Κώστας Δεσποινιάδης, “Ζέλμπα”, Πανοπτικόν, 2017.

Απόψε βρέχει
κάποιοι στον κόσμο
κρυώνουν – όπως πάντα
κλείστε τα όλα
τηλεοράσεις, κινητά, διαδίκτυο
τον θόρυβο του κόσμου
και διαβάστε
μόνοι,
παντέρημοι
Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο.

*****
Γραμμένες έχω τις υψιπετείς
θεωρίες
τα μεταδιδακτορικά στη σημειολογία
τα Dasein, τα Vernunft/Verstand
και τα λοιπά μπαρμπούτσαλα
από εκκολαπτόμενους παπαγάλους
ακαδημαϊκούς
που δεν ξέρουν μήτε γιατί δούλευε
χαμάλης ο Άρης Αλεξάνδρου
μήτε και πού μετέφρασε τους Δαιμονισμένους

σε θέλω νύχτα
να χτυπάει η φλέβα σου
να κλαις με Λεοντάρη
για τʼ άδικα του κόσμου
να μη σε πιάνει το μάτι τους
ει δυνατόν ούτε το στόμα τους

εν γη αλμυρά το δάκρυ σου

πάντα με τους λησμονημένους.

*****
Να πάνε στα τσακίδια
τα γερμανοθρεμμένα μαμμόθρεφτα
και οι νοικοκυραίοι ποιητές
της ζεστής καμαρούλας.
Μετρήστε τους δεκαπεντασύλλαβους
αν είναι σωστοί,
αν είναι στη θέση τους
τα ούμλαουτ
στα ποιήματα του Χέλντερλιν,
αν στέκουν τα μέτρα και οι ίαμβοι
και αδειάστε μας τη γωνιά.

Κρύο και παγωνιά έχει έξω,

κρύο και παγωνιά.

*****
Διαβάζω στο διαδίκτυο
επιχειρήματα και κόντρα
επιχειρήματα για τον θάνατο
των βιβλίων.
Ότι η ψηφιακή τυπογραφία
θα αντικαταστήσει την
παραδοσιακή
ότι τα pixels θα
αντικαταστήσουν τους τσίγκους και τα στιγμόμετρα
ότι η άυλη απεραντότητα
του ψηφιακού κόσμου
θα υπερτερήσει των δυσβάσταχτων
χάρτινων όγκων.

Μπορεί.

Αλλά το ωραιότερο κοπλιμέντο

που είπα κάποτε σε γυναίκα
είναι ότι μυρίζει καλύτερα κι από
φρεσκοτυπωμένο βιβλίο
κι αυτό, διάολε, δεν θα
μπορούσα να το πω
αν δεν υπήρχε τυπογραφία.

*****
Η ζωή μου στοιχειωμένη από ημερομηνίες
θάνατοι, επέτειοι, χωρισμοί.
 
Δεν ξέρω για τον χρόνο,
αλλά το ημερολόγιο
είναι μια ανθρώπινη επινόηση
φριχτή
που πελεκάει τη μνήμη
*****
(I)
Βαρυχειμωνιά στη Ραψάνη
εκείνος σκαρώνει
αυτοσχέδια ποιήματα
απαγγέλει γελώντας
ξυλόσομπα και τσίπουρο
εκείνη πονεμένη ρωτάει
με τα υγρά της μάτια
αθέατος ο κίνδυνος
που ερχόταν.

(II)
Είναι η ομορφότερη
γυναίκα που έχω δει εδώ
και χρόνια.
Μου μιλά για τον Ντοστογιέφσκι,
τον Νίτσε, τον Κίρκεγκωρ
κι όλα όσα λάτρεψα στη ζωή μου.
Την ακούω με θαυμασμό·
δεν παύω όμως στιγμή
να φαντάζομαι το μουνί της.
Ο άντρας, θεέ μου, είναι ένα κτήνος.

(III)
Η γυναίκα μου με ρωτάει καμιά φορά
τι τα θέλω όλα αυτά
χαρτιά, ιδέες, επιχειρήματα.
«Μην σκέφτεσαι όλη την ώρα»,
μου λέει,
«θα το φυράνεις το μυαλό σου».
Δεν σκέφτομαι όλη την ώρα,
θέλω να της πω.
Όταν βυθίζομαι μέσα σου
ή όταν χώνω τα μούτρα μου
στα σκέλια σου
δεν σκέφτομαι καθόλου
_____________________________
Ο Κώστας Δεσποινιάδης γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1978. Από το 2001 έχει ιδρύσει το περιοδικό και τις
εκδόσεις "Πανοπτικόν". Εκτός από το "Πανοπτικόν", κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα
έντυπα. Ως επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής έχει συνεργαστεί με πολλούς εκδοτικούς οίκους.
Κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ισπανικά και τα αγγλικά.