Professional Documents
Culture Documents
இம்!
யமீர
யமீர
அத்திரம் 1
2
ர ேட்டது இம்
சிரித்தடி நீரிலிருந்து ளிறி, அங்ே தரடப்தட்டிருந்
பூல்சடு னவுஞ்சரில் சரய்ந்து ேரண்டரன். அன் ஆர்டர்
சய்திருந் ரட்டர்னன் ூஸ் குறிப்தறிந்து டுத்துப்தட,
ல்ன சீப்பிணரன். மூப ணம் ட்டுல்னரது உடனங்கும்
குளிர்ச்சி த, இரய் உர்ந்ரன்.
உடலும் ணமும் சற்ந பர்ரண நினயில் இருந்ரலும்,
சிறுத் எத்திருந் அனுட விழிேள், ரனரபுநமும்
எருவி முன்ணச்சரிக்ேயுடன் ரட்டமிட்டுக் ேரண்ட
இருந்ண. அந் முன்ணச்சரிக்ே அனுட த்த்தில் ேனந்து
விட்ட என்நரே ரன்றிற்று. அருகில் கிடந் நீண்ட டர்கி
டன டுத்து ரளில் தரட்டதடி பூல் டக்கில் இருந்
ரில் உடன ணத்துக் ேரண்டு, துட்டிக் ேரண்ட
உட ரற்றும் அநக்குள் நுந்து ேரண்டரன்.
இனகுரய் ஜீன்சும் டிர்டும் அணிந்து ளி ந்ன்,
ரேரீே ரற்நத்தில் இருந்ரன். ல்ன உமும் நிநமுரே,
னசரண மீச ரடியுடன் இருந்னின் கீழ் உட்டுக்கு அடியில்
இருந் தள்பத்தில் விபந்திருந் சரல் தட்ச் ன்று
சரல்னப்தடும் பிர்ட் ஸ்டல் ேரண்தர அசடித்து. சற்ந
துருத்தி ேன்ணத்து லும்புேளும் ரண ரசியும் அனின்
உடலுறுதிக்கு ேட்டிம் கூறிது ன்நரல், கீழுட்டின் த்தியில்
எற்ந வில் ேரண்டு அழுத்திணரற் தரலிருந் தள்பத்துடன்
3
யமீர
கூடி சிந் உடுேள்..., ‘ணக்கு ம்டிக்கும் தக்ேம் அந
இல்ன’ ன்று சரட்சி கூறிது.
ஸ்தக்ஸ் யர்ஸ்டலில் ற்ேண னசரே ேனந்
ரற்நத்தில் இருந் சிேக்குள் இல்தரய் வில் நுத்து
லும் ேரஞ்சம் ேனத்து விட்டதடி, னட் தரர்கிங்
தகுதியிலிருந்து ேரண்டு ப்தட்ட அனுட ேருப்பு நிந
பிம்டபிள்யு 7 சீரீஸ் ேரரில் றி வீடு ரக்கி சலுத்திணரன்.
4
ர ேட்டது இம்
‘ஹ்ம்ம்...ேல்வித் ந்...திர்ேட்சித் னர்...ம்..,
தட்டம் ப்தடி ந்துன்னு ரண்டிணர ரறிப் தரய்டும்.
ப்தடிர ன் ழியின னயிடர இருந்ர சரி....’
ண்ணிரந அந் விசரனரண ற்தநயினுள்
நுந்ன் திர்தட்ட னரளிடம்.....
“கிரி! ணக்கு டின்ணர் ரூமுக்கு அனுப்பிடு...” ன்றுவிட்டு
லிப்ட விர்த்து தடிேளில் றிணரன்.
அன், ரூம் ன்று குறிப்பிட்ட தகுதி றும் அநரே
இருக்ேவில்ன. அது எரு னக்சுரி அப்தரர்ட்ன்ட் தரன
ேரட்சிளித்து. லிவிங் ரூம், தட் ரூம், ஆபிஸ் ரூம், ஸ்டடி....
ஜிம் ன்று சேன சதிேளுடன் கூடிரே இருந்து. ன்நரலும்
அன் ேரின் த்திலிருந் ஜிம்மில் உறுப்பிணரே இருந்ரன்.
அணத்து சதிேளுடன் கூடி அவ்ந அனுட
தழுப்பு விழிேள் எருவி று ரங்கி னம் ந்து.
ல்லி தருமூச்சு கிபம்பிது. ரர்ட்ரதத் திநந்து இவு
உட டுக்ேயில், உள்ப தரிதுதடுத்தி எட்டிக்ேப்
தட்டிருந் ரயின் புேப்தடத்தில் தரர் ஏடிது. அணயும்
அறிரல் அணது ேங்ேள் உர்ந்து அரின் ேபரண
முேத் ருடிக் ேரடுத்து.
"மிஸ் யு ர....மிஸ் யு னரட்” ல்லி குலில்
முணுமுணுத்ரன்.
5
யமீர
குளித்து உடரற்றி உருந்தி ன்று இந்தித் ணரய்
ன சய்து ேரண்டிருந்ரலும் ணம் ரச் சுற்றி ஏடிக்
ேரண்டிருந்து.
‘ம்ச்ச்! ரது தடிச்சர ரன் டர்ட் தண்ணிக்ே முடியும்.
நியூஸ் சணல் ன ஆப முழுங்குது. ரீடிங்க்கு கூட ட
குடுக்ே முடின..’ ண்ணிணரய் புக் ல்த ஆரய்ந்து
சமீதத்தில் ளி ந்திருந் எரு பின்வீணத்து இனக்கி
புத்ேத் டுத்துக் ேரண்டரன். அனின் ரற்நத்துக்கும்,
ரசிப்பு டலுக்கும் துளியும் சம்தந்மில்னரல் இருந்து.
ஆங்கின இனக்கித்துக்கு சற்றும் குநவில்னரல் மிழ்
இனக்கித்யும் டித் டி ரசிப்தணரே இருந்ரன்.
ரீடிங் னரம்த தரட்டுக் ேரண்டு புத்ேத்தில் மூழ்கிப்
தரணண அனதசியின் ஏச ேனந்து ச் சய்து.
“அப்தர!” முகிதடி அப்த ற்நரன்.
“ண்டர! உணக்கு டிதட் டத் ந டரபிக்ே
கிடக்ேனர. னக்ஷன் டம்ன ன் உயி டுக்ே
இப்தடி எரு டிதட் டத்துனிர? தரண்டரட்டி ரன்
சரியில்னன்ணர தத் பிள்பயும் சரியில்ன. உணக்கு நியூஸ்
சணல் டத் ல்னர ற்தரடும் தண்ணி குடுத்து ரனு. இப்த நீ
ணக்ேதிர திரும்பி நிற்கிந...” அர் ே டன்னில்
இருப்தது புரிந்தும் ௌணம் ேரத்ரன்.
6
ர ேட்டது இம்
“தசுடர! ஆளுங்ேட்சி ன க்ேள் அதிருப்திர இருக்குந
சூழ்நினன இந் ேனந்துரடல், ர ஆட்சிக்கு ர்ந
ரய்ப்த வ்பவு குநக்கும்னு உணக்கு ரியுர
ரிரர?”
“அப்தர! ன்ணரட சணல் அசில் ேட்சிக்கு
அப்தரற்தட்டது. ரன் உங்ே ேணர இருந்ரலும்... எ வீட்ன
ரழ்ந்ரலும்... உங்ே பிசிணஸ்க்கும் உங்ே அசில்
டமுநேளுக்கும்... ணக்கும், ன்ணரட தநிர்(pioneer)
நியூஸ் ன்சிக்கும் ந் சம்தந்மும் இல்னன்னு ேமட்
ரடிபிேன் குடுத்துட்டு ரன் சணல் தரறுப்பு
டுத்துக்கிட்டன். உங்ே மிட்டல் ன்ண என்னும் தண்ரது...”
குலுர்த்ரல், ேரதம் ேரள்பரல், அ சத்தில்
திமிரேவும் இல்னரல் ளிப்தட்ட அணது குலில்
சத்திரரன் எரு நிமிடம் திேத்துத் ரன் தரணரர்.
“ன்ண ேன்னு நீங்ே தரர்க்ே ண்டரம். எரு நியூஸ்
சணல் யட்ட ப்தடி யண்டில் தண்ணுவீங்ேபர அப்தடி
தண்ணுங்ே. டரன்ட் ன்ட்...” ன்நரன் ள்பத் ளிரே.
“உணக்ேதிர துவும் சய் ரட்டன்ந ரித்துன
இப்தடி தசுந. ேரஞ்சம் கூட முன்ரசணயில்னர நீ
யரஸ்ட் தண்ணிருக்ே. ணக்குத் ரிரது....சரஷில் மீடிரன
இப்த இந் டிதட் ரன் னர தரயிட்டு இருக்கு. நீ எரு
7
யமீர
றுப்பு ளியிடணும்... இல்ன ம் ேட்சிக்கு ஆர எரு
விரத்துக்கு ற்தரடு தண்ணு..” அன் ற்கும் சிரட்டரன்
ன்தது புரிந்தும் அர் மூச்சு ரங்ே ேத்திக் ேரண்டிருக்ே,
இன் ேண்டுேரள்பரல் இப்தத் துண்டித்ரன்.
அன் விஷுல் ேம்யூனிேன் தடித்தரதும் ரஸ்
ேம்யூனிேனில் ற்தடிப்த டக்மரஸ் யூனிர்சிட்டியில்
முடித் தரதும், ணது ேட்சிக்கு ஆரே எரு சய்தி
சணன ேன் உருரக்குரன் ன்ந அர் ம்பியிருந்ரர்
ன்தது அனுக்குத் ரியும்.
ன்னுட உயிர்மூச்சரகிப் தரயிருந் தநிர் நியூஸ்
ன்சியின்(PNA) சரஷில் மீடிர ண அத்ரன்.
“ரம்சன்! ர நிணச்ச ரதிரி தரகுது தரன...”
ல்லி சிரிப்புடன் விண...
“சுந்த்! தர்தக்ட் டமிங். ச ல்.” அன் லும்
விங்ேள் சரல்னச் சரல்ன மூபயில் ற்றிக் ேரண்டதடி
ணது தட உயிர்பித்து ங்ேளுட முேநூல் தக்ேத்
ஆரய்ந்ரன். ஆன்னனில் ேரடிேட்டிப் தநக்கும் தனரும்,
ேல்வி விரதரரகிக் ேரண்டிருக்கும் நிர்சணம் தற்றி
ேனந்துரடல் குறித்து சேட்டுனிக்கு விபரசிக் ேரண்டிருக்ே,
அற்கு னக்குேளும் ேன்ட்ேளும் ண்ணிக்ேயில் கிறிக்
ேரண்டிருந்ண. அப்தடி டிவிட்டருக்குள் நுந்து, அசில்
8
ர ேட்டது இம்
ேட்சித் னர்ேளின் ட்வீட்ேபயும் ரசித்து ணக்குள்
புன்ணேத்துக் ேரண்டரன்.
ரர சரட்டில் ந்ரள். “ன்ணர ஸ்விம்மிங்
தரநன்... ஆன்னன் ரட்டன்னு சரல்லிட்டு தரண?”
ேள்விரய் ேனரய்த்ரள்.
“ம் ப்ரஃதன்ன அப்தடில்னரம் இருந்துட முடியுர
ட்ஸ்...” ரழியிடம் டக்ஸ்ட் சய்தடி ந்திருந் ற்ந
ரடிபிேன்ேப தரர்யிட்டரன்.
சமூேத்தில் புரடிப் தரயிருக்கும் அனங்ேப
ளிச்சத்துக்கு ேரண்டு, அனுட ஊடேத் ரடி
தனரும் தன ேல்ேளுடன் அணுகியிருந்ணர். சினற்ந
ரசித்ரன் சினற்ந புநம் ள்ளிணரன். சினற்றின் உண்த்
ன் அறிந்துேரள்ப ண்டி ன்னுட
உவிரபருக்கு ஃதரர்ர்ட் சய்ரன்.
தரதி னப்ததிர் ன்ந முேநூல் தக்ேத்திலிருந்து எரு
சய்தி ந்திருக்ே... அப்தர் அண ஈர்க்ே அந் சரட்
தரக்சத் திநந்ரன். இத்தில் பிதனரே விபங்கும்
தண்ணிரதிேளின் ததிவுேப ணது ரசிப்பின் ரயினரே
ரடர்து அனுக்கு விருப்தரண என்று.
‘ரரு இது புதுசர..?’ ண்ணிதடி ரசித்ரன்...
9
யமீர
“சின உண் சம்தங்ேப ய்ரேக் ேரண்டு எரு
ரட ழுதிக் ேரண்டிருக்கிநன். அடுத் ரம் முல்,
ரம் இரு ததிவுேள் ததிவிட திட்டமிட்டிருக்கிநன். னி னி
எழுக்ே சீர்ேட்டிணரல் குடும்தம் முல் சமூேம் வ்ரறு
டி... நமுே தரதிப்புக்கு உள்பரகிநது ன்த
இத்ரடரின் ய்க் ேரு. பரும் தடப்தரளிேளுக்கு
ங்ேபது நிறுணம் அளித்து ரும் ஊக்ேம் ற்ேத் குந்து.
ங்ேளின் ஊடேம் ரயினரே இக்ே குறும்தடரே ளி
ண்டும் ன்ந அர ணக்குண்டு. உங்ேள் மீதும் உங்ேள்
ஊடேத்தின் மீதும் ேரண்ட ன்திப்பின் ேரரே, உங்ேளின்
தரன்ணரண த் எதுக்கி இத்ரட ரசிக்குரறு
தணிவுடன் ேட்டுக் ேரள்கிநன். எரு ஊடேவினரபரண
உங்ேளுக்கு உதரேரண ேல்ேள் கிடக்ேக் கூடும்
ன்தயும் ரிவித்துக் ேரள்கிநன்.
“ரீடிங் பிட்வீன் தி னன்ஸ் ன்று ஆங்ேனத்தில்
சரல்ரர்ேப....நீங்ேள் ர்ேரல் சய்யும் தரது உங்ேளின்
அத்திந ேண்டு விந்திருக்கிநன். நீங்ேள் சனவிடப் தரகும்
ம் நிச்சம் விமில்ன ன்த ஏரிரு ததிவுேள்
ரசித்தும் உர்ந்து ேரள்வீர்ேள் ன்ந உறுதிரண
ம்பிக்ேயுடன் – தரதி”
10
ர ேட்டது இம்
ற்றி சுருங்ே ரசித்து முடித்ரன். ல்லி புன்ணே
அரும்பிது.
‘சீரில் ஸ்டரரி தடிக்குந அபவுக்கு ரன் அவ்பவு
ட்டிரர இருக்ேன். ரட் திஸ் னடி திங்க் ஆப் மீ...’ ன்ந
ண்ம் ரன்றிணரலும், அணரல் அத்ேன புநம்ள்ப
இனவில்ன.
‘ர என்னு ஈர்க்குது. அந் ரர்த்ேளில் ர எரு
உண்த் ன் இருக்கு....’ அனுள்ளிருக்கும்
தத்திரிக்ேரபன் விழிப்பு நினயில் இருந்ரன். ரடர்ச்சிரே
எ சய்திரேப் தரடரல் இண்டு தத்திேபரேப் பிரித்துப்
தரட்டிருந்து ேணத்க் ேர்ரே இருந்து.
‘ஹ்ம்ம்...ரீடிங் பிட்வீன் தி னன்ஸ்.....சர, ரிேளுக்கு
இட ரன் ரசிக்ேணும்.....ேன ர விம் இருக்கு....’
ரசித்தடி அந் முேநூல் தக்ேத் ஆரய்ந்ன் அதில்
ேரடுக்ேப்தட்டிருந் இப்பு லிங்ே கிளிக் சய்ரன்.
ரத்துக்கு இண்டு மூன்று ததிவுேள் இடப்தட்டிருக்ே,
எவ்ரன்றிலும் சினதன னக்குேளும் ேண்ட்டுேளு
ததிரகியிருந்ண.
“எஹ்! அப்ேமிங் ப்பரேர் தரன..” அனின் உடுேள்
ன்னிச்சரய் முணுமுணுத்ண.
11
யமீர
அபப் தற்றி லும் அறிந்து ேரள்ளும் ஆலில்
அப்ததிவுேளில் தரர் ஏட்டிணரன்.
அன்நரட சய்திேள் ரடங்கி, திர்ந ேருத்துக்ேள்
ரங்கி விரத்துக்குரி திப்தடங்ேள் ேடந் எரு
ருட ேரனரே அவ்ப்தரது ததிவுேள் இடப்தட்டிருந்ண.
ற்ேரன வீண தண்ணிரதிேபப் தரன அல்னரல்
ேரஞ்சம் ன்ரண தரக்கின ேருத்துக்ேள் ரிவிக்ேப்
தட்டிருந் அன் ணம் குறித்துக் ேரண்டது.
நிர்தர ரடங்கி ரஹித் முனர , டி துநயில்
தண்ேள் சந்திக்கும் தரதுக்ேரப்தற்ந நின ரடங்கி, இன்நக்கு
ேரடி ேட்டிப் தநக்கும் தண்ேளின் ஆட சுந்திம் தற்றி
ேருத்துக்ேள் , தன னப்புேளில் சிறுசிறு ததிவுேள்
இடுேயிடப் தட்டிருந்ண. சின ேருத்துக்ேள் ளிரே
இருப்பினும், சின அச்சூர் ணரே இருப்தரே உர்ந்ரன்.
‘ஸ்ட் பீ ேரனஜ் ஸ்டுடன்ட் ஆர் ரர்கிங் ேர்ள்.
ேண்டிப்தர அன்ரீட் ரன்...’ ஏரிரு ததிவுேள் ரசித்வுடண
எரு அனுரணத்துக்கு ந்து விட்டரன்.
‘நுேர்வு’ ன்ந னப்பில் இடுேயிடப்தட்டிருந் ததிவு
அணப் தரிதும் ேர்ந்து. தடப்தரளிேளின் அனுரணம்
க்ேளின் சண தீர்ரனிக்கிநர? அல்னது புதி
தடப்புேள் அர்ேளின் சண ரற்றி அக்கிநர?
12
ர ேட்டது இம்
ன்தது தரன ழுப்தப்தட்டிருந் ேள்விேளில் இருந் தீர்க்ேம்,
இன்ந திப்தடங்ேள் க்ேளின், குறிப்தரே இபஞர்ேளின்
சிந்ண திசதிருப்பி ழுங்ேடிக்கும் ன சவ்ண
சய்துேரண்டிருப்ததின் மீரண ேரதத்தின் ளிப்தரடரே
இருந்து.
‘ல்ன சரஷில் அர்ணஸ் இருக்கு...’ ரன்ந
ரிர அப்தண்ணின் சமூே அக்ேந எரு
ஊடேவிரபணரே உள்ரங்கிக் ேரண்டரன்.
எரு ருடத்துக்கு முந்தி ததிவில் தரர் ஏட்டின்
தக்ேன்று சிரித்து விட்டரன்.
“ேேள் ண்டுர? சரன்ண த்துக்கு சல்னரல்
ரரே தண்ரழி அல்னது ணவிப் சந்திக்ேப்
தரகும் ஆண்ேபக் ேளுங்ேள்...ஆயிம் ேேள் கிடக்கும்”
ன்ந ரீதியில் இருந் ததிவு அத்ண ேச்சு உர்வுடன்
கூடிரே இருந்து.
“சர ஆம்தத்துன ரம்த ரலிரண தரஸ்ட்ஸ் ரன்
தரட்டிருக்ேரங்ே....தரேப் தரே சீரிஸ் தரஸ்ட்ஸ். இந் எரு
ருத்துன ர டந்திருக்ேனரம்....” ரடத் டவிதடி
ரய்விட்டுச் சரல்லிக் ேரண்டரன்.
“ங்ேளுட ரட ரசிக்ே ஆனரே இருக்கிநன்.
ததிவிட்டவுடன் ணக்கு எரு ரின்டர் தரட முடியுர?
13
யமீர
ன்னுட னப் தளு உங்ேளுக்குப் புரியும் ன்று
ம்புகிநன்” ன்று சஜ் ட்டி விட்டரன்.
ம் ள்ளிவு இண்டக் ேடந்திருக்ே, உநக்ேம் ங்ேர
ஏடி எளிந்திருந்து. ேேப னக்கு ல் உர்த்தி சரம்தல்
முறித்ரன்.
‘துக்கும் எரு முந யில் சக் தண்ணிடனரம்...’
தக்ேரரே யிலில் தரர் ஏட்டின், ண்தன்
யரியிடமிருந்து ந்திருந் யின ஏதன் சய்ரன்.
“யரய் சுந்த், விக் அண்ன்ட்ட வீேன்ட்ன தசிணன்.
சன்ண ள்பத்துக்கு பிநகு ேரஞ்சிபும் டிஸ்ட்ரிக்ட்ன நின
ஆக்கிமிப்த ரம்த ஸ்ட்ரிக்டர டீல் தண்ணிட்டு இருக்ேரங்ே.
துரந்ேம் ஸ்ரீதரும்புதூர் சங்ேல்தட்டுன்னு நிந ரிரஸ்ன
சிவிர் ஆக்ஷன் டுத்துட்டு இருக்ேரங்ே. அங்ே அல்ரஸ்ட்
ஃதரர்டி தர்சன்ட் ஆக்கிமிப்பு உங்ே அப்தரரட ரரண்
க்ரூப் ரன் தண்ணிருக்ேரம். ரம்த ேனர சரல்லிட்டு
இருந்ரர். ஸ்ட் ரன்டட் டு இன்தரர்ம் யூ. டக் ேர்.”
ண்தன் யரியன் ந்திருந் ேன, உர்ச்சி துடத்
முேத்துடன் உள்ரங்கிக் ேரண்டரன். அனு அவ்விங்ேள்
அறிந்திருந்ரன். யரியின் அண்ன் விேரணந்ன், ேரஞ்சிபும்
ரட்டத்தில் ேனக்டரே தரறுப்பில் இருந்ரர். யரி ற்தரது
14
ர ேட்டது இம்
அரிக்ேரவின் ப்பரரிடர ரேரத்தில் ன்தரறிரபரே
தணியில் இருந்ரன்.
‘ரம்த ேஷ்டப்தட்டு முன்னுக்கு ந் குடும்தம். விக்
அண்ன் ரம்த ரம்த ஸ்ட்ட் தரர்ர்ட்....’
ண்தனின் குடும்தத்தின் மீது அனுக்கு மிகுந் ன்திப்பு
இருந்து. சரர ஸ்கூல் யட்ரஸ்டரே இருந்து, பிள்ப
ஸ் தடிக்ேத் ண்தனின் ந்யின் நிணவில் எரு
நிமிடம் உள்பம் கிழ்ந்து தரணது.
‘இத்ண சதி ரய்ப்புேபக் குடுத் அப்தர ன ர
திப்பும் ரிரயும் ஸ்ரீனிரசன் அங்கிள் ன ரன்
ருது...இப்த ரன் விக் அண்ரவுக்கு ேல்ரம் ஆகி,
சமீதத்துன ரன் தண் குந் பிநந்திருக்கு....ரி க்யூட்
தபி...’ அக்குந்யின் அகு முேம் அணது அேக்ேண்ணில்
ந்து தரணது. சற்று த்துக்கு முன்பு அடிதட்ட ங்ேரே
உறுமி ந்யின் நிணவும் கூட , திடுக்கிட்டுப்
தரணரன்.
‘அப்தரவுக்கு விம் ரிர இருக்ேரது. அக்
ேரப்தரத்திக்ே அர் ந் க்ஸ்ட்ரீம்க்கு ணும்ணரலும்
தரரரு. விக் அண்ண ேரஞ்சம் அனர்ட தண்னும்.’
சட்டன்று முடிவு சய்ணரய் ண்தனுக்கு ததில் அனுப்த
முணந்ரன்.
15
யமீர
16
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 2
17
யமீர
திநயில் ழுந் பிமிப்பு ரநரல் அரும் ேகுலுக்கி
விட ேரடுத்ரர்.
மிேத் திநரண குழு அத்துக் ேரண்டு
அணயும் ட்டிக் ேரடுத்து, அ சத்தில் மிேக்
ேநரரே ன ரங்கும் அனின் திந மீது, அருக்கு
ன்றில்ன அங்ே தணியில் இருக்கும் அணருக்கு
பிமிப்பு ரன்.
உடன் தயின்ந ண்தர்ேள் தனயும் முக்கிப் தரறுப்பில்
த்திருந்ரன். இந்திர முழுதும் சய்தித் ரடர்தரபர்ேள்
ரிப்தரர்ட்டர்ேள் ன்று மிேச் சிநந் ட்ரர்ே
நிர்ரணித்திருந்ரன். அனுதம் ரய்ந் மூத்
தத்திரிக்ேரபர்ேள் அடங்கி ஆனரசணக் ேமிட்டி என்ந
உருரக்கி அர்ேளின் ழிடத்ன ற்றுக் ேரண்டரன்.
சி சய்தி சணல்ேளுக்கு இரே மிழ் நியூஸ் சணன
அணரும் திரும்பிப் தரர்க்கும் அபவில் முன்ணற்றி
இருந்ரன்.
‘ட்ன்டி ஃதரர் யர்ஸ் நியூஸ் சணன நிர்ரேம்
தண் ட்ன்டி தரர் யர்ஸ் தத் இல்ன..’ ன்தது
அனின் குநரே இருந்து.
அநக்கு ந்ன், டயின் முடிச்சத் பர்த்திக் ேரண்டு
இனகுரய் அர்ந்து ேரண்டரன்.
18
ர ேட்டது இம்
“நீயும் ரம்சனும் டின்ணருக்கு ரயின் தண்றீங்ேபர? னிர
சரப்பிட தரர் அடிக்குது..” ரரவுக்கு பிங் சய்ரன்.
அ த்தில் தரதியிடமிருந்து சஜ் ந்து.
“தீ தித்திக்கும் தீ...முல் அத்திரம் ததிந்து விட்டன்...”
ன்ந ேலுடன் லிங்கும் அனுப்தப் தட்டிருக்ே...
‘ரர ர்நதுக்குள்ப, னட் மீ யவ் ரீட்...’ ணதுக்குள்
ண்ணிணரய் அந் லிங்ே கிளிக் சய்ரன்.
ஜுவாலை - 1
ற்குத் ரடர்ச்சி னயின் ஈப்தம் நிம்பி
ேரற்ந சுரசிக்கும் ேரடுப்பிண ரய்த் ேர
ரேம், ற்றுரரு அேரண விடின ரிசித்துக்
ேரண்டிருந்து. ேரின் த்தில் அந்திருந் அந்
புேழ்தற்ந நிேர்நினப் தல்ேனக்ேேத்தின் விடுதி
அநயில் சுேரய் துயில் ேரண்டிருந்ரள் அந்திேர.
ரஜர ரட்டரய் ேவிந்திருந் இேளின்
ல்லி அைவு, அள் ேணவுனகில் னயித்திருப்த
ைரல்னரல் ைரல்லிண. ைட்டன்று ரஜர
ரட்டின் மீது சிநனரய் நீர்த் தினேள் தட,
19
யமீர
ரித் புருங்ேளுடன் ரட்டு விரிந்து ேருண்டு
விழிேள் ளிப்தட்டண.
“தூங்குந ஆப ழுப்த மூஞ்சின ண்ணி ஊதுந
டக்னிக்ே ன் ேண்டுபிடிச்ைரணர...அன்
உருப்தடர தரே...” ேயில் ண்ணீர் ஜக்குடன்
ன்ணதி நின்றிருந் ரழி ர்சி ரக்கி
ரிச்ைனரய் ைரல்லிதடி குப்புநடித்து தடுத்துக்
ேரண்டரள்.
“ல்னப...ேரனங்ேரத்ரன முேத்துன ண்ணி
ஊத்திண ரன் உருப்தடர தரேன்னு ைரதம் விடர
தரனி...ப்பிச்ைன்...” ன்ந ர்சி ரடர்ந்து...
“இன்ணக்கு ரடல்ஸ் ரடங்குது, அம்ணிக்கு
நிணவு இருக்ேர இல்னர? இன்ணக்கு ன்ண
ேணவு? ன்ணரட யூேம் ைரின்ணர ணரது
திருடண ேரர்ன ைஸ் தண்ணிட்டு தரயிருப்பி...”
டபிளில் இநந்து கிடந் புத்ேங்ேளில்
ன்னுட எழுங்குதடுத்தி அடுக்கிதடி தசி
ரழியின் கூற்றில் அந்திேரவுக்கு முற்றிலுரய் துயில்
ேனந்து தரணது.
20
ர ேட்டது இம்
“யர ப்தடி ேண்டுபிடிச்ை ர்சி! திருடன்
உன்ணரட தே ரன் அறுத்துட்டு தரணரன். ைஸ்
தண்ணி பிடிக்கிந த்துன முேத்துன ண்ணி
ஊத்தி ரனச்சிட்ட...”
“இ ேண்டுபிடிக்ே ர்னரக் யரம்ஸ்
ணுரக்கும். அம்ணி ரலு ரபர டிவிங் கிபரஸ்
தரந. என் ப்பஸ் என் ஈக்ல்ஸ் டூ. இன்னும் தத்து
ரள் ேழிச்சு ப்தரந ேணவுன, ேரர் லின ஜயிச்சு
ேல் ஷூரக்ேர் ேக்ேர ரம்தயின் பீய்ச்சி
அடிப்த...”
அந்திேரவின் குத் துல்லிரய் ேணித்து
ர்சி ஏட்டு ஏட்டன்று ஏட்ட, அப்தரதுரன்
விழித்ழுந் ற்ந இரு ரழிேளும் ேரல்னன்று
ேத்ணர்.
“ன்ணர ேலி தண்ந! உன்ண....ன்ண
தண்நன் தரரு...” தசிதடி ரழித் துத்த்
துங்ே...
“ர! ன்ண விட்டுடு. ணக்கு இன்ணக்கு
ப்ரக்டிேல்ஸ் ரடல்ஸ். உங்ேப ரதிரி துவும்
21
யமீர
தடிக்ேர தரய் ேரர்ஸ் ேணரமிக்ஸ்ன ே ேர
தஜ் நிப்பி ேரனம் ள்ப முடிரது....” துத்தி
ரழியிடமிருந்து னரேரய் ப்பித்து அநக்கு
ளி ஏடிவிட்டரள் ர்சி.
“தரச்சு தரடி! ஆல் தி தஸ்ட்..”
தரேமிஸ்ட்ரி ரவிரண ர்சிக்கு ரழ்த்து
ைரல்லி அனுப்பி த்ள், ததண ேல்லூரிக்குக்
கிபம்த ஆத்ரணரள்.
“இன்னும் எ ரைம். இந் ரடல்ஸ் முடிஞ்சு
ஸ்டடி யரலிடஸ் முடிஞ்ைர அப்புநம் தணல் ைம்.
அப்புநம் இந் தடிப்பு ேருத் ன சுத்தி தூக்கி
வீசிடனரம்...” ரய்விட்டு ைரல்லிதடி ம்
தரர்த்ள்...
“தரச்சு தரச்சு..இன்ணக்கும் னட்டர தரய்
அந் பூைணிக்ேரய்க்கு ேயும் ேரலும் முபச்ை
யச்ஏடி முன்ணரன நிற்ே தரநன். ய்..”
ேக் கூப்பி அண்ரந்து தரர்த்து ேன்ணத்தில்
தரட்டுக் ேரண்டரள்.
22
ர ேட்டது இம்
வ்பவு ரன் ேரலில் ேஞ்சிக் ேரட்டிக்
ேரண்டது தரன கிபம்பியும், இள் தரீட்ை யரன
அடந் தரது விணரத்ரள் ங்ேப்தட்டுக்
ேரண்டிருந்து.
“ஸ் யூஷுல், தி த்ரீ ஆப் யு..” ப்தரதும் சிரித்
முேரய் இருக்கும் அந் விரிவுரபர், ணது மூக்கு
ேண்ரடி நுனிமூக்கு ள்ளி விட்டுக்
ேரண்டு, ணது முட்ட ேண்ரல் முநத்துப்
தரர்த்ரர்.
“ம்...ப்ளீஸ் ம்..ஜஸ்ட் தவ் மினிட்ஸ் னட்
ம்...”அரிடம் ேஞ்சி ேரஞ்சி அனுதி ரங்கிக்
ேரண்டரர்ேள்.
“அப்தர தரலிஸ் ஆஃபிைர், இந்ப் தரண்
ேள்வி ேட்ே இங்ே ஆப இல்ன. அரிர்
க்கிந அபவுக்கு தடிப்பு ரைமில்ன. ப்தடிர
தப்தர்ஸ் கிளிர் தண்ர ைரி...” ணக்குள்
இனரரய் முணுமுணுத்துக் ேரண்டரர் அந்
விரிவுரபர்.
23
யமீர
ப்தடிர தரீட்ை எப்தற்றி விட்டு,
ரழிேளுடன் ேனேனண தசிரந தி
உ உண்டு ேரண்டிருந்ரள்.
“ர ர ர்சி! ப்தடி தரச்சு ப்ரக்டிேல்ஸ்!”
ேரனயில் ரத்து ரங்கிதடி கிபம்பி ரழி
ஆரரய் ற்நரள்.
“ரன் ல்னர ரன் தண்ன். நீ எரு ரத்துக்கு
முன்ணரடி ரன் புக்ே ேரன ரட்ட....உணக்கு
ப்தடி தரச்சு? அ ைரல்லு முல்ன..” ரற்ேரலி
இழுத்துப் தரட்டு அர்ந்தடி, அந்திேரவின்
ட்டிலிருந் உ எரு ரய் டுத்து ரயில்
தரட்டுக் ேரண்டரள் ர்சி.
“ணக்ேன்ணடி...ப்தடியும் தரஸ் தண்ணிடுன்!
ரணன்ண தடிச்சு னக்ேர தரே தரநன்?
ற்ேண ைரந்துன ண்டு அத் பிள்ப மூணு
ரர பிள்பன்னு ரூட் விட்டுட்டு இருக்ேரனுங்ே.
ங்ே அப்தர ேட நர தரலிஸ் ஆபிைர்...
ைர்வீஸ்ன இருக்கும் தர தத் ேட
முடிக்ேணும்னு துடிச்சிட்டு இருக்ேரர். ைர, ைன்ண
24
ர ேட்டது இம்
தரணதும் டும் டும் டும் ரன்...” ேர ரே
ேரல் துநயில் தவி கித்து ந்ருக்கு, திடீண
தவி உர்வுடன் தணி ரற்நம் ந்து விட, அந்திேர
ேடந் எரு ருடரே விடுதியில் ங்ே ரிட்டது. எ
ம்பி அபிணவ் ற்ேண ஊட்டியில் சிடன்ஷில்
தள்ளியில் தடித்து ந்ரல் அன் ந் தரதிப்புமின்றி
அங்ே ேல்வித் ரடர்கிநரன்.
“ஹ்ம்ம்...திஸ் தரடடர பி...ஆைம்...”
ன்நதடி உருப றுன ரயில் அடத்துக்
ேரண்டரள்.
உவு முடித்து அநக்கு ந்து ன்நரே இண்டு
ணி உநக்ேத்துக்குப் பிநகு, இனகுரய் ஜீன்சும்
ர்டும் அணிந்து டிவிங் கிபரசுக்கு கிபம்பிணரள்.
‘அப்தர தரலிஸ் டிதரர்ட்ன்ட்ன இருப்தரன
ணஜ்ன்ட் அர் ன்ண ைரன்ணரலும்
னரட்டுது. இல்னன்ணர இப்தடி எரு ணி ம்
ஜரலிர டிவிங் தரயிட்டு முடியுர?’
ணதுக்குள் ந்ப் தற்றி தருரே
ண்ணிதடி ேல்லூரியின் தநந்து விரிந்
25
யமீர
ரணத்க் ேடந்து, க்ேரே ட்விங் ஸ்கூல்
ரேணம் அளுக்ேரே ேரத்திருக்கும் இடத்
அடந்ரள்.
அள் ருற்கு தத்து நிமிடங்ேளுக்கு முன்த
ந்து ேரத்திருந்து தவ்ரய் ேவு திநந்து விடும்
சுகுரர் ன்ந அந் இபஞன், அன்று ைற்று
ரரே ந்ரன். டிர் சீட்டிலிருந்து இநங்கி
ந்து றுபுநரே றிக்ேரண்டண ைற்ந
ஆச்ைர்ரய் தரர்த்திருந்ரள் அந்திேர.
னைரேத் ரபக் குலுக்கிக் ேரண்டள், ரண
ேரர்க் ே திநந்து றிக்ேரண்டு ண்டி
உயிர்ப்பித்ரள்.
“க்ேர தரந ரூட் ரண சுகுரர்...?”
இனகுரய் விணவிதடி ேர ைலுத்திணரள்.
“ர தரர்த்து ண்டி ஏட்டு..” அள்
ைரிரே ைலுத்திக் ேரண்டிருந் தரதும் அள்
புநரே ைரிந்து ஸ்டீரிங் வீன தற்றிக் ேரண்டரன்.
ப்தரதும் ரிரரண ரனவில் இருதனின்
ேங்ேள் அணரசிரய் அளின் ைழுரண
26
ர ேட்டது இம்
னி உசிப் தரர்த்ண. நூநடி ைரனயில் ரய்
தணித்து பீபடு ைல்லும் ழியில் ண்டி
ைலுத்திக் ேரண்டிருந்ள், அனிடம்
ளிப்தடரய் ன்தட்ட ரற்நத்தில் ேரஞ்ைம்
அதிர்ந்து தரயிருந்ரள்.
‘ன்ணரச்சு இனுக்கு....?’ ரைணரய்
ண்ணிதடி தக்ேரட்டில் திரும்பி அணப் தரர்க்ே,
அனின் தரர் ல்னேள் ேடந்து அப உண்டு
ேரண்டிருந்து.
“ன்ணரன் ரேரீேம்ணரலும் தண்ேள் உட
உடுத்துநதுன ேணர இருக்ேணும். ஆண்ேப திை
திருப்புந அபவுக்கு தண்ேள் உடுத் கூடரது...”
ேண்டிப்பும் ேரருரய் ப்தரர அறிவுறுத்தி ரய்
சுதியின் குல் அளின் ேரருே எலித்து.
‘இல்ன...இன் ப்தரதும் ரம்த ரிரர
டந்துப்தரன். இன்ணக்கு ன்ண ந்துச்சு..?
எருப ண்ணி கிண்ணி தரட்டிருக்ேரணர?’
ன்ணரன் தரலிஸ் அதிேரரியின் ேபரே இருப்பினும்,
27
யமீர
எரு தண்ரே அளுடலின் எவ்ரரு அணுவும்
உரர் நின அடந்து விட்டண.
இப டுத்துக் ேரட்டும் அபவுக்கு அள்
அணிந்திருந் டட் ர்ட் அளின் அைௌேரித்
லும் அதிேப்தடுத்திது. ஆ மூச்ைடுத்து ன்ண
நிரணப்தடுத்திக் ேரண்டள், யு டர்ன் அடித்து
மீண்டும் ேல்லூரி ரக்கி ண்டி ைலுத்திணரள்.
அள் ன்ண ேண்டு ேரண்டது, அனுக்குத்
ரிந் இருந் தரதும் அன் தரிரே அனட்டிக்
ேரள்ப வில்ன.
“தரி தத்தினி ய்ம்...ரம்தத் ரன்
அனட்டுநர...” ல்லி அனின் முணுமுணுப்பில்
விதிர்விதிர்த்துப் தரணரள் அந்திேர.
ேல்லூரி ருங்கி விட்டிருக்ே, ேரஞ்ைம் ரிம்
ப் தற்நபரய்... “ன்ண இன்ணக்கு உணக்கு
ரய் ரம்த நீளுது. ரன் ரரு? ங்ேப்தர ரருன்னு
நந்து தரச்சு தரன...” ேத்ரபரய் ர
விட்டரள்.
28
ர ேட்டது இம்
“எஹ், உணக்கு இன்னும் விம் ரினர?
அரன் ைரர ப்தரதும் தரன திமிர
இருக்ே....உங்ேப்தர ே ரன் ஊர் பூர ரறிப்
தரச்ை....இரு...உன் ம்தருக்கு அனுப்தநன்...”
ேடேடண இபக்ேரரய் சிரித்தடி தரனில்
ர இளுக்கு அனுப்பிணரன்.
ேல்லூரி ந்திருக்ே, ப்பித்ரம் பித்ரம்
ன்று இநங்கிக் ேரண்டரள்.
‘ரூமுக்கு தரணர பிண்ட்ஸ் ந்து சுத்திக்குரங்ே.’
சுகுரரின் தரர்யும் தச்சும் அளில் தற்நத்
வித்திருக்ே னி ரடிது அளுள்பம்.
ரன ங்ேத் ரடங்கியிருக்ே, ஆபற்ந ேல்லூரி
த்டி தஞ்சில் அர்ந்து அந் ஆடிர தன
ஏதன் ைய்ரள்.
அது எரு ஆண் தண் இடரண அந்ங்ே
உரடனரே இருந்து. அந் ஆண் எரு தரலிஸ்
அதிேரரி ன்ததும்...அப்தண் எரு ரண
ேரல்துந ஊழிர் ன்ததும் அர்ேளின் உரடல்
ரயினரே அறிந்து ேரள்ப முடிந்து. ைதனம்
29
யமீர
ழிந்ரடும் அந் ஆண் குனக் ேட்ேக் ேட்ே
அந்திேரவின் முேம் இறுகிது. விர் ஆநரய்
தரங்கிது. ஞ்ைம் டடத்து. அப்தண்ணின்
குலில் ழிந் தமும், க்ேமும், இனரயும்
அபக் ேத்தியின்றி கீறி கூறு தரட்டண.
“ேடவுப! அப்தர....அப்தரர இப்தடி? ன்ணரட
அப்தரர இப்தடி..” அள் ரய்விட்டு அற்றிணரள்.
அன்ந விடிலில் அளிருந் ணநினக்கும்,
அப்தரது அந் ேத்தில் இருக்கும் ணநினக்கும்,
னக்கும் டுவுக்குரண வித்திரைம்.
‘இனி ன்ண டக்கும்?? அம்ர...அம்ர
ரங்குரங்ேபர? அபிணவ்...ர அன் ரம்த
ைன்சிடிவ்....ரன்..ரன் ரன் இந் த்துன ைரிர
ழிடத்ணும்.’ அள் னப் பிடித்துக் ேரண்டு
அர்ந்து விட்டரள்.
ஜுரன தற்றி ரியும்.....
ரசித்து முடித் சுந்த் ற்றி சுருக்கி ரசித்ரன்.
இதுதரன்ந விேரங்ேளில் சிக்கி, சந்தி சிரித் ேரல் துந
30
ர ேட்டது இம்
அதிேரரிேள் சினரின் முேம் அனின் ணக்ேண்ணில் ந்து
தரணது.
‘இந் ரதிரி சம்தத்துன தரதிக்ேப்தட்ட குடும்தத்
சர்ந் தரண்ர இருக்ேனரம்...நிச்சம் வீரிர ர ப்
தரகுது...’ அனுட ர்ணலிஸ்ட் மூப அடித்துச் சரன்ணது.
“உங்ே யில் டி ர் தண்ணுங்ே...” ண அளுக்குத்
ேல் அனுப்த அள் உடண ர் சய்ரள்.
ன்னுட பித்ேரண ரட்ஸ் ஆப் ம்தருடன்....
“டம்! ரட்ஸ் ஆப் இஸ் ன்க்ரிப்டட். தஸ்புக் ரட் சர
சஃப். ரம்த முக்கிம்னு ரணுந தட்சத்துன ரட்ஸ் ஆப்
தண்ணுங்ே...புதுசர எரு யில் டி க்ரிட் தண்ணிக்ேனரம்.
ன்ணரட யில்ஸ் அப்தப்த கிளிர் தண்ணிடுங்ே” ன்று
ேல் அனுப்பிணரன்.
“தரர்க்ேனரம்! நி ர தீவிரண விர இருந்ர
ேண்டிப்தர ரட்ஸ் ஆப்ன ருர...” ரய்விட்டு சரல்லிக்
ேரண்டன், ண்தன் திண அத்ரன்.
“டய்! ேரஞ்சம் டீடயில்ஸ் ேட்டிருந்ண...?” ண....
றுமுணயில் அன்.... “டய் சுந்த்! இது ந்
தரண்ணு கிட்டயும் விர ‘ ய் தஜ்ங்க்தலி’ சரல்லிட்டு
இருக்ே...இனி அப்தடி முடிரதுன்னு ரணுது.” னசரய்
ேனரய்த்ரன்.
31
யமீர
“அனுப்புடர டய்! சும்ர பில்டப் குடுக்ேநரன். ந்
தரண் தரர்த்ரலும் உணக்கு அப்தடி ரன் இருக்கும். ன்ண
டஸ்டர தர...” ன்று க்ேனடிக்ே....
“இரு அனுப்தநன்...தரண்ணு தரு ஷ்ர. த
அள்ளுதில்ன...” ன்நர ேட் சய்ரன்.
“ஷ்ர...ஸ் ம்!” உட்டுக்குள் முணகிணரன் சுந்த்.
32
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 3
33
யமீர
“ரினரக்ஸ்டர டம் ஸ்தன்ட் தண்ணி ரபரச்சுன்னு
சரல்லிட்ட ஆபீஷினர தசுநரன்....இண ன்ண
தண்னரம் டரம்.” அளின் ேலி புரிந் தரதும் தரிரே
ேண்டுேரள்பரல் உவில் ேணரணரன். ன்ண முன்றும்
சற்று முன் திணஷ் அனுப்பி புேப்தடமும் ேல்ேளும்
அனின் மூபயின் எரு மூனயில் சட்டரய் ஆக்கிமித்துக்
ேரண்டிருந் அணரல் வினக்ே முடிவில்ன.
‘ஸ்ரக்கி ய்ஸ்....அதுக்குள்ப ர எரு ேரம்
இருக்கு.....’ அனுட ணம் ஷ்ர சுற்றிச் சுற்றி
ட்டடித்து.
ன்ணரன் அர்ேள் மூரும் இனகுரே ம் சனவு
சய் விரும்பிணரலும், தச்சு ன்ணர அர்ேளின்
உயிர்மூச்சரண நியூஸ் சணன சுற்றி ந்து. அசில்
நினம், ரட்டு டப்பு ன்று தச்சு துந சரர்ந்து நீண்டு
ேரண்ட தரணது.
“தட் சுந்த்....இன்ணக்கு நீ நீர இல்ன. சம்திங் இஸ்
டிஸ்டர்பிங் யு. தண்ேள் உன்ண டிஸ்டர்ப் தண்ந ஸ்ட
ல்னரம் நீ ரண்டிட்டர நிணச்சன்....” ன்நரந
விடதறும் பயில் ேண்ச் சிமிட்டிணரன் ரம்சன்.
“யர றுதடியுர? ேரனஜ் டஸ்ன அந்ப் தரண்ணு
தரு ன்ண? யரன் க்ணர! அப னவ் தண்நன்னு
34
ர ேட்டது இம்
பின்ணரடி தரய் ேரஞ்ச ரள் னவ்விட்டு, பிடிக்ேனன்னு
பிக் அப் தண்ணினி...” ரர த குப்தக்
கிபந.....
“இது ன்ண ம்தர தரச்சு! அதுக்ேரே னப்ன றுதடி ரன்
னவ் தண்க் கூடரர ன்ண? அ ன் ேரர்ட ஸ்ப்
தண்ணி தரண்டிரக்ேப் தரர்த்ர...அ கூட ேண்டினியூ
தண்ணிருந்ர இந்ம் டுரட்டுக்கு ந்திருப்தன்...”
சண்டக்குக் கிபம்பிணரன் சுந்த்.
“அதுக்கில்னடர! ல்னர ரசிச்சு ேரன விடு....உன்
புனம்தனக் ேட்ே ரன் ஆளில்ன...இப்த சரல்லிட்டன்...”
ேடுத்து கும்பிட்டரள் ட்ஸ்.
“அப்தடி ரயும் இன்னும் மீட் தண்ன. மீட் தண்ணிணர
ஃதர்ஸ்ட் இன்ஃதர்ன் உங்ே ண்டு தருக்கும் ரன்.
கிபம்புங்ேடர! சீக்கிம் குட் நியூஸ் சரல்லுங்ே ண்டு தரும்....”
விவில் திரும் புரிக் ேரத்திருக்கும் அந் அேரண
ரடி ட்தரய் முதுகில் ட்டி ழினுப்பிணரன்.
அன் பிநகு அனுக்கு நின்று நிரனித்து யும்
ரசிக்ேவும் தரழுது இருக்ேவில்ன. ரம் எரு முந
எளிதப்தரகும் டரக் ர நிேழ்ச்சிக்ேரண க்ேரர்டிங்
டதற்றுக் ேரண்டிருந்து.
35
யமீர
‘ஆம்தம் முன ஸ்டுடிர ப்பரர் ண ருக்கும்
ப்ரக்ரம் டக்டருக்கும் ரம் தரருத்ர இருக்கு. ண்டு
தயும் னித் னிர கூப்பிட்டு தசணும்....’ ணதுக்குள்
ண்ணிதடி ரிச ேட்டி நின்ந னேப எழுங்கு தடுத்திக்
ேரண்டரன்.
அதிேரன மூன்று ணி அலுல்ேளின் ஆக்கிமிப்பில்
இருந்ன், அற்குப் பிநகு அங்ே அனுட சதிக்ேரே
தரட்டு த்திருந் ேௌச்சில் தடுத்து உநக்ேத்தின் பிடிக்குள்
ழுவிணரன். ழு ணி ரக்கில் ழுந்து முேம் ேழுவி ேரபி
அருந்திவிட்டு வீட்டுக்குக் கிபம்பிணரன்.
‘இனி உம்’ ன்ந ேரன நிேழ்ச்சி எளிதப்தரகிக்
ேரண்டிருக்ே, அது ன நிேழ்ச்சி இல்ன ன்ந தரதிலும்
எரு ேம் யின் டஸ்கில் நின்று ரனிட்டர் தரர்த்துவிட்ட
கிபம்பிணரன்.
தங்ேபரவிற்கு ளி க்ேம் தரன விம் விரண
ேங்ேளில் ரேணங்ேள்...உள்ப கும்தல் கும்தனரய் ே
ட்டிேள். அனுக்கு ஆரசரய் இருந்து.
‘தசர ஏம்ஆர்ன இருக்குந பிபரட்க்கு ஷிப்ட் ஆகிட்டர
ன்ண.....?’ ரசண ஏடிது. ன அதிேரே இருக்கும்
ரட்ேளில் அவ்தரது அங்ே ங்கிக் ேரள்ரன்.
36
ர ேட்டது இம்
‘அம்ர....இந் வீட்டரட ேரத்துன ேனந்திருக்கும்
அங்ேபரட சுரசம்....அதுக்ேரே ட்டும் ரன்.....அதுக்ேரே
ட்டும் ரன் இங்ே இருக்ேன்....’ ணம் ரயின் நிணவில்
தருமூச்சு விட்டது.
ேர நிறுத்தி இநங்கின்....
“ம்பி.....” ஆனரய் அன்தரய் எலித் சற்ந தக்ேப்தட்ட
குலில் திரும்பிணரன்.
“அடட! துசரமி ரர....ப்தடி இருக்கீங்ே? ப்த
ந்தீங்ே ஊர்ன இருந்து....?”
“ேரனன ரன் ம்பி! அப்தர ரன் கிபம்பி ச்
சரன்ணரங்ே. ம்பி இபச்ச ரதிரி இருக்கீங்ே....அம்ர இல்னர
வீடு, வீடரட்ட இல்ன. ங்ே திரும்புணரலும் அங்ே நிற்குந
ரதிரி இருக்குது.....ணச ஆநன தரங்ே...” அர் குலில்
விசணம் தரங்கி ழிந்து.
“ஹ்ம்ம்.....” அன் ன்ண ததில் தசுது ன்ந புரிரல்
அதிரய் நின்நரன்.
“அப்தர இன்னும் ஆபிஸ் ரூமுக்ே ன தரலிருக்கு.
நீங்ே டனிங் யரல் தரய் சரப்பிடுங்ே ரர....” அ
திசதிருப்பி அனுப்பி த்ரன்.
‘இர் ரம்த ள்பந்திரச்ச! இ துக்கு ச்
சரல்லி இருக்ேரர் இந் அப்தர...சம்திங் பிஷ்ஷி....’ ண்ணிதடி
37
யமீர
அநக்குச் சன்நன், ன்னுட ம்பிக்ேக்குரி னிரர்
துப்தறியும் நிபுன் பிதீப்த அத்ரன்.
“பிதீப்! இன்ணக்கு ரண பிக்ஸ் தண்ணி இருக்கு.
ல்னரம் ற்ேண தசிணது ரண...ப்பரன்ன ந் ரற்நமும்
இல்ன....ஹ்ம்ம்...ஏே...டன்....” ன்று விட்டு விட்டு
ரடர்பின்றி பூடேரய் தசிவிட்டு அன்நரட அலுல்ேபப்
தரர்க்ேப் தரணரன்.
சன்ண அசரக் ேரில் அந்திருந் ரரண் குழு
ேல்வி நிறுணத்தின் நிர்ரே அலுனேம்....
சரர ட்டி சட்டயில், ேடுமுடரண ரற்நம்
ேரண்ட கிரத்து னிரிடம் ரழ்ந் குலில் தசிக்
ேரண்டிருந்ரன் அந் ற்பு இபஞன்.
“சரர்! நீங்ே இரட அஞ்சரறு முந ந்துட்டீங்ே. அணரன
ரன் உங்ேப ங்ேபரட இன்ணரரு ஆபிஸ்க்கு டக்ட்
தண்நன். இன்னும் ப்பஸ் டூ ரிசல்ட் ன. நீங்ே இப்த சீட்
புக் தண்னும்ணர, அந் ஆபிஸ் தரய் அட்ரன்ஸ் த
தண்ணி புக் தண்ணிக்ேனரம். தணரட டன்த் ரர்க் ஷீட்
குடுங்ே...” ன்நதடி அ ரங்கி எரு தரர் தரர்த்ன்,
அரின் ேயில் எரு துண்டு சீட்டில் ழுப்தட்ட வினரசத்
திணித்ரன்.
38
ர ேட்டது இம்
தம் த்திருந் ரல்த ேக்ேத்தில் இடுக்கிக்
ேரண்டு ேரரில் றிக் ேரண்ட அந் னிர் ன்னுட
அனதசி உயிர்பித்து ரர அத்ரர்.
“ம்பி! அட்ஸ் ேடச்சு தரச்சு...அங்ேண ரன் தரயிட்டு
இருக்ேன்...” ன்று ேல் ேரடுத்ரர்.
அந் வினரசம் தரரூர் ரண்டி எரு குறுக்குச் சந்தில்
இருந்து. இண்டரரு அநேள் ட்டு உள்படக்கி சிறி
இடம், அலுனேத்துக்ேரண ந் னட்சங்ேளும் இல்னரல்
இருந்து.
உள்ப நுந்வுடண ேரஞ்சம் ரட்டிரண இபஞன்
அருகில் ந்து..”சரர்! சல்தரன் ஆப் தண்ணி ன் கிட்ட
குடுத்துடுங்ே. உங்ே ேரர் சரவி, தணர இன்னும் ேன
ன்ணன்ண ச்சிருக்கீங்ேபர அது ல்னரத்யும் இந்
தக்குள்ப தரட்டுடுங்ே. உங்ே தரருள் நீங்ே திரும்பி ர்ந
தத்திர இருக்கும்...” ண, அரும் அன் சரன்ணது
தரன சய்ரர்.
“சரர்! தல்னரம் அதுக்குள்ப ரங்ே ரட்டரங்ே. உங்ே
கூட ரரது ந்திருந்ர அங்ே கிட்ட உங்ே தப் த
குடுத்துட்டு ந்துடுங்ே....” ன்று சரல்ன, அரும் ளி
சன்று ேரரில் இருந் தரிடம் தப் த எப்தடத்து
விட்டு ந்ரர்.
39
யமீர
விரணப் தத்தின் சகியூரிட்டி சக்ே மிஞ்சும்
ேயில் மீண்டும் சரண டத்ப் தட்டு, நிரயுதரணிரே
எரு அநக்குள் அத்துச் சல்னப்தட்டரர்.
“உட்ேரருங்ே சரர்!” மிே ரிரரே உதசரித் அந்
டுத் து னிர் டிரே வித்துக்கு ந்ரர்.
“சரர்! உங்ே தன் டன்த் ரர்க் ஷீட் தரர்த்ன். ப்பஸ்
டூன அ விட ப்பஸ் ஆர் ணஸ் அஞ்சு தர்சண்டஜ்
ரும். ேட் ஆப் 180 ந்துச்சுன்ணர அறுதது.....அதுக்கும்
குநஞ்சர ண்தது. நீங்ே பிப்டி தர்சன்ட் அட்ரன்ஸ் த
தண்ணி சீட் புக் தண்ணிக்ேனரம். உங்ே தத் அப்தடி
ேட்டி ம்தர் தரட்டு ச்சிடுரம். ரிசல்ட் ந் பிநகு
உங்ேளுக்கு ேௌன்சலிங்ன சீட் கிடச்சர தத்து னட்சம் ட்டும்
பிடிச்சிட்டு மிச்சத் அப்தடி ர்ர திருப்பிக்
ேரடுத்துடுரம். எண்ணும் அசம் இல்ன. நீங்ே ல்னர
ரசிச்சிட்டு ண்டு ரள் ேழிச்சு விருப்தமிருந்ர
ரங்ே....தத்துக்கு ந் சீதும் குடுக்ே ரட்டரம்...” நீபரே
ளிரேப் தசி முடித்ரர்.
“எஹ்..சரிங்ே சரிங்ே...” ன்று ன உருட்டிக்
ேரண்டிருந் ட்டி சட்ட...”ரசிச்சுட்டு தத்ரட ண்டு
ரள்ன ர்நனுங்ே...” ன்நதடி கிபம்பிணரர்.
40
ர ேட்டது இம்
லும் இண்டு ரட்ேள் தரன ததப்புடன்
ேர்ந்து தரயிருக்ே, தரதியின் ‘தீ தித்திக்கும் தீயின்’ அடுத்
அத்திரத் ரசிக்கும் ஆலில் ள்ளிவில் அளின்
ப்பரே க்ளிக்கிணரன் சுந்த்...
ஜுவாலை - 2
ஸ்டடி யரலிடஸ் துங்கியிருக்ே, அக்
ேரம் ேரட்டி ைன்ண ந்திருந்ரள் அந்திேர.
வீடு அைரர அதியில் உநந்திருந்து. அள்
ந்து இண்டு ரட்ேபரகியும் அப்தர அளின் முேத்
றிட்டும் தரர்க்ேவில்ன.
‘த்ண ரணரலும், பர்ந் பிள்பேள்
இருந்ரலும் ஆண் ட்டும் ஆர ரன் இருப்தரன்
தரன. தண்ேள் ரன் ரர சிகிதிர ைகிர
ன்ண ரத்திக்கிநரங்ே.....’ ணம் ேைந்து ழிந்து.
தற்நரரின் அநக்குள் ர ரக்குரம்
டப்ததும், ரடர்ந் அம்ரவின் தீணரண அழுே
எலியும் அளுக்கு யிற்நப் பிைந்து. ல்ன
ரடிறிணரள். அர்ேளின் அநேவின் அருே
இருந் சுற்றில் ைரய்ந்து நின்று ேரண்டரள்.
41
யமீர
இப்தரது அர்ேளின் உரடல் ேரஞ்ைம்
ளிரே ேட்டது. இது தரன எட்டுக் ேட்கும்
அரேரீே சூழ்நினயில் ன்ண நிறுத்தி விட்டிருந்
விதியின் மீது ேரதம் தரங்கிது.
“இவ்பவு ரும் ல்னதடிர ரண இருந்தீங்ே.
ர அப்தப்தர ண்ணிடிப்பீங்ே....தண்ேள்
வித்துன ன் புருன் ரதிரி ருரன்னு
தருர இருந்ண.....ன் னயின ேல்னத்
தூக்கி தரட்ட ரதிரி இப்தடி
தண்ணிட்டீங்ேப...ேல்ர சுன தரண்ணு
இருக்கு...ர ேடவுப!” தரங்கி ந் அழுே
புடத் னப்பில் அடக்கிதடி, ரப ரட்டரல்
தசிக் ேரண்டிருந்ரர் சுதி.
“ய்! ண்டு ரபர இந் எப்தரரி ேட்டு
ேட்டு புளிச்சு தரச்சு ணக்கு. ஊர்ன னும்
ைய்ரர ரன் ைஞ்சுட்டன். நீ ைரல்ந
இல்ன...இவ்பவு ரளு ல்னதடிர இருந்ன்னு!
இப்த ன் இப்தடி தண்ன்னு ல்னர உட்ேரந்து
ரசி...உன்ணரன ரண்டி...ப்த தரரு ேரயிலு விம்
42
ர ேட்டது இம்
புண்ரக்கு.....இல்னன்ணர இடுப்புலி முட்டிலி....எரு
லியும் இல்னன்ணர..ன அதிேம்னு எரு ைரக்கு....”
அர் அடுக்கிக் ேரண்ட தரே, அதிர்ந்து தரணரர்
சுதி.
“ங்ே, ன் முேத்ப் தரர்த்து ைரல்லுங்ே!
உங்ேளுக்கு ரன் குந ச்ைன்னு ன் முேத்
தரர்த்து ைரல்லுங்ே!” ஆைம் ந்ப் தரன
ேப் பிடித்து உலுக்கிணரர். ைட்டன்று ன்ண
மீட்டுக் ேரண்டு, தீச்சுட்டரர்தரன ேேப வினக்கிக்
ேரண்டரர்.
“சீ! ன் ேரன இனி உங்ேப ரட
ரட்டன்....” ைரல்லிக்ேரண்ட பின்னுக்கு ேர்ந்து
சுற்றில் ைரய்ந்து நின்று விட்டரர்.
“இங்ே தரரு! சும்ர சீன் தரடர. ரண
டிதரர்ட்ன்ட் ன்ேரரின்னு அனஞ்சிட்டு
இருக்ேன். இதுன ைரந்க்ேரனுே ந தரன் ன
தரன் தரடநரனுங்ே. ன் ேட்டரலும்...அது அர்
குன இல்னன்னு அடிச்சு தசு...இப்தல்னரம்
ருவுக்கு ரு மிமிக்ரி ஆர்டிஸ்ட்
43
யமீர
இருக்ேரனுங்ே...இர் தக் ேடுக்ே ரர ைதி
ைஞ்சுட்டர ஸ்ட்ரங்ேர தசு...புரிஞ்சுர....” ண...
“ஆணர அது உங்ே குல் ரன்....ணக்குத்
ரியும்....” சுதியின் குல் அழுேயில் உடந்து.
“ஆரடி! இப்த ன்ண தண்ணும்ேந? இப்தடி
தசிட்டு இரு....ேர்ம்...உன் முேத் தரர்க்ே
பிடிக்ேன...அப்தடி ேழுத் ரிச்ைடனரம் தரன
ருது...” தசிதடி ைட்ட ரட்டிக் ேரண்டு
ளி கிபம்பிணரர்.
அநக்ேத் திநந்ர் அந்திேரப் தரர்த்து
ேரஞ்ைம் திேத்துத் ரன் தரணரர். ஆணரல்
தரிரேக் ேண்டுேரள்பரல் இநங்கிப் தரய்
விட்டரர். சுதி சுற்றில் ைரிந்து அர்ந்திருந்ரர்.
தரர் ங்ேர றித்தடி இருந்து.
‘இத்ண விமும் பூஜேளும் இந்
னிருக்ேரேத் ரண! ணவிர ன் ேட
ரன் ைய்னன்னு இப்தடி கூைர ைரல்லிட்டு
தரநர...ேடவுப!’ த்ண ரசித்ரலும்
ரம்தத்தி ேடயிலிருந்து றிரே ேரின்
44
ர ேட்டது இம்
குற்நச்ைரட்ட அரல் ற்ே முடிவில்ன.
இத்தின் த்தியில் ேத்தி விட்டு திருகிணரற்தரல்
லித்து.
“அம்ர அம்ர.....!”ரயின் ரப னைரே
உலுக்கி ணவுக்கு மீட்டு ந்ரள் அந்திேர. ல்னத்
திரும்பி ேளின் முேம் தரர்த்ர், அளின் முே டி
டுங்கும் வில்ேபரல் ருடிணரர்.
“அம்ர இப்தடி ைரல்நணன்னு ப்தர
நிணச்சுக்ேர அந்தி! ந் ஆம்பிபயும்
ம்பிடர! புருணர இருந்ரலும் ேண்ேரணிச்சிட்ட
ரன் இருக்ேணும். உணக்கு எரு ல்ன ரழ்ே
அயுநப் தரர்கிந இந் அம்ர உயிரட
இருப்தணரன்னு கூட ரின....” ேண்ணீர் ழி
அத்துக் ேரண்டரர்.
“இனி ன்ண ஆகும் ர? ணக்கு ரம்த தர
இருக்கு. அப்தர தரர்க்ே றுப்தர இருக்கு.
அப்தரன்னு ைரல்னக் கூட பிடிக்ேன. அர்கிட்ட
குற்நவுர்ச்சி கூட இல்ன. ர னிர
தரய்டனரர ர? உங்ே தர்ன ரது ப்ரதர்ட்டி
45
யமீர
இருக்ேர? ரன் இது இப்தடி ல்னரம் ரசிச்ை
இல்ன....” ரயின் ேழுத்க் ேட்டிக் ேரண்டு
ேவிணரள்.
“ர ங்ேயும் தரே முடிரது-டர! அம்ர
தர்ன துவும் இல்ன.
ணக்கு ன்ணப் தத்தி ேன இல்ன. உன்ண
எரு ல்னன் ேன பிடிச்சு ேரடுத்துட்டர தரதும்.
அபிண நீ ரன் தரர்த்துக்ேணும். ணக்கு உடம்பு
ரம்த தடுத்துது-ர! துக்கும் எரு ைக்ேப்
தண்ணிக்ேனரம்னு இருக்ேன். அப்தரயின்ட்ண்ட் கூட
ரங்கிணன். துக்கு ர்றிர ரஜரத்தி! னிர
தரே ேஷ்டர இருக்கு...” உடல் ரீதிரண பிச்ண
ேளிடம் கூட ணம் விட்டுப் தகி முடிரல் றுகிப்
தரணரர் அந்த் ரய். ேர் டம் ரறிப்
தரயிருக்ே, ணக்குள் நிேழ்ந்து ேரண்டிருக்கும்
அைௌேரிங்ேளுக்கும் அரின் எழுக்ேக்ேடரண
டடிக்ேக்கும் னும் ரடர்பு இருக்குர ன்ந
நிணவில் அரின் உள்பம் தறிது.
46
ர ேட்டது இம்
‘ேடவுப! அப்தடி துவும் இருக்ேக் கூடரது. ன்
பிள்பேளுக்ேரே....ன் பிள்பேளுக்ேரே ன் ன
ேரஞ்ைம் ேரு ேரட்டு! இதுக்கும் ன தருைர
யும் ன் ன ன தூக்கி
தரட்டுடர....ன்ணரன ரங்ே முடிரது...!” அரின்
உள்பம் அற்றிது. ன்ணரன் இநண ண்டிக்
ேரண்டரலும் ணம் ம்பிக்ேயிந்து வித்து.
இன்னும் தரிரே ர ப்தரகிநது ன்று
ஆழ்ணம் அடித்துச் ைரன்ணது.
“அம்ர! நீங்ே முேம் ேழுவிட்டு கீ ரங்ே. ரன்
தரய் ைரப்தரடு டுத்து க்கிநன். நீங்ே
ேரனலி எண்ணும் ைரப்பிடன...” ைற்ந
ற்புறுத்னரேச் ைரல்லி அ ச்ைய்ரள்.
அக் குளினநக்குள் அனுப்பிவிட்டு கீ இநங்கி
ந்ரள்.
ரடிப்தடிக்கு கீ நின்நதடி அப்தர ரருடணர
ந் குலில் தசுது ேட்டு எரு நிமிடம்
சுரரித்ரள்.
47
யமீர
“ரம்த ஆட்டம் ேரட்நரன் அந் ேரஞ்சீபும்
ேனக்டர்! விரக்கி அன்ணக்கு ரள்
குறிச்சிருக்கு. ல் னரரி ச்சு னட்டர எரு
ேரட்டு ேரட்டிணர அடங்கிடுரன்.”
அளுக்குத் தூக்கி ரரிப் தரட்டது. சிறுது
முல் மிேப் பிரிரே ன்றில்னரவிட்டரலும், ஏபவு
அக்ேந ேரட்டி பர்த் ந் ன்ந ஆர்ம
பிம்தத்தின் மீது, அ எவ்ரரு ேல்னரய்
விட்டறிந்து அந் பிம்தத் அனங்ேரன
டிரக்கிக் ேரண்டிருப்தது அளுக்குப் புரிந்து
தரணது.
ஜுரன தற்றி ரியும்...
‘ே சதனத்துக்கு ஆபரகும் ஆண்ேள், எரு நிமிம்
அங்ேப ம்பியிருக்கும் குடும்தத் தத்தி ரசிச்சு
தரர்த்ர...இப்தடி ழி ரறி தரே முடியுர? ரசிப்தரங்ேபர
இருக்கும்! ஆணர ஆண் அப்தடின்ந ேண்
நக்குர? ன்ண ரன் றிேட்டு டந்ரலும் தரதிப்பு
ன்ணர ணவிக்கும் குந்ேளுக்கும் ரண.....’
48
ர ேட்டது இம்
ேௌரண ரழ்க்ே ரழும் எரு குடும்தம், அக்குடும்தத்
னனின் அடர சனரல் சுக்கும் சிலுேள், சுந்த்தின்
ணத் தரரக்கிண.
‘ல்ன ட்டிங் ஸ்கில்! தடிக்ே ஆம்பிச்சர அப்தடி
ழுத்து உள்ளுக்கு இழுக்குது....’ ண்ணிதடி
விபக்ேத்துப் தடுத்ன், சடரன்று ழுந்ர்ந்து
ேரண்டரன்.
‘ேடசின....ேரஞ்சிபும் ேனக்டர்ன்னு ர
ழுதிருந்ரப?’
‘ ேரட்!’
49
யமீர
அத்திரம் 4
50
ர ேட்டது இம்
ேரண்டிருந் குந், அப்தரது ரன் முபக்ேத்
துங்கியிருந் தரல் தற்ேபக் ேரட்டி சிரித்து.
“ர! இப்த ரன் பீட் தண்ணி தூக்கிட்டு ந்ன். நீங்ே
ன தூக்கிப் தரட்டு பிடிக்ேரதீங்ே....” தறிணரள்.
“அரணர! தரதின தூக்கிட்டு ந்துட்டிர....அப்தர டிஸ்டர்ப்
தண்ணிட்டணர குட்டிர?” குந்யின் குண்டு ேன்ணத்தில்
இழ் ததித்தடி ணவி அருகில் இழுத்துக் ேரண்டரன்.
“தரநர உன் ேண்ணுன தரங்கி ழியுது.....” ன்நதடி
ேக்ே ர் சய்ரன். “ரன் அப்தப்தர ேக்ே டலி
தண்ணிடநன். நீ ரன் ப்த தரர்த்ரலும்
சரல்ந.....ேடன் அன்த முறிக்கும் டரர்லிங்.....” ன்நரன்
உல்னரசரய்.
“! குந்க்கு விம் புரின....அரன் நீங்ே அடிக்கிந
லூட்டிக்கு தசர இருக்ேன். அதுக்கு விம் புரி
ஆம்பிச்சிட்டர, அப்புநம் அடக்கி ரன்
ரசிக்ேணும்...ரிஞ்சிக்ேரங்ே...”அகு ேரட்டிணரள்.
“ய் லூசு! அப்தர அம்ரன்ணர இப்தடி ரன் க்பரசர
இருப்தரங்ேன்னு குந்க்கு ரிணும். அணரன ரன்
குந் முன்ணரடி ந் ஸ்ட்ரிக்ஷன்சும் ச்சுக்ே
ரட்டன்...” ேண்டித்ரன்.
51
யமீர
“வ்பவு ம் இப்தடி நிற்பீங்ே? இன்ணக்கு ன்ண
டியூல்? இன்ணக்கு தப்தர்ன யட்னன் இது
ரன்...’ேரல்ரய் ஆக்கிமிப்புேப அடித்து ரறுக்கி
ேரஞ்சிபும் ேனக்டர்.’ எரு தக்ேம் சந்ரர இருந்ரலும்
இன்ணரரு தக்ேம் ேனர இருக்கு விக்.” அளின்
ேன அனுக்கும் புரி ஆரய் அத்துக் ேரண்டரன்.
நின ஆக்கிமிப்புேளில் அதிடிரய் டடிக்ே டுக்ேத்
துங்கி பிநகு, மிட்டல்ேள் குரே அதிேரித்திருந்ண.
“ன்ண தத்தி ரிஞ்சு ரண ன்ண ேட்டிகிட்ட. இப்த
ன்ண? த்திங் டு ரர்ரி. இது ரன் ன்ணரட ரழ்க்ே. ர
இப்தடித் ரன் தரரேணும். நீ ணச ரிர
ச்சுக்ேணும். சகியூரிட்டி ஸ்டப் அப் தண் சரல்லி
ேட்டிருக்ேன். சிர் அப்.... ” ந் குலில் ன்நரலும்
ணவி குரேத் ற்றிணரன்.
விணரதினியிடம் பிள்பக் ேரடுத்துவிட்டு ர்த்திரே
உடணிந்து ேரண்டரன். குளிர்ேண்ரடி சட்டயின் முல்
தரத்ரனில் ரட்டிக் ேரண்டரன். ன்னுட ேடயில்
ேண்ணும் ேருத்துரே இருக்கும் ேனின் நிநரண
ரற்நத்தில் க்ேம் தரன எரு நிமிடம் ங்கி நின்நரள்
விணரதினி.
52
ர ேட்டது இம்
“ணக்கு கூடுரஞ்சரி தக்ேத்துன எரு ேளிர் சு உவிக்
குழு மீட்டிங் இருக்கு....ஆப்டர்நூன் மூணு ணிக்கு....” சரல்லி
ணவியின் அருகில் ந்து ேன்ணம் ட்டிணரன்.
“ேனக்டர் தரண்டரட்டி ப்தரதும் பிஸி ரன்.
குந் ரம்ர கிட்ட விட்டுட்டு தர. தரண முந
அச்சிட்டு தரயிட்டு ந்து, தட்ட தரடு தரதும்.”
குந்க்கு உடல்னமில்னரல் தரண தரது இருரும்
அனனந்து நின்நது அணது நிணவில் ந்து தரணது.
‘ேனக்டர இருந்ர ன்ண...இல்ன டரக்டர இருந்ர
ரன் ன்ண! அந் த்துன அப்தரன்ந உர்த் வி ந
துவு ன் ணசுன இல்ன....’ ன்னுட அந் த்து
உர்விண ேன் நரரு சந்ர்தத்தில் நிணவுகூர்ந்
ண்ணி விணரதினி ணக்குள் புன்ணேத்துக் ேரண்டரள்.
“ம்ம்! ரன் ரம்ரட்ட விட்டுட்டு தரநன். நீங்ே
ேனப் தடர கிபம்புங்ே.....” ேண இன்முேத்துடன்
ழினுப்பிணரள்.
வீட்டின் ரயிலில் ேரத்திருந்து ேரன க்ேம் சரன்ண
உவிரபருடன் இந்து ேரண்டரன். இண்டு தர்சணல்
சகியூரிட்டி ஆபிசர்ேள், இண்டு ருரய் துந அதிேரரிேள்
ற்றும் ேக்ேர்ேள் அடங்கி ேரன்ரய் ததப்தரய் கிபம்பிது.
அசரங்ே ரேணத்தில் றிதும் குடும்தம் குந் ல்னரம்
53
யமீர
அனின் நிணவுேளில் பின்னுக்குத் ள்பப்தட்டு, அனின்
ேணம் முழுக்ே முழுக்ே ேடயில் மூழ்கிப் தரணது.
க்ேரனம் ருங்கி ந்துேரண்டிருக்ே, ேரல்ரய்
ஆக்கிமிப்புேளில் அதிே ேணம் சலுத்தி ந்ரன். வு
ரட்சண்ம் தரரல் ஆக்கிமிப்புேப இடித்துத் ள்ப
உத்விட்டரடு நில்னரல், அ சரிரண முநயில்
அேற்நப்தடுகின்நர ன்தயும் ரில் ஆய்வு சய்து உறுதி
தடுத்திக் ேரண்டிருந்ரன்.
ரட்ஸ் ஆப் அனர்ட ேனித்து ஏதன் சய்ரன்.
“அண்ர இன்ணக்கு ன்ண ப்ரக்ரம்...?”
‘சுந்த், விம் இல்னர டிஸ்டர்ப் தண் ரட்டரன்.
அன் எரு ரர்த் தசிணரலும் அதுக்கு பின்ணரடி ர
ேரம் இருக்கும்....’
சுந்த் மிே ன்நரே அறிந்திருந் விக்....
“ஊப்தரக்ேம்…புநம்தரக்கு நினத்துக்கு தட்டர குடுக்ே
தரயிட்டு இருக்ேன். அது முடிச்சிட்டு ஏேடத்துன சின னண்ட்
அகுவிசின் டரலின்ன இருக்கு. அ தரர்த்துட்டு ர
ேனக்டட் ரன்...” சுருக்ேரே ததில் ேரடுத்ரன்.
“ேரஞ்சம் டியூல் சஞ் தண்ணி முல்ன ஏேடம் தரே
முடியுர? ஊப்தரக்ேம் ப்ரக்ரம் ேன்சல் ஆேனரம்னு
54
ர ேட்டது இம்
இப்தரக்கு ேல் குடுங்ே. ஏேடதிலிருந்து கிபம்பும் தரது
ஊப்தரக்ேத்துக்கு ேல் குடுங்ே....”
“ஏே”
எர்னஸ்ஸில் ேல் தநக்ே, ேரன்ரய் ஏேடம் சல்லும்
புநழிச் சரனயில் திரும்பிது. மூன்று இடங்ேளில் ஆய்வுப்
தணிேள் முடி என்ந ணி ம் உருண்டரடிது.
இனச தட்டரவுக்ேரே ேரத்திருந் ளி க்ேள்
சரன றிலில் ஈடுதட முண, ந் த்திலும் ேனக்டர்
ந்துவிடனரம் ன்று அதி தடுத்ப் தட்டணர். ஆய்வுப்
தணிேள் முடிந்து ேனக்டரின் ேரன்ரய் ஊப்தரக்ேம் ரக்கித்
திரும்பி அ பயில் அ தரன்ந ேரன்ரய் ஏேடம்
ரண்டி, இரும்புலியூர்-முடிச்சூர்- ரனர ரதரத் சரனயில்
ேரஞ்சிபும் ரக்கி சீறிப் தரய்ந்து ேரண்டிருந்து.
ேம் இருப்பினும் மிே ேணரே தணித் அந்
ேரன்ரய், ஊத்துக்ேரடு ரண்டி ரனர ரதரத் அருே ந்
தரது, திர்சரரியின் டுப்புச் சு உடத்துக் ேரண்டு ரறு
ரநரே ந் ல் னரரி யிரியில் ேடந்து. பின்ணரல்
ந் தரலிஸ் ரேணம், த்தில் ரதி னரரி நிறுத்திவிட்டு
ப்பிரட முன்ந னரரி ஏட்டுண டக்கிப் பிடித்து.
இனச தட்டரக்ேப ங்கி, தரதுக்ேளின் குநேபக்
ேட்டறிந்து, ந்து குவிந் னுக்ேபப் தற்றுக் ேரண்டு
55
யமீர
ேனக்டர் விேரணந்ன் கிபம்பி தரது, சுந்திடமிருந்து
ேல் ந்து.
“ப்ளீஸ் ரட்ச் பின்....”
தனிர் நியூஸ் ன்சி சலித் ட்ட, பிபரஷ்
நியூஸ் ஸ்க்ரலிங்கில் ஏடிக் ேரண்டிருந்து.
“ேரஞ்சிபும் ேனக்டக் ேரல்ன முற்சி... சதி முறிடிப்பு!
சினிர ேரட்சி மிஞ்சும் ேயில் ததப்தரண டிக்
ேரட்சிேள்...”
“எஹ் ேரட்!” அதிர்ச்சியில் உநந்து தரணரன் விக்.
“ங்க்ஸ் டிர் தரய்...” சுந்த்துக்கு அன் அனுப்பி
ேலில் அன்பும் ன்றியும் சரிவிகித்தில் ேனந்து ேட்டிது.
“ டியூட்டி டிர் அண்ர....” ன்ந அனின்
ததிலில் ஞ்சம் கிழ்ந்து தரணரன் விக்.
“ச ச ச ஆதன் டர திணஷ்.....” விட்டரல்
அனதசி ரயினரே ண்தண ேட்டித்து விடுதன்
தரன, உற்சரேரய் ண்தனுடன் உரடிக் ேரண்டிருந்ரன்
சுந்த்.
“ன்ணரட டிடக்டிவ் னஃப்க்கு தரி மீனிங்
குடுத்திருக்ே சுந்த். னவ் ரர்கிங் ஃதரர் யு....”
இருருக்கு இது தரன்ந னேளில் குநர
56
ர ேட்டது இம்
ஆர்மிருந் ேரத்ரல் இந்து தணிப்தது இருருக்கு
மிகுந் ஆரரே இருந்து.
ன்னுட ேணிப்பு மிேச்சரிரே அந்து தரணதில்
ணநிநரே உர்ந்ரன் சுந்த்.
“ஷுட் ன்க் ஷ்ர! ய யர....தரதி...தரர்தரம்
வ்பவு ரபக்கு த நச்சு விபரட்டு ேரட்டுநன்னு.”
ரய்விட்டு அன் முணகி அ பயில் அப
ரட்ஸ்ஆப்பில் ந்ரள்.
“ங்க்யூ சர ச் சர்...!”
“ரன் ரன்ர உங்ேளுக்கு ங்க் தண்னும். உங்ேப
மீட் தண்னு...” துரே நூல் விட்டுப் தரர்த்ரன்.
“இல்ன சர்! அது உங்ேளுக்கும் ப்ரப்பம் ணக்கும் ப்ரப்பம்.
ன்ணரன முடிஞ்ச அபவு இது தரன ேல் குடுக்ே முற்சி
தண்நன். அடுத் ததிவு ரபக்கு...”
“ஏே! ேரல் மீ ஸ்ட் சுந்த்! ர ரர் சர்...ப்ளீஸ்!”
புன்ணேக்கும் ஸ்லி புன்ணேயுடன் அனுப்பிணரன்.
அனின் புன்ணே முேம் அந் ஸ்லியில் ரி எரு
நிமிடம் திேத்துப் தரணரள்.
“ஏே சுந்த்...”
57
யமீர
அன் ேகுலுக்கும் ேரன் அனுப்பி “பிண்ட்ஸ்...??”
ண...அளின் திேப்பு லும் கூடிப் தரணது.
‘சுந்த் ரம்த அட்க்டிவ்.....டிஸ்டன்ஸ் கீப் தண்நது ரன்
ல்னது. ணக்கு ந அண ரம்த பிடிக்கும். துனயும்
சிக்கிக்ே ணக்கு விருப்த இல்ன’ அள் சட்டன்று
முடிவுக்கு ந்பரய் ஆப்னன் தரணரள்.
அளின் ததிலுக்கு ேரத்திருந்ன், அள் சட்டன்று
ஆப்னன் தரண உர்ந்து ேரண்டரன்.
“ம்ம்ச்...” மிே ரற்நரே இருந்து. ன விழுந்து தே
முணயும் தண்ேப ேண்டிருந்னுக்கு, இது முற்றிலும்
புதி அனுதரே இருந்து.
‘ர எண்ணு ன்ண ேட்டி இழுக்குது.
அபர...அபரட ழுத்ர....எண்ணும் புரின. தசணும்
தேணும்....அபப் தத்தி ரிஞ்சிக்ேணும்ன்னு ர எரு
ஆர்ம்....’ அன் ணக்குள் புன்ணேத்துக் ேரண்டரன். கு
சுேரே உர்ந்ரன்.
‘இந் பீல் ணக்கு கிடச்சு ரம்த ரபரச்சு. தட் இது
தர்சணனர துவும் தசிணது கூட இல்ன. இ கிட்ட ன்
இப்தடி எரு உர்வு ரணுது?’
58
ர ேட்டது இம்
அனுக்குப் புரிவில்ன. ஆணரல் நிம்த பிடித்திருந்து.
அளின் அடுத் ததிவுக்ேரே, அடுத் உரடலுக்ேரே கு
ஆனரே ேரத்திருந்ரன்.
னேள் அண உள்ரங்கிக்ேரன்டரலும் பின்ணணியில்
ஏடிக் ேரண்டிருந் அக்ேரத்திருப்பு அனின் சலிப்பு நீக்கி
சுரஸ்ம் கூட்டிது ேண்டு அனுக்ே சற்று னப்தரேத்
ரன் இருந்து.
டலிவின் ட்டிங் தரயிண்ட் ணப்தடும் டிஆர்பி ட்டிங்
பின் சணலுக்கு கிறிக் ேரண்டிருந்து.
“ப்தடிய்ர???ப்தடிய்ர அன் ட்டும் சரிரண
த்துக்கு சரிரண இடத்துன இருக்ேரன். வீடிர ஃபுட்டஜ்
அன்ட ட்டும் ரன் இருக்கு. ர அ
எலிதப்தணும்ணர...ேர்டசி பின்(courtesy PNA) ன்னு தரட்டு
ரன் எளிதப்தணும்.” ற்ந சய்தி ரனக்ேரட்சி நிறுணர்ேள்
னயில் ே த்துக் ேரண்டணர்.
“ரல்விக்கு ட்டும் ரன்....’இதுவும் ேடந்து தரகும்’
சரல்னணுர? ற்றிக்கும் அ ரன்
சரல்னணும்...இல்னன்ணர எரு ற்றின ங்கி
தரய்டுரம்...” இது சுந்த் அடிக்ேடி உதிர்க்கும் ரசேம். எரு
ற்றியில் மூழ்கித் திபக்கும் கும் அனுக்கு
59
யமீர
ரய்க்ேவில்ன. சு ம்தட்டம் அடித்துக் ேரள்ளும் க்ேமும்
அனிடம் இருக்ேவில்ன.
“ரட் க்ஸ்ட்...??” அனின் இல்புப்தடி ரய்விட்டு
முணகிக் ேரண்டரன். ப்தீப்த அத்ரன்.
“ரபக்கு ரண?”
“ஸ் சுந்த்! ப்பரன் தக்ேரர இருக்கு. என்னும் ரர்ரி
தண்ர. வீ க்ஸ்சிகியூட்!” உறுதிரேச் சரன்ணரன் பிதீப்.
ேளிர் சு உவிக்குழு சம்தந்ரண ேருத்ங்கில்
இருந்ரள் விணரதினி. ரழியிடமிருந்து குறுந்ேல் ,
நினகுனந்து தரணரள்.
“ரட்? ேடவுப!”அளின் ஞ்சம் அற்றிது. குப்தன்று
விர்த்துப் தரணது. ரவு னண்த்தில் எட்டிக் ேரண்டது.
ணக்கு முன்ண இருந் மிணல் ரட்டர் தரட்டிலில்
க்ேப்தட்டிருந் நீ, எ மூச்சில் தருகிணரள்.
“க்ஸ்கியூஸ் மீ தரர் ரன்ட்! எரு தரன் ேரல் தண்
ண்டி இருக்கு...” ேருத்ங்கில் தங்கு ேரண்டர்ேளிடம்
ரிர நிமித்ரய் தசிதடி ழுந்து, ேண
அத்தடி னி ரடிணரள்.
“ங்ேடர இன்னும் கூப்பிட ேரரன்னு தரர்த்ன்!”
ணவி இருக்ேக்கூடி ணநின மிேத் துல்லிரய் ேணித்
விக், அப இனகுரக்கும் விரே தசிணரன்.
60
ர ேட்டது இம்
“ன்ண...ன்ணன்ணர சரல்நரங்ே! ரன் மீட்டிங்ன
இருக்ேன். என்னு புரின!” உர்ச்சிப் தட்ட குலில்
டுரறிணரள்.
“அது எண்ணு இல்ன. ம் சஃப்! அந் இடத்துன
ரன் இல்ன இல்ன. டீடல்ஸ் அப்புநர சரல்நன். நீ
சீக்கிம் வீட்டுக்கு தரய்டு. ரன் ேரஞ்சம் னட் ஆகும்.
முக்கிரண மீட்டிங்ன இருக்ேன்...” மிேத் ந் குலில்
அன் தச, அனின் ர்சங்ேடம் உர்ந்து ேரண்டள்
ணத் ற்றிக் ேரண்டு இப்தத் துண்டித்ரள்.
இப்தடியும் அப்தடியுரய் ணம் ஊசனரட, ப்தடிர
ேருத்ங்ே முடித்துக் ேரண்டு வீடு திரும்பிணரள். ட்டு
ணிரகியும் அன் வீடு திரும்தவில்ன. அனுட
ேப்தணரர், ம்பி முற்ேரண்டு இளுட தற்நரர்
உடன்பிநந்ரர் உநவிணர் ன்று அனதசி ஏய்வு எழிச்சலின்றி
ணது உப்தக் ேரட்டிக் ேரண்டிருந்து.
‘ப்தரதும் னட் ஆகிநது சே ம் ரன். ஆணர
இன்ணக்கு...ரன் வ்பவு டிஸ்டர்ப்டர இருப்தன்னு புரி
ண்டரர? எரு தரன் கூட தண்ன. ற்ந ரரட
ேரனயும் அட்டன்ட் தண்வும் இல்ன...ட்டும்
இன்ணக்கு!’ ணம் ேருவிக் ேரண்டிருந்து.
61
யமீர
ணம் நின ேரள்பரல் வித்தடி இருந்ரல்
ம்ர வீட்டுக்கு அனுப்தரல் நிறுத்தி த்திருந்ரள்.
‘இந் ஸ்டட் ஆப் ண்ட்ன ன்ணரன தரப்தர
சரளிக்ே முடிரது....விக் ப்ளீஸ்....சீக்கிம் ரங்ேபன்!’
‘உன் ணசரட புனம்தல் அனுக்கு ட்ட இல்ன..’
ன்று சரல்னரல் சரல்து தரன அன் க்ேம் தரன
ரரே ந்ரன். ேண்ேள் ேனங்கி, முேம் சிந்து நின்ந
ணவி ரப ரட்டரல் அத்துக் ேரண்டரன்.
“ரன் ரன் எண்ணுமில்னன்னு சரன்ணனில்ன...”
அனின் ந் றுலுக்கும் அள் ணம்
அதிடவில்ன.
“ஆர்ட் ேரர்ட் சக்யூரிட்டி ேட்டிருக்ேன். ஏே
தண்ணிருக்ேரங்ே....இல்னரம் எண்ணு இல்ன.
ரரயிஸ்ட், க்சனட் தீவிரதிேப டரக்கில் தண்ந
தரஸ்டர இருந்ரலும் ர ரிர இநங்கி ரண ஆேணும்.
அல்னரம் ேம்தர் தண்ணும்தரது இந் னரக்ேல் ௌடீஸ்
எண்ணு இல்ன....” இன்ந அபவு ற்றிணரன்.
ப்தரதும் ணது ேபவில் நிம்திரய் உநங்கும்
ணவி இன்று அதிற்று புண்டு ேரண்டிருக்ே, எருவி
இனரயுடன் தரர்த்திருந்ரன் விக்.
62
ர ேட்டது இம்
‘ன்ணரன் அளுக்கு ரிம் சரன்ணரலும்,
த்ணர மிட்டல் இது தரன தரர்த்திருந்ரலும்...இப்தடி
ேரன முற்சி??’ அனுக்ே ேரஞ்சம் அதிர்ச்சிரேத் ரன்
இருந்து.
‘சுந்த் ட்டும் சரிரண த்துன ேல்
குடுக்ேனன்ணர..?’ ணவி ல்ன னயில் தடுக்ே
த்ன், க்டிலில் உநங்கிக் ேரண்டிருந் ேளின் அருகில்
ந்து நின்நரன்.
விடிவிபக்கின் எளியில் அர்ந்து உநங்கும் ேளின் அே
ேண் நிந உள்ரங்கிணரன். ேளின் துயில் ேனக்ேரல்
ல்ன அந் தட்டுக் ேன்ணத் ருடிக் ேரடுத்ரன்.
‘ன் உயி இங்ே ண்டு தரும் ரன். ணக்கு
எண்ணுன்ணர விணர ரங்ே ரட்டர. ரம்த ேர்புல்னர ரன்
இருக்ேணும்! தட் இதுக்ேரேல்னரம் பஞ்சு குடுக்ே ரட்டரன்
இந் விக்’ அனின் இல்தரண ரிமும் ர்யும்,
ேரனயும் தரசத்யும் விஞ்சி நின்நது.
63
யமீர
அத்திரம் 5
64
ர ேட்டது இம்
‘ப்தடிரது அம்ர மீட்டடுத்துட்டர தரதும்!
இப்தரக்கு ந துவு ணக்கு ண்டரம்....ந
துவு ணக்கு தரிசில்ன...’ ணதுக்குள் ண்ணிபரய்,
ருத்துண பரேத்தில் அந்திருந் தரர்சி
அடந்ரள். ருந்து சீட்டப் தரர்த்து அப
அடரபம் ேண்டு ேரண்டரர் அந் ருந்ரபர். அரின்
தரர்யில் ல்லி தரிரதம் ட்டிப் தரர்த்து.
“ப்தடிர இருக்கு அம்ரவுக்கு? இன்ணக்கு ரன் முல்
கீரர?” ேட்டதடி ருந் ேரில் இட்டு ேணினியில் பில்
தரட்டரர்.
அள் ததிலுக்ேரல் அதிரய் நின்நரள்.
‘ர! ரரும் யும் விசரரிக்ேரதீங்ேபன்.’ முட்டி
ரதிக்ேரண்டிருந் உர்வுேள் உள்ளுக்குள் கூக்குலிட்டுக்
ேரண்டிருந்து.
ரய் அனுதிக்ேப்தட்டிருந் அநரயிலில் ேரத்திருந்
சிஸ்டரிடம் ரங்கி ந் ருந் ேரடுத்து, அர் உள்ப
சன்நபின் ேண்ரடிக் ேவின் ட்டத்தில் விழிேபப் ததித்து
உள்ப தரர்த்ரள். உருக்குனந்து கிடந் ரயின் உரும்
ஞ்சப் பிசந்து. புற்று சல்ேப அழிக்ேல்ன கீரபி
ருந்ரணது ஆரக்கிரண சல்ேபயும் அழிக்ே ல்னது
65
யமீர
ன்ந ருத்துரின் கூற்று நிணவுக்கு தம் ரற்றிக்
ேரண்டது.
‘இப்த ரன் முல் சிட்டிங்! இன்னும் ஆறு சிட்டிங்
முடிநதுக்குள்ப அம்ர ன்ண தரடு தடுரங்ேபர? அங்ே
ேஷ்டப்தடுந ேண் ேரண்டு தரர்க்ே
முடின...ேடவுப..ணக்கு சக்தி ேரடு!’ எரு ேரனத்தில்
சரமிரது பூரது ன்று ரம், பிதிரம் விண்டரரம்
ல்னரம் சய்தள், இன்று ேண்ணுக்குத் ரிரல்
இருந்துேரண்டு உனே ஆட்டிப் தடக்கும் அந்
ரற்றுக்கும் மிேத் சக்தி ஞ்சடந்ரள்.
ளி ந் சிஸ்டர்....”டரக்டர் ந்து தரர்த்தும் நீங்ே
தண்ட கூட்டிட்டு கிபம்தனரம். இன்ணக்கு முல்
கீரன்நரன இவ்பவு னட் ஆச்சு. இனி அடுத்டுத்து
ேரஞ்சம் சீக்கி முடிஞ்சிடும். ேனப் தடர-ர! ண்டு
மூணு ரபக்கு சடு தக்ட்ஸ் அதிேர இருக்கும். அப்புநம்
தரேப் தரே தட்டர இருக்கும். துணரலும் தரன்
தண்ணுங்ே.” ன்நரர் ஆறுனரே.
அளிருந் ணநினயில் அந் சிஸ்டரின் ரளில் சரய்ந்து
சற்று ேண்ணீர் தருக்கிணரல் ன தரனரயிற்று. குரே
முன்று ன்ணக் ேட்டுப்தடுத்திக் ேரண்டரள்.
66
ர ேட்டது இம்
அட்டண்டர் உவியுடன் ர வில் சரில் அ த்து
ர் ன்சி ரயில் அருகில் டி ருரறு தணித்து,
வீட்டுக்கு அத்து ருேயில் ம் இவு என்தக்
ேடந்திருந்து.
“அப்தர தரன் தண்ரர-ர?” புணரவின் குல் தீணரே
எலித்து. ருந்தின் தீவித்தில் அருக்கு யிற்நப் பிட்டிக்
ேரண்டு ந்து. உடலின் ரத் சக்தியும் டிந்திருக்ே,
அர்ச்சியின் ஆளுக்கு அடிதணிந்து தரயிருந்ரர்.
“தரன் தண்ரரு-ர! ட் னட் ஆகுரம். உங்ேப
தூங்ே சரன்ணரர்...” அரின் ண சரரணத்துக்ேரே தரய்ரய்
உத்ரள்.
ேரல்துந உதிேரரிேளுக்குக்ேரண குடியிருப்புப் தகுதியில்
அந்திருந் அந் ப்பரக்கின் ரயிலில் அர்ேள் இநங்ே
த்னிக்ேயில், னலிரம்ர ஏடிந்து புணர இநங்குற்கு
உவிணரர்.
ேரனத் யில் ஊன்றும் தர அருக்குத் ன
சுன்நது. எரு புநம் ஷ்ரவும் றுபுநம் னலிரவும் ரங்கிப்
பிடிக்ே ப்தடிர சரளித்துக் ேரண்டரர். வீட்டினுள்
நுந்வுடன் அது ேண்ேள் அனிச்சரய் ேரின்
அந றிட்டது.
67
யமீர
‘வீட்ன ரன் இருக்ேரர்....ஹ்ம்ம்!’ தருமூச்சு கிபம்பிது.
ேரன முல் ருத்து உதேங்ேள் அருடலில் நிேழ்த்தி
சித்தி விட, ரழ்க்ேத் து ேரட்டி தரரமுேம்
ணரே இருந் தரதிலும், அ அப்தடி
விழுங்கிக் ேரண்டரர்.
இவுவுக்கு ந் ந்க்கு ௌணரே உவு
தரிரறிணரள் ஷ்ர. னலிர ன முடித்து சன்றிருந்ரர்.
“அம்ர எரு ரர்த் விசரரிக்ே கூடரர?” அர்
உவு முடித்து ழுந்தரது ரபரட்டரல் ேட்டரள்.
‘இப்தவும் அப்தரன்னு ன்ண கூப்பிட ரட்ட இல்ன...’
அரின் தரர் ேளிடம் ேள்வி ழுப்பிது. ததில் தசரல்
ணவியின் அநக்குள் நுந்ரர். டபிளில்
க்ேப்தட்டிருந் ேஞ்சி சிறிப குநந்திருந்து.
“சரப்பிடனர புணர?” ங்ேர தரர்த்துக் ேரண்டு
ேரஞ்சம் விட்டத்தித் ணரய் ேட்டரர். புணர ல்ன சுர்
புநரய் திரும்பிப் தடுத்துக் ேரண்டரர்.
ணவியிடமிருந்து ததில் இல்னரல் தரே, முேத்தில் ந்
உர்யும் ேரட்டரல் அநயிலிருந்து ளிறிணரர்.
அநக்குள் நுந்து ேத் ரளிட்டுக் ேரண்ட த்
ேண் ரங்ேரல் தரர்த்திருந்ரள் ஷ்ர. அள் விழிேளில்
றுப்பும் குரமும் ரறி ரறி தளிச்சிட்டது.
68
ர ேட்டது இம்
‘இரல் ரண....இரல் ரண....ந் றும் சய்ர
அம்ர சிலு சுக்கிநரங்ே! ஹ்ம்ம்...தழி எரு இடம் தரம்
எரு இடம். ேடவுள்ன்னு என்னு இருந்திருந்ர, ப்தரதும்
ேரவில் குபம் பூ ன்னு இருந் அம்ர ேரப்தரத்தி
இருக்ேணு!’ விக்தியில் ஞ்சம் விம்மிது.
ல்னரம் ரிந்திருந்தும் துவும் சய் முடிரல் ரன்
நிற்கும் ேறு நின அளின் ஞ்சத் அறுத்து.
‘இல்ன...விடரட்டன்! ன்ணரன முடிஞ்ச முற்சி தண்ர
விட ரட்டன்!’ ப்தட்டுக் கிடந் ணம் சூளுத்து.
‘ன்ண ரன் ரன் தரர்த்துக்ேணும்...’ தசி ன்ந உர்வு
ந்தித்து தரயிருப்பினும், லுக்ேட்டரரே உ
விழுங்கிணரள். அம்ரவின் அநக்குள் நுந்து அருே
அர்ந்து ேரண்டரள்.
“ர! ேரஞ்சம் ட் தண்ணி இன்னும் ேரஞ்சம் ேஞ்சி
குடிக்ேறீங்ேபர...?” ல்லி குலில் விணவிதடி, ர ழுப்பி
அ க்ே முன்நரள்.
“குட்டல் குநஞ்ச ரதிரி ரன் இருக்கு. ேரஞ்சம்
குடிக்கிநன். ன்பு ணு. ரம்த முடிர தரணர
உணக்கு ரன் ேஷ்டம்....” ர தசிதடி ழுந்ர்ந்
ரய்க்கு ல்ன உ ஊட்டி நீர் தருேச் சய்து, ரய்
துடத்து விட்டரள்.
69
யமீர
“இங்ே ரன் இருக்ேன்-ர! நீங்ே ேண் மூடி
தூங்குங்ே! ேண்டயும் நிணச்சு ணச
ேஷ்டப்தடுத்திக்ேரதீங்ே....” ல்ன அறிவுறுத்திதடி தரர்
தரர்த்தி விட்டரள்.
“நீயும் தூங்கு ங்ேம்! னரப்டரப்த திநந்து ச்சிட்டு
உட்ேரர.” சரல்லிதடி ேண்ேப மூடிக் ேரண்டரர்.
‘ணி தத் ஆச்சு! ரபக்கு தரஸ்ட் தண் ண்டி
அத்திரம் எரு முந சக் தண்ர ல்னரருக்கும்.’
ண்ணிளுக்கு, அன்று திம் ருத்துணயில்
அர்ந்திருந் தரது தரர்த் பின் சய்தியும் ரடர்ந்
சுந்துடணரண ரட்ஸ் ஆப் உரடலும் நிணவில் ந்து
தரணது.
உடுேள் ன்ணரல் புன்ணேயில் விரிந்ண.
‘ம்ம்ச்....பிண்ட்ஸ்? -ன்னு அேர ேட்டரன். ரன் ரன்
தத்திம் ரதிரி தந்துட்டன். அணப் தத்தி ர்ந நியூஸ்
ல்னர ல்னர ரன் இருக்கு. சின ங்ேள்ன ரது
ரடல்ஸ் கூட கிசு கிசு ரும். தட் அது கூட இல்னர மீடிரன
குப்த ேரட்டுநது ரம்த ேஷ்டம்....’ ணம் ன்தரக்கில்
அண அனசி ஆரய்ந்து ேரண்டிருந்து.
‘அது ரம்த சின்ண க்ளூ! ரம்த அேர ேட்ச் தண்ணி,
எரு ல்ன..க்ேள் னன் ேரக்குந அதிேரரி
70
ர ேட்டது இம்
ேரப்தரத்தியிருக்ேரன். அட் தி சம் டம், ன்ணரட சணல்
டிங்ேயும் த்தி விட்டுட்டரன். ப்ரில்லின்ட்.....’ அள் ணம்
அணது திநயில் சரக்கிப் தரணது.
‘அண பிண்டர இருக்ே விருப்தம் ரிவிக்கும் தரது,
த்துகிட்டர ன்ண ப்பு? அணரட னலுக்கு ரன்
அனுக்கு எரு தரருட்ட இல்ன. ன்ணரட தம்
அணரசிரணது. அணரன ணக்கு ந் பிச்ணயும் ரது.
பிச்சணன்னு ந்ர அது ன் ணசரட ரன் ருர? ச
ச...அப்தர தரர்த் பிநகு ணக்கு அப்தடிரரு உர்வு
ரர்கிட்டயும் ப் தரநதில்ன! அப்புநம் துக்கு
யில்னர ேனங்ேணும்....’
‘ண்டரம்! இன்ணக்கு இருந் சந்ரரண ணநினன
அன் பிண்ட்லிர தச நிணச்சிருக்ேனரம். ரபக்கு ந
சந்ர்தத்துன முேத்துன அடிச்சர ரதிரி துவும் சரல்லிட்டர,
ரன் ரன் யர்ட் ஆேணும். திநரண தசங்ே ப்தரதும்
திமிர ரன் இருப்தரங்ே. ரம்த ருங்ேவும் ண்டரம்,
பின்ணரடி ணசு ேஷ்டப்தடவும் ண்டரம்.’
அள் ண இப்தடியும் அப்தடியுரய் நின்று ர்ந்
க்கீனரய் அனுடணரண ட்புக்கு ஆரேவும் திரேவும்
க்ேரனத்து ரங்கிது.
71
யமீர
‘ரன் இருக்குந நினன ணக்கு அணரட உவி
கிடசிருப்த தருசு. எழுங்ேர னப் தரர்க்ேனரம்...’
ஃதரணக் ேயில் டுத்ரல், ே ன்தரக்கில்
ஆன்னன் தரய்விடும் ன்தரல், அந் ரல்னதசி
தூத் ள்ளி த்ரள். டிக்ேணினி பிரித்து த்துக்
ேரண்டு, அடுத் அத்திரத்தில் ஆழ்ந்து தரணரள்.
ேக்ேரேவும் ரயின் த ரற்றி ழு ணம்
ரவிட்டரலும், று ழியின்றி ரற்றி ழுதி ண்ணி
ணக்குள் புன்ணேத்துக் ேரண்டரள்.
ஜுவாலை - 3
“அண்ர! அம்ர அப்தர தரண பிநகு ணக்குன்னு
இருக்குந உநவு நீ ட்டும் ரன். நீயும் இப்தடி ட்டி
விடந ரதிரி தசிணர ரன் ங்ே தரன்?
அந்திேர ம் ரஜ்குரருக்கு ேட்டிக்ே விருப்தம்னு
ண்டு மூணு முந அண்ணி சூைேர ைரன்ணரங்ே!”
உடன் பிநந் னிடம் கிட்டத்ட்ட ேஞ்சிக்
ேரண்டிருந்ரர் சுதி.
ைரதரவில் அர்ந்தடி அரின் அனதசி
உரடன ேட்டிருந்ளுக்கு உடனங்கும்
72
ர ேட்டது இம்
மிபேர அத்துப் பூசிது தரன ேரந்திது. ரய்
ழி உநவு ன்றில்ன, ந் ழி உநவுேளும்
வினகி நின்று ேரண்டண. வினகி நின்நரடு
ட்டுல்னரல் ர அசிங்ேத் மிதித்ரர்தரன்ந
தரணயில் முேம் சுளித்து ரன் ரப முடிரல்
இருந்து.
‘அசிங்ேம் ரன்! அரணம் ரன்! ஆணர அது
நிச்ைம் ங்ேளுக்கில்ன! று ைஞ்ைர் ஞ்ை
நிமிர்த்திட்டு டந்துட்டு இருக்ேரர்...’ அளுடுேள்
பணரய் பந்ண.
ற்ேரண்டு ரயின் ைம்தர ேட்ே
முடிரல், ைட்டன்று ழுந்து ந்ள் அரின்
ேயிலிருந் அனதசி லுக்ேட்டரரே தறித்து
அத்து தூக்கிப் தரட்டரள்.
“இப்த துக்கு எவ்ரருத்ர் கிட்டயும் தரய்
பிச்ை ேட்டுட்டு இருக்கீங்ே? ன்ண துக்கு இப்த
உடணடிர ேல்ரம் தண்ணி அனுப்தணும்னு
நிணக்கிறீங்ே? ர ல்னரருக்கும் தரது, அப்தர
த்ண உரசீணம் தண்ரலும் ரனக் குச்சிட்டு
73
யமீர
ந் உநவுக்ேரங்ே ல்னரம் இப்த ம்பப் தரர்த்து
ே ேரட்டி சிரிக்கிநரங்ே. அப்தர உரசீணர
டந்துக்கும் ர ேரம் இல்ன...இன்ணக்கு
இப்தடி ைந்தி சிரிச்சு நிற்கிநதுக்கும் ர ேரம்
இல்ன. ஆணர அரட ைல்ேள் ல்னரம் ம்
ன ன ரன் ந்து விடியுது....” அளுக்கு
உர்ச்சி ேத்தில் ல்மூச்சு கீழ்மூச்சு ரங்கிற்று.
சுதி ைய்றிரல் திேத்துப் தரய் நின்றிருந்ரர்.
ஆ மூச்ைடுத்து ன்ண நினப்தடுத்திக்
ேரண்டரள் அந்திேர.
“ர! ல்னர ேனிங்ே. இது ேல்ரப் தச்சு
தசுந மில்ன. முல்ன ம்ரட இந் நின
ர ஜீணிக்ே தகிக்ேணும். ரரு தசிணரலும்
ட்டி விட்டுட்டு ம் ன தரர்க்ேணும்.
ளி ருவுக்கு ைேஜர தரயிட்டு ணும். அர்
ைஞ்ை ப்புக்கு ர ன குனினும்னு அசி
இல்ன. ம் உரி ர விட்டுக் குடுக்ேணும்னும்
அசிம் இல்ன. வு ைஞ்சு இனி ரர்கிட்டயும்
74
ர ேட்டது இம்
துக்ேரேவும் ேஞ்ை ரட்டன்னு ணக்கு ரக்கு
குடுங்ே.”
ேளின் தீர்க்ேத்தில் அைந்து தரய் நின்று விட்டரர்
சுதி.
“ணக்கு ன் பிள்பேள் இருக்ேரங்ே! இது
தரதும்...இது தரதும் ய்!” அரின் ஆழ்ணம்
அற்றிது. ேண்ணீர் ழி ேளின் ேம் தற்றிக்
ேரண்டரர்.
“இல்ன-டர ர! இனி தைன! ரரு கிட்டயும்
தரய் ேஞ்ைன! உணக்கு விருப்தமில்னர யும்
அம்ர ைய் ரட்டன்!” ேளின் முேம் ருடி
அத்துக் ேரண்டர், நிற்ே முடிரல்
அடியிற்றில் ர ைங்ேடம் ைய் ல்ன அர்ந்து
ேரண்டரர்.
‘இது ன்ண ைங்ேடம்? அடியித்துன உள்ப ர
ேரதிக்கிந ரதிரி எரு உர்வு. இது ணக்கு
இப்தடி இருந் இல்ன! ரற்தத்து ண்டு
சுன ணரதரஸ் பிச்ைண ருர ன்ண?’
75
யமீர
ரசித்துக் ேரண்டிருக்ேயில் னன்ட்னன்
அக்ே அந்திேர தரண டுப்ததும் ர
தசுதும் இரின் ேணத்தில் சுத்ரே ததி
இல்ன. இர் ன் தரக்கில் ணது ேனயில்
ஆழ்திருந்ரர்.
“ன்ண....ன்ண? ர! இப்த அபிணவ் ங்ே
இருக்ேரன்?” ரனதசியில் தறிக் ேரண்டிருந்ரள்
அந்திேர.
“டம்! அனுக்கு என்னும் இல்ன! துவும்
அைம்தரவிம் டக்குநதுக்கு முன்ணரன ரங்ே தரர்த்து
ேரப்தரத்திட்டரம். னரக்ேல் ேரர்டின், அந் தரலிஸ்
ஆபிைர் இங்ே ரன் இருக்ேரர். தசுறீங்ேபர?”
ன்நதடி தள்ளி நிர்ரகி அருகிலிருந் னிரிடம்
ரனதசிக் ேரடுக்ே...
“அங்கிள்! அபிணவ்க்கு எண்ணுமில்ன ரண?
நீங்ே அண தரர்த்தீங்ேபர? தசினீங்ேபர...?” அள்
தறித் துடிக்ே...
“ல்னர ரன்ர இருக்ேரன். நீ தநர. உங்ேப்தர
தரன் டுக்ே இல்ன. அரன் னன்ட்னன்க்கு
76
ர ேட்டது இம்
தண் ைரன்ணன். அர் விர துவும் ேட்ே
தரநன்னு நிணச்சிட்டரர் தரன....ைரி அ விடு
ர! அபிணவ் ேரஞ்ைம் டிஸ்டர்ப்டர ரன் இருக்ேரன்.
இங்ே தைங்ே ேரஞ்ைம் கிண்டனர தசிருப்தரங்ே
தரலிருக்கு. இங்ே இருக்ே முடிரது....ன்ண
ஊருக்கு அனுப்புங்ேன்னு எத்க் ேரல்ன நிற்கிநரன்.
ணக்கு ன்ண தண்நதுன்னு ரின. அம்ரகிட்ட
தசிட்டு ைரல்லும்ர. ரன் குந் ற்தரடு
தண்நன்.” ன் தரறுப்புர்ந்து அந் னிர் மிேத்
ன்ரே தசிணரர்.
“அங்கிள்! ரன் அன்ட்ட தை முடியுர?”
“இப்த ரன் ேௌன்ைலிங் குடுத்துட்டு இருக்ேரங்ே.
எரு தத்து நிமிம் ேழிச்சு கூப்பிடும்ர.” ன்று ைரல்லி
இப்தத் துண்டித்ரர்.
அம்ர அர்ந்திருந் நினயின ைரதரவில்
ேண்மூடி ைரிந்திருந்ரர். அ ரந்வு ைய்
ணற்று அப்தர அத்ரள். ததிலில்ன.
ைய்றிரது திேத்துப் தரணரள் அந்திேர.
77
யமீர
தத்து நிமிடங்ேள் ேண்மூடி ரசித்ரள்.
ன்ணரன் ணத் ைநினக்கு ேரண்டு
முன்நரலும், இம் தடதடத்துக் ேரண்டிருந்து. எரு
முடிவுக்கு ந்பரய் ம்பியின் ேரர்டினுக்கு
அத்ரள்.
“அங்கிள்! அண குந் தரதுேரப்தரட
ைன்ண அனுப்பிடுங்ே. ரன் இப்த ஸ்டடி
யரலிடஸ்ன இருக்ேன். க்மரம்கு ேர
ரும்தரது அண திரும்த அச்சிட்டு ந்து
விட்டுடநன். ேரஞ்ை ரள் ங்ேபரட இருந்ர ைரி
ஆகிடுரன்.”
“நீ ைரல்நது ைரி ரன்-ர! இரு உன் ம்பி
கிட்ட தசு......இங்ே ரன் இருக்ேரன்.”
“அக்ேர.....அக்ேர!”உர்வு மிகுதியில் குல் ேறிது
அபிணவுக்கு....
“ன்ணடர இப்தடி தண்ணிட்ட?” ன்று
ரடங்கிள் ைட்டன்று ரக்ேக் ேடித்துக்
ேரண்டரள்.
78
ர ேட்டது இம்
“தரணது தரேட்டும் அபிணவ்! ற்ேரன ந்
பிச்ைணக்கும் ைரலூன் கிடரது. அது ே
உந்துல் ரன். அந் ல்னக்கு தரய்
ந்ங்ேளுக்கு றுதடி அங்ே தரே ரிம் ரது.
நீ உடண கிபம்பி ைன்ண ந்துடு. ந
தத்தியும் இப்தரக்கு ரசிக்ேர.....”அள்
ைரல்லிக் ேரண்டிருக்ே இடயிட்டரன் அபிணவ்.
“இல்னக்ேர! ணக்கு அங்ே வும் தர
இருக்கு! அப்தர அடிப்தரர்! இங்ே தைங்ே ரம்த க்
குநர தசுநரங்ே....” தைப் தை குல்
அழுேயில் டுரறிப் தரணது அனுக்கு.
“டய்! அம்ரவுக்ேரே அக்ேரவுக்ேரே ேரஞ்ைம்
தரறுர இரு. இங்ே கிபம்பி ர! அப்தர
ரன் ைரளிக்கிநன்....” அனுக்கு றுல் ைரல்லி
கிபம்பி ச் ைய்ரள். தரறுப்தரய், ேணரய்
அண அத்து ற்தரடு ைய் அப்தரவின்
ண்தரண அந் னரேல் ேரர்டினுக்கு
ன்றியுத்ரள்.
79
யமீர
“ைரரி அங்கிள்! உங்ேளுக்கு ங்ேபரன சிம்...”
அரின் தரிவு அப ைங்ேடத்துக்கு உள்பரக்கிது.
‘ப்தடி....ப்தடி ைரளிக்ே தரநன்? இப்தடி அடி
ன அடி விழுந்ர திரும்த ழும்த முடியுர?’
ேள்விேள் ண்டரய் குடந்ண.
‘தரம் ம்பி! யரஸ்டலுக்கு தரே ரம்த
ரசிச்ைரன். இந் ரும் ப்பஸ்டூ ந! ஆனுல்
யரலிடஸ் கூட இல்னர ஸ்தல் கிபரஸ்
ரடங்கிண த்துன இப்தடி! அண ைரி
தண்னும். இன்னும் தஸ் தண் ண்டிது
நிந இருக்குன்னு புரி க்ேணும்!’
உடன் பிநந்னின் ன்ரண ணப்தரக்ே
முழுரே உர்ந்திருந்ளின் உள்பம், அணது
நிணவில் ேசிந்துருகிது.
அப்தர ரருடணர தரனில் தசிதடி உள்ப
ருது ரிந்து.....”அணரன ன்ணய்ர! த்ண
டம்மி தரஸ்ட் இருக்கு...ர எரு தக்ேம் தூக்கிடிக்ே
ண்டிது ரன்” தசிக்ேரண்ட அபக் ேடந்து
தரணரர்.
80
ர ேட்டது இம்
ஜூரன தற்றி ரியும்...
ேரன முல் சற்றும் ஏய்வின்றி ரிசரே அணிகுத்
னேளில் நின நீச்சு ரிரல் மூழ்கியிருந் சுந்த்,
ேரஞ்சம் ஆசுரசப் தடுத்திக் ேரள்ளும் தரருட்டு நீர்
ேரப்த ேயில் ந்திதடி அளின் மூன்நரது
ததி ரசித்து முடித்திருந்ரன்.
“ ேரட்... ேரட்! ன்ண ரதிரி...ன்ண
ரதிரி ரன் அந்ப் தன்....ரனும் அப்தர ப்பஸ்டூன
ரன் இருந்ன்!” ரய் விட்டு முணகினின் இத் தியில்,
னசரே மீச அரும்தத் ரடங்கியிருப்பினும் குந்த் ணம்
ரநர எரு ததிணழு து முேம் மின்னி நந்து.
“கிட் ட்டிங் ஸ்கில்! ேரதரத்திங்ேள் ேண் முன்ண
உனவுநரங்ே...”
“ணக்கு அபரட தசணும்! தசி ஆேணும்!” ரய்
விட்டு சூளுப்தது தரன சரல்லிக் ேரண்டன்....
“யரய்! ங்க்ஸ் தரர் டுடஸ் க்ளூ?” அளுக்கு சஜ்
ட்டிதடி யின் டஸ்க்குக்கு குறிப்பு அனுப்பிணரன்.
அனிடமிருந்து ேல் சன்ந ரடியில் அந் அநயின்
எருதக்ேம் முழுதும் நிம்பியிருந் ரனிட்டர் திேளில் அந்
சய்தி ஏடத் துங்கிது.
81
யமீர
“அதிேரம் இல்னர தவிக்கு ரற்நப்தட இருக்கிநரர
ேரஞ்சிபும் ேனக்டர்...???? ஆளுங்ேட்சியின் அதிேர
துஷ்ப்ரேம்...”
82
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 6
83
யமீர
“ம்ம்...!” அந் மிே ன்ரண இண்டு ழுத்துக்ேள்
அன் ணதில் சரல்னரண்ர அதி ருவித்து.
நரன்றும் சரல்னத் ரன்நரல் எரு நிமிடம் த் ேண்
ரங்ேரல், சல்தரன் தியில் எளிர்ந் அவ்ழுத்துக்ேப
ணதினுள் உள்ரங்கிணரன்.
‘டய் டய் சுந்த்! ன்ணர நீ னவ் ப்ரதரஸ் தண்ணி
அந் தரண்ணு அதுக்கு ‘ம்ம்’ ன்னு ததில் சரன்ண ரதிரி, டூ
ச்சர ஃபீல் தண்ணிட்டு இருக்ே...’ அன் ண அண
சேட்டு னிக்கு ஏட்டித் ள்ளிது.
“ஏே, ன் பிண்ட்ஸ் கிட்ட ரன் ரம்த உரி
டுத்துப்தன். ரங்ே தரங்ேன்னு ரிரர ல்னரம்
கூப்பிட ரட்டன். ப் தட்டர வீடு பூந்து கூட
தூக்கிடுன்....” அன் ணது அதிடித் துக்ே, அள்
அண்டு தரணரள்.
‘ர! இது ன்ண ம்தர தரச்சு! ணக்கு இருக்ேந
பிச்சணேள் தரரர? இன் ந உரி டுத்து ன்ண
சிக்ேல்ன ரட்டி விட்ருரன் தரலிருக்கு....’ அளுக்கு பீதி
கிபம்பிது, ஆணரலும் அன் தசி விம் பிடித்திருந்து.
‘ன்ண வீடு பூந்து தூக்கிட்டர கூட ன ரன்.
அப்தடிரது இந் அப்தர முேத்துன முழிக்ேர ப்பிக்ேனரம்..’
ண பூசிக் ேரண்ட அள் ணதின் எரு தகுதி
84
ர ேட்டது இம்
அனின் அதிடி ரர்த்ேபயும் சித்துத் ரனத்து. எரு
நிமிடத்தில் ன் ணம் தரகும் தரக்கு ேண்டு அளுக்கு
உள்ளுக்குள் குளிடுத்து விட்டது. ன் ணம் ேட்டவிழ்த்துக்
ேரள்ப ரரது ேண்டு நிமிடத்தில் சுரரித்துக் ேரண்டரள்.
அளிடமிருந்து ததில் ரல் தரே....
“ஏே ஏே கூல்! ப் தட்டர ரன் தூக்குன்....”
ன்று சரரணத்துக்கு ந்ன்....
“அப்புநம்...ேன ஹீர ன்ட்ரி ப்தர?” ன்று ேரக்கி
தரட்டரன்.
“எஹ்! அசிம் ஹீர ணுர ன்ண? ரன்
அல்னரம் தருசர ரசிக்ேன....” வில்ேள் இப்தடி டப்
அடித்ரலும் ணம்
ன்ணர...’அரன் நுஞ்சிட்டி டர’ ன்று டமிங்ேரே
சணம் தசி, ன் தரக்கில் அனுக்கு ேௌண்டர் ேரடுத்துக்
ேரண்டிருந்து.
“ஹீர இல்னர ப்தடி? ல்னர ன்ண ரதிரி ங்
அண்ட் ணர் டிக் ஹீர சீக்கிம் இன்ட்ரடியூஸ் தண்ணு”
சர்சரரரய் எருக்கு ரவி இருந்ரன்.
“யு சீ...ேன்ணர ல்னர லின்ட்சும் இருக்ேணும். னவ்...
ரரன்ஸ்...பீல்... சண்டிண்ட்ஸ்...ரன்ஸ்...”அன்
அடுக்கிக் ேரண்ட தரணரன்.
85
யமீர
மிே சுரஸ்ரய் அளுடன் ேடித்துக்
ேரண்டிருக்ேயில் பிதீப்பிடமிருந்து அப்பு ...
"தரதி! ட் ஆன்னன் ரு ரண? தசணும்...இப்த
ேரஞ்சம் அர் ன்ட் ரர்க்....” ணயில்னரல் அன்
விடதந விது அளுக்குப் புரிந்து.
“ஏே, ணக்கும் ன இருக்கு. ர பிநகு தசனரம்...”
ன்று ேற்றிக் ேரண்டரள்.
அன் தரதி ன்நத்து ன்ணர தரல் இருந்து.
எரு புநம் று ரர அப்தது தரன இருந்ரலும்,
அனு அப்த ணம் என்நரல் உச்சரித்து தரன்ந
ரற்நம் , னசரே சிரிப்பு ந்து.
‘சட்ன(chat) உணக்கு அன் ணம் என்நர உச்சரிச்சது
ரிஞ்சிச்சரக்கும்...’அள் ண அளின் ரரயில்
இடிக்ேர குநரே ேள்வி ேட்டது.
‘த சரல்லிடனரர?’ ேரஞ்சம் குப்தரே இருந்ரலும்,
என்றும் றில்ன ன்ந தட்டது. ரசிக்ே ரசிக்ே,
ஷ்ர ன்று அன் அத்ரல் ட்டு ணம் நிம்தியுறும்
தரனத் ரன்றிவிட....’சரல்லிடனரம்! அனுக்கு ன்ணரன
ஆரம் ரன். அணரன ன்ண ேண்டிப்தர ப்ரடக்ட்
தண்ணுரன்....’ இப்தடி ண்ணிதரதும், ணத்தின் ர எரு
86
ர ேட்டது இம்
முணயில் ல்லி லி ரன்றி, ரன்றி ேத்தில்
நந்து.
‘ஆரம் இருந்ர ட்டும் ரன் ப்ரடக்ட்
தண்ணுரணர? இல்னன்ணர தண் ரட்டரணர??’
‘அது சரி! ணக்கும் அனுக்கும் ன்ண இருக்கு? ர
இந் பிண்ட்ஷிப் இப்தடி நினச்சிருந்ர தரதும்...’
ஊடேங்ேள் ரயினரே சுந்த் அறிந்து ேரண்டு,
அணப் தற்றி சய்திேப டித் டி ரசித்து, ற்ந
சய்தி சணல்ேபப் தரன அல்னரல் சமூே அக்ேநயுடன்
கூடி அனின் சல்தரடுேபரல் ேப்தட்டு, அன் மீது
ேரண்ட ரநர ம்பிக்ே ேரரே அளின் இச்சிறு
முற்சிக்கு அணத் ர்ந்டுத்திருந்ரள். அளின்
ச ுக்கு அன் சவி சரய்த்தும், ேயினூடரே சரன்ண
ேல்ேப புரிந்து ேரண்டு சனரற்றிதும் அபரல்
இன்ணமும் ம்த முடிரன இருந்து.
ல்னரற்றுக்கும் னரே, மிே ட்தரய் ேகுலுக்ே ேம்
நீட்டிதடி, னசரய் ன சரய்த்து ணது முேம் ரக்கி
புன்ணேத்தடி ‘பிண்ட்ஸ்??’ ன்று அன் ேள்விரய்
ேட்தது அபது அேக்ேண்ணில் தடரய் விரி...
87
யமீர
“ஷூர், பிண்ட்ஸ்!” ன்று ேரற்றுடன் ேகுலுக்கிள்,
சட்டன்று நிரணத்துக்கு ந்து சுற்றும் முற்றும் தரர்
ஏட்டிணரள்.
“ல்னப! ரரும் தரர்க்ேன..” அளின் இல்தரண
சிறுபிள்பத்ணம் னதூக்கியிருக்ே, டுரள் ேழித்து ேன
நந்து ன ன புன்ணேத்ரள்.
உநக்ேத்திலிருந் ரய் ல்ன புண்டு ழுந் முல்து
ரி, ஏடிச் சன்று ரங்கிக் ேரண்டரள். அன் பிநகு அரின்
ேபப் தரர்த்துக் ேரள்தில் ம் ேழி, சுந்த்தின்
நிணவுேப ேரஞ்சம் அட்டி உருட்டி ட்டி நிறுத்திணரள்.
தரரூர் குறுக்கு சந்து...
ேல்வி, அதிலும் உயிர் ேரக்கும் துநரண ருத்து
ேல்வி வின ேரடுத்து ரங்ே, ேற்ந ேற்நரய்
தத்துடன் ருங்ேரன ருத்துர் சமுரத்தின் ந்ர்
தனரும் குழுமியிருந்ணர். ப்பஸ்டூ ர்வு முடிவுேள் ளிரே
இன்ணமும் இண்டரரு ரட்ேப இருந்ண.
நூறு ரூதரய் ேட்டுக்ேபரே முப்தது னட்சம் தத்
டுத்துக் ேரண்டு கிபம்பி ந்திருந்ரர் அந் கிரத்து னிர்.
இண்டு ணி ேரத்திருப்புக்குப் பின்ணர் க்ேரண
சரணேள் டத்ப்தட்டு, நிரயுதரணிரே அந் அநக்குள்
அத்துச் சல்னப் தட்டரர். சன்ந முந தரர்த் டுத்
88
ர ேட்டது இம்
துக்ேரர் இல்னரல் இப்தரது நரரு தர் இருக்ே
ேரஞ்சம் கும்பிப் தரணரர்.
“சரர்! தம் ேரண்டு ந்திருக்ேனுங்ே...தன் ேண்டிப்தர
நூத்தி ண்தது ேட் ஆப் ரும்னு சரல்நரனுங்ே....” ன்நதடி
மிே தவ்ரே தத் டுத்து டபிளில் அடுக்கிணரர்.
ற்நரரு தர் தத் சரிதரர்த்து உநயிலிட, அன் மீது
ரனின் தர் ற்றும் விங்ேள் குறிக்ேப்தட்டண.
“ரிசல்ட் ந் பிநகு சரச்ச தம் ேரண்டு
ர்நனுங்ே...சீட் உறுதி ரனுங்ேப?” ேட்டருக்கு
னசப்பு ட்டு ததினரேக் கிடத்து.
தறிமுல் சய்ப்தட்டிருந் ன்னுட தரருட்ேப சரி
தரர்த்து தற்றுக் ேரண்டு, ரேக் கிபம்பி சிட்டி தரலிஸ்
ேமிணர் அலுனேத்துக்கு ந்து விட்டரர். ரும் ழியில் ரர்
ரருக்ேர அத்து ேல் சரன்ணரர்.
ரரே ழுதி டுத்து ந்திருந் புேரர் னு நீட்டிணரர்.
தடித்துப் தரர்த் அந் ேரல் துந அலுனர், அதில்
சரல்னப்தட்டிருந் புேரப் தரர்த்து அண்டு தரணரர்.
“ரவ்! ரர் ன புேரர் சரல்லிட்டு இருக்ேன்னு
ரியுர? திர்ேட்சி னர்....அடுத் ஆட்சி அரடது
ரன்னு ஊ அடிச்சு தசிட்டு இருக்கு. திர்ேட்சிர
இருந்ரலும் ஆளுங்ேட்சிரட ல்னர ட்டத்திலும் அருக்கு
89
யமீர
சல்ரக்கு இருக்கு. சீது துவுமில்னர தம் குடுத்து உன்
ப்பு.......” சப்த ேட்டு ேட்டுது தரன தசிக்
ேரண்டிருந்ரலும் ேல் ன்ணர லிடத்துக்கு சன்று
விட்டது.
“சரர்! ண்டு ரபக்கு முன்ணரன முப்தது னட்சம் தம்
குடுத்னுங்ே.....ந தக்ேம் விசரரிச்சதுன இ விட ேம்மிர
ட் ேள்விதட்டனுங்ே....சரி ரிசல்ட் ரன் ன...ேட்டு
தரர்ப்தரம்னு தரணனுங்ே.....தர? நீர? ப்த குடுத்ன்னு
ேட்குநரங்ே சரர். சரத்து வித்து ேரண்டு ந் தம்...ேருப்பு
தம் இல்லீங்ே சரர்....” ன்நர்....
“சீது இல்னர இருக்ேனரம்....எவ்ரரு ேட்டு ம்தரும்
குறிச்சு ச்சிருக்ேனுங்ே...” அரின் ரம் அங்ே ர்
ேரதிலும் நவில்ன.
“சரி சரி! விசரரிச்சு டடிக்ே டுக்ேநரம். உங்ேளுக்கும்
ேல் சரல்நரம். ரங்ே சரல்லும் தரது நீங்ே ந்து தரர்த்ர
தரதும்.” லிடத்து உத் சிற்ேரண்டு நிநற்ந
அக்ேரனர் முணந் பயில், ளி ேச ேசன்று
சத்ம் ேட்ே, ல்னரரின் ேணமும் அங்ே திரும்பிது.
“மீடிரக்கு ரருய்ர ேல் குடுத்து அதுக்குள்ப? இப்தடி
கிட்டத்ட்ட ல்னர சணல் ரிதரர்டர்சும் ந்திருக்ேரங்ே!”
னயில் ே த்துக் ேரண்டது ேரல்துந.
90
ர ேட்டது இம்
“சரர்! இனி வித் அமுக்குநது ரம்த ேஷ்டம்.
இந்ரளு கிரத்ரன் ரதிரி இருந்ரலும், தடு விர
மீடிரக்கு இன்ஃதரர்ம் தண்ணிட்டரர்.” ேல்ேள் ட்
ேத்தில் தணிக்ே....
“சரர்! இப்தரக்கு ேரஞ்சம் தத்ரட, முக்கிர
இந்ரபரட தத்ரட உங்ேரளுங்ே ண்டு மூணு த
ேது தண்நரம். இல்னன்ணர விம் சிக்ேனர தரய்டும். இந்
ஆபிஸ்க்கும் உங்ேளுக்கும் சம்தந் இல்னன்னு
சரதிச்சிடுங்ே...” ‘ரரண்’ குழு அதிதர், சர் ல்ன
தரருந்தி சத்ரரனுக்கு உதிேரரிேள் மூனரே
அறிவுறுத்ப் தட்டது.
தரரூர் ரிரவுக்கு உட்தட்ட ேரல் நின தரலீசரர்,
தரரூர் அலுனேம் ரக்கி விந் அ த்தில், இங்ே
ஊடேங்ேளுக்கு அந் ேருத் கிரத்து னிர் ள்பச்சரமி,
தட்டி ேரடுத்து ேரண்டிருந்ரர்.
சய்திரபர்ேள் தரரூருக்கு தடடுக்ே, ரன்கு ேரடி
ரூதரய் தத்துடன் மூன்று தர்ேள் ேது சய்ப் தடு
அர்ேளின் வீண ேரக்ேள் னரேரய் உள்ரங்கிக்
ேரண்டண.
ணது அநயில் அர்ந்தடி னரே எளிதப்தரகிக்
ேரண்டிருந் ேரட்சிேப ரனிட்டரில் உன்னிப்தரய் ேனித்துக்
91
யமீர
ேரண்டிருந் சுந்த், ேது சய்து அத்து
ப்தட்டர்ேபப் தரர்த்து அதிர்ந்து தரணரன்.
“ ேரட்! துசரமி ரர! அன்ணக்ே
நிணச்சன்...இப்தடி தினரது சிக்ே க்ேநதுக்குன்ண ஊர்ன
இருந்து ச் சரன்ணரர் தரன” ரய்விட்டுச் சரன்ணன்....
‘தமும் ரம்த ேம்மிர சரல்நரங்ே. அப்தடின்ணர ரன்
திர்தரர்த் ரதிரி ேனக்ஷன் தத்ரட முக்கிரண ஆப
ப்த ச்சிருக்ேரங்ே. இனி தம் குடுத் எவ்ரருத்ரும்
புேரர் குடுக்ே ரடங்குரங்ே. தத் திருப்பி குடுத்ர,
சட்டத்துக்கு புநம்தர டிேல் சீட்டுக்கு தம் ரங்குணது
அம்தனரகும். சர, திருப்பி குடுக்ேவும் முடிரது. திருடனுக்கு
ள் ேரட்டிண ே ரன். ஸ்ஸ்... டிட் இட்!’ ேடசி
ரசேத் பு ம் உர்த்தி சரல்லிதடி ன்ணத் ரண
உத்ேப் தடுத்திக் ேரண்டரன்.
இவு ட்டு ணிக்கு ல், பிதீப்த எரு ந்து ட்சத்தி
யரட்டலின் தரரில் சந்தித்ரன். எருர் ற்நர் பு த்தில்
முஷ்டி டக்கிக் குத்தி ற்றி தரிரறிக் ேரண்டணர்.
ங்ே நிந தித் தரர்டண்டர் ேரப்தயில் ரர்த்துக்
ேரடுக்ே....”டு அர் விக்டரி..” ன்று ேரப்த உர்த்தி
டரஸ்ட் சய் பின்ணர் துளித் துளிரய் தருகிதடி மிே
ல்லி குலில் உரடிணர்.
92
ர ேட்டது இம்
“சுந்த்! நீ ட்டும் சரின்னு சரல்லிருந்ர இ இன்னும்
ரடு முழுக்ே கிடுகிடுக்ே ச்சிருக்ேனரம். தரலிஸ் ேல்
குடுத்து, ரரண் க்ரூப் ஆளுங்ே தத்ரட ஸ்ேப்
ஆகு ர நிணச்சிருந்ர ேஜ் தண்ணி இருக்ேனரம்.
எ ரள்ன உன் தரபுனரிட்டி ேல்ேர ருண் ஜ்தரல்
ஞ்சுக்கு கிறி இருக்கும்..” சரன்ண ண்தண ரக்கி
அேனரய் புன்ணேத்ரன் சுந்த்.
“ர டர! ரருக்கு ணும் இந் தரபுனரிட்டி? இ
ேட்டி ய்க்ே திறிட்டு இருக்ேன்...நீ ந...!” ன்நன்....
“ர அப்தடி தண்ணிருந்ர முல்ன ம் சணல் ன
ே ப்தரங்ே...அடுத்ர ன் ன இல்னர
க்ேல்னரம் தரயும். அப் ேரர்ஸ் வுட் தஸ் இட்! தட்
ன்ணரட ய்ம் அது இல்ன!” ஆழ்ந் குலில் சரல்லின்
ண்தனின் முேத் எரு ேம் கூர்ந்து தரர்த்துவிட்டு
ரடர்ந்ரன்.
“அ ர ேர் தண்ணிருந்ர, க்கு ட்டும் ப்தடி
இன்ஃதர்ன் ந்துன்னு தரலிஸ் குடயும். ர ரன்
இ ஃபிம்(frame) தண்ணி இருக்ேரம்னு ஈசிர
ேண்டுபிடிச்சிடும். தட் வ்...தம் குடுத் எவ்ரரு தண்டும்
புேரர் குடுக்ே ரடங்குரங்ே. தத் திருப்பி ேட்தரங்ே.
93
யமீர
ரரண் க்ரூப்தரன ல்னவும் முடிரது துப்தவும் முடிரது.
ஆர் இன் பிக்ஸ்!” சரல்லிவிட்டு ேடேடண சிரித்ரன்.
“ரவ்...ப்ரில்லின்ட் ன்!” ன்ந பிதீப்பின் குறுக்கிடலில்
சுரரித்ன்...
“தட்...ல்னர ேனி பிதீப்! ள்பச்சரமி பின்ணரடி ரர்
இருக்ேரங்ேன்னு ேண்டிப்தர தரலீஸ் குடயும். இனி உன்ணரட
ஆளுங்ே ரர் மூனரவும் அ ேரண்டக்ட் தண்ர.”
ண...
“ஆம்தத்துன இருந் ரன் அர்ட்ட டக்டர டீல்
தண் இல்ன. அரட ரதன ச்சு கூட துவும்
ேண்டு பிடிக்ே முடிரது. ம் ஸ்டரதரட ஊர்ேரர் அர். முல்
தன், டிேல் சீட்ட ரர்ஜின்ன மிஸ் தண்ணிட்டு, ேரசு
குடுத்து சீட் ரங்ே ரட்டன்னு இர் பிடிரம் பிடிச்சரன
ற்ேரன தண்ணிகிட்டரன். இப்த ண்டரது தன் ப்பஸ்டூ
ழுதிருக்ேரன். அனுக்கு டிசின் தடிக்ேணும்னு ஆர்ம்
இல்ன. இர் நி ர ம் ப்ர க்டுக்ேரே சரத் வித்து
தம் ற்தரடு தண்ணிட்டு ந்ரர். தரலிஸ் விசரரிச்சரலும்,
இதுன ம்ரட இன்ரல்வ்ன்ட் சுத்ர ேஸ் கூட தண்
முடிரது....சர வ்ரிதிங் தக்ேர!” பிதீப் ளிரய் தச...
“குட் ரப் பிதீப்! யு ல் ரிசீவ் யுர் தன்ட் ரி சூன்.”
ன்நதடி ழுந்து ேகுலுக்கி விடதற்றுக் கிபம்பிணரன்.
94
ர ேட்டது இம்
தரதிப குநந்திருந் அனுட து ேரப்த
பிதீப்தப் தரர்த்து சிரித்து.
“இன்ட்ட தசுநதுகுள்ப ரன் மூணு வுண்டு
முடிச்சிட்டன். இன் தரதி கூட முடிக்ேன. அரன் அன்
அங்ே இருக்ேரன், ரன் இங்ே இருக்ேன்...” ண்தணப் தற்றி
தருமிரய் ண்ணிக் ேரண்டரன்.
சுந்துக்கு ற்நரரு யரட்டலில் டின்ணர் மீட்டிங்
இருந்து. அயும் முடித்துவிட்டு ததிணரரு ணி ரக்கில்
அன் வீடு திரும்பி தரதும் அப்தரவின் அலுனேம்
க்ேம்தரன ேட்டிேள் ரேணங்ேள் ன்று
ே ரதிரே இருந்து. இன்று கூடுனரே ஊடே ஆட்ேள்
று...
ன்னுட சணல் சய்திரபர்ேளும் இருக்ே,
ேண்டுேரள்பரல் வீட்டினுள் நுந்ரன்.
“அதுக்குள்ப பிஸ் மீட் குடுக்குநரர? இருக்ேரது! க்கீன
ஸ்டட்ன்ட் குடுக்ே சரல்லிருப்தரர்...’ன்னுட புே
குனக்ே அசில் திரிேள் சதி...ணக்கும் இதுக்கும் சம்தந்
இல்னன்னு சரல்ரர்...’ அனட்சிரய் ண்ணிதடி அநக்கு
தரய் விட்டரன்.
95
யமீர
அ இவு பயில் ேன் விக்கின் ஞ்சில்
மிேச் சுேரய் சரய்ந்திருந்ரள் விணரதினி. கிசுகிசுப்தரய்
அனின் ேரதுக்குள் உத்துக் ேரண்டிருந்ரள்....
“ேனக்டர் சரரட ச தரரட்டி டம்மி தரஸ்டுக்கு
ட்ரன்ஸ்தர் தண் தரநரங்ேபரம். ந ர சணல்
நியூஸ்ன்ணர ரன் ம்த ரட்டன். இது உங்ே உடன் பிநர
ம்பிரட பின் சய்தி. நி ர ணக்கு ரம்த நிம்திர
இருக்குங்ே....” ணவியின் கிண்டலிலும் நிம்தியிலும் ன்ண
நந்து சிரித் விக்...
“லூசு! ன்ண ட்ரன்ஸ்தர் தண்ணிணர க்ேள் ல்னரம்
ேபமிநங்கி தரரடுரங்ே ரியுர? நீ ன்ணடரன்ணர நிம்திர
இருப்தன்..அப்தடின்ந...” அளின் அபவில்னர அன்பில்...
ேரலில் திபத்தடி, சல்னரய் மூக்ேப் பிடித்து
ஆட்டிணரன்.
குந் னசரய் புண்டு தடுத்து லிரய் சிணுங்கிது.
"உங்ே கூட ேரஞ்ச ம் ேரஞ்சிட கூடரது...மூக்குன
ர்த்துடுது உங்ே தரண்ணுக்கு...” விபரட்டரய் அலுத்துக்
ேரண்டதடி ழுந்ரள்.
னக்கு ல் ேக் ேரர்த்துக் ேரண்டு விட்டத்ப்
தரர்த்து தடுத்துக் ேரண்டரன் விக். அன்று, னச்
96
ர ேட்டது இம்
சனரபர் அண ரனதசியில் அத்து, கிட்டத்ட்ட
ரர்னிங் தரன தசி இருந்ரர்.
“ேரஞ்சம் நீக்கு தரக்ேர இருங்ே விக்! நிந ப்ர்
ருது. உங்ேளுக்கு சரல்ன ண்டிது ன்ணரட ேட...”
ன்ந ரீதியின இருந்து அருட தச்சு.
‘சரி, தரர்க்ேனரம்! டம்மி தரஸ்டர தர்ஃபுல் தரஸ்டர
ன்ணரட ேட ரன் சய்ன்...விணர நிம்திர
இருந்ர ணக்கும் சந்ரம் ரன்...’
ணவியின் நிம்திக்கு ஆயுள் மிேக் குநவு ன்த
அந் அன்தரண ேன்.... ேட நர ேர் வீன்,
அப்தரது அறிந்திருக்ேவில்ன.
97
யமீர
அத்திரம் 7
98
ர ேட்டது இம்
ணம் சிநதட்டரற்தரன விக்ே.....’ேரஞ்ச ம்
சிட்அவுட்ன ேரத்து ரங்ேனரம்.... ஃபீல் தட்டர்!’ ணக்குத்
ரண தசிதடி ேத் திநந்து, அந எட்டியிருந் சிட்
அவுட்டில் ந்ர்ந்து ேரண்டரன். தக்ேரட்டில் அந்திருந்
நீச்சல் குபத்தில் குளித்து ந் குளுங்ேரற்ந ேண்மூடி
சுரசித்ரன்.
ல்ன அன்ந ரளின் நிேழ்வுேப அச தரட்டரன்.
ல்னரம் சரிரே திட்டமிட்டதடி டக்ேண்டும் ன்று அன்று
ேரன முன இருந் ல்லி தடதடப்பு, டன்ன்,
துசரமி ரர அசந்ர்ப்தரய் தரலிஸ் ரேணத்தில் ேது
சய்ப்தட்ட நினயில் தரர்த்து, ன்று அந்ந் நிேழ்வுேள்
தடரய் ஏட ஏட அன் முேம் விவிரண உர்வுேப
ளிப்தடுத்திக் ேரண்டிருக்ே, ஷ்ரவுடணரண டக்ஸ்டிங்
நிணவில் அன் முேத்தில் புன்ணே உநந்து தரணது. முேம்
ேனிந்து தரணது.
‘எஹ் ேரட்! அப ஆன்னன் சரல்லி
இருந்ன். இட்ஸ் மிட்ட் ஆல்டி....’ ததப்தரய்
ண்ணிதடி ழுந்ரன்.
‘ேடவுப! அ ஆன்னன்ன
இருக்ேணும்...இருக்ேணும்....இருக்ேணும்....’ ேடவுளுக்கு ேட்டப
பிநப்பித்தடி ரதன டுத்ரன்.
99
யமீர
இவு கு ம் உநக்ேம் பிடிக்ேரல் சரஷில்
மீடிரவில் னம் ந்து நியூஸ் ஃபீட்ேப ரசித்து ம்
ேடத்தி, ‘ட் ஆன்னன் ரு ரண..’ ன்ந அனின்
ஆர்ரண விசரரிப்பின் குளுயில் ேரத்திருந்ள்,
ள்ளித் ரண்டியும் அனிடமிருந்து சஜ் ரல்
தரே, சலிப்புற்று... ரயின் அநக்குள் ணக்ேண தரட்டு
த்திருந் ேட்டிலில் ந்ர்ந்ரள் ஷ்ர.
புணரவுக்கு உடல்நின சரியில்னரல் தரண பிநகு,
னிப்தட்ட னேளுக்கு ட்டு ன்னுட அந
உதரகிக்ே முடிந்து. இவு தடுக்ே ரயின் அநயில்
ன்நரகிப் தரணது. ேடந் இண்டு மூன்று ரட்ேபரே கீரவின்
தரதிப்பில் உநக்ேம் ரனத்திருந் புணர, அன்று ர தூக்ே
ரத்தியின் விபரல் ேரஞ்சம் அசந்து உநங்கிக்
ேரண்டிருந்ரர். ரப் தரர்க்ேப் தரர்க்ே ஞ்சம் தறிது
அளுக்கு.
‘ேடவுப! இப்தடி எரு நின ரருக்கும் க்கூடரது..!’
ணம் இநஞ்சிது. இத்ணக்கும் ேரரண ேப்தன் மீது
க்ேரய் ேரப்தளிக்கும் ேரதம் இன்றும் கிபர்ந்து ணத்தின்
ற்தப்புக்கு ந்து ஆட்டம் ேரட்டிது.
‘சரி சரி! அரன், ர ம்ரன முடிஞ்சது முற்சி
தண்ணிட்டு இருக்ேரமில்ன...’ ணக்குத் ரண சரரணம்
100
ர ேட்டது இம்
சரல்லிக் ேரண்டரள். சுந்த் மிேத் திநரய் சரனற்றி
நிணவில் அள் முேம் ேனிந்து தரணது. ல்ன
அனதசி இக்கிணரள். ரட்ஸ்அப் ரடிபிேன்
அனிடமிருந்து ேல் ந்திருக்கும் இனி சய்தி
உக்ே.... ‘ேரட்! ஹி இஸ் ஆன்னன்...’ ணரடு தசிதடி
ஏதன் சய்ரள்.
“யரய்! சரரி சரரி சரரி....ேரஞ்சம் னட் ஆச்சு...!”
“தூங்ே தரயிட்டிர....”
“அதுக்குள்ப ன் தூங்ே தரண?”
“ரன் தசணும்னு சரல்லி இருந்ன் ரண!”
ரிசரய் சஜ் தரட்டு த்திருந்ரன். அள்
ணக்ேரேக் ேரத்திருப்தரள் ன்ந அனின் திர்தரர்ப்பு,
சரன்ணதடி த்துக்கு முடிரற்தரண இனர, அள்
அனுக்ேரே ேரத்திருக்ேவில்ன ன்ந ரற்நம், னசரண
உரி ண, அனின் அணத்து உர்வுேளும் அவ்ரிேள்
ரயினரே அளின் உர்வுேளுக்குள் ேடத்ப்தட, ணர
அளுக்கு ேண்ேள் ேனங்கிப் தரணது.
எரு ேரனத்தில் ல்னரரலும் ேரண்டரடப்தட்டு, ஆர்ப்
தரர்ேள் க்ேப் தரர்ேள் அணத்தும் எரு ேட்டத்தில்
பணப் தரர்ரகி, துச்சரணப் தரர்ரே திரிந்து தரணதில்
ணம் ேசந்து தரயிருக்ே, சமுரத்தில் மிே உரி அந்ஸ்தில்
101
யமீர
இருக்கும் எரு திநரண இபஞன், மிே முக்கிரே,
ல்னரரிடத்திலும் ல்ன தருடன் விபங்கும் இபஞன்,
ன்னிடத்தில் ஆர்த்துடன் தச விது...
உள்ளுக்குள்ப ர என்று அசந்ரற்தரன உர்ந்ரள்
ஷ்ர...
‘ பீ....ன்ணப் தத்தி ரிஞ்சர...இன் ந ரதிரி கூட
தசனரம்...சரல்நதுக்கில்ன..’ ணம் ன் தரக்கில் ரசித்து.
‘இப்தரக்கு கிடக்குந இந் சின்ண சந்ரத்
அனுதவிச்சிக்ேர! பின்ணரடி ர்ந பிநகு தரர்த்துக்ேனரம்....’
ஆத்ரர்த்ரண ட்புக்ேரய் ேரய்ந்து, நண்டு, ங்கிக் கிடந்
அந் இபம் ஞ்சம், வித் ரய்க்கு கிடத் இபநீரய்
அனின் ட்த தருகிக் ேரள்பத் துடித்து.
102
ர ேட்டது இம்
“எஹ் ரில்லி...!” அனின் ணம் திநந் தச்சு அளுக்கு
ஆச்சர்த் அளித்து.
“ன்ணர ரின.....உன்கிட்ட ர் தண்னரம்...நீ
ட்ஸ்ட்ரர்த்தின்னு உள்ணசு சரல்லுச்சு...அரன்....” னசரேத்
ங்கிணரன்.
“ரன் ரர்கிட்டயும் லூஸ் டரக்ஸ் விட ரட்டன் சுந்த்!
நீங்ே ன்ண ட்ஸ்ட்ரர்த்தின்னு ப்தரதும் ம்தனரம்....”
“ங்க்ஸ் தரதி! அப்புநம் சரல்லு...உன்ணப் தத்தி....”
ணதுக்குள் ஷ்ர ன்று உச்சரித்தடி அன் ேள்விரய்
இழுக்ே...
“தரதி இஸ் தன் ம்...”
“எஹ்! ன்கிட்ட ரில் ம் ர் தண்நதுன உணக்கு
துவும் க்ேர? பிச்சண ரும்னு நிணக்ேறிர?”
“முல்ன க்ேம் இருந்து....இப்த இல்ன....அதுவும்
பிண்ட்ஸ்னு நீங்ே சரன்ண பிநகு தரதின்னு கூப்பிட்டர
ன்ணர தரன இருக்கு...”அள் ல்ன ங்கித் ங்கி
ணது ணக் ேத் திநந்து ளி ருது அனின்
அேக்ேண்ணுக்கு புனப்தட்டது.
சந்ரரய் சிரிக்கும் ஸ்லி அனுப்பிணரன்.
103
யமீர
“ஷ்ர...” ணது த அள் அனுப்த.....ததிலுக்கு
சிரிக்கும் பூங்ேரத்துேள் அனுப்பிணரன்.
“ன்ண ம்பிணதுக்கு ங்க்ஸ் ல்னரம் சரல்ன
ரட்டன்...” அனின் ந்ேரசப் புன்ணே அச்சய்தியில்
ரி, அ உள்ரங்கி அளும் புன்ணேத்ரள்.
“ற்நதடி ன் ப்ரதல் டீடயில்ஸ் ல்னர உண்
ரன்...” அள் சரல்ன அன் ஆரதித்துக் ேரண்டரன்.
“பிஈ ேம்ப்யூடர் சன்ஸ் தண்ணி இருக்ே.... ரப்
ஆப்தர்சூனிடீஸ் ேரட்டி கிடக்குது....” ல்ன ேல்வித் குதி
இருந்தும், னயில் இல்னரல் இருப்தது ேரஞ்சம்
ஆச்சர்த் ற்தடுத், அபக் கிண்டி கிங்ேடுக்ே
முற்சித்துக் ேரண்டிருந்ரன்.
“இல்ன...வீட்ன ன்ணரட பிசன்ஸ் ேரஞ்சம் ப்
தடுது. அரன் துவும் ட் தண்ர இருக்ேன்...” அனின்
எவ்ரரு ேள்விக்கும் மிேத் ங்கி, ரசித் அள்
ததினளிப்த அன் துல்லிரே உர்ந்து ேரண்டரன்.
“நீங்ே ன் கிட்ட தசுவீங்ேபர ன்ணரன்ந சந்ேத்துன
ரன் ஸ்டரரி டுவுன க்ளூஸ் குடுக்ேனரம்னு
நிணச்சன்....இனி இங்ே குடுத்துடர?” இ சரக்கிட்டு
104
ர ேட்டது இம்
ன்னுட ரட ரசிக்கும் ேரடுக்கு அண
ஆபரக்ே ண்டரம் ன்று ரன்ந ல்ன ேட்டரள்.
“இல்னல்ன...அது ரம்த இண்டஸ்டிங்ேர இருக்கு... ர
தசில்(puzzle) சரல்வ் தண்ந ரதிரி. அது அப்தடி ேண்டினியூ
ஆேட்டும். தட் டம் கிடக்கும் தரது ன்ணரட ப்ரீர
தசணும்....ஏே....” அன் டீல் தரட அள் சம்தித்ரள்.
“ஹ்ம்ம் ஷ்ர....!” அன் ேற்ேண்டு தித்திப்பில் விளிக்ே
அள் திேத்ரள்.....உள்ளுக்குள் ர என்று இபகி உருகி
ழிந்து உருண்டரடிது.
“ம்ம்...”
“தசிண ேரட சட் ஹிஸ்டரி கிளிர் தண்ணிடு....ரிஸ்க்
டுக்ே ண்டரம். ந் தக்ேமிருந்து து ரும்னு சரல்ன
முடிரது. தட்... ம் ஆல்ஸ் வித் யூ....அது ட்டும்
நிணவில் ...” அனின் சய்தியில் எரு வி ேட்டப
இருந்து.
“ஷூர் சுந்த்....!” அன் குட் ட் சரல்லிதடி
ஆஃப்னன் தரே....அள் மீண்டுரருமுந அனுடணரண
உரடன ரசித்து ணதினற்றிக் ேரண்டு, ண
இல்னரல் சட் ஹிஸ்டரி கிளிர் சய்ரள்.
105
யமீர
அளுக்கு வ்ரறு ேல்ேள் கிடக்கின்நண ன்தது
தரன்ந ேள்விேபக் ேட்ேரல், மிே ரசூக்ேரே, ட்தரே
அன் தசி விம் அப குரேக் ேர்ந்து.
‘ரி டீசன்ட் ேய்..’ அள் ணம் அனிச்சரய்
தரரட்டிது.
ன்னுட சிறு ற்றி அளிடம் னசரே ேரடிட்டுக்
ேரட்டி விட்டதில் ணத் அடத்துக் ேரண்டிருந் ர எரு
ே தரம், வினகிணரற்தரன உர்ந்ரன் சுந்த். அந் நூண
உர்வு ந் நிநவிலும், ேபப்பிலும், நித்தியில் சுேரே
அமிழ்ந்து தரணரன்.
க்ேரே ேரன உ அநக்ே ருவித்து,
ளிரட்டு ஆங்கின சய்திச் சணல்ேளில் மூப
சலுத்திதடி உண்தன், அன்று ணர கீ இநங்கி ந்ரன்.
ன்னுட ததின் தருத்தில், ரய் அருகிருந்து தரிரந இ
உவு யில் உவுண்ட நிணவுேள் அணது ஞ்சத்தில்
அன அனண கிபம்பிது.
சல்ேரர் சங்ேன் ஏடரடி ந்ரர்.
“ம்பி! உட்ேரருங்ே.....” அனின் நிநரண மிடுக்ேரண
ரற்நத் ேண் நிந உள்ரங்கிதடி ண்தரங்ேன
தரிரறிணரர்.
106
ர ேட்டது இம்
“இ சரப்பிட்டு ரன் குநட்ட விட்டு தூங்ேர
அண்ர?” னசரே சிரித்தடி ேட்ே....
“ேரஞ்சர ரன் ச்சிருக்ேன்...சரப்டுட்ட
இருங்ே...உங்ேளுக்கு பிடிச்ச முறுேல் ரச ேரண்டு ன்..”
அர் வி... அன் தரங்ேன ேரறித்துக் ேரண்ட பூ
அநப் தக்ேரே தரர் ஏட்டிணரன்.
‘ர! நீங்ே இருக்கும் தரது சய்யுநது ரதிரி திணம்
சுத்ர துடச்சு அேர ேரனம் தரட்டு விபக்ேத்தி க்ே
சரல்லிருக்ேன். ஆணர சரமி கும்பிட ரன் ணச ன...’
ணதுக்குள் மிேக் ேசப்தரய் புன்ணேத்துக் ேரண்டரன்.
அனுக்குப் பிடித் விரய் குநரே ண்ய் விட்டு
முறுேல் ரச , உண்டுேரண்டிருந் பயில் ந்யும்
ந்து இந்து ேரண்டரர்.
“அப்தனும் புள்பயும் சந்திக்ேந அபூர்ர ரன்
இருக்கு...” சரல்லிதடி அர்ந்து ேரண்டரர். ‘லி ந்து
சிக்கிட்டன் தரன’ ணதுக்குள் ரந்து ேரண்டு
னசத்ரன்.
சத்ரரன் அசில்ரதிேளுக்ே உரி சேன
னட்சங்ேளுடன் இருந்ரர். தும்தப்பூ ள்பயில் ட்டி
சட்ட...ேருேருன்று ட அடிக்ேப்தட்ட மீச னமுடி
ன்றிருந்ரலும் திருத்ரே ரிரரண ரற்நத்தில்
107
யமீர
இருந்ரர். ஆம்த ேரனத்தில் இருந் விட ற்தரது
இ ுக்கு அதிே முக்கித்தும் ேரடுப்த அன் அறிந்
இருந்ரன். ன்னுட அடரடித் ணங்ேப
ளிப்தடரேக் ேரட்டிக் ேரள்பரல் மிேத் ன்ரே
தரது ரழ்வில் ேனக்கிக் ேரண்டிருந்ரர்.
“உணக்கு துவும் லீட் கிடச்சுர சுந்த், அந்
ள்பச்சரமி ரரு ன்ணன்னு? எரு தத்
ட்டும் குடுத்துட்டு, ணும்ண தரய் ேம்ப்பன்ட்
தண்ணிருக்ேரன். இதுக்கு பின்ணரடி ரரு இருக்ேரங்ேன்னு எரு
க்ளூவும் கிடக்ேன. ேரசு ரங்ேர ந் மல்ப்
தணணன்சிங் ேரனஜ்ன சீட் குடுக்ேநரங்ே? ன்ணர ர
ட்டும் ரன் ேரசு ரங்கிட்டு சீட் குடுக்ேந ரதிரி....” அர்
குல் ேடசி ரக்கித்தில் ய்ந்து தரங்ேலுடன் உள்ப
தரணது.
“ன்ண துக்கு உங்ே பிஸ்ணஸ்ன கூட்டு சர்க்கிறீங்ே?”
அன் இடக்ேரேக் ேட்ே....
“சரி! ரன் ரன் ேரசு ரங்கிணன் தரதுர...” ன்நர்...
“இல்னரம் எண்ணுமில்னர ட்டர்....அ
விடு.....சன்ட்ல் மினிஸ்டர் சச்சிரணந்ன் அர் தரண்
உணக்கு குடுக்ேணும்னு ரம்த பிரிப்தடநரர். என்தது ம்பி சீட்
ேன இருக்கு. சன்ட்ல்ன கூட்டணி ஆட்சி...ம் ஆளுங்ேட்சி
108
ர ேட்டது இம்
ப்த தரர்த்ரலும் ‘ஆ வினக்கிக் ேரள்ரம்னு’
மிட்டிட்ட இருக்கு...பிம் ச ேடுப்புன இருக்ேரரு. இந்
சம்தந்ம் ட்டும் ரர்க் அவுட் ஆச்சுன்ணர த்தி அசுக்கு
ஆவு குடுத்து குநஞ்சது ண்டு ேரபிணட் மினிஸ்டர் தரஸ்ட்
ரங்கிடுன். ன்ண சரல்ந..?” ேனின்
ரழ்க்ேயும் அசினரக்கி ேனந்து ேட்டிணரர் அணப்
தற்நர்.
அந்ப் தண்யும் ஏரிரு முந தரர்டிேளில்
சந்தித்திருக்கிநரன். எருமுந அதிேத்தில் ேர ஏட்டி,
சரனரத்தில் உநங்கிக் ேரண்டிருந் கூலித் ரழினரளிக்கு
சரவு ணி அடித் தருயும் அப்தண்ணுக்கு உண்டு. அந்
அதிேத்துக்கு ேரம் ன்ண ன்தது விரத்துக்கு உரி
ேள்வி; த்தி ந்திரியின் சல்ரக்கில் அவ்க்கு
என்றுமில்னரல் பிசிபிசுத்துப் தரணது னிக் ே.
‘னுன் மூப ப்தரதும் இப்தடி ஆக்டிர
குள்பரித்ணர ரசிக்கு? இ தத்ரங்ேபர இல்ன
சஞ்சரங்ேபர?!’ ந்யின் ன்ேளில் க்ேம் தரன
ன சுன, ணம் ஆச்சர்க்குறி ததிவு சய்து.
‘அசிரதிங்ே மூப ப்தரதும் ர ேவுக்ேனரம்,
இல்ன ரரும் ம் ேவுத்துடுரங்ேபர அப்தடின்னு
அனர்ட்டர இருப்தரன ரன் அங்ே நீண்ட ஆயுபரட
109
யமீர
இருக்ேரங்ே...அ ேர்ன்ட் ரப்ன இருப்தங்ே ரிடர்
ஆணதும் ர யல்த் ப்ரப்பம் ந்து தரய்
சர்ந்துடநரங்ே....’ ணதுக்குள் ண்ணிணரே....
“சரரி! ணக்கு ேல்ரம் தண்ந ண்மில்ன. இனி அது
தத்தி தசரதீங்ே....” ன்று ரர்த்ேபரல் ேத்ரி தரட்டரன்.
“டய்! ரன் சரல்ந ேரஞ்சம் ேரது குடுத்து ேளு...”
அர் ற்ேரண்டு ர சரல்ன , இன் உவு முடித்து
ேேழுவி ந்ரன்.
“இந் சுன ேல்ரம் தண்ர சரமிரர தரே
தரறிர? சரமிரருேப... தளிங்கு ரளிேன...இல்னர வீ
விபரட்டல்னரம் விபரடிட்டு இருக்ேரங்ே. அனுதவிக்ே
ண்டி சுன அனுதவிக்ேர ம்பு பர்ந்து தரண பிநேர
அனுதவிப்த? ரலிதம் தரயிருச்சுன்ணர.....” அர் தசிக்
ேரண்ட தரே, ேண்டுேரள்பரல் ேரபிக்ேரே ேரத்திருந்ரன்.
அரின் அனதசி அடிக்ே தச்சுக்கு முற்றுப்புள்ளி
விழுந்து.
“ரவ்! ன்ணரன்ர நிணச்சிட்டு இருக்ேரன் அந்
ேனக்டரு? ல் அள்பர ேட்டிடம் ப்தடிய்ர ேட்ட
முடியும்? அதிேரரிேப விட்டு ஃதன் தரட
ச்சரன்...ேட்டிரச்சு. இன்னும் ன்ண ணுரம்?” அர்
110
ர ேட்டது இம்
இந்து ேரண்டிருக்ே இது விக் அண்ன் தற்றி
உரடல் ன்தது சுந்துக்கு சரல்னரன விபங்கிது.
சனணமின்றி ேரபி தருகிவிட்டு, சிப்தட்டு உர்வு
துடத் முேத்துடன் ளிறிணரன்.
‘ேல்ரரம்? அந் தந்த்து ன ரிர இல்னர
இந்ரளுக்கு அந் ரர்த் உச்சரிக்ே கூட ந்த் குதியும்
இல்ன. இதுன இரு சரல்ந தரண் ரன்
ேட்டணுரம்...ன் ணசு சரல்னணும்! இ ரன் ணும்னு
ன்ணரட இம் ேட்ேணும்!’ ேட்டுக்ேடங்ேரல் கிபம்பி
ேரதத்தில் ஸ்டீரிங் வீன ஏங்கிக் குத்திணரன்.
‘ ...இந் வீட்டுன ரம்த மூச்சு முட்டுது....ன்ணரன
முடின. ஷிப்ட் ஆகிடநது தட்டர்....’ அன் னிரே
தரய்விடுது தற்றி தீவிரே சிந்திக்ேத் ரடங்கிணரன்.
அலுனேம் சல்ன ணமில்னரல் ரற்றுப்தரயில்
ேடற்ேக்கு ேர சலுத்திணரன். அன்று அதிசரே சற்று
ே மூட்டரே இருக்ே, யிலின் உக்கிமின்றி ேடற்ேரற்றின்
விச சற்று அதிேரே இருந்து. வின்ட்ஸ்க்ரீண இநக்கி
ேத்தில் முேத்தில் ரதி ேடற்ேரற்று, ணத்தில் ரிந்து
ேரண்டிருந் ேரத ருப்த சற்ந சரந்ப்தடுத்திது.
ேண்மூடி சீட்டில் சரிந்து ேரண்டரன். தூத் ரிந் நீனக்
ேடலும் ஆர்தரிக்கும் அனயின் ஏசயும் ட்டு சிந்யில்
111
யமீர
நிந, ேசப்தரண நிணவுேளின் மிச்சத் அவ்கி
இற்ேயின் தரச... சப்மின்றி சுத்ம் சய்து. ரடிேள்
நிமிடங்ேபரே தல்கிப் தருே, தத்து நிமிடங்ேளில் ன்ண
நினப்தடுத்திக் ேரண்டு ழுந்து விட்டரன்.
ணத்தின் ேரதம் முற்றிலுரே டிந்து தரயிருக்ே... ‘அர்
அப்தடித் ரன்னு ரிஞ்சும் அப் தரர்த்து ேரதப் தடநது
ன்ணரட முட்டரள்ணம். இனி இந் முட்டரள்ணம் சய்க்
கூடரது. ஷுட் யரன்டில் ஹிம் இன் ச்சூர்ட் !
ணசுக்கு பிடிச்ச விங்ேப நிணக்ேணும்...ண்டர
குப்தேப எதுக்கித் ள்பணும்...’ ன்று ண்ணிக் ேரண்டதடி
ேரக் கிபப்பிணரன். ‘பிடிச்ச விம்’ ன்நதும் ஷ்ரவின்
நிணவு , முேம் ன்ணரல் புன்ணேப் பூசிக் ேரண்ட
அணரல் விர்க்ே இனவில்ன.
அனுக்கு ேல் தன ட்டங்ேளில் ஆட்ேள் இருந்ரலும்
அளின் அணுகுமுநயில் இருந் ர எரு ேர்ச்சியில்,
அன் அளின் ேரரிக்ேக்கு உடன்தட்டரன். அளுட
ேல்ேப அன் ேரஞ்சம் குறுக்குசரல் ஏட்டி சரி தரர்க்ேவும்
நவில்ன. ன்நரலும் அளிடம் அ ளிப்தடுத்திக்
ேரள்ப அனுக்கு ணமில்னரன இருந்து.
அள் சர்ச்சயில் சிக்கி தரலிஸ் அதிேரரியின் ேள்
ன்த அறிந்திருந் ேரத்ரல், அந் சர்ச்சக்குரி
112
ர ேட்டது இம்
அசில்ரதியின் ேன் அளுட ணரட்டத்
துல்லிரே ேணித்திருந்ரன். அள்தரல் ேரஞ்சம் ேரஞ்சரே
ேனிந்து ேரண்டிருந்ரன்.
113
யமீர
அத்திரம் 8
114
ர ேட்டது இம்
“சரர்! அது ரரண் க்ரூப் பிணரமி...றுதடி கூப்பிட்டு தசி
தரர்க்ேனரம்...” இனின் ேரதம் ேண்டு அந் அதிேரரி ன்று
முழுங்ே....
“சர ரட்....?” அ இடட்டின் அப்தரது ரன்
ந்து விழுந் யிலில் தரர் ஏட்டிணரன்.
அது, ேரஞ்சீபும் ஆட்சிர் தவியிலிருந்து அண
தூக்கிடித் ரறுல் உத்வு.
சட்டன்று “ரர்க் ஸ் அன்ட்”(mark as unread)
ணபில் சய்ன், ரரே க்ேப்தட்டிருந் அந் ல்
அள்ளும் நிறுணத்துக்ேரண தர்மிட்ட ேன்சல் சய்யும்
உத்வில் சுளித் உடுேளுடன் ேரப்தமிட்டரன்.
“ல் ரபிரக்ேள்... சட்டவிர ஆக்கிமிப்தரபர்ேளுக்கு
சிம் சரப்தணரே விபங்கி ேரஞ்சீபும் ேனக்டர் அதிடி
தணியிடரற்நம்! ணரேர தரேர?? க்ேளுக்ேரே
அதிேரரிேபர? ஆட்சிரபர்ேளுக்ேரே அதிேரரிேபர??”
ஸ்க்ரலிங்கில் சய்தி ஏடிக் ேரண்டிருக்ே அன்ந
இவுக்ேரண விர நிேழ்ச்சிக்ேரண வியூேங்ேப குத்துக்
ேரண்டிருந்ரன் சுந்த்.
“ேரஞ்சீபும் டிஸ்ட்ரிக்ட் ரிடர்ட் முன்ணரள் ேனக்டர்
அருள்ரஸ் இப்த ரண்டு நிறுணம் டத்திட்டு இருக்ேரர்...
சமூே ஆர்னர். அப் பிடிங்ே....ரம்த ர்ரண
115
யமீர
னுர்....இன்ணக்கு விரத்துன அர் ேனந்துகிட்ட
ஆேணும்...அப்புநம் ஆளுங்ேட்சி திர்ேட்சி சரர்தர ந்
ஸ்தரக்ஸ் தர்சன் ந்ரலும் தரல்ன.. டரன்ட் ன்ட்.
அப்புநம் அந் சமூே ஆர்னர் னரர்....அர் தர் ன்ண??”
சரடக்கு தரட்டதடி ரசித்ரன்.....
“அந் ங்ஸ்டர்....ல்னர ேள்வி ேட்டு தரபந்து
ேட்டுர...ஆ ஊ ன்ணர தப்ளிக் லிடிேன் ஃதல்
தண்ணுர....” மிே ஆர்ரே ன்னுட குழுவுக்கு
ஆனரசண ங்கி எருங்கித்துக் ேரண்டிருந்ரன்.
“சரர்! விரம் நீங்ே டத்துறீங்ேபர...இல்ன...?” நிேழ்ச்சி
இக்குணர் மிேத் க்ேரய் விண...
“இல்னல்ன....ேரஞ்ச ரபக்கு ரன் னம்னட்ன இல்னர
இருக்கிநது ரன் ல்னது. ம் சீனண
சரல்லுங்ே...ல்னர தண்ணுரர். டரக் டு ஹிம்...” ன்நன்,
சீனண த்து விரத் டுத்துச் சல்ன
ண்டி விம், ேட்ேப்தடண்டி ேள்விேள் குறித்து
ஆனரசண ங்கிணரன்.
“சரர்! ன்ண ரன் ர ேள்விேப முன்கூட்டி குத்து
ப்பரன் தண்ரலும் ம் அப்தடி டர்ட் தண்ணி ந
திசன விரத் டுத்துட்டு தரயிடநரங்ே. சின சங்ேள்ன
விரத்ரட ரக்ே ேள்விக்குறி ஆகிடுது...இணரன ன்ண
116
ர ேட்டது இம்
தன்னு ணசு றுத்து தரகுது... ” அணத்து நிேழ்வுேபயும்
அன் அடிரம் சன்று அனசும் திநயுட
சீனன் சற்ந சங்ேடரண ண நினயில் இருப்தது புரி,
அண அச் சரன்ணரன். தசம் ருவித்து தருேச்
சய்ரன்.
“ணக்கு புரியுது சீனன்! தட் ம் ன று
சய்நங்ேளுக்கு ண்டண ரங்கி குடுக்ேநது இல்ன....
சய்திேப க்ேளுக்கு ேரண்டு தரய் சர்க்கிநது. இன்
மூனர, பிச்சணேப திச திருப்பும் அசில்ரதிேப
க்ேள் இணம் ேண்டுக்குரங்ே. வி ஷுட் கீப் தி பீபிள் ல்
இன்ஃதரர்ம்ட்... ம் ன ர சய்ரம். ரற்நம்
ேரஞ்சம் ேரஞ்சர ரும்னு ம்புரம்...” ன்று சரல்லி
புன்ணேத்ன், ணது டபிளின் மீதிருந் தன்
ஸ்டரண்டிலிருந் ரசேத் சீனனுக்கு திருப்பிக்
ேரண்பித்ரன்....
“சரர்ணர ஸ்னவ் ரியின்னு அர்த்ம்(Slave I remain).
அடிர இருக்ே விருப்தர சீனன்...?” ேள்விரய்
ரக்கிண புன்ணேரல் திர்ேரண்ட சீனன்...
“உங்ே அன்புக்கு ப்தரதும் ரன் அடி ரன் சரர்...”
ண... ‘உங்ேபத் திருத் முடிரது’ ன்தது தரன இடமும்
னமுரய் னசத்துச் சிரித்ரன் சுந்த். ணக்கு கீ
117
யமீர
தணிபுரிதர்ேளும் ன்ண தர் சரல்லி அப்த
விரும்பிணரன். ணது நிறுணத்தின் ஊழிர்ேப ணது
உநவுேபரே தரவித்ரன்.
ணது தணிரபர்ேளில் னும் சற்று சுங்கி இருப்தது
தரனத் ரன்றிணரல், அர்ேளுக்கு ம் ேரடுத்து அர்ேப
உற்சரேப்தடுத் அன் றி இல்ன.
சங்ேடம் ரறி, முேம் ளிந்து உநசரேரே விரத்
டத்துரே உறுதிளித்து விடதற்நரன் சீனன்.
விக்கின் தணி ரறுல் உத்வு அணத்து ப்பிலும்
திர்தரர்க்ேப் தட்ட என்று ரன். னினும், இது தரன்ந
நிேழ்வுேப திர்ப்பின்றி ேடந்து சல்ன க்ேபரல் முடிதில்ன.
அது ணரேத்தின் ற்றி ணனரம்.
க்ேள் னன் ேரக்கும் அதிேரரிேள் அருகிப் தரயிருக்கும்
இன்ந ேரனேட்டத்தில், விக்ேப் தரன்ந ர்ரண
அதிேரரிேப சல்தட விடரல் டுக்கும் ஆட்சிரபர்ேள் மீது
க்ேளின் ேரதம் கிளிர்ந்ழுந்து.
ேரஞ்சீபும் ரட்ட க்ேளும் அத்ே உர்வுேப
பிதிதலித்ணர். தனறு ரண்டு நிறுணங்ேளும் சமூே
ஆர்னர்ேளும் என்றிந்து தரரட்டத்துக்கு அப்பு
விடுத்திருந்ணர். ேனக்டர் அலுனே பரேத்தின் முன்
உண்ரவிம் இருக்ே அனுதி ேரரி தரரட்டேரர்ேளுக்கு
118
ர ேட்டது இம்
தரலிஸ் அனுதி றுத்து. ட மீறி உண்ரவிம்
இருக்ே முன்நர்ேப தரலிஸ் டிடி டத்தி ேனத்து.
அற்கும் அடங்ேரர்ேப ேது சய்து னில் ற்றிது.
ஆணரல் இதில் மிகுந் ஆச்சர்ம் ன்ணன்நரல்,
அதிேரம் இல்னர தவிக்கு தூக்கிடிக்ேப் தடுரர் ன்று
அணத்துத் ப்பிணரும் திர்தரர்த்திருக்ே, மிே அதிேரம்மிக்ே
ணிேரி ற்றும் தத்திப் ததிவுத் துநயின் து
இக்குணரே விக் தணியிட ரற்நம் சய்ப் தட்டிருந்ரன்.
“யயயர.....ஆண்ட்டி க்பரக்ஸ்...!” ரய்விட்டு சிரித்துக்
ேரண்டிருந்ரன் சுந்த்.
“க்ேபரட ர அடக்ே அருக்கு தர்ஃபுல்
தரஸ்ட் குடுத்ரச்சு. அ ட்ரன்ஸ்தர் தண்ணி
அசில்ரதிேப தட்ச்அப் தண்ணிரச்சு. கிரிமிணல் மூபடர
சரமி! தட், இது எரு ேன மீடிரவுக்கு கிடச்ச ற்றின்னு
டுத்துக்ேனரம்...” தி அர்ந்திருந் ரர அனின்
சிரிப்பில் ேனந்து ேரண்டரள்.
“நீ ரண முல்ன அ னம்னட்டுக்கு ேரண்டு
ந். க்ேள் தரரட்டம் தத்தியும் ச ேஜ் குடுத்.
டம்மி தரஸ்டுக்கு தரட்டர அயும் இஷ்யூ ஆக்கி கிழி
கிழின்னு கிழிப்த....ப்தடிர ல்னர இண்டஸ்டிங்ேர தரழுது
தரகும். இனி இருக்கு தரரு ேனர்புல் ேச்சரி....”
119
யமீர
“ர ரர! ரி ய்ப்பு தண்ணிட்டு இருக்குந
தமுனேளுக்கு ல்னரம் இப்த புளி ேக்குது. சரர்ஜ்
டுத்ரருன்ணர அதிடி ஆட்டம் ரன்...க்கு திணம் திணம்
ஸ்கூப் ரன்...” சித்துச் சிரித்ரன் சுந்த்.
ேட்டதிலும் எரு ல்னது டந்துவிட்டரே அர்ேள்
சந்ரஷித்து இருக்ே, இனி விருக்கும் நிேழ்வுேள்
அணயும் புட்டிப் தரட்டு அணேரண்டரரே விழுங்ேக்
ேரத்திருப்த, ேரனம் ட்டு அறிந்திருந்து.
அடுத் இரு ரட்ேளும் சுந்திடமிருந்து யரய் யனர
ன்ந அபவில் கூட ந் சய்தியும் இல்னரல் தரே, அன்
ன்னுடன் தசி ேணர ேற்தணர ன்ந ப்தரட்டுக்கு
ஆபரணரள் ஷ்ர.
அனுடணரண உரடலும் முற்றிலுரே டலீட்
சய்ப்தட்டிருக்ே... ‘அணப் தத்தி ரசிச்சு
சக்ேனரஜிேனர அஃதக்ட் ஆகிட்டணர?’ உள்ளுக்குள்
குரேக் கும்பிப் தரணரள்.
ரய்க்கு உடல்னமில்னரல் தரண பிநகு வீட
ருத்துண தரன்ந ரற்நத்க் ேரடுக்ே, மிகுந்
அர்ச்சிரே இருந்து. சன்ண அளுக்கு அவ்பரே
தக்ேமில்னர இடரே இருந்து. தணி நிமித்ரே
தற்நரர் ஊர் ஊரே தப்தட்டிருக்ே, தரும்தரலும் தள்ளி
120
ர ேட்டது இம்
ேல்லூரி ேரனங்ேள் விடுதியின ேழிந்திருக்ே, இளும்
ம்பியும் சந்தித்துக் ேரள்து கூட விடுமுந ேரனங்ேளில்
ட்டு ன்நரகிப் தரணது. அளுக்கு மூச்சு முட்டுது
தரலிருந்து.
அநக்குள் ட்டிப் தரர்த்ரள். அம்ர நின ேரள்பரல்
தடுத்திருப்தது ரிந்து. சரத்துக்குடி பிழிந்து அதில் சிறிது
க்ளுேரஸ் விட்டு டுத்துக்ேரண்டு, அருகில் சன்நர்ந்து
ஆரய் அரின் முன்ே ருடிணரள்.
“ன்ணர தண்ணுது? ேரஞ்சம் இந் ூஸ் குடிங்ே....”
ல்ன ழுப்பிணரள்.
“உடம்தல்னரம் ேரதிக்ேந ரதிரி இருக்கு-டர! இப்தடி
ேஷ்டப்தட்டு இந் உயிப் பிடிச்சு நிறுத்தி ரன் ன்ண சய்
தரநன். ன்ண அதிர தரே விட்டுடு-ர! எரு
கீரவுக்ே இப்தடி இருக்கு....ன்ணரன முடின ர.....”
சரல்லிதடி ம்பித் ம்பி அழுரர்.
ன்ண சரல்லித் ற்றுது ன்ந புரிரல் ல்ன
தசத்ப் புேட்டிணரள். அரின் லியில் ேரஞ்சத்
ரங்கிக் ேரள்ப முடிந்ரலும் னரம் தரனத் ரன்றிற்று.
அருக்கு மிேப் பிடித் தக்திப் தரடல்ேப அருட
ரதலில் ல்லி எலியில் ஏடவிட்டரள்.
121
யமீர
“அதிேம் ரசிக்ேரதீங்ே ர. தரட்டு ேளுங்ே.....ேண்
மூடி தடுங்ே...” அது விழிேளில் ங்கி ேண்ணீ துடத்து
விட்டுப் தடுக்ேச் சய்ரள்.
ணத் திச திருப்பிக் ேரள்ப ன்னுட னப்டரப்த
உயிர்பித்து அடுத் அத்திரத் சரி தரர்த்ரள்.
ஜுவாலை - 4
‘அம்ர இருக்குந ணநினயின இப்த முழுைர
யும் ைரல்நது ைரி இல்ன’ அபிணவ் ைய்
ேரரித்தின் வீரிம் அபயு அைத்துப்
தரர்த்திருக்ே, ரயிடம் அச்ைய்திப் தகிர்ந்ரல்
அ ைரளிப்தது மிேக் ேடிணம் ன்தது அளுக்குப்
புரிந்து.
“ர! அபிணவ் ரபக்கு ரணரம். ரன்
யரலிடஸ் முடிஞ்சு ேர தரந இங்ே
இருக்ேரணரம்” ைரரம் தரனச் ைரன்ணரள்.
“பிள்பப் தரர்த்து எரு ரைரச்சு...ட்டும்...!”
ன்நதடி ழுந்து ைன்ந அன்ண விசித்திரேப்
தரர்த்ரள்.
122
ர ேட்டது இம்
‘தரர்டிங் ஸ்கூல்ன இப்தடி ல்னரம் அடிக்ேடி
அனுப்த ரட்டரங்ேன்ந ரைண கூட அம்ரவுக்கு
இல்ன...’ புத்தியும் ரைணயும் அருக்கு
ைலிந்து தரயிருப்தது அளுக்கு எருவி அச்ைத்
ற்தடுத்திது.
இவு, ம் ேழித்து ந் ந் யும்
உள்ரங்கும் அபவுக்கு நிரணத்தில் இல்ன. ணம்
றுத்துப் தரணது அந்திேரவுக்கு. ந்ப் புநம்
திரும்பிணரலும் முட்டு ைந்தில் தரய் முட்டிக் ேரள்து
தரலிருந்து அளின் நின.
தணி ஏய்வு தற்றிருந் ட்டு எருரின்
துயுடன் றுரள் ந்து ைர்ந்ரன் அபிணவ். ல்ன
உரே டு டுன்றிருந்ரன். தருக்ேள்
பூத்திருந் ேபரண முேத்தில், ரன் ைய்
ேரரித்தின் அரண ேேள் மிச்ைமிருந்ண.
உநக்ேமின் ேரரே ேண்ேள் த்ண சிந்து
கிடந்ண.
ல்லி குலில் அந் ரண னிர் டந்
நிேழ்வுேபச் ைரல்ன, ேணத் திரும்பித் திரும்பி
123
யமீர
முநத்தடி விங்ேப உள்ரங்கிக்
ேரண்டரர் ந். சிந் ேண்ேள் லும் ேனங்கிப்
தரே, துடத்தடி உள்ப ந்ரன் அபிணவ்.
னரள் ேரபி தனேரம் ேரண்டு ந்து
ேரடுக்ே, அர் உண்டு முடித்து கிபம்பும் கூட
ேரத்திருக்கும் தரறுயின்றி ேணப் பின்
ரடர்ந்து உள்ப ந்ர், அனின் ைட்டப்
தற்றி இழுத்து ப் ப் ண ேன்ணம் ேன்ணரே
அநந்ரர்.
“தரலீஸ்ேரன் பிள்பரடர நீ..? ஊர்ன
அணன் தைத்ரன் ைய்ரன். தசிணண
குந்திருந்ர நீ ன் பிள்ப......தூக்கு ரட்டிக்கிட்டர
ல்னரம் ைரிர தரயிருர....அறிவு
ேட்டண.....நீல்னரம் ஆம்பிப பிள்பன்னு
ைரல்லிக்ேரடர...க்ேக்ேடு....” ைரல்லிச்
ைரல்லி அடித்ரர்.
ஞ்சில் ே த்தடி திக்ப்ம்
பிடித்ரற்தரன நின்று விட்டரர் சுதி.
124
ர ேட்டது இம்
‘ர! அபிணவ் ேண்ர! ற்ேரன தண்ணிக்ே
தரர்த்திர....ன் ைல்...!’ தற்ந யிறு
ேனங்கிது. ேரின் அடிேளிலிருந்து ேணக்
ேரக்ேவும் திரணிற்று அதிர்ச்சியின் உச்ைத்தில்
ஸ்ம்பித்துப் தரயிருந்ரர்.
அப்தரது ரன் துயில் ேனந்து ழுந்து ந்
அந்திேர குறுக்ே புகுந்து ன்மீது சின அடிேபப்
தற்றுக் ேரண்டரள்.
“நீ துக்குடி டுவுன ர்ந? இன்ணக்கு அண
ன்ண தண்நன்னு தரரு. உன்ண ல்னரம் ேன
அடிச்ைர ைரி ரது டர...னட்டிரன தரடணும்.
தரலீஸ்ேரன் பிள்ப....ேத்து ேரண்பிக்ேந
விட்டுட்டு...ைத்துப் தரே தரர்த்திரடர..தடிப்
தன...!” இன்னும் அடிக்ே ேக்கு ரட்டரே துவும்
கிடக்குர ன்று சுற்றும் முற்றும் தரர்த்துக் ேரண்ட
அண விபரசித் ள்ளிணரர்.
“இல்ன-தர இனில் இல்ன-தர.....இனி
ரிர இருக்ேன் தர. அடிக்ேரதீங்ே தர....லிக்குது
தர....ரம்த லிக்குது தர.....” ைரரிரே விழுந்
125
யமீர
அடியில் ப்தரது கீ விழுந்ரணர, பின்னுக்கு
ேர்ந்தடி அடிேபயும் ரங்கிக் ேரண்டு அற்றிக்
ேரண்டிருந்ரன் அந் ததின் தரு தரனேன்.
அடுத்ர் வீட்டு வித்தில் எரு அபவுக்கு ல்
மூக்ே நுக்ே விருப்தம் இல்னர அந் ஏய்வு தற்ந
ட்டு, பர் இபம் தரு ரலிதன், அதிலும் ணம்
ரந் நினயில் இருந்ன், தற்ந ந்ரன
ய்ப் புடக்ேப் தடுக் ேண்டு ணம் ைங்ேடப்
தட்டுப் தரணரர்.
“ரன் கிபம்தநன் ைரர்...” ன்ந அரின் குலில்
அடிக்கு இடளி ேரடுத்து ளி ந்ரர்.
“ைரல்நன்னு ப்தர நிணச்சுக்ேரதீங்ே ைரர்!
பிள்ப விடி விடி தூங்ேன. ணசு ரம்த
ரந்து தரயிருக்ேரன். அப்தர ன்ண உண்டு
இல்னன்னு தண்ணிடுரருன்னு அணத்திட்ட
இருந்ரன். ைரரணம் ைரல்லிட்ட ந்ன்.
அடிக்ேரதீங்ே ைரர்....தரம்...” ணம் ரபரல்
ண்டிக் ேரண்டர் ேம் கூப்பி விட தற்றுக்
ேரண்டரர்.
126
ர ேட்டது இம்
“அந்நி னுர்....அருக்கு இருக்ேந அக்ேநன
எரு துளிரது தத்ருக்கு இருக்ேர....நீ
ழும்புடர.....” கிட்டத்ட்ட ங்கிக் ேரண்டிருந்
ம்பியின் அருகில் அர்ந்து அனின் சிே ேரதி
ழுப்பி விட முன்நரள் அந்திேர.
புடத் னப்பில் ரப் தரத்தி அழுே
ேட்டுப்தடுத்திக் ேரண்டு டம்பரில் நீக் ேரண்டு
ந் சுதி யில் அர்ந்து ேனின் ன
டுத்து டியில் கிடத்திக் ேரண்டரர்.
“உணக்கு எண்ணுமில்ன ரஜர! இந் அம்ர முேம்
உணக்கு நிணவு னர? நீ இல்னர நின
ன்ணரன ரங்ே முடியுர டர? உன்ண இப்தடி
தரர்க்ேர ன் உசிக் குடுத்து தத்ன்...?
ய்...!” புடத் னப்த நீரில் ணத்து
ேனின் முேம் துடத்து விட்டரர். ல்ன ேண்விழித்து
ழுந்ர்ந்து ேரண்டரன் அபிணவ்.
“ர ைரரி ர! இனி இப்தடி எரு
தத்திேரத்ணம் தண் ரட்டன். ரயின் முேம்
ருடிணரன். ல்ன ழுந்து ேரண்டரன். ன்னுட
127
யமீர
ட்ரல் தே டுத்துக் ேரண்டு அந ரக்கி
டந்ரன். அந்திேர ஏட்டமும் டயுரே அணப்
பின் ரடர்ந்ரள்.
“முல்ன முேம் ேழுவிட்டு ர டர! அம்ர ேரபி
ேரண்டு ரங்ே...த்ல்னரம் ைரிர ைரப்பிட்டு
இருக்ே ரட்டரன்...” ரயிடம் உத்தடி
ம்பியுடன் அநக்குள் நுந்து ேரண்டரள்.
“தப்தடர ேர! ன்ண ேரல் ேரக்ேர! இனி
அப்தடி தண் ரட்டன். து ந்ரலும் ஃதஸ்
தண்ணுன். இந் அப்தர முேத்துன ேரி
பூசுநதுக்ேரே.....”ைரல்லிதடி ேண்ேனங்கி
ம்பி ருங்கி அனின் ரள்தற்றி அத்து
ரனும் அருேர்ந்து ேம் தற்றிக் ேரண்டரள்.
“ணக்கு ப்ரமிஸ் தண்ணு அபி! ணக்கு நீ
ணும்-டர....அம்ர அப்தரவுக்கு பிநகு ணக்கு நீ
ரண-டர ல்னரம்....” அளின் குல் ளும்பிது.
“உன்ண ேண்ணுன தரர்கிந ணக்கு உயி
இல்ன-டர...”
128
ர ேட்டது இம்
“இல்னக்ேர! ப்ரமிஸ்...உன் ன அம்ர ன
ப்ரமிஸ்......ன்ண ம்பு....ரம்த ரைர
தசிணரனுங்ே....அனுங்ே தரர்ன் பிக்ைர்ஸ் ல்னரம்
தரர்கிரங்ேன்னு ரன் வினகி ந்துட்டன். அப்தர
இந் சுனயும் ன்ன்...இன் அருக்கு ரன்
பிநந்ரணரன்னு ேண்டதடி....” ற்ேரண்டு ைரல்ன
முடிரல் ைட்டன்று நிறுத்திக் ேரண்டரன்.
“ன் ன்ண தசிணர ணக்ேன்ணன்னு
இருந்திருக்ேணும். இனி அப்தடி இருக்ே
தகிக்ேநன்...” தீர்க்ேரய் ைரன்ணரன். முேம் ேழுவி
ந்து அன்ண டுத்து ந் ேரபிப் தருகிணரன்.
அன் முேத்தில் புதிரே அரும்பியிருந் ளிவும்
ன்ணம்பிக்ேயும் ேண்டு ரய்க்கும் ேளுக்கும் ைற்ந
ணக்ேன அேன்நது.
‘இண இந் பிஃப்டீன் டஸ்ன ேரஞ்ைம் ைரி
தண்னும். ேண்டிப்தர ேரத் கிபரஸ் எரு கிரஷ்
ேரர்ஸ் தரட்டு விடணும். கூட இருந்து ேரஞ்ைம்
டர்ட் தண்னும்...’ ணதுக்குள் திட்டங்ேள்
சுன்று ேரண்டிருக்ே...
129
யமீர
“அந்தி! திம் டரக்டர் அப்தரயின்ட்ன்ட்
இருக்கு...” ன்ந ரயின் குலில் ேனந்ரள். ேனின்
ேன எத்தித்து விட்டு ன்னுட
தருங்ேன த்டுத்தடி ேளுக்கு நிணவு
தடுத்திணரர் சுதி.
ஜணல் ைக்ேப் ரண ன்ந நிணவில்
அைட்டரே னைத் அந்திேரவுக்கு, ன மீது
இன்ணமும் ரிைரே குண்டு தரழிக்
ேரத்திருப்தது அப்தரது ரிந்திருக்ேவில்ன.
ஜுரன தற்றி ரியும்...
ரசித்து ஸ்தல்சக் சய்து ப்பரகில் ததிவிட்டள்,
சுந்துக்கு சஜ் ட்டிணரள்.
“யரய் சுந்த், ன்ண நிணவு இருக்ேர? இட்ஸ் மீ
ஷ்ர!”
“தீ தித்திக்கும் தீ...தரஸ்டட் க்ஸ்ட் அப்டட்....”
“இதில் விசர துவும் இல்ன.சர நிரணர ப்த
டம் கிடக்குர ரசியுங்ே...”
தரர்த் சுந்தின் உடுேள் ன்ணரல் புன்ணேயில்
விரிந்ண...
130
ர ேட்டது இம்
“யயர! ஸ்...டம் ன்ண டுநரங்ே தரன....”
ரய்விட்டுச் சரல்லின்...
“ன ேரஞ்சம் அதிேம்....அதுக்ேரே நந்துட்டன்னு
அர்த்ர??”
“இப்தவும் பிஸிர ரன் இருக்ேன். டம் கிடச்சதும்
ரசிச்சிட்டு சரல்நன். இன்ணக்கு ரன் விசம் துவும்
இல்ன.....” அன்ந திணத்தில் அனுக்கு விச ேல்
துவும் இல்ன ன்தப் புரிந்து ேரண்ட அபறியும்தடி
உத்ரன்.
ம் கிடத்து அப்ததி ரசித் பிநகு றுன
துவு ஏடரல் ஸ்ம்பித்துப் தரணரன். சிேக்குள் வில்
நுத்து அழுந் ேரதிக் ேரண்டரன்.
‘ணக்கு இப்தடி எரு அக்ேர இருந்திருக்ேனரம். ஷ்ர வில்
க் ரி குட் ர்! ணக்கு ஷ்ர
ணும்...ரழிர...ேரலிர... ணவிர...ன் பிள்பேளுக்கு
ரர...ணக்கு ல்னரமுர...’
அளின் ழுத்து ரயினரே அளின் ன்ேப முற்று
முனரே உர்ந்து ேரண்டனின் இம் அள் ட்டு
ண்டும் ன்று அடரே... பிடிரரே... ன்ரே...
ன்ரே ட்டுமின்றி மிே மிேக் ேரனரேவும் குல் ேரடுக்ேத்
துங்கிது.
131
யமீர
“அக்கும்தரது உதிக்ே முடிந்ரல் அற்குப் தரும்
நினவில்ன
நிணக்கும்தரது நினவு உதிக்கும் நினவு அக்ே
குலில்ன
ரக் ேட்டது இம்...
ரக் ேட்டது இம்...
வில் ரட வில்ன...
ேம் தடவில்ன
இதுதரல் எரு இயில்ன...”
ணதுக்குள் சரணர சர்ேம் மிே இனிரய் அனுக்ே
அனுக்ேரய் உருகிப் தரட...அந் ரிேளின் ரக்ேத்தில்,
இனியில் அன் க்குருகி, ரனந்து தரணரன்.
132
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 9
133
யமீர
சரர தள்ளி ஆசிரிரே ரழ்த் ரடங்கி
யட்ரஸ்டரே உர்ந்து, ன்ணனம் ன்த துளியும் இன்றி
பிள்பேள் பிள்பேள் ன்ந ரழ்ந் னிர்...
‘ரன் ஸ் தரஸ் தண்து, யரி ஸ்டட்ஸ்ன ன
கிடச்சு தரணது அருக்கு தரி சந்ரம்ணர...ங்ே
ண்டு தருக்கும் அப்தர சந்ரப் தடுத்திப் தரர்கிநது
ரன் தரி சந்ரம்.’ ணதுக்குள் ண்ணிக் ேரண்டன்...
“ல்னர ன் ரய் தண்ணுங்ேப்தர! அ சம் உடம்த
ரக்கிர தரர்த்துேரங்ே...” ண....
“நீ ப்த புது தரஸ்ட்ன ரயின் தண்ந? ேரஞ்சம் தரர்த்து
டந்துக்ேர விக்! அணரசிர தரிரளுங்ேப
தேச்சுக்ே ண்டரம். அன்ணக்கு சுந்த் ட்டும் ேல்
னன்ணர....ற்ேரண்டு ரசிக்ே முடின.....ணக்கு
ததச்சு தரச்சு.” அரின் குலில் தற்நம் கூடிக்
ேரண்ட சல்து அனுக்குப் புனப்தட, இடயிட்டரன்.
“அப்தர! இந்ப் தவிரட சரன இது ரண! அப்புநம்
அதுக்கு சுங்கிணர ஆகுர? நீங்ே ரம்த ரர்ரி தண்றீங்ே.
ரன் ன்ண சின்ண பிள்பர...தரர்த்து டந்துக்ேநன். ேனப்
தடரதீங்ே...” ன்று ற்றிணரன்.
134
ர ேட்டது இம்
ரற்றி ரற்றி அப்தர, விணரதினி, யரி ன்று ல்னரரும்
அட்ஸ் தரழி ரடிக்ேரே இருக்ே ேரஞ்சம்
அர்ச்சிரே இருந்து.
“ரர ன்ண சரன்ணரங்ே?” ன்நதடி ந்ர்ந்
விணர னசரே முநத்ரன்.
“உன் ன ரண? அப்தரட்ட தரட்டு விட்டு டிக்ே
தரர்க்கிந....ரர் ன்ண சரன்ணரலும் ன் ன ரன்
தரர்த்து ரண ஆேணும். நீக்கு தரக்ேர
இரு....தரிரளுங்ேப தேச்சுக்ேரன்ணர.....ரன் ன்
ேட ப்தடி சய் முடியும்?” ேரதம் முணுமுணுன்று
கிபம்பிது அனுக்கு.
“சரி சரி ேரபிச்சுக்ேரதீங்ே! உங்ே ன இருக்ே அக்ேநன
ரண சரல்நரம். ர ர ண் டிசணர் புடயில்,
தரருத்ரண ேேளுடன் மிே ழினரே இருந்ரள்.
“தங்க்ஷனுக்கு டம் ஆச்சு. சீக்கிம் கிபம்புங்ே....நிந
டிக்னிடரீஸ் ர்ந இடம்..... சகியூரிட்டி அதிேம் இருக்கும்.
ேரஞ்சம் முன்ணரடி தரணர ல்னரருக்கும்...” ன்நதடி
குந் அனிடமிருந்து ரங்கிக் ேரண்டள்,
ம்ரவிடம் எப்தடத்து, அற்கு பக்கு ேரடுக்ே
ண்டி உவு தற்றி அரிடம் எரு முநக்கு இருமுநரய்
அழுத்தி சரன்ணரள்.
135
யமீர
“ரன் தரர்த்துக்ேநன் ர! நீங்ே ேனப் தடர தரயிட்டு
ரங்ே...” இப்தடி அர் சரன்ணரலும் அணிக்கு எரு முந
தரன் சய்து விணரதினி விசரரிப்தரள் ன்தது ம்ரவுக்குத்
ரியும்.
“ரனும் த்ணர ேனக்டர் வீடுேள்ன ஆபிசர் வீடுேள்ன
ன தரர்த்துட்டன் ர....உங்ேபப் தரனவும் ரப்
தரனவும் எரு ரடிப் தரர்த் இல்ன.” தரும்தரலும்
ல்ட்டு தண்ேள், வீட்ட, குந் தரல்
னரட்ேளிடம் தரறுப்த எப்தடத்து விட்டு
விட்டற்றிரே ப ரு ேண்டு தகியிருந்
ம்ரவுக்கு, இத்ம்ததியின் அன்பும் அன்ரன்மும்
பிள்ப தரசமும் மிகுந் ஆச்சர்த் அளித்து.
அரின் கூற்றுக்கு ததினரே, எரு புன்ணே சிந்தி
விடதற்றுக் கிபம்பிணரள் விணரதினி.
முன்ணரள் உச்சநீதின்ந நீதிததியின் ேனுக்கும், பிஸ்
அதிேரரியின் ேளுக்குரண திரு ற்பு நிேழ்ச்சி மிே
பிம்ரண்டரய் ேரனரேனரய் டந்து ேரண்டிருந்து.
ங்கு திரும்பினும் தச்சழுயின் தபதபப்பு...
எளிள்பம்.... முக்கிஸ்ர்ேள் பிதனங்ேள். ஆளுர், முல்ர்,
அசில் ேட்சி னர்ேள் ரடங்கி பிதன உச்சநீதின்ந
நீதிததிேள், தரர் ேவுன்சில் னர், க்ேறிஞர் சங்ே
136
ர ேட்டது இம்
னர்ேள், உறுப்பிணர்ேள், அதிேரரிேள், முன்ணணி தத்திரிே
அதிதர்ேள், ஊடேவினரபர்ேள் ன்று ங்கு ேரணினும்
அறிவுஜீவிேளும் பிதனங்ேளுரே இருக்ே, ேரல் துந மிே
ேணரே தரதுேரப்பு ற்தரடுேபச் சய்திருந்து.
ஆளுரும் முல்ரும் எருர் பின் எருரே ந்து
க்ேப ரழ்த்திச் சன்ந பிநகு சற்ந சனசனப்பு அடங்கி
இல்பு மீண்டிருந்து.
“ன் கூட நீயும் டக்கு ந்துடு சுந்த்!” ேயில்
கூட டிவினரண னர்ேரத்துடன் நின்றிருந் சுந்துக்கு
அப்பு விடுத்ரர் சத்ரரன்.
“இல்ன...உங்ே அடிதரடிங்ே கூட ரன் ன. நீங்ே உங்ே
ன தரருங்ே...” ன்நதடி அரிடமிருந்து வினகி மூத்
தத்திரிேரப ருங்கி ேகுலுக்கி னம் விசரரித்ரன்.
அசில்ேட்சித் னரின் ேணரே இருப்பினும், ந்
தக்ேச் சரய்வுேளுமின்றி டுவுநின நரல் சய்திேப
அளிப்தரல் ஊடேங்ேள் த்தியில் மிகுந் ற்த
சம்தரதித்திருந்ரன். க்ேப ரழ்த் ட ரக்கி
சன்ந பயில் விக்கும் விணரதினியும் திர்ப்தட்டணர்.
“யனர அண்ர! ப்தடி இருக்கீங்ே...” ன்குலில்
விசரரித்தடி ேகுலுக்கிணரன்.
137
யமீர
“நீ விஷ் தண்ணிட்டு ர! ரன் டனிங் யரல்ன
இருக்ேன்.....” அங்கிருந் க்ேள் ள்பத்தில் சரி தச
முடிரது ன்ததுர்ந்து விக் டனிங் யரல் ரக்கி
முன்ணறிச் சல்ன, இன் விணரதிநிப் தரர்த்து
னசத்து புன்ணேத்தடி ட ரக்கிச் சன்நரன்.
‘எஹ்! இங்ே ண்டு தருக்கும் ற்ேண அறிமுேம்
இருக்ேர?’ தரதுேரப்பு தணி எருங்கித்துக் ேரண்டிருந்
ர னின் தரலீஸ் ேண்ேள், அர்ேளின் இரு நிமிட
உரடன தடம்பிடித்துக் ேரண்டது.
‘ேரஞ்சம் ண்டு தயும் ேண்ேரணிக்ேணும். ப்தடி
ப்பரன் தரட்டு ேரய் ேர்த்தியும் அந் ேனக்டர் தன தூக்ே
முடிர தரச்சு. ல் ரமூல் ரத்ர ே விட்டு
தரயிடுச்சு. இனி ணிேரின புகுந்து ன்ண தண்
ேரத்திருக்ேரணர...இதுன க்ேள் சல்ரக்கு ந....’ குயுக்திரய்
ரசித்தடி இருயும் தரர் ட்டத்தினுள்ப
உட்புகுத்திக் ேரண்டரர் அந் தரலீஸ் அதிேரரி.
‘இன் ரன் அந் ேரன முற்சி னர ேஜ்
தண்ரன். ப்தடி ேல் கிடச்சிருக்கும்? ஏட்ட ங்ேன்னு
ேண்ட பிடிக்ே முடின....’ தந்ரதஸ்து னயில் உடல்
ஈடுதட்டிருந்ரலும் மூப ன்ணர சுந்த்யும்
விக்ேயு சுற்றி ந்து.
138
ர ேட்டது இம்
சுந்த் உவுப் தகுதிக்குச் சன்று துந சரர்ந்
ண்தர்ேளுடன் அபபரவிதடி, ‘உண்டன்’ ன்று தர்
தண்ணிக் ேரண்டிருந் தரது மீண்டும் விக்ே சந்தித்ரன்.
“ேங்ரட்ஸ் அண்ர! ணிேரினயும் புகுந்து ேனக்ே
ணரர்ந் ரழ்த்துக்ேள்...!” ண...
“இப்தடி த்தி விடுங்ே சுந்த்!” தரய்ரய் ேரதம்
ேரட்டிணரள் விணரதினி.
“குந் அச்சிட்டு னர அண்ணி? ரம்த
க்வுட்...அச்சிட்டு ந்ரலும் ேஷ்டம் ரன் இல்னர!”
ரண ேள்வி ேட்டு ரண ததிலும் சரன்ணன்...
“வீட்டுக்கு ந்து தரர்கிநன் ப்ரீர இருக்கும் தரது. யரி
ப்த ரன்?” ன்று இல்தரய் விசரரித்ரன்.
இர்ேளின் இல்தரண ர அந் தரலிஸ் ேண்ேளில்
ததிரகிக்ேரண்டிருக்ே, விக்ே அனுட தட்ச் ட்ஸ்
சினர் சூழ்ந்து ேரள்ப, கிபம்த த்னித்ரன் சுந்த்.
ரர்த்ரய் தரர் சுன விட்டனின் ஊடுருவும்
ர்ணலிஸ்ட் ேண்ேளுக்கு அந் தரலிஸ் தரர் ப்தவில்ன.
‘ேரட்! அது ஷ்ர அப்தர... ன்ண ன் இப்தடி சந்ே
தரர் தரர்க்கிநரர்?’ அன் ண்ணிக் ேரண்டிருந்
பயில் அ அண ரக்கி ந்ரர்.
139
யமீர
“யனர மிஸ்டர் சுந்த்! ம்தர் என் நியூஸ் ன்சிரட
சீஃத சந்தித்தில் ணக்கு ரம்த கிழ்ச்சி....” ன்நதடி
ேகுலுக்கிணரர்.
“ரன் ர ன்...” ன்று அறிமுேப் தடுத்திக்
ேரண்ட கூர்ந்து ரக்கிணரன். மூன்று ட்சத்திங்ேள்
என்நன் பின் என்நரே இருக்ே அற்கு கீ ஆங்கினத்தில் TPS
ன்றிருக்... ற்ேண ணக்குத் ரிந்திருந் ேன உறுதிப்
தடுத்திக் ேரண்டரன்.
“ஸ் மீட்டிங் யு சரர்....” ன்நரன்.
“இங்ே க்வுட் ரம்த அதிேர இருக்கு. ரய்ப்பு
கிடச்சர இன்ணரரு சந்ர்தத்துன சந்திக்ேனரம்....” ல்ன
ேன்று ேரண்டு திரும்பின், ந், த்தி அச்சர்
சச்சிரணந்னுடன் தரதுேரனர்ேள் புடசூ, அர்ேளுக்ேண
பித்ேரே ற்தரடு சய்ப்தட்டிருந் டனிங் யரல் ரக்கி
சல்க் ேண்டரன்.
‘அப்தடி ேண்டுடனரம்...ப்ரீத்ர ந ந்திருக்ேர....’
ண்ணிதடி கிபம்பிணரன்.
“ம்பி, அப்தர ேரட அச்சிட்டு ச் சரன்ணரர்....”
அப்தரவின் னி சனரபர் நின்றிருக்ே....
140
ர ேட்டது இம்
‘ரன் ன் ஏடி எளிணும்? ேர அதௌட் இட்
சுந்த்... ஸ்ட் தஸ் இட்...” அனின் இல்தரண கும்
னதூக்கிவிட, அரடு இந்து டந்ரன்.
ந் அறிமுேப் தடுத்தி க்ே, “சுந் ல்னர
ரியு...அர் ழுப்புந ேள்விேள் ரன் டல்லி
தரயு....” சரல்லிதடி ேம் குலுக்கி சச்சிரணந்னிடம்
ரிர நிமித்ரய் ஏரிரு ரர்த்ேள் தசிணரன்.
“யரய் சுந்த்! ப்தடி இருக்ே...?” ன்நதடி அருகில் ந்து
நின்று ேரண்ட ப்ரீத்ரவிடம் னசரய் புன்ணேத்து “தன்”
ன்நரன்.
மிே அேரே உட அணிந்திருந்ரள். தரருத்ரண
ேேள் அபரண க்ேப், ரேரீே ரற்நம், ேரண்தர
சுண்டி இழுக்கும் தகு ல்னரமும் இருந்து. அணத்யும்
உள்ரங்கிக் ேரண்டன் ‘கூட ேண்ணுன எரு ேதடமும்,
அேம்தரத் நக்குந தரய்யும் இருக்கு....’ ன்று
ண்ணிக் ேரண்டரன்.
“ ரயின் அஸ் சுந்த்....” உவுக்கு ங்ேளுடன் இந்து
ேரள்ளும்தடி அப்பு விடுத்ரிடம்...
“ங்க்ஸ் சர்! தட் ம் ஆல்டி டன் வித் இட்.....”
ன்நதடி விடதந த்னிக்ே....
141
யமீர
“எஹ் ர சுந்த்! ணக்கு நீ ேம்தனி குடுத் ஆேணும்”
சிணுங்ேனரய் சரல்லிதடி அண லும் ருங்கி,
சுரதீணரய் அனின் ேக்குள் ணது ே நுத்து
ேரக்கி தரட்டு ரளில் சரய்ந்து ேரண்டரள் ப்ரீத்ர.
தரிர்ேள் முன்னினயில் ணது விருப்தமின்
ேரண்பிக்ே இனரல்... "ஏே, ஸ்தன்ட் சம் டம் வித் யு...”
ன்று அப அத்து ந்து அளின் ேட்டு
உவு டுத்துக் ேரடுத்ரன். ணக்கு ப்ரூட் சரனட் ற்றும்
டசர்ட் டுத்துக் ேரண்டரன்.
அளுட தரழுது தரக்கு, ண்தர்ேள் ட்டம் ன்று
மிே சுரஸ்ரய் ேடித்ரன். அனுட ம்தர் ேட்ட
தரது ‘னழுத்’ ன்று அவ்பரே உதரகிக்ேர
ம்த சவ் சய்து ேரடுத்ரன்.
“ணக்கு ந சின ன்ேஜ்ன்ட்ஸ் இருக்கு...சீ யு சம்
டம் னட்டர்” ன்நதடி அளின் சிணுங்ேனயும் ல்லி
ேரஞ்சனயும் ேண்டுேரள்பரல், அள் ந் இருந்
இடத்துக்கு அத்து ந்து, அரிடம் விட தற்றுக் கிபம்பி
விட்டரன்.
ேரரில் றிதும் ‘யப்தரடர’ ன்றிருந்து.
142
ர ேட்டது இம்
“ேரஞ்ச த்துக்ே இப்தடி இருக்ே....ேரனம் முழுக்ே
இந் ரதிரி தரண்ணு கூட ஸ்தன்ட் தண்ணிணர??
ேரட்...சத்ன்!” ரய் விட்டு புனம்பிக் ேரண்டன்...
‘ேண்டிப்தர ரபக்கு மீடிரன ரங்ே ண்டு தரும்
எண்ர இருக்குந தரடரஸ் ந்துடும். ஷ்ர ரிரக்ஷன்
தரர்க்ேணும்...’ ணக்குள் சிரித்துக் ேரண்டரன். ணம்
ன்ணறிரல் அளின் நிணவுேளில் மூழ்கிது.
அளின் நிணவுேள் ற்தடுத்தும் கிபர்ச்சியிலும்
ருக்ேத்திலும் ம்யிலும், புள்ளி எரு சவிகித்க் கூட
ப்ரீரவுடணரண அணி அபபரல் அனுள்
ற்தடுத்வில்ன ன்த உர்ந்து அனின் உடுேள்
புன்ணேயில் உநந்ண.
“மீட் தண்னும் அப.....ஸ் சூன் ஸ்
தரசிபிள்...ரம்த ரள் இப்தடி ஏட்ட முடிரது...தட் யௌ??”
உடுேள் அனிச்சரய் முணுமுணுத்ண. அளுட
ந்யின் ஊடுருவும் தரர் அசந்ர்ப்தரய் நிணவினரடிது.
‘ேரட் டு பி ரர் ேர்புல்....’ ணம் ச்சரிக்ே ணி
அடித்து.
ரசித்தடி வீடு ந்து சர்ந்ரன். இவில் அளுக்கு
எரு யரய் சரல்ன ணம் துடித்ரலும் சிப்தட்டு
ேட்டுப்தடுத்திக் ேரண்டரன்.
143
யமீர
‘அப ந்து ‘யரய்’ சரன்ணர இ விட கிக்ேர
இருக்கும்...’ ணக்குத் ரண சரரணம் சரல்லிக் ேரண்டு
உநங்கிப் தரணரன்.
றுரள் சன்ண ேமிணர் அலுனே பரேம் த
தண இங்கிக் ேரண்டிருந்து.
“சரர்! இரட தன்ணண்டு தன்ட்ஸ் புேரர்
குடுத்திருக்ேரங்ே. எவ்ரருத்ரும் ரற்தது னட்சம்
குடுத்திருக்ேரங்ே. தபஸ்டூ ரிசல்ட் ந்து தத்து ரள் ஆகிடுச்சு.
தம் சீஸ் தண் ஆபிச ர சீல் ச்சுட்டரம். அசரக்
ேர் ஆபிஸ்ன தரய் ேட்டர ஸ்தரன்ஸ் இல்னன்னு
ல்னரரும் ேரதிச்சு தரய் இருக்ேரங்ே சரர்!” னதிேரரிக்கு
ேல் ேரடுத்துக் ேரண்டிருந்ரர் அந் து ஆய்ரபர்.
புேரர் ேரடுத் தற்நரர் தனரும் மீடிரவுக்கு முேம்
ேரட்ட றுத்ணர்.
“ங்ேளுக்கு தம் திரும்த கிடச்சர தரதும்...சீட்
கிடக்ேனன்ணரலும் தரல்ன. மீடிரவுக்கு முேத்
ேரண்பிச்சர கிடக்குந தமும் கிடக்ேர தரே
ரய்ப்பிருக்கு...ப்ளீஸ்” ன்று றுத்ணர்.
ற்ந ரிதரர்டர்ேள் ேனந்து தரே ேரத்திருந் பின்
ரிதரர்டர்ேள், அர்ேப னி டக்கிணர்.
144
ர ேட்டது இம்
“நீங்ே முே ேரட்ட ண்டரம்...தரருங்ே ேர ஆப்
தண்ணிட்டரம். உங்ே ப்பு ேருத்துக்ேப ட்டும் சரல்லுங்ே.
உங்ே தர் கூட ளி ரது” ன்று ேரய் ேக்ே...
“தரலிஸ் ேது தண்ணிண மூணு தயும் ரங்ே
இது தரர்த் இல்ன. ரங்ே தம் குடுத்து இங்ே
கிட்ட கிடரது. இத்ண தர் புேரர் குடுத்தும் ரரண்
குழு அதித தரலிஸ் இன்னும் விசர தண்ன.
தம் ரங்கிண ஆப ப்த ச்சிட்டரங்ே. அதுக்கு தரலீசும்
உடந்ர இருக்கு...” எருர் குமுநத் ரடங்ே ற்நர்ேளும்
அ ஆரதித்ணர்.
“நிந தர் ப்பரக் ணி குடுத்திருக்ேரங்ே. அங்ேபரன
புேரரும் குடுக்ே முடின...ரங்ே ர்ர ேஷ்டப்தட்டு
சம்தரதிச்ச தம்...திரும்த கிடக்குன்ந ம்பிக்ே துளியும்
இல்ன...” ற்நரருர் புனம்பிணரர்.
அந் ஆடிர தல் அன்று னரணது.
ேல் ரே சத்ரரனுக்கு ந்து விட்டது. அர்
ணது க்கீன அத்து ஆனரசித்ரர். உர் தரலீஸ்
அதிேரரிேப ரடர்பு ேரண்டரர்.
“சரர்! துவும் ேண்டுக்ேர தசர இருங்ே. இவிட
தருசர ரது எண்ணு டந்ர க்ேளும் சரி இந் மீடிர
145
யமீர
தசங்ேளும் சரி இ நந்துடுரங்ே....” அருக்கு சரரணம்
சரல்னப் தட்டது.
“அதுக்கில்னய்ர...சட்டசத கூட்டத் ரடர்
ஆம்பிக்குநதுக்கு முன்ணரடி இ அமுக்கி ஆேணும்.
அங்ே ம்ப அசச்சுக்ே முடிரது...ஆணர அங்ே தச
ரய்ப்பு கிடக்ேரணல்னரம் டிவின தசி உயி
ரங்குரனுங்ே.” ன்று சலித்துக் ேரண்டரலும், றுபுநம் று
அலுனேம் ரயினரே ரூரே தம் சூல் சய்ப்தட்டு,
ருத்து சீட் விரதரம் ேண ரரே டந்து ேரண்டிருந்து.
சணல்ேப இனக்கின்றி ரற்றிக்ேரண்டு ணம் என்நரல்
அர்ந்திருந்ரள் ஷ்ர.
‘இன்னும் ண்டு ரள்ன அம்ரவுக்கு ண்டரது கீர
தரஸ்ட் ஆகியிருக்கு. ரள் முழுசும் யரஸ்பிடல்ன தரயிடும்.’
ணம் ேனயில் உன்நது. கீரவுக்கு முன்பு
சய்ப்தடண்டி ப்பட் டஸ்ட் ற்றும் க்ேர டஸ்ட்
சய்ற்ேரே திங்ேபன்று அத்துச் சல்ன ண்டியிருந்து.
‘சரி ண்டு ரள் ேழிச்சு தட ண்டி ேன அப்புநர
தரறுர தட்டுக்ேனரம்.’ ன்று ன்ணத் ரண ற்றிக்
ேரண்டு னப்டரப்த திநந்து முேநூல் ட்விட்டர் ன்று
இதுக்கும் அதுக்குரே அனத் துங்கிணரள்.
146
ர ேட்டது இம்
“பின் சுந்துக்கும் த்திந்திரியின் ேளுக்கும்
திரும்????” ன்று புேப்தடங்ேளுடன் சய்தி
ளிரகியிருக்ே அசரே கிளிக்கிணரள்.
சுந்தும் ப்ரீத்வும் ருக்ேரே தசிக் ேரண்டிருப்தது,
சிரித்துக் ேரண்டிருப்தது, அன் ரளில் அள் ன
சரய்த்திருப்தது ன்று புேப்தடங்ேள் ளிரகியிருக்ே,
ஷ்ரவின் இத் துடிப்பு கிடுகிடரே கிறிது.
‘அந் தரண்ணு சர இருக்கு...’
‘ண்டு தரும் ல்ன ரடி ரன்...’
‘இந் னன ரன் சரர் ண்டு மூணு ரபர ச பிஸி
தரன...’
உள்ளுக்குள் புேந்து.
‘உணக்கும் அனுக்கும் ணி ன்ண ரப்பன்
ச்சரலும் ட்டரது...’ ன்று ணம் இடித்துத் தரதும்
ரற்நம் நுத்துப் தரங்கிது. ன்னுட நின ன்ண
ன்தது முழுக்ே முழுக்ே புரிந்திருக்ே, இது யும்
ன்னித்தினுள் நு அள் அனுதிரன இருந்
தரதும், இன் அளின் ணக்ேத் ட்டும் ரேரீேமும்
இன்றி ப்தரர உள்ப நுந்து சதிரய் இடம் தரர்த்து
அர்ந்திருந், அளுக்கு இருந் பிச்சணயில் அள்
ேனிக்ேத் றியிருந்ரள்.
147
யமீர
“ேங்க்ரட்ஸ்! யு தரத் க் ரி குட் தர்” புேப்
புே அனுக்கு சஜ் அனுப்பிணரள்.
“துர ேருகுந ஸ்ல் இங்ே அடிக்குது. உணக்கு
அடிக்ேனர?” அனின் ல்லி க்ேல் ரய்ந் ததிலில்
புேந்து ேரண்டிருந் ேரதத்தீ குபீன்று தற்றிக் ேரண்டது.
148
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 10
149
யமீர
“சரி ம்பிட்டன்! டடிங் தரங்ே... ட்டிங் தரங்ே...
அவுட்டிங் தரங்ே...அதுக்ேப்புநம் க்ேடும் ேட்டு தரங்ேன்னு
சரல்ன நிணச்சிர?” அள் ணதுக்குள் இநங்கி, அளின்
உர்வுேப நுேர்ந்து தரர்த்ணப் தரன அன் ேட்டு
க்ே அளுக்கு னனத்து விட்டது.
“ரட்..?”
“எஹ்! அப்தடித்ரன் நிணச்சிர? சும்ர ேல்ன
விட்டறிஞ்சர ரம்த ேன ந்து விழுது....” ன்நன்...
“ ரக்ஸ் அதரர்ட்...மீடிரன இருந்ர இப்தடி ரது
ந்துட்டு ரன் இருக்கும். இல்னரம் தரர் தண்ணிக்ே
கூடரது...புரியுர ரன் சரல்நது...?” அனின் ேேத் குல்
ன்ரகி, ன் ேரருே எலிப்தது தரன ரன்ந...
“ம்ம்” ன்நரள். அன் க்ேம் தரன அந் ‘ம்ம்’ ன்ந
இண்டழுத்தில் ணரன்றிப் தரணரன்.
“தட் ணக்கு ேரதம் ல்னரம் இல்ன...” அள் பிடித்
பிடியின நின்நரள்.
“சரி! ேரதம் ந்ரலும் என்னும் ப்பில்ன. அதுவும்
அேர ரன் இருக்கு...” ண...
“ரட்...உங்ேளுக்கு... உங்ேளுக்கு ன்ண ரியுர?”
150
ர ேட்டது இம்
“ஏ! இன்ஸ்டிேட் தண்ணீங்ேபர...? ரன் இ
திர்தரர்த்திருக்ேணும்...” அன் ன்ணப் தற்றி அறி
முற்தட்டிருக்கிநரன் ன்ந நிணவில் அளுக்கு மீண்டும் மூச்சு
புசு புசு ன்று ந்து.
“ய ேம் ஆன்...இந் ரம் ன்ண ேரத ரர? இந்
தரடு தடுத்துந! ஸ்ட் எரு யூேம் ரன். உணக்கு ர்ந ேரதத்
தரர்த்ர... தின்க் ஆம் ட்...” ன்நன்...
“இவ்பவு தசிட்டு சும்ர தரே அனரவ் தண்
ரட்டன்....ப்ரூவ் ட் ஆம் ரங்....த சண்டிங்
சல்ஃபி...” ரன், ன்ண நந்து ேரடுத் எரு சிறு துளி
இடத்தில், அன் ேரற்நப் தரன புகுந்து ேரண்டு டத்
பிடிக்ே முல்து அளுக்குப் புரிந்து தரணது.
அளிடமிருந்து ததில் இல்னரல் தரே...
“ய! ேரபிச்சிட்டிர ன்ண? சரி, சல்பி ல்னரம்
ண்டரம்....ரபக்கு னலித் ேனர அேரடமின எரு ஆர்ட்
க்சிபின் ரடங்குது....ணக்கு இன்விடன் இருக்கு.
டரன்ட் யு ேம் ஸ் ேஸ்ட்?” அேரே அப்பு
விடுத்ரன். அளுக்கு சட்டன்று ததில் சரல்ன முடிவில்ன.
151
யமீர
“வீட்ன ேட்ேணும்...ரன் ரசிக்ேணும்...ரசிச்சிட்டு
ேட்டுட்டு சரல்நன்...” அள் ங்கி அகில் அன்
சரக்கிப் தரணரன்.
“சரி! டம் ரத்திரி ல்னரம் ல்னர ரசிங்ே...இன்
ம் ேடத்துரணர? ரட்டரணர? ன்னு ரசிச்சு எரு முடிவுக்கு
ந்துட்டு அப்புநம் குட்டி தரப்தர அம்ரகிட்ட தர்மின்
ரங்கிட்டு ணக்கு சஜ் தரடுங்ே...” ன்று ேலியில் இநங்ே,
அளுக்குக் ேட்டுக்ேடங்ேரல் சிரிப்பு ந்து. சிரிக்கும்
ஸ்லிேப அள்ளி விட்டரள்.
“தப்ளிக் ப்பஸ்ன அதிேம் தச முடிரது. ரர ரதிரி
ந்து எரு யனர சரல்லி ண்டு நிமிம் தசிட்டு தரய்டு.
இப்தரக்கு ந ழி இல்ன...ப்ளீஸ்...” ‘ணக்ேரே’ ன்று
டப் அடிக்ே நிணத்ன் சட்டன்று ேட்டுப்தடுத்திக்
ேரண்டரன். ‘துக்கு ம்பு...முருங்ே த்துன றிணரலும்
றிடுர...’ ன்று ணக்குள் சரல்லிக் ேரண்டரன்.
அந் ப்ளீஸில் ேப்தட்டு அளின் வில்ேள்
ன்ணறிரல் “ம்ம்” ன்று டப் அடித்து.
“யுர்! யு சட் ஸ்...” அனின் ஆர்தரட்டக் கூச்சல்
அளுக்கு இங்ே ேட்டது.
152
ர ேட்டது இம்
“இல்னல்ன ரன் ரசிச்சிட்டு ரபக்கு
சரல்நன்...”அள் தந....
“அல்னரம் இல்ன...நீ ஏே சரல்லிரச்சு...டுரர
ஈவினிங் தவ் ர்ட்டி...ன்ண ேனர் ட்ஸ்ன்னு ட்டும் சஜ்
தண்ணு...” ன்று அடரடிரே சரல்லிதடி ஆஃப்னன்
தரணரன்.
ல்னத் ரயிடம் ந்து நின்நரள். முல் கீர முடிந்து
ததிணந்து ரட்ேளுக்கு ல் ஆகியிருக்ே, அரின் கூந்ல்
ேற்ந ேற்நரய் உதிர்ந்து தரயிருந் ேரத்ரல்
அடரபம் ரிர அபவுக்கு உருரறிப் தரயிருந்ரர்.
ரவின் சு ம்புேள் முற்றிலுரே த்துப் தரயிருக்ே,
உ றுத்து எதுக்கிணரர்.
“கீர ருந்து ரசண ரன் மூச்சு ரண்ட
அடிக்குது. துவு சரப்பிட முடின ர.....” ன்நதடி
உக் ேண்டரன முேம் திருப்பிக் ேரள்ளும் ரக்
ேரக் ேர இளுக்கும் உவு இநங்ே றுத்து.
‘அதிசர தூங்கிட்டு இருக்ேரங்ே. அப்புநம் ேட்ேனரம்...’
ரயிடம் அனுதி ரங்கிக் ேரள்ப முடிவு சய்திருந்ரலும்
அள் ணம் ன்ணர தரேனரர ண்டரர ன்று டரஸ்
தரட்டுப் தரர்த்துக் ேரண்டிருந்து.
153
யமீர
அணச் சந்திக்ே மிே ஆனரே இருந் தரதும், அ
அபவுக்கு தமும் தரடரய்ப் தடுத்திது.
அப்தர ற்று ரன சன்நர், இன்ணமும் வீட்டுக்ே
வில்ன. ணவி உடல்னமில்னரல் இருக்கும் தரதும்
ப்தடி இப்தடி விட்டற்றிரே இருக்ே முடிகிநது ன்த
அளுக்குப் புரிவில்ன. ணக்ேரே ரழ்ந்து இரு
பிள்பேபப் தற்று, அற்குப் தரிசரே ரப் தற்று,
அனுடன் தரரடிக் ேரண்டிருக்கும் ணவியிடம் எரு
ேணரல் இப்தடிப் தரர முேம் ேரட்ட முடியுர? அள் ணம்
தும்பிப் தரணரள். திரும் ன்ந தந்த்தின் மீரண
ம்பிக்ே அபப் தரறுத் ந்து, இற்றுப்
தரயிருந்து.
“ஷ்ன்ட்ட தசி ரனஞ்சு ரபரச்சு. இன்ணக்கு ேண்டிப்தர
தசணும்..” ம்பியின் நிணவில் ஞ்சம் தும்பிது.
ணம் விட்டுப் தச னிரில்னர சூலில், ஞ்சம்
வித்துப் தரே, வித் ணத் திச திருப்பிக் ேரள்ப,
அடுத் அத்திரத் சரி தரர்க்ேத் துங்கிணரள்.
ஜூவாலை - 5
154
ர ேட்டது இம்
தக்ேரண ருத்துர் ரன், ஆணரல் சுதிப்
தரிைரதித் பிநகு அரின் முேம் ேடு
த்டுத்திருந்து.
“இது ஃதங்ேல் இன்தக்ஷன் கிடரது-ர. இது
ல் ரர்ட்ஸ்.
இம்மீடிட்டர தப் ஸ்மிர் தண்ணிரேணும்.
இந் ரர்ட்ஸ்க்கு ஸ்கின் ஸ்தலிஸ்ட் கிட்ட ஃதர்
தண்நன். எரு ல் வுன் ைக்அப் தண்ணிட்டரலும்
தட்டர இருக்கும். னட் தண்ர உங்ேளுக்கு ரன்
பிச்ைண. உடணடிர தரர்த்துடுங்ே...” ன்நரர்
ேநரரே.
“டரக்டர்! ன்ண பிச்ைணன்னு ளிர
ைரல்லுங்ேபன்...” ன்ந அந்திேரவின் ேள்விக்கு
ைரிரண ததில் கிடக்ேவில்ன.
ஸ்கின் ஸ்தலிஸ்ட் ேரஞ்ைம் ேனிரேப்
தசிணரர். சுதியின் குந்த் ணரண முேம் தரர்த்து
அருக்கு ணம் ேணத்துப் தரயிற்று.
“உங்ேளுக்கு என்னும் இல்ன டம்! இந் ரர்ட்ஸ்
தரநதுக்கு ஆயின்ன்ட் ன். ேணக் ைரன்ண
155
யமீர
டஸ்ட் ட்டும் னட் தண்ர தண்ணிடுங்ே.
உங்ேளுக்கு டிப்ன் துவும் இருக்ேர? ந
பிச்ைணேள் துவும் இருக்ேர?”
“ணை திை திருப்பிேரங்ே. ரக்
தரங்ே...நிந தங்ேள் தச்ை ேரய்ேறிேள் ைரனட்
ஃதரர்ட்ன டுங்ே...இம்மியூநிடி னல்
ஜரஸ்திரணரன உங்ேளுக்கு ைரி ஆகிடும்...” ன்று
அறிவுறுத்திர் ன்ண நிணத்ரர...
“ன்ணரட தரன் ம்தர் பின்ணரடி
ழுதிருக்ேன்-ர. உங்ேளுக்கு ன்ண டௌட்
இருந்ரலும் ணக்கு ேரல் தண்ணுங்ே இல்ன ைஜ்
தண்ணுங்ே. ன்ணரன முடிஞ்ை யல்ப் தண்நன்...”
ன்நரர்.
“ஹ்ம்ம்...இங்ேளுக்கு ப்தடி ஸ்டிடி(STD)?”
ன்று அர் ரய்க்குள் முணகிது அந்திேரவுக்கு
ளிரேக் ேட்டது. உள்ளுக்குள் தூக்கி ரரிப்
தரட்டது.
அம்ர அத்துக் ேரண்டு ளி
ந்ள்...
156
ர ேட்டது இம்
“ர! தப் டஸ்டும் குடுத்துட்ட தரய்டனரம்....”
ண்டரம் ன்று றுத்ரிடம் ற்புறுத்தி, அந்
தரிைரண டக்கும் தகுதிக்கு அத்துச் ைன்று
டஸ்ட் முடித்து, அ எரு புநரே அ
த்துவிட்டு தரர்சிக்குச் ைன்நரள்.
ருந்துச் சீட்ட ரங்கிப் தரர்த் ருந்ரபர்,
இப ந இநங்ேப் தரர்த்ரர். பிநகு ன்ண
நிணத்ரர பபண தக் ைய்து பில்
தரட்டுக் ேரடுத்ரர். அர் தரர்த் தரர்யில்
அந்திேர உள்ளூ ரித்துப் தரணரள்.
வீட்டுக்கு ந் பிநகு ருந்துேப ைரி தரர்த்து,
ன்ணன்ண ருந்துேள் ந் பயில் டுத்துக்
ேரள்ப ண்டும் ன்று ரய்க்கு விபக்கிச்
ைரன்ணள், அந் ஆயின்ண்டின் தன்தரடு குறித்
தப்தரின் தரடி ழுத்துக்ேளில் தரர்
ஏட்டிணரள்.
யச்பிவி யச்வி தரதிப்புேளுக்கு ன்ந
ரியில் அளின் இம் டம் புண்டது. அைரே
ணநக்குள் புகுந்து ரளிட்டுக் ேரண்டரள். தட
157
யமீர
தடன்று ந்து. டுங்கும் வில்ேபரல் மீண்டும்
அந் தப்தப் பிரித்து ரசிக்ே முன்நரள்.
மூபயில் துவு நவில்ன.
“ேடவுப! ரன் ன்ண ைய்ன்? அம்ரவுக்கு
யச்வி ர? அப்தடின்ணர அப்தரவுக்குர??”
உடுேள் திரும்தத் திரும்த இ உச்ைரித்ண. அள்
நினகுனந்து தரயிருந்ரள். ணம் மூப அணத்தும்
எ ைத்தில் ஸ்ம்பித்துப் தரயிருந்து. ன்ண து
ன்று சுரரிக்கும் முன்பு ஆழிப்தனயில் ங்ேள்
குடும்த சுருட்டப்தட்டது தரலிருந்து.
‘அரன் அந் டரக்டர்... தரர்சிஸ்ட் ல்னரரும்
எரு ரதிரி தரர்த்ரங்ேபர? ப்தடி...ப்தடி இதிலிருந்து
மீப முடியும்? அம்ர? அம்ர?...’ அற்கு ல்
ரசிக்ேத் திரணியின்றி அப்தடி யில்
ண்டியிட்டு அர்ந்ள் ேவிக் ேவி அழுரள்.
வ்பவு அழுதும் ணத்தின் தரம் லும் லும்
கூடிரழி வினேவில்ன.
‘த்ணர குடும்தத்ரட தரத்
ேரட்டிணதுக்கு ரன் இன்ணக்கு அரட குடும்தம்
158
ர ேட்டது இம்
இப்தடி நிற்குது தரலிருக்கு....’ இத்ணக்கும்
ேரரண ேப்தன் மீது ேரன றி ழுந்து.
‘அந் ஸ்கின் டரக்டர் தரன் ம்தர்
குடுத்ரங்ேப...துக்கும் எரு முந தசி
தரர்க்ேனரர?’ இந் ண்ம் ரன்றிதும்
ரதிக்ேரல் அருக்கு அத்ரள்.
“நீ கூப்பிடுன்னு ணக்கு ரியும்-ர...”
ன்நரர் அர்.
“ைரரி டம்! உங்ேளுக்கு ரந்வு
குடுக்ேநன்...தட் ந ழி ரின...” பின்ணணியில்
குந்யின் ைத்ம் ேட்ே, அர் வீட்டில் இருப்தது
புரிந்து ைங்ேடரகிப் தரணது.
“தரல்ன-ர! உங்ே அம்ரவுக்கு இருப்தது
யச்பிவி சிம்ப்டம்ஸ். நீ ரம்த தந்துக்ேர! தப்
ஸ்மிர் டஸ்ட்ன அது ேன்ஃதர்ம் தண்ணுரங்ே. ஆணர
அதுன ேன்ைர் உண்டரக்ே கூடி ஸ்னு சின
ட்டும் பிரிச்சு ச்சிருக்ேரங்ே. ேன்ைர் உண்டரக்ேர
ைர இருந்ரலும் சிம்ப்டம்ஸ் இ ரதிரி ரன்
159
யமீர
இருக்கும். அணரன டஸ்ட் ரிப்தரர்ட்ஸ் ர்ந
தரறுர இருங்ே...” ன்று றுல் ைரன்ணரர்.
அருக்கு ன்றியுத்ள்... “டம் இது
யச்வி-ர இருக்ே ரய்ப்பு இருக்ேர...?”
ேட்ேயின அளுக்கு குல் டுங்கிது.
“ரம்த ரசிக்ேர-ர! ணக்கு ரிஞ்சு இது
யச்பிவி ரன்.
அதுவும் ேன்ைர் உண்டரக்ேர ைர
இருந்துதுன்ணர எண்ணும் பிச்ைண இல்ன. ேரஞ்ை
ரள்ன குரகிடும்.” ஏபவு ேல்வியிருந்தும்
அவ்பரே விமில்னர ரரர், இள் சின்ணஞ்சிறு
தண் ன்தது புரிந்து மிேப் தரிரே உரடிணரர்
அந் இபம் ருத்துர்.
அரிடம் தசிது மிே ஆறுனரே இருக்ே, ணம்
றிக் ேரண்டரள் அந்திேர. கூகுள் ைய்து
தரர்த்தில், ருத்துர் ைரன்ண ேல்ேள் லும்
ேரஞ்ைம் ளிரே விபங்கிது.
‘இந் ர ேடசின டஸ்ட் ரிைல்ட் ர்ந
தரறுர இருக்ே ண்டிது ரன்...’ ன்று
160
ர ேட்டது இம்
ண்ணிக் ேரண்டு ப்தடிர றிக் ேரண்டள்,
றுரள் ம்பி அத்துச் ைன்று அருகிலிருந்
ேரத் தயிற்சி த்தில் ைர்த்து விட்டரள்.
ரனும் ஸ்டடி யரலிடசில் இருப்தது நிணவுக்கு
, ேரஞ்ைம் தரடத்தில் மூழ்கிப் தரணரள்.
அந் ர இறுதியில் ந் தரிைரண முடிவுேள்,
யச்பிவி ஸின் இருப்த உறுதிப் தடுத்திண. அது
வ்ேரண ஸ் ன்த அறிந்து ேரள்ளும்
தரருட்டு, லும் சின தரிைரணேள் தரிந்துக்ேப்
தட்டண.
ேளுடன் ந்து நின்ந சுதிப் தரர்த் அந்
மூத் ருத்துர்...
“ர ர! நீங்ே உங்ே யஸ்தண்ட அச்சிட்டு
ரங்ே. அருக்கும் டஸ்ட் தண் ண்டியிருக்கு...”
ன்று அடுத் குண்ட மின்ணரல் முங்ேரல் ன
ல் தூக்கிப் தரட்டரர்.
ஜுரன தற்றி ரியும்...
ரன் ழுதி ரடரின் அந்ப் தகுதி ரசித்து
முடித்ளின் ஞ்சம், அன்று தரன இன்றும் தற்றி ரிந்து.
161
யமீர
“அ சும்ர விடக்கூடரது...” ரய்விட்டு ேருவிக்
ேரண்டரள்.
‘ரபக்கு சுந் மீட் தண்னும். அப்புநம் ந
ேல் ருரன்னு இன்னும் எரு ரள் யிட் தண்ணி
தரர்த்துட்டு இந் பி தரஸ்ட் தண்ணிக்ேனரம்...’ ணத்துக்குள்
ண்ணிக் ேரண்டரள்.
அனதசி அக்ே... "ஷ்ன்!” ன்நதடி அப்த
ற்நரள். அப்தர இருக்கும் மிழ்ரட்டில் நிச்சம் தடிப்தத்
ரட ரட்டன் ன்று பிடிரம் பிடித்து யதரதில்
ரணரடிேல் இஞ்சினிரிங் தடிப்தத் ர்வு சய்து, அற்ேரண
நுவுத் ர்வு ரரிப்பில் இருந்ரன்.
“ப்தடிடர இருக்ே? யரஸ்டல் ல்னரம் சதிர இருக்ேர?”
தக்ேமில்னர புதி இடத்தில், ம்பி விக்கிநரணர ன்ந
ேனயில் அளுள்பம் ளும்பிது.
“ல்னரம் ல்னரருக்கு-ேர. அம்ரக்கு ப்தடி இருக்கு?
ன்ணரட சுனம் ரன் தருசுன்னு உணக்கு ே குடுக்ேர,
இப்தடி இங்ே ந்து ரம்த கில்டிர இருக்கு-ேர..” உர்ந்து
சரன்ணனிடம்...
“ல்னது ரன்-டர! நீ இங்ே இருந்ர ஸ்டடீஸ்
ேரன்சன்ட்ட் தண் முடிரது. ரன் தடிப்பு முடிச்சிட்டு சும்ர
162
ர ேட்டது இம்
ரண இருக்ேன். அம்ரக்கு ேரஞ்சம் ன ஆகிடுச்சுன்ணர
ரனும் ன்ணரட ேரிர் தரர்த்துப்தன். நீ ேனப் தடர...”
“அந்ரளு ன்ண சரல்நரரு...வீட்டுக்கு ர்நரர?”
அம்ரவின் உடல்னமின்க்கு ேர அர் ரன் ன்தது
ம்பிக்கு இன்ணமும் ரிரது ன்தது அளின் நிணவில்
ந்து தரணது.
‘அந் விம் இனுக்கு ரிஞ்சர, அக் ேரன்னுட்டு
யிலுக்கு தரணரலும் தரய்டுரன்...’ ண்ம் றிேட்டு ஏட
உடல் சிலிர்த்துப் தரணது.
“அப்தப்தர ரர். அக்ேௌண்ட்ன தம் தரட்டுடநரர்.
உணக்கும் பீஸ் ேட்டிடுரர். ப்தடிர ண்டி ஏடுது இல்ன! நீ
ப் தத்தியும் ரசிக்ேர தடிப்தப் தரரு. ப்தடிர
சுர நின்னுட்டரம்ணர அப்புநம் அம்ர ரப
தரர்த்துக்ேனரம்...” அற்கு இன்ணமும் நிந தரரட ண்டும்
ன்தது புரிந்திருந் தரதும், ம்பிக்கு றுல் சரன்ணரள்.
னலிரம்ர சய்து த்திருந் ேஞ்சி அம்ரவுக்கு
அர் றுக்ே றுக்ே புேட்டிணரள். ேவுேள் அணத்தும் சரி
ரளிடப்தட்டிருக்கிநர ன்று சரி தரர்த்துவிட்டு விபக்ேத்துப்
தடுத்துக் ேரண்டரள்.
‘ரபக்கு ன்ண ட்ஸ் தரட்டுட்டு தரேனரம்? அன்
ந டிஸ் ேனர் சஜ் தண் சரன்ணரண?’ உவு, உட
163
யமீர
ன்று திலும் ஆர்மின்றி முகில் நத் நினவின் ரற்நத்தில்
இருந்ள், கும்பிக் ேரண்டிருந்ரள்.
‘ரது கிப்ட் தண்னும் அனுக்கு...அனுக்கு ன்ண
பிடிக்கும்னு கூட ரிர?’ ணம் ரசணயில் ஆழ்ந்து.
அ பயில் ன் ணம் ேர்ந்ளுக்ேண ேரல்
தரிசரய் பூ சங்ேரின் ேவித் ரகுப்த ர்வு சய்திருந்
சுந்த், அ மிேப் பிரிரய் ருடிக் ேரடுத்ரன்.
ள்பயில் இபம் சிப்பு ண் இ டிங்ேள்
பிரிண்ட் சய்ப்தட்டிருந் கிப்ட் தப்தரில் அ தக்
சய்ற்கு முன், புத்ேத்ப் பிரித்ன்... அன் முல்
தக்ேத்தில்...
‘ேரலித்துப் தரர்...’ ன்ந ரி ழுதி
ன்ணேயுடன் ேழுத்திட்டரன்.
164
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 11
165
யமீர
ேன டிம் தரனக் ேரட்சிளிக்ே, சட்டன்று ணமும்
ேனமிக்ே உர்ே அதி த்டுத்துக் ேரண்டது.
ல்ன டந்து ேண்ேரட்சி அங்குக்குள் பிசித்ரள்.
மூத் ஏவிர் எருரின் தரன் ேங்ேபரல் சற்று முன்பு ரன்
ேண்ேரட்சி துக்கி க்ேப்தட்டிருக்ே, அந் ஏவிருடன்
அேரடமியின் முக்கிஸ்ர்ேளும் எவ்ரரு ஏவிரய்
தரர்யிட்டுக் ேரண்டிருந்ணர். ேண்ரடிரய் தபதபத்
யும், ண்ணிந சுற்ந அனங்ேரித் ஏவிங்ேளும்
எருவி ரனரேத்துக்குள் இட்டுச் சன்நண.
‘அன் ங்ே? ங்ே?’ அளின் விழிமீன்ேப னரகி
அணத் டி சலித்ண...
‘அர...அங்ே...உரய்...கி ேனர் ப்பசர்...மில்கி
ட்ர்ட்...’ த் விழி ரங்ேரல் அள் தரர்த்திருந்ரள்.
சுற்ந அனங்ேரித் ண்மிகு ஏவிங்ேள் அணத்தும்,
அன் முன்ண ங்கி நிநமிந்ரற்தரனத் ரன்றிவிட
சட்டன்று ன்ண மீட்டுக்ேரள்ப முன்நரள்.
ர ேணத்தில் திரும்பினின் ேண்ேள் அங்கின்
நுவுரயிலில் நின்றிருந் வீண ஏவித்தில் நின ேரண்டண.
‘ேரட்! ணக்கு பிடிச்ச ேனர்...’ னன் ல்னர ஷிதரன்
உடக்கு தரருத்ரே, குளுரண தச்சயில் ல்லி
ள்ளி ரிே இரடி ரன எரு புநரே மிே
166
ர ேட்டது இம்
தரந்ரே அணிந்திருந்ரள். இட நீண்டிருந் அடர்
கூந்ன சரரரே எரு தண்டில் அடக்கி இருந்ரள். சிநப்பு
விருந்திணரண மூத் ஏவிர், இபம் ஏவிர்ேள் த்தியில்
உரடிக் ேரண்டிருக்ே...இன் ல்ன அப ரக்கி பிநர்
ேணம் ேரல் புன்ணேயுடன் ேசத்ரன்.
‘அனுக்கு ன்ண ரிஞ்சிருக்கு...ப்தடி?’ அளுக்குப்
புரிவில்ன. அணச் சுற்றி இபஞர்ேளும் யுதிேளுரே
இருக்ே, ல்ன எவ்ரரு ஏவிரே தரர்க்ேத் ரடங்கிணரள்.
எவ்ரன்றும் எவ்ரரு வித்தில் சிநப்தரே இருப்பினும் ணம்
அந் நுண்ேன டித்தில் னயிக்ே றுத்து.
சிநப்பு விருந்திணர் விடதற்றுச் சன்ந பிநகு, அன்
ல்ன அப ரக்கி ரு அளுள்பம் ேண்டு
ேரண்டது. ல்லி தடதடப்பு ரற்றிக் ேரண்டது. லுடு
னசரேப் பூத்துப் தரணது.
“ஷ்ர?” ன்நதடி னசரய்த்து சீேரய்
புன்ணேத்தடி ேம் குலுக்ே ேநீட்டிணரன். ேம் குலுக்குத்
வி, அளுக்கு று ழி இருக்ேவில்ன.
“யரய்...ப்தடி? ப்தடி ேண்டு பிடிச்சீங்ே...?” ன்ண
தசுது ன்ந புரிரல் நிமிர்ந்து அன் முேம் தரர்த்து ேட்ே
முண, ேள்வி ரண்டக்குள் சிக்கிக் ேரண்டது.
167
யமீர
“ஹ்ம்ம்...ப்தடி சரல்நது? உள்ளுர்வு...” ன்நதடி
மீண்டும் புன்ணேத்ன்...
“நீ அேர இருப்தன்னு குருட்டரம்தரக்குன
ேண்டுபிடிச்சனில்ன...அ ரதிரி ரன்...” ன்நரன் சிரிப்த
ன்நதடி.
எற்ந தச்சக் ேல் ததித் சிறு ேம்லும் ேழுத்தில்
அணிந்திருந் அ தரன்ந தண்டண்டும் அனின்
எட்டுரத் ேணத்யும் சிநடித்ண ன்நரல், அந்
இபஞ்ப்பு உடுேளும் அேன்ந விழிேளும் அண நிமிடத்தில்
சுருட்டி விழுங்கிண. ன அழுந் ேரதிக் ேரண்டரன்.
“ரி ஸ் தயிண்டிங்...” ன்நரன் அப
தரர்த்தடி. ‘பிம்ன் ணக்ே ணக்ேரே ரம்த சித்ர
ணக்ேட்டு தடச்ச ஏவிம்...’ அனுள்பம் அனுக்கு
ட்டும் ேட்கும் ண்ம் புனம்பிக் ேரண்டிருந்து.
‘ர! அன் தயிண்டிங்ே சரல்நரன். ரன் தன்னு
அண தரர்த்துட்டு இருக்ேன்...’ ரணசீேரய் னயில்
அடித்துக் ேரண்டு...
“ஹ்ம்ம்...ர! ஸ் தயிண்டிங்...” ன்நரள் இளும்.
“இது சுத் அனசும் ஏவிம்...ரி ஸ்
ேரன்சப்ட்...தண்ேபரட இன்ந நின பிதிதலிக்கிந
ரதிரி
168
ர ேட்டது இம்
அந் ேரர்ணர்ன எண்ணு தரர்த்ன். ட் ரஸ் அசிங்...”
அளுக்கு ண்டயில் என்றும் உக்ேவில்ன ன்த
அன் உர்ந்திருந் தரதும், அளுடன் று விங்ேள்
தச அனுள்பம் ததத் தரதும், அத்ண அறிரர்ந்
ஏவிங்ேப சரி சிக்ே விடரல் அப அத்துச்
சல்து, ரன் ரணசீேரே சிக்கும் நுண்ேனக்கு சய்யும்
துரேரே தட்டது.
ணத் எருமுேப்தடுத்திக் ேரண்டரன். வீட்டுக்
ேனயிலிருந்து வினகி ளி ரய்ப்பில்னரல்
இருக்ே, இவ்கி சந்ர்ப்தத் ழுவிட அளு
ரரே இல்ன. முன்று ன் ணத் ஏவித்தில்
சலுத்திணரள்.
“ரவ்...நீங்ே சரன்ணது ரம்த சரி! திஸ் இஸ் ரில்லி
அசிங்! தண்ேள் எரு ேட்டத்துன அங்ேங்ே ேண
ரனச்சிட்டு ேன் பிள்பேபரட ேணவுேப சுந்துட்டு
இருப்த ரம்த ல்னர இந் தயிண்டிங் தரர்ட்(portray)
தண்ணுது...” ரன் சித் வித் அ வித்தில் அளும்
உள்ரங்கிக் ேரண்டதில் அன் ேப் தட்டரன்.
“எரு ஏவி ஏவித்
சிக்கிந...அடட...ஆச்சிரிக்குறி...” அனின் கிண்டல்
ரனியில் அளின் முேத்தில் ல்லி ட்ேப் புன்ணே
169
யமீர
அளின் அனுதியின்றி னர்ந்து. சட்டன்று ேண்ேபரல்
எரு ஸ்க்ரீன்ரட் கிளிக்கி தத்திப்தடுத்திக் ேரண்டரன்.
“உங்ேளுக்கு டம் ஆச்சர? ரன் ேரஞ்சம்
னட்டரச்சு...சரரி...” ன்நரல் ன்குலில்.
அன் ற்ேண அணத்யும் தரர்த்து முடித்து
விட்டயும், இப்தரது அளுக்ேரே ம் சனவு சய்து
ேரண்டிருப்தயும் உர்ந்து ேரண்டபரய் அள் சரல்ன...
“சர ரட்? நீ ந் சந்ரம் ரன்...” ேண்ேரட்சியில்
கூட்டம் கு குநரே இருக்ே, தத்திரிக்ேரபர்ேளும்
புேப்தட ப்பரஷ்ேளும் இல்னர அந் ருத் அன்
குரே சித்துக் ேரண்டிருந்ரன்.
அங்கிலிருந்து இருரும் ளிப்தட்டு, அனுட ேர
ரக்கி டந்ணர். இருள் சூழ்ந் அவ்பயில், இனேள்
என்நரடு என்று ேசிரய் உசிக் ேரள்ப்தரன தட்டும்
தடரல் அளுடன் இந்து டந் அத்ரும், ரழ்ரளில்
நக்ேக் கூடர ரும் ன்தது அனுக்குப் புரிந்து தரணது.
ேரருே ந்தும்... “சுந்த்! எரு சின்ண ரண்டர...”
ன்நதடி ேப்தயிலிருந்து அனுக்ேண அள் ரங்கியிருந்
தரிசுப் தரருப டுத்து, க்ேத்துடன் நீட்டிணரள்.
170
ர ேட்டது இம்
“ங்க்யூ!” மிேத் ந் குலில் உர்வுப்பூர்ரய்
அள் ேண்ேளுக்குள் ஆழ்ந்து தரர்த்து சரன்ணதடி தற்றுக்
ேரண்டரன்.
ேரத் திநந்து டஷ்தரர்டிலிருந்து ர டுத்ன்...
“திஸ் இஸ் ஃதரர் யு...” ன்நதடி நீட்டிணரன். அனும்
அபப் தரன புத்ேம் ரன் ரங்கியிருந்ரன். ஆணரல்
அனுடன், ேண்ரடித் ரளில் சுற்நப்தட்ட எரு எற்ந சிப்பு
ர ரவும் அபப் தரர்த்து ேரனரேச் சிரித்து.
அற்ேரண அர்த்ம் புரிர அபவுக்கு அள் விமில்னர
சிறு தண்ணில்ன. அனின் குதி, அந்ஸ்த்து, உம்
அணத்தும் அளுக்கு ட்டர அபவில் இருப்த அள்
உர்ந் இருந்ரள்.
‘ன்ண சரல்லி றுப்தது? ரது சரல்னப்தரய்,
ரன் பிண்ட்லிர ரன் குடுத்ன்னு சரல்லிட்டரன்ணர
முேத் ங்ே ேரண்டு தரய் ச்சுக்ேநது...??’
ண்ணிதடி மிகுந் க்ேத்துடன் தற்றுக் ேரண்டரள்.
அளின் வில்ேளின் டுக்ேத் அன் உர்ந்து ேரண்டரன்.
அத்துக் ேரள்பத் துடித் ணத் சிப்தட்டு ேட்டுக்குள்
ேரண்டு ந்ரன்.
‘அ ன்ண சரிர புரிஞ்சுக்ேணும்...அதுக்ேப்புநம் ரன்
ல்னரம்...’ ணக்குத் ரண ேட்டுப்தரடு விதித்துக் ேரண்டரன்.
171
யமீர
ஏரயிம் ரர்த்ேள் ணதுக்குள் புண்டு ேரண்டிருந்
தரதும், ரவு எரு ரர்த்க்கும் புப றுத்து. ேரற்றின்
ல்லி ஏசத் வி று ஏசேப இருக்ேவில்ன.
தரர்ப் தரிரற்நங்ேபத் வி று ேளும்
இருக்ேவில்ன. மிே இனிரண ௌணத்... இது
அனுதவித்றிந்திர இன்தத்... இருரும் எருச
சுகித்திருந்ணர்.
ஆ மூச்சடுத்து ன்ண நினப்தடுத்திக் ேரண்டரன்.
அளிடம் ல்லி தருமூச்சு கிபம்பிது.
“ரன் கிபம்தர? சன்ண ணக்கு அவ்பர
தக்ேமில்ன....”
“எஹ்...ரன் டிரப் தண்நன்...எரு அஞ்சு நிமிம்
இரு...ன் பிண்ட ச் சரல்லி இருக்ேன்...உணக்கு
இன்ட்ரடியூஸ் தண்னும்....” அன் சரல்ன, அள் றுக்ே
முடிரல் நின்றிருந்ரள்.
“சரி, தவ் மினிட்ஸ் யிட் தண்ணி... தரர்த்துட்டு
தரநன். தட் நீங்ே டிரப் தண் ண்டரம். ரன்...ரன்
ஆட்டர பிடிச்சு தரயிடுன்...” ண...
“ய, தந்துக்ேர! இப்தரக்கு ேடத்துந
ண்ல்னரம் இல்ன...” ன்று சரல்லி அன் ேட ேடண
சிரிக்ே...அளுக்குள் ல்லி ேரதம் கிபம்பிது.
172
ர ேட்டது இம்
“இது ன்ண தச்சுன்னு ப்தர தரர்த்ரலும் தசுறீங்ே...”
அளின் உரிரண சிறு ேரதத்தில் அன் கு சுேரே
ணந்தடி அருகில் ந்து, னசரேத் ரபத்து, அள்
ன்ண ன்று சுரரிக்கும் முன் எரு சல்ஃபி டுத்துக்
ேரண்டரன்.
“நீ ரன் குடுக்ே ரட்டன்னுட்ட இல்ன...அரன் ரண
டுத்துகிட்டன்...” ன்று ல்லி குலில் முணுமுணுத்ரன்.
அள் திேத்து நின்ந பயில் சர்ன்று அந் -டன்
உள்ப ந்து அர்ேளுருே நின்நது.
ஜீன்ஸ் ரப ரபர ர்டில் ரர இநங்கி ந்ரள்.
டிவி நிேழ்சிேளில் அபப் தரர்த் நிணவு ஷ்ரவுக்கு
இருந்து.
“ரர... ரி க்பரஸ் பிண்ட்...” ன்று அறிமுேப்
தடுத்திணரன்.
“ஷ்ர...” ன்று அர்த்த்துடன் ரழிப் தரர்த்துச்
சரன்ணரன்.
ரரவுக்கு தரர்த்தும் புரிந்து விட்டது. எரு ேரல்
அத்தடி பிரிரய் ே குலுக்கிணரள்.
“டய்! அரன் அசர ச் சரன்னிர? ரன்
ன்ணர ரன்னு தறிடிச்சிட்டு ந்ன்...” ன்நளிடம்...
173
யமீர
“ஷ்ரக்கு டம் ஆச்சு...நீ ேரஞ்சம் டிரப்
தண்ணிடநர ட்ஸ்?” ண...அள் திரு திருண விழித்ரள்.
“டரம் பிட்சர யட்ன உட்ேரந்திருக்ேரன்! நீ ன்ண ட்டி
முறிக்ே தரந...இ விட உணக்கு அப்தடி ன்ண ன?”
அர்ேளின் ருக்ேம் தரர்த்து ஷ்ரவுக்கு ேரஞ்சம்
ஆச்சர்ரே இருந்து. ன் தரருட்டு அர்ேளிருரும்
க்ேடித்துக் ேரண்டிருக்ே....
“இல்னல்ன...டரன்ட் ட்பிள் யுர்சல்ப். டக் ேர்...”
ன்நதடி விடதந த்னித்ரள்.
“ட்ஸ்! அ ன்ண ம்த ரட்டன்நர...ரன்
ேடத்திடுன்னு டம்க்கு தம்...” அன் மீண்டும் ரடங்ே,
ஷ்ரவுக்கு ண்ட ேரய்ந்து.
“ஏே ஏே கூல்...” ன்நன் ரழியிடம் திரும்பி... “
லூசு! ரன் ேரண்டு விட முடிஞ்சர விட ரட்டணர? நீ தரய்
ஆட்டர பிடிச்சு த்தி விட்டுட்டு ர....” ன்று ேடுப்தடித்ரன்.
ஷ்ரவின் அருகில் ந்ன், அளின் ேத் தட்டும்
தடரல் தற்றிக் ேரண்டரன்... “டக் ேர்...வீட்டுக்கு தரணதும்
சஜ் தண்ணு...” பிரி ணமில்னரல் அளின் ேண்ேளுக்குள்
தரர்த்தடி விட ேரடுத்ரன். ல்ன னசத்தடி ே
விடுவித்துக் ேரண்டரள்.
174
ர ேட்டது இம்
ஆட்டரவில் றி ஷ்ர, ன்னுட ே ரண
டவிக் ேரடுத்ரள். அன் தற்றியிருந் இடம் இன்ணமும்
ேேப்தரே இருப்தது தரனத் ரன்றிற்று. ணம் எரு
நினயில் இல்னரல் வித்து.
‘ரர்த்ரல் அல்னரல், ேரன இப்தடி
தரர்ரல்...சிறு ரடுேரல்...உடல்ரழிரல்...ௌணத்ரல்
எருணரல் உர்த் முடியுர?’
‘அன் தரர்க்ேர தண்ேபர? அப்தடி ன்ண இருக்கு
ன்கிட்ட?’ ேரலும் ேனிவும் தரட்டி தரட்ட அனின்
தரர் அளுள் தடரய் ஏடிது. அந் நிணவு ந்
சுேத்தில் ேண்ேப ல்ன மூடிக் ேரண்டரள்.
‘புருணர இருந்ரலும் ஆண்ேப ட்டும் ம்த
ம்தர!’ அம்ரவின் குல் அசந்ர்ப்தரய் நிணவு ,
திடுக்கிட்டு விழித்துக் ேரண்டரள்.
“இல்ன சுந்த்...சுந்த் அப்தடிப் தட்டன் இல்ன... ேன்
ஃபீல் ஹிம்...அன் ேண்ணுன ேதட இல்ன...” அன் தரல்
சரித் துங்கியிருந் ணம், சுகித் சின நிமிட அன்பில்,
தரிவில், ேனிவில், ேரலில் னபவு ம்பிக்ே பூண்டது.
‘ப்தர தரர்த்ரலும் ேடத்துன் ேடத்துன்னு...இண
ன்ண சஞ்சர ன?’ ரணசீேரய் றுக்ேன்று கிள்பத்
ரன்றிது.
175
யமீர
வீட்டில் அதிசரே அப்தர இருந்ரர். அம்ர க்ேம்
தரன அநக்குள் முடங்கியிருந்ரர்.
“ங்ே தரயிட்டு ர்ந...?” உறுமிணரர்.
“எரு ஆர்ட் க்ஸ்சிபின்...தப்தர்ன தரர்த்ன்...எரு
சஞ்சர இருக்ேட்டும்னு நிணச்சு தரயிட்டு ந்ன்...”
நிமிர்ரே ததில் சரன்ணரள்.
“ஹ்ம்ம்...” ன்நதடி விட்டு விட்டரர்.
ணநக்குள் புகுந்து ேரண்டள், முல் னரே
ேப்தக்குள் இருந்து தரிசுப்தரருப டுத்ரள்...
“ரவ்! பூ ங்ேர் ேவி ரகுப்பு...” ரய்விட்டு
முணகிதடி பிரித்ள்...
“ேரலித்துப் தரர்...” ன்ந ரியில் டம் புண்டு ங்கி
நின்நரள். உர்வு மிகுதியில் ேண்ேள் தபதபத்துப் தரணது.
அந் ரி... அனின் ேழுத் ல்ன ருடிக்
ேரடுத்ரள். ேயுடத் ேண்ணீரின் எரு துளி, தரட்டன்று
அனின் ேரப்தத்தில் விழுந்து ரித்து.
ேட ன்று உடரற்றி, ரய்க்கு உளித்து ரனும்
உண்டன் ன்று தர் தண்ணி விட்டு, தரனும் ேயுரே
தடுத்துக் ேரண்டரள்.
“ரீச்ட் யரம் சப்லி...” ன்று அனுக்கு சஜ்
ட்டிணரள்.
176
ர ேட்டது இம்
“ஹ்ம்ம்...பிடிச்சுர?” அன் ரட்டரேக் ேட்ே...
“ரம்த...ணக்கு பூ ங்ேர் ேவிேள் ரம்த
பிடிக்கும்...”
“எஹ்! ணக்கும் ரம்த பிடிச்சுது...” ன்நரன் பூடேரே.
“சன் தேத் பிடிக்ேரங்ே ரரது இருக்ே முடியுர
ன்ண?” அனுக்கு நிச்சம் பிடிக்கும் ன்ந ண்த்தில் ரன்,
அள் அ அனுக்ேரே ர்வு சய்ரள்.
“ர, சன் தேத் விட அ கிப்ட்
தண்ங்ேப...ரம்த ரம்த பிடிச்சுது...” அன் தட்டன்று
தரட்டு உடத்ரன்.
அள் துவு தசரல் அதிரே இருந்ரள்.
“ஷ்ர...ப்ளீஸ்...ன்ண தரர்த்து தப்தடர!”அன்
ர சரல்னத் துங்ே...
“சுந்த்! ரன் ப்தரதும் உங்ே கிட்ட ஸ்ட்ய்ட்டர ரன்
தசுநன். ணக்கு ந் சிந்ணயும் இல்ன. ன்ண
குப்தரதீங்ே...டிஸ்டர்ப் தண்ரதீங்ே...ரன் எரு உவி ேட்டு
ரன் உங்ேப அப்ரச் தண்ன். ணக்கு ந ந்
இன்டன்ன்சும் இல்ன...”
177
யமீர
“ர...ணக்கு ரியும். ரன் உன்ண ப்பு சரல்னன.
ஏே உணக்கு ஆம்தத்துன ந் இன்ட்டன்ன்சும் இல்ன...
அக்ரீ...தட் வ்...???????”
அன் ேள்விக்குறிேபரல் சட் தரக்ச நிப்த, அள்
ததில் தச முடிரல் திண்டரடிப் தரணரள்.
“ஏே ஃதன்! இப்த ந் குப்தமும் ண்டரம்.
நிம்திர தூங்கு. ரழ்க்ேன ப்தரது ர திர்தரர்த்து,
திர்தரர்த் இடத்துன கிடக்ேரது. திர்தரர த்துன,
திர்தரர இடத்துன இருந்து க்கு பிடிச்ச விம் கிடக்கும்
தரது, அவிட சந்ரம் நதுவும் இல்ன. அப்தடி
ணக்கு கிடச்ச சந்ரம் நீ! இ ட்டும் நிணவுன !”
ன்நரன்.
“குட் ட்...ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ்!” சரல்லிதடி ஆஃப்னன்
தரய்விட்டரன்.
இள் தரடு ரன் திண்டரட்டரகிப் தரணது. உநக்ேமும்
இல்னரல் விழிப்பும் இல்னரல், ேணவும் அல்னரல் ணவும்
அல்னரல், ண்ட கும்பிது. அணத்து நினேளிலும்
அன் ட்டும் விழி ரக்கி புன்ணேத்ரன்.
‘இருக்குந பிச்சண தத்ரதுன்னு இன் ந...’ ன்று எரு
ேட்டத்தில் ரிச்சல் கிபம்பிது.
178
ர ேட்டது இம்
‘இப்தரக்கு ணச சிந விட முடிரது. அனுக்கு
ன்ண தத்தி துவு ரிரது. ம்பி தடிப்த முடிச்சு எரு
னன சட்டில் ஆேணும். அம்ரவுக்கு கீர
முடிச்சிட்டர...ரன் அட்லீஸ்ட் ஆன்னன் ரபுக்ேரது ட்
தண்னரம்.’
அனின் நிணவுேளில் ேள் குடித் ண்டரய் ங்கிக்
கிடந் ணத், லுக்ேட்டரரே பிடித்து இழுத்து ந்து
ன்னுட பிச்சணேளுக்குள் ம்தடிரய் சலுத்திணரள்.
179
யமீர
அத்திரம் 12
180
ர ேட்டது இம்
ரி ய்ப்பு சய்தர்ேளில் தரும்தரனரணரர் பில்
ட்டர்ஸ் ன்ந தரில் சல்தடு அன் அறிந்
இருந்ரன்.
“ரர்த்ன இருந்து ரபரண தரருட்ேள், தரலி
ஜிஸ்ட்ன் பில்ஸ் மூனர ேரண்டு ந்து, டக்ஸ்
ேட்டரன மிழ்ரட்டுன சல் தண்நரங்ே. குறிப்தர டல்ஸ்,
ஆட்டரரதல் ஸ்தர் தரர்ட்ஸ், னக்ட்ரிேல்
க்விப்ன்ட்ஸ், ப்பவுட்ஸ்ன ரன் அதிேர முநேடு
டக்குது. இதுன ரன் தன ஆயிம் ேரடி ரி இப்பு ற்தடுது.
பில் ட்டர்ச டண்ட்டிஃத தண்னும்....”
அன் சரல்லிக் ேரண்டிருக்ே அன் முன்ண
அர்ந்திருந் அதிேரரி விழித்துக் ேரண்டிருந்ரர்.
‘இர் ன்ண இவ்பவு ஈசிர சரல்லிட்டு இருக்ேரரு? தரதி
பில் ட்டர்ஸ் ந்திரிேபரட பிணரமி. ற்நங்ே ந்திரிக்கு
ேப்தம் ேட்டுந ஆளுங்ே. டரப் டு தரட்டம் ல்னரருக்கும் தங்கு
தரகுது. இதுன ர பிடிச்சு அசரங்ே ரி சூல்
தண்நது?’
அரின் ண்ரட்டம் விக்குக்கும் புரி ணதுக்குள்
சிரித்துக் ேரண்டரன்.
ரி ய்ப்பு சய் சிேட் ற்றும் புேயின தண்டல்ேப
தறிமுல் சய் ணிேரித்துந அதிேரரிேள் ன்தது னட்சம்
181
யமீர
ரித்ரே சூலித்ணர் ன்று அடுத்ரத்தில் ரண
தத்திரிேேளுக்கு அறிக்ே ேரடுக்ேப் தரது, அந்
அதிேரரிக்கு அப்தரது ரிந்திருக்ேவில்ன.
‘ரரண்’ குழுத்தின் முநேடுேப புனணரய்வுப்
தத்திரிக்ேேள் ழுத் ரடங்ே, சத்ரரன் ன்
இன்ணமும் ேது சய்ப்தடவில்ன ன்று ஊடங்ேள் ரிந்து
ேட்டிக் ேரண்டு ேள்வி ழுப்பிண. ஆளுங்ேட்சி சய்யும்
அர ேங்ேப ட்டிக் ேட்கும் தணிச் சய் ண்டி
திர்ேட்சி இரநரண சர்ச்சயில் சிக்கியிருக்ே, ஆளும்ேட்சி
அதி ேரப்தது அசில் ரக்ேர்ேளிட கூர்ந்
ேணத்ப் தற்நது.
“ருக்ேக்ேர இ ரன் தண்ணிட்டு
இருக்ேரம்...ங்ேயிருந்துய்ர குதிச்சரன் அந் ள்பச்சரமி?
இதுக்குப் பின்ணரடி ரரு இருக்ேரங்ேன்னு ேண்டுபிடிச்ச
ஆேணும்..” ற்கும் அனட்டிக் ேரள்பர சத்ரரன், த்
அழுத்த்ப் தரிசரதித்துக் ேரள்பண்டி ேட்டரத்துக்கு
ஆபரணரர்.
அருட பிணரமி று அன்று ரன ந்து சந்தித்துச்
சன்றிருந்ரர்.
“ர! ன்ஃதரர்ஸ்ன்ட் புது ேமிணர் பில் ட்டர்ஸ்
ன ே க்ேப் தரநரணரம். ற்ேண இன் ன
182
ர ேட்டது இம்
ேரதர இருக்ே ஆபிசர்ச ச்சு தினரது ரட்டி
விட்டுடனரர? ரிஞ்ச ம்தேரண தரலிஸ் ஆபிசர் இருக்ேரர்.
தக்ேரர தண்ணி குடுத்துடுரர்” ன்று அனுதி ேட்ே...
“ேரஞ்சம் சும்ர ரன் இருய்ர... பிச்சண ந்ர
தரர்த்துக்ேனரம். ரப தரய் ங்ேப்தன் குதிருக்குள்
இல்னன்னு சரல்ன ண்டரம்...” ன்று அடக்கி
த்திருந்ரர்.
“ன...” ன்நதடி ந்து நின்நரன் அது ஆல் இன்
ஆல் லு.
“அந் ள்பச்சரமி நி ர தனுக்கு சீட்
ணும்னு நினத் வித்து தத் டுத்துட்டு ந்திருக்ேரன்.
அந்ரளுக்கு பின்ணரடி ரரும் இருக்குந ரதிரி ரினங்ே....”
ண...
“ந்ப் தக்ேம் தரணரலும் முட்டு! தசர ரங்குண
தத் திருப்பிக் குடுத்துடனரர?” ரரத் டவிக்
ேரண்டு ரசணயில் ஆழ்ந்ரர் அந்ப் தரி னிர்.
அடுத்து ந் இண்டு ரட்ேளும் நிற்ேவும் மின்றி
ஏடிது ஷ்ரவுக்கு. புணரப் தரறுத், உடல்
ணக் ேரட்டிலும், உள்பத்து ண மிே அதிே
அபவில் இருந்து. அது, அரின் உடல் ண லும்
கூட்டிது. எரு புநம் ேரின் தரர முேம் அக்
183
யமீர
ேரல்னரல் ேரன்நது ன்நரல், றுபுநம் அருடணரண
அண் ணம் றுத்து எதுக்கிது.
சுந்த் நரல் சஜ் தரட்டுக் ேரண்டிருந்ரன்.
திணமும் ேரனயில் எரு குட் ரர்னிங்; திம், யட் னஞ்ச்?;
ரனயில், இன்ணக்கு ன்ண ப்ரக்ரம்? ; இவில், குட்
ட். இணத்தும் சும்ர வில்ன. னவ் சிம்தலுடன்
ந்து ரன் ஷ்ரவுக்கு தரும் பிச்சணரே இருந்து.
ன்ணரன் பிச்சண ன்று அலுத்துக் ேரண்டரலும்
அளின் ஆழ்ணம் அவ்ப்தரது ‘தரண டுத்து சஜ்
ந்திருக்ேர தரரு...?’ ன்று துத்திக் ேரண்ட இருந்
சரளிப்தது ரன் தரும் தரரட்டரே இருந்து.
இண்டரது கீர முடிந்து ந் பிநகு, அம்ர று
மிகுந் ண உபச்சலில் இருந்ரர்.
“ண்டரம்-ர! தரதும் இந் ண. அடுத்
கீரவுக்கு ரன் ரட்டன். ன்ண அப்தடி தரே
விட்டுடு...” ன்று புனம்பிக் ேரண்டிருந்ரர். த்ண
ரணரல் ரன் ன்ண! ஆரே இருந்ரலும் தண்ரே
இருந்ரலும் ரழ்க்ேத் துயின் தரிவும் ேரலும் ட்டு
ரழ்க்ே மீது பிடிப்த ற்தடுத்தும் ன்தது புரிந்து.
அத்ே து ர்வு சய்தில், த்ண ேணரே
இருக்ே ண்டும் ன்ததும் விபங்கிது.
184
ர ேட்டது இம்
‘ௌடீஸ்ச ஹீரர சித்ரிக்ேநரங்ே. தசி ரேம் ரதிரி,
ம் ண்ணி ல்னரம் அன்நரட தக்ேக்ேர ரறிப் தரச்சு.
சினிரன ேரண்பிச்சு ேரண்பிச்சு க்ேள் இப்தடி ஆணரங்ேபர?
இல்ன க்ேள் நி ர இப்தடி ஆணரன சினிரவுன
ேரண்பிக்கிரங்ேபர?’ அளுள் ப்தரதும் ழும் ேள்வி
இப்தரதும் ழுந்து.
‘வீட்டுக்குள்ப இப்தடி எரு னு ச்சிட்டு ரன்
இப்தடி ல்னரம் ரசிக்ே கூடரது. சுந்த் ப்தடி?’ முேம்
சுளித்தடி ந்யின் நிண எதுக்கி ணம், சட்டன்று
சுந்த்திடம் ரவியிருந்து.
‘சுத்ரே ட்டப்தட்ட வில் ேங்ேள்; புன்ணேக்கும்
பயில் தளீன்று ேண்க் ேர்ந் க்பரஸ்அப் தற்ேள்;
க்பரஸ் ேட் சய்திருந்தரதும் ேருேருன்று ேருத்டர்ந்
சிே; அடர் புருங்ேள்; ஆரக்கித் பிதிதலிக்கும்
ேக்ேட்டு...’ எவ்ரன்நரய் நிணவுக்கு ...
ல்னரற்நயும் ரண்டி அனின் தரர்யில், தச்சில்,
சரிவிகித்தில் ேனந்திருந் ரேரிேமும் ேண்ணிமும்...
‘ண்டு ரபர அணரட ச ுக்கு ததில் கூட
தரடன...அன் ரணத்துன இருக்குந நினர...ரன்...ரன்...
அண அண்ரந்து தரர்த்து ேவி ணும்ணர ழுனரம்...’
ணம் தருமூச்சு விட்டுக் ேரண்டது.
185
யமீர
‘ட்டிர தரழுது தரக்குநதுக்கு...அடுத் அத்திரத்
தரஸ்ட் தண்னரம்...’ ண்ணிதடி ழுந்ரள்.
‘ேல் ந ளிர இல்ன... ரம்த குப்தர
இருக்கு.’ ண்ணிதடி இண்டு ரட்ேளுக்கு முன்தரே சரி தரர்த்து
த்திருந் அத்திரத் ததிவிட்டரள்.
“தரஸ்டட் க்ஸ்ட் பிசரட். ேனக்டருக்கு புதி
தவியிலும் பிச்சண னரம்...ளிரண ேல் இல்ன...”
ன்று சுந்துக்கு ேல் அனுப்பி ேரடு அ டலீட்
சய்ரள்.
“ஏே...ரன் ன்ணரட சரர்ஸ்ன க்ரஸ் சக்
தண்ணிக்கிநன்...” ன்று ட்டு என்று துண்டு ண்டரே ததில்
ந்து.
அள் ததில் சரல்னரது இருந் தரதும், இண்டு
ரட்ேபரே ரடர்ந்து சஜ் தரட்டுக் ேரண்டிருந்ன்,
இன்று ணர ேடுப்தடிப்தது தரனத் ரன்ந, அளின் முேம்
ரடிப் தரணது.
“ேரபிச்சிடீங்ேபர...?” ன்று டப் அடிக்ே ததத்
வில்ேபக் ேட்டுப் தடுத்திக் ேரண்டரள். அடுத் அத்திரம்
தரதி ழுதியும் ழுரலும் இருக்ே, அனும் ேனிக்ேனரம்
ன்ந ண்த்தில் அதில் ஆழ்ந்து தரணரள்.
186
ர ேட்டது இம்
ஜூவாலை - 6
“ரன் துக்கு யரஸ்பிடல் ணும்? ரன்
ற்ேண ல்னர டஸ்டும் டுத்திருக்ேன். இந்ர
ரிதரர்ட்ஸ்...” ன்நதடி ன்னுட டிேல்
ரிதரர்ட்ை ேரண்டு ந்து சுதியின் முன்ணரல்
தரட்டரர்.
“இந் ரதிரி வித்துக்கு ேபக் கூட்டிட்டு
ரதீங்ே. உங்ே வீட்டுக் ேரர கூட்டிட்டு
ரங்ேன்னு டரக்டர் ைரல்நரங்ே....” அ
அத்துச் ைல்ன ேண்ணீர்க் குலில் ன்நரடிணரர்
சுதி. இன்ணமும் அருக்கு ன்னுட நின
ளிரேப் பிடிதடவில்ன.
ஆணுக்கு யச்பிவி ஸின் இருப்த
உறுதிப்தடுத் பித்ே தரிைரணேள் இல்ன
ன்ததும், ஆணுக்கு அவ்ஸிணரல் உயிர்ேரல்லி
ரய் அதரங்ேள் ற்தட ைரத்திங்ேள் அதிேரே
இருப்பினும், ஆம்த நினயில் ேண்டறி
187
யமீர
தரிைரணேள் இல்ன ன்ததும் அருக்குத்
ரிவில்ன.
கூகுளில் அணத்து ேனயும் டிப் தடித்து
உள்ரங்கிக் ேரண்டு, மீண்டுரரு முந அந்
ஸ்கின் ஸ்தலிஸ்டுடன் உரடி, விங்ேள்
அறிந்து ேரண்டு, ேல்னரய் ைந்து தரய்
அர்ந்திருந்ரள் அந்திேர.
“அம்ர! நீங்ே ேரஞ்ைம் உள்ப ரங்ே...” ர
அநக்குள் அத்துச் ைன்நரள்.
உர்ச்சி துடத் குலில், ணக்குத் ரிந்
ேன ரய்க்கு புரியும்தடி டுத்துத்ரள்.
“ன்ணடி ைரல்ந?” சுதியின் ேண்ேளில் ே
ேண ேண்ணீர் ழிந்தடி இருந்து. ேளின்
ரர்த்ேள் மூனம், எரு ரய் து க் ேட்ேக்
கூடரர, அது அணத்யும் அரின் ைவிேள்
உள்ரங்கிக் ேரண்டிருந்ண.
“ய்!” அரின் உடுேள் அற்றிண...
“இல்ன...இனி ரன் உன்கிட்ட துவும் ேட்ே
ரட்டன்...நீ ேடவுள் இல்ன...றும் ேல்லு ரன்...”
188
ர ேட்டது இம்
ணம் தும்பிப் தரணரர் அர். எ ரளில் அரின்
ஜீன் முழுதுரய் ற்றி டிந்து தரயிருந்து.
அப் தரிவுடன் இழுத்து ணது ரளில் ைரய்த்துக்
ேரண்டரள் அந்திேர.
“ர! ணக்கு நீங்ே ணும்! உங்ேளுக்கு ன்ண
ந்ரலும் ரன் உங்ேளுக்கு தக்ேதனர இருப்தன்!
நீங்ே இ ரிர திர்ேரள்பணும்....இப்தடி
ேனங்ேக் கூடரது. ப்பு ைஞ்ைர் ந் ேனக்ேமும்
இல்னர டரடிட்டு இருக்ேரர்.....” ல்லி குலில்
அருக்கு ரிமூட்டிணரள்.
“இ சும்ர விடக்கூடரது அந்தி! உடணடிர
அரட அண்ன் ம்பிக்கும், அக்ேரவுக்கும்
ைரல்னணும். நிரம் ேட்ேணும்...” ணக்கு
நிேழ்ந்திருந் அநிரத் ரப ரட்டரல்
புனம்பிணரர் சுதி.
“அதிர இருங்ே-ர! அப்தடி ைஞ்ைர இந்
ஊரும் உனேமும் உங்ே ன ரன் ைத் ரரி
பூசும்...” ரய்க்கு புரி க்ே முற்சித்ரள்.
189
யமீர
“க்ேம் ர்ந ரதிரி இருக்கு-டர. ேரஞ்ைம்
ண்ணி டுத்துட்டு ர...” அருக்குத் ன சுன்நது.
ளி ந் அந்திேர, ரயின் தரிைரண
முடிவுேப ந் ஆழ்ந்து ரசித்துக்
ேரண்டிருப்தக் ேண்டு திடுக்கிட்டுப் தரணரள்.
அர் அ டுத்துக் ேரண்டு ர ரக்கிச்
ைல்யும், அநக்ே தடரன்று அடித்து
மூடிக் ேரள்யும் திகினடித் முேத்துடன் தரர்த்தடி
நின்றிருந்ரள்.
ளி ைன்று விட்டு வீட்டுக்கு ந் அபிணவ்,
க்ேயின் நின தரர்த்து துணுக்குற்றுப் தரணரன்.
“ன்ணரச்சு-ேர....? அம்ர ரூம்ன ன்ண ைத்ம்.
ைண்டர? அம்ர அடிக்கிநரர?” தறிணரன்.
“ப்தரதும் உள்பது ரன்-டர! அல்னரம் அம்ர
ைரளிச்சிக்குரங்ே...” அணத் ற்றி அநக்கு
அனுப்பி த்ரள்.
ந் தழி தரத்துக்கும் அஞ்ைர அப்தர, அம்ர
ரக்கி ேட்டிருக்ேகூடி ேள்வி அள்
190
ர ேட்டது இம்
அனுரனித்திருந்ரள். அளுக்கு ஞ்ைங்கும் தீரய்
கித்து.
தண்ரய் பிநப்த தரும்தரம் ன்தது
புரிந்து.
ணது ரழ்ரளில் இனி எரு ஆண்ேண ம்பி,
ணது ரழ் எப்தடக்கும் ரய்ப்புேள் மிேக் குநவு
ன்ததும் அளுக்கு மிேத் ளிரே புரிந்து தரணது.
ஜுரன தற்றி ரியும்...
மிேச் சிறி அத்திரம் ரன்...ழுதி முடித்துவிட்டு
டபிளில் முேம் புத்து தடுத்துக் ேரண்டரள். ேண்ணீர்
ப்தரர ற்றிப் தரயிருந்து. ணம் தனிப்தரநரய்
உநந்து கிடந்து.
‘திரு தந்த்துன நுயுந ரன் ரழ்க்ே ம்
ேட்டுப்தரட்டுன இருக்கும். எரு ஆ ம்பி ம் எப்தடச்ச
பிநகு, துவும் ம் ேட்டுப்தரட்டுன இருக்ேரது. ரழ்க்ே தரந
தரக்குன ரன் ரமும் ஏடிரேணும்...’ ன்று ண்ணிக்
ேரண்டள்...
“அப்தடிரரு நின ன்ணரன த்துக்ே முடிரது...”
மிே உறுதிரய் ரய்விட்டு முணுமுணுத்ரள்.
191
யமீர
‘சுந்த் ல்னணர இருந்ரலும், ன்ணரன அண ம்பி
ன் ரழ்ே எப்தடக்ே முடிரது...’ அள் தீர்ரணரய்
முடிடுத்ரள்.
சின நிமிடங்ேள் சுகித் அனின் அன்பும் தரிவும் ேரலும்
அளின் ஞ்சத்தில் நினரடிது. அளின் இருத்தின்
த்தியில், ரரும் இது ரட்டிர மிே மிருதுரண
தகுதி அன் ட்டு ரட்டிருப்தது அளுக்குப் புரிந்
இருந்து. இருப்பினும் அள் திடரே முடிடுத்ரள்.
‘ர! டரன்ட் பிலீவ் இன் ஜ்... ரல் ர்
ட்ஸ்ட் ன்...’
அள் இங்ே மிேத் தீர்ரணரய் ‘இல்ன’ ன்தது தரன
னசத்துச் சரல்லிக் ேரண்டிருந் பயில், சுந் ‘தீ
தித்திக்கும் தீ’ யின் ந்ரது அத்திரத் ரசித்து
முடித்திருந்ரன்.
மிே அசரய் கூகுப கிளிக்கி, அள் ழுதியிருந்
விங்ேள் குறித்து ேல்ேபத் டிணரன்.
‘ ேரட்! இப்தடி எரு விம் இருப்த ணக்குத்
ரிரது...யச்வி ரன் தரி அதரம்னு தரர்த்ர
இன்ணக்கு தண்ேளுக்கு தருகி ரும் ேர்தப்த ரய் புற்று
ரய்க்கு ஆண்ேள் நமுே ேரர இருக்ேரங்ேபர??
192
ர ேட்டது இம்
அப்தடின்ணர ஷ்ர அம்ரவுக்கு ேன்சர??’ அன் அளின்
நிணவில் றுகிப் தரணரன்.
‘சின்ண தரண்ணு...அம்ரவுக்கு யச்வி ர
இருக்குரன்னு விச்ச விப்பு...’ அனுக்கு உடல் சிலிர்த்துப்
தரணது. அளின் உர்வுேப, முழுக்ே முழுக்ே அணரல்
புரிந்து ேரள்ப முடிந்து. இபம் தில் ரன் தட்ட சிங்ேள்,
என்று இல்ன ன்று ரன்றிது. எரு தண்ரே அளின்
ணேள் மிே அதிேம் ன்த உபப்பூர்ரே உர்ந்து
ேரண்டரன்.
ேேளிலும் திப்தடங்ேளிலும் எழுக்ேற்ந
ேரதரத்திங்ேப ேரரேர்ேபரே புணயும் சர ேரல்ட்
தடப்தரளிேள் மீது ேரதம் தரங்கிது. எழுக்ேேடு ன்தது
‘ஹீரயிசம்’ னுபவில் இபஞர் சமுரத்தின்
ண்ப்தரக்கு ரறிப்தரண அதரம் அண தருபவில்
தரதித்து.
“அதிலும் இந் டிவி சீரில்ஸ்...க்ேள் ணசுன ஞ்சக்
ேனந்துட்டு இருக்கு...” ரய்விட்டு அலுத்துக்ேரண்டரன்.
னினி எழுக்ேம் ன்தது குடும்தங்ேப டிரேவும்
சமுரத் நமுேரேவும் குற்றுயிரக்கிக் ேரண்டிருப்தது
அனுக்குப் புரிந்து. அள், ன்ண முன்முனரே இ
ரசேங்ேபக் ேரண்டு அறிமுேப்தடுத்திக் ேரண்டது அனின்
193
யமீர
நிணனேளில் ந்து தரணது. அள் இத்ரட ழுதிக்
ேரண்டிருப்தன் ரக்ேம் அனுக்குத் ள்பத் ளிரய்
விபங்கிது.
‘அ ரரு? அங்ேப்தர ரரு? இல்னரம்
ஆம்தத்துன ரிஞ்சிகிட்டரன ன்ணரன ஈசிர அப
இந் ேரட ரடர்பு தடுத்தி தரர்க்ே
முடியுது...தடப்தரளிேளுக்கு சமூேப் தரறுப்பு இருக்ேணும்னு
ப்தரதும் சரல்லிட்டு இருப்தன்...ஷி இஸ் என் ஆஃப் ட்
ேண்ட்...’
ன்ணப் தரன ண்ப்தரக்கு ேரண்ட அளின்
ணத் அறிந்து ேரண்டதில் அன் தருமிம் ேரண்டரன்.
ணதுக்குள் அபக் ேரண்டரடிணரன்.
“ேரட்! அங்ேம்ரவுக்கு உடம்பு ரம்த முடின
தரன....” ‘வீட்ன ன்ணரட ப்சன்ஸ் அசிம்’ ன்று அள்
எரு முந சரன்ணது அனின் ஞ்சில் நினரடிது.
“டம் ண்டு ரபர ன்ணரட தச
இல்ன...ன்ணரன புரிஞ்சுக்ே முடியும்...ஷி ேரன்ட் ட்ஸ்ட்
ன்...” ரய்விட்டுச் சரன்ணன்...
‘அவ்பவு ஈசிர விட்டுடுரர உங்ேப? ேடத்திட்டு
ந்ரது...’ ன்று ண்த் துங்கின்...
194
ர ேட்டது இம்
‘அந் ரர்த் சரன்ணரன டம் ச டன்ன்
ஆரங்ே...’ அளின் உரிக் ேரதம் நிணவுக்கு ந்துவிட
சுேரே சிரித்துக் ேரண்டரன்.
விக் குறித்து ளிரண ேல் துவும் இல்ன ன்று
அள் சரன்ணது நிணவுக்கு , அது ரடர்தரே விசரரிக்ேச்
சரல்லி இருந்ரன். அனுக்கு ந் ேல் அனுக்கும்
உப்தரே இருக்ேவில்ன.
“சரர்! தரலி ஜிஸ்ட்ன் ம்தர்ன விரதரம் தண்ந
பிணரமிேள் அப்புநம் பில் ட்டர்ஸ் ல்னரரு ந்திரின
இருந்து அதிேரரிேள் க்கும் ேப்தம் ேட்டிட்டு இருக்ேரங்ே.
இர் ல்னரயும் ட்ஸ் தண்ணிணர...றுதடி ட்ரன்ஸ்தர்
தண்ணுரங்ே, இல்னன்ணர ரது தழி தரட்டு சஸ்தண்ட்
தண்ணுரங்ே...” ன்று ேல் , ரரத் ய்த்து
விட்டுக் ேரண்டரன்.
“பிப்த் அப்டட் ரி ஸ்...தட் ரம்த ரக்கிங்ேர
இருந்து...” ன்று ஷ்ரவுக்கு பிங் சய்ரன்.
“எஹ் ங்க்ஸ்! தட் அது ரன் ரிரலிட்டி...” ன்று
அளிடமிருந்து உடண ததில் ந்து.
“அம்ரவுக்கு இப்த ப்தடி இருக்கு?” ண...
“ரட்? அம்ரவுக்கு ன்ண? அது ேக்ேரே ழுதிணது...”
அள் ழுப்பிணரள்.
195
யமீர
“டம், ன்கிட்ட ே விட்டது தரதும்...ன்ணரன
ஈசிர ேண்டுபிடிக்ே முடியும்...” அன் ர விட்டரன்.
“சர, ரன் நிணச்சது சரி ரன் இல்னர? ன்ண
ம்தர நீங்ே ன்ணப் தத்தி இன்ஸ்டிேட் தண்ணிருக்கீங்ே.”
“ய ஷ்ர! டரன்ட் பி ஸில்லி...இது ன்ணரட
ப்ரஃதன். இதுன ரன் ஃதரனர தண்ந த்திக்ஸ்,
ரருக்ேரேவும் பர்த்திக்ே ரட்டன். பி இட் யு ஆர் னிதடி
ல்ஸ்...” அன் சரளிக்ேப் தரர்க்ே...
“ன்ணரன அடிச்சு சரல்ன முடியும்...ன்ணப் தத்தித்
ரிரங்ே இந் ே தடிச்சர ேண்டிப்தர இ
ன்ணரட தரருத்திப் தரர்க்ே ரட்டரங்ே. தரதின்ந தர்ன
ழுதிட்டு இருப்தது ரன் ரன்னு ன்ணரட பிண்ட்ஸ்க்கு கூட
ரிரது. ” அபப் தற்றி விங்ேப அன் ஆம்தம்
முல் அறிந் இருந்திருக்கிநரன் ன்தது அளுக்கு மிகுந்
ரற்நரே இருந்து. அப்தரப் தற்றி அறிந்திருக்கிநரன்
ன்தது அ விடவும் னணரே இருந்து.
“அரன், ரன் ந்து இன்ட்ரடியூஸ் தண்ணிக்ேரன நீங்ே
ன்ணப் தரர்த்து யரய் சரன்னீங்ே...இல்னர?” அளுள்
ரற்நம் ன தரல் சூழ்ந்து. ரன், அற்கு
196
ர ேட்டது இம்
தத்திேரத்ணரய் கிழ்ந்து தரண நிணவில் மிகுந்
அரணரே உர்ந்ரள்.
“ரன் அேர இருப்தன்னு ரிஞ்சு ரன் ன்ணப்
தரர்ேணும்னு சரன்னீங்ே, இல்னர? உங்ே கிட்ட இ
திர்தரர்க்ேன சுந்த்..” அள் தடதடத்துக் ேரண்டிருந்ரள்.
“யய்! அது அப்தடி இல்ன...ரன் ன்ண சரல்லி உணக்கு
புரி ப்தன்?” அள், அண நரேக் ேணித்துக்
ேரண்டிருப்தத் ரப ரட்டரல் அன் இடயிட்டரன்.
“ய யர....நீங்ேளும் எரு ஆண் ரண! ரன் ந
உங்ே கிட்ட திர்தரர்க்ே முடியும்?” அளின் விக்திச் சிரிப்பு
அனின் உயிர் ேரன்நது.
“தரதும்! ல்னரம் தரதும்...இனி உங்ேப ரந்வு
சய் ரட்டன்! உங்ே உவிேப நக்ே ரட்டன். உங்ே
தரன்ணரண த்துக்கு மிக்ே ன்றி...” இத் துடிப்பு கிந
கிந டப் அடித்ள், ஆண்ேள் மீரன் எட்டுரத்
ேரதத்யும் அன் ல் திருப்புரே ண்ணிக் ேரண்டு
அனின் ம்த ப்பரக் சய்ரள்.
“யய் லிசன்....ரன் ன்ண சரல்நன்னு ேரஞ்சம் ேரது
குடுத்து ேளு...” அன், அப சரரணம் சய் முன,
அனின் முற்சி வீண் விரணது.
197
யமீர
ர ேரதத்தில் தசுகிநரள் ன்று ண்ணின் அள்
ன்ண ப்பரக் சய் உர்ந்தரது நினயிந்து
தரணரன். முேத்தில் அந ரங்கிது தரலிருந்து.
“இ ரன் உனே ேர அகி...ரங்ே அகிேப
தரர்த்து இல்ன...ன்ண அப்தடி எரு அசம்...ேரதம்...திமிர்!
ப்பரக் தண்ந அபவுக்கு ரன் அப்தடி ன்ண தண்ன்?
ன்ண ன்ண ரட் சட் னரதர்ன்னு நிணச்சரபர?
டீசண்டர னவ் ப்ரதரஸ் தண்ர இப்தடி தரு ரன்
கிடக்கும். ௌடிேப ம்பி ல்னர இன்ஃதர்னும்
இங்ேப குடுப்தரங்ே...ேண் திநந்துட்ட தரய் குழின
விழுரங்ே...ல்னதுக்கு ேரன இல்ன...தரடி தர...” இருந்
ரிச்சலில் ரினரகிப் தரணரன் சுந்த்.
இர்ேளிட நிேழ்ந் பிக்கின் ேரரே, ப்
தரகும் குப்தங்ேப முன்த அறிந்திருந்ரல்...எருப
இன்னும் ேரஞ்சம் நிரணரே ரசித்திருப்தரர்ேபர???
198
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 13
199
யமீர
சுந்த் ரசித்துச் சன்ந ஷ்ரவும் அறிந்
இருந்ரள். அனுட ல்ன தண்புேள் நிணவுக்கு ந்
தரதும்...
’ன்ணப் தத்தி அனுக்கு முன்த ரியும்ன்ந
ன்கிட்ட நச்சன் ரண? லி ந்து தசிணப்தர
ரன் சுரரிச்சு இருக்ேணும். அப்தர ரதிரி ரன் தரண்ணும்
இருப்தரன்னு ப்புக் ேக்கு தரட்டுட்டரன் தரன...’ ணம்
குமுறிது.
“ஷ்ர இஸ் ரட் ட் ஈசி மிஸ்டர் சுந்த்...” குமுறி
ணம் கூட சரல் விட்டது.
‘அம்ரவின் ருத்து சனவுக்கு, ம்பியின் தடிப்புக்கு,
னக்கு ன எரு கூக்குன்னு ல்னரத்துக்கும் அப்தர
ம்பியிருப்தரன, அ ளிப்தடர திர்க்ே முடிர
நின. அரட தவிப் தன்தடுத்தி அர் சய்யும் சட்ட
விர ேரரித்துன எரு சுக்ேத் ற்தடுத்னரம்னு ஆசப்
தட்டன். அதுக்கும் ழியில்னர தரச்சு...’
சுந்த்துடன் ரட்டு விட்ட மிே அகி உநவு, னசரே
இழ் பிரித்து ம் தப்தத் துங்கி பயின, ேருகிப்
தரண ருத்த்க் ேரட்டிலும், ந்க்கு திரே சய்து ந்
சமுரப் தணி தரதிக்ேப்தட்ட தருங்ேனரகிப் தரயிற்று.
200
ர ேட்டது இம்
‘இனி அணரட உவி திர்தரர்க்ே முடிரது. அப்புநம்
துக்கு வீர ரன் இல்னர ஆரய்ச்சி ல்னரம் தண்னும்...’
அளுக்கு, ேல் ந்துேரண்டிருந் ரர்ேத் ஆரவும்
விருப்தமின்றிப் தரணது.
ப்ரீத்ரவுடணரண அனின் புேப்தடங்ேபப் தரர்த்து
லும் ண்ட ேரய்ந்து தரணரள்.
ஆநரது அத்திரத்துக்குப் பிநகு நிந ழு
ண்டியிருந்து. “அடுத் அப்டட் ப்தர...?” ன்று
ஆனரய் விசரரித் சினருக்ேரேணும் ண எருமுேப்தடுத்தி
ழு முடிவு சய்திருந்ரள். ஆணரல் ழுத்தில் ேணம் ததி
இல்ன.
அன் நிணரே இருந்து. ன்ணத்ரன் துத்திணரலும்,
மீண்டும் மீண்டும் அனிட சன்று நின்று குளிர்ேரத் துடித்
ணத், சின ங்ேளில் அன் தரக்கின விட்டுப் பிடிக்ே
ண்டியிருந்து. மிேக் குறுகி ேரன ன்நரலும் அனின்
ஆத்ரர்த்ரண ட்த சுகித்திருந் ஞ்சம்... ‘இனி அப்தடி
எரு பிண்ட்ஷிப் அ ரய்ப்த இல்ன...’ ன்று தருமூச்சு
விட்டுக் ேரண்டது.
சன்ண ேரில் சட்டம் எழுங்கு ேள்விக்குறிரே இருக்ே,
சிட்டி டஸ்க் மிேப் ததப்தரே இருந்து. சத்ரரன் ன்
மீரண குற்நச்சரட்டுேப திச திருப்புற்ேரே,
201
யமீர
ஆளுங்ேட்சியின் ண்டரபங்ேப ண்டரபத்தில் ற்றிதடி
இருந்ரர். ரபரரு தரதுக்கூட்டம், தரழுரரு தணி ன்று
ஆளுங்ேட்சியின் ேண்ணுக்குள் வின விட்டு ஆட்டிணரர்.
மீடிரவுக்கு அ ேர் சய் தரி னரே
இருந்து.
ஆணரல் தரலிஸ் அர் மீது ே க்ே தந்து,
அசில் ரக்ேர்ேளிட தரும் சந்ேத் ற்தடுத்திக்
ேரண்டிருந்து. தத்துடன் பிடிதட்டர்ேள் ரமீனில் ளி
முடிர சக்ஷனில் ேது சய்ப் தட்டிருக்ே, தரலிஸ்
அர்ேப ேரலில் டுத்து விசரரித்து.
“ரவுக்கும் இதுக்கும் சம்தந் இல்லீங்ே. ரங்ே
னிப்தட்ட முநயின தம் தரர்க்ே ஆசப் தட்டரம்...”
அர்ேள் கிளிப்பிள்பரய் க்கீல் சரல்லிக் ேரடுத்
எப்பிக்ே, ேரல் துநயும் சந்ரரய் அர்ேப
நீதின்நத்தில் ஆ ர் தடுத்தி, நீதின்ந ேரன லும்
ததிணந்து ரட்ேளுக்கு நீட்டித்து.
“ரவ்! வ்வு ரன்ர இந் ேசு...” ன்று ேரல் துந
ேசக் கிடப்பில் தரட ம் தரர்த்துக் ேரண்டிருந்து.
சுந்த் ன்னுட க்ேறிஞருடன் ஆனரசித்ரன்...
“நீங்ே னிப்தட்ட முநயின எரு தப்ளிக் லிடிேன்
ஃதல் தண்ணுங்ே. ரர்ேள் னன் ேருதி, ேரர்ட்
202
ர ேட்டது இம்
னயிட்டு இந் இஷ்யூ ஸ்பீட் அப் தண்னும். இந்
ரும் ரன் இந் வி ளி ந்திருக்கு. அப்த அந்
நிறுணம் இவ்பவு ருர மில்னர ருத்து
ரர்ேப உருரக்கி ளி அனுப்பி இருக்கு. ளி
ரநின முன்ணரள் ரர்ேள் ல்னரம் ேமின் ண்ட்டர
சல் தடநரங்ே. அது சம்தந்ரண ண்டு மூணு கிரிமிணல்
ேசசும் தண்டிங்ன இருக்கு. ‘ரரண்’ க்ரூப் சர்ண
தரலிஸ் ன் இன்னும் ேரஸ்டின் தண்னன்னு ஸ்ட்ரங்ேர
தரயிண்ட்ஸ் டுத்து யுங்ே....” அன் ஆணித்ரய் தசிக்
ேரண்டிருக்ே...
“சரர்! அங்ே அவுட்சட் ேரர்ட் சட்டில்ன்ட்க்கு
முற்சி தண்நர ேல் ந்திருக்கு. ேம்ப்பன்ட் குடுத்ங்ே
தத் ரங்கிட்டு ேச ரதஸ் ரங்கிட்டு தரயிட்டர,
ம் முற்சி ல்னர வீண் ரன்...” அர் நிர்சணத்
அனுக்கு உர்த் முன்நரர்.
“ர..ட்ரூ..தட்...தரதுன க்கு ரக்ேல் தண்ணுங்ே.
ங்ேயும் ன் தர பின் தர க்கூடரது....”
ேட்டபயிட்டரன்.
அர் கிபம்பிச் சன்நதும் அன்ந பிபரஷ் நியூசில்
தரர் சலுத்திணரன். ேடந் எரு ர ேரனரே
ணிேரித்துநயின் அனரக்ேப் பிரிவு டத்தி யிடில்,
203
யமீர
சட்டவிரரே ளிரநினங்ேளிலிருந்து ேடத்திப்தட்ட
தரன்சரனர குட்ேர தரன்ந பிடிதட்டிருக்ே, அந் ேயில்
ண்தது னட்சம் ரி சூலித்திருப்தரே அத்துந
அறிக்ே ளியிட்டிருந்து.
சுந்த், அேனரய் புன்ணேத்ரன்... “விக் அண்ர!
ரிரர்ேபில்....” இடமும் னமுரய் னசத்து தரரட்டிக்
ேரண்டரன்.
விக் தரன்ந ேட நர அதிேரரிேபப் தரரட்ட
ல்னரரும் சுந்த் அல்ன. அன் சரர்ந் துநக்குள்
அனுக்கு திர்ப்பு லுக்ேத் துங்கிது.
“றுதடி நியூஸ்ன அடிதட ரடங்கிரச்சர? நிம்திர
இருக்ே விட ரட்டீங்ேபர...” தருரே அலுத்துக்
ேரண்டரள் விணரதினி. அளுக்கு ேனின் ரிம் மீது
தீர ேரலுண்டு. ஆணரல், அன் ேரரே அனுட
உயிருக்கு ரும் அச்சுறுத்ல்ேள் ட்டு அப
அனக்ேழித்து.
அன்று, அள் அசரே தங்ேளூருவுக்கு கிபம்பிக்
ேரண்டிருந்ரள். அளுட ந் உடல்னமில்னரல்
ருத்துணயில் அனுதிக்ேப் தட்டிருப்தரே ேல்
ந்திருந்து. விக்ே அத்து தசிணரள்.
204
ர ேட்டது இம்
“ணக்கு உடண கிபம்தணும். அண்ன், அண்ணி, அம்ர
ல்னரரும் இருக்ேரங்ே ரன்...ஆணர, ணக்கு ணசு ேட்ேன.
நீங்ே உங்ே ன விட்டுட்டு ரட்டீங்ே.....”
ஆற்நரரய் புனம்பிணரள்.
“ஏே ஏே...புனம்தர! ஹிகிள் அனுப்தநன். நீ
தத்திர தரயிட்டு ர! ண்டு ரள்ன வீேன்ட் ருது...ரன்
ந்து தரர்கிநன். அப்தரவுக்கு என்னும் இருக்ேரது...” ன்று
றுல் சரன்ணரன்.
“குட்டிர விட்டு ப்தடி இருக்ேப் தரநன்னு
ரின...” ன்று இன் தங்குக்கு புனம்பிணரன்.
“அரண! தரண்டரட்டி இல்னர நிம்திர
இருப்பீங்ே...ேப விட்டு ரன் இருக்ே முடிரது...”
ேனரண ணநினயிலும் ேனுக்குத் நரல் திருப்பிக்
ேரடுத்துவிட்ட கிபம்பிணரள் விணரதினி.
ணம் ன்ணர சஞ்சனரே இருந்து. விக்ேப்
தரர்த்து விட்டு சன்நரல் ன தரன ரன்றிற்று.
ஆணரல் அற்கு ழியிருக்ே வில்ன. தேல் த்தின
கிபம்பிச் சல்து ரன் உசிரேப் தட்டது,
‘அப் தரர்த்துட்டு கிபம்பிணர இன்னும் னட் ஆகும்.
ன்ண ரன் ரிஞ்ச டிர்ணரலும் இருட்டுநதுக்குள்ப
தங்ேளூர் ரீச் தண்ணிட்டர சஃதர இருக்கும்...’ ணதுக்குள்
205
யமீர
தசிதடி கிபம்பி விட்டரள். அப்தரவின் உடல் நின அள்
ணத் அரித்துப் பிடுங்கிது. குந் று ேரஞ்சம் சளிப்
பிடித்துக் ேரண்டு சரர்ரே இருந்து.
‘ப்தடித்ரன் னிர சரளிக்ேப் தரநணர...’
புனம்பிதடி குந்க்கு ரணற்நப் தரர்த்துப்
தரர்த்து டுத்து த்துக் ேரண்டரள்.
‘அடட! இன்ணக்கு ன்ண சரர் யன்ட்ேர்சீத விட்டுட்டு
தரயிருக்ேரங்ே...’ ள்ப பன்று சன சய்து
அர்ன் சய்ப்தட்ட ேக்குட்ட டித்ரக்கில் ேட்டிலில்
இருக்ே ஆசரே டுத்து நுேர்ந்ரள். அனின் ஆப்டர் வ்
ணம் ஆப அசத், பிரிரய் டுத்து ேப்தக்குள்
த்துக் ேரண்டரள்.
இடயிட ேல் தரிரறிக் ேரண்டிருந்ரலும்,
ரனயில் தங்ேளூர் சன்நடந்து ந்ப் தரர்த்
பின்ணர் மீண்டும் அத்திருந்ரள். அன் குலில் ேரனயில்
இருந் உற்சரேம் எரு துளியும் மீமிருக்ேவில்ன.
“ன்ணரச்சு? ன் இவ்பவு டல்னர தசுறீங்ே...?” அளின்
ேள்விக்கும் சரிரண ததிலில்ன.
“ல்னரத்ரன் இருக்ேன்! ரர்க்
அதிேம்..அரன்...அப்தரக்கு ப்தடி இருக்கு? ஆஞ்சிர
206
ர ேட்டது இம்
ல்னரம் இப்த என்னும் த இல்ன. அம்ர ரிர
இருக்ே சரல்லு...” ன்நன்... “
குட்டிரக்கு பீர் இல்னன்ணரலும் எரு டரஸ்
தரரசிடரல் குடுத்துடு. ற்ேண ேரல்ட்... ர்னின இன்னும்
சரர்ந்து தரயிருக்கும் ன்ணரட சிட்டு....” அப்தரதும்
குந் தற்றி ேனப்தட்டரன்.
ணவியிடம் தசிவிட்டும் உற்சரேமின்றி
அர்ந்திருந்ரன் விக். வீட்டில் ரன் இருந்ரன். விணரவும்
பிள்பயும் இல்னர வீடு றிச்சன்று இருந்து.
ேரஞ்சீபும் ரட்ட ேனக்டரே தணிரற்றிதர, தன
அசில்ரதிேள் னரக்ேல் ௌடிேளின் திர்ப்த
சம்தரதித்திருந்ரன். இப்தரது தவிற்ந துநயிலும் ந்ப்
புநம் திரும்பிணரலும் அ அசில்ரதிேள், அர்ேளின்
பிணரமிக்ேள், அடிப்தரடிேள் ன்ந இருக்ே மிகுந் சலிப்தரே
இருந்து. விதிமுநேளுக்கு மீறி சல்தட்ட ரசில்ரர்,
ருரய்த் துந அதிேரரிேப சஸ்தண்டு சய்து
உத்விட்டதில் அர்ேளின் திர்ப்புக்கும் ஆபரகி இருந்ரன்.
ேடச் சய் அசரங்ேம் சம்தபம் ங்ே, அ
ேட ேண்டுேரள்பரல் இருக்ே சுற்றி இருக்கும்
அணரும் கிம்தபம் ேரடுக்ே ேரத்திருந்ணர்.
207
யமீர
“ங்ே திரும்பிணரலும் னஞ்சம்...ஊல்...டிஸ்ேஸ்டிங்...”
ஆத்திரே ந்து அனுக்கு.
றுரள் வியூ மீட்டிங் இருந்து. ணிேரித்துநயின்
மூன்று பிரிவுேளின் அதிேரரிேளும் தங்கு ேரள்ளும் அந்
மீட்டிங்கிற்கு ரண குறிப்புேள் டுத்துக் ேரண்டு
ன்ணத் ரர் தடுத்திக் ேரண்டரன்.
எவ்ரரு ஃதன ேர்த்வும் டபிளுக்கு அடியில்
ேநீட்டும் அசு ஊழிர்ேள் எவ்ரருரும், அன் மீது
ேடுங்ேரதத்தில் இருந்ணர்.
“ன்ேரரி ரும்தரது இன் கிட்ட ரன் ரிதரர்ட்
ேட்தரங்ே....ேண்டிப்தர க்கு திர ரன் ரிதரர்ட்
குடுப்தரன்....” ற்ேண இணரல் சஸ்தன்னுக்கு உள்பரண
அதிேரரிேள் ேக் ேடுப்பில் ேரந்ளித்ணர்.
றுரள் வியூ மீட்டிங் தரிரண சனசனப்புேளின்றி
முடிந்திருந்ரலும் அந் ர இறுதியில் விக் திடீண
தணியிலிருந்து விடுவிக்ேப்தட்டு ேரத்திருப்தரர் தட்டிலில்
க்ேப்தட்டரன்.
சன்ண ேரின் த்தில் இபம்தண் ட்டிக்
ேரல்னப்தட்டிருக்ே, சிட்டி டஸ்க் அ பத்து பத்து
ேஜ் சய்து ேரண்டிருக்ே, அனயில் அடித்து சல்னப்தட்ட
சிறுதுரும்தரய் விக் சம்தந்ப்தட்ட சய்தி புநம்ள்பப்தட்டது.
208
ர ேட்டது இம்
ர இறுதியில் தங்ேளூரு சன்று னரம்
ன்நண்ணியிருந் விக், மிகுந் ண உபச்சலுக்கு
ஆபரகியிருந் ேரத்ரல் ன்னுட தத்த் ள்ளிப்
தரட்டரன்.
விணரவிடம் ல்ன தகிர்ந்து ேரண்டரன்.
“ணசு சரியில்ன-டர. ப்தடியும் ன இல்னர
ட்டிர ரண இருக்ேன். துர கிபம்பி ன்.
ரன்ட் டு பி அனரன். ரயும் ஃதஸ் தண் பிடிக்ேன
ணக்கு...” ன்ந ேனின் குலில் தறிப் தரணரள்
விணரதினி. அனுக்கு மிேத் ரண த்தில், அணருே
இருந்து ஆற்றுப்தடுத் முடிர ணது நின ரந்து
ேரண்டரள்.
“இதுக்கு தரய் இப்தடி ஃபீல் தண்ணுவீங்ேபர? அசரக்
ேம்ேர, துர்ேர க்தி ரடங்கி ம் சேரம் ஸ்
ல்னரரும் ஃதஸ் தண் விம் ரண. இங்ேளுக்கு ந்
பிச்சணேளுக்கு பிநகு, சரிரண ேரம் இல்னர சஸ்தன்ட்
தண் முடிரதுன்னு ரூல் ந்துடுச்சு...அரன் ேரத்திருப்தரர்
தட்டில்ன தரட்டுட்டரங்ே தரன...ரர்ரி தண்ரதீங்ே!”
அளின் றுல் ரணசீேரய் அனின் னேரதிக்
ேரடுத்து. அது ந் இத் ேண்மூடி அனுதவித்துக்
ேரண்டரன்.
209
யமீர
“விணர...விணர...” ரர்த் ரல் வித்ரன். ேட
ேட ன்றிருந்து சற்று ரரே முப்தத்திண்டு தில் ரன்
திரும் முடித்ரன்.
“ரீட் னப் இவ்பவு இனிர இருக்கும்னு
ரிஞ்சிருந்ர ேரஞ்சம் முன்ணரடி தண்ணிருப்தன்...” ன்று
அடிக்ேடி அளிடம் ரரடுரன். அந் நிமிடத்தில், அளின்
தரங்கிப் பிகித் அன்பில் ணந்து ேரண்டிருந்ன்,
அளின் அண்க்ேரய் மிே ங்கிணரன். மூடி இேளுக்குள்
அளின் அகு முேம் ரன்ந, கூட எரு துளி ேண்ணீரும்
உற்தத்திரகிவிட, அதில் சற்ந ேனங்ேனரேத் ரிந் அளின்
பிம்தத்தின் ழிலில் ன்ண நந்ரன்.
“ங்க்ஸ்-டர...ங்க்ஸ் ஃதரர் வ்ரிதிங். ரன் ரன்...ரன்
ரன் உணக்கு எண்ணு சய்ன. ப்த தரர்த்ரலும்
ன ேட்டிட்டு அழுன்...தரரு அது இப்த ணக்கு
ன்ண தரிசு குடுத்திருக்குன்னு....?” அனின் ணக் குல்,
அள் மீரண ேரலில் ழும்பிது.
“விக்! ன்ண இது...சின்ண பிள்பர நீங்ே? நீங்ே
என்னும் னிர இருக்ே ண்டரம். முல்ன அங்கிருந்து
கிபம்புங்ே. னிர இருந்ர ரம்த டிப்ன்குள்ப
தரய்டுவீங்ே தரலிருக்கு...” அளுக்கு மிேக் ேனரே
இருக்ே, அண ப்தடியும் அங்கிருந்து கிபப்த முன்நரள்.
210
ர ேட்டது இம்
‘ தரல்ட் அண்ட் ஸ்வீட் பியூரக்ரட் யப்பி! உங்ே
ணசு வ்பவு சரஃப்ட்ன்னு ணக்கு ட்டும் ரன் ரியும்....’
ணதுக்குள் ண்ணிதடி அணக் கிபம்பி ச்சரல்லி
மீண்டும் ற்புறுத்திணரள்.
“இல்ன-டர! ன்ண ரீசன்னு ரிணும் ணக்கு. அது
ரிர ந திலும் ணச சலுத் முடிரது.
புரிஞ்சுக்ேர....” ன்நன் அப்தரக் குறித்து விசரரித்ரன்.
‘குந்க்கு ும்னு சரன்ணர அது ந ேனப்
தடுரன்..’ ன்று ண்ணிக் ேரண்டள், அச் சரல்னரல்
நத்ரள்.
இவு மீண்டும் அக்ேச் சரல்லிவிட்டு அப்தத்
துண்டித்ரள். ணம் மிே சங்ேடப்தட்டது. ர ண்டரது
டக்ேப் தரது தரன ஞ்சம் அனப்புற்நது. குந்க்கு
று ும் ேரதித்து. அழும் குந் இடுப்பில்
சுந்தடி, அ சரரணப்தடுத் முன்று ரற்றுக்
ேரண்டிருந்ரள் விணரதினி.
அன் பிநகு ன்னுட தட்ச்ட்ஸ் சினரிடம் இது
குறித்து விரதித் விக், அர்ேளும் இ தரன்ந
பிச்சணேளில் ஊடரே தணித்துக் ேரண்டிருப்த
உர்ந்து ேரண்டரன். சற்ந ணம் றிக் ேரண்டு...
211
யமீர
‘தரஸ்டிங் குடுக்ேந யிட் தண் ண்டிது
ரன்...ந ழி இல்ன....’ ன்று ண்ணிக் ேரண்டரன்.
அந் ஞரயிறு ரன பயில் அம்ரவுக்ேரே
ஆப்பிப ஸ்டீம் சய்து ேரண்டிருந்ரள் ஷ்ர. ல்லி
ரல் ேரண்ட தங்ேளில் பூச்சிேரல்லிேளின் ரக்ேம் இருக்ே
ரய்ப்புள்பரல், ஆப்பிள் தரன்ந தங்ேப ஆவியில்
ேத் ேரடுக்ே ண்டியிருந்து. ே, னயில்
ஈடுதட்டிருந்ரலும் ணம் ங்ேர சஞ்சரித்துக் ேரண்டிருந்து.
“ன்ண இப்தடிரகிப் தரணன்?” அளுக்கு ன்ண
நிணத் ரிச்சனரே இருந்து.
‘எரு ஆண் ன்ண இந்பவுக்கு தரதிக்ே ரன்
அனுதிச்சிருக்ே கூடரது...தட் இட் யப்தன்ட்! இனிரது
சுரரிப்தர இருக்ேணும். ரது ேல் ந்திருக்ேரன்னு தரர்த்து
சஜ் தரட்டு விடணும். அதுக்கும் ன துவு தசக்
கூடரது...’ ன்று முடிவு ேட்டிக் ேரண்டள் ரய்க்கு ஆப்பிப
உண்க் ேரடுத்ரள்.
அர் ர ஸ்னரேங்ேப ரசித்துக் ேரண்டிருக்ே,
ேசப்தரய் புன்ணேத்துக் ேரண்டரள்.
“ன்ணரன் ேடவுள் ன ேரதம்ணரலும், ேஷ்டத்துக்கு
அர் கிட்ட ரன் றுதடி சட ண்டி
இருக்கு….இல்னர-ர...” ன்நரள் ல்லி குலில்.
212
ர ேட்டது இம்
அர் நிமிர்ந்து தீர்க்ேரே தரர்த்ரர்.. “ண்டு பிள்பங்ே
இருக்கீங்ேப! நீங்ே ண்டு தரும் ல்னர இருக்ேணும்னு ரன்
ேடவுபத் ரண ேட்ே முடியும்? ேடவுள் ன ர்ந றுப்பு
கூட உரியின ர்நது ரன்-ர...” ன்நரர் ல்லி குலில்.
த்ண உண்ரண ரர்த்ேள். ‘அப்தரவின் மீது
அம்ரவுக்கு இன்நக்கு இருக்கும் றுப்பும் கூட அந்
ே சரர்ந்து ரன் ன்ந ரன்றிற்று. ேடவுப றுக்ே
முடிர அம்ரவிணரல் அப்தரயும் றுக்ே முடிரது. ‘
இத்ண அன்தரண ணவி ரய்த்தும், அந் அன்பின்
ன் அறிந்து ேரள்ப அருக்கு ேரடுப்பிண இல்ன...’
ணதுக்குள் ண்ணிபரய் னப்டரப்த ஏதன் சய்ரள்.
அளுக்கு ேல் ரும் ழித்டங்ேப டி
அனந்ரள். திேத்துப் தரணரள். தத்தில் உநந்து தரணரள்.
உள்பங்ே பிசு பிசுண விர்த்துப் தரய்விட கீ தரர்டில்
வில்ேள் ழுக்கிது.
“ேடவுப...சுந்த்...சுந்த்....இருக்கீங்ேபர??” அளின்
உடுேள் அனிச்சரய் அன் த முணுமுணுத்து.
ேேள் டுங்ே தரண டுத்ள், அசரே
அனுக்குத் ேல் அனுப்பிணரள்.
“சுந்த்....ேனக்டர் இன் டஞ்சர்....சீக்கிம் ரது
தண்ணுங்ே....”
213
யமீர
அன் ஆன்னனின இல்ன. தத்து நிமிடங்ேள்
ேரத்திருந்ரள். அசரே டிவி ஏடவிட்டு சய்திச்
சணல்ேளில் னும் ப்பரஷ் நியூஸ் ருகிநர ண தரர்த்ரள்.
அப்தடி துவும் இல்ன...
“ேடவுப! துவும் ஆேக் கூடரது...அ ரதிரி
ர்ரண அதிேரரிக்கு துவும் ஆேக் கூடரது...”
“இன் ன இருந் ேரதத்துன, ரன் துவு
ண்டரம்னு முடிவு தண்ணி தசர இருந்துட்டன். ப்பு
தண்ணிட்டன். ரது டந்துடுச்சுன்ணர ன்ண ன்ணரன
ன்னிக்ே முடிரது...ரழ்ரள் முழுக்ே குற்ந உர்ச்சின
விக்கிந ரதிரி துவும் டந்துடக் கூடரது...ேடவுப!” அளின்
உள்பம் அதீ ேற்தணயில், புலில் ஆட்தட்ட சருேரய்
அனக்ேழிந்து ேரண்டிருந்து.
அனுட ரதல் ம்தருக்கு இது
அத்திரள், முல் முநரே அத்ரள்.
‘தரண டுங்ே சுந்த்....ப்ளீஸ்...’ அள் ேண்ேளில்
ேண்ணீர் ழிந்து.
சுந்த் அன்று எரு ப்ரிவியூ ரவில் இருந்ரன். அனுக்கு
சண சரர்ந் எரு ட்பு ட்டம் இருந்து. ண்தன் முன்
முனரே இக்கி திப்தடம் ன்று ட்பு ட்டம் முழுதும்
ந்திருக்ே, முழுக்ே மூன்று ணி ம் அன் இந்
214
ர ேட்டது இம்
உனகின இல்ன. தரடனரசிரிர்ேள், ேரசிரிர்ேள்
எளிப்ததிரபர்ேள் ன்று தடப்தரளிேளுடன் அபபர
கிடத் ரய்ப்த அன் ப்தரது ந விட்டதில்ன.
க்ேரே தரண ப்ட் ரடில் த்திருப்தன்
இன்று சனண்டில் தரட்டு த்திருந்து ரரின்
துத்ரிஷ்டம்???
ர முடிந்து இவு ததிணரரு ணிபவில் ேரரில் றி
பிநகு ரன் தரண டுத்துப் தரர்த்ரன். தரர்த்ன்
துணுக்குற்நரன்.
“ஷ்ர.....இந் ம்தர்ன கூப்பிட ரட்டரப?” சட்டன்று
ரட்ஸ் ஆப் ம்த டுத்துப் தரர்த்ரன்...
“ரட்....? எஹ் ேரட்....” அதிர்ந்தடி பின் நியூஸ்
ஆப்த கிளிக்கிணரன்.
“ேரத்திருப்தரர் தட்டிலில் க்ேப்தட்டிருந் ஸ்
அதிேரரி விேரணந்ன் ண உபச்சல் ரங்ேரல்
ற்ேரன.....ேல் அறிந்து விந் ேரல் துந உடன
மீட்டு பி தரிசரணக்கு அனுப்பி த்து...
215
யமீர
அத்திரம் 14
216
ர ேட்டது இம்
“ேடவுப ேல் நரணர இருக்ேணும்...” ன்று
அற்றிதடி ணவி அத்ரன்.
“ர...ேடவுப.....ரன் ன்ண சய்ன்.....சுமி
சுமி...ேரஞ்சம் ண்ணி ேரண்டு ர ர...” ன்று ருேப
அத்து, விணரதினியின் முேத்தில் நீர் ளித்து ழுப்பி அ
த்ரர் சரவித்திரி.
அள் னங்ே னங்ே விழித்ரள்.
“இல்ன...ரன் ம்த ரட்டன்! அர் ல்னரருக்ேரர்! ரன்ணர
அருக்கு உயிர்.... ன்ண விட்டுட்டு தரே ரட்டரர்.....”
குந் று எரு புநம் வீரிட்டு அனறிக் ேரண்டிருந்து.
தரய்ந்து சன்று குந் ரரித்துக் ேரண்டரள்.
“இல்ன ன்ணரட விக்குக்கு குந்ன்ணர உயிர்!
ங்ேப விட்டுட்டு அர் ந் ப்தரண முடிவுக்கும் தரே
ரட்டரர்...” ேண்ேளில் நீர் ழி விரய் வித்பக் ேண்ட
அளின் உநவுேளுக்கு அடியிறு ேனங்கிது.
“நீ கிபம்புர... சன்ண தரய்டனரம்.... சுமி... நீ இருந்து
அம்ர அப்தரப் தரர்த்துக்ேர.... ற்நது அப்புநர
தசிக்ேனரம்....” சட்டன்று முடிடுத்ரன் ர ஷ்.
ேர் சிகிச்சயிலிருக்ே, எ ேள் ேண்ணீரும்
ேம்தனயுரய் கிபம்த... அளுக்கு ஆறுனரய் உடன் சல்ன
முடிர நின ரந்தடி ேண்ணீர் தருக்கிணரர் சரவித்ரி.
217
யமீர
“ேடவுப! விக் ங்ேரண பிள்ப... ருேணர
நிணச்சயில்ன... ங்ேளுக்கு இன்ணரரு ேணர
இருந்ர்.... ேல் நர இருக்ேணும்.....ங்ே னன
இடித் தூக்கி தரட்டுடர ய்......” ரய்விட்டு
புனம்பி ரமிர ற்றும் ேறிரது வித்ரள் சுமித்ர.
ப்தரதும் சிரித் முேரய், ணது தவியின் ேர்ம்
துளியுமின்றி ணவி குந் ேண்ணுக்குள் த்து
தரற்றிக் ேரள்ளும் விக்கின் ரற்நம் நிணவுக்கு
அளின் ேண்ேளில் நீர் நிநந்து தரயிற்று.
ேரரில் றிதும் ர ஷ், விக்கின் ந்
அத்ரன்.
“ரர...” ன்ந எற்ந ரர்த்யின உடந்து
தரணரர் ஸ்ரீனிரசன்.
“ர ஷ்! யரி, டிக்ேட்க்கு ற்தரடு தண்நரன்... ரங்ே
ண்டு ரபரகிடு தர...” அர் சரன்ணது, விம் உறுதி
ரன் ன்ந உண் ர ஷுக்கு புரிந்து விட்டது. நரண
ேனரே இருக்ே ண்டு ன்ந அனின் பிரர்த்ண வீண்
தரணது. அணத்து ேடவுள்ேளும் எட்டுரத்ரே ங்ேப
ேவிட்டது புரிந்து தரே, உர்ற்நள் தரன அருகில்
அர்ந்திருந் ங்ே எருமுந திரும்பிப் தரர்த்ரன்.
218
ர ேட்டது இம்
“விணர...விணர...ப்தடி ரங்குர? ஆணர ர ஷ்! ன்
ேன் ேரயில்ன... அன் ற்ேரன தண்ணிக்ே
ரட்டரன்... ரன் அண அப்தடி பர்க்ேன...” ரடர்ந்து
சரல்லிதடி ம்பித் ம்பி அழு அப்தரிரிடம் ன்ண
தசுது ன்ந புரிவில்ன அனுக்கு.
யரி சட்டன்று னனில் ந்ரன்... “ர ஷ்! எண்ணு
புரின...ேயும் ஏடன ேரலும் ஏடன... அண்ணி...
அண்ணி நிணச்சர ஞ்சு தறுது... ப்தடியும் ண்டு
ரள்ன அப்தர அச்சிட்டு ந்துடநன்... நீங்ே அது
சரளியுங்ே... ன் பிண்ட் சுந்த் கிட்ட தச முற்சி
தண்ணிட்டு இருக்ேன்... அன் ந்ர உங்ேளுக்கு யல்தர
இருக்கும்...”
மிகுந் டுரற்நத்தில் இருந் தரதும் யரி ரசித்து
சல்தட்டரன்.
‘இனி இளுக்கு ல்னர ரன் ரன்...’ ேண்ேளில் நிநந்
நீ சுண்டிதடி, ங்ே குந் டுத்து ஞ்சில்
தரட்டுக் ேரண்டரன். ங்ே ருங்கிர்ந்து அளின்
ேம் தற்றிக் ேரண்டரன்.
“அண்ர...” ேறிதடி ரள் சரய்ந் ங்ே
அத்துக் ேரண்டரன்.
219
யமீர
யரி அத்துப் தசிதடி ரே ஜியச்சுக்கு
ந்துவிட்டரன் சுந்த். யரியிடமிருந்து கிடத் ர ஷின்
ம்தருக்கு அத்து, அனுடனும் தசி விட்டரன்.
அந் ள்ளிவு த்திலும் ஜியச் எளிள்பண
ேரட்சிளித்து. தரலிஸ் ேடுபிடி மிே அதிே அபவில்
இருந்து. மீடிர குவிந்திருந்து. ரர்ச்சுரியிலிருந் சடனத்
புேப்தடம் டுக்ேவும் யும் அனுதிக்ேவில்ன.
“அர் ரம்த ரிரண அதிேரரி. ற்ேரன தண்
சரன்ச இல்ன. ேரன தண்ணி ரங்ே விட்டுட்டு தரலிஸ்
டிரர தண்ணுது...”
“இருக்கும் இருக்கும்...ர்ர எருத்ர்
இருந்துட்டர....அ ர விட்டுடுரங்ேபர? அ
ட்ரன்ஸ்தரர் தண்ப்தர ேரஞ்சீபு ேரந்ளிச்சுது... இப்த
மிழ்ரட தத்தி ரி தரகுது....”
“ன்ண தத்தி ரிஞ்சு ன்ண புண்ணிம்?? சத்துப்
தரணர் உயிரட ழுந்திருச்சு ப் தரநரர?? இனி எரு
ல்ன அதிேரரி கிடக்ே ர த்ண ரும்
ேரத்திருக்ேணுர??”
ேச ேசண தச்சுக் குல்ேள்... ஆங்ேரண புனம்தல்ேள்...
ஆற்நரரண ேருத்துப் தரிரற்நங்ேள். விணரதினி ந்து
சரும் சுந்த் அங்ே இருந்ரன். ேரல் துந
220
ர ேட்டது இம்
அதிேரரிேளிடம் ேல் தந முன்நரன். ணது நிறுண
ஊழிர்ேள் சின உவிக்கு அத்துக் ேரண்டரன்.
“அண்ணி! குந் தூங்கிட்டு ரண இருக்கு. அப்தடி
சீட்ன கிடத்துங்ே...” ன்நன் அந் அேரன பயிலும் சய்தி
சேரிக்ே ந்திருந் ணது நிறுண தண் நிருத அத்து
குந் தரர்த்துக் ேரள்பப் தணித்ரன்.
விணரதினிப் தரர்க்ேப் தரர்க்ே ஞ்சம் தத்து.
முற்றிலுரே நினகுனந்து தரயிருந்ரள். மீடிரவின் ப்பரஷ்
ளிச்சத்திற்கு முேம் ேரட்ட றுத்து னின் ரளுக்குள்
புந்து ேரண்டரள்.
ரர்ச்சுரி ரசல் ந்ள் அற்குல் சக்திற்று...
“இல்னண்ர...ன்ணரன முடிரது...அ அப்தடிப்
தரர்க்ே ன்ணரன முடிரது...” அப்தடி யில்
டங்கிர்ந்து குமுறி அழுப அற்கு ல் ேர்த்
முடிவில்ன.
“ர ஷ்! நீங்ே தரய் அடரபம் ேரட்டிட்டு
ந்துடுங்ே...அண்ணி! ழும்புங்ே...” அப சிப்தட்டு ழுப்பி
அந் ரந்ரவின் மூன ரக்கி ேர்த்திச் சன்நரன்
சுந்த்.
“சுந்த்! ணக்கு அப் தரர்க்ேணும்... ஆணர இப்தடி
இல்ன...” முேம் மூடிக் ேரண்டு குமுறி அழுபக் ேண்டு,
221
யமீர
அன் ேண்ேளில் ேண்ணீர் ழும்பிது. சுர்ப்புநரேத் திரும்பி
ேண்ணீத் துடத்துக் ேரண்டரன்.
“அண்ணி! சரன்ணர ேளுங்ே... தரஸ்ட்ரர்டம் தண்நதுக்கு
முன்ணரடி நீங்ே எரு முந தரர்த்துடநது ரன் ல்னது... ணச
ேல்னரக்கிேரங்ே... அண்னுக்கு நிரம் கிடக்ேணும்ணர,
நீங்ே ந்து அப் தரர்க்ேணும்... ரங்ே ல்னரரும்
இருக்ேரம்...ரங்ே...” ல்லி குலில் றுல் சரல்லி
அத்து ந்ரன்.
விக், உநங்குது தரன தடுத்திருந்ரன்.
ேருஞ்சிப்தரே ேழுத்தில் ேரட்சிளித் சுருக்குக் ேயிற்றின் டம்
ேருப்தரே ரறிக் ேரண்டிருந்து. ற்நதடி சந்ேத்திற்கு
இடரண ேயில் அனுடலில் ந் றுதரடுேளும்
ரிவில்ன.
ேண அக்ேரனத்தில் ேண்டு உயிருடன் சடனரகிப்
தரணரள் விணரதினி.
டமுநேள் முடித்து ளி ந்தரது
தத்திரிக்ேரபர்ேள் சூழ்ந்து ேரண்டணர்.
“டம், சரர் ற்ேரன தண்ணிருப்தரருன்னு நீங்ே
நிணக்கிறீங்ேபர?”
“ண உபச்சல்ன இருந்ர சரல்நரங்ேப?”
222
ர ேட்டது இம்
“அர் ண உபச்சல்ன இருந்ப்தர நீங்ே ன் அ
னிர விட்டுட்டு தரனீங்ே?”
“ற்ேண எரு முந ேரன முற்சி
டந்திருக்கு...அதுக்கும் இதுக்கும் ரடர்பு இருக்கும்னு
நிணக்கிறீங்ேபர?”
விம் விரண ேள்விேள்...
ேரதுேபப் தரத்திக் ேரண்டரள் விணரதினி...
“அர் ற்ேரன தண்ணி இருக்ே ரட்டரர்...இதுக்கு ன
ன்ண துவும் ேட்ேரதீங்ே...” ேண்ேப இறுே மூடிதடி
ததினளித்ரள். அளின் தும் ேண்டு, அர்ேப வினகி ழி
விட்டணர்.
“ற்ேரன சஞ்சுக்ேந அபவுக்கு அர் ேரயில்ன.
தரலிஸ் சரிர விசர டத்தி உண் ளி
ேரண்டு ணும்...” ன்று முடித்துக் ேரண்டரன் ர ஷ்.
தரலிஸ் டமுநேள் முடியும் உடனிருந்து தரர்த்துக்
ேரண்டரன் சுந்த். ந்யும் ம்பியும் அரிக்ேரவிலிருந்து
ப்தடியும் என்ந ரட்ேள் ஆகிவிடும் ன்தரல் உடன
ஜியச்சிலி க்ே ற்தரடு சய்ரன். ன்னுட
க்ேறிஞருடன் ேமிண சந்தித்து, பிப்தரிசரண
ரஜிஸ்ட்ட் முன்னினயில் டதந ண்டும் ன்றும் ததிவு
சய்ப்தட ண்டும் ன்தயும் உறுதி சய்து ேரண்டரன்.
223
யமீர
“சரர்! அருட உயிருக்கு அச்சுறுத்ல் இருந்து.
ற்ேண எருமுந ேரன முற்சி டந்திருக்கு. தரதுேரப்த
அதிேரிக்ே சரல்லி ேட்டிருந் நினன ரன் ட்ரன்ஸ்தர்
ந்துச்சு. இப்த இந் தரஸ்ட்ன ரயின் தண்ணி இருதது ரள்
ரன் ஆச்சு....” விசர சரிரண திசயில் சல்ன ண்டும்
ன்த லியுறுத்திணரன் சுந்த்.
“மிஸ்டர் சுந்த்! வி வில் ேண்டக்ட் தர் ன்ேரரி.
அர் மிே ர்ரண அதிேரரி. ங்ேளுக்கும் ரியும்...”
ேமிணர் ன்ரேப் தசி அனுப்பி த்ரர்.
அருகிலிருந் யரட்டலில் அர்ேள் ங்ே ற்தரடு
சய்ரன். ர ஷ், சுமித்ர அத்து ேல் சரல்ன...
அப்தரவுக்கு துக்கு ற்தரடு சய்துவிட்டு அர்ேள்
அங்கிருந்து ற்ேண கிபம்பிவிட்டரே ேல் கிடத்து.
‘அம்ரவும் சுமியும் சீக்கிம் ந்துட்டர ன... இங்ே
விணர ன்ணரன னிர சரளிக்ே முடின....’ அனுக்கு
ேண்க் ேட்டி ேரட்டில் விட்டது தரன இருக்ே, சுந்த்
அருகில் இருந்து தருவிரே இருந்து.
ேண்ேளில் மிபேர அத்துத் ய்த்துவிட்டப் தரன
ரிந்து சுந்துக்கு.
‘இவு முல் த்ண த்ண நிேழ்வுேள்...’ அணரல்
யும் ம்த முடிவில்ன. நிச்சம் இது ற்ேரன இல்ன
224
ர ேட்டது இம்
ன்தது புரிந்து. உடன மீட்ட தரது வீட்டு னிர்ேள் ரும்
உடனிருக்ேவில்ன ன்தது தரி பின்ணடரேத் ரன்றிது.
“ேரஞ்ச த்துக்கு முன்ணரடி அரட பி கிட்ட ர
ேல் ேட்டிருக்ேரர். அந் ேன சரல்ன பி றுதடி
ேரன்டரக்ட் தண்ர..தரன் டுக்ேன. திரும்தத் திரும்த
கூப்பிட்டு தரர்த்து, அர் ர டௌட்ன கிபம்பி ந்திருக்ேரர்.
அர் முன்னினன ரன் தரலிஸ் தரடி இநக்கியிருக்கு.
உங்ேளுக்கு துவும் ரணுர அண்ணி...?” ர யும்
த்துக் ேரண்டு விணரதினியிடம் ல்லி குலில்
விணவிணரன்.
அள் ‘இல்ன’ ன்தப் தரன னசத்ரள்.
குந் அழுது அழுது ப்தடிர உநங்கிப் தரயிருந்து.
அந் பின்னிவு பயில் ஷ்ரவுக்கு ேல்
அனுப்பிணரன்.
“உணக்கு ப்தடி ேல் ரிஞ்சுது? நீ ணக்கு
சரல்லிரேணும்....” அனுக்கு அள் மீது ேரனறி
கிபம்பிது.
‘உப்புசப்பில்னர ட்டருக்கு ன்ணரட சண்ட தரட்டு,
இன்ணக்கு அநிரர எரு உயிர் தலிரகிடுச்சு...’ அனுக்ே
அனின் ண்ப்தரக்கு டத்ணரேத் ரன் ரன்றிது.
ஆணரல், ேரஞ்சம் முன்தரே ேல் ரிந்து, ர எரு
225
யமீர
ேயில் இந் அசம்தரவித் டுத்திருக்ே, னட்சத்தில் எரு
ரய்ப்பு கிடத்திருக்குரணரல்...? ன்று ண்ரல் அணரல்
இருக்ே முடிவில்ன.
இவு முழுதும் அழுது ஏய்ந்து, விடிலில் சற்ந
ேண்சந்து மீண்டும் ர ேட்ட ேணவு ந்துவிட, விழிப்புத்
ட்டிது ஷ்ரவுக்கு. விக் இநந்து தரணதும் எரு ேட்ட
ேணரே இருந்து விடக்கூடரர? ன்று அளுள்பம்
ங்கிது. ல்ன தரண டுத்துப் தரர்த்ரள். சுந்த்தின் எரு
ரிச் சய்தி அளுள் குளிர் தப்பிது. அன் ேரதரே
இருப்தது புரிந்து. ன்ண ததில் அனுப்புது ன்ந புரிரல்
அனின் ச டலீட் சய்ரள்.
‘ன்ணரன சரல்ன முடிரது. அம்ர இருக்குந
நினயின...ரன் இந் பிச்சணன சிக்கிணர...?’ அளுக்கு
ற்ேரண்டு ரசிக்ேவும் பிரிம் இருக்ேவில்ன.
‘ர! தரலிஸ் ேரர்ட் ேஸ்ன்னு அன ணக்கு
ன்பில்ன...’ அள் வு ரட்சண்மின்றி அனுட
ம்த மீண்டும் ப்பரக் சய்ரள்.
விக்கின் துர்ம், மிேங்கும் அதிர்னேபப்
தப்பிது. அன் மிே ர்ரேப் தணிரற்றி ேரஞ்சீபும்
ரட்டத்தில் ேடேள் அணத்தும் அடக்ேப்தட்டண. அனின்
ம் ற்ேரனரே இருக்ே ரய்ப்பில்ன ன்தது புரிந்து,
226
ர ேட்டது இம்
சிபி விசர ண்டி, அனின் தடம் தரறித்
தரேேளுடன் தனேட்சிேளின் சரர்பிலும் தணி டத்ப்தட்டது.
ரநினத்தின் தல்று இடங்ேளிலும் அனின் இநப்புக்கு அஞ்சலி
சலுத்ப் தட்டது. தனறு அசில் ேட்சித் னர்ேளும்
அனின் த்தில் ர்ம் இருப்தரே தட்டி ேரடுத்ணர்.
றுரள் ேரனயில் பிப்தரிசரண டத்ப்தட்டது.
அன்று ள்ளிவில் ந்து சர்ந் ஸ்ரீனிரசனிடம், அரின்
அரு ேனின் பூ உடல் எப்தடக்ேப் தட்டது.
விக் ஏடிரடி விபரடி... பர்ந்து ரலிதணரய் னம்
ந்... ஸ் ர்ச்சி தற்று இபஞர்ேளுக்கு முன்ரதிரிரய்
விபங்கி... அன் வீடு அந்திருந் சின்ணஞ்சிறு ருவில்
க்ேள் ள்பணத் திண்டணர். அன் மீது ன்திப்பு
ேரண்ட அசுப் தணிரபர்ேள், ேரல்துந அதிேரரிேள்
அசில் ேட்சித் னர்ேள் ன்று அனின் இறுதி
ஊர்னத்தில் ள்ளுமுள்ளு ற்தடும் அபவுக்கு கூட்டம்
ரித்து.
னட்சிறியும் துடிப்பும் ர்யும் ேரண்ட எரு
அறிரர்ந் இபஞன்... ல்ன குடிேன்... ர்ரய்
தணிரற்றி எ தரத்திற்ேரய் த்ப் தரிசரேப் தற்றுக்
ேரண்டு, பிடி சரம்தனரகி ேரற்நரடு ேந்து தரணரன்.
227
யமீர
அனின் ம் சந்ேத்துக்கு இடரணது ன்தது
ல்னரருக்கும் புரிந்து. ஆணரல் பிதரிசரண அறிக்ே
று சரன்ணது. அனின் ம் ற்ேரன ரன் ன்று
அடித்துச் சரன்ணது. க்ேள் குண்டணர். மிே ஊடேங்ேள்
முல் ஆங்கின ஊடேங்ேள் அனின் ம் விரப்
தரருபரணது.
ஊடேங்ேளின் ேள்விேப சரளிக்ே முடிர ரநின
நிர்ரேம், ேச சிபி சம் எப்தடத்து.
இனி ங்ேள் ேயில் துவும் இல்ன ன்தது சுந்துக்குப்
புரிந்து. ஷ்ர இண்டு மூன்று முந ரடர்பு ேரள்ப
முன்நரன். அள் அப்த ற்ே இல்ன.
“ப்படி ஷிட்! றுதடி ப்பரக் தண்ணிருக்ேர...”
அளும் நிச்சம் ேனங்கி நினயில் ரன் இருப்தரள்
ன்தது அனின் புத்திக்கு புரிந்து. ஆணரல் ணம்
ௌத்திரகிக் கிடந்து.
‘தந்திருப்தர...ரன் ரம்த ேரதர இருப்தன்னு
ரிஞ்சிருக்கும்...இன்ணரரு முந கூப்பிட்டு தரர்க்ேனரம்...இது
தத்தி தசர ந விம் தசி முல்ன ம்த
க்ேணும்...’ முடிவு ேட்டிக் ேரண்டு று ண்ணிலிருந்து
அத்ரன்.
228
ர ேட்டது இம்
“ரரு...அன்ணரன் ம்தர்...?” னசரண சந்ேத்துடண
டுத்ரள் ஷ்ர.
“ரன் ரன்...ேட் தண்ர ப்ளீஸ்...” ன்நரன் குலில்
ேரஞ்சம் ணத் டவிக் ேரண்டு...
அப்தர உருந்திக் ேரண்டிருந்ரர். அர் ேணத்க்
ேரல் சனநயிலிருந்து பின்ரசல் ேத் திநந்து
ேரண்டு ளி ந்ரள்.
“ரன் ன்ண சரல்னணும் சுந்த்? ணக்கு ரிஞ்ச
உங்ேளுக்கு ஃதரர்ர்ட் தண்ணிட்டன். நீங்ே சின திக்ஸ்
ஃதரனர தண்ந ரதிரி ரன் ஃதரனர தண் ரட்டணர?”
ணத்தில் ரன்றி அச்ச உர் நத்தடி அள் தசிக்
ேரண்டிருக்ே...
“ர...நீ சரல்நது ேக்ட்..ணக்கு புரியுது...” ன்நன்...
“ரன் அதுக்கு கூப்பிடன ஷ்ர! ங்ே க்ரிடிவ் யட்
கிட்ட டிஸ்ேஸ் தண்ன்...உன்ணரட ஸ்டரரி தத்தி. ஃபுல்னர
ேம்ப்ளீட் தண்னன்ணர தரல்ன...ழுதிண டரகுன்ட்
அனுப்தறிர? உன்ண ர்ன தரர்த்து தசணும்னு சரல்நரர்.
ப்த ணும்னு ரன் பிநகு சரல்நன்...”
“எஹ், ரில்லி சுந்த்!” இருந் பிச்சணேள் அணத்தும்
அளுக்கு நந்து தரணது.
229
யமீர
“யச்பிவி தத்தி எரு அர்ணஸ் குடுக்ே முடியும்ணர,
அதுக்ேரே ரன் வ்பவு ஃதர்ட் தரடவும் ரர
இருக்ேன்...” அள் சரல்லிக் ேரண்டிருக்ே...
“உன்ண ேண்ேரணிக்ேர விட்டது ப்தர தரச்சு தரன
இருக்ே? பிண்ட்ஸ் ரரு கூடவும் ேரண்டக்ட் இல்னன்னு
நிணச்சிட்டு இருந்ன்...தரன்ன ரரு?” சந்ேரய் ேட்டதடி
பின்ணரல் நின்றிருந்ரர் ர ன்.
அரின் குல் சுந்துக்கு ள்பத் ளிரேக் ேட்டது.
தரனில் இது அள் தசரன் ேரம் புரி, னயில்
ே த்துக் ேரண்டரன்.
“பிண்ட் ரன் தர...ப்தடிர ன் ம்தர் கிடச்சு...”
அள் தசிக்ேரண்ட ம்த டலீட் சய் முண...அர்
சட்டன்று அள் திர்தரர ேயில் தரணப் தறிக்ே ,
அள் டுரறி ேறி தரடுப்தரன அருகிலிருந்
ரளி நீரில் தரணத் ந விட்டரள்.
அர் அசரேக் குனிந்து நீருக்குள் துபரவி தரண
டுத்துக் ேரண்டு, அப முநத்தடி உள்ப தரணரர்.
“உன் சுக்கு நீ ேரலிக்ேர இருந்ர ரன் ரன்
ஆச்சரிப்தடணும்...” அரின் முணுமுணுப்பு அளுக்கு மிேத்
ளிரேக் ேட்ட அ த்தில்...
230
ர ேட்டது இம்
“ந ழி இல்ன! வீடு பூந்து தூக்ே
முடினன்ணரலும் உன்ண இங்ே ச்சரது தூக்கி
ஆேணும்...” றுமுணயில் ளிரே முடிடுத்ரன் சுந்த்.
231
யமீர
அத்திரம் 15
எரு ந்து ருடங்ேளுக்கு முன்பு குடும்தம்
பிள்பேள் ன்று தரசரே இருந்ர் ரன் ர ன்.
ரற்ததில் ரய் கும், ன்த உண்ரக்குது தரன
அற்குப் பிநகு ரன் அரின் குக்ேடுேள் ரடங்கிது.
ேட்ட சேரசங்ேள், அ நக்ேப் தரய்ேள், சன
ஈடுேட்ட விதிமுந மீநல்ேள் ன்று, ரடர் சங்கிலிரய்
றுேளின் ஊற்றுக்ேண் தரனரகி விட்டரர்.
‘ப்தடியும் ன் வீட்டுன சரந்ேரன் னும் தரண்ணு
டுக்ேப் தரநதில்ன. அப்புநன்ண...ணக்கு ன க்ேர
அப டிகிட்டர! ரனஞ்சு தர-ன்னு விட்டுட ண்டிது
ரன்.’ ேள் நிச்சம் ேரலில் விழுந்து விட்டரள் ன்ந
ண்த்தில் அருட சிந்ண றிேட்டு ஏடிது.
‘புணர ந இப்தடி ரயின விழுந்துட்டர! இ தரட்டுக்கு
ேல்ரம் தண்ணிட்டு தரய்ட்டர அப ரரு தரர்க்கிநது?’
‘ம்ச்ச், அது எரு விர? அந்ம்ர னலிர
வீட்டரட இருந்து தரர்த்துக்ே சரல்ன ண்டிது
ரன்...தத் விட்டறிஞ்சர ணும்ணரலும் வினக்கு
ரங்ேனரம்...’ ஆரய் ண்ணிக் ேரண்டரர்.
232
ர ேட்டது இம்
ற்கும் இருக்ேட்டும் ன்று ேளின் அனதசி ேரல்
லிஸ்ட ஆரய்ந்ரர். இறுதிரே அள் தசிது சுந்த்தின்
ண் ன்த கு ளிதில் ேண்டுபிடித்ரர்.
“சுந்த் கூட இளுக்கு ன்ண ரடர்பு? அன் ரம்த
தரி ஆபரச்ச!” சுந்துடன் ேளுக்கு ேரல் இருக்ேகூடுர?
ன்று அரல் சந்ேரேக் கூட ண் முடிவில்ன.
‘அனுக்கு த்தி ந்திரிரட தரண்ணு டிர
இருக்கு...இது ந ர விம்...எருப ன்ணப் தத்தி
துவும் தரட்டு விட்டிருப்தரபர? இப்த ரன் ல்னர சணலும்
ரட்ஸ் ஆப் ம்தர் குடுக்ேரனுங்ேப! ரப் தத்தியும் ன்ண
ணும்ணரலும் ேல் குடுக்ேனர!’ அருட மூப
ேப சந்ேக் ேண் ேரண்டு தரர்க்ேத் ரடங்கிது.
அந் விபி திருத்தில் சுந்யும் விக்ேயும்
மிகுந் ரயுடன் தரர்த்து அரின் தரலிஸ் மூபயில்
ந்து ந்து தரணது.
‘இப்த இந் சுந்த் ன் ன் தரண்ணுக்கு ேரல்
தண்னும்...’
‘முந்தி அந் ேனக்டர் தலுக்கு விரிச்ச ன, அப்புநம்
அணரட ட்ரன்ஸ்தர் விம்ன்னு குறிப்பிட்ட ேல்ேள்
ட்டும் ேசிஞ்சுது...’ அரின் புத்தியில் ருடல்ேள் அதிேரித்தடி
இருந்ண.
233
யமீர
“சின்ணர எரு டஸ்ட் ச்சு தரர்த்துட ண்டிது
ரன்...” அரின் குறுக்குபுத்தி சுறுசுறுப்தரய் னக்
ேரட்டிது.
ஷ்ரவுக்கு, ேயில் தரன் இல்னரல், ர ே
முடரகிப் தரணது தரலிருந்து. இவு கும் ேழித்து
வீட்டுக்கு ந் ந்யிடம் ந்து நின்நரள்.
“தரன் இல்னர ேஷ்டர இருக்கு. அம்ரவுக்கு ருந்து
ரங்ேணும். எவ்ரண்ணுக்கும் ரன் ருவுன இநங்கி
தரயிட்டு இருக்ே முடிரது.”
‘ணக்குன்னு சுசம்தரத்திம் இருந்ர இப்தடி இர்கிட்ட
ந்து நிற்ே ண்டி இருந்திருக்ேரது...’ தற்ந ேப்தனிடம்
ேட்தற்குள் அளின் சுரிர அடிதட்டுப் தரணது.
“ேரஞ்ச ரபக்கு அம்ர தரண யூஸ்
தண்ணு...ேரண்டக்ட்ஸ் ல்னரம் கூகிள்ன சவ்
ஆகியிருக்கும்...அல்னரம் உணக்கு ரன் சரல்லிக்
குடுக்ேணுர...அரன் ேம்ப்யூட்டர்ன புலிரச்ச...” ன்நரர்
அர்த்னரே.
அளுட அக்ேௌண்டில் க்கு ட்டு தம்
தரட்டு ந்ரர். னதிே சனவுேள் எவ்ரன்றுக்கும் அரிடம்
ேரம் சரல்லி தம் தற்றுக் ேரள்ப ண்டியிருந்து.
234
ர ேட்டது இம்
‘தரண்டரட்டி பிள்பேளுக்கு சய்ந ர பிச்ச
தரடுந ரதிரி தரட்டுட்டு இருக்ேரர்...ரர்க் ப்ம் யரம்
ஆப்தர்சூனிடீஸ் தரர்க்ே ண்டிது ரன். ட் முழுக்ே
ன தரர்த்துட்டு தேல்ன அம்ரயும் தரர்த்துக்ேநது
சிம்ன்னு ள்ளிப் தரட்டது ன்ணரட தரி ப்பு...’ அள்
ணம் ன்ணத் ரண சரடிக் ேரண்டது. று ழியின்றி,
அம்ரவுட தசிக் ரடல் தரனில் ன்னுட
ேரண்டக்ட்ஸ் சவ் தண்ணிக் ேரண்டரள்.
இ ந் முன்பு, இம்னும் முன் தரர்த்துப் தரர்த்து
னப்டரப்பும் ரதல் தரனும் ரங்கிக் ேரடுத்து
நிணவுக்கு ந்து.
‘ம்பி ரன் ரம்த தரம்! ரணரது ேரனஜ் முடிச்சு
ளி ந்துட்டன்...’ ந்யின் உண்ரண முேம்
ரிந் பிநகு பிள்பேள் இருருக்கு அரிடம் யும்
ேட்டு தற்றுக் ேரள்ப விருப்தம் இருக்ேவில்ன. அருக்கும்,
‘முழுக்ே ணஞ்சரச்சு...இனி முக்ேரடு துக்கு..’ ன்று
சதிரகிப் தரணது. -ஆணரல் இது ந்த்
ேபயும் ‘இல்ன’ ன்று நிரேரித்ரில்ன.
விக் த்துக்குப் பிநகு ஷ்ரவுக்கு ணம் எரு
நினயில் இருக்ேவில்ன. சர டிவியில் சய்திேபத்
ரடர்ந்தடி இருந்ரள். ர்ரேப் தணிரற்றும் அதிேரரிேள்
235
யமீர
மீது, ஆளும் அசு தழிரங்கும் டடிக்ேயில் ஈடுதடுரே
சத்ரரன் தட்டி ேரடுத்துக் ேரண்டிருந்ரர்.
ஜூவாலை - 7
“ன்ணடி இது?” ேட்டதடி தளீன்று
அநந்ரர். ேன்ணத்ப் பிடித்துக் ேரண்டு திேத்துப்
தரய் றிட்டுப் தரர்த்ரர் சுதி.
“ன்ணரட ரிதரர்ட்ஸ் ல்னரம் கிளிர இருக்கு.
அப்தடி இருக்கும்
தரது உணக்கு பிச்ைணன்ணர ன்ண அர்த்ம்...?”
வுரட்ைண்மின்றி முநயில்
ேள்விேபரல் ேரன்நரர்.
237
யமீர
“ன்ண ைரல்ன ர்றீங்ே? உங்ேகிட்ட இருந்து
ர ணக்கு ப்தடி இந் பிச்ைண ந்திருக்கும்?”
குமுறி ேரதத் அடக்கிதடி விணவிணரர்.
“ன்ணக் ேட்டர?? ணக்கு ப்தடித் ரியும்...?”
ன்நரர் ேத்ரபரய்...
சுதி, அதிரேப் தை ண்டும் ன்று ரன்
விரும்பிணரர், ஆணரல் அருக்கு அது ைரத்திப்தடரல்
தரயிற்று. ேரின் அருகில் ஆைரே ருங்கி,
அரின் ைட்டக் ேரத்ரேப் தற்றிக் ேரண்டரர்.
“ன்ண...ன்ணரட தண்
ேனப்தடுத்திணர ரன் னுஷிர இருக்ே ரட்டன்-
டர! உன் ரக்கி உணக்கும் ரியும்...ணக்கும்
ரியும்...இதுக்கும் ன ன்ணப் தத்தி துவும்
தைர...ன்ண ேரனேரரி ஆக்கிடர...”
அடிக்குலில் தற்ேபக் ேடித்தடி அட்டிணரர்.
இப்தடி எரு சுதி ணது ரழ்ரளில் அர்
ேண்டதில்ன. குட்டக் குட்ட குனிந்து ேரடுத்துக்
ேரண்டிருந்ள், வீறு ேரண்டு ங்ேரே
சீறுரள் ன்று அர் சுத்ரே திர்தரர்க்ேவில்ன.
238
ர ேட்டது இம்
எருயில் தசிது அ மிே தரதித்து. ேண
ய்ரேப் தரற்றி ணவியிடம் ன்னுட
ரிர ேட்டுப் தரணற்கு ன்னுட டத்
ட்டு ேரம் ன்தது புரிந்து. ஆண் ன்ந
அேந் அ எப்புக்ேரள்ப விடரல் டுத்து.
“ய், விடு! தத்திம் பிடிச்சிடுச்சு தரன...”
ைட்ட விடுவித்துக் ேரண்டு ல்ன
பின்ரங்கிணரர்.” மீண்டும் ணவித் ேர
முநயில் தை ர என்று டுத்து.
“இனி உணக்கும் ணக்கும் துவுமில்ன...
ேட்டிகிட்ட தரத்துக்கு உணக்கு ைய் ண்டி
ேட ைய்ன்... அவ்பவுரன்...”
ைரல்லிதடி ைரர்த்திரே ல்னரற்றிலிருந்தும்
ேற்றிக் ேரண்டரர்.
அந் ர இறுதியில் ற்ந தரிைரண முடிவுேள்
ந்ண. புற்றுர உண்டரக்ே கூடி ஸின்
இருப்பு உறுதி ைய்ப் தட்டது. லும்
ேரல்தரஸ்ேரபி(colposcopy) தரப்சி (biopsy) ன்று
சுதி ைத்து ைத்து பித்ரர். தரப்ஸி முடிவில்,
239
யமீர
க்ரஇன்சிவ்(stage1A) ேன்ைர் உறுதி ைய்ப்
தட்டது. புற்றுரய் ருத்துணக்கு தரிந்துக்ேப்
தட்டரர். இருபிள்பேபக் ேருவில் ரங்கி, ரய்
னும் உன்ண நின அடயும் தற்ந ங்கி
அது ேருப்த.... அேற்நப் தட்டது.
அறு சிகிச்ை முடிந்து ரய் ேண்விழிக்ேர
நினயின, பிள்பேள் இருரும் ேல்லூரிக்கும்
தள்ளிக்கும் ைல்ன ண்டி ேட்டர நின.
அந்திேரவின் இம் டித்துச் சிறும் நினயில்
இருந்து. அம்ரவின் அண்ன் ற்றும் அப்தரவின்
உடன்பிநந்ரர் ண அணரும் தருக்கு ட்டிப்
தரர்த்து விட்டு ைன்று விட்டணர். னலிரம்ரவின் ேம்
தற்றிக் ேரண்டரள்.
“டிஸ்ைரர்ஜ் தண்ந என்னும் பிச்ைண
இல்ன. இங்ே தரர்த்துக்குரங்ே...வீட்டுக்கு தரண
பிநகு நீங்ே ரன் தரர்த்துக்ேணும் னலிரம்ர. ரன்
க்மரம் முடிஞ்ைதும் ஏடி ந்துடுன்.” அளின் குல்
அர் மீரண ன்றியில் ழுழுத்துப் தரணது.
240
ர ேட்டது இம்
“ன் ங்ேச்சி கிட்டயும் ைரல்லி ச்சிருக்ேன்
தரப்தர...ண்டு தருர ரத்தி ரத்தி அட்ஜச்டு
தண்ணிடுரம். நீ இன்ணரத்துக்கு ேனங்ேந... ேண்
ரடச்சினு கிபம்பு.” அர் கூறி ஆறுல்
ரர்த்ேளுக்கும், ைய் உவிக்கும் தத்ரல் ஈடு
ைய் முடிரது ன்தது புரிந்து.
ேர யிலில் ம்பிக்கு
அறிவுருத்திதடி ந்ரள்.
“ஜஸ்ட் எரு ரும்-டர! தடிப்புன ேரன்ைண்ட்ட்
தண்ணு. அக்ேர திணமும் தசுநன். துர இருந்ரலும்
ஃப்ரீர ர் தண்ணு. ணசுன ச்சிட்டு றுேர.
தரல்டர இரு. ஸ்கூல்னயும் ேரத் கிபரஸ் ேண்டினு
தண்ணு...” அள் ைரல்லிக் ேரண்டிருக்ே அன்
ங்ேர தரர்த்துக் ேரண்டிருந்ரன்.
“அம்ர நிணச்ைர ேனர இருக்கு-ேர. நீயும்
கூட இல்ன...அப்தரவும் முந்தி ரதிரி இல்ன...அம்ர
முேத்துன ரணும்ன்ந ஆை துளியும் இல்ன...”
“இல்னரம் எரு தரடம் அபிணவ்! ப்தடி இருக்ே
கூடரதுன்னு இ தரர்த்து ேத்துக்ேணும். ரபக்கு
241
யமீர
நீயும் எரு ஆண்ேணர, குடும்தத் னணர ஆகும்தரது
உன் ணவி பிள்பேப நீ ப்தடி டத்ணும்
டத்க் கூடரதுன்னு ரன் உணக்கு ைரல்லித்
அசிமில்ன. ரழ்க்ே உணக்கு அ ேத்து
ேரடுத்துடுச்சு.”
பிடித்ர பிடிக்ேவில்னர, இயிலில் ந்
உ இருரும் உண்டு தசிரறிக் ேரண்டணர்.
சிறிது ேரனம் முன்பு யில் ேன ன்த
அறிரல், ‘ல்னரம் அப்தர தரர்த்துக் ேரள்ரர்’
ன்ந ண்ப்தரக்கில் ரழ்ந்து ந் அந்
ைேரரியும் ைேரனும், ங்ேள் ரழ்வு ங்ேள்
ேேளில் ட்டு ன்ந நிர்ைணம் புரி நிமிர்ந்து
நின்நணர்.
“அக்ேர! நீ ட்டும் இல்னன்ணர...ரன் ன்ணரகி
இருப்தன். ங்ேரது வீட்ட விட்டு ஏடிப் தரய்
ைமூே விரதிர கூட ரறியிருப்தன்...” க்ேயின்
ேம் தற்றிக் ேரண்டரன் அபிணவ்.
“ ர ரசிக்ேர--டர! ேடவுள்
ர எரு ழியின உவுரர்ன்னு அம்ர இப்தவும்
242
ர ேட்டது இம்
உள்ளுக்குள்ப ம்பிட்டு இருக்ேரங்ே. அந் ம்பிக்ே
ம் ேரப்தரத்தும்...”
“நீயும் க்மரம் ல்னர ழுது-ேர...ஆல் தி
தஸ்ட்...” பிரிரய் ேம் குலுக்கிணரன் அபிணவ்.
ேர ஜன்க்ஷனில் இருரும் இநங்கிக் ேரண்டு,
ேரந்திபும் தஸ்நினம் ந்து ம்பி ஊட்டி
தஸ்ஸில் ற்றிவிட்டரள் அந்திேர.
ைரன்ணது தரன ரள் நரது ம்பி
அத்துப் தசிணரள். அண ேலி ைய்து
ற்ேரன னும் ல்ன ஏடச் ைய்
ரர்ேளுக்கும் ச்ைரிக்ே விடுக்ேப் தட்டிருக்ே,
பிச்ைண ைற்று அமிழ்ந் இருந்து.
ப்தடிர ணத் எருமுேப்தடுத்தி தரீட்ை
ழுதிணரள். ‘ர ரனும் எரு டிகிரி ரங்ேணும்’
ன்தரேப் தடித்துக் ேரண்டிருந்ள், ‘இனி அப்தடி
ேரனம் ள்ப முடிரது’ னும் நிர்ைணத் உர்ந்து
ஜீணிக்ேக் ேற்றிருந்ரள்.
243
யமீர
ஆர தண்ர, ேல்வி ன்தது த்ண
அத்திரசிம் ன்தது ணம் லிக்ே லிக்ே அடி
ரங்கி பிநகு ைற்று அழுத்ரே உத்து.
‘ண்டு மூணு அத் பிள்பேள்...ரர
பிள்பேள் ல்னரம் இருக்ேரங்ே. தடிப்பு முடிஞ்ைதும்
டும் டும் டும் ரன்...’ ன்று ரழிேளிடம்
குளித்ணரய் ைரல்லிச் சிரித்து, இப்பிநவியினர
இல்ன முப்பிநவியினர ன்ந ைந்ேம் ழுந்து.
லிரய் சிரித்துக் ேரண்டரள்.
‘ன்ணரட சிரிப்புன கூட வ்பவு ரற்நம்?’
ஆர்ப்தரட்டரண அருவிரய் ேரட்டிக்
ேரண்டிருந்ள் அதிரண திரே
ரறிப்தரயிருந்ரல் கூட இல்தரய் ற்றுக்ேரள்ப
முடியும்...ஆணரல் அள் குமுறும் ரினரய் ரறிப்
தரயிருந்ரள். ைர ந்மும், ணம் திலிருந்ர
விடுதட தரரட்டம் டத்திதடி இருந்து.
ரழிேள் அணரும் அளின் ரற்நம் ேண்டு
துணுக்குற்நணர்.
ர்சி அளிடம் ல்னக் ேட்டரள்...
244
ர ேட்டது இம்
“இந் ேரனத்துன இல்னரம் ரம்த
ைேஜரகிடுச்சு அந்தி! குடி குடிக் ேடுக்கும்னு
சும்ரர ைரல்லி ச்சிருக்ேரங்ே. ல்னர அழிவுக்கும்
மூன ேரர இருக்குந து அைரங்ே விக்குது.
உங்ே அப்தரரட றுக்ேரே நீ ன் இப்தடி
உன்ண சுருக்கிக்ேணும்?” ப்தரதும் ேனேனத்தடி
சுற்றித் திரியும் ரழியிடம் மிகுந் அபிரணம் உண்டு
அளுக்கு.
“இல்ன ர்சி! ரன் முந்தி ரம்த திமிர
இருந்திருக்ேன். அரன் ரழ்க்ே ன் ன ன
இப்தடி அடிச்சிடுச்சு. இனி ரன் ததடி இருக்ே
முடிரது.” ன்நள்...
“எரு ேரனத்துன, தள்ளி ேல்லூரிேப அைரங்ேம்
டத்திட்டு இருந்துச்சு. கிரிமிணல்ஸ் ேள்ப ைரரம்
ேரய்ச்சிட்டு இருந்ரங்ே...இப்த அைரங்ேம் து
ைட்ட பூர்ரக்கி விக்குது...ஸ்கூல்ஸ் ேரனஜஸ்
டத்துநங்ேப தத்தி ரன் துவும் ைரல்னத்
இல்ன...”ன்று ைரல்லி ரழி
ரக்கி புன்ணேத்ரள்.
245
யமீர
அளுக்குள் குமுறிக்ேரண்டிருந் ரின
அளின் புன்ணேக்கு, ஜுரனயின் அே
ேரண்டு ந்து ைர்த் அந் அன்தரண ரழி
பணரே உள்ரங்கிக் ேரண்டரள்.
ஜுரன தற்றி ரியும்...
ழுதி மீண்டும் ரசித்துப் தரர்த்ரள் ஷ்ர. சின
இடங்ேள் திருப்திரே இல்னர? ன்ந ண்த்தில் மீண்டும்
சரி தரர்த்ரள்.
‘சரி இப்தரக்கு இப்தடி இருக்ேட்டும். றுதடி எரு முந
தடிச்சு ந ரது கூட்டர குநக்ேர சய்னரம்...’
ழுதி சவ் சய்துவிட்டு ழுந்ரள்.
சுந்துடன் தசுது நின்றுதரண பிநகு ர இந்து
தரன இருந்து. அண அத்து, அளுட ே
ஆப்தடரே டுப்தரே தசி பிநகு ஏபவு ளிந்து
தரன இருந்து.
திணமும் எருமுநனும் அன் அளித் தரிசுப் தரருப
டுத்துப் தரர்ப்தது....டவிக் ேரடுப்தது...மூச்சுக்ேரற்நப் தரன
இன்றிரரகிப் தரயிருந்து.
‘இந் புக்ே டுத்துப் தரர்ப்தது, ரளுக்கு ரள்
அதிேரகிட்ட தரகுது... ேரஞ்சம் குநச்சுக்ேணும்’ ன்று
246
ர ேட்டது இம்
ண்ணிணரலும்... ‘எ எரு முந தரர்த்துக்ேநன்....ப்ளீஸ்...’
ணம் அளிட ேஞ்சி அனுதி தற்றுக் ேரண்டது.
அணளித் எற்ந சிப்பு ர ர, த ேரர்ட்
ரட்டுக்குள் தரடம் சய்து த்திருந்ரள். ேவித்
ரகுப்புடன் கூட அந் ரட்டயும் டுத்துக் ேரண்டு
ந்து ேட்டிலில் அர்ந்து ேரண்டரள். மிே அேரேப்
தரடரகியிருந் அந் ர ர இழ்ேப, னர்ந்
புன்ணேயுடன் ருடிக் ேரடுத்ரள். ணம் தசரகிப் தரே,
ேவித் ரகுப்தப் பிரித்ரள்.
“ேரலித்துப் தரர்...!” அனின் ேேத் குல் ேரரத்தில்
கிச்சு கிச்சு மூட்டிது.
‘ன்ண...ணக்ேரே ட்டு சிச்ச...சிக்கிந ன்ணரட
சுந்த்!
ேரலிக்ேப் தடுன் தசுேத் ணக்கு முன்முனர
அறிமுேப்தடுத்தி ன்ணரட சுந்த்...’
‘அனின் தரர்யும், அது சரன்ண சய்திேளும்...
ௌணமும், அது தசி தரேளும்...’ அள் ேண்மூடிக்
ேரண்டரள். ங்ேள் சூழ்ந் அந் இவு க் குளுங்ேரற்று
இப்தரதும் னி ருடிச் சல்து தரன ரன்ந, ணம்
அனின் அருேர மீண்டும் மீண்டும் ண்ணிச் சுத்து.
247
யமீர
“எரரு முந சின நிமிட சந்திப்பு... ஆணர அன்ணக்கு
இருந் எருதுளி உர்வு இன்ணக்கு தரங்கிப் தருகிடுச்சு.
இந் சத்துக்கு திர்ேரனம் இருக்ேர? அப்தடின்ந
ேள்விக்குள்ப ரன் தரேன. தரேவும் விரும்தன.
ணக்கு இந் உர்வு பிடிச்சிருக்கு... இது தரதுரயிருக்கு...
அன் ணக்கு கிடச்சரலும் கிடக்ேனன்ணரலும்... ன்ணரன
ன் ரழ்க்ே அன்கிட்ட எப்தடக்ே முடிர
தரணரலும்... ன்ணரட ேரல் நி ம்... இட் இஸ்
அன்ேண்டிணல்.... ரன்ண னவ் ஹிம் டில் னரஸ்ட்
ப்த்...” ணக்கு ட்டு ேட்கும் குலில் அள் ன்
ணத்ரடு தசிக் ேரண்டிருந்ரள்.
‘இன்ணமும் அந் ேவித் ரகுப்பில் எரு ேவிக்
கூட ரசிக்ேன... ரசிக்ே முடின...’ அதிலிருந்து எரு
ேவினும் ரசிக்ேனரம் ன்ந ண்த்தில் அப்
பிரிக்கும் தரல்னரம் அனின் ரர்த்ேளில் சிக்குண்டு,
ணம் ன் தரக்கில் உ உப் தநப்த ரடிக்ேரகிப்
தரண ண்ணி சிரித்துக் ேரண்டரள்.
“இந் சின்ண கிப்ட் ணக்கு குடுக்ேந ஆசுரசம்... எஹ்
ேரட்..அன்பிலீபில்!” ரய் விட்டு முணகிணரள்.
248
ர ேட்டது இம்
“னலிரர ந லீவ்...சல் ன ேரஞ்சம் தரக்கி
இருக்கு. இப்தடி உட்ேரந்திருந்ர பங்கிடும்...”
ண்ணிதடி ழுந்ள்...
‘தரன்ன இன்னும் துவும் ேரன்ஃபிேர்(configure)
தண்ன... தஸ்புக்னரது எரு சஜ் தரட்டர ன்ண?’
ண்ணிதடி மீண்டும் னப்டரப்பில் னரகின் சய்ரள்.
‘அன் ந ேரஞ்சம் ேரதர இருப்தது தரன
இருக்கு. ரது ேல் இருக்ேரன்னு சக் தண்ணிக்ேனரம்...’
ணக்கு ேல் ரும் ழித் டங்ேப ஆரய்ந்ரள்.
“ரட்? இநந்து தரண ேனக்டரட ற்ேரனக் குறிப்த
நக்ே முற்சிர? அடக் ேடவுப!” அதிர்ந்தடி முேநூலில்
னரகின் சய்ரள்.
தரர்த்ரல் அண சஜ் தரட்டு த்திருந்ரன்.
“ஷ்ர! ரபக்கு பின் ஆபிஸ்க்கு முடியுர?”
“கிரிடிவ் யட் ஆண்ட்ரூ இருப்தரரு. ரன் சரல்லிட்டு
தரநன். யு மீட் ஹிம்...” ரட்டரே முடித்திருந்ரன்.
‘அன் இருக்ே ரட்டரணர?’
அளுக்கு மிே ரற்நரே இருந்து.
249
யமீர
அத்திரம் 16
250
ர ேட்டது இம்
பிங்க் ண், ேரனர்க் த்ரீதரர்த் ஸ்லீவ் னரங் குர்த்தி
அணிந்து, ள்பயில் அ பிங்க் ண் த்ட் ரர்க்
ஆர்ேன்சர ரன எரு புநரே ரளில் பின் சய்து
ேரண்டரள் ஷ்ர. ேரதில் சரர எற்ந ண்முத்து
அணிந்து, இடது ேயில் ண்ணிந தரஸ்ட்ரக் ரட்ச் விர்த்து
ேழுத்யும் ேயும் ரட்டரே விட்டுக் ேரண்டரள்.
கூந்ன க்ேம் தரன தரனிடயிலில் அடக்கிணரள்.
அப்தரவிடம் ந்து நின்நரள்.
“எரு ரக் இன் இண்டர்வியூ. ட் தண்ணி தரர்க்ேனரம்னு
ரணுச்சு...” ன்நதடி நியூஸ்தப்தர் ேட்டிங்ே ேரண்பித்ரள்.
ரங்கிப் தரர்த்ர்...
“சரி! தரயிட்டு ர!” ன்நரர். தடிப்பு, ன
விங்ேளில் அர் இது ற்கும் ட விதித்தில்ன.
தநிர் மீடிர ேரர்தனின் கீழ் இங்கும் தநிர்
நியூஸ் ன்சி அலுனேம் கிண்டியில் அந்திருந்து.
‘ப்தர! ேரர்தரட்ஸ்க்கு சரல் விடந ரதிரி ரன்
இருக்கு...’ பிரண்டரய் மிே வீணரய் நின்ந அக்ேட்டிடத்
அண்ரந்து தரர்த்ரள் ஷ்ர. சரர ஊழிர்ேளுக்கு,
பிதனங்ேளுக்கு, ருேரபர்ேளுக்கு ண னித் னி
நுவு ரயில்ேள் இருந்ண. லிரய் தடதடத் இத்
அழுத்தி விட்டதடி விசிட்டர்ஸ் ன்ட்ன்ஸில் நுந்ரள்.
251
யமீர
“இது ணக்கு ந் யினரட யரர்ட் ேரப்பி...” அங்ே
டபிள் தரட்டு அர்ந்திருந் சக்யூரிட்டி தண்ணியிடம்
ேரண்பித்ரள். ட்டல் டிடக்டர் த்து சரதித் பின்த
உள்ப அனுதிக்ேப் தட்டரள்.
ஃபின்ட் டஸ்க்ே அடந்து விம் சரன்ணரள்.
“ப்ளீஸ் பீ சீட்டட்! வில் னட் யு ர...” அடர்த்திரண
லிப்ஸ்டிக் உடுேள் புன்ணேத்தடி உத்ண...
முழுதுரய் உள்ரங்கி சரதரவில் புயுண்டு
தரணரள். அந் அலுனேத்தின் உள்ேட்டப்பும், ரனிங்கிக்
ேவுேளும், விணல் யும், சன்ட்ல் சியின் குளிரும், ரூம்
பிஷ்ணரின் ல்லி உர்ே மும்... அள் பிமித்துப்
தரணரள்.
‘இந்தினரேம் இப்தடித் ரன் இருக்குர?’ சந்ேம்
கிபம்பிது.
‘இப்தடி எரு நிறுணத்ரட னப் தரறுப்பில்
இருப்தன்... ப்தடி? ப்தடி ன்ணரட அவ்பவு பிண்ட்லிர
தசிணரன்... தகிணரன்...?’ அளுக்கு ண்ரல் இருக்ே
முடிவில்ன.
ரன் அனுடன் சண்டயிட்டதும் ப்பரக் சய்தும்
சிறுப்பிள்பத்ணரய் ரன்றிது ன்நரல், ணது ரட
252
ர ேட்டது இம்
ரசிக்ேச் சரல்லி அண அணுகிது தத்திக்ேரத்ணரய்
ரன்றிது.
‘ன்ண நிணச்சிருப்தரன் ன்ணப் தற்றி? சரிரண லூசு...
உனேம் ரிர ே... இப்தடி நிணச்சிருப்தரணர?’
அளுக்கு அப்தடி அந் சரதரவுக்குள்ப புந்து தரய்
விட்டரல் கூட ன தரலிருந்து.
“ரவ்! சர ந்திருக்ேர! ஷி இஸ் ேரர்ஜிஸ்! ன்
ேன சிக்கிணர முல்ன அந் தரனிடயின ேட்டி
விட்டுடுன். ஷி வில் லுக் ஆசம் இன் ப்ரீ யர்...” சிசிடிவி
ேர உதத்தில் அப ஊடுருவிக் ேரண்டிருந்ரன்
சுந்த்.
கிரிடிவ் யட்டின் சனரபர் ன்று ன்ண
அறிமுேப்தடுத்திக் ேரண்ட சுசித்ர இப அத்துச்
சன்நரள். தண்ேள் அணரும் தன்ட் ற்றும் ப்பசர்
அணிந்து ம் தட்ஜ் சகிம் தடு ப்ரஃதணனரே இருந்ணர்.
சிட்டி டஸ்க், ன்டர்டயின்ன்ட் டஸ்க், பிசிணஸ் டஸ்க்,
ஸ்தரர்ட்ஸ் டஸ்க், அசன்ன்ட் டஸ்க் ண தன பிரிவுேள்
இங்கிக் ேரண்டிருப்தது புரிந்து. எவ்ரரு பிரிவும்
ேண்ரடித் டுப்புக்கு அப்தரல் ல்இடி திேளும், வீண
ரழில்நுட்தக் ேருவிேளும், ஆண் தண் தரகுதரடின்றி
253
யமீர
கீதரர்டில் விபரடும் வில்ேளும், யட்சட் அணிந்
னேளுரே இருக்ே...
“ழிறி ந்தின் தனஸ்குள்ப ந்துட்டணர?” ன்ட்
ரய்ஸ் உக்ேக் ேட்டது.
ஆண்ட்ரூ ேரண்டர மிருேம் சசில் இருந்ரர்.
‘சு முப்தஞ்சுகுள்ப ரன் இருக்கும்... இன்ண இப்தடி
இருக்ேரர்..?’ ண்ணிதடி முேன் கூறிணரள்.
னசத்தடி திர் இருக்ே ேரட்டிணரர்.
“யு சீ ஷ்ர! சுந்த் சரன்ணரர்! ரன் ேரஞ்சம்
ரசிச்சன். ரட் சர இம்ப்சிவ். கிட் ட்டிங் ஸ்கில்னு
சுந்த் சரல்ந ரதிரி ல்னரம் ரன் சரல்ன ரட்டன். தட்,
குட் சப் க்ட்...ேண்டிப்தர தண் ண்டி சப் க்ட்...
அணரன ரன் நீங்ே இங்ே இருக்கீங்ே...” அர் தசத்
ரடங்கிதும் சுருங்கிப் தரண முேம், அர் தசப் தச
ளிவு தறு உள்ரங்கிக் ேரண்டரர்.
“அடுத்து ேரட்டும் தளிங்கு ரன் தர!” அளின் முே
ரறுல்ேப துல்லிரய் தடித்து, சிரித்துக் ேரண்டிருந்ரன்
சுந்த்.
“ப்தடி இந் சப் க்ட் சூஸ் தண்ணீங்ே? உங்ேளுக்கு
ரிஞ்சங்ேளுக்கு இது தரன டந்திருக்ேர?” ஆண்ட்ரூ
ேள்விரய் நிறுத்திணரர்.
254
ர ேட்டது இம்
ல்ன னசத்ரள். “இப்தடி எரு விம் ேள்விப்
தட்டன்... அதுக்கும் ன கூகிள்ன ேஸ் ஸ்டடி தண்ன்.”
ளிரண குலில் னதிே ேல்ேப உத்ரள்.
“இந் ப்ர க்ட் சீக்கி ரர்க் தண்னரம்னு
நிணக்கிநன். நீங்ே ழுதிணது அப்தடி ரும்னு ன்ணரன
ேன்டீ தண் முடிரது. தட் க்ேள் கிட்ட ரீச் ஆகுந
அபவுக்கு ஃதக்டிவ்ர ேரண்டு ருன். ற்ந டர்ம்ஸ்
அண்ட் ேண்டின்ஸ் ன் சக்ேட்டரி சரல்லுரங்ே...” ததில்
சரல்ன ரய்ப்பும் ேரடுக்ேரல் விட ேரடுத்து விட்டரர்.
அந் சுசித்ர, எரு விண்ப்தப் தடித் பூர்த்தி சய்து
ேரடுக்ேச் சரன்ணரள். ஷ்ரவுக்கு மிகுந் ரசணரே
இருந்து.
“ரன் சுந்த் சர மீட் தண் முடியுர? அர் கிட்ட
தசிட்டு ரன் சன் தண்னரர? ர ஹிம் ேரட்
ல்...” ன்நப ஆச்சர்ரே றிட்டரள் சுசித்ர.
“ரில்லி...! தட் சரர் இன்ணக்கு ப்பரர்ன இருக்ேரர்.
ப்தடியும் னஞ்ச் டம்க்கு பிநகு ரன் மீட் தண் முடியும்.
ரன் அரட சக் கிட்ட தசிட்டு சரல்நன்...” ன்நள்
அனுட சனரபரிடம் தசி விட்டு...
255
யமீர
“குநஞ்சது டூ யர்ஸ் யிட் தண்னும் ஷ்ர!”
ன்று ரிவிக்ே... அளுக்கு, ேரத்திருப்தத் று ழி
இருக்ேவில்ன.
‘இவ்பவு தூம் ந்துட்டு அணப் தரர்க்ேர தரே
முடின...’ ணத்ரடு தசிக் ேரண்டரள்.
‘இத்ண பிசிரணன், ணக்ேரே ஆர்ட் ேனரின யிட்
தண்ணி... ன்ணரட டம் ஸ்தன்ட் தண்ணி... ணக்கு அேர
கிப்ட் தண்ணி...’ சிந்ண அணச் சுற்றி சுன்நது.
‘ல்னரத்துக்கும் ன... ேரலித்து தரர்க்ே ந சரல்லி...’
அளுக்கு அனின் நிணவுேளில் மூச்சு முட்டிப் தரயிற்று.
அனுடணரண அறிமுேம், சந்திப்பு, ட்பு, ேரல், ஊடல் ண
அணத்தும் ேணர ேற்தணர ன்ந ம் ற்தட்டது.
ணத்தின் எரு புநம், ேணரேர ேற்தணரேர இருந்து
விட்டரல் ன ன்று ரன்றிணரலும், அந் நிணவின்
விதிர்ப்பில் அ ணத்தின் றுபுநம் ேரலிரகிப் தரணப்
தரன ரன்றிற்று.
ேரனயில் இருந் ததப்பில் சரிரே உண்ரல் ந்து,
ேரண்டரமிருேத்துடணரண சந்திப்தத் ரடர்ந்து இண்டு ணி
க் ேரத்திருப்பு, சுந்த்தின் நிணவுேள் ற்தடுத்தி
அனக்ேழிப்பு ன்று ேபத்துப் தரணரள் ஷ்ர. உவு
மும் ேடந்து ேரண்டிருக்ே, அளின் தரறு தநந்து
256
ர ேட்டது இம்
ேரண்டிருந்து. கூனரிலிருந்து ஏரிருமுந நீப் தருகிவிட்டு
ேரத்திருந்ரள்.
“ன்ண ப்பரக் தண்ணிண இல்ன... யிட் தண்ணு...”
அன் ேருவிதடி னப் தரர்த்துக் ேரண்டிருந்ரன். எரு
ழிரே என்ந முக்ேரல் ணிக்கு அத்ரன். ணத்தின்
ேரதத் சிப்தட்டு நத்துக் ேரண்டு உள்ப நுந்ரள்.
“யனர டம்! ரங்ே ரங்ே! ங்ேள் வு ல்வு
ஆகுே...” ன்நரன் சின்ண சிரிப்புடன்.
“இப்த ரன் சரன்ணரங்ே நீ யிட் தண்ணிட்டு
இருப்தர...சரல்லு! ன்ண சரன்ணரர் ஆண்ட்ரூ...”
‘ம்ம், சரன்ணரரு சுக்ேரய்க்கு உப்பில்னன்னு’
ணத்துக்குள் ற்ேன்ந புரிரல் ேரதம் ேணன்று
ேரண்டிருக்ே அண நிமிர்ந்து தரர்த்ரள்.
‘இவ்பவு ம் ேரக்ே ச்சிட்டன்னு டம்க்கு ச
ேரதம்...’ அன் உள்ளூ அளின் ேரதத் சித்துக்
ேரண்டிருந்ரன்.
“யட் னஞ்ச் ஷ்ர? ேஃதடீரிர தக்ேத்துன ரண
இருக்கு... இவ்பவு ரர சரப்பிடர இருப்த?” அண
ேள்வியும் ேட்டு அண ததிலும் சரல்லிக் ேரண்டரன்.
257
யமீர
“ரன் இன்னும் சரப்பிடன...” ன்ணர அள் சரப்பிடரல்
இருந்ற்கு அன்ரன் ேரம் ன்தது தரன குற்நம் சரட்டும்
குலில் உத்ரள்.
அற்குள் அட்டண்டர் ர பிஷ்ப்ரூட் ூச த்து
விட்டுப் தரே, அ டுத்து அள் ேயில் ேரடுத்ரன்.
ரண்ட நண்டு தரயிருக்ே, அளுக்கு எரு மிடறு தருகி
பின்பு ரன் உயி மீண்டது தரலிருந்து.
“இதுக்ே உணக்கு இவ்பவு ேரதம் ருது... நீ ன்ண
ப்பரக் தண்துக்கு ரன் வ்பவு ேரபிக்ேணும்...?” தரதிபவு
குடித்து முடிக்கும் ேரத்திருந்ன், அப ஆப்
தரர்த்துக் ேரண்டு விணவிணரன்.
“சரரி! ரன் உங்ேப ப்பரக் தண்ணிருக்ே கூடரது...”
உர்ந்து சரன்ணள், சட்டண நிமிர்ந்து அண ருக்கு
ரேப் தரர்த்ரள்.
“அப்தர ணும்னு ரன் இவ்பவு ம் யிட்
தண் ச்சீங்ே... அப்தடித் ரண! ணக்குத் ரியும் சுந்த்!
ரன் றுதடி றுதடி உங்ே கிட்ட ரந்து தரநன்...” அள்
தடதடண தரரி, அன் னயில் ே த்துக்
ேரண்டரன்.
‘இ கிட்ட சிக்கிட்டு ரன் தடுந தரடு இருக்ே...’ மிேச்
சுேரய் ணத்துக்குள் அலுத்துக் ேரண்டரன்.
258
ர ேட்டது இம்
“டம் டம்...ப்ளீஸ்! முல்ன அ குடிச்சு முடிங்ே...
ர தசனரம்...” ன்நரன். ரன் குடித்து முடித் பிநகு
ேரட்சிேள் னகீரே ரநப் தர அறிரன அள் எ
மூச்சில் அ ேரலி சய்ரள். அள் அருந்தி முடிக்கும்
அப தரர்த்திருந்ன், ழுந்து டபிப சுற்றிக் ேரண்டு
அப ரக்கி ந்து ே நீட்டிணரன்.
அள் சற்றும் ங்ேரல் நீட்டி ேத்ப் தற்றிதடி
ழுந்து மிே விருப்தரய் அனின் ேங்ேளுக்குள்
ஞ்சடந்ரள்.
‘சரரி-டர! இது இப்தடி டக்ேணும்னு ணக்கும் விருப்த
இல்ன. தட் உன்ண ந ர விட்டும் ேடத் சரல்ன
ணக்கு ணச ன... உன்ண ன்ண தண்நதுன்ணரலும் அ
ரன் ரன்... ரன் ட்டும் ரன் தண்ணும்...’ ணதுக்குள்
றுகிணரய் அத்துக் ேரண்டரன். ன் ணம் மிே
விரும்பிக் ேேரட்டி தண், முன் முநரே ணது ேக்குள்
நிற்ே, சற்ந நின டுரறிணரய், ேரலும் ரதமும்
தரட்டியிட...ரபரட்டரல் ேழுத்து பவில் ஆ
மூச்சடுத்து இழ் ததித்ரன்.
ல்ன வினக்கி நிறுத்தின்... “தரனரர...?” ன்று
ேட்ே, அள் ண்டரம் ன்தது தரன னசத்து மீண்டும்
அனின் ேங்ேளுக்குள் புகுந்து ேரண்டரள்.
259
யமீர
ஷ்ரவுக்கு ேண்ேள் னசரே சசத்து. ர று
ன்று புரிந்து. ஆணரல் துவு அளின் ேட்டுப்தரட்டில்
இருக்ேவில்ன. குடிக்கு ேட்டுப்தட்ட ரேரய், மூப அனில்
ங்கிக் கிடந்து.
அன் அந் தி முேத் ணது ேேளில் ந்திக்
ேரண்டரன்.
“வீட்டுக்கு தரய்டனரம்-டர... ம் வீட்டுக்கு...” ன்நதடி
அளின் பிந ற்றியில் முத்மிட்டரன். அளின் சிற்றிடயில்
ேேரடுத்து அத்துக் ேரண்டரன். அள் அணது ரள்
பவில் மிே உரிரய் சரய்ந்து ேரண்டரள். அளுட
ேப்த டுத்து ரதனத் டி டுத்து அத்து
தரக்ேட்டில் தரட்டுக் ேரண்டரன்.
அனுட அநயிலிருந்து பித்ேரய் அக்ேப்
தட்டிருந் க்ஸிட் ழிரே ேரர் தரர்கிங் ந்து, அப சற்ந
சரய்ந் நினயில் அ த்து சீட் தல்ட் ரட்டிணரன்.
சக்யூரிட்டிேள் சிசிடிவி ேரரக்ேள் ன்று அணத்தும்
இருந்ண ரன். ஆணரல் அன் யும் ேண்டுேரள்பரல்
ேரக் கிபப்பிக் ேரண்டு, நிமிடத்தில் தரக்குத்தில் ேனந்து
விட்டரன்.
எம்ஆர் இல் அந்திருந் ‘ரல் ன்க்னவ்’ ணப்தடும்
அந் பிரண்ட குடியிருப்புப் தகுதிக்குள் நுந்து, ேர தரர்க்
260
ர ேட்டது இம்
சய்து நிறுத்திவிட்டு அருகில் ேண்மூடி சரய்ந்து கிடந்ப
தரிவுடன் ரக்கிணரன். ேகுட்டயில் நீ ணத்து, அந்
னர் இேப சணயுடன் துடத்து விட்டரன். அள்
ல்னக் ேண் னர்ந்ரள்.
அண ரக்கிப் புன்ணேத்ரள். சுற்றி ந்து இநக்கி
விட்டரன். அள் மிே உரி மீண்டும் அனின் ரள்
சரய்ந்து ேரண்டரள்.
அந் உர்ட்டக் குடியிருப்பு பரேத்தில் ங்கு
திரும்பினும் அக்ேப்தட்டிருந் சிசிடிவி ேரக்ேள் டந்
நிேழ்வுேள் அணத்யும் மிச்சம் மீதி க்ேரல் உள்ரங்கிக்
ேரண்டண.
மிே வீண சதிேளுடன் கூடி அந் ரன்கு தடுக்ேந
அதரர்ட்ண்டின் எரு தடுக்ேநயில் அபக்
கிடத்திணரன். அள் மீண்டும் ழுந்ர்ந்து அணக் ேட்டிக்
ேரண்டரள்.
“ேரஞ்ச ம் தூங்கி ழும்பு...” ண ரல் ல்ன
ன்னிலிருந்து பிரித்டுத்து மீண்டும் தடுக்ேயில் கிடத்திணரன்.
ற்றியில் புண்ட கூந்ன எதுக்கி விட்டரன். அள் ேண்மூடி
ங்கிணரள். அளின் உடுேள் ர முணகிண... அன்
ணது ேரதுேபக் கூர்ரக்கிக் ேரண்டு அளின் முேம்
ருங்கி உன்னிப்தரய் ேனித்ரன்.
261
யமீர
“னவ் யு சுந்த்... னவ் யு சர ச்...” மீண்டும் மீண்டும்
அளின் உடுேள் அ உச்சரிக்ே, நினயிந்து தரணரன்.
“ரியும்-டர! ணக்குத் ரியும்... அணரல் ரன் ரிர
இப்தடி முடிடுத்ன்...” ல்லி குலில் ணக்குத் ரண
தசிணரய், ங்கி நினயிலும் ேரல் சரல்லும் அந்
சவ்விழ்ேளில் முத்மிடத் துடித் ணத் மிேச் சிப்தட்டு
ேட்டுக்குள் ேரர்ந்ரன்.
“யு ஆர் ன் ஷ்ர! உன்ண துக்ேரேவும்
ரருக்ேரேவும் விட்டுக் ேரடுக்ே ரட்டன்...” அள் ேரருே
சூளுத்ரன். அள் புன்ணேயுடன் புண்டு தடுத்து
உநக்ேத்தில் ஆழ்ந்து தரணரள்.
“முழிச்சு ழுந்தும் ன்ண ேரன்ண தரட்டரலும்
தரட்டுடுர! தட், ணக்கு ேரஞ்ச ஞ்சம் இருந் குற்ந
உர்ச்சியும் அபரட ‘னவ் யு சுந்த்ன’ ேரர தரயிடுச்சு...”
அளின் இல்தரண கும் அறிந்திருந்னுக்கு அந்
நினயிலும் சிரிப்பு குமிழிட்டது.
‘ரனும் சரப்பிட்டு ேரஞ்சம் ரப்பிங் தண்ணிட்டு ந்துட்டர
ன. தசி ந்துட்டர ட சரளிக்ே முடிரது தரன!
தரப்ேரர்ன் ரதிரி தரரிஞ்சு ேரட்டுநர...’ ண்ணிக்ேரண்ட
ேப் பூட்டிக் ேரண்டு கிபம்பிணரன்.
ழு ணி ரக்கில் ேண் விழித்ரள் ஷ்ர.
262
ர ேட்டது இம்
‘ஹ்ம்ம்...ல்ன தூக்ேம்...இன்னும் ேரஞ்ச ம் தூங்கிணர
கூட ல்னர ரன் இருக்கும் தரலிருக்கு...’ ண்ணிதடி ேண்
மூடிக் ேரண்டரள்.
“ர! அம்ரவுக்கு சரப்தரடு குடுத் நிண
இல்ன...” புனன்ேள் அணத்தும் விழித்துக் ேரண்டுவிட,
தறிப்தரய் ழுந்ர்ந்து ேரண்டரள். அந இருபர
ன்றிருந்து.
“ங்ே...ங்ே இருக்ேன் ரன்...?” தரட்டில் ே
த்தடி ட்டுத் டுரறி ழுந்து நின்நரள்.
தட்சட் னரம்ப் என்று ேண்ேளுக்குப் புனப்தட அன்
ஸ்விட்சத் ட்டிணரள். அநயில் தரய்ந் எளிள்பம்
அப ஸ்ம்பிக்ேச் சய்து. ‘இது ந் இடம்...?” ேணரண
ேர்டன்ஸ்... குன் சர்ஸ்... அேரண ேரபி டபிள்... இது
நிச்சம் ங்ே வீடு இல்ன... ேணவு துவும் ேண்டுட்டு
இருக்ேணர?’ அது எரு ஃதவ் ஸ்டரர் யரட்டலின்
தடுக்ேந ஏத்திருந்து. அளுக்குக் குப்தம்
னரங்கிது.
திடீன்று ர ரன்ந, சட்டன்று குனிந்து உடேபப்
தரர்த்ரள். னசரே லுங்கியிருந் வி ேனவில்ன.
“ேடவுப...” ன்நதடி ஞ்ச நீவி விட்டுக் ேரண்டரள்.
263
யமீர
‘இந் ட்ஸ்...சுந்த்க்கு பிடிக்கும்ன்னு நிணச்சு...’
அளுக்கு ல்ன ல்ன நிணவுேள் மீண்டண...
‘அன் ஆபிஸ்ன ூஸ் குடிச்ச பிநகு...பிநகு...’ மூபக்
ேசக்கி ரசித்ளுக்கு ரன் அனின் அப்பில் சுேரய்
அடங்கிது சசப்தரய் நிணவுக்கு ந்து.
‘இங்ே...இங்ே...கிஸ் தண்ரன்....’ ே ன்னிச்சரய்
ேழுத்து பத் டவிது. அனின் மீச ற்தடுத்தி
குறுகுறுப்த இப்தரதும் உ முடி, யிர்ேரல்ேள் குத்திட்டு
நின்நண.
எவ்ரன்நரய் ேணவில் டந்ப் தரன நிணவுக்கு ,
இறுதிரய் “யு ஆர் ன் ஷ்ர... உன்ண துக்ேரேவும்
ரருக்ேரேவும் விட்டுக் ேரடுக்ே ரட்டன்...” ன்று ேரருே
ேேத் குலில் எலித் சூளுயும்..
“ரஸ்ேல்! சரன்ண ரதிரி ன்ண ேடத்திட்டரன்...”
னப் பிடித்துக் ேரண்டு அர்ந்து விட்டரள்.
‘இது ன்ண இடம்னு ரிணும்! இப்தடி உட்ேரந்துட்டு
இருக்ே முடிரது...’ குளினநக்குள் நுந்து முேம் ேழுவி
ந்ரள்.
‘ப்பக்’ ன்ந சத்த்துடன் அநக்ேவு திநக்ேப்தட்டு, சுந்த்
ந்து நின்நரன். சரரரய் ேட்டம் தரட்ட ட் தண்ட்ஸ்,
வுண்டு க் டி-ர்டில் இருந்ரன்.
264
ர ேட்டது இம்
“ழுந்துட்டிர? தசிக்குர? சரப்பிடனரர?” என்று
டரப் தரன சரரரேக் ேட்டரன்.
“உன் தக்ேர புத்தி ேரண்பிச்சிட்ட இல்ன? துக்குடர
ன்ண ேடத்திண?” அடக்ேப்தட்ட ேரதத்தில் ரர்த்ேப
ன்று துப்பிணரள்.
“ண்டரம் ஷ்ர... ப்தர தசர!” அன் ர
சரல்ன ...
“நீ ல்னரம் ப்பு ப்தர தண்ணு... அ ன்
தண்ணிணன்னு ரன் ேட்டர அது ப்தர?”
“ன்ண ப்பு தண்ன்?” ன்நரன் அனட்டிக்
ேரள்பரல்...
“ப்ரூட் ூஸ்ன ர ேனந்து குடுத்து...”அள் க்ேரய்
நிறுத்...
“ஹ்ம்ம்...ன சரல்லு... யக் தண்ணி கிஸ் தண்ணி
உன்ணக் ேடத்திட்டு ந்து...” அன் ட்ேமில்னரல் தசிக்
ேரண்ட தரே, அள் உடு ேடித்தடி று புநம் தரர்த்ரள்.
“க்குள்ப ‘ல்னரம்’ முடிஞ்சிடுச்சு ஷ்ர! இனி நீ
அழுரலும் ன்ணத் திட்டிணரலும் யும் ரற்ந முடிரது...”
அந் ல்னரமில் சற்று அழுத்ம் ேரடுத்து விட்டற்றிரேச்
சரன்ணரன்.
265
யமீர
“ன்ண?” அள் அதிர்ந்து தரய் மீண்டும் எரு முந
ன்ணக் குனிந்து தரர்த்துக் ேரண்டரள்.
மூப ேசக்கிக் ேசக்கி ரசித்ரள்.
“ேரதுகிட்ட ர சரன்ணரன்... அப்புநம்...ர! த்திங்
யதன்ட்... ரன் தூங்கிட்டன்...” அள் ன்ணறிரல்
ரய்விட்டுச் சரல்லிதடி ரசிக்ே, அன் ேனிந்
தரர்யுடன் அபருே ந்ரன். அள் தந்து
பின்ரங்கிணரள்.
“ரியுது இல்ன... அப்புநம் ன் ப்பு தண்ன்... ப்பு
தண்ன்னு சரல்ந... டக் யுர் ரர்ட் தக்... சட் டக்
யுர் ரர்ட் தக்...” அட்டிணரன்.
“சுந்த் ப்ளீஸ்... ன்ண விட்டுடுங்ே! ங்ே அம்ர உடம்பு
சரியில்னர இருக்ேரங்ே! ரன் இல்னன்ணர விச்சு
தரய்டுரங்ே!” ன்ணத் ரண றுத்தடி ேஞ்சத்
துங்கிணரள்.
“அன்ணக்கு சரன்ண ரன் இப்தவும் சரல்நன்.
ன்ணப் தரர்த்து தந்துக்ேர... னவ் யு... வில் ர்
யரர்ம் யு...” சரல்லிதடி லும் ருங்கிணரன்.
266
ர ேட்டது இம்
“ஷ்ர ப்ளீஸ்... அப்த ன் ேக்குள்ப நீ ந்
ரதிரி, றுதடி எ எரு முந...” இப்தரது ேஞ்சுது அன்
முநரயிற்று.
“ர சுந்த்!” அள் நிர்ரட்சண்ரய் றுத்தடி
லும் பின்னுக்கு ேர்ந்ரள்.
267
யமீர
அத்திரம் 17
268
ர ேட்டது இம்
ச்சு மிட்டுங்ே...” சரல்லிக் ேரண்டிருக்ே, அரின்
அனதசி அடித்து.
“டய்! ரருன்னு தரரு...” அர் குல் னசரேக் குறிது.
“ம் சல்ம் ரன் ன!” சரல்லிதடி அரின்
ேரதில் தசி த்ரன்.
“ஹ்ம்ம்...ஹ்ம்ம்! ன்ணடர சரல்ந? ம் சின்ணர? அன்
அப்தடில்னரம் ந் தரண்ணு கிட்டயும் சிக்குந ஆள்
கிடரது... ன்ணது வீடிர ஆரர? அனுப்பு தரர்கிநன்...”
ரடர்பின்றி விட்டு விட்டு தசிணரர்.
“வீடிர ந்திருக்ேரன்னு தரருடர...” லு
விருக்கு றி தர இநங்ேத் துங்கியிருந்து.
வீடிர தரர்த் பிநகு ேரஞ்ச ஞ்சம் இருந்தும்
முழுரே இநங்கி விட்டிருந்து.
ேனின் ண்ணுக்கு முன்நரர். “டுக்ே ரட்டரண...”
ரிச்சனரய் அனதசி விட்டறிந்ரர். இ
திர்தரர்த்திருந் லு, தக்ேரத்தில் னரேரய் ேட்ச்
பிடித்ரன்.
“எரு ரலு த கூட்டிட்டு, னரகு ஏம்ஆர்
தரயிட்டு ச் சரல்லு... முடிஞ்சர அந் குட்டி
தூக்கிடுங்ே...” தர முழுரே இநங்கியிருப்பினும் ேரதம்
னக்ேறியிருந்து.
269
யமீர
“இனுக்ேரே ரன் த்தி ந்திரிக்கு கூ ர தூக்கிட்டு
இருக்ேன்... ேனம் எரு தரலிஸ்ேரணரட தரண்ணு ரன்
கிடச்சரபர?” அருக்கு த்அழுத்ம் சேட்டு னிக்கு
உர்ந்து.
ேரலிங் தல்ன அழுத்திவிட்டு ேரத்திருந்ரர் னலிர.
“இன்ணர இது! வூடு இருண்டு ேடக்குது... ஸ்ர
தரண்ணு ேக்டர பக்ேத்திடு! அம்ரவுக்கு லுக்கு
முடிர டரக்டரண்ட இட்டுனு பூடுச்சர...? இல்லி... உள்ளுக்கு
ரப்தர தரட்டிருக்ே” ணக்குத் ரண தசிதடி மீண்டும்
அப்புணி அழுத்திணரர்.
முன்ணந விபக்ே ரர தரடுதும், ளிச்சம்
தவுதும் ரி... “அரண ங்ேரது தரணர ஸ்ர
தரண்ணு தரன் தரட்டு சரல்லு...”
ள்பரடிதடி ந்து ேத் திநந்ரர் புணர.
“இன்ணரர? நீ ந்து ேத் ரநக்ேந...தரப்தர இல்ன...”
ேட்டதடி உள்ப நுந்ரர்.
“னலிர! ஷ்ர தி ந்துடுன்னு சரல்லிட்டு
தரணர! ரன் எரு ண்டு ணிக்கு ஃதரன் தண்ணி தரர்த்ன்.
னன் தரேன. சரி ந்துடுரன்னு சரப்பிட்டு தடுத்துட்டன்.
ேண் அசந்துட்டன் தரன...இப்த நீ ந்து தல் அடிக்ேவும் ரன்
270
ர ேட்டது இம்
முழிப்த ந்து...” குந் தரன தசிப் தரர்த்து
னலிரவுக்கு ேரு சுந்து.
“ரத்தி டுக்ேந இல்னர...அரன் ேண் அசத்தி
இருக்கும். நீ ரல்ன தரப்தரவுக்கு தரன் தரடு...ரன் உணக்கு
குடிக்ே ரச்சும் ேரண்டரநன்..” ன்நதடி சனநக்குள்
நுந்து ேரண்டரர். தச்சு இப்தடி இருந்ரலும் னலிர
றுவிசரய் ன சய்ரர். மிகுந் விசுரசமுள்ப உப்தரளி.
புணர மீண்டும் ஷ்ரவின் ண்ணுக்கு முன்நரர். தரன்
ஸ்விட்ச்ஆப் ன்ந தறிப் தரணரர். ேருக்கு
அத்ரர். ரிங் தரண வி அர் டுக்ே இல்ன.
ேரின் கீ ன சய்யும் அதிேரரிக்கு அத்ரர்.
ல்னபரே அர் டுத்ரர்.
“அண்ர, அர் பிசிர இருக்ேரர? தரண
டுக்ேன...ேரஞ்சம் கூப்பிட சரல்றீங்ேபர...?”
“சக்ேடரிட்ன முக்கிரண ன்ேரரிக்கு
தரயிருக்ேரர்-ர. ரன் ேல் குடுத்து தசச் சரல்நன்...”
ண...
புணரவுக்கு ேரத்திருப்தத் வி று ழி
இருக்ேவில்ன.
ந்து நிமிடங்ேளில் ர ன் அத்ரர்.
271
யமீர
“அம்ரவும் தரண்ணும் சர்ந்து ல்னர டிரர
தண்றீங்ேபர? ந்து ேனிச்சிக்கிநன் உன்ண...” ேரட்டரே
கிந, மிண்டு தரணரர் புணர.
“ஷ்ர இன்னும் வீட்டுக்கு னங்ே... ஃதரன் அடிச்சர
டுக்ே இல்ன...ரண தறிப் தரயிருக்ேன். நீங்ே ன்ண
சத்ம் தரடறீங்ே..” தசப் தச ேண்ணீர் ழும்பிது.
தண்ேளுக்கு திரே ரளுக்கு ரள் அதிேரித்து ரும்
ன்முநேளின் நிணவில் யிற்றில் புளிக் ேத்து.
“உன் தரண்ணுக்கு எண்ணும் ஆேன. ல்னர ன்ண
ம்புன ரட்டிவிட ப்பரன் தரட்டு புளிங்ேரம்தர தரர்த்து
பிடிச்சிட்டு தரய்ட்டர. ரன் வீட்டுக்கு ரன் ந்துட்டு இருக்ேன்.
நீ ஃதரண டி...” ன்நரர் ரிச்சனரே.
“ன்ண? ர! இருக்ேரது! இருக்ே இருக்ேரது! ன்
தரண் ரன் அப்தடி பர்க்ேன. அதுவும் ணக்கு உடம்பு
முடிர இருக்கும் தரது அ அப்தடி ல்னரம் முடிவு டுக்ே
ரட்டர. ன் குந்க்கு ர ஆதத்து...ய்...”
அருக்கு இ நின்று விடும் தரலிருந்து.
வீட்டுக்கு ந் ர ன், ணவிக்
ேரனறிரடு முநத்ர், ழியில் கிடந் ஸ்டூல் சர்
ன்று ல்னரற்நயும் ேரனரல் த்திவிட்டதடி ேளின்
272
ர ேட்டது இம்
அநக்குள் நுந்ரர். ஸ்டடி டபிள் மீ அளுட
னப்டரப் இருக்ே, ேரதமூச்சுடன் அ ஆன் சய்ரர்.
அது தரஸ்ர்ட் ேட்டது. அருட அனுரணத்தில்
ர தரஸ்ர்டரே ட்டியும், அது ணது
ரனிக்கு விசுரசரே... ‘இன்ேக்ட் தரஸ்ர்ட்...ட்
அேயின்’ ன்று அருட தரறு கிந த்
அ பயில்...
“ர சுந்த்” ன்று நிர்ரட்சரண்ரய் றுத்தடி
பின்னுக்கு ேர்ந் ஷ்ரக் ேண்டு, சுந்த்தின் ேண்ேளில்
அடிதட்ட ரற்நம் ந்து தரணது.
“ஏே ஏே... ரன் உன் தக்ேத்துன ன! தட், ரன்
உன்ண ேடத்திணது ேடத்திணது ரன். டரன்ட் யவ் னி அர்
டிரஸ்...” ரர்த்ேள் ேத்தி தரன ந்து விழுந்ண.
“சுந்த்! சரன்ணர ேளுங்ே! இந்ம் ங்ே வீட்ன ன்ண
ட ஆம்பிச்சிருப்தரங்ே. ங்ே அப்தர எரு தரலிஸ் ஆபிசர்
அப்தடின்ந நந்துட்டீங்ேபர? நீங்ே சரசட்டின ல்ன
அந்ஸ்துன இருக்கீங்ே...இந் விம் ளி ந்ர உங்ே
ம், புடன் ல்னரம் தரதிக்ேரர?” அள் ன்குலில்
தசிதடி அனுக்கு புரி க்ே முற்சித்ரள்.
“யயயர....”அன் ேட ேடண சிரித்ரன்.
273
யமீர
“இந் குட்டி மூபன இவ்பவு ரணுதுன்ணர...ன்ணரட
மீடிர மூபன, இன்னும் வ்பவு ரணும்....”
சரல்லிக்ேரண்ட லும் சிரித்ரன்.
அனின் சிரிப்பும் அந் சூழ்நினயும் அளின் தத்க்
கூட்டிண. அபது ேண்ேளில் ந்து தரண தத்ப் தரர்த்து
அன் மீண்டும் அடிதட்டுப் தரணரன்.
“ஷ்ர ப்ளீஸ்! ன்ணப் தரர்த்து தப்தடர. ரன்
சிரிக்ேநது தரர்த்து ர ண ரரளி ஞ்ச்ன இஜின்
தண்ர! நீ திம் சரப்பிட இல்ன. ரன் உணக்கு சரப்தரடு
டுத்து ன்! அதுக்குப் பிநகு, க்ஸ்ப்பயின் வ்ரிதிங் டு
யு...” ன்று சரன்ணதடி அநக்ே மூடிவிட்டுச் சன்நரன்.
அள் ததண சுற்றும் முற்றும் தரர்த்ரள்.
‘ப்தடி ப்பிக்கிநது...?’ திச்சீன வினக்கி ன்ணல்
ழி தரர்க்ே முன்நரள். ன்ணல் ேவுேளும் கூட திநக்ே
முடிர அபவுக்கு இறுகிக் கிடந்ண. அநயில் டுத்து
உடக்ேக் கூடி அபவுக்கு எரு பூ ரடி கூட இருக்ேவில்ன.
தட்சட் னரம்ப் கூட சுற்றில் ததிக்ேப் தட்டிருந்து.
‘இது ர உரன் பில்டிங்...ய்ட்த் இல்னன்ணர டன்த்
ப்பரர்...’ அது ட்டு அபரல் அனுரனிக்ே முடிந்து.
அற்குள் அன் மீண்டும் உள்ப ந்து விட்டரன்.
274
ர ேட்டது இம்
“ன்ண ேண்டு பிடிச்ச? ம்ஸ்தரண்ட் ன ல்னரம்
தண்ர! ரண சரல்நன்...இது ஏம்ஆர் ன இருக்குந ம்
அதரர்ட்ன்ட்...” சிரிப்த ன்நதடி சரல்லிக் ேரண்ட
ேயிலிருந் இண்டு மூன்று ேர்ேப ஆர்ம்சரில் தரட்டரன்.
“உணக்கு ன்ணன்ண ப்தடும்னு ரண ரசிச்சு
ரசிச்சு ஏபவு ரங்கிணன்...அபவு சரிர ரன் இருக்கும்னு
நிணக்கிநன்...” ன்று ேண்டித்ரன். அளுக்குப் தற்றிக்
ேரண்டு ந்து.
“எரு மீடிரன் ரதிரிர தசிட்டு இருக்கீங்ே? ஊர்ன
எருனக் ேரனரன தரண்ணுங்ேப ேரன தண்ணிட்டு
திரிநரங்ே...அங்ேளுக்கும் உங்ேளுக்கும்...” அள் தசிக்
ேரண்ட தரே, அன் அபருே ந்து எரு ேரல்
அளின் ரய் தரத்திதடி ற்நரரு ேரல் அளின் இரு
ேேபயும் பின்புநரே முறுக்கிணரன்.
“ஷ்ர! இப்தடி முட்டுத்ணர உன்ண யரண்டில்
தண் ணக்கு விருப்த இல்ன...தட் யு ஆர் ஃதரர்சிங் மீ.”
ன்நன்...
“ணக்கும் விக் அண்ரவுக்கும் உள்ப உநவு உணக்குத்
ரிரது. ரன் விபக்ேர சரல்நன்...சரப்பிடு ப்ளீஸ்...”
ன்நரன் ேஞ்சுனரய்.
275
யமீர
அளுக்குக் ேண்ேள் ேனங்கிது. “ணக்கு ற்ேண
ேப்தட்ட பிச்சணேள். ன்ணரன... இதுக்கும் ன சரளிக்ே
முடிரது சுந்த்! ன்ண விட்டுட்டுங்ே...” அளின் ேனங்கி
குலில் அன் வித்துப் தரணரன். ஆணரல், அப்தரதும் ரன்
சய்து று ன்ந ண்ம் ற்தடவில்ன.
முறுக்கி ேேப விடுவித்து அபத் ன்புநரேத்
திருப்பி அள் திமிநத் திந அத்துக் ேரண்டரன்.
“ வில் சரர்ட் அவுட் வ்ரிதிங் தரர் யு, டிர்! டிஸ்ட்
மீ... ன்ண ம்பு! ரன் ௌடி கிடரது. நீ இப்தடி
ேரதப்தடுநது ணக்கு ஆச்சர்ர இல்ன. ரன் ன் இப்தடி
சஞ்சன்னு ரன் சரல்நன். நீ சரப்பிடநர?” ன்நரன்
ன்ரே.
“ம்யூம்...” அள் பிடிரரே றுத்ரள். “சரி! ரன்
சரல்நன்...ேட்டுட்டு பிநகு சரப்பிடு...” ன்நன்...
“ணக்கு நீ ேல் குடுத்து உங்ே அப்தரவுக்கு
ரிஞ்சிடுச்சு...” ன்நரன் ரட்டரே.
“ரட்? ரன் ம்புந ரதிரி ந ரது சரல்லுங்ே!”
அளுக்கு ரிச்சல் ரிச்சனரே ந்து.
“நீ ேடசிர ணக்குக் ேரடுத் ேல் உண் இல்ன.
ரன் அ கிரஸ் சக் தண்ப்தர உங்ேப்தர அ
276
ர ேட்டது இம்
அனுரனிச்சு ேன்ஃதர்ம் தண்ணிட்டரர். உணக்கு ேண்டிப்தர அர்
மூனர ரன் ேல் கிடச்சிருக்கும்னு ணக்கு ரியும்.
ேண்டிப்தர நீ ரது ஆரம் ச்சிருப்தன்னும் ணக்குத்
ரியும். இனி உங்ேப்தரத் ரண்டி ன்ணரன உன்ண
ேரண்டக்ட் தண் முடிரது. சர ரன் முந்திகிட்டன்....”
ன்நன் ரடர்ந்து...
“உன்ணக் ேரண்டுந்து ஆபிஸ்ன உட்ேர ச்சிட்டு ரன்
க்ரஸ் சக் தண்ன். இல்னன்ணர இன்ணக்கு அர் உன்ண
அனுப்பி இருக்ே ரட்டரர்...” ன்நரன். ன்னுட மீடிர
மூப அன் சரசிரேப் தன்தடுத்திவிட்டது
அளுக்குப் புரிந்து.
“அர் ர ேமிணர்ட்ட புேரர் ருரர்... நீங்ே ன்ண
ேடத்திட்டர... அதுக்கு ன்ண தண் தரறீங்ே...?” அள்
டித்ரள்.
ஏன் மினிட்! அன் ணது ரதன ஆன் சய்து,
மீடிரவில் னரகிக் ேரண்டிருந் அந் சய்திக்
ேரண்பித்ரன்.
“பின் சுந்த்... தரலிஸ் அதிேரரி ேளுடன் ேரல்...
இருரும் திருமின்றி இந்து ரழும் முடிர????”
277
யமீர
சய்திப் தரர்த்து அள் தறிப் தரணரள். அளின்
தற்நத்க் கூட்டும் விரே அன் அந் யூட்யூப்
இப்தக் க்ளிக்கிணரன்.
இருரும் அணது அலுனேத்திலிருந்து கிபம்புது... பிநகு
ஏம்ஆர் பிபரட்டுக்குள் எருர் மீது எருர் இந்தடி
நுது ளிரேப் தடரகியிருந்து.
ஷ்ர ஞ்சில் ே த்தடி அர்ந்து விட்டரள்.
‘இப் தரர்த்ர ரரு இன் ன்ணக் ேடத்திணர
சரல்ன ரட்டரங்ே...’ அளுக்குத் ளிரேப் புரிந்து தரணது.
“ன்ண ேருத்டர அந் ூஸ்ன ேனந்து குடுத்?”
ேட்டதடி குமுறிக் குமுறி அழுரள். அன் அதிரே
அர்ந்திருந்ரன்.
“திட்டம் தரட்டு ன் த ஸ்தரயில் தண்ணிருக்ே...
உணக்கு ரன் ன்ணடர தரம் சஞ்சன்? இக் ேட்டர
ங்ேம்ர உயி விட்டுடுரங்ே. நீ திருப்பித் ருவிர? உன்
ன வ்பவு திப்பும் ரிரயும் ச்சிருந்ன்.
இன்ணக்கு ேரனன உன்ணரட ஆபிஸ்ன கூட உன்ணப் தத்தி
வ்பவு உர்ர நிணச்சன் ரியுர?” அள் ஆசரே
அணப் பிடித்து உலுக்கிணரள். அன் றுப்பின்றி அளின்
ேரதத் உள்ரங்கிக் ேரண்டரன்.
278
ர ேட்டது இம்
“சரி, நீ சரல்லு! இந் சூழ்நினன ரன் தரண்ணு ேட்டர
உங்ே அப்தர குடுப்தரர? உன்கிட்ட ர விடன்ஸ்
இருக்குன்னு அருக்கு ரியும். ம் ண்டு தருக்கும் லிங்க்
இருக்குன்னும் அருக்கு ரியும். நீ ன்ண னவ் தண்நன்னு
ணக்கு அவிட நிச்சர ரியும்...அரன் உன்ண
ப்தடியும் ேன்வின்ஸ் தண்ணிடனரம்னு நிணச்சன்...”
ன்நன்...
“ன் பிண்ட் யரிரட ப்ர் ரன் விக். ரன் ரம்த
ணேஷ்டத்துன இருந்ப்தர ன்ண மீட்டது அந் குடும்தம்
ரன். அது விம் ரன் பிநகு சரல்நன். இப்தரக்கு
ணக்கு விக் அண்ர ேரன சய்ப்தட்டரர்,
அப்தடின்நதுக்கு விடன்ஸ் ணும். உன்ணரட சரர்ஸ்
ன்ணன்னு ணக்கு ரிஞ்சரேணும்...” ேடசி ரக்கித்
மிேப் பிடிரரய் உச்சரித்ன்... “அதுக்ேரே ரன் ந்
க்ஸ்டன்ட்க்கு ணும்ணரலும் தரன்” ன்நரன் திமிரய்.
“ரன் உன்ண னவ் தண்நன்னு உன்கிட்ட ந்து
சரன்ணணர? ங்ேப்தர ேட்டி குடுத்ரலும் ரன் உன்ண
ேட்டிக்ே ரட்டன். நீன்னு இல்ன...ரன் ரயும் ேல்ரம்
தண் ரட்டன். அந் ரர்த் ேட்டரன தத்திகிட்டு
ருது...” ன்நரள் ஆங்ேரரய்.
279
யமீர
“எஹ்! உணக்கும் அப்தடித்ரணர? ணக்கும் அப்தடித்ரன்!
ல்னர தரச்சு...அப்த தசர லிவிங் டுே ேண்டினியூ
தண்னரம்!” அன் சிரிக்ேரல் சீரிசரே சரல்ன, அளுக்கு
அன் ண்ட ல் ரது தூக்கிப் தரடனரம் தரன
ந்து.
“ணக்கு வீட்டுக்கு தரேணும் சுந்த்! அம்ர விச்சு
தரய்டுரங்ே...” அளுக்கு அழுே முட்டிது.
‘இன்ணக்கு எரு ட் ரன் வீடு திரும்தர இங்ே
ங்கிட்டர, இத்ண ரள் ரன் ேரப்தரத்திண எழுக்ேம்...ல்ன
தர் ல்னரம் வீர தரய்டும்...இன் புரிஞ்சுக்ே
ரட்டன்நரன்...’ அளுக்கு னச் சுற்றிக் ேரண்டு ந்து.
அனுக்கு அள் நின ன்நரேப் புரிந்து. இது இப்தடித்
ரன் இருக்கும் ன்று அனுக்கு ன்நரேத் ரியும். ஆணரல்
குறுக்குபுத்தி ர னுக்கு, ேரடள்பனரே சந்ர்ப்தத்
அள்ளி ங்ே அன் ரரே இல்ன.
“இங்ே தரரு! நீ ர். உங்ே அப்தர தரலிஸ்
ஃதரர்சரட இங்ே ந்ரலும், நீ, ர லிவிங் டுேர்
ரினன்ஷிப்ன இருப்தர ரன் சரல்னணும். ரன் ேடத்திணன்
கிடத்திணன்னு சரன்ண...” ன்று மிட்டின்...
“அப்தடி சரன்ணர...நீ உங்ேப்தரவுக்கு தந்து தரய்
சரல்நன்னு சரல்ன். ம் சட் ஹிஸ்டரி ல்னரம் சவ்
280
ர ேட்டது இம்
தண்ணி ரன் ச்சிருக்ேன்...நீ ணக்கு கிப்ட் தண் புக்... ‘டு
ரி ஸ்தல் தர்சன்னு’ ழுதி ேழுத்து தரட்டிருக்ே.
ரன் குடுத் புக்...அப்புநம் அந் சல்ஃபி..” அந் ேடசி
ரக்கித்தில், அனின் தரர்யும் குலும் குந்து தரே
அருகில் ந்ரன்.
“ேரலித்துப் தரர் ஷ்ர! ணக்கு ந துவு
ண்டரம்... ஸ்ட் னவ் மீ...ஆண்ட் ஃபீல் மீ...” ன்நன்...
“சரல்லு...சரல்லு...அந் ரஸ் கூட இன்னும் ச்சிருக்ே
ரண...?” அனின் குலில், தரர்யில், தரணயில் அன
அனண ந்துதரண உர்னேளில் அள் அடித்துச்
சல்னப்தட்டரள். அனும் அபப் தரன ந்வி
திர்தரர்ப்புேளும் இல்னர ேரன ன் மீது ேரண்டிருப்தது
அளுக்கு ம் திரிதந புரிந்து தரணது.
“ரன் சரல்நக் ேளு! உன்ணரட அம்ர ணக்கும்
அம்ர ரன். ரன் டக் ேர் தண்நன். வில் ர் னட்
யு டவுன். இது எரு முற்சி ரன்! விக் அண்ர த்துக்கு
நிரம் கிடக்ே ன்ணரனரண எரு சிறு முற்சி. இது
ரர்க்அவுட் ஆகுரன்னு கூட ன்ணரன உறுதிர சரல்ன
முடின....தட், ன்ணரன ேக் ேட்டிட்டு டிக்ே தரர்க்ே
முடின ஷ்ர!”
281
யமீர
அன் ன்ணறிரல் உர்வுப்பூர்ரய் தசிக்
ேரண்ட தரே...ேப்தரர் ேக்ே ேல்லும் ேயுரம்,
ஷ்ர ம்ரத்திம். ல்ன ல்ன ேத் துங்கி
பயில் அனின் அனதசி இசத்து.
“ர! பிதீப்...சரல்லு! எஹ் குட் குட்...ள்பச்சரமி
ேஸ்டடி டுத்ரச்சர? ட்! அர் தணயும் ேரண்டு ந்து
அரட ங்ே ச்சிடு...னட் தண் ண்டரம். னர
அ எரு தட்டி குடுக்ே ச்சிடனரம்...ணக்கு ன்ண
ர்ந்ரலும் அதுக்கு ேரம் ‘ரரண்’ க்ரூப் ரன்னு அர்
எரு ஸ்டட்ன்ட் விட்டர தரதும்...” விட்டு விட்டு தசின்
ரடர்தத் துண்டித்து, அந் பரேத்தின் சகியூரிட்டி ஆபிச
ரடர்பு ேரண்டரன்.
“ன்ணத் டி ரர் ந்ரலும் அனரவ் தண்
ண்டரம்...திஸ் இஸ் ரி ஸ்ட்ரிக்ட் இன்ஸ்ட்க்ஷன்! ரர்
ந்து தரணரலும் ரபக்கு ரர்னிங் ணக்கு அந் ஃபுடஜ்
அனுப்தணும்... ” ன்நரன்.
திகினடித் முேத்துடன் அன் தசு ேட்டுக்
ேரண்டிருந்ளிடம் திரும்பி...
“ரபக்கு ரர்னிங் ர ண்டு தரும் ேமிணர் ஆபிஸ்
தரய்டனரம். உங்ே அப்தர, ங்ே அப்தர ண்டு தரனயும்
282
ர ேட்டது இம்
ங்ே உயிருக்கு ஆதத்து இருக்கு...தரதுேரப்பு ணும்னு ரிட்டன்
ஸ்டட்ன்ட் குடுத்துடனரம்...” ன்நரன் சர்சரரரய்.
அன் ல்னரற்நயும் முடிவு சய்துவிட்டு ேரய் ேர்த்திக்
ேரண்டிருப்தது புரிந்து தரே, நின ணது ே மீறி
முற்றிலுரய் அனுட ேட்டுப்தரட்டுக்குள் சன்று விட்ட
அள் உர்ந்து ேரண்டரள்.
283
யமீர
அத்திரம் 18
284
ர ேட்டது இம்
நீங்ே ேரஞ்சம் அடக்கி ரசிங்ே. ேரத்து உங்ேளுக்கு சரேர
இல்ன.”
‘அன் அடுத்ர ன்ண தண்நரன்னு தரர்த்துட்டு ரன் ரன்
அடிடுத்து க்ே முடியும். சரர ஆபர இருந்ர,
டக்குந ந! இன் மீடிர ேன
ச்சிருக்ேரண...கூட ன் தரண்யும்...’ அருக்குக்
ேேபக் ேட்டிப் தரட்டது தரனரணது.
டக்கும் நிேழ்வுேள் அணத்யும் ேண்ணீருடன்
ேனித்துக் ேரண்டிருந் புணரவுக்கு, ேருக்கு ர
பின்ணடவு ன்ததும், அற்குக் ேரம் ஷ்ர ன்ததும்
ளிரேப் புரிந்து.
‘ன் தரண்ணு புத்திசரலி! அ ன்ண ரதிரி ேர
கிடரது! அ இப்தடி எரு முடிவு டுத்திருக்ேரன்ணர,
அதுக்குப் பின்ணரடி ர லுரண ேரம் இருக்கும்.’
அழுே நிறுத்தி ணம் றிக் ேரண்டரர்.
‘அ கிட்ட எரு ரர்த் தசிட்டர தரதும்...ரன்
இன்னும் ளிரகிடுன்...’
ல்னர ங்ேளிலும் அநிர ேரனரச்சுர ன்ண?
அவ்ப்தரனும் நிரம் னநீட்டரவிட்டரல் பூமியில்
க்கு ரய்ப்தது?
285
யமீர
“சரப்பிடு!” ரங்கி ந்திருந் சப்தரத்தி குருர
ப்பட்டில் த்து அள் புநரே த்ரன் சுந்த். அள்
பி பிடித்ள் தரன அர்ந்திருந்ரள்.
“சுந்த்! ரன் ல்னர டீடயில்சும் குடுக்ேநன். ன்கிட்ட
ன்ணன்ண இருக்ேர ல்னரம் குடுக்ேநன். ப்ளீஸ் னட் மீ ேர
யரம். ணக்கு வீட்டுக்கு தரேணும்...” அள் அ
தல்னவி ரற்றி ரற்றி திரும்தப் தடித்ரள். அன் முேம் ேல்
தரன இறுகிக் கிடந்து.
ழுந்து அள் அர்ந்திருந் இருக்ேயின் ேபிடியில்
ணது இருேேபயும் ஊன்றிக் ேரண்டரன். அளின்
முேத்துக்கு ரே அனின் முேம் இருந்து.
“இப்த சரப்பிட தரறிர இல்னர? உன்ணக் ேடத்திணது
ேடத்திணது ரன். உங்ேப்தர கிட்ட உன்ண திருப்பித்
ரட்டன். யு ஆர் ன்!” ன்நரன் அடிக்குலில் மிட்டனரய்.
அத்ண அருகில் அணப் தரர்த்தும், துவும்
அசம்தரவிரய் சய்து விடுரணர ன்ந தம் ேழுத்து
ட்டும் இருந் தரதிலும்...
“ரன் ன்ண தரம்ர, உங்ே விருப்ததடி
டுத்துக்ேநதுக்கும் திருப்பித் துக்கும்? ரர் குடுத்ர இந்
உரி? ன்ணர உங்ே சணல்ன தண்ேள் முன்ணற்நம்,
ன்ணம்பிக்ே, சுேௌம் புண்ரக்கு, புடனங்ேரன்னு
286
ர ேட்டது இம்
அவ்பவு ப்ரக்ம்ஸ் தண்றீங்ே... இது ரன் நீங்ே தண்ேப
திக்ேந னட்சம்...இல்னர! சிறுத் ன் புள்ளிேப
ரற்றிக் ேரள்தில்ன! நீங்ேளும் எரு ஆண் ரண!” ன்நரள்
ேத்ரபரய்.
‘ன்ண மிட்டிணரலும் அடங்ே ரட்டன்நரப! ப்தடி
இப சரப்பிட க்கிநது...?’ அப சரப்பிட ப்தற்கு
அன் னரல் ண்ணீர் குடிக்ே ண்டியிருந்து.
‘ம்த ண்டரம்! அதுன ரது ேனந்து
ரனச்சிட்டரன்ணர ரண அன் டின தரய் உட்ேரந்ரலும்
உட்ேரந்துடுன்...” ண்ரட்டத்தில் முேம் சிந்து தரணது.
அளின் முேச் சிப்பு அளின் ன்ணரட்டத் அனுக்கு
தநடித்து அறிவித்து.
“ய! ரன் இதுன யும் ேனக்ேன...ணக்கு ேப்தட்ட
ன தண்டிங்ன இருக்கு. அல்னரம் விட்டுட்டு உணக்கு
தரத்தி ட் புல்னர ங்ேஜ் தண் ணக்கு டம்
இல்ன தபி...” ன்று கிண்டனடித்தடி தரதி சப்தரத்தி
பிய்த்து குருரவில் ரய்த்து ரயில் திணித்துக் ேரண்டரன்.
“ம்பு-ர! ரன் வில்னன் ல்னரம் இல்ன! ஹீர ரன்...”
ன்நரன் ரய் நிந சப்தரத்தியுடன்.
அளுக்கு உப் தரர்த்தும் ரயின் நிணவு ந்து.
ேண்ேளில் நீர் நிநந்து தரயிற்று.
287
யமீர
“நீ கூட இருந்து தரர்க்கிந, உங்ேப்தர அம்ர
தரர்த்துக்ே ரட்டரர். இப்த ந ழி இல்னன்ணதும் ேண்டிப்தர
தரர்த்துக்குரர். ஸ்ட் என் ஆர் டூ டஸ் தரறுத்துக்ேர!
ப்ளீஸ்...ணக்ேரே!” அளின் முேம் தரர்த் அன்
ேண்டுேரண்ட, அள் ணம் உள்ரங்கிக் ேரண்டது.
அள் நீர் நிநந் ேண்ேளுடன் ஆரதிப்தரய்
னசத்ரள். ௌணரய் உ உண்டரள். அள் உண்டு
முடிக்கும் ேரத்திருந்ன்...
“னண்டர் ேனர்ன எரு ட்சூட் ரங்கிருக்ேன்.
இன்ணக்கு அப் தரட்டுக்ேர...” ன்நரன் ேண்ேளில் ேணவு
மின்ண.
“ேண்டிப்தர ரட்டன்!” ன்நளிடம்...
“சும்ர சும்ர வில்னன் ரல் ப்ப தண் க்ேர!
ஆம் டரம் டர்ட்...!” தசிதடி அந் ேருக்குள்ளிருந்து
அன் விரும்பி உட ட்டும் டுத்து அள் ேயில்
ேரடுத்துவிட்டு ளிறிணரன்.
அந் அநயின் ேவிலிருந் டரர்னரக்
அேற்நப்தட்டிருந்து. ளிப்புநரே ரழ்தரள் அத்திருந்ரன்.
“ரஸ்ேல்...ல்னரம் ல்னர பிபரன் தண்ணி தண்ணிருக்ேரன்.”
டுடுத்தடி குளினந சன்று உட ரற்றி ந்ரள்.
அள் ந்தும் அன் மீண்டும் ேத் திநந்து ேரண்டு
288
ர ேட்டது இம்
உள்ப ந்ரன். அள் அதிர்ந்து பின்னுக்கு ேர்ந்ரள். இவு
உடயில் அன் முன்னினயில் நிற்ே கூசிபரய் றுபுநம்
திரும்பிக் ேரண்டரள்.
“சுந்த்! ப்ளீஸ் தரய்டுங்ே...” ன்நரள் குன ழும்தரல்.
“எரு விம் சரல்னணும்...ற்நதடி...கூட எரு
குட்ட் கிஸ் கிடச்சர ண்டரம்னு சரல்ன ரட்டன்?”
அன் குல் அளின் பின்ேழுத்துக்கு மிே அருே மிருதுரய்
எலித்து.
“ரர்னிங் சிக்ஸ் எ கிபரக்குே ப்ஸ்ச
சரல்னனரம்னு இருக்ேன். ர ப்த இங்கிருந்து கிபம்பிணரலும்,
உங்ே அப்தர ேண்டிப்தர உன்ணத் தூக்ே ட் தண்ணுரர்.
அதுக்கு முன்ணரடி ர ப்ஸ் மீட் குடுத்துடணும். அர்
முந்திக்ே ர சந்ர்ப்த குடுக்ே கூடரது. முல்ன சகியூரிட்டி
ரீசன்ஸ்ேரே பின் தரய்டனரம்னு ரன் நிணச்சன். தட்
ங்ேப்தர சட்ன இருந்தும் ப்ரப்பம் னரம்னு ேல்
ந்திருக்கு. சர, கீ ேம்யூனிட்டி யரல்ன அர்ஞ்
தண்னரம்னு இருக்ேன். ஸ்ட் ேரலுக்கு திர்ப்புன்னு
சரல்லிடனரம். உன்கிட்ட இருக்கும் விடன்ஸ் தத்தி
இப்தரக்கு மூச்ச விட ண்டரம். னட் அஸ் கீப் ஹிம்
ேஸ்ஸிங்...”
289
யமீர
அன் சரல்ன ருது அளுக்குப் புரிந்து. இ ர
ேரல் ரடேம் தரன அன் ஆக்கிக் ேரண்டிருப்ததும் புரிந்து.
அப்தடி சய்ரல் ட்டு இருக்கும் ஆரங்ேப சிபி சம்
எப்தடக்ே முடியும் ன்ததும் புரிந்து.
“ஆசர ர ேட்டன்...கிடரர?” அன் நின்ந
இடத்தில் ேரல் நின்றிருந்ரன்.
‘இல்ன’ ன்தது தரன இப்தடியும் அப்தடியுரய்
னசத்ரள்.
“நீ ேஞ்சூஸ், ணக்குத் ரியும்...ரணல்னரம் அப்தடி
இல்ன...ரரபப் பிபு...அதுக்ேரது அனுதி உண்டர?”
அள் அற்கும் அ தரன னசத்ரள்.
“ஏே...குட்ட்! ணச குப்பிக்ேர தூங்கு.” ன்நதடி
வினகின் எரு ரடி நிரனித்ரன். அபத் ன் புநரேத்
திருப்பி ஆ ரக்கிணரன்.
“ட்ஸ்ட் மீ ஷ்ர! ரன் வில்னன் இல்ன...உன்ணரட
ஹீர! ரர்னிங் தவ்க்கு இண்டர்ேரம்ன க்ேப் ேரல்
குடுக்ேநன். உணக்கு ரது ணும்ணர ஸ்ட் பிஸ் ம்தர்
த்ரீ” ன்றுவிட்டு ண இல்னரல் ளிறிணரன்.
தடுக்ேயில் தடுத்துக் ேரண்டளுக்கு ரயின் முே
ேண்ணுக்குள் நின்நது. அப்தரவின் ேரதமுேம் கூட
நிணவுக்கு , ேம் சிலிர்த்துப் தரணது.
290
ர ேட்டது இம்
‘நிச்சம் ன் னப்டரப் ஏதன் தண்ணிருப்தரர். ல்னப
ல்னரம் சஃதர ந யில் டிக்கு அனுப்பிட்டன்.
சிஸ்ட ந் ேரம்தன் னரகின் தண்ரலும் துவும்
கிடக்ேரது...’ நிம்திரய் உர்ந்ரள்.
எ ரளில் ல்னரம் ன கீரய் ரறிப்தரண
அபரல் ம்த முடிரன இருந்து. இத்ணயும் சய்து
ன்ணக் ேடத்திக் ேரண்டு ந் சுந்த் மீது நூறு சம் ேரதம்
ந்ர? ன்நரல் அளுக்கு ததில் சரல்னத் ரிவில்ன.
‘ேரதம் ரன்! ஆணர அது றும் ேரதர ட்டும்
இல்னர, ல்னர உர்வுேளும் ேனந்து ேட்டுது. இணத் வி
ந ரரர இருந்ர, இன்ணக்கு ன் நின ன்ண?’
அளுக்கு ண்ணிப் தரர்க்ேவும் பிரிமில்ன. ஆணரல், ணம்
அளின் சரல் தச்சு ேட்ேரல் ங்ேங்ேர சுற்றினந்து.
“இன் ேரடுத்ரன ரன் அந் ூச குடிச்சன்.
இல்னன்ணர, ரன் அப்தடி ல்னரம் ரசிக்ேர யும்
குடிக்ே ரட்டன்.” ரய் விட்டு ன்ணத் ரண அனசி
ஆரய்ந்து ேரண்டிருந்ளுக்கு இன்ணரரு விமும்
விபங்கிது.
“ஸ்! சுந்த் ன்தரன ட்டு அந் அப்புக்குள்
அடங்கிணன். அணரட ப்பரன் சக்சஸ் ஆகுநதுக்கு
நமுேர ன்ணரட ேரல் உவியிருக்கு. அ ம்பிக்ேன
291
யமீர
ரன் அனும் இதுன இநங்கியிருக்ேரன்...” ன்ணரல், அன் மீது
முழுரே ேரபிக்ே முடிரது ன்தது அந் ேத்தில்
அளுக்கு தீர்க்ேரேப் புரிந்து.
“ணக்கு அன் ன ேரதம் ரட்டங்குது. ஆணர
ேரத இல்னன்னு சரல்லிட முடிரது. அன் நிச்சம்
ன்ண அப்தடி ல்னரம் விட்டுந ரட்டரன். இப்த இருக்ே
நினன ரன் அப்தர கிட்ட ரட்டர இருக்ேணும்...” அள்
சரே தரேங்ேப அனசி ஆரய்ந்து ளிரகிக் ேரண்டரள்.
புது இடம், நிச்சற்ந சூல் ன்று உநக்ேம் ேண்ரமூச்சி
ஆடிக் ேரண்டிருந்து.
சுந்த், ரீடிங் னம்த ட்டும் தரட்டுக் ேரண்டு ன
தரர்த்துக் ேரண்டிருந்ரன். அப்தரவின் ஆட்ேள் ந்து தரண
சக்யூரிட்டி ஆபிஸ் ேல் ரயினரே அறிந்து ேரண்டரன்.
இடம் குறிப்பிடரல், ப்ஸ் மீட் ேரன ஆறு ணிக்கு ன்று
ட்டும் ேல் ேசி விட்டிருந்ரன். அந் குடியிருப்பு
பரேத்தில் தரும்தரலும் முக்கிஸ்ர்ேளின் ஆதிக்ே
அதிேமிருந் ேரத்ரல், தரதுேரப்புக்கு குநவிருக்ேவில்ன.
இது தரன்ந ப்ஸ்மீட் அந் பரேத்தில் டப்தது அது முல்
முநயும் அல்ன. ண ேரஞ்சம் நிம்திரே உர்ந்ரன்.
292
ர ேட்டது இம்
ர னுக்கு அதிேரப்பூர் சல்ரக்ேவிட
அதிேரபூர்ற்ந சல்ரக்கு அதிேம் ன்த அறிந்திருந்
ேரத்ரல் கு ேணரே ேரய் ேர்த் ண்டியிருந்து.
‘இல்னன்ணர பின் ஆபிஸ்ன பிஸ்மீட்ட ேண்டக்ட்
தண்ணி இருக்ேனரம். ல்னரம் ன்க்ே...’ ன்று
ண்ணிக்ேரண்டனின் உடுேள் புன்ணேயில் உநந்ண.
‘னவ்லி ேர்ல்! பூணக்குட்டி ரதிரி இருந்துட்டு ன்ணர
ேரதம் ருது! அப்தரவுக்கு திர ன்ணன்ண ன தண்ணி
இருக்ேர...ன்ண ரதிரி ரன் அளும்...’ சினரகிப்தரய்
ண்ணிக் ேரண்டனுக்கு அளின் அடர புடரன்ந அப்பு
புன்ணே அேனரக்கிது.
‘ேடத்திணரலும் ேடத்திணன்...ன் ரிர ேட்டு
தரச்சு! ர் ன்ட் சுந்த்! புருன் தரண்டரட்டிக்குள்ப
ரிரரது ங்ேரரது...’ அள் ன்ண உரிரய்
ர தரன்று தசி அன் அசதரட்டு குரே
சித்ரன்.
‘அ ன்ண புரிஞ்சிகிட்ட பிநகு ரன் ல்னரம்ன்னு
தீர்ரணர ரன் இருந்ன், தட் அ ங்கிண நினன னவ்
சரன்ணப்தர ரன் ரணர இல்ன....’ ேரல் சரன்ண
சவ்விழ்ேளில், முத்க் ேவி இற்றிட ன் ணம் துடித்
நிணவில் னசரண குற்நவுர்ச்சி ரன்றிதரதும், அ
293
யமீர
நன்று அணரல் ேரள்ப முடிவில்ன. ன்மீது ேரல்
ேரள்பர எரு தண்ணிடம், ேரடி ரூதரய் ேரட்டிக்
ேரடுத்ரலும் அப்தடி உர்வுப்பூர்ரய் முத்மிட
ஆசேரள்ப முடிரது ன்தது அனுக்கு உறுதிரேப் புரிந்து.
“அ ரர கிடரது! ஷி னவ்ஸ் மீ....ஷி இஸ்
ன்....அ ன்னில் தரதி ல்னரம் இல்ன....முழுது அ
ரன். வ்ரிதிங் இஸ் ஃதர் இன் னவ் அண்ட் ரர்....” திரும்தத்
திரும்த இது, அனின் ண் அனேப நிநத்து.
அள் மீரண ேரல் ஞ்சு நுத்துப் தரங்கிது.
அளின் அருேர அனில் ற்தடுத்தி ேரந்ளிப்பில்
டுரறிப் தரணரன் சுந்த்.
‘ேரஞ்ச ரது தூங்கிணர ரன் சரிரும்...’
ண்ணிதடி, விபக்ேத்துப் தடுத்துக் ேரண்டரன்.
“ஷ்ர...!” முகிதடி ன அத்துக்
ேரண்டு, புதிரே அனுக்கு அறிமுேரகியிருந் அளின்
ரசத் ேற்தணயில் சுரசித்தடி உநங்கிப் தரணரன்.
ந்து ணிக்கு முன்த விழிப்புத் ட்டிது ஷ்ரவுக்கு.
ழுந்து முேம் ேழுவி ந்ரள். ன்ணரன் ேரல் ன்நரலும்,
அந்நி ஆடனின் இருப்பிடத்தில் எரு இக் ேழித்
தற்நம் அப நினயிக்ேச் சய்து.
294
ர ேட்டது இம்
‘இனி துவு ன் ேன இல்ன! ேடங்ேரன்...சரன்ண
ரதிரி ேடத்திட்டரன்...’ சரே தரேங்ேள் அணத்தும்
ரசித் தரது, இவின் குளுயில் ேரனணரய், ேரனணரய்
ரன்றின், விடிலின் ளிச்சத்தில் ேடங்ேரணரகிப்
தரணரன்.
மீண்டும் அன் முன்னினயில் அந் இவு உடயில் நிற்ே
அளுக்கு விருப்த இருக்ேவில்ன.
‘குளிச்சிட்டு ந்துடனரம்னு தரர்த்ர, இந் ட்சூட்டத்
வி ல்னரத்யும் தூக்கிட்டு தரய்ட்டரன்...’ ண்ணிதடி
அர்ந்திருந் பயில் இண்டர்ேரமில் அத்ரன்.
“ேரரணிக்கு ேரஃபி டி ஆகிட்டு இருக்கு. டூ மினிட்ஸ்ன
ருன்...” அளின் ததில் திர்தரர்க்ேரல் த்து விட்டரன்.
எருேயில் ேரபி ேரப்தயும் றுேயில் அளின்
உடேள் அடங்கி ேர்ேளுரே ந்ன்...
“டஸ்ட் தண்ணி சரல்லு....ேரஃபி எேரன்னு.
அப்புநம்...ேரஃபி பிவுன்ன எரு சூப்தர் டிஸ் இருக்கு, அப்
தரட்டுக்ேர! தட், ன் தக்ேத்துன இருந்துக்ேர...சரக்னட்
தரல்ேரரன்னு நிணச்சு ரரது ேடிச்சு ச்சிட தரநரங்ே...”
ன்று ேண்டித்ரன்.
“ரண டன்ன்ன இருக்ேன்...ேரனங்ேரத்ரன ன்
ேரதத் கிபப்தர...” ன்நரள் ேசணத்தில்.
295
யமீர
“துக்கு டன்ன்? ரன் ரன் கூட இருப்தண!
அப்புநம் ன்ண?” அளின் ேனக்ேம் அனுக்குப் புரிந்து.
‘ணக்கு மீடிர ளிச்சம் தகிப் தரண
விம்...அளுக்கு இது ரம்த புதுசு...’ ண்ணிணரய்
அபருகில் ந்து முேம் நிமிர்த்திணரன்.
“வி னவ் ஈச் அர். அப்தர திர்ப்த சரளிக்ே முடிர
வீட்ட விட்டு ளி ந்ன்னு சரல்லு...அது
தரதும்...ற்நல்னரம் ரன் தரர்த்துக்ேநன்.” ன்நரன்
ஆரய்.
“சுந்த் ன்ண ேடத்திட்டு ரன் ந்ரர்ன்னு
சரல்னனரம்னு ப்பரன் தண்ணி இருக்ேன்.” ன்நரள் துடுக்ேரே.
அன் அப ஆழ்ந்து ரக்கிணரன்.
“நீ ன்ண னவ் தண்ணிண... அணரன ரன் ரிர
ேடத்திணன்னு திரும்தவும் சரல்னரதீங்ே சுந்த்! யு ேரண்ட்
ஸ்டித வ்ரிதிங் இன் தி ம் ஆப் னவ். சய்ந
ல்னரம் சஞ்சிட்டு அதுக்கு ேரன ேரர ேரட்டரதீங்ே...”
ன்நரள் ட்டு என்று துண்டு ண்டரே.
“ரன் ஸ்டித தண்ன. உங்ே அப்தர, உங்ே
அம்ரவுடணரண திரு தந்த்துக்கு நிரம் சஞ்சரர?
ன்ணரட ேரல் துந தரறுப்புக்கு நிரம் சஞ்சரர? அ
ட்டும் ரசி. ணக்கு இப்த இல்னரம் தச விருப்தம்
296
ர ேட்டது இம்
இல்ன. ரது எரு சந்ர்ப்தத்துன நீ ன்ணரட ேரல்
உண்ன்னு உர்ந்திருந்ர...” ன்நன், அற்குல்
அளிடம் ேஞ்சப் பிடிக்ேரல் தரதியில் நிறுத்தி விட்டரன்.
“இட்ஸ் அப்டு யு ஷ்ர! நீ ரசிக்ே ரிஞ்ச
தக்குரண தரண்ணு. இன்ணக்கு நினன து ல்னர
அத் ர்ந்டு! தி தரல் இஸ் இன் யுர் ேரர்ட்.” அளின்
இருேேபயும் தற்றிதடி தசிக் ேரண்டிருந்ன் சட்டன்று
வினகிப் தரணரன்.
ஆந ணி ரக்கில் அர்ேளிருரும் கிபம்பி தரது,
அன் மிே கிழ்ச்சிரண ணநினயில் இருந்ரன். ற்தரடுேப
ேனித்து ந் பின் ஊழிர்ேளிடம் அவ்ப்தரது தசிதடி
இருந்ரன்.
“ப்ஸ் ேௌன்சில் டி இல்னர ரயும் அனரவ் தண்
ண்டரம். சின்ணர சந்ேம் இருந்ரலும் வு ரட்சண்ம்
தரர்க்ேர ளித்திடுங்ே. தரிச்சம் இல்னர முேர
இருந்ரலும் அனரவ் தண் ண்டரம்.” மிே ேண்டிப்புடன்
தசிதடி திரும்பின் அபப் தரர்த்து னத்துப்
தரணரன்.
ழுந்து ந்து தடு ரரண்டிக் லுக் என்ந அப
ரக்கி வீசிணரன்.
297
யமீர
“ம்கும்...” அனின் தரண தரர்த்து அள் ரடித்துக்
ேரண்டரலும் நீட்டி அனின் ேத்ப் தற்றிக் ேரண்டரள்.
அர்ேளிருரும் ேர ப்பரஷில் ணந்தடி அந்
யரலில் நுந் தரது, அளின் ேரரரய் அன்
சரன்ணரன்...
“ரம்த சந்ரர இருக்ேன் ஷ்ர! ன்ணரட
ரழ்க்ேத் து உனகுக்கு அறிமுேப் தடுத்துந
சந்ரம்...நீயும் யரப்பிர இரு! இது க்ேரண ம்...”
மிே அேரே அப அணருக்கும் அறிமுேப்
தடுத்திணரன்.
ேள்விேப சர்சரரய் திர்ேரண்டு...
“ண்டு தக்ேத்திலு திர்ப்பு இருக்கு. உயிருக்கு
தரதுேரப்பு இல்னர நினன ரன் வீட்ட விட்டு
ந்துட்டரங்ே...” ன்நரன்.
“சரஷில் மீடிரன லிவிங் டுேர்ன்னு??” எரு நிருதர்
இழுத்ரர்.
“நீங்ே ப்தடி ணும்ணரலும் ழுதிக்ேரங்ே. வீ ஆர்
ேட்டிங் ரீட் ரி சூன். அதுக்கும் அதுக்குப் பிநகும்...
அங்ேப ந ரர் தரதுேரப்பிலும் விட ணக்குப்
பிரிமில்ன...” ன்நரன் திட்டட்டரே.
298
ர ேட்டது இம்
“டம்! உங்ேப சரர் ேடத்தி ச்சிருப்தர உங்ே அப்தர
ப்புன சரல்னப்தடுது...உண் ன்ணன்னு உங்ே
ரர்த்ேள்ன சரன்ணர ல்னரருக்கும்...”
அன் திரும்பி அள் முேம் தரர்த்ரன். அன் ேண்ேளில்
ச்சரிக்ேர தர துளியும் இல்ன...ம்பிக்ே தும்பிது.
ணத்தின் அடிரம் விவிக் கிடந் ஆண்ேள் மீரண
ேசப்பு, ல்தப்புக்கு ந்து ஆட்டம் தரட்டுக் ேரண்டிருக்ே,
நிமிர்ந்து அங்ே குழுமியிருந்ர்ேப தரர்த்தடி னசரே
ரண்ட சருமிக் ேரண்டரள்.
“ஆரம்! அர் ன்ண ேடத்திட்டு ரன் ந்ரர்...”
ள்பத் ளிரே ரர்த்ேபத் றிக்ே விட்டரள்.
ஊசி விழுந்ரலும் ேட்கும் அபவுக்கு அங்ே அதி
நினவிது.
299
யமீர
அத்திரம் 19
300
ர ேட்டது இம்
“ரன் சரன்ணர ல்னரம் டுதடுர? ட் தண்ணி
தரர்த்துட்டு ரண ந்ன்...நீரச்சு உன் தரண்டரட்டிரச்சு...”
ண...
“சரி இல்னரம் ப்பட்ன சர்வ் தண்ணி அேர
டபிள் சட் தண்ணு. சிட்ஸ் ூசர்ன ஆஞ் ூஸ் இருக்கு,
அ அந் குட்டி க்பரஸ் க்ன ஊத்தி ! ன் டரர்லிங்க்கு
ரன் சர்வ் தண்ந தர்ஸ்ட் ப்க்தரஸ்ட்.... சர சர ஸ்தல்
தரர் மீ... ல்னரம் தர்தக்டர இருக்ேணும்.... ன்ண, ந்தி
ரதிரி நீ ந ரயின் தண்ந...அரன் எ குந...” அள்
துத்தி ந்து அடிப்தரள் ன்த உர்ந்ணரே அசரே
தசிக்ேரண்ட ப்ரணக் ேற்றிப் தரட்டதடி அேன்நரன்.
அநக்ேத் ட்டி விட்டு நுந்ரன். அள் அந்
நீண்ட த விண்டர அருே சுற்றில் சரய்ந்து நின்றிருந்ரள்.
அணக் ேண்டதும் ேண்ணீத் துடத்துக் ேரண்டு று
புநம் திரும்பிக் ேரண்டரள்.
அன் மிே உரிரே அபத் ன்புநரேத்
திருப்பிணரன்.
“இப்த ன்ண ஆச்சுன்னு நீ இப்தடி அழுது டிக்கிந?
ஹ்ம்ம்...” ேட்டதடி அத்துக் ேரள்ப முற்தட, அள்
அண முட்டுத்ணரே ள்ளி விட்டரள்.
301
யமீர
“ல்னரம் உன்ணரன...உன்ணரன ரன். யட் சல்ஃப்!
நீ ன்ணக் ேடத்தியும்...உன்ணக் ேரட்டிக் குடுக்ே ணக்கு
சந்ர்ப்தம் கிடச்சும் ன்ணரன அ சல்தடுத் முடின.”
விசும்பிக் ேரண்ட சரல்லிதடி அன் ஞ்சின சரய்ந்து
ேரண்டரள்.
“சரி சரி! இப்த ன்ண குந உணக்கு? அரன் ன்ண
இந் தரடு தடுத்திட்டு இருக்ே இல்ன...இன்னும் ல்னர
கும்முநதுன்ணரலும் தண்ணிக்ேர...ணக்கு எண்ணும் அப் க்ஷன்
இல்ன. ஆம் அட் யுர் டிஸ்தரசல்...” சரல்லிதடி
அளின் இருேேபயும் டுத்து ணது ேன்ணத்தில் அடிக்ேச்
சய்ரன்.
“ரன் உன்ணக் ேடத்திணது ப்பு ரன். ஆணர ரன்
அதுக்கு சரரி ல்னரம் ேட்ே ரட்டன். ன்ணர, ரன் ப்புன்னு
ரிஞ்ச ரன் சஞ்சன்.” ன்நன்...
“முல்ன ந்து சரப்பிடு! ரம்த ம் ரூமுக்குள்ப இருந்ர
அந் பிசரசு ஏட்டித் ள்ளிடும்...” ன்நரன் ரழிக்
குறிப்பிட்டு.
“ஃதஸ் ரஷ் தண்ணிட்டு ன்...”
ரரவிடம் ட்தரய்ப் புன்ணேத்து அபரய் தசிக்
ேரண்டரலும், ஷ்ரவின் ணம் டந்து முடிந்
ப்ஸ்மீட்டின நின ேரண்டிருந்து. ‘அர் ன்ணக்
302
ர ேட்டது இம்
ேடத்திட்டு ரன் ந்ரர்..’ ன்று அள் சரன்ணதும் அத்
ரடர்ந் அதியும்...
“டம்! உண்ர ரன் சரல்றீங்ேபர?” ன்ந னசரண
சனசனப்பும்...
“ஹ்ம்ம்! ர! உண் ரன்! அர் ன்ணக் ேடத்திட்டு
ரன் ந்ரர்...ன் விருப்தத்ரட...” ன்ந ன்னுட ததிலும்,
அத் ேட்டதும் அனுட ேங்ேள் ன்ணரல் உர்ந்து
ரள் ழுவிதும், மீண்டும் மீண்டும் அளின் ேண்ேளுக்குள்
தடரய் ஏடிது.
ேழுவித் துடக்ேப்தட்ட முேம் தளிங்ேரய் தபதபக்ே,
அழுதில் விழிேளும் மூக்கு நுனியும் சிந்து இேள்
டித்திருக்ே, நிணவுேளில் சஞ்சரித்தில் ேண்ேள் மீண்டும்
ேனங்கின் விபரே மூக்ே உறிஞ்சி அகில் அன்
ய்நந்து தரணரன்.
‘இந் சரன்ட்விட்ச்க்கு ததினர அந் மூக்கு நுனி
றுக்குன்னு ேடிச்சர ல்னரருக்கும்...’ றிேட்டு ணக்கு
விருப்தரண திசயில் தணித் ணத் ேட்டுக்குள் ேரண்டு
ந்ரன்.
உ சிப்தட்டு விழுங்குயும் துடக்ேத் துடக்ே
ேண்ணீர் தருகுயும் அதிரய் தரர்த்தடி இருந்ரன்.
303
யமீர
அள் புநரே சரிந்து... “சரப்பிட்ட பிநகு அம்ரட்ட
தசனரம். அர சரப்பிடு...” ன்நரன்.
“நி ரர?” அள் ததண உண்டு முடித்ரள்.
ஆஞ்சு ூச சிறு ேண்டித் ம்ப்பரில் நிநத்து அள்
புநரே
ேர்த்திணரன்.
‘குடிக்ேனரர? ண்டரர?’ ரசித்தடி திருதிருண
விழித்ரள். அளின் ரசண அனுக்கு புரிந்துவிட,
சட்டன்று புறிவிட்டது.
“யயயர...முடின தர! இனி டம் னஃப் ன்ணரட
ரன். னஃப்னரங் ூஸ் குடிக்கும் தரல்னரம் ண்டு தரும்
இ நிணச்சு சிரிப்தரம் தரன...” அன் சிரிக்ே, அள்
பணரேப் தரர்த்திருந்ரள்.
அபத் ன்சம் ேரண்டுந் ற்றிக் ேளிப்பில்
அன் லும் சிரிக்ே, ரற்றுப் தரண அரணத்தில் அள்
முேம் சிறுத்துப் தரணது.
ரரவுக்கு ர ேரல் ந்துவிட அள் அசரே
கிபம்பிணரள்.
“ரங்ே ண்டு தரும் இன்னும் ேரஞ்ச த்துன ஆபிஸ்
ந்துடுரம்..” சரல்லிதடி அளுக்கு விட ேரடுத்ரன்.
304
ர ேட்டது இம்
“இந்ர உன்ணரட ரதல். முல்ன அம்ர கிட்ட தசு!
ப்தடி இருக்ேரங்ேன்னு ேளு?” அன் ேரடுத் ரதன
தறித்துக் ேரண்டு அசரே ர அத்ரள்.
“அம்ர...அம்ர! சரரி ர...ரன் ணும்னு துவும்
தண்ன-ர...” விசும்பி விசும்பி அழுரள்.
சுந்த் னயில் ே த்துக் ேரண்டரன். ரன்
அபக் ேடத்து அள் விரும்தரட்டரள் ன்தது
அனுக்குத் ரியும். ஆணரல் இப்தடி சிறுரய் உர்ரள்
ன்று அன் திர்தரர்த்திருக்ேவில்ன.
“ஷி ஃபீல்ஸ் டீக்டட்....ேடவுப! ப்தடி அப இந்
ண்த்திலிருந்து ளி ேரண்டு ருன்...?” ரந்து
தரணரன் சுந்த், ஆணரல் முேத்தில் யும் ேரண்பித்துக்
ேரள்பவில்ன.
“ஷ்ர! அரம்ர! ல்னரம் ன்க்குன்னு
நிணச்சிக்ேனரம். ஷ்ன் ேரல் தண்ணிணரன். சுந்த் தத்தி ப்தர
எரு நியூஸ்ம் ந்தில்ன-ர. அக்ேர ரசிக்ேர யும்
சஞ்சிருக்ேரதுன்னு சரன்ணரன்-டர...” ேண்ணீர் ல்ே ேபத்
ற்றிர்...
305
யமீர
“ன்ண...ல்னரம் முநப்தடி டந்திருந்ர ரன் சந்ரப்
தட்டிருப்தன். ம் வீட்ன து ரன் முநப்தடி டந்து?...”
அருக்கு தருமூச்சு கிபம்பிது.
“ஆணர, ேல்ரம்னு என்னு டக்ேர நீ அங்ே
ங்குநது...” ற்ேரண்டு ரட முடிரல் நிறுத்திவிட்டரர்.
“நீ ந்துடு! ரன் ப்தடிரது அப்தரட்ட தசி டத்தி
க்கிநன்னு ன்ணரன சரல்ன முடின ர ரத்தி...!”
ேரின் முட்டு கும் அறிந்ரய் உடந்து தரணரர்
அந்த் ரய். ேரிடம் ேஞ்சிணரலும், ேளுக்ேரே ரன்
தசி எரு ேரத்துக்ேரே அர் ல்னர ேயிலும்
டங்ேல் சய்ரர் ன்று ரன்றிற்று.
“தரல்ன ர! நீங்ே உடம்தப் தரர்த்துக்ேரங்ே...ரள்
முழுக்ே கூட இருக்குந ரதிரி ஆள் கிடக்குரன்னு னலிரர
கிட்ட ேளுங்ே...” அதிரே ேண்ேபத் துடத்துக்
ேரண்டரள் ஷ்ர. இனி, ரன் ன்னுட வீட்டுக்குப் தரே
முடிரது ன்தது புரிந்து. ணத் சன் சய்து ேரண்டரள்.
‘ர! இனி அ ரட்டன்...!” அள் முடிவு சய்து
ேரண்டரள். ரயுடன் தசி பயில் அள் முேத்தில் ந்து
தரண ரற்நங்ேப அன் உள்ரங்கிதடி இருந்ரன்.
306
ர ேட்டது இம்
“ஷ்ர! உன்ண வீட்ன னிர விட்டுட்டு தரே
முடிரது. நீயும் ன்ணரட கிபம்பு. ரன் ளி னர
தரணரலும் நீ ஆபிஸ்ன இரு. அது சஃப்...” ன்நரன். அள்
றுப்பின்றி னசத்ரள்.
முேம் திருத்தி கிபம்பி ந்ரள். அனுடன் இந்து அந்
பிரண்ட அலுனேத்தில் நுயும் தரது தருக்கு ததில்
மிேச் சிறுரே உர்ந்ரள். யும் றிட்டுப் தரர்க்ேவும்
பிரிப் தடவில்ன.
அளுக்ேன்று எரு ேபின் ற்தரடு சய்ச் சரன்ணரன்.
சேன சதிேளும் இருந்து. ஆணரல் அந் தி முேம்
ேபயிந்து ேரப்தட்டது.
‘ேரஞ்சம் டம் குடுக்ேணும்...சரி ஆகிடுர...சரி
தண்ணிடுன்...ன் ணசு புரியும் தரது...ஷி வில் ேம் டு மீ...’
அன் நிச்சரய் ம்பிணரன்.
“உன்ணரட ே ேண்டினியு தண்ணி ழுதி முடி...”
உற்சரேப் தடுத்திணரன்.
“ணக்கு ழு மூட் இல்ன..” லிரய் முணுமுணுத்தடி
டபிளில் ேவிழ்ந்து தடுத்துக் ேரண்டரள்.
‘சரி! விட்டு ரன் பிடிக்ேணும்...” ண்ணிணரய் ணது
னப் தரர்க்ேப் தரணரன்.
307
யமீர
விக்குட க்ே ேரஞ்சம் ஆரய்ந்து
ேரண்டிருந்ரன். ணிேரித் துநயில் தரறுப்தற்றுக்
ேரண்ட இருதது ரட்ேளில், ரி ய்ப்பு சய்
தருவிரதரரிேளின் லிஸ்ட் என்ந ரரித்திருந்தும்,
ரடர்ந்து விருந் ரட்ேளில் ல்னரரின் இடங்ேளிலும்
யிட் டத்த் திட்டமிட்டிருந்தும் புரிந்து.
‘இந்த் ேல் ேசிஞ்சரன ரன் ரர ேரன
அங்ேத்தி இருக்ேரங்ே..’ அனுக்கு மிேத் ளிரேப் புரிந்து.
முன்பு டந் ேரன முற்சிக்கும் இற்கும் சம்தந்ம்
இருக்கிநர ன்ந ேரத்திலும் ஆர ண்டியிருந்து.
அப்தரது பிடிதட்ட ல்னரரி டிர் அேரே ரமீனில்
ளிந்து விட்டரன்.
“ன்ண சட்டர...?” ரிச்சனரய் முணுமுணுத்துக்
ேரண்டரன்.
ள்பச்சரமியும் அது ேனும் ேசி இடத்தில் ங்ே
க்ேப்தட்டிருந்ணர். சீனண தட்டி டுக்ே எரு
ேரனுடன் அனுப்பி இருந்ரன். ‘அந் நியூச ப்பரஷ்
தண்ணிட்டர ங்ே நியூஸ் கூட ேரஞ்சம் டவுன் ஆகிடும்’ ன்று
மூப ேக்கு தரட்டுக் ேரண்டிருந்து.
சீனனுக்ேரே ேரத்திருந் பயில் க்கீல் ந்து
விட்டரர். அந் ஆண்டு ருத்து ேல்வியில் ச முடிர
308
ர ேட்டது இம்
ரர்ேளுக்ேரே ரக்ேல் சய்ப்தட்டிருந் தரது ன க்கு,
விசரக்கு ற்றுக் ேரள்பப் தடனரம் ன்று ேல்
ந்திருந்து. அது குறித்து சற்று ம் விரதித்ணர்.
“னரர் சரர்! ‘ரரண் க்ரூப்’ ஆபிஸ்ன அஸ்ட்
ஆணங்ேப அப்தடி ேண்டுக்ேர விட்டுட்டரங்ே. அங்ே
சரர்புன ஆ ரே உங்ே டீம்ன ரரது அனுப்புங்ே. அதுன
எருத்ர் தரு துசரமி. அ அப்ரூர ரற்ந முற்சி
தண்னரம்.” க்ே று ேரத்திலிருந்து ேர்த் அன்
ரரகி விட்டது க்கீலுக்குப் புரிந்து.
“இது ல்ன டிர! ரன் தசிட்டு சரல்நன்...” ன்நதடி
அர் விடதற்றுப் தரணரர்.
சீனன் அருரே தட்டி முடித்துக் ேரண்டு
ந்திருந்ரன். ரனிட்டர் தரர்த்து சிறிது டிட் சய்து, சவுண்ட்
ஞ்சினிர் ஆடிர க்பரரிட்டி ஏே சய்தும், ததப்தரண
பின்ணணி இசயுடன் ப்பரஷ் சய்ணர்.
ள்பச்சரமி புட்டு புட்டு த்ரர்.
“ர! ரன் கிரத்ரன் ரன். தடிப்தறிவில்னரன் ரன்.
சரத்துக்கு அடுத் ஸ்டட்ட திர்தரர்த்து, திர்தரர்த்து
ரந்து நிற்கிந ன ன் புள்பங்ேளுக்கு ப்தடரதுன்னு
நிணச்சன். ேரசு குடுத்து சீட் ரங்ேரட்டன்னு புடிரம்
புடிச்சு மூத்ண தறிேரடுத்ன். சரி இபனுக்கு ேரசு
309
யமீர
தரணர தரயி ரனயுதுன்னு னத் வித்து ேரண்டு
ந்து, அந் தரு தத் ேரன ுக்கு தத் குடுத்ன்.”
“அடிரளு ச்சு மிட்டுநரங்ே...ேச ரதஸ் ரங்குன்னு.
ன் உயிருக்கும் ன் ேன் உயிருக்கும் உத்திரம்
இல்லீங்ே...ேரல் துந அசில் தனத்துக்கு ேட்டுப்தட்டு
நிக்குது. இன்னும் ன் ரரண் குழு னர் ேது
சய்ப்தடன? அட ேது சய்ரட்டி தரகுது...கூப்பிட்டு எரு
விசர கூட டத்ன...”
அர் தசிக் ேரண்டிருக்ே இடயிட்டரன் சீனன்...
“அது ரன் தத் திருப்பி ந்துட்ரம்னு
சரல்னநரங்ேப ர! நீங்ே தத் ரங்கிட்டு ேச ரதஸ்
ரங்கிட்டர உங்ேளுக்கும் பிச்சண இல்ன அங்ேளுக்கும்
பிச்சண இல்ன...இல்லீங்ேபர” அன் டுத்துக் ேரடுக்ே,
ள்பச்சரமி குண்டு விட்டரர்.
“அப்தடி ம்பி! ருசம் வீர தரணது தரணது ரண!
ரன் ன் தத் ேட்ே இல்ன. ன் ேனுக்கு சீட்டு
குடுக்ே சரல்லுங்ே.” ன்று தசிர்...
“ம்பி ரன் சரர ஆளு! ன்ண இன்னும் ேரஞ்சம்
ட்டிணர ந ழி இல்னர ரன் ேச ரதஸ் ரங்கித்
ரண ஆேணும். ன் உயிர் ணும்ணர ணக்கு ல்னர
இல்னர இருக்ேனரம்...ஆணர ன் ேன்...ரண்டி குருத்து
310
ர ேட்டது இம்
இல்லீங்ேபர? த்ண ரபக்கு இப்தடி உயிருக்கு தந்து
ததுங்கியிருக்ே முடியும்...” ன்நரர் ேண்ேளில் நீர் ேசி.
“ ணரேத்தின் மூன்று தூண்ேபரம் ரடரளுன்நம்-
சட்டன்நம், அதிேரர்க்ேம், நீதித்துந ஆகிற்றின் மீரண
அம்பிக்ே, ரன்ேரம் தூரண ஊடேம் ரயினரே
ளிப்தடுத்துரரும் மிட்டப்தடுது, ணரேத்தின் மீரண
ம்பிக்ே ேள்விக்குறிரக்கிவிடும். பின்
சய்திேளுக்ேரே சீனன்...”
டந்தடி அருரே தட்டி நிநவு
சய்திருந்ரன்.
“குட் ரப் சீனன்...” ரள் ழுவி தரரட்டிணரன் சுந்த்.
ஏதன் ேபின் எதுக்ேப்தட்டிருந் ேரத்ரல், டக்கும்
நிேழ்வுேள் அணத்யும் உள்ரங்கிதடி அர்ந்திருந்ரள்
ஷ்ர.
அனுட ரளின் எவ்ரரு ரடியும் சமூே
அக்ேநரடு பின்னிப் பிந்திருக்கும் நிர்சணத்
ேண்கூடரே ேர முடிந்து. அன் மீரண பியும்
பிமிப்பும் கூடிக் ேரண்ட தரணது. உடல்னமில்னர ரயின்
நிணவு கூட சற்ந பின்னுக்குத் ள்பப்தட்டது.
‘இத்ண இபம் சுன இவ்பவு ேரள்ேப் பிடிப்தரட
எருணரன இங்ே முடியுர? இணப் தரர்க்ே தரர்க்ே ணக்ே
311
யமீர
இவ்பவு தருர இருக்ே...இணப் தற்ந யிறு ப்தடி
குளிர்ந்து இருக்கும்...’ ன்தரக்கில் ண்ணிக் ேரண்டிருந்ள்
சற்ந திடுக்கிட்டுப் தரணரள்.
‘ன்ணப் தற்றி ல்னரமும் அனுக்கு ரிஞ்சிருக்கு.
அனுட அப்தர, திர்ேட்சித் னர்...இந் விம் வி
அணப் தற்றி ணக்கு துவு ரின. அங்ே அம்ர
தடம் ந் தத்திரிேயிலும் தரர்த்ர ணக்கு நிண
இல்ன...’ ண்ணிக் ேரண்டிருந்ளின் முேத்துக்கு ரே
சரடக்கு தரட்டு அப நிேழ்வுக்கு மீட்டு ந்ரன் சுந்த்.
“ன்ண டம்? ரசண தனர இருக்கு...ப்தடிடர இந்
வில்னன் கிட்ட இருந்து ஸ் ஆகுநதுன்னு ப்பரன்
தரடறீங்ேபர...?” ன்நரன் னசரே சிரித்தடி. அத்ண
ததப்தரண னேளுக்கு இடயும் மிே உற்சரேரே
இருந்ரன். ேபப்பின் சுடு அனிடம் கிஞ்சித்தும்
ேரப்தடவில்ன.
இக்ேவும் நந்து அனின் அறிவு சுடர்விட்ட முேத்
ணது அேன்ந விழிேளுக்குள் நிப்பிணரள். அளின் தரர்யில்
ந்து தரண ரற்நங்ேப அன் ேனித்துக் ேரண்டரன்.
உள்ளுக்குள் னருவி உருகி ழிது தரலிருந்து. அப
ரக்கி ேம் நீட்டிணரன்.
312
ர ேட்டது இம்
“ர! ஆல்டி னட் ஆச்சு...தசி கிள்ளுது...” நீட்டி
ேத் உர்வு தரங்ே தற்றிக் ேரண்டரள்.
ந்யின் விேர முேம் புரித் ரடங்கி பிநகு,
ஆண்ேளிடம் ட்டுல்னரல் ட்பு ட்டத்திட எதுங்கி நின்று,
ழுத்து...அறிவுத் டல் ன்று ன்ண சுருக்கிக்
ேரண்டள், ன்ணறிரல் ணது கூட்ட விட்டு அனின்
ேப் தற்றிதடி ளி ருரே உர்ந்ரள்.
மிே இல்தரே அளின் ரபச் சுற்றி ேப் தரட்டுக்
ேரண்டன்... “ன்ண தண்ணிட்டு இருந் இவ்பவு ர?
தரர் அடிச்சுர ரம்த?” அளின் ேண்ேப ரக்கி
புன்ணேத்ரன்.
“ம்யூம்! ரி இன்ட்ஸ்டிங் சுந்த்! ணக்கு டம்
தரண ரின” ன்நரள் உபப்பூர்ரய்.
“கிரிடிவ் டஸ்க்ன தரட்ர? ஆண்ட்ரூ கூட ரர்க்
தண்றிர?” ன்நரன் சிரித்தடி.
“யர! ணக்கு ேரண்டர மிருேம்ணர ரம்த தம்...”
ன்நரள் விபரட்டரய்.
“யயயர...குட் ம் சரய்ஸ்...” அளின் குறும்த
சித்ன், தரிரநக் ேரத்திருந் அட்டண்ட ரக்கி...
313
யமீர
“ரங்ேப தரட்டுக்ேநரம், கூப்பிடும் தரது ந்ர
தரதும்” ன்று அனுப்பி விட்டரன்.
இனகுரய் உண்தது தரன சரம்தரர் சரம், யிர்சரம்,
ேரஞ்சம் புனவு, ேரய் ன்றிருந்து.
“இப்தடி சிம்பிபர ரன் சரப்பிடுவீங்ேபர?” இல்தரய்
தசிதடி அணது ப்பட்டில் தரிரறிணரள். அன் ததின
தசரல் அள் முேம் தரர்த்தடி இருந்ரன்.
‘ேரட்! இந் ரப ரன் நக்ே கூடரது...’
ண்ணிதடி ஸ்பூணத் தூக்கி எருபுநரய் தரட்டுவிட்டு,
எரு ரய் உக் ேயில் டுத்ரன்.
“ஷ்ர! ப்ளீஸ்...ண்டரம்னு சரல்னர!” ன்நதடி
உ ஊட்டிணரன். அள் ேண்ேள் ேனங்ேக் ேனங்ே
றுப்பின்றி தற்றுக் ேரண்டரள்.
“ேரனன அழுதுட்ட நீ சரிர சரப்பிடன” சரல்லிச்
சரல்லி சரப்பிட த்ரன். தரிரண உரடல்ேள் துமின்றி
மிே இனிரண ௌணத்தின் பின்ணணியில் இருணங்ேளும்
இபகிக் கிடந்ண.
“சுந்த்! உங்ேபப் தத்தி ரன் இது துவு
விசரரிச்சதில்ன. நீங்ேளும் சரன்ணதில்ன. உங்ே அப்தர தத்தி
ஊருக்ே ரியும்...அம்ர?”
314
ர ேட்டது இம்
‘எருப அம்ர உயிரட இல்னர?’ ல்லி
குலில் ரடங்கிள் சட்டன்று நிறுத்தி விட்டரள்.
அன் ல்ன அள் முேம் ரக்கிணரன்.
“ஷ்ர! ரன் நிந...நிந சரல்னணும் உன்கிட்ட.
ரன் னரட்டரணன் கிடரது...ஆரணன்...ரம்த
ஆரணன்...”
அனுக்குள் குமுறிக் ேரண்டிருந் உர்வுேள் அளின்
அருேரயில், அனுசரண எற்ந ரர்த்யில்
டயுடக்ேத் ரரணது. ஆணரல் அந் அலுனேச் சூலில்
அற்கு ரய்ப்பில்ன ன்த அன் உர்ந்திருந்ரன்.
க்ேம் தரன ன்ணக் ேட்டுப் தடுத்திக் ேரண்டரன்.
“ல்னரம் சரல்நன்...தட் ரட் வ்” ன்நன்...
“உங்ே அம்ரவுக்கு எரு ர்ஸ் ற்தரடு தண்ணிருக்ேன்.
கூட இருந்து தரர்த்துப்தரங்ே...அங்ேபரட அடுத்
கீர...யரஸ்பிடல் தரநது ர்நது ல்னரத்துக்கும் யல்தர
இருப்தரங்ே...” ன்று தச்ச ரற்றிணரன்.
“உங்ே அப்தர எப்புக்குரர...இல்னன்ணரலும் என்னும்
பிச்சண இல்ன....அயும் தூக்கிடனரம்...” ன்று சரல்லி
ரய் விட்டு ேத்ரன்.
ளிப்தடரே ேத்ரலும், ணது உள்பக்
கிடக்ேேப அளிடம் தகிர்ந்து ேரள்ப, அன் துடித்துக்
315
யமீர
ேரண்டிருப்த அனின் ேண்ரங்ேள் அளுக்கு
உர்த்திண்ம் இருந்து.
316
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 20
317
யமீர
ஆளும்ேட்சியின் முக்கி தரறுப்பில் இருக்கும் ந்திரியின்
ணவி இருக்கு தூத்து சரந்ம். அந் ந்திரியின் ச்சிணன்
மூனரே எரு ம்தத் குந் ேல் ந்திருந்து.
‘ரபக்கு அந் தண்வீட்டுன டக்குந சந்திப்பு ட்டும்
முடிட்டும்...அப்புநம் ச்சுக்ேநன் ேச்சரி...’ ணதுக்குள்
சூளுத்துக் ேரண்டரர்.
னரகு னயில் ஆட்ேள் பின் த் ரக்ே
துடித்துக் ேரண்டிருந்ணர்.
“ன! ‘ம்’ ன்னு எரு ரர்த் சரல்லுங்ே. அடிச்சு
ரறுக்கிடநரம். ம் ம்பிக்கு ந் சரமும் இல்னர
ஆபிச ட்டும் ரக்கிடனரம். அந் சீனண சும்ர
விடக்கூடரது. இனி அன் ந் தட்டியும் டுக்ேக் கூடரது...”
ேண்ேள் சிக்ே ரட ட்டி விசுரசிேபக் ேட்டுப்
தடுத்துற்குள், தரதும் தரதும் ன்நரணது.
“டய்! ன்ண மீறி துவும் சஞ்சிடரதீங்ே. ணக்கு அன்
எ பிள்ப. இன்ணக்கு அடிச்சிக்குரம் ரபக்கு
சர்ந்துக்குரம்...ண்டு ரள் தரறுங்ே...இந் ட்ட
எண்ணுமில்னர பிசுபிசுக்ே க்கிநன்...” அயும் இயும்
சரல்லி அதிப் தடுத்திணரர்.
“நீங்ே அதிர இருந்ர ட்டும் தத்ரது-டர. ேட்சி
விசுரசிேப உர்ச்சிசப் தடர இருக்ே சரல்லி னர்
318
ர ேட்டது இம்
சரன்ணரருன்னு ல்னர ரட்ட சனரபர்ேளுக்கும் ேல்
அனுப்புங்ே. ர்ல் ருக்ேத்துன ர த ேடுத்துகிட்டர
முலுக்ே ரசரகிடும்.” அர் ர ந்தித்துடன் சல்தட
ரர் தடுத்திக் ேரண்டரர்.
இற்கிட தரட்டி சய்தி நிறுணங்ேள் த்ம்
தரக்கில் சய்திேள் ளியிடத் துங்கிண...
ந் ேன் இட தனிப்தரர் ரடேர??
ற்ந ஊடேங்ேளுக்கு தட்டிளிக்ேர ள்பச்சரமி
பின் வுக்கு ட்டும் தட்டிளித்ன் பின்ணணி ன்ண??
ள்பச்சரமி பின் வின் ேப்தரர??
ேரன நிநற்றிக் ேரள்ப
ள்பச்சரமி துருப்புச் சீட்டரே தன்தடுத்துகிநரர
பின் சுந்த்??
ஊடேங்ேளின் ேற்தணக் குதி றிேட்டு, என்ந என்று
முந்திக்ேரண்டு ேரர்ட் பிக் சய்தடி ஏடிக் ேரண்டிருந்து.
க்ேரே ம் ேரனம் தரர்க்ேரல் னயில் ஆழ்ந்து
தரகும் சுந்த், அடிக்ேரருமுந ஷ்ரவின் ேபினுக்குள்
ட்டிப்தரர்த்தடி ன தரர்த்துக் ேரண்டிருந்ரன்.
சீனண அத்து, “நீங்ே ேரஞ்ச ரபக்கு ரம்த
ரக்கிர இருக்ேணும். இன்ணக்கு இங்ே ங்கிடுங்ே.
ரூமுக்கு தரே ண்டரம்.” ன்று அறிவுறுத்திணரன்.
319
யமீர
ேடந் சின ரட்ேபரே உநக்ேம் ரனத்ன் விபவு
ஷ்ரவுக்கு மிேக் ேபப்தரே இருந்து. ட்டு ணி
ரக்கின அளுக்கு இவு உ அனுப்பிவிட்டன்,
அள் உண்டு முடித்து அபயும் அத்துக் ேரண்டு
கிபம்பி விட்டரன்.
“ரன் இவ்பவு சீக்கிம் கிபம்பிண இல்ன ரியுர?
டம்க்கு இனி டம் குடுத்ரேணு!” தரலிரய்
அலுத்துக் ேரண்டரன்.
“ரணர ேடத் சரன்ணன்?” அள் ரய்க்குள்
முணுமுணுத்ரள்.
“னவுடர் ப்ளீஸ்...” அளுட முணுமுணுப்பு ேரதில்
விழுந் தரதும் ண்டுன்ந ம்பிழுத்ரன்.
வீடு ந்து சர்ந்து அளுட அநக்குள் நு
முற்தட்ட தரது, “ரனும் த்ணர லிவிங் டுேர்
தரர்த்திருக்ேன், இப்தடி னித் னிர லிவிங் டுேர் தரர்த்
இல்ன...” ன்நரன் இடக்ேரே.
அனின் அன்த சரளிக்ே முடிந்ளுக்கு இது தரன்ந
கிண்டல்ேப சரளிக்ே முடிரன இருந்து. நின்று திரும்பி
முநத்துப் தரர்த்ரள்.
“உன்ணப் தரர்த்து தரர்த்து சரப்பிட ச்சண? ரன்
சரப்பிட்டணரன்னு எரு ரர்த் ேட்டிர? சரி ேட்ேனன்ணர
320
ர ேட்டது இம்
தரகுது...ணக்கு ர என்னு சஞ்சு குடு...” ன்நரன்
ேரஞ்சம் அதிேரரே.
“ஏயர! ேரழுப்தடுத்துப் தரய் ேடத்திட்டு ருவீங்ே...
ரங்ே உங்ேளுக்கு சச்சு தரடுரர? அதுக்ேல்னரம் ந
ஆபப் தரருங்ே..” சுள்பன்று சரல்லிவிட்டு அநக்குள்
நுந்து ேரண்டரள்.
முேம் ேழுவி உட ரற்றிள்... ‘எருப நி ர
சரப்பிடனர? ரன் தரர்க்கும் தரல்னரம் ரர்க்
தண்ணிட்டு ரன் இருந்ரன்...’ ண்ணிதடி ட்டிப் தரர்த்ரள்.
அன் டனிங் டபிளில் ர தரர்சனப் பிரித்து
ரக்கிதடி இருந்ரன்.
‘எஹ்! ேரட தக் தண்ணிட்டு ந்திருப்தரன் தரன..’
ண்ணிதடி தடுத்ள் இருந் ேபப்பில் அடித்துப்
தரட்டரற்தரன உநங்கிப் தரணரள்.
றுரள் ேரன ழுந்வுடண சரல்லி விட்டரன்.
“சீக்கிம் கிபம்பு! முக்கிரண இடத்துக்கு உன்ண அச்சிட்டு
தரநன். ந்ர ேனர்ன எரு னவ்லி டிஸ் இருக்கும் அப்
தரட்டுக்ேர...” ன்நரன்.
அள் ஸ்ேப்ளூவில் மிே சிம்பிபரண ேரட்டன் உட
அணிந்து ந்ரள். அபப் தரர்த் ரடியில் அனுக்கு
சிரிப்பு தற்றிக் ேரண்டது. யிற்நப் பிடித்துக் ேரண்டு
321
யமீர
சரதரவில் விழுந்து, உருண்டு புண்டு சிரித்ரன். அள்
ேரஞ்சம் ேரஞ்சரே ேரதி நினக்கு சன்று ேரண்டிருந்ரள்.
“ன்ணன்னு சரல்லிட்டு ரன் சிரிச்சு ரனயுங்ேபன்...”
“யயயர...ரன் சரன்ண நீ சய் ரட்டன்னு
ணக்குத் ரியும். அரன் ரத்தி சரன்ணன். சிம்பிபர இ
தரட்டுட்டு ரன்னு சரன்ணர, ேண்டிப்தர டம் அந் கிரண்ட்
ந்ர ரன் தரட்டிருப்பீங்ே...” ன்நன் சட்டன்று
அதிரகிப் தரணரன்.
“இன்ணக்கு ன் பிண்ட் யரி ஸ்டட்ஸ் கிபம்தநரன்.
அண அன் வீட்ன தரய் தரர்க்ேப் தரநரம்...” ன்நரன்
ரட்டரே.
யரி ன்தது விக்கின் ம்பி ன்தல்னரம்
ஷ்ரவுக்கு நிணவில் இருக்ேவில்ன. ‘இன் பிண்ட
சன்ட்ஆஃப் தண் ரன் துக்கு ணும்’ ன்ந ேள்வி
ழுந் தரதும், முண்டு பிடிக்ே ஆரசரய் இருந்து.
‘ரன் முண்டு பிடிச்சரலும் அன் இஷ்டத்துக்கு ரன்
ல்னரம் டத்திக்குரன்...அப்புநம் துக்கு ஸ்டர?’ ேரனயில்
ர அத்துப் தச முன்ந தரது, ந் ேரதரே
தசிதடி அரின் தரணப் தறித்து வீசி நிேழ்வு அப
நின குனச் சய்திருந்து.
322
ர ேட்டது இம்
ம்பி ஷ்னிடம் இன்ணமும் தசரல் ள்ளிப் தரட்டுக்
ேரண்ட இருந்ரள்.
ேரரில் தணித் தரது ல்னக் ேட்டரள்... “ன்ண
வீட்டுக்கு அனுப்த ரட்டீங்ேபர? ரன் ரன் ல்னர விடன்சும்
குடுக்ேநன்னு சரல்நன் இல்ன...” ன்நரள் ேஞ்சுனரே.
ரயின் நிணவில் அள் வித்துக் ேரண்டிருப்தது அனுக்கும்
புரித் ரன் சய்து. ததின தசரல் தக்ேரட்டில் திரும்பி
அப எரு தரர் தரர்த்ரன். ேல் தரன இறுகிக் கிடந்
அத்ரற்நம் அளுள் குளிர் தப்த அதிரகிப் தரணரள்.
அது சற்ந த ேரனத்து வீடரே இருந்து. முன்புநம் சிறு
ரழ்ரம், முற்நம், இண்டரரு அநேள் பின்ேட்டு ன்று இது
தரன்ந வீடுேள் சன்ணயில் இன்ணமும் இருக்கிநர ன்ந
ஆச்சர்த் அளுள் ழுப்பிது. ‘இனுக்கு இப்தடி இடத்துன
பிண்டர?’ ன்ந ேள்வியும் கூட ழுப்பிது.
யரி ரசலுக்ே ந்து ற்நரன். ண்தனின்
ேபயிந் முேத் ருத்த்துடன் உள்ரங்கிதடி அப
அறிமுேப் தடுத்திணரன் சுந்த். யரி, சிறு னசப்புடன்
நிறுத்திக் ேரண்டரன். ல்னரம் சரிரே டந்திருந்ரல்,
இச்சந்திப்பு த்ண ேனேனப்தரணரே இருந்திருக்ே கூடும்
ன்த இரு ண்தர்ேளின் ண்ரேவும் இருந்து.
தரிதுதடுத்ப்தட்டு ரனயிடப் தட்டிருந் விக்கின்
323
யமீர
தடத்ப் தரர்த்தும் ஷ்ரவுக்கு, ரன் ங்ே
ந்திருக்கிநரம் ன்தது புரிந்து தரயிற்று.
ேப்பிடி த் த ேரன சரய்வு ரற்ேரலியில்
ேண்மூடிச் சரய்ந்திருந்ரர் ஸ்ரீனிரசன்.
“தூங்குநரர-டர? தூங்கிணர டிஸ்டர்ப் தண் ண்டரம்...”
ண்தனிடம் கிச்கிசுத்ரன் சுந்த். உள்ப குந்யின் அழுகுல்
ேட்டதில் ேனந்து ேண்விழித்ரர் தரிர்.
“சுந்த்...” அணப் தரர்த்தும் ேண்ேள் ேனங்கிப் தரே,
ேநீட்டி அருகில் அத்து அங்கிருந் ரற்ேரலியில்
அத்ரர்.
“எஹ்! இது ரன் அந்ப் தரண்ர? யரி சரன்ணரன்...”
ன்நரடு நிறுத்திக் ேரண்டரர். மிேத் பர்ந்து தரயிருந்ரர்.
ேண்ேளில் துடக்ேத் துடக்ே ேண்ணீர் தருகிதடி இருந்து.
“இப்தடி அழுதுட்ட இருந்ர ப்தடி அங்கிள்? ரப
ரட்டரணரய் அரின் ேம் தற்றிக் ேரண்டரன்.
“முடின சுந்த்! ன்ணரன சுத்ர முடின! விசர
விசரன்னு எரு தக்ேம் ேள்வி ேட்டு ேரல்நரங்ே.
விணரவுக்கும் சம்ன் அனுப்பி, த்து ரன் ந்திருக்ேர.
அபயும் குந்யும் ேண் ேரண்டு தரர்க்ே முடின-
தர. இத்ண சுக்கு ரன் தரயிருக்ே கூடரர? ர
324
ர ேட்டது இம்
ண்டி பிள்ப ரரிக் ேரடுத்துட்டு ரன் இருந்து
சரதிக்ேப் தரநன்...?” குலுங்கி அழுரர் அர்.
“யரி இன்ணக்கு கிபம்தநரன். நீங்ே இப்தடி இருந்ர
அன் ப்தடி ரிர கிபம்புரன் அங்கிள்? நீங்ே ேண்த்
துடங்ே...முல்ன ேண்த் துடங்ே...” அரின் ேண்ணீர்
துடத்து ன்ணரல் இன்ந ற்றிணரன்.
யரி குந்க் ேயில் ந்திதடி ந்ரன். அன்
ேள்பமில்னர சிரிப்பு அங்கிருந்ர உயிர் ேரன்நது.
“ேடவுப..! வ்பவு சின்ணக் குந்! இது ன்ண
ேரடு?” ஷ்ரவின் விழிேளில் நீர் நிநந்து. சுந்த்
குந் ரங்கி டியில் இருத்திக் ேரண்டரன். அது
அனின் முேத் உற்று உற்று தரர்த்துவிட்டு னசரே உடு
பிதுக்கி அ முற்தட்டது.
“ரர நந்துட்டீங்ேபர குட்டிர...” சட்டன்று தூக்கி
ரளில் தரட்டுக் ேரண்டு ரழ்ரத்தில் ந்து நின்நரன்.
ஷ்ரயும் ேண்க் ேரட்டி உடன் ச் சரன்ணரன்.
யரியிடம் திரும்பி...
“அப்தர இப்தடி அழுதுட்ட இருக்ேர-டர! ப்தடி னிர
சரளிப்தரர்? அண்ணி ண்டரரு ரள்ன கிபம்பிடுரங்ே
இல்னர...”
325
யமீர
“ணக்கு ன்ண தண்நதுன்ண புரின சுந்த். ரன் ந
ழியில்னர ரன் கிபம்தநன். சரந்க்ேரங்ே அக்ேம்
தக்ேத்துன ல்னரரும் தரர்த்துப்தரங்ே. சலுக்கு ரிஞ்ச
ஆள் தரட்டிருக்கு. ஆணர அர் ணசு இருக்குந நின
நிணச்சர ரன் ரம்த ேனர இருக்கு. நீயும் அப்ததர
ந்து தரர்த்துக்ேர-டர”
“நீ இ ணக்கு சரல்னணுர யரி. அங்ே யரம்ன
ரர்க் நிரிங் ேம்ப்ளீன்-டர. அது முடிஞ்சிட்டர ரன்
அச்சிட்டு தரய் தரர்த்துக்ேநன். அது, இங்ே ண்டு
ரு ள்ளி ம் ஸ்டரஃப் எருத்ன் இருக்ேரன். திணம் ந்து
தரர்த்து ரணது சய் சரல்லி இருக்ேன்...” ன்நன்
ரடர்ந்து...
“அண்ண ேரப்தரத் முடிர தரண நிணச்சர,
இப்தவும் ன்ணரன ன்ண ன்னிக்ே முடின யரி.
அண்ணி...அண்ணி தரர்க்ேனரர?”
“அங்ே ரயு தரர்க்ே விரும்தன-டர. அண்ன்
ேடசிர விட்டுட்டு தரண ேர்ச்சீத ஞ்சுன தரட்டுட்டு
அழுதுட்ட இருக்ேரங்ே. தரர்க்ே சகிக்ேன. அங்ே ஃதரமிலி
ல்ன சப்தரர்டிர இருக்ேரங்ே... ஆணர, ரருக்கும் க்கூடரது
இப்தடி எரு நின. ப்தடி இதிலிருந்து ளி
ருரங்ே...எண்ணும் புரின சுந்த்...”
326
ர ேட்டது இம்
“சிபி ன்ேரரி ணும் ணும்னு தரரடி
ரங்கிணரம். அது த்தி அசரட ன்ட் ரதிரி
சல்தடுது. அண்ணரட தட்ச்ட் எரு னடி கூட அர்
அடிக்ேடி தசிணரேவும், அங்ே ண்டு தரும் ற்ேண
னவ் தண்ரேவும் ே ேட்டிட்டு இருக்ேரங்ே. யிறு ரியுது-
டர...” யரியின் குலில் இனரயும் ணயும் தரிவிப்பும்
ேனந்து ேட்டிது.
ஷ்ரரல் அனின் உர்வுேப துல்லிரேப் புரிந்து
ேரள்ப முடிந்து. சுந்த்தின் ரளில் சரய்ந்து உநங்கிப்
தரயிருந் குந்க் ேரக் ேர ஞ்சம் தறிது.
‘த்ண உர்ரண ந் இந்து நிற்குது இந்க்
குந். ல்ன அப்தரவுக்கு ேபரேப் பிநக்ேவும் ேரடுப்பிண
ண்டும் ன்த அறிரபர ரன்? தத் ேப்தண
அப்தரன்னு கூப்பிடப் பிடிக்ேர ன்ம்...’ ணம் விக்ேயும்
ன்னுட ந்யும் ன்ணறிரல் எப்பீடு சய்து
ௌத்திம் ேரண்டது.
யரியின் ேணம் ேரல் ல்ன சுந்தின் ே
சுண்டிணரள். ‘ன்ண?’ ன்தது தரனத் திரும்பினிடம்...
“ரன் தரப்தர ச்சுக்ேர? தூங்கிட்டு ரண இருக்கு..”
ேண்ேளில் ஆச தரங்ேக் ேட்டரள். அளின் ணம்
புரிந்ணரய், குந்யின் உநக்ேம் ேனக்ேரல் அள்
327
யமீர
ரளுக்கு ரற்றிணரன். அர்ேள் மீண்டும் உள்ப ந்தரது,
விணரதினி முன்ணநக்கு ந்திருந்ரள். விசர
சந்திப்தற்ேரே அளுட அண்னும் அண்ணியும் உடன்
ந்திருப்தது புரிந்து.
“சுந்த் ப்தடி இருக்கீங்ே?” அழுது ேரண்ட இருப்ததில்
முேம் புசபுசுண அடரபம் ரிர அபவில் இருந்து.
ன்னில் தரதி இந்தில், நி ரே தரதிரகி ந்து
தரயிருந்ரள். சுந்த் இது ந்ப் தண்யும் அத்து
ந்தில்ன ன்தரல் ஷ்ர ஆச்சர்ம் னரங்ேப்
தரர்த்ரள்.
“வுட்பீ ர சுந்த்? நி ரர? சர ஸ்!” அளிருந்
ணநினயிலும் ஷ்ர பிரிரேப் தரர்த்ரள்.
ஷ்ரவின் ஞ்சம் விண்டு தரணது. ணம் குற்நவுர்ச்சியில்
வித்து றுகிது.
“அண்ணி! விசர ரிர ஃதஸ் தண்ணுங்ே.
அங்ே டர்ட் தண் முற்சி தண்ணுரங்ே. யும்
நிணச்ச உடண சரல்லிடரதீங்ே. எரு முநக்கு ண்டு முந
ரசிங்ே. அங்ே ேட்குந ேள்வி உங்ேளுக்கு புரிஞ்சரலும்,
புரின...இன்ணரரு முந சரல்லுங்ேன்னு
ேளுங்ே....ேள்வி தரதி தரதிர ஸ்ப்ளிட் தண்ணி ேட்ே
ங்ே. அங்ே ர எரு ததின ரக்கி உங்ேப ேர்த்
328
ர ேட்டது இம்
முற்சிக்கிநரங்ேபரன்னு ேணர ரட்ச் தண்ணுங்ே...” அன்
சரல்னச் சரல்ன ேணரய் ேட்டுக் ேரண்டரள் விணர.
‘ரிர இருங்ே...ரங்ேல்னரம் இருக்ேரம்’ ன்று
சரல்ன ண்ணின், த்ண தர் உடனிருந்ரலும்
விக்கின் இப்த ஈடு சய்து சரத்திமில்னரது ன்தது
புரிந்திருக்ே, அந் அர்த்ம் ேட்ட ரர்த்ேப உள்ளிழுத்துக்
ேரண்டரன்.
அர்ேள் விடதற்றுக் கிபம்புேயில்...
“ரர தரர்த்துேரங்ே சுந்த்! ரன் ண்டரரு ரள்ன
கிபம்பிடுன். ரன் இருக்கும் ணநினயின குந்
ன்ணரன னிர தரர்த்துக்ே முடின. இல்னன்ணர இங்ே
ங்கிடுன். அருக்கு அப்தரன்ணர உயிர்...” ன்நரள் ல்லி
குலில்.
“நீங்ே கில்டிர ஃபீல் தண்ரதீங்ே. முல்ன ணசு றி
ரங்ே. ரங்ே ரரப் தரர்த்துக்ேநரம்...” ன்நரன்
ஆறுனரே.
அன் பிநகு ரே அலுனேம் அத்து ந்ன்...
அப ேபினில் விட்டு விட்டு, ன்னுட னப்
தரர்க்ேப் தரய்விட்டரன்.
இடயிட தரர்த்தரது, அள் சிஸ்டமில் ர
சய்து ேரண்டிருப்தது ரிந்து.
329
யமீர
‘ேக் ேண்டினியூ தண்நர தரலிருக்கு! ப்தடிர
ன்ட் டர்ட் ஆணர சரி...’ ன்று ண்ணிக் ேரண்டரன்.
அன்று பிற்தேல் பயில் அனுக்கு ஷ்ரவிடமிருந்து
எரு யில் ந்திருந்து. ‘சக் யுர் ஸ்தரம் தரல்டர்’ ன்று
ரட்டரே அனுப்பியிருந்ரள்.
தர் ரிர டியிலிருந்து ேடசிரே ந்திருந்
யின கிளிக் சய்ரன். அன் அட்டரச்ண்டில் அன்
ேட்டிருந் ேல்ேள், அன் ேட்ேரன
அனுப்தப்தட்டிருந்து.
அளுட ேபிண அர்த்த்துடன் திரும்பிப் தரர்த்ரன்.
அங்ே அள், இக்ேவும் நந்து அண தரர்த்தடி
அர்ந்திருந்ரள்.
330
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 21
331
யமீர
சஸ்தன்ன்னு உங்ேளுக்கு ரன் சிக்ேல் அதிேரகும்.
ற்ேண உங்ே ேரர்ட்ஸ்ன ேப்தட்ட ப்பரக் ரர்க்ஸ் இருக்கு.
தரர்த்து டந்துக்குங்ே...உங்ேப ரதிரி எருசினர் இருப்தரன
ரன் ேரல் துநக்ே ேட்ட தரு...” ன்நரர் ச்சரிக்கும்
குலில்.
‘அ ணக் ேல்ரம் தண்ர ணக்ேன்ண? அ
ேன ன்ணன்ண சிக்கி இருக்குன்னு ரிர ரண ந்ப்
தக்ேமும் ே முடிர இருக்ேன். அ ல்னரத்யும் அந்ப்
த கிட்ட குடுத்திருந்ர, ரன் இப்த அப தூக்கிணரலும் எரு
பிர ணமும் இல்ன...’
உண்யில் ர ன் ன்னுட ரழ்ரளில் இப்தடி
எரு சிக்ேன சந்தித்தில்ன. வ்ே சிக்ேனரே இருப்பினும்,
தத்க் ேரண்டர தவிக் ேரண்டர விடுவித்துக்
ேரள்ளும் திநனுடர். துத்ரிஷ்டசரே ற்தரதிருக்கும்
சிக்ேலிலிருந்து விடுதட தம், தவி அல்னரது அறிரற்நல்
ப் தட்டது.
ர னின் அக்ேர ரசுகி ணது ேளுடன்
ந்திநங்கியிருந்ரர்.
“ரன் அப்த சரன்ணன்! நீ ேட்ேன! தரம்தபப்
பிள்ப அபர தடிக்ே ச்சர தரதும். தரம்தப
தரம்தபர இருந்ர ரன் குடும்தம் உருப்தடும். ம் ரதி
332
ர ேட்டது இம்
ன்ண ணம் ன்ண? ேல்ரம் முடிக்ேர குடும்தம் டத்ந
அபவுக்கு ந்துட்டரப? ல்னரம் பர்ப்பு-டர. உன்
தரண்டரட்டிரட பர்ப்பு அப்தடி இருக்கு...”
உடல் னமில்னர ம்பி ணவிக்கு உவிக்கு
ணமில்னரர், ம்பி ேள் வீட்ட விட்டு ஏடிப் தரண சய்தி
ேட்டு அடித்துப் பிடித்து ம்பு பர்க்ே ந்திநங்கி விட்டரர்.
புணரவுக்கு ேரதில் சிறிது தஞ்ச த்து அடத்துக்
ேரண்டரல் ன ன்தது தரனரயிற்று.
இர் ன்றில்ன... ர னின் அண்னும் ம்பியும்
கூட த்து குடும்தத்துடன் ந்து துக்ேம் விசரரித்துச்
சன்றிருந்ணர்.
“ஆணர சும்ர சரல்னக்கூடரது... ல்ன புளிங்ேரம்தர
தரர்த்து புடிக்ேச் சரல்லி உம்தரண்டரட்டி ட்னிங்
குடுத்திருப்தர தரன... ம் குடும்தத்துன இல்னர சப்பு
ரலு ந...”
“அக்ேர! ேரஞ்ச ம் தசர ரன் இன். ரண ந்ப்
தக்ேம் தரநதுன்னு புரிர டுரறிட்டு இருக்ேன்... இதுன நீ
ந!” ரசிக்ே விடரல் ரரத்துக் ேரண்டிருந்
க்ே சத்ம் தரட்டு அடக்கிணரர் ர ன்.
333
யமீர
‘சரட்சிக்ேரன் ேரல்ன விந விட சண்டக்ேரன் ேரல்ன
விநது ரன் புத்திசரலித்ணம்...’ ண்ணிரய் ஷ்ரவின்
ண்ணுக்குத் ரடர்பு ேரண்டரர்.
“ர சுந்த்! அப்தர ேரல் தண்நரர்!” தறிணரள் ஷ்ர.
அப்தரது ரன் வீட்டுக்கு ந்து சற்ந ஆசுரசப் தடுத்திக்
ேரண்டு, ரங்கி ந்திருந் இவு டபிளில் பிரித்து
த்துக் ேரண்டிருந்ரன் சுந்த்.
“யய் தநர!” அன் அப அதிப் தடுத்துமுன்,
அனதசி அடித்து ஏய்ந்து.
“றுதடி ேரல் தண்ணுரர். கூனர தசு. வீட்டுக்கு ந்துடு...
ரண ேல்ரம் தண்ணி க்கிநன்னு சரல்ரர். ன்ணரட
யூேம் சரின்ணர, உன்கிட்ட ன்ண விடன்ஸ் இருக்கு, ன்ண
துன்னு இப்தரக்கு எரு ரர்த் கூட தச ரட்டரர்...”
ன்நரன் ளிரே.
“ணக்கு தர இருக்கு சுந்த்! ணக்கு ந் அபவுக்கு
ரியும்னு அரன ேஸ் கூட தண் முடிரது. தட், ப்தடி
தசணும்னு ணக்கு புரி இல்ன...” அள் கும்பிணரள்.
“இன்ணக்கு ேரனன கூட, ‘ன்ண வீட்டுக்கு
அனுப்பிடுங்ே... ல்னர விடன்சும் உங்ேளுக்கு குடுக்ேநன்’
அப்தடின்னு சரன்ண ஆள் ரண நீ...” ன்று இடக்ேரே
இடட்டின்...
334
ர ேட்டது இம்
“இப்த நீ ல்னரத்யும் ணக்கு அனுப்பிட்ட... உங்ே
அப்தர ந உன்ண கூப்பிட்நரர்... ரன் உன்ண உங்ே
வீட்டுக்கு அனுப்பிடர?” அந் ேடசி ரக்கித்தில் அனின்
குல் முற்றிலுரே ரறிப் தரயிருந்து.
‘ரன் உன்ண றும்... இந்த் ேல்ேளுக்ேரே
ேடத்திணன்ணர நீ நிணக்கிந?’ அன் விழிேள் ேபரல் ேட்ட
ேள்வியில் அள் திேத்துப் தரணரள்.
‘அனுக்கு ஆரம் இருந்ர ட்டும் ரன் ப்ரடக்ட்
தண்ணுரணர?’ ன்று ஆம்தத்தில் ப்தரர மிே க்ேரே
ண்ணிது அபது நிணவில் ந்து தரணது.
‘இல்ன! ன்ணரட சுந்த், ரன் அனுக்கு ந்த்
ேலும் குடுக்ேனன்ணரலும் ன்ண ப்ரடக்ட்
தண்ணுரன்... அன் ன்ண ற்புறுத் இல்ன. ரணர
ரன் ல்னர அனுப்பிணன்.’ அள் ணம் மிேப்
தரிபூரய் அணது அன்பில் சரேதி அடந்து.
ல்ன அன் ேேளுக்குள் ரணரே ருங்கி ந்ரள்...
ணமுந்து அத்துக் ேரண்டரள்... உயிர் உருே அணது
ஞ்சத்தில் முத்மிட்டரள். அன் ணம் சிலிர்த்துப் தரணரன்.
துவு தசரல் ேரல் தரங்கி ழியும் விழிேபரல் அபக்
ேண்டுக்ேரது தரர்த்திருந்ரன்.
335
யமீர
“சரரி சுந்த்... க்ஸ்ட்ரீம்லி சரரி! நீங்ே ன்ன ச்ச
ேரன ரன் உங்ே ன க்ேன...” அள் ேண்ேள்
ேனங்ேக் ேனங்ே தச முற்தட, அன்...
“ஷ்ஷ்ஷ்...இல்ன! அது அப்தடி இல்ன! ர யு! நீ
துவும் க்ஸ்ப்பயின் தண்ரன ன்ணரன உன்ண
புரிஞ்சிக்ே முடியும்...”
அளின் விழிேளுக்குள் ஊடுருவிப் தரர்த்தடி தசின்
அற்கு ல் ரப ரட்டணரய், அப லும் தச
விடரல், உர்ச்சி ேத்தில் துடித்துக் ேரண்டிருந் அந் ஈ
உடுேப ன் இழ்ேரண்டு ௌணரக்கிணரன்.
அனதசியின் அப்பு நினவிலிருந் இருயும் மீண்டும்
பூமிக்குத் யிநக்கிது.
உர்னேளில் சிக்கித் வித்து னசரய் மூச்சு ரங்கி
அகு முேத் நிமிர்த்திணரன். “தப்தடர தசு! யு ர
தட்டர்.” அனதசி உயிர்பித்து அபது ேேளில்
ேரடுத்துவிட்டு அேன்று விட்டரன்.
அனின் அனுரணத் அட்சம் பிசேரல் ர ன்
உண்ரக்கிது ேண்டு, அப னத்துப் தரணரள்.
“ஷ்ர! அப்தர ேரதப்தடுன்னு தந்துட்டு இப்தடி
தண்ணிட்டிர? தரணது தரேட்டும்... ரண டத்தி
க்கிநன். ன்ண ரன் இருந்ரலும், ேல்ரம் டக்ேர நீ
336
ர ேட்டது இம்
அங்ே ங்குநது ணக்கு சரிர தடன. உங்ேம்ர ந
அழுதுட்ட இருக்ேர...” ச்சிரேப் தச முன்நரர்
ர ன். சரந்க்ேரங்ே முன்ணரன ன நிமிர்ந்து டக்ே
முடின ன்றும் சரல்ன நிணத்ரர் ரன்.
‘ஏர் ஆக்டிங்ன்னு ேண்டுபிடிச்சிடுர... ேரகி!’ ேளின்
புத்திசரலித்ணம் அ அடக்கி ரசிக்ே த்து.
‘அதுசரி! நீங்ே டத்தி ச்சு ரன் ேல்ரம் தண்ர அது
ல்னர பங்கிடும்... ஆடு ணயுன்னு ஏரய் ஏர சீன்
தரடுது! அம்ர அநது ல்னரம் உங்ேளுக்கு எரு ேக்ேர?’
ணத்துக்குள் ழும்பி ேள்விேபரல் முேம் இறுகிப் தரே...
“அம்ர தடுந தரட்டப் தரர்த்தும் ரன் ேல்ரத்துக்கு
ஆசப் தடுன்ணர நிணக்கிறீங்ே? ணக்கு ேல்ரம்
ண்டரம். அதிலும் நீங்ே டத்தி க்கிந ேல்ரம்
ேண்டிப்தர ண்டரம். ன் ரழ்ே ரன் ப்தடிர
ரழ்ந்துட்டு தரநன். நிச்சம் இனி உங்ே கிட்ட ந்து நிற்ே
ரட்டன். ன்ண ரந்வு தண்ரதீங்ே...” அதிரேப்
தச முன்றும் முடிரல் தரே, ேரதத்தில் டித்ரள்.
“அம்ர சரேக் ேடக்ேநரங்ே... இது ரன் நீ அம்ர ன
ச்சிருக்ேந தரசர?”
‘ரணல் ப்பரக்யில்...’ அளுடுேள் பணரய்
பந்ண.
337
யமீர
“ன்ணரட தரசத்ப் தத்தி ேள்வி ேட்ே உங்ேளுக்கு
ந்த் குதியும் இல்ன... ரன் அ உங்ேளுக்கு நிரூபிக்ே
அசிமும் இல்ன...” சரல்லிதடி இப்தத் துண்டித்ரள்.
உடலின் சக்தி அணத்தும் டிந்து தரணரற்தரன
சரதரவில் அர்ந்து ேேபரல் னத் ரங்கிக் ேரண்டரள்.
“ேடவுப! இனி ரன் அம்ர தரர்க்ே முடிரர?”
அளுடுேள் ஆற்நரரய் முணுமுணுத்ண.
ப்தரது ந்து அருகில் அர்ந்ரன் ன்த
புரிவில்ன, ஆணரல், அணது ேங்ேள் ஆரய் அளின்
ரபச் சுற்றிப் தடர்ந்ண. அள் நிமிர்ந்து அன் முேம்
தரர்த்ரள்.
“ரபக்கு அம்ர கிட்ட தசு! அங்ே ‘ம்’ ன்னு எரு
ரர்த் சரன்ணர தரதும், அங்ேபயும் தூக்கிடனரம்...”
ேண் சிமிட்டிணரன்.
அன் விபரட்டரய் சரன்ணரலும், அன்
விபரடவில்ன ன்தது அளுக்குப் புரிந்து.
“ணக்கு ரிஞ்ச யரஸ்பிடல் இருக்கு! ட்ன்டி தரர்
யர்சும் ல்ன ேர் குடுத்து தரர்த்துக்குரங்ே. ர அப்தப்தர
தரய் தரர்த்துக்ேனரம். ன்ண சரல்ந?” அன் உறுதிரய்
ேட்ே...
338
ர ேட்டது இம்
“அம்ர ந்துடுரங்ே! ரன் அங்ே கிட்ட எரு ரர்த்
ேட்டுட்டு சரல்நன்...” ன்நரள் ல்லி குன்நலுடன்.
அனின் உவிேப ற்றுக் ேரள்பவும் குன்நனரே
இருந்து.
“ப்தடி இவ்பவு ேல் கிடச்சுது? ரன் சுத்ர
திர்தரர்க்ேன?” உவுண்ணும் தரது ல்லி குலில்
ேட்டரன். அள் ததின தசவில்ன.
உவுக்குப் பிநகு, அளுட தன்தரட்டுக்ேரே
அணளித்திருந் னப்டரப்புடன் லிவிங் ரூமில் ந்ர்ந்து
ேரண்டரள். அன் டூல் கிட் சகிரே, அளுட
அநக்ேவின் ளியில் தரருத்ப்தட்டிருந் ரழ்தரப
அேற்றி விட்டு, உள்புநரே ரளிடும் சதியுடன் கூடி டரர்
னரக்ே தரருத்திக் ேரண்டிருந்ரன்.
‘எஹ்! இனி ணக்கு ேரல், ேண்ேரணிப்பு துவும்
அசிமில்னன்ந முடிவுக்கு சரர் ந்துட்டரர் தரன...’ அன்
வீசி அர்த்முள்ப தரர்க்கு அள் ணம் இடக்ேரய் ததில்
ேரடுத்து.
ன முடிந்து அணது அநக்குள் சன்நண ணது
தரர்ரல் ரடர்ந்ள்... “ப்ளீஸ் சக் யுர் யில்...”
ன்நரள் சற்ந குலுர்த்தி.
339
யமீர
அசரய் யில் சக் சய்ன், அர்ந்து தரணரன்.
அள் ன்னுட சிவி(CV) அனுப்பியிருந்ரள்.
‘அ பிஈ ேம்ப்யூடர் சன்ஸ்ன்னு ணக்கு ரியும். தட்,
சட் த சட் நிந சர்டிபிேட் ேரர்சஸ்
தண்ணிருக்ேர... ேரட்! ஷி இஸ் சர்டிஃதட் த்திேல்
யக்ேர்...’ CEH ணப்தடும் certified ethical hacking ேரர்ச
அள் இந்திரவின் முன்ணணி த்திேல் யக்ேரின்
இன்ஸ்டிட்யூடில் ஆன்னனில் தடித்திருப்தது புரிந்து. உவின்
தரது அன் ேட்ட ேள்விக்கு அளின் நமுே ததில்,
அன் முேத்தில் புன்ணேத் ரற்றுவித்து.
ழுந்து ளி ந்ரன். அள், அபது அநக்கு
சன்றிருந்ரள். தட தட ன்று அணத்து விபக்குேபயும்
அத்து விட்டு ல்லி விடி விபக்ே ரி விட்டரன்.
“தசணும்! இங்ே ன் ரூம்ன எரு சிட்அவுட் இருக்கு. ேடல்
ேரத்து அள்ளுது. ப்ளீஸ் ளி ர!” டுரள் ேழித்து
அளுக்கு பிங் சய்ரன்.
ரணரே ணமுந்து அள் அளித் முத்த்தின் தித்திப்பில்
அன் ணம் சஞ்சரித்திருந்து. ேடந் இண்டு ரட்ேபரே
அன் முன்னினயில் இவு உடயில் அள் சர் சரரே
டரடு ேண்டும் ேரரல் ேனித்திருந்ரன்.
340
ர ேட்டது இம்
சட் ன்நரலும் க்ேம் தரன அன் குலின் குவு
அளுக்குப் புரிந்து தரணது.
“ம்யூம்...” ன்று ததில் அனுப்பிணரள்.
றுநிமிடம் தரனில் அத்து விட்டரன்...
“ ரட்டிர?”
“இல்ன... ண்டரம்! இன்ணக்கு ண்டு தரும்
சரியில்ன...” ன்நரள் முேம் சிக்ே.
அன் டித்துச் சிரித்ரன்.
“ன்ணக் ேட்டர, இன்ணக்கு ரன் ண்டு தரும்
சரிர இருக்ேரம்னு சரல்ன்...” சரல்லிக் ேரண்ட லும்
சிரித்ரன்.
“அரன் ப்ஸ்மீட் ச்சு ஊரு உனேல்னரம் அணௌன்ஸ்
தண்ணிரச்சில்ன, லிவிங் டுேர்ன்னு..” ன்நன்...
“தட், ஏன் திங் ரன்ட் டு க் ரி கிளிர்! உன்ண...
உன் தண் ப்தரதும் சிறுப் தடுத் ரட்டன்.
ல் ர் டீக்ட் யு. லிமிட் கிரஸ் தண் ரட்டன்!
ப்ரமிஸ்! ளி ர!” ற்புறுத்திணரன்.
அள் ல்ன ழுந்து அநக் ேத் திநந்து ேரண்டு
ளி ந்ரள். அகி இருள் ேவிந்திருக்ே, ல்லி
விடிவிபக்கின் எளியில் அன் கிக்ேச் சிற்தம் தரன அணது
341
யமீர
அந ரயிலில் நின்றிருப்தது ரிந்து. அருகில் ந்து ேம்
தற்றி அத்துச் சன்நரன்.
ைங்கீ ஸ்ங்ேள்
ேக்ேர
இன்னும் இருக்ேர
ன்ணர க்ேம்
ன் வீட்டில் இவு
அங்ே இர
இல்ன தேனர
ணக்கும் க்ேம்
அனுட அநயின் ேரரிருளில், அப்தரடல் ங்கிருந்து
எலித்து ன்த அளுக்குப் புரிவில்ன. “உன்ணரட ட்
சட் தண்ர, இந் சரங் ேட்ேர ரன் தூங்கிண இல்ன...”
அளின் ேரருக்ே கிசுகிசுப்தரய் எலித் அன் குல் ேரலில்
ேனிந்திருந்து.
சிட் அவுட்டில், குன்ேளுடன் கூடி ேரர்டன் ஸ்விங் வித்
ேணபி(canopy) என்று தரட்டு த்திருந்ரன். அதில் அர்ந்து
ேரண்டு அப இழுத்து ன் மீது சரய்த்துக் ேரண்டரன்.
தரிசுேப அள்ளி இநத்ரன். அனின் அன்பில் அள்
திக்குமுக்ேரடிப் தரணரள்.
342
ர ேட்டது இம்
“உணக்கு புக் ப்சன்ட் தண் டம்ன ‘ேரலித்துப் தரர்’
ன்னு சரல்னத் ரணுச்சு. இப்த ‘ரழ்ந்து தரர்’ ன்னு சரல்னத்
ரணுது. ரழ்ந்து தரர் ஷ்ர!” ன்நரன் உர்வு லீட்டில்
ேேத்துப் தரண குலில்.
அனின் ேரல் ன்னும் ேரட்டரற்று ள்பத்தில் ரன்
ந் ேத்திலும் அடித்துச் சல்னப் தடுரம் ன்தது
அளுக்குப் புரிந் தரதும் வினேத் ரன்நவில்ன. ஆணரல்,
அன் முன்று வினகிணரன்.
“பிடிச்சர சர்ந்து ரநதுக்கும் பிடிக்ேனன்ணர பிரிஞ்சு
தரநதுக்கும் தரு லிவிங் டுேர் இல்ன. அதுக்கு ந தரு.
த்ண பிச்சண ந்ரலும், எருத் விட்டு எருத்ர் ர
முடிரது அப்தடின்ந ரணல் தரண்டிங் ரன் லிவிங்
டுேர்.” ன்நன்...
“எரு ஆணும் தண்ணும் ரழ்ேயின இயும் தரது
ேண்டிப்தர சின விங்ேள்ன ேருத்து றுதரடு ரும்.
அயும் ரண்டி ந்ப் பிச்சண ந்ரலும் ண்டு தரும்
இஞ்சு ரன் இருப்தரம் அப்தடின்ந ம்பிக்ே ந்துட்டர,
சடங்கு சம்ப்ரம் ரலி அப்தடின்நல்னரம் ஸ்ட் தரர் தி
சக் ஆப் சரமடி ரன். எருத்ர் ன எருத்ர்க்கு இருக்ேந
தரண்டிங்ே விட ரலி ணக்கு தருசர ரன. தட்
343
யமீர
சரமடி ம் அப்தடி ஈஸிர ர விடரது. ேள்வி ேட்டு
எரு ழி தண்ணும்.”
‘ன் ணசுக்குள்ப புகுந்து தரர்த் ரதிரி தசிட்டு
இருக்ேரன்...’ அள் ேண்டுக்ேரது அண
தரர்த்திருந்ரள்.
“ரி மீ ஷ்ர?” அபருே ருங்கி அர்ந்து,
ரபத்து, முேம் நிமிர்த்தி விணவிணரன்.
அபரல் ததில் சரல்ன இனவில்ன. திரும் ன்ந
தந்த்தின் மீது இருந் ரிர முற்றிலுரய் ேர்ந்து
தரயிருந்து. அள் அன் ரளில் முேம் புத்துக்
ேரண்டரள்.
“யய்! ன்ணப் தரரு!” அன் முன்று அள் முேம்
நிமிர்த்திணரன்.
“ணக்கு உன்ணப் புரியும். நீ துவும் ணக்கு
க்ஸ்ப்பயின் தண் ண்டரம். ேல்ரம் அப்தடின்ந
ேரன்சப்ட் ன உணக்கு றுப்பு ரலிருந்ர ரன் ரன்
ஆச்சர்ப் தடணும்.” ன்நன்...
“ரன் ஆண்பிள்ப...ரரர் ன்ணப் தத்தி ரர்
ன்ண சரன்ணரலும் ரன் ேர் தண்ணிக்ே ரட்டன். நீயும்
அப்தடித்ரன்னும் ணக்குத் ரியும். ஆணர, உன்ண ரரது
ரது சரன்ணர, ரன் ரணர இருக்ே ரட்டன் ஷ்ர!
344
ர ேட்டது இம்
ன்ணப் புரிஞ்சிக்ேர! ம்ப் தத்தி ர ேனப் தட
ண்டி அசிம் இல்ன... ம் பிள்பங்ே? அங்ேப
இந் உனேம் ன்ணன்னு....” சரல்லிக் ேரண்டிருந்ண
முடிக்ே விடரல் ரய் தரத்திணரள்.
“வி ேட் ரீட் சுந்த்...” அனின் ேழுத்டியில்
முணுமுணுத்ரள். அளின் சம்த்தில் அன் உனேம் நந்ரன்.
லும் லும் தரிசுேப ரரி இநத்ரன். ர் வீட்டினர
குயில் தன்னிண்டு முந கூவி ஏய்ந்து.
“யய்! உணக்கு எரு விம் ரியுர? இன்ணக்கு உங்ே
ரமிரரட எ தனுக்கு தர்த்ட...” அன் சரல்ன,
அள் விழித்ரள்.
“ரட்..?” ரசிக்ே முடிர அபவில் மூப க்ேத்தில்
இருக்ே, விம் விபங்கி தரது, அள் அபரே இல்ன.
இப்தரது தரிசுேப அள்ளி இநப்தது அள் முநரயிற்று.
“யரப்பி தர்த்ட சுந்த்!” ேண்ேள் தனிக்ே ரழ்த்திணரள்.
“இத்ண ேரல் ன் ன ப்தடி சுந்த்?” அண
இத்ண ருக்ேத்தில் தரர்த்து, அனின் பிரித்தில்...
அக்ேநயில் சுகித்திருந்ளுக்கு அவ்ப்தரது ணத்தில்
ரன்றும் ேள்வி ர உந்துலில், உடு ரண்டி ளிந்து
விட்டது.
345
யமீர
“ஹ்ம்ம்! அச் சரன்ணர இன்ணக்கு ட் புல்னர ‘சங்கீ
ஸ்ங்ேள்’ பிஜிம் தரடணும்... தரல்னர?” அன் ேண்
சிமிட்டிணரன்.
346
ர ேட்டது இம்
அத்திரம் 22
347
யமீர
ற்ந ேட்சிேப எரு அணியின ேரண்டு ரங்ே. ரட்டப்
பிரிங்ே... றுதடி திர்ேட்சி னர தரருப்தடுத்துக்ேங்ே.
ந் விசரயும் உங்ேப ருங்ேரது. நீங்ே ப்தரதும்
தரன ல்னர ட்டத்திலும் சல்ரக்ேரட இருக்ேனரம். உங்ே
ேட்சி பர்ச்சி நிதி ேணிசர உரும்.”
அன் சரல்லிக் ேரண்ட தரே, இர் ரசணயில்
ஆழ்ந்து விட்டரர். அன் சரல்தில் உள்ப உண்
அருக்குத் ரியும். ஆட்சிப் பிடித்து முனச்சர் ஆது
ன்தல்னரம் குதிக் ேரம்பு ன்தது அருக்ே புரிந்து
ரன் இருந்து. இருந்ரலும், ரருடனும் கூட்டணி இல்ன...
னித்துப் தரட்டி ன்று உரர் விட்டுக் ேரண்டிருந்ரர்.
‘உடண எப்புகிட்டர, ரம்த இநங்கிப் தரண ரதிரி
ஆகிடும்...’ ணதுக்குள் ண்ணிதடி...
“ரசிக்ேணும்ர! ண்டரரு ரள்ன
சரல்லினுப்தநன்...” ன்நதடி விடதற்றுக் ேரண்டரர்.
ேரனயில் ழுந் தரது மிே உற்சரேரண ணநினயில்
இருந்ரன் சுந்த். ஷ்ர ப்ரண ரட்டிக் ேரண்டு
கிட்சனில் ர உருட்டிக் ேரண்டிருந்ரள். கூந்ன
சுருட்டி டக்கி எரு ேளிப்பில் அடக்கியிருந்ள், அடுப்பில்
ேரதித்துக் ேரண்டிருந் ர ஸ்பூனில் டுத்து ஊதி ருசி
348
ர ேட்டது இம்
தரர்த்துக் ேரண்டிருந்ரள். அளின் தரண தரர்த்னுக்கு
சிரிப்பு ரபவில்ன.
அபறிரல் பின்புநரே ததுங்கிச் சன்நன், முல்
னரே அந் கிளிப்த ேற்றி விட்டரன். கூந்ல்
ரத்மும் முதுகில் விரி, திேத்துத் திரும்பிணரள்.
“ரன் ன்ண தண்ணிட்டு இருக்ேன்? கிட்சன்ன ரரது
இப்தடி தண்ணுரங்ேபர?” கிளிப்த பிடுங்ே முன்நரள். அன்
ேேப உர்த்திக் ேரண்டு சிரித்தடி ஆட்டம் ேரட்டிணரன்.
“கிட்சன்ன ரன் இப்தடி தண்ணுரங்ே...” சரல்லிதடி
அப ன்ண ரக்கி இழுத்ரன்.
“ர! அடி பிடிச்சிடும்...” அனிடமிருந்து பிய்த்துக்
ேரண்டு தரய் அடுப்த அத்ரள். அன் அபப்
பின்னிருந்து அத்ரன்.
“சுந்த்! ப்ளீஸ்... அதுரன், வி ேட் ரீட்ன்னு முடிவு
தண்ணிரச்சில்ன. அது சும்ர இருங்ே... இது ணக்கு
ேஷ்டர இருக்கு...” ல்லி குலில் சிணுங்கிணரள்.
“ரட்? உன்ண தக்ேத்துன ச்சிட்டு ேக் ேட்டிட்டு
சும்ர இருக்ே ரன் ன்ண ன்வீர? சுந்த் ர..சுந்த்...”
இல்னர ேரன தூக்கி விட்டுக் ேரண்டரன்.
“அது ரரு ன்வீர்? உங்ே பிண்டர?”
349
யமீர
“ர ர! அன் யமீரக்ேர ஹீர...” ன்நரன்
அர்த்னரே.
“அது ரரு யமீரக்ேர..?” அள் குளிரய் ேட்ே,
அன் ேடுத்து கும்பிட்டரன்.
“அம்ர ர! ல்ன த்துன அங்ேப
கூப்பிட்டுடர! ல்னர ரரன்ஸ்க்கும் ேத்திரி தரட்டு சன்சரர்
தண்ணிட்டு ரன் றுன தரர்ப்தரங்ே...யு ர ஷி இஸ்
ரி ஸ்ட்ரிக்ட் ஆபிசர்...தட் கிட்சன்ன ட்டும் ேரஞ்சம்
ரினரக்சன் குடுப்தரங்ே...” ன்நரன் ேரஞ்சம் ரிச்சனரே.
“எஹ் சீ! நீங்ேப தப்தடுறீங்ேன்ணர, ரன் ண்ட்ன
ரர்க் தண்ணிக்ேநன்... ப் தடும்தரது ேண்டிப்தர
அங்ேப கூப்பிட ண்டிது ரன்...”
“அ விடு! அப்தடி ன்ண கிண்டி ச்சிருக்ே...?”
அள் து ர சய்து த்திருக்ே எவ்ரன்நரய்
திநந்து தரர்த்ரன். ல்னர ேரேர ன்றிருந்து.
அடுப்பில் இருந்து ட்டும் தரல் தரசம் ன்தது புரிந்து.
“ேரஞ்சம் இரு! இர ன்!” வினகிணரன்.
“ங்ே தரறீங்ே?”
“னரதரட் டப்னட் இருக்ேரன்னு சக் தண்ணிட்டு ன்.
உன்ணரட சன தரர்த்ரன ஸ்டக் அப்சட் ஆகிடும்
350
ர ேட்டது இம்
தரலிருக்கு...” அன் அப ஏட்டிக் ேரண்டிருப்தது புரி,
அள் அண அடிப்தற்கு துத்திணரள்.
“குட்டி குட்டிர எண்ணு ண்டு டம்ஸ்ரன் சய்த்
ரியும். ரன் சீக்கிம் தகிக்குன்...” அன் ஏட்டி ஏட்டில்
அளுக்கு அழுே ந்து விடும் தரலிருந்து. துத்து
நிறுத்திவிட்டு சரதரவில் சம்மிட்டு அர்ந்து ேரண்டரள்.
“ர தரணர தரகுது, தர்த்ட தபிக்கு ரது சஞ்சு
குடுக்ேனரம்னு நிணச்சன். இப்த இருக்ே நினன, ன்ணரன
உங்ேளுக்கு கிஃப்டர ரங்கிக் குடுக்ே முடியும்?” அளின் குல்
ஆற்நரயில் ம்பிது.
அளின் குல் ரற்நத்தில் அன் நின்று திரும்பிப்
தரர்த்ரன். அருகில் ந்ர்ந்து முேம் ருடிணரன்... கூந்ல்
எதுக்கிணரன்.
“யய்! சிர் அப்! சல், சரப்தரடு ல்னரம் ணக்கு
தரி வி இல்ன. ரழ்க்ே ணக்கு குடுத் தஸ்ட்
கிஃப்ட் நீ ரன். நீ இப்தடி ல்னரம் இனி பீல் தண்
ரட்டன்னு ப்ரமிஸ் தண்ணு. த்து ட் நீர ன்
ேக்குள்ப ந்தி... அப்புநம் ணக்கு தர்த்டன்னு
சரன்ணதும்...” அண ற்ேரண்டு தச விடரல் ரய்
தரத்திணரள். அன் அந் ண்டப்பிஞ்சு வில்ேளில்
351
யமீர
கிடத் சந்ர்தத் ழு விடரல் இழ் ததிக்ே, அள்
சட்டன்று ே வினக்கிக் ேரண்டரள்.
“அ விட தரி தரிசு நன்ண இருக்ே முடியும்?”
ன்நன்...
“நீ து சஞ்சு குடுத்ரலும் ரன் சரப்பிடுன்...” ன்று
உர்வுப் பூர்ரய் சரல்லி நிறுத்தின்...
“அப்தடின்னு ரக்கு குடுக்ே தர இருக்கு! ப்ரிேரணர
ண்டு தரு னரதரட் தரட்டுக்ேனரம்...ஏே ர”
சல்னரய் அளின் மூக்ேப் பிடித்து ஆட்டிணரன்.
அள் குளித்து விட்டு ந்து ரர்ட்ரதத் திநந்து
தரர்த்ரல் எரு உடயும் ேரவில்ன. எ எரு ேர் ட்டு
இருந்து. ரணத் ந் ண்த்தில் அடர் நீன நிந சிறு சிறு
சவ்ே டிசன்ேள் பிரிண்ட் தண்ப் தட்ட டிஷ்யூ சனயில்,
தல்லுவின் னதரடு ேண்ப் தறித்து. அடர் நீன நிந
டிட் ப்பவுஸ் ேச்சிரய் மின்னிது. கூட தரருத்ரய்
அக்சசரீஸ் று. ட்ஸ்சர் ேண்ரடி மீது லிப்ஸ்டிக்கில் கிறுக்கி
த்திருந்ரன்...
“புட ேட்ட ரினன்ணர ரர்ரி தண்ர... ரன்
ந்து யல்ப் தண்நன்...!” தக்ேத்தின ஸ்லி று
ந்து த்திருந்ரன். ரணசீேரய் அணது முதுகில்
ரத்திதடி அணிந்து ேரண்டரள்.
352
ர ேட்டது இம்
சன்டர் கிளிப் தரட்டு கூந்ன விரி விட்டரள். அள்
கிபம்பி ந் தரது அணது தரர்யில் ந்து தரண
ரற்நங்ேளில் அள் உடல் முழுதும் சிந்து தரணது.
“இல்னரம் னக்ேரேரது... சீக்கிம் ேல்ரம்
தண்ணி ஆேணும்...” ன்நரன் முணுமுணுப்தரய்.
அடர் தர்பிள் ண் க்பரசி ர்டுக்கு அன்
அணிந்திருந் சரம்தல் ண் தண்டும் ேரல்டன் க்பரசி
டயும் கு தரருத்ரே இருக்ே, அனின் ேலிப்
தரர் தரருட்தடுத்ரல் சித்துக் ேரண்டரள்.
அலுனே ேரனரேனரய் இருந்து. ேரன்தன்ஸ் யரல்
சிநப்தரய் அனங்ேரிக்ேப் தட்டிருந்து. ேர சஸ் த்ரீ டர்
சரக்னட் ேக் அன் ட்டுற்ேரே ேரத்திருந்து. யரப்பி
தர்த்ட தரடி... ேக் ட்டி... ந்து குவிந் பூங்ேரத்துேபப்
தற்றுக் ேரண்டு அநக்கு ந் தரது, கிழ்ச்சியில் அன்
முேம் விேசித்திருந்து.
ன ரடங்கி பிநகு முற்றிலும் று னிணரே
ரறிப் தரணரன். அளுட ேபினுக்கு அனுப்தரல்
உடணர்த்திக் ேரண்டன், அள் அனுப்பி ேல்ேப
ற்றி சுருக்கி உன்னிப்தரய் ேனித்து ஆரய்ந்து
ேரண்டிருந்ரன்.
353
யமீர
ரரண் க்ரூப்பின் பிணரமி நிறுணம், சட்டவிரரே
ல் அள்ளுற்கு ர ன் உறுதுரே இருந்தும்,
அற்கு இடஞ்சனரே இருந் விக்ே, கூலிப் தடயிணர்
மூனம் ேரல்னத் திட்டமிட்டதும் ஏரிரு ேல்ேள் ரயினரேப்
புரிந்து.
ர டி க்ேளில் ேல்ேள் தரிரநப் தட்டிருக்ே,
அள் அணத்யும் ேரப்பி தஸ்ட் சய்து த்திருப்ததும்
புரிந்து.
"அரட சிஸ்ட யக் தண் ணக்கு ரம்த ம்
ஆேரது, ஆணர அர் அனர்ட் ஆகிடுரர்னு ரணுச்சு.
அருக்கு அவ்பர ேம்ப்யூடர் ரனட்ஜ் கிடரது. நிந
டௌட்ஸ் ரும். ஆன்ட்டி ஸ் கூட எழுங்ேர ன் தண்
ரட்டரர். அப்தப்தர ன் கிட்ட குடுப்தரர், சர்விஸ் தண்ணித்
ச் சரல்லி. அப்தடி எரு முந குடுத்ப்தர அரட
சிஸ்டம்ன கீ னரேர்(key logger) பிபரன்ட் தண்ணிட்டன்.”
அள் சரல்லிக் ேரண்டிருக்ே அன் அதிசயித்துப்
தரணரன். அனு கீ னரேர் குறித்து அறிந்திருந்ரன். அ
எரு சிஸ்டமில் இன்ஸ்டரல் சய்து விட்டரல், கீ தடில்
அடிக்ேப்தடும் எவ்ரரு ழுத்தும் அதில் ததிரகிவிடும்.
அற்ேண உள்ப ரிசீரில் ஆன்னனில் சன்று ேல்ேப
சேரித்துக் ேரள்பனரம். கீ னரேர் பிபரன்ட்
354
ர ேட்டது இம்
சய்ப்தட்டிருப்த உதரகிப்தரபர், அருக்ே சந்ேம்
ந்ரனரழி ேண்டு பிடிக்ே முடிரது.“
அர் எவ்ரரு ேல் அனுப்தவும், விம் விர டி
க்ரிட் தண்ணுரர். ந ந தரஸ்ர்ட் யூஸ் தண்ணுரர்.
அப்தப்தர ேல்ேப டலீட் தண்ணிடுரர். ரட்ச்
தண்ணிட்ட இருக்ேணும். சின சங்ேள்ன கீ னரேர்ன ேரர்ட்
ஆகியிருக்கும் தரஸ்ரர்ட ரன் யூஸ் தண்ணியும் எரு
பிர ணமும் இல்னர தரகும். அர் வீட்ன இருக்கும்
த்துன, சிஸ்டம் யூஸ் தண்ர த்துன ரன் ரன் இ
சய் முடியும். அர் ஆபிஸ்ன சிஸ்டம்ன ரர்க் தண்ணிட்டு
இருக்கும் தரது ரன் இங்கிருந்து னரகின் தண்ர ேண்டிப்தர
ரட்டிக்குன். அர் இல்னர டம்ன, புதுசர ேரர்ட் ஆண
ேல்ேப ட்டும் ேர் தண்ணிக்குன்...”
அள் த்ண திநம்தட சல்தட்டிருக்கிநரள் ன்தது
அனுக்குப்
புரிந்து.
“இவ்பவு ேல்ேள் இருந்தும் நீ ன் விக் அண்ர
சம்தந்ப்தட்ட விங்ேள் ட்டும் ணக்கு தரஸ்
தண்ணிண...” ஆச்சர்ரய் விணவிணரன்.
“ற்ந விங்ேள்ப, இந் ேனரன தரதிக்ேப்தடப்
தரநங்ேளும் ஊல் தருச்சரளிேபர ரன் இருந்ரங்ே. ஆணர
355
யமீர
விக் சரரட ர் ல்னரருக்கும் ரியும். ணக்கு
அரட சல்தரடுேள்ன ரம்த பிமிப்பு இருந்து. அருக்கு
ர எரு ேயின யல்ப் தண் முடிஞ்சர அது இந்
சமுரத்துக்கு சய்ந தரி உவி ரன்னு நிணச்சன்.
ரரர் நிந ேல்ேள் எ சத்துன ளி தரணர
அப்தரவுக்கு டவுட் ந்துடும்.”
அள் சரல் அன் ஆரதித்துக் ேரண்டரன்.
ணது ர்ரண துணிச்சனரண சல்தரடுேபரல் அணரின்
ேணத்யும் ஈர்த் விக்கின் நிணவில், அணது ஞ்சம்
ேணத்துப் தரணது.
புதிரே தவிற்ந துநயிலும் அன் அதிடிரே
சனரற்நத் ரடங்கிதும், ரி ய்ப்பு சய் தரு
விரதரரிேள் தனரின் இடங்ேளில் ய்டு டத்
திட்டமிட்டிருந்தும் அணரும் அறிந். துந ந்திரிக்கு
ருக்ேடி ேரடுத்து, அண ேரத்திருப்தரர் தட்டியிலில்
க்ே இரு தரும்புள்ளிேள் முன்நது எரு ேல் ரயினரே
விபங்கிது. விக் இநந் அன்று தரிரநப்தட்ட ேல்ேள்
மிேக் குப்தரே இருந்ண.
இரு தர்ேளுடன் அன்று ர ன் விக் குறித்து
சஞ்சரில் சட் சய்திருந்ரர். அர் தசிது விக் தற்றித்
356
ர ேட்டது இம்
ரன் ன்த ஏரிரு ரர்த்ேப த்துத் ரன்
அனுரனிக்ே முடிந்து.
“இப்த ேரரித் முடிச்சர ஈசிர ணஉபச்சல்...
ற்ேரனன்னு ரடிச்சிடனரம். சத்துப் தரணன் ப்தடி
உங்ேளுக்ேதிர ரிதரர்ட் குடுக்ே முடியும். அன்
தரண்டரட்டியும் ஊர்ன இல்ன... இது ரன் சரிரண டம்.
ரத்திரிக்குள்ப ல்ன சய்தி ரும்...”
இ தரன இன்ணரரு தரிடமும் தசியிருந்ரர்.
எ னக்கு இருரிடம் தம் தரர்த்திருப்தது புரிந்து.
ஆணரல் ப்தடி? ரர்? ன்ண?... எரு ேலும் இல்ன.
“இ ச்சு எண்ணு தண் முடிரது தரலிருக்ே...
விக் அண்ணரன சஸ்தன்ட் ஆணங்ே கூட தசி
இருக்ேரர்ன்னு புரியுது... தரர்ப்தரம். சிபி ேஸ்டடி டுத்து
விசரரிச்சர இரட தசிணங்ே ரர்ன்னு ேண்டுபிடிச்சு விம்
ளி ரய்ப்பு இருக்கு.” அலுத்துக் ேரண்டரன்.
ர ன், ணக்குக் கிடத் எருசின உபவுத்துந
ேல்ேபக் ேசி விட்டு, எரு ட்ரர்க்ே நிர்ரணித்துக்
ேரண்டு தம் தரர்த்து ந்ற்ேரண அணத்து ஆரங்ேளும்
இருந்ண.
“இல்னரம் னட்டு ரதிரி இருக்கு... நீ சரல்லு... ரன்
இந் நியூச ப்பரஷ் தண்ர? இல்னன்ணர ஆரத்
357
யமீர
ேமிணர் கிட்ட சப்மிட் தண்ர?” அன் அளுக்கு ேரக்கி
தரட்டரன்.
“நீங்ே முல்ன ப்பரஷ் தண்ணிடுங்ே... ர ர்ர
தரய் சப்மிட் தண்ணிணரலும் சட்டத்ரட ரது எரு
ஏட்டப் தன்தடுத்தி அர் ளி த் ரன் தரநரர்.
ேரல் துநரட தர் ேட்டுப் தரயிடும்னு வித்
அமுக்ேப் தரர்த்ரலும் தரர்ப்தரங்ே...” அளின் ளி அன்
ச்சுனரய் தரர்த்திருந்ரன்.
“ஆணர ன் தர் ளி ர்ந ரன் விரும்தன
சுந்த்...” ன்நரள் ல்லி குலில்.
“இ எரு தன்டிவ்ன ேரப்பி தண்ணிட்டு, ணக்கு
அணரனிமர ந் ேல்ன்னு சரல்லிடனரம். நீயும் அரும்
சம் ஃத யூஸ் தண்ரன சம் பி அட்ஸ் ரன்
ேரண்பிக்கும்.” அன் முடிவு சய்து ேரண்டரன்.
“தட் தன் டிவ் ந்துக்கு கிளிர் அலிபி க்ரிட்
தண்ணிட்டு, ப்பரஷ் தண்னரம். ரட் வ்...”
தி உவுக்குப் பின்ணர் அப அத்துக் ேரண்டு
கிபம்பிணரன்.
“இந் த்துன ங்ே தரநரம்?”
358
ர ேட்டது இம்
“தர்த்ட தபிக்கு அங்ே அம்ர ஞரதேம் ந்துடுச்சரம்.
அரன் வுட்பீயும் அச்சிட்டு அங்ேபப் தரர்க்ேப்
தரநரர்..” ன்நரன் அசட்டரே.
“ரில்லி சுந்த்! ணக்கு அங்ேபப் தரர்க்ே ரம்த
ஆச. அங்ே தரட்டர கூட திலும் ந்தில்ன. இப்த உங்ே
வீட்டுக்ேர தரநரம்? ன்ண அச்சிட்டு ர்நர அங்ே
கிட்ட சரல்லிருக்கீங்ேபர? ன்ணக் ேடத்திணது உங்ே
அம்ரவுக்கு ரிர இருக்ேரது... அங்ே உங்ேப
திட்டனர?” தட தடண ேள்விேப அடுக்கிப
என்று தசரல் திரும்பிப் தரர்த்ரன். ல்லிய் தருமூச்சு
கிபம்பிது.
“எரு யரஃப் அன் யர் தரறுத்துக்ேங்ே டம்.
அங்ேபப் தரர்த்தும் ல்னர ேள்விேளுக்கும் விட
உங்ேளுக்ே புரிஞ்சிடும்...” ன்நரன் எரு ரதிரி குலில்.
“அரண தரர்த்ன்! ளிப்தடர தசிட்டர முத்து
உதிர்ந்துடு?” ரய்க்குள் சலிப்தரய் முணுமுணுத்துக்
ேரண்டரள்.
சன்ண புநேர்ப் தகுதியில், ங்ேள் சூழ்ந் சற்ந
னிரண இடத்தில் அந்திருந் அந் பரேத்துக்குள்
ேரச் சலுத்தி நிறுத்திணரன். அந் இட அரனுஷ்ரண
அதியில் இருந்து. அடர்ந் ங்ேளின் சனசனப்பும்,
359
யமீர
அம்ங்ேளின் கிபேளில் ஞ்சடந்திருக்கும் தநேளின்
சப்த்ங்ேளும், அவ்ப்தரது ேடந்து சல்லும் ரேண எலிேப
வினக்கிப் தரர்த்ரல், முற்றிலுரே புந உனகிலிருந்து துண்டிக்ேப்
தட்ட தகுதி தரன ரன்றிது.
தக்ேரட்டில் திரும்பி அபப் தரர்த்தடி அளின்
ேத் டுத்து ணது இருேேளுக்கு த்தியில் தரதிந்து
ேரண்டரன்.
“அம்ர...அம்ர...ரட் ல் ஷ்ர! ஷி இஸ் ண்டலி
இல்!” ன்நரன் ேனங்கிப் தரண குலில்.
“ரட்?”
அள் ேட்ட விம் அபரல் ஜீணிக்ே முடிரல்
இருப்பினும் அனுக்கு ன்ணரல் இன்ந அபவுக்கு ஆறுல்
அளிக்ே அளுள்பம் வித்து.
“சரரி...ரி சரரி சுந்த்!”
“இட்ஸ் ஏே-டர! ரன் அதிலிருந்து ளி ந்து ரம்த
ரபரச்சு. சின விங்ேளில் ன்னிலிருந்து ளி ந்து எரு
மூரம் னுணர ரழ்க்ேப் தரர்க்ேப் தகிகிட்டன்...”
ன்நரன். அன் குல் வித்துக் கிடந்தும், அளில்
இபப்தரநத் துடித்திருப்ததும் அளுக்குப் புரிந்து.
“ன்ணர, உன்ண இன்ணக்கு இங்ே அச்சிட்டு
ணும்னு ரணுச்சு. அம்ர ப்தடி இருந்ரலும், ணக்கு
360
ர ேட்டது இம்
அங்ே முக்கிம் ரன். தட், நீ அணரசிர டிஸ்டர்ப் ஆே
ண்டரம்...சரிர” அனுட ரயின் நின அளுக்குத்
ரி ண்டும் ன்று அன் விரும்பிணரலும், அன்
ேரரே அள் ணம் சங்ேடப்தட்டுப் தர அன்
விரும்தவில்ன ன்தது அளுக்குப் புரிந்து.
“யரப்பி தர்த்ட ங்ன்! வுட்பீ ர? சீக்கிம் ட்டிங்
அணௌன்ஸ்ன்ட் திர்தரர்க்கிநன்.” அன்தரய் ற்நரர்
அந் முதி ருத்துர்.
“அம்ரப் தரர்க்ேனரர அங்கிள்?”
“ர! த ஆல் மீன்ஸ். தரதி இப்தல்னரம் ேரஞ்சம்
அதிர ரன் இருக்ேரங்ே. ப்தரது ரன் னன்ட்
ஆகுநரங்ே. முந்தி இருந்துக்கு இப்த வ்பர ன. தட்
இப்தடி ரன் தரேணும் சுந்த். ஷி இஸ் ேட்டிங் ஏல்டர்.
தஸ்ட் ட்ரீட்ன்ட் தஸ்ட் டிசின்ஸ் ல்னரம் குடுத்ரலும்,
இதுக்கும் ன இம்ப்ரூவ்ன்ட் இருக்கும்னு தரல்ஸ் யரப்ஸ்
குடுக்ே ரன் விரும்தன... துக்ே உரி உடல் உதரேளும்
அங்ேப ஆட்டிப் தடக்குது...”
தசிதடி ரிசரய் அக்ேப் தட்டிருந் அநப்
தகுதிக்கு ந்திருந்ணர்.
‘அங்ே அம்ர தரு தரதிர? ேடவுப...’ அள் ணம்
அற்றிது.
361
யமீர
‘தத் ரய் இப்தடி இருக்கும் நினயின, ப்தடி இத்ண
உற்சரேர ன்ண சலுத்திக்ே முடியுது?’ அள் ணத்தில்
அன் னபவு உர்ந்திருந்ரன். ன்னுட ந்யுடன்
அனுக்கு ருக்ேமில்ன ன்தது உனேறிந் ேசிரே
இருந்து.
சரர ேரட்டன் ட்டியில் த டிே ேரஞ்சணரவின்
முதுப் தருத் ரற்நத்தில் ேட்டிலில் சரய்ந்து அர்ந்திருந்ரர்
தரதி. சரளிக்ே முடிரற்தரகும் பேளில் தல்ட்டரல்
ேட்டிலுடன் சர்த்துக் ேட்டி இடங்ேள்... ேேளிலும் ேரல்ேளிலும்
ேரய்ப்புக் ேரய்த்துக் கிடந்ண. அப் பித்ேரேப்
தரரிக்ே எரு தண்ணி அருடண இருந்ரர்.
அன் சன்று ேட்டிலில் அருே அர்ந்து அரின் ேம்
தற்றிக் ேரண்டரன். ேரய்ப்பு ேரய்த் ழும்த ல்ன ருடிக்
ேரடுத்ரன்.
“சுந்த் ந்திருக்ேன்-ர...” ன்நரன் ல்லி குலில்.
“ன் பிள்ப ஸ்கூலுக்கு தரயிருக்ேரன். நீ மீசயும்
ரடியுர இவ்பவு தரி ஆண்பிள்பர இருக்ே. நீ சுந்த்
இல்ன...” ன்நரர் ளிரே.
“சரி தரகுது, ரன் சுந்த் இல்ன! ஆணர இது ரன் உங்ே
ருே...” சற்ந எதுங்கி ணக்குப் பின்ணரல் நின்றிருந்ப
ேம் தற்றி அருகில் அத்ரன்.
362
ர ேட்டது இம்
“ஏ உணக்கு ேல்ரர? அந்ப் தரண்ணு ஊ
இல்ன? ல்னர தசும் ரண...நீ அப ல்னர தச விடு.
ணசுக்குள்ப தசிட்டு இருந்ர ேரஞ்ச ரள்ன புத்தி
தலிச்சு ன்ண ரதிரி தத்திம் ஆகிடும்.”
363
யமீர
அத்திரம் 23
ரர ரம்சனுடன் டின்ணர் தஃதவில் இந்து ேரண்ட
தரது, சுந்த் மிே உற்சரேரேக் ேரப்தட்டரன். பிற்தேலில்
நிேழ்ந் அனுட ரயுடணரண சந்திப்பிற்குப் பிநகு ஷ்ர
மிேத் டுரறிப் தரயிருந்ரள்.
அளுக்குப் தக்ேமில்னர முழுநீப உட, ஸ்லீவ்னஸ்
அள் அணித் ங்குரள் ன்த அனுரனித்து, ல்லி
ஷிதரன் துணியில் ஸ்லீவ்ஸ் த்து இக்ேப் தட்டிருந்து.
ன் ட் நிந உடக்குப் தரருத்ரே சற்ந தரி
அபவினரண ரூபி தண்டண்டும், ேரணிேளும், ப்ஸ்னட்டுரய்
அளுக்ே அப அடரபம் ரிவில்ன.
அர்ேள் அர்ந்திருந் டபிளின் த்தியின
உள்ேட்டப்பில் அக்ேப் தட்ட னக்ட்ரிக் க்ரில்லில், சுடச்
சுட ஸ்டரர்டர்ேளும் ேதரப் ேேளும் ரரிக்ேப்தட்டு தரிரநப்
தட்டண.
“இந் ட்ரிங்க் ேரஞ்சம் அப்தப்தர டுத்துக்ேர...
வ்பவு சரப்பிட்டரலும் ட ஸ்ட் ஆகிடும். ரட் னக் அர்
ேரர்தணட்டட் ட்ரிங்க்ஸ்...” லுமிச்ச சரறில் இஞ்சியும்
புதிணரவும் சர்த்து ரரிக்ேப்தட்ட தரணத் ண்ணீருக்கு
ததினரே இடயிட தருகிக் ேரண்டணர்.
364
ர ேட்டது இம்
“இது ேரல்ேத்ர தஸ்ட் ஸ்டரன்ட். ஃபுட் ரம்த
வித்திரசர டஸ்டிர இருக்கும்...” அப இல்பு நினக்கு
திருப்த அன் முன்று ேரண்டிருந்ரன். ரரவும் ரம்சனும்
மிே ட்தரேப் தகிணர்.
‘அம்ரப் தரர்க்ே இன்ணரரு ரள் அச்சிட்டு
தரயிருக்ேனரம் தரன...அ முேம் ேனங்கியிருக்கு...’
உள்ளுக்குள் ன்ணத் ரண ரந்து ேரண்டரலும் அன்
ளிப்தடரே துவு ேரண்பித்துக் ேரள்பவில்ன.
“அந் ேரர்ணர் டபிள் தரரு! ப்ரீர ந்திருக்ேர...” அள்
புநரய் சரிந்து ேரரரய் சரல்ன, அங்ே ப்ரீத்ர எரு
இபஞனுடன் மிே ருக்ேரே தசிச் சிரித்தடி இருந்ரள்.
சுந்த்ப் தரர்த்து ே று அசத்ரள். இனும்
சே ரய் ‘யரய்’ சரன்ணரன்.
“இபரட ன்ணப் தரர்த்துட்டு ரண உணக்கு மூக்கு
ன ேரதம் ந்து. ட னயிநக்ே ரன் தட்ட தரடு...”
அன் கிண்டனரே சலித்துக் ேரண்டரன்.
அப இல்தரக்ே அன் டுத்துக் ேரண்ட முற்சிேள்
விலுக்கு இநத் நீரயிற்று.
இவு ததிணரன்ந ணிக்கு ல் அர்ேள் வீட்டினுள்
நுந் தரதும், அளுக்குத் னி ணநக்குள் நுந்து
ேரள்ப ணமில்னரன இருந்து. அளின் முேம் தரர்த்
365
யமீர
ணத்ப் தடித்துக் ேரண்டன், அளின் முன்ேப் தற்றி
இழுத்து ஞ்சில் சரய்த்துக் ேரண்டரன்.
“இன்ணக்கு உன்ண அங்ே அச்சிட்டு தரயிருக்ேக்
கூடரது! ரம்த டிஸ்டர்ப் ஆகிட்ட...” ன்நன்...
“தட் ன்ணப் தரறுத் ரம்த ரம்த யரப்பிரண
தர்த்ட, ஆஃப்டர் ரி னரங் டம். ஸ்ட் டன் ரர்
மினிட்ஸ் டு ேர. யு பீ வித் மீ ப்ளீஸ்...” ன்நதடி அணது
அநக்குள் ேர்த்திக் ேரண்டு ந்து விட்டரன்.
ணக்கு மிே விருப்தரண ஸ்விங்கில் அப அத்து,
சட்டயின் முலிண்டு தட்டன்ேப பர்த்திக் ேரண்டதடி
டி சரய்ந்து ேரண்டரன். “நீ ரம்த ஸ்ட்ரங்ன்னு நிணச்சன்.
தட், சின விங்ேள்ப ரம்த சன்சிடிவ்ரவும் இருக்ே.
இப்தடி இருந்ர ரன் ப்தடி ணசு திநந்து உன்கிட்ட ல்னரம்
சரல்நது... ஹ்ம்ம்?”
அளுக்கு ேண்ேள் ேனங்கிப் தரணது... “இல்ன சுந்த்...
அப்தர ப்தடி இருந்ரலும் சரி, அம்ரரட அன்பு பரிபம்
தருத்துன ரம்த முக்கிம். அம்ர இருந்தும், அது
கிடக்ேர ரன் நீங்ே பர்ந்தீங்ேன்னு நிணச்சர ன்ணரன
ரங்ே முடின...” சரல்லிதடி குனிந்து அன் முேத்ரடு
முேம் ததித்துக் ேரண்டரள்.
366
ர ேட்டது இம்
அளின் அன்பு அனுக்கு சரல்னரண்ர இத்
அள்ளி ங்ே, ரப ரட்டரணரய் ேண் மூடிக் ேரண்டரன்.
அந் நிமிடத்தில், அண சந்ரப் தடுத்தி முற்றிலுரய்
று உனேக் ேரட்ட அளின் ேரல் ஞ்சம் துடித்திருந்,
ம் திரிதந உர்ந்து ேரண்டரன்.
ல்ன ழுந்ர்ந்து, அள் ற்றியில் முட்டிணரன்.
“டம்! ரூமுக்கு தரங்ே! இதுக்கும் ன ரங்ேரது...”
ன்நரன் னசரேச் சிரித்தடி. அள் ணமில்னரல் வினே
முற்தட, மீண்டுரருமுந அத்து அன்த
ளிதடுத்திணரன். முல் ரள் கூவி அ ேடிேரக் குயில்
இன்றும் அர்ேளுக்கு த் நிணவூட்டிது.
“னி ரர் யரப்பி ரிடர்ன்ஸ் ஆஃப் தி சுந்த்...”
கிசுகிசுப்தரய் ரழ்த்திவிட்டு முன்று வினகிச் சன்நரள்.
சத்ரரன் ர விரே டல்லி சன்றிருந்ர்,
அங்கிருந்து அணத் ரடர்பு ேரள்ப முற்சித்தடி
இருந்ரர். ஷ்ர ன்னுட ேட்டுப்தரட்டுக்குள் ேரண்டு
ந் பிநகு அன், அ முற்றிலுரேத் விர்த்து ந்ரன்.
அருக்கும் ரனரபுநத்திலிருந்தும் ருக்ேடிேள் அதிேரித்தடி
இருக்ே ேண சந்திப்ததில் ேரனம் ரழ்ந்து ேரண்ட தரணது.
றுரள் டல்லியிலிருந்து திரும்பிர், ர்தரர்ட்டிலிருந்து
ரே பின் அலுனேம் ந்து விட்டரர்.
367
யமீர
அன் ரும் ழியின ேனறிந்து ேரண்டரன்.
“ஷ்ர! நீ அர் தரந இந் ேபின்ன இரு!”
நரரு ேபினில் அப விட்டுச் சன்நரன்.
சத்ரரன், ந் த்திலும் டித்துச் சிறும்
ரினயின் ரற்நத்தில் இருந்ரர். அரின் அடிதரடிேள்
இருர் அநக்கு ளி ேரத்திருந்ணர்.
“ங்ே அந் குட்டி? கூட கூட்டிட்டு சுத்துநர ேள்விப்
தட்டன்...” அரின் ேள்வியில் அனுக்குக் ேரதம்
ேரப்தளித்து. முஷ்டி டக்கி ேரதத்க் ேட்டுக்குள்
ேரர்ந்ரன்.
“இங்ே தரரு! நீ ேல்ரம் தண்ணு... தண்ர
குடும்தம் டத்து... அதுக்ேல்னரம் ரன் ேனப் தட
ரட்டன். இந் ரதிரி தரண்ணுங்ே ல்னரம் வ்பவு
ரபக்கு ரங்கும்னு ணக்கு ரியும்...” ன்நரர் ேத்ரபரே.
ன் ணத்தின் அங்ேரகிப் தரணப அர் க்குநரேப்
தசிதில் ணங்கும் லித்து.
‘சரரி ஸ்வீட்யரர்ட்..’ ரணசீேரய் அளிடம் ன்னிப்பு
ண்டிணரன்.
‘ல்னப அப இங்ே அச்சிட்டு ன’
சரணப் தடுத்திக் ேரண்டு....
“யயயர..” ரய் விட்டு க்ேரபரய் சிரித்ரன்.
368
ர ேட்டது இம்
“ேட்டிண ணவி திக்ேர அங்ே ணச சிச்சர்
ரண நீங்ே! உங்ே கிட்ட ரன் ந திர்தரர்க்ே
முடியும்?” அனின் குல் அருடக் ேரட்டிலும் உர்ந்து
எலித்து.
“தரடர தரடர...” ன்று ர சரல்னத் ரடங்கி
ேர்த்திணரன்.
“எரு ரர்த்... இதுக்கும் ன எரு ரர்த் தசக்
கூடரது நீங்ே. அப்புநம் அப்தரன்னு கூட தரர்க்ே ரட்டன்.
ன்ண ணும் உங்ேளுக்கு? துக்கு ந்திருக்கீங்ே இங்ே?”
விட்டரல் அடித்து விடுரன் தரன அத்ண ேரே
த் ட்டிதடி ேட்டரன்.
“ள்பச்சரமி உன் ேஸ்டடின ரன் இருக்ேரன். அண
ேச ரதஸ் ரங்ேச் சரல்லு. அன் தத் ரன் திருப்பி
ேரடுக்ேநன். பிச்சண தண்ர வினகிப் தரேச் சரல்லு.”
“சரி! ஆணர உங்ே ஆளுங்ே அருக்கு ரந்வு குடுக்ேக்
கூடரது...” ன்நரன் ேட்டபரே. அண அது குறித்து
ரசித்துக் ேரண்டு ரன் இருந்ரன். ற்ேண எரு
பிள்ப தறிேரடுத் தரி லும் லும் சிக்ேலில்
ரட்டிவிட மிகுந் சங்ேடரே உர்ந்ரன்.
369
யமீர
“இந் ரதிரி வித்துன ரன் சரன்ணர சரன்ண ரதிரி
டந்துக்குன்... உணக்குத் ரியுமில்ன! அந்ரளுக்கு ந்
பிச்சணயும் குடுக்ே ரட்டன்...” ன்நரர் திட்டரே.
“ந ன்ண?” ‘தசி முடிச்சிட்டர இடத் ேரலி தண்ணு’
ன்ந ரனியில் ேட்டரன்.
“இப்தவும் சச்சிரணந்ன் தரண்க் குடுக்ே டிர ரன்
இருக்ேரர். இந் தரலீஸ்ேரன் தரண்ணு தரட்டுக்கு எருதக்ேம்
இருக்ேட்டும். நீ ேல்ரத்துக்கு சரின்னு சரல்லு... பிம்
னயின ேல்ரத் டத்திக் ேரட்நன்” ன்று
ரர்ட்டிணரர்.
“பிம் னயின ேல்ரம் தண்ணிக்ே ஆசர
இருந்ர நீங்ே தண்ணிக்ேரங்ே..” ன்நரன் ரிச்சனரே.
“தரர்த்துடர! அளுக்கு சரத்து கித்து ழுதி ச்சிடர...”
அர் சரல்லிக் ேரண்டிருக்ே அன் ழுந்து நின்நரன். அந
ரயின ரக்கி ே ேரட்டிணரன்.
“கிபம்தறீங்ேபர? ணக்கு ன இருக்கு...” ன்நரன்
தற்ேபக் ேடித்தடி.
அர் கிபம்பிச் சன்ந பிநகு, க்கீல் அத்ரர்.
“எஹ்! தயில் கிடச்சிடிச்சர? குட்... குட். ேண்டின்
தயில் ரணர? திர்தரர்த்து ரண...சரி சரி... இரட
370
ர ேட்டது இம்
விட்டுடனரம். துசரமி ட்டும் இங்ே அனுப்பி
விட்டுடுங்ே...” விட்டு விட்டு தசிணரன்.
ஷ்ர அத்ரன். இண்டு மூன்று டரிேப
அள் ேயில் ேரடுத்ரன்.
“ரன் புக்ரர்க் தண்ணிருக்ே த ஸ் ல்னரம் நர
தடி..” ன்நரன்.
“அப்தர ன்ண சரன்ணரங்ே சுந்த்?” இறுகிக் கிடந் அன்
முேம் அளுக்கு ஆயிம் ேேள் சரல்லிது. டபிப
சுற்றிக் ேரண்டு ந்து அளின் முன்ேப் தற்றி
ழுப்பிணரன்.
“அல்னரம் ன்ணரட ப்ரப்பம். நீ முல்ன இப்
தடி...” சரல்லிதடி அபது ேபின் ரக்கி டத்திச் சன்நரன்.
“சரரி-டர...!” ன்நரன் உர்வுப் பூர்ரய். அனுட
ந் ர அதிேரய் தசியிருக்கிநரர் ன்தது அளுக்குப்
புரிந்து.
“திர்தரர்த்து ரண சுந்த்! நீங்ே ஃபீல் தண்ரதீங்ே.
ங்ே அப்தர தசரர இர் தசிருக்ேப் தரநரர்...” ன்நரள்
சின்ணரகிப் தரண குலில்.
371
யமீர
“சீக்கிம் ேல்ரம் தண்ணிக்ேனரம்-டர. ரம்த சிம்பிபர
ஜிஸ்டர் தண்ணி ரன ரத்திக்ேனரம் தரதும்...” ன்நரன்
முடிரே. அள் சம்ரய் னசத்ரள்.
தரதி சத்ரரன். D/o ேலிதருரள் ன்று குண்டு
குண்டு அகுக் ேழுத்தில் இருந் முல் தக்ேத்த்
ரண்டி, அன் புக்ரர்க் தண்ணி த்திருந் தகுதிேப
ரசிக்ேத் துங்கிணரள்.
ேண்ேள் ேனங்கிப் தரணது. இத்தின் த்தியில் குத்தூசி
ேரண்டு குத்திணரற்தரன லித்து. சிறு சிறு திர்தரர்ப்புேளும்
நீர்த்துப் தரே, விரும்தர திக்ேர விங்ேள் திர்தரரன
ன ந்து வி, சித்ம் டுரறிப் தரண, எரு னமுந
மூத் தண்ரண தரதியின் ரழ்க்ே நிேழ்வுேளில் ேனங்கிக்
ேந்து தரணரள் ஷ்ர.
இருக்ேயில் ேண்மூடி சரய்ந்து ேரண்டரள். ன்ண
முன்றும் ேண்ரங்ேளில் ேட்டி ேண்ணீர் மூடி இ
ரண்டி ேசிந் விர்க்ே இனவில்ன.
சுந்த் அன்று ஸ்டுடிர ப்பரரில் ர டிஸ்ேனில்
இருந்ரன். அது முடித்து பிரண விபம்தரர்ேளுடணரண னஞ்ச்
மீட்டிங் இருப்தரே சரல்லிச் சன்று விட்டரன். அன்
ரனயில் திரும்பிதரது அள் ேண்மூடி இருக்ேயில்
சரிந்திருந்ரள்.
372
ர ேட்டது இம்
“ய ஷ்ர!” ேன்ணம் ட்டி ழுப்பிணரன். “ேம்! னட்ஸ்
யவ் சம் டீ...” ன்நதடி அப அத்துச் சன்நரன்.
“ன்ண இப்தடி டிஸ்டர்ப் ஆேந? ன்ணப் தரரு! ன
முழுங்கி ேரன் ரதிரி ல்னரத்யும் ஜீணிசிட்டு ரலிர
சுத்திட்டு இருக்ேன்...” ன்நரன் சிரிப்புடன்.
அர்ேள் நீர் அருந்தி முடிக்ேவும் துசரமி அத்து
ப்தட்டரர். உள்ப நுந்ர், ேரே ந்து அன்
ேரலில் விப் தரணரர். தறிப்தரய் டுத்து ழுப்பிணரன்.
“ம்பி...ம்பி...” ரய் தரத்தி அழுரர். “ேட்சி ேட்சின்னு
வீர தரணன். தரண்டரட்டி புள்ப ல்னரரும் புத்தி
சரல்லியும் னரு னருன்னு உசிக் குடுத்ன்.
ணக்ேப்புநம் ேட்சிக்குள்ப ந்ணல்னரம் தரிரபரகிட்டரன்.
ர எரு தவி குடுங்ே னன்னு அ ம்பி
ந்ன். இப்தடி யிலுக்கு தரய் சீழிஞ்சிட்டன்.” புனம்பித்
ள்ளிணரர்.
“ேண்டின் தயில் ரன் கிடச்சிருக்கு ரர! நீங்ே
இங்ே ங்கிேரங்ே. இங்ே உங்ேளுக்கு ரர ன
தரட்டு குடுக்ேநன். இப்தரக்கு ஊருக்கு தரே முடிரது...”
அர் டந் நிேழ்வுேப சரல்லிப் புனம்பிக் ேரண்டிருக்ே,
அன் அ ேரதில் தரட்டுக் ேரள்பரல் அரின் திர்ேரனம்
குறித்துப் தசிணரன்.
373
யமீர
“சரி ம்பி! சரி ம்பி!” ன்று ேட்டுக் ேரண்டரர்.
அருக்குத் ங்குமிடம் ற்தரடு சய்யும்தடி தணித்ன்,
ஷ்ர அத்துக் ேரண்டு கிபம்பிணரன். வீடு திரும்பும்
பயில் தச்சற்ந ௌண நினவிது.
“சின்ணஞ்சிறு ஏட்டு வீடு...
சுற்றிலும் சிறு ரட்டம்...
ேவின்மிகு ேரனணரய் ேன்...
சம்ரழிக் ேவிரய்
ரழ்க்ே...”
‘மிழ் ஆர்னர் ேலிதருரளுக்கு ேபரே, சின்ணஞ்சிறு
கிரத்தில் பிநந்து இபம் தருத்தின ர இந்து,
ந்ரல் மிமுதூட்டி பர்க்ேப் தட்டர் தரதி... ‘அங்ே
ேணவுேள் கூட அங்ே ேவிேள் தரன மிே அேரண.’
ஷ்ரவுக்கு தருமூச்சு கிபம்பிது.
“ரன் ன்தது து?
ன் உடனர?
இல்ன ணர?
ரன் ன்தது ன் உடனனில்
ன் ேர் ன்ணக் ேரலிக்கிநரர்...”
“உள்பம் கி
உடல் கிழுரம் தண்ணுக்கு
374
ர ேட்டது இம்
உள்பம் கிழ்ந் நிண இல்ன...
அருரய் பிள்பக் ேரடுத்ற்கு
ன்றி சரல்லிக் ேரள்கிநன்...
ேருக்கு அல்ன...
ேடவுளுக்கு...”
தரதியின் டரிக் குறிப்பில் இடம்தற்றிருந்
ரர்த்ேளிலிருந்து அபரல் ளி இனவில்ன.
அர் ரழ்ந் லி மிகுந் ரழ்க்ே, அளின் அனுரணத்தில்
ேண் முன்ண ஏடிக் ேரண்டிருந்து.
“தண்ணுக்கு ற்கு ேல்வி?
சிந்திக்ே...? சிநகு விரிக்ே...?
ேல்வி ேரடுத்து
ே பூட்டி முடித்து
துடிக்ேத் துடிக்ே சிநேரடித்து
சிந்ண றுத்து குற்றுயிரக்கி
சிநயில் அடக்கும் ேரடுக்கு
சிந்திக்ேத் ரிர அறிவீணம்
சரர்க்ேம்.”
ஆண் இணத் சரட்டரல் அடிப்தது தரன்ந
ரர்த்ேள் ரன். ஆணரல், அன் எவ்ரரு ழுத்தும்
375
யமீர
குருதியில் ரய்ந்து ளிந்திருப்தது அர் அனுதவித்
ணேப சரல்னரல் சரல்லிற்று.
சிந்திக்ேத் ரிந் தண்ணுக்கு, சிந்ண றுக்ேப் தடு
விடக் ேரடு று ன்ண இருக்ே முடியும்??
ே ட்டு சரத்து தத்து தரன்ந சரசரி ஆசேளின்றி,
ேனில் எரு ஆத்ரர்த்ரண ண்தணத் டும்
தண்ணுக்கு, அன்தரனன்றி அதிேரத்ரல் அடக்கிரளும் து
ரய்ப்த விட நன்ண ேரடு இருக்ே முடியும்.
இபம் தின் திர்தரர்ப்புேள், ‘சரி! ேரனம் தரேப் தரே
ம் ணமும் குமும் புரிந்து ேரள்ரர்’ ன்ந ம்பிக்ே
ேரஞ்சம் ேரஞ்சரய் இற்றுப் தரே... ரற்ததுேளில் அடி
டுத்து த் பயில், ‘இனி ரற்நத்துக்கு ழியில்ன,
ப்பிக்ே ேயுமில்ன’ ன்ததுர்ந்து அப்தண் ணம்,
சி ரக்கி ேர்ந் அபரல் முழுதுரே உ
முடிந்து.
ேண்முன்ண எரு இ டிம், த்மும் சயுரய்
ேருகிச் சிந்து புேந்து ேரண்டிருப்தது தரன்ந ரற்நம்
, ன உலுக்கி ன்ண மீட்டுக் ேரண்டரள்.
வீடு ந்து சர்ந்து இவுவு முடித்து ன்று னேள்
டந்து ேரண்டிருந்ரலும் அள் ணம் ன்ணர அந்
376
ர ேட்டது இம்
டரியின் ழுத்துக்ேப சுற்றிச் சுற்றி ந்து. இவின்
னியில் அன் ல்ன ணம் திநந்ரன்.
“அம்ரவுக்கு உடம்பு சரியில்னர தரண பிநகு ரன், ரன்
இல்னரம் தடிச்சு ரிஞ்சிகிட்டன். ணக்குத் ரிஞ்சு
அம்ரவும் அப்தரவும் சிரிச்சு தசி சந்ரர இருந்து
தரர்த்தில்ன. அப்தர வீட்டுக்குள்ப ந்துட்டரன, அம்ர தட
தடன்னு ஆகிடுரங்ே. அர் அட்டனர ட்டும் ரன் தசுரர்.
அம்ரவுக்கு ததில் சரல்ன முடிர ரக்கு னண்த்துன
எட்டிக்கும். தட், அப்தர இல்னர சங்ேள்ன ணக்கும்
அம்ரவுக்குரண உனேம் ரம்த அேரணது.” அந் ேடசி
ரியில் அன் ேண்ேளில் எரு வி எளிர்வு ரன்றி நந்து.
அனுட மிரர்ம் ல்னரழுக்ேம் அணத்தும்
புேட்டிது அனின் ரய் ன்தது அளுக்குப் புரிந்து.
“நிந ே தரட்டு, தட்டுப் புட ேட்டி, ன
நிந பூ ச்சு அப்தரரட விரக்ேள் விசங்ேளுக்கு
தரந அங்ே றுத்ரங்ே... அது ணக்கு ல்னர
ரியும்...” ன்நன்...
“ரன் டன்த் தடிக்கும் தரது அம்ரரட
டடிக்ேேள்ப நிந ரற்நம் ளிப்தடர ரி
ஆம்பிச்சுது. னிர தசிப்தரங்ே... சிரிச்சுக்குரங்ே. அப்புநம்
ேரஞ்சம் ேரஞ்சர அப்தர டுத்றிஞ்சு தசத்
377
யமீர
ரடங்கிணரங்ே. அப்தர அடிச்சரர்... இங்ே, அர் ன
தரருபல்னரம் தூக்கிப் தரட்டு உடச்சரங்ே. வீடு
ேபரச்சு. அம்ரவுக்கு ட்ரீட்ன்ட் அது இதுன்னு எரு
ண்டு ரும் தரச்சு...”
ருங்கி ந்து ேம் ேரர்த்துக் ேரண்டு ரளில் சரய்ந்து
ேரண்டளின் ரபத்துக் ேரண்டரன்.
“ரஸ் டஸ் ர் மிசபில் ஷ்ர! அப்தர வீட்டுன
இருக்ே ரட்டரர். அம்ர வீட்ன ேண்ட்ரல் தண்
முடிர தரே, யரஸ்பிடல்ன சர்த்து விட்டுட்டரர். அருக்கும்
அப்தர சின்ண சு ரன் இல்னர? வீட்டுக்கு ரர் ரர
ருரங்ே தரரங்ே...” உர்ச்சி துடத் முேத்துடன்
ல்லி குலில் சரல்லிக் ேரண்டிருந்ரன்.
“ரம்த ேஷ்டப்தடுத்திக்ேரதீங்ே சுந்த்! ணக்கு துவும்
ரினணரலும் தரல்ன. ன்ணரன உங்ேப இப்தடி தரர்க்ே
முடின...” அன் மீது அன்பும் பியும் ேரண்ட ணம்,
அனின் லிேப அன் ரர்த்ேபரல் ேட்கும்
திரணிற்று வித்து.
“இல்ன ஷ்ர! உணக்குத் ரனரம், து ன்ண
உன்ண ரக்கி ஈர்த்துச்சுன்னு? இத்ண ேரல் உன்ன
ப்தடி ந்துன்னு?” ன்நன், ரடர்ந்து சரன்ணரன்...
378
ர ேட்டது இம்
“ணக்கும் அந் சுன, துக்ே உரி டல்ேள்...
குப்தங்ேள் இருந்துச்சு. வீட்ன சரிரண ழிேரட்டுல் இல்ன.
ரன் அப்தர ர விரும்தன. ரம்த ப்ஸ்ட்ட் ஆகி எரு
முந ற்ேரன முற்சி சஞ்சன். அம்ரரட த
ஸ்லீபிங் பில்ஸ்...” அன் சரல்லிக் ேரண்டிருக்ே, அள்
அனின் ன ேரதி ன் ஞ்சரடு அத்துக் ேரண்டரள்.
“தரதின்ந ன்ணரட தன் ம்... அப்தரரன
தரதிக்ேப்தட்ட ன்ணரட குடும்தம்... ன் ம்பிரட
ற்ேரன முற்சி... அண சரி சய் ரன் டுத்துகிட்ட
முற்சி... இல்னரம் ரன் ேரம்... இல்னர சுந்த்?”
அன் ஆரதிப்தரய் னசத்ரன்.
“அதுக்கும் முன்ணரடி க்கும், யரி ணக்கு அவ்பர
க்பரஸ் கிடரது. ன்ணரட ற்ேரன முற்சி தத்தி
அன், அணரட அப்தர கிட்ட சரல்ன... அர் ன்ணப்
தரர்க்ே ந்திருந்ரர். திணம் வீட்டுக்கு ர! ரன் தரடம் சரல்லித்
ன்னு ஆர தசிணரர்...” இத்ண ம் ேனங்ேர
அனின் ேண்ேள் ஸ்ரீனிரசன் குறித்து தசும்தரது ேனங்கிது...
குல் னசரேக் ேறிது.
“அது தரி டர்னிங் தரயிண்ட் ஷ்ர! ங்ேம்ரரட
பூ ர தனன்னு ரன் சரல்னணும். அங்ே விக்
அண்ரரட அறிமுேம். அப்த அர் IAS ப்ரிலிம்ஸ்க்கு
379
யமீர
ப்ரிதர் தண்ணிட்டு இருந்ரர். அந் வீட்ன தண்ேப இல்ன...
ஆணரலும் அத்ண ேனேனப்தர இருக்கும். அக்ேம் தக்ேத்து
வீட்டுப் பிள்பேளுக்கு ட்யூன், யரலிடஸ்ன விபரட்டு
அது இதுன்னு ஆக்டிவிடீஸ்... ரன் ேரஞ்சம் ேரஞ்சர
டிப்ன்ன இருந்து ளி ந்துட்டன். தூங்குநதுக்கு
ட்டும் ரன் வீட்டுக்ே ருன். தரதி ம் சரப்தரடு கூட
அங்ே வீட்ன ரன். ன்ண இன்ணரரு பிள்பர
தரர்த்துகிட்டரர்.” ன்நன்...
“அம்ரரட புக் ல்ப்ன நிந ேனக்ஷன்ஸ் இருக்கும்.
யுஜி தடிக்கும் தரது ர ப்ர க்ட்ேரே அங்ே ல்த
குடஞ்சப்தர இந் டரீஸ் கிடச்சுது. உன் ன ந்
ஈர்ப்புக்கு, உன்ணரட தரதின்ந தன் ம் ட்டும்
ேரமில்ன. அம்ரரட டரி ரசிச்சப்தர, தன நிேழ்வுேள்
அப்தடி ேண்முன்ணரன தடர ஏடுச்சு. அ க்ஸ்பீரின்ஸ்
உன்ணரட ழுத் ரசிக்கும்தரதும் ணக்குக் கிடச்சுது...”
சரல்லிதடி அளின் முேத் ணது ேேளில் ந்திக்
ேரண்டரன்.
“நீ அேர இல்னன்ணர ரன் உன்ண னவ்
தண்ணிருப்தணர அப்தடின்னு ன்ணக் ேட்ேர. அந்க்
ேள்விக்கு ன்கிட்ட ததில் இல்ன. ேடவுள் அப்தடி ல்னரம்
ன்ண சரதிக்ேன. யு ஆர் சர சர பியூடிஃபுல்... உன்ணரட
380
ர ேட்டது இம்
ணசு ரதிரி...” உர்வுப் பூர்ரய் சரல்லிதடி
துடித்திருந் இழ்ேப ணரக்கிக் ேரண்டரன்.
“ள்ளிகி ேல்ரம்... ல்னர ற்தரடும்
தண்ணிட்டன். அதுக்கு முன்ணரடி எரு ப்ஸ்மீட் ச்சு அந்
தன்டிவ் டீடயில்ஸ் ஸ்க்ரீன் தண்ணிடனரம். உங்ே அப்தர
ேஸ்டடி டுத்துடுரங்ே. அதுக்குப் பிநகு ர உங்ே அம்ர
அச்சிட்டு ந்துடனரம். ஏேர?”
அத்ண ம் அளுடன் ணம் தகிர்ந், உர்வுப்
பூர்ரண சுந்த் முற்றிலுரே நந்து தரயிருக்ே, மின்ணல்
ேத்தில் சனரற்றும் தத்திரிக்ேரபன் சுந்த்
அரித்திருந்ரன்.
381
யமீர
அத்திரம் 24
382
ர ேட்டது இம்
383
யமீர
384
ர ேட்டது இம்
385
யமீர
386
ர ேட்டது இம்
387
யமீர
388
ர ேட்டது இம்
389
யமீர
அத்திரம் 25
390
ர ேட்டது இம்
உருக்குனந்து கிடந் ரேணங்ேளும், ருங்கும் ேண்ரடிச்
சில்லுேளும்… இர்ேள் இருந்து ரன்ேரது பம் ன்தரல்
அம் அவ்பரேக் ேட்ேவில்ன.
அயும் பத்து பத்து பின் ேரன்ேள்
ஏரிருர் தடடுத்துக் ேரண்டிருந்ரர்.
“ம்ரளுங்ே ரம்த டியூட்டி ேரன்ஷிஸ் ஆகிட்டரங்ே...”
அக்ேரட்சிப் தரர்த்து லிரய் புன்ணேத்துக் ேரண்டரன்.
“பின் அலுனேம் ரக்ேப் தட்டது... ன்முநரபர்ேள்
றிரட்டம்” டிக் ேரட்சிேளுடன் ப்பரஷ் நியூஸ் ஏடிக்
ேரண்டிருந்து.
‘சம்தந்ப்தட்ட தரலிஸ் ஆபிசர்ஸ் ல்னரம் விசரன
இருக்ேரங்ே. பிச்சண அதிேப்தடுத்திக்ே இப்த இருக்ே
நினயின அங்ே விரும்த ரட்டரங்ே. அப்தடின்ணர...??
ஸ்...துசரமி ரர ரமீன்ன டுத்துன அப்தர ரம்த
ேரதர இருப்தர ேல் ந்து...’ அன் ற்றித்
ய்த்து விட்டுக் ேரண்டு ரசித்துக் ேரண்டிருக்ே இண்டர்ேரம்
அத்து. அப்தடி இடது ே நீட்டி ஸ்பீக்ே ஆன்
சய்ரன்.
“சரர்! சீனண ரர ௌடிங்ே உருட்டுக் ேட்டரன
ரக்கியிருக்ேரங்ே. இனி ரரது தட்டி டுப்பிரடர?
ன்னு ேட்டு ேட்டு அடிச்சிருக்ேரங்ே சரர். கூட இருந்
391
யமீர
ேரன் விக்ணஷுக்கும் ேரஞ்சம் அடி. விக்ணஷ்
ப்பிச்சு ந்து ேல் ேரடுத்து, தரலிஸ் சீனண மீட்டு
ரதட்ட யரஸ்பிடல்க்கு அனுப்பியிருக்கு..”
“எஹ் ேரட்...” ன்னுட அலுனேம் ரக்ேப்தட்ட
தரது கூட ேனங்ேரன்... ன்னுட ஊழிர் ரக்ேப்
தட்டதும் மிகுந் தற்நடந்ரன்.
“ஷ்ர! ரன் ரப்தட்ட கிபம்தநன். நீ இங்ே
இரு. த்திங் டு ரர்ரி...” அளின் ததின திர்தரரல்
ேன்ணம் ட்டி சரல்லிதடி கிபம்பி விட்டரன்.
சீனன் யல்ட் அணிந்திருந்ரல் யட் இஞ்சுரி
இல்னரல் ப்பித்துக் ேரண்டரன். ஆணரல் உடல் முழுக்ே
ஊக் ேரங்ேள், இடது ேயில் லும்பு முறிவு ண ஆள்
உருரறிப் தரயிருந்ரன். அணச் சந்தித்து றுல் சரல்லி,
ேரல் துந டமுநேள் முடித்து னிரர் ருத்துணக்கு
ரற்றி, சுந்த் அலுனேம் ள்ளிரகிவிட்டது.
“டம்! இது அப்தப்தர டக்கிநது ரன். கீ சக்கியூர்டி
ஆபிசர்ஸ் இருக்ேரங்ே... ன்முந கும்தன துத்திப் பிடிச்சு
தரலிஸ்ன எப்தடச்சரச்சு. நீங்ே டன்ன் ஆேரதீங்ே...”
பின் ஊழிர்ேள் அபத் ற்றிணரலும், அந் இவு
த்தில் சுந்த் கிபம்பிச் சன்நது முல் அன் ந்து சரும்
அபது ஞ்சம் தடதடத்தடி இருந்து.
392
ர ேட்டது இம்
இப்தரதும் அணது ேபவில் இருந்தரதும் அபது
உள்பம் டுரறிதடி இருந்து. அன் அபத் ற்ந
சற்றும் முற்சிக்ே வில்ன.
“இந் ரதிரி சூழ்நினேளுக்கு அ ன்ண ரர்
தடுத்திக்ேணும்...’ ண்ணிதடி அதிரே இருந்ரன்.
“இத்ண ேரள்ேப் பிடிப்தரட இருப்தர், ப்தடி
அப்தரரட தத்துன நியூஸ் சணல் ஸ்டரர்ட் தண்ணீங்ே...?”
ணத்தின் ண்ம் சட்டன்று ேள்வி உருரறி இருந்து.
“யயர...” லிரய் ேத்ரன்.
“க்ேள் கிட்ட ேரள்படிச்ச தம், க்ேளுக்கு
சய்திேப ேரண்டு தரய் சர்க்ே தன்தடட்டு
அப்தடின்னு எரு ல்னண்ம் ரன்...” ன்நன்...
“ல்னர விங்ேள்னயும் ேரள்ேக் ேட்டிட்டு ரங்ே
முடிரது ஷ்ர! சின விங்ேள்ன சுனர முடிவு டுத்
ரதிரிரண ரற்நம் னரம்... தட் வி ேரட் டு பி ப்ரக்டிேல்
டூ...”
அனின் அணத்து சல்ேளிலும் ளிப்தடும் ளிவு,
இப்ததிலிலும் ரி... ல்ன தடதடப்பு நீங்கி றுரளின்
கிழ்ச்சிக்கு ன்ணத் ரர் தடுத்திக் ேரண்டரள்.
ள்ளிக்கிக்ே உரி அகிலுடன் அந் ள்ளியும்
விடிந்து. அன் சரன்ணது தரன தத்துப் ததிணந்து தர்
393
யமீர
ரன்... புணர, ஷ்ன், ஸ்ரீனிரசன், ரம்சன், ரர வி
அன் மிே திக்கும் மூத் தத்திக்ேரபர்ேள் இண்டு மூன்று
தர் ற்றும் பின் வில் உர்தவியில் இருக்கும்
இண்டரருர்... அவ்ப!
அடர் க் ண் ஸ்லிம்ஃபிட் சூட்டில் ேணேம்பீரய்
ரன்றிணரன் சுந்த். ேரல்டன் ல்னர விரயப் தட்டில்
ங்ேண ரலித் ஷ்ரவின் ேங்ேப, அள் இப்தடி
அப்தடி ே விடரல் தற்றிக் ேரண்டிருந்ரன். திரும் ததிவு
சய்ப்தட்டு ரன ரற்றி ன்று அணத்தும் மிே
கிழ்ச்சிரய் டதற்நது.
உயி உன்ண உன்ண ந்ன்
ரழ்க்ே துரே
ற்கின்நன் ற்கின்நன்
இனில் புல் யில்
தரன ைரன இ
என்நரே ேடப்தர
உன்ண ரண்டி யும்
ன்ணரல் ரைண ைய்
முடிர முடிர
394
ர ேட்டது இம்
நிேழ்வுேள் முடிந்து ளி ந் தரது, ரர
இப்தரடன எலிக்ேவிட்டு இருயும் ேரஞ்சம் ேனரய்த்ரள்.
அப்தரடலின் யனட்டரண ரஸ் இச அள்
அபியித் வித்தில் அணரும் இறுக்ேம் பர்ந்து
இல்தரகிணர்.
“ணக்கு முன்ணரடி னவ் தண் ஆம்பிச்சிட்டு இன்னும்
ேல்ரம் தண்ர இருக்கீங்ே. ரன் தரரு வ்பவு ஃதரஸ்ட்”
ன்று ேரனத் தூக்கி விட்டுக் ேரண்டரன் சுந்த்.
அப்தர, லும் துவும் பிச்சண சய்ரர ன்று சற்று
உரரே இருந்ரன். ல்னபரே ந்ப்
பிச்சணயுமின்றி திரும் இனி டந்றிது.
சல்ச் சீரனின் எ ேன், மிே மிே ளிரய்,
ன்னுட இம் ேேரட்டி, மிே விரும்பிக் ேட்ட ழில்
ங்ேயின் னர்க் ேங்ேப ன்னுட ரழ்வுடன், ணம்
நிநந் கிழ்ச்சியுடன் பித்துக் ேரண்டரன்.
திரும் முடிந்து எரு ரம் ேடந்து தரயிருந்து.
எருரின் உனகுக்குள் ற்நர் ஊடுருவி ஈருடல் எருயிரகிப்
தரயிருந் கிழ்வு இருரின் முேங்ேளிலும் ளிப்தடரே
ரிந்து.
395
யமீர
அன் னப்த திநந்து த்துக் ேரண்டு தினர மூழ்கிப்
தரயிருந்ரன். சற்று த்துக்கு முன்பு ரன் ‘தரதி
சிடன்ஸ்’ சன்று திரும்பியிருந்ணர்.
ளிரட்டில் ன தரர்க்கும் பிள்பேளின்
தற்நரருக்ேரே கிக்கு ேடற்ேச் சரனயில் ம்தது
ேரடஜ்ேள் ேரண்ட அணத்து சதிேளும் கூடி எரு
குடியிருப்புப் தகுதி உருரக்கிக் ேரண்டிருந்ரன்.
அனுட ேணவுேள் விரதர ரக்கில் இல்னரல் ேரனத்திற்கு
மிேத் ரண அம்சங்ேப உள்படக்கிரே இருப்தக்
ேண்டு அள் விப்பின் உச்சத்துக்கு சன்நரள்.
அணத்தும் மிே வீணரே ஸ்டுடிர அதரர்ட்ன்ட்
தரன டிக்ேப்தட்டிருந்து. னேள் முடிடயும்
ருரயில் இருந்ண.
“இங்ே எரு ர் ன்சி கிளினிக், ட்ன்டிதரர்
யர்ஸ் ருத்து சதி ல்னரம் ற்தரடு தண்ணிருக்ேன்.”
“இது ஆக்சுனர யரிரட ரசண ரன். அங்ே
அம்ர ரம்த இபம் சுன றிப் தரய்ட்டரங்ே. இன்
ஸ்டட்ஸ் கிபம்பிணப்தர விக் அண்ர ரர்த்ன தரஸ்டிங்
ஆகியிருந்ரர். அப்தரத் னி விட்டுட்டுப் தரே ரம்த
ேஷ்டப்தட்டரன் யரி. இப்த இருக்ே ங்ேர் ணன்
அங்ேபரட திர்ேரனத்துக்ேரே அப்ரட் தரநது விர்க்ே
396
ர ேட்டது இம்
முடிரது. அதுக்ேரே அங்ேளுக்கு தத்ங்ே ன அக்ேந
இல்னன்னு டுத்துக்ே முடிரது இல்னர?” அன் தசு
இக்ேவும் நந்து தரர்த்திருந்ரள்.
‘ல்னரத்யும் ல்னர ஆங்கிள்ன இருந்தும் ரசிக்ே
இணரன ட்டும் ரன் முடியும்...’ ரசண ஏடிக்
ேரண்டிருந்து.
“இது முதிரர் இல்னம் கிடரது ஷ்ர! சீனிர்
சிட்டிசன்ஸ் தரதுேரப்தர யரப்பிர ங்ேபரட ரழ்வின் ேடசி
தடி அனுதவிச்சு ரக் கூடி இடர இருக்ேணும்னு ப்பரன்
தண்ணிணரம்...”
அன் சரல்தில் உள்ப உண் அளுக்குப் புரிந்து.
தமிருந்தும் துயின்றி னியில் ரடும் தில்
முதிர்ந்ர்ேளுக்கு, ேடற்ேந எட்டி அந்திருந்
இவ்விடம் நிச்சம் ம்ரண சிப்பிடரே இருக்கும் ன்ந
ரன்றிது. இனி விருக்கும் ேரனங்ேளில் தற்நரர்,
பிள்பேள் மீது திர்தரர்புேள் பர்த்துக் ேரள்து
ன்தல்னரம் டமுந சிக்ேல்ேப அதிேப்தடுத்தும் ன்றும்
ரன்றிது.
ன்னுட தற்நரர் மீது ந் திர்தரர்ப்பும் த்துக்
ேரள்பரணரய் ரழ்ந்திருப்தன், திர்ேரனத்தில் பிள்பேள்
397
யமீர
மீதும் வ்வி திர்தரர்ப்புேளும் த்துக் ேரள்ப ரட்டரன்
ன்ததும் மிேத் திண்ரய் புரிந்து.
அன் னப்த த்துக் ேரண்டு தினர ஆழ்ந்திருக்ே,
அள் அன் ேழுத்க் ேட்டிக் ேரண்டு அன் மீது
தடர்ந்திருந்ரள். ன்னுட கூந்ல் இ அன்
ேரதுக்குள் விட்டு குறுகுறுப்பூட்டிக் ேரண்டிருந்ரள்.
“உ ரங்ேப் தரந! னர இருக்ேனில்ன...” அன்
ர ேரதத் ரிந்து ேட்டி அக்ே முன்று
ேரண்டிருந்ரன்.
“இது ன்ணரட டம். ன்ணரட டம்ன ன தரர்க்ே
முடிர ரதிரி உங்ே சிஸ்டம்ன ரது சட்டப் சஞ்
தண்ணிடுன்..தரர்த்துேரங்ே...” ன்நரள் மிட்டனரய்.
“ரன் ன்ண டம்மி தரலீசர? ரந்து தரநதுக்கு. ஸ்த
யண்டர் இன்ஸ்டரல் தண்ணிருக்ேன்... ரிஞ்சுக்ேர...”
ன்நரன் ேத்ரே.
“... இ ந ன்கிட்ட ந்து சரல்றீங்ே. அ
தூக்கி முழுங்ேந சரப்ட்ர் ல்னரம் ணக்குத் ரியும்...”
“இப்தடி தசிட்டு இருந்ர ூஸ்ன ரது ேனந்து
குடுத்துடுன்...” சல்னரய் மிட்டிதடி மிேக் கூர்ரய்
ர ஆரய்ந்து ேரண்டிருந்ரன்.
398
ர ேட்டது இம்
“அந் ூஸ்ன அப்தடி ன்ணத்டர ேனந்து குடுத்?”
அள் முன்பு ப்தரர ேட்ட ேள்வி இப்தரது று
ரேத்தில் ேட்டரள். அக் ேண்டுேரள்பரல் னயில்
மும்முரய் இருந்னின் உடுேள்...
“ ேரட்..!” ன்று முணுமுணுத்ண.
“அரண தரர்த்ன்! னித்து தரட்டின்னு சரல்லிட்டு
இருந்ர் ேக்டர மூன்நரம் ேட்ட னர்ேப
சந்திச்சப்தர நிணச்சன்... ேப்தட்ட தம் ேரறி
இருக்கு... இ விடக் கூடரது...” சரல்லிக் ேரண்ட று
ர தரர்த்ன்...
“ஸ்....!” ன்நதடி த் ட்டிணரன்.
ம் க்கீல் தல் தண் தப்ளிக் லிடிேன்
விசரக்கு டுத்துகிட்டரங்ே. கூடி சீக்கிம் ஹிரிங்
இருக்கும். ள்பச்சரமி ரர்க் தண்ணிக் ேரடுத் தக்ேட்டு
ம்தர் ட்ச் ஆகுந அடிப்தடயின ேஸ் றுதடி ஏதன்
ஆகும்...” அனின் உற்சரேக் குனயும் முேத்தில் ரறி ரறி
ந்து தரண உர்வுேபயும் தடித்திருந்ள் புன்ணேத்துக்
ேரண்டரள்.
“அடுத் அதிடி ஆட்டம் ஆம்தம்...” ன்நதடி அனுக்கு
யஃத ேரடுத்ரள். அளின் உற்சரேத்தில் ன்ண
399
யமீர
நந்ன், தரர்த்துக் ேரண்டிருந் ன நிறுத்திவிட்டு
அப அப்தடி தூக்கி எரு சுற்று சுற்றி இநக்கி விட்டரன்.
“ரர் ேண்டது? துசரமி ரர அப்ரூர ரநப் தரந
விம் ரிஞ்சர ங்ேப்தர பின் ஆபிஸ் ன தட்ரல்
குண்டு அடிச்சரலும் அடிப்தரர்...” ன்நரன் சர் சரரரே.
அதிடி ஆட்டங்ேளுக்கு தஞ்சமில்னர அணது ரழ்ேயில்
அள் ன்ணயும் எரு அங்ேரே இத்துக் ேரண்டதில்
அன் அேகிழ்ந்து தரணரன். ன்னுட இம் மிே
விரும்பிக் ேட்டதும் சுகித்தும் அப ட்டு ன்ந
நிணவில் க்குருகிப் தரணரன்.
ன அடியில் ே நுத்து ர டுத்து,
அன் முேத்தின் முன்தரே இப்தடியும் அப்தடியுரே ஆட்டிணரள்.
“ய! ரன் கிப்ட் தண் ேவித் ரகுப்பு. உங்ே வீட்ன
இருந்து இத் ரன் அந் அசத்திலும் தூக்கிட்டு
ந்திர...?”
“இதிலிருந்து ரன் இன்னும் எரு ேவி கூட தடிக்ேன.
ண்டு தரும் சர்ந்து எ எரு ேவிரது
தடிக்ேனரர...?” அள் ஆசரேக் ேட்ே...
“அது ேரஞ்சம் ேஷ்டம். அத் திநந்ர ணசு...
‘ேரலித்துப் தரர்... ரழ்ந்து தரர்ன்னு’ டனரக் தசும்... ‘எரு
ேவி ேவி ரசிக்கிந அடட...ஆச்சர்க்குறி’ ன்னு
400
ர ேட்டது இம்
ேவி ழு சரல்லும்... அப்புநம் ‘ேவி ரசிக்குந
ேவி ேரஞ்சம் ரசித்துப் தரர்’ ன்னு ேஞ்சும்...” அன்
குலில் கிநக்ேம் ரிக்கு ரி கூடிக் ேரண்ட தரணது.
ன்னுட ரனில் புத்ம் புது விண்மீணரய்த் ரன்றி,
ன்னுட இத் ஆட்டிப் தடத்து, அள் ட்டு
ண்டும் ன்று ேட்ேச் சய்து, இன்று ேரய்
அன்தப் தரழிந்து ேரண்டிருந்ளின் அருேரயில் தி
ங்கிப் தரணரன்.
அன்த இது நிஜம்ரணர
ன் ரனில் புது விண்மீணர
ரக் ேட்டது இம்
உன்ணத் ரடர்ந்து தரே
ன்ண துணிச்ைல் அற்கு
ன்ண நந்து தரே...
அர்ேள் உனேம் நந்து எருரில் எருர் னயித்ணர்.
அர்ேளின் ரழ்வில் ரடர்ந்து விருக்கும் அதிடி
ஆட்டங்ேளில் ற்றிரே சூட, எரு எருர் டிக்
ேரண்ட இருக்கும் அந் இங்ேளின் அன்பும் ேரலும்
உந்துசக்திரய் விபங்கும் ன்தது அர்ேள் இருர் ட்டு
அறிந் ேசிம்.
401
யமீர
“இது தரனரரு இயில்ன...”
முற்றும்
402