Professional Documents
Culture Documents
Χειρόγραφη μινιατούρα του δούρειου ίππου στο χειρόγραφο Vergilius Romanus στην Αινειάδα του Βιργίλιου. Αρχές του 5ου αιώνα.
Ο δούρειος ίππος (δούρειος=ξύλινος) στην ελληνική μυθολογία είναι κατασκευή εμπνευσμένη από τον Οδυσσέα, ένα ξύλινο άλογο-κρύπτη.
Σκοπός του Οδυσσέα ήταν να παραπλανηθούν οι Τρώες και να το εκλάβουν ως δώρο και ως δείγμα καλής θελήσεως και ειρήνης από
τους Αχαιούς. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια κατασκευή που έκρυβε εντός της τους σημαντικότερους αρχαίους Έλληνες ήρωες. Εκείνοι,
μετά την είσοδο του ίππου στην Τροία, βγήκαν από αυτόν και άνοιξαν τις πύλες στους υπόλοιπους, προκειμένου να ξεκινήσει η λεηλασία της
πόλης. Στις πρώιμες αναπαραστάσεις του 8ου και 7ου π.Χ. αιώνα παρουσιάζεται ως πελώρια κατασκευή με σειρά ανοιγμάτων, ενώ ο αριθμός
των πολεμιστών που περιελάμβανε ποικίλλει, ανάλογα με την αφήγηση και τον ποιητή [1]. Η έκφραση Δούρειος Ίππος σήμερα υποδηλώνει είσοδο
με τέχνασμα, δόλο και πονηρία.
Πίνακας περιεχομένων
3Παραπομπές-σημειώσεις
4Βιβλιογραφία
5Φωτοθήκη
Φιλολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δούρειος ίππος ως συμβάν ανήκει στον Τρωικό πόλεμο, όπως τον αφηγείται ο Βιργίλιος στο έπος της Αινειάδας. Τα γεγονότα που
αφηγείται στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνουν χώρα μετά την Ιλιάδα του Ομήρου και πριν την Οδύσσεια και την κύρια αφήγηση
της Αινειάδας. Στα έπη Ιλιάς Μικρά και Ιλίου Πέρσις προβάλλεται ως κατασκευαστής του αλόγου ο Επειός, ο γιος του Πανοπέα από τη Φωκίδα,
κατόπιν συμβουλής της ίδιας της Αθηνάς. Ο Επειός ασήμαντη πολεμικά προσωπικότητα, δεν αναφέρεται στις μάχες της Ιλιάδας, καθώς κατ'
ομολογία του ίδιου δεν είναι ιδιαίτερα ικανός με το αντικείμενο του πολέμου. [7]
Παραπομπές-σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1. ↑ Σύμφωνα με τις αναλύσεις και τα σχόλια της Ελληνικής Μυθολογίας που επιμελήθηκε ο Κακριδής, φαίνεται ότι αναφέρεται ο αριθμός των 3.000 στη Μικρή
Ιλιάδα, αν και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πόσοι εκ των Αχαιών ηρώων μνημονεύονταν ονομαστικά. Σύμφωνα με τον Αθήναιο (13, 610 c) διεξοδικό
κατάλογο έδινε ο Αργείος Αγίας στο Ιλίου Πέρσις. Συστηματικό κατάλογο παρουσιάζουν οι Τζέτζης (Μεθομηρικά 643 κ.ε. και ο Ευστάθιος, χωρίς ωστόσο να
συμφωνούν στον αριθμό και τα πρόσωπα. Βλ. σχετ. Κακριδής Ι.Θ. 1968, 146.
2. ↑ Κακριδής Ι.Θ. 1968, 144.
3. ↑ Σύμφωνα με τους αριθμούς που παραδίδουν διάφοροι ποιητές οι ήρωες ήταν 12 άνδρες, 50, 100 ή 3.000. Βλ. σχετικά Χριστόπουλος Γ. - Μπαστιάς Ι. (εκδ)
1989, 138.
4. ↑ Η μυθοπλασία του ξύλινου αλόγου ή της ξύλινης αγελάδας στην Κρήτη αντλεί την καταγωγή της από ανάλογα λατρευτικά ομοιώματα. Στην προκειμένη
περίπτωση υπονοεί ο Δούρειος ίππος τη λατρεία της Ιππίας Αθηνάς, διαφορετικά δε θα ήταν δυνατόν να πειστούν οι Τρώες που είχαν χάσει το δικό τους
ξόανο από τον Οδυσσέα, να γκρεμίσουν μέρος των τειχών της πόλης για την εισαγωγή του δούρειου ίππου. Βλ. σχετικά Χριστόπουλος Γ. - Μπαστιάς Ι. (εκδ)
1989, 138.
5. ↑ Ξόανο της Αθηνάς, που έκλεψε ο Οδυσσέας μαζί με τον Διομήδη από τους Τρώες, από το άβατο του ναού της Αθηνάς
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κακριδής Ι.Θ. 1968, Ελληνική μυθολογία: Τρωικός πόλεμος, Τομ. 5, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα
Χριστόπουλος Γ. - Μπαστιάς Ι. (εκδ) 1989, Παγκόσμια Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα.
Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]