Professional Documents
Culture Documents
UKD 624.042:69.001.2
PN-82
POLSKA NORMA
B-02004
SPIS TREŚCI
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot normy
1.2. Zakres stosowania normy
1.3. Określenia
1.4. Podstawowe oznaczenia
5. WSPÓŁCZYNNIK OBCIĄśENIA
6. POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE
INFORMACJE DODATKOWE
_____________
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot normy. Przedmiotem normy są obciąŜenia wywierane przez pojazdy mechaniczne na konstrukcje
budowlane.
1.2. Zakres stosowania normy. Normę stosuje się do wszelkich budowli, niezaleŜnie od ich przeznaczenia i rodzaju
stosowanych materiałów, z wyjątkiem budowli i materiałów, dla których oddzielne normy stanowią inaczej.
Norma dotyczy wszelkiego rodzaju stropów, podłóg i pomostów.
Norma nie dotyczy obiektów mostowych, których obciąŜenie naleŜy ustalać zgodnie z PN-82/S-10030.
ObciąŜenia dojazdów i przejazdów oraz stropów w poziomie terenu ze zlokalizowanymi na nich parkingami naleŜy
ustalać wg PN-82/S-10030, zgodnie z klasą drogi doprowadzającej.
Klasę drogi ustala administracja państwowa.
1.3. Określenia
1.3.1. dojazd - odcinek znajdujący się poza zasięgiem ruchu przelotowego, przeznaczony dla doprowadzenia pojazdu
do określonego miejsca np. dojazd do garaŜu, dojazd do magazynu.
1.3.2. przejazd - odcinek drogi znajdujący się w zasięgu ruchu kołowego przelotowego, dostępny dla wszelkiego
rodzaju pojazdów z ładunkiem.
1.3.3. obiekty mostowe - mosty, wiadukty, przepusty, kładki oraz budowle oporowe budownictwa komunikacyjnego.
2.1. Ogólne zasady ustalania wartości charakterystycznych. ObciąŜenia wózkami podnośnikowymi naleŜy
przyjmować w zaleŜności od ich udźwigu nominalnego, ustalonego w projekcie technologicznym jako obciąŜenie
dwiema siłami skupionymi od kół przednich. Nie uwzględnia się nacisku kół tylnych jako małego w stosunku do
obciąŜenia od kół przednich.
ObciąŜeniem zastępczym jest obciąŜenie równomiernie rozłoŜone, odniesione do przeciętnej powierzchni obrysu
wózka.
W obciąŜenie charakterystyczne od wózka podnośnikowego wlicza się jego cięŜar własny, cięŜar nominalny ładunku
oraz cięŜar jednego operatora.
RozróŜnia się dwa przypadki obciąŜenia:
a) w miejscu pobierania lub składania ładunku,
b) na trasie przejazdu.
W miejscu pobierania lub składania ładunku naleŜy uwzględniać tylko obciąŜenie pionowe ze współczynnikiem
dynamicznym.
Na trasie przejazdu wózka naleŜy uwzględnić jednocześnie obciąŜenie pionowe i poziome, oba bez współczynnika
dynamicznego, jednak tylko wówczas, gdy obciąŜenie poziome od gwałtownego hamowania moŜe mieć istotny wpływ
na bezpieczeństwo konstrukcji, jej łoŜysk podporowych lub podpór.
W pozostałych przypadkach moŜna nie uwzględniać obciąŜenia poziomego.
2.2. ObciąŜenie skupione od jednego koła przedniej osi naleŜy przyjmować, w kN, jako równe:
a) w miejscu pobierania i składania ładunku
- obciąŜenie pionowe:
(1)
b) na trasie przejazdu
- obciąŜenie pionowe
(2)
- obciąŜenie poziome
(3)
ObciąŜenie przedniego
CięŜar Wymiary
Udźwig koła
całkowity z
nominalny pionowe poziome
ładunkiem a b c d e f=g
Pv PH
kN kN kN kN m
Wartości obciąŜeń ustalono jako kwantyle 0,95, a wymiary jako kwantyle 0,5 (wartości średnie).
(4)
w którym:
p - obciąŜenie zastępcze, kN/m2,
β - jak w 2.2.
Wartość p dla wózków o udźwigu Q ≤ 25 kN naleŜy określać w kN/m2, z wzoru
(5)
(6)
Nie naleŜy stosować obciąŜenia równomiernie rozłoŜonego jednocześnie z obciąŜeniem skupionym wg 2.2.
3.1. Ogólne zasady ustalania wartości charakterystycznych. ObciąŜenie pojazdami samochodowymi naleŜy
przyjmować jako obciąŜenie czterema siłami pionowymi (lub sześcioma w przypadku samochodów cięŜarowych
terenowych o 3 osiach) albo jako obciąŜenie zastępcze, równomiernie rozłoŜone, odniesione do przeciętnej
powierzchni rzutu pojazdu.
ObciąŜenie poziome od gwałtownego hamowania naleŜy przyjmować w tych przypadkach, gdy moŜe ono mieć istotny
wpływ na bezpieczeństwo konstrukcji, jej łoŜysk podporowych lub podpór. Występuje ono razem z obciąŜeniem
pionowym. ObciąŜenie poziome słupów i ścian od uderzenia przez pojazdy traktuje się jako obciąŜenie wyjątkowe
(rozdz. 6). ObciąŜenie stropów w poziomie parteru naleŜy określać przyjmując cięŜary samochodów z ładunkiem (z
wyjątkiem autobusów), natomiast obciąŜenia innych stropów w garaŜach wielokondygnacyjnych określa się przyjmując
cięŜary samochodów bez ładunku.
JeŜeli powierzchnia stropu moŜe być nierówna naleŜy uwzględnić moŜliwość występowania obciąŜeń dynamicznych
mnoŜąc skupione obciąŜenia pionowe przez współczynnik dynamiczny. W obliczeniach stropów garaŜy
wielokondygnacyjnych nie stosuje się współczynnika dynamicznego. Nie naleŜy stosować obciąŜenia równomiernie
rozłoŜonego jednocześnie z obciąŜeniem skupionym.
3.2. ObciąŜenie pionowe od pojazdu samochodowego naleŜy określać w zaleŜności od schematu obliczeniowego,
jako:
a) skupione od poszczególnych kół
(7)
albo
b) obciąŜenie zastępcze równomiernie rozłoŜone
(8)
w których:
PV - skupione obciąŜenie pionowe od jednego koła, kN,
β - współczynnik dynamiczny.
Wartości obciąŜeń PV i p naleŜy przyjmować wg tabl. 2 lub w przypadkach szczególnych ustalać indywidualnie,
zwłaszcza w przypadku pojazdów specjalnych.
Wartości współczynnika dynamicznego β podano w 3.3.
3.4. ObciąŜenie poziome od gwałtownego hamowania działające w poziomie stropu naleŜy określać wg wzoru:
- przy prędkości jazdy V ≤ 10 km/h
(9)
(10)
ObciąŜenie
CięŜar pojazdu równomiernie Nacisk koła pojazdu Wymiary pojazdów wg rys. 2
rozłoŜone
szero-
szero-
bez ładunku z ładunkiem roz- roz- kość dłu-
kość
roz- zwis zwis staw staw docis- gość
Lp. Pojazdy z z dłu- szero- docis- wyso-
bez bez staw przed- tyl- kół kół ku docis-
ładun- ładun- gość kość ku koła kość
ładunku ładunku osi ni ny przed- tyl- koła ku
kiem kiem przed- tyl- przed- tyl- a b tyl- h
c d1 d2 nich nych przed- koła
niego nego niego nego nego
e1 e2 niego g
f2
f1
kN kN/m2 kN m
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
1 Samochody osobowe1) 12 18 1,8 2,5 3,2 3,3 4,2 4,8 4,7 1,8 2,8 0,9 1,0 1,4 1,4 0,15 0,15 0,20 1,7
2 Furgonetki 18 28 1,8 3,0 4,2 5,0 6,5 7,5 5,6 2,0 3,2 1,2 1,2 1,5 1,5 0,16 0,16 0,25 2,4
3 lekkie 28 60 3,0 5,0 5,0 9,0 7,5 22,5 6,0 2,2 4,0 0,8 1,2 1,6 1,6 1,19 2×0,19 0,25 2,9
4 Samochody średnie 35 80 3,5 7,0 7,0 10,5 12,5 27,5 6,7 2,4 4,0 1,0 1,7 1,8 1,6 0,21 2×0,21 0,30 3,0
5 cięŜarowe cięŜkie 80 150 5,0 10,0 15,0 25,0 26,0 50,0 8,0 2,6 4,5 1,25 2,25 1,9 1,8 0,28 2×0,28 0,30 3,1
6 terenowe2) 145 265 7,5 15,0 24,5 24,0 32,6 50,0 9,4 2,8 - - - - - - - - -
7 Autobusy 95 150 4,0 6,0 16,5 31,0 25,0 50,0 10,1 2,5 5,4 1,8 1,9 1,9 1,8 0,30 0,30 0,30 3,5
8 lekkie 15 - 2,5 - 3,0 4,5 - - 3,6 1,7 1,9 0,8 0,9 0,7 1,2 0,19 0,19 0,20 2,4
9 Ciągniki średnie 23 - 3,0 - 4,5 7,0 - - 4,35 1,7 2,15 1,1 1,1 1,05 1,3 0,21 2×0,21 0,30 2,9
10 cięŜkie 36 - 4,0 - 7,5 10,5 - - 5,1 2,0 3,3 0,8 1,0 1,45 1,55 0,28 2×0,28 0,30 2,9
11 lekkie 38 138 2,5 8,5 9,0 10,0 33,0 36,0 6,7 2,5 4,0 1,0 1,7 1,8 1,8 0,21 2×0,21 0,30 2,9
12 Przyczepy średnie 71 227 3,5 11,5 12,5 23,0 39,5 74,0 8,0 2,5 5,0 1,2 1,6 1,8 1,8 0,21 2×0,21 0,30 3,0
13 cięŜkie 95 295 4,0 12,0 17,5 2×15 52,5 95,0 12,7 2,5 9,0 1,65 2,05 1,8 1,8 0,28 2×2×0,28 0,60 3,1
14 Wózki jezdne akumulatorowe 17 40 4,0 9,0 3,5 5,0 8,0 12,0 3,3 1,3 1,6 1,0 0,7 0,9 1,0 0,20 0,20 0,20 1,9
1) Wartości obciąŜeń ustalono jako kwantyle 0,95 a wymiary jako kwantyle 0,5 (wartości średnie).
2) trójosiowe.
4.1. Ogólne zasady ustalania wartości charakterystycznych. ObciąŜenia przekryć, które mogą słuŜyć jako lądowisko
dla helikopterów naleŜy określać jako:
a) trzy siły skupione od kół lub
b) zastępcze obciąŜenie równomierne rozłoŜone na powierzchni równej powierzchni koła zakreślonego przez końce
łopato wirnika.
Nie naleŜy stosować jednocześnie obciąŜeń wymienionych w poz. a) i b).
ObciąŜenia przekryć, na których moŜe lądować więcej niŜ jeden helikopter naleŜy określać przyjmując minimalną
odległość między kołami zakreślonymi przez wirniki równą 4 m. Ustalając obciąŜenie naleŜy je uzgodnić z projektem
technologicznym i dostosować do podanych w nim warunków.
4.2. Wartości obciąŜeń. Wartości charakterystyczne obciąŜeń oraz podstawowych wymiarów helikopterów wg rys. 3
podano w tabl. 3.
Nacisk kół głównych P1 naleŜy mnoŜyć przez współczynnik dynamiczny wg 4.3.
4.3. Współczynnik dynamiczny. Dynamiczne obciąŜenie stropu od twardego lądowania naleŜy uwzględniać mnoŜąc
naciski głównych kół podwozia P1 przez współczynnik dynamiczny β = 2,0.
Uwzględniając dynamiczne obciąŜenie głównymi kołami przyjmuje się jednocześnie dla koła przedniego P2 = 0.
ObciąŜenia równomiernie rozłoŜonego nie mnoŜy się przez współczynnik dynamiczny.
ObciąŜenia dynamiczne uwzględnia się tylko w obciąŜeniach elementów bezpośrednio obciąŜonych kołami podwozia.
JeŜeli na przekryciu znajduje się kilka stanowisk helikopterów, obciąŜeń dynamicznych nie przyjmuje się dla wszystkich
stanowisk jednocześnie lecz tylko dla jednego.
Pozostałe naleŜy obciąŜać statycznie.
5. WSPÓŁCZYNNIK OBCIĄśENIA
Do obciąŜeń obliczeniowych naleŜy przyjmować wartości współczynnika obciąŜenia podane w tabl. 4.
do 50 kN 1,2
powyŜej 50 kN 1,1
do 50 kN 1,3
powyŜej 50 kN 1,2
6. POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE
ObciąŜenia poziome wyjątkowe od uderzenia pojazdami. Do czasu ustanowienia normy dotyczącej obciąŜeń
wyjątkowych, obciąŜenia poziome słupów i ścian od uderzenia przez pojazdy mechaniczne naleŜy przyjmować wg tabl.
5, traktując je jako obciąŜenie wyjątkowe (γf = 1,0).
Wartości podane w tabl. 5 dotyczą przypadków, gdy liczba słupów lub ścian naraŜonych na uderzenie ogranicza się do
1 sztuki.
W pozostałych przypadkach słupy naraŜone na pierwsze bezpośrednie uderzenie naleŜy uwaŜać jako poddane pełnej
wartości obciąŜenia poziomego ustalonego w tabl. 5, a pozostałe słupy naraŜone na ewentualne uderzenia dalsze, jako
poddane 1/2 wartości obciąŜenia podanego w tabl. 5.
kN
1 2 3 4 5 6
1 Autobus, samochód
cięŜarowy cięŜki,
samochód specjalny 500 200 100 1,20
2 Samochód cięŜarowy
lekki i średni 200 80 40 1,00
3 Samochód osobowy,
furgonetka 100 40 20 1,00
a) do 10 kN 10 10 10 1,00
b) ponad 10 kN 20 20 20 1,00
a) do 10 kN 30 30 10 na wysokości przekroju
b) od 10 kN do 30 kN 60 60 20 najbardziej
c) od 30 kN do 60 kN 100 100 40 niekorzystnego dla
d) powyŜej 60 kN 150 150 60 uderzonego słupa lub
ściany
ObciąŜenie poziome naleŜy przyjmować jako działające niezaleŜnie w dwóch wzajemnie prostopadłych kierunkach.
ObciąŜenia poziomego od uderzeń pojazdami mechanicznymi moŜna nie uwzględniać, jeŜeli:
a) za pomocą obliczeń statycznych przeprowadzonych zostanie dowód, Ŝe sąsiadujące z uderzonym słupem elementy
konstrukcyjne przeniosą bezpiecznie obciąŜenie w przypadku jego zniszczenia, nie naraŜając przy tym innych części
konstrukcyjnych budynku,
b) wykonana zostanie specjalna konstrukcja ochronna przyjmująca na siebie całkowite obciąŜenie poziome, wywołane
uderzeniami (np. odboje, kozły oporowe),
c) wykonane zostanie specjalne urządzenie zabezpieczające przed moŜliwością wjechania na słup (np. prowadnica dla
kół pojazdu, nasyp wokół słupa).
KONIEC
INFORMACJE DODATKOWE
1. Instytucja opracowująca normę - Centralny Ośrodek Badawczo-Projektowy Budownictwa Ogólnego.
2. Istotne zmiany w stosunku do PN-74/B-02009
a) wyodrębniono obciąŜenia pojazdami,
b) znacznie rozszerzono zakres postanowień dotyczących obciąŜeń wózkami podnośnikowymi,
c) wprowadzono obciąŜenia od śmigłowców,
d) zmieniono wartości obciąŜeń samochodami osobowymi i niektóre inne,
e) wprowadzono obciąŜenia dynamiczne od pojazdów.
3. Normy związane
PN-82/B-02000 ObciąŜenia budowli. Zasady ustalania wartości
PN-82/S-10030 Obiekty mostowe. ObciąŜenia
4. Normy zagraniczne
CSRS ČSN 730035 Zatizeni stavebnich konstrukci, 1976
RFN DIN 1055 Blatt 3 Lastannahmen für Bauten. Verkehrslasten. 1971
DIN 1072 Strassen und Weg brücken. Lastannahmen. 1967.
5. Autorzy projektu normy - prof. dr hab. inŜ. Stanisław Kuś, mgr inŜ. Andrzej Gieros, mgr inŜ. Jerzy Antoni śurański -
Centralny Ośrodek Badawczo-Projektowy Budownictwa Przemysłowego BISTYP.