Ra Ra Ma Entidaka

Merlapaka Murali
 బేడ్ రూమ్ లో నిద్రను మొక్కగా నాటితే చీక్టి తేమక్ు పెరిగిన క్లల పూలను
పూసుతుంది. క్ల అుంటే జీవితాని క్ునన కిటికీ- అలాగని ఎవరననది? ఫ్ారయిడ్?
లేక్ుుంటే హేవలాక్ ఎల్లీ స్. తనని ఇపపుడు ఎవరైనా హిపనటైజ్ చేసి, టరరన్స్ లోకి
నెటే స-తత ఏమడిగినా తసు చెపుబో యిేది ఒక్ పతరే- సు…జ…న….మనసులో మూడు
అరలోీ నూ నిుండి పో యి, మరో ఆలోచనక్ు తావపలేక్ుుండా చేసత ునన జీవి. జీవితుంలో
ఇపుటికే రుండక్షరాలను ఆక్రముంచుక్ునన ఆ ‘జీవి’ తో ఫస్ే నెైట్ క్ూడా జరిగిపో తే
మొతత ుం వామనదేవప డిలా ఆక్రముంచేసుక్ుుంట ుంది.

వామనదేవపడు పపలుంగుం క్దా- మరి స్త ీ లుంగుం వామన దేవి కాబో లు.
ఈలుంగభేద్ుం స్త ల
ీ ను ఎుంత హీనసిితి లోకి నెటే సిుంది- సిమోన్స దిబో వరూ
ీ , కౌత్ మలలీ ట్
లూ- ఇుంకా ఎుంద్రు పపడితే ఈపపరుష పరపుంచుం మారుత ుంది? లేక్ుుంటే తన మామ,
క్ూత రమీద్ అుంత అధికారుం చెలాయిస్ాతడా? ఆమె ఫస్ే నెైట్ కి క్ూడా ఈయనే
ముహూరత ుం నిరణ యిుంచాలా! ఇపపుడు ముంచి ముహూరత ుం లేద్ని ఫస్ే నెైట్ ని పో స్ే
పో న్స చేశాడు.

భోజనుం అుంటే వాయిదా వేసత విషయమా? జాసిినూ

ీ , మూన్స లలైటూ
ఎపపుడుంటే అపపుడొ స్త ాయా? గురజాడ క్నయశులకుం శతజయుంతి ఊత్వాలు
జరుగుత నన రోజులోీ క్ూడా ఇలాుంటి దారుణాలు ఎననన జరిగిపో త నానయి. లేక్ుుంటే
ఫసుేనెైట్ కి క్ూడా ముంచి ముహూరాతలూ, శాస్ాతాలు, గరాాదానుం ముంతారలు
ఏమటి?ఖరుుకాక్పో తే. మామా! నీలాుంటి మూరుుడికి అుంతతెలవెైన, అుంద్మెైన
అమాియి ఎలా పపటిేుంది? నిజుంగా నాకే పపటిేుందా….?

పాపుం ఉపశముంచుగాక్-మామ మీదే కోపుం అతత మీద్ చూపిుంచడుం ఏమీ

బరగాలేద్ు. ఇపపుడుకావాల్ుంది ఉపశమనాలు కాద్ు. అరజ ుంట గా సుజనతో
శయనిుంచడుం, వాతా్యనుడి కామసూతారలను క్ళ్ళ భరషలోకి తరుజమా చేసుక్ుని,
శరీరాలమీద్ రాసుకోవడుం. శ ుంగార పారవశయుం ఎలా వపుంట ుందో తను పూజాబేడి
ముఖుం చూసి తెలుసుక్ునానడు. తనక్ు ఆవిషయుంలో అ అలు క్ూడా తెలయవప.
తను ఎపపుడూ ఆడపిలీతో గడపలేద్ు. క్నీసుం బూ
ీ ఫిల్మి క్ూడా చూళ్ళళద్ు. కినీ్
రిపో ర్టే గురిుంచి వినడమే తపు చద్వలేద్ు.

యూనివరిిటీలో అపపుడపపుడూ దొ ుంగచాట గా బూ

ీ ఫిల్మి లు వేసుక్ుని
చూసతవాళ్ళళ సూ
ే డెుంట ్. అరవెై రూపాయలు అదేేక్టిే వీడియో కేసెట్ పతీ యర్ట
తెచుుకోవడానికి బద్ులు, ఆడబుుకి ఆడపిలీనే తెచుుకోవడుం బెటర్ట క్దా అని
రూమేిట జోక్ చేసత ుుండేవాడు. తను ఎపపుడూ అలాుంటి చీక్టి స్ాహస్ాలు
చేయలేద్ు. సుజనను బటే లేీ క్ుుండా ఊహిుంచుకోలేక్ పో వడానికి ఇదే కాణుం.

ఎదిగిన ఆడపిలీ అనాటమీ తెలయద్ు. మొనన పెళ్ళళరోజునే ఆడపిలీ బొ డుును

అుంత ద్గగ రగా చూడడుం పెళ్ళళ ప్టలమీద్ సుజన పటే చీర పక్కక్ు తొలగినపపుడు
అక్కడే తన చూపపలు అత క్ుకపో యాయి. మెడలో పూలద్ుండ వపననపపుడు
గులాబీ రేక్ుల పొ టరీుంలా క్నిపిుంచిన బొ డుు అక్షుంతలు పడినపపుడు పచుగినెన
పెైతలుంబరరలు చలేీ పపుడు బొ ుండు మలీ లా భ్రమ క్లగిుంచి, చివరికి హ ుంచుటూ
ే
పరద్క్షిణలు చేసత ు ననపపుడు బుంగారుపపషుుం లా విచుుక్ుుంది.

అక్కడి నుుంచి కిుంద్కి పటే చీర జరీ అుంచు చూపపలను జారనివవలేద్ు. ఈ కేళీ
క్విలాస్ానీన ఊహలకే పరిమతమా? ముహూరత ుం క్ుదిరి శోభ్నుంమ జరుగుత ుందా?
లేక్ ఈ జనికి ఇలా ఘోటక్ బరహిచారిలా- “వుంశీ…..వుంశీ” తలీ పిలవడుంతో నిద్రకాని
మగతకాని సిితిలో ముంచుం మీద్ అటూ ఇటూ దొ రీ ుత నన అతను లేచి
క్ూరుునానడు. అపపుడు టైమ్ ఉద్యుం పదిగుంటలలైుంది.

బుంగారు రుంగు ఎుండ కిటికీ నీడను బెడ్ ష్ట మీద్ అచచుతత తోుంది. పరహరీ
గోడక్ు ఆనుక్ుని వపనన కొబురిచెటే తల క్టిేుంగ్ చేసుక్ుననటీ కొముిలు కిటికీ మీద్
పరుచుక్ుని ఎరరటి పూలు ఎుంబరరయిడరీ వపనన ఆక్ు పచుటి పరదాలా గాలకి అటూ
ఇటూ ఊగుతోుంది.

మామూలుగా అయితే అుంత పొ దేేకేకవరక్ు అతడు పడుకోడు. కాని

ఇపపుడతనుకొతత పెళ్ళళకొడుక్ు. అయిద్ురోజుల కిరతమే నెలీ ూరు టౌనులోని ఓ సతరుంలో
సుజనతో అతని పెళ్ళళ జరిగిుంది. ఇద్ే రిదీ ఒకే ఊరు. మొతత ుం అయిద్ు వుంద్ల
గడపలునాన రుండే వీధులు ఆవీధిలీ ో సుజన ఇలుీుంటే , ఈవీధిలో అతని ఇలుీుంది.
ఈఇుంటి వరుండాలో నిలబడితే ఆఇుంటి కిచెన్స పొ గ గచటే ుం క్నిుుంసుతుంది.

ఇుంత ద్గగ రలో భరరాయభ్రత లునాన క్లుసుకోలేని విచితరమెైన పరిసి త లోీ

చిక్ుకక్ుపో యారు. పెళ్ళళ కాగానే శోభ్నానిన ఏరాుట చేశారు. తీరా ముహూరత ుం ద్గగ ర
పడిుంద్నగా సుజనక్ు ‘ఇబుుంది’ ఎద్ురయిుంది. ఆమూడు రోజులు వీలుకాలేద్ు క్నుక్
ద్గగ రీ ో ఏద్యినా ముంచి ముహూరత ుం వపుందేమో చూడమని పపరోహిత ణనన అడిగాడు
సుజన తుండిర సతయనారాయణ రావప.

ఆయనకి ఈ ముహూరాతలూ , జోయతిష్ాయలూ అుంటే తెగనమిక్ుం పుంచె

క్ుచుుళ్ళళ పో యడానికి కైనా పుంచాుంగుం చూసతరక్ుం. ద్గగ రీ ో ముంచి ముహూరాతలు
లేవనీ, ఖచిుతుంగా నెల తరవత ముహూరత ుం వపుంద్నీ, దానినే నిరణ యిుంచుకోమని
పపరోహిత డు చెపుడుంతో మరో ఆలోచనక్ు తావివవక్ుుండా, దానిన్స ఖారారు. చేశాడు.

పద్ధ తి పాటిుంచే రక్ుం గనుక్ ఆయన అలుీడిన పిలచి “ఇలా అయినుంద్ుక్ు

నాక్ూ బరధగానే వపుంది. ఆ ఈశవరుని సుంక్లాునిన కాద్నలేనము క్దా. మీ శోభ్నుం
కారయక్రమానిన వచేు నెల రుండవ తేదీకి నిరణ యిుంచాుం. శోభ్నుం అయిేయవరక్ు
భరరాయభ్రత లు వచేు నెల రుండవ తేదీకి నిరణ యిచాుం. శోభ్నుం అయిేయవరక్ు భరరయభ్రత లు
ఒకేయిుంటలీ వపుండడానికీ, క్లసి తిరగడానికీ, మాటరీడుకోవడానికి శాస్ాతాలు
ఒపపుకోవప. గనుక్ నీఇుంటలీ నువూవ, మా ఇుంటలీ సూజనా వపుండుండి. అదిగో ఆ
ముచుట అయిపో యాక్ ఆతరావత మీఇషే ుం. హానిమూన్స క్యినా వెళ్ళుండి-లేద్ూ
ఈపలలీ టూరులో అయిన గడపడుం” అని ఖరాఖుండిగా చెపాుడు.

విుంట నన వుంశీకి గచుంత లో ఎలకాకయ ఇరుక్ుకపో యినటీ ఊపిరాడలేద్ు.

నెలరోజులు మూహూరత ుం కోసుం ఎద్ురు చూడడముంటే క్నపడే చుంద్మామ చేతికి
దొ రక్క పో వడమే . కానీ అుంతక్ుంటే చేసతదీ ఏమీలేద్ు. భరరయ అయిన పతరయసిని
చూడను క్ూడా లేద్ు. అవపను! వాళ్ళళద్ే రూ లవర్ట్ సుంవత్రుం కిరతమే
యూనివరి్టీలో వాళ్ళ పరిచయుం చాలా గమితత గా జరిగిుంది. అపపుడతను
యూనివరిిటీలో ఎుం.ఏ. స్ో షియాలజీ ఫెైనలయర్ట చద్ువపత నానడు. ఓ తెలుగు
పొ ర ఫెసర్ట పో ర తా్హుంతో కొుంద్రు సూ
ే డెుంట ్ క్లసి ‘ లటరరీ సరికల్మ’ అనే స్ాహితీ
సుంసి ను ఏరాుట చేశారు. దానికి వుంశీ కారయద్రిి వెుంటనే ‘చలుం నవలోీ స్త ీ పాతర’ అనే
అుంశుం మీద్ ఓ ఆదివారుం స్ాయుంకాలుం మీటిుంగ్ ఏరాుట చేశారు.

యూనివరిిటీ ఆరుేు బరీక్ ఆడిట లరియుంలో నాలుగు గుండటలక్ు మీటిుంగ్

జరుగుత ుంద్నీ, అుంద్రూ రావాలనీ క్రపతారలు ముదిుంర చి యూనివరిిటీ అుంతా
పుంచారు. ఆదివారుం రానే వచిుుంది మూడుగుంటలకే నిరావహక్ులుంతా
ఆడిట లరియుంక్ు చేరుక్ునానరు.ఉపనాయసక్ులుంతా ఒకొకక్కరే రావడుం మొద్లు
పెటే రరు, రానిది సూ
ే డెుంటే్. మూడుముపాువయినా ఒక్క సూ
ే డెుంట్ క్ూడా అట
చూసిమ పాపాన పో లేద్ు. నిరావహక్ులక్ు చెమటలు పడుత నానయి. ఏుం చేయాలో
పాలుపో వడుంలేద్ు.

“వాయట్ హే పెుండ్? ఒక్కడూ రారేమటి? శోరతలేీ క్ుుండా మీటిుంగుఎలా నడపడుం?

”సుంసి అధయక్షుడు శరి నెరవస్ గా అడిగాడు. ” సూ

ే డెుంట్్ లో చాలాముంది
అడవిరాముడు బెన్స ఫిట్ ష్ో కి వెళ్ళళ పో యరని వారత . చెపతువాడికి వినేవాడెపపుడూ
లోక్ువే అనన స్ామెతను ఇపపుడయినా రివర్ట్ చేసుకోుండి” వుంశీ తనక్ు తెలసిన
ఆమెతోపాట కొద్రిన తీసుకొచేు ఏరాుట చేయ్ క్మాన్స కివక్” అని తొుంద్రపెటే శాడు.

” నేనా? నావలీ కాద్ు. సుజనది మాఊరే కాని, చిననపుట నుంచీ మదారస్

లోచుద్ువపక్ుుంది. ఆమెను పెుంచుక్ునన మదారసు పినిన ఇటీవలే చనిపో వడుంతో
ఇక్కడక్ు వచిు చేరిుంది. ఎపపుడో సుంవత్రుం కిరతుం మా ఊరి బస్ స్ాేుండులో ద్ూరుం
నుుంచి చూడడుం తపు ఎపపుడూ పలక్రిుంచిన పాపాన పో లేద్ు ఇక్కడ చేరాక్ క్ూడా
ఎద్ురుపడి ఒక్రి కొక్రు చూసుకోవడుంలేద్ు.” కానీ శరి వినలేద్ు. బలవుంతాన
హాసే ల్మ క్ు అతనిన తరిమాడు.

హాసే ల్మ గేట తీసుక్ుని లోపలకి వెళ్ళత ుంటే అతని కాళ్ళళ వణనకాయి. క్ళ్ళళ
బెైరీ ుక్మాియి. కానీ తమాయిుంచుక్ునానడు. సెుంటీర క్నపడగానే-”సుజన -
స్ో షియాలజీ ప్రవియస్-ఈమధేయ చేరిుంది. రూమ్ నెుంబరు పద్కొుండూ” అని గటిేగా
అరిచాడు. మరో నిముష్ానికి సుజన వచిుుంది. ఆమె రాగానే విజిటరిన చేతత ో
చూపిుంచాడు సెుంటీ.ర ఆమెను చూడగానే చినన జర్టక ఇచాుడతను.

పౌరణ మ రోజున సముద్రపప ఒడుున నిలబడి చూసతత నీళ్ళలోీ చేపపిలీ పొ లుసూ

మెరిసత వెనెనల లేత సువాసన తపు మరో ఆస్త తవుం లేనటే ఆక్ుల మధయ ముఖుం
చాటేసిన మొగల రేక్ూ స్ాయుంకాలుం పూట లోయలోకి యిుంకిపో యిే సుంద్యకాుంతీ,
ఆకాశుంలో ద్క్షిణుం నుుంచి ఉతత రానికి క్టిేన తోరణుం గాలకి ఎగిరప
ి ో త ననటే స్ాగే
పక్షులు గుుంపూ ఇలా చాలా గురచతచాుయి అతనికి.

ఆడపిలీ ఎుంత డిగినఫెైడ్ గా వపుండడానికి వీలుుందో అుంత డిగిన ఫెైడ్ గా

వపుంట ుందామె. చూడగానే ఏదో గౌరవుం భరవుం ఎద్ుటి వయకితలో గూడుక్టే క్ుపో త ుంది.
ఆమె అుంద్ుం క్ూడా ఆలాుంటిదే. మీద్పడి రకకయాయలనిపిుంచద్ు. పాదాలముుంద్ు
క్ూరుుని ఆరాధనతో చూసూ
త తనియతవుం అనుభ్విుం చాలనిపిసత ుుంది.
 అుంద్ుకే అతను భరష మరిచిపో యాడు. ఎవరననటే చూసూ
త ఆమె ద్గగ రికి
వచిు నిలబరడా ననరు పెగలేీ ద్ు. “మీరు అుంటూ ఆగిుంది. అపుటికి సరుేక్ునానడు.”నా
పతరు వుంశీ. స్ో షియాలజీ పెైన లయర్ట. మనది ఒకే ఊరు. అయినా పరిచయుం లేద్ు”
అనానడు.

“మమిలన ఎపపుడూ ఊరోీ చూసినటే గురుతలేదే”

” మీరు ఎపపుడు ఊరోీ వపనానరు గనుక్? మదారసులోనే వపుండి చుటే ుం చూపపగా

అపపుడపపుడూ వచేువాళ్ళళ, దిగువ వీధిలో మా ఇలుీ. మా నానన రామారావప.
రుండేళ్ళకిరతుం చనిపో యారు.

” ఆ గురచతచాురు?” ఇక్ ఫరవాలేద్నిపిుంచీ అవీ ఇవీ ఓ అయిద్ు

నిముష్ాలపాట మాటరీడి- అసలు విషయుం చెపాుడు.
“రాజకీయనాయక్ులకేకాద్ు-
మీక్ూజనుంపో గుచేసతబరధతపుడుంలేద్ననమాట.అడవిరాముడు ధాటికి చలుం
నిలబలేక్ పో యాడా?” అని నవివుంది. అతనూ ఆమెతో శురతి క్లపాడు. “అయితే
మీరళ్ళుండి. ఇపపుడు అుంద్రి ద్గగ రిక్ వెళ్ళళ చెపిు తీసుక్ురావడుం వీలుకాద్ు. కానీ
చినన టిక్
ర పతీ చేస్త ాను. మీ ఆడిట లరియుం నిుండిపో త ుంది” అుంది.

ఆటిక్
ర ఏమటల అతను అడగలేద్ు. ఆడిట లరియుం నిుండితే అదే చాలనుక్ుని
ఆమె ద్గగ ర సెలవప తీసుక్ుని వచేుశాడు. నిరావహక్ులుంతా ఆడిట లరియుం మెటీమీద్
నిలబడి జనుం కోసుం ఆతర తతో ఎద్ురు చూసుతనానరు.ఐద్ు నిముష్ాల తరావత ఓ
అమియిలగుుంపప లలైబర
ర ీవేపప నుుంచి అట కేసి రావడుం క్నిపిుంచిుంది. “ ” వాళ్ళుంతా
మీటిుంగ్ కేనా?” సుందేహుంగా అడిగాడు శరి. ” ఆ మా ఊరమియి పిలుచుకొస్ోత ుంది
కానీ ఆడిట లరియుం నిుండి పో త ుంద్న చెపిు- అదేమటి ఓ పదిముందిని మాతరమే
వేసుకొస్ోత ుంది” సవగతుంలా చెపాుడు వుంశీ.
 సుజన ఏమ మాటరీడుక్ుుండా అతనివేపప చూసి, పలక్రిుంపపగా నవివ
లోనికళ్ళళుంక్ూరుుుంది. “ఆ పదిముంద్యినా వచిునుంద్ుక్ు సుంతోషిుంచు. ఇపుటికే
నాలుగుననర కావస్ోత ుంది. మీటిుంగు మొద్లు పెటే దే ాుం” శరి హడావపడి చేసత ూ లోపలకి
లాకకళ్ళళడు. మీటిుంగ్ పారరుంభ్మెైుంది. మొద్టి వక్త ఉపనాయసుం మొద్లు పెటే రడు.
అదిగో అపపుడు పారరుంభ్మెైుంది. అబరుయిల వెలీ ువ. గుుంపపలు గుుంపపలుగా
అబరుయిలు వసూ
త నే వపనానరు. మరో పావపగుంటక్ు ఆడిట లరియుం నిుండిపో యిుంది.

వక్త లుంతా పూనక్ుం వచిునటీ మాటరీడారు. సూపర్ట పాీప్ అవపత ుంద్నుక్ునన

మీటిుంగ్ సూపర్ట డూపర్ట హిట్ అయిుంది. జనుం అుంతా వెళ్ళళపో త నానరు. ఇుంతకీ
సుజన పతీ చేసిన టిక్
ర ఏమటల తెలుసుకోవాలనన ఉతా్హుంతో వుంశీ గేట ద్గగ ర
నిలబడాుడు. ఆమె రాగానే థాుంక్్ చెపిు “ఇుంతకీ ఏుం మాయచేశారు? అని అడిగాడు.

“వెరీ సిుంపపల్మ- తెపో ుత్వాలకీ, జాతరీ కీ సూ

ే డెుంట్్ ఎుంద్ుకడతారు? మీ
పరిభరషలో చెపాులుంటే ‘క్లర్ట్’ కోసుం. ఆ క్లర్ట్ ఈ మీటిుంగ్ లోనూ వపనానయని
చెపుడానికి అమాియిలన వెుంటేసుక్ుని అలా మెన్స్ హాసే ళ్ళ గుుండా నడిచి ఇక్కడికి
చేరుక్ునానుం. మేుం ఎక్కడికి వెళ్ళత నానమో అబరుయిలక్ు తెలసతటటీ గటిేగా
మాటరీడుక్ునానుం. ద్టర్ల్మ” అని నవివ అక్కడి నుుంచి క్దిలుంది.

పౌరణ మ రోజున పుండు వెనెనలోీ బిరాీముందిర్ట కొసన నిలబడి నక్షతారలను

కోసుకొననటీ ఫ్లయాయడు అతను ఆమె నవపవను చూసి. ఇది జరిగిన నెలరోజులక్ు
జూనియరుీ స్నియరీ క్ు ఇచేు వేల డిక్ేరీ ఫుంక్షన్స జరిగిుంది. లాటరీలో ఐద్ు లక్షల
రూపాయలు వసతత ఏుం చేస్త ారో చెపాులని అమాియిలక్ు సరదాగా ఓ పరీక్ష పెటే రరు.

ప్రవియస్ అమాియిలు ఒకొకక్కరే డయాస్ మీద్క్ు వచిు చెబుత నానరు.

కొుంద్రు భ్రత ను కొనుక్ుకుంటరమనానరు. ఆ జవాబుకి హాలుంతా చపుటీ తో
మారోిగిుంది. ఓ అమాియి అయితే తనక్ు ఇషే మయిన క్ుక్కలన కొని
పెుంచుక్ుుంటరనుంది. ఈస్ారి చపుటీ మోోగాయి. చివరికి సుజన వుంత వచిుుంది. వుంశీ
ఆటనష న్స లోకి వచాుడు. ఆమె ఏుం చెబుత ుందో వినడానికి కాసత ుంత ముుంద్ుక్ు
వుంగాడు.

సుజన మెైక్ ముుంద్ు నిలబడి “ఆ డబుుతో పాయకట్ సెైజు భ్గవదీగ తలా శీరశీర
మహా పరస్ి ానానిన ముదిుంర చి పరతి వీధి మూలనా నిలబడి బెైబిల్మ లా అుంద్రికీ పుంచి
పెడతాను” అుంది. ఎవరూ చపుటీ చరచలేద్ు ఒక్క వుంశీ తపు.

నిశిబే ుంలోుంచి ద్ూసుకొసుతనన అభినుంద్నలాీ తన స్టీ ల క్ూరచునేుంతవరక్ు అతను

చాలా చపుటీ చరుసూ
త నే ఉనానడు. అదిగో ఆ క్షణుంలో అతను ఆమె పతరమలో
పడిపో యాడు. అయితే అతను అుంద్రి అబరుయిలాీ ఆమె వెుంటపడి విసిగిుంచలేద్ు.
క్ుళ్ళళజోక్ులు వేసత ూ ఆక్రిషుంచాలని పరయతినుంచలేద్ు.

ఆ రోజు నుుంచీ పరతి రాతీర ఆమెపటీ క్లుగుత ననభరవనలనీ, అలుీక్ుుంట నన

వెరరి ఊహల్లన, రాతిరని రుంగులమయుం చేసత ునన క్లల్లన- అనినటినీ రాయటుం
మొద్లుపెటే రడు. పిరపరేషన్స హాలడేస్ అయిపో యి రేపటినుుంచీ పరీక్షలు
మొద్లౌతాయనగా ఆరోజు స్ాయుంకాలుం ఆమె ద్గగ రక్ు వెళ్ళళడు.

కాఫ్ తాగుదామని కాయుంటీన్స కి ఆహావనిుంచాడు. కాయుంటీన్స లో కాఫ్ తాగాక్ తను

తీసుకొచిున రుండువుంద్ల పతజీల చచపపున ఉనన పదానలుగు ననట బుక్ుకలను ఆమె
ముుంద్ు ఉుంచాడు. “వేలడిక్ేరీ ఫుంక్షన్స రోజునుుంచీ మీమీద్ నాక్ునన పతరమనుంతా
ఇదిగోుండి ఈ సుదీరఘ లేఖలో మొరపెటే క్ునానను. మొతత ుం రుండువేల ఎనిమది వుంద్ల
పతజీలు అయాయి చద్ువపకోుండి- పరీక్షలు అయిపో యిన రోజున వస్ాతను. నా మీద్
మీ అభిపారయుం ఏమటల చెపుుండి.” అని కాసతపాగి –
“ఇనిన పపసత కాలు మోయలేరనుక్ుుంటరను హాసే ల్మ వరక్ూ తెచిుస్ాతను” అనానడు.
ఆమె వద్ే ననటీ తలాడిుంచి

“మోసుక్ుపో గలను” అుంది.

ఇక్ మరో మాట మాటరీడక్ుుండా అక్కడనుుంచి వచేుశాడు. ఖచిుతుంగా

పరీక్షలలైపో యిన చివరి రోజున హాసే ల్మ కి వెళ్ళళడు. ఇతని కోసమే వెయిట్ చేసత ునన
ఆమె మౌనుంగా అతనిన అనుసరిుంచిుంది. నిజమెైన పరీక్ష ఇపపుడే
మొద్లలైుంద్నుక్ునానడు. జీవితుంల మొద్టిస్ారి అతను టనష న్స అనుభ్విసుతనానడు.
ఇద్ే రూ కాయుంటిన్స చేరుక్ునానరు. స్టీ ల క్ూరుునానక్ అతనిన తధేక్ుంగా చూసుతనన
ఆమె ఒక్కస్ారిగా బరస్ే అయిపో యిుంది. క్నీనళ్ళళ వరద్లా తనునకొచాుయి. చుటూ
ే
ఉననవాళ్ళళ తమను గమనిసుతనానరైనా చూడక్ుుండా ఏడేుసిుంది.

అతను క్ుంగారు పడాుడు. ఎుంద్ుక్ు ఏడుసుతుందో తెలయని అతనికి ఎలా

సముదాయిుంచాలో క్ూడా తెలయడుం లేద్ు. తనని తాను క్ుంటలరల్మ చేసుకోడానికి
విఫలయతనుం చేసత ూ చెపిుుంది. “ఇుంతపతరమని ఇుంతటి అభిమానానిన తటే కోవడుం
స్ాధయమేనా? ఈ చినన గుుండె ఎనిన స్ారుీ రపరపలాడిుందో ఎలా చెపుగలను? మీ
ఉతత రుం చద్ువపతూ ఎనినస్ారుీ ఏడాునన ఎనినస్ారుీ నవావనన ఎనినస్ారుీ ననుననేను
సవపానలోీకి విసిరేసుక్ునాననన ఎనినస్ారుీ తనియతవుంతో ముడుచుక్ుపో యానన ఎలా
చెపుగలను? మమిలన చూడాలనన బలమెైన కోరకని అణుకోడానికి ఎుంతగా
ఏడాునన మీకలా వివరిుంచగలను? అక్షరాల అభిషతక్ుం అుంటే ఇదే కాబో లు మనస్ా
వాచా క్రిణా నేను మీదానిన అని చెపుడుం క్నాన నేను మీకేుం ఇవవగలను?

అపపుడు వుంశీ ఎలా ఫ్లయాయడో అతనే చెపులేడు. భరవోదేవగాల మద్య

వాళ్ళళద్ే రూ భరష మరచిపో యారు. ఆ క్షణాలోీ. ఆ తరువాత వుంశీ ఊరికి వచిు,
అుంతవరక్ు కౌలుదారులు చేసత ునన తను భ్ూమని తీసుక్ుని వయవస్ాయుం
పారరుంభిుంచాడు. అమె పెైనలయర్ట కి వచిుుంది. అపపుడపపుడూ ఇద్ే రూ
యూనివరిిటిలో క్లుసుక్ునేవాళ్ళళ. అమె పరీక్షలు రాశాక్, ఇక్ రుండు మూడు
రోజులోీ ఊరికి వసుతుంద్నగా అతను వెళ్ళళ హాసే ల్మ లో క్లశాడు.

“నాకుంత అనుంద్ుంగా వపుందో చెపులేను. ఇక్ నుుంచి ఇద్ే రుం ఒకే ఊరోీ వపుంటరుం.
మొనన సుండే ఊరికి వచిునపపుడు మా వరుండాలోుంచి చూసతత మీ ఇుంటిముుంద్ునుుండే
కొబురిచెటే క్నిపిుంచిుంది. అచుు నినున చూసినుంత ఆనుంద్ుం క్లగిుంద్నుకో. చెటే ని
, పపటే ని, భ్గవుంత డని ఎుంద్ుక్ు మొక్ుకతారో ఈ జనుం అనుక్ునేదానిన ఇనిన
రోజులు. కాని మనుం అరాధిుంచే వయకితకి సుంబుంధిుంచిుంది. ఏద్యినా అతని ఉనికినే
తెలయజేయడుంతో వాటిపటీ క్ూడా మనసు ఆరాధన మొద్లౌత ుంద్ని ఆ క్షణుంలో
అనిపిుంచిుంది. లేక్ుుంటే మీ ఇుంటి కొబురిచెటే చూసి అుంత అనుంద్పడడమేమటి?”
అుంది.

అతను నవపవతూ వపుండిపో వడుంతో తిరిగి అమె పారరుంభిుంచిుంది. ” ఇక్ నినున

చూడక్ుుండా ఒక్కక్షణుం వపుండలేను. మన పెళ్ళళ ఝామ్ మని తొుంద్రోీ జరిగిపో వాల.
మా నాననని మేనేజ్ చేసత పూచీ నీదే అయనుంత మూరుుడు . పరపుంచుంలో వపుండడు.
పుంచాుంగుం ఆయన ఆరో పారణుం. రాహుకాలుం, యమగుండుం, చూడుందే ఇుంటలీుంచి కాలు
క్ూడా బయటపెటేడు. జాతకాలూ, జోయతిషయుం వాసూ
త , స్ాుంపరదాయాలు – ఇలా
అనినటినీ అతిగా నముితాడు.

కాబటిే మనుం పతరముంచుక్ునానుం. పెళ్ళళ చేయుండుంటే అుంద్రి నాననలాగే

సుతారమూ అుంగీక్రిుంచడు. కాబటిే మనిద్ే రి జాతకాలూ బరహిుండుంగా వపనానయని
మనిద్ే రి పెళ్ళళచేసతత స్తా రాములాీ వపుంటరమని మన ఊరి అవధాని చెపతుటటీ , అరేుంజ్
చేయ్, మనిద్ే రుం పతరముంచుక్ుుంట నానమని బయటపడేలోగా యిది జరిగి పెళ్ళళ
అయిపో వాల. శుభ్సయ శీఘ్ోుం” అని ఊపిరి వద్లక్ుుండా ఏక్బిగిన చెపిుుంది.
 అమె చెపిునటేే వేయి రూపాయిలతో అవధానితో పని కానిుంచే శాడు.
పెళ్ళయిపో యిుంది.కానీ చిక్కుంతా ఫసుే నెైట్ ద్గగ రే వచిుుంది. ముహూరత ుం రోజున అలా
అయిపో వడుంతో నెల రోజులు వాయిదా పడిుంది. సతయనారాయణరావపకి మొతత ుం
నలుగురు అడపిలీ ులు. మగపిలీలు లేరు. సుజన చిననపిలీ. మగిలన ముగుగరికి
పెళ్ళళళ్ళళ అయిపో యాయి. వాళ్ళ వాళ్ళ కాపపరాలు వాళ్ళళ చేసుక్ుుంట నానడు
శోభ్నుం ఇలా వాయిదా పడటుంతో సుజన అక్కయయలు ముగుగరూ ఊరీ క్ు
బయలుదేరితే సతయనారయణరావప వాళ్ళను అపతశాడు

“శోభ్నుం ముచుటగా జరక్ుకుండా మీరు వెళ్ళడానికి వీలేీ ద్ు. పిలీలక్ు

చద్ువపపో త ుంద్ుంటే అలుీళ్ళతో పిలీలన పుంపతయుండి. రాక్రాక్ వచాురు. ఆ ముచుటర
తీరాకా నేనే సవయుంగా వచిు మమిలన దిగబెడతాను. చిననలుీడు ఒక్కడే. ఆ ఇుంటలీ
అడపిలీలలవరూ లేరు. ఉననద్ుంతా తల్లీ కొడుకే. అుంద్ువలీ ఈ శోభ్నుం గచడవుంతా
అడవాళ్ళ ముచుట గనుక్ మీరు కాలు క్ద్పటరనికిలేద్ు” అని ముగుగరు
క్ూత ళ్ళనూ బయలేేరనివవలేద్ు., అలుీళ్ళళ పిలీలన తీసుకొని ఎవరి ఊళ్ళక్ు వాళ్ళళ
వెళ్ళళపో యారు.

సుజన వుంశీల విహహుం అయాయక్ ఇుంత పరహసనుం గడిచిుంద్ననమాట.

“వుంశీ…వుంశీ” తల్లీ మళీళ పిలవడుంతో బద్ే కాననుంతా ఒుంటి నుుంచి విదిలుుక్ుని తన
రూమ్ తలుపప తెరిచాడు. ” నీకేదో ఉతత రుం వచిుఉనటీ ుందిరా” అని అమె ఓ పో సే ల్మ
ఎనవలప్ అుందిుంచిుంది. ఉతత రానిన అటూ ఇటూ తిపపుతూ తిరిగి తన గదిలోకి వచిు
ముంచుం మీద్ ఏటవాలుగా పడుక్ుని ఉతత రానిన చిుంచాడు. అక్షరాలను గురుతపటరేడు.
సుజన రాసిుంది. ఆవీధిలోుంచి ఈ వీధిలోకి ఉతత రమా అని అశురయపో తూ చద్వడుం
పారరుంభిుంచాడు.
 ” వుంశీ! మన శోభ్నానిన వచేునెల రుండో తేది నిరణ యిుంచారు. ఇది తెలసిన
వెుంటనే మా అక్కయయలు ముగుగరూ ననున అటపటిేుంచడుం పారరుంభిుంచారు. తమ
మరిది సరసుడెైతే ఫస్ే నెైట్ కోసుం అుంతకాలుం అగలేడనీ, ఒటిేద్ద్ే మి అయితేనే
ముహూరత ుం వచేువరక్ు ఎద్ురు చూస్ాతడని ఎగతాళ్ళ చేయడుం మొద్లుపెటే రరు. ఈ
సమయుంలో నాక్ూ, వాళ్ళకి మధయ మాటర మాటర పెరిగిుంది. మా వుంశీ ఎుంత గచపు
పతరమక్ుడో , అుంత సరసుడని నేననానను.

అయితే నానన పెటే ుంి చిన ముహూరత ుంలోపత లమీరు ఫస్ే నెైట్ జరుపపకోుండని
అనానరు. తాము నానన పక్షమే గనుక్ మనిద్ే రుం క్లుసుకోవడానికి క్ూడా వీలు
క్లుుంచరట. ఇలాుంటి సిేతిలో మనుం వాళ్ళ క్ళ్ళళ గపిు శోభ్నుం జరుపపకోవాలననది
పుందెుం. ఈ పుందెుంలో వాళ్ళళ నెగగ త
ి ే ఒక్ కోరిక్ కోరతారు. దానిన మనుం తీరాుల. మనుం
విజయుం స్ాధిసతత మనుం అడిగిుంది వాళ్ళళవావల. ఇలా మామధయ క్ుదిరిన ఛాలలుంజ్ ని
నువూవ ఒపపుక్ుుంటరవనన భ్రోస్ాలో సరేననానను. శాస్ాతాలు, పద్ే త లూ అుంటూ మా
నాననమనుం క్లుసుకోవడానికి గానీ, మాటరీడుకోవడానికి గానే అనుమతిుంచరు.
ఆయన.

ఇలాుంటి వాటిని ఎుంతగా పటిేుంచుక్ుుంటరరో నీక్ూ తెలుసు. అుంద్ువలీ అయనీన,

పుందెుం వేసిన మా ముగుగరు అక్కయయలనూ బో లాతకొటిేుంచి, మనుం ఫస్ే నెైట్
జరుపపకోవాల. దీనికి గడవపవచేు నెల రుండు కాబటిే నువేవ ఏదో మతలబుచేసి మనుం
క్లుసుక్ునే ఏరాుటీ చేయాల. ఇద్ుంతా నీతో చెపతు వీలులేక్ ఈవీధిలో వపనన నేను
ఆ వీధిలో వపుండే నీక్ు ఇలా పో సే ల్మ దావరా రాయభరరుం పుంపపత నానను. అుంటే నేనే
సిేతిలో వపనాననన ఊహిుంచు. ఈ ఛాలలుంజ్ గురిుంచి అలోచిసుతుంటే రాతిర నా ఎుం. ఫి.ల్మ.
రీసెరిు కి ఓ బరహిుండమెైన టరపిక్ తటిేుంది. అదేమటుంటే ” ఫసుేనెైట్ అుండ్ ఇట్్
రిపక్షన్ఠ
తీ ” అననది.
 స్త రీ తన జీవితుంలో మొద్టిస్ారి ఒక్ మగావాడి ఉదేక
ర ాల్లన, ఉదేవగాలన చూసతది
శోభ్నుం రోజే. అమాియిలక్ు ఓ కొతత జీవితానికి స్ాేరిేుంగ్ పాయిుంట్ శోభ్నమే. భ్రత
అయినవాడు ఎలాుంటివాడో తెలుసుక్ునేుంద్ుక్ు క్రేన్స రైజర్ట లాుంటిది ఫసుేనెైట్. తను
పపటిేన ఊరు, క్నన తలీ ద్ుండురలూ, సతనహిత లూ. వీరుంద్రిన వదిల కొతత వయకితలో, కొతత
జీవితానిన పారరుంభిుంచేుంద్ుక్ు మహాపరస్ి ానుం మొద్లయిేయది ఆరాతిర నుుంచే. తన
జీవితుం ముుంద్ు ముుంద్ు ఎలా గడుసుతుందో తెలపత టసుే శోభ్నుం. మొద్టి రాతిర అుంటే
కేవలుం సెకే్ కాద్ు క్దా. దానికీ ముుంద్ూ వెనకా చాలా వపుంటరయి.

అదిగో వాటిని రికారుు చేస్త ాను. అరిేక్ పరిసధ త

ి లూ, నెైతిక్ విలువలూ, మెుంటల్మ
ఇుంబరలన్స్ లూ, రక్రకాల కాుంపెీ క్ు్లూ ఇవనేన మొద్టిరాతిర ఎలా పరతిఫలస్ాతయో,
జీవితుంలో అవి క్లుుంచే పరభరవుం ఎలా వపుంట ుందో విశలీషిస్త ాను. రేపటినుుంచే నా దీసిసిక
శీరకారుం చుడతారు. నేను చిననపుట నుంచి మదారసులో వపుండడుంవలీ మన ఊరి
అమాియిల గురిుంచి ఏమీ తెలయద్ు. ఈ మధేయ వాళ్ళతో పరిచయాలు
పారరుంభ్మయాయయి. వీళ్ళనుంద్రిన ఫసుే నెైట్ మీద్ ఇుంటరూవూ చేస్త ాను.

వాళ్ళ శోభ్నుం రోజున ఏుం జరిగిుందో తెలుసుక్ుుంటరను. ఎలా వపుంది నా రీసెరిు

ఐడియా ? పాశాుతయ దేశాలోీనే స్త ల
రీ ు ఇలాుంటి వాటికి జవాబులు చెబుతారని ,
మనదేశుంలో చెపురని అుంట ుంటరరు. కానీ ఇది అబద్ే ుం. ఇలా అనుక్ుుంటూ మనమేదో
మనక్ు లేని గచపుతనానిన అపాదిుంచుక్ుుంటూ వపుంటరుం. లేద్ూ మన స్త ల
ర ను ఆ
కామెుంటీ తో, చిననబుచుుత ుంటరుం. కానీ ఒక్క విషయుం వుంశీ! బెడ్ రూమ్ ఎక్కడెైనా
ఒక్కటే. అమెరికాలో అయినా, ఇుండియాలోనెైనా మనిషి సవభరవుం ఒక్కటే.

అుంద్ుకే మన స్త ల
ీ ు తమ ఫస్ే నెైట్ ని గురిుంచి చెబుతారని అనుక్ుుంట నానను.
ఇక్ ఏమటి విశలష్ాలు? మా సిసేర్ట్ తో నేను చేసిన పుందెుంలో మనుం నెగగ ాల.
ముహూరాతనిక్ుంటే ముుంద్ుగానే ఎవరికి తెలయక్ుుండా మన శోభ్నుం ఝామ్ ఝామ్
అని జరగిపో వాల. భరరుం అుంతా నీదే. విష్ యూ బెస్ే ాఫ్ లక్—– యువర్ట్- సుజన”
ఉతత రుం అుంతా చద్ువపక్ునానక్ ” ఈ పుందానికి నేను ఒకే” అని గటిేగానే తనక్ు తానే
చెపపుక్ునానడు వుంశీ.

స్ాయుంకాలమెైుంది. సుంధయ కాుంతి సూరయకిరణాలు బరషష లతో లోకానికి ఎరుపపరుంగు

పూస్ోత ుంది.

సూరుయడు వెళ్ళత నన రథచకారలక్ు క్ుుంక్ుమధూళ్ళ పెైకగసినటే పడమటి కొుండలు

పరకాశీసుతనానయి. పచుటి పెైరీమీద్ గాల షికారు కొడుతోుంది. అలాుంటి సమయుంలో
సతయనారాయణారావపగారి ఇలుీ కాలుం గోడక్ు తగిలుంచిన పపరాతన తెైలవరణ
చితరపటుంలా వపుంట ుంది.

అది పాత బిలు ుంగ్. ఆయన తుండిర క్టిేుంచిుంది. ఇటీవల మరమిత లు

చేయిుంచారు. ముుంద్ు విశాలుంగా లాన్స వపుంట ుంది. ఆ తరువాత పెుంక్ులతో వేసిన
వరుండా, వెరైటీ కోసుం ఎరరటి ఆక్ులతో వేసిన పుందిరిలా క్నిపిసత ుుంది. లోన హాలుతో
క్లసి అయిద్ు గద్ులుుంటరయి. చివరన చాలా భరగుం ఖాళీగా వపుంది. ఆ తరువాత
పరహారి గోడ వపుంట ుంది. ఖాళీ భరగుంలో సిమెుంట గచుు వపుండడుంతో స్త ల
ీ ు
స్ాయుంకాలాలు అక్కడ క్ూరుుని బరతాఖానీ వేసత ుుంటరరు.

డాబరక్ు లేపలనుుంచే మెటీ నానయి. డాబరమీద్ రుండు గద్ులునానయి.

ఒక్దానిన సుజన వాడుక్ుుంటూ వపుంది.. రుండో దానిలో సతయనారయణగారి అమి
పరుంజోయతి వపుంట ుంది. అక్కడే బరతూ
ర మ్ వగైరా వపుండడుంతో ఆ ముసలామె ఎపపుడో
తపు కిుంద్క్ు దిగద్ు. ఆ స్ాయుంకాలుం ఎద్ురిుంటి నిరుపమను ఇుంటికి రమిని
క్బురుంపిన విషయుం గురుతకొచిు సుజన గదినుుంచి దొ డోీ కి వచిుుంది. పని మనిషి
సుబుులతో చెపిు పరహరీగోడ ద్గగ ర రుండు పతము క్ురీులు వేయిుంచిుంది.
 మరీ గటిేగా మాటరీడితే తపు వెనుక్నునన వరుండాలోీ క్ూరుునన వారికి
వినిుుంచద్ు. తనూ, నిరపమ హాయిగా మాటరీడుకోవచుని సుంత పిత చెుందిుంది. ఒక్
క్ురీులో క్ూరుుని ఆ వారుం వీకిీని తిరగేయస్ాగిుంది. వరుండాలో అమె అక్కయయలు
ముగుగరూ సననజాజుల ద్ుండలు క్డుత నానరు. సుజన అుంత ద్ూరుంలో ఒుంటరిగా
క్ూరోువడుంతో పెద్ేక్కయయ ఉమ పిలచిుంది.

” ఏమటే అుంత ఏకాుంతుంగా క్ూరుునానవ్? ఆడవాళ్ళ గాల స్ో క్క్ూడద్నా ఏమటి?

శోభ్నుం కోసుం అుంత అరాటపడిపో క్ు. మరిదిగారు జడుసుకోగలరు. ఇటొచిు క్ూరోు”

” ఇుంతకీ మన పుందానికి మీ శీరవారు ఒపపుక్ునానరా? లేక్ తన వలీ కాద్ని

చేత లలతశారా?”
ేత రుండో అక్క రమాదేవి అడిగిుంది.

” ఒపపుక్ుననటేే ఈ ఛాలలుంజ్ లో మేము నెగగడుం ఖాయుం. ముహూరాతనికి ముుందే

మమిలనుంద్రినీ బురిడీ కొటిేుంచి ఫసుేనెైట్ జరిపతసుక్ుుంటరుం”

“అుంటే మీ ఆయన ఏ క్షణుంలోనెైనా మాయారూపుంలో వచిు నినున

వాటేసుక్ుుంటరడుంటరవ్” చిననక్క హేమ అుంది.

“మరిదిగారిన చూసతత అలా అనిపిుంచడుంలేద్ు. శీరరామచుంద్ురడి చిననతముిడిలా

వపనానడు. అతని కాుండక్ుే సరిేఫికట్ లో క్ూడా “గుడ్” అనే వపుంది” ఉమ
ఉడికిుంచడానికి అలా అుంది.

“అవసరమెైతే ఆ శీరరాముడే శీరక్ షణ డిలా అవతరిుంచలేద్ూ. అలాగే మా వుంశీ

క్ూడా. మీరలా చూసూ
త వపుండుండి. గడువప లోపల అయన రాజక్ుమారిడిలా ద్రాజగా
ముంద్ు దావరుం గూుండా వచిు వెనక్ దారిగుుండా ననున ఎగరేసుక్ుపో తాడు”
“వెయిట్ అుండ్ స్—- ఎవరు గలుస్ాతరో? మమిలన బో లాత కొటిేుంచినా నాననను ఎవరూ
మోసుం చేయలేరు. శాస్ాతర ా లన ఔపో సనపటిేన ఆయన ద్గగ ర మీ వుంశీ అటలు స్ాగవప.
మేమూ వేయిక్ళ్ళతో కాపలా కాస్ాతుం” ఛాలలుంజిుంగ్ గా అుంది.

” ఇలా రావే, సననజాజుల ద్ుండక్టరేుం. నువూవ పెటే కో. శోభ్నుం కాని

కొతత పెళ్ళళక్ూత రివి క్దా. వీటివాసన ఆ వీధిలోకి పాకితేనయినా మీ వారికి ఇన్స్
ఫిరేషన్స వసుతుందేమో” హేమ పిలచిుంది.

“అలాుంటి అవసరుం లేద్ులే. నా చిటికనవేలు చూసత మా వుంశీ శ ుంగారుంలో

శివాలలతితపో గలడు” అుంటూ సుజన అక్కడికి వచిు సననజాజుల ద్ుండలో కొుంత
భరగానిన త ుంచి తలలో పెటే క్ుుంది. తిరిగి వచిు తన క్ురీులో క్ూరుుుంటూ వపుండగా
నిరుపమ వచిుుంది.

అమెకి పాతికేళ్ళళుంటరయి. నుందితిమనన అమె ముక్ుకనీ, ద్ూరజ టీ అమె పెద్వపల్లన

అలీ స్ాని పెద్ేన అమె క్ళ్ళనీ, శీరనాధుడు అమె వక్షసత లానిన, చేమక్ూర వేుంక్టక్వి
అమె నడుమునీ, ముద్ుేపళ్ని అమె బఘ్నానీన తయారుచేసినటే అద్ుాతుంగా
వపుంట ుంది.

“రా నిరుపమా! నీ కోసమే చూసుతనానను ” సుజన అపాయయుంగా పిలచి క్ురీులో

క్ూరోుబెటే ుంి ది.

“తీరిగగ ా రమిని క్బురు పెటే రవ్! ఏమటి విశలష్ాలు ?”

” బో ర్ట కొడుతోుంది. సరదాగా నీతో కాలక్షేపుం చేదే ామని”

“కొతత పెళ్ళళక్ూత రికి బో ర్ట కొటే డమేమటి? ఎవరయినా పలక్రిసతత ఊహలు

చెదిరిపో యాయని చీవాటీ పెటే సిితిలో వపుండాల నువపవ ”
“అుంత చిననపిలీను కాద్నుక్ుుంటర నేను. అది సరేగానీ ఇుంటలీ మీవారు వపనానరా?”

“లేరు,. టౌనుకి వెళ్ళళరు. ఏదో మీటిుంగ్ వపుంద్ని. లాసుే బస్ కి కాని రారు”

అమె భ్రత ఆనుంద్ ఆ ఊరులో వి.డి.ఓ.గా పనిచేసత ునానడు. నెలీ ూరికి పక్కనునన
పలలీ టూరు సవుంత ఊరు. ఆరు నెలలకిరతుం టరరన్స్ ఫర్ట మీద్ ఆ ఊరచచాురు.

“అయితే రాతిర తొమిదిటివరక్ు మనుం మాటరీడుకోవచుు. అననటీ , నువపవ

బరగా డరస్ చేసుక్ుుంటరవప నిరుపమా! రోజూ చూసుతుంటరను క్దా- చక్కగా ముస్ాతభెై
క్నిపిస్త ావ్. చాలా ముంది అడపిలీలక్ు డరస్ సెన్స్ వపుండద్ు. మడ్ సమిర్ట లో బరీక్
శారీ క్టే కొని మాయటీనకి వెళ్ళళ స్త ల
ీ ునానరు. థియిేటర్ట ద్గగ రికి వెళ్ళళసరికి చెమటతో
తడిసిముద్ే యిపో తారు.

మరికొుంద్రయితే తెలీటి చీర కిుంద్ ముద్ురురుంగు లుంగాలు వేసుక్ుుంటరరు.

దీుంతో కిుంది భరగుం ఒక్ రుంగులోనూ, పెై భరగుం తెలీగా వపుండి చూడడానికి బరడ్ గా
వపుంట ుంది. ఇుంకొుంద్రయితే ఎరరటి చీరమీద్ నలీ టి జాకట్ వేసుక్ుని అచుు డి. ఎుం.క.
జుండా క్రరలా క్నిపిస్త ారు. తేళ్ళనూ, జరరలన ఒుంటికి అతికిుంచుక్ుననటే కొుంద్రు తెలీటి
జాకట్ కిుంద్ నలీ టి బరరలు వేసుక్ుుంటరరు”

“నిజమే కాని నేను చెపిుుంది డరసు్లు వపుండీ ఎలా డరస్ చేసుకోవాలో తెలయనివాళ్ళ
గురుుంచి”

“పతద్రక్ుం కాక్పో తే అమాయక్తవుం, ఆడపిలీలక్ు ఈడు రాగానే తలీ ద్ుండురలు

సుంకేళ్ళను తగిలుంచేస్త ారు. బయటక్ు వెళ్ళళ నలుగురిలో తిరగని అమాియిలక్ు వీటి
గురిుంచి యిేుం తెలుస్ాతయి? ఫసుేనెైట్ న ఏుం జరుగుత ుందో తెలయని అడపిలీలు
క్ూడా చాలాముందే వపనానరు. దీనికి బెసే ు ఎగాజుంపపల్మ మా ఊరులో పెద్రాయుడిగారి
అమాియి రాధ ” సుజనక్ు ఇుంటస
ర ే ు ఎక్ుకవెైుంది.
తన రీసెరిు టరపిక్ క్ు ఉపయోగపడే విషయుం క్నుక్ ” ఎవరా రాధ?” అని అడిగిుంది.

“మా ఊరిలో ఏకైక్ మోత బరి పెద్రాయుడు. ఊరిలోని ముపాుతిక్భరగుం

భ్ూములు అయనవే. అుంద్రిక్ుంటే తామే ఎక్ుకవనన అహుంభరవుం వారికి బరగానే
వపుండేది. దీుంతో ఇరుగుపొ రుగువారితో క్ూడా కోీజ్ గా వపుండేవాళ్ళళ కారు. ఎవరిుంటికి
వచేువాళ్ళళ కారు. ఎవరూ వాళ్ళళుంటికి వెళ్ళళవాళ్ళళ కాద్ు. ఒక్కమాటలో చెపాులుంటే
వాళ్ళక్ు స్ో షల్మ లలైఫ్ ఉుండేది కాద్ు. రాయుడికి ఒక్తే క్ూత రు. పతరు రాధ, చాలా
అుంద్ుంగా పాలలో ముుంచినటీ తెలీగా, ద్ుండపపబొ మిలా ఉుండేది. పదో తరగతిలోనే
చద్ువప అపిుంచేశారు.

రజసవల అయిన సుంవత్రానిక్లాీ పెళ్ళళచేశారు.

ఫసుేనెైట్ గది లోకి వెళ్ళడానికి ససతమరా ఒపపుకోలేద్ు రాధ. ” ఆ కొతత వయకితతో

నేను గదిలోకి వెళ్ళను. బూచాడిగా పెద్ే పెద్ే మీస్ాలు- ఆ హిపిుకారపప-సూది రుంథారలాీ
చినన చినన క్ళ్ళళ అయనున చూసుతుంటే భ్యమేస్త ో ుంది. గదిలో ఒుంటరిగా వపుంటే-
అయన ననున గచుంత నులమ చుంపతసతత – ఓమోి దేవపడో ” ఓమోి నేను వెళ్ళను
దేవపడో ” అుంటూ మొరాయిుంచిుంది.

గదిలో అయన నినున చుంపడని తల్లీ ద్ుండిర చెపిునా వినలేద్ు. అుంతక్ుంటే ముంచి
ఎలా చెపాులో వాళ్ళకి అరి ుం కావడుం లేద్ు. శోభ్నుం రోజున పెళ్ళళకొడుక్ు చుంపతస్త ారని
బెదిరిపో త నన ఆ పిలీ ఆమాయక్తావనిన ఎలా పో గచటరేలో తెలయడుంలేద్ు. ఇద్ుంతా
గమనిసుతనన అమె భరమి రుంగీ ుంలోకి దిగిుంది.

మనవరాలన ద్గగ రికి పిలచి “ఏమటే ఆ భ్యుం పిచిు మొహమా, గదిలో అయన
నినున చుంపడు, క్నీసుం కొటే డుక్ూడా. మీనానన మీ అమిని చుంపతశాడా ? లేదే-
నీకుంద్ుక్ు భ్యుం? గదిలో మహా అయితే ఆ అబరుయి నినున ముద్ుేలు
పెటే క్ుుంటరడేమో, అుంతే—– శోభ్నుం అుంటే ముద్ుేలు పెటే కోవడమే. అుంతక్ుముంచి
నినేనమెైనా చేే్సతత గటిేగా అరువ్. మేముంతా ఈహాలోీనే గదా పడుక్ునేది” అని బుజజ గిుంచి
చెపిుుంది.

“అుంతేనుంటరవా?” ”

అవపనే. ముద్ుే తపు మరేదానికి నినున ముటే కోడే”

“అలా అయితేనే వెళ్తాను” ఇద్ుంతా పెళ్ళళకొడుక్ు చాట నుుంచి వినానడు.

రాధ అమాయక్తవుం అతనికి అరే మెైుంది. ముద్ుేలు తపు మరేమీ

పెటే కోక్ుుండా ఎలా మేనేజ్ చేయాలా అని ఆలోచనలో పడాుడు. గదిలోకి వెళ్ళళ వెయిట్
చేసత ుుండగా రాధ పాలగాీసుతో పరవేశిుంచిుంది. ఏడుపపకి క్ుందిపో యి ముంద్రామొగగ లీ ా
అయిపో యిన అమె బుగగ లని చూసూ
త లోనికి అహావనిుంచాడు. ముంచుంమీద్
క్ూరోుబెటే రడు. పాలు తాగి మీద్కి ఒరగబో త నన అతనిన ద్ూరుంగా నెటే సిుంది.

“ఏమటలా మీద్పడిపో తావ్? నువపవ ననున ముద్ుే పెటే క్ుుంటరవని మాతరమే

బరమి చెపిుుంది. అుంతక్ుముంచి ఏమెైనాచేసతత నేను బరమిను పిలుస్ాతను జాగరతత”
అుంటూ ఏడుపప క్లగలసిన గచుంత తో హెచురిుంచిుంది.

అతనికి సమసయ పూరితగా అరి మెైుంది. ఆ సమసయను ఎలా పరిషకరిుంచాలో క్ూడా

తటిేుంది.

“నేనూ అుంతక్ుంటే ఏమీ చేయను. కేవలుం ముద్ుేలే పెటే క్ుుంటరను. ముద్ే ుంటే ఏ
అవయవుంతో ఆ అవయవానిన తాక్డమే క్దా. ఫర్ట ఎగాజుంపపల్మ – నీ చేత లన నా
కాళ్ీ తో తాక్లేను క్దా. పెద్వపలన పెద్వపలతో, క్ళ్ీ ను క్ళ్ీ తో సు శిుంచటమే ముద్ే ుంటే.
అుంతుంక్టేముంచి ఏుం చేసినా నువపవ బరమిని పిలువ్” అనానడు.
ఆ లాజిక్ కి ఆమె క్నివన్స్ అయిుంది.

ఇక్ ఆగలేద్ు అతను. తన క్ళ్ీ తో ఆమె క్ళ్ీ ను తాకాడు. ముక్ుకతో ఆమె

ముక్ుకను రుదాేడు. పెద్వపలతో పెద్వపలమీద్ అదాేడు. ఇలా క్ళ్ళతో మొద్లుపెటే న
ి
అతను ఎక్కడో ఆగాడో ఊహిుంచు. అలా రాధ ఫసుేనెైట్ జరిగిపో యిుంది” అుంతవరక్ు
చెపిు నవవస్ాగిుంది నిరుపమ.

సుజన ఆమెతో శ తి క్లపిుంది. ” ఆ రాధ మొగుడు ఎవరో గానీ గచపు చత రుడిలా

వపనానడే. లేక్ుుంటే అలాుంటి అమాియిని చినన లాజిక్ తో దారిలో పెటేగలగేవాడా”
సుజన బలవుంతుంగా నవావపపక్ుుంటూ అుంది.

“అది సరేగానీ…. నీ శోభ్నుం వాయిదా పడిుంద్ట క్దా – ఎవరో చెపాురు” నిరుపమ

తను విననది నిజమా కాదా అని తెలుసుకోవటరనికి అడిగిుంది.

“అవపను. సరిగగ ా ముహూరత ుం సమయానికి నేను ‘అవపటరఫ్ ది డో ర్ట్’. ఆ తరావత

ముంచి ముహూరత ుం లేద్ని నేల రోజులు వాయిదా వేశారు మా నానన.

అసలు ఆడపిలీక్ు ఈ మూడు రోజుల తతుంగుంతోనే డిపెరషన్స మొద్లవపత ుంది. తన

ఇష్ాేయిష్ాేలనీన క్ూడా వేరే విషయాలపెై ఆధారపడి వపనానయని ఆడపిలీక్ు
తెలసిపో త ుంది.

మనుష లే కాక్ుుండా పరక్ తి సెైతుం తన మీద్ పెతతనుం చెలాయిసూ

త వపుంద్ని
అరే మయిపో త ుంది.

ఉదాహరణక్ు ఓ రోజు ఇుంటిలీపాదీ సినిమాక్ు వెళ్ీ ళలని అనుక్ుుందాుం. ఆమె

క్ూడా ఎుంతో ఉతా్హుంతో బయలేేరుతూ వపుంట ుంది. కానీ సడన్స గా ఇషే ుంలేని అతిథి
అరే రాతిర వచిునటీ మూల క్ూరుుుంట ుంది. ఇలాుంటి సమయుంలో సినిమాక్ు
రాక్ూడద్నీ, ఈ మూడురోజులూ ఇుంటి బయటే వపుండాలనీ చెపిు, వరుండాలో చాపవేసి
సెపరేట్ గా చెుంబూ, గాీసూ యిచిు అుంద్రూ వెళ్ళీపో తారు. ఆమె బిక్ుకబిక్ుకముంటూ
ఒుంటరిగా తనని క్ుంటలరల్మ చేసత ునన పరక్ తిని తిటే క్ుుంటూ వపుండిపో త ుంది.”

“నిజమే – మనుం ఈ సుంఘ్ుం చేతిలో కీలుబొ మిలుం. ఆక్ల మన క్డుపపలోనే

వేసినా , అది తీరే పదారాేలనీన బయటే వపుంటరయి. మనుం అుంతా ఎవరో వెనక్ నుుంచి
చెపిుసూ
త వపుంటే నటిసత ుుంటరుం. అుంద్ుకే మనవ జీవితుం ఒక్ నాటక్ుం. అుంటరరు. ఈ
నాటకానికి సూతరధారి ఎవరో తెలుస్ా? డబుు – అది కావాలనుక్ుుంటే మనలన
నవివసుతుంది. ఏడిపిుంచాలనుక్ుుంటే ఏడిపిసత ుుంది. ఈ పాఠుం నేనెపపుడు నేరుుక్ునాననన
తెలుస్ా? నా ఫసుేనెైట్ రోజున”సుజన ఎగజ యిట్ మెుంట్ తో తూలుంది.

వెద్క్బో యిన తీగ కాలకి తగిలనటీ ఆమె ఉకికరిబికికరయిుంది. ఫసుేనెైట్ గురిుంచి

తాను అడగాలనుక్ుుంటూ వపుండగానే నిరుపమ ఆ టరపిక్ ఎతత డుం గమితత గా వపుంది
ఆమెకి. “నీ ఫసుేనెైట్ రోజునా! ఏుం జరిగిుంది?”

“అద్ుంతా ఓ తమాష్ా”

” ఆఁ – ఏుం జరిగిుందో చెపువా?”

“చెపుక్ తపుదా! ఎపపుడో – మూడు సుంవత్రాల నాటి సుంగతి తలుచుక్ుుంటూుంటే

ఏదో నిననన మొననన జరిగినటీ గా వపుంట ుంది” సుజన క్ురీులో సరుేక్ుని క్ూరుుుంది.

నిరుపమ ఆ జాాపకాలనినటినీ మనసు పొ రలోీుంచి బయటికి లాగినటీ అటూ

యిటూ క్దిల చెపుటుం పారరుంభిుంచిుంది. “నాక్ు అపపుడు ఇరవయ్ రుండేళ్ళళ. ఉమెన్స్
కాలేజీలో డిగరీ పూరిత చేశాను ప్జీ చెయయలనిపిుంచలేద్ు. చద్ువప బో ర్ట కొటేేసిుంది.
చద్ువప బో ర్ట కొటిేుంద్ుంటే మరేదో కావాలనిపిసత ూ వపుంద్ననమాట. ఏదో తెలయని
ఆరాటుం పారరుంభ్మయిుంది. ఇదీ అని చెపులేను గానీ జీవితుంలో ఏదో మారుు
కావాలని కోరుక్ుుంటలుంది మనసు.

ఎవరితోనన గాఢుంగా మాటరేడాలని, అతని కోసుం ఎద్ురు చూడాలనీ,

పిుండివుంటలు తినిపిుంచాలనీ, వెనెనలోీ ఆరుబయట ముంచుంమీద్ క్ూరుుని క్బురుీ
చెపాులనిపిస్త ో ుంది. ఎుం. ఏ చద్వటరనికి ఆరిేక్రీతాయ క్ూడా క్షే ుం కావడుంతో మా
నాననక్ూడా ననున బలవుంతుం చేయలేద్ు. అమాి నాననలక్ు -నేను, మా అననయయ
సుంతానుం. మా పొ లుంకాక్ మరో అయిద్ు ఎక్రాలు ల్లజుక్ు తీసుక్ుని వయవస్ాయుం
చేసత ునానడు వాడు, వయవస్ాయమే మాక్ు వ తిత . ముంచి సుంబుంధుం వచిుుంద్ని మొద్ట
మా అననయయకి పెళ్ళీ చేస్ారు.

మా వదిన కాపపరానికి వచిుుంది ఆమె నాక్ుంటే రుండేళ్ళళ చిననది. బరగా

క్లుపపగోలుగా వపుండేది. మా ఇుంటలీ ముుంద్ు వరుండాకాక్ రుండే గద్ులు. మొద్టి గది
మా అననయాయవాళ్ళ
ీ వాడుక్ునేవాళ్ళ
ీ . వాళ్ళీ ద్ేరీన చూసుతుంటే నా బరధ మరిుంత
ఎక్ుకవెైుంది. చూడక్ూడద్నక్ునాన వాళ్ీ సుంస్ారాలు క్ళ్ీ బడేవి. వినక్ూడద్నుక్ునాన
వాళ్ీ మాటలు వినపడేవి. అలాుంటి సమయాలోీ శరీరముంతా తీయగా మూలేగది.
రాతిరళ్ీ ళ అయితే మరీ ఘోరుం.

బెడ్ రూమో
ీ వాళ్ళీ ద్ేరూ పడుక్ునేవాళ్ళ
ీ . నేనూ, అమాి,నానాన వరుండాలో పడక్లు
వేసుక్ునేవాళ్ీ ుం. అమాి, నానాన ఏదో లోకాభిరామాయణుం మాటరీడుత నాన నా
చెవపలుమాతరుం బెడ్ రూమ్ తలుపపలక్ు వేలాడుత ుండేవి. గుసగుసలూ, నవపవలూ
తరావత లలైట్ ఆరిపో యిేది. ఇక్ నా అవసి వరణ నాతీతుం.

కొబురి ఆక్ుల మధయ వేలాడుతూ క్నిపిుంచే చుంద్రవుంక్ నా యవవనానిన

మేలకకలేు కొరడా కొసలా అనిపిుంచేది. నా అవయవాలోీ ద్ూరి అలీ రిపెటే గాల ఎవరో
పుంపిన పరణయ రాయబరరానిననాక్ు వినిపిసత ుననటేే వపుండేది. నేను పడుక్ునన
నులక్ముంచుం కోరకలన రేపత ముంతారల పలీ కిలా తోచేది. అుంతలో గదిలో లలైట వెలగేది.
తలుపప కొదిేగా తెరుచుక్ునేది.

వదిన తలమాతరుం బయటపెటే ి మేము నిద్రపో యామో లేదో నని పరికిుంచి

చూసతది. అపుటి ఆమె ముఖుంలో క్నిపిుంచే చెమట బిుంద్ువపలు ఆ మసక్ వెనెనలోీ
పగడుం రాయిమీద్ ఆరబెటే న
ి ముతాయలాీ క్నిపిుంచేవి. నాక్ుంటే రుండేళ్ీ ళ చిననద్యిన
ఆమె అుంత సుఖపడిపో వడుం చూసుతుంటే ఈరషూలాుంటిది తేలుకొుండెలా లేచిుంది. ఇుంటలీ
మొద్ట ఆడపిలీలకి పెళ్ళీచేయాలని పెద్ేలు ఎుంద్ుక్ుంటరరో నాక్పపుడు అరే మయిుంది.
ఇదిగో ఇలాుంటి సమయుంలో నాకో పెళ్ళీ సుంబుంధుం వచిుుంది.

పెళ్ళీకొడుక్ు పతరు ఆనుంద్. మా పక్క వూరే. ఇుంద్ుక్ూరు పతటలో వి. డి. ఓ.

ముుంద్ూ వెనకా ఎవరూ లేరు. శుక్రవారుంరోజు పెళ్ళీచూపపల కొసుతననటీ అతని
ద్గగ రునుంచి వరత మానుం అుందిుంది. నాక్ు అపుట నుంచీ కాలు ఓ ద్గగ ర నిలువలేద్ు. ఏ
చేసత ునాన ఏదో అలజడి ననున వూపతయడుం పారరుంభిుంచిుంది. క్ళ్ళ
ీ మూసుక్ుుంటే చాలు
ఏదో అసుషే మెైన రూపుం నామీద్ వాలపో త ననటేీ వపుంది.

స్ాయుంకాలుం కాలవగటీ ుంట నడుసుతుంటే ఎవరో నా పెైటచెుంగును వెనక్ నుుంచి

లాగుత నన భ్రమ క్లుగుతోుంది. స్ాననుం చేయడానికి బటే లనీన విపపుత ుంటే ఎవరో
దొ ుంగచాట గా చూసుతనన భరవనే గుబులు పపటిేస్త ో ుంది. ఇరవెై మూడేళ్ీ యవవనుం
ఇుంద్రజాలుం ఇద్ుంతానని సరిపెటే క్ునానను. శుక్రవారుం రానే వచిుుంది.

ఆ రోజే నానాన, అననయాయ కోరుే పనిమీద్ నెలీ ూరు వెళ్ీ ళల్ వచిుుంది. “మీరే ఎలానన
మేనేజ్ చేసెయయుండి. ఈ వాయిదా విషయము మరిచిపో యి శుక్రవారుం వస్ాతనుంటే
సరేననానను” అని నానన వెళ్ళీపో యాడు.

ఇుంటలీ నేనూ, అమాి, వదినా మగిలాుం.

స్ాయుంకాలుం నాలుగుగుంటల పారుంతాన పెళ్ళీకొడుక్ు ఒక్కడే వచాుడు. స్ాధారణుంగా
పెళ్ళీ చూపపలక్ు ఇద్ే రు ముగుగరు ఫెరుండ్్ ను తీసుక్ుని వస్ాతరు. ఇదేమటి? ఈయన
ఒక్కరే వచాురని అనుక్ునానను.

ఈజీగా తయారయిేయ కేసరి చేసిుంది మా వదిన. కేసరితోపాట వడులూ కాలుుంది.

టిఫినీ ు అయాయక్ కాఫ్ నేనే ఎతత కళ్ళీ ఇచాును.

కాఫ్ గాీసును చేతిలోకి తీసుక్ుని ‘ముంచినీళ్ళ

ీ ’ అని అడిగాను.

మరచక్స్ారి ననున నిుంపాదిగా చూసతుంద్ుకే ననున ముంచినీళ్ళ

ీ తెమిని ఆయన
పపరమాయిుంచాడని గరహిుంచాను. ముంచినీళ్ళ
ీ తీసుకళ్ళీ ఇచాును. అలా మా పెళ్ళీ
చూపపలు జరిగాయి. పరతేయకిుంచి చూసినటీ కాక్ుుండా ఏదో కాజువల్మ గా చూసినటీ
అనిపిుంచిుంది మా వదిన. ఇద్ుంతా ఆమె ఐడియానే.

టిఫినీ ు అయాయక్ “మీక్ు బో ర్ట కొడుతూ వపుంద్నుక్ుుంటర. అలా వెళ్ళీ మా పొ లుం

చూసిరుండి. మా నిరూపమ మీక్ు తోడుగా వసుతుంది” అని అతనితో చెపిుుంది వదిన.

“అలానే”

తలుపపచాట న నిలబడి ఇద్ుంతా వినన నాక్ు గుుండె జలుీముంది. అతనితో

క్లసి వెళ్ళడుం యిేదో బెరుక్ుగానూ, థిల
ర ీ ుంగ్ గానూ వపుంది. ఇద్ే రుం బయలుదేరాుం.
దొ డదారి
ిు గుుండా పొ లాలోీకి పరవేశిుంచాుం నేను ముుంద్ూ, అతను వెనుకా. రోజూ చూసత
స్ాయుంకాలమే అయనా ఆరోజు కొతత గా వపననటీ వపుంది నాక్ు.

పచుటి పొ లాల మీద్నుుంచి పెైకగురుత నన గువవలు భ్ూదేవి కాలకి వపనన

వెుండిమువవలు గాలకి వూగుత ననటీ క్నిపిుంచాయి, ఆకాశుం లోని తెలీటిమచులు
రలుీద్ుబుులాీ వపనానయి. సూరయకిరణాలు వేలాడదీసిన క్నకాుంబరాల ద్ుండలాీ
అనిపిుంచాయి. ఇలాుంటపపుడు సుంబరషణను నడిపిుంచడుం చాలాక్షే ుం గుుండెలీ ో
రక్రకాల భరవనలు గచుంత లో సపత సవరాలను పలకిసత ునానయి.

అుంద్ుకే ఇలాుంటపపుడు మాటక్ుంట పాటే వసుతుంది. క్ూల్లలు పనుంతా ముగిుంచుక్ుని

పొ లాలగటీ బడి నడుసూ
త పాటలు ఎుంద్ుక్ు పాడతారో నాక్పపుడు అరే మెైుంది.

“మీ వూరు బరవపుంది” అనానడు అతను.

“ఊఁ” అనానను. అుంతక్ుముంచి మాటరీడలేక్పో యాను.

“మీరు అుంతక్ుంటే చాలా బరవపనానరు”

రక్త ముంతా నా బుగగ లీ ోకి ఎగజిమిుంది! నా బుగగ లీ ోుంచి ఎరుపప సూరయకాుంతిలో

పో టీపడుత ననటీ నిపిుంచిుంది.

“మీక్ు నేను నచాునా?” పరతి మగాడూ టనష న్స తో ఎద్ురు చూసత పరశన అది.

అుంద్ుకే ఏమీ ఆలసయుం చేయక్ుుండా అతనివుంక్ చూసి నవావను.

“అుంటే నచాునననమాట” అతను రిల్లఫ్ గా ఫ్లవడుం తెలుసూ

త నే వపుంది.

మా మాటలక్ు స్ుడ్ బేక్

ర ర్ట లాగా అడుువచిుుంది. కాలవ దాట తూ అతను తూల
పడబో యాడు. అనాలోచితుంగానే ఠక్ుకన చేయి అుందిుంచాను. నా చేతి ఆసరాతో
నిలదొ క్ుకక్ునానడు. నా చేయి వద్లక్ుుండానే కాలవ దాటరడు. అపపుడు
నేనేమెైపో యానన నాకిపుటికీ గురేత. వూరేక్ుల మధయ నా శరీరానిన వలేత సినటీ
పపలకిుంతలాుంటికి ఒళ్ళుంతా పాకినటీ నాకిపుటికీ జాాపక్మే.

తిరిగి నడక్ స్ాగిుంచాుం. మా పొ లాలక్ు క్ుంచెలాగా రైలేవ టరరక్ వపుంది. అక్కడి కళ్ళీ
వుంతెనకిుంద్ నిలబడాుుం.
“ఇదిగోుండి – ఇవే మా పొ లాలు” అనానడు.

ఆయన వుంతెనలాలేద్ు. మన కోసుం దేవతలు వేసిన పుందిరిలా వపుంది” అనానడు.

నేను చిననగా నవావడు.

“మీ నవపవ ఎుంత బరవపుందో తెలుస్ా?” పౌరణ మరోజున ముంచు శిఖరుంమీద్ ఒుంటరిగా
నిలబడి వపననపపుడు ఆకాశుంలోని మలలీ పూలవాన క్ురిసతత ఎలా వపుంట ుందో అలా
వపుంది” అనానడు.

సిగగ ుతో ముఖాననుంతా ఎరుపప చేసుక్ునానను. అతని చూపపలు ననున

తడుముత ననటేీ వపుంది. నాక్ు బటే లులేని చోటీ అతను నాలుక్తో అద్ుేత ననటేీ
వపుంది నాక్ు. ఇక్ అక్కడ వపుండడుం స్ాధయుం కాద్నిపిుంచి

‘రుండి! వెళ్దాుం’అనానను.

ఏవో రుండు మూడు పొ డి మాటలతో ఇలుీ చేరుక్ునానుం. అపుటికి బసు్ టైమెైుంది.

అతనిని స్ాగనుంపిసత ూ నేనూ, వదిన గేట ద్గగ ర కొచాుుం.

“ఉుండుండి శక్ునుం బరగా లేనటీ ుంది. నీళ్ళ

ీ తీసుకొస్ాతను” అని చెపిు వదిన
లోపలకళ్ళీ ుంది.

అలా అతనిన ఊరక్నే వీధిలో నిలబెటేడుం బరగుుంద్నిపిుంచి “ఏమెైనా

మరిచిపో యారేమో చూసుకోుండి” అనానడు.

నేను క్ుంగారుగా “ఏమటి?” అని అడిగాను.

“మనసు” అనానడు నా ముుంద్ుక్ు జరిగి చిననగా.

అుంతలో వదిన వచిుుంది. అతను నీళ్ీ తాగి “వెళ్ీ లస్ాతనుండి”అని బయలుదేరాడు.

వీధి మలుపప తిరిగేవరక్ూ అక్కడే వపుంది, ఆ తరావత లోపలకి వచాుుం.

“పొ లాలవెుంబడి షికారు కళ్ళీరుక్దా! ఏుం మాటరీడుక్ునానరు?” అనడిగిుంది వదిన.

“ఏవో రుండు మూడుమాటలు.”

“మీ ఇద్ే రికీ ఏకాుంతుం క్లుుంచడానికే అలా పుంపిుంచాను. పెళ్ళీకి ముుంద్ు ఎుంతో
కొుంత పరిచయముుంటేనే ఎద్ుటి వయకితమీద్ ఆక్రషణ పపడుత ుంది. రుండు నిమష్ాలు
పెళ్ళీ చూపపలోీ గురుతుంచుకోవడానికీ, నెమరు వేసుకోవడానికీ ఏుం వపుంట ుంది?అుంద్ుకే
పెళ్ళీచూపపలోీ ఇద్ే రికీ ఏకాుంతుం క్లుుంచాల. వాళ్ళీ ద్ేరిమధాయ ఏదో జరిగినపపుడే ఇద్ే రూ
పెళ్లీ పపుడా అని ఎద్ురు చూస్ాతరు. రుండు నిమష్ాల పరిచయమే అయినా రుండు
జనిల అనుబుంధుంలా తోసుతుంది.

కానీ చాలా ఇళ్ీ లోీ యిలాుంటివి అనుమతిుంచరు. అుంద్ుకే పెళ్ీనాన

అమాియిలో కానీ, అబరుయిలో కానీ ఉత ్క్త వపుండద్ు. ఏదో యిది తపుని
తతుంగుంలా అనిపిసత ుుంది. వయసులో చిననదే అయినా బురరలో పెద్ేద్నిపిుంచిుంది మా
వదిన. ఆమె చెపిుుంది. అక్షరాలా నిజుం. మేుం అలా షికారుకళ్ీ డుంవలీ మా ఇద్ే రిమధాయ
ఏద్ ఆక్రషణ పపటిేుంది. నాక్యితే మేుం షికారు కళ్ీ డుం పరతిక్షణమూ గురుత వచేుది.

తల వుంచుక్ుని ఇలుీ ఊడుసుతుంటే నిశిబే ుంగా నా వెనుకే అతను వచిు బొ డోీ

దో పపక్ునన పెైటకొుంగును లాగినటేీ వపుండేది. ముుంగిటీ ల ముగుగలు పెడుత ుంటే వెనకే
వచిు నా క్ళ్ీ ను మూసినటేీ త ళ్ళీ పడేదానిన. బరవిలోుంచి నీళ్ళ
ీ తోడుత ననపపుడు
అతను నా ఎద్ురుగా నిలబడి నీళ్ళ
ీ పో యమని దో సిల పటిేనటేీ ఊహిుంచేదానిన.
 రాతిర చుంద్రవుంక్ కిుంద్ పడుక్ుననపపుడు అతను మా నడుుం మడతలోీ
ముతాయలను క్ుమిరిుంచి చక్కలగిుంతలు పెటే న
ి టేీ భ్రముంచే దానిన. కాలవ
దాట త ననపపుడు అతను చేయిపటే కోవడుం గురుతవసతత ఇక్ ఏ పనీ చేయాలనిపిుంచేది
కాద్ు. రక్త ముంతా దేనికోసమో శరీరుంలో పరద్క్షిణలు చేసతది. ఎద్ అుంతా బరువపగా
శ ుంగార పరబుంధానిన అక్కడ ఒతత క్ుననటీ అనిపిుంచేది.

క్ళ్ళళ మరో లోక్ుంలో తెరుచుక్ుని ఊహల పటే చీరక్ు క్లల జరీ అుంచును
నేసతవి. ఇట నుుంచి రుండు ఉతత రాలు అట వెళ్ళడుం- అట నుుంచి రుండు జాబులు ఇట
రావడుంత పెళ్ళళ ఫిక్్యిపో యిుంది. నా ఆనుందానికి అవధులేీ క్ుుండా పో యిుంది. చాలా
రోజులునుంచే పెళ్ళళ హడావపడి మొద్లయిుంది. నెలీ ూరులోని ఓ సతరుంలో పెళ్ళళ. ఆ రోజు
స్ాయుంతరుం నాలుగు గుంటలక్లాీ మేము నెలీ ూరుక్ు చేరుక్ునానుం.

సతరుంలోని ఓ గదిలో మకాుం. అతనిన చూడాలనన బలమెైన కోరిక్ నేను

క్టే క్ునన పటే చీరక్ుంటే బరువపగా తయారయిుంది. కానీ వీలుపడలేద్ు. రాతిర
పదిగుంటలపపుడు ఆయనిన నలుగు పెటేడానికి పెళ్ళళ పుందిటీ లకి తీసుకొచాురు.
అపపుడు చూశాను. ఏదో ఆతీియభరవుం జీవితుంలో మొద్టిస్ారిగా ఫ్లయాయను.
తెలీవారుజామున మూడు గుంటలకి పెళ్ళళ. పెళ్ళళ ప్టలమీద్ క్ూరుుననపపుడు
మధయలో ఆయన “ఏదీ నా మనసు? పెళ్ళళపుందిటీ ల తిరిగి ఇచేుస్ాతననానవ్ అని
అడిగాడు.

“ఈరాతిరకి శోభ్నుం గదిలో తమలపాక్ు చిలక్తో చుటిే ఇచేుస్ాతనెీ ుండి” అనానను.

“ఈ పెళ్ళళ పుందిరి కాస్ాత పటే ముంచుం అయిపో యి, ఆహుత ుంలతా అద్ శయమెైపో తే
బరవపుండు” అనానడు.
 “ఎవరు మాయమెైపో యినా మన పెళ్ళళ జరిపిసత ునన పపరోహిత డు మాతరుం
అద్ శయుం కాడు. ద్క్షిణ ఇచేుదాకా క్ద్లడు” ఇలా మేమద్ే రుం పెళ్ళీపుందిరిలోుంచే
మాటరీడడుం మొద్లుపెటే రుం. మేమద్ే రుం కొతత వాళ్ళుం కామనన ఫ్లుంగ్. పెళ్ళళచూపపలోీ
మా మధయ జరిగిన రుండు మూడు సుంఘ్టనలవలీ ఆ భరవుం క్లగిుంద్నుక్ుుంటరను.

మా వదినక్ు మనసులోనే థాుంక్్ చెపపుక్ునానను. మధాయహనుం

భోజనాలయాయక్ బుంధువపలుంతా వెళ్ళళపో యారు. నానన, అమి, అననయయ, వదినలు
మొద్టిరాతిర ఏరాుటీ చూడడానికి మా వూరు చేరుక్ునానరు. రాతిర ఏడుగుంటల
పారుంతాన మేము సతరుం నుుంచి వూరికి కారులో బయలేేరాుం. నేనూ, ఆనుంద్ వెనక్ స్టీ ల
క్ూరుునానుం. డరయినర్ట పక్కన మా చినాననన క్ూరుునానడు.

కారు నెలీ ూరు టౌన్స దాటి శివారీ లో ఆగిుంది. అుంద్రుం కాఫ్లు తాగాుం. కాఫ్ తాగుత ుంటే
“నీ ఎుంగిల కాఫ్ తాగాలనిపిస్త ో ుంది” అనానడు ఆనుంద్.

మా చినాననన విుంటరడేమోనని క్ళ్ళతోనే ఆయనవేపప చూపిుంచాను. నిజానికి

అుంత సరసుడయిన భ్రత దొ రక్డుం నా అద్ షే మని మనసు ఆనుంద్ుంతో
గుంత లేస్త ో ుంది. కారు తిరిగి బయలేేరిుంది. దానిలోని చినన లలైట్ తపు చుటూ
ే చీక్టి.
గాల కొతత జుంటను చూడడానిక్ననటీ లోనికీ ద్ూసుకొచేుస్ోత ుంది.

“ఈ కారులో అనవసరుంగా ఒక్ట ుంది” అనానడు ఆనుంద్ చిననగా.

“మా చినాననాన?”

“కాద్ు- మధయలో వెలుగుత నన లలైట్.”

అది లేక్ుుంటే ఏుం చేసతవాడో ఊహిుంచుక్ుుంటేనే ఐస్ ముక్కల మధయ నా గుుండెను

వపుంచినటీ యిుంది. లలైట్ ను కొుంచెుంసతపటికి మరిచిపో యినటీ నానడు. అతని వేళ్ళళ
ఎక్కడెక్కడో క్ద్ులుత నానయి. కానీ అతనికి నా పటే చీర తపు మరేమీ
తగలడుంలేద్ు. అతని అవసి చూసుతుంటే నాక్ు నవవవస్ోత ుంది. కారు మా ఊరిని
సమీపిస్త ో ుంది.

“మీ చినాననాన, డరయివర్ట మాయమెైపో యి, ఈకారు ఇలానే పో త ుంటే ఎుంత

బరవపుండో ” అనానడు.

“కారు ఇలానే పో తే బుంగాళ్ళఖాతుంలో పడిపో త ుంది” అనానను నవపవతూ.

అుంతలో కారు ఆగిుంది. క్ల ఏదో చెదిరినటీ నిపిుంచిుంది. “అమాి నిరుపమా!

మీరిద్ేరూ వెళ్ళళ విఘ్ననశవరుడికి మొక్ుకక్ు రుండి” చినాననన చెపుడుంతో నేను
పరిసరాలను గమనిుంచాను. మేుం విఘ్ననశవరుడి గుడి ద్గగ రికి వచాుుం. మా పారుంతుంలో
ఆ గుడి చాలా ఫతమస్. ఎవరు ఏ పని చేయాలనాన ఆ దేవపడికి మొద్ట
మొకాకల్ుందే. చినాననన కారు ద్గగ రే వపుండిపో యాడు.

నేనూ, ఆనుంద్ గుడి ద్గగ రికి వెళ్ళళుం. మమిలన చూడగానే పూజారి

ఆహావనిుంచాడు. హారతి ఇచాుడు. “మూడు పరద్క్షిణలు చేయుండమాి.” గుడిముుందే
లలైట వపుండడుంవలీ వెనుక్ భరగముంతా చీక్టిగా వపుంది. గుడి అుంతా నాక్ు
పరిచయమెైన సి లుం కావడుంవలీ నేనే ముుంద్ు నడిచాను. గుడి వెనకిక వచాును.
మసక్ చీక్టిలో అడుగులేసత ునానను. అదిగో అపపుడు పడిుంది ఆనుంద్ చేయి నా
నడుుంమీద్. కోరిక్నుంతా పిడికిలగా చేసినటీ అక్కడ గటిేగా అదిమాడు.

అలానే నిలబడిపో యాను. ఒుంటలీని నరాలనీన నడుుం ద్గగ రే కేుందీక్

ర తమెైనటీ
జలుీముంది. అక్కడ మొద్లలైన సుంచలనుం శరీరానిన ఊపపతోుంది. అతడు వెనుక్నుుంచే
నామీద్ వాల, తన పెద్వపలన నా పెద్వపలపెై అదిమ పెటే రడు. యుగాలుగా
ఘ్నీభ్విుంచిన విరహుం అపపుడే ద్రవీక్రిుంచడుం మొద్లుపెటే ినటీ తడి మొద్లలైుంది.
 అతని చేయి అక్కడనుుంచి కిుంద్క్ు దిగుత ుంటే అపపుడు మేలకకనానను.
సుతారుంగా అతని చేతిని విడిపిుంచుక్ుని ముుంద్ుక్ు నడిచాను. ఒక్క పరద్క్షిణతోనే
సరిపెటే శాను. పూజారికి క్ూడా విషయుం అరి మెైుందో ఏమో బలవుంతుం చేయలేద్ు.
తిరిగి కారు బయలుదేరిుంది. ఇుంటికొచేుసరికి ఎనిమదెైుంది. బరగా అలసటగా
వపుంద్నిపిుంచి గదిలోకి వెళ్ళీ అలా నడుుం వాలాును.

భోజనాలు పారరుంభ్మయాయయి. బుంధువపల వేళ్ళకోళ్ళలతో, సుంభరషణలతో

హడావపడిగా వపుంది. అపపుడపపుడు వూరోీని స్త ల
ీ ు వచిు పెళ్ళళక్ూత రి అలుంక్రణతో
వపనన ననున చూసి వెళ్ళత నానరు.

మా అమి వచిు “భోజనానికి లేవవే” అుంటే అలసటనుంతా పక్కక్ునెటే ి లేచాను.

ననున ఎగాదిగా చూసుతనన అమి క్ుంగారుగా “వడాుణుం ఎక్కడే” అని అడిగిుంది.

నా గుుండెలీ ో పెద్ే బుండరాయి పడు టే అదిరిపో యాను. ఆుందో ళ్నతో నా

నడుుంవేపప చూసుక్ునానను.వడాుణుం లేద్ు. ఎక్కడో పడిపో యిుంది.క్షణుంలో ఈ వారత
అుంతా పాకిపో యిుంది. వడిు సుతనన వాళ్ళళక్ూడా చేషేలుడిగి నిలుచుుండిపో వడుంతో
భోజనాలు ఆగిపో యాయి. భోజనుం చేసత ుననవాళ్ళళ అుంతటితో సరిపెటే క్ుని లేచేశారు.

ఆక్ల, నిద్ర, అలసట అనీన ఎగిరిపో యాయి నాక్ు. అటూ ఇటూ వెద్ుక్ుకుంటూ
ముుంద్ు గదిలోకి వచాును. శోభ్నుం కోసుం దానిన ఏరాుట చేసినటీ నానరు.
మలలీ పూల ద్ుండలు ముంచుం నాలుగు వేపపలనుుంచీ కిుంద్క్ు జారాురు. బెడ్ మీద్ుంతా
మలలీ పూలు పరిచారు. అుంతా సవయుంగా జరిగివపుంటే మరో గుంటక్ు ఫస్ే నెైట్
మొద్లయిేయది. ఇది జరిగిన తరావత భోజనాలు తిరిగి పారరుంభ్ుం కాలేద్ు ఎవరి క్యినా
ఆక్లేసక్దా.
తత అుంద్రూ అలా డీప్ ష్ాక్ లో పడిపో యారు.
నా క్ళ్ళలోీ నీళ్ళళ.మా అమి ఏఢుపప లుంకిుంచుక్ుుంది, “అది మనదికాదే- జాగరతతగా
వపుండముంటే నా మాట ఖాతరు చేశావా? ఇపపుడు పెద్రాయుడికి ఏుం చెపుముంటరవే”
అుంటూ శోకాలు పారరుంభిుంచిుంది.0

ఆ వడాుణుం మాదికాద్ు- మా ఊరోీని మోత బరి పెద్రాయుడి భరరయది. మొతత ుం

పాతిక్ సవరుీ, అుంటే దాదాపప ఎనభెైవేల రూపాయలు దానిన తిరిగి ఇచేు స్ోత మత
మాక్ులేద్ు. నాక్ు తెలయక్ుుండానే ఏడుపప తనునకొచిుుంది. క్షణుంలో ఈవారత ఇలీ ుంతా
పాకిపో యిుంది. పెళ్ళీక్ళ్ మాయమెై పతరతక్ళ్ వచేుసిుంది. మా నానన అయితే ఈ
విషయుం వినగానే సు హ తపిు పడిపో యాడు. వరుండాలో పడుకోబెటే ,ి గుుండెను
మరే నుం చేశాక్ గానీ లేవలేద్ు.

అుంతవరక్ూ చిననపిలీలా ఆనుంద్ుంతో గుంతిన మా ఇలుీ ఠక్ుకన

అవిటిదెైపో యినటీ నిశిబే ుం పతరుక్ుపో యిుంది. ఎవరి ముఖుంలోనూ క్తిత వేట క్ు
నెతత రు చుక్కలేద్ు. అుంతా బరవపుంటేనే మనిషి ఏ మాతరుం గాడి తపిునా మనిషి
క్ుదేలలైపో తాడు. జలుబు చేసినా మనుం భ్రిుంచలేుం. ఆతి విశావస్ానిన కోలోుతాుం.
మనుం తపు పరపుంచముంతా బరవపననటీ బరధపడిపో తాుం. అలాుంటిది స్ాియికి ముంచిన
వసుతవపను పో గచటే క్ుుంటే ఎలా వపుంట ుందో అలా తయారయిుంది

మా ఇలీ ుంతా. అుంతవరక్ు అుంత ముంచివాడితో పెళ్ళళ అయినుంద్ుక్ు సుంతోషుంతో

ఉకికరి బికికరి అవపత నన నాలో క్ూడా ద్ుుఃఖుం సుళ్ళళ తిరుగుతోుంది. ఈ పెళ్ళళ
జరక్ుకుండా వపుంటే ఈ విష్ాద్ుం జరిగి వపుండద్ు క్దా. ఈ పెళ్లళుంద్ుక్ు జరిగిుందిరా
భ్గవుంత డా అనుక్ుుంటూ ఓ మూల మాసిపో యిన బటే లమూటలా
క్ూరుుుండిపో యాను.

ఈ పెళ్ళీ జరగడానికి పరధాన కారణమెైన మా వదినని తిటే క్ునానను. జాణ

కాబటేే అలా పెళ్ళళ చూపపలోత అతని వెుంట వెళ్ళనునన ఐడియా ఇచిుుంద్ని
తిటే క్ునానను. ఇుంతకీ వడాుణుం ఎక్కడ పో యిుందో ఎుంత గిుంజుక్ునాన తటే డుంలేద్ు.
కారులో సతరుం నుుంచి బయలేేరాక్ నెలీ ూరులో ఓ టీ బుంక్ ద్గగ ర ఆగాుం. ఆ తరావత
గుడి ద్గగ ర దిగాుం. ఈ రుండు చోటేీ పడిపో యిే అవకాశుం వపుంది.

అది తెలుసుక్ునన అననయయ అదే కారులో నెలీ ూరు బయలేేరాడు. నానన,

మరో నలుగురు లాుంతరుీ తీసుక్ుని కాల నడక్న వెళ్ళళరు. అుంద్రుం వాళ్ళకోసుం
చూసూ
త ఏడుసుతనానుం. ఎవరిక్యినా శోభ్నుం మాట గురుత వచుుుంటే ఒటే .
పెళ్ళళకొడుక్ును పటిేుంచుక్ునన నాధుడు లేడు

పెళ్ళళపుందిటీ ల నానా జోక్ లు వేసిన అతను యిుంత బరధలో ఒక్కస్ారయినా వచిు

పలక్రిుంచలేద్ు. దాుంతో అతని మీద్ నాక్ు విపరీతమయిన కోపమూ, అసహయమూ
క్లగాయి.

"వడాుణుం పో యిుంద్ని వినగానే నా ద్గగ రికి వచిు పో తే పో యిుందిలే డియర్ట

ఆఫ్టాేరల్మ అదెుంత? రేపప స్ాయుంకాలానికి కొతత ది తీసుకొచిు రాయుడి ముఖాన కొడదాుం”
అని అతడు అని వపుంటే హీరోలా ఫ్లయిేయదానేనమో?

మనక్ు ఎుంత వయస్ొ చిునా కొనిన భ్రమలు పో వప. ఆయన కేవలుం చినన
ఉదో యగి అనీ, ఎనభ్య్ వేల రూపాయలను చెలీుంచడుం అతడికి అస్ాధయమనీ నాక్ు
తటే లేద్ు. ఆ విష్ాద్ుం నుుంచి ఎుంత తొుంద్రగా బయట పడతామా అని ఆత త తపు
మరచక్టి లేద్ు. క్షణుం కిరతుం హీరోలా క్నిపిుంచిన అతను ఇపపుడు జీరోలా
అనిపిుంచాడు. పరిసి త ల పరభరవుం అలాుంటిది. బరధతో, టనష న్స తో ఎవరికీ నిద్ర
రావడుంలేద్ు.

అలా గుడీ పుగిుంచి చూస్ోత ుంది అమి. వదిన ఏడిు ఏడిు నిద్రలోకి
జారిపో యిుంది. మా మేనతత అయితే శవుం ముుంద్ు క్ూరుుని ఏడుసుతననటీ ఏవేవో
చెపిు ఏడుస్ోత ుంది. ఇక్ నా సుంగతి చెపుక్కరేీద్ు. నెల రోజులనుుంచీ లుంఖణాలు
చేసత ుననటీ తీసిపో యాను. ఒుంటిగుంటపపుడు మా అననయయ వచాుడు.

అుంద్రుం ఒక్కస్ారిగా చుటూ

ే మూగాుం. “సతరముంతా వెదికాను. హ టల్మ
ద్గగ రక్ూడా చూశాను. ఎక్కడా దొ రక్లేద్ు. ఎుంద్ుక్యినా ముంచిద్ని పో ల్లస్ రిపో రుే
క్ూడా ఇచాును.ఆ క్బురుతో అుంద్రుం మరిుంత క్ుుంగిపో యాుం. ఇక్ దొ రక్ద్నన
నమిక్ుం ఏరుడిపో యిుంది.

ఏుం చేయాలో ఎవరికీ తోచటుం లేద్ు. రుండు దాట త ుండగా నానన వచాుడు.
ఆయన ముఖుం చూసతత నే విషయుం అరి మయిుంది. “గుడి ద్గగ ర వెదికాుం. రోడు ుంతా
వెద్ుక్ుకుంటూ పో యాుం. ఊహూలాభ్ుం లేక్పో యిుంది” అనే క్ూలబడిపో యాడు.
అుంతముంది వపనాన ఎవరూ మాటరీడుకోవడుంలేద్ు. అపపుడపపుడూ ఎవరికి తోచిుంది
వాళ్ళళ చెబుత నానరు. ఆ రాతరుంతా జాగారమే అయియుంది మాక్ు.

అమి ఓ పరక్క, నేను ఓ పకాక, మా వదిన మరోపకాక క్ూరుుని మాలో మేమే

ఏడుుక్ుుంట నానుం. నిద్రమధయలో ఉలకికపడి లేచినటీ ుంది వదిన. అమి ఎకికళ్ళ
ీ పెటే ి
ఏడుసుతుంటే నామీద్ నాకే అసహయుం వేసిుంది. నా నిరీ క్షయుంవలీ యిద్ుంతా జరిగిుంద్నన
గిల్లే ఫ్లుంగ్ ననున ప్క్ుకతిుంటలుంది. నాలుగుననర పారతుంలో పుందిటీ ల ఏదో హడావపడి
మొద్లయిుంది. అుంద్రుం నిస్తత వతోనే పెైకి లేచాుం.

మా మేనతత పరుగు పరుగున అక్కడినుుంచి వచిు ననున వాటేసుక్ుని

“వడాుణుం దొ రికిుందే” అుంటూ ఊపతసిుంది. ముంతిరుంచినటీ బరధ మాయమెై, దానిస్ాినుంలో
ఆనుంద్ుం పెలీ ుబుక్ుతోుంది.

“ఎక్కడ?”
 “గుడివెనక్ వపుంద్ట, రాతిర మీ నానన, పూజారి ముుందే వెదికారటగానీ వెనక్
ఎవరూ చూడలేద్ట. ఇపపుడు పూజారి లేచి నీళ్ళళ తోడడానికి వెనుక్నునన బరవి
ద్గగ రకి వెళ్ళత ుంటే క్నిపిుంచిుంద్ట.” అమాి, వదిన చిననపిలీలే అయిపో యారు.
ఎక్కడ చేత లన వద్ులుగా వపుంచితే పెైకగిరిపో త ుందేమోనననటీ అమి అయితే
వడాుణానిన రుండుచేత లతో గటిేగా పటే క్ుుంది. అక్కడ ఎవరూ లేక్ుుంటే నానన
సుంతోషుం పటే లేక్ పల్లే లు కొటిే వపుండేవాడు. అననయయ అుంద్రికి మరోమారు లడుీ
పుంచిపెటే రడు.

అుంతవరక్ు వపనన టనష న్స, బరధ ముంతిరుంచినటే మాయమయాయయి. వడాుణుం

ఎపపుడు పడిపో యిుందో తెలసిుంది. గుడి చుటూ
ే పరద్క్షిణుం చేసత ూ అతను నా
నడుుంమీద్ చేయి వేసినపపుడు అది నడుుం పపలకిుంతలో, ఒుంటి జలద్రిుంపపకో ఊడి
పడిపో యుుంట ుంది. ఇద్ుంతా ఆయన మూలుంగానే జరిగిుంది.

అపపుడొ చిుుంది నిద్ర. క్నురపుల మధయ అడు ుంగా వపనన సిేక్్ ను

తొలగిుంచినటీ వాటుంతటవే మూసుక్ుపో యాయి! మగతగా నిద్రలోకి జారిపో యాను.
ఎవరో నా పెద్వపలమీద్ వేళ్ళ కొనలతో రాసుతననటీ నిపిుంచి క్ళ్ళళ విపాును.

ఎద్ురుగా నా భ్రత ఆనుంద్. “నిదార” అని అడిగాడు.

“ఆఁ”

“మన ఫస్ే నెైట్ ఏ ముచుటర తీరక్నే ముగిసిపో యిుంది. యిళ రాతిరకైనా….” అుంటూ
వాలబో యాడు.

నాక్ు చిరరతత కొచిుుంది. “ఇదిగో మా యావవలేీ రాతరుంతా టనష న్స తో నరాలు

నలగిపో యాయి. “వద్లుండి- గుడిద్గగ ర అుంత యావ పరద్రిిుంచక్ గుటే గా వపుండుుంటే
ఈ అనరధ మే జరగక్పో వపను. అుంతా మీ నిరావక్మే. ముుంద్ు ఇక్కడినుుంచి వెళ్ళుండి-
మీరు చేయి వేసనే తత క్ుంపరుం పపడుత ుంది” అని ఈసడిుంచుక్ునానను.

పాపుం మానవపడు ఖుంగుతినానడు. ఫస్ే నెైట్ జరక్కపో గా భరరయచేత అలా తిటీ

తినడుంతో చిననబుచుుక్ునానడు. మౌనుంగా వెళ్ళళపో యాడు. నేను తిరిగి
పడుక్ుుండిపో యాను.

ఉద్యుం ఏడు గుంటలవరక్ు ఎవరూ నిద్ర లేపలేద్ు. అుంత పొ దెేకేకవరక్ూ పడుకోవడుం

మా ఇుంటలీ అదే మొద్టిస్ారి. స్ాననుం చేసి టిఫినీ ు ముగిుంచేసరికి పద్యిుంది.

“అలా నెలీ ూరుక్ు వెళ్ళళ మాయటీన చూసి రుండి. ఇక్కడ పెళ్ళళ కొడుకిక బో ర్ట కొడుతూ
వపుంట ుంది” అనానడు అననయయ.

దాుంతో నేనూ, ఆనుంద్ బయలేేరాుం.

తెలీవారు జామున విసుకోకవడానిన పూరితగా మరిచిపో యినటీ నేను

పరవరితుంచాను. మొద్టలీ ఆయన కొుంత విముఖత పరద్రిిుంచినపుటికీ తరావత
సరుేక్ునానడు. హ టల్మ లో భోజనుం చేసి థియిేటర్ట కి వెళ్ళళుం. చిరుంజీవి సినిమా. జనుం
బరగానే వపనానరు. టికకటీ యివవడానికి ఇుంకా టైమ్ వపుండడుంతో మేమద్ే రుం బుకిుంగ్
ద్గగ రగా నిలుచునానుం. అుంతలో ఓ జుంటవచిు మా పక్కన నిలబడునానరు.

ఆమెకి ముపెైు ఏళ్ళ పెైమాటే. అతనికి ముపెైు ఏడేళ్ళళుంటరయి రమారమగా.

వాళ్ళ
ీ మాటరీడుక్ుుంటూ వపుండగానే అతనికీ మూరఛరోగుం వచిుుంది. చెటేుంత మనిష్
మొద్లు నరికిన చెటే లా ద్భీమని కిుంద్పడిపో యాడు.

కాళ్ళళ చేత లూ కొటే క్ుుంట నానడు. ఆమె బొ డోీ ని తాళ్ళల గుతిత తీసి అతని
చేతిలో పెటే ుంి ది. ఇద్ే రు ముగగ రు చుటూ
ే చేరి ఏవో ఉచిత సలహాలు ఇసుతనానరు.
అుంతలో టికకటీ ఇసుతననటీ బెల్మ మోగిుంది. ఆమె హడావపడి పడిపో యి భ్రత ను
అలాగే వదిల టికకటీ కోసుం కౌుంటర్ట ద్గగ రక్ు పరుగతిత ుంది.

స్త ల
ీ ు కొదిేముందే వపుండడుంతో ఆమెక్ు తొుంద్రగానే టికకటీ దొ రికాయి. తిరిగి భ్రత
ద్గగ రికి వచిుుంది. అపుటికి అతని జబుు తగిగుంది. లేచి క్ూరుునానడు.

ఆనుంద్ క్ూడా టికకటీ తీసుక్ువచిు “వెళ్దాుం రా” అని పిలచాడు. ఇద్ే రూ బరలకనీకి
నడుసూ
త ుండగా ఆనుంద్ ఆమె మీద్ విరుచుక్ుపడాుడు.

“చూశావా! ఆ మహాతలీ ఏుం చేసిుందో - మూరఛతో గిల గిలా కొటే క్ుుంట నన భ్రత ని
వదిలేసి టికకటీ కోసుం పరుగతిత ుంది. ఛీ…. ఛీ”

ఎుంద్ుక్నన నేను మాతరుం అసహియుంచుకోలేక్పో యాను. సినిమా వదిలాక్ ఊరికి

వచాుుం. కాసత ుంత రిలాక్్యి, స్ాననుం ముగిుంచేటపుటికి ఎనిమద్యిుంది. మా మేనతత
నా ద్గగ రికి వచిుుంది. “ఇుంకా ఏమటలా క్ూరుునానవ్? లేచి తయారవపవ. తెలీచీర
క్టే కో, రాతిర ఆ వెధవ వడాుణుం వలీ ఏ ముచుటర తీరలేద్ు” అుంటూ తొుంద్ర
చేసిుంది.నేను

చీర మారుుక్ునానను. తొమిది గుంటల పారుంతాన గదిలోకి తోశారు

ముతత యిద్ువపలు. “వెల్మ క్మ్” అనానడు ఆనుంద్. నవపవతూ ఆయన ద్గిగరికి
అడుగులు వేశాను. నేను క్ూడా ఎపపుడూ చూసుకోని నా నగనతావనిన
మరికొదిేసతపటలీ అతను చూస్ాతడని ఊహ రావడుంతోనే నాక్ు తెలయక్ుుండానే సిగగ ు
మేఘ్ుంలా క్మేిసిుంది. తల వుంచుక్ునానను. నా ఎడమ చేయి పటే కొని ముంచుం
మీదికి లాగాడు. పక్కన క్ూరుునానను. చలకాలుం నిపపుల క్ుుంపటికి ద్గగ రగా
క్ూరుుననటీ ుంది.

“ఈరోజు తెలీచీరే ఎుంద్ుక్ు క్టే కోముంటరరో తెలా్?” తెలయనటీ తలూపాను.

“రాతిర గదిలో ఏుం జరిగిుందో తెలుసుకోవడానికి రుంగుల చీర అయితే ఏ మాతరుం నలగిుందో
తెలుసుకోవడుం క్షే ుం క్నుక్. మరి పాలు ఎుంద్ుకిచిు పుంపిస్త ారో తెలా్?” మళీీ తల
అఢ్ు ుంగా ఊపాను.

“భరరాయభ్రత లద్ే రుంటే సగపాలు కాబటిే” అని చమతాకరుంగా నవావడు. నా భ్ుజుంమీద్

చేయి వేశాడు. అపుటికి సరుేక్ునానను. ననటికి పాలు అుందిుంచాను. కొుంత తాగి కొుంత
నాక్ు ఇచాుడు.

“రాతిర చేయి వేసనే తత క్ుంపరుం అనానవపగా- మరి తీసెయయనా?” అుంటూ చేయి

తీసతయబో యాడు. మగవాళ్ళళ అుంతే! తమ భరరోయ, పతరయస్ో ఏద్యినా అుంటే పూరితగా
అప్ సెట్ అయిపో తారు. బహుశా మేల్మ సుపరమస్వలీ కావచుు. దానిన కిీయర్ట
చేసుక్ుని, తిరిగి పపుంజుక్ునేుంత వరక్ు గిలగిలీ ాడిపో తారు. చేయి తీయక్ుుండా నా
చేత లతో అదిమపటే క్ునానడు.

“మధాయహనుం ధియోటర్ట ద్గగ ర ఒకామె మూరఛరోగుం వచిున భ్రత ను అలా వదిలేసి

టికకటీ కోసుం వెళ్ళళుంద్ని తిటరేరు క్దా”

“అవపను”

“కానీ ఆమెని నేను అసహియుంచుకోలేక్పో యాను” అతను అరి ుం కానటీ నా వేపప

చూశాడు.

“మీరు ఒక్ కోణుంలోుంచి చూసి ఆమె ఘోరమెైన తపపు చేసిుంద్ని

అనుక్ుుంట నానరు. కానీ మరో కోణుంలోుంచి ఆలోచిుంచుండి. వయసు్ బటిే చూసతత
వాళ్ళళద్ే రికీ వివాహుం అయి ఏడెనిమది సుంవత్రాలయి వపుంట ుంది. పెళ్ళళ అయిన
మూణననలీ కో ఆరనలీ కో ఆయనకి మూరఛ వచుుుంట ుంది. మొద్టిస్ారి గిల గిలా
కొటే క్ుుంట నన భ్రత ను చూసి ఆమె పడిన ఆుందో ళ్న ఇుంత అుంత ఉుండద్ు. క్నీనళ్ళళ
కారిపో తూ వపుంటే ద్గగ రుుండి సపరయలు చేసుుంట ుంది.

ఆయనకి మూరఛరోగుం వపుంద్ని, అయితే పరమాద్ుం ఏమీలేద్ని అతాతమామలు

అపపుడు చెపపుుంటరరు. ఆ నిజానిన జీరిణుంచుకోవటరనికే ఆమెకి చాలాకాలుం
పటే ుంట ుంది. తిరిగి రుండో స్ారి పడిపో యినపపుడు మొద్టిస్ారి పడినుంత ఆుందో ళ్న
పడి ఉుండద్ు. పది నిముష్ాలకి తిరిగి ఆయన లేచి క్ూరుుుంటరడని తెలయడుంవలీ
సహజుంగానే క్ుంగారు తగిగ వపుంట ుంది.

ఇలా ఏడెనిమది సుంవత్రాలు గడపడుంతో అది ఆమెకి

మామూలలైపో యుుంట ుంది. అుంద్ుకే ఆయనిన వదిల టికకటీ కోసుం వెళ్ళళుంట ుంది.
మనుం మొద్టిస్ారి చూసుతనానమని ఆమెనీ అుంత ఆుందో ళ్న పడమని అనడుం
భరవయమా చెపుుండి.”

ఆనుంద్ నా వేపప కొతత గా చూసుతనానడు. “అలానే ఇదీ ఆలోచిుంచుండి. పాతిక్

సవరీ వడాుణుం అుంటే మాటలు కాద్ు. అది కొరక్కపో యుుంటే క్నీసుం పది
సుంవత్రాలపాట మా పొ లాలోీ పుండినద్ుంతా రాయుడికి ఇచెుయాయల్ వచేుది.
అద్ుంతా మీ వలేీ జరిగిుంద్ని అనిపిుంచి క్సురుక్ునానను. అుంతే తపు మరేుం కాద్ు.”

“నేనూ అరి ుం చేసుక్ునానననుకో.”

“మమిలన క్సురుక్ునానక్ ఎుంద్ుక్లా చేస్ానా అని బరధపడాును. మీ వేలు

తగిలతేనే పపలకిుంచిపో యిన నేను మమిలన అలా క్సురుక్ునాననుంటే అద్ుంతా
పరిసి త లోీ వచిున మారేుననన విషయుం బో ధపడిుంది. నెైతిక్ విలువలుగానీ, సభ్యతా
సుంస్ాకరాలుగానీ- ఏవీ వాటిక్ుంతటవే ఎగిజసే ుకావప.
 అనీన ఒక్ దానికొక్టి ఇుంటర్ట లుంక్ు . కానీ చాలా ముంచి వేటికి వాటినే విడదీసి
చూసి ఎద్ుటి వయక్ుతలమీద్ తీరుులు చెపతుసుతుంటరరు. మనుష లుంద్రూ ముంచివాళ్ళళ-
పరిసి త లు చెడువి. ఈ జీవన సతయుం నాకపపుడు బో ధపడిుందో తెలా్? మమిలన
తిటిేన తరావత, ఈ సతయుం బో ధపడాుక్ మమిలన దేవషిుంచలేుం. పతరమస్ాతుం.

” ఆనుంద్ ననున విసియుంతో రపువేయక్ుుండానే చూసుతుండి పో యాడు.

“ఏమటలా చూస్ాతరు? ఇది సెక్ుండ్ నెైట్ అయినా మనక్ు ఫసుే నెైట్ – లలైట
ఆరేుయుండి” అనానను.

****

రుండు రోజులు గడిచిపో యాయి. సుజన తుండినీ

ర , ఆమె ముగుగరు
అక్కయయలనూ బో లాత కొటిేుంచి, తన ఫస్ే నెైట్ ముచుట ఎలా తీరుుకోవాలా అనన
విషయుం తపు మరచక్టి ఆలోచిుంచలేక్పో యాడు వుంశీ. చివరికి ఓ బరహాిుండమయిన
ఐడియా తటిేుంద్తనికి.

తన ఐడియా ఎక్కడయినా బెడిసికొడుత ుందేమోననన అనుమానుంతో దానిన

అటూ ఇటూ తిపిు ఆలోచిుంచాడు. కానీ ఎక్కడా ఏ లకసుగులూ క్నిపిుంచలేద్ు. దాుంతో
ఆగలేక్పో యాడు. ఆ రాతేర తన పధకానిన ఆచరణలో పెటే రలనుక్ునానడు. సెైనయుం తను
చేయబో యిే ఆఫెన్స్ క్ు కోడ్ నేమ్ పెటే క్ుననటీ అతనూ తన పధకానికి ‘పూలపలీ కి’
అని నామక్రణుం చేశాడు.

ఆ పాీన్సీ పరకారుం ఆ రోజు రాతిర తొమిది గుంటలక్ు తన తలీ బర్టత డే అని చెపిు
సతయనారాయణరావప ఇుంటలీ మతత ముంద్ు క్లపిన స్వట్్ ఇస్ాతడు. అవి తినగానే
అుంద్రూ నిద్రలోకి జారుక్ుుంటరరు. నిద్రుంటే అలాుంటి యిలాుంటి నిద్రకాద్ు, క్ుుంభ్క్రుణడి
నిద్ర. అపపుడు తన ఫసుేనెైట్ లాగిుంచేయాలననది అతని పాీన్స.
 ఈ పాీన్స కోసుం అనీన ముుంద్ు జాగరతతలు తీసుక్ునానడు. ఆ ఇుంటలీ ఎవరికైనా
ష గర్ట క్ుంపీ యిుంట్ వపుందో లేదో క్ూడా క్నుక్ుకనానడు. అద్ షే ుంకొదీే ఎవరికీ
చకకరవాయధి లేద్ు. రాతిరకే తమ ఫసుేనెైట్ అనీ, తను ఇచిున స్వట తినవద్ే ని, తను
రావడానికి వీలుగా దొ డతలుపపలు
ిు తీసి వపుంచమని సుజనక్ు చెపాుల్ుందే
మగిలవపుంది. ఈ ఇన్స ఫరేిషన్స ని సుజనకి ఎలా పాస్ ఆన్స చేయాలో తెలయక్
తలపటే క్ునానడు.

ఉతత రుంరాసి పో సుేచేసత టైమ్ లేద్ు. ఎవరయినా నమిక్సుతలచేత పుంపిుంచాలని

సుజనక్ు ఓ చినన ఉతత రుం రాశాడు. దానిన జేబులో పెటే క్ుని ఇుంటలీుంచి
బయటపడాుడు. అపపుడు ఉద్యుం పదిగుంటలయిుంది. నీరుండ లోకానికి వెచుటిరగుగ
క్పపుత ననటీ ుంది. జనుం అటూ ఇటూ తిరుగుతూ హడావపడి పడిపో త నానరు. వుంశీ
ఊరి మొద్టలీ వపనన నాడార్ట అుంగడికి వచాుడు. అక్కడ ఓ సిగరట్ కొనుక్ుకని
వెలగిుంచి, బయటకొచిు నిలబడాుడు.

ఉతత రానిన ఎవరయినా పిలీలచేత పుంపిుంచాలని అనుక్ునానడు. కానీ అద్ుంత

శలయ
ర సకరుంగా అనిపిుంచలేద్ు. డాబరమీద్ునన సుజనను క్లుసుక్ుని ఉతత రుం
అుందివవడుం పిలీలక్ు స్ాధయుంకాద్ు. మరిక్ ఏుం చేయాలో అని ఆలోచిసుతుంటే
అుంగడికివసుతనన సుబుులు క్నిపిుంచిుంది. ఆమెకి పాతికేళ్ళళుంటరయి.

పాయకట్ లో హలావలా వపుంట ుంది. పెళ్ళయిుందిగానీ భ్రత ను వదిలేసిుంది. పెళ్ళళఅయిన

మొద్టలీ ఓ రోజు స్ాయుంకాలుం మలలీ పూల ద్ుండను జడలో జారవిడుచుక్ుననటీ
పెటే క్ుుంది. దీనిన చూసి మొగుడు ఉగురడెైపో యాడు.

“ఏమటర పూలు పెటే కోవడుం? ఇలాుంటి వెధవేవష్ాలు సుంస్ార స్త ల

ీ ు చేయరు” అని
కేక్లేశాడు. దీుంతో ఆమెకి చిరరతత కొచిుుంది.
 “ఏమటరర క్ూశావ్! నేను సుంస్ార స్త ని
ీ కానా! పూలు జారవిడుచుకోవడుం అుంత
చేయరాని తపాు? నువపవ మాతరుం చచకాక పెై బటన్స పెటే కోక్ుుండా వపుంటరవే. అది
తపపు కాదా? అలా చచకాక బటన్స పెటే కోక్ుుండా తిరగచద్ే ని నేనెపపుడయినా
అనాననా? అయినా తెలయక్డుగుతాను- మొగుడయినుంత మాతారన పూలు ఎలా
పెటే కోవాల అననదిక్ూడా నువేవ నిరణ యిుంచాలా?

ఇలాుంటివి నా ద్గగ ర క్ుద్రద్ు. పపటిేనిుంటలీ అయినా, మెటే ని

ి ుంటిలోనయినా నా
కాయక్షే ుం మీదే నేను బరతికేది. మరి అలాుంటపపుడు నీ ద్గగ ర మాటలుపడుతూ
నేనెుంద్ుక్ు యిక్కడుుండాల? ఇదిగో ఇపపుడే వెళ్ళళపో త నానను” అని వచేుసిుంది.

పెళ్ళళకి ముుంద్ునిుంచీ పని చేసత ునన సతయనారాయణరావప ఇుంటలీనే తిరిగి పనికి

క్ుదిరిుంది. భ్రత ను వదిలేసినుంద్ుక్ు ఎపపుడూ ఆమె పశాుతాతపుం చెుంద్లేద్ు. ఇలా
మొగుడిన వదిలలయయడుం ఎవరయినా ఏమెైనా అనాన సహిుంచేది కాద్ు.

“మీ వాళ్ళలో భ్రత ను వదిలేసిన వాళ్ళళ చాలా ఎక్ుకవే. అదే మా యిళ్ళలోీ అయితే
ఆడవాళ్ళళ యిలా చేయరు” అని రైత లు తమ స్త ల
ీ ుంతా పతివరతలనన అరధ ుం
సుురిుంచేటటీ మాటరీడితే బెదిరిపొ యిేయది కాద్ు.

“అవపను. మీ స్త ల
ీ ు మాలా మొగుడిన వదిల వచెుయయరు. కారణుం పతివరతలని
కాద్ు. మరో దిక్ుకలేక్. మాలా కాయక్షే ుం చేసి బతక్లేరు గనుక్ మొగుడు మనసు
క్షే పడేటటీ మాటరీడినా ననరు విపురు. రోజూ తుంత నాన కాళ్ళళ క్ద్పరు” అని
సూటిగా చెపతుది.

ఆమె మాటలోీని నిజుం నష్ాళ్ళనికి అుంటడుం వలీ పొ రబో యిేదే తపు మాటలు వచేువి
కావప రైత లకి.
“నేనెపపుడూ లలైఫ్ బరయ్ స్ో ప్ వాడను. అుంతా పియరే్” అుంటూ పారరుంభిుంచి – ‘ఇది
సిజర్ట సిగరటే ’ మా టౌన్స లో బరగా డబుుననవాళ్ళీ ఇది తాగుతారు” అనన దాగా చెపిు
ఆమెను వూద్రగచటరేడు.

ఇక్ ఆ తరువాత అసలు శోభ్నుం పారరుంభ్మయిుంది. మధయలో “నేను టౌన్స లో పపటిే

పెరిగి, ఉదో యగుం చేసత ునాన నీలాుంటి పలలీ టూరి పిలీను ఎుంద్ుక్ు పెళ్ళీ చేసుక్ునాననన
తెలుస్ా? క్నయకావాలని – టౌనులో అయితే దొ రక్రనుకో”అుంటూ టౌనుతోవపనన స్త ల
ీ
జాతకాలనీన తెలసినటీ మాటరీడాడు. ఆ పిమిట అతను, ఆమె ఓ అరగుంటసతపప
పెనుగులాడారు.

పడక్టిుంటలీ తను ఏ ఆడపిలీనయినా ఆక్టే క్ుుంటరనని అతనికి ఓ గచపు భ్రమ

వపుండేది తన చేయి తగిలతే ఏ ఆడపిలీయినా ఐస్ అయిపో త ుంద్ని నమిక్ుం. ఆమె
ననటుంట వినాలని శోభ్నుం ముగిశాక్ ‘ఎలా వపుంది మన మొద్టిరాతిర?’ అని క్ళ్ళ
ీ
తమాష్ాగా అటూ ఇటూ క్ద్ుపపతూ అడిగాడు.

అుంతవరక్ు అతను చెపిునవనీన ఆశురయుంతో వపనన గుంగా భ్వానీ ఆ పరశనక్ు

జవాబు చెబుతూ – “ఇదేనా మొద్టి రాతరుంటే. యిదే శోభ్నుం అయితే మా నానన
నీకుంద్ుక్ు ఐద్ువేలు యిచాుడో నాక్రే ుం కావడుంలేద్ు. దీనికి ఒపపుక్ుననుంద్ుక్ు మా
ఎద్ురిుంటి రమేష్ నా చేతిలో ఏభెై రూపాయలు ననట ుంచాడు” అుంది.

“అుంతే తెలీవారేసరికి అతను పారిపో యాడు. మళీీ మావాడక్ు వచుుుంటే ఒటే ” అని
గుంగాభ్వాని క్థ చెపిుుంది సుబుులు.

“మీ గుంగాభ్వానీ ఎవరోగానీ క్టనుం తీసుక్ునే మగవాళ్ళని భ్లే దెబుకొటిేుంది. ఇుంతకీ

ఎక్కడికి బయలేేరావ్?” వుంశీ మామూలుగా అయితే ఇుంకాసత ఎుంజాయ్
చేసుుండేవాడేగానీ పరసత ుతుం అతనునన పరిసి తి వేరు. సుజనక్ు ఉతత రుం
చేరవేయాలనన తొుంద్రలో వపనానడు.

“సుజనమిక్ు తలనొపిుగా వపుంది. అమ తాుంజనుం బరటిల్మ తెమిుంటే ఇటొచాును.”

“సుజనకి తలనొపాు?” క్ుంగారుపడిపో యాడు.

“మరీ అుంత తలనొపిు కాద్ులే. రాతిర సరిగా నిద్రపటే క్ తల నొచుుతోుంద్ట.

ఇపుటికే లేటయిుంది వస్ాతనుండీ” అని ఆమె కొటే వెైపప నడిచిుంది. ఆమెతో ఉతత రుం
పుంపడుం సతఫ్ అని వుంశీకి తెలుసు. కానీ డెైరక్ుేగా అడగలేడు. అలా ఆలోచిసూ
త అలానే
నిలబడిపో యాడు. సుబుులు అమ తాుంజనుం బరటిల్మ కొని ద్ుకాణుం మెటీ
దిగుతోుంది. ఆమె చేతిలోని పాయక్ ను చూడగానే అతని బురరలో ఫ్టాీష్ వెలగిుంది.

తన తెలవితేటలకి తనే అబుురపడిపో తూ – “ఏదీ ఆ బరటిల్మ ఒక్స్ారి ఇవపవ”

అని సుబుులన అడిగాడు. ఎక్్ పెైర్టు డేటూ, రేటూ చూసూ
త ఆమె గమనిుంచక్ుుండా
పాయక్ మూత తీశాడు. ముంద్ు ఎలా వాడాలో ముదిుంర చి వపనన కాగితానిన అుంద్ులోుంచి
తీసి, దాని స్ాినే తను రాసిన వపతత రానిన పెటే రడు. తిరిగి మూత పెటే సి, “అనిన క్రక్ే
గానే వపనానయిగానీ, లోపల ముంద్ు ఎలావాడాలో తెలుసుతుంది చద్ువపకోమను” అని
దానిన ఇచాుడు

. “అలానే” తన ఆపరేషన్స మొద్టి ఘ్టే ుం పూరత యిుంద్ని మురిసిపో యాడు.

ఇలా చేయాల్న పనులు రుండునానయి. ఇవి రుండూ ముగిుంచేసతత ‘పూల పలీ కి’ గారుండ్
సక్స్. ఈ రాతేర తమక్ు మొద్టిరాతరవపత ుంది. నిజానికి దీనికి మొద్టిరాతిర అని పతరు
పెటే న
ి వాడు మహామేధావి అనిపిుంచిుంది. ఆ హుష్ారులో మగిలన పనులు పూరిత
చేయడానికి టౌన్స బయలేేరాడు.
 బసు్ దిగగానే ఆటల వేసుక్ుని తన మతర డి మెడిక్ల్మ ష్ాప్ కి వెళ్ీ ళడు. అతనిన
చూడగానే మతర డు స్ాద్రుంగా ఆహావనిుంచాడు. “హలో వుంశీ! హౌ ఆర్ట యు? కొతత
పెళ్ళీకొడుక్ు ఎలా వపనానవని అడగడమే తపునుకో. కొతత ద్ుంపత లకి జీవితుం మూడు
బెడ్ రూమ్ లూ, ఆరు బరతూ
ర మ్ లుగా వపుంట ుంద్నుక్ుుంటర”

“నువపవ చెపిుుంది క్రకేే. కానీ నాకో చినన పారబీ మ్ వచిు పడిుంది. ముహూరత ుం క్ుద్రక్
ఫస్ే నెైట్ నెల రోజులు వాయిదా పడిుంది. ఇక్ డీటైల్మ్ అడక్ుక. పరసత ుతుం నువపవ నాకో
చినన సహాయుం చేయాల.”

“ఏమటల చెపపు?”

“వెరీ సిుంపపల్మ. ఏడుముంది ఓ ఆరు గుంటలపాట గాఢనిద్రలోకి జారిపో యిే

మతత ముంద్ు కావాల”

"యుమీన్స స్ీ పిుంగ్ పిల్మ్”

"యా! లడూ
ు లలో పెటే ి ఇచేు వీలుుండే ముంద్ు ఇవపవ. పారణహాని గానీ, మరే ఇతర
సెైడ్ ఎఫెక్ేుుగానీ వపుండక్ూడద్ు.”

“డీటైల్మ్ అడగవద్ే నానవప గనుక్ – అడగక్ుుండా ఇచేుస్ాతను…..” అని ఆ మతర డు

ష్ాపపలోనికి వెళ్ీ ళడు. మరో అయిద్ు నిమష్ాలోీ బయటికి వవచిు, వుంశీ చేతిలో ఏడు
చినన పాయకటీ ను వపుంచాడు. “ఒకొకక్కదానిన ఒకొకక్క లడూ
ు లో మక్్ చేసతసెయ్. ఇది
తిననవాళ్ళ
ీ ఆరేడు గుంటలపాట ఏనుగులు వచిు తొకికనా లేవరు”

“ఓ ధాుంక్ూయ” అని, ఆ తరువాత సెలవప పపచుుక్ుని ఓ మఠాయి ద్ుకాణానికి

వెళ్ీ ళడు. ఆ కొటే యజమాని మారావడీ. రాజస్ాిన్స నుుంచి వచిు అక్కడ
సెటిలయాయడు. అతనితో బరగానే పరిచయుం వపుంది వుంశీకి. ఏడు పొ టరీలను అతని
చేతిలో వపుంచి, ఒకోక పొ టరీనిన ఒకొక లడూ
ు లో వేసి తయారు చేసివవమని హిుందీలో
చెపాుడు. రుండు మూడు యక్ష పరశనలు వేశాక్ మారావడీ లోనికి వెళ్ళీ, మతత ముంద్ు
బూుందీలో క్లపి ఏడు లడూ
ు లు తయారు చేసుక్ుని వచాుడు. అతనికి బిలుీ ఇచేుసి
ఊరికి బయలేేరాడు వుంశీ.

ఇుంటికి చేరుక్ునేసరికి మధాయహనుం రుండయియుంది. భోజనుం ముగిుంచుక్ుని అలా

పడుక్ుుండిపో యాడు. స్ాయుంకాలుం ఆరు గుంటల పారుంతాన మెలక్ువ వచిుుంది.
స్ాననుం చేసి శోభ్నుం పెళ్ళళకొడుక్ులా తయారయాయడు. తెలీటి పెైజామా జుబరు
వేసుక్ుని ఫ్ారిన్స సెుంట్ ని ఒళ్ీ ుంతా సతరే చేసుక్ునానడు. రాతిరకి ఫసుే నెైట్
జరిగిపో త ుంద్ని నమిక్ుం అనిపిుంచడుంవలీ ఏదో తెలయని హుష్ారు ఒక్ ద్గగ ర
నిలవనివవడుంలేద్ు. అలా పొ లాల వెుంబడి తిరిగాడు. రాతిర ఎనిమది గుంటల పారుంతాన
తిరిగి ఇుంటికి వచిు, లడూ
ు లను తీసుక్ుని సతయనారాయణరావపగారి ఇుంటికళ్ళీడు.
వరుండాలోనే మామ ఎద్ురుపడాుడు.

అలుీడు ఎక్కడ ఇుంటలీకి ద్ూసుకొచేుసి, శాస్ాతానిన ముంట గలపతస్త ాడో నన క్ుంగారు

క్ళ్ీ లోీ క్ద్లాడుత ుండగా – “ఏుం వుంశీ! ఇలా వచాువ్?” అని దొ ుంగను నిలబెటే ి
పరశినుంచినటీ అనుమానుంగా అడిగాడు.

“ఇవాళ్ మా అమి పపటిేనరోజుండీ! ఇదిగో ఈ లడూ

ు లను ఇచిు రమిుంటే
వచాును” అని పాయకట్ ను ముుంద్ుక్ు తోస్ాడు. ఆ సరికే వుంశీ వచాుడని ఇలీ ుంతా
పాకిపో యిుంది. సుజన హాలోీ నిలబడిపో గా, ఆమె స్ో ద్రీమణులూ, తల్లీ మాతరుం
వరుండాలోకి వచాురు. సతయనారాయణరావప స్వట్్ పాయకటే ని భరరయకి అుందిసత ూ…..
” ఈ వేళ్ మన వియయుంక్ురాల పపటిేన రోజట. స్వట్్ పుంపిుంది” అనానడు.

“అలానా” అని ఆమె ముఖముంత వెలగిపో యిేటే నవివుంది.

“సరే. నువివక్ పద్ నాయనా” అనానడు వుంశీవెైపప తిరిగి.

“వస్ాతనుండి” అుంద్రివెైపప చూసూ

త అని అక్కడినుుంచి బయట పడాుడు వుంశీ.

అతను గేట దాటరడో లేదో సుజన పెద్ేక్కయయ ఉమ తలీ నుుంచి పాయకటే ను

తీసుక్ుని స్వట్్ ఏమటలనని చూసిుంది. “ఇదేమటి? లలక్క పెటే న
ి టీ ఏడుంటే ఏడే
స్వట ్ పుంపిుంది. మనిషికి ఒక్టిక్ుంటే ఎక్ుకవ తిుంటే అజీరిత చేసత ుుంద్నా?” అుంది
సుజనవెైపప తిరిగి వెటకారుంగా. తమను బో లాత కొటిేుంచడానికి వుంశీ ఈ ఎతత వేశాడని
వాళ్ళ
ీ ఊహిుంచలేక్పో యారు. విషయుం తెలసిన సుజన మాతరుం వసుతనన నవపవను
బలవుంతుంగా ఆపపక్ుని పెైకిమాతరుం గుంభీరుంగా ముఖుం పెటే ుంి ది.

“అలా మాటరీడకే” అననపూరణ మి తిరిగి పాయకటే అుంద్ుక్ుని తాల ఒక్టి యిచిు

, సుజన బరమిక్ు యివవడానికి డాబరమీద్క్ు వెళ్ళీుంది. సుజన తన లడూ
ు ను
తిుంట ననటే నటిసత ూ దొ డోీ కి వెళ్ళీ, ఎవరూ తనను చూడడుం లేద్ని నిరాేరిుంచుక్ునానక్,
దానిన బలుంకొదీే పొ ద్లోీకి విసిరిుంది. కొుంతసతపప అక్కడే వపుండి ఇుంటలీకి వచిుుంది.
అుంద్రూ లడూ
ు తిుంటూ క్నిపిుంచారు. మరి కాసతపటలీ వాళ్ళక్ుంతా ఏదో అవపత ుంద్ని
అనుక్ుుందిగానీ, అదేమటల మాతరుం అుంత బటే డుంలేద్ు. అపుటికి భోజనాలు
అయిపో వడుంతో అుంద్రూ పడుకోవడానికి సననద్ుేలవపత నానరు. సుజన మెలీగా
అడుగులో అడుగు వేసుక్ుుంటూ డాబరమీద్క్ు చేరుక్ుుంది.

బరమి గదివెైపప చూపిుంది. ఆమె అపుటికే గురక్ పెడుతోుంది. తన రూమ్ లో

కళ్ళీ పడుక్ుుంది. శరీరముంతా కోరిక్లతో నిుండిపో యినటే బరువపగా తోస్ోత ుంది.
అుంతకాలుం బుదిేగా వపనన జాకటే ఇపపుడు బుంధనాలు తెుంచుకోవడానికి
పరయతినసుతననటీ అనిపిస్త ో ుంది. అపుటికివరక్ు తనను చుటే క్ునన చీర తాతాకలక్
వినియోగానికి సిద్ేపడుత ననటీ ుంది. కాళ్ీ క్ునన వెుండిగజజ లు చిరుశబరేలు చేసత ూ
వుంశీకి ఆహావనుం పలుక్ుత ననటీ భ్రమ క్లుగుతోుంది.
 అటూ ఇటూ దొ రీ ుంి దిగానీ శరీరుం తనమాట వినడుంలేద్ు. బుదిేగా
పడుకోవడానికి సహక్రిుంచడుం వేడి సెగలా రేగుత ననటే ుంది. తలోీని మలలీ పూలు
క్సికొదీే సువాసనలు పెుంచుత ననటీ ఆ గద్ుంతా పనీనటి మధయ నునన దీవిలా
వపుంది. దొ డిుతలుపప తీసి వపుంచమని వుంశీ చెపుడుం గురచతచిు తిరిగి కిుంద్క్ు దిగిుంది.
హాలోీ ముగుగరు అక్కయయలు,స, సుంకారుంతి దినాన ముుంగిట తీరిు దిదే న
ి రుంగు రుంగుల
ముగుగలను పాద్చారులు చెరిపతసినటీ అడు దిడుుంగా పడి నిద్రపో త నానరు. దొ డిు
తలుపపను శబగ ుంకాక్ుుండా తెరిచి మెలీగా నడుచుక్ుుంటూ వచిు తన గదిలో ద్ూరిుంది.

ముంచుంమీద్ పడుకోవడుం తరువాయి రుంగు రుంగుల క్లలు క్ళ్ీ మీద్ వలలా

వాలపో యాయి. వుంశీ పరిసి తిక్ూడా ఇుంద్ుక్ు డిట లలానే వపుంది. ఇుంటలీఏదో తినాన
ననిపిుంచి బయటపడాుడు. పదిగుంటలు ఎపపుడవపత ుందా అని ఆత త పడిపో తూ
రచుమీద్ క్ూరుునానడు.

పెైన చుంద్మామ దేదీపయమానుంగా వెలుగుత ుంది. చలీ టి గాల శరీరానిన

చుటే క్ుుంటలుంది. పలలీ మొతత ుం నిద్రలోకి జారుకోవ డానికి ఆయతత మవపతోుంది. తను
వెళ్ీగానే సుజన ఎలా ఫ్లవపత ుందో నని రక్రకాలుగా ఆలోచిసుతనానడు అతను.
వెళ్ళగానే కౌగిలుంచుక్ుుంటలుందా? భ్లే పాీన్స వేస్ావే అని ముద్ుే పెటే క్ుుంట ుందా?
రమిని క్ళ్ీ తోనే పిలచి క్ూరోువడానికి ముంచానిన చూపిసత ుుందా? ఏుం చేసత ుుంది?
ఫసుేనెైట్ న తామద్ే రి మధాయ దొ రీ ే మొద్ట్ిమాట ఏమెై వపుంట ుంది? తను శబే ుం
కాక్ుుండా గదిలోకి వెళ్ళళ వెనక్నుుంచి క్ళ్ళ
ీ మూసతత ధిల
ర ీ ుంగ్ గా వపుంట ుంది.

కానీ క్ళ్ళళ మూయాలుంటే సుజన తపుక్ుుండా బో రాీపడుక్ుని వపుండాల.

ఆడపిలీలు ఎలా బో రాీ పడుక్ుుంటరరో అతనికి అరే ుంకాలేద్ు. మగాళ్ళ ముుంద్ు
భరగముంతా ఫ్టాీట్ గా వపుంట ుంది గనుక్ బో రాీపడుకోవడానికి ఇబుుంది వపుండద్ు. కానీ
ఆడపిలీక్ు అలాకాద్ుగా ఎతత లు, పలాీలు వపుంటరయి క్నుక్ అలా పడుకోవడానికి
స్ాద్యపడద్ని అనిపిుంచి క్ళ్ళళ మూసత పరతిపాద్న విరముంచుక్ునానడు. టైమ్
పద్వపత ుండగా అక్కడి నుుంచి క్దిలాడు

వెనెనల వీధులోీ కాలవలు క్టిే పారుత ననటే ుంది. ఓ ఇుంటి వస్ారానునన క్ుక్క
అతనిన చూసి మొరగబో యి, అుంతలో తమాయిుంచుక్ు తిరిగి పడుక్ుుండిపో యిుంది.
ఇద్ుంతా గమనిుంచిన అతను క్ుక్కక్ు మనసులోనే థాుంక్్ చెపాుడు. సుజన ఇలుీ
సమీపిసత ుుంటే గుుండె వేగుం హెచిుుంది. ఏదో తెలయని జలద్రిుంపప ఒుంటలీ పాకిుంది.
కాళ్ళళ తడబడుత నానయి. ఇుంటిపక్కనుుంచి వెళ్ళళ దొ డోీ కి చేరుక్ునానడు.

వెనెనల పడినుంత వరక్ూ తెలీగా వపుండి, వరుండా మాతరుం చీక్టిగా వపుంది.

తలుపపను మెలీగా నెటే రడు. కిరరుముంటూ తెరుచుక్ుుంది. ఒక్కస్ారిగా ఆనుంద్ుం
గుుండెలోుంచి చిమిుంది తను చెపిునటీ సుజన తలుపప తెరిచి వపుంచడుం సగుం
గలుపపలా ఫ్లయాయడు. లోపలకి అడుగు పెటే రడు. హాలోీ ఎవరో పడుక్ుని
వపననటీ నిపిుంచగానే మరిుంత మెలీగా అడుగులు వేయడుం పారరుంభిుంచాడు. హాలోీుంచి
ముుంద్ుగదిలోకి వచిు, అక్కడి నుుండి డాబర మీద్క్ు వపనన మెటీ క్కడుం
పారరుంభిుంచాడు. నాలుగయిద్ు మెటీ కాకడో లేదో పెైన మొద్టలీ ఎవరో
క్ూరుుననటీ నిపిుంచిుంది క్ళ్ళ
ీ చిలుక్రిుంచి చూశాడు.

గోడనీడ పడడుంవలీ ఎవరో సరిగా తెలయడుంలేద్ు. మరో రుండు మెటీ కాకడు. సుజనే
తన కోసుం వెయిట్ చేసత ూ తనను ఆట పటిేుంచడానికి మౌనుంగా వపుంద్నుక్ుని

“హాయ్” అుంటూ పలక్రిుంచాడు.

“ఎవరిదీ?” ఆ ఆకారుం ననరి విపిుుంది.

అతను ష్ాక్ తిననటీ అలా ఆగిపో యాడు. ఆమె సుజన బరమి. ఒక్కస్ారిగా మెటీ
నుుంచి ద్ూకి పారిపో వాలనిపిుంచిుంది అతనికి. కానీ శరీరుం తన సు హలో లేనటీ
మొద్ుేబరరిపో యిుంది.

“నేను … వుం… శీ… ని…..” కాసతపప తమాయిుంచుక్ునానక్ చెపాుడు -

“నువావ! ఈ వేళ్పపుడు ఇలా వచాువేమటి?” అనుమానుంగా అడిగిుంది. “

“అదీ… అదీ…. అమి తలనొపిుముంద్ు పటరరముంటే ఇలా వచాును. కిుంద్ అుంద్రూ

నిద్రపో త ుంటే సుజన పెైనుుంట ుంది క్దా ముంద్ు అడుగుదామని వచాును”
ఫరవాలేద్ు…. నమేి అబద్ే మే చెపాుననుక్ుుంటూ మరో రుండు మెటీ కాకడు.

“తలనొపిు ముంద్ుకేనా! ఇుంకా మా మనవరాల కోసుం వచాువేమో

ననుక్ునానను. కాద్ననమాట కానీ ఈ కాలుం పిలీలు ఎుంద్ుక్ూ పనికిరారని నువూవ
నిరూపిుంచావ్. శోభ్నుం నెలరోజుల తరువాత అుంటే ఎలా ఒపపుక్ునానవ్ నువపవ?
అద్ుంతా నాక్ు తెలయద్ు. శోభ్నుం జరిగి తీరాల్ుందేనని మీ మామయయతో ఖచిుతుంగా
చెపిు వపుండాల్ుంది. ఇలాుంటి సమసయ మాక్ూ ఎద్ురయిుంది కానీ సుజన తాతయయ
ముహూరత ుం వచేువరక్ు ఆగలేదే. మరేుం చేశాడని అడగవేుం? అద్ుంతా పెద్ే క్థ రా!
ఇలా వచిు క్ూరోు” అుంటూ ఆహావనిుంచిుంది.

ఇదెక్కడి ఖరిరా బరబూ! తన ఫస్ే నెైట్ జరక్కపో గా, ముసలామె చెపతు ఫస్ే
నెైట్ గురిుంచి వినాల్ రావడుం క్నాన నరక్ుం మరోక్టి వపుండద్నుక్ుుంటూ ఇక్ తపుద్ని
మెటీనీన ఎకిక ఆమెక్ు కాసత ద్ూరుంలో క్ూరుునానడు. వుంశీ వచాుక్ టైమ్ ఎుంద్ుక్ు
వేస్ే అని సుజన అనిన తలుపపలు, కిటికీలు మూసివేయడుం వలీ వాళ్ీ మాటలు
ఆమెక్ు వినిపిుంచక్ుుండా పాయన్స స్ౌుండ్ బయటి శబరేలను లోపలకి రానివవడుంలేద్ు.
వుంశీ బుదిేగా పదాిసనుం వేసుక్ుని క్ూరుునానక్ సుజన బరమి చెపుడుం
పారరుంబిుంచిుంది.

“నాక్ూ, సుజన తాతయయ వీరభ్ద్రరావపకీ పెళ్ళయిుంది. పెళ్ళీ ప్టలమీద్

ఆయనున చూసి జడుసుక్ునానను చెయియయతత మనిషి -గుబురు మీస్ాలు. తలపాగా
చుటే క్ుని క్ూరుునన ఆయనిన క్ళ్ళ
ీ పెైకతిత చూడాల్ వచిుుంది.

ఆయన సుంసక తాుంధర బరషలోీ పుండిత డు. హెైసూకలోీ టీచరు ఉదో యగుం. మా
కాలుంలో పెళ్ీుంటే మూడు రోజుల ముచుట. పెళ్ళీ ఇుంకా పది రోజులు వపుంద్నగా
బుంధువపలు రావడుం పారరుంభిుంచేవారు. పెళ్ళయాయక్ క్ూడా మరో వారమో, పది రోజులో
వపుండేవారు. పెళ్ళీ తుంతుంతా ఇపపుడు గుంటలో ముగిుంచేసత ునానరు. మా కాలుంలో అలా
కాద్ు. అనీన పద్ే తి పరకారుం జరిగేవి. ముుంద్ురోజు నుుంచీ హడావపడి
పారరుంభ్మయిేయది.

ఊరులోని దేవపళ్ీ క్ుంతా మొకేకవాళ్ీ ుం. ఇక్ ఇపపుడు ఒుంటిపూట భోజనమే. పెళ్ళీ
జరిగే మూడు రోజులూ నియమనిషఠ లతో వపుండే వాళ్ీ ుం. క్ళ్ళ
ీ ముండిపో త నాన, కాళ్ళళ
ప్క్ుత నాన అనీన పద్ే తి పరకారుం జరిపతవారు. వివాహుం అయిపో యిుంది. ఆ రాతిర
శోభ్నమని అమిలక్కలు అనుక్ుుంటూ వపుండగా వినానను. ఏదో తెలయని గుబులు
గుుండెలీ ో బయలేేరిుంది. ఆ రోజు పగలు ఎలా రాతిరలోకి మారిుందో నాక్ు గురుతలేద్ు. రాతిర
ఏడు గుంటల నుుంచే ఆ కారయక్రముం మొద్లయిుంది.

పపరోహిత డు గరాుధానుం ముంతారలు చద్ువపత నానడు. నేను

ముతత యిద్ువపల మధయ క్ూరుుని వపనానను. తొమిది గుంటలకి పపరోహిత డు
ముంతారలు చద్వడుం ముగిుంచాడు. నాక్ు తెలీచీర క్టరేరు. పూలజడ క్ుటరేరు. ననున
గదిలోకి తోసతుంద్ుక్ు సిద్ేపడుత ుండగా మా నానన మా మేనతత ని పక్కకి పిలచి ఏదో
చెపాుడు.
ఆమె మా ద్గగ రికి వచిు “ఈ రోజు శోభ్నుం లేద్ట. పెళ్ళీ కొడుకిక జవరుం తగిలుంద్ట” అని
చెపిుుంది.

ఆయనక్ు జవరుం అనగానే క్ుంగారుపడిపో యాను. పెళ్ళీ జరిగి నిుండా పది

గుంటలు కాక్పో యినా అపుటికి ఆయన నావాడనన భరవన నాట క్ుపో యిుంది. ఆ
రాతరుంతా ఆయన ఆరోగయుం బరగవావలని దేవపళ్ీ ుంద్రినీ పతరు పతరునా పిలచి పారరిేుంచాను.
మరో మూడు రోజులు గడిచాయి. కానీ ఆయనక్ు జవరుం తగగ లేద్ు. మరుసటి రోజే
ఆదినెల పరవేశిసుతుంది.

ఆది నెలలో భరరాయభ్రత లద్ే రూ ఒక్చోట వపుండక్ూడద్ు. మా నానన శాసుతాలతో

సుంపరదిుంచి ఆది నెల పో యాకే గరాుదానుం కారయక్రముం నిరణ యిుంచాడు. దాుంతో ఆయన
మరుసటి రోజు ఉద్యమే ఊరళ్ళీ పో యారు. నేను ఒుంటరిదాననయిపో యాను. వారుం
రోజుల తరువాత ఆయన ద్గగ రునుంచి ఉతత రుం వచిుుంది నాననక్ు. జవరుం
తగిగపో యిుంద్ని, ఇపపుడు ఆరోగయుంగా వపనానననీ రాశాడు.

“భ్గవుంత డా!” అనుక్ుుంటూ రుండు చేత లూ పెైకతిత మొక్ుకక్ునానను. వారుం

రోజులుగా బరువెకికన గుుండె క్ుద్ుటపడిుంది. తొలస్ారిగా ఊపిరి ప్లుుక్ుననటీ
గాఢుంగా శావస ప్లాును. ఆ రాతిర నిద్ర రాక్ అటూ ఇటూ దొ రీ ుత నానను.
అమాినానన హాలోీ నిద్రపో త నానరు. నేను ముుంద్ు గదిలో పడుక్ునానను. బరగా
రాతరయినటీ జోరీగల రచద్ తపు ఇుంకేమీ వినిపిుంచడుంలేద్ు. ద్ూరుంగా క్పులు
అరుసుతనన శబరేలు చీక్టి గాఢతను తెలయజేసత ునానయి. అమావాసయ రోజులేమో –
చిటే చీక్టి గుడీ గూబ రక్కలా వపుంది. ఉతత రుంలో ననున అడిగినటీ చెపుమని రాశాడు.
ఆ చినన వాక్యుం రేపపత నన అలజడి మాతరుం పెద్ేగానే వపుంది.

జోరీగ రచద్ క్ూడా ఆగిపో యిుంది. రాతిర మరిుంత చిక్కబడిుంది. ఆకాశుం వెుంట
నడిచెళ్ళత నన గుంధరవక్నయల కాళ్ీ క్ునన వెుండి పటీేలు రాల పడిపో యినటీ చుక్కలు
బరరులు తీరునానయి. కిటికీ అుంత ఆకాశుం మలలీ పూల వాడిపో క్ుుండా చుటిే
వపుంచడానికి వపుంచిన నలీ టి వసత ుంీ లా వపుంది. అదిగో…. అపపుడు వినిపిుంచిుంది సెైకిల్మ
బెల్మ. నా గది కిటికీ అవతలే ఎవరో సెైకిల్మ బెల్మ మోగిసత ుననటీ గరహిుంచాను. భ్యుంతో
గుుండె క్ుచిుంచుక్ుపో యిుంది. కిటికీ కిుంది రక్కలు తీసి చూదాేముంటే ధెైరయుం చాలడుం
లేద్ు. దిగగ ున లేచి క్ూరుునానను.

“పరుంజోయతీ……. పరుంజోయతీ” మెలీగా ఎవరో పిలుసుతనానరు.

ఆ గచుంత ను పో లుుకోలేక్పో యాను. పతరు పెటే ి పిలుసుతనానరుంటే ఎవరో తెలసినవాళ్ళళ

అయి వపుంటరరని, ధెైరయుంచేసి కిటికీ రక్కలన తీశాను.

“నేను వీరభ్దారనిన. వచిుుంది ఎవరో తెలసిుంది. మెడలోని ముంగళ్ సూతారలన

క్ళ్ీ క్ద్ుేక్ుుంటూ ముంచుం దిగాను. అది నెలలో – అదీ అుంత రాతిరపూట ఆయన
ఎుంద్ుకొచాుడో ఊహిుంచలేక్పో యాను. ఇపపుడు ఏుం చేయాలో పాలుపో వడుంలేద్ు.
ఎటూ క్ద్లక్ అలానే నిలబడిపో యాను.

“నీ కోసమే వచాును.”

చాలా చిననగానే చెపిునా, ఆ శబరేలకే అమాి నానన లేచినటీ క్ుంగారుగా అటూ

ఇటూ చూస్ాను.

” కాళ్హసిత లో లాసుేబస్ దిగాను. ఇక్ అక్కడి నుుంచి బసు్లేద్ు క్దా – బరడుగ

సెైకిల్మ తీసుకొచాును.” అుంత రాతిరపూట దాదాపప పదిహేను కిలోమీటరుీ సెైకిల్మ
తొక్ుకకొచిున ఆయనిన చూసుతుంటే భరవావేశుం పటే లేక్ ఏడుపప తనునకొచిుుంది.

యిక్ ఒక్క క్షణుం ఉపతక్షిుంచడుం క్ూడా తీరని దోర హమే అవపత ుంద్నిపిుంచి
మెలీగా తలుపప తీసుక్ుని ఆయన ద్గగ రక్ు చేరాను. “జవరుం పో యిుంది. కావాలుంటే
చేయి పటే క్ుని చూడు. ఈ రోజే రసుం అననుం తినానను.ఒళ్ళ
ీ బరగయిపో యిన
క్షణుంనుుంచి నినున చూడాలనన ఆరాటుం మొద్లయిుంది.

స్ాయుంకాలానికి ఆగలేక్పో యాను. కాళ్హసిత చేరేటపుటికి పద్యిుంది. ఇక్

యిపపుడు ఈ ఊరికి బసు్లేీ వపగా. అద్ షే ుంకొదిే సెైకిల్మ ష్ాపప అపపుడే
మూసుతనానరు. వాడిని బతిమలాడి సెైకిల్మ ఇపిుుంచుక్ుని వచాును. ఇుంత శరమపడిుందీ
ఎుంద్ుకో తెలుస్ా? నినున చూడాునికి.” ఉతులమాలలా హుుందాగా, శారూ
ే లుంగా
గుంభీరుంగా, క్ుంద్ పద్యుంలా అుంద్ుంగా, తేటగతిలా సరళ్ుంగా, స్స పద్యుంలా పొ డవపగా
వపుండే ఆయన చిననపిలీ ాడు ఆటవెలది పదాయనిన అపుజబుత ననటే చెబుత ుంటే
తమాష్ాగా అనిపిుంచిుంది.

“రుండి లోపలకి” అనానను.

” వద్ుే – మావయయను లేపక్ు. ఆదినెలక్దా. అభ్యుంతరుం చెపువచుు అుంద్ునా

ఇుంత రాతిరపూట వచాునుంటే నామోష్గా వపుంట ుంది. మనిద్ే రుం డాబరమీద్ కొుంతసతపప
క్ూరుుుందాుం- ఇక్కడయితే మామయాయవాళ్ళ
ీ లేచే పరమాద్ముుంది. సరేనా” అని నేను
ఒపపుక్ుుంటరనన లేదో నని క్ళ్ీ లోీకి చూసుతనానడు. సుంసక తాుంధారలోీ మహాపుండిత డు
అయిన ఆయన ఎద్ురుగాగ నిలబడి దీనుంగా పిలుసుతుంటే వెళ్ీక్ుుండా
వపడుంగలనా?సరేనననటీ తల ఊపాను.

నిశిబే ుంగా పరహరీ గోడక్ునన గీట తీశాను. ఆయన ముఖుంలో ఆనుంద్ుం

పౌరణ మనాటి వెనెనలే అయిుంది. నేను గదిలోకి వెళ్ళీ కిరోసిన్స దీపానిన వెలగిుంచి
తెచాును. ఆయన సన్స సెైడ్ నీడలో సెైకిల్మ ను నిలబెటే ి స్ాేుండు వేసత ునానడు. ఆయన
ద్గగ రగా వెళ్ళీ దీపానిన కొదిేగా పెైకి లేపి పటే క్ునానను. అపపుడు చూస్ాను సెైకిలు
ముుంద్ు చకారనిన. భ్యుంలో వణనకి పో యాను.
 చేతితో నునన దీపుం క్ూడా క్ద్లడుంతో స్ాేుండు వేయడుం పూరితచేసిన ఆయన
“ఏమెైుంది పరుంజోయతీ?”అని అడిగాడు. నాక్ు ననటమాట రావడుంలేద్ు. ముుంద్ు
చకారనిన చూడమననటీ చేతత ో చూపిుంచాను. సెైకిల్మ చక్రుం రిముిల మధయ పొ డవయిన
పాము అడు దిడుుంగా చుటే క్ుని వపుంది. ముుంద్ు భరగముంతా చలనరహితుంగా వపనాన,
తోక్ మాతరుం చిననగా క్ద్ులుతోుంది.

ఆయన క్ూడా క్ుంగారు పడిపో యి, దీపానిన నా చేత లోీుంచే లాక్ుకని ద్గగ రగా
పెటే ి చూస్ాడు. ఆయనతో పాట నేనూ వుంగాను. నాగుపాము పడగ సుషే ుంగా
క్నిపిస్త ో ుంది. మధయ భరగుంలో ఒక్ ద్గగ ర శరీరుం నుజుజనుజుజ అయిపో యి వపుంది.
రిముిలక్ు అక్కడక్కడా రక్త మరక్లు అుంటి వపనానయి. ఆయన పక్కనునన
పపలీ ను తీసుక్ుని దానిని పొ డిచాడు. అది క్ద్లేీ ద్ు. ”

"చచిుపో యినటీ ుంది, కాళ్హసిత దాటరక్ ఓ చినన గుడి వసుతుంది క్దా – అక్కడ
సెైకిల్మ దేననన ఎకికనటీ నిపిుంచిుంది. తాడో , కొబురి చిపో ు – ఏదో అలాుంటిదెై
వపుంట ుంద్నుక్ునానను. సెైకిలస్ మాతరుం ఆపలేద్ు. కొుంతసతపటికి పాము బుసలాుంటి
శబరేలు వినిపిుంచాయి. అద్ుంతా నా భ్రమే అనుక్ునానను. కాని సెైకిల్మ ని ఎకికుంచిుంది
పాముమీదేనననమాట. సెైకిల్మ ఎక్కగానే నడుుం విరిగిుంది. ఆ బెద్ురులో అది చక్రుంలోకి
ఎకేకసుుంట ుంది. రిముిల మధయ తగులుక్ుపో యి, కొుంతసతపప పెనుగులాడి
చచిుపో యుుంట ుంది.”

భ్యుంతో గడు క్టే క్ుపో యిన నేను తిరిగి సరుేక్ునానను. కానీ ననున చూడాలని
అుంత రిసుక తీసుక్ుని వచిున ఆయనిన అలా క్ళ్ళీరు క్ుుండా చూసుతుండిపో యాను.

ఫెడల్మ ని తొక్ుకత ననపపుడు అదిగానీ కాలని క్రిచి వపుంటే ఏమెై వపుండేదో

తలుచుక్ుుంటేనే ఒళ్ీ జలద్రిుంచిుంది. దీపుం ఎపపుడు ఆరిపో యిుందో గురితుంచలేద్ు.
ఆయనే ముుంద్ుక్ు క్దిలాడో నేనే ముుంద్ుక్ు అడుగులేశానన తెలయద్ు, ఇద్ే రుం
ద్గగ రయాయుం. ఆసన్స సెైడ్ చీక్టలీనే మా శోభ్నుం జరిగిపో యిుంది.

బరమి చెపుడుం ఆపిుంది. మామూలుగా అయితే ఆ సుంఘ్టనక్ు

క్దిలపో యిేవాడ వుంశీ. కానీ అతని మొద్ట నుుంచీ ఓ అనుమానుం ప్క్ుతోుంది. బరమి
చెపుడుం ఎపపుడు పూరిత చేసత ుుందా. తన సుందేహానిన ఎపపుడు తీరుుక్ుుందామా అనే
తపనలోనే వపనానడు.

అుంద్ుకే ఆమె ముగిుంచగానే “బరమిగారూ! ఓ చినన డౌట్ తీరుస్ాతరా?” అని అడిగాడు.

“అడుగు నాయనా -”

“రాతిర మ్ా అమి పుంపిన స్వట్్ మీరు తినలేదా?”అడిగాడు వుంశీ.

“తినానను బరబూ”

అతను అదిరిపడాుడు. స్వట్ తిని అలా నిద్రపో క్ుుండా వపుండడుం ఇుంపాజిబుల్మ. ఈమె
నిజుంగా బరమేినా లేక్ భ్ూతమా అనన మరో అనుమానుం క్లగిుంది అతనికి.
“మరీ…మరీ….” అుంటూ నసిగాడు.

“ఏమటి బరబూ అడుగు…….”

“ఏమీలేద్ు. మీరిుంక్ నిద్ర మేలకకని వపుంటే ఏమయిుందా అని

అడుగుదామనుక్ుుంట నానను”ఒకోక మాటను స్ాగదీసత ూ చెపాుడు.

” అదా! మీ అమి నీ దావరా పుంపిుంచిన లడుు తినాననన లేదో నిద్ర

ముుంచుకొచిుుంది. ఈ రోజయినా నిద్రమాతరలు లేక్ుుండా నిద్ర పడుత ననుంద్ుక్ు ఆ
దేవ దేవపడికి నమసకరిసత ూ నిద్రపో యాను. కానీ ఇదిగో – నువవవచేు ముుందే మెలక్ువ
వచిుుంది. రోజు రుండు నిద్ర మాతరలు వేసుక్ుుంటేగానీ నాక్ు నిద్రపటే ద్ు నాయనా.
 ఈ రోజుంద్ుకో మరి కోడలుపిలీ మాతరలు ఇవవక్నే నిద్రపో యిుంది. కిుంద్కళ్ళళ
ఎుంత సతపప పిలచినా నిద్రలేవలేద్ు. ఇల లాభ్ుంలేద్నుక్ుని ఇక్కడ
క్ూరుుుండిపో యాను. ఇుంతలో నువవవచాువ్. ఇక్ ఈ రాతరుంతా జాగారమే. నీక్ూ నిద్ర
రాక్ుుంటే ఇక్కడే వపుండిపో . కాలక్షేపమనాన అవపత ుంది నాక్ు”

అద్ననమాట విషయుం. డో స్ చాలక్పో వడుం వలీ మధయలో లేచి పో యిుంది

ముసలే . కానీ ఈమెక్ు నిద్రమాతరలు వేసుక్ునే అలవాట వపుందో లేదో ముుందే
తెలుసుకోవడుం తన తపతుననిపిుంచిుంది అతనికి. ఇక్ తన పథక్ుం పారద్ని
గరహిుంపపకొచిు నీరస పడిపో యాడు.

“ఇుంకొక్స్ారి ఏమయిుంద్ుంటే?”తిరిగి మరో ముచుట చెపుబో యిుంది బరమి.

అతను అడుు తగిలాడు. ఇక్ అక్కడ వపుంటే తన అనుభ్వాలోత దేముడి

పరస్ాదానిన ఆరగిుంచినటే తనని తినేసత ుుంద్ని గరహిుంచి అక్కడి నుుంచి లేసత ూ
“బరమిగారూ! ఈ రోజుకి మీ శోభ్నుం ముచుటీ చాలు వస్ాతను. బరతిక్ుుంటే శోభ్నుం
గురిుంచి క్లలయినా క్నొచుు అని మరో మాటక్ు తావివవక్ుుండా అక్కడినుుండి
పరుగులాుంటి నడక్తో బయట పడాుడు.

తల పెైకైతిత చూస్ాడు. ముఖానికి తెలీటి రుంగు పూసుక్ుని మబుుల పతరక్షక్ులన

నవివసుతనన జోక్ర్ట లా వపనానడు చుంద్ురడు. తన పూలపలీ కి ఆపరేషన్స
ఫెయిలవడుంతో దిక్ుక తోచడుం లేద్ు వుంశీకి. సుజనక్ు ముఖుం చూపిుంచాలుంటే
సిగగ ుగా వపుంది. తన పాీన్స క్ు తిరుగుుండద్ని, రడీగా వపుండమని ఉతత రుం వారసి చివరికి
తను వెళ్ీలేక్ పో వడుం నామోష్గా వపుంది.

ఆమె బరమిమీద్ ప్క్లదాకా కోపుం వసుతనాన బలవుంతాన

నిగరహిుంచుక్ుుంట నానడు. సుజన సిగగ ుతో తన అక్కయయల ముుంద్ు ముఖుం
వేలాడేసుక్ునే స్నును ఊహిుంచుక్ుుంట ుంటే రకాతననుంతా ఎవరో శరీరుం నుుంచి
లాగేసత ుననటీ ఫ్లలైపో త నానడు.

మరో పాీన్స కోసుం మెద్డులోని క్ణాలనినటినీ ఒక్ ద్గగ రగా చేరిు ఆలోచిసుతనానడు.
కానీ లకసుగులు లేచి పాీన్స తటే డుంలేద్ు.

ఇుంటలీ వపుంటే ఇవే ఆలోచనలు చుటే ముటే త ుండడుంవలీ అలా కొటే ద్గగ రక్ు
వెళ్ీ ళడు. అపపుడు టైమ్ పదిగుంటలు దాటిుంది. ఇళ్ీ లోుంచి లేసత ునన పొ గలు క్డుపపలో
ఆక్లని పపటిేుంచడానికి ముంతరగతెత లు వేసత ునన ధూపుంలా వపుంది. వీధి తినెనలమీద్
క్ూరుునన మగవాళ్ళళ చేయబో యిే వయవస్ాయుం గురిుంచి, చేసిన వయవహారుం గురిుంచి
మాటరీడుక్ుుంట నానరు. వాళ్ీ మాటలు శబరేలు రాలుత నన వడీ గిుంజలాీ వపనానయి.
పిలీలుంతా వీధులోీ రక్రకాల ఆటలు ఆడుక్ుుంట నానరు. వాళ్ీ ుంతా అటూ ఇటూ
తిరుగుతూవపుంటే దేవతలు వాళ్ళను గోళీలాీ చేసుక్ుని ఆడుక్ుుంట ననటీ ుంది.

వుంశీ ఓ సిగరట్ కొనుక్ుకని రచుబుండ ద్గగ ర నిలుచునానడు. రచుబుండమీద్ునన

చినన శిలాునిన చూసుతుంటే అతనికి మొద్ట తను సుజనను ముద్ుే పెటే కోవడుం
గురుతకొచిుుంది.

యూనివరిిటీలో చద్ువపక్ునే రోజులోీ వాళ్ళీ ద్ేరూ సరదాగా ఓ ఆట

ఆడుక్ునేవాళ్ళ
ీ . ఏ సమయుంలోనెైనా ఒక్రు మరచక్రిన ‘స్ాేటూయ’ అుంటే అలా
శిలాపరతిమలా నిలబడిపో వాల. ‘డౌన్స’ అుంటేనే తిరిగి యధా పరకారుం అయిపో వాల.
ఓరోజు వాళ్ళీ ద్ేరూ గోవిుంద్రాజుల గుడికి వెళ్ీ ళరు. ఆరోజు బుధవారుం కావడుంవలీ రష్
అుంతగా లేద్ు. స్ాయుంకాలానికి వీడో కలు ఇసుతననటీ అపపుడే దీపాలు వెలగాయి.

ధవజసి ుంభ్ుం వెలుగులోీ బుంగారు పూలుపూసత చెటే కాుండలా వపుంది. ఇద్ే రూ

గరుగుడి వెనుక్క్ు వెళ్ళీ ఒక్చోట క్ూరుునానరు. మసక్చీక్టి మరక్కడా
చోట లేనటీ .అక్కడ తలదాచుక్ుననటీ ుంది. అపపుడపపుడూ గాలకి ఎగిరి
తగులుత నన చీరపెైట వుంశీలో గిలగిుంతలు పెడుతోుంది. అుంతవరక్ు అతను ఆమె
చిటికన వేలుక్ూడా తాక్లేద్ు. కానీ అపపుడు మాతరుం అతను ఆగలేక్పో త నానడు.
రక్త ముంతా ఏదో సుందేశమస్ోత ుంది. శరీరాననుంతా ఆమెమీద్క్ు వాలాులని ఆ సుందేశుం
స్ారాుంశుం. ఆ మసక్చీక్టలీ అలానే ఆమెమీద్క్ు తల వాలుబో యాడు.

అతను ఏుం చేయబో త నానడో గరహిుంచి…. “ఇలాుంటివి నిషిద్ేుం”అుంటూ అతని

చుబుకానిన పటే క్ుని పెైకి లేపిుంది. అపపుడొ చిుుంది. అతనికా ఐడియా.

“స్ాేటూయ” అనానడు. ఆ ఆటలోని ఒపుుంద్ుం పరకారుం ఎద్ుటివయకిత అలా

అననపపుడు తను శిలాపరతిమలా వపుండిపో వాల. అుంద్ుకే ఆమె అలా వపుండిపో యిుంది.
ఆ సమయుంలో ఆమె బుగగ లమీద్ పెద్వపలు అనాుడు. అుంతక్ు ముుంద్ు గుడిలో
పెటే న
ి పుంచామ తుం చపుగా తోచిుంద్తనికి. ఆ ముద్ుే అుంత తీయగా వపుంది మరి.
పెద్వపలక్ు బరగా అదిమపెటే ి ఆ తరావత ముఖానిన పెైకి లేపాడు. “డౌన్స”

తిరిగి ఆమె మామూలుగా అయిపో యిుంది.

” స్ాేటూయ ఆటను ఇలా వాడుకోవడుం దారుణుం” అుంది చిరుకోపానిన పరద్రిిసూ

త .

“మరిక్ ఏుం చేయను? నీ చేత లు ఆడుత ుండగా ముద్ుే పెటే కోవడుం స్ాధయుం
కాద్నిపిుంచిుంది.

“ఎపపుడో నినూన ఇలా ‘స్ాేటూయ’ ఆటతో ఇబుుంది పెడతాను”

“అలానే పపరుష లతోపాట స్త ల

ీ క్ూ సమానుంగా అవకాశాలు వపుండాలని
కోరుక్ునేవాడిన. ఎపపుడో వచిునపపుడు నువూవ దీనిన వాడుకోవచుు.”
కానీ ఆమె ఆ తరావత ఎపపుడో ‘స్ాేటూయ’ ఆటలో ఇబుుంది పెటేలేద్ు. పాశపతాసత ుంీ లా
దానిన దాచుక్ుుంది. మరి దానిన ఎపపుడు పరయోగిసత ుుందో తెలయద్ు.

“ఏమటి వుంశీ? ఇక్కడునానవా అనన మాటలు వినపడడుంతో ఉలకిక పడి ఈలోక్ుంలోకి

వచాుడు

వుంశీ. ఎద్ురుగా సుజన తుండిర సతయనారాయణ. చేతిలోని సిగరట్ ముక్కను

హడావపడిగా పారేసి

“ఊరక్నే ఇలా నిలుచునాననుండి” అనానడు.

ఆయన పక్కన మరో వయకిత వపనానడు.

ఎక్కడో చూసినటీ ుందిగానీ ఎక్కడ చూసిుందీ గురుతరావడుం లేద్ు.

“ఐయామ్ శరవణన్స. మదారసు కిల్మ పాక్ సబ్ ఇన్స సెుక్ేర్ట ని” వుంశీ తనవేపప చూసుతుంటే
చెపాుడు ఆ అపరిచిత వయకిత.

అపపుడు గురచతచిుుంది వుంశీకి. పెళ్ళీపుందిటీ ల దావరుం ద్గగ ర క్ురీులో క్ూరుుని

అదేపనిగా సిగరటీ వూద్ుతూ వపనానడు. ఈయన డిపు క్టిుంగ్,కిరుంద్క్ు దిగిన
మీస్ాలనుబటిే పో ల్లస్ మనిషని పో లుుక్ునానడు. ఆయన అలా దావరుం ద్గగ ర
క్ూరుుని వచేు ఆహుత లుంద్రీన పరీక్షగా చూడడుంవలన బరగా గురుతుండిపో యాడు.

ఎవరీ పో ల్లసు మనిషి? ఎుంద్ుకిలా దావరుం ద్గగ ర నిలుచుుండిపో యాడో అరే ుంకాలేద్ు.
కానీ ఎవరీన అడగలేక్పో యాడు.

“పెళ్ళీకి వచాుడు. ఎలానూ ఇుంతద్ూరుం వచాుుంగదా అని తిరుమలస్ావమ ద్గగ రక్ు

వెళ్ళీవచాుడు. ఇపపుడు తిరిగి మదారసు వెళ్ళళపో త నానడు” సతయనారాయణ చెపాుడు.
ఆయనక్ు షతక్ హాయుండ్ ఇచిు “గాీడ్ ట మీట్ యు” అనానడు వుంశీ.

“విష్ యు హేప్ మేరీడ్ లలైఫ్. క్ళ్ళయణుంలో చినన పారబీ మ్ వసుతుందేమోనని మీ

అుంక్ుల్మ ననున రమిని పిలచాడు. అుంద్ుకేనపాు మదారసునుుంచి మీ క్ళ్ళయణుం కోసుం
వచాును. కానీ ఆ మురుగుడి ద్యవలీ ఆ పారబీ ుం రాలేద్పాు. అుంద్ుకే అుంద్రుం
రాుంబర హాయప్…….”

ఎస్. ఐ. ఇుంకా తమళ్ యాసలో ఏదో చెపుబో త ుంటే సతయనారాయణ రావప అడుు
తగిలాడు. “రుండి శరవణన్స గారూ! బస్ కి టైుం అయిపో త ుంది” అనానడు.

శరణన్స ఆయనిన పటిేుంచుకోక్ుుండా “మాపిుళ్ళ…..” అుంటూ పొ డిగిుంచబో యాడు.

సతయనారాయణరావప క్ుంగారు పడిపో త నానడు. అపుటికే ఆయన ముఖుంలో చెమట

ఊరడానిన గమనిుంచాడు వుంశీ.

“యస్. ఐ. గారూ! మీరు క్ద్లుండి” క్సురుక్ుననటే అనడుంతో శరవణన్స విధిలేక్

“ఓకే మాపిుళ్ళ….. స్యు ఎగైన్స” అని బయలేేరాడు. ఇద్ే రూ వెళ్ళళపో యారు.

వుంశీ మాతరుం నిలబడిపో యాడు. పెళ్ళీలో ఎద్ురవపత ుంద్నుక్ునన ఆ సమసయ

ఏమటల అతనికి బో ధపడడుం లేద్ు. మదారసు నిుంచి పో ల్లస్ ఆఫ్సర్ట ని పిలపిుంచారుంటే
సమసయ జటిల మెైుందే. అది ఏమటల ఎుంత వూహిుంచినా తటే డుంలేద్ు. అపపుడు
గురుతకొచిుుంది అతనికి –

సుజన ఇక్కడికి రాక్ముుంద్ు మదారస్ లో కీల్మ పాక్ లోని ఓ కాలేజీలో

చద్ువపక్ుుంద్నన విషయుం తన మామయయ ముఖుంలో క్నపడిన క్ుంగారునుబటిే
తనక్ు తెలయక్ుుండా ఏదో దాచారని అతను పసిక్టరేడు. ఇక్ అక్కడ వపుండలేక్
ఇుంటివేపప క్దిలాడు.
 కైవలయ కోసుం పది నిమష్ాలనుుంచీ వెయిట్ చేస్త ో ుంది సుజన. ఎలానూ ఫసుేనెైట్
కాక్పో యినా క్నీసుం తన రీసెరిు అనాన నిరాఘ్ాటుంగా కొనస్ాగితే బరవపుండుననన
ఆలోచనతో ఆ రోజు కైవలయను ఆహావనిుంచిుంది.

అుంతక్ుముుంద్ు రోజు రాతేర వుంశీ పాీన్స ఫెయిలయిుంది. వుంశీ ఎుంద్ుక్ు రాలేదో ,

ఎక్కడ ఎద్ురుదెబు తగిలుందో అరే ుం కాలేద్ు ఆమెకి. వుంశీ ఏద్యినా మరో పాీన్స
వేస్ాడో లేదో క్ూడా తెలయడుం లేద్ు. తన అక్కయయల ముుంద్ు తన చాలలుంజ్
నెగగదేమోననన సుందేహుం క్ూడా క్లుగుతోుంది. ఈ టనష న్స నుుంచి కాసతపెైనా రిలాక్్
పొ ుంద్ుదామని కైవలయని పిలచిుంది. ఆమె కోసుం చూసూ
త పెరటలీ క్ూరుుుంది.

రాతిరకీ, పగలకీ వుంతెనలా అనిపిుంచే స్ాయుంకాలుం మెలీగా క్రిగి పో తోుంది. ఆకాశానిన

చుటేేసిన చీక్టీ మెలీగా భ్ూమ మీద్క్ు దిగుత నానయి.

చెటీలో చేరిన పక్షులు గుస గుస లాడుక్ుుంట నానయి. ఇలాుంటి

వాతావరణుంలో కాఫ్ తాగడుం బరహాిుండుంగా వపుంట ుంద్నిపిుంచి కాఫ్ తెమిని
సుబుులన కేకేసిుంది. అపపుడే ఇుంటలీకి అడుగుపెటే ిన కైవలయను చూసి మరో
క్పపుక్ూడా తెమిని పపరమాయిుంచిుంది. వరుండాలోకి వచిు సుజన ఎక్కడ వపుందో
తెలయక్పో వడుంతో అక్కడే ఆగిపో యిన ఆమెను చూసి చేత లు తటిే తన వపనికిని
తెలయజేసిుంది.

“ఇక్కడునానవా? నీ గదిలో వపనానవేమోనని డాబర మీద్క్ు వెళ్దామని అనుక్ుుంటూ

వపుండగా చేత లు చరిచిన శబే ుం వినిపిుంచిుంది” కైవలయ చెబుతూ ఎద్ురుగా వేసివపనన
క్ురీులో క్ూరుుుంది.

“స్ాయుంకాలుం గదా. అలా ఫెరష్ గాల ప్లుదాేమని”

“పనులనీన చక్కబెటే క్ుని తీరిగగ ా రమిని క్బురుంపావ్ – ఏమటి విషయుం?”

“ఏమీలేద్ు- ఊరక్నే – కాలక్షేపుం కావడుం లేద్ు. స్ాయుంకాలుం క్దా అలా సరదాగా
నీతో మాటరీడదామని” అుంది సుజన.

వాళ్ళ
ీ మాటలోీ వపుండగానే సుబుులు కాఫ్ క్పపులతో వచిుుంది. చెరచక్టి తీసుక్ుని
సిప్ చేయడుం పారరుంభిుంచారు.

కైవసయక్ు ఇరవెై ఆరేళ్ళళ వపుంటరయి. చామన చాయ కావడుంతో కాసత ుంత సెకీ్గా
క్నిపిసత ుుంది. అట లావూ గానీ, ఇట సననమూ గానీ ఒదిేకైన క్ళ్ళ
ీ .

“నీ శోభ్నుం వాయుదా పడిుంద్ట క్దా. అమిలక్కలు చెపపుక్ుుంట ుంటే వినానను.

కారణుం ఏమటి?” క్పపు కిుంద్పెడుతూ అడిగిుంది కైవలయ.

“ముహూరత ుం క్ుద్రక్” నవపవతూ చెపిుుంది సుజన.

“ఏదో సినిమాలో చెపిునటీ శోభ్నానికి కావలసిుంది ముహూరత ుం కాద్ు. మూడ్”

“నిజమే కానీ – మా నానన విషయుం నీక్ు తెలుసు క్దా. పరతీదీ శాస్ోత ా క్త ుంగా
జరగాలుంటరడు. అుంద్ుకే నెల రోజులు వాయిదా పడిుంది.”

“ఏమటల మనిషి బరత క్ు? జీవితుం అుంత సుంకిీషేమయిుంది. మరచక్టిలేద్ు. ఒక్

మనిషి సమసయలక్ూ, మరచక్ మనిషి సమసయలక్ూ పొ ుంతనే వపుండద్ు. నీ శోభ్నుం ఒక్
కారణుం చేత ఆగిపో తే మరచక్రిది మరో సమసయ వలీ వాయిదా పడుత ుంది. శీరనీజ అనే
మా బుంధువపల అమియి మరో రక్ుం సమసయ”

“శీరనిజ ఎవరు?”ఏమటరమె సమసయ?”సుజన ఉతా్హుంగా అడిగిుంది.

“శీరనిజది మా పక్క వూరే. మా పెద్నానన క్ూత రు. పెద్నానన పెళ్ళీ కాగానే

అతత వారిుంటికి ఇలీ రికానికి వెళ్ీ ళడు. ఇక్ అక్కడే సెటిలలై పో యాడు.
 ఆయనకి ఒక్కటే క్ూత రు శీరనిజ.ఇుంటర్ట వరక్ు చద్ువపక్ుుంది. ఆపెై
చద్వటరనికి తగిన వసత లు లేక్పో వడుంతో చద్ువప మానిపిుంచేశారు. మరో రుండేళ్ీక్ు
ఆమె పెళ్ళళ ఫిక్్యిుంది. పెళ్ళీకొడుక్ుది ముంగళ్గిరి. నెలీ ూరులోని ఓ పెవ
ైీ ేట్ కాలేజీలో
లలక్ేరర్ట. పతరు అమర్ట.

చూడటరనికి అుంద్ుంగా సే యిల్మ గా వపుండేవాడు. పెళ్ళయిపో యిుంది. అతనికి

అమాియిలుంటే సిగగ ో. భ్యమో తెలయడుం లేద్ుగానీ ఆడపిలీలక్ు ఆమడ ద్ూరుంలో
వపుండేవాడు. ఎపపుడయినా ఎవరితో నయినా మాటరీడాలక్సతత వణనకిపో యిేవాడు.
సక్రముంగా ననటుంట మాట వచేుది కాద్ు. ఆడపిలీలకి ఎద్ురయినా ఠక్ుకన
తలవుంచుక్ునేవాడు. ఇలాుంటతను ఫస్ే నెైట్ రోజున ఎలా పరవరితస్త ాడో వూహిుంచు.

వివాహుం జరిగాక్ ద్ుంపత లద్ే రూ మా పెద్నానన ఊరికొచాురు. మరవల కోసుం నేను

క్ూడా వాళ్ీ తో పాట వెళ్ీ ళను. ఊరోీని స్త ల
ీ ు చూడటరనికి వచిునపపుడు క్ూడా
పెళ్ళీకొడుక్ు గది వదిల బయటికి రాలేద్ు.

“మగాడు ఏమటమాి! ఇలా సిగగ ు పడిపో త నానడు” వాళ్ీ ుంతా బుగగ లు

నొక్ుకక్ునానరు.

అమర్ట తెగ సిగగ ుపడిపో వడానిన చూసి మేమూ జోక్ లు వేసుక్ునానుం.

ఆ రాతిర వాళ్ళ ఫస్ే నెైట్.

పదిగుంటల పారుంతాన ద్ుంపత లు యిద్ే రీన గదిలోకి తోసి గడియపెటే రుం. దావరుం
ద్గగ రన నిలబడిపో యిన శీరనిజను అతను పిలవనయినా లేద్ు. ముంచుం ద్గగ ర అతనూ
నిలబడిపో యి తల వుంచేసుక్ునానడు. సిగగ ు పడాల్ుంది తనన, ఆయనన అరే ుం కాలేద్ు
శీరనిజకి. మా మాటలు వలన అతని గురిుంచి ఎుంతో కొుంత అవగాహనక్ు వచిుుంది.
దాుంతో తనే చచరవతీసుకోక్ తపుద్నిపిుంచి, నడుచుక్ుుంటూ అతని ద్గగ రికి వెళ్ళళుంది.
“పాలు తాగుండి.”

అదిగో అపపుడు తలలతత ాడు అతను. ఆమె చాలా అుంద్ుంగా వపుంట ుంది. మొద్టిస్ారి
ఆమెను చూసుతననటే క్ళ్ళళరుక్ుుండా మరిచి ఆమెని చూసుతుండిపో యాడు.

పాలు కొుంత తాగి, మగిలనవి ఆమెకిసత ూ “తాగు…..” అనానడు శీరనిజ భ్రత .

“అబు!ఎుంతసతపటికి మాటరీడారు – ఒక్ ఫరావలేద్ు’ అనుక్ుుంటూ పాలగాీసు

తీసుక్ుుంది.

ఇద్ే రూ ముంచుంమీద్ క్ూరుునానరు. “మా నాననక్ు మేుం నలుగురూ

మగపిలీలమే. అమిక్ూడా నా చిననపపుడే చనిపో యిుంది. అుంద్ుకే ఇుంటలీ ఎవరూ
స్త ల
ీ ు వపుండేవాళ్ళ
ీ కాద్ు. నానేన వుంటుంతా చేసతవాడు. ఆయనే మమిలనుంతా
పెుంచాడు. చిననపుట నుంచీ స్త ల
ీ ు ఇుంటలీ లేక్పో వడుంవలీ స్త ల
ీ తో మాటరీడే అవకాశమే
లేక్పో యిుంది. హెైసూకలుక్ూడా కో – ఎడుయకేషన్స కాద్ు. కాలేజీ లోనూ అుంతే. అుంద్ుకే
ఆడపిలీలుంటే జుంక్ు.”

“ఫరవాలేద్ు – తన సమసయ ఏమటల? అుంద్ుక్ు కారణాలు క్ూడా ఏమటల

తెలుసుక్ునానడు” అనుక్ుని సుంత పిత పడిుంది శీరనిజ.

“ఒక్ అమాియి పక్కన అుంత కోీజ్ గా క్ూరుుననది నీతోనే. అదీ పెళ్ళళప్టలమీద్.”

తన భ్రత క్ు పెళ్ళీకిముుందే ఎలాుంటి అనుభ్వమూ లేద్ని తెలయడుంతో ఆమె చాలా
ఆనుందిుంచిుంది.

“ఇక్ ఎపపుడూ మీతోనే వపుంటరనుక్దా. ఈ బెద్ురుంతా పో త ుంది లలుండి.”

అతను కొదిేగా ధెైరయుం పపుంజుక్ునానడు. మెలీగా ఆమె భ్ుజుంమీద్ చేయివేశాడు.
అతనికి తెలయక్ుుండానే చేయి వణుక్ుతోుంది. ఆమె దీనిని పసిక్టిే ఏదో కాయజువల్మ గా
పటే క్ుననటే అతని చేతిని తనచేతత ో బిగిుంచిుంది.

కొుంతసతపటికి వణుక్ు తగిగుంది. అతనికి ఏదో చేయాలని వపుందిగానీ ఎలా

పారరుంభిుంచాలో,ఎలా పొ ర స్డ్ కావాలో తెలయడుంలేద్ు. సెక్్ లో అతనికి థీరిటిక్ల్మ
నాలలడజ క్
ి ూడా లేద్ు.

ఆమెకి మాతరుం ధీరిటిక్ల్మ నాలలడ్జ వపుంది. ఒళ్ీ ుంతా దేనికోసమో ఆరాటపడిపో తూవపుంది.
దాహుం తెలుస్ోత ుంది గానీ, ద్పిుక్ ఎలా తీరుత ుందో తెలయడుంలేద్ు.

ముద్ే లా ఆమెమీద్ వాలపో యాడు.

ఆమె సరుేక్ుని పడుక్ుుంది.

పక్కన చేరిన అతను ఆమెమీదికి ఒరగి ననటితో ఎక్కడెక్కడో తడుముత నానడు.

అుంద్ులో ఒక్ పద్ే తిలేద్ు. ఏమీతెలయని ఒక్ పలలీ టూరు వాడు ఇుంగీీష సినిమాకి
వెళ్ళతే ఎలా వపుంట ుందో అలా వపుంది పరిసి తి.

ఫెైవ్ స్ాేర్ట హ టల్మ కి వెళ్ళీనా ఓ స్ామానుయడు ఏ దారి ఎట వెళ్ళత ుందో తెలయక్

తిక్మక్ పడిపో త ననటీ అతను గిుంజుక్ు పో త నానడు. ఎుంతసతపటికీ అలా
పెద్వపలతో ఎక్కడెక్కడో రాయడుం తపు మరి ముుంద్ుక్ు స్ాగలేక్పో తానునానడు.

ఆమెకి మాతరుం కొుంత తెలుసు. కానీ తను యాకిేవ్ పారుే తీసుకోవడానికి ఏదో
తెలయని సిగగ ు ఆమెని వెనకిక లాగుతోుంది.

అతను అలా కొుంతసతపప పెనుగులాడి, ఇక్ ఆపెై ఏుం చేయాలో తెలయక్ు

వూరక్ుుండిపో యాడు. ఆమెకి ఆ తరావత ఏుం చేయాలో చెపాులనిపిుంచిుంది గానీ
చెపులేక్పో యిుంది. ఇద్ే రూ మాటలలో పడాురు. ఎపపుడో తెలీవారు జామున ఇద్ే రూ
నిద్రపో యారు.

ఏమీ జరక్ుకుండానే ఆ రాతిర తెలీవారిపో యిుంది. రుండో రోజు అతనిలో కొుంత మారుు
వచిుుంది. మునుపటి రోజులా గది తలుపపలు బిగిుంచుక్ుని క్ూరోులేద్ు.

అపపుడపపుడూ బయటికొసుతనానడు. రుండో రోజు రాతిర యధాపరకారుం ఇద్ే రూ

గదిలోకి వెళ్ీ ళరు. ఇద్ే రికీ ఇద్ే రూ కొుంత అలవాట కావడుం వలీ బిడియుం పో యిుంది.
ఇద్ే రూ అవీ ఇవీ క్బురుీ చెపపుక్ునానక్ ముంచుంమీద్ పడుక్ునానరు. అతను
కోరిక్లతో కాలపో త నానడు. ఆమెలో క్ూడా వెచుటి ఆవిరుీ పరవహిసత ునానయి.

అతను ఆమె ముఖుం మీదికి వుంగి గాఢుంగా ముద్ుే పెటే క్ునానడు. “ఫరవాలేదే
ముద్ుే పెటే కోవడుం నేరుుక్ునానరే” అుంది మెరుసుతనన క్ళ్ీ తో.

ఆమెకి చకికలగిుంత లాుంటిది క్లగి, ఆపెై ముఖుంలో అది మరుగున

పడిపో యిుంది. అతను పెద్వపలతో క్ుంఠానిన తడిమ, ఆపెై సికప్ అయిపో యి
నడుుంమీద్ ననటిని ఉుంచాడు. అలా సికప్ చేయక్ూడద్ని చెపాులనిపిుంచిుంది ఆమెకి.
కానీ ఓ ఆడపిలీ అుంత డెైరక్ుేగా ఎలా చెపుగలద్ు?

“మీరు సికపిుుంగ్ చేసత వారా వాయయాముం కోసుం?” అనడిగిుంది.

అపపుడు అలాుంటి పరశన ఎుంద్ుకేసిుందో తెలయని అతను “లేదే” అనానడు.

“మరి క్ుంఠుం నుుంచి నడుుం ద్గగ రకి వెళ్ళీపో యారే, సికపిుుంగ్ అుంటే బొ తిత గా ఇషే ుం లేద్ు
నాక్ు.”
అతనికి కొుంత అరే మయిుంది. తన తపపును సరిదిద్ే ుకోటరనికి పెదాలన పెైకతాతడు.
“క్ళ్ళమీద్ ఏ ఆచాుద్నా లేద్ు. వాటిమీద్ డెైరక్ుేగా ముద్ుే పెటే రరు క్దా అలానే
అక్కడక్ూడా….” అని ఆపిుంది.

జాకట్ హుక్ లు క్ూడా ఎక్కడుుంటరయో అతనికి తెలయద్ు.

అుంద్ుకే ఆమెను అటూ ఇటూ తిపాుడు.

అతని అద్ షే ుంకొదీే అవి ముుంద్ునానయి.

“హుక్ లు విపుడుం క్ూడా ఒక్ క్ళ్ళ మరి టైీ చేయుండి” అుంది శీరనిజ.

అతను మరో పదినిముష్ాలకి విజయుం స్ాధిుంచాడు.

“సగుం స్ాధిుంచాను” అనుక్ుుంది. అతను తమక్ుంతో అమ తానిన జురురక్ుుంట నానడు.

ఆమె అరమోడుు క్నునల మధయ సుఖానిన ఫ్లవపతోుంది. పూరిత అనుభ్వుం కోసుం తహ

తహ లాడుతోుంది. అయితే అతను మాతరుం అుంతక్ుముంచి ఏమీ
చేయలేక్పో త నానడు. మగిలన వివరాలు ఎలా చెపాులా అని ఆలోచిస్ోత ుంది.

“మనుం ఒక్ ఆట ఆడదామా?” అతని మాటలకి ఆమె క్ళ్ళ

ీ తెరిచి ఏమటననటీ
చూసిుంది.

“నేను క్ళ్ళళమూసుక్ుని ముద్ుేలు పెటే క్ుుంటరను. ఉదాహరణకి మొద్ట

నీక్ళ్ీ మీద్ ముద్ుే పెటే క్ుుంటరను. క్ళ్ీ మీదే క్రక్ుేగా ముద్ుే పెటే క్ుుంటే నువపవ
‘ఒపపు’ అనాల. క్ళ్ీ మీద్ కాక్ుుండా పక్కన పెటే క్ుుంటే ‘తపపు’ అనాల. యిది ఆఫ్
యియరీీ ఎగాజమ్ అననమాట నాక్ు”

“లలక్ురర్ట బుదిే పో నిచుుక్ునానరు కాద్ు”

“ఆఁ – అది మొద్లు పెటేవా”

“ఓకే” అతను పాపిటమీద్ ముద్ుే పెటే కోటరనికి వుంగాడు. కానీ కొుంత ఎడమవేపప
జరిగాడు. “తపపు”అుంది.

ఈస్ారి నుద్ుటి మీద్ క్రక్ే గానే పెద్వపలను అదాేడు.

“ఒపపు” అతను విజయగరవుంతో నవావడు. ఈస్ారి క్ళ్ీ మీద్ ముద్ుే పెటే క్ునానడు.
చివరి కొచేుసరికి ఐద్ు తపపులూ, నాలుగూ ఒపపులూ తేలాయి.

‘బొ టరబొ టిగా పాసయాయనననమాట’ అని కాసతపాగి ఏదో చిలపి ఆలోచన వచిునటీ
చిననగా నవివ ‘మరి నువపవ లలక్ురర్ట అయివపుంటే ఏుం అడిగేదానివి?’ అని
పరశినుంచాడు.

ఆమె ఓ క్షణుంపాట క్ళ్ళ

ీ టపటపలాడిుంచి ‘నేనయితే ఒకే పరశన అడుగుతాను,
అదేమటుంటే దిగువ ఇచిున ఖాళీని పూరిుంచుము అుంటరను’ అుంది.

అతనికి ఏదో అరే మయిుంది.

పూరిత అనుభ్వాలన ఆమె చవిచూసిుంది.

కైవలయ చెపుడుం ఆపిుందిగానీ సుజన మాతరుం నవావపలేద్ు. “శీరనిజ తెలవిగా

తనక్ు కావాల్ుంది స్ాధిుంచుక్ుుంది. మొతాతనికి చెడు ఇబుుందే వచిుపడిుంది ఆమెకి.
కానీ ఈ కాలుంలో అలాుంటి క్ురారళ్ళ
ీ తక్ుకవే అనుక్ుుంటరను” అుంది ఆమె నవపవను
బలవుంతుంగా ఆపపక్ుుంటూ.

“నిజమే టివి లు, పపసత కాలు ఇవి ఎుంతో కొుంత నాలలడజ ని

ి ఇసుతనానయి. అతను
చిననపుట నుంచీ స్త ల
ీ క్ు ద్ూరుంగా పెరగటుంవలీ పూరితగా చీక్టిలో
వపుండిపో యాడనుక్ుుంటరను. ఇపపుడిద్ేరూ చక్కగా కాపపరుం చేసుక్ుుంట నానరు. “
"తొలరేయి అనుభ్వానికి ఇద్ే రూ కొతత యి వపుంటే ఆ దాుంపతయము చాలా రోజులవరక్ు
సజావపగా స్ాగుత ుంద్ని ఎక్కడో చదివాను.”

“చాలా జుంటలోీ కాపపరుం సజావపగా జరగక్పో యినా, భరరాయ – భ్రత లద్ే రూ

రాజీపడిపో తారు. పెళ్ీయిన కొతత లో ద్ుంపత లు ఎక్ుకవ గానే మాటరీడుక్ుుంటూ
వపుంటరరు, కాలుం గడిచేకొదీే ఇద్ే రూ రాజీపడి పో వడానికి అలవాట పడిపో తారు.
రాజీపడిపో వడానికి ఒక్స్ారి అలవాటైతే ఎుంత హీనసిితికైనా మనిషి దిగజారిపో తాడు.
ఇుంద్ుక్ు నా ఫస్ే నెైట్ ముంచి ఉదాహరణ.”

“ఏుం జరిగిుంది ఫస్ే నెైట్ రోజున?” ఎగజ యిట్ మెుంట్ తో అడిగిుంది సుజన. మరచక్రి
ఫస్ే నెైట్ గురిుంచి తెలుసుకోవాలని మనకుంతో ఉతా్హము వపుంట ుందో ,అద్ుంతా
చెపాులని ఎద్ుటి వయకితకి వపుంట ుంది. అుంద్ుకే కైవలయ క్ూడా తన శోభ్నుం గురిుంచి
చెపాులని నిరణ యిుంచుక్ుుంది. క్ురీులో సరుేక్ుని క్ూరుుుంది.

చివరి సూరయకిరణాలు ఆమెమీద్ పడుత ుండడుంవలీ కైవలయ అుంద్ుం మరిుంత

మెరిసిపో త ుంది. ఆమె మీద్క్ు ఒుంగిన ఓ సూరయకిరణుం తల మధయలో పాపటి బిళ్ీ లా
స్ాగి, ముక్ుకమీద్ ముకకరలా తళ్ళక్ుకన మెరిసి, పెద్వపలక్ు ఎరుపపరుంగు పూసి,
క్ుంఠుంమీద్ నెకీ స్ లా పరావరత నుం చెుంది ఇక్ అక్కడనుుంచి సరళ్రేఖలా కిుంద్క్ు దిగి,
బొ డుును బుంగారపప గనిలా పరస్ాశిుంపజేసి, ఆ మీద్ట చీరక్ుచిఛళ్ీ లోీ ద్ూరి, సిగగ ుబిళ్ీ లా
అమరి, ఆపెై సిగగ ుతో అుంతరాేనమవపతోుంది.

“మనక్ు ఏద్యినా సమసయ ఎద్ురయినపపుడు మనముంతా కామన్స గా చేసతది

– దానితో రాజీ పడిపో వడుం, ఈ రాజీపడిపో వడమనేది ఎుంత భ్యుంక్రుంగా వపుంట ుందో
విను” కైవలయ ఆగిుంది. ఇద్ుంతా అసలు సుంగతికి ఉపో ధ్ాఘతమని తెలయడుం వలీ ఏమీ
కామెుంట్ చేయక్ుుండా మౌనుంగా వపుండిపో యిుంది సుజన.
 కైవలయ తిరిగి పారరుంభిుంచిుంది. “మా వూరు నగరి ద్గగ రగా వపనన పలలీ టూరు. ఆ
వూరోీ మాక్ు చిలీ ర ద్ుకాణుం వపుండేది. ఈ ఊరిక్ుంతా మాదే అుంగడి కావడుం వలీ
బరగానే జరిగేది. కానీ మా నాననక్ు పతకాట పిచిు. ఊరిలో ఏ పనీ – పాటర లేని వాళ్ళళ
సరదాగా పారరుంభిుంచిన ఆట చివరికి వయసనుంగా పరిణముంచిుంది. మా నాననక్ూ ఆ
వయసనుం పటే క్ుుంది. పలలీ టూరు కాబటిే డబుు లలక్ుకవగా పెటే ి ఆడేవాళ్ళ
ీ కాద్ు కానీ
మా నాననలాుంటి వాళ్ీ క్ు అది ఎక్ుకవే.

అుంగడి బరగా జరిగినా అుంద్ులో లాభ్ుం ఎుంత వసుతుంద్ని?రోజుకి ముపెైు – లేదా

నలభ్య్ రూపాయలు మగిలేవి. మా క్ుట ుంబుం చాలా పెద్ేది. అమాి నాననక్ు
మొతత ుం నలుగురు సుంతానుం. నేను పెద్ేదానిన. నా వెనుక్ ఒక్ తముిడు, ఇద్ే రు
చెలలళ్ీ ళ. వచేు లాభరనిన పతకాటలో ధారపో సూ
త , తిరిగి గలుసూ
త మా నానన తుంటరలు
పడుత ుండేవాడు.

నేను టనుతకాీస్ పాసయాయను. ఇక్ ఇుంటర్ట చద్వాలుంటే నగరికి వెళ్ీ ళల. కాలేజీ
మరో రుండు నెలలోీ తెరుస్ాతరనగా నా శరీరుంలో విపరీతమెైన మారుులకచాుయి.
యవవనానిన ప్లుుక్ుని ఊరినటే నా ఎద్ పెరిగిుంది. ఓ రుండు గుపెుటీ పొ డుగు
పెరిగాను.

నడుుం ద్గగ ర ఎవరో క్రూుూ పెటే న

ి టీ ఆ భరగుంలోని శరీరుం మాతరుం అలానే
వపుండిపో యిుంది. ఇక్ దానికిుంది భరగుం మాతరుం ఎద్తో పో టీ పడిుంది. నాక్ు నేనే
ఆశురయపో యిేుంత మారిపో యాను. ఓరోజు స్ాననుం చేస్ొ చిు పావడా, జాకట్
వేసుక్ుుంట ుండగా మా అమి వచిు ‘ఇది పెైట ఇక్ నుుంచీ దీనిన క్ూడా వేసుకో’ అుంది.
మౌనుంగా దాననుంద్ుక్ునానను.

దానిన వేసుక్ుని వీధిలోకి పో వాలుంటే తగని సిగగ ుగా అనిపిుంచిుంది. అుంద్ుకే ఓ

రుండురోజులపాట ఇుంటిలోుంచి కాలు బయట పెటేలేద్ు. మూడో రోజున అలా
వరుండాలోకి వచిు నిలుచునానను. నాలుగో రోజు బరవి ద్గగ రికి వెళ్ీ ళను. ఇక్ ఆ తరావత
బెరుక్ుపో యిుంది.

ఇద్ుంతా నానన గమనిుంచినటీ నానడు. “ఇక్ నువపవ కాలేజీకి వెళ్ీక్కరలేద్ు.

కొటే క్ూడా సరిగా నడవడుంలేద్ు డబుుక్ు చాలా ఇబుుందిగా వపుంది” అనానడు.

అలా నా చద్ువపక్ు బేక్

ర పడిపో యిుంది. ఇక్ అపుటి నుుంచీ ఆుంటి ద్గగ ర
వపుండిపో యాను. అపపుడపపుటే టీవీలు పరవేశిసుతనానయి. మా ఊరి సరుుంచ్
మొద్టిగా టీవి కొనానడు. స్ాయుంకాలుం అయితే ఆడవాళ్ీ ుంద్రూ టీవి ద్గగ ర
గుమగూడే వాళ్ళ
ీ . ఈ సమయుంలోనే మననహర్ట అదెేక్ు టీవీ, వీసిప్ సినిమాలు
వేసతవాడు. సినిమాలు చూడాలనుక్ునేవాళ్ళ
ీ రూపాయి ఇవావల. ఆరోజు వినాయక్
చవితి.

ఆరోజు మననహర్ట రుండు చిరుంజీవి సినిమాలు డెక్ లో వేసత ుననటీ తెలసిుంది.

సినిమా రాతిర ఎనిమది గుంటలక్ు స్ాేరేవపత ుంది. నేను తొుంద్రగా భోజనుం చేసి సినిమా
వేసత మననహర్ట ఇుంటికి చేరుక్ునానను. డాబరమీద్ క్రుంట్ క్నెక్షన్స తీసుక్ుని అక్కడ
వేసతవాడు. నేను మెటీ కిక చివరి మెటే మీద్క్ు చేరుక్ునానను. అక్కడ లలైట వపనాన
మెటీ ద్గగ ర చీక్టిగా వపుంది.

డబుులు క్లలక్ేు చేసుకోవడానికి మననహర్ట పిటేగోడ మీద్ క్ూరుునానడు.

అతని ఫెరుండ్ శరత్ టీవీ సరిచేసత ునానడు. శరత్ వేపప చూసుతనన అతను ఎవరో పిలీలు
వచిు లోనికి ద్ూరుత నానరనుక్ుని వెళ్ీక్ుుండా ఆపడానికి చేయి అడు ుం పెటే రడు. నేను
మెటీ క్కడుం కోసుం ఓ అడుగువేయడుం, అతను చేయి చాపడుం, అతని చేయి నా ఎద్క్ు
తగిల ఒక్కస్ారిగా నా క్ళ్ీ ముుంద్ు వేలవేల దీపాలు వెలగినటీ నిపిుంచడుం క్షణుంలో
జరిగిపో యాయి.
 కొతత ద్యిన ఆ సురిక్ు అతను వపలకికపడడుం మసక్ వెలుత రులో
క్నిపెటే రను. జీవితుంలో తొలస్ారిగా మగవాడి సురి…. అదీ తగలరాని భరగుంలో. బరగా
వరషుం క్ురిశాక్, చెటే కిుంద్ నిలబడి వపననపపుడు ఎవరైనా కొమిను విదిలసతత ,
మనమీద్ ఒక్కస్ారిగా నీటిబిుంద్ువపలు జలజలా రాలనపపుడు క్లగే
అనుభ్ూతిలాుంటిది నాలో. అతనూ అదే సిితిలో వపనానడు.

హెైసూకలోీ నాక్ుంటే మూడేళ్ీ ళ స్నియర్ట. టన్సత కాీస్ ఫెయిలయాయడు. మరో రుండుస్ారుీ

రాశాడు గానీ ఫలతుం మాతరుం మారలేద్ు. ఇుంటి ద్గగ రే వపుండిపో యాడు. వయవస్ాయుం
చేసత ుుంటరడు. టీవీలు వచాుక్ ఇలా సినిమాలు వేసత ూ పెై సుంపాద్న సుంపాదిసత ునానడు.

ఇరవెై రుండేళ్ళళ వపుంటరయనుక్ుుంటరను.

“నువావ?” కాసతపటికి తేరుక్ునానక్ అనానడు.

నేనేమీ మాటరీడక్ుుండా చేతిలో రూపాయిబిళ్ళ వపుంచి లోనికళ్ళీను. నా వెనుకే జనుం

రావడుం పారరుంభిుంచారు. చూసూ
త వపుండగానే డాబర నిుండిపో యిుంది.

‘హౌస్ ఫపల్మ బో రుు పెటే య్’ ఎవరో జనుంలోుంచి జోక్ చేశారు.

సినిమా మొద్లయిుంది.

నా మనసు మాతరుం సినిమా మీద్ నిలబడడుంలేద్ు. మాటిమాటికీ పెైట

సరుేక్ుుంటూనే వపనానను. నేను మొద్ట వెళ్ళడుం వలీ చివరన పిటేగోడక్ు ద్గగ రగా
క్ూరుునానను. క్లలక్షన్స అుంతా చూసుక్ుని మననహర్ట వచిు నా వెనుక్
నిలుచునానడు. టీ. వీ. కాుంతి తపు మరో వెలుగులేద్ు.

తలతిపిు అతని వెైపప చూడాలనన మనసును అద్ుపపలో వపుంచడుం క్షే మెై

పో త ుంది. కానీ తమాయిుంచుక్ునానను. కేసెట్ మారిు మరచట్ి పెటేడానికి మననహర్ట
ముుంద్ుక్ు వెళ్ీ ళడు. అతనిన చూసూ
త అక్కడి నుుంచి రావడుం స్ాధయుం కాద్నిపిుంచి, ఇధే
తగిన సమయమనిపిుంచి లేచి వచేుశాను. ఇుంటికొచిు పడుక్ునానను.

మొద్టిస్ారిగా నిద్ర రావడుం లేద్ు. ఏవేవో ఆలోచనలు, ఊహలు, భ్యాలు

రేడియోలో పలుసతేషను
ీ ఒక్కస్ారిగా వసుతననటే అనీన క్లగాపపలగుంగా
క్లసిపో యాయి. పదెేనిమదేళ్ీ పరువుం శరీరపప వపనికిని తొలస్ారిగా తెలయజేసత ుుంది.
ఎపపుడో కోడి క్ూసుతననపపుడ నిద్రపో యాను. ఇక్ ఇపుట నుంచి వీధిలోకి వసతత
మననహర్ట కోసుం నా క్ళ్ళ
ీ గాలుంచేవి.

ఎపపుడయినా అతను ఎద్ురపడు పపుడు కాళ్ళ

ీ వణనకేవి. క్ళ్ళ
ీ సిగగ ు బరువపకి
కిుంద్క్ు వాలపో యిేవి. శరీరముంతా బరువపగా తోచేది. రక్త పస
ర రణుంతా తెలసతది. మరో
వారుం రోజులకే మననహర్ట డెక్ తెచిు, సినిమా వేశాడు. నేను ఏడుగుంటలక్ుంతా రడీ
అయిపో యి ఆ రోజులాగానే మొద్టగా వెళ్ీ ళను. చివరి మెటే ద్గగ రక్ు చేరుక్ుని
ఒక్డుగు వేయబో యిేుంతలో అచుుం ఆ రోజులాగానే ఎటల చూసుతనన అతను చేయి
చాచడుం, అది నా ఎద్క్ు తాక్డుం జరిగిపో యిుంది.

ఇద్ుంతా నటనే అని నాక్ు తెలుసు. కానీ నేనూ దానిన గురితుంచనటే రూపాయి
చేతిలో పెటే ి లోపలకళ్ళీను. అుంతకిరతుం నెలకోమారు సినిమా వేసత అతను అపుటినుుంచీ
వారానికి ఓ సినిమా వేసత ునానడు. కేవలుం నేనువచిు, అలా నిలబడితే చేయి
చాచడుంకోసుం అతను అుంత తొుంద్రగా సినిమాలు వేసత ునానడని నాక్ు తెలుసు.

అుంద్ుకే నేనూ సినిమా వేసిన పరతిస్ారీ అతనిన నిరుతా్హపరచడుం లేద్ు.

క్లలక్షన్స డల్మ గా వపనన సినిమాలు వేసత ూనే వపనానడు. పరతివారుం వుంద్రూపాయల
నషే ుం వస్ోత ుంది. అయితే బరగా లాస్ అవపతాడనిపిుంచిుంది. ఆ రోజు యధాపరకారుం
సినిమా కళ్ళీ న నేను ‘ఇక్ సినిమాలు ఇలా వారుం వారుం వేయక్ు. ముుంద్ులా
నెలకోస్ారి వేయి ఈ మధయలో మనుం ఎలానన క్లుసుకోవచుులే’ అనానను.
 నేను అలా మాటరీడేసరికి ష్ాక్ తినానడు. లోనుుంచి తనునకొసుతనన ఆనుంద్ుం
అతని ముఖానిన స్ాగదీసిుంది. అలా చెపాును కానీ అతనిన ఎలా క్లుసుకోవాలో
తెలసిుందికాద్ు. మా నానన చాలా సిేక్
ా ేు మనిషి అుంద్ుకే ననున టనుతకాీసుతో
ఆపిుంచేశాడు. నేను క్నపడక్ పో యిేసరికి అతను గిుంజుక్ుపో యాడు. ఓ రోజు
సుగుణను రాయబరరుం పుంపిుంచాడు.

ఆమె అవీ ఇవీ మాటరీడాక్ “ఏమటి సుంగతి? ఆ మననహర్ట నువపవ

క్నపడడుంలేద్ని చాలా ఇద్యిపో త నానడు” అుంది. ఆమె ఇలా రాయాబరరాలు
మోసుతుంద్ని తెలుసు. అుంద్ుకే ఆమె చెడుద్ని అుంతక్ుముుంద్ు వరక్ు
అనుక్ునేదానిన. కానీ ఇపపుడు రాయబరరుం తెచిుుంది నాక్ు గనుక్ ఇతరుల క్ష్ాేనిన
తీరుడానికి క్ుంక్ణుం క్టే క్ునన ముంచిదానిలా అనిపిుంచిుంది.

ముంచిడీ, చెడుకీ తేడా అదేననుక్ుుంటర. “ఏుం చేయను? మా నానన- ఆయనకి

తెలయక్ుుండా ఎలా క్లుసుకోవడుం?”

“అయితే ఓ పని చెయ్. రేపప మధాయహనుం మా ఇుంటికిరా. ఆ సమయానికి మననహర్ట

ని రమిుంటరను. ఎవరికీ డౌట రాద్ు.”

“అలానే” సుగుణ వెళ్ళీపో యిుంది. నెక్ేు డే మధాయహనుం అమాివాళ్ళ

ీ . అలా బడలక్తో
నడుుం వాలాుక్ నేను సుగుణ ఇుంటికి బయలుదేరాను.

రహసయుంగా చేసత పనులోీ వపుండే ఆనుంద్ుం అనుభ్విుంచడుం పారరుంభిుంచాక్ యిక్

ఆగవప. కొతత కొతత పద్ే త లన మనమే అనేవషిుంచుక్ుుంటరుం. లేక్ుుంటే నేను అలా
దొ ుంగతనుంగా సుగుణ ఇుంటికి వెళ్ీటుం వూహిుంచలేని విషయుం. ఆ ఇుంటిని
చేరుక్ునానను. అది చినన గుడిసె. లోపలుంతా మసక్ వెలుత రు మధాయహనమే
ఆపాటి వెలుగుంటే ఇక్ స్ాయుంకాలాలు, రాతర లు చీక్టిగుహలా వపుంట ుందేమో.
అద్ురుత నన పాదాలతో లోపల అడుగుపెటే రను.

ననున చూడగానే ఏదో మాటరీడుతనన సుగుణ ఆగిుంది. మరోవయకిత మననహర్ట

అని గురితుంచాను. “రారా! నీ కోసుం పాపుం మననహర్ట చాలా ఇదెైపో త నానడు”అుంది
సుగుణ. అుంద్ుకే కాబో లు ఇలాుంటి విషయాలక్ు మధయవరిత వపుండాలనేది ఈ
అవసరానిన గురితుంచేకాబో లు మేఘ్ాలతోనూ, చిలుక్లతోనూ పూరవుం రాయబరరుం
పుంపారు.

నేను ఇుంటి మధయలోనునన గుుంజను పటే క్ుని నిలబడాును. మననహర్ట లేచి

నిలుచునానడు. ఏుం మాటరీడాలో తోచనటీ మౌనుంగా వపుండిపో యాడు.

“మీ మధయ నేనెుంద్ుక్ులలుండి. అలా వెళ్ీ లస్ాతను” అని సుగుణ తలుపప వేసిుంది.
గచళ్లీ ుం పెటే ిన చపపుడు వినిపిుంచిుంది. అుంటే బయటి వాళ్ీ క్ు యిుంటలీ ఎవరూ
లేరనిపిసత ుుంది. ఇలాుంటి విషయాలు ఇలా జరుగుతాయని నాక్పుటివరక్ ూూ
తెలయద్ు. ఏుం ఆశిుంచి సుగుణ ఇుంత సహాయుం చేసత ూ వపుంట ుంది?

మా యిద్ే రి ద్గగ రా ఏమెైనా లాభ్ుం పొ ుంద్డానికి వపుండవచుు, ఏదో రహసయుంలో

మనుం పాలుపుంచుక్ునానమనన థిల
ర ీ ుంగ్ కావచుు. ఎద్ుటి వాళ్ళ
ీ చెడిపో వాలనన
ద్ుగే కావచుు. లేద్ూ ఆ మాతరుం సహాయపడుం మానవ ధరిుంగా ఫ్లవవచుు.
అుంద్ులో వెనుక్నునన ఉదేేశయుం ఏమటర అని ఆలోచిసుతనన నేను మననహర్ట మరిుంత
ద్గిగరగా రావడుం గురితుంచలేద్ు.

“క్నిపిుంచవ్… మాటరీడవప…నేనెుంత బరధపడిపో త నాననన తెలుస్ా?”

 తల పెైకతత లేక్పో త నానను. చీక్టిుంటలీ అలా క్లుసుకోవటుం కొతత . ఒళ్ీ ుంతా
అద్ురుతోుంది. నేను ఏమీ మాటరీడలేక్పో యిే సరికి నా చుబుకానిన పటే క్ుని పెైకి
లేపాడు. “మానాననక్ు తెలసిుంద్ుంటే పెద్ే గచడవయిపో త ుంది. అుంద్ుకే భ్యుం.”

” మనుం పెళ్ళీ చేసతసుక్ుుందాుం” ఠక్ుకన అనానడు. ఆ చీక్టిుంటలీ మరిుంత

చీక్టైపో యినటీ భ్యపడిపో యాను. క్ులుం- అమాి నానన – వూరు- వీటి ననినటినీ
ఎదిరిుంచి పెళ్ళీచేసుకోవడుం స్ాధయమా? మా పెళ్ళీ జరుగుత ుంద్నన ఆశ ఏ కోశానా లేద్ు.
అసలు ఆ వూహే భ్యుం గచలుపపతోుంది.

“ఏుం మాటరీడవప?”

“పెళ్ీ ళ! అది జరిగే పనా?”

“ఎుంద్ుక్ు జరగద్ు! ద్ూరుంగా వెళ్ళళపో యి పెళ్ళీచేసుక్ుుందాుం.”

“చూదాేుం. ముుంద్ు యిక్కడనుుంచి వెళ్ీ ళల!” పెళ్ళీ పరస్త ావన రాక్ుుండా వపుంటే
మరికొుంత సతపప వపుండేదానేనమో. యిక్ అక్కడ వపుండడుం ఇుంపాజిబుల్మ అనిపిుంచిుంది.
అుంద్ుకే తొుంద్ర పడి పో త నానను. నా క్ుంగారుని పసిగటిేనటే నానడు.

“సరే! ఎలుీుండి మధాయహనుం యిక్కడికే రా” అనానడు. నా మొర దేవపడు

ఆలకిుంచినటీ నానడు సుగుణ వచిు తలుపప తీసిుంది. నేను వెళ్ీ ళలనుక్ునేసరికి
ఖచిుతుంగా ఆమె వచిు తలుపప తీయడుం దేవపడి పనేకాక్ మరేమటి?

” ఆ యిుంటినుుంచి ఎలా బయటపడాునన, నా యిుంటికి ఎలా చేరుక్ునాననన

తెలయద్ు. ఒళ్ీ ుంతా చెమటతో తడిసి ముద్ే యిపో యిుంది. వారుం తరువాత
అనుక్ుుంటరను మరోస్ారి సుగుణ వాళ్ళీ ుంటలీ క్లుసుక్ునానుం. ముుంద్ునన జుంక్ు కాసత
వదిలుంది. అుంద్ుకే సుగుణ బయట గచళ్లళుం పెటేగానే చాపమీద్ క్ూరుునానను.
మననహర్ట నా చేత లు రుండూ పటే క్ుని మాటరీడడుం పారరుంభిుంచాడు. అపపుడే కాద్ు
ఎపపుడు ఏమేమ మాటరీడుక్ునానమో నాకిపుటికీ గురేత.

అయితే ఆ మాటలేమటల యిపపుడు చెపుముంటే చెపులేను. ఏవేవో స్వట్ నానె్న్స్

అుంతా దొ రీ ద
ే ి. “నినన స్ాయుంకాలుం మీ యిుంటివేపప వచాును. నువపవ క్నిపిుంచలేద్ు.
రాతరుంతా నిద్రలేద్నుకో!”

“అద్ే ుంలో చూసుక్ుుంటూ తిలక్ుంబొ టే పెటే క్ుుంట ుంటే వెనక్ నువపవచేరి

చూసుతననటేే వపుంట ుంది” ఇలాుంటి మాటలు ఒక్దాని కొక్టి సుంబుంధుం లేని మాటలు.
అయితే వీటిననినటినీ ఒక్దానికొక్టి క్లపతది – పతరమ. అుంద్ుకే అద్ుంత మధురుం.
ఆరోజు వచేుటపపుడు మననహర్ట ననున గటిేగా కౌగిలుంచుక్ుని ముద్ుే పెటే క్ునానడు.

అపపుడు నేనేమయిపో యానన నాకే తెలయద్ు. ఆ చినన గుడిసెక్ు ఠక్ుకన

రక్కలు మొలచి ఇుంద్రలోకాలక్ు ఎగురుత ననటేీ అనిపిుంచిుంది. ఆ బిగి కౌగిలలో
వూపిరాడక్ కొటే క్ుపో యిన నేను వీధిలో పడాుక్ గుుండెలనుండా వూపిరి
ప్లుుక్ునానను. ఎద్ురుగా వసుతనన ఎద్ుేల మెడలోని గుంటల శబే ుం జలతరుంగిణనలా
వినిపిుంచిుంద్ుంటే నేను ఎుంత అధుుతమెైన థిరుంలీ ుంగ్ లో వపనాననన ఊహిుంచు. ఇుంటికి
వచాుక్ క్ూడా ఆ ముద్ుే సురి ననున వద్లలేద్ు.

ఆ సమయుంలో నేను గనుక్ ద్ుకాణుంలో వపుండుుంటే బహుశా పదిరూపాయలకి

స్ామానుంతా ఇచేుసుుండేదానిన. వెనెనలరాతిర మన వెనక్ మన నీడ వచిునటేీ
ఏుంచేసత ునాన ఆ ముద్ుేతాలూక్ు పపలక్రిుంత ననున ఓ రక్మయిన గగురాుట క్ు
గురిచేసతది. ఆ రాతిర నేనేుం తినాననన అననది ఎపుటికీ గురుతలేని విషయుం. సుగుణ
వాళ్ళీ ుంటలీ క్లుసుకోవడుం క్ూడా ఎక్ుకవ కాలుం స్ాగలేద్ు.
 మూడో స్ారి నేను బయలేేరబో త ుంటే అమి అడుుక్ుుంది. “దానిుంటిద్గిగర నీకేుం
పని? అద్ుంత ముంచిదికాద్ు ఇుంకపపుడయినా పో యావుంటే వూరుకోను” అలా
అక్కడికళ్ీ డుం బుంద్ అయిపో యిుంది. రుండు మూడు నెలలు కేవలుం చూపపలతోనే
గడిచిపో యాయి. పుండగనెల వచిుుంది. గచబెుమిలు పారరుంభ్మయాయయి. నేనూ ఓ
గూ
ర పోీ చేరిపో యాను. స్ాయుంకాలుం ఏడుగుంటలను గచబెుమిను ఎతత క్ుని యిుంటిుంటి
ద్గగ ర గచబీులు తటిే తొమిది గుంటల పారుంతాన ఇుంటికి చేరుక్ునే వాళ్ీ ుం.

గచబీులు పారరుంభ్మెైన రుండో రోజు బరవి ద్గగ ర సుగుణ క్నిపిుంచిుంది. “ఆ మననహర్ట క్ు
ఏుం ముంతరుం వేశావో ఏమోగానీ నీ కోసుం క్లవరిుంచి చచిుపో త నిిటిేుంది.

“రాతిరకి ఎనిమది గుంటలక్ు మన వూరి బయట నన శివాలయానికి రమిను. నే

వస్ాతను” అని చెపిు, బిుందె యియతత క్ుని వచేుశాను.

ఆ రాతిర గచబిుళ్ళ
ీ పారరుంభ్మయాయయి. మూడిళ్ీ వరక్ు నేనూ గచబీులు తడుతూ
పాటలు పాడుత నానను. మూడో యిలుీ దాటగానే తలనొపిుగా వపుంద్నీ,
ఇుంటికళ్తాననీ మతరరాళ్ీ తో చెపిు, బట పడాును.

వీళ్ళీ మో ఇుంటి కళ్ళీమని అనుక్ుుంటరరు. అమాివాళ్ళీ మో గచబిు తడుత నాన

ననుక్ుుంటరరు. కాబటిే ఈ మధయకాలుంలో నేనెక్కడికి వెళ్ీ ళనన ఎవరికీ తెల్లద్ు. అదీ నా
పాీన్స!

మతర రాళ్ీ ను వదిల. సుంద్ులోుంచి మలుపపతిరిగి చీక్టలీ క్లసి పో యి శివాలయుం

ద్గగ ర చేరాను. అది శిథిలాలయుం. ఎవరూ వపుండరక్కడ వూరికి క్ూడా చాలా ద్గగ రే.

అది మేుం క్లుసుకోవడానికి ముంచి పతీ సనుక్ునానను. నేను వెళ్ళీ సరికి మననహర్ట
రడీగావపనానడు. ననున చూడగానే ఒక్కస్ారిగా బరస్ే అయిపో యాడు కాబో లు
ననున పటే క్ుని ముద్ుేలోీ ముుంచెతత ాడు. అలానే వరుండాలో క్ూరుునానుం. అతని
చేత లు ఎక్కడెక్కడో క్ద్ులుత నానయి. అనీన టైట్ గా వపనానయి. జాకట్
ద్గగ రునుంచి పావడా ముడివరక్ు ఏదీ వూడి రావడుంలేద్ు.

అతని పరయతనముంతా ఎుంద్ుకో తెలుసుతుంది. తన విరహానీన, వియోగానిన

అుంతటినీ ననున పొ ుంద్డుంలో తీరుుకోవాలనుక్ునానడు కాబో లు నాక్ు
వూపిరాడక్ుుండా చేసత ునానడు. ఏదో మతత ననున లకుంగదీసుక్ుుంటలుంది. మరేదో
కావాలనన ఆరాటరనిన తెలయియజపుడాని క్ననటీ రక్త ుం పరుగులు పెడుతోుంది. కానీ
చిననపుట నుంచీ నీతిసూతారలు. సుంఘ్ుం చేతిలో బెతతుం పెటే క్ుని చెపిున జాగరతతలు.
అమాి నాననలు ఘోషిుంచిన నెైతిక్ విలువలు ననున తటిే మరీ లేపాయి. నేను
సుతారుంగా అతనిన విడిపిుంచుక్ునానను.

మధురమెైన ఆ అనుభ్వుం పొ ుంద్క్ుుండా నేను చాలా పవితరుంగా బయటపడాునని

అపపుడు గరవుంగా ఫ్లయాయనా! నా పెళ్ీయాయక్ మాతరుం అదెుంత పొ రబరటల నాక్ు
తెలసిుంది. పెళ్ళళవరక్ు రావాలుంటే పతరయస్పిరయుల మధయ ఈ అనుభ్వుం తపుక్
వపుండాలుంటరను. సుంఘ్ానిన ఎదిరిుంచి పెళ్ళీచేసుకోవాలుంటే ఇద్ే రిమధాయ బలమెైన
ఆక్రషణ వపుండాల. సెక్్ క్ుంటే గచపు ఆక్రషణ మరచక్టి లేద్నుక్ుుంటరను.

అుంద్ులోనూ స్త ీ – ఈ అనుభ్వుం లేక్పో తే ఎుంత గచపుగా పతరముంచనీ, చివరికి

అతనిన చాలా సులభ్ుంగా వదిల పెటేగలద్ు. ఆ అనుభ్వుం లేక్ుుంటే తామద్ే రూ
ఎనినస్ారుీ సినిమాలక్ు వెళ్ీ ళుండనీ, ఎనననస్ారుీ క్లసి హ టళ్ీ క్ు తిరగనీ దేనీన
లలక్కపెటేద్ు. ఆ అయిద్ు నిముష్ాల అనుభ్వుం ఏరుడితే మాతరుం ఆ మగవాడిన స్త ీ
అుంత నిరీ క్షయుంగా వదిలపెటేద్ు. ఇద్ుంతా నా పెైతయుం అనుకోవద్ుే.

పెళ్ళయినా చాలాముంది పతరయస్ పిరయులక్ు పెళ్ీయాయక్ జరగాల్న శోభ్నుం

పెళ్ళీకిముుందే జరిగిపో యి వపుంట ుంది. అది కాక్ుుంటే ఏ జుంటర పెళ్ళీవరక్ు రాద్ు. చాలా
ఇబుుందిగా ననున వదిల పెటే రడు మననహర్ట. ఆ సమయుంలో స్త ని
ీ వూరక్నే
వదిలపెటేడుం వీలయిేయది కాద్ు. కానీ మననహర్ట మెతతటి సవభరవుం క్లవాడు. నేను
వినుఖత చూపిుంచగానే వెనకిక తగాగడు. ఆ తరావత గచబెుమిలు వపనన రోజులుంతా
మేమద్ే రుం శివాలయుం ద్గగ ర క్లుసుక్ునేవాళ్ీ ుం.

రుండు ముద్ుేలు! మూడు కౌగిలుంతలు, నాలుగు గాఢమెైన నిటూ

ే రుులు తపు
మరోదానికి నేను ససతమరా ఒపపుకోలేద్ు. పుండగనెల అయిపో గానే నాక్ు ఓ
పెళ్ళీసుంబుంధుం వచిుుంది. నాక్ు తపు అుంద్రికీ ఆ సుంబుంధుం నచిుుంది. మా
నాననక్యితే మరీ నచిుుంది. వరక్టనుం అడక్ుకుండా పెైపెచుు క్నాయశులకుం ఇస్ాతనుంటే
పతకాటలో అపుటికే బరగా లాస్ అయిపో యిన తుండిక
ర ి నచుక్ుుండా ఎలా వపుండగలద్ు.

పెళ్ళీ ఖరుులుంతా తానే భ్రిుంచి, ఓ ఇరవెైవేల రూపాయలు ఎద్ురిస్త ామనానడు

పెళ్ళళకొడుక్ు. పెళ్ళీ చూపపలక్ు అతనొక్కడే వచాుడు. ఆ రాతిర ఇద్ుంతా చెపిు
పెళ్ళీకొడుక్ు వెళ్ళళపో యాడు. ననున పిలచి నా ఇషే ుం ఏమటల అడిగిుంది అమి.

“నాక్ు వద్ే ుంటే వద్ుే! పెళ్ీ ళుం చచిు ఓ బిడు తుండిర అయి నలభెై అయిదేళ్ళ
వయసులో తగుద్ునమాి అుంటూ పెళ్ళీకి తయారయిన ఆ డొ క్ుకను చేసుకోనుగాక్
చేసుకోను. ఇుంకొక్కమాట మననహర్ట ని అదే చిననాయుడి కొడుక్ుని పెళ్ళీ
చేసుక్ుుంటరను. మన క్ులుం కాద్ని మీరు అడుు చెపిునా విననుగాక్ వినను.”

నేను క్ద్లేీ ద్ు.

“సిగగ మో
ే నా మొద్టి పెళ్ీ ళనినక్ూకడా భ్లేసిగగ ు. మొగుడి ద్గగ ర సిగగ ూ, తల్లీ ద్గగ ర ఆక్ల్ల
దాచుకోక్ూడదే అనేవాడిన” పళ్ళీ కిలసుతనన ఆయనున చూసుతుంటే ఇుంటి దావరుం పెైన
వేలాడదీసత దిషే ిబొ మి క్ళ్ీ ముుంద్ు మెదిలుంది. విసురుగా వచిు తన పరతాపుం
చూపిుంచడానికి తలుపప బలుంగా మూశాడు. ఆ శబరేనిన విుంట ుంటే నా ఎముక్లు
విరుగుత ననటేీ వపుంది.
ననున లాక్ుకని వెళ్ళీ ముంచుం మీద్ క్ూరోుబెటే రడు. పాలగాీసును సూ
ే ల్మ మీద్
వపుంచాను.

“ఏుం పతరు? మరిచిపో యాను”

“శోభ్నుం గదిలో పెళ్ీ ళుం పతరడిగే దౌరాుగయసిితిలో వపనానుం మనుం. ఐద్ు నిమష్ాల
పెళ్ళీచపపల పరిచయుంతో ఎద్ుటి వయకిత గురిుంచి ఏుం తెలుసుతుంది? మా ఆయన మరీ
అధావననుం గనుక్ పతరు మరిచి పో యాడు. తేడా చాలా సవలుమే.

“కైవలయ”

“అలా అుంటే ఏమటి?” అని అడిగాడు.

“మోక్షమనుక్ుుంటర”

“అరే ుంకాని పతరు పెటే క్ునానవే” అుంటూ ననున గటిేగా వాటేసుక్ునానడు.

ఎలుగుబుంట పటే క్ుని వపనాన అుంతగా జడుసుక్ుని వపుండేదానిన కానేమో జుగుప్
లాుంటిది శరీరానిన క్ుుంచిుంపచేస్త ో ుంది. తలనుంతా లాగి చెుంపమీద్ కొరికాడు. గుుండెలీ ో
రేగిన ముంట క్ళ్ళ నీళ్ళ రూపుంలో తేలుంది. ఇక్ ఆయన మాటరీడడని నాత
తెలసిపో యిుంది. శోభ్నుం ముంద్ు నా భ్రత మాటరీడిన మాటలు అవే.

బయటనునన చుంద్మామ జాలగా ననున చూసి నవపవత ననటేే వపుంది.

పొ గపొ యిేయ కిటికీ గుుండా వెనెనల బూజులాగా వేలాడుతోుంది. జాకట్ హుక్ ల కోసుం
వెద్ుక్ుత నన ఆయన చేత లు ముళ్ళ క్ుంచెతో పెరుక్ుత ననటే క్ద్ులుత నానయి.
జాకటే మధయన వేళ్ీ ళ పో నిచిు లాగాడు. హుక్ుకలనీన తెగిపో యాయి.

పుందొ మిదేళ్ీ పరువానిన తమలో క్లపతసుక్ునన నా ఎద్ సుంపద్

పొ ుంగాల్ుందిపో యి విచితరుంగా టచ్ మ నాట్ ఆక్ులాీగా ముడుసుక్ుపో యాయి. బరర
ఎలాసిేక్ ను స్ాగబెరికి వద్లడుంతో కొరడా చివర తగిలనటీ విలవిలాీడిపో యాను
దానీన తెుంపాలని చూశాడు. వీలలైుంది కాద్ు. ఉుంగరుం చేయి గుచుుక్ుుంటూ వపుండగా
దాని బుంధనాలను విపాుడు.

ఆయనక్ు కావాల్ుంది స్త ీ కాద్ు – స్త ీ శరీరుం. భరరయ చనిపో యిన ద్గగ రునుంచీ
పసుతలుుంట నానడు కాబో లు ఆక్లగచనన సిుంహుంలా మీద్పడాుడు. ఇలాుంటి ఆన్స
ఈసే టిక్ వెధవని ఏ అమాియి పతరముంచి శరీరానిన ఇవవగలద్ు?”అుంద్ుకే స్త ీ శరీరుం
పటీ ముంటి యావతో వపననటే నానడు. ఆయన తోసిన తోపపకి ముంచుం అడు బలుంగా
తగిలుంది.

రక్త ుం ఏమయినా వసుతుందేమోనని చూసుకోవాలనిపిుంచిుంది. అపుటికే నా

చేత లన తీసుక్ుని లాగి పటే క్ుని వపననటీ తెలసి ఆ పరయతాననిన
విరముంచుక్ునానను. పాద్ుం నా తెలీటి కాటన్స చీర అపుటికే ఆయన మురికిని
ప్లుుక్ుని నలీ గా ముఖుం పెటే ుంి ది. క్ుచిుళ్ీ ను పటే క్ుని మోట గాపెైకి లాగాడు.
పపవపవక్ునన రేక్ు లనినటినీ ద్ూసతసినటీ అతని చేత లు క్దిలాయి. లుంగా బొ ుంద్ు
చిక్ుక పరశనలా మరిుంత బిగుసుక్ుపో యిుంది.

దానిన పటే క్ుని గిుంజు త నానడు గానీ అది వూడి రావడుం లేద్ు. నా శరీరుం
మీద్ అగుగల వాన క్ురుసుతననటేీ వపుంది. క్ణాలనీన తమలోకి తామే పరవహిసత ుననటేీ
ముడుచుక్ు పో యాను. మూడుంక వేసుక్ుని, బిగదీసుక్ుపో యాను. అతను
బలాననుంతా చేత లోీకి తీసుక్ుని లాగాడు. క్ుందిరీగలు క్ుటిేనటీ బరధతో
క్మలపో యాను.

అయిద్డుగులా అయిద్ుంగుళ్ళల మనిషిని నాలుగు అడుగులు పెటే లో పెటే ి బయట

నుుంచి చీలలతో బిగిుంచినటీ ముడుచుక్ుపో యాను. “ఏమటలా బిగుసుక్ు పో తావ్!
ఇలా అయితే అయినటేీ – ‘ అనానడు.
 అపుటికే నిస్తతత వ నా లోని చెైతనాయననుంతటినీ హతయ చేసిుంది. కాళ్ళ
ీ
చేత లూ వశుం తపాుయి. పాీసిేక్ తో చేసినటీ బిగదీసుక్ు పో యాయి. క్ళ్ళ
ీ
వాటుంతటవే మూసుక్ుపో త నానయి. శరీరుం పారణానిన కోలోుయినటీ
చచుుబడిపో యిుంది. అపుటికే ఆయన నాలో క్లసిపో వడానికి నానా తుంటరలు
పడుత నానడు. కానీ నా సిితి అుంద్ుక్ు వీలు క్లుుంచడుం లేద్ు. శరీరుం గటిేగా
ఇనుములా తయారయిుంది.

మెతతద్నుం ఎక్కడో మాయమయిపో యిుంది. గుుండెలీ ో ముంట మరిుంత ఎక్ుకవెైుంది

నాక్ు. శరీరానిన వపుండలా చుటిే ముళ్ీ క్ుంపమీద్ గిరవాటేసినటీ క్ళ్ీ లోుంచి నీళ్ళ
ీ
చిపిులుీత నానయి. క్నురపులు మూతలుపడాుయి.

ఆ బరధను మరిచిపో వడానికి నేనూ, మననహర్ట గటిేగా కౌగిలుంచుక్ుని, బుగగ లపెై

సుతారముగా ముద్ుే పెటేడుం వీధిలో వెళ్ళతూ ననున చూసి కొుంటగా క్నున గీటడుం,
గచబీులు తటే డానికి వెళ్ళత నాననని ఇుంటలీ చెపిు, శివాలయుం ద్గగ ర క్లుసుకోవడుం,
అనీన పపపొ ుడిమీద్ అచచుతిత న చితారలాీ క్నిుసుతనానయి.

ఏదో హాయి శరీరానికి రిలాక్్ ని క్లగజేసిుంది జీవ క్ణాలనీన ఆనుందానిన ప్లుుక్ుని

స్ాగాయి. మనసు రుంగుల త పానులో చిక్ుకక్ునన గాలపటమే అయిుంది. రక్త ుం
జాాపకాలతో మరిుంత చిక్ుకబడిుంది. నాలో క్నిపిుంచిన ఈ ఈజ్ కి నా భ్రత ఓ క్షణుం
పాట విసుతపో యినటీ ఒక్ క్షణుం ఆగడుం నాక్ు తెలయద్ు. నా మనసుంతా మననహర్ట
ఆక్రముంచేసుక్ునానడు. ఆ క్షణుంలోనేనెవరో , నేనెక్కడునాననన, మరిచిపో యాను.

శివాలయుం వరుండాలో నేనూ, మననహర్ట క్లసి సుఖాల అుంచులు పటే క్ుని సవరాగనికి
పాక్ుత ననటేీ వపుంది. “మననహర్ట .. .మననహర్ట….”అుంటూ నా భ్రత ని పటే క్ునానను.
 ఒక్ లపత కాలుం పాట ఆయన,ష్ాక్ తో గడు క్టే క్ు పో యినటీ నాక్ు తెలసత
అవకాశమే లేద్ు. నా హ ద్యముంతా, నా తనువుంతా మననహర్ట తో నిుండిపో యిుంది.
“మననహర్ట” ఈస్ారి మరిుంత గటిేగా వాటేసుక్ునానను. నా ఉదేక
ర ానిన చూసి నా భ్రత
తన వయసును మరిచిపో యాడు. రటిేుంచిన ఉతా్హుంతో ననున పూరితగా
ఆక్రముంచుక్ునానడు. ఓ పావపగుంట తరువాత నేను ఆ టరరన్స్ లోుంచి బయటపడాును.

అపపుడు గురచతచాుయి. పరిసరాలనీన, పక్కనే అలసిపో యి క్నుగుడీ ను

పెైనునన రూఫ్ కేసి గురి చూసుతనన ఆయనున చూసూ
త నే భ్యుంలాుంటిది జరజరా
గుుండెలీ ో పాకిుంది. నేను క్లవరిుంచిన మననహర్ట ఎవరో చెపుముంటరడని ఆయన వెైపప
చూడక్ుుండా తల దిుంచుక్ునానను. చితరుం ఆయన ఆ పరశన వేయలేద్ు. అపపుడే కాద్ు
– మా పెళ్ీయిన మొద్టి రాతిర నుుంచి ఇపుటివరక్ూ ఆయన నా ద్గగ రక్ు చేరిన పరతి
రాతీర నేను క్ళ్ళ
ీ మూసుకోవడుం తరువాయి ఆ పతరును ఉఛ్ురిసత ునాన ఆయన
అడగలేద్ు.

“నేను ఈజ్ అయిపో వడుం వలీ రటిేుంపప ఉతా్హుంతో సుఖానిన జురురకోవచునన

స్ావరే ుంతో ఆయన ఆపరశన వేయడుం లేద్ు. ఆ నాలుగు క్షణాలనూ భ్రిుంచడుం కోసుం
మననహర్ట ని క్లవరిుంచే టకినక్ ను నేనూ విడవడుం లేద్ు. జీవితుంలో ఇుంత
భ్యుంక్రుంగా రాజీపడడుం నాక్ూ, నా భ్రత కే చెలీుంది” కైవలయ చెపుడుం ఆపిుంది.

అపుటికే బరగా చీక్టి పడిుంది.

****

ఉద్యుం తొమిది గుంటలలైవపుంట ుంది. తూరుు ఆకాశుంలో సూరుయడు

ముండుత నన చక్రుంలా తిరుగుత నానడు.
 గాల నుల వెచుగా తగులుతోుంది. సుజన అక్కయయలు ముగుగరూ పెరటలీ
వడియాలు పెడుత నానరు. సతయనారాయణరావప భ్గవదీగ త టీకాతాతురయుం చద్ువప
క్ుుంట నానడు. అనసూయమి వుంటిుంటలీ క్ుస్త లు పడుతోుంది.

డాబరమీద్ నుుంచి కిుంద్క్ుదిగి వరుండాలో క్ూరుుని వీధినవసూ

త పో తూనన జనానిన
చూస్ోత ుంది. సుజన ఇుంకా నిద్ర లేవలేద్ు. రాతిర చాలా పో ద్ుేపో యిేవరక్ు ఆమె కైవలయ
చెపిున సుంగత లనీన హట్ చేసుక్ుుంటూ వపుండిపో యిుంది. ఏ మూడిుంటికో నిద్రలోకి
జారిపో యిుంది.

వడియాలు పెడుత నన మూగుగరూ మాటలోీ పడాురు. ” మొనన రాతిర వుంశీ

ఇచిున లడూ
ు తినగానే అుంత నిద్ర ముుంచు కొచిుుం దేమటి మన ముగుగరికి సుజన
పెద్ేక్కయయ ఉమ తన సుందేహానిన వెల బుచిుుంది.

“అుంద్ులో మతత ముంద్ు క్లపివపుంటరడని నా నమిక్ుం. అలా మనలన

నిద్రపపచిు సుజన గదిలో ద్ూరి, ఫస్ే నెైట్ ఛాను్ కొటేేదే ామనుక్ునానడు కాబో లు.
కానీ నేను సతక్రిుంచిన డేటర పరకారుం అది చివరి క్షణుంలో ఫెయిలయిుంది”రుండో అక్కయయ
రమాదేవి చెపిుుంది.

“అదెలాగ?” చిననక్కయయ హేమ అడిగిుంది.

“మన బరమిక్ు నిద్ర మాతరలు వేసుక్ుని నిద్ురపో యిే అలవాట క్దా- ఆరాతిర
మాతరలు ఇవవగానే అమి నిద్రపో యిుంది.లడుులోని మతత ముంద్ువలీ కొుంతసతపప
నిద్రపో యి తిరిగి లేచి క్ూరుుుంది. బరమి అపపుడు మన సుజన హీరో రుంగపరవేశుం
చేస్ాడు. బరమి అడుుపడిుంది.తన రూమ్ లో క్లలోీ తేలపో త నన సుజన వుంశీ
రాక్ను గమనిుంచలేద్ు. బరమి తన ఫస్ే నెైట్ పరహసనానిన చపిుడుంతో అతగాడు
జడుసుక్ుని ఉడాయిుంచాడు.”
“లేక్ుుంటే సుజన మన ఛాలేుంజ్ లో నెగగద్నన మాట” అుంది ఇుంకో అక్కయయ.

“అుంతేక్దా!” ఆదేవపడు బరమి రూపుంలో వచిు మనలన ఆద్ుక్ునానడననమాట.

లేక్ుుంటే సుజన మనపెై విజయగరవుంతో స్ావరీ చేసతది.”

“ఇక్ నుుంచి మనుం జాగరతతగావపుండాల. భరరాయ భ్రత లద్ే రూ చాలా స్రియస్ గా ఈ

ఛాలలుంజ్ లో నెగగ ాలని చూసుతనానరు.”

“ఓ కే! అలాగే”ముగుగరూ క్ూడబలుక్ుకనానరు.

హాలోీుంచి సతయనారాయణ గచుంత శారవయుంగా వినిపిస్త ో ుంది. వుంటిుంటలీుంచి మస్ాలా

వాసన బరువపగా హాలోీకి లేస్త ో ుంది. బరమాి వసూ
త పో త నన జనుంమీద్ సుబుులతో
కామెుంట్ చేస్త ో ుంది అుంత వయసులో క్ూడా ఆమె హుష్ారుగా వపుంట ుంది. తన వాక్
చాత రయుంతో ఎద్ుటి వాళ్ళను బురిడీలు కొటిసత ూ వపుంట ుంది.

” ఆ వచేుది జయక్దా పెళ్ళళకి ముుంద్ు స్ొ రకాయలా వపుండేది. ఇపపుడేమటి

అలా ములగాకడలా అయిపో యిుంది. కొుంపదీసి మొగుడు దీనిన ఒక్క క్షణుం
వద్లడుంలేద్ు క్దా. ముుందే వాడు సెైనయుంలో పని చేసి వచిునవాడు. వాడికి పరతీదీ
యుద్ే ుంలా అనిపిసత ూుందేమా”

సుబుులు ఆమె మాటలక్ు నవపవక్ుుంటూ వపుండిపో యిుంది.

అుంతలో ఖాకీడరసు్లో వపనన ఒక్వయకిత సెైకిల్మ తోక్ుకక్ుుంటూ అక్కడికి వచాుడు. సెైకిల్మ

నిలబెటే ి “సతయ నారయణ గారిలీ ు ఇదేనా?” అని గటిేగా అడిగాడు

వరుండాను ఊడుసుతనన సుబుులు ఒక్కక్షణుం అతనివెైపప చూసి” ఇదే! ఏమటి?” అని

దావరుం ద్గగ రికి వచిుుంది.

” సతయనారాయణగారికి టలగారమ్”
” అమోి! టలగారమా! అయోయ! ఏుం వచిుుంది నాయనా! తెలీ వారినుుంచీ క్ుడాక్నున
అద్ురుతూ వపుంది. అపపుడే ఆనుక్ునానను ఏదో ద్ురావరత వినబో తామని. ఏమెైుంది
దేవపడో ?” బరమి రగాయుక్త ుంగా శోకాలు పారరుంభిుంచిుంది.

ఈ అరుపపలకి సతయనారయణ భ్గదీగ తను మూసి ఇవతలక్ు వచాుడు. వడియాలు

పెడుత నన వాళ్ళళ పరుగున అక్కడికి చేరుక్ునానరు. అనసూయమి చేత లక్ునన
మసి అయినా త డుచు కోక్ుుండా వచిు ” ఏమెైుంది?” అుంటూ అుంద్రివెైపప చూసూ
త
పరశినుంచిుంది.

ఈ హడావపడికి సుజనక్ూడా నిద్రలేచి , మేడమీద్ నుుండి కిుంద్క్ు దిగిుంది.

ఈలోగా ఖాకీ బటే లతను వరుండా మెటీ కిక పెైకి వచిు “సతయనారాయణగారు మీరేనా?”
అని అడిగాడు.

“అవపను నాయనా”

“టలగారమ్ స్ార్ట. ఇదిగో ఇక్కడ సుంతక్ుం పెటేుండి”

అయన సుంతక్ుం పెటే రక్ వణుక్ుత నన చేత లతో టలగారమ్ నుంద్ుక్ునానడు.అుంద్ులో

వపనన మేటర్ట చదివాక్ ” ఆరే! మన వేదాుంతుం రఘ్ురామయయ కాలధరిుం చేశారే”
బరధ మళ్ళతమెైన సవరుంతో సవగతుంలా అనానడు.

“తాతయయ వేదాుంతుం రఘ్ురామయయ చనిపో యారా!” పిలీలుంతా ఒక్కస్ారిగా ననళ్ళళ

తెరిచారు.

అపుటికి అరి మెైుంది బరమిక్ు. “అయోయ! మా తముిడు పో యాడా!” అుంటూ ఏడుపప

పారరుంభిుంచిుంది. ఆమెను సముదాయిసూ
త అుంద్రూ లోనికి తీసుక్ువెళ్ళళరు. అయినా
ఆమె ఏడుపప ఆపలేద్ు.
“మరి అుంద్రుం వెళ్ళళల క్దా. బయలేేరుండి” సతయనారాయణ అనానడు.

“సుజన!” అనసూయమి సుందేహుంగా అడిగిుంది.

” అది కొతత పెళ్ళళక్ూత రు క్దా. చావపలక్ు, క్రికిరయలక్ూ రాక్ూడద్ు శాసత ుంీ

ఒపపుకోద్ు అదిుంటలీనే వపుంట ుంది. రాజుపాలలుం ఎుంత ద్ూరుం! మహావపుంటే ఇరవెై
కిలోమీటరీ క్ు ముంచద్ు. రాతిరకి ఏ వేళ్ క్యినా వచేుయచుు. నెలీ ూరిలో మన ఊరికి
వచేు లాసుే బస్ తొమిది గుంటలకి. దానిన మస్ మస్ చేసు కోక్ుుండా వచేుయాల.
రాతిర చనిపో యాడు కాబటిే ఈ రోజు ఎతత బడి అయిపో త ుంది. మా అమిను వదిలేసి
వసతత క్రికిరయల వరక్ూ వపుండి ఆతరువాత వచేుసుతుంది.”

”అయోయ నా తముిడూ” బరమి మధయ మధయలో ఏడుపప స్ాగిసత ూ వపుంది. ఇలా

తరజ న భ్రజ నలు జరిగి చివరక్ు సుజనను ఇుంటలీ వపుంచి, తోడుగా సుబుులన
వపుండమని మగిలన వారుంతా చావపక్ు బయలేేరారు. వాళ్ళళ బస్ాేుండ్ చేరుక్ునేసరికి
పద్కొుండు గుంటలయిుంది.

అపుటికే అుంద్రికీ ఆక్ల బయలుదేరిుంది. వెళ్ళత ననది చావపక్ు కాబటిే

ఎపపుడు తిుంటరమో ఏమో అనన వేద్నక్ుడా మొద్లయిుంది ఈ వేద్నతోనే అుంద్రూ
డసి్పో యారు. బస్ాేుండ్ ద్గగ రునన మామడితోపపలో ఓ పక్కగా నకిక వపనన వుంశీ,
వాళ్ళళ ఎపపుడు బసు్లో ఎక్ుకతారా అని గుడీ పుగిుంచి చూసూ
త నానడు.

వీళ్ళళ చావపకి వెళ్ళళవచేుటపుటికి ఎలా లేద్నాన రాతిర పదిగుంటలవపత ుంది.

ఇపపుడు పద్కొుండు గుంటలయిుంది. అుంటే పది గుంటల సమయుం వపుంట ుంది. ఈలోగా
తన ఫస్ే నెైట్ అవపత ుంది. మరి పగలు జరిగితే ఏమనాల? ఫసుేడే అుంటరరేమో.
ఎవరూ ఇుంతవరక్ు అనక్పో యినా ఈఫసుే డే తమతోనే మొద్లవపత ుంది. ఓకరడిటే .
 రాతిర జరిగినా, పగలు జరిగినా శోభ్నుం శోభ్నమే గదా. మరికొదిే క్షణాలోీ తాను
సుజన కౌగిలలో క్రిగిపో తాడు. వుంశీ ఈ ఊహలకే చలుంచిపో యాడు. ఏదో ఉదేక్
ర ుం
గుుండెను క్దిలస్ోత ుంది. ఇుంకొక్క క్షణుం ఆగలేక్ బసు్ వసుతుందో లేదో నని చూశాడు.
ద్ూరుంగా ఎరరటి బసు్ వస్ోత ుంది.అది అతని క్ళ్ళక్ు మాతరుం తన శోభ్నానికి పచుజుండా
ఊపపత ననటేే వపుంది.

బసు్ ఆగిుంది. అుంద్రూ బిలబిలముంటూ ఎకాకరు. బసు్ బయలుదేరిుంది.

అుంతవరక్ూ త పులోీ వపనన వుంశీ ఇవతలక్రి వచాుడు.

“ఆహా! జగమే ఊయల” అననపాట అపరయతనుంగా అతని ననటివెుంట వచిుుంది.

సుజన ఒుంటరిగా వపుంద్నన విషయుం అతనికి ఎక్కడలేని ఉతా్హానిన ఇస్ోత ుంది.
తామద్ే రూ శోభ్నుం మధురిమలను అనుభ్విుంచడమే కాక్ుుండా , చాలలుంజ్ లోక్ూడా
నెగగ ుతామనన థిల్మ
ర రకాతననుంతా క్వివస్ోత ుంది. మరో అయిద్ు నిముష్ాలక్ు ఇుంటికి
చేరుక్ునానడు.

బరరతూమ్ లో ద్ూరి శుభ్రుంగా స్ాననుం చేశాడు. తెలీటి పెైజమా , లాల్లు వేసుక్ునానడు.

లలైట్ గా సెుంట్ సతరర ే చేసుక్ునానడు.

“అదేమటరర భోజనాలపపుడు తయారయాయవ్. ఎక్కడికి?” అతని తలీ విచితరుంగాచూసూ

త
అడిగిుంది.

“ఎక్కడికీ లేద్ులేవే. అలా మా ఫెరుండ్ ఇుంటికొళ్లళస్ాతను”అనానడు వుంశీ.

“మీ మావయయక్ు మావయయ చనిపో యాడట. మనిషిచేత చెపిుపుంపిుంచారు.

మనిుంటి తరపపన ఎవరయినా వెళ్ళళుంటే బరవపుండేది. నేనెటూ వెళ్ళలేని సిితిలో
వపనానను. క్దా. అుంద్ుకే నినున పుంపిదే ామని చూసతత క్నిపిుంచక్పో తివి” అుంది అతని
.తలీ .
“మా మయయవాళ్ళ ఎద్ురుపడాురులేవే. కొతత పెళ్ళళకొడుక్ు చావపలకి రాక్ూడద్ట.
శాసత ుంీ ఒపపుకోద్ని చెపాుడు. అుంద్ువలీ నిలచిపో యాను. నువపవ భోజనుం చేసతయ్.
నేను ఆలసయుంగా వస్ాతను “అనానడు వుంశీ.

ఇక్ ఏమీ మాటరీడలేక్ ఆమె కొడుక్ువెైపప నిస్హాయుంగా చూసుతుండిపో యిుంది.

చావపకి ఎవరో ఒక్రు వెళ్ళలేక్పో యామనన బరధ ఆమెను క్ ుంగదీసత ునాన

అతను అదేమీ పటిేుంచుకోక్ుుండా బయటికి అడుగువేశాడు. ఎుండ వెనెనలుంత హాయిగా
వపుంది. గాల తన శోభ్నానికి ముతత యిద్ువపలను పిలవడానికి అటూ ఇటూ
తిరుగుత ననటేే వపుంది.ఆకాశుం చుంద్నానిన రాసుకోవడానికి ఉపయోగిుంచే
రాతిపలక్లా వపుంది. అక్కడకాకడా వపనన మబుులు అగరచతత ల పొ గ ఆరూపుం
దాలునటీ క్నిపిసత ునానయి. పరక్ తుంతా తనక్ు సహక్రిసత ుననటే అనిపిుంచిుంది
వుంశీకి.

దారక్షపళ్ళవెైన్స లో మనసును ఊరబెటే ినటీ మతత గా వపుంది.మగగ ుం మీద్

ద్ూదిని ఏకినటీ శరీరానిన ఎవరో ఏక్ుత ననటీ ఉదేవగుం పరక్ుంపనాలను
పపటిేస్త ో ుంది.అతను వీధి మలుపప తిరిగాడు. కొతత పెళ్ళళ కొడుకిక దిషే ి తీయడానికి
పసుపప నీళ్ళ పళ్ళుంను సిద్ధుం చేసినటీ గోప్రుంగుతో మెరిసిపో త నన
సతయనారాయణగారిలీ ును చూసూ
త నే అతని నరాలనీన గచడుగుచువావలాీ
విచుుక్ునానయి. ఇుంటిపక్క నుుంచి నడిచి దొ డోీ కి వెళ్ళళడు. ఎవరూ లేరక్కడ చాలా
నిశిబే ుంగా వపుంది.

“సుజనా!సుజనా!” మెలీగా పిలచాడు.

హాలోీ స్ో ఫ్ామీద్ క్ూరుునన సుజన తనను ఎవరో పిలుసుతననటీ నిపిుంచి

బయటికి వచిుుంది. వుంశీని చూడగానే ఆమెక్ు ఏడుపప తనునకొచిుుంది. భోరున
ఏడూసూ
త ఉదేక్
ర ుం మీద్ క్నీనళ్ళ వరషుం క్ురుసుతననటీ గిల లాడి పో యాడు. ”
ఏమెైుంది?ఎుంద్ుకేడుసుతనానవ్?”

” మా తాతయయ చనిపో యాడు. అమాి వాళ్ళుంతా ఇపపుడే బయలేేరి వెళ్ళళరు”

అపపుడరి మెైుంది ఆమె ఎుంద్ుకేడుసుతుందో అతనికి.అరి ుం కాగానే నవపవ జలపాతుంలా

ద్ూకిుంది. నవపవత నన అతనిన ఒక్క క్షణుం విసియుంతో చూసూ
త ుండిపో యిుంది.

“మా తాతయయ చనిపో తే నీక్ు నవపవ వసుతుందా?” నిఘ్ా

ే రపో యిుంది.

“దాని వెనక్ చినన మెలక్ వపుంది” లోపలకళ్దాుం. పద్ చెబుతాను” ఆమె భ్ుజుంమీద్
చేయివేసి లోపలకి నడిపిుంచుకళ్ళళడు.

ఇద్ే రూ స్ో ఫ్ాలో క్ూరుునానరు. ” ఇుంతకీ పూలపొ టీ ుం ఎక్కడ?” అతను నాలుగు

వేపపలా చూసూ
త అడిగాడు.

ఎవరననటీ చూసిుంది.

“సుబుులు”

” అది పూలపొ టీ మా?” అలాుంటి కాుంపిీ మెుంటీ , ఉపమానాలు ఉపయోగిుంచావుంటే

నేను ఊరుకోను”చిరుకోపుం ఎరరగా పపలుముక్ుుంది ఆమె ముఖుంమీద్.

” ఇుంకపుడూ నీ ముుంద్ు ఆననులే”

“అుంటే ఇుంకవరిద్గగ రయినా అుంటరవా?”

“ఛీ ఛీ- అలాుంటిదేమీలేద్ులే. నా మాటలక్ు ద్వుందావరాిలు వపుండవప. ఇుంతకీ

ఎక్కడికళ్ళళుంది?”
“ఇుంటి ద్గగ ర ఏదో పనుుంద్ని వెళ్ళళుంది”

“ఎపపుడొ సత ుుంది?”

“స్ాయుంకాలుం”

” హమియయ. మన శోభ్నానికి చివరనునన అడు ుంకిక్ూడా తొలగిుంద్ననమాట”

“శోభ్నమా?” ఆమె ఆశురుయపో యిుంది.

“శోభ్నమే. కాక్పో తే మన ఫసుే నెైట్ డే టైమ్ లో జరగబో తోుంది అుంతే”

“నా కేమీ అరే ుంకావడుంలేద్ు”

” అరి ుం కాక్పో వడానికి ఇది పజిల్మ కాద్ు. ఫసుేనెైట్ యిపపుడే మన శోభ్నుం. తవరగా
తయారవ్”

“నీక్ు ఏమయినా పిచిుపటిేుందా?” అవతల తాతయయ పో యి నేను ఏడుసుతుంటే

తగుద్ునమాి అని శోభ్నానికి ఎుంచకాక తయారయాయవప”

” అదా నీ భరధ? కానీ అసలు రహసయుం చెపతుసుతనానను. మీ తాతయయ పో లేద్ు” ఆమె

ఆశురయుంతో బిగుసుక్ుపో యిుంది.

ఔను. ఆయన నిక్షేపుంలా తాుంబూలుం రోలులా వపనానడు. నేనే ఈ డారమా అుంతా

ఆడాను” అపుటికి ఆమెక్ు కొుం

త అరే మెైుంది తాతయయ చనిపో లేద్నన ఆనుంద్ుం ల్లలగా మెదిలుంది. “డారమానా?”

“అవపను. ఆ టలగారమ్ ఇచిుుంది నేనే”

“నువావ?”
 “ఎుంద్ుక్లా మాటరమాటకీ ఆశురయపో తావప! ఈ ఐడియా నాదే. ‘పూలపలీ కి’
ఫెయిలయాయక్- మొద్టి పాీనిక నేను పెటే క్ునన కోడ్ లల పూలపలీ కిఅుంటే, ఈ పధక్ుం
పతరేమటల తెలుస్ా? రవవల నకీ స్- బరవపుందా? ఇక్ అసలు విషయానికివసతత మీ
తాతయయ పో యినటీ టలగారమ్ ఇసతత అుంద్రూ వెళ్తారని తెలుసు.

నువపవకొతత పెళ్ళళక్ూత రివి గనుక్ నినున పిలుచుక్ు వెళ్ళరని ఊహిుంచాను. మీ నానన

క్థఏుంటల నాక్ు తెల యుంది కాద్ుగా. ఆయనలాుంటివాడు పరపుంచుంలో వపుండడు. పరతి
దానికి జాతకాలు, రాహుకాలాలూ, యమగుండాలు చూసతవయకిత ఏపనీ చేయలేడు. పని
జరక్ుకుండా అడుుపడడుం తపు.”

“మొతాతనికి బరహాిుండమెైన పాీన్స వేశావే. కానీ తముిడు పో యాడని ఏడుసుతనన

బరమిను తలుచుక్ుుంట ుంటే మాతరుం జాలేస్త ో ుంది”

“ఆద్ుుఃఖుం అుంతా ఎుంతసతపపలే.ఆఊరికి వెళ్ళగానే విషయుం తెలసిపో త ుంది.

తమను ఆటపటిేుంచటరనికి ఎవరో టలగారమ్ ఇచాురని అనుక్ుుంటరరు. ఇక్ భోజనాలు
అవీ చేసి, కాసతపప ముచుటరీడి బయలుదేరే సరికి స్ాయుంకాలమవపత ుంది. ఈలోగా
మనది-” ఇక్ ఆపెై చెపులేక్ ఆమెపెై వాల అలాగే గాఢుంగా ముద్ుే పెటే క్ునానడు.

ఆమెక్ు శరీరముంతా జివపవన లాగినటీ యిుంది. సుఖానిన క్ూరిని డెైనమెటీ

రక్త ుంలో పతలనటీ ఏదో తెలయని పపలక్రిుంత ఊపతస్త ో ుంది. అతను ఆమెను లేవదీసి,
బెడ్ రూమ్ లోకి నడిపిుంచుక్ు వెళ్ళళడు. ఇద్ే రూ మాటరీడుకోవడుంలేద్ు. కోరిక్ క్షణ
క్షణానికి పెరిగి మొతత ుం శరీరాననుంత ఆక్రముంచుక్ుుంటలుంది.

అుంతక్ు ముుంద్ు తెలయని సుఖుం కోసుం మనుసులు రుండూ

వెద్ుక్ుుంట నానయి. ఆమె అలానే బెడ్ మీద్ వాలపో యిుంది. సవరగ ుం వాకిట ముుంద్ు
పెటే న
ి పరమద్లాీ ఆమె క్ళ్ళళ మెరుసుతనానయి. ఎరరజీరలతో ఆహావనానిన రాసుతననటీ
అవి అటూ యిటూ క్ద్ులుత నానయి, ఎద్ పొ ుంగి , ఏదో వతిత డి కోసుం చూసుతననటీ
మరిుంతగా బిగుసుక్ుుంది. అతని సురి కోసుం తపసు్ చేసి చికికపో యి నటీ నడుుం
సననగా క్నిపిస్త ో ుంది. శ ుంగార కావాయలను రాయడానికి వపుంచుక్ుననరస్ాయనాల
ఇుంక్ుబుడీు లా బొ డుు లోత గా వపుంది.

ఆ పెైన జరుగుత నన దేమటల అరి ుంకాక్ూడద్ని కాబో లు చీర మరిుంతగా మడతల

పడిుంది. అతను పక్కగా పడుక్ుని ఆమెని తన వేపప తిపపుక్ునానడు.

ఒక్కస్ారిగా క్నకాుంబరాల పూలతోట పక్కకి ఒతత దిగిలీనటీ అనిపిుంచిుంది. ఆమె

మూడుంక వేసి మరిుంతగా ముడుచుక్ుపో యి అతని వేపపకి జరిగిుంది చేముంత ల
పూలమాల శావస తాకిడికి మెలక్లు తిరిగినటీ ఫ్లయాయడు.

ఇక్ తాళ్లేక్ తన క్ుడిచేతిని అతని మీద్ వేసి గటిేగా బిగిుంచిుంది. ఎరర ముందారాలు
ఒక్కస్ారిగా మీద్ రాలనటీ పపలక్రిుంచి పో యాడు. క్ళ్లళతిత కొరిక్తో విశాలమెైన
ఛాతీకేసి చూసిుంది. నుందివరే నాల రమి క్ళ్ళక్ు గుంతలు క్టేేసినటీ నిపిుంది. అతను
తమక్ుంతో పెద్వపలన నుద్ుటిమీద్ ఆనాుడు. సూరోయద్యుం చిటిీ ముఖుంమీద్
పరుచుక్ుననటీ ఉకికరి బికికరయాయడు. పెద్వపలన చెమి చేశాడు-

అమ త క్లశుం పగిల అమ తుం అుంతా ఒక్కస్ారిగా గచుంత లోకి దిగుత ననటీ

తబిుబుయాయడు.క్ుంఠుం మీద్ నాలుక్తో రాశాడు- సనుద్రుంలోని నీలమ అుంతా
ఘ్నీభ్విుంచినటీ నరాలు పొ ుంగాయి. ఎద్ మీద్ తన చెుంపను వపుంచాడు. మాధురయ
పప త టే ను క్దిపి నటీ యిుంది. అక్కడి నుుంచి కిుంద్క్ు పాకి బొ డుులో నాలుక్ను
జొనిపాడు. సవరగ ుం ముుంద్ునన క్ుంద్క్ుంలో దిగినటీ నిపిుంచచిుంది. ఆపెై చీరక్ుచిుళ్ళతో
ముఖానిన గుచాుడు. సుఖుం లోతెుంతో తెలసిుంది.
 అుంతక్ు ముుందేపపుడూ అనుభ్ుంలోకి రాని ఉదేక్
ర ుం, కిరతుం ఎననడూ చవిచూడని
ఉదేవగుం అతనిన ఊపతశాయి. వేళ్ళళ ఎక్కడెక్కడో తిరుగుత నానయి. అడు ుంక్ులనీన
పూరితగా తొలగిుంచడానికే అవి వపననటీ వేగుంగా క్ద్ులుత నానయి. ఆమె దాదాపపగా
నగనుంగా తయారయిుంది. అతను కొదిేగా పెైకి లేచాడు. సరిగగ ా అదే సమయుంలో
తలుపప చపుడయిుంది.

ఇద్ే రూ అలా ఫ్రజ్ అయిపో యారు. తలుపపను ఎవరో బలుంగా కొడుత నానరు.
ఆమె ముుంద్ుగా తేరుక్ుుంది బటే లనీన ఒక్క క్షణుంలో సరే క్ుుంది. “ఎవరో
వచిునటీ నానరు” చాలా మెలీగా అనాన అుంద్ులో క్ుంగారుుంది.

“ఎవరై వపుంటరరు”

“ఏమో!”

మళీళ తలుపప చపపుడయిుంది. ఇక్ తపుద్ననటీ ఆమె లేవబో యిుంది.

“నువవవద్ుే! నేను వెళ్ళళ చూస్ాతనులే”

” అలానే! ముుంద్ు నువెవళ్ళళ”

అతనుపెైకి లేచి కారఫ్ సరుేక్ుని, ముఖుంమీద్ వాలన చెమట పొ రను

త డుచుక్ుని తలుపప ద్గగ రికి నడిచాడు. అక్కడ లలైన్స లో నిలుచుని అసహనుంగా
చూసుతనన సతయనారాయణరావపగారు, ఆయన భరరయ తలీ , ముగుగరూ క్ూత ళ్ళళలూ
తన పారణానిన తీసుక్ుపో వడానికి వచిున యమద్ూతలాీ అనిపిుంచారు అతనికి. సిగగ ు,
లజజ , తపపుచేసత ూ దొ రికిపో యామనన గిల్లేనెస్ ఓ క్షణుం అతనిన క్ధలనివవలేద్ు.
అుంతలో సుజన క్ూడా వచిుుంది. త
లీ ద్ుండురల్లన, అక్కయాయలను చూడగానే ఏుం జరిగిుంట ుందో సగుం అరి మెైుంది.
వాళ్ళవెనుక్ గుుండారయిలా అనిపిసత ునన తాతయయ క్నిపిుంచగానే పూరితగా అరి మెైుంది.
అపుటికే ఆలసయుం అయిపో యిుంద్ని గరహిుంచిన ఆమె తలుపప బో లుే తీసిుంది.

” ఏుంటమి ఇుంత ఆలసయుం?” ఆమె వెైపప, అలుీడివెైపప అనుమానుంగా చూసూ

త
అడిగాడు సతయనారాయణ.

ఉమ ఒక్క ఉద్ుటన చెలలీ లవెైపప గుంతి- “ఏమే! కొుంపదీసి ఫసుే నెైట్ అయిపో యిుందా?”
అని చెవిలో ననరు పెటే ి గచణనగిుంది.

“లేద్ులేవే! ఇుంకా సతపప మీరు రాక్ుుండా వపుంట ుంటే ఛాలలుంజ్ లో నెగగ ుుండేవాళ్ళుం. కానీ
ఖరి- మా వుంశీ రుండో పాీన్స క్ూడా ఫెయిల్మ అయిుంది.”

క్ూత ళ్ళళద్ే రూ గుసగుసలు ఆడుత ుండటుం వలన సతయనారయణ తను వేసిన పరశనక్ు
సమాధానుం చెపుమననటీ అలుీడివెైపప చూసుతుండి పో యాడు.

“ఇపపుడే వచాునుండీ. ఇుంతలో సుజన వేదాుంతుం దాని విశిషే త గురిుంచి చెపుముంటే

ఎక్్ పెీ యిన్స చేసత ునానను. ఇుంతలో మీరచచాురు” వుంశీ తడుముకోక్ుుండా ననటికొచిున
అబద్ధ ుం చెపాుడు.

ఛాలలుంజ్ లో సుజన గలవలేద్ని ఉమ తన చెలీలవేపప చూసూ

త సెైగచేసిుంది.
అుంతలో బరమి ముుంద్ుకొచిు వుంశీతో చెపిుుంది. "చూడు నాయనా! పిద్పకాలుం ,
మా కాలుంలో ఇలాుంటి మోస్ాలు, క్ుటరలు ఎరుద్గుద్ుమా! నా తముిడు వీడు- వీడు
చచిుపో యినటే ఎవరో ఆక్తాయి క్ురారడు టలగారమ్ ఇచాుడు అది నిజమేననుక్ుని
మేుం బయలేేరి వెళ్ళళుం. తీరా నెలీ ూరు బస్ాేుండులో దిగి రాజుపాలలుం బస్ కోసుం ఎద్ురు
చూసూ
త ుంటే, మాతమిడు దిగాడు. వాడు ఇక్కడికే రావడానికి పబయలేేరాడట.
అుంద్రుం క్లుసుక్ుని వసుతనానుం”
ఆమె ఇుంకా చెబుతూనే వపుంది. తన పధక్ుం ఎక్కడ బెడిసికొటిేుందో అరి మెైుంది వుంశీకి.

చచిుపో యినటే తను ఇచిున మనిషత ఇక్కడికి బయలుదేరి నెలీ ూరులో

క్నిపిుంచడుం వలీ వచిున చిక్ుక ఇది. ఈయనగారు ఈరోజే ఇక్కడికి రావడానికి
బయలేేరాలా? ఒరేయ్ వుంశీ! నీక్ు అద్ షే ుం క్లసి రాలేద్ురా అని తనక్ు తనే సరిే
చెపపుక్ుని అక్కడనుుంచి తేలు క్ుటిేన దొ ుంగలా నిశిబధ ుంగా అడుగువేయబో యాడు.

మామ క్ుంఠుం కోపుంలో బరగా కాల ఖుంగున మోగడుంతో ఆగి పో యిుంది. “ఇద్ుంతా
చెసిుంది ఎవరో నేను ఊహిుంచగలను. మదారస్ లో చిటిే బరబే చెపిు ఆస్ారి వాడికి బుదిే
వచేుటటే చేస్త ాను” అుంటూ ఆవేశుంలో ఊగిపో త నానడు.

పో ల్లసు అధికారి అయిన శరవమణన్స మదారసునుుంచి తమ పెళ్ళళకి రావడుం,

ఊరళ్ళతూ తనతో అనన మాటలు టక్ుకన గురుతకొచాుయి వుంశీకి.

ఇపపుడు తన మామయయ చెపిున చిటిేబరబుకి తమ పెళ్ళళతో ఏదో లుంక్ వపుండి

వపుంట ుంద్నిపిుంచిుంది. అయితే ఆలుంక్ ఏమటల ఊహక్యినా అుంద్డుం లేద్ు.

అుంద్ుకే పాీట్ గా చూసూ

త వపుండిపో యాడు. అది గమనిుంచిన సతయనారయణకి తన
తపపు ఏమటల తెలసిుం9ది. ఏదో ఆవేశుంలో చిటిేబరబు పతరతాతడుగానీ గచడవుంతా
అలుీడికి తెలసతత ముపపు ఊహిుంచలేక్ కాద్ు.

ఇపుటిక్యినా తన తపపును సరిదిద్ే ు కోవాలని అలుీడివెైపప తిరిగి….

“చటిేబరబు మా బుంధువపల అబరుయి. ఒటిే ఆక్తాయి వెధవ. ఏదో సరదాగా ఇలా
టలగారమ్ ఇ చిువపుంటరడు” అని చెపాుడు. ఆయన ముఖుంలో క్నిపిసత ునన క్ుంగారుని
పసిక్టరేడు వుంశీ.తనక్ు తెలయక్ుుండా ఏదో విషయానిన మామయయ దాసుతననడని
గరహిుంచాడు. అుంతవరక్ు వుంశీ క్రకేే!
 ****

“సుజనా!ఏమటి నువవడుగుతోుంది? నాఫస్ే మనెైట్ గురిుంచి చెపాులా” సుజన

అలా అడుగు త ుంద్ని మాలని ఊహిుంలేక్పో యిుంది. మొదిటిరాతిర ఏుం జరిగిుందో
చెపుమని ఎవరూ అడగరు. తన శోభ్నానిన గురిుంచి మరచక్రికిచెపాుల్న అనవసరుం
క్ూడా రాద్ు.

అుంద్ుకే ఆమె నమిలేనటీ మరోస్ారి అడిగిుంది. క్ుషన్స క్ూరీులో

గోధుమపుంట చేలు ఒదిగోపో యినటీ ఆమె మెరిసిపో తోుంది. వయసుక్ుముంచి పెరిగిన
అవయవాలను చూసూ
త నే ఆమె గచపిుుంటికి చెుందినదానిలా అనిపిసత ుుంది. ముఖయుంగా
ఆమె ఎద్ పలుటి బుంగారు రేక్ులో పూలచెుండీ ను మడిచినటీ ుంట ుంది.

రక్రకాల పూలచెటీ ుండే నరీ్రీ లోకి అడుగు పెడుతూనే ఎలా ఉకికరిబికికరి

అవపతామో ఆమెను చూసి నపపుడు ఆలాుంటి అనుభ్ూతే క్లుగుత ుంది.

“ఆ!”

“భోజనాలు చేసతపపుడు స్ాధారణుంగా రక్రకాల వుంటలు గురిుంచి మటరీడుక్ుుంటరుం.

అలా నువపవ ఆ మూడ్ లో వపనానవప క్నుక్ ఆవే వినాలని
అడుగుత ననటీ ుంది.”అుంది మాలని.

“అవపననుకో”

“అయితే చెబుతాను శరద్ేగా వపను” అుంటూ చెపపుక్ుపో తోుంది మాలని.

“మాది ఆతిక్ూరుక్ు ద్గగ రుుండే పలలీ టూరు. డిగరీ వరక్ు చద్ువప క్ునానను.
నేను ఒక్కదానేన సుంతానుం ఇుంటర్ట నుుంచి నాక్ు పెళ్ళళ చేయలని సుంబుంధాలు
చూడటుం మొద్లు పెటే రరు. కానీ అమాి వాళ్ళక్ు ఎవరూ నచేువాళ్ళ
ీ కారు. ఉదో యగుం
వపనన వాడికి తోబుటే వపలు ఎక్ుకవనన, ఎవరూ లేనివాడికి ఉద్యుంగుంలేద్నన… ఇలా
వచిున పరతి సుంబుంధానిన ఎగరగచటేేసతవాళ్ళళ.

ఈ పెళ్ళళచూపపల గోల లేక్ుుంటే ఎలా వపుండేదాననన తెలయద్ుగానీ, పెళీళ

ఆలాచన మొదేలవడుంతో తాడుకోసుం మనసు యాగీ చేయడుం పారరుంభిుంచిుంది.
వయసు ఒక్కస్ారిగా చినన పిలీలా అయిపో యి ఏదేదో కావాలని అలీ రి చేయడుం
పారరుంభిుంచిుంది. అనవసరుంగానే అయినా ఒకొకక్కస్ారి ఫక్ుకన నవేవదానిన. మరోస్ారి
కారణుం లేక్ుుండానే దిగులుగా అయి పో యిేదానిన.

పరపుంచాననుంతా మడిచి గుుండెలీ ో క్ూరుక్ుననటీ చలాకీగా వపుండేదానిన.

అుంతలోనే ఏదో అయిపో యిటనటీ నిశిబద్ే ుంతో గడు క్టే క్ు వపుండేదానిన. అుంతలో నే
ఏదో అయిపో యినటీ నిశిబే ుంతో గడు క్టే క్ు పో యిేదానిన.

ఈ మారుులన అద్ షే ుం కొదీే అమాి నానన గురితుంచలేద్ు.

ఇలా మనసు ఊసరవెలీలా అయిపో యిన సమయుంలో ఆనుంద్ మా

ఇుంటికొచాుడు. అతను మాక్ు ద్ూరపప బుంధువప. నెలీ ూరు ఆరీేస్ డిపో లో ముంచి
ఉదో యగుం. కోవూరు ద్గగ ర పలలీ టూరు. అతనికి స్ొ ుంతుంగాఓ టరరక్ేర్ట వపుండేది. మా ఊరోీ
పొ లుం ద్ుననడానిక్ని టరరక్ేర్ట పుంపిుంచాడు. డరయివర్ట ద్గగ ర లలక్కలు చూసుక్ుని,
డబుుతీసుక్ుపో వడానికి అతను మా ఊరచచాుడు. మేము తపు మరచక్ బుంధువప
లేక్పో వడుంతో ఇుంటికొచాుడు. నేనునన పరిసి తివలీ కాబో లు అతని మీద్ ఇషే ుం
క్లగిుంది. పెైపెై మెరుగులు చూసు ఇషే పడుం పతరమకాద్ని, అది కేవలుం ఆక్రషణ అని
పతరమక్ు కానవలసిుంది ఒక్రినొక్రు అరి ుం చేసుకోవడమనీ అుంట ుంటరరు.

కానీ ఇద్ుంతా ఒటిే దొ ుంగమాటలనుక్ుుంటరను. ఒక్రినొక్రు పరిచయుం కావడుం,

ఒక్రిన ఒక్రు అరి ుం చేసుకోవడుం, ఆతరువాత పతరముంచడుం ఇద్ుంతా నానె్న్స్ గా
వపుంట ుందో ఆలోచిుంచు. కొుంతకాలుం పరిచయుంతో అరి ుం చేసుకోవడుం అనేదే
సులభ్మెైతే భరరాయభ్రత లుఎలా వపుండాల? కానీ అలా వపుంట నానరా? ఒక్రికొక్రు అరి ుం
కావడమననది ఎపపుడూ జరగద్ు. మహా అయితే రాజీ పడతాుం- అుంతే ఎవరి టుంపర్ట
మెుంట్ వాళ్ళదే. ఎవరి అభిరుచులు వాళ్ళవే. క్ుట ుంబుం స్ాఫ్గా స్ాగడానికి ఎద్ుట
వయకిత అభ్ురుచులన గౌరవిుంచినటీ నటిస్త ాుం.

అతనిన ఇషే పడడానికి కారణుం నేనునన పరిసి తి. ఎద్ుటి వయకిత గచపుతనుం
క్నాన నా అవసరుం ననున పపరికొలుుంది. అుంద్ుకే మొద్టి రోజు అతనిని తపిుుంచుక్ు
తిరిగినదానిన , రుండో రోజుక్లాీ అతనికి ఎద్ురు పడడానికి తెగ ఉతా్హుం
పడిపో యాను. అపపుడు మా అమికి క్ుంటి అపరేషన్స జరగడుం నాక్ు క్లస్ొ చిుుంది.
నేనే వడిు ుంచేదానిన. మా మధయ మాటలు క్లశాయి. నిజుంగా పని ఉుండిుందో , లేక్ నా
కోసమే ఆగిపో యాడో తెలయద్ు గానీ పదిరోజులపాట అతను వపుండిపో యాడు.

చూపపలోీకి మా అభిమానానిన అనువదిుంచుక్ునానము తపు డెైరక్ుేగా

చెపపుకోలేద్ు. అతను వచిునపుట నుంచీ మా అమిక్ు ఆలోచన క్లగినటీ ుంది.
అతను వెళ్ళగానే నాననతో అమి విషయుం క్దిపిుంది. “క్ురారడు బరవపనానడు.
ఎుం.ఏ.చదివాడు. ఉదో యగుం ఉుంది.ఒక్కడే కొడుక్ు. ఆస్త బరగానేవపుంది. వెళ్ళళ విషయుం
తెలుసుక్ు రుండి.”

నాననబయలుదేరి వెళ్ళళ వచాుడు. ఆయన వాకిటీ లకి రాగానే అమి హడావపడిగా

ఎద్ురళ్ళళ “పుండా? కాయా?” అని అడిగిుంది . స్ారాుంశుం అుంతా వివరుంగా వినే
వీలులేనుంత టనష న్స లో వపుంది.

“పుండే”
నేను క్ూడా త ళ్ళళపడాును. మరోస్ారి అతను కొతత గా పెళ్ళళచూపపలక్ని వచాుడు.
రాగానే బరతూ
ర మ్ కి తీసుకళ్ళళ కాళ్ళళ క్డుకోకవడానికి చెుంబుతో నీళ్ళళచాును.

చెుంబు అుంద్ుక్ుుంటూ “నినున చూడాలనే వచాును” అనానడు మెలీగా.

నేను సిగగ ురక్కలన క్టే క్ుని తూనీగే అయిపో యాను. కిచెన్స లోకి పరిగతాతను.
భోజనాల సమయానికి కొుంత సరుేక్ునానను. అపుటికీ మా అమి క్ళ్ళక్ునన క్టీ
విపుక్పో వడుంతో వడు నుంతా నేనే చేశాను. స్ాయుంకాలుం అతను వెళ్ళళపో యాడు.

అనీన క్ుదిరి పెళ్ళళ నిశు.యమెైుంది.

ఆతిక్ూరులోని ఓసతరుంలో పెళ్ళళ జరిగిపో యిుంది. మధయహనుం మూడుగుంటలకి

బయలేేరి ఊరికొ చాుుం. మా వెుంట ఓ పదిముందిదాకా బుంద్ువపలకచాురు. నాలుగు
గుంటలనుుంచే వుంటలు పారరుంభ్ుంమయాయయి. ముుంద్ు గదిలో ఆనుంత్, చివరి గదిలో
నేనూ ఉుండిపో యాుం.

“ఈ రోజు సూరాయసత మయుంజరగక్ుుండా, రాతిర రాక్ుుండా వపుంటే ఏమవపత ుంది?

ఫస్ే నెైట్ వపుంట ుందా? లాుంటి చిలపి ఆలోచనలోీనే స్ాయుంకాలుం క్రిగిపో యిుంది. రోజూ
రాతిర వసుతుంది కానీ ఆరాతిర చాలా డిఫరుంట్ గా వపుండడుం గురితుంచాను. ఆ రాతిర కి ఏదో
సుగుంధుం వపననటేే వపుంది. ఆ చీక్టీ క్ు ఏదో తెలయని మెరుపప క్వచుంలా వపననటేే
తోచిుంది.

ఆరాతిర ముసుగు దొ ుంగలా కాక్ుుండా, మాక్ు అలసట వచిునపపుడు జోలపాట

పాడడానికి వచిున గుంధరువడిలానే అనిపిుంచిుంది. ఆరాతిర ఆకాశుం తారు డబరులా
కాక్ుుండా చమీకలు పొ దిగన నీలుం రాయిలా క్నిపిుంచినటేే వపుంది. గాలక్ూడా కొతత గా
వీస్ోత ుంది. తొమిదిగుంటల పారుంతాన మమిలన ద్ే రినీ క్ూరోుబెటే ి నలుగుపెటే రరు.
ముసల ముతత యిద్ువలు నా క్ుంఠానకి గుంధుం రాసుతననపపుడు అతనే సవ యుంగా
చకికలగిుంతలు పెటే న
ి టీ నిపిుంచిుంద్ుంటే నేనెలాుంటి సిితిలో వపనాననన ఊహిుంచు. చివరన
ఓముసలామె పాటతత క్ుుంది.

ఇలాుంటి సనయాలోీ ఎవరో ఒక్రు పాట పాడడుం ఆచారుం. ఎవరైనా ఓపాట

పాడుండి అని మా అమి అనగానే ఆమె పాటుంద్ుక్ుుంది. గచుంత లోనుుంచి
ముళ్ళక్ుంపను లాగినటీ క్రణ క్ఠోరుంగా వపుందిపాట. ఆరోజు ఏమెైనా బరగా
లేద్నిపిుంచిుంద్ుంటే అదే. అయితే ఆమెగచుంత అలా వపుందో , లోపలకి వెళ్ళళలని నాక్ు
తొుంద్రగా వపడుండుంవలీ అలా అనిపిుంచిుందో తెలయద్ు. ఎలాగైతే నేుం మరో అయిద్ు
నిముష్ాలకి పాట ముగిసిుంది.

ననున వుంటగదిలోకి తీసుకళ్ళళ పాలగాీసు అుందిుంచారు. మెలీగా అడుగులో

అడుగు వేసుక్ుుంటూ బయలుదేరాను. చుటూ
ే వపనన సతనహిత రాళ్ళళ ఏవేవో జోక్ లు
వేసుుంటే ఊపిరి క్ూడా వేడెకిక నటే నిపిుంచిుందికా. సిగగ ు,భ్యుం మధయ శరీరుం
వణుక్ుతోుంది. క్నురపుల మధయపడు కాలుం క్షణాలలై చిటీ తోుంది. నా వెనుక్ ఆల్లబరబర
నలభెై దొ ుంగలు సినిమాలో లాగా తలుపప శబే ుం చేసత ూ మూసుక్ుపో యిుంది.

“వెల్మ క్మ్ ట హెవెన్స”

నేనూ క్ళ్ళతో నవవటరనికి పరయతినుంచాను కానీ ఏదో తెలయని సిగగ ు అడు ుం

పడుతోుంది అతనే లేచి నాక్ు ఎద్ురచచాుడు. నా చేతిలోని పాలగాీసు తీసుక్ుని
చేయిపటే క్ునానడు. పపలక్రిుంత నాలో పాలపపుంతయ్ విచుుక్ుుంది.
నడిపిుంచుక్ుుంటూ వెళ్ళళ ముంచుం మీద్ క్ూరోుబెటే రడు. మేుం ఏ సిితిలో వపనానమో
చూడడానికి ఆకాశుం మునికాళ్ళమీద్ నిలబడి చూసుత ననటే అనిపిుంచిుంది. అుంద్ుకే
లేచి వెళ్ళళ కిటికీ మూసి వచాును.

“ఏుం అుంత తొుంద్రగా వపుందా?”అడిగాడు.

“దేనికి?”

“తెలయదా? అమిదొ ుంగా?”

తెలయద్ననటీ తలవూపాను. పక్కన క్ూరుుని భ్ుజుంమీద్ చేత లేశాడు.

అలవోక్గా జరిగినటీ నా క్ుడి భరగాననుంతా అతనికి ఆనిుంచాను. నా ఎద్లో కొుంత
భరగుం తగులుత ననటీ ుంది. కోరిక్ క్ళ్ళలోీ కాగడాలయి లేస్త ో ుంది. మరికొుంత
ఆదిమామ. నరాలు చిటీ డుం నాక్ు వినిపిస్త ో ుంది.అతనూ నా వేపప బరిగాడు.నా ఎద్
క్ుడిభరగుం అతని ఛాతిని పూరితగా క్పతుసిుంది. ఇక్ ఆగలేక్ ఆతను కౌలుంచుక్ునానడు.
ఒళ్ళళుంతా అగిన గుుండుంలా అయిపో యిుంది.

అతని వూపిరి నా క్ుంఠానిన నొక్ుకతోుంది. వేళ్ళళ ఎక్కడెక్కడో పియాననమీద్

ఆడుత ననటీ నరితసత ునానయి. నా పెద్వపలను ననటిలోకి తీసుక్ునానడు.
అమ తాబరుండుంలో వపుంచిన స్ాేానే అయిుంది నా నాలుక్. “నాక్ు నినెక్ జాకటీ క్నాన
లోనెక్ జాకటీ ుంటేనే ఇషే ుం” అనానడు.

“ఎుంద్ుక్ట?”

“లోనెక్ జాకట్ అయితే ఓ సద్ుపాయుం వపుంది. అదేమటుంటే పో సుే డబరులో

ఉతత రమేసినటీ … ” అని ఏుం చేయచోు అతని చేయిే చెపిుుంది.

నేను నవావపపకోలేక్ పాయాను.

” ఇపుడేమనిపిస్త ో ుందో తెలుస్ా?” ఏమటననటీ క్ళ్ళళ ఎగరేశాను.

” అసలు జాకటేే లేక్ుుండా వపుంటే మరిుంత బరవపుంద్నిపిస్త ో ుంది” అనడుం తరువాయి

ఆపని చేశాడు.

“సవరగ ుం ముుంద్ుుండే దావరపాలక్ుల చేత లోీ వపుండే డాలులాుంటిద్తి ఈ బరర”

నేను సిగగ ుతో క్ళ్ళళ మూసుక్ునానను. ఇపపుడు నా పెైభరగుంలో నూలుపో గు లేద్ు.

“నడునుకి గరిమనాభి ఎక్కడో చెపపుకో చూదాేుం.”

తల అడు ుంగా వూపాను.

“పరశనలోనే జావాబుుంది. నాభి అదే బొ డుు” చీర క్ుచిుళ్ళళ అతని చేతిలో చికాకయి.

ఇక్ ఆతరువాత ఏుంజరగబో త ుందో వూహిుంచేసరికి సిగగ ు ముుంచుకొచిుుంది. “లలైట ”

అనానను క్ళ్ళతోనే పెైకి చూపిసత ూ.

“లలైట వపుండనీ -చీక్టలీ అయితే నలీ గా పపడతారట పిలీలు.”

“మీ లాుంటివాడే లలైట్ వపుండాలని అలా చెపిు భరరయని బో లాతకొటిేుంచి వపుంటరడు.”

“నాకైతే ఈ సిక్్ టీ ఓలుే బలుుక్నాన బరర్ట లలైటయితే మజాగా వపుంట ుందేమో

ననిపిస్త ో ుంది.”

“వద్ుే- జీరో వాల్ము ు అయితేనే థిల

ర ీ ుంగ్ గా వపుంట ుంది. మనక్ు మరీ అవసరమెైన దానిని
వెత కోకవడుం బరవపుంట ుంది క్దా.”

“నాక్ూ ఇషే మే. నీళ్ళ మధయన వపనన ఫ్లుంగు క్లుగుత ుంది.” ఆనుంత్ లేచి పెద్ే లలైట
ఆరిు, జీరోవాలుుు బలుు వేశాడు.

టరరన్స్ పరుంట్ వెలుగులో ఆగది చీక్టి నుద్ుటన అుంటిుంచిన సిేక్కరులా వపుంది.

మరో రుండు నిముష్ాలకి పూరిత నగనుంగా వపనానను. అతని పెద్వపలు నా క్ళ్ళనుుంచి
అనినుంటినీ రాసుతనానయి. అతని స్ుడ్ నిబటేే అతనెుంత కోరిక్తో వపనానడో తెలుస్ోత ుంది.

“స్ుడ్ లమట్ ఓనీీ ఫ్ారీే కిలో మీటర్ట్” అనానను.

అతను నవావడుగానీ దానిని పాటిుంచడానికి క్ుద్రడుంలేద్ు. శరీరుం అతని వశుంతపిు
చాలాసతపత అయిుంది అతనికి ముఖుం నా నడుుంలో క్ూరుక్ుపో తోుంది. ఎపపుడయితే
నగనుంగా మారిపో యానన ఆక్షణుంనుుంచి సిగగ ు ఆవిరై పో యిుంది. అతను ముుంద్ుక్ు
ద్ూసుక్ుపో త నానడు.

రేసులోీ పో టిపడే గురరుం పరుగే అయిుంది. అతని ద్ూక్ుడు. కాలుం అతని

ముఖుంలో చెుంటబిుంద్ువెై నిలచిపో యిుంది. గాల మా బెడ్ చుటూ
ే పరద్క్షిణాలు కొడుతూ
శోషవచిు పడిపో యిుంది. నేనూ దావరపాలక్ుల ద్గగ రకివచిు సవరగ ుంలోకి వెళ్ళక్ుుండా
ఆగి పో యినటీ నిపిుంచిుంది. ఆనుంత్ అలసటతో పక్కన పడుక్ుుండిపో యాడు.

మరో అయిద్ు నిముష్ాలు గడిచేవరక్ు ఇద్ే రుం మాటరీడుకేలేద్ు. మెరుసుతనన

క్ళ్ళతో నావేపప తిరిగి ” పెళ్ళళయిుంది- శోభ్నుంక్ూడా జరిగిపో యిుంది. ఇలాుంటి
సమయుంలో ఎలుగతిత పరపుంచానికి ఏదో చెపాులనిపిసత ు వపుంట ుంది. నువవయితే ఏ
చెబుతావ్?” అని అడిగాడు.

అతనననది నిజమే. నాక్ూ చెపాులనిపిస్త ో ుంది. అుంద్ుకే ఏమీ మెహమాటుం లేక్ుుండా

చెపాును. పాపుం అనుంత్ చిననబుచుుక్ునానడు. కానీ అరి ుం చేసుక్ునానడు క్నుక్
రుండో రాతిర నుుంచి ఆశిక్ష తపిుుంచుక్ునానడు.

చిటిేబరబుది మదారసు. సుజన చద్ువపక్ునే రోజులోీ ఆమె ఎద్ురిుంటిలో

వపుండేవాడు. అతను ఏదో బిజినెస్ చేసతవాడు. ఒక్కడే కొడుక్ు కావడుంవలీ
అతిగారాబుంగా పెరిగాడు. ఎపపుడూ సే యిల్మ గా తిరబుల్మ ఫెైవ్ సిగరటీ పాయకట్ లా
వపుండేవాడు.

నాగరిక్తుంతా పాశాుతయదేశాలది. ఫ్ారిన్స సిగరటూ

ీ , ఫిరుంచి సెుంటూ
ీ , జరిన్స జీన్స్ ఇలా
మనిషినే ఇుంపో రుే చేసుక్ుననరేమో అననటే ఉుండేవాడు. అతనిన మొద్టిస్ారి
చూసినపపుడు క్లగే ఫ్లుంగు అది. అయిద్ు నిముష్ాలు మటరీడితే మాతరుం అతను
“ఎక్్ టిక్
ర ” అని ఎవరూ చెపుక్పో యినా తెలసిపో త ుంది.

ఎవరోన ఒక్రిని పతరముంచాల అని అతను గాఢుంగా అనుక్ునే టపుటికి సుజన

క్నిపిుంచిుంది. రక్రకాల పపవపవలను నిలువపగా నిలబెటే న
ి టే ుండే ఆమెను చూడగానే
అతను పతరమలో పడిపో యాడు. రోజూ ఆమె కాలేజీకి వెళ్ళడానికి బయలుదేరగానే
ఇతనూ తన మోటరర్ట బెైక్ ని బయటకి తీసతవాడు. ఆమెను అతి స్ుడ్ క్గా కారస్ చేసి,
హారన్స మోగిుంచేవాడు. బసె్కేకవరక్ు బస్ాేప్ ఎద్ురుగా వపనన టీ బుంక్ లో క్ూరుుని
అదేపనిగా కాఫ్లు , సిగరటీ తాగుతూ చూపపలను నిలబెటే వాడు.

తనను ఎవరయినా గమనిసుతనానరేమోననిపరిశీలుంచే ఉత ్క్త స్ాధారణుంగా

ఎవరిక్యినా వపుంట ుంది. కానీ సుజనలాుంటి ఏ కొదిే ముందో అలాుంటివాటిని
అధిగముంచి వపుంటరరు.అుంద్ుకే ఆమె అతని పరవరత నను గమనిుంచలేక్పో యిుంది. ఆమె
అలా వపనాన ఇతనే మాతరుం పటిేుంచు కోలేద్ు. మామూలు క్ురారడయితే అుంతటితో
ఆపతసి వపుండేవాడు. కానీ చిటిే మాతరుం అలా కాద్ు ఏద్యినా తనక్ు అుందేవరక్ు
పటే వద్లడు. కొనిన రోజులకి హారన్స మోగిుంచడానికి బద్ులు “హాయ్”అని
వెనక్నుుంచి పిలవడుం మొద్లు పెటే రడు.

అపుటికి అరి మెైుంది సుజనక్ు. అతను తమ ఎద్ురిుంటిలో వపుండే వాడని

తెలసిుంది. అతను శురతి ముంచక్ుుండా కాసత ుంత నిరీ క్షయుంగా పరవరితుంచేది దీనిన అతను
సహిుంచలేక్పో యాడు. చిననపుటు ట నుంచీ ఏది కోరుక్ునాన క్షణుంలో ముుంద్ుడేవి.
అదే మెుంటరలటీ అతనిలో క్ుంటినూయ అయిుంది. ఆమె పటిేుంచుకోవడుంతో పటే ద్ల
మరిుంతగా పెరిగుంది.
ఆమెను ఆక్రిషుంచడానికి రక్రకాల పద్ే త లన అవలుంభిుంచాడు. ఓరోజు స్ాయుంకాలుం
ఆమె బసు్దిగి ఇుంటికి నడిచి వెళ్ళత ుండగా మోటరరుబెైక్ ను ఆమె ముుంద్ు ఆపి, ”
హలో” అనానడు.

ఎవరననటీ క్ళ్ళళ ఎగరేసిుంది.

“నేను- మీ ఇుంటికద్ురుగావపుండే ధరిరాజు నాయక్ర్ట అబరుయిని”

“ఎపపుడూ చూసినటే గురుతలేదే”

అతను ష్ాక్ తినానడు. “ఈ వీధిలో ననున తెలయనివారుననరుంటే ఆశురయుంరగానే

వపుంది”

“అమెరికాలో మెైక్ టైసన్స, మెైకేల్మ జాన్ర్ట అుంటే ఎవరో తెలయని వాళ్ళళుంనానరుంటే

ఎుంత ఆశ్రరయుం పరక్టిస్త ారో అుంత ఆశురాయనిన పరక్టిుంచారే”

అతను నవావడు. “మీరు చాలా బరగా మాటరీడతారే”

” థాుంక్్ -ననున వెళ్ళనివవుండి”

” ఓ క- కానీ చినన రికవసుే” అుంటూ ఆగాడు.

” ఎస్-చెపుుండి.”

“ఇదిగోుండి ఈ గులాబీ తీసుకోుండి” ఎక్కడినుుంచో ఇుంద్రజాల క్ుడి లలవెలీ ో ఓ గులాబీ ని

పెరికాడు.

“నన-థాుంక్్” ముుంద్ుక్ు క్దిలుంది.

ఏమనుక్ునానడో ఏమోగానీ బెైక్ ని పక్కకి జరిపాడు.

ఆమె వెళ్ళళపో యిుంది.

రుండో రోజు అదే విధుంగా అడుుతగిలాడు.

ఈస్ారి ఆమె నవవలేద్ు. విసుగాగ చూసిుంది.

“ఈ గులాబీని మీరు తీసుకోవాల్ుందే” అనానడు ఆమె ఫ్లుంగ్్ ఏమీ

పటిేుంచుకోక్ుుండా.

“తీసుకోనని నినననే చెపాును”

“మీరు తీసుకోవాల”

“బెదిరిసత ునానవా?”

ఆమెక్ు అతనిమీద్ చులక్న భరవుం ఏరుడటుం వలీ సుంభోద్న ఏక్వచనుంలోకి

మారిుంది.

“అభ్యరధ న మాతరమే”

“ఒక్కస్ారి తిరసకరిుంచాక్ రుండో స్ారి చేసతది అభ్యరధ న అనిపిుంచుకోద్ు.”

“నేను బెదిరిసత ునాననని అనుక్ుుంట నానరా?”

“నీతో నాక్ు మాటేీ మటి-జరగుండి”

“అయితే ఈ పపవపవ తీసుకోక్పో తే ఇక్కడే ఇరవెై గుుంజీలు తీస్ాతను-అుంద్రూ

చూసుతుండగానే”

ఆమె ఆశురయపో యిుంది. కానీ అది ముఖుంలో క్నబడనివవలేద్ు.

 “దానివలీ మీక్ు వచేు నషే ుం ఏమీ లేద్నుక్ుుంటరరేమో. కానీ చాలా నషే ుం
క్లుగుత ుంది మీక్ు. అుంద్రిముుంద్ూ నడిరోడుులో గుుంజీలు తీసతత అుంద్రి క్ళ్ళలోీనూ
మనిద్ే రుం పడతాుం. మనిద్ే రుం లవర్ట్ మనీ, నేనేదో తపపుచేసతత నువపవ గుుంజీలు శిక్ష
విధిుంచావనీ అనుక్ుుంటరరు. పదిముందీ అలా అనుకోవడుం నాక్ు గరవుంగా వపుంట ుంది.
మీక్ు ఇన్లేుంగుగా వపుంట ుంది.”

మామూలమాియి అయితే బెదిరోపో యిేది. కాని సుజన మరిుంత బేవ్

ర గా
తయారయిుంది. “గుుంజీలుకాద్ు-బస్కలయినా తీసుకో” అని పక్కక్ు తిరిగిుంది.

అతను ఠక్ుకన మోటరర్ట బెైక్ దిగి, గుుంజీలు తీయడుం పారరుంభిుంచాడు. ఆమె

ఏమీ పటిేుంచుకోనటీ వెళ్ళళపో యిుంది. ఇుంత జరిగాక్ క్ూడా అతను వద్లేీ ద్ు. ఈస్ారి
గులాబీకి బద్ులు లవ్ లలటర్ట తో తయారయాయడు. అయితే ఈస్ారి రోడుుమీద్ కాక్ుుండా
కాలేజీలో తగిలాడు. కాలేజీ వదిలాక్ ఆమె ఫెరుండ్్ తో వసుతుండగా ఎద్ురళ్ళళ విష్
చేశాడు. “మీ కోసమే వచాును” అనానడు.

ఆమె డెైవర్టే కాక్ుుండా సతనహిత రాళ్ళతో మాటరీడుతూనే వపుంది. ఆమె ఫెరుండ్్ మాతరుం
ఎవరితను అననటీ చూసుతనానరు.

అతను వాళ్ళ వెనుక్ నడుసూ

త "సుజనా! సుజనా అని పిలుసూ
త నానడు.

“ఎవరే?”సతనహిత రాళ్ళళ అడిగారు క్ుంగారుగా.

“వాడొ క్ ఫూల్మ” మెలీగా ఇుంగీీష లో చెపిుుంది.

వాళ్ళళ ఆగక్పో యిేసరికి అతను వడివడిగా నడిచి ముుంద్ుకొచిు అడు ుంగా నిలబడాుడు

“ఏయ్ మసే ర్ట ఏమటిది? ఇలా అలీ రిచేసతత పో ల్లస్ క్ుంపీ యిుంట్ ఇవవవలసి వసుతుంది” ఓ
అమాియి తీవరుంగా హెచురిుంచిుంది.
“నినున జీవితుంలో ఎవరూ అలీ రి చేయరు- నీ పర్నాలటీ అలాుంటిది. ఇుంటికళ్ళళ
ముఖుం చూసుకో. నేనొచిుుంది-ఇదిగో ఈ ఏుంజల్మ కోసుం అనానడు క్సిగా ఆమెవెైపప
చూసూ
త .

ఆమెక్ు ఏడుపొ క్టే తక్ుకవ. అవమానుం ముఖానిన ఎరరగా మారేుసిుంది. “నీక్ు

సుంస్ాకరుం లేనటీ ుంది. ఎుంద్ుక్లా అవమానిుంచావ్? సుజన కోపుంతో ఊగిపో తూ
పరశినుంచిుంది.

“మరి అదేమటి పో ల్లసూ, సెైనయమూ అుంట ుంది”

“ఛీఛీ” ఆమె అసహియుంచుక్ుుంది.

“నువపవ అసహియుంచుక్ునాన, కోపుంతో ఓ దెబు కొటిేనా నేనేమీ ఫ్ల్మ కాను. నా పతరమ

అుంత గచపుది. పతరమక్ుడు ఇలాుంటివాటికి వెరవడు నీమీద్ నాకుంత పతరమో ఇదిగో ఈ
లలటర్ట లో రాశాను. తీసుకో " అని ఓ క్వర్ట అుందిుంచబో యాడు.

“నువపవ మనిషివి కాద్ు పశువివ. నాక్ు ఇషే ుంలేద్ని చెపాునుగా, ఇుంకా ఎుంద్ుక్ు
వెుంటపడతావ్?”

“నువపవ ఇది తీసుకోక్పో తే ఇదిగో మగ సూ

ే డెుంట్్ కి బూట్ పాలష్ చేస్త ా” అుంటూ ఓ
బూట్ పాలష్ డబరును జేబులోుంచి తీశాడు.

ఇక్ అతనితో ఆరుగూమెుంట్ అనవసరమనిపిుంచి చక్చకా ముుంద్ుక్ు నడిచిుంది.

సతనహిత రాళ్ళళ ఆమెను అనుసరిుంచారు.

గేట దాట తూ తిరిగి చూసిన వాళ్ళక్ు అతను సూ

ే డెుంట్్ ని పిలచి బూట్ పాలష్
చేయడుం క్నిపిుంచిుంది. ఇక్ లాభ్ుం లేద్నుక్ుని ఆమె ఓస్ారి అతను లేనపపుడు
అతనిుంటికి వెళ్ళళుంది.
ఎద్ురిుంటలీని అమాియిే క్నుక్ అతని తలీ ద్ుండురలద్ే రూ నవపవతూ ఆహావనిుంచారు.
వాళ్ళళ స్ాుంపరదాయబద్ధ ుంగా, స్ౌమయుంగా క్నిపిుంచారు. “ఏమటమాి! ఎపపుడూ ఇట
రాని దానివి ఈవేళ్ వచాువ్. ఏమెైనా విశలషమా?” అని అడిగిుంది చిటిేబరబు తలీ
శాుంతాబరయి.

“మీ ఇద్ే రితో మాటరీడాల్న పని పడిుంది. స్ార్ట క్ూడా వపనానరా?”

“ఉనానరు”

కాసతపటికి భరరాయభ్రత లద్ే రూ వచాురు. ముగుగరూ డారయిుంగ్ రూమ్ లో క్ూరుునానక్

సుజన చెపిుుంది.

“మీ అబరుయి-అదే చిటిేబరబు గత కొుంతకాలుంగా నా వెుంట పడుత నానడు.

పతరమసుతనాననుంటూ తెగ ఊద్రగచటేేసత ునానడు. కానీ నాక్ు అతనుంటే ఇషే ుంలేద్ు. ఆ
మాటే చెపాును. సుంస్ాకరుంగల ఏ అబరుయి అయినా అుంతటితో ఆగిపో తాడు. కానీ
మీ అబరుయి అలీ రిచేయడుం పారరుంభిుంచాడు. నడి వీధిలో గుుంజీలు తీశాడు. మా
కాలేజీలో మగ సూ
ే డెుంట్్ కి బూట పాలష్ చేశాడు. ఇక్ ఇలానే కొనస్ాగితే నాక్ూ
ఇబుుందే- మీ అబరుయికీ ఇబుుందే….”

అుంతవరక్ూ ముఖుం మీద్ నెతత రుచుక్క లేక్ుుండా విుంట నన వాళ్ళళద్ే రూ

క్దిలారు. ముుంద్ుగా నాయర్ట తేరుక్ునానడు. “వాడు ఇుంతగా
చెడిపో తాడనుకోలేద్మాియ్. పతరమేమటి నానె్న్స్” అనానడు చాలా అసహయుంగా
ముఖుంపెటే .ి

“పతరముంచడానిన ఏమీ తపపుపటే క్ుండి. అది ఈ వయసులో సహజుం.

సహజమెైుంది ఎపపుడూ బరగుుంట ుంది. కానీ పతరమక్ు అనవసరుంగా విశలషణాలు
చేరుడుం వలీ అదీ దేవపని ఉనికిలా అనుమానసుద్మెై పో యిుంది. పతరముంటే ఆకాశుంలో
విరిసిన పపవవనీ, అమరమనీ, అజరామరమనీ, అమ తమనీ-ఇలా అనవసరమెైన
విశలషణాలతో దానిని ఆకాశానికతేత శారు.

విశలషణాలు చేరిుుంది ఏదీ సహజుంగా వపుండద్ు. క్ తిరముంగా క్నిపిసత ుుంది. ఈ

క్వపలూ, రచయితలూ, ఆధాయతిిక్ వాద్ులూ అుంద్రూ క్లసి పతరమని బరహిపదారధ ుంగా
తయారుచేశారు. అుంద్ువలేీ చివరికి అుంత గచపు అనుభ్వుం ఎవరికీ క్లగక్ దానిమీదే
అసహయుం పెుంచుక్ునానరు. ఈ కారణుంచేతనే పెద్ేవాళ్ళళ పతరమని చీఫ్ గా చూస్ాతరు.
మీరూ అలానే అనానరు. పతరమెపపుడూ నానె్న్స్ కాద్ు. కానీ ఇపపుడొ చిున సమసయ
ఏమటుంటే మీ అబరుయిమీద్ నాక్ు పతరమ లేద్నాన వెుంటపడుత నానడు. అదీ”

ఆమెవెైపప వాళ్ళళద్ే రూ పజిల్మ గా చూశారు. ఇలాుంటి అమాియితో జాగరతతగా

మాటరీడాలననది మాతరుం అరధ మెైుంది. “ఇుంతకీ ఏముంటరవ్ అమాియి?” తన కొడుక్ుని
తీసిపారవేయడుం ఆ తలీ కి కొుంత క్షే ుంగానే వపుంది.

“నా వెుంట పడవద్ే ని మీ అబరుయికి చెపుుండి ద్టర్ల్మ” సుజన లేచి వచేుసిుంది.

ఆ తరావత ఓ వారుంరోజులవరక్ూ ఆమెకి చిటిేబరబు క్నిపిుంచలేద్ు. ఇక్ రాడని

హాయిగా వూపిరి ప్లుుక్ుుంది. కానీ ఆమె అుంచనా తపుయిుంది. మరుసటిరోజు
బస్ాేుండ్ లో సిటీబసు్కోసుం వెయిట్ చేస్త ో ుంది. మరో రుండు నిమష్ాలక్ు తన రూట్
బసు్ క్నిపిుంచడుంతో బస్ాేప్ పతవ్ మెుంట్ నుుంచి కిుంద్క్ు దిగిుంది. అుంతలోనే బసు్ను
కారస్ చేశాడు చిటిేబరబు. ఆ స్ుడ్ కి సుజన క్ళ్ళళ తిరిగాయి.

అతను ఆమెక్ు అట వేపపగా రోడుు క్వతలక్ు బెైక్ ను తీసుకళ్ళత ుండగా సిీ ప్

అయిుంది. అతను కిుంద్పడడుం, బసు్వచిు బస్ాేప్ లో ఆగడుం ఒకేస్ారి జరిగాయి.

ఆమె బసె్కిక స్టీ ల క్ూరుుుంది.

 బసు్ క్దిలుంది. బెైక్ నుుంచి పడడుంతో అతని మోచేత లూ రుండూ
డొ క్ుకపో యాయి. రక్త ుం పెైకి లేచిుంది. పడిపో యిన బెైక్ ను అలాగే వదిలేసి చేత లలైనా
త డుచుకోక్ుుండా పరుగతాతడు. రోడ్ ను కారస్ చేసి, పతవ్ మెుంట్ ఎకాకడు. అక్కడ
నిలబడి చేత లూపడుం పారరుంభిుంచాడు.

కిుంద్ పడటుంతో మోచేత ల ద్గగ ర షరుే చినిగిపో యిుంది. అక్కడ రక్త ుం

తేలడుంక్ూడా ఆమె గమనిుంచిుంది. ఆమె స్ాినుంలో మరో అమాియి ఎవరయినా సరే
ఈ సుంఘ్టనక్ు క్దిలపో యిేది. తనకోసుం దెబులన క్ూడా లలక్కచేయలేద్నీ,
పడిపో యిన మోటరర్ట బెైక్ ని క్ూడా పటిేుంచుకోలేద్ని గరవుంగా ఫ్లయిేయది. అతను ఓ
హీరోలా క్నబడేవాడు. కానీ సుజన డిఫరుంట్.

అతని పరవరత న ఆమెక్ు ఎబెుటే గా అనిపిుంచిుంది. అసహజుంగా అనిపిుంచిుంది.

అుంత దెబు తగిలనా అతను కేర్ట లలస్ గా పరవరితుంచడుంవలీ అతను ఎక్్ ూుంటిక్
ర అని
నిరాధరిుంచుక్ుుంది. అలాుంటి వాడితో మరిుంత జాగరతతగా వపుండడుం ముంచిద్నిపిుంచిుంది.
అుంద్ుకే ఆ ఏరియా అయిన ఇన్స్ పెక్ేర్ట కి మొతత ుం విషయముంతా చెపిుుంది.

శరవణన్స చాలా సిేక్

ా ే ఎస్.ఐ. ఆలసయుం చేయక్ుుండా అతనికి వారినుంగ్ ఇచాుడు.
మరికొనిన రోజులవరక్ు అతను వూరుక్ుుండి పో యాడు. కానీ తిరిగి విజ ుంభిుంచాడు.
ఈలోగా ఆమె మేనతత చనిపో వడుంతో తుండిర ద్గగ రికి వచేుసిుంది. యూనివరిిటీలో
జాయనయిుంది. కొనినరోజుల తరావత ఇలుీ ఖాళీచేసి రావడానికి సతయనారాయణ,
సుజన వెళ్ళళరు. స్ామాను లారీ ఎకికుంచిన తరావత బస్ాేుండ్ క్ు బయలేేరారు.
మధయలో చిటిేబరబు అడుుక్ునానడు.

కౌరరయుంతో బిరుసెకికన అతని ముఖానిన చూడగానే సతయనారాయణ జడుసుక్ునానడు.

అతనెవరో, ఎుంద్ుక్లా అడు ుంగా నిలబడాుడో తెలయక్ క్ుంగారు పడాుడు.
“ఇక్కడనుుంచి తపిుుంచుక్ు వెళ్ళళవని అనుక్ుుంట నానవేమో కానీ నేను అుంద్రాీుంటి
అలాీటపాు వాడిన కాను. నినున నీడలా వెుంటరడుతాను. నీ అుంత చూస్ాతను”

చిటిేబరబు తన క్ూత రుకేసి చూసూ

త ఒకోక మాటను తూటరలాీ పతలుసుతుంటే
ఆయన బితత ర పో యాడు. అలా ఎుంత స్ుడ్ తో అనానడో అుంతే స్ుడ్ తో
వెళ్ళళపో యాడు. ఏుం జరిగిుందో మొతత ుం విుంటే తపు అక్కడినుుంచి ఒక్డుగు క్ూడా
ముుంద్ుక్ు వేయలేనటీ “ఎవడమాి వీడు” అని అడిగాడు.

సుజన మొతత ుం సుంగతుంతా చెపిుుంది. తిరిగి ఇుంటికి వచేుసినా ఆయనక్ు ఆ

ఆుందో ళ్న వద్లేీ ద్ు. అతనొచిు ఏమయినా చేస్త ాడేమోననన భ్యుం అపపుడపపుడూ
క్దిలేది. అుంద్ుకే వుంశీ సుంబుంధుం అనుకోగానే పెళ్ళళకి ఠక్ుకన ఒపపుక్ునానడు. పెళ్ళళ
పతిరక్ను ఎక్కడ సుంపాదిుంచాడో ఏమోగానన చిటిేబరబు పెళ్ళళ పతిరక్మీద్ రకాతనిన చలీ ,
దానికిుంద్ ననట్ రాశాడు.

“ఈ పెళ్ళళ ఎలా జరుగుత ుందో నేనూ చూస్ాతను” అననది ఆ ననట్.

అుంతద్ూరుంలో వపుండి తన క్ూత రి పెళ్ళళ సుంగతి గురిుంచి తెలుసుక్ుని, పెళ్ళళ

పతిరక్లమీద్ రకాతనిన చలీ , ఆ విధుంగా ననట్ రాసి ఇుంటికి పో స్ే చేయడుం చూసి
సతయనారాయణ పెై పారణాలు పెైనే పో యాయి.

శరవణన్స ను క్లసి ఆయన సహాయుం కోరాడు. “వాడు ఎుంతక్యినా

తెగిుంచేటటీ నానడు. పో సుేలో ఈ పెళ్ళళ పతిరక్ వచిున విషయానిన నేను సుజనకి
క్ూడా చెపులేద్ు. మీరే రక్షిుంచాల. నా క్ూత రి పెళ్ళీ నిరివఘ్నుంగా జరిపిుంచే బరధయత
మీదే. అుంటూ రుండు చేత లూ పటే క్ునానడు.
“అలానే అపాు! వాడు ఇలాుంటి పిలీగాడనీ నాక్ు తెరియపాు– నేనే వచిు పెళ్ళళ
చేస్త ాను. ఆ తిరువడయాయ వచిు ఏమెైనా చేసతత అక్కడే వాడి ఎముక్లన వడచుుడిరే ”
అని శరవణన్స అభ్యమచాుడు.

అలానే ఆయన పెళ్ళళకి మరో కానిసతేబుల్మ తో వచాుడు. కానీ చిటిేబరబు రాలేద్ు. పెళ్ళళ
జరిగి పో యిుంది. ఇపపుడు యిలా టలగారుం రావడుంతో చిటిేబరబే తమని వద్లక్ుుండా
ఏడిపిసత ునాన డేమోననుక్ునానడు.

తన అలుీడు ఫస్ే నెైట్ కోసుం టలగారుం నాటక్ుం ఆడాడని ఆయన

ఊహిుంచలేక్పో యాడు. అుంద్ుకే చిటిేబరబుమీద్ తన కోపానిన పరక్టిుంచాడు. తన
అలుీడికి అనుమానుం క్లగిుంచాడు.

ఆ స్ాయుంకాలుం వరష పప జలుీ పారరుంభ్మెైుంది. ఆకాశుంలో నలీ టి మబుులు

గిుంగిరులు తిరుగుత నానయి. గాల చిననపిలీలా వరషుంలో తడుసూ
త కేరిుంతలు
కొడుత ననటీ చిననగా శబధ ుంచేసత ూ, చలీ గా తగులుతోుంది. సుజన, మహిత
ఇుంటిపక్కగా వపనన వస్ారాలో మాటరేడుక్ుుంట నానరు. మహితక్ు ఇరవెై
ఎనిమదేళ్ళళుంటరయి. చాలా సెకీ్గా వపుంట ుంది.

ఆ సెకీ్తనుం ఆమె మతత క్ళ్ళలో వపుందో , పెద్ేదెైన కిుంద్ పెద్విలో వపుందో ,

ఎతత గా, గుుండరుంగా వపనన ఎద్లో వపుందో , నడుుం మడతలోీ వపుందో చెపుడుం క్షే ుం.
ఆమెను చూడగానే మగవాడికి కోరికా, ఆడపిలీలక్ు ఈరాషూ పపటే కొస్ాతయి. “నా ఫస్ే
నెైట్ గురిుంచి చెపాులా, భ్లే అడిగావే. ఎపపుడో ఏడేళ్ళయిుంది….” అుంది ఆమె.

సుజన నవపవతూ మౌనుంగా వపుండిపో యిుంది. అలాుంటపపుడు మాటరీడితే

ఎద్ుటివయకిత మూడ్ చెదిరిపో త ుంది మనసు డెైవర్టే అయిపో త ుంది. “అయితే ఓకే”
అుంటూ ఆమె హుష్ారుగా చెపుడుం పారరుంభిుంచిుంది.
 “మాది రావూరు ద్గగ ర ఓ పలలీ టూరు. మా నానన పెద్ే రైత . పదెక్రాల దాకా
పొ లుం ఉుండేది. మా ఊరోీ పదెక్రాల పొ లుం వపుండేది కేవలుం ఓ పదిముందికి మాతరమే.
పదెక్రాల పొ లుం వపుంటే పెద్ే భ్ూస్ావమ అననమాట. మేుం మొతత ుం ముగుగరు
అక్కచెలలీ ళ్ళుం. మగపిలీలు లేరు. నేను చివరిదానిన. మా పెద్ేక్క పతరు చుందిక్
ర . ఆమె
వయసుక్ు రాగానే గూడూరులో రవనూయ గుమాస్ాతగా పనిచేసత చక్రధర్ట తో పెళ్ళళ ఫిక్్
చేశాడు నానన. ఇరవెై అయిద్ువేల క్టనుంతో, పది సవరీ బుంగారుం పెటే ి పెళ్ళళ
జరిపిుంచాడు.

మా అక్క అతత గారిుంటికి వెళ్ళళుంది. ఆ సుంవత్రమూ, మరుసటి ఏడు క్ూడా

పుంటలు పుండలేద్ు. పెళ్ళళకి చేసిన అపపు వడీు తిని మరిుంతగా బలసిుంది. అది మా
క్ుట ుంబరననుంతా తినక్ముుందే దానునుంచి విముకిత కావాలని అయిదెక్రాలు
అమేిశాడు నానన. అపపు అయితే తీరిుందిగానీ పెద్ేరైత సతేటస్ నుుండి మేుం
మామూలు పాటి రైత స్ాియికి దిగిపో యాుం.

వపనన పొ లుంలోనే అమాి నానన రాతిరుంబవళ్ళళ క్షే పడేవాళ్ళళ. కానీ పుండిన

పుంటలక్ు గిటే బరట ధర వపుండక్ ఏదో బొ టర బొ టిగా సుంస్ారుం గడిచేది….” ఈలోగా
రుండో అక్క రాధిక్ అరటి చెటే లా ఎదిగిుంది. ఆ పిలీ భరరీ పర్నాలటీ కావడుం వలీ
తవరలోనే పెళ్ళళచేయాలనుక్ునానరు.

సుంబుంధాలు చూడటుం మొద్లుపెటే రరు. మా పక్క ఊరోీనే సుంబుంధుం

క్ుదిరిుంది. ఆమె పెళ్ళళకావడుం, ఆ తరువాత రుండేళ్ళక్ు అపపులు తీరుడానికి మగిలన
అయిదెక్రాలూ అమిడుం జరిగిపో యాయి. మా నానన రక్కలు తపు ఏమీ
మగలక్ుుండా పో యిుంది. నానన రుండెద్ే ులు పటే క్ుని రావూరులో బుండి తోలడుం
పారరుంభిుంచాడు. పదెక్రాల ఆస్ామ అయిన ఆయన క్ూత రీ పెళ్ళళళ్ళతో క్ూల్లగా
మారిపో యాడు.
 బసు్లోుంచి, లారీలోుంచి బస్ాతలు దిుంచి బుండిలో అుంగళ్ళక్ు తోలేవాడు. బస్ాతక్ు
ఒక్టల, రుండో రూపాయలు వచేువి దాుంతో క్ుట ుంబుం స్ాగేది మా కాపపరుం క్ూడా
రావూరికి మారిుంది వపనన ఊరోీ క్ూలకి వెళ్ళటుం ఇషే ుంలేక్ టౌన్స కి వచేుశామనన
మాట. నాక్ు ఇరవెై అయిపో యి ఇరవెై ఒక్టి పెటే ుంి ది. అమికికానీ నాననక్ుగానీ నా
పెళ్ళళమాట ఎతేత ధెైరయుం లేక్పో యిుంది.

ఏుం వపుంది కాబటిే పెళ్ళళసుంబుంద్ుం చూస్ాతరు? రోజులు గడుసుతనానయి ఓస్ారి

మాక్ు ద్ూరపప బుంధువప ఒకామె ఇుంటికి వచిుుంది. రాతిర భోజనాలయాయక్
యిుంటిముుంద్ు అుంద్రుం క్ూరుునానక్ ఆమె అసలు విషయుం చెపిుుంది. “మహితక్ు
పెళ్ళళ చేయరా ఏమటి? పిలీ అుంద్ుంగా క్ుుంద్నపప బొ మిలా వపుంది. నా ఎరిక్లో ఓ
సుంబుంధుం వపుంది. అది మాటరీడదామనే ముఖయుంగా నేనిక్కడ దిగిుంది.”

“ఏ ఊరు?” అమి ఆసకితగా అడిగిుంది. నాననయితే ఆ ఆసకిత క్ూడా

క్నబరచలేక్పో యాడు. క్ూత రీ పెళ్ళళళ్ళక్ు పదెక్రాలు పో గచటే క్ునన వయకితకి ఆసకిత
ఎలా వపుంట ుంది?

“నాగలాపపరుం ద్గగ ర పలలీ టూరు. అబరుయి పద్వ తరగతి వరక్ూ చద్ువపక్ునానడు

వయవస్ాయుం చేస్త ాడు. ఒక్కడే కొడుక్ు తుండిర లేడు. పెద్ే పెుంక్ుటిలీ ు వపుంది”

అమి క్ళ్ళళ మెరవడుం ఆ మసక్ చీక్టలీ నేను క్నిపెటేగలగాను. “పొ లుం

ఎుంత ుందేమటి?”

“పదెక్రాలదాకా వపుంది. మీరు ఊఁ అుంటే చెపుుండి వాళ్ళను క్దిపిచూస్ాతను” అుంది.

“అలాుంటి సుంబుంధుం వసతత మాక్ు సుంతోషమే కానీ మా పరిసి తి ఎలా వపుందో

తెలుసుగదా. చిలీ గవవ ఇవవలేుం. ఏదో వపనన బుంగారుం పెటే ,ి గుడిలోనన, సతరుంలోనన
గుటే చపపుడు కాక్ుుండా పెళ్ళళ జరిపిస్త ాుం? అుంతక్ుంటే మేుం తూగలేుం–
నానన అపపుడు మాటరీడాడు.

నువపవ! నీ సిితి నాక్ు చెపాులా అననయాయ! ఇద్ుంతా నేను చూసుక్ుుంటరనులే!

అమాియిని చూసతత ఎవరయినా తనునక్ుపో గలరు లక్షీిక్ళ్ తాుండవిస్ోత ుంది. క్టరనలూ,
కానుక్లూ వద్ే మాి. అమాియి బరవపుండీ గుణవుంత రాలయితే అుంతే చాలు అని
పిలీ ాడి తలీ అమి పదే పదే చెపుడుంవలేీ నేను ముుంద్ుుండడానికి పూలు
వేసుక్ునానను. నువేవమీ దిగులు పడవద్ుే.

ఆమె క్లాీక్పటుం లేని మనిషి. మన మహితను చూడగానే ఎగిరి

గుంతేసత ుుంద్నుకో. మా నానన అపుటికి ఊపిరి ప్లుుక్ునానడు. క్టనుం లేద్నగానే
ఆయన ఉతా్హుంగా మాటరీడాడు. మేుం పడుక్ునేసరికి రాతిర పద్కొుండు
గుంటలయిుంది.

పదిరోజులు గడిచాయో లేదో పెళ్ళళవారు దిగారు. పెళ్ళళవారుంటే ఎుంతో ముంది

లేరు. పెళ్ళళకొడుక్ూ, అతని తల్లీ , మధయవరీత వచాురు. పెళ్ళీకొడుక్ుని చూడగానే నేను
పపలక్రిుంచిపో యాను. చాలా అుంద్ుంగా వపనానడు. ఎరరగా, నాజూగాగ, అచుు సినిమా
హీరోలా వపనానడు. ఆ నూనూగు మీస్ాలు తీసతసతత ఆడపిలీలా వపుంటరడనిపిుంచిుంది.
అుంత సూిత్ గా వపనానడు. చదివిుంది పదో తరగతి అయినా పాయుంటూ, షరూ
ే టక్
చేసుక్ుని సే యిల్మ గా వపనానడు.

నేను ఎద్ురు పడు పపుడుంతా తల వుంచుక్ునానడు. అతని బిడియుం చూసి నేను

చాట గా నవపవక్ునానను. ఆడపిలీలా సిగగ ుపడడుం చూసి ఆనుందిుంచాను. అతనిన
ఏడిపిుంచాలని మరీ మరీ ఎద్ురుపడాును.
వాళ్ళ
ీ వెళ్ళీ ఉతత రుం రాశారు. పెళ్ళీక్ూత రు నచిుుంద్నీ, ఏదో ఉననుంతలో నగలు పెటే ,ి
పెళ్ళీ జరిపిసతత చాలని అబరుయి తలీ వపతత రుం రాసిుంది. మావాళ్ళ
ీ ఒపపుక్ుననటీ
వపతత రుం రాశారు. మా పెళ్ళీ రావూరులోనే సిుంపపల్మ గా జరిగిపో యిుంది.

దానికైనా నానన శరమ పడాల్ వచిుుంది. పెళ్ళీ అయిుంద్ుంటే అయిుంద్ని అనిపిుంచేశాడు.

“పెళ్ళీ ఇక్కడ జరిగిుంది కాబటిే మగిలన ముద్ూ
ే , ముచుటుంతా మా ఊరోీనే జరిపిస్త ాుం
అననయాయ” అడిగిుంది మా అతత మి నాననని.

మరో రుండురోజులు పెళ్ళీవాళ్ళ

ీ ుంటే ఎుంత క్షే మో తెలసిన నానన దానికి
సుంతోషుంతో ఒపపుక్ునానడు. దాుంతో ఆ స్ాయుంకాలమే మేము బయలేేరి
నాగలాపపరుం ద్గగ రీ ోని పలలీ టూరుక్ు చేరిపో యాుం. ఆ ఊరు బరగుుంది. బస్ దిగి నాలుగు
ఫరాీుంగులు నడిసతత ఊరిలోకి చేరుక్ుుంటరుం. వీధుంట నేను నడుసుతుంటే జనముంతా ననున
పరిశీలుంచి చూశారు. ఇద్ే రు ముగుగరు అమిలక్కలు నాక్ు వినబడేటటేీ కామెుంట్
చేశారు క్ూడా.

ఆ పొ గడత లక్ు నేను గరవుంగా ఫ్లయాయను. చిననపిలీలయితే గుుంపపలుగా నా

వెనకే నడిచారు. పలలీ టూళ్ీ లో కొతత వాళ్లీచిునా, ఏద్యినా వాహనుం వచిునా
పిలీలుంతా గుమగూడిపో తారు. నా భ్రత ఇలుీ వీధిలోకి కాసత ుంత ద్ూరుంలో వపుంది. ఎతత
పరదేశుంలో ఎరరమటిే ముగుగలా అుంద్ుంగా వపనన ఆ ఇలుీని చూసి నా అుంత
అద్ షే వుంత రాలు పరపుంచుంలో మరి యియవరూ వపుండరనిపిుంచిుంది.

వాళ్ీ ఆచారుం మేరక్ు వసుంతాలు, పూలచెటీ ూ తతిమాి కారయక్రమాలయాయక్

శోభ్నుం అనీ, ఇక్ ఆ రోజు వీలుకాద్నీ, మరుసటిరోజు ఫస్ే నెైట్ అనీ తెలసిుంది. ఇక్ ఆ
స్ాయుంకాలముంతా నేను నా ఇలుీ అుంతటినీ పరిశీలసూ
త నే వపుండిపో యాను. బరగా
అలసిపో వడుంవలీ భోజనాలు కాగానే అుంద్రమూ పడుక్ుుండిపో యాుం. ఉద్యుం
నిద్రలేవగానే ఒకోక ముచుటర పారరుంభ్మయిుంది.
 ననూన, నా భ్రత నూ ఊరేగిుంపపగా గుడి ద్గగ రికి తీసుకళ్ళళరు. ఊరుక్ు
తూరుుగా శివాలయుం. దాని ముుంద్ు చినన గుుంట. అక్కడ టుంకాయ కొటిేుంచి, హారతి
ఇపిుుంచారు. తిరిగి ఊరేగిుంపపగా ఇుంటికొచేుుం. ఊరి జనముంతా ఇళ్ీ ముుంద్ు నిలబడి
కొతత జుంటను చూశారు. ఇవనీన ఎుంత బరవపుంటరయో! కానీ ఇపపుడు అలా
ఊరేగిుంపపలనీన జరగడుంలేద్ు. కాలుంతో పాటే ఈ ముచుటీ నీన మాయుం అయాయయి.

కొతత వూరిలో, కొతత వయకిత చిటికన వేలు పటే క్ుని, అుంద్రి ముుంద్ూ నడవడుం,
సిగగ ుతో కాళ్ళళ తడబడడుం, జనుం ఏమనుక్ుుంట నానరో వినాలనన ఆతర తతో చెవపలు
రికికుంచడుం, క్ళ్ళళ ఆనుంద్ుంతో టప టపా కొటే కోవడుం, మధయమధయలో పెళ్ళీకొడుక్ు తన
చిటికన వేలును గటిేగా అద్మడుం – ఇవనీన అధుుతాలు. కానీ ఇపపుడు ఇలాుంటి
ఆనుందాలనినటికీ ద్ూరమయాయుం. పావపగుంటలో పెళ్ళీ అయిుంద్నిపిుంచేసి,
పొ ద్ుేగుుంక్డుం తరువాయి పడవ ఎకికుంచేసత ునానరు ఇపపుడు.

మేుం ఇుంటికి రాగానే వసుంతాల కారయక్రముం కోసుం అనీన రడీ చేశారు. వీధిలో రుండు
పెద్ే అుండాలు పెటే రరు. వాటిలీ ో నిుండుగా నీళ్ళళ పో సి సుననమూ, పసుపూ క్లపారు.
నీళ్ళనీన కాష్ాయుం రుంగులోకి మారాయి.

“ఏమీ సిగగ ుపడక్ు, నీళ్ళనీన మా అననయయ మీద్ పో సి ఉకికరి బికికరి చేసతయ్”

“మా బరవక్ు మరీ బిడియుం. అుంద్ుకే నువపవ యాకిేవ్ గా వపుండి నీదే పెైచేయిే
అనిపిుంచుకో”

“ఆడవాళ్ళళ ఎుంద్ులోనూ తగగ రని నువపవ నిరూపిుంచాల” యిలా నలుగురయిద్ుగురు

స్త ల
ీ ు ననున వసుంతాల ద్గగ రికి తీసుకళ్ళ
త ఆ రుంగు నీళ్ళని విజ ుంభిుంచి పో యాలని
చెపాురు.
ఓ పెద్ే పాతర ద్గగ ర ననున నిలబెటే రరు. ఎద్ురుగా మరోపాతర ద్గగ ర ఆయన వపనానరు.
మొద్టి ఛాన్స్ నాకే ఇపిుుంచారు స్త ల
ీ ుంతా క్లసి.

ఒకామె నాక్ు వసుంతుం నిుండిన చెుంబు అుందిుంచి “కానీ” అుంది. చుటూ

ే బుంధువపలూ,
ఊరి జనుం పూల తడిక్లా నిలబడాురు. అుంత ముంది ముుంద్ు ఆయన తలమద్ నీళ్ళళ
పో యడుం తగని సిగగని పిుంచిుంది నాక్ు. అుంద్ుకే క్ళ్లళతత క్ుుండా చేత లు మాతరమే పెైకతిత
చెుంబు క్ుమిరిుంచాను ఆయన నాక్ుంటే గుపెుడు పొ డుగు. అుంద్ుకే ముఖుం మీద్
పడాుయి నీళ్ళళ. ఇక్ ఆయన వుంత . తమాష్ా ఏమటుంటే ఆయన నాక్ుంటే మరిుంత
సిగగ ు పడుత నానడు.

కీరగుంటచూసుతనన నాక్ు వసుంతుంక్నాన ఆయన ముఖమే సిగగ ుతో మరిుంత

ఎరరగా అనిపిుంచిుంది. ఆయన రుండడుగులోీ ననున చేరి తలమీద్ పో శాడు. ఎక్కడెక్కడో
నా రహసయ అవయవాలోీ నీళ్ళళ పాకి, ఆయన నీళ్ళక్ు బద్ులు వేళ్ళను జారిు,
అక్కడుంతా రాసుతననటీ గా గిలగిుంత ననున ఊపిుంది.

నేనన చెుంబు, ఆయనన చెుంబు పో సుక్ునానుం. చివరికి వచేుసరికి నా చుటూ

ే
చేరిన స్త ల
ీ ుంతా “ఎతత కో, మొతత ుం పాతర క్ుమిరిుంచు” అని అరుసుతనానరు. ఆయన
వేపప చేరిన మగవాళ్ళుంతా ఆయనీన అలా చేయమని ఉతా్హపరుసుతనానరు. నేను
పాతర నెతత కొని మొతత ుం క్ుమిరిుంచాను. ఆయన పూరితగా తడిసిపో యారు. సుననుం,
పసుపూ క్లపిన నీళ్ళళ కావడుంతో ఆయన క్ళ్ళళ నులుము క్ుుంట నానడు.

“షతమ్ రా శివ! ఆడవాళ్ళముుంద్ు మన మగవాళ్ీ పరువప తీశావప గదా ఇపుటిక్నాన

అుండ ఎతత క్ుని క్ుమిరిుంచు” మగాళ్ళళ తొుంద్ర చేసత ునానరు.

క్ళ్ళుంతా శుభ్రుంగా త డుచుక్ుని ఆయన ద్గిగరికి వచేుసరికి స్త ల

ీ ు ననున
టక్ుకన వెనకిక లాగారు. నీళ్ళనీన కిుంద్నే ఒలకిపో యాయి. విజయగరవుంతో స్త ల
ీ ుంతా
నవావరు. మగవాళ్ళళ శివను పటే క్ుని హాస్ాయలాడుతూ తిడుత నానరు. ననున
ఇుంటలీకి తీసుక్ువచాురు. పొ డి బటే లు క్టే క్ునానను. నా చచరవక్ు స్త ల
ీ ు ననున
పొ గుడుతూనే ఉనానరు.

మధాయహనమెైుంది. ననున, నా భ్రత ద్గగ ర క్ూరోుబెటే ి వడిు ుంచారు. నా పక్క

స్త ల
ీ ూ, ఆయన పక్కన మగవాళ్ళళ క్ూరుునానరు. ముుంద్ుగా వడలు వేశాలు. “కానీ
తినమాి” శివ పక్కనునన వయకిత ననున తొుంద్రచేశాడు.

“కొదిేగా నలుపపనన వడలు తినొద్ే ు అుంద్ులో బొ గుగలు పెటే రరు. ఎరరగా ఉననవాటినే
తిను” నా పక్కన క్ూరుునన శివ వదిన హెచురిుంచిుంది.

నాలుగు వడలోీ రుండు అక్కడక్కడా నలీ గా వపనానయి. మగిలనవి ఎరరగా

ఉనానయి. వాటిని త ుంచి తినడుం పారరుంభిుంచాను. ఆయన వడను త ుంచి కొరికాడో
లేదో క్రక్రమని ఏదో విరిగిన శబే ుం వచిుుంది. అుంద్రూ గచలుీన నవావరు. బొ గుగ
కొరికాడని వూహిుంచాను.

“జాగరతతగా తినమనానను గద్రా! ఇుంద్ులోనూ మనుం ఫెయిలేనే” పక్కనునన

వయకిత తల పటే క్ునానడు. నాక్ు నవావగిుంది కాద్ు. అలా హాస్ాయనీన, వయుంగయ
సుంభరషణల్లన, ఛ్లోక్ుతల్లన నుంజుక్ుుంటూ భోజనాలు ముగిుంచాుం. మధాయహనుం అలా
క్ునుక్ు తీస్ానన లేదో లేపతశారు. అపుటికే తాుంబూలుం వేసుక్ునన ఆకాశుం ననరు
తెరిచినటీ సుంధయ పరుచుక్ుని వపుంది. మనుం వసుంతాలు పో సుక్ుననది ఇక్కడా?
ఆకాశుంలోనా అని ఆ ఎరరటి కాుంతిని చూసూ
త నా భ్రత ని అడగాలనిపిుంచిుంది. స్ాననుం
చేసి లలైట్ గీరన్స కోటర చీర క్టే క్ునానను.

ఎుంద్ుక్నన విచితరుంగా గత రుండురోజులనుుంచి బరర పటే డుం లేద్ు. బరర సెైజు తగిగుందో ,
ఎద్సెైజు పెరిగిుందో తెలయడుంలేద్ు. ఏదో తుంటరలుపడి బరర వేసుక్ుని జాకట్
వేసుక్ునానను. లోక్ుంలోకి వచిున కొతత అతిధిలా మసక్చీక్టీ క్మేిశాయి. పుందిటీ ల
పెటర లమాక్్ లలైట్ రక్కలు లేక్పో వడుం తో ఎగరలేని పపషుక్ విమానుంలో ఉుంది. దాని
షతప్ అలా ఉుంది మరి క్రుంట పో తే స్ాేుండ్ లలైట్ ఉుంట ుంద్ని దానిన తెచాురు.
పెుంక్ుటిలీ ుక్ు ఎద్ురుగా ఓ చినన గుడిసె వపుంది. వుంట కారయక్రముంతా అక్కడే కాబో లు.
వుంట పాతరలనీన అుంగటలీ పరచినటీ నానయి.

మధయలో పెద్ే పుందిరి వేస్ారు. అక్కడ ఓ పొ డుగాటి సూ

ే ల్మ అమరాురు.
దానిమీద్ పూలపూల ద్ుపుటి పరిచారు. అట వేపప ఇట వేపప రుండు పెద్ే దిుండుీ
ఉుంచారు. మరికాసతపటలీ పూలచెుండీ ఘ్టే ుం పారరుంభ్మవపత ుంద్ని తెలసిుంది. మధయలో
వపనన చాముంత ల చెుండు పసుపపముద్ే లా వపుంది. ఏడుగుంటల పారుంతుంలో ననున
తీసుకళ్ళళ బెుంచీకి ఓ వెైపప క్ూరోుబెటే రరు. ఆయన వచిు మరో చివర క్ూరుునానరు.
ఊరోీని స్త ల
ీ ుంతా మా చుటూ
ే నిలుచునానరు.

వాళ్ళను చూసుతుంటే మా వూరిలో దో బీ ఏటలీ ఆరబెటే న

ి చీరలు గురుత వచాుయి.
అక్కడక్కడ పపరుష లు తెలీటి బటే లీ ో పూలద్ుండల మధయలో సుంపెుంగలాీ
క్నిపిుంచారు. ఆయన పూలచెుండును తీసుక్ుని నా ముుంద్ుక్ు విసిరాడు. నేను
దానిన పటే క్ుని తిరిగి ఆయన మీద్క్ు విసిరాను. ఆయన దానిన
పటే కోలేక్పో యారు. చుటూ
ే వపనన స్త ల
ీ ు చపుటీ చరిచారు.

మగవాళ్ళళ ఆయనేనదో అుంట నానరు. రుండో స్ారి ఆయన చెుండు విసిరాడు.

అది పటే తపిుుంది. సూటిగా నా ఎద్మీద్ పడి కిుంద్క్ు దిగిుంది. మొతత ుం నా ఇరవెై
ఏళ్ళ యౌవనానీన ఒక్కస్ారిగా వేళ్ళతో మీటినటీ యిుంది. చుటూ
ే వపనన వాళ్ళుంతా
మాయమెైపో యి ఆయనున గటిేగా కౌగిలుంచు కోవాలనన కోరిక్ నా సిగగ ును మరిుంత
ఎరుపప చేసిుంది. మరో అరగుంటక్ు కారయక్రముం ముగిసిుంది.
 భోజనాలయాయయి. బలవుంతుం మీద్ తాుంబూలుం వేసుక్ునానను. నా ననరు
పుండిుంద్ుంటే ముందారాల మొగగ ల పొ డితో నాలుక్ను చేసినటీ నిపిుంచిుంది.

తొమిదిగుంటలక్ు తెలీటి చీరలోకి మారిపో యాను. పెుంక్ుటిుంటలీ శోభ్నుం

ఏరాుట చేశారు. పెద్ే నవావరు. ముంచుంమీద్ పరుపప వేశారు. దానిమీద్ మలలీ లు,
చేముంత లు చలాీరు. వెలగిుంచిన అగరుబతత లు ఇలీ ుంతా తెలీటి పొ గ మేఘ్ాలను
స షిేస్త ో ుంది. ననూన, ఆయనీన తలుపపద్గగ ర నిలబెటే రరు. “పెళ్ళళక్ూత రా! మీ ఆయన
పతరు చెబితేనే నినున లోపలక్ు వెళ్ళనిచేుది” అుంది ఓ యువతి.

ఆయన పతరు చెపాులుంటే చచేుుంత సిగగ స

ే ిుంది. అుంద్ుకే ననరు పెగలలేద్ు.
“సిగగ ుపడడానికి ముుంద్ు ముుంద్ు చాలా ఘ్టరేలు నానయి. ఇపపుడే వద్ుే” ఆమె
అుంది. అుంద్రూ ఘొలుీన నవావరు.

“చెపుమాి! భ్రత పతరు చెపుడానికి భ్యమేమటి?” మరో ఆమె ఉతా్హానినచిుుంది.

ఇక్ తపుద్ని మెలీగా ‘శివరామ్’ అనానను.

“మాక్ు వినపడలేదో చ్ు” వెనక్నునన ఎవరో అరిచారు.

“గటిేగా చెపాుల్ుందే” మళీళ వెనుక్నునన వాళ్ళళ పటే బటరేరు.

ననరు ఫ్రగా తెరిచి చెపాును. “శివరామ్” మళీళ కొనిన గచుంత లు అరిచాయి

‘వినబడలేద్ు.’

“పో నీలలుండి. ఇక్ పెళ్ళళక్ుమారుడిన తన భరరయ పతరు చెపుమనుండి”

ఆయన కాసత ుంత గటిేగానే ‘మహిత’ అనానరు.

“అదీ! మగవాడనిపిుంచుక్ునానవ్” మగవాళ్ళళ మెచుుక్ునానరు.

“ఇపపుడే సరిేఫికట్ లు ఇచెుయయక్ుండి. ఆ సరిేఫికట్ ఇవవవలసిుంది పెళ్ళళక్ూత రు”
ఎవరో అుంటే స్త ల
ీ ుంతా సిగగ ు సిగగ ుగా నవావరు.

“ముుంద్ుుంద్ ముసళ్ళ పుండుగ.”

“ముసళ్ళ పుండగ కాద్ు మొగలపూల పుండుగ.”

“మా ఆడపడుచు లాుంఛ్నాలు చెలీుంచుక్ుుంటే ఇక్ మమిలన గదిలోకి పుంపిస్త ాుం.

పాపుం మా వదినక్ు చాలా తొుంద్రగా ఉననటీ ుంది” నా ముుంద్ునన అమాియి
ఆయనవేపప తిరిగి అుంది

పెళ్ళళలో వపుండే బలమూ, బలహీనతా అదేననుక్ుుంటర. పెళ్ళళకి ముుంద్ు

నిషిద్ధమెైనవనీన ఇపపుడు ఫ్రగా మాటరీడేసుకోవచుు! ఎవరూ తపపుపటే రు. పెళ్ళళకి
ముుంద్ు సెక్్ అుంటేనే వేయికాళ్ళ బూచీలా భ్యపెడుత ుంది. మనుం ఏద్యినా చేసతత
ఊరుంతా మనలన ఆడిపో సుక్ుుంట ుంది. ఆ మూడుముళ్ళళ పడిపో తే అదే వూరు
మనలన మగవాడితో గడపమని గదిలోకి నెడుత ుంది. ఆయన జేబులోని
వుంద్రూపాయల ననట తీసి ఆమెకిచాుడు.

“రైట్…. రైట్….” అుంది నూరురూపాయల ననట ని గుపెుటలీ మూసూ

త .

మేము ముుంద్ుక్ు అడుగువేయడుం, మా వెనక్ గడి పడిపో వడుం ఒకేస్ారి

జరిగిపో యాయి. “శివా- లోపల గచళ్లళుం పెటే కో” బయటనుుంచి ఎవరో పెద్ేగా అరిచారు.
ఆయన క్ుంగారుగా వెళ్ళళ గచళ్లళుం పెటే రరు. అపపుడు చూశాను ఆయనున. ముఖముంతా
చెమటలు పటేేశాయి. మనిషి క్ూడా సననగా వణుక్ుత ననటే నిపిుంచిుంది. కానీ అదేమీ
గమనిుంచనటే తల వుంచుక్ునానను.
 ఆయన నేరుగా వెళ్ళళ ముంచుంమీద్ క్ూరుునానడు. ననున పిలుస్ాతడేమోనని
కొుంతసతపప చూశాను. కానీ ఆయన పిలవలేద్ు. కాసతపప అలానేవపుండి ఆ తరావత
మెలీగా క్దిల ఆయన ద్గగ రగా వెళ్ళళ నిలుచునానను. ఆయన ననున చూసి పతలవుంగా
నవావరు. మమిలన గదిలోకి తోసూ
త బయటి వాళ్ళళ ఆయనిన క్ుంగారు పెటే శారు.
అుంద్ుకే అలా అయిపో యారనుక్ునానను.

నేను పక్కగా క్ూరుుని “మీ వూరు, మీ ఇలుీ బరవపనానయుండీ- నాక్ు బరగా

నచాుయి” అనానను.

ఆయన మౌనుంగా వపుండిపో యాడు. “వాటిక్ుంటే మీరు మరిుంత నచాురు. ఆ మీస్ాలు

తీసతసతత అచుు ఆడపిలీలా వపుంటరరు” అని చిననగా నవావను.

ఈస్ారి ఆయన బలవుంతుంగా పెద్వపలను విపుదీశారు.

“నేను మీక్ు నచాునా?” తల ఆడిుంచాడు.

“మీ బుంధువపలు నామీద్ ఏుం కామెుంట్ చేశారు?”

ఆయన ద్గగ రునుంచి ఏమీ సమాధానుం రాలేద్ు.

ఆయన ముఖుంలోకి చూసూ

త “మాటరీడరేమటి?” అుంటూ రటిేుంచాను.

ఆయనలో భ్యుం సుషే ుంగా క్నిపిస్త ో ుంది. “ఏమెైుంది? అలా వపనానరేమటి?”

“కొద్ే గా తలనొపిుగా వపుంది మహితా” అదీ ఆయన మొద్టిస్ారి ననున పతరుతో

పిలచిుంది. ఏదో ఆనుంద్పప వీచిక్ అలా నా రకాతనిన సు శిసూ
త వెళ్ళళనటీ నిపిుంచిుంది.

“విక్్ ఏమెైనా రాయనా?”

“వద్ుే కాసతపటికి అదే సరుేక్ుుంట ుంది.”

 ఆయనక్ు తలనొపిుగా వపననపపుడు ఏుం మాటరీడను? అుంద్ుకే మౌనుంగా
వపుండిపో యాను. ఇక్ క్ూరోువడుం వీలు కాద్నిపిుంచి, ఆయన పక్కగా పడుక్ునానను.
సుంఘ్ుం వేసన
ి ముంతరుంతో అనిన రోజులూ ముడుచుక్ుని గుుండెలీ ో పడుక్ుుండిపో యిన
కోరిక్లనీన ఒక్కస్ారిగా నిద్రలేచాయి. వెచుటి ఆవిరుీ శరీరుంలోకి పపటే కొసుతనానయి.
ఎద్ పొ ుంగుతోుంది. ఎక్కడెక్కడో ఏదో తెలయని సుంచలనుం నాక్ు మాతరమే తెలుస్ోత ుంది.

“ఛీ ఛీ! పాడు తలనొపిు” నాలో నేనే అనుక్ునానను.

ఆయనక్ు అభిముఖుంగా వపనన నేను ఈస్ారి ఆయనవేపప తిరిగాను. ఆయన

అట వేపప తిరిగి పడుక్ుని వపుండడుంతో వీపప క్నిపిస్త ో ుంది. మెలీగా జరిగాను. నా
గుుండెలన సుతారుంగా గుచాును. జైపూర్ట రాజముందిరుం ముుంద్ునన గువవలు
ఒక్కస్ారిగా పెైకి లేచినటీ యిుంది. ఏదో ఏమరుపాట గా వేసినటే క్ుడిచేతిని
ఆయనమీద్ వేశాను. అపపుడు నా సి నాలు మరిుంత ముుంద్ుక్ు ఉరికాయి.

ఆ ఒతిత డితో కోరిక్ుంతా పగిల నా శరీరానికి చుటే క్ుననటీ యిుంది. ఏదో

కావాలనన ఆరాటుం ననున మరిుంత ముుంద్ుక్ు తోస్ోత ుంది. ఆయన యిట
తిరుగుతారనుక్ునానను కానీ తిరగలేద్ు. అలానే ఓ పది నిమష్ాలపాట
వపుండిపో యాను. అలా నిశిబధ ుంగా వపుండడుం చేతకావడుంలేద్ు. అుంత కోీజ్ గా భ్రత
పక్కన పడుక్ుని ఊరక్ుుండడుం స్ాధయమయిేయ పనికాద్ు. తలోీని మలలీ పూలద్ుండ
వెుంటర క్ల బుంధుంనుుంచి తపిుుంచుక్ుని ఎద్మీద్పడి నా భ్రత చేయాల్న పని అది
చేస్త ో ుంది.

నా శరీరమే పెద్ే అగినగుుండుంగా కాలపో తోుంది. చివరికి బొ డుులో సెైతుం వేడి ఆవిరుీ
పపటే కొసుత నానయి. చేతిని మరిుంత బిగిుంచాను. “తలనొపిు పో యిుందా?”

“లేద్ు – మరిుంత ఎక్ుకవయిుంది.”

ఆ మాటలతో నామీద్ చనీనళ్ళళ క్ుమిరిుంచినటీ యిుంది. ఎక్కడి అవయవాలు అక్కడ
గప్ చుప్ అయిపో యాయి. అలానే క్ళ్ళళ మూసుక్ునానను.

“ఏదో కారణుంవలీ మొద్టిరోజు శోభ్నుం జరగక్పో తే చాలా ముంచిది.

మళ్లళపపుడు మొగుడు మనలన వదిలపో డు” ఎపపుడో మా పినిన ఎవరితోనన
అననమాటలు గురచతచాుయి. తొలరేయి చపుగా చలాీరితే ఎలా ముంచిదో నాక్ు
తెలయద్ు కానీ అలాుంటివాటి ననినటినీ లాజిక్ తో చీలు చెుండాడక్ూడద్ు. నమిక్మే
వాటి పారతిపదిక్.

“అయితే నాక్ూ ముంచే జరుగుత ుంది” అనుక్ుుంటూ నిద్రలోకి జారిపో యాను.

కోళ్ళళ క్ూసతపపుడు మెలక్ువ వచిుుంది. పక్కన చూసతత ఆయన లేరు పడక్మీద్ నుుంచి
లేచి పెరటలీకి వచాును. మా అతత మి క్ళ్ళళ సరిగా క్నబడక్పో యినా పొ యియ
రగలలయయడానికి నానా తుంటరలుపడుతోుంది.

జడ విపపుక్ుుంటూ క్ూరుుుండిపో యాను. కాసతపటికి బుంధువపలమాియిలు

నిద్రలేచి నా ద్గిగరికి వచాురు. భరను నా పక్కగా క్ూరుుుంటూ “రాతిర అదిరిుందా…శరీరుం
కాద్ు–అనుభ్వుం” అనడిగిుంది.

చిననగా నవావను. ఆమెది మా యిలుీ, తరువాత యిలుీ, ముఫెైుకి లోపత వపుంటరయి.

“మలలీ పూలు వాడలేద్ు. చీర నలగలేద్ు-ఏమటి క్థ?”

నేను ఏమీ మాటరీడలేద్ు.

“నీ వాలక్ుం చూసుతుంటే ఏమీ కానటీ ుంది విశవరూప సుంద్రినుం తరువాత అరుజనుడి
క్ళ్ళళ మెరిశాయుంట. అలా నీ క్ళ్ళళ మెరవడుంలేదే”

“ఊరుకో అకాక”
“నేను ఊరుక్ుుంటే వూరు వూరుకోదే ఆరాలు తీసుతుంది. ఇుంతకీ ఏమీ జరగలేదా?”
చుటూ
ే వపనన ఇద్ే రు ముగుగరు ఆతర తతో నా సమాధానుం కోసుం చూసుతనానరు.

“తలనొపిు”

“శివరామ్ కా – నీకా?”

“ఆయనకే”

“విక్్ పూయక్పో యావా?”

“వద్ే నానరు”

“వద్ే నాన-ఇలాుంటపపుడు వూరక్ుుండక్ూడద్ు. పెైనపడి పూయాల్ుందే. మా ఆయనా

మొద్టిరోజు మౌనుంగా వపుంటే నేనేుం చేశానన తెలుస్ా?” చుటూ
ే చేరినవాళ్ళ
ీ నానుుంచి
భరనువేపప చూపప మరలాురు.

“మూరఛరోగుం వపుంద్ని చెపిు మీద్ పడిపో యాను. ఆయన వేడెకాకక్ లేచి క్ూరుుని
నూరఛరోగుం పో యిుంది అనానను” అుంద్రుం నవపవక్ునానుం.

“ఈరోజు తలనొపిు అుంటే నేను చెపిునటే చెయ్. ఏుం చేయాలో తరువాత చెబుతాలే”
అుంది.

ఆమె మళీళ “నినున చూసుతుంటే ఎపపుడో చదివిన జోక్ గురుతకొస్ోత ుంది” అని తను
ఏదో పపసత క్ుంలో చదివిన జోక్ చెపిుుంది. “ఓ అబరుయి పెళ్ళళచూపపలక్ు వెళ్ళళడు.
అమాియి నచిుుంది. ఒళ్ళళ పెద్ే వక్షసి లుంలా వాయకోచిుంచిుంది. ఆయన ఫ్లుంగ్్ ఏమటల
తెలయడుంలేద్ు. హుుందాగా, నిుండుగా, ముంచి మరాయద్సుతరాలగా క్నిపిుంచిుంది.
 ఈమె ఫసుేనెైట్ అలీ రిగా, సరదాగా, వపుంట ుందో వపుండదో ననన అనుమానుం
ఎుంద్ుక్నన క్లగిుంది అతడికి. పెళ్ళళ చూపపలయాయక్, తిరిగి బస్ాేుండ్ కి వసూ
త మధయవరితని
అడిగాడు. “అమాియి బరవపుంది. కానీ ఫసుేనెైట్ పెర్ట ఫ్ారిన్స్ మీదే అనుమానుంగా
వపుంది. పెళ్ళళకిముుంద్ు ఓరోజు నాతో గడుపపత ుందేమో అడిగిచూడు”

మధవరితకి మతిపో యిుంది. కానీ పెళ్ళళక్ుద్రక్పో తే పర్ుంటేజ్ పో త ుంది గనుక్

సరేననానడు. పెళ్ళళక్ూత రి ద్గిగరకళ్ళళ విషయుం చెపాుడు.

వెుంటనే ఆమె “ఆయనకి అలాుంటి సుందేహాలు ఏమీ వద్ుే. నా ఫసుేనెైట్ పెర్ట ఫ్ారిన్స్
అద్ుాతుంగా వపుంట ుంది. కావాలుంటే మా ఎద్ురిుంటి రమేష్ నన, చివరిుంటి సురేష్ నన
అడగమనుండి” అుంది.

మధయవరితకి మరోస్ారి మతిపో యిుంది. నాతోపాట అుంద్రుం నవావుం.

“శివరామ్ కి అలాుంటి రికారుు ఏమీలేద్ు. బుదిధముంత డు. ఆడపిలీ క్నిపిసతత

ఆమడ ద్ూరుం పరుగతేత వాడు. అుంద్ుకేనేమో అలా వణనకిపో యాడు. జనరల్మ గా
అబరుయిలోీ చాలాముందికి పెళ్ళళకిముుందే ఈ ఎక్్ ప్రయ
ి న్స్ వపుంట ుంది. అలా
లేద్ుంటే అతగాడు గుడ్ బరయ్ అననమాట. ఆ రోజు స్ాయుం కాలుం నేనెలా
నడుచుకోవాలో భరను అరగుంట సతపప చెపిుుంది. రుండో రోజు రాతిర పారరుంభ్మెైుంది. పతరీ ు
చెపుడుం గానీ, ఆడబడుచు లాుంఛ్నాలుగానీ ఏమీలేవప.

అపుటికే బుంధువపలుంతా వెళ్ళళపో యారు. భరనునే ననున గదిలో వదిల

వెళ్ళళపో యిుంది. నేను లోపలక్ు వెళ్ళళన పావపగుంటక్ు ఆయన వచాుడు. “ఏమటి
ఆలసయుం?” చచరవగా వపుండమని భరను చెపుడుంతో నేనే అడిగాను.

ఆయన చేయి పటే క్ుని ముంచుం ద్గగ రికి పిలుచుక్ు వచాును. ఇద్ే రుం క్ూరుునానుం.
“తెలీటి బటే లీ ో మరిుంత బరవపనానరు.”
“ఈ రోజ్ కాటన్స చీర ఎలా వపుంది?”

“బరవపుంది” ముక్త సరిగా అనానడు.

“ఉద్యుం నుుంచీ నడుుం వాలులేద్ు” అుంటూ పడుక్ునానను. అలానే

క్ూరుునన ఆయనిన నా మీద్క్ు గుుంజాను. ఎుంత టకినక్ తో లాగానుంటే నా ఎద్
ఆయన ముఖుం మీద్ గుదిేుంది. నాకే ఒళ్ళుంతా తిమిరకికుంది. రక్త పరసరణ అుంతా
ఆగినటీ యిుంది. మరి ఆయనకలా ఉుందో అుంత బటే లేద్ు.

“మీ సవరగ ుం తాళ్ళలు నా ద్గగ రునానయి. మరి అవెక్కడునానయో చెపపుకోుండి చూదాేుం”

ఆయన చేషేలుడిగి క్ూరుుుండిపో యారు. “ఎక్కడ తాళ్ళలు?” అుంటూ ఆయన

నననుంతా తడుముతాడనుక్ునానను.

“వూహు. లాభ్ుం లేద్ు. మరికొుంతసతపప అలా మవపనుంగా వపుండి పో యాను.

నేను లేచి క్ూరుునానను. “అబు! జడ మరిుంతగా పెైకి వేసిుంది భరను. తలుంతా
పటేేసినటీ ుంది” అుంటూ జడ విపాును. మలలీ పూలు తీసి ఒళ్ళళ వేసుక్ునానను.

వెుంటర క్లనీన వూడి గాలకి పూలపొ ద్ బరువపగా క్ద్ులుత ననటీ

వూగుత నానయి. “ఈ చీర మా వూరోీ కొనానను. మూడు మూరలు వపుంట ుంద్ని
ఇచాుడు కొటే వాడు. కానీ అుంత వపననటీ లేద్ు. ఒుంటిని చుటీే చుటే నటీ ుంది. కాసత
మూరలేసిపెటేుండి. నా మూర చిననది.”

ఆయన రియాక్షన్స కోసుం చూడక్ుుండా చీర విపాును. రోజ్ క్లర్ట చీర నా చేత లోీ
రోజా పూలద్ుండలా ఒదిగిపో యిుంది. ఇపపుడు నా ఒుంటిమీద్ లుంగా, జాకటే మాతరమే
వపుంది. నా ఎద్ ముుంద్ుక్ు పొ ుంగి, క్ళ్ళను ప్లేుస్ోత ుంది.
“చూశారా? ఆ టైలర్ట ఎుంత ఏమరుపాట వాడో , ఓ హుక్ పెటేడుం మరిచిపో యాడు”
అుంటూ ఎక్కడ హుక్ పెటేలేదో చూపిుంచాను.

అుంతక్ు ముుందే ఆ హుక్ ను ఆయన చూడక్ుుండా తెుంపతశాను. అక్కడ పపక్కళ్ళుంచిన

చరిుం ఎరరగా మెరుస్ోత ుంది. జాకట్ తపు మరో ఆచాఛద్న లేని నా వక్షసి లుం ఆయన
క్ళ్ళలోీ పరతిబిుంబరలలై రేగుతోుంది.

“హుక్ లు లేక్ుుండా జాకట్ వేసుకోవడుం నాక్ు సుతారమూ ఇషే ముుండద్ు” అుంటూ

విపతుశాను.

ఇపపుడు నా ఒుంటి మీద్ కేవలుం బరర, లుంగా మాతరమే ఉనానయి. ఆయన గుడీ పుగిుంచి
చూసుతనానడు.

“ఈ బరరలో ఏదో పపరుగు ద్ూరినటీ ుంద్ుండీ- చూడుండి” ఈస్ారి బరర క్ూడా

తపిుుంచాను. ఇరవయ్ ఏళ్ళ .యవవనుం, స్ో యగుం పదాిసనుం వేసి
క్ూరుుననటీ నానయి నా సత నాలు. వీపుంతా నుననగా మెరుస్ోత ుంద్నుక్ుుంటరను. అటూ
యిటూ ఆయన వేపప క్దిల వీపప చూపిుంచాను.

“అక్కడ ద్ురద్గా వపుంద్ుండీ, కాసత గోక్ుండీ” అుంటూ వీపప చూపిుంచి

నిలుచునానను. వణుక్ుత నన వేళ్ళళ మెలీగా క్దిలాయి. గబుక్ుకన ముుంద్ుక్ు
తిరిగాను. నా ఎద్ ఎరుపప ఆయన ముఖుంలా గీసుక్ుుంట ననటీ క్మలుంది. ఇక్
దొ ుంగచాట వయవహారాలు అనవసరుం అనిపిుంచిుంది. మారు మాటరీడక్ుుండా ఆయన
రుండు చేత ల్లన నా మీద్ వేసుక్ునానను.

తెలీటి లుంగా పెైకి ముడుచుక్ుననటీ ుంది. గటిేగా కౌగిలుంచుక్ునానను. నా

నరాలనీన సుఖానిన ఓపలేక్ చిటరీయి. రక్త ముంతా పిచిుపటిేనటీ పరుగులు
పారరుంభిుంచిుంది, ఏవో కొనిన అవయవాలు విపాురడుం తెలుసూ
త నే వపుంది. పెైకగసిన సెగ
ఆయన ఛాతినీ ముండిస్త ో ుంది.

నాక్యితే వూపిరిప్లుడుం క్ూడా క్షే మెైపో యిుంది. వేసిన చేత లు అలాగే వపనానయి.
అవి క్ద్లడుం లేద్ు. మలలీ పూల తోటలో టక్ుకన మనానగు క్నిపిుంచినటే
అవాక్కయిపో యాను. ఆయన నుుంచి విడివడి క్ళ్ళలోీకి చూస్ాను. అవి నిరాసక్త ుంగా
వపనానయి.

“ఏమెైుంది?” క్ఠినుంగా పరశినుంచాను.

“తలనొపిు భ్రిుంచలేనుంత”

చపపున చీర క్టే క్ునానను. బరర వేసుక్ుని జాకట్ ధరిుంచాను. “అయితే అలా
పడుకోుండి”

ఆయన పడుక్ునానరు. తొుంద్రపడి అలా రచుగచటే డుం బరవోలేద్నిపిుంచిుంది.

ఎుంత తలనొపిు లేక్ుుంటే అుంత నిసతత జుంగా వపుండిపో తారు? నేను కిుంద్ చాపవేసి
పడుక్ునానను. మూడో రోజు మా అమి వాళ్ళళ వెళ్ళళపో యారు. నేనూ, నా భ్రాత, మా
అతత మాి మాతరమే మగిలాుం. నేను వుంట చేయడుం పారరుంభిుంచాను.

ఆ రోజు రాతిర పడుకోవటరనికి ఉపక్రమసుతుండగా మా ఇుంటిమీద్ రాళ్ళళ పడాుయి. నేను

హడలపో యాను. శివరామ్ కోసుం చూసతత క్నబడలేద్ు. “ఏముండీ” అుంటూ అరిచాను.
అపపుడే ఆయన వీధిలోుంచి వచాురు.

“మన ఇుంటిమీద్ ఎవరో రాళ్ళళసుతనానరుండీ”

“అవపనా?”

“వూఁ”
“నే వెళ్ళళ చూస్ాతనుుండు” ఆయన ఇుంటి వెనుక్ునన మెైదానుంలోకి వెళ్ళళ కాసతపటికి
తిరిగి వచాుడు. “ఎవరో దొ ుంగలు” ఆయన చెపాుడు.

నాక్ు భ్యుం వేసిుంది. ఆ ఇలుీ ఊరికి ద్ూరుంగా, కాసత ుంత విసిరేసినటీ ుండటుం వలీ ఆ
పారుంతముంతా చీక్టిగా, భ్యుంక్రుంగా వపుంది.

“భ్యుంగా వపుంద్ుండీ”

“మా ఇుంటికి దొ ుంగల బెడద్ ఎక్ుకవ. మన పెళ్ళళకి ముుంద్ు ఓ గచరరపిలీని ఎతత కళ్ళళరు”

“నిజమా!”

“ఆఁ. నువోవ పని చెయ్. ఇక్కడ వద్ుే. భరనూ వాళ్ళీ ుంటికి వెళ్ళళ పడుకో. అక్కడ
చుటే పక్కల ఇళ్ళళుంటరయి కాబటిే భ్యముుండద్ు.” “

మరి మీరో?”

“నేను ఇక్కడే పడుక్ుుంటరను. ఇక్కడ ఎవరూ లేక్పో తే దొ ుంగలుపడే అవకాశముుంది”

“అలాగేనుండీ” గబగబర ఓ చాపా దిుండూ పటే క్ుని భరనూ వాళ్ళళుంటికి పరుగతాతను,

జరిగిుంద్ుంతా అమెతో చెపాును. “ఇద్ే రుం వరుండాలో పడుక్ుుందాుంలే” అుంది. ఆ

రాతిర అక్కడే పడుకొని ఉద్యుం లేచ చచేుశాను. రుండో రోజూ, మూడో రోజూ క్ూడా రాళ్ళళ
పడాుయి. రాళ్ళళ పడడుం, చాపా దిుండా పటే కొని భరనూ వాళ్ళళుంటికి పరుగతత డుం
స్ాధారణమెై పో యిుంది. ఈ గచడవలో పడి ఫస్ే నెైట్ గురిుంచే మరిచిపో యాను.

పలలీ టూళ్ళలో మనక్ు గిటేని వాళ్ళళ మన ఇళ్ళపెై రాళ్ళళవేయడుం లాుంటిని

చేసత ుుంటరరు. అుంద్ువలీ మాక్ు శతర వపలలవరయినా వపనానరా అని అరాతీశాను. ఒక్క
ఇలేీ వపుంది. నాభ్రత క్ు చినాననన అపపతాడు. దాయాద్ులననమాట. అయినా వాళ్ళ
ీ
మాతరుం రోజూ రాతిరళ్ళళ మేలుక్ుని ఇుంటిపెై రాళ్ళళ వేసత ుుంటరరా? ఏమో? దేవషుం
అలాుంటిది. స్ాయుంకాలమెైతే చాలు రాళ్ళళ పడతాయిేమో ననన భ్యుం ననున
చుటే క్ునేది.

త డిసెక్ూ, వరుండాక్ూ, మధయనునన ఖాళీసధ లుంలో వుంట, అుంద్ువలీ పొ ద్ుే

గుుంజేటపుటికి వుంట పూరితచేసి ఇుంటలీకి వచేుసతదానిన. ఎనినరోజులలా? ఆ రాళ్ళళ
వేసతది ఎవరో క్నుక్ుకని వాళ్ళ అుంత చూడాలని నిరణ యిుంచుక్ునానను. మరుసటి
రోజు వుంటుంతా పూరితచేసి, అలా భరనూ వాళ్ళళుంటికి వెళ్ళళను. కాసతపప పిచాుపాటీ చేసి
వచాును. నా భ్రత క్ూడా దేవాలయుం ద్గగ రికి వెళ్ళళ వచాుడు. ఇద్ే రుం భోజనాలు
ముగిుంచాుం.

“రేపప ఎగువమళ్ళళ మడక్లు క్టరేల. ఎవరయినా మడక్ క్టే డానికి వస్ాతరేమో

క్నుక్ుకని వస్ాతను” అని నా భ్రత తిరిగి ఊరోీకి వెళ్ళళడు. భ్యుంగా వపనాన, నేనే
ధెైరయుంగా చెపపుక్ునానను. తొమిది గుంటలలై వపుంట ుంది. జోరీగ శరీరుంలాగా చీక్టి
మెరుస్ోత ుంది. ఊరులో అక్కడక్కడా వెలుగుత నన దీపాలు చీక్టిని నాక్ుత నన
వెలుత రు పపరుగులాీ వపనానయి. గాల గురాులా ఊరుంతా తిరుగుతోుంది. పెుంక్ుటిుంటలీ
క్ూరుుని, అుంజనేయస్ావమని తలుచుక్ుుంట నానను.

రాళ్ళళ పడుత ుండడుంతో నా మొద్టిరాతిర కాస్ాత కొుండెకికుంది. రాళ్ళళ

పడుత ుండగా శోభ్నుం ఎలా జరుగుత ుంది? అుంద్ుకే రాళ్ళళ వేసత ునన వాళ్ళమీద్
ప్క్లదాకా కోపుం వపుంది. అుంద్ుకే ఒుంటరిగా వాళ్ళను పటే కోవాలని అనినుంటికి
ముుంద్ుగానే పిరపతర్ట అయి కాచు క్ూరుునానను. మరో అరగుంట గడిచిుంది. రాకట్ లా
రాయి ద్ూసుకొచిు ఇుంటిమీద్ పడిుంది. పెుంక్ుల శబే ుం ఎముక్లు విరిగినటీ
వినిపిుంచిుంది. క్ళ్ళళ మూసుక్ునానను. అుంతలోనే మరో రాయి వచిు ఇళ్ళ మధయ
పడిుంది. రోజూ ఇలా భ్యుంతో బిగదీసుక్ుపో వడుంక్నాన ఆటల ఇటల తేలుుసుకోవడుం
ఉతత మమెైన పని అనుక్ుుంటూ ముంచుం మీద్నుుంచి లేచి నిలుచునానను. లేని
ధెైరాయనిన తెచుుక్ునానను. ఏదో తెలయని క్సి ననున ఊపతసత ుుంది. మెలీగా అడుగులో
అడుగువేసుక్ుుంటూ బయటకొచాును.

ఇుంటి చూరు కిుంద్ నకాకను. ఈస్ారి వచిున రాయి గుడిసెమీద్ పడిుంది. అది
వచిున డెైరక్షన్స ను గమనిసతత పెుంక్ుటిలీ ు వెనక్నుుంచి వేస్త ారననది అరే మయిుంది. నా
భ్రత వసతత మరిుంత ఈజీగా ఆ ద్ుుండగులన పటే కోవచుని చూస్ాను. కాని అయన
వసుతనన జాడ క్ూడా లేద్ు. అుంతలోనే మరో రాయి వచిు కిుంద్పడి చిటిీ ుంది. నేనిక్
అలసయుం చేయద్లుచుకోలేద్ు. చూరు కిుంద్నుుంచే నడిచి మా ఇుంటికి కాసత ుంత ద్ూరుం
వెళ్ళళ, అక్కడనుుంచి వెనక్వెైపప మలుపప తిరిగాను. ఓ ములుీ క్సుక్ుకన కాలలో
దిగిుంది. రక్త ుం కారుత నన సురి తెలుసుతుంది. వుంగి ములుీ లాగేశాను.

క్సి మరిుంత ఎక్ుకవయిుంది. ముుంద్ుక్ు చాలాద్ూరుం వెళ్ళళ అట నుుంచి మా

ఇుంటి వెనక్వెైపపకి రావడుం పారరుంభిుంచాను. క్ళ్ళళ పొ డుచుక్ునాన క్నిపిుంచని క్టిక్
చీక్టి. ద్ూరుంగా నక్క అక్లతో కాబో లు ఏడుస్ోత ుంది. వడివడిగా అడుగులు వేశాను.
రాళ్ళళ పడుత ుండడుం గమనిుంచి ఓ ఆకారుం మెద్ులుతోుంది. రక్త ుం ఒక్కస్ారిగా నా
ముఖుంలోకి చిమిుంది. ఆ ఆకారుం కిుంద్క్ు వుంగి క్ుడిచేతిని స్ాగదీసి, ముుంద్ుక్ు
విసిరిుంది. ఇుంటిమీద్ రాయి పడు చపపుడు . నక్క పళ్ళళ కొరుక్ుత ననటీ
వినిపిుంచిుంది. ఏదో తెలయని మొుండి ధెైరయుం నాలో పరవేశిుంచిుంది. చీర క్ుచిుళ్ళను ఎతిత
బొ డోీ దొ పపకొని పరుగతాతను. మరిుంత ద్గగ రగా వెళ్ళళ అగాను. మెలీగా నడవడుం
మొద్లుపెటే రను.

క్ుక్కల అరుపపలవలీ నా అడుగుల చపపుడు అతనికి వినిపిుంచడుం లేద్ు. మరో

రాయి విసరడానికి అతను కిుంద్క్ు వుంగాడు. నేను చట క్ుకన ముుంద్ుక్ురికి అతని
చేయి పటే క్ునానను. చట క్ుకన రాయి వదిలేశాడు. తల వుంచుక్ునానడు. చెుంపలు
పగులకొడదామా అననుంత పిచిుకోపుంతో అతని ముఖానిన పెైకి లేపాను. అపుటికే
అతనిమీద్ అసహయుంతో నా ననటీ ల నీళ్ళళ ఊరాయి. ముఖుంమీద్ ఉమెియాయలని ననరు
తెరిచిన నేను ఆలా బిగదీసుక్ుపో యాను.

అది ష్ాకో, ఆశురయమో, విసియమో ఏదో నేను చెపులేను. అతను … నా

భ్రత ….. శివరావ్. అపపుడు క్లగిుంది బరదో , నిస్హయతో, బేలతనమో…. నాక్ు
తెలయద్ు. నా క్ళ్ళలో నీళ్ళళ. అలా ఎుంతసతపప ఏడుసూ
త వపుండిపో యానన తెలయద్ు.
అయన మాతరుం వుంచిన తల ఎతత లేద్ు. “ఎుంద్ుక్లా?”ఏడుపపను క్చుబో త తనుం
ముంగేయడుంతో అరిచినటీ అడిగాను. అుంత గటిేగా అరుస్ాతనని తెలయని అతను
కొరడా దెబు తగిలనటే చివపక్ుకన తల పెైకతాతడు.

“ఏమటిద్ుంతా?” రుండు భ్ుజాలు పటే కొని ఊపతశాను. ఆయన ఒకోకమాటను అపపుడే

ఉచురిసత ుననటీ చెపాుడు

”ఏుం చేయను? నువపవ మనిుంటలీ కాక్ుుండా వేరేఇుంటలీ పడుకోవాలని నినున

భ్యపెటేడానికి నేనే రాళ్ళళ వేయడుం మొద్లుపెటే రను. నువపవ ఇక్కడే పడుక్ుుంటే
నాక్ు ఇబుుంది. శోభ్నుం కావాలని అడుగుతావని భ్యుం. బటే లనీన
విపపుతావేమోనని టనష న్స. నేను అుంద్ుక్ు పనికిరాను. పపటే డమే ఆలా పపటరేను. నా
కాళ్ళకిుంద్ భ్ూమ చీరుక్ుపో త ననటీ పిుంచిుంది. మనున విరిగి మీద్ పడిుంద్ుంటరరే
అలాుంటి సిితి. మరలాుంటివాడిని ఎుంద్ుక్ు పెళ్ళళచేసుక్ునానవని క్ూడా నాక్ు
అడగాలనిపిుంచలేద్ు.

ఏదో వెైరాగయుం లాుంటిది ననానవహిుంచిుంది. ఏడుపపక్ూడా రాని పరిసి తి. అయన

చేత లు పటే కొని ఇుంటికి నడిపిుంచుకొచాును. “మీరు ఇక్నుుంచి పెుంక్ుటిుంటలీ
పడుకోుండి. నేను గుడిసిుంబో పడుక్ుుంటరను. ఇక్ మీరు మీ ఇుంటిమీదే రాళ్ళళ
వేసుకోనవసరుం లేద్ు అనానను.
మహిత చెపుడుం పూరితచేసి ” అలా మా శోభ్నుం జరక్ుకుండానే పో యిుంది” అుంది
ముకాతయిుంపపగా. అపుటికే చాలా పొ ద్ుేపో యిుంది. చీక్టి నలీ టి పొ డిలాగా
రాలుతోుంది.

“మరి నీక్ు ఇద్ే రు పిలీలుక్దా” అుంది సుజన పాీట్ గా అమె వెైపప చూసూ
త .”

"నా భ్రత తో శోభ్నుం జరగలేద్నాననుగానీ మరవరితోనూ జరగలేద్ని

చెపులేద్ుగా” అని నవివుంది మహిత. మళీళ అమే ” ఎనినరోజుల తరువాత నువపవ ఆ
ద్ుుఃఖుంలోుంచి తేరుక్ునానవ్? ఈ ఊరచదిల భ్రత తో పాట ఎుంద్ుకికక్కడికి వచేుశావ్ ?
నీ శోభ్నుం ఎవరితో జరిగిుంది? వారానికో మారు ఎుంద్ుక్ు పపటిేుంటికళ్తావ్? అక్కడ
ఎవరునానరు ?లాుంటి పరశనలు వేయక్ు. అవనీన అడక్ుక ఊహిుంచు ” అుంటూ పెైకి
లేచిుంది.

అమె ఫస్ే నెైట్ అుంతా వినానక్ సుజనక్ూ దిగులుగా అనిపిుంచిుంది. “రేయ్

లేవరా. ఈరోజు శీర క్ షణ జనిషే మ” తలీ లేపడుంతో మెలక్ువ వచిుుంది వుంశీకి..
హడావపడిగా అక్కడనుుండి దొ డోీ కి దారి తీశాడు. అతను అుంత హడావపడి
పడిపో వడానికి కారణుం శీర క్ షణ జనాిషే మ కాద్ు. ఆ రోజు పాీన్స నెుంబర్ట తీర అమలు
చేయబో త నానడు. దానికి “మేఘ్మాల” అని కోడ్ నేమ్ క్ూడా పెటే క్ునానడు.
“మేఘ్మాల” సక్స్ అయి శోభ్నుం జరగాలుంటే చేయాల్న పనులు చాలా
వపనానయి. అుంద్ుకే మరో అరగుంటక్లాీ తయారయాయడు.

అపుటికే దేవాలయుం ద్గగ ర కోలహలుంగా వపుంది. లౌడ్ స్ుక్ర్ట లోుంచి ఈ మధేయ

రిల్లజైన సినిమాలోీని పాటలు ఊరినుంతా బేక్
ర డాన్స్ వేయిసుతనానయి. గరాగుడి అుంతా
శీర రామచుంద్ురడు అక్రముంచుకోవడుంతో భ్జనముందిరుంలో శీర క్ షణ ని పటుం పెటే రరు.
దానినిుండా పూలమాలలు వేయడుంవలీ పూల మధయలోుంచి శీరక్ షణ డు ముఖానిన
మాతరుం బయట పెటే ి తొుంగి చూసుతననటీ ుంది. ముందిరుం పెైన క్టిేన మామడాక్ు
తోరమాలు గాలకి అటూ ఇటూ ఊగుతూ, గోపిక్లు వయయరాలు, పో త ననటీ
క్నిపిసత ునానయి. ఓ మూల చేరిన భ్జన బ ుంద్ుం హారోినియానిన ముుందేసుక్ుని
పాటలు పాడుతోుంది.

అయితే పాడుత నన వయకిత తపు మగిలన వాళ్ళళ క్ూడా స్ుక్ర్ట లోుంచి వసుతనన
సినిమా పాటలనే విుంట నానరు. గుడి పూజారి తనలో తనే గచణుక్ుకుంటూ కిుంద్పడి
దొ రీ ుత నన పిలీనగోరవిలా తిరుగుత నానడు. దేవాలయుం ముుంద్ు చేరిన పిలీలు
పటే లేనని ఉతా్హుంతో ఆటలు అడుక్ుుంట నానరు. వరుండాలో ఓ పెద్ే అుండాలో
పానక్ుం క్లపి, వచిునవాళ్ళుంద్రికి ఓ గాీసు పానక్ుం ఇసుతనానడు. ఓ పూజారి. ఊరికి
తూరుున వపనన ఖాళీసధ లుంలో ఉటీ కొటే డానికి కావాల్న ఏరాుటీ చేసత ునానరు
యువక్ులు. వుంశీ ముుంద్ు దేవాలయుం ద్గగ రికి వెళ్ళళ ఆ తరువాత ఇుంటికి వచాుడు.

అపుటికే టైమ్ పది గుంటలలైపో యిుంది. ఇక్ తవరపడక్పో తే మొతత ుం పాీన్స అుంతా
పాడయిపో త ుంద్ని సూకలు ద్గగ రికి వెళ్ళళడు. సూకలుంటే అక్కడ పెద్ే భ్వుంత లు
ఏమీలేవప. ఓ పెద్ే గది మాతరమే వపుంట ుంది. దానిని టీచర్ట మధాయహనుం
విశరముంచడానికి ,రిజిసే రీ ు గటరర పెటే కోవడానికి ఉపయోగిసత ునానడు. తరగత లనీన
అక్కడే వపనన పెద్ే చిుంతచెటీ కిుంద్ జరుగుతాయి. జనాిషే మ సుంద్రాుంగా ఆరోజు
సూకలుకి సెలవప. అుంతక్ు ముుంద్ురోజు స్ాయుంకాలుం టీచర్ట ఊరుకి వెళ్ళళపపుడు
వుంశీ అయనున అడిగి తాళ్ుంచెవి తీసుక్ునానడు.

ఆ రాతేర తన శోభ్నానికి కావలసిన ముంచుం, పరుపప, రుండుదిుండుీ, ఓ

ద్ుపుటిని అక్కడికి చేరాుడు. తాళ్ుం తీసి గదిలో ఒదిేక్గా అమరిన ముంచానిన
తనివితీరా చూచుక్ుని, అక్కడనుుంచి వచాుడు వుంశీ. ఇుంటికొచిు పాయుంటూ షరూ
ే
వేసుకొని టౌన్స కి బయలేేరాడు. అద్ షే ుం కొదిే వెుంటనే బసు్ దొ రికిుంది. బస్ాేుండ్ నుుంచి
పద్డుగుల ద్ూరుంలో కిరణ్ వీడియోష్ాపప, ఆ ష్ాప్ ఓనర్ట కి కిరణ్ తో సతనహుం లేద్ు
గానీ ముఖపరిచయుం మాతరుం వపుంది.

“మాది పక్కన పలలీ నేను తెలుసుగా?” వుంశీ అడిగాడు.

తెలుసు. ఏుం కావాల?”

“బీడియో కేసెట్ పతీ యర్ట.- విసిపి ” అని అటూ ఇటూ చూసి,

“దాుంతోపాట ఓ ముంచి కాయసెటే క్ూడా” అనానడు.

కిుంద్ అరలోుంచి విసిపి తీసి పెైన పెటే రడు అతను. “కాయసెటీ క్ూడా
కావాలనానరుగా” వుంశీకి అనీన సక్రముంగా అమరుత ుండటుంతో శోభ్నుం సగుం
అయిపో యినటీ ఉతా్హుం ఉరక్లేసిుంది. దానిన దాచుకోవడానికి అతను ఏమీ
పరయతినుంచలేద్ు. అుంద్ుకే మనిషుంతా ఊగిపో తూ క్ుడిచేతిని కొదిేగా లేపి
బొ టనవేలునూ సునానలా క్లపి ” అద్ుాతమెైన కాయసెట్ – లవక్ుశ ఇవపవ” అనానడు.
వుంశీ ఎగజ యిట్ మెుంట్ ను చూసి ముచుుటపడుతూ కిుంద్ అరలోుంచి కాయసెట్ తీసి
ఇచాుడు. దానివెైపప త పిత గా చూసూ
త అడావన్స్ లు చెలీుంచాడు. అతనికి థాుంక్్ చెపిు
విసిపి, కాయ,సెటీ ూ తీసుక్ుని బయలేేరాడు. తిరిగి ఊరికి చేరుక్ునేసరికి మధాయహనుం
ఒుంటి గుంటయిుంది.

భోజనుం ముగిుంచి, అలా క్ళ్ళళ మూసుక్ునానడు. ఉటిేకొటేే కారయక్రముం

స్ాయుంకాలుం నాలుగు గుంటలక్ు పారరుంభ్మవపత ుంద్ని ద్ుండో రా వేసత ునానరు.
జరగబో యిే పరతి సుంఘ్టనా క్ళ్ళముుంద్ూ క్ద్ులుతోుంది వుంశీకి. ఉటీ
పారరుంభ్మయిేయలోగా చేయాల్న పని ఒక్ట ుంది. అది గురుతరావడుంతో టక్ుకన
పడక్మీద్ నుుంచి లేచాడు. మరో అరగుంటక్ు అ పనిక్ూడా పూరిత చేశాడు. మూడు
గుంటలక్లాీ ఉటీ ద్గగ రికి చేరుక్ునానడు. అపుటికే జనుం రావడుం పారరుంభిుంచారు.
మెైదానుం మధయలో పొ డుగాగ వపుండే బలమెైన గుుంజ నాటరరు. చివరన గుడు మూట
ఒక్టి క్టరేరు. అుంద్ులో అయిద్ువుంద్లా పద్హారు రూపాయలునానయి. గుుంజక్ు
బరగా నూనె పూశారు. ఉటీ కొటేే వయకిత దానునుంచి పెైకి పాకి, ఆ మూటను
అుంద్ుకోవాల.

ఎవరయి.తే అుంత నునుపపగా వపుండే గుుంజను ఎక్ుకతారో వారికి ఆ డబుు

చెుంద్ుత ుంది. ఈ మధయలో గుుంజ ఎక్ుకత ననపపుడు నాలుగువెైపపలోీ నీళ్ళ బిుందెలతో
వపనన వాళ్ళళ చెుంబులతో నీళ్ళళ తీసుక్ుని ష్ార్టు గా ముఖుంమీద్క్ు
విసురుత ుంటరరు. ఈ నీళ్ళ తాకిడిని భ్రిసత ూ గుుంజను ఎకాకల్ వపుంట ుంది. నూనె
రాసిన గుుంజను ఎక్కడుం క్షే స్ాధయమెైన ఫ్ట్. అయినాసరే ఉటీ కొటే డానికి తను
రుంగుంలో వపననటీ వుంశీ తన పతరు ఇచేుశాడు. రుంగుంలో మొతత ుం నలుగురునానరు.

వుంశీ స్రియల్మ నెుంబర్ట మూడు. ఇద్ే రూ టైీ చేశాక్ మూడో ఛాన్స్ ఇతని
కొసుతుంది. ఇతనూ ఫెయిలయితే నాలుగో వయకితకి వసుతుంది. ఎపపుడో చిననపపుడు చెటీ
ఎకికన అనుభ్వుం తపు ఎపపుడూ అలా గుుంజలు ఎకికన పాపాన పో లేద్ు. కానీ
ఇపపుడు “మేఘ్మాల” సక్స్ కావాలుంటే అుంద్ులో తను గలచి తీరాల. భరరముంతా
ఆ శీరక్ షణ ని పెైన వేసి నిశిఛుంతుంగా వపనానడు. జనుం కోలహాలుం ఎక్ుకవయిుంది.
కారయక్రముం పారరుంభ్ుం కావడానికి మరో పదినిముష్ాలు వుంద్నగా సతయనారయణ
అుండ్ ఫ్ామల వచాురు. ఉటీ కొటేే వాళ్ళలో వుంశీ క్ూడా వపనానడని తెలసి అుంద్రూ
క్టే క్టే కొని వచాురు.

చివరికి బరమి క్ూడా తయారయి వచిుుంది. వుంశీని చూడగానే సుజన చేయి

ఊపిుంది. చూసి పలక్రిుంచక్పో తే బరవపుండద్ననటీ అతను వాళ్ళ ద్గగ రికి వచాుడు.
అుంద్రిన పలక్రిుంచి అవీ ఇవీ మాటరీడుక్ుుంటూ వపుండగా నిరావహక్ులనుుంచి పిలుపప
వచిుుంది. జనుం అుంతా చపుటీ చరుసుతనానరు.
 సుజనక్ు వెళ్లళస్ాతనని చెత లూపపతూ ఏదో గురచతచిునటీ ముఖుం మీదికి వుంగి
” రాతిర మీ యిుంటలీ వీడియోష్ో ఏరాుట చేశాను. అుంద్రీన ముుంద్ు క్ూరోుబెటే ి,
నువపవ వెనక్ క్ూరోు మగిలన నాటక్ముంతా నేను నడిపిస్త ాను. రాతిరకే మన శోభ్నుం”
అని చెవిలో చెపిు అక్కడి నుుంచి మాయమయాయడు.

ఇదేదో కొతత పాీన్స లా వపుంది అనుక్ుుంది సుజన.

చెుంబులతో నీళ్ళ
ీ కొటేే వాళ్ళళ తమ ముుంద్ునన పెద్ే అుండాల ద్గగ ర రడీగా
వపనానరు. “నెుంబర్ట వన్స వీరాస్ావమ” సరుుంచ్ అరవడుంతో గుుంపపక్ు ముుంద్ు నిలబడు
ఆ వయకిత ఉటిే ద్గగ రిక్ు వచాుడు. పో యిన ఏడు విజేత అతనే. గచరరలు మేపపక్ుుంటూ
వపుంటరడు. చెటీ ఎక్కడుంలో మహా అనుభ్వముననవాడు. నిక్కర్ట మాతరమే వేసుక్ుని
వపనన అతను. గుుంజ ద్గగ రికి వెళ్ళత ుంటే జనుం కేక్లు. ఈలలు పారరుంభిుంచారు.
అతను గుుంజ ఎక్కడుం మొద్లుపెటే రడు.

నీళ్ళళ చలేీ వాళ్ళళ తమ చేత లక్ు పని పెటే రరు. ఫ్ో ర్ట్ గా ముఖానిన
గుద్ుేక్ుుంట నన నీళ్ళను క్ూడా లలక్కచేయక్ుుండా వీరస్ావమ ఎక్ుకత నానడు.
అయిద్ుడుగులు ఎకాకడో లేదో అగిపో యాడు. ఛాతీద్గగ రునుంచి తొడవలవరక్ు సడన్స
గా ద్ురద్ పారరుంభ్మెైుంది. ద్ురద్లక్ు తటే కోలేక్ మొతత ుం శరీరాననుంత గుుంజకేసి
పామాడు. ద్ురద్లు మరిుంత ఎక్ుకవయాయయి. క్తిత తో పెై చరాినిన తీసతసతత తపు
ద్ురద్ అణగనటీ అనిపిుంచిుంది. కిుంద్క్ు దిగితే ఓడిపో యినటేీ నని తెలసిన అతను
ఎుంత పరయతినుంచిన పెైకి ఎక్కలేక్పో త నానడు. ద్ురద్ శరీరానిన
ప్క్ుకతిుంట ననటీ ుంది.

ఇక్ ఆ నవపవలను భ్రిుంచలేక్ అతను కిుంద్క్ుద్ూకి రుండు చేత లతోనూ

గోకోకవడుం మొద్లుపెటే రడు. జనుం అతనివెైపప ఎగతాళీగా చూసూ
త రక్రకాల
కామెుంటీ చేసత ునానరు. రుండో వయకిత గుంగరాజు ఎలకిేరసిటి డిపారుేమెుంట్ లో దినక్ూల.
పో ల్మ్ ఎక్కడుంలో అతనికి అతనే స్ాటి ఈస్ారి గలుపప తనదే ననన ధీమా అయన
ముఖుంలో వేయి ఓలుేల బలుులా వెలుగుతోుంది. ఆయన ముుంద్ుక్ువచిు తను
వేసుక్ునన ఖాళీ పాయుంట్, చచకాక విపాుడు. మోకాళ్ళవరక్ు వపనన చారల డారయర్ట
తపు మరేుం లేద్ు. రటిేుంచిన ఉతా్హుంతో ఆయన ఎక్కడుం పారరుంభిుంచాడు. వీరస్ావమ
ఎకికనవరక్ు ఎకిక గుంగరాజుక్ూడా ష్ాక్ కొటిేనటే ఆగిపో యాడు.

ఒక్చేతత ో గుుంజను పటే కొని మరోచేతత ో ఛాతీ భరగానిన గోక్ుకుంట నానడు. అపెై
కిుంది భరగుం అుంద్క్ ద్ురద్ ఎక్ుకవయి అక్కడనుుంచి ద్బుున కిుంద్పడాుడు. అక్కడ
ఏుం వపుండి ద్ురద్లు లేసత ునానయో జనానికి అరే ుం కాలేద్ు. ఎవరూ చూడక్ుుండా
రుండు గుంటలపపుడు ద్రద్గుుంట ఆక్ు అక్కడ పూసిన వుంశీ మాతరుం ఏమీ
తెలయనివాడిలా రుంగుంమీద్కి వచాుడు లాల్లు, పెైజమాలో వపనన అతను ఏమీ
ఒుంటిమీద్నుుంచి తీయలేద్ు. అనే తనను రక్షిస్త ాయని తెలుసు. మెలీగా గుుంజ
ఎక్కటుం పారరుంభిుంచాడు.

ఎక్ుకత ననది బరగా చద్ువపక్ుననవాడూ, కొతత పెళ్ళళకొడుక్ూ కావడుంతో జనుం

ఇుంకా ఎక్ుకవగా చపుటీ చరుసుతనానరు. సుజనక్ూడా పటే లేని ఉదేక్
ర ుంతో చపుటీ
చరుసుతుంటే బరమి గటిేగా విజిల్మ వేసిుంది. ఇది చూసిన జనుం మరిుంతగా
రచిుపో యారు. వుంశీ అుంతవరక్ూ పాకి, తాను ద్ురద్గుంటరక్ు పూసన ద్గగ ర బరడీ
తగలక్ుుండా పెైకకాకడు. ఇక్ అక్కడనుుంచి అతను చక్చకా పెైకకేకస్ాడు. అరడుగులు
దాటరక్ నీళ్ళళ క్ూడా పడవప గనుక్ అతనికేమీ ఇబుుందిగా అనిపిుంచలేద్ు. ఉటిేని
అుంద్ుక్ుని కిుంద్క్ు జారాడు. చపుటీ తో ఆ పారుంతముంతా మారోిగిపో యిుంది. వుంశీ
నేరుగా సుజన ద్గగ రికి వచాుడు.

శలహభరష్ అలుీడూ” సతయనారయణ సుంతోషుంగా మెచుుక్ునానడు. బరమియితే

అతని ముఖానిన ముద్ుేలతో నిుంపతసిుంది.
“ఇక్ చాలేీ వే” అని సుజన వెనక్ నుుంచి లాగేవరక్ూ అమె అతని ముఖానిన వద్లేీ ద్ు.

సుజన అక్కయయలు మెచుుకోలుగా చూస్ారు. ఈ డబుుతో జనాిషే మ సుంద్రుుంగా

మీ ఇుంటలీ వీడియో ష్ో ఏరాుట చేస్త ాను మామయయ” వుంశీ చెపాుడు.

ఊరకే అరుంజే చేసతత డౌట్ వసుతుంద్నే అతను ఈ పుందెుంలో పాలకగని గలచాడు.

“అలాగేలేవయాయ” వుంశీ ఉకికరిబికికరయాయడు. అయితే దీనీన ఎక్్ ఫెరస్

చేయలేద్ు. సతయనారయణ అక్కడ నుుంచి క్దిలాడు. వాళ్ళళ వెళ్ళళపో యాక్ వుంశీ
వెనక్ుక వెళ్ళళ తను గలచిన డబుుని వీరాస్ావమకి, గుంగరాజుకి, పో టిలోవపనన మరో
వయకిత రుంగనాయక్ులకీ సమానుంగా పుంచి అక్కడనుుంచి బయలుదేరాడు. గలచిన
డబుులో రూపాయి అయినా తీసుకోక్ుుండా అుంతా తమకే పుంచిపెటే ి వెళ్ళత నన
అతనివేపప వాళ్ళళ విసియుంగా చూసూ
త నిలబడాురు.

వుంశీ ఇుంటికొచిు అటూ ఇటూ పచారుీ చేసత ునానడు. సూకలోీ జరగబో యిే తమ
ఫస్ే నెైట్ అుంతా సినిమా రీలులా క్ద్ులుతోుంది. ఒక్కద్గగ ర వపుండడుం వీలుకానటీ
అక్కడనుుంచి కొటే ద్గగ రికి నడిచాడు. సిగరట్ కొనుకొకని రోడుు ద్గగ రికి వెళ్ళళ తిరిగి
వచాుడు. టైమ్ ఏడు దాటిుంది. తను మామయయ యిుంటలీ టీవీలో సినిమా
వేసత ునానరని ఇద్ే రు ముగుగరు అమిలక్కలకి చెపాుడు. వాళ్ళళ మొతత ుం వూరుంతా
చెబుతారని అతనికి తెలుసు.

ఆ గారముంలో కొుంతముంది క్ురరకారు అపపుడపపుడూ టీవీ ష్ో లు వేసత ుుంటరరు.

టౌను నుుంచి వీసిప్, కాయసెటీ తీసుకొచిు ఎవరిుంటలీ నయినా ష్ో లు వేస్త ారు. రూపాయి
ఇచిు ఎరయినా చూడచుు. జనుం బరగా ఖరుులు పో ను ఏబయిేయ, వుందో
మగిలుతాయి. ఇపపుడు ఫ్రగా లవక్ుశ పరద్రి్సుతనానరసి తెలసి స్ాయుంకాలుం నుుంచే
స్త ల
ీ ు తయారవడుం మొద్లుమెటే రరు. భోజనాలు వుండి పిలీలకి, పెద్ేలకీ, పెటే ి
తాముంత ననటీ ల వేసుక్ుని ఎపపుడెపపుడు తొమిద్వపత ుందా అని ఎద్ురు
చూసుతనానరు.

ఎనిమది గుంటల పారుంతాన వుంశీ సతయనారాయణ ఇుంటికి వెళ్ళళడు.

ఇుంటిముుంద్ునన లాన్స లో క్లరుటీవి, వీసిపి. అరేుంజ్ చేశాడు. ఉటీ ఉత్వుంలో గలచి,
ఆ డబుుతో జనిషే మలాుంటి పరవదినాన భ్కితరస సినిమా చూపిసత ునన తన అలుీడిన
పొ గడక్ుుండా వపుండలేక్పో యాడు సతయనారయణ. బరమియితే అసలు క్ షణ డేన
చూసుతననటీ తనియతవుంలో అతనివేపప చూస్ోత ుంది.

సుజనకి మెలీమెలీగా పాీన్స ఏమటల అరే మవపతోుంది. ఇుంకాసతపటలీ సినిమా

పారరుంభ్మవపత ుంది. ఇుంటలీని వాళ్ళుంతా టీవీముుంద్ు ఏరాుట చేసిన క్ురీులోీ
క్ూరుుుంటరరు. తను మాతరుం చివరలో క్ూరుుుంటరనని చెబుత ుంది. ఈలోగా వచిున
జనుంతో లాన్స అుంతా నిుండీపో త ుంది. అుంతముంది జనుం మధయ తను వపననదీ లేనిదీ
తెలుసుకోలేరు. అుంతేగాక్ భ్కితరస సినిమాలో ల్లనమెైపో తారు.

లవక్ుశ కాబటిే తల పక్కకి తిపుడానిక్యినా ఇషే పడరు. అబరుయిలు

ఇలాుంటి అవకాశాల కోసమే టీవీ ష్ో లను ఏరాుట చేసత ుుంటరరని వుంశీ ఎపపుడో చెపుగా
విననది. అుంద్ువలేీ అుంత క్రక్ుేగా వూహిుంచిుంది. మరి తను ఫసుేనెైట్ యియక్కడ
జరుగుత ుందో మాతరుం ఊహిుంచలేక్పో యిుంది. తొమిద్యిుంది. వెైరీక్ు క్నెక్షన్స లు
ఇసూ
త వుంశీ సుజనవెైపప చూసి రడీనా అననటీ క్నున గీటరడు. రడీ అననటీ అమె
క్ూడా తల ఎగరేసిుంది. సతయనారాయణ అుండ్ ఫ్ాయమీల ముుంద్ుగా ఒక్వేపప వేసిన
క్ురీులోీ క్ూరుునానరు. సుజనను రమిని పిలచారు.

“నేను అక్కడికి వద్ుేలే నానాన! లవక్ుశ బో ర్ట సినిమా. షతనర్టజ నెగగర్ట సినిమానన,
సిలలవసే రో స్ాేలోన్స సినిమానన అయితే ఫరవాలేద్ు గానీ వినీ వినీ వీసిగిపో యిన
రామాయణానిన ఎవరు చూస్ాతరు? అయనగారు తగుద్ునమాి అని పుందెుంలో గలచి
ఈ డొ క్ుక సినిమా చూపిసత ునానరు. నేను చూడలేను బరబూ! లోపలకళ్ళళ
పడుక్ుుంటరను. పదినిమష్ాలో, పావపగుంటటల వెనకాల చెయిర్ట వేసుకొని
క్ూరుుుంటరను. ముుంద్ు క్ూరుుుంటే జనానిన తపిుుంచుకొని రావడుం క్షే ుం” అతికినటీ
అబదాేలాడడుం అుంటే ఇదే కాబో లు మనసులో అనుక్ుుంది.

“అలానే” అనానడు సతయనారాయణ. అపుటికి ఉమక్ు డౌట్ వచిు దొ డిు

తలుపపను లాక్ూే్ చేసి తాళ్ుం చెవిని బొ డోీ దో పపకొచిుుంది. వుంశీ వసతత ఆ దారినే
వస్ాతడని అమె నమిక్ుం. తొలుత ఏవో అడవరే యిజ్ మెుంటీ రావడుం పారరుంభిుంచాయి.
జనుం అుంతా సరుేక్ు క్ూరుునానరు.

“నే వస్ాతను మామయాయ! ఇుంకా భోజనుం క్ూడా చేయలేద్ు. ఉటీ కొటేే ఒళ్ళుంతా
ఒక్టే నొపపులు. వేడినీళ్ళ స్ాననుంచేసి పడుక్ుుంటరను. ఈ సినిమా దాదాపప
మూడుగుంటలుుంట ుంది. పనెనుండు గుంటల పారుంతాన వస్ాతను” అని చెపిు అక్కడనుుంచి
బయటికొచాుడు వుంశీ. జనముంతా వాయపార పరక్టనలను విసుగాగ చూసుతనానరు.

వుంశీ ఓ ఐద్ు నిమష్ాలపాట అక్కడే తారటరీడి జనుం వెనగాగ నడుసూ

త సుజన
ద్గగ రికి వచాుడు. టీ.వీ చూసుతనన అమె నడుుంపెై చేయి వేశాడు. వెనకిక తిరిగి
చూసిుంది. ఇక్ వెళ్దాుం రమిననటీ ఎయిర్ట ఇుండియా మహారాజులా స్ావగతుం
చెపాుడు.

ఇద్ే రూ బయటపడాురు. వీధుంతా నీరాినుషయుంగా వపుంది. ఇళ్ళలోని జనముంతా

టీవి ద్గగ రక్ు వచేుసతత ఇక్ వీధులోీ ఎవరుుంటరరు? మగిలన ముసల్ల ముతకా
సినిమాక్ు వెళ్ళక్ అపుటికే పడుక్ుుండిపో యారు. ఆకాశుంలో చుక్కల కాుంతి తపు
మరో వెలుగు లేద్ు. వీధిలో రుండు క్ుక్కలు మాతరుం పరాచికాలు అడుక్ుుంట నానయి.
” ఓ మూడుగుంటలపాట మనుం ఎక్కడో వెత కోకరు. ఈ టైమ్ లో మన శోభ్నుం జామ్
జామ్ ని ఏ ఆటుంక్ుం లేక్ుుండా జరిగిపో త ుంది” వుంశీ మబుులోీ తేలపో తూ చెపాుడు.

“ఇుంతకీ ఎక్కడ?”

“సూకలోీ”

“సూకలోీనా?” ఆశురయపో యిుంది.

“ఆ చిననపపుడు చద్ువప నేరుుక్ునానుం. ఇపపుడు సరసుం నేరుుకోబో త నానుం.”

ఇద్ే రూ ఒక్రి చేత లు ఒక్రు పటే క్ునానరు. ఆ సుర్ వాళ్ళళద్ే రికి కొతత గావపుంది. ఒక్రి
కోరిక్ ఒక్రికి వేళ్ళలోీుంచి పాక్ుత ననటీ ుంది.

“అదిగో మన రచమాుంటిక్ కేజల్మ” సూకలు గది క్నిపిస్త ో ుంది.

అుంతలోనే తమ వెనుక్ ఎవరో హాహాకారాలు వినిపిుంచడుంతో యిద్ే రూ ఆగారు.

బరగా పరిశీలుంచి చూసతత సతయనారాయణ ఇుంటలీుంచి అరుపపలు వినిపిసత ునానయి. కేక్లు
గుుండెలన చీలుసుతనానయి. ఎవరో రాయి విసిరితే త టే లోుంచి బయటపడు తేనెటీగలాీ
జనుం గేట తోసుక్ుని బయటికి పరుగడుత నానరు.

“ఏుం జరిగిుంది?” సుజన క్ుంగారుగా అడిగిుంది.

” అదే నాక్ూ తెలయడుంలేద్ు. వెళ్దాుం రా” యిద్ే రూ వడివడిగా నడుసుతనానరు.

ముుంద్ుగా పరుగతత కొచిున ఇద్ే రి క్ురారళ్ళను అపి “ఏమయిుంది?” అని అడిగాడు

వుంశీ.

“ఏుం జరిగిుందా?వెళ్ళళ చూడుండి” ఆ క్ురారళ్ళళద్ే రూ నవపవనీ, అయాస్ానీన అపపక్ుుంటూ

చెపాురు.
 “ఏదో జరిగిుంది. మీ ఇుంటలీ అయితే అుందో ళ్న పడవలసిుందికాద్ు. లేక్ుుంటే
వాళ్ళలా నవవరు క్దా” అనానడు సుజన క్ుంగారు చూసి. అమె క్ూడా సరుేక్ుుంది.
అుంతలో మరో ముగుగరు స్త ల
ీ ు ఎుంద్రు పడాురు. వాళ్ళళ క్ూడా అుంతవరక్ు
పరుగతత క్ుుంటూ వచిు , ఆయాసుం తనునక్ు రావడుంతో అగారు. “అదా! చెపతుది
కాద్ు” అుంది అుంద్ులో ఒకామె మగిలన యిద్ే రు క్ూడా అుంతేనననటీ తలాడిుంచారు.
ఇక్ ససెున్స్ ను భ్రిుంచలేక్ వాళ్ళళద్ే రూ నడవక్వేగుం పెుంచారు.

గుుంపపలు గుుంపపలుగా జనుం ఏదేదో మాటరీడుక్ుుంటూ ఎద్ురు పడుత నానరు.

అుంత రాతిరపూట వాళ్ళళద్ే రూ ఎక్కడ నుుండి వసుతనానరోనని క్ూడా జనుం చూడలేద్ుంటే
అుంత ఇుంటస
ర ే ు అయిన విషయుం ఏుం జరిగిుందో తెలయడుంలేద్ు. మరో రుండు
నిముష్ాలకి వుంశీ, సుజన అక్కడికి చేరుక్ునానరు. సతయనారాయణగారిలీ ు నిశిబే ుంగా
వపుంది. అుంతక్ు ముుంద్ు జనుంతో కిటకిటలాడిన లాన్స ఇపపుడు బో సిగా వపుంది.
టీ,.విలో మాతరుం బొ మిలు క్నిపిసత ునానయి. విసిపి అయినా అఫ్ చేయక్ుుండా జనుం
ఎుంద్ుక్లా పరుగతాతరో ఊహకైనా అుంద్డుంలేద్ు. తన మామయయ ఫ్ాయమల్ల అుంతా
ఇుంటలీకి వెళ్ళళ తలుపపలు బిడాయిుంచుక్ునానరనన విషయుం మాతరుం అరే మయిుంది.

లోపల అనినలలైటీ ూ వెలుగుత నానయి. వుంశీ పరహరీగోడక్ునన గేట ను దాటి

లోపలకి అడుగుపెటే రడు. అపుటికి టీ.విలో బొ మిలు మసగాగ క్నిపిసత ునానయి.
ఎనీే రామారావప, అుంజల్లకి బద్ులు ఎవరో ఇుంగీీష వాళ్ళళ మాటరీడుక్ుుంట నానరు.
సుజన వచిు వుంశీకి వెనగాగ నిలుచుుంది. స్న్స మారిుంది. ఒక్కస్ారిగా ష్ాక్ తిననటే
ఇద్ే రూ అలా గుడీ పుగిుంచి చూసుతనానరు. పతీ అవపత నన బూ
ీ ఫిల్మి. ఆ ష్ాక్ నుుంచి
ముుంద్ుగా తేరుక్ుననది సుజన. పరుగున వెళ్ళళ క్నెక్షన్స ప్కేసిుంది.

జనుం ఎుంద్ుక్ుంత కేక్లు పెడుతూ పరుగతాతరో తెలసిుంది వుంశీకి.

మామయాయవాళ్ళళ ఎుంద్ుక్ు టీ.వి. అఫ్ చేసత సిేతిలో క్ూడా లేరో అరే మయిుంది. అతని
తల కిుంద్క్ు వాలపో యిుంది. టీ.వీ. అఫ్ కాగానే ఇుంటలీుంచి ఒకొకక్కరే బయ.టికి
వచాురు. క్ూత రు, అలుీడూ ఏదో పాీన్స చేసి తమను భోలాత కొటిేుంచడానికి
పరయతినుంచారని ఊహిుంచిన సతయనారాయణ ” ఇక్ లోపలకి రా” అుంటూ సుజను
గదిేుంచాడు.

అమె అడుగులో అడుగు వేసుక్ుుంటూ లోపలకి నడిచిుంది. “ఛీఛీ ! ఈరోజుతో క్ుట ుంబుం
వీధినపడిుంది” సతయనారాయణ ముఖాననుంతా వికారుంగా చెసుక్ుని క్ూత రిని
అనుసరిుంచాడు.

ఇక్ అక్కడ ఓ క్షణుం వపుండలేక్ వుంశీ వెనుతిరిగాడు. చివరన లోపలకి వెళ్ళత నన

బరమి ఓ అడుగు వెనకిక తగిగ, వుంశీ ద్గగ రికి వచిుుంది. ” అబరుయ్! లవక్ుశ క్ుంటే
ఇదే బరవపుందో య్ ” అుంది మెలీగా.

“మేఘ్మాల ” అలా పాీప్ కావడుంతో మరిుంత అరాటపడిపో త నానడు వుంశీ.

అపజయాలనీన పటే ద్లను పెుంచుత నానయి., మరో పాీన్స కోసుం తెగ
ఆలోచిసుతనానడు. లవక్ుశ బద్ులు బూ
ీ ఫిల్మి పతీ కావడానికి అతని అత యతా్హామే
కారణుం. ఆరోజు విడియో ష్ాపపలో అతను బొ టనవేలునీ, చూ పపడివేలునీ సునానలా
చుటిే ” లవక్ుశ కాయసెట్ ఇవపవ” అదిరిపో వాల” అని అడగడుం కొుం ప ముుంచిుంది. అలా
వేళ్ళను సునానలా చుడితే బూ
ీ ఫిల్మి అని అరధ ుం. “మీరు అలా వేళ్ళను ముడిచి లవక్ుశ
ఇవవముంటే బూ
ీ ఫిల్మి అనుక్ునానను.

అది బూ
ీ ఫిల్మి కోడ్ భరష. ఈ ష్ాపపకి వచేువాళ్ళళ బూ
ీ ఫిల్మి కోసుం ఆ విధుంగా
అడగమని నేనే చెపాును. వేళ్ళళ ముడవక్ుుండా అడిగితే నిజమయిన కాయసెట్ ఇస్ాతుం.
వెళ్ళళ ముడిచి భ్కిత రసమయిన సినిమా పతరీ ు చెబితే బూ
ీ ఫిల్మి లు ఇస్ాతుం. బూ
ీ ఫిల్మి
కాయసెటీక్ుంతా దేవపళ్ళ సినిమా కోడ్ పెటే రుం. వేశయలక్ు పతివరతల పతరీ ు పెటే న
ి టీ ” అని
అతి వివరుంగా చెపాుడు ష్ాపప ఓనర్ట కిరణ్. వుంశీ తల పటే క్ునానడు. వీస్డిని
మరికొనిన రేజులు వపుంచుక్ుుంటరనని చెపిు కొనిన ఇుంగీీష సినిమాలు
తెచుుక్ునానడు. ఆరోజు నుుంచి రోజుకొక్టి చచపపున వేసుకొని చూసుతనానడు. సినిమా
చూసుతనన అతని మనసు అక్కడ లగనుం కావడుంలేద్ు. మరో పాీన్స కోసమే బురరుంతా
పెనుగులాడుతోుంది.

లవక్ుశ బద్ులు బూ
ీ ఫిల్మి పతీ కావడానికి అతని అత యతా్హామే కారణుం.
ఆరోజు విడియో ష్ాపపలో అతను బొ టనవేలునీ, చూ పపడివేలునీ సునానలా చుటిే ”
లవక్ుశ కాయసెట్ ఇవపవ” అదిరిపో వాల” అని అడగడుం కొుం ప ముుంచిుంది. అలా వేళ్ళను
సునానలా చుడితే బూ
ీ ఫిల్మి అని అరధ ుం. “మీరు అలా వేళ్ళను ముడిచి లవక్ుశ
ఇవవముంటే బూ
ీ ఫిల్మి అనుక్ునానను

. అది బూ
ీ ఫిల్మి కోడ్ భరష. ఈ ష్ాపపకి వచేువాళ్ళళ బూ
ీ ఫిల్మి కోసుం ఆ విధుంగా
అడగమని నేనే చెపాును. వేళ్ళళ ముడవక్ుుండా అడిగితే నిజమయిన కాయసెట్ ఇస్ాతుం.
వెళ్ళళ ముడిచి భ్కిత రసమయిన సినిమా పతరీ ు చెబితే బూ
ీ ఫిల్మి లు ఇస్ాతుం. బూ
ీ ఫిల్మి
కాయసెటీక్ుంతా దేవపళ్ళ సినిమా కోడ్ పెటే రుం. వేశయలక్ు పతివరతల పతరీ ు పెటే న
ి టీ ” అని
అతి వివరుంగా చెపాుడు ష్ాపప ఓనర్ట కిరణ్. వుంశీ తల పటే క్ునానడు. వీస్డిని
మరికొనిన రేజులు వపుంచుక్ుుంటరనని చెపిు కొనిన ఇుంగీీష సినిమాలు
తెచుుక్ునానడు.

ఆరోజు నుుంచి రోజుకొక్టి చచపపున వేసుకొని చూసుతనానడు. సినిమా చూసుతనన

అతని మనసు అక్కడ లగనుం కావడుంలేద్ు. మరో పాీన్స కోసమే బురరుంతా
పెనుగులాడుతోుంది. ఇుంటి ద్గగ ర ఏమీ తోచక్పో తే సిగరట్ కాలుుకోవడానికి రచుబుండ
ద్గగ ర ద్గగ రికి వచాుడు. అుంతక్ు ముుందే కానస్ సిరీస్ లో వచిున కానన్స అుండ్ ది
డెస్ే ార ా యల్మ సినిమాను వీడియోలో చూశాడు. నలీ టి బరిశెలాగ ఉుండే నీగోరపిలల్మ
నటనను మననుం చేసుక్ుుంటూ నిలుచునానడు. అపపుడు పద్కొుండు గుంటలు
కావడుం వలీ ఎుండ తీక్షణుంగా వపుంది. ఎుండ అలా ఉుండడుంవలేీ మరిరచెటే నీడ మరిుంత
చలీ గా వపుంది. సిగరట్ చివరలో వపుండగా మోపెడ్ పెై ఓ వయకిత రచు ద్గగ రికి వచాుడు.

“ఇక్కడ వుంశీ అనే వయకిత ఇలలీ క్కడ?” అనడిగాడు.

“నేనే- ఎవరు మీరు?” ద్గగ రికొసూ

త పరశినుంచాడు.

“రాకజ్ కొరియర్ట సరీవస్ నుుంచి వసుతనానను. మీక్ు ఓ పారిిల్మ వపుంది డెలవరీ కోసుం
వచాును” తను కొరియర్ట సరీవసులో పారిిల్మ వచిుుంద్ుంటే ఆశురయపో యాడతను.

“ఇవవుండి”

వచిున వయకిత వుంశీ ద్గగ ర సుంతక్ుం తీసుక్ుని ఓ అటే పెటే లాుంటిదిే్చాుడు. వుంశీ
దానిని తీసుక్ుని ఇుంటికి వచాుడు. ఫరుం అడరస్ లేద్ు. బోీ డుతో పాీసిేక్ టైలని క్ట్ చేసి
విపుడు. ఓవీడియో కాయసెట్ వపుంది. దానిన చూసి అతను విసియుం చెుందాడు.
వీడియో కాయసెట్ ఎవరు పుంపారో, అుంద్ులో ఏుం వపుందో అరే ుం కాలేద్ు. వీసిప్ తన
ద్గగ ర వపుంచుకోవడుం ముంచిద్యిుంద్ని అనుక్ుుంటూ ఇుంగీీష కాయసెట్ బయటికి
తీశాడు. పారిిల్మ లో వచిున కాయసెట్ పెటే ి పతీ చేశాడు. కొనిన క్షణాలక్ు బొ మిలు
రావడుం పారరుంభిుంచాయి. అతను పరిసరాలనినుంటిని మరచిపో యి చూసుతనానడు.

కాయసెట్ ముుంద్ుక్ు పో త ననకొదీే అతని మెద్డు మొద్ుేబరరుతోుంది. కాళ్ళళ

చేత లూ తిమిరకిక, తనక్ు అనస్ిషియా ఇచిునటీ అయి పో త నానడు. క్ళ్ళళ
అరుడుంక్ూడా మరిుపో త నానడు. సుజన మరో యువక్ుడు చెటే రపటరేలేసుక్ుని ల
ఓఖరీద్ు అయిన హ టల్మ కి వెళ్ళడుం ద్గగ రునుంచి ఇద్ే రూ ఓ గదిలోకి
పరవేశిుంచడుంవరక్ూ కాయసెట్ చూపిస్త ో ుంది. తలుంతా తిరిగుత ననటీ నిపిుంచి
బలవుంతుంమీద్ అక్కడినుంచి లేచి సివచ్ అఫ్ చేశాడు. టేబుల్మ మీద్ునన జగ్ లోుంచి
నీళ్ళళ తాగి తిరిగి కాయసెట్ పతీ చేశాడు. సుజన ఆయువక్ుడివేపప చూసి మతత గా
నవివుంది.

కాట్ పెై సగుం పడుక్ుని, నడుం ఫెైభరగానిన పెైకిలేపి రా- రామనననటే చేయి
అుందిుంచిుంది. అపుటికే షరుే తీసతసిన అతను చెలరేగిపో త నన కోరిక్లా అమె మీద్
పడాుడు. ముద్ుేలు, వేడినిటూ
ే రుులు, బిగికౌగిలులూ పారరుంభ్మయాయయి. వుంశీ
మరిుంత ముుంద్ుక్ు వుంగీ పరిశీలుంచి చూసుతనానడు. నన డౌట్- అమె సుజనే. అవే
క్ళ్ళళ, అదే ముక్ుక, అదే చిరునవపవ, అవే పెద్వపలు- అమె సుందేహుం లేద్ు. ఎవరో
తనను బుంధిుంచి చెవపలో క్రిగిుంచిన స్సుం పో సుతననటీ ., క్ళ్ళలోీ కారుంపొ డి
చలుీత ననటీ అతను గిలగిలీ ాడిపో యాడు.

ఆ యువక్ుడిన తనివితీరా కౌగిలుంచుక్ుని సుజన ముద్ుేలతో నిుంపతస్త ో ుంది. సెైడ్

యాుంగిల్మ లోుంచి క్ూడా అమె క్ళ్ళలో పడగవిపిున కోరిక్ మరిుంత సుషే ుంగా
తెలుస్ోత ుంది. ఆ యువక్ుడు అమె బటే లన ఒకొకక్కటి విపపుత నానడు. అమె
సిగగ ుపడడుంలేద్ు. పెైపెచుు అతనిన రచుగచడుత ుంది. తన భరరయతో మరో యువక్ుడు
జరిపిన రచమాన్స్ ను వీడియోలో చూసి భ్రిుంచడుం మానవ మాతర డికి స్ాధయుంకాద్ు.
అది భ్యుంక్రమెైన అనుభ్వుం. పరసత ుతుం వుంశీ ఆ సిధతిని అనుభ్విసుతనానడు.

డాబర మెటీ క్ుకతోుంది వెైదేహి. అమెక్ు ఇరవెై ఎనిమదేళ్ళళుంటరయి. చాలా

అుంద్మెైన ముఖుం, అుందానికి ముంచిన వినయుం అమెక్ు హుుందాతనానిన తెచిు
పెటే ుంి ది. ఆ స్ాయుంకాలుంపూట నీట్ గా తయారయిన అమెను చూడడము చాలా
గచపు అనుభ్వుం. తబలామీద్ుుండే తెలీటి, నలీ టి గురుతలీ వపుండే క్ళ్ళళ, పిలీన గోరవిని
బో రిీుంచి పెటే ినటీ ుండే మ్ుక్ుక, వాయుల్లనాలాీుంటి పెద్వపలు, డరమ్ లా వపుండే క్ుంఠుం
.,
 అట ఇటూ రుండు నగరాలను పెటే ినటీ ుండే వక్షసి లుం, వీణ పెైభరగుంలా వపుండే
నడుము. చుటూ
ే గజజ లు క్టిేన డపపులాుంటి బొ డుు- మొతత ుం అమె ఓ సుంగీత
వాయిదాయల కొలువపలా వపుంట ుంది. అమెను ముటే క్ుుంటేనే సుంగీత వాయిదాయలనీన
ఒక్కస్ారిగా మోగుతాయనన ఎుంద్ుక్నన అనిపిస్త ో ుంది. అమె మెటీనీన ఎకిక డాబరమీద్క్ు
చేరుకోగానే సుజన ఎద్ురువచిు స్ాద్రుంగా అహవనిుంచిుంది.

” రా వెైదేహి! నీ కోసమే చూసుతనాన”

అమె చిరునవపవ నవపవతూ వెనకే నడిచిుంది. పిటేగోడక్ు ద్గగ రగా అపాటికే

వేసునన రుండు క్ురీులోీ క్ురుునానరు. “చాలా రోజులయిుంది. మాటరీడి, కొతత
పెళ్ళళక్ూత రినగదా పని ఏుం లేద్ు. అుంద్ుకే నీతో సరదాగా క్బురుీ చెపపదామని
పిలచాను”

సుజన పాీసుకలోని కాఫ్ క్పపులో పో సి అుందిసత ూ చెపిుుంది. “ఎలా వపుంది

పెళ్ళళ? మొతాతనికి పతరముంచినవాడిన పెళ్ళళచేసుక్ునానవ్. ఇలాుంటి పెళ్ళళళ్ళళ బెస్ే” ఎవరో
ముక్ూక- మొహుం తెలయనివాడిన చేసుకోవడుంక్నాన, మనక్ు బరగా తెలసినవాడిన
మనుం నచిునవాడిన చేసుకోవడుం ఉతత మము. అఫ్ కోర్ట్! కొనిన పెళ్ళళళ్ళళ ఇలాుంటివి
ఫెయిలయినా మన తపపుక్ు మనమే బరధుయలుం అవపతాుం. క్నీసుం పశాుతాతుం
అయనా పడచుు. అదే అరేుంజ్ డ్ పెళ్ళళళ్ళలో అయితే ఆ అవకాశుం క్ూడా వపుండద్ు”
కాఫ్ సిప్ చేయడానికి అగిుంది వెైదేహి.

మన పెళ్ళళ మన ఇషే ుం. బతక్డుం క్ూడా ఒక్ క్ళ్ళ. వయసు వచిున పరతి
అడపిలీ ా, పరతి మగవాడూ పెళ్ళళ కోసుం అమాి నాననల వేపప చూసుతుంటరరు. జాతరలో
రుంగుటదాేలోీ వపుంచిన తినుబుండారాలను చూసి కొనివవమని అమివెైపె చూసుతనన
పిలీలాీగా.
 “నిజమే – ఆ మాతరుం వయకితతవుం లేక్పో వడుంవలేీ మన లలైఫత సే యిలే
మారిపో త ుంది. ఇది భ్యుంక్రమెైన నిజుం. అుంద్ుకే చాలాముంది తమక్ు ఇషే ుంలేని
రుంగాలలో వపుండిపో తారు. నటి కావాలనుక్ునన పిలీ బరయుంక్ులో గుమాస్ాత
అవపత ుంది. ఐ.పి. ఎస్. కావాలనుక్ునన అమాియి హ మ్ గార్టు పెళ్ళళమౌత ుంది.
ఇుంటర్ట లో ఏ సబెజక్ేు తీసుకోవాలో క్ూడా తలీ ద్ుండురలే నిరణ యిస్ాతరు. ఇలా చెడిపో యిన
జీవితాలు చాలా అుంద్ులో నేనూ ఒక్ దానిన ” ఏదో బరధలాుంటి ఫ్లుంగ్ అమె క్ుంఠానిన
కలకిుంది.

"ఏుం జరిగిుంది? పెళ్ళయిన నెల రోజులకే పపటిేుంటికి చేరిపో యావప. అసలు ఫస్ే నెైట్
నే మీ ఇద్ే రిమధాయ ఏవో గచడవలు పారరుంభ్మయాయయని ఎవరో చెపపుక్ుుంటూుంటే
వినానను.

” ఆ ఆ రోజునే క్దా స్త క

ీ ి మగవాడి రాక్షసతవమో, రచమాుంటిసిజమో తెలసతది. నా
విష్ాద్ుం చెపతు ముుంద్ు మన ఊరోీనే జరిగిన ఓ సుంఘ్టన చెబుతాను. నా గచడవ బరగా
అరే ుం కావడానికి ఇది ఉపయోగపడుత ుంది” అుంటూ వెైదేహి చెపుడుం పారరుంభిుంచిుంది.

” పక్క వీధిలో కాశీపతి అనే వయకిత కాపపరముుంట నానడు. వీధి చివల ఇలుీ.
సిునినుంగ్ మలుీలో పని చేసత ుుంటరడు.నూలుక్ుండెలాగా సననగా బక్కపలుగా
వపుంటరడు. ముఫెైు ముంచవప. రుండేళ్ళ కిరతుం వివాహమెైుంది. ఒక్ క్ూత రు. అతిత లుీ
గూడూరు. ద్గగ ర పలలీ టూరు అననుంబరక్ుం. త ఫ్ాను రావడుంతో అతత చనిపో యిుంది.
మరద్లు పిలీ వపుండేది. తలీ చనిపో వడుంతో వపననదేదో అముిక్ుని, అకికుంటకి
వచేుసిుంది.

పదిహేడేళ్ళ వయసులో విరబూసిన ముద్ే బుంతిలా వపుండేది. తలీ ని

పో గచటే క్ుని తన పుంచన చేరిన చెలలీ లన అక్క బరగా చూసుక్ునేది. అమె తెచిున
డబుుతో ఎక్రుం పొ లుం కొనానరు. ఆ ఎక్రుం అమి చెలలీ ల పెళ్ళళ చెసెయాయలని అక్క
ఉబలాడపడిపో తూుండేది. రోజులు గడుసుతనానయి. అమె వచిు సుంవత్రుం పెైకానే
అయిుంది. జొననక్ుండెలా వపుండే అమాియి పెద్ే క్ుంకిలా సననగా అయి పో వడుం
పారరుంభిుంచిుంది. సడెన్స గా తన చెలలీ లు అలా ఎుంద్ుక్ు తగిగపో తూ వపుందో అరే ుం
కావటుంలేద్ు అక్కకి.

“ఏమటే పిరయుంవదా! అలా అయిపో త నానవ్. ఒుంటలీ బరగా లేదా? ఏద్యినా

నలతగా వపుంటే చెపపు. డాక్ేర్ట ద్గగ రికి వెళ్దాుం——- అక్క అపాయయుంగా ద్గగ ర
క్ూరుుని అడిగిుంది. అమె ఏమీ లేద్ననటే తల అడు ుంగా ఊపపత ుంది తపు తన
సమసయ చెపుద్ు.

గత నెలలో అమెకి ప్రియడ్్ రాలేద్నన విషయుం గురుతుంది అక్కకి. ఈ నెలలో

అయినా అవపత ుంది. లలమిని ఊరుక్ుుంది. తపు చెలలీ లన ఏమీ ఆడగలేద్ు- ఆ నెలా
కాలేద్ు. ఏదో అనుమానుం ప్కిుంది. చెలలీ లన ద్గగ ర పెటే క్ుని కారణుం ఏమటల అడిగిుంది.
మవపనుంగా వపుండిపో యిన అమెని గదిేుంచిుంది. భ్యపెటే ుంి ది. బుజజ గిుంచిుంది. చివరికి
పిరయుంవద్ ననరు తెరిచిుంది.

“గత రుండు నెలలుగా ప్రియడ్్ రావడుం లేద్కాక” అుంటూ చెపిు— ఏడుపప

అుంద్ుక్ుుంది.

నవనాడులూ క్ుుంగిపో యాయి. అక్కకి. క్ళ్ళళ బెైరీ ు క్మాియి.

చాలేసతపటివరక్ూ ఆ ష్ాక్ నుుంచి తేరుకోలేక్పో యిుంది. హడావపడిగా బయలేేరి టౌన్స
లోని డాక్ేర్ట ద్గగ రక్ు తీసుకళ్ళళుంది. డాక్ేర్ట అనీన పరీక్షలూ చేసి గరావతి అని తేలు
చెపిుుంది. చెలలీ లక్ుంటే ఎక్ుకవగా డాక్ేర్ట ద్గగ రే ఏడేుసిుంది అక్క. చెలలీ లన తీసుకొని
ఇుంటికి వచిుుంది. దీనికి కారణుం ఎవరో చెపుమని ఎుంత అడిగినా పిరయుంవద్ చెపుడుం
లేద్ు. బెదిరిుంచినా లాభ్ుం లేక్పో యిుంది. బుజజ గిుంచినా ఫలతుం లేక్పో యిుంది.
ఏడుపపలూ కేక్లూ విని పకికుంటివాళ్ళళ వచాురు. వాళ్ళళ ద్గగ ర బుంధువపలే గనుక్
తమక్ు వచిున క్షే ుం గురిుంచి చెపపుక్ుుంది అక్క. అపుటికి స్ాయుంకాలుం ఆరు
గుంటలయిుంది. శీతాకాలుం కావడుంతో చీక్టీ ముసురుక్ుుంట నానయి. అుంద్రూ దొ డోీ
చేరారు. అుంతలో కాశీపతి క్ూడా మలుీ నుుంచి వచాుడు. తమ యిుంటి దొ డోీ
పకికుంటివాళ్ళళ వపుండడుం, అుంద్రి ముఖాలోీను బరధ, క్ద్ులుత ుండడుంతో ఏుం
జరిగిుందో నని క్ుంగారుగా లోపలకి వచాుడు.

“ఏుం జరిగిుంది?” అడిగాడు కాశీపతి.

అతత వరసయిేయ అమె సననటి యియకికళ్ళళ మధయ విషయుం చెపిుుంది. అగుగలన

తొకికనటీ యిపో యాడు కాశీపతి. “ఎవడు వాడు? నా మరద్లన నలుగురి ముుంద్ూ
నిలబెటే న
ి ఆ నీచుడెవడు? వాడెవడో క్నుకోకుండి. నరికి నలగుంగమిక్ు పరస్ాద్ుంగా
పెటే స్త ాను” అుంటూ ఎుంతో అవేశుంగా ఊగిపో యాడు.

“వాడేవడో ఎుంత అడిగినా చెపుడుం లేద్ు నాయనా! నువవడిగితే అయినా

చెపపత ుందేమో క్నుకోక”

మరద్లు వేపప తిరిగి ” చెపపు….. నినున మోసుం చేసిన ద్ురాిరుగడెవరో చెపపు. వాడిన
చుంపి పతగులు మెళ్ళళ వేసుకొని నరసిుంహస్ావమ లాగా వీధిలో తిరుగుతాను. అని
ఫ్ో రు్గా ముుంద్ుకళ్ళళ పియుంవద్ ముుంద్ు నిటరరుగా నిలబడాుడు.

అమె ఏడుస్ోత ుందే తపు ననరు విపులేద్ు. కాశీపతి ఉగురడయిపో యాడు. తన

మరద్లన గరావతిగా చేసినవాడిన బూత లు తిడుత నానడు. కోపుంతో చిుంద్ులు
తొక్ుకత నానడు. ఏడు గుంటలయిుంది. చీక్టి మరిుంతగా చుటూ
ే అలుీక్ుుంటలుంది.
అక్కకి అసహనుం ఎక్ుకవెైుంది. “ఇదిగో చివరిస్ారిగా అడుగుత నానను. వాడెవడో
చెపపు- లేద్ుంటే ఇలానే ఇుంటలీకి వెళ్ళళ కిరసనాయిల్మ పో సుకొని నిపుుంటేసుక్ుుంటరను”
అని ఎుంత వేగుంగా అుందో , ఆుంతే వేగుంగా పెైకి లేచిుంది. దాుంతో పిరయుంవద్
భ్యపడేపో యిుంది.

“అలా భ్యుంతో అలీ లాీడిపో వద్ుే. వాడెవడో చెపపు వాడికి ఈ భ్ూమీిద్

నూక్లు చెలీపో యాయి. గనుకే వాడికి ఈ ద్ురుురిే పపటిేుంది. ఈరోజు వాడి రక్త ుం
క్ళ్ళజూస్ాతను” కాశీపతి బుసకొడుతనాన, ఎవరూ అతనివెైపప చూడడుం లేద్ు. పిరయుంవద్
ఏుం చెబుత ుందో ననిే్ అసకితగా చూసుతనానరు.

అమె మెలీగా ననరు విపిు బరవ అుంది. అపపుడు పిడుగులేగురిశాయో, అగుగలే

వరిషుంచాయో తెలయద్ుగాని, అుంద్రూ శిలా పరతిమలాీ బిగిసుక్ుపో యారు.

“ఎవరూ” అక్క మరోస్ారి వినడానిక్ని అడిగిుంది. “బరవే” ఆ రుండు అక్షరాలూ పలకి

ఏడుసుతుంది.

ఎటిే పరిసే త
ి లలోనూ తన పతరు చెపుద్ని థీమాగా వపనన కాశీపతి క్ుదేలలై
పో యాడు. తేలుక్ుటిేన దొ ుంగలాీ అక్కడి నుుంచి మెలీగా జారుకోబో యాడు. అపపుడు
లేచిుంది అమె. సివుంగిలా ద్ూకి అతని క్డుపపమీద్ బలుంగా తనినుంది. భరరయ
తననడుంతో కాశీపతి సిగగ ుతో చచిుపో యాడు. ఏడావలో, తిరిగి భరరయను కొటరేలో, తను
కాద్ని ద్బరయిుంచాలో తెలయని అయోమయ సిధతిలో అలానే వపుండిపో యాడు.
అపుటికి అమె అవేశుం చలాీరలేద్ు. అతని చచకాక ముుంద్ు భరగానిన ఒడిసి పటే క్ుని,
ఇపపుడు తనినుంది మా చెలలీ లన చెరిచినుంద్ుక్ు కాద్ు. అదిగో ఏమీ తెలయని
అమాయక్ుడిలా నటిుంచావే—— అుంద్ుక్ు నినున తనినుంది .

క్డుపపచేసి మగవాడు అనిపిుంచుక్ునే ముుంద్ు క్డుపపలో క్లిషుం లేక్ుుండా

పరవరితుంచి మనిషి అనిపిుంచుకో” అని ననటీ లని చెమినుంతా నాలక్మీద్క్ు తెచుుక్ుని
ఉమిుంది.
సుజన మధయలో అడుు తగిల ” చాలా ముంచి పని చేసిుంది” అుంది.

“మగవాళ్ళళ ఎలా వపుంటరరో అననదానిన చెపుడానికే ఈ సుంఘ్టన గురిుంచి

వివరిుంచాను. రాజేష్- వాడు నా భ్రత . కాశీపతి వాడిక్ుంటే ఎనననరటీ మేలు. అుంతా—
— తొలనుుంచీ నా ఫస్ే నెైట్ వరక్ూ చెపత ాను” అుంటూ తిరగి చెపుడుం పారరుంబిుంచిుంది
వెైదేహి.

“అమాి నాననక్ు నేను ఒక్కదానేన. సుంతానుం. నాక్ు పదేళ్ళళ వచేుటపుటికి అమి

కాయన్ర్ట తో చనిపో యిుంది” నేనూ, నానన మగిలాము. ఈ ష్ాక్ నాక్ుంటే మా నాననను
ఎక్ుకవగా క్ుుంగదీసిుంది. మేుం వుంటరివాళ్ళుం అయిపో యినటే గా భరవిుంచేవాడు.
దాుంతో చుటరేల మీద్ మమకారుం ఎక్ుకవయిుంది.

మా అమి చనిపో యిన తరావత మా పెద్ేమాి వాళ్ళళుంటికి మకాుం మారేుశాుం.

ఆ యిుంటలీ మా పెద్ేమాి. పెద్నాననలతో పాట , వాళ్ళ క్ూత రూ, కొడుక్ూ
వపుండేవాళ్ళుం. ఎపపుడో విడిపో యిన నానాన, పెద్నానాన తిరిగి ఉమిడి క్ుట ుంబుంగా
తయారయాయరు. మా పెద్నానన క్ూత రు పతరు సువరుల. ఇద్ే రుం దాదాపప ఒకే
ఈడువాళ్ళుం. ఇద్ే రుం డిగరీ క్ుంప్ీ ట్ చేశాుం. ఇక్ అగితే ఎుం. ఏ చద్ువపతామని మేము
యాగీ చేస్త ామని పెళ్ళళ సుంబుంధాలు చూడడుం మొద్లుపెటే రరు.

తరజ న భ్రజ నలు జరిగాక్ ననున మా మేనమామక్ు ఇవావలని నిరణ యిుంచారు. మా

అమి చనిపో యినపుట నుంచి మా ఇుంటికి, మా అమి పపటిేుంటికి సుంబుంధాలు
తెగిపో యాయి. ననున ఆ ఇుంటలీ యిచిు తిరిగి సుంబుంధాలు ఏరురచుకోవాలని మా
పెద్నానన భరవిుంచాడు. అుంతే కాక్ుుండా నేను ఒక్కదానేన కాబటిే ఆసిత మరచక్రికి
పో క్ుుండా అయినా వాళ్ళకే పో తే ముంచిద్ని క్ూడా అుంద్రూ అనుక్ునానరు.
మా మేనమామ రాజేష్ ద్గిగరికి సవయుంగా పెద్నానేన వెళ్ళళడు. ఎుంద్ుక్నన గానీ ఈ
సుంబుంధుం నాక్ు ఇషే ుంలేక్పో యిుంది. మా ఇద్ే రి మధాయ దాదాపప పదేళ్ళ వయోభేద్ుం
వపుండటుం క్ూడా ఒక్ కారణమనుక్ుుంటరను. ఇదే విషయుం చెబితే మా పెద్ేమాి నా
మీద్ విరిచుక్ు పడిుంది.

“ఓసి పిచిు మోహమా! పదేళ్ళళ అననది ఓ సమసతయ కాద్ు. మీ తాతకి, మీ

అవవకి ఇరవయ్ ఏళ్ళళ తేడా. ఇక్ నాక్ూ, మీ పెద్నాననక్ూ పనెనుండేళ్ళళ తేడా.
మేముంతా కాపపరాలు చేయలేద్ూ. పిలీలన క్నలేద్ూ ! అుంద్ువలీ ఇలాుంటి శుంక్లేుం
మనసులో పెటే కోక్ు. మీ ఆసిత మరచక్రు ఎుంద్ుక్ు తినడుం ? మీ మామే అయితే మన
అసిత మనవాళ్ళళ తినానరనన త పిత మగులుత ుంది” అుంది.

ఆసిత పరాయివాళ్ళక్ు పో క్ుుండా యిళ సుంబుంధుం చూసుతనానరుగాని నాక్ూ,

అతనికి ఈడు జోడూ క్ుద్ురుత ుంది అనిగాని, అతను ముంచివాడు అనిగానీ
ఆలోచిుంచడుం లేద్ు మావాళ్ళళ. ఇదేదో ఆసుతలన క్లపత పరకరయ
ి గా క్నిపిుంచిుందేతపు
పరిణయుంలా అనిపిుంచడుంలేద్ు. పెద్నానన వచిున పదిహేను రోజులకి రాజేష్
వచాుడు. ముఫెైు ముఫెైు అయిద్ు మద్య వపుంట ుంది వయసు. బరయుంక్ులో క్ీ ర్టక గా
చేసత ునానడు. అతనూ ఒక్కడే కొడుక్ు. కావడుంతో ఇుంటి ద్గగ రే వపుంట నానడు. రోజూ
బరయుంక్ కి వెళ్ళళ వసూ
త ుంటరడు. ఎుంద్ుక్నన అతనిన చూడడుంతోనే నాక్ు సద్భిపారయుం
క్లగలేద్ు.

దాదాపప పదేళ్ళ తరావత మొద్టిస్ారి చూడడుంవలీ ననుక్ుుంటరను.

పరాయివాడుగా అనిపిుంచాడేగాని మా అమి తముిడిలా అతీియుంగా
క్నిపిుంచలేద్ు. ఆ తరావత క్ూడా ఈ పెళ్ళళ చేసుకోవటరనికి నసిగాను గానీ నా
అభిపారయాలను ఎవరూ పటిేుంచుకోలేద్ు. పెళ్ళళ ఫిక్్యిపో యిుంది. అమాివాళ్ళ
క్ుట ుంబుంతో తిరిగి నా పెళ్ళళతో లుంక పడుత ుండడుం మా నాననక్ు గచపు అనుందానిన
ఇచిుుంది. ఒుంటరివాడిననన ఫ్లుంగ్ అయనలో పో యిుంది. తనవాళ్ళళ వపనానరనన
భ్రోస్ా క్లగిుంది. వాక్ుంటే నానన ఎక్ుకవ సుంతోషిుంచాడు. పెళ్ళళ జరిగిపో యిుంది.

స్ాయుంకాలుం సతరుం నుుంచి ఇుంటికొచాుుం. బరగా అలసిపో వడుం వలీ ముంచుంమీద్

వాలపో యాను. నిద్ర పటేేసిుంది. అరగుంట గడిచిుందో లేదో పెద్ేమి వచిు లేపిుంది.
“ఇపపుడు నిదేమ
ర టే! లేచి స్ాననుం చేయ్” అుంటూ పపరమాయిుంచిుంది

. “రాతిరకి ఎలానూ నిద్ర వపుండద్ు పాపుం. నిద్రపో ని” పకికుంటి పినిన

పరాచికాలాడిుంది. ఆమాటలు విుంట ుంటే నా యవవనుం ఒక్కస్ారిగా
మేలోకననటీ యిుంది. తీయ తీయగా ఒళ్ళళ సలపడుం పారరుంభిుంచిుంది. చుక్కలోక్ుం నా
క్ళ్ళముుంద్ు వేలాడుత ననటీ వపుంది. పూలతోటని కొపపులో ముడిచినటీ నిపిుంచిుంది.
నీలుం సముదారలతో నా వక్షసధ లానిన క్పపుక్ుననటీ తోచిుంది. ఆగినపరవతానిన
ముంతరుం చేత బలీ బరిచి బొ డోీ దో పపక్ుననటీ తోచిుంది. పెళ్ళయిేయ వరక్ు నేను ఎపపుడూ
సతక్్ గురిుంచి ఆలోచిుంచలేద్ు.

చద్ువప తపు మరో ధాయస లేక్ుుండా గడిపాను. ఎపపుడయినా బరధ

క్లగినపపుడో , సుంతోషుం వేసినపపుడో అమి గురచతచేుది. అుంతే తపు మగతోడు
కావాలనిపిుంచలేద్ు. కానీ ఇపపుడు పరిసే తి
ి వేరుగా వపుంది. అతను తన పుంచెక్ు నా
చీర కొుంగును ముడేసత ుననపపుడు మనిథుడు బరణాలనినుంటిని నీ మీద్క్ు
ఎక్ుకపెటే రడు. తలమీద్ చేయి అనిుంచి, ముంతారలు చద్ువపత ననపపుడు
జయుంత డు క్సిగా దో సెడు పారిజాతాలను నా ముఖుం మీద్క్ు విసిరాడు. తలుంబరరలు
పో సూ
త అయన చేత లు నా భ్ుజాలక్ు రాసుక్ుననపపుడు నలక్ుబరుడు ననున
అమాుంతుం చలీ టి నదిలోకి తోస్ాడు.

హ ముం చుటూ
ే తిరగడానికి అయన నా చిటికనవేలు పటే క్ుననపపుడు
చుంద్ురడు వెనెనల నుంతటిని నా తలమీద్కి క్ుమిరిుంచాడు. నిజుం చెపొ ుద్ూ
ే !
పెళ్ళళప్టలమీద్నుుంచే ఏదో కావాలనన ఆరాటుం మొద్లయిుంది నాలో. ఇది అని
చెపులేని ఆసిధతిని నా శరీరమే చెపుగలద్ు. మరో శరీరానికే అరే ుం కాగలద్ు.
పడక్మీద్నుుంచి లేచాను. సువరుల ననునతీసుక్ుని దొ డోీ కి వెళ్ళళుంది. అమెక్ు
యిటీవలే పెళ్ళయిపో యిుంది. మా అక్కతోపాట మా అతత మి వరసయిేయ వసుంత
క్ూడా వచిుుంది. నా తలక్ు ష్ాుంపూ రాసూ
త వసుంత శోభ్నుం రాతిర ఎలా పరవరితుంచాలో
ఏక్రువప పెటే ుంి ది.

“అయన ఏుం చేసత ునాన అబెజక్షన్స చెపుక్ు. సిగగ ుతో మెలక్లు తిరిగిపో క్ు. మరీ
ఎక్ుకవ సిగగ ు నటిసతత రసవాహిని కాసత రస్ాభరసవపత ుంది. అనీన అయనకే వదిల
పెటే యయక్ు. నువూవ సహక్రిుంచు. ఒక్కమాటలో చెపాులుంటే ననరు తపు మగిలన
అవయవాలు అనీన పనిచేయాల” అని చెపిుుంది

ముసిముసి నవపవల మధయ ష్ాుంపూవలీ క్ళ్ళళ మూసుక్ునాననుగానీ,

మాటలన క్లుపపత నన నవపవ ని గమనిసూ
త నే ఉనానను. నేను పాటిుంచాల్న
మగిలన జాగరతతలేమటల క్ూడా వసుంతతాత పచిుగా– మరీ విడమరిు చెపిుుంది. నేను
విననటే తలుంవుంచుక్ుని వపుండిపో యాను. తెలీటి చీరా, జాకటే క్టే క్ునానను.
పెటికోట్- బరరక్ూడా తెలీటివే వేసుక్ునానను. ఎనిమది గుంటలక్ు లలైట్ గా భోజనుం
చేస్ాను. బయట పిుండారబో సినటీ వెనెనల. మాకోసుం లోక్ముంతా తెలీటి బెడ్ ష్ట్
క్పిునటీ ుంది. ముుంద్ుుండే రూమ్ లో శోభ్నుం ఏరాుటీ చేసత ుననటీ అనిపిుంచిుంద్క్కడ
హడావపడి చూసతత .

వెనెనల ఇుంత అద్ుాతుంగా వపుంటే రూమ్ లో ఆ ఉక్కలో శోభ్నుం ఏమటల నా క్రధ ుం

కాలేద్ు. నా మనసుంతా డాబర మీద్ుుంది. వసుంతతత ని పిలచాను. ” ఆ రూమ్ లో
వద్ుే—– డాబరమీద్ వెనెనల” అనానను ఒక్క మాటను సిగగ ుచక్రుంలో బిగిసత ూ. అమె
నవపవక్ుుంటూ వెళ్ళళపో యిుంది.
 మరో అయిద్ు నిముష్ాలక్ు పరుపూ, దిుండూ
ీ డాబర ఎక్కడుం చూస్ాను.
వెనెనలోీ పడుకోవడుం అుంత ఇషే ుం నాక్ు. తొమిది గుంటలకి భోజనాలు ముగిశాయి.
మరో గుంటపాట ఒటిే హడావపడితోనే గడిచిపో యిుంది. పదిగుంటల పారుంతాన
పాలగాీసుతో ననున మెటీద్గిగర వదిల పెటే ుంి ది వసుంతతత .

“శోభ్నుంలో చిటికడు సిగగ స

ే నే తత అుంద్ుం. అలాగని సుంచీడు సిగగ ు క్ుమిరిుంచావనుకో
పాక్ుం చెడుత ుంది” అుంది చివర హెచురిక్చేసత ూ.

నేను ఆ మాటలక్ు మరిుంత సిగగ ుబడి తల పూరితగా వుంచేసుక్ుని మెటీ క్కడుం

పారరుంభిుంచాను. ఆ మెటీ సరాసరి సవరాగనికి వేసినటీ అనిపిుంచడుం నాకేుం కావాలో
తెలయజేసత ుుంది.

డాబరమీద్క్ు చేరుక్ునానను. వెనెనల నా చుటూ

ే పరుచుక్ుననటీ యిుంది. సిగగ ు
బరువపక్ు మూసుక్ుపో త నన క్నురపులను బలవుంతుంగా పెైకి లేపాను. ఓ మూలగా
పరుపూ– దానిమీద్ రాజేష్ క్నిపిుంచాడు. ఇుంద్ుకే కాబో లు మొద్టిసమాగమానిన
అుంత అద్ుాతుంగా వరిణుంచారు క్వపలు. అనుక్ుుంటూ అక్కడే ఆగిపో యాను.

వెనెనలోీ శోభ్నుం అరేుంజ్ చెయమననదానివి అుంత సిగగ ుపడడుం విచితరుంగా

వపుందే? అయనకి ఆ విషయుం తెలసిపో వడుం సిగగ ు మరిుంత ఎక్ుకవయిేయ ఇబుుంది.
అుంద్ుకే మరిుంత తతత రపాట కి గురయాయను. ఎలా తెలసిుంద్బరు?

“రా” మెలీగా అడుగులో అడుగేసుక్ుుంటూ వెళ్ళళను.

“క్ూరోు”

నేను అలాగే నిలబడాును. అతను సగుం లేచి నా చేయి అుంద్ుక్ుని ముుంద్ుక్ు

గుుంజాడు. పాలగాీసు పడిపో క్ుుండా బరయలలన్స్ చేసుకోవడుం క్షే ుం అయిపో యిుంది.
కొదిేగా పాలు కిుంద్క్ు చిుందాయి. సరుేక్ుని క్ూరుునానను. పాల సముద్రుంలో లక్షీి
క్ూడా అుంత హ యలుగా క్ూరుుని వపుండద్ు. అుంత వయాయరుంగా స్త త
ీ వుం నాక్ు
చిననపుట నుంచి నేరిుుంచిన హ యలుంతా ఒలక్బో స్ాను.

“మరద్ుపిలీుంటే ఏమటల అనుక్ునానను. గుతిత వుంకాయలా ఊరిస్త ో ుంది”

ఎుంద్ుక్నన ఆ ఉపమానుం నాక్ు నచులేద్ు. పాలగాీసు అుందిుంచాను. అతను నాలుగు

సిపపులు తాగి నాకిచాుడు. మొద్టిస్ారి ఎుంగిల తాగడుం. తమాష్ా ఏమటుంటే
ఇబుుందిగా అనిపిుంచలేద్ు. నేను కొదిేగా తాగి పక్కన పెటే రను. అవప పాలో,
అమ తమో నేను ఖచిుతుంగా చెపులేక్పో యాను.

“డిగరీ ఎక్కడ చేశావ్?”

చెపాును.

“కో- ఎడుయకేషన్స కాలేజీనా?” అవపననటే తలూపాను.

“అుంద్ుకే కాబో లు వెనెనల టేస్ే అుంతా తెలుసుతుంది”

ఆ వాక్యుం అరే ుం ఏమటల నాక్ు భోద్పడలేద్ు.

“మోనుం అరే ుంగీకారుం అుంటరరు”

దానికి ఔననాలో, కాద్నాలో తెలయడుంలేద్ు. మౌనుంగా వపుండిపో యాను.

చుంద్మామ ఆకాశుం సిగలో మలలీ పూల చెుండులా వపుంది. గాల ఆవేశరహితుంగా మెలీగా
వీస్ోత ుంది. అయన ముుంద్ుక్ు వుంగి ననున మీద్క్ు లాక్ుకనానడు. అపపుడు ఏయిే
అవయవాలు అతనికి రాసుక్ునానయో తెలయద్ు. గానీ నరాలనీన కొతత గా రియాక్ే
కావడుం తెలసిుంది. గటిేగా కౌగలుంచుక్ునానడు. రక్త పరసరణ అగిుంది. గుుండె వేగుం
హెచిుుంది. ఎుంతగా అణచివేస,తత అుంతగా తిరిగబడుత నన అవయవాలను
అద్ుపపచేయడుం నావలీ కాలేద్ు.

అపుటికే నా ఎద్ వెనెనలోీ నునుపప తేలుతోుంది. జాకట్ ఇక్ నావలీ కాద్ుంటూ

చేత లలతసి ేత ుంది. ఎద్సుంపలు సగుం బయటపడి విజయగరవుంతో పొ ుంగుత నానయి.
ఎలాసిేక్ బరరస్ాగి, చివరిస్ధ ాయిలో వపుంది. పెటే క
ి ోట్ నలగిపో యి మరిుంత
పొ టిేద్యిపో యిుంది. తెలీచీర వెనెనలోీ రేక్ులన విపాురిుంచిన క్లువ పూవపలాీ ఉుంది.
ఒుంటిమీద్ మరచక్క్షణుం నిలవమని బటే లనీన చివరిస్ారి హెచురిసత ునానయి.

బుగగ మీద్ పెటే క్ునన ముద్ుే మొతత ుం పాకి శరీరాననుంతా బుగగ లా చేసతసిుంది.
ఆయన నా ఎద్ మీద్క్ు వుంగి, ముఖానిన అక్కడ గుచాుడు. అుంతకాలుం శరీరపప
ముద్ే లీ ా అనిపిుంచిన అవి అ క్షణుంలో ఓ మధురమయిన అనుభ్ూతిని తమలో
దాచుకొని, అపపుడు విస్ో ుటరనికి గురయినటీ ఒళ్ళుంతా గమితత గా క్దిలుంది.
ఇుంకాసత కిుంద్క్ు దిగి నడుుం మడతలమీద్ పెద్వపలతో సుతారుంగా నొకాకడు.

అుంతకాలుం పెై పెద్వపలకీ, కిుంది పెద్వపలకీ మధయ నలగిపో యిన ఆ భరగుం

మరిుంత ఒతిత డికి లోనయి త ఫ్ానులో చిక్ుకక్ునన పూలతీగలాీ అలీ లాీడిుంది. ఆయన
ముఖుం కిుంద్క్ు పాకిుంది. బొ డుులో నాలుక్తో తడిచేశాడు. తెనె దొ నెనలో
పుంచామ తానిన పో సి జురురక్ుననటీ నిపిుంచిుంది. ఇుంకాసత కిుంద్క్ు దిగుత నన అతని
తలను పటే క్ునానను. మరి కాసత అలసయుం చేసతత నరాలు చిటీ తాయిేమోననన
భ్యమే అది. ఈ పరమాదానిన అతనూ పసిక్టిేనటీ నానడు. అుంతటితో ఆగి పక్కన
సరుేక్ుని పడుక్ునానడు.

అతను ద్ూరుంగా వపనాన అతని అవేశుం నాక్ు చాలా విధాలుగా తెలుసూ

త నే
వపుంది. ఏమీ మాటరీడుక్ుుండా ననున ఠక్ుకన లాక్ుకనానడు. అుంతవరక్ూ రచమాన్స్
చూసి సిగగ ుతో వపుండలా చుటే క్ుపో యిన చీర అక్కడి నుుంచి జారిపో యిుంది.
అనుభ్ూతి జలుీలతో తడిసి, క్ుచిుంచుక్ుపో యిన పెటే క
ి ోట్ తనలో తనే
ముడుచుక్ుుంది. జాకట్ బుంధాలనీన తెుంచుక్ుని విముకిత స్ాధిుంచిుంది. బరర ఇక్
స్ాగడానికి వీలులేక్ పో వడుంతో ఫట్ మని తెగిుంది.

చుంద్మామ ననున చూడలేక్ కాబో లు మబుులలో ముఖుం దాచుక్ుుంది.

అతను తమక్ుంతో ననున అలుీక్ుపో త నానడు. అవి సుఖుం కోసుం పెనుగులాటల,
ఆనుందానికై అనేవషణల , అనుభ్వుం కోసుం పడే తపనన, అనుభ్ూతి కోసుం చేసత తపస్ోత
నాక్ు తెలయద్ు. నా శరీరుం అతని చేషేలక్ు తపు మరో చరయక్ు రస్ాుుండ్ అయిేయ
సిేతిలో లేద్ు. నేను గటిేగా కౌగలుంచుక్ునానను. అతను నాలో క్లసిపో త నానడు. ఆ
మాధురాయననుంతటిని నా పరతి అణువపతో అనుభ్విుంచాలని కాబో లు క్ళ్ళళ
మూసుక్ునానను.

“చుటూ
ే చీక్టిగా వపనాన సెక్్ లో అడపిలీ క్ళ్లళుంద్ుక్ు మూసుక్ుుంట ుందో
తెలుస్ా?అని అడిగాడు.

ఏమీ మాటరీడాలనిపిుంచని సిేతిలో వపనన నేను తెలయద్ననటే తల అడు ుంగా

వూపాను. ఆ తరువాత టైమ్ తో పనిలేక్పో యిుంది. అయిద్ు నిమష్ాలే అయియుందో .
పాపపగుంటే గడిచిుందో , గుంటే క్రిగిపో యిుందో నాక్ు సు హలో లేద్ు. అుంతవరక్ు
తెలయని ఒక్ గచపు అనుభ్వుంతో నా శరీరుం నాకే కొతత గా అనిపిుంచిుంది.

ఈ శరీరానికి యిుంత అద్ుాతుంగా సుఖపడడుం క్ూడా తెలుస్ా అని బో లలడుంత

అశురయపో యాను. పక్కనే పడుక్ునన అతని ముఖుంమీద్ సతవద్ుం ముతాయలాీ
మెరుస్ోత ుంది. ఒకొకక్కటిగా బటే లనీన వేసుక్ునానడు. పెైటతో అదాేను. లేచి పాీసుకలోని
పాలను గాీసులోపో సి అుందిుంచాను. అతను లేచి క్ూరుునానడు. అతనిన అరాధనతో
చూసూ
త వపుండిపో యాను. పాలు తాగి గాీసు కిుంద్ పెటే రడు.
అతనిలో అుందో ళ్నలాుంటి ఫ్లుంగ్ “మీ కాీసులో ఎుంతముంది అబరుయిలుుండేవాళ్ళళ?”

అతను వేసిన పరశన నాక్ు బొ తిత గా నచులేద్ు. అలాుంటపపుడు అడగాల్న పరశనకాద్ు.

కాని సమాధానుం చెపుక్ తపుద్ు. “ముపెైురుండుముంది”

"చాలా క్రక్ుేగా చెపాువే!” అది అభినుంద్నలా లేద్ు.

“వాళ్ళలో ఎవరుంటే నీక్ు ఇషే ుం?”

ఓ క్షణుం పాట ఉలకికపడాును.

“ఒక్రని పరతేయక్ుంగా ఇషే మేమ లేద్ు”

అలా కాద్ు. మూడేళ్ళపాట క్లసి వపనానరు క్దా! ఒక్రి మీద్ పరతయక్మెైన

అభిమానుం అుంటూ వపుండక్ుుండా వపుంట ుందా ?”

అలోచిుంచాను. మమకీరచేసత రేవుంత్ అుంటే అడపిలీలకి ఇషే ుంగా వపుండేది. సరదాగా,

ఎపపుడూ వపుండే అతనుంటే నాక్ూ అభిమాన ముుండేది. అుంద్ుకే అతని పతరు
చెపాును.

“లవావ?”

అదిరిపడాును. ఫసుేనెైట్ న భ్రత అలా అడగడుం వూహిుంచలేని పరిణాముం. కాద్ననటే

తల అడు ుంగా తిపాును.

లేద్ులే- నువపవ అబదాేలు చెబుత నానవ్? అతనుంటే నీక్ు చాలా పతరమ” ఏదో
చెబుతోుంద్ని నాక్నిపిస్త ో ుంది. అుంద్ుకే

“నన…నన… ” అుంటూ మొహుం వాలుుక్ునానను.

 “ఈ కాలుంలో డిగరీ చదివిన పిలీకి లవ్ ఎఫెైర్ట లేద్ుంటే నేను చచిునా నమిను.
మీ కాీస్ మేట్ కాక్పో తే ఈ ఊ రోీ ఎవరయినా…..” అుంటూ అగాడు. ననున
ఆటపటిేుంచడానికి అడుగుత నానడేమో అనుక్ుుంటూ మొహానిన పరిశీలుంచాను చాలా
స్రియస్ గా వపనానడు. అుంతక్ుముుంద్ు క్లగిన అనుభ్ూతి అుంత అసహయుంగా
అనిపిస్త ో ుంది. ఏదో వేద్న, భ్యుం, నా గుుండెలీ ో ద్ూరాయి.

“ఎవరో చెపపు?”

అతనిన ఏుం చేయాలో నాక్ు అరే ుం కావడుంలేద్ు.

“పెళ్ళళకి ముుంద్ు ఏమీ లేక్ుుండా వపుండడుం ఇుంపాజిబుల్మ. అయినా నీలాుంటి

అుంద్గతెత ను యియవరూ ఏమీ చేయక్ుుండా వపుండడుం ఆసుంభ్వుం. అుంద్ులోనూ నాక్ు
పూ
ూ ఫ్ దొ రికిుంది.

నేను నిశలుషే రాలయి చూసుతనానను.

“ఋజువపలు లేక్ుుండా నేను మాటరీడను. నాద్గగ ర రుండు ఋజువపలునానయి.

ఫస్ే నెైట్ న భరరయ క్నయ కాదో తెలుుకోవడానికి రుండు అధారాలునానయి. ఆరుండూ
నాక్ు క్నబడలేద్ు. అుంద్ుకే ఖచిుతుంగా నువపవ క్నయకాద్ని చెపుగలుగుత నానను.
పెళ్ళళకి ముుందే నీక్ు యిళ అనుభ్వుం వపుంద్ననది తేలపో యిన విషయుం ఇక్
తెలయాల్ుంది అతను ఎవరా అని !”

ఇుంతవరక్ు చేతిలోవపనన మలలీ పూలద్ుండ తాచుపాములా మారిపో యి,

కాటేయడానికి పద్గవిపిునటీ వాడి మొహుం నలీ గా మారిపో యి వపుంది. అలా
చేషేలుడిగి చూసుతుండిపో యాను.
 “పూరవుం కొనిన తెగలోీ ఫస్ే నెైట్ అయిపో యిన రుండో రోజు ఉద్యుం కొతత
ద్ుంపత లు శోభ్నుం రోజున తాము ఉపయోగిుంచిన ద్ుపుటిని ఇుంటిముుంద్ు
అరవేసతవారట. దానిన చూసి పెళ్ళళక్ూత రు క్ననయ, కాదో జనుం గరహిుంచేవారట. మనుం
ఉపయోగిుంచిన బెడ్ ష్టే వేసినపపుడు ఎలా వపుందో యిపపుడూ అలానే వపుంది. దీనీన
చూసత చెపెుయయవచుు నువపవ క్నెనపిలీ కావని ”

అపపుడొ చిుుంది నాక్ు ఏడుపప. మొతత ుం నరాలనీన పగిలపో తాయిేమో నననుంతగా

ఏడాును.

“వాడెవడో చెపతుశావుంటే సరిపో త ుంది. మీ కాీస్ మేటర? లేక్పో తే ఈ క్ురర లలక్ురరా?

ఎదిరిుంటివాడా? పకికుంటి అబరుయా? ఎవడు?” క్ళ్ళలోీకి చూసూ
త గుచిు గుచిు
అడుగుత నానడు.

అపుటికే తెలీ ారిపో యినటే కోడిక్ూసిుంది. ఏడుపపను క్డుపపలోకి తోసతసి లేచి

నిలుచునానను. ఇక్ అక్కడ వపుండడుం భ్రిుంచలేక్పో యాను. మెటీ దిగుతూ పెైకి
చూశాను. మబుుల మధయన పాక్ుత నన చుంద్మామ రక్కలు తెగిన
విషపపపపరుగులా వపుంది. ఆ పపరుగు కాట కి ఆకాశుం నలీ గా మారిపో యినటే
తోస్ోత ుంది.

రుండో రోజు ఉద్యుం వాడికి – అదే నా భ్రత క్ు క్నబడక్ుుండా తపిుుంచుక్ుని

తిరిగాను. కాని వాడి చూపపలునుంచి తపిుుంచుకోలేక్పో యాను. అనుమానుంతోనూ,
సుంశయుంతోనూ, సుందేహుంతోనూ ఆ క్ళ్ళళ ఈక్లు ప్కి కాలున డేగలాీ వపనానయి.
ఎవరయినా పసిక్డతారేమోనని మామూలుగా వపుండడానికి చాలా పరయతినుంచాను.
మధాయహనుం భోజననాలయాయక్ పడుక్ునానను. నిద్ర లేచేపుటికి స్ాయుంకాలుం
అయిద్యిుంది.
 “ఈరోజు మేుం చెపుక్కరేీద్ులే. నీ అుంతట నువేవ తయారవపతావప. ఆరాటుం
అలాుంటిది. పగలే లేక్ుుండా రాతేర వపుంటే బరవపుండునని అనుక్ునే పెళ్ళళక్ూత రిని
నువపవ” అని వసుంతతత పరాచకాలాడిుంది.

కానీ అమెక్ు తెలయద్ు. చీక్టీ పడేకొదిే నా మనసు క్నల క్నల ఏడుస్ోత ుంది. వాడితో
రాతిర గడపాల్ రావడుం ఎుంత నరక్మో నా కొక్కదానికే తెలుసు. దీనునుంచి ఎలా
తపిుుంచుకోవాలో తెలయడుంలేద్ు. తొమిదిగుంటల పారుంతాన మదెేమెటీ కాకను.
మడుగులోని మొసలలా నడుుంవాలు చూసుతనానడు. “రుండి! రుండి! వెైదేహిగారూ! ది
గేరట్ లవర్ట ”

వాడి నాలుక్ను కోసెయాయలనిపిుంచిుంది. వాడు క్ూరోుముంటే

క్ూరోువడమేమటని నేనే ముుంద్ుగానే క్ూరుునానను. లలైట్ ఎలోీ చీరలో నేను
నిజుంగా దేవతలానే వపనానను. అపపుడే పపటిేన చుంద్మామ తెలుపప, ఎరుపప,
మశరముంలా వపుంది. టైమ్ గడిచేకొదీే తెలుపప డామనేట్ చేస్త ో ుంది. గాల చలీ గానే
తగులుత నాన, దానిన గురితుంచలేక్పో త నానను.

“ఊ ఈరోజైనా వాడెవడో చెబుతావా?”

మొద్లయిుంద్ననమాట. ఒక్ పరతిరాతీర ఇదే తుంత కాబో లు అనుక్ునానను.

“నేను దేననయినా అనుమానిసతత అది గన్స ష్ాట్ గా నిజమెై తీరాల్ుందే నువపవ

క్నయకాద్ని ఖచిుతుంగా చెపుగలను. ఇపపుడు పరశన నువపవ అనాఘ్ాోత పపష్ాునివా?
కావా? అననది కాద్ు. నినున చిలకొకటే డు కొటిేన వాడెవడో కావాల. ద్టర్ల్మ.
నాక్ులేని లవర్ట ని ఎక్కణునుంచి తేగలను? అయినా ఈ హిుంస ఎనానళ్ళళ ? “వాడెవడో
చెపతుయ్ ఎనినస్ారుీ? ఎక్కడ మీరు పడక్సుఖుం పుంచుక్ునానరో చెపతుసతయ్. నిజుం
చెపాువనుకో నేనేమీ చేయను “.
 ననున దో షిగా నిలబెటే రలని వాడు పదే తాపతారయానిన చూసి నవవవచిుుంది. ఏుం
చేయనని ఇపపుడుంట నానడుగానీ నేను పెళ్ళళకిముుందే మరచక్రితో తిరిగానిన తెలసిన
మరుక్షణుం రియాక్ుే అవపతాడని తెలుసు.

“పారమస్, నినేనుం చేయను” వాడు నా తలమీద్ చేయి పెటే రడు.

ఇపపుడు నేను అవపనని అుంటే వాడి అహుం సుంత పిత చెుంద్ుత ుంది. తన
అుంచనాలు ఎపపుడూ తపపుకాలేద్ని రచముి విరిచుకొని నాకే చెబుతాడు. తనొక్కడే
సెక్్ గరుంథాలు చదివి దొ ుంగలు పటేేసతనని చుంక్లు గుద్ుేక్ుుంటరడు. ఎద్ుటివయకిత
ఏమెైపో యినా ఫరవాలేద్ు. తన “అహుం” స్ాటిస్ పెై కావాల. ఇక్ ఆ తరువాత ననున
శిక్షిుంచడుం మొద్లుపెడతాడు.

ముద్ుే పెటే క్ుని “వాడిక్నాన నేనే బరగా ముద్ుే పెటే క్ునానననుక్ుుంటర” అని
అడుగుతాడు. ఆలా మాటలతో పొ డచీ పొ డిచీ శాడిసే క్
ి పెీ జర్ట ని పొ ుంద్ుతాడు. ఈ
వివరాలనినుంటికి నేను ఓ ఇన్స సుేర ా మెుంట్ కావాల అుంతే. ఎక్కడో చీప్ పపసత కాలోీ చదివి
నేను క్నయను కానని నిరాేరిుంచుకొని నా మీద్ స్ావరీ చేయడుం మొద్లు పెడతాడు. శిక్ష
వేయాలుంటే దో షిగా ముద్రవేయాల. అదీ వాడిపపుడు చేస్త ో ుంది. సిగరటే మీద్ సిగరటే
తగలేసత ునానడు.

“వాడెవడో చెపాుకే మన మధయ ఏద్యినా. అపుటివరక్ు నువవక్కడ- నేనిక్కడ”

అనానడు కొుంతసతపయాయక్.

దానిన వాడు శిక్ష అనుక్ునానడుగానీ నాక్ు మాతరుం గచపు రీల్లఫ్ నిచిుుంది.

అలాుంటి నీచుడితో ముంచానిన పుంచుకోవడానికి శరీరుం ఎలా ఒపపుకోగలుగుత ుంది ?
సెక్్ విజాానుంతో క్ుళ్ళళపో యినవాడికి ఈ విషయుం బో ద్పడక్పో వడుం నా అద్ షే మే.
ద్ుపుటిని తీసుక్ుని కొదిేద్ూరుంలో పడుక్ునానను. నడినెతితమీద్ చుంద్ురడు క్ళ్ళక్ు
క్నిపిుంచడుంలేద్ు. ప్డక్లల మధయ తెలీ ారిుంది. నేను కిుంద్క్ు దిగి వచేుశాను.
మూడో రాతిర అతను చివిరిస్ారి హెచురిుంచి పడుక్ునానడు. మూడురాతర లూ
అయిపో యాక్ నేను వాడితో అతత గారిుంటికి బయలుదేరాను.

వాడితో పో వడముంటే కాటికి పో వడమే. క్ూత రి పెళ్ళయిుంద్ని సుంతోషిుంచే మా

నానన కోసమే నేను బయలుదేరాను. నాతోపాట పెద్ేమాి, సువరులా, వసుంతతాత
వచాురు. రుండు రోజులుుండి వాళ్ళళ వచేుయడుంతో నేను బో నులో
చిక్ుకక్ుపో యాను. మా అమిమి చాలా వ ద్ుేరాలు. క్ళ్ళళ క్నిపిుంచవప. సరిగా
వినిపిుంచద్ుక్ూడా, ఎపపుడూ ముంచుంలోనే పడుక్ుని వపుంట ుంది. కోడలలై వచిున
మనవరాలని చూడడానికి క్ూడా లేవలేక్పయిుంది. పడుక్ునే క్ళ్ళను తిపిు
బో సినవపవ నవివుంది. అమిమిని అమి బతిక్ునన రోజులోీ చూశాను. మళీళ ఇదే
చూడడుం.

పాత పెుంక్ుటిలీ ు అది విశాలుంగానే వపుంట ుంది. హాలు కాక్ుుండా రుండు

గద్ులునానయి. నేను రావడుంతో పనిమనిషి రుంగమి ఓ గదిని శుభ్రుం చేసి ముంచాలు
గటరర వేసిుంది. నేను మాటరీడడానికి మగిలన ఏకైక్ తోడు అమె. రుండు రోజులలోనే మేుం
ఇద్ే రుం ముంచి సతనహిత రాళ్ళుం అయిపో యాుం. వాడు రోజూ బయుంక్ కి వెళ్ళళవసుతనానడు.
ఎనిమదో రోజో, తొమిదో రోజో నా నగలు అడిగాడు. ” డబుుతో అవసరమొచిుుంది
బయుంక్ లో క్ుద్వపెటే ి తరువాత ఇచేుస్ాతను ”

“క్టనుం డబుు అరవెై వేలు ఏమయాయయి? ” అని నేను అడగలేద్ు.

వాడు ఎలాుంటివాడో తెలయడుంవలీ ఆ పరశన అనవసరమనుక్ునానను.

నగలనీన విపపుత ుంటే వాడు “చాలు” అనలేద్ు. బొ ుందారుచెైనూ, క్మిలూ తపు
మగిలనవనీన ఇచేుశాను. వాడి సుంగతి తెలుసుకాబో లు రుంగమి బో సిగా వపనన
ననునచూసి ఆశురయపో లేద్ు.
 “ఆయనిన నువేవ అద్ుపపలో పెటే రలమాి” అని మాతరుం అుంది. వీడి మధయ
రాతర లోీ నా పిరయుడు ఎవడో చెపుమని పో రుతూనే వపనానడు. మౌనుంగా భ్రిసత ూనే
వపనానను. పద్హారు రోజుల పుండకిక రమిని నానన ఉతత రుం రాశాడు. ఆరోగయుం బరగా
లేక్పో వడుంవలీ రాలేక్పో త ననటే క్షమాపణలు కోరాడు. ఆరోగయుం మరీ బరగాలేక్పో తే
తపు నానన రాక్ుుండా వపుండడు. నాక్ు అుందో ళ్న ఎక్ుకవయిుంది.

మరుసటిరోజు వాడు వచిునా రాక్పో యినా వెళ్ళడానికి

నిశుయిుంచుక్ునానను. ఆ రాతిర యధాపరకారుం నేను కిుంద్ చాపమీద్ పడుక్ునానను.
ముంచుం మడుగులో మొసల తాుంబూలుం వేసుక్ుుంటలుంది. రుంగమి హాలోీ పడుక్ుని
అపుటికే నిద్రపో యిుంది.

“ఏుం రాశాడు మీ నానన?” మొసల ననరు విపిుుంది. తాుంబూలుంతో క్లసిన విస్కవాసన

గుపపుముంది.

“పద్హారు రోజుల పుండకిక రమిని రాశాడు. ఆరోగయుం బరగా లేక్ రాలేక్పో యాడట”

“వెళ్ళత నానవా?”

"ఆ”

“ఒుంటరిగానేనా ?”

నేను జవాబు చెపులేద్ు.

“ఆఫ్సు టలగారమ్ క్ూడా వచిుుంది. గుుండెనొపిు వచిుుంద్టగా”

ఎవరో నా రక్త నాళ్ళనిన గుచిు బయటికి తీసుతననటీ విలవిలాీడిపో యాను.

 “రేపప ఉద్యుం పుంపిస్త ాను. నేను రానులే. ఆ రోగిషే వ
ి ాణనన చూసతుంద్ుక్ు.
అయితే ఒక్ షరత . నువపవ ఎవడితో గడిపావో చెపాుల. చెపులేద్నుకో ఊరికి క్ట్.
పుంపిుంచను. నీ రోగిషే న
ి ానన చచిుపో యినా పుంపను. గచలుసులేసి క్టేేస్త ాను. మరీ
యాగీ చేశావనుకో. ఇదిగో ఈ యాసిడ్ ముఖుంమీద్ పో స్ాతను” అని దిుండుకిుంద్
దాచివపుంచిన ఒక్ స్స్ా బయటికి తీసి తిరిగి పెటే శాడు.

మళీళ వాడే ” నేను వద్ే నాన నువపవ వెళ్తావపలే. పాపుం నీ పిరయుడు విరహుంతో
వేగిపో త ుంటరడు. నువెవళ్ళళ వాడిన ఒళ్ళళ పడుకోబెటే ి బుజజ గిుంచాల…. లాలుంచాల..
ముద్ుేలతో నిుంపెయాయల. ఇుంతకీ ఎవడు వాడు? మీ కాీస్ మేటర ? మీ వూరి
అబరుయా? ఎవడు?” అనానడు.

ఒక్కస్ారిగా బరస్ే అయిపో యాను. కోపుం క్టే లు తెుంచుక్ుుంది. అవేశుంతో

వూగిపో యాను. “స్ాేఫ్ ద్ట్ – బరసే ర్టు- చెబుత నానను. విను- నా పిరయుడు పతరేక్దా
నీకాకవలసిుంది. కానీ ఒక్కడితో కాద్ు నేను గడిపిుంది- మొతత ుం నా కాీస్ మేట్్ ముఫెైు
రుండుముందితోనూ, పీ స్ మా ఊరోీని పద్హారుముంది యువక్ులతోనూ సెక్్
అనుభ్వాలన పుంచుక్ునానను.

నీ భరషలో చెపాులుంటే నలభెై ఎనిమదిస్ారుీ నా క్నయతావనిన కోలోుయాను.

ఎస్-ఐయామ్ నాట్ ఎ వరిజన్స- అుంద్ుకే నువపవ కోరుక్ుననటీ పడక్మీద్ “పెయిన్స”
అుంటూ అలాీడిపో లేద్ు. బరీుంకట్ రక్త ుంతో తడిసిముద్ే యి పో లేద్ు. చాలా! వాళ్ళ
పతరీనీన చెపాులా?” అుంటూ ముుంద్ుక్ు అపరమహుంకాళ్ళలా వూగిపో త నన
ననునచూసి ఎుంతో కొుంత ఖుంగు తినానడు.

చేషేలుడిగి చూసుతనానడు.
 “ఐ యామ్ గోయిుంగ్ ఇుంకపపుడూ ఇక్కడికి రాను. మన ఆసిధ మన వాళ్ళళ
తినాలని పెళ్ళళళ్ళళ చేసత పెద్ేలు వపననుంతకాలుం నీలాుంటి వాడికి వచిున కొద్వేుంలేద్ు.
అుంద్ుకే నువపవ నెల తిరక్ుకుండా రుండో పెళ్ళళ చేసుక్ుుంటరవప. అపపుడూ నువపవ
ఇలాగే నీ పిరయుడు ఎవరో చెపుమని పెళ్ళళక్ూత రిన వేధిస్త ావ్. కానీ ఆ పరశన నువపవ
వేయక్ుుండా నేను చేస్త ాను” అని స్స్ామూత తెరిచాను.

వాడి ద్వడల మధయ వేళ్ళతో అదిమాను. తాుంబూలుం ననరు ఎరరగా

తెరుచుక్ుుంది. స్స్ాలోని యాసిడ్ ని నాలుక్మీద్ క్ుమిరిుంచాను. ముంద్ుమీద్
వపుండడుంతో ననున పరతిఘ్టిుంచ లేక్పో యాడు. నాలుక్మీద్ పడిన యాసిడ్ ముండి,
పొ గలలై పొ ుంగిుంది. ఏుం జరిగిుందో వాడు గరహిుంచేలోపత జరగాల్ుంది జరిగిపో యిుంది. వాడి
నాలుక్ కాల పో యిుంది. మాటరీడడానికి పరయతినుంచాడుగానీ శబరేలు తపు మాటలు
బయటికి రావడుంలేద్ు. పెైకి లేవక్ుుండా అలాగే అదిమ పటే క్ునానను. వాడి
అరుపపలకి రుంగమి లేచినటీ ుంది.

ఇక్ అలసయుం చేయక్ూడద్ని అక్కడి నుుంచి బయటికి పరిగతిత గచళ్లళుం పెటే రను. వాడు
లేచివచిు తలుపపను బరద్ుత నానడు. ఏుం జరిగిుందో అరధ ుంకాని రుంగమి బొ మిలా
నిలబడి చూస్ోత ుంది.

“రుంగమాి! వాడికి సరైన శాసిత చేశాను రా! వెళ్దాుం. ననున బస్ాేుండ్ ద్గగ ర వదిలపెటే ”
అనానను.

నేను ఏ సిధతిలో వపనాననన గరహిుంచిుంది. వెుంటనే వెళ్ళళ మరో గదిలోవపనన నా సూట్

కేసును తెచిుుంది. వాడు తలుపపను కొడుతూనే వపనానడు. చీక్టి కొుండచిలువ
చరిుంలా చారలు చారలుగా భ్యుంక్రుంగా వపుంది.

***
వెైదేహి చెపుడుం పూరితచేసిుంది.

సుజన అలా చూస్ోత ుందే తపు మాటరీడలేక్పో యిుంది. బిరటన్స లో వరిజన్స టసుేలు
జరిగినా, ఏర్ట హూసెేస్ లు పెళ్ళళళ్ళళ చేసుకోక్ూడద్ని అుంక్షలు పెటే ినా, రాజేష్ లాుంటి
వాళ్ళళ రక్త పరీక్షలక్ు సిద్ేపడాు కారణుం ఒక్కటే— పపరుష ద్ురహుంకారుం. వెైదేహి
ముకాతయిుంపపగా అుంది——- ” పెళ్ళళకి క్ులుం కావాల. మతుం కావాల. ఆసిధ కావాల.
అుంతసుత కావాల. జాతకాలు, పతరు బలుం కావాల. చుటరేలు పకాకలు కావాల.
అక్కరేీుంది ఒక్కటే. అది మనుష లు క్లపడుం”. ఇక్ వెళ్లళస్ాతనని క్ళ్ళతోనే చెపిు అమె
అక్కడినుంచి బయలుదేరిుంది.

ఆ క్ళ్ళలోీ సననటి నీటిపొ రను గమనిుంచిుంది సుజన.

***

రాజు పాలలుంలో ధరిరాజు తిరణాళ్ళళ. ఊరు ఊరుంతా క్ళ్క్ళ్లాడుతోుంది. పరతి

ఇలూ
ీ కొతత గా కొటిేన సుననుంలో పావపరాళ్ళ గూడులా వపుంది. పచుటి ఆక్ులన
క్పపుక్ునన పుందిళ్ళళ ఊరి మధయలో పుంటపొ లాలు మొలచినటీ నానయి.
ఇళ్ళముుంద్ు పెటే న
ి రుంగు రుంగుల ముగుగలు నవరతానల క్ుపులాీ వపనానయి.
వీధులనీన శుభ్రుంగా భ్ూదేవి పాపిటబిళ్ళలాీ మెరుసుతనానయి. ఆ వూరులోని
హడావపడి చెపునలవి కాక్ుుండా వపుంది. ధరిరాజు తిరుణాళ్ళళ పారరుంభ్మెై అపుటికి
ఏడురోజులయిుంది.

పరతి సుంవత్రుం ఆ ఊరులో తపునిసరిగా ఈ తిరుణాళ్ళళ జరుగుత ుంది.

భరరతుంలోని పపణయఘ్టరేలను రోజుకొక్టి చచపపున పరద్రిిుంచడానికిను తెపిుస్ాతరు.
వాళ్ళళ వేష్ాలు క్టిే పదాయలూ, పాటలూ పాడుతూ భరరతానిన పరద్రిిస్ాతరు. ఊరికి
ఉతత రుం వేపపనునన ధరిరాజు గుడి పారుంగణమే వారికి రుంగసధ లుం. ఆ రోజు
పరద్రిిుంచబడేది గోగరహణుం. అపపుడు స్ాయుంకాలుం అయిద్ు గుంటలయిుంది.

సూరుయడు ఈ తిరునాళ్ళళ చూడక్ుుండా వెళ్ళడానికి ఇషే ుంలేనటే పడమటి

కొుండలను పటే కొని వేలాడుత నానడు. గయుడు లాుంటివాడు లోక్ుంమీద్ తాుంబూలుం
ఎుంగిల ఊసినటీ సుంధయ ఎరరగా అలుముక్ుుంది. చరితక్
ర ుంతా తనే ఏకైక్స్ాక్షిననన
గరవుంతో, ఈ క్థుంతా తనక్ు తెలుసుననన గరవుంతో గాల అదో విధుంగా వీస్ోత ుంది.

ధరిరాజు గుడి ద్గగ ర అపుటికే కోలాహలుం పారరుంభ్మెైుంది. గుుంజలక్ు క్టిేన

బరర్ట లలైటీ అపపుడే వెలగి లేత వెలుగు పూలలాీ వపనానయి. క్ుడి పెైభరగాన వపనన
లౌడ్ స్ుక్రుీ ఇనుప డేగలాీ క్నపడుత నానయి. గుడి అవరణుంతా నీళ్ళళ చలీ డుంవలీ
మటిేవాసన గమితత గా తగులుతోుంది.

అుంతక్ుముుంద్ు గుంటకిరతమే అరుజనుడు, ఉతత ర క్ుమారుడు వేష్ాలోీ

వపననవాళ్ళళ ఎద్ుేలబుండి ఎకిక వీధులోీ తిరుగుత నానరు గోగరహణానికి
బయలేేరారననమాట. పదాయలూ, పాటలతో అద్రగచడుత నానరు.

బుండి తమ బుంధువపల ఇలుీ దాటగానే సతయనారాయణరావప, ఆయన

ముగుగరు క్ుమారత లూ, అననపూరణ మి, బరమి గుడి ద్గగ రికి బయలేేరారు. గోగరహణుం
ఘ్టే ుం పూరత యిేయది అక్కడే. వాళ్ళళ గోగరహణానిన చూడడానికే ఆరోజు
రాజుపాలలుంవచాురు. బుంధువపలు అుంతక్ుముుందే అహావనిసూ
త ఉతత రుం రాయడుంవలీ
అక్కడ దిగారు.

సుజనక్ు ఆ ఊరిలో ఇద్ే రు ముగుగరు సతనహిత రాళ్ళ

ీ నానరు. తను వాళ్ళళళ్ళక్ు
వెళ్ళళ గుడి ద్గగ రక్ు వస్ాతనని చెపిు ఉద్యమే వెళ్ళళపో యిుంది. స్ాయుంకాలుం టిఫినీ ూ
గటరర ముగిుంచి, కాప్ తాగి బుంద్ువపలతో క్లసి సతయనారయణరావప క్ట ుంబముంతా
బయలేేరిుంది.

“సుజన అక్కడికి వసుతుందా?” అననపూరణ మి భ్రత ను అడిగిుంది.

“ఈ వూరికి వసతత అది మన చేత లకి దొ రక్ద్ు. స్ాయుంకాలుం గుడి ద్గగ రికి వస్ాతనని
చెపిుుంది కాబటిే వసుతుంది. ఇక్ ఆ తరావత మనతో బరటే వపుండిపో త ుంది” చెపాుడు
ఆయన.

“ఇుంతకీ తిరిగి మన పరయాణమెపపుడు? రేపప ఉద్యమేనా?”

” ఆ. ఫస్ే బస్ కి వెళ్దాుం ”

వాళ్ళ వెనక్ నడుసుతనన ముగుగరు స్ో ద్రీమణులూ తమ చెలలీ ల గురిుంచి

మాటరీడుక్ుుంట నానరు.

“మొతాతనికి మరిదిగారు ఇుంతవరక్ూ ఛాలుంజ్ లో నెగగలేద్ు. మరచక్ పదిరోజులే

గడువపుంది”

“ఏదో ఐడియాలు వేసత ునానడుగాని- ఫలుంచడుంలేద్ు” పెద్ేక్క ఉమ స్ానుభ్ూతిగా

అుంది.

“మొననటికి మొనన వీడియో ఐడియా అలా తిరిగబడిుంది గానీ లేక్ుుంటే ఆ ముచుట

కాస్ాత అయిపో యి మనుం ఓడిపో యిేవాళ్ళుం” రమ గుండుం గడిచినటీ ఫ్లవపతూ అుంది.

“అది గురుతచేయక్ు. ఆస్నీ ు గురుతకొసతత నే డో కొసుతుంది. ఇుంతకీ వాటిని ఎలా చూస్ాతరో

ఏమో పాడు” మూడో అమాియి హేమ జుగుప్నుంతా క్ళ్ళలో క్ూరుక్ుని చెపిుుంది.
 “ఆయావ వపననవాళ్ళళ చూస్ాతరు. అుంతెుంద్ుక్ు మీ బరవక్ూడా నాతో అలాుంటి
కసెట్ తెచిు చూదాేుం అనానడు. నేను అుంత ఎతత ఎగిరి కోపుడేసరికి ఆ ఊసు
ఎతత డుంలేద్ు. యిుంతవరక్ు తాను అలాుంటి కేసెట్్ చూడలేద్ని అనానడుగాని నాక్ు
నమిక్ుంలేద్ు. చూసత వపుంటరడు”

“ఛీ ఛీ” రమ అసహియుంచుక్ుుంది. మన మరిది నిజుంగానే “లవక్ుశ” వేసి తన భరరయతో

శోభ్నుం జరిపిుంచుకోవాలనుక్ునానడు గానీ క్ుద్రలేద్ు. ఎక్కడో పొ రపాట జరిగిుంది”

” ఇుంతకి సుజన ఈ ఊరోీ ఫెరుండ్్ ఇుంటికే వెళ్ళళుందా?” ఉమ అనుమానుంగా అడిగిుంది.

”వుంశీక్ూడా ఈ ఊరు రానటేే మనుం వచెుటపపుడు రచుబుండ ద్గిగరునానడు”

”ఏమెైనా మనుం జాగరతతగా వపుండాల. ఛాలలుంజ్ లో నెగగ ాల. సుజనను ఇక్నుుంచి

మనుం ఒక్క క్షణుం వద్లక్ూడద్ు, రాతిర తన ఫెరుండ్్ యిుంటికే వెళ్తానని అనాన మనుం
ఒపపుకోక్ూడద్ు. కాద్ూ క్ూడద్ూ అుంటే మనుం క్ూడా వెళ్దాుం”

“ఇుంతకీ తన ఫెరుండ్్ ఇలలీ క్కడో తెలా్?” తెలయద్ు. ఉద్యుం వెళ్ళళన ఇలీ యితే
మధుకి తెలుసు. మగిలన ఇద్ే రి ఫెరుండ్్ ఇళ్ళళ తెలయవప. “ఈరోజు రాతిర వాళ్ళళద్ే రూ
క్లసత వీలు లేద్ులే. ఒక్వేళ్ వుంశీ యిళ వూరు వచిునా మనలన క్లుసుకోలేడు. మన
బుంధువపల ఇలుీ అతనికి తెలయద్ు” వాళ్ళలా మాటలోీనే వపుండగా గుడి వచేుసిుంది.

ఇసుక్ వేసతత రాలనుంత జనుం. గుడి చుటూ

ే మానవహారుంలా గుుంపపలు
గుుంపపలుగా నిలబడి వపనానరు. ఊరేగిుంపపగా వెళ్ళళన అరుజనుడూ, ఉతత ర క్ుమారుడూ
యిుంకా రాలేద్ు. గుడికి చేరటరనికి చాలా ముుందే సుజన తలీ ద్ుండురలన క్లుసుక్ుుంది.
“జాగరతతమాి! జనుంలో తపిుపో యిేవప. మన బుంధువపల ఇుంటికి ఎలా వెళ్ళళలో
తెలుస్ా?” సతయనారాయణ క్ూత రి తల నిమురుతూ అడిగాడు.
“తెల్లద్ు నానాన!” మా ఫెరుండ్్ ఇళ్ళయితే తెలుసు. మన బుంధువపల యిుంటికి
అక్కయయలు వచేువారు గాని నేను ఇదే క్దా మొద్టిస్ారి రావడుం”

” అుంద్ుకేనమాి!” మమిలన వద్లక్ు.

“అలాగే నానాన!” అమె అక్కయయలతో క్లసి మాటలలోపడిుంది. అుంద్రూ వెళ్ళళ

ఓ గుటే మీద్ నిలుచునానరు. అక్కడినుంచి గుడి అవరణ సుషే ుంగా క్నిపిస్త ో ుంది. పెద్ే
కొుండ ముుంగిట ఆ గుడి క్టరేరు. గుడిచుటూ
ే చినన చినన గుటే లు చాలానే వపనానయి.
గుటే లుంటే గుటే లు క్ూడా కావప, పెద్ే పెద్ే బుండరాళ్ళళ. వాళ్ళళ నిలుచుననచోట క్ూడా
జనుం బరగానే వపనానరు. అుంతలో అరుజనుడూ, ఉతత ర క్ుమారుడూ వచాురు. జనుం
ఉతా్హుంతో కేరిుంతలు కొటరేరు.

బ హననల, ఉతత రక్ుమారుడు బుండి దిగారు. పదాయలు అుంద్ుక్ునానరు.

క్ురుసెైనయుం పెైకి బ హననల బరణాలు వద్ులుత నానడు. భ్యుంతో అతని వెనక్
నకికన ఉతత రక్ుమారుడు అపపుడపపుడూ తల బయటపెటే ి చూసుతనానడు. ఇక్
మగిలుంది గోవపలను మళ్ళీ ుంచడుం. చీక్టీ ముదిరే కొదీే బరర్ట లలైటీ మరిుంత పటే ద్లతో
వెలుగుత నానయి. అక్కడ పగలాీ వపుంది. ఇుంద్ుకోసమే ఊరోీుంచి తోలుకొచిు, కొుండ
మొద్టలీ వపుంచిన పశువపలను గుడివేపప తోలారు పశువపల కాపరుీ. మొతత ుం ఇరవెై
దాకా వపనానయి.

అనీన ద్ూడలే. అవి చెుంగు చెుంగున ద్ూక్ుత నానయి. బ హననల, ఉతత రుడు
వేష్ాలోీ ఉనన వాళ్ళళ గుడి దావరుం ద్గగ రునుంచి బయటకొచిు అవతలవేపప తోలడుం
మొద్లుపెటే రరు. జనాననుంతా చుటే కొని వాటిని ఊరోీకి తరిమవేయడుంతో అ ఘ్టే ుం
పూరత వపత ుంది. జనానిన చూడడుం బరగా అలవాటైన ద్ూడలు ఏ మాతరుం
క్ుంగారులేక్ుుండా మెలీగా క్ద్ులుత నానయి. సరిగగ ా ఆ సమయుంలో వాటి ముుంద్ు
టరపాసులు పతలడుం పారరుంభిుంచాయి. దాదాపప ఐద్ు మీటరుీ వపుండే టపాసులసరుం
పెద్ే శబధ ుంతో పతలుత నానయి.

ద్ూడ ఒక్టి ఆ శబరేలక్ు బెదిరి జనుం వేపప ద్ూసుక్ుపో యిుంది. జనుంలో

క్లక్లుం. ద్ూడ మీద్క్ు వసుతుంద్నన ఉదేేశుంతో అక్కడునన జనుం పక్కకి పరుగతాతరు.
ఆ తరావత వపననవారికి ఏుం జరుగుతూ వపుందో తెలయడుం లేద్ు. కానీ పరుగతాతరు.
దాుంతో జనుం క్కావిక్లమెైపో యారు. కొుంతముంది వచిు మీద్ పడడుంతో రాబో త నన
అపాయానిన సతయనారాయణ పసిగటరేడు.

అుంతవరక్ూ భరరయ చేయి పటే క్ుని వపనన ఆయన టక్ుకన ఆమెని వదిల తలీ
చేతిని పటే క్ునానడు. పరుగులాుంటి నడక్తో ముుంద్ుక్ురికాడు. “క్మాన్స బేబీస్
జనుం వచిు మీద్ పడతారు” అని పెద్ేగా అరిచాడు.

అపుటికే జనుం ద్ూసుకొచేుసుతనానరు.

ఏుం జరుగుతూ వపుందో ఎవరికీ తెలయని గుంద్రగోళ్ుం. టపాసులు ఎడతెరిపి

లేక్ుుండా పతలుతూనే వపనానయి. అవి టపాసులు అని తెలయని జనుం వీధులోీ
పరుగడుత నానరు. సతయనారాయణ తలీ చేతిని వద్లక్ుుండా మగిలనవాళ్ళళ
వసుతనానరో లేదో చూసుక్ుుంటూ నడుసూ
త నే ఉనానడు.

మరో పది నిమష్ాలక్ు ఆయన బుంధువపల ఇుంటికి చేరుక్ునానడు. వీధి వస్ారాలో

నిలబడి మగిలన వాళ్ళకోసుం చూసుతనానడు. ఒకొకక్కరే తన క్ుట ుంబ సభ్ుయలు
వసుతనానరు. తొలుత అననపూరణ మి ఆయాసుంతో వచిు భ్రత ను చూసి రిలాకి్ుంగ్ గా
నవివుంది. మరో అయిద్ు నిముష్ాలక్ు ముగుగరు క్ూత రూ
ీ వచాురు.

రాని ఒక్క క్ూత రికోసుం ఆయన ఆుందో ళ్నతో చూసూ

త అక్కడే నిలబడాుడు.
 ****

తిరునాళ్ీ జనుంతో క్లసిపో యిన గణేష్ దాదా మాటిమాటికీ ఫ్ో టల వుంకా ఆమె
వుంకా చూసుతనానడు. అతను ఆ టౌనుక్ు చెుందినవాడే. నిజుం దాదా కాక్పో యినా
‘దాదా’ అని పిలుచుకోవుండ అుంటే ఇషే ుం. తన ధెైరయస్ాహస్ాలన గురిుంచి గచపులు
చెపపుకోవడుం అతని హాబీ. తననుచూసతత టౌనుంతా హడల్మ అనీ, పో ల్లసులే సెలూయట్
కొడతారని చెబుత ుంటరడు. తనక్ు ఎమెిలేయ కోీజ్ ఫెరుండ్ అనీ, ఎుం. పి. ఏ ఫుంక్షన్స
క్యినా తనని పిలుస్ాతడనీ డుంబరలు పలుక్ుత ుంటరడు.

అతని విషయుం తెలసినవాళ్లీ వరూ అతనితో అయిద్ు నిమష్ాల క్ుంటే ఎక్ుకవ

మాటరీడాునికి ఇషే పడరు. అపుటికే తన దాదాగిరీ ఎలాుంటిదో చెబుతూ సగుం మెద్డు
తినేస్త ాడు. తనేమటల తనక్ు తెలుసు క్నుక్ మాటలవరకే వపుంటరడుగానీ ఎక్కడా
చేతలోీకి దిగడు. గచపులు చెపపుక్ుుంటూ వపుంటరడేగానీ యిుంత వరక్ూ ఒక్కరితోనూ
పతచీకి దిగి ఎరగడు. వుంశీ టౌన్స కళ్ళీ నపపుడుంతా ఇతనితోనే కాలక్షేపుం చేసత ుుంటరడు.
దాుంతో ముంచి సతనహిత డయాయడు. రుండు రోజుల కిరతుం వుంశీ ఒక్ ఫ్ో టల ఇచిు ఈమెను
కిడానప్ చేయాలుంటే ష్ాక్ తినానడు.

అపుటికే చెమటలు పటేేశాయి భ్యుంతో. “నిజుంగా కిడానప్ కాద్ు గణేష్ దాదా,

ఉతత తిత కిడానపత, ఆమె ఎవరో కాద్ు… .నా భరరేయ” అని మొద్లుపెటే ి తమ ఛాలలుంజ్
గురిుంచి వివరిుంచాడు.

“టపాసులు పెటే రక్ జనుం చెలీ ాచెద్ురవపతారు. ఈ సమయుంలో నువపవ ఆమెని

పటే క్ుని కారులోకి ఎకికుంచెయ్. కారులో క్ూరోుగానే మన పాీన్స చెపపు. కామ్ గా
అయిపో త ుంది. చేయి పటే క్ునేటపపుడే చెవిలో మెలీగా నా పతరు చెపపు, తనే వచిు
కారు ఎకేకసుతుంది సరేనా?”
 అనిన రోజులూ తనన దాదా అని చెపపుక్ుని, ఇపపుడు వెనకిక తగిగతే తన పరువప
పో త ుంద్నీ, సవయానా భరరయనే ఉతత తిత కిడానప్ చేయమని అుంట నానడనీ గరహిుంచిన
గణేష్ దాదా ఒపపుక్ునానడు. తనతోపాట ఒక్ శిష యడిన వేసుక్ుని కారు తీసుకళ్ళీ
గుడి వెనుక్ భరగాన చెటీ చాట న పార్టక చేశాడు. శిష యడిన టపాసులు
కాలుమనానడు. జనుం చెలీ ాచెద్ురుకాగానే ఫ్ో టలలో వపనన సుజన చేయి
పటే క్ునానడు.

ఆమె ష్ాక్ తిని, భీతితో అతనివెైపప చూసిుంది. “వుంశీ” అనానడు మెలీగా.

“వుంశీ……” ఆమె ఏదో అడగబో తూ వపుండగానే అపుటికే క్ుంగారుతో వణక్ుత నన

అతను ఆమె ననరును సుతారుంగా చేత లోత మూసి ముుంద్ుకి లాగాడు.

ఆమెను కారు ద్గగ రికి తీసుకొచిు డో ర్ట తెరిచి లోపలకి తోశాడు.

“వుంశీ….” ఆమె మాటలు అతనికి వినిపిుంచడుం లేద్ు. ఎుంత ఉతత తిత కిడానప్
అయినా కిడానప్ అుంటే కిడానపత. అుంద్ుకే ఎుంత ధెైరయుంగా వపుందామనుక్ుుంట నాన
వీలుపడడుంలేద్ు. భ్యుంలాుంటి ఫ్లుంగ్ అతని బలహీనమెైన గుుండెను మరిుంత
బలహీనుంగా చేస్త ో ుంది. శిష యడు వచిు డరయివిుంగ్ స్టీ ల క్ూరుునానక్ అతనూ ఆమె
పక్క వెనక్ స్టీ ల క్ూరుునానడు.

“వుంశీ ఎక్కడునానడు? ననున ఎక్కడికి తీసుకళ్ళత నానరు?

ఆమె మాటలకి విసుగచచిుుంది. భ్యుం భ్యుంగా ఆమె అడుగుత ుంటే బీప్ రైజ్
అయిపో త ననటీ నిపిుంచిుంది. … ” కాసతపప మాటరీడక్ుుండా క్ూరుుుంటరరా? ఇది
ఉతత తిత కిడానపిుంగే. మమిలన వుంశీ మీ ఊరి పొ లమేరలోీ వపననమామడి తోట లోని
ఫ్ార్టి హౌస్ కి తీసుక్ురమినానడు.”అని చెపిు ముఖానిక్ునన చెమటను
త డుచుక్ునానడు.
 “అదీ… .అదీ” ఆమె ఏదో మాటరీడితే తనక్ూ అనవసరుంగా భ్యుం
క్లుగుత ుంద్ని, తనని తాను రక్షిుంచుక్ునే పరయతనుంలో ఆమె ననటిని మళీీ చేత లోత
మూశాడు. అయితే ఈస్ారి మాతరుం బలుంగా, కారు దాదాపప పది కిలో మీటరుీ పరుగతిత
మామడి తోటలోకి దారితీసిుంది.

****

వుంశీ స్ాయుంకాలుం ఆరుగుంటల నుుంచే తయారవడుం మొద్లుపెటే రడు.

శుభ్రుంగా అరగుంటపాట స్ాననుం చేశాడు. పటే పుంచె, తెలీటి జుబరు తొడుక్ుకనానడు.
లలైట్ గా సతరే చేసుక్ునానడు. ముఖానికి బరగానే పౌడర్ట పటిేుంచాడు. తనూ, సుజన
తినడానికి చపాతీలు, వేరు శనగపపపు పచుడి తలీ ద్గగ ర తయారుచేయిుంచి కాయరియర్ట
లో సరుేక్ునానడు. ఓ సుంచీలో మలలీ పూల ద్ుండల్లన స్వట్ పాయకట్ నీ, అగరు బతీత ల్లన
పెటే క్ునానడు. సిీ పుర్ట్ తొడుక్ుకని మామడితోటక్ు బయలుదేరాడు.

ఆ మామడితోట అతనిదే. అుంద్ులో పాతకాలుం నాటి సుననపప మదెే

ఒక్ట ుంది. అక్కడక్కడా పెచుులు ఊడిపో యినపుటికీ స్ాేాుంగయిన బిలు ుంగ్ అది.
మామడి తోటను చూసుక్ునే ఓ జుంట అుంద్ులో వపుంట ుంది. అుంతకిరతుం రోజే ఆ
జుంటక్ు డబుులచిు వాళ్ీ వూరికి పుంపిుంచేశాడు. రుండురోజుల వరక్ు తిరిగి
రావద్ే నానడు. ధరిరాజు తిరునాళ్ీ లో ఒకానొక్ ముఖయమెైన ఘ్టే ుం గోగరహణుం. పరతి
సుంవత్రుం సతయనారాయణ తనక్ు క్ుట ుంబ సభ్ుయలతో తిరునాళ్ీ క్ు వెళ్తాడని
తెలుసు.

అుంద్ుకే తను స్న్స లో లేక్ుుండా పాీన్స ను పక్డుుంధీగా

తయారుచేసుక్ునానడు. దాదా కానీ దాదా గణేష్ కి మొతత ుం పనినుంతా అపుగిుంచాడు.
ఫ్ామ్ హౌస్ తాళ్ుం క్ూడా ముుంద్ురోజే అతనికిచాుడు. ఈ పాీన్స కి వుంశీ పెటే క్ునన
పతరు “బుంద్రు లడుు” బుంద్రు లడుు సక్స్ అయి బుంద్రు లడూ
ు లాుంటి సుజనతో
మరో అరగుంటక్ు శోభ్నుం ఖాయమని ఎుంద్ుక్నన అనిపిస్త ో ుంది అతనికి.
స్ాయుంకాలుంనుుంచీ ఎడమక్నున అదేపనిగా కొటే క్ుుంటలుంది.

మరి ఇది శుభ్సూచక్మో, అశుభ్సూచక్మో ఖచిుతుంగా తెలయద్ు.

ఈపాటికి గణేశ్ దాదా సుజనను కారులో తీసుకొచేుసివపుంటరడు. జనుంలోపడి తన
చిననక్ూత రు తపిుపో యిుంద్ని మామయయ అనుక్ుుంటరరే తపు ఇలా తను
తీసుకొచేుసి వపుంటరనని ఊహిుంచలేరు. తన బుంధువపల ఇుంటికి వెళ్ళళ దారి తెల్లక్,
ఫెరుండ్్ ఇళ్ీ కి వెళ్ీ ళుంట ుంద్ని అనుక్ుుంటరరు. సుజన చిననపిలీ కాద్ు క్నుక్
క్ుంగారుపడే అవకాశుంలేద్ు. ఏ తెలీవారుజాముననన తిరిగి సుజనను రాజుపాళ్లుంలో
వదిలేసతత సరిపో త ుంది.

తనక్ు బుంధువపల ఇలుీ తెలుసు గనుక్ అక్కడికి కొదిేద్ూరుంలో దిగబెటే సతత

వెళ్ళీపో తోుంది. రాతరుంతా ఫెరుండ్ ఇుంటలీ వపనానననీ? అతి క్షే ుంమీద్ ఇలుీ క్నిపెటే ననీ
సుజన అుంటే ఇక్ ఏుం మాటరీడలేరు. దాుంతో తన శోభ్నుం సుఖాుంతుం అయిపో త ుంది.
ఇలా వూహిుంచిన వుంశీకి మరిుంత ఉతా్హుం వచిుుంది. నడక్వేగుం హెచిుుంచాడు.
తోటలోకి మలుపప తిరిగాడో లేదో ఓ ఆకారుం ఎద్ురచచిుుంది.

అుంత చీక్టలీనూ ఒక్రి నొక్రు గురుతపటే గలగారు. “సక్స్ా్?” వుంశీ తొుంద్ర తొుంద్రగా
అడిగాడు.

“ఆఁ – ఈ గణేష్ దాదా అుంటే తమాష్ా అనుక్ునానవా? అుంద్ుకే ఎమెిలేయ

అుంటూ వపుంటరడు. నీలాుంటివాడు ఒక్కడుుంటే ఏక్బిగిన మూడు నియోజక్వరాగలోీ
గలచెయ్యయచుు అని. లోపలుుంది మీ ఆవిడ. ఎుంద్ుక్యినా ముంచిద్ని తాళ్ుంవేసి
తీసుకొచాును. ఇద్ుగో తాళ్ుం చెవి” గణేష్ దాదా చేయి ముుంద్ుక్ు తోశాడు.
వుంస్ తాళ్ుం చెవిని తీసుక్ునానడు. “చాలా థాుంక్్ దాదా. రేపపవచిు పరతిఫలానిన
ద్రవరూపుంలో ఇచుుక్ుుంటరలే”

“దానిదేముుందిలే భ్యాయ. ఈరోజు ఎుం. పి. పారీేకి పిలచాడు. నాతో పారీే

చేసుకోవడముంటే భ్లే సరదాలే. కానీ కిడానపిుంగ్ వపుంద్ని చెపిు వచేుశాను”.

“మన ఎుం. ప్. కి నీ క్ుంపెనీ సరదాగానే వపుంట ుందిలే. తలలో ఏద్యినా వపుంటే
తెలుసుతుంది ఆబరధ” శిష యడు జోక్ క్ట్ చేశాడు. కానీ గణేష్ దాదా పటిేుంచుకోలేద్ు.

“ఓ. కే భ్యాయ! వస్ాతుం! లాసుే బస్ కి వెళ్తాుం. కారును ఉద్యుం మెకానిక్ మణనకి
ఇచేుయ్”

“అలానే”

గణేష్ దాదా, అతని శిష యడూ వెళ్ళళపో యారు. వుంశీ సుంచిలోుంచి మలలీ పూలని
ఓస్ారి వాసనచూసి ముుంద్ుక్ు క్దిలాడు. తోట మధయలోని ఆ ఇలుీ వెనెనలతో
వెలీవేసినటీ ుంది. హాలు మధయలో వపనన పాలబల్ము కిటికీలీ ోుంచిక్ూడా వెలుగును
బయటికి చిముితోుంది. వుంశీ దానిన సమీపిసత ుననకొదీే సవయుంగా వచిు తనక్ు
చకికలగిుంతలు పెడుత ననటీ అదో లా ఫ్లయిపో త నానడు.

తాళ్ుం చెవితో తాళ్ుంతీసి తలుపపని వెనకిక తోశాడు. హాలు మధయలో వపనన

వయకితని చూసి చినన జర్టక ఇచాుడు. రక్త ముంతా తలలోకి చిమిుంది. అలా దావరుంద్గగ రే
నిలబడిపో యాడు. ఆమె – సుజన పెద్ేక్కయయ ఉమ.బుంద్రులడుు’ అని ముద్ుేగా
పిలుచుక్ునన పాీన్స ఫెయిలవడుంతో బురరుంతా బరీుంక్ అయిపో యిుంది వుంశీకి. ఐడియా
వచేులోపప తనక్ు పో సుేలో వచిున కేసెట్ విషయుం తేలేుయాలనుక్ునానడు. తన
పెళ్ీయిన తరువాత మదారసు కీల్మ పాక్ సబ్ ఇన్స సెుక్ేర్ట శరవణన్స తిరిగి వెళ్ళతూ
చెపిున మాటలనూ తన దొ ుంగ టలగారుం ఇచిునపపుడు మామయయ చిటిేబరబే ఇద్ుంతా
చేసుుంటరడని అనుమానిుంచడుం – వీటిననినటినీ క్లపి ఆలోచిుంచాడు.

సుజన వెనుక్నునన చిటిేబరబుది మదారసు అనీ. ఈ కేసెటే ూ అతనే పుంపిుంచి

వపుంటరడని నిరాేరిుంచుక్ునానడు. చిటిేబరబు అనే ఈ క్ురారడు సుజనతో పతరమలోపడి
వపుంటరడు. సుజన తిరసకరిుంచి వపుంట ుంది. దాుంతో పగబటిే వపుంటరడు. తమ
క్ుట ుంబుంలో క్లతలు రేపడానికి ఈ కేసెట్ తయారుచేసి పుంపిుంచి వపుంటరడు. వన్స
సెైడ్ లవ్ లోనే పగ, పరతీకారుం పపడతాయి. పతరమ రుండు వేపపల నుుంచీ వపుంటే ఏ
పతరమక్ుడూ తన పతరయసి క్ష్ాేల పాలవావలని కోరుకోడు.

భ్గవుంత డు క్నిపిుంచిన తరువాత పారపుంచిక్ విషయాలక్ు అుంధుడెై

పో యినటీ పతరముంచినవాడు పగ, పరతీకారాలక్ు అతీత డవపతాడు అుంద్ువలీ
చిటిేబరబు డెసురేట్ అయి, ఆ సిితిలో యిుంతటి స్ాహస్ానికి ఒడిగటిే ఉుంటరడని వుంశీ
క్రక్ుేగానే ఊహిుంచాడు. ఇుంతటితో దీనికి ఫపల్మ స్ాేప్ పెటే రలని నిరణ యిుంచుకోవడుం వలేీ
మదారసుక్ు బయలుదేరాడు. మదారసులో దిగి, ముంచి హ టల్మ లో గది తీసుక్ునానడు.
స్ాననుం, భోజనుం ముగిుంచిన తరువాత పో ల్లసు సతేషన్స కి ఫ్ో నే చేశాడు.

శరవణన్స దొ రికాడు. తనను తాను పరిచయుం చేసుక్ునానడు.

” ఎనాన మాపిళ్ళీ ? ఎపపువుందాచిు?” అని అరే మయిుందో లేదో నని “ఎపపుడుదా

వసిత వి?” అని చుండాలపప తెలుగులో అడిగాడు.

“ఉద్యమే వచాును స్ార్ట మీతో చిననపని వపుంది.”

“ఇపపుడే డూయటీకి వసిత ని. నీదా ఇక్కడికి వచేుయి.”

“అలానే స్ార్ట. మరో పావపగుంటలో అక్కడకి వచేుస్ాతను.” పాయుంటూ, షరుే మారుుక్ుని
పో ల్లసు సతేషన్స కి వెళ్ీ ళడు వుంశీ. ముుందే ఫ్ో న్స చేయడుం వలీ గురుతపటిే అహావనిుంచాడు
శరవణన్స.

ఓ పో ల్లసు కానిసతేబుల్మ తో కాఫ్ పటరమని చెపిు – మీ మామయయ బరగా వపనానడా?”

అని అడిగాడు.

“బరవపనానరుండీ. ఆయనకి తెలయద్ు నేనిక్కడికి వసుతననటీ ”

ఏదో జరిగిుంద్ని పో ల్లసు బురరకి తటిేుంది. “ఏనాన అచిు మాపిుళ్ీ యి?” సుందేహుంగా
అడిగాడు.

పో సుేలో తనక్ు కేసెట్ వచిున విషయమూ, అుంద్ులో ఏుం వపననదీ చెపాుడు.

“కేసెట్ తెసవా?”
ిత

“ఆఁ” కేసెట్ తీసుక్ుని మరో గదిలోకి దారితీశాడు

శరవణన్స. అక్కడునన వి సి ఆర్ట లో కేసెట్ పెటే ి పతీ చేశాడు. అుంతా చూసి, తిరిగి గదిలోకి
వచాుడు. ఆయన ముఖుంలో ఆుందో ళ్న కొటిేచిునటీ క్నిపిస్త ో ుంది.

“ఇద్ుంతా ఆ బరసే రు ు పనే. అయితే కేసెట్ లో వపనన వాడు వాడుకాడు. కానీ దీనిన
నమివద్ుే నువపవ. అుంద్ పొ నున ముంచి పిలీ.”

నేనూ నమిడుం లేద్ు స్ార్ట సుజన ఎలాుంటి అమాియో నాక్ు తెలుసు. తను
చేసిన పనిని ధెైరయుంగా ఒపతుసుకోగలద్ు, సమయుం రాక్ చిటిేబరబు గురిుంచి
చెపులేద్ుకానీ లేక్ుుంటే చెపతుది. ఇపపుడు సడన్స గా ఆమెను అడగడుం ఇషే ుం
లేక్పో యిుంది. అుంద్ువలేీ అతనిని గురిుంచి తెలుసు కోవడానికి సవయుంగా మీ ద్గగ రక
ి ి
వచాును” అనానడు వుంశీ.
“నువపవ రచుంబర పయాయ. నినున మొద్టిస్ారి చూసినపపుడే జుంటిల్మ మాన్స
అనుక్ునానను” శరవణన్స రిల్లఫ్ గా అనానడు.

కాసతపాగి చిటిేబరబు, సుజనక్ు మధయ నడిచిుంద్ుంతా చెపిు “చివరికి ఆ బరసే రు ు

నువెవలా క్ళ్ళయణుం చేసుక్ుుంటరవో చూస్ాతనని సుజనను బెదిరిుంచాడు. వాడు
పెళ్ళీపుందిటీ ల ఏద్యినా రభ్స చేస్త ాడేమోనని నేను వచాును. కానీ వాడు రాలేద్ు. ” -
అని ముగిుంచాడు.

“తను యిషే పడు అమాియి తనను పతరముంచలేద్ుంటేనే మగవాడి అహుం

దెబుతిుంట ుంది. ఆ పెైన తమ సుంస్ాకరానిన బటిే రియాక్షన్స “ వపుంట ుంది.

కొుంద్రు ఆ అమాియి ముంచిది కాద్ని పరచారుం చేస్త ారు. మరికొుంద్రు టరరక్

మారేుసి, మరో అమాియిని పతరముంచడుంలో మునిగి పో తారు. ఇలా రక్ రకాలు,
ఇద్ే రూ పతరముంచేసుక్ుని, పరిసి త లవలీ విడిపో తే అదో రక్మెైన బరధ. అలాుంటపపుడు
ఆ అమాియిమీద్ అబరుయి క్క్ష పెుంచుకోక్పో యినా పిచిు పిచిు వేష్ాలు వేస్త ాడు.
బరర్ట లోతాగుతూ తనను ఆ అమాియి ఎుంత గచపుగా పతరముంచిుందో చెపపుక్ుుంటూ
ఏడుస్ాతడు. ఇుంకొుంద్రు పరిినెుంట్ గా పతరయసికి బద్ులు ముంద్ును ఆశరయిస్ాతరు.

మరికొుంద్రు చాలా విచితరుంగా పరవరితసత ుుంటరరు. దీనికి ఉదాహరణగా మా ఫెరుండ్

హరేష్ తన పతరయసి ఫస్ే నెైట్ రోజున ఏుం చేశాడో చెబుతాను” అనానడు వుంశీ.

“స్ొ లుీబూ మాపిుళ్ీ యి లవ్ అనాన రచుంబర ఇషే ుం నాక్ు” అని ఉతా్హుంగా అనానడు
శరవణన్స. వుంశీ కాసత ుంత ముుంద్ుక్ు వుంగి చెబుత నానడు. *

****
 వుంశీ అపపుడు డిగరీ ఫెైనలయరోీ వపుండేవాడు. ఆరుేు కాలేజీ హాసే లులో
వపుండేవాడు. అతని రూమేిట హరీష్ ఇద్ే రూ ముంచి వయసులో వపుండడుంతో
పరపుంచముంతా తమదే అననటే పరవరితుంచేవాళ్ళ
ీ . రాతరనకా, పగలనకా, బజారీ వెుంబడి
తిరిగేవాళ్ళ
ీ . రోజూ రాతిర పదిగుంటల పారుంతాన హాసే ల్మ నుుంచి కాఫ్ తాగడానికి బజారుక్ు
బయలుదేరేవారు. అుంత రాతిరపూట ఎవరూ లేని నిశిబే ుంలో నడుసూ
త సెక్్
పాుంటస్లలో తేలపో యిేవాడు హరీష్.

“ఇపపుడు మనుం నడుసుతనానమా! అుంతలో అదిగో ఆ ఇుంటి డాబర మీది

తలుపప తెరుచుక్ుుంట ుంది. మనుం ఇద్ుంతా చూడక్ుుండా వెళ్ళత ుంటరుం. ఎవరో
మనలన పిలుసుతననటీ చపుటీ వినపడుతాయి. వెనకిక తిరిగి తల పెైకతత తాుం. స్ేట్
ా
లలైట్ వెలుగులో ఓ ఆుంటీ క్నిపిసత ుుంది. ఆుంటీ అుంటే ఆుంటీ కాద్ులే వివాహిత అనుకో.
ముపెైుయిేళ్ీ ళుంటరయి. టరరన్స్ పరుంట్ నెైటీలో లోపల అుందాలనీన క్నిపిసత ుుంటరయి.
అుంద్ుంగా, అుంతక్ుంటే సెకీ్గా డెబనార్ట సెుంటర్ట సెరేడ్ లా వపుంట ుంది. మనుం ద్గగ రికి
వెళ్తాుం.”

“లోపలకి రుండి. మావారు కాయుంప్ కళ్ళళరు. వారుం రోజులదాకా రారు. ఒుంటరిగా

వపుండాలుంటే నాక్ు చాలా భ్యుంగా వపుంది అుంట ుంది. అపపుడు మనిద్ే రుం వెళ్తాుం.
ఇక్ ఆపెైన ఏుం జరుగుత ుందో ఊహిుంచుకో.” ఇలా చెపతువాడు హరీష్. ఈ మాటలు
విుంటూ వపుంటే వుంశీకి ఒళ్ీ ుంతా వేడెకికపో యిేది. ఇట వుంటి వాటినే మారిు మారిు
చెపతువాడు హరీష్. ఓ రోజు ఇుంజనీరిుంగ్ స్ాేఫ్ కాలనీకి వెళ్ీ ళడు. అక్కడ అతని
మామయయ వపుంట నానడు. చాలా సుంవత్రాల వరక్ూ అతని క్ుట ుంబరనికీ, అతని
మామయయ క్ుట ుంబరనికీ ఏవో మనసురే లు వపుండేవి.

తిరిగి ఇటీవలే ఒక్రికొక్రు క్లుసుక్ుుంట నానరు. ఆ రోజు మామయయ

పెద్ేక్ూత రి బిడు బరరస్ాల. తాము రావడానికి వీలుకావడుంలేద్ని నువెవళ్ళీ వచేుయ్
అని ఇుంటినుుంచి లలటర్ట వసతత బయలుదేరి వెళ్ీ ళడు. అదే మొద్టిస్ారి వెళ్ీడుం. వెళ్ళగానే
ఓ అమాియి వచిు ‘రా బరవా’ అని నవపవను ముఖుం నిుండా పపలుముక్ుని
అహావనిుంచిుంది.

సుంకారుంతి పుండుగనాడు పెదే ుంి టి ముుంద్ు వేసిన రుంగుల ముగుగలా వపుండే ఆ

అమాియిని చూసి హరీష్ లవ్ ఎట్ ఫసుేసెైట్ అుంటరరే అలా ఫ్లయాయడు. ఇక్ అక్కడ
ఉననుంతసతపూ ఆమెకే క్ళ్ీ ను తగిలుంచేశాడు. ఆమె పతరు నీహారిక్. డిగరీ రుండో
సుంవత్రుం చద్ువపతోుంది. లవ్ లో పడినపుట నుంచీ హరీష్ సే యిలే మారిపో యిుంది.

తిరుణాళ్ళలో సుంద్డిగా వపుండేవాడు, క్రూుూ వీధిలా నిశ్బే ుంగా

అయిపో యాడు. సెక్్ ఫ్ాుంటస్లు లేవప. చద్ువప లేద్ు- సుంధయలేద్ు. ఎపపుడూ
నీహారిక్ ధాయసత. ఆమె కాలేజీకి వెళ్ళీ టపపుడు, వచేుటపపుడు బస్ాేుండ్ లో కాపప
కాసతవాడు. ఏ రోజయినా ఆమె నిలబడి ఒక్ మాట మాటరీడితే ఆ మాటనే గాయతిర
జపుంలా మననుం చేసుక్ునేవాడు.

అతను తను క్నబడు పపుడు నరవస్ గా ఫ్ల్మ కావడుం, మాటరీడేపపుడు

తడబడడుం, తన ఆజా లను నెరవేరుడానికి వపననటీ నిలుచోవడుం అనీన పసిగటిేుంది.
ఆమె క్ూడా అతని ఆక్రషణలో పడిపో యిుంది. మూడు సినిమాలు ఆరు లవ్ లలటర్ట్ తో
ఒక్ సుంవత్రుం హేప్గా గడిచిపో యిుంది.

వీళ్ీ పతరమ వయవహారుం ఇళ్ీ లోీ తెలసిపో యిుంది. రుండు పక్షాల వారూ వీరి పెళ్ళీకి
ససతమరా అనానరు. ఎుంత ఒతిత డి తెచిునా లాభ్ుం లేక్పో యిుంది. ఆమెక్ు మరో
సుంబుంధుం చూడడుం మొద్లుపెటే రరు. హరీష్ భ్గన పతరమక్ుడెై పో యాడు. గడు ుం
పెరిగిుంది. చద్ువప పూరితగా అటకకికుంది. పాయుంట్ జిప్ వూడిపో యి వపనాన, చచకాక
బొ తాతుం ఊడిపో యినా గురితుంచే సిితిలో లేడు. నీహారిక్కి పెళ్ళీ ఫిక్్యి పో యిుంది.
“రేయ్! నేను పెళ్ళీ చేసుకోలేక్పో యినా నీహారిక్ను పెళ్ళీక్ూత రి అలుంక్రణలో
చూడాలని వపుందిరా” అని వుంశీ ద్గగ ర బరధపడిపో యాడు.

“వద్ుేరా!” నువపవ అక్కడికి వెళ్ీక్ు, మీ మామయయ అసలే చుండశాసనుడు”

“మరి ఎలారా?”

“ఏుం చేయడుం? పారపత ుం అుంతేననుకోవాల” హరీష్ వెళ్ీక్నే నీహారిక్ పెళ్ళీ జరిగిపో యిుంది.
తిరుచానూరులో పెళ్ళీ. ఆ స్ాయుంకాలుం ద్ుంపత లు ఇుంటికి తిరిగి వచేుశారు. ఆ
రోజుంతా భోజనుం లేక్పో వడుం వలీ మరీ నీరసపడిపో యాడు

హరీష్. క్షణానికోస్ారి ‘రేయ్ వుంశీ! ఈ పాటికి నలుగు పెటే సి వపుంటరరు క్ద్రా’ ఈ

సమయానికి ముంగళ్సూతర ధారణ అయిపో యి వపుంట ుంది క్ద్రా’ అుంటూ అక్కడ
జరిగే పరతి సనినవేశానీన క్ళ్ీ ముుంద్ుక్ు తెచుుక్ునేవాడు.

వుంశీకి ఇద్ుంతా విసుగనిపిుంచినా భ్రిుంచక్ తపులేద్ు. ఆ రాతేర నీహారిక్ ఫస్ే నెైట్.

“ఇుంటికి వెళ్ీయినా తనని చూసి వస్ాతరా?” స్ాయుంకాలుం కాగానే మతర డిన అడిగాడు
హరీష్.

“ఈ రాతిరకే ఆమె శోభ్నుం. ఇపపుడెుంద్ుక్ు అక్కడికి? ముంచికో చెడుకో ఆమెక్ు వేరచక్

వయకితతో వివాహుం జరిగిపో యిుంది.”

“లేద్ురా! చివరిస్ారి చూచి వచేుస్ాతనురా” చిననపిలీ ాడిలా క్ళ్ీ లో నీళ్ళ

ీ క్ుక్ుకక్ుని
అడుగుత నన అతనిని ఆపడానికి మనస్ొ పుడుం లేద్ు వుంశీకి. “సరేరా! వెళ్ళళ ఓస్ారి
చూచి వచేుయ్” అనానడు.

దానికే ఆనుంద్పడిపో యాడు అతను. ముఖుం క్డుక్ుకని బయలేేరాడు.

అతను వెళ్ళీ సరికి పెళ్ళీళ్ీ ళ హడావపడిగా వపుంది. ఎక్ుకవముంది లేక్పో యినా వపననవాళ్ళీ
అటూ ఇటూ తిరుగుతూ బిజీగా క్నిపిుంచారు. అతనిన మొద్ట చూసిుంది నీహారిక్
అక్కయయ.

“రారా హరీష్! పెళ్ళీలో ఎక్కడా క్నపడలేదే” అుంటూ గేట తీసిుంది.

ఏుం చెబుతాడు అతను? తను పారణపద్ుంగా నీహారిక్ను పతరముంచాననీ, ఆమె తనక్ు

ద్క్కక్ుుండా పో యిే ఆ కారయక్రమానికి హాజరు కాలేక్పో యాననీ క్నీనళ్ీ తో తపు
మాటలోీ చెపులేడు. అుంద్ుకే జీవుంలేని నవపవ నవావడు. అతనిన చూడగానే నీహారిక్
తుండిమ
ర ాతరుం నొసలు చిటిీ ుంచాడు. మాటరీడక్పో తే బరవపుండద్ని ‘ఇపపుడే వచాువా?’
అని ముక్త సరిగా అడిగాడు.

తలూపి హాలోీ క్ురీులో క్ూరుునానడు. అతడి క్ళ్ళ

ీ ఆమెకోసుం
వెత క్ుత నానయిగానీ ఆమె క్నపడడుం లేద్ు. అుంతలో నీహారిక్ అక్కయయ ఒక్
వయకితని తీసుకొచిు ‘నీహారిక్ భ్రత సురేష్ క్ుమార్ట’ అని పరిచయుం చేసిుంది. అతనిన
ఆపాద్మసత ుం పరిశీలసూ
త తనతో బేరీజు వేసుక్ునానడు. ఏ విధుంగా చూసినా అతను
తనతో తూగలేడని అనిపిుంచిుంది. అతను ఏదో మాటరీడుత నాన ఇబుుందిగా
జవాబులు చెబుత నానడు. మాటలోీ వపుండగానే చీక్టి పడిపో యిుంది.

‘భోజనాలక్ు లేవుండి’ ఎవరో పిలుసుతనానరు. అక్కడ భోజనుం చేయడుం

ఇషే ుంలేక్పో యినా నీహారిక్ను చూడాలనన బలమెైన కోరిక్ హరీష్ ను అక్కడినుుండి
లేవనివవలేద్ు.

ఏదో తినాననుంటే తినానననిపిుంచి లేచాడు. తొమిదిగుంటలయినా ఆమె

క్నిపిుంచలేద్ు.

మరో అరగుంటక్ు శోభ్నుం కారయక్రముం పారరుంభ్మెైుంది.

అతను హాలోీనే క్ురీుకి అత క్ుకపో యాడు.

సురేష్ క్ుమార్ట తెలీబటే లో, అుంతక్ుంటే తెలీనెైన నవపవతో హాలులో అటూ ఇటూ
తిరుగుత నానడు. వెనుక్ దావరుం ద్గగ ర అలకిడెైతే చట క్ుకన అట తల తిపాుడు
హరీష్. చుటూ
ే నలుగురైద్ుగురు స్త ల
ీ ు వసుతుంటే లోనికి అడుగు పెడుతోుంది నీహారిక్.
తెలీటి చీరలో అచుు రతీదేవిలా వపనన ఆమెను చూసూ
త నే అనాలోచితుంగా టక్ుకన
క్ురీులోుంచి పెైకి లేచాడతను.

మెడలో పొ డవాటి నెకీ స్, దాుంతోపాట పెద్ే పసుపపదారుం, పాపిట మధయ

బుంగారు జలపాతుంలా వపనన పాపిటబిళ్ీ – ఆమె అక్కడక్కడ బుంగారు పూతపూసిన
వెుండి బొ మిలా వపుంది. పెళ్ళీకొడుక్ునూ, పెళ్ళీక్ూత రీన నిలబెటే ి దిషే ి తీశారు. పెళ్ళీ
కొడుక్ు హాలోీుంచి శోభ్నుం గదిలోకి నడిచాడు. నీహారిక్ను స్త ల
ీ ు ఆ గది దావరుం ద్గగ రికి
తీసుకళ్ళీరు. ఇక్ ఆమె లోనికి అడుగు పెటేబో యిేుంతలో జరిగిుంది ఆ సుంఘ్టన.

హాల్మ లో ఓ మూల నిలుచునన హరీష్ ద్బుున కిరుంద్ పడిపో యాడు.

నీరసుంవలోీ, తన పతరయసి పరినెుంట్ గా మరచక్రిపరుం అయిపో తూ వపుంద్నన
భరవుంవలోీ తెలయద్ుగానీ అతను సు హ తపాుడు. ఎవరో కిుంద్ పడు టే నిపిుంచి వెనకిక
తిరిగిన నీహారిక్క్ు అతను క్నిపిుంచాడు. అుంతవరక్ు ఆమె అతనిన గురితుంచలేద్ు.
పెళ్ీ ళడిన వయకితతో గడపడానికి శోభ్నుం గదిలోకి అడుగుపెటేబో త నన సమయుంలో
పిరయుడు సు హతపిు పడిపో తే ఓ అమాియి తటే కోగలదా? కానీ ఏుం చేయగలద్ు
మౌనుంగా రోదిుంచడుం తపు.

ఏుం జరిగిుందో అరే ుం కావడానికి అుంద్రికీ కొుంత సమయుం పటిేుంది. అుంద్రూ

అతని చుటూ
ే మూగారు. నీహారిక్ తుండిర వుంటగదిలోకి పరిగతిత జగ్ తో నీళ్ళ
ీ తెచిు
ముఖుంమీద్ చలాీడు. ఈ హడావపడికి పెళ్ళీకొడుక్ు గదిలోనిుంచి వచాుడు.
పెళ్ళీక్ూత రికి సవయానా బరవ అయిన వయకిత ఆ సమయుంలో అలా సు హతపిు
పడిపో వడుం అతనిలో చినన అనుమానానిన రేపిుంది. పకికుంటి వయకితని పపరమాయిుంచి
హరీష్ ను హాసిుటల్మ క్ు తీసుక్ువెళ్ళళ ఏరాుట చేశాడు నీహారిక్ తుండి.ర

“ఎుంద్ుక్లా అయిపో యాడు?” పెళ్ళళకొడుక్ు తన మామయయను అడిగాడు.

“తల తిరిగుుంట ుంది” ఆయన చాలా కాయజువల్మ గా సమాధానుం చెపాుడు.

“అతను ఎుంద్ుక్లా పడిపో యాడో నాక్ు తెలుసు” అని అుంద్రికి వినిపిుంచేలా

గటిేగా అరిచి తమ పతరమక్థ అుంతా చెపాులనిపిుంచిుంది నీహారిక్క్ు. కానీ పడక్టిుంటలీ
తనకోసుం ఎద్ురుచూసుతనన భ్రత తనను చూసి ఏదో బరధ క్లగి సు హ తపిున
పిరయుడు – వీటి మధయ నలగి పో యిుందామె. ననటుంట మాట రాలేద్ు. బలపశువపగా
బెదిరినక్ళ్ీ తో, చెదిరిన క్ళ్ీ తో మెలీగా పడక్టిుంటలీకి అడుగు పెటే ిుంది.

****

“రచుంబర ఇుంటరసే ుంి గ్ ఫసుేనెైట్ స్ోే రీ చెపువయాయ మాపిుళ్ళ” శరవణన్స చాలా

ఫ్లయిపో తూ చెపాుడు.

“పతరయస్ తనక్ు ద్క్కక్పో తే బరధపడతారు తపు ఆమెకి హాని

చేయాలనుక్ునేవాళ్ళ
ీ తక్ుకవ. పో నీ వన్స సెైడ్ లవ్ లో అయితేనే దేవషిుంచడుం
మొద్లుపెడతారు. చిటిేబరబులాుంటి వాడు అుంతటితో ఆగక్ుుండా క్క్ష పెుంచుక్ుుంటరడు.
అుంద్ులో భరగుంగానే ఈ కాయసెట్ నాక్ు పుంపిుంచాడు. కానీ ఇుంద్ులో వపననది సుజన
కాద్ు. అది నాక్ు సుషే ుంగా తెలుసు. అయితే ముఖుం మాతరుం సుజనదే. అలా ఎలా
మేనేజ్ చేశాడో నాక్ు అరే ుంకావడుంలేద్ు” వుంశీ తన సుందేహానిన చెపాుడు.

శరవణన్స ఏదో ఐడియా తటిేనటీ వేగుంగా క్దిల ద్ూరుంగా వపనన ఫ్ో న్స ని ద్గగ రికి
లాక్ుకనానడు. ఏదో నెుంబర్ట తిపాుడు.
“హలో- హలో”

“…….. – ……….”

“శరవణన్స ఎస్. ఐ.”

“………..”

“వణక్కుం” అని తమళ్ుంలో మాటరీడాడు.

వుంశీకి ఒక్క ముక్కక్ూడా అరే ుంకాలేద్ు. మరో రుండు నిమష్ాలపాట మాటరీడి

శరవణన్స ఫ్ో న్స పెటే శాడు. “ఇపపుడు అుంతా కిీయర్ట గా అరే మయిుంది. మాపిుళ్ళ
ఇపపుడు నాన్స దా ఫ్ో న్స చేసిుంది క్ుంపూయటర్ట సెుంటర్ట కి. ఇలాుంటి ఫతక్ కాయసెట్ ఎటరీ
తయారుచేసి జనానిన మోసుం చేయవచుునన చెపిునారు. వేరే ఒక్ అమాియి,
చిటిేబరబు క్లసిన ఈ కాయసెట్ ను తీసుక్ునానరు.

హ టల్మ కి వెళ్ళీనటీ , గదిలో రచమాన్స్ జరిపినటీ షూట్ చేశారు. ఆ తరావత

క్ుంపూయటర్ట స్ాయుంతో సుజనను ఆ అమాియి ముఖుం స్ాినుంలో ఎక్్ పో జ్
చేయిుంచారు. అుంటే ఛాతీ వేరే అమాియిది. ముఖుం మాతరుం సుజనది అుంటే సుజన
ఫ్ో టలద్ననమాట” శరవణన్స గచపు రహసయుం చెపిునటీ రిలాక్్ గా ఫ్లయాయడు.

మొతత ుం అరే మయిుంది వుంశీకి. సెైను్ పెరిగేకొదీే మనిషి మరిుంత విక్ తుంగా
తయారవపత నానడనడానికి ఇది ముంచి ఉదాహరణ. క్ుంపూయటర్ట స్ాయుంతో లేని
మనిషిని ఉననటీ చూపిుంచవచుననమాట. టకానలజీని ఇుంత నీచదారి వాడాడనన
చిటిేబరబుమీద్ అతనికి విపరీతమెైన కోపుం వచిుుంది. కానీ తమాయిుంచుక్ునానడు.

ఆ బరసే రు ుని ఇపపుడా సతేషన్స కి లాకొకచిు లాక్ప్ లో పడేస్త ాను. ఎనిన కేసులునానయో
అనీన పెటే ి అుంత తేలుస్ాతను” అనానడు శరవణన్స.
“వాడు కోలుకోలేని విధుంగా దెబుకొటే డానికి ఓ ముంచి పాీన్స వపుంది స్ార్ట! అలా పొ ర స్డ్
అవపదాుం.”

“ఎననపాు అది?”

చిటిేబరబుకి ఎలా ష్ాక్ టీట్

ర మెుంట ఇవావలో వివరిుంచాడు వుంశీ.. మొతత ుం
వినానక్ శరవణన్స… “అద్ుాతుంగా వపుంద్పాు! దీుంతో వాడి తల తిరుగుత ుంది.
జీవితుంలో ఎపపుడూ ఇలాుంటి వెధవ ఆలోచనలు చేయడు. అలానే చేస్త ాుం మాపిుళ్ళ”
అని వుంశీవేపప అడియిరిుంగ్ గా చూస్ాడు.

“థాుంక్ూయ స్ార్ట”

“అవపను మాపిుళ్ళ. నీక్ు ఫస్ే నెైట్ జరగలేద్ు క్దా! మరి బరడీ సుజనది కాద్ని ఎలా
చెపుగలగావ్?” శరవణన్స తన సుందేహానిన బయటపెటే రడు.

“కాసెట్ లోని అమాియి చెస్ే మీద్ ఎడుం పరక్కన పెద్ే పపటే మచు వపుంది.
సుజనక్ు అలా లేద్ు. ఇది ఎలా తెలుసుంటే” అని ఆగి- “ఫస్ే నెైట్ జరక్కపో యినా
అక్కడవరక్ు తెలుసు. మేము లవర్ట్ క్దా! సమయుం చికికనపపుడు అుంతవరక్ు
అలా చేసతది” చెపిు సిగగ ుతో తల దిుంచుక్ునానడు వుంశీ.

****

సుజన, లాలస దేవాలయానికి బయలేేరారు. ఆ రోజు స్ాయుంకాలుం సుజన

లాలసను ఆహావనిుంచిుంది. ఇుంటలీ బో రుగా వపుండడుంవలాీ, వుంశీ క్నిపిస్త ాడేమోననన
ఆశవలాీ శివాలయుం వరక్ు వెళ్ళళలని నిరణ యిుంచుక్ుుంది. లాలస రాగానే బయలేేరారు.
వీధిలో నడుసుతుంటే ఎవరవరో క్నిపిసత ునానరు గానీ వుంశీమాతరుం క్నపడడుంలేద్ు.
ఎక్కడి కళ్ళళడో క్ూడా ఆమె ఊహిుంచలేక్పో తోుంది. కిడానప్ పాీన్స అుంద్రికీ
తెలసిపో యిుంది. అక్కయయలుంతా ఆట పటిేుంచారు. గడువపక్ూడా అయిపో తూ వపుంది.
ఛాలలుంజ్ లో నెగగనేమోననన అనుమానుం క్ూడా మొద్లయిుంది.

కిడానప్ పాీన్స బెడిసికొటే డుంతో ఉతా్హుం తగిగుంది. ఉనన కొదిే రోజులోీ వుంశీ మరో పాీన్స
చేస్త ాడో లేదో తెలయడుంలేద్ు. తమ పుందెుంలో ఓడిపో వడానిన తలుచుక్ుుంటేనే క్ళ్ళలోీ
నీళ్ళళ తిరుగుత నానయి.

“ఏమటి సుజనా! అుంత డీప్ గా ఆలోచిసుతనానవ్? మాటరీడాలని పిలచి మౌనవరతుం

పాటిసత ునానవే.” లాలస అడగడుంతో ఆలోచనలోీుంచి మెలీగా తెపురిలీుంది సుజన.

లాలసక్ు ముపెైు ఏళ్ళళుంటరయి. బరగా క్తిత రిుంచుక్ునన జుటే , ఆకారుంలో

అనాసపుండులా వపుంట ుంది. క్ళ్ళళ నేరేడుపళ్ళలా మెరుసుతుంటరయి. పెద్వపలు
దొ ుండపుండీ యితే, బుగగ లు క్మలాఫలాలాీ క్నిపిసత ుుంటరయి. ఆమె వక్షసి లుం దారక్షపళ్ళ
గుతత లయితే, బొ డుు చెరరస్
ీ పుండులా ఎరరగా వపుంట ుంది. ద్ూరుంనుుంచి చూసతత ఆమె
ఒక్ పళ్ళబుటే లా అనిపిసత ుుంది. “మా వుంశీ క్నిపిస్త ాడేమోనని చూసుతనాన. అుంతే తపు
మరేుంలేద్ు” సుంజాయిష్లా చెపిు చిననగా నవివుంది సుజన.

“కొతత పెళ్ళళక్ూత రై పో తివి. అుంద్ునా ముద్ుే ముచుటర ఇుంకా తీరలేదాయియ.

శోభ్నుం జరిగిపో తే సగుం జీవితుం తెలసిపో యినటేీ . శోభ్నుం రోజే తన భ్విషయతత
ఎలావపుంట ుందో తెలసిపో త ుంది స్త క
ీ ి. కొుంద్రికైతే ఆరోజుతోనే జీవితుం ముగిసిపో త ుంది.
మా ముంజులక్యితే ఫసుేనెైట్ రోజునే పారాణనని త డిచెయాయల్ వచిుుంది. సుజన
ఒక్కక్షణుం ఆగిుంది.

“ఫస్ే నెైట్ రోజున భ్రత చనిపో యాడా?” తన బరధనూ, ఆశురాయనిన పరక్టిుంచిుంది.

“ఆఁ కానీ అది మామూలు చావపకాద్ు” అుంది లాలస.

“మరి?”

“అదో పెద్ే విష్ాద్ుంలే.”

“ఏుం జరిగిుందో చెపువా?

“చెబుతాను.” తిరిగి ఇద్ే రూ నడుసుతుండగా లాలస చెబుతోుంది.

“ముంజుల అని నా సతనహిత రాలుుండేది. ఆ పిలీ పక్కన పసుపప కొముి పెడితే

వెలవెల బో యిేది. అుంతలా బుంగారు ఛాయతో మెరిసిపో యిేది. డిగరవ
ీ రక్ు
చద్ువపక్ుుంది. మధయతరగతి క్ుట ుంబుం. ముంచి పెళ్ళళ సుంబుంధమే క్ుదిరిుంది.
పెళ్ళళకొడుక్ు పతరు సవరూప్. ఫపడ్ కారోురేషన్స లో ఏదో ఉదో యగుం. మొద్టిస్ారి
చూడగానే మెతతటివాడు అనిపిస్త ాడు.

క్టనుం ద్గగ రకానీ లాుంఛ్నాల విషయుంలోగానీ ఏమీ పతచీలు పెటేలేద్ు.

పెళ్ళళక్ూత రి యిుంటలీనే పెళ్ళళ. తెలీవారుజామున ముహురత ుం కావడుంతో
బుంధువపలుంతా ఉద్యుం పది గుంటలక్లాీ వెళ్ళళపో యారు. ఇక్ మగిలుంది కొదిేముంది
మాతరమే. పెళ్ళళ ఇలుీ ఎలా వపుండాలో అలానే వపుంది ఇలుీ. అుంద్రూ ఆనుంద్ుంతో కీ
ఇసతత నవపవత ననటేీ హడావపడిగా వపనానరు. ముంజుల ఇద్ే రు తముిలయితే మరీ
మతిమీరిపో యారు.

నిననటివరక్ు ఏమీ కాక్పో యినా ఉద్యుం ఆ మూడుముళ్ళళ వేసి తమ

ఇుంటలీ అతి ముఖుయడయిపో యిన సవరూప్ ను చూసుతుంటే వాళ్ీ అభిమానుం
ఆగడుంలేద్ు. దాననుంతా తమ అలీ రితో, సరదాలతో తెలయజేసత ునానరు. పెద్ేవాడు
టన్సత కాీసు, రుండో వాడు నెైన్సత కాీసు. ఒక్రికొక్రి జోడీ అయిపో యి బరవని అలీ రి
పటిేసత ునానరు. అతని జుటే ని వెనకిక లాగడుం, తమ అక్కయయ రమిుంటూ వపుంద్ని
ఊరక్నే చెపుడుం, ఆయన ఎక్కడికి అుంటే ఏపిరల్మ ఫూల్మ అని ఎగతాళ్ళ చేయడుం, తమ
అక్కయయ రమిుంద్ని ఒటిే తెలీ పతపరీ వపుండ ఇవవడుం చేసత ునానరు.

సవరూప్ పరతిస్ారీ బేలపో త నానడు. అుంత అమాయక్ుడు అతను. ఓ మూల

నలుగురు పతకాట ఆడుత నానరు. తమ అరచేత లోీనే సవరగ ుం వపననటీ
పతక్ముక్కలవేపప కాక్ మరోవేపపకి చూడడుంలేద్ు వాళ్ళళ. స్ాయుంకాలుం నుుంచే
శోభ్నుం హడావపడి పారరుంభ్మయిుంది. ముంజుల తముిళ్ళళ టౌన్స నుుంచి రుండు
బుటే లతో పూలు తెపిుుంచారు. గదిలో వేసిన పటే ముంచానికి క్రరలు పెటే ి పూలపుందిరి
వేశారు. క్నకాుంబరాలు, మలలీ పూలతో ఆ గది ఒక్ పటే ముంచుంలా ఎుంతో అుంద్ుంగా
వపుంది. భోజనాలు పారరుంభ్మయాయయి. ముంజుల తముిళ్ళ అలీ రి ఎక్ుకవెైుంది. అతను
ఎటల చూసుతననపపుడు ముుంద్ునన విసత రి తీసి దాచి పెటే రరు. నీళ్ీ గాీసు మాయుం చేసి
దాని స్ాినే పనీనరు పో సిన గాీస్ పెటే రరు. అతనికి తెలయక్ుుండా వడలను విసత టలీ
వేశారు. అతను ఒక్ వడ తినగానే మరో రుండు వడలు పరతయక్షమవపత నానయి.
మేముంతా వాళ్ళ అలీ రిని బరగా ఎుంజాయ్ చేసత ునానుం. తొమిది గుంటల పారుంతాన
పపరోహిత డు వచాుడు. ఏవేవో ముంతారలు చదివాక్ గీరన్స సిగనల్మ ఇచిు వెళ్ళళపో యాడు.

అపుటికి ముంజుల అలుంక్రణ క్ూడా పూరత యిుంది. తెలీటి చీరలో ఆమె గుంధరవ
క్నయలా తళ్తళ్ మెరిసిపో త ుంది. మెడలోని పసుపపతాడు క్ూడా ఆమెక్ు ఎనలేని
అుందానినచిుుంది. ఆ తాడు బుంగారు ఆభ్రణుంలోనే అనిపిుంచిుంద్ుంటే ఆమె ఎుంత
చక్కగా వపుందో ఊహిుంచు. పెళ్ళళకొడుక్ు గదిలోకి వెళ్ళళడు. స్త ల
ీ ుంతా క్లసి ముంజులను
తీసుకొసుతనానరు. అపపుడు వినిపిుంచాయి కేక్లు. హ ద్యానిన కోసుతనన అరుపపలు
విని అుంద్రూ జడుసుక్ునానరు.

పతకాటరాయుళ్ళళ సెైతుం అక్కడికి ద్ూసుకొచాురు. ఏుం జరిగిుందో

తెలయక్పో యినా ఇద్ే రు ముగుగరు స్త ల
ీ ు ఏడవడుం మొద్లుపెటే రరు. అరుపపలు
వినిపిసత ుననది శోభ్నుం గదిలోుంచి. అుంద్రుం అక్కడికి పరిగతాతుం. అక్కడి ద్ శయుం
చూడగానే ఏదో ఘోరుం జరిగినటీ నిపిుంచిుంది. పెళ్ళళకొడుక్ు కిుంద్పడిపో యి వపనానడు.
అటూ ఇటూ ముంజుల తముిళ్ళళ పెద్ేగా ఏడుసూ
త అతనిని లేవమననటీ
క్ుద్ుపపత నానరు. అతనెుంద్ుక్ు పడిపో యాడో ననన పరశన అుంద్రి ముఖాలోీనూ
చినన కొకకుంలా వేలాడుతోుంది. అుంద్రుం సవరూప్ చుటూ
ే గుమగూడాుం. మా
చినాననన క్ుంగారుగా అతని నాడిని పరిశీలుంచి- “నీళ్ళళ తీసుక్ురుండి” అని అరిచాడు.

ఇద్ే రు ముగుగరు హడావపడిగా వుంట గదిలోకి పరిగతాతరు. మా వెనక్ నిలుచునన

ముంజులయితే గాలవానలో చిక్ుకక్ుపో యిన చినన పడవలా అయిపో యిుంది. ఆమె
అుంతగా వణనకిపో తోుంది. అతని ముఖాన నీళ్ళళ చిలక్రిుంచారు. అుంద్రి ముఖాలోీనూ
ఆుందో ళ్న అరచేతిముందాన పతరుక్ుపో యిుంది.

“డాక్ేర్ట కి క్బురు పుంపుండి” ఎవరో అరిచారు.

ముంజుల తముిళ్ీ ద్ుుఃఖుం చెపునలవి కాలేద్ు. ఎకికళ్ళళ పెటే ి ఏడుసూ

త అతనిన
క్ుద్ుపపత నానరు.

ఎవరూ రాక్ముుంద్ునుుంచే వాళ్ళళద్ే రూ శోభ్నుం గదిలో ఎుంద్ుక్ు ఉనానరోననన

పరశన నాలో మొద్లయిుంది. మేుం వచేుపుటికే వాళ్ళళద్ే రూ అక్కడే వపనానరు.
నాకొచిున అనుమానుం మా చినానననక్ు క్ూడా క్లగిుంది. ఆయన పరతిస్ారి
వాళ్ళళద్ే రివుంకా చూసుతనానడు. వాళ్ళళ బరవ ఏమెైపో యాడో ననన క్ుంగారువలీ ఏమీ
గురితుంచడుం లేద్ు. అుంతలో డాక్ేర్ట వచాుడు.

“ఏమెైుంది?” అుంటూ కిుంద్క్ు వుంగి సెేత్ తో పరీక్షిసత ునానడు. అటూ ఇటూ దానిని జరిపి
‘ప్ు’ అుంటూ పెద్వపలు ఆడిుంచాడు.

“ఏమటి డాక్ేర్ట?” మా చినాననన అడిగాడు.

“గుుండాగిపో యిుంది. చనిపో యాడు”

అపపుడు ముంజుల వేసిన కేక్తో ఇలేీ క్దిలుందో , భ్ూమే క్ుంపిుంచిుందో , ఆకాశమే

ఊడిపడిుందో నాక్ు తెలయద్ు. ముంజుల అమి అయితే ఫెయిుంటై పడిపో యిుంది. ఆమె
తుండిర క్ుపుక్ూలపో యి చేత లన ముఖానికి అడు ుం పెటే క్ునానడు. తముిళ్ళళద్ే రూ
బరవపెై పడిపో యి రోదిసత ునానరు.

“ఇుంతకీ ఏమెైుంది?” డాక్ేర్ట అుంద్రివెైపప చూసూ

త అడిగాడు.

దానికి సమాధానుం ఎవరి ద్గగ రా లేద్ు. గదిలో ఏుం జరిగిుందో ఎవరికి తెలుసు? ఏడుపప
మధయ ముంజుల పెద్ే తముిడు చెపాుడు.

“మా వలేీ చచిుపో యాడు డాక్ేర్ట! బరవని ఆటపటిేుంచాలని మేము ముుందే

అటక్మీద్ ఎకికదాక్ుకనానుం, బరవ గదిలో అడుగుపెటే ,ి ముంచుం ద్గగ రికి రాగానే నలీ టి
మఫ్ీ ర్ట లను ముఖాలక్ు అడు ుంగా క్టే క్ునన మేము ఒక్కస్ారిగా ఆయన ముుంద్ుకి
ద్ూకాుం. అుంతే బరవ కిుంద్పడిపో యాడు.

“భ్యుంతో సడన్స గా గుుండె ఆగిపో యినటే ుంది” డాక్ేర్ట చెపాుడు.

మేముంతా శవుం చుటూ

ే మూగాుం. లాలస చెపుడుం పూరితచేసి, అపుటి ద్ుుఃఖుం
మరో మారు క్ద్లడుంతో క్నీనళ్ళళ త డుచుక్ుుంది. “ఓ చినన తమాష్ా ఎుంత పెద్ే
విష్ాదానిన తెచిుుందో ” సుజన సవగతుంలా అుంది. ఇద్ే రూ ఏమీ
మాటరీడుకోలేక్పో యారు. ఆ సుంఘ్టన తాలూక్ు బరధ గచుంత క్ు అడు ుం పడుతోుంది.
ఇద్ే రూ శివాలయుం చేరుక్ునానరు. చేత లలతిత మొక్ుకత నన మునులాీగా చెటీ ,
శివపడిన అభిషతక్ుం చేయాలని ఉవివళ్ళళరుత ననటీ అలలలై స్ాగుత నన నీటికొలనూ,
ముంతారలను చద్ువపత ననటీ అరుసుతనన పిటేలూ, అపపుడే స్ాననుం చేసి గుడికి
వచిునటీ చలీ గా తగులుత నన గాల-ఆ వాతావరణుం వాళ్ళళద్ే రినీ
సతద్తీరుసుతననటీ ుంది. ఇద్ే రూ తిరిగి మామూలలైపో యారు.

“ఆ ఇసుక్లో క్ూరుుుందామా?” ముుంద్ుగా సుజన పరపో జ్ చేసిుంది.

“అలానే” ఇద్ే రూ ఇసుక్లో క్ూరుునానరు.

“శోభ్నుం రోజున నేను చెపిున విష్ాదాలే కాద్ు. తమాష్ాలు క్ూడా జరుగుత ుంటరయి”
లాలస పెద్వపల మీద్కి నవపవ తెచుుక్ుుంటూ అుంది. ఏద్యినా ఒక్ విషయుం మీద్
చరు జరుగుత ుంటే అుంద్రూ తమక్ు తెలసిన విషయాలనీన చెపుటరనికి
ఉబలాటపడతారు. పరసత ుతుం లాలస పరిసి తిక్ూడా అదే. శోభ్నుం టరపిక్ రావడుంతో
తాను విననవీ, క్ననవీ చెపాులని తొుంద్రపడిపో తూ వపుంది.

“శోభ్నుం రాతరుంటే అనిన రస్ాల సమేిళ్నపప ముద్ే , శ ుంగారమే కాద్ు, అనిన రస్ాలూ
వపుంటరయి. తమాష్ా అుంట నానవప అదేమటల చెపపు”

“సుమతి అని మా చుటరేలమాియి వపుండేది. వాళ్ళ నానన మరీ స్ో మరిపో త .

చేసత ునన ఉదో యగానిన వదిలపెటే ి ఇుంటలీ క్ూరుుుండిపో యాడు. సుంస్ారుం అుంటే ఎలానన
లాక్ుకరావచుుగానీ, మగిలన అవసరాలు తీరడుం క్షే మెైపో యిుంది. ఆమె తలీ
పూసలుక్ుటిే, వచిున డబుుతో సుంస్ారుం నడిపతది. సుమతి తొమిదో తరగతితోనే
చద్ువపను అటకకికుంచేసిుంది. డబుు అవసరుం చాలానే వపుండేది. తిలక్ుం స్స్ాక్ూడా
కొనలేని సిితి. ఇదిగో- ఇలాుంటి పరిసి త లోీ డబుు ఎలా సుంపాదిుంచాలో తెలుసుక్ుుంది.
దీనికి ఆమె వదిన పో ర తా్హుం వపుండేది.

పెళ్ళళనాటికి ఆమె పతర ముపెైువేల రూపాయలు బరయుంక్ులో వపనానయి. నిజానికి

పెళ్ళళచేసుకోవాలని ఆమెకి ఏ కోశానాలేద్ు. కానీ పెళ్ళళ తపునిసరనీ ఇక్నుుంచి జీవన
విధానుం మారుుకోమని వదిన మరీ మరీ సలహా ఇవవడుంతో సరేనుంది. స్ొ ుంతుంగా ఆటల
నడుపపక్ునే వయకితతో పెళ్ళళ జరిగిుంది.

ఫసుేనెైట్ గదిలోకి పుంపిుంచేుంద్ుక్ు సుమతితో వాళ్ళవదిన ‘ఈ మగవాళ్ళళ

స్ావరధ పరులు. తాము ఎుంత చెడిపో యివపనాన, తన భరరయ మాతరుం అనాఘ్ాతర
పపషుుంలా వపుండాలని కోరుక్ుుంటరరు. అుంద్ుకే నువపవ కాసత నటిుంచు’ అని హితబో ధ
చేసిుంది.

తలవూపి గదిలోకి అడుగుపెటే ుంి ది సుమతి. “తలుపప ద్గగ రే నిలబడిపో యావేుం?

సిగగ ా?” మురిపెుంగా అడుగుతూ ముుంద్ుక్ు వచాుడు పెళ్ళళకొడుక్ు.

ఆమె ఏమీ మాటరీడలేద్ు. మరిుంత సిగగ ుతో తలను వాలేుసిుంది. అతను మెలీగా
చేయిపటే క్ునానడు. మొతత ుం వళ్ళుంతా చినన జర్టక ఇచిునటీ క్దిలుంది. సుతారుంగా
చేయి విడిపిుంచుక్ుుంది. భ్ుజుంమీద్ చేయివేసి ముంచుం ద్గగ రికి నడిపిుంచుకళ్ళళడు.

‘క్ూరోు’ ఆమె అలానే నిలబడి వపుండడుంతో మళీళ అతనే ‘క్ూరోు’ అనానడు.

ముంచుం అుంచులమీద్ క్ూరుుని పాలు అుందిుంచిుంది. అతను పాలు కాసినిన తాగి గాీస్
ఇసూ
త ‘మగిలనవి నువపవ తాగు’ అనానడు.

“ఈ పాలా? నేను తాగను. ఇుంతవరక్ు ఎుంగిలపాలు తాగలేద్ు” చిననగా చెపిుుంది.

అతనిలో జీవక్ళ్ మరిుంత హెచిుుంది. “ఫరవాలేద్ు-తాగు”

అతని చేతిలోని పాలగాీసు తీసుక్ుని ఓ సిప్ చేసి ‘మీకోసుం తాగాను’ అుంది

సిగగ ుపడుతూ నెమిదిగా.

“థాుంక్్” అని మళీళ సుంభరషణను పొ డిగిుంచాడు. “పెళ్ళళచూపపలోీ నినున చూసిుంది

మొద్లు నిద్రరాలేద్ు. ఎపపుడెపపుడు మూడు ముళ్ళళపడి నినున
ఆక్రముంచుక్ుుందామనే ఆరాటముంతా. ఎపపుడయినా ఆద్మరిచి నిద్రపో తే క్లలో
నువేవ”

“నేనా? ఆశురయుంగా వపుందే. అమాియికి పిరయుడు తపు పర పపరుష డు క్లలోకి

రాడట. అబరుయిలక్యితే పతరయసి తపు మగిలన స్త ల
ీ ే క్లలోకి వస్ాతరట.”

అతను గత క్ుకమనానడు. అలాుంటి సతేట్ మెుంట్ లు వినడుం అతనికి కొతత . “నీకలా

తెలుసు ఇవనీన?”

“ఏదో ఒక్ సుంద్రాుంలో మా వదిన చెపిుుంది.” అపుటికి క్ుద్ుటపడాుడు.

పక్కన క్ూరోువడుం వలీ ఆమె సురి అతనిలో సెగలన రేపపతోుంది. ఫరనస్ పక్కన
క్ూరుునటీ ుంది. ఇక్ ఆగలేక్పో యాడు. ఆమె మీద్క్ు వుంగి ముద్ుేపెటే క్ునానడు.
ఆమె గబుక్ుకన బుగగ దొ రక్ుకుండా ముఖానిన పక్కక్ు తిపపుక్ుని సిగగ ుల
మొగగ యిుంది.

“నాకో ముద్ుే పెటేవా?” అతను అభ్యరిధుంచాడు. ఆమె రుండు చేత లతోనూ

ముఖానిన క్పపుక్ుుంది. అయినా ఆమె వేళ్ళ సుంద్ులోీుంచి సిగగ ు పరసరిసత ూనే వపుంది.
ఆమె అలా సిగగ ుపడడానిన చూసుతుంటే ఆమెకి ఏమాతరుం అనుభ్వుం లేద్ని
నిరాధరిుంచుక్ునానడు. చేత లన కిుంద్క్ు లాగాడు. మరో మారు ముద్ుే పెటే క్ునానడు.
అయితే ఈస్ారి పెద్వపలమీద్. అుంద్ులోని అనుభ్ూతిని ఆనుందిసత ుననటే
ముఖాననుంతా వెలగిుంచినా-

“ఛీఛీ-ఎుంగిల” అుంది.

ముద్ుే పెటే కోవడానిన ఎుంగిలుంట నన ఆమెను త పిత గా చూసుక్ునానడు. ఇక్

ఆగలేక్ మెలీగా పడుకోబెటే రడు. కానీ ఆమె వెుంటనే సిరేుంగులా పెైకి లేచిుంది. అలా
లేచినపపుడు ఆమె ఎద్ అతనివేళ్ళ కొసన తగిల అతనిలో నిపపును రాజేసిుంది.
అతను తిరిగి పడుకోబెటే రడు. ఆమె పెైకి లేచిుంది. ఈస్ారి వేళ్ళనీన ఆమె ఎద్ సురిక్ు
జివపవమనానయి. ఇలా రుండు మూడుస్ారుీ పెైకిలేచి, ఆపెైన అలసటతో
పడుక్ుుండిపో యాడు. పక్కనుుంచి ఆమె మీద్క్ు వాలాడు. వక్షసి లుంలో ముఖానిన
గుచాుడు. సముద్ర కరటుంలా ఒక్కస్ారిగా పెైకిలేచి ఝలుీన కొటిేనటీ
ఉకికరిబికికరయాయడు. చీరపెైట పక్కకి తొలగిుంది.

రౌుండ్ నెక్ జాకట్ పెైభరగాన క్నిపిసత ునన ఆ భరగుం నెలవుంక్ని అక్కడ

తగిలుంచుక్ుననటీ ుంది. ఆ నునుపపకీ, మెరుపపకి అతని తల తిరిగిుంది. ఆ భరగానిన
సు శిుంచాలనన కోరిక్తో ఆ పరయతనుం చేస్ాడు. ఆమె అతని చేత లన విదిలుంచి కొటిే
పెైటను సరుేక్ుుంది. అలా చేసినుంద్ుక్ు అతనేమీ ఫ్ల్మ కాలేద్ు! పెై పెచుు ఎుంతో ఖుష్
అయిపో యాడు.

తాను అలా చేసినుంద్ుక్ు నొచుుక్ుననటీ గా- “స్ారీ! భ్యుంగా వపుంది” అుందామె.

“మొద్టలీ అుంతే” అని మళీళ నెలవుంక్ను పటే కోడానికి మేఘ్ములా వాలాడు.

ఈస్ారి ఆమె చేత లన విదిలుకొటే లేద్ు. కానీ చేత లన అడు ుం పెటే ుంి ది. సుంద్ు చేసుక్ుని
అతని చేత లు క్ద్ులుత నానయి. చాలా క్షే పడి జాకట్ మొద్టి హుక్ ని
పటే క్ునానడు. హుక్ లనీన తొలగుత ుంటే ఆమె ఎద్ శుక్ీ పక్షమే అయిుంది.
పూరణ చుంద్ురడు దివపాతారభినాయుం చేసత ుననటీ నన ఆమె వక్ష ద్వయుంమీద్ ముఖుం
ఆనిు, పెైపెైకి పాక్ుత నానడు. అపపుడామె ఎద్ క్ షణ పక్షమే అయిుంది.

ఆ భరగాననుంతా అతని ఛాతీ ముసతసిుంది. అమావాసయ చీక్టి ఆకాశుంలా వపనన

అతని ఛాతీ ఒతిత డిని తాళ్లేక్ అటూ ఇటూ క్దిలుంది. ముఖాననుంతా ముద్ుేలతో
ముుంచేసత ుుంటే నిస్హాయుంగా ముఖుం పెటే ుంి ది. అతని క్ుడిచేయి కిుంద్క్ు దిగి
బొ డుును తడుముతోుంది. చకికల గిుంతలు క్లగి ఆమె నడుము ఆద్రిుంచిుంది. సడలన
చేతిని మళీళ యధాస్ాినుంలోకి నెటే రడు. అతను మరిుంత కిుంద్క్ు దిగి చీర క్ుచిుళ్ళను
పటే క్ునానడు.

అయితే ఆ పటే కోవడుంలో అతను అరచేతిని బరగా ముుంద్ుక్ు పో నిచాుడు.

ఆమె ఇబుుందిగా క్దిల, అతనిన తోసివేయడానికి పరయతినుంచిుంది. అతను
ముసిముసిగా నవపవక్ుుంటూ మరిుంత బిగుసుక్ుపో యాడు. క్ుచిుళ్ళను గబుక్ుకన
పెైకి లాగాడు. ఆమె అుంతే వేగుంతో ముఖానిన పక్కక్ు తిపపుక్ుుంది. పెుంపపడు
జుంత వపను మొద్టిస్ారి మచిుక్ చేసుక్ుననుంతగా అతను ఫ్లయిపో త నానడు.
చీరముడి వీడిపో యిుంది.

ఆమె సిగగ ుతో చచిుపో యిుంది.

తనతోనే వపుంటరననన నేసతుం మోసుంచేసి మధయలోనే చేతిని వదిలేసినటీ ఆమె

తన చీరవేపప చూసుతుంటే అతను విజయ గరవుంతో నవావడు. బుంగారు ఇసుక్
మెైదానుంలో తనొక్కడే వపననటీ అతను క్ళ్ళను మరిుంత విపుదీస్ాడు. అతని క్ళ్ళళ
నగనతావనిన తాగుతూ కైపెకాకయి. ఆమె మూడుంకలో తన శరీరానిన ముడిచిుంది.

అతను చేత లతో ఆ అుంకను చెరిపతసి ఒక్టిని చేస్ాడు. నిలువపగా స్ాగిన

ఆమెమీద్ పూరితగా వాలాడు. ముుంద్ుక్ు ద్ూసుకొసుతనన అతనిన చూసి ఆమె కవపవన
అరవబో యిుంది. ఆ శబే ుం పెద్వపలు దాటి రాక్ుుండా జాగరతతపడాుడు. తన పెద్వపలతో
ఆమె పెద్వపలను మూశాడు. ఆమె గిుంజుకోబో యిుంది. తోసెయాయలని పరయతినుంచిుంది.
ముఖుంమీద్ గోళ్ళతో రకికుంది. ఛాతీమీద్ గుదిేుంది. ఇుంతచేసత ునాన అతను మాతరుం
చిననపిలీ ాడులా కొయయగురరుం ఆడుక్ుననటేే వపనానడు. మధయలో ఆమె ఎుంద్ుకోగానీ
కేక్పెటే ుంి ది. ఆమె పెద్వపలు బరధనుంతా వయక్త ుం చేయడానికి ఏవో శబరేలను
చేసత ునానయి.
ఈ అవసి అుంతా ఎపపుడు క్లుగుత ుందో తెలసిన అతను ఆమెను అనునయిసూ
త
“మొద్టిస్ారి ఇద్ుంతా తపుద్ు” అని అుంటూనే ఉనానడు.

ఆమె బరధనుంతా పళ్ళ మధయ బిగిుంచిుంది. క్ళ్ళలోీ నీరు ఊరడుం క్ూడా తెలుసూ
త నే
వపుంది. మరో అయిద్ు నిమష్ాలకి గీరషిుంలో శీతల పవనుం తాకినటీ ఆమె రిల్లఫ్ గా
ఫ్లయిుంది. అతను ఆమె పక్కన వపనానడు. “అద్ుాతుం-ఏుం కావాలనీన కోరుకో
ఇస్ాతను” అనానడు ఆమెవెైపప చూసూ
త .

అుంతవరక్ు ఎుంతో అద్ుాతుంగా నటిుంచిన ఆమె, అద్ుంతా ఆ క్షణుంలో ఒక్కస్ారి

మరిచిపో యి “వుంద్ రూపాయలు ఎక్ుకవివపవ—” అుంది.

అుంతే! అతను ఫ్రజ్ అయిపో యాడు. తన తపపు తెలసిన ఆమె నాలుక్ క్రుచుక్ుుంది.
కానీ అపుటికే జరగాల్న అనరధ ుం జరిగిపో యిుంది.” లాలస చెపిుుంద్ుంతా విని
నవపవతోుంది సుజన.

“పాపుం గురుడు ష్ాకై పో యి ఉుంటరడు. అుంతవరక్ు తను పెళ్ళళ చేసుక్ుుంది క్నయ అని
మురిసిపో త నన అతను, ఆమె చివరి మాటలు విని ఎలా అయిపో యాడో ఊహిసత ుుంటే
నవవవస్ోత ుంది.”

“ఆఁ మగాడు ఎపపుడూ అుంతే. తనక్ు లేని శీలుం స్త క

ీ ి వపుండాలుంటరడు” లాలస క్సిగా
అుంది. ఆమె మళీళ “సుమతి సుంఘ్టనక్ూ, నా ఫస్ే నెైట్ క్ూ చాలా పో లక్లునానయి.
అయితే నాది రివర్ట్ కేసు, అుంతే తేడా అుంది.

“రివరా్? ఎలా?” సుజన ఆసకితగా అడిగిుంది.

“అద్ుంతా పెద్ే క్థ” అుంటూ లాలస తన శోభ్నానిన గురిుంచి చెపుడుం పారరుంభిుంచిుంది.

 “నువపవ ఎపపుడూ ఊరోీ లేక్పో వడుంవలీ మా క్ుట ుంబ విషయాలు
తెలసుుండవప. అుంద్ుకే మొద్టినుుంచీ వివరుంగా చెబుతాను. మాది పిచాుటూరు ద్గగ ర
శివగిరి. మా నానన పిచాుటూరు పిడబు
ీ ూడీలో ఉదో యగుం చేసతవాడు. ఇద్ే రు
అననయయలు, ఒక్ అక్కయయ తరువాత చిననదానిన నేను. ఓ మోసత రు క్ుట ుంబుం.
అక్కయయ పెళ్ళళనాటికి వచిున పి.ఎఫ్ తో దాని పెళ్ళళ ఎలానన చేశారు. ఇక్ మగిలుంది
నేనొక్కదానేన. అననయయ లద్ే రూ పెళ్ళళళ్ళళ చేసుక్ుని తిరుపతిలో చేరిపో యారు.

ఇుంటర్ట తో నా చద్ువాగిపో యిుంది. నా వివాహమూ జరిపిుంచి, ఏదో ఫిుంచను

డబుుతో కాలుం వెళ్ళబుచాులని నానన అభిపారయుం…. దాుంతో సుంబుంధాలు చూడడుం
మొద్లుపెటే రరు. చాలా సుంబుంధాల తరువాత చివరికి ఓ సుంబుంధుం క్ుదిరిుంది.
అబరుయికి తల్లీ ద్ుండీర లేరు. వపననది అననయయ మాతరమే. ఆయనా వేరేగానే
వపుంట నానడు అదే ఊరోీ. పెళ్ళళకొడుక్ుతో పాట అతని అననయాయ, వదినా ననున
చూడడానికి వచాురు. పెళ్ళళకొడుక్ు చూడడానికి బరగానే వపనానడు. పతరు కిష్ో ర్ట. ఊరోీ
చినన రైస్ మలుీుంది.

అననద్ముి లద్ే రికీ అుంద్ులో భరగముుంది. మలుీ నిరవహణుంతా అననయయదే.

వచేు లాభరలోీ చెరిసగుం పుంచుక్ుుంటరరు. ఎక్రుం పొ లుం క్ూడా వపుంది. నాననక్ు అనిన
విధాలా ఈ సుంబుంధుం నచిుుంది. క్టనుంక్ూడా పెద్ేగా అడగలేద్ు. ఇషే ుం వచిునుంత
బుంగారుంపెటే ి పెళ్ళళ చేసెయయ మనానరు. డబుు అడగక్పో వడుంతో నానన హాయిగా
ఫ్లయాయడు. పదిహేను సవరీ లో రక్రకాల ఆభ్రణాలు చేయిుంచుక్ునానను. పెళ్ళళ మా
ఊరోీనే జరిపిుంచాడు నానన. పెళ్ళళలో ఒక్ స్త ీ ననున ఆక్రిషుంచిుంది. ఆమెక్ు ముపెైు
ఏళ్ళళుంటరయి. సననగా, నాజూగాగ వపుంది. కొదిేగా మేక్ప్ ఎక్ుకవెై ఆమె నా ద్ షిేలో
పడలేద్ు.
పెళ్ళళకొడుక్ుతో మరీ కోీజ్ గా వపుండడుంవలేీ ఆమెనే చాలాస్ారుీ చూసూ
త
వపుండిపో యాను. ముంగళ్సూతరధారణ అయిపో యాక్ మా అక్కయయను అడిగాను.
“ఎవరామె?”

“పెళ్ళళకొడుకిక పినిన వరసవపత ుంద్ట. ద్ూరపప బుంధువపలే…. పతరు మాధవి. “ఒకే

లోగిలలో ఇద్ే రూ ఇళ్ళళ” అని తనక్ు తెలసినుంతవరక్ు ఆమె వివరాలు చెపిుుంది
అక్కయయ.

మధాయహనుం విుంద్ు ముగిశాక్ చాలాముంది బుంధువపలు వెళ్ళళపో యారు. “శోభ్నుం

పెళ్ళళకొడుకిుంటలీ చేయడుం మా ఆచారుం. నాలుగు గుంటలకి వెళ్ళళపో తాుం” అతని పినిన
చెబుతోుంది మా నాననకి. నేను వాళ్ళకి కాసత ద్ూరుంలో వపుండి వాళ్ళ మాటలు
విుంట నానను.

“మా ఇుంటలీనే చేయడుం మా ఆచారుం” నానన చెపాుడు— అుంతలో అుంద్రూ

అక్కడ గుమగూడారు. చాలాసతపప తరజ న భ్రజ న జరిగాక్ చివరికి పెళ్ళళకొడుక్ు ఇుంటికి
బయలేేరడానికే నిరణ యుం తీసుక్ునానరు. స్ాయుంకాలుం మూడు గుంటలకి ఓ మెటరడో ర్ట
వాయనులో బయలేేరాుం. అపపుడు నావెుంట మా అతత గారిుంటికి మా అక్కయాయ, ఇద్ే రు
వదినలూ, పెద్ేననయాయ వచాురు. నేను ఊహిుంచిన దానిక్ుంటే బరవపుంది నేను మెటే న
ి
ఇలుీ. పాత డాబర ఇలుీ అది. రుండు పో రషనులుగా వపుంది. అుంద్ులోని ఒక్ పో రషన్స నా
భ్రత ది రుండో ది ఆయన పినినది.

రుండు పో రషనీక్ూ క్లసి ఒకే లోగిల. నా భ్రత అననయయ అదే ఊరోీ వేరే ఇుంటలీ
ఉుంట నానడు. “ఆయనేనట మీవారి పినిన భ్రత ” అని చూపిుంచిుంది మా అక్కయయ.

వెరరబ
ి రగులోడిలా వపనానడు ఆయన. నేను నమిశక్యుంకానటే చూశాను. ఆయన
మొద్టిభరరయ చనిపో యాక్ ఈమెను చేసుక్ునానడట. పిలీలేీ రు. ఈమె పతరు ఏమటల
తెలుస్ా? మాధవి. ఈ వయసులో అుంత ష్ో క్ులేమటల” అని మూతి మూడు వుంక్రుీ
తిపిుుంది మా అక్కయయ.

“పో నీలేవే. ఆమెకి మాతరుం ఎుంత ుంట ుంది వయసు? ముపెైు ఏళ్ళళుంటరయిేమో. భ్రత
ముసలవాడయినుంత మాతారన అలుంక్రిుంచుకోక్ూడదా?”

ఆ తరువాత మా అక్కయయ ఏమీ మాటరీడలేద్ు. ఒకే ఇుంటలీ రుండు కాపపరాలు

వపుండడుం నాక్ు మాతరుం బరగానే వపుంది. మాధవి తోడూ నీడగా వపుంట ుంద్ని
సుంబరపడాును.

“మేుం మాటలోీ వపుండగానే చీక్టీ పడాుయి. వదిన, అక్కయయ క్లసి ననున

అలుంక్రిుంచారు. భోజనాలయాయక్ శోభ్నుం కారయక్రముం పారరుంభ్మయిుంది. ఎుంద్ుక్నన
మా వారు డల్మ గా క్నిపిుంచారు. పెళ్ళళలో అలసిపో యారని సరిే చెపపుక్ునానను. మా
పో రషన్స లో చినన హాలూ, వుంటగదీ, ఓ పెద్ేగదీ వపనానయి. పెద్ేగదిలో శోభ్నుం
ఏరాుట చేశారు. కొుంతసతపప సరదా పటిేుంచాక్ మమిలన గదిలోకి తోశారు.

విచితరమేమటుంటే ఈ తుంత జరుగుత ననుంతసతపూ మాధవి క్నిపిుంచలేద్ు. లోపల

కళ్ళగానే “గచళ్లళుం పెటే ” అనానరు ఆయన. అదే మొద్ట మాటరీడిన మాట. గచళ్లళుం
పెటే రను. ఆయన చరచరా నడిచి ముంచుంమీద్ క్ూరుునానరు. నేను నేలచూపపలు
చూసూ
త దావరుంద్గగ రే నిలబడిపో యాను.

“వచిు, కిుంద్ చాపవేసి పడుకో. ఈరోజు బరగా తలనొపిుగా వపుంది” అనానరు.

మనసు్ చివపక్ుకముంది. అుంతవరక్ు దేదీపయమానుంగా వెలగిన బలుు

ఒక్కస్ారిగా ఆరిపో యి చీక్టిలో చిక్ుకక్ుపో యినటీ అనిపిుంచిుంది. నాక్ు నేను
తమాయిుంచుక్ునానను. ఓ మూల వపనన చాపా, దిుండు తీసుక్ుని ముంచుం పక్కన
పరుచుక్ునానను. ఆయన అట తిరిగి పడుక్ుని వపనానరు. మెలీగా చాపమీద్
క్ూరుునానను. పడుకోవాలో, అలానే కొుంతసతపప క్ూరోువాలో తెలయడుంలేద్ు.
చిననగా ద్గాగను.

ఆయనలో చలనుంలేద్ు. నిద్రపో యారనుక్ుని నేనూ పడుక్ునానను. ఎపపుడో

చిననపపుడు అమాి నానాన ఊరికళ్ళతే యిలా ఒుంటరిగా పడుక్ుని ఏడాును. అది
గురుతవచిుుంది ఆ సమయుంలో. ఏదో తెలయని వెలతి వూపిరి ఆడనివవడుంలేద్ు.
గుుండెలమీద్ బలుంగా నొక్ుకత ననటీ అనిపిుంచిుంది. ఎపపుడో తెలీవారుజామున
క్ళ్ళళ మూతలుపడాుయి. నిద్రలేచిచూసతత పడక్పెైన ఆయనలేరు. పడక్మీద్నుుంచి
లేచి, అనీన మడిచిపెటే ి దొ డోీ కళ్ళళను. అక్కడ జామచెటే కిుంద్ మాధవి, ఆయనా
మాటరీడుక్ుుంట నానరు.

అపుటికే మాధవి ఫెరష్ గా తయారయివపుంది. వరషుంలో తడిసిన బొ ుండుమలీ లా

అుంద్ుంగా, అుంతక్ుంటే సెకీ్గా వపుంది. అసూయలాుంటిది క్లగిుంది నాలో. ననున చూసి
నవివ ఏదో అుంట ుంది. ఆయన ముఖుం చాట చేశారు. మరి నవావరో, ఏమయినా
అనానరో నాక్ు తెలయద్ు. అక్కడినుుంచి తిరిగి వచాును. మరో రుండు రాతర లూ మా
శోభ్నుం జరగలేద్ు. నేను గదిలోకి వెళ్ీడుం తరువాయి ఆయన అట తిరిగి
పడుక్ుుంట నానరు. మొద్టి రాతిర తలనొపుని చెపాురు కానీ ఆ తరావత ఆ మాట
క్ూడా లేద్ు.

మా అక్కయయ, వదినలు అడిగితే శోభ్నుం జరిగిుంద్ని చెపాును. అుంతక్ుంటే సిగగ ు

విడిచి ఎలా చెపుగలను? ఆయన ఎుంద్ుక్లా పరవరితసత ునానరో నాక్ు
అుంత పటే డుంలేద్ు. ఏదో మసే రీ మామధయ అడుుగోడయి లేచిుంది. నాలుగోరోజు మా
వాళ్ీ ుంతా వెళ్ళళపో యారు. మా వాళ్ళ
ీ అట బసు్క్ు వెళ్ీ ళరో లేదో మాధవి, ఆయన
టౌన్స కి బయలుదేరారు. “ఇుంటికి సరుక్ులు తీసుక్ుని స్ాయుంకాలుం బసు్కి
వచేుస్ాతుం” మాధవి నాతో చెపిుుంది. రుండో బసు్కి ఇద్ే రూ వెళ్ళీపో యారు.
 మాధవి భ్రత పొ లుం వెళ్ీ ళడు. ఆయన రాతిర తపు ఎపపుడూ క్నిపిుంచడు.
ఉద్యుం నిద్రలేవగానే పొ లుం వెళ్తాడు. ఇక్ చీక్టిపడాుకే యిుంటికి రావడుం. ఇుంటలీ
ఒుంటరిగా వపనానను. ఏుం చేయాలో తోచక్ పాత మాగజైన్స వపుంటే తిరగేసత ూ
క్ూరుునానను. ఒక్ అరగుంట గడిచాక్ అనసూయ వచిుుంది. మా తోటికోడలు – కిష్ో ర్ట
అనన భరరయ. స్ాద్రుంగా ఆహావనిుంచాను.

ఆమెను చూడడుం ఆతీియురాలన చూసుతననటీ ుంది. అవీ యివీ మాటరీడాక్ అసలు

విషయుంలోకి వచిుుంది ఆమె. “మా మరిది బరగా చూసుక్ుుంట నానడా?” అడిగిుంది.

ఔనూ, కాద్ూ అననటీ తల ఆడిుంచాను.

“అతను కాపపరుం చేస్త ాననాన ఆమె చేయనివవద్ు. అదే ఆ టక్ుకలాడి – మాధవి

వాళ్ళళద్ే రికీ ఆ సుంబుంధుం వపుంది” రహసయుం కాబటిే గచుంత తగిగుంచి చెపిుుంది.

నామీద్ పిడుగులే పడాుయో, నాకిుంద్ భ్ూమ చీలుందో తెలయద్ుగానీ అుంత తెలయని

అగాధుంలో పడిపో యినటీ నిపిుంచిుంది. గుుండెలీ ో ఎగిసిన ముంట క్ళ్ీ లోీ కాగడాలయి
లేచిుంది.

“నీ జీవితుం ఎలా వపుంట ుందో నని నాక్ు భ్యుంగా వపుంది” జాలగా అుంది అనసూయ.

నామీద్ స్ానుభ్ూతి పరక్టిసత ునన ఈ స్త ీ పిలీ కావాలని మా ఇుంటికి పెళ్ళీకొడుక్ుతోపాట

వచిుుంది. నూరు అబదాేలాడయినా సరే ఒక్ పెళ్ళీ చెయాయలనన చినన వాకాయనిన అడు ుం
పెటే క్ుని ఎుంతముంది జీవితాలన నాశనుం చేసత ునానరో వీళ్ళ
ీ . ఆమె గచుంత పిసికి
చుంపెయాయలననుంత కోపుం వచిుుంది. తమాయిుంచుక్ునానను.

“మరి నువపవ అతనిన ఆమె నుుంచి ఎలా ద్ూరుం చేస్త ావో – నీ కాపపరానిన ఎలా
నిలబెటే క్ుుంటరవో నా క్యితే తెలయద్ుగానీ, నువపవ దీనిన స్ాధిుంచి మా మరిదిని
దారిలోపెటే రల. ఊరోీ తలలతత క్ుని తిరగలేక్పో త నానుం” అని అసలు విషయుం
చెపిుుంది.

అదీ సుంగతి. ఇద్ుంతా నామీద్ పతరమతో చెపిుుంది కాద్ు. ఆమె మరిది

అక్రమసుంబుంధుం మానిుుంచి, ఊరోీ ఆమెకీ, ఆమె భ్రత కి తల వుంపపలు లేక్ుుండా
చేయాలననమాట. వాళ్ీ సమసయను పెళ్ళీపతరుతో నాక్ు బదిల్ల చేశారు. మనుష లు
ఎుంతగా దిగజారిపో తారో మొద్టిస్ారి నాక్రే మెైుంది. బహుశా వీళ్ళళ బలవుంతుంమీద్
అతనిని పెళ్ళీకి ఒపిుుంచివపుంటరరు. ఎవరి వపదేేశాలు ఏవయినా మొతాతనికి బలయిుంది
మాతరుం నేను. వెుంటనే అతనిన విడిచిపెటే ి పపటిేుంటికి వచెుయాయలనిపిుంచిుంది. కానీ
ఠక్ుకన ఆ ఆలోచన మానుక్ునానను.

అుంతలో మా ఎద్ురిుంటి హుంస గురచతచిుుంది. హుంసది మా ఎద్ురిలేీ . అపపులక్ు

తటే కోలేక్ భ్రత ఆతిహతయ చేసుకోవడుంతో పపటిేుంటికి చేరిపో యిుంది. పెళ్ీయి
సుంవత్రుం దాటక్ుుండానే ఇుంటికి వచేుసిన క్ూత రిన చూసి ముసల తలీ భోరు
బో రున ఏడుసుతుంటే ఊళ్ళీని క్ురరకారు మాతరుం ఆమెను చూసి లకటే లేయడుం
పారరుంభిుంచిుంది. ఉద్యుం నిద్రలేచిుంది మొద్లు పొ ద్ుేపో యిేవరక్ు మగవాళ్ీ ుంతా ఆమె
ఇుంటి ఎద్ురుగాగ చేరిపో యి, బరతాఖానీ వేసతవాళ్ళ
ీ , తెలీబెలీుంలా బరహాిుండుంగా వపుండే
హుంసను వలలో వేసుకోవడానికి ఎవరికి వారు టైీ చేయడుం మొద్లుపెటే రరు.

కొుంద్రయితే ఆమె ఇుంటి చూరే అయిపో యారు. మరికొుంద్రు ఆమె ఇుంటి

ద్డిలా అయిపో యారు. ఇరవెై నాలుగు గుంటలూ ఎవరో ఒక్రు ఆమె ఇుంటిముుంద్ు
తచాుడు ుం మొద్లుపెటే రరు. కొుంద్రు రాయబరరాలు పుంపారు. మరికొుంద్రు
పతరమలేఖలు రాశారు. ఇుంకొుంద్రు ఖరీద్యిన కానుక్లు పుంపారు. అుంద్రీన ఆమె
వయతిరేకిుంచిుంది. తనక్ు అలాుంటి వపదేేశయుం లేద్ని కొుంద్రికి బుజజ గిుంచి చెపిుుంది.
కొుంద్రిని భ్యపెటే ుంి ది. ఇుంకొుంద్రిన కోపపడిుంది. కానీ ఎవరూ ఆమె గోడుని
పటిేుంచుకోలేద్ు.

తాము రుంగుంలోుంచి తపపుక్ుుంటే ఇుంకవరినయినా పడుత ుందేమోననన

అనుమానుంతో, ఈరషూతో ఎవరూ తమ పరయతానలను మానుకోలేద్ు. అుంద్రూ క్లసి
ఆమెని హిుంసిుంచడుం పారరుంభిుంచారు. క్నీనళ్ీ తో పారరిేుంచినా, కోపుంతో బుసలుకొటిేనా
తన వెుంటపడడుం మానుకోని మగవాళ్ీ ను చూసుతుంటే మొతత ుం మగజాతి అుంటేనే
అసహయుం వేసిుంది. కాసత ుంత మనశా్ుంతిగా బతక్నివవని వాళ్ీ మీద్ క్సి పపటే కొచిుుంది.
ఓ రోజు యధాపరకారుం తెలీవారిుంది.

ఆమెకోసుం పరయతినసుతనన వాళ్ళుంతా ఏదో మషమీద్ ఆమె యిుంటి ఎద్ురుగాగ

గుమగూడి మాటలోీ పడాురు. అలా మూగిన వాళ్ళలో అరవెై ఏళ్ీ వయసునుుంచి,
పద్మూడేళ్ీ పిలీ ాడివరక్ూ వపనానరు. కొుంత పొ దెేకికుంది. ఆమె కోసుం అుంద్రూ
దొ ుంగచూపపలు చూసుతనానరు. ఎవరికీ క్నిపిుంచడుంలేద్ు. ఏమెైుందో ననన పరశన అుంద్రి
ముఖాలోీనూ క్ద్లాడుతోుంది. తొమిది గుంటల పారుంతాన ఆమె బయటి కొచిుుంది.
బయట నన మగవాళ్ీ ుంతా అలా బిగుసుక్ుపో యి చూసుతనానరు.

నుననటిగుుండు – కాష్ాయుం చీరా, రవికా – చేతిలో పెద్ే పళ్లీ ుం అుంద్ులో

కొబురికాయ, పూలు - సనాయసిని అయిపో యిన ఆమెను అలా గుడీ పుగిుంచి
చూసుతనానరు. హుంస గుడికళ్ళీ ఇుంటికి వచేుటపుటికి అక్కడ ఎవరూ లేరు. ఎుంతో
రిల్లఫ్ గా ఫ్లయిుంది. మగవాళ్ీ మీద్ునన క్సిని అలా తీరుుక్ుుంది. ఒుంటరిగా వపనన
తను పరశాుంతుంగా బతక్డానికి ఆమె నెలకోస్ారి గుుండు గీయిుంచుకొనేది. కాష్ాయుం
వద్లలేద్ు. హుంస గురచతచేుసరికి పపటిేుంటికి వెళ్ీ ళలనన ఆలోచన మానుక్ునానను.

కాక్ులాీగా మీద్పడి పెరుక్ుక తినాలని చూసత మగవాళ్ళళ, తన క్ూత రు

బత క్ు ఇలా అయిుంద్ని పరతినితయుం క్ళ్ీ లో నీళ్ళ
ీ క్ుక్ుకక్ునే తల్లీ ద్ుండీర క్ద్లాడడుంతో
వాడిన వద్లాలనన ఆలోచన మానుక్ునానను. ఇక్ మగిలుంది వాడిన నా వేపప
తిపపుకోవడుం, అలాుంటి నీచుడి కోసుం మరో స్త త
ీ ో పో టీపడడుం అుంటేనే అసహయుం వేసిుంది
కానీ తపుద్ు. సమయుం కోసుం చూసుతనానను.స్ాయుంకాలుం వచాురు కిష్ో ర్ట, మాధవి,
అుంతకాలుం బుంధిుంపబడి ఒక్కస్ారిగా సతవచును పొ ుందినటీ వెలగిపో త నానరు.

నేను వాళ్ీ ను చూసి, ఎలాుంటి భరవననూ వయక్త ుం చేయక్ుుండా మౌనుంగా

వపుండిపో యాను. ఆ రాతిర గదిలోకి వెళ్ీగానే అట తిరిగి పడుక్ునన ఆయన
క్నిపిుంచాడు. ఇపపుడు తలనొపిు అని క్ూడా చెపుడుం లేద్ు. నేను బలుంగానే
నిటూ
ే రుసూ
త కిుంద్ చాపమీద్ పడుక్ునానను. బరగా అలసిపో యానేమో నిద్ర పటేేసిుంది.
ఎుంద్ుక్నన ఒక్వేళ్పపుడు మెలక్ువ వచిుుంది. పక్కక్ు తిరిగి చూసతత ఆయన ముంచుం
మీద్ లేరు –

ఎక్కడి కళ్ళీ నటీ ? పడక్మీద్నుుంచి మెలీగా తలుపప తెరిచాను. ఎద్ురుగాగ

మాధవి యిుంటలీుంచి గుసగుసలు వినిుసుతనానయి. అక్కడికి నడిచాను. కిటికీ రక్కలు
పక్కక్ు తొలగిుంచాను. లోపల ద్ శయుం నేను వూహిుంచిుందే. మాధవి ఒుంటిమీద్
నూలుపో గులేద్ు. భరరీ పరినాలటీ కావడుంతో ముంచాననుంతా ఆక్రముంచుక్ుని
మగవాడికి ఛాలలుంజ్ గా వపుంది. నగనతవుం అుంత ఎరోటిక్ గా వపుంట ుంద్ని తెలయడుం
అదే మొద్టిస్ారి నాక్ు.

శరీరుం మీద్ పాలతో ఎవరో మరిేుంచినటే జీరోవాల్మే ు బలుు వెలుగులో ఆమె

తెలీగా మెరిసిపో తోుంది. ఒుంట్ిపెై బటే లు లేక్పో వడుం వలీ ఆమె అవయవాలు మరిుంత
సుషే ుంగా, బలుంగా, విశాలుంగా క్నిుసుతనానయి. వాడు గుటక్లు ముంగుతూ
చూసుతనానడు. మాధవి ఏదో అుంది. వాడిలో మరిుంత తమక్ుం రేగిుంది. ఇక్ అక్కడ
వపుండలేక్పో యాను. తిరిగి వచేుశాను. ఆ రాతరుంతా నిద్ర పటే ుంటే ఒటే ! మొతత ుం
పథక్ుం అుంతా సిద్ేుం చేసుక్ునానను.
 వాడిన నా వేపప తిపపుకోవాలుంటే నేను మాధవితో పో టీపడడుం తపునిసరి.
ముంచుంలో వాడిన మాధవిక్నాన రుంజిుంపచేయగలగితే నేను గలచినటేీ . మాధవి నుుంచి
వాడిన ద్ూరుం చేయడానికి మరో మారగ ుం లేద్ు నాక్ు. ఇలా జరుగుత ుందేమోననన
అనుమానుం మాధవికి క్ూడా వపననటీ ుంది. నేనూ, వాడు ఏకాుంతుంగా
క్లుసుక్ుుంటరమేమోనని మమిలన ఇరవెై నాలుగుంటలూ గమనిుంచేది. నేను
దొ డోీ కళ్ళీ నా, స్ాయుంకాలుం డాబరమీద్క్ు చేరినా ననున అనుసరిుంచేది.

ఎపపుడయినా మధాయహనుం నేను వాడు పడుక్ునన గదిలోకి వెళ్ళీ పడుక్ుుంటే

అటూ ఇటూ బయట తచాుడుత ుండేది. మేమద్ే రుం ఎపపుడయినా
మాటరీడుకోవడానిన చూసతత తన అసహనాననుంతా పాతరలను విసిరేసత, భ్రత స్ాక్ుమీద్
తిడుతూనన వయక్త పరిచేది. అుంత క్చుబో త తనానిన పరద్రిిుంచేది. ఇది ఎుంతద్ూరుం
వెళ్ళీుంద్ుంటే రాతర లోీ మా రూమ్ లో మా ఇద్ే రి మధాయ పడుక్ుుండి పో యిేది. అలా
జరుగుత ుంద్ని ఎవరయినా చెపపుుంటే నేను నమేిదానిన కాద్ు. కానీ సవయుంగా
చూసుతుండడుం వలీ నమిక్ుుండా ఎలా వపుండగలను?

రాతిర పాతరలనీన సరిే గదిలోకి వెళ్ళీ సరికి మాధవి అక్కడ చాపమీద్ పడుక్ుని
క్నిపిుంచేది. వాడు ముంచుంమీద్ అటూ ఇటూ క్ద్ులుత ుండేవాడు. వాళ్ళీ ద్ేరి మధయక్ూ
వెళ్ళీ అలా గదిలో పడుకోవడుం అసహయుంగా వపుండేది. కానీ నేను వెళ్ీక్పో తే వాళ్ళీ ద్ేరూ
అలా ద్ూరద్ూరుంగా పడుక్ునే వరకే ఆగరని తెలుసు. అుంద్ుకే విధిలేక్ నేనూ ఆ
గదిలోనే చాప పరుచుక్ుని పడుక్ునేదానిన. నాక్ు ద్గగ రవపతాడేమోనని మాధవి,
ఆమెను ఆక్రముంచుక్ుుంటరడేమోనని నేనూ ఒక్రి కొక్రు కాపలా
వపుండేవాళ్ీ మననమాట.

ముగుగరుం ఒక్రి కొక్రు మాటలు లేక్ుుండా ఒకే గదిలో పడుకోవడుం ఎుంత

నరక్మో ఆలోచిుంచు – కానీ తపుద్ు. నా కాపపరుం నాక్ు ముఖయుం. తన పిరయుడు
మాధవికి ముఖయుం. నా భ్రత మీద్ ఏమటర అధికారుం అని మాధవిని తినేసతటటీ చూసత
దానిని నేను. మా ఇద్ే రి మధాయ నువెవుంద్ుక్ు వచాువని ననున అసహయుంగా చూసతది
ఆమె. ఒక్రికి భ్రత కావాల, మరచక్రికి పిరయుడు కావాల. ఎవరూ ఎవరికి ద్క్కక్ుుండా
అలా ముగుగరుం రాతరుంతా మేలుకొని, ఎపపుడో నిద్రపో యిేవాళ్ీ ుం.

ఇలా ఎుంతకాలుం? అటరీుంటి నీచుడికోసుం ఓ స్త త

ీ ో ఆ విషయుంలో పో టీపడటుం
నాక్ు బొ తిత గా ఇషే ుంలేద్ు. కానీ వాడు నా భ్రత . నా జీవితుం వాడితో ముడిపడిపో యిుంది.
ఆ ముడులను మరిుంతగా బిగిుంచుకోవడమే పరసత ుతుం నా క్రత వయుం. అుంద్ులో
మాధవిమీద్ నాక్ు కోపుం రాలేద్ు. అరవెైఏళ్ీ వయసులో మాధవిలాుంటి అమాియిని
పెళ్ళీ చేసుకోవడుం ఆ వెరరబ
ి రగులోడి తపపు. మాధవి స్ాినుంలో ఎవరునాన అలానే
పరవరితస్త ారు. ఆడపిలీ తపపులక్ు క్ూడా మగవాడే బరద్ుయడని నేను బలుంగా
నముితాను.

రుండో రోజు ఉద్యుం పది గుంటలపపుడు కిష్ో ర్ట గదిలోవపనానడు కాఫ్ తీసుక్ుని
లోపలకళ్ళీను. “నేను వూరళ్ళత నానను”

వాడికి పొ లమారిుంది.

“నేను వూరళ్ళీ పో త నానను” మరోస్ారి చెపాును.

వాడికి వెుంటనే ఏుం సమాధానుం చెపాులో తోచలేద్ు.

“ఇుంకుంద్ుక్ు ఇక్కడ?”

వాడు లేచి వెళ్ళీపో యాడు. వాడిన క్దిలుంచడానికి ఆడో స్ చాలనుక్ునానను.

మధాయహనుం భోజనానికి క్ూడా రాలేద్ు. స్ాయుంకాలుం నాలుగు గుంటలక్ు కాబో లు
వచాుడు. మాధవి క్ూడా ఉద్యుంనుుంచీ ఇుంటలీలేద్ు. పొ లుం వెళ్ళళుంది. నా విషయమెై
సుంపరదిుంచడానికి ఆమె క్ూడా లేక్పో వడుంతో వాడికి ఏమీ తోచక్ పిచిుపటిేనవాడిలా
అటూ ఇటూ తిరుగుత నానడు. నేను వుంటపనిలో మునిగిపో యాను. చీక్టీ
పడాుయి. అమావాసయ రోజులు కాబో లు చీక్టి ద్టే ుంగా వపుంది. వుండిన పదారాేలనీన
దొ డోీ ుంచి ఇుంటలీకి తీసుకొచాును. ఎక్కడా అలకిడి లేద్ు.

మాధవి భ్రత బయట తినెనమీద్ క్ూరుుని ద్గుగత నానడు. అుంటే మాధవి

క్ూడా వచిుుంద్ననమాట. అయితే ఎక్కడికళ్ళీరు వీళ్ళీ ద్ేరూ? ఇలీ ుంతా తిరిగాను గాని
ఎక్కడా క్నబడలేద్ు. ఇక్ మగిలుంది డాబర. మెలీగా మెటీ కాకను. సగుం మెటీ ద్గగ రికి
వెళ్ళళనన లేదో మాటలు వినిపిుంచాయి. బరగా వుంగి మరో నాలుగు మెటీ కాకను.
ఇపపుడు సుషే ుంగా వినిుసుతనానయి మాటలు.

“ఉద్యుం ఇుంటికళ్ళీ పో తానుంది. అది అుంత తొుంద్రగా బరితెగిసత ుుంద్ని అనుకోలేద్ు.

నాక్యితే కాళ్ళ
ీ , చేత లూ అడలేద్నుకో” వాడు అుంట నానడు.

“మన విషయుం పసిగటిే వపుంట ుంది. పపటిేుంటికి తరిమెయ్ – ప్డా వద్ులుత ుంది. నీ
కిషేుం లేక్ుుండా బలవుంతుంగా ఈ పెళ్ళీ చేసిన మీ అననయయక్ు బుదిే వసుతుంది” మాధవి
క్సిగా అుంది.

“నాక్ూ అది ఇషే మనుకో. కానీ వూరు వూరుంతా ఏమనుక్ుుంట ుంది? పరువప
పో త ుంది? అదీగాక్ పరసత ుతుం కాలాలుక్ూడా మారిపో యాయి. దాని తుండిర పో ల్లస్ రిపో ర్టే
ఇసతత నేను తగులుక్ుపో తాను”

మాధవి ఆలోచనలో పడు టే మౌనుం.

“ఏుం చేయాలో నాక్ు తోచడుంలేద్ు.”

“నీక్ు పెళ్ళీ చేయాలని మీ అననయయ అుంటే ఎుంద్ుక్ు వద్ే నాననన ఇపపుడయినా
అరే మెైుందా?”

“జరిగిపో యిుందాని గురిుంచి ఇపపుడు వగచి ఏుం లాభ్ుం? జరగాల్ుందానిన

గురిుంచి ఆలోచిదాేుం.” ఇలా చాలాసతపప చరిుుంచుక్ునన తరావత చివరికి వాడు
అనానడు “శోభ్నుం గచడవ ఏదో కానిచే్స్ాతను. దాని క్డుపపలో ఓ కాయ కాసతత ఇక్
పపటిేుంటికి వెళ్తానని అనద్ు. పిలీ ాడు పపటరేక్ అది ఎక్కడికి వెళ్ళత ుంది? క్ుక్కలా
కాపలా వపుంట ుంది.

“నాకాకవలసిుంది క్ూడా అదే”

మాధవి ఒపపుకోలేద్ు. అది అభిమానమో, ఈరోషూ ఫసుేనెైట్ జరిగాక్ తనను

చులక్న చేస్త ాడేమోననన భ్యమో తెలయద్ు ససతమరా వీలుకాద్ుంది. మరో
అరగుంటక్ు వాడు క్నివన్స్ చేయగలగాడు. అతిక్షే ుంమీద్ వపపుక్ుుంది. నేను
సరేననాననుగదా అని దాుంతో తెైతక్కలాడుతూవపనానవుంటే వూరుకోను. ఏదో
క్లశావుంటే క్లస్ావనన స్ాియిలోనే వపుండాల” అుంటూ షరత లు పెటే ుంి ది. వాడు తల
వూపాడు.

నేను మెటీ దిగి కిుంద్క్ు వచేుశాను. రాతిర భోజనాలయాయక్ ఎవరికీ

తెలయక్ుుండా దొ ుంగచాట గా స్ాననుం చేశాను లలైట్ గా వళ్ీ ుంతా పౌడర్ట రాసుక్ునానను.
మలలీ పూలు కాసత ఎక్ుకవగానే తలలో త రుముక్ునానను, నీలుం కాటన్స చీరమీద్
అదేరుంగు జాకట్ వేసుక్ునానను. వాళ్ీ మాటలు నేను వినానననన డౌట రాక్ుుండా
అనిన జాగరతతలు తీసుక్ుుంటూనే అుంద్ుంగా తయారయాయను. తొమిది గుంటలకి గదిలోకి
వెళ్ీ ళను. చాప పరుచుక్ుని పడుక్ునానను.
వాడు మరో అరగుంటలో లోపలకి వచాుడు. ముంచుంమీద్ క్ూరుుని ఏమీ తోచక్
అసహనుంగా అటూ ఇటూ క్ద్ులుత నానడు.

“తలనొపాు?” అనడిగాను నవపవతూ.

“లేద్ు, లేద్ు” అలా అడిగేసరికి క్ుంగారుపడాుడు.

మాధవితో పో టీపడి గలవాల. ఆమెని వీడినుుండి ద్ూరుంచేసి నా కాపపరానిన

నిలబెటే కోవాల. ఇద్ుంతా అసహయుంగా వపనాన తపుద్ు. మరి విజ ుంభిుంచాల.

అుంద్ుకే సహజమెైన సిగగ ును వదిలేశాను. జాణతనానిన నేరుుక్ునానను. అలా

క్ూరుునే చేత లు రుండూ పెైకతిత వళ్ళ
ీ విరుచుక్ునానను. అపపుడు పెైట కిుంద్క్ు
లాక్ుకపో యి నా సత నాలు వాడి క్ళ్ీ లోీ డెైనమెటీయి పతలాయి. ముందారాలపొ డితో
చేసినటీ ుండే బొ డుు క్నిపిుంచీ క్నిపిుంచక్ుుండా ఊరిుంచిుంది. నేను పెైట సరుేక్ునే
పరయతనమేమీ చేయలేద్ు.

నిజానికి నాలో అధుుతుంగా వపుండే పారుేక్ూడా అదే పెళ్ళీకాక్ ముుంద్ు నేను

వీధిలో నడుసుతుంటే యువక్ులు ఆశగా అక్కడ చూడడుం నాక్ు తెలుసు. అవి త ఫ్ాను
హెచురిక్ కేుందారలాీ భ్యపెడతాయి. భ్యానిన క్ూడా నవరస్ాలోీ ఒక్టిగా ఎుంద్ుక్ు
చేరాురో అలాుంటపపుడే అరే మవపత ుంద్నుక్ుుంటర.

“అబరు! ఏదో పపరుగు పడిుంద్ుండీ” అుంటూ క్ుంగారుగా పెైకి లేచి చీర క్ుచిుళ్ీ ను పెరికి
ద్ులుపపక్ునానను.

అతనిలో కోరిక్ రాజుకోవడానికి చీర మడతలో విసురుత ననటేీ వపుంది. “పో యిుంద్ుండీ”
అుంటూ క్ూరుునానను.
అయితే చీరక్ుచిుళ్ీ ను తిరిగి దో పపకోలేద్ు. వాటిని అలా వళ్ళీ వేసుక్ునాననుంతే. పెైన
ఏ ఆచాుద్నా లేక్పో వడుంతో ఇరవెై ఏళ్ళ యవవనానిన పూలపొ టీ ుంలా క్టిేనటీ నన నా
ఎద్ అతనిలో వాుంఛ్ను రేకతిత స్ోత ుంది.

“ఈ జాకట్ క్ు ఐద్ు హుక్ుకలునానయి. వీటిని ఒకేస్ారి తెుంపగలరా? పుందెుం

క్డదామా? మీరు తెుంపలేరని నేను బెట్ క్డతాను. పుందెుం ఏమటల తెలుస్ా? ఈ
రాతిరకి ఇక్ ఈ జాకట్ తొడుకోకను.”

ఇలాుంటి చాలలుంజ్ లకి మగవాడు ఖచిుతుంగా వపపుక్ుుంటరడని తెలుసు. తన

పశుబలానిన నిరూపిుంచుక్ునే ఛాన్స్ వద్ులుకోడు. “టైీ చేయుండి చూదాేుం” ముుంద్ుక్ు
జరిగాను.

ఇపపుడు మరిుంత ద్గగ రగా నా ఎద్. పూరణ క్ుుంభరలాీ అవి. వాడు జాకట్ మొద్టలీ
చేత లు చచపిుుంచి బలుంగా లాగాడు. యవవనానిన బుంధిుంచిన సుంకళ్ళ
ీ తెగినటీ అవి
వూడిపో యాయి.

“భ్లే బలుం మీక్ు.” ఆ కాుంపిీ మెుంట క్ు వాడి ముఖుం విపాురిుంది.

“పుందెుం పరకారుం యిక్ జాకట్ వేసుకోను” అుంటూ జాకట్ ను విపతుశాను.

పాలమీగడలాుంటి బరర బుదిేగా నా ఒుంటిని అుంటిపెటే క్ునివపుంది. “ఈ బరర సెైజుంతో

చెపుగలరా? ఈ విషయాలలో మీరు క్ళ్ళ కారులని మాధవి చెపిుుంది లలుండి. మీరుంత
రసిక్ులట క్దా! మీరు క్రక్ే సెైజ్ గనుక్ చెబితే బరర క్ూడా వేసుకోను” అనానను.

అలాుంటపపుడు మాధవి పతరేతితతే వాడు మరిుంత ఉదేక్

ర పడతాడని నాక్ు తెలుసు.
వాడేదో సెైజు చెపాుడు. నిజానికి నా బరర సెైజుఅదికాద్ు. కానీ లక్షయుం నెరవేరాలుంటే
వాడిన పొ గడక్ తపుద్ు. “క్రక్ుేగా చెపాురే! అుంద్ుకే మాధవక్క మమిలన
పొ గడుత ుంట ుంది”అనానను నేను.

వాడు గరవుంగా నవావడు.

“ఇుంద్ులోనయినా మీరు ఓడిపో యుుంటే బరర తీసత బరధ తపపుుండేది” అని వగరుసూ
త
బరర విపాును.

వాడి క్ళ్ళ
ీ స్ాగడుం నేను గమనిుంచాను.

“ఈ చీర ఖరీద్ు ఎుంతో చెపుగలరా?” బటే ల సెలక్షన్స లో మీతో పో టీ పడటుం

క్షే మటక్దా! మూడు అడుగుల ద్ూరుంనుుంచి చూసత బటే ల మనినక్ ఎుంతో, వాటి
ఖరీద్ు ఎుంతో క్ూడా చెపుగలరట గదా”

“ఎవరు చెపాురు?” వాడు మాటరీడుత నాన, వాడి చూపపలు మాతరుం చనుమొనలక్ు

వేలాడుత నానయి.

“మాధవక్కయయ”

వాడు మరిుంత ఖుష్ అయిపో యాడు. “మరి పుందెుం”

“ఏమటల మీరే చెపుుండి.”

“ఈ రాతిరకి చీర క్టే కోక్ూడద్ు.”

“అమోి!” అని క్ళ్ీ ను చారడేసి చేసి తపుద్ుక్దా – సరేలలుండి” అనానను.

“ఐదొ ుంద్లు”
“ఏడాువపలే ఈ చీర ఖరీద్ు కేవలుం వుంద్రూపాయలే” అని నిజుం చెపిు వాడెుంత ఫూలో
తెలయచెపాులనిపిుంచిుంది. కానీ నా లక్షయుం వేరు. “భ్లే చెపాురే” అని “నా ఖరికొదీే
మీరు ఇుంత క్రక్ుేగా చెపాురే?” అుంటూ చీర విపతుస్ాను.

సముద్రుం మొతత ుం నా కాళ్ీ ను చుటేేసినటీ కాళ్ీ ద్గగ రికి నీలుం చీర జారిపో యిుంది. లుంగా
తపు మరేుంలేద్ు నా ఒుంట్ిమీద్! వాడు ఉదేక్
ర పడడుం తెలుసూ
త నే వపుంది. ఇుంకా
కాసతపప అలానే చూసతత క్ళ్ళ
ీ పతలపో తాయోమోనననటీ చూసుతనానడు.

“చలగా వపుంద్ుండీ – కాసత జరగరూ – నేనూ ముంచుం మీద్క్ు వచేుస్ాతను” అనానను

హొయలుంతా మాటలలో క్ుమిరిసత ుననటీ .

వాడు పక్కక్ు జరిగాడు. నేను లేచి ముంచుంమీద్ వాడి పక్కన క్ూరుునానను.

వాడి ఊపిరి వద్లడుం వెచుగా తగులుత ుంది. కోరిక్తో కాలపో త నన శరీరుం నుుండి
లేసత ునన సెగలు ననున చుటే ముటే క్ుుంట నానయి. వాడికి ఎపపుడెపపుడా అని
వపుంది. కానీ చేయిమీద్ వేయడానికి జుంక్ుత నానడు.

“దేనిక్యినా సరే కౌుంట్ డౌన్స అనేది ఒక్ట ుంట ుంది. అలానే నేనూ కౌుంట్ డౌన్స
మొద్లుపెడతాను”

“నేను పదినుుంచి జీరో వరక్ు సుంఖయలన చెబుత ుంటరను- మీరు ఒకోక సుంఖయక్ు ఒకోక
ద్గగ ర ముద్ుే పెటే క్ుుంటరరు. నేను జీరో ద్గగ రికి వచేుసరికి మీరు ఎక్కడ ముద్ుే
పెటే కోవాల్ వసుతుందో తెలుస్ా?” అనానను.

“ఎక్కడ?” అడిగాడు వాడు.

“నేను చెపును. జీరో వచేుటపుటికి మీ పెద్వపలకే తెలసిపో త ుంది” అనానను.

వాడు సరేననలేద్ు. ఇుంకా ఏదో బిడియుం వాడిన వెనకిక లాగుతోుంది. ఈ కౌుంట్ డౌన్స
తో అనిన ఎగిరిపో తాయని నాక్ు తెలుసు. “కౌుంట్ డౌన్స పదినుుంచి మొద్లవపత ుంది.
నేను పది అనగానే మీరు నా తలమీద్ పెద్వపలతో సు శిస్ాతరు. తొమిది అనగానే నా
నుద్ురుమీద్ ముద్ుేపెటే క్ుుంటరరు. పెైనుుంచి కిుంద్క్ననమాట”

పక్కన పడుక్ునానను.

“టన్స” అని క్ళ్ళ

ీ మూసుక్ునానను.

అతను ముద్ుేపెటే కోలేద్ు. క్ళ్ళ

ీ తెరిచి విసియుంతో చూశాను. తల అట
తిపపుక్ునానడు.

“నేను రేపప ఉద్యుం ఊరళ్ళీ పో త నానను” అనానను సడెన్స గా గచుంత మారిు.

నిశ్బే ుంగా నావెైపప తిరిగాడు.

‘ఈ అసత ుంీ బరగా పనిచేసత ూ వపుందే’ అనుక్ునానను.

“టన్స” తలమీద్ వెుంటర క్లను పెద్వపలతో తాకాడు.

“నెైన్స – అలానే కిుంద్క్ు ఈస్ారి నుద్ురు” ననటితో అక్కడ అదాేడు.

“ఎయిట్” ఈస్ారి ముక్ుకమీద్. “సెవెన్స” పెద్వపల తడి అతడి ననటికి తగిలుంది.

“సిక్్” క్ుంఠుంమీద్ పళ్ీ తో గుచాుడు. “ఫెైవ్” నా ఎద్నుుంచి పెద్వపలను తీసివేయడుం
వీలయిుందికాద్ు. ఆ సురి అతనిలో ఇుంద్రచాపాలను ఆవిషకరిసత ుుంటే ఆ మెరుపుంతా
క్ళ్ీ లోీ క్నిపిస్త ో ుంది. ” ఫ్ో ర్ట” అని రుండుస్ారుీ అనాన అతని పెద్వపలు వూడి రావడుం
లేద్ు.

“ఫ్ో ర్ట” కాసత ుంత గటిేగా అరిచాను. విధిలేక్ నడుుంమీద్క్ు జారాడు. “తీర” బొ డుును
అతని నాలుక్ తొలుస్ోత ుంది. “టూ” ఈస్ారి లాభ్ుంలేక్పో యిుంది. “టూ” మరోస్ారి
అనానను. నడుుం మడతలమీద్ ముఖుం అనాుడు. “వన్స” పొ తిత క్డుపప అతని
ననటమధయ ఇరుక్ుకపో యిుంది. నేను మౌనుంగా వపుండిపో యాను. “జీరో” అతనే
అనానడు.

ఇక్ అక్కడనుుంచి అతను లేవలేద్ు. నేనూ కౌుంట్ డౌన్స పూరత యిుంద్ని

చెపులేద్ు. ఎనిన నిమష్ాలయాయయో గురుతలేద్ు. నేను పక్కకి తిరిగేవరక్ు అతనికి
మాతరుం కాలుం ఎుంత గడిచిుందో తెలయలేద్ు. అతనిన అలానే అదిమపెటే ి కాలుమీద్
వేశాను. లుంగా, బరర క్లసి నా శరీరుంమీద్ ఒకేస్ారి క్ుటరపనిననటే గా విడిపో యాయి.
పాపుం శరీరుం ఒుంటరిగా పో రాటనికి సిద్ేమెైపో యి, అతనిన క్పపుకోవడానికి
పరయతినుంచిుంది.

నేనే పెైన చేరినా అతను లేవలేద్ు. నా వెనక్ పెై క్పపుక్ు వేలాడుత నన బలుు అతని
క్ళ్ీ లో వెలుగు పొ గలలై లేస్త ో ుంది.

“బరయటిల్మ షిప్ ఇన్స యాక్షన్స” అనానను క్ళ్ీ తో నావేపప చూడమననటీ .

అటీ ద్ద్ే పపుడు ఓ అమాియి ఊయల ఎకికవపుంటే దానిని ఊపడుం ఎుంత
ఉపయోగపడుత ుందో నాక్పపుడు తెలసిుంది. ఎద్ురుగా వపనన గులాబ్ జామ్ ని తినే
శరమ లేక్ుుండానే దాని తీపి నాలుక్క్ు తగులుత ననటీ అతను సుఖపడుత నానడు.
ఆ క్షణమే అరే మెైుంది నేను గలచానని . ఇక్ రుండో రోజునుుంచీ వాడు నా వెనుక్ తిరిగే
క్ుకేక అయిపో యాడు.

నా పెైట తగిలతే చాలు పడక్గదివేపప చూసతవాడు. అుంతవరక్ు ఏమీ

అనుభ్వుంలేని నేను అుంత జాణతనుంగా ఎలా పరవరితుంచానన నాక్ు ఇపుటికీ అరే ుంకాద్ు.
అవసరుం అలాుంటిది కాబో లు. మాధవి ఆ తరావత పరయతినుంచిుందిగానీ ఫలతుం
ద్క్కలేద్ు. వాడు నాక్ు బరనిసత అయిపో యాడు. ఆమెను బరధపెటేడుం ఇషే ుంలేకే
వపననద్ుంతా అముిక్ుని ఈ ఊరికి వచేుశాుం. లాలస చెపుడుం పూరితచేసిుంది.
సుజన ఏమీ మాటరీడలేద్ు. మొతత ుం పరిసి త లనినటినీ విశలీషిుంచుక్ుుంటలుంది.

టైమ్ అయిుంద్ని హెచురిుంచడానిక్ననటీ గుడిలో ఎవరో ముంగళ్ హారతి

పాడుత నానరు. వాళ్ళీ ద్ేరూ ఇుంటికి బయలుదేరారు.

* * * * *”"”"

తలుపపను ఎవరో ద్బద్బర బరద్ుత ుంటే మెలక్ువ వచిుుంది చిటిేబరబుకి.

తలుంతా భరరుంగా వపుంది. రాతిర తాగిన ముంద్ు ఇుంకా దిగనటే మెద్డుంతా
మొద్ుేబరరిపో యిుంది. ముంద్ుక్ు తోక్లా వపుండే హుంగోవర్ట అుంటే అతనికి అసహయుం.
అుంద్ుకే తాగేపపుడు లమట్ గా తాగాలనుక్ుుంటరడు కానీ తాగిన పరతిస్ారీ ఆవేశానిన
అణచుకోలేక్ ప్క్లదాకా తాగేసత ుుంటరడు.

ఈ మధయ హుంగోవర్ట మునుపటిలా రాక్పో యినా ఏదో ఇబుుందిగా వపనన ఫ్లుంగ్

మాతరుం పో లేద్ు. కాలుంగ్ బెల్మ మోగిుంచక్ుుండా అలా తలుపపను బరదేది నిరుంజన్స
ఒక్కడే. అతను మెడిక్ల్మ రిపజ
ర ుంటేటివ్. ఆుంధారలోని నెలీ ూరు, ఒుంగోలు జిలాీలలో తిరిగి
మదారసు వసుతుంటరడు. చిటిేబరబుకి ముంచి ఫెరుండ్. ఇపపుడొ చిుుంది క్ూడా అతనేనని
అనుక్ుుంటూ మొలక్ు లుుంగీ చుటే క్ుని వచిు తలుపప తెరిచాడు.

ఎద్ురుగా క్నిపిసత ునన వాళ్ీ ను చూసి ఒక్కస్ారిగా చినన జర్టక ఇచాుడు అతను.
“చిటిేబరబు ఇరుకాకనా?” అని అడిగాడు శరవణన్స.

ఆయన ఫపల్మ గా పో ల్లస్ డరస్ లో వపనానడు. కాయప్ క్ూడా చేతిలోకి తీసుకోలేద్ు.

చేతిలోని చినన లాఠీని అటూ ఇటూ తిపపుత నానడు. ఆయన వెనక్ మరో నలుగురు
కానిసతేబుల్మ్ వపనానరు. చిటిేబరబుకి చెమటలు పటరేయి. హుంగోవర్ట డేగలా
ఎగిరిపో యిుంది దాని స్ాినే భ్యుం రాబుంద్ులా వచిు వాలుంది.
“నేనే…… నేనే” క్ుంగారుగా చెపాుడు.

“యు ఆర్ట అుండర్ట అరస్ే ” మరో మాట మాటరీడక్ుుండా శరవణన్స తన వెనకిక చేయి
చాచాడు. కానిసతేబుల్మ బేడీలను ఆయన చేతిలో వపుంచాడు.

“ఎుంద్ుక్ు స్ార్ట?” గచుంత తడారిపో త ుంటే ఎుంతో శకితని క్ూడగటే క్ుని అడిగాడు
చిటిేబరబు.

“నిరుంజన్స ని మరు ర్ట చేసినుంద్ుక్ు”

చిటిేబరబు క్ళ్ళ
ీ ఒక్కస్ారిగా గిరరున తిరిగాయి. గుుండెలీ ోని భ్యుం వళ్ళుంతా పాకిుంది.
మనిషి తూల ముుంద్ుక్ు పడబో యి నిలదొ క్ుకక్ునానడు.

“మరు రా?”

“ఆమా- నేతిత రాతిర ఆయన నెలీ ూరునుుండి మదారసుక్ు వచిునాడు. నువూవ, ఆయనా
క్లసి తాగారు. అపురుం నువపవ అతనిన మరు ర్ట చేశావని రిపో రుే దావరా అుందినది.
అుంద్ుక్పాు నినున అరసుే చేస్త ావపుండాుం.”

“స్ార్ట ఇద్ుంతా అబద్ే ుం స్ార్ట. వాడిన చూసి పదిరోజులయిుంది స్ార్ట. నినన నేను
అతనిన చూడలేద్ు. అతనితో డిుంర క్ తీసుకోలేద్ు” చిటిేబరబు అరిచాడు తాను రాతిర
ఎక్కడ వపనానడో , ఏ ఫెరుండ్ తో తాగాడో అదే టలన్స లో చెపాుడు.

అుంతా వినానక్ చెపాుడు శరవణన్స. “నువపవ ఎుంత అరిచినా లాభ్ుం లేద్పాు. నువేవ
ఈ మరు ర్ట చేశావని మా ద్గగ ర బలమెైన పూ
ూ ఫ్ వపుంద్పాు.”

ఇుంక్ ఏుం చెపాులో తోచలేద్ు చిటిేబరబుకి. పో ల్లసులతో వయవహారుం ఎుంత

దారుణుంగా వపుంట ుందో తెలుసు. ఇక్ ఖుండిుంచి లాభ్ుంలేద్ు. తనను ఎవరో ఈ హతయలో
ఇరికిుంచారని తెలుసూ
త నే ఉుంది. అయితే ఇది ఎవరి పనన అరి ుం కాలేద్ు. నిరుంజన్స
శతర వపలలవరో హతయచేసి, దీనిని తన మీద్కి నెటే సి వపుంటరరని అనిపిుంచిుంది.
సమయానికి అమాి నానన ఇుంటలీ లేక్పో వడుం అుంత బరధలోనూ ఊరట క్లగిుంచిుంది.
వాళ్ళళ వారుంరోజుల కిరతుం ద్క్షిణదేశ యాతరని వెళ్ళళరు. మరో వారుంరోజుల వరక్ూ
రారు. తను ఈ హతయ చేయలేద్ు. కానీ పో ల్లసులన ఎలా నమిుంచాలో తెలయడుంలేద్ు
అతనికి.

శవరణన్స ఒక్స్ారి సుజన విషయుంలో వారినుంగ్ ఇవవడుం గురుతవచిుుంది. ఆ

క్క్షకొదీే తనను పో ల్లసుసతేషన్స లో ఏుం చేస్త ాడో ననన భ్యుం పపటే కొచిుుంది. కానీ ఏమీ
చేయలేని నిస్హాయత.

“వెళ్ళళ ఫతస్ వాష్ పపణననట్ వా, మేుందా వెయిట్ చేస్త ావపుంట ము” అనానడు శవరణన్స.

హతయచేశావని పో ల్లసులు ఇుంటికొచిున సమయుంలో కాలక్ తాయలు

తీరుుకోగలమా? అదే సుందేహుంతో లోపలకళ్ళళడు చిటిేబరబు. ఏుం చేసత ునాన ఈ
హతయనుుంచి ఎలా తపిుుంచుకోగలనా అనే ఆలోచిుంచాడు. పో ల్లసుల ద్గగ రునన పూ
ూ ఫ్
ఏమటల ఎుంత ఊహిుంచినా తటే డుం లేద్ు. దానిమీదే ఈ కేసు నిలుసుతుందా లేదా అననది
ఆధారపడి వపుంట ుంది. మరో పదినిమష్ాలక్ు తయారయాయడు అతను. గదినుుంచి
బయటికి రాగానే శరవణన్స బేడీలు వేశాడు. బయటనుుంచి జీపప హారన్స వినిపిస్త ో ుంది.
మౌనుంగా పో ల్లసుల వెుంట నడిచాడు.

అపుటికే ఆ వీధిలోని చాలా ముంది పరహరీగోడలక్ు తమ తలలన తగిలుంచారు.

లలైసెన్ర్ట తీసతసి వీధిలో స్ుడ్ గా మోటరర్ట బెైక్ నడిపత అతనికి బేడీలు వేయడుం చాలా
ముందికి ఆనుందానిన క్లగజేసిుంది. ఆ ఆనుందానిన వాళ్ళళ దాచుకోక్ుుండా
పరద్రిిుంచడానిన చూసుతుంటే మరిుంతగా కిుంద్క్ు తలవాలేుశాడు అతను. జీపప
బయలుదేరిుంది. వారాతపతిరక్లోీ తను చదివిన లాక్ప్ డెత్ లనీన గురుతవచాుయి.
క్ళ్ళలోీ నీళ్ళళ తిరిగాయి. జీవితుంలో మొద్టిస్ారి అతనికి ఏడుపప వచిుుంది. మరో
పదినిమష్ాలక్ు జీపప పో ల్లసుసతేషన్స ముుందాగిుంది.

“రేయ్! దిగరా!” ఓ కానిసతేబుల్మ అరిచాడు.

ముుంద్ు ముుంద్ు జరగబో యిే మరాయద్లక్ు అది నాుందిలా అనిపిుంచిుంది

చిటిేబరబుకి. తన జీవితుం ఇుంతటితో ఆఖరనిపిుంచిుంది. మెలీగా జీపపనుుంచి దిగాడు,
సతేషన్స దావరుం ద్గగ ర ఇద్ే రు పో ల్లసులు త పాకీలతో నిలుచుని వపుండడుం చూసూ
త ుంటే
అతనికి పెైపారణాలు పెైనే పో యాయి.

“నడువ్! నడువ్” ఇుందాక్టి కానిసతేబుల్మ ములుీక్రరతో పొ డిచినటీ అరిచాడు.

శరవణన్స అపుటికే జీపప దిగి సతేషన్స లోపలకి వెళ్ళళపో యాడు. చిటిేబరబు ముుంద్ుకి
నడిచాడు. దావరుం ద్గగ రునన పో ల్లసులు అతనిన చూడగానే “ఏమటి కేసు?” అని
అడిగారు.

“మరు ర్ట” వెనక్ నడుసుతనన ఓ కానిసతేబుల్మ చెపాుడు.

ఆ మాటలు విుంటూుంటే వణుక్ు పారరుంభ్మయిుంది చిటిేబరబుకి. ఒళ్ళుంతా అపుటికే

చెమటతో ముద్ే యిపో యిుంది. అడుగులు తడబడాుయి. తన ముుంద్ు నిలుచునన
అతనిన ఎగాదిగాచూసి “సెల్మ లో పడేయుండి” అనానడు శరవణన్స.

కానిసతేబుళ్ళళ అతని భ్ుజాలన ఒడిసిపటే క్ుని లాగారు. లోనికి తీసుకళ్ళళ

బటే లనీన విపుదీశారు మొలతాడు క్ట్ చేశారు. డారయర్ట మాతరుం వపుంచారు. సెల్మ
తలుపపలు తెరిచి లోనికినెటే ి తాళ్ుం వేశారు. అయిద్ు అడుగుల పొ డవప, నాలుగు
అడుగుల వెడలుుతో వపనన ఆ గదిలో మరవరూ లేరు. ద్ురావసన ముక్ుక పపటరలన
బద్ే లు చేస్త ో ుంది. గబిులమో, గుడీ గూబో ఓ మూలన అరుస్ోత ుంది. వరటీ కిుందా మీదా
తిరుగుత నానయి. చీమలు శరీరుం కోసుం ఆవపరావపరుముంటూ తిరుగుత నానయి.
చిటిేబరబు ఊచలన పటే క్ుని నిలబడిపో యాడు.

అతను ఇపుటికీ ఏడుపప ఆపలేద్ు. చిటిేబరబులాుంటివాళ్ళళ అుంతే. తనక్ుంటే

ఎద్ుటి వయకిత బలహీనుడని తెలసతత చెలరేగిపో తారు. వాళ్ళని హిుంసిసత ూ తాము రాక్షస
ఆనుందానిన అనుభ్విస్ాతరు, అదే ఎద్ుటి వయకిత తనక్ుంటే బలవుంత డని తెలసతత
క్ుదేలుపడిపో తారు. చిటిేబరబుకి ద్ుుఃఖుం ఆగడుంలేద్ు. “అుంతలో ఓ లావపపాటి
కానిసతేబుల్మ అక్కడికి వచాుడు. అతను అచుుం యమభ్ట డిలా ఉనానడు. పెద్ేపొ టే ,
ఒళ్ళుంతా వెుంటర క్లు, ఎరరటి క్ళ్ళళ-చూడటరనికే భ్యుం గచలుపపత నానడు. అతను
తలుపప తెరిచి లోపలకి నడిచాడు.

చిటిేబరబు అతనివెైపత గుడీ పుగిుంచి చూసూ

త ఓ మూలన నిలబడాుడు. అతని
ఎద్ురుగా నిలబడి తన క్ుడిచేతినునన లాఠీని ఎడమ చేతిలోకి మారుుక్ునానడు.
తిరిగి దానిని క్ుడిచేతిలోకి తీసుక్ుని “చెపురా! ఎుంద్ుక్ు చేశావీ మరు ర్ట ని?” అని
ఘ్ీుంక్రిుంచాడు.

చిటిేబరబు ద్బేలున అతని కాళ్ళమీద్ పడాుడు. “స్ార్ట! ఈ మరు ర్ట నేను చేయలేద్ు.
నాకేమీ తెలయద్ు స్ార్ట” దీనుంగా చెపాుడు.

కానిసతేబుల్మ మరి మాటరీడలేద్ు. కాళ్ళమీద్ పడి మోకాళ్ళమీద్ లేచిన అతని

క్డుపపలో బలుంకొదీే తనానడు.

పతగులనీన పగిలపో యినటీ గిలగిలీ ాడిపో యాడు. “అమాి!” అనన కేక్

అఫరయతనుంగా వెలువడిుంది. అలానే వెనకిక తూల కిుంద్పడాుడు. కానిసతేబుల్మ ఒక్
అడుగు ముుంద్ుక్ువేసి అతని జుటే పటే క్ుని పెైకి లేపాడు. తలలో సూద్ులు గుచిు
తరావత తాప్గా తీసుతననటీ విలవిలాీడిపో యాడు.
 పూరితగా పెైకిలేపి చెుంపమీద్ చరిచాడు. రుంపుంతో లాగినటీ బుగగ ముండిుంది.
లాఠీని అలానే ఎడమ చేతిలో పటే కొని క్ుడిచేతిని పిడికిలగా మారిు తిరిగి క్డుపపలో
గుదాేడు. మొతత ుం జీరణ వయవసి అుంతా క్దిలనటీ నిపిుంచిుంది చిటిేబరబుకి. ఈస్ారి అమాి
అని క్ూడా అరవలేక్పో యాడు బరధ క్ళ్ళలోీ సుళ్ళళ తిరుగుతోుంది.

ఇక్ కొటే వద్ే ని క్ళ్ళనీళ్ళ మధయ అరిధుంచాడు. కానిసతేబుల్మ ఇదేమీ గమనిుంచలేద్ు.

ఉనాిద్ుం తలకకికనవాడిలా ఊగిపో త నానడు. ఇక్ చేత లు లాభ్ుం లేద్ని లాఠీకి పని
చెపాుడు. వేళ్ళమీద్, కాల ముటీ మీద్ క్సికొదీే బరదాడు చిటిేబరబు
మూలుగుత నానడు. అుంతక్ుంటే పెద్ే శబరేలు చేయడానికి శరీరుం సహక్రిుంచడుంలేద్ు.
అతను క్షణక్షణానికీ క్ుుంగిపో త నానడు. చివరిస్ారననటీ కానిసతేబుల్మ శకితనుంతా
చేత లోీకి తెచుుక్ుని వీపపమీద్ మోద్ుత నానడు. చిటిేబరబుకి క్ళ్ళళ బెైరీ ు క్మాియి.
ఆ వెుంటనే సు హ తపాుడు.

అలసిపో యిన కానిసతేబుల్మ క్ూడా ఆపాడు. చలీ టినీళ్ళళ మొహుంమీద్ పడేటపుటికి

సు హ వచిుుంది చిటిేబరబుకి. ఒళ్ళుంతా పచిుపపుండులా వపుంది. రక్త ుం శరీరుంమీద్
ఉబుడుం వలీ అక్కడక్కడా ఎరరటి గీతలు తేలాయి.

“ఎస్.ఐ గారు రమిుంట నానరు” కానిసతేబుల్మ మాటలు ల్లలగా వినిపిుంచాయి.

లేవడానికి పరయతినుంచాడుగానీ వీలయియుందికాద్ు గోడను ఆసరాగా చేసుక్ుని

బలవుంతుంమీద్ పెైకి లేచాడు, నడుసుతుంటే ఎముక్లు విరిగిపో యి నటీ బరధ
క్లుక్ుకముంటలుంది. ఎస్.ఐ కద్ురుగా వెళ్ళళ నిలుచునానడు చిటిేబరబు.

“ఇపుటిక్యినా ఏుం జరిగిుందో చెపపు తుంబీ! నిరుంజన్స ని ఎుంద్ుక్ు చుంపావ్?” శరవణన్స

అడిగాడు.
భోరున ఏడేుశాడు చిటిేబరబు. క్ళ్ళనీళ్ళతో తనమీద్ పడిన నేరానిన
క్డిగేసుకోవాలననుంతగా ఏడాుడు.

“అది ఎననపాు? నేను అడిగినదానికి ఏడుపప జవాబుకాదే” శరవణన్స అనానడు.

“స్ారీ– ఎుంద్ుక్ు ననినలా హిుంసిస్త ారు? నాకేమీ తెలయద్ు. నిననరాతిర నేను, సుధాక్ర్ట
రూమ్ లో వపనానను. అక్కడనుుంచి నేరుగా ఇుంటి కొచేుశాను. కావాలుంటే సుధాక్ర్ట
ని విచారిుంచుండి స్ార్ట! ఇుంద్ుక్ు స్ాక్షయుం అతనే” చిటిేబరబు ఏడుసూ
త చెపాుడు.

“మా ద్గగ ర అుంతక్ుంటే బలమెైన స్ాక్షయుం వపననద్పాు. నువపవ కావాలుంటే చూపిస్త ాను”

“ఏమటిస్ార్ట అది?”

“రాపాు చూపిస్త ాను” అని శరవణన్స పెైకి లేచాడు. ఎద్ురుగా వపనన మరో రూమ్
లోకి నడిచాడు కానిసతేబుల్మ చిటిేబరబుని క్ూడా ఆయన వెనకే తీసుకళ్ళళడు. ఆ
గద్ుంతా చీక్టిగా వపుంది. పలచటి వెలుగులో అక్కడో వయకిత వపననటే తెలసిుంది
చిటిేబరబుకి.

“మురుగా పతీ ది కేసెట్” అనానడు శరవణన్స క్ురీులో సరుేక్ుని క్ూరుుుంటూ.

రుండు మూడు బటను
ీ నొకికనటీ శబరేలు అయాయక్ టీవీలో చితరుం పారరుంభ్మెైుంది.
చిటిేబరబు అటే చూసుతనానడు. ఒకోక ద్ శయుం రుంగులోీ క్నిపిస్త ో ుంది. ఓ గదిలో ఇద్ే రు
యువక్ులు క్ూరుుని ఏదో మాటరీడు క్ుుంట నానరు. వాళ్ళ పెద్వపలు
క్ద్ులుత నానయి గానీ మాటలు వినపడటుం లేద్ు. వీడియో తపు ఆడియో లేద్ు.
ఈస్ారి ముఖాలు మరిుంత కోీజప్ లో క్నిుసుతనానయి. చిటిేబరబు ఉలకికపడాుడు.

ఆశురయుం, భ్యుం బరక్ులాీ దిగబడాుయి గుుండెలీ ో. ఆ ఇద్ే రిలో ఒక్రు తనయితే

మరచక్రు నిరుంజన్స. ద్ శయుం మారిుంది. ఇద్ే రి ముుంద్ూ విస్క బరటిల్మ్, గాీసులు
వపనానయి తను గాీసులలో విస్క నిుంపాడు. ఛీర్ట్ తరావత తాగడుం పారరుంభ్మెైుంది.
మధయ మధయ నవపవలూ, మాటలూ పెద్వపల క్ద్లక్లనుబటిే అనీన తెలుసుతనానయి.
తను ఎుంద్ుకో సడన్స గా మారిపో యాడు. ముఖముంతా ఎరరగా తయారయిుంది.
నిరుంజన్స ఆవేశుంతో ఊగిపో త నానడు. తను ఒక్కస్ారిగా పెైకి లేచి, జేబులోుంచి క్తిత
తీసి పొ డిచాడు.

దెబు బరగా తగిలుందేమో అతను కిుంద్పడిపో యాడు. రక్త ుం కొళ్ళయి తిపిునటీ

కారుతోుంది. ఆ రక్త ుం స్రేన్స దాటి తన మీద్క్ు ఉరుక్ుత ననటీ భ్యపడిపో యాడు
చిటిేబరబు. “స్ాేపిట్” గటిేగా అరిచాడు.

శరవణన్స ఠక్ుకన తల తిపిు చూశాడు. “స్ాేప్ ద్ట్ కేసెట్” కేసెట్ ఆగిపో యిుంది.

చిటిేబరబు విపరీతుంగా ఆవేశపడిపో త నానడు. అతనికి వయవహారుం అుంతా అరి మెైుంది.

“స్ార్ట! అదీ ఫతక్ కేసెట్ స్ార్ట. ఎవరో దానిని తయారు చేసి పుంపిుంచారు”

“తయారు చేశారా! అయితే అది నిజమెైన కేసెట్ క్దా? స్ొ లుీ” అనానడు శరవణన్స.

“ఆమా స్ార్ట. ఇద్ుంతా అబద్ధ ుం ఎవరో ఈ హతయచేసి నా మీద్క్ు నెటేడానికి ఈ పాీన్స

చేశారు స్ార్ట” చిటిేబరబు గచుంత చిుంచుక్ుుంట నానడు.

“పాీనా?” శరవణన్స విషయుం తనకేమీ అరి ుంకానటీ ముఖుం పెటే రడు.

“ఖచిుతుంగా పాీనే. నిరుంజన్స తో ఎవరో ఓ యువక్ుడు తాగాడు. ముుంద్ు

వేసుక్ునన పథక్ుం పరకారుం అద్ుంతా వీడియో తీశారు. క్ుంపూయటర్ట లాబ్ లో ఆ
యువక్ుడి ముఖుం స్ాినుంలోనే నా ముఖానిన సూపర్ట ఇుంపో జ్ చేస్ారు. అుంటే ముఖుం
నాదే. బరడీ మాతరుం నాదికాద్ు. కానీ కేసెట్ చూసతత ఆ యువక్ుడు నేనేనని
అనుక్ుుంటరరు. క్ుంపూయటర్ట వలన యిటీవల స్ాధయమయిన టకినక్ స్ార్ట ఇది” ఏడుసూ
త
చెపాుడు చిటిేబరబు.

“నన– నాక్ు నుంబిక్ క్లగడుం లేద్పాు” శరవణన్స పెద్వి విరిచాడు.

ఆయనిన ఎలా నమిుంచాలో అరి ుం కావడుంలేద్ు. కానీ ఆయన నమిక్పో తే

తను సెలీ ోనే చచిుపో వడుం ఖాయుం. ఆ భ్యుంతో చిటిేబరబు విచక్షణా జాానానిన
కోలోుయాడు. “స్ార్ట! దీనికి నేనే రుజువప చూపిస్త ాను. నేను ఇటీవలే ఇలాుంటి ఫతక్
కేసెట్ తయారు చేశాను” ఉదేవగుంతో అసలు రహసయుం చెపతుశాడు.

“నువావ?”

“అవపను స్ార్ట”

“ఏుం కేసెటేపాు అది?”

“ఓ అమాియితో నేను గడిపినటీ తయారుచేసిన కేసెట్ స్ార్ట……” హతయ

కేసునుుంచి బయటపడాలనన ఆత తలో మరో తపపు చేయడానికి సిద్ధపడిపో యాడు.
ఆ విషయుం చెపుడుంవలీ ఎద్ురయిేయ కాన్స స్కవన్స్ లను గురిుంచి
ఆలోచిుంచలేక్పో యాడు. అుంద్ుకే అతను సుజనతో గడిపినటీ తీసిన వీడియో కేసెట్
గురిుంచి చెపపుక్ుపో త నానడు.

“మీక్ు ఆ అమాియి తెలుసు స్ార్ట. నేను అలీ రి చేసత ుననటీ రిపో రుే క్ూడా
ఇచాురు. ఆమెలా వపుండే మరో అమాియితో ఓ హ టల్మ లో గడిపాను. దాననుంతా
వీడియో తీస్ాను. ఆ తరావత ఆమె ముఖుం స్ాినుంలో సుజన ముఖానిన సూపర్ట
ఇుంపో జ్ చేయిుంచాను.”
“ఆ కేసెట్ ఇదేనేమో చూడపాు” శరవణన్స చాలా క్ూల్మ గా చిటిేబరబుతో చెపిు,
ముుంద్ుక్ు తిరిగి “మురుగా! పతీ చెయ్” అనానడు.

చిటిేబరబు అుంత ష్ాక్ కి ఎపపుడూ గురికాలేద్ు. తను హతయ చేశానని

చెపిునపపుడు భ్యపడాుడు గానీ ఇుంతగా చలుంచిపో లేద్ు. కేసెట్ పతీ అవపతోుంది.
సుజనను తను అనుభ్విుంచినటీ తీసి, ఆమె భ్రత క్ు పుంపిన కేసెట్ అదేనని క్షణుంలో
అరి మెైుంది. అపపుడు తెలసిుంది అతనికి తను చేసిన తపపు. ఒక్ కేసు నుుంచి
తపిుుంచుకోవడానికి మరో కేసులో ఇరుక్ుకననటీ నిపిుంచి గిుంజుక్ుపో యాడు భ్యుం
భ్యుంగా ఎస్. ఐ. వేపప చూశాడు.

అపపుడే గదిలో లలైటీనీన వెలగాయి. వెలగుంది చిటిేబరబు ముఖుం ఒక్కటే.

శరవణన్స చేతిలోని టేప్ రికారు ర్ట ని చూసూ
త నే తనెుంతగా టరరప్ లో పడిపో యాడో
తెలసిుంది చిటిేబరబుక్ు. కానీ ఇక్ అపపుడేుం చేయగలడు? జరగాల్న ఘోరుం
జరిగిపో యిుంది.

“చూడపాు…… నీ పతరు ఎనాన? ఆఁ చిటిేబరబూ! ఈ కేసెట్ ఎలా తయారు

చేస్త ావో, ఎుంద్ుక్ు చేశావో నీ ననటుంట చెపిుుంచటరనికి ఇుంద్ హతయ చేశావని
చెపాుమపాు. నీ ఫెుంర డ్ నిరుంజన్స రచుంబర ముంచివాడు. విషయుం చెపుగానే
ఒపపుక్ునానడు. నీ వేలుతో నీ క్ళ్ళని పొ డవటరనికే ఇుంత నాటక్ుం పతీ చేయాల్
వచిుుంద్పాు. ఓ అమాియి జీవితానిన నాశనుం చేయటరనికి నువపవ పనినన క్ుటరకి
ఏుం శిక్ష వేయాలో జడిజ నిరణ యిస్ాతడు” శరవణన్స పెైకి లేచాడు.

చిటిేబరబుకి మొతత ుం జైలుంతా క్ళ్ళముుంద్ు క్దిలుంది. అతనిలో పశాుతాతపుం

మొద్లయిుంది.

సుజన, అనుపమ నడుసుతనానరు.

 అనుపమక్ు ఇరవెై ఏడేళ్ళళుంటరయి. ఆమె ఏ పారుంతానికి చెుందినదో కొతత వాళ్ళళ
ఊహిుంచ లేరు. ఆమె పటే చీర క్డితే తమళ్నాడు ముతత యిద్ువలా, చుడీదార్ట
తొడుక్ుకుంటే బొ ుంబరయి ఫ్ాయషన్స పరపుంచపప మహారాణనలా, సలావర్ట క్మీజ్ వేసుక్ుుంటే
కాశీిరీ ముగధ లా, పెైట లేక్ుుండా చీర క్టే క్ుుంటే మలయాళీ పౌరఢలా, పావడా, ఓణీలో
పద్హారణాల తెలుగిుంటి ఆడపడుచులా, కాటన్స ద్ుసుతలోీ బెుంగాల్ల వనితలా
అనిపిసత ుుంది. మరి బటే లు లేనపపుడు ఎలా వపుంట ుందో ఊహిుంచే స్ాహసుం ఎవరూ
చేయరు.

ఎరరగా, పొ డవపగా, భరరీగా వపుండే ఆమె పర్నాలటీ ఊహలక్ు అుంద్ద్ు.

ఇుంతచేసి ఆమెది ఆుంధర పరదేశమే. కావల పక్కన పలలీ టూరు. డిగరీ వరక్ు చద్ువపక్ుుంది.
తనక్ు ముంచి అని పిుంచిుంది చేసత ధెైరయమూ, తెగువా ఉుండడుంవలీ అనుపమ మరిుంత
అుంద్ుంగా ఆక్రషణీయుంగా క్నిపిసత ుుంది. ఆ స్ాయుంకాలుం పూట ఆమె, సుజనతో క్లసి
అలా వాకిుంగ్ క్ు బయలుదేరిుంది.

“నడుసూ
త రోడుువరక్ూ వెళ్దామా. ఎక్కడికి వెళ్ళక్పో వడుంవలీ చాలా బో ర్ట కొడుతోుంది”
అుంది సుజన వీధి మలుపప తిరుగుతూ.

“వెైనాట్-వెళ్దాుం” ఇద్ే రూ మెలీగా మాటలోీకి దిగారు.

“అమాియిల ద్గగ ర ఫస్ే నెైట్ ల గురిుంచి చెపపుక్ుుంట నానవట. ఏమటి సుంగతి?

అడిగిుంది అనుపమ.

“తెలుసుక్ుుందామని ఏ సుంఘ్టనయినా సరే, సడన్స గా పపటే క్ురాద్ు దానికి

ముుంద్ూ, వెనకా వపుంటరయి. అదిగో అవి తెలుసుక్ుుందామని”

“తెలుసుక్ుని ఏుం చేస్త ావ్?”

“అమాియిల సమసయలని విశలీషిసత ూ ఓ థీసిన్స రాస్ాతను”

"అలానే రాయి. మరి అుంద్ులో నీ ఫసుేనెైటూ వపుంట ుందా?”

“డెఫినెట్ గా వపుంట ుంది. మా నాననక్ు జాతకాలూ వగైరాల మీద్ నమిక్ుం

మూలాన మా ఫసుేనెైట్, పెళ్ళయి యినిన రోజులయినా, జరగలేద్ు. శోభ్నుం మా
యిద్ే రిదే అయినా దీనికి ఎుంతముంది అనుమతి కావాలో చూడు. ముహూరాతలు గటరర
ఎుంత పరభరవుం క్లగిస్త ాయో ఆలోచిుంచు”

“అదేదో స్ామెత వపుంది. అనీన చూసుక్ుని శోభ్నుం జరిపిసతత క్ుక్కపిలీ

పపటిేుంద్ట. ఈ పెద్ేవాళ్ళళ అనీన సక్రముంగా చేసినటీ , పద్ధ తి పరకారుం పో త ననటీ
పో జు కొడతారుగానీ, తమ పనులవలీ ఎలాుంటి ఫలతాలు స్ాధిుంచామో తెలుసుకోరు.
ఒక్వేళ్ తెలసినా ముంచి జరిగితే అుంతా తమ పరతిభేనుంటరరు. లేక్ుుంటే అుంతా ఖరి
అని తపపుని అవతలకి నెటే స్త ారు. పెద్ేలుంతా అమాయక్ులూ, ఎసతకపిసే ులూ ఎవరూ
ఉుండరు. దీనికి ముంచి ఉదాహరణ నా ఫెరుండ్ నవనీత” అనుపమ అుంత వరక్ు చెపిు
ఆగిుంది.

“నవనీత ఎవరు? ఏుం జరిగిుంది?” సుజన ఎుంతో ఉత ్క్తతో అడిగిుంది.

“చెబుతాను. వెరీ ఇుంటరసే ుంి గ్…..” అని పారరుంభిుంచిుంది అనుపమ.

కావల పక్కన పలలీ టూరు మాది. మా ఇుంటికద్ురుగాగ ధరాిరావప క్ుట ుంబుం

వపుండేది. ఆయన క్ూత రే నవనీత. అుంద్ుంగా అద్ుాతుంగా ఉుండేది. మా వయసత. కానీ
ఎుంద్ుక్నన ఆ పిలీక్ు సెక్్ అుంటే విపరీతమెైన భ్యుం వపుండేది. కారణుం ఆమెక్ు
తెలయద్ు గానీ నేను కొుంత ఊహిుంచాను. మా ఊరోీనే రుంగనాయికి అనే ఆమె
వపుండేది. నవనీత ఇుంటి పక్కనే ఇలుీ, చాలా విుంత కేరక్ేర్ట. పరసవుం అపపుడు నానా
యాగీచేసతది. నొపపులు భ్రిుంచలేక్ ఇలుీ తూటీ పడేటటీ అరిచేది. తనక్ుంత బరధ
క్లగిుంచిన భ్రత ను బుండబూత లు తిటేేది.

“అమోి! అయోయ! నా వలీ కాద్ు తలోీ. నేను చచిుపో త నానను తలోీ, వాడు
వినక్ుుండా నా పక్కన ద్ూరి యిుంత ఘోరుం చేశాడు తలోీ. వాడిన పపలులు పెరక్ుక
తిననూ, వాడిన పాములు కాటేయయనూ. అమోి….. తలోీ….. ఒద్ధ ుంటే ఈ బటరే బిడు
పపటే కొచేుసత ఉుండాడో దేవపడో ……” ఇలా స్ాగేది ఆమె తిటీ ద్ుండక్ుం, ఇలా అుంటూనే
ఎనిమది ముందిని క్ననది. చివరి కొచేుసరికి నలభెై ఏళ్ళకే అరవెైఏళ్ళ ముసలాేనిలా
అయిపో యిుంది. క్ళ్ళలో తపు జీవుం మరక్కడా ఉుండనటీ పాలపో యిుంది. ఆమెను
చూసుతుండడుంవలీ నూ, ఆమె పరసూతి వెైరాగాయనిన వినడుంవలీ నూ అనుక్ుుంటర నవనీత
మగవాళ్ళుంటేనే భ్యపడిపో యిేది.

కానీ ఇవనీన ఆమె తలీ ద్ుండురలకి తెలయద్ు. పెళ్ళళవద్ే ుంటే చిననపిలీ ా అలా
అుంటూ ఉుంద్ని అనుక్ునేవారు. ఆమె వద్ే ుంట నాన వినక్ుుండా పెళ్ళళ జరిపిుంచేశారు.
పెళ్ళళకొడుక్ు పతరు సుధాక్ర్ట. బిటరగుుంటలో ఏదో ఉధో యగుం అనానరు. పెళ్ళళ జరిగిన
మరుసటిరోజు నవనీత భ్రత తో క్లసి కాపపరానికి వెళ్ళళుంది. బిటరగుుంటలో పెళ్ళళకొడుక్ు
ఇుంటలీ శోభ్నుం…..

నవనీతను బరగా అలుంక్రిుంచి గదిలోకి తోశారు. లోపలకి వెళ్ళడుంతోనే వణనకిపో యిుంది.

పెద్ేగాలకి చిగురుటరక్ులాీ వణనకిపో త నన ఆమెను చూసి అతను ఖుంగుతినానడు.
కొుంతసతపటికి తమాయిుంచుక్ుని ద్గగ రికి వెళ్ళళడు. ఆమె ద్ూరుంగా జరిగిుంది. చచరవగా
చేయి పటే క్ునానడు. ఏదో విషపపురుగు మీద్పడు టే విదిలుంచికొటిేుంది. అతనికి
అరి ుంకాలేద్ు. ‘సిగగ ా?’ అనునయుంగా అడిగాడు.

కాద్ననటీ తల వూపిుంది.
“మరి భ్యమా?”

అవపనననటీ తిరిగి తల వూపిుంది.

అలా చెపతుసరికి ఏుం చేయాలో అతనికి తోచలేద్ు అతను భ్రేతగానీ

భ్ూతవెైద్ుయడు కాద్ుక్దా. కొుంతసతపప ఫెరుండీీ గా మాటరీడి, తరువాత టైీ చేయవచుని
అనుక్ుని మాటరీడడుం మొద్లుపెటే రడు. చక్కగా మాటరీడిుంది ఆమె క్ూడా.
గుంటయాయక్ మాటరీడుతూనే చేయి తగిలుంచాడు. ఆమె వెుంటనే రియాక్ేయిపో యిుంది.

“మీరు ననున ముటే క్ుుంటే వెళ్ళళపో తాను. నాక్ు భ్యుం” అుంది ఏడుపప ముఖుం పెటే .ి

అతను మళీళ బొ మిలా ఐపో యాడు. కొతత అమాియితో ఎుంతసతపప మాటరీడగలడు?

ఇక్ ఈ రోజుకి శోభ్నయోగుం లేద్ని సిిమతపడి నిద్రక్ు ఉపక్రముంచాడు.

రుండో రాతీర అుంతే. బరగానే మాటరీడుత ుందిగానీ చేయి పడితే ఖసు్మనేది.

మూడో రాతిర మరిుంత పటే ద్లతో టైీ చేశాడు.

“భ్యుం ఎుంద్ుక్ు ? మొద్ట ఏదో లా వపనాన చివరికొచేుసరికి అద్ుాతుం. ఒక్కరోజు

రుచి చూశావుంటే రేపటినుుంచే ఆరు కాగానే నువేవ తలుపప వేసతస్త ావ్” అుంటూ
బుజజ గిుంచాడు.

“నాక్ు అద్ుంతా తెలయద్ు. నాక్ు భ్యుం అుంతే” అుంది నవనీత.

అతను ఎుంతో క్నివన్స్ చేశాడు గానీ ఆమె ఏడుపప లుంకిుంచుక్ుుంది. భ్యపడి

వదిలేశాడు. నాలుగోరోజు బుంధువపలుంతా బయలేేరారు. నవనీత తల్లీ , తుండిర క్ూడా
అనీన సరుేక్ునానరు. అతనికి ఎవరూ లేరు, కొతత కాపపరుం గనుక్ ఎవరో ఒక్రు
తోడువపుంటే బరవపుంట ుంద్నీ, కొనిన రోజులపాట తమ క్ూత రు నవనీతక్ు స్ాయుంగా
వపుండమనీ వాళ్ళళ సరోజను అడిగారు.
 సరోజని క్ూడా మా ఊరే. ముపెైు యిేళ్ళళుంటరయి. భ్రత గుజరాత్ లోని
ఓడరేవపలో పనిచేసత ునానడు. రుండు నెలలకో, మూడు నెలలకో స్ారి వచిు
వెళ్ళత ుంటరడు. ఇక్కడే వేరే ఉదో యగుం దొ రికితే అక్కడ మానేసి వచెుయాయలని
అనుక్ుుంటూ వపుండడుంవలీ అక్కడికి భరరయను తీసుక్ుపో లేద్ు. భ్రత ద్గగ ర లేక్పో వడుం
సరోజక్ు ఒక్విధుంగా వెలతే.

“ఎక్కడో ద్ూరుంగా ఉదో యగుం చేసతవాడిన మాతరుం క్టే కోక్ూడద్ు. భ్రత ద్ూరుంగా వపుండే
స్త ీ బత క్ు చకకర ఫ్ాయక్ేరీలాుంటిది. సగుంరోజులు క్రషష ుంి గ్ వపుంటే, మరి సగుం రోజులు
తాళ్ుం తగిలుంచేస్త ారు” అనేది.

ఆమెకి ఇుంకా పిలీలేీ రు. బుంధువపలోీ ఆమె కొక్కదానికే ఓ నాలుగు రోజులపాట

పరాయి ఇుంటలీ వపుండే వెసులుబరట వపుండడుంవలీ ఆమెను అడిగారు. సరేనని
ఒపపుక్ుుంది సరోజ. మగిలన వాళ్ళుంతా వచేుశారు. పెళ్ళళకొడుక్ూ, పెళ్ళళక్ూత రూ,
సరోజ మగిలారు. ఉద్యుం లేవగానే సుధాక్ర్ట శుభ్రుంగా డెస్
ర అప్ అయి ఉదో యగానికి
వెళ్ళళపో యిేవాడు.

సరోజ, నవనీతా క్లసి వుంటచేసత ూ క్బురీ లోకి దిగేవారు. స్ాయుంకాలుం ఆరు

గుంటలకి అతను తిరిగి వచేువాడు. ముగుగరూ క్లసి కాఫ్లు తాగుతూ. అవీ ఇవీ
లోకాభిరామాయణుం మాటరీడుక్ునేవాళ్ళళ. రాతిర తొమిదిుంటికి కొతత జుంట తమ
గదిలోకివెళ్ళళవారు. హాలోీ ఒుంటరిగా మగిలపో యిేది సరోజ. రుండు మూడు రోజులు
నిద్రపో యిుంది గానీ ఆ తరువాత ఎుంత పరయతినుంచినా నిద్రపటే లేదామెకి. గదిలో
జరిగేద్ుంతా ఊహిుంచుక్ునేది.

నవనీత, సుధాక్ర్ట క్లసి అనుభ్విుంచే సవరగ సుఖాలనీన క్ళ్ళముుంద్ు క్ద్లాడేవి

దాుంతో ఒక్రక్మెైన ఉదేక
ర ానికి లోనయిేయది. శరీరుం మీద్ునన బటే లే బరువపగా తోచేవి.
శరీరముంతా ఆరాటుంతో క్దిలపో యిేది. సుఖుం కోసుం అవయవాలనీన ననళ్ళళ
తెరుచుక్ునేవి. బయట యిలా ఆమె అవసి పడుత ుంటే లోపల గదిలో అతను అుంద్ుక్ు
అుంగీక్రిుంచమని అరిిుంచడుం, నవనీత రిజక్ుే చేయడుం జరుగుత ుండేది. ఇలా కొనిన
రోజులు గడిచాయి. ఓ రోజు యథాపరకారుం సుధాక్ర్ట కాయరియరు తీసుక్ుని ఉదో యగానికి
వెళ్ళళపో యాడు.

భోజనాలయాయక్ అలా ఊరుంతా తిరిగివదాేమని సరోజ, నవనీతా

బయలుదేరారు. బజారీ నీన తిరిగి తమక్ు కావాల్న వసుతవపలు కొనుకొకని
స్ాయుంకాలుం అయిద్ు గుంటల పారుంతాన ఇుంటికి బయలుదేరారు. ఓ సినిమాహాలు
వపనన వీధిలో నడుసుతుండగా అపపుడే సినిమా వదిలారు. జనుం వెళ్ళడానికి గేట
తెరిచారు. ఈ చపపుళ్ళక్ు సరోజ అట చూసిుంది. ముఖానిక్ునన చెమటను
త డుచుక్ుుంటూ హాలోీుంచి వసుతనన సుధాక్ర్ట క్నిపిుంచాడు. అక్కడ అతనిన చూసిన
ఆమెకి ఏదో అనుమానుం వేసిుంది. అుంద్ుకే ఈ విషయానిన నవనీతక్ు చెపులేద్ు.
ఇద్ే రూ ఇుంటికి చేరుక్ునానరు. మరో గుంటకి సుధాక్ర్ట వచాుడు. సుధాక్ర్ట పెరటలీకి
స్ాననానికి వెళ్ళళనపపుడు అతని వెనకే సరోజ క్ూడా వెళ్ళీుంది.

“మీ జాబ్ క్షే ుంగా వపుంట ుందా! బరగా అలసిపో యారే” అుంటూ పారరుంభిుంచిుంది. అతను
క్ుంగారుపడడానిన ఆమె క్నిపెటే ుంి ది.

“ఆఁ ఒతిత డి బరగానే వపుంట ుంది. ఉదో యగుం అుంటేనే టనష న్స క్దా” అనానడు ఒకోకమాటను
పతరుసూ
త .

“ఇుంతకీ ఏమటి మీ జాబ్?” ఆమె ఊహిుంచినటేే అతను వెుంటనే జవాబు

చెపులేక్పో యాడు.

“లోకోషెడ్ లో” అుంటూ నీళ్ళళ నమల…… “ఎలకిేరషియన్స-” అని గురచతచిునటీ

చెపాుడు.
“ఈరోజు మరీ క్షే పడు టే నానరు”

“ఆఁ ఉద్యుం వెళ్ళళనపుట నుంచీ స్ాయుంకాలుం వరక్ూ పనే-” అనానడు.

అదిగో అక్కడే అతను దొ రికిపో యాడు. ఆమెకి మొతత ుం అరి మెైుంది. అతనికి
ద్గగ రగా వెళ్ళళ – “నిజుం చెపపు నిజుంగా పని చేసత ునానవా? ఈ రోజు నేను లోకోషెడ్ క్ు
వెళ్ళళను. సుధాక్ర్ట అనే పతరునన వయకేత లేడనానరు అని చీక్టలీ ఓ బరణుం వదిలుంది.
సడన్స గా ఆమె ఏక్వచనుంలోకి దిగేసరికి అతను మరిుంత క్ుంగారు పడిపో యాడు.

ఆమె ముుంద్ుక్ు ఉరికి – “ప్ీ జ్! ఈ విషయుం నవనీతక్ు చెపుక్ు” అుంటూ ఆమె రుండు
చేత లూ పటే క్ునానడు.

“ఎుంద్ుక్లా అబద్ధ ుం చెపాువ్?” ఇపపుడు ఆ పిలీ బత కేుంగాను?” కోపుంగా అుంది

సరోజ.

“ఇుంద్ులో నా పొ రపాట ఏమీలేద్ు. ఇుంతక్ు ముుంద్ు లోకోషెడ్ లోనే ఎన్స ఎుం

ఆర్ట గా పనిచేసతవాడిన – పెళ్ళళకి ముుంద్ు తీసతశారు. అపుటికే పెళ్ళళ ఫిక్్యిపో యిుంది.
మధయవరితతో చెపాును. ఇపపుడు చెబితే పెళ్ళళ ఆగిపో త ుంద్నీ, చెపుక్పో వడమే
ఉతత మమని అనానడు. దాుంతో మెద్లక్ుుండా వపుండిపో యాను. మరో జాబ్ కోసుం
పరయతినసుతనానను. ననున అరి ుం చేసుకోుండి” అుంటూ ఏడుపపలోకి దిగాడు.

“పెళ్ళుంటే నూరేళ్ళపుంట. సుంబుంధుం చూడడముంటే చాలా గమనిుంచాల. అట

ఏడు తరాలునూ, ఇట ఏడు తరాలునూ వాక్బు చేయాల” అుంటూ డుందాలు పలకే
పెద్ేలు చేసత పెళ్ళళళ్ళళ యిలానే తగలబడతాయి లేక్ుుంటే పిలీవాడు ఏుం చేసత ునానడో ,
అతను చెబుత ననవనీన నిజాలో, అబదాేలో అని క్ూడా చూడక్ుుండా ఇలా పిలీలన
బలపశువపగా చేసతసత ునానరు తలీ ద్ుండురలు.
“అయోయ! మీరు అలా అనక్ుండి. నేనుంతటి క్ూ
ర రుడినగాను….. మోసకారిని
అుంతక్ుంటేగాను” అని అతను ఆమె కాళ్ళళ వేళ్ళళపడాుడు.

ఏదో పొ రపాట జరిగిుందే తపు క్ురారడు. అమాయక్ుడేననీ ఆమె పసిగటిేుంది.

“అయితే ఈ విషయుం నవనీతక్ు తెలయక్ుుండా వపుండాలుంటే నా కోరిక్ నువపవ
తీరాుల” అని అతి సుషే ుంగా చెబుతూ అతనిన వాటేసుక్ుుంది.

తన తపపుక్ు అుంతటి తీయని శిక్ష పడుత ుంద్ని ఊహిుంచని అతను ఉబిుతబిుబుయి

పో యాడు. గదిలోపల వాళ్ళళద్ే రి రాసల్లలలు ఊహిుంచుక్ుుంటూ అతని మీద్ మోహుం
పెుంచుక్ునన ఆమె ఆ రాతేర అతనిలో క్లసిపో యిుంది.

ఇవనీన చాలా రోజులు దాగవపక్దా- నవనీతక్ు తెలసిపో యిుంది. కాపపరుం

చక్కబెటే ి తిరిగి రావాల్న సరోజ అక్కడే ఆగిపో యిుంది. క్లకాలుం కాపపరుం చేయాల్న
నవనీత పరిినెుంట్ గా పపటిేుంటిక్ చేరిపో యిుంది. అనుపమ చెపుడుం పూరితచేసతసరికి
ఇద్ే రూ రోడుు చేరుక్ునానరు. రోడుుక్ు అవతల వెళ్ళీ ఏటి ఒడుున ఇసుక్లో
క్ూరుునానరు.

“పాపుం నవనీత, అుంద్రూ క్లసి ఆమెను ముుంచేశారు. ఈ పెద్ేవాళ్ళక్ు బుదిధ వపుంటే

కొతత జుంటక్ు తోడుగా వపుండమని వయసులో ఉనన అమాియిని వపుంచుతారా?
తలీ ద్ుండురల తెలవితక్ుకవతనానికి ఆమె జీవితుం నాశనమెైపో యిుంది క్దా” సుజన
ఎుంతో స్ానుభ్ూతి పరక్టిుంచిుంది.

“ఈ పెళ్ళళళ్ళపతర- స్ాుంపరదాయాలపతర- ఎనిన జీవితాలు యిలా నరక్ క్ూపాలుగా

తయారవపత నానయో తెలుస్ా? లలక్కక్టే లేుం….. ఒక్రో, ఇద్ే రో క్ుట ుంబ
బుంధనాలనీన తెుంచుక్ుని బయటపడుత నానరు. అయితే అలా చేయడానికి ఎుంతో
స్ాహసుం కావాల. క్ఠినమెైన వాసత వాలన అట పిలీలుగానీ, ఇట పెద్ేలుగానీ
గురితుంచడుం లేద్ు. అుంద్ుకే ఇద్ే రి మధాయ చాలా గేప్ పతరుక్ుపో తోుంది. ఇుంద్ుక్ు
ఉదాహరణ నేనే.”

“అుంద్రుం భ్రమలోీనే వపుంటూ తమ అనుభ్వాలనే నిజుం అని గుడిు గా నముిత నానుం.

అుంద్ుకే పిలీలకీ, పెద్ేలకీ పొ సగడుంలేద్ు…..” సుజన అనుపమ అననదానిని
బలపరిచిుంది.

“క్ుట ుంబ బుంధనాలన వద్ులుకోవడానికి చాలా తెగిుంచాను నేను. ఒక్రిద్గగ ర తాళ్ళ

క్టిేుంచుక్ునన నేను మరుసటిరోజు రాతిర మరో వయకితతో శోభ్నుం జరిపిుంచుక్ునానను”
అననది అనుపమ.

ఒడుున వపనన కొుంగలు ఒక్కస్ారిగా పెైకి లేచాయి. సుజన అనుపమవేపప ఎుంతో

ఆశురయుంగా చూసుతుండిపో యిుంది.

“నీక్ు మొతత ుం- జరిగినద్ుంతా చెబుతాను.” అనుపమ తన ఫసుేనెైట్ ను చెపుడుం

పారరుంభిుంచిుంది.

“మా అమాి, నాననలక్ు ఇద్ే రు సుంతానుం. నేనూ, మా అననయాయ. ఊరోీ

క్లగిన క్ుట ుంబరలోీ మాదీ ఒక్టి. అననయయ ఇుంటర్ట వరక్ు చదివాడు. అపుటికే వాడు
రుండుస్ారుీ ఇుంటర్ట తపుడుం వలీ అుంతటితో ఆపతశాడు. నాననతోపాట వయవస్ాయుం
చేసతవాడు. నేను ఇుంటర్ట పాసెై డిగరల
ీ ో చేరాను. రోజూ బసు్లో కావల కాలేజీకి వెళ్ళళ
తిరిగచచేుదానిన. డిగరీ సెక్ుండ్ ఇయర్ట లో వపుండగా నాక్ు గౌతమ్ తో పరిచయమెైుంది.

మా ఇలుీ వీధికి ఉతత రుంగా ఉుండేది. మా ఇుంటిముుంద్ు మూడిళ్ీ లోగిల

వపుండేది. అుంద్రుం బుంధువపలమే క్నుక్ స్ాధారణుంగా రోజులో ఎక్ుకవ భరగుం నేను
అక్కడ గడిపతదానిన. మూడిళ్ళళ ఒకే లోగిలలో వపుండడుం వలీ చాలా కోలాహలుంగా
ఉుండేది. కాలక్షేపానికి కొద్వ వపుండేది కాద్ు. ఆ ఇళ్ళలోీని ఒక్ యిుంటలీ అరుణ
వపుండేది. ఆమె నాక్ు అననయయ వరసయిేయ చిరుంజీవి భరరయ. ఆమె నా క్ుంటే అయిదేళ్ళళ
పెద్ేది సరదాగా వపుండేది. స్ాయుంకాలుం కాలేజీనుుంచి ఇుంటికి రావడుం తరువాయి
అరుణ ద్గగ రికి పరుగతేత దానిన.

మేము ఇధ్ే రుం ముుంద్ు వరుండాలో క్ూరుుని క్బురాీడుక్ునే వాళ్ళుం. ఆమె

చినానననకొడుకే గౌతమ్. అతనిది పరకాశుంజిలాీ సిుంగరాయకొుండ ద్గగ రలోని
పలలీ టూరు. కావల పి.జి. సెుంటరోీ ఎుం.కాుం. ప్రవియస్ లో చేరాడు. తన అక్కయయ
ద్గగ రికి పరతివారుం వచేువాడు. మొద్టిస్ారి వచిునపపుడు అరుణ నాక్ు అతనిన
పరిచయుం చేసిుంది. “వీడు మా చినాననన కొడుక్ు. పతరు గౌతమ్. ఎుం.కాుం.
చేసత ునానడు.”

నేను అతనివేపప పరిశీలుంచి చూశాను. ఎరరగా, అుంద్ుంగా వపనానడు. క్ళ్ళలో

చిలపితనుంవలీ మరిుంత లవీీ గా అనిపిుంచాడు. నిజానికి ఓ అబరుయిని అుంతగా
పరిశీలుంచడుం అదే మొద్టిస్ారి. మొతాతనికి నేను గురితుంచలేద్ుగానీ నాలో ఏదో
సుుంద్న బయలుదేరిుంది. అదీ ఇదీ అని చెపులేని పరిసి తి. అతను ఇుంటలీ వపుండగా
అక్కడికి వెళ్ళడుం బరవపుండద్నిపిుంచి రుండు మూడు ఆదివారాలపాట వెళ్ళలేద్ు.

నేను అక్కడికి వెళ్ళలేక్పో త నానననే దిగులువలీ అతనిన గురిుంచే ఆలోచిుంచే

పద్ధ తిలో పడిపో యాను. మరుసటి ఆదివారుం క్ూడా అతను వచాుడు. నేను ఇుంటలీనే
వపుండిపో యాను. పదిగుంటల పారుంతాన చిరుంజీవి చెలలీ లువచిుుంది. ఆ పిలీక్ు
ఏడేళ్ీ ళుంటరయి.

“అకాక! నినున గౌతమ్ అననయయ రమిుంట నానడు” అని చెపిుుంది.

అయినా వెుంటనే బయలుదేరలేద్ు నేను. వెళ్ళళలా వదాే అని ఆలోచనలో పడాును.
వెళ్ళళలనే కోరకను ఎుంత అణచుక్ుుందామనాన లాభ్ుంలేక్ పో యిుంది. పావపగుంట
తరువాత బయలుదేరి వెళ్ళళను. ఇుంటలీ అతను తపు ఎవరూ లేరు.

“క్బురు పెటేుందే రాణీగారు రారా ఏమటి?” నాటకీయుంగా అని, అుంతలోనే

స్రియస్ గా అయిపో యి- “ఆదివారుం ఎపపుడవపత ుందా, నినున చూదాేమా అనే నా
ధాయసుంతా. వచిు ఇుంతసతపయినా నువపవ క్నపడక్పో తే గిలగిలీ ాడిపో యాను”
అనానడు.

ఓ అబరుయి నాకోసుం పడిగాపపలు కాసుతనానడని వినడుం అదే మొద్లు నాక్ు.

ఏదో అయిపో తోుంది. మనసుంతా కొతత పపుంతను అనుభ్విుంచిుంది. అుంద్ుకే పతరమలో
విచక్షణ, జాానుం, తెలవి లోపిస్త ాయనుక్ుుంటరను. అుంతవరక్ు లేని కొతత అనుభ్వుం
ఎద్ురయినపపుడు స్త క
ీ ానీ, పపరుష డు కానీ మరేదీ ఆలోచిుంచక్ుుండా దానికి ఈల్ము
అయిపో తాడు. అుంద్ుకే స్త ీ పపరుష సుంబుంధాలోీ క్ులుం, మతుం, పారుంతుం, భరష, ఆస్త ,
అుంతసుత- ఇవనీన మూలన పడిపో తాయి.

అుంతవరక్ు చద్ువపతపు మరే ఇతర ఆలోచనలేని నేను అదిగో ఆ క్షణుంనుుంచి

కొతత ఆక్రషణకి లకుంగిపో యాను. తలుపపమీద్ వేళ్ళతో రాసూ
త వపుండిపో యాను. ఆ
మాటలు పూరితచేశాక్ అలా చెపుడుం అతనికీ కొతేత నని నేను గరహిుంచాను. కొుంతసతపప
అక్కడే వపుండి, కాసత సిిమతపడాుక్ ఇుంటికి వచేుశాను. కానీ ఇుంటలీ
వపుండలేక్పో యాను. బయటకొసతత నా క్ళ్ళళ నాక్ు తెలయక్ుుండానే అట
తిరిగిపో త నానయి.

నా కాళ్ళళ అట పో వడానికి లాగుత నానయి. మనసు్ అతనిన చూడాలని

గుుంజుతోుంది. ఏదో కొతత భ్ూతుం ననానవహిుంచిుంది. స్ాయుంకాలుం ఎపపుడవపత ుందా
అని నిముష్ాలు లలక్కపెటే క్ుుంటూ క్ూరుుుండిపో యాను. మూడు గుంటలనుుంచే
తయారవడుం మొద్లుపెటే రను. పతరమ అుంటేనే సెల్ము ఐడెుంటిటీ అనుక్ుుంటరను.
మనలన మనుం గురితుంచడమే పతరముంటే ననున నేనుగా ఫ్ల్మ కావడుం అదే మొద్లు.

ఎపపుడూ లేనిది మూడుస్ారుీ ముఖానికి స్ో ప్ రాసుక్ునానను. అుంత

ద్టే ుంగానూ కాక్ుుండా, అుంత లలైట్ గానూ కాక్ుుండా పౌడర్ట రాసుక్ునానను. నుద్ుట న
కాసత ుంత పెద్ేదిగా తిలక్ుం దిద్ే ుక్ునాన, జడవేసుక్ుని చివర ఏమీ పెటేక్ుుండా
వెుంటర క్లను అలా వదిలేశాను. ఎవరయినా పరిశీలుంచి చూసతత నేను డిఫరుంట్ గా
అలుంక్రిుంచుక్ునాననని క్నిపెటే టటీ తయారయాయను.

అరగుంట సమయుంలో అరుణ ఇుంటికి వెళ్ళళను. గౌతమ్ చిరుంజీవి చెలలీ లకి

పాఠాలు చెబుత నానడు. చిరుంజీవి తపు మగిలన అుంద్రూ వపనానరు. అతను ననున
చూసి నవావడు. నా చుటూ
ే వుంద్ పోీ రసెుంట్ దీపాలు ఒక్కస్ారిగా వెలగినటీ నిపిుంచిుంది.
అతను తిరిగి పాఠుం చెపుడుంలో మునిగిపో యాడు.

“గుుండెలోని భరగాలు ఏవీ?” అతను చిరుంజీవి చెలలీ లు లక్షిిని అడిగాడు.

“సిరలూ ధమనులూ….” ఆ పిలీ ఏదో చెబుతోుంది. నేను అడు ుంపడి “పతరమలూ”

అనానను. అతను ఉలకికపడు టే ఠక్ుకన ముఖుం పెైకతిత నావేపప అదో లా చూస్ాడు.
నేను తల తిపపుక్ునానను. అరుణ ఏుం అనుక్ుుంట ుందో ననన భ్యమనాన
లేక్పో యిుంది నాక్ు. ఆ తరువాత అతను పాఠుం చెపులేక్పో యాడు. క్షణానికి ఓ
మారు నావేపప చూడడుం- అనవసరుంగా నవవడుం-పరతిస్ారీ కొతత గా చూసినటీ ముఖుం
పెటేడుం-దీుంతోనే సరిపో యిుంది.

చీక్టీ పడడుంతో లలైటీ వెలగాయి. చీక్టి ముఖాన వెలీవేసినటీ వెలుగు

పరుచుక్ుుంది. నేను అరుణతో ఏదో మాటరీడుత నానను గానీ ఒక్దాని కొక్టి
పొ ుంతనలేద్ు. మా అమాి వాళ్ళళ పిలచేవరక్ూ ఆరాతిర నేను ఇుంటికి వెళ్ళలేద్ు.
తొమిది పారుంతాన ఇుంటికి వెళ్ళళ భోజనుం చేశాను. గదిలో పడుక్ునాననేగానీ
శరీరముంతా నామీద్ క్ుటర జరుపపత ననటీ నిద్రరాలేద్ు. అవయవాలనీన దాడి
పారరుంభిుంచినటీ ఏదో గా వపుంది.

ఎద్మీద్ పెైట నిలబడటుంలేద్ు. తలకిుంద్ వపుండాల్న తలగడ పక్కన చేరిుంది.

ఎపపుడో తెలీవారుజామున నిద్రపో యాను. రుండు వారాలు గడిచిపో యాయి. మూడో
శనివారుం స్ాయుంకాలుం గౌతమ్ వచాుడు. నేను పరిగతత క్ుుంటూ వెళ్ళళను. ఇపపుడు
మేుం ఇద్ే రుం బరగానే మాటరీడు త నానుం. ఎద్ురద్ురుగా క్ూరుుని అలా మాటరీడటుం
ఎుంత బరవపుంట ుందో మాటలోీ చెపులేను.

లలైటీ వెలగాయి…. “దాయాలు ఆడదామా?” అని పరపో జ్ చేస్ాడు గౌతమ్. ఆ

ఇుంటలీ పాచిక్లు ఆడడుం మామూలే. సరేననానను. దాయాల ఆటక్ు అనీన సిద్ధుం
చేశాను. అరుణ వుంటలో బిజీగా వపుంది. “పుందెుం ఏమటి?” అతను చిననగా అడిగాడు
పాచిక్లన చేతిలోకి తీసుక్ుని. నేనేమీ చెపులేద్ు.

“ముద్ుే” అతను ఎుంత మెలీగా అనాన అది విస్ో ుటనుంలా వినిపిుంచిుంది.

జలద్రిుంపపలాుంటిది క్రుంట్ లా ఒళ్ళుంతా పాకిుంది.

“ఓడినవాళ్ళళ గలచినవాళ్ళకి పెటే రల”

అపపుడూ ఏమీ మాటరీడలేక్పో యాను. నా జవాబును ఆశిుంచక్ుుండా పాచిక్లన

వేశాడు.

మరోగుంట గడిచిుంది. పతరయస్ పిరయులక్ు తొలరోజులలో పాచిక్లు ఆడడుం క్ుంటే

అద్ుాతమెైన ఆట మరచక్టి వపుండద్నుక్ుుంటరను.

పాచిక్లన ఎద్ుట వయకిత వేశాక్ మన చేయి చాస్ాతుం.

 అలా చాచినపపడు అరచేయో, వేళ్ళ కొనలో ఖచిుతుంగా తగులుతాయి.
తొలఘ్టే ుంలో వపనన స్త ీ పపరుష లక్ు ఆ సురి ఎుంత తీయగా ఉుంట ుందో చెపులేను.
అుంద్ుకే ఈ సతేజీలోవపనన లవర్ట్ ఖచిుతుంగా పాచిక్లు ఆడి తీరాల్ుందే. చివరికి నేనే
గలచాను. కానీ పుందెుం పరకారుం ముద్ుే పెటేమని గౌతమ్ ని ఎలా అడగగలను?
పెైపెచుు ఆ పరమాద్ుంనుుంచి తపిుుంచుకోవడానికి వడివడిగా బయటికి అడుగులు
వేశాను.

మా ఇుంటికీ, అరుణా వాళ్ళళుంటికీ మధయ చీక్టిగా వపుంది. అక్కడికి అతను

పరిగతత క్ుుంటూ వచాుడు. నా ముుంద్ుకొచిు ఆగి ననున రుండుచేత లతో పటే కొని
పెద్వపల మీద్ గాఢుంగా చుుంబిుంచాడు. దేవపళ్ళ పెళ్ళళళ్ళళ జరుపపతూ వపుంటే దేవతలు
ఆకాశుంనుుంచి పూలజలుీ క్ురిపిస్త ారే- అలా ఫ్లయాయను. జీవితుంలో మొద్టి ముద్ుే.
ఆ క్షణుంలో నేనేమెైపో యానన నేనెపుటికీ చెపులేను. రక్త ుం గడు క్టే క్ుపో యిుందో , హారుే
బీటిుంగ్్ ఆగిపో యాయో, క్ళ్ళళ చూడటుం మానేశాయో, శావస నిలచిపో యిుందో నాక్ు
తెలయద్ు. అలా నిలబడిపో యాను. పెద్వపలోీ మొద్లయిన తీపి శరీరముంతా
పాక్ుతోుంది.

క్ళ్ళళ తెరిచి చూసతత అతను లేడు. పెద్వపలన చేతత ో రుద్ుేక్ునానను. కానీ ఆ తీపి
పో లేద్ు. క్లక్ుండ, తేనె, ముంచామ తుం, పుంచదార, పనసపుండు- ఇవేవీ ఆ తీపికి
సరిపో వప. నాలుకే కాద్ు- నరాలకీ తీపి అుంట క్ుుంటలుంది. ఎలా ఇలుీ చేరానన
తెలయద్ు. ఆ రాతిర నిద్రపో లేద్ని చెపుక్కరేీద్ను క్ుుంటర. మరుసటిరోజు క్ూడా ఇద్ే రుం
పాచిక్లు ఆడాుం. కేవలుం వేళ్ళళ తగులుతాయని ఆడాుం తపు ఇద్ే రిలో మరో సు హ
లేద్ు.

స్ో మవారుం నేను బస్ాేుండ్ క్ు వచాును కాలేజీకి వెళ్ళడానికి. నా వెనుకే గౌతమ్
వచాుడు. మామూలుగా అయితే ఆ పాటికే వెళ్ళళపో యి వపుండేవాడు. నా కోసమే
ఆలసయుంగా బయలుదేరాడు. ఇద్ే రుం బసు్ ఎకాకుం. మా ఊరివాళ్లళవరూ
లేక్పో వడుంతో పక్క పక్కనే క్ూరుునానము. “ఈ బసు్ ఎక్కడా ఆగక్ుుండా ఇలా
వెళ్ళతూనే వపుంటే ఎుంత బరవపుండు” అనానడు.

“అలా ఐతే మనుం ఎకాకల్ుంది బసు్ను కాద్ు-ఉపగరహనౌక్ని” అనానను. ఇలా ఏవేవో

మాటరీడుక్ుుంటూ వపుండగానే టౌన్స వచేుసిుంది. బసు్ దిగాుం.

“ఈరోజు కాలేజీకి ఎగచగటే క్ూడద్ు” గౌతమ్ అనానడు.

“ఎగచగటిే ఏుం చేదే ాుం?” అని పరశినుంచాను.

“జాల్లగా ఊరుంతా తిరిగి మాయటీన కళ్దాుం”

నాక్ు క్ూడా కాలేజీకి వెళ్ళళలనిపిుంచడుంలేద్ు. చద్ువుంటే బో ర్ట కొడుతోుంది. సరేనని

తలూపాను.

కారీతక్ స్ో మవారాలాీ – నదిలో వదిలే దీపాలయాయయి గౌతమ్ క్ళ్ళళ. గౌతమ్, నేను
మాటరీడుతూ నడుచుక్ుుంటూ ఊరికి ద్ూరుంగా వపుండే హ టల్మ కళ్ళళుం. కాఫ్లకి ఆరు ర్ట
ఇచాుడు.

“ఇదే తొలస్ారి కాలేజీకి ఎగగచటే డుం. మానానన ఇపపుడు ననున చూసతత ఇుంతే
సుంగత లు” అనానను.

“ఇలాకాక్ుుండా మనిద్ే రుం పసుపపబటే లీ ో క్నిపిసతత అపపుడు ఏమౌతాడు మీ నానన?”

అనానడు.

నేను ఠక్ుకన తలలతత ాను. పసుపపబటే లీ ో క్నిపిుంచడముంటే పెళ్ళళ చేసుకోవడుం.

అపుటివరక్ూ నేను పెళ్ళళగురిుంచి ఆలోచిుంచలేద్ు. అతనూ ఆలోచిుంచి వపుండడు.
కేవలుం మా నాననక్ు కోపుం తెపిుుంచే విషయానిన పరస్త ావిుంచడానికి అలా అని
వపుంటరడు. ఏది ఏమయినా ఆ మాటలు నాలో కొతత ఆలోచనలన రేపాయి.

“మనిద్ే రుం పెళ్ళళచేసుక్ుుందాుం గౌతమ్….” అనానను భరవావేశానిన

అణుచుకోవడానిక్ననటీ అతని చేయి పటే క్ుుంటూ.

“నిజుంగానే” ఉదేవగుంతో అడిగాను.

“ఎస్! మనిద్ే రుం పెళ్ళళచేసుక్ుుందాుం” అలా మేము పతరమనుుంచి పెళ్ళళవరక్ూ

వచాుుం. అపుటినుుంచీ ఇద్ే రుం మా పెళ్ళళ గురిుంచి క్లలు క్నేవాళ్ళుం. మా ఇుంటిలో
టీవీమీద్ ఎలాుంటి ఫ్ీ వర్ట వేజ్ పెటే రలోననన విషయము ద్గగ రునుంచి పపటిేన పిలీలకి
ఏుం పతరీ ు పెటే రలోనననుంతవరక్ు అనిన విషయాలూ మాటరీడుక్ునేవాళ్ళుం. పరతి
స్ో మవారుం కాలేజీకి ఎగగచటేేదానిన. హ టలోీ క్ూరోువడుం వలీ పెైవ
ీ స్ లేద్ని గౌతమ్
రిక్షా మాటరీడేవాడు.

“రిక్షా అబరుయ్! స్ాయుంకాలుం వరక్ు మమిలన రిక్షాలో తిపపు ఇదిగో బస్ాేుండ్

నుుంచి బయలుదేరు. జనసమిరధ ుం లేని వీధులోీ పో నిచిు అలా ఊరు బయట రౌుండుీ
కొటే . నీక్ు రస్ే కావాలనుక్ుననపపుడు రిక్షాను పక్కన నిలపెయ్ అలసట తీరాక్ తిరిగి
పో నీయ్. మేుం మాటరీడుకోవడానికి కాసత సి లుం కావాల. అది దొ రక్డుంలేద్ు. అుంద్ుకే
నీ రిక్షా. స్ాయుంకాలుం అయిద్ు గుంటలవరక్ు వపుంటరుం. వుంద్ రూపాయలస్ాతను” అని
ఓ స్ో మవారుం గౌతమ్ రిక్షా క్టిేుంచాడు.

ఇద్ే రుం అుంద్ులో క్ూరుునేవాళ్ళుం అలా రిక్షాలోనే ఉద్యుం పదిగుంటల నుుంచి

స్ాయుంకాలుం వరక్ు తిరిగేవాళ్ళుం. రిక్షాలో అలా తిరగడుంవలీ చాలా లాభరలుుండేవి.
ఇద్ే రుం ఒక్రికొక్రు ఆనుక్ుని క్ూరోువచుు. టరప్ వేసెయయడుం వలీ ఎవరికి క్నిపిుంచుం.
గిలీ ుక్ునాన, గిచుుక్ునాన ఎవరికీ తెలయద్ు. ఊరికి ద్ూరుంగా ఇద్ే రమే తిరగచచుు.
ఈ రిక్షా ఐడియా నాక్ు బరగా నచిుుంది.

అుంద్ుకే స్ో మవారుం బసు్దిగగానే రిక్షా ఎకేకవాళ్ళుం. ఇలా రోజులు గడిచిపో యాయి.
గౌతమ్ క్ూ, నాక్ూ చద్ువపలలైపో యాయి. మా పెళ్ళళ విషయుం ఇుంటలీ పెద్ేవాళ్ళక్ు
చెపాులనీ, వారానికో ఉతత రుం రాసుకోవాలనీ ఒటే పెటే క్ుని గౌతమ్, నేనూ
విడిపో యాుం.

ఇక్ ఆ క్షణుంనుుంచీ మా పతరమను ఇుంటలీ ఎలా చెపాులనే నా ఆలోచనుంతా. మా

నానన చుండశాసనుడు నేను ఇుంటలీ తెలయక్ుుండా పెళ్ళళ చేసుక్ుుంటే ఆయన ఏుం
చేస్త ాడో ఊహిుంచగలను. తన క్ూత రు చచిుపో యిుంద్ని బుంధువపలక్ుంతా ఉతత రాలు
రాసి, క్రికాుండలు జరిపిుంచే రక్ుం, పెై పెచుు కోపుం ఎక్ుకవ.

మా అమితో ఈ విషయుం క్దిపినపపుడు ఆమె చెపిుుంది క్ూడా అదే. “వద్ుే అలాుంటి

వెరరమొ
ి రిర ఆలోచనలు పెటే కోవద్ుే. మీ నానన విషయుం తెలయనిదేముుంది? నినూన,
అతనీన చుంపతసినా ఆశురయపో నక్కరేీద్ు” అుంది.

గౌతమ్ ఎుంత ముంచివాడో చెపిు క్నివన్స్ చేయడానికి ఎుంతగానన

పరయతినుంచాను. కానీ మా అమి ‘ఊ’ అనలేద్ు. ఇక్ అననయయ యువక్ుడే కానీ
ఆలోచనలోీ మాతరుం వయోవ ద్ుధడు. వాడితో డిసకస్ చేసి పరయోజనుం వపుండద్ు.
మొతాతనికి మా అమి ఈ విషయాలనీనటినీ మా నానన చెవిన వేసినటీ ుంది. ఆయన
నాతో మాటరీడడుం పూరితగా మానేశాడు. మరో పది రోజులకి పెళ్ళళవాళ్లళచాురు.

మా ఇుంటికి రానునన పరమాదానిన పసిగటిే నానన తొుంద్రపడుత నానడని

గరహిుంచాను. పెళ్ళళచూపపలపపుడు నానా యాగీ చేశాను. అలుంక్రిుంచుకోముంటే
వయతిరేకిుంచాను. పెళ్ళళచూపపల కోసుం వాళ్ళ ముుంద్ర క్ూరోునని మొుండికేశాను. మా
అమి నాక్ుంటే ఎక్ుకవ యాగీ చేసిుంది. చచిుపో తానని బెదిరిుంచిుంది. ఇది ఉతత తిత పెళ్ళళ
చూపపలను బలవుంతుంగా నమిుంచిుంది. అయిషే ుంగానే తయారయాయను.
పెళ్ళళచూపపలు జరిగిపో యాయి.

ఇపపుడేుం చేయాలా అని మధన పడుత ుండగానే పది రోజుల తరావత నానన
పెళ్ళళ పతిరక్లు తెచాుడు. మరో వారుంలో పెళ్ళళ మా నానన అుంత ఫ్ాస్ే గా
వయవహరిస్త ాడని ఊహిుంచలేద్ు. మొతత ుం లోక్ముంతా ముద్ే గా
ముడుచుక్ుపో త ననటీ , అుంద్ులో నేను చిక్ుకబడిపో యినటీ అయిపో యాను.
ఫలానా రోజు కావల బస్ాేుండ్ క్ు రమిని, చాలా అరజ ుంటనీ గౌతమ్ క్ు టలగారమ్
ఇచాును. నా పరమేయుం లేక్ుుండానే పెళ్ళళపనులు చక్చకా జరిగిపో త నానయి.

బియాయలు ద్ుంచడుం, అడవికళ్ళళ క్టే లు తేవడుం, పుందిళ్ళళ వేయడుం- వీటితో

హడావపడిగా వపుంది ఇలీ ుంతా. నేను వెళ్ళళపో యిేరోజు రానే వచిుుంది. ఉద్యుం
పదిగుంటల పారుంతాన ఎవరికీ అనుమానుం రాక్ుుండా క్టే బటే లతో బయలేేరాను.
చేతిలో వుంద్రూపాయలు తపు మరేుంలేవప. మరో ఆలోచన లేక్ుుండా
ఆఘ్మేఘ్ాలమీద్ బస్ాేుండ్ చేరుక్ునానను. మావాళ్ళళ తెలుసుక్ునేలోగా బసు్
ఎకకయాయలని నా తొుంద్రుంతా.

అదేుం ఖరోి ఒక్క బసు్ క్ూడా రావడుంలేద్ు. బసత్ కాద్ు ఏ వాహనమూ

రోడుుమీద్ తిరగడుం లేద్ు. తారోరడుు చచిుపడివపనన తాచుపాములా వపుంది. నాక్ు
అనుమానుం వచిుుంది. రోడుు పక్కనే ఓ ఇుంటి ద్గగ రికి వెళ్ళళ విషయమేమటల అడిగాను.
“ఈ రోజు భరరత్ బుంద్ అట. బుంద్ క్ూడా ముమిరుంగా వపననటీ ుంది. ఉద్యుం నుుంచీ
ఒక్క వెహిక్లూ రాలేద్ు” అనానడు ఆ ఇుంటలీని వయకిత.

క్ళ్ళళ తిరిగాయి. అలానే క్ూలబడిపో యాను. అయినా నాలో ఆశ చావలేద్ు.

అలానే రోడుుమీద్ చూసూ
త క్ూరుునానను. మరో అరగుంటక్ు కాబో లు మా నానన
క్నిపిుంచాడు. నా గుుండెలీ ో రాళ్ళ వాన పారరుంభ్మయిుంది. ఆయన వచేులోగా
రోడుుపక్కనే వపనన ఓ చెటే నుుంచి ఆక్ులు ద్ూసి ఒళ్ళళ
వేసుక్ునానను.ఏమనుక్ునానడో ఏమోగానీ మరో పరశన వేయలేద్ు. “రా ఇుంటికి” అని
ముుంద్ుక్ు నడిచాడు.

నేను అనుసరిుంచాను. ఇుంటికళ్ళళక్ నాక్ు మరిుంత క్టే దిటేమెైన ఏరాుటీ

చేశాడు. గోరిుంటరక్ుకోసుం రోడుువరక్ు వెళ్ళళనని చెపిునపపుడు నమినటీ నటిుంచాడు
ఆయన. మా అమిక్ూ, అననయయక్ూ తీవరుంగా హెచురిక్లు చేసినటే నానడు.
నామీద్నుుంచి వాళ్ీ చూపపలు పక్కకి క్ూడా తిరగడుంలేద్ు. ఫలానారోజు నా పెళ్ళళఅనీ,
ఎలాగయినా ఊరికివచిు తీసుక్ుపొ మినీ మరో టరిగరాుం ఇపిుుంచాను.

గౌతమ్ కోసుం ఎద్ురుచూడడుం తపు నేను చేయగలగిుంది క్ూడా ఏమీ లేద్ు.

పెళ్ళళరోజు రానేవచిుుంది. కానీ గౌతమ్ జాడలేద్ు. ఏుం చేయాలో పాలుపో యిుంది కాద్ు.
కాలు క్ద్పడానిక్ూకడా వీలేీ క్ుుండా పో యిుంది. బుందీ అయిపో యాను. మా వాళ్ళళ
ననున వద్లడుం లేద్ు. వీటనినటికితోడు గౌతమ్ ఏమయాయడో తెలయడుంలేద్ు.
తెలీవారితే పెళ్ళళ. ఆ రోజు స్ాయుంకాలుం మగపెళ్ళళవారు ఓ బసు్లో తరల వచాురు.
వాళ్ళను చూడగానే నేను వణనకిపో యాను.

భోరున ఏడుసూ
త క్ూరుునానను. ఆ రాతరయినా గౌతమ్ తపుక్ుుండా వస్ాతడని
నిద్రమేలకకని క్ూరుునానను. రాతిర క్రిగిపో యిుంది గానీ వేద్న తీరలేద్ు.
తెలీవారుజామున మూడుగుంటలక్ు లేపి ముంగళ్స్ాననుం చేయిుంచారు. శవుంలా
వపుండిపో యాను. మా ఇుంటిముుందే పెద్ే ష్ామయానా వేశారు. అుంద్ులో పెళ్ళళ.
అయిద్ు గుంటలకి అతడు నా మెడలో తాళ్ళ క్టేేశాడు.

ఆ సమయుంలో అతని వేళ్ళ సురి తేళ్ళళ, జరురలూ పాక్ుత ననటీ నిపిుంచిుంది.

ఎనిమది గుంటలకి పెళ్ళళతుంత ముగిసిుంది. పెళ్ళయిపో యిుంది గనక్ ననున కాపలా
కాయడుం మానేశారు. కాసత ుంత సతవచఛ ద్కికుంది. కానీ ఎక్కడికి వెళ్ళగలను?
మధాయహనుం నాలుగయిుంది.

ఇుంటలీ క్ూరుుని చూసతత పెళ్ళళపుందిటీ ల గౌతమ్ సతనహిత డు తచాుడుతూ క్నిపిుంచాడు

ఎపపుడో అతనిన పరిచయుంచేసిన గురుత. అతను ఖచిుతుంగా నాకోసుం
వచాుడనిపిుంచిుంది. పెరటలీకి రమిని సెైగచేశాను. అతను వచాుడు.

“గౌతమ్ ఎక్కడ?”

“వపనానడు. పెళ్ళళకిముుంద్ు రావాలని ఎుంతో టైీ చేశాడు. కానీ వీలయియుంది

కాద్ు. వాళ్ళక్క, బరవ గౌతమ్ ని ఇుంటలీవేసి తాళ్ుం వేశారు. ఈ రోజు ఉద్యుం నీ పెళ్ళళ
ముహూరత ుం తరువాత వదిలపెటే రరు. కావలకి వచిు ననున పుంపిుంచాడు. ఇపపుడెలా?
నినున తీసుక్ు రమిుంట నానడు” గౌతమ్ ఎుంద్ుక్ు రాలేక్పో యాడో నాక్ు
తెలసిపో యిుంది. నాలాగే అతనిన బుంధిుంచారననమాట.

“వచేుస్ాతను” చాలా సుషే ుంగా చెపాును.

అతను ష్ాక్ తినానడు. “పెళ్ళళ అయిపో యిుంది క్దా” అని నీళ్ళళ నమలాడు.

“దీనిన పెళ్ళుంటరరా?

ఛీ ఛీ”

“మరి ఎలా వస్ాతరు?”

“ఎలాగో వీలు చికికుంచుక్ుని వస్ాతను. మీరళ్ళళ గౌతమ్ తో చెపుుండి బస్ాేుండ్ లో

ఉుండమనుండి. ఎుంత రాతరయినా వచేుస్ాతను.”
 అతను మరో మాట మాటరీడక్ుుండా వెళ్ళళపో యాడు. నా టనష న్స ని మాటలోీ
చెపులేను. అపుటికే ఫసుేనెైట్ కోసుం ఏరాుటీ వపత నానయి. రాతిర భోజనాలు పిరపతర్ట
చేసత ునానరు. పెళ్ళీకొడుక్ు తరపప బుంధువపలు క్ూడా చాలాముందే ఉనానరు.
స్ాయుంకాలుం స్ాననుం ముగిుంచాను. నీలుం పూలునన తెలీటి షిఫ్ాన్స చీర
క్టే క్ునానను. మెడలో ముంగళ్ సూతరుంతోపాట చెైన్స వేసుక్ునానను. మరి కాసతపటలీ
గౌతమ్ ద్గగ రికి వెళ్ళళపో త నానననన ఆనుంద్ుం ననున నిలవనివవడుం లేద్ు.

వుంటలు జరుగుత నన ద్గగ రికి వెళ్ళళను. “జిలేబీలు ఇుంకాసత పెద్ేవి వేయుండి”

“కారాపూసలో మరికొుంత వేరుశనగపపపు వేసతత బరవపుంట ుంది” ఇలాుంటి ఉచిత
సలహాలచాును.

శోభ్నుం కోసుం అలుంక్రిసత ునన గదిలోకి వెళ్ళళ అక్కడ ఏరాుటీ బరగా

జరుగుత ననుంద్ుక్ు ఎుంతో సుంత పిత పరక్టిుంచాను. క్నిపిుంచిన పరతి బుంధువపనీ
ననరారా పలక్రిుంచాను. వాళ్ళ క్షేమసమాచారాలు అడిగి తెలుసుక్ునానను.

“చూశావా దాని ఆనుంద్ుం? ఈ పెళ్ళళ వద్ే ని నిననటివరక్ూ ఏడిున పిలీ ఈ రోజు ఎలా
వపుందో గమనిుంచావా? ఆడపిలీలు అుంతే. క్ుడుము యిసతత పుండగ అుంటరరు” అమితో
నానన అనడుం వినానను.

నాక్ు కావల్ుంది క్ూడా అదే. నా నుుంచి వాళ్ళ ద్ షిేని మళ్ళళుంచాల. లేక్ుుంటే

ఎలా పారిపో గలను? అమాి, అననయయ ననున కాపలా కాయడుం మానేశారు. ఇక్
మగిలుంది అనువయిన సమయుం దొ రక్డమే. రాతిర భోజనాలయాయయి. నేనూ
పెళ్ళళకొడుక్ు పక్కన క్ూచుని నవపవతూ, త ళ్ళళతూ తినానను. నా ఫ్ాస్ే నెస్ చూసి
పాపుం పెళ్ళళకొడుక్ు ఖుంగుతిననటే నానడు. అయోమయుంగా నావేపప చూశాడు.
అుంతా అయిేయటపుటికి తొమిద్యిుంది. ఇక్ ఆలసయుం చేయక్ూడద్ని
నిరణ యిుంచుక్ునానను. రాతిర తొమిదిననరక్ు కావలకి లాస్ే బస్ వపుంది. దానిన
ఎలాగయినా కాయచ్ చేయాల. ఫస్ే నెైట్ ముహూరత ుం పదిగుంటలక్ు అపుటికి కావల
చేరిపో వాల.

“అమాి! అలా డాబరమీద్ కొుంచెుం సతపప పడుక్ుని ఉుంటరనే. బరగా అలసిపో యాను”
అని అమితో చెపిు డాబర మెటీ కాకను.

అమి అట వెళ్ళగానే గబగబర మెటీ దిగాను. దొ డిుదారిగుుండా నడిచి ఇుంటి

వెనుక్ ఉనన పొ లాలోీకి చేరుక్ునానను. చుటూ
ే చీక్టి. ఆకాశుంలో అక్కడక్కడా
నక్షతారలు అగరచతత ల కొసలాీ ఉనానయి. అవయినా లేక్ుుంటే ఆ మాతరుం వెలుగయినా
లేక్పో వపను. గుడిు వెలుత రే అయినా తవరతవరగా నడిచాను. పొ లాల వెుంబడే వచిు
మటిేరోడ్ ఎకాకను. బసు్ దొ రుక్ుత ుందో లేదో ననన ఆత త, గౌతమ్ ఉుంటరడో ,
ఉుండడో ననన సుందిగధుం, నేను లేనని తెలశాక్ ఇుంటలీ జరిగే రాదాధుంతుం ఇవనీన నమన
చెమటలోీ ముుంచెతత త నానయి.

రాళ్ళళ కాళ్ళకిుంద్ పడి గీరుక్ుపో త నాన గురితుంచలేనుంత టనష న్స. ఒకే చూపపతో
ముుంద్ుక్ు పరిగతాతను. తారోరడుు చీక్టిని మేసత ుననవిషపపురుగులా వపుంది. అుంత రాతిర
పూట ఒుంటరిగా ఎలా నిలుచునాననన తలుచుక్ుుంటే ఇపుటికీ ఆశురయమేసత ుుంది.
బసు్కోసుం చూసూ
త ఓ చెటే కిుంద్ ఒదిగి నిలుచునానను. నేనువెళ్ళళన ఐద్ు
నిముష్ాలకి హెడ్ లలైటీ క్నిపిుంచాయి. దానిన ఆపమని తెలసిన దేవపళ్ళుంద్రినీ
పారరిిుంచాను. లలైటీ బరగా ద్గగ రయాయయి. రోడ్ లో సగభరగానికి వెళ్ళళ చేయి ఎతాతను.
వచేు వాహనుం స్ోీ అయిుంది.

అది పూరితగా నిలవక్ముుందే పరుగతాతను. “కావాల” అరిచాను.

అపపుడు గురితుంచాను అది లారీ అని. బసు్కోసుం చూసతత కాద్ని అుంద్ులో

వెళ్ళటరనికే నిరణ యిుంచుక్ునానను. కీీనర్ట ఏమీ మాటరీడక్ుుండా తలుపప తెరిచాడు ఎకిక
క్ూరుునానను. నాక్ు వచేు పరమాద్ుం ననున బరగా ఎరిగునన వాళ్ళళ ననేనదో
అపరిచిత ల నుుంచి కాద్ని తెలుసు. అుంద్ుకే లారీ అయినా వాళ్ళళ ననేనదో చేస్త ారనన
భ్యుం లేక్పో యిుంది, నా భ్యుం అుంతా మా నానన గురిుంచే. ఆయనచేత చికికతే ఇక్
అుంతే సుంగత లు. ఓ పది నిముష్ాలక్ు లారీ కావలలో పతరవేశిుంచిుంది. బస్ాేుండుని
ద్ూరుం నుుంచే నా క్ళ్ళళ గాలుంచాయి.

ఎవరో ఇద్ే రుననటే అనిపిుంచారు. ఒక్క గుంత లో లారీ నుుంచి కిుంద్క్ు ద్ూకి
పరిగతాతను. అలా పరిగతత తూనే మెడలోని పసుపపతాడు తీసి డెన
ైీ ేజీలోకి గటిేగా
విసిరాను. ఇుంకా సెుంటిమెుంట చావనిదానిలాగ అది కాలువ పక్కన పడిుంది.

సిమెుంట్ చపాే మీద్ క్ురుునన ఓవయకిత లేచాడు- అతను గౌతమ్. గుుండె

ఒక్కస్ారిగా పొ ుంగినటీ నిపిుంచిుంది. ననున గురుతపటిే కాబో లు ఎద్ురచచాుడు. ఒక్క
అుంగలో అతనిని చేరి గటిేగా వాటేసుక్ునానను. అపపుడు వచిుుంది ఏడుపప.
అుంతవరక్ు నేను పడు టనష న్స నీ, బరధనీ, ఆనుమానాల్లన, సుందేహాలన పూరితగా
క్డిగేయడానిక్ననటీ ఏడాును.

రిల్లవ్ కోసుం ఏడవడముంటే అలాుంటి సిట యవేషన్స లోనేకాబో లు అనిపిుంచిుంది.

కాసతపటివరక్ు ననున ఓదారులేద్ు. అతను. మన సెరిగి పరవరితుంచడముంటే
అదేననుక్ుుంటర. కాసత ుంత క్ుద్ుటపడాుక్ ఆుంతా వివరిుంచి చెపాును.

“ముంచిపని చేశావ్. మా ఇుంటలీనూ పెద్ేవాళ్ళళ ఒపపుకోలేద్ు. నీ శుభ్లేఖ

రాగానే ఇుంటలీ బుంధిుంచారు. నాలుగు రోజులపాట నరక్ుం అనుభ్విుంచాను. చివరికి
కిటీకి క్ముిలు విరిచి పారిపో యి వచాును. రాగానే నీ కోసుం క్బురు చేశాను. ఇక్
మనకి వచిున భ్యుం ఏమీలేద్ు. పక్కనే ఓ ఊరు వపుంది. ఆఊరులోనీ దేవాలయుంలో
మన పెళ్ళళ” అనానడు.
 ఏడుపప ఠక్ుకన ఆనుంద్ భరష్ాులోీకి మారే ఆ విచితరుం అనుభ్విుంచాల్ుందే.
ముగుగరుం టరకీ్లో ఆ ఊరు. వెళ్ళళుం. గౌతమ్ మతర డు అపుటికే అనీన ఆరేుంజ్
చేశాడు. పపరోహిత డు, రుండు గులాబీ ద్ుండలు, ముంగళ్సూతరుం, ఫ్ో టల గారఫర్ట అుంతా
సిద్ధుం. రాతిర పద్కొుండు గుంటలకి పెళ్ళళ అయిపో యిుంది. అుంతక్ు ముుంద్ు జరిగిుంది పెళ్ళళ
కాద్ు కాబటిే ఇది రుండో పెళ్ళళ ని అ నేననుకోలేద్ు. గుడి పక్కనే గుడికి చెుందిన
గసుేహౌస్ వపుంది.

“ఇవిగో ననయ్ గది తాళ్ళలు. రపొ ుద్ుేన క్నిపిస్త ాను” అని గది తాళ్ళలచిు
మతర డు వెళ్ళళపో యాడు.“మేమద్ే రుం రూమ్ లో కళ్ళళుం. చాలా సతపప
క్బురాీడుక్ునానుం. పక్క పక్కనే పడుకోవడుంవలీ కాబో లు మా రుండు శరీరాలు కొతత
అనుభ్వుం కోపుం తొుంద్ర పెడుత నానయి. గౌతమ్ భ్ుజుంమీద్ చేయివేసి మీద్క్ు
లాక్ుకనానను. పెైట తీసతసి అతని తలను వక్షసి లుంకేసి అద్ుముక్ునానను.

నిజుం చెపొ ుద్ూ

ే నాకేమీ సిగగనిపిుంచలేద్ు. సిగగ ు సహజ లక్షణుం కాద్ని నా
అనుమానుం. సిగగ ును క్లగజేసత ఎుంజైములుగాని, జీన్స్ గాని లేవప క్దా. సిగగనేది
సుంఘ్ుం బలవుంతుంగా స్త ల
రీ క్ు నేరిుుంచిన గుణుం. నువపవ స్త వి
ీ . తలవుంచుకో, సిగగ ు
అభినయిుంచు అని చిననపుటినుంచీ పెద్ేవాళ్ళళ చెపుగా , చెపుగా సిగగ ుపడడుం
అనేదానిన మన సహజలక్షణుంగా భరవిుంచే సిితికి చేరుక్ునానమని నా నమిక్ుం.

అతను మరిుంతగా ముఖానిన నా గుుండెలమీద్ అదిమపటిేుంవపుంచాడు. నా ఎద్

అుంతగా పొ ుంగుత ుంద్ని నాక్ు అపుటివరక్ూ తెలయద్ు. ఏటికి వరదొ చిు గటే ను
కోసతసినటీ జాకట్ కి వరుసుక్ుుంట నానయి. వాటి బరధ చుడలేక్ హుక్ లు విపాును.
అుంతకాలుం ఖైద్ులోవపుండి ఒక్కస్ారిగా సతవచఛను పొ ుందినటీ అవి బయటకి ఉరికాయి.
పాపుం బరర తెలీముఖుం వేసుక్ుని క్నిపిుంచిుంది. ఇక్ వాటిని బహిరగుంతుం కాక్ుుండా
అదిమ పెటేడుం తనవలీ కాద్ననటీ అది అుంట ననటేీ అనిపిుంచిుంది.
 నడుముభరగానిన కాసత ుంత పెైకిలేపి చేత లన వీపపకిుంద్క్ుపో నిచిు ఎలాసిేక్
తపిుుంచాను. బరర ఊడిపో యిుంది. అతను వాటి నునుపపకీ , మెరుపపకీ తటే కోలేనటీ
ముఖానిన అదిమాడు. అతను. అతను ఎుంతగా అద్ుముత ుంటే అవి అుంతగా
పొ ుంగుత నానయి. నాక్ు ఆసమయుంలో నూయటన్స్ ధరుు లా గురుతక్ు వచిుుంది. జాకట్
నీ, బరరనీ తపిుుంచాను. బుంగారు రుంగు సముద్రుం అనేది ఒక్ట ుంటే, దాని వడుు
బహూశా అలా వపుంట ుందేమోనననటే వపుంది నా పెైభరగుం. నువపవ చూడాల్న
భరగాలు చాలా వపనానయని నాచేత లతోనే చెబుతూ ముఖానిన కిుంద్క్ు తోశాను.

అతని ముఖుంక్ూడా ఎక్ుతవయి పో యిేుంత సననటి నడుుం. సూరుయడికి భ్యపడు

రాతిర అక్కడ దాక్ుకుందేమోననిపిుంచేటటీ చీక్టి బిలుంలా లోతయిన బొ డుు. అతని
వేళ్ళళ ఏుం చేసత ునానయో తెలయవపగానీ ఏదో తెలయని మతత , అక్కడినుుంచి
పరక్ుంపనాలలై లేస్త ో ుంది. అతను గచపు ముంతర డెై ననున వశపరుచుకోవడానికి ముంతారలు
చద్ువపత ననటీ పెద్వపలు ఆడుత నానయి. అుంత చిననబొ డుు అుంత శరీరానిన
లకుంగదీసుకోవడుం చితరుం కాక్పో తే మరేమటి?

వ క్షసి లానికీ, జఘ్నానికీ మధయ వేసిన పూవుంతెనలాుంటి సననట నడుము

పరిహసిుంచడానిక్ననటే అక్కడినుుంచి లావణయుం మెలక్లు తిరిగి ఏవేవో వుంపపలక్ు
లోనెై చివరికి జనిరహసయుం తెలుసుకోవడానికి సిిరపడిపో యిుంది. చివరన ఎక్కడో
వపనన గీతను క్లపడానిక్ననటీ అతను నా నడుుం నుుంచి సరళ్రేఖను గీసత ునానడు.
ఇక్ ఆగలేక్ అతనిన మరిుంత గటిేగా పొ దివి పటే క్ునానను. ఆ తరువాత కాలుం
సి ుంభిుంచిపో యిుంది. అసిత తావనిన కోలోువడముంటే అదే. ఏవీ గురుతరాని ఆ సిితిని ఏుం
అనాలో నాక్ు తెలయద్ు. శరీరానిన అుంట క్ుని వపనన ఆతిలు సుఖుంచే మధుర
ఘ్టే ుం అది. మాక్ు కాద్ు- సుఖానికి ఊపిరి ఆడడుంలేద్ు. అలా నా ఫసుేనెైట్
గడిచిపో యిుంది.
 తెలీవారుజామున అతననానడు “మనుం పరసత ుతానికి ఎక్కడయినా కొనిన
రోజులుుందాుం. వేడితగగ కా మనుం పెళ్ళళచేసుక్ుననటే ఇళ్ళక్ు ఉతత రాలు రాదాేుం.
అుంతవరక్ు చీరాలలో వపుందాుం. అక్కడ నాకో ఫెరుండ్ వపనానడు. సిగరటీ డీలర్ట-
తవరగా తయారవ్.” మరో అరగుంటక్ు ఇద్ే రుం బయలేగరాుం. కావల బస్ాేుండు
చేరుక్ునానుం. డెైల్ల పతపర్ట కొుందామని గౌతమ్ ని వదిల బుక్ స్ాేల్మ క్ు వెళ్ళళను. అదో
సినిమా మాయగజైన్స కొుంట నన అరుణ క్నపడిుంది. ఆమెను అక్కడ చూడడుం ఎుంత
ఆశురయుం వేసిుందో , అుంత ఆనుంద్ుం పొ ుందాను.

ఇుంటలీ విశలష్ాలు తెలుస్ాతయి మరి. “అరుణకాక” అని పిలచాను.

వెనకిక తిరిగి చూసిన అరుణక్క క్ూడా ఖుంగుతిుంది. ” నువావ!”

“ఆ నేనే”

“శోభ్నుం రోజున పారిపో యిన అమాియివి నువేవ నాక్ు తెలసి నుంతవరక్ూ.

ఎక్కడికివెళ్ళళవ్?

మొతత ుం చెపాును. గౌతమ్ ద్గగ రికే వెళ్ళళుంటరవని ఊహిుంచాను. ఈ పని ఆ

మూడుముళ్ళళ పడక్ముుంద్ు చేసుుండాల్ుంది.”

“నేనూ ఎుంతగానన టైీ చేశాను. కానీ వీలయిుంది కాద్ు. చూపపలన త పాక్ులాీ చేసి
ననున హమేష్ా కాపలా కాసుతుంటే ఎలా పారిపో వడుం? “పెళ్ళకొడుక్ు ముఖుంమీద్
నెతత రుచుక్క లేద్ు ఫసుేనెైట్ కోసుం సెుంట్ రాసుక్ుుంట ననపపుడు ఎవరో చెపాురట.
పెళ్ళళక్ూత రు లేచిపో యిుందిని”

” తరువాత?”
“తరువాత ఏముుంది? ఇక్ ఒక్కక్షణుం క్ూడా వపుండలేద్ు. మగపెళ్ళళవారుంతా ఆరాతేర
వాయనులో వెళ్ళళపో యారు” అుంది అరుణ.

” అమాివాళ్ళళ ఏముంట నానరు?”

“మీ అమిమట క్ు బరగా ఏడుస్ోత ుంది. మీ నానన క్థ తెలయుందేముుంది?నీ మీద్
కారాలు మరియాలు నూరుత నానడు. మొతాతనికి ఫసుేనెైట్ న పారిపో యి వచిు పెద్ే
సుంచలనమే స షిేుంచావ్”

” ఏుం చేయను? ఈపెళ్ళళ ఒద్ుేమొరోర అుంటే వినక్పో తిరి. ఒక్రిన పతరముంచి మరచక్రిన
పెళ్ళళ చేసుకోవడానికి మనసెలా ఒపపుత ుంది”

“గౌతమ్ ఎక్కడ?”

” అదిగో- అక్కడ నిలుచునానడు.

"ఇుంతకీ నువెవక్డికి బయలుదేరావకాక?”

“వయవస్ాయుం కోసుం డబుులడగడానికి మా అమాివాళ్ళ ఇుంటికి వెళ్ళత నానను”

అుంది అరుణ.

“లగేజీ చాలావపుందే” అని అడిగాను ఆమె చేతనునన సుంచిని చూసూ

త .

“ఆ నీ స్వటేీ ఇవి- జిలేబీలు”

“నా స్వటరీ?”

“ఆ నినున అతత గారిుంటికి పుంపపతూ పెటే రల్న స్ారకోసుం తయారు చేశారు మీ

అమాివాళ్ళళ. నువివట వచేుశావ్ గదా. ఏుం చేస్త ారిక్ వాటిని? కేజీ ఇరవెై
రాపాయలలలక్కన కావాలనన వాళ్ళకి ఇచాురు. నేనూ రుండు కేజీలు కొనానను.
“స్వట్ముిక్ునానరా?” ఇుంత విష్ాద్ుంలో అమివాళ్ళళ స్వట్్ అమునక్ునానరుంటే
నాక్ు చాలా బరధేసిుంది. ఆ మాటే అనానను.

“స్వట్్ అముిక్ునానరుంటే ఎుంద్ుక్ుంత ఆశురయపో తావ్? నువపవ

వెళ్ళళపో యినపపుడు పతరమ ఎుంతటి స్ాహస్ాననయినా చేయిసుతుంద్ుంటే మీ అమిక్ూడా
ఇలాగే ఆశురయపో యిుంది. స్వట్్ అముిక్ునానరుంటే నువూవ ఆశురయపో యావ్. నీ
పరిసి తిలో మరో అమియి వపనాన మీ అమి స్ాినుంలో మరో ఇలాీలు వపనాన
అదేవిధుంగా పరవరితస్త ారు. కానీ ఈ విషయుం అుంద్రుం మరిచిపో తాుం. ఎద్ుటివాళ్ళ
పరవరత నను తపపుబటిే మనమేదో అధిక్ులమని సుంత పిత పడతాుం. క్ఠినమెైన
వాసత వాలను మనుం ఎపపుడూ అుంగీక్రిుంచలేుం” అుంది.

నాకేదో జాాననద్యుం అయినటీ నిపిుంచిుంది. స్వట్్ అముికోగానే నామీద్ పతరమ లేనటీ

ఫ్లయాయను. ఆలాగే నేను వచేుసినపపుడు నాక్ు వాళ్ళమీద్ పతరమ లేనటీ
అనుక్ుుంటరరు, కానీ ఇది తపపు. అరుణ చెపిుుంది క్ూడా అదే.

అరుణక్ు చెపిు గౌతమ్ ద్గిగరికి వచాును.

బసు్ రడీగా వపుంది. ఇద్ే రుం ఎకేకశాుం.

అనుపను చెపుడుం పూరితచేసి,

రియాక్షన్స కోసుం సుజనవేపప చూసిుంది

****

రాతిర తొమిదిగుంటలు. వెలుత రు పిటేలు వాలన మహావ క్షుంలా వపుంది

మదారసు నగరుం. కీల్మ పాక్ లోని ఒకానొక్ అపార్టే మెుంట్ వరుండాలో క్ూరుునానరు
శరవణన్స, వుంశీ.
ఆరోజు మదారసుక్ు రమిని శరవణన్స టలగారమ్ ఇవవడుంతో వచాుడు వుంశీ.
స్ాయుంకాలుం ఆరుగుంటలక్ు సతేషన్స క్ు వెళ్ళతే అక్కడ అయిద్ు నిముష్ాల పాట
క్ూడా క్ూరోునివవలేద్ు శవరణన్స!”

“మా పొ ుండాటి ఊరోీ లేద్పాు! పపటిేుంటికిదా వెళ్ళళుంది. నీతో క్ూరుుని సిటే ుంి గ్ వేదే ామనే
ఉదేేశుంతో టలగారమ్ ఇచాును. ఇుంటికి పో దాుం రా” అుంటూ వుంశీని లేవదీశాడు.

దారిలో కావలసివనీన కొనానడు ఎనిమది గుంటల పారుంతాన ఇలుీ చేరుక్ునానరు.

స్ాననాలనీ ముగిుంచి ఫెరష్ గా పారీే పారరుంభిుంచారు.

“నువపవ చెపిున ఐడియానే ఫ్ాలో అయితినపాు! రచుంబర సక్్స్. ఆ చిటిేబరబుకి బరగా

కోటిుంగ్ క్ూడా ఇసిత ని. వాడిపపుడు మన సతేషన్స లోనే ఊచలు లలక్క పెడతాదా
వపనానడు. నినననే అరసుే చేసని ిత నాళ్ళకి కోరుేలో దా పొ ర డూయస్ చేస్త ాను.”

“వారినుంగ్ ఇచిు వదిలలయాయల్ుంది స్ార్ట.”

“అలాుంటి వాళ్ళక్ు వారినుంగులు పనిచేయవపాు స్రియస్ డో స్ ఇసతత తపు బుదిేరాద్ు.

అుంద్ుకే బుక్ చేసని…”
ిత అనానడు శరవణన్స.

“ఇుంతకీ నిజుం ఒపపుక్ునానడా?”

“ఆ నీ ఐడియా మేరక్ు వాడి ఫెరుండ్ ఒక్డిన పటే క్ుని దీని ఒపిుుంచాను. ఆఫతరుండ్ ని
మరచక్డు హతయ చేసినటే వీడియో సూపర్ట ఇుంపో జ్ చేయిసిత ని”

“బరగా భ్యపడి వపుంటరడే”

“ఆ మనిషి వణనకిపో యాడు. నువపవ యిచిున కేసెట్ పతీ చేసినపపుడు వాడి

ముఖానిన చూసి తీరాల్ుందే . తను ఆ కసతట్ ని ఎలా చేశాడో చెబుత ననపపుడు టేప్
చేసని.
ిత వాడి టకినక్ వాడికే రివర్ట్ అయిుంది. క్ుంపూయటరీ వలీ వచిున రచుంబర
మారుులు తనక్ు తపు మరచక్రికి తెలయని వాడు భ్రమపడడుంవలేీ ఆ కేసెట్ తీసి
నీక్ు పుంపిుంచాడు. నీ సుంస్ాకరుంగానీ, నీ తెలవితేటలుగానీ వాడికి పపరియాద్ు.
ఆకేసెట్ ని చూసూ
త నే నువపవ సుజనక్ు వదిలేస్త ావని

వాడు డీమ్
ర చేశాడు. నీ స్ాినుంలో మరచక్రుుంటే అలాగే జరిగుుండేదేమో. అుంద్ుకే
వాడిన క్షముంచి వదిల పెటేలేక్పో యాను. కేసు బుక్ చేశాను” చిటిేబరబు మీద్ ఏరుడు
అసహాయనిన డెైలూయట్ చేయడానికే అననటీ ఆయన గాీసు ఎతిత మొతత ుం తాగేశాడు.
క్ళ్ళళ ఎరరగా అయాయయి, ఇక్ ఆ టరపిక్ వదిలలయాయక్పో తే తను మరిుంత ఆవేశానికి
గురవపతానని అనిపిుంచి

“మాపిుళ్ళ! ఇుంతకీ నీ ఫసుేనెైట్ అయిుందా లేదా?” అని అడిగాడు.

“లేద్ు స్ార్ట! రేపప రాతిరతో నిషిద్ేకాలుం అయిపో త ుంది . ఎలుీుండి రాతిరకే మా శోభ్నుం.
కానీ మా మామయయక్ు శాస్ాతాల పిచిు మరీ ఎక్ుకవ. అయనక్ు ఏద్యినా కొతత
అవాుంతరుం తటిే పో స్ే పో న్స చేసినా అశురయపడనక్కరలేద్ు” అని ఆగాడు.

” మీ మామయయక్ు ఎుంద్ుక్ుంత పిచిు?”

“ఏుం చెపుమటరరు! ఎపపుడో గురి క్ుదిరి వపుంట ుంది . అద్లా క్ుంటినూయ

అయిపో యిుంది. అయితే ఆ గురి పిచిుగా రూపాుంతరుం చెుంద్డుంవలీ మేుం ఘొరుంగా
బలలైపో యాుం. పెళ్ళళ జరిగి నెలపపత నాన ఘోటక్ు బరహిచారిగా గడుపపత నానను.
ఆయన పిచిులోకి మమిలన క్ూడా లాగాలని పరయతినసుతనానరు. ఇది మరీ
తలనొపిుగా తయారయిుంది.

ఈ పెద్ేవాళ్ళుంతా ఇుంతేననుక్ుుంటర. తమ ఇష్ాే యిష్ాేలను పిలీల మీద్

రుదాేలనుక్ుుంటరరు. పెద్ేల దెైష్ే ాూనికి గురయిేయది పిలీలే క్దా. తుండిర వలీ మా ఫతరుండ్
శుంక్ర్ట అనే అతను శోభ్నుం రోజున ఆబరసుపాలవడుంమేగాక్ జీవితుంలో చాలా
నషే పో యాడు”

శరవణన్స క్ుతూహలుం ఎక్ుకవయిుంది. “ఎవరపాు అుంద్శుంక్రుం? ఏుంజరిగిుందో

స్ొ లీ పాు! ఆమధయ నువపవ చెపిున ఫసుే నెైట్ స్ోే రీ రచుంబర ఎక్్ లలుంట్ గా వపుంద్పాు”
అనానడు.

వుంశీ ఓ సిప్ వేసి, సిగరట్ వెలగిుంచాడు.

శరవణన్స దీక్షగా వినడుం పారరుంభిుంచాడు. అుంత కాన్న్స టేట్

ర చేయక్పో తే ఆ తెలుగు
సరిగగ ా అరి ుంక్దాని తెలుసు. వుంశీ మధయ మధయ సిప్ చేసత ూ చెబుత నానడు.

****

అతని పతరు శుంక్ర్ట. ద్ురద్ ష్ాేనిన వెుంటపెటే క్ుని వచిునటీ నానడు. తలీ
అతనికి ఎనిమదేళ్ళళ రాగానే చనిపో యిుంది. ఇక్ మగిలుంది అతని తుండిర
సుబరురామయయ. అయనిది చాలా పెక్ుయలర్ట కేరక్ేర్ట. అుంద్రీన డామనేట్ చేయాలనన
మనసత తవుం. ఇలాుంటి వక్ర బుద్ుేలన బయట పరద్రిిుంచే వీలుుండద్ు గనుక్ ఇుంటలీ
చూపిుంచేవాడు. భరరయని చాలా చులనక్నగా మాటరీడే వాడు. ఆమె ఎుంద్ుక్ూ
పనికిరానిద్నీ, ఆమెక్ు ఏమీ చేతకాద్నీ తిటిేపో సతవాడు.

ఇది ఎుంత ఘోరుంగా తయారయిుంద్ుంటే ఆమె ఆయన ముుంద్ు ననరు

విపుడానికి జుంకేది. అలా ఆయనతో పడీ పడీ మరణనుంచిుంది. ఇక్మగిలుంది కొడుక్ు.
వాడిమీద్ తన పరతాపుం చూపిుంచడుం మొద్లు పెటే రడు. “చచకాక బటన్స ఏమెైుంది
?నువపవ ఎుంద్ుక్ూ పనికిరావప. నీలాుంటి కొరగాని కొడుక్ు వపనాన ఒక్టే, లేక్పో యినా
ఒక్కటే. ఏమటర ఏడుపప గచటే ముఖుం? నీ లాుంటి వాడికి తుండిని
ర అని చెపపుకోవడమే
సిగగ ుచేట రేపట నుంచి సూకలోీ బటన్స లు తెుంచుక్ుని వసతత వీపప చీరేస్త ాను ఛీఛీ- వెధవ
ప్నుగులా దాపపరిుంచాడు ఇుంటిలో” యిలా స్ాగేది ఆయన ద్ుండక్ుం.

శాపనారాిలే కాద్ు విపరీతుంగా కొటేేవాడుక్ూడా . కాఫ్ తాగేటపపుడు ఓచుక్క

కిుంద్ వవలకినా సరే కొడుక్ుమీద్ ఒుంటికాలపెై లేచేవాడు. “ఇనేనళ్లళచాుయ్ కాఫ్
తాగడుం తెలయదా! నీ లాుంటివాడి తలమీద్ రూపాయి పెటే ి వేలుం వేసతత అరి రూపాయకి
క్ూడా ఎవడూ కొనడు. తిననూ, తాగనూ క్ూడా తెలయని వెధవివ, ఎుంద్ుక్ు
పనికొస్ాతవ్? జాతరలో బల యిసతత ప్డా వదిలపో త ుంది” అుంటూ చావబరదేవాడు.

ఆ లేత మనసులో ఆయన వాలక్ుం చెడుముద్ర వేసి. తుండిర చెపిునటే తను

ఎుంద్ుక్ూ పనికిరాడేమోననన అనుమానుం మొద్లయిుంది. దాుంతో ఇనీురియారిటీ
కాుంపతీ క్్ ఏరుడిుంది. తన క్ుంటే అుంద్రూ చలాకీగా, తెలవిగా క్నిపిుంచేవారు. తను
ఎుంద్ుక్ూ పనికిరాననన భరవన మొద్లయిుంది. దాుంతో తోటి పిలీలతో
క్లవలేక్పో యాడు ఒుంటరితనుం అలవాటయిపో యిుంది.

దీనిని క్ూడా సహుంచలేక్పో యాడు సుబురామయయ. “ఎపపుడు ఎుంద్ుక్లా ముుంగిలా

ఉుంటరవ్? అయినా నీలాుంటివాడితో ఎవరూ జతక్టే రు. ఆ తలలో బుంక్మనున
కాక్ుుండా కాసత ుంతయినా మెద్డు వపుంటే ఎవరయినా సతనహుం చేస్త ారు. తమరికి లేనిది
అదేక్దా” అుంటూ చావకొటేేవాడు. తుండిని
ర ఎదిరిుంచలేక్ తనలో క్ుమలపో యిేవాడు,

తలీ వపుంటే ఓదారేుది అక్ుకన చేరుుక్ుని క్నీనళ్ళళ త డిచేది. అతని

ఒుంటరితనానిన దిషే ి తీసతసతది. కానీ యిపపుడు ఆమె లేద్ు. ఓదారేు దిక్ుకలేక్ అతను
నిశిబే ుంగా తనలో తనే మద్నపడిపో యిేవాడు. తుండిర ఎద్ురుపడగానే
వణనకిపో యిేవాడు. క్ళ్ళలో నీళ్ళళ తిరిగేవి. నాలుక్ తడబడేది. వెనునలోుంచి
మొద్లయిన చల వుంటిని ఐసి గడు లా మారేుసతది. ఇలాుంటపపుడు క్ూడా అయన
ఊరక్ుుండేవాడు కాడు. మరిుంత రచిుపో యిేవాడు.
 “ఏమటలా వణనకిపో త నానవ్? నేనేమెైనా రాక్షసుడాన? పిరికిపుంద్క్ు
మనుష లు క్ూడా రాక్షసులాీ క్నబడతారు కాబో లు. నీలాుంటి వాడిన ఎడారిలో
వద్లపెటే ి క్రౄరమ గాలన మీద్క్ు ఉసిగచలాుల. క్రర ముక్క గుచుుక్ునాన తాచుపాము
కాటేసిుంద్ని హడలచచేు రకానివి నువపవ. నీలాుంటి పనికిమాలన వెధవ భ్ూమకి
భరరుం. పరపుంచుంలో పనికి రానిద్ుంటూ వపుంటే అది నువేవ”

దీుంతో మరిుంత క్ుుంచిుంచుక్ు పో యిేవాడు. భ్ూమ పగిల తనను ముంగేసతత

బరవపుండునననటీ తల కిుంద్క్ు వాలేుసతవాడు. క్నీనళ్ళక్ు క్ళ్ళ లోపలే ఆనక్టే
వేసతవాడు. ఏడేు వీలుక్ూడా లేక్పో వడుంతో ఆ బరధ గుుండెలీ ో ఘ్నీభ్విుంచిుంది. దీుంతో
కొతత కొతత కాుంపెీ క్్ లు బయలుదేరాయి. మనుష లుంటే భ్యపడేవాడు. ఇలుీవదిల
వీధిలోకి రావాలుంటే జుంకేవాడు. ఎక్కడయినా గుుంపపగా జనుం వపుంటే ఒళ్ళుంతా
చెమటలు, తన కోసమే కాచుక్ుని వపననటూ
ీ , తను క్నపడగానే వాళ్ళుంతా తనమీద్
పడి పో తారేమోనని భ్రముంచేవాడు.

మనసత కాద్ు శరీరమూ పెరగలేద్ు. శుంక్ర్ట కి ఇరవెై ఐదేళ్ళళ వచిునా

ఐద్డుగులక్ు ముంచలేక్పో యాడు. సననగా ముడిచి పెటే న
ి గచడుగులా వపుండేవాడు.
జీవక్ళ్ ముఖుంలోనే కాద్ు క్ళ్ళలోీ క్ూడా క్నిపిుంచేది కాద్ు. ఎలాగోలా మొతాతనికి డిగరీ
పూరత యిుంద్నిపిుంచాడు. సుబురామయయ కొడుకిక తన ఆఫ్స్ లోనే చినన ఉదో యగుం
ఇపిుుంచారు. ఇనిన రోజులూ అడదిక్ుకలేని సుంస్ారుం కాబటిే ఇలుీక్ూడా అలానే
వపుండేది. జిహావక్ు సరయిన రుచిక్ూడా అుందేదికాద్ు. కొడుక్ు చేతివుంట
మొహమొతిత ుంది. దీుంతో కోడలన తెచుుకోవాలనన ఆతర త ఎక్ుకవ కావడుంతో కొడుకిక
పెళ్ళళ సుంబుంధాలు చూడడుం మొద్లుపెటే రడు సుబుు రామయయ”

వుంశీ చెపుస్ాగాడు. “చివరక్ు ఓ సుంబుంధుం సెటిలయిుంది. పెళ్ళళక్ూత రు పతరు

దేవిక్ పద్వ తరగతి వరక్ూ చద్ువపక్ుుంది. పెళ్ళళ క్ుదిరేనాటికి ఆమె వయసు్ ఇరవెై
పెైనే. అుంద్ుంగా సెకీ్గా వపుండేది. ముఖయుంగా ఆమె క్ళ్ళళ, క్ళ్ళక్ు మాతరమే నిష్ా
ఎకికనటీ అవి ఎుంతో మతత గా, డీమ్
ర గా వపుండేవి. స్ాియి తక్ుకవెై ఈ సుంబుంధానికి
ఒపపుక్ునానరు గానీ లేక్ుుంటే శుంక్ర్ట ని చేసుక్ునేవాళ్ళళ కాద్ు. ఆమె తుండిర వడరుంగి
బొ టరబొ టిగా స్ాగే సుంస్ారుం. పెళ్ళళ ఓ చినన సతరుంలో జరిపిుంచారు.

వివాహానికి వచిున అుంతముంది ఆహుత లన చూసి జడుసుక్ునానడు శుంక్ర్ట.

గుబులు గుబులుగా వపుంది ఏవో అరి ుం పరి ుంలేని భ్యాలు అతనిన చుటే ముటరేయి.
కానీ ఎక్కడో అతనికి దేవి అుంటే ఆక్రషణ క్లగిుంది. శరీరుంవేడిని ప్లుుక్ుుంటలుంది. కొతత
శుంక్ర్ట పపటిేనటీ అతనికే అనిపిస్త ో ుంది. పెళ్ళళలో ఆమె చేయి తగలడుం, శరీరుం
రాసుకోవడుం గమితత గా వపుంది. జీవితుంలో మొద్టిస్ారి ఆనుంద్ుం పెద్వపలమీద్
విచుుక్ుుంటలుంది. శరీరుం విపాురడుం తెలుసూ
త నే వపుంది. కొతత అనుభ్వుంతో అతనికి
పూరవపప భ్యాలు రావడుంలేద్ు.

పెళ్ళళ పుందిటీ ల వపనన జనుం గురిుంచి పటే డుంలేద్ు. యవవనుం మెలీ మెలీగా
మేలకకుంటలుంది. తన కోసుం ఒక్ కొే్తత వయకిత వచిుుంద్నన భ్రోస్ా అతనికి చాలా
కానిుడెన్స్ ని క్లగిస్త ో ుంది. తను ఒుంటరి కాద్నన భరవన ఆతివిశావస్ానిన తటిే
లేపపతోుంది. ఆ కొదీే క్షణాలోీనే అతను ఓ కొతత వయకితని ఆవిషకరిుంచుకోగలగాడు.
ఆకొతత వయకిత తనే. పెళ్ళళ జరిగిపో యిుంది. ఆమె తనక్ు చెుందిుంద్నన త పిత మనసును
పరుగులు తీయిస్ోత ుంది.

తుండిర ఒక్డునానడనన విషయమే మరిుపో యాడు. స్ాయుంకాలుం నాలుగు గుంటల

పారుంతాన సతరుం ఖాళీ చేశారు. కొతత ద్ుంపత లు, శుంక్ర్ట తుండిర సుబరురామయయ,
మరికొద్ుంతముంది బుంధువపలు పెళ్ళళక్ూత రిుంటికి బయలుదేరారు.

బసు్లుమారి ఆ వూరికి చేరుక్ునేసరికి స్ాయుంకాలుం ఆరుగుంటలయిుంది.

అపుటికే చుంద్మామ తూరుు ఆకాశుంమీద్ వెనెనల ధూపుం వేస్త ో ుంది. నీలరుంగు
ఆకాశుం నిశులుంగా వపుంది. శుంక్ర్ట క్లలు పారరుంభ్మయాయయి. నిజానికి అలాుంటి
ఆలోచనలు క్లగడుం క్ూడా మొద్టిస్ారి. తను, దేవిక్ క్లసి విహరిసత ుననటేే అతను
మాటిమాటికీ మబుులవుంక్ చూసుతనానడు.

వీళ్ళళ వెళ్ళళన తరువాత అక్కడ వుంటలు చేయడుం పారరుంభిుంచారు. అుంద్రి

భోజనాలు అయిేయటపుటికి పది దాటిుంది. శుంక్ర్ట కి తొుంద్రగా వపుంది. ఆమెతో
మాటరీడాలని మనసు ప్క్ుతోుంది. ఇుంతకాలుం సతనహానికి ముఖుం వాచిపో యిన
అతనికి ఆమె ఆతీియుంగా క్నిపిస్త ో ుంది. మాటరీడడుం మరిచిపో యిన అతనికి
తనివితీరా మటరీడాలని వపుంది.

అభిమానాలకి ద్ూరుంగా, అవమానాలను దిగముంగుతూ బతికిన ఆమెను

అలుీక్ుపో వడానికి ఉవివళ్ళళరుత నానడు. పెళ్ళళప్టల మీద్ తనవుంక్ అభిమానుంగా
చూసిన ఆమె అతని ద్ షిేలో దేవతలా క్నిపిస్త ో ుంది. పదిననరక్ు శోభ్నుం తుంత
పారరుంభ్మయిుంది, శుంక్ర్ట క్ు కొతత పుంచె షరుే యిచాురు. ఓ గదిలోకి వెళ్ళళ
మారుుకొనానడు. పెళ్ళళక్ూత రు క్ూడా డరస్ అప్ అవపత ననటీ సమాచారుం
తెలసిుంది తనని గదిలోకి వెళ్ళమని చెపాురు అతను ఇక్ గదిలోకి పో బో త ుండగా వెనక్
గదిలోకి వెళ్ళమని క్ుంఠుం వినిపిుంచడుంతో ఠక్ుకన ఆగాడు.

అపపుడు గురచతచిుుంది అతనికి, తను తుండిని

ర పూరితగా మరచిపో యిన విషయుం.
వెనకిక తిరిగి మెలీగా వరుండాలోకి నడిచాడు. అక్కడ సుబురామయయ తపు ఎవరూ
లేరు. హాలోీ ఎవరి హడావపడిలో వాళ్ళళనానరు. వరుండాలో జీరో బలుు వపుండడుంవలీ
ఆజానుబరహుడయినా సుబురామయయ మరిుంత భ్యుంక్రుంగా శుంక్ర్ట క్ుంటికి
క్నిపిసత ునానడు. శుంక్ర్ట మళీళ యధాసిితికి వచేుశాడు. అుంతవరక్ు ఎక్కడో దాక్ుకనన
భ్యుం ఒళ్ళళ జాడిుంచినటీ వణనకిపో త నానడు.
 “ఎక్కడికి రా?” సుబురామయయ అదిలుంచినటీ పరశినుంచాడు ఇలాుంటి ఆరి ుం
పరి ుంలేని పరశనలువేసి కొడుక్ును క్ుంగారు పెటేడుం ఆయనకి మొద్టినిుంచీ అలవాట ,
లేక్ుుంటే కొతత పెళ్ళళకొడుక్ు అపుడు శోభ్నుం గదిలోకి తపు శిశానుంలోకి వెళ్తాడా?
“ఎుంద్ుక్లా మూగద్ుేలా నిలబడతావ్? ఎక్కడికి తగలడుత నానవవ చెపపు.”

మరిుంత క్ుంగారుపడిపో యాడు శుంక్ర్ట.

“ఏమటర జుటే ? ఎుంద్ుక్లా విరబో సుక్ునానవ్? ద్ువపవక్ుుంటే గదిలోకి

ద్ూరడుం ఆలసయమౌత ుంద్ని అలా వదిలేశావా? లేక్ుుంటే ద్ువపవకోవడుం
మరిచిపో యావా? నువపవ మరిచిపో యిే ఉుంటరవప. నువపవ ఎుంద్ుక్ూ పనికిరావని
తెలుసు. నీ చేత కానితనుం నీ పెళ్ీ ళనికి క్ూడా తెలయాలా? వెళ్ళళ ద్ువపవక్ుని
తగలడు” అని గదిేుంచాడు.

శుంక్ర్ట కి తనమీద్ తనకే అపనమిక్ుం బయలుదేరిుంది. అుంతక్ు ముుంద్ునన

ఆతివిశావసుం చలాీరిపో యిుంది. ఆతీియుంగా అనిపిుంచిన భరరయ ఇక్ కాసతపటలీ తనక్ు
“చేతకానివాడు” అనన సరిేఫికట్ ఇవవడానికి సిద్ధుంగా వపననటే తోచిుంది. ఒక్కస్ారిగా
తన శరీరానిన ఐస్ ముక్కకిుంద్ వేసతసినటీ చలీ బడిపో యాడు. ఆ సమయుంలో తుండిర
తిటే డుంతో బరగా క్దిల పో యాడు. గదిలోకి వెళ్ళళ తల ద్ువపవక్ునానడు. అద్ే ుంలో తన
ముఖానికి బద్ులు తుండిర ముఖమే క్నిపిుంచేుంతగా అతను జడుసుక్ునానడు.

తల ద్ువపవకోక్పో వడుంలాుంటి తపపులు ఇుంకా ఏమయినా చేస్ానా అని పెై నుుంచి

కిుంద్కి ఓమారు చూసుక్ునానడు. ఎలాుంటి పొ రబరటీ లేక్పో యినపుటికీ ఏదో జుంక్ు
బయలుదేరిుంది అతనిలో. అలాుంటపపుడు క్ూడా తుండిర ద్గగ ర చీవాటీ తినానననన
బరధ అతనిన క్ుదిపతస్త ో ుంది. ఎవరో పిలుసుతుంటే గదిలోుంచి బయటపడాుడు. హాలోీ
అక్కడక్కడా క్ూరుుని తాుంబూలాలు వేసుక్ుుంట నన బుంధువపలను చూడగానే
మునుపటిలా క్ుంగారు పడాుడు.
 ఒళ్ళుంతా చెమటలు పటరేయి. ఎవరో ఒక్తను అతనిన గది ద్గగ రికి తీసుకళ్ళళ
వదివి పెటే రడు. జనుంనుుంచి తపిుుంచుకోవడానికి గదిలోకి ద్ూరాడు శుంక్ర్ట. అతనిన
చూడగానే ముంచానికి ఓ వారగా నిలుునునన దేవిక్ అటూ ఇటూ క్ద్లుంది. అక్కడ
ఆమెను ఊహిుంచలేని అతను కొదిేగా ష్ాక్ తినానడు. “నువపవఎుంద్ుక్ూ పనికిరావ్”
అని తుండిర ఎపపుడూ అనే మాటలు చెవపవలోీ మారోిగుత నానయి. తను పనికిరాడని
గాఢుంగా నమేిసిితికి వచేుశాడు అతను.

తల ద్ువపవకోక్ పో వడుంతో తుండిర అరవడుం గురుతక్ు వచిుుంది. అలాగే

నిలబడిపో యి వెరరచ
ి ూపపలు చూసుతనన అతనిన తదేక్ుంగా చూస్ోత ుందామె. ఏమీ అరి ుం
కావడుంలేద్ు. తనను గమనిుంచాడో లేదో నని చిననగా ద్గిగుంది. అతను మరిుంత
భ్యపడాుడు. తుండిరలాగే ఈమె క్ూడా తనను పనికిమాలన వాడికిుంద్
జమక్డుత ుంద్నన భరవన అతనిన టనష న్స కి గురిచేస్త ో ుంది. అతని శరీరుం మరిుంత
క్ుచిుంచుక్ుపో యిుంది. అతను మామూలుగా లేడని గురితుంచిుంది దేవిక్.

పెళ్ళళ ప్టలమీద్ చక్కగా వపనన అతనికి అుంతలో ఏమయిుందో

అరి ుంకావడుంలేద్ు. ఇక్ లాభ్ుం లేద్ని తనే ద్గగ రికి వెళ్ళళుంది. అతను మరిుంత
భ్యపడుత నానడు. అతని క్ళ్ళళ అదో విధుంగా ఉుండడుం గమనిుంచిుంది. ఏమీ
మాటరీడక్ుుండా ముంచుం ద్గగ రికి తీసుక్ువెళ్ళడానికి చేయి పటే క్ుుంది. ఆమె సురి
వేడిని రేపాల్ుందిపో యి చలీ గా తగిలుంద్తనికి చలకాలుం ఆరుబయట నిలుుననటీ
అయిపో యాడు.

అమె ఇవేమ గమనిుంచలేద్ు. ముంచుం ద్గగ రికి తీసుకళ్ళళ క్ూరోుబెటే ుంి ది. “ఇదిగోుండి
పాలు” గాీసును అుందిుంచిుంది.
కొతత గా భరరయభ్రత లయిన వాళ్ళ మధయ సుంభరషణస్ాగి చేరువకావడానికే శోభ్నుం గదిలో
పాలు, పళ్ళళ, పెడతారేమో అనిపిుంచిుంది అమెకి. గాీసు తీసుక్ునేపపుడు అతని
చేత లు వణక్ుం చూసిుంది. బహుశా అడపిలీ కొతత కాబో లు అనుక్ుుంది.

చిననపుట నుంచి తలీ క్ూడా లేక్పో వడుంతో స్త ల

ీ తో మాటరీడే అవకాశుం లేద్ు కాబో లు
అని సరిే చెపపుక్ుుంది. అతను పాలు గటగటర తాగేశాడు. మరిక్ ఏుం చేయాలో
పాలుపో లేద్ు అమెకి. కాల బొ టనవేలును నేలక్ు రాసూ
త వపుండిపో యిుంది. ఇక్ తరావత
జరగబో యిే దానిని ఊహిుంచుక్ుుంట ుంటే వళ్ళుంతా పొ ుంగుతోుంది అమెక్ు.. పెైట
జారేటటీ కావాలనే క్దిలుంది. కాటన్స చీర పెైట అుంత సులభ్ుంగా కీుంద్క్ు జారడుంలేద్ు.
రుండుస్ారుీ పరయతినుంచి, చివరికి మూడో స్ారి సక్స్ అయిుంది. క్ుడిభరగుం ఇపపుడు
సుషే ుంగా క్నిపిస్త ో ుంది.

చుంద్మామ మీద్నునన మేఘ్ానిన గాల చట క్ుకన లాగేసినటీ వక్షసధ లుం

బయటపడిుంది. యవవనుం సుడులయి లేసత ుననటీ నన ఆ భరగానిన చూడగానే అతను
మరిుంత భ్యపడాుడు.

చేతిని ఉపయోగిుంచక్నే పెైటను పూరితగా తొలగిుంచిుంది. అమె బరగా పొ డగిరి.

పెైట లేక్పో వడుంతో అమె ఇుంకా పొ డవపగా తెలుస్ోత ుంది. తను పొ టిేగా వపననదానికి
తుండిర పదే పదే తిటే డుం అతని క్ళ్ళ ముుంద్ు క్దిలుంది. ఇనీుయారిర్ట టీగా ఫ్లయాయడు.
అుంత అుందానిన ఏుం చేసుకోవాలో తెలయడుంలేద్ు.

మీద్క్ు ద్ూక్ుత నన గజజ ల గురారనిన చూసి జడుసుక్ుుంట ననటీ వెనకిక

వాల, చేత లపటే మీద్ శరీరానిన అనాుడు. అమెక్ు కోరిక్ ఎక్ుకవవప తోుంది.
చిననపుట నుంచీ చదివిన పపసత కాలూ, చూసిన సినిమాలు, వాటిలోని రచమాుంటిక్
సనినవేశాలూ క్ళ్ళముుంద్ు క్ద్ులుత నానయి. కోరిక్ ఇక్కడా అక్కడా అని కాక్ుుండా
శరీరుం మొతాతనిన ముుంద్ుక్ు నెడుతోుంది. ఎుంతసతపటికి అతనిలో చలనుం
క్లగకోపో వడుంతో అమె అతని ద్ షిేని అక్రిషుంచడానికి పెైటను వేసుక్ుని మళ్ళళ
జారిుుంది. ఒళ్ళళ విరుచుక్ునే నెపుంమీద్ తన ముుంద్ు భరగాననుంతా అతని
ముుంద్ుక్ు తోసిుంది.

వెననముద్ే లీ ాుంటి అమె సధ నాలు అతని క్ళ్ళలోీ గుచుుక్ునానయి యుద్ే ుం

ముుంద్ు పూరిుంచే శుంఖుం లాుంటి బొ డుును అమె అుంద్ుకే క్నిపిుంచేటటే జాగరతత
వహిుంచిుంది. తల ద్ువపవక్ుుంటూ వసుతనన తనని పిలచి తుండిర చీవాటీ పెటే ిన
సుంఘ్టన అతని ముంద్ు క్ద్ులుతోుంది. తుండిర గురుతక్ు వచిునపపుడలాీ అయన
మాములుగా తనను తిటే డుం చెవపలోీ వినిపిస్త ో ుంది. తను ఎుంద్ుక్ూ
పనికిరానేమోననన అనుమానుం ఇపపుడు నగనసతయుంలా అనిపిస్త ో ుంది.

దాుంతో అతను మరిుంత క్ుదేలయిపో త నానడు. అుంద్ుకే ఆ తరావత ఏుం చేసినా

అతను ముటే కోలేక్పో యాడు. ఇలా మూడురోజులు గడిచాయి. దేవిక్ భ్రత తోపాట
అతత గారిుంటికి వచిుుంది.

తన సవుంత ఇుంటిలో పరతిదీ మరీ మరి సుషే ుంగా గురుతకొసుతుండడుంతో శుంక్ర్ట

మరిుంత ముడుచుక్ుపో యాడు. అుంద్ులోనూ సుబురామయయ వీలయినపపుడలాీ
కొడుక్ును తిడుతూనే వపనానడు. తన భ్రత శారీరక్ుంగా బరగానే వపనానడనీ,
మానసిక్ుంగానే సరిగా లేడని గరహిుంచిుంది దేవిక్. అతనలా తయారుకావడానికి
సుబురామయిేయ కారణమని క్ూడా తెలుసుక్ుుంది. అుంద్ుకే తుండిని
ర ఎదిరిుంచమని
చెపిుుంది. తనను సుఖపెటే ి అతనిన సుఖ పడమని తనక్ు చేతనెైనుంతగా రచుగచటిేుంది
దేవిక్. కాని రుండూ వీలేీ క్పో యిుంది. దాుంతో ఇక్ భ్రిుంచలేక్ ఆ వీధిలోనే వపనన ఓ
క్ురారడితో లేచిపో యిుంది.

తన పరభరవుం కొడుక్ుమీద్ ఎుంత ద్ుషులతాలను క్లగజేసిుందో తెలుసుకోలేని

సుబురామయయ కోడలు మరో యువక్ుడితో లేచిపో యిన రోజున తీవరమెైన టనష న్స
ఫ్లయి పక్షపాతానికి గురయాయడు. ముంచుం మీద్ నుుంచి క్ద్లేని ఆయనున చూసి
శుంక్ర్ట ధెైరయుం పపుంజుక్ునానడు. మునుపటి భ్యుం పో యిుంది. నిస్హాయుంగా
పడిపో యిన అయనపెై క్సి బయలుదేరిుంది. ముంద్ులు తేవడుం మానేశాడు.

అదే విషయుం సుబురామయయ అడిగితే “ఏుం చేయను” మీరేగా ననున

పనికిమాలనవాడినని తిటేేవాళ్ళళ. నిజుంక్ూడా అదే. తుండిర పక్షవాతుంతో ముంచుంలో
పడుుంటే డాక్ేర్ట కి చూపిుంచలేని, ముంద్ులు కొనివవలేని, అసమరుేడయిన కొడుక్ుని
నేను” అయన పాఠుం అయనకే ఒపుచెపుడుం పారరుంభిుంచాడు.

అలా తుండిని
ర ఎదిరిుంచాడు. తన క్సినుంత తీరుుక్ుుంటూ వపుండడుంతో విచితరుంగా
అతనిలో ఇనిురియారిటీ కాుంపెీ క్్ పో యిుంది. మనిషి బలుంగా, అక్రషణీయుంగా
తయారయాయడు. అడపిలీను చూసతత కోరిక్ అతనిన నిటరరుగా నిలబటేేది. కానీ అపుటికే
అలసయమెైపో యిుంది. దేవిక్ ఆ క్ురారడితో సెటిలలైపో యిుంది” వుంశీ చెపుడుం పూరితచేసి
శరవణన్స రియాక్షన్స కోసుం చూశాడు.

ఇది గరహిుంచిన అయన “సుబురామయయక్ు శుంక్ర్ట ముంచి శాసిత చేశాడు. భరరయ

ద్గగ ర ఓడిపో యిన అతను- అ ఓటమకి కారణమెైన తుండిమీ
ర ద్ పగ స్ాధిుంచి గలచాడు.
ఇుంద్ుక్ు అుంద్వయాయని అపిరషియిేట్ చేయాలో, భరరయను పో గచటే క్ుననుంద్ుక్ు
స్ానుభ్ూతి తెలయజేయాలో పపరియడుం లేద్పాు” అనానడు. మాటలోీనేవాళ్ళళ మరో
రౌుండ్ క్ూడా పూరిత చేయడుంతో నిష్ా క్ూడా ఎక్ుకవయిుంది. మాటలు విసికలో తడిసి
ఎుంతో బరువెకికనటీ భరరుంగా ననటీ లుంచి జారుత నానయి.

“అుంద్ుకే ఈ పెద్ేవాళ్ళుంటే నా క్సహయుం. పిలీలమీద్ తమ ఐడియాలనే

రుదాేలని పరయతినస్ాతరే తపు సతవచుగా పెరగనివవరు. చాలాముంది మగవాళ్ళళ తమ
అధికారననుంతా ఇుంటలీ పరద్రిిసుతుంటరరు. ఒక్ మగవాడి దౌరులాయనికి ముుంద్ుగా
బలయిేయది అతని భరరాయ పిలీలే. మా మామనే తీసుకోుండి. అతని శాస్ాతాలపిచుుంతా
ఇుంటలీవాళ్ళ మీద్ రుద్ుేత ుంటరడు. ఆ ఇుంటలీ బరగా పాతద్యిన ఓ పెద్ే కొయయపెటే
వపుంది. దానినుండా ఆ పపసత కాలే.

ఈ శతాబే పప పుంచాుంగాలనీన అయనద్గగ రునానయి. మాయలపకీరు పారణుం

చిలక్లో వపననటీ ఆయన పారణుం ఆ కొయయ పెటే లో వపుంది. ఊరికి
బయలేేరాలనుకోుండి– వెుంటనే ఆయన ఆ పెటే తెరచి ఓ పపసత క్ుం తీస్ాతడు. దానిన
అటూ ఇటూ తిపిు, గుంటసతపప లలక్కలు వేసి గరహాల చలనుం బరగా లేద్నీ, పరయాణుం
వద్ే నీ చెబుతాడు. దాుంతో బయలేేరిన ఇుంటిలీ పాదీ ఉసూరుముంటూ అలుంక్రణలనీన
తీసి వేసి, నిరాశను ఒుంటినిుండా క్పపుక్ుని మూల క్ూరుుుండిపో తారు. వాసుత
బరగాలేద్ని ఆయన వుంటగదిని ఇపుటికి ఎనినస్ారుీ కొటిేక్టరేరో లలక్కలేద్ు. ఆ పెటే ను
వదిలుంచుక్ుుంటే తపు అయన పిచిు తగగ ద్ు”.

“వాసుత క్ూడా బరగా నముితారా?”

“చిననగా అడుగుతారేమటి?” అయన వాసుత ద్గగ రునుంచి గరహాల సిధతి వరక్ు

నముితాడు. అుంతే కాక్ుుండా త .చ. తపుక్ుుండా అచరిస్త ాడు. అచరిుంచమని
మగిలనవాళ్ళని శాసిస్త ాడు క్ూడా”

“అుంద్ుకేనేమో నపాు వీలయినుంత తవరలో బరహినుంద్ మహారాజ్ ని పుంపిుంచమని

రుండుమూడుస్ారుీ లలటర్ట రాశాడు” అనానడు శరవణన్స.

“బరహినుంద్ మహారాజ్ ఎవరు?”

“అయన ఒక్ తాుంతిరక్ుడు మదారసులోనే ఉుంటరడు. అయన చేయని విద్యుంటూలేద్ు.

అయన గురిుంచి వినానడేమో ఎలాగో అయనిన ఒప్ుుంచి తమ ఇుంటికి పుంపమని
రాశాడు.
 శరవణన్స చెపిున విషయుం విుంట ుంటే వుంశీకి తళ్ళక్ుకన ఓ ఆలోచన మెరిసిుంది.
ఒక్ దెబుక్ు రుండు పిటేలు అనుక్ునానడు. రేపప రాతిరతో తమ ఛాలలుంజ్ గడువప
ముగుసుతుంది. ఆ మరుసటి రోజు రాతిర తన మామయయ ఫసే నెైట్ అరేుంజ్ చేస్త ాడు. అుంటే
సుజన పుందెుంలో గలవాలుంటే రేపప రాతిరకి అన్స అఫ్షియల్మ శోభ్నుం జరిగిపో వాల. అలా
జరిగితేనే సుజన తన అక్కయయలతో వేసిన పుందెుంలో నెగగ ుత ుంది. లేక్ుుంటే
ఓడిపో త ుంది స్ో - రేపప రాతిరకి సుజనను క్లుసుకోవాల. అనుక్ుుంటూ కొతత పథక్ుం
అలుీత నానడు. అుంత గచపు ఐడియా తటిేనుంద్ుక్ు తనను తనే
అభినుందిుంచుక్ునానడు.

“స్ార్ట! మీరో సహాయుం చేయాల” అుంత సడన్స గా వుంశీ క్ళ్ళళ మెరవడానిన

అయోమయుంగా చూసూ
త ” ఎననపొ ు అది ?” అని అడిగాడు శరవణన్స.

“మహరాజ్ రేపప మధాయహాననికి ఇుంటికి వసుతనానడని మా మామయయక్ు మీరు

టలగారమ్ ఇవావల స్ార్ట” అనానడు వుంశీ.

“ఎుంద్ుక్పాు” “అద్ుంతా పెద్ే క్థలే స్ార్ట. ఇుంతకీ మీరు టలగారమ్ ఇసుతనానరా లేదా?”
వుంశీ మరిుంత ఖుష్గా ఇుంకోరౌుండ్ పూరిత చేశాడు.

ఉద్యుం లేచిుంది మొద్లు దిగులు దిగులుగా వపుంది సుజనక్ు. ఆరోజు రాతిరతో

గడువప ముగుసుతుంది. తన భ్రత ుంత రచమాుంటిక్ పర్నాలటి మరచక్రు లేరని ఢుంకా
బజాయిుంచి చెపిు, ముహురాతనికి ముుందే శోభ్నుం జరిపిుంచుక్ుుంటరనని పుందెుం
కాసిుంది. ఇపపుడేమో వుంశీ పతాతలేడు. ఎక్కడికళ్ళళడో క్ూడా తెలయడుంలేద్ు.

గతుంలో వేసిన పథకాలనీన ఫెయిలవడుంతో ముఖుం చాటేశాడేమోననన

అనుమానుం క్లుగుతోుంది. పుందెుంలో ఓడిపో తే ఏుం చేయాలో గడువప ముగిసిన
మరుక్షణుం చెబుతా ననానరు స్ో ద్రీమణులు. పుందెుంలో ఓడిపో తే ఏుం ఆడుగుతారోనని
రక్రకాలుగా ఊహిుంచిుంది. వాళ్ళళ ఏమయినా అడగవచుు. గుుంజీలు తీయమని
కోరవచుు. తన భ్రత క్ు తను చెుంపదెబులు వేయాలని అశిుంచవచుు. లేక్ుుంటే
హానిమూన్స క్ు తమను క్ూడా తీసుకళ్ళ మని అనొచుు. ఏుం చెపిునా చేయక్
తపుద్ు. ఇలా ఆలోచిసుతుంటే తను ఓటమ అుంచుమీద్ నిలబడినటీ అనిపిస్త ో ుంది.
పుందెుంలో గలవక్పో తో పో నీ, క్నీసుం మనిషయినా క్నిపిసతత ఇుంత అద్ురాే వపుండద్ు.

అపుటికి రుండుస్ారుీ సుబుులన ఇుంటికి పుంపిుంచిుంది. మదారసు వెళ్ళళరని

క్బురచచిుుంది. ఒక్పక్క గడువప ముగుసుతుంటే ఇుంకో పక్క మదారసు వెళ్ళళల్న
అవసరుం ఏమొచిుుందో అరధ ుంకాక్ వుంశీ మీద్ కోపుం వచిుుంది. కోపుం పరక్టిుంచడానికి
క్ూడా మనిషి క్నపడడాయియ. అమె అలా దిగులుగా ఉుండడుం అమె అక్కయయలక్ు
ఎుంతో ఉతా్హానినస్ోత ుంది. తాము పుందెములో గలవడుం ఖాయమని అమె ముఖానిన
చూసతత నే తెలుస్ోత ుంది. ఇుంకాసత ఉడికిుంచడానికి ముగుగరూ అమె ద్గగ రక్ు చేరారు.

“ఏమటే అలా వపనానవ్?” ఉమ తెచిుపెటే క్ునన బరధతో అడిగిుంది.

“యుద్ధ భ్ూమలో ఓడిపో త నన రాజును తలుచుక్ుుంటూ రాణనకి దిగులు కాక్

సుంతోషుంగా వపుంట ుందా?” రుండో అక్క మరికాసత ఉడికిుంచిుంది.

“అుంటే సుజన ఓటమని ఒపతుసుక్ునానటరే?” చిననక్కయయ అడిగిుంది.

“ఓడిపో త ననటీ పరతేయకిుంచి చెపాులా? దాని ముఖుం చూసతత తెలయడుంలేద్ూ?”

పెద్ేక్క ఉమ స్ాగదీసత ూ చెపిుుంది.

“కాని ఈరోజు రాతిర వరక్ూ గడువప వపుందిగా?” అుంది సుజన.

“ఇనినరోజులు చేతకాని మరిదికి ఈ రోజు ఏమయినా మనిధడు వాలతాడా? అతను

వేసత పపచుు ఐడియాలు ఏమీ పనిచేయడుంలేద్ు”
“మరి ఈ రాతిర అయినా గటిే ఐడియావేసి సుజనని అవమానాల నుుండి
గటే కికస్ాతడుంటరవా?” ఆ అశలేుం పెటే కోక్ు. ఆయనగారు మదారసు ఉడాయిుంచాడట.
రేపప రాతిర అసలు ముహూరత ుం క్దా. ఆ పాటిక్యినా వస్ాతడో ? ఓడిపో యిన భరరయక్ు
ముఖుం చూపిుంచలేక్ ఎగచగటేేస్త ాడో ? ఎవరికి తెలుసు?” ఉమ అలా అనాన వుంశీ ఇక్
రాడనన ద్వని వపుంది.

అమె మాటరీడుత నన మాటలలో. “షతమ్…షతమ్… షతమ్..” ముగుగరూ చిననగా

చేత లు తడుతూ అనానరు.

సుజనక్ు కోపుం వచిుుంది. “ఇపపుడే ఎుంద్ుక్ు అలా మడిసి పడతారు. ఇుంకా ఈ రాతిర
వపుందిక్దా. ఏమెైనా జరగవచుు” అుంది ఉకోరషుంగా.

“అది నీ భ్రమే. ఏమెైనా జరగవచేుమోగానీ, నీ శోభ్నుం మాతరుం జరగద్ు” హేమ

ఖచిుతుంగా అుంది.

“చూదాేుంలే” అని ముగుగరూ వెళ్ళళపో యారు. సుజన ఒుంటరిగా మగిలపో యిుంది.

అపపుడామె పశువపల కొటరేుంలో చెైర్ట వేసుక్ుని వపుండడుంవలీ ఇుంటలీ ద్వనులేమీ
వినపడడుంలేద్ు. వరాషకాలుం కాబటిే సూరుయడు మబుులా చాట న పచారుీ
చేసత ునానడు. చల చలగా వాతావరణముంతా ఎగజ యిటిుంగ్ గా వపుంది. కాని వుంశీ లేడనన
ఆలోచన ఆఉతా్హుంమీద్ నీళ్ళ
ీ క్ుమిరిస్త ో ుంది. ఇలానే వపుంటే ఆలోచనలు తనను
ప్క్ుకతిుంటర యిేమో ననిపిుంచి మౌనిక్ను అరజ ుంట గా రమిని సుబుులోత క్బురు
పుంపిుంది. ఇుంటలీ కళ్ళీ రుండు క్పపులూ కాప్ పో సుక్ుని పాీసూక, తీసుక్ుని వచిుుంది.
మరికాసతపటికి మౌనిక్ అక్కడికి చేరుక్ుుంది. అమె వయసు సుమారు ఇరవెై
అరేళ్ళళుంటరయి.
 మడ్ ఎుంటర్ట సెైబీరియాలో చలముంట క్నిపిుంచినటీ , థార్ట ఎడారిలో ముంచి
వేసవిలో ఒయాసిస్ ఎద్ురుయినటీ అమెను చూసూ
త నే రుండు రకాల భరవనలు
క్లుగుతాయి. ఎుంత అతీియుంగా అనిుసుతుందో అదే క్షణుంలో అుంత ద్ూరుంగానూ
క్నిపిసత ుుంది.

ఎుంతగా పూజిుంచాలనిపిసత ుుందో అదే క్షణుంలో మీద్ పడిపో వాలనిపిసత ుుంది. అమె
పరినాలటి అలాుంటిది. ఎుంత అుంద్ుంగా క్నిపిసత ుుందో అుంత సెకీ్గానూ తోసుతుంది. ఇలా
రుండు రకాలయిన ఫ్లుంగ్్ ని క్లగచేసతవాళ్ళళ చాలా అరుద్ు. అుంద్ుకే అమెని
చూసిన ఏ మగాడిక్యినా అమెతో ఎక్కడో , ఊటిలోనన, గోవాలోనన ఒుంటరిగా
గడపాలనిపిసత ుుంది. కాని అమె వివాహిత కావడుంతో ఆ వూరోీని చాలాముంది
అబరుయిలు అలా ఊహలకే పరిమతమయిపో త నానరు. అమె భ్రత శీరనాథ్ ఎలకాేరరనిక్్
ఇుంజనీర్ట. పక్కనునన టౌన్స లో ఓ పెవ
ైీ ేట్ క్ుంపెనీలో ఉదో యగుం చేసత ునానడు. అమె ఎుం.
ఏ. ఇుంగీీష లట్ చేసిుంది.

“క్మాన్స మౌనికా! హౌ ఆర్ట యు?” అుంటూ అపాయయుంగా అహావనిుంచిుంది.

“వెరీ ఫెైన్స. పొ ద్ుేనేన క్బురు పెటే వేమటి? నువవుంటే కొతత పెళ్ళళక్ూత రువి గనుక్
పనులు చేయక్కరలేీ ద్ు. నేను మాసిపో యన పెళ్ళళక్ూత రిన పనులు చేయక్
తపుద్ు. ఊ ఏమటి విశలష్ాలు?”

“బో రు కొడుత ుంటే క్బురుీ చెపపుక్ుుందామని రమినానను. ద్టర్ల్మ”

“ఇలా ఊహిుంచే మధాయహనుం వుంటుంతా మా అతత మిను ఒపిుుంచి వచాును.

అయన డూయటికి వెళ్ళళపో యారు. ఇక్ నన పారబీ మ్. నాక్ూ బో ర్ట కొడుతోుంది. కాబటిే
మనుం క్బురోీ మునిగి తేలచుు” అుంటూ మౌనిక్ ఎద్ురుగా వపనన క్ురీులో
తీరుబడిగా క్ూరుుుంది.
“చాలా ముంచి పని చేశావ్. మనుం ఎుంతసతపయినా మాటరీడుకోవచుు.”

” రేపప రాతిర మీ శోభ్నుం అట క్దా. మా పకికుంటి కాుంతుం చెపిుుంది. మీరిద్ేరూ

లవర్ట్ క్దా. ఇుంకా మీక్ు ఫసుే నెైట్ ఏమటి? లవర్ట్ కాని మేమే ఫసుే నెైట్ ని పెళ్ళళకి
ముుందే ముగిుంచేసుక్ునానుం. పెళ్ళళ అయాయక్ ఏరాుట చేసిన ఫస్ే నెైట్ మాక్ు సెక్ుండ్
నెైట్ “ అుంటూ సిగగ ుపడిుంది మౌనిక్.

“పెళ్ళళకి ముుందే ఫసుే నెైటర! మీరిద్ేరూ లవర్ట్ కాక్ుుండా అదెలా స్ాధయమెైుంది?”

అశురేయపో తూ పరశినుంచిుంది సుజన.

“అద్ుంతా ఓ తమాష్ా”

“చెపువా?”

“ఫస్ే నెైట్ గురిుంచా! నావలీ కాద్ు బరబూ” మౌనిక్ మరిుంత సిగగ ుపడిుంది. అపపుడు
అమె ముఖుం ముందారుం పపవపవకి ఎరరటి రుంగు వేసినటీ ుంది.

“ప్ీ జ్! చెపువూ?”

మౌనిక్ మెతతబడిుంది. మరో పదినిమష్ాలు అరిేుంచాక్ చెపుటరనికి ఒపపుక్ుుంది.

మొద్టలీ సిగగ ుపడాు ఆ తరువాత దాటిగానే కొనస్ాగిుంచిుంది.

“మాది సూళ్ళ
ీ రుపతట టౌన్స. మా నానన చెక్ పో సుేలో తనిఖీ అధికారి. అమాి-
నాననలక్ు ముగుగరు సుంతానుం. మొద్ట మా అననయయ. వాడు డాక్ేర్ట.
విజయవాడలో డాక్ేరుగా పో సిేుంగు రావడుంతో అక్కడే పెళ్ళళచేసుక్ుని
సెటిలయిపో యాడు. రుండో ది మా అక్కయయ. దానిని మదారసులో ఇచాుుం. మా బరవ
సిుక్ ఎరువపల ఫ్ాయక్ేరిలో పర్నల్మ మేనేజర్ట. ఇక్ ఇుంటిలో మగిలుంది అమాి-
నాననలతో పాట నేనొక్కదానేన.
 నేను ఎుం.ఏ. క్ుంప్ీ ట్ చేశాను. ఎుంఫిల్మ చేే్దే ామని ఉనాన వీలేీ క్పో యిుంది. “పెళ్ళళ
చేసతస్త ాను. ఆ తరావత నువపవ చద్ువపక్ుుంటరవో, కాపపరమే చేసుక్ుుంటరవో నీ ఇషే ుం”
అనానడు నానన. అయన ఏద్యినా పటే బడితే నెగగ వ
ే రక్ు నిద్రపో డు. అయన నెైజుం
తెలసినదానిన క్నుక్ ఇక్ మాటరీడలేక్పో యాను. నాక్ూ పెళ్ళళ చేసుకోవాలనన కోరిక్
పపటిేుంది. ఎనినరోజులని ఊరక్నే వపుండడుం? ఇరవెై రుండేళ్ళ యవవనుం రాతిరపూట
మారాుం చేయడుం మొద్లుపెటే ిుంది.

ఒకోకరోజు నిద్రక్ూడా వచేుదికాద్ు. ఏదో ఆలోచిసూ

త తోడునానడేమోనని
పక్కుంతా చెయియ పెటే ి తడిమేదానిన. తలగడ తలకిుంద్ కాక్ుుండా ఎద్మీద్ వపుండేది.
అలీ రిచేసత పరువుం ననరు నొకకయయటరనికి బరీుంకట్ తో అవసే పడేదానిన. ఈ
కారణాలవలీ నానన అలా అనడుంతో చద్ువపక్ు పపల్మ స్ాేప్ పెటే శాను. మొద్టి
సుంబుంధమే సెటిలయిుంది. మా ఊరు ఎస్. ఐ. ఈ సుంబుంధుం చెపాుడు. అబరుయి
రావడుం, ననున చూడడుం జరిగిపో యాయి. శీరనాథ్ ని ఇషే పడని అడపిలీ
ఉుండద్నుక్ుుంటరను. సననగా వపనాన చక్కని ఫ్చరు్తో వపుంటరడు. అుంద్ునా
ఇుంజనీరు. ఉదో యగుం చేసత ుననవాడు. కాబటిే “ఒకే” అనేశాను

అమాి- నాననలతో. ఏభెై వేలు కాయషూ, పాతిక్ త లాల బుంగారుం, పెళ్ళళ

చేయిుంచేటటూ
ీ , నానన ఒపపుక్ునానడు. అబరుయి తలీ ద్ుండురలు క్ూడా దీనికి ఓకే
అనడుంతో పెళ్ళళ ఫిక్్యిపో యిుంది. అయితే నిశఛయ తాుంబూలాలు మాతరుం
జరగలేద్ు. పెళ్ళళరోజే ఆ తుంతూ ముగిదే ామని, రుండు ఖరుులూ వేసే ు అనీ నానన
అనడుంతో వాళ్ళళ సరేననానరు. అబుయివాళ్ళళ వెళ్ళళపో యారు. పెళ్ళళ మరో రుండు
నెలలోీగా చేస్త ామని, ముహూరత ుం చూసుక్ునానక్ లలటర్ట రాస్ాతమని నానన చెపాురు.
రుండు నెలలు చాలా లాుంగ్ అనిపిుంచిుంది నాక్ు.
 ముహూరత ుం తవరగా క్ుదిరుుంటే బరవపుండేద్ని అనుక్ునానను. పెళ్ళళచూపపలోీ
ఆ ఐద్ు నిముష్ాలోీ చూసిన రూపుం ఏుం గురుతుంట ుంది? కాని శీరనాథ్ ని పదే పదే
క్ళ్ళముుంద్ుక్ు తెచుుక్ునేదానిన. నెలననర తరువాత ముంచి ముహూరత ుం వపుంద్ని,
ఆరోజుకి పెళ్ళళ ఫిక్్ చేస్త ానని, సూళ్ళ
ీ రుపతటలోనే వపనన సతరుంలో పెళ్ళళ జరిపిస్త ానని
నానన శీరనాథ్ తుండిక
ర ి ఉతత రుం రాశాడు. వారుంరోజుల తరువాత అక్కడనుుండి ఉతత రుం
వచిుుంది. డేట ఓకేనని, అయితే పెళ్ళళ సూళ్ళళరుపతటలో కాక్ుుండా తమ వూరోీ
జరిపిుంచాలని, తమ బుంధువరగ ుం అుంతద్ూరుం రావడుం క్షే మని శీరనాథ్ అుంద్ులో
రాశాడు.

ఈ ఉతత రుం చూడగానే నాననక్ు కోపుం వచిుుంది. “పెళ్ళళ ఇక్కడ కాక్ుుండా అక్కడ
చేయాలట. బుంధువపలు రావడానికి క్షే మట. మనక్ు లేరా బుంధువపలు? మగ
పెళ్ళళవాళ్ళ కొరకలక్ు హద్ుే అద్ుపూ వపుండడుం లేద్ు. పెళ్ళళ చేస్త ానని ఒపపుక్ుుంటే
ఇక్కడ కాద్ు అక్కడుంటే ఎలా వపుంట ుందో చెపపు.

ఇది మన సవుంత ఊరు గనుక్ నలుగురు పలుక్ుతారు. పనులు చేయడుం

సులభ్ుం. అక్కడ పెళ్ళళ చేయడముంటే మాటలా? ఇక్కడినిుంచి ముపెైు మూడు,
అక్కడికి తీసుకళ్ళడుం ఎుంత రిసుక? అక్కడ పెళ్ళళ చేయడుం నా వలీ కాద్ని రాసతస్త ాను”
అని నానన ఖచిుతుంగా చెపతుశాడు అమితో. అ విధుంగా లలటర్ట రాశాడు. మానానన.

చెపిుుంది సబబుగానే వపననటీ నాక్నిపిుంచిుంది. మరో వారానికి అక్కడినుుండి

ఉతత రుం వచిుుంది. ఎలానన సరుేక్ుని పెళ్ళళ అక్కడే చేయమని రాశాడు శీరనాథ్ తుండిర.
తనవలీ కానేకాద్ని నానన తిరిగి ఉతత రుం రాశాడు. ఆ తరువాత అక్కడనుుండి జవాబు
రాలేద్ు. పెళ్ళళ జరిగే సధ లుంమీద్ ఇరుపక్షాలక్ూ ఇుంత పటే ద్ల ఏమటల నాక్ు
అరే ుంకాలేద్ు. తమ బుంధువపలు రావడానికి ఇబుుంద్ని వాళ్ళళ, అక్కడ చేయడుం
తనక్ు క్షే మని నానాన బిగదీసుక్ూకరుునానరు. మధయలో మేమద్ే రుం
ఏమెైపో తామనన ధాయస ఎవరికి పటే డుంలేద్ు.

ఈ విషయాలనీన శీరనాథ్ కి తెలుస్ో లేదో ? అనీన క్ుదిరి, పెళ్ళళకొడుక్ు మీద్

క్లలు క్నడుం పారరుంభిుంచాక్ ఇలా బెడిసికొటే డుం బరధాక్రమెైన పరిణాముం. ఇక్
అక్కడినుుంచి ఉతత రుం రాక్పో తే పెళ్ళళ కాని్ల్మ చేస్త ానని నానన అమితో అనడుం నేను
వినానను. నాక్ు క్ుంగారు మొద్లయిుంది. ఎవరో ఒక్రు పటే సడలసతత పారబీ మ్
లేక్పో వపను. నాననది ఏమీ తపపులేద్నిపిుంచిుంది. ఈరోజులోీ పెళ్ళళ చేయడముంటే
మాటలు కాద్ు. పరాయి వూరోీ పెళ్ళళచేసి, మెపిుుంచడుం అుంత సులభ్ుం కాద్ు. మరి
శీరనాథ్ తుండిక
ర ి ఇవనీన చెపిు, అయన ఒపపుక్ునేటీ ఎలా చేయడుం. ఇలా
అలోచిసుతనన నాక్ు ఓ ఐడియా తటిేుంది.

పారబీ మ్ అుంతా వివరిుంచి, తుండిని

ర ఒపిుుంచమని శీరనాథ్ ని అడగాలనిపిుంచిుంది.
అుంద్రికి ఇషే ుం క్లగాక్ చినన కారణుంచేత పెళ్ళళ అగిపో వడుం ఎుంత భరధక్రమో
చెపాులనిపిుంచిుంది. అుంద్ుకే శీరనాథ్ ని ఓస్ారి ఇక్కడక్ు వచిు వెళ్ళమని ఉతత రుం
రాయాలనుక్ునానను. అతను వసతత అక్కడి విషయాలు క్ూడా తెలుస్ాతయి. నేనయితే
అక్కడక్ు వెళ్ళడుం క్ుద్రద్ు క్నుక్ అతనేన ఇక్కడికి రమినడుం సబబుగా తోచిుంది.
ఇక్కడికొచాుక్ ఎలానన ఓలా మేనేజ్ చేసి మాటరీడుకోవచుు. కాని పెళ్ళళచూపపలోీ తపు
మరి పరిచయుం లేని అతనికి ఉతత రుం ఎలా రాయడుం? ఇలా మీనమేష్ాలు లలకికసతత
లాభ్ుం లేద్నిపిుంచి శీరనాథ్ కి ఉతత రుం రాయడానికి డిసెైడ్ చేసుక్ునానను.

“ఓస్ారి రుండి మీతో మాటరీడాల” అని రుండు వాకాయలు రాసి ఉతత రానిన అప్సు
అడరస్ కి పో సుే చేశాను. ఉతత రుం వారసిుంది మొద్లు, అతను వచాుక్ ఏ విషయాలు
మాటరీడాలో రిహార్లు్ చేసుక్ుుంటూ వపుండిపో యాను. అతను రాడేమోననన
అనుమానుం క్ూడా నాలో లేక్పో లేద్ు. రుండు మూడు రోజులు ఎద్ురు చూశానుగానీ
ఆ తరువాత అుంత గాఢుంగా పటే ుంచుకోలేద్ు. ఉతత రుం రాసి వారుం రోజులయినా అతను
రాలేద్ు. ఆరోజు అకాశముంతా మబుుపటిే వపుంది . బుంగాళ్ఖాతుంలో త ఫ్ాను
లేచిుంద్ని టీవీలో చెపాురు.

వరషుం రాలేద్ుగాని వచేు సూచనలు క్నిపిసత ునానయి. తనక్ు పక్కనునన ఓ

పలలీ టూరోీ మా మేనమామ వపుంట నానరు. ఆయనతో ఏదో విషయాలు మాటరీడి
వస్ాతమని అమాినానన ఉద్యుం వెళ్ళళరు. స్ాయుంకాలానిక్లాీ తిరిగి వచేుస్ాతమని
చెపాురు. మధాయహనుం భోజనుం ముగిుంచి, అలా పడుక్ునానను. సననగా వరషుం
మొద్లయిుంది. కిటికిలోుంచి వరాషనిన చూసూ
త నిద్రలోకి జారిపో యాను. ఎవరో తలుపప
తడుత ననటీ నిపిుంచి మెలక్ువ వచిుుంది. అమాి నానాన వచాురని గబుక్ుకన
ముంచుం దిగి వచిు తలుపప తీశాను.

బరగా తడిసి ముద్ే యిపో యి ఎద్ురుగా నిలుచునన అతనిన తేలక్గానే

పో లుుకోగలగాను . అతను శీరనాథ్. త ఫ్ాను బయటకాద్ు- నాగుుండెలీ ో అనిపిుంచిుంది.
అుంత సుంచలనుం నాలో. ఏమీ మాటరీడక్ుుండా పక్కకి తొలగాను లోపలకి రమిననటీ
అతను లోపలకి నడిచి, ఆ తరువాత ఏుం చేయాలో తెలయక్ హాలోీ నిలబడిపో యాడు.
నేనయితే మరీ ఘోరుం- దావరుం ద్గగ రే వపుండిపో యాను. నా వాలక్ుం చూసి అతనే
దేనికోసమో అటూ ఇటూ క్ళ్ళతోనే వెద్ుక్ుత నానడు. అపపుడు సు హలోకి వచాును
నేను. పరుగున వెళ్ళళ టవల్మ తీసుకొచిు అుందిుంచాను.

“థాుంక్్” అనానడు శీరకాుంత్ అపుటికి నా జుంక్ు తిరిుంది.

“మన మధయ థాుంక్్ లూ, స్ారీలు వద్ుే” అనానను. నేనుంత ఫ్ాస్ే గా

మాటరీడేసరికి తడబడాుడు. బలవుంతుంగా నవావడు. తల త డుచుక్ునన తరువాత
మా నానన లుుంగీ, మా అననయయ షరూ
ే తీసుకొచిు ఇచాును. లుుంగీ కొతత దే గానీ షరుే
మరీ పాతదీ. కానీ అుంతక్ుంటే గతయుంతరుం లేద్ుమరి. అతను ఓ గదిలోకి వెళ్ళళ బటే లు
మారుుకొచాుడు. నేను అుంతలో కాఫ్ పెటే ి రుండు క్పపులోీ తీసుకొచాును. ఒక్టి
అతనికి అుందిుంచి, ఇుంకొక్టి నేనుుంచుక్ునానను. ఇద్ే రుం కాప్ తాగడుం మొద్లుపెటే రుం.

“అమాి నానన లేరా?” చాలా సతపట నుంచి అడగాలనుక్ుుంట నన పరశన అది..

“లేరు తణుక్ు వెళ్ీ ళరు. మరి కాసతపటలీ వచేుస్ాతరు” అపుటికే ఇద్ే రుం సరుేక్ునానుం.
ప్రగా మాటరీడుక్ుుంట నానుం. నేనెుంద్ుక్ు లలటర్ట రాయాల్వచిుుందో పారబీ మ్ ఏమటల
చెపాును.

“నాక్ు నిజుంగా తెలయద్ు. నీ లలటర్ట చూసి ఏమోననుక్ునానను. ఇుంత చినన సమసయ

అనుకోలేద్ు. అమాి వాళ్ళళ క్ూడా చెపులేద్ు” అనానడు.

“మీ ద్గగ రునుంచి లలటర్ట రాక్పో తే మరో సుంబుంధుం చూసుకొమిని లలటర్ట రాస్ాతమనానరు
నానన నాక్ు దిగులేసిుంది. ఇుంత చినన సమసయ వలీ పెళ్ళళ అగిపో వడుం ఇషే ుం
లేక్పో యిుంది. మీక్ు చెబితే మీరు మీ నాననక్ు నచుచెబుతారనే లలటర్ట రాశాను”

“తపుక్ుుండా మా నానన క్ూడా మహ గటిేపిుండుం. తను పటిేన క్ుుందేలుకి

మూడేకాళ్ళళ అనేరక్ుం. బుంధువపలుంటే ఆయనకి మహాప్రతి. అుంద్రూ రావడానికి
వపుంట ుంద్ని అక్కడే చేయమని అుంట నానడు కాబో లు” అనానడు శీరనాథ్.

“కాని మా వేపపనుుంచి క్ూడా ఆలోచిుంచాల క్దా”

”అవపనవపను- నాననక్ు నేను చెబుతానులలుండి”

“థాుంక్్”

“మీరేక్దా మన మధయ థాుంక్్ వద్ే ుంది. తిరిగి మీరే థాుంక్్ చెబుత నానరు” అనానడు.
చపపున సిగగ స
ే ిుంది నాక్ు.
“స్ారీ” అనానను.

“అదిక్ూడా వద్ే ననటే గురేత”

“ఇుంకేుం చెపాులో తెల్లక్ నవపవతూ వపుండిపో యాను. మరో పదినిమష్ాలకి

అతను బయలేేరాడు. బయట వరషుం బలుంగా పడుతోుంది. స్ాయుంకాలుం అరుగుంటలే
అయినా చీక్టీ క్మేిశాయి. ఆరాతిర అతనిన వపుండమనాలో, వెళ్ళళపో మనాలో నాక్ు
తెలయడుంలేద్ు. “వపుండుండి బసె్పపుడో క్నుక్ుకుంటరను” అని బస్ాేుండ్ ద్గగ రునన ఓ
హ టల్మ కి ఫ్ో న్స చేశాను.

“బసు్లు వెళ్ళడుంలేద్ట. ముుంద్ునన ఏరు పొ ుంగుతూ వపుంద్ట. టరరఫిక్ జామ్

అయిపో యిుంద్ట. వాగు ఇపపుడలాీ తగేగటటే లేద్ుంట నానరు” అని చెపాును. మౌత్
ఫ్స్ ద్గగ ర చేయి అడు ుం పెటే క్ుని.

“ఇపపుడెలా?” అతను ఆుందో ళ్న పడాుడు.

ఫ్ో న్స లోమరోస్ారి అడిగినా అదే జవాబు వచిుుంది. ఫ్ో న్స పెటే సి “మరి ఏుం చేస్త ారు?
వపుండి రేపప ఉద్యుం వెళ్ళుండి. ఇపపుడు రైలుక్ూడా లేద్నుక్ుుంటరను” అనానను.

”అలా బస్ాేుండ్ కి వెళ్ళళ ఏమయినా మారగ ుం వపుందేమో చూస్ాతను” అని బయలేేరాడు.

నేను అడుు చెపులేద్ు. మరో అరగుంటక్ు తిరిగి వచాుడు. ఏరు ఉద్ తుంగా
పరవహిస్త ో ుంద్ని చెపాుడు. నేను వుంట పారరుంభిుంచాను. ఇపపుడు మరిుంత ఫ్రగా
మాటరీడుక్ుుంట నానుం. కొతత మనుష లమనన ధాయస క్ూడా పో యిుంది. చద్ువపల
ద్గగ రునుంచి, అభిమాన హీరో హీరోయినీ వరక్ు అనిన విషయాలు దొ రీ ుత నానయి.
అమాి నాననలక్ు క్లపి మొతత ుంనలుగురికి వుంట చేశాను. వరషుం అగక్ుుండా
క్ురుస్ోత ుంది. గాల క్ూడా ఎక్ుకవయిుంది. నిలువెలీ ా తడిసిపో త నన ఇలుీ గుుండెలు
బరద్ుక్ుుంట ననటీ తలుపపలు, కిటికిలు, కొటే క్ుుంట నానయి.

నేను లేచి అనీన బుంద్ చేశాను. టైమ్ ఎనిమదికి పెైగా అయిుంది. ఇక్ ఈ వరషుంలో
అమాివాళ్ళళ రారేమోననన సుందేహుం వచిుుంది. వాళ్ళళ రాక్పో తే మేమద్ే రమే అనన
భరవన గుబులు పపటిేస్త ో ుంది. అమి వాళ్ళళ వసతత ఏుం చెపాులో ముుందే
నిరణ యిుంచుక్ునానుం. అప్సు పనిమీద్ వచాునని. చూసి వెళ్దామని ఇటొచిునటీ
తను చెపతుటటీ అనుక్ునానుం. అమాి వాళ్ళళ వసతత పరమాద్ుం లేద్ు- రాక్పో తేనే
తుంటర. వాళ్ళళ ఎపపుడొ స్త ారో తెలయద్ు గనుక్ భోజనానికి లేవమనానను. నేనూ
భోుంచేసతత తనూ భోుంచేస్త ాననానడు. ఇద్ే రుం ఆ కారయక్రమానిన ముగిుంచాుం.

త ఫ్ాను పారభరవుం చాలా ఎక్ుకవగా వపననటీ ుంది. ఆకాశుం తూటీ పడు టే వరషుం
భోరున క్ురుస్ోత ుంది. సడన్స గా లలైటీనీన డిమ్ అయాయయి. సిుంగిల్మ పతసుతో క్రుంట్
వసుతననటీ ుంది. టూయబ్ లలైటీ వెలగడుం లేద్ు. మగిలన లలైటీ ఎరరటి గీతలాీ
ముండుత నానయి. ఛాయా మాతరుంగా తపు ఏమీ క్నబడడుం లేద్ు. హాలోీ తపు
మగిలన లలైటీ ూ, ఫిరజ్ అఫ్ చేశాను. లలైటీ లేక్పో వడుంతో ఏదో అరధ ుంకాని సుంచలనుం
నాలో. అతని పరిసే తి
ి క్ూడా అుంతే నేనేదో అడగడుం, అతనేదో చెపుడుంవలీ ఇద్ే రమూ
మామూలుగా లేమనన విషయుం అరే మయిుంది. అుంతా కొతత కొతత గా, మతత మతత గా,
గమితత గా వపుంది.

యిలాుంటివనీన అనుభ్విుంచాలే తపు మాటలోీకి అనువదిుంచడుం క్షే ుం.

ఉరుములు, మెరుపపలవలీ రాతిర మరిుంత భ్యానక్ుంగా వపుంది! చిటే చీక్టి చుటూ
ే
క్ముిక్ుుంటలుంది. సిుంగిల్మ ఫతస్ క్రుంట క్ూడా పో యిుంది. ఏమీ క్నిపిుంచడుంలేద్ు.
“దేవపడి గదిలో బరయటరీలలైట వపుంది. తెస్త ానుుండుండి…..” అుంటూ లేచాను.
“ఈ చీక్టిలో ఏుం వేద్ుక్ుతారులేుండి… నా జేబులో మాయచ్ బరక్్ వపుంది పటే కొస్ాతను”
అనానడు.

అతనిన ఇబుుందిపెటేడుం ఇషే ుంలేక్ నేను లేచాను. రుండు అడుగులు వేశానన లేదో
ఇద్ే రుం బలుంగా గుద్ుేక్ునానుం. అతను ముుంద్ుక్ు వెళ్ళడానికి చేత లు చాచి
అడుగులు వేశాడు. ఆ చేత లు ఖచిుతుంగా నా ఎద్మీద్ పడాుయి. నాలో మెరుపప
మెరిసినటీ యిుంది. నా చేత లు అతని భ్ుజుం మీద్ పడాుయి.

ఆ తరువాత ఏుం జరిగిుందో చెపులేను. నేను ముుంద్ు క్దిలానన అతను ముుంద్ు

క్దిలాడో తెలయద్ు. ఇద్ే రుం ఎద్ురద్ురుగా నిలబడి కౌగలుంచుక్ునానుం. ఇక్ అ
తరువాత మా మధయ బిడియుం నలగిపో యిుంది. సిగగ ు చితికిపో యిుంది. లజజ
మాయమెైుంది. మామూలు భేషజాలు పటరపుంచలయాయయి.

ఇద్ే రుం ఒక్రికొక్రు గాఢుంగా హతత క్ుపో యాుం. ఏద్యినా సరే అతను
పారరుంభిుంచగానే దానిని క్షణుంలో పూరితచేసత ునానను నేను. అతని పెద్వపలు
ముద్ుేకోసుం అలా వుంగడుం తరువాయి నా పెద్వపలు అతని ననటిలో నానిపో యాయి.
పెైట పటే కోగానే నేను పూరితగా జారాును. జాకట్ క్ునన మొద్టి హుక్ విపతులోపపన
నేనుమగిలన నాలుగు హుక్ లను విపాును. బరర ద్గగ రకొచేుసరికి మాతరుం నేను
క్ద్లేీ ద్ు. దాని ఓపెన్స ఎక్కడో తెలయక్ అతను అలా చేత లన తిపుడుం అద్ుాతుంగా
వపుండడుంవలేీ నేను స్ాయుం చేయలేద్ు. వేళ్ళ కొనల సురి చాలద్ననపపుడే
సహక్రిుంచాను.

అతని వేళ్ళళ బొ డుువరక్ు దిగాయి. “ద్ట్ ఈజ్ శాుంపపల్మ. నాట్ ఫర్ట సతల్మ “ అనానను
చిననగా….
 అతను నవవడుం చీక్టలీనూ నాక్ు సుషే ుంగా క్నిప్ుంచిుంది. అలా హాలోీని
స్ో ఫ్ామీదే మా శోభ్నుం జరిగిపో యిుంది. ఆ తరువాత తెలీవారేవరక్ు
మాటరీడుక్ుుంటూనే వపనానుం నాలుగు గుంటల పారుంతాన అతను లేచి తయారయాయడు.
“ఎలాగో ఒక్లాగా వెళ్ళళపో తాను. తెలీవారితే మీ అమివాళ్ళళ రావచుు” అనానడు.

వీధితలుపప వరక్ూ వచిు “గుడ్ భెై ” అనానను.

“అలా గుడ్ బెై అనక్ు. దిగులుగా వపుంట ుంది. మన పెళ్ళళయాయక్ నిద్రపో యిేముుంద్ు
గుడ్ నెైట్ చెపుక్ూడద్ు. అపపుడు గుడ్ మారినుంగ్ అనే అనుక్ుుందాుం. గుడ్ నెైట్
తాతాకలక్ వియోగానికి గురుత. ఆ మాతరుం వియోగుం క్ూడా భ్రిుంచలేను” అనానడు.

నేను నవపవతూ చేత లూపాను. అతను వెళ్ళళపో యాడు. మూడో రోజుక్ుంతా

నాననక్ు ఉతత రుం వచిుుంది. “శాుంతా! పెళ్ళళకొడుక్ు తుండిర లలటర్ట రాశాడే. సూళ్ళళరు
పతటలోనే పెళ్ళళ జరిపిుంచమనానడు” అుంటూ నానన అమిక్ు అరిచి చెపుడుం
డారయిుంగు రూమ్ లో వపనన నాక్ు వినిపిుంచిుంది.

మౌనిక్ చెపుడుం అపిుంది.

***

“నువపవ మొతాతనికి ధెైరయుం చేశావ్. రివర్ట్ అయుయుంటే ఏమటి దారి?” అుంది సుజన.

“నిజమే- కానీ పతరమా, సెక్ూ్- అని అలోచిుంచి, లాభ్ నష్ాేలు బేరీజు వేసుక్ుని
చేసతవికావప ”

వాళ్ళళద్ే రూ ఆలా మాటరీడుక్ుుంటూ వపుండగానే ఉమ అక్కడికి పరుగు పరుగున

వచిుుంది. "సుజనా! నానన రమిుంట నానరు. వెరీ అరజ ుంట్. మనిుంటికి మదారసు నుుంచి
ఓ స్ావములవారు వచాురు. అయనికి నినున పరిచయుం చేయాలని
తీసుక్ురమినానరు” అుంది.

“స్ావములవారా? ఎవరాయన?”

“బరహినుంద్మహరాజ్ అట”

ఇక్ వెళ్ళక్ తపుద్ని, మౌనిక్ వెైపప తిరిగి “ఒకే మౌనికా తరువాత క్లుదాేుం” అని చెపిు
ఇుంటలీకి దారితీసిుంది సుజున.

వాళ్ళళద్ే రూ ఇుంటలీకి వెళ్ళళసరికి బరహినుంద్ మహారాజ్ స్ో ఫ్ాలో అస్నులలై

వపనానరు. అయన అచుు వుంశీలాగా వపననటీ నిపిుంచాడూ సుజనకి. కానీ గడాులూ,
మీస్ాలూ తగిలుంచుక్ుని రావడానికి యిదేమ సినిమా కాద్ుక్దా. మనుష లు నిజ
జీవితుంలో మారు వేష్ాలు వేసుక్ుని రావడుం అస్ాధయమని అమె గటిే నమిక్ుం.
అుంద్ుకే వుంశీ కాద్ని, అయితే పో లక్లు చాలా వపనానయని అనుక్ుుంది. మగిలన
వారిక్యితే అలాుంటి సుందేహమే క్లగలేద్ు.

అయన జుటే ుంతా పెుంచి, నెతితమీద్ వల్లికానిన వపుంచుక్ుననటీ చుటే లు తిపిు

క్టే క్ుని వపనానడు. గడు ుం అుంత పెద్ేది కాద్ుగాని సుమారుగానే వపుంది. సుద్ుటిమీద్
చుంద్నుం బొ టే . దాని మధయ క్ుుంక్ుమ ఎరరగా మెరుస్ోత ుంది. సిల్మక కాష్ాయుం పుంచెమీద్
అదే రుంగు శిల్మక శాలువా వపుంది. అుంతే తపు బనీనన, జుబరునన క్ూడా లేద్ు. అయన
కేద్ురుగా ఇుంటిలీపాదీ వినయుంగా నిలుచుని వపనానరు. బరమి అయితే భ్కిత
పారవశయుంతో క్ళ్ళళ వాలేుసి వపుంది.

“అదిగోనుండి స్ావమ! అమే మా చిననమాియి సుజన ” సతయనారాయణ సుజనను

బరహినుంద్ మహరాజ్ కి చూపిసత ూ చెపాుడు.
“నాకుంద్ుక్ు తెలయద్ురా అబీు! అమె పతరు సుజన. ఏుం. ఏ చద్ువపక్ుుంది. ఇటీవలే
పెళ్ళయిుంది. అమె భ్రత వుంశీ. వీళ్ళళద్ే రికి పెళ్ళయి నెల కావసుతనాన, ఇుంకా శోభ్నానికి
ముహూరత ుం క్ుద్రలేద్ు. రాపప రాతిరకి ముంచి ముహురత ుం వపుంద్ని నువేవ ముహూరత ుం
పెటే రవప క్ద్రా అబీు” స్ావమ చిదివలాసుంగా నవపవతూ చెపాుడు.

“అవపను స్ావమ” సతయనారాయణ అయన తిరకాల జాానానికి అశురయపో తూ చెపాుడు.

స్ాక్షాతూ
త ఆ మహావిషణ వే తమ ఇుంటికి వచిునటే సుజన తపు మగిలన అుంద్రూ
అయన వుంక్ భ్కితతో చూసుతనానరు.

అతను వుంశీలా ఉుండడుం- ఇవనీన చెపుడానిన చూసుతుంటే ఏదో మెలక్ వపననటీ

అనిపిస్త ో ుంది సుజనక్ు. కానీ అదేమటల అరే ుం కావటుం లేద్ు. మరాయద్ కోసుం రుండు
చేత లూ జోడిుంచిుంది

“సుఖుంగా వరిేలీ ు అమీి” అశీరవదిుంచాడు.

ఆయన పపరుష లన అబీు అనీ, స్త ల

ీ ను అమీి అవడుం ఇతని సే యిల్మ
కాబో లనుక్ుుంది.

“స్ావమీ! మా చిననదాని క్డుపపలో ఓ కాయ ఎపపుడు కాసుతుందో సెలవివవగలరా?”

బరమి పారవశయుం నుుంచి బయటపడి పరశినుంచిుంది.

“ఏది శోభ్నుం జరగక్ుుండానే ఇదేమ పరశన అమీి! ఆ ముచుట తీరిన మూడు నెలలక్ు
నువపవ ముని మనవడిన ఎతత క్ునే యోగుం సిదే స
ి త ుుందిలే అమీి”

“ముంచిమాట చెవిన వేశారు స్ావమీ” అననపూరణ మి అనుంద్ుంతో అుంది.

”స్ావమ లేచి , స్ాననాద్ులు ముగిుంచుండి! అుంత ద్ూరుం నుుంచి ఎుండలో వచాురు”

సతయనారయణ వినయుంగా అనానడు.
“అవపనురా అబీు! మీరు ఒక్కస్ారి ఆ ఊరళ్ళళ మీ భ్క్ుతడిన అశీరవదిుంచి రుండి స్ావమ
అని ఓ ఎస్.ఒ. అబిు పో రితే ఇటొచాును. అుంద్ునా ఆ సరేవశవరుడు క్ూడా
వెళ్ళముంటే వచాునురా అబీు” అని బరహినుంద్ మహరాజ్ పెైకి లేచాడు. ఇ

లా స్ావములు రావడుం, ఏవో పూజలు చేయడుం మామూలే కాబటిే అుంద్రిన

స్ావమకి వదిలేసి తను మాతరుం గదిలోకి వచిు పడుక్ుుంది సుజన. వుంశీ
ఏమయాయడో ననన దిగులూ, గడువప ఈ రాతిరతో ముగుసుతుంద్నన వేద్నా- రుండూ
పెనవేసుక్ుపో వడుంతో ఏమీ తోచక్ అలానే క్ళ్ళళ మూసుక్ుుంది. మరో గుంట తరువాత
మధాయహనుం భోజనాలయాయయి. బరమిని కిుంద్నే వపుంచి స్ావమకి సుజన
గదికద్ురుగా వపనన బరమి గదిని కేటరయిుంచారు. ఆ గది కావాలని స్ావమ అడిగాడో ,
లేక్పో తే పరశాుంతుంగా వపుంట ుంద్ని డాబరమీద్ గదిని నానేన కేటరయిుంచాడో
తెలయలేద్ు సుజనక్ు.

కానీ ఆ వివరాలనీన అడిగే మూడ్ లేక్ తనపాటికి తను రూమ్ లో పడుక్ుుంది-

గదివెైపప చూడనయినా లేద్ు. ఐద్ు గుంటలా పారుంతాన కిుంద్క్ు దిగిుంది. అపుటికే
స్ావమతోపాట అుంద్రూ పతరష్ గా హాలోీ క్ూరుుని వపనానరు- ఆతి పరమాతి
గురిుంచి స్ావమ అనరగ ళ్ుంగా ఉపనాయసుం ఇసూ
త ుంటే అుంద్రూ తనియతవుంతో
విుంట నానరు. ఇక్ అపపుడు అమి పిలచినా రాద్ని తెలయడుంవలీ తనే వుంట
గదిలోకి వెళ్ళళుంది పాీసుకలోని కాఫ్ పో సుక్ుని తాగి, ఆ తరావత స్ాననుం ముగిుంచిుంది.

అనాలోచితుంగానే నీలుంపూలునన తెలీటి షిపాన్స చీరక్టే క్ుుంది. అదే డిజైన్స

జాకట్ లో అమె స్ాయుంకాలుం పూట విే్చుుక్ునన మలలీ పూలద్ుండలా వపుంది.
అమాివాళ్ళళ ఏ పొ జిషన్స లో వపనానరో చూడడానికి తిరిగి హాలోీకి వచిుుంది. అమెని
చూడగానే స్ావమ స్ో ఫ్ామీద్ అటూ ఇటూ క్ద్లడుం ఎవరూ గురితుంచలేద్ు. అపపుడే
ఉపనాయసుం ముగిసిుంది. స్ావమతోపాట అుంద్రూ లేచారు.
”అబీు! హ మానికి ఏరాుటీ చేదే ాుం. ఇపుటికే సమయుం ముంచిపో యిుంది” అనానడు
స్ావమ.

“అలానే స్ావమ” సతయనారాయణ తల అడిసత ూ చెపాుడు. చాలా పెద్ే తతుంగమే

జరిగేటటీ ుంది. వుంశీ ఏద్యినా పాీన్స వేసుక్ుని వచిునా రాతిరకి శోభ్నుం జరిగేటటీ
లేద్నిపిుంచిుంది సుజనక్ు. అుంద్ుకే అసలు ఏుం జరుగుతూ వపుందో తెలుసుకోవాలని
పెద్ేక్క ఉమతో పాట బయటికి నడిచిుంది.

“ఏమటే యాగుం గీగుం అుంట నానడు స్ావమీ?” అని అడిగిుంది బరవిలోుంచి నీళ్ళళ
తోడడానికి ఉపక్రమసుతనన ఉమని.

“అద్ుంతా చెపతు టైుంలేద్ు! సిుంపపల్మ గా చెబుతాను విను. ఈ రాతిర తొమిది

గుంటలక్ు రుద్రమారాతుండ యాగుం చేస్త ారట స్ావమ. మనిుంటలీ నానన ద్గగ రునన
పపసత కాలు చాలా పవర్ట పపల్మ అట. వాటి పవర్ట వలీ యిుంటలీ శక్త ుంతా
హరిుంచుక్ుపో తోుంద్ట. గుంగమి అలానే వపుంటే పరపుంచుం మాడిపో త ుంద్ని వెుంటనే ఓ
చెుంప నరికేస్త ారు చూడు అలాుంటిద్ననమాట. అుంత పపరాతమనమెైన శకితవుంతమెైన
పపసత కాలను కొయయపెటే లో దాచి వపుంచినుంద్ుక్ు నాననను చీవాటీ పెటే రరు స్ావమ.

దేవిని ఉపాసిుంచాలేగాని, ఉుంచుకోక్ుడద్ురా అుంటూ మెతతగా గడిు పటరేరు. ఆ

కొయయపెటే ను ఎవరికి తెలయక్ుుండా దొ డోీ ద్ూరుంగా పూడిు పెటే యయమని చెపాుడు.
పపసత కాలు లాగేసిన శకితనుంతా తిరిగి పరతిషిేచేుంద్ుక్ు స్ావమ ఒక్కరే హాలోీ యాగుం
చేస్త ాడట” అుంది ఉమ.

“అయన హాలోీ ఒుంటరిగా యాగుంచేసతత మరి మనుం ఎక్కడుుండాల?” అడిగిుంది సుజన.

“మేముంతా గుుంతతవివ కొయయపెటే ను పూడాుల. ఎవరికి సుందేహుం రాక్ుుండా

రాతరుంతా గుుంత తవపవతూనే వపుండాలట. తెలీవారుజామున నాలుగు గుంటలక్ు ముంచి
ముహురత ుం వపుంద్ట. అపపుడు పూడుమనానడు. పెటే ను పూడిు పెటే న
ి తరువాతే
మేుం యిుంటలీకి రావాల. గుుంత ముుందే తవివనా నాలుగు గుంటలవరక్ూ అక్కడే
వపుండాలట. స్ావమ చేస్త ో నన యాగుం మేము చూడక్ూడద్ట. స్ావమ పిలచినపపుడే
మేము లోపలకి రావాల” చెపిుుంది ఉమ.

“మేమూ, మేమూ అుంట నానవప మరి నేనూ?”

"క్నెనపిలీ గుుంతను తవవక్ూడద్ట. అలా అని యాగమూ చూడక్ూడద్ట. నినున నీ

రూమ్ లోనే వపుండిపో మినానడు. తెలీవారుజామున నాలుగు గుంటలకిగాని బయటికి
రావద్ే ని చెపుమనానడు”

”క్నెనపిలీ గుుంత తవవక్ూడదా?”

“అవపనట. అుంతేకాద్ు- నాననగారిని యిక్నుుంచి ముహూరాతలూ, జాతకాలూ,

రాహూకాలాలూ, వాసుతలు గటరర చూడవద్ే నీ అనానరు. ఈ యాగుంవలీ చెడు
ముహూరత ుంలో పనులు తలపెటే న
ి ా బేష గాగ జరుగుతాయట” అుంది ఉమ.

“ఆ అుంతటి స్ావమ చేబుత ుంటే వినక్ుుండా వపుంటరడా?” అుంది ఉమ.

“పో నిలే ఇలాగయినా నానన చాద్సత ుం వదిలతే చాలు”

“అలాుంటి మాటలక్ు ఆశుభరలు జరుగుతాయి”

“సరేలే – నువూవ ఆ తీగలోని కాయిేగదా” అని సుజన ఇవతలకి వచేుసిుంది.

డాబర ఎకిక వుంశీ ఇుంటివెైపప చూసూ

త రక్రకాల ఆలోచనలతో గడిపిుంది.
తొమిది గుంటల పారుంతాన భోజనానికి పిలుపొ చిుుంది. ఆరోజు భోజనుం ఎవరూ
చేయక్ూడనద్నీ, ఫలహారుంతో సరిపెటే కోవాలనీ స్ావమ చెపుడుంవలీ ఉపాి,
వేరుశనగపపపు పచుడి చేశారు. టిఫిన్స తిని హాలోీకి వచిుుంది. అక్కడ యాగానికి
కావాల్న ఏరాుటీ నీన జరిగిపో యాయి. కొతత ఇట క్రాళ్ళను రుండువరసలోీ చద్రుంగా
పతరాురు. దాని మధయలో చినన చినన పపలీ లు వేశారు. వాటిమీద్ కొదిేగా
పొ టే పో శారు.పక్కనే రుండు పెద్ే స్ేలుపళ్ళళలలో రక్రకాల స్ామానులు వపనానయి.
మూడు చెుంబులోీ హ మగుుండుంలో పో యడానికి నెయియ సిద్ేుంగా వపుంది.

“ఇక్ మొద్లుపెడతానురా అబీు! మీరు కొయయపెటే , పలుగులూ, పారలూ

తీసుకొని దొ డోీ కి వెళ్ళుండి. ఇుంటికి ద్ూరుంగా నేను చెపిున ద్గిగర నుుండి తవవుండి. ఇుంత
పెద్ే పెటే పూడుడానికి గుుంత తవావలుంటే చాలా టైమే పడుత ుంది. మరోక్ుంటికి
తెలయక్ుుండా అతయుంత రహసయుంగా తవావల. నాలుగు గుంటలకి పూరితచేయాల. యాగుం
పూరితచేయ డానికి నాక్ూ అుంతకాలుం పడుత ుంది” సతయనారాయణతో అని, ఆ పిమిట
సుజనవేపప తిరిగి “నువపవ క్నెనపిలీవప కాబటిే గది వదిల బయటికి రాక్ూడద్ు
అమీి” అనానడు స్ావమ.

పుంచాగాలూ శాస్ాతాలూ, వపనన కొయయపెటే ను తీసుక్ుని సుజన తపు అుంద్రూ

బయటికి వెళ్ళళరు. స్ావమ తలుపపలనీన బుంద్ చేశాడు. సుజన మెటీ కిక
డాబరమీద్ునన తన గదిలోకి వెళ్ళళుంది. హాలుపక్కనుుంచే డాబరమీద్క్ు
మెటీ ుండడుంవలీ స్ావమ పఠిసత ునన ముంతారలు మెలీగా వినిపిసత ునానయి. ఇక్ ఈ
రాతిరకి వుంశీ వచేు ఛాన్స్ లేద్నిపిుంచడుం వలీ దిగులు మరిుంత ఎక్కవయిుంది సుజనకి.
అటూ ఇటూ దొ రీ ుత ుందేగాని నిద్రరావడుం లేద్ు. ఎవరో ముక్ూక ముఖుం
తెలయనివాడొ చిు బయట గుుంత తవవముంటే తవవడానికి వెళ్ళళన తనవాళ్ళను
తలచుక్ుుంట ుంటే జాలపపటిేుంది. బయట చలలో ఏుం చేే్సత ునానరో చూదాేమనిపిుంచి
పక్కమీద్ లేచి పిటేగోడ ద్గగ రికి నడిచిుంది.

ఇుంటి వెనక్ ద్ూరుంగా లాుంతరు చీక్టిని నాక్ుత నన ఎరరటి పపరుగులా వపుంది.

శబరేలు వసతత కాటికాపరి వచిు స్ొ ముిలు అడుగుతాడనన భ్యుంతో నిశిబే ుంగా
శవానిన పూడుడానికి తయారయిన వాళ్ళలా అుంద్రూ మౌనుంగా గుుంత
తవపవత నానరు. తెలీవారేటపుటిక్యినా వాళ్ళళ గుుంత పూరిత చేస్త ారనన నమిక్ుం
క్లగలేదామెకి. రేపటి నుుంచీ నానన శాస్ాతాల జోలకి పో డనన సుంతోషుంవలీ వాళ్ళళ
పడుత నన క్షే ుం క్షే ుంలా అనిపిుంచలేద్ు. ఆ మేరక్ు స్ావమ ముంచే చేశాడనుక్ుుంది.

నానన తనను చూసతత గచడవ చేస్త ాడనిపిుంచి అక్కడినుంచి క్దిల తిరిగి తన

గదిలోకి వచిుుంది. ముంతారలు వినిపిుంచడుంలేద్ు స్ావమ ఏుం చేసత ునానరో తెలయడుం
లేద్ు. కిుంద్క్ు రాక్ూడద్నన షరత పెటేడుంవలీ కిుంద్క్ు చూడాలనన కోరిక్ను
అణచుక్ుని పడుక్ుని క్ళ్ళళ మూసుక్ుుంది. మరో పదినిముష్ాలు గడిచాయో లేదో
దావరుం ద్గగ ర ఏదో క్దిలనటీ నిపిుంచి క్ళ్ళళ విపిు చూసిుంది.

ఎద్ురుగా వుంశీ. అది అశురయమో, అనుంద్మో, క్లో, వెైషఠవ మాయో తెల్లనుంత

విభ్రమానికి లోను కావడుంతో అమెక్ు ననరు పెగలలేద్ు. కాసతపటికి తెరుక్ుని
ఎద్ురచచిు అతనిన గాఢుంగా హతత క్ుుంది సుజన. అతను క్నబడక్పో యిేసరికి అమె
ఎుంత వేద్నక్ు గురియిుందీ ఆ కౌగిలుంతలోని గాఢతవమే తెలయజేస్త ో ుంది. “ఏదో
తెలయని ఉదేవగుం అమెని నిలవనివవక్పో వడుంతో అతని నుుండి విడిపడి “వుంశీ”
అుంటూ పిలచిుంది.

“ఊ”

“ఎక్కడకళ్ళళవ్?” నువపవ క్నపడక్పో యిేసరికి పరపుంచమే శూనయముగా తోచిుంది. ఏదో

చెపులేని బరధ గుుండెలన పిుండేసిుంది”

“వచేుశాగా” అతను అనునయిసూ

త అమె క్నీనళ్ళను త డిచాడు వుంశీ.

“ఎలా వచాువ్?” అమెకి ఇుంకా నమిక్ుం చిక్కలేద్ు. క్లేమోననన భ్రమ ఇుంకా

వద్లలేద్ు
“బరహినుంద్ మహరాజ్ వేషుంలో” అపపుడు

అమె అతనిన పెైనుుంచి పాదాల వరక్ూ చూసిుంది. తెలీటి జూబరు, పెైజామాలో

అపపుడే క్డిగిన ముతయుంలా ఉనానడు. “ఈ పాీన్స కి నేను పెటే క్ునన కోడ్ ఏమటల
తెలుస్ా? ఫ్ర మెచూయర్ట శోభ్నుం” అని చినన పనిమీద్ మదారసు వెళ్ళళను. ఆ పని
ఏమటల మళీళ చెబుతాను. అక్కడ శరవణన్స ను క్లశాను. మాటల మధయలో ఆయన
మీనానన బరహినుంద్ మహరాజ్ ని పుంపిుంచమనన విషయుం తెలసిుంది. మీ నానన
ఆయనిన ఇుంతవరక్ూ చూడక్పో వడుం క్లస్ొ చిుుంది. శాస్ాతాల జోలకి పో క్ుుండానూ,
ఛాలలుంజ్ లో మనుం నెగగ విధుంగానూ ఈ పాీన్స వేశాను. నేనే బరహినుంద్ మహరాజ్
అవతారమెతత ాను ”

“అద్ుుతుం” అుంటూ అతనిన అఫిరషియిేట్ చేయడానికి మరో మారు హగ్

చేసిుంది. అపపుడు గురుతకొచిుుంది. అమెక్ు తన ఛాలలుంజ్ గురిుంచి. అతను
క్నిపిుంచాడనన ఆనుంద్ుంతో దానిన మరిచిపో యిుంది. ఇపపుడిక్ అలసయుం
అనవసరమనిపిుంచి అతని పెద్వపలపెై పెదాలతో అదిేుంది.

అనిన రకాల పళ్ళ రస్ాలను రుంగరిుంచి తాగుత ననటీ వపుంది అతనికి అమ తుం
కోసమా అననటీ అమె నాలుక్తో చిలుక్ుతోుంది. అపపుడు ఆకాశుం బుగగ మీద్
నక్షతరుంలా వపుంది. చుంద్రవుంక్ వీరి శోభ్నానిన చూడటరనికి గాల ఎక్కడో దొ ుంగచాట గా
నకికనటీ చడీచపపుడు లేక్ుుండా వపుంది. రుండు గద్ుల మధయన వపనన ఖాళీ
సధ లుంలోనే స షిే రహస్ాయనిన ఛేధిుంచటరనికి వాళ్ళళద్ే రూ ఎుంతో ఉవివళ్ళళరుత నానరు.

అతను అమె నుద్ుట పెటే క్ునన ముద్ుే సిుంద్ూరమెై మెరిసిుంది. క్ళ్ళమీద్

పెటే క్ునన ముద్ుే కాట కే అయిుంది. ముక్ుకమీద్ పెటే క్ునన ముద్ుే బుంగారు
ముకకరలా భరసిుంచిుంది. క్ుంఠుం మీద్ పెటే క్ునన ముద్ుే అభ్రణుంలా అమరిుంది.
నడుమీిద్ పెటే క్ునన ముద్ుే రతనాల వడాుణుంలా చుటే క్ుుంది. చివరికి సిగగ ుబిళ్ళ
కావాల్న ముద్ుేను అమె సుతారుంగా అడుుక్ుుంది. అమెను అలానే కిుంద్క్ు వుంచి
అతను విలుీలా మీద్క్ు ఒరిగాడు.

నఖక్షతుం కాసత పుంటిగాటీ అయినటీ చుంద్రవుంక్ మరిుంత పరకాశవుంతమెైుంది.

గాల అగరచతత ల పరిళ్మే అయిుంది. శోభ్నుం గదిలోకి పెళ్ళళక్ూత రు తేవాల్న పాలు
లేవనన అతని చిుంతను అమె ఎుంగిల తీరిుుంది. బతాతయిలు లేవనన బరధను అమె
బుగగ లు తీరాుయి. అపిల్మ పళ్ళళ లేవనన అసుంత పిత ని అమె ఎద్ తీరిుుంది. నలీ దారక్ష
లేద్నన ఫ్లుంగు అమె చనుమొనలు తీరాుయి. ఖరూ
జ రుం లేద్నన వెలతి అమె బొ డుు
తీరిుుంది.

ఎగజ యిట్ మెుంట్ తో తలలో రక్త ుం కరటరలలై లేసత ుననటీ అమె జుటే ముడి
వీడిుంది. ఏదో కావాలనన ఆరాటుంలో ఎద్ పొ ుంగడుంతో జాకట్ తన బుంధనాలనినుంటిని
తెుంచుకొుంది. అుంతవరక్ు కాపలా కాచిన బరర ఇక్ తన వలీ కాద్ననటీ ఊడిుంది. చీర
సిగగ ుతో క్ుచిుళ్ళను అడు ుం పెటే క్ుని కిుంద్క్ు జారిపో యిుంది. తను ఒక్టి మాతరుం అడు ుం
వపుండి ఏుం పరయోజనుం అనుక్ుుంది కాబో లు లుంగా క్ూడా అడు ుం తపపుక్ుుంది. ఇవనీన
అతను చేశాడో , అమె చేసిుందో క్ూడా ఇద్ే రికి తెలయద్ు.

వాళ్ళళ దానిన గురితుంచలేనుంత ఉదేక్

ర ుంలో ఒక్రిలో ఒక్రు క్లసిపో వాలనే
కాుంక్షలో వపనానరు. సుఖానికి మహాపరస్ి ానుం చేసత ునన రుండు శరీరాలయి పో యారు.
అమె ఇపపుడు నగనుంగా వపుంది. మెలక్లు తిరిగిన శరీరపప గీతల కిుంద్ మాతరుం
వెనెనల తన సుంతకాలు చేసత ుననటీ నలీ టి చారలు క్నిపిసత ునానయి. సుఖుం లోతెుంతో
చూడటరనికి అతను అమెను పూరితగా అక్రముంచుక్ునానడు. శరీరుం కొతత బరువపకి
విచుుక్ుుంటలుంది. అుంత ధిల
ర ీ ుంగులోనూ అమెకి ఒక్ చిలపి ఆలోచన వచిుుంది.

అుంద్ుకే ముుంద్ుక్ు ద్ూసుక్ుపో త నన అతని క్ళ్ళలోకి చూసూ

త “స్ాేటూయ” అుంది.
 అపపుడు వూరక్నే అలా బొ మిలా నిలబడటముంటే సవరగ ుంలోకి వెళ్ళబో త నన
వయకితని హఠాత్ గా వెనక్నుుంచి కాలర్ట పటే క్ుని అపడుం తపు మరేుం కాద్ు. కానీ తమ
మధయ వపనన ఒపుుంద్ుం మేరక్ు స్ాేటూయ అుంటూనే ఎలా వపుంటే అలా అగిపో వాల.
అతను అలానే చితరపటుంలా అయిపో యాడు. అమె అలీ రిగా నవపవతోుంది. “ఆరోజు
గుడిలో అలా స్ాేటూయ చెపిు ముద్ుే పెటే క్ునానరు క్దా- అుంద్ుకే ఇపపుడు టిట్ ఫర్ట
టరట్” అుంది.

అతను మాటరీడక్ూడద్ు కాబటిే మౌనుంగా వపుండిపో యాడు.

“డౌన్స” చెపుమని క్ళ్ళతో అరిేసత ునానడు.

వెనెనలోీ అమె నగనతవుం అతనిన నిశిబే ుంగా క్వివస్ోత ుంది. తమ స్ాేటూయ అటను
బేక్
ర చేసెయాయలనన ఉదేక్
ర ుం మొద్లలైనా తమాయిుంచు క్ునానడు. అతని అవసి అుంతా
ఎుంజాయ్ చేసిన అమె ఇక్ ఇబుుంది పెటేడుం ఇషే ుంలేక్- “డో న్స” అుంది.

అతను ఒక్కస్ారిగా బిగపటిేన ఊపిరిని వదిలాడు. మళీళ మహాపరస్ధ ానుం

మొద్లయిుంది- అయితే ఈస్ారి జుంటగా అతిలక్ు సయితుం అలసట వచేుుంతగా
వాళ్ళళ సుఖానేవషణలో మునిగిపో యారు. కాలుం సత ుంభిుంచిపో యిుంది. వాళ్ళళద్ే రూ
ఫసుేనెైట్ అనుభ్వానిన పొ ుంది, ఆ సుఖుంలోుంచి తేరుక్ునేటపుటికి పపణయకాలుం కాసత
సమీపిుంచిుంది.

“నేను తిరిగి బరహినుంద్ మహరాజ్ అయిపో తాను. యిపపుడేే్ మదారసు

వెళ్ళళపో తానని చెపిు, బసు్ ఎకేకస్ాతను. ఫరాీుంగు ద్ూరుం పో యాక్ బసు్దిగి తిరిగి
ఇుంటికొచేుస్ాతను. నేను మహారాజ్ ననే భ్రమలోనే మీనాననని వపుంచి, శాస్ాతాల జోలకి
పో క్ుుండా చేస్త ాను” అని కిుంద్క్ు దిగి వచేుశాడు వుంశీ! అపుటికే వాళ్ళళక్ూడా గుుంత
తవేవశారు.
 యిక్ కొయయపెటే ను అుంద్ులే పెటే ి, మళీళ తోయాల్న పని మాతరమే
మగిలవపుంది. సుజన అుంతా సరుేక్ుని తాప్గా కిుంద్క్ు వచిుుంది. “ఏమాి? ఇలా
వచాువ్? స్ావమకి తెలుస్ా. నువపవ ఇటొసుతననటీ ” క్ుంగారుగా అడిగారు
సతయనారాయణ.

“అయనే ననున లేపి పుంపిుంచారు నానాన. యాగుం అయిపో యిుంది. ఇక్ నువపవ
బయటికి రావచుు అుంటేనే వచాును” అుంది సుజన.

“యాగుం అయిపో యిుంద్ట. ఇది క్ూడా పూరిత కావాల. తవరగా పూడేుదాేుం” అుంటూ
అయన మగిలనవారిని తొుంద్రచేశాడు.

సుజన, ఉమ ద్గగ రికి వెళ్ళళ మెలీగా “నేనూ సహాయుం చేయనా?” అని అడిగిుంది
చిననగా నవపవతూ.

దానికే అమె అుందో ళ్న పడిపో యిుంది. “నువపవ ఈ పనులనీన చేయక్ూడద్ని స్ావమ
చెపాురుగా. క్నెనపిలీలు దీనికి పనికి రారట” అుంది.,

“కాని నేను క్నెనపిలీను కానుగా”

తన పక్కన బరుంబు పతలనటీ అదిరిపడిుంది ఉమ. “నువపవ క్నెనపిలీవి కావా! అుంతా

వేళ్ళకోళ్ుంగా వపుందా? శోభ్నుం జరగని నువపవ క్నెనపిలీవి కాక్ బిడు ల తలీ వా?” అని
వయుంగయుంగా మాటలను స్ాగదీసిుంది ఉమ.

“రాతిర వరక్ు క్నెనపిలీనే. కాని ఇపపుడు మాతరుం కాద్ు” ఉమ మరోమారు

అదిరిపడిుంది. ఏమీ అరే ుంకానటీ చెలీలవుంక్ ఫ్టాీట్ గా చూసిుంది.

“స్ావమ ఎవరనుక్ునానవ్? వుంశీనే”

 ఉమ తన చేతిలోని పలుగు పారేసి సుజనను బరబరా పక్కకి లాకొకచిుుంది.
వీళ్ళళద్ే రి సుంభరషణను సూచాయిగా వినన మగిలన ఇద్ే రు అక్కయయలు క్ూడా
అక్కడికి వచాురు. సుజన జరిగినద్ుంతా చెపిు “మరి పుందెుంలో నేను గలచాను. మన
మాట పరకారుం పుందెుంలో గలచినవాళ్ళళ ఏుం చెబితే అది చేయాల. ఓడిపో యినవాళ్ళళ
మరిక్ నేను కోరుకోనా?” అని అక్కయయల రియాక్షన్స కోసుం అగిుంది.

“ఓడిపో యాక్ తపుద్ు క్దా! ఏుం అడుగుతావో అడుగు- బుంగారు నెకీ స్ా? పటే చీరా?
మీ హనీమూన్స కి పెీ యిన్స టికటరే?” అడిగిుంది ఉమ.

“అవేమీ వద్ుే- మీ ముగుగరూ మీ ఫసుేనెైట్ ల గురిుంచి చెపాుల? అుంది సుజన.

విుంటూనన ముగుగరూ అలా కొయయలా బిగదీసుక్ుపో యారు.

—: అయిపో యిింది:——-