1
6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
† ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ
ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
*****
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ
Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος α´.
Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, * ἡ τῆς Τριάδος
ἐφανερώθη προσκύνησις, * τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ
προσεμαρτύρει σοι, * ἀγαπητόν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα, *
καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, * ἐβεβαίου τοῦ λόγου
τὸ ἀσφαλές. * Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός, * καὶ τὸν
κόσμον φωτίσας δόξα σοι. (ἐκ γ´)
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ. Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Ἐπιφανέντος σου ἐν Ἰορδάνῃ Σωτήρ, * καὶ βαπτισθέν-
τος σου ὑπὸ Προδρόμου Χριστέ, * ἠγαπημένος Υἱὸς
ἐμαρτυρήθης· * ὅθεν καὶ συνάναρχος, * τῷ Πατρὶ πεφα-
νέρωσαι· * Πνεῦμα δὲ τὸ Ἅγιον, * ἐπὶ σὲ κατεγίνετο· * ἐν
ᾧ καὶ φωτισθέντες βοῶμεν· * Δόξα Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐτό.
Ἦχος δ´. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Ἰορδάνη ποταμέ, τί ἐθαμβήθης θεωρῶν; * Τὸν
ἀθεώρητον γυμνόν, εἶδον καὶ ἔφριξα φησί· * καὶ πῶς
γὰρ τοῦτον οὐκ ἔμελλον φρῖξαι καὶ δῦναι; * οἱ Ἄγγελοι
αὐτόν, ὁρῶντες ἔφριξαν· * ἐξέστη οὐρανός, καὶ γῆ
ἐτρόμαξε· * καὶ συνεστάλη θάλασσα, καὶ πάντα * τὰ
ὁρατὰ καὶ ἀόρατα. * Χριστὸς ἐφάνη, ἐν Ἰορδάνῃ, *
ἁγιάσαι τὰ ὕδατα.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐτό.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τὰ ῥεῖθρα ἡγίασας τὰ Ἰορδάνεια· * τὸ κράτος συνέτρι-
ψας, τῆς ἁμαρτίας, * Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν· * ὑπέκλινας
τῇ παλάμῃ, σεαυτὸν τοῦ Προδρόμου, * καὶ ἔσωσας ἐκ
τῆς πλάνης, τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος· * διό σε
ἱκετεύομεν· Σῶσον τὸν κόσμον σου.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐτό.
Ἀντίφωνον Α´.
Ἐκ νεότητός μου * πολλὰ πολεμεῖ με πάθη· * ἀλλ᾿ αὐτὸς
ἀντιλαβοῦ, * καὶ σῶσον Σωτήρ μου. (δίς)
Οἱ μισοῦντες Σιών, * αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· * ὡς
χόρτος γάρ, πυρὶ * ἔσεσθε ἀπεξηραμένοι. (δίς)
Δόξα.
Ἁγίῳ Πνεύματι * πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, * καὶ καθάρσει
ὑψοῦται, * λαμπρύνεται, * τῇ τριαδικῇ μονάδι *
ἱεροκρυφίως.
Καὶ νῦν.
Ἁγίῳ Πνεύματι, * ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, *
ἀρδεύοντα, * ἅπασαν τὴν κτίσιν * πρὸς ζωογονίαν.
Προκείμενον. Ψαλμὸς ριγ´ (113).
Ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν, ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ
ὀπίσω. (δίς)
Στίχ. Τί σοί ἐστι θάλασσα, ὅτι ἔφυγες καὶ σὺ Ἰορδάνη,
Ενώ βαπτιζόσουν στον Ιορδάνη, Κύριε, * της Τριάδος εφανερώ-
θη η προσκύνηση, * διότι του γεννήτορος η φωνή Σε μαρτυ-
ρούσε * αγαπητό Υιό ονομάζοντάς Σε, * και το Πνεύμα εν είδει
περιστεράς * επιβεβαίωνε του λόγου την αλήθεια. * «Ὁ
επιφανεὶς Χριστὲ ο Θεός, * καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι».
Όταν επεφάνης στον Ιορδάνη, Σωτήρ, * και βαπτίσθηκες από
τον Πρόδρομο, Χριστέ, * αγαπημένος Υιός εμαρτυρήθης· * έτσι,
και συνάναρχος με τον Πατέρα φανερώθηκες· * και το Πνεύμα
το Άγιο εις εσένα κατέβαινε· * δια σού λοιπόν φωτισμένοι ανα-
φωνούμε: * «∆όξα Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι».
Ιορδάνη ποταμέ, τι είδες και έμεινες έκθαμβος; * «Αυτόν που
κανείς δεν μπορεί να δει, τον είδα γυμνό και από φόβο ρίγησα»,
λέει. * «Και πώς μπορούσα βλέποντάς τον να μη φοβηθώ και
υποχωρήσω; * Οι άγγελοι αυτόν βλέποντας φοβήθηκαν· * εξε-
πλάγη ο ουρανός κι η γη ετρόμαξε· * και συνεστάλη από δέος η
θάλασσα και όλα * τα ορατά και αόρατα». * Ο Χριστός εφάνη
στον Ιορδάνη, * για ν’ αγιάσει τα ύδατα.
Τα ρείθρα αγίασες του Ιορδάνου· * το κράτος συνέτριψες της
αμαρτίας, Χριστέ ο Θεός ημών· * έσκυψες ο ίδιος στο χέρι του
Προδρόμου * και έσωσες από την πλάνη των ανθρώπων το γέ-
νος· * γι’ αυτό σε ικετεύουμε· Σῶσον τὸν κόσμον σου.
Από τη νεότητά μου πολλά με πολεμούν πάθη, αλλά εσύ Σωτήρα
μου, ανάλαβέ με και σώσε με.
Όσοι μισείτε τη Σιών, θα λάβετε αισχύνη από τον Κύριο· διότι,
όπως το χορτάρι ξεραίνει τη φωτιά, έτσι θα αποξηρανθείτε.
∆ιά του Αγίου Πνεύματος κάθε ψυχή ζωοποιείται και υψώνεται
με κάθαρση· λαμπρύνεται από την Αγία Τριάδα με τρόπο μυστι-
κό.
∆ιά του Αγίου Πνεύματος αναβλύζουν της χάριτος τα ρείθρα,
ποτίζοντας όλη την κτίση και ζωογονώντας την.
Η θάλασσα είδε και υποχώρησε, ο Ιορδάνης εστράφη προς τα
πίσω.
Τι σου συνέβη θάλασσα και υποχώρησες; και σε σένα, Ιορδάνη,

ὅτι ἐστράφης εἰς τὰ ὀπίσω;
Ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν, …
Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Μᾶρκον (α´ 9-11).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γα-
λιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ Ἰωάννου εἰς τὸν Ἰορδάνην.
Καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους
τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡσεὶ περιστερὰν
καταβαῖνον ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν
οὐρανῶν· Σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα.
Ν’ ψαλμός. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου
...
Δόξα. Ἦχος β´.
Τὰ σύμπαντα σήμερον ἀγαλλιάσθω.* Χριστὸς ἐφάνη ἐν
Ἰορδάνη.
Καὶ νῦν. Τὸ αὐτό.
Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ
κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ
ἀνόμημά μου.
Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β´. Θεοφάνους.
Θεὸς Λόγος ἐπεφάνη ἐν σαρκί, * τῷ γένει τῶν
ἀνθρώπων· * ἵστατο βαπτισθῆναι ἐν Ἰορδάνῃ, * καὶ
ἔλεγε πρὸς αὐτὸν ὁ Πρόδρομος. * Πῶς ἐκτείνω χεῖρα, *
καὶ ἅψωμαι κορυφῆς κρατούσης τὰ σύμπαντα; * Εἰ καὶ
ἐκ Μαρίας ὑπάρχεις βρέφος, * ἀλλ᾿ οἶδά σε Θεὸν προα-
ιώνιον· * ἐπὶ γῆς βαδίζεις, ὁ ὑμνούμενος ὑπὸ τῶν Σερα-
φίμ· * καὶ δοῦλος Δεσπότην, * βαπτίζειν οὐ μεμάθηκα. *
Ἀκατάληπτε Κύριε, δόξα Σοι.
Κανὼν Κοσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ·
ᾨδὴ α´. Ἦχος β´. Ὁ Εἱρμός.
Βυθοῦ ἀνεκάλυψε πυθμένα, * καὶ διὰ ξηρᾶς οἰκείους
ἕλκει, * ἐν αὐτῷ κατακαλύψας ἀντιπάλους, * ὁ κραταιὸς
ἐν πολέμοις Κύριος· ὅτι δεδόξασται.
Ἀδὰμ τὸν φθαρέντα ἀναπλάττει, * ῥείθροις Ἰορδάνου
καὶ δρακόντων, * κεφαλὰς ἐμφωλευόντων διαθλάττει, *
ὁ Βασιλεὺς τῶν αἰώνων Κύριος· ὅτι δεδόξασται.
Πυρὶ τῆς Θεότητος ἀΰλῳ, * σάρκα ὑλικὴν ἠμφιεσμένος, *
Ἰορδάνου περιβάλλεται τὸ νᾶμα, * ὁ σαρκωθεὶς ἐκ Παρ-
θένου Κύριος· ὅτι δεδόξασται.
Τὸν ῥύπον ὁ σμήχων τῶν ἀνθρώπων, * τούτοις
καθαρθεὶς ἐν Ἰορδάνῃ, * οἷς θελήσας ὡμοιώθη ὃ ἦν μεί-
νας, * τοὺς ἐν σκότει φωτίζει Κύριος· ὅτι δεδόξασται.
Ἕτερος Ἰαμβικός, Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ·
ᾨδὴ α´. Ἦχος β´. Ὁ Εἱρμός.
» Στείβει θαλάσσης, κυματούμενον σάλον,
» Ἤπειρον αὖθις, Ἰσραὴλ δεδειγμένον.
» Μέλας δὲ πόντος, τριστάτας Αἰγυπτίων,
» Ἔκρυψεν ἄρδην, ὑδατόστρωτος τάφος,
» Ῥώμῃ κραταιᾷ, δεξιᾶς τοῦ Δεσπότου. (δίς)
Δόξα.
Ὄρθρου φανέντος, τοῖς βροτοῖς σελασφόρου,
Νῦν ἐξ ἐρήμου, πρὸς ῥοὰς Ἰορδάνου.
Ἄναξ ὑπέσχες, ἡλίου σὸν αὐχένα,
Χώρου ζοφώδους, τὸν Γενάρχην ἁρπάσαι,
2
και εστράφης προς τα πίσω;
Τα σύμπαντα σήμερα ας αγαλλιούν. * Ο Χριστός εφάνη στον
Ιορδάνη.
Ο Θεός Λόγος επεφάνη σωματικώς * στο γένος των ανθρώπων.
* Στεκόταν να βαπτισθεί στον Ιορδάνη * και έλεγε προς αυτόν ο
Πρόδρομος: * «Πώς να απλώσω το χέρι * και να αγγίξω κορυφή
που συγκρατεί τα σύμπαντα; * Αν και εγεννήθης ως βρέφος απ’
τη Μαρία, * όμως το ξέρω ότι είσαι Θεός προαιώνιος· * πάνω
στη γη βαδίζεις, συ που υμνείσαι από τα Σεραφίμ· * και δούλος
όντας * τον δεσπότη μου δεν ξέρω πώς να βαπτίσω. * Ακατά-
ληπτε Κύριε, δόξα Σοι.
Του βυθού αποκάλυψε τον πυθμένα * και δια της ξηράς τους
δικούς του σώζει * κατακαλύπτοντας σ’ αυτόν τους αντιπάλους,
* ο κραταιός στους πολέμους Κύριος· «ὅτι δεδόξασται».
Τον Αδάμ τον φθαρέντα αναπλάττει * στα ρείθρα του Ιορδάνου
και των δρακόντων * τις κεφαλές, που εκεί φώλιαζαν, συντρίβει,
* ο Βασιλεύς των αιώνων Κύριος· «ὅτι δεδόξασται».
Εκείνος που στο άυλο πυρ της θεότητός Του * ενδύθηκε υλική
σάρκα, * περιβάλλεται με το νάμα του Ιορδάνου, * ο σαρκωθείς
εκ Παρθένου Κύριος· «ὅτι δεδόξασται».
Εκείνος που καθαρίζει τον ρύπο των ανθρώπων, * για χάρη τους
καθαιρόμενος στον Ιορδάνη * εκουσίως ομοιώθηκε με αυτούς
μένοντας ό,τι ήταν· * τους σκοτισμένους φωτίζει ο Κύριος· «ὅτι
δεδόξασται».
Βαδίζει ο Ισραήλ στον τρικυμισμένο σάλο
της θάλασσας, που ξάφνου ξηρά εφάνη.
Και το μαύρο πέλαγος τους Αιγύπτιους στρατηλάτες
τους εκάλυψε πλήρως σαν υδάτινος τάφος,
με την κραταιά δύναμη της δεξιάς του δεσπότου.
Όταν όρθρος φωτεινός στους ανθρώπους εφάνη
τώρα από την έρημο στα νερά του Ιορδάνη,
βασιλεύ, έσκυψες τον αυχένα σου, του ηλίου,
από ζοφώδη τόπο τον γενάρχη για ν’ αρπάξης
και να καθάρεις από κάθε ρύπο την κτίση.

Ῥύπου τε παντός, ἐκκαθᾶραι τὴν κτίσιν.
Καὶ νῦν.
Ἄναρχε ῥείθροις, συνταφέντα σοι Λόγε,
Νέον περαίνεις, τὸν φθαρέντα τῇ πλάνῃ,
Ταύτην ἀφράστως, πατρόθεν δεδεγμένος,
Ὄπα κρατίστην· Οὗτος ἠγαπημένος,
Ἶσός τέ μοι Παῖς, χρηματίζει τὴν φύσιν.
ᾨδὴ γ´. Ὁ Εἱρμός.
» Ἰσχὺν ὁ διδούς, τοῖς Βασιλεῦσιν ἡμῶν Κύριος, * καὶ
κέρας χριστῶν αὑτοῦ ὑψῶν, * Παρθένου ἀποτίκτεται·
μολεῖ δὲ πρὸς τὸ Βάπτισμα· * διὸ πιστοὶ βοήσωμεν· *
Οὐκ ἔστιν ἅγιος, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν, * καὶ οὐκ ἔστι δίκαι-
ος, πλήν σου Κύριε. (δίς)
Στειρεύουσα πρίν, ἠτεκνωμένη δεινῶς * σήμερον,
εὐφραίνου Χριστοῦ ἡ Ἐκκλησία· * δι᾿ ὕδατος καὶ Πνεύ-
ματος, υἱοὶ γάρ σοι γεγέννηνται, ἐν πίστει
ἀνακράζοντες· * Οὐκ ἔστιν ἅγιος, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν, * καὶ
οὐκ ἔστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.
Μεγάλῃ φωνῇ, ἐν τῇ ἐρήμῳ βοᾷ Πρόδρομος· * Χριστοῦ
ἑτοιμάσατε ὁδούς, * καὶ τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, εὐθείας
ἀπεργάσασθε, ἐν πίστει ἀνακράζοντες· * Οὐκ ἔστιν
ἅγιος, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν, * καὶ οὐκ ἔστι δίκαιος, πλήν σου
Κύριε.
Ἰαμβικός.
» Ὅσοι παλαιῶν, ἐκλελύμεθα, βρόχων,
» Βορῶν λεόντων, συντεθλασμένων μύλας,
» Ἀγαλλιῶμεν, καὶ πλατύνωμεν στόμα,
» Λόγῳ πλέκοντες, ἐκ λόγων μελῳδίαν,
» ᾯ τῶν πρὸς ἡμᾶς, ἥδεται δωρημάτων. (δίς)
Δόξα.
Νέκρωσιν ὁ πρίν, ἐμφυτεύσας τῇ κτίσει,
Θηρὸς κακούργου, σχηματισθεὶς εἰς φύσιν,
Ἐπισκοτεῖται, σαρκικῇ παρουσίᾳ.
Ὄρθρῳ φάναντι, προσβαλὼν τῷ Δεσπότῃ,
Φλᾶν τὴν ἑαυτοῦ, δυσμενεστάτην κάραν.
Καὶ νῦν.
Ἕλκει πρὸς αὐτὸν τὴν θεόδμητον φύσιν,
Γαστρὸς τυράννου, συγκεχωσμένην ὅροις·
Γεννᾷ τε αὖθις, γηγενῶν ἀναπλάσει.
Ἔργον φέριστον, ἐκτελῶν ὁ Δεσπότης·
Ἷκται γὰρ αὐτήν, ἐξαλεξῆσαι θέλων.
Ἡ Ὑπακοή. Ἦχος πλ. α´.
Ὅτε τῇ Ἐπιφανείᾳ σου ἐφώτισας τὰ σύμπαντα, τότε ἡ
ἁλμυρὰ τῆς ἀπιστίας θάλασσα ἔφυγε, καὶ ὁ Ἰορδάνης
κάτω ῥέων ἐστράφη, πρὸς οὐρανὸν ἀνυψῶν ἡμᾶς· ἀλλὰ
τῷ ὕψει τῶν θείων ἐντολῶν σου, συντήρησον Χριστὲ ὁ
Θεός, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.
Κοντάκιον, Ἦχος δ´. Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ.
Ἐπεφάνης σήμερον τῇ οἰκουμένῃ, * καὶ τὸ φῶς σου Κύ-
ριε, ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς, * ἐν ἐπιγνώσει ὑμνοῦντάς σε· *
Ἦλθες ἐφάνης τὸ Φῶς τὸ ἀπρόσιτον.
Ὁ Οἶκος.
Τῇ Γαλιλαίᾳ τῶν Ἐθνῶν, * τῇ τοῦ Ζαβουλὼν χώρᾳ, καὶ
τοῦ Νεφθαλεὶμ γαίᾳ, * ὡς εἶπεν ὁ Προφήτης, * φῶς μέγα
ἔλαμψε Χριστός· * τοῖς ἐσκοτισμένοις φαεινὴ ὤφθη
3
Άναρχε Λόγε, αυτόν που θάπτεται στα νερά μαζί σου
τον ανακαινίζεις, τον πριν φθαρμένο από την πλάνη,
αυτήν δεχόμενος απ’ τον Πατέρα αφράστως
την πανίσχυρη φωνή: «αυτός αγαπημένος
Υιός μου υπάρχει, αλλά και ίσος στη φύση».
Εκείνος που δίνει την ισχύ στους βασιλείς μας, ο Κύριος, * και
που υψώνει τη δύναμη των χρισμένων από αυτόν, * εκ της
Παρθένου γεννάται και έρχεται προς το βάπτισμα· * γι’ αυτό
πιστοί ας αναφωνήσουμε: * «ούκ έστιν Άγιος ως ο Θεός ημών,
και ούκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε».
Εσύ που πριν ήσουν στείρα, και εντελώς άτεκνη * σήμερα ευφ-
ραίνου, η εκκλησία του Χριστού· * γιατί από ύδωρ και άγιο Πνε-
ύμα * πνευματικά γεννιούνται τέκνα σου * με πίστη αναφωνών-
τας σου: * «ούκ έστιν Άγιος ως ο Θεός ημών, και ούκ έστι δίκαι-
ος, πλήν σου Κύριε».
Με φωνή μεγάλη βοά στην έρημο ο Πρόδρομος: * «του Χριστού
ετοιμάστε τις οδούς * και τις τρίβους του Θεού ημών ευθείες
κάντε τις * με πίστη αναφωνώντας: * «ούκ έστιν Άγιος ως ο
Θεός ημών, και ούκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε».
Όσοι λυθήκαμε από τα αρχαία δεσμά μας
τώρα που των παμφάγων λεόντων συντρίφτηκαν τα δόντια,
ας ευφρανθούμε κι ας ανοίξουμε το στόμα
στον Λόγο πλέκοντας μελωδία από λόγους·
με αυτό περισσότερο χαίρεται απ’ όσα μας έδωσε δώρα.
Εκείνος που πριν φύτευσε τη νέκρωση στην Κτίση
παίρνοντας τη μορφή ενός κακούργου θηρίου
παγιδεύεται από τη σωματική μορφή του ∆εσπότου.
Και τον χτυπά, αυτόν που ήλθε ως όρθρος
να συντρίψει το δικό του απαίσιο κεφάλι.
Έλκει κοντά του την θεόπλαστη φύση
πού είχε στα έγκατα καταχωθεί του τυράννου·
και την γεννά ξανά με την ανάπλαση των ανθρώπων
ένδοξο έργο εκτελώντας ο δεσπότης·
γιατί ήλθε θέλοντας εκείνην να βοηθήσει.
Όταν με την επιφάνειά Σου εφώτισες τα σύμπαντα, τότε η αλ-
μυρή της απιστίας θάλασσα υποχώρησε, και ο Ιορδάνης, που
φύσει προς τα κάτω ρέει, όμως εστράφη προς τα πίσω και τώρα
μας ανυψώνει· αλλά με το ύψος των θείων εντολών σου συντή-
ρησέ μας, Χριστέ ο Θεός, «πρεσβείαις της Θεοτόκου και ελέησον
ημάς».
Επεφάνης σήμερα στην οικουμένη * και το φως σου, Κύριε, ως
θείο σημείο δόθηκε σε μας * που με επίγνωση σε υμνούμε. *
«Ήλθες, εφάνης το φως το απρόσιτον».
Στη Γαλιλαία των εθνών, * στη χώρα του Ζαβουλών και στη γη
του Νεφθαλείμ, * όπως είπε ο προφήτης, * ως μέγα φως έλαμψε
ο Χριστός. * Στους σκοτισμένους τότε φάνηκε φωτεινή αυγή, *

αὐγή, * ἐν Βηθλεὲμ ἀστράπτουσα· * μᾶλλον δὲ ἐκ Μαρί-
ας ὁ Κύριος * πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ ἀνατέλλει τὰς ἀκτῖνας,
* ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης. * Διὸ οἱ ἐξ Ἀδὰμ γυμνοί, *
δεῦτε πάντες ὑποδύωμεν αὐτόν, ἵνα θαλφθῶμεν· * σκέπη
γὰρ γυμνῶν, καὶ αἴγλη ἐσκοτισμένων, * ἦλθες ἐφάνης τὸ
Φῶς τὸ ἀπρόσιτον.
Συναξάριον.
Τῇ Ϛ´ τοῦ αὐτοῦ μηνός, τὰ Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου
καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Στίχοι.
Τοὺς οὐρανοὺς Βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ σχίσαν,
Τοὺς αὐτὸ μὴ χραίνοντας ἔνδον εἰσάγει.
Βάπτισεν ἐν ποταμῷ Χριστὸν Πρόδρομος κατὰ ἕκτην.
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ (Πεζαὶ καὶ ἰαμβικαί)
ᾨδὴ α´. Ἦχος β´.
Βυθοῦ ἀνεκάλυψε πυθμένα * καὶ διὰ ξηρᾶς οἰκείους
ἕλκει, * ἐν αὐτῷ κατακαλύψας ἀντιπάλους, * ὁ κραταιὸς
* ἐν πολέμοις Κύριος· * ὅτι δεδόξασται.
Ἰαμβική.
Στείβει θαλάσσης * κυματούμενον σάλον,
Ἤπειρον αὖθις, * Ἰσραήλ, δεδειγμένον.
Μέλας δὲ πόντος * τριστάτας Αἰγυπτίων
Ἔκρυψεν ἄρδην * ὑδατόστρωτος τάφος
Ῥώμῃ κραταιᾷ * δεξιᾶς τοῦ Δεσπότου.
ᾨδὴ γ´.
Ἰσχὺν ὁ διδοὺς * τοῖς βασιλεῦσιν ἡμῶν Κύριος * καὶ
κέρας χριστῶν αὐτοῦ ὑψῶν, * Παρθένου ἀποτίκτεται, *
μολεῖ δὲ πρὸς τὸ βάπτισμα· * διό, πιστοί, βοήσωμεν· *
Οὐκ ἔστιν ἅγιος * ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν * καὶ οὐκ ἔστι δίκαιος
* πλήν σου, Κύριε.
Ἰαμβική.
Ὅσοι παλαιῶν * ἐκλελύμεθα βρόχων,
Βορῶν λεόντων * συντεθλασμένων μύλας,
Ἀγαλλιῶμεν * καὶ πλατύνωμεν στόμα,
Λόγῳ πλέκοντες * ἐκ λόγων μελῳδίαν,
ᾯ τῶν πρὸς ἡμᾶς * ἥδεται δωρημάτων.
ᾨδὴ δ´.
Ἀκήκοε, Κύριε, φωνῆς σου, ὃν εἶπας, * Φωνὴ βοῶντος
ἐν ἐρήμῳ, * ὅτε ἐβρόντησας * πολλῶν ἐπὶ ὑδάτων, * τῷ
σῷ μαρτυρούμενος Υἱῷ· * ὅλος γεγονὼς τοῦ παρόντος *
Πνεύματος δὲ ἐβόησε· * Σὺ εἶ Χριστός, * Θεοῦ σοφία καὶ
δύναμις.
Ἰαμβική.
Πυρσῷ καθαρθεὶς * μυστικῆς θεωρίας,
Ὑμνῶν προφήτης * τὴν βροτῶν καινουργίαν,
Ῥήγνυσι γῆρυν * Πνεύματι κροτουμένην,
Σάρκωσιν ἐμφαίνουσαν * ἀρρήτου Λόγου,
ᾯ τῶν δυναστῶν * τὰ κράτη συνετρίβη.
ᾨδὴ ε´.
Ἰησοῦς ὁ ζωῆς ἀρχηγὸς * λῦσαι τὸ κατάκριμα ἥκει *
Ἀδὰμ τοῦ πρωτοπλάστου· * καθαρσίων δὲ ὡς Θεὸς μὴ
4
που απαστράπτει στη Βηθλεέμ. * Ή μάλλον ο Κύριος, που γεν-
νήθηκε από τη Μαρία, * σε όλη την οικουμένη ανατέλλει τις ακ-
τίνες του, * ο ήλιος της δικαιοσύνης. * Γι’ αυτό οι απόγονοι του
Αδάμ, οι γυμνοί, * ας ενδυθούμε αυτόν να νιώσουμε θαλπωρή· *
διότι ως σκέπη γυμνών και φως των εσκοτισμένων, * «ήλθες,
εφάνης το φως το απρόσιτον».
Το βάπτισμα του Χριστού, που έσχισε τους ουρανούς,
όσους δεν το μολύνουν τους εισάγει μέσα σ’ αυτούς.
Βάπτισε στον ποταμό τον Χριστό ο Πρόδρομος κατά την έκτη.
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Του βυθού αποκάλυψε τον πυθμένα * και δια της ξηράς τους
δικούς του σώζει * κατακαλύπτοντας μέσα σ’ αυτόν τους αντι-
πάλους, * ο κραταιός στους πολέμους Κύριος· «ὅτι δεδόξασται».
Βαδίζει ο Ισραήλ στον τρικυμισμένο σάλο
της θάλασσας, που ξάφνου ξηρά εφάνη.
Και το μαύρο πέλαγος τους Αιγύπτιους στρατηλάτες
τους εκάλυψε πλήρως σαν υδάτινος τάφος,
με την κραταιά δύναμη της δεξιάς του δεσπότου.
Εκείνος που δίνει την ισχύ στους βασιλείς μας, ο Κύριος, * και
που υψώνει τη δύναμη των χρισμένων από αυτόν * εκ της Παρ-
θένου γεννάται και έρχεται προς το βάπτισμα· * γι’ αυτό πιστοί
ας αναφωνήσουμε: * «ούκ έστιν Άγιος ως ο Θεός ημών, και ούκ
έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε».
Όσοι λυθήκαμε από τα αρχαία δεσμά μας
τώρα που των παμφάγων λεόντων συντρίφτηκαν τα δόντια,
ας ευφρανθούμε κι ας ανοίξουμε το στόμα
στον Λόγο πλέκοντας μελωδία από λόγους·
με αυτό περισσότερο χαίρεται απ’ όσα μας έδωσε δώρα.
Άκουσε, Κύριε, τη φωνή σου εκείνος, για τον οποίο είπες * «φω-
νή βοώντος εν τη ερήμω», * τότε που βρόντησες πάνω σε πολ-
λά ύδατα * δίνοντας μαρτυρία για τον Υιό σου· * και γενόμενος
πλήρης του αγίου Πνεύματος, * που ήταν παρόν, αναφώνησε: *
«Συ ει Χριστός, Θεού σοφία και δύναμις».
Από το πυρ κεκαθαρμένος της μυστικής θεωρίας
υμνώντας ο προφήτης την ανακαίνιση των ανθρώπων
υψώνει φωνή που αντηχεί από το άγιο Πνεύμα
και φανερώνει την σάρκωση του αρρήτου Λόγου·
που από αυτόν συντρίβονται των δυναστών τα κράτη.
Ο Ιησούς, ο αρχηγός της ζωής, * έρχεται να λύσει την καταδίκη
* του Αδάμ του πρωτοπλάστου. * Κι ενώ ως Θεός την κάθαρση

δεόμενος, * τῷ πεσόντι καθαίρεται * ἐν τῷ Ἰορδάνῃ· *
ἐν ᾧ τὴν ἔχθραν κτείνας, * ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν *
εἰρήνην χαρίζεται.
Ἰαμβική.
Ἐχθροῦ ζοφώδους * καὶ βεβορβορωμένου,
Ἰὸν καθάρσει * Πνεύματος λελουμένοι,
Νέαν προσωρμίσθημεν * ἀπλανῆ τρίβον,
Ἄγουσαν ἀπρόσιτον * εἰς θυμηδίαν,
Μόνοις προσιτήν, * οἷς Θεὸς κατηλλάγη.
ᾨδὴ στ´.
Ἡ φωνὴ τοῦ Λόγου, * ὁ λύχνος τοῦ φωτός, ὁ ἑωσφόρος,
* ὁ τοῦ ἡλίου Πρόδρομος, * ἐν τῇ ἐρήμῳ * Μετανοεῖτε,
πᾶσι βοᾷ τοῖς λαοῖς, * καὶ προκαθαίρεσθε· * ἰδοὺ γὰρ
πάρεστι Χριστὸς * ἐκ φθορᾶς τὸν κόσμον λυτρούμενος.
Ἰαμβική.
Ἱμερτὸν ἐξέφηνε * σὺν πανολβίῳ
Ἤχῳ Πατήρ, * ὃν γαστρὸς ἐξηρεύξατο.
Ναί, φησίν, οὗτος * συμφυὴς γόνος πέλων,
Φώταυγος ἐξώρουσεν * ἀνθρώπων γένους,
Λόγος τέ μου ζῶν * καὶ βροτὸς προμηθείᾳ.
ᾨδὴ ζ´.
Νέους εὐσεβεῖς * καμίνῳ πυρὸς προσομιλήσαντας * δια-
συρίζον πνεῦμα δρόσου * ἀβλαβεῖς διεφύλαξε * καὶ θεί-
ου ἀγγέλου συγκατάβασις· * ὅθεν ἐν φλογὶ δροσιζόμενοι
* εὐχαρίστως ἀνέμελπον· * Ὑπερύμνητε, * ὁ τῶν πατέ-
ρων Κύριος * καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ἰαμβική.
Ἔφλεξε ῥείθρῳ * τῶν δρακόντων τὰς κάρας,
Ὁ τῆς καμίνου * τὴν μετάρσιον φλόγα,
Νέους φέρουσαν * εὐσεβεῖς κατευνάσας·
Τὴν δυσκάθεκτον * ἀχλὺν ἐξ ἁμαρτίας
Ὅλην πλύνει δὲ * τῇ δρόσῳ τοῦ Πνεύματος.
ᾨδὴ η´.
Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον.
Μυστήριον παράδοξον * ἡ Βαβυλῶνος ἔδειξε κάμινος *
πηγάσασα δρόσον· * ὅτι ῥείθροις ἔμελλεν * ἄυλον πῦρ
εἰσδέχεσθαι * ὁ Ἰορδάνης, καὶ στέγειν * σαρκὶ βαπτιζό-
μενον τὸν Κτίστην· * ὃν εὐλογοῦσι λαοὶ * καὶ
ὑπερυψοῦσιν * εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Ἰαμβική.
Ἐλευθέρα μὲν * ἡ κτίσις γνωρίζεται·
Υἱοὶ δὲ φωτὸς * οἱ πρὶν ἐσκοτισμένοι.
Μόνος στενάζει * τοῦ σκότους ὁ προστάτης.
Νῦν εὐλογείτω * συντόνως τὸν αἴτιον
Ἡ πρὶν τάλαινα * τῶν ἐθνῶν παγκληρία.
***
Ὁ ἱερεύς· Τὴν Θεοτόκον καὶ μητέρα τοῦ φωτός, ἐν
ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνομεν.
ᾨδὴ θ´. Μεγαλυνάρια, Ἦχος β´.
Μεγάλυνον ψυχή μου, τὴν τιμιωτέραν, τῶν ἄνω στρατευμάτων.
(δίς)
Μεγάλυνον ψυχή μου, τὸν ἐν Ἰορδάνῃ, ἐλθόντα βαπτισθῆναι.
Μεγάλυνον ψυχή μου, τὸν ὑπὸ Προδρόμου, τὸ βάπτισμα λα-
βόντα.
5
δεν έχει ανάγκη, * όμως χάριν του πεσόντος καθαίρεται στον
Ιορδάνη· * εκεί κατέλυσε την έχθρα * και χαρίζει σε όλους την
ειρήνη * που ξεπερνά κάθε νου και διάνοια.
Από εχθρού ζοφερού και βορβορώδους το φαρμάκι
με την κάθαρση του Πνεύματος καθαρισμένοι
σε νέα ασφαλή οδηγηθήκαμε τρίβο
που φέρνει σε απρόσιτη, για τους πολλούς, ευφροσύνη,
προσιτή μόνο σε όσους ο Θεός μαζί τους συμφιλιώθη.
Η φωνή του Λόγου, * ο λύχνος του φωτός, το εωθινό αστέρι, *
ο Πρόδρομος του ηλίου, μέσα στην έρημο * σε όλους βοά τους
λαούς: * «Μετανοείτε και προκαθαρθείτε. * Γιατί ιδού, ήλθε ο
Χριστός, * εκ φθοράς τον Κόσμον λυτρούμενος».
«Αγαπητό» φανέρωσε με πανευφρόσυνο ήχο
ο Πατέρας αυτόν που εγέννησε ανάρχως.
«Ναι», λέει, «αυτός, ενώ είναι ομοούσιος Υιός μου,
ολόφωτος εξόρμησε απ’ των ανθρώπων το γένος.
Και Λόγος μου ζών αλλά και άνθρωπος, από φιλανθρωπία».
Τους ευσεβείς νέους * που ενώθηκαν με την κάμινο του πυρός,
* το πνεύμα της δρόσου, που σαν σύριγγα ηχούσε, * αβλαβείς
τους φύλαξε, * κυρίως όμως η κάθοδος του θείου Αγγγέλου μαζί
τους· * γι’ αυτό και μες στις φλόγες δροσιζόμενοι * με χαρά
υμνωδούσαν: * «Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος, * και Θε-
ός ευλογητός εί».
Κατέφλεξε στο νερό τις κεφαλές των δρακόντων
εκείνος που κατεύνασε της καμίνου την υψωμένη φλόγα
που έφερε μέσα της τους ευσεβείς νέους.
Και την πυκνή, αδιάλυτη ομίχλη της αμαρτίας
όλη την ξεπλένει με τη δροσιά του Πνεύματος.
Μυστήριο παράδοξο * φανέρωσε της Βαβυλώνος η κάμινος *
πηγάζοντας δρόσο· * γιατί έμελλε μες στα ρείθρα του άυλο πυρ
να δεχτεί ο Ιορδάνης * και να βαστάσει σωματικώς βαπτιζόμενον
τον Κτίστην· * «όν ευλογούσι Λαοί, και υπερυψούσιν, εις πάντας
τους αιώνας».
Ελεύθερη μεν φανερώνεται η κτίση
και τέκνα φωτός οι πριν εσκοτισμένοι.
Μόνος στενάζει του σκότους ο προστάτης.
Τώρα ας ευλογεί ολόθυμα τον αίτιο τούτων
η πρώην δύστυχη των εθνών πανσπερμία.
 6

Μεγάλυνον ψυχή μου, τὸν ἐκ τῆς πατρῴας, φωνῆς μαρτυρη-

θέντα.
Μεγάλυνον ψυχή μου, τὸν ἕνα τῆς Τριάδος, κλίναντα τὸν
αὐχένα, καὶ βάπτισμα λαβόντα.
Προφῆτα, δεῦρο πρός με, ἔκτεινον τὴν χεῖρα, καὶ βάπτισόν με
τάχος.
Προφῆτα, ἄφες ἄρτι, καὶ βάπτισόν με θέλων· πληρῶσαι καὶ
γὰρ ἦλθον, πᾶσαν δικαιοσύνην.
Ἕτερα εἰς τὸν Ἰαμβικὸν Κανόνα.
Σήμερον ὁ Δεσπότης, κλίνει τὸν αὐχένα, χειρὶ τῇ τοῦ Προδρό-
μου.
Σήμερον Ἰωάννης, βαπτίζει τὸν Δεσπότην, ἐν ῥείθροις
Ἰορδάνου.
Σήμερον ὁ Δεσπότης, νάμασιν ἐνθάπτει, βροτῶν τὴν ἁμαρτίαν.
Σήμερον ὁ Δεσπότης, ἄνωθεν μαρτυρεῖται, Υἱὸς ἠγαπημένος.
Σήμερον ὁ Δεσπότης, ἦλθεν ἁγιάσαι, τὴν φύσιν τῶν ὑδάτων.
Σήμερον ὁ Δεσπότης, τὸ βάπτισμα λαμβάνει, ὑπὸ χειρὸς Προδ-
ρόμου.
Δόξα.
Μεγάλυνον ψυχή μου, τῆς τρισυποστάτου, καὶ ἀδιαιρέτου,
Θεότητος τὸ κράτος.
Καὶ νῦν.
Μεγάλυνον ψυχή μου, τὴν λυτρωσαμένην, ἡμᾶς ἐκ τῆς κατά-
ρας.
Ὁ Εἱρμός.
» Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα, εὐφημεῖν πρὸς ἀξίαν· * ἰλιγγιᾷ Αδυνατεί κάθε γλώσσα να σ’ ευφημεί επαξίως· * ιλιγγιά ο νους
δὲ νοῦς καὶ ὑπερκόσμιος, ὑμνεῖν σε Θεοτόκε· * ὅμως και των αγγέλων ακόμα στο να σε υμνεί, Θεοτόκε. * Όμως, αγα-
ἀγαθὴ ὑπάρχουσα, τὴν πίστιν δέχου· * καὶ γὰρ τὸν πό- θή καθώς είσαι, δέξου την πίστη, * γιατί εσύ γνωρίζεις τον ένθεό
θον οἶδας, τὸν ἔνθεον ἡμῶν· * σὺ γὰρ Χριστιανῶν εἶ μας πόθο. * Συ είσαι των Χριστιανών η προστάτις, σε μεγαλύνο-
προστάτις, σὲ μεγαλύνομεν. μεν.

Δαυῒδ πάρεσο, Πνεύματι τοῖς φωτιζομένοις· * Νῦν προ-
σέλθετε, ᾄδε, πρὸς Θεόν, ἐν πίστει λέγων φωτίσθητε· *
οὗτος ὁ πτωχὸς ἐκέκραξεν Ἀδὰμ ἐν πτώσει· * καὶ γὰρ
αὐτοῦ εἰσήκουσε Κύριος ἐλθών, * ῥείθροις τοῦ
Ἰορδάνου, φθαρέντα δὲ ἀνεκαίνισεν.
∆αβίδ, έλα πνευματικώς στους δια του βαπτίσματος φωτιζομένο-
υς * και ψάλλε: «ελάτε τώρα προς τον Θεό, με πίστη φωτισθεί-
τε». * Αυτός ο πτωχός, δηλαδή ο Αδάμ, έκραξε μέσα στην πτώ-
ση του * και ο Κύριος τον εισήκουσε και ήλθε * και στα ρείθρα
του Ιορδάνου * φθαρμένο τον ανεκαίνισε.

Ὁ Ἡσαΐας Λούσασθε, καὶ καθάρθητε φάσκει· * τὰς πο-
νηρίας ἔναντι, ἀφέλεσθε Κυρίου· * οἱ διψῶντες, ὕδωρ
ἐπὶ ζῶν πορεύεσθε· * ῥανεῖ γὰρ ὕδωρ καινοποιὸν Χρισ-
τός, τοῖς προστρέχουσιν αὐτῷ ἐν πίστει, * καὶ πρὸς
ζωὴν τὴν ἀγήρω, βαπτίζει Πνεύματι.
Ο Ησαΐας λουστείτε και καθαρισθείτε, λέει, * τις πονηρίες βγάλτε
από πάνω σας ενώπιον του Κυρίου. * Όσοι διψάτε στο ύδωρ το
ζων πορευθείτε · * γιατί θα ραντίσει με νερό που ανακαινίζει ο
Χριστός * όσους προστρέχουν προς αυτόν με πίστη, * και προς
την αγέραστη ζωή βαπτίζει με τη χάρη του Πνεύματος.

Συντηρώμεθα χάριτι, πιστοὶ καὶ σφραγῖδι· * ὡς γὰρ
ὄλεθρον ἔφυγον, φλιᾶς Ἑβραῖοι πάλαι αἱμαχθείσης, *
οὕτω καὶ ἡμῖν, ἐξόδιον τὸ θεῖον τοῦτο, * τῆς παλιγγενε-
σίας λουτήριον ἔσται· * ἔνθεν καὶ τῆς Τριάδος, ὀψόμεθα
φῶς τὸ ἄδυτον.
Ας διατηρούμαστε με την χάρη του Θεού και του Βαπτίσματος
τη σφραγίδα· * γιατί όπως τον όλεθρο τον απέφυγαν οι Εβραίοι,
όταν τους αιμοταβάφτηκε παλιά το κατώφλι * έτσι και για μας το
θείο λουτρό τούτο * θα γίνει έξοδος προς την παλιγγενεσία· *
εκεί και της Τριάδος θα δούμε το φως το άδυτο.

Εἱρμὸς ἄλλος.
» Ὢ τῶν ὑπὲρ νοῦν, τοῦ τόκου σου θαυμάτων!
» Νύμφη πάναγνε, Μῆτερ εὐλογημένη·
» Δι᾿ ἧς τυχόντες παντελοῦς σωτηρίας,
» Ἐπάξιον κροτοῦμεν ὡς εὐεργέτῃ,
» Δῶρον φέροντες ὕμνουν εὐχαριστίας. (δίς)
Ω, πόσο ξεπερνούν τον νου τα θαύματα του Υιού σου!
Νύμφη πάναγνε, Μήτερ ευλογημένη·
δια σού αφού λάβαμε την πλήρη σωτηρία
επάξιο λοιπόν σού ψάλλουμε ως ευεργέτη,
φέροντάς τον ως δώρο, ύμνον ευχαριστίας.

Ἴδμεν τὰ Μωσεῖ, τῇ βάτῳ δεδειγμένα,
Δεῦρο ξένοις θεσμοῖσιν ἐξειργασμένα·
Ὡς γὰρ σέσωσται, πυρφοροῦσα Παρθένος,
Σελασφόρον τεκοῦσα, τὸν εὐεργέτην,
Βλέπουμε όσα δείχτηκαν στο Μωυσή με τη βάτο
εδώ να εκπληρώνονται με παράδοξο τρόπο.
∆ηλαδή πώς φυλάχθηκαν σώοι, και η πυρφόρος Παρθένος
όταν γέννησε τον φωτεινό ευεργέτη,
αλλά και τα ρείθρα του Ιορδάνου, που Τον δέχθηκαν εντός τους.
 7

Ἰορδάνου τε, ῥεῖθρα προσδεδεγμένα.

Χρίεις τελειῶν, τὴν βρότειον οὐσίαν,
Ἄναξ ἄναρχε, Πνεύματος κοινωνίᾳ,
Ῥοαῖς ἀχράντοις, ἐκκαθάρας καὶ σκότους,
Ἰσχὺν θριαμβεύσας τε, τὴν ἐπηρμένην,
Νῦν εἰς ἄληκτον, ἐξαμείβεαι βίον.
Χρίεις τελειοποιώντας την ανθρώπινη φύση
άναρχε Βασιλεύ, με του Πνεύματος την κοινωνία.
Μες τα άχραντα ύδατα καθαίροντάς την από το σκότος
και θριαμβεύοντας στην επηρμένη ισχύ του διαβόλου
τώρα σε ατελεύτητη ζωή τη μεταβάλλεις.

Εἶτα οἱ δύο εἱρμοὶ τῆς θ´ ᾠδῆς. Ἦχος β´.

Μεγάλυνον, ψυχή μου, * τὴν τιμιωτέραν * τῶν ἄνω
στρατευμάτων.
Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα * εὐφημεῖν πρὸς ἀξίαν· * ἰλιγγιᾷ
δὲ νοῦς καὶ ὑπερκόσμιος * ὑμνεῖν σε, Θεοτόκε· * ὅμως,
ἀγαθὴ ὑπάρχουσα, * τὴν πίστιν δέχου· * καὶ γὰρ τὸν
πόθον οἶδας * τὸν ἔνθεον ἡμῶν· * σὺ γὰρ Χριστιανῶν εἶ
προστάτις· * σὲ μεγαλύνομεν.
Αδυνατεί κάθε γλώσσα να σ’ ευφημεί επαξίως· * ιλιγγιά ο νους
και των αγγέλων ακόμα στο να σε υμνεί, Θεοτόκε. * Όμως, αγα-
θή καθώς είσαι, δέξου την πίστη, * γιατί εσύ γνωρίζεις τον ένθεό
μας πόθο. * Συ είσαι των Χριστιανών η προστάτις, σε μεγαλύνο-
μεν.

Ἰαμβική.
Μεγάλυνον, ψυχή μου, * τὴν λυτρωσαμένην * ἡμᾶς ἐκ
τῆς κατάρας.
Ὢ τῶν ὑπὲρ νοῦν* τοῦ τόκου σου θαυμάτων,*
Νύμφη πάναγνε, * Μῆτερ εὐλογημένη!
Δι᾿ ἧς τυχόντες * παντελοῦς σωτηρίας,
Ἐπάξιον κροτοῦμεν * ὡς εὐεργέτῃ,
Δῶρον φέροντες * ὕμνον εὐχαριστίας.
Ω, πόσο ξεπερνούν τον νου τα θαύματα του Υιού σου!
Νύμφη πάναγνε, Μήτερ ευλογημένη·
δια σού αφού λάβαμε την πλήρη σωτηρία
επάξιο λοιπόν σού ψάλλουμε ως ευεργέτη,
φέροντάς τον ως δώρο, ύμνον ευχαριστίας.

***
Ἐξαποστειλάριον. Ἦχος γ´.
Ἐπεφάνη ὁ Σωτήρ, * ἡ χάρις ἡ ἀλήθεια, * ἐν ῥείθροις Επεφάνη ο Σωτήρ, * η χάρις, η αλήθεια, * στα ρείθρα του Ιορ-
τοῦ Ἰορδάνου, * καὶ τοὺς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, * καθεύ- δάνη, * και όσους στο σκότος και τη σκιά * κοιμούνταν τους
δοντας ἐφώτισε· * καὶ γὰρ ἦλθεν ἐφάνη, * τὸ φῶς τὸ εφώτισε· * διοτι ήλθε, εφάνη, * το φως το απρόσιτον.
ἀπρόσιτον. (ἐκ γ´)
***
ΑΙΝΟΙ Ἦχος α´.
Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ
τῶν οὐρανῶν, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τοῖς ὑψίστοις. Σοὶ πρέ-
πει ὕμνος τῷ Θεῷ.
Αἰνεῖτε αὐτόν, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ· αἰνεῖτε αὐτόν,
πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ.
Στίχ. α´. Τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖς κρῖμα ἔγγραπτον· δόξα
αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ.
Φῶς ἐκ φωτός, ἔλαμψε τῷ κόσμῳ * Χριστὸς ὁ Θεὸς Φως εκ φωτός έλαμψε στον κόσμο, * Χριστός ο Θεός ημών, * ο
ἡμῶν, * ὁ ἐπιφανεὶς Θεός· * τοῦτον λαοὶ προσκυνήσω- Θεός που επεφάνη· * «τούτον λαοί προσκυνήσωμεν».
μεν.
Στίχ. β´. Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ· αἰνεῖτε
αὐτὸν ἐν στερεώματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ.
Φῶς ἐκ φωτός, …
Στίχ. γ´. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ· αἰνεῖτε
αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ.
Πῶς σε Χριστέ, * δοῦλοι τὸν Δεσπότην * ἀξίως τιμήσω- Πώς Σε Χριστέ, * εμείς οι δούλοι τον δεσπότη * αξίως να τιμή-
μεν; * ὅτι ἐν τοῖς ὕδασι * πάντας ἡμᾶς ἀνεκαίνισας. σουμε; * διότι μέσα στα ύδατα * όλους μας ανεκαίνισες.
Στίχ. δ´. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος· αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν
ψαλτηρίῳ καὶ κιθάρᾳ.
Σὺ ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθεὶς ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, * τὰ ῥεῖθρα Όταν Συ στον Ιορδάνη εβαπτίσθης, ο Σωτήρ ημών, * τα ρείθρα
ἡγίασας, * τῇ παλάμῃ τοῦ δούλου χειροθετούμενος, * καὶ αγίασες, από την παλάμη του δούλου χειροθετούμενος * και τα
τὰ πάθη τοῦ κόσμου ἰώμενος. * Μέγα τὸ μυστήριον τῆς πάθη του κόσμου ιώμενος. * Μέγα το μυστήριο της οικονομίας
οἰκονομίας σου! * φιλάνθρωπε Κύριε, δόξα σοι. σου! * φιλάνθρωπε Κύριε, δόξα σοι.

Στίχ. ε´. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν


ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ.
Τὸ ἀληθινὸν φῶς ἐπεφάνη, * καὶ πᾶσι τὸν φωτισμὸν
δωρεῖται· * Βαπτίζεται Χριστὸς μεθ᾿ ἡμῶν, * ὁ πάσης
ἐπέκεινα καθαρότητος· * ἐνίησι τὸν ἁγιασμὸν τῷ ὕδατι,
* καὶ ψυχῶν τοῦτο καθάρσιον γίνεται· * ἐπίγειον τὸ φαι-
νόμενον, * καὶ ὑπὲρ τοὺς οὐρανοὺς τὸ νοούμενον· * διὰ
λουτροῦ σωτηρία, * δι᾿ ὕδατος τὸ Πνεῦμα· * διὰ κατα-
δύσεως, ἡ πρὸς Θεὸν ἡμῶν ἄνοδος γίνεται· * Θαυμάσια
τὰ ἔργα σου * Κύριε! δόξα σοι.
Στίχ. Ϛ´. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις, αἰνεῖτε αὐτὸν
ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον.
Ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις, * ῥεῖθρα περι-
βάλλεται σήμερον τὰ Ἰορδάνεια· * καὶ τὴν ἐμὴν καθαίρε-
ται κάθαρσιν, * ὁ τοῦ κόσμου αἴρων τὴν ἁμαρτίαν· * καὶ
ὑπὸ τοῦ συγγενοῦς ἄνωθεν * μαρτυρεῖται Πνεύματος, *
Υἱὸς μονογενὴς ὑπάρχων τοῦ ὑψίστου Πατρός· * πρὸς
ὃν βοήσωμεν· * Ὁ ἐπιφανεὶς καὶ σώσας ἡμᾶς, * Χριστὲ
ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
Δόξα. Ἦχος πλ. β´. Ἀνατολίου.
Νάματα Ἰορδάνεια * περιεβάλου Σωτήρ, * ὁ
ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον· * καὶ ἔκλινας κορυφὴν
τῷ Προδρόμῳ, * ὁ τὸν οὐρανὸν μετρήσας σπιθαμῇ· * ἵνα
ἐπιστρέψῃς κόσμον ἐκ πλάνης, * καὶ σώσῃς τὰς ψυχὰς
ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Ἦχος β´. Ἀνατολίου.
Σήμερον ὁ Χριστός, * ἐν Ἰορδάνῃ ἦλθε βαπτισθῆναι. *
Σήμερον Ἰωάννης ἅπτεται, * κορυφῆς τοῦ Δεσπότου. *
Αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἐξέστησαν, * τὸ παράδοξον
ὁρῶσαι μυστήριον. * Ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν· * ὁ
Ἰορδάνης ἰδὼν ἀνεστρέφετο. * Ἡμεῖς δὲ οἱ φωτισθέντες
βοῶμεν·
Ὁ α´ χορός·
Δόξα τῷ φανέντι Θεῷ, * καὶ ἐπὶ γῆς ὀφθέντι, * καὶ φω-
τίσαντι τὸν κόσμον.
***
Καὶ εὐθὺς ψάλλεται ἡ ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ
Καὶ τὸ ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς·
Ἐν Ἰορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε, … (ἅπαξ).
*
8
Το αληθινό φως επεφάνη * και σε όλους τον φωτισμό δωρίζει. *
Βαπτίζεται μαζί μας ο Χριστός, * ο πέρα από κάθε έννοια καθα-
ρότητος. * Εισάγει τον αγιασμό μες στο νερό * και των ψυχών
τούτο η κάθαρση γίνεται. * Επίγειο μεν είναι αυτό που φαίνεται,
* αλλά υπέρ τους ουρανούς αυτό που στ’ αλήθεια γίνεται: * μέ-
σω του λουτρού η σωτηρία, * μέσω του ύδατος το άγιο Πνεύμα,
* μέσω της καταδύσεως η προς τον Θεόν άνοδός μας γίνεται. *
Θαυμάσια τὰ ἔργα σου, Κύριε! δόξα σοι.
Αυτός που περιβάλλει τον ουρανό με νεφέλες, * σήμερα με τα
ρείθρα περιβάλλεται του Ιορδάνη. * Και καθαίρεται την κάθαρση
που ταιριάζει σε μένα, * εκείνος που αίρει του κόσμου την αμαρ-
τία. * Και από το συγγενές του Πνεύμα άνωθεν μαρτυρείται * ότι
είναι Υιός μονογενής του υψίστου Πατρός. * Σ’ αυτόν ας αναφω-
νήσουμε: * ««σύ που επεφάνης και μας έσωσες, * Χριστέ ο Θε-
ός ημών, δόξα σοι».
Τα νάματα του Ιορδάνη περιεβλήθης, Σωτήρ, * συ που ενδύεσαι
το φως ως ιμάτιο. * Και έσκυψες το κεφάλι στον Πρόδρομο, *
συ που μέτρησες του ουρανού κάθε σπιθαμή. * Για να επιστρέ-
ψεις τον κόσμο απ’ την πλάνη * και σώσεις τας ψυχάς ημών.
Σήμερον ο Χριστός ήλθε να βαπτισθεί στον Ιορδάνη. * Σήμερον
ο Ιωάννης αγγίζει την κορυφή του ∆εσπότου. * Οι ουράνιες αγ-
γελικές δυνάμεις εξεπλάγησαν, * το παράδοξο βλέποντας
μυστήριο. * Η θάλασσα είδε και υποχώρησε, * ο Ιορδάνης βλέ-
ποντας προς τα πίσω στράφηκε. * Κι εμείς που φωτισθήκαμε,
αναφωνούμε:
∆όξα στον Θεό που φάνηκε, * καὶ έγινε ορατός στη γη, * καὶ
εφώτισε τὸν κόσμον.