MPU 1212

BAHASA KEBANGSAAN A

1.0 PENGENALAN
PENILAIAN
• KUIZ - 5% (Individu)
• TUGASAN – 5% (Berkumpulan)
• PEMBENTANGAN – 5% (Berkumpulan)
SEJARAH BAHASA MELAYU
• Asal usul perkataan Melayu :
• Catatan orang Cina – kerajaan Mo-lo-yeu persembahkan hasil
bumi kepada raja di China sekitar tahun 644 – 645 Masihi.
• Kerajaan Mo-lo-yeu berpusat di daerah Jambi, Sumatera. Nama
kerajaan itu berasal daripada sebatang sungai yg deras alirannya
– sungai Melayu.
• Catatan I-Tsing – menggunakan perkataan Ma-lo-yu bagi 2 buah
kerajaan yang dilawati sekitar 675 masehi.
• Bahasa Jawa kuno – perkataan Mlayu bermaksud berlari atau
mengembara. Orang Indo-Melayu (Austronesia) mengembara dari
Yunan.
• Penutur Bahasa Melayu berasal daripada kelompok
Austronesia yang berasal dari daerah Yunan di China.
• Bahasa Austronesia – rumpun bahasa daripada keluarga
Bahasa Austris.
• Bahasa Melayu tergolong dalam cabang Nusantara dalam
keluarga Austronesia.
• 2 kumpulan :
• Melayu Proto (2500 sebelum Masihi)
• Melayu Deutro (1500 sebelum Masihi)
• Bukti kewujudan Bahasa Melayu di kepulauan Melayu sejak
683 Masihi pada batu bersurat di :
• Kedukan Bukit, Palembang pada 683 Masihi.
• Talang Tuwo, Palembang pada 684 Masihi.
• Kota Kapur, Pulau Bangka pada 686 Masihi.
• Karang Brahi, Meringin Daerah Hulu Jambi pada 686
Masihi.
 Austronesia
(Yunan)

Asia Tenggara

Gelombang
Perpindahan

Melayu Proto Melayu Deutro

(2500 M) (1500 M)
 Bahasa Austris

Austronesia Austroasia Tibet- China

Polinesia Melanesia (Marianna,

(Hawaii, Tonga & Maori) Marshall, Carolina & Gilbert)

Nusantara
Mikronesia
( Kepulauan Melayu)
PERKEMBANGAN BAHASA MELAYU
• Ada 3 tahap/fasa
• Bahasa Melayu Kuno
• Bahasa Melayu Klasik
• Bahasa Melayu Moden
Tahap 1: Bahasa Melayu Kuno
• Zaman kegemilangan dari abad ke-7 hingga abad ke-12.
• Zaman kerajaan Sriwijaya.
• Sebagai Bahasa pentadbiran dan lingua franca.
• Dipengaruhi sistem Bahasa Sanskrit.
• bulan – wulan
• berlepas – marlapas
• saya - sahaya
• Batu-batu bersurat abad ke 7 – Bahasa Melayu kuno huruf
Pallava.
• Batu bersurat di Gandasuli, Jawa Tengah – huruf Nagiri.
• Penutur Bahasa Melayu kuno pd zaman itu ialah kawasan
Semenanjung Tanah Melayu, Kepulauan Riau dan Sumatera.
Tahap 2: Bahasa Melayu Klasik
• Abad ke-13 – pengaruh agama islam di Asia Tenggara.
• Kegemilangan zaman Bahasa Melayu klasik dibahagi kpd. 3 zaman :
• Zaman Kerajaan Melaka
• Zaman Kerajaan Acheh
• Zaman Kerajaan Johor-Riau.

• Tokoh penulis zaman tersebut:

• Hamzah Fansuri
• Shamsuddin Al-Sumaterani
• Syeikh Nuruddin Al-Raniri
• Abdul Rauf Singkel
• Ciri-ciri bahasa Melayu klasik:
• Ayat panjang
• Berulang-ulang
• Berbelit-belit
• Banyak menggunakan ayat pasif
• Banyak menggunakan Bahasa istana / kosa kata klasik
• Menggunakan kata pangkal ayat (sebermula, alkisah dan hatta)
Tahap 3: Bahasa Melayu Moden
• Bermula dari abad ke-19.
• Hasil karangan Abdullah Munshi (Hikayat Abdullah -1849)
dianggap permulaan Bahasa Melayu moden.
• Perkembangan Bahasa Melayu moden melalui :
• Lahirnya Pakatan Belajar Mengajar Pengetahuan Bahasa (1888) di Johor
Baharu.
• Persaudaraan Sahabat Pena Malaya (1930 an).
• Pejabat Karang Mengarang (1924).
• ASAS 50 (1950) dan Kongres Bahasa dan Persuratan Melayu.
• Penubuhan Dewan Bahasa dan Pustaka (1956)
DASAR DAN KEDUDUKAN BAHASA
MELAYU
• Perkara 152 perlembagaan persekutuan “Bahasa
Kebangsaan negara ini adalah Bahasa Melayu dan hendaklah
ditulis dalam apa-apa tulisan sebagaimana yang
diperuntukkan dengan undang-undang parlimen”
• Akta Bahasa Kebangsaan 1963/1967 – Bahasa Melayu
adalah bahasa rasmi negara (dalam semua urusan rasmi
kerajaan persekutuan, negeri, tempatan ddan badan
berkanun.
• Laporan Razak 1956 – Bahasa Melayu sebagai bahasa
pengantar dalam sistem pendidikan negara/alat utama
perpaduan antara kaum.
STATUS DAN FUNGSI BAHASA MELAYU
• Alat untuk menjamin dan mengekalkan hubungan dalam
masyarakat
• Alat untuk mengenal penerima dengan lebih mendalam
• Menunjukkan identiti kebangsaan bagi sebuah negara
• Menggambarkan ciri-ciri kebangsaan negara
• Bahasa sebagai bahasa perpaduan dan meyatupadukan
pelbagai kaum
• Melambangkan kedaulatan dan asas kebudayaan kebangsaan
• Sebagai bahasa pengantar ilmu pengetahuan (bahasa
merentas kurikulum)
• Sebagai bahasa akademik
BAHASA DAN BUDAYA
• Peranan bahasa dan budaya – mengeratkan perpaduan
kaum
• Bahasa Melayu mempunyai kesantunan dan keindahan
melalui pantun, peribahasa dan kata-kata hikmat
• Setiap budaya mempunyai keindahan dan keunikan sebagai
warisan bangsa dan negara
• Melalui pendidikan di sekolah, perpaduan dapat diterapkan
melalui bahasa dan pemahaman budaya setiap kaum melalui
aktiviti budaya dan kegiatan kokurikulum
18