MGA TALAMBUHAY NG PANGULO SA PILIPINAS:

EMILIO AGUINALDO:
Emilio Aguinaldo (Disyembre 15, 1875 - Abril 16, 1899), ay isang rebolusyonaryong Filipino na
kilala bilang ang Utak ng Katipunan. Ipinanganak sa Trozo, Manila, Jacinto ay ang anak ni Mariano
Jacinto at Josefa Dizon. Ang kanyang ama ay namatay sa ilang sandali lamang matapos Jacinto ay
ipinanganak, pilitin ang kanyang ina na magpadala sa kanya sa kanyang tiyuhin, Don Josà Dizon,
upang siya ay magkaroon ng isang mas mahusay na pamantayan ng pamumuhay. Jacinto ay matatas
sa parehong Kastila at Tagalog, ngunit ginustong na magsalita sa mga Espanyol. Siya pumasok San
Juan de Letran College, at mamaya inilipat sa Unibersidad ng Santo Tomas upang pag-aaral ng batas.
Hindi niya tapusin ang kolehiyo at, sa edad na 20, sumali sa mga lihim na lipunan na tinatawag na
Katipunan. Siya ang naging tagapayo sa piskal na usapin at sa sekretarya sa Andràs Bonifacio.
Jacinto din wrote para sa Katipunan pahayagan na tinatawag na Kalayaan, na isasalin sa Freedom sa
Filipino. Siya wrote sa pahayagan sa ilalim ng panulat pangalan Dimasilaw, at ginagamit ang alias
Pingkian sa Katipunan. Emilio Jacinto ay ang mga may-akda ng Kartilya ng Katipunan rin. Pagkatapos
Bonifacio's kamatayan, Jacinto patuloy labanan sa mga Kastila. Like General Mariano lvarez isang, siya
tumanggi na sumali sa mga pwersa ni Heneral Emilio Aguinaldo. Siya ng malaria at namatay sa
Majayjay, Laguna, sa edad na 23. Kanyang ay nananatiling ay mamaya ilipat sa Manila North
Cemetery.

MANUEL L. QUEZON:

Si Manuel Luis Quezon ay ipinanganak sa Baler, Quezon noong Agosto 19, 1878. Ang kanyang mga
magulang ay sina G. Lucio Quezon at Gng. Maria Molina.
Si Manuel Luis Quezon ay unang nag-aral sa Baler at pagkatapos  ay sa San Juan de Letran kung saan niya
tinanggap ang katibayan ng pagiging dalubhasa sa Siyensya ng Matematika. Siya ay umanib sa Katipunan nang siya
ay labing-walong taong gulang pa lamang. Sa gulang na dalawampu’t isa ay umanib siya sa hukbo ni Heneral Emilio
Aguinaldo. Naging piskal sa edad na 25 at naging gobernador sa edad na 28. Siya rin ay naging  Komisyunado
Residente nang siya ay 31, pangulo ng Senado nang sya ay 38 at sa edad na 56 ay naging Pangulo ng Pilipinas.
Pinatupad niyang maging piesta opisyal ang kapanganakan ni Bonifacio at siya rin ang nagpagawa ng bantayog nito
sa Green Park. Gumawa siya ng hakbang upang magkaroon ng Wikang Pambansa na hango sa isang diyalekto sa
kapuluan. Kung kaya’t ang naging pambansang wika ng bansa ay Filipino. At ito ang naging dahilan kung kayat tayo
ay nagdiriwang ng Linggo ng Wika sa buwan ng kanyang Kapanganakan.
Si Manuel Luis Quezon ay naging kagawad ng Pacific War Council at noong Hunyo 14, 1942, siya ang unang
Pilipinong lumagda sa Nagkakaisang Bansa (United Nations).
Si Manuel Luis Quezon ay namatay noong Abril 15, 1948.
Hindi Mawawala sa puso ng mga Pilipino si Manuel Quezon na Ama ng Wikang Pambansa ang Tagalog.
JOSE P. LAUREL

Si Jose Paciano Laurel y Garcia (Marso 9, 1891 - Nobyembre 6, 1959) ay

pangulo ng Republika ng Pilipinas sa ilalim ng mga Hapon mula 1943 hanggang 1945. 
Isinilang si Laurel sa Tanauan, Batangas noong Marso 9, 1891 anak nina Sotero Laurel
at Jacoba Garcia. Nagtapos siya ng abogasya sa U.P. noong 1915. siya ay agad
namatay. 

Pagkatapos ay, Hinirang na Kalihim Panloob ni Gob. Hen. Wood noong 1923 at naging
Associate Justice noong 1935. Nanungkulan siya bilang Pangulo ng Kataas-taasang
Hukuman nang sumiklab ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig at itinalaga siyang
Kalihim ng Katarungan ni Quezon bago lumisan. Pinili si Laurel ng mga Hapon upang
magsilbing pangulo ng Ikalawang Republika ng Pilipinas. Pinangalagaan niya ang
kapakanan ng bansa sa gitna ng mga kalupitan ng mga Hapon. Ibinilanggo siya bilang
"collaborator" pagkaraan ng digmaan ngunit pinalaya ni Pangulong Roxas noong 1948.
Noong Nobyembre 6, 1959, namatay si Laurel sa grabeng atake sa puso at istrok. 

Si Jose P Laurel ay isa din sa mga sikat na Presidenteng Pinoy na dalubhasa sa batas,
administrator, manunulat, abugado, estadista, at tagapagturo, Si Dr José P. Laurel ay
ipinanganak noong ika 9 ng Marso 1891 sa Tanauan, Batangas. Siya ay natapos sa
kanyang pag-aaral ng batas sa unibersidad ng Pilipinas at kinuha ang kanyang
masteral ng batas sa Escuela de Derecho; at pagkatapos non ay doktor ng Philiosophy
sa unibersidad ng Santo Tomas; at Doktor ng Batas sa mga unibersidad sa Tokyo
imperyal. Bago ang ikalawang digmaan pandaigdig, ang pangulo noon na si Manuel
Luis Quezon ay hinirang sa kanya kaugnay ng katarungan ng kataas-taasang
hukuman. Noong Oktubre 14, 1943 siya ay naging pangulo ng Republika ng Pilipinas
sa panahon ng pananakop ng hapon, ang digmaan ng Pilipino binansagan na siya ng
mga tao sa kanyang gawain bilang isang "tagatulong." Si Jose P. Laurel at ang
kanyang mga kasama pinangalanang sina Camilo Osias, Benigno S. Queno, SR at
pangkalahatang Mateo Capinpin na nagtangkang makatakas ngunit bigo siya nakuha
sa kanilang mga paraan ng mga hapon at ipinadala pabalik sa Pilipinas. Sila ay
nabilanggo at sinubukan at hinusgahan sa taong hukuman. Si Lorenzo Tañada ay
kabilang sa pag-uusig na tagapamahala habang si Claro M. Recto Quintin Paredes, at
Vicente Francisco umakto bilang kanyang mga legal counsels. Sa diwa ng
pagkakasundo at upang makiisa sa bansa, si presidente Roxas na ipinagkaloob sa
kanila absolute parol. Si Ginoong Jose. Laurel ay nalitaw ang kanyang sarili bilang
 isang mambabatas na advocated babae karapatan sa pagboto. Siya ay isa sa mga
taong bumoto sa pabor ng Hare-mayroon-cutting Batas, at sponsored ang Bill of
Rights sa saligang-batas ng Pilipinas. Noong taon 1951, siya ay muling nahalal bilang
senador. Sa taon 1953, siya ay hinirang ni Ramon Magsaysay bilang Chairman ng
Economics Mission sa Estados Unidos. Siya ay naka-sign ang kasunduan na tinatawag
na ang Laurel-Langley kasunduan sa Enero 1, 1956. ito ay siya na itinatag sa
Economics Nation Development Authority (NEDA) at ng Pilipinas Banking Corporation.
Bilang isang tagapagturo, itinatag niya ang Lyceum ng Pilipinas at maging sa kanselor
emeritus ng Nation guro College. Sa Nobyembre 6, 1956 José P. Laurel ay namatay ng
pagpalya ng puso sa manila.

SERGIO OSMENIA:

Si Sergio Osmena, Sr. ay ang ikalawang pangulo ng Komonwelt ng Pilipinas (Agosto 1, 1944 -
Mayo 28, 1946). Isinilang siya noong Setyembre 9, 1878 sa Lungsod ng Cebu. Si Osmeña ay nanguna
sa mga nagtapos ng primarya sa kanyang paaralan. Nag-aral ng sekundarya sa Seminario ng San
Carlos sa Cebu. Nagtungo siya sa Maynila at nag-aral sa San Juan de Letran, kung saan nakilala niya
siManuel L. Quezon.
Nang sumiklab ang rebolusyong Pilipino noong 1896, bumalik sa Cebu si Osmeña. Ipinadala siya ng
lokal na liderato ng Cebu para ibalita kay Emilio Aguinaldo ang sitwasyon sa Cebu. Noong 1900,
naging tagapag-lathala at patnugot siya ng pahayagang El Nuevo Dia. Dalawampu't limang taong
gulang siya nang maatasang pansamantalang gobernador at pagkapiskal ng lalawigan ng Cebu.
Pagkaraan ng dalawang taon, naging gobernador siya ng lalawigan. Nagbitiw siya sa kanyang
katungkulan bilang gobernador nang maitatag ang Asemblea Filipina noong 1907. Tumakbo siya at
nanalong kinatawan ng ikalawang distrito ng Cebu. Nahalal siyang ispiker ng asemblea, isang
posisyong hinawakan niya ng sumunod na 15 taon. Naging senador siya mula 1923 hanggang 1935.
Tinanghal siyang "Senate President Protempore" noong1923-1933. Naging kasapi rin siya ng Misyong
OsRox (Osmeña-Roxas), isa sa mga misyong ipinadala sa Estados Unidos para ikampanya ang
kasarinlan ng Pilipinas. Nahalal siyang pangalawang pangulo ng Komonwelt ng Pilipinas noong 1935.
Noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig, kasama niya si Pangulong Manuel L. Quezon sa Estados
Unidos. Namatay si Quezon sa sakit na tuberkulosis noong Agosto 1, 1944 at si Osmeña ang humalili
sa kanya. sina dating pangulong Osmena at ang kasama ng mga pandigmang kabinete na huling
ipagpatuloy ng ating pagapapalaya ng Hukbong Sandatahang Lakas ng Pilipinas, Estados Unidos at
ang puwersang Kakampi kasabay ng mga gerilyang Pilipino at Hukbalahap na mula sa Kampanya ng
Pagpapalaya sa Pilipinas na ituloy ng pakikipaglaban sa Hapon, Kasama siya ng mga Pilipinong
Heneral ng Sandatahang Lakas ng Pilipinas na si Basilio J. Valdes at si heneral Carlos P. Romulo pati
ang mga puwersang Amerikanong lumunsad sa Leyte noong Oktubre 20, 1944. Sinabi ni pangulong
Osmena at ang iba pang opisyal at mga kabinete nagsimula ng Kampanya ng Pagpapalaya sa Pilipinas
noong 1944 hanggang 1945 sa pagitan ng mga sundalong Pilipino, Amerikano at ang mga pwersang
gerilya na silang kalabanin ng mga Hapones.Template:Fact Nagsilbi siya bilang pangulo ng bansa
hanggang sa magkaroon ng halalan noong Abril 23, 1946. Paghahanda ito sa pagbibigay ng kalayaan
ng Estados Unidos. Kumandidato siya bilang pangulo, ngunit natalo kay Manuel Roxas. Nang matalo
kay Roxas, namahinga si Osmena sa kanyang tahanan sa Cebu.
 MANUEL ROXAS:

Si Manuel Acuna Roxas ay nabbilang din sa hanay na isang sikat na presidenteng pinoy, si Manuel
Acuna Roxas ay isang katutubong ng Capiz, si Manuel Roxas ay nakapagaral sa University of Manila.
Ang kanyang pampulitikang karera ay nagsimula noong siya ay inihalal na Speaker ng Pilipinas bahay
ng mga Kinatawan 1922-1934.

Sa panahon na yaon, si Manuel Acuna Roxas ay naging isang Associate ng Pilipinas estadista. Si
Manuel Luis Quezon din ay itinalaga sa kanya ng Kalihim ng Pananalapi. Sa panahon ng pagsiklab ng
digmaan sa pagitan ng Japan at Estados Unidos, si Manuel Acuna Roxas ay sumali sa mga kawani sa
amin General Douglas MacArthur.

Nanilbihan siya sa paggambala at pagsira sa hindi matagumpay na pagtatanggol laban sa Japanese

paglusob ng Pilipinas at siya ay nakuha ng mga Japanese sa taon 1942.

Habang siya ay nasa dakong huli sa Japanese Government na isang manika, siya ay nabura ng
collaborationist na yun ang layunin pagkatapos ng digmaan at noon ay ihahalal sa pagkapangulo ng
Pilipinas sa Commonwealth sa 1,946.

Noong Hulyo 4 na nasabing taon, ang pagsasarili ng Pilipinas ay ipinahayag. Si Manuel Acuna Roxas
ang naging unang Pangulo ng Ikatlong Republika ng Pilipinas.

Siya advocated na ang pagtatatag ng malapit na sa pulitika at ekonomiya na may kaugnayan sa

Estados Estado Siya ay namatay ng pagpalya ng puso habang nasa opisina.

BENIGNO AQUINO III

Si Aquino ay ipinanganak sa Maynila sa pamilya ng mga pulitiko. Siya ang kaisa-isang anak na lalaki ni
Benigno Aquino, Jr. at dating pangulong Corazon C. Aquino. Mayroon siyang apat pang kapatid:
sina Kristina Bernadette, Maria Elena, Aurora Corazon, at Victoria Eliza.

Mga Trabaho
Nakapagtapos siya ng elementarya, sekondarya, at kolehiyo sa Ateneo de Manila kung saan nakamit
niya ang titulong Bachelor of Economics noong 1981. Naging miyembro siya ng Philippine Business for
Social Progress noong 1983. Nagtrabaho rin siya bilang retail sales supervisor sa Nike at bilang assistant
sa advertising at promotion sa Mondragon Philippines mula 1985 hanggang 1986. Mula 1993 hanggang
1996, nagtrabaho siya bilang executive assistant for administration para sa Best Security Agency at
bilang field service manager sa Central Azucarera Tarlac mula 1996 hanggang 1998.

Buhay Pulitiko
Miyembro si Aquino ng Partidong Liberal, ang bandera ng oposisyon. Tumakbo siya para sa kongreso
noong 1998 at nagsilbi bilang representante ng pangalawang distrito ng Tarlac hanggang 2007. Nagsilbi
rin siya sa mga iba't ibang komite sa terminong ito. Nahalal siyang Senador sa midterm election ng 2007
bilang kasangga ng Genuine Opposition, isang alyansa ng iba't ibang partido kung saan nabibilang ang
sarili niyang Partido Liberal. Nagkamal siya ng 14.3 milyong boto, pang-anim na pinakamataas sa 37 na
kandidato para sa 12 na puwesto sa senado.

Halalan 2010
Sa simula ay hindi sigurado si Aquino noong una kung tatakbo siya sa pagkapangulo sa 2010. Nagtungo
siya sa kumbento ng mga Carmelite sa Zamboanga noong 4 Setyembre 2009 ng ilang araw para sa
isang retreat upang siya ay maliwanagan. Matapos ang retreat, inihayag ni Aquino ang kanyang
hangaring tumakbo noong 9 Setyembre 2009 sa Club Filipino sa Greenhills, San Juan. Noong 28
Nobyembre 2009, ipinasa na niya ang kanyang sertipiko ng kandidatura kasabay ni Mar Roxas bilang
kanyang bise-presidente sa ilalim ng Partido Liberal.

Edukasyon
Nagtapos si Noynoy ng elementarya at sekundarya sa Ateneo de Manila University. Nagtapos din siya ng
BA Economics sa nabanggit na unibersidad.

JOSEPH ESTRADA

Talambuhay
Si Jose Marcelo Ejercito ay ipinanganak sa Tondo, ang isa sa mga mahihirap na bahagi ng Maynila. Siya
ay anak ni Emilio Ejército, Sr (1898-1977), isang maliit na sweldong pamahalaan kontratista, at María
Marcelo (1905-2009), isang maybahay. Siya ang ikawalo sa sampung magkakapatid. Ang kanyang mga
kapatid ay sina Antonio Ejercito (1932-2005), Emilio Ejercito, Jr (George Estregan) (1939-1988), Dr.
Pilarica Ejercito, abogado Paulino Ejercito, Petrocinia E. de Guzman, Marita , at Jesse Ejercito.

Asawa niya (ang dating Doktor at unang ginang ng bansa na naporma-senador) na si Luisa Pimentel at
nagkaroon ng tatlong anak: Jose Ejercito, Jr. (mas mahusay na kilala bilang "Jinggoy Estrada"; dating
Alkalde ng San Juan naporma senador / kasal kay Precy Vitug), Jackie Ejercito (kasal kay Beaver
Lopez), at Jude Ejercito (kasal kay Weng Ocampo). Joseph Estrada matugunan ang kanyang asawa
Loisa Pimentel habang nagtatrabaho bilang isang katulong sa National Center for Mental Health (NMCH)
sa Mandaluyong City.

Siya rin ay may mga anak mula sa apat na sa labas ng matrimonyo relasyon, kasama Joseph Victor "JV"
Ejercito (mula sa mga taong tanyag sa lipunan Guia Gómez) na gumawa rin ng pangalan para sa
kanyang sarili sa pulitika sa para sumusunod sa mga yapak ng kanyang ama bilang kasalukuyang
alkalde ng San Juan City . Pagsanjan, Laguna Mayor Emilio Ramon P. Ejercito III, na kilala sa Philippine
Showbiz na si George Estregan, Jr, o ay Ejercito, ay ang kanyang pamangking lalaki.

Sa panahon ng 2000 pagtataluwalagsa pamamaraan, nagkaroon si Estrada ng maraming panlabas ng

relasyon at mga anak.
Talambuhay ni Presidente Corazon C. Aquino

Si Corazon C. Aquino na kilala bilang Cory Aquino ay ang ikalabing-isang pangulo ng

Republika ng Pilipinas at kauna-unahang babaeng pangulo sa Pilipinas at sa Asya. Siya ay
biyuda ng dating Senador Benigno Aquino Jr. na ang ikanamatay ang nagtulak sa EDSA 1
rebolusyon. 
Kapanganakan at Pag-aaral

CORAZON AQUINO

Si María Corazón "Cory" Cojuangco Aquino ay ipinanganak noong Enero 25, 1933 sa Tarlac sa
mayamang pamilya ni Jose Cojuangco at Demetria Sumulong. Pang-apat sa anim na anak na sina
Pedro, Josephine Reyes, Teresita Lopa, Jose Jr., and Maria Paz Teopaco, siya ay nag-aral sa St.
Scholastica at Assumption Convent sa Manila. Nag-aral din siya sa Ravenhill Academy sa Philadelphia,
sa Notre Dame Convent School the Notre Dame Convent School in New York at sa College of Mount
Saint Vincent. Siya ay nagtapos sa Bachelor of Arts major in French Language and minor in
Mathematics noong 1953. 

Buhay May-Asawa

Nag-aaral siya ng Law sa FEU nang aiya ay huminto upang pakasal kay Benigno "Ninoy" Aquino, Jr.
noong 1954. 

Sila ay nagkaroon ng limang anak. Sila ay sina Ma. Elena Cruz, Si Aurora Corazon Abellada, Victoria
Eliza Dee, ang actress na si Kristina "Kris" Aquino-Yap at ang kaisa-isang anak na lalaki na si Benigno
"Noynoy" Aquino III who also was elected as Senator. 

Siya ay nanatiling may-bahay habang ang kaniyang asawang si Ninoy Aquino ay naging alkalde sa
edad na dalawampu't dalawa, naging gobernador ng Tarlac at Senador ng Pilipinas. 

Nang ideklara ang martial law ni Ferdinand Marcos noong 1972, isa si Ninoy sa mga naaresto at
nahatulan ng kamatayan. 

Siya ay pinayagan, kasama ang kaniyang pamilya na lumipad sa Estados Unidos noong 1980, sa
Boston kung saan sila ay nanirahan nang tatlong taon. 

Nang pinatay si Ninoy Aquino nang bumalik siya na Hindi kasama si Cory at ang mga anak, umuwi si
Cory para pangunahan ang paglilibing sa asawa na dalawang miyong tao ang sumama. 

Buhay sa Pulitika

Mula nang mamatay ang kaniyang asawa, naging aktibo si Cory sa mga demonstrasyon.
Napagkasunduang ilaban siya kay Presidente Marcos nang pumayag itong tumawag ng snap election. 

Kahit nanalo si Marcos sa bilangan ng COMELEC, nagpapakita naman ng ibang bilang ang NAMFREL. 

Nang Pebrero 22, 1986, inilunsad ang People Power matapos na humiwalay sina Juan Ponce Enrile at
Fidel Ramos sa administrasyon ni Marcos. 

Noong Pebrero 25,1986 ay nanumpa si Presidente Cory Aquino sa Club Filipino habang si Marcos ay
nanumpa sa Malacanan. Kinagabihan, ang buong mag-anak ng Marcos ay inilipad sa Estados Unidos
palabas ng Pilipinas para iligtas sa mga taong nagsama-samang ibagsak ang diktadurya. 
Ang Pagiging Presidente
Sa unang taon ng kaniyang pamamahala, maraming awards siyang natanggap kasama ang Woman of
the Year ng Time Magazine. 

Pinirmahan niya ang Comprehensive Agrarian Reform na nag-uutos na ipmahagi ang mga lupain sa
mga magsasaka maliban sa limang ektarya na maaring iwanan sa may-ari ng lupa. Isa ito sa mga
naging kaso ng pagkawala ng pagtitiwala sa kaniya ng mga dating kapanalig ng Hindi nila isali ang
mahigit anim na libong ektarya na pagmamay-ari ng pamilang Cojuangco. 

Sa kaniyang administrasyon din binago ang Constitution 1935 sa ginawang Constitutional Convention
at plebisito na iaprubahan ang Bagong Saligang Batas. 

Marami ring pag-aalsa ng militar ang nangyari sa kaniyang administrasyon na ikinasawi ng mga tao. 

Sa kaniyang termino rin nangyari ang lindol, ang paglubog ng bapor at ang pagsabog ng Bulkang
Pinatubo. 

Pagkatapos ng Pagka Presidente 

Inindorso niya si Alfredo Lim pagpangulo pero ito nanalo. Sumama rin siya sa EDSA 2 subali't
humiwalay kaagad sa administrasyon at naging aktibo sa pagkontra kay Gloria Arroyo kasama ng
dating si Erap Estrada at ang mga kontra partido. 

Siya ay natuklasang may colon cancer noong Marso 2008. 

Buwan ng Hulyo nang inihinto na ang mga paggamot sa kaniya at nanatili na siya sa ospital.