Πέμπτη ἀρετὴ εἶναι ἡ ἀγρυπνία.

Μεθ' ἐπιγνώσεως καὶ μέτρου,

οἱ ἀρχάριοι μοναχοὶ ἂς ἀγρυπνοῦν τὸ ἥμισυ τῆς νυκτὸς καὶ ἂς
ἀναπαύονται τὸ ἕτερον ἥμισυ, ἕως τὸ πρωί ἂς ἀγρυπνοῦν
δηλαδὴ ἔξι ὦρες καὶ ἂς ἀναπαύονται ἔξι ἢ πέντε ὧρες. Οἱ πλεόν
προχωρημένοι ἂς ἀναπαύονται τέσσρεις ἢ τρεῖς ὧρες καὶ ἃς
ἀγρυπνοῦν ὀκτώ. Οἱ δὲ τέλιοι ἂς ἀναπαύονται μία μόνον ὥρα,
καὶ τὸ ὑπόλοιπον τῆς νυκτὸς ἃς ἀγρυπνοῦν καὶ ἃς προσεύχονται
ἀμετεώρίστως. Εἰς τὴν διάρκειαν τῆς ἡμέρας ἃς ἀναπαύονται
ἄπαντες μίαν ὥραν.