‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎن‬

‫زﺪﯽ ﻮ ه ا ﺖ‬
‫ای ﺪﺲ آ ﻮ ﻦ‬

‫ﻳﻮﺳﺘﻴﻦ ﮔﻮردر ـ ﺗﺮﺟﻤﻪي ﮔﻠﻲ اﻣﺎﻣﻲ‬

‫ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻧﺸﺮ و ﭘﮋوﻫﺶ ﻓﺮزان روز‪1377 ،‬‬

‫ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه در ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﺠﺎزي ﮔﺮداب‬

‫)ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﺠﺎزي ﮔﺮداب‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻬﺎد و ﻣﺆﺳﺴﻪي دوﻟﺘﻲ‪ ،‬ﺷﺒﻪدوﻟﺘﻲ‪ ،‬و ﻳﺎ رﺳﻤﻲ واﺑﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪(.‬‬
 ‫‪2‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻲ ﭘﻴﺮاﻣﻮن اﻳﻦ ﻧﺴﺨﻪي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ‬

‫‪ .1‬اﻳﻦ ﻧﺴﺨﻪ‪ ،‬از روي ﭼﺎپ ﺷﺸﻢ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪاي ﺑﻪ ﻗﺪﻳﺲ آﮔﻮﺳﺘﻴﻦ‪ ،‬ﻳﻮﺳﺘﻴﻦ ﮔﻮردر‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤﻪي ﮔﻠﻲ اﻣﺎﻣﻲ )ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻓﺮزان‪(1377 ،‬‬
‫‪ .2‬ﭘﺎﻧﻮﺷﺖﻫﺎي ﻣﺆﻟﻒ ﺑﺮ ﻛﺘﺎب‪ ،‬ﻫﻤﮕﻲ در اﻧﺘﻬﺎي ﻧﺴﺨﻪي ﭼﺎﭘﻲ درج ﺷﺪهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي راﺣﺘﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ‪ ،‬آنﻫﺎ را ﺑﺎ‬
‫ﻫﻤﺎن ﺷﻤﺎرهﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻫﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻧﻤﻮدهاﻳﻢ‪.‬‬
‫‪ .3‬ﺑﺮﺧﻲ ﻣﺘﻦﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻻﺗﻴﻦ‪ ،‬ﻛـﻪ در ﭘﺎﻧﻮﺷـﺖﻫـﺎي ﻛﺘـﺎب درج ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ‪ ،‬را در اﻳـﻦ ﻧـﺴﺨﻪي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴـﻚ ﻣـﺸﺎﻫﺪه‬
‫ﻧﻤﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻣﻮارد ﺣﺬفﺷﺪه‪ ،‬ﻋﻼﻣﺖﮔﺬاري ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ .4‬ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺮاي ﺑﻪﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﻠﻮهي ﻧﺴﺨﻪي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗﻲ در ﺳﻴﺎق ﻧﮕﺎرش ﻧﺴﺨﻪي ﭼﺎﭘﻲ و ﻧﮕﺎرش اﻣﻼﻳـﻲ ﻛﻠﻤـﺎت‬
‫ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﺮﻓﺎت‪ ،‬ﺟﺰ در ﻣﻮاردي ﻛﻪ ذﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪﻫﻴﭻوﺟﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺘﻦ ﻛﺘﺎب ﻧﻤﻲﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ .5‬ﻧﺴﺨﻪي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ‪ ،‬ﺑﺮاي آن دﺳﺘﻪ از ﻛﺘﺎبدوﺳﺘﺎﻧﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴﻞ‪ ،‬دﺳﺖرﺳﻲ آﺳﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب‪ ،‬ﺑﺮاﻳـﺸﺎن‬
‫ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺧﺮﻳﺪاري ﻧﺴﺨﻪي ﭼﺎﭘﻲ ﻛﺘﺎب از ﺳﻮي ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪان‪ ،‬ﺳﺒﺐ ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﻧﺎﺷﺮ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘـﻪي ﻛﺘـﺎب ﺧﻮاﻫـﺪ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ .6‬در ﭘﺎﻳﺎن‪ ،‬از دوﺳﺘﺎن ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ ﻓﺮوغ آﻓﺎق و ﻣﺮﻳﻢ اﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ ﺗﺸﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺰارش ﺧﻄﺎﻫﺎي اﻣﻼﻳﻲ اﻳﻦ ﻧـﺴﺨﻪي‬
‫اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ‪ ،‬در ﺑﻬﺒﻮد ﻛﻴﻔﻴﺖ آن ﻣﺎ را ﻳﺎري ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪي ﻣﺠﺎزي ﮔﺮداب‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪3‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫در ﺑﻬﺎر ﺳﺎل ‪ 1995‬ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﺮﻛﺖ در ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه ﻛﺘﺎب ﺑﻪ ﺑﻮﺋﻨﻮسآﻳﺮس رﻓﺘﻪ ﺑـﻮدم‪ ،‬دوﺳـﺘﺎن اﺻـﺮار‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ روز ﺻﺒﺢ را ﺑﺮاي دﻳﺪار از ﺟﻤﻌﻪﺑﺎزار ﻣﻌﺮوف ﺳـﻦﺗﻠﻤـﻮ ‪ San Telmo‬ﻛﻨـﺎر ﺑﮕـﺬارم‪ .‬ﭘـﺲ از ﭼﻨـﺪ‬
‫ﺳﺎﻋﺘﻲ ﭘﺮﺳﻪ زدن و ﮔﺸﺖوﮔﺬار در دﻛﻪﻫـﺎي ﺧﻴﺎﺑـﺎن و ﺑـﺎزار‪ ،‬ﺳـﺮاﻧﺠﺎم ﺑـﻪ ﻛﺘـﺎبﻓﺮوﺷـﻲ ﻛـﻮﭼﻜﻲ ﻛـﻪ‬
‫ﻛﺘﺎبﻫﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﻲﻓﺮوﺧﺖ‪ ،‬ﭘﻨﺎه ﺟﺴﺘﻢ‪ .‬در ﻣﻴﺎن ﭼﻨﺪ ﺗﺎﻳﻲ دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪي ﻗﺪﻳﻤﻲ‪ ،‬ﭼﺸﻤﻢ ﺑـﻪ ﺟﻌﺒـﻪي‬
‫ﻗﺮﻣﺰرﻧﮕﻲ اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﺑﺮﭼﺴﺐ »ﻛﻮدﻛﺲ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ‪ «Codex Floriae‬ﻳﺎ »ﻧﺴﺨﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ« داﺷﺖ‪ .‬ﻻﺑﺪ ﭼﻴﺰي ﺗـﻮﺟﻬﻢ را‬
‫ﺟﻠﺐ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻌﺒﻪ را آرام ﮔﺸﻮدم و ﺑﻪ دﺳﺘﻪاي اوراق دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ ﭼـﺸﻢ دوﺧـﺘﻢ‪ .‬ﺷـﻚ ﻧﺒـﻮد ﻛـﻪ‬
‫ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﺑﺴﻴﺎر ﻗﺪﻳﻤﻲ‪ .‬و از آن ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬زود ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﻛﻪ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﻻﺗﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻼم ﺳﺮآﻏﺎز آن در ﻳﻚ ﺧﻂ و ﺑﺎ ﺣﺮوف درﺷﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪» :‬ﺑﺎ درود از ﻓﻠﻮرﻳﺎ آﻣﻠﻴـﺎ ‪ Floria Aemilia‬ﺑـﻪ‬
‫اورﻟﻴﻮس آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ‪ ،‬اﺳﻘﻒ ﻫﻴﭙـﻮ ‪ «...Aurelius Augestine, Bishop of Hippo‬ﭘـﺲ ﺑﺎﻳـﺪ ﻳـﻚ ﻧﺎﻣـﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬آﻳـﺎ ﺑـﻪراﺳـﺘﻲ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ آن ﻣﺘﺄﻟﻪ و ﭘﺪر ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻫﻤﺎن ﻣﺘﺄﻟﻬﻲ ﻛﻪ از ﻧﻴﻤﻪي ﻗﺮن ﭼﻬﺎرم ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺶﺗـﺮ‬
‫اﻳﺎم زﻧﺪﮔﻲاش را در آﻓﺮﻳﻘﺎي ﺷﻤﺎﻟﻲ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد؟ و از ﻃﺮف ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﺪ؟‬
‫ﻣﻦ ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲﻧﺎﻣﻪي آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ آﺷﻨﺎ ﺑﻮدم‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺗﻚﭼﻬـﺮهي دﻳﮕـﺮي ﺑـﻪ اﻳـﻦ‬
‫روﺷﻨﻲ‪ ،‬آن دﮔﺮﮔﻮﻧﻲ ﺷﮕﺮف ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ را ﻧﺸﺎن ﻧﺪاده اﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﻲ ﮔﺬار از ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻛﻬﻦ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ـ روﻣﻲ را ﺑﻪ‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ‪ ،‬ﻛﻪ اﻧﮓ ﺧﻮد را ﺑﺮ اروﭘﺎ ﺗﺎ زﻣﺎن اﻣﺮوز ﻣﺎ زده اﺳﺖ‪ .‬و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ زﻧـﺪﮔﻲ‬
‫آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻮد آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ اﺳﺖ؛ آن ﻫﻢ از ﻃﺮﻳﻖ ﻛﺘﺎب اﻋﺘﺮاﻓﺎﺗﺶ ﻛﻪ ﺣﺪود ‪ 400‬ﻣﻴﻼدي ﻧﻮﺷـﺘﻪ ﺷـﺪه‬
‫اﺳﺖ )‪ .(Confessiones, c.400AD‬وي در آن‪ ،‬ﻧﮕﺮش ﺑﻲﻫﻤﺘﺎﻳﻲ از ﻗﺮن ﭘﺮآﺷﻮب ﭼﻬﺎرم ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ‪ ،‬و ﻫـﻢ‬
‫درﮔﻴﺮيﻫﺎي روﺣﻲ ﺧﻮدش در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﻳﻤﺎن و ﺷﻚ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮﻳﻦ ﻛﺲ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺎ در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدﻣﺎن ﭘﻴﺶ از رﻧﺴﺎﻧﺲ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻦ زﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪاي ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻠﻨﺪي ﺑﻪ او ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻮد؟ ﭼﻮن ﻫﻔﺘﺎد ﻫـﺸﺘﺎد ﺑـﺮگ ﺗـﻮي‬
‫ﺟﻌﺒﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ درﺑﺎرهي ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺪرﻛﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻛﻮﺷﻴﺪم ﺟﻤﻠﻪي دﻳﮕﺮي را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﻨﻢ‪» .‬ﺑﻪراﺳﺘﻲ ﻋﺠﻴـﺐ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺗـﻮ را اﻳـﻦﻃـﻮر ﺧﻄـﺎب ﻛـﻨﻢ‪.‬‬
‫روزﮔﺎري ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲﻧﻮﺷﺘﻢ‪ :‬ﺑﻪ اورل ﻛﻮﭼﻮﻟﻮي ﺷﻮخ و ﺷﻨﮕﻢ‪ «.‬از ﺗﺮﺟﻤﻪام ﭼﻨـﺪان‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺷﻚ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻟﺤﻨﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺼﻮﺻﻲ دارد‪.‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪4‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫آنﮔﺎه ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ذﻫﻨﻢ ﺧﻄﻮر ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻜﻨﺪ ﻧﺎﻣﻪي درون ﺟﻌﺒﻪي ﻗﺮﻣﺰ‪ ،‬از ﻃﺮف ﻣﻌﺸﻮﻗﻪي ﺳـﺎﻟﻴﺎن‬
‫دراز آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻳﻌﻨﻲ از ﻃﺮف زﻧﻲ ﻛﻪ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪي ﺧﻮدش‪ ،‬ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪ ﻃﺮدش ﻛﻨـﺪ‪ ،‬زﻳـﺮا‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﻋﻤﺮش را ﺑﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﺗﻤﺎم ﻟﺬتﻫﺎي ﺟﻨﺴﻲ ﺑﮕﺬارﻧﺪ؟ رﻋﺸﻪاي ﺳﺘﻮن ﻣﻬﺮهﻫﺎﻳﻢ را‬
‫ﻟﺮزاﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ آﮔﺎه ﺑﻮدم ﻛﻪ ﭘﻴﺮوان آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﭼﻴﺰي درﺑﺎرهي اﻳﻦ زن ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻳﺎ ﺳﺎلﻫـﺎي زﻳـﺎدي‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻴﺶﺗﺮ از آن ﺷﺮﺣﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد او در »اﻋﺘﺮاﻓﺎت« ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﮕﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ دﻛﻪ در ﻛﻨﺎرم ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ اوراق درون ﺟﻌﺒﻪ اﺷـﺎره ﻛـﺮد‪ .‬ﻣـﻦ ﻫﻤﭽﻨـﺎن‬
‫ﻣﺴﺤﻮر اﻫﻤﻴﺖ دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪاي ﺑﻮدم ﻛﻪ در ﺣﺎل ارزﻳﺎﺑﻲاش ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮب ﭼﻴﺰي اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ‪«...‬‬
‫در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن و ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎﻳﻲ در ﺑﺎب ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه ﻛﺘﺎب ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه ﺣـﺎﻻ‬
‫ﻣﺮا ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪:‬‬
‫»دﻧﻴﺎي ﺳﻮﻓﻲ؟«‬
‫ﺳــﺮي ﺗﻜــﺎن دادم‪ .‬ﺑﻌــﺪ روي ﺟﻌﺒــﻪ ﺧــﻢ ﺷــﺪ‪ ،‬درش را ﺑــﺴﺖ و ﺑــﺎ ﻧﻈــﻢ آن را روي ﺳــﺘﻮﻧﻲ از‬
‫دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻗﺮار داد؛ ﮔﻮﻳﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻓﺮوش آن اﺻﺮار زﻳﺎدي ﻧﺪارد‪ .‬ﺷـﺎﻳﺪ‬
‫ﻫﻢ ﻛﻤﻲ دودلﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪» :‬ﻧﺎﻣﻪاي ﺑﻪ ﻗﺪﻳﺲ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ؟«‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮم آﻣﺪ ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺎراﺣﺘﻲ زد‪.‬‬
‫»ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻴﺪ اﺻﻴﻞ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻧﻪ؟ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ رﺳﻴﺪه‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ درﺳﺖ ﻣـﻲداﻧـﺴﺘﻢ ﻛـﻪ‬
‫اﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰيﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻲﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻳﺶ اﻳﻦﺟﺎ ﻧﺒﻮد‪«.‬‬
‫»ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪه؟«‬
‫ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﺮ ﻫﻮاي ﻣﺸﺘﺮﻳﺎﻧﻢ را ﻧﻤﻲداﺷﺘﻢ‪ ،‬اﻳﻦﻫﻤﻪ در اﻳﻦ ﻛﺎر دوام ﻧﻤﻲآوردم‪«.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﺮدم دارم ﺗﻮي ﺗﻠﻪ ﻣﻲاﻓﺘﻢ‪ .‬ﭘﺮﺳﻴﺪم‪:‬‬
‫»ﭼﻪ ﻗﻴﻤﺘﻲ روﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻳﺪ؟«‬
‫»ﭘﺎﻧﺰده ﻫﺰار ﭘﺰو‪«.‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪5‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﭘﺎﻧﺰده ﻫﺰار ﭘﺰو‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻣﺸﺘﻲ در ﭘﻬﻠﻮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ ﺑﻲﺑﺮوﺑﺮﮔﺮد ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﭼﻨـﺪ ﺻـﺪ‬
‫ﺳﺎل ﻗﺪﻣﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﺧﻮدش ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻪايﺳﺖ از ﻣﻌﺸﻮﻗﻪي آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ‪ .‬دﺳﺖ ﺑـﺎﻻ ﻣـﻲﺷـﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻪايﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺪر ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻛﻪ ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﻳﺎ ﭼﻪﺑـﺴﺎ روﻧﻮﻳـﺴﻲ از ﻳـﻚ دﺳـﺖﻧـﻮﻳﺲ‬
‫ﻛﻬﻨﻪﺗﺮ‪ .‬ﺑﻠﻪ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﺎ آن را در ﺳﺪهﻫﺎي ﻫﻔﺪﻫﻢ ﻳﺎ ﻫﻴﺠﺪﻫﻢ در ﻳﻜـﻲ از ﺻـﻮﻣﻌﻪﻫـﺎي آﻣﺮﻳﻜـﺎي ﺟﻨـﻮﺑﻲ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻢ ﺗﺤﻔﻪاي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺷﺪ ﺑﻪ اروﭘﺎ ﺑﺮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﻴـﺎن‬
‫ﭼﻨﺪ ﺗﺎﻳﻲ از ﻓﺮﻗﻪﻫﺎي ﻣﺬﻫﺒﻲ‪ ،‬ﮔﻪﮔﺎه از اﻳﻦ دﺳﺖﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﺟﻌﻠﻲ ﺑﻪ ﻗﺪﻳﺴﻲ ﻛﺎﺗﻮﻟﻴﻚ ﻳﺎ از او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷـﺪه‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻛﺘﺎبﻓﺮوش ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺴﺘﻦ در و ﭘﻴﻜﺮ دﻛﻪاش ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﻛﺎرت اﻋﺘﺒﺎري وﻳﺰاﻳﻢ را ﺑﻪ او دادم‪.‬‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬دوازده ﻫﺰار ﭘﺰو‪«.‬‬
‫ﻣﺒﻠﻐﻲ در ﺣﺪود ﺻﺪ ﻫﺰار ﻛﺮن ‪ Kroner‬ﺑﺮاي ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﭼﻪﺑﺴﺎ ﺑﻪﻫﻴﭻوﺟﻪ ﻋﺘﻴﻘـﻪ ﻧﺒـﻮد‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ ﻛﻨﺠﻜـﺎويام‬
‫ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻟﺒﺘﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻓﺮدي ﻫﻢ ﻧﺒﻮدم ﻛﻪ ﺑﺎﺑﺖ ﻛﻨﺠﻜﺎوياش ﺑﻬﺎي ﮔﺰاﻓﻲ ﻣﻲﭘﺮدازد‪ .‬ﺳـﺎلﻫـﺎ‬
‫ﭘﻴﺶ‪ ،‬ﻫﻤﺎن وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﻛﺘﺎب اﻋﺘﺮاﻓﺎت را ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪم‪ ،‬ﻛﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮدم ﺧـﻮدم را ﺟـﺎي اﻳـﻦ‬
‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺑﮕﺬارم و دﻳﺪﮔﺎه آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ درﺑﺎرهي ﻋﺸﻖ ﻣﻴﺎن زن و ﻣﺮد ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧـﻮد )در دﻧﻴـﺎي ﻣـﺴﻴﺤﻲ(‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر روﺷﻨﻲ ﺑﺮ ﺟﺎي ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻛﺘﺎبﻓﺮوش ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدم را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ اﮔﺮ اﺳﻢ اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠـﻪ را ﻧـﺸﺮ ـ ﺧﻄـﺮ ﺑﮕـﺬارﻳﻢ از‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﺮم را ﺗﻜﺎن دادم‪ .‬ﭼﻮن ﻣﻨﻈﻮرش را از اﻳﻦ ﺣﺮف ﻧﻔﻬﻤﻴـﺪم‪ .‬ﺳـﭙﺲ ﺗﻮﺿـﻴﺢ داد‪» :‬از دو ﺣـﺎل ﺧـﺎرج‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻳﺎ ﻣﻦ دارم ﻣﻌﺎﻣﻠﻪي ﻓﻮقاﻟﻌﺎده ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻳﺎ ﺷﻤﺎ‪«.‬‬
‫ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻛﺎرت اﻋﺘﺒﺎريام را ﻧﻮﺷﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﺣﺰنآﻟﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘّﻲ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻜﺮدم ﺧـﻮدم ﻣـﺘﻦ‬
‫اﻳﻦ دﺳﺖﻧﻮﻳﺲ را ﺑﺨﻮاﻧﻢ‪ .‬در ﻋﺮض ﭼﻨﺪ روز دﻳﮕﺮ ﻳﺎ ﻗﻴﻤﺘﺶ ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻲﺷﺪ ﻳﺎ ﺟﻌﺒﻪ را ﺗـﻮي ﺳـﺒﺪ آن‬
‫ﻛﻨﺎر ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺘﻢ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﺒﺪي ﻛﻪ اﺷﺎره ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻈﺮي اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﭘﺮ از ﻛﺘﺎبﻫﺎي ﺟﻴﺒﻲ ﻛﻬﻨﻪ ﺑﻮد‪ .‬روي ﺑﺮﭼـﺴﺒﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﻛﻨﺎر ﺳﺒﺪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪» ،‬دو ﭘﺰو« ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ از ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺳﻮد ﺑﺮده ﺑـﻮدم‪» .‬ﻛـﻮدﻛﺲ ﻓﻠﻮرﻳـﺎ«‪ ،‬ﺗـﺎرﻳﺦ ﭘﺎﻳـﺎن ﻗـﺮن ﺷـﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫ﻣﻴﻼدي داﺷﺖ و اي ﺑﺴﺎ ﻣﻲﺷﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ در آرژاﻧﺘﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺆال اﺻﻠﻲ اﻣ‪‬ﺎ اﻳـﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ آﻳـﺎ‬
‫ﭘﻮﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ »ﻛﻮدﻛﺲ ﻓﻠﻮرﻳﺎ« را از روي آن ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪراﺳﺘﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﻪ‪.‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪6‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﺗﺮدﻳﺪي در اﺻﺎﻟﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺪارم‪ .‬ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺎل ﻫﻤﺎن ﻣﻌـﺸﻮﻗﻪي ﺳـﺎﻟﻴﺎن‬
‫آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺑﻪﻫﻴﭻوﺟﻪ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻛﺴﻲ در آرژاﻧﺘﻴﻦ‪ ،‬در اواﺧﺮ ﻗﺮن ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‪ ،‬آن را‬
‫ﺟﻌﻞ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﺮ اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ‪ ،‬راﺣﺖﺗﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ اﺻﻞ آن ﺑـﻪراﺳـﺘﻲ از زﻣـﺎن‬
‫آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه‪ .‬ﻫﻢ ﻧﺤﻮ و ﻫﻢ واژﮔﺎن ﻣـﺘﻦ‪ ،‬درﺳـﺖ از دل آﺧـﺮﻳﻦ دورهي ﺗـﺎرﻳﺦ ﺑﺎﺳـﺘﺎن ﺑﻴـﺮون‬
‫ﻣﻲآﻳﺪ؛ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ آن آﻣﻴﺰهي اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑﺎ اﺣﺴﺎس درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻛﻪ روي آن ﺗﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﭘﺎﻳﻴﺰ ‪ ،1995‬دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ را ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪي واﺗﻴﻜﺎن ﺑﺮدم ﺗﺎ ﺗﺤﻠﻴﻞ دﻗﻴﻖﺗـﺮي از آن ﺑـﺸﻮد‪.‬‬
‫اﻣ‪‬ﺎ ﭼﻨﺪان ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬در واﺗﻴﻜﺎن ﻣﺼﺮاﻧﻪ ﻣﺪﻋﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻧﺎم »ﻛـﻮدﻛﺲ‬
‫ﻓﻠﻮرﻳﺎ« ﺑﻪ دﺳﺘﺸﺎن ﻧﺮﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬از اﻳﻦ ﻫﻴﭻ ﺣﻴﺮت ﻧﻜﺮدم‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺳﺮدﺳﺘﻲ ﻫﻢ ﻧﻤﻲﺗـﻮاﻧﻢ ﺑﭙـﺬﻳﺮم ﻛـﻪ‬
‫ﻧﺎﻣﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﻣﺎل ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻛﺎﺗﻮﻟﻴﻚ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ اﺣﺘﻴﺎط ﻛﺮدم و ﻳﻚ ﻓﺘﻮﻛﭙﻲ از دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﺮدم و در ﺑﻬﺎر ‪ ،1996‬ﻛﻮﺷﻴﺪم ﻗﺒـﺎﻳﻲ ﻧـﺮوژي‬
‫ﺑﻪ ﺑﺮش ﺑﺪوزم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ در ﻧﺎﻣﻪ از ﻣﺘﻦ اﻋﺘﺮاﻓﺎت آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﻘﻞ ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺗﺮﺟﻤﻪي ﻋﺎﻟﻲ‬
‫ادﻣﻮﻧﺪ ﻫﻴﻠﺪه ‪ Oddmund Hjelde‬از ده ﻛﺘﺎب ﻧﺨﺴﺖ »اﻋﺘﺮاﻓﺎت« رﻓﺘﻪام‪.‬‬
‫ﻛﺎر ﺗﺮﺟﻤﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﭼﻴﺪن ﺗﻜﻪﻫﺎي ﻟﮕﻮﻳﻲ ﺑﺴﻴﺎر دﺷﻮار ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ آن‪ ،‬ﺷﻤﺎره ﻧﺪاﺷـﺘﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ زﺑﺎن ﻻﺗﻴﻨﻢ را ﻛﻪ روزﮔﺎري در آن ﺧﻴﻠﻲ روان ﺑﻮدم‪،‬‬
‫از ﻧﻮ ﺻﻴﻘﻞ ﺑﺪﻫﻢ ـ اﻳﻦ زﺑﺎن را ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻴﺶ در ﻣﺪرﺳﻪي ﻛﻠﻴـﺴﺎي ﺟـﺎﻣﻊ اﺳـﻠﻮ آﻣﻮﺧﺘـﻪ ﺑـﻮدم )‪ 1968‬ـ‬
‫‪ .(71‬و ﻫﺰار ﺑﺎر ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻌﻠﻢ ﻻﺗﻴﻦ ﻗﺪﻳﻤﻢ‪ ،‬اﺳﻜﺎر ﻓﻴﻠﺪ ‪ Oskar Fjeld‬ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻳﺎد ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺻﺮف ﻓﻌﻞﻫﺎ و اﺳﻢﻫﺎي ﻛﻬﻦ در ﺣﺎﻓﻈﻪي اﻧﺴﺎن ﻣﻴﺦﻛﻮب ﻣـﻲﺷـﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑـﺎ‬
‫اﻳﻦﻫﻤﻪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻳﺎري ﺑﺰرﮔﻮاراﻧﻪي اوﻳﻨﻴﺪ آﻧﺪرﺳﻦ ‪ Ovinid Andersen‬ﻧﻤﻲﺑﻮد‪ ،‬اﻳﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺮﮔﺰ از ﻛﺎر در ﻧﻤﻲآﻣﺪ‪ .‬در‬
‫اﻳﻦﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﺗﺸﻮﻳﻖﻫﺎ و راﻫﻨﻤﺎﻳﻲﻫﺎي ﻣﻔﻴﺪ ﺗﺮوﻧﺪ ﺑﺮگ ارﻳﻜﺴﻦ ‪ ،Trond Berg Eriksen‬اﮔﻴـﻞ ﻛﺮاﮔـﺮود ‪،Egil Kraggerud‬‬
‫اوﻳﻮﻳﻨﺪ ﻧﻮردﻧﻮال ‪ ،Oyvind Nordeval‬و ﻛﺎري وﮔﺖ ‪ Kari Vogt‬ﺳﭙﺎسﮔﺰاري ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻴﭻﭼﻴﺰ ﻣﺮا آن اﻧﺪازه ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎداش اﻳﻦ ﻧﺸﺮ از »ﻛﻮدﻛﺲ ﻓﻠﻮرﻳﺎ«‪ ،‬ﺷﻮق ﺑـﻴﺶﺗـﺮي‬
‫ﺑﻪ آﻣﻮﺧﺘﻦ زﺑﺎن ﻻﺗﻴﻦ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ در ﻛﻞ ﭘﻴﺪا ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪7‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ او‪‬ل‬

‫ﺑﺎ ﺳﻼﻣﻲ از ﻓﻠﻮرﻳﺎ آﻣﻠﻴﺎ ﺑﻪ اورﻟﻴﻮس آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ‪ ،‬اﺳﻘﻒ ﻫﻴﭙﻮ‪.‬‬

‫ﺑﻪراﺳﺘﻲ ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ را اﻳﻦﻃﻮر ﺧﻄﺎب ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬روزﮔﺎري‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ‬
‫ﻣﻲﻧﻮﺷﺘﻢ‪» :‬ﺑﻪ اورل ﻛﻮﭼﻮﻟﻮي ﺷﻮخ و ﺷﻨﮕﻢ‪ «.‬اﻣ‪‬ﺎ اﻛﻨﻮن از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﺳﺖﻫﺎﻳﺖ را دورم ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻲﻛﺮدي‪،‬‬
‫ده ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﺴﻴﺎري ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻋﻮض ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻦ را ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻢ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﺸﻴﺶ ﻗﺮﻃﺎﺟﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺟﺎزه داده اﺳﺖ ﺗﺎ اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺗﻮ را ﺑﺨﻮاﻧﻢ‪.‬‬
‫او ﺧﻴﺎل ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻛﺘﺎبﻫﺎي ﺗﻮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ زﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﻣﺮا ﺳﺮﺑﻪراه ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎلﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺧـﻮاﻫﻲ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﻠﻴﺴﺎﻳﻲ ‪ 1‬اﻳﻦﺟﺎ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪام و ﺷﺎﮔﺮد ﻣﺪرﺳﻪي ﻣﺴﻴﺤﻲ ﺷﺪهام‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ اورل‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ اﺟـﺎزه‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻢ داد ﻛﻪ ﺗﻌﻤﻴﺪم ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻪ ﻋﻴﺴﺎي ﻧﺎﺻﺮي ﺳﺮ راﻫﻢ اﻳﺴﺘﺎده و ﻧﻪ ﭼﻬﺎر اﻧﺠﻴـﻞ‪ ،‬اﻣ‪‬ـﺎ ﺗـﻦ ﺑـﻪ‬
‫ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻧﺨﻮاﻫﻢ داد‪.‬‬
‫در ﻛﺘﺎب ﺷﺸﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬ﺑﻪ زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﻲ ﻣـﻲﻛـﺮدم‪ ،‬اﺟـﺎزه ﻧﺪادﻧـﺪ در ﻛﻨـﺎرم ﺑﻤﺎﻧـﺪ‪ .‬از ﻣـﻦ‬
‫ﺟﺪاﻳﺶ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ راه ازدواج ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬دﻟﻢ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ او ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺎره ﺷـﺪ و زﺧﻤـﻲ‬
‫‪3‬‬
‫ﺧﻮنرﻳﺰ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬او ﺑﻪ آﻓﺮﻳﻘﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ .‬و ﺑﻪ ﺗﻮ ‪ 2‬ﻗﻮل داد ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﻣﺮد دﻳﮕﺮي زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬او ﭘﺴﺮﻣﺎن‬
‫را ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪«.‬‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻳﺎد داري ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﻪ ﻫﻢ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻲداﻧﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ ﻣﺎ از اﻳﻦ ﻫﻢآﺷﻴﺎﻧﻲﻫﺎي ﻣﺮﺳﻮم زن و ﻣﺮد ﭘﻴﺶ از ازدواج ﻣﺮد‪ ،‬ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺑﻴﺶﺗﺮي داﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻴﺶ‬
‫از دوازده ﺳﺎل ﺑﺎ وﻓﺎداري ﺑﺎ ﻫﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدهاﻳﻢ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻓﺮزﻧﺪي داد‪ .‬ايﺑﺴﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﺑـﺮ‬
‫ﻣﻲﺧﻮردﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺷﺮﻋﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬و اورل‪ ،‬ﺧﻴﺎل ﻣﻲﻛﻨﻢ اﻳـﻦ ﻣﺎﻳـﻪي ﻏـﺮور ﺗـﻮ‬
‫ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﺮدان از زنﻫﺎﺷﺎن ﺷـﺮم دارﻧـﺪ‪ .‬آن ﭘﻴـﺎدهروي‪ ،‬روي ﭘـﻞ رودﺧﺎﻧـﻪي آرﻧـﻮ ﻳـﺎدت‬
‫ﻫﺴﺖ؟ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن دﺳﺘﻲ روي ﺷﺎﻧﻪام ﮔﺬاﺷﺘﻲ و ﻣﺮا اﻳﺴﺘﺎﻧﺪي و ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ؟ ﻳﺎدت ﻫﺴﺖ؟‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﻧﮕﻔﺘﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪاي‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎري ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﻓﺮاﻣـﻮش ﻛـﺮدهاي‪ .‬ﺑﺎﻳـﺪ ﻣـﺮا‬
‫ﺑﺒﺨﺸﻲ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ دو ﻧﻜﺘﻪي ﻣﻬﻢ را ﺑﻪ ﻳﺎدت ﻣﻲآورم‪.‬‬

‫‪ Catechumen 1‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺴﺘﻤﻊآزاد‪ .‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ واژهي ﻻﺗﻴﻨﻲ ‪ auditor‬را ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد‪.‬‬
‫‪ 2‬ﻣﻨﻈﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﺘﺎب اﻋﺘﺮاﻓﺎت را آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ 3‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ﺟﻠﺪ ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ص‪15‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪8‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ درﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻗﻮل دادم ﺑﺎ ﻣﺮد دﻳﮕﺮي آﺷﻨﺎ ﻧﺸﻮم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ اﻳﻦ ﻗﻮل را ﺑـﻪ ﺧـﺪا ﻛـﻪ ﻧـﺪادهام‪ .‬ﻣﮕـﺮ ﺗـﻮ‬
‫ﻧﺒﻮدي ﻛﻪ اﻟﺘﻤﺎس ﻛﺮدي ﺑﻪ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻗﻮل را ﺑﺪﻫﻢ؟ در اﻳـﻦ ﻣـﻮرد ﻫـﻴﭻ ﺗﺮدﻳـﺪي ﻧـﺪارم‪ .‬ﭼـﻮن اﻳـﻦ ﺗﻨﻬـﺎ‬
‫دلﮔﺮﻣﻲ ﻣﻦ ﺑﻮد زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﻣﻴﻼن ‪ 4‬ﺑﻪ وﻃﻨﻢ ﺳﻔﺮ ﻛﺮدم‪ .‬آﺧـﺮ ﻫﻨـﻮز ـ ﺧﺮدﻛـﻲ ـ دﻟـﺖ ﺑـﺮاي ﻣـﻦ‬
‫ﻣﻲﺗﭙﻴﺪ‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ‪ 5‬ﻧﻈﺮش را ﻋﻮض ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ ﻣﺎ دوﺑﺎره ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ دﺳﺖﻫﺎﻳﻤﺎن را ﺑﻪ دور ﻫـﻢ‬
‫ﺣﻠﻘﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬زﻳﺮا اﻧﺴﺎن از ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ و ﻧﻔﺮت از ﺧﻮدش راﻧﺪه‪ ،‬وﻓﺎداري ﻃﻠﺐ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨـﺪ ﺟﻤﻠـﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪» :‬زﺧﻤﻲ ﻛﻪ دﻟﻢ ﭘﺲ از ﺑﺮﻳﺪن راﺑﻄﻪام ﺑﺎ زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﻲ ﻣـﻲﻛـﺮدم ﺧـﻮرده ﺑـﻮد‪،‬‬
‫ﺑﻬﺒﻮد ﻧﻤﻲﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮنرﻳﺰ و ﺳﺨﺖ دردﻧـﺎك ﺑـﻮد‪ .‬ﺳـﭙﺲ ﭼـﺮﻛﻴﻦ ﺷـﺪ و درد آن را ﻛـﻢﺗـﺮ ﺣـﺲ‬
‫ﻣﻲﻛﺮدم‪ «. 6‬ﺑﻠﻪ؛ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ و درد و ﭼﺮك ﻛﺮدن ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮ دوﻣﺎن ﺧﻮب ﻣﻲداﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺮا‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ دﺧﺘﺮ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑـﻮد‪ ،‬از ﺗـﻮ‬
‫دور ﻧﻜﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻋﺬر ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﻪ آﻳﻨﺪهي ﺧﺎﻧﻮاده ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﻳـﺎ ﻛﻤـﻲ ﻫـﻢ ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﺣـﺴﺎدت‬
‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﻗﺒﻮل ﻧﺪاري؟ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻜﺮ ﻛﺮدهام‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ آن ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر را ﻛﻪ او ﻣﺜﻞ ﮔﺮدﺑـﺎد وارد‬
‫ﻣﻴﻼن ﺷﺪ و ﺧﻮد را ﻣﻴﺎن ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻗﺮار داد‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫اﻣ‪‬ﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ دو ﺑﻮدﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺮا رواﻧﻪ ﻛﺮدﻳﺪ و دﻟﻴﻞ اﺻﻠﻲ آن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮ ازدواج ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪرﻳـﺰيﺷـﺪهات ﻧﺒـﻮد‪.‬‬
‫دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮي ﻫﻢ داﺷﺖ‪ .‬ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﺑﺮاي آن از ﺧﻮدم ﺟﺪا ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻲاﻧـﺪازه دوﺳـﺘﺖ دارم‪ .‬اﻟﺒﺘـﻪ‪،‬‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻗﻀﻴﻪ آن اﺳﺖ ﻛﻪ آدم در ﻛﻨﺎر ﻳﺎر ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺑﻤﺎﻧﺪ و از او ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺗﻮ درﺳﺖ ﺧـﻼف‬
‫اﻳﻦ را ﻋﻤﻞ ﻛﺮدي‪ .‬دﻟﻴﻠﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮار ﺷﻤﺮدن ﻋﺸﻖ ﺷﻮراﻧﮕﻴﺰ ﻣﻴﺎن ﻣﺮد و زن‪ ،‬در ﺗﻮ ﺳـﺮ زده ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﺮدي ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺣﺴﻲ ﻣﻲﺑﺮم‪ .‬و ﻻﺟﺮم آرام و ﻗﺮار ﻧﺪاﺷﺘﻲ ﺗﺎ ﺧﻮد را وﻗـﻒ رﺳـﺘﮕﺎري‬
‫روﺣﺖ ﻛﻨﻲ‪.‬‬
‫در ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬از آن ازدواج ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﻫﻢ ﭼﻴﺰي ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻧﻮﺷـﺘﻪاي ﺧﺪاوﻧـﺪ ﺑـﺎﻻﺗﺮ از ﻫﻤـﻪ ﺧﻮاﻫـﺎن‬
‫زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎﻧﻪي ﺑﻨﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﺑﺎور ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪاﻳﻲ‪.‬‬
‫اورل‪ ،‬آه اي ﺑﻲوﻓﺎ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺮا از ﺧﻮد دور ﻛﺮدي‪ ،‬ﮔﻨﺎه ﭼﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ واﻻﻣﻨﺸﺎﻧﻪاي را ﺑﻪ ﮔﺮدن ﮔﺮﻓﺘـﻲ‪.‬‬
‫دﻟﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮد و ﭼﻨﺎن زﺧﻤﻲ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ از آن ﺧﻮن ﻣﻲﭼﻜﻴﺪ‪ .‬اﮔـﺮ ﮔﻔـﺘﻦ اﻳـﻦ ﺣـﺮف دردي را دوا‬
‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ دل ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎن زﺧﻢ را داﺷﺖ‪ .‬زﻳﺮا ﻣﺎ دو روح ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ از ﻫﻢ ﺟﺪاﻳﻤﺎن ﻛـﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎ اﮔﺮ دﻟﺖ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‪ ،‬دو ﺗﻦ‪ ،‬ﻳﺎ در واﻗﻊ‪ ،‬دو روح در ﻳﻚ ﺑﺪن‪ .‬زﺧﻢ ﺗﻮ ﺧﻮب ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺳﻮزان ﺑﻮد و ﺳﺨﺖ‬

‫‪ 4‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﻧﺎم ﻻﺗﻴﻨﻲ ‪ Mediolanum‬را ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ 5‬ﻣﺎدر آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ‬
‫‪ 6‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ﺟﻠﺪ ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ص‪5‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪9‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دردﻧﺎك‪ ،‬ﺗﺎ آنﺟﺎ ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭼﺮك ﻛﺮد و ﺗﻮ درد را ﻛﻢﺗﺮ ﺣﺲ ﻛﺮدي‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﭼﺮا؟ زﻳﺮا ﺗﻮ رﺳﺘﮕﺎري روﺣـﺖ‬
‫را از ﻣﻦ ﺑﻴﺶﺗﺮ دوﺳﺖ ﻣﻲداﺷﺘﻲ‪ .‬ﭼﻪ روزﮔﺎري اﺳﻘﻒ ارجﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻋﺠﺐ رﻓﺘﺎري ‪. 7‬‬
‫آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮدي ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻛﺎر ﺑﺪﻳﻦﺟﺎ ﻛﺸﻴﺪ؟ از اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺗﻮ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﺮﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺧﻴﺎﻧﺘﻲ‬
‫از اﻳﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ آدم ﻣﻌﺸﻮﻗﻪاش را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺠﺎت روﺣﺶ ﺗـﺮك ﻛﻨـﺪ؟ آﻳـﺎ ﺑـﺮاي زن ﺗﺤﻤـﻞ اﻳـﻦ‬
‫آﺳﺎنﺗﺮ اﺳﺖ ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮدش ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ازدواج او را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ زن دﻳﮕﺮي را ﺑﺮ او ﺗﺮﺟﻴﺢ دﻫﺪ؟‬
‫اﻣ‪‬ﺎ زن دﻳﮕﺮي در زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ روح ﺧﻮد را ﺑﻴﺶ از ﻣـﻦ دوﺳـﺖ ﻣـﻲداﺷـﺘﻲ‪ .‬روح‬
‫ﺧﻮدت را‪ ،‬اورل‪ ،‬اﻳﻦ آن ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺑﺪﻫﻲ؛ ﻫﻤﺎن روﺣﻲ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ در آﻏـﻮش ﻣـﻦ‬
‫آراﻣﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺮا داﺷﺘﻲ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻪ ازدواج ﻧﺪاﺷﺘﻲ و ﻣـﻲﮔﻔﺘـﻲ اﻳـﻦ ازدواج‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮﻋﻲ اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪي ﻓﺮزﻧﺪي اﺳﺖ و ﺑﺲ‪ .‬و ﺗﻮ ﻫﻴﭻﮔﺎه ازدواج ﻧﻜﺮدي‪ .‬ﻫﻤﺴﺮت اﻫﻞ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫و ﭘﺴﺮﻣﺎن ﻧﻴﺰ در ﻣﻴﺎن ﺑﻮد‪ .‬و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﺎﻫﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻣﺎدر آدﺋﻮﺗﺎدوس ‪ Adeotadus‬ﺑﻮدم ﻛـﻪ‬
‫ﺗﻮ ﭘﺪر واﻗﻌﻲاش ﺑﻮدي‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ او را ﺣﻤﻞ ﻛﺮدم‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ او را از ﺳـﻴﻨﻪام ﺷـﻴﺮ دادم‪ ،‬ﭼـﻮن‬
‫داﻳﻪي ﺷﻴﺮده ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ .‬و ﺗﻮ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ او را ﺑﻪ ﺗﻮ واﮔﺬاﺷﺘﻢ و رﻓﺘﻢ‪ .‬ﻫـﻴﭻ ﻣـﺎدري اﻳـﻦ ﻛـﺎر را ﺑـﻪ‬
‫دلﺧﻮاه ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮش را ﺑﺪون ﺗﺤﻤﻞ دردﻧﺎكﺗﺮﻳﻦ رﻧﺞﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺮك ﻧﻤﻲﻛﻨـﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ ﺑـﺎ ﻧﺒـﻮدن ﺗـﻮ در‬
‫ﻛﻨﺎرم‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﭼﻴﺰي ﻧﺨﻮاﻫﻢ‪ .‬ﭼﻮن ﻣـﺎل و ﻣﻨـﺎﻟﻲ ﻧﺪاﺷـﺘﻢ‪ .‬ﻣﮕـﺮ ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴـﻞ ﻧﺒـﻮد ﻛـﻪ ﻣﻮﻧﻴﻜـﺎ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ دﺧﺘﺮي از ﺧﺎﻧﻮادهي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ازدواج ﻛﻨﻲ؟ ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﺣﺮف از ﻳﻚ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪» :‬ﻋﺪاﻟﺖ را ﺟﺰ در ﻣﻴﺎن ﺑﺮاﺑﺮان در ﻛﺎر ﻧﻤﻲﺗﻮان آورد ‪«. 8‬‬
‫در ﻛﺘﺎب ﻧﻬﻢ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﺪهاي ﻛﻪ اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺗﻮ را ﺑﭙﺬﻳﺮد و از ﺟﻤﻠﻪ ﻫـﺰار ﭼﻴـﺰ دﻳﮕـﺮ را‬
‫ﻧﮕﻔﺘﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪاي‪ .‬ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﻗﻠﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻪاي‪ ،‬اﻳﻦ آﺧﺮﻳﻦ دﻳﺪار ﻣﺎﺳﺖ و ﭼﻪﺑﺴﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر را‬
‫ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﻛﺮدهاي‪ .‬ﭼﺮا ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻫﻢ درﺑﺎرهي آنﭼﻪ ﻳﻚ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم در رم ﭘﻴﺶ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ آﻓﺮﻳﻘﺎ ﻛﺮدي‪،‬‬
‫ﺣﺮﻓﻲ ﻧﻤﻲزﻧﻲ؟ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ اﻳﻦﻃﻮر ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﺧﺎﻃﺮات ﺑﻨﻮﻳـﺴﺪ‪ ،‬اﻳـﻦ ﻛـﺎر ﭼﻨـﺪان ﻣﺎﻳـﻪي‬
‫ﺳﺮﺑﻠﻨﺪي ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ درﺑﺎرهي آنﭼﻪ در رم ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻲ؟ اورل‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑـﺮ ﺳـﺮﻣﺎن آﻣـﺪ؟‬
‫ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﻣﻌﻨﻮي ﺗﻮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل روﺣﺖ ﺷﺎﻳﺪ از آن اﺗﺎﻗﻚ ﻣﻔﻠﻮك در آوﻧﺘﻴﻦ آﻏﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪه‬
‫ﺑﻮدي ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺗﻴﺒﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ اوﺳﺘﻴﺎ ‪ Ostia‬رﺳﻴﺪهام‪ .‬در آنﺟﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ وﺳﻴﻠﻪي ﺳﻔﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫و ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اوﺿﺎع‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻃﻲ ﺷﺪ و ﻛﻢﺗﺮﻳﻨﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر‬

‫‪ :O tempora, O mores! 7‬ﺳﻴﺴﺮون در ﺧﻄﺎﺑﻪﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎرﻫﺎ اﻳﻦ اﺻﻄﻼح را ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﺷﺎرهﻫﺎي ﻣﻜﺮر ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهﻫﺎ و ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎن روﻣﻲ‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﻪاي ﺑﺎﺷﺪ در ﺗﺄﻛﻴﺪ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن او زن داﻧﺶآﻣﻮﺧﺘﻪاي اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ 8‬ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻛﺸﻒ ﻛﻨﻢ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑﻪ ﻛﺪام ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهي ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪10‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﺗﻮ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﻛﺎر ﺳﻔﺮ را راﺳﺖورﻳﺲ ﻛﺮده ﺑﻮدي‪ .‬اﻳﻦ دوﻣـﻴﻦ ﺑـﺎر ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑـﻪ آﻓﺮﻳﻘـﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧـﺪه‬
‫ﻣﻲﺷﺪم؛ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﻛﺎﻻي ﺗﺠﺎرﺗﻲ‪ .‬از آن زﻣﺎن‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ و زﺧﻢﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ آﻣﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫از ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﻛﻪ از ﻣﻴﻼن ﺑﺮﮔﺸﺘﻪام ﺗﺎﻛﻨﻮن‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺎ در ﺟﺎي ﭘﺎي ﺗﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻪام‪ .‬ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳـﺖ‬
‫ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻫﻤﺎن ﻣﺴﻴﺮﻫﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲﻣﺎ را در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺑﺎز ﭘﻴﻤﻮدهام‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ ﻫﺮﭼﻪ در زﻣﻴﻨﻪي ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑـﻪ ﭼـﻨﮕﻢ‬
‫ﻣﻲآﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪم‪ .‬ﭼﻮن ﺑﺎﻳﺪ درﻣﻲﻳﺎﻓﺘﻢ در ﻓﻠﺴﻔﻪ ﭼﻪ ﺧﺎﺻﻴﺘﻲ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻚ زوج ﻋﺎﺷـﻖ‬
‫را از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ زن دﻳﮕﺮي ﺷﺪه ﺑﻮدي‪ ،‬ﭼﻪﺑﺴﺎ دﻟﻢ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ رﻗﻴﺐ ﻣـﻦ زﻧـﻲ‬
‫دﻳﮕﺮ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻳﻚ اﺻﻞ ﻓﻠﺴﻔﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲﻓﻬﻤﻴﺪم‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﺎن راهﻫﺎﻳﻲ‬
‫را ﻛﻪ ﺗﻮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدي‪ ،‬در ﻫﻤﺎن ﻣﺴﻴﺮ ﻃﻲ ﻣﻲﻛﺮدم‪ .‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪم‪.‬‬
‫رﻗﻴﺐ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ رﻗﻴﺐ »ﻣﻦ« ﻧﺒﻮد‪ .‬او رﻗﻴﺐ ﻫﺮ زﻧﻲﺳﺘﺎرهﺷﻨﺎس او ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪي ﻣﺮگ ﻋﺸﻖ ﺑـﻮد ‪ . 9‬ﺗـﻮ‬
‫اﺳﻤﺶ را ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري ﻣﻲﮔﺬاري‪ .‬اورل‪ ،‬در ﻛﺘﺎب ﻫﺸﺘﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬آنﮔﺎه ﻓﺮﺻﺖ آن را ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ را‬
‫در زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻧﺎﺑﺶ ﺑﻴﺎﺑﻢ‪ ،‬آرام و ﺳﺮﺧﻮش‪ ،‬ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺳﺒﻜﺴﺮي در ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲاش‪ .‬ﺑﺎ دوﺳﺖﺧﻮﻳﻲ دلرﺑﺎﻳﺶ ﻣـﺮا‬
‫ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻲدرﻧﮓ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ روم‪ .‬آنﮔﺎه دﺳﺘﺎن ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎﻧﻪاش را از ﻫﻢ ﮔﺸﻮد ﺗﺎ ﻣﺮا در آﻏﻮش ﮔﻴﺮد‪«. 10‬‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻛﻠﻤﻪ ﭼﻪ ﺣﺮفﻫﺎ ﻛﻪ ﻧﺰدهاي ‪ . 11‬ﺣﺘّﻲ ﺗﻼش ﻫﻢ ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨـﻲ ﻛـﻪ ﭼﮕﻮﻧـﻪ ﺑـﻪ ﺧـﻮدت‬
‫اﺟﺎزه دادهاي ﻛﻪ اﻏﻮاﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ اﻧﻜﺎر ﻛﻨﻢ ﻛﻪ درﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ ﺑﺨﺶ‪ ،‬دﻟﻢ از رﺷـﻚ ﺑـﻪ‬
‫ﺧﻮد ﻣﻲﭘﻴﭽﻴﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ در زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﻮر ﺟﻮاﻧﻲ در ﻣﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻢ و ﺑﻴﺶ ﻫﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣـﻦ‬
‫واﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدي؟ آﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن »دوﺳﺖﺧﻮﻳﻲ دلرﺑﺎ« ﻧﻜﻮﺷﻴﺪم ﻛﻪ در آﻏﻮﺷﺖ ﺑﮕﻴﺮم؟ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﻢ‬
‫دﻟﻢ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻫﻢﺻﺪا ﺑﺎ ﻫﻮراس ‪ Horace‬ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ :‬وﻗﺘﻲ اﺣﻤﻖﻫﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨـﺪ ﺧﻄـﺎ ﻧﻜﻨﻨـﺪ‪ ،‬دﻗﻴﻘـﺎً ﺧﻼﻓـﺶ را‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ‪. 12‬‬
‫ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺳﻴﺴﺮون ﺷﺮوع ﻛـﺮدم ‪ . 13‬ﺗـﻮ در ﻛﺘـﺎب ﺳـﻮم درﺑـﺎرهي او ﻣـﻲﻧﻮﻳـﺴﻲ‪» :‬آنﭼـﻪ در‬
‫اﻧﺪرزﻫﺎي ﺳﻴﺴﺮون‪ ،‬ﺑﻪوﻳﮋه ﺑﺴﻴﺎر دوﺳﺖ ﻣﻲداﺷﺘﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﺮ آن ﻧﻤﻲداﺷﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻳﺎ آن ﺟﻬﺖ را‬
‫در ﻓﻠﺴﻔﻪ ﭘﻲ ﮔﻴﺮم‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را دوﺳﺖ ﺑﺪارم و ﺑﺠﻮﻳﻢ و ﺑﻴﺎﺑﻢ ‪«... 14‬‬

‫‪ ،Obitus veris 9‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻧﺎﺑﻮدي ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 10‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ﺟﻠﺪ ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ص‪11‬‬
‫‪11‬‬
‫‪Multa pausic‬‬
‫‪12‬‬
‫‪Dum vitant stulti vitia in contraria currunt‬‬
‫‪ 13‬ﺳﻴﺴﺮون )از ‪ 106‬ﺗﺎ ‪ 43‬ﭘﻴﺶ از ﻣﻴﻼد(‪ ،‬دوﻟﺖﻣﺮد‪ ،‬ﺧﻄﻴﺐ‪ ،‬و ﻓﻴﻠﺴﻮف‪ ،‬ﻛﻪ ﺳـﻬﻢ ﻓﺮاواﻧـﻲ در ﮔـﺴﺘﺮش ﻓﻠـﺴﻔﻪي‬
‫ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ در روم داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﺧﺺﺗﺮﻳﻦ وﻳﮋﮔﻲ او را در ﻣﻘﺎم ﻳﻚ ﻓﻴﻠﺴﻮف‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮان اﻟﺘﻘـﺎﻃﻲ ﺑـﻮدن او ﺧﻮاﻧـﺪ؛ ﻳﻌﻨـﻲ‬
‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﻛﻮﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦﻫﺎي ﻧﻈﺎمﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﻲ را ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬در ﻫﻢ ادﻏﺎم ﻛﻨﺪ‪ ،‬و از آن ﻓﻠﺴﻔﻪي واﺣﺪي ﺑﺴﺎزد‪ .‬ﻛﺘـﺎﺑﻲ‬
‫ﻛﻪ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ در اﻋﺘﺮاﻓﺎﺗﺶ ﺑﻪ آن ارﺟﺎع ﻣﻲدﻫﺪ‪ Hortensius ،‬اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﻦ آن اﻛﻨﻮن ﻣﻔﻘﻮد ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪11‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫و ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬اورل‪ ،‬آن ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﺪن آﺛﺎر ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎن و ﺷﺎﻋﺮان ﺑﺰرگ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺖ‪ .‬اﻧﺠﻴﻞﻫﺎي‬
‫ﭼﻬﺎرﮔﺎﻧﻪ را ﻫﻢ ﺧﻮاﻧﺪهام‪ .‬از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪا ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم وﻗﺘﻢ را وﻗـﻒ ﺣﻘﻴﻘـﺖ‪ 15‬ﻛـﺮدهام ـ‬
‫ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻛﻤﺮ ﺑﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را وﻗﻒ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻣـﻦ ﻋﺰﻳـﺰي؛ ﻫﺮﭼﻨـﺪ ﺑﺎﻳـﺪ‬
‫ﺑﻴﺎﻓﺰاﻳﻢ ﻛﻪ اﻣﺮوز ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮاﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ اﺳﺖ ‪ . 16‬اﻛﻨﻮن در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ‪ ،‬ﻣﺮا زﻧﻲ ﻣﻲداﻧﻨﺪ اﻫﻞ داﻧﺶ‪ ،‬ﻛﻪ درس‬
‫ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮاﻳﺖ ﺟﺎﻟﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎري‪ ،‬ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﻛﻪ اﺳﺘﺎد ﻓﻦ ﺑﻼﻏـﺘﻢ؟ ﻧﻜﻨـﺪ‬
‫ﺷﻮخﻃﺒﻌﻲات را ﻫﻢ از دﺳﺖ دادهاي‪ .‬در اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﻛﻪ ﭼﻴﺰي از ﺷﻮخﻃﺒﻌﻲ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲﺧﻮرد‪ .‬اورل‪ ،‬وﻗﺘﻲ‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻳﻢ اﻣ‪‬ﺎ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ از ﻛﻠﻪي ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺳـﺮ ﺷـﺐ ﺑﮕـﻮﻳﻴﻢ و ﺑﺨﻨـﺪﻳﻢ‪ .‬اﻣـﺮوز ﭼـﻪﺑـﺴﺎ‬
‫ﺷﻮخﻃﺒﻌﻲ و ﻃﻨﺰ ﺑﺮاﻳﺖ از ﻣﻘﻮﻟﻪي »ﺷﻬﻮات ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ« ﻳﺎ »ﺗﻦﭘﺮوري« اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ از ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺘﺎبﻫﺎﻳﺖ ﺗﺸﻜﺮ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺘﺎب ‪ 17‬دﻳﮕﺮي ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤـﻚ‬
‫ﻧﻜﺮد ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﭼﺮا او‪‬ل ﺧﻮاﺳﺘﻲ از ﻣﻦ ﺟﺪا ﺷﻮي‪ .‬زﻳﺮا ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ دﻧﺪان روي ﺟﮕﺮ ﺑﮕـﺬاري ﺗـﺎ دﺧﺘـﺮك‬
‫ﻳﺎزده ﺳﺎﻟﻪاي ﺑﻪ ﺳﻦ ﺑﻠﻮغ ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ازدواج ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺗﺎ ﻣـﺎده اﻳـﺰدي را ﻛـﻪ ﻧـﺎﻣﺶ را‬
‫»ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري« ﮔﺬاﺷﺘﻪاي‪ ،‬ﺑﭙﺮﺳﺘﻲ‪ .‬ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ و رك ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪ .‬اﻳـﻦ ﻛـﻪ ﺣﺎﻓﻈـﻪات‬
‫ﮔﻪﮔﺎه ﻳﺎري ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺮي اﺳﺖ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ‪ .‬و ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ دارم ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻢ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻪي ﺗﺎﻛﻴﺘﻮس ‪ ،Tacitus‬ﻏﻢ ﺧﻮردن در ﻣﺼﻴﺒﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي زﻧﺎن اﺳﺖ و ﻳﺎد ﻛﺮدن آن‪ ،‬ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﻣﺮدان ‪. 18‬‬
‫اﻣ‪‬ﺎ ﺗﻮ ﺣﺘّﻲ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻫﻢ ﻧﻤﻲآوري‪ ،‬اورل‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﻧﺎﻣﻪ در ﺑﺮاﺑﺮم دارم‪ .‬ﻳﻜﻲ از آنﻫﺎ را ﺑﻼﻓﺎﺻـﻠﻪ ﭘـﺲ از آن ﻛـﻪ ﺳـﺮاﻧﺠﺎم از ازدواج ﻛـﺮدن ﭘـﺸﻴﻤﺎن‬
‫ﺷﺪي‪ ،‬از ﻣﻴﻼن ﺑﺮاﻳﻢ ﻧﻮﺷﺘﻲ و ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻲ از زﻣﺎﻧﻲ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺟﺪاﻳﻲ ﺷﺪه ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻧﺎﻣﻪي ﺗﻮ از اوﺳﺘﻴﺎ‪ ،‬ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﻟﻄﻔﻲ ﻛﺮدي ﻛﻪ اﺟﺎزه دادي آدﺋﻮﺗﺎدوس ﻫﻢ در ﻛﻨﺎرش ﭘﻴﺎم ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﺑﻨﻮﻳـﺴﺪ‪ .‬ﻳﻜـﻲ دو‬
‫ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻧﺎﻣﻪي دﻳﮕﺮي رﺳﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻛﻪ آن ﭘﺴﺮك ﺑﻲﭼﺎره را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدي‪ .‬آﻳﺎ ﻛﺴﻲ اﺷﻜﺖ را‬
‫در آن زﻣﺎن دﻳﺪه ﺑﻮد؟ ﮔﻤﺎن ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺎور داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮك ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻴﻤﺎر ﺷـﺪ و ﻣـﺮد ﻛـﻪ‬
‫ﻧﻄﻔﻪاش در ﮔﻨﺎه ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻳﺎ ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ اﺳﺖ؟ اﻳﻦ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آن ﭼﻴﺰي ﻣـﻲﭘﺮﺳـﻢ ﻛـﻪ در ﻛﺘـﺎب‬
‫ﻧﻬﻢ ﺧﻮد ﻧﻮﺷﺘﻪاي و آنﺟﺎ آدﺋﻮﺗﺎدوس را »ﻣﻴﻮهي ﮔﻨﺎه« ﺧﻮد داﻧﺴﺘﻪاي‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻓﺰودهاي ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ »ﻗـﺎدر‬

‫‪ 14‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺳﻮم‪ ،‬ص‪4‬‬

‫‪ 15‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑﺎ اﺻﻄﻼﺣﻲ ﻛﻪ از ﻫﺠﻮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﻳﻮﻧﺎﻟﻴﻮس ‪ Juvenal‬ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎزي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪(Vitam impendere vero) .‬‬

‫‪ 16‬ﺑﺎزياي اﺳﺖ ﻟﻔﻈﻲ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪاي ﻛﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ رواﻳﺎت ﻛﻬﻦ از ارﺳـﻄﻮ ﻧﻘـﻞ ﺷـﺪه‪Amicus Plato, sed magis amica vertias :‬‬

‫)اﻓﻼﻃﻮن ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻋﺰﻳﺰ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮاﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ اﺳﺖ‪(.‬‬

‫‪ 17‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ در اﻳﻦﺟﺎ ﻓﻠﻮرﻳﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ آﺛﺎر ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن دﻳﮕﺮ دارد‪.‬‬
‫‪18‬‬
‫‪Feminis lugere honestunm est, viris meminisse‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪12‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫اﺳﺖ ﻛﺎرﻫﺎي زﺷﺖ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺒﺎ ﺑﺪل ﻛﻨﺪ ‪ .«19‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ ﺳﻬﻢ ﺗﻮ از ﭘﺴﺮك ﻫﻤﺎن ﮔﻨـﺎه ﺑـﻮد و‬
‫ﺑﺲ‪ .‬ﺷﺮﻣﺖ ﺑﺎد‪ ،‬اورل‪ .‬ﺗﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻧﺎم آدﺋﻮﺗﺎدوس را ﺑﺮاي او ﺑﺮﮔﺰﻳﺪي ‪ . 20‬ﻻﺑﺪ ﺑـﺎور ﻧـﺪاري ﻛـﻪ ﺧﺪاوﻧـﺪ‬
‫ﭘﺴﺮ را ﺑﺮد ﺗﺎ دﺳﺖ ﺗﻮ را در ﻛﺎر ﻛﺸﻴﺸﻲ و اﺳﻘﻔﻲ ﺑﺎز ﮔﺬارد‪ .‬ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻴﺎلﻫـﺎي ﺧـﺎم ﺗـﻮ را ﻫـﻢ‬
‫ﺑﺒﺨﺸﺪ‪.‬‬
‫اورل‪ ،‬ﻳﻚ ﻓﺮزﻧﺪي ﻣﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻦ ﺣﻖ آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻣﻲآﻣﺪي ﺗﺎ ﻗﺪري ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﮔﺮﻳـﻪ‬
‫ﻛﻨﻴﻢ؛ ﺗﻮ و ﻣﻦ‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻨﻮز در ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻲ و ﻫﻨﻮز ﭘﻴﻤﺎن ﻧﺎﻣﺰدي ﻧﺒﺴﺘﻪ ﺑـﻮدي و آدﺋﻮﺗـﺎدوس ﺗﻨﻬـﺎ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﻮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮ از آنﭼﻪ در رم ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﺷﺮﻣﺴﺎر ﺑﻮدي ﻛﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ روﺑﻪرو ﺷﺪن ﺑﺎ ﻣـﺮا‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻲ؟ ﻳﺎ ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪي ﻛﻪ ﻣﺒﺎدا ﻫﻤﺎن اﺗﻔﺎق ﺑﺎز رخ ﺑﺪﻫﺪ؟‬
‫ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﭼﺮا ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدن ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ دﺷﻮار اﺳﺖ‪ .‬ﻛﺘﺎب ﻧﻬﻢ‪ ،‬اورل‪ .‬آﻳﺎ ﺑﻪراﺳﺘﻲ ﮔﻤـﺎن ﻣـﻲﻛﻨـﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دادن ﺳﻮگ اﻣﺮي اﻳﻦﻗﺪر ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ اﺳﺖ؟ ﺗﻮ ﺣﺘّﻲ ﺑﻪ ﭘﺴﺮت اﺟﺎزه ﻧﺪادي ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم وداع ﺑﺎ ﻣﺎدر‬
‫ﺑﺰرگ اﺷﻚ ﺑﺮﻳﺰد‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻤﺎن ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﻮدداري از اﺷﻚ رﻳﺨﺘﻦ »ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ«ﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن اﮔﺮ ﺣـﺴﺎﺑﻲ‬
‫ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻜﻨﻴﻢ‪ ،‬آن ﻏﻢ ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺎري ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﺮ دﻟﻤﺎن ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎد آن ﭘﺴﺮ ﻗﺮﻳﻦ آراﻣﺶ ﺑﺎد‪.‬‬

‫‪ 19‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻧﻬﻢ‪ ،‬ص‪6‬‬

‫‪ 20‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺧﺪاداد‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪13‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ دوم‬

‫ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ اﺷﺎره ﻛﺮدم‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺗﻮ را در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ از ﻛﺸﻴﺶ اﻣﺎﻧﺖ ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬ﻣﺮا ﺑـﺒﺨﺶ ﻛـﻪ‬
‫ﺑﺮﺧﻲ ﻋﺒﺎرات آن را اﻳﻦﺟﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻌﺪاً ﺑﻪ آنﻫﺎ ارﺟﺎع ﺑﺪﻫﻢ‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﺣﻮﺻـﻠﻪي آن‬
‫را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ ﻧﻈﺮﻳﺎت ﻣﺮا ﺑﺎ ذﻫﻨﻲ روﺷﻦ ﺑﺨﻮاﻧﻲ‪ .‬ﻳﺎ اﮔﺮ دﻟﺖ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‪ ،‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﻣﺮا؟ ﭼـﻮن اﻳـﻦ ﻧﺎﻣـﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ ﭼﻴﺰي وراي ﻳﻚ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻢزﻣﺎن ﻧﺎﻣﻪاي اﺳﺖ ﺑﻪ اﺳـﻘﻒ ﻫﻴﭙﻮرﮔﻴـﻮس‪ .‬از‬
‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ دﺳﺖﻫﺎﻳﻤﺎن را ﺑﻪ دور ﻫﻢ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺳﺎلﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ و اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﺴﻴﺎري رخ‬
‫داده‪ .‬از اﻳﻦ رو در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺎﻣﻪاي ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻣﺴﻴﺤﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ اﻣـﺮوز ﺗـﻮ در‬
‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﭘﺮﻧﻔﻮذي ﻗﺮار داري‪.‬‬
‫ﻫﺮﭼﻨﺪ اﻋﺘﺮاف ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺗﺼﻮر اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻨﺪ دﻟﻢ را ﻣﻲﻟﺮزاﻧﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﻣـﺮدان ﻛﻠﻴـﺴﺎ‬
‫ﻫﻢ ﺗﺎب ﺗﺤﻤﻞ ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاي ﻳﻚ زن را ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬آﻳﺎ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ آن ﺻﺒﺢ در ﺣﺎل ﮔﺬر از ﻓـﻮروم رﻣـﺎﻧﻮم‬
‫‪ Forum Romanum‬ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآوري‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻻﻳﻪي ﻧﺎزك ﺑﺮﻓـﻲ ﻛـﻪ ﭘـﺎﻻﺗﻴﻦ ‪ Palatine‬را ﭘﻮﺷـﺎﻧﺪه ﺑـﻮد‪،‬‬
‫دﻳﺪﻳﻢ؟ ﻣﻦ از ﺗﺮاژدي ﻣﺪﺋﺎ ‪ ،Medea‬ﻧﻮﺷﺘﻪي ﺳﻨﻜﺎ ‪ Seneca‬ﻛﻪ اﺧﻴﺮاً ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدم‪ ،‬ﺣـﺮف زدم‪ .‬در آن ﻧﻤـﺎﻳﺶ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺣﺮف ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ را ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬و آن ﻣﻦ ﺑﻮدم ‪. 21‬‬
‫ﻛﺘﺎب ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﻴﺶﮔﻔﺘﺎر ﻧﻮﻳﺪﺑﺨﺸﻲ آﻏﺎز ﻣﻲﺷﻮد؛ آنﺟﺎ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻋﻠـﻢ و ﻋﻈﻤـﺖ ﺧﺪاوﻧـﺪ را ﺳـﺘﺎﻳﺶ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ از ﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬از ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬و در وﺟﻮد ﺗﻮﺳـﺖ ‪ «. 22‬ﺑﻌـﺪ از دوران ﺧﺮدﺳـﺎﻟﻲ‬
‫ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎري ﻣﺸﺎﻫﺪات ﺧﻮدت را از ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﺎلﻫﺎي آدﺋﻮﺗـﺎدوس ﺑـﻪ وام‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪاي‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ از ﻫﻤﻴﻦ اﺑﺘﺪا زﻳﺮﻟﺤﻦ ﻣﻼلآور و ﻛﺴﺎﻟﺖﺑﺎري ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﻧﺨـﻲ ﺳـﺮخرﻧـﮓ در ﺗﻤـﺎم ﻛﺘـﺎب‬
‫ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬آﺷﻜﺎر اﺳﺖ‪» .‬ﻫﻴﭻﻛﺲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮ از ﮔﻨﺎه ﺑﺮي ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺣﺘّﻲ ﻧﻮزادي ﻛﻪ ﻓﻘـﻂ ﻳـﻚ روز‬
‫در ﺟﻬﺎن زﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ ...‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دﺳﺖ و ﭘـﺎي ﺑـﻲارادهي ﻧـﻮزاد ﺑـﻲﮔﻨـﺎه ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬اﻣ‪‬ـﺎ روح او ﻧﻴـﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺑﻪراﺳﺘﻲ ﭼﺮا ﻧﻪ؟ ﺧﻮب ﭼﻮن ﭘﺴﺮك ﻛﻮﭼﻜﻲ را دﻳﺪهاي ﻛﻪ »رﻧﮓﺑﺎﺧﺘﻪ از ﺧﺸﻢ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﭘﺮ اﻧﺰﺟﺎر« ﺑـﻪ‬

‫‪ 21‬اﮔﺮﭼﻪ ﺳﻨﻜﺎ )‪ (Seneca‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪي ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﮔﻮش داد‪ ،‬در ﻧﺎﻣﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت ﺑـﻪ ﮔﻮﻧـﻪاي‬
‫ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻴﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦﺟﺎ اﻳﻦ اﺻﻞ دﻳﺎﻟﻜﺘﻴﻜﻲ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﺟﻤﻊﺑﻨﺪي ﺷـﺪه ﻛـﻪ ﮔـﻮﻳﻲ دﻗﻴﻘـﺎً ﻋـﻴﻦ ﻛﻠﻤـﺎت‬
‫آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ از ﻣﺘﻦ ﻛﺘﺎب ‪) De duabus animabus‬ﺳﺎل ‪ (391‬ﻧﻘﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .audiatur et altera pars‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ‬
‫اﺛﺮ آﺷﻨﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﻢ اﻳﻦ اﻣﻜﺎن را ﻛﻪ ﺷﺨﺺ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻧﻈﺮ ﺧﻮد را‬
‫از زﺑﺎن ﻓﻠﻮرﻳﺎ )در ‪ Forum Romanum‬در زﻣﺴﺘﺎن ﺳﺎل ‪ (388‬ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮرد ﺗﺄﻣﻞ ﻗﺮار دﻫﻢ‪.‬‬
‫‪ 22‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج او‪‬ل‪ ،‬ص‪ :2‬ﻧﻚ ﺑﻪ ﻛﺘﺎب ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪي ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ روﻣﻴﺎن‪ ،‬ﺑﺎب دوم‪ ،‬آﻳﻪي ‪36‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪14‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺑﺮادرش ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ ﻛﻪ او ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻪ از ﺳﻴﻨﻪي ﻣـﺎدرش ﺷـﻴﺮ ﺑﺨـﻮرد‪ .‬آه‪ ،‬اورل ﺑـﻲﭼـﺎره‪ .‬ﭼـﻮن ﻧـﻮزاد‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪي ﻣﺎدر ﺑﻴﺎوﻳﺰد ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻲ آن ﺳﻨﮓدﻟﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ »ﺑﺪن اﻧـﺴﺎن را از‬
‫ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﺲﻫﺎ و ﻋﻀﻮﻫﺎ ﺑﺮﺧﻮردار ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬آنﻫﺎ را ﺑﻪ زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ درآورده‪ ،‬و در آنﻫﺎ ﺗﻤﺎم ﻏﺮاﻳﺰي‬
‫را ﻧﻬﺎده ﻛﻪ ﺣﻴﺎت را ﺳﺮﭘﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻲدارد و از آن دﻓﺎع ﻣﻲﻛﻨﺪ ‪ .«23‬اﻣ‪‬ﺎ اﻳﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ را ﭼﻴﺰي زﻳﺒﺎ و ﺧﻮب ﺗﻠﻘﻲ‬
‫ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ‪ .‬از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا درﺑﺎرهي ﺗﻮﻟﺪت اﺑﺮاز ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻣﻲﻛﻨﻲ ﻛـﻪ در ﻋـﻴﻦ ﻇﻠـﻢ ﺑـﻮده و اﻳـﻦ ﻛـﻪ ﻣـﺎدرت‬
‫ﻧﻄﻔﻪات را در ﮔﻨﺎه ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﺎ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ‪ ،‬اﺳﻘﻒ ﻣﻌﻈﻢ‪ ،‬ﻧﻄﻔﻪي ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﺎ ﻋـﺸﻖ ﺑـﺴﺘﻪ ﻣـﻲﺷـﻮد‪ .‬ﺧﺪاوﻧـﺪ‬
‫ﻣﺘﻌﺎل ﻛﻪ ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ اﻳﻦ زﻳﺒﺎﻳﻲ و ﺧﺮد آﻓﺮﻳﺪ‪ ،‬اﺟﺎزه ﻧﺪاد ﺑﻪ ﺧﻮدي ﺧﻮد رﺷﺪ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻮ ﺣﺘّﻲ در اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﺗﻮ را در ﻧﻮزادي ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻧﺪاد‪ ،‬ﻣﻌﻨﻲ ﻋﻤﻴﻖﺗﺮي ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ‪» .‬زﻳﺮا ﻟﻜﻪﻫـﺎي‬
‫ﮔﻨﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﺮ ﺗـﻦ آدم ﻣـﻲﻧـﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺑـﻪ اﺣﺘﻤـﺎل ﻗـﻮي ﺑـﺎ ﺧـﻮد ﻣﻌـﺼﻴﺖ ﺑـﺰرگﺗـﺮ و‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎكﺗﺮي را در ﭘﻲ ﻣﻲآورد‪ «. 24‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﻣﻌﺼﻴﺖ اورل؟ ﭼﺮا؟ ﭼﻮن ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ را زن و ﻣﺮد آﻓﺮﻳﺪ‪ ،‬زﻧـﺎن و‬
‫ﻣﺮداﻧﻲ ﺑﺎ ﻧﻴﺎزﻫﺎ و اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮوز ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ؟ و ﻳﺎ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻲ‪ ،‬ﺑﺎ ﻏﺮاﻳﺰ‪ ،‬ﻳﺎ اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ‪ .‬اورل‪ ،‬ﻣـﻦ ﻛـﻪ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ اﻳﻦ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ؛ ﺗﻮﻳﻲ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻫﻢﺑﺴﺘﺮ ﺳﺮﺧﻮش ﻣﻦ ﺑﻮدي‪ .‬ﺗﻮ ﺣﺘّﻲ ﺷﻴﻔﺘﮕﻲ ﺧـﻮد را ﺑـﺮاي‬
‫داﺳﺘﺎن دﻳﺪو و آﻳﻨﻴﺎس ‪ Dido & Aeneas‬ﺑﺨﺸﻲ از ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآوري‪.‬‬
‫در ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺘﺎﺑﺖ ﻣﺪام ﺑﺪﻳﻦ روال درﺑﺎرهي »اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ« و »ﻫﻮسﻫﺎي ﮔﻨﺎهآﻟﻮده« ﻣـﻲﻧﻮﻳـﺴﻲ‪ .‬آﻳـﺎ‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺼﻮر ﻛﺮدهاي ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖﻫﺎي اﻟﻬﻲ را زﺷﺖ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ؟ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻛـﻪ اﻧﺰﺟـﺎر ﺗـﻮ از‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻮاس‪ ،‬ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﺘﺄﺛﺮ از آﺛﺎر ﻣﺎﻧﻮﻳﺎن ‪ 25‬و اﻓﻼﻃﻮﻧﻴﺎن اﺳﺖ ﺗﺎ از ﺷﺨﺺ ﺧﻮد ﻋﻴﺴﺎي ﻧﺎﺻﺮي‪.‬‬
‫در ﻛﺘﺎب دﻫﻢ‪ ،‬اﻧﺰﺟﺎرت ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ از ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻮاس و ﻻﺟﺮم آﻓﺮﻳﻨﺶ اﻟﻬﻲ ﺗﺄﻛﻴﺪ دارد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ از ﺧﻮد ﺣﺲﻫـﺎ‬
‫ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺰﺟﺮي ـ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ آنﻫﺎ ﻧﻴﺰ آﻓﺮﻳﻨﺶ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪» :‬وﺳﻮﺳﻪي ﺣﺲ ﺑﻮﻳﺎﻳﻲ اﺻﻼً ﻣـﺮا ﺧـﻮش‬
‫ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺣﺴﺶ ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬در ﺟﺴﺖوﺟـﻮﻳﺶ ﻧﻴـﺴﺘﻢ‪ .‬ﭼﻨـﺎنﭼـﻪ وﺟـﻮد داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬آن را ﻃـﺮد‬
‫ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺪون آن ﺳﺮ ﻛﻨﻢ‪ «. 26‬ﮔﻮﻳﺎ ﺣﺘّﻲ ﺷﺮﻣﺖ ﻣﻲآﻳـﺪ ﻛـﻪ ﺧـﻮراك ﺑﺨـﻮري‪ ،‬ﭼـﻮن‬
‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺧﻮﺷﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﻛﻪ »ﻏﺬا را ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن دارو‬

‫‪ 23‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج او‪‬ل‪ ،‬ص‪7‬‬

‫‪ 24‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج او‪‬ل‪ ،‬ص‪11‬‬
‫‪ 25‬ﻣﺎﻧﻮﻳﺖ‪ ،‬ﺟﻨﺒﺸﻲ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در زﻣﺎن آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﻧﻔﻮذ ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺖ‪ .‬ﻧﻴﻤﻲ از اﺻﻮل آن ﻣـﺬﻫﺒﻲ و ﻧﻴﻤـﻲ دﻳﮕـﺮ‬
‫ﻓﻠﺴﻔﻲ ﺑﻮد و در آن رﺳﺘﮕﺎري ﺑﺮ ﺷﺎﻟﻮدهي ﻧﻈﺮﻳﻪي دوﮔﺎﻧﮕﻲ ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻃﺒﻖ اﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﺑﻪ دو ﻧﻴﻤﻪي ﺧﻴـﺮ‬
‫و ﺷﺮ‪ ،‬روﺷﻨﺎﻳﻲ و ﺗﺎرﻳﻜﻲ‪ ،‬و روح و ﻣﺎده ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬از اﻳﻦ رو اﻧﺴﺎن ﻗﺎدر اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﻛﻤـﻚ روح‪ ،‬از ﺟﻬـﺎن ﻣـﺎدي‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﺮود و ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن‪ ،‬ﺑﻨﻴﺎد رﺳﺘﮕﺎري روح را ﭘﻲ اﻓﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ 26‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪32‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪15‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫را ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد«‪ .‬ﻣﺒﺎرﻛﺖ ﺑﺎﺷﺪ ‪ . 27‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺣﺘّﻲ ﺗﺼﻮرش ﻫﻢ ﺣﺎل ﻣﺮا ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣـﻲزﻧـﺪ‪ .‬ﻧﻮﺷـﺘﻪاي‪» :‬ﺣﺘّـﻲ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﺳﻼﻣﺖ ﺧﻮراك ﻣﻲﺧﻮرﻳﻢ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ از رﻓﺎه را در ﭘـﻲ دارﻳـﻢ‪ «.‬در ﻧﺘﻴﺠـﻪ‪،‬‬
‫»ﻫﻤﻴﺸﻪ داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻴﻢ اﻳﻦ ﻏﺬا ﺑﺮاي اداﻣﻪي زﻧﺪﮔﻲ ﻻزم اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﻟﺬﺗﻲ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛـﻪ آن را از‬
‫ﻣﺎ ﻃﻠﺐ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬آﺳﺎن ﻧﻴﺴﺖ ‪ .«28‬ﻧﻪ‪ ،‬اي واي ﻣﻦ‪ ،‬اﺳﻘﻒ‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻴﺰي ﻫﻢزﻣﺎن ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺧﻮردن و ﻫﻢ ﺑﺮاي‬
‫ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻢ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ؟ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت ﺳﺎدهي ﻫﻮراس ارﺟﺎع ﻣـﻲﻛـﻨﻢ و اﻳـﻦ ﻛـﺎر را ﺑـﺎ‬
‫آﺳﻮدهﺗﺮﻳﻦ وﺟﺪان اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻢ‪» :‬ﭼﻪ آرامﺑﺨﺶ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻪﮔﺎه ﺧﻮد را رﻫﺎ ﻛﻨﻴﻢ‪«. 29‬‬
‫اورل‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮرد و ﻣﺠﺎز اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻏﺬا ﺧﻮردن ﺧﻮد ﻟﺬت ﺑﺒﺮد‪ .‬ﺷﺴﺖوﺷﻮي ﺑﺪن را ﻛـﻪ ﺗـﺮك‬
‫ﻧﻜﺮدهاي؟ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻪ ﮔﻠﻲ زﻳﺒﺎ ﻣﻲاﻓﺘﺪ‪ ،‬ﭼﻪﺑﺴﺎ دﻟﺖ ﺑﺨﻮاﻫـﺪ ﺑـﺮوي و آن را ﺑﺒـﻮﻳﻲ؛ ﺣﺘّـﻲ اﮔـﺮ‬
‫اﻣﺮوز اﻳﻦ ﻛﺎر را »ﻧﻴﺎز ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ« ﺑﻨﺎﻣﻲ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﺷﺮمآور اﺳﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺳﻴﺴﺮون‪» ،‬ﻫـﻴﭻ ﻛـﻼم ﻣﻬﻤﻠـﻲ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﻲ آن را ﺑﻴﺎن ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .«30‬اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻪراﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻃﻠﺒﻪﻫﺎي ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻫـﻢ ﻗﺎﺑـﻞ اﻃـﻼق‬
‫اﺳﺖ‪ .‬روزي را ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ روي ﭘﻞ رودﺧﺎﻧﻪي آرﻧﻮ ﻗﺪم ﻣﻲزدي‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآوري؟‬
‫در ﺣﻴﻦ راه‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻮ اﻳﺴﺘﺎدي‪ ،‬ﭼﻮن دﻟﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺮا ﺑﺒـﻮﻳﻲ‪ .‬اورل‪ ،‬ﭼـﺮا دﻟـﺖ ﺧﻮاﺳـﺖ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻲ؟ آﻳﺎ ﻧﺪاي »ﻧﻴﺎز ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ« ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺧﻮدش را آﺷﻜﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد؟ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻤﺎن ﻧﻤﻲﻛـﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎور دارم ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻮ ﻣﻔﻬﻮم واﻗﻌﻲ ﻋﺸﻖ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻲ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ آن را از ﻳﺎد ﺑﺮدهاي‪.‬‬
‫در ﻛﺘﺎب دوم‪ ،‬درﺑﺎرهي ﺳﺎلﻫﺎي ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲات در ﺗﺎﮔﺎﺳﺘﻪ ‪ Tagaste‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي؛ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ »روﺣﺖ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻫﺎي‬
‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ آﻟﻮده ﺑﻮد ‪.«31‬‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮﻳﻦ ﻟﺬت را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲداد‪ ،‬دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﻮد‪ ...‬وﻟﻲ‬
‫از ﮔﻨﺪاب ﺟﺬاﺑﻴﺖﻫﺎي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ و از ﺳﺮﭼﺸﻤﻪي ﻫﻮسﻫﺎي ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﺨﺎرﻫﺎي ﻣﻪآﻟﻮدي ﺑﺮﺧﻮاﺳﺖ و ﭼﻨـﺎن‬
‫ﻗﻠﺐ ﻣﺮا در ﺳﻴﺎﻫﻲ و ﻣﻪﮔﺮﻓﺘﮕﻲ ﻓﺮو ﺑﺮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻣﻴﺎن ﻋﺸﻖ ﻧـﺎب و ﻫـﻮس ﻧﺎﭘـﺎك ﺗﻔـﺎوﺗﻲ ﻗﺎﺋـﻞ‬
‫ﺑﺸﻮم‪ .‬ﻫﺮ دو اﺣﺴﺎس در دروﻧﻢ ﻣﻲﺧﺮوﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻏﺘﺸﺎش در ﻫﻢ ﻣﻲآﻣﻴﺨﺖ‪ ،‬و ﻣﺮا‪ ،‬ﻳﻚ اﻟﻒﺑﭽـﻪي ﻧﺎﭘﺎﻳـﺪار‬
‫را‪ ،‬ﺑﻪ درون ﭼﺎه وﻳﻞ ﺷﺮ و ﺷﻮرﻫﺎ ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ و ﻻﺟﺮم ﺑﻪ ﮔﺮداﺑﻲ ﻫﺎﺋﻞ از ﺻﻔﺎت ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪«. 32‬‬
‫اورل‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻗﺪري ﮔﺰاﻓﻪﮔﻮﻳﻲ ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎً ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﭘﺴﺮ ﺟﻮاﻧﻲ ﺗﺨﻴﻼت ﺳﺮزﻧﺪهي ﺧﻮد را‬
‫داﺷﺘﻲ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻌﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮدم‪ ،‬ﻫﻢﺑﺴﺘﺮ ﻣﻦ ﺟـﻮان ﺑـﻲﺗﺠﺮﺑـﻪ و ﺑـﻲدﺳـﺖوﭘـﺎﻳﻲ ﺑـﻮد‪.‬‬

‫‪ Plaudite! 27‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺒﺎرك ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ 28‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪31‬‬
‫‪29‬‬
‫‪Dulce est desipere in loco‬‬
‫‪30‬‬
‫‪Nihil tam absurdum dici potest ut non dicatur a philosopho‬‬
‫‪ 31‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دوم‪ ،‬ص‪1‬‬
‫‪ 32‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دوم‪ ،‬ص‪2‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪16‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲاﻓﺰاﻳﻲ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازهاي ﻛﻪ رﻓﻘﺎﻳﺖ ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ دارﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻲ‪ ،‬ﺷﺮﻣـﺴﺎر‬
‫ﺑﻮدي‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي آنﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪي از »ﺻﻔﺖﻫﺎي ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ«ﺷﺎن ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣـﻲﻛﺮدﻧـﺪ‪ ،‬ﺳـﭙﺲ ﺗـﻮ ﻫـﻢ ﭼﻨـﻴﻦ‬
‫ﻛﺮدي‪ .‬آري‪ ،‬اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ ﻛﻮدﻛﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺒﻮل ﻧﺪارم؟ اﻣ‪‬ﺎ ﺷﺮمآور؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺮمآورﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ اﻳـﻦ اﺳـﺖ ﻛـﻪ‬
‫اﺳﻘﻒ ﻫﻴﭙﻮ رﮔﻴﻮس ﻫﻤﭽﻨﺎن ذﻫﻦﻣﺸﻐﻮل اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﻛﻮدﻛﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻚ اﺳﻘﻒ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي اﻧـﺴﺎﻧﻲ‬
‫را ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ . 33‬ﭘﺴﺮﺑﭽﻪﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺴﺮﻧﺪ دﻳﮕﺮ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﻮده ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮده‪ .‬ﺣﺘّﻲ از ﻳﺎدآوري »ﺟﻨﺎﻳﺖ« وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﻛـﻪ‬
‫در ﺷﺎﻧﺰدﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎل ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪي دﻳﮕﺮ اﻧﺠﺎم دادي ﺷﺮم ﻧﻤﻲﻛﻨـﻲ؛ ﭼﻨـﺪ ﮔﻼﺑـﻲ از‬
‫ﻳﻚ درﺧﺖ دزدﻳﺪﻳﺪ ‪. 34‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي و ﻋﺒﻮس ﻣﻲﺷﻮي‪ .‬اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي ﭘﻮﻟﺲ ﺣﻮاري ‪ St.Paul‬اﺷﺎره ﻣـﻲﻛﻨـﻲ‬
‫ﻛﻪ »ﺑﻬﺘﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮد زﻧﻲ را ﻟﻤﺲ ﻧﻜﻨﺪ ‪ .«35‬راﺳﺘﻲ اورل ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﭼﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤـﻴﻦ ﻳـﻚ ﺟﻤﻠـﻪ را ﻧﻘـﻞ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻲ؟ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻋﻠﺘﺶ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ اﺳـﺖ ﻛـﻪ از ﻣﺎﻧﻮﻳـﺎن آﻣﻮﺧﺘـﻪاي‪ .‬آﻳـﺎ در ﻛـﻼس ﻋﻠـﻢ ﺑﻴـﺎن ﺑـﻪ ﺗـﻮ‬
‫ﻧﻴﺎﻣﻮﺧﺘﻪاﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺪا ﻛﺮدن ﺟﻤﻠﻪاي از ﺳﻴﺎق آن ﭼﻘﺪر ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ؟ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺮد ﺑﻬﺘﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ زﻧﻲ را ﻟﻤﺲ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ او در اداﻣﻪ ﻣﻲاﻓﺰاﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﭘﺮﻫﻴﺰ از وﻟﻨﮕﺎري‪ ،‬ﻫﺮ ﻣﺮد ﺑﺎﻳـﺪ‬
‫ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮد را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﺮ زﻧﻲ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮد را‪ .‬ﻛﻤﻲ ﺑﻌﺪﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ‬
‫ﻳﻚ ﺑﺪن ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻣﺪام ﺑـﺎ ﻫـﻢ درﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧـﺪ ﺗـﺎ ﻣﺒـﺎدا ﺑـﻪ ﺧﻴﺎﻧـﺖ ﺑﻴﺎﻧﺪﻳـﺸﻨﺪ‪ ،‬زﻳـﺮا ﻧﺨﻮاﻫﻨـﺪ ﺗﻮاﻧـﺴﺖ در‬
‫ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﻧﺪ ‪. 36‬‬
‫ﺳﺆاﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻄﺮح ﻣﻲﺷﻮد اﻳﻦ اﺳﺖ‪ :‬آﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري »ﺻﻔﺖﻫﺎي ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ« را ﺳﺮﻛﻮب‬
‫ﻛﻨﻴﻢ؟ اﮔﺮ از ﻣﻦ ﺑﭙﺮﺳﻲ‪ ،‬ﺧﻼف آن را ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗـﻮ از ﻣـﺮدان ﻫـﻢﺳـﻦوﺳـﺎل‬
‫ﺧﻮدت ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻴﺶﺗﺮ درﮔﻴﺮ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ اﻓﻜﺎر ﻫﺴﺘﻲ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد آن ﻛﻪ از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧـﻮد را در آﻏـﻮش ﻣـﺎدر‬
‫ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري اﻧﺪاﺧﺘﻪاي‪ ،‬ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﻲ ﻣﻲﮔﺬرد‪ .‬اوه‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻜـﺴﺖ ﺑﺰرﮔـﻲ را ﻫـﻢ ﺗﺤﻤـﻞ ﻛـﺮدي‪ .‬ﻫـﻮراس‬

‫‪ 33‬اﺳﺘﻔﺎدهي آزادي اﺳﺖ از ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻣﻌﺮوﻓﻲ را ﺗﺮﻧﺲ )‪) Homo sum; nihil humanum a me alienum puto :(Terence‬ﻣـﻦ‬
‫اﻧﺴﺎﻧﻢ و ﻫﻴﭻﭼﻴﺰ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪(.‬‬
‫‪ 34‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دوم‪ ،‬ص‪6‬‬
‫‪ 35‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دوم‪ ،‬ص‪2‬‬
‫‪ 36‬ﺧﺸﻢ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻛﺎرﺑﺮد ﺧﺎرج از ﺳﻴﺎق اﻳﻦ آﻳﻪ ﺗﻮﺳﻂ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﻗﺎﺑـﻞ درك اﺳـﺖ‪ .‬ﻧـﻚ ﻧﺎﻣـﻪي او‪‬ل ﭘـﻮﻟﺲ‬
‫ﺣﻮاري ﺑﻪ ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن‪ ،‬ﺑﺎب ﻫﻔﺘﻢ‪ ،‬آﻳﻪي ‪ 1‬ـ ‪» .7‬و درﺑﺎرهي آنﭼﻪ ﺷﻤﺎ از ﻣﻦ اﺳﺘﻔﺴﺎر ﻧﻤﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻣﺮد را ﻛـﻪ‬
‫ﺑﺎ زن ﻣﺲ‪ ‬ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ رﻓﻊ زﻧﺎ ﺳﺰاوار اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﺮد زن ﺧﻮد را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫـﺮ زن ﺷـﻮﻫﺮ ﺧـﻮد را‪ .‬و‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻮﻫﺮ را ﻛﻪ زن ﺑﻪ وﺿﻊ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ و زن ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻤـﻴﻦ وﺿـﻊ‪ .‬زن ﻣﺨﺘـﺎر ﺑـﺪن ﺧـﻮد‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺷﻮﻫﺮ اﺳﺖ و ﺷﻮﻫﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺘﺎر ﺑﺪن ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ زن اﺳﺖ‪ .‬از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪاﻳﻲ ﻧﮕﺰﻳﻨﻴﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ رﺿـﺎي‬
‫ﻃﺮﻓﻴﻦ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻤﻮدن ﺑﻪ ﺟﻬﺖ روزه و ﻧﻤﺎز‪ ،‬و ﺑﺎز ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺒﺎدا ﻛـﻪ ﺷـﻴﻄﺎن ﺑـﻪ ﺳـﺒﺐ‬
‫ﺑﻲﻣﺒﺎﻻﺗﻲ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را در اﻣﺘﺤﺎن اﻧﺪازد‪ .‬و اﻳﻦﻫﺎ را ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺟﻮاز ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺣﻜﻢ‪«.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪17‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ اﮔﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ را ﺑﺎ ﺷﻦﻛﺶ ﻫﻢ ﺑﺮاﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدد ‪37‬؛ ﻣﮕﺮ آن ﻛﻪ ﺑﺎ آن ﺑﺮﺧﻮرد ﻗـﺎﻃﻊ و ﻋﺎﺟـﻞ‬
‫ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺟﻮاﻧﻲ در راه ﻣﻠﻜﻮت اﻋﻠﻲ ﺧﻮد را اﺧﺘﻪ ﻣـﻲﻛـﺮدم ‪ «. 38‬در آن‬
‫ﺻﻮرت ﭼﻪﺑﺴﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮي آﺳﻮدهﺗﺮ در اﻧﺘﻈﺎر ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮت اﻋﻠﻲ ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻲ‪ .‬اورل ﺑﻲﭼـﺎره‪ ،‬ﭼﻘـﺪر از‬
‫ﻣﺮد ﺑﻮدن ﺷﺮﻣﻨﺪهاي‪ .‬ﺗﻮﻳﻲ ﻛﻪ اﺳﺐ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻦ ﺑﻮدي‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ـ و اﻳﻦ ﺳﺎﻟﻴﺎن ﺳﺎل ﭘـﺲ از آن‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻒ ﻧﻔﺲ و ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺮوس ﺧﻮد اﻧﺘﺨـﺎب ﻛـﺮدهاي ـ دل ﺧـﻮد را ﭘـﻴﺶ ﺧﺪاوﻧـﺪ‬
‫ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻲﻛﻨﻲ و ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ دﻟﺖ ﺑﺮاي زﻧﻲ در ﻛﻨﺎرت ﺗﻨﮓ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﺳﻘﻒ‪ ،‬در ﻛﺘﺎب دﻫﻢ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬اﻣ‪‬ﺎ‬
‫در ﺧﺎﻃﺮهام‪ ،‬ﻫﻨﻮز از ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازه درﺑﺎرهﺷﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدم‪ ،‬از ﻋﺎدتﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺑﺮ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬آنﻫﺎ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ واﻗﻌﻴﺖ آن اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﻴﺪاري‬
‫وﺿﻮح ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ در ﺧﻮاب ﻣﺮا وﺳﻮﺳﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ؛ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﻟﺬت ﺑـﺮدن‪ ،‬ﺑﻠﻜـﻪ ﺑـﺮاي ﭘـﺬﻳﺮﻓﺘﻦ و‬
‫ﻋﻤﻞ ﻛﺮدن‪«. 39‬‬
‫از ﻓﺤﻮاي اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﻮد را اﺧﺘﻪ ﻧﻜﺮدهاي‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ ﮔﺎﻫﻲ دﻟﺖ ﻫﻮاي‬
‫ﻣﺮا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ ﺧﺎﻃﺮهﻫﺎي ﻣﻦ و ﺑﺮﺧﻲ »ﻋﺎدتﻫﺎي« ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ در رؤﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺗﻮ ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬زﻳـﺮا‬
‫اورل‪ ،‬ﺗﻮ ﻗﻄﻌﺎً »آن« ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم ﻧﺪادهاي‪ .‬ﺗﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺮﻳﻚ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﻦ ﺑﻮدي‪ .‬آﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻧﺎﺑﻴﻨـﺎ‬
‫ﻣﻲﻛﺮدي؟ ﭼﻨﺎنﻛﻪ اودﻳﭗ ﻛﺮد ‪ . 40‬ﭼﺮا ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ زﺑﺎﻧﺖ را ﺑﺒﺮي؟ ﺧﻮب ﻣﻲداﻧﻢ ﻛﻪ دﻟﺖ ﺑﺮاي ﺑﻮﺳﻪﻫﺎي‬
‫ﻣﻦ ﺗﻨﮓ ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ از ﻫﻤﻪي اﻳﻦ ﺣﺮفﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﮕﺬرﻳﻢ‪ ،‬ﺟﻨﺴﻴﺖ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻳﻜﻲ از اﻋﻀﺎي ﺣﺴﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﮕﺮ‬
‫ﻧﻪ اورل؟ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬اﻳﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺪام درﺑﺎرهي »اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ« ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪ ،‬ﺣﺎل آن ﻛـﻪ آنﭼـﻪ در‬
‫ﺳﺮ داري در واﻗﻊ ﻟﺬتﻫﺎي ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺎورت ﺷﺪه ﻛﻪ ﭼـﺸﻢﻫـﺎ و ﮔـﻮشﻫـﺎي ﺗـﻮ ﺑـﻴﺶﺗـﺮ از‬
‫ﺟﻨﺴﻴﺖ‪ ،‬از آﻓﺮﻳﻨﺶ اﻟﻬﻲ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ؟ راﺳﺘﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻲ ﺑﻌﻀﻲ از اﻋﻀﺎي ﺑﺪن اﻧﺴﺎن از ﺑﻌﻀﻲ دﻳﮕـﺮ‬
‫ﻛﻢﺗﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮاﻫﺐ اﻟﻬﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫‪37‬‬
‫‪Naturam expellas furca, tamen usque recurret‬‬
‫‪ 38‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دوم‪ ،‬ص‪ .2‬ﻛﺘﺎب ﻣﻘﺪس‪ ،‬اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ‪ ،‬ﺑـﺎب ‪ ،19‬آﻳـﻪي ‪ .12‬اﻳـﻦ آﻳـﻪي ﻣﺘـﻲ‪ ،‬ﺗﻨـﻲ ﭼﻨـﺪ از ﻣﺆﻣﻨـﺎن‬
‫ﻣﺴﻴﺤﻲ را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺖ ﺗﺎ ﺧﻮد را ﺧﺼﻲ )اﺧﺘﻪ( ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬از ﺟﻤﻠﻪي اﻳﻨﺎن‪ ،‬اورﻳﮕـﻨﺲ )‪ ،Origenes‬از ‪ 185‬ﺗـﺎ ‪ (245‬از آﺑـﺎء‬
‫ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻮد‪ .‬در ﺗﺮﺟﻤﻪي ﻻﺗﻴﻨﻲ اﻧﺠﻴﻠﻲ ﻛﻪ در اﺧﺘﻴﺎر آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﻮد‪ ،‬آﻳﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه‪:‬‬
‫»زﻳﺮا ﻛﻪ ﺧﺼﻲ ﭼﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ از ﺷﻜﻢ ﻣﺎدر ﭼﻨﺎن ﺗﻮﻟﺪ ﺷﺪهاﻧﺪ و ﺧﺼﻲ ﭼﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳـﺖ دﻳﮕـﺮان ﺧـﺼﻲ‬
‫ﺷﺪهاﻧﺪ و ﺧﺼﻲ ﭼﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﻠﻜﻮت آﺳﻤﺎن ﺧﺼﻲ ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ آن را دارد‪،‬‬
‫آن را ﻗﺒﻮل ﻧﻤﺎﻳﺪ‪«.‬‬
‫‪ 39‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪30‬‬
‫‪ 40‬از ﺗﺮاژدي ﺳﻮﻓﻮﻛﻠﺲ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان »اودﻳﭗ ﺷﺎه«‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم وﻗﺘﻲ اودﻳﭗ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺪرش )ﻻﻳﻮس( را ﻛﺸﺘﻪ اﺳﺖ و‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎدرش )ﻳﻮﻛﺎﺳﺘﺎ( ازدواج ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻨﺠﺎق زﻳﻨﺘﻲ ﻳﻮﻛﺎﺳﺘﺎ ﻫﺮ دو ﭼﺸﻢ ﺧﻮد را از ﻛﺎﺳﻪ ﺑﻴﺮون آورد‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪18‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ ﺳﻮم‬

‫در ﻛﺘﺎب ﺳﻮم‪ ،‬از زﻣﺎﻧﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ در ﻣﻘﺎم ﻳﻚ داﻧﺸﺠﻮي ﺟﻮان ﺑﻪ ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ آﻣﺪي‪.‬‬
‫»ﺣﺎل و ﻫﻮاي ﺷﻬﻮاﻧﻲ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ از ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎت ﻣﺮا ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ دﻳﮓ ﺟﻮﺷﺎن ﻳـﻚ ﺳـﺎﺣﺮه‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ در اﺷﺘﻴﺎق ﻋﺸﻖ ﻣﻲﺳﻮﺧﺘﻢ‪ .‬ﻫﻮسﻫﺎﻳﻢ را ﭘﻨﻬـﺎن ﻛـﺮدم و از ﺧـﻮدم ﻋـﺼﺒﺎﻧﻲ‬
‫ﺑﻮدم‪ .‬ﭼﻮن ﺷﻮﻗﻢ اﻧﺪك ﺑﻮد‪ .‬از ﺷﺪت ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻋﺸﻖ‪ ،‬در ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﭼﻴﺰي ﺑﺮآﻣﺪم ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺮ آن ﻋﺎﺷـﻖ‬
‫ﺑﺸﻮم‪«. 41‬‬
‫آنﮔﺎه ﻣﺮا ﻳﺎﻓﺘﻲ‪ .‬از اﻗﺎﻣﺘﺖ در ﺷﻬﺮ ﻳﻚ ﺳﺎل ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻼﻗـﺎت ﻛـﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻣـﻦ‬
‫ﻣﺘﻮﻟﺪ اﻳﻦﺟﺎ ﺑﻮدم‪ .‬ﻫﺮ دو ﻧﻮزده ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻳﺎدم ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ دو ﺳﻪ داﻧﺸﺠﻮ زﻳﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮي ﻧﺸـﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدم‪ .‬ﺗﻮ از ﭘﻴﺶ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از آنﻫﺎ آﺷﻨﺎ ﺑﻮدي و ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣـﺎ آﻣـﺪي‪ .‬ﻣـﻦ در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﺗﺸﻌـﺸﻊ آﻓﺘـﺎب در‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و اﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮدم‪ ،‬ﺳﺮم را ﺑﺎﻻ ﻛﺮدم و ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻢ‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ اﻳـﻦ ﻋﻤـﻞ را ﺑـﻪ ﻧﺤـﻮي‬
‫اﻧﺠﺎم دادم ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻣﺠﺬوب ﻛﺮد‪ .‬ﭼﻮن ﻧﮕﺎﻫﺖ را در ﻧﮕﺎﻫﻢ دوﺧﺘﻲ‪ .‬آنﮔﺎه ﺑﺎ ﺑﻼﺗﻜﻠﻴﻔـﻲ ﻳﻜـﻲ دو ﺑـﺎر ﺑـﻪ‬
‫زﻣﻴﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪي و ﺳﭙﺲ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺟﺴﺖوﺟﻮ ﻛﺮدي‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺣﺲ ﻛﺮدﻳﻢ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻫﺮ دوﻣـﺎن‬
‫ﻳﻚ ﻋﻤﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ زﻳﺴﺘﻪاﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ در ﺟﺎ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﻠﺐ و روﺣﻢ ﺑـﻪ ﺗـﻮ ﻋـﺸﻖ ﺑـﻮرزم‪ .‬ﺑـﺎ‬
‫وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻪ وﺣﺸﺘﻲ داﺷﺘﻢ و ﻧﻪ ﺣﺘّﻲ ﺧﻮاﺑﺶ را ﻣﻲدﻳﺪم ﻛﻪ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻫﻤﺎن ﺷﺐ رخ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ اﮔﺮ‬
‫درﺳﺖ ﺣﺪس ﻣﻲزدم‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ دو ﻛﺎر ﻗﺎدر ﺑﻮدم‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﮔﺮوﻫﻲ داﻧﺸﺠﻮ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺧﻮدﺑﻪﺧﻮد ﻋﺠﻴﺐ ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ‬
‫درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻜﻲ از آنﻫﺎ در ﺑﺤﺚﻫﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﻨﻢ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﻛﻪ دو ﻧﻔﺮﻣـﺎن ﺗﻨﻬـﺎ ﺷـﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻳﻜـﻲ از‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ درﺑﺎرهاش ﺣﺮف زدﻳﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن اﺑﺘﺪا درﺑﺎرهي وﻳﺮژﻳﻞ ‪ Vergil‬ﺑﺤﺚ ﻛﺮدﻳﻢ‬
‫و ﺳﭙﺲ در ﻣﻮرد ﻋﺸﻖ و زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻲآورم ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ ﺷﮕﻔﺘﻲ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﻛـﺮدي ﻛـﻪ ﭼـﻪ‬
‫راﺣﺖ از ﻋﻤﻞ دﻳﺪو درﺑﺎرهي ﻋﺸﻖ دﻓﺎع ﻛﺮدم‪ . 42‬ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ از ﻣﻦ ﻣﻲﭘﺮﺳﻴﺪي ﻛﻪ آﻳـﺎ واﻗﻌـﺎً زﻧـﻲ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ آنﭼﻨﺎن ﺑﺮ ﻣﺮدي ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮد ﻛﻪ در ﺻﻮرت ﺧﻴﺎﻧﺖ آن ﻣﺮد‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻫﻼﻛﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ؟‬

‫‪ 41‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺳﻮم‪ ،‬ص‪1‬‬

‫‪ 42‬از ﻛﺘﺎب »اﻧﻪاﻳﺪ« وﻳﺮژﻳﻞ‪ .‬آﻳﻨﻴﺎس ﭘﺲ از ﺑﻪ ﮔﻞ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻛﺸﺘﻲ ﺧﻮد در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠـﻪ‪ ،‬راﺑﻄـﻪي ﻋﺎﺷـﻘﺎﻧﻪاي ﺑـﺎ دﻳـﺪو‪،‬‬
‫ﻣﻠﻜﻪي ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﭼﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ ﺑﺮاي او رﻗﻢ زده اﺳﺖ‪ .‬آﻳﻨﻴﺎس ﺧﻮد را از دام ﻋـﺸﻖ‬
‫دﻳﺪو رﻫﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬رﻫﺴﭙﺎر اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ )ﺑﻌﺪﻫﺎ رم( ﻣﻲﺷﻮد و در آنﺟﺎ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﺮﻗﺮار ﻣـﻲﻛﻨـﺪ‪ .‬او ﺑـﺪون ﻧـﺸﺎن‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪19‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﭼﻮن درﺑﺎرهي دﻳﺪو و آﻳﻨﻴﺎس ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮ ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪي آﻳﺎ ﺗﺎﻛﻨﻮن‬
‫ﺑﻪ رم رﻓﺘﻪام‪ ،‬ﻳﺎ ﭼﻴﺰي دﻳﮕﺮ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﺑﻮد؛ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺠﻴﺐ‪ .‬زﻳﺮا ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﻛـﻪ‬
‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﺪاﻧﻲ آﻳﺎ ﻣﻦ ﺗـﺎﻛﻨﻮن ﺑـﻪ رم رﻓﺘـﻪام ﻳـﺎ ﺧﻴـﺮ‪ .‬ﻓﻜـﺮ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺳﺮ ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎز ﻛﻨﻲ‪ .‬ﭼﻮن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺘﻲ ﻛـﻪ ﺧـﻮد‬
‫ﺗﻮ ﻫﻢ ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺑﻪ رم ﻧﺮﻓﺘﻪاي‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﻗﺼﺪ داري روزي ﺑﺮوي‪ .‬و ﭼﻮن ﻟﺤﻈﻪاي ﭘﻴﺶﺗﺮ داﺷﺘﻴﻢ درﺑـﺎرهي دﻳـﺪو‬
‫ﺣﺮف ﻣﻲزدﻳﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻠﻜﻪي ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﻛـﺮدي ﻛـﻪ آنﺟـﺎ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﭼﻮن ﻣﻦ از اﻳﻦ ﻣﻠﻜﻪي اﻓﺴﺎﻧﻪاي ﺑﺎ ﺣﺮارت دﻓﺎع ﻛﺮده ﺑﻮدم‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ اﻟﻘﺎ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ اﮔـﺮ‬
‫ﻣﻦ از آن ﺗﻮ ﺑﻮدم‪ ،‬دﻟﺖ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ رم ﺑﺮوﻳﻢ و اﮔـﺮ ﻣـﻲرﻓﺘـﻴﻢ‪ ،‬ﻫﺮﮔـﺰ ﻧﻤـﻲﮔﺬاﺷـﺘﻲ ﺳﺮﻧﻮﺷـﺖ‬
‫دردﻧﺎﻛﻲ را ﻛﻪ او داﺷﺖ‪ ،‬داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬آن زﻣﺎن ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ واﻗﻌـﺎً ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﺑـﻪ رم‬
‫ﺳﻔﺮ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﭼﻨﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ اﻧﮕﺎر رﺧﺖ ﺳﻔﺮ ﺑﺴﺘﻦ آﻳﻨﻴﺎس از ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ‪ ،‬ﻧﻘﻄﻪي آﻏﺎز ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻓﺰاﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦﺟﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ آﻳﻨﻴﺎس‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻴﺰ رﺳﺎﻟﺘﻲ داﺷﺘﻲ‬
‫ﻛﻪ از ﻋﺸﻖ در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫دﺳﺖ آﺧﺮ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ زﻳﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻫﻤﺎن دم و ﻫﻤـﺎنﺟـﺎ‪،‬‬
‫ﭼﻴﺰي درﺑﺎرهي ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي دﻳﮕﺮان را ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ؛ ﭼﻴـﺰي ﻣﺤﻜـﻢ و ﻧﺰدﻳـﻚ‪ .‬ﺗـﻮ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺗﻮﻃﺌﻪﮔﺮاﻧﻲ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬آنﮔﺎه ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻛـﻮﭼﻜﻢ آﻣـﺪي و ﺷـﺐ را آنﺟـﺎ ﺑـﻪ ﺳـﺮ‬
‫ﺑﺮدي‪ .‬ﻫﻴﺠﺪه ﻣﺎه ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺴﺮي ﺑﻪ ﻣﺎ داد و ﻣﺎ ﺟﺪاﻧﺸﺪﻧﻲ ﺑﻮدﻳﻢ ﺗﺎ آن ﻛﻪ ﻣﻮﻧﻴﺎ ﻳﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري‪ ،‬ﻣـﺎ را‬
‫از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻛﺮد و ﻫﺮ دوي ﻣﺎ را ﺑﺎ زﺧﻢﻫﺎﻳﻲ ﺧﻮنرﻳﺰ‪ ،‬ﺑﺮ ﺟﺎي ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫از ﻫﻤﺎن آﻏﺎز‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺮ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻋﻤﻴﻖ اﺳﺘﻮار ﺑﻮد‪ .‬زﻳﺮا ﻫـﺮ دو وﻧـﻮس را دوﺳـﺖ‬
‫ﻣﻲداﺷﺘﻴﻢ و ﮔﺎه ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﻳﻜﺴﺎن ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ اﻛﻨﻮن وﻗﺘﻲ ﺧﺎﻃﺮات ﺗﻮ را ﻣﻲﺧﻮاﻧﻢ‪ ،‬اﺣﺴﺎس اﻧﺪوﻫﻲ‬
‫ﻣﺮا ﻓﺮا ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﭼﻮن ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ آنﭼﻪ را ﺗﻮ در آن »ﻫﻮاي ﻧﻔﺲ« ﻣﻲﺧﻮاﻧﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ را‬
‫ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻲداد‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي آنﭼﻪ در ﺟﻮاﻧﻲات رخ داده‪ ،‬ﺑـﺎ ﺗﻌـﺼﺒﻲ ﺑـﻴﺶ از ﺣـﺪ‪،‬‬
‫ﭘﺸﻴﻤﺎن و ﻧﺎدم ﻫﺴﺘﻲ و ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم روزﻫﺎي ﭘﻴﺶ از وﻗﻒ ﻛﺎﻣﻞ ﺧﻮدت ﺑﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري‪ .‬آﻳﺎ ﺑﻪراﺳﺘﻲ اﻳﻦ‬
‫ﺗﺮس از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل اﺳﺖ ﻳﺎ ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت از ﺗﺮدﻳﺪﻫﺎ و ﻧﺪاﻣﺖﻫﺎي ﺧﻮدت؟‬
‫ﭼﻪﺑﺴﺎ دﻗﻴﻘﺎً دوﺳﺘﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ را اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮدان زﻳﺎدي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛـﻪ از‬
‫اﻳﺠﺎد دوﺳﺘﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ زن ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻧﻨﮕﺸﺎن ﻣﻲآﻳﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺳﭙﺮدﮔﻲﺷﺎن ﺑﻪ داﺷﺘﻦ راﺑﻄﻪاي ﺧـﺼﻮﺻﻲ ﺑـﺎ او‪ .‬در‬
‫آن ﺻﻮرت ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﺬر ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻛﻪ داﺷﺘﻦ راﺑﻄﻪي ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﺎ او ﻣﺎﻧﻌﻲ ﺑﻮده ﺑﺮاي‬

‫دادن ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ ﺗﺮﺣﻤﻲ ﺑﺮاي دﻳﺪو و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰش ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻗﻠﺐ ﺷﻜﺴﺘﻪي دﻳﺪو و اﻧﺪوه ﻧﺎﺷـﻲ از ﻋـﺸﻖ‬
‫ﻧﺎﻛﺎم‪ ،‬ﺳﺒﺐ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ او اﻗﺪام ﺑﻪ ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪20‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺑﺮﻗﺮاري ﻳﻚ دوﺳﺘﻲ ﺻﻤﻴﻤﻲ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﻪ داﻧﺶ ﻓﻠـﺴﻔﻪ آراﺳـﺘﻪ ﻣـﻲﺷـﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻳـﻦ واﻗﻌﻴـﺖ‬
‫ﻣﻠﻤﻮسﺗﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺨﺶ اﻋﻈﻢ اﻳﻦ را ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻮﻳﺎن و اﻓﻼﻃﻮﻧﻴﺎن ﻣﻨـﺴﻮب ﻣـﻲﻛـﻨﻢ‪ .‬ﺑـﻪ ﮔﻤـﺎﻧﻢ ﭘـﺲ از‬
‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪي ﻓﺎﻳﺪون ‪ ، 43‬ﻧﮕﺎه ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﻜﻞ دﻳﮕﺮي ﻳﺎﻓﺖ و ﺧﻮاﻧﺪن ﻓﺮﻓﻮرﻳﻮس ‪ 44‬ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﻀﻴﻪ ﻛﻤـﻚ زﻳـﺎدي‬
‫ﻧﻜﺮد‪ .‬آه اورل‪ ،‬اﻳﻦﻫﻤﻪ ﻣﺸﺎور و اﻳﻦﻫﻤﻪ دﻳﺪﮔﺎه ‪ . 45‬ﻣﻦ اﻣ‪‬ﺎ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﺎ ﻧـﺎم ﺣـﻮا ﻣـﻮرد ﺧﻄـﺎب ﻗـﺮار‬
‫ﻧﺪاده ﺑﻮدي‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ دردﺳﺮ ﻧﺸﺪم و اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﻼن ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬رخ ﻧﺪاد‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻫﺮﭼـﻪ از‬
‫دﺳﺘﺖ ﺑﺮﻣﻲآﻣﺪ ﻣﻲﻛﺮدي ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻠﻚ ﺣﻠﻘﻪي اﻃﺮاﻓﻴﺎن اﻣﺒﺮوﺳﻴﻮس‪ 46‬ﺑﭙﻴﻮﻧﺪي‪.‬‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ در آن زﻣﺎن‪ ،‬روﺣﺖ اﺳﺘﻮار و ﺳﺮﺣﺎل ﻧﺒﻮد‪» .‬ﺳﺮاﺳﺮ ﭘﻮﺷـﻴﺪه از آﺑﻠـﻪ‪ ،‬ﺧـﻮد را ﺑـﻪ دﺳـﺖ‬
‫ﻓﻼﻛﺖ ﺳﭙﺮد و ﺑﺮاي ﻓﺮوﻛﺶ ﺧﺎرﺷﺶ ﺑﻪ ﻟﺬات ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﭘﻨﺎه ﺑﺮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ اﻳﻦﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻛـﺎﻣﻼً ﺑـﺪون روح ﻧﺒﻮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻮن در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻦ ﺑﺮ آنﻫﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻤﻲﺷﺪم‪ .‬ﺣﺲ ﻣـﻲﻛـﺮدم دوﺳـﺖ داﺷـﺘﻦ و دوﺳـﺖ داﺷـﺘﻪ‬
‫ﺷﺪن‪ ،‬ﭼﻪ ﻟﺬﺗﻲ دارد؛ ﺑﻪوﻳﮋه آنﮔﺎه ﻛﻪ ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺴﺘﻢ ﻣﻌـﺸﻮق را ﺟـﺴﻤﺎً ﻣﺎﻟـﻚ ﺷـﻮم‪ .‬و ﭼﻨـﻴﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﻪﻫﺎي ﻋﻤﻴﻖ دوﺳﺘﻲ را ﺑﺎ ﻫﻮسﻫﺎي ﺷﻬﻮاﻧﻲ ﮔﻞآﻟﻮده ﻛﺮدم و درﺧﺸﺶ ﺷـﻔﺎف آن ﺑـﺎ وﺳﻮﺳـﻪﻫـﺎي‬
‫دوزﺧﻲ ﺗﻴﺮه ﺷﺪ‪«. 47‬‬
‫ﭘﺲ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ اﻛﻨﻮن ﭼﻪ اﻧﺪازه و ﺑﺎ ﭼﻪ ﺷﺪﺗﻲ از وﻧﻮس ﻣﺘﻨﻔـﺮي‪ .‬اورل‪ ،‬ﻫـﻢ او ﻛـﻪ ﺷﺨـﺼﺎً ﭘـﻞ‬
‫ﺟﻮاﻫﺮﻧﺸﺎن روحﻫﺎي ﺗﻨﻬﺎ و وﺣﺸﺖزدهي ﻣﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺎر ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦﺟﺎ ﺧﺘﻢ ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ از ﻫﺮﭼﻪ ﻟـﺬت‬
‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺰﺟﺮي‪ .‬از آن ﻫﻢ ﺑﻴﺶﺗﺮ‪ ،‬ﻓﺮاﺗﺮ‪ .‬در اداﻣﻪ ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨﻲ ﻛﻪ از ﺧﻮد ﺣﺲﻫﺎ ﻫـﻢ ﻣﺘﻨﻔـﺮي‪.‬‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﻛﻪ ﻣﺤﺠﻮب ﺷﺪهاي‪.‬‬
‫واﻗﻌﺎً درك ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ اﺳﺮار ﻣﺎ را ﺑـﻪ ﺳـﺎدﮔﻲ‪ ،‬ﺑـﺎ ﺑﺮﭼـﺴﺐ »ﻫـﻮسﻫـﺎي ﺷـﻬﻮاﻧﻲ« ﻳـﺎ‬
‫»ﻟﺬتﻫﺎي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ« ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﻮ ﺑﺮاﻧﻲ‪ .‬ﺧﻮب‪ ،‬دﺳﺖﻛﻢ ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻴﺪم ﺗﺎ آن ﻛﻪ در ﻛﺘﺎب دﻫﻢ ﺧﻮاﻧـﺪم ﻛـﻪ‬
‫اﻛﻨﻮن ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ از ﺗﻤﺎم ﺣﺲﻫﺎ‪ ،‬ﻛﻪ از ﻫﺮ آنﭼﻪ ﻣﻴﻮه و ﺷﺮاب ﺑﻪ روح ﻣﺎ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻫﻢ ﻧﻔـﺮت داري‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ‬
‫ﻫﻨﻮز اﻳﻦ ﺗﻤﺎم ﻣﺎﺟﺮا ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬از اﻳﻦﺟﺎ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﻲ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺨﺮ ﺑﻔﺮوﺷﻲ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪهاي ﭼﻪ ﺣﺪ از‬
‫ﺗﻤﺎم آﻓﺮﻳﺪهﻫﺎي او ﻣﺘﻨﻔﺮي‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻧﺖ »ﻧﻮري« را دﻳﺪهاي‪.‬‬

‫‪ 43‬ﻓﺎﻳﺪون ‪ ،Phaedo‬ﻣﻜﺎﻟﻤﺎت اﻓﻼﻃﻮن ﻛﻪ ﺳﻘﺮاط در آن ﺑﺤﺚ ﺗﺒﺎهﻧﺎﭘﺬﻳﺮي روح و ﺟﺎوداﻧﮕﻲ ﻧﻔﺲ را ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ 44‬ﻓﺮﻓﻮرﻳﻮس ‪ 232) Porphyrius‬ﺗﺎ ‪ ،(304‬ﻓﻴﻠﺴﻮف ﻧﻮاﻓﻼﻃﻮﻧﻲ‪ ،‬و ﺷﺎﮔﺮد ﻓﻠﻮﻃﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ 45‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از ﮔﻔﺘﻪي ﻫﻮراس‪Quot capita, tot sensus :‬‬

‫‪ 46‬آﻣﺒﺮوﺳﻴﻮس ‪ 339) Amberosius‬ـ ‪ (397‬ﭘﻴﺶ از آن ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم اﺳﻘﻔﻲ ﻣﻴﻼن ﻣﻨﺼﻮب ﺷﻮد‪ ،‬ﻣﺸﺎﻏﻞ دوﻟﺘﻲ ﺑـﺎﻻﻳﻲ‬
‫داﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ 47‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺳﻮم‪ ،‬ص‪1‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪21‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺣﺎﺿﺮﺟﻮاﺑﻲﻫﺎ و دﺳﺖوﭘﻨﺠﻪي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺗﻮ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ﻛـﻪ راه‬
‫ﺧﻮد را در ﻣﻴﺎن داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن اﻟﻬﻴﺎت ﻣﺴﻴﺤﻲ ﮔﻢ ﻛﺮدهاي‪ .‬ﭼـﻪ ﺣﺮﻓـﻪي ﻓﻼﻛـﺖﺑـﺎري‪ .‬ﭼﮕﻮﻧـﻪ زﻳﺮدﺳـﺘﺎن‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺑﺰرﮔﺎن رﻳﺎﺳﺖ ﻛﻨﻨﺪ؟ ﭼﻄﻮر اﺛﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ اﺳﺘﺎد را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﺪ؟ واﻗﻌـﺎً اﺛـﺮ ﭼﮕﻮﻧـﻪ ﺧـﻮد رأﺳـﺎً‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻛﺎرﻛﺮد اﺛﺮ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮود؟‬
‫اورل‪ ،‬ﻣﺎ اﻧﺴﺎن آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪهاﻳﻢ‪ .‬و ﺑﻪ ﺻـﻮرت زن و ﻣـﺮد ﻫـﻢ ﺧﻠـﻖ ﺷـﺪهاﻳـﻢ‪ .‬ﺳﻴـﺴﺮون در ﻧﻮﺷـﺘﻪاش‬
‫درﺑﺎرهي ﺳﻦ و ﺳﺎل ﭼﻴﺰي ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ )ﻧﻘﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ( ﻛﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﻮاﻧﻲ را ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮو و ﺗـﻮان ﺷـﻴﺮ و‬
‫ﻓﻴﻞ ﻋﻮض ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻜﻮﺷﻴﻢ آن ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﭼﻮن در آن ﺻﻮرت آﻳﺎ ﺧﺪا را ﺑـﻪ‬
‫ﺳﺨﺮه ﻧﮕﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ؟ ﻣﺎ اﻧﺴﺎﻧﻴﻢ‪ ،‬اورل‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺨـﺴﺖ زﻧـﺪﮔﻲ ﻛﻨـﻴﻢ‪ ،‬ﭘـﺲ آنﮔـﺎه‪ ،‬ﺑﻠـﻪ آنﮔـﺎه ﻣـﻲﺗـﻮاﻧﻴﻢ‬
‫ﻓﻠﺴﻔﻪﺑﺎﻓﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪. 48‬‬
‫آﻳﺎ ﻣﻦ ﺟﺰ ﺑﺪن ﻳﻚ زن ﺑﺮاي ﺗﻮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻧﺒﻮدم؟ ﺧﻮدت ﻣﻲداﻧﻲ ﻛـﻪ اﻳـﻦ واﻗﻌﻴـﺖ ﻧـﺪارد‪ .‬ﭼﮕﻮﻧـﻪ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﻣﻴﺎن ﺟﺴﻢ و روح ﺗﻔﺎوت ﻗﺎﺋـﻞ ﺷـﻮي؟ آﻳـﺎ اﻳـﻦ دﺧﺎﻟـﺖ در ﻛـﺎر آﻓـﺮﻳﻨﺶ آﻓﺮﻳـﺪﮔﺎر ﻣﺤـﺴﻮب‬
‫ﻧﻤﻲﺷﻮد؟ اوه‪ ،‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎً ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﭘﻠﻨﮓ ﺑﻲوﻓﺎي ﻣﻦ‪ ،‬آنﮔﺎه ﻛﻪ ﺟﺴﻢ ﻣﻦ در ﭘﻨﺠﻪي ﺗﻮ ﺑﻮد‪ ،‬روح ﻣـﺮا ﻧﻴـﺰ‬
‫ﻣﻲﻛﺎوﻳﺪي‪.‬‬
‫دوﺳﺘﻲ را ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻤﺎمﺗﺮ در ﻛﺘﺎب ﭼﻬﺎرﻣﺖ وﺻﻒ ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻈﻮر دوﺳﺘﻲ ﻣﻴﺎن ﻣﺮداﻧﻲ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ در ذﻫﻦ داري‪» .‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲﮔﻔﺘﻴﻢ و ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪﻳﻢ و ﻫﻤﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﮔﺎه ﻛﺘﺎبﻫـﺎي‬
‫ﺧﻮب ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ‪ .‬ﮔﺎه ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﻮﺧﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﮔﺎه درﮔﻴﺮ ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺖوﮔﻮ ﻣﻲﺷـﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑـﻪ ﻧـﺪرت ﺑـﺎ ﻫـﻢ‬
‫اﺧﺘﻼف ﻋﻘﻴﺪه ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺧﺸﻢ ﻧﻤﻲﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮد ﺑﺎ ﺧﻮدش‬
‫اﺧﺘﻼف ﻋﻘﻴﺪه ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻮع اﺧﺘﻼف ﻋﻘﻴﺪهﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻘﺎم ﭼﺎﺷﻨﻲ ﺗﻮاﻓﻖ آراﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑـﺮ‬
‫ﺟﻤﻊ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣـﻲآﻣـﻮﺧﺘﻴﻢ و از ﻫـﻢ ﻳـﺎد ﻣـﻲﮔـﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻫـﺮ ﮔـﺎه ﻛـﺴﻲ از ﻣـﺎ ﻏﺎﻳـﺐ ﺑـﻮد‪،‬‬
‫ﭼﺸﻢاﻧﺘﻈﺎرش ﺑﻮدﻳﻢ؛ ﮔﺎه ﺑﺎ دﻟﻲ دردﻣﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﺎزﮔﺸﺘﺶ را ﺑﺎ ﺳﺮﺧﻮﺷﻲ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ رﻓﺘﺎر و ﺑﺎ‬
‫ﻋﻼﺋﻤﻲ ﻣﺸﺎﺑﻪ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﻣﻴﺎن دوﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﻗﻠﺒﻲ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ دﻳﮕﺮ ﻣﻨﻘﻞ ﺷﻮد؛ از ﻃﺮﻳـﻖ ﺣﺮﻛـﺎت ﺻـﻮرت‪،‬‬
‫ﻛﻼم‪ ،‬ﻧﮕﺎه‪ ،‬و ﻫﺰاران رﻓﺘﺎر دوﺳﺘﺎﻧﻪي دﻳﮕﺮ‪ .‬ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺮﻗﻪﻫﺎﻳﻲ روح ﻣﺎ را ﺑﻪ آﺗﺶ ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ و ﻛﺜﺮت را ﺑﻪ‬
‫وﺣﺪت ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲﻛﺮد‪«. 49‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﺒﺎرات را ﺧﻮاﻧﺪم‪ ،‬ﺣﺲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺑﻠﻌﻴﺪه ﺷﺪهام‪ .‬ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻫﻢزﻣـﺎن ﺑﻠﻌﻴـﺪه‬
‫ﺷﺪم و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺸﺨﻮار ﺷﺪم‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻳﻜﺴﺎن ﺑﻪ دوﺳﺘﻲ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﻛﺎرﺑﺮدار ﻧﺒـﻮد؟‬
‫ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲﮔﻔﺘﻴﻢ و ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪﻳﻢ و ﻫﺮ دو ﻳﺎور ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻮدﻳﻢ؛ از ﻃﻠﻮع ﺗﺎ ﻏﺮوب آﻓﺘﺎب‪ .‬اﻳﻦ ﻣـﺎ ﺑـﻮدﻳﻢ‬

‫‪48‬‬
‫‪Primum esse, tum philosophari‬‬
‫‪ 49‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ص‪8‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪22‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻫﻢ ﻋﻼﺋﻢ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎدﻳﻢ »از ﻗﻠﺒﻲ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ دﻳﮕﺮ‪ ،‬از ﻃﺮﻳﻖ ﺣﺮﻛﺎت ﺻﻮرت‪ ،‬ﻛﻠﻤﺎت‪ ،‬ﻧﮕﺎهﻫﺎي‬
‫دزداﻧﻪ و ﻫﺰاران رﻓﺘﺎر دوﺳﺘﺎﻧﻪي دﻳﮕﺮ«‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺪان ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻧـﺪﮔﻲ ﺗـﻮأم ﻣـﺎ را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪاي و ﺑﺎ ﺟﺮأت آن را در ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺣﻔﻆ ﻛﺮدهاي؛ آن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﻨﺰوي دوﺳﺘﻲ ﻣﻴـﺎن ﻣـﺮدان‪ .‬زﻣـﺎﻧﻲ‬
‫ﻛﻪ زﻳﺮ آن درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ روﺑﻪرو ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ ﭼﭙﺎولﮔﺮ ﻧﺒﻮدي‪ .‬ﺑﻲﺗﺮدﻳﺪ در آن زﻣﺎن ﻫﻢ دوﺳﺘﺎن‬
‫ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺘﻲ؛ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ زﻳﺎد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻋﺸﻘﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺟﺮﻳﺎن داﺷﺖ‪ ،‬از ﻧﻮع دﻳﮕﺮي ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤـﻴﻦ‬
‫دﻟﻴﻞ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎن ﻣﺮد ﺗﻮ اﺣﺴﺎس رﺷﻚ ﻧﻤﻲﻛﺮدم‪ .‬ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﺟﺮﻗﻪاي ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ روﺣﻤﺎن‬
‫را ﺑﻪ آﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺟﺴﻤﻤﺎن را ﻧﻴﺰ ﺳﻮزاﻧﺪ‪.‬‬
‫در اﻇﻬﺎر ﻧﺪاﻣﺖ از ﻋﺸﻖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻣﺎ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ؛ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎد‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺣﺘّﻲ از ﻳـﺎد ﻣـﻲﺑـﺮي‬
‫ﻛﻪ ﻣﻦ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ دوﺳﺖ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﻮدم‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ از ﺑﺮﻗﺮاري راﺑﻄﻪي دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑـﺎ ﻳـﻚ زن در اﻋﻤـﺎق‬
‫ﻟﺠﻨﺰار ﻓﺮو رﻓﺘﻪاي‪ .‬آﺧﺮ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻮﺷﺖ و ﺧﻮن ﻧﺒﻮدم‪ . 50‬ﭘﺲ ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﺟﺮم ‪ 51‬ﺗﻮ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺟﺴﻢ‬
‫زﻧﻲ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻲ‪ .‬ﭼﻮن ﺑﺪﻳﻦ روال‪ ،‬ﻧﻪ از دﻳﮕﺮان ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮدي و ﻧﻪ ﺑﺪﺗﺮ‪ .‬ﮔﻨﺎه‪ 52‬ﻧﺎﺑﺨﺸﻮدﻧﻲ ﺗﻮ اﻳـﻦ ﺑـﻮد‬
‫ﻛﻪ ﺑﺮ روح ﺣﻮا ﻧﻴﺰ دل ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدي‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮد ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺪﻳﺖ ﺑﻪ درﮔﺎه ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻧﻤﻲﺷﺪي ﻛﻪ ﻗﻠﺒﺖ را ﺑﻜﺎود‪ ،‬ﻟﺰوﻣﻲ ﻧﺪاﺷـﺖ ﻛـﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﺮاﻣﻮشﺷﺪه را ﺑﻪ ﻳﺎدت ﺑﻴﺎورم‪ .‬ﭼﻪ‪ ،‬از آن زﻣﺎن ﻛﻪ ﻣﺎ دﺳﺘﺎﻧﻤﺎن را ﺑـﻪ دور ﻫـﻢ ﺣﻠﻘـﻪ‬
‫ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﻣﺪت زﻳﺎدي ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﺪان ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪاي ﺗﺎ واﻗﻌﻴﺖ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﺟﺎﻧﻮري وﺣﺸﻲ‪،‬‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺗﻮ ﺑﺘﺎزد‪ .‬ﺑﮕﺬار ﺑﺘﺎزد اورل‪ ،‬ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﺳﺮﻣﻨﺰل ﻣﻘﺼﻮد و ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺘـﺎزد‪ .‬در اﻳـﻦﺟـﺎ آراﻣـﺶ‬
‫ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ واﻗﻌﻴﺖ را ﻣﻲداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺘﻤﺎً ﺧﺪاﻳﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﺪارم ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ در ﺣـﻖ ﻫـﻢ‬
‫ﻛﺮدهاﻳﻢ‪ ،‬ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺤﻔﻮظ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬و زﺑﺎﻧﻢ ﻻل‪ ،‬اﮔﺮ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اي روح ﻫﻢزاد ﻗـﺪﻳﻤﻲ ﻣـﻦ‪ ،‬در‬
‫آن ﺻﻮرت ﻫﻴﭻﻛﺴﻲ در ﻛﻞ ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﭼﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﺟﺴﻢ‬
‫و روح ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪي ﻛﻪ ﻣﻦ روح و ﺟﺴﻤﻢ را وﻗﻒ ﺗﻮ ﻛﺮدم‪ .‬ﻫﺮ ﺟﺎ ﺗﻮ ﺣﻀﻮر داﺷـﺘﻲ‪ ،‬ﻣـﻦ ﻫـﻢ‬
‫ﺑﻮدم و ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﻦ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ ﻛﻪ آنﺟﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪ . 53‬ﺳﭙﺲ ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺎدري ﻣﻴـﺎن ﻣـﺎ ﭘﻴـﺪا‬
‫ﺷﺪ‪ ،‬و ﺳﭙﺲ ﻣﺎﻧﻮﻳﺎن و اﻓﻼﻃﻮﻧﻴﺎن‪ ،‬و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮ اﻟﻬﻴﺎت ﻣﺴﻴﺤﻲ و ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري را ﺣﺎﻳﻞ ﻣﻴﺎﻧﻤﺎن ﻛـﺮدي‪ .‬و‬
‫ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺴﺎﻓﺘﻲ ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﻃﻮﻻﻧﻲﺗﺮ از آنﭼﻪ آﻳﻨﻴﺎس از دﻳﺪو ﭘﻴﻤﻮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي ﺟﺪاﻳﻲ از ﻣـﻦ‬
‫درﻧﻮردﻳﺪي‪ .‬ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻟﻄﺎﻓﺶ را ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻄﺎﻫﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ Scortum 50‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﭘﻮﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ اﻳﻦ واژه در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬روﺳﭙﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬
‫‪51‬‬
‫‪Delictum‬‬
‫‪52‬‬
‫‪Peccatum‬‬
‫‪ 53‬در اﻳﻦﺟﺎ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺗﺄوﻳﻠﻲ از ﻗﺎﻋﺪهي ﻛﻬﻦ ازدواج در روم ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪23‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫آﻳﺎ ﻣﻦ و ﺗﻮ دو ﻧﻴﻤﻪي ﺟﺴﻤﻲ ﻧﺒﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﭘﻠﻲ دو ﻃﺮف رودﺧﺎﻧﻪ‬
‫را ﺑﻪ ﻳﻚ ﺟﺴﻢ واﺣﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ؟ ﺑﻌﺪ‪ ،‬اﻳﺰدي ﻣﻘﺘﺪر از ﻣﻴﺎن رودﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰد ـ ﻳﺎ اﺻﻠﻲ اﻧﺘﺰاﻋـﻲ از‬
‫ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري ـ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﺣﻜﻢ راﺑﻂ ﻣﻴﺎن ﻳﻚ ﺑﺮ رودﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺎ ﺑﺮ دﻳﮕﺮ دارد‪ .‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﭼﻨـﻴﻦ‬
‫ﺧﺪاﻳﻲ ﺑﺎور ﻧﺪارم‪ ،‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﺗﻔـﺼﻴﻞ ﺑـﺎ ﻛـﺸﻴﺶ در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠـﻪ ﺑـﻪ ﺑﺤـﺚ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪام‪ .‬او ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮدي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮدهام‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﻛﻪ آن ﻣﺮد ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‬
‫آﻳﺎ آنﮔﺎه ﻛﻪ او ﺻﺒﺤﻲ ﺑﺎ ﻛﺘﺎب اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺗﻮ ﺑﻪ دﻳﺪن ﻣﻦ آﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪاي از ﻳﻚ ﺗﺮاژدي ﻧﻤﻲﻧﻤﻮد؟ ﻧﻜﻨﺪ‬
‫ﺧﻮد ﺗﻮ ﺑﻪ او ﺳﻔﺎرش ﻛﺮده ﺑﻮدي؟‬
‫آﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآوري ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻏﻨﭽﻪﻫﺎ را ﭘﻴﺶ از آن ﻛﻪ ﺑﺸﻜﻔﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻮازش ﻣﻲﻛﺮدي؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﭼﻴـﺪن ﻣـﻦ‬
‫ﻟﺬت ﻣﻲﺑﺮدي؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻄﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﺟﺎن ﻣﻲﻧﻴﻮﺷﻴﺪي؟ و از وﺟﻮد ﻣﻦ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻲﻛـﺮدي؟ ﺑﻌـﺪ ﺗـﺮﻛﻢ‬
‫ﻛﺮدي و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﻬﺎي رﺳﺘﮕﺎري روﺣﺖ ﻓﺮوﺧﺘﻲ‪ .‬ﺷﮕﻔﺘﺎ از اﻳﻦ ﺑﻲوﻓﺎﻳﻲ‪ .‬ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﻲ‪ ،‬اورل ﻋﺰﻳﺰ‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑـﻪ‬
‫ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ از آدم ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎور ﻧﺪارم‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ زﻧﻲ را ﺑﻪ ﺑﺎد ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ روح ﻣﺮدي‬
‫را رﺳﺘﮕﺎر ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﻧﺪارم‪.‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪24‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﭼﻨﺪي ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﻤﺎن‪ ،‬ﻛﻪ دو ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺎﮔﺎﺳﺘﻪ زادﮔﺎه ﺗـﻮ ﺳـﻔﺮ ﻛـﺮدﻳﻢ؛ ﻫﻤـﺎنﺟـﺎ ﻛـﻪ ﺑـﻪ‬
‫آﻣﻮزش ﻋﻠﻢ ﺑﻴﺎن ﭘﺮداﺧﺘﻲ‪ .‬در اواﺧﺮ ﻛﺘﺎب ﺳﻮم ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬دﺳﺖ ﺑﺮ ﻗﻀﺎ‪ ،‬در اﻳﻦﺟـﺎ ﻣـﻦ ﺑﺨـﺶﻫـﺎﻳﻲ را‬
‫ﺣﺬف ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬زﻳﺮا ﺷﺘﺎب دارم ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻜﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻬﻢﺗﺮ اﺳﺖ ﺑﺮﺳﻢ‪ .‬در ﻋﻴﻦ‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺎدي را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدهام‪«. 54‬‬
‫اﻣ‪‬ﺎ ﺣﺘﻤﺎً ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدهاي ﺑﺮاي ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﭼﻘﺪر دﺷﻮار ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آدﺋﻮﺗﺎدوس ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ و ﻣـﻦ در‬
‫ﺧﺎﻧﻪي او زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣـﻦ اﺣـﺴﺎس ﻛـﺮدم راﺑﻄـﻪي ﺗـﻮ و ﻣﻮﻧﻴﻜـﺎ را ﺑﻨـﺪﻫﺎﻳﻲ وراي‬
‫واﺑﺴﺘﮕﻲﻫﺎي ﻣﺎدر و ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻲ‪ ،‬ﻣﻦ در ﻣﻮرد رؤﻳﺎﻫﺎي ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎي ﺧﻮد را‬
‫داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺧﻮاب دﻳﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ‪» :‬روي ﺷﺎﺧﻪي درﺧﺘﻲ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ و ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺳﻮي او ﻣﻲآﻳـﺪ‪ ،‬ﻣـﺮدي‬
‫ﻛﻪ ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﻮر و ﺷﻮق اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲزﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎل آن ﻛﻪ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﻏﺮق در اﻧﺪوه آنﺟﺎ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان از او ﻣﻲﭘﺮﺳﺪ ﭼﺮا اﻧﺪوﻫﮕﻴﻦ اﺳﺖ و ﻫﺮ روز اﺷﻚ ﻣﻲرﻳﺰد‪ .‬ﻣﺮد ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧـﻪاي ﻛـﻪ در‬
‫رؤﻳﺎﻫﺎ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺪ‪ .‬ﻗﺼﺪ ﭘﺮﺳﺶ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي را ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺴﺮش ﮔﻢ ﺷﺪه اﻧﺪوﻫﮕﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺮد ﺟﻮان از او ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﺑﻪ دور و ﺑـﺮش ﺑﻨﮕـﺮد‪،‬‬
‫آنﮔﺎه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ او ﻫﺴﺖ ﭘﺴﺮش ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ‪ . 55‬ﺳﭙﺲ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و دﻳﺪ ﻛـﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻴﺰ در ﺑﺎﻻي آن ﺷﺎﺧﻪ اﻳﺴﺘﺎدهام‪«. 56‬‬
‫اورل ﺗﻮ اﻳﻦ رؤﻳﺎ را ﭼﻨﺎن ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﻲﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻗﻀﻴﻪ در ذﻫﻦ ﺧﻮد ﺗﻮ وﺿﻮح ﺑﻴﺶﺗﺮي دارد‪» :‬ﻫﺮ ﺟﺎ‬
‫ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬او ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ‪ «. 57‬ﭘﺲ ﺗﻮ و ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ‪ ،‬ﻣﺎدر و ﭘﺴﺮ ﺑﺮ روي ﻳﻚ ﺷﺎﺧﻪي درﺧﺖ اﻳﺴﺘﺎدهاﻳﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ‬
‫در اﺻﻞ اﻳﻦﺟﺎ ﺗﻠﻮﻳﺤﺎً اﺷﺎرهاي ﺑﻪ ﻣﺬﻫﺐ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺑﻴﺶﺗﺮي را‬
‫در آن ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ‪ .‬آﻳﺎ ﻗﺎﻋﺪه ﺑﺮ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮد ﭘﺪر و ﻣﺎدرش را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ‪ ،‬زﻧﻲ اﺧﺘﻴﺎر ﻛﻨﺪ‪ ،‬و دو ﻧﻔـﺮ ﺑـﻪ‬
‫ﻳﻚ روح در دو ﺗﻦ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﺸﻮﻧﺪ؟ اﻣ‪‬ﺎ او ﺧﻮدش را ﺣﺎﻳﻞ ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻛﺮد و ﻫﻢ او ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺮﻧﺪهي اﻳﻦ‬
‫ﺟﺪال دوﻧﻔﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ او زن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﻮد؛ ﺑﺎ ﺟﺎهﻃﻠﺒﻲﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮاي ﺧﻮدش و ﭘﺴﺮش‪.‬‬

‫‪ 54‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺳﻮم‪ ،‬ص‪12‬‬

‫‪ 55‬ﻣﻨﻈﻮر‪ ،‬آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ 56‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺳﻮم‪ ،‬ص‪2‬‬
‫‪ 57‬ﻧﻚ‪ .‬ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ‪53‬؛ اﻳﻦ ﺑﻴﺎن آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ‪» ،‬ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻮدي‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻮدم«‪ ،‬ﺑﺮاي ﺑـﺴﻴﺎري اﻓـﺮاد ﻫـﻢﻋـﺼﺮ او ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ راﺑﻄﻪي ﻣﺮد و زن در ﭘﻴﻮﻧﺪ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪25‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫اﻣ‪‬ﺎ ﺑﮕﺬار ﻗﺪري ﺑﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺟﻬﺶ ﻛﻨﻴﻢ؛ ﻛﺘﺎب ﻧﻬﻢ‪ .‬آنﺟﺎ از ﺳﻮﮔﻮاريات‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﻣﻮﻧﻴﻜـﺎ در اوﺳـﺘﻴﺎ‬
‫ﻣﺮد‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﻲام ﺷﺮﺣﻪ ﺷﺮﺣﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ و او ﺑﻪ ﻳﻚ ذات ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺗﺒـﺪﻳﻞ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ‪«. 58‬‬
‫اورل‪ ،‬واﻗﻌﺎً ﻛﻪ! از ﺧﻮدت ﺷﺮﻣﺖ ﻧﻤﻲآﻳﺪ؟ اودﻳﭗ و ﻳﻮﻛﺎﺳﺘﺎ را ﺑﻪﻛﻠﻲ از ﻳﺎد ﺑﺮدهاي ‪ 59‬؟ ﺧﺐ‪ ،‬او ﺧـﻮد را‬
‫ﻛﻮر ﻛﺮد و ﺗﻮ ﻫﻢ آرزو داﺷﺘﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﺧﻮد را اﺧﺘﻪ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲرﺳﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﻮن‬
‫آﻧﻲ ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ ‪ 60‬اورل! ﮔﻪﮔﺎه ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ آدم واﻗﻌﻴﺖ را ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ ﻃﻨﺰ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ ‪. 61‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬در آن زﻣﺎن ـ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲآﻣﺪ ـ ﺧﻸﻳﻲ در زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺣﺲ ﻛﺮدي و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣـﻦ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎدي‪ .‬زﻣﺎن زﻳﺎدي ﻧﻴﺎﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻣﺎدر ﺧﻮد ﻛﻨﻲ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﭘﺲ از رﻓﺘﻦ او‪،‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد؛ ﻳﻚ ﻣﺎدر ﺟﺪﻳﺪ‪ .‬زﻳﺮا از اﺑﺘﺪا ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑـﺎ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻮد و اﻛﻨﻮن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺟﺎي او ﺑﺎ ﺧﻮد داري‪ .‬او‪‬ل اﻳﻦ او ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻗﺮار‬
‫داد و ﺑﻌﺪاً ﺧﺪاي ﻋﻴﺴﺎي ﻧﺎﺻﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎه را ﭘﺮ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ از ﺧﻮدم ﭘﺮﺳﻴﺪهام آﻳﺎ واﻗﻌﺎً اﻳﻦ ﻣﺎدر ﺧﻮد ﺗﻮ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻗﺪرت دوﺳﺖ داﺷـﺘﻦ زﻧـﻲ را از ﺗـﻮ‬
‫رﺑﻮد؟ آﻳﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﭼﻮن ﻣﺮا دوﺳﺖ داﺷﺘﻲ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ از اﺑﺘﺪا از زﻧﺪﮔﻲ در ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ و ﻏﺬا ﺧﻮردن‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻳﻚ ﺳﻔﺮه ﺑﺎ ﺗﻮ اﻛﺮاه داﺷﺖ؟ ﻛﺘﺎب ﺳﻮم‪ ،‬اورل‪ .‬و ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ او ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ ﺑﻪ ﻣـﻴﻼن‬
‫رﻓﺖ ﺗـﺎ ﺗـﻮ را زن ﺑﺪﻫـﺪ؟ ﻛﺘـﺎب ﺷـﺸﻢ‪ .‬و آﻳـﺎ دﻗﻴﻘـﺎً ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ ﺳـﺒﺐ ﻧﺒـﻮد ﻛـﻪ وﻗﺘـﻲ از اﻳـﻦ ازدواج‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰيﺷﺪه ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪي؟‬
‫ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از روي رودﺧﺎﻧﻪي آرﻧﻮ‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺘﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑـﺮ ﺷـﺎﻧﻪام‪ ،‬ﻣـﺮا از رﻓـﺘﻦ ﺑﺎزداﺷـﺘﻲ و ﺧـﻮاﻫﺶ‬
‫ﻛﺮدي اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﻢ ﻣﻮﻫﺎﻳﻢ را ﺑﺒﻮﻳﻲ‪ .‬ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ ‪ «. 62‬اورل‪ ،‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﺣـﺮف را ﺑـﺮ زﺑـﺎن‬
‫آوردي؟ و ﭼﺮا ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﻣﻮي ﻣﺮا ﺑﺒﻮﻳﻲ؟ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ ﭼﻪ ﻋﻬﺪي ﺑﺒﻨﺪي؟‬
‫ﺗﺎ آﻏﺎز ﻛﺘﺎب ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﺷﺎرهاي ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬در آن ﺳﺎلﻫﺎ زﻧﻲ داﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣـﻦ زﻧـﺪﮔﻲ‬
‫ﻣــﻲﻛــﺮد‪ ،‬اﻣ‪‬ــﺎ ﻧــﻪ ﺑﻨــﺎ ﺑــﺮ آنﭼــﻪ ﺑــﻪ آن ازدواج ﻗــﺎﻧﻮﻧﻲ ﻣــﻲﮔﻮﻳﻨــﺪ‪ .‬او ﻃﻌﻤــﻪي اﺣــﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﻣﺘﻌــﺎدل و‬
‫ﻟﺠﺎمﮔﺴﻴﺨﺘﻪي ﻣﻦ ﺷﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻓﻘﻂ ﻫﻢ او ﺑﻮد و ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ ﻫﻤﺴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻪ او وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﺪم‪«. 63‬‬

‫‪ 58‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻧﻬﻢ‪ ،‬ص‪12‬‬

‫‪ 59‬ﻧﻚ‪ .‬ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ‪40‬؛ اودﻳﭗ‪ ،‬ﻧﺎآﮔﺎه از ﻛﺮدهي ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎدر ﺧﻮﻳﺶ ازدواج ﻣﻲﻛﻨﺪ و از او ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻬﺎر ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ ،Furor poeticus 60‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺟﻨﻮن ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ‬
‫‪ ،Ridendo dicere verum 61‬ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﻫﺠﻮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﻫﻮراس‬
‫‪62‬‬
‫‪Vita brevis‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪26‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫وﻗﺘﻲ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ را درﺑﺎرهي اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﻣﺘﻌﺎدل و ﻟﺠﺎمﮔﺴﻴﺨﺘﻪي ﺗﻮ ﺧﻮاﻧﺪم‪ ،‬ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎر ﻗﺎهﻗﺎه ﺧﻨﺪﻳﺪم‪.‬‬
‫ﭼﻮن اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺗﻮ ﺑﻪ زﻋﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻢ ﻣﺘﻌﺎدل ﺑﻮد و ﻫﻢ رام‪ .‬اﻳﻦ را ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪﻋـﻼوه ﻣﺘـﺪاوم ﻫـﻢ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮔﺎه درﺧﺸﺶاش از ﻣﻮاﻗﻊ دﻳﮕﺮ ﻛﻢﺗـﺮ ﻣـﻲﺷـﺪ‪ .‬از آن ﮔﺬﺷـﺘﻪ‪ ،‬ﻣـﻦ ﻗﻄﻌـﺎً »ﻃﻌﻤـﻪ« ﻧﺒـﻮدم‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺧﻮد ﺗﻮ اﺷﺎره ﻛﺮدي‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ زوج ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ ـ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﻔﺎوت اﺳﺎﺳﻲ و‬
‫آن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺪون دﺧﺎﻟﺖ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﻣﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺮا دوﺳﺖ ﻧﻤﻲداﺷﺘﻲ‪ ،‬ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ‬
‫ﺣﺘﻤﺎً زﻧﺎن دﻳﮕﺮي را ﺑﺮﻣﻲﮔﺰﻳﺪي ﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻜﺎنﻫﺎي آنﭼﻨﺎﻧﻲ ﺳﺮ ﻣﻲزدي‪ .‬ﻣﺎ زوﺟـﻲ ﻗـﺎﻧﻮﻧﻲ ﻧﺒـﻮدﻳﻢ و اﮔـﺮ‬
‫ﻣﻌﺸﻮق دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﻦ ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻲ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻗﺎﺑﻞ درك ﺑﻮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻴﺎن ﻣـﺎ ﺣﺎﻳـﻞ ﺑـﻮد‪،‬‬
‫ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﺑﻮد ـ و ﭘﺲ از آن‪ ،‬وﺟﺪان ﻧﺎآراﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺪام ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﻲ ﻣﻲزد ﻛﻪ ﭘﻴﻮﻧـﺪ ﻋـﺸﻖ ﻣـﺎ را ﭼﻨـﺎن ﻣﺤﻜـﻢ‬
‫ﺑﺴﺘﻪاي ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻌﻲ در راه رﺳﺘﮕﺎري روﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ از ﻛﻼودﻳﻮس ‪ 64‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ از ﺗﺐ ﻣﺮد‪» .‬ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺑﻮدم و ﻫﺮ روﺣﻲ ﺑﺎ ﻋـﺸﻖ ﺑـﻪ ﻛـﺴﻲ واﺑـﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻼك ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺪﺑﺨﺖ اﺳﺖ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﻓﻼﻛﺖﺑﺎري از زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻴﺰار ﺑﻮدم و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬از ﻣﺮگ ﻫـﻢ‬
‫وﺣﺸﺖ داﺷﺘﻢ‪ «. 65‬ﺳﭙﺲ ﻣﻲاﻓﺰاﻳﻲ‪» :‬ﺑﺎ ﺧﻮد روﺣﻲ در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ و ﺧﻮنرﻳﺰ را ﺣﻤﻞ ﻣﻲﻛﺮدم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺮاي آﺳﺎﻳﺶ آن ﻧﻤﻲﻳﺎﻓﺘﻢ‪ .‬ﻧﻪ در ﺑﺎغﻫﺎي ﺑﺎﺻﻔﺎ‪ ،‬ﻧﻪ در ﺑﺎزي و ﺗﺮاﻧﻪﺧﻮاﻧﻲ‪ ،‬ﻧﻪ در ﺑﻮﻳﻴﺪن ﺷﻤﻴﻢ ﮔﻞﻫـﺎ‪ ،‬ﻧـﻪ‬
‫در ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲﻫﺎي ﺑﺎﺷﻜﻮه‪ ،‬ﻧﻪ در ﻟﺬتﻫﺎي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬و ﻧﻪ ﺣﺘّﻲ در ﻛﺘﺎب و ﺷﻌﺮ ‪«. 66‬‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ زﻣﺎن را ﺧﻮب ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآورم‪ .‬ﭼﻮن ﺑﺮاي ﻫﻴﭻﻳﻚ از ﻣﺎ آﺳﺎن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬در ﺗﻤـﺎم اﻳـﻦ‬
‫ﻣﺪت ﻣﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را داﺷﺘﻴﻢ و اﻛﻨﻮن ﻛﻪ دوﺳﺖ ﺗﻮ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻳﻪي ﺗـﺴﻠﻲات ﺑـﻮدم‪ .‬و ﺑـﺮ‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎورم از ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﺟﺪي ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮداﺧﺘﻲ؛ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ روﺣـﺖ را از‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻓﺎﻧﻲ ﻧﺠﺎت ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻦ ﺑﻤﺎن‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ و اﻃﻤﻴﻨـﺎﻧﻲ ﻧﻴـﺴﺖ ﻛـﻪ‬
‫ﺑﺮاي روحﻫﺎي ﺷﻜﻨﻨﺪهي ﻣﺎ اﺑﺪﻳﺘﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اورل‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺑـﻪ‬

‫‪ 63‬اﻳﻦ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن در اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ص‪ ،2‬اداﻣﻪ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪» :‬در ﻫﻢﺑـﺎﻟﻴﻨﻲ ﺑـﺎ او ﺗﻮاﻧـﺴﺘﻢ ﺷﺨـﺼﺎً ﺗﻔـﺎوت‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻴﺎن ازدواﺟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﻨﻴﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﻢ و ﻓﺮق آن را ﺑﺎ راﺑﻄﻪي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪاي ﻛﻪ‬
‫ﻣﻨﺤﺼﺮاً ﺑﺮاي اﻏﻨﺎي اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه‪ ،‬درﻳﺎﺑﻢ‪ .‬ﻛﻪ ﻻﺟﺮم ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ ﺑـﻪ وﺟـﻮد ﻣـﻲآﻳﻨـﺪ‪،‬‬
‫ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪاﻧﺪ؛ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻓﺮد ﻣﻠﺰم اﺳﺖ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬آنﻫﺎ را دوﺳﺖ ﺑﺪارد‪ «.‬ﻇﺎﻫﺮاً ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﭼﻨﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳـﻦ‬
‫ﺑﻨﺪ از اﻋﺘﺮاﻓﺎت اﺣﺴﺎس ﺑﻲﺗﻔﺎوﺗﻲ ﻛﺮده ﻛﻪ ﺣﺘّﻲ زﺣﻤﺖ اﺷﺎره ﺑﻪ آن را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪاده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺄﻛﻴﺪ او ﺑـﺮ ﺗﺠﺮﺑـﻪي‬
‫ﺧﻼف آن اﺳﺖ؛ اﻳﻦ ﻛﻪ آن دو ﻫﻤﭽﻮن زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻣﻲزﻳﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ :Claudius 64‬آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﻧﺎم اﻳﻦ دوﺳﺖ را ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ‪.‬‬
‫‪ 65‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ص‪6‬‬
‫‪ 66‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ص‪7‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪27‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﺎور ﻧﻴﺎوردي‪ .‬ذﻫﻨﺖ را ﻣﻲﻛﺎوﻳﺪي ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي روﺣﺖ اﺑﺪﻳﺘﻲ ﺑﻴﺎﺑـﺪ‪ .‬رﺳـﺘﮕﺎري روﺣـﺖ از‬
‫دوزخ‪ ،‬از ﻧﺠﺎت روح ﻣﻦ ﺑﺮاﻳﺖ اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮي داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺎﮔﺎﺳﺘﻪ را ﺗﺮك ﻛﺮدﻳﻢ و ﺑﻪ ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ از ﺷﺎدي در ﭘﻮﺳﺖ ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﻴﺪم‪ .‬زﻳﺮا‬
‫ﻫﻢﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدن ﺑﺎ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬روزﻫﺎ آﻣﺪﻧﺪ و ﺳﭙﺮي ﺷـﺪﻧﺪ و ﻫـﺮ روزي‬
‫ﻛﻪ ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ اﻣﻴﺪ ﺗﺎزه و ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮي ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲداد‪ .‬و ﺑﻪ اﻳـﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ‪ ،‬ﺑـﻪ ﻟﻄـﻒ ﻫﻤـﺎن ﻟـﺬتﻫـﺎي‬
‫ﭘﻴﺸﻴﻦ‪ ،‬رﻓﺘﻪرﻓﺘﻪ ﺧﻮدم را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻢ‪ «. 67‬اﻣ‪‬ﺎ ﺗﺨﻤﻲ ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺷﻮق و ﺣﺮارﺗﻲ ﺟﺪﻳـﺪ ﺑـﺮ ﺗـﻮ ﻏﺎﻟـﺐ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ درﺑﺎرهي آدﺋﻮﺗﺎدوس ﭼﻴﺰ ﺑﻴﺶﺗﺮي ﻧﻤﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ آنﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ »ﻫﻤﺎن ﻟﺬتﻫـﺎي‬
‫ﭘﻴﺸﻴﻦ« اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ ،‬ﭼﻪﺑﺴﺎ اﺷﺎرهاي ﺑﻪ او داري‪.‬‬

‫‪ 67‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ص‪8‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪28‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫در ﻛﺘﺎب ﭘﻨﺠﻢ‪ ،‬درﺑﺎرهي ﺳﻔﺮ از ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺑﻪ رم ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» .‬ﻣﺎدرم از رﻓﺘﻨﻢ ﺑﺴﻴﺎر اﻓﺴﺮده ﺷﺪ و ﻣـﺮا ﺗـﺎ‬
‫ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎ دﻧﺒﺎل ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺨﺖ ﻛﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺮا از رﻓﺘﻦ ﺑﺎز دارد‪ .‬ﺗﻘﺎﺿﺎﻳﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﺎ ﻫﻤﺮاه او ﺑﻪ زادﮔﺎﻫﻢ‬
‫ﺑﺮوم ﻳﺎ او را ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد ﺑﺒﺮم‪ «. 68‬اورل‪ ،‬ﻳﺎدت ﻣﻲآﻳﺪ ﭼﻪ ﺣﻘﻪاي ﺑﻪ او زدﻳـﻢ؟ او را ﺑـﻪ ﻛﻠﻴـﺴﺎي ﺳـﻴﭙﺮﻳﺎن‬
‫‪ Cyprian‬ﺑﺮدي ﺗﺎ ﺷﺐ را آنﺟﺎ ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬آنﮔﺎه در دل ﺗﻴﺮهي ﺷـﺐ ﻟﻨﮕـﺮ ﺑﺮداﺷـﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻣـﻦ و ﺗـﻮ و آدﺋﻮﺗـﺎدوس‬
‫ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ‪ .‬در اﻳﻦ زﻣﺎن او ﻳﺎزده ﺳﺎل داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآورم ﻛﻪ ﺳـﺮﺑﻪﺳـﺮم ﮔﺬاﺷـﺘﻲ و ﮔﻔﺘـﻲ ﻛـﻪ ﻣﻠﻜـﻪي‬
‫ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺑﺎ آﻳﻨﻴﺎس ﺑﻪ رم ﻣﻲرود‪ .‬و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﻗﺮﻃﺎﻧﺠـﻪ دور ﺷـﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑـﻪراﺳـﺘﻲ اﺣـﺴﺎس ﻳـﻚ دﻳـﺪوي‬
‫رﻫﺎﻳﻲﻳﺎﻓﺘﻪ را داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﺎد آن ﭘﺮﺳﺶ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ده ﺳﺎل ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ ﻛﺮدي اﻓﺘﺎدم‪ :‬آﻳﺎ ﺗﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﺣﺎل ﺑﻪ رم رﻓﺘﻪاي؟ ﭼﻘﺪر ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﻛﺎري ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻴﻢ درﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻢ آﻳﻨﺪهاي‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﺧﻮد را از ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﻣﻲﮔﺴﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫آنﮔﺎه ﺗﺐ ﻛﺮدي‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻣﻦ ﺗﻴﻤﺎرت ﻛﺮدم و ﺑﺮاﻳﺖ دﻋﺎ ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣـﻲآورم ﻛـﻪ ﺗـﺎ ﭼـﻪ ﺣـﺪ از ﻣـﺮگ‬
‫وﺣﺸﺖ داﺷﺘﻲ‪ .‬ﭘﻲدرﭘﻲ ﻣﻲﭘﺮﺳﻴﺪي‪» :‬آﻳﺎ ﻛﺎرم ﺗﻤﺎم اﺳﺖ؟ آﻳﺎ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪام؟« ﻫﻨـﻮز ﺑـﺮاي رﺳـﺘﮕﺎري‬
‫روح ﺧﻮد راﻫﻲ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدي‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬ﺗﺐ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮگ و از ﻫﻼﻛﺖ ﻓﺎﺻـﻠﻪاي ﻧﺪاﺷـﺘﻢ‪ .‬واﻗﻌـﺎً‬
‫اﮔﺮ ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎنآﻓﺮﻳﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻲﻛﺮدم‪ ،‬ﻛﺠﺎ ﻣﻲرﻓﺘﻢ؟ آري‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻌﺮ دوزخ و ﻋﺬاﺑﻲ ﻛـﻪ اﻋﻤـﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮﺣﻖ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﺤﻖ آن ﺑﻮد‪«. 69‬‬
‫ﭘﻨﺎه ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﻲﺑﺮم اورل‪ .‬آﺧﺮ اﻳﻦﻫﺎ ﭼﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺗﺤﺮﻳﻒ و اﻓـﺴﺎﻧﻪﭘـﺮدازي؟ ﺗـﻮﻳﻲ ﻛـﻪ ﭼﻨـﺎن ﺑـﻪ ﺟـﺪ‬
‫داﺳﺘﺎنﻫﺎي اﻳﺰدان اﻓﺴﺎﻧﻪاي را ﺑﻪ ﺳﺨﺮه ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻲ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺸﻤﮕﻴﻨﻲ ﺑﺎور داري ﻛـﻪ اﻋﻤـﺎل‬
‫ﺑﻨﺪهﻫﺎﻳﺶ را ﺗﺎ اﺑﺪﻳﺖ ﺟﺰا ﻣﻲدﻫﺪ و ﺑﻪ ﻋﺬاب اﻟﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ؟ ﺟﺎي ﺑﺴﻲ ﺧﻮشوﻗﺘﻲ اﺳﺖ وﻗﺘـﻲ در‬
‫آن اﺗﺎﻗﻚ در رم ﺑﻴﺪار اﻓﺘﺎده ﺑﻮدي‪ ،‬ﺑﻪ او ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻲ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻲﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮف داﺷﺘﻲ ﻣﺒﺎدا روﺣﺖ ﺑـﻪ ﻋـﺬاب‬
‫اﺑﺪي دﭼﺎر ﺷﻮد ‪ 70‬و اﻳﻦ ﻣﻦ ﺑـﻮدم ﻛـﻪ ﺑﺎﻳـﺪ وﺣـﺸﺖ ﺗـﻮ را ﺗـﺴﻜﻴﻦ ﻣﻴـﺪادم و ﺑـﺎ ﺟﻤﻼﺗـﻲ از ﻓﻠـﺴﻔﻪي‬

‫‪ 68‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﭘﻨﺠﻢ‪ ،‬ص‪8‬‬

‫‪ 69‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﭘﻨﺠﻢ‪ ،‬ص‪8‬‬
‫‪ 70‬در اﻳﻦﺟﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻟﻌﻨﺖ اﺑﺪي روح را ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺴﻴﺤﻲ داوري اﻟﻬﻲ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮد‪ .‬در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻧﻈﺮﻳﻪاي در‬
‫ﻣﻴﺎن ﺟﻨﺒﺶﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﻲ راﻳﺞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ روحﻫﺎ ﺑﻪ ﻟﻌﻨﺖ اﺑﺪي دﭼﺎر ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎل آن ﻛـﻪ ﺑﻌـﻀﻲ دﻳﮕـﺮ ﻟﻴﺎﻗـﺖ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ اﺑﺪي را ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪29‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫رواﻗﻴﻮن ‪ 71‬آراﻣﺖ ﻣﻲﻛﺮدم‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از ﻧﺼﺮاﻧﻲﻫﺎ و اﻣﻴﺪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﻫﻴﭻﻳﻚ از ﻣـﺎ‬
‫ﺣﺘّﻲ ﺑﻪ ﺑﺎور اﻳﻦ آﻣﻮزشﻫﺎي ﺳﻮﺧﺘﻦ در آﺗﺶ و ﻋﺬاب اﻟﻴﻢ اﺑﺪي ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﺸﺪﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﻪﺗـﺮ از آن‬
‫ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ روزﻫﺎ اﺳﺘﺎد ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ ﻋﻠﻢ ﺑﻴﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ؟ ﺑﺎور دارد ﻛﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل دﻳﮕﺮ اﺳـﻘﻒ‬
‫ﻫﻴﭙﻮ رﮔﻴﻮس در ﻓﺮدوس ﭘﺮﺳﻌﺎدت ﺧﺪاﻳﺶ ﻣﻘﺎﻣﻲ اﻣﻦ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﻓﻠﻮرﻳـﺎ آﻣﻠﻴـﺎ ﭼـﻮن ﻫﻨـﻮز‬
‫رﺿﺎﻳﺖ ﻧﺪاده ﺗﺎ ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ در آﺗﺶ دوزخ ﻣﻲﺳﻮزد و ﺑﻪ ﻋﺬاب اﻟﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﻲﺷـﻮد؟‬
‫ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﻳﻦ روش آﻣﻮزش را ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت‪ ،‬ﻣـﻦ ﺣﺘّـﻲ‬
‫اﻧﺪﻛﻲ ﻫﻢ ﻧﮕﺮان ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﺮدم و رﺷﺪ ﻛﻠﻴﺴﺎي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﺮ دو ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ از ﻓﺴﺎد ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻣﺎ اﺧﻴﺮاً ﮔﺮﻓﺘﺎرش ﺷﺪه‪ ،‬آﮔﺎﻫﻴﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﻻﺑﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺷﮕﻔﺖزده ﺑﺸﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﺎدتﻫﺎ و ﺑﺎورﻫﺎ ﻧﻴﺰ دﭼـﺎر‬
‫ﻓﺴﺎد ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﺑﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪزودي ﺑﻬﺒﻮد ﻳﺎﻓﺘﻲ‪ .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدهام ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺐ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎه ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪي ﺑﻌـﺪ ﺳـﺮﭘﺎ ﺑـﻮدي‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﮔﺮدﺷﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ رﻓﺘﻴﻢ؛ ﻣﻦ و ﺗﻮ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺲ ﻋﻠـﻢ ﺑﻴـﺎن ﭘﺮداﺧﺘـﻲ و‬
‫ﻫﻢزﻣﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺖ در ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺖوﮔﻮ ﺑﺎ آن ﻓﻴﻠﺴﻮفﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻋﻀﺎي آﻛﺎدﻣﻲ اﻓﻼﻃﻮن ﻣﻌﺮوف ﺑﻮدﻧـﺪ‪،‬‬
‫ﺗﻐﺬﻳﻪي روﺣﻲ ﻣﻲﻛﺮدي‪ . 72‬ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ اﺟﺎزه داﺷﺘﻢ ﺗﻮ را ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻛـﻨﻢ؛ ﺑـﻪﺧـﺼﻮص زﻣـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﻗـﺼﺪ‬
‫ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ اﻓﺮاد ﺟﺪﻳﺪ را داﺷﺘﻲ‪ .‬ﻓﺨﺮ ﻣﻲﻓﺮوﺧﺘﻲ‪ ،‬ﻣﻐﺮور ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ ﻓﺎﺗﺢ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺮا در ﻛﻨﺎر ﺧـﻮد داﺷـﺘﻲ؛‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ آن ﻛﻪ ﻣﺮا اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده ﺑﻮدي‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ آن ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﭘﺲ از اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻣﺪرس ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ ﻓﻦ ﻣﻌﺎﻧﻲ و ﺑﻴﺎن در ﻣﻴﻼن ﻣﻨﺴﻮب ﺷـﺪي‪ .‬ﺳـﻔﺮ ﺑـﻪ‬
‫آنﺟﺎ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪي ﺑﻲﻧﻈﻴﺮي ﺑﻮد و ﭼﻪﺑﺴﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ آن را ﻏﻨﻲﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﻋﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﮔﺬراﻧﺪﻳﻢ ﺑﺪاﻧﻴﻢ‪ .‬آﻳـﺎ‬
‫آن روز دلاﻧﮕﻴﺰ ﭘﺎﻳﻴﺰ را ﺑﻪ ﻳﺎد داري ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﮔﺮدش ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻛﺎﺳﻴﺎ رﻓﺘﻴﻢ ـ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻦ و آدﺋﻮﺗﺎدوس‪،‬‬
‫و ﮔﺮوﻫﻲ از دوﺳﺘﺎﻧﻤﺎن‪ ،‬اورل‪ ،‬و آن ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶﺗﺮ ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺟﻤﻊ اﻧﺒﻮﻫﻲ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫آنﮔﺎه ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻓﻠﻮرﻧﺘﻴﻨﺎ ‪ 73‬ﻛﻪ ﭘﺎدﮔﺎﻧﻲ ﻧﻈﺎﻣﻲ داﺷﺖ و در ﺳﺎﺣﻞ رودﺧﺎﻧﻪي آرﻧﻮ ﺑﻮد‪ ،‬رﺳـﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآوري ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻳﺴﺘﺎدﻳﻢ و ﺑﻪ ﻛﻮهﻫﺎي ﺑﺮفﭘﻮﺷﻴﺪهاي ﻛﻪ از ﻻﺑﻪﻻي درﺧﺘﺎن ﭘﻴﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﺷـﺎره‬
‫ﻛﺮدﻳﻢ؟ اورل‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآوري‪ .‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻲ دﺳﺖﻛﻢ ﺑﺮﺧﻲ از ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎي واﻗﻌﻲ را ﻫﻢ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎوري؟ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬از رودﺧﺎﻧﻪ ﻋﺒﻮر ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻫﻨﻮز روي ﭘﻞ ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣـﻦ‬

‫‪ 71‬رواﻗﻴﻮن‪ ،‬ﺟﻨﺒﺸﻲ ﻓﻠﺴﻔﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻌﺎدل ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ و ﺳﺎزﮔﺎري آن ﺑﺎ ذﻛﺎوت ﻧﻈﺎمدﻫﻨﺪهي ﺟﻬـﺎن ﺗﺄﻛﻴـﺪ داﺷـﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻓﺮآﻳﻨﺪﻫﺎي ﻃﺒﻴﻌﻲ ـ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺑﻴﻤﺎري و ﻣﺮگ ـ ﻗـﻮاﻧﻴﻦ ﺷﻜـﺴﺖﻧﺎﭘـﺬﻳﺮ ﻃﺒﻴﻌـﺖ را‬
‫دﻧﺒﺎل ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬از اﻳﻦ رو اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻣﻮزد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ 72‬ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻚآوران‪ ،‬ﺷﻜﺎﻛﻴﻮن‪ .‬ﺧﻮد آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ آنﻫﺎ را ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﻲﻛﻨـﺪ‪» :‬آنﻫـﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺑﺎﻳـﺪ در‬
‫ﻣﻮرد ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﺷﻚ ﻛﺮد و اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﻫﻴﭻﮔﻮﻧﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ را درﻳﺎﺑﺪ‪«.‬‬
‫‪ 73‬ﻓﻠﻮراﻧﺲ‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪30‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫آﻣﺪي‪ .‬ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﻣﺮدﻫﺎ ﮔﺮم ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺖوﮔﻮ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﻛﻨـﺎر ﻣـﻦ رﺳـﻴﺪي‪ .‬دﺳـﺘﺖ را روي‬
‫ﺷﺎﻧﻪام ﺣﺲ ﻛﺮدم‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮد ﻛﺸﻴﺪي و در ﮔﻮﺷﻢ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮدي‪» :‬ﻓﻠﻮرﻳـﺎ‪ ،‬زﻧـﺪﮔﻲ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻣﭽﻢ را در ﭼﻨﮓ ﮔﺮﻓﺘﻲ و آن را ﺑﻪ ﺷﺪت ﻓﺸﺮدي‪ .‬ﮔـﻮﻳﻲ در آن ﺣـﺎل ﻣـﺼﻤﻢ ﺑـﻮدي ﻛـﻪ ﻫﺮﮔـﺰ‬
‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻲ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ را از ﻳﺎد ﺑﺒﺮي‪ .‬ﻫﻤﺎنﺟﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪي ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺮا ﺑﺒـﻮﻳﻲ‪ .‬ﻛـﻪ ﺑﻮﻳﻴـﺪي‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪاي ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪم را ﮔـﺸﻮدي ﺗـﺎ ﻋﻄـﺮ آن را ﺑﺒـﻮﻳﻲ‪ ،‬ﻧﻔـﺴﺖ را روي ﮔـﺮدﻧﻢ ﺣـﺲ ﻛـﺮدم‪ .‬اﻧﮕـﺎر‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻣﺮا ﺑﻪ درون ﺧﻮد اﺳﺘﺸﻤﺎم ﻛﻨﻲ؛ ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺟﺎي ﻣﻦ درون وﺟﻮد ﺗـﻮ ﺑـﻮد‪ .‬ﭼﻨـﻴﻦ‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻨﻲ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ از آن ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن روحﻫﺎﻳﻤﺎن در ﻫﻢ آﻣﻴﺨﺘـﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﻴﺶ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﻼن ﺑﻴﺎﻳﺪ؛ ﭘﻴﺶ از آن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﺧﺴﺘﻪﻛﻨﻨﺪهي ازدواج‪ ،‬و ﭘﻴﺶ از‬
‫آن ﻛﻪ ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﻣﺴﻴﺤﻲ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻲ‪.‬‬
‫اﺳﻘﻒ ﮔﺮاﻣﻲ‪ ،‬ﭘﺲ ﻧﻴﺎ ﺑﮕﻮ ﻛﻪ آنﭼﻪ ﺑﺮ روي ﭘﻞ رودﺧﺎﻧﻪي آرﻧﻮ رخ داد‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪي »اﻣﻴﺎل ﻧﻔـﺴﺎﻧﻲ« ﻳـﺎ‬
‫»ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻔﺲ« ﺷﺪن ﺑﻮد‪ .‬آن روز اﻓﺮاد ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ و اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻫﻤﻴﻦ وﻳﮋﮔﻲ ﺧﺎص اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺳﺒﺐ ﺷﺪه ﻣﻦ آن را ﭼﻨﻴﻦ واﺿﺢ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴﺎورم‪ .‬آنﺟﺎ ﺑﺮ روي آن ﭘﻞ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻛﺎري ﻛﺮدي ﻛﻪ ﻣﻲداﻧـﺴﺘﻲ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ ارزش زﻳﺎدي دارد‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺎن ﻋﻤﻴﻖ ﭘﺬﻳﺮش اﻳﻦ واﻗﻌﻴـﺖ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻣـﻦ زن‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ؛ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻗﺎﻧﻮن ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻮ ﻧﺒﻮدم‪ .‬در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘـﺪم ﻛـﻪ ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﺑﻴـﺎن‬
‫ﮔﻮﻧﻪاي رﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻳﻢ ﺑﻪراﺣﺘﻲ در ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨـﻴﻢ ﻛـﻪ ﺑـﺴﻴﺎر از‬
‫ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ دور ﺑﻮد‪ .‬آﻳﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ از ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻳﻚ ﻓﺮاري ﻧﺒﻮدﻳﻢ؟‬
‫ﺳﺎلﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ در اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدهاﻳﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣﻮادث زﻳﺎدي در اﻳـﻦ‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ رخ داده اﺳﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ آﻳﺎ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﻮدن ﺷﻤﻴﻢ ﻣﻮي ﻣﻦ در ﻟﺤﻈﻪاي ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻋﺎزم ﮔﺮدﺷـﻲ در‬
‫ﻳﻴﻼق ﺑﻮدﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻟﺬت ﻣﻲداد‪ ،‬ﺳﺒﺐ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را‪ ،‬آري ﺗﻮ را ﻣﻮرد ﻏﻀﺐ ﻗﺮار دﻫﺪ؟ آﻳـﺎ‬
‫ﺑﺮاي ﺟﺒﺮان ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻲ از اﻳﻦ دﺳﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺟﺎزه داد ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪش ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻣﻴﺦﻛﻮب ﺷﻮد؟ ﻣﻦ و ﺗـﻮ ﻫـﻢ‬
‫در آن ﺳﻔﺮ ﻓﺮزﻧﺪي داﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ دور و ﺑﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺟﺴﺖوﺧﻴﺰ ﻣﻲﻛﺮد ـ اﻣ‪‬ﺎ ﻣﺼﻠﻮب ﺷـﺪن ﺑـﻪ ﺧـﺎﻃﺮ‬
‫ﻋﺸﻖ؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ رﺳﺘﮕﺎري روح ﺧﻮد ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ آرزو ﻣﻲﻛﻨﻢ اي ﻛﺎش ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻃﻨـﺰي را ﻛـﻪ‬
‫ﭘﻴﺶ از ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ داﺷﺘﻲ‪ ،‬ﻛﺴﺐ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻃﻨﺰ او ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ از ﺗـﻮ ﺗﻠـﺦﺗـﺮ ﺑﺎﺷـﺪ‪.‬‬
‫وﮔﺮﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ ﻛﻪ روح ﺗﻮ ﭘﺲ از آن ﮔﺮدش روي رودﺧﺎﻧﻪي آرﻧﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﻓﺎﺳـﺪ ﺷـﺪه‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪31‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ رﺳﺘﮕﺎري ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻗﺎﻋﺪه‪ ،‬ﻫﺮ ﺟﺎ ﻋﻘﻞ و ﺧﺮد ﺑـﻴﺶﺗـﺮ ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬ﻋـﺸﻖ ﻣﺤـﻞ‬
‫ﻛﻢﺗﺮي از اﻋﺮاب دارد ‪. 74‬‬
‫در ﺳﻮي دﻳﮕﺮ رودﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬از ﻛﻨﺎر ﺗﻌﺪادي دﺳﺖﻓﺮوش ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻛﻨﺎر ﻳﻜﻲ از آنﻫـﺎ اﻳـﺴﺘﺎدم ﺗـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﻧﮕﻴﻦ ﻛﻨﺪهﻛﺎريﺷﺪهي زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺑﻨﮕﺮم ‪ . 75‬ﺗﻮ آن را ﺑﺮاﻳﻢ ﺧﺮﻳﺪي و اﻛﻨﻮن‪ ،‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈـﻪ‪ ،‬ﺑـﺎ آن در دﺳـﺘﻢ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪام‪ .‬ﺑﻪﺳﺨﺘﻲ آن را در ﻣﺸﺖ ﻣﻲﻓﺸﺎرم‪ .‬ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺮا ﺑـﺮاي در دﺳـﺖ ﻧﮕـﺎه داﺷـﺘﻦ ﭼﻴـﺰي‬
‫»ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ« ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻨﻢ؟ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ دارم‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻧﻮري را ﺑﺎ دﻳﺪهي ﺟـﺎن ﻧﺪﻳـﺪهام‪ .‬در‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎل‪ ،‬ﻧﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﺎوراي ﻃﺒﻴﻌﺖ دﻳﺪهام و ﻧﻪ ﺻﺪاﻫﺎﻳﻲ ﺷﻨﻴﺪهام‪ .‬از اﻳـﻦ رو ﻣـﻦ ﻫﻨـﻮز زن ﺳـﺎدهاي‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺟﺰ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در رﺳﺘﮕﺎري روﺣﺖ‪ ،‬آرزوي دﻳﮕﺮي ﻧﺪارم‪ . 76‬اﻣ‪‬ﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﺑـﺴﻴﺎر ﻛﻮﺗـﺎه اﺳـﺖ و‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻢ ﻣﻲداﻧﻢ‪ .‬آﻣﺪﻳﻢ و ﺑﻬﺸﺘﻲ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﻣﺎ ﻧﺒﻮد اورل‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻓﺮض ﻛﻨﻴﻢ اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴـﺰي‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺶ آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪهاﻳﻢ‪ .‬در آن ﺻﻮرت اي ﻛﺎش روحﻫﺎي ﻣﺎ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي رودﺧﺎﻧﻪي آرﻧﻮ در ﭘﺮواز‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬آﺧﺮ ﻣﮕﺮ در ﻓﻠﻮرﻧﺘﻴﻨﺎ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺷﻜﻮﻓﺎ ﺷﺪ ‪ 77‬و آﻳﺎ در ﺷﻌﺎع ﻏﺮوب آﻓﺘﺎب ﺑﺮ ﻓﺮاز آرﻧﻮ ﻧﺒـﻮد ﻛـﻪ‬
‫ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ اورل ﺑﺎ ﻧﻮر ﻃﻼﻳﻲ درﺧﺸﻴﺪ ‪78‬؟‬

‫‪ 74‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﻘﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻌﺮوف‪) Ubi mens plurima, ibi minima fortuna. :‬ﻫﺮ ﺟﺎ ﺧﺮد ﺑـﻴﺶﺗـﺮ ﺑﺎﺷـﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻜﻨﺖ ﻛﻢﺗﺮ اﺳﺖ‪(.‬‬
‫‪ 75‬ﺳﻨﮕﻲ ﻗﻴﻤﺘﻲ‪ ،‬ﺻﺪﻓﻲ ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﻣﺸﺎﺑﻪ‪ ،‬ﻛﻪ روي آن ﻛﻨﺪهﻛﺎري ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﺮي ﻛﻪ ﺑﻪﺧﺼﻮص در اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺑـﺴﻴﺎر‬
‫راﻳﺞ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ Nil nisi bene 76‬در اﻳﻦﺟﺎ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﺿﺮباﻟﻤﺜﻞ ‪ De mortuis nil nisi bene‬ﺑﺎزي ﻣﻲﻛﻨﺪ )از ﻣﺮده ﺑﺨﺎري ﺑﺮﻧﻤﻲﺧﻴﺰد(‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻔﻬﻮم ﺟﻤﻠﻪ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻛﻨﺎﻳﻪاي ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛـﻪ روح اورل دﻳﮕـﺮ روﺣـﻲ‬
‫زﻧﺪه ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫‪77‬‬
‫‪In Florentia Floria floruit‬‬
‫‪» ،Auro 78‬ﻣﺜﻞ ﻃﻼ«‪ .‬ﻣﻔﻬﻮم ﺑﺮﺧﻲ از ﺑﺎزيﻫﺎي ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎت در ﺗﺮﺟﻤﻪ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪32‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ ﺷﺸﻢ‬

‫و ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬اﺳﻘﻒ آﻣﺒﺮوﺳﻴﻮس را در ﻣﻴﻼن ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮدي‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗـﺼﻮر ﺗـﻮ‪» ،‬در ﭼـﺸﻢ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن او ﻣﺮد ﺧﻮشﺑﺨﺘﻲ ﺑﻮد‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﺮدان ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﺮاي او اﺣﺘﺮام واﻓﺮ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .«79‬ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺰب ﺑﻮدن‬
‫او ﺗﻮ را ﻧﮕﺮان ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬آه‪ ،‬روح ﺗﻮ ﭼﻪ رﻧﺞﻫﺎﻳﻲ را ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﭼﻮن ﺑﻴﺶﺗﺮ و ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﻌﺘﻘـﺪ ﺷـﺪه‬
‫ﺑﻮدي ﻛﻪ ﺑﺮاي رﺳﺘﮕﺎري روﺣﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد ﻋﺸﻖ را ﻧﻔﻲ ﻛﻨﻲ‪.‬‬
‫اواﺧﺮ ﺑﻬﺎر‪ ،‬ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ از راه رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي او ﺗﻮ را در زﻣﻴﻦ و درﻳﺎ دﻧﺒﺎل ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮدش را رو ﺑﻪ ﺗـﻮ و‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺟﺎ داد‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد آن ﻛﻪ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﻳﻚ واﺣﺪﻳﻢ‪ .‬او ﺑﻪ دو ﻫﺪف آﻣﺪه ﺑﻮد؛ ﻧﺨﺴﺖ آن‬
‫ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ آن ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮي از ﺧﺎﻧﻮادهاي ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺮاﻳﺖ اﺧﺘﻴﺎر ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑـﻪ ﻧﻈـﺮم ﻗـﺼﺪ‬
‫دوم از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮي ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮد ﺗﻮ درﺑﺎرهي ﻫﻤﻪﭼﻴـﺰ دﭼـﺎر ﺷـﻚ و ﺗﺮدﻳـﺪ ﺷـﺪه ﺑـﻮدي‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻲ »ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد اوﻟﻴﺎﺋﻢ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﻠﻴـﺴﺎي ﻛﺎﺗﻮﻟﻴـﻚ ﺑﭙﻴﻮﻧـﺪم ﺗـﺎ آن ﻛـﻪ‬
‫ﻧﻮري ﻓﺮا راﻫﻢ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﻪ ﺑﺮﻛﺖ آن و ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﺘﻮاﻧﻢ راﻫﻢ را ﺑﻴﺎﺑﻢ‪ .«80‬در ﻛﺘﺎب ﺷﺸﻢ‪ ،‬اﻋﻼم‬
‫ﻣﻲداري‪» :‬آه‪ ،‬اي ﺧﺮدﻣﻨﺪان‪ ،‬ﺷﻤﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺮدان ﺑﺰرﮔﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬آﻳﺎ اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ﻣﺎ ﻳﻘﻴﻨﻲ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ ﺗﺎ زﻧـﺪﮔﻲ‬
‫ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭘﻲ آن ﺑﻨﺎ ﻛﻨﻴﻢ ‪81‬؟«‬
‫ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ ﻛﻪ ﺑﺨﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻣﻔﺼﻠﻲ از ﻛﺘﺎب ﺗﻮ را روﻧﻮﻳﺲ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻋﻠﺘﺶ اﻳـﻦ اﺳـﺖ ﻛـﻪ در ﭼﻨـﺪ‬
‫ﻣﻮرد ﭘﺮاﻛﻨﺪهي اﻳﻦ ﻋﺒﺎرات ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻲ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺗﻼﺷﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪاي ﺗﺎ ﺣﻮاﺳﺖ را ﺑﻪ ﻫـﻢ آوري‪» :‬اﮔـﺮ ﻓـﺮا‬
‫رﺳﻴﺪن ﻣﺮگ ﺑﺎ ﮔﺴﺴﺘﻦ ﻫﻮﺷﻴﺎري‪ ،‬ﺑﻪ زﺟﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ روح ﻣﺎ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻣﻲﺷﻮد ﭘﺎﻳﺎن دﻫﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷـﺪ؟‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي ﺑﺤﺚ اﺳﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬و ﺑـﺴﻲ ﺑـﻪ دور از واﻗﻌﻴـﺖ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻲدﻟﻴﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻤﺎن ﻣﺴﻴﺤﻲ اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺘﻪ و در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﻣﻮرد اﻗﺒﺎل ﻋﻤﻮم اﺳﺖ‪ .‬ﻫـﺮ‬
‫آﻳﻨﻪ ﻣﺮگ ﺟﺴﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﻳﺎﻓﺘﻦ زﻧﺪﮔﻲ روح ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﺰرگ و ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﻣﻼﺣﻈﻪاي ﺑﺮاي ﻣﺎ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﮔﺎه ﺗﺮدﻳﺪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ از اﻣﻴﺪﻫﺎي ﻓﺎﻧﻲ دل ﺑﺮﻛﻨﻴﻢ و ﺧـﻮد را‬
‫ﺳﺮاﺳﺮ وﻗﻒ ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺧﻮشﺑﺨﺘﻲ ازﻟـﻲ در زﻧـﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﻜﻨـﻴﻢ؟ اﻣ‪‬ـﺎ درﻧـﮓ ﻧﻜﻨﻴـﺪ‪ .‬از ﻫﺮﭼـﻪ‬
‫ﺑﮕﺬرﻳﻢ‪ ،‬در ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺰ ﻫﻨﻮز ﺧﻮﺷﻲﻫﺎﻳﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺟﺬاﺑﻴﺖﻫﺎي ﺧﺎص ﺧﻮد را دارد ﻛـﻪ‬
‫ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻛﻤﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﺳﺮﻛﻮب ﻛﺮدن ﺗﻤﺎﻳﻼﺗﻤﺎن ﺑﻪ آن ﺟﻬﺖ ﺷﺘﺎب ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬زﻳﺮا ﺑﺎزﮔـﺸﺖ ﺑـﻪ‬

‫‪ 79‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ص‪3‬‬

‫‪ 80‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﭘﻨﺠﻢ‪ ،‬ص‪14‬‬
‫‪ 81‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ص‪ .11‬ﻧﻚ‪ .‬ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ‪72‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪33‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﻟﺬتﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ دﺳﺘﺎورد اﻧﺪﻛﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺳﻴﻢ؟ ﭼﻪ‬
‫ﭼﻴﺰي را ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ ﻣﻦ دوﺳﺘﺎن ﻣﺘﻨﻔﺬ ﺑﺴﻴﺎر دارم‪ .‬اﮔﺮ ﻧﺨـﻮاﻫﻢ ﺗـﻮﻗﻌﻢ را‬
‫ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮم‪ ،‬دﺳﺖﻛﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﻣﺤﻠﻲ را درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻫﻤﺴﺮي ﺑﺎ ﻣﺎل‬
‫ﻓﺮاوان اﺧﺘﻴﺎر ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎر ﻣﺎﻟﻲ ﺳﻨﮕﻴﻦﺗﺮي را ﺑﺮ دوش ﻣﻦ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﻣﺴﻴﺮ درﺳﺘﻲ ﺑﺮاي رﺳـﻴﺪن ﺑـﻪ‬
‫ﻫﺪف اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮدان ﺑﺰرگ ﺑﺴﻴﺎري ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻦ ﻫﻤﺴﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺧـﻮد را‬
‫وﻗﻒ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪي داﻧﺶ و ﺧﺮد ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦﻫﺎ ﮔﻔﺖوﮔﻮﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺘﻢ و ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺴﻴﺮ ﺑﺎد‪ ،‬ﻗﻠﺒﻢ‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦﺳﻮ و آنﺳﻮ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬زﻣﺎن ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ و رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﺎريﺗﻌﺎﻟﻲ را ﺑـﻪ ﺗـﺄﺧﻴﺮ‬
‫ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ در ﺗﻮ را اﻣﺮوز ﺑﻪ روز ﺑﻌﺪ ﻣﻮﻛﻮل ﻣﻲﻛﺮدم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺗﺄﺛﻴﺮ روزاﻧﻪي ﻣﺮگ را ﺑﺮ ﺧﻮدم ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ‬
‫ﻧﻤﻲاﻧﺪاﺧﺘﻢ‪«. 82‬‬
‫ﻣﻨﻈﻮر زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ؛ اﮔﺮﭼﻪ واﻗﻌﺎً اﻳﻦﺟﺎ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻲ را ﻣﺮگ ﻣﻲﻧﺎﻣﻲ و ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ ﻛـﻪ ﭼﻨـﻴﻦ ﻣـﻲﻛﻨـﻲ؛‬
‫ﺗﻮﻳﻲ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻗﺪم زدن در روي ﭘﻞ رودﺧﺎﻧﻪي آرﻧﻮ ﺧﻢ ﺷﺪي ﺗﺎ ﻋﻄﺮ ﻣﻮي ﻣـﺮا ﺑﺒـﻮﻳﻲ‪ .‬ﺳـﭙﺲ‬
‫اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﻲ‪» :‬ﻣﻦ ﺧﻮﺷﻲﻫﺎي ﺣﻘﻴﻘﻲ زﻧﺪﮔﻲ را دوﺳﺖ ﻣﻲداﺷﺘﻢ‪ ،‬وﻟﻲ از ﺟﺴﺖوﺟﻮ در ﭘﻲ آنﻫﺎ ﻫﺮاس‬
‫داﺷﺘﻢ‪ .‬و ﻫﻢزﻣﺎن وﻗﺘﻲ آن را ﻣﻲﺟﺴﺘﻢ‪ ،‬از آن ﻣﻲﮔﺮﻳﺨﺘﻢ‪ .‬آﺧﺮ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ اﮔﺮ ﺑـﺪون وﺟـﻮد زﻧـﻲ اداﻣـﻪ‬
‫ﻣﻲدادم‪ ،‬ﺑﺲ ﻧﺎﺧﺸﻨﻮد ﻣﻲﺑﻮدم ‪«. 83‬‬
‫اورل‪ ،‬اﻳﻦ وﺟﻮد ﻣﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﺑﻲ آن ﺳﺮ ﻛﻨﻲ و ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر درﺑـﺎرهي اﻳـﻦ ﻣﻮﺿـﻮع‬
‫ﺑﺤﺚ ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬آﻳﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﻛﻨﻲ؟ آه‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﺮد‪ .‬آدم ﺑﺎﻳﺪ در ﻧﺎم ﺑـﺮدن از اﻓـﺮاد‪،‬‬
‫ﺟﺎﻧﺐ اﺣﺘﻴﺎط را رﻋﺎﻳﺖ ﺑﻜﻨﺪ‪. 84‬‬
‫در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ‪ ،‬ﻣﺪام ﺑﺎ آﻟﻲﭘﻴﻮس ﺑﻪ ﮔﻔﺖوﮔﻮ ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻲ ‪» . 85‬ﻫﻴﭻﻳﻚ از ﻣﺎ ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺑﻪ آن ﭼﻴﺰي‬
‫ﻛﻪ ازدواج را ﺟﺬاب ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻛﺸﺸﻲ ﻧﺪاﺷﺖ؛ ﻫﻤﺎﻧﺎ وﻇﻴﻔﻪي دﺷﻮار ﺑﻪ وﺟـﻮد آوردن ﻛﺎﺷـﺎﻧﻪاي ﻣﻨﺎﺳـﺐ و‬
‫ﭘﺮورش ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻲ ﭼﻨﺪ را‪ .‬ﻧﻜﺘﻪي اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﻋﺎدت داﺷﺘﻢ اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺳﻴﺮيﻧﺎﭘﺬﻳﺮم را ارﺿـﺎء‬
‫ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﻲﻣﺤﺎﺑﺎ اﺳﻴﺮ ﺧﻮد ﻛﺮده ﺑﻮد و دروﻧﻢ را ﻣﻲﺧﻠﻴﺪ ‪«. 86‬‬

‫‪ 82‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ص ‪11‬‬

‫‪ 83‬ﭘﻴﺸﻴﻦ‬
‫‪ ،Nomina sunt odiosa 84‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ »اﺳﻢﻫﺎ ﻧﻜﻮﻫﻴﺪهاﻧﺪ«‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً از ﺧﻄﺎﺑﻪي ﺳﻴﺴﺮون ﺑﻪ روﺳﻜﻴﻮس )‪ (Roscius‬ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه‪.‬‬
‫‪ 85‬دوﺳﺖ و ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺷﺎﮔﺮد آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ‪ ،‬ﻛﻪ اﻫﻞ زادﮔﺎه او‪ ،‬ﺗﺎﮔﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﻟﻲﭘﻴﻮس‪ ،‬ﭘﻴﺶ از آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﺮاي ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻢ‬
‫ﺣﻘﻮق ﺑﻪ روم رﻓﺖ‪ .‬آن دو ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﻼن ﺳﻔﺮ ﻛﺮدﻧﺪ‪) .‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ﺻﺺ‪ 7‬ـ ‪(10‬‬
‫‪ 86‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ص‪12‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪34‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫آنﭼﻪ در واﻗﻊ درون ﺗﻮ را ﻣﻲﺧﻠﻴﺪ‪ ،‬اورل‪ ،‬ازدواﺟﻲ ﺑﻮد ـ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑـﻪ ﺳـﺒﺐ ﻓﻘـﺪان ﻣـﺎل دﻧﻴـﺎ ﺑـﺮاﻳﺶ‬
‫ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺸﺨﻴﺺ داده ﺷﺪه ﺑﻮدم ـ و ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬آﺧـﺮ ﻣﮕـﺮ ﻣـﺎ روحﻫـﺎي ﻫـﻢزاد‬
‫ﻧﺒﻮدﻳﻢ اورل‪ ،‬و آﻳﺎ ﭼﻨﺎن در ﺟﺴﻢ و روح ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﺟﺪا ﻛﺮدﻧﻤﺎن از ﻫﻢ ﻧﻴﺎز ﺑـﻪ ﺟـﺮاح‬
‫داﺷﺖ و ﻧﻪ ﻣﺎدري ﻛﻪ در ﻧﻘﺶ ﻳﻚ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ؟ و آﻳﺎ ﻣﺎ آدﺋﻮﺗـﺎدوس را ﻧﺪاﺷـﺘﻴﻢ ﻛـﻪ درﺑـﺎرهاش‬
‫ﺑﻴﺎﻧﺪﻳﺸﻴﻢ؟ او در آن زﻣﺎن دوازده ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد‪. 87‬‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺼﺮاﻧﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪ ﻛﻪ ازدواج ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﻛﺮدم و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷـﺪم‪ .‬ﻣـﺎدرم ﺑـﺎ‬
‫ﺷﻮﻗﻲ واﻓﺮ ﺳﺮﮔﺮم ﻣﻘﺪﻣﺎت اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎدرم ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻣـﻦ ﻧﺨـﺴﺖ ازدواج ﻛـﻨﻢ و ﺳـﭙﺲ در آب‬
‫ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ ﺗﻌﻤﻴﺪ‪ ،‬ﻏﺴﻞ ﻳﺎﺑﻢ ‪«. 88‬‬
‫ﻣﺎدرت آنﮔﺎه ﺑﻪ ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﻣﻦ ﺑﺮآﻣﺪ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﺣﻀﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ را در اﺗﺎﻗﻢ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣـﺸﻐﻮل‬
‫اﺳﺘﺤﻤﺎم ﺑﻮدم‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﺗﺎزه ﺑﻪ داﻧﺸﻜﺪهي ﻋﻠﻢ ﺑﻴﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدي و ﺗﻤﺎم روز آنﺟﺎ ﻣﻲﻣﺎﻧـﺪي‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ زار و زﻧﺪﮔﻲام را ﺑﺒﻨﺪم و ﮔﻮرم را ﮔﻢ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺮاي ﺳﻔﺮم ﺑﻪ آﻓﺮﻳﻘﺎ آﻣـﺎده ﺷـﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ ﻫﻤﺎن ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﻋﺎزم ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺗﻮ از دﺧﺘﺮي ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﻛﺮده ﺑﻮدي و ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدي‪ .‬اوﻟﻴﺎي دﺧﺘﺮ ﺷﺮﻃﻲ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ؛ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ در اﺳﺮع وﻗﺖ از زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﻮم‪.‬‬

‫‪ 87‬اﺣﺘﻤﺎﻻً آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﭘﺲ از ﺟﺪاﻳﻲ از ﺷﺮﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲاش‪ ،‬رﻧﺞ روﺣﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﻫﺮﭼﻨـﺪ در اﻋﺘﺮاﻓـﺎت‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻤﻲﭘﺮدازد‪ .‬در آنﺟﺎ ﺣﺘّﻲ ﻛﻮﭼﻚﺗﺮﻳﻦ اﺷﺎرهاي ﺑﻪ ﺟﺮاﺣﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻓﻠﻮرﻳﺎ وارد ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﻤـﻲﻛﻨـﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ در‬
‫ﻣﺘﻦ ﻛﺘﺎﺑﺶ‪) De bono coniugali ،‬در ﺑﺎب ﻓﻮاﻳﺪ ازدواج‪ ،(401 ،‬ﻛﻪ ﻗﺎﻋﺪﺗﺎً ﺑﺎﻳـﺪ زﻣـﺎﻧﻲ ﭘـﺲ از درﻳﺎﻓـﺖ ﻧﺎﻣـﻪي ﻓﻠﻮرﻳـﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺬﻛﺮ ﻣﻲدﻫﺪ ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﺑﺎوﻓﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ازدواج ﺑﺎ زﻧﻲ ﺗﺮك ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺠـﺮم ﺑـﻪ ﺧﻴﺎﻧـﺖ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ‪ ،‬ﻣﻮرد ﭘﺬﻳﺮش ﺗﻤﺎم ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﺎ اواﺳﻂ ﻗـﺮون ﻣﻴﺎﻧـﻪ‪ ،‬ﻋﻤﻮﻣـﺎً اﻳـﻦ ﻣـﺮدي ﻛـﻪ ﭘـﻴﺶ از ازدواج‬
‫ﻫﻢﺑﺎﻟﻴﻨﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل‪ ،‬اﺳﻘﻒ ﻟﺌﻮن روﻣﻲ‪ ،‬ﻛﻪ در ﻣﻴﺎﻧﻪي ﻗﺮن ﭘـﻨﺠﻢ ﻣـﻲزﻳـﺴﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺘـﻪ‬
‫اﺳﺖ ﻣﺮد ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭘﻴﺶ از ازدواج ﻫﻢﺑﺎﻟﻴﻨﺶ را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ را ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﻃـﻼق و ﻳـﺎ ﭼﻨﺪﻫﻤـﺴﺮي‬
‫ﺗﻠﻘﻲ ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬آن را ﻧﻮﻋﻲ ﭘﻴﺸﺒﺮد اﺧﻼﻗﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ اﻣ‪‬ﺎ اﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ را رد ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑـﻪ زﻋـﻢ‬
‫او‪ ،‬ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺑﺎ زﻧﻲ ﻫﻢﺑﺎﻟﻴﻦ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺴﺖ او را رﻫﺎ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ زن دﻳﮕﺮي ﻋﻬﺪ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﺑﺒﻨﺪد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ اﮔﺮ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ را درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ـ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘـﺲ از ﻧﻮﺷـﺘﻦ‬
‫اﻋﺘﺮاﻓﺎت ـ آﻳﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻋﺘﻘﺎد ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ از ﻣﻘﺎم »ازدواج« ﻳﺎ ﺣﻘﻮق ﻫﻢﺑﺎﻟﻴﻦ دﻓﺎع ﻛﻨﺪ؟ از اﻳﻦ رو ﺳـﺮاﻧﺠﺎم ﭼـﻪﺑـﺴﺎ‬
‫ﺣﻖ ﺑﺎ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪي او ﺑﻪ اورل در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺎﻣﻪاي ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻣﺴﻴﺤﻲ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ اواﺧﺮ‪ ،‬در ﺳﺎل ‪ ،1930‬ﭘﺎپ از ﻣﺘﻦ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ »در ﺑﺎب ﻓﻮاﻳﺪ ازدواج«‪ ،‬ﻧﻘﻞ ﻗﻮل آورده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻲ آن ﻛﻪ آﮔـﺎه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﺘﺎب ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﺎﻣﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑﻮده‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺑـﻪ دﻻﻳـﻞ ﺷﺨـﺼﻲ‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘـﺪم ﻛـﻪ ﻫـﻢ او و ﻫـﻢ‬
‫ﭘﺎپﻫﺎي ﭘﻴﺶ از او‪ ،‬از ﻣﺘﻦ »ﻛﻮدﻛﺲ ﻓﻠﻮرﻳﺎ« ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ 88‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ص‪13‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪35‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدم ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ‪ ،‬ﭼﻮن در آن ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ ﻛﺬاﻳﻲ او را در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺗـﺮك ﻛـﺮده ﺑـﻮدﻳﻢ‪ ،‬اﻳـﻦﮔﻮﻧـﻪ‬
‫اﻧﺘﻘﺎﻣﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﺑﺎﻳﺪ زورآزﻣﺎﻳﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻛﺪام ورزﻳﺪهﺗﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪاي ﺗﺮﺗﻴﺐ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻛﺮدن ﻣﺮا ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺧﻮدت ﺷﺨﺼﺎً ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ‬
‫ﻛﺎر ﻧﺒﻮدي‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ آن ﭼﻮﭘﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﺎً ﻗﺎدر ﺑﻪ ذﺑﺢ ﺑﺮهي ﺧﻮدش ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺣﺮف او را ﺑﺎور ﻛﺮدم و اﻳـﻦ‬
‫ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰﺗﺮﻳﻦ ﺧﻄﺎي زﻧﺪﮔﻲام ﺑﻮد ‪ . 89‬ﺣﺘﻤﺎً ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدي ﻛﻪ ﻣﻦ از آنﮔﻮﻧﻪ زنﻫـﺎي ﻏـﻢاﻧﮕﻴـﺰ‬
‫ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ از زﻳﺮ ﻗﺒﺎي اورﻳﭙﻴﺪ ﺳﺮ در آورده ﺑﻮدم‪ . 90‬ﺷﺮﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي ﻋﺸﻖ ﻣﻠﻜﻮﺗﻲ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺮد ‪. 91‬‬
‫ﺑﺎور ﻛﺮدم ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪي ﭘﻴﺶاﻧﺪﻳﺸﻴﺪهي ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ‪ ،‬ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻣـﺎﻧﻲ ﻳﻜـﺪﻳﮕﺮ را‬
‫در زﻳﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮي ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺮدم‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ را در رم دﻳﺪم و ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردي ﻛﻪ ﻣـﺮا‬
‫ﺑﺪون اﻃﻼع و ﺧﻮاﺳﺘﻪات رواﻧﻪي ﺳﻔﺮ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﻧﻘﺶ دﻻﻟﻪاش ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎدآور ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪاي ﻗﻮل ﺑﺪﻫﻢ ﻫﺮﮔـﺰ ﺑـﺎ ﻣـﺮد دﻳﮕـﺮي‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻜﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ اﻳﻦ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪي آن ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺻﺪدرﺻﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪاي و ﭼﻪﺑﺴﺎ ﻣﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮي ﻫﻢ ﺑﺎز آﻳﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺎ اﻣﺮوز ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺟﺰو اﺳﺮار اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ از ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻮﻟﻲ ﮔﺮﻓـﺖ‪ .‬ﭼـﻮن‬
‫ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﺪارم ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ او ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ از ﺳﺮ راه دور ﺑﺸﻮم‪ .‬آﻳﺎ ﺑﻪ دﻟﻴـﻞ اﻳـﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ‬
‫رﻓﺘﻦ را ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻗﺪري ﺳﻬﻞﺗﺮ ﻛﻨﺪ؟ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺼﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﻣـﺮد دﻳﮕـﺮي را ﺑﻴـﺎﺑﻢ‪ ،‬ﭘـﺬﻳﺮﻓﺘﻦ‬
‫ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﺮاﻳﻢ آﺳﺎنﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﭼﻴـﺰي ﻧﮕﺬﺷـﺖ ﻛـﻪ آن ﻧﺎﻣـﻪ را از ﺗـﻮ درﻳﺎﻓـﺖ ﻛـﺮدم و در آن‬
‫ﻣﺠﺪاﻧﻪ از ﻣﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮده ﺑﻮدي ﺧﻮد را ﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻜﻨﻢ‪ .‬ﺣﺘّﻲ ﻧﻮﺷﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﻤـﺎن ﻧﻤـﻲﺑـﺮي از اﻳـﻦ‬
‫ازدواج ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪاي را ﻛﻪ از ﻣﻴﻼن ﺑﺮاﻳﻢ ﻧﻮﺷﺘﻲ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻤـﻼت ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮده ﺑﻮدي‪» :‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ‪ ،‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ‪ ،‬دﻟﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‪ ،‬دﻟﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪ Peccatum 89‬ﺧﻄﺎ‪ ،‬ﺗﻘﺴﻴﺮ‪ .‬ﻧﻚ‪ .‬واژهي ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ‪ ،hamartia‬ﻣﻌﺎدﻟﻲ ﺑﺮاي ﺧﻄﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳـﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻨﺠـﺮ ﺑـﻪ ﺳـﻘﻮط ﻗﻬﺮﻣـﺎن‬
‫ﺗﺮاژدي ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎ‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺎ ﺣﺴﻦﻧﻴﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد و دﻗﻴﻘﺎً ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺮاژدي اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ 90‬ﻳﻮﻧﺎﻧﻲﻫﺎ واژهي ‪ himation‬را ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ و ﻧﻪ ‪ ،toga‬ﻛﻪ ﻧﺎم ﻻﺗﻴﻨﻲ ﻟﺒﺎس ﻣﻠﻲ روﻣﻲﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳـﻦ‪ ،‬ﻓﻠﻮرﻳـﺎ از‬
‫ﻛﻠﻤﻪي ﺗﻮﮔﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪91‬‬
‫!‪Sic, Aureli! Sic‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪36‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫آن روز آدﺋﻮﺗﺎدوس را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﺑﺮده ﺑﻮدي و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺣﺘّﻲ ﭘـﻴﺶ از آن ﻛـﻪ وﺳـﺎﻳﻠﻢ را‬
‫ﺑﺒﻨﺪم و از ﻣ‪‬ﺮد‪‬م و ﻓﺮزﻧﺪم ﺟﺪا ﺷﻮم‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮاي آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر او را در آﻏﻮش ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬و ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﺑـﻮد ﻛـﻪ‬
‫ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮدم ‪. 92‬‬
‫ﻛﺎري را ﻛﻪ دﻳﺪو ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻜﺮدم‪ .‬ﭘﺲ ﭼﻪﺑﺴﺎ آن روز ﻛﺬاﻳﻲ زﻳﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ‪ ،‬ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﺗﻮاﻧﻢ ﻗﻮل‬
‫داده ﺑﻮدم‪ .‬از ﻃﺮﻓﻲ دﻳﮕﺮ‪ ،‬اﮔﺮ آدﺋﻮﺗﺎدوس را ﻫﻢ ﺑـﺎ ﺧـﻮدم ﻣـﻲﺑـﺮدم‪ ،‬ﻛـﺎري را ﻛـﻪ ﻣـﺪﺋﺎ ﻛـﺮده ﺑـﻮد ﻧﻴـﺰ‬
‫ﻧﻤﻲﻛﺮدم‪ . 93‬اﻣ‪‬ﺎ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ‪.‬‬

‫‪ 92‬ﺑﺎﻳﺪ اﺷﺎرهاي ﺗﻠﻮﻳﺤﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻛﻼم ﺳﻴﺴﺮون‪ ،Omnia mea mecum porto ،‬ﻛﻪ ﺧﻮد آن را ﺑﻪ ﻓﻴﻠـﺴﻮف ﻳﻮﻧـﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﻴـﺎس‬
‫)‪ (Bias‬ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ دﺳﺖﺧﺎﻟﻲ از دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺑﮕﺮﻳﺰد‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ او ﻫﺮ آنﭼﻪ ﺑﻴﺶﺗـﺮﻳﻦ ارزش را‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮد؛ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺮد و ﺗﺠﺮﺑﻪاش را‪.‬‬
‫‪ 93‬اﺷﺎرهاي اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺮاژدي »ﻣﺪﺋﺎ«‪ ،‬اﺛﺮ اورﻳﭙﻴﺪس )‪ .(Euripides‬در اﻳﻦ ﺗﺮاژدي‪ ،‬ﻣﺪﺋﺎ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ آن ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻳﺎﺳـﻮن‬
‫)‪ (Jason‬او را ﻓﺮﻳﺐ داد‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ را ﻛﺸﺖ‪ .‬ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﻧﻔﺮت ﻣﺪﺋﺎ از ﻫﻤﺴﺮش ﻗﻮيﺗﺮ از ﻋﺸﻘﺶ ﺑـﻪ ﻓﺮزﻧـﺪاﻧﻲ‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ از او داﺷﺖ‪ .‬در ﻣﻘﺎم ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻴﺎنﺑﺮاﻧﺪاز ﻣﺪﺋﺎ و دﻳﺪو ﻫﻴﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪37‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺷﻮﻗﻲ ﺗﻼش ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ازدواج ﺗﻦ در دﻫﻲ‪» .‬دﺧﺘﺮي ﻛﻪ از او ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮدم‪ ،‬دو ﺳﺎل ﻛﻮﭼﻚﺗﺮ از ﺳﻦ ازدواج ﺑﻮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ از آنﺟﺎ ﻛﻪ او را دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ زﻣﺎن اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﺷﺪم ‪ «. 94‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺣﻘﺶ ﺑﻮد ﻣﺮﻗﻮم ﻣﻲﻓﺮﻣﻮدي ﻛﻪ ﺗﻮ اﺻﻮﻻً از ﺻﺒﺮ ﻛﺮدن ﺧﻮﺷﺖ ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺨﺼﺎً ﺑﻪ ﺷﺪت ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﺷﺪم ﻛﻪ ﺣﺘّﻲ ﻳﻜﻲ دو ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﻲﻧﻮﻳﺴﻲ ﺗﺎ ﻧﻈﺮت را درﺑﺎرهي ﻣﺎدرت و اﻳﻦ ﻛـﻪ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ادارهي اﻣﻮر را ﺷﺨﺼﺎً در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ و آدﺋﻮﺗﺎدوس ﺑﻴـﺮون ﺑﻮدﻳـﺪ ﻣـﺮا ﺑـﻪ ﺳـﻔﺮ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ ،‬اﺑﺮاز ﻛﻨﻲ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاي ﺧﺎﻟﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ‪ .‬و ﻣﻦ ـ ﻣﻨﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم راه از آﻓﺮﻳﻘﺎ ﺗﺎ آنﺟﺎ ﻫﻢﺳﻔﺮت ﺑﻮدم‬
‫ـ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻦ اورل‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ او روي ﭘﻞ رودﺧﺎﻧﻪي آرﻧﻮ ﻗﺪم زده ﺑـﻮدي‪ ،‬ﻣـﻦ دﻳﮕـﺮ ﻧﺒـﻮدم‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪:‬‬
‫»ﺑﻪ زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮدم‪ ،‬اﺟﺎزه ﻧﺪادﻧﺪ در ﻛﻨﺎرم ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬از ﻣﻦ ﺟﺪاﻳﺶ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﺑﺮ‬
‫ﺳﺮ راه ازدواج ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬دﻟﻢ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ او ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺎره ﺷﺪ و زﺧﻤﻲ ﺧـﻮنرﻳـﺰ ﺑﺮداﺷـﺖ‪ .‬او ﺑـﻪ آﻓﺮﻳﻘـﺎ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ .‬و ﺑﻪ ﺗﻮ ﻗﻮل داد ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﻣﺮد دﻳﮕﺮي زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬او ﭘﺴﺮﻣﺎن را ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﮔﺬاﺷـﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ ﻣـﻦ‪،‬‬
‫ﻣﺮدي ﻏﻢزده‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ از او ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﻫﻨﻮز دو ﺳﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ دﺧﺘﺮي ﻛﻪ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﻛﺮده ﺑﻮدم ازدواج ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻃﺎﻗﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬زﻳﺮا ﺑﺎ وﺟـﻮد آن ﻛـﻪ ﻧﻈـﺮ ﺧﻮﺷـﻲ ﻧـﺴﺒﺖ ﺑـﻪ‬
‫ازدواج ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺑـﺮدهي ﻫـﻮسﻫـﺎﻳﻢ ﺑـﻮدم‪ .‬از اﻳـﻦ رو زن دﻳﮕـﺮي را ﺑﺮﮔﺰﻳـﺪم؛ اﻣ‪‬ـﺎ ﻧـﻪ در ﻣﻘـﺎم ﻫﻤـﺴﺮ‪.‬‬
‫ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻴﻤﺎري روﺣﻲام ﺑﻬﺒﻮد ﻧﻴﺎﻓﺖ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻮاﻧﻪي ﻋﺎدتﻫﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲام‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛـﻪ در‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ازدواج ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﺪﺗﺮ ﻫﻢ ﺷﺪ ‪«. 95‬‬
‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻋﺘﺮاﻓﺎت را ﻧﺨﻮاﻧﺪه ﺑﻮدم‪ ،‬از اﻳﻦ زن دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﭼﻪ اﻧﺪازه ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺮﻣﺴﺎر ﺷﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﻲ‪ .‬زﻳﺮا ﺑﻨﺎ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺮد دﻳﮕﺮي ﺑﺴﭙﺎرم‪ .‬ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ در اﻳﻦ ﺑﺎره ﺑـﻴﺶﺗـﺮ ﺑـﺪاﻧﻴﻢ‪ .‬زﻳـﺮا در‬
‫اﻳﻦﺟﺎ ﺑﻪ روﺷﻨﻲ اﻋﺘﺮاف ﻣﻲﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ازدواج ﻛﺮدﻧﺖ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ از آنﺟﺎ دور ﺷﺪم‪ .‬آﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺒـﻮد‬
‫ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ‪ ،‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻪ رﺷﺪ رﺳـﻴﺪن دﺧﺘـﺮك ﺑـﻲﭼـﺎره ﺻـﺒﺮ ﻣـﻲﻛـﺮدي‪ ،‬ﭘـﻴﺶ ﺗـﻮ‬
‫ﻣﻲﻣﺎﻧﺪم؟ اﻣ‪‬ﺎ ﺗﻮ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ازدواج ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻲ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻲ روح ﺧﻮد را از ﺗﺒـﺎﻫﻲ اﺑـﺪي ﻧﺠـﺎت‬
‫دﻫﻲ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﮔﺮدﺷﻲ ﻛﺎﻣﻼً ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﻪ »اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ« ﻛﺮدي و اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻗﺒﻴـﻞ ﭼﻴﺰﻫـﺎ‪ ،‬ﭘـﻴﺶ‬

‫‪ 94‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ص‪13‬؛ ﺳﻦ راﻳﺞ ﺑﺮاي ازدواج‪ ،‬ﺑﻴﻦ ‪ 12‬ـ ‪ 13‬ﺑﻮد‪ .‬از اﻳﻦ رو ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﮔﻤﺎن ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ دﺧﺘـﺮك‬
‫ﻳﺎزده ﺳﺎل ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ‪ ،‬آنﻃﻮر ﻛﻪ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﭘﻴﺶﺗﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ 95‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ص‪15‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪38‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻣﻲآﻳﻨﺪ‪ .‬اورل ﺑﻲﭼﺎره‪ ،‬ﺣﺎﻻ رﻓﺘﻪرﻓﺘﻪ ﻧﻴﺎز ﻋﻤﻴﻖ ﺗﻮ را ﺑﺮاي ﻧﻮﻋﻲ اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن درك ﻣـﻲﻛـﻨﻢ؛ ﻓﻘـﻂ‬
‫ﻗﺪري از ﻧﺤﻮهي ﮔﺰﻳﻨﺶ آنﻫﺎ دﻟﺨﻮر ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮر ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﺑﻪ ﻃﻌﻤﻪي ﺟﺪﻳﺪ ﺗﻮ رو ﺗﺮش ﻛﺮد‪ .‬او ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ راﺑﻄﻪي ﺳﺎﻟﻴﺎن ﺗﻮ را ﺑﺎ زﻧـﻲ‬
‫ﻛﻪ از ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ و روح دوﺳﺖ داﺷﺘﻲ‪ ،‬ﻣﺤﻮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﺎ ﻫﻤـﺴﺮ ﺑﻌـﺪي ﺑﺮﺳـﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤـﺎً ﺑـﺮاي ارﺿـﺎي‬
‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ »اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ« ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮده‪ .‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬ﻣﺎدر ﺗﻮ ﺑﺎﻧﻮي ﭘﺮﺗﺤﻤﻠﻲ ﺑﻮده و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺮده‬
‫ﻫﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻳﺎد ﻛﺮد‪ .‬در ﻧﻬﺎﻳﺖ‪ ،‬او اﻧﺘﻘﺎم ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪي ﺧﻮد را ﺑﺮاي آنﭼﻪ آن ﺷﺐ ﻛﺬاﻳﻲ ﻛـﻪ ﻣـﺎ از‬
‫آﻓﺮﻳﻘﺎ ﺑﺎدﺑﺎن ﺑﺮﻛﺸﻴﺪﻳﻢ رخ داد‪ ،‬ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪ » :‬زﺧﻤﻲ ﻛﻪ دﻟﻢ ﭘﺲ از ﺑﺮﻳﺪن راﺑﻄﻪام ﺑﺎ زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮدم ﺧـﻮرده ﺑـﻮد‪ ،‬ﺑﻬﺒـﻮد‬
‫ﻧﻤﻲﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮنرﻳﺰ و ﺳﺨﺖ دردﻧﺎك ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭼﺮﻛﻴﻦ ﺷﺪ و درد آن را ﻛﻢﺗﺮ ﺣﺲ ﻣﻲﻛﺮدم‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ‬
‫وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮ و ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻧﺎاﻣﻴﺪﻛﻨﻨﺪه ﻣﻲﺷﺪ ‪ «. 96‬ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﻲ‪» :‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣـﺮا از دراﻓﺘـﺎدن‬
‫در ﮔﺮداﺑﻲ ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ از اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺣﻔﻆ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻤﺎم ﻛﻮﺷﺸﻢ ﺑـﺮاي دﻳﮕﺮﮔـﻮﻧﻲ دﻳـﺪﮔﺎهﻫـﺎﻳﻢ‪،‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﻮف از ﻣﺮگ ﺑﻮد و روز داوري ﺗﻮ‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﻠﺐ ﻣﺮا ﺗﺮك ﻧﻜﺮد‪ ...،‬در ﺑﺎﻃﻦ اﮔﺮ ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻛﻪ روح‬
‫اﻧﺴﺎن ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ و ﺟﺰاﻳﻲ ﺑﺮاي اﻋﻤﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻴﻢ وﺟﻮد ﻧـﺪارد‪ ،‬ﺣﺎﺿـﺮ‬
‫ﺑﻮدم ﺑﻪ اﭘﻴﻜﻮر ﺟﺎﻳﺰه ﺑﺪﻫﻢ‪ . 97‬ﻟﻴﻜﻦ اﭘﻴﻜﻮر اﻳﻦ را ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻲﭘﺮﺳﻴﺪم‪ :‬اﮔﺮ وﺟﻮد ﻣﺎ ﺗﺒﺎﻫﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮد و‬
‫ﻗﺎدر ﺑﻮد در ﻟﺬت اﺑﺪي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺰﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻲ ﺧﻮف از دﺳﺖ دادن آن‪ ،‬ﭼـﺮا ﻧﻤـﻲﺗﻮاﻧـﺴﺘﻴﻢ ﻫﻤﻴـﺸﻪ ﺷـﺎدﻣﺎن‬
‫ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ و ﭼﺮا در ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ ﺑﻮدﻳﻢ ‪98‬؟«‬
‫ﺑﻪراﺳﺘﻲ ﭼﺮا ﻣﺎ در ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺮا در ﭘﻲ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﺮدﻳﻢ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻛﻤﻲ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻳﺎد آن ﻳﻮﻧﺎﻧﻲاي ﻣﻲاﻧﺪازي ﻛﻪ در ﻗﻤﺎري ﺳﻜﻪي ﻃـﻼ ﺑـﺮده‬
‫ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﭼﻮن در ﻃﻠﺐ ﺑﻴﺶﺗﺮش ﺑﺮآﻣﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺳﺮﻣﺎﻳﻪاش را از دﺳﺖ داد‪. 99‬‬

‫‪ 96‬ﭘﻴﺸﻴﻦ‬
‫‪ 97‬اﭘﻴﻜﻮر )‪ 341 (Epicure‬ﺗﺎ ‪ 270‬ﭘﻴﺶ از ﻣﻴﻼد‪ .‬ﻓﻴﻠﺴﻮف ﻳﻮﻧـﺎﻧﻲ و ﺳـﺎﻛﻦ آﺗـﻦ‪ .‬اﭘﻴﻜـﻮر ﺑـﺎ اﺗـﻢﺑـﺎوري دﻣﻮﻛﺮﻳﺘـﻮس‬
‫)‪ (Democritus‬ﻫﻢﻋﻘﻴﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎور داﺷﺖ ﻛﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪي ﻣﺎدي ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ وﺣﺸﺖ اﻧﺴﺎن را از ﻣﺮگ و ﺟﺰاي ﺧﺪاﻳﺎن از ﺑﻴﻦ‬
‫ﺑﺒﺮد‪ .‬او ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪» :‬ﻣﺮگ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺪارد‪ .‬زﻳﺮا ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻧﺪه ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺮگ اﻳﻦﺟﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣـﺮگ‬
‫ﻓﺮا ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﻣﺎ دﻳﮕﺮ زﻧﺪه ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ «.‬او ﻓﻠﺴﻔﻪي رﻫﺎﻳﻲﺑﺨﺶ ﺧـﻮد را ﺑـﺎ آنﭼـﻪ »ﭼﻬـﺎر داروي درﻣـﺎنﮔـﺮ« ﻣـﻲﻧﺎﻣﻴـﺪ‪،‬‬
‫ﺟﻤﻊﺑﻨﺪي ﻛﺮده ﺑﻮد‪» :‬از ﺧﺪاﻳﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮان ﻣﺮگ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻴﻜﻲ آﺳﺎن ﺑﻪ دﺳـﺖ ﻣـﻲآﻳـﺪ‪ .‬ﺗﺤﻤـﻞ ﻓﺠـﺎﻳﻊ‬
‫آﺳﺎن اﺳﺖ‪«.‬‬
‫‪ 98‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ص‪16‬‬
‫‪ 99‬ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲاي ﻛﻪ ﻓﻠﻮرﻳﺎ در اﻳﻦﺟﺎ ﺑﻪ او اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺸﻒ ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪39‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫اورل‪ ،‬دورﻧﻤﺎي ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي را ﻣﺠﺴﻢ ﻛﻦ ﺑﺎ اﻓﺮاد و ﺟﺎﻧﻮران‪ ،‬ﮔﻴﺎﻫﺎن و ﻛﻮدﻛﺎن‪ ،‬ﺷﺮاب و ﻋﺴﻞ‪ .‬در اﻳﻦ‬
‫دورﻧﻤﺎ‪ ،‬ﻫﺰارﺗﻮي ﻣﺨﻮﻓﻲ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻳﻚ اﺳﻘﻒ ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﺗﻮﻳﻲ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺷﺮﻳﻚ ﺳﺮﺧﻮش و ﻣﺤﺒﻮب‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺑﻮدي‪ ،‬ﻣﺠﺴﻢ ﻛﻦ در اﻳﻦ ﻫﺰارﺗﻮي ﺑﻲاﻧﺘﻬﺎ ﮔﻢ ﺷﺪهاي‪ .‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻲ رﺷـﺘﻪي آرﻳﺎدﻧـﻪ ‪ 100‬را ﭘﻴـﺪا‬
‫ﻛﻨﻲ؛ رﺷﺘﻪاي ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮ را از ﻣﻴﺎن ﭘﻴﭻ و ﺧﻢﻫﺎي اﻳﻦ ﻫﺰارﺗﻮ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻬـﺸﺘﻲ‬
‫ﻛﻪ در آن ﻣﻲزﻳﺴﺘﻲ ﺑﻪ در ﺑﺮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﻣﺴﻴﺤﻲ و اﻓﻼﻃﻮﻧﻴﺎن در اﻋﻤﺎق اﻳﻦ ﻫﺰارﺗـﻮ ﺣﻜـﻢرواﻳـﻲ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺑﺪانﺟﺎ وارد ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺮ ﺗﻌﺪاد آﻧﺎن اﻓﺰوده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬زﻳﺮا ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﺎن ﺑـﻪ اﺷـﺘﺒﺎه‬
‫ﺑﺎور دارد ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺮون ﻫﺰارﺗﻮ‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻪي ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻤﺮاه ﺷﻮي‪ .‬ﭼﻴـﺰي‬
‫ﻧﻤﻲﮔﺬرد ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ را ﺑﻴﺮون ﻫﺰارﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺨﻮاﻫﻲ‪ .‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮔﺮوه آن ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﻣـﺴﻴﺤﻲ ﭘﻴﻮﺳـﺘﻪاي‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از آن اﻧﺴﺎنﺧﻮاراﻧﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪهاي ﻛﻪ در دل ﺗﺎرﻳﻜﻲ آن ﻫﺰارﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ . 101‬ﻳـﺎ ﺷـﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ ﺷﻜﺎرﭼﻴﺎن اﻧﺴﺎن ‪ 102‬؟ ﺗﻮ زﻧﻲ را ﻛﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻲ‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺧﺪا را ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري‬
‫ﻛﻪ از او ﺟﺪا ﺷﺪهاي‪ .‬ﭼﻮن دﻳﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﺗﺎ وﺳﻮﺳﻪات ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬـﺎ در رؤﻳﺎﻫـﺎي ﺗـﻮ اﺳـﺖ ﻛـﻪ »ﺗـﺼﻮﻳﺮ‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﺎدات ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪.«103‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ او در ﺟﺎﻳﻲ ﺗﻮ را ﻣﻲﭘﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم آﻓﺮﻳﻨﺶ او اﻫﺎﻧـﺖ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ .‬ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ در اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ در اوان زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ آنﺟﺎ ﻏﺎﻳـﺐ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫اﻣ‪‬ﺎ ﻓﺮض ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎزه ﺣﺎﻻ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﺴﻴﺮ اﺷﺘﺒﺎه اﻓﺘﺎدهاي‪ .‬اودﻳﭗ ﻫﻢ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از دﻟﻔـﻲ ﺑـﻪ ﺗـﺒﺲ ﺳـﻔﺮ‬
‫ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﺴﻴﺮ درﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬آن ﻫﻢ اﺷﺘﺒﺎه ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ او ﺑﻮد‪ .‬ﻫـﺮ آﻳﻨـﻪ ﺑـﻪ ﻛﻮرﻳﻨـﺖ ‪Corinth‬‬

‫ﭘﻴﺶ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺧﻮاﻧﺪهاش ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬اورل‪ ،‬از آن ﺑﻬﺘﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ راه‬
‫راﺳﺖ را ﺑﻪ ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﻣﻲﻳﺎﻓﺘﻲ‪ .‬در اﻳﻦﺟﺎ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻋﺸﻖ ﺧﺪاوﻧـﺪ را در ﮔـﻞﻫـﺎ و ﮔﻴﺎﻫـﺎن ـ و در‬
‫وﻧﻮس ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫‪ 100‬وﻗﺘﻲ ﺗﺴﺌﻮس )‪ (Theseus‬ﻗﺼﺪ دارد وارد ﻫﺰارﺗﻮي واﻗﻊ در ﺟﺰﻳﺮهي ﻛﺮت )‪ (Crete‬ﺷﻮد و ﻣﻴﻨﻮﺗﻮر ﻫﻴﻮﻻ را‪ ،‬ﻛـﻪ ﻫـﺮ‬
‫ﻧﻪ ﺳﺎل ﻳﻚ ﺑﺎر از آﺗﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻔﺖ ﭘﺴﺮ و ﻫﻔﺖ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻜﺸﺪ‪ ،‬آرﻳﺎدﻧﻪ )‪ (Ariadne‬ﮔﻠﻮﻟﻪي ﻧﺨﻲ ﺑـﻪ او‬
‫داد‪ .‬ﺑﺎ ﻛﻤﻚ رﺷﺘﻪي آن ﻧﺦ‪ ،‬ﺗﺴﺌﻮس ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ راه ﺧﻮد را از درون ﻫﺰارﺗﻮ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫‪ 101‬ﻧﻚ‪ .‬ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ﭘﻴﺸﻴﻦ‪.‬‬
‫‪ ،Picator hominum 102‬از ﺗﺮﺟﻤﻪي ﻻﺗﻴﻨﻲ اﻧﺠﻴﻞ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﻓﻠﻮرﻳﺎ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده‪ .‬اﻧﺠﻴـﻞ ﻣـﺮﻗﺲ‪ ،‬ﺑـﺎب‬
‫او‪‬ل‪ ،‬آﻳﻪي ‪» :17‬ﻋﻴﺴﻲ آنﻫﺎ را )ﻣﺎﻫﻲﮔﻴﺮان را( ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﻦ آﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﻣﺮدمﮔﻴﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﺮداﻧﻴﺪ‪«.‬‬
‫ﻧﻚ‪ .‬ﺑﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ‪ ،‬ﺑﺎب ﭼﻬﺎرم‪ ،‬آﻳﻪي ‪19‬‬
‫‪ 103‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪ .30‬ﻣﻦ ﺣﺪس ﻣﻲزﻧﻢ ﻛﻪ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻓﻠﻮرﻳﺎ در اﻳﻦﺟﺎ‪ ،‬ﺗﻼﺷﻲ ﺑﻮده ﺑﺮاي ﺟﻤﻊﺑﻨـﺪي آﮔﺎﻫﺎﻧـﻪاي‬
‫در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻏﺎر اﻓﻼﻃﻮن‪ ،‬ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎً آن را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪40‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻣﺎﻳﻠﻢ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ را از ﻫﻮراس ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻛﻨﻢ‪» :‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻫﺮ روز ﻛﻪ ﻃﻠﻮع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ آﺧﺮﻳﻦ روز زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ‪ «. 104‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻣﺮوز آﺧﺮﻳﻦ روز زﻧﺪﮔﻲ ﺗـﻮ ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ‬
‫آﻣﺪﻳﻢ و ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻲﺷﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑـﺮاي روح ﻣـﺎ ﻫـﻢ ﭘـﺲ از اﻳـﻦ ﺣﻴـﺎﺗﻲ ﻧﻴـﺴﺖ‪ .‬ﺧﻄﻴـﺐ‬
‫ﻛﻬﻦﺳﺎل‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﺎﻻ از ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﻜﺎن را ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴـﺮي؛ اﻳـﻦ‬
‫ﻛﻪ اﺳﻘﻒ ﻫﻴﭙﻮ ﻫﻢ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺮﺗﻜﺐ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺑﺸﻮد‪.‬‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ؛ ﺑﺴﻲ ﻛﻮﺗﺎه‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ اﻳﻦﺟﺎ و در ﺣﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬و ﻓﻘﻂ اﻳـﻦﺟـﺎ و‬
‫در ﺣﺎل‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬آﻳﺎ ﺑﻪ آن روزﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻲرﻏﻢ ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﻫﻨﻮز ﻣﻲدرﺧﺸﻨﺪ‪ ،‬ﭘـﺸﺖ ﻧﻜـﺮدهاي ـ و‬
‫ﻣﺴﻴﺮت را در ﻫﺰارﺗﻮي ﺗﻴﺮه و ﺗﺎر ﻋﻘﺎﻳﺪ و ﻧﻈﺮﻳﺎت ﮔﻢ ﻧﻜﺮدهاي؛ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﻲرﺳﺪ ﺗﺎ ﺗﻮ‬
‫را راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﻨﻢ؟‬
‫اورل‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺎ اﺑﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ از روزﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در اﺧﺘﻴﺎرﻣـﺎن ﻫـﺴﺖ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫اﻣ‪‬ﺎ درﺑﺎرهي روﺣﺖ ـ ﻛﻪ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ آن را ﺑﻴﺶﺗﺮ دوﺳﺖ داري ـ در اواﺧﺮ ﻛﺘﺎب ﺷﺸﻢ ﻧﻮﺷـﺘﻪاي‪» :‬ﺑـﻪ‬
‫ﻫﺮ ﻃﺮف ﭼﺮﺧﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺸﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ‪ ،‬ﺑﻪ روي ﺷﻜﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻪﺟﺎ ﺳـﺨﺖ ﺑـﻮد‪ .‬آراﻣـﺶ ﺗﻨﻬـﺎ در ﻛﻨـﺎر ﺗـﻮ وﺟـﻮد‬
‫دارد‪«. 105‬‬
‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺗﻤﺎم روزﻫﺎ و ﺷﺐﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﮔﺬراﻧﺪﻳﻢ ﻣﻲاﻓﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎ در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ آراﻣـﺶ‬
‫ﻋﻤﻴﻘﻲ داﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻲ‪» :‬ﻣﺎﻳﻠﻢ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻢ‪ «.‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑـﻪ اﻳـﻦ وﻋـﺪه وﻓـﺎ‬
‫ﻧﻜﺮدي‪ .‬ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ ﺳﺎرق ﺧﻮد را از ﻣﻦ ﺟﺪا ﻛﺮدي و در ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ اﻟﻬﻴﺎت ﻣﺴﻴﺤﻲ دراﻧـﺪاﺧﺘﻲ‪ ،‬ﺑـﻲ آن‬
‫ﻛﻪ ﺑﻨﺪ راﻫﻨﻤﺎي ﻣﺮا در دﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪.«106‬‬
‫ﻛﺘﺎب ﻫﻔﺘﻢ را ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت آﻏﺎز ﻣﻲﻛﻨﻲ‪» :‬اﻛﻨﻮن دوران ﺟﻮاﻧﻲ ﮔﻨﺎهآﻟﻮده و ﺑﺪﻛﺎرهام ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳـﻴﺪه‬
‫ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﺎلﻫﺎي ﻣﺮدي رﺳﻴﺪه ﺑﻮدم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﺮ ﺳﻨﻢ اﻓﺰوده ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬از ﺑﻲﺛﻤﺮي ﺧـﻮد ﺑـﻴﺶﺗـﺮ‬
‫ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻣﻲﺷﺪم‪ «. 107‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬ﮔﻨﺎهآﻟﻮده ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺑﺪﻛﺎره ﻛﺪام اﺳﺖ؟ ﻳﺎ ﺑﻲﺛﻤـﺮي؟ آﻳـﺎ اﻳـﻦﻫـﺎ ﺗﻤـﺎم‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ را از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎريﺗﻌﺎﻟﻲ ﺟﺪا ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ؟‬

‫‪104‬‬
‫‪Omnem crede diem tibi diluxisse supermum‬‬
‫‪ 105‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﺷﺸﻢ‪ ،‬ص‪16‬؛ »ﺑﺎ ﺗﻮ«‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫‪ 106‬ﻧﻚ‪ .‬ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ‪100‬‬
‫‪ 107‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻫﻔﺘﻢ‪ ،‬ص‪1‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪41‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫در اداﻣﻪ ﻣﻲاﻓﺰاﻳﻲ‪» :‬ﺑﺮاﻳﻢ ﺗﺼﻮر واﻗﻌﻴﺖ دﻳﮕﺮي ﺟـﺰ آنﭼـﻪ را ﺑـﺎ ﭼـﺸﻤﺎن ﺧـﻮد ﻣـﻲدﻳـﺪم‪ ،‬ﻣﺘـﺼﻮر‬
‫ﻧﺒﻮد‪ «. 108‬ﺣﺎل ﻣﺠﺴﻢ ﻛﻦ ﻛﻪ واﻗﻌﻴﺖ دﻳﮕﺮي وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬در آن ﺻﻮرت‪ ،‬در ﺟﻬﺖ روﺷﻨﺎﻳﻲ ﻧﭽﺮﺧﻴﺪهاي‪.‬‬
‫ﺑﻠﻜﻪ از آن دور ﺷﺪهاي‪.‬‬
‫آﺧﺮ ﻣﮕﺮ ﺑﺮگﻫﺎ را ﺑﺮ درﺧﺘﺎن ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻲ‪ ،‬اورل ‪109‬؟ آﻳﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﻲﺗـﻮاﻧﻲ ﺑﺒﻴﻨـﻲ ﻛـﻪ دﻧﻴـﺎﻳﻲ در اﻃﺮاﻓـﺖ‬
‫وﺟﻮد دارد؟ اﮔﺮ آنﭼﻪ را ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻟﺬﺗﻲ ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺧﻮد را ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻪ‬
‫زﻋﻢ ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﺧﻮد ﻛﻔﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻗﺪري ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ ﻛﻪ ﺗﺪرﻳﺠﺎً ﺑﻪ روﺷﻨﻲ و وﺿﻮح داﻧﺴﺘﻲ »آنﭼﻪ ﺗﺒﺎﻫﻲﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪ ،‬از ﻫـﺮ آنﭼـﻪ‬
‫ﺗﺒﺎﻫﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺴﺖﺗﺮ اﺳﺖ ‪ «. 110‬اﻋﺘﺮاف ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻲ ﻣﻌﻘﻮل‪ ،‬ﻣﺘﻴﻦ‪ ،‬و ﻗﺎﺑﻞ ﭘـﺬﻳﺮش اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮﭼﻨﺪ ﭘﺮﺳﺸﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻳﺪ اﻳﻦ اﺳـﺖ‪ :‬ﺑـﺎ در ﻧﻈـﺮ ﮔـﺮﻓﺘﻦ ﻫﻤـﻪي ﺟﻮاﻧـﺐ‪ ،‬آﻳـﺎ ﭼﻴـﺰي ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان‬
‫»ﺗﺒﺎﻫﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮ« وﺟﻮد دارد ﻛﻪ روح ﻣﺎ ﺑﻪ آن ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﺸﻮد؟ و اﮔﺮ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬ﺑـﻪ ﻋﻘﻴـﺪهي ﻣـﻦ‬
‫ﺟﺴﺖوﺟﻮ ﺑﺮاي ﺗﺒﺎﻫﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻫﺎ ﺑﻲﻣﻌﻨﻲﺗﺮ از ﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺗﺒﺎﻫﻲﭘﺬﻳﺮﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺣﺪس ﻣـﻲزﻧـﻢ ﻛـﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﻫﻨﻮز از ﻛﺎﺳﻪ ﺑﻴﺮون آورده ﻧﺸﺪه و در ﻫﻤﻴﻦ روال‪ ،‬اﺳﻘﻒ ﻫﻴﭙﻮ ﻫﻨﻮز در راه ﻣﻠﻜﻮت اﻋﻠﻲ‪ ،‬ﺧﻮد‬
‫را اﺧﺘﻪ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ اورل‪ ،‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﺟﺰ ﺷﻮر و ﺷﻮق ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫و ﺑﺎز در ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎل‪ ،‬آنﭼﻪ را ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺟﺎن دﻳﺪهاي و ﻋﺸﻘﺖ را ﺑـﺮاي آنﭼـﻪ ﻛﺎﻟﺒـﺪي ﻧـﺪارد ﻣﺮﻗـﻮم‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ .‬ﭘﺸﺘﻢ ﻟﺮزﻳﺪ اورل‪ .‬ﻛﺴﻲ را ﻣﺠﺴﻢ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻟﻴـﻞ آن ﻛـﻪ آواز زﻳﺒـﺎﺗﺮي را ﺑـﺎ ﮔـﻮش ﺟـﺎن‬
‫ﺷﻨﻴﺪه‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ آواز ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﻓﺮد دﻳﮕﺮي را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮ ﻛﻪ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺗﻤـﺎم ﮔـﻞﻫـﺎ و‬
‫درﺧﺘﺎن را ﺑﺨﺸﻜﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺷﻤﻴﻢ ﻣﻄﺒﻮعﺗﺮي از ﻋﻄﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ را ﺑﺎ ﻣﺸﺎم ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻮﻳﻴـﺪه‪ .‬و ﺑـﺎز ﻛـﺴﻲ را‬
‫ﺗﺼﻮر ﻛﻦ ﻛﻪ ﻗﺪرت دارد ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪ و ﻫﺮ اﺛﺮ ﻫﻨﺮي را در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﻣﻨﻬﺪم ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻤﺎم ﻋﺸﻘﺶ را در‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻏﻴﺮ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاري ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﻞﻫﺎ ﺑﻪ رﻧﮕﺎرﻧﮕﻲ ﭘﻴﺶ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻣﻮي ﻣﺮا ﻧﺒﻮﻳﻴﺪ‪ .‬و ﻫﻴﭻﻛـﺲ‬
‫ﻣﺮا در آﻏﻮش ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬از ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮕﺬرﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ در ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ دﻳﺪو ﺳﻬﻴﻢ ﺷـﺪم‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ ﻫﺮﮔـﺰ‬
‫ﻧﮕﻴﻦ ﻛﻨﺪهﻛﺎريات را ﻛﻪ در ﻣﺸﺖ دارم‪ ،‬از دﺳﺖ ﻧﻤﻲﻧﻬﻢ‪.‬‬

‫‪ 108‬ﭘﻴﺸﻴﻦ‬
‫‪ ،Frondem in sivis non cernis? 109‬ﻛﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪي آزادي از آن‪ ،‬ﻣﻲﺷﻮد‪» :‬از ﻛﺜﺮت درﺧﺖ ﺟﻨﮕﻞ را ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻲ؟«‬
‫‪ 110‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻫﻔﺘﻢ‪ ،‬ص‪1‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪42‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫در دﻓﺘﺮ ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺮح اﻳﻤﺎن آوردن ﺧﻮد در ﻣﻴﻼن ﻣﻲﭘﺮدازي‪ .‬آﺧﺮ از ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮕﺬرﻳﻢ ﺑﻪ آراﻣﺶ دﺳﺖ‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدي‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬در اﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ اﺑﺪي در ﺗﻮ اﻋﺘﻘـﺎد ﻳﺎﻓﺘـﻪ ﺑـﻮدم؛ ﻫﺮﭼﻨـﺪ آن را از وراي‬
‫ﺷﻴﺸﻪاي ﺗﻴﺮه ﻣﻲﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻢ‪ . 111‬اﻣ‪‬ﺎ از ﺗﻤﺎم ﺷﻚﻫﺎ درﺑﺎرهي ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ وﺟﻮدي ﺗﺒﺎﻫﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮ رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑـﻮدم؛‬
‫ﻫﻤﺎن ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻮﺟﻮدات از او ﻫﺴﺘﻲ ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‪«. 112‬‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب‪ ،‬اورل ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎل دارد آن وﺟﻮد ﺗﺒﺎﻫﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮ‪ ،‬ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﺟﻬـﺎن و ﻫﺮﭼـﻪ در او ﻫـﺴﺖ را‬
‫آﻓﺮﻳﺪه‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ زﻧﺎن و ﻛﻮدﻛﺎن را‪ ،‬وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آنﭼﻪ ﻣﺮا ﺷﮕﻔﺖزده ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮياي اﺳـﺖ‬
‫ﻛﻪ از ﺑﺎور ﺧﻮد ﻣﻲﻛﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬از ﺧﻮدم ﺑﻪ ﺳﺒﺐ زﻧﺪﮔﻲ دﻧﻴﺎﭘﺮﺳﺘﺎﻧﻪام ﻧﺎراﺿﻲ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ وزﻧﻪاي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺣـﻀﻴﺾ‬
‫ﻣﻲﻛﺸﺎﻧﺪ ‪ «. 113‬آنﮔﺎه ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲدﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮرت از زﻧﺪﮔﻲ دﻧﻴﺎﭘﺮﺳﺘﺎﻧﻪ ﭼﻴﺴﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺷﺪﻳﺪاً ﺑﻪ‬
‫ﻋﺸﻖ زﻧﺎن ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺑﻮدم‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻣﺮا از ازدواج ﻣﻨﻊ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ او ﻣﺮا ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻓﺮاﺗـﺮ از آن ﺗﺮﻏﻴـﺐ‬
‫ﻣﻲﻛﺮد و ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺗـﺮﺟﻴﺢ ﻣـﻲداد ﺗﻤـﺎم ﻣـﺮدان از او ﺗﻘﻠﻴـﺪ ﻛﻨﻨـﺪ‪ .‬ﻟـﻴﻜﻦ از آنﺟـﺎ ﻛـﻪ ﻣـﻦ ﻣﻮﺟـﻮدي‬
‫ﺿﻌﻴﻒاﻟﻨﻔﺲ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﻮﺿﻌﻲ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪم ﻛﻪ راﺣﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮي ﺑﺮاﻳﻢ داﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺳﺒﺐ اﻳـﻦ ﺷـﺪ‬
‫ﻛﻪ ﺑﻲﻗﺮار ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺮ و آن ﺑﺮ رو ﺑﻴﺎورم‪ .‬ﺑﻴﻤﺎر ﺷﺪم و ﻧﮕﺮاﻧﻲﻫﺎي ﺟﺎنﻓﺮﺳﺎﻳﻲ ﺟﺎﻧﻢ را ﻣﻲﺧﻠﻴﺪ‪«. 114‬‬
‫ﻛﻤﻲ ﺑﻌﺪﺗﺮ ﻣﻲاﻓﺰاﻳﻲ‪» :‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬دو ﺧﻮاﺳﺘﻪ در وﺟﻮدم ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮد؛ ﻧﻴـﺎزي ﻗـﺪﻳﻤﻲ و‬
‫دﻳﮕﺮي ﻧﻮﻳﻦ؛ ﻧﻴﺎزي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ و ﻧﻴﺎزي روﺣﺎﻧﻲ‪ .‬و اﻳﻦ درﮔﻴﺮي ذﻫﻨﻢ را ﺑﻪ دو ﭘﺎره ﻛﺮده ﺑﻮد‪«. 115‬‬

‫‪ 111‬ﻧﻚ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪي او‪‬ل ﭘﻮﻟﺲ ﺣﻮاري ﺑﻪ ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،13‬آﻳﻪي ‪ .12‬ﺗﺮﺟﻤﻪي ﻻﺗﻴﻨﻲ آن‪:‬‬
‫]ﻣﺘﻦ ﻻﺗﻴﻦ در اﻳﻦ ﻧﺴﺨﻪي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ ﺣﺬف ﺷﺪه اﺳﺖ‪[.‬‬
‫»ﻛﻪ اﻟﺤﺎل ﺑﻪ وﺳﺎﻃﺖ آﻳﻴﻨﻪ ﻣﻨﻌﻜﺴﺎً ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ و آنوﻗﺖ روﺑﻪرو ﺣﺎل ﺟﺰﺋﻲ را ﻣﻲﻓﻬﻤﻢ و آنوﻗﺖ ﺧﻮاﻫﻢ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪهام‪«.‬‬
‫‪ 112‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ص‪1‬‬
‫‪ 113‬ﭘﻴﺸﻴﻦ‬
‫‪ 114‬ﭘﻴﺸﻴﻦ‪» .‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲداد ﺗﻤﺎم ﻣﺮدان از او ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪ«‪ ،‬اﺷﺎره ﺑﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮد ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺧﻮد را اﺧﺘﻪ ﻛﻨـﺪ ﺗـﺎ‬
‫در ﮔﻨﺎه ﻧﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬ـ م‪.‬‬
‫‪ 115‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ص‪5‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪43‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺣﺘﻤﺎً در ﻫﻤﻴﻦ زﻣﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻪاي ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻲ و در آن ﺑﻪ روﺷﻨﻲ دلﺗﻨﮕـﻲ ﺧـﻮد را از دوريﻣـﺎن‬
‫ﻫﻢ ﺑﻴﺎن ﻛﺮدي‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻟﺰوﻣﻲ ﻧﺪارد ﻛﻪ از ﺑﺎﺑﺖ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﻲ‪ .‬آن را ﺑﻪ ﻛﺸﻴﺶ ﻧﺸﺎن ﻧﺨﻮاﻫﻢ داد‪.‬‬
‫اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ دلﭘﺬﻳﺮي ﺑﺎ رﻧﺞﻫﺎي اﻳـﻦ ﺟﻬـﺎن زﻣـﻴﻦﮔﻴـﺮ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدم؛ ﺷﺒﻴﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ﺧﻮاب اﺳﺖ‪ .‬و درﮔﻴﺮيام ﺑﺎ اﻓﻜﺎر ﺗﻮ ﺷﺒﻴﻪ ﺗﻼش ﻛﺴﻲ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑﺨﻮاﻫـﺪ از‬
‫ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﻮد‪ ،‬وﻟﻲ ﺷﺪت ﺧﺴﺘﮕﻲاش ﺑﻪ ﺣﺪي اﺳﺖ ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻓﺮو ﻣﻲرود‪ .‬ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺳﺖ ﻛـﻪ‬
‫ﻫﻴﭻﻛﺲ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﺧﻮاب ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬وﻗﺘﻲ اﻋﻀﺎي ﺑﺪﻧﻤﺎن دﭼﺎر رﺧﻮت و ﺳـﻨﮕﻴﻨﻲ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻏﻠﺐ اﻳﻦ زدودن رﺧﻮت را ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻣﻲاﻧﺪازﻳﻢ و ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﻴﻢ در ﺧﻮاب ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ؛ ﻫﺮﭼﻨـﺪ از آن‬
‫ﻟﺬت ﻧﻤﻲﺑﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد آن ﻛﻪ زﻣﺎن ﺑﻴﺪار ﺷﺪن ﻓﺮا رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﻛـﻪ ﺑﻬﺘـﺮ‬
‫اﺳﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺸﻮم ﺗﺎ ﻓﺮﻳﺐ اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲام را ﺑﺨﻮرم‪«. 116‬‬
‫اورل‪ ،‬واﻗﻌﺎً ﻛﻪ! آﻳﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ اﻳﻦ را ﺗﻜﺮار ﻛﻨﻲ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ در اﻳﻦﺟﺎ ﺟـﺰ ﺗﻜـﺮار ﻣﻜـﺮرات ﻛـﺎر‬
‫دﻳﮕﺮي ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻛﻪ در واﻗﻊ در ﻣﻮرد ﺗﻮ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻋﺎدت داري ﭼﻴﺰي را ﺑﮕﻴﺮي و ﻣﺪام درﺑﺎرهاش‬
‫ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻲ‪ .‬اﻳﻦﺟﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر‪ .‬ﻳﻚ ﺑﻨﺪ ﻫﻤﺎن ﺣﺮف را ﺗﻜﺮار ﻣﻲﻛﻨﻲ‪» :‬از زﻣﺎﻧﻲ ﻛـﻪ در ﻧـﻮزده ﺳـﺎﻟﮕﻲ‬
‫ﻫﻮرﺗﻨﺴﻴﻮس ‪ Hortensius‬ﺳﻴﺴﺮون را ﺧﻮاﻧﺪم‪ ،‬ﺳﺎلﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر دور ـ در ﺣﺪود دوازده ﺳﺎل ـ ﻣﻲﮔـﺬرد؛ زﻣـﺎﻧﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﺧﺮد در ﻣﻦ زﻧـﺪه ﺷـﺪ‪ .‬ﻟـﻴﻜﻦ ﭘﺮﻫﻴـﺰ از ﻟـﺬتﻫـﺎي زﻣﻴﻨـﻲ و وﻗـﻒ ﺧـﻮد را ﺑـﻪ‬
‫ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﻟﺬت واﻗﻌﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎﻓﺘﻦ آن ﻛﻪ واﻗﻌﻴﺖ روﻧﺪ ﺟﺴﺖوﺟﻮي آن ﺑـﻪ ﻳـﺎﻓﺘﻦ‬
‫ﺗﻤﺎم ﮔﻨﺞﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺟﻬﺎن‪ ،‬و ﻟﺬتﻫﺎي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ارﺟﺢ اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺘّﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻟﺬتﻫﺎ دور و ﺑـﺮ آدم ﺷـﻨﺎور‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ و در دﺳﺘﺮس‪«. 117‬‬
‫در اداﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را از ﺑﻨﺪ ﻫﻮاي ﻧﻔﺲ رﻫﺎ ﻛﺮد‪ .‬دﻋﺎ ﻛﺮدي‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻃﻬﺎرت‬
‫و ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري را ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﻧﻪ در ﺣﺎل‪ .‬زﻳﺮا ﺧﻮﻓﻢ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ دﻋﺎﻳﻢ را اﺟﺎﺑﺖ ﻛﻨﻲ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣـﺮا‬
‫از ﺑﻴﻤﺎري اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺑﺮﻫﺎﻧﻲ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدادم اﻳﻦ اﻣﻴﺎل ﺳﻴﺮاب ﺷـﻮﻧﺪ ﺗـﺎ آن ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻧﺎﮔـﺎه ﭘﺎﻳـﺎن‬
‫ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ ...‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮدم‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﺑﻲﻣﻴﻞ ﻫﻢ ﻧﺒﻮدم‪«. 118‬‬
‫و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻋﺮوس ﺟﺪﻳﺪ آﻣﺪ و ﺗﻮ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ؛ »زﻳﺒﺎ و ﺳﺮﺧﻮش‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﺷﺎدياش ﺳﺒﻜﺴﺮاﻧﻪ ﻧﺒﻮد ‪.«119‬‬
‫ﭼﻨﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪام ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﺒﺮﻳﻚ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ .‬ﭼﻮن ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴـﺮي در واﻗـﻊ ﺗـﻮ ازدواج‬
‫ﻛﺮدي؛ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﺒﺎﻧﻮﻳﻲ ﻧﺎﻣﺮﻳﻲ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ از ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮕﺬرﻳﻢ‪ ،‬او ﻫﻤﺎن ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ او ﺗﻤﺎﻳـﻞ‬

‫‪ 116‬ﭘﻴﺸﻴﻦ‬
‫‪ 117‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ص‪7‬‬
‫‪ 118‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ص‪ 7‬و ‪10‬‬
‫‪ 119‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ص‪11‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪44‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮدي‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ازوداج ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﺑﻲ آن ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮي زن ﺟﺪﻳﺪي را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪي‬
‫ﻣﺎدرت ﺑﻴﺎوري‪ .‬ﭘﺲ او ﭘﻴﺮوز ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻘﺪر ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدن اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻮﺷﺸﻲ‬
‫ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ‪ .‬او ﻫﻢزﻣﺎن ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺗﻮ زن ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻢ ﺗﻮ را ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﻴﺪ داد‪.‬‬
‫از ﻏﻠﻴﺎن ﺷﺪﻳﺪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮد ﭘﺲ از اﻳﻤﺎن آوردن ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ ـ داﺷﺘﻢ ﻣﻲﻧﻮﺷﺘﻢ از ازدواﺟﺖ‪» :‬آنﮔﺎه‬
‫ﻃﻮﻓﺎن ﺷﺪﻳﺪي درﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد ﺳﻴﻠﻲ از اﺷﻚ آورد‪ .‬ﺑﺮاي آن ﻛﻪ ﻣﺠﺎل ﺑـﺪﻫﻢ اﺷـﻜﻢ ﺑـﻪراﺣﺘـﻲ‬
‫ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ و از آﻟﻲﭘﻴﻮس دور ﺷﺪم‪ .‬اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﮕﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدادم در ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺎ آنﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ از او ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ از ﺣﻀﻮرش اﺣﺴﺎس ﺷﺮم ﻧﻜﻨﻢ‪ .‬در آن ﻟﺤﻈﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺴﺎﺳﻲ‬
‫داﺷﺘﻢ و او ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺻﺪاﻳﻢ ﺑﺮوز ﺑﺪﻫﺪ در ﻣﺮز اﺷـﻚ‬
‫رﻳﺨﺘﻦ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ‪ .‬آﻟﻲﭘﻴﻮس ﻫﻤﺎنﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑـﻮد‪ ،‬ﺑـﻲﺣﺮﻛـﺖ ﻣﺎﻧـﺪ؛ ﻏـﺮق در ﺑﻬـﺖ و‬
‫ﺣﻴﺮت‪ .‬ﺑﻲ آن ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﻪ زﻳﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮي ﻛـﺸﺎﻧﺪم و ﻣﻬـﺎر اﺷـﻚ را رﻫـﺎ ﻛـﺮدم‪.‬‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺎران ﺑﻬﺎري از ﭼﺸﻤﻢ ﻣﻲﺑﺎرﻳﺪ؛ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﺤﺒﻮﺑﻲ ﺑﺮاي او اﺳﺖ‪«. 120‬‬
‫ﻛﻪ اﻳﻦﻃﻮر‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ زﻳﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮي ﭘﻨﺎه ﺟﺴﺘﻲ و ﺑﻪ ﻋﺒـﺎرﺗﻲ اﻳـﻦ داﻳـﺮه را ﺗﻜﻤﻴـﻞ ﻛـﺮدي‪.‬‬
‫ﻗﺎﻋﺪﺗﺎً ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ اﻳﻦﺟﺎ در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪه ﺑﺎﺷﻲ‪ .‬از ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪي‪» :‬ﺗﺎ ﺣﺎل ﺑﻪ رم رﻓﺘﻪاﻳـﺪ؟«‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ آن ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﭘﺸﺘﻢ ﻣﻲﻟﺮزد‪ .‬ﭼﻮن در روﺷﻨﺎﻳﻲ اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬آنﭼـﻪ ﭘـﺲ از آن رخ داد ﻛﻤـﺎﺑﻴﺶ‬
‫ﭘﻴﺶﮔﻮﻳﺎﻧﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬آﻳﺎ اﻣﻜﺎن دارد از ﺳﻴﻞ اﺷﻜﻲ ﻛﻪ از ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺟﺎري ﺷﺪ‪ ،‬ﻗﻄﺮاﺗﻲ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑـﻮده‬
‫ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در زﻳﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ از ﭘﺎي درآﻣﺪي‪ ،‬آﻳﻨﻴﺎس ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮد را ﻧﻴﺎﻓﺖ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﻛﺎﻣﻞ ﺷـﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ :‬ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺮوز ﺷﺪه ﺑﻮد ‪. 121‬‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬ﺳﭙﺲ ﻧﺰد ﻣﺎدرم رﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ او ﻣﻲﮔﻮﻳﻴﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ رخ داد‪ .‬آوخ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﺷﺎد ﺷﺪ‪ ...‬زﻳﺮا ﺗﻮ‬
‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدي‪ .‬اﻛﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ داﺷﺘﻢ و ﻧﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ آن‬
‫اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬زﻳﺮا ﻣﻦ اﻛﻨﻮن ﺑﺮ ﺷﺎﺧﻪي آن درﺧﺖ اﻳﻤﺎﻧﻲ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺳﺎلﻫﺎي ﭘﻴﺶ او ﻣـﺮا در‬
‫رؤﻳﺎﻳﻲ دﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮ اﻧﺪوه او را ﺑﻪ ﺷﻌﻒ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮده ﺑﻮدي؛ ﺷﻌﻔﻲ ﺑـﻪﻣﺮاﺗـﺐ ﻓﺮاﺗـﺮ از آنﭼـﻪ ﺗـﺼﻮرش را‬

‫‪ 120‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ص‪12‬‬

‫‪ .Omnia vicerant amorem 121‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻦ در اﻳﻦﺟﺎ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺟﻤﻠﻪي وﻳﺮژﻳﻞ‪» ،‬ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﻓـﺎﺗﺢ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ« را‬
‫ﻣﻌﻜﻮس ﻛﺮده‪ .‬ﭼﻮن در ﻣﺘﻦ وﻳﺮژﻳﻞ و ﻧﻴﺰ ﻧﻈﻢ ﻛﻠﻤﺎت ﭼﻨﻴﻦ آﻣﺪه‪ .Omnia vincit amor :‬ﻻزم ﺑـﻪ ﻳـﺎدآوري اﺳـﺖ ﻛـﻪ‬
‫آﻳﻨﻴﺎس‪ ،‬ﭘﺴﺮ آﻓﺮودﻳﺖ‪ ،‬اﻳﺰدﺑﺎﻧﻮي ﻋﺸﻖ )وﻧﻮس( ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪45‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬و ﻧﻴﺰ ﺑﺲ ﻧﺎبﺗﺮ و ﺑﺎارزشﺗﺮ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ از ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻮهاي از ﭘﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ دﺳـﺖ‬
‫آورد‪«. 122‬‬
‫ﺧﻮدﻣﺎﻧﻴﻢ؛ آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ ﺑﺮاي ﺣﺬف ﺑﺎﻟﻘﻮهي آدﺋﻮﺗﺎدوس از اﻳﻦ داﻳﺮه‪ ،‬ﻗﺪري ﺷﺘﺎب ﻛﺮدي؟ ﺗـﻮ ﻛـﻪ‬
‫در اﻳﻦ ﻣﻘﻄﻊ از ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻧﺪوهﺑﺎر او ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻲ‪ .‬ﻧﻜﻨﺪ ﭘﺴﺮك ﺑﻲﭼﺎره ﻫﻢ در اﻳﻦ ﺳﻦ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري‬
‫را ﭘﻴﺸﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد؟ ﻳﺎ از آن ﻓﺮاﺗﺮ‪ ،‬ﻧﻜﻨﺪ ﻛﻪ اﺻﻼً او را ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻲ؟ ﺧﺐ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ او ﺣﺮامزاده ﺑـﻮد و‬
‫ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﭘﺮدهي آﺧﺮ ﺗﺮاژدي ﻧﺮﺳﻴﺪهاﻳﻢ‪.‬‬
‫درﺑﺎرهي ﺳﻔﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﻣﻠﻚ ﺑﻴﺮون ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ورﻛﻮﻧﺪوس ‪ ،Vercondus‬در ﻛﺘﺎب ﻧﻬﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬آدﺋﻮﺗﺎدوس‪،‬‬
‫ﭘﺴﺮ واﻗﻌﻲام‪ ،‬ﺛﻤﺮهي ﮔﻨﺎﻫﻢ‪ ،‬را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪا‪ ،‬ﺗﻮ ﻟﻄﺎﻓﺖ را در ﺣﻖ او ﺗﻤﺎم ﻛﺮده ﺑـﻮدي‪ .‬ﺣـﺪود‬
‫ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل از ﺳﻨﺶ ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ذﻛﺎوﺗﺶ از ﺑﺴﻴﺎري ﻣﺮدان ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎريﺗﻌﺎﻟﻲ‪ ،‬ﺗﻮ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﺒﺐ اﻟﻄﺎﻓﺖ ﺳﭙﺎسﮔﺰارم‪ ،‬ﺗﻮ آﻓﺮﻳﻨﻨﺪهي ﻛﻞ ﻛﺎﺋﻨﺎت ﻫﺴﺘﻲ و ﻗﺎدري ﻛﻪ ﮔﻨﺎهﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫـﺎي زﻳﺒـﺎ‬
‫ﺑﺪﻳﻞ ﻛﻨﻲ‪ .‬زﻳﺮا ﺳﻬﻢ ﻣﻦ در آن ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﺟﺰ ﮔﻨﺎه ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻧﺒﻮد‪ .‬و ﺗﺮﺑﻴﺘﻲ ﻛﻪ از آﻏﺎز ﻛﻮدﻛﻲ ﺑﻪ او دادﻳـﻢ‪،‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ و ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺖ و ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺷﻜﺮﮔﺬارم ‪«. 123‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﻲ‪» :‬ﻛﺘﺎﺑﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪام ﺑﺎ ﻋﻨﻮان آﻣﻮزﮔﺎر‪ .‬و اﻳﻦ ﮔﻔﺖوﮔﻮﻳﻲ اﺳﺖ ﻣﻴﺎن ﻣـﻦ و‬
‫او‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻲ ﺗﻤﺎم اﻓﻜﺎري ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻣﻦ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪراﺳﺘﻲ اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آدﺋﻮﺗـﺎدوس‬
‫در ﺷﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﮕﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ از او ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺑﻴﺶﺗﺮي ﻧﻴﺰ ﺷﻨﻴﺪم ﻛﻪ ﺑﺎارزشﺗﺮ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ از ﺷﺪت ﻫﻮش و ذﻛﺎوت او ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﻲﻟﺮزم‪ .‬و ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ اﻋﺠﺎﺑﻲ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ؟ ﺗﻮ او‬
‫را از اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ زﻣﻴﻨﻲ ﺑﺲ زود ﺑﺮدي‪ .‬ﭘﺲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺪون دﻏﺪﻏﻪ و ﺑـﺎ ﺧﻴـﺎل راﺣـﺖ ﺑـﻪ دوران ﻛـﻮدﻛﻲ‪،‬‬
‫ﺷﺒﺎب‪ ،‬و ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﻲ او ﺑﻴﺎﻧﺪﻳﺸﻢ‪«. 124‬‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ ﺳﻄﻮر ﭼﻘﺪر دﻟﻢ را ﺑﻪ درد آورد‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﻲﻟﺮزم؛ اﻣ‪‬ـﺎ ﺑـﻪ‬
‫دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﻛﻪ آﻳﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ آدﺋﻮﺗﺎدوس را از زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺤﺮوم ﻛﺮد ﻳﺎ ﻛـﺲ دﻳﮕـﺮ‪ .‬در اﻳـﻦ ﻣـﻮرد‬
‫ﻧﻈﺮي ﻧﺪارم‪ .‬ﻫﻤﻴﻦﻗﺪر ﻣﻲداﻧﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻮ ﺑﻮدي ﻛﻪ او را از ﻣﺎدرش ﺟﺪا ﻛﺮدي‪ .‬ﻋـﺎﻟﻲﺟﻨـﺎب‪ ،‬آدﺋﻮﺗـﺎدوس‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﮕﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺗﻮ ﺑﻮد از دﺳﺖ ﻧﺮﻓﺖ و ﺟﻮانﻣﺮگ ﻧﺸﺪ و ﻫـﺮ دوي ﻣـﺎ را‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺖ؟‬

‫‪ 122‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ص‪12‬‬

‫‪ 123‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻧﻬﻢ‪ ،‬ص‪6‬‬
‫‪ 124‬ﭘﻴﺸﻴﻦ‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪46‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫اﻛﻨﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﺳﺮﺧﻮش ﺑﺎﺷﻲ و ﻓﺎرغ از ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺒﺎدا آدﺋﻮﺗﺎدوس ﻧﻴﺰ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي زن ﻫﻮسﺑﺎزي ﺑـﻪ‬
‫زﻳﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮي ﻛﺸﺎﻧﺪه ﺑﺸﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً ﺑﻴﺶﺗـﺮ ﻧﮕـﺮان آن ﺑـﻮدم ﻛـﻪ ﻣﺒـﺎدا روزي او ﻧﻴـﺰ در ﻣﻘﺎﺑـﻞ‬
‫ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري ﺑﻪ زاﻧﻮ درآﻳﺪ؛ ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺮده و ﺷﻮﻫﺮي زنذﻟﻴﻞ‪. 125‬‬

‫‪ 125‬اﺻﻄﻼح »زنذﻟﻴﻞ«‪ ،‬از ﻋﻬﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎن در زﺑﺎن ﻧﺮوژي وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻣﻦ ﻫﺮﭼﻪ ﺟﺴﺖوﺟﻮ ﻛﺮدم‪ ،‬ﻛﺎرﺑﺮد اﻳـﻦ‬
‫واژه را در ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎي زﺑﺎن ﻳﺎ ﻣﺘﻦﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ‪ .‬در اﻳـﻦﺟـﺎ ﻓﻠﻮرﻳـﺎ از واژهي ‪ crepundia‬اﺳـﺘﻔﺎده ﻣـﻲﻛﻨـﺪ ﻛـﻪ‬
‫ﻣﻲﺗﻮان آن را ﺑﻪ ﺟﻐﺠﻐﻪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﻮﻋﻲ اﺳﺒﺎبﺑﺎزي ﻛﻮدﻛﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮد‪ ،‬ﻳﺎ »اﻟﻨﮓدوﻟﻨﮓ« و »زﻟﻢزﻳﻤﺒـﻮ« از واژهي‬
‫‪ crepo‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺗﻠﻖﺗﻠﻖ‪ ،‬ﺟﺮﻳﻨﮓﺟﺮﻳﻨﮓ ﻳﺎ ﺗﻖﺗﻖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ‪ crepida‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻔﺶ دﻣﭙـﺎﻳﻲ ﻧﻴـﺰ ﻫـﺴﺖ‬
‫ﻛﻪ از ﻫﻤﺎن ﻓﻌﻞ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ ﺗﺮﺟﻤﻪاي دﻗﻴﻖ از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻜﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري اورل را ﺑـﻪ‬
‫اﻟﻨﮓدوﻟﻨﮓ او ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ در ﺗﺮﺟﻤﻪي ﻣﺘﻦ او‪ ،‬از واژهي ”‪ “hen pecked‬اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮدهام‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪47‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ ﻧﻬﻢ‬

‫در اﻳﻦﺟﺎ از ﺗﻮ ﭘﻴﺮوي ﻣﻲﻛﻨﻢ و از ﻧﻘﻞ ﺑﺴﻴﺎري ﻣﺴﺎﺋﻞ درﻣﻲﮔﺬرم ﺗﺎ ﺳﺮﻳﻊﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻜﺘﻪﻫﺎي اﺻﻠﻲ ﻛﻪ ﻣﺪ‬
‫ﻧﻈﺮم اﺳﺖ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه ﻧﻴﻤﻲ از ﺳﺮﻣﺎﻳﻪام را ﺻﺮف ﺧﺮﻳﺪ ﻛﺎﻏﺬﭘﻮﺳﺖ ﻛﺮدهام و ﭼﻨﺪ ورق ﺑﻴﺶﺗـﺮ ﺑـﺮاﻳﻢ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫در راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ آﻓﺮﻳﻘﺎ‪ ،‬ﺑﻪ اوﺳﺘﻴﺎ در ﻛﻨﺎر رود ﺗﻴﺒﺮ رﺳﻴﺪي‪ .‬آنﺟﺎ ﺗﻮ و ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ »ﮔﻔﺖوﮔﻮي ﺟـﺬاﺑﻲ«‬
‫داﺷﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﻃﻲ آن‪ ،‬ﺗﻼش ﻛﺮدي ﺗﺎ »ذات زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎوﻳﺪي را ﻛﻪ ﻗﺪﻳﺴﺎن در آن ﺳﻬﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ«‪ ،‬ﻛـﺸﻒ‬
‫ﻛﻨﻲ‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻔﺖوﮔﻮ ﺗﻮ را ﺑﻪ »اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﺎﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮﻳﻦ ﻟﺬﺗﻲ ﻛﻪ ﺣﺲﻫـﺎي ﺟـﺴﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬در ﺑـﺎﻻﺗﺮﻳﻦ‬
‫اوج درﺧﺸﺎن زﻣﻴﻨﻲﺷﺎن ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآورﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘّﻲ در ﻣﻘﺎم ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﺟﺎوﻳﺪ ﻫﻢ ﻧﻤـﻲﮔﻨﺠﻴـﺪ؛ ﭼـﻪ‬
‫رﺳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻄﺮح ﺷﻮﻧﺪ ‪.«126‬‬
‫ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ ﻣﺮا ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺒﺨﺶ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻦ اﻛﻨﻮن زن ﺗﺤﺼﻴﻞﻛﺮدهاي ﻫـﺴﺘﻢ‪ .‬ﻻﺟـﺮم ﺑـﺎ ﻛﻤـﺎل‬
‫ﻓﺮوﺗﻨﻲ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻻزم اﺳﺖ ﻧﻜﺘﻪاي را ﺑﻪ ﻋﺮﺿﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ و آن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺎﺿﺎت ﺗﻮ ﺑـﻪ ﺳـﺤﺮ و‬
‫ﺟﺎدو ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺷﺒﻴﻪ اﺳﺖ‪ .‬آﻣﺪﻳﻢ و در ﻣﻮرد ﻧﻜﺘﻪي آﺧﺮ ﺑﻪﺧﺼﻮص و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺳـﺎز ﺑـﻪ ﺧﻄـﺎ رﻓﺘـﻪﺑﺎﺷـﻲ؟‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺟﺎﻳﺰه را ﺑﻪ اﭘﻴﻜﻮر ﻣﻲدﻫﻲ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورم ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧـﻮد‬
‫ﺗﻮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ آدﺋﻮﺗﺎدوس ﺑﻪ ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺑﺮﻣﻲﮔﺸﺘﻲ‪ .‬ﭼـﻮن در آن ﺻـﻮرت ﭼـﺎرهي دﻳﮕـﺮي ﻧﺪاﺷـﺘﻲ و‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدي ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻛﺎﻣﻞ‪ ،‬اﻛﻨﻮن و اﻳﻦﺟﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ و ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﻨﻢ آنﮔﺎه ﻋـﺸﻖ زﻣﻴﻨـﻲ‬
‫ﺑﻴﺶﺗﺮي ﻣﻲداﺷﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ و دﻳﮕﺮان ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﻲ‪.‬‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻗﺪري ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ وﻗﺖ ﻧﺪارﻳﻢ درﺑﺎرهي ﻋﺸﻖ داوريﻫﺎي ﻣﺤﻜﻮمﻛﻨﻨـﺪه ﺻـﺎدر ﻛﻨـﻴﻢ‪.‬‬
‫اورل‪ ،‬اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﺑﺘﺪا ﺑﺰﻳﻨﺪ‪ ،‬آنﮔﺎه ﻓﻠﺴﻔﻪﺑﺎﻓﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺤﺖ ﻫﻴﭻ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﭼﻮن در اوﺳﺘﻴﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺐ ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪ و ﺗـﻮ‬
‫از ﺻﺤﺒﺖﻫﺎي ﺟﺴﺘﻪﮔﺮﻳﺨﺘﻪي او ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻲ از دوﺳﺘﺎﻧﺖ ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدي ﻛﻪ »ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔـﺲ ﻣﺎدراﻧـﻪاي‪ ،‬از‬
‫ﻧﻔﺮت از اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ« ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻛﻪ »ﭼﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ ﻣﺮدن‪.«127‬‬
‫او ﺷﺨﺺ ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻻﺑﺪ ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد از اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬ﻧﺎﭼﺎرم ﺑﻴﺎﻓﺰاﻳﻢ ﺑﺪان ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﻛـﻪ ﺗـﻮ از آﻓـﺮﻳﻨﺶ ﭘﺮوردﮔـﺎر ﻣﺘﻨﻔـﺮ ﺑﺎﺷـﻲ‪ .‬زﻳـﺮا ﻣـﺎ ﻛـﻪ‬

‫‪ 126‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻧﻬﻢ‪ ،‬ص‪10‬‬

‫‪ 127‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻧﻬﻢ‪ ،‬ص‪11‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪48‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻧﻤﻲداﻧﻴﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﻬﺎن دﻳﮕﺮي را ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺧﻠﻖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻛـﻪ دارم ﺣـﺮفﻫـﺎﻳﻢ را ﺗﻜـﺮار‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬وﻟﻲ ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ آن ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ در اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﻧﺪازه ﺑﻜﺮات ﺧﻮد را‬
‫ﺗﻜﺮار ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪم ﻛﻪ ﻃﺮد اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬ﻧﻮﻋﻲ ﺗﻔﺮﻋﻦ اﻧﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ـ آن ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻫﺴﺘﻲ دﻳﮕـﺮي‬
‫ﻛﻪ ﺑﺴﺎ اﻧﺘﺰاﻋﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎً ﻧﻘﺪ ارﺳﻄﻮ را از دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎﻳﻲ درﺑﺎرهي ﺟﻬﺎﻧﻲ آرﻣﺎﻧﻲ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدهاي‪.‬‬
‫اورل‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﺨﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﭘﺲ از اﻳﻦ ﻧﻴﺰ دل ﺑﺒﻨﺪﻳﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺣـﻖ ﻧـﺪارﻳﻢ ﺑـﺎ‬
‫ﺧﻮدﻣﺎن و دﻳﮕﺮان ﺑﺪرﻓﺘﺎري ﻛﻨﻴﻢ؛ ﻛﻤﺎﺑﻴﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ وﺳﻴﻠﻪاي ﺑﺮاي دﺳﺖﻳﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺟﻬـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﭼﻴـﺰي از آن‬
‫ﻧﻤﻲداﻧﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه اﻣﻜﺎن دﻳﮕﺮي وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺗﻮ در ﻫﻴﭻﻳﻚ از ﻛﺘﺎبﻫﺎﻳﺖ ﻋﻨﺎﻳﺘﻲ ﺑﻪ آن ﻧﻤـﻲﻛﻨـﻲ‪ .‬در‬
‫ﻣﻘﺎم ﺧﻄﻴﺒﻲ ﻋﺎﻟﻲﻣﻘﺎم‪ ،‬ﺣﻖ ﺑﻮد دﺳﺖﻛﻢ اﻣﻜﺎن وﺟﻮد زﻧـﺪﮔﻲ ﺟﺎوﻳـﺪ را ﺑـﺮاي روحﻫـﺎي ﻓـﺮدي ﺑﺮرﺳـﻲ‬
‫ﻣﻲﻛﺮدي و ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﻛﻪ زﻣﻴﻨﻪﻫﺎي داوري ﺑﺎ آن ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻓﺮض ﻣﺴﻠﻢ ﻣﻲﭘﻨﺪاري ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﻔﺎوت‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ داﺷﺘﻦ راﺑﻄﻪي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎ زن در زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﻟﺮد‪ ،‬ﻟﺰوﻣـﺎً از ﺟـﺪا‬
‫ﻛﺮدن ﻣﺎدري از ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪش ﮔﻨﺎه ﺑﺰرگﺗﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً از اﻳﻦ ﺗﺼﻮر ﻟﺬت ﻣﻲﺑﺮم ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪي ﻛﻪ‬
‫زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن را آﻓﺮﻳﺪه‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺧﺪاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ وﻧﻮس را ﺧﻠﻖ ﻛـﺮد‪ .‬زﻣـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﺑـﺎردار ﺑـﻮدم را ﺑـﻪ ﻳـﺎد‬
‫ﻣﻲآوري؟ ﻳﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﻮزاد را ﺑﺎ ﭘﺴﺘﺎﻧﻢ ﺷﻴﺮ ﻣﻲدادم‪ .‬ﺣﺘّﻲ آن زﻣﺎن ﻫﻢ ﻣﺮا ﺑﺮ ﻫﺮ زن دﻳﮕـﺮي ﺗـﺮﺟﻴﺢ‬
‫ﻣﻲدادي‪.‬‬
‫آﻳﺎ در آن زﻣﺎن‪ ،‬از ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺧﺪاوﻧﺪ دورﺗﺮ ﺑﻮدي؟‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭻﻳﻚ از اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﻣﻲداﻧﻢ‪ .‬ﺣﺮف ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲداﻧﻢ‪ .‬ﺣﺘّـﻲ زﺑـﺎﻧﻢ ﻻل‪،‬‬
‫ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ داوري اﻟﻬﻲ اﻳﻤﺎن ﻧﺪارم‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ارزﻳﺎﺑﻲ ﭘﺸﺖ ﻛـﺮدن ﺑـﻪ ﺗﻤـﺎم‬
‫ﻟﺬتﻫﺎي ﺟﻬﺎن‪ ،‬و اﻧﻜﺎر ﺗﻤﺎم ﮔﺮﻣﻲﻫﺎ و ﻧﻮازشﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ اﺳﻘﻒ ﻫﻴﭙﻮ رﮔﻴﻮس‪ ،‬ﻫﻢ ﺑﺎور داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬و اﻳـﻦ‬
‫اﺳﺖ اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﻓﻠﻮرﻳﺎ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ در ﭘﻨﺠﺎهوﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮕﻲ و در ﻧﻬﻤﻴﻦ روز ﺑﻴﻤﺎرياش‪ ،‬ﻫﻤﺎن روزي ﻛﻪ ﻣـﻦ ﺳـﻲوﺳـﻪ ﺳـﺎﻟﻪ‬
‫ﺷﺪم‪ ،‬ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎنآﻓﺮﻳﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺮد‪ ،‬اورل‪ .‬ﭘﺲ آنﮔﺎه »اﻳﻦ روح ﭘﺮﻫﻴﺰﮔـﺎر و ﻣـﺆﻣﻦ از ﺟـﺴﻢ ﺧـﺎﻛﻲاش‬
‫ﺟﺪا ﺷﺪ ‪ «. 128‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻔـﺲ آﺧـﺮ را ﻛـﺸﻴﺪ‪ ،‬آدﺋﻮﺗـﺎدوس ﭘـﺴﺮم‪ ،‬ﺑـﺎ ﺻـﺪاي ﺑﻠﻨـﺪ ﺑـﻪ زاري‬
‫ﭘﺮداﺧﺖ‪ «.‬اﻣ‪‬ﺎ ﺗﻮ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدي »آن اﺷﻚ و زاري ﺑﺮاي ﺳﻮگ ﻣﺮده ﺑﺮازﻧﺪه ﻧﺒﻮد‪ .‬زﻳﺮا ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺑﺮاي ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺤﺘﻮﻣﺸﺎن‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮگ آﻧـﺎن ﺑـﻪ ﻇـﺎﻫﺮ ﻧـﻮﻋﻲ‬
‫ﻧﺎﺑﻮدي ﻛﺎﻣﻞ اﺳﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﻣﺮگ ﺑﺮاي ﻣﺎدر ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﻣﺮگ ﻧﺒﻮد‪.«129‬‬

‫‪ 128‬ﭘﻴﺸﻴﻦ‬
‫‪ 129‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج ﻧﻬﻢ‪ ،‬ص‪12‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪49‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ روﺣﺶ را ﻗﺮﻳﻦ آﻣﺮزش ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ ،‬اﺳﻘﻒ ﻋﺰﻳﺰ‪ .‬ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ ﻛـﻪ ﺧـﻮد ﺗـﻮ ﻫـﻢ اﺣـﺴﺎس درد‬
‫ﻣﻲﻛﺮدي؛ دردي ﺗﻠﺦ و ﮔﺰﻧﺪه‪ .‬و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪي‪ ،‬ﻣﻬﺎر اﺷﻚ را رﻫـﺎ ﻛـﺮدي ﺗـﺎ ﺳـﺮازﻳﺮ ﺷـﻮد‪.‬‬
‫واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ از اﺷﻚ رﻳﺨﺘﻦ ﺑﺮاي ﻣﺮگ ﻣﺎدرت ﻛﻤﻲ اﺣﺴﺎس ﺷﺮم ﻣﻲﻛﺮدي‪ .‬آﺧﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑـﻮد آن‬
‫را ﻧﺸﺎﻧﻪاي از دلﺑﺴﺘﮕﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺲﻫﺎي زﻣﻴﻨﻲ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻳﺎدت ﻣﻲآﻳﺪ ﻳﻚ ﺑﺎر ﺑﺎ ﻫﻢ از ﻧﺨﻮت ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻳﻢ ‪130‬؟ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﺑﻲﺟـﺎ ﻧﺒﺎﺷـﺪ‬
‫در اﻳﻦﺟﺎ ﻳﺎدآوري ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ اﻧﺴﺎﻧﻲ ‪ . 131‬آﺧﺮ ﺗﺎ ﻛﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺻﺒﺮ ﻣـﺮا ﺑﻴﺎزﻣـﺎﻳﻲ اورل ‪. 132‬‬
‫ﻫﺮ ﻗﺪر ﻫﻢ ﭘﻴﭻوﺗﺎب ﺑﺨﻮري‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻢ از »ﺟﺴﻢﻫﺎي زﻣﻴﻨﻲ« ﺑﺮﺧﻮرداري‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﺣﺴﻲ در وﺟﻮدت ﻣﺎﻧـﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬راﺳﺘﻲ آن ﺣﺲﻫﺎي ﺑﻪﺧﺼﻮﺻﻲ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن داري ﭼﻪ ﻧﺎم دارﻧﺪ؟‬
‫ﺑﻌﺪ ﻧﺎﻣﻪي دوم را از اورل ﺧﻮدم درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدم‪...‬‬
‫ﭘﺲ از آن ﻛﻪ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ در اوﺳﺘﻴﺎ ‪ 133‬ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮده ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آدﺋﻮﺗﺎدوس ﺑﻪ رم رﻓﺘﻲ و ﻧﺰدﻳـﻚ ﺑـﻪ‬
‫ﻳﻚ ﺳﺎل آنﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪي‪ .‬وﻟﻲ ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬از اﻳﻦ ﻳﻚ ﺳﺎل ﭼﻴﺰي در اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺧﻮد ﻧﻤـﻲﻧﻮﻳـﺴﻲ‪ .‬ﭼـﺮا؟ آﻳـﺎ‬
‫ﺣﺘّﻲ ﻧﻴﺎز ﺗﻮ ﺑﻪ اﻋﺘﺮاف ﻫﻢ ﻣﺤﺪودﻳﺖ دارد؟‬
‫ﺳﻴﺴﺮون ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ اﻋﺘﺮاف داروﻳﻲ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ . 134‬اﻣ‪‬ﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﺰرگﺗـﺮﻳﻦ‬
‫ﺧﻄﺎﻳﺖ اﻋﺘﺮاف ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ‪ .‬آﺧﺮ ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮ آﺧﺮﻳﻦ ﭘﺮدهي ﺗﺮاژدي ﻗﻠﻢ ﺑﻜـﺸﻲ؟ ﭼﮕﻮﻧـﻪ ﻣـﻲﺗـﻮان از‬
‫ﺗﺮاژدي ﭼﻴﺰي آﻣﻮﺧﺖ‪ ،‬اﮔﺮ »آن« را ﺣﺬف ﻛﻨﻴﻢ؟‬
‫ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮاً ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن دﭼﺎر ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ از ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ و ﺗﻬﻲ ﺑﻮدن ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻲ‪ .‬اﻛﻨـﻮن‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدي؛ ﺑﺎ ﻳﻚ ﭘﺴﺮ‪ .‬ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و دﻟﺖ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اورل‪ ،‬دﻟﺖ ﺑـﺮاي ﻣـﻦ ﺗﻨـﮓ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬آدﺋﻮﺗﺎدوس ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻣﻦ دلﺗﻨﮓ ﺑﻮد‪ .‬دو ﺳﺎل از ﺟﺪاﻳﻲ ﻣﺎ ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﻨﺎ ﻧﺒـﻮد ﻛـﻪ او ﻫﺮﮔـﺰ ﻣـﺮا‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬و ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻴﭻﮔﺎه او را ﻧﺪﻳﺪم‪.‬‬
‫در ﻧﺎﻣﻪات ﻧﻮﺷﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ ﻣﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻗﺼﺪ ﻧﺪارم در اﻳﻦﺟﺎ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﺗﻤﺎم ﻧﺎﻣﻪ آزردهﺧـﺎﻃﺮت‬
‫ﻛﻨﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮدي ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺰديات ﻣـﺪتﻫـﺎي ﻣﺪﻳـﺪي اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﺧـﻮرده و‬

‫ـ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺸﻢ ﺧﺪاﻳﺎن ‪ nemesis‬ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ در اﻳـﻦﺟـﺎ از واژهي ﻻﺗﻴﻨـﻲ‬ ‫‪ 130‬ﻧﻚ واژهي ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ‬
‫‪hybris‬‬

‫‪ superbia‬اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ .Te hominem esse memento 131‬رﺳﻢ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت را زﻣﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﺳـﺮداري ﻓـﺎﺗﺢ‪ ،‬ﻃـﻲ ﻣﺮاﺳـﻤﻲ وارد روم‬
‫ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬در ﮔﻮش او زﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ 132‬ﻧﻚ ﺑﻪ ﺧﻄﺎﺑﻪي ﺳﻴﺴﺮون ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﻠﻴﻨﺎ )‪» :(Catilina‬ﻛﺎﺗﻴﻠﻴﻨﺎ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ از ﺻﺒﻮري ﻣﻦ ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻲ؟«‬
‫‪ 133‬در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺳﺎل ‪ ،1945‬ﻣﺰار ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ در اوﺳﺘﻴﺎ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ دو ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﻛﻪ زﻣﻴﻦ روﺑﻪروي ﻛﻠﻴﺴﺎي ﺳـﺎﻧﺘﺎ اورا را ﺑـﺮاي‬
‫ﻛﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺗﻴﺮ ﺑﺴﻜﺘﺒﺎل ﮔﻮدﺑﺮداري ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻛﺸﻒ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪134‬‬
‫‪Fit erranti medicina confessio‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪50‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺑﻪﻫﻴﭻوﺟﻪ ﺧﻴﺎل ﻧﺪاري ازدواج ﻛﻨﻲ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻻزم اﺳﺖ ﺟﻤﻠـﻪي ﻧﻬـﺎﻳﻲ ﻧﺎﻣـﻪ را ﺑـﻪ ﻳـﺎدت ﺑﻴـﺎورم‪ .‬ﻧﻮﺷـﺘﻪاي‪:‬‬
‫»ﻓﻠﻮرﻳﺎ‪ ،‬ﭼﻘﺪر دﻟﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‪ .‬اي ﻛﺎش ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺰد ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻲ‪ .‬ﻣﺎﻳﻠﻢ ﺗـﻮ را ﺑﺒﻴـﻨﻢ‪،‬‬
‫ﻫﻢ دﻟﻢ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮ را ﺑﺒﻴﻨﻢ و ﻫﻢ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل دﻟﻢ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ‪ .‬ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ‪ .‬و ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ‬
‫ﻣﺎﻳﻠﻢ‪«.‬‬
‫در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﮔﺎه ﺑﺮاي آدم دﺷﻮار اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد و آﻳﺎ ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔـﻪﮔـﺎه اﻳـﻦ ﺗـﺼﻤﻴﻢ‬
‫اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺎﺷﺪ؟ اوﻳﺪ ‪ Ovid‬ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪» :‬ﻣﻲداﻧﻢ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻛﺎري را اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫـﻢ ﻛـﻪ‬
‫ﺑﺮاﻳﻢ ﺿﺮر دارد‪«. 135‬‬
‫در اﻳﻦﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪاي آدﺋﻮﺗﺎدوس ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﻛﻠﻤﻪاي ﺑﺮاي ﻣـﺎدرش ﺑﻨﻮﻳـﺴﺪ‪ .‬اورل‪ ،‬ﭼﻘـﺪر ﻟﻄـﻒ‬
‫ﻛﺮدي و ﭼﻪ ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ‪ .‬ﭼﻮن ﺣﺘﻤﺎً ﭘﺲ از اﻳﻦﻫﻤﻪ ﺳﺎل دوري‪ ،‬از ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﺬت ﺑﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻘﺪان ﻣﺘﻘﺎﺑﻠﻲ ﺑﻮد و ﻣﻦ از ﻓﺤﻮاي ﻛﻼم ﻧﺎﻣﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻠﻲ ﻣﺮا ﺑﺒﻴﻨـﻲ‪ .‬اﻳـﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ‬
‫ﻋﺎزم رم ﺷﺪم‪ .‬ﺑﺨﺖﻳﺎر ﺑﻮدم و ﻇﺮف دو ﺳﻪ روز اﺳﺒﺎب ﺳﻔﺮم ﻣﻬﻴﺎ ﺷﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر وارد رم ﺷﺪم‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪاي ﻣﺪام در ﮔﻮﺷﻢ ﺗﻜﺮار ﻣﻲﺷﺪ‪» :‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ رم رﻓﺘﻪاﻳﺪ؟«‬
‫و اﻳﻦ ﺑﺎر ﺗﻚوﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدم و ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺴﻴﺮم‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺮدم ﻧﺸﺎﻧﻲ ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻓﻘﻂ ﭘﺲ از ﭼﻨـﺪ روز ﺑـﺎر‬
‫دﻳﮕﺮ در آوﻧﻴﺘﻦ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮدﻳﻢ و ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ دﺳﺖﻫﺎﻳﻤﺎن را ﺑﻪ دور ﻫﻢ ﺣﻠﻘﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺪﺗﻲ ﻣﺪﻳﺪ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻤﺎن ﺳﺨﺖ و در ﻫﻢ ﮔﺮه ﺧﻮرده ﺑﻮد و ﺗﺎ آنﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ‬
‫ژرﻓﺎي ﻧﮕﺎﻫﻢ را ﻣﻲﻛﺎوﻳﺪﻳﻢ‪ .‬آﻳﺎ در آن ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻳﻚ روح ﺑـﻴﺶﺗـﺮ ﻧﻴـﺴﺘﻴﻢ ﻛـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﮔﻮﻧﻪاي ﺧﻮد را در ﺧﻮد ﺑﺎزﺗﺎب داده ﺑﻮد؟ اورل‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎً ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدهاي‪ .‬ﮔﻔﺘﻲ از اﻳـﻦ‬
‫ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻧﻲ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪي ﻛﻮﺗﺎه‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺸﺘﺮك ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻣﺎ را از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻲ‪ ،‬ﺗـﻮ »ﺳـﻘﻮط« ﻧﻜـﺮدي‪.‬‬
‫ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻲ زﻧﺪﮔﻲ در درهي ﺗﺎرﻳـﻚ اﻟﻬﻴـﺎت ﻣـﺴﻴﺤﻲ‪ ،‬رﺳـﺘﺎﺧﻴﺰ ﺟﺪﻳـﺪي ﻳﺎﻓﺘـﻪ‬
‫ﺑﻮدي‪ .‬آنﭼﻪ در آن ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ رخ داد‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮان ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧـﺪ ﻳـﺎ اﻧـﺴﺎن اﻋﺘـﺮاف ﻛـﺮد‪ .‬ﻓﻘـﻂ‬
‫اﻣﻴﺪوارم ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺣﻮادﺛﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪاً رخ داد‪ ،‬ﭼﻴﺰي درﺑﺎرهي اﻳﻦ روزﻫﺎ در ﻛﺘﺎﺑﺖ ﻧﻤﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪.‬‬
‫ﻳﺎدت ﻣﻲآﻳﺪ زﻣﺎﻧﻲ را ﻛﻪ از ﻓﻮروم ﭘﺎﻳﻴﻦ رﻓﺘﻴﻢ و رﻳﺰش ﺑﺮف را ﺑﺮ ﻛﺎخﻫﺎي ﺳـﻠﻄﻨﺘﻲ ﺗﻤﺎﺷـﺎ ﻛـﺮدﻳﻢ؟‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي ﻛﻪ ﻣﻦ ﺳﺮدم اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺎن ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﺸﺮدي ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﮔﺮﻣﺎي ﺧﻮن را در رگﻫﺎﻳـﺖ‬

‫‪ Video meliora proboque, deteriora sequor 135‬ﻧﻚ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪي ﭘﻮﻟﺲ ﺣﺎري ﺑﻪ اﻫﻞ روم‪ ،‬ﺑﺎب ﻫﻔﺘﻢ‪ ،‬آﻳﻪي ‪:19‬‬
‫]ﻣﺘﻦ ﻻﺗﻴﻦ در اﻳﻦ ﻧﺴﺨﻪي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ ﺣﺬف ﺷﺪه اﺳﺖ‪[.‬‬
‫»ﻧﻪ آن ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ را ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻲآورم‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺪي را ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻢ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪51‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺣﺲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻳﺎدم ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ و ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﻴﺎ ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ دﻟﻢ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎ دو ﻓﺮد ﺑﻮدﻳﻢ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﻴﺎز‪.‬‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ زﻳﺮ ﻳﻚ ﺳﻘﻒ ﺑﺎ ﻫﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬زﻳﺮا دﺳﺖﻛﻢ آنﻃﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘـﻲ‪ ،‬دﻟـﺖ ﻧﻤـﻲﺧﻮاﺳـﺖ‬
‫آدﺋﻮﺗﺎدوس ﻣﺮا در اﺑﺘﺪاي ورودم ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ از ﺷﺪت اﺷﺘﻴﺎق دﻳﺪن او ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻓﻜﺮ ﻛـﺮدي‬
‫ﻛﻪ اﮔﺮ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﮔﺮدﻫﻤﺎﻳﻲ ﺑﺰرگ را ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺗﺎﻗﻜﻲ را در‬
‫ﺑﺎﻻي آوﻧﺘﻴﻦ اﺟﺎره ﻛﺮدي؛ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را آنﺟﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫اورل‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ آن زﻣﺴﺘﺎن را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨـﻴﻢ؟ ﺑـﺎري دﻳﮕـﺮ در درﺑـﺎر وﻧـﻮس ﺑـﻮدﻳﻢ و آزاداﻧـﻪ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ در ﺑﺎزوان او ﺑﺎزي ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﺗﻮ ﻧﺒﻮدي ﻛﻪ ﮔﻔﺘـﻲ ﺣـﺲ ﻣـﻲﻛﻨـﻲ ﺑـﻪ درﺧـﺖ ﭘﮋﻣـﺮدهاي‬
‫ﻣﻲﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭘﺲ از ﻳﻚ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺧﺸﻚ و ﻃﻮﻻﻧﻲ‪ ،‬از ﺑﺎران ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺳﺮﺣﺎل آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ آﺑﺮوي ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﺮح اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ را ﻣﻮﺟﺰ و ﻛﻮﺗﺎه ﻣﺮور ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻇﻬـﺮي‪ ،‬ﭘـﺲ‬
‫از ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻫﺪﻳﻪي وﻧﻮس‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﺮا زدي‪ .‬ﺑﻪ ﺧـﺎﻃﺮ ﻣـﻲآوري ﭼﮕﻮﻧـﻪ ﻣـﺮا‬
‫ﻛﺘﻚ زدي؟ ﺗﻮ اورل‪ ،‬ﺗﻮﻳﻲ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺘﺎد ﻣﺤﺘﺮم ﻋﻠﻢ ﻣﻌﺎﻧﻲ و ﺑﻴﺎن ﺑﻮدي‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﻣـﺮا زدي ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺮز‬
‫ﺑﻲﻫﻮﺷﻲ رﺳﻴﺪم‪ .‬ﭼﻮن اﺟﺎزه داده ﺑﻮدي ﻛﻪ ﻧﺮﻣﺶ ﻣﻦ وﺳﻮﺳﻪات ﻛﻨﺪ‪ .‬و اﻳﻦ ﻣﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳـﺴﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﺒﺐ ﻫﻮسﺑﺎزي ﺗﻮ ﺳﺮزﻧﺶ ﺑﺸﻮم‪ .‬ﭘﻴﺶﺗﺮ‪ ،‬از ﻫـﻮراس ﻧﻘـﻞ ﻗـﻮل آوردهام‪ .‬ﺑـﺎ ﺧﻮﺷـﺤﺎﻟﻲ دوﺑـﺎره ﭼﻨـﻴﻦ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻢ‪» :‬وﻗﺘﻲ آدمﻫﺎي اﺣﻤﻖ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ از اﺷﺘﺒﺎه ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺧﻼف آن را اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻣﺮا ﻣﻲزدي و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲﻛﺸﻴﺪي‪ ،‬اﺳﻘﻒ‪ ،‬ﭼﻮن اﻛﻨﻮن ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺧﻄـﺮي ﺑـﺮاي رﺳـﺘﮕﺎري روح ﺗـﻮ ﺷـﺪه‬
‫ﺑﻮدم‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭼﻮﺑﻲ ﺑﺮداﺷﺘﻲ و ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺳﺨﺖ ﻣﺮا ﻛﻮﻓﺘﻲ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻛﺮدم ﻗﺼﺪ داري ﺑﻪ ﺣﺪ ﻣﺮگ ﻣـﺮا ﺑﺰﻧـﻲ‪.‬‬
‫ﭼﻮن در آن ﺻﻮرت ﻫﻤﺎن ﻧﺘﻴﺠﻪاي را ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻲ ﻛﻪ از اﺧﺘﻪ ﻛﺮدن ﺧﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣـﻲآوردي‪ .‬ﻧﮕـﺮان ﺟـﺎن‬
‫ﺧﻮد ﻧﺒﻮدم‪ .‬ﭼﻨﺎن درﻫﻢرﻳﺨﺘﻪ و ﻧﺎاﻣﻴﺪ و ﺷﺮﻣﺴﺎر از اورل ﺧﻮد ﺷﺪه ﺑﻮدم ﻛﻪ دﻗﻴﻘﺎً ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲآورم در ﺣﺎل‬
‫آرزو ﻛﺮدم اي ﻛﺎش ﻳﻚ ﺑﺎر ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﺎﻧﻢ را ﺑﮕﻴﺮي و ﺧﻼﺻﻢ ﻛﻨﻲ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﭼﻴﺰي ﺷﺪه ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﺑﺮاي رﺳﺘﮕﺎري روﺣﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺸﺖ ﻛﻨـﻲ‪ .‬ﻣـﻦ آن ﺑـﺮهي‬
‫ﺧﻮنرﻳﺰ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﺮاي ﮔﺸﻮده ﺷﺪن درﻫﺎي ﺑﻬﺸﺖ ﻻزم ﻣﻲآﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ زار ﮔﺮﻳﺴﺘﻲ‪ .‬اﻳﻦ را ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ .‬از زدن ﻣﻦ دﺳﺖ ﺑﺮداﺷـﺘﻲ‪ .‬وﻟـﻲ ﭼﻨـﺪ ﺟﺮاﺣـﺖ‬
‫ﺧﻮﻧﻴﻦ داﺷﺘﻢ‪ .‬و ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺴﺘﻲ‪ .‬ﻣﺮا دﻟﺪاري دادي و از ﻣﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺑﺨـﺸﺎﻳﺶ ﻛـﺮدي‪ .‬ﺗﻮﺿـﻴﺢ دادي اﻛﻨـﻮن‬
‫ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻮﻧﻴﻜﺎ دﻳﮕﺮ اﻳﻦﺟﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪52‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﺳﺖﻫﺎﻳﺖ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲﻓﺸﺮدي و ﺑﺮاي ﺑﺨﺸﻮده ﺷﺪن اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻲﻛﺮدي؛ ﮔﺎه ﺑﻪ ﻣﻦ و ﮔـﺎه ﺑـﻪ ﺧـﺪاي‬
‫ﻳﮕﺎﻧﻪ‪ .‬ﭘﺎرﭼﻪاي ﺑﺎﻓﺘﻲ و ﺟﺮاﺣﺖﻫﺎي ﻣﺮا ﺑﺴﺘﻲ‪ .‬ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﺳﺮﻣﺎ و وﺣﺸﺖ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺳﺮدم ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﻨﻮز‬
‫ﺧﻮنرﻳﺰي داﺷﺘﻢ‪ .‬وﺣﺸﺖزده ﺑﻮدم‪ ،‬زﻳﺮا ﺧﺸﻮﻧﺘﻲ را دﻳﺪه ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ ﺗﺼﻮري از آن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻲ ﭼﻴﺰي ﻛﺎﻣﻼً ﻧﻮﻳﻦ آﻏﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد؛ ﻋﺼﺮي ﺟﺪﻳﺪ‪ .‬ﻋﺼﺮ ﻗﺪﻳﻢ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣـﺎ‬
‫دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ از روي ﭘﻞ رودﺧﺎﻧﻪي آرﻧﻮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ و اﻏﺘـﺸﺎش در ﭘـﻲ‬
‫آن آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬و آنﮔﺎه ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ آﻏﺎز ﺷﺪ؛ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺮ ﻣﻦ ﺣﻤﻠﻪ آوردي‪ .‬ﻣﻦ اﻣ‪‬ﺎ ﻓﻘﻂ ﺑـﻪ ﻳـﻚ‬
‫ﭼﻴﺰ ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻴﺪم‪» :‬ﺗﻮ‪ ،‬اورل‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻮ‪«.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﭘﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎدي‪ .‬دﻳﮕﺮ از ﺗﻮ ﺧﺒـﺮي ﻧﺪاﺷـﺘﻢ ﺗـﺎ آن ﻛـﻪ دو ﺳـﺎل ﺑﻌـﺪ‪ ،‬آدﺋﻮﺗـﺎدوس‬
‫ﺟﻮانﻣﺮگ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪53‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫دﻓﺘﺮ دﻫﻢ‬

‫اﺳﻘﻒ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮدهي ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ »ﻧﻴﻢﺧـﺪاﻳﺎن ﺟﻨﮕﻠـﻲ ‪ «136‬اﺟـﺮا‬
‫ﺷﻮد‪ .‬زﻳﺮا ﻣﻦ ﻧﻘﻞﻗﻮلﻫﺎﻳﻲ ﻫﻢ از ﻛﺘﺎب دﻫﻢ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪهام‪.‬‬
‫ﭘﻴﺶﺗﺮ‪ ،‬ﺑﺎرﻫﺎ اﺷﺎره ﻛﺮدهام ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺣﺎل ﻧﻴﺎﻳﺶ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﺣﺲ از ﭘﺲ ﺣﺲ و ﺷﻮر از ﭘﺲ ﺷـﻮر‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ ،‬ﭼﻮن دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻﮔﻮﻧﻪ ﺣﺲ زﻣﻴﻨﻲ در وﺟﻮدت ﻧﺪاري‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑـﺮاي ﺗـﻮ ﺳـﺨﺖ اﺳـﺖ‬
‫ﻣﺼﺮف ﻏﺬاي روزاﻧﻪات را ﭼﻨﺎن ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﺑﻘﺎي ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺗﻮ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻪ ﺑـﻴﺶﺗـﺮ‪ .‬اﻳـﻦ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺒﺎرزهاي روزاﻧﻪ را اﻏﻠﺐ ﺑﻪ »ﺻﻮرت روزهداري« ﺑﺮﮔﺰﻳﺪهاي ﺗﺎ »ﺟﺴﻤﺖ را ﻣﻬﺎر ﻛﻨﻲ«‪ .‬ﻧﻮﺷـﺘﻪاي‪:‬‬
‫»ﭼﻮن اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻳﻜﺒﺎره و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑـﻪ اﺟـﺮاﻳﺶ ﺑﮕﻴـﺮم و ﻫﺮﮔـﺰ ﺑـﻪ آن‬
‫ﺑﺎزﻧﮕﺮدم‪ ،‬آن ﺳﺎن ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺑﻜﻨﻢ ‪«. 137‬‬
‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺎنﺟﺎ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﭼﻮن اﻳﻦ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻢ ﺑﻪ آن ﺑﺮﺳﻢ‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬ﺧﺪاوﻧـﺪا‪ ،‬و‬
‫راﺑﻄﻪي ﺧﺎرج از ازدواج را ﺣﺮام ﻛﺮدي و ﺣﺘّﻲ اﮔﺮ ازدواج را ﻣﺠﺎز ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﺮدهاي ﻛﻪ ﺑـﻪ ﭼﻴـﺰ‬
‫ﺑﻬﺘﺮي روي ﺑﻴﺎورﻳﻢ‪ .‬و از آنﺟﺎ ﻛﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري را ﺑﻪ ﻣﻦ ارزاﻧﻲ ﻛﺮدي‪ ،‬اﻳﻦ‪ ،‬ﺣﺘّﻲ ﭘﻴﺶ از آن ﻛـﻪ ﻛـﺸﻴﺶ‬
‫ﺷﻌﺎﻳﺮ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺗﻮ ﺑﺸﻮم‪ ،‬اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ در ﺧﺎﻃﺮهي ﻣﻦ‪ ،‬ﻛـﻪ از آن ﺑـﺴﻴﺎر ﺳـﺨﻦ ﮔﻔﺘـﻪام‪ ،‬ﻫﻨـﻮز ﺗـﺼﺎوﻳﺮ‬
‫اﻋﻤﺎﻟﻲ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ از ﻋﺎدتﻫﺎي ﻛﻬﻦ اﺧﺬ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ؛‬
‫ﻧﻪ ﭼﻨﺎن ﺑﺎ ﻗﻮت‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺪارم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ در ﺧﻮاب ﻣﺮا وﺳﻮﺳﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧـﻪﺗﻨﻬـﺎ ﺑـﻪ ﻟـﺬتﺧـﻮاﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻜـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺬﻳﺮش و اﻧﺠﺎم ﻋﻤﻞ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﺎوﻳﺮ وﺳﻮﺳﻪاﻧﮕﻴﺰ ﭼﻨﺎن ﻏﻠﺒﻪاي ﺑﺮ روح و ﺟﺴﻢ ﻣﻦ دارﻧﺪ ﻛﻪ آنﭼﻪ را ﺗـﺼﻮر‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻢ در ﺧﻮاب دﻳﺪهام‪ ،‬ﻣﺮا ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ اﻋﻤﺎل آن ﺑﺸﻮم‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻛﻪ ﻫﻴﭻﭼﻴﺰي را ﻛﻪ در‬
‫واﻗﻌﻴﺖ و ﺑﻴﺪاري ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا ﺑﻪ ﭼﻨﺎن ﺗـﺴﻠﻴﻤﻲ وادارد‪ .‬ﺑـﺎراﻟﻬﻲ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧـﺪا‪ ،‬ﭘـﺲ ﻣـﻦ ﺧـﻮدم‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻫﺴﺘﻢ‪138‬؟«‬

‫‪ 136‬در ﻋﻬﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎن‪ ،‬در ﭘﻲ اﺟﺮاي ﺗﺮاژديﻫﺎي ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﺶﻫﺎي ﺑﻪاﺻﻄﻼح ﻧﻴﻢﺧﺪاﻳﺎن ﺟﻨﮕﻠﻲ )ﺳـﺎﺗﻴﺮ( ﺑـﻪ ﻧﻤـﺎﻳﺶ‬
‫درﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬ﻧﻴﻢﺧﺪاﻳﺎن ﺟﻨﮕﻠﻲ‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮدات ﺳﺮزﻧﺪه‪ ،‬ﭘﺮﺟﻨﺐوﺟﻮش و ﻧﻴﻢﺧﺪاﻳﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ وﻳﮋﮔﻲ ﻇﺎﻫﺮيﺷﺎن ﻧﻴﻤﻲ ﺑﺰ و‬
‫ﻧﻴﻤﻲ اﻧﺴﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ در ﻛﺎرﺑﺮد اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ از ﻃﺮف ﻓﻠﻮرﻳﺎ‪ ،‬در ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻛﺘﺎب دﻫﻢ آوﮔﻮﺳـﺘﻴﻦ ﺑـﻪ ﻧﻤـﺎﻳﺶ ﺳـﺎﺗﻴﺮ‪ ،‬ﻃﻨـﺰ‬
‫زﻳﺎدي ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ؛ ﺑﻪﺧﺼﻮص ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﺷﺎرهي آن ﺑﻪ اﺳﻘﻔﻲ ﻧﻴﻢروﺣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از دﺳﺖ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﺟﻨـﺴﻲ و ﻏﺮاﺋـﺰش ﺗـﺎ روز‬
‫ﻣﺮگ ﻧﺎﻟﻪ و زاري ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ 137‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪31‬‬
‫‪ 138‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪30‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪54‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻧﻪ اورل‪ ،‬ﭼﻪﺑﺴﺎ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻳﻪاي از ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﻲ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺑـﺮدهي ﻓﻘﻴـﺮي در زﻣـﻴﻦ ﺧـﺎﻛﻲ‬
‫ﻣﻲﺑﻮدي ﺗﺎ ﻛﺸﻴﺸﻲ ﻋﺎﻟﻲﻣﻘﺎم در آن ﻫﺰارﺗﻮﻫﺎي ﺗﻴﺮه و ﺗﺎر اﻟﻬﻴﺎت ﻣﺴﻴﺤﻲ ‪. 139‬‬
‫ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﺖ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻣﻲﺷﻮي ﺗﺎ ﺗﻮ را ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎﻳﻲ از اﻳﻦ دﺳـﺖ ﻳـﺎري ﻛﻨـﺪ‪:‬‬
‫»آﻳﺎ رﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺑﺪان ﺣﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺮ و ﺷﻮر ﻧﺎﭘﺎﻛﻲ را ﻛﻪ ﺣﺘّﻲ در ﺧﻮاب ﻫﻢ ﻣﺮا رﻫﺎ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧـﺎﺑﻮد‬
‫ﻛﻨﻲ؟ ﺧﺪاوﻧﺪا‪ ،‬ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﺪارم ﻛﻪ رﺣﻤﺖ اﻟﻬﻲ ﺧﻮد را ﺑﻴﺶﺗﺮ و ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻦ ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ ،‬ﺗﺎ روح ﻣﻦ ـ ﻛـﻪ‬
‫از دام ﻫﻮسﻫﺎ آزاد ﺷﺪه ـ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﻮ راهﺑﺮ ﺷـﻮد‪ .‬در آن ﺻـﻮرت دﻳﮕـﺮ ﺑـﺎ ﺧﻮﻳـﺸﺘﻦ در ﺟـﺪال‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻫﻮساﻧﮕﻴﺰ‪ ،‬ﺟﺴﻢ را در ﺧﻮاب وادار ﺑﻪ آن ﺧﻔﺖ و ﺷﺮﻣـﺴﺎري ﻧﻤـﻲﻛﻨـﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﻣﺠﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه دﻫﺪ؛ ﻧﻪ‪ ،‬ﺣﺘّﻲ آن را ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺗـﻮ ﻗـﺎدري آن را واداري ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﭼﻴﺰﻫـﺎ ﻣﻴـﻞ‬
‫ﻧﻜﻨﺪ‪«... 140‬‬
‫اورل ﺑﻲﭼﺎره‪ ،‬ﻫﻮراس ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ‪ :‬آن ﻛﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﻛﻢﺗﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲآورد ‪ «141‬ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﻧﺰدﻳﻚ‬
‫ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻫﺴﺘﻲ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪام‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه ﺑﺮ ﺧـﻮد ﻣـﻲﺑـﺎﻟﻢ ﻛـﻪ ﭼﻨـﻴﻦ‬
‫ﺗﺄﺛﻴﺮي ﻣﺤﻮﻧﺎﺷﺪﻧﻲ ﺑﺮ ﺗﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻪام‪ .‬در آن روز ﺑﻬﺎري در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛـﻪ آﻣـﺪي و ﻛﻨـﺎر ﻣـﻦ در زﻳـﺮ‬
‫درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ ﻧﺸﺴﺘﻲ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﻲﻛﺮدم ﻋـﺸﻖ ﻣـﺎ اﻳـﻦﭼﻨـﻴﻦ آﺗـﺸﻴﻦ از آب درآﻳـﺪ‪ .‬ﻟـﻴﻜﻦ »اﻣﻴـﺎل‬
‫ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ« را ﺑﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري و ﻛﻒ ﻧﻔﺲ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻣﻨﻜﻮب ﻛﺮد‪ .‬اﻛﻨﻮن دﻳﮕﺮ در اﻳﻦ ﺣﺪ ﺷﻌﻮرم ﻣﻲرﺳﺪ‪ .‬ﭼﻮن‬
‫ﮔﺮگ ﻓﻘﻂ ﭘﻮﺳﺘﺶ را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬او ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻃﺒﻴﻌﺘﺶ را ﻋﻮض ﻛﻨﺪ ‪ . 142‬ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل زﻧـﻮن‪:‬‬
‫»ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮار از ﺳﺎﻳﻪي ﺧﻮد اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ دﺷﻮار ﺑﺎﺷﺪ ‪143‬؟«‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬اﮔﺮ از ﻃﻌﻢ ﻏﺬا و ﻋﺸﻖ ﻟﺬت ﻣﻲﺑﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳـﺪ ﺑﻴـﺎﻣﻮزﻳﻢ ﻛـﻪ ﭼﮕﻮﻧـﻪ از آنﻫـﺎ ﻛﻨـﺎره‬
‫ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﻛﻪ آﻣﺎدهاي ﺑﺮاي ﻫﻤﻴـﺸﻪ از وﺳﻮﺳـﻪي ﺣـﺲ ﺑﻮﻳـﺎﻳﻲ ﺧـﻮد را ﺧـﻼص ﻛﻨـﻲ‪.‬‬
‫ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬از ﺧﻮدم ﻣﻲﭘﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻨﻈـﻮرم اﻳـﻦﺟـﺎ در روي‬

‫‪ 139‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻓﻠﻮرﻳﺎ در اﻳﻦﺟﺎ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎت آﺧﻴﻠﻮس )آﺷﻴﻞ( در زﻣﻴﻨﻪي زﻧﺪﮔﻲ ﺳﺎﻳﻪوار ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺮدﮔﺎن ﺑـﺎزي ﻣـﻲﻛﻨـﺪ‪:‬‬
‫»ﻣﻦ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﻢ ﺑﻲﻧﻮاي زﺟﺮﻛﺸﻴﺪهاي در درون زﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ در ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺮدﮔﺎن‪ «.‬اودﻳﺴﻪ‪ ،‬اﺛـﺮ ﻫـﻮﻣﺮ‪ .‬و‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ را ﺑﻪ ﻣﺮدهي زﻧﺪهاي ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ـ در ﻗﻠﻤﺮو ﻣﺮدﮔﺎن ﻛﻠﻴﺴﺎ ـ ﭼﻪ ﺧـﻮد او ﺑﺎرﻫـﺎ و‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮأم ﺑﺎ »ﺷﻮر ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﺟﻨﺴﻲ« را ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ 140‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪30‬‬
‫‪141‬‬
‫‪Multa petentibus desunt multa‬‬
‫”‪“Lupus pilum mutat, non mentem.‬‬ ‫‪ 142‬ﺑﺎزي ﻛﻼﻣﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺿﺮباﻟﻤﺜﻞ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ 143‬زﻧﻮن اﻟﺌﺎﻳﻲ )‪ ،(Zenon of Elea‬ﻓﻴﻠﺴﻮف ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺣﻮاﻟﻲ ‪ 460‬ﭘﻴﺶ از ﻣﻴﻼد‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻓﻘﻂ »وﺟﻮد« ﺗﻐﻴﻴﺮﻧﺎﭘـﺬﻳﺮ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ دارد و ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت اﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﺑﻄﺎل ﻧﻈﺮ ﻣﺨـﺎﻟﻒ‪ ،‬ﻳﻌﻨـﻲ ﺣﻘﻴﻘـﺖ داﺷـﺘﻦ ﺗﻜﺜـﺮ و ﺗﻐﻴﻴـﺮ ﭘﺮداﺧـﺖ و در آن‬
‫ارﺗﺒﺎط‪ ،‬ﭘﺎرادﻛﺲ آﺷﻴﻞ و ﻻكﭘﺸﺖ را ﻣﻄﺮح ﻛﺮد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﺎزي ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻓﻠﻮرﻳﺎ در اﻳﻦﺟﺎ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﻲ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨـﺪ‬
‫ﻛﻪ در ﻫﻴﭻﻳﻚ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﺛﺒﺖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﺣﺎﻓﻈﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ رﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪55‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬آﺧﺮ ﻣﻲداﻧﻲ‪ ،‬ﺣﺲ ﺷﻨﻮاﻳﻲ ﻫﻢ وﺳﻮﺳﻪﻫﺎي ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺧـﻮد را دارد‪ .‬ﻧﻮﺷـﺘﻪاي‪» :‬ﻟـﺬﺗﻲ ﻛـﻪ از‬
‫ﺷﻨﻴﺪن ﻣﻲﺑﺮﻳﻢ ﻫﻢ وادارم ﻛﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ زﻳﺮ ﻳﻮغ آن ﮔﺮدن ﺧﻢ ﻛﻨﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺗﻮ ﻣﺮا رﻫـﺎ ﻛـﺮدي‪ .‬آزادم ﺳـﺎﺧﺘﻲ‪.‬‬
‫اﻋﺘﺮاف ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز وﻗﺘﻲ آﻫﻨﮕﻲ را ﻣﻲﺷﻨﻮم ﻛﻪ ﻛﻼم ﺗﻮ ﺑﻪ آن روح و زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ و ﺑـﺎ ﺻـﺪاﻳﻲ‬
‫ﺧﻮش و ﻫﻨﺮﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﺣﺴﺎس رﺿﺎﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ...‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﮔﻨﺎه ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑـﺪون آن ﻛـﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺸﻮم‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﻌﺪ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﮔﻨﺎه اﺳﺖ ‪ «. 144‬ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﮔـﺎه آرزو ﻣـﻲﻛﻨـﻲ اي ﻛـﺎش ﻧﻮاﻫـﺎي‬
‫ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي ﻛﻪ ﻣﺰاﻣﻴﺮ داوود را ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺬف ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ؛ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ از ﮔﻮشﻫﺎي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻠﻜـﻪ از ﺗﻤـﺎم‬
‫ﻛﻠﻴﺴﺎ‪ .‬و اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﻲ‪» :‬و از اﻳﻦ روﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ اﺳﻘﻒ آﺗﺎﻧﺎﺳﻴﻮس ‪ Bishop Athanasius‬اﻫﻞ اﺳﻜﻨﺪرﻳﻪ‪ ،‬ﺑﻨﺎ‬
‫ﺑﺮ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪهام‪ ،‬روﺷﻲ ﺑﺲ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬او ﺧﻮاﻧﻨﺪهي ﻛﻠﻴﺴﺎ را وا داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻣﺰاﻣﻴﺮ را ﺑﺎ ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ آنﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﺑﺸﻮد ﺗﺎ آواز ‪«. 145‬‬
‫ﺑﺪا ﺑﻪ ﺣﺎل ﺟﻤﺎﻋﺖ آن ﻛﻠﻴﺴﺎ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ .‬آﻳﺎ ﺑﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﺮ ﻳﻚ ﻋﺒﺎدت اﻟﻬﻲ ﺑﺎﺷﺪ؟ و آﻳـﺎ ﻋﺒـﺎدت‬
‫اﻟﻬﻲ ﻫﻨﺮ ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫اورل‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻮد را از دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﻣﺤﺮوم ﻛﺮدهاي‪ .‬ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ از ﻏﺬا ﺧﻮردن‪ ،‬ﺑﻮﻳﻴﺪن ﮔﻞﻫﺎ‪ ،‬و‬
‫ﺷﻨﻴﺪن ﻧﻮاي ﻣﺰاﻣﻴﺮ داوود ﻟﺬت ﻧﻤﻲﺑﺮي‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪاي‪» :‬اﻛﻨﻮن ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﺎر دﻳﮕـﺮ از ﻫـﻮسﺑـﺎزي دﻳـﺪﮔﺎﻧﻢ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ‪ ...‬ﭼﺸﻢﻫﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺒﺎ‪ ،‬ﺷﻜﻞﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن‪ ،‬رﻧـﮓﻫـﺎي ﻣﺘﻨـﻮع‪ ،‬و درﺧـﺸﺎن ﻫـﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻴﻜﻦ اﻳﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮ روح ﻣﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺘﻴﺎزي اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺧﺪاوﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ او ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ را‬
‫در ﺣﺪ اﻋﻼي ﺧﻮﺑﻲ آﻓﺮﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ آﻓﺮﻳﻨﻨﺪه ﻣﻄﺮح اﺳﺖ و ﻧﻪ آﻓﺮﻳﺪهي او‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺎن اﺳـﺖ‬
‫ﻛﻪ آه ﻋﻤﻴﻘﻲ از دل ﺑﺮﻣﻲﻛﺸﻲ و ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ‪» :‬ﻧﻮر ﻣﺎدي‪ ،‬ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﺧﻄﺮﻧﺎك و اﻏﻮاﻛﻨﻨﺪهاي دارد و ﺟـﺬاﺑﻴﺖ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ را ﺑﺮاي آنﻫﺎ ﻛﻪ ﻛﻮرﻛﻮراﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻋﺸﻖ ﻣﻲورزﻧﺪ‪ ،‬اﻓﺰون ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ «.‬و ﺑﺎ اﻳـﻦ ﺟﻤـﻼت اداﻣـﻪ‬
‫ﻣﻲدﻫﻲ‪» :‬از ﻫﻤﻴﻦ رو اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺮاد ﺑﻲﺷﻤﺎري ﺗﻼش ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮدهاﻧﺪ ﺗﺎ از ﻃﺮﻳﻖ اﻧﻮاع ﻫﻨﺮ و ﺻﻨﻌﺖ‪،‬‬
‫ﻛﻔﺶ و ﻟﺒﺎس‪ ،‬ﻟﻴﻮان و ﮔﻠﺪان از ﻫﺮ ﻗﺒﻴﻞ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺷﻲ و ﺳﺎﻳﺮ ﻫﻨﺮﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن‪ ،‬ﺑﺮ وﺳﻮﺳﻪي ﭼﺸﻢ ﺑﻴﺎﻓﺰاﻳﻨﺪ‪.‬‬
‫و در اﻳﻦ ﻣﻘﺎل‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﻓﺮاﺗﺮ از آنﭼﻪ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﺿﺮوري و ﻣﻨﻄﻘﻲ اﻳﺠﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ و ارج ﻣـﺬﻫﺒﻲ دارد‪ ،‬ﭘـﻴﺶ‬
‫ﻣﻲروﻧﺪ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ آنﭼﻪ را آﻓﺮﻳﺪهاﻧﺪ دﻧﺒﺎل ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و در ﺑﺎﻃﻦ‪ ،‬آن ﻛـﺴﻲ را ﻛـﻪ ﺧـﺎﻟﻖ آﻧـﺎن‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺮك ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ و ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑـﻪ ﻓـﺮد ﻣﺨﻠـﻮق ﺑـﻮدن ﺧـﻮد را از ﺑـﻴﻦ ﻣـﻲﺑﺮﻧـﺪ‪«. 146‬‬

‫‪ 144‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪33‬‬

‫‪ 145‬ﭘﻴﺸﻴﻦ‬
‫‪ 146‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪34‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪56‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬ﺑﮕﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬آﻳﺎ اﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎً ﻫﻤﺎن ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻣﺨﻠﻮق ﺑﻮدن ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ از آﻓـﺮﻳﻨﺶ ﺧﺪاوﻧـﺪ ﻟـﺬت‬
‫ﺑﺒﺮﻳﻢ؟ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻳﺎدت ﺑﻴﺎورم ﺳﺮﻣﺸﻖ ﻗﺮار دادن اودﻳﭗ ﺷﺎه‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ دﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ ‪. 147‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ و ﺗﻪ ﻗﻀﻴﻪ را ﺑﺎ ﻫﺸﺪار ﻋﻠﻴﻪ وﺳﻮﺳﻪاي ﻛﻪ ﻧﺎﺷﻲ از ﻛﻨﺠﻜﺎوي اﻧﺴﺎﻧﻲ اﺳـﺖ‪ ،‬ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻢ ﻣﻲآوري‪)» :‬ﻛﻨﺠﻜﺎوي( ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻟﺬت را ﺟﺴﻤﺎً درﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﻗﺼﺪ آن دارد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﺎﻟﺒﺪ ﻣـﺎدي‪،‬‬
‫و از ﻃﺮﻳﻖ ﻫﻤﺎن ﺣﺲﻫﺎي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻴﺎﻣﻮزد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻨﺎوﻳﻨﻲ ﭼﻮن ﻓﻬﻢ و داﻧـﺶ‬
‫را ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ‪ ،‬اﻧﮕﻴﺰاﻧﻨﺪهي داﻧﺶ اﺳﺖ ‪ «... 148‬اورل‪ ،‬اﻳﻦ ﻋﻴﻦ ﺟﻤﻼت ﺗﻮﺳﺖ؛ ﺗﻮﻳﻲ ﻛـﻪ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺷﻐﻞ واﻻي ﺧﻄﻴﺐ ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ در ﻣﻴﻼن ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدي‪ .‬دﺳﺖﻛﻢ اﮔﺮ ﻣﻬﺮ ﺳﻜﻮت را ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺖ‬
‫ﻣﻲزدي‪ ،‬ﭼﻪﺑﺴﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﺧﻮد را ﻓﻴﻠﺴﻮف ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﻲ‪. 149‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ از آن‪ ،‬ﻫﺸﺪار ﻣﻲدﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﺒﺎدا ذﻫﻦ ﻣﺠـﺬوب ﺳـﻴﺮ و ﮔـﺸﺖ ﺳـﺘﺎرﮔﺎن ﺷـﻮد ـ ﻳـﺎ ﻣﺠـﺬوب‬
‫ﺗﺎزياي ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﺮﮔﻮﺷﻲ وﺣﺸﻲ ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻣﻨﺠﺰ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲﻛﻨـﻲ ﮔـﻮﻳﻲ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪﻫﻲ ﻛﻪ وﺳﻮﺳﻪي اﻧﺤﺮاف از آنﭼﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺑﻴﻨـﺪ‪ ،‬اﻣـﺮي ﻃﺒﻴﻌـﻲ اﺳـﺖ‪ .‬ﻧﻮﺷـﺘﻪاي‪:‬‬
‫»اﻏﻠﺐ وﻗﺘﻲ در ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪام‪ ،‬ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﻣﺎرﻣﻮﻟﻜﻲ را ﻛﻪ ﻣﮕﺲ ﺷﻜﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻳﺎ ﻋﻨﻜﺒﻮﺗﻲ‬
‫ﻛﻪ ﭘﺲ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﺸﺮات ﺗﺎرﻫﺎﻳﺶ را دور آﻧﺎن ﻣﻲﺗﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻬﻲ اﺳﺖ اﻳﻨﺎن ﻣﻮﺟﻮدات ﺑﻲاﻫﻤﻴﺘـﻲ ﻫـﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻟﻲ آﻳﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺎر ﻳﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ؟ از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻦ ﻋﻼﻳﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗـﻮ ﺑـﻪ ﺳـﺠﺪه ﻣـﻲاﻓـﺘﻢ؛ ﻛـﻪ‬
‫ﻫﻤﻪي ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻣﺘﻌﺎﻟﻲ آﻓﺮﻳﺪهاي و ﻧﻈﻢ دادهاي‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ از آن ﻧﻈﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧـﻮد ﻣﻌﻄـﻮف‬
‫ﻧﻜﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اوج ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ و ﺳﻘﻮط ﻧﻜﺮدن ﭼﻴﺰي دﻳﮕﺮ‪«. 150‬‬

‫‪ 147‬ﻧﻚ ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ‪40‬‬

‫‪ 148‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪35‬‬
‫‪) Si tacuisses, philosophus mansisses 149‬اﮔﺮ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻲﻣﺎﻧﺪي‪ ،‬ﻣﻲﺷﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘـﺬﻳﺮﻓﺖ ﻛـﻪ ﺧﺮدﻣﻨـﺪي‪ (.‬ﺑـﻪ‬
‫اﻋﺘﻘﺎد ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲﺗﺮﻳﻦ ﺟﻤﻊﺑﻨﺪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻦ اﺻﻄﻼح ﻛﻪ در ﻛﺘﺎب »ﺗﺴﻠﻴﺎت ﻓﻠﺴﻔﻪ« ﻧﻮﺷﺘﻪي ﺑﻮﺋﺘﻴﻮس )‪ (Boethius‬آﻣﺪه )‪ 480‬ﺗﺎ ‪524‬م(‪ ،‬در ﺣﺪود ﺻﺪ ﺳـﺎل‬
‫ﭘﺲ از ﻧﺎﻣﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺤﻜﻤﻲ اﺳﺖ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺪﻋﺎ ﻛﻪ ﺑﻮﺋﺘﻴﻮس ﺑﺎﻳـﺪ ـ ﻣـﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳـﺎ ﻏﻴـﺮ ﻣـﺴﺘﻘﻴﻢ ـ ﺑـﺎ‬
‫ﻧﺎﻣﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ آﺷﻨﺎ ﻣﻲﺑﻮده؛ دﺳﺖﻛﻢ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﻲ از آن‪ .‬ﺑﻮﺋﺘﻴﻮس ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ را ﺑﻪ ﺧـﻮﺑﻲ ﻣـﻲﺷـﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﭘـﺲ‬
‫ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻤﺎن ﺑﺒﺮﻳﻢ ﺑﺎ »ﻛﻮدﻛﺲ ﻓﻠﻮرﻳﺎ« ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﺑـﻮده اﺳـﺖ‪ .‬ﺣـﺪاﻗﻞ ﺑﺮﺧـﻲ از ﻋﺒـﺎرات ﻧﺎﻣـﻪ‪ ،‬ﺑـﻪ او‬
‫رﺳﻴﺪه ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ 150‬اﻋﺘﺮاﻓﺎت‪ ،‬ج دﻫﻢ‪ ،‬ص‪35‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪57‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً ﺑﻪ اﻳﻜﺎروس ‪ 151‬ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻢ‪ .‬او ﻫﻢ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اوج ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺳﻘﻮط ﻛﺮد‪ .‬ﻋﻠـﺘﺶ‬
‫اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﻮد اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﺸﺎﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ آنﭼﻪ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣـﺮدم ﺑﺎﺑـﻞ‬
‫آﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺜﺎل ﺑﺰﻧﻢ؛ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺟﻲ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ اوج آﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﻣﻲرﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺻﺪاﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻲ‪ ،‬ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻢ و ﻧﺎﻣﻪ از ﺷﺮم ﺳﺮخ ﻧﻤﻲﺷـﻮد ‪ . 152‬ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻮ از اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺖ رخ داده‪ ،‬ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪهاي‪ .‬واﻗﻌﺎً ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﻪاي‪ .‬ﺧﻮدت ﻧﻴﺰ اﻳﻦ‬
‫واﻗﻌﻴﺖ را ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﻲﻛﻨﻲ‪ .‬اي ﻛﺎش در اﻳﻦ زﻣﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﺳﺎﻋﺎﺗﻲ ﭼﻨﺪ از ﻋﻤﺮ زﻣﻴﻨﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣـﻦ ـ‬
‫و ﻻﺟﺮم ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي ـ ﺑﺪﻫﻲ‪ .‬اورل‪ ،‬از ﺧﺎﻧﻪ ﺑـﺮون ﺷـﻮ‪ .‬ﺑﻴـﺮون ﺑـﺮو و زﻳـﺮ درﺧـﺖ اﻧﺠﻴـﺮي ﻟـﻢ ﺑـﺪه‪.‬‬
‫ﺣﺲﻫﺎﻳﺖ را آزاد ﺑﮕﺬار؛ اﮔﺮ ﺷﺪه ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ اورل‪ ،‬و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎم آن ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ داده ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﺑﻜﺶ‪ .‬ﺑﻪ آواز ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﮔﻮش ﺑﺴﭙﺎر و ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﮔﻨﺒـﺪ ﻣﻴﻨـﺎ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ‪ 153‬و ﻣﺸﺎم ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑـﺎ ﻣـﺸﺎم ﻃﺒﻴﻌـﺖ ﺳﺮﺷـﺎر ﻛـﻦ‪ .‬اورل‪ ،‬اﻳـﻦ اﺳـﺖ آن ﭼﻴـﺰي ﻛـﻪ ﺟﻬـﺎﻧﺶ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ و وﺟﻮد دارد‪ .‬اﻛﻨﻮن‪ ،‬اﻳﻦﺟﺎ‪ .‬ﺗﻮ ﻫﺰارﺗﻮي ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﻣﺴﻴﺤﻲ و اﻓﻼﻃﻮﻧﻴﺎن را ﭘﻴﻤﻮدهاي‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ دﻳﮕـﺮ‬
‫ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻪاي؛ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه اﻧﺴﺎنﻫﺎ‪.‬‬
‫ﺟﻬﺎن ﭼﻪ اﻧﺪازه وﺳﻴﻊ اﺳﺖ و ﻣﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه درﺑﺎرهي آن ﻛﻢ ﻣﻲداﻧﻴﻢ‪ .‬و زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‪ .‬ﻳـﺎدت‬
‫ﻣﻲآﻳﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﺴﺮون ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪي‪ ،‬ﺧﻮد ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﺑﮕﻮﻳﻲ‪.‬‬
‫ﭼﻪﺑﺴﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺼﺪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺑﺎ روح ﻣﺎ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻪ‪ ،‬ﺷـﺎﻳﺪ او ﺧـﺪاي ﻣﻬﺮﺑـﺎن و رﺣﻴﻤـﻲ ﺑﺎﺷـﺪ؛‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎري ﻛﻪ ﻣﺎ را آﻓﺮﻳﺪه ﺗﺎ در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن زﻧـﺪﮔﻲ ﻛﻨـﻴﻢ‪ .‬اوه‪ ،‬اورل‪ ،‬اي ﻛـﺎش در داﻣـﻦ ﻃﺒﻴﻌـﺖ و زﻳـﺮ‬
‫درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮي اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻲﻛﺮدي ـ ﻣﺠﺴﻢ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﻧﺠﻴـﺮي را در دﺳـﺖ ﮔﺮﻓﺘـﻪاي ـ در آن ﺻـﻮرت‬
‫ﺑﻲﺗﺮدﻳﺪ ﻣﻲآﻣﺪم و ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪي ﺗﻮ ﺑﻮﺳـﻪ ﻣـﻲزدم‪ .‬ﺑﺎﻳـﺪ ﺳـﺨﺖ ﺑﻜﻮﺷـﻢ ﺗـﺎ آن واژهي ﺗﺮﺳـﻨﺎك و‬
‫ﻓﺮﺳﻮدهي »ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري« را ﻓﺮو ﺑﺪﻫﻢ‪ .‬زﻳﺮا ﻫﻨﻮز‪ ،‬آري ﻫﻨﻮز اﻳﻦ واژه ﻫﻤﭽﻮن ﺑـﺎري ﺳـﻨﮕﻴﻦ ﺑـﺮ ذﻫـﻦ ﺗـﻮ‬
‫ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻮ را از ﻗﻴﺪ آن آزاد ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧـﺎ آﻏـﻮش ﻣـﻦ ﺑـﻮد‪ .‬آﺧـﺮ ﭼـﺮا‬
‫ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ از ﻫﻴﭙﻮ رﮔﻴﻮس دور ﺑﺎﺷﺪ؟‬

‫‪ 151‬ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از اﺳﺎﻃﻴﺮ ﻳﻮﻧﺎن‪» :‬دداﻟﻮس )‪ (Dedalus‬از ﭘﺮ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﻣﻮم‪ ،‬ﺑﺎلﻫﺎﻳﻲ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺴﺮش اﻳﻜـﺎروس‬
‫)‪ (Icarus‬ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﭘﺮواز ﻛﻨﻨﺪ و از ﺟﺰﻳﺮهي ﻛﺮت ﺑﮕﺮﻳﺰﻧﺪ‪ .‬دداﻟﻮس ﺑﻪ اﻳﻜـﺎروس ﻫـﺸﺪار داد ﻛـﻪ زﻳـﺎد اوج ﻧﮕﻴـﺮد و ﺑـﻪ‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ آب ﺷﺪن ﻣﻮمﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ اﻳﻜﺎروس ﺧﻴﺮهﺳﺮ‪ ،‬ﻫـﺸﺪار ﭘـﺪر را ﻧﺎدﻳـﺪه ﮔﺮﻓـﺖ و‬
‫ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﺮﻫﺎﻳﺶ ﺳﻮﺧﺖ و ﺑﻪ داﺧﻞ درﻳﺎ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ ،Epistula non erubescit 152‬ﺳﻴﺴﺮون‬
‫‪ 153‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺑﺎﻻ و ﻣﺸﺘﺮي )ژوﭘﻴﺘﺮ( ﺑﻨﮕﺮ‪ «.‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ آﺳﻤﺎنﻫـﺎ‪ .‬از اﻳـﻦ رو ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان‬
‫ﻣﺜﺎل‪ ،‬در ﻫﻮراس )ﺗﺤﺖ آﺳﻤﺎن( ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻌﺎدل ‪) sub love‬ﺗﺤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ( ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪58‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻫﺮ ﻃﻮري ﻛﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﭘﺲ ﺗﻤﻨﺎ ﻣﻲﻛﻨﻢ آن را ﺑﺨﻮان‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ واﻗﻌـﺎً‬
‫دﻳﮕﺮ اﻣﻴﺪ ﻧﺪارم ﻛﻪ ﻛﻠﻤﺎﺗﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر‪ ،‬ﻛﻮزهي روﻏﻨﻢ را ﺷﻜﺴﺘﻢ و ﺗﻼشﻫﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﻫﺪر رﻓﺖ‪. 154‬‬
‫اورل‪ ،‬ﺳﺨﺖ وﺣﺸﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬از آنﭼﻪ ﻣﺮدان ﻛﻠﻴﺴﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ زﻧﺎﻧﻲ ﭼـﻮن ﻣـﻦ ﺧﻮاﻫﻨـﺪ آورد‪،‬‬
‫وﺣﺸﺖ دارم‪ .‬ﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ زن ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ را زن آﻓﺮﻳﺪه‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ آن ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﻛﻪ ﻣﺮد‬
‫ﻫﺴﺘﻴﺪ وﺳﻮﺳﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ؛ ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎ را ﻣﺮد آﻓﺮﻳﺪه‪ .‬آﻳـﺎ ﺗـﺼﻮر ﻣـﻲﻛﻨـﻲ ﻛـﻪ ﺧﺪاوﻧـﺪ‬
‫ﻣﺘﻌﺎل ﺧﻮاﺟﮕﺎن و اﺧﺘﻪﻫﺎ را ﺑﺮ ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ دل ﺑﻪ زﻧﻲ ﻣﻲﺑﻨﺪﻧﺪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ؟ در آن ﺻﻮرت ﻫﺸﺪار ﻛـﻪ‬
‫ﻛﺎر آﻓﺮﻳﻨﺶ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ ،‬زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺮد را ﻧﻴﺎﻓﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺧﻮد را اﺧﺘﻪ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺘﻢ اﺗﻔﺎﻗﻲ را ﻛﻪ در رم اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻢ‪ .‬و دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻲاﻧﺪﻳﺸﻢ‪ .‬زﻳﺮا آن روز‬
‫اﻳﻦ ﻣﻦ ﻧﺒﻮدم ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﺮم ﻓﺮود آوردي‪ .‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬آن زن ﺣﻮا ﺑﻮد؛ ﻣﻈﻬﺮ ﺗﻤـﺎم‬
‫زﻧﺎن‪ .‬و آن ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻇﻠﻢ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻬﺪﻳﺪي اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺑﺴﻴﺎر ‪. 155‬‬
‫از ﺗﺮس ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﻲﻟﺮزم‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ روزي ﻓﺮا ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ زﻧﺎﻧﻲ ﭼﻮن ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ ﻣـﺮدان ﻛﻠﻴـﺴﺎي‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻲ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬و ﻣﻲداﻧﻲ ﭼﺮا ﻧﺎﺑﻮدﺷﺎن ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب؟ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﺎدآوري ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ روح‬
‫و اﺳﺘﻌﺪاد ﺧﻮد را اﻧﻜﺎر ﻛﺮدهاﻳﺪ‪ .‬و ﺑﺮاي ﭼﻪ؟ ﺑﺮاي ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﻫﻤﻪي ﺷﻤﺎ‪ ،‬آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﺷـﻤﺎ‬
‫آﻓﺮﻳﺪ و زﻣﻴﻨﻲ در زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺘﺎن ﻛﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻛﻨﻴﻨﻲ از زﻧﺎن دارد ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﻲآورﻧﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﺧﺪاﻳﻲ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از ﺳﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺗﻮ ﺑﮕﺬرد‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ روزي ﻫﻢ ﺗﻮ را ﺑﻪ دﻟﻴﻞ آن ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﻟﺬتﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﭘﺸﺖ ﻛﺮدي‪ ،‬داوري ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﻋﺸﻖ را اﻧﻜﺎر ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮد آن را ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ـﺎ اﻧﻜـﺎر‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ؟‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺑﺲ اﻧﺪك از آن ﻣﻲداﻧﻴﻢ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ اﮔﺮ ﺗﻮ دﺳﺘﻮر داده ﺑﻮدي ﻛﻪ اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫داده ﺷﻮد‪ ،‬ﺗﺎ اﻳﻦﺟﺎ در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﺑﺨﻮاﻧﻢ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺨﻢ ﻣﻨﻔﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻧﺨﻮاﻫﻢ داد ﻣـﺮا ﻏـﺴﻞ‬
‫ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ از او ﺧﻮف دارم‪ .‬ﺣﺲ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻫﻢاﻛﻨﻮن ﺑﺎ ﺧﺪاﻳﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫و آﻳﺎ‪ ،‬ﻣﮕﺮ از ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﮕﺬرﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ آﻓﺮﻳﺪهي او ﻧﻴﺴﺘﻢ؟ ﻋﻴﺴﺎي ﻧﺎﺻﺮي ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮا از اﻧﺠـﺎم اﻳـﻦ ﻛـﺎر‬
‫ﺑﺎزﻣﻲدارد‪ .‬ﭼﻪﺑﺴﺎ او ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﻣﺮد ﺧﺪا ﺑﻮد‪ .‬آﻳﺎ ﺑﺎ زﻧﺎن ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻧﺒﻮد؟ از ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﻣﺴﻴﺤﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاي ﻋﻴﺴﺎي ﻧﺎﺻﺮي‪ ،‬ﺗﻮ را ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻔﻲ ﻛﺮدهاي‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪ 154‬ﻓﻠﻮرﻳﺎ در اﻳﻦﺟﺎ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ از ﭘﻼوﺗﻮس )‪ (Plautus‬ﺑﺎزي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪) Oleum et operam perdidi :‬ﻣـﻦ ﻛـﻮزهي روﻏـﻨﻢ را و‬
‫ﺗﻼشﻫﺎﻳﻢ را ﺷﻜﺴﺘﻪام(‪ .‬اﺷﺎرهاي اﺳﺖ ﺑﻪ دﺧﺘﺮي ﻛﻪ ﺑﻴﻬﻮده ﺗﻼش ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫‪ 155‬ﻧﻚ ﺳﻴﺴﺮوس‪“Multis minatur, qui uni facit iniuriam” :‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪59‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺣﺮﻓﻢ را زدم و روﺣﻢ را آزاد ﻛﺮدم ‪ . 156‬و ﺣﺎﻻ ﻋﺎﻟﻲﺟﻨﺎب‪ ،‬وﻗﺖ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻲ ﺑﻨﻮﺷﻴﻢ ‪ . 157‬ﻣـﻦ در‬
‫زﻳﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮﻣﺎن در ﻗﺮﻃﺎﻧﺠﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪام‪ .‬ﺑﺮاي ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺑﺎر‪ ،‬اﻣﺴﺎل ﻏﺮق در ﺷـﻜﻮﻓﻪ ﺷـﺪه اﺳـﺖ ‪ . 158‬اﻣ‪‬ـﺎ‬
‫درﻳﻎ از ﻳﻚ ﺛﻤﺮ ‪. 159‬‬
‫ﺑﺪرود ‪!160‬‬

‫‪156‬‬
‫‪Dixi et salvavi animam meam‬‬
‫‪ ،Nunc est bibendum 157‬ﻫﻮراس‬
‫‪) Floret 158‬از ﻓﻌﻞ ‪ ،floreo‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺷﻜﻔﺘﻦ و ﮔﻞ اﺳﺖ(‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ در اﻳﻦﺟﺎ ﻫﻢ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮم ﻧﺎم ﺧـﻮدش ﺑـﺎزي‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﻧﺎم ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺼﺪر ‪) flos ،floris‬ﮔﻞ( ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻚ ‪ ،Flora‬اﻳﺰدﺑﺎﻧﻮي ﮔﻞﻫﺎ‪.‬‬
‫در ﺣﺪود دو ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮي ﺑﻴﺮون اوﺳﺘﻴﺎ‪ ،‬وﻳﺮاﻧﻪﻫﺎي ﻳﻚ ﺻﻮﻣﻌﻪي آوﮔﻮﺳﺘﻴﻨﻲ ﺑﺮﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه )ﺳﻦآوﮔﻮﺳﺘﻴﻨﻮ(‪ .‬اﻳﻦ ﺻﻮﻣﻌﻪ‪،‬‬
‫در ﻗﺮون ﻣﻴﺎﻧﻪ در ﺳﺎﺣﻞ رود ﻓﻴﻮرا )‪ (Floria‬ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ؛ در ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ رود ﺑﻪ درﻳﺎ ﻣﻲرﻳﺰد‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪم ﻛﻪ اﻳـﻦ‬
‫ﺑﻲﺗﺮدﻳﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻨﺖ ﻓﻠﻮرﻳﺎ از زﻣﺎن ﻗﺮون ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ Fructum, av fructus 159‬ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ »ﻛﺎرﺑﺮد«‪» ،‬ﭘﺎداش« ﻳﺎ »ﺑﻬﺮه« ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻓﻠﻮرﻳـﺎ ﭼﻬـﺎر اﻧﺠﻴـﻞ را ﺧﻮاﻧـﺪه‬
‫ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻚ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ﺑﺎب ‪ ،21‬آﻳﻪﻫﺎي ‪ 18‬ـ ‪22‬؛ و ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،3‬آﻳـﻪﻫـﺎي ‪ 6‬ـ ‪» .9‬و ﺑﺎﻣـﺪادان‪ ،‬ﭼـﻮن ﺑـﻪ ﺷـﻬﺮ ﻣﺮاﺟﻌـﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ ،‬ﮔﺮﺳﻨﻪ ﮔﺸﺘﻪ‪ .‬ﻛﻪ در اﺛﻨﺎي راه درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮي را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻓﺮﻣﻮده‪ ،‬ﻧﺰد آن آﻣﺪه‪ ،‬ﺑـﻪ ﺟـﺰ ﺑـﺮگ ﺑـﺮ آن ﻫـﻴﭻ‬
‫ﻧﻴﺎﻓﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦﺑﻌﺪ ﻫﻴﭻ ﻣﻴﻮه ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﻤﻮ ﻧﻜﻨﺎد ﻛﻪ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ در ﺳﺎﻋﺖ ﺧﺸﻚ ﮔﺮدﻳﺪ‪«.‬‬
‫»و اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻲ را درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮي ﺑﻮد ﻛـﻪ در ﺗﺎﻛـﺴﺘﺎﻧﺶ ﻏـﺮس ﻧﻤـﻮده ﺑﻮدﻧـﺪ و آﻣـﺪه ﺛﻤـﺮ آن را‬
‫ﺟﺴﺖوﺟﻮ ﻛﺮده ﻧﻤﻲﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺗﺎكﻧﺸﺎن را ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺣﺎل ﺳﻪ ﺳﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲآﻳﻢ و ﺛﻤـﺮ اﻳـﻦ ﻧﻬـﺎل اﻧﺠﻴـﺮ را ﺟـﺴﺘﻪ‪،‬‬
‫ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ‪ .‬آن را ﺑﺒﺮ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﺎر اﻳﻦ زﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ اي آﻗﺎ‪ ،‬اﻣﺴﺎل دﻳﮕﺮ آن را ﮔﺬار ﻛﻪ اﻃﺮاف آن را ﺑﻜـﻨﻢ‬
‫و ﮔﻮد اﻧﺪازم‪ .‬آن ﻫﻨﮕﺎم اﮔﺮ ﺛﻤﺮ آورد ﻫﻮاﻟﻤﻄﻠﻮب‪ ،‬و اﻻّ آن را ﺑﻌﺪاً ﺑﺒﺮ‪«.‬‬
‫‪ :Vale! 160‬ﻧﺤﻮهي رﺳﻤﻲ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ در ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ‪.‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪60‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﻛﻼم آﺧﺮ‬

‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎري رو در روﻳﻢ‪ .‬آﻳﺎ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﻧﺎﻣﻪاش را ﺑﻪ اورل ﻓﺮﺳﺘﺎد؟ ﭼﻪﺑﺴﺎ ﻟﺤﻈﻪي ﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛـﻪ‬
‫رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺟﺮأت ﻧﻜﺮد آن را ارﺳﺎل ﻛﻨﺪ؟ اﺷﺎرهاي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ در ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻣـﻲﻧﻮﻳـﺴﺪ از ﺑﻼﻳـﻲ ﻛـﻪ روزي‬
‫ﻣﺮدان ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ زﻧﺎﻧﻲ ﭼﻮن او ﺧﻮاﻫﻨﺪ آورد‪ ،‬ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ از ﺑﺮﺧﻲ ﭘﺎﻧﻮﺷﺖﻫﺎ ﺑﺮﻣﻲآﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﻤﺎﺑﻴﺶ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛـﻪ ﻧﺎﻣـﻪ ﺑـﻪ اﺳـﻘﻒ ﻫﻴﭙـﻮ رﮔﻴـﻮس‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻛﺎﺗﻮﻟﻴﻚ ﻣﺨﻔﻲ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺘّﻲ اﮔﺮ از روي آن ﻧﺴﺨﻪﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪدي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻟﺰوﻣﺎً ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻓﺮاد زﻳﺎدي آن را‬
‫دﻳﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬و ﻃﺒﻴﻌﺘﺎً اﺻﻞ ﻧﺎﻣﻪي ﭘﻮﺳﺘﻲ ﻫﻢ ـ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻋﻤﺪ ـ ﺗﺎ ﻗﺮن ﺷـﺎﻧﺰدﻫﻢ ﻣـﻴﻼدي ﻛـﻪ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن آﺷﻜﺎر ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﭘﺲ از آن ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ رخ داده؟‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺴﺨﻪي ﻣﻦ از »ﻧﺎﻣﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ«‪ ،‬در ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪي ﺻﻮﻣﻌﻪاي ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮده ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺧﻴﺮاً ﭘﻴﺪا ﺷﺪه و‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آن ﻛﺘﺎبﻓﺮوﺷﻲ ﻣﺤﻘﺮ ﻛﺘﺎبﻫﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ در ﺑﻮﺋﻨﻮسآﻳـﺮس ﻓﺮوﺧﺘـﻪ ﺷـﺪه اﺳـﺖ‪ .‬ﻛﺘـﺎبﻓـﺮوش‬
‫ﭼﻴﺰي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮن ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻗﺼﺪ دارد ﻫﻮاي ﻣﺸﺘﺮيﻫﺎﻳﺶ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬ﺣﺘّـﻲ ﻳـﻚ ﻛـﺸﻴﺶ ـ ﻳـﺎ‬
‫ﻓﺮدي دﻳﮕﺮ ـ ﻫﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮد را در ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﻴﺎز ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺎﻟﻲ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫و اﻣ‪‬ﺎ در ﻣﻮرد ﻋﺮﺿﻪي ﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﻣﻦ اﻣﻜﺎن دﻳﮕﺮي را ﻣﺠﺴﻢ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ .‬ﮔﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ را از ﻓﻠﻮرﻳﺎ‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﺎﻣﻪي ﭘﻮﺳﺘﻲ ﻛﻬﻨﻪ را ﻋﺮبﻫﺎ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻗﺮن ﻫﻔﺘﻢ آﻓﺮﻳﻘﺎي‬
‫ﺷﻤﺎﻟﻲ را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار دادﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭼﻪﺑﺴﺎ آن را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ ﺑـﺮده ﺑﺎﺷـﻨﺪ؛ ﺟـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ‬
‫ﻗﺮنﻫﺎ آن را ﺣﻔﻆ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺎﺗﺤﺎن اﺳﭙﺎﻧﻴﺎﻳﻲ ﺑﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ ﺑﺮده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻳﺎ اﺻﻞ ﻧﺎﻣﻪي ﭘﻮﺳﺘﻲ ﻛﻬﻨﻪ ﻫﻨﻮز وﺟﻮد دارد؟‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ اﻣ‪‬ﺎ ﭘﺮﺳﺶ دﻳﮕﺮي ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﻴﺖ اﺳﺖ‪ :‬اﻳﻦ ﻛـﻪ واﻛـﻨﺶ آوﮔﻮﺳـﺘﻴﻦ ﭘـﺲ از درﻳﺎﻓـﺖ ﻧﺎﻣـﻪ از‬
‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻪي ﻗﺪﻳﻤﻲاش ﭼﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ؟ ﺑﺎ آن ﭼﻪ ﻛﺮد؟ ﺑﺎ ﻓﻠﻮرﻳﺎ ﭼﻪ ﻛﺮد؟‬
‫ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ آﻳﺎ آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪي ﻓﻠﻮرﻳﺎ را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮد ﻳﺎ ﻧـﻪ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨـﺪ ﻫﻤـﻴﻦ اواﺧـﺮ‪،‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪي ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪاي از آوﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ )ﭘﻴﺘﺮ ﺑﺮاون‪ ،‬ﻛﺎﻟﺒﺪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬اﻧﺘﺸﺎرات داﻧـﺸﮕﺎه‬
‫ﻛﻠﻤﺒﻴﺎ‪ ،‬ﻧﻴﻮﻳﻮرك‪397 ،1988 ،‬ص(‪.‬‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﺣﻤﺎﻗﺖ ﻛﺮدم ﻛﻪ دﺳﺖﻛﻢ از ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪي واﺗﻴﻜﺎن درﺧﻮاﺳﺖ رﺳﻴﺪي ﻧﻜﺮدم‪.‬‬
‫ﻳﻮﺳﺘﻴﻦ ﮔﻮردر ـ اﺳﻠﻮ‪ ،‬ﻫﺸﺘﻢ اوت ‪1996‬‬
‫‪http://www.seapurse.ir‬‬
‫‪61‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ‬

‫ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه در ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﮔﺮداب ـ ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه ‪1388‬‬

‫ﺧﻄﺎﻳﺎﺑﻲ اﻣﻼﻳﻲ‪ :‬ﻓﺮوغ آﻓﺎق‪ ،‬ﻣﺮﻳﻢ اﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ )ﻧﻮروز ‪(1389‬‬
‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﺠﺎزي ﮔﺮداب‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻬﺎد و ﻣﺆﺳﺴﻪي دوﻟﺘﻲ‪ ،‬ﺷﺒﻪدوﻟﺘﻲ‪ ،‬و ﻳﺎ رﺳﻤﻲ واﺑﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫در ﮔﺮداب ﺑﺠﻮﻳﻴﺪ‪:‬‬

‫‪http://www.seapurse.ir‬‬