Αὐτοβιογραφικὸ σημείωμα τοῦ Κυρίλλου, βιβλίον ἀρ.

26
Προυσοῦ.

ἀρχιμ. Δοσιθέου Προυσιώτου (Κανέλλου), Κύριλλος ὁ

Καστανοφύλλης, ἐκδ. 1965, σελ. 7-8.

«Ἑν ἔτει ἀπὸ Χριστοῦ ᾳψοε΄ (1775) ἐγεννήθην ἐγὼ τὸ

ἔκτρωμα εἰς τὴν γῆν, ἐν τῇ γειτονευούσῃ πενιχρὰ κώμη
Καστανία. Τῷ ᾳψοζ΄ (1777) ἔμεινα ὀρφανὸς ἀπὸ ἐπίγειον
πατέρα. Τῷ ᾳψπ΄ (1780) ἐμβῆκα εἰς τὸ ἀλφάβητον ἐτῶν πέντε.
Τῷ ᾳψθ΄ (1789) ἔκαμα τέλος τῶν γραμμάτων. Τῷ ᾳψηδ΄
(1794) ἔλαβον τὴν τάξιν τοῦ ἀναγνώστου, ὑποδιακόνου,
διακόνου καὶ ἱερωσύνης, ὅλα παρὰ τοὺς κανόνας διὰ τὸ
ἀνήλικον τῆς ἡλικίας μου, ἐτῶν ὄντα δεκαεννέα. Τῷ ᾳψηϛ΄
(1796) ἀπῆλθον εἰς ἅγιον Ὅρος. Τῷ ᾳωα΄ (1801) ἐπέστρεψα
ἐδῶ εἰς τὰ μέρη τῆς πατρίδος μου, χάριν θεραπείας τοῦ
καρκινικοῦ πάθους ὀποῦ μὲ ἠκολούθησεν εἰς τὸν ἀριστερὸν
πόδα. Τῷ αὐτῷ ἔτει ἀπῆλθε πρὸς Κύριον ἡ μήτηρ μου καὶ αὖθις
ἐγὼ ἐπανέστρεψα εἰς τὸν ἐμὸν Ἁγιώνυμον Ἄθωνα. Τῷ ᾳωϛ΄
(1806) ἔλαβον ἐκεῖ τὸ Ἀγγελικόν σχῆμα, ὄντα τῇ ἡλικίᾳ
τριάκοντα καὶ ἕνα ἐτῶν. Τῷ ᾳωια΄ (1811) ἔκαμα τέλος τῶν ὧν
μετέχω μουσικῶν. Τῷ ᾳωιδ΄ (1814), ὄντα τῇ ἡλικίᾳ
τεσσαράκοντα παρὰ ἕνα ἐτῶν, δι’ αἰτήσεως τῶν πατέρων καὶ
τῶν τιμιωτάτων προεστώτων τοῦ βιλαετῖου, ἐπανῆλθον ἐδῶ
εἰς τὴν ἐμὴν πατρίδα τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Πυρσοῦ, ὅτε καὶ
τὴν ἔξοδον ἐκ τῆς μονῆς ἐποιήσαμεν τῶν γυναικῶν, καὶ
ἠθελήσαμεν συστῆσαι καὶ βιβλιοθήκην καὶ τὰς ἱερὰς
ἀκολουθίας κατὰ τάξιν ἀναγνῶναι καὶ ἄλλα τινὰ χρήσιμα τῆ
μονῇ ποιῆσαι. Πλήν ὁ μισόκαλος ἡμῶν ἐχθρός καὶ κοινὸς
πολέμιος τῶν ἀνθρώπων, ὁ μισῶν ἀείποτε τὸ καλόν, ὁ
Διάβολος δηλαδὴ, ἴσχυσε κάθ’ ἡμῶν. Ὅθεν κἀγὼ ἰδὼν τὸ
κακὸν ἀθάνατον, ἰδοὺ αὖθις ἀναχωρῶ εἰς τὴν φίλην μου
ἡσυχίαν τὸν Ἄθωνα, διὰ νὰ κλαίω τὰς ἐμὰς ἁμαρτίας, αἵτινες
ὑπερέβησαν τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου. Ὑμεῖς δέ, ἐν Χριστῷ
ἀδελφοί, καὶ πατέρες μου σεβασμιώτατοι, μὴ μοῦ ἐπιλάθησθε,
ἀλλ’ ὅταν προσεύχησθε πρὸς Κύριον μέμνησθέ μου τῆς ἀγάπης
καὶ ἱκετεύσατε τὸν Χριστόν, ἵνα τῇ αὐτοῦ εὐσπλαχνίᾳ
κατατάξῃ τὸ Πνεῦμα μου μετὰ τῶν δικαίων.

Ὀ ἀνάξιος τῆς ἱερᾶς κλήσεως

Κύριλλος ὁ Καστανοφύλλης»