமவய என்
என்று உன்னுதும்? - அவகனக் ைட்டியுள்ள இம் ோகலயில் அகேந்துள்ள
வலிகேகய என்பனன்று ைருதுமவாம்?

ைாதலின் வலிகேகய ோகலயின் மேலிட்டுக் கூறியவாறு.

வயிரதத்மதாள்ைள் அவனுகடயகவ - ஆனால். ோகலகய அறுக்ை ோட்டாத
வயிரத்மதாள்ைள் என வியந்தார். ோகலயால் ைாதலகர ேங்கையர் ைட்டுதல்:
“எல்லியம்மபாது இனிதிருத்தல் இருந்தமதார் இடவகையில். ேல்லிகைோ ோகல
பைாண்டு அங்கு ஆர்த்தமோர் அகடயாளம்” (பபரியாழ். திரு. 3: 10 :2) ; “ைங்குல்
பால் புகுந்த ைள்வன் இவன் எனக் ைதுப்பில் தாழ்ந்த பதாங்ைலால் முன்கை
யாத்து” (சீவை. 1988) என வருதல் ைாண்ை.

1003. வசார் குழல் ஒருத்தி தன் வருத்தம் கசால்லுவான்.

மாரவன வநாக்கி. ஓர் மாவத வநாக்கினாள்;
காரிவக இவள். அவள் கருத்வத வநாக்கி. ஓர்
வவரி அம் கதரியலான் வீடு வநாக்கினாள்.

வசார் குழல் ஒருத்தி - தாழ்ந்த கூந்தகலயுகடயாள் ஒருத்தி; தன் வருத்தம்

கசால்லுவான் - தனது வருத்தத்கதச் பொல்லும் பபாருட்டு; மாரவன வநாக்கி ஓர்
மாவத வநாக்கினாள் - சித்திர கூடத்திலிருந்து ேன்ேதனின் ஓவியத்கதப் பார்த்து.
தன் மதாழிகய மநாக்கினாள்; காரிவக இவள். அவள் கருத்வத வநாக்கி - அத்மதாழி.
தான் ேன்ேதன் ைகணயால் வருந்தும் எனும் ைருத்கத. (குறிப்பால்) அவள்
உணர்த்துகிறாள் என்பகத தன் (குறிப்பால் அறிந்து); ஓர்வவரியந் கதரியலான்
வீடுவநாக்கினாள் - மதனுகடய ோகலகய யணிந்த அவள் ைணவன் இருக்கும்
ேகனகய மநாக்கி நடக்ைலுற்றாள்.
 “தாம் உறு ைாேத்தன்கே தாங்ைமள உகரப்பது என்பது அருங்குல ேைளிர்க்கு
ஆைாது” (ைம்ப. ) ஆதலின். குறிப்பால் உணர்த்தியவாறு. பொல்லுவான் -
விகனபயச்ெம். ைாரணப்பபாருட்டு. ேன்ேதகன மநாக்கியது; அவனால் படும்
வருத்தம் உகரக்ை. ோகத மநாக்கியது: அவ்வருத்தம் உன்னால் தான்
ைகளயப்படமவண்டும் என்பது குறிக்ை.... மதாழி. இவள் வருத்தம் மபாக்ை.
அவன் வரமவண்டும் எனும் குறிப்புணர்ந்து ைணவன் இருக்குமிடம்
மநாக்கினாள். “குறிப்பிற் குறிப்புணர் வாகர உறுப்பினுள் யாது பைாடுத்தும்
பைாளல்” (திருக். 703

42

1004. சினம் ககழு வாட் வக ஓர் கசம்மல்பால். ஒரு

கனங் குவழ மயில் அனாள் கடிது வபாயினாள்;
மனம் குவழ நைவவமா? மாவலதான் ககாவலா?
அனங்கவனா? யார் ககாவலா. அவழத்த தூதவர?*

சினம்ககழு வாள்வக ஓர் கசம்மல் பால் -பவகுளி மிகும் வாகளக்

கையில்பைாண்டுள்ள ஒரு வீரனிடத்து; ஒரு கனம் குவழ மயில் அனாள் கடிது
வபாயினாள் - பபாற்குகழ யணிந்த ேயில் மபான்றாள் ஒருத்தி. விகரந்து பென்றாள்;
அவழத்த தூதர் - (அவ்வாறு அவள் தாமன விகரந்து பெல்வதற்குக் ைாரணோய்)
அவகள அகழத்த தூதுக்குரியவர்; மனம் குவழ நைவவமா? - ேனத்கதக் குகழயச்
பெய்யவல்ல ேது தாமனா?; மாவல தான்ககாவலா? - ோகலப்பபாழுது
தாமனா?; அனங்கவனா? யார்ககாவலா? - ேன்ேதன் தாமனா? மவறு யாமரனுமோ?
(யார் அறிவார்?)

பைால் - அகெநிகலைள். ஐயம் எனினுோம். ேதுவும். ோகலயும். ேன்ேதனும்

நாண்துறந்து ஏகுோறு ைாேமவட்கைகய மிகுவிக்கும் பபாருள்ைளாம் என்றவாறு
அவளுக்குரிய நாகணப் பிரித்து அகழத்துச் பெல்லுதலின் ைள்மளா என்றும்.
புலப்படா நிறம் தருதலின் ோகலமயா என்றும். ஊரார் உற்று மநாக்ைாது விகரந்து
பெலுத்துதலின் அநங்ைமனா என்றும் ஒன்றும் துணிய இயலாகேயின் ஐயுற்று
யார்பைாமலா என்றும் கூறினார். ைள். நாணம் மபாக்கும் என்பது: “நாண் என்னும்
நல்லாள் புறங்பைாடுக்கும் ைள் என்னும் மபணாப் பபருங்குற்றத் தார்க்கு” (திருக்.
924) உடம்பும் உயிரும் வாடியக் ைாலும். என்னுற்றன பைால் இகவபயனின்
அல்லது. கிழமவாற் மெறல் கிழத்திக்கு இல்கல” (பதால் பபாருளியல் 9)
என்பராதலின். ேரகப மீறி இவள் ைாதலகன மநாக்கிச் பென்றதற்குக் ைாரணம்
ேதுவா. ோகலயா. ேன்ேதனா? இல்கல மூன்றுோ? எனத் பதரிமயாம் என்ற
மபாக்கில் அதிைாரத்தால் ேதுகவப் பழித்தவாறு.

1005. கதாகுதரு காதற்குத் வதாற்ை சீற்ைத்து ஓர்

வகிர் மதி கநற்றியாள் மவழக் கண் ஆலி வந்து
உகுதலும். ‘உற்ைது என்?’ என்று. ககாற்ைவன்
நகுதலும். நக்கனள். நாணும் நீங்கினாள்.
 கதாகுதரு காதற்குத் வதாற்ை - நிகறந்த ைாதலின் ஆற்றற்குத் மதாற்றுப்மபான:
சீற்றத்து ஓர்வகிர்ேதி பநற்றியாள் - பவகுளிகயயுகடய (எண்ணாட்) பிகற
மபான்று வகிர்ந்த பநற்றியிகனயுகடயாள் ஒருத்தி; மவழக்கண் ஆலிவந்து
உகுதலும் - (பிரிவுத் துயர் பவளிப்படுோறு) ேகழமபான்று ைண்ைளிலிருந்து
ைண்ணீர்த் துளிைகள விட்டவுடன்; உற்ைது என்? என்று ககாற்ைவன் நகுதலும் -
உனக்கு என்ன மநர்ந்தது? என்று ைணவன் சிரித்த அளவில்; நாணும் நீங்கினாள் -
(அவளும் நாணம் நீங்கி); நக்கனள் - சிரித்து ேகிழ்ந்தாள்.

நான் வந்தது அழுகைக் குரியமதா? சிரித்து ேகிழ்தற்கு உரியமதா.

ேகிழ்விற்குரியது எனின் நீ சிரித்தாை மவண்டும் என. மவறு வழியின்றி. நாணம்
விட்டுச் சிரித்தனள் என்ை.

1006. கபாய்த் தவல மருங்குலாள் ஒருத்தி. புல்லிய

வகத்தலம் நீக்கினள். கருத்தின் நீக்கலள்;
சித்திரம் வபான்ை அச் கசயல். ஒர் வதான்ைற்குச்
சத்திரம் மார்பிவடத் வதத்தது ஒத்தவத.
கபாய்த்தவல மருங்குலாள் - (இகடயுண்படன்பகதப்) பபாய்யாக்ை வல்ல
(நுண்ணிய) இகடயுகடயாள் ஒருத்தி; கருத்தின் நீக்கலள்; புல்லிய வகத்தலம்
நீக்கினள் - (தன்) ேனத்திலிருந்து (கூடும் உணர்கவ) நீக்ைாதவளாய். (ேதுேயக்ைால்
புறத்மத தன் ைணவகனத்) தழுவிய கைைகள எட்டும் எடுத்து விட்டாள்; சித்திரம்
வபான்ை அச் கசயல் - விசித்திர நிைழ்ச்சி மபான்ற அந்தச் பெயல்; ஓர் வதான்ைற்கு -
கணவன் ஒருவனுக்கு; சத்திரம் மார்பிவடத் வதத்தது ஒத்தது - கைவாள் ஒன்று
(அவன்) ோர்பின் இகடமய உருவியது மபான்றிருந்தது.

“வீழும் இருவர்க்கு இனிமத. வளியிகடப் மபாழப் படாமுயக்கு” (திருக். 1108)

ஆதலின். அவள் கைத்தலம் நீக்கியது. அவனுக்கு வாள் இகடப்புகுந்தது மபான்ற
துயர் விகளத்தது என்ை. சித்திரம் - விசித்திரம். “புல்லிக்கிடந்மதன்;
புகடபபயர்ந்மதன் அவ்வளவில் அள்ளிக் பைாள்வு அற்மற பெப்பு” (திருக். 1187)
என்ப வாைலின். கைத்தலம் நீக்கியது (விசித்திரம் மபான்ற பெயல் ஆனது. ைருத்தின்
நீக்ைாதவள் (ேதுேயக்ைத்தால்) கைத்தலம் நீக்கினள் என்ை. ேதுேயக்ைம்
இல்கலபயனில். கைத்தலம் நீக்ைல் நிைழ்ந்மத இருக்ைாது என்பதாம். “பூ இகடப்
படினும் யாண்டுைழிந்தன்ன நீருகற ேைன்றில் புணர்ச்சி மபாலப் பிரிவு அரிதாகிய
தண்டாக்ைாேம்” (குறுந். 57) என்ை.

1007. கமல்லியல் ஒருத்தி. தான் விரும்பும் வசடிவய

புல்லிய வகயினள். ‘வபாதி தூது’ எனச்
கசால்லுவான் உறும்; உை. நாணும்; கசால்லலள்;
எல்வல இல் கபாழுது எலாம் இருந்து. விம்மினாள்.
 கமல்லியல் ஒருத்தி - பேன்கேத் தன்கேபபாருந்திய ஒருத்தி; தான் விரும்பும்
வசடிவய - தன் விருப்பத்திற்குரிய ஒருமதாழிகய; புல்லிய வகயினள் - தழுவிய
கையிகனயுகடயவளாய்; வபாதி தூது எனச் கசால்லுவான் உறும் - (எனக்ைாைக்
ைணவனிடம்) தூது மபாவாயாை எனச் பொல்ல வருவாள்; உை. நாணும்; கசால்லலள் -
அப்படிச் பொல்லவருமிடத்து நாணம் வந்து தடுக்கும்; அதனாற்
பொல்லோட்டாள்; எல்வல இல் கபாழுது எலாம் இருந்து விம்மினாள் - (இவ்வாறு
அவள் ைாதலால் பொல்ல நிகனப்பதும். நாணத்தால் பொல்லாேல் விடுவதுோை)
அளவில்லாத ைாலம் முழுவதும் (வீமண ைழித்து பவறிமத) இருந்து புலம்பினாள்.

“இராப்பபாழுது முழுதும் இருந்து விம்மினாள் பேல்லியள் ஒருத்தி”

என்பதனால் அவள் ஒருத்தியாை இருந்து தூதனுப்ப எண்ணியும் நாணத்தால்
இயலாேற்மபானதகன நிகனந்து. அவள் பேல்லியள் ஆயிற்மற என் ஆவமளா
என்று ைவிஞர் வருந்தும் வருத்தம் பாட்டில் மைட்கிறது.

1008. ஊறு வபர் அன்பினாள் ஒருத்தி. தன் உயிர்

மாறு இலாக் காதலன் கசயவல. மற்று ஒரு
நாறு பூங் வகாவதபால் நவில நாணுவாள்;
வவறு வவறு உை. சில கமாழி விைம்பினாள்.

ஊறுவபர் அன்பினாள் ஒருத்தி - மேன்மேற் சுரக்கின்ற மபரன்பிகனயுகடயாள்

ஒருேங்கை; தன் உயிர் மாறு இலாக்காதலன் கசயவல - தன்கனயன்றி மவறு உயிர்
இல்லாதவன் ஆகிய (தன்) ைாதலன் பெய்த (பிகழச்) பெயல்ைகள; மற்று ஒரு
நாறுபூங் வகாவதபால் நவில நாணுவாள் - ேணம் வீசும் ேலர்ோகலைள் அணிந்த
மவபறாருத்தியினிடம் கூறுதற்கு. (அகழத்த பின் கூறாது) நாணம் உறுவாள்; வவறு
வவறு உைசில கமாழி விைம்புவாள் - (அகழத்தற்கு ஏதாவது மபெமவண்டுமே என்று)
பதாடர்பற்ற பல்மவறு பொற்ைகளச் பொல்லிக் பைாண்டிருந்தாள்.

“தான் எவ்வம் கூரினும் நீ பெய்த அருளின்கே. என்கனயும் ேகறத்தாள்

என்மதாழி; அது மைட்டு நின்கனயாள் பிறர்முன்னர்ப் பழிகூறல் தான் நாணி”
(ைலி: . 8-10) எனும் ொன்மறார் போழியிகனக் ைற்றவள் ஆதலின் ேற்பறாரு
மைாகதபால் ைாதலன் பெயகல நவில நாணினாள். அவமளாடு ஏதாவது
மபெமவண்டுமே என்று ஒன்றுக்பைான்று பதாடர்பில்லாத மவறு மவறு
பொற்ைகளப் மபசிக்பைாண்டிருந்தாள் என்றவாறு “எள்ளின் இளிவாம் என்று
எண்ணி அவர்திறம் உள்ளும் உயிர்க்ைாதல் பநஞ்சு” (திருக். 1298) எனும் வள்ளுவக்
ைாதலி மபான்றாள் இவள் என்ை.

1009. கருத்து ஒரு தன்வமயது; உயிரும் ஒன்று; தம்

அருத்தியும் அத் துவண ஆய நீரினார்;
ஒருத்தியும் ஒருத்தனும் உடம்பும் ஒன்று எனப்
கபாருத்துவர் ஆம் எனப் புல்லினார் அவரா.
 கருத்து ஒரு தன்வமயது - ைருத்கத ஆராய்ந்தாலும் (இருவர்) ைருத்தும்
ஒன்றுக்பைான்று ெேோம்; உயிரும் ஒன்று - (இருவர்க்கும் பவவ்மவறு உடம்பில்
இருப்பினும்) உயிரும் ஒன்மறயாகும்; தம் அருத்தியும் அத்துவண ஆய நீரினார் -
(ஒருவர் மீது ஒருவர் பைாண்டுள்ள) ைாதலும் (அழகும் உயிரும்மபால) ஒரு
தன்கேயமதயாம்; ஒருத்தியும் ஒருத்தனும் உடம்பும் ஒன்று எனப் கபாருத்துவர்
இவர்எனப் புல்லினார் - (இப்படி. எல்லாம் ஒன்று ஆைமவ இருப்பதால்.
உடல்ேட்டும் ஏன் இரண்டாை ஆவது என நிகனந்து) அக்ைணவனும் ேகனவியும்
உடகலயும் ஒன்றாக்கிவிட என்ணுகின்றனமரா என்று (ைண்மடார்)
நிகனத்திடுோறு இறுைத் தழுவினர்.

அமரா - அகெ “உருத்பதரி தன்கேயும் உயிரும் ஒன்று” என்பது “ைருத்பதாரு

தன்கேயது உயிரும் ஒன்று” என்னும் பாடத்திலும் மோகனச் சிறப்புகடய
பாடமபதம். “ஒன்றா விதித்திலமன உயிர்மபால உடம்கபயுமே” (தஞ்கெ. வா.மைா)
என ஏங்குவர் ைாதலர். இவர்ைள் ஈருயிகர ஓருயிர் ஆக்குவதில் பவற்றிைண்டவர்
ஆதலின். இப்மபாது ஈருடகலயும் ஓருடலாக்கும் முயற்சியில் முகனந்துள்ளனர்
என்பார். “உடம்பும் ஒன்பறனப் பபாருத்துவர் ஆம் எனப்புல்லினர்” என்றார்.
உடம்பும் என்ற உம்கே உயிமர யன்றி உடம்பும் எனும் பபாருள்குறித்து நின்றது.

1010. கவதிர் கபாரு வதாளினாள் ஒருத்தி. வவந்தன் வந்து

எதிர்தலும். தன் மனம் எழுந்து முன் கசல.
மதிமுகம் கதுகமன வணங்கினாள்; அது.
புதுவம ஆதலின். அவற்கு அச்சம் பூத்தவத.

கவதிர் கபாரு வதாளினாள் ஒருத்தி - மூங்கில் மபான்ற மதாளுகடயாள் ஒரு

ோது; வவந்தன் வந்து எதிர்தலும் - (ஊடல் உற்றிருந்த அவள்முன்) ைணவன் வந்து
எதிர் நின்றவுடன்; தன் மனம் எழுந்து முன் கசல - (அவன்பால் உள்ள
விருப்பத்தால் இவகளயறியாது) இவள் ேனம் எழுந்து அவன்பால் பெல்ல; மதிமுகம்
கதுகமன வணங்கினாள் - (தன்) ேதியகனய வதனத்கத (ொய்த்து) அவன்
எதிர்பாராத வண்ணம்) வணங்கி நின்றாள்; அது புதுவம ஆதலின் அவற்கு அச்சம்
பூத்தது - இப்படி வணங்கி நிற்பது. (இவளிடம் இது வகர ைாணாப்)
புதுகேயாதலின். (எத்தகன பவகுளிகயயுள்ளடக்கியமதா இவ்வணக்ைம் என்று)
அவனுக்குப் (பபரியமதார்) அச்ெம் உண்டாயிற்று.
“ேகனவி உயர்வும் கிழமவான் பணிவும். நிகனயுங் ைாகலப் புலவியுள்
உரிய” (பதால். பபாருள். 31) ஆதலின். ேரபு மீறி ேகனவி பணிந்த இப்புதுகே. பபரு
பவகுளியின் குறியீடு எனக் ைணவன் அஞ்சினன் என்ை

1011. துனி வரு நலத்கதாடு வசார்கின்ைாள். ஒரு

குனி வரு நுதலிக்கு. ககாழுநன் இன்றிவய
தனி வரும் வதாழியும். தாவய ஒத்தனள்-
இனி வரும் கதன்ைலும் இரவும் என்னவவ.
 துனி வருநலத்கதாடு வசார்கின்ைாள் ஒரு குனி வரு நுதலிக்கு - ஊடலால் வரும்
இன்பத்கத எண்ணிக் (ைணவன் வந்த மபாது பவகுண்டு. அவன் பென்ற பின்பு
அவன் பென்றதற்கு) வருந்திச் மொர்பவளாகிய வகளந்த பநற்றியுகடயாள்
ஒருத்திக்கு; ககாழுநன் இன்றிவய தனி வரும் வதாழியும் - (தூதாைப் மபாய்) ைணவன்
இல்லாேல் தனித்து வரும் தன் (உயிர்த்) மதாழியும்; இனி வரும் கதன்ைலும்
இரவும் என்ன - (தனிமய இருக்கும் இவகள வருத்துதற்கு) இனிமேல் வரும்
பதன்றகலயும் இரகவயும் மபால; தாவய ஒத்தனள் - (இடித்துகர கூறி இவகள
இரபவல்லாம் வருத்த) இவள் தாகயப் மபான்றவள் ஆயினாள். “ைாேம் புணர்தலின்
ஊடல் இனிது” (திருக். 1326) ஆதலின். “துனி வருநலத்கத” விரும்பினாள்.
உப்பிகனப் மபான்ற (திருக். 1302) அது. சிறிது மிகினும் ைெப்கபத் தந்து
விடுோதலின் இக் “குனிவரு நுதலி மொர்கின்றாள்” என்ை. பிரிவில் வருந்துவார்க்கு.
பதன்றல். இரவு. மதாழி. தாய் - நால்வரும் ெேோைத் துன்பம் தருவர் என்றபடி.

1012. ஆக்கிய காதலாள் ஒருத்தி. அந்தியில்

தாக்கிய கதய்வம் உண்டு என்னும் தன்வமயள்.
வநாக்கினள். நின்ைனள்; நுவன்ைது ஓர்கிலள்;
வபாக்கின தூதிவனாடு. உணர்வும் வபாக்கினாள்.

ஆக்கிய காதலாள் ஒருத்தி - (ைணவனின் அழகு பண்பு முதலியவற்றால்)

உண்டாக்ைப்பபற்ற ைாதகலயுகடயாள் ஒருத்தி; வபாக்கின தூதிவனாடு உணர்வும்
வபாக்கினாள் - தன் ைணவகன அகழத்து வர அனுப்பிய தூதினுடமனமய தன் ேன
உணர்கவயும் (மெர்த்து) அனுப்பி விட்டாள்; அந்தியில் தாக்கிய கதய்வம் உண்டு
என்னும் தன்வமகள் - (ஆதலால்) ோகலப் பபாழுதில். இவகள ஒரு பதய்வம்
தாக்கியிருக்ைக் கூடும் என்று (ைண்டார்) கூறத்தக்ை தன்கேயளாய்; மநாக்கினள்;
நின்ைனள் நுவல்வது ஓர்கிலள் - (விழித்த ைண் இகேயாேல்) ைணவன் வரஉள்ள
திகெயிகன மநாக்கியவாமற நிற்கின்றாள்; (அருகிருப்பார்) கூறுவனவற்கற
பயல்லாம் அவள் உணரமவ இல்கல.
ைாதல் தாக்ைணங்பைனத் தாக்கும் ெக்தியது என்றபடி. ைாதல். “பிறப்பு. குடிகே.
ஆண்கே. ஆண்டு அழகு. அறிவு முதலியவற்றின் (பதால். பேய்ப்பாட். 25)
வாயிலாய் விதிகூட்ட ஆவது ஆதலின் “ஆக்கிய ைாதலாள் ஒருத்தி” என்றார்.
பதய்வம் தீண்டப் பபற்றவர்ைள் உலகியற் பெயலற்று நிற்பர் ஆதலின். “தாக்கிய
பதய்வம் உண்டு என்னும் தன்கேயள்” ஆனாள். ைாதலாள் ஒருத்தி. தூதிமனாடு
உணர்வு மபாக்கினாள்; தாக்கிய பதய்வம் உண்டு என்னும் தன்கேயாள்;
மநாக்கினள்; நின்றனள்; நுவல்வது ஓர்கிலள் எனக் கூட்டுை.

1013. மைப்பிலள். ககாழுநவன வரவு வநாக்குவாள்.

பிைப்பிகனாடு இைப்பு எனப் கபயரும் சிந்வதயாள்._
துைப்ப அரு முகிலிவடத் வதான்றும் மின் என.
புைப்படும். புகும்; - ஒரு பூத்த ககாம்பு அனாள்.
 ககாழுநவன மைப்பிலள் வரவு வநாக்குவாள் - (தன் ைாதற்) ைணவகனச்
சிறுபபாழுதும் ேறக்ை இயலாதவளாய். அவன் வரகவ எதிர்மநாக்கிய வண்ணமே
இருப்பாள் ஒரு ேங்கை; பிைப்பிகனாடு இைப்பு எனப் கபயரும் சிந்வதயாள் -
பிறப்பும் இறப்பும் ோறி ோறி வருவதுமபால. அவன் வருவான் என ேகிழ்வும்
வாராமனா எனத் துயரமும் ோறிோறி வரும் ேனம் உகடயவள் ஆனாள்; துைப்பு
அரும் முகில் இவடத் வதான்றும் மின் என் - யாராலும் நீக்ைற்கு இயலாத
மேைத்தினிகடமய மதான்றித் மதான்றி ேகறயும் மின்னற் பைாடிமபால; ஒரு பூத்த
ககாடியன்னாள் புைப்படும் புகும் - ஒப்பிலாப் பூங்பைாடி மபான்ற அவள்
(வந்திருப்பான் என்று இருப்பிடத்திலிருந்து) பவளிப்படுவாள்;
(வரவில்கலபயன்று உட்பென்று) ேகறவாள் (ஆகி ஆயினாள்).

பூத்த பைாடி இப்மபாது மின்னற் பைாடியும் ஆயிற்று என்றபடி “வருவார்

பைாழுநர் எனத் திறந்தும். வாரார் பைாழுநர் என அகடத்தும் திருகு குடுமி
விடியளவும் மதயும்” (ைலிங். ைகட. 49) என்பார் ெயங்பைாண்டாரும். “ஒரு பூத்த
பைாம்பனாள். பைாழுநகன ேறப்பிலள்; வரவு மநாக்குவாள்; பபயரும் சிந்கதயாள்;
மின் எனப் புறப்படும் புகும்” எனக் கூட்டுை. மேைத்மத மின்னல் மதான்றிக்
ைணந்மதாறும் ேகறவது மபால. வீட்டின் முன் இவளும் ைணந்மதாறு மதான்றி
ேகறதலால் மின்னலுக்கு உகவேயானாள்.

1014. எழுத அருங் ககாங்வகவமல் அனங்கன் எய்த அம்பு

உழுத கவம் புண்களில். வவைக் வக ஒற்றினாள்;
அழுதனள்; சிரித்தனள்; அற்ைம் கசால்லினாள்;
கதாழுதனள் ஒருத்திவய. தூது வவண்டுவாள்!

(ஒருத்தி) எழுத அரும் ககாங்வக வமல் - ஒரு ேங்கை ஓவியத்தால் எழுதுவதற்ைரிய

பபாலிவுகடய (தன்) தனங்ைளின் மீது; அனங்கன் எய்த அம்பு உழுத கவம்புண்களில்
- ேன்ேதன் பதாடுத்துவிட்ட அம்புைள் துகளத்ததனால் விகளந்த பைாடும்
புண்ைளின்மேல்; வவைக்வக ஒற்றினாள் - வகளயல்ைள் அணிந்த (தன்) ைரங்ைகள
(கவத்து கவத்து) ஒற்றினாள்; அழுதனள்; சிரித்தனள் - துயர் மிகுதியால்
அழுவாள்; தன் நிகலகய எண்ணி (துன்பச் சிரிப்பு) சிரிப்பாள்; அற்ைம் கசால்லி
ஒருத்திவயத்தூது வவண்டித் கதாழுதாள் - தான் படும் துன்பங்ைகளபயல்லாம்
மதாழி ஒருத்திக்குச் பொல்லி. தூது பெல்ல மவண்டிக் (கைகூப்பித்) பதாழுவாள்.
அநங்ைன் பெய்த பவம்புண்ைகள ஆற்றத் தன் ைரங்ைளால் இயலாதாகையால்.
ஆற்றுங் ைரமுகடயாகன அகழத்து வரற்குத் தூமதகுோறு பதாழுது தவித்தாள்
என்ை. “உடம்பும் உயிரும் வாடியக்ைாலும் என்னுற்றன பைால் இகவபயனின்
அல்லது கிழமவாற் மெறல் கிழத்திக்கு இல்கல” (பதால். பபாருளியல். 9) என்பது
இம்ேண்ணின் ேரபாதலின் அவகன அகழத்து வருோறு மதாழிகயத் பதாழுதாள்.
 1015. ‘ஆர்த்தியும். உற்ைதும்.
அறிஞர்க்கு. அற்ைம்தான்
வார்த்வதயின் உணர்த்துதல்
வறிது அன்வைா?’ என
வவர்த்தனள்; கவதும்பினள்;
கமலிந்து வசார்ந்தனள்;
பார்த்தனள். ஒருத்தி தன்
பாங்கு அனாவைவய.

ஆர்த்தியும் உற்ைதும் அற்ை(மும்) - (தனக்கு மநர்ந்துள்ள) ைாே மநாயும் (அதன் பின்)

விகளவுைளும் (இவ்விரண்டால் எழுந்ததுள்ள உடல் உள) குகறைளும்; அறிஞர்க்கு
வார்த்வதயின் தான் உணர்த்துதல் வறிது அன்வைா? எனா - (குறிப்பால் உணரவல்ல)
குகறைளும் அறிஞர் ஆயிமனார்க்கு வாய்போழியால் தாமன பென்று உகரத்து
விளக்குவது வீண் அன்மறா? என்று ைருதி; மவர்த்தனள்; கவதும்பினள் கமலிந்து
வசார்ந்தனள் - (மதாழிக்குத் தன் துயர்ைகள வாயால் உகரயாது) உடல் பவயர்த்து
ேனம் பவதும்பி மிை வாடிச் மொர்ந்து (அகணயில்) ொய்ந்தாள்; தன் பாங்கு
அனாவைப் பார்த்தனள் - (என் நிகல ைண்டும். ைணவகன வருவித்தற்குரிய
வழிதுகற நாடாேல் வாளா இருத்திமயா? எனும் குறிப்மபாடு) தன் அருகுள்ள
மதாழிகய (ஏக்ை விழிக்மளாடு) பார்த்தாள்.

குறிப்பால் உணரும் திறம் குறித்துக் ைவிஞர்க்கு உள்ள விருப்பமும் ேதிப்பும்

இப்பாடலிலும் இலங்ைல் ைாணலாம். மதாழிகயக் குறிப்பால் உணரவல்ல அறிவுத்
திறமுகடயவளாைத் தகலவி ைருதும் பாங்கு இங்குத் பதளிவாம்.

1016. தனங்களின் இவையவர்தம்மின். மும் மடி;

கனம் கனம் இவட இவடக் களிக்கும் கள்வன் ஆய்.
மனங்களில் நுவழந்து. அவர் மாந்து வதைவல
அனங்கனும் அருந்தினான் ஆதல் வவண்டுமால்.

தனங்களின் இவையவர் தம்மின் மும்மடி - தனங்ைகளயுகடய இள

ேைளிர்ைகளக் ைாட்டிலும் மும்ேடங்ைாை; கனம் கனம் இவட இவடக் களிக்கும்
கள்வன் ஆய் - மிை அதிைோை அவ்வவ்விடங்ைளில் ைளிப்புக் பைாண்டு
(யார்க்கும் பதரியாேல்) ைள்வகனப் மபால்; மனங்களில் நுவழந்து - (ஆடவர்
பபண்டிர் ஆகிய இருபாலார்) ேனங்ைளுக்குள்மள புகுந்து; அவர் மாந்து வதைவல -
அவர்ைள் பருகின ேதுவின் பதளிவிகன; அனங்கனும் அருந்தினான் ஆதல்
வவண்டும் - ேன்ேதனும் உண்டிருப்பான் ஆதல் மவண்டும்.
 ஆல் -அகெ. ேன்ேதன் சித்தத்தில் உதிப்பவன் எனும் பபாருள் தரும்
‘சித்தென்’ எனும் பபயருகடயான் ஆதலின். உள்வந்த ேதுகவ. உள்மள உள்ள
இவனும் உண்டிருப்பானாதலினால் அங்கிருப்பாரினும் அவன் மும்ேடங்கு
(ேகிழ்வில்) பபாலிந்தான் என்றார்

ஊடலும் கூடலும்

1017. நவை கமழ் அலங்கல் மாவல

நளிர் நறுங் குஞ்சி வமந்தர்.
துவை அறி கலவிச் கசவ்வித்
வதாவகயர் தூசு வீசி.
நிவை அகல் அல்குல் புல்கும்
கலன் கழித்து அகல நீத்தார்;-
அவை பவை அவனய நீரார்
அரு மவைக்கு ஆவவராதான்?

நவைகமழ் அலங்கல் மாவல நளிர் நறும் குஞ்சி வமந்தர் - மதன் ேணம் மிகுந்து
அகெகின்ற ேலர் ோகல சூடிச் பெறிந்து ேணம் வீசும் குடுமியிகனயுகடய
ஆடவர்ைள்; துவை அறி கலவி கசவ்வித் வதாவகயர் தூசு வீசி - இன்பக்
ைலகவயின் துகறைகளயறிந்து பக்குவேற்ற ேைளிரின் ஆகடைகள அப்பால்
எறிந்துவிட்டு; நிவை அகல் அல்குல் புல்கும் கலன் கழிந்து அகல நீத்தார் - (மேலும்)
நிகறந்து அைன்ற இகடப் பகுதிகயத் தழுவியிருந்த மேைகலபயன்னும்
அணிகயயும் பவறுத்து அப்பால் வீசினர்; அவைபவை யவனய நீரார் - (ஏன்
எனில்) (பெய்திைகளக் கூவி) அகறகின்ற பகற மபான்று (எப்மபாதும்
வாய்விட்டுக் ைத்தும்) தன்கேயினர்; அருமவைக்கு ஆவவரா? - பவளிப்படுத்தக்
கூடாத இரைசியச் பெயல் நிைழ்கையில் உடன் இருக்கும் தகுதியுகடயார்
ஆவாமரா? (ஆைார்)
தான் - அகெ. “தாம் மைட்ட ேகற பிறர்க்கு உய்த்து உகரக்ைலான் அகறபகற
யன்னர் ையவர்” என்னும் திருவள்ளுவப் பபருந்தகையின் திருக்குறள் (1076)
ைருத்கத. பபான்னணியில் பதித்த நல் ேணியாய்ப் பபாதிந்து ஒளிரச் பெய்துள்ளார் -
மவற்றுப்பபாருள் கவப்பணி.

1018. கபான் அருங் கலனும். தூசும்.

புைத்து உை துைத்தல் வம்வபா?
நல் நுதல் ஒருத்தி. தன்பால்
அகத்து உை நாணும். நீத்தாள்;-
உன்ன அருந் துைவு பூண்ட
உணர்வுவட ஒருவவனவபால்.
தன்வனயும் துைக்கும் தன்வம
காமத்வத தங்கிற்று அன்வை.
 புைத்துள் கபான் அரும் கலனும் தூசும் துைத்தல் வம்வபா? - (உடலின்)
பவளிமயயுள்ள அணிைலன்ைகளயும் ஆகடைகளயும் (ஒரு ேங்கை) துறந்தாள்
(முன்பு) புைன்றது (ஒரு) புதுகேமயா?; நல்நுதல் ஒருத்தி - அழகிய
பநற்றியிகனயுகடயாள் ஆகிய (இன்னும்) ஒருத்தி; தன்பால் அகத்துள் நாணும்
நீத்தாள் - தன்னிடத்மத. (பிரிதற் கியலால் கிடந்த) உடலின் உள் உள்ள நாணத்கதயும்
து றந்துவிட்டாள்; உன்ன அருந்துைவு பூண்ட உணர்வுவட ஒருவவன வபால் - நிகனப்
பதற்கும் அருகேயான துறவிகனப் பூண்ட ேன உறுதிமிக்ை ஒரு
துறவிகயப்மபால; தன்வனயும் துைக்கும் தன்வம காமத்வத தங்கிற்று அன்வை! - தான்
என்று பொல்லத் தக்ைகதயும் துறந்து விடக்கூடிய இயல்பு. ைாேத்தினிடத்தில்
ேட்டுமே தங்கியுள்ளதன்மறா?

ைலனும் தூசும் அைற்றியபின் வரும் நாணுந்துறந்து அவெமுற்றிருந்தாள்.

உயிரினும் சிறந்தது பபண்கேக்கு நாணம் (பதால். ைல. ) ஆதலின். அதகனத்
துறத்தல். தன்கனமய துறத்தல் ஆயிற்று. ைாேக் ைணிச்சி உகடக்கும்
நிகறபயன்னும் நாணுத்தாழ் வீழ்த்த ைதவு” (திருக். 1251) - மவற்றுப் பபாருள்
கவப்பணி.

1019. கபாரு அரு மதனன் வபால்வான்

ஒருவனும். பூவின்வமல் அத்
திருவினுக்கு உவவம சால்வாள்
ஒருத்தியும். வசக்வகப் வபாரில்
ஒருவருக்கு ஒருவர் வதாலார்.
ஒத்தனர்; - ‘உயிரும் ஒன்வை
இருவரது உணர்வும் ஒன்வை’
என்ை வபாது யாவர் கவல்வார்?

கபாரு அறு மதனன் வபால்வான் ஒருவனும் - (அழகில் தனக்கு) உவகே பொல்ல

ஒருவனும் இல்லாத ேன்ேதகனப் மபால் வான் ஒருவனும்; பூவின் வமல் அத்
திருவினுக்கு உவவம சால்வாள் ஒருத்தியும் - (தாேகர) ேலர் மேல் வாழும்
ேங்கையாகிய திருேைளுக்கு உவமிக்ைத் தகுதியுகடயாள் ஒருத்தியும்; வசக்வகப்
வபாரில் - ேஞ்ெத்தில் நிைழ்ந்த ைலவிப் மபாரிமல; ஒருவருக்கு ஒருவர் வதாலார்
ஒத்தனர் - ஒருவருக்கு ஒருவர் பின்னகடயாேல் ெேநிகலயிமலமய (இன்பப்
மபார் புரிதலில்) இருந்தனர்; இருவரது உயிரும் ஒன்வை உணர்வும் ஒன்வை என்ை
வபாது யாவர் கவல்வர் - ஏன் எனில் இருவருக்கும் உயிரும் உணர்ச்சியும்
ஒன்மறயாை இருக்கையில் யார் பவல்ல இயலும்? (யார் மதாற்ை இயலும்)

உடல் அன்றி உயிர் ஆற்றலும் உணர்வாற்றலுமே பவற்றி மதால்விகய

நிர்ணயிப்பன; அகவ இரண்டும் இவ்விருவர்க்கும் ெேம் ஆதலின். ைலவிப் மபாரில்
ஒருவர்க்பைாருவர் மதாற்ைாேல் மபார் புரிந்தனர். ஒருவரும் மதாற்ை இயலாத மபாது
ஒருவரும் பவற்றி பபறலும் இயலாது என்பார். “ஒருவருக்கு ஒருவர் மதாலார்
ஒத்தனர்” என்றும். ைாரணம். “இருவரது உயிரும் ஒன்மற; உணர்வும் ஒன்மற
என்றமபாது யாவர் பவல்வார்?” என்றார்.
 1020. ககாள்வைப் வபார் வாள் - கணாள் அங்கு
ஒருத்தி. ஓர் குமரன் அன்னான்
வள்ைத் தார் அகலம்தன்வன
மலர்க்வகயால் புவதப்ப வநாக்கி.
‘ “உள்ைத்து. ஆர் உயிர் அன்னாள்வமல்
உவதபடும்” என்று. நீர் நும்
கள்ைத்தால் புவதத்தி’ என்னா.
முன்வனயின் கனன்று மிக்காள்.

ககாள்வைப் வபார் வாட்கண்ணாள் ஒருத்தி - (உயிகர) பைாள்கள பைாள்ளும்

மபாரில் வழங்கும் வாள் மபான்ற ைண்ணினாள் ஒருத்தி; அங்கு ஓர் குமரன் அன்னான்
வள்ைத்தார் அகலம் தன்வன - அங்மை. முருைக் ைடவுகளப் மபான்ற
அழகிகனயுகடயான் ஒருவன் வளம்மிக்ை ோகலயணிந்த ோர்பிகன;
மலர்க்வகயால் புவதப்ப வநாக்கி - (அவள் ஊடலால் உகதப்பின் தன் ோர்பில்
அணிந்த ோகல அவர் அனிச்ெ அடிகய வருத்தும் என்று) தன் ேலர் மபான்ற
கைைளால் ேகறப்பதகனப் பார்த்து; உள்ைத்து ஆர் உயிர் அன்னாள் வமல் உவத படும்
என்று - உம் உள்ளத்தில் ைள்ளத்தால் கவத்திருக்கும் உயிர் அகனயவள்மீது என்
உகதபடும் என்று ைருதி ; நீர்நும் கள்ைத்தால் புவதத்திர் என்று - ேற்பறாருத்திகயக்
ைாக்ைக் கை பைாண்டு ேகறத்தீர் என்று கூறி; முன்வனயின் கனன்று மிக்காள் -
முன்கபவிடக் ைடுகேயாை ஊடல் கூடினாள்.
“இல்கல தவறு அவர்க்கு ஆயினும் ஊடுதல் வல்லது அவர் அளிக்குோறு”
எனும் அருகேத் திருக்குறட்கு (திருக். 1321) இலக்கியம் ஆயினான் இக்குேரன் என்ை.
அவன் பெய்யும் அன்புச் பெயல்ைமள அவள் இவன் ஊடல் மிைக் பைாள்ள ஏது
ஆயினகே ைாண்ை.

1021. பால் உை பவைச் கசவ் வாய்.

பல் வவை. பவணத்த வவய்த் வதாள்.
வவல் உை வநாக்கினாள். ஓர்
கமல்லியல். வவவல அன்ன
மால் உை சிந்வத ஆங்கு. ஓர்
மவழ உை தடக் வகயாற்கு.
வமல் உை அரம்வப மாதர்
என்பது ஓர் விருப்வப. ஈந்தாள்.
 பால் உை பவைச் கசவ்வாய் - பால் மபான்ற சுகவயும் பவளம் மபான்ற சிவந்த
நிறமும் உகடய வாயிகனயும்; பல்வவை. பவணத்த கமன்வதாள் - பல்வகை
வகளயல்ைள் (அணிந்த கைைகளயுகடய) பபருத்த மதாள்ைகளயும்; வவல் உல
வநாக்கினாள் ஓர் கமல்லியல் - மவலிகனபயாத்த விழிைகளயுமுகடய ஒரு
பேல்லியலாள்; வவவலயன்ன மால் உை சிந்வதயின் - ைடல் அகனய ைாதல் ேனம்
பைாண்டவனும்; ஓர் மவழ உை தடக்வகயாற்கு - (கைம்ோறு ைருதாது
பைாடுப்பதனால்) மேைத்கத ஒத்து நீண்ட கைைகளயுகடயவனான ஒருவனுக்கு;
வமல்விவன அரம்வப மாதர் என்பவதார் விருப்வப ஈந்தாள் - வான் உலகில் உள்ள
அரம்கப ோது இவள் என்று ைருதத் தக்ை மபரின்பத்திகன அளித்தாள்.

ைகறயற்ற ைாதல். வானைத்து இன்பத்கத எல்லாம் ேண்ணுக்குக் பைாண்டு

வரவல்லது என்றபடி. “மவகலயன்ன ோல்” என்பது ைடலன்ன ைாேம் (திருக்.
1137) எனும் குறட்பகுதிமயாடு ஒத்தது. வானுலை இன்பத்கத கவயைத்மத
தந்ததாலும் குன்றாது பைாடுத்ததாலும். அவள் விண்ணுலை அரம்கப ஆயினாள்.

கலிவிருத்தம்

1022. புனத்து உை மயில் அனாள்.

ககாழுநன் கபாய் உவர
நிவனத்தனள் சீறுவாள்
ஒருத்தி. நீடிய
சினத்கதாடு காதல்கள்
கசய்த வபாரிவட.
மனத்து உவை காதவல
வாவக ககாண்டவத.

புனத்து உை மயில் அனாள் - குறிஞ்சி நிலக் பைால்கலைளில் வாழும்

ேயிகலபயாத்தவளாய்; ககாழுநன் கபாய்உவர நிவனத்தனள் சீறுவாள் ஒருத்தி -
ைணவன் உகரத்த பபாய்ம் போழிைகள நிகனத்து பவகுள்பவளாகிய ஒருத்தியின்;
நீடிய சினத்கதாடு காதல்கள் கசய்த வபாரிவட - (ேனத்தில் பைாண்ட) (ஊடல்)
சினத்மதாடு. இருவர் உள்ளத்திலும் எழுந்த ைாதல் மவட்கைைள் மோதிய
மபாரினில்; மனத்து உவை காதவல வாவக ககாண்டது - ேனத்தில் எழுந்த ைாதல்
மவட்கைமய பவற்றி பபற்றது.

ஏ - அகெநிகல. ஊடலில் மதாற்றுக் ைாதலில் பவல்வது (திருக். 1330) உயர் ேரபு

ஆதலால். “ேனத்துள ைாதமல வாகை பைாண்டது” என்று ேகிழ்ந்தார். வருமவன்
என்று பொல்லி வராத அவன் பபாய்யுகரக்கு பவகுளி பிறந்தது. அவன் வந்தால்
இணங்ைக்கூடாது என. அதனால் அவளுக்கு ஊடல் பிறந்தது. ஆனால். அவன்
வந்தவுடன் உள்ளத்தில் ைாதல் பிறந்தது. இருவர் ைாதலும் மெர்ந்து இவள்
ஊடமலாடு மோதல் பிறந்தது. அப்மபாரில் ஊடல் மதாற்றுக் ைாதல் பவற்றிக்
பைாண்டது என்றார். “ஊடலில் மதாற்றவர் பவன்றார் அது ேன்னும் ைடலிற்
ைாணப்படும் (திருக். ) என்பது வள்ளுவம்.
 1023. ககாவல உரு அவமந்கதனக்
ககாடி நாட்டத்து ஓர்
கவல உருவு அல்குலாள்.
கணவற் புல்குவாள்.
சிவல உரு அழிதரச்
கசறிந்த மார்பில் தன்
முவல உருவின என.
முதுவக வநாக்கினாள்.

ககாவல உரு அவமந்து எனக் ககாடிய நாட்டத்து - பைாகலச் பெயல் (ஒரு)

வடிவம் பபற்றாற் மபான்ற பைாடுகேயான ைண்ைகளயும்; ஓர் கவல உருவு
அல்குலாள் - ஆகடகய ஊடுருவிப் புறப்படும் இகடப் பகுதியிகனயும் உகடயாள்
ஒருத்தி; கணவற் புல்குவாள் - (தன்) ைணவகன இறுைத் தழுவினாள்; சிவல உரு
அழிதரச் கசறிந்த மார்பில் - ேகலயும் உருவழியும் படியாைத் திண்ணிதான (தன்
ைணவன்) ோர்பில்; தன் முவல உருவின என முதுவக வநாக்கினாள் - தன் இரு
தனங்ைளும் ஊடுருவிப் மபாயிருக்ைக்கூடும் என (அவன்) முதுகை (எட்டிப்)
பார்த்தாள்.

அகணப்பின் வன்கே அறிவித்தவாறு யாகனயின் பைாம்புைள் அகனய

வன்கேயும் வகளவும் உகடய அவள் ோர்பைங்ைள். இறுை அகணத்ததனால்.
அவன் ோர்கபத் துகளத்து ேறுபக்ைம் வந்திருக்ைக்கூடும் என அவன் முதுகைப்
பார்த்தாள் - உயர்வு நவிற்சி.

1024. குங்குமம் உதிர்ந்தன; வகாவத வசார்ந்தன;

சங்கு இனம் முரன்ை; கவலயும் சாறின;
கபாங்கின சிலம்புகள் பூசலிட்டன;-
மங்வகயர் இை நலம் வமந்தர் உண்ணவவ.

மங்வகயர் இைநலம் வமந்தர் உண்ண - ோதர்ைளுகடய புதிய இன்பத்கத ஆடவர்

நுைர்கையில்; குங்குமம் உதிர்ந்தன - (ேங்கையர் ோர்புக்) குங்குேக் மைாலங்ைள்
உதிர்ந்தன; வகாவத வசார்ந்தன - கூந்தல்ைள் அவிழ்ந்தன; சங்கு இனம் முரன்ைன -
(கையில் அணிந்திருந்த) ெங்கு வகளயல்ைள் ஆரவாரித்தன; கவலயும் சாறின -
ஆகடைளும் நழுவின; சிலம்புகள் கபாங்கின பூசல் இட்டன - ைாலில் உள்ள சிலம்புைள்
மிகுந்து ஒலி பெய்தன.

ஒரு பெயலுக்ைாை இத்தகன பெயல்ைள் நிைழ்ந்தன என வியந்தவாறு.

ேங்கையர் இளநலம் கேந்தர் உண்ண - குங்குேம் உதிர்ந்தன; மைாகதைள்
மொர்ந்தன; ெங்கு இனம் முரன்றன; ைகலைள் நழுவின; சிலம்புைள் பபாங்கின;
பூெல் இட்டன எனக் கூட்டுை. கேந்தர்ைள் உண்பதற்ைாை ேங்கையரிடத்மத
இளகேயும் நலமுோகிய பபருவிருந்து பகடத்து கவக்ைப்பட்டுள்ளகேயறிந்து
துய்த்து ேகிழ்ந்தனர் என்ை. முதல் மூன்றடிைளிலும் ஒரு மபார்க்ைளத்தின் சூழகலச்
சுட்டினார் ைலவிப் மபார் ஆதலின்.
 1025. துனி உறு புலவிவயக் காதல். சூழ் சுடர்
பனி என. துவடத்தலும் பவதக்கும் சிந்வதயாள்.
புவன இவழ ஒரு மயில். கபாய் உைங்குவாள்.
கனவு எனும் நலத்தினாள். கணவற் புல்லினாள்.*

காதல் - ைாதலானது; துனிஉறு புலவிவய - துயர்மிைச் பெய்யும் ஊடகல; சூழ்

சுடர்பனி எனத் துவடத்தலும் - (ைதிரவன்) சுற்றிப் பரப்பும் கிரணங்ைளால் பனிகய
அழிப்பது மபால நீக்கி விட்டவுடன்; புவன இவழ ஒருமயில் - அணிைள் அணிந்த
ேயில் அகனய ஒரு ேங்கை; பவதக்குஞ் சிந்வதயாள் - (ஊடல் நீங்கியவுடன் கூடத்)
தவிக்கும் ேனம் உகடயவளாய்; கபாய் உைங்குவாள் - (உடமன தழுவின் தன்
பபருகே குன்றும் என்று) உறங்குபவள் மபால் பபாய்யாை உறங்கி; கனவு எனும்
நலத்தினால் கணவற் புல்லினாள் - (அஞ்ெத்தக்ை ைனவு ைண்டவள் மபால்)ைனவு தரும்
நல் உதவியினால் ைணவகன இறுைத் தழுவிக் பைாண்டாள்.

பள்ளியகறயில் “கிழமவாள் உயர்வு” (பதால். பபாருள். 31) பாதிக்ைப்

படாதிருக்ை நிைழும் ொைெங்ைளுள் ஒன்று சுட்டியவாறு. ைதிரவன் பனிகயத்
துகடத்தல் மபால் ைாதல் ஊடகலத் துகடத்தது. வலியத் தழுவின் பபண்கேயின்
உயர்வு தாழும் என்று. பபாய் உறக்ைம் பைாண்டு. அதில் பபாய்க் ைனவும் ைண்டு.
அச்ெக் ைனவால் அகணப்பாள் மபால் அகணத்து ேகிழ்ந்தாள்.

1026. வட்ட வாள் முகத்து ஒரு மயிலும். மன்னனும்.

கிட்டிய வபாது. உடல் கிவடக்கப் புல்லினார்;-
விட்டிலர்; கங்குலின் விடிவு கண்டிலர்;-
ஒட்டிய உடல் பிரிப்பு உணர்கிலாவமயால் -

வட்டவாள் முகத்து ஒருமயிலும் மன்னனும் - வட்டோகிய ஒளிமுைமுகடய

ஒரு ேயில் மபான்றாளும் (அவள்) ைணவனும்; கிட்டிய வபாது உடல் கிவடக்கப்
புல்லினார் - (ஒருவர்க்பைாருவர்) பநருங்கியமபாது. கிகடக்ை (இறுைத் தழுவ ஏற்ற
வாய்ப்பபான்று) கிட்டியதனால் தம் உடல் இறுைத் தழுவினர்; ஒட்டிய உடல் பிரிப்பு
உணர்கிலாவமயால் - (ஒன்றாை) ஒட்டிக் பைாண்ட உடல்ைகள. (இரண்டாைப்)
பிரிக்ை அறிய ோட்டாகேயால்; விட்டிலர்; கங்குலின் விடிவு கண்டிலர் - தழுவிய
ைரங்ைகள விடாதவர் ஆயினர்; இரவு விடிந்து மபானகதயும் அறியாதவர் ஆயினர்.

ஒன்று பதரிந்து ஒன்று பதரியாகேயால் உற்ற இடர் உகரத்தவாறு.

தழுவத்பதரிந்தது; விடத் பதரியவில்கல. இரவு விட்டதும் பதரியாது. தழுவல்
விடாேற் கிடந்தனர் என்பார். “விட்டிலர் ைங்குலின் விடிவு ைண்டிலர்” என்றார்.
“குக்கூ என்றது மைாழி; அதன் எதிர் துட்பைன் றன்பறன் தூய பநஞ்ெம்” (குறுந். 157)
எனக் ைாதலர் விடியகல விரும்பாகே கூறப்படும். “ைாதலற் பிரியாேல் ைவவுக்கை
பநகிழாேல்” (சிலம்பு. 1: 61-62) வாழும் வகை இது. வீழும் இருவர்க்கு
வழியிகடப் மபாழப் படா முயக்கு இனிது (திருக்) என்பார் வள்ளுவனாரும்.
 1027. அருங் களி மால் களிறு அவனய வீரர்க்கும்.
கருங் குழல் மகளிர்க்கும். கலவிப் பூசலால்.
கநருங்கிய வன முவல சுமக்க வநர்கலா
மருங்குல் வபால் வதய்ந்தது - அம் மாவலக் கங்குவல.

அருங்களி மால்களிறு அவனய வீரர்க்கும் - (தணித்தற்கு) அரிய ேதேயக்ைங்

பைாண்ட ஆண் யாகனைகளப் மபான்ற வீரர்ைட்கும்; கருங்குழல் மகளிர்க்கும் -
ைரிய கூந்தலுகடய ேைளிர்க்கும்; கலவிப் பூசலால் - (நிைழ்ந்த) ைலவிப் மபாரில்
மிதிபட்டதனால்; அம்மாவலக் கங்குல் கநருங்கிய வனமுவல சுமக்க வநர்கலா
மருங்குல் வபால் வதய்ந்தது - அந்த ேயக்ைந்தரும் இரவு (ஒன்மறாபடான்று)
பநருங்கியுள்ள அழகிய தனங்ைள் சுேப்பதற்கு ஆற்றலற்ற (ேங்கையர்) இகடயிகனப்
மபால் வரவரக் (குகறந்து) மதய்ந்து மபாயிற்று.
ேழ ைளிறு அகனயார்க்கும் ேயில் அகனயார்க்கும் இகட நிைழ்ந்த ைலவிப்
மபாரில் இகடமய சிக்கிய இரவு. “மதய்புரி பழங்ையிறு மபால (நற். 284) ேைளிர்
இகடயாய்த் மதய்ந்தது என்ை. ோகலக் ைங்குல். வீரர்க்கும் ேைளிர்க்கும் ைலவிப்
பூெலால். வனமுகல சுேக்ைலா ேருங்குல் மபால் மதய்ந்தது எனக் கூட்டுை -
தற்குறிப்மபற்ற அணி.

ெந்திரன் ேகறவும் சூரியன் மதாற்றமும்

1028. கவட உை நல் கநறி காண்கிலாதவர்க்கு

இவட உறு திரு என. இந்து நந்தினான்.
படர் திவரக் கருங் கடல் பரமன் மார்பிவடச்
சுடர் மணிக்கு அரசு என. இரவி வதான்றினான்.

நல்கநறி கவடயுைக் காண்கிலா தவர்க்கு - புண்ணியச் பெயல்ைகள முடிவு வகர

முற்றச் பெய்யாதவர்ைட்கு; இவட உறு திருகவன இந்து நந்தினான் - நடுமவ (சில
ைாலம் மெர்ந்திருந்த) பெல்வம் (இகடமய) அழிவது மபால் ெந்திரன் ேகறந்தான்;
பரமன் மார்பிவட சுடர் மணிக்கு அரசு என - பரம்பபாருளாகிய திருோலின்
ோர்பினிகடமய ஒளிர்கின்ற. ேணிைளுக்குள் அரொகிய ைவுத்துேணி (மதான்றுவது)
மபால; படர்திவரக் கருங்கடல் இரவி வதான்றினான் - பரவிய அகலைகளயுகடய
ைரிய ைடலிகடமய சூரியன் மதான்றினான்.

பநறி: பநறி ைாட்டும் புண்ணியச் பெயல்ைகளக் குறித்தது; ஆகுபபயர். இறுதி

வகர நற்பெயல்ைகளக் ைகடப்பிடியாது மபாவார் வாழ்க்கை இருள் சூழும்
என்பதாயிற்று. தற்குறிப்மபற்றுதலில் தனக்குரிய தனித்துவத்கத இப்பாடலிலும்
ைவிஞர்பிரான் ஏற்றியுள்ள எழில் ைண்டு ேகிழ்ை. திருோல் ோர்பில் உள்ளது ைவுத்துவ
ேணி தன் அருகில் உள்ள திருேைளாம் சீகதபயனும் பபண்ேணிகய ேணக்ை உள்ள
ைாலமும் அருகில் உள்ளபதன நிகனப்பித்தவாறு. சுடர்ேணிக்கு அரசு - ைவுத்துவ
ேணி.
 எதிர்பைாள் படலம்
தயரத மவந்தகனச் ெனை ேன்னன் எதிர்பைாண்டு வரமவற்கும் பகுதி. தயரத
மவந்தன் தன் பகடக் கூட்டத்துடன் ைங்கைகயக் ைடந்து மிதிகலகய
அகடகிறான். ெனை ேன்னன் அவகன எதிர்பைாண்டு வரமவற்ை வருகின்றான்.
இருபபருஞ் மெகனைளும் ஒன்றிக் ைலக்கின்றன. ஞாயிறும் திங்ைளுோகிய
இருபபருஞ் சுடர்ைளும் ஒன்றுவது மபாலத் தயரதன் ெனைன் இருவரும் ஒன்றித்
தழுவி ேகிழ்கின்றனர். இராே இலக்குவர் பரத ெத்துருக்ைன் தந்கதகயத்
பதாழுபதழத் தயரதன் மபருவகை பயய்துகிறான். நால் மவதமே மபால் நால்வரும்
அங்கு விளங்கினர். ேக்ைட் பெல்வத்கத வழிநடத்துை எனும் தந்கத ஏவகல
ஏற்றுப் பகடைகள நடத்தி இராேன் மிதிகல நைர் வீதியிகன அகடகிறான்.

ேணமுகறைளில் பபண் இல்லத்கத மநாக்கி வந்த ேணேைன் தாய் தந்கதயர்.

சுற்றத்தார் முதலிமயாகரப் பபண் வீட்டார் எதிர்பைாண்டு அகழத்து உபெரித்தலும்.
பின் ேணேைகன ஊர்வலோை அகழத்து வருதலும். பின் ேணேைகளக் மைாலஞ்
பெய்து ேண ேண்டபத்துக்கு அகழத்து வருதலும். ேணேக்ைள் ஒருவகரபயாருவர்
பார்த்த பிறகு. திருேண நாள் நிச்ெயித்தலும். பின்பு நிச்ெயித்த நாளில் திருேணம்
இனிமத நிைழ்ந்மதறலும் இன்றும் உள்ள ேரபு. இம் ேரமப. அன்றும் இருந்தது
என்பது எதிர்பைாள் படலம். உலாவியல் படலம். மைாலங்ைாண் படலம்.
ைடிேணப் படலம். ஆகிய படலங்ைளின் முகற கவப்பால் இனிமத உணரலாம்.

தெரதன் பகடைளுடன் ைங்கைக் ைகரயகடதலும் மிதிகல மெரலும்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

1029. அடா கநறி அவைதல்கசல்லா

அரு மவை அவைந்த நீதி
விடா கநறிப் புலவமச் கசங்வகால்
கவண்குவட வவந்தர் வவந்தன்.
படா முக மவலயில் வதான்றிப்
பருவம் ஒத்து அருவி பல்கும்
கடா நிவை ஆறு பாயும்
கடகலாடும். கங்வக வசர்ந்தான்.
 அருமவை அடா கநறி யவைதல்கசல்லா - பெல்லத் தைாதகவ பயன்று அரிய
ேகறைள் பொன்ன பநறிைளில் பெல்லாது; நீதி அவைந்த கநறி விடா புலவம -
(இவ்விவ் வழிைள்) நீதி அகேந்தகவ பயன்று ேகறைள் பொன்ன வழிைகள
விடாேற்பென்று பின்பற்றும் (உயர்) ஞானத்திகனயும்; கசங்வகால் கவண்குவட
வவந்தர் வவந்தன் - பெங்மைாலிகனயும். பவண் (பைாற்றக்) குகடயிகனயும் (தரித்த)
மவந்தர்க்கு எல்லாம் மவந்தனாகிய தெரதச் ெக்ைரவர்த்தி; முக படாம் மவலயில்
வதான்றும் - முை படாத்திகனயுகடய ேகல மபான்ற யாகனைளிடத்திலிருந்தும்
உண்டாகி; பருவம் ஒத்து அருவி பல்கும் - பருவைாலத்துக் மைற்ப அருவிைளாைப்
பபருகுகின்ற; கடாம் நிவை ஆறு பாயும் - ேத நீர் ஓடும் ஆறுைள் (தன்னிடத்மத) வந்து
பாய்கின்ற; கடகலாடும் கங்வக வசர்ந்தான் - (மெகனபயனும்) ெமுத்திரத்துடமன
ைங்கையாற்றின் ைகரயிகன யகடந்தான்.

மவதம் பெல்லத்தக்ை பநறிைகள யுணர்த்துவது; அதுைாட்டும்

பெந்பநறியிமலமய பென்றவன் தயரதன் என்பதாம். ைங்கை ைடகலச் மெரும்;
இங்மை. ைடல் ைங்கைகயச் மெர்ந்தது என்பது ஒரு நயம். முதல் இரண்டடிைளிலும்
மவதம் இன்னது என்பதும். அதகன விடாேற் பின் பற்றியதால். தெரதன்
பவண்குகடயும் பெங்மைாலும் ஞானமும் சிறந்து மவந்தர் மவந்தன் ஆயினான்
என்பது சுருங்ைச் பொல்லி விளங்ை கவத்தார். பாயா மவங்கை. பறவாக் பைாக்கு
எனபது மபால. யாகனகய முைபடாம்ேகல என்றார். குறிப்புப் பபாருள்.

1030. கப்புவட நாவின் நாகர்

உலகமும் கண்ணில் வதான்ை.
துப்புவட மணலிற்று ஆகி.
கங்வக நீர் சுருங்கிக் காட்ட.
அப்புவட அனீக வவவல
அகன் புனல் முகந்து மாந்த.
உப்புவடக் கடலும். கதண் நீர்
உண் நவச உற்ைது அன்வை.

கப்பு உவட நாவின் நாகர் உலகமும் கண்ணில் வதான்ை - பிளவுபட்ட

நாக்கிகனயுகடய நாைர்ைளின் உலைம் ஆகிய பாதாள மலாைமும் ைண்ணுக்குத்
மதான்றுோறு; துப்புவட மணலிற்று ஆகிக் கங்வக நீர் சுருங்கிக் காட்ட -
தூய்கேயுகடய ேணகலப் பபற்றதாய். ைங்கைநதி தண்ணீர் குகறந்து
மதான்றும்படி; அப்பு உவட அனீக வவவல அகன் புனல் முகந்து மாந்த - அம்பு
முதலிய ஆயுதங்ைள் மிகுந்த அந்தச் மெனா ெமுத்திரம். அைன்று கிடந்த அக்ைங்கை
நீகர எடுத்துப் பருகியதனால்; அன்று. உப்புவடக் கடலும் கதண்ணீர் உள்நவச
யுற்ைது - உப்புத்தன்கேயுகடய (உவர் நீர்க்) ைடலும் அப்பபாழுது பதளிந்த
அக்ைங்கையின் நீர் (மபாய்ச் மெராததனால்) நீர் மவட்கை பைாண்டது. உப்புக்
ைடலுக்குச் பென்று மெரும் ைங்கைகய. மெகனக் ைடல் உண்டு விட்டது என்தாம்.
உப்பு நீர். தாைம் தீர்க்ைாது. அதகன மிகுதிப் படுத்தும். ஆதலால் உப்புக் ைடகல
உண்டு தன் தாைம் தீர்த்து வந்தது. இன்று. தெரதன் பகடக் ைடல் ைங்கைப் பபருக்கை
உண்டு விட்டதனால். உப்புக்ைடலாகிய ெமுத்திரம் அன்று தாைம் மிைக் பைாண்டது
என்று. மெகனயின் பபருகே கூறியவாறு. உயர்வு நவிற்சியணி.
 1031. ஆண்டு நின்று எழுந்து வபாகி.
அகன் பவண மிதிவல என்னும்
ஈண்டு நீர் நகரின் பாங்கர்
இரு நிலக் கிழவன் எய்த.
தாண்டு மா புரவித் தாவனத்
தண்ணளிச் சனகன் என்னும்
தூண் தரு வயிரத் வதாைான்
கசய்தது கசால்லலுற்ைாம்.

இருநிலக் கிழவன் ஆண்டு நின்று எழுந்து வபாகி - பபரிய நிலத்துக்குரியவனான

தெரதன். அக் ைங்கை நதிகயக் ைடந்து பென்று; அகன்பவண மிதிவல என்னும் -
அைன்ற வயல்ைள் சூழ்ந்த மிதிகல பயனும் பபயருகடய; ஈண்டு நீர் நகரின் பாங்கர்
எய்த - நீர் வளம் மிக்ை நைரத்தின் அருகில். மெர்ந்த அளவில்; தாண்டும்மா
புரவித்தாவன - பாய்வதில் பபருகேயுகடய குதிகரப்பகடைகளயும்; தண்ணளிச்
சனகன் என்னும் - (பநஞ்சில்) ைருகணகயயும் உகடய ெனைன் என்னும் பபயரிய;
தூண்தரு வயிரத் வதாைான் - தூண்ைகளப் மபான்ற உறுதிமிக்ை
மதாள்ைகளயுகடயவன்; கசய்தது கசால்லல் உற்ைாம் - பெய்த பெயல்ைகளச்
பொல்லத் பதாடங்குகிமறாம்.
ைவிக்கூற்று. பவளிமய பகடைளும்.. உள்மள ைருகணயும் நிகறந்தான்
எனச் ெனைனின் வீரமும் ஈரமும் ஒரு மெரக் கூறியவாறு. 3

தயரதகனச் ெனைன் எதிர்பைௌ வருதல்

1032. ‘வந்தனன் அரசன்’ என்ன.

மனத்து எழும் உவவக கபாங்க.
கந்து அடு களிறும். வதரும்.
கலின மாக் கடலும். சூழ
சந்திரன் இரவிதன்வனச்
சார்வது ஓர் தன்வம வதான்ை.
இந்திரதிருவன் தன்வன
எதிர் ககாள்வான் எழுந்து வந்தான்.
 வந்தனன் அரசன் என்ன - தெரத ேன்னன் வந்தனன் என்ற (பெய்தி மைட்ட ெனை
ேன்னன்); மனத்து எழும் உவவக கபாங்க - தன் உள்ளத்தில் எழுந்த உவகை.
உடலில் (பேய்ப்பாடாய்) பபருைாநிற்ை; கந்து அடுகளிறும் வதரும் கலினமாக்
கடலும் சூழ - ைட்டுத் தறிைகள முறிக்ைவல்ல ஆண்யாகனைளும். மதர்ப்பகடைளும்.
ைடிவாளம் இட்ட குதிகரைளும் ஆகிய மெகனைள் ெமுத்திரம் மபால் தன்கனச்
சுற்றிவர; சந்திரன் இரவிதன்வனச் சார்வவதார் தன்வம வதான்ை - ெந்திரன் சூரியகன
வந்தகடகின்ற தன்கேயிகன ஒப்ப; இந்திர திருவன் தன்வன எதிர் ககாள்வான்
எழுந்து வந்தான் - மதமவந்திர உலைத்தின் பெல்வங்ைகளப் மபான்ற
பெல்வங்ைகளயுகடய தெரதகன. எதிர்பைாண்டு அகழக்கும் பபாருட்டுப்
புறப்பட்டு வந்தான்.

சூரிய குலததுத் தெரதகன. ெந்திர குலத்துச் ெனைன் வரமவற்ை வருகின்றான்

ஆதலின். “ெந்திரன் இரவிதன்கனச் ொர்வமதார் தன்கே மதான்ற” என அழகுறக்
கூறினார். தெரதகன “இந்திரன் என” (ைம்ப. 318) முன்னும் உவமிப்பார்.

1033. கங்வக நீர் நாடன் வசவன.

மற்று உை கடல்கள் எல்லாம்
சங்கு இனம் ஆர்ப்ப வந்து
சார்வன வபால. சார.
பங்கயத்து அணங்வகத் தந்த
பாற்கடல் எதிர்வவதவபால்.
மங்வகவயப் பயந்த மன்னன்
வை நகர் வந்தது அன்வை.

மற்று உை கடல்கள் எல்லாம் - (பாற் ைடகலத் தவிர) ேற்கறய ைடல்ைள் யாவும்;

சங்கு இனம் ஆர்ப்பவந்து சார்வன வபால - ெங்குைளின் கூட்டம் ஆரவாரம் பெய்த
வண்ணம் வந்து. (திருப்பாற்ைடகல) மெர்வன மபான்று; கங்வகநீர் நாடன் வசவன சார
- ைங்கைபாயும் மைாெல நாட்டுத் தெரத ேன்னனது மெகனைள் மிதிகல வந்து மெர;
மங்வகவயப் பயந்த மன்னன் வைநகர் - சீகதகய ேைளாைப் பபற்ற ெனை
ேன்னனது வளம் மிக்ை மிதிகல நைர்; பங்கயத்து அணங்வகத் தந்த பாற்கடல்
எதிர்வவதவபால் - தாேகர ேலரில் வதியும் திருேைகளத் தந்த திருப்பாற்ைடலானது
(பிற ைடல்ைகள) எதிர்பைாண்டு வர மவற்பது மபான்று; அன்று வந்தது -
அப்பபாழுது. தெரத மெகனயிகன எதிர்பைாண்டு வரமவற்றது.

சீகத திருேைளின் கூறு ஆதலால் அவள் மதான்றிய திருப்பாற் ைடகலச் சீகத

இப்மபாது மதான்றியுள்ள மிதிகலக்குப் பபாருத்த முற உவமித்தார். தெரத
மெகனகயப் பிறைடல்ைள் அகனத்துோை உவமித்தலால் அதன் பபருக்ைம்
பதரிவித்தார். ெங்ைங்ைள் முழங்ைச் மெகன எதிர் வருவது. ெங்குைள் முழங்கும்
ைடலுக்கு உவகே. அது பபருகேயாலும். ஒலியினாலும் பபாருந்தும்
உவகேயாயிற்று.
 ெரயு நதிதான். மைாெலத்துக் குரிய ஆறு எனினும். மைாெல நாடு ைங்கை நதி
வகரயும் பரவியிருத்தலின்” ைங்கை நீர் நாடன்” என்றார். இலக்குவகன. “ைங்கைக்கு
இகறவன்” (ைம்ப. 1718) என்பார்.

தயரத ேன்னனின் தாகனச் சிறப்பு

கலிவிருத்தம்

1034. இவல குலாவு அயிலினான்

அனிகம். ஏழ் என உலாம்
நிவல குலாம் மகர நீர்
கநடிய மா கடல் எலாம்.
அலகு இல் மா களிறு. வதர்.
புரவி. ஆள். என விராய்.
உலகு எலாம் நிமிர்வவத
கபாருவும் ஓர் உவவமவய.

இவலகுலாவு அயிலினான் அனிகம் - அரசிகல வடிவுடன் திைழும் கூரிய

மவற்பகடயிகன ஏந்திய தெரதனின் மெகனக்கு; ஏழ் என உலாம் - ஏழு என்னும்
எண்ணிக்கை பைாண்டனவாய்; நிவல குலாம் மகரநீர் கநடியமா கடல் எலாம் -
நிகலபபற்று விளங்கும். சுறா மீன்ைள் உலாவும். நீண்டு அைன்ற ைடல்ைள் யாவும்;
அலகு இல் மா களிறு. வதர் புரவி. ஆள் எவன விராய் - அளவற்ற பபரிய
யாகனைளும் மதர்ைளும். குதிகரைளும். ைாலாட்ைளும் என்னும் நால்வகை
வடிவுபபற்றுக் ைலந்து; உலகு எலாம் நிமிர்வவத கபாருவும் ஓர் உவவம - உலைம்
முழுவதிலும் பபாங்கிப் பரவி வருவமத ஏற்றமதார் உவகேயாகும்.
ைணக்கிட இயலாகேயாலும். ஆர்ப்பபாலியாலும் ைடலும் பகடயும் ெேம்
ஆயின என்ை. “நிமிர்வமத” - ஏைாரம் பிரிநிகல. ஏழ்ைடலும் நால்வகைச் மெகன
வடிவம் பபற்று. உலைம் முழுவதிலும் பபாங்கி மிதிகலகய மநாக்கி நைர்ந்தது
என்பது தயரதன் மெகன பவள்ளத்திற்குப் பபாருந்தும் உவகேயாம் என்றார்.
தன்கேத் தற்குறிப்மபற்ற அணி. உயர்வு நவிற்சியுோம். ேைரம் - ைடலில்
ேட்டுமே வாழும் சுறாமீன். “ைடல் வாழ் சுறவும்” (பதால். ேரபு. 41) என்பார்
பதால்ைாப்பியனார். இது பற்றி. ைடலுக்கு “ேைராலயம்” எனும் ஒரு பபயர் வட
போழியில் உண்படன்பர்.

1035. கதாங்கல். கவண்குவட. கதாவகப் பிச்சம். உட்பட விராய்.

எங்கும் விண் புவததரப் பகல் மவைந்து. இருள் எழ.
பங்கயம். கசய்யவும். கவளியவும். பலபடத்
தங்கு தாமவரயுவடத் தானவம வபாலுவம.
 கதாங்கல் கவண்குவட கதாவகப்பிச்சம் உட்பட விராய் - ோகலைகளயுகடய
பவண் பைாற்றக் குகடைளும். பதாகுதியான ேயிற் பீலிக் குஞ்ெங்ைளும் உட்பட
(தாேகர. பைாடி. ேைரமதாரணம் முதலிய அரெ சின்னங்ைள்) ைலந்து; எங்கும்
விண்புவததர - (அதனால்) எவ்விடத்தும் ஆைாயம் ேகறவதனால்; பகல் மவைந்து
இருள் எழ - சூரியன் ஒளி ேகறந்து இருள் உண்டாை; பங்கயம் கசய்யவும்
கவளியவும் - தாேகர ேலர்ைள் பெம்கேயாைவும். பவண்கேயாைவும்; பலபடத்தங்கு
தாமவரயுவடத்தானவம வபாலும் - பலப்பலவாைத் மதான்றும் தாேகரத்
தடாைத்கதமய அச் மெகன ஒத்திருந்தது.

வானம் முழுவதும் அரெ சின்னங்ைள் ேகறப்பதாைக் ைற்பித்து. அதன் பின்னும்

ைற்பகனக் ைண்கணச் பெலுத்தி பைகல இரவாக்கி. உலகைத் தாேகரத்
தடாைோைக் பைாண்டு ேகிழும் ைவிஞரின் ைற்பகனத் திறம் நிகனக்ை
இனிக்ைவல்லது. மெகனயில் பவண்ணிறக் குகடைளும். அவற்றில் பெந்நிறோைத்
பதாங்கும் குஞ்ெங்ைளும் நிகறந்த ைாட்சி பவண்டாேகரயும் பெந்தாேகரயும்
ைலந்து ேலரும் தாேகரக் குளம் மபான்றிருந்தது என்பதாம். குகடைளால் ைதிரவன்
ேகறந்து பைல் இருளாவகத மேலும் (ைம்ப. 786. 8411) குறிப்பர்.

1036. ககாடி உைாவைா? தனிக் குவட உைாவைா? குலப்

படி உைாவைா? கடற் பவட உைாவைா? பகர்
மடி இலா அரசினான் மார்பு உைாவைா? வைர்
முடி உைாவைா? கதரிந்து உணர்கிலாம் - முைரியாள்.

முளரியாள் - பெந்தாேகர ேலரில் வதியும் திருேைள்; பகர் மடிஇலா

அரசினான் - (புைழ்ந்து) கூறப்படுகிற மொம்பல் இல்லாத அரொட்சி பெய்யும் தெரத
ேன்னனுகடய; ககாடி உைாவைா - பைாடியில் உள்ளாமளா?; தனிக் குவட
உைாவைா? - ஒப்பற்ற பவண் பைாற்றக் குகடயிமல இருக்கின்றாமளா; குலப்படி
உைாவைா - பரம்பகர பரம்பகரயாை வருகின்ற அவனது இராச்சியத்தில்
இருக்கின்றாமளா; கடல் பவட உைாவைா? - ைடல் மபான்ற அவன் மெகனயிமல
இருக்கின்றாமளா?; மார்பு உைாவைா? - அம் ேன்னர் ேன்னனின் ோர்பிடத்மத
இருக்கின்றாமளா?; வைர் முடி உைாவைா? - அழகு வளரும் அவன் ேணிேகுடத்தில்
இருக்கின்றாமளா?; கதரிந்து உணர்கிலாம் - திருேைள் இருக்குமிடம் இன்னது எனத்
பதளிந்தறியக் கூடவில்கல.
ேன்னர்ைளிடம் திருேைள் வாெம் புரியத்தக்ை இகவயகனத்திலும் ஏமதா
ஓரிடத்தில் வசிப்பது அவள் வழக்ைம்; தரெதன் ஆட்சியில் அவள் அகனத்திலும்
உள்ளாள் என்றவாறு. “ேடியிலான் தாள் உளாள் தாேகரயினாள்” (திருக். 617) எனும்
அருகேத் திருக்குறளின் ைவிகத விளக்ை வுகரயாவது இது.
 1037. வார்முகம் ககழுவு ககாங்வகயர்
கருங் குழலின் வண்டு
ஏர் முழங்கு அரவம் - ஏழ்
இவச முழங்கு அரவவம!
வதர் முழங்கு அரவம் - கவண்
திவர முழங்கு அரவவம!
கார் முழங்கு அரவம் - கவங்
கரி முழங்கு அரவவம!

வார்முகம் ககழுவு ககாங்வகயர் கருங்குழலின் - ைச்சில் நிகறந்து வழியும்

பைாங்கைைகளயுகடய ேைளிரின் ைரிய கூந்தலில் போய்க்கும்; வண்டு ஏர் முழங்கு
அரவம் - வண்டுைள் அழைாை ஒலிக்கும் ஓகெ; ஏழ் இவச முழங்கு அரவவம -
ஏழ்வகைச் சுரங்ைள் ஒலிக்கின்ற இகெமயயாகும்; வதர் முழங்கு அரவம் -
(அச்மெகனயில்) மதர்ைள் ஒலிக்கின்ற ஓகெ; கவண்திவர முழங்கு அரவவம -
பவண்ணிறக் ைடல் அகலைள் ஒலிக்கும் ஓகெமய யாகும்; கவங்கரி முழங்கு அரவம் -
வலிய யாகனைள் பிளிறும் ஓகெ; கார் முழங்கு அரவவம - ைார்ைாலத்து (மேைங்ைள்
ஒலிக்கும் இடி) முழங்கும் முழக்ைமே யாகும்.

“பகட யியங்கு அரவம்” (பதால். புறத். 3) எனும் புறப் பபாருகள நிகனவில்

பைாண்டு. தெரத மவந்தன் பகடயில் இயங்கும் அரவங்ைகளப் பல்வகையாை
ஒப்பிட்டு ேகிழ்ந்தவாறு. ேைளிரின் பபருந்பதாகுதியும். யாகன மதர்ப்பகடைளின்
மிகுதியும் கூறியவாறு.

1038. சூழு மா கடல்களும் திடர் பட. துகள் தவழ்ந்து.

ஏழு பாரகமும் உற்றுைது எனற்கு எளிதுஅவரா-
ஆழியான் உலகு அைந்த அன்று. தாை கசன்ை அப்
பூவழயூவட கபாடித்து. அப்புைம் வபாயவத!
 துகள் - (அச்மெகனயின் இயக்ைத்தால் எழுந்த) புழுதி; சூழும்மா கடல் எலாம்
திடர்பட - (உலகைச்) சூழ்ந்துள்ள ைடலைள் எல்லாம் மேடாகும்படி; தவழ்ந்து ஏழு
பாரகமும் உற்று உைது எனற்கு எளிது - பரவிச் பென்று. மேல் ஏழ் உலைத்திலும்
மபாய்ப் பரவியது என்று பொல்லுதற்கு (வழி) (மிை) எளிமதயாம்; ஆழியான் உலகு
அைந்த அன்று - (எங்ஙனம் எனில்) ெக்ைரப் பகடகயயுகடய திருோல்.
உலைங்ைகள அளந்த அக்ைாலத்தில்; தாள் கசன்ை அப்பூவழவயாவட கபாடித்து -
(அவனது) திருவடி என்று (மேமல துகளத்துச்) பென்ற அந்த (அண்டைடாைத்து மேல்
முைட்டுத்) துகளவழியினூமட நுகழந்து பென்று; அப்புைம் வபாயது - (இவ்
வண்டத்துக்கு பவளிமய உள்ள) அவ்வண்டத்திலும் (அத்தூளி) பரவிற்று. ஆழியான்
திருவடிைள் உலைளந்த அன்று உண்டாக்கிய துகளயின் வழியால் பகடயால் எழுந்த
புழுதி பவளியண்டத்திலும் பரவுதல் எளிதாயிற்று என்ை. இன்மறல். இவ்வுலைம்
புழுதி மிகுதியால் திக்குமுக்ைாடியிருக்கும் என்பது ைருத்து. அண்ட ைடாைத்திலும்
தூளி பரவிற்று என்றதனால். இவ் மவழ் உலகில் பரவியகே பொல்ல மவண்டா
ஆயிற்று. அமரா - அகெ. உயர்வு நவிற்சியணி. பூகழ - சிறுதுகள.

1039. மன் கநடுங் குவட மிவடந்து

அவடய வான் மவைதர.
துன்னிடும் நிழல் வழங்கு இருள்
துரப்பு எளிதுஅவரா-
கபான் இடும். பூண் இடும்.
புவன மணிக் கலன் எலாம்
மின் இடும்; வில் இடும்;
கவயில் இடும்; நிலவு இடும்!

மன்கநடுங் குவட மிவடந்து அவடய வான் மவை தர - அந்தச் மெகனயில்

ேன்னர்ைளின் நீண்டகுகடைள் பநருங்கி. (அதனால்) வானம் முழுவதும் ேகறபட;
துன்னிடும் நிழல் வழங்கு இருள்துரப்பு எளிது - (அங்கு) நிகறந்த நிழலானது தருகின்ற
இருட்கட ஓட்டுவது எளியமதயாம்; கபான் இடும் பூண்இடும் புவனமணிக் கலன்
எலாம் மின் இடும் - (எங்ஙனபேனில்) பபான்னால் பெய்யப்பட்ட அணிைகள இட்டு
(அதன் மேல்) அழகிய ேணிைகளப் பதித்த (அச்மெகனயினர்) ஆபரணங்ைள்
எல்லாம் மின்னகலப்மபால் ஒளிவிடும்; வில்இடும் - பன்னிற ேணிைள் (தம்)
ஒளிவீச்ொல் வானவில் மபால் பலநிற ஒளிைள் சிந்தும்; கவயில் இடும் - (சில
ேணியாபரணங்ைள்) ைதிரவனின் பவப்ப ஒளிகய வீசும்; நிலவு இடும் - (சில
ேணியணிைள்) ெந்திரனின் குளிர்ந்த ஒளிைகள உமிழும்.

‘புவியிடும் “எனும் பாடத்திலும்” பூண் இடும்” எனும் பாடம்

பபாருட்சிறப்புகடயது. இறுதியிரண்டடிைள் உயர் ைவிைளுக்மையுரிய பொல்
இன்பச்சுகவ பிலிற்றி நிற்றகல ஓதி யுணர்ை. பகடயின் பெலல். இருள் நீங்கி
ஒளிமிகுவகத “எரிந்பதழுபல் பகட”(ைம்ப: 8329) எனும் பாடலிலும் உகரப்பார்.

ெனை ேன்னன் வருகின்ற வழிக் ைாட்சி

 1040. தா இல் மன்னவர்பிரான் வர. முரண் சனகனாம்
ஏ வரும் சிவலயினான். எதிர் வரும் கநறி எலாம்.
தூவு தண் சுண்ணமும். கனக நுண் தூளியும்.
பூவின் கமன் தாது உகும் கபாடியுவம - கபாடிஎலாம்.

தாஇல் மன்னவர் பிரான் வர - குற்றமில்லாத ேன்னர்க்கு ேன்னனான தெரதச்

ெக்ைரவர்த்தி. தனது நைரத்திற்கு வருகைபுரிகையில்; முரண் சனகனாம் ஏவரும்
சிவலயினான் - வலிகே மிகும் ெனைனாகிய அரிய அம்புைள் பதாடுக்ைவல்ல வில்
வீரனாகிய அரென்; எதிர்வரும் கநறிஎலாம் - எதிர் பைாண்டு அகழத்துவர உள்ள
வழிைள் முழுவதும்; தூவுதண் சுண்ணமும் கனக நுண் தூளியும் - ேங்ைல
நிைழ்ச்சிைளில் மேமல தூவப்படுகிற குளிர்ச்சி தரும் வாெகனப் பபாடிைளும்
(அணிைளின் உராய்வினால்) சிந்துகின்ற) பபான்னாபரணங்ைளின் நுட்போன பபாற்
பபாடிைளும்; பூவின் கமன் தாது உகும் கபாடியுவம - ேலர்ைளிலிருந்து சிந்துகிற
பேல்லிய ேைரந்தப் பபாடிைளும் ஆகிய இகவமய; கபாடி எலாம் - (அங்குச் சிந்திய)
பல்வகைத் தூசுைள் ஆகும்.
உலகில். எளியகவமய தூசு எனப்பட. அங்கு ேதிப்பு மிக்ைகவமய தூசுைள்
ஆயின என்ை. தா இல் - குற்றேற்ற;மைடு அற்ற எனினுோம். “தாவா விழுப்புைழ்ப்
பூகவ நிகலயும்” (பதால். புறத். 5) இரப்மபார் ைடகல ஈந்மத ைடந்து (ைம்ப. 172).
ேண்ணின்மேல் வான் புைழ் நாட்டான் ஆதலின். தெரதகன. “தா இல் ேன்னவர்
பிரான் வர”எனறார்.

1041. நறு விவரத் வதனும். நானமும். நறுங் குங்குமச்

கசறி அகில் வதய்வவயும். மான்மதத்து எக்கரும்.
கவறியுவடக் கலவவயும். விரவு கசஞ் சாந்தமும்.
கசறி மதத் கலுழி பாய் வசறுவம - வசறு எலாம்.

நறுவிவரத் வதனும் நானமும் - நறுேணமுகடய மதனும். (கூந்தலில்

ைலந்பதாழுகும்) புனுகும்; நறுங்குங்குமச் கசறிஅகில் வதய்வவயும் - நல்ல
வாெகனயுகடய குங்குேப் பூமவாடு மெர்ந்த திண்ணிய அகிற்ைட்கடத்
மதய்வினால் ஆகிய குழம்பும்; மானமதத்து எக்கரும் - ோன்ேதோகிய ைத்தூரியின்
மிகுதியும்; கவறியுவடக் கலவவயும் - பரிேளமுகடய பல்மவறு வாெகனப்
பபாருள்ைளின் மெர்க்கையும்; கசஞ்சாந்தமும் - பெந்நிறச் ெந்தனமும்; விரவு கசறி மதக்
கலுழியாய் வசறுவம - மெர்தலால் உண்டான மெறுைளுடமன. மிகுந்த
யாகனைளின் திரள்ைளில் உண்டான ேதநீர் பாய்கின்ற மெறுைளும்; வசறு எலாம் -
(மெர்ந்த ைலகவமய பகடபெல்லும் வழியில் உள்ள) மெறுைள் யாவும்.

இழிகுணச் மெறின்றி. நறுேணச் மெமற வழிபயங்கும் என்று ைற்பித்து. பெல்வ

வளமும். நாைரிைச் பெழுகேயும் சுட்டியவாறு. ைலுழி - பவள்ளம்.
 1042. மன்ைல் அம் வகாவதயார்
மணியினும் கபான்னினும்.
கசன்று வந்து உலவும் அச்
சிவதவு இலா நிழலின் வநர்.
கவன்ை திண் ககாடிகயாடும்.
கநடு விதானமும் விராய்.
நின்ை கவண்குவடகளின்
நிழலுவம - நிழல் எலாம்.

மன்ைல் அம்வகாவதயார் மணியினும் கபான்னினும் - ேணம் மிக்ை அழகிய

ோகலயிகன யணிந்த ேைளிரது பபான் ஆபரணங்ைளிலும்.
ேணியாபரணங்ைளிலும்; அச்சிவதவிலா வநர் நிழலின் கசன்று வந்து உலவும் -
(அங்குள்ள மெகனைளின் பவண்குகட. பைாடி முதலியவற்றின்) சிகதவில்லாத
(எதிர் ஒளி) நிழல்ைள் மநராைச் பென்று உலாவி வரும்; கவன்ை திண்ககாடிவயாடும் -
இவற்மறாடு பவற்றிக்கு அறிகுறியான வலிய துவெங்ைளுடன்; விதானமும் விராய்
- மேற்ைட்டிைளும் ைலந்து நின்ற; கவண் குவடகளின் நிழல்கவை - பவண் பைாற்றக்
குகடைளின் நிழல்ைமள; நிழல் எலாம் - அவ்வழியில் உள்ள) நிழல்ைள் எல்லாம்.

இரு ேன்னர்ைளின் குகடைள் இன்றும் நிழல் தரத் தவறவில்கல என்றபடி.

எதிர் ஒளிபட்டு வரும் ஒளிைளில் பவப்பம் வாராது குளிர்மவ வரும் என்பது
அன்மற உணர்ந்திருந்தனர் என்பது. “ேன்றலங்மைாகதயார் ேணியினும்
பபான்னினும் பென்று வந்து உலாவும் அச்சிகதவு இலா நிழல்” என்றார்.
ெந்திரன் ஒளி குளிர்வதற்கும் அது சூரியனின் எதிர் ஒளியாவமத ைாரணம் என்பார்.
ேைளிர் அணியில் பட்டு வரும் எதிர் ஒளி நிழலும். பைாற்றக் குகட நிழலும் அங்கு
நிழல் என்றார்.

இருபபரு ேன்னர் மெகனயும் ஒன்றுதல்

1043. மாறு இலா மதுவகயான் வரு கபருந் தாவனவமல்.

ஊறு வபர் உவவகயான் அனிகம் வந்து உற்ைவபாது.
ஈறு இல் ஓவதயிகனாடும். எறி திவரப் பரவவவமல்
ஆறு பாய்கின்ைது ஓர் அமவலவபால் ஆனவத.

மாறு இலா மதுவகயான் வருகபருந்தாவன வமல் - ஒப்பிலாத வலிகேயுகடய

தெரதனுகடய தாய் வருகின்ற பபரிய மெகனக்கு எதிமர; ஊறு வபர் உவவகயான்
அனிகம் வந்து உற்ைவபாது - மேன்மேற் பபாங்குகின்ற பபருங்ைளிப்கபயுகடய
ெனைனது மெகன வந்து மெர்ந்த அப்மபாது; ஈறுஇல் ஓவதயிகனாடும் எறிதிவரப்
பரவவவமல் - எல்கலயில்லாத ஓகெயுடமன வீசுகின்ற அகலைகளயுகடய
ைடலின் மேமல; ஆறுபாய்கின்ைது ஓர் அமவல வபால் ஆனது - ஆறு ஒன்று பென்று
பாய்கின்றதனால் உண்டாகிற ஓகெமபால ஒரு மபராரவாரம் உண்டாயிற்று.
 இங்கும் தெரத மெகன மிைப் பபரியது எனக் குறிக்ைக் ைடகல உவமித்தார்:
ெனை மெகன அவ்வளவு பபரியது அன்று என்று உணர்த்த ஆற்கற உவமித்தார்.
இரண்டு மெகனைளும் ைடலும் ஆறும் ெந்திப்பது மபான்ற மபர் ஆரவாரத்மதாடு
ெந்தித்தன என்றார். எதிர் பைாள் படலம் எனும் படலப் பபயர் இப்பாடலால்
விளங்கும். ோறு - ஒப்பு. “ோறின்கேயின் ேறம்வாடும் என்று இகளமயாகரயும்
எறியான்” (சீவை. 261) என்புழிப் மபால.

ெனைகனத் தயரதன் தழுவுதல்

1044. கந்வதவய கபாரு கரிச் சனகனும். காதவலாடு

உந்த. ஓத அரியது ஓர் தன்வமவயாடு. உலகு உவைார்
தந்வதவய அவனய அத் தகவினான் முன்பு. தன்
சிந்வதவய கபாரு. கநடுந் வதரின் வந்து எய்தினான்.

கந்வதவய கபாரு கரிச் சனகனும் - ைட்டுந்தூகண முறித்துத் தள்ளும்

வலிகேயுகடய யாகனச்மெகனகய யுகடய ெனை ேன்னனும்; காதவலாடு உந்த
ஓத அரியது ஓர் தன்வமவயாடு - ஆகெயால் உந்தப் பபற்று. பொல்லுதற்ைரியமதார்
இயல்புடமன; உலகு உவைார் தந்வதவய அவனய அத் தகவினான் முன்பு -
உலகுள்மளார் அகனவர்க்கும் தந்கதகயப் மபான்ற பண்பாளனான அந்தத் தெரதன்
முன்பு; தன் சிந்வதவய கபாரு கநடுந்வதரின் வந்கதய்தினான் - தன் ேனத்திகனப்
மபான்று (விகரவிற்) பெல்லும் பநடிய மதர் (ஒன்றில்) வந்து அகடந்தான்.

உலகீன்ற பரம் பபாருகள உலகுக்கு ஈன்று தந்தவன் ஆனதனாமல. தயரத

ேன்னன். உலமைார் அகனவர்க்கும் தந்கதயாகும் தைவுகடமயான் என்று
நிகனவூட்டுகின்றார். மூவுலகும் ஈன்றாகன முன் ஈன்றான் ஆதலின்.
“மூவுலகுமளார் தந்கதமய அகனய அத் தைவினான்” என்றார். ைந்து - யாகன
ைட்டுந்தறி. அதகன முறிக்கும் திறல் வாய்ந்த யாகனப் பகடக்குகடயவன்
ெனைன். வாயு மவைத்திலும் சிறந்தது ேமனா மவைம் ஆதலின். “தன் சிந்கதமய
பபாரு பநடுந்மதர்” எனத் மதரின் ஒப்பற்ற விகரவு குறித்தும். உலகு உள்மளார்க்கு
“ேைன் அறிவு தந்கத யறிவு” (நாலடி 367) ஆதலின் தந்கதமய யகனய என்றார்
எனினுோம்.

1045. எய்த. அத் திரு கநடுந் வதர் இழிந்து. இனிய தன்

கமாய் ககாள் திண் வசவன பின் நிற்க. முன் வசைலும்.
வகயின் வந்து. ‘ஏறு’ என. கடிதின் வந்து ஏறினான்; ஐயனும்.
முகம் மலர்ந்து. அகம் உைத் தழுவினான்.
 எய்த அத்திருகநடுந்வதர் இழிந்து - தெரதன் மதர் அருமை வந்து அகடந்த ெனைன்
தன் அழகிய நீண்ட மதரிலிருந்து இறங்கி; இனிய தன் கமாய் ககாள் திண்வசவன பின்
நிற்க முன் வசைலும் - அழகிய தனது வலிகே பைாண்ட மெகன பின்மன நிற்ை. தான்
முன்மன பென்ற அளவில்; வகயின் ‘வந்து ஏறு’ என - தெரதன் தனது ைரங்ைகளச்
கெகையால் ைாட்டி. வந்து மதரில் ஏறுை என்று பதரிவிக்ை; கடிதின் வந்து ஏறினான் -
விகரந்து வந்து (ெனைன்) தெரதன் மதரில் ஏறினான்; ஐயனும் முகம் மலர்ந்து அகம்
உைத் தழுவினான் - (அப்பபாழுது) தெரதச் ெக்ைரவர்த்தியும் முை ேலர்ச்சி பபற்று.
ேனத்திலும் ேலர்ச்சி பபாருந்தத் தழுவினான்.

மெகன பின் நிற்ைச் ெனைன் முன் பெல்லலும். தயரதன் கையால் கெகை ைாட்டித்
மதர் ஏறச் பெய்தலும் முைமும் அைமும் ேலர இருவரும் தழுவுதலும்
ஒமரபாடலில் பொல் ஓவியப் படிவம் ஆக்கியிருத்தல் சுகவத்தற் பாலது.
அக்ைாலத்து. விருந்தினராம் மவந்தகர வரமவற்கும் ஒழுங்ைாொரம் பதளிவுறச்
சுட்டப்படலும் உணர்ை. “கையின் வந்து ஏறு” என்பதற்கு. கைபைாடுத்து. வந்து ஏறுை
என்றான் எனினுோம். “முைத்தான் அேர்ந்து இனிது மநாக்கி அைத்தான் ஆம் இன்
பொலினமத அறம்” (திருக். 93) ஆதலின். “ஐயனும் முைம் ேலர்ந்து அைம்
உறத்தழுவினான்” என்றார்.

1046. தழுவி நின்று. அவன் இருங் கிவைவயயும். தமவரயும்.

வழு இல் சிந்தவனயினான். வரிவசயின் அைவைாய்.
‘எழுக முந்துை’ எனா. இனிது வந்து எய்தினான்.-
உழுவவ முந்து அரி அனான். எவரினும் உயரினான்.

உழுவவ முந்து அரி அனான் - முந்தி வந்து புலி ஒன்றால் வரமவற்ைப்படுகிற

சிங்ைத்கத ஒத்தவனும்; எவரினும் உயரினான் - (அங்கிருந்த) அகனவரிலும்
உயர்ந்தவனுோன தெரதச் ெக்ைரவர்த்தி; தழுவி நின்று. அவன் இருங்கிவைவயயும்
தமவரயும் - ெனை ேன்னகன அகணத்து நின்று. ெனைனின்
பபருஞ்சுற்றத்தாகரயும். நண்பர்ைகளயும்; வழுவில் சிந்தவனயினான் வரிவசயின்
அைவாய் - குற்றேற்ற (தூய) எண்ணத்தினனாய் முகறப்படி நலம் வினவி; ‘முந்துை
எழுக (எனா - ‘முன்னாற் பெல்லுங்ைள்’ எனக் கூறி. (பின்னால் ெனைகனப்
பின்பற்றி); இனிது வந்து எய்தினான் - இனிமத வந்து மிதிகல நைர் அகடந்தான்.

அறிமுைோனவரிடம். முகறப்படி முைேன் உகர கூறும் முகற பற்றி.

“வரிகெயின் அளவளாய்” என்றார். இதுவும் பதான்கே ஒழுங்ைாொரம் சுட்டியது.
பரம்பபாருகள ேைனாைப் பபற்ற தந்கத யாதலால் “எவரினும் உயர்ந்தான்”
எனக் கூறத் தட்டில்கல யாதல் உணர்ை. வரமவற்ைப் பட்டார் பின் ஆகி.
வரமவற்றார் முன் ஆகி வழி கூட்டியவாறு பெல்லுதல் ேரபாதலின் “முந்துற
எழுை” என்றான் தெரதன்.

இராேனின் வருகை
 1047. இன்னவாறு. இருவரும். இனியவாறு ஏக. அத்
துன்னு மா நகரின்நின்று எதிர்வரத் துன்னினான் -
தன்வனவய அவனயவன். தழவலவய அவனயவன்.
கபான்னின் வார் சிவல இைப் புயம் நிமிர்ந்து அருளினான்.

இன்னவாறு இருவரும் இனியவாறு ஏக - இவ்வாறு. (தெரதன். ெனைன் ஆகிய)

இருவரும். இனிமத மிதிகலகயயகடய; தன்வனவய அவனயவன் - தனக்கு உவகே
தாமன ஆகி நின்றவனும்; தழவலவய அவனயவன் கபான்னின் வார்சிவல -
பநருப்பிகன ஒத்த நிறத்தினன் ஆன சிவ பபருோனின் அழகிய வில்; இைப் புயம்
நிமிர்ந்து அருளினான் - இற்று விழுோறு மதாள் ஆற்றலால்
எடுத்தருளியவனுோன இராேபிரான்; அத்துன்னுமா நகரின் நின்று எதிர்வரத்
துன்னினான் - அழகு பநருங்கும் ோநைராகிய மிதிகலயிமல நின்று. எதிர் வரும்
தந்கதகய வரமவற்ை பநருங்கினான்.

“தன்கனமய அகனயவன்” - தனக்கு உவகே இல்லாதான்” (திருக். 7) “தன்

ஒப்பார் இல்அப்பன்” (திருவாய். 6:3:7) எனும் ஆன்மறார் வாக்குைகள
நிகனப்பிப்பது. சிவன் கையில் ஏந்திய பபான்ேயோன மேரு வில்லானது
ஆதலான் “தழகலமய அகனயவன் பபான்னின் வார்சிகல” என்றார். “வடவகர
வார்சிகல ஏங்கும் ோத்திரத்து இற்று இரண்டாய் விழ வீங்குமதாள்” (ைம்ப. 5089)
ஆதலின். “சிகல இறப்புயம் நிமிர்ந்து அருளினான்” என்றார். தயரதன் இங்கு
வருதற்கு அப்புயமே ைாரணம் ஆதலான். அதகனமய இராேனுக்கு
அகடயாக்கினார். வில் ஒடித்த புயத்கதக் ைாட்டியவாறு. வீதியில் வருகிறான்
தந்கதகய வரமவற்ைத் தெரத ராேன் என்ை

1048. தம்பியும். தானும். அத் தாவன மன்னவன் நகர்ப்

பம்பு திண் புரவியும். பவடஞரும். புவட வர.
கசம் கபானின். பசு மணித் வதரின் வந்து எய்தினான்-
உம்பரும் இம்பரும் உரகரும் கதாழ உைான்.

உம்பரும் இம்பரும் உரகரும் கதாழ உைான் - மேலுலைத் மதவர்ைளும்.

இவ்வுலை ேனிதர்ைளும். கீழ் உலை நாைர்ைளும் (என மூவுலைத்து உயிர்ைளும்)
வணங்கி ேகிழ உள்ளவனாகிய இராேபிரான்; பம்புதிண் புரவியும். பவடஞரும் புவட
வா - பநருங்கிய வலிகேமிக்ை குதிகரைளும். பகட வீரர்ைளும் சூழ்ந்து வர;
அத்தாவனமன்னவன் நகர் - பகடப்பபருகே மிக்ை ெனை ேன்னருகடய
அந்நைரத்தினின்றும்; கசம்கபானின் பசுமணித் வதரின் வந்து எய்தினான் - சிவந்த
பபான்னால் பெய்யப் பபற்று. பச்கெ ேணிைள் பதிக்ைப் பபற்ற மதரில் ஏறி. (தன்
தந்கதகய) எதிர் பைாள்ள வந்தகடந்தான்.
 “மூவுலகும் பதாழ உள்ளான்” தந்கதகயத் பதாழ உள்ளான் என்றபடி.
இராேனுடன் வரும் மெகன. ெனைன் மெகனமய. மெகனயின்றிஅரெ குலத்தார்
சிறப்பு நிைழச்சிைளில் வாரார் எனும் ேரபு பதரிவித்தவாறு. மூவுலைத்தாறும்
வணங்ைவுள்ள பபருோன். ஓருலைத்தில் ஒரு பகுதிகய ஆள்கின்ற தெரதகனத் பதாழ
வருகிறான் என்று அவதாரத்தின் எளிவந்த ைருகணத்திறோகிய (பெௌலப்பியம்)
நீர்கே சுட்டியவாறு.

1049. யாவனவயா. பிடிகவைா. இரதவமா. இவுளிவயா.

ஆன வபர் உவை இலா நிவைவவ யார் அறிகுவார்-
தாவன ஏர் சனகன் ஏவலின். கநடுந் தாவத முன்
வபான வபர் இருவர்தம் புவட வரும் பவடயிவன?

கநடுந்தாவத முன்வபர் இருவர் தம் புவட - (பபருகேக்குணம்) மிக்ை தம்

தந்கதயான தெரதனது எதிரிற் பென்று பபருகேக்குரிய (இராே. இலக்குவர்)
இருவரின் பக்ைத்திமல; தாவன ஏர் சனகன் ஏவலில் வரும் பவடயின் - பகடக்குரிய
அழகிகனயுகடய ெனைனின் ஏவலினால் உடன் வரும். மெகனயில்; யாவனவயா.
பிடிகவைா. இரதவமா. இவுளிவயா - (ஆண்) யாகனைமளா? பபண் யாகனைமளா?
மதர்ைமளா? குதிகரைமளா? (இவற்றுள் எகவமயா மிகுந்தகவ?); ஆனவபர்
உவைஇலா நிவைவவ யார் அறிகுவார்?- பபரிய எண்ைகள எண்ணுவதற்ைான
உகறபயன்னும் குறிப்பிலைைம் இட்டும் எண்ணமுடியாத (அந்த யாகன
முதலியவற்றின்) நிகறவிகன அறிந்து கூறவல்லவர் யாவருளர்?

உகற - ஓர் இலக்ைக் குறிப்பு. பபாருள்ைகள எண்ணுங் ைாலத்து ஒவ்பவாரு

பபரிய எண்ணுக்கும் ைழற்சிக்ைாய். குன்றிேணிைகள ஒவ்பவாரு விழுக்ைாடு
கவக்கும் சிறு குறியீடு. “உகறமபாடக் ைாணாது” என்னும் வழக்ைம் ைாண்ை.
“ஒழிந்த மபர் உயிர்ைள் எல்லாம் அரக்ைருக்கு உகறயும் மபாதா” (ைம்ப. 4868) ;
“அம்பண அளகவ உகற குறித்தாங்கு” (பதிற். 11:5) ;
“இவ்வரக்ைர்........உகறயிடவும் மபாதார்” (ைம்ப. 5344) எனவருவனவும் ைாண்ை.
பணிந்த இராேலக்குவகரத் தயரதன் தழுவுதல்

1050. காவியும். குவவையும். கடி ககாள் காயாவும் ஒத்து.

ஓவியம் சுவவ ககடப் கபாலிவது ஓர் உருகவாவட.
வதவரும் கதாழு கழல் சிறுவன். முன் பிரிவது ஓர்
ஆவி வந்கதன்ன வந்து. அரசன்மாடு அணுகினான்.
 காவியும் குவவையும் கடிககாள் காயாவும் ஒத்து - நீமலாற்பல ேலகரயும்.
ைருங்குவகள ேலகரயும் வாெகனபைாண்ட ைாயாம் பூகவயும் மபான்று; ஓவியம்
சுவவககடப் கபாலிவவதார் உருகவாடு - சித்திரத்தில் எழுதும் உருவம்
இனிகேயின்றிப் மபாகும்படி விளங்குகின்ற ஒப்பற்ற வடிவத்துடமன; வதவரும்
கதாழுகழல் சிறுவன் - மதவர்ைளும் வந்து வணங்குதற்குரிய
திருவடிைகளயுகடய (ெக்ைரவர்த்தித் திருேைனான) இராேன்; முன் பிரிவது ஓர்
ஆவிவந்கதன்ன - இரா ேகன தா என்று விசுவாமித்திரர் மைட்டமபாது
(தெரதகனவிட்டு) நீங்கிய உயிர் (மீண்டும் அவனுடம்பில்) வந்து
மெர்ந்தாற்மபாமல; அரசன் மாடு அணுகினான் - தெரதச் ெக்ைரவர்த்தியிடம் வந்து
எய்தினான்.

“மதவரும் பதாழு ைழல் சிறுவன்” என்பதனால். பதய்வத்தன்கே சுட்டியமதாடு.

ைாட்சிகய நகடமயாவியப் படுத்துகிறார். முன்பு - “நின்புதல்வர் நால்வரிலும் ைரிய
பெம்ேல் ஒருவகனத் தந்திடுதி என உயிர் இரக்கும் ைடுங்கூற்றின் (விசுவாமித்திரர்)
உகளயச் பொன்ன” (ைம்ப. 324) மபாது என விரிக்ை. விசுவாமித்திரரிடம் தெரதன்
இராே லக்குவகரக் கையகடப்படுத்திய மபாது. ேன்னன் இன்னுயிர்
வழிக்பைாண்டால் என” (ைம்ப. ) என்று ைவிஞர் பிரான் உவமித்திருந்தகத
ேறவாேல் நிகனவுகூர்ந்து அன்றுபிரிந்த உயிகர இன்று இகணக்கின்றார் என்ை.
“ஓவியத்து எழுத ஒண்ணா உருவத்தாய்” (ைம்ப. 4020) எனப்படுபவன் ஆதலின்.
“ஓவியம் சுகவபைடப்பபாலிவமதார் உருபவாமட” என்றார்.

1051. அனிகம் வந்து அடி கதாழ.

கடிது கசன்று. அரசர்வகான்
இனிய வபங் கழல் பணிந்து
எழுதலும். தழுவினான்;
மனு எனும் தவகயன்
மார்பிவட மவைந்தன. மவலத்
தனி கநடுஞ் சிவல இைத்
தவழ் தடங் கிரிகவை.
 (இராேன்) அனிகம் வந்து அடிகதாழக் கடிது கசன்று - (இராேபிரான் தன்
தந்கதயின்) மெகனைள் வந்து தன் திருவடிைகள வணங்ை. விகரந்து பென்று; அரசர்
வகான் இனிய வபங்கழல் பணிந்து எழுதலும் - தெரதச் ெக்ைரவர்த்தியின்
(ைாண்பதற்கு) இனிய பசுங்ைழல்ைள் அணிந்த பாதங்ைகள வீழ்ந்து வணங்கி
எழுந்தவுடன்; தழுவினான் - (ெக்ைரவர்த்தி தனது பபறற்ைரிய கேந்தன் இராேகன)
அகணத்துக் பைாண்டான்; மனுஎனும் தவகயன் மார்பிவட - ஆதிேனுச்
ெக்ைரவர்த்தி என்று பொல்லத்தக்ை குணங்ைகளயுகடய தெரதனின் ோர்பிமல;
மவலத்தனிகநடுஞ்சிவல இைத்தவழ் தடங்கிரிகள் மவைந்தன - மேருேகல யாகிய
ஒப்பற்ற சிவதனுசு ஒடியும்படி பெய்த (இராேனுகடய) மதாள்ைளாகிய ேகலைள்
ேகறந்து மபாயின. “ோர்பிகடத் மதாள்ைள் ேகறந்தன” என்றதனால். தயரதனின்
ோர்பைலம் வியந்தவாறு. “ேகலகய முறித்த ேகல” என்று இராேனின் மதாள்ைகள
ஒரு நயம்படக் கூறினார். தயரதன் நாடாண்ட மநர்த்திகய. “ேனு
எனுந்தகையன்” என ஒரு பதாடரால் உணர்த்திவிட்ட திறம் உணர்ை. “தனு
அன்றித்துகண இல்லான்; தருேத்தின் ைவெத்தான்; ேனுபவன்ற நீதியான்” (ைம்ப.
650) என முன்பும் புைழ்ந்த திறம் ஓர்ை. 23

1052. இவைய வபங் குரிசில் வந்து.

அடி பணிந்து எழுதலும்.
தவை வரும் கதாவடயல் மார்பு
உை உைத் தழுவினான்.
கவைவு அருந் துயர் அைக்
ககனம் எண் திவச எலாம்
விவைதரும் புகழினான்.
எவரினும் மிகுதியான்.

கவைவு அருந்துயர் அைக் ககனம் எண்திவச எலாம் - (பிறரால்) நீக்குதற்கு அரிய

(ெம்பரன் முதலிய அசுரர்ைளால் உலமைார்க்கு மநர்ந்த) துயரங்ைகளபயல்லாம்.
நீக்கியதால் விண்ணிலும் எண்திகெைளிலும். பிறஎல்லா இடங்ைளிலும்;
விவைதரும் புகழினான் எவரினும் மிகுதியான் - பரவிய புைழிகனயுகடயவனும்.
எல்மலாரினும் சிறந்தவனுோன தெரதன்; இவைய வபங்குரிசில் வந்து அடிபணிந்து
எழுதலும் - பசும்பபான்னின் நிறம் வாய்ந்த இகளய பபருோள் வந்து (தன்னுகடய)
திருவடிைகள வணங்கி எழுந்த அளவிமல; தவைவரும் கதாவடயல் மார்புை
உைத்தழுவினான் - ைட்டப்பட்ட ோகலைள் நிகறயும் ோர்பில் பபாருந்துோறு. நன்கு
அகணத்துக்பைாண்டான்.
 இராேனாகிய மூத்மதாகனக் ைாக்ைத் தானாைப் பின்பென்ற தகுதிமயான்
ஆதலால். இலக்குவகன “ோர்புற. உறத்தழுவினான்” என்ை. தெரதன். “துனி இன்றி
உயிர் பெல்ல. சுடர் ஆழிப்பகட பவய்மயான் பனி பவன்றபடி என்ன.
பகைபவன்று படி ைாப்மபான்” (ைம்ப. 650) ஆதலால். “ைகளவரும் துயர் அறக்
ைைனம் எண்திகெ எலாம் விகளதரும் புைழினான்” என்றார். பரம்பபாருளாகிய
இராேகன ஈன்றதால் “எவரினும் புைழிமனான்” ஆனான். இலக்குவன்
பபான்னிறத்தன் என்பதகன. “வில் ஏந்தும் எனில் பெம்பபான் பருவகர” (ைம்ப.
658) என்பதனால் உணர்ை. பைாகலயிற் பைாடியாகர மவந்து ஒறுத்தல் கபங்கூழ்
ைகளைட் டதமனாடு மநர் (திருக். 550) ஆதலால் “ைகளவரும் துயர்அற” நாடாண்டான்
எனினுோம்.

இராேன் தாயாகர வணங்குதல்

1053. கற்வை வார் சவடயினான்

வகக் ககாளும் தனு இை.
ககாற்ை நீள் புயம் நிமிர்த்
தருளும் அக் குரிசில். பின்
கபற்ை தாயவரயும். அப்
கபற்றியின் கதாழுது. எழுந்து
உற்ைவபாது. அவர் மனத்து
உவவக யார் உவர கசய்வார்?

கற்வைவார் சவடயினான் வகக்ககாளும் தனு இை - (பதாகுதி) பதாகுதியாை நீண்ட

ெகடைகளயுகடயவனான சிவபபருோன் கையில் தரித்த வில்கல முறியும்படி
பெய்த; ககாற்ை நீள் புயம்நிமிர்த்து அருளும் அக்குரிசில்பின் - பவற்றியிகன யுகடய
நீண்ட மதாள்ைகள நிமிர்த்தி நடந்தருளும் அந்த இராேபிரான். பின்பு; கபற்ை
தாயவரயும் அப்கபற்றியின் கதாழு எழுந்து உற்ைவபாது - தன்கன ஈன்றதாயர் ஆகிய
பைௌெகல. கைமயயி. சுமித்திகர ஆகிய மூவகரயும். முன்பு தெரதகனத் பதாழுது
முகறகேயிமலமய பணிந்து எழுந்து. அவர்ைள் அருகினில் அகடந்தமபாது; அவர்
மனத்து உவவக யார் உவரகசய்வார்? - அம் மூவர் ேனங்ைளிலும் உண்டான
ேகிழ்ச்சிப் பபருக்கிகன. (அளவிட்டு) உகரப்பார் யார் உளர்?

தாடகைகய வகதத்து. மவள்விகயக் ைாத்து. சிவதனுகெ ஒடித்த “ொன்மறான்

எனக்மைட்ட தாயர்” (குறள். 69) ஆதலின். அவர்தம் உவகைப் பபருக்கிகன
உகரயிட முடியாது என்றார். தெரதகன வணங்கியமபாது. இராேன்
புயவலிகேகயப் மபாற்றியது மபாலமவ. தாயகர வணங்கியமபாதும் புயவலிமய
புைழப் பபற்றகே ைாண்ை. ேக்ைள் பூத உடலிலும். புைழ்உடமல. தாயர்க்கு ஈன்ற
ஞான்றினும் பபரிது உவக்ைச் (புறம் 278) பெய்யும்

பதாழுத பரதகன இராேன் தழுவுதல்

 1054. உன்னு வபர் அன்பு மிக்கு
ஒழுகி ஒத்து. ஒண் கண் நீர்
பன்னு தாவரகள் தர.
கதாழுது எழும் பரதவன.
கபான்னின் மார்பு உை அவணத்து.
உயிர் உைப் புல்லினான்-
தன்வன அத் தாவத முன்
தழுவினான் என்னவவ.

உன்னு வபர்அன்பு மிக்கு ஒழுகி ஒத்து - (எப்மபாதும் இராேகனமய)

நிகனக்கும் தன்கேயுள்ள சிறந்த அன்பு (ேனத்திமல) மிகுந்து. (அங்கு அடங்ைாேல்
ைண் வழியாைச்) சிந்தியது மபான்று; ஒண்கண்நீர் பன்னு தாவரகள் தர -
ஒளிபபாருந்தும் ைண்ைளில் நீர். அடர்ந்து தாகர தாகரயாைப் பபருை; கதாழுது எழும்
பரதவன - (தன்கன) வணங்கி எழுகின்ற (தம்பி) பரதகன; தன்வன அத்தாவத முன்
தழுவினான் என - இராேன் தன்கனத் தந்கத தெரதன் முன் தழுவியது மபாலமவ;
கபான்னின் மார்புஉை அவணத்து உயிர்உைப் புல்லினான் - பபான்மபான்ற
தன்ோர்பிமல அழுந்த அகணத்துக்பைாண்டு உயிரும் உயிரும் பபாருந்துோறு
தழுவினான் (இராேன்).
அறம் வளர்க்கும் ைண்ணாளராகிய இருவர் உயிரும் ஒன்று என்பது மதான்ற
“உயிர் உறப்புல்லினான்” என்றார். அன்பு தாழ் உகடத்து பவளிப் படும்
தன்கேயது (திருக். 71) ஆதலால். பரதனின் ைண்ணீகர. “உன்னுமபர் அன்புமிக்கு
ஒழுகிஒத்து” என்றார். “தள்ளரிய பபருநீதித் தனியாறு புை ேண்டும் பள்ளபேனும்
தகையாள் பரதன் எனும் பபயரான் (ைம்ப. 657) ஆதலால். பரதகனத் தனித்துக்
கூறினார். ‘எள்ளரிய குணத்தாலும் எழிலாலும் இவ்இருந்த வள்ளகரமய
அகனயான்” (ைம்ப. 657) எனப்படுபவன் பரதன் ஆதலின். “தன்கன அத்தாகத முன்
தழுவினான்” எனப் புல்லினான் என்றார்.
இலக்குவன் பரதகனயும் ெத்துருக்ைன் இராேகனயும் பணிதல்

1055. கரியவன் பின்பு கசன்ைவன்.

அருங் காதலின்
கபரியவன் தம்பி. என்று
இவனயது ஓர் கபருவம அப்
கபாரு அருங் குமரர். தம்
புவன நறுங் குஞ்சியால்.
இருவர் வபங் கழலும். வந்து.
இருவரும் வருடினார்.
 கரியவன் பின்பு கசன்ைவன் - ைருகே நிறத்தினனான இராேன் பின்மன
பதாடர்ந்தவனான இலக்குவனும்; அருங்காதலில் கபரியவன் தம்பி - பிறரால்
பைாள்ளற்கு அரியதான இராே பக்தி பைாண்டவனான பரதன் பின்பெல்லுந்
தம்பியான ெத்துருக்ைனனும்; என்ை இவனயவதார் கபருவம - என்ற இத்தகைய
ஒப்பற்ற பபருகேயுகடய; அப்கபாரு இல் குமரர் இருவரும் - ஒப்பிலாத அந்தக்
குேரர்ைள் இரண்டு மபரும்; வந்து. தம்புவன நறும்குஞ்சியால் - அருகில் வந்து. தம்
ேணம்மிகும் முடிக்பைாண்டு; இருவர் வபங்கழலும் வருடினார் - (முகறமய பரதன்.
இராேன் என்னும்) இருவரது பசும்பபான்னாலான வீரக் ைழலணிந்த
திருவடிைகளயும் வணங்கினர்.

கபங்ைழல் - ஆகுபபயர். பரதகன இலக்குவனும். இராேகனச்

ெத்துருக்ைனனும் வணங்கினர் என்ை. பரதனது அன்கப இடங்கிட்டும்
மபாதுஎல்லாம் உயர்த்தும் ைவிஞர் பிரானின் ஆகெ. “அருங்ைாதலின் பபரியவன்”
என இங்கும் பவளிப்படல் ைாண்ை. இராேனும். இலக்குவனும். பரதனும்
ெத்துருக்ைனனும் பிரியாேல் வாழ்ந்தகத. “பரதனும் இளவலும் ஒருபநாடி
பகிராது..........எகன ஆள் வரதனும் இளவலும் என ேருவினர்” (ைம்ப. 307) என
முன்மப உகரத்தார்.

குேரர்ைள் நால்வரும் விளங்கிய ைாட்சி

1056. ‘வகால் வரும் கசம்வமயும்.

குவட வரும் தண்வமயும்.
சால் வரும் கசல்வம்’ என்று
உணர் கபருந் தாவததன்.
வமல் வரும் தன்வமயால்.
மிக விைங்கினர்கள். தாம்-
நால்வரும் கபாரு இல்
நான்மவை எனும் நவடயினார்.

வகால்வரும் கசம்வமயும் குவடவரும் தண்வமயும் - அரொளும் முகறயில்

பபாருந்தின நீதியும். ஆளுகையில் (ேக்ைட்குக்) குளிர்ச்சி தரும் ைருகணயும்;
சால்வரும் கசல்வம் என்று உணர் கபருந்தாவத தன் - (தனக்கு) ‘மிைப் பபாருந்திய
பெல்வம்’ என்று உணர்கின்ற பபருகேக்குரிய தந்கதயாகிய தயரத மவந்தருகடய;
வமல்வருந் தன்வமயால் - மேன்கேகய நல்கும் பண்புைளால்; கபாருவு இல்
நான்மவை எனும் நவடயினார் - ஒப்பில்லாத நான்கு மவதங்ைமள இந்நால்வரும்
எனச் பொல்லத்தக்ை ஒழுக்ைத்கதயுகடயவராய்; தாம் மிக விைங்கினர் - நான்கு
குோரர்ைளும் (தந்கதகயப் மபாலமவ) (அங்கு) மிைச்சிறந்து விளங்கினர்.
 தெரதன் தன் பெல்வம் எனக் ைருதியது தன்நாட்டு ேக்ைளுக்குக் ைாட்டும்
நீதியும் ைருகணயுமே. “ெதுேகறபயனக் குேரர்ைள் வளர்ந்தனர்” என முன்பும்
(ைம்ப. 302) சுட்டுவார். “அகலயாழிபயன வளர்ந்தார் ேகறநான்கும் அகனயார்ைள்”
(ைம்ப. 659) என்பதும் ைாண்ை. இனி. “ொல்வரும் பெல்வம்” என்றதற்கு
ஊன்றுொலில் இடப்பட்டவிகதயின் குணம் ைதிரிலும் அப்படிமய விகளவது
மபால. மைால்வரும் பெம்கேயும் குகடவரும் தண்கேயும் ேக்ைட்கும்
அப்படிமய விகளந்துள்ளன எனக் பைாள்ளினும் ஆம். ஒப்பு. “உழுபகட
ஊன்றுொல் ேருங்கின் ஈன்றதன்பயமன” (புறம். 35).

இராேனுக்குத் தயரதன் தந்த பணி

1057. சான்று எனத் தவகய கசங்

வகாலினான். உயிர்கள்தாம்
ஈன்ை நல் தாய் எனக்
கருது வபர் அருளினான்.
‘ஆன்ை இச் கசல்வம் இத்
தவனயும் கமாய்த்து அருகு உை’
வதான்ைவல. ‘ககாண்டு முன்
கசல்க!’ எனச் கசால்லினான்.

சான்று எனத்தவகய கசங்வகாலினான் - (யாவர்க்கும்) உதாரணோைக்

ைாட்டத்தக்ை பெங்மைால் முகறகேயுகடயவனும்; உயிர்கள் தாம் ஈன்ை நல்தாய்
எனக்கருது வபர் அருளினான் - அகனத்து உயிர்ைளும் தம்கேப்பபற்ற நல்லதாய்
என்று எண்ணத்தக்ை பபருங் ைருகணயுகடயவனுோன தெரதச் ெக்ைரவர்த்தி; ஆன்ை
இச்கசல்வம் இத்தவனயும் கமாய்த்து அருகு உை - பெல்வம் என்று ைருதுகிற இச்
மெகனயாகிய பெல்வங்ைகள உன்கன பநருங்கி அருமை சூழ்ந்திருக்குோறு;
‘ககாண்டு முன் கசல்க’ என்று; (அவணத்துக்) ககாண்டு மக்கவை வழிநடத்திச் கசல்க
என்று; வதான்ைவல அருளினான் - (தன் அருகேக் குோரனாகிய) இராேகன
(மநாக்கிப்) பணித்தருளினான்.

தயரதகன. “தாய் ஒக்கும் அன்பில்” ைம்ப. 171) என்பார் முன்னும். பெங்மைால்

தெரதகனப் மபால் பெலுத்தமவண்டும் என்னுோறு ஆண்டான் ஆதலின். “ொன்று
எனத்தகைய பெங்மைாலினன்” என்றார் - கவயைம் முற்றும் வறிஞன் ஓம்பு மோர்
பெய்எனக் ைாத்து இனிது அரசு பெய்தவன் அவன் (ைம்ப. 179) ஆதலின் இல்லறத்
திருகவ ஏற்ை இருக்கும் இராேனுக்கு. ஏற்ற தருணம் எனக்ைருதி. அரெ திருகவ
எங்ஙனம் பைாண்டுபெல்லமவண்டும் எனத் தந்கத ேைனுக்கு உகரத்த அருகே
வாெைங்ைள் இகவ. அரெச் பெல்வம் எகவபயன மேற்பாடலிலும் இப்பாடலிலும்
பதளிவுறச் சுட்டியுள்ளகே இக்ைாலத்துக்குப் பபாருந்துோறு இலங்குதல் ைாண்ை.
 1058. காதவலா! அறிகிலம். கரிகவைப் கபாருவினார்;
தீது இலா உவவகயும். சிறிதுஅவரா? கபரிதுஅவரா?
வகாவத சூழ் குஞ்சி அக் குமரர் வந்து எய்தலும்.
தாவதவயாடு ஒத்தது. அத் தாவனயின் தன்வமவய!

ைரிைகளப் பபாருவினார் - யாகனைகளப் மபான்ற அப்பகட வீரர்ைளுகடய;

காதவலா அறிகிலம் - (அரெ குோரர்ைளிடத்து கவத்துள்ள) அன்பின் மிகுதிமயா
(இவ்வளபவன்று) எம்ோல் அறியமுடியாததாய் உள்ளது; தீது இலா உவவகயும்
சிறிதவரா? கபரிதவரா? - (அவர்ைட்கு அப்மபாது உண்டான) ோெற்ற ேகிழ்ச்சிப்
பபருக்கு குறுகிய ைாலத்ததா? நீண்ட ைாலத்ததா? (அறிமயாம்.); வகாவத சூழ்
குஞ்சிக் குமரர் வந்து எய்தலும் - ோகலைகளச் சூடிய ேயிர் முடிமயாடு
ைாணப்பபறும் அரெகுோரர்ைள் வந்து அகடந்த அளவிமல; அத்தாவனயின் தன்வம
தாவத வயாடு ஒத்தது - அந்தப் பகடயின் இயல்பு (இராே இலக்குவர்ைகளக் ைண்ட)
தந்கதயாகிய தெரதன் இயல்மபாடு ெேோகியது.
அமரா - அகெைள்: “தாகதமயாடு ஒத்தது” என்றதனால். தெரதன் அகடந்த
மபருவகையிகனப் பகடைளும் அகடந்தன என்றார். எனமவ. இராே இலக்குவர்
அத்தகன மபர்க்கும் ேக்ைளாயினர்; அத்தகன மபரும் இராே இலக்குவர்க்குத்
தந்கதயர் ஆயினர் என்பது ைருத்தாைக் பைாள்ை.

இராேனும் தம்பியரும் பென்ற ைாட்சி

1059. கதாழுது இரண்டு அருகும். அன்புவடய

தம்பியர் கதாடர்ந்து.
அழிவு இல் சிந்வதயின் உவந்து.
ஆடல் மாமிவச வர.
தழுவு சங்குடன் கநடும்
பவண தழங்கிட. எழுந்து.
எழுத அருந் தவகயது ஓர்
வதரின்வமல் ஏகினான்.

இரண்டு அருகும் அன்புவடய தம்பியர் கதாழுது கதாடர்ந்து - (தனது)

இருேருங்கிலும் அன்புகடய தம்பியர் மூவரும் வணங்கி பதாடர்ந்து; அழிவில்
சிந்வதயின் உவந்து ஆடல் மா மிவச வர - (என்றும் தகேயன் ோட்டு) நிகலத்த
அன்புகடய ேனத்திமல பபருேகிழ்ச்சி பைாண்டவராய் பவற்றிக்
குதிகரைளின்மேமல ஏறிவரவும்; தழுவு சங்குடன் கநடும்பவண தழங்கிட -
(கைைளால்) தழுவி (வாயில்) கவத்து ஊதப்படுகிற பபரிய ெங்ைவாத்தியங்ைளுடன்
பபரிய மபரிகைைள் முழங்ைவும்; எழுந்து எழுதருந்தவகயது ஓர் வதரின்வமல்
ஏகினான் - (இராேபிரான்) புறப்பட்டு. ஓவியத்தாலும் எழுதுதற்ைரிய
அழகுகடயபதாரு மதரின்மேல் (ஏறிச்) பென்றான்.
 இராேன் ோட்டுத் தம்பியர் கவத்துள்ள அழியா அன்பின் ஆழத்கதயும்
ைனத்கதயும் முதல் இரண்டடிைளிலும் பொல் ஓவியப்படுத்தியுள்ளகே ைாண்ை.
பேய்ைாப்பார் பணியிகன இராேன் ோட்டுள்ள அன்பின் மிகுதியால் தம்பியமர
ஏற்று. இருேருங்கும் புகடசூழவந்தனர் என்ை. இத்தகைய பவனிக்பைனப்
பயிற்றப் பட்ட ஆடும் பரிைள் இருந்தன என்பது. “ஆடல்ோ பிகெவர” என்பதனால்
பபற்றாம்.

மிதிகல நைர வீதிக்கு இராேன் வருகை

1060. பஞ்சி சூழ் கமல் அடிப்

பாவவமார் பண்வணசூழ்.
மஞ்சு சூழ் கநடிய
மாளிவகயின் வந்து. இவட விராய்.
நஞ்சு சூழ் விழிகள் பூ
மவழயின் வமல் விழ நடந்து.
இஞ்சி சூழ் மிதிவல மா
வீதி கசன்று எய்தினான்.

பஞ்சி சூழ்கமல்லடிப் பாவவமார் பண்வண - பெம்பஞ்சுக் குழம்பு ஊட்டப்பட்ட

பேன்கேயான பாதங்ைகளயுகடய சித்திரப் பாகவயிகனபயாத்த ேைளிரின்
கூட்டம்; சூழ் மஞ்சுசூழ்கநடிய மாளிவகயின் வந்து இவடவிராய் - (வானில்)
சுற்றியுள்ள மேைங்ைள். நீண்ட ோளிகையில் வந்து தங்குோறு உயர்ந்த
(ோடங்ைகளயுகடய) ோளிகைைளிலிருந்து (பவளி) யிடங்ைளில் வந்து (ேைளிமராடு
ேைளிர்) ைலந்து நிற்ை; நஞ்சுசூழ் விழிகள் - நஞ்சு மபான்ற அவர்ைளின் ைண்ைள்;
பூமவழயின் வமல்விழ நடந்து - ேலர் ோரிமபால் (தன்) மேமல விழும்படி. பென்று;
இஞ்சிசூழ் மிதிவலமா வீதி கசன்று எய்தினான் - ேதில்ைள் சூழ்ந்த மிதிகல நைரின்
பபரிய வீதிைகள (இராேன்) அகடந்தான்.
நஞ்சும் ேலராக்ை வல்ல நாயைன் இராேன் என்ை. ேைளிர். ைண் அம்பு
ேகழமயாடு. அவர் பொரிந்த ைடிேலர் ேகழயும் இராேன்மேல் இகடயீடின்றி
வீழ்ந்தன என்ை. உயர்குடி ேைளிராதலின். வீதிக்கு வாராேல் ோளிகை மேலிருந்து
ேலர்ேகழயும். விழிவீச்சு ேகழயும் பபய்தனர் எனினுோம்.

1061. சூடகம் துயல்வர. வகாவத

வசார்தர. மலர்ப்
பாடகம் பரதநூல்
பகர. கவங் கட கரிக்
வகாடு அரங்கிட எழும்
குவி தடங் ககாங்வகயார்.
ஆடு அரங்கு அல்லவவ -
அணி அரங்கு அயல் எலாம்.
 அணி அரங்கு அயல்எலாம் - (அந்த நரைத்து வீதிைளிலுள்ள) அழகிய
ேண்டபங்ைளின் பக்ைங்ைளில் எல்லாம்; சூடகம் துயல் வர. வகாவத வசார்தர - தம்
கைவகளைள் அகெயவும். கூந்தல் தளர்ந்து ெரியவும்; மலர்ப் பாடகம் பரத நூல் பகர -
பெந்தாேகர ேலர் மபான்ற பேல்லிய பாதங்ைளில் பாடைம் என்னும் ைாலணிைள்
(நாட்டிய ொத்திரோகிய) பரத நூலிற் கூறப்பட்ட தாளவிதி முகறைகளத் (தம்
ஒலியால்) பவளிப்படுத்தவும்; கவங்கடகரிக்வகாடு அரங்கிட எழும்
குவிதடங்ககாங்வகயர் - பைாடிய ேதமுகடய யாகனைளின் பைாம்புைள் (அழகு)
பைடும்பிடியாை. எழுந்து குவிந்து அைன்ற பபரிய தனங்ைகளயுகடய ேைளிர்;
ஆடுஅரங்கு அல்ல - ஆடல்புரியும் நடன அரங்குைள் மபால (எங்கும்) மதான்றினும்
நடன அரங்ைங்ைள் என்று ைருதமவண்டா;அவர்ைள் வாழும் ோளிகைைமள அகவ
என்று துணிை. துணிை.

வகள ஒலியும். குழல் ெரிவும். ைாரணித் தாளமுோைச் சூழ ேங்கையர் ஒல்கி

ஒசிந்து நிற்கும் இடம் எல்லாம் ஆடரங்ைம் என்மற மதான்றும்; ஏோற மவண்டா;
அவரவர் ோடோளிகைைமள எனச் சுகறயுறக் கூறினார். ோளிகைைள் யாவும் அன்று
ேைளிர் ஆடரங்ைம் மபால ேகிழ்வில் திகளத்தன என்பதாம்.

1062. வபவதமார் முதல் கவடப்

வபரிைம் கபண்கள்தாம்.
ஏதி ஆர் மாரவவள்
ஏவ. வந்து எய்தினார்.
ஆதி வானவர் பிரான் அணுகலால்.
அணி ககாள் கார்
ஓதியார் வீதிவாய்
உற்ைவாறு உவரகசய்வாம்.

ஆதி வானவர்பிரான் அணுகலால் - முதன்கேயான மதவர்க்கும் முதல்வனாகும்

திருோலின் அவதாரோன இராேபிரான் (தங்ைட்கு) அருகில் வந்தகடவதால்;
வபவதமார் முதல் கவடப் வபரிைம் கபண்கள்தாம் - மபகதப் பருவத்தினர்
முதலாைப் மபரிளம் பபண்ணுப் பருவத்தினர் இறுதியான ேைளிர்; ஏதி ஆர் மாரவவள்
ஏவ வந்து எய்தினார் - ஆயுதங்ைள் நிரம்பின ேன்ேதன் ஏவியதனால்
வந்தகடந்தவர்ைளால்; அணிககாள் கார் ஓதியார் - அழைகேந்த
ைருங்கூந்தலிகனயுகடயவராய்; வீதிவாய் உற்ைவாறு உவர கசய்வாம் - (மிதிகல
நைரத்) பதருக்ைளில் வந்து அகடந்த நிகலகேகய (இனிக்) கூறுமவாம்.
 பரே பத நாதன் கைக்பைட்டுந் தூரத்தில் வந்துள்ளான் ஆதலின். ஆன்ே
நாயைகனத் தரிசிக்ை அத்துகணப்பருவ ேங்கையரும் பதருவில் நின்றனர் என்ை.
உயிர்ைள் ஆன்ே நாயைனிடத்தில் மவட்கை பைாள்ளுதல் ைற்பு வழு அன்று என்பது
மதான்ற. “ஆதி வானவர்பிரான் அணுைலால்” என்றார். எழுவகைப் பருவ ேங்கையர்:
மபகத (5-7) ;பபதும்கப (8 -11) ; ேங்கை (12-13) ; ேடந்கத (14-19) ; அரிகவ (20-25) ;
பதரிகவ (26-31) ; மபரிளம் பபண் (32-40). தாோை வரவில்கல. அழியா அழைன்
வீதிவந்தகடந்துள்ளான்; மபாய்க் ைண்பபற்ற பயன்பைாள்ளுங்ைள் என்று.
ேன்ேதன் பெலுத்த வந்துள்ளனர் என்பார். “ோரமவள் ஏவ வந்து எய்தினார்”
என்றார். வரும் படலத்திற்குத் மதாற்றுவாயும் பெய்தார்.
 உலாவியற் படலம்
இராேன் மதர் ஏறி வீதி உலா வருவகதக் கூறும் பகுதி.

இராேகனக் ைண்டு ேகிழ மிதிகல நரைத்து ேைளிர் போய்க்கின்றனர்.

பபண்ைளாய்ப் பிறந்ததன் பயன் எய்த முந்துவார்மபால் பல பருவ ேைளிரும்
ஆன்ே நாயைகனக் ைண்டு ைளிக்ை முந்தினர். யாவர் ைண்ைளிலும் இராேமன
இருந்தான். ேைளிர் பநருக்ைத்தால் உதிர்ந்த பபான்னும் ேணிைளுோய் வீதிைள்
மின்னின. இராேன் வடிவிகன முழுதும் ைண்டார் யாவரும் இலர்;சீகத பபற்ற தவப்
பயகன எண்ணி எண்ணி ேைளிர் வியந்தார்ைள். இத்தகன ேைளிர்
விழியம்புைகளயும் ஏபறடுத்தும் மநாக்ைாது. இராேன். ேண்டபம் அகடந்து
விசுவாமித்திரன் ஏவிய ஆதனத்து அேர்ந்தான். அறஞ்பெய் ைாவற்கு அமயாத்தியில்
மதான்றிய இராேனின் தந்கத தயரதனும் ேண்டபம் அகடந்தான். ேைளிர்
பல்லாண்டிகெ பாடினர். அகனவரும் ெனை ேன்னனின் அன்பினில் திகளத்தனர்.
இராேகனக் ைாண வந்த ேைளிரின் தன்கே

1063. மான் இனம் வருவ வபான்றும்.

மயில் இனம் திரிவ வபான்றும்.
மீன் இனம் மிளிர வானில்
மின் இனம் மிவடவ வபான்றும்.
வதன் இனம் சிலம்பி ஆர்ப்ப.
சிலம்பு இனம் புலம்ப எங்கும்.-
பூ நவன கூந்தல் மாதர் -
கபாம்கமனப் புகுந்து. கமாய்த்தார்.

பூ நவன கூந்தல் மாதர் - (மதன் நிகறந்த ேலர்ைகளச் சூடலால்) பூவிலிருந்து

வரும் மதனால் நகனகின்ற கூந்தகலயுகடய (மிதிகல நைர்) ேைளிர்; மான் இனம்
வருவ வபான்றும். மயில் இனம் திரிவ வபான்றும் - ோன்ைளின் இனங்ைள்(கூட்டோை)
வருவன மபாலவும் ேயிலின் கூட்டங்ைள் திரிவன மபாலவும்; மீன் இனம் மிளிர்வ
வபான்றும். மீன் இனம் மிவடவ வபான்றும் - விண்மீன்ைளின் கூட்டம் வானில்
மிளிர்வது மபாலவும். மின்னற் கூட்டங்ைள் பநருங்குவன மபாலவும்; வதன்இனம்
சிலம்பி ஆர்ப்ப சிலம்பினம் புலம்ப - (கூந்தலில் உள்ள மதனுக்கு) வண்டுக்
கூட்டங்ைள் கூடிய ஒலிபயழுப்ப. (ைாலில் அணிந்துள்ள) சிலம்பும் அதன்
இனங்ைளாகிய பிற ைாலணிைளும் ஒலிதரவும்; எங்கும் ‘கபாம்’ எனப் புகுந்து
கமாய்த்தார் - ைாணுமிடபேல்லாம் (பதருவில்) விகரமவாடு வந்து நிரம்பினார்ைள்.

முதல் இரண்டடிைளில் ைண் விருந்தும் பின் இரண்டடிைளில் பெவி விருந்தும்

அளித்தவாறு ேைளிர் திரண்டனர் என்ை. மிளிர - மிளிரும். எச்ெத்திரிபு.
 சிலம்பினமும் வண்டினமும் ஒலிக்ை ஒலிக்ை. ோனினம் மபாலவும் ேயிலினம்
மபாலவும் ேைளிர் விழிக்கும் பெவிக்கும் விருந்தாய்த் திரிந்தனர் என்பதாம்.
உலாவியற் படலம் என்பதற்மைற்ப. முதற் பாட்டிமலமய. ோனாை. ேயிலாை. மீனாை.
மின்னாை உலாவ விட்டுள்ள திறம் ைாண்ை. மைாெல விருந்தினரின் மைாலம் ைாண.
ேைளிர். கூட்டம் கூட்டோைத் பதருவில் வருவதும். திரிவதுோை இருந்தனர் என்பார்.
“ோனினம் வருவ மபான்றும். ேயில் இனம் திரிவ மபான்றும்” என்றார். ேைளிரின்
அடியும் உகடயும் மநாக்ை. ோனின் துள்ளலும் ேயிலின் மதாகையும் நிகனவில் வர.
ோகனயும் ேயிகலயும் உவமித்த ைவிஞர். மேல் நிமிர்ந்து பார்த்தவுடன்.
அம்ேைளிர் அணிந்துள்ள அணிைளின் ஒளிபவள்ளம். விண்மீகனயும்
மின்னகலயும் நிகனவுக்குக் பைாண்டு வந்ததனால். மீனினம் “மிளிர வானில்
மின்னினம் மிகடவ மபான்றும்” என்றார். அவர்ைளின் பின்னழகு ைண்ட
ைவிஞரின் பார்கவக்குக் கூந்தலில் போய்க்கும் வண்டுைளும் ேலர்ைளும்
ைாட்சிப்பட்டதனால். “மதன் இனம் சிலம்பி ஆர்ப்ப.... பூநகனக் கூந்தல்ோதர்”
என்றார். ைாட்சித்மதகன உண்டு திகளக்ை ஈண்டிய ேைளிரின் அடர்த்திகயக்
குறிக்ை. “பபாம்பேனப்புகுந்து போய்த்தார்” என்றார்.

1064. விரிந்து வீழ் கூந்தல் பாரார்;

வமகவல அற்ை வநாக்கார்;
சரிந்த பூந் துகில்கள் தாங்கார்;
இவட தடுமாைத் தாழார்;
கநருங்கினர்; கநருங்கிப் புக்கு.
‘நீங்குமின். நீங்குமின்’ என்று. -
அருங் கலம் அவனய மாதர் -
வதன் நுகர் அளியின் கமாய்த்தார்.

அருங்கலம் அவனய மாதர் - (அந்த மிதிகல நைருக்கு) அரிய அணிைலம்

மபான்று அழகு ஊட்டும் ேைளிர்; விரிந்து வீழ் கூந்தல் பாரார் - (கூட்டத்தால்
பநருக்குண்டு) விரிந்து வீழ்கின்ற தம் கூந்தகலப் பபாருட்படுத்தார்; வமகவல அற்ை
வநாக்கார் - (இகடயில் அணிந்துள்ள) மேைகலைள் அற்று வீழ்ந்தனவற்கறப்
பபாருட்படுத்தார்; சரிந்த பூந்துகில்கள் தாங்கார் - பூப்மபான்ற பேல்லிய
ஆகடைளின் இகடயிலிருந்து ெரிவகதப்பிடித்து ஏந்தவும் ைருதார்; இவட தடுமாைத்
தாழார் கநருங்கினர் - தங்ைள் நுண்ணிய இகடைள் (ஆற்றாது) நிகலதளர்வது ைண்டு
சிறிதும் தாழாேல். (இராேபிராகன) பநருங்கினார் ஆகிய ேைளிர்; கநருங்கிப்புக்கு
நீங்குமின் நீங்குமின் என்று - பநருங்கிய வாமற நுகழந்து வழிவிடுங்ைள்.
வழிவிடுங்ைள் என்று கூறிய வண்ணமே; வதன்நுகர் அளியின் கமாய்த்தார் -
மதன்பருைத் துடிக்கும் வண்டுைகளப்மபால. (இராேபி ராகன) போய்த்தனர்.

“பெவிக்குத்மதனா”கிய (ைம்ப. ) இராேபிரான் ைண்ணுக்கும்

மதனானான்;ைாணவந்த ேைளிர் உண்ண வந்த வண்டானார் என்ை.
 இராேன் அழபைனும் மதகனப்பருை வந்த ேைளிர். ஒருவர்க்கு ஒருவர்
இடித்துக்பைாண்டு பநருக்கியவாறு முந்துதலால். கூந்தல்ைள் ெரிந்தன; மேைகலைள்
அற்றன; பேல்லிகடைள் பநளிந்தன என்றார். உள்ளம் ஒன்றில் மதாய்ந்து
விட்டால். உடலும் உடல் ொர்ந்த பபாருள்ைளும் ஒரு பபாருட்டாைக் ைவனம்
பபறுவதில்கல என்னும் உளவியல் தத்துவத்கத. இராேன்மைாலம் ைாண வந்த
ேைளிரின் அலங்மைாலம் பைாண்டு விளக்கியுள்ள திறம் ைாண்ை.

1065. பள்ைத்துப் பாயும் நல் நீர்

அவனயவர். பானல் பூத்த
கவள்ைத்துப் கபரிய கண்ணார்.
கமன் சிலம்பு அலம்ப. கமன் பூத்
தள்ை. தம் இவடகள் வநாவ.
தவம வலித்து. ‘அவன்பால் கசல்லும்
உள்ைத்வதப் பிடித்தும் நாம்’ என்று.
ஓடுகின்ைாரும் ஒத்தார்.

பள்ைத்துப் பாயும் நன்னீர் அவனயர் - பள்ளம் மநாக்கிப் பாயும் (தன்கேயுகடய)

நல்ல நீரின் தன்கேயுகடயவர்ைளாய்; கவள்ைத்துப் பானல் பூத்த கபரிய கண்ணார் -
நீர் ஓகடயில் பூத்த ைருங்குவகள ேலர்ைளிலும் பபரிய
ைண்ைகளயுகடயவர்ைளாகிய ேைளிர்; கமன்சிலம்பு அலம்ப. கமன்பூத் துள்ை தம்
இவடகள் வநாவ - பேல்லிய சிலம்புைள் ஒலிக்ைவும். பேல்லிய ேலர்ைள் ெரியவும்.
தம் பேல்லிய இகடைள் வருந்தவும்; தவமவலித்து அவன் பால் கசல்லும் - தம்கே
(பின்மன வர) இழுத்துக்பைாண்டு அவனிடத்து (முன்) பெல்கின்ற; உள்ைத்வத நாம்
பிடித்தும் என்று - (தேது) ேனத்கத நாம் (ஓடிப்மபாய்ப்) பிடிக்ை மவண்டும் என்று;
ஓடுகின்ைாரும் ஒத்தார் - ஓடுகின்றவர்ைகளயும் மபான்று (ேமனா மவைத்தில்)
விகரந்தனர்.

பபரும் பள்ளோகிய ைடலில் மபாய்ச் மெர்ந்தபின். இயக்ைத்கத நிறுத்தித்

தனித்தன்கே நீங்கி விடும் நதிைகளப்மபால. உயிர்ைள்யாவும்
இகறவனிடத்தில் பென்று அடங்கும் தன்கேயன என்னும் தத்துவக் ைருத்திகன
அடியிற் ைாண்ை.
 பவள்ளம் பள்ளம் பாயும் இயல்பினது ஆதலின் “பள்ளத்துப் பாயும் நல் நீர்”
என்றார். இன்பத்கதப் பள்ளேகட என்னும் வழக்கு உண்கேயின். “பள்ளத்துப்
பாயும் நன்னீர் அகனயவர்” என்றார். ேைளிர் பவள்ளத்தின் மவைத்தில் விகரந்தார்
எனினுோம். பவள்ளத்துப் பானல் (மபால்) பூத்த பபரிய ைண்ணார் எனப்பபாருள்
இயல்புக்மைற்ப ோற்றிக் கூட்டப்பட்டது. பானல் - ைருங்குவகளப்பூ; பவள்ளம் என்
தகனக் ைடல் எனக் பைாண்டு. உயர்வு நவிற்சியாைக் ைடலினும் பபரிய ைண்ணார்
என்றார் எனினுோம். “ைடலினும் பபரிய ைண்ைள்” (ைம்ப. 3136) என்பார் மேலும்.
இராேனுடன் பென்றுவிட்ட உள்ளத்கதப் பிடிக்ை ஓடுவார்மபால் ேைளிர் ஓடினர்
என்பதால் ேமனா மவத்தில் ஓடினர் என்றாயிற்று. உடகல இழுத்துக்பைாண்டு ேனம்
ஓடிற்று என்று உகரத்தவாறு பேன்பூப்மபான்ற அவர்ைள் பாதங்ைள்
அகெவதற்குரியன; ஓடுதற்குரியன அல்ல; ஓடுவதனால் தள்ளாடின என்பார்.
“பேன்பூத்தள்ள” என்றார்.

1066. ‘கண்ணினால் காதல் என்னும்

கபாருவைவய காண்கின்வைாம்; இப்
கபண்ணின் நீர்வமயினால் எய்தும்
பயன் இன்று கபறுதும் என்பார்;
மண்ணின் நீர் உலந்து. வானம்
மவழ அை வைந்த காலத்து.
உண்ணும் நீர் கண்டு வீழும்
உவழக் குலம் பலவும் ஒத்தார்.

கண்ணினால் காதல் என்னும் கபாருவைவய காண்கின்வைாம் - (நம்முகடய)

ைண்ைளினாமலமய. (ைாட்டலாைாப்பபாருளாகிய) ைாதல் என்னும் பபாருளின்
(வடிவத்கதமய) இங்குக் ைாண்கின்மறாம்; இப்கபண்ணின் நீர்வமயினால் எய்தும்
பயன் இன்று கபறுதும் என்பார் - (ஆதலால்) இந்தப்பபண்தன்கே
பைாண்டதனால் வாழ்நாளில் அகடயத்தக்ை. பயகன. (இவகன இப்மபாது
ைண்டதனால்) இன்மற பபற்றுவிடுமவாம் என்று நிகனப்பாராய்; மண்ணின் நீர்
உலந்து. வானம் மவழயை வைந்த காலத்து - பூமி முழுவதும் நீர் வற்றி. விண்ணில்
மேைங்ைள் ேகழ பபாழியாது வறண்டு மபான ைாலத்தில்; உண்ணும் நீர் கண்டு.
வீழும் உவழக்குலம் பலவும் ஒத்தார் - பருைத்தக்ை நன்னீகர. (ஓரிடத்திமல) ைண்டு.
அதகனக் குடித்தற்குத் தாவும் ோன் கூட்டங்ைகளப் மபான்று (ேைளிர்)
இராேகனக் ைாண போய்த்தார்ைள். பண்புப் பபாருள்ைள் எல்லாம் ைண்ணால்
ைாண இயலாதகவ. நாட்டிய ேரபின் பநஞ்சு பைாளின் அல்லது ைாட்டலாைாப்
பபாருள் என்ப (பதால். பபாருளியல். 51) என்பவாதலின். ைண்ணால்
ைாணவியலாத ைாதல் எனும் பண்புப் பபாருள் ோனுட வடிவம் பபற்று வந்துள்ளது;
வாருங்ைள்; பபண்ணாய்ப் பிறந்த பயகன இன்று பபற்று விடுமவாம் என்று
இராேகனக் ைாண மிதிகல ேைளிர் ஓடினர் என்ை. உலகில் பதய்விைக் ைாட்சி
ைாண்டற்கு அரியதாதலின் ேகழ வறண்ட ைாலத்து. உண்ணும் நீர் ைண்டுவிட்ட
ோன் இனத்துக்கு ேைளிகர உவகேயாக்கினார். 4
 1067. அரத்தம் உண்டவனய வமனி
அகலிவகக்கு அளித்த தாளும்.
விவரக் கருங் குழலிக்காக
வில் இை நிமிர்ந்து வீங்கும்
வவரத் தடந் வதாளும். காண.
மறுகினில் வீழும் மாதர்.
இவரத்து வந்து. அமிழ்தின் கமாய்க்கும்
ஈஇனம் என்னல் ஆனார்.

அரத்தம் உண்டு அவனயவமனி அகலிவகக்கு அளித்த தாளும் - பெம்கேபயனும்

நிறத்கதமய உணவாை உட்பைாண்டாற்மபான்ற (சிவந்த) வடிவிகனயுகடய
அைலிகைக்கு அருளிய (இராேபிரானின்) திருவடிைகளயும்; விவரக் கரும்
குழலிக்காக வில் இை நிமிர்ந்து வீங்கும் வவரத்தடம் வதாளும் - ேணத்மதாடு
மெர்ந்த ைருங்கூந்தகலயுகடய சீகதகயப்பபறுவதற்ைாை வில்கல ஒடித்து.
உயர்ந்து பருத்த ேகலமபான்ற மதாள்ைகளயும்; காண மறுகினில் வீழும் மாதர் -
ைண்டு ைளிப்பதற்கு (அரெ) வீதியில் வந்து கூடுகின்ற ேைளிர்.; இவரத்து வந்து
அமிழ்தின் கமாய்க்கும் ஈ இனம் என்னல் ஆனார் - ஒலிபயழுப்பிய வாறு வந்து.
அமிழ்தத்தில் போய்க்கின்ற வண்டுைளின் கூட்டம் என்று உவமிக்கும்படியானார்ைள்.
மைாசிை முனிவன் ேட்டும் ைண்டு ேகிழ்ந்த இராேபிரானின் கை
வண்ணத்கதயும் ைால் வண்ணத்கதயும் (ைம்ப. 475). எல்மலாரும் ைாணும்
வாய்ப்கப. மிதிகல நல்கியுள்ளதால். வாய்ப்கப நழுவ விடாது. மிதிகல
நைரத்துப் பபண்ைள். அமிழ்தத்கத உண்ண போய்க்கின்ற வண்டினம் மபால.
இராேபிரானின் அழகு எனும் அமிழ்தத்கத உண்டு திகளக்ை போய்த்தனர் என்ை.
அமிழ்தம் ொவாகேக்குக் ைாரணோவது ேட்டுேன்றிப் பபருஞ்சுகவயும் நல்ை
வல்லது. இகறவன் அடிொர்ந்த உயிர்ைள் அழியாநிகல எய்திப் மபரின்பம்
உறுதகலக் குறிப்பால் அறிவித்தார். அைலிகைக்கும் சீகதக்கும் அருள்
பெய்ததாளும் மதாளும். நாமும் பபண்ைளாதலால். நேக்கும் அருள் பெய்மத தீரும்
எனும் நிகனவில் ேைளிர் போய்த்தார் எனினுோம். அரத்தம் - சிவப்புநிறம்.

1068. வீதிவாய்ச் கசல்கின்ைான்வபால்.

விழித்து இவமயாது நின்ை
மாதரார் கண்களூவட
வாவும் மான் வதரில் கசல்வான்.
யாதினும் உயர்ந்வதார். தன்வன.
“யாவர்க்கும் கண்ணன்” என்வை
ஓதிய கபயர்க்குத் தாவன
உறு கபாருள் உணர்த்திவிட்டான்.
வீதிவாய்ச் கசல்கின்ைான்வபால் - (மிதிகல நைரத்து) வீதிைளின் வழிமய
பெல்பவகனப்மபால; விழித்து இவமயாது நின்ை - இகேக்ைவும் பெய்யாேல்
விழித்துக்பைாண்டு நின்ற; மாதரார் கண்கள் ஊவட வாவுமான் வதரில் கசல்வான் -
ேைளிர் ைண்ைளின் வழிமய தாவிப் பாய்கின்ற குதிகரைள் பூட்டிய மதரின் மீது
பெல்பவன் ஆனான். (இராேபிரான்); யாதினும் உயர்ந்வதார் தன்வன யாவர்க்கும்
கண்ணன் என்வை ஓதிய கபயர்க்கு - எல்லாப் பபாருள்ைளிலும் சிறந்த பபரிமயார்ைள்
தன்கனக் ைண்ணன் என்று கூறியுள்ள திருப்பபயருக்கு; தாவன உறு கபாருள்
உணர்த்திவிட்டான் - மிகுதியாை (மேலும் ஒரு) பபாருகளத் தாமன. (ேைளிர்
ைண்ைளுக்குட் பென்ற பெயலால் புதியதாை) உணர்த்திவிட்டான்.

ைண்ணன் என்பதற்குரிய பல பபருள்ைளுள் அடங்ைாது. ோதர் ைண்ைளுட்

பெல்கின்றவன் என்ற புதிய பபாருளும் உண்டாக்கி. இகேயாது விழித்து
மநாக்கிய மிதிகல ேைளிர் ைண்ைளுள் எல்லாம் நிகறந்தான் என்பதாம். “ைண்ணன்
என்று ஓதிய பபரிமயார்.” “ைண்ணன் ைண் அல்லது இல்கல ஓர் ைண்மண”.
(திருவாய் 2. 2.1) என்ற நம்ோழ்வாகரப்மபான்மறார் என்ை.

கிருஷ்ணன் என்னும் வடபொலுக்குக் ைருநிறமுகடயவன்;யாவர் ேனத்கதயும்

ைவரும் தன்கேயவன் என்று பபாருள் என்பர். ைண்ணன் என்னும்
தமிழ்ச்பொல். அகனவரிடத்தும் ைண்மணாட்டோகிய அருகளயுகடயவன்
என்றும். யாவருக்கும் ைண் மபான்ற அருகேயுகடயவன் என்றும். ஞானக் ைண்கண
அளிப்பவன் என்றும். எல்லாவிடத்தும் உள்ளவன் என்றும் பபாருள் தரும்.
இப்மபாது ைண்ணன் என்னும் திருநாேத்துக்கு. அகனத்து ேைளிருகடய
ைண்ைளினூமடயும் பெல்லுபவன் என்று மேலும் ஒரு மிகுதியான பபாருகளச்
மெர்த்துவிட்டான் என்று சுகவப்படக் கூறினார். உறுபபாருள் - மிகுதியான
பபாருள். உறு - மிகுதிபயனும் பபாருள் பலவாகும் ஓர்உரிச்பொல். இகேப்பின்
இராேன் அழகு மைாடி பிகழக்கும் என்று “விழித்து இகேயாது நின்ற ோதரார்
ைண்ைள்” என்றார். “இகேப்பின் ைரப்பாக்கு அறிவல்” (திருக். 1129) என்பது
வள்ளுவர் கூறும் ைாதலிக் கூற்று.

1069. ‘எண் கடந்து. அலகு இலாது. இன்று.

ஏகுறும் இவன் வதர்’ என்று
கபண்கள் தம்தம்மின் கநாந்து
வபதுறுகின்ை காவல.
‘மண் கடந்து. அமரர் வவகும்
வான் கடந்தாவன. தான் தன்
கண் கடவாது காத்த
காரிவக கபரியவை காண்!’
 இவன் வதர் - இந்த இராேபிரானது மதர்; எண்கடந்து அலகு இலாது. இன்று
ஏகுறும்’ என்று - ேன மவைத்திலும் மிகுந்து. (விகரயும் மவைத்திற்கு) அளமவ
இல்லாேல். இப்பபாழுது ைண் ைடந்து பெல்கின் றது’ என்று கூறி; கபண்கள் தாம்
தம்மின் கநாந்து வபதுறுங்காவல - (அந்நைரத்துப்) பபண்டிர் (ைண்ணிலிருந்து
இராேன் ேகறவதற்கு) தங்ைளுக்குள் வருந்தி. ேதிேயங்கும்மபாது; மண்கடந்து
அமரர் வவகும் வான் கடந்தாவன - (முன்பு திருவித்கிரே அவதாரத்தில்) ேண்கண
ஓரடியால் அளந்துவிட்டு. வாகனயும் ஓரடியால் அளந்து மூன்றாம் அடிக்கு
இடம்மைட்டவனான அந்த இராேகன; தன்தன் கண் கடவாது காத்த காரிவக -
தான். தனது ைண்ைகள விட்டு நீங்ைவிடாேல் பாதுைாத்துக்பைாள்ள இருக்கிற சீகத;
கபரியவை காண் - எல்லாரினும் பபரியவமள ஆவாள்! (என்றனர்).

ஓங்கி உலைளந்த பபரியரிற் பபரியனானவகன. தன் ைண்ைளில் அடக்கிக்

ைாப்பவளாகிய ொனகி. அவனிலும் பபரியவமள என்று ைவிஞர்பிரான். ெேற்ைாரம்
மதான்ற வியந்தவாறு. ைாண் - அகெ. உலைளந்த. தன் ைாதற் பைாழுநகனத் தன்
ைண்வட்டத்தில் கவத்துக் ைாக்கும் வாய்ப்பிகனப் பபற்றுவிட்ட சீகதயின்
பபரும்மபற்றிகன எண்ணிப் பபண்கேக்குரிய வியப்புணர்மவாடு
பபருமூச்பெறிந்தவாறு.

1070. பயிர் ஒன்று கவலயும். சங்கும்.

பழிப்ப அரு நலனும். பண்பும்.
கசயிர் இன்றி அலர்ந்த கபாற்பும்.
சிந்வதயும். உணர்வும். வதசும்.
வயிரம் கசய் பூணும். நாணும்.
மடனும். தன் நிவையும். மற்றும்
உயிர் ஒன்றும். ஒழிய எல்லாம்
உகுத்து. ஒரு கதரிவவ நின்ைாள்.
 ஒரு கதரிவவ - (மவட்கை பிறந்த பருவோகிய) பதரிகவப் பருவம் உகடயாள்
ஒருத்தி; தன்பயிர் ஒன்று கவலயும் சங்கும். பழிப்பறு நலனும் பண்பும் - தனது பயிர்ப்பு
என்னும் குணத்கதயும். உடகலப் பிரியாது இகணந்திருந்த ஆகடகயயும். ெங்ை
வகளயல்ைகளயும். பழித்தற்கியலாத நற்பெயல்ைகளயும். இயற்கை
இயல்கபயும்; கசயிர்இன்றி அலர்ந்த கபாற்பும் சிந்வதயும் உணர்வும் வதசும் -
குற்றேற்று மிக்கு விளங்கும் அழகையும். ேனத்கதயும். அறிகவயும். ஒளிகயயும்;
வயிரம் கசய் பூணும். நாணும். மடனும் தன்நிவையும் மற்றும் - வயிரங்ைள் பதித்த
நகைைகளயும். நாணத்கதயும் ேடம் எனும் பபண்கேக் குணத்கதயும். ேன
அடக்ைத்கதயும். ேற்றுமுள்ள பபண்கேக்குரிய இயல்புைகளயும்; உயிர் ஒன்றும்
ஒழிய எல்லாம் உகுத்து ஒரு கதரிவவ நின்ைாள் - உயிர் ஒன்கறத்தவிர.
எல்லாவற்கறயும் சிந்தவிட்டு (இராேன் பென்றுவிட்டதனால் பெய்வதறியாது)
நின்றாள். பதரிகவ - 26 -31 வயதுகடயவள். உலகியற்பபாருள்ைள்
அகனத்கதயும் தாமே தம்கே விட்டு நீங்குோறு பெய்வது ஆன்ே நாயைன் மேல்
பைாள்ளும் அன்பு என்பது குறித்தவாறு. பயிர்ப்பு- பிற ஆடவர்பபாருள்ைள்படின்
பபண்கேப்படும் அருவருப்பு. “உயிரினும் சிறந்தது நாமண நாணினும் பெயிர்தீர்
ைாட்சிக் ைற்புச் சிறந்தன்று” (பதால். ைளவு. 23) என்பவாதலின். இவள் எப்படி
இவற்கறயும் உகுத்தாள் என வியந்தவாறு.

1071. குவழ உைா மிளிரும் ககண்வட

ககாண்டலின் ஆலி சிந்த.
தவழ உைாக் கரும்பின் சாபத்து
அனங்க வவள் சரங்கள் பாய்ந்த
இவழ உைாப் புண் அைாத
இை முவல ஒருத்தி வசார்ந்து.
மவழ உைா மின்னின் அன்ன
மருங்குல்வபால் நுடங்கி. நின்ைாள்.

குவழஉைா மிளிரும் ககண்வட - ைாதணியின் மேல்பென்று ஒளிரும் பைண்கட

மீன்ைகளப் மபான்ற ைண்ைள்; ககாண்டலின் ஆலிசிந்த - மேைங்ைள் துளிைகளப்
பபாழிதல் மபால. ைண்ணீர்த்துளிைகளச் சிந்தி நிற்ை; தவழஉைாக் கரும்பின் சாபத்து
அனங்கவவள் சரங்கள் பாய - தகழயில்லாத ைரும்பிகன வில்லாைக்பைாண்ட
ேன்ேதன் (ேலர்க்) ைகணைள் (தன்மேல்) பாய்வதனால்; புண்அைாத - புண்ைள்
நீங்ைாத; இவழ உைா இைமுவல ஒருத்தி வசர்ந்து - நூல் இகழ நுகழயும் அளவும்
பவற்றிடம் இல்லாத இகளய தனங்ைகளயுகடயாள் ஒருத்தி. தளர்ந்தவளாய்; மவழ
உைா மின்னி அன்ன மருங்குல் வபால் நுடங்கி நின்ைாள் - மேைத்தில் உதிக்ைாேல்
(ேண்ணில் உதித்த) மின்னற்பைாடி மபான்ற (தனது) இகடயிகனப் மபாலமவ
(ேற்கறயங்ைங்ைளும் இகளத்து) (இராேன் பென்றுவிட்டதனால்) மொர்ந்து மபாய்
நின்றாள்.

ேகழ உறா மின்: தகழஉறாக் ைரும்பு - இல்பபாருள் உவகேைள்.

இகடகயப்மபால. உடல் முழுதும் இகளத்தது என்றதனால். இகடயின் இகளப்கப
உய்த்துணர்ை. என்பது குறிப்பு. “பேன்ேருங்குல்மபால் மவறுள அங்ைமும்
பேலிந்தாள்”. (ைம்ப. 5072) என்பார் மேலும்.
 1072. பஞ்சு அணி விரலினார்தம்
பவட கநடுங் கண்கள் எல்லாம்.
கசஞ்கசவவ ஐயன் கமய்யின்
கருவமவயச் வசர்ந்தவவாதாம்?
மஞ்சு அன வமனியான்தன்
மணி நிைம். மாதரார்தம்
அஞ்சன வநாக்கம் வபார்க்க.
இருண்டவதா? அறிகிவலமால்.

பஞ்சு அணி விரலினார் தம் பவட கநடுங்கண்கள் எல்லாம் - பெம்பஞ்சுக்குழம்கப

அணிந்த (பேல்லிய) விரலிகனயுகடய அப்பபண்டிரின் வாள் மபான்ற ைண்ைள்
யாவும்; கசஞ்கசவவ ஐயன் கமய்யின் கருவமவயச் வசர்ந்தவவாதாம்? -
இராேபிரானின் உடலின் ைருகேகய அகவ அகடந்தனமவா?; மஞ்சு அன
வமனியான்தன் மணிநிைம் - (அல்லது) மேைத்கத ஒத்த மேனியான் ஆகிய
இராேபிரானின் அழகிய நிறம்; மாதரார்தம் அஞ்சன வநாக்கம் வபார்க்க
இருண்டவதா? - பபண்டிரின் அஞ்ென கேயிட்ட ைண்ைள் (அவனது திருமேனியில்)
போய்த்துக் கிடந்தகேயால் அது ைருகேகயயகடந்தமதா?; அறிகிவலமால் -
(இவ்விரண்டில் எது நிைழ்ந்தது? என) எம்ோல் துணிந்து அறியக் கூடவில்கல.
ஐயனின் மேனியும் அரிகவயர் விழிைளும் நிறத்தில் ஒன்றுக்பைான்று
பைாண்டு பைாடுத்துக் பைாள்ளும் தகுதியுகடயனவாய் இருந்தன என்பது ைருத்து.
பபண்ைள் தம் ைண்ைள் அவன் திருமேனியில் ஊன்றிக்கிடந்தன என்பதாம். பஞ்சு
அணி விரலினார் - பெம்பஞ்சுக்குழம்பு ஊட்டப்பட்ட விரலிகனயுகடய ேைளிர்.

1073. மாந் தளிர் வமனியாள் ஓர்

வாணுதல். மதனன். எங்கும்
பூந் துணர் வாளி மாரி
கபாழிகின்ை பூசல் வநாக்கி.
‘வவந்தர் வகான் ஆவண வநாக்கான்;
வீரன் வில் ஆண்வம பாரான்;
ஏந்து இவழயாவர எய்வான் யாவவனா
ஒருவன்?’ என்ைாள்.
 மாந்தளிர் வமனியாள் ஓர் வாள் நுதல் - ோவின் தளிர்மபான்ற (பேன்கேயான)
மேனியுகடய ஒளிபபாருந்திய பநற்றிகயயுகடயாள் ஒருத்தி; மதனன் எங்கும்
பூந்துணர் வாளி மாரி கபாழிகின்ை பூசல் வநாக்கி - ேன்ேதன். (பபண்ைளின் மேல்)
எவ்விடத்தும் பூங்பைாத்துக்ைள் ஆகிய அம்புேகழகயப்பபய்கின்ற
மபார்த்திறத்கதப் பார்த்து; வவந்தர்வகான் ஆவணவநாக்கான் வீரன்வில்
ஆண்வமபாரான் - தெரதச் ெக்ைரவர்த்தியின் ஆகணச்சிறப்கப ேதியாது
(வீரருட்சிறந்த) வீரனாகிய இராேபிரானுகடய வில்லின் ஆற்றகலயும் உணராது;
ஏந்திவழயாவர எய்வான் - (ஆயுதங்ைள் அணியாது) அணிைகள யணிகிற
பபண்டிரின் மீது அம்பபய்து வருத்துகிறவன்; யாவவனா ஒருவன் என்ைான் -
(ஆகிய) அந்த ஒப்பற்ற வீரன் யாமரா? என்று வினவினாள். ேன்ேதன் கை
ஓங்கியுள்ளதாைச்சுட்டி. இராேனது அழகின் சிறப்கப உயர்த்தியவாறு. மவந்தருள்
மிக்ைானும். வீரருள் மிக்ைானும் ஒருங்கு இருக்கும் மபாது. ேைளிகரத் துன்புறுத்தும்
துணிவுமிக்ை வீரனும் உளமனா? அவன் மபர்தான் யாமதா? என வினவுகின்றாள்.
பபண்ைள்மேல் அம்பபய்யும் வீரனும் யாமரா? அவனும் வீரமனா? என்ற
இைழ்ச்சியும் அடங்ை “யாவமனா ஒருவன்?” என்றாள்.

1074. கசால் நலம் கடந்த காமச்

சுவவவய ஓர் உருவம் ஆக்கி.
இன் நலம் கதரிய வல்லார்
எழுதியது என்ன நின்ைாள்-
கபான்வனயும் கபாருவு நீராள்.
புவனந்தன எல்லாம் வபாக.
தன்வனயும் தாங்கலாதாள்.
துகில் ஒன்றும் தாங்கி நின்ைாள்.

கபான்வனயும் கபாருவும் நீராள் - (ேைளிற் சிறந்தவள் ஆகிய) திருேைகளத்

தனக்கு உவகேயாைக் கூறத்தக்ைவள் ஆகிய ஒருத்தி; புவனந்தன எல்லாம் வபாக்கி -
தான் அணிந்திருந்த அணிைலன்ைள் யாவற்கறயும் தன் உடல் இகளப்பால் ைழன்று
மபாை விட்டு; தன்வனயும் தாங்கலாதாள் - தன் உடகலயும் தான் தாங்கும்
வலிகேயற்றவள் ஆகி நிற்கையில்; துகில் ஒன்றும் தாங்கிநின்ைாள் - (ோனம்
மிக்ைவள் ஆனபடியால்) தன் ஆகட ஒன்கறேட்டும் (அவ்வணிைள் மபால்)
நழுவி விடாதபடி தாங்கிப் பிடித்து நின்றாள்; கசால் நலம் கடந்த காமச் சுவவவய ஓர்
உருவம் ஆக்கி - (அவள் அப்படிப் பிடித்துக் பைாண்டு) பொல் நலத்தால்
அைப்படாத அைப்பபாருளாகிய ைாேத்தின் சுகவ முழுவதற்கும் ஒருவடிவம்
பைாடுத்து; இன் நலம் கதரியவல்லார் எழுதியது என்ன நின்ைாள் - இன்ப (நூல்) நலம்
பதரிந்த வல்லவர்ைள் எழுதிய ஓவிய வடிவம் இது என்னுோறு நின்றாள்.

ைட்புலனாைாத ைாேச்சுகவகயக் ைட்புலப்படுத்த வந்த உயிர் ஓவியம் அவள்

என்ை. அன்கறய ஓவியக்ைகலயின் ஆட்சியும் ோனம் மபணலின் ோட்சியும்
ஒருங்கு பதரிவித்த வாறு. பெல்லுக்குள் அைப்படாத சுகவயுகடயது
ைாேச்சுகவமய ஆதலின். “பொன்னலங்ைடந்த ைாேச்சுகவ” என்றார். அைம்
என்று ைாதற்சுகவ பபயர்பபறக் ைாரணமும் இதுமவ என்பர். “ேைட்குத்தாய்
தன்ேணாளமனாடு ஆடிடும் சுைத்கதச் பொல் எனில் பொல்லுோறு எங்ஙமன?”
 1075. வில் தங்கு புருவம் கநற்றி
கவயர் வர. பசவல விம்மிச்
சுற்று எங்கும் எறிப்ப. உள்ைம்
வசார. ஓர் வதாவக நின்ைாள். -
ககாற்ைம்கசய்ககாவல வவல் என்னக்
கூற்று எனக்ககாடிய கண்ணாள்-
மற்று ஒன்றும் காண்கிலாதாள்.
‘தமியவனா வள்ைல்?’ என்ைாள்.

ககாற்ைம்கசய் ககாவல வவல் என்னக் கூற்று எனக் ககாடிய கண்ணாள் ஓர்

வதாவக - பவற்றிகயத் தரும் பைால்லும் பெயகலயுகடய (கூர்) மவல்மபாலவும்.
கூற்றுவன் மபாலவும் பைாடுகே பெய்யும் ைண்ைகளயுகடய ேயில்மபால்வாள் ஒரு
ேங்கை; வில் தங்கு புருவம் கநற்றி கவயர்வர. பசவல விம்மிச் சுற்று எங்கும் எறிப்ப -
வகளவதனால் வில்லின் தன்கே பபாருந்திய புருவங்ைளிலும். பநற்றியிலும்
மவர்கவ ஒழுைவும் (பிரிந்தார்க்குத் மதான்றும்) பெகல நிறம் தன் உடல் முழுதும்
பரவி விளங்ைவும்; உள்ைம் வசார நின்ைாள் மற்கைான்றும் காண்கிலாதாள் - தன்ேனம்
தளரவும் நின்றவளாய். தன் ேனம் இராேனுடன் பென்று மெர்ந்ததனால். அவனுடன்
பெல்லும் பரிவாரங்ைகளயும் ைாணாதவளாய்; ‘வள்ைல் தமியவனா’ என்ைாள் -
வள்ளலாகிய இராேபிரான் தனியாைவா பெல்லுகின்றான்? என்று கூறி. (அவனது
தனிகேக்கு) வருந்தினாள்.
ஒன்றில் ஊன்றிய ேனம் பிறவற்கறக் ைாணாது என்னும் உளவியல்பால்.
அவன்தனிகேைண்டு இரங்கினாள்; தனியன் ஆயின். தழுவி ேகிழ்தற்ைாைவும்
வினவினாள் எனலுோம். இராேன் தனக்கு அருளமவ தனியாை வந்துள்ளான்
எனக்பைாண்டு. அவகன “வள்ளல் என்றாள். ஐந்து மபரறிவும் ைண்ைமள பைாள்ளும்
நிகலயுற்ற அவள் ைண்ைகள. இராேன் வடிவு ஒன்று ேட்டுமே பைாள்கள
பைாண்டுள்ளதனால். நால்வகைப்பகடைளும். ேைளிரும். கேந்தரும் ைண்ணில்
படாது மபாயினர். “ைாேத்திற்குக் ைண்ணில்கல” எனும் வழக்கும் ைாண்ை.

1076. வமக் கருங் கூந்தல். கசவ் வாய்.

வாள் நுதல். ஒருத்தி உள்ைம்
கநக்கனள் உருகுகின்ைாள்.
‘கநஞ்சிவட வஞ்சன் வந்து
புக்கனன்; வபாகாவண்ணம்.
கண் எனும் புலம் ககாள் வாயில்
சிக்ககன அவடத்வதன்; வதாழி!
வசருதும் அமளி’ என்ைாள்.
 வமக் கருங்கூந்தல் கசவ்வாய். வாள்நுதல் ஒருத்தி - அஞ்ெனகே மபான்ற ைரிய
கூந்தகலயும். சிவந்த வாயிகனயும். ஒளிபபாருந்திய பநற்றியிகனயும் உகடயாள்
ஒரு ேங்கை; உள்ைம் கநக்கனள் உருகுகின்ைாள் - (இராே பிராகன நிகனந்து)
ேனம்பநகிழ்ந்து) உருகுகின்றவளாய். (தன் மதாழிகய மநாக்கி); ‘வதாழி! கநஞ்சிவட
வஞ்சன் வந்து புக்கனன் - (என் உயிர்த்) மதாழிமய! வஞ்ெைனாகிய இராேன்
என்பநஞ்சினுள்மள (ைண்வழியாை வந்து) உட்புகுந்து அைப்பட்டுக்பைாண்டான்;
வபாகாவண்ணம் கண் எனும் புலம்ககாள் வாயில் சிக்ககன அவடத்வதன் - அவன்
இனி பவளிமயறிவிடாதபடி என் ைண் இகேைகள அவன் உள் நுகழந்த
வாயிற்ைதகவச் சிக்பைன அகடத்துவிட்மடன்; அமளிவசருதும் என்ைாள் - (எனக்கு
வழிைாட்டு) அவகன நுைர்தற்கு ேஞ்ெம் மெர்மவன் என்று கூறினாள்.

தகலவி. ைண்ைகள மூடிக்பைாண்டதனால். மதாழியின் உதவிகய நாடினாள்.

உரியவர் அறியாது பநஞ்ெ வீட்டுள் புகுந்து. அங்கிருந்த நாணம். நிகற முதலிய
உயர் பபாருள்ைகளக் ைவர்தலால் இராேன் வஞ்ென் ஆனான். ‘ைண் விழி
நுகழயுமோர் ைள்வமன பைாலாம் (ைம்ப. 535) என்பார் முன்னும். “தகளயவிழும்
பூங்மைாகதத் தாயமர ஆவி ைகளயினும் என்ைண்திறந்து ைாட்மடன் - வகள
பைாடுமபாம். வன்ைண்ணன் வாள் ோறன் ோல் யாகன தன்பனாடும் வந்து என்ைண்
புகுந்தான் இரா” எனும் முத்பதாள்ளாயிரம் இங்கு நிகனயற்பாலது.

1077. தாக்கு அணங்கு அவனய வமனி.

வதத்த வவள் சரங்கள் பாராள்;
வீக்கிய கலனும் தூசும்
வவறு வவறு ஆனது ஓராள்; -
ஆக்கிய பாவவ அன்னாள்
ஒருத்தி - ஆண்டு. அமலன் வமனி
வநாக்குறுவாவர எல்லாம்
எரி எழ வநாக்குகின்ைாள்.

ஆக்கிய பாவவ யன்னாள் ஒருத்தி - (கைவல்லான் ஒருவனால்) ஆக்ைப்பட்ட

பதுகே மபான்றாள் ஒருத்தி;தாக்கு அணங்கு அகனய மேனி; வதத்த வவள் சரங்கள்
பாராள் - தாக்கி வருத்தும் பதய்வ நங்கை மபான்ற தனது மேனியில் பாய்ந்த
ேன்ேத அம்புைகள ேதியாதவளாய்; வீக்கிய கவலயும் தூசும் வவறுவவறு ஆனது
ஓராள் - தான் இகடயில் ைட்டியிருந்த மேைகலயும் ஆகடகயயும்
மவறுமவறாைப் பிரித்துள்ளகதயும் உணராதவளாய்; ஆண்டு அமலன் வமனி
வநாக்குவாவர எல்லாம் - அங்மை. தூயவனான இராேனின் திருமேனிகய
(அன்மபாடு) பார்ப்பவகரபயல்லாம்; எரி எழ வநாக்குகின்ைாள் - (ைண்ைளிலிருந்து)
தீப்பபாறி எழுோறு (சினத்துடன்) மநாக்குவாள் ஆனாள்.
 எரி எழ மநாக்கியதற்கு ஏது பபருோனின் திருமேனிக்குக் ைண்மணறு
படக்கூடும் என்பது. தன் ைாதற்குரியவகனப் பிறர் பார்ப்பது பபாறாகேயினாலும்
எரி எழ மநாக்கினாள் ஆதல்மவண்டும். தாக்ைணங்கு - தீண்டி வருந்துகின்ற மோகினி
என்னும் அழகுத் பதய்வம் “தாக்ைணங்கு தாகனக் பைாண்டன்ன துகடத்து”
(திருக். 1082

15

1078. களிப்பன. மதர்ப்ப. நீண்டு

கதுப்பிவன அைப்ப. கள்ைம்
ஒளிப்பன. கவளிப்பட்டு ஓடப்
பார்ப்பன. சிவப்பு உள் ஊை
கவளுப்பன. கறுப்ப. ஆன
வவல்கணாள் ஒருத்தி. உள்ைம்
குளிர்ப்கபாடு காண வந்தாள்.
கவதுப்கபாடு வகாயில் புக்காள்.

களிப்பன. மதர்ப்ப. நீண்டு கதுப்பிவன அைப்ப - (இயல்பாகிய) ைளிப்புத்

மதான்றுவனவும். பெழிப்புத் மதான்றுவனவும் நீளோய்ச் பென்று கூந்தகல
அளப்பனவும்; கள்ைம் ஒளிப்பன கவளிப்பட்டு ஓடப் பார்ப்பன - உள்ளத்து
உள்ளகத ேகறக்கும் ைள்ளம் உள்ளனவும். இகேைளுக்கு பவளிமய வந்து ஓடப்
பார்ப்பன மபான்றனவும்; சிவப்பு உள் ஊை கவளுப்பன கறுப்ப ஆன வவற்கணாள்
- உள்ளுள்ள சிவந்த (நரம்பில்) இமரகைைள் பவளித் பதரிவனவும் (சில பகுதிைள்)
பவளுத்தும் (சில பகுதிைள்) ைறுத்தும் உள்ளதுோகிய மவல் மபான்ற
விழிைகளயுகடயாள் ஒருத்தி; உள்ைம் குளிர்ப்கபாடு காண வந்தாள் - உள்ளங்
குளிர்ந்த ேகிழ்மவாடு (இராேகனக் ைாண வந்தாள்); கவதுப்கபாடு வகாயில்
புக்காள் - ைண்டவுடன் வந்த (ைாதல்) பவப்பத்கதச் (சுேந்தவாறு) தன்
ோளிகைக்குள் பென்று மெர்ந்தாள்.

இத்துகணச் சிறப்புக்ைகளயும் உகடய ைண்ைள் குளிர்ச்சிமயாடு வந்தவகள

பவப்பத்மதாடு மபாை உதவின என்று வியந்தவாறு. தன் பார்கவயிலிருந்தும்
இராேன் விலகியவுடன் எழுந்த ைாேதாபம் பநருப்பாைச் சுட்டதால்
“பவதுப்பபாடும் மைாயில் புக்ைாள்” என்றார். முதல் மூன்றடிைளிலும் ைண்ணின்
சிறப்கப உகரத்துள்ள திறம் ஓர்ை. ேதர்ப்பு: பெழிப்பினால் உண்டான பெருக்கு.
 1079. கருங் குழல் பாரம். வார் ககாள்
கன முவல. கவல சூழ் அல்குல்.
கநருங்கின மவைப்ப. ஆண்டு ஓர்
நீக்கிடம் கபைாது விம்மும்
கபருந் தடங் கண்ணி. காணும்
வபர் எழில் ஆவச தூண்ட.
மருங்குலின் கவளிகளூவட.
வள்ைவல வநாக்குகின்ைாள்.

கருங் குழல் பாரம் - (தனக்கு முன்மன வந்து. இராேகனக் ைாண இடம்பிடித்துக்

பைாண்டுள்ள ோதர்ைளின்) ைரிய கூந்தலின் பதாகுதியும்; வார்ககாள் கனமுவல -
ைச்ெணிந்த பருத்த ோர்புைளும்; கவல சூழ் அல்குல் - மேைகல சூழப்பபற்ற
இகடொர் பகுதியும் (எங்கும்); கநருக்கின மவைப்ப ஆண்டு ஓர் நீக்கிடம் கபைாது -
பநருக்ைம் உற்றனவாய் (இராேன் திருமேனி ைாணாவாறு) ேகறத்து நிற்றலால்
இகவயற்ற இடம் இல்லாகேயால்; விம்மும் கபருந்தடங்கண்ணி - வருந்தி
ேறுகும் மிைப் பபரிய ைண்ைகளயுகடயாள் ஒருத்தி; வபர் எழில் ஆவச தூண்ட -
(அவள் மைள்வியுற்ற இராேனது) மபரழகு. அவகனப் பார்த்தாை மவண்டும் என்றும்
ஆகெயிகனத் தூண்டுதலால்; மருங்குலின் கவளிகளூவட வள்ைவல
வநாக்குகின்ைாள் - முன்மன ேகறந்து நிற்கும் ேைளிரின் இகடயின்
இகடபவளிைளிகடமய வள்ளலாகிய இராேபிராகனப்
பார்த்துக்பைாண்டிருக்கின்றாள்.

“அைல் அல்குல் மதாள் ைண் என மூவழிப்பபருகி. நுதல். அடி. நுசுப்பு என

மூவழிச் சிறகி” (ைலி. 108) எனும் உத்தே ேங்கையர் இலக்ைணம் முற்றும்
அகேந்த ேைளிமர அங்மை உள்மளார் அகனவரும் எனும் ைருத்கதச் சுகவயுறக்
கூறியவாறு.

இராேன் உலா வந்த வீதிைளின் நிகல

1080. வரிந்த வில் அனங்கன் வாளி

மனங்களில் வதப்ப மாதர்
எரிந்த பூண் இனமும். ககாங்வக
கவயர்த்தவபாது இழிந்த சாந்தும்.
சரிந்த வமகவலயும். முத்தும்.
சங்கமும் தாழ்ந்த கூந்தல்
வரிந்த பூந்கதாவடயும். அன்றி
கவள்ளிவட அரிது - அவ் வீதி.
 வரிந்த வில் அனங்கன் வாளி மனங்களில் வதப்ப - வரிந்து ைட்டிய ேன்ேதனது
அம்புைள் (அங்குள்ள ோதர்) ேனங்ைளில் (வந்து) பாய்கையில்; மாதர் எரிந்த பூண்
இனமும் - அம்ேைளிரின் (விரை தாபம் மிக்ை உடம்பிமல படுதலால்) தீய்ந்து
விழுகின்ற அணிைளின் பதாகுதியும்; ககாங்வக கவயர்த்த வபாது இழிந்த சாந்தும் -
(பவப்பத்தால்) தனங்ைள் பவயர்த்தமபாது அங்கிருந்து ைகரந்பதாழுகிய
ெந்தனமும்; சரிந்த வமகவலயும் முத்தும் சங்கமும் - விரைத்தால் உடல்
இகளத்தகேயால் ைழன்று ெரிந்த மேைகலயும் முத்து ோகலைளும் ெங்கு
வகளயல்ைளும்; தாழ்ந்த கூந்தல் விரிந்த பூந் கதாவடயும் அன்றி - நீண்ட கூந்தல்
அவிழ்ந்து விரிவதால் வீழ்ந்த ேலர்ோகல அல்லாேல்; அவ்வீதி கவள்ளிவட அரிது -
பவற்றிடோை ஓரிடமும் அவ்வீதியில் இல்கல. ேைளிர் பநருக்ைத்கத மேலிட்டுக்
பைாண்டு. ஆங்குள்ள வளத்தின் பபருக்ைமும் ோதர் பபருக்ைமும் உகரத்தவாறு
பதருக்ைளில் ேைளிர் ைவனியாது ைழலவிட்ட அணிைலக் குவியல்ைளும். ெந்தனச்
மெறும். ெரிந்த ோகலைளும் குப்கபயாைக் கிடந்தன என்றவாறு.

இராேனின் மேனி அழகு

1081. வதாள் கண்டார். வதாவை கண்டார்.

கதாடு கழல் கமலம் அன்ன
தாள் கண்டார். தாவை கண்டார்;
தடக் வக கண்டாரும். அஃவத;
வாள் ககாண்ட கண்ணார் யாவர.
வடிவிவன முடியக்கண்டார்?-
ஊழ் ககாண்ட சமயத்து அன்னான்
உருவு கண்டாவர ஒத்தார்.
வதாள் கண்டார் வதாவை கண்டார் - (அங்குள்ள ேைளிருள்) இராேபிரானது மதாள்
அழகைக் ைண்டவர்ைள் (அவ்வழகை முற்றும் ைண்டுைளித்து முடியாகேயால்
அதனால் பிற உறுப்புக்ைளின் அழகைப் பார்க்ை இயலாகேயால்) அத்மதாள்
அழகிகனமய ைண்ட வண்ணம் இருந்தார்ைள்; கதாடுகழல் கமலம் அன்ன தாள்
கண்டார் தாவை கண்டார் - வீரக் ைழல்ைள் அணிந்த தாேகரப் பூக்ைள் மபான்ற
(இராேனது) திருவடிைகளப் பார்த்தவர்ைள் (மவறு பார்க்ைாது) அவற்கறமய
பார்த்துக் பைாண்டிருந்தார்ைள்; தடக்வக கண்டாரும் அஃவத - (அவனது) பபரிய
திருக்ைரங்ைளின் அழகைப் பார்த்தவர்ைளும் அவ்வாமற (பிற மநாக்ைாது)
அவற்கறமய பார்த்துக்பைாண்டிருந்தார்ைள்; வாள் ககாண்ட கண்ணார் யாவர
வடிவிவன முடியக் கண்டார் - ஆைமவ. வாள் மபான்ற ைண்ைகளயுகடய
பபண்டிருள் இராேனது திருமேனியழகிகன முழுவதும் பார்த்தவர்ைள் யாவர்
உள்ளனர் (ஒருவருமில்கல) ; ஊழ் ககாண்ட சமயத்து அன்னான் உருவு கண்டாவர
ஒத்தார் - (தேக்குத் தாமே ஒவ்பவாரு) முகறயிகனக் பைாண்ட ெேயங்ைள்.
பிறெேயங்ைள் கூறும் இகற வடிவங்ைகள மநாக்ைாது. தம் வடிவங்ைகளமய
மநாக்கியவாறு இருப்பது மபால இராேகனக் ைாண வந்த ேைளிர்
(அப்பபருோனின்) உறுப்புக்ைள் பலவும் மநாக்ைாது ஓர் உறுப்பின் அழகிமலமய
ஊன்றி நின்று விட்டனர்.
 ெேயங்ைள் ஒரு பரம் பபாருளின் பல கூறுைள் என்றவாறு “வணங்கும்
துகறைள் பலப் பலவாக்கி ேதிவிைற்பால் பிணங்கும் ெேயம் பலப்பலவாக்கி
அகவ அகவ மதாறும் அணங்கும் பலப்பல ஆக்கி நின் மூர்த்தி பரப்பி கவத்தாய்”
(திருவிருத். 69) எனும் நம்ோழ்வார் பாசுரத்தின் ைருத்துப் பதிவு “ஊழ்பைாண்ட
ெேயத்து அன்னாள் உருவு பைாண்டாகர ஒத்தார்” எனும் உவகேயில் பதிந் துள்ளகே
ைாண்ை. முழுமுதற் பரம்பபாருளின் பல்மவறு வடிவங்ைளும் ஒரு
வடிவத்கதமயா அல்லது ஒரு பகுதியிகனமயா ைண்ட ஒவ்பவாரு ெேயத்தவரும்
அந்தந்த ஒரு வடிவிகனமய அல்லது பகுதியிகனமய முடிவாைக் பைாண்டு
விட்டது மபாலிருந்தது இப்பபண்ைளின் நிகல என்றவாறு. ைவிஞர் பிரானின்
ைடவுட் பைாள்கை துல்லியோை விளங்கும் இடங்ைளுள் இதுவும் ஒன்று எனலாம்.
அந்தந்த அங்ைங்ைகளக் ைண்டவர்ைள் அங்ைங்மைமய நின்று பைாண்டு. அடுத்த
அங்ைங்ைளின் அழகைக் ைாண விழிைகளப் பபயர்க்ை முடியாேற் மபானகே.
அவர்ைள் குகறயில்கல என்று உணர்த்தும்.

பற்பல ேைளிரின் நிகலைள்

கலி விருத்தம்

1082. வதயல். சிற்றிவடயாள். ஒரு தாழ்குழல்.

உய்ய மற்றுஅவள் உள்ைத்து ஒடுங்கினான்-
வவயம் முற்றும் வயிற்றின் அடக்கிய
ஐயனின் கபரியார் இனி யாவவர?

வதயல் சிற்றிவடயாள் ஒரு தாழ் குழல் - பார்ப்பவர் உள்ளத்தில் கதக்கும்

அழகிகனயுகடயாளும். சிறிய இகடயிகனயுகடயாளும் தாழ்ந்த
கூந்தலிகனயுகடயாளும் ஆகிய ஒருேங்கை ; உய்ய மற்று அவள் உள்ைத்து
ஒடுங்கினான் - (வருந்தாேல்) வாழுோறு அவள் உள்ளத்துக்குள்மள (இராேபிரான்)
அடங்கியிருந்தான்; அவள் யார் எனின்;வவயம் முற்றும் வயிற்றின் அடக்கிய - உலைம்
முழுவகதயும் தன்திரு வயிற்றிமல (ஒருைாலத்மத) அடக்கி கவத்த; ஐயனில் கபரியார்
யார் இனியாவர் - தகலவன் அப்பபருோகன விடப் பபரியவர் மவறு யாவர் உளர்?

1083. அலம்பு பாரக் குழலி ஒர் ஆயிவழ.

சிலம்பும் வமகவலயும் ஒலி கசய்திட.
நலம் கபய் ககாம்பின் நடந்து வந்து எய்தினாள்.
புலம்பு வசடியர் வகமிவசப் வபாயினாள்.
 அலம்பு பாரக் குழலி ஒர் ஆயிவழ - (மிகுந்த ைனத்தால்) அகலகின்ற
கூந்தகலயுகடய ஆய்ந்பதடுத்த அணிைலன்ைகளயணிந்த ஒரு ேங்கை; சிலம்பும்
வமகவலயும் ஒலி கசய்திட - (ைாலில்) சிலம்பும் (இகடயில்) மேைகலயும்
ஒலிபயழுப்ப; நலம்கபய் ககாம்பின் நடந்து வந்து எய்தினாள் - (இராேகனக் ைாண)
அழகுமிக்ை பூங்பைாடி ஒன்று நடந்து வருவது மபால வந்தகடந்தாள்; புலம்பு
வசடியர் வகமிவசப் வபாயினாள் - இராேகனக் ைண்ணுற்றலால் வந்த விரைதாப
மிகுதியால் தன்வயம் இழந்து பரவயப் பட்டு மொர்ந்து இவள் நிகல ைண்டு
வருந்தும் மதாழியர் கைத் தாங்ைலில் மபாய்ச் மெர்ந்தாள். இராேகனக் ைாண
ேகிழ்ச்சியும் உல்லொமும் ஒய்யாரமும் துள்ள வந்தவள். ைண்டபின் அகடந்த நிகல
கூறப்படுகிறது. சிலம்பும் மேைகலயும் ஒலிக்ை ஆர்ப்பரித்து நடந்து வந்த பைாடி
ஒலியடங்கிக் கைக்குள் எடுத்துச் பெல்லுோறு துவண்டு மபானது என்ை.
இகறயழைால் ஈர்க்ைப்படும் உயிர்ைள் ஆர்ப்படங்கிச் பெயலிழந்து பேய்ம் ேறக்கும்
திறம் பெப்பியவாறு.

1084. அருப்பு கமன் முவலயாள். அங்கு. ஒர் ஆயிவழ.

‘இருப்பு கநஞ்சிவனவயனும். ஒர் ஏவழக்கா.
கபாருப்பு வில்வலப் கபாடி கசய்த புண்ணியா!
கருப்பு வில் இறுத்து ஆட்ககாண்டு கா’ என்ைாள்.*

அங்கு அருப்பு கமன்முவலயாள் ஒர் ஆயிவழ - அப்பபாழுது (தாேகர)

போக்கிகனப் மபான்ற ோர்பைங்ைகளயுகடய ஆய்ந்பதடுத்த அணிைலன்ைகள
யணிந்தாள் ஒருத்தி; இருப்பு கநஞ்சிவனப் வபாலும் - (இராேகன மநாக்கி) எனக்கு
இரங்ைாகேயால் இரும்பு மபான்ற வலிய ேனமுகடயாய் ஆயினும்; ஒர் ஏவழக்கா
கபாருப்பு வில்வலப் கபாடி கசய்த புண்ணியா! - ஒரு மபகதப் பபண்ணாகிய
சீகதக்ைாை ேகல மபான்ற சிவதனுகெபயாடித்த புண்ணியமன!; கருப்புவில்
இறுத்து ஆட்ககாண்டு கா என்ைாள் - (நானும் ஒரு பபண் ஆதலால்) (எனக்ைாை)
(என்மேல் ேலர்க்ைகண பபாழியும் ேன்ேதனின்) ைரும்புவில்கல ஒடித்து
என்கனக் ைாப்பாற்றுை என்று மவண்டினாள்.
எனக்ைாை மிை வலிய ேகலகய ஒடிக்ை மவண்டா; மிை எளிய ைரும்கப
ஒடித்துக் ைாப்பாற்றுை என்று நயமுறக் மைட்டவாறு. அரும்பு அருப்பு எனவும்
இரும்பு இருப்பு எனவும் ைரும்பு ைருப்பு எனவும் எதுகைக்ைாை வலிந்தது. (ஒரு
பபண்ணுக்கு வாழ்வுதர மவண்டி மேருேகலயகனய வில்கல ஒடித்து அவகளக்
ைாத்தவமன! நானும் ஒரு பபண் தாமன? எனக்ைாை ேன்ேதன் பிடித்துள்ள வில்கல
ஒரு ைரும்பு வில்கல ஒடித்துக் ைாப்பாற்றல் ஆைாதா? என்று ேன்றாடுகிறாள்.
பெயலில் உள்ள நியாயத்கதயும் பெயலாற்ற மவண்டுவாற்குரிய ஆற்றகலயும்
உணர்த்தி மவண்டியவாறு. சீகதமய ஏகழபயன்றால் நான் எத்தகன பபரிய ஏகழ?
எண்ணிப்பார் என்று இகறஞ்சியவாறு.
 1085. வம தவழ்ந்த கருங் கண் ஒர் வாணுதல்.
‘கசய் தவன் தனித் வதர்மிவசச் வசைல் விட்டு.
எய்த வந்து எதிர் நின்ைவமதான் இது
வகதவம்ககால்? கனவுககாவல?’ என்ைாள்.

வம தவழ்ந்த கருங்கண் ஒர் வாள் நுதல் - கே தீட்டப்பட்ட ைரிய ைண்ைகளயும்

ஒளி பபாருந்திய பநற்றிகயயும்; கசய் தவன் தனித்வதர் மிவசச் வசைல்விட்டு -
தவபேல்லாம் பெய்து முடித்த இந்த இராேன் தன் ஒப்பற்ற மதரின் மேல்
பெல்லுதகல விட்டுவிட்டு; தான் எய்த வந்து எதிர் நின்ைவம தான் இது - என் ைண்
எதிரில் வந்து நிற்றலாகிய இது; வக தவம் ககால்? கனவு ககாவலா? என்ைாள் -
ோகயதாமனா? (அல்லது) ைனவுக் ைாட்சிதாமனா என்று வினாவினாள்.

ஆங்குள்ள அத்தகன பபாருள்ைளும் ேகறந்து இராேன் ஒருவன் ேட்டுமே

ைண்ணில் படுவதால் ேந்திரமோ? ைனமவா? என ேயங்ை மநர்ந்தது. பக்தர் உலைம்
இந்நிகலகயத் ‘தீவிர பக்தி’ என்னும். வாள்நுதல் - அன் போழித் பதாகை.
“உருவின் மிக்ைமதார் உடம்பது பபறுவது அரிது” (சீவை. சிந். 154) ஆைலான்.
இத்தகைய மபரழகைப் பபற்றிட இராேன் பபருந்தவம் புரிந்திருக்ை மவண்டும்
என்பாள் “பெய்தவன்” என்றாள். இராேன். உருவம் உருபவளித் மதாற்றோய். இவள்
ைண்முன் நின்றான் ஆதலின் இவ்வாறு உகரத்தாள். கைதவம் - இழிந்த தவம்;
வஞ்ெகன; ோகய. என்கன இத்தகைய மவட்கை பைாளச் பெய்தவன் என்றும்
பபாருள் பைாளலாம்.

1086. மாது ஒருத்தி. மனத்திவன அல்லது ஓர்

தூது கபற்றிலள். இன் உயிர் வசார்கின்ைாள்.
‘வபாது அரிக் கண் கபாலன் குவழப் பூண் முவலச்
சீவத எத் தவம் கசய்தனவைா?’ என்ைாள்.

மாது ஒருத்தி மனத்திவன அல்லது ஓர் தூது கபற்றிலள் - ஒரு ேங்கை (தன்
ேனத்திகனத் தவிர (இராேனிடம் அனுப்ப) மவறு ஒரு தூதகரப்பாகரப் பபறாதவள்
ஆகினாள்; இன்னுயிர் வசார்கின்ைாள் - (இராேன் மேல் பைாண்ட மவட்கையால்) தன்
இனிய உயிர் தளர்ந்து மொர்வுற்றாள்; வபாது அரிக்கண் கபாலன் குவழப் பூண் முவலச்
சீவத - (தாேகர) ேலர் அகனய சிவந்த வரி படர்ந்த ைண்ைகளயும். பபான்னால்
ஆன குகழைகளயும் அணிைலன்ைள் தவழும் பெவிைகளயும் தனங்ைகளயும்
உகடய சீகத; எத்தவம் கசய்தனவைா? என்ைாள் - (இந்த இராேகன ேணந்து
பைாள்ள) எத்தகைய பபருந்தவம் பெய்தாமளா? என ஏங்கினாள்.
 இகறப் மபற்றிற்குத் தவம் இன்றியகேயாதது என்று குறித்தவாறு. “தவமும்
தவமுகடயார்க்கு ஆகும்” (திருக். 292). தவம் புரியாத என் மபான்றவர்ைள்
இராேகனயகடய அவாவுவது வீண் என பநாந்து பைாண்டனள். மவறு யாரிடமும்
பொல்ல இயலாது. தன் ேனத்கத மநாக்கித் தாமன கூறிக் பைாண்டதனால்.
“ேனத்திகன யல்லது ஓர் தூது பபற்றிலள்” என்றார். அவகனக் ைண்டு ேகிழக்
ைண்ைளும் அவன் இன்னுகர மைட்டு ேகிழச் பெவிைளும். அகணத்து ேகிழத்
தனங்ைகளயும் சீகத பபற்றுள்ளாள் என ஏங்குவாள். அவ்வுறுப்புைகள
விதந்து எடுத்துக் கூறினாள். குகழ - ஆகுபபயர். 24

1087. பழுது இலா ஒரு பாவவ அன்னாள். பவதத்து.

அழுது. கவய்துயிர்த்து. அன்புவடத் வதாழிவயத்
கதாழுது. வசார்ந்து அயர்வாள். ‘இந்தத் வதான்ைவல
எழுதலாம்ககால். இம் மன்மதனால்?’ என்ைாள்.
பழுது இலா ஒரு பாவவ அன்னாள் - (எவ்வுறுப்பிலும்) ஒரு குற்றமும் அற்ற
ஓவியப் பாகவகயப் மபான்றாள் ஒருத்தி; பவதத்து. அழுது. கவய்துயிர்த்து -
(இராேகனயகடயும் மவட்கையால்) துடித்துக் ைண்ணீர் விட்டு பவப்ப மூச்சிகன
பவளிப்படுத்தி; அன்புவடத் வதாழிவயத் கதாழுது வசார்ந்து அயர்வாள் - தன் அன்பு
மிக்ை (உயிர்த்) மதாழிகய மநாக்கிக் கைகூப்பி வணங்கி. தளர்ந்து மொர்வாளாய்;
இந்தத் வதான்ைவல இம்மன்மதனால் எழுதல் ஆம்ககால்? என்ைாள் - இந்த
இராேபிராகன இந்த ேன்ேதகனக் பைாண்டு ஓவியோய் எழுதி கவத்துக்பைாள்ள
ஆகுமோ என்று கூறுவாள்.

இராேன் “ஓவியத்து எழுத ஒண்ணா உருவத்திகனயுகடயான்” (ைம்ப. 4020)

ஆதலின். “எழுதல் ஆம் பைால்?” என்று ஐயுற்றவாறு. ைாதலர் உருகவ ேனக்கிழியில்
தீட்டும் கைவல்ல ஓவியன் ேன்ேதன் ஆதலால். “இம் ேன்ேதனால்” என்றாள்.
“ேதனற்கும் எழுத ஒண்ணாச் சீகத” (ைம்ப. 483) என்பார் முன்னும். “மதவு
பதண்ைடல் அமுது பைாண்டு அநங்ைமவள் பெய்த ஓவியம் புகையுண்டது.” (ைம்ப.
5079) என்பதும் ைாண்ை. அழகிய வடிவங்ைகள ேன்ேதன் ஓவியோைத் தீட்டுவான்
என்பது ைவிேரபாதல் ைாண்ை. இவன் ைண் முன் இல்லாத மபாது பார்த்து ேகிழ ஓர்
ஓவியம் மதகவ. இவன் உருகவ நம்ோல் வகரய இயலாது; ேன்ேதகன
மவண்டினாலும்; அவனாலும் இவன் வடிகவ எழுதிவிட இயலுோ? என்று
மதாழிகய வருந்தக் மைட்டாள்.

1088. வண்ண வாய் ஒரு வாணுதல். ‘மானிடற்கு.

எண்ணுங்கால். இவ் இலக்கணம் எய்திட
ஒண்ணுவமா? இது உணர்த்துகின்வைன். இவன்
கண்ணவன! இது கண்டிரும். பின்’ என்ைாள்.
 வண்ணவாய் ஒரு வாள் நுதல் - அழகிய வாகயயும் ஒளி பபாருந்திய
பநற்றியிகனயும் உகடயாள் ஒருத்தி; எண்ணுங்கால் மானுடற்கு இவ் இலக்கணம்
எய்திட ஒண்ணுவமா? - “எண்ணிப் பார்த்தால் ேனிதன் ஒருவனுக்கு இத்தகைய
வடிவழகையுகடய உத்தேலட்ெணம் பபாருந்த இயலுோ? (இயலாது) (ஆைமவ) ;
இவன் கண்ணவன இது உணர்த்துகின்வைன் - (இவன் ோனுடன் அல்லன்) இவன்
திருோமல ஆவான். இதகன. நான் அனுோனத்தால் உங்ைட்பைல்லாம் இப்மபாது
உணர்த்துகின்மறன்; இதுபின் கண்டிரும் என்ைாள் - (நான் பொல்வது
உண்கேபயன்பதகனப் பிரத்தியட்ெோை) நீங்ைள் எல்மலாரும் பின்னால் ைண்ணால்
ைாணப் மபாகின்றீர்ைள்!’ என்றாள்.

இராேகனக் ைண்ணன் என்றுணர்ந்து உணர்த்திய இவள் வாய் வார்த்கத

ேற்கறப் பபண்ைள் வார்த்கதயிலும் அழகியதாய்த் மதான்றியகேயின் அதகன
உகரத்த வாகய “வண்ணவாய்” என்று மபாற்றி ேகிழ்கின்றார். ேனித உருவிமல
ைாணப்படாத மபரழகு இவன் வடிவில் ைாணப்படுதலின். இவன் ைண்ணனாகிய
திருோமல எனும் முடிவுக்கு வந்தாள். முன்னும் (1068) இராேகனக் ைண்ணன்
என்றகே ைாண்ை.

1089. கனக நூபுரம் வக வவைவயாடு உக.

மனம் கநகும்படி வாடி. ஒர் வாணுதல்.
‘அனகன் இந் நகர் எய்தியது. ஆதியில்.
சனகன் கசய்த தவப் பயனால்’ என்ைாள்.

ஒர்வாள் நுதல் - ஒளி பபாருந்திய பநற்றியினாள் ஒரு ேங்கை; கனக நூபுரம்

வகவவைவயாடு உக - பபான்னாலான ைால்சிலம்பு. கைவகளமயாடு மெர்ந்து
(உடல் பேலிவால்) ைழன்று விழவும்; மனம் கநகும்படி வாடி - பநஞ்சு பநகிழ்ந்து
உருகுோறு வாட்டமுறவும்; அனகன் இந்நகர் எய்தியது - குற்றேற்றவனான
இராேபிரான் (நம்) மிதிகல நைருக்கு வந்தகடந்தது; ஆதியில் சனகன் கசய்த தவப்
பயனால் என்ைாள் - (நம் ேன்னன்) ெனைன் முன்பு பெய்த தவத்தின் விகளவினால்
என்று கூறினாள்.

உயர்ந்மதார் வருகை தவப்பயனால் தான் கூடும் என்பதகன. “நைர் நீ வலஞ்பெய்து

வணங்ை எளிவந்த இது முந்து என் குலம் பெய்தவம்” (ைம்ப. 320) எனத் தெரதன்
கூற்றாய் முன்பும் குறித்தார். ெனைன் தவஞ்பெய்தான். சீகதக்கு இராேன்
கிகடத்தான்; என் தந்கத இவ்வாறு தவம் பெய்யவில்கலமய என ஏங்கினாள். ேன
வாட்டத்தால் உடல் வாடும் என்பதகன “ேனம் பநகும்படி வாடி ைனை நூபுரம்
கைவகளமயாடு உை” என்றார். பிரிவில் வருந்துவாரின் உடல் பேலிவால்
கைவகள முதலிய அணிைள் பநகிழ்ந்து வீழ்வதாை உகரத்தல் ைவி ேரபு.
“துகறவன் துறந்தகே தூற்றா பைால்; முன் கை. இகற இறவா நின்றவகள” (திருக்.
1157) என்பதும் ைாண்ை.
 1090. நனி வருந்தி. நலம் குடிவபாயிட.
பனி வரும் கண் ஒர் பாசிவழ அல்குலாள்.
‘முனிவரும் குல மன்னரும் கமாய்ப்புை அை.
தனி வரும் ககால் கனவின்தவல?’ என்ைாள்.

பனிவரும் ஒர் பாசிவழ அல்குலாள் - ைண்ணீர் நீர்த்துளிைள் ததும்பிய

ைண்கணயும் பச்கெக் ைற்ைள் பதித்த (மேைகல முதலிய) அணிைலகனயும் அணிந்த
இகடப் பக்ைத்கதயும் உகடயாள் ஒருத்தி; நலம் குடிவபாயிட நனி வருந்தி -
(இவ்வளவு நாளும் தன் உடலில் குடியிருந்த) தன் அழகு இடம் பபயர்ந்து
நீங்கிடுோறு (இராேன் மேற்பைாண்ட மவட்கையில்) மிைவும் துயருற்று;
முனிவரும் குலமன்னரும் கமாய்ப்பு அை - (இவ்விராேன்) முனிவர்ைளும் ேன்னர்
குலத்தினரும் (இப்மபாது) போய்த்துக் கிடப்பது மபால் அல்லாேல்; கனவின் தவல
தனிவரும் ககால் என்ைாள் - என் ைனவில் தனியாய் வருவாமனா?’ என்று (ஏக்ைத்மதாடு)
கூறினாள். தனித்து வந்தால் தன்மவட்கை தீரத் தழுவி ேகிழ்மவன் என்பது குறிப்பு.
கூடி இருப்பார் முன் தழுவல் நாணத்தால் இயலாது. நனவில் தழுவுதல்
தவமின்கேயால் இயலாது. ஆதலால். “ைனவில் தனிவருங்பைால்” என்றாள்.
28

1091. புனம் ககாள் கார் மயில் வபாலும் ஒர் கபாற்ககாடி.

மனம் ககாள் காதல் மவைத்தவல எண்ணினாள்;
அனங்கவவள். அது அறிந்தனன்;- அற்ைம்தான்.
மனங்கள் வபால. முகமும் மவைக்குவம?

புனம் ககாள் கார் மயில் வபாலும் ஒர் கபாற்ககாடி - ைாட்டில் வதிந்து ைார்ைாலத்து
மேைங்ைகளக் ைண்டு ேகிழ்கின்ற ேயில் மபாலவும் பபாற்பைாடி ஒன்று மபாலவும்
அழகு உகடய ஒரு ேங்கை; மனம் ககாள் காதல் மவைத்தவல எண்ணினாள் - தன்
ேனத்தைத்மத (இராேன் மேற்)பைாண்ட ைாதகல பவளித் பதரியாேல் ேகறத்தற்கு
எண்ணினாள்; அனங்க வவள் அது அறிந்தனன் - (ேனத்தில் மதான்றுபவனாகிய)
ேன்ேதன் அதகன அறிந்து பைாண்டான்; அற்ைம் தான் மனங்கள் வபால் முகமும்
மவைக்குவம? - (அவள் ேனத்துள் உள்ள ைாதகல முைத்தில் அவன்
பவளிப்படுத்திவிட்டான். ஆைமவ) (பதரியாது ேகறந்திருக்கும் ேனங்ைளில் ேகற
பபாருள்ைகள ேகறக்ைலாம்.) எல்மலார்க்கும் பதரியும் பபாருளாகிய முைங்ைளில்
ேகறபபாருள்ைள் பவளிப்பட்டுவிடும் (ேனம் மபால் ேகறத்தல் இயலாது).

ைார் ைண்டு ேகிழும் ைாட்டு ேயில் மபாலக் ைார்முகில் வண்ணனாம்

இராேபிராகனக் ைண்டு ைளித்தாடும் வீட்டு ேயில் இவள் என்பார். “ைார்ேயில்
மபாலும்” என்றார். “பளிங்கு மபால் பநஞ்ெம் ைடுத்தது ைாட்டும் முைம்” (திருக்.
706). ஆதலால் ேனங்ைள் மபால முைங்ைள் ேகறக்குமே” என்றார்.
 1092. இவண கநடுங் கண் ஒர் இந்து முகத்தி பூ
அவண அவடந்து. இடியுண்ட அரா என.
புணர் நலம் கிைர் ககாங்வக புழுங்கிட.
உணர்வு அழுங்க. உயிர்த்தனள் ஆவிவய.

இவண கநடுங்கண் ஒர் இந்து முகத்தி - (ஒன்மறாபடான்று ஒத்த) இரண்டு

ைண்ைகளயுகடய ெந்திரன் மபான்ற முைமுகடயாள் ஒருத்தி; பூ அவண யவடந்து -
(இராேன் மேல் பைாண்ட மவட்கையால் நிற்ைவும் இயலாேல்) ேலர்ைள்
பரப்பப்பட்ட ேஞ்ெத்கதயகடந்து; இடியுண்ட அரா என - இடிமயாகெ மைட்ட
பாம்பிகனப் மபால; புணர் நலம் கிைர் ககாங்வக புழுங்கிட - பநருங்கிய அழகுமிக்ை
ோர்பைங்ைள் வியர்த்துப் மபாை; உணர்வு அழுங்க ஆவி உயிர்த்தனள் - அறிவு
ேழுங்கிடப் பபருமூச்பெறிந்து பைாண்டிருந்தாள்.
அகணயா மவட்கை அகடவிக்கும் சில பேய்ப்பாடுைள் சுட்டியபடி. இராேன்
மபாய் விட்டான் என்ற மதாழி கூற்று. அவளுக்கு இடிமயாகெ மைட்ட நாைம்
வகளைளில் ஓடி ஒளிந்து பைாள்வது மபால. தன் அகற அகடந்து பூ அகணக்குள்
புகுந்தாள் என்பதாம். நிலா. பாம்புக்கு அஞ்சும் ஆதலால். இவகள “இந்து முைத்தி”
எனப் பபாருந்தக் கூறினாள். இந்து: ெந்திரன் - உவகேயணி.

1093. ஆம்பல் ஒத்த அமுது ஊறு கசவ் வாய்ச்சியர்.

தாம் பவதத்து உயிர் உள் தடுமாறுவார்.
வதம்பு சிற்றிவடச் சீவதவயப்வபால். சிறிது
ஏம்பல் கபற்றிலர்; எங்ஙனம் உய்வவர?

ஆம்பல் ஒத்து அமுது ஊறு கசவ்வாய்ச்சியர் - பெவ்வாம்பல் ேலகரப் மபான்று.

அமுதம் மபான்ற இனிகேயூறுதற்கு இடோன சிவந்த வாயிகனயுகடய ேைளிர்
பலரும்; தாம் பவதத்து உள்உயிர் தடுமாறுவார் - (இராே மவட்கையால் ேனமும்
உடம்பும்) துடித்து. உடலினுள் உள்ள உயிர் நிகல ைலங்கினர்; வதம்பு சிற்றிவடச்
சீவதவயப் வபால் - வருந்தும் பேல்லிய இகடயுகடயாள் ஆகிய சீகதயிகனப்
மபால; ஏம்பல் சிறிது கபற்றிலர் - ேகிழ்தற்ைான ைாரணத்கதச் சிறிதும்
பபறாதவர்ைளாகிய இவர்ைள்; எங்ஙனம் உய்வவர? - எவ்வாறு பிகழப்பார்?
ேகிழ்தற்குக் ைாரணம் சிறிமத இருப்பினும் ேைளிர் பிகழத்துக் பைாள்வர்;
இன்மறல் பிகழத்தல் இயலாது எனக் ைவிஞர் பபண்கேயின் பேன்கே நிகனந்து
ஏங்கியவாறு. அமுது ஊறியும் பயன் பைாள்ளப்படாேல் உள்ளது என்பார். “அமுது
ஊறு வாய்ச்சியர்” என்றார்.

1094. ‘வவர்த்து. வமனி தைர்ந்து. உயிர் விம்மவலாடு.

ஆர்த்தி உற்ை மடந்வதயர் ஆவரயும்.
தீர்த்தன். இத்தவன. சிந்வதயின். கசங் கணின்.
பார்த்திலான்; உள் பரிவு இலவனா?’ என்ைாள்.
 வமனி வவர்த்து உயிர் தைர்ந்து -(இராே மவட்கையுற்றாள் ஒருத்தி) உடல் வியர்த்து
உயிர்நிகல குகலந்து; விம்மவலாடு ஆர்த்தியுற்ை மடந்வதயர் ஆவரயும் -
விம்முதமலாடு அருந்துயர் உற்ற பபண்டிர் எவகரயும்; தீர்த்தன் சிந்வதயின்
கசங்கணின் இத்தவன பார்த்திலான் - தூமயானான இராேபிரான். உள்ளத்தாலும்
சிவந்த ைண்ைளாலும் சிறிமதனும் மநாக்கினான் அல்லன்; உன் பரிவிலவனா என்ைாள் -
அப்பபருோன் உள்ளத்மத (சிறிமதனும்) அன்பு என்பமத இல்லாதவமனா? என்று
(துயமராடு) வினாவினாள்.

எத்தகன ேைளிர் போய்ப்பினும் ஏபறடுத்தும் மநாக்ைாத இராேனின் இயல்புத்

திறம் கூறி. இராேபிரானின் ஏை பத்தினி விரதத்தின் ஏற்றத்திற்கு அடித்தளம்
இட்டவாறு. “இந்த இப்பிறவிக்கு இரு ோதகரச் சிந்கதயாலும் பதாமடன்” (ைம்ப.
5378) என்ற பெம்கேயன் இராேன் ஆதலான் “தீர்த்தன் இத்தகன சிந்கதயின்.
பெங்ைணின் பார்த்திலன்” என்றார். ஆைமவ. இத் துகணப் பபண்ைள் போய்ப்பதாைக்
கூறுவபதல்லாம் இராேபிரானின் ஏற்றம் உயர்த்தமவ என்பதகன உய்த்துணர்ை.

1095. வவயம் பற்றிய மங்வகயர் எண்ணிலர்.

ஐயன் கபாற்புக்கு அைவு இவலஆதலால்.
எய்யும் கபான் சிவல மாரனும். என் கசய்வான்?
வக அம்பு அற்று. உவடவாளினும் வக வவத்தான்.

வவயம் பற்றிய மங்வகயர் எண்ணிலர் - அந்நைரத்கத வாழ் இடோைக் பைாண்ட

பபண்டிர் பதாகைக்கும் அளவு என்பது இல்கல; ஐயன் பபாற்புக்கு அளவிகல
இராே பிரானது அழகுக்கும் அளவு என்பது இல்கல; ஆதலால். எய்யும் கபான்
சிவல மாரனும் என் கசய்வான்? - (அந்த ேங்கையர் உள்ளத்தில் எய்ய மவண்டிய
ேலர்க் ைகணைளின் மதகவக்கும் ஓர் அளவில்கல) ஆதலினால் (ேலர்)
அம்பபய்கின்ற அழகிய வில்லிகனயுகடய ேன்ேதனும் யாது பெய்வான்?; வக
அம்பு அற்று - (தன்) கையில் உள்ள (ேலர்) அம்புைள் எல்லாம் தீர்ந்து மபாய்;
உவடவாளினும் வக வவத்தான் - (அம்ோதர் மேல் பாய்ச்சும் பபாருட்டு) உகடவாளின்
மேலும் கைகய கவத்தான்.

ைாேன் “கையம்பு அற்று உகடவாளினும் கை கவக்ை” மநர்ந்தது எனக்

குறித்தவாற்றால் ேன்ேதன் மதால்வியும் ேைளிர் ஆற்றாகேயும் இராேனின் உடல்
அழகும் குண அழகும் ஒருங்மை பவளிப்படுத்தியவாறு ேன்ேதனுக்கும்
அங்குள்ள ேைளிர்க்கும் நடந்த மபாரின் தீவிர நிகல பதரிவித்தவாறுோம்.
பதாகலவிலிருந்தால் அம்பாலும் அருகிலிருந்தால் வாளாலும் தாக்குவது மபார்
முகறயாதலின். ேன்ேதன் ேைளிகர மிை பநருங்கி வந்துவிட்டான் என்பகத
“உகட வாளினும் கை கவத்தான்” என்பதனால் உணர்த்தினார்.

1096. நான வார் குழல் நாரியவராடு அலால்.

வவனில் வவகைாடு. வமல் உவைவார்கவைாடு.
ஆன பூசல் அறிந்திலம்; அம்பு வபாய்
வான நாடியர் மார்பினும் வதத்தவவ.
 நான வார் குழல் நாரியவராடு அலால் - புனுகு (முதலிய ேணப்பபாருள்ைள்)
நிகறந்த நீண்ட கூந்தலுகடய மிதிகலப் பபண்ைமளாடு ேன்ேதனுக்கு நடந்த
மபாரிகன அல்லாேல்; வவனில் வவகைாடு வமல் உவைவார்கவைாடு ஆன பூசல்
அறிந்திலம் - இளமவனில் பருவத்துக்குரிய ேன்ேதனுக்கும் வானை ேங்கையர்க்கும்
இகடமய என்ன மபார் என்று நாம் அறியக் கூடவில்கல; அம்பு வபாய் வான
நாடியர் மார்பினும் வதத்த - (ஏன் எனில்) ேன்ேத அம்புைள் மபாய் (இராேன்
உலாகவப் பார்க்ை வந்திருந்து) வான நாட்டுப் பபண்ைளின் ோர்பைங்ைளிலும்
மபாய்த் கதத்தன. இராேன் திருமேனியழகை மேல் நின்று பார்த்துக் பைாண்டிருக்ை
வான் உலை ேங்கையரும் கேயல் வயப்பட்டனர் என்பதகனக் ைவித்துவ
அழமைாடு இவ்வாறு கூறினார். “ேண்கணயும்” விண்கணயும் ஒரு மெரப் பாதித்தது
இராேனின் மபரழகு ஆயினும் அவன் யாராலும் பாதிக்ைப்படவில்கல என்பது
ைருத்து. இராேனின் மபராண்கேகயப் மபாகும் மபாக்கில் ைவி உணர்த்திச் பெல்லும்
அழகு இது.

1097. ‘மருள் மயங்கு மடந்வதயர்மாட்டு ஒரு

கபாருள் நயந்திலன் வபாகின்ைவத; இவன்
கருவண என்பது கண்டு அறியான்; கபரும்
பருணிதன்ககால்? படு ககாவலயான்!’ என்ைாள்.

மருள் மயங்கு மடந்வதயர் மாட்டு ஒரு கபாருள் நயந்திலன் - ‘இராேன் (ஆகிய

இவன் எது மைட்டாலும் தரவுள்ள) மோை ேயக்கில் உள்ள ேைளிர்
எவரிடத்திருந்தும் ஒரு பபாருகளயும் விரும்பாதவனாய்; இவன் வபாகின்ைவத!
- இவன் இப்படிப் மபாகின்றாமன! (இது தகுோ?); கருவண என்பது கண்டறியான் -
(இவன்) அருள் என்னும் (பபருங்) குணத்தின் தன்கேகயச் (சிறிதும்) அனுபவித்து
அறியாமனா?; கபரும் பருணிதன்ககால்? - (ேைளிகரச் சிறிதும் விரும்பாக் குணம்)
பரிணமித்த சிறந்த ஞானிமயா?; படுககாவலயான் என்ைாள் - (ஞானி ேணந்து
பைாள்ளச் பெல்லான்) ஆதலின் (இவன் பபண்ைகளக் பைால்லும்)
படுபைாகளயாளமன ஆைல் மவண்டும் என்றாள் ஒருத்தி.
பருணிதன்: குணங்ைள் பரிணமித்த பக்குவ ஞானி. புன்னகை. ைகடக்ைண்
வீச்சு முதலியகவ ேங்கையர் ோட்டு ஆடவர்க்குக் கிகடக்கும் பபாருள்ைள்.
இராேன் இத்தகைய எந்தப் பபாருகளயும் ேைளிரிடத்துப் பபற விரும்பாேல்
பெல்கின்றாமன என்பாள். “ேடந்கதயர் ோட்டு ஒரு பபாருள் நயந்திலன்;
மபாகின்றமத! என வியந்தாள். விருப்பு பவறுப்பு ஆகியவற்கறபயல்லாம் இந்த
இளம் வயதிமலமய பவன்றுவிட்ட பக்குவ ஞானி மபாலும் இவன் என்பாள்
“பருணிதன் பைால்!” என்று மேலும் வியந்தாள்.

1098. கதாய்யில் கவய்ய முவல. துடி வபால் இவட

வநயும் கநாய்ய மருங்குல். ஓர் நங்வகதான்.
வகயும் கமய்யும் அறிந்திலள்; கண்டவர்.
‘உய்யும். உய்யும்!’ எனத் தைர்ந்து ஓய்வுற்ைாள்.
 கதாய்யில் கவய்யமுவல - ெந்தனத்தால் எழுதிய மைாலத்கதக் பைாண்டும்
பவப்பம் உகடய தனங்ைகளயும்; துடி வபால் இவட - உடுக்கை மபான்று இகட;
வநயும் கநாய்ய மருங்குல் ஒர் நங்வக தான் - இகடமய சிறுத்து இருேருங்கும்
பபருத்து பேன்கேயான இகடயிகனயும் உகடயாள் ஒருத்தி; வகயும் கமய்யும்
அறிந்திலள் - (இராே மவட்கையால்) தன் ஒழுக்ை நிகலகயயும் உடல் நிகலயிகனயும்
உணராதவளாய்; கண்டவர் உய்யும் உய்யும் எனத் தைர்ந்து ஓய்வுற்ைாள் - அவள்
நிகலகயக் ைண்டவர்ைள் இவள் பிகழப்பாமளா ‘பிகழத்துக் பைாள்வாள்’ என
(ஒருவருக்பைாருவர் தம்முள் ஐயுற்றுப் மபசும்படி) உடலும் உள்ளமும் மொர்ந்து
தளர்ந்து கிடந்தாள்.

பதாய்யில்: ேணப்பபாருள்ைளால் ோர்பில் எழுதப்படும் மைாலம். கை:

ஒழுக்ைம். உய்யும் உய்யும்? என்பகத வினாவாக்கி இவள் இனிப் பிகழப்பாமளா
என்று வினவிக் பைாண்டனர் எனினுோம். அவர்ைள் அவ்வாறு எண்ணியகேக்குக்
ைாரணம் கூறுவார். “பதாய்யில் பவய்ய முகல. துடிமபால் இகட கநயும் பநாய்ய
ேருங்குல்” என்றார். தனமோ ைனத்தது. அதன் மேல் பதாய்யில் ைனத்கதயும்
மெர்ப்பார்ைமளா? என்பார். “பதாய்யில் பவய்ய முகல” என்றார்.

1099. பூக ஊசல் புரிபவர்வபால். ஒரு

பாகின் கமன்கமாழி. தன் மலர்ப் பாதங்கள்
வசகு வசர்தர. வசவகன் வதரின்பின்.
ஏகும். மீளும்; இது என் கசய்தவாறுஅவரா?

ஒரு பாகு இன்கமாழி - (ைருப்பஞ் ொற்றின்) பாகு மபான்ற இனிக்கும் போழி

மபசுவாள் ஒருத்தி; பூக ஊசல் புரிபவர் வபால் - பாக்கு ேரங்ைளுக்கிகடமய
ைட்டப்பட்ட ஊஞ்ெலில் விரும்பி ஆடுபவர் மபான்று;தன் ேலர்ப் பாதங்ைள் மெகு
மெர்தரச் மெவைன் மதரின்பின் ஏகும்; மீளும் - தன்னுகடய பெந்தாேகரப்
பூப்மபான்ற சிவந்த பாதங்ைள் மேலும் சிவந்து மபாகும்படி உயர் வீரனான
இராேனின் மதர் ஏகுகையில் பின்னால் பெல்வாள். நாணத்தால் மீள்வாள்; இது என்
கசய்த வாறு? - (பதாடர்ந்து ஏைவும் மீளவும் இருக்கும் இவள்) என்ன ைருதி இவ்வாறு
பெய்கிறாள்?

அமரா - அகெ. ஒன்று. மபாை மவண்டும்;அல்லது திரும்பிவிட மவண்டும்.

இரண்டில் ஒன்று பெய்யாேல் இரண்டும் பெய்கிற இவள் உைந்தது என் என
வியந்தார். கேயல் பைாண்டார் ஊெல் ஆடும் உளத்தினராய்த் தவிப்பவர் எனச்
சுட்டியவாறு “ைமுகு பூண்ட ஊெலில். ேைளிர் கேந்தர் சிந்கதமயாடு உலவக்
ைண்டார்” (ைம்.488) எனவும் “ஊெல் ஆடி வகளயும் உளத்தினான்” (ைம்ப. 5167)
எனவும் தடுோறு நிகலக்கு ஊெகல உவமிப்பார்.

1100. கபருத்த காதலின் வபதுறு மாதரின்

ஒருத்தி. மற்று அங்கு ஒருத்திவய வநாக்கி. ‘என்
கருத்தும் அவ் வழிக் கண்டது உண்வடா?’ என்ைாள்-
அருத்தி உற்ைபின் நாணம் உண்டாகுவமா?
 கபருத்த காதலின் வபதுறு மாதரின் ஒருத்தி - வரம்பிைந்த மவட்கையினால்
ேதி ேயக்ைமுற்ற ேங்கையர்ைளுக்குள்ள ஒருத்தி; மற்று அங்கு ஒருத்திவய வநாக்கி -
அவ்விடத்து வந்த இன்பனாருத்தி கயப் பார்த்து; அவ்வழி என் கருத்தும் கண்டது
உண்வடா என்ைாள் - நீ. இராேகன நாடிச் பென்ற அவ்வழியிகடமய
என்னுகடய ேனத்கத (அங்கு எங்ைாவது) பார்த்தது உண்மடா? எனக் மைட்டாள்;
அருத்தி உற்ைபின் நாணம் உண்டாகுவமா?ஆவச மிகுந்த பின்பு கவட்கம்
உள்ைதாகுவமா?

ைருத்து - ஆகு பபயராய் அது மதான்றும் ேனத்கதக் குறித்தது. ஆகெ பவட்ைம்

அறியாது என்பது பழபோழி - மவற்றுப்பபாருள் கவப்பணி. அணுவடிவினதாய்க்
ைண்ணுக்குப் புலன் ஆைாத ேனத்கத. “வரும் வழியில் ைண்டாமயா?”எனக்
மைட்டது. வரம்பிைந்த ஆகெயினால் பவட்ைேறியாது மைட்டது என்ை. என் ேனத்கத
வரும் வழியில் பார்த்தாயா என்று வினவினால் பிறர் ஏளனம் பெய்வார்ைள்; அது
பவட்ைப்படகவக்கும் என்பதகன அவளால் அவள் மவட்கை மிகுதியால்
நிகனக்ைக் கூடவில்கல. பபண்கேக்குரிய நாற்பண்புைளுள் ஒன்றான நாணத்கத
மவட்கை உண்டு விடும் என்றவாறு “ைாேம் விடு ஒன்மறா நாண் விடு நன்பநஞ்மெ!
யாமனா பபாமறன் இவ்விரண்டு” என்பாள் திருக்குறள் ைாதலியும் (திருக். 1247

38

1101. நங்வக. அங்கு ஒரு கபான். ‘நயந்தார் உய்ய.

தங்கள் இன் உயிரும் ககாடுத்தார். தமர்;
எங்கள் இன் உயிர் எங்களுக்கு ஈகிலா
கவங்கண். எங்ஙன் விவைத்தது. இவற்கு?’ என்ைாள்.

அங்கு நங்வக ஒரு கபான் - அங்மை. பபண்ைளுட் சிறந்தவளாய திருேைகளப்

மபான்றாள் ஒருத்தி; தமர் நயந்தார் உய்ய. தங்கள் இன்னுயிரும் ககாடுத்தார் - இந்த
இராேபிரானுகடய குலத்தினர். தம்கே விரும்பி அகடந்தவர்ைள் பிகழக்குோறு
தங்ைளுகடய இனிய உயிகரயும் ஈந்தவர் ஆவர்; எங்கள் இன்னுயிர் எங்களுக்கு
ஈகலா கவங்கண் - (அப்படியிருக்ை) எங்ைளுக்கு உரிய இனிய உயிகரயும் (ைவர்ந்து
பைாண்டு) எங்ைளுக்குக் பைாடுத்திடாத பைாடுந்தன்கே; இவற்கு எங்ஙன்
விவைந்தது? என்ைாள் - இந்த இராேனுக்கு எவ்வாறு உண்டாயிற்று என்று
வினவினாள்.
பபான்: திருேைள். புறபவான்றின் பபாருட்டாைத் துகலபுக்ை பபருந்தகை
(ைம்ப. 243) யாகிய சிபி மவந்தனின் குலத்து மவந்தனா இவன்? என்கிறாள். குல
மவந்தரில் ோறுபட்ட ஓரில் உகடய குணமவந்தன் என்பதனால் இராேன் புைமழ
மேம்படல் ைாண்ை. இவன் முன்மனார். நயந்மதார்க்கு உயிர் பைாடுக்ை. இவன் உயிர்
எடுக்ை உள்ளான் ஆனது எப்படி என்று வியக்கிறாள்.
 1102. நாமத்தால் அழிவாள் ஒரு நன்னுதல்.
‘வசமத்து ஆர் வில் இறுத்தது. வதருங்கால்.
தூமத்து ஆர் குழல் தூ கமாழித் வதாவகபால்
காமத்தால் அன்று. கல்வியினால்’ என்ைாள்.
நாமத்தால் அழிவாள் ஒரு நன்னுதல் - (இராே மவட்கை எனும்) அச்ெத்தால் நிகல
குகலந்தவளான நல்ல பநற்றியிகனயுகடயாள் ஒருத்தி; வசமத்து ஆர் வில்
இறுத்தது வதருங்கால் - (ஆயுத ொகலயில்) ைாவல் நிகறந்திருந்த சிவதனுகெ
(எடுத்து) இராேன் முறித்த ைாரணத்கத ஆராயுமிடத்து; தூமத்து ஆர்குழல் தூகமாழித்
வதாவகபால் காமத்தால் அன்று - (அகில்) புகை (ேணம்) நிகறயும் கூந்தகலயுகடய
தூய போழியிகனப் மபசும் ேயில் அகனயாள் ஆகிய சீகதயினிடத்துக்
பைாண்ட ஆகெயால் அன்று என்மற மதான்றுகிறது; கல்வியினால் என்ைாள் -
(அவன் தான் ைற்ற) வில் வித்கதயாகிய ைல்வியின் திறம் பவளிப்படச் பெய்த
பெயலாைமவ மதான்றுகிறது என்றாள்.
மவட்கை மிகுந்தவர்ைள் நிைழும் பெயல்ைகளத் தேக்குச் ொதைோைமவ
மநாக்குவர் என்னும் உள இயகல அழகுறக் கூறியவாறு. இராேன் பிற ேைளிரிடத்து
எவ்விதக் ைாேக் குறிப்பும் அற்றிருந்த நிகலகய மநாக்கிச் சீகதயிடத்தும்
அவ்வாமற இருப்பான் எனத் தனக்குத் தாமன ஆறுதல் பைாள்கிறாள். நாேத்தால்
அழிந்தாள் என்பதற்கு. இராே நாேத்கதச் பொல்லி பேலிந்தாள் எனினுோம்.
மெேம்: ைாவல்.

1103. ஆரமும். துகிலும். கலன் யாவவயும்.

வசார. இன்உயிர் வசாரும் ஓர் வசார்குழல்.
‘வகார வில்லிமுன்வன எவனக் ககால்கின்ை
மாரவவளின் வலியவர் யார்?” என்ைாள்.

ஆரமும் துகிலும் கலன் யாவவயும் - முத்து ோகலயும். மெகலயும் பிற

ஆபரணங்ைள் யாவற்கறயும் (இராே மவட்கையால் வந்த) ; வசார இன்னுயிர் வசாரும்
ஓர் வசார் குழல் - (தன் உடல் இகளப்பால்) ைழலவிட்டு உயிரும் தளர்ந்து விழும்
நிகலயுகடய தளர்ந்த கூந்தலாள் ஒருத்தி; வகார வில்லி முன்வன எவனக் ககால்கின்ை
மாரவவளின் - ‘அச்ெம் தரத்தக்ை வில்கல ஏந்தியுள்ள இந்த இராேன்
முன்னிகலயிமலமய அஞ்ொேல் வில் எய்து என்கனக் பைால்கின்ற ேன்ேதகனப்
மபான்ற; வலியவர் யார்?’ என்ைாள் - வலிகேயுகடயார் உலகில் யாவர் உளர்?’ என்று
மைட்டாள்.

பபருவீரனின் முன் எதிர் நிற்கும் துணிமவ பபருவீரம். ஆம். ஆதலால்.

இராேன் என்னும் பபருவீரன் ைண்முன்மன அபகலைகள எய்கின்ற ேன்ேதன்
பபருவீரன்தான் என்று குறிப்பால் இைழ்ந்தவாறு. அபகலைகள எய்கின்ற
ஒருவகனத் தட்டிக் மைட்ைாது நிற்கின்ற இராேனின் நிகலகயயும் குறிப்பால்
சுட்டி வருந்தினாள் என்ை. ஆரமும். துகிலும். ைலன் யாகவயும் மொர்வதனால்
இன் உயிர் மொர்கின்றகே பதரிவித்தவாறு. முனிவர் ஏவ. இராேன்
ஆெனத்து அேர்தல்
 1104. மாதர் இன்னணம் எய்திட. வள்ைல் வபாய்.
வகாது இல் சிந்வத வசிட்டனும் வகாசிக
வவத பாரனும் வமவிய மண்டபம்.
ஏதி மன்னர் குழாத்கதாடும் எய்தினான்.

மாதர் இன்னணம் எய்திட - (பல்மவறு பருவத்து) ேைளிரும் இத்தகைய

நிகலயிகன அகடந்திட; வள்ைல் வபாய் - இராே பிரான் பென்று; வகாதில் சிந்வத
வசிட்டனும் - குற்றேற்ற ேனத்தினனாகிய வசிட்ட ோமுனிவனும்; வகாசிக வவத
பாரனும் - மைாசிை முனி என்கின்ற மவதங்ைளின் ைகரைகளக் ைண்ட
விசுவாமித்திரனும்; வமவிய மண்டபம் - வந்து வீற்றிருக்கின்ற ேண்டபத்கத; ஏதி
மன்னர் குழாத் கதாடும் எய்தினான் - பகடக்ைலம் ஏந்திய அரெர் குழாத்துடமன
அகடந்தான்.
பாரம்: அக்ைகர. மவதபாரன்: மவதத்தின் ைகரயாகிய பபாருளிகன நன்கு
உணர்ந்த விசுவாமித்திரன் என்ை. “தவஞ் பெய்மவார்ைள் பவருவரச் பென்றகட
ைாே பவகுளிபயலாம் (ைம்ப. 324) பவன்றவன் வசிட்ட பைவான் ஆதலின். “மைாதில்
சிந்கத வசிட்டன்” என்றார். ைாே. பவகுளிைகள பவல்லப் மபாராடி அரெ
குலத்துப் பிறந்து மவதபாரைனாய். முயற்சியால். “பிரம்ே இருடி” ஆனவன்
ஆதலால் விசுவாமித்திரகன “மவதபாரைன்” என்றார். ோதர்ைள் இந்நிகலயில்
வருந்திட இராேன் தன் நிகலயில் ெற்றும் ோறாேல் பபாருட்படுத்தாேல்
மபானான் என்பதகனத் பதானிப்பபாருளாய் உணர்த்த. “ோதர் இந்நிகல எய்திட
வள்ளல் மபாய்” என்றார்.

1105. திருவின் நாயகன். மின் திரிந்தாகலனத்

துருவு மா மணி ஆரம் துயல்வர.
பருவ வமகம் படிந்ததுவபால் படிந்து.
இருவர் தாளும் முவையின் இவைஞ்சினான்.

திருவின் நாயகன். மின் திரிந்தால் எனத் துருவு மாமணி ஆரம்துயல் வர -

திருேைளின் நாயைனாகிய இராேபிரான் மின்னல் உலாவித் திரிந்தாற்மபால. மதடி
எடுத்துப் பதித்த சிறந்த (இரத்தின) ேணிோகலைள் தன் ோர்பில் அகெந்து ஒளி வீெ;
பருவவமகம் படிந்தது வபால் படிந்து - ைார் ைாலத்து (நீர்பைாண்ட ைரிய) மேைம்
(பூமியிமல வந்து) தாழப்படிந்தது மபால. கீமழ தாழ்ந்து; இருவர் தாளும் முவையின்
இவைஞ்சினான் - வசிட்டன் விசுவாமித்திரன் என்னும் இருவரின் திருவடிைகளயும்
முகறமய வணங்கினான்.
ைார்மேைம் ேண் மநாக்கித் தாழ்வது. உலகு வளம் பெழிப்பதற்கு ஆதலின்.
இராே மேைமும் உலகுக்கு நலம் பெழிக்ைத் தாழ்ந்தது என்ை. வசிட்டன் குலகுரு.
விசுவாமித்திரன் இகடவந்த குரு. ஆைமவ. வசிட்டகன முதலில் வணங்கி. அடுத்து
விசுவாமித்திரகன வணங்கினான் என்பதுணர்த்த. “இருவர் தாளும் முகறயின்
(முகறப்படி) வணங்கினான்” என்றார்.
 1106. இவைஞ்ச. அன்னவர் ஏத்தினர்; ஏவ. ஓர்
நிவைஞ்ச பூந் தவிசு ஏறி. நிழல்கள்வபால்.
புைஞ்கசய் தம்பியருள் கபாலிந்தான் அவரா -
அைம் கசய் காவற்கு அவயாத்தியில் வதான்றினான்.

அைம் கசய்காவற்கு அவயாத்தியில் வதான்றினான் - தருேம் அழியாது

ைாப்பதற்ைாை அமயாத்தி ோநைரத்தில் அவதரித்தவனான இராேபிரான்; இவைஞ்ச
அன்னவர் ஏத்தினர் ஏவ - (வசிட்டகரயும் விசுவாமித்திரகரயும் இவ்வாறு)
வணங்ை. (உடமன) அவர்ைள் (அவகன) வாழ்த்தி. (இவ்வாெனத்தில் வீற்றிரு) என
நியமிக்ை; ஓர் நிவைஞ்ச பூந்தவிசு ஏறி - ஒப்பற்றதான பூமவகலைள் நிகறந்த
ஆெனம் ஒன்றின்மேல் ஏறியேர்ந்து; நிழல்கள் வபால் புைம்கசய் தம்பியருள்
கபாலிந்தான் - தனது நிழல்ைகளப்மபால் தன்கன விடாேல் நிற்கின்ற தம்பியர்
மூவமராடும் பபாலிந்து நின்றான்.

“அமயாத்தியில் மதான்றியது அறஞ்பெய் ைாவற்மை” என அறுதியிட்டவாறு.

இராவணகன அழித்தல் முதலிய அகனத்தும் அறங்ைாக்ைமவ ஆதல் பதளிவாம்.
“அறந்தகல நிறுத்தி மவதம் அருள் சுரந்து அகறந்த நீதித் திறம் பதரிந்து. உலைம்
பூணச் பெந்பநறி பெலுத்தித் தீமயார் இறந்து உை நூறித் தக்மைார் இடர் துகடத்து ஏை
ஈண்டுப் பிறந்தனன்” (ைம்ப. 5885) என்பதிலும் அறந்தகல நிறுத்தகலமய
முதற்ைடகேயாைக் குறிப்பிட்டுள்ளகே ைாண்ை.

தயரதனும் ேண்டபத்திற்கு வந்து அேர்தல்

1107. ஆன மா மணி மண்டபம் அன்னதில்

தாவன மன்னன் தமகராடும் சார்ந்தனன் -
மீன் எலாம் தன் பின் வர. கவண்மதி.
வான் நிலா உை வந்தது மானவவ.

மீன் எலாம் தன்பின்வர - எல்லா நட்ெத்திரங்ைளும் தனக்குப் பின்மனவர;

கவண்மதி வான்நிலா உை வந்தது மான - பவண்ணிறச் ெந்திரன் வானத்கத ஒளியுறச்
பெய்து வருவது மபால; தாவன மன்னன் - மெகனைகளயுகடய தெரத ெக்ைரவர்த்தி;
ஆன மாமணி மண்டபம் அன்னதில் சார்ந்தனன் - பபருகேக்குரிய ேணிைள்
பபாருந்திய அந்த ேண்டபத்கத அகடந்தான்.

மீனுக்கும் வானுக்கும் திங்ைளின் வருகை தனிப்பபாலி வூட்டுதல் மபால.

அம்ேண்டபமும் அங்குள்மளாரும் தெரதன் வருகையால் தனிப்பபாலிபவய்தினர்
என்ை.
 1108. வந்து. மா தவர் பாதம் வணங்கி. வமல்
சிந்து வத மலர் மாரி சிைந்திட.
அந்தணாைர்கள் ஆசிகயாடு. ஆசனம்.
இந்திரன் முகம் நாணுை. ஏறினான்.

வந்து மாதவர் பாதம் வணங்கி - (தெரத ெக்ைரவர்த்தி அவ்வாறு) வந்து

பபருந்தவத்தினராகிய வசிட்டகரயும் விசுவாமித்திரகரயும் (அடியுறத் பதாழுது);
சிந்து வதமலர் மாரி சிைந்திட - (தன்மேல் அங்குள்மளார் பலராலும்)
பொரியப்படுகிற மதன் நிகறந்த ேலர்ைள் ேகழமபால் நிகறய; அந்தணாைர்கள்
ஆசிகயாடு - (அறமவார் ஆகிய) அந்தணர்ைள் வாழ்த்துகரக்ை; இந்திரன் முகம்
நாணுை ஏறினான் - (மதவர்ைள் தகலவனாகிய) இந்திரனும். (இவனுக்கு
வாய்த்துள்ள மபறு தனக்கில்கலமய பயன்று) முைங்ைவிழ்ந்து பவட்ைமுறுோறு
(ஆதனத்தில்) ஏறி வீற்றிருந்தான்.

இராேனாகிய ேைப்மபறும். சீகதயாகிய ேருேைட்மபறும்

இந்திரனுக்கில்கல யாதலால் இந்திரன் முைம் நாணினான் என்ை. முன்பு மைாசிை
முனிவகனப் பணிய அமயாத்தியில் எழுந்தமபாது தெரதகன. “இந்திரன்
எனக்ைடிது எழுந்து அடிபணிந்தான்” (ைம்ப. 318) எனத் தெரதகன இந்திரமனாடு
ஒப்பிட்ட ைவிஞர்பிரான். இங்கு இந்திரன் நாண எழுந்து பணிந்தான் என்றதன்
ைாரணம். இந்திரனுக்குத் திருேைகள ேருேைளாைப் பபறும் வாய்ப்பு
இன்கேயால் என்ை.

ேண்டபத்துள் வந்து திரண்ட ேன்னர்ைள்

1109. கங்கர். ககாங்கர். கலிங்கர். குலிங்கர்கள்.

சிங்கைாதிபர். வசரலர். கதன்னவர்.
அங்க ராசர். குலிந்தர். அவந்திகர்.
வங்கர். மாைவர். வசாைர். மராடவர.

கங்கர். ககாங்கர். கலிங்கர். குலிங்கர்கள் - ைங்ை நாட்டரெரும் பைாங்கு

நாட்டரெரும் ைலிங்ை ேன்னரும் குலிங்ை ேன்னரும்; சிங்கை அதிபர். வசரலர்.
கதன்னவர் - சிங்ைள அரெரும். மெர ேன்னரும். பாண்டிய அரெரும்; அங்கராசர்
குலிந்தர். அவந்திகர் - அங்ை நாட்டரெரும். குலிந்தநாட்டரெரும். அவந்தி
ேன்னரும்; வங்கர். மாைவர். வசாைர். மராடர் - வங்ை ேன்னரும். ோளவமதெத்தரெரும்.
ேராட ேன்னரும்.

இப்பாடலுடன் மேல் வரும் இருபாடல்ைளும் மெர்ந்து ஒரு பதாடர்.

இப்பாடலில். அகடபோழிமய இன்றி. அரெர் பபயர்ைகளமய இகணத்து
ைவிமயாகெ குன்றாேல் இகணத்திருக்கும் திறம் ைாண்ை.
 1110. மான மாகதர். மச்சர். மிவலச்சர்கள்.
ஏவன வீர இலாடர். விதர்ப்பர்கள்.
சீனர். கதங்கணர். கசஞ் சகர். வசாமகர்.
வசானவகசர். துருக்கர். குருக்கவை.
மான மாகதர். மச்சர். மிவலச்சர்கள் - பபருகே மிக்ை ோைத ேன்னரும் ேச்ெ
நாட்டரெரும். மிமலச்ெ மதெத்தரெரும்; - ஏவன வீர இலாடர். விதர்ப்பர்கள் -
ேற்றுமுள்ள வீரமிக்ை இலாட ேன்னரும். விதர்ப்ப ேன்னரும்; சீனர். கதங்கணர்.
கசஞ்சகர். வசாமகர் - (ேைா) சீன மதெத்தரெரும். பதங்ைண மதெத்தரெரும்.
பெம்கேயான ெை மதெத்தரெரும். மொேை நாட்டரெரும்; வசானவகசர். துருக்கர்.
குருக்கவை - மொனை நாட்டரெரும். துருக்ை மதெ ேன்னரும். குருநாட்டரெர்ைளும்.

1111. ஏதி யாதவர். ஏழ் திைல் ககாங்கணர்.

வசதி ராசர். கதலுங்கர். கருநடர்.
ஆதி வானம் கவித்த அவனி வாழ்
வசாதி நீள் முடி மன்னரும் துன்னினார்.

ஏதி யாதவர். ஏழ்திைல் ககாங்கணர் - ஆயுதங்ைள் ஏந்திய யாதவ அரெரும். ஏழு

பகுப்பிகனயுகடய பைாங்ைண அரெர்ைளும்; வசதிராசர். கதலுங்கர் கருநடர் - மெதி
நாட்டு ேன்னர்ைளும். பதலுங்கு மதெத்தரெரும். ைருநாடை ேன்னரும்; ஆதி வானம்
கவித்த அவனி வாழ் வசாதி நீள்முடி மன்னரும் துன்னினார் - (இவ்வாறு பஞ்ெ
பூதங்ைளுள்) முதலாவதான ஆைாயத்தாற் சூழப்பட்டுள்ள ேண்ணுலகில் வாழும்
ஒளிமிக்ை ேகுடங்ைகளயணிந்த அத்தகன அரெர்ைளும் அம்ேண்டபத்தில் வந்து
பநருங்கினார்ைள்.49

ேங்கையரின் ொேகர வீச்சும் பல்லாண்டும்

1112.
தீங் கரும்பினும் தித்திக்கும் இன் கசாலார்
தாங்கு சாமவர. மாடு தயங்குவ:
ஓங்கி ஓங்கி வைர்ந்து. உயர் கீர்த்தியின்
பூங் ககாழுந்து கபாலிவன வபான்ைவவ.
 தீங்கரும்பினும் தித்திக்கும் இன் கசாலார் - இனிய ைரும்பினும் இனிக்கின்ற
இன்பொற்ைகளப்மபசும் ேைளிர்; தாங்கு சாமவர மாடு தயங்குவ - வீசுகின்ற
ொேரங்ைள் (தெரத மவந்தரின்) பக்ைங்ைளில் விளங்குபகவ; ஓங்கி ஓங்கி வைர்ந்து
உயர் கீர்த்தியின் பூங்ககாழுந்து கபாலிவன வபான்ை .- மிை உயர்ந்து
(விண்ணைம்முட்ட) வளர்ந்து ேற்பறல்மலார் புைழினும் உயர்ந்துள்ள
(தெரதெக்ைரவர்த்தியின்) மிகு புைழாகிய (பருேரத்தின்) அழகிய இளந்தளிர்ைள்
மின்னுவகத ஒத்திருந்தன. புைகழ பவண்ணிறமுகடயது என ஓதும் ேரபு பற்றி.
ொேரங்ைள் தெரதனது புைழின் பைாழுந்துைள் மபான்றிருந்தன என்று உவமித்தார்.
பைாழுந்துைள் பபாலிவன என்றதனால். அவற்கறயுகடய ேரங்ைள் பெழித்து
வளர்ந்திருப்பது கூறாேமலமய விளங்கும் என்ை.

1113.
சுழலும் வண்டும். மிஞிறும். சுரும்பும். சூழ்ந்து
உழலும் வாச மது மலர் ஓதியர்.
குழலிவனாடு உை. கூறு பல்லாண்டு ஒலி.
மழவல யாழ் இவசவயாடு மலிந்தவவ.

சுழலும் வண்ம் மிஞிறும் சுரும்பும் சூழ்ந்து உழலும் - சுற்றிச் சுற்றி ஒலிக்கும்

இயல்புகடய வண்டுைளும். அவற்றின் இனோன மிஞிறும் சுரும்புைளும்
சுற்றித்திரிதலுக்கு இடோன; வாச மது மலர் ஓதியர் - நறுேணமும் மதனும்
நிகறந்த ேலர்ைகளயுகடய கூந்தலுக்குரிய பபண்டிர்; குழலிவனாடு உைக கூறு
பல்லாண்டு ஒலி - புல்லாங்குழமலாடு பபாருந்துோறு. (தெரத மவந்தகனப்)
பல்லாண்டு வாழ்ை என வாழ்த்தும் (இகெ) ஒலி; மழவலயாழ் இவசவயாடு மலிந்த -
அம்ேைளிருகடய பைாஞ்சு போழிக்குச் ெேோன யாழ் இகெமயாடு மிக்கு ஒலித்தன.

மிடற்றுக்ைருவி. துகளக்ைருவி. நரம்புக்ைருவி எனும் இகெபிறக்கும் ைருவி

வகைைளின் இன்பனாலிமயாடு வண்டினங்ைளின் ஒலியும். ேைளிர் கூந்தலின்
பைாகடயாைச் மெர்ந்து பைாண்டன எனக் கூறியவாறு. ேன்னனுக்கு பல்லாண்டு
(அஃறிகண) வண்டுைளும் பாடின என்று குறிப்பால் உகரத்தார்.

பவண்குகட விளங்கி ைாட்சி

1114.
கவங் கண் ஆவனயினான் தனி கவண்குவட.
திங்கள். தங்கள் குலக்ககாடிச் சீவத ஆம்
மங்வக மா மணம் காணிய வந்து. அருள்
கபாங்கி ஓங்கித் தவழப்பது வபான்ைவத.
 கவங்கண் ஆவனயினான் தனி கவண்குவட - பைாடுங்ைண்ைகளயுகடய
யாகனப்பகடக்குரிய தெரத மவந்தனின் ஒப்பற்ற பவண்பைாற்றக்குகட; திங்கள் -
ெந்திரன் ஆனவன்; தங்கள் குலக்ககாடிச் சீவத ஆம் மங்வக - தம்குலத்தில் உதித்த
ேலர்க்பைாடியகனய சீகதயாகிய ேைளின்; மாமணங்காணிய வந்து அருள் கபாங்கி
ஓங்கித் தவழப்பது வபான்ைது - சிறப்புக்குரிய திருேணத்கதக் ைண்டுைளிப்பதற்ைாை
வந்து ைருகணமிக்குப் பூரித்து விளங்குவகதப் மபான்றிருந்தது.

தண்கேயினாலும் பவண்கேயினாலும். மவந்தர்ைளின்

பைாற்றக்குகடைகளத் திங்ைமளாடு உவமிக்கும் ேரபு பற்றிக் கூறினும். ெந்திர குல
ேங்கை ேணம் ைாணக் குல முதல்வன் வந்தான் எனப் புதுச்சுகவ மெர்ந்திருக்கும்
திறம் ைாண்ை. தற்குறிப்மபற்ற அணி. தயரதனின் பகடப் பபருக்ைம்

1115. ஊடு வபர்விடம் இன்றி. ஒன்று ஆம் வவக

நீடு மா கடல் தாவன கநருங்கலால்.
ஆடல் மா மத ஆவனச் சனகர் வகான்
நாடு எலாம். ஒரு நல் நகர் ஆயவத.

ஊடு வபர்வு இடம் இன்னி - (இருந்த) இடத்திலிருந்து நிகல பபயர்ந்து

நைர்தற்குரிய இகடபவளி சிறிதும் இன்றி; நீடு மாகடல் தாவன கநருங்கலால் -
நீண்ட பபருங்ைடல் மபான்று (தெரத மவந்தனின்) பகடத்பதாகுதி (அந்நாட்டிடம்
முழுவதும்) பநருங்கிப் பரவி நிற்றலால்; ஆடல் மாமத ஆவனச் சனகர் வகான் நாடு
எலாம் - பவற்றியிகனமய ஏந்தும் பபரிய ேத யாகனப்பகடக்குரிய ெனை ேன்னனின்
(விமதை) நாடு முழுவதும்; ஒரு நல் நகர்ஆயது - (ென பநருக்ைம் மிக்ை) ஒமர ஒரு நல்ல
நைரோை ஆய்விட்டது.

ைவிஞர்பிரான் தன் ைற்பகனத் திறத்தால். நாட்கட ஒரு நைரோக்கி ேகிழும் திறம்

ைாண்ை. மபாதுோன இடமின்றி பநருங்கியிருத்தலும். பகடைள் மிை இருத்தலும்
நைரத்தின் இயல்பாய் அன்றும் இருந்திருத்தல் ைாணலாம். நாட்டும்புறம்
இகவயிரண்டுமின்றியிருத்தல் இன்றும் இயல்பாதல் ைாண்ை.
அகனவகரயும் ெனைன் உபெரித்தல்

1116 ஒழிந்த என் இனி? ஒண்ணுதல் தாவததன்

கபாழிந்த காதல் கதாடர. கபாருள் எலாம்
அழிந்து மன்ைல் ககாண்டாடலின். அன்புதான்
இழிந்துைார்க்கும் இராமற்கும் ஒத்தவத.
 ஒள்நுதல் தாவத - ஒளிமிகும் பநற்றியாள் ஆகிய சீகதயின் தந்கதயாகிய ெனை
ேன்னன்; தன் கபாழிந்த காதல் கதாடரப் கபாருள் எலாம் அழிந்து - பபாழிகின்ற
அன்பின் வழிபட்டு. தன் பெல்வம் முழுவகதயும் பெலவழித்து; மன்ைல்
ககாண்டாடலின் - இத்திருேண விழாகவக் பைாண்டாடுவதால்; அன்புதான்
இழிந்துைார்க்கும் இராமற்கும் ஒத்தது - அந்த ெனை ேன்னனின் அன்பு (பவள்ளம்)
தாழ்ந்த நிகலயில் உள்ளார்க்கும். (அகனவரிலும் உயர்ந்த) இராேனுக்கும்
ெேோைமவ வாய்ந்தது; ஒழிந்த என் இனி? - (இதற்கு மேல் இம் ேண நிைழ்வுபற்றிக்
கூற) மீதம் உள்ளகவ யாகவ?. பபாழிந்த. பதாடர. அழிந்து என்னும்
பொற்மபாக்ைால். ெனை ேன்னனின் அன்கப பவள்ளோக்கியுள்ள குறிப்கப
உணரலாம். ெனை ேன்னது உள்ளம் எனும் ேகலயில் உதித்த அன்பு பவள்ளம்
பபாருள்ைகளபயல்லாம் உருட்டி ேக்ைட்பரப்பிமலமய பாய்ந்தது என்ை. இன்னார்.
இனியார் உயர்ந்தார். தாழ்ந்தார் மவற்றுகே பவள்ளத்திற்கில்கலயாதலால்.
“அன்புதான் இழிந்துளார்க்கும் இராேற்கும் ஒத்தது” என்றார். அழிந்து - பேலித்தல்
விைாரம். ேன்றல் பைாண்டாடல் - ேணங்பைாண்டு வருதல் பவள்ளத்திற்கும்
பபாருந்துவது ைாண்ை. ஜனைன் ெேதிருஷ்டி உகடய ஞானி ஆகையால்.
ேருேைனாகிய இராேனிடத்தும் ஏகழ எளியவரிடத்து ஒருதை அன்பு பெய்தான்
என்பகதப் புலப்படுத்தினான் என்ை.
 மைாலம் ைாண் படலம்

சீகதக்குத் மதாழியர் ேணக்மைாலஞ்பெய்து ைண்டு ேகிழ்வது கூறம் பகுதி.

ேணேண்டபத்திற்குச் சீகதகய அகழத்து வருோறு வசிட்டன் ெனைகன
மவண்டினன். ெனைன் தாதியர்க்கு அச்பெய்தி பதரிவித்தான். சீகதக்குத் தாதியர்
அமிழ்திகனச் சுகவ பெய்வது மபால் அழகினுக்கு அழகு பெய்து பாதாதிமைெோை
அணிைள் பூட்டி. ேணேண்டபத்திற்கு அகழத்து வந்தனர். தெரதனும் முனிவர்
இருவரும் தவிர. அத்தகன மபர் ைரங்ைளும் சீகதகயத் பதய்வபேனக் ைருதிச்
சிரமேல் குவிந்தன. ைன்னிோடத்தருமை ைண்ட ைாதற் ைாட்சிக்குரியவமர என
இராேனும் சீகதயும் ஒருவகர ஒருவர் அறிந்து ஐயம் நீங்கி அைம் பூரித்தனர்.
திருேணநாள் ‘நாகள’ எனக்குறித்த பிறகு தத்தம் இருப்பிடங்ைகள
அகனவரும் அகடந்தனர்.

சீகதகயக் பைாணருோறு வசிட்டன் ெனைனுக்குக் கூறுதல்

அறுசீர்க் கழிகநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

1117. வதவியர் மருங்கு சூழ.

இந்திரன் இருக்வக வசர்ந்த
ஓவியம் உயிர் கபற்கைன்ன
உவந்து. அரசு இருந்தகாவல.
தா இல் கவண் கவிவகச் கசங்வகால்
சனகவன இனிது வநாக்கி.
‘மா இயல் வநாக்கினாவைக்
ககாணர்க!’ என. வசிட்டன் கசான்னான்.
ஓவியம் உயிர்கபற்று என்ன - சித்திர வடிவங்ைள் உயிர்பபற்று இயங்குவது
மபான்ற; வதவியர் மருங்கு சூழ - தம் ேகனவியர்ைள் தன் அருமை சூழ்ந்திருக்ை;
இருக்வக வசர்ந்த இந்திரன் - (என்ன) அரசு உவந்து இருந்த காவல - ஆெனத்தில்
அேர்ந்துள்ள மதமவந்திரன் என்னுோறு தெரத மவந்தன் (அம்ேணி ேண்டபத்துச்
சிங்ைாதனத்தில்) ேகிழ்ச்சிபபாங்ை வீற்றிருக்கும் மபாது; வசிட்டன் தா
இல்கவண்கவிவகச்கசங்வகால் சனகவன இனிது வநாக்கி - (அவன் குலகுருவாகிய)
வசிட்ட ோமுனி. குற்றேற்ற பவண்பைாற்றக் குகடயும். பெங் மைாலும் தாங்கும்
ெனை ேன்னகன இனிகேயுடன் பார்த்து; மா இயல் வநாக்கினாவைக் ககாணர்க
எனச்கசான்னான் - ‘ோன்விழி மபான்ற ைண்ணாள் ஆகிய சீகதகய அகழத்து
வருை’ என்று கூறியருளினான்.
 முன்பும் (ைம்ப. 316. 318) தெரதமவந்தனுக்கு இந்திரகன உவமிப்பார்.
ஓவியத்திற்குத் தயரதன் ேகனவியர் அழகு வடிவமும். அவர்ைள் இயக்ைத்திற்கு
ஓவியம் உயிர் பபறுதலும் உவகேயாம். இல்பபாருள் உவகே. தயரதமனாடு
தயரதன் மதவியர் பலரும் உடன் வந்தனர் என்பதகன. “பநறியிகடப்படர மவந்தன்
மநயேங்கையர் தாம் பெல்வார்” (ைம். 793) என எழுச்சிப் படலத்தும் உகரத்தார்.
“ோவியல் மநாக்கினாள்” என்பதற்கு. ோவடு மபான்றவிழியினாள்; பபரிய அைன்ற
விழியினாள் எனவுோம். குலகுரு முன்னர். தெரதன் ஓவியர் உயிர்பபற்றது மபால்
அடங்கியிருந்தனன் என இரண்டாம் அடிக்குப் பபாருள் கூறுப.

ெனைன் ஏவிய ோதர் தாதியர்க்குச் பெய்தி அறிவித்தல்

1118. உவரகசய. கதாழுத வகயன்.

உவந்த உள்ைத்தன். ‘கபண்ணுக்கு
அவரசிவயத் தருதிர் ஈண்டு
என்று. ஆயிவழயவவர ஏவ.
கவர கசயற்கு அரிய காதல்
கடாவிட. கடிது கசன்ைார்.
பிவரசம் ஒத்து இனிய கசால்லார்.
வபவத தாதியரில் கசான்னார்.

உவர கசய - (இவ்வாறு) வசிட்ட முனி பொல்லியருள; கதாழுத வகயன். உவந்த

உள்ைத்தன் - (அது மைட்டு) கூப்பி வணங்கிய ைரங்ைகளயும். ேகிழ்ச்சி பபாங்கிய
ேனத்கதயும் உகடயவனான ெனை ேன்னன்; கபண்ணுக்கு அரசிவயத் தருதிர்
ஈண்டு என்று ஆயிவழயவவர ஏவ - பபண்ணினத்தின் மபரரசியாம்
(பபருோட்டியான) சீகதகய இங்மை அகழத்து வாருங்ைள் என்று ஆய்ந்தணிந்த
அணிைகளயுகடய ேங்கையர் சிலரிடம் ஆகணயிட; பிவரசம் ஒத்து இனிய
கசால்லார் - மதன் அகனய இன்பொல் மபசும் அப்பபண்ைள்; கவர கசயற்கு அரிய
காதல் கடாவிடக்கடிது கசன்ைார் - அளவிடற் ைரியதாய்ச் (சீகத மேல் உள்ள) அன்பு
உந்தித்தள்ள விகரந்து பென்றவர்ைளாய்; வபவத தாதியரில் கசான்னார் - இகளய
பருவத்தினளான சீகதயின் மதாழியரிடம் அச்பெய்திகய (உடமன) மபாய்ச்
பொன்னார்ைள்.
ைவிஞர்பிரான் அரண்ேகன நகடமுகறைகள நன்ைறிந்தவர் என்பதகன
இப்பாவும் உணர்த்தும். ஆகணைகள முகறப்படி ஒருவர். தேக்குக் கீழ் இருக்கும்
ஒருவர்க்கு உகரக்ை. அவர் அவர்க்குக் கீழ் இருப்பாரிடம் உகரக்கும் முகற பண்மட
யிருந்தகே இப்பாடலால் பதளியலாம். ோமுனி வசிட்டனின் ஏவல் ஆனதனால்
“உகரபெயத் பதாழுத கையன் உவந்த உள்ளத்தன்” ஆனான் ெனைன். சீகத. திருேைள்
ஆதலால். “பபண்ணுக்கு அரசி” என்றார். “ைகர பெயற்கு அரிய ைாதல் ைடாவிட”
ஆய ேைளிர் பென்றனர் என்பதனால். சீகத ோட்டு அவர்ைள் கவத்திருந்த மபரன்பு
புலனாம். ேகிழ்ச்சியால் அவர்ைள் பொற்ைள் மதன்மபான்று இனித்தன என்பார்.
“பிகரெம் ஒத்து இனிய பொல்லார்” என்றார். பிகரெம் - மதன்.
தாதியர் சீகதக்கு அழகு பெய்தல்
 1119. அமிழ் இவமத் துவணகள். கண்ணுக்கு
அணி என அவமக்குமாவபால்.
உமிழ் சுடர்க் கலன்கள். நங்வக
உருவிவன மவைப்பது ஓரார்.
அமிழ்திவனச் சுவவ கசய்கதன்ன.
அழகினுக்கு அழகு கசய்தார்-
இமிழ் திவரப் பரவவ ஞாலம்
ஏவழவம உவடத்து மாவதா!

அமிழ் இவமத்துவணகள் கண்ணுக்கு அணி என அவமக்கு மாவபால் - (ைண்ைள்)

ேகறதற்குக் ைாரணோன இரண்டு இகேைளும் அக்ைண்ைளுக்கு அழபைன்று
(இகறவனால்) அகேக்ைப்பட்டிருப்பது மபால; உமிழ் சுடர்க் கலன்கண் நங்வக
உருவிவன மவைப்பது ஓரார் - (சீகதக்கு அணிபெய்யும் ேைளிர்) ஒளிவீசும்
ஆபரணங்ைள் சீகதயின் (அழகிய) வடிவத்கத ேகறக்கும் என்னும் உண்கேகய
உணராதவர்ைளாய்; அமிழ்திவனச் சுவவ கசய்கதன்ன - (இயல்பாைமவ)
(அத்துகணச் சுகவைகளயும் பபற்றிருக்கிற) அமிழ்துக்கு. (ைற்ைண்டு ெர்க்ைகர
முதலியகவ பைாண்டு) மேலும் சுகவ கூட்டும் முயற்சிகயப் மபால; அழகினுக்கு
அழகு கசய்தார் - (இயற்கையிமலமய) மபர் அழகுவாய்ந்த (சீகதயின்
உறுப்புைளுக்கு) (மேலும் புதிதாை) அழகு பெய்யத் பதாடங்கினார்ைள்; இமிழ்திவரப்
பரவவ ஞாலம் ஏவழவம உவடத்து - அகல ஒலிக்கும் ைடல்சூழ்ந்த இந்நிலவுலைத்து
ேக்ைள் (நன்கே புரிவதாை நிகனத்துப் பிகழபுரியும்) அறியாகேயுகடயவர்ைள்.
ோது. ஓ - அகெைள். நிகனக்கும் நிகனவு நல்லதாயினும். அதற்கு ோறான
பெயல் புரியத் பதாடங்குதல் மபகதகே. சீகதக்கு அணிபெய்யக் ைருதுதலின்
மேல் கவத்து அப்பண்பிகன விளக்கியவாறு. பிறேைளிர் அணி தரித்து அழகு
பெய்வர். சீகத அணி பறித்து அழகு பெய்வாள் என (ைம்ப : 6991) அவள் அழகின்
பபருகே அறிவித்தவாறு. “அணிைலம் அணிமவார் அணியிமலாமர.... இவள்மபால்
உறுப்மப அணிைலோை உகடமயார்” (பபருங். 4:17) ஏகழகே. அறியாகே குறித்து
நின்றது. “பெய்யாக் மைால மோடு வந்தீர்” (சிலப் :11) எனக் ைண்ணகியின் அணியா
அழகு புைழப்படும். மைொதி பாதோைச் சீகதக்கு அணிந்த அணிைள்

குழலில் ோகல யணிதல்

 1120.
கண்ணன்தன் நிைம். தன் உள்ைக்
கருத்திவன நிவைத்து. மீதிட்டு.
உள்நின்றும் ககாடிகள் ஓடி.
உலகு எங்கும் பரந்ததன்ன
வண்ணம் கசய் கூந்தல் பார
வலயத்து. மவழயில் வதான்றும்
விண் நின்ை மதியின். கமன் பூஞ்
சிகழிவகக் வகாவத வவய்ந்தார்.

கண்ணன் தன் நிைம்தன் உள்ைக் கருத்திவன நிவைத்து மீதிட்டு - திருோலின்

நிறோனது. சீகதயினது ேனத்திகன நிரப்பி மேல் எழுந்து; உள்நின்றும் ககாடிகள் ஓடி
உலககங்கும் பரந்தது அன்ன - அங்கிருந்தும் பரந்து. பைாடிைளாை ஓடி உலைம்
முழுவதும் பரவியது மபால; வண்ணம்கசய் கூந்தல் பார வலயத்து -
அழகுபெய்கின்ற கூந்தல் எனும் ைனமுகடய வட்டவடிவத்தில்; மவழயில்
வதான்றும் விண்நின்ை மதியின் - மேைத்தின் இகடமய மதான்றும் ெந்திரகனப்
மபால; கமன் பூஞ் சிகழிவகக் வகாவத வசர்த்தார் - பேன்கே வாய்ந்த ேலர்ைளால்
ஆன சிைழிகை என்னும் ோகலகயச் (சீகதக்குத் மதாழியர்) சூட்டினர்.
உள்ளத்தின் நிகனவுைள் முற்றின் உடலிற் பரவி பேய்ப்பாடுைள் ஆகும்; இங்கு
அந்நிகனவுைள் கூந்தல் ஆயின எனச் சுகவபடக் கூறியவாறு. உயர்வு நவிற்சியால்
கூந்தல் உலகு எங்கும் பரந்தது எனப்பபற்றது. இராேனது ைாயாம்பூ நிறம் உள்ளத்து
முற்றி. முகளத்து. பெழித்து. படர்ந்து கூந்தலாகிக் பைாழுந்து விட்டுப் படர்ந்தன என
உருவகித்தார். (நிறம் பற்றிய) எண்ணம் பெயலாயிற்று என்றவாறு. சிைழிகை -
சிரத்கதச் சுற்றி யணியும் ோகல. கூந்தலுக்கு மேைமும். வட்டோன பூோகலக்கு
மேைத்திகடமயயுள்ள வட்ட பவண்ேதியும் உவகேைளாயின. “மொகன. வார்குழல்
ைற்கறயில் பொருகிய ோகல. வானோேகழ நுகழதரும் ேதி” (ைம்ப. 1491)
என்பார் மேலும். இராேகனக் ைண்ணன் என முன்பும் (ைம்ப. 1068) குறிப்பார்.

சுட்டி யணிதல்

1121. விதியது வவகயால் வான

மீன்இனம் பிவைவய வந்து
கதுவுறு கின்ை கதன்னக்
ககாழுந்து ஒளி கஞலத் தூக்கி.
மதியிவனத் தந்த வமகம்
மருங்கு நா வவைப்பகதன்ன.
கபாதி இருள் அைக பந்தி
பூட்டிய பூட்டும் இட்டார்.
 விதியது வவகயால் வானமீன் இனம் பிவைவய வந்து கதுவுறுகின்ைது என்ன -
கூடுதற்ைரிய முகறப்படி வானத்து மீன் கூட்டம் பிகறத் திங்ைகளப் பற்றிக்
பைாள்வது மபால; ககாழுந்து ஒளி கஞலத்தூக்கி - சுட்டி என்னும் (விண்மீன்ைள்
வடிவினதாகிய) ஒளியுமிழும் அணிகய (பநற்றியில்) பதாங்ை விட்டு; மதியிவனத் தந்த
வமகம் மருங்கு நா வவைப்பது என்ன - ெந்திரன் என்னும் ைன்கறப் பபற்ற மேைம்
என்னும் தாய் தன் நாவால் (பவளிப்புறத்திலிருந்து ைன்கறத் தடவ) நீட்டி
வகளப்பது மபால்; கபாதி இருள் அைக பந்தி பூட்டிய sபூட்டும் இட்டார் - இருள்
பபாதிந்த முன் பநற்றி ேயிரின் ஒழுங்கிமல பூட்டுதற்கு உரிய பூட்டு என்னும்
ஆபரணத்கதயும் பூட்டினர் (மதாழியர்.)

சிறு விண்மீன் வரிகெமபான்று இகணந்து பநற்றிச் சுட்டி பநற்றியில்

பதாங்குவது. விண்மீன்ைள் பிகறகயக் ைவ்வ வந்தது மபான்றது என்றார்.
இறுதியடியிரண்டில். மேைம் தாய்க்கும். முைம் ெந்திரனுக்கும். பூட்டு எனும் அணி
தாயின் நாக்கிற்கும் உவகேயாம். இது இல்பபாருள் உவகே. பநற்றிச் சுட்டிகய
உச்சி வகிட்டில் இகணத்துப் பூட்டும் அணிபூட்டு. கூந்தல் தாய்ப்பசு மபாலவும்.
பநற்றிச்சுட்டி தாயின் ைன்று மபாலவும். இவற்கற இகணக்கும் பூட்டு. தாய்ப்பசுவின்
நாக்குப் மபாலவும் இருந்தன என்ை.

குகழ யணிதல்

1122.
‘கவள்ைத்தின் சடிலத்தான்தன்
கவஞ் சிவல இறுத்த வீரன்
தள்ைத் தன் ஆவி வசார.
தனிப் கபரும் கபண்வமதன்வன
அள்ளிக்ககாண்டு அகன்ை காவை
அல்லன்ககால்? ஆம்ககால்? என்பாள்’
உள்ைத்தின் ஊசலாடும்
குவழ நிழல் உமிழ இட்டார்.

கவள்ைத்தின் சடிலத்தான்தன் கவஞ்சிவல இறுத்த வீரன் - ைங்கை நீர்

பவள்ளத்கதத் தன் ெகடயிமல தரித்துள்ள சிவபபருோனது வலியவில்கல ஒடித்த
வீரன்; தன் ஆவி வசாரத்தள்ை தனிப் கபரும் கபண்வமதன்வன - தனது உயிர்
மொருோறும் (உடல்) தளர்ந்து மபாகுோறும் ஒப்பற்ற தன் பபண்தன்கேகய;
அள்ளிக் ககாண்டு அகன்ை காவை அல்லன் ககால் ஆம்ககால் என்பாள் - ைவர்ந்து
பைாண்டு அைன்ற (ைன்னிோடத்திலிருந்து நான் பார்த்த) இகளஞன் அல்லமனா?
அவ்விகளஞமன தாமனா? என்று ஐயுறும் சீகதயினுகடய; உள்ைத்தின் ஊசல்
ஆடும் குவழ நிழல் உமிழ விட்டார் - ேனம் (அகலந்து தவிப்பது) மபால.
அகெகின்ற குகழ என்னும் ைாதணிைகள ஒளியுமிழுோறு சீகதயின் ைாதுைளில்
(மதாழியர்) பூட்டினர்.
 வில் ஒடித்த வீரன். ைன்னி ோடத்தில் தன் ைண்வழி நுகழந்து இதயத்தில்
நிகறந்துள்ள அவமன என்பதகனத் பதளிவாை அறியாகேயால். சீகத தவித்த
தவிப்பிகன உணர்த்துவதற்கு. ைவிஞர் பிரானுக்கு. ைாதணியின் அகெவு
மபாதுோனதாயிற்று. இந்த ஐயம் விடற்ைாை “கைவகள திருத்துபு ைகடக்ைணின்
உணர்வதாை” (ைம். 1153) மேமல கூறுவார். “தள்ளத்தன் ஆவிமொர” என்பதகன. “தன்
ஆவி மொரத் தள்ள” எனக்கூட்டுை. இராேன். சீகத பபண்கேயிகன
அள்ளிக்பைாண்டு மபானகத. “சிந்கதயும் நிகறயும் பேய்ந்நலனும் பின்பெல.
கேந்தனும் முனிபயாடு ேகறயப் மபாயினான்.” (ைம்ப. 518) என முன்பு கூறினார்.
ெடிலம் - ெகட.

ைழுத்தணி யணிதல்

1123. வகான் அணி சங்கம் வந்து

குடியிருந்தவனய கண்டத்து.
ஈனம் இல் கலங்கள் தம்மின்
இவயவன அணிதல் கசய்தார்;
மான் அணி வநாக்கினார்தம்
மங்கலக் கழுத்துக்கு எல்லாம்
தான் அணி ஆன வபாது.
தனக்கு அணி யாது மாவதா?

வகான் அணி சங்கம் வந்து குடியிருந்து அவனய கண்டத்து - தகலவனான திருோல்

தாங்கும் ெங்கு (இங்கு) வந்து குடியிருந்தாற் மபான்ற (சீகதயின்) ைழுத்தில்; ஈனம்
இல் கலங்கள் தம்மில் இவயவன அணிதல் கசய்தார் - குற்றேற்ற ஆபரணங்ைளில்
பபாருந்துவனவற்கறப் பூட்டினார்ைள்; மான் அணி வநாக்கினார் தம் மங்கலக்
கழுத்துக்கு எல்லாம் - ோனின் விழிைகளயுகடய (உலைத்து) ேங்கையர் ோங்ைலிய
நாமணாடு கூடிய ைழுத்துைளுக்கு எல்லாம்; நான் அணி ஆனவபாது - (திரு
என்னும் அகடமயாடுகூடித் திருோங்ைல்யம் என்று) தாமன ஓர்ஒப்பற்ற
அலங்ைாரோயிருக்கும்மபாது; தனக்கு அணியாது - தன் ைழுத்துக்கு ஏற்ற அணியாவது
எது? (ஒன்றும் இல்கல.)
 சீகதயின் ைழுத்துக்கு அழகுதரும் சிறப்புகடய அணிைள் உலகில் எதுவும்
இல்கலயாயினும். மதாழியர் உலை ழக்குக்மைற்ப இருப்பனவற்றில்
சிறப்புளவற்கறப் பூட்டினர் என்ை. பிராட்டியின் அவதாரம் இலக்குமியாகிய
திருவின் அவதாரோதலின். உலைத்து ேைளிர் ைழுத்தில் அணியும் “திரு”ோங்ைலியம்.
ஆை இருக்கும் இவள் ைழுத்திற்கு யாரால் தகுந்த அணி அணிய இயலும் என்று
வியந்தவாறு ஒரு பபண். ேணங்பைாள்ளுங் ைாகல. அவள் பபான்னும் பபாருளும்
வாழ்க்கையின் புனிதத் தன்கேயும் அப்பபாழுதுதான் அவள் அகடகின்றாள்
ஆதலின். திருேைள் அவகள அப்பபாழுது தான் வந்து அகடகிறாள் எனக்ைருதி.
ேணத்திற்குத் திருேணம் எனப் பபயரிட்டனர் முன்மனார். அவளுக்கு அவன்
அகடயாளோைப் பூட்டும் ேங்ைல நாணிற்கு. “திரு” என்று பபயர் இட்டனர்.
ோங்ைல்யம் சூட்டுதகல. “திருப்பூட்டு” என்று இன்றும் வழங்குவர்.
இவற்கறபயல்லாம் ைருத்துட் பைாண்டு. “ோன் அணி மநாக்கினார் தம் ேங்ைலக்
ைழுத்துக்பைல்லாம் தான் அணி ஆனது” என்றார். இவமள எல்லாப் பபண்ைள்
ைழுத்துக்குள் “திருேங்ைலம்” ஆம் மபாது. இவள் ைழுத்திற்கு எகதப் பூட்டுவது என
வியந்தார். சீகத திருேணச் ெடங்கில் ோங்ைலியம் தரித்தது கூறப்பட வில்கலமய
எனும் வினாவிற்கு விகடதருவார் மபால. ேைளிர் ைழுத்துக்பைல்லாம். “தான் அணி
ஆனமபாது. தனக்கு அணியாது?” என்று வியந்தார்.

முதனூலில். திருோங்ைலிய தாரணம் குறிக்ைப்படவில்கலயாயினும்.

ைம்பர்பிரான் ைாலத்தில் அது வழக்கிலிருந்தது எனக் குறிப்பிப்பார் மபால.
“ேற்கறநல் அணிைள் ைாண் உன் ேங்ைலங் ைாத்தது” (ைம்ப. 5262) எனக்
குறிப்பிப்பார். “ேங்ைல அணிகய நீக்கி ேணியணி துறந்து” (ைம்ப. 4320) எனத்
தாகரகயக் குறிப்பார்.

“ஈகையரிய இகழயணிேைளிர் (புறம். 127) எனும் புறப்பாட்டின் பதாடருக்கு.

“பிறிமதார் அணிைலமுமின்றிக் பைாடுத்தற்ைரிய ேங்ைலிய சூத்திரத்கத யணிந்த
ேைளிர்” என அதன் உகரயாளர் வகரந்த உகரயும். “ேங்ைல அணியிற் பிறிதணி
ேகிழாள்” (சிலப். அந்தி: 50) எனும் சிலம்பின் பதாடரும் இங்கு நிகனவு கூரத்தக்ைன.

முத்த ோகல யணிதல்

1124.
வகாண் இலா வான மீன்கள்
இவயவன வகாத்தது என்வகா?
வாள் நிலா வயங்கு கசவ்வி
வைர் பிவை வகிர்ந்தது என்வகா?
நாணில் ஆம் நவகயில் நின்ை
நளிர் நிலாத் தவழ்ந்தது என்வகா?-
பூண் நிலாம் முவலவமல் ஆர
முத்வத - யான் புகல்வது என்வனா?
 பூண்நிலாம் முவலவமல் ஆரமுத்வத - ஆபரணங்ைள் உலாவும் சீகதயின்
தனங்ைளின் மேல் உள்ள முத்துோகலகய; வகாண் இலா வானமீன்கள் இவயவன
வகாத்தது என்வகா? - மைாணுதல் இன்றித் தத்தேக்குரிய வானப்பாகதைளில்
உலாவும் விண்மீன்ைளில் பபாருந்துவனவற்கற எடுத்துக் மைாத்தது (இது)
என்மபமனா?; வாள்நிலா வயங்கு கசவ்வி வைர்பிவை வகிர்ந்தது என்வகா - ஒளி
நிலவும் அழகுத்மதாற்றமுகடய வளர்பிகறச் ெந்திரகனத் துண்டாக்கிச்
பெய்யப்பட்டது (இது) என்மபமனா?; நாணில் ஆம் நவகயில் நின்ை நளிர் நிலாத்
தவழ்ந்தது என்வகா? - பலரும் நிகறந்த ெகபயில் இராேகனக் ைாண (பிராட்டி)
நுகழய மவண்டியிருப்பதனால். அவள் முைத்தில் எழுந்த நாணம் ைலந்த
புன்னகையில் பபாருந்திய பெறிந்த பவளிச்ெம் தவழ்ந்த மைாலம் (இது) என்மபமனா?;
யான் புகல்வது என்? - நான் என்ன பவன்று வண்ணிப்மபன்?

முத்து பவண்கே நிறத்தது ஆதலின். உயர்பவண்கே

நிறத்தவற்கறபயல்லாம் உவமித்தார். மூன்றாம் அடியின் வர்ணகன உயர்
ைவிைளுக்மை உரிய ஒன்று. அகவமயாகரக்ைாண இருப்பதால் பவட்ைமும்.
இராேகனக்ைாண இருப்பதால் புன்னகை தவழும் முைத்கத ேனக்ைண்ணால்
ைாணகவக்கிறார். குனிந்து நிற்கும் அவள் புன்னகை பவளிச்ெம் அவள்
ோர்பின்மேல் முத்து ோகலயாகிக் கிடந்தது என்ை. விண்மீன்ைள் யாவும் ஒரு
தன்கேயன அல்ல ஆதலின். “வான்மீன்ைள் இகயவன மைாத்த என்மைா?”
என்றார். என்மைா - என்மபமனா? - தன்கே ஒருகே விகனமுற்று வினாவில் வந்தது.
நான்கு ஓைாரங்ைளும் ைவிஞர் பிரானின் தவிப்கப யுணர்த்தின.

1125.
கமாய் ககாள் சீைடிவயச் வசர்ந்த
முைரிக்கும் கசம்வம ஈந்த
வதயலாள் அமிழ்த வமனி
தயங்கு ஒளி தழுவிக்ககாள்ை.
கவய்ய பூண்முவலயில் வசர்ந்த
கவண் முத்தம் சிவந்த; - என்ைால்.
கசய்யவர்ச் வசர்ந்துைாரும்
கசய்யராய்த் திகழ்வர் அன்வை?
 கமாய்ககாள் சீைடிவயச் வசர்ந்த முைரிக்கும் கசம்வம ஈந்த வதயலாள் -
பெம்பஞ்சுக் குழம்பு முதலிய ொந்துைள் போய்த்துக் கிடக்கின்ற (தனது) சிறிய
அடிைகள (ஒப்பாை இயலாேல்) ெரண் அகடந்த தாேகர ேலர்ைளுக்கும். (தனது)
அடிைளின் பெம்கே நிறத்கதக் பைாடுத்துள்ள சீகதயினுகடய; அமிழ்தவமனி
யங்குஒளி தழுவிக்ககாள்ை - அமுதம் மபான்று அரிய பெந்நிறத் திருமேனியிமல
விளங்குகின்ற பெம்கே நிற ஒளி. (தம் மேமல) வந்து படுதலால்; கவய்ய
பூண்முவலயில் வசர்ந்த கவண் முத்தம்சிவந்த என்ைால் - விருப்பத்கத நல்கும்
அணிைள் அணிந்த ோர்பைங்ைளில் பபாருத்தியுள்ள பவண்ணிறம் அகேந்த
முத்துக்ைளும் பெந்நிறம் அகடந்தன என்றால்; கசய்யவர்ச் வசர்ந்துைாரும்
சய்யராய்த் திகழ்வர் அன்வை? - பெம்கேக் குணம் பபாருந்தியவகரச்
மெர்ந்தவைளும் பெம்கேக் குணம் பபற்றுத் திைழ்வார்ைள் (என்பது உண்கே)
அன்மறா?

திருேைளின் திருவடிக்கீழ் இருக்கும் தாேகர. பெந்தாேகரயாய்

இருப்பதற்குக் ைற்பித்துக் கூறிய திறம் அழகியது. பவண்முத்தம் மெர்க்கையால்.
பெய் முத்தம் ஆனாற்மபால். ேக்ைளும் மெர்க்கையின் உயர்வால் சிறப்புறுவர்
என்றவாறு. மவற்றுப் பபாருள் கவப்பணி. “நிலத்து இயல்பால் நீர் திரிந்து அற்
றாகும்; ோந்தர்க்கு இனத்து இயல்பது ஆகும் அறிவு” (திருக். 452) இங்கு நிகனவு
கூரற்பாலது.

பெய்யர் - பெம்கேயான பண்புகடயவர்ைள். “போய்பைாள் சீறடியகயச்

மெர்ந்த முளரிக்கும் பெம்கே ஈந்த கதயலாள் அமிழ்த மேனி” என்பதமனாடு.
“அழலாடி அங்கை சிவந்தமதா அங்கை அழைால் அழல் சிவந்த வாமறா?”
(அற்புதத் திருவந். 98) எனும் ைாகரக்ைால் அம்கேயார் திருவாக்கையும்.
முடிச்மொதியாய் உனது முைச்மொதி ேலர்ந்ததுமவா? அடிச்மொதி நீ நின்ற
தாேகரயாய் அலர்ந்ததுமவா? (திருவாய் : 3:1:1) என்றும் நம்ோழ்வார் திருவாய்
போழிப் பாசுரத்கதயும் ஒப்பிடுை.

1126.
ககாவம உை வீங்குகின்ை
குலிகச் கசப்பு அவனய ககாங்வகச்
சுவம உை நுடங்குகின்ை
நுசுப்பினாள் பூண் கசய் வதாளுக்கு.
இவம உை இவமக்கும் கசங் வகழ்
இன மணி முத்திவனாடும்
அவம உை அவமவது உண்டு ஆம்
ஆகின். ஒப்பு ஆகும் அன்வை.
 ககாவம உை வீங்குகின்ை குலிகச் கசப்பு அவனய ககாங்வக - திரட்சியகேயப்
பூரித்திருக்கிற இங்குலிைச் பெப்புைகளப் மபான்றுள்ள ோர்பைங்ைளின்; சுவம உை
நுடங்குகின்ை நுசுப்பினாள் - ைனம் மிகுதலால். துவண்டு வருந்தும்
இகடயிகனயுகடய சீகதயினது; பூண்கசய் வதாளுக்கு இவமயுை இவமக்கும்
கசங்வகழ் இன மணி முத்திவனாடும் - தக்ை அணிைகள யணிந்த மதாள்ைளுக்கு
(ைாண்பார் ைண்ைகளத் தம் ஒளியால் கூெச் பெய்து) (அவர்ைள்) இகேைகள மூடச்
பெய்ய வல்ல ஒளியுமிழும் சிவந்த நிறத்மதாடு கூடிய கூட்டோன பதுேராைக்
ைற்ைமளாடும் முத்துக்ைமளாடும்; உை அவமவது அவம உண்டு ஆம் ஆகின். ஒப்பு
ஆகும் - பபாருந்தி அகேகின்ற மூங்கில்ைள் உண்டாம் என்றால் அத்தகைய
மூங்கில்ைமள ெேோை வல்லகவயாம்.

அகே - மூங்கில். பிறபபண்டிரின் மதாளுக்கு உவகேயாகும் மூங்கில்.

பெம்பதுேராைக் ைற்ைளும் முத்து ோகலைளும் அணிந்து வந்தால்தான் சீகதயின்
மதாளுக்கு உவகேயாம் என்பதாம். இல் பபாருள் உவகேயணி. சீகதயின்
மதாள்ைட்குப் பதுேராைக் ைற்ைள் பதித்த அணிைகளயும். முத்து ோகலைகளயும்.
அணிந்தனர் என்பது ைருத்து. ேைளிர் மதாள்ைளுக்குக் ைணுக்ைள் அற்ற மூங்கிகல
உவகே கூறல் ைவிேரபு. “மவயடித் திரண்ட பேன்மறாள்” (சீவ. 2923) “ஆடகேத்
மதாள் நல்லார்”. (நன்னூல் பபாதுப்பா.) என வருதல் ைாண்ை.
கைக் ைடைம் அணிதல்

1127. “தவை அவிழ் வகாவத ஓதிச்

சானகி தளிர்க்வக என்னும்

-left: 10">
முைரிகள். இராமன் கசங் வக
முவைவமயின தீண்ட வநாற்ை;
அளியன; கங்குல் வபாதும்
குவியல ஆகும்’ என்று. ஆங்கு.
இை கவயில் சுற்றியன்ன
எரி மணிக் கடகம் இட்டார்.
 தவை அவிழ் வகாவத ஓதிச் சானகி தளிர்க்வக என்னும் முைரிகள் - இதழ்ைளின்
ைட்டவிழ்ந்த ேலர்ோகலைகள யணியும் கூந்தகலயுகடய சீகதயின் தளிர்
மபான்ற பேன்கேயுகடய கைைள் ஆகிய பெந்தாேகர ேலர்ைள்; இராமன் கசங்வக
முவைவமயின் தீண்ட வநாற்ை அளியன - இராே பிரானுகடய சிவந்த கைைளால்
ொத்திர முகறயின்படி தீண்டப்படுவதற்கு. தவம் (மிைச்) பெய்துள்ளன.
(இராேபிரானது) அன்புக் குரியன; கங்குல் வபாதும் குவியல ஆகும் என்று ஆங்கு -
(அத்தாேகரைள்) இரவுப் பபாழுதில் குவிந்தால் இராேபிரானது அன்பிகனயிழக்ை
மநருமோ என்று இரவுப் பபாழுதிலும் அகவ குவியாதிருக்ை மவண்டும் என்று
அக்கைைளிமல; இைகவயில் சுற்றியன்ன எரிமணிக் கடகம் இட்டார் - (சூரிய
ஒளியிருப்பின் தாேகரைள் குவியா ஆதலால்) (ைதிரவன்) இளபவயிகலச்
சுற்றிக் ைட்டினாற்மபான்று ஒளிவிடும் பதுேராை ேணிக்ைற்ைள் பதித்த ைடைம்
என்னும் அணியிகனத் (மதாழியர்) இட்டனர்.

இரவும் பைலும் வியாத் தாேகரக் கைைளாைச் சீகத ைரங்ைகள ஆக்கினர் என்ை.

இராேகனச் சூரியன் ஆைவும் சீகத கைைகளத் தாேகரைளாைவும் உருவகித்தார்.
ைங்குற்மபாதும் குவியாத தாேகர - இல்பபாருள் உவகே. ைடைம் இருபாலர்க்கும்
உரிய கையணி எனத் பதரிகிறது. “ைங்கைக்கு இகறவன் ைடைக்கை புகடத்து
நக்ைான்” (ைம்ப. 1718) என இலக்குவனுக்கும் “ைடைக்கை” கூறப்பபற்றித்தல் ைாண்ை.
11

1128. சில் இயல் ஓதி ககாங்வகத்

திரள் மணிக் கனகச் கசப்பில்.
வல்லியும் அனங்கன் வில்லும்
மான்மதச் சாந்தின் தீட்டி.
பல் இயல் கநறியின் பார்க்கும்
பரம் கபாருள் என்ன. யார்க்கும்.
‘இல்வல.’ ‘உண்டு’. என்ன நின்ை
இவடயினுக்கு இடுக்கண் கசய்தார்.

சில் இயல் ஓதி ககாங்வகத் திரள் மணிக் கனகச் கசப்பில் - சில வகைைளாை
வகுத்து அலங்ைரிக்ைப்படும் கூந்தகலயுகடய சீகதயின் தனங்ைளாகிய திரண்ட ேணி
பதிக்ைப்பட்ட பபாற்பெப்புக்ைளில்; வல்லியும் அனங்கன் வில்லும் மான் மதச்
சாந்தின் தீட்டி - பூங்பைாடிைகளயும். ேன்ேதனது வில்லாகிய ைரும்புைகளயும்
ைத்தூரி. ெந்தனக் குழம்புைளால் (ஓவியோை) எழுதி; பல்இயல் கநறியில் பார்க்கும்
பரம்கபாருள் என்ன - பலவகையான (ெேய) பநறிைளால் பலவாறாைப் (உண்டு.
இல்கல பயன்று) பார்க்ைப்படுகிற பரம் பபாருளாகிய ைடவுளின் வடிவத்திகனப்
மபால; யார்க்கும் இல்வல. உண்டு என்ன நின்ை இவடயினுக்கு இடுக்கண் கசய்தார் -
உண்மடா இல்கலமயா என்று யாவர்க்கும் ஐயம் உண்டாம் படியிருக்கிற
(சீகதயின்) பேல்லிய இகடக்கு (ஓவியம் எழுதி) மேலும் வருத்தத்கதத்
(மதாழியர்) விகளவித்தனர்.
 உண்மடா இல்கலமயா என்று இகட ஐயப்படுோறு கூறப்படினும்
இகடபயன்று என்று இருப்பது யாவர்க்கும் ஐயத்திற் கிடமில்லாத் துணி பபாருள்
ஆதல்மபால. இல்கலமயா. உண்மடா எனப் பல்வகையால் ஐயுறப்படும்
பரம்பபாருளும் ஐயத்திற்கிடமில்லாத் துணி பபாருளாய் உள் பபாருமள என
உவகேயால் பபற கவத்த அருகேயிகன ஓர்ந்துணர்ை. “அன்மற என்னின் அன்மற
ஆமே. ஆம் என்னின் ஆமே யாம்” (ைம்ப. 6059) என்று உகரத்து. அன்பறனவும்
ஆம் எனவும் கூறப்பட ஆம் ஒருபபாருள் உண்டு என மேலும் உகரப்பார். “பதாட்ட
எற்கு உணரலாம் ேற்று உண்படனும் பொல்லும் இல்கல” (ைம்ப. 4484) என்பான்
இராேபிரான். “ைண்பைாளா நுடங்கு இகடகய உண்படனத் தேர் ேதிப்பர்;
மநாக்கினார் பிறர் எல்மலாரும் உண்டு இல்கலபயன ஐயம் அல்லது ஒன்று உணர்வு
அரிமத” (சீவை. 172)12

வமகவலயும் தாரவகச் சும்வமயும் அணிதல்

1129. நிைம் கசய் வகாசிக நுண் தூசு

நீவி நீவாத அல்குல் -
புைம் கசய் வமகவலயின் தாழத்
தாரவகச் சும்வம பூட்டி.
திைம் கசய் காசு ஈன்ை வசாதி
வபவத வசகயாளியின் வசந்து
கைங்குபு திரிய. தாமும்
கண் வழுக்குற்று நின்ைார்.

நிைம் கசய் வகாசிக நுண்தூசு நீவி நீவாத அல்குல் - வண்ணம் பபாருந்திய

பட்டாகிய மிை பேல்லிய ஆகடயின் பைாய்ெைத்கத நீங்ைாத இகடக்கு; புைம்கசய்
வமகவலயின் தாழத் தாரவகச் சும்வம பூட்டி - பவளிமய (அழகு) பெய்கின்ற
மேைகல என்னும் அணிகயயும். அதன் கீழ்ப்பட. தாரகைச் சும்கே என்னும்
ேணிவடத் பதாகுதிகயயும் (மதாழியர்) அணிவித்து; திைம்கசய்காசு ஈன்ை வசாதி -
(அந்த அணிைலன்ைளிலிருந்து) எழுகின்ற பல்வகைப்பட்ட ேணிைள் பவளிவிட்ட
ஒளி பவள்ளம்; வபவத வசய் ஒளியின் வசந்து - சீகதயினது சிவந்த உடல் ஒளிமயாடு
மெர்ந்து சிவந்து; கைங்குபு திரிய. தாமும் கண் வழுக்குற்று நின்ைார் - சுற்றிச் சுழன்று
உலாவ (அணி பெய்து பைாண்டிருந்த மதாழியர்) தாமும் (ைலப்பு ஒளியின்
மிகுதியினால்) ைண் கூச்ெமுற்று நின்றார்ைள்.

தாரகைச் சும்கே - நட்ெத்திரங்ைளின் கூட்டம் மபால் வடிவகேந்து முத்துக்ைளால்

ஆகிய ஓர் இகடயணி. அணிவிப்பாகரமய ஒளியால் அயரகவக்கும் ஆபரணங்ைள்
என்றவாறு. “ைதிர் முத்தம் இடம் பதாறும் கிடந்து இகேப்பன எக்கு இளஞ்
பெக்ைர் படர்ந்த வான் இகடத் தாரகை நிைர்ப்பன பாராய்” (ைம்ப. 2072) எனும்
இடத்தில் முத்துக்ைளுக்கு. தாரகைைகள உவமித்துள்ளது ைாண்ை. நீவி -
பைாய்ெைம். மைாசிைம் - பட்டு. “மைாசிைத் துகில் உற்ற பைாழுங்ைனல்” (ைம்ப. 5967)
என்பார் மேலும் ைண் கூசுதகலக் “ைண் வழுக்குறுதல்” என்பது அரிய பொற்
பிரமயாைம்.
 சிலம்பு அணிதல்
1130. ஐய ஆம் அனிச்சப் வபாதின்
அதிகமும் கநாய்ய. ஆடல்
வப அரவு அல்குலாள்தன்
பஞ்சு இன்றிப் பழுத்த பாதம்;
கசய்ய பூங் கமலம் மன்னச்
வசர்த்திய சிலம்பு. ‘சால
கநாய்யவவ; கநாய்ய’ என்வைா.
பலபட நுவல்வது? அம்மா!

வப அரவு அல்குலாள் தன் பஞ்சின்றிப் பழுத்த பாதம் - பாம்பின் படம் அகனய

அல்குகலயுகடய சீகதயினது. பெம்பஞ்சுக் குழம்பு ஊட்டப்படாேமலமய (சிவப்பு)
முற்றிய திருவடிைள்; ஐய ஆம் அனிச்சப் வபாதின் அதிகமும் கநாய்ய -
(ேலர்ைளிமலமய மிை) பேன்கேயதாகிய அனிச்ெேலரினும் மிைவும்
பேன்கேயான; கசய்ய பூங் கமலம் மன்னச் வசர்த்திய சிலம்பு பலபட நுவல்வது -
பெந்தாேகர ேலர் மபான்றுள்ள அந்த பேல்லிய பாதங்ைளில் நிகலத்திருக்ைத்
(மதாழியர்) மெர்த்திய அச்சிலம்பபன்னும் ைாலணிைள். பலுமுகற (இகடவிடாது)
ஒலிப்பது; சால கநாய்யவவ கநாய்ய என்வைா? - (பிராட்டியின் திருவடிைள்) மிைவும்
பேல்லியன! ஓ மிைவும் பேல்லியன (அறிந்து பெயல்படுங்ைள்) என்று அறிவிப்பது
தாமனா?
அம்ே - வியப்பிகடச்பொல். தற்குறிப்மபற்றவணி. சிலம்பின் ஒலிக்குப்
புதுப்பபாருள் ைற்பித்தவாறு. பேல்லிய அனிச்ெ ேலரினும் பேல்லியன ேைளிர்
பாதம் என்பதகன. “அனிச்ெமும் அன்னத்தின் தூவியும் ோதர் அடிக்கு பநருஞ்சிப்
பழம்” (திருக். 1120) எனும் திருக்குறளும் கூறும். பபாருளின் பேன்கே
புரியாேல். அன்பு ைாரணோைப் பபருஞ்சுகே மயற்றித் துன்பம் விகளத்து
விடாதீர்ைள் என்று கூறுவதாைச் சிலம்புைள் ஒலித்தகேக்கு அழகிய ைாரணம்
ைற்பித்தார். “மோப்பக் குகழயும் அனிச்ெம்” (திருக். 90) எனுமிடத்மத.
அனிச்ெத்தின் பேன்கே குறித்திருப்பகதயுணர்ை.

விழிகட்கு வமயிடுதல்
 1131.
நஞ்சிவனாடு அமுதம் கூட்டி
நயனங்கள் ஆன என்ன.
கசஞ்கசவவ நீண்டு. மீண்டு.
வசயரி சிதறி. தீய
வஞ்சமும் கைவும் இன்றி.
மவழ என மதர்த்த கண்கள்.
அஞ்சன நிைவமா? அண்ணல்
வண்ணவமா? அறிதல் வதற்ைாம்.

நஞ்சிவனாடு அமுதம் கூட்டி நயனங்கள் ஆன என்ன - நஞ்கெ இகடமய கவத்துச்

சுற்றிலும் அமுதிகன கவத்து ஆனகவ மபான்றகவ (பிராட்டியின்) ைண்ைள்
என்று கூறுோறு இருந்து; கசஞ்கசவவ நீண்டு மீண்டு வசயரி சிதறி -மைாணல் எதுவும்
இன்றி. மநராைச் பென்று. திரும்பி. சிவந்த இமரகைைள் சிந்தப் பபற்று; தீய வஞ்சமும்
கைவும் இன்றி மவழ என மதர்த்த கண்கள் - தீய வஞ்ெகனயும் ைள்ளத்தனமும்
இல்லாேல். ேகழ மபாலக் குளிர்ந்த சீகதயின் ைண்ைளில்; அஞ்சனநிைவமா?
அண்ணல் வண்ணவமா? அறிதல்வதற்ைாம் - (அப்பபாழுது) மதாழியர் இட்டது
அஞ்ென வண்ணத்கதயா? அல்லது இராேபிரானின் மேனி நிறத்கதயா? எனத்
பதளிவாை எம்ோல் அறியக் கூடவில்கல.

உைந்தார்க்கு அமுதாைவும். உைவாதார்க்கு நஞ்ொைவும் அகேந்தன மதவியின்

விழிைள். இராேனுக்கு அமுதாை இருந்த அவ்விழிைள். இராவணணுக்குத்
“திட்டியின் விடம் (ைம்ப. ) ஆவகத உகரப்பமத இக்ைாவியம் ஆவது உணர்ை.
மேல் ைன்னிோடத்தில். அண்ணலும் மநாக்கி. அவளும் மநாக்கியமபாது (ைம்ப. 514).
அவள் விழிைளில் அவன் ைருகே நிறம் நிகறந்தது என நிகனவூட்டுவார் மபால.
‘அண்ணல் வண்ணமோ?’ எனக் கூறினார் எனலுோம். ேைளிர் விழிைளில் நஞ்சும்
அமுதும் ைலந்துள்ளன என்பகத. “நஞ்சும் அமிர்தமும் மபால் குணத்த” (சீவை. 167)
எனவும். “நஞ்சினும் பைாடிய நாட்டம் அமிர்தினும் நயந்து மநாக்கி” (ைம்ப. 896)
எனவும் வருவன ைாண்ை. பிராட்டியின் ைண்ைளின் அை அழகும் புற அழகும்
இப்பாடலில் வருணிக்ைப்பட்டுள்ள திறம் ைாண்ை. இராேபிராகனத் தவிரப்
பிறரிடத்தில் பபாது மநாக்ைமே பைாண்டு. சிறப்பு மநாக்ைாகிய ைாதல் மநாக்கு
இல்லாகேகய. “வஞ்ெமும் ைளவும் இன்றி” என்பதனால் சுட்டினார். இராே
பிராகனக் ைன்னிோடத்திற் ைண்டமபாதிருந்து. அவன் வடிவமும் வண்ணமுமே
அவள் விழிைளில் நிகறந்து வழிந்தகேயால் அவ்விழிைள் அவன் நிறம்
பபற்றனமவா? என வியந்தார். “அவர்தம் நீல நிறத்கத எல்மலாரும் நிகனக்ை.
அதுவாய் நிரம் பியமதா?” (ைம்ப. 546) என்பார் முன்னும். பெஞ்பெமவ நீண்டு -
மைாணுதலின்றி நீண்டு. “பெஞ்பெமவ ைேலக்கையால் தீண்டலும்” (ைம்ப. 896)
என்பார் முன்பும். 15

திலகம் தீட்டுதல்
 1132. கமாய் வைர் குவவை பூத்த
முைரியின் முவைத்த. முந்நாள்
கமய் வைர் மதியின் நாப்பண்
மீன் உண்வடல். அவனயது ஏய்ப்ப.
வவயக மடந்வதமார்க்கும்.
நாகர் வகாவதயர்க்கும். வானத்
கதய்வ மங்வகயர்க்கும். எல்லாம்.
திலகத்வதத் திலகம் கசய்தார்.

கமாய்வைர் குவவை பூத்த முைரியின் முவைத்த - (இதழ்ைள் போய்த்துள்ள

குவகள ேலர்ைள் இரண்டு பூத்துள்ள ஒரு தாேகரப் பூவினிடத்மத முகளத்துள்ள;
முந்நாள் கமய்வைர்மதியின் நாப்பண் மீன் உண்வடல் அவனயது ஏய்ப்ப -
நாள்மதாறும் வளர்கின்ற இயல்புகடய ெந்திரனின் மூன்றாம் நாட் பிகறயின்
நடுமவ ஒரு விண்மீன் ஒளிர்வது உண்டாயின் அதகன ஒக்கும்படி; வவயக
மடந்வத மார்க்கும் நாகர் வகாவதயர்க்கும் வானத் கதய்வ மங்வகயர்க்கும் எல்லாம் -
(இகடயுலைாகிய) ேண்ணை ேங்கைோரும். (கீழ் உலைாகிய) நாை உலை ேங்கையரும்
(மேல்உலைாகிய) வான் உலை ேங்கையரும் ஆகிய மூவுலை ேங்கையர்
எல்மலார்க்கும்; திலகத்வதத் திலகம் கசய்தார் - திலம் மபாலச் சிறந்து விளங்கும்
பிராட்டியின் (பநற்றியில் மதாழிோர்) திலைமிட்டு அழகு பெய்தனர்.

தாேகரயில் குவகள பூத்தது மபான்றன. பிராட்டியின் முைத்மத விளங்கும்

ைண்ைள்; தாேகரயின் உதித்த மூன்றாம் பிகற மபான்றது அவள் முைத்மத
மதான்றும் பநற்றி. மூன்றாம் நாள் திங்ைளிகடமய உதித்த விண்மீன் ஒன்று
மபான்றது அவள் பநற்றியில் இட்ட திலைம். மூவுலை ேங்கையர் திலைத்துக்கு ஒரு
திலைம் இட்டனர் என்ை. “ திலைத்கதத் திலைம் பெய்தார்” - என்பது நிகனக்ை
இனிக்கும் பதாடர். ோைவிைட்மை வாய்ப்பது. “ேடந்கத ோர்ைளில் திலைமே!”
(ைம்ப. 2072) “வனிகதயர் திலைத்தின் ேனத்தின் ோண்கபமயா?” (ைம்ப. 5137) என
மேலும் பிராட்டிகய ஏத்துவார். குவகள பூத்த முளரி. ேதியின் நாப்பண் மீன் -
இல் பபாருள் உவகேைள். நாப்பண் -நடு

மலர் பல சூட்டுதல்

1133.
சின்னப் பூ. கசருகும் கமன் பூ.
வசகரப் வபாது. வகாது இல்
 கன்னப் பூ. கஞல. மீது.
கற்பகக் ககாழுந்து மான
மின்ன. பூஞ் சுரும்பும் வண்டும்
மிஞிறும் தும்பிகளும் பம்ப.
புன்வனப் பூந் தாது மானும்
கபாற் கபாடி அப்பிவிட்டார்.*

பூஞ்சுரும்பும் வண்டும் மிஞிறும் தும்பிகளும் பம்ப - அழகிய சுரும்புைளும்.

வண்டுைளும். மிஞிறுைளும். தும்பிைளும் போய்க்குோறு; சின்னப்பூ. கசருகும்
கமன்பூ. வசகரப்வபாது. வகாதுஇல் கன்னப் பூ கஞல - விடுபூவும். பின்னலில் பெருகும்
பூவும். தகலமுடி உச்சியிமல சூடற்குரிய பூவும். குற்றேற்ற ைாதுைளிமல
கவக்ைத்தக்ை பூவும் (என்னும் இவற்கற) அங்ைங்மை விளங்குோறு கவத்து; மீது
கற்பகக் ககாழுந்து மான மின்ன - அவற்றின் மேமல. ைற்பைவிருட்ெத்தின் தளிர்ைள்
மின்னுவது மபால மின்னுோறு; புன்வனப் பூந்தாது மானும் கபாற் கபாடி
அப்பிவிட்டார் - புன்கனேலர்ைளின் ேைரந்தப் பபாடிைகள ஒக்கின்ற பபாற்
பபாடிைகள எடுத்துத் (மதாழியர்) அப்பிவிட்டனர்.
சுரும்பு. வண்டு. மிஞிறு. தும்பி என்பகவ வண்டின் இனங்ைள். “ைாவில்
வாழ்பவர் நால்வருளர்” (சீவை. 891) என்று மதவரும் கூறுவார். ோன -ஒப்ப உவே
உருபு. ைஞலல் - ஒளிர்தல்.

அயினி சுற்றிக் காப்பிடுதல்

1134.
கநய் வைர் விைக்கம் ஆட்டி.
நீகராடு பூவும் தூவி.
கதய்வமும் பராவி. வவத
பாரகர்க்கு ஈந்து. கசம் கபான்
ஐயவி நுதலில் வசர்த்தி.
ஆய் நிை அயினி சுற்றி.
வக வைர் மயில் அனாவை
வலம் கசய்து. காப்பும் இட்டார்.
 கநய்வைர் விைக்கம் ஆட்டி - (அணிபெய்து முடித்த மதாழியர். பிராட்டிக்குக்
ைண்மணறு படும் என்று) பநய் நிகறந்த விளக்பைாளிகயச் சுற்றிக்ைாட்டி.
நீபராடு பூவும் தூவி - புனித நீரிமனாடு கூடிய பூக்ைகளயும் முன்னால் இகறத்து;
கதய்வமும் பராவி வவத பாரகர்க்குச் கசம்கபான் ஈந்து - பதய்வத்திகனயும் வழிபட்டு
மவதங்ைகளக் ைகரைண்டறிந்த அந்தணாளர்க்குச் பெம்பபான் தானம் அளித்து;
ஐயவி நுதலில் வசர்த்தி. ஆய்நிை அயினிசுற்றி - சிறுபவண் ைடுகின் பபாடிைகள
பநற்றில் தீற்றி. ஆராய்ந்பதடுத்த பெந்நிற ஆலத்தி நீகரெ சுழற்றி; வகவைர் மயில்
அனாவை வலம் கசய்து காப்பும் இட்டார் - கைைளினால் எடுத்து வளர்க்ைப்பட்ட
ேயிகலப் மபான்ற பிராட்டிகய வலப்புறஞ் சுற்றிக் ைாப்பு நாகணயும் இட்டனர்.

அயினி - பெஞ்மொறு. ஆகு பபயராய் அதமனாடு மெர்ந்த ஆலத்தி ேஞ்ெள் நீகரயும்

குறித்தது. பவண்சிறு ைடுகிகன அப்புதல் பதால் ேரபு. ைானில் வளர்கின்ற ேயில்ைள்
உண்டு; இது. ெனைன் ைரங்ைளில் வளர்ந்த ேயில் என்பார். “கைவளர் ேயில்
அன்னாகள” என்றார். ைண்மணறு ைழிக்கும் பகழய ேரபிகனத் பதாகுத்து
உகரத்தவாறு. ஆலத்தி நீரில் கைகயத் மதாய்த்து பநற்றியில் அகதக் பைாண்டு
பபாட்டிடுதகலக் ைாப்பிடுதல் என்பர்.

சீவதயின் அழகில் மங்வகயர் மயங்கல்

1135. கஞ்சத்துக் களிக்கும் இன் வதன்

கவர்ந்து உணும் வண்டு வபால.
அம் கசாற்கள் கிள்வைக்கு எல்லாம்
அருளினாள் அழவக மாந்தி.
தம் கசாற்கள் குழறி. தம்தம்
தவக தடுமாறி நின்ைார்-
மஞ்சர்க்கும். மாதரார்க்கும்.
மனம் என்பது ஒன்வை அன்வைா?*

கஞ்சத்துக் களிக்கும் இன்வதன் களித்து உணும் வண்டு வபால - தாேகர

ேலரிலிருந்து ைளிப்கபயுண்டாக்கும் மதகனக் ைவர்ந்து உண்டு (ேகிழும்)
வண்டுைகளப்மபால; அம் கசாற்கள் கிள்வைக்கு எல்லாம் அருளினாள் அழவக
மாந்தி - (சீகதக்கு அணி பெய்த ோதர்ைள்) அழகிய பொற்ைகளக்
கிளிைளுக்பைல்லாம் ைற்பித்தருளிய அப்பிராட்டியினது அழகைப் பருகி; தம்
கசாற்கள் குழறித் தம்தம் தவக தடுமாறி நின்ைார் - (அந்த அழகு எனும் ேது தந்த
ேயக்ைத்தால்) தங்ைளுகடய பொற்ைள் (இயல்பான) நிகலயிலிருந்து குழறவும்.
தங்ைள் தங்ைளது இயற்கையான (நாணம் முதலிய) பபண்கேயின் குணங்ைள்
ோறு படவும் நின்றார்ைள்; மஞ்சர்க்கும் மாதரார்க்கும் மனம் என்பது ஒன்வை
அன்வைா! - (இம் ேண்ணுலகில்) ஆடவர்ைளுக்கும். ேைளிர்க்கும் (வடிவு
மவறுபடினும்) ேனம் என்பது ஒருதன்கேயமத அன்மறா!
 ேது ஆணுக்கும் பபண்ணுக்கும் ஒரு தன்கேத்தாைமவ நிகல மவறுபாட்கட
விகளவிக்கும்; சீகதயின் அழகும் ேதுவும் ஆண்ைட்கு உண்டாக்கும் அமத
நிகலயிகன ேைளிர்க்கும் உண்டாக்கிற்று எனக் கூறி. சீகதயின் அழகின்
மபபரல்கலகயயும். ேதுவின் பவறியிகனயும் ஒருங்மை விளக்கியவாறு. மவற்றுப்
பபாருள் கவப்பணி. “ைண்ைளிற் ைாணமவ ைளிப்பு நல்ைலால் ேங்கையர்க்கு
இனியமதார் ேருந்துோய்” (ைம்ப. 512) என்றார் முன்னும். “ஆண் விருப்புற்று
நின்றார் அவ்வகளத் மதாளினாமர” (சீவை. 2447) என்பார்மதவரும். ேஞ்ெர் -
கேந்தர்; மபாலி. கிளியின் போழிைளில் உள்ள இனிகே இந்தக் கிளி அங்மை
கிளிைட்கும் பைாடுத்த பிச்கெ என்பார். “அஞ் பொற்ைள கிள்களக்பைல்லாம்
அருளினாள்” என்றார்.

ைாவியம் பநடுகிலும் உளநூற் ைருத்துக்ைகள. இயலும் இடபேல்லாம் பதளித்துச்

பெல்வது ைவிஞர் பிரானின் சிறப்புக்ைளுள் ஒன்றாகும். ஆணுக்கும் பபண்ணுக்கும்
உடல் மவறுபாடு உண்மட தவிர. ேனச்சிந்தகனைளில் மவறுபாடு இல்கல
என்கிறார் இங்கு. உயிர்ைள் அழைால் ஈர்க்ைப்படுதல் ஆண் பபண் மவறுபாடின்றி
நிைழும் ஒரு பபாது இயல்பு ஆகும் என்பார். ேஞ்ெர்க்கும் ோதரார்க்கும் ேனம்
என்பது ஒன்று என்பது. சீகதயின் அழகை ோந்தித் மதாழியர் தம்தகை தடுோறி
நின்றதால் பதளிவாம் என்கிறார். பிராட்டிகயக் ைண்ட சூர்ப்பனகை. “ைண்பிற
பபாருளில் பெல்லா; ைருத்பதனின் அஃமத; ைண்ட பபண் பிறந்மதனுக்கு என்றால்
என்படும் பிறருக்கு?” (ைம்ப. 2781) என்பாள். இராேகனக் மைாசிைர். “ஆடவர்
பபண்கேகய அவாவும் மதாளினாய்! “(ைம்ப. 362) என்பதும் ைாண்ை. “பபண்டிரும்
ஆண்கே பவஃகிப் மபதுறும் முகலயினாள்” (சீவை. 587) என்பார் மதவரும்.
“ராைவா உன் வடிவு ைண்டால் ேன்ேதனும் ேடவாராை ஆதரஞ் பெய்வன்”
(திருவரங்ைத் 60) என்பார் திவ்வியைவியும்.

“அஞ்பொற்ைள் கிள்களக்பைல்லாம் அருளினாள்” என்பதனால். சீகதயின்

பொற்ைள் கிளிபோழியினும் பலேடங்கு இனிகேயில் உயர்ந்தகவ என்றவாறாம்.
“தண்டமிழ் யாழினும் இனிய பொற்கிளிமய” (ைம்ப. 2073) என இராேனும்
விளிப்பான்.

1136. இவழ குலாம் முவலயினாவை.

இவட உவா மதியின் வநாக்கி.
மவழ குலாவு ஓதி நல்லார்.
களி மயக்குற்று நின்ைார்-
உவழ குலாம் நயனத்தார்மாட்டு.
ஒன்று ஒன்வை விரும்பற்கு ஒத்த
அழகு எலாம் ஒருங்வக கண்டால்.
யாவவர ஆற்ைவல்லார்?
 மவழ குலாவு ஓதிநல்லார் - ைார் மேைம் மபான்ற ைரிய கூந்தகலயுகடய
சீகதயின் மதாழியர்; இவழகுலாம் முவலயினாவை இவட உவா மதியின் வநாக்கி -
அணிைலன்ைள் விளங்குகின்ற தனங்ைகளயுகடய பிராட்டிகய முழு ேதிகயப்
பார்ப்பது மபாலப் பார்த்து; களிமயக் குற்று நின்ைார் - ைளிப்பினால் ேயக்ைமுற்று
நின்றனர்; உவழ குலாம் நயனத்தினார்மாட்டு ஒன்கைான்வை விரும்பற்கு ஒத்த -
(உலகில் உள்ள) ோன்விழி பபற்ற ேங்கையரிடத்மத ஒவ்மவார் உறுப்மப
ஒவ்பவாருவருக்கு விரும்புவதற் மைற்ற அழகுகடயதாயிருக்கும்; அழகு எலாம்
ஒருங்வக கண்டால் யாவவர ஆற்ை வல்லார் - (உலகில் உள்ள) அழகுைள்
எல்லாவற்கறயும் ஓரிடத்திமல ைாண மநர்ந்தால். யார்தாம் (உள்ளம்பறி
பைாடுக்ைாேல்) தாங்ை வல்லவர்ைள்? உலைத்து ேங்கையர் எல்மலாகரயும்
எல்மலாரும் விரும்பாகேக்கும். பிராட்டிகய எல்மலாரும் விரும்புதற்கும் ைாரணம்
கூறியவாறு. பிராட்டி அழகின் குவியல். ெர்வாங்ை சுந்தரி என்றவாறு. ஒவ்மவார்
உறுப்மப அழகுகடய ேங்கையமர. ஆடவரின் இத்தகன மோைத்துக்குக் ைாரணம்
ஆவர் என்றால். அகனத்துறுப்புைளும் அழகு பைாழிக்கும் சீகதயின்மேல் உலகினர்
பபருவிருப்பங் பைாள்ளுதல் வியப்பன்று என்றவாறு. சீகத. எல்லா உறுப்பாலும்
அழகியள் என்பதகன. “பபண்ைள் ஆனார்க்குள் நல்ல உறுப்பபல்லாம் பபருக்கி
ஈட்டி” (ைம்ப. ) என இராவணன். வாயாலும் உகரப்பார். “இருதிறத்தார்க்கும்
பெய்த வரம்பு இவர் இருவர்” (ைம்ப. 2792) எனவும். “ பதரிகவ ோர்க்கு ஒரு
ைட்டகளபயனச் பெய்த திருமவ” (ைம்ப. 2078) எனவும் வருவன ைாண்ை.

1137.
சங்கம் வக உவடவமயாலும்.
தாமவரக் வகாயிலாலும்.
எங்கு எங்கும் பரந்து கவவ்வவறு
உள்ைத்தின் எழுதிற்கைன்ன.
அங்கு அங்வக வதான்ைலாலும்.
அருந்ததி அவனய கற்பின்
நங்வகயும் நம்பி ஒத்தாள்;
நாம் இனிப் புகல்வது என்வனா?

சங்கு அம்வக உவடவமயாலும் - பாஞ்ெ ென்னியம் என்னும் ெங்கிகன அழகிய

(இடக்) கையில் ஏந்தியுள்ளகேயாலும். (ெங்கு வகளயல்ைகளக் கைைளிற்
பைாண்டுள்ளகேயாலும்); தாமவரக் வகாயிலாலும் - (நிகனப்பவர்) (உள்ளத்)
தாேகரகய இடோைக் பைாண்டிருத்தலாலும்); (பெந்தாேகர ேலகரத் தன்
வாழிடோைக் பைாண்டிருந்தாலும்) ; எங்கு எங்கும் பரந்து கவவ்வவறு உள்ைத்தின்
எழுதிற்று என்ன அங்கு அங்வக வதான்ைலாலும் - எல்லா இடங்ைளிலும் பரவி.
தனித்தனியாை. அவரவர் ேனத்தில் எழுதியது மபால. அவ்வவ்விடங்ைளில்
மதான்றுவதாலும்; அருந்ததி அவனய கற்பின்நங்வகயும் - அருந்ததி மதவிகயப்
மபான்ற ைற்பிகனயுகடய பிராட்டியும் ; நம்பி ஒத்தாள் - ஆடவரிற் சிறந்த இராேன்
ஆகிய திருோலுக்குச் ெேோனாள் ; நாம் இனிப் புகல்வது என்வனா? - (இதனினும்
சிறப்பாை) நாம் இனிப் பிராட்டிக்கு உவகே கூறுவது எவ்வாறு?
 சீகதக்குப் பபண்குலத்தில் உவகே இல்லாகேயால் புருட
உத்தேனாகியவகனமய தம் ொதுரியத்தால் உவகேயாக்கி நிறுவினார். தகலவன்
தகலவி இருவருக்கும் ஒருவர்க்கு ஒருவகர உவகே கூறுவதால். அழகு. குணம்
முதலிய பபாருத்தங்ைள். சிறப்புைள் அகனத்திலும் உள்ள ஒப்புகே உணர்த்தப்
படுகின்றகே ஓர்ை. திருோலுக்கு ேட்டுமின்றி. இராேனுக்கும் திருக்கையில்
இமரகையாைச் ெங்கு உள்ளகத. “ெங்கு ெக்ைரக் குறியுள தடக்கையின்” (ைம்ப. 3859)
எனச் சுட்டுவார் பின்னும். சிமலகடயடியாை வந்த உவகேயணி. உள்ளத்
தாேகரகயக் மைாயிலாை உகடகே “ேலர்மிகெ ஏகினான்” (திருக் ) எனும்
திருக்குறளாலும். அதன் பரிமேலழைர் உகரயாலும் உணரலாம். ெங்குவகள
அணிந்தகை; தாேகரப் பூவில் இருக்கை. எல்லார் உள்ளத்திலும்
நிகனக்ைப்படுதல் ஆகியன பிராட்டிக்கும். பாஞ்ெென்னியம் ஏந்தல். அன்புகடயார்
இதய ேலர்மிகெ ஏைல். எங்கும் பரந்துள்ள வியாபைத்துவம் ஆகியன
இராேனுக்கும் ஏற்பன வாதல் ைாண்ை.

மதாழிோர் புகட சூழச்சீகத ேன்னர் வீற்றிருந்த ேண்டபம்அகடதல்

1138. பரந்த வமகவலயும். வகாத்த

பாத சாலகமும். நாகச்
சிரம் கசய் நூபுரமும். வண்டும்.
சிலம்கபாடு சிலம்பி ஆர்ப்ப.
புரந்தரன் வகாற்கீழ் ஆவனார்
அரம்வபயர் புவட சூழ்ந்கதன்ன.
வரம்பு அறு சும்வமத் தீம் கசால்
மடந்வதயர் கதாடர்ந்து சூழ்ந்தார்.

பரந்த வமகவலயும் வகாத்த பாத சாலகமும் - பரவின மேைகலயாகிய

இகடயணியும். பாத ொலைம் எனும் ைாலணியும்; நாக சிரம் கசய் நூபுரமும் -
பாம்பின் தகலவடிவில் முைப்புகடய நூபுரம் என்னும் ைாலணியும்; வண்டும்.
சிலம்கபாடு சிலம்பி ஆர்ப்ப - கைவகளயல்ைளும். ைாற்சிலம்பும் ஒலித்து
ஆரவாரமுண்டாக்ை; புரந்தரன் வகால் கீழ் ஆவனார் அரம்வபயர் புவட சூழ்ந்து என்ன -
இந்திரன் ஆட்சிக்குட்பட்ட அரம்கப முதலிய மதவப் பபண்ைள் பக்ைங்ைளில்
சூழ்ந்துவந்தாற் மபால; வரம்பு அறு சும்வமத் தீம் கசால் மடந்வதயர் மருங்கு சூழ்ந்தார்
- அளவு ைடந்தவர்ைளாய். இனிய ஒலிக் குதகலச் பொல்லினராய். மதாழிப் பபண்ைள்
பலர். பிராட்டியின் ேருங்மை இகடயீடின்றிச் சூழ்ந்து பென்றனர்.

பாத ொலைம். நூபுரம். சிலம்பு - ைால் அணி இனங்ைள். வண்டு - கைவகள.

அணிைளின் இன்பனாலியும். அணியிகழயார் இன்பனாலியும் சூழப் பிராட்டி
பென்றாள் என்றவாறு. சிலம்புதல் - ஒலித்தல். சிலம்பு - ஒலித்தல் ைாரணோை
வந்தபபயர். இங்கு. சிலம்பின் பபயர்க் ைாரணம் அறிவிப்பார் மபால.
“சிலம்பபாடு சிலம்பி” என்றார். “சீறடிய கிண்கிணி சிலம்பபாடு சிலம்ப” (சீவை.
2019) என்பார் திருத்தக்ை மதவரும். சும்கே - ஒலி. சிலம்பும் நூபுரமும் தனித்
தனிக் ைாலணிைள் என்பது. “நூபுரம் புலம்பிடச் சிலம்பு பநாந்தழ” (ைம்ப. 9931)
எனும் இடத்தால் உணரலாம். நூபுரம் - பாத தண்கட எனக் பைாள்ளலாம்.
 1139.
சிந்கதாடு. குைளும். கூனும்.
சிலதியர் குழாமும். கதற்றி
வந்து. அடி வணங்கிச் சுற்ை
மணி அணி விதான நீழல்.
இந்துவின் ககாழுந்து விண்மீன்
இனத்கதாடும் வருவது என்ன.
நந்தல் இல் விைக்கம் அன்ன
நங்வகயும் நடக்கலுற்ைாள்.

சிந்கதாடு குைளும் கூனும் சிலதியர் குழாமும் கதற்றிவந்து அடி வணங்கிச் சுற்ை -

சிந்தர். குறளர். கூனர். (ஏகனத்) மதாழியர் கூட்டமும் பநருங்கி வந்து பிராட்டியின்
திருவடிைகள வணங்கிச் சூழ்ந்து பைாள்ள; மணி அணி விதான நீழல் - ேணிைளால்
அணி பெய்யப்பட்ட மேற்ைட்டியின் நிழலின் கீமழ; இந்துவின் ககாழுந்து விண் மீன்
இனத்கதாடும் வருவது என்ன - இளந்திங்ைள் விண் மீன் கூட்டத்திகடமய வருவது
மபால; நந்தல் இல் விைக்கம் அன்ன - நந்தா விளக்ைகனய; நங்வகயும் நடக்கல்
உற்ைாள் - பபண்ைளுட் சிறந்த பிராட்டி நடந்து பெல்லத் பதாடங்கினாள்.

உடற் குகறயுகடய குறளர். சிந்தர். கூனர் முதமலார். அக்ைாலத்மத

அரண்ேகனயில் பணிதந்து பராேரிக்ைப்பட்டனர் ஆதலின் அவர்ைளும்
பிராட்டிகயப் பணிந்து வாழ்த்தினர் என்ை. அவர்ைளும் வந்து அடி வணங்கினர்
எனக் குறிப்பிடுவதனால் தீனர்ைள் மேல் ைவிஞர் பிரான் பைாண்டுள்ள பரிவும்
பாெமும் புலனாம். இரண்டடி உயரம் உள்மளாகரக் குறளர் எனவும். மூன்றடி உயரம்
உள்மளாகரச் சிந்தர் எனவும் வழங்ைல் ேரபு (பதால். பெய். மபரா. உகர)
இயல்பாைமவ மொதியுகடயவள் பிராட்டியாதலின். “நந்தல் இல் விளக்மை!”
என்றார். “நந்தா விளக்மை நாமிகெப்பாவாய்” என்பது ேணி மேைகல. (14:18) “வீறு
பஞ்சினின் அமுத பநய் ோட்டிய விளக்மை” (ைம்ப. 2060) என விளிப்பான் இராே
பிரானும்.

கலிவிருத்தம்

1140 வல்லிவய உயிர்த்த நிலமங்வக. ‘இவள் பாதம்

கமல்லிய உவைக்கும்’ என அஞ்சி. கவளி எங்கும்.
பல்லவ மலர்த் கதாவக பரப்பினள் என. தன்
நல் அணி மணிச் சுடர் தவழ்ந்திட. நடந்தாள்.
 வல்லிவய உயிர்த்த நிலமங்வக - பூங்பைாடியகனய (பேன்கேயும் அழகும்
வாய்ந்த) சீகதகயப் பபற்ற ேண்ேைள்; இவள் கமல்லிய பாதம் உவைக்கும்’ என
அஞ்சி - இவளுகடய பேன்கேவாய்ந்த திருவடிைள் (ஒன்றும் பாவாத
பவறுந்தகரயில் நடந்தால்) (தகர) உறுத்தி வருத்தக் கூடும் என்று நிகனத்து
அஞ்சியவளாய்; கவளி எங்கும் பல்லவம். மலர்த்கதாவக பரப்பினள் என -
(தன்ேைள் நடந்து பெல்லும் இடம் எல்லாம்) பேன்கேயான தளிர்ைகளயும்
ேலர்ைளின் பதாகுதிைகளயும் பரப்பிகவத்தாள் எனக் கூறுோறு; தன் நல் அணி
மணிச்சுடர் தவழ்ந்திட நடந்தாள் - தான் அணிந்துள்ள சிறந்த அணிைலன்ைளில்
பதித்துள்ள ோணிக்ை ேணிைளின் ஒளிச்சுடர் (பல வண்ணங்ைளில்) முன்மன
பரவிச் பெல்ல (சீகத) நடந்தாள்.

பிராட்டி நடந்து பெல்லும்மபாது. பல்வகை ேணிைளால் ஆன அணிைலன்ைளின்

ஒளித்பதாகுதிைள் பல நிறச் சுடர்ைகளத் தகரயில் உமிழ்ந்தன. அவ்வாறு பல்வகை
நிறமுகடய தளிர்ைகளயும் ேலர்ைகளயும் தகரயில் பரப்பி ேண்ேைன்
கவத்திருந்தகேக்கு உமித்தார். ேண்ேைள் பபற்ற ேைள் ஆதலால். பபாருத்தமுற
‘வல்லி’ (பைாடி) என்று உருவகித்தார். தகரயிமல பைாடி மதான்றல் இயல்பு
ஆதலால் தற்குறிப்மபற்ற அணி. ெனைன் யாைம் பெய்யப் பபான்ஏர் பூட்டி
உழும்மபாது. உழுகின்ற பைாழுமுைத்தில் உதித்திட்ட பபண்பைாடியாதலின்.
‘வல்லிகய யுயிர்த்த நில ேங்கை’ (ைம்ப.682) என்றார் எனினுோம்.

1141.
கதாழும் தவகய கமன் நவட
கதாவலந்து. களி அன்னம்.
எழுந்து. இவடவிழுந்து. அயர்வது
என்ன. அயல் எங்கும்
ககாழுந்துவடய சாமவர
குலாவ. ஒர் காலபம்
வழங்கு நிழல் மின்ன வரும்
மஞ்வஞ என. வந்தாள்.

களி அன்னம் - (தனக்குச் ெேோை நடக்ை எண்ணி உடன்வந்த ைளிப்புகடய

அன்னங்ைள்); கதாழும் தவகய கமன்நவட கதாவலந்து இவட விழுந்து அயர்வது
என்ன - யாவராலும் பதாழத்தக்ை பேன்கேயான (தனது) நகடக்குத்
மதாற்றுப்மபாய்; இகடயிகடமய கீமழ வீழ்ந்தும். (முயன்று மீண்டும்) எழுந்தும்
வருந்துவதுமபால; ககாழுந்துவடய சாமவர அயல் எங்கும் குலாவ ஒர்கலாபம் நிழல்
வழங்க மின்னவரும் மஞ்வஞ என வந்தாள் - தன் இருேருங்கும். நுனிசீர்த்த
ொேகரைள் சுழல. ஒப்பற்ற (ைாலபம்) ஒளி வீெ மின்னிக் பைாண்டுவரும் ஒரு
ேயில்மபாலப் (பிராட்டி) (ேண்டபம் மநாக்கி) வந்தாள்.
 பவள்கள நிறச் ொேரங்ைள். கீழும் மேலுோை வீெப்படல். அன்னம் சீகதயின்
அழகுநகடக்குத் மதாற்று விழுவதும் எழுவதும் மபால இருப்பதாைக் ைற்பித்தவாறு.
தற்குறிப்மபற்ற அணி இரட்டுற போழிலாை ேயிலுக்குக் ைலாபம்
மதாகையிகனயும். சீகதக்குக் ைலாபம். இகடயணியிகனயும் குறித்துத் மதாகை
ஒளிர ேயில் ஒன்று வருவது மபான்று வந்தாள். பிராட்டி என்ை; அவள் நகடக்கும்
விழுந்தும் எழுந்தும் அடித்துக் பைாண்மடாடும் அன்னங்ைள் மபால்
பவண்ொேரம் இரட்டப் பிராட்டி வந்தாள் என்ை.

1142. மன் முதல் அவனத்து உலகின்

மங்வகயருள் எல்லாம்.
கண் மணி எனத் தவகய.
கன்னி எழில் காண.
அண்ணல் மரவின் சுடர்.
அருத்திகயாடு தான் அவ்
விண் இழிவது ஒப்பது ஓர்
விதான நிழல் வந்தாள்.

மண்முதல் அவனத்து உலகின் மங்வகயருள் எல்லாம் - பூவுலைம் முதலான

எல்லாவுலகிலும் உள்ள பபண்டிர் அகனவர்க்கும்; கண்மணி எனத் தவகய கன்னி
எழில் காண - ைண்ணின் உள்மள உள்ள ைருேணி மபான்ற அருகேயுகடய
ைன்னியாகிய பிராட்டியினது அழகைக் ைாண்பதற்ைாை; அண்ணல் மரபின் சுடர் -
(இவள் பைாழுநனாைவுள்ள) இராேபிரானது குலத்துக்கு ஆதிபுருடனான சூரியன்;
அருத்திகயாடு தான் அவ் விண் இழிவது ஒப்பது ஒர விதான நிழல் வந்தாள் - மிக்ை
விருப்பத்மதாடு. தான் அந்த விண்ணிலிருந்து இறங்கி வந்திருப்பகதப் மபான்ற
தன்கேயதான மபபராளியுகடய ஒரு மேற்ைட்டியின் நிழலில் சீகத வந்தகடந்தாள்.

சூரியன் தன் குலக் பைாழுந்தாவான் வாழ்க்கை சிறக்ை வந்தகடகிற ைன்னி

ஆகிய ேணப் பபண்கண. மூத்தான் ைாண விரும்புவது இயல்பாதல் பற்றிக்
ைதிரவன் மேலும் அவ்விருப்கப ஏற்றிக் கூறினார். தற்குறிப்மபற்ற அணி.

1143.
கற்வை விரி கபாற்கவட பயிற்றுறு கலாபம்
சுற்றும் மணி புக்க இவழ மிக்கு. இவட துவன்றி.
வில் தவழ. வாள் நிமிர. கமய் அணிகள் மின்ன.
சிற்றிவட நுடங்க. ஒளிர் சீைடி கபயர்த்தாள்.
 கற்வை விரி கபாற் கவட பயிற்றுறு கலாபம் - ஒளிக்ைதிர்ைள் விரிகின்ற
பபான்கனக் ைகடந்ததனால் எழுகின்ற ஒளி மிகும் பதினாறு மைாகவயணியும்;
இவட சுற்றும் மணிபுக்க இவழ மிக்கு. துவன்று - (தன்) இகடகயச் சுற்றிலும்
ேணிைள் இகழக்ைப்பட்டுள்ள ேற்கற அணிைலன்ைளும் மிகுந்து பநருங்கி; வில்
தவழ. வாள் நிமிர கமய் அணிகள் மின்ன - அவற்றின் ஒளி எங்கும் பரவவும். (நடுவில்)
தன்மேனி ஒளி விளங்ைவும். தன் உடலில் அணிந்துள்ள பிற அணிைள் மின்னிடவும்;
சிற்றிவட நுடங்க ஒளிர் சீைடி கபயர்ந்தாள் -(அணி ைலங்ைளின் பாரத்தால்) நுண்ணிய
இகட வருந்த. ஒளி மிகும் தன் சிறிய பாதங்ைகள எடுத்து கவத்தாள். அரெ
குடும்பத்தினர் பெல்லுங்ைால். விற்பகடயும் வாட்பகடயும் ஏந்தி பேய்ைாவலர்
உடன் சூழச் பெல்லும் ேரபு மதான்ற. “வில் தவழ. வாள் நிமிர. பேய் அணிைள்
மின்னச் - சிற்றடி பபயர்த்தாள்” எனச் சீகத நடந்தகத நயந்மதான்றக் கூறினார். வில்.
வாள். மின் முதலிய ஒளி பவள்ளங்ைட்கிகடமய வந்தாள் என்பதனால். பிராட்டி
உலைச் மொதியாை விளங்கினாள் எனினுோம்.

1144. கபான்னின் ஒளி. பூவின் கவறி.

சாந்து கபாதி சீதம்.
மின்னின் எழில். அன்னவள்தன்
வமனி ஒளி மான.
அன்னமும். அரம்வபயரும்.
ஆர் அமிழ்தும். நாண.
மன் அவவ இருந்த மணி
மண்டபம் அவடந்தாள்.

அன்னவள் தன் வமனி ஒளி - அந்தச் சீகத. தன் உடலில் எழும் பபாலிவுக்கு;
கபான்னின் ஒளி. பூவின் கவறி. சாந்து கபாதி சீதம். மின்னின் எழில்மான -
பபான்னின் ஒளிகயயும். பூவின் ேணத்கதயும். ெந்தனத்துக் குளிர்ச்சிகயயும்.
மின்னலின் அழகையும் ஒப்புச் பொல்லுோறு; அன்னமும் அரம்வபயரும் ஆர்
அமிர்தும் நாண - (தன் நகடக்குத் மதாற்று) அன்னப் பறகவயும். (தன் அழகுக்குத்
மதாற்று) பதய்வ உலைப் பபண்டிரும். (தன் இனிகேக்குத் மதாற்று) அரிய மதவ
அமுதமும் பவட்ைமுறுோறு; மன் அவவ இருந்த மணி மண்டபம் அவடந்தாள் -
அரெகவயில் அகேந்திருந்த ேணி ேண்டபத்கத அகடந்தாள்.
பபான்னின் ஒளியும். பூவின் நறுேணமும். ெந்தனத்துக் குளிர்ச்சியும்.
மின்னலின் அழகும் இயல்பாைமவ ஒன்று கூடிய மெர்க்கை பிராட்டியின் திருவுடற்
பபாலிவு என்றவாறு. தன் வருகைச் பெயல் ஒன்றால் பலவற்றின் மதால்விகய
அறிவித்து வருகிறாள் என்பார். “அன்னமும் அரம்கபயரும் ஆர் அமிழ்தும்
நாண..... ேண்டபம் அகடந்தாள்” என்றார்.

யாவரும் சீவதயின் அழகில் ஈடுபடல்

 1145. சவமத்தவவர இன்வம மவை
தானும் எனலாம். அச்
சுவமத் திரள். முவலத் கதரிவவ
தூய் வடிவு கண்டார்.
அவமத் திரள் ககாள் வதாளியரும்.
ஆடவரும் எல்லாம்

இவமத்திலர். உயிர்த்திலர்கள்.
சித்திரம் எனத் தாம்.

சவமத்தவவர இன்வம மவைதானும் எனலாம் - இயற்றியவர் இன்னார் என்று

பொல்ல இயலாகேயால். மவதத்தின் வடிவம்தான். இவள் என்று பொல்லத்தக்ை;
அச்சுவமத்திரள். முவலத் கதரிவவ தூய்வடிவு கண்டார் - ைனந்திரண்ட
தனங்ைகளயுகடய அப்பிராட்டியினுகடய தூய திருமேனிகயக் ைண்டு;
அவமத்திரள் வதாளியரும் ஆடவரும் எல்லாம் - (இள) மூங்கில் மபான்று திரண்ட
மதாள்ைகளயுகடய பபண்டிரும். ஆண்ைளும் ஆகிய அகனவரும்; சித்திரம் எனத்
தாம் இவமத்திலர் ; உயிர்த்திலர்கள் - (மிகுந்த வியப்பால் திகைப்புற்று) ஓவியப்
படிவங்ைகள மபான்று இகேக்ைவும் இல்கல; மூச்சு விடவும் இல்கல.
தண்டார் - முற்பறச்ெம். மவதம் இகறவனால் பவளியிடப் பட்டதன்றி.
ஒருவராலும். உண்டாக்ைப்பட்டதில்கல. அதுமபால. பிராட்டியும் ெனைரால் எடுத்து
வளர்க்ைப்பட்டவமள அல்லாேல் பபற்று வளர்க்ைப்பட்டவள் அல்லள் (அமயா நிஜ)
என்று உவகே பைாண்டு விளக்கியவாறு. ஒரு புருடரால் பெய்யப்படாகே பற்றி.
மவதம் “அபபௌருமஷயம்” எனப்படும். பிராட்டியின் தூய வடிவு
அகனவகரயும் பபருவியப்பில் ஆழ்த்தி. ஆடாேல் அகெயாேல் உயிர்க்ைவும்
பெய்யாேல் ஓவியம் ஆகிற்று என்பதாம். “ ஓவியம் ஒப்ப உயிர்ப்பு அடங்கி ஓயும்”
(ைம்ப. 1508) என்பார் மேலும். பால் மவறுபாடின்றி. எல்மலாகரயும் பெயல்
இழக்ைச்பெய்யும் பதய்விைப் மபரழகு பிராட்டியினுகடயது என உணர்த்தியவாறு.

சீவதவயக் கண்ட இராமனது மகிழ்ச்சி

 1146.
அன்னவவை. ‘அல்லள்’ என.
‘ஆம்’ என. அயிர்ப்பான்.
கன்னி அமிழ்தத்வத எதிர்
கண்ட கடல் வண்ணன்.
உன் உயிர் நிவலப்பது ஒர்
அருத்திகயாடு உவழத்து. ஆண்டு.
இன் அமிழ்து எழ. களி ககாள்
இந்திரவன ஒத்தான்.

கன்னி அமிழ்தத்வத எதிர்கண்ட கடல் வண்ணன் - அமிழ்த ேயோனபதாரு

ைன்னிகை மபான்ற சீகதகயக் ைண் எதிரிமல ைண்ட ைடல் மபான்ற நிறத்தனான
இராேபிரான்; அன்னவவை அல்லள் என ஆம் என அயிர்ப்பான் - அந்தச் ெனை ேன்னன்
திருேைகள. (தான் ைன்னிோடத்தருமை ைண்ட) அம்ேங்கை யல்லமளா என்றும்.
அம்ேங்கைமய ஆவாமளா என்றும். உண்டான ஐயமுகடயவனாய் (இருந்த ஐயம்
நீங்கி. அவமள இவள் என்று அறிந்த ேகிழ்ச்சியினால்); உன் உயிர் நிவலப்பது ஒர்
அருத்திகயாடு உவழத்து - ேதித்தற்குரிய உயிர். (என்றும்) உடலில்
நிகலத்திருக்ைமவண்டிய விருப்பத்தினால் மிைப்பாடுபட்டு. (அதன் பயனாய்);
ஆண்டு இன்னமிழ்து எழக் களி ககாள் இந்திரவன ஒத்தான் - அக்ைடலிடத்மத இனிய
அமிழ்தம் எழுவகதக்ைண்டு ைளிகூர்ந்த மதமவந்திரகனப் மபான்றவன் ஆனான்.

இராேகன “அல்லன் பைால். ஆம்பைால்” என்று சீகத ஐயுற்றுத் தவித்தது

மைாலங்ைாண்படலத்தில் (ைம்ப. ) கூறப்பட்டது. ைன்னிோடத்துக் ைண்டவமள
இவள் என இராேன் இங்கு ஐயந் தீர்ந்தான்;ைன்னிோடத்தருகில் ைண்டவமன
இவன் எனச் சீகத “எய்யவில் வகளத்தும்” (ைம்ப. 1151) எனும் பாடலில்
ஐயந்தீர்வாள். ைடலிற் பிறந்த அமிழ்தத்கத மீண்டும் ஒருமுகற அக்ைடல்
ைண்ணுற்றது என்பார். “ைன்னி அமிழ்தத்கத. எதிர் ைண்ட ைடல் வண்ணன்”
என்றார். ைடலில் எழுந்த அமிழ்தம்” என்றார். பிராட்டிக்கு அமிழ்தம். பாற்ைடலில்
மதான்றியதாலும். அகனவராலும் விரும்பப் படுதலாலும். இன்பம்
விகளத்ததாலும். ேரணத்கதத் தவிர்ப்பதாலும் உவகே என்ை.

1147.
‘நைத்து உவை முதிர்ச்சி உறு
நல் அமுது பில்குற்று.
அைத்தின் விவைவு ஒத்து. முகடு
உந்தி. அருகு உய்க்கும்.
நிைத் துவர் இதழ்க் குயில்
நிவனப்பினிவட அல்லால்.
புைத்தும் உைவதா?” என
மனத்கதாடு புகன்ைான்.
 நைத்து உவை முதிர்ச்சி உறு நல்அமுது பில்குற்று - மதனில் உகறகின்ற இனிகே
முற்றி வகளவது மபான்று இனிகேதரும் நல்ல மதவாமுதத்கதத் துளித்து;
அைத்தின் விவைவு ஒத்து - அறச்பெயல்ைள் முற்றிவிகளகின்ற விகளவிகனப்
மபான்று; முகடு உந்தி அருகு உய்க்கும் - (நலம் அகனத்தும் தந்து) (அை
ைன்னிோடத்தின்) உச்சியிலிருந்து இறங்குவித்து என் அருமை பெலுத்தப்
பபற்றிருக்கும்; துவர் நிை இதழ்க்குயில் - பெந்நிறங் பைாண்ட இதழ்ைகளயுகடய
குயில் ஒன்று; நிவனப்பின் இவட அல்லால் புைத்தும் உைவதா? என மனத்கதாடு
புகன்ைான் - என் ேனத்தின் இடத்தில்தான் இருந்தது. அப்படியன்றி. அக்குயில்
பவளிமயயும் உள்ளமதா எனச் சீகதகய அருகில் ைண்ட இராேபிரான் தன்
ேனத்மதாடு கூறிக்பைாண்டான்.

பில்குதல் - சிந்துதல். மதன்எனும் பபாருளதாகிய ‘நற’ எனும் பொல் அத்துச்

ொரிகய பபற்று. ‘நறத்து’ என வந்தது. சீகத மபான்ற அரியபபாருள் அறத்தின்
விகளவால் அன்றி எய்துதல் அரிது என்பது ைவிஞர் பிரானின் ைருத்து. ைன்னி
ோடத்துக் ைண்ட ைாட்சி. ைணப்மபாதும் நீங்ைாது தன் உளத்திருந்தது என்பது மதான்ற.
“முைடு (ோடி) உந்தி அருகுய்க்கும் குயில்” என்றான். “அன்று அம்ோடத்து உம்பர்
அளிக்கும் அமுது அன்னாள்” (ைம்ப. ) என முன்பும் கூறினார். ோடக்குயில்
ேனக்குயில் ஆயிற்று. அந்த அைக்குயில் இப்மபாது ைண்ைாணும் புறக்குயிலும்
ஆயிற்மறா என வியந்தவாறு - குயில் - உவே ஆகுபபயராய்ச் சீகதக்ைாயிற்று.
விடாது ஒரு பபாருகள நிகனத்திருப்பார் முன்பு. நிகனத்த பபாருள்மபால் பிற
பபாருள்ைளின் வடிவும் மதான்றல் உலகியல்பு. “மநாக்குவ பவல்லாம் அகவமய
மபாறல்” (பதால். ைளவு. 9) என்று இதகனச் சுட்டுவர் பதால்ைாப்பியனார்.

வசிட்ட முனிவரின் ேகிழ்ச்சி

1148 ‘எங்கள் கசய் தவத்தினில்.
இராமன் என வந்வதான்.
சங்கிகனாடு சக்கர
முவடத் தனி முதற் வபர்
அம் கண் அரசு; ஆதலின்.
அவ் அல்லி மலர் புல்லும்
மங்வக இவள் ஆம்’ என.
வசிட்டன் மகிழ்வுற்ைான்.

வசிட்டன் - (சீகதகயக்ைண்ட) வசிட்ட ோமுனிவன்; எங்கள் கசய்தவத்தினில்

இராமன் என வந்வதான் - யானும் என்னகனய முனிவர்ைளும் பெய்த தவத்தினால்
இராேன் ஆை அவதரித்துள்ள பபருோன்; சங்கிகனாடு சக்கரம் உவடத் தனி
முதற்வபர் அங்கண் அரசு ஆதலின் - ெங்ைம். ெக்ைரம் என்னும் திவ்விய ஆயுதங்ைகள
ஏந்திய ஒப்பற்ற முதற் பபாருளாகிய பபரிய ைண்ைகளயுகடய (யாவர்க்கும்)
தகலவனான திருோமல ஆதலின்; அவ் அல்லி மலர் புல்லும் மங்வக இவள் ஆம் என
மகிழ்வுற்ைான் - பெந்தாேகர ேலகரத் தங்கும் இடபேனக் பைாண்டு வாழும்
திருேைமள இச்சீகதயாவாள் என ேகிழ்வு பைாண்டான்.
 இராேன் திருோமல என்பது ஐயத்திற்கிடம் அற்ற உண்கேயாதலின்.
அவகன ேணக்ை இருப்பவள் திருேைமள என ஐயந்பதளிந்தான் வசிட்டன் என்ை
அல்லிேலர் - தாேகர ேலர். “அல்லிமெர் அணங்கிற்கு அணங்கு அன்னவள் (சீவை.
162) என வருவதும் ைாண்ை. இராேன் நல்மலார் பெய்தவத்தால். அறந்தகல நிறுத்தி.
தீமயார் இறந்துை நூறித் தக்மைார் இடர்துகடத்து ஏைப் பிறந்தவன் (ைம்ப. 5885)
ஆதலின் “எங்ைள் பெய் தவத்தினில்” என்றார். “ஆய அந்தணர் இயற்றிய
அருந்தவத்தாலும்” (ைம்ப. 1483) “அரக்ைர் பாவமும் அல்லவர் இயற்றிய அறமும்”
(ைம்ப. 1484) என வருவனவும் ஒப்புமநாக்ைற் பாலன.

தயரதன் உவகை

1149. துன்று புரி வகாவத எழில் கண்டு. உலகு சூழ்வந்து

ஒன்று புரி வகாகலாடு தனித் திகிரி உய்ப்பான்.
‘என்றும். உலகு ஏழும். அரசு எய்தி உைவனனும்.
இன்று திரு எய்தியது; இது என்ன வயம்!’ என்ைான்.*

உலகு சூழ்ந்து ஒன்றுபுரி வகாகலாடு தனித்திகிரி உய்ப்பான் - உலைம் அகனத்தும்

சுற்றிவந்து (அறம்) ஒன்கறமய புரிகின்ற பெங்மைாமலாடு ஒப்பற்ற ஆகணச்
ெக்ைரத்கதயும் பெலுத்தும் தெரத மவந்தன்; துன்றுபுரி வகாவதஎழில் கண்டு - அடர்ந்த
கூந்தகலயுகடய சீகதயின் அழகிகன மநாக்கி; என்றும். உலகு ஏழும் அரசு எய்தி
உைவனனும் - எக்ைாலத்தும் நான். உலமைகழயும் ஆள்கின்ற அரொட்சிகயப்
பபற்றுள்மளன் ஆனாலும்; இன்று திரு எய்தியது இது என்ன வயம்? என்ைான் -
இன்கறக்குத் தான் திருேைள் என்கனயகடந்தாள்; யான் அவடந்தவற்றுள் எல்லாம்
இது எத்தவகய (உயர்) கவற்றி! என்று உவந்தான்.

வயம் - பவற்றி. திரு - திருேைள்; பதய்வத்தன்கே. நான் உலமைகழயும்

பவற்றிபைாண்டது ேனிதத் தன்கேயமத. இன்று தான் அதற்குத் பதய்வத்தன்கே
கிட்டியது எனினுோம். ைவிஞர் பிரான். வசிட்டர். தெரதன் முதலிய ஒவ்மவார்
உள்ளத்துள்ளும் நுகழந்து அவ்வவர் ேகிழ்விகன. அவ்வவர் இயல்புக்மைற்பக்
ைண்டு ைாட்டுவது மிைவும் மபாற்றற் பாலது. பல பெல்வங்ைகளயும் முன்பு
பபற்மறன்; இன்றுதான் பெல்வத்தின் பெல்வத்கதப் பபற்மறன்; பூரணச்
பெல்வத்கதப் பபற்மறன் என்று தயரதச் ெக்ைரவர்த்தி பூரித்தான் என்ை.

1150 வநவைம் நவிற்று கமாழி நண்ண வரவலாடும்.

வவயம் நுகர் ககாற்ைவனும். மா தவரும். அல்லார்
வககள் தவலபுக்கன; கருத்துைதும் எல்லாம்
கதய்வம் என உற்ை; உடல் சிந்வத வசம் அன்வைா?
 வநவைம் நவிற்று கமாழி நண்ண வரவலாடும் -கநவளம் என்னும் குறிஞ்சி யாழ்ப்
பண்ணின் வகையாகிய நட்டபாகடப்பண் மபால இனியபோழிமபசும் பிராட்டி.
அருமை பநருங்கி வருகின்ற அளவில்; வவயம் நுகர் ககாற்ைவனும் மாதவரும்
அல்லார் வககள் தவலபுக்கன -பூவுலகை ஆண்டு. அதன் (இன்பதுன்பங்ைகள)
நுைர்கின்ற தெரத மவந்தனும் (வசிட்டன். விசுவாமித்திரன்) ஆகிய முனி சிமரட்டர
ைளும் அல்லாத அகனவர் ைரங்ைளும் (பிராட்டிகய வணங்குமுைோை) அவரவர்
தகலைளின் மேமல (இயல்பாைமவ) பென்று குவிந்தன; கருத்து. உைதும் எல்லாம்
கதய்வம் என உற்ை - ஏன் எனில். அகனவரது ேனமும். ேற்றும் உள்ள புத்தி
முதலிய அந்தக் ைரணங்ைள் யாகவயும் (பிராட்டிகயத்) பதய்வம் என்மற ைருதின;
உடல் சிந்வத வசம் அன்வைா? - (பெயல்ைருவியாகிய) உடல் (எண்ணுதற்
ைருவியாகிய) ேனத்தின் வெப்பட்டுச் பெயல்படுவதன்மறா? கவயம் நுைர் ோதவர்
என்பதில். இரட்டுற போழிதலாைக் பைாண்டு இராேகனயும் ெனைகனயும்
அடக்குவர். ைருத்தும் (ேற்றும்) உளதும் எல்லாம் எனற்பாலது உம்கே விைாரத்தால்
பதாக்கு ைருத்துளதும் எல்லாம் என்றாகியது. பிராட்டிகயத் பதய்வம் எனத் தான்
ைருதும் ைருதுமைாகள. இடம் அறிந்து ஏற்றி. வணங்குவித்த ைவிஞர்பிரான் திறம்
உணர்ை. உளதும் எல்லாம் - ஒருகே பன்கே ேயக்ைம். சீகத வணங்குரியார் சிலர்
தவிர. அகவயிருந்த ஏகனமயார் அகனவரின் ைரங்ைளும் சிரமேற் குவிந்தன
என்பதற்கு. உளநூல் அறிஞரான ைவிஞர் பிரான் கூறும் ைாரணம்: உடல் சிந்கத வெம்
என்பது. சிந்கத சீகதகயத் பதய்வம் என நிகனக்ை. ைகடயுகடக் ைாவலாளர்
(பே.நா.9) அகனமவார் ைரங்ைளும் பதழுது பெயற்படுத்தின. ேனந்தூயதாயின்.
ஒழிந்த போழியும் பெயலும் தாமே தூயவாகும் எனும் அடிப்பகடயில்
“ேனத்துக்ைண் ோசிலன் ஆதல்” (திருக். 34) என போழிந்தகேயும் இங்கு நிகனை.
சீகத முகறப்படி வணங்ைற் குரியாகர வணங்கித்

தந்கதயின் அருகிருத்தல்

1151 மா தவவர முற்ககாை வணங்கி. கநடு மன்னன்

பாத மலவரத் கதாழுது. கண்கள் பனி வசாரும்
தாவத அருகு இட்ட தவிசில். தனி இருந்தாள்-
வபாதிவன கவறுத்து. அரசர் கபான் மவன புகுந்தாள்.

மாதவவர முன்ககாை வணங்கி - (யாவராலும்) (வணங்ைற்குரிய)

ோதவமுனிவர்ைகள முதன்கே பைாண்டு வணங்கி; கநடு மன்னன் பாதமலவரத்
கதாழுது - நீள்புைழுக்குரிய தெரதமவந்தனின் அடித்தாேகரைகள அடுத்து
வணங்கி; கண்கள் பனிவசாரும் தாவத அருகிட்ட தவிசில் - ஆனந்தக்
ைண்ணீர்ச்பொரிகின்ற தன் தந்கத ெனைேன்னர் அருமை இட்டுள்ள ஆதனத்தில்;
வபாதிவன கவறுத்து அரசர் கபான்மவன புகுந்தாள் இனி இருந்தாள் - (குகற
நயப்பார் இல்லாத கவகுந்தத்தில்) பெந்தாேகர ேலர்மேல் இருக்ை பவறுத்து.
(பூவுலகில் ேக்ைள் துயர்தீர்க்ை) ேன்னர் ேகனைளில் புை விரும்பி வந்துள்ள பிராட்டி
தனித்து அேர்ந்தாள்.
 பரே பதத்திலிருக்கும் மபாது. அங்குத் தன்கன விடக் குகறந்தார்
இல்லாகேயாமல. தம்கேவிடக் குகறந்தார்க்கு அளிக்கையாகிற நிகறவு பபறாத
குகறவு (தனிச்சு. வியாக்.1. 131-132) உண்டாகையாமல பரேபத இருக்கையாகிய
“பூவிகன பவறுத்து” என்றார். இவ்வாமற “அந்தரத்து அனந்தர் (மொம்பல்) நீங்கி
அமயாத்தியில் வந்த வள்ளல்” (ைம்ப. 10368) என்று இராேபிராகனயும் குறிப்பார்.
அருகேயாய் வளர்த்த ேைகளப் பிரியும்ைாலம் அணுகுவது நிகனந்து தந்கதயாகிய
ெனைன் ைண்ைள் நீர்பொரிந்தன எனும் பபாருளும் பட உகரத்துள்ள திறம் ஓர்ை.
ேக்ைட் பாெத்கத உணர்ந்து உணர்த்துவதில் ைவிஞர் பிரான் தன்னிைரற்றவர் என்பது
மேலும் வருமிடங்ைளிலும் விளங்கும். இனி. ைணவனாகிய திருோகலப் பிரிந்து
ைழிக்கும் பபாழுதிகன பவறுத்து என்றும். “மபாதிகன பவறுத்து” என்பதற்குப்
பபாருள்பைாள்ள லாம். “ஐயன் அமயாத்தியில் பிறந்தபின்னும் பிரிவிலள்
ஆயினாள்” (ைம்ப. 1824) என்பதும் ைாண்ை.

விசுவாமித்திரர் வியப்பு

1152 அச்சு என நிவனத்த முதல்

அந்தணன் நிவனந்தான்;
‘பச்வச மவல ஒத்த படிவத்து.
அடல் இராமன்.
நச்சுவட வடிக் கண் மலர்
நங்வக இவள் என்ைால்.
இச் சிவல கிடக்க; மவல.
ஏவழயும் இைாவனா?’

அச்சு என நிவனத்த முதல் அந்தணன் - உலைத்து உயர்குண ோதர்ைளுக்பைல்லாம்

ஆதாரம் சீகதமய எனக் ைருதிய முதன்கேச் சிறப்புக்குரிய விசுவாமித்திரமுனிவன்;
நச்சுவட வடிக்கண் மலர்நங்வக இவள் என்ைால் - வில்விகன முறித்தால்
கிகடத்தற்குரிய பரிசு. நஞ்சு மதாய்ந்த கூரிய ைண்ைகளயுகடய ேலர்ேங்கையாகிய
இச்சீகத என்றால்; பச்வசமவல ஒத்த படிவத்து அடல் இராமன் - பசியேகல மபான்ற
வடிவுகடய வலிகே பகடத்த இராேபிரான்; இச்சிவல கிடக்க மவல ஏவழயும்
இைாவனா நிவனந்தான் - (ஒரு ேகல மபான்ற) இந்தவில் கிடக்ைட்டும்;
ஏழுேகலைகளக் பைாண்டுவந்து இட்டாலும் (இவகளப் பபறும் ைாதல்
நிகனவால் அத்தகனகயயும் உடமன) முறித்துப் மபாடோட்டாமனா? என்று
நிகனத்திருந்தான்.
 “ஒருவில் பபண்கே. என்று உகரக்கின்ற. உடலினுக்கு உயிர்” (ைம்ப. 2059)
என்றும். “ேடந்கதோர்ைளில் திலதம்” (ைம்ப. 2072) எனவும். “பதரிகவோர்க்
பைாரு ைட்டகள” (ைம்ப.. 2078) எனவும் உகரக்ைப்படுவாளாகிய சீகதகய ேடந்கத
ோர்க்கு இவள் ஓர் ‘அச்சு’ அகனயவள் என விசுவாமித்திர முனிவன் பபாருத்தமுற
நிகனத்தான். தவத்திற்மைார் உதாரணப்படிவம் (அச்சு) என நிகனயத்தக்ை
விசுவாமித்திர முனிவன் என. “அச்பென நிகனத்த முதல் அந்தணன்” எனற்குப்
பபாருள் உகரப்பாருமுளர். “பச்கெேகல ஒத்த படிவத்து அடல் இராேன்” என்பது.
பச்கெ ோ ேகலமபால் மேனி” (திருோகல. 2) எனும் பதாண்டர் அடிப்பபாடி
ஆழ்வார் பாசுரத்கத நிகனப்பிப்பது. சிகல என்பது ேகல. வில் எனும்
இருபபாருளிலும் வந்தது. கிகடக்கும் பபாருள் உயர்ந்ததாயின் அரிய பெயலும்
எளியதாகும் என்பது முனிவன் ைருத்து.

ைகடக் ைண்ணினால் சீகத இராேகனக் ைண்டுைளித்தல்

1153 எய்ய வில் வவைத்ததும் இறுத்ததும் உவரத்தும்.

கமய் விவைவு இடத்து. முதல் ஐயம் விடலுற்ைாள்.
ஐயவன. அகத்து வடிவவ அல. புைத்தும்.
வகவவை திருத்துபு. கவடக் கணின் உணர்ந்தாள்.

எய்யலில் வவைத்ததும் இறுத்ததும் உவரத்தும் - இலக்கையகடய வில்கல

வகளத்தகதயும். அதகனமுறித்தகதயும் (பலர் வாயிலாை) உகரக்ைக் மைட்டதும்;
கமய்விவைவு இடத்தும் - உண்கே முடிவாைத் பதரிதலால்; முதல் ஐயம் விடல்
உற்ைாள் - (ைன்னி ோடத்தில் ைண்டவமனா மவறு ஒருவமனா வில் முறித்தவன்)
என்று பதருவிற்ைண்ட முதற்ைாட்சி ைாரணோை எழுந்த ஐயத்கத ஓரளவு
நீக்கிவிட்ட பிராட்டி; ஐயவன அகத்து வடிவவ அல புைத்தும் - தகலவனாகிய
இராேகன அன்று முதல் தன் அைோகிய ேனத்திமல நிகல நிறுத்தியிருந்த
வடிவத்தால் ைண்டுைளித்து வந்தவள். பவளிமயயும் (அவன் வடிவத்கதக்
ைண்ணாரக் ைாண) ; வகவவை திருத்துபு கவடக்கணின் உணர்ந்தாள் - (பபண்கேயின்
இயல்பான நாணந் தடுத்தலால். மநராை மநாக்ைாது) கைவகளயல்ைகளச் பெப்பம்
பெய்யும் ைாரணத்கதக் பைாண்டு. ைகடக் ைண்ணாமல அவகனத் தரிசித்து அவமன
இவன் என உணர்ந்து ேகிழ்ந்தாள்.
 நீலோகல கூற்றால். முன்மப ஓரளவு மபாக்கியிருந்த ஐயத்கத மீண்டும்
முழுதும் மபாக்கிடத் துணிந்தாள் என்ை. பபண்கேக்குத் தனிப்பபருகே
மெர்க்கும் நாணத்கதப் பபண்ணரசியாகிய பிராட்டிக்கும் மெர்த்து
அதகனமேலும் பபருகே பபற கவத்துள்ள பபருந்திறம் ைாண்ை. வரிசிகல
யண்ணலும் வாட்ைண் நங்கையும் இருவரும் ோறிப்புக்கு இதயம் எய்தி (ைம்ப.
516) யவர் ஆதலின். அைத்தில் இருந்த ஐயகனத் பதாடும் அளவு அருகில்
இருந்தும். மநராைத் திரும்பிப் பார்க்ை இயலாேல் தடுத்த நாணத்கத பவல்ல.
கைவகளகயத் திருத்தும் முைோைத் தகலொய்க்ைாேல் ைண்ொய்த்துக் ைண்ட
மநர்த்திகயச் பொல்வகலப் படுத்தியுள்ள திறம் எண்ணி எண்ணி ேகிழத் தக்ைது.
ைாலில் கதத்த முள்களப் பிடுங்கும் முைோைச் ெகுந்தகல. துஷ்யந்தகனத்
திரும்பப் பார்த்த நிைழ்ச்சிகயக் ைாளிதாென் ைட்டுகரத்தகே நிகனவுகூர்ை.

1154 கருங் கவட கநடுங் கண் ஒளி

யாறு நிவை கண்ணப்
கபருங் கடலின் மண்ட. உயிர்
கபற்று இனிது உயிர்க்கும்.
அருங் கலன் அணங்கு-அரசி.
ஆர் அமிழ்து அவனத்தும்.
ஒருங்குடன் அருந்தினவர
ஒத்து. உடல் தடித்தாள்.

கருகநடுங் கண்கவட ஒளியாறு நிவை - ைருத்து நீண்ட ைண்ணின் ைகடப்

பகுதியிலிருந்து இராேகன மநாக்கிப் பாய்ந்த ஒளிபவள்ளம் ஆகிய ஆறு; கண்ணப்
கபருங்கடலின் மண்ட - இராேபிரானின் மேனி பயன்னும் ைடலிற் மபாய்ச்
ெங்ைமிக்ை; உயிர் கபற்று - ஐயம் அகனத்தும் நீங்கி. ைன்னி ோடத்தில் ைண்டவமன
இவன் என்னும் துணிவால். (ஊெலாடிய உயிர்) புத்துயிர்ப்பபய்தி; இனிது உயிர்க்கும் -
பவய்துயிர்த்தல் நீங்கி. இனிகேதவழும் மூச்பெறிந்தாள்; அருங்கலன் அணங்கு
அரசி - பிறர்க்கு அரிய அணிைலன்ைகள யணிந்துள்ள பதய்வேங்கையாகிய
சீகத; ஆர்அமிழ்து அவனத்தும் ஒருங்கு உடன் அருந்தினவர ஒத்து உடல் தடித்தாள் -
(மபருவகையால்) பபறுதற்கு அரிய அமிர்தம் முழுவகதயும் (தாமே) உண்டவகரப்
மபான்று உடம்பு பூரித்தாள்.
இராேனின் திருமேனி. பிராட்டிக்குக் ைடலுோயிற்று. அதிற் பிறந்த அமிழ்தும்
ஆயிற்று. ஆைமவ. இராேன் திருமேனி. பிராட்டிக்கு. “திருக்ைண்ணமுது” ஆயிற்று
என்ை.
 1155. கணங் குவழ. ‘கருத்தின் உவை
கள்வன் எனல் ஆனான்.
வணங்கு வில் இறுத்தவன்’
எனத் துயர் மைந்தாள்;
அணங்குறும் அவிச்வச ககட.
விச்வசயின் அகம்பாடு
உணர்ந்து. அறிவு முற்று பயன்
உற்ைவவர ஒத்தாள்.

கணங்குவழ - திரண்டு ஒருங்கிருந்த குகழைகளயுகடய சீகத; கருத்தின் உவை

கள்வன் எனல் ஆனான் வணங்குவில் இறுத்தவன - தான் ைன்னிோடத்திலிருந்து
ைண்ட நாள் முதலாைத் தன் ேனத்துள்மள தங்கிய ைள்வனாயிருந்த அவமன
வகளயும் வில்கல முறித்தவனானான்; எனத் துயர் மைந்தாள் - என்று (ஐயத்திற்
கிடமின்றி அறிந்து) (முன்பு தான் பைாண்டிருந்த ஐயத்தாலான) துயரம் முழுவகதயும்
ேறந்தவள் ஆனாள்; அணங்குறும் அவிச்வச ககட - (பிறவித்) துன்பம்
அகடவதற்குக் ைாரணம் ஆன (ஒன்கற இன்பனான்றாை உணரும்) விபரீத உணர்வு
அழிந்தவுடன்; விச்வசயின் அகம்பாடு உணர்ந்து - தத்துவ அறிவு எழுவதால். கிட்டும்
உண்கே ஞானத்தால்; மனத்தில் வாழும் பரம்கபாருவை அகக் கண்ணால்
கண்டுணர்ந்த பின்பு; அறிவுமுற்று பயன் உற்ைவவர ஒத்தாள் - முற்றறிவால் எய்தும்
(முத்திப்) பயனாம் அந்தமில் இன்பத்கத அகடந்தவகரப் மபான்றவளானாள்.
இம்மூன்று பாடல்ைளாலும். “வில் ஒடித்தவமன அன்று ைண்ட வீரன்” என்று
ஐயமின்றி அறிந்ததனால் எழுந்த சீகதயின் உள. உடல் விைசிப்கபமய கூறிச் சீகத
ேகிழ்வதாைக் ைவிஞர் ேகிழும் திறம்உணர்ை. மவற்றவன் ஆனால். சீகத
பைாண்ட முதற்ைாதல் முழுதும் பழுதாகும் என்று அவள் தவிப்கப
பவளிப்படுத்தி. சீகதயின் தைகவ பவளிப்படுத்தியவாறு. “பொல்லிய `குறிப்பின்
அத்மதான்றமல; அவன் அல்லமனல் இறப்பன் (ைம்ப. 728) என அவள் கூற்கறயும்
உணர்ை. தன்கன யுணர்ந்து. தகலவகனயறிய உதவும் பேய்ஞ்ஞானம்
தகலப்பட்டவர் மபரா இன்பம் பபறுகுவர். அவ்வின்பம் பபறத் தகடயாயுள்ள
ேயக்ை அறிவு நீங்கியவுடன் தன்கனயறிந்து தகலவகன உணரும் நிகலகூடும்;
அப்மபாது அந்தமில் இன்பத்து அழிவில் வீடும் கூடும் என்பது பின் இரண்டடியின்
ைருத்து. இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கும் ேருள் நீங்கு ோெறு ைாட்சியவர்க்கு. (352)
என்பார் திருவள்ளுவர்.

திருமண நாள் குறித்தல்

1156 ககால் உயர் களிற்று அரசர் வகாமகன் இருந்தான்.

கல்வி கவர உற்ை முனி ககௌசிகவன. ‘வமவலாய்!
வல்லி கபாரு சிற்றிவட மடந்வத மண நாள் ஆம்.
எல்வலயில் நலத்த. பகல் என்று? உவரகசய்க!’ என்ைான்.
 ககால்உயர் களிற்று அரசர் வகாமகன் - வருத்தும் பபரியயாகனப்
பகடயிகனயுகடய தெரதச் ெக்ைரவர்த்தி; இருந்தான் கல்விகவர உற்ை முனி
ககௌசிகவன - அங்கு ஆதனத்தில் வீற்றிருந்தவனாகிய ைல்விக் ைடலின் ைகர
ைண்டவனாம் விசுவாமித்திர முனிவகர மநாக்கி; வமவலாய் - மேன்கேக்குணம்
வாய்ந்மதாய்; வல்லி கபாருசிற்றிவட மடந்வத - ேலர்க்பைாடியகனய
சிற்றிகடகயயுகடய சீகதயின்; மண நாைாம் எல்வலயில் நலத்த பகல் என்று?
திருேண நாளாகும் மபறுபபற்ற. அளவற்ற புண்ணியம் பகடத்த அந்நாள் எந்நாள்
என்று; உவரகசய்க என்ைான் - கூறியருளுை என்று மவண்டினான்.

நாள்ைளால் நலமுறுவார் பலர். சிலரால் நாள்ைள் நலம்பபறும். ஆதலால். சீகத

ேணத்தால் புனிதம் பபறும் அந்நாள் எந்நாள் என்று தயரதன் வினவினன் என்ை.
அந்நாள் பங்குனி உத்தரம் என்று முதல்நூலாகிய வான்மீைத்தால் அறியப்படும்.
உலகின் துயர் நீங்ை இராவண வதம் நிைழ. இம்ேண நாள் மூலவித்து ஆவதும்
மதான்ற”எல்கலயில் நலத்த பைல்” என்றார்.

1157 ‘வாவை உகை. கயல்கள் வாவி படி வமதி

மூவை முதுவகக் கதுவ. மூரிய வரால் மீன்
பாவை விரியக் குதி ககாள் பண்வண வை நாடா!
நாவை’ என. ‘உற்ை பகல்’ நல் தவன் உவரத்தான்.

வாவை உகை வாகள மீன்ைள்துள்ளிக் குதிக்ை; கயல்கள் வாவிபடி வமதி

மூவைமுதுவகக் கதுவ - (அஞ்சிய) ையல் மீன்ைள். நீர்நிகலயில் கிடந்த எருகேைளின்
தகலகயயும். முதுகையும் ைவ்வ; மூரிய வரால் மீன் - வலிகே வாய்ந்த வரால்
மீன்ைள்; பாவை விரியக் குதிககாள் பண்வண வைநாட் - பாகளைள் விரியும்படி (ைமுை
ேரத்தில் தாவிக்) குதிக்கின்ற வயல் வளமுகடய மைாெல நாட்டு ேன்னமன!;
உற்ைபகல் நாவை என நல் தவன் உவரத்தான் - திருேணத்திற்குப் பபாருந்திய நாள்
நாகளயாகும் என்று நல்லதவம் மிகுந்த விசுவாமித்திர முனிவன் உகரத்தான்.

தரெதன் முதலிமயார் இருப்பிடம் பெல்லலும்

ைதிரவன் ேகறதலும்

1158. கசாற்ை கபாழுதத்து. அரசர்

வககதாழுது எழ. தன்
ஒற்வை வயிரச் சுரி ககாள்
சங்கின் ஒலி கபாங்க.
கபான்-தடமுடிப் புது
கவயில் கபாழிதர. வபாய்.
நல் தவர் அனுச்வச ககாடு.
நல் மவன புகுந்தான்.
 கசாற்ை கபாழுதந்து - (இங்ஙனம் மைாசிை முனிவன்) கூறிய பபாழுதில்; அரசர்
வககதாழுது எழ - (தெரதன்) ேற்கறயரெர் எல்மலாரும் தன்கனக் கைகூப்பி
அஞ்ெலி பெய்து எழவும்; தன் ஒற்வை வயிரச் சுரிககாள் சங்கின் ஒலிகபாங்க -
தனக்கு உரிய ஒப்பற்ற வயிரப் பூண் அணிந்த. உள்சுழிகின்ற (பவற்றிச்) ெங்கின் ஒலி
பபாங்கிபயழவும்; கபாற்ைடமுடிப் புது கவயில் கபாழிதரப் வபாய் - பபான்னாலான
(தன்) அைன்ற ேணிேகுடம் இளபவயில் வீெச்பென்று; நல்தவர் அனுச்வசககாடு
நல்மவன புகுந்தான் -சிறந்த முனிவர்ைளின் இகெகவப் பபற்றுக்பைாண்டு
(தனக்குரிய) சிறந்த ோளிகைக்குச் பென்றகடந்தான்.

நில அரெர்ைள் எழுந்து நின்று விகடதர. தவஅரெர்ைகளப் பணிந்து நின்று

அனுேதி மவண்டி விகடபபற்றான் எனக் கூறி. தெரதனின் வீரமும் அருளின்
ஈரமும் மதாற்றுவித்த திறம் உணர்ை. அனுச்கெ - அநுேதி. இகெவு.

1159. அன்னம் அரிதின் பிரிய.

அண்ணலும் அகன்று. ஓர்
கபான்னின் கநடு மாட வவர
புக்கனன்; மணிப்பூண்
மன்னவர் பிரிந்தனர்கள்;
மா தவர்கள் வபானார்;
மின்னு சுடர் ஆதவனும்.
வமருவில் மவைந்தான்.

அன்னம் அரிதின் பிரிய - அன்னப் பறகவ அகனய சீகத. இராேகனப்

பிரியேனமின்றிப் பிரிந்த பின்பு; அண்ணலும் அகன்று ஓர் கபான்னின்
கநடுமாடவவர புக்கனன் - அவ்வாமற இராேனும் சீகதகயப் பிரிய ேனமின்றி
அம்ேண்டபத்தினின்றும் அைன்று பபான்ேயோன ேகலமபான்ற (தனக்குரிய)
ோளிகைகயச் பென்றகடந்தான்; மணிப்பூண் மன்னவர் பிரிந்தனர்கள் -
ேணியாபரணங்ைகள யணிந்த ேன்னவர்ைளும் பிரிந்து. தத்தேக்குரிய
இருப்பிடங்ைகளச் பென்றகடந்தனர்; மாதவர்கள் வபானார் - பபருந்தவ
முனிவர்ைளும் பென்றார்ைள்; மின்னுசுடர் ஆதவனும் வமருவில் மவைந்தான் -
ஒளிமின்னுகின்ற கிரணங்ைகளயுகடய ைதிரவனும் (பிரியேனமின்றி)
மேருேகலக்கு அப்பாற் பென்று ேகறந்தான்.
இயல்பு நவிற்சியிலும் தனியழகு மதான்ற உகரக்கும் ைவிஞர் பிரானின்
திறத்கத இப்பாடலிலும் ைாணலாம். தயரதன். இராேன் முதலிய தன்
குலத்மதான்றல்ைள் இருப்பிடம் அகடய. தானும் தன் ஓய்விடம் அகடவான்மபால.
மேருேகலயில் ைதிரவன் ேகறந்தான் என்றார். தன்குலத் மதான்றல்ைளின்
ேகிழ்ச்சிப் பபருக்கைக் ைாண அவர்ைள் இருக்கும்வகர வானில் இருந்தான்
என்பது ைருத்து. சூரியன் கிழக்மை உதயகிரியில் மதான்றி. மேற்மை அத்தேனகிரியில்
ேகறவதாைக் கூறுவது ைவிேரபு ஆகும்
 ைடிேணப் படலம்

இராேபிரானுக்கும் ொனகிக்கும் நிைழ்ந்த திருேணம்பற்றிய நிைழ்வுைகளக்

குறிக்கும்பகுதி எனப் பபாருள்படும். (ைடி -சிறப்பு. உரிச்பொல்). மிதிகலயில்
அகனவரும் ேகிழ்வில் திகளத்திருக்ை. இராேனும் சீகதயும் ைாதல்
மவட்கையால் துயர் உறுகின்றனர். ேணமுரசு அகறகிறது. நைரம்
அணிபபறுகிறது. அழகிய ேணேண்டபத்தில் தரெதன் முதலிய அகனவரும்
குழுமுகின்றனர். ேங்ைல நீராடி ேணக்மைாலம் பூணுகின்றான் இராேபிரான். மதர்ஏறி
ேண்டபம் அகடயுங்ைால். வானத்துத் மதவர்ைள் வாழ்த்பதடுக்கின்றனர்.
சீகதயும் ேணேண்டபம் அகடய. வசிட்டன் ேணச்ெடங்குைள் புரிகின்றான்.
தீவலம் பெய்து. அம்மி மிதித்து அருந்ததி பார்க்ை ேணச்பெயல்ைள் இனிமத
நிகறவுறுகின்றன. ோமியாகரச் சீகத வணங்ை. அவர்ைள் ஆசியும் அரும்
பபாருளும் பரிொை அளிக்கின்றனர். இராேன் சீகதயுடன் பள்ளியகடகிறான்.
வசிட்டன் ேங்ைல பநருப்பிகன வளர்க்ை. தம்யியர் மூவர்க்கும் ேணம் நிைழ்கிறது.
தரெதனும் ெனைனும் விரும்புவார்க்கு விரும்புவன எல்லாம் அள்ளிக் பைாடுத்து
ேகிழ்கின்றனர். தெரதன் சில நாட்ைள் மிதிகலயிமலமய தங்கிச் சிறப்பிக்கிறான்.
நாட்ைள் சில பேல்ல நைர்கின்றன.
மிதிகலயில யாவரும் ேகிழ்ந்திருத்தல்

1160. இடம் படு புகழ்ச் சனகர் வகான் இனிது வபண.

கடம் படு களிற்று அரசர் ஆதி. இவட கண்வடார்.
தடம் படு புயத்த சிறு தம்பியர்கள்காறும்.
உடம்கபாடு துைக்க நகர் உற்ைவவர ஒத்தார்.
 இடம்படு புகழ்ச் சனகர் வகான் இனிது வபண - பரந்து விரிந்த புைகழயுகடய
ெனை ேன்னன் இனிகே தவழ உபெரித்த பாங்கினால்; கடம்படு களிற்று அரசர்
ஆதி - ேதம் பபாழி ஆண் யாகனைகளயுகடய ேன்னர்ைள் முதலாை; தடம்படு
புயத்த சிறு தம்பியர்கள் காறும் - அைன்ற மதாள்ைகளயுகடய அம்ேன்னர்ைள் முதல்
இளவரெர்ைள் வகரயில் உள்மளாரும்; இவட கண்வடார் - இவ்விரு பாமலார்க்கும்
இகட வரிகெயிமல ைாணப்பட்மடாரும் ஆகிய அகனவரும்; உம்கபாடு துைக்க
நகர் உற்ைவவர ஒத்தார் - (இவ்வுலைத்திற்குரிய உடம்கப விடாேல்)
இவ்வுடம்மபாமடமய பொர்க்ை உலகின் மதமவந்திரன் தகலநைரான அேராவதி
நைகரயகடந்து விட்டவர்ைள் மபான்ற ேகிழ்ச்சிகய மிதிகல நைரத்தில்
அகடந்தார்ைள். விண்ணுலைத்து இன்பத்கத ேண்ணுலகிமலமய அகடய
கவத்தது ெனைரின் இனிய விருந்து உபெரிப்பு எனச் ெனை ேன்னனின்
விருந்மதாம்பலின் பபருகே பதரிவித்தவாறு. “உடம்பபாடு துறக்ை நைர் உற்றவகர
ஒத்தார்” என்பதனால் அவ்வாறு அகடதலின் அருகே பதரிவித்தார். நாவாரச்
சிறந்த அமுதுண்ணல். ைண்ைள் ஆரக் ைகல நிைழ்ச்சிைள் ைாண்டல். பெவிைளார
இனிய இகெ மைட்டல் முதலியன விண்ணுலைத்திலிருப்பதுமபால் மிதிகலயிலும்
நிைழ்ந்தன என்பதாம். தவம் புரிமவார். இம்கேயிமல துறக்ை இன்பம் உறுவர்
என்பது. “தவஞ்பெய் ோக்ைள் உடம்பு இடாது - அதன் பயன் எய்திய
அளகவோன” (பபாரு. 91 -92) என்னும் பதாடரால் அறியலாம். இவர்ைகள.
“சீவன் முக்தர்” என்பர். உடம்பபாடு துறக்ைம் உறுதகல. “பேய்யிமனாடு
அருந்துறக்ை முற்றார் என வியந்தான்” (ைம்ப. 10106) எனவும் “உடல் உறு பாெம்
வீொது உம்பர் பெல்வாரும் ஒத்தார்” (ைம்ப. 4750) எனவும் மேலும் உகரப்பார்.
இதகனச் ‘ெமதை முத்தி’ என்பர்.

சீவதயின் சிந்வதயும் கசால்லும்

1161. வதட அரு நலத்த புனல் ஆவச கதைலுற்ைார்.
மாடு ஒர் தடம் உற்று. அதவன எய்தும் வவக காணார்.
ஈடு அழிவுை. தைர்கவாடு ஏமுறுவர் அன்வை?
ஆடக வவைக் குயிலும். அந்நிவலயள் ஆனாள்.

வதட அருநலத்த னல் ஆவச கதைல் உற்ைார் - மதடிப்பபறுவதற்கு

அரியதான தூய நீகரப்பருகும் மவட்கையால். வருத்தமுற்றவர்ைள்; மாடு ஒர் தடம்
உற்று அதவன எய்தும் வவக காணார் - அருகிமலமய ஒரு நீர்நிகல
இருக்ைக்ைண்டும். அந்நீர்நிகலயில் (இறங்கும் படிைள் இன்கேயால்) அதகன
அகடயும் வழிவகை ைாணாதவராயின்.; ஈடு அழிவுைத் தைர்கவாடு ஏமுறுவர்
அன்வை? - தம் வலிகே குன்றிச் மொர்வுற்றுக் ைலக்ைம் அகடவார் அன்மறா?; ஆடக
வவைக் குயிலும் அந்நிவலயள் ஆனாள் - பபான்னலான வகளயல்ைள் அணிந்த
குயில் மபான்ற பிராட்டியும் அந்த நிகலயிகனயகடந்து (இராே மவட்கையால்)
தவித்துக் ைலங்கினாள்.
 “நீர் இன்றி அகேயாது உலகு” (திருக். 20) ஆதலின். “மதட அரு நலத்த புனல்”
என்றார். ோற்றுத் மதடற்கு அரியதான புனல் எனினுோம். இராேபிரான் எனும்
அழகின் தடாைம் அருகிலிருந்தும் திருேண நிைழ்வுைள் முற்றுறாகேயால். சீகத நுைர
இயலாேல் தவித்த தவிப்கப அழகுற விளக்கியவாறு. உவகேயணி. ஓர் என்பது
ெந்த இன்பம் மநாக்கி ஓர் என ஆயிற்று. பின் முன் வருவனவற்றிற்கும் இவ்வாமற
பைாள்ை. ஏம் உறல் - ைலக்ைமுறல். வகளயல் அணிந்த ேணிக்குயில் ஒன்றிருந்தால்.
பிராட்டிக்கு உவகேயாம் என்பார். “ஆடை வகளக்குயில்” என்றார்.
இல்பபாருள் உவகே. ஆடைம் -கைவகள.

சீகத இரபவாடு கூறல்.

(வவறு) கலிவிருத்தம்

1162. “உரவு ஏதும் இலார் உயிர் ஈதும்” எனா.

கரவவ புரிவார் உைவரா? கதிவரான்
வரவவ. எவன ஆள் உவடயான் வருவம!-
இரவவ! - ககாடியாய். விடியாய்’ எனுமால்.

இரவவ! ககாடியாய்! - இரவுப்பபாழுமத! பைாடுகேகய உகடயாய்!; உரவு ஏதும்

இலார் உயிர் ஈதும் எனா - வலிகே சிறிதும் அற்ற பேல்லியராகிய பபண்டிர்க்கு
வாழ்வளிப்மபாம் என்று நிகனயாேல்; கரவவ புரிவார் உைவரா? - வஞ்ெகன புரிந்து
உயிர்வாங்குவார் உள்ளனமரா? (உள்ளனர் என உன்னால் உணர்ந்மதன்); கதிவரான்
வரவவ எவன ஆள் உவடயான் வருவம! - நாகளப்பபாழுது புலர்ந்தவுடமன.
என்கன ஆளாை உகடய எம்பபருோன் இராேன் (என்னருமை) வந்து விடுவாமன!;
விடியாய்! எனும் - விகரவில் விடிந்து விடு! (இன்மறல் வீரர்க்கு வீரனாகிய அவகனக்
பைாண்டு உன்கனத் தண்டிப்மபன்) என்று சீகத இரகவ மநாக்கிக் கூறினள்.
ைாதல் மநாய் ோகல ேலர்ந்து இரவில் ைாய்த்து வருத்துதல் இயல்பு. ைாதல்
மநாயாளர்க்கு ஓர் இரவு பலயுைோைத் மதான்ற. மபொதவற்றிடம் எல்லாம்
மபசிப்புலம்பலும். மைளாதவற்றிடம் எல்லாம் அகவ மைட்பது மபாலப் மபெலும்
இயல்பு ஆகும். (பதால். பபாருளியல். 2) இனி வருவனவற்றிற்கும் இது
பபாருந்தும். பபண்ைள் அபகலைள் எனப்படுதலால் “உரவு ஏதும் இலார்”
என்றார். துகணயற்ற பபண்ைளிடம் இைலுதல் என்ன வீரம்? என்பது குறிப்பு.

பநஞ்பொடு கூறல்.

1163. கரு நாயிறு வபால்பவர் காகலாடு வபாய்.

வரு நாள். அயவல வருவாய்;- மன்வன!-
கபரு நாள். உடவன. பிரியாது உழல்வாய்;
ஒரு நாள் தரியாது ஒழிவார் உைவரா?
 மன்வன! -என் ேனமே!; கரு நாயிறு வபால்பவர் காகலாடு வபாய் - ைரிய
நிறமுகடய ஒரு சூரியகனப் மபான்ற இராேனின் திருவடிமயாடு கூடமவ பென்று;
வரு நாள் அயவல வருவாய் - அவன் திரும்பி வருகின்ற நாளில் (அவன்
ைாமலாமடமய திரும்பி) என் அருகில் வருவதாை இருக்கிறாய்!; கபருநாள் உடவன
பிரியாது உழல்வாய்! - நான் பிறந்த நாள் பதாட்டுப் பலநாட்ைளாய் என்மனாடமய
சுற்றித் திரிந்து வந்த நீ!; ஒருநாள் திரியாது உழல்வார் உைவரா? (இன்னும் ஒரு நாளில்
நிகனத்த பலன் கைகூட இருக்கையில். அந்த) ஒரு நாள்
பபாறுத்திருக்ைமுடியாேல்(இத்தகன நாள். கூட வாழ்ந்திருந்தாகரக்) கைவிட்டு
நீங்குவார் (உன்கனயன்றியுலகில் மவறு எவமரனும் உளமரா?.

‘ஆத்திரக்ைாரர்க்குப் புத்தி ேட்டு’ என்பாராதலின். ஒரு நாள்தரியாது உழல்வதாை

ேனத்கதச் ொடினாள் பிராட்டி. உலைத்துப்பபாருள்ைள் இராேன் திருமேனிக்கு
ஒவ்வாகேயுணர்ந்து. “ைரு ஞாயிறு மபால்பவர்” என்று இல்பபாருகள
உகேயாக்கினாள். இராேகனக் “கைவகள திருத்துபு ைகடக்ைணின் உணர்ந்த”
ைாலந்பதாட்டு. அவள் பநஞ்சு அவகளத் துறந்து இராேன் திருவடிகயத் பதாடர்ந்து
சுற்றிதிரிவதாயிற்று. இதனால். இராேன் திருவடியழகு. சீகத பநஞ்சிற்பதிந்து
நின்ற நிகலகயக் ைவிச்சுகவபயாடு ைவிஞர்பிரான் அறிவித்தவாறு. நான்
மதான்றிய நாள் பதாட்டு என்மனாடிருந்த நீ. இகடமய ஒரு நாள்
அவகரக்ைண்டவுடன் என்கனக் ைாணாது அவமராடு ஏகினாமய! என்று
இரங்குகின்றாள். நாகள அவர் என்னருகில் வருவார். அவர் ைாகலச்
சுற்றிக்பைாண்டிருக்கிற நீ. அப்மபாது என்னிடம் வந்து தாமன ஆை மவண்டும்
என்பாள். “வரு நாள் அயமல வருவாய் ேனமன!” என்றாள். ஆக்ைப்பபாறுத்தும்
ஆறப்பபாறாதது மபால். இன்னும் ஒரு நாள் பபாறாேல் அவர் உடன் ஓடிவிட்ட
உன்கனப்மபால் யாருளார்?” ஒரு நாள் தரியாது ஒழிவார் உளமரா?” என்றாள்.
“ேண்வழி நடந்து அடி வருந்தப் மபானவன்” (ைம்ப. 535) எனவும். “நடந்தது
கிடந்தது என் உள்ளம் நண்ணிமய” (ைம்ப. 537) எனவும் பிராட்டி. பபருோனின்
திருவடிக்கும் நகடக்கும் ேனம் பறிபைாடுத்தகத முன்பும் கூறினார்.

அன்றிபலாடு கூறல்

1164. ‘கவன ஏழ் கடல்வபால். கரு நாழிவகதான்.

விவனவயன் விவனயால் விடியாவிடின். நீ
தனிவய பைவாய்; தகவு ஏதும் இலாய் -
பவனவமல் உவைவாய்! - பழி பூணுதிவயா?

பவனவமல் உவைவாய் - பகனேரத்தின் மேல் தங்குகின்ற அன்றில் பறகவமய!;

கவன ஏழ்கடல்வபால் - ஒலிபயழுப்பும் எழுைடகலப் மபால; கரு நாழிவக -
இரவு; விவனவயன் விவனயால் - இராேகனயகடய முயலும் அடிமயனின் (தீ)
விகனப்பயனால்; விடியாவிடின் - விடியாேல் மபாய்விட்டால்; தகவவதும் இலாய் -
(தனித்திருப்மபாகரச் மொடியாைச்பென்று வருத்துதல் கூடாது என்னும்) பண்பாடு
சிறிதும் இன்றி; தனிவய பைவாய் - தனித்துப்பறவாேல் உன்துகணமயாடு
பறக்கின்றாய்!; பழிபூணுதிவயா? - ஏன் (துகணயற்றாகரத் துன்புறுத்தும்
இத்தகைய) பழிச்பெயல்ைகள(த்துணிந்து) மேற்பைாள்கின்றாய்?.
 ைரு நாழிகை - அன்போழித்பதாகையாய் இரகவக் குறித்தது. தனித்திருக்கும்
ைாதலர்க்கு. இகணந்திருப்பார் ைாட்சி மிைத் துன்புறுத்தும் ஒன்றாதலின். தனிமய
பறவாய் (இகணந்து பறந்து) பழிபூணுதிமயா என்றாள்.
நிலவு. இரவு. பதன்றல். அன்றில். ைடல் முதலிய பபாருள்ைள் ைாேத்கத
மிகுவிக்கும் பபாருள்ைள் ஆதலால் அவற்கறக் “ைாமோத்தீபைம்” என்பர். பின்
வரும் பாடல்ைளில் அகவ மபெப்படுதல் ைாணலாம். ைரு நாழிகை - ைரிய மநரம் -
இருள். “ைரும் பபாழுது அைலும் முன்மன பைால்லுதல் ைருேம் என்றான்” (வில்லி.
கிருட். தூ.17) என வருதல் ைாண்ை. பிரிந்திருப்பார்க்கு இரவு எல்கல ைாணாத
ஒன்றாய் நீளுதலின் எல்கல ைாணாக்ைடகல உவமித்தார். அதுவும் ஒரு ைடல்
அன்று என்பார். “ைகன ஏழ் ைடல்” மபால் ைரு நாழிகை என்றார். அன்றில் ைாதல்
அன்பிற்குப் புைழ்பபற்ற பறகவ. “அன்றில் ஒரு ைண் துயின்று. ஒரு ைண்
ஆர்வத்தால் இன்றுகண மேல் கவத்து உறங்கும்” (நள. பவ. சுயம். 117) ைாதலர்.
(பகன) ேடல் ஏறுதல் பழிப்புக்குரிய பெயல் எனும் ேரபும் பதானிக்ை. “பகனமேல்
உகறவாய் பழி பூணுதிமயா?” என்றுகரத்த நயம் ைாண்ை.

நிலாவிடம் கூறல்.

1165. ‘அயில் வவல் அனல் கால்வன ஆம்; நிழல் ஆய்.

கவயிவல என நீ விரிவாய்;- நிலவவ!
கசயிர் ஏதும் இலார். உடல் வதய்வு உறுவார்.
உயிர் வகாள் உறுவார். உைவரா? உவரயாய்!

அயில் வவல். கனல். கால்வன ஆம் - கூரிய மவலின் துகளக்கும் பைாடுகேகயயும்

தீயின் பவப்பத்கதயும். உமிழ்கின்றனவாகிய; நிழல் ஆய் கவயிவல என நீ விரிவாய்
நிலவவ! - ஒளிக்கிரணங்ைகளக் பைாண்டு. சுடுவதில் பவயில்மபாலப் பரவுகின்ற
ெந்திரமன!; கசயிர் ஏதும் இலார் உடல் வதய்வுறுவார் - வன்ேம் ஏதும்
இல்லாதவர்ைளும். (பிரிவுத்துயரால்) உடல் மதய்ந்து வருபவர்ைளுோகிய
(பேல்லியலாராகிய) பபண்ைளின்; உயிர்வகாள் உறுவார் உைவரா? உவரயாய்! -
உயிகரப்பறிப்பவர்ைள் உன்கனயன்றி உலகில் மவறு ஒருவர் உள்ளாமரா? நீமய
பொல்வாயாை.
பபண்டிகரப்மபணல் மபரறம்: பபண்டிகரக்மைாறல் பபரும் பாவம் என்னும்
பண்கடயறம் ஒன்று பைர்ந்தவாறு. நிலபவாளி பிகணந்தார்க்குப்
மபரின்பமும். பிரிந்தார்க்குப் பபருந்துன்பமும் தருவது ஆதலின். பிரிந்துள்ள
பிராட்டி. நிலவிகன உயிர்மைாள் உறுவார் என்றாள்.
 நான் உடல் மதய்வது மபால். நீயும் உடல் மதயும் வழக்ைம் உகடகயயன்மறா?
அத்துயர் உனக்குத் பதரியாதா? என்பாள். “உடல் மதயுறுவார் உயிர் மைாள் உறுவார்
உளமரா?” என்றாள். உடல் பேலிந்தார் உயிர்பைாள்வது இரக்ைம் அற்ற பெயல்
என்பதாம். பிரிந்தார்க்கு நிலவின் ஒளி. “அனல் ைால்கின்ற நிழல்” ஆகும்.
இல்பபாருள் உவகே. கூரிய மவலின் துகளப்பிகனப் மபால் நிலாக்ைதிர்
துகளக்கும்; அத்துகள வழிமய பநருப்பு நுகழயும் என்பார். “அயில் மவல் அனல்
ைால்வன” என்றார். நின் ஒளி நிழல் மவடத்தில் வரும் தகிக்கும் பவயில் என்பார்.
“நிழல் ஆய் பவயிமல” என்றார். உனக்கும் எனக்கும் முன்கனய வன்ேம் ஏதும்
இல்கலமய! பின் ஏன் என்கன இங்ஙனம் வருத்துகின்றாய்? என்பாள் “பெயிர்
ஏதும் இலார் உயிர்மைாள் உறுவார் உளமரா?” என்றாள். பெயிர் வன்ேம்.

பதன்றலிடம் கூறல்

1166. ‘மன்ைல் குளிர் வாசம் வயங்கு அனல் வாய்.

மின் கதாத்து. நிலா நவக. வீழ் மலயக்
குன்றில். குல மா முவழயில். குடிவாழ்
கதன்ைற் புலிவய! இவர வதடுதிவயா?

வீழ்மலயக் குன்றில் குலமா முவழயில் குடிவாழ் கதன்ைல் புலிவய! -

விரும்பப்படும் பதன்பபாதிகை ேகலயில் உள்ள சிறந்த பபரிய குகைைகளக்
குடியிருப்பாைக் பைாண்ட பதன்றல் எனும்புலிமய; மன் ைல் குளிர் வாசம் -
நறுேணத்திற்கும் குளிர்ச்சிக்கும் இடோன நீ; வயங்கு அனல் வாய் -
பநருப்புக்ைக்கும் வாயிகனக்பைாண்டு; மின்கதாத்து நிலாநவக - ஒளியுகடய
நிலாக்ைற்கறைகளப் பற்ைளாக்கி; இவர வதடுதிவயா? - (என்மபான்று பிரிந்து வாடும்
பபண்டிரின் உயிகர) இகரயாைத் மதடிப் புறப்பட்டு விட்டாமயா?.

பிரிந்தார்க்குத் துயர்தந்து விழுங்குோதலின். பதன்றலும் புலியாயிற்று;

அதன் குளிர்ேணம் அனலாை ஆயிற்று. நிலாக்ைற்கற பற்ைளாயிற்று. அதன் பேது
நகட பாய்ச்ெலாயிற்று; அதன் உலாவல் இகரமதடுதல் ஆயிற்று. ேணக்கும்மபாது.
குளிர்ச்சியும் நறுேணமும் உகடய உன் வாய். பிரிந்திருக்கும் இப்மபாது. “வயங்கு
அனல் வாய்” ஆயிற்மற என்று இரங்குகின்றாள். ேன்றல் - ேணம். பேல்லிய
பதன்றகல. ைவி. தன் பொல் ஆற்றலால் வலிய புலியாக்கிக் ைாட்டும் திறம் ைாண்ை.

1167. ‘கதருவவ திரிவார். ஒரு வசவகனார்.

இரு வபாதும் விடார்; இது என்வன ககாலாம்?
கரு மா முகில் வபால்பவர். கன்னியர்பால்
வருவார் உைவரா. குல மன்னவவர?
 ஒரு வசவகனார் கதருவவ திரிவார் - ஒப்பற்ற வீரர் ஒருவர் (இங்மை)
பதருவிடத்மத திரிகின்றார்; இரு வபாதும் விடார் - பைல் இரவு என்னும் இரண்டு
மவகளைளிலும் என்கனவிட்டு நீங்குவதும் இல்கல; இது என்வன ககால்ஆம்? -
(பதருவிலும் என்னிடத்திலுோை) ஒருவமர இரண்டிடத்திலும் இருப்பது எப்படிச்
ொத்தியோம்?; கருமாமுகில் வபால்பவர் - ைரிய மேைம்மபான்ற திருமேனியுகடய
அவர்; குல மன்னவர் - (ேைளிகரக்ைாக்கும் குலோகிய) ேன்னர் குலத்தவர் ஆவார்;
கன்னியர்பால் வருவார் உைவரா? - அப்படி ேதிப்புக்குரிய ேன்னவர்
தனித்திருக்கும் ைன்னியரிடம் (ைண்ணியமின்றி) இப்படி விடாேல் வந்து பதால்கல
தருவாமரா?.

ைன்னியகர ஓயாது சுற்றல் குல ேன்னர்க்கு ோண்பு தருவதாைாது எனப்

பழிப்பது மபால் புைழ்ந்து. இராேன் தன் பநஞ்சிலும் நிகனவிலும் நீங்ைா
இடம் பபற்றுவிட்டகத நயமுடன் எடுத்தியம்பியவாறு. ைன்னியாகிய
என்னிடம் ைருகண ேகழ பபாழிவார் என்னும் குறிப்கப. “ைருோ ேகழ
மபால்பவர்” என்பதனால் பவளிப்படுத்தினார். ைன்னிோடத்தில் நின்று. இராே
பிராகனத் பதருவில் ைண்ட ைாட்சி. ைண்ணிமலமய நிற்பதனால் “பதருவதிரிவார்”
என்றாள். அக் ைாட்சி. வீரருள் வீரராகிய மெவைக் மைாலோய்ப் பதிந்துள்ளது
என்பாள் “ஒரு மெவைனார்” என்றாள். பதால்கல பைாடுப்பார் பைமலா இரமவா
ஒரு மநரத்தில்தான் பைாடுப்பர்;இவமரா ”இருமபாதும்விடார்” என்றாள். இரவில்
ைனவிலும் பைலில் உரு பவளியிலும் ஓயாது. பபருோனின் மெவைக்மைாலம்.
பிராட்டியின் ைண்முன் நின்றது என்பதாம். “துஞ்சுங்ைால் மதாள் ேலர் ஆகி.
விழிக்கும்ைால். பநஞ்ெத்தர் ஆவர் விகரந்து” (திக்.1218) எனும் அருகேக் குறகள
நிகனவு கூர்ை. ஒரு குல ேன்னவர். ைன்னியகர. இருமபாதும் விடாேல் சுற்றுவது
நாைரிைச் பெயலாைத் பதரியவில்கல என்பதாம். திரிதல் பலைால் பெல் லல்.
இருமபாதும் பதருமவ திரிவார்; இருமபாதும் ைன்னி ோடத்திருக்கும் என்கனயும்
விடார்; இது எப்படி நிைழ்தல் ொத்தியம்? என்று வியக்கிறாள். எங்கும்
நிகறதன்கேகய எடுத்துக் குறிப்பால் உணர்த்தியவாறு

. இரகவப் பழித்தல்

1168. ‘கதருைா விவன தீயர் வசர் நரவகா?

அருைான் கநறி ஓடும் அவாவதுவவா?
கருள் ஆர் கடவலா? கவர காண்பு அரிதால்! -
இருைானதுதான் - எவன ஊழிககாலாம்?
 இருைானது தான் - (இங்குச் சூழ்ந்துள்ள) இருள் என்று
பொல்லப்படுவதுதான்; கதருைா விவன தீயவர் வசர் நரவகா - பதளிவற்ற பாவச்
பெயல்ைகளச் பெய்வார் பென்றகடயும் நரைமே தாமனா? (இந்த இருளில்); அவா
அதுவவா அருைான் கநறி ஓடும் - என்னுகடய ைாதல் மவட்கைமயா. என்னிடம்
இன்னும் அருள் ைாட்டாதவனாகிய இராேன் இருக்கும் இடமே மநாக்கி
ஓடுகின்றது!; கருள் வசர் கடவலா? - (விடிந்தால் அவகன அகடயலாம் எனில்) (இந்த
இரமவா) ைருகே நிகறந்து (எல்கலயற்ற தாதலின் ைடல் என முன்நிற்கிறது); கவர
காண்பு அரிதால் - (இவ்விரவு எனும் ைடல் பேல்லியலாள் ஆகிய நான்) நீந்திக்
ைடந்து ைகர ைாண்பதற்கும் அரிதாகிறது; எவன ஊழி ககால் ஆம்? - எத்தகன
ஊழிக்ைாலம் மெர்ந்து (இந்த ஓர் இரவு) ஆகியுள்ளது?

பிரிவில் தவிப்பார்க்கு ஒரு பநாடியும் ஒரு யுைோைத் மதான்றும் ஆதலால்

“எகன ஊழி பைாலாம்” என்று பிராட்டி தவித்தனள் என்ை. எகன - எத்தகன.
“ஒருநாள் எழுநாள் மபால் பெல்லும் மெண் பென்றார் வருநாள் கவத்து
ஏங்குபவர்க்கு” (திருக். 1296) எனும் கூற்கறயும் ஒப்பிடுை. ைடல் நீந்தற்கு அரியது
என்பாள் “இருள் ைருள் மெர் ைடல்; ைகர ைாண்பு அரிது” என்றாள். “ைாேக் ைடும்
புனல் நீந்திக் ைகர ைாமணன்; யாேத்தும் யாமனயுமளன்” (திருக் 1167); “இன்பம்
ைடல் ேன்னும் ைாேம்; அஃது அடுங்ைால். துன்பம் அதனில் பபரிது” (திருக். 1166

1169. ‘பண்வணா ஒழியா; பகவலா புகுதாது;

எண்வணா தவிரா; இரவவா விடியாது;
உள் வநாவு ஒழியா; உயிவரா அகலா;
கண்வணா துயிலா; இதுவவா கடவன?

பண்வணா ஒழியா - (நைரின்) இகெைமளா அடங்குவதாை இல்கல; பகவலா

புகுதாது - பைற்பபாழுமதா வந்தகடவதாை இல்கல; எண்வணா தவிரா - (இராேகனப்
பற்றிய) எண்ணங்ைமளா நீங்குவதாை இல்கல; இரவவா விடியாது - (இந்தக் பைாடிய)
இரவுப் பபாழுமதா விடிவதாை இல்கல; உள் வநாவு ஒழியா - (என்) உள்ளத்துத்
துன்பங் ைமளா ஒழிவதாை இல்கல; உயிவரா அகலா - என் உயிரும் உடம்கப
விட்டு அைலுவதாைவும் இல்கல; கண்வணா துயிலா - என் ைண்ைளும்
உறங்குவதாைவும் இல்கல; இதுவவா கடவன? - இங்ஙனம் வருந்தித் தவிப்பமதா
பபண்ணாய்ப் பிறந்த எனது ைடகேயானது?

“உயிமரா அைலாது” எனற்பாலது - “உயிமரா அைலா” என வந்தது பெய்யுள்

ஆதலின் வந்த ஒருகே பன்கே ேயக்ைம். துயரங்ைள் அடுக்ைடுக்ைாை வருவகதப்
மபால் வாக்கியங்ைகளயும் அடுக்ைடுக்ைாை அடுக்கிக் ைாட்டுகிறார்.
“பஞ்ெப்பிராணன்” என்பதனால் “உயிமரா ஒழியா” எனப் பன்கேயால் கூறினார்
எனவுோம்.

ைடலிடம் உகரத்தல்
 1170. ‘இவடவய வவை வசார. எழுந்து. விழுந்து.
அடல் ஏய் மதனன் சரம் அஞ்சிவனவயா?
உடல் ஓய்வுை. நாளும். உைங்கவலயால்!-
கடவல!- உவர! நீயும். ஒர் கன்னிககாலாம்?”

கடவல! - ெமுத்திரமே!; இவடவய வவை வசார எழுந்து விழுந்து - உன்

இடத்திலிருக்கும் வகளைள் (ெங்குைள்) விழும்படி எழுந்திருந்து. (நிற்ை ஆற்றலின்றி
உடமன) கீமழ விழுந்து; உடல் ஓய்வு உை நாளும் உைங்கவலயால் - உடல்.
பெயலின்றிச் மொர்வுமுற்ற. நாள்மதாறும் (இரவிலும் கூட) என்கனப் மபாலத்
தூங்குகிறாய் இல்கல; ஆதலால். நீயும் ஒர் கன்னி ககால் ஆம் - நீயும் (என்கனப்
மபாலமவ) ேணோைாத ஒரு ேங்கையா?; அடல் ஏய் மதனன் சரம்
அஞ்சிவனவயா? உவர - (என் மபாலமவ) நீயும் ஆற்றல் மிக்ை ேன்ேதனின்
அம்புைளுக்கு அஞ்சித் தவிக்கின்றாமயா? (எனக்கு) உகரப்பாயாை.

“ைாமுற்ற கையறமவாடு எல்மல இராப்பைல். நீ முற்றக்ைண் துயிலாய். பநஞ்சுருகி

ஏங்குதியால். தீமுற்றத் பதன் இலங்கையூட்டினான் தாள் நயத்த. நாம் உற்றது
உற்றாமயா வாழி ைகன ைடமல” எனும் நம்ோழ்வாரின் திருவாய்போழிப்
(2:2:3) பாசுரத்கத அடிபயாற்றியுள்ளது இப்பாடல். உடல் பேலிதலும். வகள
மொர்தலும். எழுதலும். வீழ்தலும். உறங்ைாகேயும் சீகதக்கும் ைடலுக்கும்
பபாதுவாதல் ைாண்ை. சிமலகடயணி. நீயும் - இறந்தது தழீஇய எச்ெ உம்கே.

இரவில் இராேனது எண்ண அகலைள்

1171. என. இன்னன பன்னி. இருந்து உவைவாள்.

துனி உன்னி. நலம்ககாடு வசார்வுறுகால்.
மவன தன்னில். வயங்குறும் வவகு இருள்வாய்.
அனகன் நிவனகின்ைன யாம் அவைவாம்;

என இன்னன பன்னி இருந்து உவைவாள் - என்று இவ்வாறான

வார்த்கதைகளப் பலமுகறயும் பொல்லிச் பொல்லி வருந்துபவளாய்; துனி உன்னி.
நலம் ககாடு வசார்வுறுகால் - (தனக்கு வந்த) துன்பங்ைகள நிகனந்து நிகனந்து
(பபண்கேக்குரிய நாண் முதலிய) குணங்ைகளயும் விட இயலாேல் பற்றிக்
பைாண்டு (பிராட்டி) தளர்வுறுகின்ற அந்த இரவுப் பபாழுதில்; மவனதன்னில்
வயங்குறும் வவகு இருள் வாய் - (தனக்கு ஒதுக்கியுள்ள) திருோளிகையிமல.
இருள்மிகும் இரவுப்பபாழுதிமல; அனகன் நிவனகின்ைன யாம் அவைவாம் -
குகற ைலவாத இராேபிரான் (ேனத்மத) நிகனவாய் நிைழ்கின்றனவற்கற (இனி)
யாம் உகரப்மபாம்.
ைவிக்கூற்று. அனைம்: குற்றம். குகற: பாவம்.
 1172. ‘முன் கண்டு. முடிப்ப அரு வவட்வகயினால்.
என் கண் துவணககாண்டு. இதயத்து எழுதி.
பின் கண்டும். ஒர் கபண் கவர கண்டிகலனால்;-
மின் கண்டவர் எங்கு அறிவார் விவனவய?

முன் கண்டு முடிப்பரு வவட்வகயினால் - முன்மப (அப்பபண்கண)

ைன்னிோடத்தில் ைண்டு முடிவற்ற பபருங்ைாதலினால்; என் கண் துவண ககாண்டு
- என்னுகடய இரண்டு ைண்ைள் என்னும் தூரிகைைகளக் பைாண்டு; இதயத்து
எழுதி - என் இதயம் என்னும் திகரயிமல (ஓவியோை) எழுதி கவத்துக் பைாண்டு;
பின் கண்டும் - பின்பு (இன்று) மநரிமல பார்த்தும்; ஓர் கபண் கவர கண்டிகலன் -
அப்பபண்ணின் அழகு (ஓவியத்துக்கும் அடங்ைாது; ைண்ைளுக்கும் அடங்ைாது)
அது (எல்கலயற்ற) ைகர ைாணாப் மபர் அழகு என்பதகனக் ைண்டு பைாண்மடன்;
மின் கண்டவர் எங்கு அறிவார் விவனவய? - மின்னலின் ஒளிகய மநமர பார்த்தவர்ைள்
(ைண் ஒளி ேங்கித் திகைப்பமதயன்றி) அவ்பவாளிேயத்கத எங்ஙனம் வகரந்து
ைாட்ட இயலும்.
சீகதயின் அழகு பவளிச்ெம் அடித்தவுடமன ைண்ைள் ஒளியிழந்து மபாகின்றன.
ஆதலால் அவள் அழகு ைாண முடியாக் ைடல் எல்கல மபான்றாயிற்று என்ை. பபண் -
ஆகு பபயராய் அழகைக் குறித்து நின்றது. இறுதியடி. மின் ஒளிகய மநமர
பார்த்தவர்ைள் ைண் ஒளி ேங்கிவிடுவதனால் அம்மின் ஒளியின் முழுத்
தன்கேகயத் பதரிந்திருப்பாய்;கூறுை என்றால் எங்ஙனம் கூற இயலும்? எனினுோம்.
சீகதயின் ெமுதாய மொகப அழைால். அவயவ அழகைத் தனித்தனியாய்ப்
பார்த்து முடிக்ை இயலவில்கலபயன்று பபருோன் இரங்கினான் எனினுோம். முன்
ைன்னிோடத்தில் ைண்டு ேனத்தில் எழுதிக்பைாண்ட ஓவியத்கத. பின்
ேணேண்டபத்தில் ைண்ட உருமவாடு ஒப்பிட்டுப் பார்க்கையில் ைடல் அளவு
அவள் அழகில் மவற்றுகே ைண்டதனால் இவள் அழகு ைகர ைாணாக் ைடற் மபரழகு
எனத் துணிந்தான் எனினுோம். இதகனப் “பின் ைண்டும் ஓர் பபண் (அழகு) ைகர
ைண்டிபலனால்” என்றார் என்பதாம் - எடுத்துக்ைாட்டுவகேயணி.

1173. ‘திருவவ அவனயாள் முகவம! கதரியின்

கருவவ. கனிவய. விவை காம விவதக்கு
எருவவ! மதிவய! இது என் கசய்தவா?
ஒருவவகனாடு நீ உைவாகவலவயா?
 திருவவ அவனயாள் முகவம - திருேைள் மபான்ற சீகதயின் முைேண்டலம்
மபான்றவமன!; மதிவய கதரியின் கருவவ. கனிவய விவைகாம விவதக்கு எருவவ. -
ெந்திரமன! ஆராய்ந்தால் ைாய்ைகளயும் ைனிைகளயும் உண்டாக்கிக் ைாேம் என்னும்
விகத வளர எருவாை விளங்குகின்றாமய; இது என் கசய்தவா? - இது என்ன
ைாரியம் நீ பெய்தது; ஒருவவ கனாடு நீ உைவு ஆகவலவயா? - (ைதாலித்தவகளக்
கூடாது) தனித்திருக்கும் என்மனாடு நீ நண்பனாை ோட்டாமயா? (பகைப்பபதன்று
முடிமவா?)

பிரிந்திருப்பார்க்குச் ெந்திரன் பகைவன் என்பது இறுதியடியிற் கூறப்பட்டது.

“முைமே பதரியின்” என்பது மோகன சிறத்தலால் அப்பாடமே பைாள்ளப்பட்டது.
உயிரின் எனும் பாடத்திற்கு உயிர்ைளின் மதாற்றத்திற்கு மூல ைாரணோனவமன!
என்பது பபாருளாகும். உணவுக்குரிய பயிர்ைள் முதலியன விகளவதற்குச் ெந்திரன்
ஒளிமய மூலம் என்பர். ைரு: ைாய். “ைாேம் ைனியும் ைருக்ைாயும் அற்று” (குறள். )
என்ப. திங்ைள். ைாேத்கத மிகுவிக்கும் பபாருள்ைளுள் மிைச் சிறந்த ஒன்றாதலின்.
“விகள ைாே விகதக்கு எருமவ. ைருமவ. ைனிமய” என்றார். ைாகல அரும்பிப் பைல்
எல்லாம் மபாதாகி. ோகல ேலர்ந்து (குறள். 1227) நிலபவாளியில் ைனியாகிக்
ைாேம் ைனிந்து உயிர்த் மதாற்றத்துக்கு உதவுவது என்றவாறு. ைருமவ ைனிமய
என்பதற்கு ைருக்ைாயாகிய துனிகயயும். ைனியான புலவிகயயும் விகளக்கும்
ைாேோகிய விகதக்கு எருமவ எனப் பபாருள் பைாள்ளலும் ஆகும். “துனியும்
புலவியும் இல்லாயின் ைாேம் ைனியும் ைருக்ைாயும் அற்று” (திருக். 1306) என்பார்
வள்ளுவனாரும்.

1174 ‘கழியா உயிர் உந்திய காரிவகதன்

விழி வபால வைர்ந்தது; வீகிலதால்;
அழி வபார் இவைவன் பட. அஞ்சியவன்
பழி வபால. வைர்ந்தது - பாய் இருவை!
 பாய் இருள் - எங்கும் பரவியுள்ள இருளானது; கழியா உயிர் உந்திய காரிவக தன்
விழிவபால வைர்ந்தது; வீகிலதால் - என் உடலினின்றும் நீங்ைாத உயிகர பவளிமய
உந்தித் தள்ளும் சீகதயின் விழியின் ைருகே மபால வளர்ந்து நின்றது; குகறயும்
பாட்கடக் ைாமணாம்; இவைவன் அழிவபார் பட அஞ்சியவன் பழி வபால வைர்ந்தது
- (தன்கனக் ைாத்த) ேன்னன் அழிகின்ற மபாரில் பகைவரால் ேரணம் உற. தன்
உயிருக்கு அஞ்சி (அவகனப் பாதுைாவாேல் கைவிட்மடாடிய) ஒரு பகட வீரனின்
பழி வளர்வது மபால் (மேன்மேலும்) வளர்ந்தது. ‘புரந்தார் ைண் நீர் ேல்ைச் ொை’
(குறள். 780) மவண்டியவன. ஊறு வந்தமபாது தகலவகனக் கைவிட்டு. உயிர்
பைாண்மடாடிய பழி. உலைம் உள்ளளவும் மதயாது வளரும் எனும் நீதியுகரத்தவாறு.
“அேர் அைத்து ஆற்று அறுக்கும் ைல்லாோ அன்னார் தேரில் தனிகே தகல” (814)
என்னும் திருக்குறள். மபாரில் தகலவனுக்ைாை உயிர் தருபவன் நடுக்ைல்லாய்க்
ைாலத்கத பவன்று நிற்பான்; கைவிட்மடாடியவன் படுபழியாய்க் ைாலம்
உள்ளளவும் நிற்பான்; ைாலம் பெல்லச் பெல்ல அவன் பழி வளரும் என்றவாறு.
பருகிய மநாக்கு எனும் பாெத்தால் (ைம்ப. ) பிராட்டி பிணித்து. ைண்பணாடு
ைண்ணிகண ைல்வி மநாக்கிய மநாக்கு எனும் நுதிபைாள் மவல் இகணயால் (ைம்ப.
515) பிராட்டி பபருோகனத் தாக்கித் துயருறுத்தி உள்ளாள் ஆதலால். “ைழியா உயிர்
உந்தியைாரிகை” என்றான். `அவள் விழி நடத்திய மபாராட்டம் பநஞ்சில்
நிகலத்திருப்பதனால். உயிர் உந்திய ைாரிகை தன் விழி மபால் இருள் வளர்ந்தது
என்றான். “ைடலினும் பபரிய ைண்ைள்” (ைம்ப. 3136) அவட்கு அன்மறா? -
உவகேயணி.

1175. ‘நிவனவாய் ஒரு கால்; கநடிவதா கநறிதான்?

வினவாதவர்பால். விவட ககாண்டிவலவயா? -
புன மான் அவனயாகராடு வபாயின ஏன்
மனவன! - எவன நீயும் மைந்தவனவயா?

புன மான் அவனயாகராடு வபாயின என் மனவன! - வனத்தில் வாழும் ோகனப்

மபான்ற பார்கவயிகனயுகடய சீகதமயாடு உடன் பென்றுவிட்ட என் ேனமே!
ஒருைால் நிகனயாய் - என்கன ஒரு முகறமயனும் நிகனக்ை எண்ணாமயா?; கநறி
தான் கநடிவதா? - திரும்பி வரும் வழி மிகு பதாகலமவா?; வினவாதவர் பால் விவட
ககாண்டிவலவயா? - (நீ யார்? வந்தது எதற்கு?) என்று கூட உன்கனக்
மைளாதவரிடமிருந்து உடமன விகட பைாண்டு வந்துவிட மவண்டும் (எனும்
அறிவும் உனக்கு) இல்கலயாய் விட்டமதா?; எவன நீயும் மைந்தவனவயா? -
(அல்லது) என்கன அறமவ (அவகளப் மபால) ேறந்மத மபானாமயா?
 ேதியாதவர் இல்லம் மிதியாகே சிறப்பாயிருக்ை இன்னும் ஏன் நீ அங்குக்
கிடந்து தவிக்கின்றாய்? உடமன திரும்பிவிட மவண்டியதுதாமன? என்பான்.
“வினவாதவர் பால் விகட பைாண்டிகலமயா?” என்றான். “பிரிந்தவர் நல்ைார்
என்று ஏங்கிப் பரிந்து அவர் பின் பெல்லும் என் மபகத பநஞ்சு” (குறள். 1248)
என்று வள்ளுவக் ைாதலனும் ஏங்குவான். ‘நீயும் ேறந்தகனமயா?’ என்பதில் உள்ள
உம்கே அவமளயன்றி நீயும் என்னும் பபாருள் தந்து நின்றது. இறந்தது தழீஇய
எச்ெ உம்கே. ைணப்பபாழுதும் என்கன விட்டு நீங்ைா நீயும் - என்னும் உயர்வு
சிறப்புப் பபாருளும் உடன் தந்து நின்றது. வாயு மவைத்திலும் விகரவாைச்
பெல்லவல்லது ேனமவைம் என்பார்ைள். அத்தகைய என் ேனோகிய உனக்கு.
அடுத்திருக்கிற அரண்ேகனகயத் தாண்டி என்னிடம் வந்து மெர பநடுந்
பதாகலவாகிவிட்டமதா? என்பான். “பநடிமதா பநறிதான்?” என்றான். ேனத்திற்கு
இன்றியகேயாப்பண்பு. பெய்ந்நன்றி ேறவாகேயாயிருக்ை. இத்துகண நாள். நான்
வளர்த்த நீ. அந்நன்றி துறந்து என்கன ேறந்து அவகள நிகனந்து என்கன ஒரு
முகற கூட நிகனயா நிகல பபற்றகனமய என ஏங்குவான். “நிகனயாய் ஒருைால்”
என்றான். பலைால் மவண்டா;ஒருைால் நிகனத்திருக்ைலாம் என் பான். “ஒருைால்”
என்றான். வினவாதவர் எனப் பிராட்டிகயப் பலர்பாலாற் கூறுவது உலைப் பபாதுக்
ைருத்து உகரத்தவாறு.

1176. ‘தன் வநாக்கு எரி கால். தவக. வாள் அரவின்

பல் வநாக்கினது என்பது பண்டுககாலாம்;
என் வநாக்கினும். கநஞ்சினும். என்றும் உைார்
கமன் வநாக்கினவத - கடு வல் விடவம!

ைடுவல்விடம் - மிைக் பைாடிய வலிகே வாய்ந்த விடோனது; தன் வநாக்கு

எரிகால் தவகவாள் அரவின் பல் வநாக்கினது - தன் ைண்ைளினின்று தீ ைக்கும்
தன்கேயுகடய வாள் மபாற் பைாடிய பாம்பினது பல்கல இடோைக்
பைாண்டுள்ளது; என்பது பண்டு ககால் ஆம் - என்பது பகழய பெய்தி மபாலும்;
என் வநாக்கினும் கநஞ்சினும் என்றும் உைார் கமல் வநாக்கினது - (இப்பபாழுமதா
அக்பைாடிய நஞ்சு) என் விழிைளிலும் பநஞ்சினிலும் எப்மபாதும் நீங்ைாது
இருப்பவராகிய அந்நங்கையரின் குளிர்ந்த பார்கவகயமய இடோைக்
பைாண்டுள்ளது என்பது பதளிவு ஆயிற்று.
ெனகியின் பார்கவ ைாதல் மநாகய மிகுவித்துப் பபருந்துன்பம் தருவது
குறித்து விடோைக் கூறப்பட்டது. “இரு மநாக்கு இவள் உண்ைண் உள்ளது ஒரு
மநாக்கு மநாய் மநாக்கு” (குறள். 1091) என்பர் ஆதலின் மநாய் மநாக்கின் வலிகே
குறித்தவாறு. இராேன் மநாக்கியிருத்தல் உருபவளித் மதாற்றத்தில் இருத்தல்;
பநஞ்சில் இருத்தல் எப்மபாதும் நிகனவாய் இருத்தல். மநாக்கில் நஞ்சு
எரிைால்வது ஒன்கற விலக்கிப் பிறிபதான்றாை நிறுவுவதால் அவநுதியணி.
 1177. ‘கல். ஆர் மலர் சூழ் கழி. வார் கபாழிவலாடு.
எல்லாம் உைஆயினும். என் மனவமா-
கசால் ஆர் அமுதின் சுவவவயாடு இனிது ஆம்
கமல் ஓதியர்தாம் விவையாடு இடவம!*

கல் ஆர் மலர்சூழ் கழி. வார் கபாழிவலாடு - பெய்குன்றுைளும். நிகறந்தேலர்

சூழ்ந்த உப்பங்ைழிைளும். நீண்ட ேலர்ச் மொகலைளும் விகளயாடும்; எல்லாம் உை
ஆயினும் - ேற்றும் பல ஆடிடங்ைளும் இடங்ைளாை இருக்ைவும்; கசால் ஆர் அமுதின்
சுவவவயாடு இனிது ஆம் - மபசும் பொற்ைகளப் பபறுதற்ைரிய அமுதச்
சுகவயினும் இனியவாைப் மபசுகின்ற; கமல் ஓதியர்தாம் விவையாடு இடம் -
பேல்லிய கூந்தகலயுகடய அப்பபண்டிர் விகளயாடும் இடோைக் பைாண்டது;
என் மனவமா - என் ேனந்தாமனா?
உயர்பண்புகடய ேைளிர். தகலவனது பநஞ்சிகனமய
விகளயாடுைளோைக் பைாள்வர். ஓயா நிகனவில் அவர் உள்ளத்துலாவுதலால்
விகளயாடிடம் ஆயிற்று பநஞ்ெம் என்ை. ேகலச் மொகல. ைழிக்ைானல் ேலர்ப்
பூங்ைா எனப் பலப்பல ஆடிடங்ைள். அரசிளங் குேரியாகிய அவளுக்கு விகளயாடக்
ைாத்திருக்ை. என் ேனத்கத ஏன் அவள் ஆடுைளோைத் மதர்ந்தாமளா என
வியந்தவாறு. ேண முரெகறயச் ெனைன் ஆகண

(வவறு) கலிவிருத்தம்

1178. மானவர் கபருமானும்.

மண நிவனவினன் ஆக.
“வதன் அமர் குழலாள்தன்
திருமணவிவன. நாவை;
பூ. நகு மணி வாசம்.
புவன நகர் அணிவீர்!” என்று
ஆவனயின்மிவச. யாணர்.
அணி. முரசு அவைக!’ என்ைான்.

மானவர் கபருமானும் - ேனிதகுலத் திலைனாகிய ெனைனும்;

மணநிவனவினனாக - (இராேன் சீகத இருவரின்) திருேணமே நிகனவாை
இருந்தான் ஆதலின்; ‘வதன் அமர் குழலாள்தன் திருமணவிவன நாவை - வண்டுைள்
விரும்பும் கூந்தகலயுகடய ெனகியின் திருேண நிைழ்வு. நாகள யாகும்; பூநகு
மணிவாசம் புவனநகர் அணிவீர் என்று - ேலர்ைளாலும் ஒளிர்கின்ற ேணிைளாலும்
நறுேணப் பபாருள்ைளாலும். இயல்பாைமவ அழகுகடய மிதிகல ோநைகர
மேலும் புதிதாை அலங்ைரிப்பீர்ைளாை என்று; ஆவனயின் மிவச யாணர் அணிமுரசு
அவைக என்ைான் - யாகனயின் மேமல அழகிய அணிைள் அணியப்பபற்ற
முரசிகன ஏற்றி அதகன அடிப்பித்து (ேக்ைட்குத்) பதரிவியுங்ைள் என
ஆகணயிட்டான்.
 ேணமுரசு. பைாகட முரசு. விழாமுரசு. என மூவகை முரசுைளில் இது ேணமுரசு
என்பதகன. “ேணம் நாகள அணிமுரசு அகறை” என்பதனால் பதரிவித்தார்.
ஆனாலும் இம் ேணவிழாவில் பிறர்க்குக் பைாகடயளித்தலால் பைாகடமுரசுோய்.
மிதிகல நைரமே விழாக்மைாலங் பைாள்ளுதலால். விழாமுரசுோய் மும்முரசுோகி
முழங்குவது இனிவரும்பாடல்ைளில் உணர்த்தப்படும். திருேண விகன நாகள
என்பதனால். முரெகறந்தது முந்கதய நாள் இரவு எனக்பைாள்ை. இதுமுதல்
இருபது ைவிைளில் உள்ள ெந்த இன்பம். ைற்பார் உளத்கதக் ைளிகூர கவக்கும்.

மக்களின் மகிழ்ச்சி

1179. முரசு அவைதலும். மான

முதியரும். இவைவயாரும்.
விவர கசறி குழலாரும்.
விரவினர் விவரகின்ைார்;
உவர கசறி கிவைவயாடும்.
உவவகயின் உயர்கின்ைார்;
கவர கதரிவு அரிது ஆகும்
இரவு ஒரு கவர கண்டார்.

முரசு அவைதலும் - (ைட்டகளப்படிமய) முரசு அறிவித்தவுடன்; மான

முதியரும் இவைவயாரும் விவரகசறி குழலாரும் - பபருகேக்குரிய
முதியவர்ைளும். இகளயவர்ைளும். ேணம்மிக்ை கூந்தகலயுகடய ேைளிரும்;
விரவினர் விவரகின்ைார் - தம்மிற் ைலந்தவர்ைளாய் (நைகர அழகு பெய்ய)
விகரந்தவராய்; உவரகசறி கிவைவயாடும் உவவகயின் உயர்கின்ைார் - சுற்றத்தாமராடு
உகரயாடிச் சீகத ேணம் எண்ணி. ைளிப்பில் உயர்ந்தவராய்; கவரகதரிவு அரிது ஆகும்
இரவு ஒருகவர கண்டார் - (என்று பபாழுது விடியுமோ சீகதேணங்ைாண என்ற
தவிப்பால்) ைகரைாண இயலாததாய் நீண்டிருந்த அந்த இருட்ைடலிகனக் ைடந்து
விடியல் எனும் ைகரயிகன அகடந்தவர் ஆயினர்.

விடியகல. ஒரு ‘ைகர’ ைண்டார் என்பதனால். இரவு ைடல் ஆயிற்று. ஏைமதெ

உருவைம். இராேபிரானும் பிராட்டியும் விரைமவட்கையால் விடியலுக்கு ஏங்கித்
தவித்தது மபாலமவ. இவர் ேணங்ைாணத் துடிக்கும் ைாட்சி மவட்கையில்.
மிதிகலயிலிருந்து ேக்ைளும் விடியலுக்கு ஏங்கியிருந்தனர் என்பதகன “ைகர
பதரிவு அரிதாகும் விடிவு ஒரு ைகர ைண்டார்” என்பதனால் உணர்த்தியதிறம் ைாண்ை.

சூரியன் மதாற்றம்
 1180. ‘அஞ்சன ஒளியானும்.
அலர்மிவச உவைவாளும்.
எஞ்சல் இல் மணம். நாவைப்
புணர்குவர்’ எனவலாடும்.
கசஞ் சுடர் இருள் கீறி.
தினகரன். ஒரு வதர்வமல்.
மஞ்சவன அணி வகாலம்
காணிய என. வந்தான்.

அஞ்சன ஒளியானும் - அஞ்ென கே மபான்ற ைருநிறங் பைாண்ட (திருோலாகிய)

இராேனும்; அலர்மிவச உவைவாளும் - தாேகரப் பூவில் வாழ்பவளாம்
திருேைளாகிய சீகதயும்; எஞ்சல் இல் மணம் நாவைப் புணர்குவர் எனவலாடும் -
நாகள (ஒருவகையிலும்) குகறவில்லாத திருேணம் கூடுவார்ைள் என்று
முரெகறந்த பெய்தி மைட்டவுடன்; தினகரன். மஞ்சவன அணிவகாலம் காணிய எனச்
கசஞ்சுடர் இருள்கீறி ஒருவதர்வமல் வந்தான் - சூரியன். தனது குல கேந்தனான
இராேனின் திருேணக் மைாலத்கதக் ைாணத் (அவாவிப் புறப்பட்டான் மபால)
தனது ஒப்பற்ற மதர்மேல் தன் சிவந்த ஒளிக்ைற்கறைளால் இருகளக் கீறிக்
(கீழ்வானில்) உதித்தான்.
குலப்பாட்டன் பைாள்ளுப்மபரன் திருேணம் ைாண வந்தாற்மபால வந்தான்
எனச் சூரிய உதயத்கத இடம் ைாலத்திற்மைற்றவாறு புகனந்துகரக்கும் திறம்
ைாண்ை. ஏதுத்தற்குறிப்மபற்ற அணி.

அஞ்ெனம் ைருகே நிறம் உகடயமதனும். அதுவும் ஒளி கூடியதாயின்

இராேன் நிறத்துக்கு ஒவ்வும் என்பார். “அஞ்ென ஒளியானும்” என்றார். எனமவ.
ைருகேயில் ஒளிகூடின் ைாகுத்தன் நிறோகும் என்றவாறு. “அலர் மிகெ
உகறவாளும்” என்பது. அஞ்ென ஒளியானின் இதய அலர்மிகெ உகறவாளும்
எனும் பபாருளும் மதான்ற நிற்பது ைாண்ை. அவள் விகளயாடிடம் என் ேனம்
(ைம்ப. 1177) என்று ெற்று முன்பு பபருோன் கூறியுள்ளகே ைாண்ை.

நகவர அணி கசயல்

1181. வதாரணம் நடுவாரும்.
தூண் உவை கபாதிவாரும்.
பூரண குடம் எங்கும்
புவன துகில் புவனவாரும்.
கார் அணி கநடு மாடம்
கதிர் மணி அணிவாரும்.
ஆரண மவைவாணர்க்கு
இன் அமுது அடுவாரும்.
 வதாரணம் நடுவாரும் தூண்உவை கபாதிவாரும் - (அந்நைரத்து ேக்ைள். அப்மபாது)
மதாரணங்ைகள வீதிைளில் நடுவார்ைளும். தூண்ைளுக்பைல்லாம் (பட்டு)
உகறைகளப் பபாத்துவார்ைளும்; பூரண குடம் எங்கும் புவனதுகில் புவனவாரும் -
பூரண குடங்ைகள எங்கும் கவத்து. (அவற்றின்மேல்) அழகிய ஆகடைகள
அணிவாரும்; காரணி கநடு மாடம் கதிர் மணி அணிவாரும் - மேைங்ைள் (உச்சியில்)
அணிந்திருக்கிற உயர்ந்த ோட வீடுைளில். ஒளியுகடய ேணிைகளப் பதித்து அழகு
பெய்வாரும்; ஆரணமவை வாணர்க்கு இன் அமுது அடுவாரும் - மவதங்ைளில் உள்ள
ேகற பபாருள்ைகள விளக்கும் திறமுகடய மவதியருக்கு இட இனிய உணவுைகளச்
ெகேப்பவர்ைளும் (ஆயினர்.)

இது முதற் பதினாறு பாடல்ைளுக்கும் ‘ஆயினர்’ எனும் ஒருபொல் வருவித்து

விகனமுடிவு பெய்ை. இப்பதினாறு ைவிைளிலும். அக்ைாலத்து அரெ குடும்ப
ேணவிழாக்ைளுக்கு நைரும். ோந்தரும் அழகு பெய்யும் வகை. முகற முழுதும்
பதாகுத்துகரக்ைப்பட்டிருத்தல் ைாண்ை.

1182. அன்ன கமன் நவடயாரும்.

மழ விவட அவனயாரும்.
கன்னி நல் நகர். வாவழ
கமுககாடு நடுவாரும்.
பன்ன அரு நிவை முத்தம்
பரியன கதரிவாரும்.
கபான் அணி அணிவாரும்.
மணி அணி புவனவாரும்.

அன்ன கமல் நவடயாரும் - அன்னம்மபால் நடக்கும் நகடயுகடய (மிதிகலநைரப்)

பபண்டிரும்; மழவிவட அவனயாரும் - இளகேபபாருந்திய ைாகளைளின்
பீடுநகடயுகடய ஆடவரும்; கன்னி நல் நகர் - பிற ேன்னரால் பவற்றி
பைாள்ளப்படாத அந்நன்னைரில் எங்கும்; வாவழ கமுககாடு நடுவாரும் - வாகழ
ேரங்ைகளயும் ைமுை ேரங்ைகளயும் பைாண்டுவந்து நாட்டுபவர்ைளும்; பன்ன அரு
நிவை முத்தம் பரியன கதரிவாகும் - விகலகூற முடியாத ேதிப்புகடய நிகறந்த
முத்துக்ைளில். பபரியனவாைவுள்ள முத்துக்ைகளத் மதர்ந்து எடுத்து
அணிந்துபைாள்வார்ைளும்; கபான் அணி அணிவாரும் - பபான்னால் ஆன
அணிைமள (மபாதுபேன) அணிந்துபைாள்பவர்ைளும்; மணிஅணி புவனவாரும் -
ேணியால் ஆன அணிைமள (எேக்கு மவண்டும் என) அலங்ைரித்துக் பைாள்பவரும்
(ஆயினர்).
 சுகவயும் விருப்பமும் ோந்தர்க்கு ோந்தர் மவறுபடுவன ஆதலின். “பபான்
அணி அணிவாரும். ேணி அணி புகனவாரும்” என்றார். பபண்கேயின்
பேன்கேயும். ஆண்கேயின் வன்கேயும் இகணகிற மபாது. உலகு அழகு
சிறத்தலால். “அன்ன பேன்நகடயாரும். ேழவிகடயகனயாரும்” என
இகணத்துள்ள அழகுத்திறம் ைாண்ை. அவர்ைகள வாழ்நாளில் மிைப்பபரிய
திருநாள் இதுமவ யாதலால். இருக்கும் முத்துக்ைளில் பபரிய முத்துக்ைகள அணியத்
மதடுகின்றனர் என்பார். “பன்னரும் நிகரமுத்தம் பரியன பதரிவாரும்” என்றார்.
ஏராளோன விகல ேதிப்பு உகரக்ை அரிய முத்துவளம் ஒவ்மவார் இல்லத்திலும்
உண்டு எனப் பபாருள்வளம் சுட்டுவார். பன்னரு நிகறமுத்தங்ைளுள் பரியன
மதடுவார் என்றார்.

1183. சந்தனம். அகில். நாறும்

சாந்கதாடு. கதரு எங்கும்
சிந்தினர் திரிவாரும்.
கசழுமலர் கசாரிவாரும்.
இந்திரதனு நாணும்
எரி மணி நிவர மாடத்து.
அந்தம் இல் விவல ஆரக்
வகாவவகள் அணிவாரும்.
நாறும் சந்தனம் அகில் சாந்கதாடு - ேணக்கின்ற ெந்தனம். அகில் ஆகியவற்கறத்
மதய்த்து அகரத்த குழம்கப; கதரு எங்கும் சிந்தினர் திரிவாரும் - வீதிைளில் எங்கும்
பதளித்துத் திரிபவர்ைளும்; கசழுமலர் கசாரிவாரும் - வாடா ேலர்ைகள (வீதிைளில்
எல்லாம்) (ேகழ மபால்) பபய்பவர்ைளும்; இந்திர தனுநாணும் எரிமணி நிவர
மாடத்து - இந்திரவில் எனப்படும் வானவில் நாணுோறு ஒளிவீசும் ேணிைள்
பதிக்ைப்பட்டுள்ள ோடங்ைளாகிய உப்பரிகைைளில்; அந்தம் இல் விவல ஆரக்
வகாவவகள் அணிவாரும் - அளவற்ற விகலேதிப்புகடய முத்து வடங்ைகளத்
பதாங்ை விட்டு அலங்ைரிப்பவர்ைளும் (ஆயினர்). முந்கதய பாடலில். முத்தும்
ேணியும் அணியாைப் பபண்ைள் அணிந்தகதக் கூறிய ைவிஞர்பிரான். இப்பாடலில்
அவர்ைள் இருக்கும் ேணிோட வீடுைளும் அவ்வணிைகள யணியத் பதாடங்கின
என்று. நைரத்தின் வள மிகுதி கூறுகின்றார்.
 அந்நைர ேங்கையமர ேணப்பபாருள்ைளின் ெங்ைேம்; ஆதலால். அவர்ைள்
பெல்லுமிடம் எல்லாம் நறுேணங்ைகளச் சிந்திச் பென்றார்ைள் என்பார்.
“ெந்தனம். அகில். நாறும் ொந்பதாடு பதரு எங்கும் சிந்தினர். திரிவாரும்” என்றார்.
இல்லத்கத நறுேணோக்கிய இவர்ைள். இப்பபாழுது. பதருவில் திரிந்து.
பதருகவபயல்லாம் நறுேணோக்குகின்றனர் என்ை. தாங்ைள் அணிந்தது மபாை.
எஞ்சிக் கிடந்த விகலேதிப்பற்ற முத்து. ேணிோகலைகள ோளிகைைளுக்குச்
சூட்டத் பதாடங்கினர் என்பார். “நிகர ோடத்து அந்தமில் விகலயாரக் மைாகவைள்
அணிவாரும்” என்றார். அந்த ேணி ோடங்ைள் முன்மப நவரத்தினங்ைள் பதிக்ைப்
பபற்று. இந்திரவில்கல நாணும்படி பெய்யும் ஒளியுகடயன என்பார். “இந்திர
தனுநாணும் எரிேணி நிகல ோடம்” என்றார். இம்ோடங்ைள் ஒன்பது வகை
நிறமுகடய நவேணிைள் பதிக்ைப்பபற்றகவ; வான வில்மலா ஏழுநிறமே
பைாண்டது ஆதலால். தாழ்வுணர்ச்சியால் அது நாணும் என்பார். “இந்திர
தனுநாணும்” என்றார்.

ொந்து - கதலம் எனினுோம். இகற திருமேனிைட்குச் ொத்தும் கதலக்ைாப்கப.

“ொந்து ொத்துதல்” என்பர்.

1184. தைம் கிைர் மணி கால.

தவழ் சுடர் உமிழ் தீபம்.
இைங் குளிர் முவை ஆர் நல்
பாலிவக இனம். எங்கும்.
விளிம்பு கபான் விவர நாை.
கவயிகலாடு நிலவு ஈனும்.
பளிங்குவட உயர் திண்வணப்
பத்தியின் வவப்பாரும்.

விளிம்பு கபான் விவர நாை - ஓரங்ைள் எல்லாம் பபான் பதிக்ைப் பபற்றுள்ள

பபான் தைடுைள் ேணம் ைேழ; கவயிகலாடு நிலவு ஈனும் - ஞாயிற்றின் பவப்பமும்.
நிலவின் தண்கேயும் ஒருங்மை உமிழும் (சூரிய. ெந்திர ைாந்தக் ைற்ைள் என்னும்);
பளிங்குவட உயர் திண்வணப் பத்தியின் - படிைக் ைற்ைள் பதிக்ைப்பபற்ற உயர்ந்த
திண்கணைளின் வரிகெைளில்; தைம் கிைர் மணி கால - அடித்தளத்தில் பதிக்ைப்
பபற்றுள்ள ோணிக்ைங்ைள் ஒளிசிந்தவும்; தவழ் சுடர் உமிழ்தீபம் - பரவுகின்ற ஒளி
உமிழ்கின்ற தீபங்ைகளயும்; குளிர் இைமுவை ஆர் நல் பாலிவக இனம் - குளிர்ந்த
இளகேயான விகதமுகளைள் பபாருந்தின நல்ல பாலிகைக் கிண்ணங்ைளின்
வகைைகளயும்; எங்கும் வவப்பாரும் - (அந்நைரத்தில்) எவ்விடத்திலும்
கவப்பாரும் (ஆயினர்).

சூரிய ஒளியில் பவயிலும். ெந்திர ஒளியில் தண்ணீரும் உமிழ்வது சூரிய

ைாந்தக் ைல். ெந்திரக்ைல் எனும் இரண்டின் இயல்பாதலின். அகவ இரண்டும்
பதிக்ைப்பபற்ற திண்கணைளில் “பவயிபலாடு நிலவு ஈனும்” எனப்பட்டன.
சுடர் என்பது ேணித் தீபத்கதயும். உமிழ் தீபம் என்பது. தீச்சுடர் விளக்குைகளயும்
குறித்தன.
 1185. மந்தர மணி மாட
முன்றிலின்வயின் எங்கும்.
அந்தம் இல் ஒளி முத்தின்.
அகல் நிவர ஒளி நாறி.
அந்தர கநடு வான் மீன்
அவண் அலர்குவது என்ன.
பந்தரின் நிழல் வீச.
படர் கவயில் கடிவாரும்.

அந்தர கநடுவான்மீன் இவண் அலர்குவது என்ன - விண்பவளியாகிய

பநடுவானத்து விண்மீன்ைளின் பதாகுதி எல்லாம் மெர்ந்து இங்கு
ஒளிவீசுவதுமபால்; மந்தரமணிமாடம் முன்றிலின் வயின் எங்கும் - ேந்தரகிரி
மபான்ற அழகிய ோட வீடுைளின் முன்புறத்தின் இடம் முழுவதிலும்; அந்தம்
இல் ஒளிர்முத்தில் அகல்நிவர ஒளிவீச - அளவற்றனவாய். ஒளிரும் தன்கேயனவான
முத்துக்ைளின் அைன்ற வரிகெ ஒளி வீொ நிற்ை (இடப்பட்ட); பந்தரின் நிழல்வீச -
(முத்துப்) பந்தரின் நிழல் பரவுதலினால்; படர்கவயில் கடிவாரும் - (எங்கும்)
பரவுகிற பவயிகலத் தடுப்பவர்ைளும் (ஆயினர்.)

முத்துக்ைள் குளிருந் தன்கேயவாதலின். பவயிலுக்குக் குளிர்ச்சி நல்ை

அவற்றால் பந்தல் இட்டனர் என்பதனால். நைரத்தின் வளமிகுதி உணர்த்தியவாறு.
திருேணம் நிைழ்நாள். பங்குனி உத்தர நாள் ஆதலின். பவயிலின் ைடுகே நீங்ை.
வீடுைள்மதாறும் பந்தர் இட்டனர்; அதுவும் முத்துப் பந்தர் என்றவாறு.

1186. வயிரம் மின் ஒளி ஈனும்.

மரகத மணி வவதி.
கசயிர் அை ஒளிர் தீபம்
சிலதியர் ககாணர்வாரும்.
கவயில் விரவிய கபான்னின்
மிவட ககாடி. மதி வதாயும்
எயிலினில் நடுவாரும்.
அகில் எரி இடுவாரும்.

வயிரம் மின் ஒளிஈனும் மரகத மணி வவதி - வயிரம் என்னும் ேணிைள்

(சுற்றிலும்) ஒளிவீசும். பச்கெ இரத்தினங்ைள் பதிக்ைப்பட்ட மேகடைளில்; கசயிர்
அை ஒளிர்தீபம் சிலதியர் ககாணர்வாரும் - குற்றேற்று விளங்குகின்ற விளக்குைகள.
பணிப்பபண்ைள் பைாண்டு வந்து கவப்பர்; கவயில் விரவிய கபான்னின் மிவட
ககாடி - சூரிய ஒளிக்குச் ெேோன ஒளிபபாருந்திய பபான்னால் ஆகிய ைாம்மபாடு
கூடிய பைாடிைகள; மதிவதாயும் எயிலினில் நடுவாரும் - ேதிேண்டலத்கத
அளாவுகின்ற ேதில்ைளின் மேல் நாட்டிகவப்பர்; அகில் எரி இடுவாரும் -
(எங்கும்) அகிற்ைட்கடைகள (ேணம் பரப்புதற்கு) பநருப்பில் இடுவாரும் (ஆயினர்.)
 ேதிமதாயும் எயில் - உயர்வு நவிற்சி.

1187. பண்டியில் நிவை வாசப் பனி மலர் ககாணர்வாரும்.

தண்டவல இவலவயாடு. கனி பல தருவாரும்.
குண்டலம் கவயில் வீசக் குரவவகள் புரிவாரும்.
உண்வட ககாள் மத வவழத்து ஓவடகள் அணிவாரும்.*

பண்டியில் நிவைவாசப் பனிமலர் ககாணர்வாரும் - வண்டிைளிமல நிகறந்த

வாெமுகடய குளிர்ந்த ேலர்ைகளக் பைாண்டு வருபவர்ைளும்; தண்டவல
இவலவயாடு கனிபல தருவாரும் - மொகலைளிமலயுள்ள (வாகழ முதலிய)
இகலைகளயும் (பல்வகைக்) ைனிைகளயும் பைாண்டு வருபவர்ைளும்; குண்டலம்
கவயில்வீசக் குரவவகள் புரிவாரும் - தங்ைள் குண்டலம் என்னும் ைாதணிைள்
(அகெவதனால்) ஒளி வீெப் (பலர் கை மைாத்து ஆடும்) (குரகவக் கூத்து)
ஆடுபவரும்; உண்வடககாள் மதவவழத்து ஓவடகள் அணிவாரும் - ைவளம்
ைவளோை உண்ணும் வழக்ைமுகடய ேதயாகனைளின் பநற்றியில் முை படாங்ைகள
அணிகின்றவர்ைளும் (ஆயினர்).

பவயிற்ைடுகே நீங்ை. பபாது இடங்ைளில் பரப்பவும் பந்தர் இடவும்

இகலைகளயும். ேலர்ைகளயும். விருந்மதாம்புதற்குக் ைனிைகளயும் வண்டி
வண்டியாைக் பைாண்டுவந்தனர் என்பதாம்.

1188. கலவவகள் புவனவாரும். கவல நல கதரிவாரும்.

மலர் குழல் மவலவாரும். மதிமுகம் மணி ஆடித்
திலகம் முன் இடுவாரும். சிகழிவக அணிவாரும்.
இலவு இதழ் கபாலி வகாலம் எழில் கபை இடுவாரும்.*

கலவவகள் புவனவாரும் - ைலகவச் ெந்தனங்ைகளப் பூசிக் பைாள்வாரும்;

கவலநல கதரிவாரும் - நல்ல ஆகடைகள ஆராய்ந்து அணிந்து பைாள்வாரும்; மலர்
குழல் மவலவாரும்;- கூந்தலிமல ேலர்ைகளச்சூடி பைாள்வாரும்; மதிமுக மணி
ஆடித்திலதம் முன் இடுவாரும் - அழகிய ைண்ணாடிமுன் நின்று. தம் ேதிப்மபான்ற
முைங்ைளில் திலைத்கத இட்டுக் பைாள்வாரும்; சிகழிவக அணிவாரும் - சிைழிகை
என்னும் தகலோகலைகள அணிந்து பைாள்வாரும்; இலவு இதழ்கபாலிவகாலம்
எழில்கபை இடுவாரும் - இலவம் பூப்மபாலச் சிவந்த தங்ைள் அழகிய உதடுைளிமல
அழகுறக் மைாலம் இட்டுக் பைாள்பவர்ைளும் (ஆயினர்).

இறுதியடிக்கு இலவின் இதழ் மபான்ற பெம்பஞ்சுக் குழம்பிகன (அடிைளில்)

இட்டுக் பைாள்வாரும் எனவுோம்.
 1189. தப்பின மணி காசும். சங்கமும். மயில் அன்னார்
ஒப்பவன புரி வபாதும். ஊடலின் உகு வபாதும்.
துப்பு உைழ் இை வாசச் சுண்ணமும். உதிர் தாதும்.
குப்வபகள் என. வாரிக்ககாண்டனர் கவைவாரும்.

மயில் அன்னார் - ேயில் அகனய ொயற் பபண்டிர்; ஒப்பவன புரிவபாதும் -

அலங்ைாரம் பெய்கின்ற ைாலத்தும்; ஊடலின் உகுவபாதும் - ஊடற்ைாலத்தில்
பவகுண்டு வீசுகிற ைாலத்தும்; தப்பின மணிகாசும் சங்கமும் துப்புைழ் இைவாசச்
சுண்ணமும் உதிர்தாதும் - உதிர்ந்து வீழ்ந்த ேணிைகளயும். (தங்ைக்) ைாசுைகளயும்.
ெங்கு வகளயல்ைகளயும். பவழம்மபான்று சிவந்த பேல்லிய வாெமுகடய
நறுேணப்பபாடிைகளயும். உதிரும் இயல்புகடய பூந்துைள்ைகளயும்; குப்வபகள்
எனவாரிக் ககாண்டனர் கவைவாரும் - (ைகளயத்தக்ை) குப்கபைள் மபால. குவியலாை
வாரித்திரட்டிக்பைாண்டு மபாய் அப்பால் எறிபவர்ைளும் (ஆயினர்).

விகலயுயர்ந்த பவனக்ைருதும். பபாருள்ைள் எல்லாம் அந்நைரப் பபண்டிர்க்கு

மிை இழிந்த குப்கபைளாயின என்று நைரின் மிகுவளம் கூறியவாறு. மிதிகல
நைரத்துக் குப்கபைளின் மூலப் பபாருள்ைள் இகவபயன வியந்த வாறுோம்.

1190. மன்னவர் வருவாரும். மவையவர் நிவைவாரும்.

இன் இவச மணி யாழின் இவச மது நுகர்வாரும்.
கசன்னியர் திரிவாரும். விைலியர் கசறிவாரும்.
கன்னலின் மண வவவலக் கடிவககள் கதரிவாரும்.

மன்னவர் வருவாரும் - (திருேணத்திற்பைன) அரெர்ைள் வந்து மெர்பவர்ைளும்;

மவையவர் நிவைவாரும் - மவதியர்ைள் வந்து நிகறபவர்ைளும்; இன்இவச
மணியாழின் இவசமது நுகர்வாரும் - இனிய இகெ பபாழிகின்ற அழகிய யாழ்
இகெபயனும் மதகன நுைர்பவர்ைளும்; கசன்னியர் திரிவாரும் - (இன்னிகெ
பாடியவாமற) பாணர்ைள் (எங்கும்) ெஞ்ெரிப்பவர்ைளும்; விைலியர் கசறிவாரும் -
விறல்படப் (பாணர்பாட்டுக் மைற்ப) ஆடும் விறலியராகிய ேைளிர்
பநருங்குவாரும்; கன்னலின் மண வவவலக் கடிவககள் கதரிவாரும் - நாழிகை
வட்டில்ைகளக் பைாண்டு. திருேண மநரத்கதத் (துல்லியோை) ஆராய்ந்து
பைாண்டிருப்பவர்ைளும் (ஆயினர்.) வருவாரும் நிகறவாரும். நுைர்வாரும்.
திரிவாரும். பெறிவாரும். பதரிவாரும் எனும் விகனைகள அடுக்கிமய ேணம்
நிைழவுள்ள மிதிகல நைரின் ஆரவாரத்கதயும். ஆர்வத்கதயும் துடிப்கபயும்
ைற்பார் ேனக்ைண்முன் பைாண்டுவந்து ைாட்டி விடுகிறார்.
 1191. கணிவகயர் கதாகுவாரும்.
கவல பல பயில்வாரும்.
பணி அணி இன முத்தம்.
பல இரு நில மன்னர்
அணி கநடு முடி ஒன்று ஒன்று
அவைதலின். உகும் அம்கபான்
மணி மவல கதாகுமன்னன்
வாயிலின் மிவடவாரும்.

கணிவகயர் கதாகுவாரும் - நடனம் முதலிய ைகலைளில் வல்ல ைணிகையர்

திரளாைக் கூடுவாரும்; கவலபல பயில்வாரும் - அறுபத்து நான்கு வகைக் ைகலைளிற்
பலவற்றின் திறங்ைாட்டப் பயின்று பைாண்டிருப்பாரும்; பல இருநில மன்னர்
பணிஅணி இனமுத்தம் - பல வகைப்பட்ட பபருநில ேன்னர்ைளின்
ஆபரணங்ைளில் அணிந்துள்ள சிந்திய பலவகை முத்துக்ைளும்; அணிகநடுமுடி
கயான்று ஒன்று அவைதலின் உகும் அம்கபான்மணி -அழகிய நீண்ட (தத்தம்)
கிரீடங்ைள் ஒன்பறாபடான்று பநருங்குதலால் சிந்து கின்றனவும் ஆகிய அழகிய
பபான்ைளும் ேணிைளும்; மவலகதாகு மன்னன் வாயிலின் மிவடவாரும் -
ேகலயாைக் குவிந்து கிடக்கிற ெனை ேன்னனின் அரண்ேகன வாயிலிமல
பநருங்குபவர்ைளும் (ஆயினர்).

ேன்னர்ைள் பநருக்ைத்தால். அற்றுவீழ்ந்த ேணியணிைள் அரண்ேகனயின்

ஆொர வாெலில் ேகலபயனக் குவிந்தன என்ை. உயர்வுநவிற்சி.

1192. வகடகம் கவயில் வீச. கிைர் அயில் நிலவு ஈன.

வகாடு உயர் கநடு விஞ்வசக் குஞ்சரம்அது வபால.
ஆடவர் திரிவாரும். அரிவவயர் களி கூர.
நாடகம் நவில்வாரும். நவக உயிர் கவர்வாரும்.

வகடகம் கவயில் வீச - (இடக்கையில் ஏந்தும் பபான் பபாதிந்த) மைடயம்

(பபான்னிற) பவயிகல உமிழவும்; கிைர் அயில் நிலவு ஈன - (வலக்கையில் ஏந்திய)
கூர்கேயான மெல் நிலவின் ஒளிகய வீெவும்; வகாடு உயர்கநடுவிஞ்வசக் குஞ்சரம்
அதுவபால - பைாம்புைள் நீண்ட மபார்த் பதாழில்வல்ல யாகனைள்மபால்; ஆடவர்
திரிவாரும் - ஆண்ைள் (பீடுநகடமயாடு) உலாவவும்; அரிவவயர் களிகூர நாடகம்
நவில்வாரும் - பபண்டிர். (அந்த ஆடவர்) ேகிழ்ச்சி மிகுதற்கு ஏது வான நடனங்ைகள
ஆடவும்; நவக உயிர் கவர்வாரும் - (அவ்வாறு அவர் ஆடும் நடனத்திகடமய)
புன்னகை பூக்ைவும். ஆடவர் உயிகர அவர்ைள் பைாள்கள பைாண்டனர்.

விழாக் ைாலங்ைளில் விகளயாட்டுப் மபார் நிைழ்த்திக் ைாட்டுதல் வழக்ைாதலின்.

அவர்ைள் மைடயமும். மவலும் ஏந்தி. மபார்த்திறங்ைகள நடித்துக் ைாட்டினர் என்ை.
“ஆடவர் திரிவார்;அரிகவயர் ைவர்வார்” என்று அழகுறக் கூறினார்.
 1193. கதிர் மணி ஒளி கால.
கவர் கபாருள் கதரியாவாறு.
எதிர் எதிர் சுடர் விம்முற்று
எழுதலின். இவைவயாரும்.
மது விரி குழலாரும்.
மதிலுவட கநடுமாடம்
அது. இது. என ஓராது.
அலமரல் உறுவாரும்.*

கதிர் மணி ஒளி கால - ஒளிக்ைற்கறைகளயுகடய ோணிக்ைங்ைள் ஒளிகய

உமிழ்தலால்; கவர்கபாருள் கதரியாவாறு - ைண் ஒளி பென்று பற்றக் கூடிய
பபாருள்ைள் பதரியாத வண்ணம்; எதிர் எதிர் சுடர் விம்முற்று எழுதலின் -
எதிர்வருவார் அணிைளின் ஒளி. அவர்ைட்கு எதிர் வருவார் அணிைளின் ஒளிமயாடு
மோதி எதிர்ஒளித்துப் பரவுவதால்; இவைவயாரும் மதுவிரி குழலாரும் மதிலுவட
கநடு மாடம் அது இது என ஓராது - (ைண்ைள் கூசுவதால்) அந்நைரத்து
இகளஞர்ைளும். மதன்வண்டுைள் போய்க்கும் கூந்தலுகடய ேங்கையரும் தங்ைள்
தங்ைள் ேதில் சூழ்ந்த பநடியோட வீடு அதுமவா இதுமவா என அறியோட்டாது;
அலமரல் உறுவாரும் - ேனஞ் சுழல்பவர்ைளும் (ஆயினர்).
ஒளியும் ஒளியும் மோதி ஒளிமுறிவு ஏற்படுங்ைால் இகடயுள்ள பபாருள்ைள்
பதரியா எனும் ஒளியியல் தத்துவம் பதளிவுற உகரக்ைப்பட்டிருத்தல் ைாண்ை.
ேணிஒளிைால. எதிர் பபாருள் பதரியாவாறு. சுடர் விம்முற்று எழுதலின். அது இது
என ஓராது. அலேரல் உறுவார் எனக் கூட்டுை.

1194. வதர்மிவச வருவாரும். சிவிவகயில் வருவாரும்.

ஊர்தியில் வருவாரும். ஒளி மணி நிவர ஓவடக்
கார்மிவச வருவாரும். கரிணியில் வருவாரும்.
பார்மிவச வருவாரும். பண்டியில் வருவாரும்.*

வதர்மிவச வருவாரும் - மதர்ைளின் மேல் வருபவர்ைளும்; சிவிவகயில்

வருவாரும் - பல்லக்குைளில் வருபவர்ைளும்; ஊர்தியில்வரு வாரும் -
பிறவாைனங்ைளிலும் வருபவர்ைளும்; ஒளிமணிநிவர ஓவடக் கார்மிவச வருவாரும்
- ஒளிநிகறயும் ேணிைள் பதித்த முைபடாம் அணிந்த மேைம்மபாற் ைரிய (ஆண்)
யாகனைளின்மேல் வருவாரும்; கரிணியில் வருவாரும் - பபண்யாகனைளின்மேல்
வருவாரும்; பார் மிவச வருவாரும் - பூமியின்மேல் நடந்து வருபவர்ைளும்;
பண்டியில் வருவாரும் - வண்டிைளில் வருபவர்ைளும் (ஆயினர்).
 ைார் - மேைம். நிற ஆகுபபயராய் யாகனகயக் குறித்தது. ைரி என்பதன்
பபண்பாலாய். ைரிணி என்பது பபண் யாகனகயக் குறித்து நின்றது. வருவார்
இத்தகன வகையினர் ஆயினர் என்ை. ைார் - மேைம் எனக்பைாண்டு உவகேயாகு
பபயராய் யாகனகயக் குறித்தது எனினுோம். அப்மபாது. ைார்மேைம்
யாகனைகளயும் அகவயணிந்த முைபடாமின் ஒளிைள் மின்னலிகனயும் குறித்தன
என்ை.

1195. முத்து அணி அணிவாரும்.

மணி அணி முனிவாரும்.
பத்தியின் நிமிர் கசம் கபாற்
பல கலன் மகிழ்வாரும்.
கதாத்து உறு கதாழில் மாவல
சுரி குழல் அணிவாரும்.
சித்திர நிவர வதாயும்
கசந் துகில் புவனவாரும்.

முத்து அணி அணிவாரும் - முத்துக்ைளாலான நகைைகளப் (புதிதாை)

அணிபவர்ைளும்; மணி அணி முனிவாரும் - முன்மப அணிந்திருந்த
ேணியாபரணங்ைகள பவறுத்து நீக்குபவர்ைளும்; பத்தியின் நிமிர் கசம்கபான்
பலகலன் மகிழ்வாரும் - வரிகெ வரிகெயாை. உயர்ந்த பெம்பபான்னால் ஆகிய
பல்வகை நகைைகள அணிந்து ேகிழ்பவர்ைளும்; கதாத்துஉறு கதாழில் மாவல
சுரிகுழல் அணிவாரும் - பூங்பைாத்துைகள கவத்து கைத்திறன் ைாட்டிப் புகனயப்
பட்ட ோகலைகள. பநளிந்த கூந்தலில் அணிபவர்ைளும்; சித்திர நிவர வதாயும்
கசந்துகில் புவனவாரும் - ஓவிய வரிகெைள் அகேயப்பபற்ற பெந்நிறப் பட்டாகடகய
உடுப்பவர்ைளும் (ஆயினர்).

புதியன புகனதற்கு ேைளிர்க்கு உள்ள விருப்பம் சுட்ட. “முத்து அணி

அணிவாரும் ேணியணி முனிவாரும்” என்றார். பபண்கே அழகுருவம் ஆதலின்.
அழகு மேலும் மேலும் ஆரா அழகுபபறத் தவிக்கும் தவிப்கப இப்பாடல் சுட்டுவது
ைாண்ை. இத்தகன வகையில் அணிந்து வந்தனர் என்ை.

1196. விடம் நிகர் விழியாரும்.

அமுது எனும் கமாழியாரும்.
 கிவட புவர இதழாரும்.
கிைர் நவக கவளியாரும்.
தட முவல கபரியாரும்.
தனி இவட சிறியாரும்.
கபவட அன நவடயாரும்.
பிடி என வருவாரும். -

விடநிகர் விழியாரும் - (விரும்பாதார்க்கு) நஞ்சிகனபயாத்த ைண்ணினரும்;

அமுது எனும் கமாழியாரும் - (விரும்புவார்க்கு) அமுதிகன பயாத்த
போழியினரும்; கிவடபுவர இதழாரும் - சிவந்த பநட்டிகய பயாத்த உதட்டிகன
யுகடயாரும்; கிைர்நவக கவளியாரும் - விளங்கும் பற்ைமளா பவண்ணிறோை
உகடயாரும்; தடமுவல கபரியாரும் - அைன்ற தனங்ைளின் பபருகே
பைாண்டவர்ைளும்; தனிஇவட சிறியாரும் - தனித்தன்கே வாய்ந்த மிைச்சிறிய
இகடயிகன உகடயவர்ைளும்; கபவட அன நவடயாரும் - பபண் அன்னத்தின்
நகடயிகன யுகடயவர்ைளும்; பிடி என வருவாரும் - பபண்யாகனகயப் மபால
நடந்து வருபவர்ைளும் (ஆகிய பபண்டிர் எங்கும்) (ஆயினர்).

ஒவ்மவார் அடியிலும் முரண் பதாகடயிட்டுப் பபண்கேயிகன வர்ணித்துள்ள

திறம் ஓர்ை. விடம் என அவர்ைகள பவறுத்து விடற்கு இல்கல; அருகிமலமய
அமுதகனய போழியும் உண்டு என்பார். “விடநிைர் விழியாரும். அமுபதனும்
போழியாரும்” என்றார்.

1197. உள்நிவை நிமிர் கசல்வம்

ஒரு துவை கசல என்றும்
கண்ணுைல் அரிது என்றும்
கருதல் அரிது அம்மா!
எண்ணுறு சுடர் வானத்து
இந்திரன் முடி சூடும்
மண்ணுறு திருநாவை
ஒத்தது-அம் மண நாவை.
 உள்நிவை நிமிர் கசல்வம் ஒரு துவை கசல என்றும் கண்ணுைல் அரிது - மிதிகல
நைரத்துள் நிகறந்துள்ள பெல்வம் முழுவதகனயும் ஒமர இடத்தில் பெல்லக்
ைாணுதல் என்பது என்றும் அரிய பெயலாகும்; என்றும் கருதுதல் அரிது அம்மா! -
அவ்வாறு பெல்வகத ேனத்தால் நிகனத்துப் பார்ப்பது கூட என்றும் அரியபதாரு
வியப்பாகும்! (அன்று அது நிைழ்ந்தது!); எண்ணுறு சுடர் வானத்து இந்திரன் -
ேதித்தற்குரிய ஒளியுலைாகிய வான நாடாளும் மதமவந்திரன்; முடி சூடும்
மண்ணுறு திருநாவை ஒத்தது அம் மணநாள் - தூயதாக்கித் தன் திருமுடிகயச் சூடிக்
பைாள்ள (விழா) எடுத்த நாகளப் மபான்றமத ஆயிற்று. மிதிகலயில் நிைழ்வுறும்
அந்த ேணநாள்.

மிதிகல நைரத்துச் பெல்வம் அகனத்தும் ேணநாள் அன்று வீதியில்

ைாணப்பட்டது என்பது முதல் இரண்டடிைளின் ைருத்து. நிகனக்கும் பபாருள்
எல்லாம் நிகறந்து கிடக்கும் அந்பநடு வீதிைள் மிக்ை அந்த நீள் நைர் மிதிகல.
நிகனக்கும் பபாருள் எல்லாம் நிகறந்து கிடக்கும் வானநாட்டு மவந்தன் முடிசூடும்
அன்றுள்ள வான் நைமர ைவிஞர் நிகனவுக்கு வந்தது என்ை. ேண்ணுறு திருநாள் -
ேகுடாபிமடைத் திருநாள். இதகன. “ேண்ணுேங்ைலம் (புறப். பவண். பாடாண். 36)
என்பர்.

ேணவிகன ேண்டபத்திற்குத் தயரதன் வருகை

(வவறு) கலிவிருந்ததம்

1198. கவர கதரிவு அரியது. கனகம் வவய்ந்தது.

வவர என உயர்ந்தது. மணியின் கசய்தது.
நிவரவவை மணவிவன நிரப்பு மண்டபம்.
அவரசர்தம் அரசனும் அணுகல் வமயினான்.

கவர கதரிவு அரியது - (அைல நீளங்ைளின்) எல்கல பதரியக் ைடினோனதும்;

கனகம் வவய்ந்தது - பபான் மவயப்பட்டதும்; வவர என உயர்ந்தது - ேகல
மபான்று உயர்ச்சியுகடயதும்; மணியின் கசய்தது - ோணிக்ைங்ைள் பதிக்ைப்பட்டதும்;
நிவர வவை மண விவன நிரப்பு மண்டபம் - வரிகெயாை வகளயல்ைள்
அணிந்தவளான சீகதயின் திருேண நிைழ்வுைளுக்குரிய ேங்ைலப் பபாருள்ைகள
நிரப்பி கவத்துள்ளதுோன அந்த ேண ேண்டபத்கத; அரசர் தம் அரசனும் அணுகல்
வமயினான் - அரெர்க்ைரெனாகிய தெரத மவந்தனும் வந்தகடந்தான்.
நிகரவகள - அன்போழித் பதாகை. சீகதகயக் குறித்தது - உயர்வு நவிற்சியணி.

1199. கவண்குவட இை நிலா விரிக்க. மின் எனக்

கண் குவட இன மணி கவயிலும் கான்றிட.
பண் குவட வண்டினம் பாட. ஆடல் மா
மண் குவட தூளி விண் மவைப்ப. - ஏகினான்.
 கவண்குவட இைநிலா விரிக்க - பவண் பைாற்றக் குகட இளநிலவின்
ஒளிவீெ; மின் எனக் கண்குவட இனமணி கவயிலும் கான்றிட - மின்னல் மபான்று.
ைாண்பாருகடய ைண்ைகளக் கூசுோறு (நிலபவாளிமயயன்றி) பவயிலின் ஒளிகயயும்
அக்குகட வீெ; குவட வண்டினம் பண்பாட - ேலர்ைகளக் குகடகின்ற வண்டினங்ைள்
பண் இகெ பாட; ஆடல் மா மண்குவட தூளி விண் மவைப்ப எய்தினான் -
பவற்றிக் குதிகரைள் ேண்கணக் ைால்ைளால் மிதித்தலால் உண்டான புழுதி
வானத்கத ேகறக்ைத் (தெரதன்) வந்தகடந்தான்.

ேங்ைல நிைழ்ச்சிைளின் அணிவகுப்பில் வருவதற்கு எனப்

பயிற்றுவிக்ைப்பட்ட ஆடற்குதிகரைள். நிலம் புழுதிபட ஆடி வந்தன என்பார்.
“ஆடல்ோ ேண் குகட தூளி விண் ேகறப்ப எய்தினான்” என்றார்.

1200. மங்கல முரசு இனம் மவழயின் ஆர்த்தன;

சங்குகள் முரன்ைன; தாவர. வபரிவக.
கபாங்கின; மவையவர் புகலும் நான்மவை.
கங்குலின் ஒலிக்கும் மா கடலும் வபான்ைவத.

மங்கல முரசு இனம் மவழயின் ஆர்த்தன - (அப்பபாழுது) ேங்ைளைரோன ேண

முரசுைளின் கூட்டம் ேகழ மேைங்ைளின் ஒலிகயப் மபால் முழங்கின; சங்குகள்
முரன்ைன - (ேங்ைலச்) ெங்கின் கூட்டங்ைளும் ஒலித்தன; தாவர. வபரிவக
கபாங்கின - தாகரபயன்னும் ஊது குழலும். மபரிகைபயன்னும் மதாற் ைருவியும்
மிக்பைாலித்தன; மவையவர் புகலும் நான்மவை - மவதம் வல்லார் ஒலிக்கின்ற நான்கு
மவதங்ைளின் ஒலி; கங்குலின் ஒலிக்கும் மாகடலும் வபான்ைவத - இரவுப் பபாழுதில்
மிக்கு ஒலிக்கும் பபருங் ைடலின் ஓகெகய ஒத்தது ஆயிற்று.

ஒலிைகள அடுக்கிக் கூறி. ேணக்ைாட்சிகயக் ைற்பார் ேனக்ைண் முன்

பைாண்டுவருகிறார் ைவிஞர்.

1201. பரந்து வதர். களிறு. பாய் புரவி. பண்வணயில்

தரம் தரம் நடந்தன; தாவன வவந்தவன
நிரந்தரம் கதாழும் எழும் வநமி மன்னவர்.
புரந்தரன் புவட வரும். அமரர் வபான்ைனர்.

பரந்த வதர். களிறு. பாய்புரவி - பரவின மதர்ைளும். யாகனைளும் பாய்ந்து

பெல்லும் திறமுகடய குதிகரைளும்; பண்வணயின் தரம்தரம் நடந்தன - கூட்டம்
கூட்டோய். இனவாரியாை நடந்து பென்றன; தாவன வவந்தவன நிரந்தரம் கதாழுது
எழும் வநமி மன்னவர் - மெகனைள் மிக்ை தெரதச் ெக்ைரவர்த்திகய எப்மபாதும்
(பின்பற்றித்) பதாழுபதழுந்து பெல்கின்ற ஆகணச் ெக்ைரமுகடய அரெர்ைள்;
புரந்தரன் புவட வரும் அமரர் வபான்ைனர் - இந்திரகனப் புகட சூழ வரும்
மதவர்ைகளப் மபான்று உடன் சூழ்ந்து பென்றனர்.
 மேல் இந்திரன் முடிசூட்டு விழாவன்று மதவர் தகலவன் இந்திரன் தகல நைர்
அேராவதி மபான்றிருந்தது மிதிகல ோநைர் என்றார். இங்கு. போய்த் துள்ள
அரெர்ைள் எல்மலாரும் மதவர்ைள் மபாலவும். தயரதச் ெக்ைரவர்த்தி மதமவந்திரன்
மபாலவும் திைழ்ந்தனர் என்கிறார். தெரதகனத் மதவர் தகலவனுக்கு ஒப்பிட்டுப்
பன்முகற மேமலயும் கூறியுள்ளார்.

தயரதன். ெனைன் முதலிமயார் ஆெனத்து அேர்தல்

1202. அவனயவன். மண்டபம் அணுகி. அம் கபானின்

புவன மணி ஆதனம் கபாலியத் வதான்றினான்;
முனிவரும். மன்னரும். முவையின் ஏறினார்;
சனகனும். தன் கிவை தழுவ. ஏறினான்.

அவனயவன் மண்டபம் அணுகி - அத்தன்கேயனாய் வந்த தெரத மவந்தன் ேண

ேண்டபத்கத பநருங்கி; அம்கபா(ன்)னின் புவன மணி ஆதனம் கபாலியத்
வதான்றினான் - அழகிய பபான்னினால் பெய்து ேணிைளால் அலங்ைரிக்ைப்பட்ட
ஆெனத்தில். அவ்வாெனம் அழகு பபறுோறு ஏறி வீற்றிருந்தான்; முனிவரும்
மன்னரும் முவையின் ஏறினார் - முனிவர்ைளும் அரெர்ைளும் தத்தம் தகுதிக்மைற்ப
இருக்கைைளில் ஏறி அேர்ந்தனர்; சனகனும் தன் கிவை தழுவ ஏறினான் - (பின்பு)
ெனை ேன்னனும் தன் சுற்றத்தார் புகட சூழ ஓர் ஆெனத்தில் ஏறியேர்ந்தான்.
அகனவரும் தத்தேது தகுதிக்மைற்ற முகறப்படியிடப்பட்டுள்ள
இருக்கைைளில் அேர்ந்தனர் என்பார் “முகறயின் ஏறினார்” என்றார். தெரதன்
பபருமவந்தன் ஆதலாலும் ேணேைனின் தந்கத ஆதலாலும். விருந்தினன்
ஆதலாலும். அவன் இருக்கையில் அேர்ந்தபின் ெனை ேன்னன் தன் இருக்கையில்
அேர்ந்தனன். முனிவர்ைள் ேதித்தற்குரியார் ஆதலானும். அரெர்ைள் விருந்தினர்
ஆதலாலும். அவர்ைளும் அேர்ந்த பின்மப ெனைன் அேர்ந்தான். ஆதலால். ெனைன்
அேர்கவ இறுதியில் கூறியுள்ளார்.
ேண்டபம் மேருேகலயாதல்

1203. மன்னரும். முனிவரும். வானுவைார்களும்.

அன்ன கமன் நவட அணங்கு அவனய மாதரும்.
துன்னினர் துவன்ைலின். சுடர்கள் சூழ்வரும்
கபான் மவல ஒத்தது - அப் கபாரு இல்கூடவம.
 மன்னரும் முனிவரும் வானுவைார்களும் - அரெர்ைளும் முனிவர்ைளும்
வானத்துத் மதவர்ைளும்; அன்னகமன் நவட அணங்கு அவனய மாதரும் துன்னினர்
துவன்ைலின் - அன்னப் பறகவபயன பேது நகட நடக்கும் மதவ ேைளிகர ஒத்த
பபண்டிரும் பநருங்கி நிகறதலால்; அப்கபாரு இல் கூடம் சுடர்கள் சூழ்வரும்
கபான்மவல ஒத்தது - ஒப்புவகேயில்லாத அத் திருேண ேண்டப ோனது சூரியன்
முதலிய எல்லாச் சுடர்ைளும் சூழ்ந்து வலம் வருகின்ற மேருேகலகயப்
மபான்றதாயிற்று. சுடர்ைள் சுற்றி நிற்பதாலும். பபான் ேயோய்ப் பபாலிவதாலும்
ேணேண்டபம் பபான்ேயோன மேருேகலக்கு நிைர் ஆயிற்று. ேன்னர்ைள்
முனிவர்ைள் சூரியன் ஆயினர்; ோதர்ைள் ெந்திரன் ஆயினர்; அவர்ைள் சூழ
இருப்பதால். சூரிய ெந்திரர் ஆகிய இரு சுடர்ைள் சுற்றிவரு மேருகிரியாயிற்று
அத்திருேண ேண்டபம் என்பதாம்.

ேண்டபம் அண்ட மைாளம் ஆதல்

1204. புயல் உை. மின் உை. கபாரு இல் மீன் உை.

இயல் மணிஇனம் உை. சுடர் இரண்டு உை.
மயன் முதல் திருத்திய மணி கசய் மண்டபம்.
அயன் முதல் திருத்திய அண்டம் ஒத்தவத.

மயன் முதல் திருத்திய மணிகசய் மண்டபம் - ேயன் எனும் பதய்வச் சிற்பியால்.

ஆதியிமல பெப்பமுற ேணிைள் பதித்துச் பெய்யப்பட்ட (அந்த) ேணேண்டபத்தில்;
புயல்உை - (கைம்ோறு ைருதாேல் பைாகட பைாடுக்கும் தன்கேயுள்மளார்
பலர் கூடியிருத்தலால்) மேைங்ைள் உள்ளன; மின் உை - (ஒளி ேயோன ஒல்கி ஒசியும்
பேல்லியலார் பலர் உள்ளகேயால்) (அங்கு) மின்னல்ைள் உள்ளன; கபாருஇல்
மீீ்ன் உை - (புைழ்) ஒளிரும் ேன்னர்ைள் பலர் கூடியுள்ளகேயால் ஒப்பற்ற
நட்ெத்திரங்ைளும் (அங்கு) உள்ளன; இயல்மணி இனம் உை - (அவர்ைள் அணிந்துள்ள
ோணிக்ை அணிைளின் வகையினால்) நவரத்தினக் குலங்ைளும் (அங்கு உள்ளன; சுடர்
இரண்டு உை - (சூரிய குலத் தெரதனும் ெந்திர குலச் ெனைனும் இருத்தலால்) சூரிய
ெந்திரர் எனும் இரண்டு சுடர்க் ைடவுள்ைளும் அங்கு உள்ளனர்; அயன் முதல்
திருந்திய அண்டம் ஒத்தவத - (ஆதலால். அம் ேண்டபம்) நான்முைனால் ஆதியில்
அழகுறப் பகடக்ைப்பட்ட அண்ட மைாளம் மபாலமவ இருந்தது.

ேயன்: பதய்வத் தச்ென். “ேயன் முதல் பதய்வத் தச்ெரும்” (ைம்ப. 96); ேண்டபம்
ஒன்கற. அண்ட மைாளோை ஆக்கிக் ைாட்டுகிறார். வான்பவளியில் உள்ள முகில்.
மின்னல். சூரிய ெந்திரர். நட்ெத்திரங்ைள். மைாள்ைள் ஆகியன அங்கு
இருப்பதனால். ேயன் பகடத்த ேண்டபம் அயன் பகடத்த அண்டம் என்பற்குத்
தட்டில்கல என நிரூபித்தவாறு. புயல் உள என்பதற்கு. மேைம் மபான்ற ேைளிர்
கூந்தல்ைள் உள எனினுோம். தயரதகனயும் ெனைகனயும் சூரிய ெந்திரராை
“ெந்திரன் இரவி தன்கனச் ொர்வமதார் தகைகே மதான்ற” (1032) என எதிர்பைாள்
படலத்தும் உகரப்பார்.
 மண்டபம் மாலின் வயிற்வை ஒத்தல்

1205. எண் தவ முனிவரும். இவைவர் யாவரும்.

அண்டரும். பிைரும். புக்கு அடங்கிற்று; ஆதலால்.
மண்டபம் வவயமும் வானும் வாய்மடுத்து
உண்டவன் மணி அணி உதரம் ஒத்தவத.*
எண்தவ முனிவரும் இவைவர் யாவரும் - (அகனவராலும்) ேதிக்ைத்தக்ை
(வசிட்டன். விசுவாமித்திரன் முதலிய) முனிவர்ைளும். (தெரதன். ெனைன் முதலிய)
அகனத்து ேன்னர்ைளும்; அண்டரும் பிைரும் புக்கு அடங்கிற்று - மதவர்ைளும்
ேற்கறமயாரும் வந்தகடயப் பபற்று (இவர் அகனவகரயும்) தன்னுள் அடக்கி
கவத்திருந்தது (அம் ேணிேண்டபம்); ஆதலின் மண்டபம் - ஆதலால்
அம்ேண்டபோனது; வவயமும் வானும் வாய்மடுத்து உண்டவன் - ேண்கணயும்
விண்கணயும் (யுை முடிவுக் ைாலத்தில்) தன் திருவாயில் இட்டு
உட்பைாண்டருளுபவனான திருோலினுகடய; அணி மணி உதரம் ஒத்தது - நீல
ேணியின் நிறமுகடய அழகிய திருவயிற்றிகனப் மபான்றதாயிற்று.

மேல் அணி ேண்டபத்கத அயன் பகடத்த அண்டோக்கிக் ைாட்டியவர்

இப்பாடலில். அயகனயும் பகடத்த பபருோனின் திருவயிறு ஆக்கிக்
ைாட்டுகிறார். “ஒரு பைல் உலகு எலாம் உகரத்துள் பபாதிந்து. அருேகறக்கு
உணர்வரும் அவன்” (ைம்ப. 282) என்னும் “கவயம் முற்றும் வயிற்றின் அடக்கி
ஐயன்” (ைம்ப. 1082) என்றும் முன்பும் உகரப்பர். அண்டங்ைள் யாகவயும்
உண்டடக்கும் திருவயிற்றான் என்பகதயுணர்த்த. அவற்றின் ைாரணோன
ஐம்பூதங்ைளுள் முதலும் இறுதியுோகிய கவயத்கதயும் வானத்கதயும் கூறினார்.
இகடயிலுள்ளகவ தாமன இவற்றுள் அடங்குோதலின்.

1206. தராதலம் முதல் உலகு அவனத்தும் தள்ளுை.

விராவின. குவிந்தன. விைம்ப வவண்டுவமா?
அரா - அவண துைந்து வபாந்து. அவயாத்தி எய்திய
இராகவன் கசய்வகவய இயம்புவாம்அவரா:

தராதலம் முதல் உலகு அவனத்தும் தள்ளுை விராவின; குவிந்தன - பூவுலைம்

முதலான எல்லா உலைத்துள்மளாரும் (இத்திருேணத்கதக் ைாண மவண்டும் எனும்
ஆகெயின் உந்துதலால்) வந்துைலந்து குவிந்தனர்; விைம்ப வவண்டுவமா? - யாம்
இனித் தனித்தனியாை எடுத்தியம்ப மவண்டுோ? (இல்கலயாதலால்); அரா அவண
துைந்து வபாந்து - ஆதிமெடன் எனும் பாம்பின் படுக்கைகய நீங்கி வந்து;
அவயாத்தி எய்திய - (ேன்பகதகயக் ைாக்ை) அமயாத்தி நைரில் அவதரித்துள்ள;
இராகவன் கசய்வகவய விைம்புவாம் - இராே பிரானது பெய்திகய (இனிக்)
கூறத் பதாடங்குமவாம்.
 அமரா - அகெ. தராதலம்: பூமியாகிய இடம். தள்ளுறல்: (ஆகெயின்)
உந்துதல். எல்லா உலைத்மதாரும் வந்து குவிதலின். இன்னார் இவ்வுலகினர் என
எடுத்தியம்பல் இயலாததாயிற்று என்பார். “உலகு அகனத்தும் விராவின;குவிந்தன”
என்றார்.

ேங்ைல நீராடி இராேன் ேணக்மைாலம் பூணல்

1207. சங்கு இனம் தவழ் கடல் ஏழில் தந்தவும்.

சிங்கல் இல் அரு மவை கதரிந்த தீர்த்தமும்.
கங்வகவய முதலிய கலந்த நீரினால்.
மங்கல மஞ்சனம் மரபின் ஆடிவய.

சங்கு இனம் தவழ் கடல் தந்தவும் - ெங்குக் கூட்டங்ைள் தவழ்கின்ற

ஏழ்ைடல்ைளிலிருந்தும் பைாண்டு வரப்பபற்ற தீர்த்தங்ைகளயும்; சிங்கல் இல்
அருமவை கதரிந்த தீர்த்தமும் - அழிவற்ற அரிய மவதங்ைளால் ஆராய்ந்து
கூறப்பட்ட (புனித) தீர்த்தங்ைகளயும்; கங்வகவய முதலிய கலந்த நீரினால் - ைங்கை
நதி முதலிய (புனித) நதிைளின் தீர்த்தங்ைகளயும் ைலந்து ஆக்கிய புனித நீரால்;
மங்கல மங்சனம் மரபின் ஆடி - ேரபின் முகறப்படி இராேபிரான் ேங்ைல நீராடிய
பின்.

1208. வகாது அறு தவத்துத்தம் குலத்துவைார் கதாழும்

ஆதிஅம் வசாதிவய அடி வணங்கினான் -
காது இயல். கயல்விழிக் கன்னிமார்கவை.
வவதியர்க்கு அருமவை விதியின் நல்கிவய.

காது இயல் கயல் விழிக் கன்னிமார்கவை - ைாதளமவாடிய ையல் மபான்ற

ைண்ணியர்ைளாகிய ைன்னிப் பபண்டிகர; வவதியர்க்கு அருமவை விதியின் நல்கி -
மவதம் வல்லார்க்கு அரிய மவதத்தில் விதித்த வண்ணம் ஈந்து; வகாது அறு தவத்து
- குற்றேற்ற தவமுகடகேயினாமல; தம் குலத்துவைார் கதாழும் - தேது குலத்மத
உதித்த அரெர்ைள் எல்மலாரும் வணங்கி வருகிற (தனது குல பதய்வோன); ஆதி
அம் வசாதிவய அடி வணங்கினான் - ஆதியாய் நிற்கும் அழகிய ஒளி வடிவோன
திருவரங்ை நாதகனத் திருவடி பதாழு வணங்கினான்.
 நான்முைனது ஆராதன மூர்த்தியாை இருந்த பாற்ைடலில் பள்ளிபைாண்ட
திருவுருவாகிய திருவரங்ைநாதகன இட்சுவாகு மவந்தன் வரத்தால் பபற்று.
திருவமயாத்தியில் கவத்துத் தன்குலத் துதித்மதார் எல்மலாரும் வணங்கும்
பதய்வோக்கினான். ஆதலின். “தம் குலத்துமளார் பதாழும் ஆதியஞ் மொதிகய”
என்றார். இதகன. “பிணி அரங்ை. விகன அைலப் பபருங்ைாலம் தவம் மபணி.
ேணியரங்கு பநடு முடியாய்! ேலர் அயமன வழிபட்டு. பணி அரங்ைப் பபரும்
பாயல் பரஞ்சுடகர யாம் ைாண. ேணி அரங்ைம் தந்தான்” (ைம்ப. 637) எனக் குலமுகற
கிளத்தும்மபாதும் கூறியுள்ளகே ைாண்ை. “ஆதியஞ் மொதி உருகவ அங்குகவத்து
இங்குப் பிறந்த மவத முதல்வன்” (திருவாய். 3.5.3) என்பர் நம்ோழ்வார்.
“உலைகனத்தும் விளங்கும் மொதி. பவங்ைதிமரான் குலத்துக்மைார் விளக்ைாய்த்
மதான்றி விண்முழுதும் உயக்பைாண்ட வீரன் (பபருோள் திரு. 10.1) என்பார்.
குலமெைரப் பபருோனும். அரெர்ைளும் ெேய குரவர்ைளும். மவற்றிடஞ்
பெல்லுங்ைால். தாம் வழிபடும் பதய்வ வடிவங்ைகள. உடன் பைாண்டு பெல்லுதல்
ேரபாதலால். அமயாத்தி மவந்தர்ைள் வழிபடும் இட்சுவாகு குலதனோகிய
மூர்த்தமே மிதிகலக்குக் பைாண்டு வரப்பட்டு. வழிபடப்பட்டது எனலாம்.
அரெர்ைள் ைன்னிைாதானோை ஒரு ேணேைகள அகடயுமுன் ேணோைா
அந்தணர்க்குக் ைன்னிகைைகளத் தானோை ஈதல் ேரபு ஆதல். “ைாது இயல் விழிக்
ைன்னிோர்ைகள மவதியர்க்கு அருேகற விதியின் நல்கி” என்பதனால் பதரிகிறது.
இதுமுதல் பதிபனட்டுப் பாடல்ைள் இராேன். ேணக்மைாலம் புகனந்த ோட்சி
கூறுவன:

இராேன் ைலகவச் ொந்து அணிதல்

1209. அழி வரு தவத்திகனாடு. அைத்வத ஆக்குவான்.

ஒழிவு அருங் கருவண ஓர் உருவு ககாண்கடன.
எழுத அரு வடிவு ககாண்டு. இருண்ட வமகத்வதத்
தழுவிய நிலவு என. கலவவ. சாத்திவய;

அழிவரு தவத்திகனாடு அைத்வத ஆக்குவான் - ைாப்பவரின்றி அரக்ைர்ைளால்

அழிபவய்தி வந்த தவத்கதயும் தருேத்கதயும் மீண்டும் வளர்த்திடும் பபாருட்டு;
ஒழிவு அருங்கருவண ஓர் உருவு ககாண்கடன - (இகறவனிடத்திருந்து என்றும்)
நீங்ைாத அருளானது ஒரு வடிவு பைாண்டு வந்தாற் மபால; எழுத அரும் வடிவு
ககாண்டு - ஓவியத்தில் எழுத ஒண்ணா உருவத்கதப் பபற்று; இருண்ட
வமகத்வதத் தழுவிய நிலவு என - இருள் நிறம் பபற்றதான ஒரு ைருமேைத்கதத்
தழுவிடுகின்ற பவண்ணிலாகவப் மபால; கலவவ சாத்தி - ைலகவச் ெந்தனத்கத
பயடுத்து (இராேன் அணிந்தான்.)
 “தர்ேம் குன்றி அதர்ேம் மிகும் மபாது நான் யுைந்மதாறும் மதான்றுமவன்”
(கீகத. 4:8) எனும் கீகதக் ைருத்து முதலடியில் கூறப்பட்டது. “இகறவனுக்குக்
ைருகணமய இயல்பு . “மைாபம் வந்மதறி” (திருவாய். ஈடு 9:2:10) என்பது “ஒழிவரு
ைருகண” என்பதனால் பபறப்பட்டது. இகறவனின் திருமேனியழகு. “எழுதரு
வடிவு” என்பதனாற் கூறப்பட்டது. இராேபிரான் பிறப்பு அறங்ைாக்ைமவ என்பது.
“அறந்திறம்பும் என்று ஐயன் அமயாத்தியில் பிறந்த பின்பு” (ைம்ப. 1824) முதலாைக்
ைாவியம் பநடுகிலும் ைவிஞர் மீண்டும் மீண்டும் உகரப்பார். ைருகணயின்
அடர்த்தியினால் பெறிந்து பபாழியக் ைாத்திருக்கும் மேைம் என்பார். “ைருகண ஓர்
வடிவு பைாண்டு இருண்ட மேைத்கத” என்றார். “ஆறாக் ைனல் ஆற்றுமோர் அஞ்ென
மேைம்” (ைம்ப. 1726) என்பார் பின்னும். மேைத்கதத் தழுவிய நிலவு மபால. நீலத்
திருமேனியில் ொத்திய ெந்தனக் குழம்பு நிலவியது என்பதாம். ஆதியஞ் மொதி
மூர்த்திகய வழிபட்டபின். அத்பதய்வ மேனியில் பூெப்பட்டிருந்த உயர் ொந்து
இராேபிரான் இப்மபாது பூசிய ைலகவ என்ை. “பேய்யிட நல்லமதார் ொந்தமும் தந்து
“ (திருப்பல்.9) என்னும் பபரியார் போழியாலும் இம்ேரபு பதரியலாகும். இதகனக்
“மைாயிற் ொந்து” என்பர். இதுமுதல் பதிபனட்டுப் பாடல்ைள் இராேன்.
ேணக்மைாலம் புகனந்த ோட்சி கூறுவன.

முடிக்கு அழகு பெய்தல்

1210. மங்கல முழு நிலா மலர்ந்த திங்கவை.

கபாங்கு இருங் கருங் கடல் பூத்தது ஆம் என.
கசங்கிவடச் சிகழிவக. கசம் கபான் மாவலயும்.
கதாங்கலும். துயல்வர. சுழியம் சூடிவய.

மங்கல முழு நிலா மலர்ந்த திங்கவை - ேங்ைலப் பபாருள்ைளுள் ஒன்றான முழுக்

ைகலைளும் நிகறந்த முழு நிலாகவ; கபாங்கு இருங் கருங்கடல் பூத்தது ஆம் என -
அகலைள் பபாங்கும் பபரிய ைரிய ைடல் தன்னிடத்மத பூக்ைப் பபற்றது மபாலும்
என்று உவகே கூறுோறு; கசம்கிவட சிகழிவக - பெந்பநட்டி ோகலயும்;
கசம்கபான் மாவலயும் - பெம்பபான்னாலான ோகலயும்; கதாங்கலும் துயல் வர -
பூோகலயும் அகெயா நிற்ை; சுழியும் சூடிவய - சுழியம் என்னும் அணிகய முடியில்
(இராேன் அணிந்தான்).

“பபாங்கு இருங் ைருங்ைடல்” - அகலமபால் பநளியும் குழல் பதாகுதிக்கும்.

“முழுநிலாத் திங்ைள்” அம்முடியில் அணியப் பபற்ற. வயிர ேணிைளாலான
சுழியம் என்னும் அணிக்கும் உவகேைள் ஆயின. பபருோனின் திருமுடி
அலங்ைாரமே ேணம் நிைழும் பங்குனி யுத்தர நாளின் மதாற்றத்கதயுணர்த்தியது
என்பார். “ேங்ைல முழுநிலா ேலர்ந்த திங்ைகள” என்றார். பங்குனி உத்தர நாள் முழு
நிலவன்மற வரும் ஆதலான். சிைழிகை - பநற்றியில் வட்டோைக் குஞ்ெங்ைளுடன்
சூடும் ோகல. சுழியம் - பைாண்கடயில் அதகனக் ைட்டும் வட்டவடிோன
அணிவகை. “துளவியல் தும்கபயஞ் சுழியம் சூடினான்” (ைம்ப.) எனவும்.
“பெங்கையினில் பபாற் பெண்டும் திருமுடியில் சுழியமுடன்” (பபரிய புரா. ைழறிற்.
112) எனவும் வருதல் ைாண்ை.
 குண்டலம் அணிதல்

1211. ஏதம் இல் இரு குவழ. இரவு. நன் பகல்.

காதல் கண்டு உணர்ந்தன. கதிரும் திங்களும்.
சீவததன் கருத்திவனச் கசவியின் உள்ளுை.
தூது வந்து உவரப்பன வபான்று வதான்ைவவ.

இரவு நன்பகல் காதல் கண்டு உணர்ந்தன கதிரும் திங்களும் - இரவிலும் நல்ல

பைலிலும் (சீகத படுகிற) ைாதல் மநாகயக் ைண்கூடாைக் ைண்டு
உணர்ந்தவர்ைளாகிய சூரியனும் ெந்திரனும்; தூதுவந்து - தூதாை (இராேனிடம்)
வந்து;பெவியின் உள்உற ;- சீகத ைாதல் மநாகயப் பிறர்க்கும் பதரியாவண்ணம்
உகரக்ை மவண்டி இராேனின் ைாதுைளின் உள்மள பென்றகடயும்படி; சீவததன்
கருத்திவன உவரப்பன வபான்று - அச்சீகதயினது எண்ணத்கதச் பொல்பகவ
மபான்று; ஏதம் இல் இருகுவழ வதான்ை - குற்றேற்ற இரண்டு குண்டங்ைகளத் (தன்
பெவிைளில்) விளங்ை (இராேன் அணிந்தான்). “தூது பென்று” என்னும் பாடத்தினும்
“தூது வந்து” எனும் பாடமே பபாருட் சிறப்புகடகேயின் பைாள்ளப்பபற்றது.
குண்டலத்துக்கு ஒளியாலும் வட்டவடிவத்தாலும் சூரிய ெந்திரர். உவகேயாயினர் -
தற்குறிப்மபற்ற அணி. இரு சுடர்ைளும் பதய்வோதலின். பிராட்டியின் உள்ளத்துள்
உள்ளகதயுணர்ந்து வந்து. பிறர் அறியாவண்ணம் இராேன் திருச்பெவிைளில்
ஓதுவது மபால் இரு குண்டலங்ைளும் பெவியில் நிலவின என்பதாம். சூரியன். தன்
வழித் மதான்றலான இராேனுக்கு அந்தரங்ைத் தூதுவனாை வந்துகரப்பவனாைவும்
ெந்திரன் தன் வழியினளான சீகதக்கு அந்தரங்ைத் தூதுவனாை
வந்துகரப்பவனாைவும் பைாள்ை. அந்தரங்ைச் பெய்திைகள அரெர்க்கு உகரக்கும்
தூதர். இவ்வாறு பெவியுள் ஓதுதல் வழக்ைாதகல. “மின்னிற ேருங்குலாய். பெவியின்
பேல் எனப் பபான்னிறத் தும்பி வந்து ஊதிப் மபாயதால்” (ைம்ப. 5105) எனப்
பிராட்டிக்கு அனுேன் தூதாை வருவதகனக் ைனாவாைக் ைண்டு பொன்ன திரிெகட
கூற்றாலும் உணரலாம். 52
வீரபட்டமும் திலைமும் அணிதல்

1212. கார் விடக் கவையுவட. கணிச்சி. வானவன்

வார் சவடப் புவடயின். ஓர் மதி மிவலச்ச. தான்
சூர் சுடர்க் குலம் எலாம் சூடினான் என.
வீர பட்டத்கதாடு திலகம் மின்னவவ;
 கார்விடக் கவை உவடக் கணிச்சிவானவன் - ைரிய நஞ்ொலான ைருநிறத்கதக்
ைழுத்திமல உகடய ேழுமவந்திய சிவபபருோன்; வார்சவடப் புவடயின் ஓர் மதி
மிவலச்ச - நீண்ட தன் ெகடயின் மேலிடத்தில். பிகற ேதிகயச் சூடியருள; தான்
சூர்சுடர்க் குலம் எலாம் சூடினான் என - அது ைண்டு பதய்வத்தன்கேயுள்ள சூரியன். தீ
முதலிய சுடர்க் கூட்டங்ைகளபயல்லாம் ஒருங்மை தான் தன் தகலமேமல
சூடுவான் மபால; வீரபட்டத்கதாடு திலகம் மின்னவவ - பநற்றியின் மேமல அணியும்
வீர பட்டிகைபயன்னும் அணிகயயும் திலைம் என்னும் அணிகயயும் (இராேன்
அணிந்தான்.) வீரபட்டம்: வீரர் பநற்றியில் அணியும் பபான் முத்துக்ைளால்
ஆயமதார் அணி. பட்டம் எனவும். வீரபட்டிகை எனவும் இது வழங்கும். “நுதல்
அணி ஓகடயில் பிறழும் வீர பட்டத்தில்” (ைம்ப. 3033) என்பார் மேலும். திலதம் -
சுட்டி. இது வீரபட்டத்திற்கு அருகில் இகணந்திருப்பது. “சுட்டி மெர்வாளார்
நுதற்பட்டம்” (ஆதியுலா. 17) எனவும். “நித்திலம் பெய் பட்டமும் பநற்றித் திலதமும்
ஒத்திலங்ை” (பபருந்பதாகை. 426) எனவும் வருதல் ைாண்ை. சூரியன். தீ. ெந்திரராகிய
முச்சுடர்ைளுள் ஒன்கறமய சிவபபருோன் சூடினானாை. இராேன்
ேற்கறயிரண்டு சுடர்ைகளயும் மெர்த்துச் சூடினகே மபால வீர பட்டமும் திலதமும்
ஒளி சிந்தின என்பதாம். 53 முத்துோகல அணிதல்

1213. சக்கரத்து அயல் வரும் சங்கம் ஆம் என

மிக்கு ஒளிர் கழுத்து அணி தரை கவண் ககாடி.
கமாய்க் கருங் குழலினாள். முறுவல் உள்ளுைப்
புக்கன நிவைந்து. வமல் கபாடிப்ப வபான்ைவவ.

சக்கரத்து அயல்வரும் சங்கம் ஆம் என -(திருோலின் சுதரிெனம் எனும்)

ெக்ைராயுதத்துக்கு அருகில் ஏந்தியுள்ள பாஞ்ெென்னியம் என்னும் ெங்கு இது
என்னுோறு; மிக்கு ஒளிர் கழுத்து அணி தரை கவண்ககாடி - மிை ஒளிதரும்
ைழுத்திமல முத்தாலான பவண்கே ஒளி தரும் ோகல வரிகெைள்; கமாய்க்
கருங்குழலினாள் முறுவல் - அடர்ந்த ைருங் கூந்தகலயுகடயவளான சீகதயின்
புன்சிரிப்புக்ைள்; உள்ளுைப்புக்கன நிவைந்து வமல் கபாடிப்ப வபான்ை - (இராேன்)
ேனத்தின் உள்மள புகுந்து. உள்ளிடம் முழுதும் நிகறந்து உடம்பின் மேமல
பவளிப்பட்டன என்னுோறு மதான்றின. பைாடி: வரிகெ. முத்தகனய பற்ைள் சிறிமத
மதான்ற முறுவலிக்கும் பிராட்டியின் புன்னகை இராேன் பநஞ்ெபேல்லாம் நிகறந்து
கிடந்தது என்பமதாடகேயாது அம்முறுவல் பபாங்கி வழியும் அளவு மிக்கும்
இருந்தது என. ைழுத்தில் அணியும் முத்துோகல பைாண்டு தன் குறிப்கப ஏற்றிக்
கூறியவாறு. தரளம்: முத்து. ெக்ைரம் இராேனது திருமுைத்துக்கும். ெங்கு அவன்
ைழுத்துக்கும் ஒளிபற்றிய உவகேைள் ஆயின. பிராட்டியின் புன் முறுவல்
பபருோனின் பநஞ்ெம் பைாண்ட பபருகே வாய்ந்தது என்பதகன “வாள் நிலா
முறுவற் ைனிவாய் ேதி ைாணலாவமதார் ைாலம் உண்டாம் பைால்” (ைம்ப. 622)
எனவும். “உண்ண வந்த நகையும் என்று ஒன்று உண்டால்” (ைம்ப.623) எனவும்
பிறவிடத்தும் ஓதுவதால் உணரலாம்.
54 மதாள்வகள அணிதல்
 1214. பந்தி கசய் வயிரங்கள் கபாறியின் பாடு உை
அந்தம் இல் சுடர் மணி அழலின் வதான்ைலால்.
சுந்தரத் வதாள் அணி வலயம். கதால்வல நாள்
மந்தரம் சுற்றிய அரவவ மானுவம.

பந்தி கசய்வயிரங்கள் கபாறியின் பாடுை -ஒழுங்குறப் பதிக்ைப்பட்ட வச்சிர

ேணிைள் (பாம்பின் படப்) புள்ளிைள் மபால் ஒளி பபாருந்த; அந்தம் இல் சுடர் மணி
அழலின் வதான்ைலால் - எல்கலயிலாத பெந்நிறோய் விளங்கும் ோணிக்ை ேணிைள்
தீயின் பெந்நிறம் மபாலத் மதான்றுவதனால்; சுந்தரத் வதாள் அணிவலயம் -
(இராேனின்) அழகிய மதாள்ைளில் அணியப்பபற்ற மதாள்வகளைள்; கதால்வல
நாள் மந்தரம் சுற்றிய அரவவ மானும் - முன்பு. பாற்ைடல் ைகடந்த ைாலத்தில். ேத்தாை
நின்ற ேந்தர ேகலகயச் சுற்றிப் பிகணத்திருந்த ைகடையிறாகிய (வாசுகி என்னும்)
பாம்கபப் மபான்றிருந்தன.
இராே பிரானின் திருத்மதாள்ைட்கு. ேந்தர ேகலயும் அவற்கறச் சுற்றியுள்ள
மதாள் வகளக்கு. வாசுகியும் உவகேைள் ஆயின. மதாள் வகளயின் வாய்ப்
பபாருத்தில் பதிக்ைப் பபற்றுள்ள ேணி. வாசுகியின் தகலயில் ஒளியுமிழும்
சீவரத்தினத்துக்கு உவகேயாம். “இருள் இரியச் சுடர் ேணிைள் இகேக்கும்
பநற்றி” (பபருோள். திரு. 1. 1) என்பவாதலால். “அந்தமில் சுடர் ேணி அழலின்
மதான்றலால்” என்றார்.

முத்துக் குஞ்ெம் அணிதல்

1215. வகாவவயின் கபரு வட முத்தம் வகாத்தன.

காவல் கசய் தடக் வகயின் நடுவண் காந்துவ.
‘மூவவக உலகிற்கும் முதல்வன் ஆம்’ என.
ஏ வரும் கபருங் குறி இட்ட வபான்ைவவ.

முத்தம் வகாத்தன வகாவவயின் கபருவடம் - முத்துக்ைள் மைாக்ைப்பட்ட மூன்று

மைாகவயாலான பபரிய வடங்ைள்; காவல் கசய் தடக்வகயின் .நடுவண் காந்துவ -
உலகைக் ைாக்கின்ற இராேனின் அைன்ற ைரங்ைளின் நடுவிடத்மத அணியப்பட்டு
விளங்குபகவ; ‘மூவவக உலகிற்கும் முதல்வன் ஆம்’ என - ‘மூன்று வகைப்பட்ட
உலகிற்கும் இவமன முதல்வன் ஆவான் என்று; ஏவரும் கபருங்குறி இட்ட
வபான்ைவவ - எல்மலாரும் இகெந்து பபரியமதார் அகடயாளம்
இட்டாற்மபான்றிருந்தன.
 மூன்று வடோய்ப் பிரிந்தகவயாய்த் மதாள் அணிக்குக் கீமழ ைட்டப்பட்ட
முத்துக்குஞ்ெங்ைள். இராேன் மூவுலகுக்கும் நாதன் என்று ஒப்பிய உலை ேக்ைள்
அகனவரும் ஒப்பியதற்ைகடயாளோை அணிவித்த விருதுச் சின்னம்
மபான்றிருந்தன என்ை. “ஆம் முதல்வன் இவன் என்று தன் மதற்றி (திருவாய். 7.
9.3) என்று நம்ோழ்வாகரத் மதற்றித் பதளிவித்துள்ளகேயும் ைாண்ை.
தற்குறிப்மபற்ற அணி. பபருோனின் திருவடி அநுக்கிரை ெக்தியாைவும் திருக்கைைள்
நிக்கிரை ெக்தியாைவும் விளங்குதலின் “ைாவல் பெய்தடக்கை” என்றார்.
“கைவண்ணம் அங்குக் ைண்மடன்; ைால்வண்ணம் இங்குக் ைண்மடன்” (ைம்ப. )
என்பதன் நுண்பபாருளும் அது.

ைடைம் பூண்டகே

1216. மாண்ட கபான் மணி அணி வலயம் வந்து. எதிர்

வவண்டினர்க்கு உதவுவான் விரும்பி. கற்பகம்
ஈண்டு. தன் ககாம்பிவட ஈன்ைது ஆம் என.
காண்தகு தடக் வகயில் கடகம் மின்னவவ;

கற்பகம் - ைற்பைத் தருவானது; எதிர்வந்து வவண்டினர்க்கு உதவுவான் விரும்பி

- தன் எதிரில் வந்து விரும்பிக் மைட்பார்க்குக் பைாடுக்ை ேனங் பைாண்டு; மாண்ட
கபான் மணி அணிவலயம் - சிறந்த பபான்னாலும். ேணிைளாலும் ஆகிய
வகளைகள; ஈண்டு தன் ககாம்பு இவட ஈன்ைது ஆம் என - பெறிந்த தன்
கிகளைளிமல உண்டாக்கி கவத்தாற் மபான்று; காண் தகு தடக்வகயில் கடகம்
மின்ன - ைாணத்தக்ை தன் அழகிய அைன்ற ைரங்ைளில் மின்னும் ைடைம் என்னும்
அணிைகள (இராேன் அணிந்தான்.)

ைற்பைம் இராேனுக்கும். அதன் பைாம்புைள் அவன் ைரங்ைளுக்கும் உவகேைள்.

ைகலஞர்ைளுக்குக் ைடைம் இட்டுச் சிறப்பித்தல் இயல்பு. அவ்வாறு சிறப்பிக்ை.
ைற்பைத்தரு. இராேன் ைரங்ைளில் ைடைங்ைகள ோட்டி கவத்திருந்தது என்பதாம்.
“ைற்பைக் ைா அன்ன நற்பல மதாளார்க்கு” (திருவாய். 6. 6.6.) எனும் நம்ோழ்வார்
ைருத்கத அடிபயாற்றியது.

1217. வதனுவட மலர்மகள் திவைக்கும் மார்பினில்.

தான் இவட விைங்கிய தவகயின் ஆரம்தான்.
மீகனாடு சுடர்விட விைங்கும் வமகத்து.
வான் இடு வில் என. வயங்கிக் காட்டவவ;
 வதன் உவட மலர் மகள் - மதகனயுகடய பெந்தாேகர ேலரில் வீற்றிருக்கும்
திருேைள்; திவைக்கும் மார்பினில் - ேகிழ்ந்துகறயும் (திரு) ோர்பில்; தான் இவட
விைங்கிய தவகயின் ஆரம் தான் - இகடமய விளங்குகிற அழகிய (பல்வகை
ேணிைள் பதித்த) ோகலயானது; மீகனாடு சுடர்விட விைங்கும் வமகத்து வான் இடு
வில் என - விண்மீன்ைபளாடு ஒளிர்கின்ற மேைக் கூட்டத்தில் வான் வில்லும்
எழுந்தது மபான்று; வயங்கிக் காட்டவவ - விளங்கித் மதான்றுோறு (இராேன்
அணிந்தான்.)

ோர்பு ைார் மேைத்திற்கும் ேணிோகலயின் பல்வகை ேணிைள் விண்

மீன்ைளுக்கும். அவற்றின் ஒளிக்கூட்டம் வான் இடு வில்லிற்கும் உவகேைள்
ஆயின. மேைத்தில் விண்மீன்ைள் விளங்கித் மதான்றா; இங்குத் மதான்றின
என்பதால் இல்பபாருள் உவகேயணி. தான் - அகெைள். வான் இடுவில்:
இந்திரவில். “வானிடு வில்லின் வரவு அறியா வாய்கேயால்” (நாலடி. 1
மேலாகட (உத்தரீயம்) அணிதல்

1218. நணுகவும் அரியதா நடக்கும் ஞானத்தர்

உணர்வு என. ஒளி திகழ் உத்தரீயம்தான்.
தணிவு அருங் கருவணயான் கழுத்தில் சாத்திய.
மணி உமிழ் கதிர் என. மார்பில் வதான்ைவவ;

நணுகவும் அரியதா நடக்கும் ஞானத்தர் உணர்வு என - (எளிய ேக்ைளால்)

அணுகுவதற்கும் அரிய ஞான நகடயிகனப் பூண்படாழுகும் ஞானிைள் தூய
அறிவு மபால; ஒளி திகழ் உத்தரீயம் தான் - ஒளிவிடுகின்ற மேலாகடயானது; தணிவு
அருங் கருவணயான கழுத்தில் சாத்திய மணி உமிழ் கதிர் என - குகறயாது மேன்மேற்
பபருகுங்ைருகணமய வடிவினனான இராேபிரானின் ைழுத்திமல ொத்தப்பட்ட
ேணிைள் சிந்திய ஒளியிகனப் மபால; மார்பில் வதான்ைவவ - திருோர்பில்
மதான்றுோறு (இராேன் அணிந்தான்.) ஞானம்: பேய்யுணர்வு. அஃதாவது பிறப்பு.
வீடுைகளயும் அவற்றின் ைாரணங்ைகளயும். விபரீத. ஐய அறிவுைளால் அல்லாேல்
உண்கேயாை அறிதல். இதகனமய ‘தத்துவ ஞானம்’ என்பர். (திருக். 36 அதி. முன்
பரிமே) மேல். “ஒழிவரு ைருகணயான்” என அவனிடம் உள்ள ைருகணயின்
நீங்ைாத் தன்கே கூறினார். இங்கு. “தணிவருங் ைருகண” என பைாடுக்ைக் பைாடுக்ைக்
குகறயாத அதன் பூரணத் தன்கே கூறினார். ஞானியர் உணர்வு ோெற்றதாைலின்
ோெற்ற உத்தரீயத்திற்கு உவகேயாயிற்று. ைழுத்தணியின் ஒளி பவள்ளம் ோர்பில்
பாய்ந்தது மபான்றும் இது இலங்கிற்று என்பதாம். 59

முப்புரி நூலின் மதாற்றம்

 1219. வமவ அருஞ் சுடர் ஒளி விைங்கும் மார்பின் நூல்.
‘ஏவரும் கதரிந்து இனிது உணர்மின் ஈண்டு’ என்.
வதவரும். முனிவரும். கதரிக்கலா முதல்
மூவரும். தான் என. முடித்தது ஒத்தவத.

வமவு அரும் சுடர் ஒளி விைங்கும் மார்பின்நூல் -(மிகு ஒளியில் அருகில்)

பநருங்குவதற்ைரிய சூரியன். ெந்திரன். தீ எனும் முச்சுடர்ைள் மபாமல. ோர்பில்
விளங்குகின்ற முப்புரி நூலானது; வதவரும் முனிவரும் கதரிக்கலா முதல் மூவரும்
தான் என - மதவர்ைளும் முனிவர்ைளும் இன்னபதன்று அறிவித்து விட
இயலாத மும்மூர்த்திைளின் வடிவமும் தாமன (இராேமன) என்று; ஈண்டு ஏவரும்
கதரிந்து இனிது உணர்மின் என - இங்மை எல்மலாரும் ஆராய்ந்து. இனிதாய்
அறிந்துணருங்ைள் (முடிவுக்கு வாருங்ைள்) என்று; முடித்தது ஒத்தவத - (அதற்கு
அகடயாளச் சின்னோை) (முடியிட்டகதப் மபான்று) முடியப்பட்டிருந்தது. மூன்று
மூர்த்திைளின் ஒருங்கிகணந்த வடிவமே இராேன் என ஆனான் என்னும் தேது
ைடவுட் பைாள்கைகயக் ைம்பர் இங்குத் பதளிய உணர்த்தும் திறம் ைாண்ை. “மூன்று
ைவடாய் முகனத்பதழுந்த மூலமே” (ைம்ப. 3682) “பெங்ைண்ோல் நான்முைன்
சிவன் என்மற பைாமலா எங்ைள் நாயைகனயும் நிகனத்தி ஏகழ நீ” (ைம்ப. 5194)
“முத்மதவரின் மூல முதற் பபாருளாம் அத்மதவர் இம் ோனிடர்” (ைம்ப. 3416)
எனவும் மேலும் பல இடங்ைளில் உணர்த்திப் மபாவகத ஆங்ைாங்குக் ைண்டு
பதளியலாம். 60

உதர பந்தனம் அணிதல்

1220. சுற்றும் நீள் தமனியச் வசாதி கபாங்க. வமல்

ஒற்வை மா மணி உமிழ் உதரபந்தனம்.
மற்றும் ஓர் அண்டமும். அயனும். வந்து எழ.
கபான் தடந் தாமவர பூத்த வபான்ைவத.
 சுற்றும் நீள்தமனியச் வசாதி கபாங்க - சுற்றுப்புறங்ைளில் எல்லாம் நீண்டு பபான்
ேயோன ஒளி பரவ; வமல் ஒற்வை மாமணி உமிழ் உதர பந்தனம் - மேமல
ஒற்கறயாைப் பபரிய ோணிக்ைம் ஒன்கற ஒளிவிளங்ைப் பதித்த உதர பந்தனம்
எனத் திருவயிற்றின் மேல் இட்ட அணியானது; மற்றும் ஓர் அண்டமும் அயனும்
வந்து எழ - (இப்பபாழுதுள்ள அண்டங்ைமளயன்றி) மவறும் ஓர் அண்டமும்.
அதகனப் பகடக்கும் பிரேனும் வந்து மதான்றும்படி; கபான் தடந்தாமவர பூத்த
வபான்ைவத - பபான்நிறோன பபரிய தாேகர ேலர் ஒன்கறத் திருநாபி பூத்தகதப்
மபான்றிருந்தது. அகர ஆகட நழுவாேல் வயிற்றின் மீது அணியும் அணி உதர
பந்தனம் ஆகும். இராேன் அவ்வணிகய அணிந்தது இன்னுமோர் அண்டத்கதயும்
இன்னுமோர் பிரேகனயும் பகடக்ைக் ைருதி. தன் நாபியில் மேலும் ஒருைேலத்கதப்
பூத்தது மபான்றிருந்தது எனத் தன் குறிப்கப ஏற்றிக் கூறினார். உதர பந்தனத்கதச்
சுற்றிபயழுந்த பபான்ேயோன ஒளி பவள்ளத்கத அண்ட மைாளோைவும். உந்தித்
தாேகர. உதர பந்தத்தின் முைப்பாைவும் அவ்வணியின் நடுவில் திைழும்
ேணிகயப் பிரேனாைவும் பைாள்ை. திருோல் தன் நாபிக் ைேலத்தில் பிரேகனப்
பகடக்கின்றான்; அவன் பபான்ேயோன அண்டங்ைகளப் பகடக்கின்றான் என்பது
நூற் பைாள்கை.

பவண்பட்டு அணிதல்

1221. ‘மண்ணுறு’ சுடர் மணி வயங்கித் வதான்றிய

கண்ணுறு கருங் கடல்அதவன. வக வைர்
தண் நிைப் பாற்கடல் தழீஇயது ஆம்’ என.
கவண் நிைப் பட்டு. ஒளி விைங்கச் சாத்திவய;
மண் உறு சுடர்மணி வயங்கித் வதான்றிய கண்ணுறு கருங்கடல் அதவன - ொகணப்
பிடித்துத் தீற்றிய ஒளி விளங்குகின்ற ோணிக்ைங்ைள் மதான்றுதற்கு இடோய்க்
ைண்ணுக்குப் புலப்படுகின்ற ைரிய ைடகல; வகவைர் தண் நிைப் பாற் கடல் தழீஇயது
ஆம் என - அகலக்ைரங்ைள் வளர்கின்ற குளிர்ந்த தன்கேகயயுகடய பாற்ைடல்
தழுவிய ைாட்சி இது என்று கூறலாம்படி; கவண்நிைப் பட்டு ஒளி விைங்கச்
சாத்திவய - பவண்கே நிறமுகடய பட்டாகடகய ஒளி விளங்குோறு தன்
இகடயிமல உடுத்து (அணி பெய்தான் இராேன்).

ைருங்ைடல் பாற்ைடல் உடுத்தது மபால. இராேன் தன் ைரிய திருமேனியில்

பவண்பட்கட உடுத்தான் என்ை. ேண்ணுதல்; ைழுவுதலுோம். முத்து முதலிய
இரத்தினங்ைள் நீராற் ைழுவித் தூயதாக்ைலின் “ேண்ணுறு சுடர்ேணி” என்றார்
எனினுோம். “ைற்பால் உமிழ்ந்த ேணியும் ைழுவாது விட்டால். நாற்பால அழியும்”
(சீவை. அகவயடக்) என்பர். ேணி அணிைள் பல அணிந்து விளங்கும் ைருநீலக்
ைடலும் உடுத்திருந்த பவண் பட்டாகடக்குப் பாற்ைடலும் உவகே. ேங்ைல
நிறோதலின் பவண்பட்டாகட கூறினார்.

உகடவாள் அணிதல்
 1222. சலம் வரு தரைமும். தயங்கு நீலமும்.
அலம்வரு நிழல் உமிழ் அம் கபான் கச்சினால்.
குலம் வரு கனக வான் குன்வை நின்று உடன்
வலம்வரு கதிர் என. வாளும் வீக்கிவய;
சலம் வரு தரைமும். தயங்கு நீலமும் - ைடல் நீரில் மதான்றுகின்ற (பவண்)
முத்துக்ைளும். ஒளிகின்ற நீல நிறமுகடய ோணிக்ைங்ைளும்; அலம் வரு நிழல் உமிழ்
அம்கபான் கச்சினால் - அகெவத னால் ஒளி உமிழ்கின்ற அழகிய பபான்னால்
ஆகிய இகடக் ைச்சினால்; குலம் வரு கனகவான் குன்வை நின்று உடன் வலம் வரு கதிர்
என - சிறப்புகடய பபான்ேயோன மேருேகலகயச் மெர வலம் வந்து நிற்கின்ற
சூரியகனப் மபால; வாளும் வீக்கிவய - உகட வாளிகன இகடயில் ைட்டி (இராேன்
அணிபெய்தான்.)

இராேனது திருமேனி ைரிய நிறத்தது ஆயினும். அணிந்த அணிைளின்

ஒளியால் பபான்னிறம் பபற்றதாதலின் இகடயிகன. ைனைக் குன்றாகிய மேரு
ேகலக்கும். உகடவாளிகனச் சூரியனுக்கும் உவமித்தார். தரளம்: முத்து. ைனைம்:
பபான். 63
அகரப் பட்டிகை அணிதல்

1223. முவக விரி சுடர் ஒளி முத்தின் பத்தி வான்

கதாவக விரி பட்டிவகச் சுடரும் சுற்றிட.
தவக உவடவாள் எனும் தயங்கு கவய்யவன்
நவக இை கவயில் என. கதாங்கல் நாற்றிவய;

முவகவிரி சுடர்ஒளி முத்தின் பத்தி வான் கதாவகவிரி பட்டிவகச் சுடரும் -

அரும்பி விரிக்கின்ற ஒளியுகடய முத்துக்ைளின வரிகெைள் மிகுந்து இகணந்து
விரிகின்ற அகரப்பட்டிகை எனும் அணியின் ஒளியும்; சுற்றிட. தவக உவடவாள்
எனும் தயங்கு கவய்யவன் - இகடகயச் சுற்றி நிற்கையில் ைச்சில் பபாருந்தியுள்ள
உகட வாள் என்னும் ஒளிமிகு சூரியனின்; நவக இைகவயில் என - ஒளிர்கின்ற
இளபவயில் மபாலத் மதான்றிடுோறு.; கதாங்கல் நாற்றிவய - பதாங்குவதாகிய
ேணிோகலகய (அந்தவாளின் அருகில்) பதாங்ைவிட்டு (இராேன் அணிந்தான்).

உகட வாகளச் சூரியன் என்றதற்கு ஏற்ப. அவ்வாளின் அருமை

பதாங்ைவிடப்பட்ட பெம்ேணி ோகலகய. அச் சூரியனது இளபவயில் என்று
உருவகித்தார்.

பதாகடயணி அணிதல்
 1224. காகசாடு கண் நிழல் கஞல. வகவிவன
ஏசறு கிம்புரி எயிறு கவண் நிலா
வீசலின். மகரவாய் விைங்கும் வாள் முகம்.
ஆவசவய ஒளிகைால் அைந்து காட்டவவ;

காகசாடு கண் நிழல் கஞல - ேணிைளின் ஒளிமயாடு ைாண்பார் ைண் ஒளியும்

இகணந்து விளங்ை; வகவிவன ஏசறு கிம்புரி - கைைளால் பெய்யப்படுகிற விசித்திர
மவகலப்பாடுைளில் குற்றமில்லாத கிம்புரி என்னும் அணியானது (சுறா மீனின்
திறந்த வாய் வடிவோைச் பெய்யப் படுவதாதலின் அச்சுறா மீனின்); எயிறு
கவண்நிலா வீசலின் - பற்ை ளாைப் பதித்துள்ள ேணிைளிலிருந்து
பவண்ணிறோன ஒளி வீசுவதால்; மகரவாய் விைங்கும் வாள் முகம் - அந்தக்
கிம்புரி என்னும் அணியினது ஒளி விளங்கும் முைம்; ஆவசவய ஒளிகைால் அைந்து
காட்டவவ - திக்குைளின் எல்கலகய இவ்வளவு என்று அளந்து ைாட்ட (இராேன்
அணிந்தான்) ைஞலல்: விளங்ைல். ஆகெ: திகெ. கிம்புரி: ேைர மீனின் திறந்த வாய்
மபான்ற தாய்த் பதாகடயில் அணியப்படும் ஓர் அணி. இதகனக் “குறங்கு பநறி”
என்பர். “ேைரவாய்” என்று கூறுதலும் உண்டு.
65 ைாலில் ைழலும் அணிதல்

1225. ‘இனிப் பரந்து உலகிவன அைப்பது எங்கு?’ என.

தனித்தனி தடுப்பன வபாலும் சால்பின;
நுனிப்ப அரு நுண் விவனச் சிலம்பு வநான் கழல்.
பனிப் பருந் தாமவரப் பாதம் பற்ைவவ;

‘இனிப் பரந்து உலகிவன அைப்பது எங்கு’ என - ‘இனிமேல் பரந்த வடிவு

பைாண்டு (திரு விக்கிரே அவதாரத்தில்) உலகிகன அளந்தது மபால். இத்திருவடிைள்
எப்படி அளந்து விடும்’ பார்ப்மபாம் என்று கூறித்; தனித்தனி தடுப்பன வபாலும்
சால்பின - தனித்தனிமய தகட பெய்வன மபான்ற இயல்பிகனயுகடயனவாய்;
நுனிப்ப அரும் நுண்விவனச் சிலம்பும் வநான் கழல் - நுனித்து மநாக்கினும் முழு
நுட்பமும் ைண்டறிய இயலாதவாறு பெய் பதாழிகலயுகடய ஒலிக்கின்ற வலிய
வீரக் ைழகலயும்; பனிப்பரும் தாமவரப் பாதம் பற்ைவவ - குளிர்ந்த பபரிய
பெந்தாேகர ேலர் மபாலும் திருவடிைகளச் (சுற்றிலும்) பற்றிக் பைாள்ள (இராேன்
அணிந்தான்.)
 “பனிப்பரும் தாேகரப் பாதம்” என்பதற்கு. பனிப்பு அருந் தாேகரப் பாதம்
எனப் பிரிந்து. பற்றினார் அஞ்சி நடுங்ை மவண்டாத தாேகரப் பாதங்ைள் எனினும்
பபாருந்தும். ைாவிய நாயைர்ைள் பதய்வோயின் மைொதிபாதோை வருணித்தல்
மவண்டும் எனும் ேரகபபயாட்டி 1210ஆம் பாட்டில் முடியணி வருணகனயில்
பதாடங்கி. இப்பாடலில் அடியணியாகிய சிலம்பும் ைழலும் அணியும்
வருணகனமயாடு முடித்திருக்கும் திறம் மநாக்குை. சிலம்பும் - மநான் ைழல். சிலம்பு
- சிலம்புதல். ஒலித்தல். வில்மலான் ைாலன ைழல். பேல்லடி மேலவும் சிலம்பு
(குறுந் பதாகை).

1226. இன்னணம் ஒளிர்தர. இவமயவர்க்கு எலாம்.

தன்வனவய அவனயது ஓர் வகாலம் தாங்கினான் -
பன்னக மணி விைக்கு அழலும் பாயலுள்
அன்னவர் தவத்தினால் அனந்தல் நீங்கினான்.

மணி விைக்கு அழலும் பன்னகப் பாயலுள் அனந்தல் - தனது

ோணிக்ைங்ைளாகிய ஒளி விளக்குைள் ஒளிர்கின்ற ஆதிமெடனாகிய
படுக்கையிடத்மத அறிதுயில் பைாள்ளுதகல; அன்னவர் தவத்தினால் நீங்கினான் -
அந்தத் மதவர்ைள் பெய்த தவத்தின் பயனால் நீத்து அமயாத்தியில் உதித்தவனாகிய
இராேபிரான்; இன்னணம் ஒளிர்தர இவமயவர்க்கு எலாம் - இவ்வாறு
விளங்குோறு மதவ ைாரியம் ைாரணோய்; தன்வனவய அவனயது ஓர் வகாலம்
தாங்கினான் - (மவறு ஒப்புக் கூற உவகே இல்லாகேயால்) தன்கனமய தான்
ஒப்பதான ஓர் அழகுக் மைாலம் பூண்டு’ நின்றான்.
இகேயவர்க்கு: இகேயவர் பபாருட்டு. நான்ைன் உருபு பபாருட்டு எனும்
பபாருளில் வந்தது. சீகத ேணம் இராவண வதத்திற்கு அடிமைாலி. மதவர் துயர்
நீக்ைத்திற்கும் வழியகேத்தலின் இகேயவர் அறிதுயில் நீங்கினான்.
இகேயவர்க்ைாைத் தன்கனமய அகனயமதார் மைாலம் தாங்கினான் என்றார்.
இகறவனின் அவதாரோன இராேன் இகறவகனப் மபான்மற ஒப்பிலியப்பன்
ஆவான் ஆதலினி. “தன்கனமய அகனயமதார் மைாலம் தாங்கினான்” என்றார்.
“தனக்குவகேயில்லாதான்” (திருக். 7) என்பார் வள்ளுவனாரும். தன் ஒப்பார்
இல்லப்பன் (திருவாய்.6:3:9) என்பார் நம்ோழ்வாரும்” ேணி விளக்ைாம்......
திருோற்கு அரவு” (இயற். முதல் திருவந்.53) என்பர் ஆதலின் “பன்னை ேணி விளக்கு
ஒளிரும் பாயல்” என்று ஆதிமெடப் படுக்கைகயக் குறித்தார்.

1227. முப் பரம் கபாருளிற்குள் முதவல. மூலத்வத

இப் பரம் துவடத்தவர் எய்தும் இன்பத்வத.
அப்பவன. அப்பினுள் அமிழ்வத. தன்வனவய
ஒப்பவன. ஒப்பவன உவரக்க ஒண்ணுவமா?
 முப்பரம் கபாருளிற்குள் முதவல மூலத்வத - (எல்லாப் பபாருள்ைளிலும்
சிறந்தன என்பதனால் பரம்பபாருள்ைள் எனப்படும் அயன் அரி அரன் ஆகிய
மூர்த்திைள் மூவருள்ளும் முதல்வன் ஆனவகன அம்மூன்று பரம்பபாருள்ைளுக்கும்
மூலப் பபாருளாய் நிற்பவகன; இப்பரம் துவடத்தவர் எய்தும் இன்பத்வத -
இல்வுலைப் பபாருள்ைளின் பதாடக்கை அறுப்பவர்ைள் (பரே பதத்தில்
பென்றகடயும்) மபரின்பத்கத; அப்பவன - அகனத்துயிர்க்கும் தந்கதகய;
அப்பினுள் அமிழ்வத - பாற்ைடலில் கிடக்கும் அமிழ்தத்கத; தன்வனவய
ஒப்பவன - தனக்குத் (உவகே மவறின்கேயால்) தாமன உவகேயாவாகன;
ஒப்பவன உவரக்க ஒண்ணுவமா? - அவன் அணிபெய்த திறம் (முழுதும் நம்ோல்)
உகரபெய்ய இயலுமோ?

“ஒப்பகன ஒப்பகன” என்பதில். முன்னது ஒப்பானவகன என்றும். பின்னது

அலங்ைாரத்கத என்றும் பபாருள்படும். மேல் முதல் இப்பாடல் 1227 முடிய 21
பாடல்ைளில் இராேன் அணி பெய்த மைாலங் கூறியும். ேனம் நிகறவுறாத
ைவிஞர்பிரான் ஆராகேயால். “ஒப்பகன உகரக்ை ஒண்ணுமோ?” என்ற
தவிப்மபாடு முடித்தார். “மூன்று ைவடாய் முகளத்பதழுந்த மூலப் பபாருள்” (ைம்ப.
3682) இராேபிரான் ஆதலின் முப்பரம் பபாருளிற்குள் முதகல. மூலத்கத”
என்றார். “தானும் சிவனும் பிரேனும் ஆகிப் பகணத்த தனி முதகல”
(திருவாய்.8:8:5) “திருோல். நான்முைன். பெஞ்ெகடமயான் என்றிவர்ைள் எம்
பபருோன் தன்கேகய யார் அறிகிற்பார்?” (திருவாய். 8:4:9) எனும் நம்ோழ்வார்
ைருத்துக்ைமளாடு அப்படிமய “முப்பரம் பபாருளிற்குள் முதகல” என்பது
ஒத்திருத்தல் ைாணலாம்.

ஆதியஞ் மொதியுருவாய் உள்ள மூலப் பரம்பபாருளிலிருந்து முப்பரம்

பபாருள்ைள் கிகளத்தன எனும் ைம்பர் ைருத்மதாடு நம்ோழ்வார் ைருத்து முழு
ஒற்றுகேயுகடயதாதகல. “தான் ஓர் உருமவ தனிவித்தாய்த் தன்னின் மூவர்
முதலாய வாமனார் பலரும் முனிவரரும் ேற்றும் ேற்றும் முற்றுோய்” (திருவாய்.
1:5:4) எனும் திருவாய்போழிப் பாசுரத்தாலும் அறியலாம். இவ்வுலைப் பற்றும்.
உடற்பற்றும் குகறயக் குகறய. இகறவனின் அந்தமில் இன்பம்
பபருகுோதலின். “இப்பரந்துகடத்தவர் எய்து இன்பத்கத” என்றார். 68 இராேன்
மதர் ஏறுமுன் தானம் நல்ைல்

1228. பல் பதினாயிரம் பசுவும். வபம் கபானும்.

எல்வல இல் நிலகனாடு. மணிகள் யாவவயும்.
நல்லவர்க்கு உதவினான்; நவிலும் நான்மவைச்
கசல்வர்கள் வழுத்துை. வதர் வந்து ஏறினான்.
 பல்பதின் ஆயிரம் பசுவும் வபம் கபான்னும் - (பின்பு) பத்தாயிரக் ைணக்ைான
பசுக் கூட்டங்ைகளயும் பசும் பபான்கனயும்; எல்வல இல் நிலகனாடு மணிகள்
யாவவயும் - வரம்பில்லாத நிலங்ைகளயும் நவரத்தினங்ைகளயும்; நல்லவர்க்கு
உதவினான் - நல்பலாழுக்ைமுகடய அருளாளர்ைட்குக் பைாகடயாைக்
பைாடுத்தவனாகிய இராேன்; நவிலும் நான்மவைச் கசல்வர்கள் வழுத்துை -
மபாற்றற்குரிய நான்கு மவதங்ைகளமய தம் பெல்வோை உகடய அந்தணாளர்ைள்
வாழ்த்துக்ைள் நிகறய; வதர் வந்து ஏறினான் - மதரில் வந்து ஏறினான்.

மைாதானமும். பூதானமும் ஸ்வர்ண தானமும் இரத்தின தானமும் நல்மலார்

ேகிழக் பைாடுத்து இராேன் மதர் ஏறினன் என்ை. நற்பபருஞ் பெயல்ைள் புரியப்
புகுமுன். பைாகட பைாடுத்து. நல்மலாகர ேகிழச் பெய்யும் ேரகப ேறவாேல்
இங்குக் குறித்தார். உதவினான் - விகனயால் அகணயும் பபயர். உதவினான்
என்பதகன முற்பறச்ெோைக் பைாள்ளின் இராேன் என்னும் (மதான்றா) எழுவாகய
வருவித்துப் பபாருள் கூறுை. “அறப்பயன். தக்ைார் கைப்பட்டக்ைால் வான் சிறிதாப்
மபார்த்துவிடும்” (நாலடி. 38) ஆதலால். “நல்லவர்க்கு உதவினான்” என்றார்.

இராேபிரான் மதர்க் ைாட்சி

1229. கபான் திரள் அச்சது; கவள்ளிச் சில்லி புக்கு

உற்ைது; வயிரத்தின் உற்ை தட்டது;
சுற்று உறு நவ மணி சுடரும் வதாற்ைத்தது;
ஒற்வை ஆழிக் கதிர்த் வதகராடு ஒப்பவத.

கபான் திரள் அச்சது - பபான்னால் ஆன திரண்ட அச்சிகனயுகடயதும்;

கவள்ளிச் சில்லி புக்கு உற்ைது - பவள்ளியினால் ஆன ெக்ைரங்ைள் நுகழயப்
பபாருந்தியதும்; வயிரத்தின் உற்ை தட்டது - வச்சிர ேணியால் ஆன
தட்டிகனயுகடயதும்; சுற்று உறு நவமணி சுடரும் வதாற் ைத்தது - சுற்றிலும்
பபாருந்திய நவேணிைளால் பநடுந் பதாகலவின் அளவும் ஒளிவீசும்
ைாட்சிகயயுகடயதும் ஆகிய அந்த இராேபிரான் ஏறிய மதர்; ஒற்வை ஆழிக் கதிர்த்
வதகராடு ஒத்தவத - ஒற்கறச் ெக்ைரத்கதயுகடய சூரியனது மதபராடு ஒத்து
விளங்கியது.

சூரியனது ஒற்கறச் ெக்ைரத் மதர். ஒளியாலும் மவைத்தாலும் உவகேயாயிற்று.

சூரிய ேண்டல ேத்தியில் சூரிய நாராயணன் எழுந்தருளியிருப்பதாலும்
உவகேயாம் எனினுோம்.

1230. நூல் வரும் தவகயன. நுனிக்கும் வநான்வமய.

சால் கபருஞ் கசவ்விய. தருமம் ஆதிய
நாவலயும் அவனயன. புரவி நான்கு. ஒரு
பாலவம உணர்ந்தவன் பக்கம் பூண்டவவ.*
 நூல் வருந் தவகயன - அசுவ ொத்திரத்தில் கூறப்படும் உத்தே இலக்ைணங்ைகள
உகடயகவயும்; நுனிக்கும் வநான்வமய - கூர்ந்து உணர்தற்மைற்ற
ஆற்றகலயுகடயகவயும்; சால் கபரும் கசவ்விய - நிரம்பிய மபரழகுகடயகவயும்;
தருமம் ஆதிய நாவலயும் அவனயன - அறம். பபாருள். இன்பம். வீடு என்னும்
நால்வகைப் புருடார்த்தங்ைகளப் மபான்று யாவராலும் அகடய
விரும்பப்படுபகவயும் ஆகிய; புரவி நான்கு ஒரு பாலவம உணர்ந்தவன் பக்கம்
பூண்டவவ - நான்கு குதிகரைள் உயிர்ைளின் ஒப்பற்ற உள்ளத்தின் தன்கேகய
உணரவல்லவனாகிய இராே பிரானுகடய மதரில் பூட்டப்பபற்றுள்ளன.

பாலகே: பான்கே: தன்கே. அறம். பபாருள். இன்பம். வீடு எனும்

புருடார்த்தங்ைள் நான்கின் பயிற்சியும் உயர்நிகல எய்தும் ஆன்ேக் கூட்டத்திற்கு
இலக்கையகடய உதவுவதுமபால. உரிய இலக்கை எளிதில் அகடய பயிற்சிமிக்ை
இக்குதிகரைள் நான்கும் உதவும் என்பதாம்.

1231. அவனயது ஓர் வதரினில். அருணன் நின்கைனப்

பனி வரு மலர்க்கண் நீர்ப் பரதன் வகால் ககாை.
குனி சிவலத் தம்பி பின் கூட. ஏவனயன்
இனிய கபாற் கவரி கால் இயக்க. ஏகினான்.

அவனயவதார் வதரினில் - அத்தகையபதாரு மதரில்; அருணன் நின்று என -

சூரியனின் மதர்ப்பாைனாகிய அருணன் என்பவன் நின்றாற் மபால; பனிவரு
மலர்க்கண் நீர்ப் பரதன் வகால்ககாை - இன்பக் ைண்ணீர் பொரிகின்ற ேலர் மபான்ற
ைண்ைகளயுகடய பரதன். முன்மன மதமராட்டியாய் நின்று குதிகரைகள ஓட்டும்
மைாலிகனக்கையிற் பைாள்ள; குனி சிவலத் தம்பி பின்கூட ஏவனயன் -
வகளத்தற்குரிய வில்கல ஏந்திய தம்பியான இலக்குவனும் அவனுடன் கூடிச்
பெல்ல. ேற்பறாரு தம்பியாகிய ெத்துருக்ைனும்; இவனய கபாற்கவரிகால் இவசக்க
ஏகி னான் - ைண்ணுக்கினிய பபாற்ைாம்பு அகேந்த ொேரங்ைகளக் ைாற்றுண்டாை
வீெவும் இராேன் மதரில் பென்றான்.
பகைவர் இல்லாத ைாலத்தும் வில்கல வகளத்தவண்ணம்.
பேய்ைாப்பாளர் மேனி ைாவல் பணிபுரிவது ேரபாதலின். “குனி சிகலத் தம்பி பின்
கூட” என்றார். இராேன் நிகல ைண்டு ஆனந்தக் ைண்ணீமரா. அவலக்ைண்ணீமரா
இரண்டில் ஒன்று எப்மபாதும் ோறாேல் இருக்கும் ைண்ைகளயுகடயவன்
பரதன் என்பது உணர்த்துவார். “பனிவரும் ேலர்க் ைண் நீர் பரதன்” என்றார்.
இப்மபாது இராேன் ேணக்மைாலம் ைண்டு ேகிழ்ச்சிக் ைண்ணீர்ப் பரதன் ஆகிறான்.

ேண்ணவரும் விண்ணவரும் ேகிழ்வுற்றகே

1232. அவமவு அரு வமனியான் அழகின் ஆயவதா?

கவம உறு மனத்தினால் கருத வந்தவதா?
சவமவு உை அறிந்திலம்; தக்கது ஆகுக -
இவமயவர் ஆயினார் இங்கு உைாருவம!
 அவமவு அரு வமனியான் அழகின் ஆயவதா? - (யாவர்க்கும்) அகேய இலாத
சிறந்த திருமேனிகயயுகடய இராேபிரானின் (மிகு) அழகின் ைாரணோைத்
மதான்றியமதா (அல்லது); கவம உறு மனத்தினால் கருத வந்தவதா? - பபாறுகே
மிகும் தம் ேனத்தால் இராேன் அழகைமய நிகனத்துக் பைாண்டிருப்பதனால்
வந்தமதா; சவமவு உை அறிந்திலம் - (இவ்விரண்டினுள் ஒன்றில்) எது
பபாருந்துவது என்று அறிந்மதாம் இல்கல; தக்கது ஆகுக - (இவ்விரண்டினுள்)
எது பபாருந்துவமதா அக்ைாரணத்கத (நீங்ைள்) எடுத்துக் பைாள்ை; இங்கு
உைாருவம இவமயவர் ஆயினார் - (இவ்விரண்டில் ஒரு ைாரணத்தால் நிைழ்ந்த
ைாரியம் யாது எனில்) இராேகனக் ைண்ட இவ்வுலை ேனிதர்ைளும்
(ைண்ணிகேயாதவர் ஆனகேயால் ைண்ணிகேயாத) வான உலைத் மதவர்ைள்
ஆகிவிட்டனர்.

ைண்ணிகேயால் ைாண்பார் அகனவரும் இராேன் அழகைப் பருகினர்

என்பது ைருத்து. மிை அழகியகவயும். ஊன்றி மநாக்ை உரியகவயும் ைண்
இகேத்தகல ேறக்ைச் பெய்துவிடல் இயல்பு. நம் நிகனவின்றிமய இயங்ைவல்ல
ைண் இகேைளும் இகேக்கும் நிகனவின்றி ேறந்தன என இராேனின் மபரழகை
வியந்தவாறு. ேன ஒருகே எனும் தியானம் பபாறுகேயால் வந்து கூடுவதாதலின்.
“ைகே உறு ேனத்தினால் ைருத வந்தமதா?” என்றார். “ைரியவகனக் ைாணாத ைண்
என்ன ைண்மண! ைண் இகேத்துக் ைாண்பார் தம் ைண் என்ன ைண்மண! (சிலம்பு.
ஆய்ச்சி. 17:36) என்பது இளங்மைாவடிைளின் வாக்கு. “இகேயா நாட்டம்
பபற்றிலம் என்பார்; இரு ைண்ணால் அகேயாது என்பார்; அந்தர வானத்தவர்
எல்லாம்” (ைம்ப. 504) எனும் பதாடரும் இங்கு ஒப்பு மநாக்ைற் பாலது.
மதவர்ைட்கு இகேயவர் எனும் பபயர் இகேத்தலில் விமெடத் தன்கே வாய்ந்தவர்
என்பதனால் வந்தது. அந்தச் சிறப்புத் தன்கேகய ேண்ணுலை ேக்ைளும் இன்று
பபற்று விட்டதனால். இவர்ைளும் மதவர்ைள் ஆகிவிட்டனர் என்பதாம்.
73

1233. ‘வரம்பு அறும் உலகிவன வலிந்து. மாய்வு இன்றி.

திரம் பயில் அரக்கர்தம் வருக்கம் வதய்வு இன்று
நிரம்பியது’ எனக் ககாடு. நிவைந்த வதவரும்.
அரம்வபயர் குழாத்கதாடும். ஆடல் வமயினார்.

வரம்புறும் உலகிவன வலிந்து - எல்கலயற்ற உலைங்ைள் யாவற்கறயும்

துன்புறுத்தி; மாய்வு இன்றித் திரம் பயில் அரக்கர் தம் வருக்கம் - தாம் அழியாேல்
நிகலத்து நிற்கின்ற அரக்ைரது கூட்டத்தின்; வதய்வு இன்று நிரம்பியது எனக் ககாடு
- அழிவு இன்மறாடு நிகறமவறிற்று என்று எண்ணிக் பைாண்டு; நிவைந்த
வதவரும். அரம்வபயர் குழாத்கதாடும் ஆடல் வமயினார் - (வானத்திமல வந்து)
நிரம்பியிருந்த மதவர்ைள் அகனவரும் அரம்கப முதலிய மதவ ோதர்ைள்
கூட்டத்துடமன ஆனந்த நடனம் புரியத் பதாடங்கினர்.
 சீகத திருேணம் அரக்ைர் அழிவுக்கு இட்ட ைால்மைாள்;விகரவில் இனி அரக்ைர்
அழிவர் என்பது உறுதியானதால். மதவர்ைள் ஆனந்தக் கூத்தாடினர். விகரவும்
உறுதியும் பற்றி அரக்ைர் மதய்வு. “இனி நிரம்பும் என்று கூற வந்தவர்ைள்”
இன்று நிரம்பியது எனக் கூத்தாடினர் என்ை. “வாராக் ைாலத்தும் நிைழும் ைாலத்தும்
ஓராங்கு வரூஉம் விகனச் பொற் கிளவி. இறந்த ைாலத்துக் குறிப்பபாடு கிளத்தல்.
விகரந்த பபாருள்” என்பது பதால்ைாப்பியம் (பதால். பொல். நூற். 44) ைால
வழுவகேதி. மதவரும் என்ற இறந்தது தழுவிய எச்ெ உம்கேயால்.
ேண்ணுலைத்தவரும் ஆடல் மேவிக் பைாண்டிருந்தனர் என்பது உணர்த்தினார்.

1234. கசாரிந்தனர் மலர் மவழ; சுண்ணம் தூவினர்;

விரிந்து ஒளிர் காசு. கபான். தூசு. வீசினர்;
பரிந்தனர்; அழகிவனப் பருகினார்ககாவலா?
கதரிந்திலம். திருநகர் மகளிர் கசய்வகவய!

மலர் மவழ கபாழிந்தனர் சுண்ணம் தூவினர் - (அந் நைரத்து ேைளிர் எல்மலாரும்)

(இராே பிரானின் மீது) பூ ேகழ பபாழிந்தனர்; நறுமணப் கபாடிகவைத்
தூவினர்;விரிந்து ஒளிர் காசு. கபான். தூசு வீசினர் - ஒளி பரவி மிளிர்கின்ற
இரத்தினங்ைகளயும் பபான்கனயும். ஆகடைகளயும் (யாவர்க்கும் ேகிழ்ச்சி
மிகுதியால்) அள்ளி வீசினர்; பரிந்தனர். அழகிவனப் பருகினார் ககாவலா? - (இதற்குக்
ைாரணம்) இராேபிரானது மபரழகை விரும்பிக் குடித்தார்ைள் மபாலும்!; திருநகர்
மகளிர் கசய்வக கதரிந்திலம் - அழகு மிகும் அந்நைரத்து ேைளிர் பெயல்ைட்கு
(இதகன விட மவறு ைாரணம் எதுவும்) எேக்குத் பதரியவில்கல.
இராேனது மபரழகுப் பபருங்ைாட்சி ைண்டு பிறர்க்கு ேணியும் பபான்னும்
ஆகடயுோை அள்ளிக் பைாடுத்தனர் என்ை.

1235. வள்ைவல வநாக்கிய மகளிர். வமனியின்

எள்ை அரும் பூண் எலாம் இரிய. நிற்கின்ைார்-
‘உள்ைன யாவவயும் உதவி பூண்டவும்
ககாள்வையிற் ககாள்க!’ எனக் ககாடுக்கின்ைாரிவன.

உள்ைன யாவவயும் உதவி - (தம்மிடம்) உள்ள பபாருள்ைள் யாவற்கறயும்

(பிறர்க்குக்) பைாகடயாைக் பைாடுத்துவிட்டு; ‘பூண்டவும் ககாள்வையிற் ககாள்க’
எனக் ககாடுக்கின்ைாரின் - தாம் ‘அணிந்துள்ளவற்கறயும் போத்தோைக்
பைாள்வீராை’ என்று கூறிக் பைாடுப்பவர்ைகளப் மபால; வள்ைவல வநாக்கிய
மகளிர் - இராேபிராகனப் பார்த்த ேைளிர் அகனவரும்; வமனியின் எள்ை அரும்
பூண் எலாம் இரிய நிற்கின்ைார் - (இராே மவட்கையால் நிைழ்ந்த மேனி இகளப்பால்)
பழிப்பற்ற ஆபரணங்ைள் எல்லாம் தம் உடம்பிலிருந்து ைழன்றுவிழ நின்றார்ைள்.
 மேற்பாட்டில் பபான்னும் ேணியும் ஆகடயும் பைாடுத்தவர்ைள். இப்பாட்டில்.
தம் அணிைகளயும் இழக்ை நிற்பதால். “உள்ளன யாகவயும் உதவிப் பூண்டவும்
பைாள்களயிற் பைாள்பைனக் பைாடுக்கின்ற” வள்ளல்ைள் மபான்றனர் ேைளிர் என
உவமித்தார். பைாள்களயிற் பைாள்வார் முழுவதும் எடுத்துச் பெல்வர் ஆதலின்.
பைாள்களயிற் பைாள்ளல். முழுவதும் பைாள்ளல் எனும் பபாருள் தந்து நின்றது.
இராேபிரான் ஆகிய வள்ளகல மநாக்கி ேைளிர் தாமும் அவ்வள்ளலின்
தன்கேகயப் பபற்றுவிட்டனர் என்பதாம். அவகனக் ைண்டதால் எழுந்த விரை
தாபத்தால் விகளந்த உடல் இகளப்பால் அணிந்திருந்த அணிைளும் ைழன்று
வீழ்ந்ததனால். “உள்ளி உள்ளபவல்லாம் உவந்து ஈயும்” (ைம்ப.15) வள்ளல்ைள்
மபான்று ஆயினர் அம்ேைளிர் என்ை. 76

ேண்டபஞ் ொர்ந்த இராேன் தந்கதகயயும் முனிவகரயும்

பதாழுது அேர்தல ீ்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

1236. எஞ்சல் இல் உலகத்து உள்ை

எறி பவட அரச கவள்ைம்
குஞ்சரக் குழாத்தின் சுற்ை.
ககாற்ைவன் இருந்த கூடம்.
கவஞ் சினத் தனுவலானும்.
வமரு மால் வவரயில் வசரும்
கசஞ் சுடர்க் கடவுள் என்ன.
வதரிவடச் கசன்று வசர்ந்தான்.

எஞ்சல் இல் உலகத்து உள்ை - யாரும் எஞ்ொேல் உலைம் முழுவதும் உள்ள;

எறிபவட அரச கவள்ைம் - வீசுகின்ற ஆயுதங்ைகள ஏந்திய அரெர்ைளின்
மிகுதியான கூட்டம்; குஞ்சரக் குழாத்தின் சுற்ை - யாகனைளின் கூட்டம் மபால்
சுற்றிலும் நிற்ை; ககாற்ைவன் இருந்த கூடம் - தெரதச் ெக்ைரவர்த்தி வீற்றிருந்த
அந்தத் திருேண ேண்டபத்கத; கவம்சினத் தனுவலானும் - பைாடுங் மைாபமுகடய
வில் பதாழிலில் வல்லவனான இராேபிரானும்; வமருமால் வவரயில் வசரும்
கசஞ்சுடர்க் கடவுள் என்ன - மேரு என்னும் பபரிய ேகலகயப் மபாய்ச் மெருகிற
சிவந்த ைதிர்ைகளயுகடய சூரியகனப் மபால; வதரிவடச் கசன்று வசர்ந்தான் -
மதரின் மேமல பென்று மெர்ந்தான்.

மேரு ோேகல. அந்த ேண ேண்டபத்திற்கும். அம்ேகலயகடந்த சூரியன்

இராேபிரானுக்கும் உவகேைள் ஆயின. அரெர்ைகள யாகனக் கூட்டபேன்றார்.
தெரதகனச் சிங்ை ஏறு என்றற்கு. இராேன். வில் ஒன்கறத் தவிர. மவறு ஆயுதங்ைள்
எகவயும் ஏந்தாத வில்வலான் ஆதலின். “பவஞ்சினத் தனுவலான்” என்று ஒரு
பபயர் ஈந்தார். திருக்மைாவில் படிவங்ைளிலும் கையும் வில்லுோைமவ
இராேபிரானின் திருவுருவங்ைள் ைாட்சி நல்குவதும் ைாணலாகும்.
 1237. இரதம் ஆண்டுஇழிந்த பின்னர்.
இரு மருங்கு. இரண்டு வகயும்.
பரதனும் இவைய வகாவும்.
பரிந்தனர் ஏந்த. வபந் தார்
வரதனும் எய்தி. வம தீர்
மா தவர்த் கதாழுது. நீதி
விரத கமய்த் தாவத பாதம் வணங்கி.
மாடு இருந்த வவவல.

வபந்தார் வரதனும் - பசுகேயான ேலர் ோகலைகள யணிந்து மவண்டுவார்க்கு

மவண்டும் வரம் ஈயவல்ல இராேபிரானும்; இரதம் ஆண்டு இழிந்த பின்னர் -
அவ்விடத்தில் மதரின் நின்றும் இறங்கிய பின்பு; இருமருங்கு இரண்டு வகயும்
பரதனும் இவைய வகாவும் பரிந்தனர் ஏந்த எய்தி - இரு பக்ைங்ைளிலும். தனது
இரு திருக்ைரங்ைகளயும் பரதனும் அவனுக்கு இகளயவனான இலக்குவனும் அன்பு
பைாண்டு (தம் ைரங்ைளால்) ஏந்தா நிற்ை. (அந்த ேண ேண்டபத்கத) அகடந்து;
வமதீர் மாதவர்த் கதாழுது - குற்றமில்லாத (வசிட்டன். விசுவாமித்திரன் முதலிய)
பபருந்தவ முனிவர்ைகளத் பதாழுது; நீதி விரத கமய்த் தாவத பாதம் வணங்கி - முகற
தவறாது (ேக்ைட்கு) நீதி பெலுத்துவகதமய தன் விரதம் ஆைக் பைாண்டுள்ள ெத்திய
மவந்தனாகிய தன் தந்கத தெரதச் ெக்ைரவர்த்தியின் பாதங்ைகள வணங்கி; மாடு
இருந்த காவல - (அத்தந்கதயின்) பக்ைத்திமல வீற்றிருந்த பபாழுதில் (சீதா மதவி
வந்தாள் எனும் வரும் பாடமலாடு இகயயும்).
துறவியரும் தந்கதயரும் ஒருங்கிருந்தால் ேக்ைள் துறவியகரமய முதலில்
வணங்குதல் மவண்டும் எனும் ேரபும் உணர்த்தியவாறு. மபரரெர்ைகள
அகழத்துச் பெல்கையில் கைலாகு (கையலகு) பைாடுத்துச் பெல்வது ேரபாதலின்
“இரு ேருங்கு இரண்டு கையும் பரதனும் இகளய மைாவும் பரிந்தனர் ஏந்த”
என்றார். ோதவர்: வசிட்டர். மைாசிைர். ெதானந்தர் முதலாயிமனார்.
ெக்ைரவர்த்திகயத் பதாழுது அவனடிக் கீழ் வீற்றிருந்தான் இராேன் என்றது
பபரிமயார்ைள் அநுேதி பபற்ற பின்மப ேணத்தவிசு ஏற மவண்டும் என்னும் ேரபு
குறித்தது.

ேணேண்டபத்துள் சீகத வந்த ைாட்சி

1238. சிவலயுவடக் கயல். வாள் திங்கள்.

ஏந்தி. ஓர் கசம் கபான் ககாம்பர்.
முவல இவட முகிழ்ப்ப. வதர்வமல்
முன்திவச முவைத்தது அன்னாள்.
அவல கடல் பிைந்து. பின்வன
அவனியில் வதான்றி மீை
மவலயிவட உதிக்கின்ைாள் வபால்.
மண்டபம் அதனில் வந்தாள்.
 ஓர் கசம்கபான் ககாம்பர் - சிவந்த பபான்னின் நிறமுகடய ஒரு பூங்பைாம்பு;
சிவல உவடக் கயல் வாள் திங்கள் ஏந்தி - வில்கல மேற்புறத்தில் உகடய
ையல்மீன்ைகள இகடயிமல பபற்ற. ஒளியுகடய (பூரண) ெந்திரகன ஏந்தி; இவட
மு(ல்)வல முகிழ்ப்ப - அச்ெந்திரனுக்கு இகடயிமல முல்கலயரும்பு சிறிமத ேலர;
வதர்வமல் முன்திவச முவைத்தது அன்னாள் - மதரின் மேல் கிழக்குத் திக்கிமல
மதான்றியதகனப் மபான்ற பிராட்டி; அவலகடல் பிைந்து பின்வன அவனியில்
வதான்றி - அகலைகளயுகடய திருப்பாற்ைடலிமல (திருேைளாைப்) பிறந்து. பின்பு
ேண்ணுலகில் (சீகதயாை) அவதரித்து; மீை மவலயிவட உதிக்கின்ைாள் வபால்.
மண்டபம் அதனில் வந்தாள் - மீண்டும் ஒரு ேகலயினிடத்மத பிறக்கின்றாள
மபாமல அம்ேண்டபத்தில் வந்தகடந்தாள்.

ஒரு பபான்னிறப் பூங் பைாம்பு வில்கலயும் ையகலயும் உகடய ஒரு ெந்திரகன

ஏந்தி. முல்கல ேலர் அரும்ப வந்தால் ொனகிக்கு உவகேயாம் என்பதனால்
இஃது இல்பபாருள் உவகேயணி. பபான்னிறப் பூங்பைாம்பு சீகதயின்
வடிவுக்கும். வில் புருவத்திற்கும். ையல் ைண்ைட்கும். முல்கல முறுவற்கும்.
திங்ைள் முைத்திற்கும் உவகேைளாயின. ேகல: ேண்டபத்திற்கு உவகேயாம்.

பிராட்டிக்கு. “மவறு ஒப்பு எங்மை பைாண்டு எவ்வகை நாடி உகர பெய்வாம்”

(ைம்ப. 503). ‘யாழும் எழுதி’ என்ற திருக்மைாகவயார் பாடல் இங்கு ஒப்பு
மநாக்ைத்தக்ைது.

ேணவணி ைாண வானத்மத வானவர் வருதல்

1239. நன்றி வானவர் எலாம். இருந்த நம்பிவய.

‘துன்று இருங் கருங் கடல் துவவப்பத் வதான்றிய
மன்ைல் அம் வகாவதயாள் மாவல சூட்டிய
அன்றினும். இன்று உவடத்து அழகு’ என்ைார் அவரா.

நன்றி வானவர் எலாம் - நன்றியுணர்வுகடய மதவர் எல்மலாரும்; இருந்த

நம்பிவய - அங்கு வீற்றிருந்த இராேபிராகன (மநாக்கி); துன்று இருங் கடல்
துவவப்பத் வதான்றிய - (அகல) பெறிந்த பபருங்ைடலாகிய பாற்ைடகலக் ைகடந்த
ைாலத்துத் மதான்றிய; மன்ைல் அம் வகாவதயாள் மாவல சூட்டிய அன்றினும் -
ேணம்மிக்ை அழகிய கூந்தகலயுகடய திருேைள் (திருோலுக்கு) ோகல சூட்டிய
அந்தத் திருநாகளக் ைாட்டிலும்; இன்று அழகு உவடத்து என்ைார் - இவளுக்கு நீ
ோகல சூட்டும் இந்நாள் (மிை) அழகியது என்று கூறி ேகிழ்ந்தார்ைள்.
 இன்று நிைழும் ‘திரு’ேணம் “தீமயார் இறந்து உை நூறித் தக்மைார் இடர்
துகடத்தற்கு” (ைம்ப. 5885) ஆதலின். “அன்றினும் இன்று அழகுகடத்து” என்றனர்
மதவர் என்ை. தம் பபாருட்டுப் பபருோன் அவதரித்துள்ளான் ஆதலால்
அந்நன்றியுணர்மவாடு மதவர்ைள் நிகறந்திருந்தனர் என்பார். “நன்றி வானவர்”
என்றார். பாற்ைடல் ைகடந்த அன்று நஞ்சு எழுந்தது;அமுதத்கத அசுரர்க்குத்
தராேல் ஏய்த்த ைெப்பு மதவாசுரப் மபார் - முதலிய இகடயீடுைள் பின் நிைழ்ந்தன.
அத்தகைய ஊறுைள் எதுவுமின்றி இத்திருேணம் இனிமத நிைழ்வதால் இரண்கடயும்
ைண்ணுற்ற மதவர்ைள் “அன்றினும் இன்று உகடத்து அழகு என்றார்”
எனினுோம். மதவ வடிவினர் திருேணத்தினும் ோனுடம் புக்ை இவ்விருவர்
திருேணம் அழகிற்று என்பதாம்.

1240. ஒலி கடல் உலகினில். உம்பர். நாகரில்.

கபாலிவது மற்று இவள் கபாற்பு; என்ைால். இவள்
மலிதரு மணம் படு திருவவ. வாயினால்.
கமலிதரும் உணர்விவனன். என் விைம்புவகன்?

ஒலிகடல் உலகினில் உம்பர் நாகரில் கபாலிவது மற்று இவள் கபாற்பு என்ைால் -

ஒலிக்கும் ைடல் சூழ்ந்த இம் ேண்ணுலகிலும் மதவ உலகிலும் நாை உலகிலும் உள்ள
அகனவர் அழகிகனயும் ஒரு மெர கவப்பினும் இச்சீகதயழமை மேல் ஓங்கிப்
பபாலிந்து நிற்கும் என்றால்; இவள் மலிதரு மணம் படு திருவவ - இவளது ேணம்
நிகறந்த திருேண கவபவத்கத; கமலிதரும் உணர்விவனன் என் விைம்புவகன்? -
சிறிய அறிவிகனயுகடய யான் என்னபவன்று பொல்லவல்மலன்?
மபரழகுப் பபட்டைத்தின் திருேண கவபவத்கதச் சிற்றறிவுகடய யான்
எப்படிச் பெப்புமவன் என்று ைவிஞர். இத்துகண வர்ணகன புரிந்தும் ேனம்
நிகறவுறாத ஏக்ைத்கத ைவிக் கூற்றாய் பவளிப்படுத்தியவாறு. மூவுலகிலும்
உள்ள அழகுக் கூறுைள் அகனத்தும் திருவின் கூறு என்பது ைருத்து.
மூவுலைத்மதார் எல்மலாரும் ேணப் பபண்ைளின் அழகுக்கு உவமிக்ைப்படும் அந்த
அழகின் மூலப் பபட்டைமே. ேணப்பபண்ணாை அேர்ந்திருக்கையில் (ைம்ப. 503)
இவள் ேணம்படு மபரழகை “வாயினால் பேலிதரும் உணர்விமனன் என்
விளம்புமைன்” என உகரக்ை இயலாகேகய உகரத்தவாறு.

1241. இந்திரன் சசிகயாடும் எய்தினான்; இைஞ்

சந்திர கமௌலியும் வதயலாகைாடும்
வந்தனன்; மலர் அயன் வாக்கினாளுடன்
அந்தரம் புகுந்தனன்;- அழகு காணவவ.
 அழகு காண - இராேன் சீகத இருவரின் ேணக் மைால அழகு ைாண; அந்தரம்
இந்திரன் சசிகயாடும் எய்தினான் - வான்பவளியில் மதமவந்திரன் தன் ேகனவி
ெசிமதவியுடன் வந்து அகடந்தான்; இைஞ் சந்திர கமௌலியும் வதயலாகைாடும்
வந்தனன் - இளம்பிகறகயச் சூடிய சிவபபருோனும் உகேயாபளாடும்
வந்தகடந்தான்; மலர் அயன் வாக்கினாளுடன் புகுந்தனன் - தாேகரயில் வாழ்கின்ற
நான்முைனும் ைகலேைபளாடு வந்தகடந்தான்.

இரு திறத்தார்க்கும் பெய்த வரம்பு இவர் இருவர் ஆதலின் இருவரின்

மபரழகுப் பபருக்கிகனச் சுட்ட வானத்துத் மதவர் தகலவர்ைள் ேணங்ைாண
வந்தனர் என்னாது. “அழகு ைாண” வந்தனர் என்றார். ேணக்மைால அழகு பநஞ்சில்
நிற்கும் அழகு ஆதலின் “ேணவணி ைாண ேகிழ்ந்தனர்” (சிலம்பு. ) என்பார்
இளங்மைாவடிைளும்.

வசிட்டன் திருேணச் ெடங்கு பெய்தல ீ்

1242. நீந்த அருங் கடல் என. நிவைந்த வவதியர்.

வதாய்ந்த நூல் மார்பினர். சுற்ை. கதால் கநறி
வாய்ந்த நல் வவள்விக்கு. வசிட்டன். வம அை
ஏய்ந்தன கலப்வபவயாடு இனிதின் எய்தினான்.

நூல் வவய்ந்த மார்பினர் - முப்புரி நூல் பூண்ட

ோர்பிகனயுகடயவர்ைளான; நிவைந்த வவதியர் - மவதம் நிகறந்த அந்தணர்ைள்;
நீந்து அரும் கடல் எனச் சுற்ை - நீந்துதற்ைரிய ைடல் மபான்ற எண்ணற்ைரியராய்ச்
சுற்றிலும் வர; வசிட்டன் - வசிட்ட ோமுனிவன்; கதால்கநறி வாய்ந்த நல்
வவள்விக்கு - பகழகே பநறி முகறப்படியகேந்த திருேணச் ெடங்குைகள
நிைழ்த்துதற்கு; வம அை ஏய்ந்தன கலப்வபவயாடு இனிதின் எய்தினான் -
குற்றமில்லாேல் (ொத்திர முகறக்குப்) பபாருந்திய ைருவிைளுடன ேகிழ்மவாடு
(அங்கு) வந்தகடந்தான்.
ைலப்கப: துகணக் ைருவிைள் பைாண்ட கப “ைாவினம் ைலமன: சுருக்கிபனம்
ைலப்கப’’ (புறம். 206 -10) என்பார்.

1243. தண்டிலம் விரித்தனன்: தருப்வப சாத்தினன்;

மண்டலம் விதிமுவை வகுத்து. கமன் மலர்
ககாண்டு கநய் கசாரிந்து. எரி குழும. மூட்டினன்;
பண்டு உை மவை கநறி பரவிச் கசய்தனன்.
 தண்டிலம் விரித்தனன் - (வசிட்ட ோமுனிவன்) (அக்கினி வளர்க்கும் இடத்மத
பரப்ப மவண்டிய) ேணகலப் பரப்பினான்; தருப்வப சாத்தினன் - தருப்கபைகள
உரிய இடங்ைளில் கவத்தான்; மண்டலம் விதிமுவை வகுத்து - (அக்கினி
கவத்தற்குரிய) வட்டோன இடத்கத மவத விதிப்படி ஏற்படுத்தி; கமன்மலர்
ககாண்டு கநய் கசாரிந்து எரிகுழும மூட்டினான் - பேல்லிய ேலர்ைகளக் பைாண்டு
பநய்கய ஆகுதியாைச் பொரிந்து ஓே அக்கினி குவிந்பதழுோறு பெய்தான்; பண்டு
உை மவை கநறி பரவிச் கசய்தனன் - பதான்று பதாட்டு வந்த மவத பநறிப்படி
(ேந்திரங்ைளால்) பதாழுது. (ேணச் ெடங்கிகனச்) பெய்தான்.

தண்டிலம்: ேணல்;வடபொல். “அக்கினிகயப் பிரதிட்டிக்குமிடத்மத

ெதுரோைப் பரப்புகின்ற ேணல்” (சீவை. ) என்பர் நச்சினார்க்கினயர் “தருேணல்.
தருப்கப ஆர்ந்த ெமிகத இம்மூன்றினானும் விரிேலர் அணிந்த மைால மவதிகை”
(சீவை. 2463) என்பார் மதவரும்.

ேணத் தவிசில் இராேனும் சீகதயும்

1244. மன்ைலின் வந்து. மணத் தவிசு ஏறி.

கவன்றி கநடுந் தவக வீரனும். ஆர்வத்து
இன் துவண அன்னமும். எய்தி இருந்தார்;
ஒன்றிய வபாகமும் வயாகமும் ஒத்தார்.

மன்ைலின் வந்து - (நறுேணப் பபாருள்ைளின் திருேணத்மதாடு வந்து;

மணத்தவிசு ஏறி - திருேணத்துக்குரிய ஆெனங்ைளில் ஏறி; கவன்றி கநடுந்தவக
வீரனும் - பவற்றியிகனயும் பபருகேக் குணங்ைகளயும் உகடய வீரனான
இராே பிரானும்; ஆர்வத்து இன்துவண அன்னமும் எய்தியிருந்தார் - அந்த
இராேபிரான்பால் மபரன்பிகன யுகடயவளாய் (அவனுக்கு) இனிய துகணயாை
ஆைவுள்ள அன்னம் அகனய சீகதயும் பநருக்ைோை வீற்றிருந்தார்ைள்;
ஒன்றிய வயாகமும் வபாகமும் ஒத்தார் - (ஒன்மறாபடான்று) ஒன்றியிகணந்த
மபரின்பத்கதயும் (அதற்கு உபாயோன) மயாை நிகலயிகனயும் ஒத்தவர்ைள்
ஆனார்ைள்.
 இராேன் மபாைத்கதயும். சீகத மயாைத்கதயும் ஒத்தனர் என்ை. இகறவன்
மபரின்பப் பபருவீட்கட நல்குபவன்; அதற்குப் பிராட்டி மெர்ப்பிக்கும் வாயிலாை
(புருடைார பூகதயாை) இயங்குவாள் என்னும் ேரபு பற்றி இங்ஙனங் கூறினார். அன்பு
பெய்தற்கு அன்னம்: “ஆதரம் பபருகுகின்ற அன்பினால் அன்னம் ஒத்தும்” (சீவை.
189) என்னும் இடத்தும் ைாண்ை. மபாைம்: அந்தமில் இன்பத்து அழிவில் வீட்டில்
இகறவன் முன்னிகலயில் எய்தும் நிரதிெய இன்போம் அப்மபரின்பப்
பபருநிகலகய எய்துதற்கு வாயிலாய் அகேவது மபாைம். “இருள் நீங்கி இன்பம்
பயக்கும் ேருள் நீங்கி ோெறு ைாட்சியவர்க்கு” (திருக். 352) என்பார் வள்ளுவனாரும்.
இருள் நீங்கிய இன்பம் என்பது ஒன்றிய மபாைம் ஆைவும் ோெறு ைாட்சி என்பது
மயாைம் ஆைவும் கூறப்பட்டிருத்தல் ைாணலாம். இகறவமனாடு ெேோகும்
நிகலயுகடய முத்தியாதலின் ஒன்றிய மபாைம்” என்றார். இகறவன் ஒருவமன;
பிராட்டி உயிர்ைளின் வாயிலாய் இலங்கி உயிர்ைளுள் தகலயாயவளாய் ொமிய
நிகலகயயகடந்தவள் எனும் தத்துவக் ைருத்தும் பிராட்டிகய மயாைம் எனக்
குறித்ததனால் மதான்றும் என்பர். வீரனும் அன்னமும் மபாைமும் மயாைமும்
ஒத்தார். வீரன் மபாைம் அன்னம் மயாைம் என நிரல் நிகரயாைப் பபாருள் பைாள்ை.
85

ெனைன் தாகர வார்த்துக் பைாடுத்தல்

1245. வகாமகன் முன் சனகன். குளிர் நல் நீர்

‘பூமகளும் கபாருளும் என. நீ என்.
மா மகள் தன்கனாடும். மன்னுதி’ என்னா.
தாமவர அன்ன தடக் வகயின். ஈந்தான்.

வகாமகன் முன் சனகன் - (தெரதச்) ெக்ைரவர்த்தித் திருேைனான இராேனின்

எதிர்நின்று ெனை ேன்னன்; ‘நீ கபாருளும் பூ மகளும் என என் மாமகள் தன்கனாடும்
மன்னுதி’ என்னா - ‘நீ (பரம்) பபாருளாகிய திருோலும். தாேகரயில் வாழும்
திருேைளும் மபால என்னுகடய பபருகேக்குரிய திருேைளான சீகதயுடமன
நிகலபபற்று வாழ்ை’ என்று கூறி; குளிர் நல் நீர் தாமவர அன்ன தடக்வகயின் ஈந்தான்
- குளிர்ந்த தூய நீகரத் (தாகர வார்த்து) தாேகர ேலர் மபான்ற (இராேனது) வலத்
திருக்கையில் பைாடுத்தான்.

“பூ ேைளும் பபாருளும்” மபால எனற்கு. பூமித் தாயும் அவளிடத்துள்ள

பபாருளும் மபால எனவும். திருேைள் பெல்லுமிடம் எல்லாம் பெல்லும் பெல்வம்
மபால எனவும் பபாருள் பைாள்ளலுோம். பூேைள்: அலர்மேல் ேங்கையாகிய
திருேைள். “அைல கில்மலன் இகறயும் என்று அலர்மேல் ேங்கையுகற” ோர்பன்’
(திருவாய். 6:10:10) ஆதலின் “பரம் பபாருளும் பூேைளும் என ேன்னுதி” என்றான்.
பபாருளில் சிறந்த பபாருள் இகறவமன ஆதலின் அகடயின்றிப் “பபாருளும்”
என்றார். அகடயின்கே சிறப்கபக் குறித்தகலத் திருக்மைாகவயார்
முதற்பாடலில் மபராசிரியர் குறித்த உகரயால் அறிை.

வாழ்த்து ஒலியும் ேலர் ேகழயும்

 1246. அந்தணர் ஆசி. அருங் கல மின்னார்
தந்த பல்லாண்டு இவச. தார் முடி மன்னர்
வந்தவன. மா தவர் வாழ்த்து ஒலிவயாடு
முந்திய சங்கம் முழங்கின மாவதா.

அந்தணர் ஆசி - (அவ்வாறு ெனைன் சீகதகய இராேன் திருக்கையில்

தரும்மபாது) அந்தணர்ைளின் ஆசி ஒலியும்; அருங்கல மின்னார் தந்த பல்லாண்டு
இவச - (உலகிற்கு) அரிய அணிைலம் மபான்றுள்ள ோதர்ைள் பாடுகின்ற பல்லாண்டு
இகெ ஒலியும்; தார்முடி மன் னர் வந்தவன - ேலர்ோகல யணிந்த ேன்னர்ைளின்
வாழ்த்து ஒலியும்; மாதவர் வாழ்த்து ஒலிவயாடு - பபருந்தவ முனிவர்ைள் வாழ்த்து
ஒலியும் ஆகிய இவற்மறாடு (இகணந்து); முந்திய சங்கம் முழங்கின - (ேங்ைலக்
ைருவிைளுள்) முந்தியனவாகிய ெங்ைங்ைள் மபபராலிகய எழுப்பின.
ோது. ஓ - அகெநிகலைள். ேகறயவர் ஓதும் மவதமுழக்ைம் எல்லாம்
ஆசியுகரைமள யாதலின். “அந்தணர் ஆசி” என்றார். ோதர்க்குள் அரிய அணி
அகனய ேைளிர் பல்லாண்டு இகெமயாடு கூறினர் என்பார். “அருங்ைல மின்னார் தந்த
பல்லாண்டிகெ” என்றார். “புதல்வற் பயந்த திதகல அவ்வயிற்று. வாலிகழ ேைளிர்
நால்வர் கூடி. ைற்பினின் வழாஅ நற்பல உதவிப் பபற்மறாற்பபட்கும் பிகணகய
ஆை!” (அைம்.86) எனச் ெங்ை ைாலத்தும் ேைளிர் வாழ்த்துண்கே அறிை.

1247. வானவர் பூ மவழ. மன்னவர் கபான் பூ.

ஏவனயர் தூவும் இலங்கு ஒளி முத்தம்.
தான் நகு நாள்மலர். என்று இவவதம்மால்.
மீன் நகு வானின் விைங்கியது. இப் பார்.
வானவார் பூமவழ - வானத்துத் மதவர் பபாழிந்த (ைற்பை) ேலர் ோரியும்;
மன்னவர் கபான் பூ - ேண்ணைத்து ேன்னர்ைள் பபாழிந்த பபான்னால் ஆகிய
பூக்ைளும்; ஏவனயர் தூவும் இலங்கு ஒளி முத்தம் - ேற்கறமயார் பபாழிந்த விளங்கும்
ஒளி முத்துக்ைளும்; தான் நகு நாள் மலர் - தானாை ேலர்ந்த பூக்ைளும்; என்று இவவ
தம்மால் - என்று (கூறப்படும்) இவற்றால்; இப்பார் மீன் நகுவானின் விைங்கியது - இம்
ேண்ணுலைம் (அன்று) மீன்ைள் ஒளிர்கின்ற வான் உலைம் மபால விளங்கியது.
“என்ற” எனும் பபயர் எச்ெத்தின் அைரம் பதாக்கு “என்று” என நின்றது.
பபருோன். பிராட்டி திருேணத்தன்று. ேண்ணுலைம் விண்ணுலைோயிலங்கியது
எனக் கூறக் ைருதிய ைவிஞர்பிரான் அன்று பொரிந்த பபாருள்ைகள கவத்மத தன்
நிகனப்கப முடித்துக் ைாட்டினார். பூக்ைளும் பபான்னும் முத்தும் எங்கும்
போய்த்துக் கிடந்து ேண்ணைத்கத வானைோக்கிற்று என்பதாம்.

இராேன் சீகதயுடன் தீவலம் வருதல்

 1248. கவய்ய கனல்தவல வீரனும். அந் நாள்.
வம அறு மந்திரம் மும்வம வழங்கா.
கநய் அவம ஆவுதி யாவயயும் வநர்ந்தான்.
வதயல் தளிர்க் வக தடக் வக பிடித்தான்.
வீரனும் அந்நாள் - ோவீரனாகிய இராேபிரான் அப்பபாழுது; வமயறு மந்திரம்
மும்வம வழங்கா - குற்றேற்ற ேந்திரங்ைகள மும் முகற கூறி; கவய்ய கனல் தவல -
பவம்கே மிக்ை தீயின்ைண்; கநய் அவம ஆவுதி யாவவயும் வநர்ந்தான் - பநய்மயாடு
கூடிய அவியுணவுள் யாவற்கறயும் பபய்தான். (அதன்பின்); வதயல் தளிர்க்வக
தடக்வக பிடித்தான் - அழகிய சீகதயினுகடய தளிர் அகனய பேல்லிய
ைரத்திகனத் தனது அைன்ற திருக்ைரத்தாற் பற்றினான்.

மும்கே வழங்குதல் என்பது ேந்திரத்கத உச்ெரித்து பநய்கய மும்முகற

ேண்ணுதல் என்பர். “பநய்கய முகன முதிர் தருப்கப தன்னால் ேந்திரத்து
அகேய முக்ைால் ேண்ணி” (சீவை. 2465) எனும் மதவர் அடிைளும் அவற்றிற்கு நச்ெர்
உகரயும் ைாண்ை. இனி. அறம் தளிர்ப்பதற்கு ஆவனபவல்லாம் புரிய உள்ள
கைஎனும் பபாருளும் மதான்ற. “கதயல் தளிர்க்கை தடக்கை பிடித்தான்” என்றார்.

1249. இடம் படு வதாைவவனாடு. இவய வவள்வி

கதாடங்கிய கவங் கனல் சூழ்வரு வபாதின்.
மடம் படு சிந்வதயள். மாறு பிைப்பின்.
உடம்?பு உயிவரத் கதாடர்கின்ைவத ஒத்தாள்.

இடம்படு வதாைவவனாடு - இடம் அைன்ற மதாளினனான இராேமனாடு;

இவய வவள்வி கதாடங்கிய - அவ்வச்ெயேத்திற்கு ஏற்றவாறு ஓேம் முதலிய
கவதிைச் ெடங்குைகளச் பெய்வதற்ைாைத் பதாடங்ைப் பபற்ற; கவம்கனல் சூழ்வரு
வபாதின் - பவம்கேயுகடய (மவள்வித்) தீகயச் சுற்றி வருகின்ற பபாழுதில்; மடம்படு
சிந்வதயள் - (பபண்கேக்குரிய) மபகதகேக் குணம் (இயல்பாய்) அகேந்தேனத்
தினளான சீகத; மாறு பிைப்பின் உடம்பு உயிவரத் கதாடர்கின்ைவத ஒத்தாள் -
ோறி ோறி வருகின்ற இயல்பிகனயுகடய பிறவிைளில் (உயிர் உடம்கபத்
பதாடர்கின்ற வழக்ைத்திற்கு ோறாை) உடம்பு உயிகரத் பதாடர்கின்றகதப் மபால.
இராேகனப் பின் பதாடர்ந்தாள்.

உயிர்தான். தான் நுைரவுள்ள விகனைட்மைற்ற உடகலப் பபற்று. பிறவி

மதாறும் உடகலப் பின் பதாடரும் விகனைள் அற்ற பதய்விைத் தம்பதியர் ஆதலின்.
“உடம்பு உயிகரத் பதாடர்ந்தது” மபால் சீகத இராேகனப் பின் பதாடர்ந்தாள்
என்றார். இல்பபாருள் உவகேயணி. ேடம்: பபற்மறாரும் ைணவனும் ைற்பித்தபடி
வழுவாது ஒழுகும் குணம். பைாளுத்தக் பைாண்டு பைாண்டது விடாகே என்பர்.
இக் குணச் சிறப்பால் இராேன் ஆகிய உயிர் பெல்வழிபயல்லாம் இனிச் பெல்ல
இருப்பவள் என்பது உணர்த்தினார்.

அம்மி மிதித்து அருந்ததி ைாணல்

 1250. வலம்ககாடு தீவய வணங்கினர். வந்து.
கபாலம் கபாரி கசய்வன கசய் கபாருள் முற்றி.
இலங்கு ஒளி அம்மி மிதித்து. எதிர் நின்ை
கலங்கல் இல் கற்பின் அருந்ததி கண்டார்.
வலம்ககாடு தீவய வணங்கினர் - (இராேனும் சீகதயும்) (மவள்வித்) தீயிகன வலம்
வந்து வணங்கினர்; வந்து கபாலம் கபாரி கசய்வன கசய்கபாருள் முற்றி - அவ்வாறு.
வலம் வந்து வணங்கியபின் அழகிய பபாரியிடுதல் முதலிய பெய்யத்தக்ை
பபாருள்ைள் பைாண்டு பெய்யத்தக்ைனவற்கறச் பெய்து முடித்து; இலங்கு ஒளி அம்மி
மிதித்து - விளங்கும் ஒளியுகடய அம்மிக்ைல்கல (ைாலால்) மிதித்து; எதிர்நின்ை
கலங்கல் இல் கற்பின் அருந்ததி கண்டார் - எதிரிமல நின்று பைாண்டுள்ள
நிகலைலங்ைாத ைற்பபன்னும் திண்கே பூண்ட அருந்ததியிகனயும் ைண்டனர்.

அம்மி மிதித்தலும் அருந்ததி ைாணலும் சீகதக்குரிய பெயல்ைமள ஆயினும்.

ேலரும் ேணமும் மபால சீகதயும் இராேனும் இகணந்திருக்கும் ஒன்றுபட்ட
தன்கே பற்றி இருவர் பெயலாைமவ கூறினார் என்ை. அம்மி மிதித்தல் - இல் ைல்
மபான்று ைற்பினில் திண்கே பபறுை என உணர்த்தற்ைாம். அருந்ததி ைாட்டல் -
எத்தகு மொதகனயிலும் அருந்ததி மபான்று ைற்பினிற் ைலங்ைா நிகல
எய்துதற்ைாம். நட்ெத்திர நிகலயிலும் ைணவனாகிய வசிட்டகனப் பிரியாதிருத்தல்
அருந்ததி ஒருத்திக்மை உரியதாம். இங்கு விண்மீன் நிகலயில் அன்றி. மநமரமய
அருந்ததி ைண்ைாண நின்றாள் என்பார். “எதிர்நின்ற அருந்ததி” என்றார். ேங்ைல நாண்
அணிதகல. “ேங்ைலக் ைழுத்துக்பைல்லாம் தான் அணி” (ைம்ப.) “ேற்கற நல் அணிைள்
ைாண் உன் ேங்ைலம் ைாத்த ேன்மனா” (ைம்ப. 1118). “ைழுத்தின் நாண்” (ைம்ப. 1653)
என்று ைவிஞர்பிரான் பலவிடங்ைளில் கூறியிருந்தும் இங்கு ேணச் ெடங்குைளில்
ஒன்றாைக் கூறாதது உலை வழக்ைான அதகன. மவத வழக்ைாைமவ நிைழ்வுறும்
ெடங்குைளுடன் இங்குக் கூற அவர் விரும்பவில்கல மபாலும் என்று உகரப்பர்.
ேனித வழக்குக்குரிய ஒரு நிைழ்கவத் பதய்வ ேணநிைழ்வில் மெர்க்ைக் ைவிஞர்
விரும்பவில்கல பயனினுோம். அதனால்தான். “ோன் அணி மநாக்கினார் தம்
ேங்ைலக் ைழுத்துக் பைல்லாம் தான் அணியான மபாது தனக்கு அணியாது ோமதா”
(ைம்ப. 1118) என்று பீடிகையிட்டுக் பைாண்டார் மபாலும்.

ேகனவியுடன் இராேன் ோளிகை புகுதல்

1251. மற்று உை. கசய்வன கசய்து. மகிழ்ந்தார்;

முற்றிய மா தவர் தாள் முவை சூடி.
ககாற்ைவவனக் கழல் கும்பிடவலாடும்.
கபாற்கைாடி வகக்ககாடு நல் மவன புக்கான்.
 மற்றுை கசய்வன கசய்து - (இராேன்) இன்னும் பெய்யத் தக்ைகவயான
ெடங்குைகளபயல்லாம் பெய்து முடித்து; மகிழ்ந்தார் முற்றிய மாதவர் தாள் முவை
சூடி - ேகிழ்ச்சியால் திகளத்து நிற்கும் பபருந்தவம் முற்றிய (வசிட்டன்.
விசுவாமித்திரன் முதலிய) முனிவர்ைளின் திருவடிைகள முடியில் சூடுோறு
பணிந்து; ககாற்ைவவனக் கழல் கும்பிடவலாடும் - (தந்கதயான) தெரதச்
ெக்ைரவர்த்தியின் பாதங்ைளில் வீழ்ந்து கும்பிட்டவுடன்; கபாற்ககாடி வகக்ககாடு
நல்மவன புக்கான் - பபான்வகளைள் பூண்ட சீகதயின் கைைகளப் பற்றியவாறு
நல்லனபவல்லாம் பைாண்ட (தனக்குரிய) ோளிகையினுள் பென்றான்.

அவதார மநாக்ைம் நிகறமவறுதற்குரிய ஒரு பபரும்பணி. முதற்பணி. எவ்வித

ஊறுமின்றி இனிமத நிகறந்தகே பைாண்டு முனிவர் குழாம் பபருேகிழ்வு
எய்தியது என்பார். “ேகிழ்ந்தார் முற்றிய ோதவர்” என்றார். ேண மேகடயில்.
நுகழந்ததுமபாலமவ. அதகன விட்டுச் பெல்கையிலும் ொன்மறாகர ேறவாேல்
வணங்குதல் மவண்டும் எனும் ேரகப நிகனப்பிப்பார். “ோதவர் தாள் முகறசூடி.
பைாற்றவகனக் ைழல் கும்பிடமலாடும்” என்றார். பபாற்பறாடி -
அன்போழித்பதாகை; பிராட்டிகயக் குறித்தது.

ேங்ைல ஆரவாரம்

1252. ஆர்த்தன வபரிகள்; ஆர்த்தன சங்கம்;

ஆர்த்தன நான்மவை; ஆர்த்தனர் வாவனார்;
ஆர்த்தன பல் கவல; ஆர்த்தன பல்லாண்டு;
ஆர்த்தன வண்டு இனம்; ஆர்த்தன வவவல.

ஆர்த்தன வபரிகள் - அப்பபாழுது ேங்ைல மபரிகைைள் முழங்கின; ஆர்த்தன சங்கம்

- ெங்ை வாத்தியங்ைள் முழங்கின; ஆர்த்தன நான்மவை - நான்கு மவதங்ைளும்
முழங்கின; ஆர்த்தனர் வாவனார் - மதவர்ைள் (ஆனந்தத்தால்) முழங்கினர்; ஆர்த்தன
பல்கவல - பல் வகைக்ைகலைளும் ஆர்ப்பரித்தன; ஆர்த்தன பல்லாண்டு -
பல்லாண்டு இகெைள் (எங்கும்) ஒலித்தன; ஆர்த்தன வண்டு இனம் - (ேலர்
ோகலைளில் போய்த்த) வண்டினங்ைளும் (இம்ேகிழ்ச்சி பவள்ளத்தில் பங்கு
பைாள்பகவமபால்) ஆரவாரித்தன; ஆர்த்தன வவவல - ைடல்ைளும் (ேகிழ்ச்சியில்
பங்குபபற்று) ஆர்ப்பரித்தன!
உலகுக்கு நலம் விகளக்கும் பபருநிைழ்வுைள் நிைழுங்ைாலத்மத. இயற்கைக்
கூறுைளும் பங்குபபறும் எனக்குறிக்கும் இலக்கிய ேரபு பற்றி. அறந்தகல நிறுத்த
வந்த ேணம் இதுவாதலின். “ஆர்த்தன வண்டினம்; ஆர்த்தன மவகல” என்றார்.
பொற்பபாருட் பின்வருநிகலயணி.

அன்கனயகர வணங்குதல்
 1253. வககயன் மா மகள் வகழ் கிைர் பாதம்.
தாயினும் அன்கபாடு தாழ்ந்து வணங்கா.
ஆய தன் அன்வன அடித் துவண சூடி.
தூய சுமித்திவர தாள் கதாழவலாடும்.

வககயன் மாமகள் வகழ்கிைர் பாதம் - (இராேன்) மைைய ேன்னனின்

ேைளான கைமையியின் ஒளிமிகுந்த திருவடிைகள; தாயினும் அன்கபாடு தாழ்ந்து
வணங்கா - (தன்கனப்பபற்ற) தாயான மைாெகலயி னிடத்துக் பைாண்டுள்ள
அன்கபக்ைாட்டிலும் மிகு அன்புடமன வீழ்ந்துவணங்கி; ஆய தன் அன்வன
அடித்துவண சூடி - (பின்பு) தன்கனப் பபற்ற தாயான மைாெகலயின்
இகணயடிைகளத் தகலக்கு அணியாைச் சூடி. (வணங்கி); தூய சுமித்திவர தாள்
கதாழவலாடும் - (அதன்பின்பு) உளத் தூய்கே மிக்ைவளான சுமித்திகரயின்
திருவடிைகள வணங்கிய அளவிமல.

இப்பாடல் குளைம். அடுத்தபாடல் ைருத்பதாடு முடியும். “தாய் கையில்

வளர்ந்திலன்; வளர்த்தது தவத்தால் மைையன் ேடந்கத” (யிடம்) (ைம்ப. 1591) என்பர்
ஆதலாலும். இனிவரும் அவதார மநாக்ை நிைழ்ச்சிைள் யாவுக்கும் இவள் வித்தாவாள்
என உணர்தலாலும். “தாயினும் அன்பபாடு தாழ்ந்து” கைமையிகய வணங்கினான்
என்றார். அடியாரின் ஏவல் பெய்தி என இராேகனக் ைாப்பதற்ைாைத் தன் ேைகனத்
பதாடக்ைத்திலிருந்மத அர்ப்பணித்த தூய பநஞ்சினள் ஆதலின். “தூய சுேத்திகர”
என்றார். இராேகனப் பயந்த எற்கு இடர் உண்மடா?” (ைம்ப. 1453) என்று தன் வாயால்
உகரத்தாள் அல்லமளா. ேந்தகர நுகழயு முன் இந்த ோதரசி கைமையி. இதனால்
அன்மறா. “என்கனயீன்ற எம்பிராட்டி” (ைம்ப. ) என்று பபருோன் ஏத்தியதும்
என்ை. இறுதியில் இராேபிரான் “தீயள் என்று நீ துறந்த என்பதய்வம்” (ைம்ப. 10079)
என்றதும் உணர்ை.

சீகத பணிதலும் ோமியர் ேகிழ்வும்

1254. அன்னமும். அன்னவர் அம் கபான் மலர்த் தாள்

கசன்னி புவனந்தனள்; சிந்வத உவந்தார்.
கன்னி. அருந்ததி. காரிவக. காணா.
‘நல் மகனுக்கு இவள் நல் அணி’ என்ைார்.

அன்னமும் அன்னவர் அம்கபான் மலர்த்தாள் கசன்னி புகனந்தாள் -

அன்னப்பபகட மபான்ற சீகதயும். அத்மதவிோர் மூவரின் அழகிய பபான்மபால்
அருகேயான திருவடித்தாேகர ேலர்ைகளத் தன் தகலக்கு அணியாைக்பைாண்டு
வணங்கினாள்; சிந்வத உவந்தார் - (அப்மபாது அவர்ைள் மூவரும்) சிந்கத
ேகிழ்ந்தவர்ைளாகி; கன்னி அருந்ததி காரிவக காணா - ைற்பழிவில்லாத அருந்ததி
மபான்ற அழகிய ேங்கையாகிய ொனகிகயப் பார்த்து; நல்மகனுக்கு இவள் நல்
அணி என்ைார் -‘நம்’ சிறப்பிற்குரிய (பெல்வ) ேைனுக்கு. இச்சீகத சிறப்பிற்குரிய
அணிைலம் ஆவாள்’ என்றனர்.
 ோமியர் மூவரும். ேணேக்ைள் பபாருத்தம் மதான்ற. “நல் ேைனுக்கு இவள் நல்
அணி” என்றார். நம் நல் ேைனுக்கு இவள் நல்ல அணிைலோகி அழகு கூட்டுவாள்
எனப் பிராட்டியின் ஏற்றம் கூறியவாறுோம். சீகத. இராேன் வாழ்வுக்கு
அழகூட்டுவாள் என்பதாம். ைாணா - ைண்டு. பெய்யா என்னும் விகனபயச்ெம்.

1255. சங்க வவைக் குயிவலத் தழீஇ நின்ைார்.

‘அம் கணனுக்கு உரியார் உைர் ஆவார்

-family: GIST-TMOTChanakya; font-size: 19; color: navy">

கபண்கள் இனிப் பிைர் யார் உைர்?’ என்ைார்;
கண்கள் களிப்ப. மனங்கள் களிப்பார்.
சங்க வவைக்குயிவலத் தழீஇ நின்ைார் - (தெரதனின் ேகனவியராகிய
அம்மூன்று மதவிோர்ைளும்) ெங்ைவகளயல்ைகளயணிந்த ஒரு குயில் மபான்ற
ொனகிகய (அன்புமிைத்) தழுவி ேகிழ்ந்தார்ைள்; ‘அம் கணனுக்கு உரியார் உைர் ஆவார்
கபண்கள் இனிப்பிைர் யார் உைர்?’ - அழகிய திருக்ைண்ைகளயுகடய (நம்)
இராேனுக்கு ஏற்ற துகணவியாைத் தக்ைார். பபண்ைளில் இவகளத்தவிர
(மூவுலகிலும்) மவறு யார் உள்ளார்ைள்?’; என்று கண்கள் களிப்ப. மனங்கள்
களிப்பார் - என்று கூறி. தங்ைள் ைண்ைள் (இவகளக்ைண்டதனால்) ைளிப்பகடய
(இவகள ேருகியாைப் பபற்றதனால்) ேனமும் ைளிப்பகடந்தவர் ஆயினர்.
மூவர்க்கும். ைண் விருந்தும் ேனவிருந்தும் பகடத்தாள் பிராட்டி என்பது
ைருத்து. குயில் - உவகேயாகுபபயர். அங்ைணன் அழகிய திருக்ைண்ைகள
யுகடயவனாகிய இராேன். இராேனாகிய நம் பெல்வனின் திருக்ைண்ைளுக்கு
நல்விருந்து கிட்டியுள்ளது என்பார். “அங்ைணனுக்கு” என்றார். ைண்ைளின் ைளிப்பு!
ேனத்துக்கு இறங்கிற்று என்பார். “ைண்ைள் ைளிப்ப ேனங்ைள் ைளிப்பார்” என்றார்.
தாயர் மூவர் ேனநிகலயும் ஒன்றாைமவ இருந்ததால். மூவர் கூற்கறயும் ஒரு
கூற்றாைமவ உகரத்தார். தாயர்மூவரின் மபதமிலாப் பபருநிகல சுட்டியவாறு.

மதவியர் சீகதக்குப் பரிெளித்தல்

1256. ‘எண் இல வகாடி கபான். எல்வல இல் வகாடி

வண்ண அருங் கலம். மங்வகயர் கவள்ைம்.
கண் அகல் நாடு. உயர் காகசாடு தூசும்.
கபண்ணின் அணங்கு அவனயாள் கபறுக!’ என்ைார்.
 ‘எண் இல வகாடி கபான் - (மேலும் அத்மதவியர் மூவரும்) ‘அளவற்ற
மைாடிப்பபாற் ைாசுைகளயும்; எல்வல இல் வகாடி வண்ண அருங்கலம் - அளவற்ற
மைாடியான அழகிய கிகடத்தற்ைரிய அணிைலங்ைகளயும்; மங்வகயர் கவள்ைம் -
பணிப்பபண்ைளின் பபருந்திரளிகனயும்; கண்அகல் நாகடாடு - இடேைன்ற (சில)
நாடுைகளயும்; காசு உயர் தூசும் - விகலயுயர்ந்த பட்டாகடைகளயும்; கபண்ணின்
அணங்கு அவனயாள் கபறுக’ என்ைார் -பபண்ைளுக்குத் பதய்வம்மபாலச்
சிறந்தொனகி பபறுவாளாை’ என்று கூறிக்பைாடுத்தனர்.

இராேன் பிராட்டிமயாடு பள்ளி அகடதல்.

1257. நூற் கடல் அன்னவர் கசாற் கடன்வநாக்கி.

மால் கடல் கபாங்கும் மனத்தவவைாடும்.
கால் கடல்வபால் கருவணக்கடல்; பண்வடப்
பாற்கடல் ஒப்பது ஒர் பள்ளி அவணந்தான்.
கால்கடல் வபால் கருவணக்கடல் - (நீர்பபாங்கும்) ைருநிறமுள்ள ைடல் அகனய
ைருகணபபாங்கும் ைடலாகிய இராேபிரான்; நூல்கடல் அன்னவர் கசால் கடன்
வநாக்கி - ைடல் மபான்றுள்ள நூல்ைகளக்ைற்று உயர்ந்த பபரிமயார்ைள்
பொல்லியுள்ள (ொத்திரங்ைளது) பொற்ைளின் முகறகேகய மநாக்கி; மால்கடல்
கபாங்கும் மனத்தவவைாடும் - ைடல் எனப்பபாங்கும் ஆகெயுகடய ேனத்தவளாகிய
சீகதமயாடும்; பண்வடப் பாற்கடல் ஒப்பவதார் பள்ளியவடந்தான் - பதான்று
பதாட்டுத் தான் பள்ளிக்பைாள்ளும் பாற்ைடலில் உள்ள ஆதிமெடப்பள்ளி
மபான்றபதாரு திருப்பள்ளிகயச் பென்றகடந்தான். ைடலில் நீர்
பபாங்கும்;பபருோன் உள்ளத்தில் ைருகண பபாங்கும். ைடல் நீருக்கு அளவு
இல்கலமபால. இவன் உள்ளத்திற் பபாங்கும் ைருகணக்கும் அளவில்கலபயன்ை.
ைருகண அகலயடிக்கும் ைண்ணாளன் என்பார். “ைார்க் ைடல் அன்ன
ைருகணக்ைடல்” என்றார். ைால் - ைருகே: ைாற்றுோம் - இராேபிரான் ைருகணயின்
ைடல்; பிராட்டிமயா அவன் மேல் கவத்த அன்பின் ைடல் என்பார் “ோல் ைடல்
அன்ன ேனத்தவமளாடும்” என்றார். பதய்வத் தம்பதியர்க்கு இச்ெடங்குைள் எல்லாம்
மதகவமயா என்னும் வினாகவ ஆெங்கித்து. ேக்ைள் வாழ. வாழ்ந்து
ைாட்டப்பிறந்தவன் ஆதலின். ைற்மறார் பொற்படி நடந்தான் என்பார். “நூல்ைடல்
அன்னவர் பொற்ைடன் மநாக்கி” என்றார். 98 ேங்ைல அங்கி
வசிட்டன் வளர்த்தல்

1258. பங்குனி உத்தரம் ஆன பகற்வபாது.

அங்க இருக்கினில். ஆயிர நாமச்
சிங்கம் மணத் கதாழில் கசய்த திைத்தால்.
மங்கல அங்கி. வசிட்டன் வகுத்தான்.
 பங்குனி உத்தரம் ஆன பகல்வபாது - பங்குனி ோதத்து உத்திர நட்ெத்திரம்
கூடியுள்ள பைற் பபாழுதிமல; ஆயிர நாமச் சிங்க மணத்கதாழில் கசய்த திைத்தால் -
ஆயிரந்திருப்பபயர்ைகளயுகடய சிங்ைமே மபான்ற இராேனது திருேணச்
ெடங்குைகளச் பெய்து முடித்ததிறங்கூடிய; வசிட்டன் - வசிட்ட ோமுனிவன்;
அங்க இருக்கினில் மங்கல அங்கி வைர்த்தான் - உப அங்ைங்ைகளயுகடய.
மவதவிதிப்படி. ேங்ைலைரோன ஓோக்கினிகய வளர்த்தான்.

“தாள்ைள் ஆயிரத்தாய் மபர்ைள் ஆயிரத்தாய்” (திருவாய். 8. 1.10) என்பவாதலின்

ஆயிர நாேச் சிங்ைம் என்றார். உத்திர நாமளாடு கூடிய பபௌர்ணமியன்று திருேணம்
நிைழ்ந்து முடிந்தபின் ேணமவள்விகயத் பதாடங்கிய வசிட்டபைவாமன அதகன
ேங்ைலோை முடித்து கவத்தான் என்ை. இராே நாேம் ஒன்மற. திருோலின் ஆயிரம்
நாேங்ைட்கும் ெேம் என்பது ெைச்சிர நாேத்தின் இறுதித் துதியாதலால். “ஆயிர
நாேச்சிங்ைம்” என்றார் எனினுோம்.

ேங்ைல அங்கி வளர்த்தல் மவள்வியில் ேங்ைளைரோை ஓேத்தீப்

பபாங்கிபயழுோறு பூரணாகுதி வழங்ைல். பரதன் முதலிய மூவர்க்கும்
திருேணம்.

1259. வள்ைல் தனக்கு இவைவயார்கள் தமக்கும்

எள்ைல் இல் ககாற்ைவன். ‘எம்பி அளித்த
அள்ைல் மலர்த் திரு அன்னவர் தம்வமக்
ககாள்ளும்’ எனத் தமவராடு குறித்தான்.*

எள்ைல் இல் ககாற்ைவன் -பழிப்பில்லாத பவற்றிைகளமய பைாண்ட ெனைன்;

எம்பி அளித்த அள்ைல் மலர்திரு அன்னவர்தம்வம - என்பின் பிறந்தவனான தம்பி
(குெத்துவென்) பபற்ற. மெற்றில் ேலரும் பெந்தாேகரயில் வாழும் திருேைள் அகனய
ேைளிகரயும்; ககாள்ளும் என - ேணஞ்பெய்து பைாள்ளுங்ைள் என்று; வள்ைல்
தனக்கு இவைவயார்கள் தமக்கும் - வகரயாது அருளும் இராேபிரானது
தம்பியராகிய. பரத இலக்குவ. ெத்துருக்ைனர்க்கும்; தமவராடு குறித்தான் - (தெரத
ெக்ைரவர்த்தி முதலிய) உறவினர்ைமளாடு ேணம் மபசி நிச்ெயித்தான்.

சீகதகய வளர்த்தபின் ெனைனுக்குப்பிறந்த பபண்ஆகிய ஊர்மிகளகய

இலக்குவனுக்கும். தம்பி ேைளிராகிய ோண்டவிகயப் பரதனுக்கும்
சுருதகீர்த்திகயச் ெத்துருக்ைனனுக்கும் நிச்ெயித்தனர் என்பது முதனூலால்
பபறப்படும்.

1260. ககாய்ந் நிவை தாரன். குசத்துவசப் வபர்

கநய்ந் நிவை வவலவன். மங்வகயர் வநர்ந்தார்;
வமந் நிவை கண்ணியர். வான் உவை நீரார்.
கமய்ந் நிவை மூவவர மூவரும் வவட்டார்.
 ககாய்ந்நிவை தாரன் - ேலர்ைகளக்பைாய்து பதாடுத்து நிகறந்த
ோகலைகளயணிந்த ோர்பினனாகிய ெனைனும்; குசத்துவசப்வபர் கநய்ந்நிவை
வவலவன் - குெத்துவென் என்னும் பபயகரயுகடய பநய்நிகறயப் பூெப்பபற்றுள்ள
மவல் ஏந்திய ெனைனின் தம்பியும் (ஆகிய இருவரின்); மங்வகயர் வநர்ந்தார் -
ேைளிர் மூவரும் திருேணத்திற்குப் பபாருந்தியவர் ஆயினர்; வமந்நிவை கண்ணியர் -
கே நிகறந்த ைண்ைகள யுகடயவரும்; வான்உவை நீரார் - வான ேைளிரின்
தன்கேகயயுகடயவரும்; கமய்ந்நிவை மூவவர - பருவம் நிரம்பினவரும் ஆகிய
அம்மூவகரயும்; மூவரும் வவட்டார் - (இராே பிரானின் தம்பியராகிய) மூவரும்
ேணஞ்பெய்து பைாண்டனர்.

பேய் - ஆகு பபயராய்ப் பருவத்கதக்குறித்தது. ெத்திய ஒழுக்ைத்கதயும்.

நிகறபயன்னும் பபண்கே ஒழுக்ைத்கதயும் பைாண்ட ேைளிர் என்று “பேய்ந்நிகற
மூவர்” எனுந்பதாடர்க்குப் பபாருள் பைாள்ளினும் அகேயும்.
மிதிகலயில் தெரதன் சில நாள் தங்கியிருத்தல்

1261. வவட்டு அவர் வவட்டபின். வவந்தனும். வமல்நாள்

கூட்டிய சீர்த்தி ககாடுத்திலன் அல்லால்.
ஈட்டிய கமய்ப் கபாருள் உள்ைன எல்லாம்
வவட்டவர் வவட்டவவ வவண்டைவு ஈந்தான்.

அவர் வவட்டு வவட்டபின் - அவர்ைள் அகனவரும் (ஒருவர்க்பைாருவர்)

விரும்பி ேணஞ்பெய்து பைாண்ட பின்பு; வவந்தனும் - ெனை ேன்னனும்;
வமல்நாள் கூட்டிய கீர்த்தி ககாடுத்திலன் அல்லால் - முன்மன. பல்லாண்டுைளாைத்
தான் ஈட்டி கவத்திருந்த புைழ் ஒன்கற ேட்டுமே பைாடாேல்
கவத்துக்பைாண்டாமன அல்லாேல்; ஈட்டிய கமய்ப்கபாருள் உள்ைன எல்லாம் -
தான் இத்துகணக் ைாலமும் ெத்தியத்மதாடு ஈட்டி கவத்திருந்த அத்தகன
பபாருள்ைகளயும்; வவட்டவர் வவட்டவவ வவண்டு அைவு ஈந்தான் - விரும்பினவர்
விரும்பினவற்கறபயல்லாம் அவர்ைள் விரும்பும் அளவும் (பபறுை எனக்)
பைாகடயாைக் பைாடுத்தான்.

இராேன் முன்னமே சீகதகய ைன்னிோடத்தில் ைண்டு. விரும்பிய பின்பு. ைாதல்

ேணம் புரிந்தான் எனக்கூறிய தமிழ் ேரபுக்மைற்ப. தம்பியர் ேணங்ைளும்
ஒருவர்க்பைாருவர் விரும்பிய பின்மப நிைழ்ந்தன என்பார். “மவட்டு அவர்
மவட்டபின்” என்றார்.

கீர்த்தி - மிகுபுைழ். பைாடுப்பவன் மிகுபுைகழ எக்ைாரணம் பைாண்டும்

பைாடுக்ை இயலாது; பைாடுக்ைக் பைாடுக்ை து மிகுோதலின். “கூட்டிய சீர்த்தி
பைாடுத்திலன் அல்லால்” என்று அழகுறக் கூறினார்.
 1262. ஈந்து. அைவு இல்லது ஒர் இன்பம் நுகர்ந்தவத.
ஆய்ந்து உணர் வகள்வி அருந் தவவராடும்.
வவந்தனும். அந் நகர் வவகினன்; கமள்ைத்
வதய்ந்தன நாள் சில; கசய்தது உவரப்பாம்;

வவந்தனும் - தெரதச்ெக்ைரவர்த்தியும்; ஈந்து அைவு இல்லது ஒர் இன்பம் நுகர்ந்தவத

- (ெனைகனப்மபாலமவ) பைாகட பைாடுத்து. அதனால் வரும் எல்கலயற்றதும்
ஒப்பற்றதும் ஆகிய இன்பத்கத நுைர்ந்து; ஆய்ந்து உணர் வகள்வி அருந்தவவராடும் -
ஆராய்ந்து உணரும் மைள்விச் பெல்வத்கதயும். அரிய தவச்பெல்வத்கதயும்
உகடய முனிவர்ைளுடமன (அளாவி ேகிழ்ந்து); அந்நகர் வவகினன் - அந்த மிதிகல
நைரத்திமல தங்கியிருந்தனன்; நாள் சில கமள்ைத் வதய்ந்தன - சில நாட்ைள் பேல்லக்
ைழிந்தன; கசய்தது உவரப்பாம் - அதன்பின்பு நிைழ்ந்தகத (இனிமேல் வரும்
படலத்தில்) கூறுமவாம். ஒன்கறக்பைாடுத்து. அக்பைாகடயால். பபறுவார்
பபறும்இன்பத்கதக் ைண்டு தாம் ேகிழும் இன்பத்திற்கு ஈடான இன்பம் உலகில்
இல்கலயாதலின். “ஈந்து. அளவில்லமதார் இன்பம் நுைர்ந்து” என்றார். “ஈந்து
உவக்கும் இன்பம்” (திருக். 228) எனும் அருகேக்குறளும் அதற்குப் பரிமேலழைர்
வகரந்த உகரயும் இங்கு மநாக்ைத் தகுவன. மைள்விச் பெல்வம் மிக்ை தவ
முனிவமராடு தத்துவச் பெல்வங்ைகள ஆய்ந்து நாள் மபாவது பதரியாேல்
ெம்பந்தியாகிய ெனைன் நைரில் தெரதன் தங்கியிருந்தான் என்பார். “பேள்ளத்
மதய்ந்தன நாள் சில” என்றார். தன் நைரம் பெல்வகதக் கூட ேறக்ைச்பெய்தது
ைகலவல்ல முனிவர்ைளிடம் மைட்ட மைள்விச் பெல்வம் என்பது குறிப்பு.
 பரசுராேப் படலம்

இராேபிரான் பரசுராேகன எதிர்பைாண்டு பவற்றி பைாண்டகத உகரக்கும்

பகுதி.
தயரதனும். இராேன் முதலிய அரசிளங் குேரர்ைளும். மதவியரும். உடன் வந்து
பகட வீரர்ைளுடன் மிதிகலயிலிருந்து. அமயாத்தி ோநைரம் புறப்படுகின்றனர்.
வழியில் தீ நிமித்தங்ைளும் நன்னிமித்தங்ைளும் மெர்ந்து மதான்றுகின்றன.
நிமித்திைள். “இன்மற வரும் இகடயூறு: அது நான்றாய் விடும்” என்கிறான்.
அப்மபாது. தன் தந்கதகயக் பைான்ற ேன்னர் குலத்கத. இருபத்பதாரு தகலமுகற
ைருவறுப்மபன் என்று ெபதம் இட்டுள்ள பரசுராேன் பபருஞ்சினத்மதாடு எதிர்
நிற்கிறான். அபயம் மவண்டுகிறான் தெரதன். “முன்மப முறிந்துமபான சிவதனுகெ
ஒடித்த வீரம் என்ன வீரம்? இதகன வகள; உன் வீரம் உணர்மவன்’’ எனவுகரத்து
வில்லின் வரலாறு உகரக்கிறான் பரசுராேன். மிை எளிதாை. இராேன்
அவ்வில்கல வகளத்து. வில்லின் ைகணக்கு இலக்குக் மைட்ை. தான் ஈட்டிய
தவத்கதபயல்லாம் எடுத்துக் பைாள்ை என்கிறான் அவன். தவம் அகனத்தும்
இழந்த பரசுராேன். நீ துளவ ோகலயணிந்த திருோமல என உணர்ந்மதன் என்று
கூறி விகட பபறுகிறான். தயரதன். இராேன் பபருகேயிகன யுணர்ந்து. உச்சி
மோந்து. ஆனந்தக் ைண்ணீர் அருவியாட்டுகிறான். வருணனிடம். பரசுராேன்
வில்கல கவத்திருக்ைப் பணித்த இராேன் பரிவாரங்ைளுடன் அமயாத்தி
எய்துகிறான். மைைய ேன்னன் ஓகலப்படி. ோேன் உதாசித்மதாடு பரத
ெத்துருக்ைனர் மைைய நாட்டிகன ஏழு நாள்ைளில் பென்றகடகின்றனர். இனிமேல்
நிைழ்வன அமயாத்தியா ைாண்டம் ஆகும் விசுவாமித்திரர் விகட
பபறல்

(மவறு) ைலிவிருத்தம்

1263. தான் ஆவது ஒர் வவகவய நனி

சனகன் தரு தயலும்
நானா விதம் உறு வபாகமும்
நுகர்கின்ை அந் நாள்வாய்.
ஆனா மவை கநறி ஆசிகள்
முனி வகாசிகன் அருளி.
வபானான் வட திவசவாய். உயர்
கபான் மால் வவர புக்கான்.
சனகன் தரு( ¬ )தயலும் - ெனைன் தந்த பபண்ணாகிய சீகதயும்; தான் ஆவது ஒர்
வவகவய நனி நானா விதம் உறு வபாகமும் - இராேனும். எடுத்த அவதாரத்திற்மைற்ப
மிகுதியான பல்வகைப் மபாைங்ைகளயும்; நுகர்கின்ை அந்நாள் வாய் -
அநுபவிக்கின்ற அக்ைாலத்திமல; முனிவகாசிகன் ஆனாமவை கநறி ஆசிகள் அருளி -
பநறி நன்கு உணர்ந்த விசுவாமித்திர முனிவன் அழியாத மவத ஆசிைகள
(ேணேக்ைளுக்கு) அருளிச்பெய்து விட்டு; வபானான் - புறப்பட்டான்; வடதிவசவாய்
உயர் கபான்மால் வவர புக்கான் - வடக்குத் திகெயில் பென்று உயர்ந்மதாங்கிய
அழகிய பபருேகலயாகிய இேயேகலகய (தவஞ்பெய்தற் பபாருட்டுச்)
பென்றகடந்தான்.

“தானும்” என்பதில் உள்ள உம்கே பதாக்குத் “தான்” என் நின்றது. அது.

இராேகனக் குறித்தது.

தயரதனின் அமயாத்தி புறப்பாடு

1264. அப் வபாதினில். முடி மன்னவன்.

‘அணி மா நகர் கசலவவ.
இப்வபாது. நம் அணிகம்தவன
எழுக!’ என்றுஇனிது இவசயா.
வகப் வபா தகம் நிகர் காவலர்
குழு வந்து. அடி கதுவ.
ஒப்பு ஓத அரு வதர் மீதினில்.
இனிது ஏறினன். உரவவான்.
அப்வபாதினில் - அந்நாள்ைளில் ஒரு நாளில்; முடி மன்னவன் - ேகுடம் அணிந்த
தெரதச் ெக்ைரவர்த்தி; அணிமா நகர் கசலவவ - ‘அழகிய ோநைராகிய அமயாத்திக்குச்
பெல்ல; இப்வபாது நம் அனிகம்தவன எழுக - இப்பபாழுது. நம் மெகனைள்
யாவும் (நம்முடன்) புறப்படுை; என்று இனிது இவசயா - என்று இனிகேயுடன் கூறி;
வகப் வபாதகம் நிகர்காவலர் குழு - (ெனைனிடம் விகடபபற்று) துதிக்கைைகளயுகடய
யாகனைகளப் மபான்ற அரெர்ைளிடன் கூட்டம்; அடிகதுவ - தனது பாதங்ைகள
வணங்கி பநருங்கிச் சூழ்ந்து வர; ஒப்பு ஓத அரு வதர் மீதினில் - உவகே கூறற்கு
அரிய (அழகிய தன்) மதரின்மேல்; உரவவான் இனிது ஏறினன் - வலிகே
மிக்மைானாய். பநஞ்சு இனிக்ை ஏறினான். இராேனின் திருேணம். தெரத
மவந்தனுக்குப் புதிய ஆற்றகலயும். பபருேகிழ்கவயும் தந்து பநஞ்சினிக்ை கவத்த
நிைழ்ச்சிபயான்று ஆதலின். “அந்த இனிகே நிைழ்விகன பநஞ்சில் சுேந்தவாறு
அமயாத்தி புறப்படத் மதர் ஏறினான் என்பார். “மதர்மீதினில் உரமவான் இனிது
ஏறினான்” என்றார். இகெயா - இகெத்து. பெய்யா எனும் விகனபயச்ெம்.
2
 1265. தன் மக்களும். மருமக்களும்.
நனி தன் கழல் தழுவ.
மன் மக்களும். அயல் மக்களும்.
வயின் கமாய்த்திட. மிதிவலத்
கதால் மக்கள்தம் மனம் உக்கு. உயிர்
பிரிவு என்பது ஒர் துயரின்.
வன்வமக் கடல் புக. உய்ப்பது ஒர்
வழி புக்கனன் மைவவான்.

மைவவான் - வலிகே மிக்ை தெரத மவந்தன்; தன் மக்களும் மருமக்களும்

தன்கழல் நனிதழுவ - தன்னுகடய புதல்வர்ைள் நால்வரும். ேருகிைள் நால்வரும்
தனது பாதங்ைகள நன்கு வணங்கி உடன் வரவும்; மன் மக்களும் அயல் மக்களும்
வயின் கமாய்த்திட - அரெ குோரர்ைளும் ேற்கறய குடிேக்ைளும் தன் பக்ைங்ைளில்
பநருங்கி வரவும்; மிதிவலத் கதால்மக்களும் - மிதிகல நைரத்தில் பன்பனடு நாள்
வாழ்ந்த பபரிமயார்ைளும்; மனம் உக்கு - ேனம் பநகிழ்ந்து; உயிர் பிரிவு என்பவதார்
துயரின் - உயிர் உடம்கப விட்டுப் பிரியும் துன்பம் மபான்றபதாரு துன்பபேனும்;
வன்வமக் கடல்புக - வலிய ைடலுள் நுகழயவும்; உய்ப்பது ஒர் வழிபுக்கனன் -
அமயாத்திக்குச் பெல்லுவமதார் வழிகய யகடந்தான்.
தெரதன். இராேன். தம்பியர். சீகத முதலிமயார் உயிர்மபால
மநசிக்ைப்பட்டனர் ஆதலின். அவர் பிரிவு. உடலிலிருந்து உயிர்பிரிவது அன்ன
மவதகனகய மிதிகல ேக்ைளுக்குத் தந்தது என்பது மதான்ற. “உயிர் பிரிவு
என்பமதார் துயரின் வன்கேக் ைடல்புை” என்றார். “ொதலின் இன்னாதது
இல்கல” (திருக். ) என்பார் வள்ளுவனாரும். அப்பிரிவுத் துயகரப் பபாறுத்துக்
பைாள்ளும் வலிகேகயப் பபற்றிருந்தான் தெரதன் என்பார். “ேறமவான்” என்றார்.
உவகேயணி.

தம்பியபராடு இராேன் பென்ற ைாட்சி

1266. முன்வன கநடு முடி மன்னவன்

முவையில் கசல. மிதிவல
நன் மா நகர் உவைவார் மனம்
நனி பின் கசல. நடுவவ.
தன் ஏர் புவர தரு தம்பியர்
தழுவிச் கசல. மவழவாய்
மின்வன புவர இவடயாகைாடும்.
இனிது ஏகினன் வீரன்.
 கநடுமுடி மன்னவன் - பபரிய ேணிமுடியணிந்த தெரத மவந்தன்; முவையின்
முன்வன கசல - (தனக்குரிய) ேரபுப்படி முன்மன பெல்லவும்; மிதிவல நல் மாநகர்
உவைவார் மனம் - அழகிய மிதிகல ோநைரத்து ேக்ைளின் ேணங்ைள் யாவும்; நனி பின்
கசல - (தன்) பின்மன மிகுதியாை வரவும்; நடுவவ தன்ஏர்புவர தரு தம்பியர்
தழுவிச்கசல - இகட நடுமவ. தன்கனமய அழகில் ஒத்த தம்பியர்ைள் தழுவி வரவும்;
மவழவாழ் மின்வன புவர இவடயாகைாடும் - மேைத்தில் வாழ்கின்ற
மின்னகலபயாத்த இகடயுகடயாளாகிய ொனகியுடமன; வீரன் இனிது ஏகினன் -
ோவீரனாகிய இராேபிரான் இனிமத பென்றான்.

முன்மன தெரதன்;பின்மன மிதிகல வாழ் ேக்ைளின் ேனங்ைள்; இகடமய

தம்பியர் சூழ தான் மின்னிகடயாபளாடு பென்றான் எனக் கூறி. பெல்லும் ைாட்சிகய
ேன ஓவியப்படுத்துகிறார். வீரன் என்றால். அது இராேகனமய குறிக்கும் ஆதலால்.
அகடபோழி எதவும் இன்றி “வீரன்” என்றார். “வீரர்ைளுள் நான் இராேனாய்
இருக்கிமறன்” (கீகத; 10;31) என்பது ைண்ணன் வாக்கு. “எள்ளரிய குணத்தாலும்
எழிலாலும் இந் நின்ற வள்ளகலமய அகனய” (ைம்ப. 656) தம்பியர் ஆதலின். “தன்
ஏர் புகர தம்பியர்” என்றார். தன் மநர்புகர எனப் பிரிக்கினுோம். இராேன்
ேகழமேைம் அகனய நிறத்தினன்; சீகத மின்கனப்மபான்ற நிறத்தினளும்
இகடயினளும் ஆதலின். “ேகழவாழ் மின்மனபுகர இகடயாபளாடும் ஏகினன்”
என்றார். இனி. இந்த ேகழ மேைத்திடம் அந்த மின்னற் பைாடி வாழப்மபாகிறது
என்பகதக் குறிப்பால் உணர்த்த. “ேகழ வாழ் மின்” என்றார். மிதிகல வாழ்
ேக்ைள் இவர்ைள் மேல் பைாண்ட அன்பின் மிகுதியால். அவர்ைள் உடல்
திரும்பினும். உள்ளம் திரும்பாேல் தெரதக் குழுமவாடு பெல்கிறதாம். அதகன.
“மிதிகல நன்ோநைர் உகறவார் ேனம் நனிபின் பெல்” என்று அழகுறக்
குறித்தார். இராேன் இருேருங்கினும் தம்பியர் பாதுைாப்புக் ைவெம் மபாலச்
பென்றனர் ஆதலின். “நடுமவ. தம்பியர் தழுவிச் பெல” என்று குறித்தார்.

பறகவச் ெகுனம்

1267. ஏகும் அைவவயின் வந்தன.

வலமும் மயில். இடமும்
காகம் முதலிய. முந்திய
தவட கசய்வன; கண்டான்;
நாகம் அனன். ‘இவட இங்கு உைது
இவடயூறு’ என நடவான்;
மாகம் மணி அணி வதகராடு
நின்ைான். கநறி வந்தான்.
 ஏகும் அைவவயின் - (இவ்வாறு) பெல்கின்ற மபாது; மயில் - ேயில் (முதலிய
சில பறகவைள்); வலமும் வந்தன - (சுபெகுனோை) வலப்புறோைவும் வந்தன
வாகி; காகம் முதலிய - ைாைம் முதலான சில பறகவைள்; இடமும் - (தீய ெகுனோை)
இடப்புறோைவும்; முந் திய - முற்பட்டுச் பென்றனவாகி; தவட கசய்வன கண்டான்
- தகட பெய்வனவற்கறக் ைண்டான்; நாகம் அனன் - பபருமித நகடயழைால்)
யாகனகயப் மபான்றவனான தெரத மவந்தன்; ‘இங்கு இவடயூறு உைது’ என - ‘இவ்
வழியில் ஏமதா தகட ஏற்பட உள்ளது’ என்று; நடவான் - (மேலும்)
பெல்லாதவனானான்; கநறிவந்தான் - அறபநறியின் வழி வந்தனாகிய தெரதன்;
மாகம்மணி அணி வதகராடு நின்ைான் - விண் அளாவிய அழகிய மதமராடு
அங்மைமய நின்று விட்டான்.

ெகுன நூலார். ைருடன். ைாகட. ைழுகு. ஆந்கத. உடும்பு. கீரி. குரங்கு

முதலியகவ வலமிருந்து இடம் மபாயின் உத்தேம் என்றும். நாகர. ைாக்கை.
பெம்மபாத்து. கிளி. பைாக்கு. ேயில். மைாழி. ஓணான். புள்ளிோன். புனுகுப்பூகன.
புலி. நரி. முதலியகவ வலமிருந்து இடோயின உத்தேம் என்றும் உகரப்பவர்.
இவற்றுள் இடம் ஆகுபகவ வலமும். வலம் ஆகுபகவ இடமும் ஆயின்
ெகுனத்தகடயாம். தெரதனுக்கு உத்தே ெகுனமும் தகடச் ெகுனமும் ஒருங்கு
நிைழ்ந்தனவாதலின். மேமல பயணம் தவிர்ந்து நின்றான். ேகல மபான்றவன்
எனினும் ெகுனத்துக்கு அஞ்சினான்; “அஞ்சுவது அஞ்ொகே மபகதகே” (திருக்.
422) யாதலின். பதான்றுபதாட்டு அறபநறி தவறாத இட்சுவாகு குலத்து
உதித்தவனாதலின் தெரதகன “பநறிவந்தான்” என்றார். “பநறி வந்தான் வலமும்
வந்தன (எனினும்) ைாைம் முதலியன தகட பெய்வன ைண்டான்.
இகடயூறுளபதன நடவான். நின்றான்” என விகன முடிபு பெய்ை.

நிமித்திைன் விகட

1268. நின்வை. கநறி உணர்வான். ஒரு

நிவனவாைவன அவழயா.
‘நன்வைா? பழுது உைவதா?
நடு உவர நீ. நயம்’ என்ன.
குன்வை புவர வதாைான் எதிர்.
புைளின் குறி ககாள்வான்.
‘இன்வை வரும் இவடயூறு; அது
நன்ைாய்விடும்’ என்ைான்.
 நின்று - தெரதன் (இவ்வாறு) நின்று; கநறியுணர்வான் ஒரு நிவனவாைவன
அவழயா - ெகுன நூலின் பநறி முகறகேகய நன்கு அறிகின்ற ஆய்வாளன்
ஒருவகன (நிமித்திைகன) அகழத்து; ‘நன்வைா? பழுது உைவதா? - (இச்ெகுனத்தால்)
‘நன்கே விகளயுோ? தீகே விகளயுோ?; நீ நயம் நடு உவர’ - நீ விகளகவ
நடுநிகலகேயுடன் பொல்வாய்; என்ன - என்று வினாவ; குன்வை புவர வதாைான் -
எதிர் - ேகலயிகனமய மபான்ற மதாள்ைகளயுகடய அத்தெரத மவந்தனின்
எதிரில்; புள்ளின் குறி ககாள்வான் - பறகவைளின் (நிமித்தக்) குறிைகள
அறிபவனாகிய அந்நிமித்திைன்; இவடயூறு இன்வை வரும் -
இகடயூறு ஒன்று இப்பபாழுமத வரும்; அது நன்ைாய் விடும் என்ைான் - (வந்த
விகரவிமலமய) அவ்விகடயூறு நன்றாைவும் முடிந்துவிடும் என்று கூறினான்.

நிமித்தம் - ைாரணம். ெகுனத்தின் ைாரணங்ைகள அறிந்து கூறுவான் நிமித்திைன்

ஆதலின். அவகன “பநறியுணர்வான் நிகனவாளன்” என்றார். அகழயா - பெய்யா
என்னும் விகன எச்ெம். ைாைம் முதலியன இடம் ஆதலின். இகடயூறு வரும்
என்றும். ேயில் முதலிய வலம் ஆதலின் அது நன்கேயாய் முடியும் என்றும்
நிமித்திைன் கூறினான்.

பரசுராேனது வருகையும். தெரதன் மொர்வும்

1269. என்னும் அைவினில். வானகம்

இருள் கீறிட. ஒளியாய்
மின்னும்படி புவட வீசிய
சவடயான்; மழு உவடயான்;
கபான்னின் மவல வருகின்ைது
வபால்வான்; அனல் கால்வான்;
உன்னும் தழல்விழியான்; உரும்
அதிர்கின்ைது ஒர் கமாழியான்;

என்னும் அைவினில் - என்று (நிமித்திைன்) பொல்லி முடிக்கும் மபாதிமல; வான்

அகம் இருள் கீறிட - ஆைாயத்தில் பபாருந்தியிருந்த இருள் சிகதந்து ஒழிந்து; ஒளிஆய்
மின்னும்படி - ஒளி பெய்து விளங்கும்படி; புவட வீசிய - பக்ைங்ைளில் எல்லாம்
பரவுோறு; சவடயான் - ெகடயிகன யுகடயவனும்; மழுவுவடயான் - மைாடரிப்
பகடகயயுகடயவனும்; கபான்னின் மவல வருகின்ைது வபால்வான் - பபான்
ேயோன மேரு ேகல நடந்து வருவது மபால் வருபவனும்; அனல் கால்வான் -
மூச்சில் பநருப்புச் சிந்துபவனும்; உன்னும் தழல் விழியான் - (யாரிடம் இத்துகண
பவகுளிபயன்று ைாண்பார்) நிகனக்குோறு தழல் சிந்தும்
விழிைகளயுகடயவனும்; உரும் அதிர்கின்ைது ஒர் கமாழியான் - இடியும் அஞ்சி
நடுங்கும் தன்கேயுகடயன் கூடிய ஒப்பற்ற பொற்ைகளயுகடயவனும்.
 இகவ யகனத்தும் பரசுராேனுக்கு அகடபோழிைள். “என்னும் அளவினில்”
எனும் இத் பதாடர் மேல் வரும் “ேழுவாளவன் வந்தான்” (ைம்ப. ) என்பமதாடு
முடியும். “ெகடயான்” என்பதனால் முனிவன் என்பகதயும் “ேழுஉகட யான்”
என்பதனால் அம் முனிவன் பரசுராேன் என்பதகனயும் முதலிமலமய மதான்ற
கவத்த திறம் ைாண்ை. ேழு - பரசு. “ெகடயான் ேழுஉகடயான்” என்பதனில் உள்ள
பொல் இன்பம் நிகனக்ை இனிப்பது. நடவாதது ேகல; இவமனா நடக்கும்
பபான்ேகல என்பார். “பபான்னின் ேகல வருகின்றது மபால்வான்” என்றார்.
இல்பபாருள் உவகே. அனல் மூச்சும். தழல் விழி யும் இடி போழியும் அவன்
பைாண்டுள்ள பவகுளியின் அளவு ைாட்டின. இனிப் பரசுராேனின் வண்ணகனயாை
வரும் பாடல்ைளின் ெந்தம். பவகுளிப் பபாருளுக்மைற்ற ெந்தமும் மிடுக்கும் என
அகேந்துள்ளன.

-indent: 30px">(இது முதல் ஒன்பது ைவிைள் பரசுராேனின் வருணகன)

1270. கம்பித்து. அவல எறி நீர் உறு

கலம் ஒத்து. உலகு உவலய.
தம்பித்து. உயர் திவச யாவனகள்
தைர. கடல் சலியா
கவம்பித் திரிதர. வானவர்
கவருவுற்று இரிதர. ஓர்
கசம் கபான் சிவல கதறியா. அயில்
முக வாளிகள் கதரிவான்;

அவல எறி நீர் உறு கலம் ஒத்து - அகலைகள வீசும் ைடல் நீரிகடமய சிக்குண்ட
ேரக்ைலம் மபான்று; உலகு கம்பித்து உவலய - உலைமும் உயிர்ைளும் நடுங்கி
நிகலகுகலயவும்; தம்பித்து உயர் திவச யாவனகள் தைர - தூண்ைகளப் மபால்
அகெவற்று (என் பெய்வபதன்று பதரியாேல்) சிறந்த எட்டுத் திகெயாகனைளும்
தளர்ச்சியகடயவும்; கடல் சலியா கவம்பித்திரிதர - ைடல் பபாங்கிக் பைாதித்து நிகல
மவறுபாடகடயவும்; வானவர் கவருவுற்று இரிதர - மேல் உலைத்துள்ள மதவர்ைளும்
அஞ்சி இடம்விட்டு ஓடவும்; ஓர் கசம்கபான் சிவல கதறியா - பெம்பபான்
ேயோனபதாருவில்கல நாண் ஏற்றித் பதறித்து; அயில்முக வாளிகள் கதரிவான் -
கூரிய நுனியுகடய அம்புைகள ஆராய்ந்து எடுப்பவனும்.
 பரசுராேனின் சினம் அளக்ை இயலாத பைாந்தளிக்கும் ைடல் மபான்றது
என்றும். அச் சினத்திகடப்பட்ட உலகும் உயிரினங்ைளும். பைாந்தளிக்கும்
ைடலிகடப்பட்ட ேரக்ைலமும். அதன் உள் சிக்கிய பபாருள்ைளும் மபான்றன
என்பார். “அகல எறிநீர் உறும் ைலம் ஒத்து. உலகு ைம்பித்து உகலய” என்றார்.
உலைம் நிகலகுகலயாேல் தாங்கி நிற்பகவ திக்குயாகனைள்; அகவயும் இவன்
சினத்தால் பெய்வதறியாது. தம்பித்துத் தளர்ந்தனவாம்; “தம்பித்து உயர் திகெ
யானகைள் தளர” என்றார். தம்பம் - ண். தம்பித்தல் - தூண் என நிற்றல். ெலியா.
பதறியா என்பன பெய்யா எனும் விகன எச்ெங்ைள். திகெயாகனைமள திகெ
பதரியாேல் திக் பிரகே பைாண்டன என்றும் பபாருள் பைாளலாம். வானவர்
அஞ்சி ஓடினர் என்பதனால். பரசுராேன் வானவரிலும் மிக்ை தவவலிகே
பபற்றவன் என்பது பதளிவாம். வில்லாளர். நாண் இறுகியுள்ளதா என அறிய
வில்லின் நாகணக் கைவிரல்ைளால் பதறித்துப் பார்ப்பர். அவ் பவாலியால்
இவ்வளவு நிகலப்பிறழ்?வுைள் நிைழ்ந்தன எனினுோம்.

1271. ‘விண் கீழுை என்வைா? படி

வமல்கீழ் உை என்வைா?
எண் கீறிய உயிர் யாவவயும்
யமன் வாய் இட என்வைா? -
புண் கீறிய குருதிப் புனல்
கபாழிகின்ைன புவரயக்
கண் கீறிய கனலான் முனிவு -
யாது?’ என்று அயல் கருத;
புண்கீறிய குருதிப்புனல் - புண்கணக் கீறியதனால் பைாட்டும் இரத்தோகிய
பெந்நீர்; கபாழிகின்ை புவரய - பொரிகின்றவற்கறப் மபால; கண்கீறிய கனலான்
முனிவு - ைண்ைகளக் கீறிக் பைாண்டு வருகின்ற சினத்தீயிகனயுகடய அம்
முனிவனது பபருபவகுளி; விண் கீழ் உை என்வைா? - சுவர்க்ை உலைம் ேண்ணுக்கு
வந்து வீழ மவண்டும் என்மறா?; படிவமல் கீழ்உை என்வைா - பூவுலைம் வானிடத்தில்
பென்று பபாருத்த மவண்டும் என்மறா?; எண் கீறிய உயிர்யாவவயும் யமன் வாய் இட
என்வைா? - எண்ணகல ஒழித்த இவ்வுலை உயிர்ைள் யாவற்கறயும் கூற்றுவன்
வாயில் பைாடுக்ை மவண்டும் என்மறா?; யாது? என்று அயல்கருத - யாது
ைாரணத்தாமலா? என்று அயலிலுள்ளார் (ஐயத்தால்) எண்ணவும் -
 சினம் மிக்ைார் ைண்ைள் பெந் தீப்மபாலச் சிவக்கும் ஆதலால். “ைண் கீறிய
ைனலான்” என்றார். சினத்தால் எழும் ைண்ணின் சிவப்பு. ைண்ணின் இயல்பான நிறம்
அன்று; பெயற்கையானமத. அதுமபால. அருள்பபாழியும் பானகவயாகிய
முனிவனுக்குக் ைண்ைள் சிவப்பது இயல்பன்று. எளிய ேக்ைளின் சினமே. இயல்பாய்
உள்ளவற்கறத் தாறு ோறாக்கும் தன்கே வாய்ந்ததாயிருக்ை. மபராற்றல் பபற்ற
தவமுனிவன் சினோதலின். வாகனயும் ேண்கணயும் தாறுோறாக்ை. எழுந்தமதா
என அருகிலுள்மளார் அஞ்சினர் என்பதாம். உலகில் உள்ள உயிர்ைள் யாவும் நாட்
பெல்லச் பெல்ல யேன் வாயிற் மபாய் இவ்வுலை வாழ்க்கைகய முடித்துக்
பைாள்ளும் இயல்பின. ஆனால். இவன் சினம். உலைத்து உயிர்ைள் யாவற்கறயும்
ஒமர நாளில் இயேன் வாயிற் பைாண்டு தள்ள எழுந்தமதா என ஐயுற்றனர் என்பார்.
“எண் கீறிய உயிர் யாகவயும் யேன் வாய் இட என்மறா” என்றார். “கீறிய”
என்னும் பொல் மூன்றடிைளிலும் பபாருட் பபாருத்தம். சிறக்ை அகேந்துள்ளது.

1272. வபாரின்மிவச எழுகின்ைது ஒர்

மழுவின் சிவக புவகய.
வதரின்மிவச மவல சூழ் வரு
கதிரும் திவச திரிய.
நீரின்மிவச வடவவக் கனல்
கநடு வான் உை முடுகி.
பாரின்மிவச வருகின்ைது ஒர்
படி கவஞ் சுடர் படர.
வபாரின் மிவச எழுகின்ைது - மபார் எழுந்தால் எழுகின்றதாகிய; ஒர் மழுவின்
சிவக புவகய - ஒப்பற்றதான அவன் மைாடரியின் உச்சியில் புகை எழவும்;
வதரின்மிவசமவலசூழ் வரு கதிரும் - தனது ஒற்கறச் ெக்ைரத் மதரில் ஏறி.
மேருேகலகய வலம்வரும் ைதிரவனும்; திவச திரிய - (இவனது உக்கிரத்தால்)
திகெதடுோறிச் பெல்லவும்; நீரின் மிவச வடவவக்கனல் - ைடல் நீரின் மேபலழுந்து
மதான்றும் தன்கேயதான வடவாமுைாக்கினியும்; கநடுவான் உை முடுகி - நீண்ட
வானளாவ விகரந்து; பாரின் மிவச வருகின்ைது ஒர்படி - (எழுந்து) பூமியின் மேமல
(நடந்து) வருகின்றபதாரு விதம் மபால; கவஞ்சுடர் படர - தன் உடலிலிருந்து
பவம்கே ஒளி வீெவும் -

யுை முடிவில். ைடலில் குதிகர முைவடிவில் எழும் பபருந்தீயால் உலகு

அழியும் என்பதும் அத்தீகய வடவா முைாக்கினி என்றகழப்பதும் புராண ேரபு
ஆதலின். “நீரின் மிகெ வடகவக் ைனல் பநடுவானுற முடுகி. பாரின் மிகெ
வருகின்றது ஒர்படி” என்றார். புயல் எழுகையில் ைடல் அகலைளின் உச்சியில் தீ
எழும் என்பகத இன்கறய அறிவியல் ஆந்திரப் புயலில் ைண்கூடாைக் ைண்டு
உணரத் பதாடங்கியுள்ளகே குறிக்பைாள்ளத்தக்ைது. குதிகரயினுகடய - ைழுத்து
வகளவு மபால. ைடல் அகலைள் உச்சி வகளத்து வருவதால் குதிகர முைத்திற்கு
அதகன உவமிப்பது பபாருந்துவது ைாண்ை. தம்கேத் தற்குறிப்மபற்ற அணி. சிகை
புகைய. திகெ திரிய. ைனல் பநடுவான் உற முடுகி. வருகின்றது ஒர்படி பவஞ்சுடர்
படர எனக் கூட்டுை.
 1273. பாழிப் புயம் உயர் திக்கிவட
அவடயப் புவட படர.
சூழிச் சவடமுடி விண் கதாட.
அயல் கவண் மதி வதாற்ை.
ஆழிப் புனல். எரி. கால். நிலம்.
ஆகாயமும். அழியும்
ஊழிக் கவட முடிவில். திரி
உவம வகள்வவன ஒப்பான்;

பாழிப் புயம் - வலிகேவாய்ந்த மதாள்ைள்; உயர்திக்கிவட அவடயப்புவட

படர - உயர்ந்த திக்குைளின் எல்கலயிகடமய பென்றகடயுோறு பக்ைங்ைள்
விரியவும்; சவடமுடிச் சூழி விண்முடி கதாட - ெகடகய முடித்துக் ைட்டிய தன்
உச்சி விண்ணின் முைட்கடத் பதாடவும்; கவண்மதி அயல் வதான்ை -
பவண்ணிறமுள்ள நிலா முடியின் அருகிமல மதான்றவும்; ஆழிப்புனல். எரி. கால்.
நிலம். ஆகாயமும் அழியும் ஊழிக் கவட முடிவில் - ைடல் வடிவான நீரும். பநருப்பும்.
ைாற்றும். நிலமும். வானமும் ஆகிய (பஞ்ெ பூதங்ைளும்) அழிகின்ற ஊழியாகிய
யுைமுடிவுக் ைாலத்தில்; திரிஉவம வகள்வவன ஒப்பான் - நடம்புரிகின்ற
உகேயம்கேயின் ேணாளனாகிய சிவபபருோகன ஒப்பான் ஆைவும் - “ெகட
முடிச்சூழி விண்முடி பதாட” எனப் பபாருள் இகயபுக் மைற்ப ோற்றிக் கூட்டுை.
“ஊழிக்ைகட முடிவில் தனி உகே மைள்வன்” என்பதிலும். “திரி உகே மைள்வன்”
என்பமத பபாருள் சிறப்பதால். அப்பாடமே பைாள்ளப்பட்டது. மதான்றிய
முகறக்மைற்ப. ஆைாயம். ைால். அனல். புனல். நிலம் எனக் கூறமல முகற
யாயினும் பெய்யுளாதலின் பிறழக் கூறப் பபற்றது. ஊழி முடிவில். சிவபபருோன்
ெர்வ ெங்ைாரனாய். ஊழிக் கூத்தாடுகையில் ஐம் பூதங்ைளும் அழியும்; அப்மபாது
அம்கேைாண நடோடுவான் என்பது பற்றி. “ஆழிப்புனல். எரி. ைால். நிலம்.
ஆைாயமும் அழியும் ஊழிக் ைகட முடிவில் திரி உகேமைள்வகன ஒப்ப” என்றார்.
புயம் திக்ைகடய விரியலும். ெகடவிண் பதாடுதலும். அயமல பவண்ேதி
மதான்றலும் சிவபிரானுக்கும் பரசுராேனுக்கும் சிமலகடயாயின.

1274. அயிர் துற்றிய கடல் மா நிலம்

அவடய. தனி படரும்
கசயிர் சுற்றிய பவடயான். அடல்
மை மன்னவர் திலகன்.
உயிர் உற்ைது ஒர் மரம் ஆம் என.
ஓர் ஆயிரம் உயர்வதாள்
வயிரப் பவண துணிய. கதாடு
வடி வாய் மழு உவடயான்;
 அயிர் துற்றிய கடல் மாநிலம் அவடய -ேணல்ைள் பெறிந்த ைடல் சூழ்ந்த
நிலவுலைம் முழுவதும்; தனி படரும் - (யார் துகணயும் இன்றி) தனித்மத பெல்ல
வல்ல; கசயிர் சுற்றிய பவடயான் - வலிகே மிக்ை மெகனகயயுகடயவனும்; அடல்
மைமன்னவர் திலகன் - வீரம்மிக்ை ேன்னர்ைளுக்கு எல்லாம் திலைம் மபான்றவனும்
(ஆகிய ைார்த்தவீரியர்ச்சுனன்); உயிர் உற்ைது ஒர் மரம் ஆம் என - உயிமராடு கூடிய ஒரு
ேரம் மபால் எதிர் நிற்ை. (அவனது); ஓர் ஆயிரம் உயர் வதாள்வயிரப் பவண துணிய -
ஓராயிரம் எண்ணிக்கையிகனயுகடய உயர்ந்த மதாள்ைளாகிய வயிரம் பாய்ந்த
கிகளைள் எல்லாம் துண்டுபடுோறு; கதாடு வடிவாய் மழு உவடயான் - எடுத்த
கூரிய நுனியுகடய பரசு என்ற மபார்க் ைருவிகய உகடயவனும் - ைார்த்த
வீரியார்ச்சுனன் இராவணகன பவன்று சிகற கவத்தவன் ஆதலின். “அடல் ேற
ேன்னர் திலைன்” எனப்பட்டான். ஆயிரங் கைைகளயுகடய அவன்
பரசுராேனின் ேழுவாயுதத்தால் பைால்லப்பட்டான்.” ஆயிரம் தடக்கையான் நின்
ஐந்நான்கு ைரமும் பற்றி. வாய் வழி குருதி பபாங்ைக் குத்தி வான்சிகறயின் கவத்த
தூயவன் வயிரத் மதாள்ைள் துணித்தவன் பதாகலந்த ோற்றம் நீயறிந்திகலமயா?”
(ைம்ப. 5203) என்னும் சீகதக் கூற்றால் இதகன உணரலாம். ேரமும் ஓரறிவு பபற்ற
உயிர் ஆதலால். “உயிர் உற்றபதார் ேரோம்” என்பதற்கு ஆறறிவு உயிர் பபற்றபதார்
ேரம்மபால என்பது பபாருளாைக் பைாள்ை. நூற்றுக்ைணக்ைான
கிகளைகளயுகடய ேரம்மபாலக் கைைகளயுகடயவன் ஆதலின் ேரம்
எனப்பட்டான். ேரத்தின் கிகளைகளக் மைாடாரியால் பவட்டிச் ெரிப்பதுமபால.
அவன் மதாள்ைள். பரசுராேனின் மைாடரியால் பவட்டிச்ெரிக்ைப்பட்டன வாதலின்
‘ஓராயிரம் உயர்மதாள் வயிரப் பகண துணிய’ என்றார். பகண - கிகள.

1275. நிருபர்க்கு ஒரு பழி பற்றிட.

நில மன்னவர் குலமும்
கரு அற்றிட. மழுவாள் ககாடு
கவை கட்டு. உயிர் கவரா.
இருபத்கதாரு படிகால். இமிழ்
கடல் ஒத்து அவல எறியும்
குருதிப் புனல்அதனில். புக
முழுகித் தனி குவடவான்;

நிருபர்க்கு ஒருபழிபற்றிட - (உலைாளும்) அரெர்ைட்கு எல்லாம் (தன் தந்கதகயக்

பைான்றதனால்) ஒப்பற்ற பழிபயான்று பற்றிக்பைாள்ள; நிலமன்னவர்குலமும் -
அவ் அரெர் குலம் முழுவதும்; கரு அற்றிட - ைரு அற்று ஒழியும்படி; இருபத்கதாரு
படிகால் - இருபத்பதாரு தகலமுகற; மழுவாள் ககாடு - (தன்) ேழுவாயுதத்கதக்
பைாண்டு; உயிர் கவரா - அவர்ைகளக் பைான்று உயிர்ைகள வாங்கி; கவைகட்டு -
இங்ஙனம். (பூமியிலுள்ள) ைகளைகளப் பறித்து; எழுகடல் ஒத்து அவல எறியும் -
(பபாங்கி) எழும்ைடகலப் மபான்று அகல வீசுகின்ற; குருதிப் புனல் அதனில் - (அம்
ேன்னர்ைளின்) இரத்த பவள்ளத்தில்; புக முழுகித் தனி குவடவான் - (தன்னுடல்)
அமிழும்படி மூழ்கித் தனிமய நீராடுபவனும் -
 பரசுராேன் ைார்த்த வீரியார்ச்சுனகனக் பைான்றகேக்ைாை. ைார்த்த வீரியனின்
ேக்ைள். பரசுராேனின் தந்கதகயக் பைான்று ப ழிவாங்கினர். பரசுராேனின் தாய்.
ைணவன் இறந்தவுடன் இருபத்பதாரு முகற. ோர்பில் அடித்து அழுததற்ைாை.
இருபத்பதாரு தகலமுகற அரெ குலத்கதப் பழிவாங்குமவன் எனப் பரசுராேன்
ெபதமிட்டதாைப் பாைவதம் கூறும். அரெர்ைள் இரத்தத்தில் சியேந்த பஞ்ெைம் எனும்
ஐந்து இரத்தக் குளங்ைகள ஏற்படுத்தி. பரசுராேன் அதில் குளித்தான் ஆதலால்.
“இமிழ் ைடல் ஒத்து அகல எறியும் குருதிப் புனல் அதனில் புை முழுகி” என்றார்.
ஓர் அரென் ஒரு நிரபராதிகயக் பைான்றதனால் வந்த பழி. அரெ குலம்
முழுவகதயும் பாதித்த பெயலுக்கு வருந்துபவராய். “நிருபர்க்கு ஒரு பழிபற்றிட
என்றார்” படிைால் - தகல முகற “ஏமழழ் படிைால் எகேயாண்ட எம்ோன்” (1086 -9)
என்பது மதவாரம்.

1276. கவம ஒப்பது ஒர் தவமும். சுடு

கனல் ஒப்பது ஒர் சினமும்;
சவமயப் கபரிது உவடயான்; கநறி
தள்ளுற்று. இவட தைரும்
அவமயத்து. உயர் பைவவக்கு இனிது
ஆறு ஆம் வவக. சீைா.
சிவமயக் கிரி உருவ. தனி
வடி வாளிகள் கதரிவான்;

கவம ஒப்பது ஒர்தவமும் - பபாறுகே என்னும் குணமே (வடிவு பபற்றது) எனலாம்

படியான தவத்கதயும்; சுடுகனல் ஒப்பது ஒர் சினமும் - சுடுகின்ற தீமய (வடிவு
பபற்றது) எனலாம் படியான சீற்றத்கதயும்; கபரிதும் சவமய உவடயான் -
மிைவும் பபாருந்தியிருப்பவனும்; எதிர் தைர்வுற்று இவட தவிரும் அவமயத்து -
(ோனெ வாவிக்குச் பெல்லுகையில்) எதிமர (பறக்கும் வழிகய) இகடமய தவற
விட்டுத் தளர்ந்த மபாது; உயர் பைவவக்கு - உயர்ந்த (அன்னப்) பறகவைட்கு; இனிது
ஆறு ஆம் வவக - இனிய வழியாகும்படி; சீைா - சீற்றம் பைாண்டு; சிவமயக் கிரி
உருவ - சிைரத்கதயுகடய (கிபரௌஞ்ெ) ேகலகயத் துகளத்து ஊடுருவிச்
பெல்லுோறு; தனி வடிவாளிகள் - ஒப்பற்ற கூரிய அம்புைகளத்; கதரிவான் -
பதரிந்து ஏவ வல்லானும் -
 பரசுராேனும் முருைப் பபருோனும். சிவ பிரானிடம் வில்வித்கத பயின்று
முடித்த பின்பு. ஆற்றல் அறிய. கிபரௌஞ்ெ கிரியின் சிைரபோன்கறத்
துகளக்குோறு. சிவபபருோன் ஆகணயிட. முருைன் தயங்குகையில். பரசுராேன்
தயங்ைாது ைகணகயச் பெலுத்தி. அச்சிைரத்கதத் துகளக்ை. பருவ ோற்றங்ைளில்
இடம் ோறும் அன்னம் முதலிய பறகவைள் பெல்வதற்கு. இவன் சிைரந் துகளத்த
வழி மிைவும் உதவிற்று என்னும் ைகதகய உட்பைாண்டது பின் இரண்டடியில்
உள்ள ைருத்து ஆகும். இவன் தவம் புரிவது பபாறுகேக்குணமே தவம் புரிவது
மபாலிருந்தது என்பார். ைகே ஒப்ப மதார்தவமும் என்றார். ைகே - பபாகற.
பவகுண்டால் தீப்மபால் பவகுள்வான்; பபாறுத்தால் பபாகறமய ஆவான் என
இவன் இருகுணங்ைளின் எல்கலயாைமவ இருந்தகே குறிப்பித்தவாறு.
பரசுராேன் கிபரௌஞ்ெ கிரிகயத் துகளத்து. பறகவைட்கு வழியகேத்த அரிய பெய்தி
முதல் நூலாம் வான் மீைத்தில் இல்கல என்பர்.

1277. வசயம் புக நிமிர் அக் கடல்

தழுவும்படி சவமயவான்;
வமயின் உயர் மவல நூறிய
மழுவாைவன் வந்தான்.
ஐயன்தவன அரிதின் தரும்
அரசன் அது கண்டான்.
‘கவய்யன் வர நிபம் என்வனககால்?’
என கவய்துறும் வவவல.

வசயம் புக - ேகலயும் தன் அடித்தளத்தில் புகுந்து; நிமிர் அக்கடல் -

ஆழுோறு அகல உயர்ந்திருந்த அக்ைடகல; தழுவம்படி சவமவான் - (தன்
அடிகயத்) தன் ஆகணகய ஏற்குோறு பெய்பவனும்; வமயின் உயர் மவல நூறிய
- மேைம் தழுவும் கிபரௌஞ்ெ ேகலயின் பெருக்கு ஒழித்தவனும் ஆகிய;
மழுவாைவன் வந்தான் - ேழுபவன்னும் பரசு ஆயுதத்கதயுகடய பரசுராேன்
வந்தான்; ஐயன்தவன அரிதின் தரும் அரசன் - (யாவர்க்கும்) தகலவனான
இராேபிராகன. அருகேயாை (உலகிற்குத்) தந்த தெரதன்; அது கண்டான் - அதகனப்
பார்த்தவனாய்; கவய்யன் வர -பைாடியனான இவன் (இங்கு) வர; நிபம்
என்வனககால் என - ைாரணம் என்னமவா என்று; கவய்துறும் வவவல - பவப்பப்
பபருமூச்சு விடும் ைாலத்தில் -
 பரசுராேன். தான் பவன்ற உலைம் முழுவகதயும் ைாசியப முனிவனுக்குத்
தானஞ் பெய்துவிட. பரசுராேகனக் ைருவபங்ைஞ் பெய்ததற்ைாை. “தானஞ் பெய்த
இடத்தில் வசிக்ைலாமோ?” எனக் ைாசியபர் மைட்ை. பரசுராேன் வருணன்
அனுேதியுடன் கெய ேகலயிலிருந்து தன் மைாடரிப்பகடகய வீெ. அது விழுந்த
இடம் வகரயிலும் ைடல் விலகிச் பென்றது. அவ்விடத்கதத் தனக்கு
இருப்பிடோைக் பைாண்டவன் பரசுராேன் என்பது முன்னிரண்டடியில் உள்ள
பபாருள். இன்றும் மைரளம். “பரசுராே மேத்திரம்” என அம்ேக்ைளால்
வழங்ைப்படுகிறது. பரசுராேன் பல பைாடுகேைகளச் பெய்திருந்தகேயால்.
அவகனக் ைண்ட தயரதன். “பவய்யன்” என்று துடித்தான் என்ை. ைாசியப
முனிவருக்குத் தானஞ் பெய்துவிட்டு அந்நிலத்தில் இராத் தங்குவதில்கல என
ேகலயில் பென்று தங்கி. ‘இனி அரெர்ைகளக் பைால்வதில்கல’ என்று தவமேற்
பைாண்ட பரசுராேன் இப்படி பவய்யனாய் வரக் ைாரணம் என்னமவா என்று தெரதன்
திகைத்தான் என்ை.

எதிமர வந்த பரசுராேகன. ‘யார்?’ என. இராேன் மைட்டல்

1278. கபாங்கும் பவட இரிய. கிைர்

புருவம் கவட கநரிய.
கவங் கண் கபாறி சிதை. கடிது
உரும்ஏறு என விவடயா.
சிங்கம் என உயர் வதர் வரு
குமரன் எதிர். கசன்ைான்.
அம் கண் அரசவனும் இவன்
“ஆவரா?” எனும் அைவில்.
கபாங்கும் பவட இரிய - ேகிழ்ந்து பெல்கின்ற பகடைள் பயந்மதாடும்படி;
கிைர் புருவம் கவட கநரிய - பரசுராேன் சினத்தால் உந்திய புருவங்ைள் நுனியில்
பநளியவும்; கவங்கண் கபாறிசிதை - பைாடுகேயுகடய ைண்ைளில் பநருப்புப் பபாறி
சிதறவும்; கடிது உரும் ஏறு என விவடயா - விகரவாை (விழும்) மபரிடி மபாலப்
பபருஞ்சினம் பைாண்டு; உயர்வதர் வரு சிங்கம் என - உயர்ந்த மதரில் ஏறி வரும்
சிங்ைம் மபால; குமரன் எதிர் கசன்ைான் - ெக்ைரவர்த்தித் திருக்குோரனான
இராேனின் எதிமர பென்றான்; அங்கண் அரசு அவனும் - அழகிய
ைண்ைகளயுகடய (அகனவர்க்கும்) தகலவனான இராேனும்; இவன் ஆவரா? எனும்
அைவில் - இவன் யாமரா என்று வினாவும் அப்மபாமத. (தெரதன்) (அரென் அடிமேல்
உறவிழலும் எனும் அடுத்த பாடலின் பதாடமராடு முடியும்.)

புருவ நுனி பநளிதலும். ைண் பபாறி பறத்தலும் ஆகிய சினத்தின்

பேய்ப்பாடுைகளக் ைண்டு பகடைள் தாம் அஞ்சி ஓடினமவ தவிர. இராேன்
ேகிழ்மவாமட. அச்ெம் அணுத்துகணயும் இன்றி எதிர்பைாண்டான் எனக் ைாட்ட
“அங்ைண் அரசு அவனும்” என்றார். அச்ெம் ைண்ணில் விளங்குோதலின். விகடயா
- விகடத்து. பபருஞ்சினம் பைாண்டு. விகனஎச்ெம் “விகடத்து வரும் இலங்கைக்
மைான்” (மதவா: 159:10) எனல் ைாண்ை.
தெரதன் வணங்ை
 1279. அவரசன். அவனிவட வந்து.
இனிது ஆராதவன புரிவான்.
விவர கசய் முடி படிவமல் உை
அடிவமல் உை விழவும்.
கவர கசன்றிலன் அவனயான். கநடு
முடிவின் கனல் கால்வான்;
முவரசின் குரல் பட. வீரனது
எதிர் நின்று இவவ கமாழிவான்;

அவரசன் - தெரதச் ெக்ைரவர்த்தி; அவன் இவட வந்து - பரசுராேனிடத்திமல

வந்து; இனிது ஆராதவன புரிவான் - இனிய முகறயிமல அவனுக்கு அதிதி பூகெ
புரிந்து; விவர கசய் முடி படிவமல் உை - ேணங்ைேழும் (தனது) தகல. பூமியிமல
படுோறு; அடிவமல் உை விழவும் - (பரசுராேனின்) திருவடிைளிமல வீழ்ந்து
வணங்கிய அளவில்; அவனயான் - அப் பரசுராேன்; கவர கசன்றிலன் - (தனது
மைாபக் ைடலுக்கு ஒரு) ைகர ைாணாதவனாய்; கநடு முடிவின் கனல் கால்வான் - யுை
முடிவில் எழும் வடகவத் தீயின் பவப்பத்கத உமிழ்பவனாய்; முவரசின் குரல்பட -
முகரசின் குரலுக்கு ஒப்பாை; வீரனது எதிர் நின்று இவவ கமாழிவான் -
இராேபிரானுக்கு எதிரில் நின்று பின்வருோறு கூறலானான்.
“ைகர பென்றிலன்” என்றதற்மைற்ப. சினம் ைடல் ஆயிற்று. ஏைமதெ உருவைம்.
தயரதன் பரசுராேனின் பைாடுகேகய எண்ணி. அருகே கேந்தன் இராேனுக்கு
அவனால் தீங்மைதும் நிைழ்ந்துவிடக் கூடாவண்ணம் அவன் சினம் தணிக்ை.
ஆவனபவல்லாம் புரியவும். அவன் சினம் தணிவதற்கு ோறாை. ைகர ைாணா
அளவிற்கு மிகுந்தது என்பார். “ைகர பென்றிலன்;பநடுமுடிவின் ைனல் ைால்வான்”
என்றார். “ைாவாக்ைால் தன்கனமய பைால்லும் சினம்” (திருக். 305) ஆதலின்.
அச்சினம் அவனுக்கு பநடுமுடிகவத் தந்தது எனும் பபாருளும் மதான்ற”
பநடுமுடிவின் ைனல் ைால்வான்” என்றார்.

பரசுராேன் சினவுகர

1280. ‘இற்று ஓடிய சிவலயின் திைம்

அறிகவன்; இனி. யான் உன்
கபான் வதாள் வலி நிவல வசாதவன
புரிவான் நவச உவடவயன்;
கசற்று ஓடிய திரள் வதாள் உறு
தினவும் சிறிது உவடவயன்;
மற்று ஓர் கபாருள் இவல; இங்கு இது
என் வரவு’ என்ைனன் உரவவான்.
 யான். இற்று ஓடிய சிவலயின் திைம் அறிகவன் -நான். (முன்னமே நீ) முறித்து
ஒழித்த வில்லின் திறத்கத (அது முன்மப முறிந்திருந்தது என்பகத) அறிமவன்; இனி
உன் கபான் வதாள்வலி நிவல - இப்பபாழுது நான் உன்னுகடய அழகிய மதாள்
வலிகேயின் நிகலகய; வசாதவன புரிவான் நவச உவடவயன் - மொதித்து அறிய
விருப்பம் சிறிது உகடமயன்; கசற்று - (அரெர்ைகள) அழித்து; ஓடிய - மேம்பட்ட;
திரள் வதாள் உறு தினவும் - திரண்ட மதாள்ைளில் பபாருந்தின தினவும் சிறிது எனக்கு
உண்டு; இங்கு இது என் வரவு மற்று ஓர் கபாருள் இ(ல்)வல - இங்கு எனது
வருகைக்குக் ைாரணம் இதுமவ மவறு ஒரு ைாரணமும் இல்கல என்று; உரவவான்
என்ைனன் - வலிகே மிக்ை பரசுராேன் கூறினான் சிவ பபருோன் வில் முன்மப
முறிந்தவில்;அதகன முறித்ததற்ைாைக் ைர்வங் பைாள்ளாமத எனக் குற்றம்கூறும்
பரசுராேன் தான் மிைப்பபருங் ைர்வத்மதாடு மபசுகிறான்; ைர்வங் பைாள்பவர் தன்
குற்றம் அறியார் என்பது குறித்தார். புரிவான் - பபாருட்டுப்பபாருளில் வந்த
விகனபயச்ெம். உன் மதாள் வலிகவச் மொதகனயிடவும். என் மதாள் தினகவச்
சிறிது அடக்கிக் பைாள்ளவும் ஆகிய இரு பெயல்ைளுக்ைாைமவ இங்கு
வந்மதன்; மவமறார் ைாரியமில்கல என்கிறான் பரசுராேன்.

பரசுராமனிடம் தயரதன் அபயம் வவண்டல்

1281. அவன் அன்னது பகரும்

அைவவயின். மன்னவன் அயர்வான்.
‘புவனம் முழுவதும் கவன்று. ஒரு
முனிவற்கு அருள்புரிவாய்!
சிவனும். அயன். அரியும் அலர்;
சிறு மானிடர் கபாருவைா?
இவனும். எனது உயிரும். உனது
அபயம். இனி’ என்ைான்.

அவன் - அந்தப் பரசுராேன்; அன்னது - அவ்வாறு; பகரும் அைவவயின் -

கூறியபபாழுதில்; மன்னவன் - தயரதச் ெக்ைரவர்த்தி; அயர்வான் - ேனந் தளர்வானாய்;
புவனம் முழுவதும் கவன்று - ‘உலைாளும் ேன்னர்ைள் அகனவகரயும் பவன்று; ஒரு
முனிவற்கு அருள்புரிவாய் - ஒப்பற்ற முனிவனாகிய ைாசியபனுக்குத் தானோை
அருளியவமன!; சிவனும் அயன். அரியும் அலர் - சிவன். பிரேன். திருோல் ஆகிய
மூவரும் (உனக்கு ஒரு பபாருள்) அல்லர்; சிறு மானிடர் கபாருவைா? - இச்சிறிய
ோனிடர்ைள் உனக்கு ஒரு பபாருள் ஆவமரா? (ஆைார்); ‘இனி இவனும் எனது
உயிரும் உனது அபயம்’ என்ைான் - ‘இப்மபாது. (என் ேைனாகிய) இந்த
இராேனும். என்னுகடய உயிரும் உனது அகடக்ைலப் பபாருள்ைள்’ (ைாத்தருள்)
என்றான்.

வீரத்தால் பவன்ற உலைம் முழுவகதயும் தானோைக் பைாடுத்திட்ட. நீ.

இப்மபாது எங்ைள் உயிர்ைள் இரண்கடயும் தானோைத் தந்தருளமவண்டும் என
தெரதன் மவண்டினான். அயர்வான் - முற்பறச்ெம்.
 1282. ‘விளிவார் விளிவது. தீவிவன
விவழவாருவழ அன்வைா?
களியால். இவன் அயர்கின்ைன
உைவவா? - கனல் உமிழும்
ஒளி வாய் மழு உவடயாய்!-
கபார உரியாரிவட அல்லால்.
எளியாரிவட வலியார் வலி
என் ஆகுவது?’ என்ைான்.

கனல் உமிழும் ஒளிவாய் மழு உவடயாய்! - ‘தீகயச் சிந்தும் ஒளியகேந்த ேழு

என்னும் பகடகய ஏந்தியவமன!; விளிவார் விளிவது - சினங் பைாள்வார் சினங்
பைாள்வது; தீவிவன விவழவார் உவழ அன்வைா? - தீவிகனைகள விரும்புமவாரிடம்
அன்மறா?; இவன் களியால் அயர்கின்ைன உைவவா? - இந்த இராேன் (ைல்வி. பெல்வம்.
அதிைாரம் முதலியவற்றால் வரும்) பெருக்கினால் அறிவு தளர்ந்து நின்பால் புரிந்த
தீங்குைள் (எகவமயனும்) உள்ளனமவா?; கபார உரியாரிவட அல்லால் -
மபாரிடற்கு உரிய ஆற்றல் உகடயாரிடத்து அன்றி; எளியாரிவட - வலிகேயற்ற
எளிமயாரிடத்மத; வலியார் வலி என் ஆகுவது? என்ைான் - வலிமயாரின் ஆற்றல்
என்ன பயகனச் பெய்யவல்லது’ என்றான் (தெரதன்). விளிவு: ைடுங்மைாபம்.
“பெல்லிடத்துக் ைாப்பான் சினங்ைாப்பான்” (திருக். 301) “பெல்லா இடத்துச் சினம்
தீது” (திருக். 302) என்ப ஆதலான். நின்ைடுங்மைாபம் அல்லா இடத்தில் பெல்கின்றது
என்றும் தீவிகனமய புரியாத இவனிடம் உள்ள பெருக்கின் ைாரணம் ஆைச்
சினமுறலாமே எனின் “ைளியால் இவன் அயர்கின்றன உளமவா?” என்றும்
பைஞ்சிக் மைட்கிறான் தெரதன். மபார் எனும் பொல்மல பபாரு எனும் பொல்லடியாைப்
பிறந்தது. பபாருதல்: ஒத்திருத்தல் (பபாருநர்: ஒத்த மவடம் இட்டிருப்மபார்). நீ
உனக்குச் ெேோைாத ஒரு பாலைனிடம் மபாரிட நிகனப்பது உன் மபராற்றற்கு
என்றும் தீராத இழுக்ைாை முடியும் என்பான். “பபார உரியாரிகடயல்லால்.
எளியாரிகட வலியார் வலி என்னாகுவது?” என்றான். “ோறன் கேயின் ேறம்
வாடும் என்று இகளமயாகரயும் எறியான்” (சிந்தா. 2661) என்பார் பிறரும்.
20

1283. ‘நனி மாதவம் உவடயாய்! “இது

பிடி நீ” என நல்கும்
தனி நாயகம். உலகு ஏவழயும்
உவடயாய்! இது தவிராய்;
பனி வார் கடல் புவடசூழ் படி
நரபாலவர அருைா.
முனிவு ஆறிவன; முனிகின்ைது
முவைவயா?’ என கமாழிவான்.*
 ‘நனி மாதவம் உவடயாய்! - ‘மிக்ை பபருந்தவம் உகடயவமன!; “நீ இது பிடி” என -
“நீ இந்தப் பூமிதானத்கதப் பிடி” என்று; நல்கும் - ைாசிபனுக்குக் பைாடுத்திட்டதால்;
உலகு ஏவழயும் தனி நாயகம் உவடயாய்! - ஏழு தீவுைளின் வடிவாை உள்ள பூவுலைம்
முழுவதிலும் (புைழின்) தனியாட்சி பைாண்டவமன!; இது தவிராய்! - இப்மபாது.
எம்மேல் பைாண்டுள்ள மைாபத்கதத் தவிர்ப்பாயாை!; பனிவார் கடல் புவட சூழ் படி
- குளிர்ந்த நீண்ட ைடல் நாற்புறமும் சூழ்ந்துள்ள உலகில் வாழும்; நரபாலவர
அருைா - ேக்ைகளக் ைாக்கும் ேன்னர்ைளாகிய (எம் மபான்மறார் மேல்) அருள்
பெய்து; முனிவு ஆறிவன - (இனிக் பைால்வதில்கல என்று) மைாபந் தணிந்தாய்;
முனிகின்ைது முவைவயா?’ என கமாழிவான் - (மீண்டும் அரெர்ைளாகிய)
எங்ைகளச் சினப்பது நீதி முகறயாகுோ?’ எனக் மைட்டு மேலும் கூறுவான்
மவந்தன்.

தான் ேன்னகர பவன்று பைாண்ட நாடுைள் அகனத்கதயும் துச்ெோை ேதித்த.

ைாசிபருக்கு. “இந்தா பிடி நீ” எனக் பைாடுத்த பைாகடயால் வந்த புைழால். ஏழ்
உலகிலும் இவன் புைழ் தனியாட்சி பெலுத்திற்று என்பதாம். ஏழுலகையும்
தனியாளும் உரிகேகயப் பபற்றிருந்தவமன! என உகடயாய் எனும் குறிப்பு
விகனமுற்கற. இறந்தைாலப் பபாருளில் விரிக்கினுோம். “இது பிடி நீ” என்றது
பைாடுத்த விகரவிகனக் குறித்து நின்றது. “நரபாலகரயருளா” என்றது. ைாசிபருக்குத்
தரணிகயத் தானோை ஈந்து. “இனி ேன்னகரக் பைால்மலன்” எனத் தவஞ்
பெய்யச் கெய ேகலக்குச் பென்றமபாது உகரத்தகதக் குறித்து நின்றது. அருளா:
அருளி. பெய்யா எனும் எச்ெம். அருள் புரிந்து பென்றவர். பொன்ன பொல்கலக்
ைடந்து. சினம் புரிந்து வருவது நீதியாைாது என்பான். “அருளா முனிவாறிகன:
முனிகின்றது முகறமயா?” என்றான்.21

1284. ‘புைன் நின்ைவர் இகழும்படி.

நடுவின் தவல புணராத்
திைன் நின்று. உயர் வலி என்? அது
ஒர் அறிவின் தகுகசயவலா?
அைன் நின்ைதன் நிவல நின்று. உயர்
புகழ் ஒன்றுவது அன்வைா.
மைன் என்பது? மைவவாய்! இது
வலி என்பது வலிவயா!
 புைன் நின்ைவர் - அருகிலிருப்பவர்ைள்; இகழும்படி - இைழ்ந்து கூறும்படி;
நடுவின் தவல புராணத்திைன் நின்று - நடுவு நிகலயில் பபாருந்தாத வகையில் நின்று;
உயர் வலி என்? - உயர்கின்ற வலிகே (தனக்கும் உலகுக்கும்) என்ன பயகனத்
தருவதாம்? (தராது); அது ஒர் அறிவின் தகு கசயவலா? - அது ஒப்பற்ற அறிவிற்குத்
தக்ை பெயல் எனப்படுமோ? (படாது); அைன் நின்ைதன் நிவல நின்று - (உலகில்)
(நிகலத்த) அறம் நிற்கின்ற நிகல எதுமவா அதன் வழியிமல நிகலத்து நின்று; உயர்
புகழ் ஒன்றுவது அன்வைா - உயர்ந்த புைழுடன் பபாருந்துவது அன்மறா; மைன்
என்பது - வலிகே (வீரம்) என்று சிறப்பித்துக் கூறப்படுவது?; மைவவாய் -
வீரமன!: இது - (ெரணேகடந்த) எம்கே யழிக்ை நிகனக்கும் இச்பெய்கை
அறமுேன்று நீதியுேன்று: வலிபயன்பது வலிமயா? வலிகேபயன்று கூறத்தக்ை
வலிகே யாகிடுோ? (என்று மைட்டான் தெரதன்).

எது வலிகே? எது அறிவு? எது உயர் புைழ்? எது ேறம்? எனும் நான்கு
வினாக்ைட்கு இப்பாடலில் அழகிய விளக்ைம் அளித்துள்ளார். நீதியினின்றும்
வழுவாது அயலிருப்பார் இைழ இயலாதவாறு உயர்ந்து நிற்பது வலிகே: நீதி
வழுவாது. அயலார் புைழுோறு உயரத்தக்ை வழிைாட்டுவது அறிவு: அறம் எவ்வழிச்
பெல்கின்றமதா அவ்வழியில் நிகலத்து நிற்பது உயர் புைழ்: அறவழியில் நின்று
உயர்புைழ் எய்துோறு புரியும் வலிய பெயல்ைள் ேறம். ெரண் என்று அபயம்
புக்ைாகர ஒழிக்ை முந்துவது வலிகேயும் அன்று: தக்ை அறிவும் அன்று:
உயர்புைழும் அன்று: அறமும் அன்று: ேறமும் அன்று எனத் தயரதன் பரசுராேனிடம்
மவண்டியவாறாம். நடுவு - ஒருபாற் மைாடாத நீதியறம். “சீர்தூக்கும் மைால் மபால்
அகேந்து ஒரு பாற் மைாடாகே ொன்மறார்க்கு அணி” (திருக்.118) யாை இருக்ை.
சினம் ஏதுவாை. ‘அரெபராடு மபார் இமடன்’ என்ற வாய்கேகயயும்.
ெரணகடந்தாகரக் ைாக்ைாது அழிக்ை நிகனக்கும் பபரும் பாவத்கதயும் புரியக்
ைருதும் பரசுராேன் அறத்தின்பால் நிகலத்து நிற்ைாதவன் ஆனான்.
“பென்றவிடத்தால் பெலவிடா தீது ஒரீஇ நன்றின்பால் உய்ப்பது” (திருக். 422)
அறிவின் பெயல் ஆதலால். நன்றின் பால் உய்க்ைாத இவன் பெயல். “அறிவின் தகு
பெயமலா” எனக் மைட்ைப்பட்டது.

1285. ‘சலத்வதாடு இவயவு இலன். என் மகன்;

அவனயான் உயிர் தபுவமல்.
உலத்வதாடு எதிர் வதாைாய்! எனது
உைவவாடு. உயிர் உகுவவன்;
நிலத்வதாடு உயர் கதிர் வான் உை
கநடியாய்! உனது அடிவயன்;
குலத்வதாடு அை முடிவயல்; இது
குவை ககாண்டகனன்” என்ைான்.
 ‘என் மகன் சலத்வதாடு இவயபு இலன் - ‘என் ேைனாகிய இராேன் (உன்மனாடு)
பகைகே பூண்டவன் அல்லன்; அவனயான் உயிர் தபுவமல் - அவனுகடய உயிர்
உடகல விட்டு ஒழியுோயின்; உலத்வதாடு எதிர் வதாைாய் - திரண்ட ைல்கல ஒத்த
மதாளாமன; எனது உைவவாடு - என்னுகடய சுற்றத்தாமராடும்; நிலத்வதாடு உயர்
கதிவான்உை உயிர் உகுவவன் - என் நாட்டாமராடும் உயர் நிகலயுகடய
வானுலகையகடயுோறு என் உயிகர ஒழித்து இறப்மபன்; கநடியாய் -
உயர்ந்மதாங்கியவமன! உனது அடிமயன் - நான் உன் அடியில் ெரண் என்று
கிடக்கிமறன்; குலத்வதாடு அைமுடிவயல் - என் குலத்மதாடு என்கன அழித்பதாழித்து
விடாமத!; இது குவை ககாண்டனன்’ என்ைான் - இவ் மவண்டுமைாகள
உன்னிடம் விண்ணப்பித்துக் பைாண்மடன்’ என்று (இரந்து) மவண்டினான்
(தெரதன்).

பகைவகரயும் ேன்னிப்பது பதய்வப்பண்பு; பகைவகர அழிக்ை நிகனப்பது

ோனுடப் பண்பு; பகையாதவகரயும் அழிக்ை நிகனப்பது மிைத் தாழ்ந்த
அசுரப்பண்பு ஆதலின். அதகன நிகனவூட்டுவான் மபால. “ெலத்மதாடு
இகயவிலன் என்ேைன்” என்றான். ெலம்: பகைகே. இவகன ேட்டும் அழித்தல்
உன்னால் இயலாது: இவன் அழிமவாடு என் அழிவும். என் நாட்டு ேக்ைள் அழிவும்
பின்னிப் பிகணந்துள்ளது. “குலத்மதாடு அற முடிமயல்” என பநஞ்சுருை
மவண்டினான். சினத்மதாடு நிமிர்ந்து நிற்கும் பரசுராேன் பாதங்ைளின் மேல் தெரதன்
ைவகலயால் சுருங்கி வீழ்ந்து கிடப்பகத “பநடியாய்! உனது அடிமயன்” எனச்
பொல் ஓவியோக்கிக் ைாட்டுகிறார். உலம்: திரண்ட ைல். தபுத்தல்: அழித்தல்.

ேன்னன் உகரகய ேதியாது பரசுராேன் மேற் பெல்லல்

1286. என்னா அடி விழுவாவனயும்

இகழா. எரி விழியா.
கபான் ஆர் கவல அணிவான் எதிர்
புகுவான் நிவல உணரா.
தன்னால் ஒரு கசயல் இன்வமவய
நிவனயா. உயிர் தைரா.
மின்னால் அயர்வுறும் வாள் அரவு
என. கவய்துைல் உற்ைான்.

என்னா - என்று பொல்லி மவண்டி; அடி விழுவாவனயும் - (தன்) பாதங்ைளில்

வீழ்ந்து வணங்குகின்ற தெரதகனயும்; இகழா - இைழ்ந்து (ஒரு பபாருளாை
ேதியாேல்); எரி விழியா - தீ சிந்துோறு விழித்து மநாக்கி; கபான் ஆர்கவல அணிவான்
எதிர் - பபான்னாலாகிய பீதாம்பர ஆகடகய அணிந்துள்ள இராேபிரானது எதிரிமல;
புகுவான் நிவல உணரா - பெல்பவனாகிய பரசுராேனின் (பைாடிய)
நிகலகேகயயுணர்ந்து; தன்னால் ஒரு கசயலின்வமவய நிவனயா - தன்னால்
இயலக்கூடிய பெயல் ஒன்றும் இல்லாகேகய நிகனத்து; உயிர் தைரா - உயிர்
தளர்ந்து; மின்னால் அயர்வுறும் வாள் அரவு என - மின்னலினால் தளர்ச்சியுறும்
பைாடிய பாம்பு மபான்று; கவய்துைல் உற்ைான் - (ேனம்) பவதும்புதல் அகடந்தான்
(தெரதன்)
 என்னா. இைழா. விழியா. உணரா. நிகனயா. தளரா என்னும் பெய்யா என்னும்
எச்ெங்ைள் உடன்பாட்டுப் பபாருகளத் தந்து உற்றான் எனும் விகன முடிபு
பைாண்டன. அடிவிழுவாகனயும் என்பதில் உள்ள உம்கே அடிவிழுவாகனப்
புறக்ைணிக்ைவும் ஒரு முனிவனால் எப்படி முடிந்தது எனும் வியப்புத் மதான்றுோறு
நின்றது. ெம்பராசுரகன பவன்ற மதாளாற்றல் வாய்ந்த தெரதன். தவத்தின் ஆற்றலின்
முன் ஒன்றும் பெய்ய இயலாேல் தவித்தான் என்பது மதான்ற. “தன்னால் ஒரு
பெயலின்கேகய நிகனயா” என்றார். மின்னலின் ஒளி பாம்புைகள மிைப் பாதிக்கும்
என்பது ேரபு.

1287. மானம் மணி முடி மன்னவன்.

நிவல வசார்வுைல் மதியான்.
தான் அந் நிவல உறுவான் உறு
விவன உண்டது தவிரான்;
‘ஆன(ம்) முவட உவம அண்ணவல
அந் நாள் உறு சிவலதான்
ஊனம் உைது; அதன் கமய்ந்கநறி
வகள்!’ என உவரப்பான்;

மானம் மணிமுடி மன்னவன் - ோனத்கதமய அணியாைக் பைாண்டேணி முடி

சூடிய தெரதன்; நிவல வசார்வுைல் மதியான் - (அந்த ோனம் நிகல தளர்வது எண்ணி)
ேயங்கும் நிகலயகடவகதச் (சிறிதும்) ைருதாதவன் ஆனான் (பரசுராேன்);
அந்நிவல தான் உறுவான் உறுவிவன உண்டது தவிரான் -அந்த நிகலகய (விகரவில்)
தான் அகடய இருப்பதற்ைான ஊழ்விகன உண்டாயிருப்பகத விலக்ை
வகையற்றவனாய்; ஆனம் உவட - எருகத வாைனோைவுகடய; உவம அண்ணவல -
உகேயவள் மைள்வனாகிய சிவ பபருோகன; அந்நாள் உறுசிவல தான் -
அக்ைாலத்தில் அகடந்த வில்லானது; ஊனம் உைது - குகறபாடுகடயது; அதன் கமய்ந்
கநறிவகள்! - (அதனால் அதகன முறித்துவிட்டாய்) அந்த வில் வந்த உண்கேயான
வழிகய (இப்மபாது உகரக்கிமறன்) மைள்! என உகரப்பான் - என்று பரசுராேன்
கூறத் பதாடங்கினான்: அரெர்ைட்கு. ோனமே அணியாை உகடயவர் எனும்
பபாருளுகடய “ோனாபரணர்” என ஒரு பபயருள்ளகே ைருதி. “ோனம் அணி முடி
ேன்னவன்”என்றார். பெய்யுளாதலின் ஓகெ யின்பங்ைருதி. “ோனம் அணி” என்பது
“ோனம்ேணி” என விரிந்து வந்தது. மூன்றாம் அடியில் “ோனம் உகட” என்பதும்
இவ்வாமற “ோனம்முகட” என ஆயிற்று. பரசுராேன் பின்வருவகத முன்
அறியும் திறம்வல்ல முனிவன் ஆை இருந்தும் தனக்குச் சில விநாடிைளின் பின்
வரவுள்ள தீகேகயயும் அைங்ைாரத்தால் அறியாதவன் ஆனான் என்பார். “தான்
அந்நிகலயுறுவான்......அது தவிரான்” என்றார். 25
 1288. ‘ஒரு கால் வரு கதிர் ஆம் என
ஒளி கால்வன. உவலயா
வரு கார் தவழ் வட வமருவின்
வலி சால்வன. வவயம்
அருகா விவன புரிவான் உைன்:
அவனால் அவமவனதாம்
இரு கார்முகம் உை; யாவவயும் ஏலாதன. வமல் நாள்;
ஒருகால் வரு கதிராம் - ஒற்கறச் ெக்ைரத்திகனயுகடய மதரின் மீது வருகிற
சூரியன்; என ஒளிகால்வன - என்னுோறு ஒளி விடுவனவும்; உவலயா - (எளிதில்)
அழிக்ைப்படாதனவும்; வருகார் தவழ் வடவமருவின் வலி சால்வன - வானில்
தவழும் மேைம் உலாவும் வடமேரு ேகலயினது வலிகே பபாருந்தியனவும்;
வவயம் அருகா விவன புரிவான் உைன் அவனால் அவமவனதாம் - நிலவுலைத்தார்
பநருங்குதற்கும் இயலாத (பதய்வத் தன்கேயுள்ள) சிற்பத் பதாழிகலப் புரிபவனான
விசுவ ைர்ோவினால் (வடிவு) அகேக்ைப்பட்டனவும்; யாவவயும் ஏலாதன -
எவற்கறயும் தேக்கு உவகேயாை ஏற்ைாதகவயுோகிய; இருகார் முகம் -இரண்டு
விற்ைள்; வமல்நாள் உை - முற்ைாலத்தில் இருந்தன.
“ஒருைால் வரு ைதிர்” என்பதில் ைால் என்பது சிகனயாகுபபயராய். ஒரு
ைாகலயுகடய சூரியன் மதரிகனக் குறித்தது. கவயம் - இடவாகு பபயராய் கவயத்து
ேக்ைகளக் குறித்து நின்றது. “அவன் திறகேக்குப் பக்ைத்தில் யாரும் பெல்ல
முடியாது” எனும் வழக்கையும்பைாண்டு. “கவயம் அருைா விகனபுரிவான்”
என்று விற்ைகளயுருவாக்கிய விசுவைர்ேகனப் புைழ்ந்தார்.

-indent: 30px">இது முதல் ஆறு ைவிைள் - சிவதனுசின் வரலாறு.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

1289. ‘ஒன்றிவன உவமயாள் வகள்வன்

உவந்தனன்; மற்வை ஒன்வை நின்று உலகு அைந்த
வநமி கநடிய மால் கநறியின் ககாண்டான்; என்று இது
உணர்ந்த விண்வணார். “இரண்டினும் வன்வம எய்தும்
கவன்றியது யாவது?” என்று விரிஞ்சவன வினவ. அந் நாள்.
ஒன்றிவன - (அவ்விரண்டு விற்ைளுள்) ஒரு வில்கல; உவமயாள் வகள்வன் -
உகேயம்கேயின் பைாழுநனான சிவபபருோன்; உவந்தனன் - விரும்பிபயடுத்துக்
பைாண்டான்; மற்வைகயான்வை - ேற்பறாரு வில்கல; நின்று உலகு அைந்த வநமி
கநடியமால் - (திரிவிக்கிரேனாய்) உயர்ந்து நின்று. உலைங்ைகளத் (திருவடியால்)
அளவிீ்ட்ட ெக்ைரப் பகடயிகன ஏந்திய பநடிமயானாகிய திருோல்; கநறியின்
ககாண்டான் - முகறப்படி தன் கைைளில் பைாண்டான்; என்று இது உணர்ந்த - என்ற
இச்பெய்திகய யறிந்த; விண்வணார் - மதவர்ைள்; “இரண்டினும் வன்வம எய்தும்
கவன்றியது எது” - “இவ்விரண்டு விற்ைளுள்ளும் வலிகே பபாருந்திய பவற்றி
தரும் வில் எது?”; என்று விரிஞ்சவன வினவ; அந்நாளில் - என்று பிரேகனக் மைட்ட
அந்த நாளில் (அவன். “அேர் மூட்டிவிட்டான்” எனும் மேற் ைவிமயாடு முடியும்).
 இடப்பாைோை உகேயம்கேகய ஏற்றுள்ள திறம் மநாக்கி. “உகேயாள்
மைள்வன்” எனச் சிவபபருோகனச் சிறப்பித்தார். “ஓங்கி உலைளந்த உத்தேன்”
(திருப்பா. 3) ஆன சிறப்புப் பற்றி “நின்று உலகு அளந்த மநமி பநடியோல்” என்று
திருோகலச் சிறப்பித்தார். விரிஞ்ென்: நான்முைன்.

1290. “சீரிது வதவர்தங்கள்

சிந்தவன” என்பது உன்னி.
வவரி அம் கமலத்வதானும்.
இவயவது ஓர் வினயம்தன்னால்
யாரினும் உயர்ந்த மூலத்து
ஒருவர் ஆம் இருவர்தம்வம.
மூரி கவஞ் சிவல வமல் இட்டு.
கமாய் அமர் மூட்டிவிட்டான்;

வவரி அம்கமலத் வதானும் - நறுேணம் பைாள்ளும் அழகிய தாேகர ேலரில்

வாழும் நான்முைனும்; ‘வதவர் தங்கள் சிந்தவன சீரிது’ - ‘மதவர்ைளுகடய
(இவ்வாராய்ச்சி) எண்ணம் சிறந்தது; என்பது உன்னி - என்பகத நிகனத்து;
இவயவது ஓர் வினயம் தன்னால் - பபாருந்துகின்ற ஒரு தந்திரத்தினால்; யாரினும்
உயர்ந்த மூலத்து - யாரினும் மேம்பட்ட ைாரணநிகலயில்; ஒருவராம் இருவர்தம்வம -
ஒருவராய்க் ைாரிய நிகலயில் இருவரானவகரயும் (சிவபிராகனயும்
திருோகலயும்); மூரி கவஞ்சிவல வமலிட்டு - வலிகே மிக்ை இருவிற்ைகளக்
ைாரணோை கவத்து; கமாய் அமர் மூட்டிவிட்டான் - வலிய மபார் (ஒன்கறப்)
புரியுோறு தூண்டிவிட்டான்.

ைம்பர் பபருோனின் ைடவுட் மைாட்பாடு பதளிவுற விளங்கும் இடங்ைளில்

இப்பாடல் சிவந்தவற்றுள் சிறந்த ஒன்றாகும். ஒமர மூலப் பரம்பபாருள்.
ைாரியப்படும்மபாது. அளிக்கும் பெயலுக்குத் திருோல் எனவும். அழிக்கும்
பெயலுக்குச் சிவபபருோன் எனவும் பபயரளவில் இரண்டாை மவறுபடுகிறது.
“மூன்று ைவடாய் முகளத்பதழுந்த மூலம்” (ைம்ப. 3682) என்பதகன இங்குத்
பதளிவுபட விளக்கியுள்ள திறம் ைாண்ை. பரம்பபாருள் என்பதகன “யாரினும் சிறந்த
மூலம்” என அழகுற போழிப்படுத்தினார். “அரன் அதிைன். உலைளந்த அரி அதிைன்
என்று உகரக்கும் அறிவிமலார்க்குப் பரைதி பென்று அகடதல் அரிது” (ைம்ப. 4470)
என்பது ைவிஞர்பிரானின் ைருத்தாலின். அதகன உணராது நான்முைன்
இப்மபாரிகனத் பதாடங்கியது தக்ைது அன்று என்பார். “யாரினும் உயர்ந்த மூலத்து
ஒருவராம் இருவர் தம்கே. மூரி பவஞ்சிகல மேலிட்டு போய்யேர்
மூட்டிவிட்டான்” என்றார். “மூட்டுதல் எனும் பொல் வழக்கு. இன்றும் உயர்
வழக்ைாைாகே யுணரலாம். “பபான் திைழும் மேனிப் புரிெகட எம் புண்ணியனும்.
நின்றுலைம் தாய பநடுோலும் - என்றும் இருவர் அங்ைத்தால் திரிவமரனும் ஒருவன்
ஒருவன் அங்ைத்து என்றும் உளன்” தாழ்ெகடயும் நீள் முடியும். ஒண் ேழுவும்
ெக்ைரமும். சூழ் அரவும் பபான் நாணும் மதான்றுோல் - சூழும் திரண்டருவி பாயும்
திருேகலமேல் எந்கதக்கு இரண்டுருவும் ஒன்றாய் இகெந்து” என்னும்
பபாய்கையாழ்வார் (முதல் திரு. 99. 63) புனித வாக்குைள் இங்கு ஆழ்ந்து
சிந்தித்தற்குரியன. மவரி - ேணம். போய் - வலிகே. வினயம் - விரகு. தந்திரம்.
 1291. ‘இருவரும். இரண்டு வில்லும்
ஏற்றினர்; உலகம் ஏழும் கவருவர. திவசகள் வபர. கவங்
கனல் கபாங்க. வமன்வமல். கசரு மவலகின்ை
வபாழ்தில். திரிபுரம் எரித்த வதவன். வரி சிவல இற்ைது
ஆக. மற்ைவன் முனிந்து மன்வனா.
இருவரும் - (அரி. அரன் என்னும்) இரண்டு மபரும்; இரண்டு வில்லும் ஏற்றினர்
- இரு விற்ைகளயும் நாமணற்றி; உலகம் ஏழும் கவருவர - ஏழுலைங்ைளும்
அஞ்சுோறு; திவசகள் வபர - திகெைள் நிகலகுகலய; கவங்கனல் கபாங்க - ைடிய
சினத்தீ பபாங்கிபயழ; வமன்வமல் - மேலும் மேலும்; கசருமவலகின்ை வபாழ்தில் -
மபார் புரிகின்ற; திரிபுரம் எரித்த வதவன் - முப்புரிபேரித்த சிவபபருோனின்; வரிசிவல
இற்ைது ஆக - ைட்டகேந்த வில் முரிந்துமபாை; மற்று. அவன் முனிந்து - அச்
சிவபிரான் மிக்ை சினங்பைாண்டு.
ேன். ஓ - அகெநிகலைள். “முனிந்து மீட்டும் மபார் பதாடங்கும் மவகல” என
மேற்பாடமலாடு இகயயும். ேற்று - விகனோற்றுப் பபாருளில் வந்தது.

1292. ‘மீட்டும் வபார் கதாடங்கும் வவவல.

விண்ணவர் விலக்க. வல் வில்
நீட்டினன் வதவர்வகான் வக.
கநற்றியில் கண்ணன்; கவற்றி காட்டிய கரிய
மாலும். கார்முகம் அதவன. பாரில்.

ஈட்டிய தவத்தின் மிக்க

இரிசிகற்கு ஈந்து வபானான்;

மீட்டும் வபார் - மீண்டும் மபாரானது; கதாடங்கும் வவவல - பதாடங்கும் மபாது;

விண்ணவர் விலக்க - மதவர்ைள் (இகடமய) வந்து விலக்கிட; கநற்றிக் கண்ணன் -
பநற்றிக் ைண்ணனாகிய சிவபபருோன் (மபார் ஒழிந்து); வல்வில் வதவர் வகான் வக
நீட்டினன் - (அந்த) வலிய வில்கலத் மதமவந்திரனின் கைைளில் பைாடுத்தான்;
கவற்றி காட்டிய கரியமாலும் - பவற்றிகயக் ைாட்டி நின்ற ைரிய
நிறத்திருோலும்; கார்முகம் அதவன - (தன் கையிலிருந்த ஒடியா) வில்லாகிய
அதகன; பாரில் ஈட்டிய தவத்தின் மிக்க - பூமியில் (தான்) பெய்து மெர்த்த தவத்திற்
சிறந்த; இரிசிகற்கு ஈந்து வபானான் - (என் தந்கதயின் தந்கதயாகிய) இரிசிை
முனிவரிடம் அளித்து விட்டுச் பென்றான்.
 வல்வில்: வலிகே மிக்ை வில். (முறிந்ததனால்) இைழ்ச்சிக் குறிப்புோம். கீமழ.
ைார்முைப் படலத்தில். இவ்வில்கலச் சிவபிரான் தக்ைன் வதத்திற்கு எடுத்துச் பென்று
பவன்று வந்ததாைக் குறிப்பு உள்ளது (ைம்ப. ) விசுவ ைர்ேன் பெய்த
இருவில்ைளுள் ஒன்கறபயடுத்துச் பென்று. சிவபபருோன். தக்ைகன பவன்றான்.
பிறகு மதவர் விரும்பியவாறு வலிகேயறியச் சிவபிரானுக்கும் திருோலுக்கும் மபார்
நடக்கையில் சிவதனுசு முறிந்ததால். அதகன மிதிகல ேன்னனாகிய
மதவராதனுக்கு. சிவபிரான் தந்துவிட்டுச் பென்றான். அது ெனைன் கைக்கு வந்து என
வில்லின் வரலாற்கற விரித்துணர்ந்து பைாள்ை. இரிசிைன்: பரசுராேனின்
பாட்டன். பரசுராேனின் தந்கதயாகிய ெேதக்கினியின் தந்கத.

1293. ‘இரிசிகன் எந்வதக்கு ஈய.

எந்வதயும் எனக்குத் தந்த
வரி சிவல இது. நீ கநாய்தின்
வாங்குதிஆயின். வமந்த!
குரிசில்கள் நின்கனாடு ஒப்பார்
இல்வல; யான் குறித்த வபாரும்
புரிகிகலன். நின்கனாடு; இன்னம்
புகல்வது வகட்டி’ என்ைான்.

இரிசிகன் எந்வதக்கு ஈய - இரிசிை முனிவன் (தன் ேைனாகிய) என் தந்கதக்கு

அளித்திட; எந்வதயும் எனக்குத் தந்த வரிசிவல இது - என் தந்கதயாகிய ெே தக்கினி
முனிவர் என்னிடம் பைாடுத்த அழகிய வில் இது; நீ கநாய்தின் வாங்குதி ஆயின் - நீ
(இதகன) எளிதாய் (வகளத்திடுவாய்) என்றால்; வமந்த - வல்லகே வாய்ந்த
ேைமன; நின்கனாடு ஒப்பார் குரிசில்கள் இல்வல - உனக்கு ஒப்பாகும் ேன்னர்ைமள
(உலகில்) இல்கல (என்மபன்); நின்கனாடு யான் குறித்த வபாரும் புரிகிகலன் -
உன்மனாடு நான் புரியக் ைருதி வந்த மபாரிகன யும் புரிமயன்; இன்னம் புகல்வது
வகட்டி’ என்ைான் - மேலும் பொல்மவன் மைட்பாய் என்று உகரத்தான் பரசுராேன்.
பரசுராேன் இந்த வில்லிகனக் பைாண்டு 21 தகலமுகற ேன்னர் குலத்கத
மவர் அறுத்தவன். ஆதலால். இந்த வில்கல நீ வகளத்துவிட்டாய் ஆனால்.
உன்கன பவல்லும் ேன்னர் உலைம் முழுதிலும் இல்கலபயன்று ேன்னர்
வலியநுபவமும் தன் வில் அநுபவமும் படக் கூறினான். இவ்வில்கல
வகளப்பது அவன் வலிகேகய வகளப்பதாகும். ஆதலின். “வாங்குதியாயின்
குறித்த மபாரும் புரிகிபலன்” என்றான். “பநாய்தின் - வாங்குதி ஆயின்.’ என்பது
எளிதாைக் கையில் வாங்குவாய் ஆயின் என்றும் பபாருள்படும். பரசுராேன்
குறித்தேட்டில் அவ்வில் அவன் தவிர ேற்கறயரால் கைக்பைாள்ளவும் அரிது
என்பதாம்.
 1294. ‘ஊன வில் இறுத்த கமாய்ம்வப
வநாக்குவது ஊக்கம் அன்ைால்;
மானவ! மற்றும் வகைாய்;
வழிப் பவக உவடயன் நும்பால்;
ஈனம் இல் எந்வத. “சீற்ைம்
நீக்கினான்” என்ன. முன் ஓர்
தானவன் அவனய மன்னன்
ககால்ல. யான் சலித்து மன்வனா.

ஊனவில் இறுத்த - பழுதுபட்ட ஒரு வில்கல முறித்த; கமாய்ம்வப வநாக்குவது -

வலிகேகயப் (பபரிதாைக்) ைருதுவது; ஊக்கம் அன்று - சிறந்த ஆற்றல் ஆைாது;
மானவ! - (கவச்சுத) ேனுகுலத்து உதித்த ேன்னவமன!; மற்றும் வகைாய் - இன்னும்
மைட்பாய்; நும்பால் வழிப் பவகயுவடயன் - (அரெர் குல வழிவந்தவர்ைளாகிய
உம்மிடத்துத் பதாடர் பகையுகடயவன் (நான்); ஈனம் இல் எந்வத - (ஒரு)
குற்றமுேம் புரியாத என் தந்கத; “சீற்ைம் நீக்கினான்” என்ன - சினத்கத
யழித்தவனாகிய முனிவன் ஆதலின். (சினவான் என்று ைருதி); முன் ஓர் தானவன்
அவனய - முன்பனாரு நாளில் அரக்ைகனப் மபான்ற; மன்னன் ககால்ல - ஒரு
ேன்னன் (என் தந்கதகயக்) பைான்றுவிட; யான் சலித்து - நான் ேனங்ைலங்கி;
(மவந்கதபயல்லாம் மவரறக்ைகள ைட்டு” எனவரும் பாடலில் முடியும்)

ஆல். ேன். ஓ - அகெைள். முனிவர் என்பதற்குச் சீற்றத்கத முனிந்தவர் என்பது

பபாருளாதலின். “சீற்றம் நீக்கினான்” என. ெேதக்கினி முனிவகரக் குறித்தார்.
முனியாத முனிவகரச் சினந்து பைான்றது. ோனுட ேன்னகன அரக்ைன் ஆக்கிற்று
ஆதலால். “தானவன் அகனய ேன்னன்” என்றார். அரக்ைத் தன்கே குணத்தால்
வருவது எனக் குறித்தவாறு.

1295. ‘மூ-எழு முவைவம. பாரில்

முடியுவட வவந்வத எல்லாம்.
வவவு எழு மழுவின் வாயால்.
வவர் அைக் கவைகட்டு. அன்னார்
தூ எழு குருதி கவள்ைத்
துவையிவட. முவையின். எந்வதக்கு.
ஆவன கடன்கள் வநர்ந்வதன்;
அருஞ் சினம் அடக்கி நின்வைன்.
 மூ எழு முவைவம - இருபத் பதாரு தகலமுகறைள்; பாரில் - உலைத்தில்;
முடியுவட வவந்வத எல்லாம் - முடி சூடிய மவந்தர்ைள் அகனவகரயும்; வவவு எழு
மழுவின் வாயால் - (பகைவர் தகெ மேல்) பவம்கே பைாண்படழும் பரசு எனும்
ைருவியின் முகனயால்; வவர் அைக் கவை கட்டு - மவமராடு நீங்ைக்
ைகளபயடுத்துக் பைான்று; அன்னார் தூ எழு குருதி கவள்ைத் துவையிவட -
அவர்ைள் தகெயிலிருந்து பபருகிய (குருதியிகனக் குளோக்கி) அக்குருதித்
துகறயிமல; எந்வதக்கு முவையின் ஆவன கடன்கள் வநர்ந்வதன் - (இறந்தார்க்குச்
பெய்ய மவண்டிய) முகறப்படி என் தந்கதக்குச் பெய்யத்தக்ை ைடன்ைகளச் பெய்து
முடித்மதன்; அருஞ்சினம் அடக்கி நின்வைன் - (அதன் பிறகு) என் அரிய
பவகுளிகய அடக்கி வந்துள்மளன்.

மவவு: பவம்கே. தூ: தகெ. குருதி பவள்ளத்துகற. பரசுராேன் ேன்னர்ைகள

பவட்டி. அவர் குருதியால் உருவாக்கிய “சியேந்த பஞ்ெைம்” எனும் ஐந்து குருதிக்
குளங்ைள். இருபத்பதாரு தகலமுகற ேன்னகர யழித்தும் சினம்
ஆறவில்கலயாம்; அடக்கிக் பைாண்டானாம்! “ அடக்கிநின்மறன்” என்றான்.
சினத்திற்கு உணவிட இட. அது. குகறயாது வளரும் ஆதலால். தீ என
உருவகித்துத் திருவள்ளுவரும். “சினம் என்னும் மெர்ந்தாகரக்பைால்லி” (திருக். 306)
என்றார். முனிவனாயிருந்தும். அருகளப் பபாருள் என்று பைாள்ளாது. சினத்கதப்
பபாருள் என்று பைாண்டவன் பரசுராேன் என்பது. இருபத்பதாரு தகலமுகற
முடியுகட மவந்தகரபயல்லாம் மவர் அறக் ைகளைட்டு. அருஞ்சினம் அடக்கிமனன்
என்பதனால் பதளியலாம். சினத்கதப் பபாருள் என்று பைாண்டவன் மைடு நிலத்து
அகறந்தான் கைபிகழயாது அற்று” (திருக். 307) என்பது வள்ளுவ வாெைம்.

1296. ‘உலகு எலாம் முனிவற்கு ஈந்வதன்.

உறு பவக ஒடுக்கிப் வபாந்வதன்.
அலகு இல் மா தவங்கள் கசய்து. ஓர்
அருவவர இருந்வதன்; ஆண்வட
சிவலவய நீ இறுத்த ஓவச
கசவி உை. சீறி வந்வதன்;
மவலகுகவன்; வல்வல ஆகின்.
வாங்குதி. தனுவவ!’ என்ைான்.
உலகுஎலாம் முனிவற்கு ஈந்வதன் - அதன்பின்பு (நான் பவன்ற)
உலைங்ைகளபயல்லாம் ைாசிப முனிவருக்குத் தானோைத் தந்மதன்; உறுபவக
ஒடுக்கிப் வபாந்வதன் - பபரும்பகைைள் அகனத்கதயும் அடக்கி வந்மதன்; அலகு
இல் மாதவங்கள்கசய்து - அளவற்ற பபருந்தவங்ைகளப் புரிந்து; ஓர் அருவவர
இருந்வதன் - ஒப்பற்றதான அரிய ேமைந்திர ேகலயிமல தங்கியிருந்மதன்; நீ சிவலவய
இறுத்த ஓவச - நீ வில்கல முறித்ததனால் எழுந்த ஓகெ; ஆண்வட கசவிஉை -
அவ்விடத்தில் வந்து என் ைாதுைளில் மோதியதால்; சீறி வந்வதன் - (அதுமைட்டு)
பவகுண்டு (இங்கு) வந்தகடந்மதன்; வல்வல ஆகின் - வலிகேயுகடயவன்
நீஎன்றால்; தனுவவ வாங்குதி - (இந்த) வில்கல வகளத்திடு; மவலகுகவன் என்ைான்
- (உன்மனாடு) யான் மபார் பெய்ய உள்மளன் என்றான் (பரசுராேன்).
 உறுபகை - பபரும்பகை;பல அரெர்ைளது பகை. இது மபாலமவ. வில் ஒடித்த
ஓகெ. அமயாத்திக்கு எட்டியது என்பகதத் தெரதன் கூற்றாை. “தக்ைன் மவள்வியில்.
ைற்கற வார்ெகடக் ைணிச்சி வானவன். முற்ற ஏழ் உலகையும் பவன்ற மூரிவில் இற்ற
மபர் ஒலிபைால் அன்று இடித்தது ஈங்கு” (ைம்ப. 736) என்று குறிப்பிடுவார். இவ் வில்
முறிந்த ஓகெ இலங்கையிலும் மைட்டுளது என்பதகன. ோலியவான் கூற்றாை.
ைங்கை சூடிதன் ைடுஞ்சிகல ஒடித்த அக்ைாலம். உங்ைள் வான்பெவி புகுந்திலமதா
முழங்கு ஓகத?” (ைம்ப. 9288) என்று குறிப்பிடுவர்.

வில் ஒடித்த அேயத்தில். வில்ஒலி மைட்டு. அண்டமைாளம் பிளந்தது;

பாதலம் நடுங்கிற்று; “பாரிகடயுற்ற தன்கே பைர்வது என்? “(ைம்ப. 700) எனப்
பபாதுவாைக் கூறிச் பென்ற ைவிஞர்பிரான். வில் ஒடித்த ஆற்றகல ேனத்துட்
பபாதிந்து கவத்திருந்து. இடம் அறிந்து ைாண்டங்ைள் ைடந்து நிகனவாற்றமலாடு
பபாருந்த இகணக்கும் திறம் நிகனந்து நிகனந்து ேகிழ்தற்குரியது.

வில்கல வகளத்த இராேன் அம்புக்கு இலக்கு என் எனல்

1297. என்ைனன் என்ன. நின்ை

இராமனும் முறுவல் எய்தி.
நன்று ஒளிர் முகத்தன் ஆகி.
‘நாரணன் வலியின் ஆண்ட
கவன்றி வில் தருக!’ என்ன.
ககாடுத்தனன்; வீரன் ககாண்டு. அத்
துன்று இருஞ் சவடவயான் அஞ்ச.
வதாளுை வாங்கி. கசால்லும்:

என்ைனன் - (பரசுராேன்) இவ்வாறு கூறினான்; என்ன - (அவன்) இவ்வாறு

கூற; நின்ை இராமனும் - (இவற்கறக் மைட்டு) நின்ற இராேனும்; முறுவல் எய்தி -
புன்னகை பூத்து; நன்று ஒளிர் முகத்தன் ஆகி - (ேகிழ்வால்) நன்றாை விளக்ைம் பபற்ற
முைத்தின னாகி; நாரணன் வலியின் ஆண்ட கவன்றிவில் தருக என்ன - திருோல்
வலிகேயினால் எடுத்துப் பயின்ற பவற்றி வில்கலத் தருை என்று கூற;
ககாடுத்தனன் - (பரசுராேன் உடமன வில்கலக்) பைாடுத்திட்டான்; வீரன் ககாண்டு
- வில்கல (இராேன்) வாங்கிக் பைாண்டவனாய்; துன்று இருஞ்சவடவயான் அஞ்ச -
பநருங்கிப் பபருத்த ெகடயுகடமயானாகிய பரசுராேன் அஞ்சுோறு; வதாளுை
வாங்கிச் கசால்லும் - அவ்வில்கலத் தன் மதாள்வகரயில் வருோறு வகளத்துக்
பைாண்டு கூறுவான்.

இராேன் திருமுைம் அழகியது. அது புன்னகை பூக்குங்ைால் மேலும் மபரழகு

பபறும் என்பார். “முறுவல் எய்தி நன்றுஒளிர் முைத்தன் ஆகி” என்றார். உள்ளிருந்த
வீரம் முைத்தில் பபாங்கியதால் நன்று ஒளிர்ந்தது முைம். நகை எள்ளல் அடியாைப்
பிறந்தது. திருோல் கையாண்ட வில் தனக்கு வரமவண்டியமத தருை என்பார்.
“நாரணன் வலியின் ஆண்ட பவன்றிவில்” என்றார். பவன்றி வில் - என்றும்
மதாலாத பவற்றிகயமய யுகடய வில்.
 1298. ‘பூதலத்து அரவச எல்லாம்
கபான்றுவித்தவன; என்ைாலும்.
வவத வித்து ஆய வமவலான்
வமந்தன் நீ; விரதம் பூண்டாய்;
ஆதலின் ககால்லல் ஆகாது;
அம்பு இது பிவழப்பது அன்ைால்.
யாது இதற்கு இலக்கம் ஆவது?
இயம்புதி விவரவின்!’ என்ைான்.

‘பூதலத்து அரவசகயல்லாம் - ‘ேண்ணுலைத்கதயாண்ட

அரெர்ைகளபயல்லாம்; பபான்றுவித்தகன நீ பைான்றாய் (ஆைமவ நான் உன்கனக்
பைால்லலாம்); என்ைாலும் வவதவித்து ஆய வமவலான் வமந்தன் நீ - ஆனாலும்.
மவதங்ைகள அழியாது ைாக்கும் வித்திகனப் மபான்ற மேமலான் ஒருவனின் ேைன்
நீ!; விரதம் பூண்டாய் - (அன்றியும்) தவமவடமும் தரித்துள்ளாய்; ஆதலின்
ககால்லல் ஆகாது - ஆைமவ. உன்கனக் பைால்லக்கூடாது; அம்பு இது பிவழப்பது
அன்று - (எனினும் வில்லில் நான் நாண் ஏற்றித் பதாடுத்துள்ள) இந்த அம்பு
தவறுதல் கூடாது; இதற்கு இலக்கு ஆவது - இந்த அம்புக்குக் குறியாகும் பபாருள்
யாது?; விவரவில் இயம்புதி’ என்ைான் - ைாலந் தாழ்த்தாேல் கூறுை’ என்றான் இராேன்.
பூதலத்கதக் ைாக்ைப் பிறந்த அரகெபயல்லாம் நீ அழிக்ைப் பிறந்தாய் என்பார்.
“பூதலத்து அரகெபயல்லாம் பபான்றுவித்தகன” என்றார். ஓரிருவர் கூடத்
தப்பாேல் பைான்றகே மதான்ற. “அரகெபயல்லாம்” என்றார். ெத்திரியர்ைகளக்
பைான்ற உன்கனச் ெத்திரியனாயுள்ள நான் பைால்வது ெத்திரிய தருேமே;
உன்கனக் பைால்வது அறமே; ஆயினும் பைால்லவில்கல என்னும் ைருத்கத
“என்றாலும்” என்பதில் உள்ள உம்கே குறித்து நின்றது. பைால்லாேல் விடுவதற்குக்
ைாரணங்ைள் இரண்டுள. மவத வித்தாய மேமலான் கேந்தன் நீ என்பது ஒன்று; தவ
மவடம் பூண்டது ேற்பறான்று என்கிறான் பபருோன். உனக்ைாை உன்கன நான்
பைால்லாேல் விடவில்கல; உன் தந்கதக்ைாைவும் நீ பூண்டுள்ள
மவடத்துக்ைாைவுமே உன்கன பைால்லாேல் விடுகிமறன் என்கிறான். மவடம் கூடப்
மபாற்றத்தக்ைது என்பதகன. “பேய்த்தவ மவடமே பேய்ப்பபாருள்” (பபரியபு.
பேய்ப். 15) என்றபேய்ப்பபாருள்நாயனார் வாழ்வு உணர்த்தும். “ோல் அற மநயமும்
ேலிந்தவர் மவடமும். ஆலயந்தானும் அரன் எனத் பதாழுமே” (சிவஞா. மபா. 12)
என்பார் பேய்ைண்ட மதவரும்.

இராே பாணம் பதாடங்கிய பெயல் முடிக்ைாது மீளாது. பவறும் வாமயாடு

மீளும் வழக்ைம் இல்லாதது எனும் ேரபு பற்றி. “ அம்பு இது பிகழப்பது அன்று”
என்றார். பைாகலத் பதாழிலில் சிறத்தல் தவோதல் இல்கல பயன்ை. “உற்ற
மநாய் மநான்றல்” உயிர்க்கு உறுைண் பெய்யாகே (திருக். 261) இரண்டுமே
தவத்தின் அகடயாளங்ைள் என்பது வள்ளுவர் வாய்போழி. அம்புக்குத்
தவத்கத இலக்கு ஆக்குதல்
(வவறு) கலிவிருத்தம்
 1299. ‘நீதியாய்! முனிந்திவடல்; நீ இங்கு யாவர்க்கும்
ஆதி; யான் அறிந்தகனன்; அலங்கல் வநமியாய்!
வவதியா இறுவவத அன்றி. கவண் மதிப்
பாதியான் பிடித்த வில் பற்ைப் வபாதுவமா?
நீதியாய்! - நன்பனறி பூண்டவமன!; முனிந்திவடல் - நீ பவகுளாமத!; நீ இங்கு
யாவர்க்கும் - நீ இவ்வுலகில் உள்மளார் யாவர்க்கும்; ஆதி. யான் அறிந்தகனன் -
முதல்வன் என்பதகன யான் (ைண்கூடாை) அறிந்மதன்; அலங்ைல் மநமியாய்; -
துழாய் ோகலயணிந்த ெக்ைரம் ஏந்திய திருோமல; வவதியா! - மவதியமன!;
கவண்மதிப் பாதியான் - பவள்ளிய ேதியின் பகுதிகயச் சூடியுள்ள சிவபபருோன்;
பிடித்த வில் - (முன்பு கையில்) பற்றிய வில்லானது; இறுவவத அன்றி - பிளந்து
முறிவமதயல்லாேல்; பற்ைப் வபாதுவமா? - உனது கையிற் பிடித்தற்கும் மபாதுமோ?
(மபாதாது) (என்றான் பரசுராேன்)

திருோலின் கூறல்லாத எவரும் இவ்வில்கலப் பற்றி எடுக்ைவும் கூடுமோ

எனப் புைழ்ந்தான் எனினுோம். இராே பிராகன மவதியன் என்று பல இடங்ைளில்
ைம்பர் பபருோன் குறிப்பிடுவார். “அரெர் உருக்பைாண்டகேந்த மவதியா!” (ைம்ப.
7625) எனவும். “நீ பெப்பும் மவத நாயைன்” (ைம்ப. 6994) எனவும். “விராவரும்
புவிக்பைலாம் மவதமே யன இராேன்” (ைம்ப. 1453) எனவும் வருவன ைாண்ை.

1300. ‘கபான்னுவட வவன கழல் கபாலம் ககாள் தாளினாய்!

மின்னுவட வநமியான் ஆதல் கமய்ம்வமயால்;
என் உைது உலகினுக்கு இடுக்கண்? யான் தந்த
உன்னுவட வில்லும். உன் உரத்துக்கு ஈடு அன்ைால்.

கபான்னுவட வவனகழல் - பபான்னால் பெய்யப்பட்டு அணிதற்குரிய வீரக்

ைழகலயும்; கபாலம் ககாள் தாளினாய் - அழகிகனயும் பைாண்ட
திருவடிைகளயுகடயவமன!; மின் உவட வநமியான் ஆதல் கமய்ம்வமயால் - நீ
மின்னுகின்ற ெக்ைரப் பகடகய ஏந்திய திருோல் என்பது உண்கேயானதால்;
உலகினுக்கு இடுக்கண் என் உைது? - இனி. உலைத்து ேக்ைட்கு (நிைழவுள்ள)
துன்பங்ைள் எப்படி இருக்கும்?; யான் தந்த உன்னுவட வில்லும் - நான் இப்பபாழுது
உனக்குத் தந்த (பகழய) உன்னுகடய வில்லும்; உன் உரத்துக்கு ஈடு அன்று -
உன்னுகடய வலிகேக்கு ஏற்றது ஆைாது.

இராேகன இகறவனாைக் பைாண்டு திருவடிைகள முதலில் வருணித்தான்.

உரம்: வலிகே. ோர்பு எனக் பைாண்டு. வில் வகளத்த மநர்த்தி ைண்டு ோர்பிகனப்
புைழ்ந்தவாறுோம். ஆைமவ. இராேன் “கைவண்ணமும் ைால்வண்ணமும்” (ைம்ப.
475) ைண்டு பைௌசிை முனிவர். “இனி இந்த உலகுக்கு எல்லாம் உய்வண்ணம்
அன்றி ேற்மறார் துயர்வண்ணம் உறுவதுண்மடா?” (ைம்ப. 475) என்று ேகிழ்ந்தது
மபாலமவ அகவ ைண்டு. பரசுராேனும் இங்கு. “என் உளது உலகினுக்கு இடுக்ைண்?”
என்கின்றான் என்ை.
 1301. ‘எய்த அம்பு இவட பழுது எய்திடாமல். என்
கசய் தவம் யாவவயும் சிவதக்கவவ!’ என.
வக அவண் கநகிழ்தலும். கவணயும் கசன்று. அவன்
வம அறு தவம் எலாம் வாரி. மீண்டவத.

எய்த அம்பு - (நீ இப்மபாது) எய்யப் பிடித்திருக்கிற அம்பானது; இவட பழுது

எய்திடாமல் - இகடயிமல வீணாைாதபடி; என் கசய் தவம் யாவவயும் - என்னால்
பெய்யப்பட்ட தவத்தின் பயன் அகனத்கதயும்; சிவதக்கவவ என - (இலக்ைாைக்
பைாண்டு) அழிக்ை மவண்டுகிமறன் என்று பரசுராேன் கூற; அவண் வக கநகிழ்தலும் -
அப்மபாது. இராேனின் கை பநகிழ்ந்த உடமன; கவணயும் கசன்று - அம்பும் உடமன
பென்று; அவன் வமயறு தவம்எலாம் - பரசுராேன் ஈட்டியிருந்த தவத்தின் பயன்ைள்
யாவற்கறயும்; வாரி மீண்டது - வாரிக் (ைவர்ந்து பைாண்டு) (அம்பறாத் தூணிகய)
மீண்டும் வந்தகடந்தது.

எய்யவிருக்கிற அம்பு விகரவு ைருதி. “எய்த அம்பு” எனப்பட்டது ைால

வழுவகேதி. இராேன் அம்பு பூட்டிய பிறகு. இலக்கையகடயாேல்
திரும்பியதில்கல என்னும் ேரபு இகடமய என்னால் பழுதகடய மவண்டா
என்பான். “இகட பழுது எய்திடாேல்” என்றான். தவம்: தவத்தின் பயகனக்
குறித்து நின்றது. இராேன் அம்பு பரசுராேன் தவத்தின் பயகனபயல்லாம்
ைவர்ந்தது என்பதனால் உருவற்ற அருவத்கதயும் அது இலக்ைாைக் பைாள்ளும்
வன்கேயது என்பது உணர்த்தியவாறு. பரசுராேன் வாழ்த்தி
விகடபபறுதல்

1302. ‘எண்ணிய கபாருள் எலாம் இனிது முற்றுக!

மண்ணிய மணி நிை வண்ண! வண் துழாய்க்
கண்ணிய! யாவர்க்கும் கவைகண் ஆகிய
புண்ணிய! விவட’ எனத் கதாழுது வபாயினான்.

மண்ணிய மணிநிை வண்ண! - “ைழுவித் தூய்கே பெய்யப் பபற்ற நீல ேணியின்

நிறமுகடய இராேமன!; வண்துழாய்க் கண்ணிய! - அழகிய துழாய்
ோகலயணிந்தவமன!; யாவர்க்கும் கவை கண் ஆகிய புண்ணிய! - (மூவுலைங்ைளிலும்
வாழ்கின்ற) அகனவர்க்கும் புைல் இடோகிற புண்ணியமன!; எண்ணிய கபாருள்
எலாம் இனிது முற்றுக! - நீ. ைருதி வந்துள்ள பபாருள்ைள் எல்லாம் (ைருதியவாமற)
இனிமத நிகறமவறுவனவாகுை; விவட எனத் கதாழுது வபாயினான் - யான் விகட
பபறுகின்மறன்” என்று கூறி வணங்கிச் பென்றான் (பரசுராேன்).
 நீல ேணி வண்ணமும் கபந்துழாய்க் ைண்ணியும் உகடய நீ ெரணாைதி
வத்ெலன் ஆகிய பரம்பபாருமள. இனி. உலகு உன்னால் நலம் அகனத்தும் பபறும்.
நான் பபற மவண்டியது விகட எனப் பரசுராேன் விகட பபற்றனன் என்ை.
ேண்ணுதல்: ைழுவுதல். நீராட்டுதல். “ேண்ணிய பென்ற ஒண்ணுதல் அரிகவ”
(குறுந். 292) “ேண்ணி வாரா அளகவ” (புறம். 50). ைகளைண்: புைலிடம். ெரணாைதி
நல்குதல்.

இராேன் தந்கதகயத் பதாழுது துயர்மபாக்ைல்

1303. அழிந்து. அவன் வபானபின்.

அமலன். ஐ-உணர்வு
ஒழிந்து. தன் உயிர் உவலந்து
உருகு தாவதவய.
கபாழிந்த வபர் அன்பினால்.
கதாழுது. முன்பு புக்கு.
இழிந்த வான் துயர்க் கடல்
கவரநின்று ஏற்றினான்.

அழிந்து அவன் வபானபின் - அப் பரசுராேன் (தன் பெருக்கும் தவமும்)

சிகதந்து மபான பின்பு: அேலன் - குற்றம் அற்ற இராேபிரான்; ஐ -உணர்வு
ஒழிந்து - ஐம்புல உணர்வும் நீங்கி; தன் உயிர் குவலந்து - தன் உயிர் நிகல குகலந்து;
உருகு தாவதவய - (தன்கன) எண்ணி ேனம் உருகும் தந்கதயாகிய தெரதகன;
கபாழிந்த வபரன்பினால் - பபாங்கி வழிகின்ற அன்பினால்; கதாழுது - வணங்கி; முன்பு
புக்கு - அவன் ைண் எதிமர பென்று; இழிந்த வான் துயர்க் கடல் - அவன் இறங்கி
அமிழ்ந்திருந்த பபரிய துயர்க்ைடலிலிருந்து; கவர நின்று ஏற்றினான் - ைகர ஏற்றினான்.
தெரதன் ேண்ணில் கிடக்ைவில்கல வரம்பற்ற துக்ை வாரிதியுள் மூழ்கிக் கிடந்தான்
என்பார். “இழிந்த வான் துயர்க்ைடல்” என்றார். துக்ைொைரத்தில் மூழ்கிக்கிடக்கும்
எண்ணற்ற உயிர்ைகளப் பிறவிக் ைடலிலிருந்து ைகரமயற்ற வந்துள்ள பபருோன்.
தன் தந்கதகயயும் துயரக் ைடலிலிருந்து மீட்டான் என்பார். “துயர்க் ைடல் ைகர
நின்று ஏற்றினான்” என்றார். தனக்ைாை உயிர் குகலந்து. உருகிக் கிடக்கிற தந்கத
நிகலைண்டு. பபருோன் தானும் உருகி. அன்பு பபாங்கி வழியத் பதாழுது.
தந்கதகயத் துக்ை ொைரத்திலிருந்து ைகரமயற்றி ஒரு ேைனுக்கு இலக்ைணோயினான்
என்ை.

தெரதன் ைளிப்புக் ைடலுள் ஆழ்தல்

1304. கவளிப்படும் உணர்வினன். விழுமம் நீங்கிவய.

தளிர்ப்பு உறு மத கரித் தாவனயான். இவட
குளிப்ப அருந் துயர்க் கடற் வகாடு கண்டவன்.
களிப்பு எனும் கவர இலாக் கடலுள் ஆழ்ந்தனன்.
 கவளிப்படும் உணர்வினன் - (முன்பு துயரால் அழிந்து மபான) புலன் உணர்வுைள்
யாவும் பவளிப்பட்டவன் ஆகி; விழுமம் நீங்கி - துன்பங்ைள் நீங்கி; தளிர்ப்பு உை -
ேனந் தகழக்கின்ற; மத கரித் தாவனயான் - ேதம் மிக்ை யாகனச் மெகனயான் ஆகிய
தெரதன்; இவட குளிப்பு அரும் - இகடயிமல மூழ்குவதற்கு அரியதான; துயர்க் கடல்
வகாடு கண்டவன் - துன்போகிற பபருங்ைடலின் எல்கலகயக் ைண்டுணர்ந்தவன்;
களிப்பு எனும் - (பின்பு) ைளிப்பு என்கின்ற; கவர இலாக் கடலுள் ஆழ்ந்தனன் -
ைகர ைாணாத ைடலிகடமய மூழ்கினான்.

“பவளிப்படும் உணர்வினன்” என்பதற்கு துயரத்தால் உடகல விட்டுப்

புறப்பட்டுக் பைாண்டிருந்த உயிரின் உணர்வுகடயவன் எனினுோம்.
பரசுராேனால். தன் அருகே இராேனுக்கு மநருவகதக் ைாணச் ெகியாது துன்பக்
ைடலுள் மூழ்கி ேகறந்தன். தன் ேைன் பபற்ற பவற்றிகயக் ைாண இராேன்
ைகரமயற்ற பென்ற பாடலில் ைகர ஏறிய தெரதன். இப்பாடலுள். மீண்டும்
மூழ்கினான் எனும் நயம் மதான்றக் கூறினார். அந்தத் துயரக் ைடல். இராேனால்
மீட்ைப் பட்டதால் ைகரயுளது ஆயிற்று; இந்த இன்பக் ைடல் இராேனாலும்
ைகரமயற்ற இயலாதது என்பார். “ைகர இலாக் ைடலுள் ஆழ்ந்தனன்” என்றார்.

1305. பரிவு அறு சிந்வத. அப் பரசுராமன் வக

வரி சிவல வாங்கி. ஓர் வவசவய நல்கிய
ஒருவவனத் தழுவிநின்று. உச்சி வமாந்து. தன்
அருவி அம் கண் எனும் கலசம் ஆட்டினான்.

பரிவு அறு சிந்வத - இரக்ை அற்றம் ேனத்திகனயுகடய; அப்பரசுராமன் வக

- அந்தப் பரசுராேன் கையில் (இருந்த); வரிசிவல வாங்கி - அழகிய வில்கலத்
தன்கையில் வாங்கிக் பைாண்டு; ஓர் வவசவய நல்கிய - ஒப்பற்றமதார் பழியிகன
அவனுக்குக் பைாடுத்துவிட்ட; ஒருவவனத் தழுவி - ஒப்புயர்வற்ற தன்ேைன்
இராேகனத் தழுவி நின்று; உச்சி வமாந்து - அவனது உச்சிகய (அன்பால்) மோந்து;
தன் அருவி அம் கண் எனும் - அருவி மபால் பபருகுகின்ற தன் ைண்ைள் என்னும்;
கலசம் ஆட்டினான் - ைலெங்ைளால் நீராட்டினான் (தெரதன்). வில்கல வாங்கிக்
பைாண்டு ோறாைப் பழியிகனப் பரசுராேனுக்குக் பைாடுத்தான் என அணிபபறக்
கூறினார். ஒன்கறக் பைாடுத்து ஒன்கற ோற்றிக் பைாள்ளுதகல ோற்று நிகலயணி
என்பர். “உயிர் பைாடுத்துப் பழிபைாண்ட பித்தா!” என்பார் பின்னும் (ைம்ப. 9927).
ைலெம் - ஆகுபபயராய் அதில் உள்ள தீர்த்தத்கதக் குறித்தது. ைலெ நீருக்கு நீர் அளவு
உண்டு; இது. அருவி புகுந்த அளவற்ற நீர்க் ைலெம் என்பார். “அருவி அம் ைண்
எனும் ைலெம் ஆட்டினான்” என்றார். அருஞ்பெயல் புரிந்த ேைனுக்கு. தந்கத
ஆனந்தக் ைண்ணினால் ேங்ைல நீராட்டி ேகிழ்ந்தான் என்ை. “ஐயமன. அவர்ைள்
தாமும் அன்பும் தழுவி. தம்தம் பெய்யதாேகரக் ைண்நீரால் ேஞ்ெனத் பதாழிலும்
பெய்தார்” (ைம்ப. 10276) என்பார் மவறிடத்தும்.
 1306. ‘கபாய்ம்வம இல். சிறுவமயில்
புரிந்த. ஆண் கதாழில்.
மும்வமயின் உலகினால்
முடிக்கல் ஆவவதா?
கமய்ம்வம இச் சிறுவவன.
விவன கசய்வதார்களுக்கு.
இம்வமயும் மறுவமயும்
ஈயும்’ என்ைனன்.

கபாய்ம்வம இல் - வஞ்ெகனயில்லாத;சிறுகேயில்;- (இந்த) இளம் பருவத்தில்;

புரிந்த ஆண் கதாழில் - (இச்சிறுவனாகிய இராேன்) ஆற்றியுள்ள இவ்வீரச் பெயல்;
மும்வமயின் உலகினால் - மூன்று உலைத்தாராலும் (மெர்ந்தாயினும்); முடிக்கல்
ஆவவதா? - பெய்து முடித்தற்கு இயலுவமதா? (இயலாது); இச்சிறுவவன -
இவ்விகளஞமன; விவன கசய்வதார்களுக்கு - நல்விகன தீவிகனைகளப் புரியும்
உயிர்ைட்கு; இம்வமயும் மறுவமயும் ஈயும் - (அவரவர் விகனைட்கு ஏற்ப) இம்கேப்
பயகனயும் ேறுகேப் பயகனயும் அளித்தருளுகின்றவன்; கமய்ம்வம
என்ைனன் - (இது) உண்கே என்றுகரத்தான் (தெரதன்)

மூவுலைத்தாரும் ஒருங்கு கூடி முயன்றாலும் முடித்தற்கு அரியபதாரு பெயகல.

மிை எளிதாை ஓர் இகளஞன் இயற்றியுள்ளான் எனின். அவன் மூவுலைத்தவரிலும்
உயர்ந்தவன் என்பது பதளிவு; அவ்வாறு உயர்ந்தவன் இகறவன் ஒருவமன. ஆைமவ
இராேன் இகறவன் எனும் முடிவுக்குத் தயரதன் வந் தான் என்ை. விகனைள் ெடப்
பபாருள்ைள் ஆதலால் அவரவர் பெய்த விகனப் பயன்ைகள நுைர. அறிவுோன
வடிவான இகறவமன வழிவகுக்கின்றான் என்னும் தத்துவ உண்கே பற்றி.
“இச்சிறுவமன விகனபெய்மதார்ைளுக்கு இம்கேயும் ேறுகேயும் ஈயும்” என்றார்.
இம்கே ேறுகே - ஆகுபபயர்ைள்.

வருணனிடம் வில்கலத் தந்து அமயாத்தி அகடதல்

1307. பூ மவழ கபாழிந்தனர் புகுந்த வதவருள்

வாம வவல் வருணவன. ‘மான கவஞ் சிவல
வசமி’ என்று உதவி. தன் வசவன ஆர்த்து எழ.
நாம நீர் அவயாத்தி மா நகரம் நண்ணினான்.
 பூ மவழ கபாழிந்தனர் - (அப்பபாழுது) பூோரி பபாழிந்தனராகி; புகுந்த வதவருள்
- அங்கு வந்து அகடந்த மதவர் கூட்டத்துள்; வாம வவல் வருணவன - அழகிய
மவற்பகடயிகனயுகடய வருண மதவகன (மநாக்கி இராேபிரான்); ‘மான
கவஞ்சிவல வசமி’ - பபருகேயும் ைடுகேயுமுகடய இந்த வில்கலப் பாதுைாத்து
கவத்திரு’; என்று உதவு - என்று கூறி. அவன்பால் அவ்வில்கலத் தந்து; தன் வசவன
ஆர்த்து எழ - தன் மெகனைள் (பவற்றிக் ைளிப்பால்) ஆரவாரித்து (உடன்) புறப்பட;
நாமநீர் அவயாத்தி மாநகரம் நண்ணினான் - புைழ் மிகும் நீர்வளமுள்ள அமயாத்தி
ோநைரத்கதச் பென்றகடந்தான்.

இங்கு வருணனிடம் ஒப்பகடக்ைப்பட்ட வில் இராேன் ைரனிடம் மபாரிடும்

மபாது பபறப்படுகிறது. “அண்டர் நாதன் தடக்கையின் அத்துகணப் பண்டுமபார்
ேழு வாளிகயப் பண்பினால் பைாண்ட வில்கல வருணன் பைாடுத்தனன்” (ைம்ப.
3052) என்று பின்னர் ேறவாேல் குறிப்பார். பபாழிந்தனர் - முற்பறச்ெம். வாேம்:
அழகு. நாேம்: புைழ். அச்ெபேனக் பைாண்டு பகைவர் அஞ்சும்
அைழிைகளயுகடய அமயாத்தி எனினுோம். வருணனிடம் தந்தது அவன்
அவதாரப் பணியில் (மெதுெகேக்ை) பின்னர் உதவ உள்ளான் என்னும் திருவுளக்
குறிப்கப யுட்பைாண்டது.

தெரதன். பரதகனக் மைைய நாட்டிற்கு அனுப்பல்

1308. நண்ணினர். இன்பத்து வவகும் நாளிவட.

மண்ணுறு முரசு இனம் வயங்கு தாவனயான்.
அண்ணல். அப் பரதவன வநாக்கி. ஆண்தவக.
எண்ண அருந் தவகயது ஓர் கபாருள் இயம்புவான்:

நண்ணினர் - (யாவரும் அமயாத்திகய) அகடந்தவர்ைளாய்; இன்பத்து

வவகும் நாளிவட - இன்பத்தில் திகளக்கும் நாளில் (ஒரு நாள்); ஆண்தவக -
ஆண்கேப் பண்புைள் நிகறந்தவனும்; மண்ணுறு முரசு இனம் வயங்கு தாவனயான்
- ோர்ச்ெகன பபாருந்திய மபரிகைைளின் கூட்டம் விளங்குகின்ற
மெகனகயயுகடயவனுோன தய ரதன்; அண்ணல் அப்பரதவன வநாக்கி -
பபருகேக்குரிய அப்பரதகனப் பார்த்து; எண்ணருந் தவகயது ஓர் கபாருள் -
யாவரும் எண்ணாத ஒரு பபாருகள; இயம்புவான் - பொல்லலானான்.
ோர்ச்ெகன: மதாற்ைருவிைள் சிலவற்றுள் தக்ைவாறு
ஒலிபயழும்புதற்மைற்ப அடிக்கும் இடத்கதத் தகுதியாை அகேத்தற்கு உதவுவது.
“அண்ணல் அப்பரதன்” எனும் பதாடரில் அகடபோழிைள் பரதன் ோட்டுக் ைவிஞர்
பிரானுக்குரிய ேதிப்பிகனக் குறித்து நின்றன. இராேனுக்குப் பட்டம் சூட்ட
மவண்டும்; அதற்குப் பரதன் தகடயாய் இருத்தல்கூடும் என்று தயரதன்
எண்ணியிருக்ைலாம் என்பகத. ஒருவாறு உய்த்துணருோறு. “எண்ணருந்தகையது
ஓர்பபாருள்” எனும் பதாடகரக் ைவிஞர் பிரான் அகேத்தார் எனக் ைருதலாம்.
 1309. ‘ஆவணயின் நினது மூதாவத. ஐய! நிற்
காணிய விவழவது ஓர் கருத்தன்; ஆதலால்.
வகணியில் வவை முரல் வககயம் புக.
பூண் இயல் கமாய்ம்பினாய்! வபாதி என்ைனன்.

‘ஐய! - ஐயமன!; மூதாவத ஆவணயின் - உன்னுகடய பாட்டன் (இட்டுள்ள

அன்புக்) ைட்டகளயின் வண்ணம்; நிற்காணிய விவழவது ஓர் கருத்தன் - உன்கனக்
ைாண விரும்புகின்ற ைருத்துகடயவன் (எனத் பதரிகிறது); ஆதலால் - ஆைமவ;
வகணியில் வவை முரல் வககயம் புக - நீர்நிகலைளிமல (ஓயாது) ெங்குைள் ஒலித்தற்கு
இடோன (நீர்வளமிக்ை) மைைய நாட்டிற்குச் பெல்ல; பூண் இயல் கமாய்ம்பினாய்!; -
அணிைள் விளங்கும் ோர்பிகனயுகடய பரதமன!; வபாதி என்ைனன் - புறப்படுவாயாை!
என்று கூறினான் (தெரதன்).
பரதனின் தாய் ோேன் யுதாசித்து. தன் தந்கத தான் பரதகனக் ைாண அகழத்து
வருோறு இட்ட ைட்டகளப்படி அமயாத்தி வர. அவர்ைள் திருேணத்திற்ைாை
மிதிகல பென்றிருப்பகதயறிந்து மிதிகலக்குச் பென்று. அவர்ைமளாமடமய
அமயாத்தி வந்து. பரதகன அகழத்துச் பெல்லக் ைாத்திருந்தனன் எனும் முதல் நூற்
ைகதப்பகுதி இங்கு விளக்ைம் பபற உதவும். மூதாகத - பாட்டன்; ோதா ேைன்.
போய்ம்பு - வலிகே. ஆகுபபயராய் ோர்பிகனக் குறித்தது. ேங்ைல நாதோகிய
ெங்பைாலி நீர்நிகலைள் எல்லாம் ஒலித்துக் பைாண்டிருக்கும் ேங்ைல நாடு மைையம்
என்பதாம்.

பரதன் மையைம் பெல்லல்

1310. ஏவலும். இவைஞ்சிப் வபாய். இராமன் வசவடிப்

பூவிவனச் கசன்னியில் புவனந்து. வபாயினான் -
ஆவி அங்கு அவன் அலது இல்வல ஆதலான்.
ஓவல் இல் உயிர் பிரிந்து உடல் கசன்கைன்னவவ.

ஏவலும் - (ெக்ைரவர்த்தியாகிய தந்கத) (இவ்வாறு) ைட்டகளயிட்ட பபாழுதில்;

இவைஞ்சிப் வபாய் - (பரதன் தந்கதகய) வணங்கிச் பென்று; இராமன் வசவடிப்
பூவிவன - இராேபிரானது சிவந்த திருவடி ேலர்ைகள; கசன்னியில் புவனந்து - தன்
திருமுடியிமல தரித்து (வணங்கி); அங்கு அவன் அலது ஆவி இல்வல ஆதலால் -
அவ்விடம் உள்ள அந்த இராேபிராகனயல்லாேல் (தனக்கு) மவறு உயிர்
இல்கலயாகையால்; ஓவல் இல் உயிர் பிரிந்து - (ஒரு பபாழுதும்) நீங்குதல் இல்லாத
உயிகரப் பிரிந்து; உடல் கசன்று என்ன - உடல் தனித்துச் பென்றாற் மபால;
வபாயினான் - (இராேகன விட்டுப் பரதன்) புறப்பட்டான்.
 உடகலப் பிரிந்து உயிர் பெல்லல் இயல்பாயிருக்ை. இங்கு உயிகரப் பிரிந்து
உடல் பெல்வகதக் ைாண்ை என்கிறார் ைவிஞர்பிரான். இல்பபாருள் உவகேயணி.
இராேன் பரதனின் உயிர் என்பதகன. “ைானிகடப் மபாகிய ைேலக் ைண்ணகனத்
தான் உகட உயிரிகனத் தம்பி ைண்டனன்” (ைம்ப. 10260) எனும் மீட்சிப் படலப்
பாடலாலும் உணரலாம். பக்தர் முடியில் சூடும் பூ எது என்பதகன. “மெவடிப்
பூவிகனச் பென்னியில் புகனந்து” என்பதனால் உணர்த்தினார். இகறவனும்
அடியவரும் உயிரும் உடலும் ஆவர். மைைய நாடு அகடதல்

1311. உவை விரி புரவித் வதர் உதாசித்து எனும்

வவை முரல் தாவனயான் மருங்கு வபாதப் வபாய்.
இவையவன் தன்கனாடும். ஏழு நாளிவட.
நளிர் புனல் வககய நாடு நண்ணினான்.

உவை விரி புரவித் வதர் - பிடரி ேயிர்ைள் பரந்த குதிகரைள் பூட்டிய மதரில்;
உதாசித்து எனும் - உதாசித்து என்று சிறப்பிக்ைப்படுகிற; வவைமுரல் தாவனயான்
- ெங்குைள் முழங்கும் மெகனக் குகடயவன்; மருங்கு வபாத - தன் அருகில் வர;
இவையவன் தன்கனாடும் வபாய் - தன் தம்பியான ெத்துருக்ைனமனாடும்
பென்று; ஏழு நாளிவட நளிர்புனல் வககய நாடு நண்ணினான் - ஏழு நாட்ைளிமல
தண்ணிய நீர்வளம் மிக்ை மைைய நாட்கடயகடந்தான் (பரதன்).

அகழப்பு. பரதனுக்மையாயினும் ெத்துருக்ைனனும் அகழயாேமலமய உடன்

பென்றது. அடியார்க்கு அடியன் ஆகும். ெத்துருக்ைனனின் திறம் உணர்த்தும்.
பரதனும் ெத்ருக்ைனனும் வடிவும் நிழலும் மபால்வர். ஆதலின் பரதனுடன்
பிரியாேற் பெல்லல் ெத்துருக்ைனனுக்கு மநர்ந்தது. இருவரும் இகண பிரியாதவர்
என்பதகன. “பரதனும் இளவலும் ஒரு பநாடி பகிரா வரதனும் இளவலும் என
ேருவினமர” (ைம்ப. 307) என முன்னும் உகரத்தார். இலக்குவன்” பைவானுக்கு
அடிகே” எனும் பண்புச் சிறப்கப விளக்ைவும். ெத்துருக்ைனன். “பாைவதர்க்கு
அடிகே” எனும் பன்புச் சிறப்பிகன விளக்ைவும் பகடக்ைப்பட்ட பாத்திரங்ைள்
எனவும் பிரபந்தப் மபருகரயாளர்ைள் விளக்குவர்.

ைவிக்கூற்று

1312. ஆனவன் வபானபின். அரசர் வகாமகன்

ஊனம் இல் வபர் அரசு உய்க்கும் நாளிவட.
வானவர் கசய்த மா தவம் உண்டு ஆதலால்.
வமல் நிகழ் கபாருள் இனி விைம்புவாம்அவரா.
 ஆனவன் வபானபின் - அந்தப் பரதன் மைைய நாடு பென்ற பின்பு; அரசர் வகாமகன்
- அரெர்க்கு அரெனான தயரதன்; ஊனம் இல் வபரரசு - குற்றேற்ற மபரரொட்சிகய;
உய்க்கும் நாளிவட - பெலுத்தி வரும் நாட்ைளில்; வானவர் கசய்த - மதவர்ைள் புரிந்த;
மா தவம் உண்டு ஆதலால் - (இராவணன் ெங்ைாரம் குறித்த) பபரிய தவம்
உள்ளதாதலால்; வமல் நிகழ் கபாருள் - மேமல நிைழவுள்ள பெயல்ைகள; இனி
விைம்புவாம் - இனிமேல் (வரும் ைாண்டங்ைளில்) கூற உள்மளாம்.

ஒரு மபரரகெக் குற்றமேதும் இன்றிச் பெலுத்துதல் அரியதாதலின். “ஊனமில்

மபரரசு உய்க்கும் நாளிகட” என்று சிறப்பித்தார். இனிமேல் கைமையி. கூனி வடிவில்
ஊனங்ைள் நுகழயவுள்ளகதயும் குறிப்பால் உணர்த்தினார். இனிமேல்
நிைழ்வனபவல்லாம் வானவர் பெய்த ோதவத்தால் நிைழ்வனவாம். “அரக்ைர்
பாவமும் அல்லலர் பெய்திட்ட அறமும் துரக்ை நல்லருள் துறந்தனள் தூபோழி
ேடோன்” (ைம்ப. 1484) என்பது ைாண்ை. “மதவர் பெய் தவத்தினால் பெம்ேல்
ஏகினான்” (ைம்ப. 3337) என்பதும் அது.

பாலகாண்டம் நிவைந்தது
 மிகைப் பாடல்ைள்
காப்பு
1. ஒன்று ஆய். இரண்டு சுடர் ஆய்.
ஒரு மூன்றும் ஆகி.
கபான்ைாத வவதம் ஒரு நான்ககாடு.
ஐம் பூதம் ஆகி.
அன்று ஆகி. அண்டத்து அகத்து ஆகி.
புைத்தும் ஆகி.
நின்ைான் ஒருவன்; அவன் நீள் கழல்
கநஞ்சில் வவப்பாம்.

ஒன்ைாய் - பரம்பபாருள் ஒன்றால்; இருசுடர் - பரிதி. ேதி என்று இருசுடர்; ஒரு

மூன்று - பிரேன் -திருோல் -சிவன்; கபான்ைாத வவதம் - அழியாத மவதம்; அன்று -
இல்கல; நீள்கழல் - பநடிய பாதம்.

2. நீலம் ஆம் கடல். வநமி அம் தடக் வக

மாவல மால் ககட. வணங்குதும் மகிழ்ந்வத.

நீலம் ஆம் கடல் - ைடல் மபான்ற நீல நிறமும்; வநமி அம் தடக்வக - திரு வாழி
ஏந்திய நீண்ட கைைகளயும் உகடய; மாவல - திருோகல; மால்ககட - ேயக்ைம்
நீங்ை; மகிழ்ந்து வணங்குதும் - ேகிழ்ந்து வணங்குமவாோை.

3. காயும் கவண் பிவை நிகர் கடு ஒடுங்கு எயிற்று

ஆயிரம் பணாமுடி அனந்தன் மீமிவச.
வமய நான்மவை கதாழ. விழித்து உைங்கிய
மாயன் மா மலர் அடி வணங்கி ஏத்துவாம்.
 ைடு - நஞ்சு; விழித்து உறங்ைல் - அறிதுயில்; ஆயிரம் பணா முடி
- ஒப்பு பரிபாடல். ‘கடுகவாடு ஒடுங்கிய தூம்புவட வால்எயி
று’ முருகாற்றுப்பவட; ோயன் - கரியன்; ோயம் வல்லவன்.
4. மாதுைங் கனிவய. வசாதி
வயங்கு இரு நிதிவய. வாசத்
தாது உகு நறு கமன் கசய்ய
தாமவரத் துவண கமன் வபாவத.
வமாது பாற்கடலின் முன்நாள்.
முவைத்த நால் கரத்தில் ஏந்தும்
வபாது தாயாகத் வதான்றும்
கபான் அடி வபாற்றிகசய்வாம்.

மாதுைங்கனிவய - ோதுளங்ைனி மபான்ற நிறத்தினகள; வசாதி - ஒளி; வயங்குதல்

- விளங்குதல்; நிதி - பெல்வம்; தாது - ேைரந்தம்; உகு - சிந்தும்; துவண - இரண்டு; வபாது
- ேலர்; தாய் - இலக்குமி.

5. பராவ அரு மவை பயில் பரமன். பங்கயக்

கராதலம் நிவைபயில் கருவணக் கண்ணினான்.
அரா - அவணத் துயில் துைந்து அவயாத்தி வமவிய
இராகவன். மலர்அடி இவைஞ்சி ஏத்துவாம்.

பராவ அருமவை -மபாற்றுதற்ைரிய மவதங்ைள்; பங்கயம் - தாேகர; கராதலம் -

கைைள்; அராவவன - பாம்புப்படுக்கை; இராகவன் - இராேன்; இவைஞ்சி - வணங்கி.

6. கலங்கா மதியும். கதிவரான் புரவிப்

கபாலன் கா மணித் வதரும். வபாகா இலங்கா
புரத்தாவன. வாவனார் புரத்து ஏைவிட்ட
சரத்தாவன. கநஞ்வவ! தரி.

கலங்கா - ைலங்ைாத; மதி - ெந்திரன்; கதிவரான் - சூரியன்; கபாலன் - அழகிய;

இலங்காபுரத்தான் - இராவணன்; சரம் - அம்பு; சரத்தான் - இராேன்; தரி - தரிக்ைச் பெய்:

7. ‘நாராயணாய நம!’ என்னும் நல் கநஞ்சர்

பார் ஆளும் பாதம் பணிந்து. ஏத்துமாறு அறிவயன்;
கார் ஆரும் வமனிக் கருணாகர மூர்த்திக்கு
ஆராதவன என் அறியாவம ஒன்றுவம.
 நல் கநஞ்சர் - நல்ல ேனமுகடய ொன்மறார்; ஏத்துமாறு - மபாற்றும் வகை; கார்
- மேைம்; கருணாகரன் - ைருகண வடிவினன்; மூர்த்தி - வடிவம்; ஆராதவன -
நிமவதனம்.

8. பராவரும் இராமன். மாவதாடு

இைவள் பின் படரக் கான் வபாய்.
விராதவன. கரவன. மாவன.
கவந்தவன. கவன்றிககாண்டு.
மராமரம். வாலி மார்பு.
துவைத்து. அவண வகுத்து. பின்னர்.
இராவணன் குலமும் கபான்ை
எய்து. உடன் அவயாத்தி வந்தான்.

பராவரும் - துதிப்பதற்கு அரிய; மாது - சீகத; இைவல் - இலக்குவன்;

பின்படர - பின்பதாடர்ந்து வர; கான் - ைாடு; துவைத்து - துகளபெய்து; அவண வகுத்து
- அகண அகேத்து; கபான்ை - அழிய; எய்து - அம்பபய்து.

9. தருவக நீண்ட தயரதன்தான் தரும்

இரு வக வவழத்து இராகவன்தன் கவத
திருவக வவவலத் தவரமிவசச் கசப்பிட.
குருவக நாதன் குவர கழல் காப்பவத.

தருவக - தருகின்ற கை (விகனத் பதாகை) ; வவழம் - யாகன; திருவக வவவல -

சூழ்ந்துள்ள ைடல்; குருவகநாதன் - திருக்குருகை நாதனான நம்ோழ்வார்; குவர -
ஒலிக்கும்; கழல் - பாதங்ைள்; காப்பவத - ைாக்குோை.

10. அஞ்சிவல ஒன்று கபற்ைான்.

அஞ்சிவல ஒன்வைத் தாவி.
அஞ்சிவல ஒன்று ஆறு ஆக.
ஆர் உயிர் காக்க ஏகி.
அஞ்சிவல ஒன்று கபற்ை
அணங்வகக் கண்டு. அயலார் ஊரில்
அஞ்சிவல ஒன்று வவத்தான்.
அவன் எம்வம அளித்துக் காப்பான்.

அஞ்சிவல ஒன்று - ைாற்று; அஞ்சிவல ஒன்வை - ைடகல; அஞ்சிவல ஒன்று

ஆறு ஆக - வான் வழியாை; ஆருயிர் - சீதாபிராட்டியின் உயிர்; அஞ்சிவல ஒன்று
கபற்ை - நிலேைள் பபற்ற; அணங்கு - சீகத; அயலார் - பகைவர்; அஞ்சிவல ஒன்று -
பநருப்பு.
 11. எவ் இடத்தும். இராமன் சரிவத ஆம்
அவ் இடத்திலும். அஞ்சலி அத்தனாய்.
பவ்வ மிக்க புகழ்த் திருப் பாற்கடல்
கதய்வ தாசவனச் சிந்வத கசய்வாம்அவரா.

சரிவத - ைகத; அஞ்சலி அத்தம் - கூப்பிய கை (அத்தம் - கை) ; பவ்வமிக்க புகழ் -

ைடல் மபால் திரண்ட புைழ்; கதய்வ தாசன் - பதய்வத்தின் பதாண்டன் (இங்கு
அனுேன்).

12. கபாத்தகம். படிகமாவல. குண்டிவக.

கபாருள் வசர் ஞான
வித்தகம் தரித்த கசங் வக
விமவலவய. அமவலதன்வன.
கமாய்த்த ககாந்து அைக பார
முகிழ் முவலத் தவை வமனி
வமத் தகு கருங் கண் கசவ் வாய்
அணங்கிவன. வணங்கல் கசய்வாம்.

கபாத்தகம் - ஏட்டுச்சுவடி; படிகமாவல - பவண் பளிங்கு ோகல; குண்டிவக -

ைேண்டலம்; ஞான வித்தகம் - ஞானமுத்திகர; விமவல - குற்றேற்றவள் (ைகலேைள்);
ககாந்து - பைாத்து; அைக பாரம் - கூந்தல்; தவைவமனி - பவண்கேநிறோன உடம்பு;
வமத்தரு - கே மபான்ற; அணங்கு - பதய்வ ேைள்.

13. தவழ கசவி. சிறு கண். தாழ் வகத்

தந்த சிந்துரமும். தாவர
மவழ மதத் தறுகண் சித்ர
வாரண முகத்து வாழ்பவவ.
இவழஇவடக் கலசக் ககாங்வக
இமகிரி மடந்வத ஈன்ை
குழவிவயத் கதாழுவன். அன்பால் -
‘குவைவு அை நிவைக’ என்வை.

தவழ கசவி - தகழத்த ைாது; சிறுகண் - சிறியைண்; தாழ்வக - நீண்டகை; தாவர

மவழ மதம் - ேகழத்தாகரயாய்ப் பபாழியும் ேதநீர்; தறுகண் - வலிகே;
சித்ரவாரணம் - அழகிய யாகன; இவழ - நூல்; கலசம் - குடம்; இமகிரிமடந்வத -
இேயேகல யரென் ேைள்; குழவி - குழந்கத (விநாயைன்); கதாழுவன் -
வணங்குமவன்; குவைவு அை - குகறைள் நீங்ை; நிவைக - நன்கே நிகறய.
 14. எக் கணக்கும் இைந்த கபருவமயன்.
கபாக்கணத்தன். புலி அதள் ஆவடயன்.

முக்கண் அத்தன். வரம் கபற்ை மூப்பவன.

அக் கணத்தின் அவன் அடி தாழ்ந்தனம்.

எக்ைணக்கும் - எந்தக் ைணக்கையும்; கபாக்கணம் - ஒரு வகைப் கப; புலிஅதள் -

புலித் மதால்; முக்கண் அத்தன் - முக்ைண் மூர்த்தி (சிவபபருோன்); அப்பன் -
தகலவன்; அக்கணத்தின் - அந்தக் ைணத்திமல.

தனியன்

15. நாரணன் விவையாட்டு எல்லாம்

நாரத முனிவன் கூை.
ஆரணக் கவிவத கசய்தான்.
அறிந்த வான்மீகி என்பான்;
சீர் அணி வசாழ நாட்டுத்
திருவழுந்தூருள் வாழ்வவான்.
கார் அணி ககாவடயான். கம்பன்.
தமிழினால் கவிவத கசய்தான்.

நாரணன் விவையாட்டு - திருோலின் திருவிகளயாடல்; ஆரணம் - மவதம்;

சீர்அணி - சிறப்புகடய; திருவழுந்தூர் - மதரழுந்தூர்; கார்அணி - மேைம் மபான்ற;
ககாவட - ஈகை; கவிவத - பெய்யுள்.

16. அம்பிவல சிவலவய நாட்டி

அமரர்க்கு அன்று அமுதம் ஈந்த
தம்பிரான் என்ன. தானும்
தமிழிவல தாவல நாட்டி.
கம்ப நாடு உவடய வள்ைல்.
கவிச் சக்ரவர்த்தி. பார்வமல்
நம்பு பாமாவலயாவல
நரர்க்கும் இன் அமுதம் ஈந்தான்.

அம்பு - தண்ணீர் (இங்குப் பாற்ைடல்); சிவல - ேகல (ேந்தர ேகல); அமரர் -

மதவர்ைள்; அமுதம் ஈந்த தம்பிரான் - திருோல்; தால் - நாவு; நரர்க்கு - ோனிடர்ைளுக்கு;
ஈந்தான் - தந்தான்.
 17. வாழ்வு ஆர்தரு கவண்கணய் நல்லூர்ச்
சவடயப்பன் வாழ்த்துப் கபை.
தாழ்வார் உயர. புலவவார்
அகஇருள் தான் அகல
வபாழ் வார் கதிரின் உதித்த
கதய்வப் புலவமக் கம்ப நாட்டு
ஆழ்வார் பதத்வதச் சிந்திப்பவர்க்கு
யாதும் அரியது அன்வை.

வாழ்வு ஆர்தரு - நல்வாழ்வு பபாருந்திய; அகஇருள் - உள் இருள் (அைம் - ேனம்);

அகல - நீங்ை; வபாழ்வார் கதிர் - ைாலத்தில் மிக்குப் பபாலியும் பரிதி; சிந்திப்பவர்க்கு -
நிகனப்பவர்ைளுக்கு; அரியது - பெய்தற்ைரியபெயல்.

18. அம்பு அரா அணி சவட அரன் அயன் முதல்

உம்பரால். முனிவரால். வயாகரால். உயர்
இம்பரால். பிணிக்க அரும் இராம வவழம் வசர்
கம்பர் ஆம் புலவவரக் கருத்து இருத்துவாம்.

அம்பு - நீர் (ைங்கை); அரா - பாம்பு; அணி - அணிந்த; உம்பர் - மதவர்; இம்பர் -
இவ்வுலைத்மதார்; பிணிக்க - ைட்ட; வவழம் - யாகன; கருத்து - உள்ளத்தில்;
இருத்துவாம் - இருக்ைச் பெய்மவாம்.

19. சம்பு. அ(ந்)நாள். தன் உவம கசவி சாற்று பூங்

ககாம்பு அனாள்தன் ககாழுநன் இராமப் வபர்
பம்ப நாள் தவழக்கும் கவத பாச் கசய்த
கம்பநாடன் கழல் தவலயில் ககாள்வாம்.

சம்பு - சிவபிரான்; உவமகசவி - உோமதவியின் ைாதுைளில்; பூங்ககாம்பு

அன்னாள் - ேலர்க் பைாம்பு மபான்றவள் (சீகத) ; ககாழுநன் - ைணவன்;
பாச்கசய்த - பாக்ைளால் பெய்த; பம்ப - பபாலிய.
 20. இம்பரும் உம்பர்தாமும்
ஏத்திய இராம காவத
தம்பமா முத்தி வசர்தல்
சத்தியம் சத்தியம்வம;
அம்பரம் தன்னில் வமவும்
ஆதித்தன் புதல்வன் ஞானக்
கம்பன் கசங் கமல பாதம்
கருத்துை இருத்துவாவம.

இம்பர் - இவ்வுலைத்மதார்; உம்பர் - விண்ணுலைத்மதார்; ஏத்திய - மபாற்றிய;

தம்பம் - பற்றுக்மைாடு; ஞானக் கம்பன் - ஞானத்கத உகடய ைம்பன்; கசங்கமலம் -
பெந்தாேகர; கருத்துை - உள்ளத்தில் பபாருந்தி நிற்ை; ஆதித்தன் - ைம்பனது
தந்கதயின் பபயர் என்பர்.

21. ஆதவன் புதல்வன். முத்தி

அறிவிவன அளிக்கும் ஐயன்.
வபாதவன் இராம காவத
புகன்ைருள் புனிதன். மண்வமல்
வகாது அவம் சற்றும் இல்லான்.
ககாண்டல் மால்தன்வன ஒப்பான்.
மா தவன் கம்பன் கசம் கபான்
மலர்அடி கதாழுது வாழ்வாம்.

ஐயன் - தகலவன்; அளிக்கும் - பைாடுக்கும்; வபாதவன் - அறிவு மிக்ைவன்;

புகன்று - கூறி; புனிதன் - தூய்கேயாளன்; வகாது - குற்றம்; அவம் - வீணான;
ககாண்டல்மால் - மேைம் மபான்ற திருோல்; கசம்கபான் - பெம்கேயானபபான்.

22. ஆவின் ககாவடச் சகரர் ஆயிரத்து நூறு ஒழித்து.

வதவன் திருவழுந்தூர் நல் நாட்டு - மூவலூர்ச்
சீர் ஆர் குணாதித்தன் வசய் அவமயப் பாடினான்
கார் ஆர் காகுத்தன் கவத.

ஆவின் ககாவட - ஆக்ைகளக் பைாகடயாை அளித்த; திருவழுந்தூர் நல் நாட்டு

மூவலூர் - திருவழுந்தூர் நாட்கடச் மெர்ந்த மூவலூர்; குண ஆதித்தன் - நல்ல குணம்
உள்ள ஆதித்தன்; வசய் - பிள்கள; கார்ஆர் - மேைம் மபான்று நிறம்; காகுத்தன் -
இராேன்.
 23. எண்ணி சகாத்தம் எண்ணூற்று
ஏழின்வமல். சவடயன் வாழ்வு
நண்ணிய கவண்கணய் நல்லூர்
தன்னிவல கம்பநாடன்
பண்ணிய இராம காவத
பங்குனி அத்த நாளில்.
கண்ணிய அரங்கர் முன்வன.
கவி அரங்வகற்றினாவன.

ெைாத்தம் - சாலிவாகன சகாப்தம் (807) ; பங்குனி அத்த நாள் -

பங்குனி மாதம் அஸ்தம நட்சத்திரத்தன்று; அரங்ைர் முன்மன -
திருவரங்கப் கபருமான் முன்பு; அரங்மைறினான் - அரங்வகற்ை
ம் கசய்தான். 24. கழுந்தராய் உன கழல் பணியாதவர்
கதிர்மணி முடிமீவத
அழுந்த வாளிகள் கதாடு சிவல இராகவ!
அபிநவ கவிநாதன்
விழுந்த நாயிறுஅது எழுவதன்முன்.
மவை வவதியருடன் ஆராய்ந்து.
எழுந்த நாயிறு விழுவதன்முன்
கவி பாடியது எழுநூவை.

கழுந்தராய் - ைழுந்து மபான்றவராய் (ைழுந்து - உலக்கை); உன கழல் - உனது

பாதங்ைகள; வாளி - அம்பு; கதாடு - எய்த; சிவல - வில்; அபிநவம் - புதுகே;
கவிநாதள் - ைவிஞர்தகலவன்; நாயிறு - சூரியன்.

25. கவர கசறி காண்டம் ஏழு.

கவதகள் ஆயிரத்து எண்ணூறு.
பரவுறு சமரம் பத்து.
படலம் நூற்றிருபத்கதட்வட;
உவரகசயும் விருத்தம் பன்னீ
ராயிரத்து ஒருபத்தாறு;
வரம் மிகு கம்பன் கசான்ன
வண்ணமும் கதாண்ணூற்ைாவை.

ைாண்டம் எழு ;ைகதைள் ஆயிரத்து எண்ணூறு;மபார்ைள் பத்து; படலம் நூற்று

இருபத்பதட்டு; வண்ணம் (ெந்தம்) பதாண்ணூற்று ஆறு; வரம் மிகு கம்பன் - வரபலம்
மிகுந்த ைம்பன்.
 26. தராதலத்தின் உள்ை தமிழ்க் குற்ைம் எல்லாம்
அராவும் அரம் ஆயிற்று அன்வை -இராவணன்வமல்
அம்பு நாட்டு ஆழ்வான் அடி பணியும் ஆதித்தன்
கம்ப நாட்டு ஆழ்வான் கவி.

தராதலம் - உலைம்; அரம் - இரும்கப ராவும் ைருவி; அம்பு நாட்டு ஆழ்வான் -

அம்கப நாட்டி ஆழ்த்தியவன் (இராேன்); கம்ப நாட்டாழ்வான் - ைம்பன்.

27. இம்பர் நாட்டில் கசல்வம் எல்லாம்

எய்தி. அரசு ஆண்டு இருந்தாலும்.

உம்பர் நாட்டில் கற்பகக் கா

ஓங்கும் நீழல் இருந்தாலும்.
கசம்கபான்வமரு அவனய புயத்
திைல் வசர் இராமன் திருக் கவதயில்
கம்பநாடன் கவிவதயில்வபால்.
கற்வைார்க்கு இதயம் களியாவத.

இம்பர் நாட்டின் - இவ்வுலைத்தின்; எய்தி - அகடந்து; அரசாண்டு - ஆட்சி பெய்து;

உம்பர் நாட்டின் - விண்ணுலைத்தின்; கற்பகக் கா - ைற்பைச் மொகல; நீழல் - நிழல்;
வமரு அவனய - மேரு ேகல மபான்ற; புயம் - மதாள்; திைல் - வலிகே; கவிவத -
பாடல்; இதயம் - ேனம்; களியாது - ேகிழாது.

28. நாரதன் கருப்பஞ் சாைாய்.

நல்ல வான்மீகன் பாகாய்.
சீர் அணி வபாதன் வட்டாய்.
கசய்தனன்; காளிதாசன்.
பார் அமுது அருந்தப் பஞ்ச -
தாவரயாய்ச் கசய்தான்; கம்பன்.
வாரம் ஆம் இராமகாவத
வைம் முவை திருத்தினாவன.

கருப்பஞ்சாறு - ைரும்புச் ொறு; பாகு - ெக்ைகரப் பாகு; வட்டு - பவல்லக்ைட்டி;

பஞ்சதாவர - ெர்க்ைகர; பார் அமுது அருந்த - உலைம் அமுதாை உண்ண; வாரம் -
அன்பு.
 29. நன்வமயும் கசல்வமும் நாளும் நல்குவம;
தின்வமயும் பாவமும் சிவதந்து வதயுவம;
கசன்மமும் மரணமும் இன்றித் தீருவம -
இம்வமவய இ‘ராம’ என்று இரண்டு எழுத்தினால்.

நல்கும் - வழங்கும்; தின்வம - தீகே; வதயும் - மதய்ந்து மபாகும்; கசன்மம் - பிறப்பு;

மரணம் - இறப்பு; இன்றி - இல்லாது; இம்வமவய - இவ்வுலகிமலமய;

30. ஓர் ஆயிரம் மகம் புரி பயவன உய்க்குவம;

நராதிபர் கசல்வமும் புகழும் நல்குவம.
விராய் எணும் பவங்கவை வவர் அறுக்குவம -
‘இராம’ என்று ஒரு கமாழி இயம்பும்காவலவய.

மகம் - மவள்வி; உய்க்கும் - மெர்க்கும்; நராதிபர் - அரெர்; விராய் - ைலந்து; எணும்

- எண்ணும்; பவம் - பிறப்பு; இயம்பும் காவல - பொல்லும் மபாது; வவர் அறுக்கும் -
மவருடன் அழிக்கும்.

31. மற்று ஒரு தவமும் வவண்டா;

மணி மதில் இலங்வக மூதூர்
கசற்ைவன் விசயப் பாடல்
கதளிந்து. அதில் ஒன்றுதன்வனக்
கற்ைவர். வகட்வபார். கநஞ்சில்
கருதுவவார். இவர்கள் பார்வமல்
உற்று அரசு ஆள்வர்; பின்னும்
உம்பராய் வீட்டில் வசர்வார்.

மணி மதில் -அழகிய ேதில்; மூதூர் - பழகேயான ஊர்; விசயம் - பவற்றி;

கசற்ைவன் - பவன்றவன்; உம்பராய் - மதவராய்; வீட்டில் - மபரின்ப வீட்டில்.

32. கவன்றி வசர் இலங்வகயாவன

கவன்ை மால் வீரம் ஓத
நின்ை ராமாயணத்தில்
நிகழ்ந்திடு கவதகள் தம்மில்
ஒன்றிவனப் படித்வதார் தாமும்.
உவரத்திடக் வகட்வடார் தாமும்.
‘நன்று இது’ என்வைார் தாமும்.
நரகம்அது எய்திடாவர.
 கவன்றி - பவற்றி; இலங்வகயான் - இராவணன்; மால் - திருோல்; ஓத - கூற; நின்ை -
நிகலபபற்ற; நிகழ்ந்திடு - நகடபபறுகின்ற; நரகம் அது எய்திடார் - நரைத்கத அகடய
ோட்டார்ைள்.

33. இறு வரம்பில் ‘இராம’ என்வைார். உம்பர்

நிறுவர் என்பது நிச்சயம்; ஆதலால்.
மறு இல் மாக்கவத வகட்பவர் வவகுந்தம்
கபறுவர் என்பது வபசவும் வவண்டுவமா?

இறுவரம்பு - இறுதிக்ைாலம் (உயிர் விடும் மபாது); உம்பர் - சுவர்க்ைம்; நிறுவர் -

நிகலப்பர்; மறு இல் - குற்றமில்லாத; மாக்கவத - சிறந்த ைகத; கபறுவர் - அகடவர்;
வபசவும் - பொல்லவும்.

34. அன்னதானம். அகில நல் தானங்கள்.

கன்னி தானம். கபிவலயின் தானவம.
கசான்ன தானப் பலன் எனச் கசால்லுவார் -
மன் இராம கவத மைவார்க்குஅவரா.

அன்னம் - மொறு; அகிலம் - எல்லாம்; கபிவல - பசு; கசான்னம் - பபான்; மன் -

நிகலபபற்ற; மைவார்க்கு - ேறக்ைாதவர்க்கு.

35. வட கவல. கதன் கவல. வடுகு. கன்னடம்.

இடம் உை பாவட யாது ஒன்றின்ஆயினும்.
திடம் உை ரகு குலத்து இராமன்தன் கவத
அவடவுடன் வகட்பவர் அமரர் ஆவவர.

வடகவல - வட போழி; கதன்கவல - பதன் போழி (தமிழ்); வடுகு - பதலுங்கு;

பாவடகள் - போழிைள் (பாகஷ) ; திடம் - வல்லகே; ரகுகுலம் - சூரிய குலம்;
அவடவுடன் - முகறயாை; அமரர் - விண்ணவர்.

36. இத் தலத்தின் இராமாவதாரவம

பத்திகசய்து. ‘பரிவுடன் வகட்பவரல்.
புத்திரர்த் தரும்; புண்ணியமும் தரும்;
அத் தலத்தில் அவன் பதம் எய்துவம.
 இத்தலத்தின் - இவ்வுலைத்திமல; இராமாவதாரம் - இராோயணம்; பத்தி - பக்தி;
பரிவுடன் - அன்புடன்; அத்தலம் - ேறு உலைம்; அவன்பதம் - பரேபதம்; எய்தும் -
அகடயும்.

37. ‘ஆதி “அரி ஓம் நம” நராயணர் திருக் கவத

அறிந்து. அனுதினம் பரவுவவார்.
நீதி அனுவபாக கநறி நின்று. கநடுநாள் அதின்
இைந்து. சகதண்டம் முழுதுக்கு
ஆதிபர்கைாய் அரசு கசய்து. உைம் நிவனத்தது
கிவடத்து. அருள் கபாறுத்து. முடிவில்
வசாதி வடிவு ஆய். அழிவு இல் முத்தி கபறுவார்’ என
உவரத்த. சுருதித் கதாவககவை.

நராயணர் - நாராயணர்; அனுதினம் - நாள்வதாறும்; பரவுமவார் -

கசால்லுவவார்; ெைதண்டம் - உலகம் முழுவதுக்கும்; ஆதிபர்
- அதிபர் (உரியவர்); மொதி வடிவு - ஒளி வடிவம்; சுருதித்
பதாகை - நூல்களின் கதாவக. 38. இராகவன் கவதயில்.
ஒரு கவிதன்னில்
ஏக பாதத்திவன உவரப்வபார்.
பராவ அரும் மலவரான் உலகினி. அவனும்
பல் முவை வழுத்த. வீற்றிருந்து.
புராதன மவையும் அண்டர் கபான் பதமும்
கபான்றும் நாள் அதனினும். கபான்ைா
அரா-அவண அமலன் உலகு எனும் பரம
பதத்திவன அவடகுவர் அன்வை.

இராகவன் - இராேன்; ஏக பாதம் - ஒரு வரி; பராவரும் - பரவுதற்கு அரிய;

மலவரான் - பிரேன்; வழுத்த - துதிக்ை; புராதன - பழகேயான; அண்டர் கபான்பதம் -
மதவருலைம்; கபான்றும் - அழியும்; அரா அவண - பாம்புப் படுக்கை; அமலன் -
திருோல்.

39. இவனய நல் காவத முற்றும்

எழுதிவனார். வியந்வதார். கற்வைார்.
அவனயதுதன்வனச் கசால்வவார்க்கு
அரும் கபாருள் ககாடுத்துக் வகட்வடார்.
கவன கடல் புடவி மீது
காவலர்க்கு அரசுஆய் வாழ்ந்து.
விவனயம் அது அறுத்து. வமல் ஆம்
விண்ணவன் பதத்தில் வசர்வார்.
 இவனய - இத்தகைய; காவத - ைகத; முற்றும் - முழுவதும்; அரும்கபாருள் -
அரிய பெல்வம்; கவனகடல் - ஒலிக்கும் ைடல்; புடவி மீது - உலைத்தின் மேல்;
காவலர் - ேன்னர்; விவனயம் - தீவிகன; விண்ணவர் பதம் - மபரின்ப வீடு.

40. நாடிய கபாருள் வககூடும்;

ஞானமும் புகழும் உண்டாம்;
வீடு இயல் வழிஅது ஆக்கும்;
வவரி அம் கமவல வநாக்கும்;-
நீடிய அரக்கர் வசவன
நீறுபட்டு அழிய. வாவக
சூடிய சிவல இராமன்
வதாள் வலி கூறுவவார்க்வக.

நாடிய - விரும்பிய; ஞானம் - பேய்யறிவு; வீடு - மபரின்ப வீடு; வவரி - ேணம்;

கமவல - ேலர்ேைள்; நீடிய - நீண்ட; நீறு - புழுதி; வாவக - பவற்றிோகல; சிவல - வில்.

41. வான் வைம் சுரக்க! நீதி

மனு கநறிமுவை எந் நாளும்
தான் வைர்ந்திடுக! நல்வலார்
தம் கிவை தவழத்து வாழ்க!
வதன் வைர்ந்து அைாத மாவலத்
கதசரத ராமன் கசய்வக
யான் அைந்து அறிந்த பாடல்
இவடயைாது ஒளிர்க. எங்கும்!

வான் - வானம் (ேகழ); கிவை - சுற்றம்; அைாத - நீங்ைாத; கதசரத ராமன் -

தெரத ராேன் (மோகன ைருதி ‘பதெ’ என்றார்); இவட அைாது - இகடவிடாேல்;
ஒளிர்க - விளங்குை.

பாயிரம்
 42. எறிகடல் உலகம்தன்னுள்
இன்தமிழ்ப் புலவர்க்கு எல்லாம்
முறுவலுக்கு உரியதாக
கமாழிந்தகனன்; கமாழிந்த என்கசால்
சிறுவமயும். சிவல இராமன்
கவதவழிச் கசறிதல் தன்னால்.
அறிவுவட மாந்தர்க்கு எல்லாம்
அமிழ்தம் ஒத்து இருக்கும் அன்வை.

எறிகடல் - ஒலிக்கும் ைடல்; இன்ைமிழ் - இனிய தமிழ்; முறுவல் - புன்சிரிப்பு;

கமாழிந்த - கூறிய; சிறுவம - தாழ்வு; கசறிந்த - மெர்ந்த; அமிழ்தம் - அமுதம்; ஒத்து -
மபால. -1

நாட்டுப் படலம்

43. காவையர் வசறுதன்வனக்

கலந்து. உடன் மிதித்து. நட்ட
தாள்களும் கழுநீர் நாறும்;
தடக் வகயும் அதுவவ நாறும்;
ஆவையும் சீறிப் பீறி.
அணி மலர்க் கமுகில் பாய்ந்த
வாவையும். பாவை நாறும்;
வயல்களும் அதுவவ நாறும்.

காவையர் - ைாகள மபான்றவர் (ேழவர்); கழுநீர் - பெங்ைழு நீர் ேலர்; தடம் வக -

பபரிய கை; அணிமலர் கமுகு - அழகிய ேலகர உகடய ைமுகு. -1 உழவர்ைள்
மெற்கற மிதிக்ை அங்கு ேலர்ந்துள்ள பெங்ைழுநீர் ேலரின் ேணத்தால் தாள்ைளும்
கைைளும் அந்த ேலர்ேணமே ைேழும். வாகளமீன்ைள் ைமுகில் பாய்வதால் அந்த
வாகள மீன்ைளும் வயல்ைளும் ைமுைம் பாகல ேணம்ைேழும்.

நகரப் படலம்
 44. எங்கும் கபாலியும் பரஞ் சுடர் ஆகி.
எவ் உயிரும்
மங்கும் பிைவித் துயர் அை.
மாற்று வநசம்
தங்கும் தருமத்து உரு ஆகி.
தரணி மீது
கபாங்கும் கருவணப் புத்வதள் கருத்து
யாம் எவன் புகல்வவாம்?

கபாலியும் - விளங்கும்; பரஞ்சுடர் - மேலான ஒளி; தரணி - உலைம்; புத்வதள் -

இகறவன்; தருமத்து உரு - அறத்தின் வடிவம். -1

45. வவதம்அதனுள் விவை கபாருள்

விகற்பத்துள் அடங்காச்
வசாதி மயமாய்த் துலங்கி.
கதால்உயிர்த் கதாவக பலவாய்.
ஓது புவனம் உதரத்துள்
ஒடுக்கிவய. பூக்கும்
ஆதி முதல்வன் அமர் இடம்
அவயாத்தி மா நகரம்.

விவைகபாருள் - விகளந்த பபாருள்; விகற்பம் - மவறுபாடு; கதால் உயிர் -

பகழகேயான உயிர்; புவனம் - உலைம்; உதரம் - வயிறு; ஆதி முதல்வன் -
ஆதியாகிய முதல் பபாருள்; அமர் - அேர்ந்திருக்கும். - 2

அரசியற் படலம்

46. விரி கதிர் பரப்பி. கமய்ப் புவனம் மீது இருள்

பருகுறும் பரிதி அம் குலத்தில். பார்த்திவன்
இரகு. மற்று அவன் மகன் அயன் என்பான். அவன்
கபருகு மா தவத்தினில் பிைந்த வதான்ைவல.

விரிகதிர் - விரிந்த கிரணங்ைள்; பருகுறும் - உண்ணுகின்ற; பார்த்திபன் -

அரென்; கபருகு - பபருகிய; வதான்ைல் - ேைன் (தயரதன்).

5 திரு அவதாரப் படலம்

 47. ‘கபாவை இலா அறிவு. வபாகப்
புணர்ப்பு இலா இைவம. வமவத்
துவை இலா வனச வாவி.
தூசு இலார் வபாலித் தூய்வம.
நவை இலா மலரும். கல்வி
நலம் இலாப் புலவம. நன்னீர்ச்
சிவை இலா நகரும். வபாலும்.
வசய் இலாச் கசல்வம்’ என்ைான்.

கபாவை - பபாறுகே; வபாகப்புணர்வு - இன்ப நுைர்ச்சி; துவை - இறங்குதுகற;

வனசவாவி - தாேகரத் தடாைம்; நவை - ேணம்; வசய் - குழந்கத. -1

48. கவை மிடற்று அண்ணலும் கடவுவைார்களும்

மவை முதற் கிழவவன வந்து நண்ணலும்
முவைவமயின் கடன் முவை முற்றி. முண்டகத்து
இவைவனும். அவகராடும் இனிதின் ஏகினான்.

கவை மிடறு - ைறுத்த மிடறு; அண்ணல் - சிவபிரான்; மவை - மவதம்; கிழவன் -

பிரேன்; முண்டகம் - தாேகர; இனிதின் - ேகிழ்வுடன். -2

49. என்று இவனயன பல இயம்பி. ‘எங்கணும்.

கன்றி. அவ் அரக்கவர அழித்துக் காத்திவயல்.
ஒன்றிய உயிர்களும். உலகு யாவவயும்
இன்று நீ பவடத்தி’ என்று இவசத்து. பின்னரும்.

இவனயன - இத்தகைய; ஒன்றிய - பநருங்கிய; எங்கணும் - எங்கும்; காத்திவயல்

- ைாப்பாயானால்; இவசத்து - கூறி; பின்னரும் - ேறுபடியும். -4

50. ஆயவர் அயன் முதல் அமரர். ஈறு இலா

நாயகன் இரு பதம் நயந்து. சிந்வதமீது
ஓய்வு இலாது. அவன் அரு மவைகள் ஓதிவய.
வநயவமாடு இருந்து. இவவ நிகழ்த்தல் வமயினார்.

ஆயவர் - அத்தகைமயார்; ஈறு இலா - முடிவில்லாத; பதம் - பாதம்; அருேகற

- அரிய ேகறைள்; ஓதி - கூறி; மேயினார் - பதாடங்கினர். 8 -1
 51. ‘காத்தி நீ எவம; காக்கிலர் தம்வம யாம்
ஏத்திவய இவைத்வதாம்; இவைவா! இடர்ப்
பார்த்திவயா? - திருப் பாற்கடற் பள்ளியின்
மூர்த்திவய! முதல்வா! முகில் வமனியாய்!

காத்தி - ைாப்பாயாை; காக்கிலர் - ைாக்ை இயலாதவர்ைள்; இடர் - துன்பம்; ஏத்தி -

துதித்து; முகில் - மேைம்; வமனி - உடல். -2

52. ‘அந்தகாரத்து அரக்கர் கசய் தீவமயால்.

கநாந்துவைாம்! இவைவா! கநாடிப் வபாதினில்
வந்து மாற்றிடும் வண்ணம் எமக்கு அருள் -
எந்வதவய! கருணாகரவன!’ எனா.

அந்தகாரம் - மபரிருட்டு; கசய்தீவம - பெய்த தீகே (விகனத் பதாகை) ; கநாடிப்

வபாதினில் - ஒரு பநாடிப் பபாழுதில் (விகரவாை) எனா - என்று. -3

53. அறி துயில் எழுந்தனன். அமரர் கூப்பிடும்

மவை கமாழித் துதி ஒலி வந்து இவசக்கவவ;
நிவை குணத்து அமரர்கள் நிவனத்து அவழப்பவத.
இவைவனும். திரு உைத்து அறிந்து. அங்கு எய்தவவ.

அறிதுயில் -மயாை நித்திகர; அமரர் - மதவர்ைள்; மவை - மவதம்; இவசக்க - மைட்ை;

இவைவன் - திருோல்; எய்த - அகடய. -1

54. வானவர் அம் முவை வழங்க. மா மதித்

வதன் உறும் இதழி அம் கதரியல் வவணியான்
ஆனவர்தவமக் கரம் அவமத்து. அங்கு. ஐயவனத்
தான் முகம் வநாக்கிவய சாற்ைல் வமயினான்.

வானவர் - மதவர்ைள்; இதழி - பைான்கற; பதரியல் - ோகல; மவணி -

ெகடமுடி; ொற்றல் மேயினான் - பொல்லத் பதாடங்கினான்.
9 -1
 55. எனக் கவல மா முகச் சிருங்கன் இவ் உவர -
தவனச் கசால. தரணிபர்க்கு அரசன்தான் மகிழ்ந்து.
அவனத்து உலகு உயிகராடும் அைங்கள் உய்ய. தம்
மனத் துயர் அகன்றிட. வணங்கிக் கூறுவான்.

கவல மாமுகம் - ோன்முைம்; தரணிபர் - அரெர்; உய்ய - வாழ. -1

56. வமடம் ஆம் மதி; திதி நவமி; மீன் கவழ;

நீடு உறு மாவல கற்கடகம்; நீதி வசர்
ஓவட மா களிறு அனான் உதய ராசி வகாள்
நாடின். ஏகாதசர் நால்வர் உச்சவர.

ஓவட - பநற்றிப் பட்டம்; களிறு அனான் - யாகன மபான்றவன் (இராேன்);

உதயம் - இலக்கினம் (ைடைம்); மதி வமடம் - திங்ைள் சித்திகர; மீன் - நட்ெத்திரம்;
கவழ - புனர் பூெம்; மால் - புதன்; ஐ - பத்தாமிடம்; வகாள் - கிரைங்ைள்; நால்வர் -
பெவ்வாய். குரு. சுக்கிரன். ெனி. பஜன்ே இலக்கினத்திலிருந்து பதிபனான்று.
பதிபனான்றுக்குரியவர் நால்வரும் தங்ைளது உச்ெ வீடுைளான நான்கில் இருந்தனர்
என்பது ைருத்து. -1

57. என்ைனர் சாதகம் ஈசற்கு; ஏவனயர்

தம் தமக்கும் தகும் முவையில். தாம் கதரிந்து.
ஒன்றிய தமனியத்து எழுதி ஓதினார் -
வன் திைல் சுரர்குரு வாழ்த்து எடுப்பவவ.

ஈசன் - இகறவனாகிய இராேன்; தகும் முவை - தகுந்த முகறயில்; தமனியம் -

பபான்; ஓதினார் - படித்தார்ைள்; சுரர்குரு - வியாழன். -2

58. வநாக்கினன் களிப்பு எழ; நுணங்கு வகள்வி நூல்

ஆக்கிய முனிவவன வணங்கி. ‘ஐய! என்
பாக்கியம் பலித்தது. இப் பாலர்’ என்று. பார்
காக்குறும் அரசனும். கழைல் வமயினான்.

வநாக்கினன் - பார்த்தான்; பாக்கியம் - மபறு; பார்காக்குறும் அரசன் - தயரதன்;

கழைல் - கூறல். -1
 59. சுந்தரப் கபாடிகளும் கசம் கபாற் சுண்ணமும்
சந்தனம் நீகராடு கலந்து. வதயலார்
பந்தியில். சிவறியால் சிதை. பார்மிவச
இந்திரவில் எனக் கிடந்தது எங்குவம.

சுந்தரப் கபாடி - ேணப் பபாடி; கபாற்சுண்ணம் - பரிேளப் பபாடி; வதயலார் -

பணிப் பபண்ைள்; பந்தியில் - வரிகெயில்; சிவிறி - விசிறி; இந்திரவில் - வானவில்;
பார்மிவச - தகர மேல். -1

60. அரு மவை கநறி வழி. அரசனும். அன்னப்

பிரசனம் மதவலயர் கபறு வழி உதவி.

கவர அறு திரு நகர் விழகவாடு களியா.

இருவமயும் உதவுறு தானமும் ஈந்தான்.

அன்னப் பிரசனம் - முதன் முதல் குழந்கதக்கு உணவூட்டுதலாகும்; கவர

அறு - அளவற்ற; களியா - ைளிப்பகடய; இருவம - இம்கே. ேறுகே. -1
வகயவடப் படலம்

61. அப் கபருந் திருகவாடும் ‘அகில நாதன்’ என்று.

எப் கபரும் புவனமும் இவைஞ்சி ஏத்தவவ.
தப்ப அருந் தருமமும் தயாவும் தாங்கிவய.
ஒப்புரவுடன் அவன் உவந்து வாழும் நாள்.

கபருந்திரு - பபருஞ் பெல்வம்; அகில நாதன் - அகிலத்துக்குத் தகலவன்;

புவனம் - உலைம்; தப்ப அரும் - தப்ப அரிய; தயா - ைருகண; ஒப்புரவு - பமராபைாரம்;
உவந்து - ேகிழ்ந்து. -1

62. அரி - அவணமிவசதனில். அழகு மன்றினில்.

புரி தவம் மிகு பதப் கபாற்பின் நீடு அருள்
அரசர்கள் முடி படி அவணய. அம் கபானின்
உவர கபாடி மவல குவவ ஒப்ப குப்வபவயா.

அரியவண - சிம்ோெனம்; மன்று - ேன்றம் (அரெகவ) ; நீடு - நீண்ட; படி அவணய

- நிலத்தில் பட; கபானின் - பபான்னின்; உவர - உகரயும். -2
 63. ‘“இவனய வசாவல மற்று யாவது?” என்று. மா
முனிவ! கூறு’ என முதல்வன் கூைலும்.
பனுவல் வவத நூல் பகரும் மா தவன்.
‘தனு வலாய்! இதன் தன்வம வகள்’ எனா.

இவனய - இத்தகைய; முதல்வன் - இராேபிரான்; பனுவல் - நூல்; பகரும் -

பொல்லும்; தனுவல்லாய் - விற்மபாரில் வல்லவமன. 24 -1

64. ‘சம்பரப் கபயர்த் தானவ(ன்)னுடன்

உம்பர் வகாமகன் அமர் உடன்ை நாள்.
கவம்பி. மற்று அவன் கவற்றி ககாண்ட வபாது.
அம்பரம் இழந்து. அவனி வந்தனன்;

தானவன் - அரக்ைன்; உம்பர் வகாமகன் - மதவர்ைளுக்கு அரென்; அமர் - மபார்;

உடன்று - புரிந்து; அம்பரம் -விண்ணுலைம். -2

65. ‘அவனி வந்து. மன்னவர் இடம்கதாறும்.

தவனன் என்னவவ தான் உழன்று. அறிந்து.
“இவனில் வவறு மற்று இல்வல எற்கு” எனா.
உவன் விரும்பி வந்து. உந்வத நாடு உைா.

அவனி - ேண்ணுலம்; தவனன் - சூரியன்; உழன்று - திரிந்து; இவனில் - இவகன

விட; எற்கு - எனக்கு; உந்வத - உனது தந்கத (தயரதன்); எனா - என்று; உைா - உற்று;
இரண்டும் கசயா என்ை வாய்ப்பாட்டு விவன எச்சங்கைாகும். -3

66. ‘இந்த இவ் இடத்து எய்தி. இந்திரன்.

“சந்த வார் கபாழில் தரு ஒர் ஐந்வதயும்
வந்து நிற்க” எனா. மன நிவனப்பின்முன்.
முந்து வந்து மா முரல நின்ைவால்.

எய்தி - அகடந்து; சந்த - அழகிய; வார் - நீண்ட; தரு - ேரம் (ைற்பைம் முதலிய
ஐந்து); நிவனப்பின் முன் - நிகனக்கும் முன்; மாமுரல - வண்டுைள் ரீங்ைரிக்ை. -4
 67. ‘நின்ை வசாவலவாய். நியமம் நித்தமும்
குன்ைல் இன்றிவய கசய்து ககாண்டு. அவன்
நன்றியால் இருந்து. அரவச நண்ணிவய.
துன்று வசாவலயின் கதாழில் உணர்த்தினான்.

வசாவலவாய் - மொகலயிடம்; குன்ைல் - குகறதல்; அரவச நண்ணி - அரகெ

விரும்பி; துன்று வசாவல - பநருங்கிய மொகல. -5

68. ‘உருவம் மாறி. வவறு உருமாகிவய.

நிருப! நின் குவட நிழலின் நிற்ைலும்.
பரிவின் வநாக்கி. “நீ பகர்தியால்” எனத்
தருவின் நாயகன்தான் விைம்பினான்;

உருவம் ோறி - மவறு வடிவம் பைாண்டு; நிருப - அரெ; பரிவு - அன்பு; பகர்தியால் -
கூறுை; தருவின் நாயகன் - ைற்பை ேரத்தின் தகலவன். -6

69. ‘“சதமகன்தவனச் சம்பரன் எனும்

மத மகன் துரந்து அரசு வவ்வினான்;
கதம் அகன்றிடாக் கனக கவற்பு அவன்
விதம் அகன்று வந்து. உன்வன வமவிவனன்.”

சதமகன் - இந்திரன்; மதுமகன் - ேதம் பைாண்ட அரக்ைன் (ெம்பரன்); துரந்து

- பவன்று; கதம் - மைாபம்; வமவிவனன் - அகடந்மதன். -7

70. ‘என்ைவபாது தன் இரதம் ஏறிவய

கசன்று. மற்று அவன் வசவனவயாடு உகக்
ககான்று. வாசவன் அரசு ககாள்ைவவ
அன்று அளித்து. மீண்டு அவயாத்தி வமவினான்.

என்ைவபாது - எனக் கூறிய மபாது; உக - அழிய; வாசவன் - இந்திரன்; ககாள்ை -

அகடய; அளித்து - ஈந்து; வமவினான் - மெர்ந்தான். -8

71. ‘அன்னது ஆதலின் அவனி வந்த கா

இன்ன நாமம். இச் வசாவல’ என்ைலும்.
மன்னர்மன்னவன் மதவல. ‘நன்று’ எனா.
பின்வன நன்று உயிர்ப் பிரியம் ஆயினார்.
 அவனி - பூமி; கா - மொகல; இன்ன நாமம் - இந்தப் பபயர்; மன்னவர் மன்னவன்
- தயரதன்; மதவல - ேைன்; பின்வன - பிறகு. -9

தாடவக வவதப் படலம்

72. ‘கல் நவில் வதாளினாய்! கமலத்வதான் அருள்

மன்னுயிர் அவனத்வதயும் வாரி வாய் மடுத்து.
இன் உயிர் வைர்க்கும் ஓர் எரி ககாள் கூற்ைவம
அன்னவள் யாவள் என்று அவையக் வகட்டியால்:

கல்நவில் வதாள் - ைல்கலயும் பவன்ற மதாள்; கமலத்வதான் - பிரேன்; வாய்

மடுத்து - வாயில் பபய்து; கூற்ைம் - எேன்; அவைய - கூற. -1

73. ‘இயக்கர்தம் குலத்துைான்.

உலகம் எங்கணும்
வியக்குறும் கமாய்ம்பினான்.
எரியின் கவம்வமயான்.
மயங்கு இல் சற்சரன். எனும்
வலத்தினான். அருள்
துயக்கு இலன் சுவகது என்று
உைன் ஒர் தூய்வமயான்.

இயக்கர் - ைந்தருவர்; கமாய்ம்பு - வலிகே; வியக்குறும் - வியப்பகடயும்;

கவம்வம - பவப்பம்; துயக்கு - குற்றம் (ெற்ெரன் ேைன் சுமைதுவாம்). -2

74. ‘அன்னவன் மகவு இலாது அயரும் சிந்வதயான்.

மன் கநடுந் தாமவர மலரின் வவகுறும்
நல் கநடு முதல்வவன வழுத்தி. நல் தவம்
பல் கநடும் பகல் எலாம் பயின்ை பான்வமயான்.

அன்னவன் - அந்த சுமைது; மகவு - குழந்கத; இலாது - இல்லாது; வவகுறும் -

தங்கும்; முதல்வன் - பிரேன்; வழுத்தி - வணங்கி; பல்கநடும் பகல் - பல நாட்ைள்;
பயின்ை - பெய்த; பான்வம - தன்கே. -3
 75. ‘முந்தினன் அரு மவைக்
கிழவன். “முற்றும் நின்
சிந்தவன என்?” என.
“சிறுவர் இன்வமயால்
கநாந்தகனன்; அருள்க” என.
“நுணங்கு வகள்வியாய்!
வமந்தர்கள் இல்வல; ஒரு மகள்
உண்டாம்” என்ைாள்.

முந்தினன் - முன் வந்தான்; அருமவை - அரிய ேகற; கிழவன் - தகலவன்; சிந்தவன

- எண்ணம்; நுணங்கு வகள்வி - நுட்போன மைள்வியறிவு. -4

76. “பூ மட மயிலிவனப் கபாருவும் கபாற்கபாடும்.

ஏமுறு மதவல ஈர்-ஐஞ்ஞூறுவடத்
தாம் மிகு வலிகயாடும் . தனவய வதான்றும்; நீ
வபா” என. மலர் அயன் புகன்று வபாயினான்.

பூ மட மயில் - அழகிய இளகேயான ேயில்; கபாருவும் - ஒக்கும்; கபாற்பு -

அழகு; மதமவல - ேதங் பைாண்ட யாகன; ஈர்ஐந்நூறு - ஆயிரம்; வலி - வலிகே;
தனவய - ேைள்; மலர் அயன் - பிரேன். -5

77. ‘ஆயவன் அருள்வழி. அலர்ந்த தாமவரச்

வசயவள் என வைர் கசவ்வி கண்டு. “இவட்கு
ஆயவன் யார்ககால்?” என்று ஆய்ந்து. தன் கிவை
நாயகன். கந்தன் என்பவற்கு நல்கினான்.

ஆயவன் - அந்த பிரேன்; அலர்ந்த - ேலர்ந்த; வசயவள் - திருேைள்; கசவ்வி -

தன்கே; இவட்கு ஆயவன் - இவளுக்கு உரிய ைணவன்; நாயகன் - தகலவன்;
என்பவற்கு - என்பவனுக்கு; நல்கினான் - தந்தான். 20-6

78. ‘ “காமனும் இரதியும் கலந்த காட்சி ஈது

ஆம்” என. இயக்கனும் அணங்கு அனாளும். வவறு
யாமமும் பகலும் ஓர் ஈறு இன்று என்னலாய்.
தாம் உறு கபருங் களிச் சலதி மூழ்கினார்.
 காமன் - ேன்ேதன்; இயக்கன் - சுந்தன்; அணங்கு - பதய்வ ேைள்; அனாளும் -
அன்னாளும்; யாமம் - இரவு; ஈறு - முடிவு; சலதி - ைடல்; கபருங்களி - பபரும் ைளிப்பு;
தாம் உறு - தாம் உற்ற. 20. 7

79. ‘பற்பல நாள் கசலீஇ. பதுவம வபாலிய

கபாற்பினாள் வயிற்றிவட. புவனம் ஏங்கிட.
கவற்பு அன புயத்து மாரீசனும். விைல்
மல் கபாரு சுவாகுவும். வந்து வதான்றினார்.

கசலீஇ - பென்று; பதுவம - பாகவ; வபாலிய - மபான்ற; புவனம் - உலைம்; கவற்பு -

ேகல; விைல் - வலிகே. -8

80. ‘மாயமும். வஞ்சமும். வரம்பும் இல் ஆற்ைலும்.

தாயினும் பழகினார் தமக்கும் வதர்வு ஒணாது.
ஆயவர் வைர்வுழி. அவவர ஈன்ை அக்
காய் சினத்து இயக்கனும். களிப்பின் வமன்வமயான்.

வரம்பு - எல்கல; இல் - இல்லாத; வதர்வு ஒணாது - மதர இயலாது; வைர்வுழி -

வளரும் மபாது; இயக்கன் - ைந்தர்வனாகிய சுந்தன். 20 -9

81. தீது உறும் அவுணர்கள் தீவம தீர்தர.

வமாதுறு கடல் எலாம் ஒரு வக கமாண்டிடு
மா தவன் உவைவிடம் அதனின் வந்து. நீள்
பாதவம் அவனத்வதயும் பறித்து வீசினான்.

தீது உறும் - தீங்குகடய; அவுணர் - அரக்ைர்; தீவம தீர்தர - தீங்கு தீர; எலாம் -
எல்லாம்; மாதவன் - அைத்தியன்; நீள் பாதவம் - பபரிய ேரம் (ேகலயுோம்.) -10

82. ‘விவழவு அறு மா தவம் கவஃகிவனார் விரும்பு

உவழ. கவல. இரவலவய உயிர் உண்டு. ஓங்கிய
வவழ முதல் மரன் எலாம் மடிப்ப. மா தவன்
தழல் எழ விழித்தனன்; சாம்பல் ஆயினான்.

விவழவு - விருப்பம்; உவழ - பசு (ோனுோம்); கவல - ைகலோன்; இரவல -

புல்வாய்; வவழ - சுரபுன்கன; மரன் - ேரம்; மடிப்ப - அழிக்ை; தழல் - பநருப்பு; என
- என்னும்படி; விழித்தனன் - விழித்தான். -11
 83. ‘மற்ைவன் விளிந்தவம வமந்தர் தம்கமாடும்
கபாற்கைாடி வகட்டு. கவங் கனலின் கபாங்குைா.
‘முற்றுை முடிக்குகவன் முனிவய’ என்று எழா.
நற்ைவன் உவைவிடம் அதவன நண்ணினாள்.

விளிந்தவம - இறந்ததகன; கபாற்கைாடி - பபான் வகளயல் அணிந்த தாடகை;

கனல் - தீ; கபாங்குைா - பபாங்கி; முற்றுை - அடிமயாடு (முழுதும்); எழா - எழுந்து;
நற்ைவன் - அைத்தியன்; நண்ணினான் - அகடந்தான். -12

84. ‘இடிகயாடு மடங்கலும் வளியும் ஏங்கிட.

கடி ககட அமரர்கள். கதிரும் உட்கிட
தடியுவட முகில் குலம் சலிப்ப. அண்டமும்
கவடிபட. அதிர்த்து. எதிர் விளித்து. மண்டவவ.

வளி - ைாற்று; அடங்கலும் - எல்லாமும்; கடிககட - ேகிழ்ச்சி நீங்ை; கதிர் -

சூரியன்; தடி உவட - மின்னகல உகடய; மண்ட - பநருங்ை. -13

85. ‘தமிழ் எனும் அைப்ப அருஞ் சலதி தந்தவன்

உமிழ் கனல் விழி வழி ஒழுக. உங்கரித்து
“அழிவன கசய்தலால் அரக்கர் ஆகிவய
இழிக!” என உவரத்தனன். அசனி எஞ்சவவ.

அைப்ப அரும் சலதி - அளக்ை அரிய ைடல்; தந்தவன் - தந்த அைத்தியன்; கனல்
உமிழ் - பநருப்கப உமிழ்கின்ற; உங்கரித்து - ஊங்ைாரம் பெய்து; இழிக -
இழிந்தவர்ைளாகுை; அசனி - இடி. 20 -14

86. ‘கவருக்ககாை. உலவகயும் விண்ணுவைாவரயும்

முருக்கி. எவ் உயிரும் உண்டு. உழலும் மூர்க்கராம்

அரக்கர்கள் ஆயினர். அக் கணத்தினில்

உருக்கிய கசம்கபன உமிழ் கண் தீயினர்.
கவருக்ககாை - அஞ்ெ; முருக்கி - அழித்து; உழலும் - திரியும்; உருக்கிய கசம்பு -
உருக்ைப்பட்ட பெம்பு; உமிழ் கண் - உமிழ்கின்ற ைண்.-15
 87. ‘ஆங்கு அவன். கவகுளியும். அவைந்த சாபமும்
தாங்கினர்; எதிர் கசயும் தருக்கு இலாவமயின்.
நீங்கினர்; சுமாலிவய வநர்ந்து. “நிற்கு யாம்
ஓங்கிய புதல்வர்” என்று. உைவு கூர்ந்தனர்.

கவகுளி - சினம்; அவைந்த - கூறிய; தருக்கு - வலிகே; வநர்ந்து - அகடந்து; நிற்கு -

உனக்கு; கூர்ந்தனர் - அணுகினர். -16

88. ‘அவகனாடும் பாதலத்து அவநக நாள் கசலீஇ.

தவன் உறு தசமுகன் தனக்கு மாதுலர்
இவர் என. புவடத்து அழித்து. உலகம் எங்கணும்
பவனனின் திரிகுநர். பதகி வமந்தவர்கள்.

அவநக நாள் கசலீஇ - பல நாட்ைள் பென்று; தவன் - தவம்; தசமுகன் -

இராவணன்; மாதுலர் - ோேன்ோர்; பவனன் - சூரியன்; திரிகுநர் - திரிபவர்ைள்; பதகி -
பாதகி (தாடகை).-17

89. ‘மிகும் திைல் வமந்தவர வவறு நீங்குைா.

தகும் கதாழில் முனிவரன் சலத்வத உன்னிவய.-
வகுந்துவின் வசுவரி வதிந்தது இவ் வனம்
புகுந்தனள். - அழல் எனப் புழுங்கும் கநஞ்சினாள்.

மிகும் திைல் - மிகுந்த வலிகே; நீங்குைா - நீங்ைாத; சலம் - சினம்; வகுந்துவின் -

வழிவழியாை; வசுவரி - வசுக்ைளின் தகலவனான இந்திரனது குற்றக் குறி; வதிந்தது -
தங்கியது; அழல் - பநருப்பு. 20 -18

90. ‘மன்னர் மன்னவன் காதல! மற்றும் ஒன்று

இன்னம் யான் உவரக்கின்ைது யாது எனின்.
முன் ஒர் காலம் நிகழ்ந்த முவைவம ஈது’
என்ன ஓதலுற்ைான் தவத்து ஈறு இலான்.

மன்னர் மன்னவன் - தயரதன்; மற்றும் ஒன்று - இன்னும் ஒன்று; உவரக்கின்ைது -

பொல்லுவது; ஓதல் - கூறுதல்; ஈறுஇலான் - முடிவில்லாதவன்.-1
 91. ‘பிருகு என்னும் கபருந் தவன்தன் மவன
வரு கயல் கண் கியாதி. வல் ஆசுரர்க்கு
உருகு காதலுை. உைவாதவல
கருதி. ஆவி கவர்ந்தனன். வநமியான்.

பிருகு - பிருகு முனிவன்; கயல்கண் - ையல் மபான்ற ைண்; வல் ஆசுரர்க்கு -

வலிய அசுரர்ைளுக்கு; உைவாதல் - உறவு உகடயவதனால்; கருதி - எண்ணி;
ஆவி - உயிர்; வநமியான் - ஆழிப்பகடயுகடய திருோல். -2

92. “வானகத்தினில். மண்ணினில். மன்னுயிர்

வபானகம் தனக்கு” என்று எணும் புந்திய
தானவள் குமுதிப் கபயராள்தவன
ஊன் ஒழித்தனன் வச்சிரத்து உம்பர்வகான்.

வபானகம் - உணவு; எணும் - எண்ணும்; புந்தி - ேனம்; ஊன் ஒழித்தல் -

பைால்லுதல்; வச்சிரத்து உம்பர்வகான் - இந்திரன். 39-3

93. ‘ஆதலால். அரிக்கு. ஆகண்டலன்தனக்கு.

ஓது கீர்த்தி உண்டாயது அல்லால். இவட
ஏதம் என்பன எய்தியவவா? கசாலாய்-
தாது அடர்ந்து தயங்கிய தாரினாய்!’

அரி - திருோல்; ஆகண்டலன் - இந்திரன்; கீர்த்தி - புைழ்; ஏதம் - குற்றம்; கசாலாய் -

பொல்லாய்; தாது - ேைரந்தம்; அடர்ந்து - பெறிந்து; தயங்கிய - விளங்கிய; தார் -
ோகல.-4

94. ஏக்கவமாடும் இவமயவர் எங்கணும்.

வாக்கின் முந்துை மாவய வைர்ப்பவள்.
மூக்கும் வார் கசவியும் முவை வபாயிட.
தாக்கும் வள்ைற்கு இைவலும் தாக்கினான்.

வாக்கின் - மபச்சுக்கு; முந்துை - முன்னம்; மாவய - ோகயச் பெயல்; வபாயிட -

மபாை; இைவல் - இலக்குவன்.-1

95. விலக்கி நின்று. அவன் கவங் கவண

விவரவினில் விலக்கி.
 96. கலக்கம் வானவர் தவிர்ந்திட.
காலனும் கலங்கத்
துலக்கி. வவயகத்து இடுக்கணும்
முனிவர்தம் துயரும்
உலக்க. ஊழித் தீ ஒப்பது ஓர் கவண
கதாடுத்து எய்தான்.
கவங்கவண - பைாடிய அம்பு; காலன் - எேன்; இடுக்கண் - துன்பம்; உலக்க -
நீங்ை; ஊழித்தீ - ஊழிக்ைாலத்துத் தீ; ஒப்பது - ஒத்தது.-2

8 வவள்விப் படலம்

96. ‘குசன். குசநாபன். வகாது இல்

குணத்தின் ஆதூர்த்தன். ககாற்ைத்து
இவச ககழு வசு. என்று ஓதும்
இவர் கபயர்; இவர்கள் தம்முள்
குசன் கவுசாம்பி. நாபன்
குளிர் மவகாதயம். ஆதூர்த்தன்
வவச இல் தன்மவனம். மற்வை
வசு கிரிவிரசம். வாழ்ந்தார்.
வகாது இல் - குற்றமில்லாத; இவச ககழு - புைழ் விளங்கும்; ஓதும் - கூறும்; குளிர் -
குளிர்ந்த; வவச இல் - குற்றமில்லாத. -1

97. குறியவன் வகயில் நீர் விழாமல். குண்டிவக

மறிபட. வாமனன் மலர்க் வகத் தர்ப்வபயால்.
கசறிவது நீக்கிட. சிவதந்து கண் உவடந்து
உறு துயர் கவள்ளியும் ஒதுங்கிப் வபாயினான்.
குறியவன் - வாேனன்; குண்டிவக - ைேண்டலம்; மறிபட - தடுத்து நிற்ை; கசறிவது -
பெறிந்து நிற்பது; உவடந்து - பைட்டு; உறுதுயர் - மிக்ை துயர். -1

98. நீட்டிய வவவலயில் நீவர மாற்றினான்;

நாட்டம்அது அகத்துைான். சிலம்பின் நாமத்தான்.
ஓட்டினன் தருப்வபவய; உவட கண் நீர் விழ.
வாட்டம் இல் அந்தணன் மலர்க்வக நீட்டினான்.
வவவல - ெேயம்; சிலம்பின் நாமத்தன் - பவள்ளி; அந்தணர் - வாேனன்; வாட்டம்
இல் - வாட்டமில்லாத; மலர்க் வக - ேலர் மபான்ற கை.-2
 9 அகலிவகப் படலம்

99. ‘இவனய வசாவல மற்று யாது?’ என

இராகவன் வினவ.
விவன எலாம் அை வநாற்ைவன்
விைம்புவான்; ‘வமல்நாள்
தவனயவர் ஆனவர்க்கு இரங்கிவய.
காசிபன் தனது
மவனயுைாள் தவம் புரிந்தனள்.
இவண்’ என வலித்தான்.

விவன எலாம் அை வநாற்ைவன் - விசுவாமித்திரன்; வலித்தான் - பதளிவாைச்

பொன்னான்.

ைாசிபன் ேகனவி திதி என்பவள் தன் ேக்ைளான அசுரர்ைள் மதவர்ைளால்

அடியுண்டு ேடிந்து மபானதால் மிைத் துயரம் அகடந்து இந்திரகனக் பைால்லவும்.
மூவுலகையும் ஆளவும் ஒரு ேைகனப் பபறுோறு தன் ைணவனிடம் அனுேதி
பபற்றுப் பல ைாலம் தவம் புரிந்த இடம் இது என்று விசுவாமித்திரன் கூறினான். -1

100. ‘அண்ட வகாைவகக்கு அப்புைத்து.

என்வன ஆளுவடய
ககாண்டல் நீள் பதத்து எய்தி. ஓர்
விஞ்வசயர் வகாவத.
புண்டரீக கமன் பதத்திவயப்
புகழ்ந்தனள்; புகழ.
வண்டு அைா மது மாலிவக
ககாடுத்தனள் மகிழ்ந்து.

நீள்பதம் - கவகுண்டம்.

ஒரு வித்தியாதரப் பபண். பெந்தாேகரயில் உள்ள திருேைகளப் பாடித்

துதித்தாள். அது மைட்டு ேகிழ்ந்த இலக்குமி ேனமுவந்து தனது பூோகலகய அவள்
கையில் பைாடுத்தாள் என்பது.-2

101. ‘அன்ன மாவலவய யாழிவடப்

பிணித்து. அயன் உலகம்.
கன்னி மீடலும். கசட்டுறு
முனி எதிர் காணா.
 “என்வன ஆளுவட நாயகிக்கு
இவச எடுப்பவள்” என்று.
அன்னள் தாள் இவண வணங்கிநின்று
ஏத்தலும். அவனயாள்.

அந்த வித்தியாதரப்பபண் பூோகலகய யாழிமல ைட்டிக்பைாண்டு

பிரம்ேமலாைம் திரும்பினாள். அப்பபாழுது துருவாெ முனிவன் அவகள எதிமர
ைண்டு அவளடிைளில் வீழ்ந்து வணங்கினான் என்பது. இதனால் துருவாெரின்
திருோல் பக்தி புலனாகிறது. இவன் பிறகரச் ெபிக்ைச் ெபிக்ைத் தவம் வளரும் வரம்
பபற்றவன். இவன் அத்திரி முனிவன் ேைன்.-3

102. ‘ “உலகம் யாவவயும் பவடத்து. அளித்து.

உண்டு. உமிழ். ஒருவன்
இலகு மார்பகத்து இருந்து. உயிர்
யாவவயும் ஈன்ை
திலக வாணுதல் கசன்னியில்
சூடிய கதரியல்.
அலகு இல் மா முனி! கபறுக” என
அளித்தனள் அளியால்.

உலகம் யாவவயும் பவடத்து. அளித்து. உண்டு உமிழ் ஒருவன் -திருோலின்

முத்பதாழில் மபெப்பபறுகின்றன.

அவ்வித்தியாதர ேைள் தன் யாழில் ைட்டிய அப் பூோகலகயத் துருவாெ

முனிவனுக்குக் பைாடுத்தாள் என்பது.-4

103. ‘ “கதய்வ நாயகி கசன்னியில்

சூடிய கதரியல.
ஐய! யான் கபைப் புரிந்தது
எத் தவம்?” என ஆடி.
கவய்ய மா முனி கசன்னியில்
சூடிவய. விவன வபாய்
உய்யும் ஆறு இது
என்று உவந்து வந்து. உம்பர் நாடு அவடந்தான்.
 விவன வபாய் உய்யுமாறு - ைருேம் ஒழிந்து நற்ைதி பபறும்விதம் இதுபவன்று;
கதய்வ நாயகன் - திருோல்; கதய்வ நாயகி - திருேைள். மதவர்ைளின் தகலவியான
திருேைளின் பூோகலகயத் தான் பபறுவதற்கு என்ன ோதவம் பெய்மதன் என
ேகிழ்ந்து அகதத்தன் முடியிமல சூடிக்பைாண்டு பதய்வமலாைம் பென்றான் என்பது. -5

104. ‘கபய்யும் மா முகில் கவள்ளிஅம்

பிைங்கல் மீப் பிைழும்
கசய்ய தாமவர ஆயிரம்
மலர்ந்து. கசங் கதிரின்
கமாய்ய வசாதிவய மிவலச்சிய
முவைவம வபான்று ஒளிரும்
கமய்யிவனாடு. அயிராவதக்
களிற்றின்வமல் விைங்க.

யாவனக்கு மவல உவவம - வலிகே. பபருகே. ேதநீர் அருவியுகடகே

பற்றி; ஐராவதம் - இந்திரனது பட்டத்து யாகன; நான்கு தந்தங்ைகளயுகடயது;
கவண்வம நிைமுவடயது.
இந்திரன் ஐராவத யாகனமேல் வீற்றுள்ள சிறப்கபச் பொல்வது இப்பாடல்.
ஐராவதத்தின் மேல் வீற்றிருப்பதால் இந்தரனுக்குச் சிறப்பு; இந்திரன் வீற்றிருப்பதால்
ஐராவதத்திற்குச் சிறப்பு.-6

105. ‘அரம்வப. வமனவக. திவலாத்தவம.

உருப்பசி. அனங்கன்
சரம் கபய் தூணியின் தளிர் அடி
நூபுரம் தவழப்ப.
கரும்வபயும் சுவவ வகப்பித்த
குதவலயர். விைரி
நிரம்பு பாடவலாடு ஆடினர்.
வீதிகள் கநருங்க.

அரம்வப - நளகூபரனின் மபாைேகடந்கத; திவலாத்தவம - பிரேனால்

பகடக்ைப்பட்டவள்; ஊர்வசி - நாராயண முனிவனது பதாகடயிலிருந்து (ஊரு)
மதான்றியவள்.

அரம்கப முதலான மதவதாசிைள் நால்வரும் பாடிக்பைாண்டும்

ஆடிக்பைாண்டும் பதருக்ைளில் பென்றார்ைள் என்பது. -7
 106. ‘நீல மால் வவர தவழ்தரு
கதிர் நிலாக் கற்வை
வபாலவவ. இரு புவடயினும்.
சாமவர புரை.

வகால மா மதி குவைவு அை

நிவைந்து. ஒளி குலாவி.
வமல் உயர்ந்கதன
கவள்ளி தம் தனிக் குவட விைங்க.

நீல ேகலயின் இருப்பக்ைத்தும் ெஞ்ெரிக்கும் நிலாக்ைற்கறமபால இந்திரனின்

இரு பக்ைங்ைளிலும் பவண் ொேரங்ைள் அகெயவும். வானத்தில் விளங்கும்
முழுேதிமபால ஒற்கறக் குகட ஒளிரவும் பென்றான் என்பது. -8

107. ‘தழங்கு வபரியும். குைட்கடாடு

பாண்டிலும். சங்கும்.
வழங்கு கம்பவல மங்கல
கீதத்வத மவைப்ப.
முழங்கு நான்மவை. மூரி நீர்
முழக்கு என. உலவக
விழுங்க. மால் வரும் விழா அணி
கண்டு உைம் வியந்தான்.

‘மங்கல கீதத்வத மவைப்ப’ - இந்திரனுக்கு இனிமேல் வரவிருக்கின்ற

துன்பத்கதக் குறிப்பாை உணர்த்துவது - அேங்ைலம். பூமிக்கு முன்பு ைடல்
பகடக்ைப்பட்டது - அதனால் ‘மூரிநீர்’ என்றார்.
மபரிகை முதலான பலவகை வாத்தியங்ைள் முழங்கும் ஓகெ ஓங்ைவும்
நான்ேகற ஓகெ ஒலிக்ைவும் இந்திரன் உலாவரும் திருவிழாக் ைாட்சிகயக் ைண்டு
துருவாென் வியந்து நின்றான் என்பது. -9

108. ‘தவன ஒவ்வாதவன் மகிழ்ச்சியால்.

வாசவன்தன் வக
வவனயும் மாவலவய நீட்டலும்.
வதாட்டியால் வாங்கி.
துவன வலத்து அயிராவதத்து
எருத்திவடத் கதாடுத்தான்; பவட கசய் வகயினால்
பறித்து அடிப்படுத்தது. அப் பகடு.
 வாசவன் - இந்திரன். அஷ்ட வசுக்ைளுக்குத் தகலவன். எல்லாச் பெல்வங்ைளும்
உகடயவன். ஐராவதத்தின் துதிக்கைக்குப் பகனேரம் உவகே. (திரட்சி. உருட்சி. நீட்சி
வடிைால்). துருவாென் அம் ோகலகய இந்திரனுக்குக் பைாடுக்ை. அவன்
அங்குெத்தால் அகதப்பபற்று யாகனயின் தகலமேல் கவக்ை. அந்த யாகன அகதக்
ைாலால் மதய்த்தது என்பது.-10

109. ‘ “கண்ட மா முனி விழி வழி

ஒழுகு கவங் கனலால்.
அண்ட கூடமும் சாம்பராய்
ஒழியும்”என்று. அழியா.
விண்டு நீங்கினர் விண்ணவர்;
இரு சுடர் மீண்ட;
எண் திசாமுகம் இருண்டது;
சுழன்ைது எவ் உலகும்.

அகதக்ைண்ட துருவாென் பபருங்மைாபம் பைாள்ள வானவர் யாவரும்

ஓடிப்மபாைத் திகெைள் எங்கும் இருண்டன என்பது. ெந்திர சூரியரும் தம் ைதியிற்
பெல்லத் தடுோறினர் என்றார்.-11

110. ‘புவக எழுந்தன. உயிர்த்கதாறும்; எயில் கபாடித்தவனின் நவக

எழுந்தன; நிவந்தன புருவம். நல் நுதலில; சிவக எழும் சுடர்
விழியினன். அசனியும் திவகப்ப. “மிவக எழுந்திடு
சதமக! வகள்” என கவகுண்டான்.
சதமகன் - இந்திரன் - நூறு அசுவமேத மவள்விைகளச்பெய்து இந்திர பதவி
பபற்றவன்; எயில் - பட்டணம் - ஆகுபபயர்.
மைாபத்தால் துருவாெ முனிவனின் மூச்சில் புகை கிளம்பியது; சிரிப்பு
எழுந்தது; புருவங்ைள் பநற்றியில் ஏறின என்றார்.-12

111. ‘ “பூத நாயகன். புவிமகள்

நாயகன். கபாரு இல்
வவத நாயகன். மார்பகத்து
இனிது வீற்றிருக்கும்
ஆதி நாயகி விருப்புறு
கதரியல் ககாண்டு அவணந்த
மாதராள்வயின் கபற்ைகனன்.
முயன்ை மா தவத்தால்.
 பூத நாயகன் - பஞ்ெ பூதங்ைகளயும் பகடத்து அவற்கற நியமிப்பவன்;
ஆதி நாயகி - ைகலேைள். ேகலேைள். இந்திராணி முதலான மதவியர்ைளுக்கு நாயகி
என்றபடி.

துருவாெ முனிவன் அந்த ேலகரப்பபற்ற பாங்கிகன எடுத்துகரப்பது

இப்பாடல்.-13

112. ‘ “இன்று நின் கபருஞ் கசவ்வி கண்டு.

உவவகயின் ஈந்த
மன்ைல்அம் கதாவட இகழ்ந்தவன; நினது மா நிதியும் ஒன்று
அலாத பல் வைங்களும் உவரி புக்கு ஒளிப்ப. குன்றி. நீ துயர்
உறுக” என உவரத்தனன். ககாதித்வத.
உவரி - உப்புச் சுகவயுகடயது; இங்மை பாற்ைடகலக் குறித்தது; குன்றி -
பபருகே குகறதல். ேனமவதகனயால் உடல் குன்றுதல்.

‘உலா வருகின்ற உன் சிறப்கபக் ைண்டு இம் ோகலகய உனக்குத் தந்மதன்;

நீமயா அதகன இைழ்ந்தாய். ஆதலால். உன் பபருநிதிைளும். பெல்வங்ைளும்
ேகறயட்டும்’ என்று துருவாென் இந்திரகன மநாக்கிச் ெபித்த பெய்தி கூறுவது
இப்பாடல்.-14

113. ‘அரமடந்வதயர். கற்பகம்.

நவ நிதி. அமிர்தம்.
சுரபி. வாம் பரி. மதமவல.
முதலிய கதாடக்கத்து
ஒரு கபரும் கபாருள் இன்றிவய
உவரி புக்கு ஒளிப்ப
கவருவி ஓடின. கண்ணன் வாழ்
கவண்கணய் வமவாரின்.

நவநிதி - ேைா பதுேம். பதுேம். ெங்ைம். ேைரம். ைச்ெபம். முகுந்தம். குந்தம். நீலம்.
வரம் என்பன;புதியனவாகிய ெங்ை நிதி. பதுேநிதி.

துருவாென் ொபத்தால் இந்திரன் பெல்வங்ைளான மதவ ோதர். ைற்ப ேரங்ைள்.

நவநிதிைள். பாகலக்ைறக்கும் ைாேமதனு. பவண் குதிகர. ஐராவத யாகன ஆகியன
பாற்ைடலில் ேகறந்தன என்பது. -15
 114. ‘அந்த வவவலயில். இந்திரன்
சிந்வத கநாந்து அழிந்து.
வந்து. வானவ முனிவவன
வழிபட்டு வழுத்த.
“நந்தும் நின் கபருஞ் கசல்வம் மால்
அருளினால். நயக்க
முந்தும்” என்று சாபத்தினின்
வமாக்கமும் கமாழிந்தான்.

-indent: 30px"> நந்துதல் - குகறதல். பெழித்தல்.

இந்திரன் ேனம் பநாந்து துருவாெகன வழிபட்டு நிற்ை. ‘மதய்ந்த உன் பெல்வம்
திருோல் அருளால் உனக்குக் கிகடக்கும்’ என்று அம்முனிவன் ொப விமோெனம்
தருவது என்பது.-16

115. ‘கவய்ய மா முனி கவகுளியால் விண்ணகம் முதலாம்

வவயம் யாவவயும் வறுவம வநாய் நலிய. வாவனாரும்.
வதயல் பாகனும். சதுமுகக் கடவுளும். கூடி.
கசய்ய தாமவரத் திரு மறு மார்பவனச் வசர்ந்தார்.

மறு - திருோலின் ோர்பில் உள்ள உத்தேக்குறி. திருேைள் பிறர் ோர்கப

ேறுத்தற்குக் ைாரணோன ோர்பு; வதயல் பாகன் - சிவன்.
வானுலகு எங்கும் வறுகே மநாய் வாட்டத் மதவர்ைளும். சிவனும். நான்முைனும்
திருோகல அகடந்து முகறயிட்ட பெய்திகயக் கூறுவது. பெல்வத்கத இழந்த
மதவர்ைள் அச்பெல்வத்திற்குத் தகலவியான திருேைளின் ைணவகன அகடந்தனர்
என்றார். -17

116. ‘கவஞ் கசால் மா முனி கவகுளியால்

விவைந்தவம விைம்பி.
கஞ்ச நாள்மலர்க் கிழவனும்.
கடவுைர் பிைரும்.
“தஞ்சம் இல்வல; நின் சரணவம
சரண்” எனச் கசப்ப.
“அஞ்சல். அஞ்சல்! என்று உவரத்தனன்.
உலகு எலாம் அைந்வதான்.
 உலககலாம் அைந்வதான் - மூவுலைங்ைகளயும் தன் அடிைளால் அளந்தவன் -
திருோல்; தஞ்சம் - புைலிடம். மதவர்ைள் துருவாெ முனிவனது ொபத்தின்
விகளகவத் திருோலிடம் எடுத்துச் பொல்ல. அத்திருோலும். ‘அஞ்ொதீர்’ என்று
அவர்ைளுக்கு அபயம் தரும் பாங்கு இதில் கூறப்படுகிறது.-18

117. “மத்து மந்தரம்; வாசுகி

கவட கயிறு; அவட தூண்
கமத்து சந்திரன்; சுராசுரர்
வவறு வவறு உள்ை
ககாத்து இரண்டு பால் வலிப்பவர்;
ஓடதி ககாடுத்து.
கத்து வாரிதி மறுகுை.
அமிழ்து எழக் கவடமின்;

மந்தர மவல - ேத்து; வாசுகி என்னும் பாம்பு - ைகட ையிறு; சந்திரன் - அகட
தூண்; வதவர். அசுரர் - இருபக்ைமும் ையிற்கறப் பிடித்துக் ைகடபவர்; ஓடதி -
ஓஷதி;அமிர்த வல்லி என்னும் மூலிகை.
இழந்த பெல்வங்ைகளப் பபறும் பபாருட்டுப் பாற்ைடகலக் ைகடயுோறு
அத்மதவர்ைளுக்குத் திருோல் ைட்டகளயிட்டான் என்பது. -19

118. ‘ “யாமும் அவ் வயின் வருதும்; நீர்

கதுகமன எழுந்து
வபாமின்” என்று அருள்புரிதலும்.
இவைஞ்சினர் புகழ்ந்து.
“நாமம் இன்று” எனக் குனித்தனர்.
நல்குரவு ஒழிந்தது
ஆம் எனும் கபருங் களி துைக்
குறுதலால். அமரர்.

நாமம் - அச்ெம்; துைக்குறுதல் - ஆட்டுதல்; குனித்தனர் - கூத்தாடினர்.

பாற்ைடல் ைகடயுங்ைால் தானும் துகண வருவதாைக் கூற. அத்மதவர்

ேகிழ்ந்து இனித் தம் வறுகே அைலுபேன்று துணிந்து கூத்தாடினர் என்றார். -20

119. ‘மவல பிடுங்கினர்; வாசுகி பிணித்தனர்; மதிவய

நிவல கபறும்படி நட்டனர்; ஓடதி நிவரத்தார்;
அவல கபறும்படி பவயாததி கவடந்தனர்; அவனி
நிவல தைர்ந்திட. அனந்தனும் கீழுை கநளித்தான்.
பவயாததி - பயஸ் - பால்; உததி - ைடல்;பாற்ைடல்; அனந்தன் - பிரளய ைாலத்தும்
அழிவில்லாேல் என்றும் ஒரு தன்கேயாை நித்தியனாயிருப்பவன்; இவன்
பூமியின் கீழ் இருந்து ஆயிரந்தகலைளாலும் பூமிகயத் தாங்குகின்றான் என்பது
நூற்பைாள்கை.

மதவர்ைளும் அசுரர்ைளும் ைடல் ைகடயப் பூமி நிகலகுகலய ஆதிமெடனாகிய

பாம்பும் உடல் பநளித்தான் என்றார். -21

120. ‘திைல் ககாள் ஆவம ஆய்.

முதுகினில் மந்தரம் திரிய.
விைல் ககாள் ஆயிரம் தடக் வககள்
பரப்பி. மீ வலிப்ப.
மைன் நிலாம் முனி கவகுளியால்
மவைந்தன வரவவ.
அைன் இலா மனத்து அவடகிலா
கநடுந் தவக அவமத்தான்.

மைன் இல் ஆம் - மைாபத்துக்கு இடோன; மைன் நில்லா - மைாபம் ேனத்தில்

அடங்கி நிற்ைப் பபறாத; மைன் நிலாம் - மைாபம் உலாவி விளங்குதற்கு இடோன.

திருோல் ஆகே வடிபவேடுத்துத் தன் முதுகின் மேல் ேந்தர ேகல சுழலும்படி.

ேந்தர ேகலகய மேமல அழுத்தும்படி ஆயிரம் கைைகளப் பரவச்பெய்தும்
நீங்கின பபாருள்ைள் மீண்டு வர உதவினான் என்பது. -22

121. ‘இைந்து நீங்கின யாவவயும்.

எம்பிரான் அருைால்.
பிைந்த; அவ்வயின் சுராசுரர்
தங்களில் பிணங்க.
சிைந்த வமாகினி மடந்வதயால்.
அவுணர்தம் கசய்வக
துைந்து மாண்டனர்; ஆர் அமிர்து
அமரர்கள் துய்த்தார்.

வமாஹிநீ - மோகினி (தன்கனக்ைண்டவகர); ேதிேயங்ைச் பெய்யும்

அழகுகடய பதய்வேைள் ைடலில் பென்று ஒளித்த பதய்வமலாைப் பபாருள்ைள்
யாவும் மீண்டும் மதான்றின; அவ்வாறு மதான்றிய அமிர்தம் ைாரணோைத் மதவர்
அசுரர்க்குப் பிணக்கு உண்டாைத் திருோல் சூழ்ச்சி பெய்து அவ் அமுதத்கதத்
மதவர்ைளுக்மை பைாடுத்தான் என்பது.-23 .
 122. ‘கவருவும் ஆலமும் பிவையும்
கவள் விவடயவற்கு அளித்து.
தருவும் வவறு உை தவகவமயும்
சதமகற்கு அருளி.
மருவு கதால் கபரு வைங்களும்
வவறு உை வழங்கி.
திருவும் ஆரமும் அணிந்தனன்.
சீதர மூர்த்தி.

ஆலகாலம். பிவை நிலா - சிவனுக்கு பஞ்ெ தருக்ைள். மதவோதர். நிதிைள். உச்கெச்

சிரவம்; ஐராவதம். சிந்தாமணி - இந்திரனுக்கு; புட்பகம் - குமபரனுக்கு; இலக்குமி.
இரத்தினம் - திருோலுக்கு; சீ - இலக்குமி. ஒளி; பிவை - பிறப்பது (இளஞ்ெந்திரனுக்கு) -
ைாரணக்குறி.
பாற்ைடலில் மதான்றிய பபாருள்ைகளப் பங்கிட்ட வகை இதிற்
கூறப்பபறுகிறது. -24

123. ‘அந்த வவவலயில் திதி கபருந்

துயர் உழந்து அழிவாள்.
வந்து காசிபன் மலரடி
வணங்கி. “என் வமந்தர்
இந்திராதியர் புணர்ப்பினால்
இைந்தனர்; எனக்கு ஓர்
வமந்தன் நீ அருள். அவர்தவம
மடித்தலுக்கு” என்ைாள்.

வவவல - ைாலம்; காசிபன் - திதியின் ைணவன்.

அசுரர்ைகளக் பைான்ற மதவர்ைகளப் பழிவாங்கும் பபாருட்டு ஒரு ேைகனத்

தரமவண்டும் என்று திதி என்பவள் தன் ைணவனிடம் மைட்டாள் என்பது. -25

124. ‘என்று கூைலும். “மகவு உனக்கு

அளித்தனம்; இனி. நீ.
கசன்று பாரிவட. பருவம்
ஓர் ஆயிரம் தீர.
நின்று. மா தவம் புரிதிவயல்.
நிவனவு முற்றுதி” என்று
 அன்று கூறிட. புரிந்தனள்.
அருந் தவம். அவனயாள்.

-indent: 30"> திதி தவம் கசய்த இடம் - குெப்லவம்.

ைாசிபன் தன் ேகனவியான திதிக்குத் தவம் பெய்து ேைவு பபற அனுேதி

தந்தான்; அவளும் ஆயிரம் ஆண்டு ைடுந்தவம் பெய்தாள் என்பது.-26

125. ‘வகட்ட வாசவன். அன்னவட்கு

அடிவமயில் கிவடத்து.
வாட்டம் மா தவத்து உணர்ந்து.
அவள் வயிற்று உறு மகவவ
வீட்டிவய எழு கூறு கசய்
திடுதலும். விம்மி.
நாட்டம் நீர் தர. “மருத்து” எனும்
நாமமும் நவின்ைான்.

-indent: 30"> மருத்து -வாயு.

திதி என்பவள் தன்கனக் பைால்லும் ேைகனப் பபறத் தவம் புரிகிறாள்

என்பகதயறிந்த இந்திரன் அவளுக்குப் பணியாளாை அகேந்தான்; அவளது
ைருப்பத்கதப் பிளந்து சிகதத்தான்; அவள் விருப்பப்படி அந்த ஏழு
துண்டங்ைளுக்குச் ெப்த ேருத்துக்ைள் என்னும் பபயரிட்டான் என்பது.-27

126. ‘ஆயது இவ் இடம்; அவ் இடம்

அவிர் மதி அணிந்த
தூயவன் தனக்கு உவமவயின்
வதான்றிவய. கதால்வல
வாயுவும் புனல் கங்வகயும்
கபாறுக்கலா வலத்த
வசய் வைர்ந்தருள் சரவணம்
என்பதும் கதரித்தான்.’

சரம் - நாணல்; வன ம் - ைாடு; சரவணம் - நாணற்ைாடு.

 சிவனுக்கு உகே வாயிலாைப் பிறந்த சுப்பிரேணியக்ைடவுள் வளர்ந்த ெரவணக்
ைாடு இது என்று விசுவாமித்திரன் கூறினான் என்பது.-28

127. ‘இந்த மா நதிக்கு உற்று உை

தவகவமய யாவும்.

எந்வத! கூறுக’ என்று இராகவன்

வினவுை. ‘எவன ஆள்
வமந்த! நின் திரு மரபு உைான்.
அவயாத்தி மா நகர் வாழ்
விந்வத வசர் புயன். சகரன்.
இம் வமதினி புரந்தான்.

சகரன் - நஞ்மொடு பிறந்தவன்; கரம் - விடம்; வமதிநீ - திருோலால்

வகதக்ைப்பட்ட ேதுகைடபர்ைளின் மேதொல் (பைாழுப்பு) நகனந்தது என்னும்
பபாருளது.
சூரிய குலத்தவன் அமயாத்திகய ஆண்டவன் ெைரன் என்பவன். விசுவாமித்திரன்
ைங்கையின் வரலாற்கற இராேனுக்குச் பொல்ல முற்படுகையில் அச்ெைரகனக்
குறித்துக் கூறுகிறான் என்பது.-1

128. ‘விைல் ககாள் வவந்தனுக்கு உரியவர்

இருவரில். விதர்ப்வப
கபாவையின் நல்கிய அசமஞ்சற்கு
அஞ்சுமான் புதல்வன்;
பைவவ வவந்தனுக்கு இவைய கமன்
சுமதி முன் பயந்த
அைனின் வமந்தர்கள் அறுபதி
னாயிரர் வலத்தார்.

சுமதி - ைாசிபனுக்கு விநகதயிடம் மதான்றியவள்; சுமதி - நல்லறிவுகடயவள்

என்பது பபாருள்.

ெைரனுக்கு இரு ேகனவியர். முதல் ேகனவியான மைசினிக்கு ஒரு ேைன் -

அெேஞ்ென்;இகளயவள் சுேதிக்கு அறுபதினாயிரவர். -2
 129. ‘திண் திைல் புவன சகரனும்.
தவனயர் வசவகங்கள்
கண்டு. முற்றிய அய மகம்
புரிதலும். கனன்று.
வண்டு துற்று தார் வாசவற்கு
உணர்த்தினர். வாவனார்;
ஒண் திைல் பரி கபிலனது
இவடயினில் ஒளித்தான்.

அசுவமேத யாைம் பெய்யக் ைருதிய ெைரன் குதிகரகய அனுப்பினான்;

அக்குதிகரகய இந்திரன் ோகயயால் ைவர்ந்துபென்று தவத்திலுள்ள ைபில
முனிவனுக்குப்பின்மன ஒரு ேரத்தில் ைட்டிச்பென்றான் என்பது.

நூறு அசுவமேத யாைங்ைள் பெய்பவன் இந்திர பதவி அகடவான். அதனால்

இந்திரனால் அந்த யாைத்கத ஏற்ை முடியவில்கல. -3

130. ‘வாவு வாசிபின் கசன்ைனன்

அஞ்சுமான் மறுகி.
பூவில் ஓர் இடம் இன்றிவய
நாடினன் புகுந்து.
வதவர் வகாமகன் கரந்தவம
அறிந்திலன். திவகத்து.
வமவு தாவததன் தாவதபால்
உவரத்தனன். மீண்டு.

வாசி - குதிகர; பூ - பூமி.

குதிகரக்குக் ைாவலாை இருந்த அம்சுோனுக்கு இந்திரனது வஞ்ெைம்

பதரியவில்கல; ைாணாத குதிகரகய அம்சுோன் பூமிபயங்கும் மதடியும்
கிகடக்ைவில்கல; தந்கத ெைரனிடம் பொன்னான் என்பது. -4
 131. ‘வகட்ட வவந்தனும். மதவலயர்க்கு
அம் கமாழி கிைத்த.
வாட்டம் மீக்ககாை. சகரர்கள்
வடவவயின் மறுகி.
நாட்டம் கவங் கனல் கபாழிதர.
நானிலம் துருவி.
வதாட்டு நுங்கினர் புவியிவன.
பாதலம் வதான்ை.

வடவவ - பபண்குதிகர (பநருப்பு) - இடவாகு பபயர். ைடலிகடமய வாழும் ஒரு

பபண் குதிகரயின் முைத்திமல பநருப்பு எப்பபாழுதும் அவியாேல் உள்ளது
என்றும். பிரளய ைாலத்தில் அது பவளிப்பட்டு உலகை எரித்து அழிக்குபேன்றும்
கூறுவர். மவள்விக் குதிகர ைாணாதுமபான பெய்திகயச் ெைரன் தன் ேக்ைளிடம்
கூறல் - அவர்ைள் மிக்ை மைாபத்மதாடு பென்று எங்கும் மதடுதல் - ைாணாகேயால்
பூமிகயத் மதாண்டுதல் - என்பது. -5

132. ‘நூறு வயாசவன அகலமும் ஆழமும் நுடங்கக்

கூறு கசய்தனர். என்பரால். வட குணதிவசயின்;
ஏறு மா தவக் கபிலன்பின் இவுளி கண்டு. எரியின்
சீறி. வவதனர்; கசருக்கினர். கநருக்கினர்; கசறுத்தார்.

வயாசவன - மபரளவு - ெேணநூல் வழக்கு; குணக்கு - கிழக்கு.

ெைர குோரர் வடகிழக்குத் திகெயிமல நூறு மயாெகன அைலமும் ஆழமும்
அகேயத் மதாண்டினர்;ைபிலன் பின் இருந்த குதிகரகயப் பார்த்தனர்; மைாபத்தால்
அம் முனிவகன ஏசினர் என்பது.-6

133. ‘மூளும் கவஞ் சினத்து அருந் தவன்

முனிந்து. எரி விழப்ப.
பூவைசூடிதன் நவகயினில்
எயில் கபாடிந்தனவபால்.
ஆளும் வமந்தர் ஆறு - அயுதரும்
சாம்பர் ஆய் அவிந்தார்;
வவள்வி கண்ட நல் வவந்தனுக்கு
உவரத்தனர். வவயர்.

பூவை சூடி - சிவன்; பூவை - (ேலர்) - முதலாகுபபயர். இதகன உழிகஞ என்பர்.

 தவம் ைகலந்த ைபில முனிவன் மைாபத்தால் சீறினான் - அவனது ொபத்தால் அரெ
கேந்தர் அறுபதினாயிரவர் ொம்பரானார்ைள் - இச்பெய்தி ெைரனுக்கு எட்டியது
என்பது. -7

134. ‘உவழத்த கவந் துயர்க்கு ஈறு காண்கிலன்;

உணர்வு ஒழியா.
அவழத்து வமந்தன்தன் வமந்தவன.
“அவர் கழிந்தனவரல்.
இவழத்த வவள்வி இன்று இழப்பவதா?”
என. அவன் எழுந்து.
தவழத்த மா தவக் கபிலன் வாழ்
பாதலம் சார்ந்தான்.

ஏல் - (என்னில்) எதிர்ைால விகனபயச்ெத்திரிபு; அம்சுமான் - ெைரனுகடய

கேந்தனுக்கு கேந்தன். தன் கேந்தர் அறுபதினாயிரவர் ோய்ந்தது மைட்டுச் ெைரன்
வருந்தினான். அங்ஙனம் வருந்தினும் மவள்விகயச் பெய்து முடிக்ை உறுதி
பைாண்டான் என்பது. -8

135. ‘விண்டு நீங்கினர் உடல் உகு

பிைங்கல் கவண் நீறு
கண்டு. துண்கணனும் மனத்தினன்.
கபில மா முனிதன்
புண்டரீக கமன் தாள் கதாழுது
எழுந்தனன் புகழ.
“ககாண்டு வபாக. நின் இவுளி!” என்று
உற்ைதும் குறித்தான்.

அம்சுோன் இறந்துவிட்ட தன் தந்கதயரின் ொம்பல் ேகலமபாலக் குவிந்து

கிடப்பகதப் பார்த்துத் திடுக்கிட்டான். ைபில முனிவகன வணங்கிக் குதிகரகயக்
பைாண்டுமபாைக்மைட்டான். ைபிலனும் உடன் பட்டான் என்பது. -9

136. ‘பழுதிலாதவன் உவரத்த ககால்

வகட்டலும். பரிவால்
கதாழுது. வாம் பரி ககாணர்ந்து. அவி
சுரர்களுக்கு ஈயா.
முழுதும் வவள்விவய முற்றுவித்து.
அரசனும் முடிந்தான்-
எழுது கீர்த்தியாய்! - வமந்தனுக்கு
அரசியல் ஈந்து.
 பழுது - ைாேம். பவகுளி. ேயக்ைம் என்பன; எழுது கீர்த்தி - எழுதப்படுகின்ற
புைழ்.

அம்சுோன் பைாண்டுவந்த குதிகரகய கவத்துச் ெைரன் மவள்விகய முடித்தான்.

மதவர்ைளுக்கு அவிசு தந்தான். பபயரனான அம்சுோனுக்கு முடிசூட்டி இறந்தான்
என்பது. -10

137. ‘சகரர் கதாட்டலால். “சாகரம்”

எனப் கபயர் தவழப்ப.
மகர வாரிதி சிைந்தது;
மகிதலம் முழுதும்
நிகர் இல் வமந்தவன புரந்தனன்;
இவன் கநடு மரபில்.
பகிரதன் எனும் பார்த்திபன்
பருதி ஒத்து உதித்தான்.

அக்ைடல் ெைரர் மதாண்டியதால் ொைரம் எனப்பட்டது;அம்சுோன் ேரபிமல

பகீரதன் என்பவன் மதான்றினான் என்பது.
அம்சுோன் கேந்தன் திலீபன்; திலீபன்; ேைன் பகீரதன்.-11

138. ‘உலகம் யாவவயும் கபாது அைத்

திகிரிவய உருட்டி.
இலகும் மன்னவன் இருந்துழி.
இைந்தவர் சரிதம்.
அலகு இல் கதால் முனி ஆங்கவற்கு
உவரத்திட. அரசன்
திலகம் மண் உை வணங்கி நின்று.
ஒரு கமாழி கசப்பும்:

கபாது அை - பல அரெர்க்குப் பபாது என்னும் தன்கே நீங்கித் தனக்மை

உரிகேயாகும்படி.

பகீரதன் தன் குலகுருவான வசிட்டனிடம் தன் முன்மனார் வரலாறு மைட்டான்

என்பது. -12
 139. ‘ “ககாடிய மா முனி கவகுளியின்
மடிந்த எம் குரவர்
முடிய நீள் நிரயத்தினில்
அழுந்திடு முவைவம
கடியுமாறு. எனக்கு அருந் தவம்
அவமகுறு கருமம்.
அடிகள்! சாற்றுக” என்ைலும்.
அந்தணன் அவைவான்:

பகீரதன். தன் முன்மனார் நரைத்தில் அழுந்திடும் தன்கேகய நீக்கும் விதமே

தனக்கு அருந்தவம் என்றும் அதற்கு இகெவான பெயகலச் பொல்லுை என்றும்
வசிட்டனிடம் கூறினான் என்பது.

முனிவர்ைளின் ொபத்தால் இறக்கின்றவர்ைளுக்கு நற்ைதியில்கல என்பது நூல்

துணிபு. -13

140. ‘ “வவயம் ஆளுவட மன்னவர்

மன்னவ! மடிந்வதார்
உய்ய. நீள் தவம் ஒழிவு அறு
பகல் எலாம் ஒருங்வக.
கசய்ய. நாள்மலர்க் கிழவவன
வநாக்கி. நீ கசய்தி;
வநயல்!” என்று இனிது உவரத்தனன்.
நவவ அறு முனிவன்.

மலர்க்கிழவன் - நான்முைன்; நவவயறு முனிவன் - வசிட்டன்.

பிரேகன மநாக்கி நீ தவம் பெய்தால் உனது முன்மனார் நற்ைதியகடய

மவண்டும் என்ற உனது எண்ணம் ஈமடறும் என்று வசிட்டன் பகீரதனிடம்
உகரத்தான் என்பது.-14

141. ‘ஞாலம் யாவவயும் சுமந்திரன் தன்வயின் நல்கி.

வகாலும் மா தவத்து இமகிரி மருங்கினில் குறுகி.
காலம் ஓர் பதினாயிரம் அருந் தவம் கழிப்ப.
மூல நான்மவைக் கிழவனும் வந்து. இவவ கமாழிவான்:

சுமந்திரன் - நல்ல ஆமலாெகனயுகடயவன் என்பது பபாருள்.

 வசிட்டனது போழிப்படி இேயேகலச் ொரலில் பதினாயிரம் ஆண்டு பகீரதன்
ைடும் தவம் பெய்தான்; அத் தவத்திற்கு ேகிழ்ந்த பிரேனும் அம் ேன்னன்முன்
மதான்றினான் என்பது.-15

142. ‘ “நின் கபருந் தவம் வியந்தனம்;

நினது நீள் குரவர்.
முன்பு இைந்தனர். அருந் தவன்
முனிவின்; ஆதலினால்.
மன் கபரும் புவிஅதனில்.
வான் நதி கடிது அணுகி.
என்பு வதாயுவமல். இருங் கதி
கபறுவர்” என்று இவசத்தான்.

கதி - இறந்தபின் அகடயும் பதவி; வான் நதி - ஆைாய ைங்கை.

‘ொம்பரான ெைரர் நற்ைதியகடய வானைங்கை ேண்ணுலைம் வந்து

அவ்பவலும்புைள் மேல் படிய மவண்டும் என்று பிரேன் பகீரதனிடம் கூறினான்
என்பது.-16

143. ‘ “மாக மா நதி புவியிவட நடக்கின்.

மற்று அவள்தன்
வவகம் ஆற்றுதல் கண்ணுதற்கு
அன்றி வவறு அரிதால்;
வதாவக பாகவன வநாக்கி. நீ
அருந் தவம் கதாடங்கு” என்று
ஏகினான். உலகு அவனத்தும் எவ்
உயிர்களும் ஈன்ைான்.

வவறு - (மவற்மறார்) - பண்பாகு பபயர்; கண்ணுதல் - அன்போழித்பதாகை;

வதாவக பாகன் - சிவன்.

ஆைாய ைங்கைகயத் தாங்கும் வல்லகே பூமிக்கு இல்கல; அவ்வல்லகே

சிவனிடமே உள்ளது; அவகன மநாக்கித் தவம் பெய்யுோறு பகீரதனிடம்
நான்முைன் கூறினான் என்பது.-17
 144. ‘மங்வக பாகவன வநாக்கி. முன்
கமாழிந்தன வருடம்
தங்கு மா தவம் புரிதலும்.
தழல் நிைக் கடவுள்
அங்கு வந்து.”நின் கருத்திவன
முடித்தும்” என்று அகன்ைான்;
கங்வகவயத் கதாழ. காலம்
ஐயாயிரம் கழித்தான்.

மங்வக பாகன் - சிவன்; தழல் நிைக் கடவுள் - சிவன்.

பகீரதன் சிவன் அருகள மவண்டிப் பதினாயிரம் ஆண்டுைள் தவம் பெய்தான்;

சிவனும் அரெனின் ைருத்துக்கு இகெந்தான்; பின்னர்க் ைங்கைகய மநாக்கி
ஐயாயிரம் ஆண்டுைள் தவம் கிடந்தான் பகீரதன் என்பது.-18

145. ‘ஒரு மடக் ககாடி ஆகி வந்து.

“உனது மா தவம் என்?
கபாரு புனல் ககாடி வரின். அவள்
வவகம் ஆர் கபாறுப்பார்?
அரன் உவரத்த கசால் விவனாதம்;
மற்று இன்றும் நீ அறிந்து.
கபருகு நல் தவம் புரிக!” என.
வர நதி கபயர்ந்தாள்.
அரன் - ஊழிக் ைாலத்தில் எல்லா உயிர்ைகளயும் அழிப்பவன்; எப்பபாழுதும்
தன்கனச் ெரண் புகுந்தவர்ைளின் துயகர அழிப்பவன்; வரநதி - சிறந்த நதியான ைங்ைா
மதவி.
பகீரதனது வழிபாட்கட ஏற்றுக் பைாண்ட ைங்ைாமதவி இந்தக் ைங்கை
ேண்ணுலைம் வந்தால் அதன் மவைத்கதச் சிவனால் தாங்ை முடியுோ என்பகத
அறியுோறு மைட்டாள் என்பது. -19

146. ‘கரந்வத. மத்தவமாடு. எருக்குஅலர்.

கூவிவை. கடுக்வக.
நிரந்த கபாற் சவட நின்மலக்
ககாழுந்திவன நிவனயா.
அரந்வத உற்ைவன். இரண்டவர
ஆயிரம் ஆண்டு
புரிந்து நல் தவம் கபாலிதர.
வவர உவை புனிதன்.
 கரந்வத - ஒரு பூண்டு; கூவிவை - (இகல) - முதலாகு பபயர் (வில்வம்); மத்தம் -
உன்ேத்தம். ஊேத்தம்: முதற்குகற: வவரமகள் புனிதன் - பார்வதி பைாழுநனான
சிவன். ைரந்கத. ஊேத்தம். எருக்கு. வில்வம். பைான்கற ஆகியன சிவனுக்கு உரியகவ.
ைங்ைாமதவியின் போழிகயக் மைட்டுப் பகீரதன் மீண்டும் சிவகன மநாக்கிக்
தவம் புரிந்தான் என்பதும் சிவன் அவன்முன் மதான்றிக் ைாட்சி தந்தான் என்பதும்
இதிற் பொல்லப்பபறுகின்றன.-20

147. ‘எதிர்ந்து. “நின் நிவனவு என்?” என.

இவைஞ்சி. “எம் கபரும!
அதிர்ந்து. கங்வக ஈது அவைந்தனள்”
என்ைலும். “அஞ்வசல்!
பிதிர்ந்திடா வவக காத்தும்”
என்று ஏகிய பின்வை.
முதிர்ந்த மா தவம் இரண்டவர
ஆயிரம் முடித்தான்.

பிதிர்ந்திடாவவக - ைங்கை நீர் சிந்தாதபடி; முதிர்ந்த மாதவம் - சிறந்த பபருந்தவம்.

பகீரதன் முன் எழுந்தருளிய சிவன் ைங்கைகயத் தாங்குவதாைப் பகீரதனுக்கு

உறுதி தந்தான் என்பதும். மீண்டும் அவ் வரென் ைங்கைகய மநாக்கித்
தவமிருந்து தனது ைருத்கத நிகறவு பெய்தான் என்பதும் இதிற்
பொல்லப்பபறுகின்றன. -21

148. ‘கபருகும் நீகராடு. பூதியும்.

வாயுவும். பிைங்கு
சருகும். கவங் கதிர் ஒளிவயயும்.
துய்த்து. மற்று எவதயும்
பருகல் இன்றிவய. முப்பதி
னாயிரம் பருவம்.
உருகு காதலின் மன்னவன்
அருந் தவம் உழந்தான்.

பகீரதனின் தவச் சிறப்பு. பொல்லப்பபறுகிறது. அவன் பிரேகனக் குறித்துப்

பதினாயிரமும். ைங்கைகயக் குறித்து. ஏழாயிரத்கதந்நூறும். சிவகன மநாக்கிப்
பன்னீராயிரத்து ஐந்நூறும் ஆை முப்பதாயிரம் ஆண்டுைள் ைடுந்தவம் புரிந்தான்
என்பது.

அவன் ெருகு. ொம்பல். நீர். ைாற்று. பவயில் ஆகியவற்கறமய உண்டும்.

இறுதியில் அவ் பவயிகலயும் நுைராேலும் தவம் பெய்தான் என்றார். -22
 149. ‘உந்தி அம்புயத்து உதித்தவன்
உவைதரும் உலகும்.
இந்திராதியர் உலகமும்.
நடுக்குை இவரத்து.
வந்து வதான்றினள் வர நதி;
மவலமகள் ககாழுநன்
சிந்திடாது. ஒரு சவடயினில்
கரந்தனன் வசர.

அம்புயம் - நீரில் பிறப்பது; உந்தி அம்புயத்து உதித்தவன் - பிரேன்.

ைங்ைா நதி ெத்திய மலாைமும். பொர்க்ைமலாைமும் நடுங்கும்படி

ஆரவாரித்துக்பைாண்டு ேண்ணுலகிற்கு வந்தது; அதகனச் சிவன் தனது ெகடயில்
சிறிதும் சிதறாேல் தாங்கினான் என்பது.-23

150. ‘புல் நுனித் தரு பனி என.

வர நதி. புனிதன்
கசன்னியில் கரந்து ஒளித்தலும்.
வணங்கினன். திவகத்து.
மன்னன் நிற்ைலும். “வருந்தல்; நம்
சவடயள். வான் நதி இன்று”
என்ன விட்டனன். ஒரு சிறிது;
அவனி வபாந்து இழிந்தாள்.

வபாந்து - புகுந்து - ேருஉ போழி; புல் நுனி தரு பனி என - ைங்கைக்கு உவகே.

ைங்கை சிவனது ெகடயில் ேகறந்துவிட்டகதப் பகீரதன் ைண்டு திகைத்தான்.

அச்சிவன் அவன் ைலக்ைத்கதப் மபாக்கிக் ைங்கையில் சிறிதுவிட அது பூமியில்
பபருகியது என்பது. -24

151. ‘இழிந்த கங்வகமுன். மன்னவன்

விவரகவாடும் ஏக.
கழிந்த மன்னவர் கதி கபை
முடுகிய கதியால்.
அழுந்தும் மா தவச் சன்னுவின்
வவள்விவய அழிப்ப.
ககாழுந்து விட்டு எரி கவகுளியன்.
குடங்வகயில் ககாள்ைா.
 பூவுலகில் இறங்கிய ைங்கையின் பின்மன பகீரதன் விகரந்து வந்தான்; அக்
ைங்கையின் மவைத்தால் ென்னு முனிவனின் தவம் ைகலந்தது; பவகுண்ட அம்
முனி அந் நீகர உள்ளங் கையில் போண்டு பைாண்டான் என்பது.
ென்னு முனிவன் பருகிக் ைாதுவழி பவளியிட்டதால் ைங்கைக்குச் ‘ொனவி’
என்னும் பபயர் உண்டு.-25

152. உண்டு உவந்தனன். மவை முனிக்

கணங்கள் கண்டு உவப்ப.
கண்ட வவந்தனும் வணங்கி. முன்
நிகழ்ந்தன கழை.
“ககாண்டு வபாக!” என. கசவிவழிக்
ககாடுத்தனன்; குதித்து.
விண்டு நீங்கினர் உடல் உகு
கபாடியில் வமவினவை.

ென்னு முனிவன் அக் ைங்கை நீகரப் பருகினான். பகீரதனும் அம்முனிவகன

வணங்கிச் பெய்திைகளச் பொல்ல இரங்கிய முனிவனும் ைாது வழியாை அந்த நீகர
விட்டான் என்பது. மவைமுனிக் கணங்கள் - மவதங்ைகளத் தாம் ஓதுதலும்.
பிறர்க்கு ஓதுவித்தலும். அவற்றின் விதிப்படி ஒழுகுதகலயுமுகடய முனிவர். 5 -26

153. ‘நிவரயம் உற்று உழல் சகரர்கள்

கநடுங் கதி கசல்ல.
விவர மலர் கபாழிந்து ஆர்த்தன.
விண்ணவர் குழாங்கள்;
முவரசம் முற்றிய பல்லியம்
முவை முவை முழங்க.
அவரசன் அப்கபாழுது. அணி மதில்
அவயாத்தி மீண்டு அவடந்தான்.

முவை முவை - அடுக்கு மிகுதிப் பபாருள் பற்றியது.

நரைத்திற் புகுந்த ெைரர் நற்ைதி உற்றனர்; விண்ணவர் ேகிழ்ந்து ேலர்

பொரிந்தனர்; பல்லியங்ைள் ஆர்த்தன; பகீரதனும் அமயாத்தி அகடந்தான் என்பது.-27
 154. ‘அண்ட வகாைவகப் புைத்தது ஆய்.
அகிலம் அன்று அைந்த
புண்டரீக கமன் மலரடிப்
பிைந்து. பூமகனார்
ககாண்ட தீர்த்தம் ஆய். பகிரதன்
தவத்தினால் ககாணர.
மண்தலத்து வந்து அவடந்தது.
இம் மா நதி. வமந்த!

திருோல் உலைம் அளந்த ைாலத்தில் அப்பரேன் திருவடி ெத்தியமலாைம்

பெல்லப் பிரேன் தன் கைக் ைேண்டல நீர் பைாண்டு அத்திருவடிகயக் ைழுவினான்.
அந்தப் புனித நீமர ைங்கையாகியது என்பது அக் ைங்கைகயப் பகீரதன் தவத்தால்
பூவுலகு பைாணர்ந்தான் என்றான் விசுவாமித்திரன். -28

155. ‘சகரர்தம்கபாருட்டு அருந் தவம்

கபரும் பகல் தள்ளி.
பகிரதன் ககாணர்ந்திடுதலால்.
“பகிரதி” ஆகி.
மகிதலத்திவடச் சன்னுவின்
கசவி வழி வரலால்.
நிகர் இல். “சானவி” எனப் கபயர்
பவடத்தது. இந் நீத்தம்.

பகல் - (நாள்) - ஆகு பபயர்.

ைங்கை நதி பகீரதன் பைாண்டு வந்ததால் ‘பாசீரதி’ என்னும் பபயகரப்

பபற்றது; பூவுலகிமல ென்னுவின் ைாது வழியாை பவளிப்பட்டதால் ‘ொனவி’
என்னும் பபயகர அகடந்தது என்பது. 5-29

156. என்று கூைலும். வியப்பிவனாடு

உவந்தனர். இவைஞ்சி.
கசன்று தீர்ந்தனர் கங்வகவய;
விசாவல வாழ் சிகரக்
குன்றுவபால் புயத்து அரசன் வந்து.
அடி இவண குறுக.
நின்று. நல் உவர விைம்பி.
மற்று அவ் வயின் நீங்கா.

விசாவல - இட்சுவாகு - அலம்புகெ ேைனான விொலன் ஏற்படுத்தியது.

 விசுவாமித்திரன் ைங்கையின் வரலாற்கறக் கூறியபின். மூவரும் ைங்கைகயக்
ைடந்து விொகலகய அகடந்தார் என்பது. -30

157. மது மவலந்த கவண் தரைமும்.

(வயிரமும்). மணியும்.
கதிர் வைம் கசயும் பவைமும்.
கழுத்திவடக் காட்டி.
எதிர் மவலந்த வபங் கூந்தவல
இன வண்டு (நணுக).
புது மணம் கசயும் மடந்வதயர்
வபான்ைன - பூகம்.

முத்தும். வயிரமும். ேணியும் ைழுத்கத அலங்ைரிக்ை. ேது நிகறந்த கூந்தலில்

வண்டுைள் போய்க்ைப் புது ேணத்கத எங்கும் பரப்பும். ேடந்கதயகரப் மபான்றன
ைமுகுைள். -1

158. அந்த இந்திரவனக் கண்ட

அமரர்கள். பிரமன் முன்னா

வந்து. வகாதமவன வவண்ட.

மற்று அவவ தவிர்த்து. மாைாச்
சிந்வதயின் முனிவு தீர்ந்து.
சிைந்த ஆயிரம் கண் ஆக்க.
தம் தமது உலகு புக்கார்;
வதயலும் கிடந்தாள். கல் ஆய்.

இந்திரனுக்கு மநர்ந்த ொபத்கதப் மபாக்குோறு மதவர்ைள் பைௌதேகன

மவண்டினர்; அக் பைௌதே முனிவனும் ஆயிரம் ைண்ைளாகுோறு அருளிச்
பென்றான்; அைலிகை ைல்லாய்க் கிடந்தாள் என்பது.-1
 159. ‘வண்ண வார் குழலினாட்கும்
வானவர்தமக்கும் ஆவகன்;
எண்ணி நான் கசய்த குற்ைம்.
முனிவ! நீ கபாறுத்தி’ என்ன.
‘பண்ணிய உறுப்பில் வகாடல்
பத்து நூறு அவவயும் வபாக.
அண்ணிய விண்ணில் ஆளிக்கு
ஆயிர நயனம்’ என்ைான்.

இந்திரன் அைலிகைகயச் மெர விருப்பமுகடயவனாயினும்

பபருந்தவமுகடய பைௌதேன் முன் மதாற்றான்; தன் தவற்கறயுணர்ந்த.
இந்திரனும் முனிவனிடம் ேன்னிப்புக் மைாரினான்; ஆயிரம் ைண்ைள் பபற்றான்.-2

10 மிதிவலக் காட்சிப் படலம்

160. இன்ன பல் வைங்கள் எல்லாம்

இனிதுை வநாக்கி. யார்க்கும்
முன்னவன் ஆய வதவும்.
முனிவனும். இவைய வகாவும்.
கபான்னகர் இவையும் மற்வைப்
பூதலத்து அரசும் ஒவ்வா
மன்னவன் சனகன் வகாயில்
மணி மதில் புைத்வதச் வசர்ந்தார்.

முன்னவன் ஆய வதவு - இராேன்; வகாயில் - அரண்ேகன.

வழியிவல மூவரும் பல காட்சிகவைக் கண்டு மகிழ்ந்தனர்.

இராமனும். இலக்குவனும். விசுவாமித்திரனும் சிைந்த
மன்னவனாகிய சனகனின் அரண்மவனயின் மதில்புைம்
வசர்ந்தார்கள். -1 161. நங்வகயர் விழிக்கு நல் விழவும் ஆய்.
அவர்
இங்கிதத்கதாடு கதாழுது இவைஞ்சும் வதவும் ஆய்.
அங்கு அவர்க்கு அமுதும் ஆய். வந்த சானகி
எங்கள் நாயகற்கு இனி யாவது ஆம்ககாவலா?

சீகத பபண்ைளின் ைண்ைளுக்குச் சிறந்த ைாட்சிப் பபாருளாை. அவர்ைள்

பதாழுது வணங்கும் பதய்வோை. அவர்ைளுக்கு அமுதோை ஆயவள் எங்ைள்
நாயைனான இராேனுக்கு இனி எவ்வகை அகேவாமளா என்பது.-1
 162. தீங்கு கசய் அரக்கர்தம் வருக்கம் தீயவும்.
ஓங்கிய தவங்களும். உலகும். வவதமும்
தாங்கி வமல் வைரவும். தவழத்த சானகி
ஆங்கு அவன் வடிவிவன அகத்தில் உன்னுவாள்.

அரக்ைகர அழிக்ைவும். உயர் தவங்ைளும். உலகும். மவதமும் மேன்மேல்

வளரவும் மதான்றிய சீகத இராேனது திருமேனிகயத் தன் உள்ளத்தில் எண்ணினாள்
என்பது. அரக்ைகர அழிக்ைமவ சீகத பிறந்தாள். -1

163. அப் புைத்து அவல கடல் அர்ந்த தாமவர

ஒப்புை இந்து என்று உதித்த ஒள் அழல்
கவப்புறு கவங் கதிர் பரப்ப. விண் எலாம்
ககாப்புைங் ககாண்கடன. உடுக்கண் கூர்ந்தவவ.

ைடலிடத்து ேலர்ந்த தாேகர மபாலத் மதான்றிய ெந்திரனாகிய பநருப்பு

பவம்கேக் ைதிர்ைகளப் பரப்பியது; வானம் எங்கும் பைாப்புளங்ைள் ஏற்பட்டன
மபால விண்மீன்ைள் பரவின என்றார்.-1

164. நின்ைனன் அரசன் என்ைான்; நீ எவனக் ககாண்டு வபாவக

நன்று என கமாழிந்து நின்ைான். நல்கிய தாவய வநாக்கி. ‘இன்று
எவனக் ககாடுத்திவயா?’ என்று இவைஞ்சினன் கசிந்து
நின்ைான்; தன் துவண மார்பில் வசர்த்துத் தழுவலும். அவவன
வநாக்கி.
நடுக் குமரனான சுனச்வசபன் தன்வனப் பலியிடக் ககாண்டு
வபாகுமாறு மன்னனிடம் கசான்னான்; தன்வனப் கபற்ை தா
வய
கநாந்து ககாண்டான்; வருந்திய தாயும் அவவனத் தழுவி
உருகினாள்-1 165. ‘என்று கூறி. இவமயவர் தங்கள்முன்
வன் தவபாத வசிட்டன் வந்து. என்வனவய
“நின்ை அந்தணவன” என வநர்ந்தவன்
கவன்றி கவந் திைல் வதவர் வியப்புை.

தவபாத வதிட்டன் - தவ வலிகே மிக்ை வசிட்டன்.

மதவர்ைளின் மவண்டுமைாகள ஏற்ற வசிட்டன் அவர்ைள் முன்

விசுவாமித்திரகன மநாக்கித் தவ முனிவமர! அந்தணமர என்று மதவர்ைளும்
வியப்புற அகழத்து வாழ்த்தினான் என்பது. -1
 166. காதலால் ஒருத்திவய நிவனப்ப. கண் துயில்
மாதராள் அவன்திைம் மறுப்ப. கங்குல் மான்.
‘ஏதிலான் தமியன்’ என்று. ‘ஏகவலன்’ என.
ஆதலால் இருந்தனன்; அளியன் என் கசய்வான்?

அன்பினால் அவகளத் தழுவக் ைருதினான்;தூங்குகின்ற அவமளா அவனது

எண்ணத்கத ேறுத்தாள்; இரமவா இவன் அயலான். தனித்துள்ளான். நான்
அைலோட்மடன் என்று கூறத் தகலவனும் ைாே மவதகனமயாடு இருந்தான். அகதத்
தவிர அவன் மவறு என்னதான் பெய்வான்! என்பது.-1

11 குலுமுவை கிைத்து படலம்

167. அந்தரத்தில் உருள்வசர.

அடு சனி வந்து உறும் அைவில்.
சிந்வத மகிழ் தசரதனும் கசன்று அவன்வமல்
சரங்கள் கதாடுத்து.
‘இந்த வழி வபாகு அரிது’ என்று
இவயந்தவவன எந்நாளும்
உந்தும் என உலகுதனக்கு
உறுதுயர் தீர்த்திடும் உரவவான்.

தெரதன் ெனிகய அம்புைளால் வகதத்து ேக்ைளின் துயர் துகடப்பவன்

என்பது. -1

168. ‘வகாதமன் தன் மவனக்கிழத்திக்கு

உவரத்த ககாடுஞ் சாபம் எனும்
ஓத அருங் கல் உருத் தவிர்த்து.
முன்வன உருக் ககாடுத்தது இவன்
பாதமிவசத் துவண்டு எழுந்த
பசும் கபாடி மற்று அது கண்டாய்;
ஈது இவன்தன் அருள் வடிவம்
வரலாறும்’ என உவரத்தான்.

‘மைாதேன் தன் ேகனவியான அைலிகைகயக் ைல்லாைச் ெபித்தான்; அக்

ைல்லுருவத்கத நீக்கி அவளது முன்கன உருகவத் தந்தவன் இந்த இராேன்;
அவனது பாத தூளிப்பட்டுச் சிகதந்து பபாடியாகிக் கிடப்பது அக்ைல்; இது அவனது
அருள் புலப்படுத்தும் வரலாறு’ என்று விசுவாமித்திரன் உகரத்தான் என்பது.
அைலிகையின் ொபத்கத நீக்கிப் பபண்ணுருத் தந்தவன் இராேன்.
 கார்முகப் படலம்

169. புக்கனர்; சனகர் வகான்.

‘கபாரு இல் நீங்கள்தாம்
ஒக்கவவ வில்லிவன
உரத்து அடுத்து எடுத்து.
இக் கணத்து எய்துவீர்’
என்ைனன்; என.
மிக்கவர் அவ் உவர
விைம்பினார் அவரா.

ெனைன் இராே லக்குவகர மநாக்கி. ‘நீங்ைள் இவ்வில்கல எடுத்து நாமணற்றி

அம்பு எய்யுங்ைள் என்று கூறினன் என்பது.-1

170. புக்கனர். அவர்கவைப் கபாருந்த வநாக்கி. ‘இம்

முக்கணன் வில்லிவன கமாய்ம்பின் ஆற்ைவலாடு
இக் கணத்து அளித்திர் என்று. எம்வம ஆளுவட.
மிக்குறு சனகனும் விைம்பினான்’ என்ைார்.

உள்மள புகுந்த இராேலக்குவகரப் பார்த்து ‘இச் சிவ தனுகெ உங்ைள்

ஆற்றலால் வகளத்திட மவண்டும். இது இந்நாட்டு ேன்னன் மவண்டுவது’ என்று
ெதானந்தன் உகரத்தான் என்பது.-2

171. என்று சாலவவ கவதும்பி

இன்ன இன்னவாகைலாம்
ஒன்ைலாது பன்னி ஆவி
ஊசலாட வாடுவாள்

மன்ைல் நாறு மாவல மீளி

மான யாவன வபால முன்
கசன்ை வீதியூடு பார்வவ
கசல்லநிற்கும் எல்வலவய.

சீகத இவ்வாறு இராேகன நிகனந்து பலவாறு பொல்லித் தன் உயிர் ஊெலாட

வருந்துவாள்; சிறந்த வீரகனப் மபாலவும் யாகன மபாலவும் வீதியிமல பென்ற
வீரகனக் ைாணத் துடிக்கிறாள் என்பது.-1
 172. என்று மாதராள் நிவனந்து. இவ்
இடரின் மூழ்கு வபாதினில்.
குன்றுவபால் எழுந்த ககாங்வக
மங்வக ககாம்வப அன்னவள்.
கவன்றி வீரன் இங்கு வந்து
வில் இறுத்த வமன்வமவய
கசன்று கூறுவவாம்’ எனத்
கதளிந்து சிந்வத முந்துவாள்.

சீகத அவ்வீரகன (இராேகன) நிகனந்து வருந்துகையில் இராேன் வில்

இறுத்த பெய்திகயக் கூறுவதற்ைாைத் மதாழி விகரந்து பெல்கின்றாள் என்பது. -1

13 எழுச்சிப் படலம்

173. ‘ஓது நீதியின் வகாசிக

மா முனி ஓவல
தாது வசர் கதாவடத் தயரதன்
காண்க! தற் பிரிந்து
வபாது கானிவடத் தாடவக
கபாருப்பு எனப் புகுந்து.
வாது கசய்து நின்று. இராகவன்
வாளியால் மாண்டாள்.

மைாசிை முனிவன் தெரதனுக்குத் தூதுவர் மூலம் ஓகல மபாக்குகிறான்;

ைாட்டில் தாடகை என்னும் அரக்கி ேகலபயன வந்து மபார் பெய்து இராேனது
அம்பினால் ேடிந்தாள் என்பது.-1

174. ‘சிைந்த வவள்வி ஒன்று அவமத்தகனன்; அதுதவனச் சிவதக்க.

இைந்த தாடவக புதல்வர் ஆம்
இருவர் வந்து எதிர்த்தார்;
அைம் ககாள் மாலவன்
வாளியால் ஒருவன் தன் ஆவி
குவைந்து வபாயினன்; ஒருவன் வபாய்க்
குவர கடல் குளித்தான்.

விசுவாமித்திரன் அகேத்த மவள்விகயச் சிகதக்ை இறந்து மபான தாடகையின்

கேந்தர் இருவர் வர. அவர்ைளுள் ஒருவன் இராேனது ைகணயால் ேடிய. ேற்றவன்
ைடலில் பென்று ஒளிந்து பைாண்டான் என்பது.-2
 175. ‘கூட வமவு வபார் அரக்கவர
இவையவன் ககான்று.
நீடு வவள்வியும் குவை படாவவக
நின்று நிரப்பி.
பாடல் மா மவைக் வகாதமன்
பன்னி சாபத்வத.
ஆடல் மா மலர்ச்வசாவலயில்.
இராகவன் அகற்றி.

எதிர்த்த அரக்ைகர இலக்குவன் பைால்ல. மவள்வியும் இனிதாை முற்றியது;

பைௌதேன் ேகனவி அைலிகைக்கு மநர்ந்த ொபத்கத இராேன் மபாக்கினான்
என்பது.-3

176. ‘கபாரு இல் மா மதில் மிதிவலயில்

புகுந்து. வபார் இராமன்
மருவு வார் சிவல முறித்தலின்.
சனகன் தன் மகவை.
“தருகவன் யான்” என இவசந்தனன்; தான் இங்கு விவரவின்
வருக’ என்பதாம் வாசகம் வகட்டு. உைம் மகிழ்ந்தான்.
பின்னர் மூவரும் மிதிவல வசர்தல்;அங்வக இராமன் சிவ தனுவச
முறித்தது; மகிழ்ந்த சனகன் தன் மகைான சீவதவய
இராமனுக்கு மணமுடிக்க
இவசந்தது; தசரதவன விவரந்து வருமாறு வவண்டியது ஆகிய
கசய்திகவைக் கூறுவது இப் பாடல்.-4 177. பன்னும்
நான்மவை வசிட்டனாம்
பராவ அரு முனிக்கும்.
அன்வனமார்க்கும். தன் அவமச்சர்க்கும்.
வசாபனம் அறிவித்து.
இன்ன வாசக ஓவல அங்கு
இட்ட தூதர்க்குச்
கசான்னம் ஆயிரம் வகாடியும்
தூசுடன் ககாடுத்தான்.

கசான்னம் - பபான்; தூசு - ஆகட.

நான்ேகற வசிட்டன். அரசியர் அகேச்ெர் ஆகிமயார்க்குத் தெரதன் ேங்ைலச்

பெய்தி பதரிவித்தது;ஓகல தாங்கி வந்த தூதர்க்குப் பபான்னும். பட்டாகடயும்
தந்தது - இச்பெய்திைகள இப்பாடல் எடுத்துகரக்கிறது. -5
 178. மாண்ட பின்னரும் மந்திர வவள்வியும் இயற்றித்
தூண்டு அரும் கபரும்......... .................. ...................
................ ............. ................ .............. ..................
................ .............. சனகனும் மகட்ககாவட வநர்ந்தான்.

விசுவாமித்திரன் மவள்விகய நிகறவு பெய்ததும். தெரதன் இராேன் - சீகத

ேணத்கத ஏற்றுக் பைாண்டதும் இப்பாடலால் கூறப்பபறுகின்றன. -6

179. மன்னன் அங்கு அவர் கபருமகம்

காணிய வருவான்
அன்ன வசிட்டன் அந்தணர்
அரசர் ஆபாலர்
இன்னர் இன்றிவய வருக என
எழுதினன்; இச் கசால்
கசான்ன வாசகம் கசால்கதாறும்
அமுது எனச் கசாரிந்த.

தெரதன் அவர்ைளின் திருேணத்தின் பபாருட்டு வசிட்டன். அந்தணர். அரெர்

ஆகிமயாகர உடமன புறப்படுோறு ஓகல விடுத்த பெய்தி இதில் கூறப்படுகிறது.-7

180. சாற்றிய முரசு ஒலி கசவியில் சாருமுன்.

வகால் கதாடி மகளிரும். வகால வமந்தரும்.
வவல் தரு குமரரும். கவன்றி வவந்தரும்.
காற்று எறி கடல் எனக் களிப்பின் ஓங்கினார்.

ேண முரசு முழங்கியது;மைட்ட ேைளிர் ஆடவர். மவல் தாங்கிய வீரர். அரெர்

ஆகிமயார் ைாற்றினால் பபாங்கும் ைடபலன ேகிழ்ந்தனர் என்னும் பெய்திைள் இதிற்
பொல்லப் பபறுகின்றன.-1

181. எதிர் ககாண்டு ஏந்தி ஓர் ஏந்திவழ ககாங்வக பூண்

அதிர. மார்பம் அழுந்தத் தழுவினான்.
‘முதிரும் வதாள் மவலவயா முவலக் குன்ைவமா
அதிகம் என்பது அறிக வந்வதன்’ என்ைான்.

வசவனகள் மிதிவல கசல்லும் காட்சி - வீரன் ஒருவன் தன் ேகனவிகய

ோர்மபாடு தழுவிய பெய்தி இப் பாடலால் கூறப்பபறுகிறது. -1

18 உண்டாட்டுப் படலம்
 182. அரம்வபயரினும். இவர் ஆடல் நன்று எனப்
புரந்தரன் கலவியின் பூசல் வநாக்கி. வான்
நிரம்பிய கண்கவை முகிழ்ந்து. நீள் நகர்
கரந்தது கடுத்து உடுக்கணங்கள் மாண்டவவ.

புரந்தரன் - இந்திரன்; உடு - தாரகைைள்; கரத்தல் - ஒளித்தல். -1

22 கடிமணப் படலம்

183. எரி கால் சுடர் ஏக. எழுந்த நிலா

வரும் ஈரமும். மா மயில் சானகிதன்
திருவமனியின்மீது சினந்து சுட.
தரியாது. உைம் கநாந்து. தனித்து உவைவாள்.

தரியாது - பபாறாது. -1

184. என்று. ஐயன் மனத்கதாடும் எண்ணினன்; மற்று அன்று அங்கு

அவவ நிற்க. அருட் சனகன் முன் தந்த தவத்து உறு
கமாய்குழலாள் துன்றும் மணம் உற்ைது கசால்லிடுவாம்.
துன்றும் - கபாருந்தும் இது கவிக்கூற்று. -1 185. கதிரவன்
எழவலாடும். கடி நகர் இடம் எங்கும்
மதி முக மடவாரும் வமந்தரும் முதிவயாரும்
விதி புரி கசயல்வபாலும். வமல் உலகினும் இல்லாப்
புதுவமயின் உறு. வகாலம் புவனதவல முயல்வுற்ைார்.

கடி - ைாவல்; விதி - பிரேன்; முயல்வுைல் - முயற்சி தகலப்படுதல். -1

186. என்றும். நான்முகன் முதல் யாரும். யாவவயும்.

நின்ை வபர் இருளிவன நீக்கி. நீள் கநறி
கசன்று மீைாக் குறி வசரச் வசர்த்திடு
தன் திரு நாமத்வதத் தானும் சாத்திவய.

நாமம் - பபயர். திருேண்; திருேண் இடல் சிறப்பு உகரத்தவாறு. -1

23 பரசுராமப் படலம்
 187. கயிவலக் கிரிதவன மூடிய அன்றிற்கிரி கந்தன்
அயிவலப் புக விடர்விட்டதுவபால் ஏழ் வழியாகச்
சயிலத் துவைபட எய்தவன. அயில் கதற்றிய அதனால்
முயலுற்ைவர் நிருபக்குலம் மூ-ஏழ் முவை முடித்தான்.

அன்றில் கிரி - கிபரௌஞ்ெம்; அயில் - மவல்; சயிலம் - கெலம் - சிலா - ைல் - ேகல;
நிருபக்குலம் - ேன்னர் ேரபு. -1