Professional Documents
Culture Documents
Periodiko - o - Tiron - Feb - 2012 PDF
Periodiko - o - Tiron - Feb - 2012 PDF
http://o-tiron.blogspot.com
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Ο ΤΗΡΩΝ
Μηνιαία Έκδοση « Ο ΤΗΡΩΝ » - Το παρόν διανέμεται δωρεάν 1
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων
του Αριστείδη Γ. Θεοδωροπούλου
Εκπαιδευτικού
Μέσα στη χορεία των ενδόξων στρατιωτικών αγίων εξέχουσα θέση κατέχει ο
τιμώμενος στις 17 Φεβρουαρίου, αλλά και το πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Άγιος μεγαλομάρτυς Θεόδωρος ο Τήρων, ο οποίος έλαβε την προσωνυμία αυτή από τη
λατινική λέξη «TIRO», που σημαίνει νεοσύλλεκτος στρατιώτης.
Γεννήθηκε στο
χωριό Χουμιαλά, που
βρίσκεται στην περιοχή
της αρχαίας πόλεως
Αμάσεια του Πόντου της
Μικράς Ασίας και έδρασε
επί των ημερών του
Ρωμαίου αυτοκράτορος
Διοκλητιανού (264-285) και
των διαδόχων του,
Μαξιμιανού (286-305) και
Μαξιμίνου (307-313). Ο
Θεόδωρος κατατάχθηκε
στο στράτευμα των
Τηρώνων, δηλαδή των
Αγιος Θεόδωρος ο Τήρων, έργο του Άγγελου. Χρονολογείται στο δεύτερο νεοσυλλέκτων, σε μία
τέταρτο του 15ου αιώνα περίοδο κατά την οποία ο
Διοκλητιανός είχε
εξαπολύσει αδυσώπητο διωγμό εναντίον των χριστιανών. Την εποχή αυτή δεν είχε γίνει
ακόμη γνωστή η χριστιανική ιδιότητα του Θεοδώρου, ο οποίος λόγω του γενναίου
φρονήματός του είχε τοποθετηθεί σε στρατιωτικό απόσπασμα κοντά στην πόλη Ευχάιτα του
Πόντου με επικεφαλής τον ειδωλολάτρη αξιωματικό Βρύγκα. Στην περιοχή αυτή υπήρχε ένα
μεγάλο δάσος, στο οποίο είχε τη φωλιά του ένα τεράστιο φίδι. Μία ημέρα ο Θεόδωρος πήρε το
άλογό του και μπήκε μέσα στο δάσος. Εκεί συνάντησε μια πλούσια γυναίκα με το όνομα
Ευσέβεια, η οποία τον ενημέρωσε για το φοβερό και επικίνδυνο φίδι. Ο Θεόδωρος
καθησύχασε τη γυναίκα και προχωρώντας μέσα στο δάσος, προσευχήθηκε στον Κύριο για
να του δείξει ποιο είναι το θέλημα Του και τί πρέπει να πράξει. Όταν αντιλήφθηκε το φίδι,
έκανε το σημείο του Σταυρού και κάρφωσε με το κοντάρι του το κεφάλι του φιδιού, από το
στόμα του οποίου έβγαιναν φλόγες. Το φίδι νεκρώθηκε και το ευφρόσυνο αυτό γεγονός, που
αναγγέλθηκε από τον Θεόδωρο στους κατοίκους της περιοχής, έγινε η αφορμή για να
αποκαλυφθεί η χριστιανική του ιδιότητα.
Και αυτό συνέβη, διότι στην έκκληση του Βρύγκα να θυσιάσουν οι στρατιώτες του
στους εθνικούς θεούς, ο Θεόδωρος αρνήθηκε. Ερωτηθείς από τον Βρύγκα για τον λόγο της
άρνησής του, απάντησε ότι είναι χριστιανός και λατρεύει μόνο τον ένα και αληθινό Θεό.
Στην επιμονή του ειδωλολάτρη αξιωματικού να θυσιάσει ο Θεόδωρος στα είδωλα, ο νεαρός
αθλητής του Χριστού ομολόγησε με παρρησία την ύπαρξη του ενός και αληθινού Θεού σε
αντίθεση με τα ψεύτικα είδωλα, που έχουν κατασκευαστεί από ανθρώπους, ενώ δήλωσε ότι
είναι προετοιμασμένος να μαρτυρήσει γι’ Αυτόν. Τότε ο Βρύγκας αποφάσισε να αφήσει στον
Θεόδωρο κάποιο χρόνο για να συνετιστεί και να αλλάξει γνώμη. Το χρονικό αυτό διάστημα ο
Μηνιαία Έκδοση « Ο ΤΗΡΩΝ » - Το παρόν διανέμεται δωρεάν 2
Θεόδωρος το αξιοποίησε στο να ενισχύσει την πίστη και το αγωνιστικό φρόνημα των
χριστιανών στρατιωτών. Επιπλέον κάποιο βράδυ έκαψε το ξύλινο είδωλο της θεάς Ρέας σε
ειδωλολατρικό ναό για να εκφράσει την έντονη αγανάκτησή του στους σκληρούς διωγμούς
εναντίον των χριστιανών. Το γεγονός αυτό έγινε αντιληπτό από κάποιον υπηρέτη του ναού, ο
οποίος κατήγγειλε τον Θεόδωρο, ο οποίος στη συνέχεια συνελήφθη και οδηγήθηκε στον
Πόπλιο, τον τοπικό άρχοντα της περιοχής.
Ο Πόπλιος εξοργίστηκε από
την αποτρόπαια πράξη του Θεοδώρου
και διέταξε να τον μαστιγώσουν
ανελέητα, αφού με γενναιότητα
ομολόγησε ότι η καύση του ειδώλου
της θεάς Ρέας απέδειξε ότι πρόκειται
για ένα ψεύτικο και αναίσθητο ξύλο.
Μάλιστα δήλωσε ότι την ίδια τύχη
πρέπει να έχουν και τα ομοιώματα
των υπόλοιπων θεών. Παρά τους
εκφοβισμούς και τις απειλές που
δέχθηκε ο γενναίος αθλητής της
πίστεως, δήλωσε και πάλι τη σταθερή
και ακλόνητη πίστη του στον Χριστό
και ότι τίποτα δεν μπορεί να κάμψει
το αγωνιστικό του φρόνημα. Τότε ο
Πόπλιος του πρότεινε ότι θα παύσουν
αμέσως τα βασανιστήρια, αν θυσιάσει
στους θεούς. Η άρνηση του Θεοδώρου
τον οδήγησε στη φυλακή. Κατά τη
διάρκεια όμως της νύχτας ο ίδιος ο
Κύριος εμφανίστηκε σε όραμα στον
φυλακισμένο Θεόδωρο και τον
ενίσχυσε στον αγώνα του και στην
πορεία του για το μαρτύριο. Μάλιστα
το κελί της φυλακής γέμισε από
αγγελικές φωνές, γεγονός που
ανησύχησε τους δεσμοφύλακες, οι
οποίοι έκπληκτοι αντίκρισαν λαμπροφορεμένους νέους να ψάλλουν μαζί με τον άγιο μέσα
στο δεσμωτήριο. Αμέσως ειδοποιήθηκε ο Πόπλιος, ο οποίος έγινε μάρτυς του θαυμαστού
αυτού γεγονότος και διέταξε να δώσουν τροφή στον Θεόδωρο. Εκείνος όμως αρνήθηκε
λέγοντας ότι τρέφεται με ουράνια πνευματική τροφή, που δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον
Χριστό. Η επίμονη άρνηση του Θεοδώρου να προσκυνήσει τα ψεύτικα είδωλα προκάλεσε τόσο
πολύ την οργή του Πόπλιου, ώστε διέταξε να τον κρεμάσουν κατωκέφαλα και να ξεσχίσουν
το σώμα του με σιδερένια νύχια. Ο Θεόδωρος δέχθηκε όμως τα φρικτά βασανιστήρια με
καρτερία και υπομονή. Το γεγονός αυτό ανησύχησε τον ηγεμόνα, γιατί θα μπορούσε να
παρακινήσει πολλούς ειδωλολάτρες στο να πιστέψουν στον Χριστό. Γι’ αυτό και
αποφασίστηκε να ριχθεί ο νεαρός Θεόδωρος μέσα σε πυρακτωμένο καμίνι. Μ’ αυτόν τον
τρόπο ο γενναίος αθλητής του Χριστού έλαβε τον αμάραντο στέφανο της αγιότητος και από
Μεγαλυνάριον.
Δῶρον πολυτίμητον καὶ τερπνόν, ἀθλήσας
προσήχθης, τῷ δοξάσαντί σε λαμπρῶς· ὅθεν
ἐδωρήθης, θερμότατος προστάτης, τῇ
Ἐκκλησίᾳ πάσῃ, Τήρων Θεόδωρε.
Εννέα η ώρα το βράδυ, βρίσκομαι στην πλατεία Παγκρατίου. Ένα παιδί γύρω στα 17 με
σταματάει.
– Καλησπέρα, στα VILLAGE.
Από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου έχει αρχίσει το απόδειπνο. Το παιδί, που κάθισε δίπλα
μου, μου λέει:
-Δεν βγάζεις τον παπά, να βάλεις τραγούδια;
-Γιατί, αγόρι μου, δεν σου αρέσει η ακολουθία;
-Η ακολουθία δεν με νοιάζει… Τους
παπάδες δεν θέλω να ακούω.
-Γιατί, τι σου έκαναν οι παπάδες;
-Εμένα τίποτε… Ο πατέρας μου τους βρίζει,
γι’ αυτό δεν τους θέλω.
-Ο πατέρας σου γιατί τους βρίζει;
-Δεν ξέρω.
-Έχεις πάει ποτέ σου στην Εκκλησία;
-Όχι! Ποτέ!
-Καλά, στην Ανάσταση δεν πάτε; Τα
Χριστούγεννα δεν πάτε;
-Όχι!
-Σε γάμους, σε βαφτίσια, πάτε;
-Ναι, πάμε.
-Η μανούλα σου δεν σου έχει μιλήσει για τον Θεό;
-Όχι!
-Ούτε το σταυρό σου κάνεις;
-Όχι!
Χριστέ μου, δεν είναι δυνατόν!
-Αγόρι μου γλυκό, στο σχολείο θρησκευτικά δεν κάνετε;
-Ε, κάνουμε κάτι λίγο.
-Άκουσε να σου πω, αγόρι μου- ο Θεός είναι η ζωή, η Εκκλησία είναι το σπίτι του Θεού και ο
παπάς είναι για να μας μεταφέρει τα λόγια του Θεού. Χωρίς τον Θεό είμαστε νεκροί!
-Νεκροί;
-Ναι! Χωρίς Θεό είμαστε πνευματικά νεκροί. Στο σπίτι σας είστε ευτυχισμένοι, οι γονείς σου
είναι αγαπημένοι;
-Μμ!! όχι.
-Γιατί; Τι συμβαίνει;
-Ο πατέρας μου είναι νευρικός, όλο μαλώνει με την μάννα μου και με μας. Όλα του φταίνε.
-Βλέπεις πως μακριά από τον Θεό είμαστε δυστυχισμένοι; Ενώ, όταν είμαστε κοντά Του,
είμαστε χαρούμενοι και ήρεμοι, δεν νευριάζουμε, ξέρουμε να συγχωρούμε, είμαστε γεμάτοι
από αγάπη. Εσύ θα ήθελες, όταν θα μεγαλώσεις και παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια σαν
και αυτή που ζεις;
-Όχι, γιατί δεν μ’ αρέσει.
-Για να κάνεις καλύτερη οικογένεια, πρέπει να πλησιάσεις τον Θεό.
-Πώς θα τον πλησιάσω;
-Να, θα σε πάω τώρα να μιλήσεις με έναν παπά, όπως τους λες εσύ. Πάμε;
Μηνιαία Έκδοση « Ο ΤΗΡΩΝ » - Το παρόν διανέμεται δωρεάν 5
-Όχι, όχι, δεν θέλω!
-Σε παρακαλώ, σε ικετεύω, του είπα πολύ γλυκά, πολύ τρυφερά. Πήγαινε μόνο μια φορά και
μην ξαναπάς ποτέ σου, σε παρακαλώ. Και εγώ θα έρθω μαζί σου και ύστερα θα σε πάω στα,
VILLAGE. χωρίς χρήματα.
Αυτό του άρεσε και μου λέει:
-Το λόγο σου;
-Το λόγο μου!
Βιαζόμουν να προλάβω, πριν φύγει ο ιερέας από την Εκκλησία. Ευτυχώς πρόλαβα. Το
παλικάρι μπήκε για εξομολόγηση. Όταν μετά από μισή ώρα βγήκε, ήταν τόσο αλλαγμένος,
που με ευχαρίστησε και μου είπε: «Ωραίος αυτός ο παπάς, θα ξανάρθω!»
Μετά τον πήγα στα VILLAGE. όπως του είχα υποσχεθεί. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη· το
παιδί ξεκινούσε μία νέα σωτήρια πορεία.
Ένας μεγάλος ζωγράφος που λεγόταν Γουλιέλμος Άχτερμαν είχε φτιάξει μια
αριστουργηματική εικόνα της Αποκαθήλωσης. Σε αυτήν έχει ζωγραφίσει διάφορους
ανθρώπους, να προσπαθούν να κατεβάσουν το σώμα του Χριστού από το σταυρό , όπως
το έχουμε και στην εκκλησία την Μεγάλη Παρασκευή. Τότε βγάζουμε τα καρφιά και
κατεβἀζουμε το σώμα του Χριστού από το Σταυρό. Εκεί λοιπόν, στην εικόνα αυτή πάει
ένας άνθρωπος, την κοιτάζει και λέει:
- Παιδάκι μου, εδώ δεν είσαι συ;
- Ήταν ένα πρόσωπο φτυστό με την
φάτσα του ζωγράφου.
- Ναι εγώ είμαι.
- Και πώς τον έβαλες τον εαυτό σου εκεί;
- Λέει ο Άχτερμαν:
- Να σου πω.. Μέχρι τώρα και εγώ Του
κάρφωνα καρφιά του Χριστού. Με τις
πράξεις μου. Κάθε πράξη για ένα μεγάλο
διάστημα της ζωής μου, ήταν και ένα
καρφί στην καρδιά του Χριστού! Αλλά
κάποια στιγμή το συναισθάνθηκα και
είπα:
- Τέρμα! Πρέπει να αρχίσω να βγάζω κανένα καρφί από τα χέρια και τα πόδια του
Χριστού! Τουλάχιστον από εκείνα που του έβαλα εγώ. Το προσπαθώ. Και θα το
προσπαθώ.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ο μεγάλος αυτός διδάσκαλος της Εκκλησίας λέει:
Σε όσο υψηλή πνευματική ζωή και αν φθάσουμε, αν δεν κάνουμε την καρδιά μας πονόψυχη,
η πνευματική μας ζωή θα είναι ψεύτικη και υποκρισία! Ο άνθρωπος αρχίζει να έχει
πονόψυχη καρδιά, τότε που αρχίζει να μην θέλει πια να βάλει και άλλα καρφιά στους
άλλους, αλλά και να βγάλει εκείνα που σε εποχή πνευματικής καθίζησης έβαλε.
Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό άνδρα ο οποίος την
χτυπούσε για το παραμικρό όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της
ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε
Δεκαπενταύγουστο.
***
Πέρασε ο καιρός και το παιδί άρχισε να μπουσουλά. Οπότε ένα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε
ξετρύπωσε το μωρό και ήρθε κάτω από το τραπέζι. Μόλις το είδε ο άνδρας μου τα μάτια του
γυάλισαν σαν του λιονταριού. Τι είναι αυτό; μου λέει.
Τότε έκαμα τον σταυρό μου και του είπα το μυστικό. Συγκινήθηκε και το δέχθηκε σαν να
ήταν δικό του. Το παιδί αυτό τώρα έχει παντρευτεί και εργάζεται στο Καρπενήσι. Από το
παιδί αυτό έχω ένα ποτήρι νερό, ενώ από τα δικά μου τίποτα.
Ο κάθε χριστιανός βάσει της αγίας Γραφής και των αγίων Πατέρων, οφείλει να προσφέρει
βοήθεια κάθε μήνα το ένα δέκατο από τα έσοδά του (τη λεγόμενη δεκάτη), κατ’ ελάχιστον. Η
αξία και η ωφέλεια της ελεημοσύνης είναι τεράστια και γι’ αυτή μιλούν όλοι οι Πατέρες της
Εκκλησίας. «Ακούστηκε η προσευχή σου και ο Θεός θυμήθηκε τις ελεημοσύνες σου και γι’ αυτό
πραγματοποιεί τους πόθους σου» (Πράξ. ι΄ 31).
«Αυτά που προσφέρονται με πίστη στον Θεό, φέρνουν πίσω πλούσια την ανταμοιβή, τόσο σε
εκείνον που προσφέρει, όσο και σε εκείνον για τον οποίο προσφέρονται» (Άγιος Γρηγόριος ο
Διάλογος). «Στη διαθήκη σου βάλε να σε κληρονομήσει μαζί με τα παιδιά σου ο Δεσπότης
Χριστός. Βάλε στο χαρτί και το όνομα του Κριτή και μη παραλείπεις τους πτωχούς». «Ας
προσφέρουμε γι’ αυτούς που έφυγαν ελεημοσύνες, διότι πραγματικά αυτές τους εξασφαλίζουν
μεγάλη βελτίωση και ωφέλεια»(Άγιος Ι. Χρυσόστομος). «Όπως ανακουφίζουμε τους
φυλακισμένους με αναψυκτικά κ.τ.λ. που τους πηγαίνουμε, έτσι τους νεκρούς τους
ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για την ψυχή τους» (Γέροντας
Παΐσιος). Η ανωτέρω βοήθεια φαίνεται εναργέστατα και στη διήγηση του Παπαδημήτρη
Γκαγκαστάθη στο ομώνυμο βιβλίο, στη σελ. 81. «Ο Θεός θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους,
γιατί πονάει για τη σωτηρία τους…Με τα κόλλυβα του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνει…Γι’
αυτό η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα και τα μνημόσυνα…Έχουν την δυνατότητα και από την
κόλαση να βγάλουν ψυχή» (Γ.Παΐσιος, ΛΟΓΟΙ Δ΄σελ. 278)
Παρακαλώ όποιος επιθυμεί να τελεστεί αγιασμός στο σπίτι του ή τρισάγιο στο κοιμητήριο του χωριού
να επικοινωνεί έγκαιρα με τον ιερέα της κοινότητας μας στο τηλέφωνο 99134050. Οι Εσπερινοί για το
μήνα Φεβρουάριο θα ξεκινά η ώρα 4:30μ.μ και η Θεία Λειτουργία ώρα 6:45π.μ.
«Ο ΤΗΡΩΝ»
Έτος 5ον – Τεύχος 5ον – Φεβρουάριος 2012