‘Searching’ een vreemde film…

Searching is een zeer bijzondere film. Niet alleen door de manier waarop het gefilmd is,
maar ook door het volgens ons slechte acteerwerk. Je zou het bijna kunnen labelen als een
uit de hand gelopen CKV-project.
Manier van filmen
Wij vonden de manier waarop de film gefilmd is wel mooi om te zien, je ziet echt wat de
acteur zelf ook ziet (ook al is het in scené gezet). Dit zorgde ervoor dat wij ook echt het
gevoel hadden dat we in de film zaten.
Echter heeft het slechtere acteerwerk ervoor gezorgd dat je plotseling uit de film wordt
gehaald. De vader van Margot: David Kim (John Chok), is volgens ons hier een goed
voorbeeld voor. Een deel van de film heeft hij zeker goed gespeeld, maar de delen wanneer
het er omdraaide ging het volgens ons helemaal mis. Neem als voorbeeld het moment dat
Margot wordt teruggevonden uit een klif. David blijft volgens ons eerst heel rustig, maar
halverwege wordt hij ineens zenuwachtig en wil er direct heen. Maar als je kind ergens wordt
gevonden wil je er toch direct heen, zou je zeggen. Het is niet alleen David die ‘slecht’
acteerwerk vertoond, zo zijn er nog wel meer die dat doen. Om te weten wie dat zijn moet je
de film zelf maar eens gaan kijken, en zelf oordelen 😊.

Thriller film?
Deze film stond gelabeld als een thriller film, wij vinden dat een klein beetje tot uiting is
gekomen. In de film wordt veel gebruik gemaakt van spannende muziek om het iets
spannender te maken, dit is ook wel goed gelukt. De muziek was ook zeker wel nodig, er
waren niet echt ‘ik-zit-op-het-puntje-van-mijn-stoel’ momenten. Er waren wel een paar
moment die ervoor zorgden dat je interesse gewekt werd, maar wij vonden dat deze
momenten te weinig gebruikt werden. Hierdoor werd de film wat saaier en viel de aandacht
bijna weg.

Herkenning en vervreemding
Wij denken wel dat de film een goed beeld geeft van hoe de situatie nu is, in het huidige
leven. Er zijn namelijk veel kinderen die op vroege leeftijd al in contact komen met sociale
media. Ook veel ouders, zoals de vader van Margot, weten niet wat sociale media met een
kind kan doen, en wat de eventuele gevolgen daarvan kunnen zijn. Ook snappen wij het heel
goed dat wanneer je moeder overlijdt dat je daar heel verdrietig over kan zijn en dat je je
hierdoor anders gaat gedragen. Volgens ons kan dit ook samenhangen, net zoals in de film,
je ziet namelijk dat wanneer de moeder van Margot is overleden, dat Margot zich heel
anders gaat gedragen.

Om tot een conclusie te komen, het is dus een zeer gekke film, met de daarbij horende plus-
en minpunten. Zouden wij deze film U nu aanraden om te kijken? Nee, wij denken dat U
beter een andere film kunt kijken. Het is net iets te ‘amateuristisch’ om het een goede film te
noemen.  Houdt U nou echt van een iets minder goed film, op het gebied van uiterlijk en
inhoud, dan is deze film zeker wel een aanrader!
1e voorbeeldrecensie(positief) Jacco
De gevaren van sociale media zijn ongekend en voor mijn gevoel worden deze gevaren de
laatste tijd steeds vaker aangekaart in films. Het eerder verschenen Unfriended en de
recent verschenen horrorfilm Slender Man zijn daar enkele goede voorbeelden van. In
Searching staat het gebruik van deze platformen en diens gevaren opnieuw centraal als een
16-jarige tiener haar leven deelt op het Internet en op een dag spoorloos verdwijnt. Is zij het
slachtoffer geworden van een psychopaat die op sociale media zijn slachtoffers selecteert of
is er meer aan de hand?

Samenvatting van het verhaal

Na de dood van zijn vrouw staat David Kim (John Cho) samen met zijn dochter Margot
(Michelle La) er in zijn eentje voor. Hoewel hij er alles aan doet om er voor de tiener te zijn,
zoekt Margot haar troost op het Internet. Ze publiceert honderden foto’s en video’s terwijl zij
een intensief contact onderhoudt met één van haar volgers. Het leven van David neemt een
afschuwelijke wending als Margot op een avond verdwijnt. Na een dag schakelt hij de hulp in
van de politie en detective Vick (Debra Messing) wordt op de zaak gezet om de verdwijning
te onderzoeken. Maar als ze begint te graven komen er geheimen aan het licht die zelfs
David niet had kunnen voorspellen.
Bijzonder
Searching mag een bijzondere film worden genoemd. Niet zozeer door het onderhoudende
verhaal dat tevens goed in elkaar steekt, maar door de wijze waarop het in beeld wordt
gebracht. De kijker krijgt alles te zien door de beelden die met de webcam van de computers
van David en Margot zijn vastgelegd. Het bureaublad van een oude Windows XP computer
en die van de moderne iMac komen dan ook regelmatig in beeld terwijl de bezorgde vader
naar aanwijzingen zoekt in de apps en mailboxen van zijn dochter. Terwijl het regelmatige
contact en overleg met detective Vick ook via de computer plaatsvindt.
Totaalplaatje
Nu klinkt het kijken naar een film die grotendeels bestaat uit scènes waarin David via het
Internet naar aanwijzingen zoekt niet zo interessant, maar de door Aneesh Chaganty
geregisseerde thriller is verrassend genoeg zeer onderhoudend. Dat is mede te danken aan
het overtuigende acteerwerk van John Cho en Debra Messing die beiden uit hen comfort
zone stappen om iets nieuws te proberen. Het pakt goed uit terwijl ik al eerder schreef dat
het verhaal ook goed in elkaar steekt en voor voldoende spanning zorgt. Searching is sinds
kort verkrijgbaar op een kwalitatief uitstekende en met extra’s gevulde Blu-ray Disc en blijkt
dus een zeer aangename verrassing te zijn
2e voorbeeldrecensie(negatief) Jacco
Misschien wordt het tijd te gaan nadenken over een goede term voor films waarin het
scherm van een laptop als perspectief wordt gebruikt. Het bekendste voorbeeld
hiervan - de horrorfilm Unfriended - is nog geen vier jaar oud en met het verschijnen
van de thriller Searching lijkt het aannemelijk dat er meer zullen volgen. Wikipedia
schaart dergelijke films vooralsnog onder de noemer 'found footage', maar deze term
dekt de lading niet echt. Dat zit hem vooral in de afwijkende insteek. De meeste found
footagefilms bevatten immers personages die bewust iets op beeld willen vastleggen
om de kijker daarvan deelgenoot te maken. Bij laptopfilms (wie een betere term heeft,
mag hem aandragen) is het omgekeerde het geval: de kijker gluurt mee over de
schouder van een hoofdpersonage dat geheel onbewust van toeschouwers zijn
diepste geheimen toevertrouwt aan zijn laptop. Dus waar foundfootagefilms tamelijk
exhibitionistisch van aard zijn, zijn dit soort films eerder voyeuristisch.

Nu wordt film wel vaker een voyeuristisch medium genoemd, maar Searching laat zien dat
daar nog wel enige rek in zit. De getoonde laptop waarop de meeste gebeurtenissen in deze
film zich voltrekken, is namelijk niet van de hoofdpersoon, maar van zijn tienerdochter.
Wanneer die op een avond niet thuiskomt, duikt bezorgde vader David in haar
internetgeschiedenis, hopend te achterhalen wat er met haar is gebeurd. En dus hebben we
enerzijds het voyeurisme van het meekijken bij een alsmaar wanhopiger wordende vader en
anderzijds het onbedoelde voyeurisme waarin zijn speurwerk gehuld is. De privacy van zijn
dochter gaat immers direct overboord wanneer David toegang weet te krijgen tot haar e-mail
om van daaruit haar gangen op het internet na te gaan. Zijn zoektocht brengt echter wat
confronterende waarheden aan het licht waar de alleenstaande vader niet bepaald op
voorbereid is.

Overigens speelt Searching zich niet voor de volle honderd procent af op hetzelfde

laptopscherm. Zo zien we sommige gebeurtenissen vanaf telefoons of beveiligingscamera's
en wordt er geopend met een montage van vroegere activiteit op een computer die draait op
Windows XP. Daarbij zien we welbekende websites als eBay en YouTube voorbijkomen in
hun oude lay-out. Deze platformen worden anno 2018 weliswaar nog steeds volop gebruikt,
maar hun veranderde uiterlijk zorgt toch voor een lichte mate van nostalgie. Dat gevoel is
exact waar deze montage op mikt. Onze onlineactiviteiten lijken in het heden enorm
alledaags en nauwelijks het onthouden waard, maar uiteindelijk krijgt alles een nostalgisch
laagje. Het enige grote verschil met muziek, videogames, televisieprogramma's en films is
dat die opnieuw te ervaren zijn, terwijl het internet zichzelf continu vernieuwt en daarbij
nauwelijks iets bewaard wordt voor later.

Veel complimenten die Searching verdient, zijn eerder al geïncasseerd door Unfriended. Die

film wist vier jaar geleden nog indruk te maken door een verhaal te vertellen via echt
bestaande websites en programma's, maar inmiddels is dat de norm
waar Searching simpelweg aan voldoet. Hetzelfde geldt voor de effectieve verteltruc om de
hoofdpersoon iets impulsief te laten typen, om hem uiteindelijk na enige bezinning toch een
iets mildere reactie te zien plaatsen. Effectief is het wel, maar niet bepaald vernieuwend. Als
we beide titels naast elkaar leggen ter beoordeling van de continuïteit van hun stijl, valt op
dat Searching zich daar net te vaak aan onttrekt of op een lichtelijk ongeloofwaardige manier
de boel via een webcam of andersoortige camera in beeld poogt te brengen.
Die tekortkoming is simpelweg inherent aan de keuze het verhaal op deze manier te
vertellen. Unfriended had daar heel wat minder last van door alles binnen dezelfde kamer te
houden en de laptop enkel als venster naar de buitenwereld te gebruiken. Searching kan
zich die eenvoud niet veroorloven. Maar waar Unfriended uiteindelijk enkel wist te scoren
met zijn ongebruikelijke vorm, heeft Searching heel wat meer te bieden op conventioneel
gebied. Zo is er de sterke hoofdrol van John Cho (balancerend op het randje van gedreven
efficiëntie en obsessieve waanzin), maar bovenal is er een plot met dusdanig lekkere
wendingen dat dit ook in een traditionele filmstijl prima de aandacht zou kunnen vasthouden.
Een enkel dwaalspoor zie je weliswaar van mijlenver aankomen, maar de grote verrassing
aan het slot is heel minder voorspelbaar, zelfs al zijn er nog zoveel subtiele hints geplant.
Een goede vertelling kan nu eenmaal elke vorm aannemen.
3e voorbeeldrecensie(positief) Jesse
Filmmakers zoeken steeds naar nieuwe manieren om films te maken. Er dreigt hen immers
een groot gevaar boven het hoofd te hangen, namelijk dat de cinefiel de gewone manier van
films maken totaal beu wordt. Netflix speelde op dat risico al in door onlangs de vernuftige
Black Mirror: Bandersnatch (2019) op de wereld los te laten, een film waarin kijkers zelf
konden bepalen welke keuzes het hoofdpersonage wel en niet moest maken. Maar er zijn
ook andere manieren waarop je de kijker meer kan boeien. Zo zijn er de films die zich enkel
en alleen afspelen op een computerscherm, zoals de Skype-horrorthriller Unfriended
(2015). Ook in 2018 kwam er een soortgelijke film uit: Searching. De Amerikaanse pers was
lovend over de film en dus lijkt er echt een nieuw genre te ontstaan. Maar hoe komt het dat
zulke ‘computerscherm-films’ zo goed aanvoelen?
Seaching neemt je mee in het online leven van Margot Kim, een 15-jarige puber die een
leventje leidt zoals iedereen op die leeftijd. Wanneer ze echter op een dag niet thuiskomt en
haar vader David de politie inschakelt, begint die laatste ook zelf mee onderzoek te doen. Hij
breekt in op de computer van zijn dochter en na een handvol telefoontjes ontdekt hij dat hij
Kim eigenlijk helemaal niet goed kende. Samen met detective Vick probeert hij te
achterhalen wat er gebeurd is. Is zijn dochter gewoon weggelopen of is er meer aan de
hand? Terwijl de politie haar best doet om alles zo snel mogelijk op te lossen, verdiept David
zich meer en meer in de online leefwereld van zijn dochter. Want zou het kunnen dat ‘het
internet’ er mee voor iets achter zit?
Laten we maar meteen heel eerlijk zijn: qua verhaal is Searching eigenlijk maar gewoontjes.
Een film over een verdwenen dochter, een onderzoekende detective en een vader die zich in
het zoeken mengt… het voelt allemaal niet zo bijzonder fris aan. Maar door te kiezen voor
een film die zich volledig afspeelt op een computerscherm, past regisseur Aneesh Chaganty
daar uitstekend een mouw aan. Op die manier voelt de prent immers niet meer gewoontjes
aan en is de beleving ook totaal anders. Aanvankelijk heb je misschien wat twijfels over het
concept, maar na vijf minuten ben je helemaal mee. Searching wordt door haar vorm een
uiterst effectieve prent die meermaals de spanning naar een hoog niveau weet te tillen. Dat
is goed, heel erg goed.
Het moet wel gezegd dat een film als deze alleen werkt als de cast ook echt geloofwaardig
is. Hoewel je niet echt heel veel directe dialogen ziet, is het toch van groot belang dat alles
juist aanvoelt. En dat is in dit geval helemaal zo. John Cho, bekend van zijn rol als Sulu in de
meest recente Star Trek-films, draagt de prent compleet en zorgt ervoor dat je als kijker
helemaal in het verhaal meegezogen werd. Het moet niet gemakkelijk zijn om op deze wijze
te moeten acteren, maar het gaat de man meer dan goed af. Ook Debra Messing doet het
meer dan goed als de vastberaden detective Vick. En tot slot is er ook nog Michelle La, die
de cast uitstekend aanvult als de vermiste Margot Kim. De cast is dus net als regisseur
Aneesh Chaganty over de gehele lijn met glans geslaagd.
Het verdict
Eerlijk gezegd is het echt even wennen, dat concept van Searching. Het feit dat een film zich
volledig afspeelt op een computerscherm kan voor menig filmfanaat een beetje lastig zijn,
maar eens de film helemaal op gang is gekomen, ben je dat al vergeten. Het verhaal mag
dan niet het beste ooit zijn, het voelt allemaal toch bijzonder effectief aan. Door het
geloofwaardige acteerwerk van John Chu en collega Debra Messing ben je van meet af aan
helemaal mee en wacht je samen met hun personages spannend op de verrassende afloop
van de film. Searching speelde niet in de Belgische zalen, maar laat dat zeker geen factor
zijn om de film niet thuis te ontdekken. Want dat zou echt een grote zonde zijn. Seaching
wordt verdeeld door Sony Pictures en ligt sinds 30 januari 2019 op DVD en Blu-Ray in de
winkelrekken. Bekijk de coole trailer nu.
4e voorbeeldrecensie(negatief) Jesse

Den Helder – De kracht van ‘sociale media’ is in deze tijd niet meer weg te denken uit de
samenleving. Het heeft overwegend een positieve invloed, maar er is ook een keerzijde. Feit
is wel dat er via sociale media-accounts als Facebook, Twitter en Instagram het nodige te
ontdekken valt over mensen. Dat gegeven gebruikt regisseur Aneesh Chaganty als rode
draad in zijn eerste grote speelfilm Searching.
David Kim (Cho), de vader van Margot (La), staat er als opvoeder / verzorger alleen voor
nadat zijn vrouw is overleden. Hij probeert een goede band met zijn dochter Margot te
onderhouden, maar die bevindt zich op 16-jarige leeftijd steeds meer op een digitaal eiland.
Het lukt nog het best om contact via facetime te maken, maar zelfs dan worden de sessies
steeds korter.
Margot heeft een vrij bezet leven met school, vrienden en haar pianolessen. Althans dat zegt
ze, maar de vader krijgt steeds meer last van onderbuikgevoelens over de dochter die hij niet
kan bereiken. Zowel letterlijk als figuurlijk, de verbondenheid is ver te zoeken en op een
bepaald moment is ze ook telefonisch niet te traceren. Volgens de agenda van Margot volgt
ze wekelijks pianolessen, maar als David daarheen belt blijkt ze al een half jaar te zijn
gestopt met de muzikale noten.
Vermist
De bezorgde vader geeft haar als vermist op en duikt dan in haar sociaal media profiel, om
te kijken of hij via haar vrienden wat te weten kan komen. De vrienden zijn minder dik
bevriend dan is voorgedaan en zo komt het leven van de dochter er steeds meer anders uit
te zien dan de vader in beeld had. Een politie detective zit bovenop de zaak, maar de vader
vindt meer uit via zijn eigen onderzoek. En komt in een zoektocht naar de dochter die hij
eigenlijk niet blijkt te kennen.
Het thema is interessant in onze huidige maatschappij, waarin digitalisering steeds verder
gaat en contacten via computers en smartphones verlopen. Regisseur Aneesh Chaganty
heeft dit in een bijzondere vorm gegoten bij het maken van zijn film. Er zijn geen ‘gewone’
filmbeelden, de kijker ziet alles door of kijkt naar een scherm. Dat voelt vreemd aan,
gedurende de film zit je toch te wachten op het moment dat de film in gewone filmbeeldtaal
voortgezet gaat worden. Dat komt dus niet!
Weinig beladenheid
Een thriller met een vleugje drama, zo kan de film het best omschreven worden. Het is
echter niet een ijzersterke thriller, want behalve wat onderhuidse spanning zit er verder
weinig beladenheid in. John Cho, de Amerikaanse acteur van Koreaanse afkomst, speelt zijn
rol wel goed en daarmee is ook alles gezegd. Geen sterke bijrollen, geen puntje van de
bioscoopstoel momenten, geen nieuwsgierigheid naar de ontknoping; het kabbelt allemaal
een beetje voort. Regisseur Chaganty heeft wat nieuws gedaan, maar kan wat deze
recensent betreft terug naar ‘gewone’ filmbeelden en dan graag met een grotere portie
spanning en avontuur.