Professional Documents
Culture Documents
nsli
slujo
wvszrp
Wydano na zlecenie Dyrekcji Generalnej Lasów Pañstwowych
Recenzent
dr hab. Danuta Czêpiñska-Kamiñska, prof. SGGW
Fotografie
profile gleb – M. Kolasiñski
pozosta³e – S. Bro¿ek, M. Zwydak, W. Ró¿añski (do profili 20 i 160)
Redaktor merytoryczny
Zofia Bujnowska
Redaktor techniczny
El¿bieta Zaremba
Korekta
El¿bieta G³uchowska
Barbara Zamorska
El¿bieta Kijewska
ISBN 978-83-61633-30-3
I. Wprowadzenie ___________________________________________________________________________________________ 7
Porównanie jednostek Klasyfikacji gleb leœnych Polski (2000) i Systematyki gleb Polski PTG (1989) 464
5
I. Wprowadzenie
„Atlas gleb leœnych Polski” jest efektem wieloletnich prac prowadzonych w Katedrze Gleboznawstwa
Leœnego na Wydziale Leœnym Akademii Rolniczej w Krakowie. Aktualizacjê na potrzeby wydania
drugiego wykonano w tych samych jednostkach, ale ju¿ Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.
Uwzglêdniaj¹c podstawow¹ zmiennoœæ gleb leœnych w Polsce, przedstawiono w atlasie wybrane gleby
ró¿nych kompleksów leœnych gór, wy¿yn i nizin: Karpat fliszowych, Sudetów, kotlin podgórskich, wy¿yn
po³udniowej Polski, nizin œrodkowej Polski, pojezierzy i pobrze¿a Ba³tyku. Dobór ten mia³ na celu
przedstawienie i charakterystykê gleb reprezentuj¹cych g³ówne jednostki wed³ug „Klasyfikacji gleb
leœnych Polski”. Przedstawione w atlasie gleby s¹ naturalne, zbli¿one do naturalnych lub tylko
nieznacznie zmienione przez cz³owieka. Ich w³aœciwoœci wskazuj¹ na du¿e zró¿nicowanie pomiêdzy
wyró¿nionymi jednostkami klasyfikacji gleb oraz w ich obrêbie, jak równie¿ na zmiennoœæ regionaln¹.
Charakterystyka ka¿dego profilu glebowego zawiera diagnozê okreœlaj¹c¹ siedlisko leœne i potencjalne
zbiorowisko roœlinne. Ukazuje wiêc znaczenie gleb w kszta³towaniu leœnej szaty roœlinnej.
Publikacja jest przeznaczona przede wszystkim dla s³u¿b leœnych, pracowników parków narodowych,
jednostek wykorzystuj¹cych w swojej dzia³alnoœci zasoby glebowe, instytucji zajmuj¹cych siê ochron¹
przyrody i studentów kierunków przyrodniczych. Atlas ma byæ pomocniczym narzêdziem pracy
leœniczego, który corocznie odnawia ró¿ne fragmenty lasu, staj¹c czêsto przed koniecznoœci¹ rozpoznania
lub weryfikacji typu siedliska tego obszaru. Opracowanie to, u³atwiaj¹ce wyznaczanie mikrosiedlisk, jest
potrzebne w trakcie zak³adania upraw i projektowania sk³adu gatunkowego przysz³ego drzewostanu,
zw³aszcza w œwietle nowego ekologicznego kierunku w hodowli, przewiduj¹cego nieschematyczne,
indywidualne podejœcie do ka¿dego fragmentu lasu. Zak³adanie nowej uprawy wymaga decyzji o sk³adzie
gatunkowym przysz³ego drzewostanu na okres oko³o stu lat. Dostosowanie gatunków drzew do
w³aœciwoœci gleb zaowocuje lepszym ich wykorzystaniem, a równoczeœnie zapewni im lepsz¹ ochronê.
Gospodarka leœna jest w Polsce oparta na podstawach ekologicznych. S³u¿¹ temu liczne instrukcje
i zasady urz¹dzania oraz hodowli lasu. W ostatnich latach wydano dodatkowe zarz¹dzenia, których
g³ówn¹ ide¹ jest zobowi¹zanie s³u¿b do wiêkszego ni¿ dotychczas uwzglêdniania i wykorzystywania
w gospodarce leœnej naturalnych mo¿liwoœci produkcyjnych siedliska leœnego. Poznanie i racjonalne
wykorzystanie gleb, które maj¹ s³u¿yæ trwa³ej i wieloletniej gospodarce leœnej, to istota tych zarz¹dzeñ.
Niniejsze opracowanie sprowadza ekologiczne podstawy gospodarki leœnej do prostej i podstawowej
zale¿noœci: gleba → siedlisko → potencjalne zbiorowisko roœlinne. Dziêki temu atlas staje siê równie¿
pomoc¹ w utrwalaniu podejœcia do gospodarki leœnej opartego na podstawach przyrodniczych.
Podstawowy cel prac – zapocz¹tkowanych jeszcze w latach 70., a których efektem koñcowym jest ten atlas
– to przedstawienie profilu glebowego w sposób wierny i jednoczeœnie ³atwy do obserwacji. By³o to
mo¿liwe przez pokazanie monolitów gleby ze wszystkimi szczegó³ami budowy, estetycznie oprawionych
i eksponowanych w pomieszczeniach. Organizowano wystawy monolitów gleb w szko³ach, parkach
narodowych, zw³aszcza w ich muzeach, jednostkach administracji Lasów Pañstwowych i innych
instytucjach w celu popularyzacji gleboznawstwa w spo³eczeñstwie, które glebê powszechnie docenia, lecz
w³aœciwie nie zna jej podstawowych funkcji w przyrodzie i w ¿yciu cz³owieka. Intencj¹ autorów jest wiêc
równie¿ próba upowszechnienia wiedzy o glebie wœród czytelników zawodowo nie zwi¹zanych z przyrod¹.
Atlas mo¿e wiêc spe³niæ wa¿n¹ funkcjê popularyzacji tego tak powszechnego, ale równoczeœnie ma³o
znanego sk³adnika przyrody.
Autorzy prosz¹ o uwagi i komentarze dotycz¹ce „Atlasu gleb leœnych Polski”, które mo¿na przesy³aæ na
adres: Katedra Gleboznawstwa Leœnego, Al. 29 Listopada 46, 31-425 Kraków;
e-mail: rlbrozek@cyf-kr.edu.pl. S¹ one bardzo oczekiwane.
Wszystkim, którzy przyczynili siê do powstania tego „Atlasu”, sk³adam bardzo serdeczne podziêkowania.
Twórcy gleboznawstwa leœnego w Krakowie, prof. dr. hab. Boles³awowi Adamczykowi, niestety nie¿yj¹cemu,
sk³adam podziêkowanie za ukierunkowanie zawodowe, które umo¿liwi³o powstanie tej pracy. Wyrazy
wdziêcznoœci kierujê do kolegi dr. Adama Firka, równie¿ nie¿yj¹cego. On to jeszcze we wczesnych latach 70.
zachêca³ mnie, wówczas m³odego asystenta, do prowadzenia prac przybli¿aj¹cych wiedzê o glebie jej
bezpoœrednim u¿ytkownikom.
7
Otrzyma³em du¿¹ pomoc w kilkudziesiêciu nadleœnictwach, których nazwy s¹ wymienione w lokalizacji
i numeracji profili. Dziêkujê nadleœniczym za wspó³pracê oraz leœniczym i pracownikom nadleœnictw, za
u³atwienie dotarcia do dokumentów i kompleksów leœnych z poszukiwanymi typami gleb. Dziêkujê tak¿e
Regionalnym Dyrekcjom Lasów Pañstwowych w Kroœnie, Krakowie, Katowicach, Radomiu i Wroc³awiu
za poparcie tej pracy, a Dyrekcjom Parków Narodowych: Babiogórskiego i Bieszczadzkiego za wprowadzenie
do prezentacji przyrodniczych g³ównych typów gleb tych terenów.
Podziêkowania kierujê do wykonawców pracoch³onnych analiz laboratoryjnych: dr. in¿. Tomasza Wanica,
dr. in¿. Piotra Gruby, mgr Agnieszki Wojciechowicz, mgr Magdaleny Rak, mgr Ma³gorzaty Sad³oñ,
mgr Anety Franczak, Reginy G³owackiej, Bo¿eny Dobroœ, oraz ówczesnych studentów Wydzia³u Leœnego AR
w Krakowie, dzisiaj ju¿ magistrów in¿ynierów: Piotra Tabarkiewicza, Mariusza Ruszkiewicza, Magdaleny
Listos, Marcina Szpaka, Marcina Filiñskiego, Janusza B¹kowskiego, Marcina Wlezienia, Tadeusza Szmalca,
Marka Szeremety, Andrzeja Korczaka, Adama £ukasika, Tomasza Rogaliñskiego i Zbigniewa Kopera.
Dziêkujê wykonawcy analiz mineralogicznych mgr. in¿. Wojciechowi Franusowi, wykonawcy wiêkszoœci prac
siedliskowych i florystycznych dr. in¿. Jaros³awowi Lasocie, a tak¿e dr. in¿. Wojciechowi Ró¿añskiemu
za diagnozy florystyczne stanowisk z Beskidu Œl¹skiego i ¯ywieckiego oraz dr. Zdzis³awowi Bednarzowi
za pomoc przy rozpoznawaniu roœlinnoœci runa leœnego.
Dziêkujê konsultantom: prof. dr. Jerzemu Fabijanowskiemu, prof. dr. hab. Alojzemu Kowalkowskiemu
i nie¿yj¹cemu ju¿ prof. dr. hab. Wies³awowi Maciaszkowi za wiele wskazówek dotycz¹cych ca³oœci niniejszego
opracowania oraz dr. in¿. Ireneuszowi Grzywnowiczowi za metodyczne wsparcie w zakresie technik laborato-
ryjnych oznaczania metali ciê¿kich.
Wyrazy szczególnej wdziêcznoœci kierujê do Dyrekcji Generalnej Lasów Pañstwowych za pe³ne zrozumienie
wagi przedsiêwziêcia i sfinansowanie wykonania dokumentacji analitycznej rozpatrywanych gleb. Panu
mgr. in¿. Wojciechowi Fonderowi, naczelnikowi Wydzia³u Gospodarki Leœnej DGLP, gor¹co dziêkujê
za wydatne poparcie inicjatywy wydania tej pracy drukiem.
Pierwsze wydanie Atlasu wyczerpa³o siê ju¿ w rok po wydrukowaniu. Aktualnoœæ i forma jego treœci zosta³y
docenione przez czytelników i potwierdzone dwiema presti¿owymi nagrodami przyznawanymi
w ogólnopolskich konkursach: Zespo³ow¹ Nagrod¹ Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w roku 2004
oraz Nagrod¹ im. M. Oczapowskiego przyznan¹ przez Wydzia³ Nauk Rolniczych, Leœnych i Weterynaryjnych
Polskiej Akademii Nauk w roku 2005.
Drugie wydanie Atlasu jest odpowiedzi¹ na zapotrzebowanie odbiorców. Uaktualniono w nim uziarnienie
gleby, dostosowuj¹c do obecnego stanu wiedzy, prezentowanego w dokumentach Polskiego Towarzystwa
Gleboznawczego. Zmiany to przede wszystkim aktualne nazwy frakcji uziarnienia i ich wymiary graniczne,
koresponduj¹ce z miêdzynarodowymi normami wdra¿anymi g³ównie przez Miêdzynarodowe Towarzystwo
Gleboznawcze i World Reference Base for Soil Resources. Jest to widoczne w tabelach procentowego udzia³u
frakcji, w opisach mineralnych poziomów genetycznych profili glebowych, a tak¿e w diagnozach jednostek
klasyfikacji gleb, w których uziarnienie stanowi gatunek gleby.
Stanis³aw Bro¿ek
II. Wybrane elementy klasyfikacji gleb leœnych Polski
Niniejszy atlas opracowano wed³ug uk³adu przedstawionego w „Klasyfikacji gleb leœnych Polski”, CILP War-
szawa, 2000. Uk³ad ten obejmuje nastêpuj¹ce jednostki klasyfikacji gleb: typ, podtyp, odmiana podtypu, ro-
dzaj, gatunek. Szczegó³ow¹ charakterystykê wymienionych jednostek mo¿na znaleŸæ w wymienionym opra-
cowaniu Ÿród³owym, w stosunku do którego niniejszy atlas jest opracowaniem komplementarnym.
W atlasie s¹ prezentowane nastêpuj¹ce typy gleb: litosole, rankery, arenosole, rêdziny, pararêdziny,
czarnoziem wy³ugowany, czarne ziemie, gleby brunatne, gleby p³owe, gleby rdzawe, gleba ochrowa, gleby
bielicowe, gleby gruntowoglejowe i opadowoglejowe, gleby torfowe, gleby murszowe, gleby murszowate,
mady rzeczne i gleby deluwialne. Obecne wydanie atlasu nie prezentuje regosoli, pelosoli, gleb mu³owych
oraz kulturoziemów, industroziemów i urbanoziemów.
1. Poziomy diagnostyczne
Podstaw¹ klasyfikacji gleb s¹ poziomy diagnostyczne. W niniejszym atlasie wykorzystano poziomy diagno-
styczne z „World Reference Base for Soil Resources” 1998 (WRB) w wersji przyjêtej w „Klasyfikacji gleb
leœnych Polski 2000”, ze zmianami. Wystêpuj¹ wiêc nastêpuj¹ce diagnostyczne poziomy: histic, melanic, al-
bic, spodic, glejospodic, argic, luvic, calcic, petrocalcic i petrogypsic = rêdzic, cambic, sideric, gleyic, stagnic. Zre-
zygnowano z powierzchniowych poziomów diagnostycznych mollic, ochric, folic, ze wzglêdu na trudnoœci
dostosowania ich kryteriów (np. mi¹¿szoœci) do poziomów próchnicznych gleb leœnych. Typy próchnic le-
œnych przyjêto w ujêciu przedstawionym w „Klasyfikacji gleb leœnych Polski”.
Poziom albic (³ac. albus – bia³y) musi mieæ barwê wyraŸnie bia³¹ lub bia³aw¹, jasnopopielat¹, pocho-
dz¹c¹ od naturalnego koloru ziaren kwarcu. Brak otoczek na ziarnach kwarcu mo¿na obserwowaæ przez
lupê 10×. Mi¹¿szoœæ poziomu wynosi co najmniej 1 cm. Granice poziomu albic rysuj¹ siê ostro. Wystêpu-
je on w typie gleb bielicowych oraz w podtypach gleb z nak³adaj¹cym siê procesem bielicowania innych ty-
pów (rankery, arenosole, gleby brunatne, p³owe, rdzawe). We wczeœniejszej literaturze by³ on nazywany po-
ziomem bielicowania lub wymycia. Obecnoœæ pojedynczych bia³ych ziarn kwarcu, grup tych ziarn lub bia-
³awych smug jest wstêpnym stadium poziomu albic i przyjmuje nazwê (proto)albic.
Poziom argic (³ac. argilla – bia³a glina) musi wykazywaæ uziarnienie gliny piaszczystej lub drobniejszej
i zawieraæ co najmniej 8% i³u koloidalnego we frakcji czêœci ziemistych. Poziom ten musi zawieraæ wiêcej
i³u koloidalnego ni¿ poziom nad nim le¿¹cy (wy³¹czaj¹c ró¿nice wynikaj¹ce z nieci¹g³oœci litologicznych)
o 3–8%. Przyrost zawartoœci i³u musi zostaæ osi¹gniêty na dystansie pionowym nie przekraczaj¹cym 15–
–30 cm. Brak struktury ska³y macierzystej przynajmniej w po³owie objêtoœci poziomu. Mi¹¿szoœæ poziomu
argic nie mo¿e byæ mniejsza ni¿ 7,5 cm. We wczeœniejszej literaturze by³ on nazywany poziomem akumula-
cji, iluwium ilastym lub wmywania i³u w glebach p³owych.
Poziom calcic (³ac. calx – wapno) to poziom, w którym nast¹pi³a wtórna akumulacja niescementowa-
nych wêglanów. Musi on zawieraæ co najmniej 15% wêglanów we frakcji czêœci ziemistych (poziom hyper-
calcic ponad 50%) i mieæ mi¹¿szoœæ co najmniej 15 cm. Poziom ten wystêpuje w pararêdzinach, niektórych
czarnych ziemiach i innych glebach.
Poziom petrocalcic = rêdzic (grec. petros – ska³a, ³ac. calx – wapno), to poziom w ró¿nym stopniu roz-
drobnionych ska³ wapiennych zawieraj¹cy 50% lub wiêcej wêglanu wapnia i magnezu. Poziom ten wystê-
puje w rêdzinach wêglanowych.
Poziom petrogypsic = rêdzic (grec. petros – ska³a, ³ac. gypsum – gips), to poziom w ró¿nym stopniu roz-
drobnionych ska³ gipsowych zawieraj¹cy co najmniej 60% siarczanu wapnia. Poziom ten wystêpuje w rêdzi-
nach siarczanowych.
Poziom glejospodic musi spe³niaæ kryteria poziomu spodic, a ró¿ni siê od niego przede wszystkim tym, ¿e
powstaje w œrodowisku silnie wilgotnym. Cechuje siê p³ytkow¹ struktur¹ i wiêksz¹ zawartoœci¹ tlenków ¿ela-
9
za, które czêsto przewa¿aj¹ nad tlenkami glinu. Nagromadzenie tlenków ¿elaza pochodzi czêœciowo z pozio-
mów nadleg³ych, sk¹d zosta³y wyp³ukane przez wody opadowe, a czêœciowo z poziomów zalegaj¹cych g³êbiej,
sk¹d zosta³y przeniesione poprzez wody kapilarne, a nastêpnie osadzone w formie utlenionej (FeIII, MnIII).
W stropowej czêœci poziomu glejospodic, odgraniczonej ostro od poziomu albic, zaznacza siê czêsto czarna
strefa iluwialnego nagromadzenia zwi¹zków próchnicznych. Poziom glejospodic wystêpuje w podtypach gleb
bielicowych, to jest w glejobielicach oraz w glebach glejobielicowych w³aœciwych, murszastych i torfiastych.
Poziom gleyic (z ros. glej – kleista, mokra masa glebowa) powstaje w warunkach ca³kowitego wysyce-
nia warstwy gleby wod¹ gruntow¹ przez czas wystarczaj¹co d³ugi do zaistnienia warunków redukcyjnych.
Musi posiadaæ w³aœciwoœci redukcyjne, o których istnieniu œwiadczy wartoœæ rH = Eh + 2pH ≤ 19, lub
29
wystêpowanie wolnego Fe2+ (test barwny wyka¿e zabarwienie: ciemnoniebieskie – œwie¿ej i wilgotnej gleby
zwil¿onej 1% wodnym roztworem K3Fe(CN)6, ciemnoczerwone – œwie¿ej i wilgotnej gleby zwil¿onej 0,2%
roztworem α dwupirydylu w 10% kwasie octowym). Procesy oksydacyjne i redukcyjne musz¹ zachodziæ ca-
³y rok lub przynajmniej przez jego czêœæ, a plamy glejowe (popielate, sine, zielonkawe) obejmuj¹ 100%
objêtoœci gleby poni¿ej poziomu próchnicznego lub co najmniej 50% objêtoœci ca³ej gleby. Poziom gleyic
wystêpuje w glebach gruntowoglejowych, murszowatych, czarnych ziemiach oraz w podtypach gruntowo-
glejowych innych typów gleb.
Poziom stagnic (³ac. stagnare – zatopiæ) powstaje w warunkach ca³kowitego wysycenia warstwy gleby
wod¹ opadow¹ stagnuj¹c¹ przez czas wystarczaj¹co d³ugi do zaistnienia warunków redukcyjnych. Musi wy-
kazywaæ w³aœciwoœci redukcyjne, o których istnieniu œwiadczy wartoœæ rH = Eh + 2pH ≤ 19, lub wystêpo-
29
2+
wanie wolnego Fe (test barwny wyka¿e zabarwienie: ciemnoniebieskie – œwie¿ej i wilgotnej gleby zwil¿o-
nej 1% wodnym roztworem K3Fe(CN)6, ciemnoczerwone – œwie¿ej i wilgotnej gleby zwil¿onej 0,2% roztwo-
rem α dwupirydylu w 10% kwasie octowym. Procesy redukcyjne zachodz¹ w warstwie gleby do g³êbokoœci
50 cm przynajmniej przez czêœæ roku. Poziom stagnic wystêpuje w glebach opadowoglejowych oraz w pod-
typach opadowoglejowych innych typów gleb.
Poziom luvic (³ac. eluo – wyp³ukujê) jest poziomem eluwialnym pozbawionym pierwotnych wêglanów i in-
nych ³atwo rozpuszczalnych soli, a przede wszystkim zubo¿onym w minera³y ilaste. Zosta³y one przemieszczo-
ne do poziomu argic, wystêpuj¹cego bezpoœrednio pod poziomem luvic. Poziom luvic, pozbawiony czêœci frak-
cji ilastej, z regu³y jest bardziej spiaszczony i jaœniejszy od ska³y macierzystej, któr¹ mog¹ stanowiæ: glina zwa-
³owa, utwory py³owe lub ciê¿sze piaski. W sp¹gowej czêœci poziomu luvic zaznacza siê czasami tzw. kontakto-
we oglejenie, powsta³e wskutek okresowego stagnowania wód opadowych na trudniej przepuszczalnym pozio-
mie argic. Cechy poziomu luvic mog¹ niekiedy wystêpowaæ ³¹cznie z cechami poziomu cambic lub albic. W star-
szej literaturze poziom luvic by³ nazywany poziomem przemywania lub eluwiacji i³u koloidalnego.
Poziom spodic (grec. spodos – popió³ drzewny) jest ciemno zabarwionym poziomem podpowierzchnio-
wym, le¿¹cym z regu³y pod poziomem albic i charakteryzuj¹cym siê iluwialn¹ akumulacj¹ substancji amor-
ficznych, g³ównie kompleksów organiczno-glinowych i organiczno-¿elazowych, posiadaj¹cych du¿o ³adun-
ków zale¿nych od pH, du¿¹ powierzchniê zewnêtrzn¹ oraz du¿¹ zdolnoœæ magazynowania wody. Poziom
spodic wystêpuje g³ównie w glebach bielicowych. Musi mieæ intensywn¹ barwê rdzaw¹, br¹zow¹, a nawet
czasami czarn¹, powodowan¹ akumulacj¹ tlenków ¿elaza, glinu i materii organicznej. Jego mi¹¿szoœæ nie
mo¿e byæ mniejsza ni¿ 2,5 cm. Stanowi on ci¹g³¹ warstwê scementowan¹ kompleksami organiczno-glino-
wymi i organiczno-¿elazowymi. S³abo zaznaczone cechy (barwa i na ogó³ brak scementowania) oznaczaj¹
wstêpne stadium tego poziomu, okreœlane jako (proto)spodic. W starszej literaturze poziom ten jest nazy-
wany poziomem wmycia lub iluwium ¿elazisto-próchnicznym.
Poziom sideric (grec. sideris – ¿elazo) jest poziomem podpowierzchniowym, powsta³ym w piaskach g³ê-
bokich, piaskach naglinowych, rzadziej w py³ach i lessach, na plejstoceñskich wysoczyznach morenowych,
równinach sandrowych oraz na terasach wodnolodowcowych, wskutek osadzania próchnicy i ¿elaza wietrze-
niowego pochodzenia in situ, w postaci otoczek na powierzchniach ziaren mineralnych, w warunkach stosun-
kowo suchego œrodowiska peryglacjalnego, po uprzednim wy³ugowaniu wêglanów lub w utworach niewêgla-
nowych. Jest poziomem diagnostycznym gleb rdzawych. Ma mi¹¿szoœæ œrednio 40–60 cm, jest odwapniony,
bez struktur sedymentacyjnych, o równomiernym uziarnieniu na ca³ej g³êbokoœci, równomiernie zabarwio-
10
ny, od rdzawego do ¿ó³tawobrunatnego. W uziarnieniu piasek stanowi co najmniej 3–5% sumy frakcji py³o-
wej i i³owej, wiêcej ni¿ w le¿¹cym ni¿ej poziomie. W g³êbszych poziomach wystêpuje warstwa ¿wiru i kamie-
ni, uszeregowanych osiami pod³u¿nymi równolegle do powierzchni ziemi lub w girlandach.
Poziom cambic (³ac. cambiare – zmieniaæ siê) charakteryzuj¹ zmiany, wyra¿aj¹ce siê wiêksz¹ intensyw-
noœci¹ barwy brunatnej lub wy¿sz¹ zawartoœci¹ i³u koloidalnego, w porównaniu z poziomami le¿¹cymi pod
nim, lub wymyciem wêglanów i wystêpowaniem w nim struktury gleby, brak natomiast struktury ska³y ma-
cierzystej. Uziarnienie czêœci ziemistych jest takie, jak piasku gliniastego lub drobniejsze. Mi¹¿szoœæ pozio-
mu wynosi co najmniej 15 cm. Nie wykazuje scementowania, stwardnieñ w stanie wilgotnym, a pojemnoœæ
sorpcyjna jest wiêksza ni¿ 16 cmol (+) na 1 kg i³u koloidalnego. Wystêpuje w typie gleb brunatnych oraz,
s³abiej wykszta³cony, w podtypach brunatnych innych typów (rankery, rêdziny, pararêdziny, czarnoziemy
wy³ugowane, czarne ziemie, gleby p³owe, rdzawe, mady rzeczne i deluwialne). Wstêpne stadium tego
poziomu okreœlono jako (proto)cambic. Jest to dawniej nazywany poziom brunatnienia w glebach brunat-
nych.
Poziom histic (grec. histos – tkanka) jest poziomem powierzchniowym lub podpowierzchniowym, za-
wieraj¹cym materiê organiczn¹ powsta³¹ w warunkach nadmiaru wody zwi¹zanego z procesem bagiennym,
a wiêc s³abo natlenionej. S¹ to zwykle poziomy torfowe i torfiaste o ró¿nym stopniu rozk³adu. Kryteria ilo-
œciowe tego poziomu to odpowiednia zawartoœæ wêgla organicznego, pe³ne nasycenie wod¹ przez okres
d³u¿szy od 1 miesi¹ca rocznie w przeci¹gu ostatnich lat i mi¹¿szoœæ co najmniej 10 cm. Zawartoœæ wêgla
organicznego waha siê w zale¿noœci od sk³adu domieszki czêœci mineralnych w masie torfowej. Gdy mate-
ria³ mineralny zawiera 60% lub wiêcej i³u, to zawartoœæ wêgla organicznego w poziomie histic powinna wy-
nosiæ 18% lub wiêcej. Gdy domieszka mineralna nie zawiera i³u, zawartoœæ wêgla organicznego w pozio-
mie histic powinna wynosiæ 12% lub wiêcej. Gdy zaœ zawartoœæ i³u w domieszce mineralnej waha siê od
0 do 60%, to limit wêgla organicznego powinien byæ proporcjonalny. Poziom ten wystêpuje w glebach tor-
fowych i niektórych podtypach gleb gruntowoglejowych, opadowoglejowych, bielicowych.
Poziom melanic (grec. melanos – czarny) to poziom powierzchniowy, obejmuj¹cy poziomy murszowy,
murszowaty lub murszasty, powsta³e w warunkach zmiennego uwilgotnienia, zwi¹zany z terenami poba-
giennymi. Zawartoœæ wêgla organicznego w tym poziomie waha siê od iloœci spotykanych w poziomach mi-
neralnych do iloœci w poziomach organicznych. Materia organiczna jest dobrze roz³o¿ona, ciemna lub czar-
na, pulchna, czêsto o konsystencji mazistej i mi¹¿szoœæ co najmniej 15 cm. Próchnica ta nie tworzy po³¹-
czeñ ilasto-próchnicznych ze wzglêdu na ma³¹ zawartoœæ i³u. Ziarna piasku i py³u zachowuj¹ bia³¹ barwê
kwarcu. Poziom ten wystêpuje w glebach murszowych i murszowatych, a tak¿e niektórych podtypach czar-
nych ziem i gleb gruntowoglejowych.
2. Wykaz jednostek
Przedstawiono tu wszystkie typy i podtypy gleb leœnych zawarte w „Klasyfikacji gleb leœnych Polski”:
Typ 1. Gleby inicjalne skaliste – litosole (IS) 6.4. Rêdziny próchniczne (Rp)
Typ 2. Gleby inicjalne rumoszowe – regosole (IR) 6.5. Rêdziny w³aœciwe (Rw)
Typ 3. Rankery (RN) 6.6. Rêdziny czarnoziemne (Rc)
3.1. Rankery w³aœciwe (RNw) 6.7. Rêdziny brunatne (Rbr)
3.2. Rankery butwinowe – tangel rankery (RNbt) 6.8. Rêdziny czerwonoziemne (reliktowe) (Rcz)
3.3. Rankery bielicowe (RNb) Typ 7. Pararêdziny (PR)
3.4. Rankery brunatne (RNbr) 7.1. Pararêdziny inicjalne (PRi)
Typ 4. Arenosole (AR) 7.2. Pararêdziny w³aœciwe (PRw)
4.1. Arenosole inicjalne (ARi) 7.3. Pararêdziny brunatne (PRbr)
4.2. Arenosole w³aœciwe (Arw) Typ 8. Czarnoziemy wy³ugowane (C)
4.3. Arenosole bielicowane (Arb) 8.1. Czarnoziemy wy³ugowane w³aœciwe (Cw)
Typ 5. Pelosole (inicjalne ilaste) (PE) 5.2. Czarnoziemy wy³ugowane brunatne (Cbr)
Typ 6. Rêdziny (R) 5.3. Czarnoziemy wy³ugowane opadowoglejo-
6.1. Rêdziny inicjalne skaliste (Risk) we (Cog)
6.2. Rêdziny inicjalne rumoszowe (Rir) 5.4. Gleby szare (Csz)
6.3. Rêdziny butwinowe – tangel rêdziny (Rbt) Typ 9. Czarne ziemie (CZ)
11
9.1. Czarne ziemie murszaste (CZms) 16.6. Gleby amfiglejowe (OGam)
9.2. Czarne ziemie w³aœciwe (CZw) Typ 17. Gleby mu³owe (M£)
9.3. Czarne ziemie wy³ugowane CZwy) 17.1. Gleby mu³owe w³aœciwe (M£w)
9.4. Czarne ziemie brunatne (CZbr) 17.2. Gleby torfowo-mu³owe (M£t)
Typ 10. Gleby brunatne (BR) 17.3. Gleby gytiowe (M£gy)
10.1. Gleby brunatne w³aœciwe (BRw) Typ 18. Gleby torfowe (T)
10.2. Gleby szarobrunatne (BRs) 18.1. Gleby torfowe torfowisk niskich (Tn)
10.3. Gleby brunatne wy³ugowane (BRwy) 18.2. Gleby torfowe torfowisk przejœciowych
10.4. Gleby brunatne kwaœne (BRk) (Tp)
10.5. Gleby brunatne bielicowe (BRb) 18.3. Gleby torfowe torfowisk wysokich (Tw)
Typ 11. Gleby p³owe (P) Typ 19. Gleby murszowe (M)
11.1. Gleby p³owe w³aœciwe (Pw) 19.1. Gleby torfowo-murszowe (Mt)
11.2. Gleby p³owe brunatne (Pbr) 19.2. Gleby mu³owo-murszowe (Mm³)
11.3. Gleby p³owe bielicowe (Pb) 19.3. Gleby gytiowo-murszowe (Mgy)
11.4. Gleby p³owe opadowoglejowe (Pog) 19.4. Gleby namurszowe (Mn)
Typ 12. Gleby rdzawe (RD) Typ 20. Gleby murszowate (MR)
12.1. Gleby rdzawe w³aœciwe (RDw) 20.1. Gleby mineralno-murszowe (MRm)
12.2. Gleby rdzawe brunatne (RDbr) 20.2. Gleby murszowate w³aœciwe (MRw)
12.3. Gleby rdzawe bielicowe (RDb) 20.3. Gleby murszaste (MRms)
Typ 13. Gleby ochrowe (OC) Typ 21. Mady rzeczne (MD)
Typ 14. Gleby bielicowe (B) 21.1. Mady rzeczne inicjalne (MDi)
14.1. Gleby bielicowe w³aœciwe (Bw) 21.2. Mady rzeczne w³aœciwe (MDw)
14.2. Bielice w³aœciwe (Blw) 21.3. Mady rzeczne próchniczne (MDp)
14.3. Gleby glejo-bielicowe w³aœciwe (Bgw) 21.4. Mady rzeczne brunatne (MDbr)
14.4. Gleby glejo-bielicowe murszaste (Bgms) Typ 22. Mady morskie – marsze (MDM)
14.5. Gleby glejo-bielicowe torfiaste (Bgts) Typ 23. Gleby deluwialne (D)
14.6. Glejo-bielice w³aœciwe (Blgw) 23.1. Gleby deluwialne inicjalne (Di)
Typ 15. Gleby gruntowoglejowe (G) 23.2. Gleby deluwialne w³aœciwe (Dw)
15.1. Gleby gruntowoglejowe w³aœciwe (Gw) 23.3. Gleby deluwialne próchniczne (Dp)
15.2. Gleby gruntowoglejowe próchniczne (Gp) 23.4. Gleby deluwialne brunatne (Dbr)
15.3. Gleby gruntowoglejowe z rud¹ darniow¹ Typ 24. Gleby kulturoziemne (AK)
(Grd) 24.1. Rigosole (AKrs)
15.4. Gleby gruntowoglejowe torfowe (Gt) 24.2. Hortisole (AKhs)
15.5. Gleby gruntowoglejowe torfiaste (Gts) 24.3. Kulturoziemy leœne (AKl)
15.6. Gleby gruntowoglejowe murszowe (Gm) 24.4. Kulturoziemy pobagienne (AKb)
15.7. Gleby gruntowoglejowe murszaste (Gms) Typ 25. Gleby industrioziemne i urbanoziemne
15.8. Gleby gruntowoglejowe mu³owe (Gm³) (AU)
Typ 16. Gleby opadowoglejowe (OG) 25.1. Gleby industrioziemne i urbanoziemne
16.1. Gleby opadowoglejowe w³aœciwe (OGw) o niewykszta³conym profilu (AUi)
16.2. Gleby opadowoglejowe bielicowane (OGb) 25.2. Gleby industrioziemne i urbanoziemne
16.3. Gleby stagnoglejowe w³aœciwe (OGSw) próchniczne (AUp)
16.4. Gleby stagnoglejowe torfowe (OGSt) 25.3. Pararêdziny antropogeniczne (AUpr)
16.5. Gleby stagnoglejowe torfiaste (OGSts) 25.4. Gleby antropogeniczne s³one (AUs³)
12
3. Objaœnienie znaków i symboli
Znaki i symbole u¿yte w atlasie przyjêto z „Klasyfikacji gleb leœnych Polski 2000”, z pewnymi uzupe³nie-
niami.
Poziomy g³ówne
Wyró¿nia siê 10 poziomów g³ównych odzwierciedlaj¹cych cechy i w³aœciwoœci dominuj¹cych procesów gle-
botwórczych:
O – poziom organiczny,
A – poziom próchniczny mineralny,
E – poziom wymywania (eluwialny),
B – poziom wzbogacania, wietrzeniowy lub wmywania (iluwialny),
C – ska³a macierzysta (substrat, materia³ macierzysty),
G – poziom glejowy,
P – poziom bagienny,
M – poziom murszowy, organiczny,
D – pod³o¿e mineralne (w glebach organicznych),
R – pod³o¿e skalne (lita ska³a).
Poziomy g³ówne dzieli siê na organiczne, zawieraj¹ce powy¿ej 20% wagowych materii organicznej
(powy¿ej 11,6% C) i mineralne, zawieraj¹ce poni¿ej 20% wagowych materii organicznej (poni¿ej 11,6% C).
18
V. Indeks trofizmu gleb leœnych (ITGL)
Gleba jest g³ównym elementem siedliska leœnego i z tego powodu powinna byæ podstaw¹ jego waloryzacji na
potrzeby leœnictwa. W stosowanej w Polsce metodzie kartowania siedlisk IBL uwzglêdnia siê typ i podtyp gle-
by, sk³ad granulometryczny, ska³ê macierzyst¹, formê próchnicy, g³êbokoœæ i charakter wody gruntowej (M¹-
kosa i in. 1994). W metodzie tej brak jest szczegó³owych kryteriów postêpowania w przypadku zró¿nicowania
cech np. uziarnienia gleby, zawartoœci sk³adników pokarmowych, odczynu, próchnicy i powi¹zañ ró¿norodno-
œci tych cech z typami siedliskowymi. W³aœciwoœci te, decyduj¹ce o potencjalnej ¿yznoœci gleby, mimo wyko-
nywanych oznaczeñ nie uczestnicz¹ bezpoœrednio w diagnozie siedliska w sposób obiektywny i jednoznaczny.
Stwarza to dowolnoœæ interpretacji tego samego wyniku przez ró¿ne grupy urz¹dzeniowe. Ocenia siê, ¿e rola
gleby w stosowanej obecnie w naszym kraju metodzie kartowania siedlisk leœnych jest niejasna.
W celu bardziej precyzyjnego powi¹zania w³aœciwoœci gleb z diagnoz¹ siedliska, dla potrzeb niniejsze-
go atlasu opracowano liczbowy wskaŸnik okreœlaj¹cy trofizm gleby (Bro¿ek 2001). By³o to konieczne, ze
wzglêdu na bardzo du¿¹ zmiennoœæ w³aœciwoœci prezentowanych gleb i potrzebê obiektywnej ich interpre-
tacji na potrzeby siedliskoznawstwa. Aby diagnozy siedliskowe by³y przejrzyste dla czytelnika, postanowio-
no oprzeæ je na liczbach reprezentuj¹cych kilka w³aœciwoœci gleby sk³adaj¹cych siê na jej trofizm. W³aœci-
woœciami tymi s¹: udzia³ szkieletu, udzia³ frakcji py³u, udzia³ czêœci sp³awialnych, odczyn, stopieñ rozk³adu
próchnicy i suma wymiennych kationów zasadowych. Proponowane okreœlanie trofizmu gleby pozwala jed-
n¹ liczb¹ wyraziæ sumê informacji o wymienionych w³aœciwoœciach w ca³ym profilu. Liczbê tê nazywa siê in-
deksem trofizmu gleb leœnych (ITGL). Indeks ten obliczano dla wiêkszoœci profili prezentowanych w atla-
sie. Nie by³ obliczony dla litosoli i rankerów, gdy¿ gleby te wystêpuj¹ na terenach, gdzie gospodarka leœna
pe³ni wybitnie ochronne cele, nie podlegaj¹ wiêc one klasyfikacji siedliskowej.
Symbol C w H2O
poziomu
poziomu (%)
profilu
19
Tabela 2. Zakresy w³aœciwoœci gleby i odpowiadaj¹ce im wskaŸniki (I)
Frakcje granulometryczne Suma zasad
pH Materia organiczna
>1,0 mm 0,1–0,02 mm <0,02 mm wymiennych (S)
wskaŸ- wskaŸ- wskaŸ- wskaŸ- wskaŸ- wskaŸ-
udzia³ udzia³ udzia³ zawartoœæ w
nik nik nik w H2O nik nik C:N nik
cmol(+)·dm –3
% Iszk % Ipy³ % Iczs IpH Ikat IC:N
0-30 0 0-1 1 0-1 1 <=3,5 1 0,1 1 >30,0 1
31-40 1 2 2 2 2 3,6-3,7 2 0,2 2 25,1-30,0 2
41-50 2 3 3 3 3 3,8-4,0 3 0,3-0,4 3 22,1-25,0 3
51-60 3 4-5 4 4-5 4 4,1-4,4 4 0,5-0,6 4 20,1-22,0 4
61-80 4 6-7 5 6-7 5 4,5-4,9 5 0,7-1,0 5 18,1-20,0 5
81-100 5 8-10 6 8-10 6 5,0-5,5 6 1,1-2,0 6 16,1-18,0 6
11-15 7 11-15 7 5,6-6,2 7 2,1-5,0 7 14,1-16,0 7
16-25 8 16-25 8 6,3-7,0 8 5,1-10,0 8 12,1-14,0 8
26-50 9 26-50 9 7,1-7,9 9 10,1-20,1 9 10,1-12,0 9
>50 10 >50 10 >=8,0 10 >20,0 10 <=10,0 10
Wyjaœnienie wskaŸników:
Iszk – wskaŸnik frakcji szkieletu >1,0 mm IpH – wskaŸnik odczynu
Ipy³ – wskaŸnik frakcji py³u 0,1– 0,02 mm Ikat – wskaŸnik sumy zasad wymiennych
Iczs – wskaŸnik czêœci sp³awialnych <0,02 mm IC :N – wskaŸnik stopnia rozk³adu materii organicznej C:N.
Indeksy pararêdzin s¹ doœæ zró¿nicowane. Testowano tylko trzy profile, które wykaza³y doœæ szeroki wa-
chlarz trofizmu. Najmniejszy indeks wyst¹pi³ w pararêdzinie wytworzonej z wêglanowego ¿wiru polodowco-
wego, plasuj¹c j¹ w grupie gleb mezotroficznych. Druga i trzecia z nich znalaz³y siê w grupie eutroficznej.
Jedyny w zbiorze profil czarnoziemu wy³ugowanego wyraŸnie góruje pod wzglêdem trofizmu nad wszyst-
kimi testowanymi profilami jako hipertroficzny. Wysoki trofizm i doœæ równomiernie roz³o¿ony ITGL cechuje
czarne ziemie. Testowano 6 profili, które roz³o¿y³y siê w grupach od mezotroficznej do hipertroficznej (ryc. 1).
Szeroki zakres zmiennoœci indeksu trofizmu wykaza³y gleby brunatne. Najwy¿szy indeks trofizmu wy-
kazuje gleba szarobrunatna, która mieœci siê w grupie hipertroficznej. W zdecydowanej wiêkszoœci profile
gleb brunatnych znalaz³y siê w grupie eutroficznej, a kilka w mezotroficznej. Trofizm gleb p³owych mieœci
siê w œrodkowych zakresach spotykanych w glebach brunatnych.
W obrêbie testowanych gleb rdzawych wyraŸnie zarysowa³a siê grupa profili nizinnych i górskich,
o odrêbnym trofizmie (ryc. 1). Wiêkszoœæ gleb rdzawych nizinnych mieœci siê w grupie gleb mezotroficz-
nych i oligotroficznych. Trzy profile gleb rdzawych górskich pod wzglêdem ITGL s¹ wyraŸnie wy¿ej na osi
trofizmu, mieszcz¹ siê w grupie mezotroficznej i jeden profil w eutroficznej. Ponadto ITGL w glebach rdza-
wych górskich mieœci siê w przedziale trofizmu gleb brunatnych kwaœnych, a w przytoczonych typach gleb
nizinnych jest wyraŸnie rozgraniczony.
Podobny rozdzia³ pomiêdzy profilami górskimi i nizinnymi wyst¹pi³ w trofizmie testowanych gleb bie-
licowych. Najlepsze troficzne gleby bielicowe górskie wyraŸnie przewy¿szaj¹ pod wzglêdem trofizmu gleby
bielicowe nizinne i mieszcz¹ siê w przedziale tej cechy dla ubo¿szych gleb brunatnych. Wynika to g³ównie
z ciê¿szego uziarnienia i w³aœciwoœci pochodnych gleb bielicowych górskich, które g³ównie za spraw¹ kli-
matu uleg³y zbielicowaniu i znalaz³y siê w tym typie.
Z testowanych gleb glejowych, gruntowoglejowe wykaza³y wy¿szy zakres trofizmu w porównaniu z opa-
dowoglejowymi (ryc. 1). Wiêkszoœæ gleb gruntowoglejowych znalaz³a siê w grupie eutroficznej, a jeden w hi-
pertroficznej. Natomiast gleby opadowoglejowe w po³owie by³y eutroficzne i w po³owie mezotroficzne.
Omawiany indeks rozdzieli³ zdecydowanie gleby torfowe. Ich liczebnoœæ by³a ma³a, ale zmiennoœæ
ITGL pozwoli³a wyraŸnie rozdzieliæ gleby torfowe torfowisk wysokich od gleb torfowisk przejœciowych i ni-
skich. Trzy profile gleb torfowych torfowisk wysokich znalaz³y siê w grupie dystroficznej, a jeden w oligo-
troficznej. Dwa profile gleb torfowych torfowisk przejœciowych zakwalifikowano do odmiany mezotroficz-
21
nej. Gleby torfowe torfowisk niskich znalaz³y siê w grupie mezotroficznej. Trofizm gleb murszowych kwa-
lifikowa³ je do grupy oligotroficznej i mezotroficznej, a jeden profil do eutroficznej.
Gleby murszowate posiadaj¹ trofizm w przybli¿eniu o jednostkê wy¿szy od murszowych, czyli wœród
gleb mezotroficznych i eutroficznych.
Mady i gleby deluwialne wykaza³y wysoki trofizm w grupie kategorii od mezotroficznych przez eutroficz-
ne do hipertroficznych, dorównuj¹c pod tym wzglêdem badanym czarnym ziemiom i rêdzinom (ryc. 1).
Uwilgotnienie profili, wa¿ny element trofizmu, uwzglêdniano przy diagnozie typu gleby. Arenosole,
rêdziny, pararêdziny, czarnoziemy, brunatne, p³owe, rdzawe, bielicowe w³aœciwe i bielice (podtypy gleb bie-
licowych) stanowi³y siedliska œwie¿e. Czarne ziemie, gruntowoglejowe, opadowoglejowe, glejobielicowe
i glejobielice (podtypy gleb bielicowych) murszowate, deluwialne i mady to siedliska wilgotne i ³êgowe. Na-
tomiast gleby torfowe i murszowe stanowi³y siedliska bagienne i olsowe.
23
Tabela 3. Indeks trofizmu gleb leœnych (ITGL) oraz typy siedliskowe lasu i potencjalne zbiorowiska roœlinne – tereny ni-
zinne i wy¿ynne
24
Tabela 3 cd.
1 2 3 4 5 6 7
40 Lubaczów 6 BRwy Gliny zwa³owe 34,2 Lwy¿ D.g.-F.
66 Ostrowiec Œ. 3 Pw Lessy 34,6 Lwy¿ T.-C. typicum f. wy¿.
23 Ustroñ 2 PRbr £upki cieszyñskie 34,7 Lwy¿ H.-Fr.
65 Piñczów 3 Pw Lessy 35,0 Lwy¿ T.-C. typicum f. wy¿..
14 Zwoleñ 14 Rw Wapienie kredowe 35,7 Lwy¿ zb. kserotermiczne leœ.-zar.
25
Tabela 3 cd.
1 2 3 4 5 6 7
150 Babimost 7 Mt Zmursza³e torfy niskie 24,5 Ol R.n.-A. symphytet.
142 Tuchola 7 Tn Torfy niskie 24,8 Ol R.n.-A. typicum
28 Zwoleñ 13 CZw Piaski wodnolod. 34,4 Ol R.n.-A. chrysosplen.
* Symbole typów i podtypów gleb, patrz rozdzia³ II, wykaz jednostek „Klasyfikacji gleb leœnych Polski” 2000.
** Symbole typów siedliskowych lasu: Bœw – bór œwie¿y, Bb – bór bagienny, BMœw – bór mieszany œwie¿y, BMw – bór mieszany wil-
gotny, Lœw – las œwie¿y, Lw – las wilgotny, Lwy¿ – las wy¿ynny, L³ – las ³êgowy, LMb – las mieszany bagienny, LMœw – las mieszany
œwie¿y, LMw – las mieszany wilgotny, LMwy¿ – las mieszany wy¿ynny, Ol – ols, Olj – ols jesionowy.
*** Zbiorowiska roœlinne:
E.n.-P. typicum Empetro nigri-Pinetum typicum Wojt. 1964 – podzespó³ typowy nadmorskiego boru ba¿ynowego
L.-P. Leucobryo-Pinetum Mat. (1962) 1973 – suboceaniczny bór swie¿y
L.-P. war. z Oxalis a. Leucobryo-Pinetum war. z Oxalis acetosella – bogatszy wariant suboceanicznego boru swie¿ego z Oxalis acetosella
V.u.-P. Vaccinio uliginosi-Pinetum Kleist 1929 – podzespó³ typowy kontynentalnego boru bagiennego
Q.p.-P. Quercetum petraeae-Pinetum Zarêba 1988 – ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym
Q.r.-P. typicum Querco roboris-Pinetum typicum J.Mat. 1988 – bogatszy wariant kontynentalnego boru mieszanego
Q.r.-P. molin. Querco roboris-Pinetum molinietosum J.Mat. 1988 – podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
C.-Q.p. Calamagrostio-Quercetum petraeae (Hartman 1934) Scam. 1959 – acidofilna d¹browa
F.-Q.p. typicum Fago-Quercetum petraeae typicum R. Tx. 1955 – acidofilny subatlantycki las bukowo-dêbowy
P.t.-Q Populo tremulae-Quercetum Soko³. 1980 – kontynentalny wilgotny bór sosnowo-dêbowy
P.a.-Q. Potentillo albae-Quercetum Libb. 1933 – œwietlista d¹browa
C.e.-Q. Carici elongatae-Quercetum Soko³. 1980 – dêbniak turzycowy
L.p.-F. typicum Luzulo pilosae-Fagetum typicum Mat. 1973 – kwaœna buczyna ni¿owa
M.-F. festucet. silv. Melico-Fagetum festucetosum silvaticae Celiñski 1963 – ¿yzna buczyna ni¿owa z Festuca altissima
M.-F. typicum Melico-Fagetum typicum Lohm. ap. Seibert 1954 – podzespó³ typowy ¿yznej buczyny ni¿owej
M.-F. corydal. Melico-Fagetum corydaletosum Mat. 1978 – ¿yzna buczyna ni¿owa z Corydalis cava
C.-F. Carici-Fagetum Moor 1952 em. Hartm. et Jahn 1967 – ciep³olubna buczyna storczykowa
D.g.-F. Dentario glandulosae-Fagetum Klika 1927 em. Mat. 1964 – ¿yzna buczyna karpacka
T.-C. calamagrost. Tilio-Carpinetum typicum calamagrostietosum Traczyk 1962 – forma ubo¿sza gr¹du subkontynentalnego z Ca-
lamagrostis arundinace
T.-C. typicum Tilio-carpinetum typicum Traczyk 1962 – podzespó³ typowy gr¹du subkontynentalnego
T.-C. typicum f. wy¿. Tilio-carpinetum typicum forma wy¿ynna Traczyk 1962 – forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
T.-C. stachyetosum Tilio-Carpinetum stachyetosum Traczyk 1962 – niski gr¹d subkontynentalny ze Stachys sylvatica
T.-C. circaeaetosum Tilio-Carpinetum circaeaetosum Soko³. 1980 – niski gr¹d subkontynentalny z Circaea lutetiana
T.-C. caricet. rem. Tilio-Carpinetum caricetosum remotae Soko³. 1980 – niski gr¹d subkontynentalny z Carex remota
G.s.-C. typicum Galio silvatici-Carpinetum typicum Oberd. 1957 – podzespó³ typowy gr¹du œrodkowoeuropejskiego
G.s.-C. stachyet. Galio silvatici-Carpinetum stachyetosum Mat. 1985 – gr¹d œrodkowoeuropejski ze Stachys sylvatica
A.p. typicum Abietetum polonicum typicum forma ubo¿sza (Dziub. 1928) Br.-Bl. et Vlieg. 1939 – wy¿ynny jod³owy bór mie-
szany (f. ubo¿sza)
A.p. circaeaetosum Abietetum polonicum circaeaetosum J.Mat. 1977 – wy¿ynny jod³owy wilgotny bór mieszany
L.-S.m. Ledo-Sphagnetum megallanici Sukopp 1959 Neuhausl 1969 – mszar sosnowy z bagnem zwyczajnym
S.-B.p. Sphagno-Betuletum pubescentis Soko³. 1987 – torfowcowo-brzozowy las bagienny
S.sq.-A. Sphagno squarrosi-Alnetum Soln.-Górn. 1975 – ols torfowcowy
R.n.-A. typicum Ribo nigri-Alnetum typicum Soln.-Górn. 1975 – podzespó³ typowy olsu porzeczkowego
R.n.-A. symphytet. Ribo nigri-Alnetum symphytetosum Soln.-Górn. 1975 – podzespó³ ¿ywokostowy olsu porzeczkowego
R.n.-A. chrysosplen. Ribo nigri-Alnetum chrysosplenietosum Soln.-Górn. 1975 – podzespó³ œledziennicowy olsu porzeczkowego
Ci.-A. Circaeo-Alnetum Oberd. 1953 – ³êg jesionowo-olszowy
F.-U. typicum Ficario-Ulmetum typicum Knapp 1942 – podzespó³ typowy ³êgu wi¹zowo-jesionowego
F.-U. chrysosplen. Ficario-Ulmetum chrysosplenietosum Knapp 1942 – ³êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alternifolium
C.r.-Fr. Carici remotae-Fraxinetum Koch 1926 – pogórski ³êg jesionowy
H.-Fr. Hacquetio-Fraxinetum Marincek 1990 – pogórski las brzostowo-jesionowy
S.-P. typicum Salici-Populetum typicum (R. Tx. 1931) Meijer Drees 1936 – ³êg topolowo-wierzbowy
zb. kseroter. leœ.-zar. kserotermiczne zbiorowiska leœno-zaroœlowe
26
VI. Wykaz prezentowanych typów i podtypów gleb
1. Tabelaryczne zestawienie gleb
Numer Podtyp gleby Aktualna ¿yznoœæ siedliska
profilu Rodzaj gleby Potencjalne zbiorowisko roœlinne
Typ: Gleby inicjalne skaliste – litosole
1 Gleba inicjalna skalista – litosol Ochronne tereny wysokogórskie (poza klasyfikacj¹ siedliskow¹)
Piaskowce z Otrytu warstw kroœnieñskich Zbiorowisko pó³ek i szczelin skalnych
2 Gleba inicjalna skalista – litosol Ochronne tereny wysokogórskie (poza klasyfikacj¹ siedliskow¹)
Piaskowce warstw magurskich Pionierska roœlinnoœæ murawowa i naskalna
3 Gleba inicjalna skalista – litosol G³azy skalne (poza klasyfikacj¹ siedliskow¹),
Granit Borówczysko naskalne w obrêbie drzewostanu
Typ: Rankery
4 Ranker bielicowy Ochronne tereny wysokogórskie (poza klasyfikacj¹ siedliskow¹)
Piaskowce warstw magurskich Karpacki zespó³ kosówki
5 Ranker bielicowy Bór wysokogórski, BWG-N
Granit Sudecka œwierczyna górnoreglowa
6 Ranker brunatny Las mieszany górski, LMG-N
Granit Kwaœna buczyna górska
7 Ranker brunatny Ochronne tereny wysokogórskie (poza klasyfikacj¹ siedliskow¹)
Piaskowiec z Otrytu warstw kroœnieñskich Po³oninowe traworoœla trzcinnika leœnego z borówk¹
Typ: Arenosole
8 Arenosol inicjalny Bór œwie¿y, Bœw-N
Piaski morskie w wydmach Nadmorski bór ba¿ynowy, podzespó³ typowy
9 Arenosol inicjalny Bór suchy, Bs-N
Piaski morskie w wydmach Podzespó³ chrobotkowy nadmorskiego boru ba¿ynowego
10 Arenosol bielicowany Bór œwie¿y, Bœw-N
Zwydmione piaski wodnolod., sandrowe Suboceaniczny bór œwie¿y
Typ: Rêdziny
11 Rêdzina w³aœciwa Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Wapienie detrytyczne Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
12 Rêdzina w³aœciwa Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Margle i wapienie kredowe Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
13 Rêdzina w³aœciwa Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Wapieñ litotamniowy ¯yzna buczyna karpacka
14 Rêdzina w³aœciwa Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Wapieñ kredowy Kserotermiczne zbiorowiska leœno-zaroœlowe
15 Rêdzina czarnoziemna Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Gips tabliczkowy Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
16 Rêdzina czarnoziemna Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Wapieñ oolityczny Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
17 Rêdzina brunatna Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Wapieñ marglisty Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
18 Rêdzina brunatna Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Wapieñ litotamniowy nakryty glin¹ zwa³ow¹ ¯yzna buczyna karpacka
19 Rêdzina brunatna Las górski, zniekszta³cony, LG-z
Dolomit nakryty zwietrzelin¹ ska³ magm. ¯yzna buczyna sudecka
20 Rêdzina czerwonoziemna Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Wapieñ jurajski Ciep³olubna buczyna storczykowa
Typ: Pararêdziny
21 Pararêdzina w³aœciwa Las mieszany œwie¿y, zniekszta³cony, LMœw-z
¯wir z wêglanami akumulacji lodowcowej ¯yzna buczyna ni¿owa z Festuca altissima
22 Pararêdzina w³aœciwa Las œwie¿y, Lœw-N
Gliny i piaski starszych teras rzeki Wda Podzespó³ typowy gr¹du œrodkowoeuropejskiego
23 Pararêdzina brunatna Las wy¿ynny, Lwy¿-N
£upki cieszyñskie Pogórski las brzostowo-jesionowy
Typ: Czarnoziem wy³ugowany
24 Czarnoziem wy³ugowany w³aœciwy Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Less Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
27
Numer Podtyp gleby Aktualna ¿yznoœæ siedliska
profilu Rodzaj gleby Potencjalne zbiorowisko roœlinne
Typ: Czarne ziemie
25 Czarna ziemia murszasta Las ³êgowy, L³-N
Mu³ki i margle jeziorne £êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alternifolium
26 Czarna ziemia murszasta Las ³êgowy, L³-N
Osady jeziorne wêglanowe na piaskach Podzespó³ typowy ³êgu wi¹zowo-jesionowego
27 Czarna ziemia murszasta Las wy¿ynny wilgotny, Lwy¿-w-N
Piaski wodnolodowcowe z otoczakami na Niski gr¹d kontynentalny z Circaea lutetiana
glinie zwa³owej
28 Czarna ziemia w³aœciwa Ols, Ol-N
Piaski wodnolodowcowe Podzespó³ œledziennicowy olsu porzeczkowego
29 Czarna ziemia w³aœciwa Las wilgotny, Lw-N
Piaski rzeczne pradolin Gr¹d œrodkowoeuropejski ze Stachys sylvatica
30 Czarna ziemia wy³ugowana Las wilgotny, Lw-N
Piaski wodnolodowcowe na ile £êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alternifolium
31 Czarna ziemia wy³ugowana Ols jesionowy, Olj-N
Piaski wodnolodowcowe £eg jesionowo-olszowy
Typ: Gleby brunatne
32 Gleba brunatna w³aœciwa Las œwie¿y, Lœw-N
Gliny zwa³owe Podzespó³ typowy gr¹du subkontynentalnego
33 Gleba brunatna w³aœciwa Las wy¿ynny, zniekszta³cony, Lwy¿-z
Opoka lekka, odwapniony margiel Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
34 Gleba szarobrunatna Las wy¿ynny wilgotny, Lwy¿-w-N
Gliny wodnolodowcowe Gr¹d œrodkowoeuropejski ze Stachys sylvatica
35 Gleba szarobrunatna Las górski, LG-N
Koluwia piaskowców warstw godulskich Jaworzyna górska z miesiêcznic¹ trwa³¹
36 Gleba brunatna wy³ugowana Las górski, LG-N
Piaskowce i ³upki warstw kroœnieñskich ¯yzna buczyna karpacka w odmianie jod³owej
37 Gleba brunatna wy³ugowana Las górski, LG-N
Piaskowce i ³upki warstw kroœnieñskich ¯yzna buczyna karpacka
38 Gleba brunatna wy³ugowana Las górski, LG-N
Piaskowce i ³upki warstw magurskich ¯yzna buczyna karpacka
39 Gleba brunatna wy³ugowana Las wilgotny, Lw-N
Stare aluwia Wis³y Niski gr¹d subkontynentalny ze Stachys sylvatica
40 Gleba brunatna wy³ugowana Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Gliny zwa³owe ¯yzna buczyna karpacka
41 Gleba brunatna wy³ugowana Las œwie¿y, Lœw-N
I³y septariowe ¯yzna buczyna ni¿owa z Festuca altissima
42 Gleba brunatna wy³ugowana Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Less Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
43 Gleba brunatna wy³ugowana Las œwie¿y, zniekszta³cony, Lœw-z
Piaski na glinie akumulacji lodowcowej Podzespó³ typowy gr¹du subkontynentalnego
z otoczakami
44 Gleba brunatna wy³ugowana Las œwie¿y, zniekszta³cony, Lœw-z
Piaski na glinie akumulacji lodowcowej Podzespó³ typowy gr¹du œrodkowoeuropejskiego
z otoczakami
45 Gleba brunatna wy³ugowana Las œwie¿y, Lœw-N
Utwory zwa³owe moren czo³owych ¯yzna buczyna ni¿owa z Festuca altissima
46 Gleba brunatna wy³ugowana Las wy¿ynny, zniekszta³cony, Lwy¿-z
Piaski polodowcowe zalegaj¹ce na Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
wapieniu skalistym
47 Gleba brunatna kwaœna Las mieszany górski, LMG-N
Piaskowce i ³upki warstw kroœnieñskich Kwaœna buczyna górska
(z Otrytu)
48 Gleba brunatna kwaœna Las górski, s³abo zdegradowany, LG-d
Piaskowce kwadrowe ¯yzna buczyna sudecka
49 Gleba brunatna kwaœna Las górski, zniekszta³cony, LG-z
Amfibolit ¯yzna buczyna sudecka
50 Gleba brunatna kwaœna Las górski, LG-N
Konglomerat ska³ magmowych zasadowych ¯yzna buczyna sudecka
51 Gleba brunatna kwaœna Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Granit œrednioziarnisty, porfirowaty Podzespó³ typowy gr¹du œrodkowoeuropejskiego
28
Numer Podtyp gleby Aktualna ¿yznoœæ siedliska
profilu Rodzaj gleby Potencjalne zbiorowisko roœlinne
52 Gleba brunatna kwaœna Las górski, LG-N
Piaskowce i ³upki warstw podmagurskich ¯yzna buczyna karpacka
53 Gleba brunatna kwaœna Las mieszany górski, LMG-N
Piaskowce warstw godulskich Kwaœna buczyna górska
54 Gleba brunatna kwaœna Las œwie¿y, Lœw-N
Gliny zwa³owe Podzespó³ typowy gr¹du subkontynentalnego
55 Gleba brunatna kwaœna Las œwie¿y, zniekszta³cony, Lœw-z
Piaski i gliny zwa³owe Podzespó³ typowy gr¹du subkontynentalnego
56 Gleba brunatna kwaœna Las œwie¿y, zniekszta³cony, Lœw-z
Gliny zwa³owe Kwaœna buczyna ni¿owa
57 Gleba brunatna kwaœna Las œwie¿y, zniekszta³cony, Lœw-z
Py³y i i³y polodowcowe Œwietlista d¹browa
58 Gleba brunatna kwaœna Las œwie¿y, Lœw-N
Piaski i gliny zwa³owe Podzespó³ typowy gr¹du subkontynentalnego
59 Gleba brunatna kwaœna Las wy¿ynny, zniekszta³cony, Lwy¿-z
Piaski zwa³owe Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
60 Gleba brunatna kwaœna Las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Piaski zwa³owe ¯yzna buczyna ni¿owa z Festuca altissima
61 Gleba brunatna kwaœna Las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Piaski i ¿wiry wodnolodowcowe, sandrowe Forma ubo¿sza gr¹du subkontynentalnego z Calamagrostis
arundinacea
62 Gleba brunatna bielicowa Las mieszany górski, LMG-N
Granit œrednioziarnisty, porfirowaty Kwaœna buczyna górska
63 Gleba brunatna bielicowa Bór górski, BG-N
£upki fylitowe Sudecka œwierczyna górnoreglowa
64 Gleba brunatna bielicowa Las mieszany œwie¿y, zniekszta³cony, LMœw-z
Piaski i gliny zwa³owe z otoczakami Kwaœna buczyna ni¿owa
Typ: Gleby p³owe
65 Gleba p³owa w³aœciwa Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Lessy Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
66 Gleba p³owa w³aœciwa Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Lessy Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
67 Gleba p³owa w³aœciwa Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Lessy Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
68 Gleba p³owa w³aœciwa Las œwie¿y, zniekszta³cony, Lœw-z
Lessy Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
69 Gleba p³owa w³aœciwa Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Lessy Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
70 Gleba p³owa w³aœciwa Las œwie¿y, zniekszta³cony, Lœw-z
Piaski na glinie ze ¿wirem i otoczakami Podzespó³ typowy gr¹du œrodkowoeuropejskiego
71 Gleba p³owa brunatna Las œwie¿y, Lœw-N
Gliny zwa³owe Podzespó³ typowy gr¹du œrodkowoeuropejskiego
72 Gleba p³owa brunatna Las œwie¿y, Lœw-N
Gliny zwa³owe Podzespó³ typowy ¿yznej buczyny ni¿owej
73 Gleba p³owa brunatna Las œwie¿y, Lœw-N
Piaski zwa³owe Podzespó³ typowy gr¹du œrodkowopolskiego
74 Gleba p³owa opadowoglejowa Las œwie¿y, Lœw-N
Py³y wodnego pochodzenia Podzespó³ typowy gr¹du subkontynentalnego
75 Gleba p³owa opadowoglejowa Las wilgotny, zniekszta³cony, Lw-z
Py³y i gliny wodnego pochodzenia Gr¹d niski subkontynentalny ze Stachys sylvatica
76 Gleba p³owa opadowoglejowa Las wilgotny, zniekszta³cony, Lw-z
Piaski na glinie akumulacji lodowcowej Gr¹d niski subkontynentalny
Typ: Gleby rdzawe
77 Gleba rdzawa w³aœciwa Las mieszany górski, LMG-N
Granit Kwaœna buczyna górska
78 Gleba rdzawa w³aœciwa Las mieszany górski, LMG-N
Granit Kwaœna buczyna górska
79 Gleba rdzawa w³aœciwa Las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Piaski eoliczne Acidofilna d¹browa
80 Gleba rdzawa w³aœciwa Las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Piaski i ¿wiry zwa³owe Kwaœna buczyna ni¿owa
29
Numer Podtyp gleby Aktualna ¿yznoœæ siedliska
profilu Rodzaj gleby Potencjalne zbiorowisko roœlinne
81 Gleba rdzawa w³aœciwa Las mieszany œwie¿y, s³abo zdegradowany, LMœw-d
Piaski i ¿wiry wodnolodowcowe, sandrowe Acidofilna d¹browa
82 Gleba rdzawa w³aœciwa Las mieszany œwie¿y, zniekszta³cony, LMœw-z
Piaski i ¿wiry wodnolodowcowe, sandrowe Acidofilna d¹browa
83 Gleba rdzawa w³aœciwa Las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Piaski i ¿wiry akumulacji lodowcowej Acidofilna d¹browa
84 Gleba rdzawa w³aœciwa Bór mieszany œwie¿y, zniekszta³cony, BMœw-z
Piaski zwa³owe ze ¿wirem i brukiem Ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym
85 Gleba rdzawa w³aœciwa Bór mieszany œwie¿y, BMœw-N
Piaski zwa³owe ¿wirkowate z otoczakami Ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym
86 Gleba rdzawa brunatna Las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Piaski wodnolodowcowe z wk³adkami glin Bogatszy wariant kontynentalnego boru mieszanego
87 Gleba rdzawa brunatna Las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Piaski i ¿wiry zwa³owe Acidofilny subatlantycki las bukowo-dêbowy
88 Gleba rdzawa brunatna Las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Piaski zwa³owe Bogatszy wariant kontynentalnego boru mieszanego
89 Gleba rdzawa bielicowa Las mieszany górski, LMG-N
Piaskowce i ³upki warstw istebniañskich Dolnoreglowy bór jod³owo-œwierkowy
90 Gleba rdzawa bielicowa Las mieszany œwie¿y, zniekszta³cony, LMœw-z
Piaski zwa³owe, zwydmione Bogatszy wariant kontynentalnego boru mieszanego
91 Gleba rdzawa bielicowa Las mieszany œwie¿y, zniekszta³cony, LMœw-z
Piaski zwa³owe Acidofilny subatlantycki las bukowo-dêbowy
92 Gleba rdzawa bielicowa Bór mieszany œwie¿y, s³abo zdegradowany, BMœw-d
Piaski zwa³owe Ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym
93 Gleba rdzawa bielicowa Bór mieszany œwie¿y, s³abo zdegradowany, BMœw-d
Piaski zwa³owe z otoczakami Ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym
94 Gleba rdzawa bielicowa Bór mieszany œwie¿y, s³abo zdegradowany, BMœw-d
Piaski i ¿wiry wodnolodowcowe, sandrowe Ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym
95 Gleba ochrowa Bór mieszany œwie¿y, s³abo zdegradowany, BMœw-d
Piaski wodnolodowcowe Bogatszy wariant suboceanicznego boru œwie¿ego z Oxalis
acetosella
Typ: Gleby bielicowe
96 Gleba bielicowa w³aœciwa Bór mieszany górski, BMG-N
Piaskowce i ³upki warstw istebniañskich Dolnoreglowy bór jod³owo-œwierkowy
97 Gleba bielicowa w³aœciwa Bór wysokogórski, BWG-N
Piaskowce i ³upki warstw magurskich Zachodniokarpacka œwierczyna górnoreglowa
98 Gleba bielicowa w³aœciwa Las mieszany œwie¿y, s³abo zdegradowany, LMœw-d
Zwydmione piaski zwa³owe Acidofilny subatlantycki las bukowo-dêbowy
99 Gleba bielicowa w³aœciwa Las mieszany œwie¿y, LMœw-z
Zwydmione piaski wodnolodowcowe Bogatszy wariant kontynentalnego boru mieszanego
100 Gleba bielicowa w³aœciwa Las mieszany wy¿ynny, zniekszta³cony, LMwy¿-z
Piaskowce i zlepieñce ciê¿kowickie Wy¿ynny jod³owy bór mieszany (forma ubo¿sza)
101 Gleba bielicowa w³aœciwa Las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Piaski zwa³owe, czêœciowo zwydmione Kwaœna buczyna ni¿owa
102 Gleba bielicowa w³aœciwa Bór mieszany œwie¿y, zniekszta³cony, BMœw-z
Piaski polodowcowe z wk³adkami Ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym
piaskowców pstrych
103 Gleba bielicowa w³aœciwa Bór mieszany œwie¿y, BMœw-N
Piaski eoliczne Ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym
104 Bielica w³aœciwa Bór wysokogórski, BWG-N
Granit Sudecka œwierczyna górnoreglowa
105 Bielica w³aœciwa Bór wysokogórski, BWG-N
Piaskowce i ³upki warstw magurskich Zachodniokarpacka œwierczyna górnoreglowa
106 Bielica w³aœciwa Bór górski, BG-N
Kwarcyt i gnejs ortoklazowy Sudecka œwierczyna górnoreglowa
107 Bielica w³aœciwa Bór mieszany górski, zniekszta³cony, BMG-z
Porfir Dolnoreglowy bór jod³owo-œwierkowy
108 Bielica w³aœciwa Bór górski, BG-N
Piaskowce i ³upki warstw istebniañskich Zachodniokarpacka œwierczyna górnoreglowa
109 Bielica w³aœciwa Bór mieszany œwie¿y, s³abo zdegradowany, BMœw-d
Piaski wodnolodowcowe, sandrowe Ubo¿szy wariant boru mieszanego
powierzchniowo zwydmione
30
Numer Podtyp gleby Aktualna ¿yznoœæ siedliska
profilu Rodzaj gleby Potencjalne zbiorowisko roœlinne
110 Bielica w³aœciwa Bór mieszany œwie¿y, zniekszta³cony, BMœw-z
Piaski eoliczne Ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym
111 Bielica w³aœciwa Bór œwie¿y, Bœw-N
Piaski eoliczne Suboceaniczny bór œwie¿y
112 Bielica w³aœciwa Bór œwie¿y, Bœw-N
Piaski morskie w wydmach Podzespó³ typowy nadmorskiego boru ba¿ynowego
113 Gleba glejo-bielicowa w³aœciwa Las mieszany wilgotny, zniekszta³cony, LMw-z
Piaski wodnolodowcowe Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
114 Gleba glejo-bielicowa w³aœciwa Las mieszany wilgotny, zniekszta³cony, LMw-z
Piaski wodnolodowcowe Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
115 Gleba glejo-bielicowa w³aœciwa Bór mieszany wilgotny, BMw-N
Piaski wodnolodowcowe zwydmione Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
116 Gleba glejo-bielicowa murszasta Bór mieszany wilgotny, BMw-N
Piaski wodnolodowcowe Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
117 Gleba glejo-bielicowa murszasta Bór mieszany wilgotny, BMw-N
Piaski wodnolodowcowe zwydmione Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
118 Gleba glejo-bielicowa murszasta Bór mieszany wilgotny, BMw-N
Piaski wodnolodowcowe Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
119 Gleba glejo-bielicowa torfiasta Bór górski wilgotny, BGw-N
Kwarcyt i gnejs ortoklazowy Podzespó³ torfowcowy sudeckiej œwierczyny górnoreglowej
120 Gleba glejo-bielicowa torfiasta Bór mieszany wilgotny, BMw-N
Piaski wodnolodowcowe Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
121 Glejo-bielica w³aœciwa Bór mieszany wilgotny, BMw-N
Piaski wodnolodowcowe Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
Typ: Gleby gruntowoglejowe
122 Gleba gruntowoglejowa w³aœciwa Las wilgotny, Lw-N
Gliny zwa³owe Niski gr¹d subkontynentalny z Carex remota
123 Gleba gruntowoglejowa w³aœciwa Las wilgotny, Lw-N
Gliny i i³y rzecznego pochodzenia (stare Niski gr¹d subkontynentalny z Carex remota
aluwia)
124 Gleba gruntowoglejowa w³aœciwa Ols jesionowy, zniekszta³cony, Olj-z
Piaski i gliny zwa³owe £êg jesionowo-olszowy
125 Gleba gruntowoglejowa próchniczna Las wilgotny, Lw-N
Gliny i piaski wodnolodowcowe £êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alternifolium
126 Gleba gruntowoglejowa z ruda darniow¹ Las wilgotny, Lw-N
Piaski, gliny i ¿wiry wodnolodowcowe Dêbniak turzycowy
127 Gleba gruntowoglejowa torfowa Las mieszany wilgotny, zniekszta³cony, LMw-z
Piaski i gliny zwa³owe Kontynentalny wilgotny bór sosnowo-dêbowy
128 Gleba gruntowoglejowa murszowa Las wilgotny, Lw-N
Piaski wodnolodowcowe ¯yzna buczyna ni¿owa z Corydalis cava
129 Gleba gruntowoglejowa murszowa Las mieszany wilgotny, LMw-N
Piaski akumulacji wodnolodowcowej Kontynentalny wilgotny bór sosnowo-dêbowy
130 Gleba gruntowoglejowa murszowa Las mieszany wilgotny, LMw-N
Piaski i gliny wodnolodowcowe Wy¿ynny jod³owy wilgotny bór mieszany
131 Gleba gruntowoglejowa mu³owa Ols górski, OlG-N
£upki i piaskowce warstw magurskich Bagienna olszyna górska
(inoceramowe)
Typ: Gleby opadowoglejowe
132 Gleba opadowoglejowa w³aœciwa Las wilgotny, Lw-N
Piaski i py³y zwa³owe ¯yzna buczyna ni¿owa z Corydalis cava
133 Gleba opadowoglejowa w³aœciwa Las wilgotny, Lw-N
Piaski zwa³owe Niski gr¹d subkontynentalny ze Stachys sylvatica
134 Gleba opadowoglejowa w³aœciwa Las wilgotny, zniekszta³cony, Lw-z
Piaski i gliny wodnolodowcowe Dêbniak turzycowy
135 Gleba opadowoglejowa bielicowana Las mieszany wilgotny, zniekszta³cony, LMw-z
Piaski i ¿wiry zwa³owe Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
z otoczakami
136 Gleba stagnoglejowa torfowa Las mieszany wilgotny, LMw-N
Piaski wodnolodowcowe, pradolin Kontynentalny wilgotny bór sosnowo-dêbowy
137 Gleba stagnoglejowa torfowa Las mieszany wilgotny, LMw-N
Piaski wodnolodowcowe Kontynentalny wilgotny bór sosnowo-dêbowy
31
Numer Podtyp gleby Aktualna ¿yznoœæ siedliska
profilu Rodzaj gleby Potencjalne zbiorowisko roœlinne
138 Gleba stagnoglejowa torfiasta Las mieszany wilgotny, LMw-N
Piaski wodnolodowcowe Kontynentalny wilgotny bór sosnowo-dêbowy
139 Gleba amfiglejowa Las wilgotny, Lw-N
Glina zwa³owa na piasku wodnolodowcowym Niski gr¹d subkontynentalny z Circaea lutetiana
140 Gleba amfiglejowa Las mieszany wilgotny, zniekszta³cony, LMw-z
Piaski na glinie zwa³owej Wy¿ynny jod³owy wilgotny bór mieszany
Typ: Gleby torfowe
141 Gleba torfowa torfowiska niskiego Ols górski, zniekszta³cony, OlG-z
Torf torfowiska niskiego Bagienna olszyna górska
142 Gleba torfowa torfowiska niskiego Ols, Ol-N
Torf torfowiska niskiego Podzespó³ typowy olsu porzeczkowego
143 Gleba torfowa torfowiska niskiego Ols, zniekszta³cony, Ol-z
Torf torfowiska niskiego Podzespó³ ¿ywokostowy olsu porzeczkowego
144 Gleba torfowa torfowiska przejœciowego Las mieszany bagienny, zniekszta³cony, LMb-z
Torf na utworach wodnolodowcowych Torfowcowo-brzozowy las bagienny
145 Gleba torfowa torfowiska przejœciowego Las mieszany bagienny, zniekszta³cony, LMb-z
Torf na piasku wodnego pochodzenia Torfowcowo-brzozowy las bagienny
146 Gleba torfowa torfowiska wysokiego Bór mieszany górski bagienny, BMGb-N
Torf torfowiska wysokiego Podzespó³ typowy kontynentalnego boru bagiennego
147 Gleba torfowa torfowiska wysokiego Bór bagienny, Bb-N
Torf torfowiska wysokiego Podzespó³ typowy kontynentalnego boru bagiennego
148 Gleba torfowa torfowiska wysokiego Bór bagienny, Bb-N
Torf mszysty Mszar sosnowy z bagnem zwyczajnym
149 Gleba torfowa torfowiska wysokiego Bór górski bagienny, BGb-N
Torf torfowiska wysokiego Podzespó³ torfowcowy sudeckiej œwierczyny górnoreglowej
Typ: Gleby murszowe
150 Gleba torfowo-murszowa Ols, Ol-N
Zmursza³y torf torfowisk niskich Podzespó³ ¿ywokostowy olsu porzeczkowego
151 Gleba torfowo-murszowa Ols, s³abo zdegradowany, Ol-d
Torf torfowiska przejœciowego Podzespó³ typowy olsu porzeczkowego
152 Gleba torfowo-murszowa Las mieszany bagienny, zniekszta³cony, LMb-z
Torf torfowiska przejœciowego i niskiego Ols torfowcowy
153 Gleba torfowo-murszowa Bór mieszany wilgotny, BMw-N
Zmursza³y torf na pod³o¿u mineralnym Podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego
154 Gleba gytiowo-murszowa Ols jesionowy, s³abo zdegradowany, Olj-d
Gytia wêglanowa £êg jesionowo-olszowy
155 Gleba namurszowa Ols jesionowy, Olj-N
Piaski rzeczne i mursz £êg jesionowo-olszowy
Typ: Gleby murszowate
156 Gleba mineralno-murszowa Las mieszany bagienny, zniekszta³cony, LMb-z
Piaski rzeczne i mursz Ols torfowcowy
157 Gleba murszowata w³aœciwa Las ³êgowy, L³-N
Piaski wodnolodowcowe £êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alternifolium
158 Gleba murszasta Las wilgotny, Lw-N
Gliny i piaski wodnolodowcowe Niski gr¹d subkontynentalny z Circaea lutetiana
159 Gleba murszasta Las wilgotny, Lw-N
Piaski i ¿wiry wodnolodowcowe Niski grad subkontynentalny z Astrantia maior
Typ: Mady rzeczne
160 Mada rzeczna inicjalna Las ³êgowy górski, L³G-N
Aluwia rzeczne w kompleksie piaskowców Nadrzeczna olszyna górska
godulskich
161 Mada rzeczna w³aœciwa Las ³êgowy, L³-N
Aluwia rzeczne w kompleksie utworów £êg topolowo-wierzbowy
lessowych
162 Mada rzeczna próchniczna Las ³êgowy, L³-N
Aluwia rzeczne £êg topolowo-wierzbowy
163 Mada rzeczna próchniczna Las ³êgowy, L³-N
Aluwia rzeczne w kompleksie utworów Podzespó³ typowy ³êgu wi¹zowo-jesionowego
wodnolodowcowych
164 Mada rzeczna próchniczna Las ³êgowy, L³-N
Aluwia rzeczne w kompleksie utworów £êg topolowo-wierzbowy
sandrowych
32
Numer Podtyp gleby Aktualna ¿yznoœæ siedliska
profilu Rodzaj gleby Potencjalne zbiorowisko roœlinne
165 Mada rzeczna brunatna Las ³êgowy, L³-N
Aluwia rzeczne w kompleksie fliszu Pogórski ³êg jesionowy
karpackiego
166 Mada rzeczna brunatna Las ³êgowy górski, L³G-N
Aluwia rzeczne w kompleksie utworów Nadrzeczna olszyna górska (odmiana wschodniokarpacka)
fliszowych
167 Mada rzeczna brunatna Las ³êgowy górski, zniekszta³cony, L³G-z
Aluwia rzeczne w kompleksie utworów Nadrzeczna olszyna górska (odmiana sudecka)/dolnoreglowy
granitowych bór jod³owo-œwierkowy
Typ: Gleby deluwialne
168 Gleba deluwialna próchniczna Las wilgotny, Lw-N
P³ytkie deluwia w otoczeniu piasków £êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alternifolium
wodnolodowcowych
169 Gleba deluwialna próchniczna Las wilgotny, Lw-N
Deluwia w kompleksie piasków i glin £êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alternifolium
zwa³owych
170 Gleba deluwialna brunatna Las wilgotny, Lw-N
Deluwia w kompleksie piasków i glin £êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alternifolium
zwa³owych
171 Gleba deluwialna brunatna Las wy¿ynny, Lwy¿-N
Deluwia w kompleksie lessów zalegaj¹cych Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
na utworach wapiennych
172 Gleba deluwialna brunatna Las wilgotny, Lw-N
Deluwia w kompleksie glin zwa³owych Gr¹d œrodkowoeuropejski ze Stachys sylvatica
Typ: Inne gleby/Terra Fusca
173 Gleba opadowoglejowa/Terra Fusca Las wy¿ynny, zniekszta³cony, Lwy¿-z
Gliny polodowcowe na reliktowej Forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego
zwietrzelinie i wapieñ
33
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31
32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42
34
43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53
54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64
65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76
77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87
88 89 90 91 92 93 94 95
35
96 97 98 99 100 101 102 103 104
122 123 124 125 126 127 128 129 130 131
36
132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142
143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153
154 155 156 157 158 159 160 161 162 163
164 165 166 167 168 169 170 171 172 173
37
3. Mapa lokalizacji profili
38
VII. Schemat pomocniczy – klucz do oznaczania
typów gleb
Klucz do oznaczania typów gleb opiera siê hierarchicznie na nastêpuj¹cych w³aœciwoœciach:
– obecnoœci torfu lub murszu o mi¹¿szoœci ponad 30 cm,
– dominacji lub obecnoœci w glebie procesu glejowego,
– zró¿nicowaniu ska³y macierzystej i g³êbokoœci jej zalegania,
– wystêpowaniu podpowierzchniowych poziomów diagnostycznych.
Obecnoœæ w glebie na powierzchni murszu lub torfu o mi¹¿szoœci ponad 30 cm pozwala wydzieliæ gle-
by torfowe lub murszowe. Obecnoœæ warstwy organicznej o strukturze tkankowej, spe³niaj¹cej kryteria po-
ziomu histic, jest podstaw¹ wydzielania gleb torfowych. Obecnoœæ warstwy organicznej roz³o¿onej o struk-
turze amorficznej spe³niaj¹cej kryteria poziomu melanic jest podstaw¹ wydzielania gleb murszowych.
W przypadku braku torfu lub murszu, lub wystêpowania, ale o mi¹¿szoœci poni¿ej 30 cm, kolejnym
czynnikiem w konstrukcji klucza jest dominacja w glebie procesu glejowego. Gruntowe oglejenie i poziom
gleyic jest podstaw¹ klasyfikacji gleby jako gruntowoglejowej. Opadowe oglejenie i poziom stagnic jest pod-
staw¹ klasyfikacji gleby jako opadowoglejowej. Wspó³wystêpowanie poziomu gleyic oraz albic i glejospodic
pozwala klasyfikowaæ glebê jako glejo-bielicow¹ i glejo-bielicê (podtypy gleb bielicowych). Wspó³wystêpo-
wanie poziomu gleyic oraz poziomu melanic o zawartoœci wêgla organicznego poni¿ej 11,6% i o odczynie
w ca³ym profilu pH poni¿ej 6,5 pozwala klasyfikowaæ glebê jako murszowat¹. Wspó³wystêpowanie pozio-
mu gleyic oraz poziomu A o mi¹¿szoœci ponad 30 cm, jak równie¿ odczynu pH w H2O ponad 6,5 przynaj-
mniej w poziomie C jest podstaw¹ wydzielania czarnych ziem.
Je¿eli w glebie brak murszu, torfu, poziomu glejowego, to kolejnym czynnikiem wyró¿niania typów
gleb jest specyficzne pod³o¿e skalne: regolit ska³ kwaœnych, aluwia i deluwia lub ska³y wapniowcowe. Gle-
ba wytworzona z regolitu ska³ kwaœnych to regosol, z aluwiów powstaj¹ mady, a z deluwiów gleby deluwial-
ne. Zwietrzelina ska³ wapniowcowych zwana poziomem rêdzic = petrocalcic lub petrogypsic pozwala wydzie-
liæ rêdziny. Gleby wytworzone ze ska³ klastycznych, zawieraj¹ce co najmniej 1% wêglanów w ca³ym profi-
lu to pararêdziny.
Je¿eli powy¿sze kryteria nie s¹ spe³nione, to kolejnym elementem ró¿nicuj¹cym gleby jest p³ytko za-
legaj¹ca kwaœna ska³a macierzysta, zarówno lita jak i luŸna. Kwaœna, lita ska³a zalegaj¹ca na g³êbokoœci do
10 cm od powierzchni pozwala wydzieliæ litosole. Ta sama ska³a wystêpuj¹ca na g³êbokoœci od 10 do 50 cm
pozwala klasyfikowaæ gleby jako rankery. W przypadku ska³ kwaœnych, luŸnych istnieje mo¿liwoœæ wystê-
powania gleb wytworzonych z piasków lub glin ciê¿kich i i³ów. S³abo wykszta³cone gleby, w których
niezmieniony piasek wystêpuje nie g³êbiej ni¿ 50 cm, to arenosole. Podobny stan wykszta³cenia gleb zbu-
dowanych z i³ów i glin ciê¿kich kwalifikuje je do pelosoli.
Je¿eli w glebie brak murszu, torfu, poziomu glejowego, regolitu ska³ kwaœnych, aluwiów, deluwiów,
ska³ wapniowcowych oraz p³ytko zalegaj¹cych ska³ kwaœnych, luŸnych oraz litych, to podstaw¹ jej klasyfi-
kacji jest obecnoœæ poziomów diagnostycznych: cambic, luvic i argic, sideric, albic i spodic, jak równie¿ po-
ziomu A o mi¹¿szoœci ponad 40 cm w profilu lessowym.
39
W glebie jest poziom orga-
Tak Jest poziom diagnostyczny Tak
niczny o mi¹¿szoœci ponad GLEBA TORFOWA
histic
30 cm (torf lub mursz)
Nie
Jest poziom diagnostyczny
Nie melanic
Tak
GLEBA MURSZOWA
(ponad 11,6% C org. i ponad 30 cm
mi¹¿szoœci)
Nie
Nie
Jest poziom diagnostyczny
melanic (poni¿ej 11,6% C org. Tak
i ponad 30 cm mi¹¿szoœci, w czêœci GLEBA MURSZOWATA
poziomu mo¿liwe ponad11,6% C org.,
pH w H2O w ca³ym profilu poni¿ej 6,5)
Nie Nie
Jest poziom próchniczny A Tak
(o mi¹¿szoœci ponad 30 cm, pH w H2O CZARNA ZIEMIA
przynajmniej w poziomie C powy¿ej 6,5)
Nie
Gleba po³o¿ona w terenie
Gleba wytworzona Tak Tak
zalewowym rzek MADA RZECZNA
z aluwiów
lub potoków
Nie
Gleba powsta³a z ziemistych
Gleba wytworzona Tak Tak
deluwiów o mi¹¿szoœci GLEBA DELUWIALNA
z deluwiów
ponad 30 cm
Nie
Jest poziom diagnostyczny
Gleba wytworzona ze ska³ Tak Tak
petrocalcic lub petrogypsic RÊDZINA
wapniowcowych
= rêdzic
Nie
40
Gleba wytworzona ze ska³y
klastycznej, zawartoϾ Tak
PARARÊDZINA
wêglanów ponad 1%
Nie w ca³ym profilu
Nie
Nie
Nie
Nie
Nie
Nie
41
VIII. OPIS
PREZENTOWANYCH
GLEB
1. Gleby inicjalne skaliste
– litosole
Gleby inicjalne skaliste – litosole
W atlasie s¹ prezentowane trzy profile litosoli: dwa wytworzone z piaskowców fliszowych i jeden z granitu.
S¹ to gleby p³ytkie i bardzo p³ytkie, wytworzone z litych ska³ kwaœnych, bezwêglanowych. Lita ska³a wystê-
puje w nich na g³êbokoœci do 10 cm od powierzchni. Posiadaj¹ inicjalny poziom próchniczny lub organicz-
ny, sk³adaj¹cy siê ze s³abo roz³o¿onych resztek roœlinnych zmieszanych ze zwietrzelin¹ skaln¹, który po kil-
ku centymetrach przechodzi w lit¹ ska³ê. Poziom ten czêsto wype³nia jedynie szczeliny skalne.
Gleby te wystêpuj¹ w górach, czêœciej powy¿ej górnej granicy lasu. Litosole ze wzglêdu na swoj¹ mi¹¿-
szoœæ nie zapewniaj¹ warunków do ¿ycia drzewom leœnym i drzewostanom, st¹d stanowi¹ siedliska pionier-
skiej roœlinnoœci szczelinowej i naskalnej. S¹ to tereny objête ochron¹ i nie podlegaj¹ klasyfikacji siedlisko-
wej na potrzeby gospodarki leœnej.
47
0 cm
Profil nr 1
100 cm
Dwucentymetrowy poziom Ofh i lita ska³a, kwaœna, bezwêglanowa, wystêpuj¹ca na g³êbokoœci 10 cm, klasyfikuje glebê jako inicjaln¹
skalist¹ – litosol. Budowê tej gleby dobrze oddaje fotografia terenu, pokazuj¹ca p³ytowy piaskowiec ze szczelinami. W takich miejscach
jest mo¿liwa jedynie wegetacja roœlin pionierskich. Gatunki drzewiaste w takich warunkach prze¿ywaj¹ tylko kilka lat po skie³kowaniu
nasion i nigdy nie wytworz¹ drzewostanu, bo nie mog¹ ukorzeniæ siê w tak p³ytkiej glebie.
48
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 1 – Bieszczadzki Park Narodowy 3
Symbol poziomu Ofh
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–3
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o.
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o.
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o.
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o.
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o.
7. I³ <0,002 mm n.o.
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o.
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o.
10. I³ <0,002 mm n.o.
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 31,12
12. Azot ca³kowity N % 1,64
13. Proporcja C:N 19,0
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9
15. pH w KCl 2,9
16. Wêglany % –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 12,60
cmol(+) · kg–1
49
0 cm
Profil nr 2
100 cm
Poziom AC z pokruszon¹ ska³¹ oraz lita, kwaœna, bezwêglanowa ska³a wystêpuj¹ca na g³êboœci 5 cm od powierzchni pozwala klasyfi-
kowaæ glebê jako inicjaln¹ skalist¹ – litosol. Wytworzona jest ona na ma³ej pó³ce skalnej. Uk³ad warstw skalnych umo¿liwi³ miejscowe
nagromadzenie zwietrzeliny i resztek organicznych. Tu, podobnie jak w profilu 1, brak warunków do prze¿ycia gatunków drzewiastych.
50
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 2 – Babiogórski Park Narodowy 9
Symbol poziomu AC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0-5
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 80
2. Piasek 2,0-0,05 mm 50
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 17
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 12
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 9
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 7
7. I³ <0,002 mm 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm 67
9. Py³ 0,05-0,002 mm 28
10. I³ <0,002 mm 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,66
12. Azot ca³kowity N % 0,32
13. Proporcja C:N 11,4
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,8
15. pH w KCl 3,6
16. Wêglany % –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 5,20
cmol(+) · kg–1
51
0 cm
Profil nr 3
Lokalizacja: Sudety Zachodnie, Góry Izerskie, N-ctwo Szklarska Porêba, L-ctwo ródli-
ska, oddz. 100 g, g³azy skalne
Drzewostan: powierzchnia g³azu skalnego bez roœlinnoœci drzewiastej
Runo: Vaccinium myrtillus 5, Calamagrostis arundinacea 1, Deschampsia flexuosa +,
Sorbus aucuparia r, Dryopteris carthusiana r, Polytrichum formosum 1, Di-
cranum scoparium +
50 cm
Gleba
0–1 cm: Ol, igliwie œwierka
1–3 cm: Ofh, br¹zowy (2,5Y 3/2; 2,5Y 3/1), œwie¿y/suchy poziom detrytusowo-epi-
humusowy, bezszkieletowy, struktura kawa³kowo-amorficzna, uk³ad pulch-
ny, pH w H2O 3,5, pH w KCl 2,8, korzenie +++, przejœcie nag³e, poziom
okrywa cienk¹ warstw¹ g³az granitowy
3–100 cm: R, lita ska³a
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba inicjalna skalista – litosol (Lithic Leptosol)
Podtyp: nie wyró¿nia siê
Odmiana podtypu: nie wyró¿nia siê
Rodzaj: granit
Gatunek: poziom organiczny na litej skale
Typ próchnicy: mor
Kategoria i indeks trofizmu: nie obliczano
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: g³azy skalne nie podlegaj¹ klasyfikacji siedliskowej
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: borówczysko naskalne w obrêbie drzewostanu
100 cm
Gleb¹ inicjaln¹ skalist¹ – litosolem, w tym przypadku jest poziom Ofh, powsta³y z opad³ych resztek organicznych na blok granitowy. We-
getacja roœlin runa i m³odych drzewek odbywa siê tu dziêki poziomowi organicznemu i wietrzej¹cej powierzchni granitu.
52
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 3 – Szklarska Porêba 8
Symbol poziomu Ofh
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1-3
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o.
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o.
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o.
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o.
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o.
7. I³ <0,002 mm n.o.
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o.
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o.
10. I³ <0,002 mm n.o.
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 21,89
12. Azot ca³kowity N % 0,91
13. Proporcja C:N 24,1
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,5
15. pH w KCl 2,8
16. Wêglany % –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,90
cmol(+) · kg–1
53
2. Rankery
Rankery
W atlasie s¹ prezentowane rankery bielicowe (2 profile) i brunatne (2 profile), brak wyró¿nianych w „Kla-
syfikacji gleb leœnych Polski” rankerów w³aœciwych i butwinowych. Rankery to gleby p³ytkie, szkieletowe,
wytworzone z litych ska³ kwaœnych, bezwêglanowych piaskowców fliszowych oraz granitu. Lita ska³a wystê-
puje w nich na g³êbokoœci od 10 do 50 cm od powierzchni. Gleby te wykazuj¹ s³abe zró¿nicowanie na po-
ziomy genetyczne. Du¿y udzia³ szkieletu, odczyn, barwa w górnej czêœci profilu s¹ zwi¹zane z pod³o¿em
skalnym. Mog¹ posiadaæ poziom albic, spodic, cambic lub niektóre cechy wymienionych poziomów okre-
œlane jako (proto)albic, (proto)spodic i (proto)cambic, których obecnoœæ lub ich brak w profilu, jak równie¿
poziom detrytusowo-epihumusowy, s¹ podstaw¹ wydzielania podtypów (patrz schemat). Podobnie jak lito-
sole spotykane g³ównie w górach, w strefie przejœciowej od muraw alpejskich przez strefê kosodrzewiny do
œwierczyn regla górnego. S¹ to tereny objête ochron¹ i nie podlegaj¹ klasyfikacji siedliskowej na potrzeby
gospodarki leœnej. Sporadycznie wystêpuj¹ w ni¿szych po³o¿eniach górskich wœród innych gleb poroœniê-
tych drzewostanami, tworz¹c ma³e p³aty, œciœle zwi¹zane z p³ytko zalegaj¹c¹, lit¹, kwaœn¹ ska³¹.
56
RANKER
kwaœna, lita ska³a na g³êbokoœci od 10 do 50 cm
oraz
tak
Wystêpuje poziom Oh/A lub A, który przechodzi w lit¹ ska³ê Ranker w³aœciwy
nie
tak
Wystêpuje poziom Oh/A lub A, a pod nim poziom (proto)cambic Ranker brunatny
nie
nie
57
0 cm
Profil nr 4
Kwaœny, lity piaskowiec, zalegaj¹cy na g³êbokoœci od 10 do 50 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako ranker. Obecnoœæ poziomów Of i Oh
2–12 cm, albic 12–22 cm, i poziomu (proto)spodic 22–37 cm spe³nia kryteria podtypu rankeru bielicowego.
58
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 4 – Babiogórski Park Narodowy 8
Symbol poziomu Of Oh Ees Bhfe BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–6 6–12 12–22 22–37 37–50
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 50 70 70
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 49 47 50
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 17 10 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 12 12 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 8 11 11
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 8 10 12
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 6 10 9
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 66 57 58
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 28 33 33
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 6 10 9
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 32,01 11,30 2,04 2,93 –
12. Azot ca³kowity N % 1,70 0,75 0,12 0,14 –
13. Proporcja C:N 18,8 15,1 17,0 20,9 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,7 4,0 4,2 4,4
15. pH w KCl 2,9 3,2 3,6 3,8 4,2
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 13,00 14,80 5,30 6,20 3,03
cmol(+) · kg–1
59
0 cm
Profil nr 5
100 cm
Lity granit, zalegaj¹cy na g³êbokoœci od 10 do 50 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako ranker. Poziomy Ofh 1–8 cm, albic 8–21 cm
i spodic 21–40 s¹ dobrze wykszta³cone i stanowi¹ podstawê diagnozy podtypu rankeru bielicowego. Poziom spodic jest najlepiej wi-
doczny w strefie kontaktowej wiêkszych g³azów i litego granitu.
60
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 5 – Œnie¿ka 8
Symbol poziomu Ofh AEes BhfeC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–8 8–21 21–40
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 50 80
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 65 55
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 10 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 7 15
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 7 11
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 5 6
7. I³ <0,002 mm n.o. 6 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 75 63
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 19 32
10. I³ <0,002 mm n.o. 6 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 36,99 2,66 –
12. Azot ca³kowity N % 1,45 0,14 –
13. Proporcja C:N 25,5 19,0 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,9 4,4
15. pH w KCl 3,1 3,2 3,7
16. Wêglany % – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 11,00 8,00 1,70
cmol(+) · kg–1
61
0 cm
Profil nr 6
Lokalizacja: Sudety Zachodnie, Góry Izerskie, N-ctwo Szklarska Porêba, L-ctwo Ziele-
niec, oddz. 262a, stok, wysokoϾ 770 m n.p.m., wystawa SW, spadek 20
stopni, odnawiane p³aty poklêskowe
Drzewostan: œwierk 60 lat, pojedynczo
Runo: Calamagrostis arundinacea 3, Galium mollugo 2, Deschampsia flexuosa 1,
Vaccinium myrtillus 1, Digitalis purpurea +, Lycopodium clavatum +, Sene-
50 cm
cio nemorensis r, Polypodium vulgare r, Acer pseudoplatanus r
Gleba
0–10 cm: O/A, szaroczarny (10YR 3/2; 10YR 1,7/1), umiarkowanie wilgotny poziom
epihumusowo-ziemisty, s³abo szkieletowy (10% ¿wirek zmyty ze stoku),
struktura amorficzna, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,0, pH w KCl 3,2, ko-
rzenie +++, przejœcie wyraŸne
10–30 cm: BbrC, szarobrunatna (10YR 6/4; 10YR 4/6), umiarkowanie wilgotna glina
piaszczysta, bardzo silnie szkieletowa (70% rumosz granitowy), struktura
foremnowieloœcienna zaokr¹glona, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 4,6, pH w KCl 4,0, korzenie +/++, przejœcie wyraŸne
30–100 cm: R, lita ska³a
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: ranker
Podtyp: ranker brunatny (Leptic Cambisol)
Odmiana podtypu: stokowa, erozyjna
Rodzaj: granit
Gatunek: glina piaszczysta, szkieletowa
Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: nie obliczano
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany górski, LMG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: kwaœna buczyna górska (Luzulo nemorosae-Fa-
getum (du Rietz 1923) Markgr, 1932 em. Meusel
1937)
100 cm
Lity granit, zalegaj¹cy na g³êbokoœci od 10 do 50 cm, jest podstaw¹ klasyfikacji gleby jako ranker. Uziarnienie, pojemnoœæ sorpcyjna
i barwa czêœci profilu nad lit¹ ska³¹ na g³êbokoœci 10–30 cm spe³niaj¹ kryteria poziomu cambic, co pozwala klasyfikowaæ glebê jako
podtyp ranker brunatny.
62
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 6 – Szklarska Porêba 7
Symbol poziomu O/A BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–10 10–30
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 10 70
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 50
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 21
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 13
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 5
7. I³ <0,002 mm n.o. 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 56
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 39
10. I³ <0,002 mm n.o. 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 18,39 –
12. Azot ca³kowity N % 0,98 –
13. Proporcja C:N 18,8 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 4,6
15. pH w KCl 3,2 4,0
16. Wêglany % – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 15,40 3,50
cmol(+) · kg–1
63
0 cm
Profil nr 7
Lity piaskowiec zalega na g³êbokoœci od 10 do 50 cm, co pozwala klasyfikowaæ glebê jako ranker. Czêœæ profilu nad lit¹ ska³¹ na g³ê-
bokoœci 30–45 cm posiada cechy poziomu cambic, co pozwala zaliczyæ glebê do podtypu ranker brunatny.
64
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 7 – Bieszczadzki Park Narodowy 4
Symbol poziomu Of Oh A BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–8 8–16 16–30 30–45
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 30 40 70 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 37 37
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 9 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 30 19
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 19 16
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 3 10
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 2 9
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 46 46
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 52 45
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 2 9
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 38,41 15,46 5,90 –
12. Azot ca³kowity N % 1,94 1,02 0,53 –
13. Proporcja C:N 19,8 15,2 11,1 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 3,8 4,4 4,8
15. pH w KCl 3,0 3,1 3,5 4,0
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,25 11,81 6,19 2,19
cmol(+) · kg–1
65
3. Arenosole
Arenosole
W atlasie s¹ prezentowane dwa podtypy arenosoli: inicjalny (2 profile) i bielicowany (1 profil). Brak
arenosolu w³aœciwego. S¹ to gleby s³abo wykszta³cone, wytworzone z piasków wydmowych i ze zwydmio-
nych piasków sandrowych, o sk³adzie granulometrycznym piasków luŸnych i odczynie kwaœnym w po-
wierzchniowych poziomach. W g³êbszych poziomach odczyn prezentowanych arenosoli zmienia siê w kie-
runku lekko kwaœnego. Oprócz s³abo lub normalnie wykszta³conego poziomu próchnicznego, nie wykazu-
j¹ one lub wykazuj¹ s³abe zró¿nicowanie na poziomy genetyczne. Mog¹ posiadaæ niektóre cechy s³abo wy-
kszta³conych poziomów (proto)albic i (proto)spodic, których obecnoœæ lub brak w profilu, jak równie¿ mi¹¿-
szoœæ poziomu próchnicznego s¹ podstaw¹ wydzielania podtypów (patrz schemat). Piasek o cechach ska³y
macierzystej wystêpuje na g³êbokoœci do 50 cm. Indeks trofizm prezentowanych arenosoli kwalifikuje je do
kategorii dystroficznych i oligotroficznych. W klasyfikacji siedliskowej s¹ to bory i bory mieszane. Gleby
o tak lekkim sk³adzie granulometrycznym zatrzymuj¹ bardzo ma³o wody, co warunkuje suche i œwie¿e wa-
rianty uwilgotnienia siedlisk leœnych.
68
ARENOSOL
Gleba wytworzona z piasków, brak lub s³abe zró¿nicowanie na
poziomy do g³êbokoœci 50 cm, g³êbiej niezmieniony piasek
oraz
nie
nie
69
0 cm
Profil nr 8
Profil z poziomem próchnicznym o mi¹¿szoœci 1 cm, zbudowany z piasków morskich mo¿e byæ klasyfikowany jako gleba s³abo wy-
kszta³cona, arenosol inicjalny. Wegetacja roœlin jest tu utrudniona g³ównie przez silne wiatry. Je¿eli uda siê ustabilizowaæ te lotne piaski,
to mo¿liwe jest wytworzenie najpierw gleby takiej jak w profilu 9, a po wielu latach (i du¿ych wysi³kach w walce z wiatrem i falami mor-
skimi) mo¿e wytworzyæ siê profil tak jak 112. Gospodarka leœna w takich terenach jest ukierunkowana na utrwalenie lotnych piasków
i utrzymanie drzew przy ¿yciu.
70
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 8 – Wejherowo 6
Symbol poziomu Ain C1 C2 C3
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–1 1–30 30–100 100–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 98 98 98 98
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 1 0 1 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 0 1 0 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 0 0 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 0 0 0 0
7. I³ <0,002 mm 1 1 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm 99 98 99 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm 0 1 0 1
10. I³ <0,002 mm 1 1 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,75 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,18 – – –
13. Proporcja C:N 15,3 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,8 5,3 5,9 5,7
15. pH w KCl 3,7 4,3 5,4 5,3
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,50 0,14 0,08 0,05
cmol(+) · kg–1
71
0 cm
Profil nr 9
Poziom próchniczny o zawartoœci C org. poni¿ej 1% i mi¹¿szoœci poni¿ej 10 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako s³abo wykszta³con¹,
arenosol inicjalny. Jest ona wytworzona z piasku i zbli¿ona w³aœciwoœciami do profilu 8. Profil zlokalizowany na terenie wydm przymor-
skich, ale ustabilizowanych drzewostanem sosnowym (patrz fot.). Powierzchnia tej gleby jest ju¿ pokryta roœlinnoœci¹ runa znosz¹c¹
okresowe susze. Obecnoœæ runa i korzeni drzew w profilu przyczynia siê do biogeochemicznego przekszta³cania „surowych” piasków
w profil glebowy. Podwy¿szony indeks trofizmu (15,2) w tych warunkach jest wynikiem oddzia³ywania wody morskiej i w tym przypad-
ku nie by³ u¿yty do diagnozy siedliska.
72
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 9 – Gdañsk 8
Symbol poziomu Ain C C C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–4 4–22 22–80 80–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 95 96 97 98
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 1 1 0 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 1 2 2 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 1 0 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 0 1 1
7. I³ <0,002 mm 1 1 0 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm 96 97 97 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm 3 2 3 2
10. I³ <0,002 mm 1 1 0 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 0,60 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,05 – – –
13. Proporcja C:N 12,0 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,5 4,9 6,8 6,9
15. pH w KCl 3,3 3,7 5,5 6,1
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,60 0,20 0,06 0,03
cmol(+) · kg–1
73
0 cm
Profil nr 10
G³ównym elementem morfologii gleby jest poziom próchniczny z nak³adaj¹cym siê bielicowaniem na g³êbokoœci 3–11 cm, co pozwa-
la klasyfikowaæ j¹ jako glebê s³abo wykszta³con¹, arenosol bielicowany. Na g³êbokoœci 11–30 cm widoczny jest s³abo wykszta³cony
¿ó³tordzawy poziom, który jest poziomem (proto)spodic. W porównaniu z profilem 8 jest to równie¿ teren ruchomych piasków, ale usta-
bilizowany wp³ywem drzewostanu. W profilu gleby widoczne s¹ warstewki piasku u³o¿one przez wiatr. Trofizm tej gleby stawia j¹ na
pograniczu borów i borów mieszanych. Ze wzglêdu na zwydmione piaski i bardzo ograniczone zapasy wody, utrzymano stanowisko
w borach.
74
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 10 – Babimost 1
Symbol poziomu Ofh AinEesin BinC C C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–3 3–11 11–30 30–100 100–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 + 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 91 92 96 99
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 5 6 3 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 0 1 0 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 1 0 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 0 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 3 1 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 96 98 99 99
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 1 1 0 0
10. I³ <0,002 mm n.o. 3 1 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 39,20 0,58 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,30 0,03 – – –
13. Proporcja C:N 30,1 19,3 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,6 4,0 4,6 4,7 5,9
15. pH w KCl 2,8 3,4 4,2 4,2 4,7
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 9,40 0,90 0,31 0,20 0,07
cmol(+) · kg–1
75
4. Rêdziny
Rêdziny
Przedstawiane w atlasie rêdziny nale¿¹ do nastêpuj¹cych podtypów: rêdziny w³aœciwe (4 profile), rêdziny
czarnoziemne (2 profile), rêdziny brunatne (3 profile) i rêdziny czerwonoziemne (1 profil). Brak w atlasie
rêdziny inicjalnej, butwinowej i próchnicznej. Prezentowane rêdziny wytworzone s¹ z nastêpuj¹cych ska³
wêglanowych: wapieñ oolityczny, wapieñ detrytyczny, wapieñ kredowy, wapieñ litotamniowy, wapieñ ska-
listy, wapieñ marglisty, margiel i dolomit, oraz ze ska³y siarczanowej – gipsu. Okruchy ska³ s¹ obecne w pro-
filu czêsto ju¿ od powierzchni, a w g³êbszych warstwach dominuj¹ iloœciowo.
Rêdziny maj¹ w ró¿nym stopniu wykszta³cony poziom próchniczny A. Pod tym poziomem wzrasta
udzia³ szkieletu i stopniowo poziomy przechodz¹ w ska³ê macierzyst¹. Poziomami diagnostycznymi rêdzin
s¹ petrocalcic i petrogypsic = rêdzic.
Gleby te s¹ obojêtne i zasadowe. Jedynie odmiany mieszane rêdzin w powierzchniowym nadk³adzie
genetycznie obcym dla ska³ wapiennych mog¹ byæ kwaœne. Mi¹¿szoœæ obcego nadk³adu nie mo¿e przekra-
czaæ 40 cm. Zwietrzelina wapieni to gliny lekkie, œrednie i ciê¿kie w ró¿nym stopniu szkieletowe. Wysyce-
nie kompleksu sorpcyjnego zasadami (V%) jest bliskie lub równe 100. Jedynie w obcym dla wapieni po-
wierzchniowym nadk³adzie rêdzin mieszanych (profil 18 i 19) V% znacznie spada.
Prezentowane w atlasie rêdziny kwalifikowano do podtypów na podstawie mi¹¿szoœci poziomu próch-
nicznego i nak³adaj¹cych siê innych cech (patrz schemat). Rêdziny w³aœciwe maj¹ poziom próchniczny
o mi¹¿szoœci do 30 cm, a czarnoziemne – powy¿ej 30 cm. Rêdziny brunatne maj¹ poziom cambic, a rêdzi-
ny czerwonoziemne – reliktowy, czerwony poziom rubifikacji.
Indeks trofizmu prezentowanych rêdzin kwalifikuje je do kategorii eutroficznych i hipertroficznych,
co w klasyfikacji siedliskowej odpowiada lasom, w odmianach wy¿ynnych lub górskich. Potencjalne zbioro-
wiska roœlinne tych rêdzin to kserotermiczne zbiorowisko leœno-zaroœlowe, ciep³olubna buczyna storczyko-
wa (Carici-Fagetum), forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego (Tilio-Carpinetum typicum), ¿yzna buczy-
na karpacka (Dentario glandulosae-Fagetum) i ¿yzna buczyna sudecka (Dentario enneaphyllidis-Fagetum).
78
RÊDZINA
Wystêpuje poziom rêdzic = petrocalcic lub petrogypsic
oraz
tak
Lita ska³a wystêpuje na g³êbokoœci do 10 cm Rêdzina inicjalna
nie
tak
Regolit wystêpuje na g³êbokoœci do 10 cm Rêdzina inicjalna rumoszowa
nie
tak
Pod poziomem A wystêpuje poziom cambic Rêdzina brunatna
nie
tak
Wystêpuje poziom A o mi¹¿szoœci do 30 cm Rêdzina w³aœciwa
nie
tak
Wystêpuje poziom A o mi¹¿szoœci ponad 30 cm Rêdzina czarnoziemna
nie
tak
Pod poziomem A wystêpuje poziom reliktowy barwy czerwonej Rêdzina czerwonoziemna
nie
tak
Wystêpuje poziom Oh-Ah o mi¹¿szoœci ponad 10 cm Rêdzina próchniczna
nie
tak
Wystêpuje poziom Of-Oh lub Ofh o mi¹¿szoœci ponad 8 cm Rêdzina butwinowa
79
0 cm
Profil nr 11
100 cm
Poziom rêdzic 21–100 cm kwalifikuje glebê do rêdzin. Poziom A o mi¹¿szoœci w granicach 10–30 cm pozwala klasyfikowaæ j¹ jako rê-
dzinê w³aœciw¹. Ta wytworzona jest z wapienia detrytycznego, ³atwo wietrzej¹cego, zawieraj¹cego pokruszone szcz¹tki organiczne.
Uziarnienie czêœci ziemistych tego profilu jest wyraŸnie l¿ejsze od innych rêdzin, ale ziarna piasku to w wiêkszoœci ma³e okruszki wa-
pienne zbudowane z kalcytu, co wykazuje sk³ad mineralny w najg³êbszym poziomie.
80
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 11 – Staszów 2
Symbol poziomu A CcaA
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–21 21–40
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 20 95
2. Piasek 2,0-0,05 mm 56 82
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 3 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 11 4
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 13 7
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 1
7. I³ <0,002 mm 14 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm 59 83
9. Py³ 0,05-0,002 mm 27 12
10. I³ <0,002 mm 14 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,84 1,39
12. Azot ca³kowity N % 0,42 0,19
13. Proporcja C:N 11,5 7,3
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,2 7,7
15. pH w KCl 7,1 7,5
16. Wêglany % 9,6 74,5
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – –
cmol(+) · kg–1
81
0 cm
Profil nr 12
Poziom rêdzic 32–110 cm kwalifikuje glebê do rêdzin. Poziom A o mi¹¿szoœci w granicach 10–30 cm pozwala klasyfikowaæ j¹ jako rê-
dzinê w³aœciw¹. Ta wytworzona jest z margla i wapienia kredowego. Podatna na wietrzenie ska³a macierzysta sprawi³a, ¿e gleba jest wy-
j¹tkowo g³êboka i, jak na rêdziny, s³abo szkieletowa. Wysoki indeks trofizmu (38,3) tej gleby dowodzi du¿ej przydatnoœæ dla gospodar-
ki leœnej i sugeruje jej odrêbne potraktowanie w klasyfikacji siedliskowej jako glebê wyj¹tkowo ¿yzn¹.
82
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 12 – Piñczów 5
Symbol poziomu A CcaA Cca Cca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–17 17–32 32–58 58–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 10 30 50
2. Piasek 2,0-0,05 mm 23 23 23 25
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 16 19 20 22
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 26 19 16 13
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 9 11 12 13
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 6 7 8
7. I³ <0,002 mm 20 22 22 19
8. Piasek 2,0-0,05 mm 39 42 43 47
9. Py³ 0,05-0,002 mm 41 36 35 34
10. I³ <0,002 mm 20 22 22 19
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,83 0,67 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,26 0,07 – –
13. Proporcja C:N 14,7 9,6 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,0 7,5 7,5 7,8
15. pH w KCl 7,0 7,1 7,3 7,4
16. Wêglany % 12,6 35,9 46,0 41,0
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
83
0 cm
Profil nr 13
Poziom rêdzic 18–120 cm kwalifikuje glebê do rêdzin. Poziom A i ACca o ³¹cznej mi¹¿szoœci w granicach 10–30 cm, pozwala klasyfiko-
waæ j¹ jako rêdzinê w³aœciw¹. Ta wytworzona jest z roztoczañskigo wapienia litotamniowego, zawieraj¹cego skamienia³e szcz¹tki glo-
nów Lithotamnium. Wapieñ ten, wietrzej¹c rozpada siê na kuleczki o œrednicy ponad 1 mm, co w podziale na frakcje stanowi czêœci
szkieletowe. Patrz tak¿e profil 18.
84
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 13 – Lubaczów 11
Symbol poziomu A ACca Cca Cca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–10 10–18 18–64 64–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 30 40 80 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 39 36 35 46
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 4 5 9 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 23 11 12 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 9 14 12 10
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 7 12 13 15
7. I³ <0,002 mm 18 22 19 13
8. Piasek 2,0-0,05 mm 43 41 44 52
9. Py³ 0,05-0,002 mm 39 37 37 35
10. I³ <0,002 mm 18 22 19 13
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,24 1,27 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,47 0,14 – –
13. Proporcja C:N 9,0 9,1 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,2 7,8 7,9 8,2
15. pH w KCl 6,6 7,3 7,3 7,7
16. Wêglany % 6,0 69,9 77,3 82,3
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
85
0 cm
Profil nr 14
100 cm
Wapienna ska³a macierzysta i jej zwietrzelina tworz¹ca poziom rêdzic 25–100 cm, kwalifikuje tê glebê do rêdzin. Poziom A o mi¹¿szo-
œci 10–30 cm kwalifikuje takie gleby do podtypu rêdzin w³aœciwych. Pierwszy z czterech profili rêdzin w³aœciwych jest p³ytki, z du¿¹ ilo-
œci¹ rumoszu wapiennego, co powoduje, ¿e gleba jest przepuszczalna i okresowo sucha.
86
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 14 – Zwoleñ 14
Symbol poziomu A Cca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 5–25 25–60
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 50 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 38 26
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 11 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 21 15
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 2 18
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 18 19
7. I³ <0,002 mm 10 13
8. Piasek 2,0-0,05 mm 49 35
9. Py³ 0,05-0,002 mm 41 52
10. I³ <0,002 mm 10 13
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 5,32 –
12. Azot ca³kowity N % 0,46 –
13. Proporcja C:N 11,6 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,1 7,4
15. pH w KCl 7,1 7,2
16. Wêglany % 17,2 35,7
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – –
cmol(+) · kg–1
87
0 cm
Profil nr 15
Poziom rêdzic 55–120 cm wytworzony z gipsu pozwala klasyfikowaæ glebê jako rêdzinê siarczanow¹. Rêdzina wytworzona z gipsu z po-
ziomem A o mi¹¿szoœci ponad 30 cm, co kwalifikuje j¹ do podtypu rêdzin czarnoziemnych. Wyj¹tkowo du¿ej mi¹¿szoœci poziom próch-
niczny i silnie zwietrza³y gips o sk³adzie granulometrycznym py³u sprawia, ¿e s¹ to bardzo ¿yzne gleby, najczêœciej zajête pod uprawê
rolnicz¹. Indeks trofizmu tej gleby wynosi 39,9 i niewiele odbiega od trofizmu czarnoziemu (patrz profil 24).
88
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 15 – Piñczów 7
Symbol poziomu A ACcs Ccs
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–55 55–70 70–100
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 20 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 35 20 42
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 2 6 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 13 12 42
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 9 56 3
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 10 3 3
7. I³ <0,002 mm 31 3 3
8. Piasek 2,0-0,05 mm 37 26 49
9. Py³ 0,05-0,002 mm 32 71 48
10. I³ <0,002 mm 31 3 3
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 5,04 1,05 –
12. Azot ca³kowity N % 0,53 0,12 –
13. Proporcja C:N 9,5 8,7 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,3 7,2 7,6
15. pH w KCl 6,1 7,0 7,2
16. Wêglany % 5,4 13,1 4,6
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – –
cmol(+) · kg–1
89
0 cm
Profil nr 16
Zwietrzelina ska³ wapiennych tworz¹ca poziom rêdzic 36–120 cm kwalifikuje tê glebê do rêdzin. Poziom Ah i ACca o mi¹¿szoœci ponad
30 cm kwalifikuje j¹ do podtypu rêdzin czarnoziemnych. Takie gleby w lasach terenów wy¿ynnych zajmuj¹ niewielkie obszary. Czasem
s¹ to kilkuarowe p³aty zwi¹zane z wy³aniaj¹c¹ siê na powierzchniê ska³¹ wapienn¹ spod utworów polodowcowych. Wiêksze fragmenty
terenu stanowi¹ gleby wytworzone z utworów polodowcowych zalegaj¹cych na wapieniach – patrz profile 18 i 46. Zarówno rêdziny, jak
i inne gleby z wapieniem w pod³o¿u na obszarze wy¿yn i pogórza stanowi¹ siedliska lasu wy¿ynnego. Na g³êbokoœci oko³o 50 cm wi-
doczna barwa œwie¿ego prze³amu wapienia.
90
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 16 – Ostrowiec Œwiêtokrzyski 1
Symbol poziomu Ah ACca Cca Cca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–15 15–36 36–75 75–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 30 90 90 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 67 61 71 64
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 4 6 6 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 16 4 3 4
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 6 10 7 8
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 11 9 10
7. I³ <0,002 mm 1 8 4 7
8. Piasek 2,0-0,05 mm 71 67 77 71
9. Py³ 0,05-0,002 mm 28 25 23 22
10. I³ <0,002 mm 1 8 4 7
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 11,40 1,17 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,74 0,12 – –
13. Proporcja C:N 15,4 9,8 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,1 7,8 7,9 8,0
15. pH w KCl 6,8 7,7 7,9 8,0
16. Wêglany % 2,3 16,0 25,6 26,6
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
91
0 cm
Profil nr 17
Poziom rêdzic 35–120 cm kwalifikuje glebê do rêdzin. Poziom cambic 35–80 cm pozwala klasyfikowaæ j¹ jako rêdzinê brunatn¹. W te-
renach wy¿ynnych wyniesienia zbudowane z lessu najczêœciej s¹ polami uprawnymi, a jary erozyjne, czêsto ods³aniaj¹ce wapienne
pod³o¿e s¹ zwykle zalesione (patrz fotografia). Ten profil rêdziny jest g³êboki o wyj¹tkowo wysokim trofizmie (38,0), z du¿ym udzia³em
frakcji py³u zwiewanego z wy¿ej po³o¿onych pól uprawnych.
92
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 17 – Janów Lubelski 5
Symbol poziomu A BbrA BbrCca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–20 20–35 35–80
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 40 70 80
2. Piasek 2,0-0,05 mm 12 11 9
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 8 7 5
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 45 32 34
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 18 22 22
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 9 11
7. I³ <0,002 mm 11 19 19
8. Piasek 2,0-0,05 mm 20 18 14
9. Py³ 0,05-0,002 mm 69 63 67
10. I³ <0,002 mm 11 19 19
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,90 1,19 –
12. Azot ca³kowity N % 0,39 0,17 –
13. Proporcja C:N 10,0 7,0 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,1 7,0 7,7
15. pH w KCl 5,4 6,5 7,1
16. Wêglany % – 1,8 38,6
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 0,20 – –
cmol(+) · kg–1
93
0 cm
Profil nr 18
Poziom rêdzic 34–120 cm kwalifikuje glebê do rêdzin. Poziom cambic 11–34 cm pozwala klasyfikowaæ j¹ jako rêdzinê brunatn¹. Gleba
ta wytworzona jest ze zwietrzeliny wapienia zalegaj¹cego p³ycej ni¿ 40 cm, nakrytego glin¹ polodowcow¹, co pozwala wydzieliæ odmia-
nê mieszan¹ (patrz równie¿ profile 16 i 13). Takie przypadki s¹ czêste w terenach wy¿ynnych. Tu obcy genetycznie materia³ nie wp³ywa
ujemnie na wysoki trofizm i bardzo wysok¹ wartoœæ siedliskotwórcz¹ gleby. Rêdziny mieszane nak³adaj¹ na taksatorów obowi¹zek zna-
lezienia granicy zasiêgów gleb z pod³o¿em wapiennym i gleb bez wp³ywu tej ska³y (patrz równie¿ profil 46).
94
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 18 – Lubaczów 1
Symbol poziomu A BbrA IICca IICca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 4–11 11–34 34–70 70–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 90 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 57 53 44 59
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 8 6 4 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 13 8 7 6
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 12 12 19 15
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 4 15 9
7. I³ <0,002 mm 7 17 11 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm 65 59 48 65
9. Py³ 0,05-0,002 mm 28 24 41 30
10. I³ <0,002 mm 7 17 11 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,98 0,77 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,21 0,08 – –
13. Proporcja C:N 14,2 9,6 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,6 6,8 8,4 8,6
15. pH w KCl 3,7 6,4 7,9 8,3
16. Wêglany % – – 85,4 95,4
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 4,00 0,20 – –
cmol(+) · kg–1
95
0 cm
Profil nr 19
100 cm
Poziom rêdzic 25–100 cm kwalifikuje glebê do rêdzin. Poziom cambic 10–25 cm pozwala klasyfikowaæ j¹ jako rêdzinê brunatn¹. Ta gle-
ba wytworzona jest z dolomitu nakrytego zwietrzelin¹ ska³ magmowych, co pozwala wydzieliæ odmianê mieszan¹. Gleba silnie kamie-
nista, a zwietrzelina dolomitu wystêpuj¹ca w szczelinach skalnych przyjmuje formê drobnych ziarenek zaliczanych ze wzglêdu na wy-
miary do frakcji piasku (!). Piasek ten jednak zawiera tylko oko³o 7% kwarcu i oko³o 87% wêglanów (patrz sk³ad mineralny profilu). Na
fotografii drzewostanu widoczny jest starodrzew œwierkowy niskiej jakoœci i naturalne odnowienie buka oraz jaworu, które zdominowa-
³y podsadzony œwierk. Ten przyk³ad naturalnego odnowienia jest ilustracj¹ siedliskotwórczej roli gleby weryfikuj¹cej dzia³alnoœæ cz³owie-
ka. Niedostosowanie sk³adu gatunkowego drzewostanu do warunków siedliskowych wywo³a³o zniekszta³cenie siedliska (z).
96
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 19 – Kamienna Góra 7
Symbol poziomu Ah ABbr IICca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–10 10–25 25–50
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 20 20 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 26 92
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 7 3
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 23 2
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 22 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 14 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 8 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 36 95
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 59 3
10. I³ <0,002 mm n.o. 8 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 10,37 1,33 –
12. Azot ca³kowity N % 0,61 0,12 –
13. Proporcja C:N 17,0 11,1 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,4 5,7 7,9
15. pH w KCl 3,7 4,7 7,8
16. Wêglany % – – 73,2
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 4,80 0,20 –
cmol(+) · kg–1
97
0 cm
Profil nr 20
Poziom rêdzic 30–110 cm kwalifikuje glebê do rêdzin. Barwa zwietrzeliny odpowiada reliktowym pokrywom zawieraj¹cym wodorotlenki
Fe powsta³e w procesie rubifikacji w ciep³ym klimacie, co kwalifikuje glebê do podtypu rêdzin czerwonoziemnych. Ta wytworzona jest
z twardego, skalistego wapienia jurajskiego, co jest widoczne na fotografii w postaci ostrokrawêdzistych, grubych i drobnych okruchów
obecnych w ca³ym profilu.
98
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 20 – Siewierz 12
Symbol poziomu Ah ABbr BbrreCc CcaBbrre
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–8 8–30 30–75 75–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 30 60 80
2. Piasek 2,0-0,05 mm 59 66 58 62
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 10 7 9 13
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 15 9 5 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 5 4 8 7
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 3 2 3
7. I³ <0,002 mm 8 11 18 14
8. Piasek 2,0-0,05 mm 69 73 67 75
9. Py³ 0,05-0,002 mm 23 16 15 11
10. I³ <0,002 mm 8 11 18 14
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 10,02 2,00 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,55 0,13 – –
13. Proporcja C:N 18,2 15,4 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,4 6,7 7,9 7,9
15. pH w KCl 5,8 6,0 7,2 7,4
16. Wêglany % 0,9 0,9 16,4 18,9
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
99
5. Pararêdziny
Pararêdziny
Prezentowane w atlasie pararêdziny s¹ wytworzone ze ska³ klastycznych zawieraj¹cych wêglany: ¿wiru po-
lodowcowego, glin i piasków starszych zlodowaceñ oraz z ³upków cieszyñskich. S¹ to pararêdziny w³aœciwe
(2 profile) i brunatne (1 profil), brak pararêdziny inicjalnej.
Pararêdziny maj¹ dobrze wykszta³cony poziom próchniczny A oraz s³abe zró¿nicowanie na poziomy
genetyczne w g³êbszych warstwach. Cech¹ diagnostyczn¹ jest poziom calcic lub hypercalcic albo zawartoœæ
wêglanów co najmniej 1% w ca³ym profilu.
W ca³ym profilu gleby te maj¹ odczyn obojêtny lub zasadowy. Uziarnienie jest bardzo zró¿nicowane
i œciœle zwi¹zane z charakterem ska³y macierzystej. W prezentowanych profilach s¹ to: piasek luŸny, glina
lekka, glina ciê¿ka oraz i³. Wysycenie kompleksu sorpcyjnego zasadami (V%) jest bliskie 100. Jedynie w po-
ziomie próchnicznym objêtym wp³ywem sosnowej œcio³y odczyn jest lekko kwaœny (profil 21).
Wystêpowanie w profilu poziomu Ain o zawartoœci wêgla organicznego poni¿ej 1% pozwala wydzie-
liæ podtyp pararêdziny inicjalnej (patrz schemat). Wystêpowanie poziomu A zawieraj¹cego ponad 1%
wêgla organicznego, bez nak³adania siê dodatkowych cech, pozwala³o wydzielaæ podtyp pararêdzina w³a-
œciwa. Nak³adanie siê w³aœciwoœci poziomu cambic pozwala³o wydzielaæ podtyp pararêdzina brunatna.
Indeks trofizmu prezentowanych pararêdzin w³aœciwych kwalifikuje je do kategorii eutroficznej, co
w klasyfikacji siedlisk leœnych odpowiada lasom. Pararêdzina brunatna ze wzglêdu na piaszczysto-¿wirowa-
te uziarnienie znalaz³a siê w kategorii mezotroficznej, a siedliskowo w lasach mieszanych. Potencjalne zbio-
rowiska roœlinne opisanych w atlasie pararêdzin to ¿yzna buczyna ni¿owa z Festuca altissima (Melico-Fage-
tum festucetosum silvaticae), podzespó³ typowy gr¹du œrodkowoeuropejskiego (Galio silvatici-Carpinetum ty-
picum) i pogórski las brzostowo-jesionowy (Hacquetio-Fraxinetum).
102
PARARÊDZINA
Gleba jest wytworzona ze ska³ klastycznych, a zawartoœæ wêglanów
w ca³ym profilu wynosi ponad 1%
oraz
tak
Pod poziomem A wystêpuje poziom cambic Pararêdzina brunatna
nie
tak
Wystêpuje poziom Ain o zawartoœci C org. poni¿ej 1% Pararêdzina inicjalna
nie
tak
Wystêpuje poziom A o zawartoœci C org. ponad 1% Pararêdzina w³aœciwa
103
0 cm
Profil nr 21
Obecnoœæ ¿wiru wêglanowego w ca³ym profilu uzasadnia zaliczenie gleby do pararêdzin. Brak wêglanów w czêœciach ziemistych na
g³êbokoœci 2–26 cm (patrz tabela) jest rekompensowany obecnoœci¹ ¿wiru wêglanowego (patrz opis). Poziom A zawieraj¹cy ponad 1%
C org. kwalifikuje j¹ jako pararêdzinê w³aœciw¹. Profil kiedyœ móg³ byæ gleb¹ uprawn¹, o czym œwiadczy wyraŸnie odcinaj¹ca siê war-
stwa orna. Obecny drzewostan sosnowy jest przedplonem i wymaga przebudowy na drzewostan mieszany lub liœciasty. Pozostawienie
obecnego drzewostanu sosnowego utrwali i pog³êbi zniekszta³cenie siedliska (z).
104
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 21 – Kliniska 7
Symbol poziomu A AC Cca Cca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–7 7–26 26–50 50–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 20 80 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 73 79 96 95
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 16 11 2 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 5 5 1 2
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 1 1 1 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 3 0 0
7. I³ <0,002 mm 4 1 0 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm 89 90 98 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm 7 9 2 3
10. I³ <0,002 mm 4 1 0 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,79 0,85 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,24 0,11 – –
13. Proporcja C:N 15,8 7,7 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,2 6,9 8,3 8,3
15. pH w KCl 4,5 6,8 8,0 8,0
16. Wêglany % 0,0 0,0 10,7 13,2
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 0,40 0,10 – –
cmol(+) · kg–1
105
0 cm
Profil nr 22
Wystêpowanie poziomu A zawieraj¹cego ponad 1% C org. i zawartoœæ wêglanów w iloœci ponad 1% w ca³ym profilu pozwala klasyfiko-
waæ glebê jako pararêdzinê w³aœciw¹. Gleba ta wystêpuje na skarpie utworzonej przez rzekê. G³êbokie wciêcie rzeki ods³oni³o utwory
starszych zlodowaceñ zawieraj¹cych wêglany. Gleba tworzy siedlisko lasu œwie¿ego i zbiorowisko gr¹du, ale tylko na skarpie (patrz fo-
tografia). Teren poza skarp¹ jest zbudowany z m³odszych, kwaœnych piasków, tworz¹cych inne gleby i inne siedliska.
106
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 22 – Osie 5
Symbol poziomu A A ACca IICca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–8 8–40 40–68 68–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 5 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 57 62 58 98
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 12 11 12 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 10 7 7 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 5 5 6 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 5 4 5 0
7. I³ <0,002 mm 11 11 12 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm 69 73 70 99
9. Py³ 0,05-0,002 mm 20 16 18 1
10. I³ <0,002 mm 11 11 12 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,87 1,13 0,49 –
12. Azot ca³kowity N % 0,28 0,08 0,07 –
13. Proporcja C:N 13,8 14,1 7,0 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,1 6,7 8,1 8,4
15. pH w KCl 6,8 6,4 7,5 8,2
16. Wêglany % 1,7 1,1 7,1 5,0
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
107
0 cm
Profil nr 23
Wystêpowanie poziomu A zawieraj¹cego ponad 1% C org., obecnoœæ wêglanów w iloœci ponad 1% w ca³ym profilu oraz poziomu cam-
bic 15–85 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako pararêdzinê brunatn¹. Zawartoœæ wêglanów na g³êbokoœci 85–120 cm jest bliska pozio-
mowi hypercalcic. Ciemna barwa profilu w poziomach podpróchnicznych pochodzi od barwy zwietrzeliny ³upków ilastych. £upki ³atwo
wietrzej¹ i gleba jest g³êboka, bardzo ciê¿ka, zasadowa, z próchnic¹ typu mull i zapewnia bardzo dobre warunki do ¿ycia najbardziej
wymagaj¹cym gatunkom liœciastym.
108
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 23 – Ustroñ 2
Symbol poziomu A ABbr BbrCca Cca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–15 15–30 30–85 85–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 20 40 80 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 17 9 9 14
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 2 2 3 5
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 16 8 8 9
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 22 20 20 22
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 7 24 23 23
7. I³ <0,002 mm 36 37 37 27
8. Piasek 2,0-0,05 mm 19 11 12 19
9. Py³ 0,05-0,002 mm 45 52 51 54
10. I³ <0,002 mm 36 37 37 27
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 6,69 0,89 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,62 0,13 – –
13. Proporcja C:N 10,8 6,8 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,0 7,6 7,8 7,9
15. pH w KCl 6,7 7,0 7,0 7,3
16. Wêglany % 9,4 39,4 42,6 48,4
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
109
6. Czarnoziem wy³ugowany
Czarnoziem wy³ugowany
Prezentowany w atlasie czarnoziem wy³ugowany (1 profil) jest wytworzony z typowego, zawieraj¹cego wêgla-
ny lessu i pochodzi z Grzêdy Sokalskiej. W morfologii tej gleby dominuje poziom próchniczny A o barwie
ciemnoszarej i mi¹¿szoœci 60 cm. Pod poziomem próchnicznym wystêpuje less, najczêœciej o barwie ¿ó³tej.
S¹ to naj¿yŸniejsze gleby w naszej strefie klimatycznej, a poniewa¿ zajmowa³y tereny na ogó³ wy¿yn-
ne, czyli ³atwe do uprawy, prawie w ca³oœci przez stulecia zosta³y zajête pod u¿ytkowanie rolnicze. Pod la-
sami zachowa³y siê tylko wyj¹tkowo.
Indeks trofizmu prezentowanego czarnoziemu stawia go najwy¿ej wœród gleb tu prezentowanych i po-
zwala zaliczyæ do kategorii hipertroficznej. W klasyfikacji siedliskowej takie gleby to wyj¹tkowo ¿yzne lasy.
Potencjalne zbiorowisko roœlinne to forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego (Tilio-Carpinetum typicum).
113
0 cm
Profil nr 24
Lokalizacja: Wy¿yna Wo³yñska, Grzêda Sokalska, N-ctwo Mircze, lasy prywatne, po³o-
¿enie p³askie, grunty wsi ¯abcze w pobli¿u wie¿y geodezyjnej
Drzewostan: grabowo-lipowo-dêbowy
Runo: Vinca minor 4, Asarum europaeum 1, Actaea spicata +, Polygonatum mul-
tiflorum +, Symphytum tuberosum +, Galium odoratum +, Corylus avellana
+, Viola riviniana +, Anemone nemorosa +, Oxalis acetosella +
50 cm
Gleba
0–2 cm: Ol, liœcie grabu, lipy i dêbu
2–60 cm: Abi, szaroczarny (2,5Y 4/2; 2,5Y 2/1), umiarkowanie wilgotny py³ ilasty, bez-
szkieletowy, struktura gruze³kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 6,8, pH w KCl
6,5, korzenie +++, przejœcie stopniowe
60–80 cm: AbiCca, szary, z be¿owymi plamami (2,5Y 5/3; 2,5Y 3/2), umiarkowanie wil-
gotny py³ ilasty, bezszkieletowy, struktura foremnowieloœcienna zaokr¹glo-
na, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 7,7, pH w KCl 7,0, korzenie +, przejœcie
wyraŸne
80–160 cm: Cca, be¿owo¿ó³ty (2,5Y 6/4; 2,5Y 5/6), umiarkowanie wilgotny py³ ilasty,
bezszkieletowy, struktura foremnowieloœcienna ostrokrawêdzista, uk³ad
s³abo zwiêz³y, pH w H2O 8,2, pH w KCl 7,5, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: czarnoziem wy³ugowany
Podtyp: czarnoziem wy³ugowany w³aœciwy (Luvic Chernozem)
Odmiana podtypu: g³êboka
Rodzaj: less
Gatunek: py³ ilasty, bezszkieletowy
Typ próchnicy: mull
Kategoria i indeks trofizmu: hipertroficzna, ITGL 43,1
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las wy¿ynny, Lwy¿-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego (Tilio-
-Carpinetum typicum forma wy¿ynna Traczyk
1962)
100 cm
Jedyny w atlasie profil czarnoziemu wy³ugowanego. Du¿ej mi¹¿szoœci, obojêtny poziom A 2–60 cm, zalegaj¹cy bezpoœrednio na wêgla-
nowym lessie spe³nia kryteria typu i podtypu gleby. Zawiera on liczne œlady dzia³alnoœci kretów (patrz fotografia gleby) i d¿d¿ownic, co
dowodzi wyj¹tkowej aktywnoœci biologicznej (bi). Poziom 80–160 cm, zawiera 15% CaCO3, co spe³nia kryteria poziomu calcic. W profi-
lu tym wyliczono najwy¿szy wskaŸnik trofizmu (43,1) z gleb prezentowanych w atlasie.
114
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 24 – Mircze 1
Symbol poziomu Abi AbiCca Cca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–60 60–80 80–160
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 1 1 1
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 13 12 13
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 46 42 45
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 20 21 22
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 5 5
7. I³ <0,002 mm 14 19 14
8. Piasek 2,0-0,05 mm 14 13 14
9. Py³ 0,05-0,002 mm 72 68 72
10. I³ <0,002 mm 14 19 14
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,25 0,56 –
12. Azot ca³kowity N % 0,13 0,06 –
13. Proporcja C:N 9,6 9,3 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,8 7,7 8,2
15. pH w KCl 6,5 7,0 7,5
16. Wêglany % 0,0 1,9 15,0
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – –
cmol(+) · kg–1
115
7. Czarne ziemie
Czarne ziemie
Prezentowane w atlasie czarne ziemie z terenów leœnych zaliczono do trzech podtypów: czarne ziemie mur-
szaste (3 profile), w³aœciwe (2 profile) i wy³ugowane (2 profile). Brak w atlasie czarnej ziemi brunatnej.
Czarne ziemie tu przedstawione wystêpuj¹ w obni¿eniach pradolinnych, w nieckach pojeziornych, w tere-
nach niskich i podmok³ych o utrudnionym odp³ywie wody. Pod³o¿em skalnym s¹ ró¿ne utwory, najczêœciej
zasobne w wêglany, to jest mu³ki, margle z wapnem jeziornym, piaski rzeczne i wodno-lodowcowe g³êbo-
kie i podœcielone glin¹ ciê¿k¹ oraz i³em. S¹ równie¿ dwa profile bezwêglanowe, ale o odczynie w g³êbszych
poziomach zbli¿onym do obojêtnego (profile 28 i 31). W pojeziornych osadach czêsto wystêpuj¹ muszle
i szkielety organizmów wodnych, które w po³¹czeniu z wytr¹conymi wêglanami i osadami dennymi tworz¹
warstwy kredy jeziornej.
Czarne ziemie maj¹ ciemnoszary lub czarny poziom mineralno-próchniczny A lub Amu, o mi¹¿szoœci
co najmniej 30 cm. Pod poziomem A, lub Amu, wystêpuje poziom diagnostyczny gleyic, o ró¿nym uziarnie-
niu i barwie zwi¹zanej z procesami glejowymi. Plamy rdzawe, popielate, sine, zielonkawe lub jednolite wy-
mienione barwy, wskazuj¹ce na nadmiar uwilgotnienia i procesy glejowe, wystêpuj¹ w profilu najczêœciej
pod poziomem A. S¹ to gleby o odczynie lekko kwaœnym, obojêtnym i zasadowym. Przynajmniej w dolnej
czêœci profili pH w H2O wynosi 6,5 lub ponad. Wprowadzenie granicznej wartoœci odczynu jako cechy diag-
nostycznej tych gleb, pozwoli³o rozdzieliæ najubo¿sze czarne ziemie od najbogatszych gleb murszowatych,
podobnych morfologicznie, troficznie i genetycznie.
Podtypy czarnych ziem wyró¿nia siê na podstawie obecnoœci dodatkowych cech, jedynie czarne ziemie
w³aœciwe cechuj¹ siê typowym uk³adem poziomów, to jest poziomu A o mi¹¿szoœci ponad 30 cm i poziomu
gleyic (patrz schemat). W czarnych ziemiach murszastych zawartoœæ wêgla organicznego w poziomie A
wynosi ponad 5,8%, przynajmniej w jego czêœci. Poziom próchniczny A w czarnych ziemiach wy³ugowanych
ma lekko kwaœny i kwaœny odczyn, a wysycenie kompleksu sorpcyjnego kationami zasadowymi V1 jest ni-
¿sze od 65%.
Indeks trofizmu stawia te gleby bardzo wysoko w rankingu troficznoœci, jako kategorie eutroficzne i hi-
pertroficzne. Pozwala to zaliczyæ je do siedlisk lasu wilgotnego, lasu ³êgowego, a bardziej wilgotne gleby do
olsu typowego i jesionowego. Wymienionym siedliskom odpowiadaj¹ potencjalne zbiorowiska roœlinne naj-
¿yŸniejszych i typowych ³êgów wi¹zowo-jesionowych (Ficario-Ulmetum), niskich gr¹dów (Tilio- i Galio-Car-
pinetum), podzespo³u œledziennicowego olsu porzeczkowego (Ribo nigri-Alnetum chrysosplenietosum) i ³êgu
jesionowo-olszowego (Circaeo-Alnetum).
118
CZARNA ZIEMIA
Wystêpuje poziom A o mi¹¿szoœci ponad 30 cm, a pod nim poziom
gleyic, pH w H2O (przynajmniej w poziomie C) wynosi 6,5 lub ponad
oraz
nie
nie
nie
tak
Poziom A przynajmniej w czêœci zawiera ponad 5,8% C org. Czarna ziemia murszasta
119
0 cm
Profil nr 25
Lokalizacja: Pojezierze I³awskie, N-ctwo Dobrocin, L-ctwo Wenecja, oddz. 253b, po³o¿e-
nie p³askie o s³abym odp³ywie
Drzewostan: jesionowo-olszowy z podszytem leszczynowym
Runo: Festuca gigantea 3, Aegopodium podagraria 2, Alliaria petiolata 1, Stachys
sylvatica 1, Glechoma hederacea 1, Carex sylvatica 1, Geranium robertia-
num 1, Cirsium oleraceum +, Geum urbanum +, Carduus crispus r
50 cm
Gleba
0–33 cm: Amu, br¹zowoczarna, z plamami ¿ó³tymi i bia³ymi (2,5Y 4/1; 2,5Y 2/1), wil-
gotna glina zwyk³a, bezszkieletowa, struktura gruze³kowa, uk³ad pulchny,
pH w wodzie 7,4, pH w KCl 7,1, korzenie +++, przejœcie wyraŸne, poziom
murszasty
33–53 cm: IICca, bia³awo¿ó³ty, z szarymi zaciekami próchnicznymi (2,5Y 8/2; 2,5Y
6/3), mokry py³ ilasty, bezszkieletowy, struktura spójna plastyczna, uk³ad
s³abo zwiêz³y, pH w H2O 8,2, pH w KCl 7,4, korzenie +, przejœcie wyraŸne,
wapno jeziorne
53–75 cm: IICca, bia³awoszara (2,5Y 7/3; 2,5Y 5/3), mokra glina pylasto-ilasta, bez-
szkieletowa, struktura spójna plastyczna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 8,2, pH
w KCl 7,2, korzenie +, przejœcie stopniowe, wapno jeziorne
75–130 cm: IIICcaGr, szaropopielata (2,5Y 6/2; 2,5Y 4/3), mokra glina zwyk³a, bez-
szkieletowa, struktura spójna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 8,1, pH w KCl 7,3,
korzenie +
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: czarna ziemia
Podtyp: czarna ziemia murszasta (Saprihistic Gleysol)
Odmiana podtypu: z wapnem jeziornym, gruntowoglejowa
Rodzaj: mu³ki i margle jeziorne
Gatunek: glina zwyk³a, przewarstwiona py³em ilastym i glin¹ pylasto-ilast¹, bez-
szkieletowa
Typ próchnicy: mull mokry
Kategoria i indeks trofizmu: hipertroficzna, ITGL 40,0
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las ³êgowy, L³-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: ³êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alterni-
100 cm folium (Ficario-Ulmetum chrysosplenietosum
Knapp 1942)
Wystêpowanie poziomu A, o mi¹¿szoœci ponad 30 cm i zawartoœci ponad 5,8% C org., oraz poziomu gleyic 75–130 cm o pH w H2O po-
nad 6,5 pozwala klasyfikowaæ glebê jako czarn¹ ziemiê murszast¹. Charakterystycznym sk³adnikiem osadów dennych, ska³y macierzy-
stej tej gleby, s¹ liczne muszelki i resztki fauny wodnej oraz obecnoœæ bia³ego wapna jeziornego o cechach poziomu hypercalcic. Du-
¿a iloœæ dobrze rozk³adaj¹cej siê próchnicy, wêglany stabilizuj¹ce odczyn, ciê¿kie uziarnienie i du¿e uwilgotnienie sk³adaj¹ siê na wyj¹t-
kowo korzystne warunki wegetacji roœlin ³êgu jesionowego lub lasu wilgotnego, co potwierdza bardzo wysoki indeks trofizmu (40,0).
120
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 25 – Dobrocin 9
Symbol poziomu Amu IICca IICca IIICcaGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–33 33–53 53–75 75–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 29 11 8 20
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 7 5 7 20
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 24 20 17 18
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 14 28 23 15
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 12 16 16 8
7. I³ <0,002 mm 14 20 29 19
8. Piasek 2,0-0,05 mm 36 16 15 40
9. Py³ 0,05-0,002 mm 50 64 56 41
10. I³ <0,002 mm 14 20 29 19
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 8,22 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,74 – – –
13. Proporcja C:N 11,1 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,4 8,2 8,2 8,1
15. pH w KCl 7,1 7,4 7,2 7,3
16. Wêglany % 22,6 62,5 29,0 17,4
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
121
0 cm
Profil nr 26
100 cm
Wystêpowanie poziomu A, o mi¹¿szoœci ponad 30 cm i zawartoœci ponad 5,8% C org., oraz poziomu gleyic 50–120 cm o pH w H2O po-
nad 6,5, pozwala klasyfikowaæ glebê jako czarn¹ ziemiê murszast¹. Pod³o¿e skalne, tworz¹ce w przesz³oœci równie¿ dno jeziora (podob-
nie jak profil 25) tu jest piaskiem. Jest to bardzo ¿yzna gleba. Wiêkszoœæ tych gleb, jeœli warunki terenowe pozwoli³y, zosta³a zamienio-
na, tak jak ta, na grunty uprawne.
122
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 26 – Gryfino 6
Symbol poziomu Apmu ACca IICcaGr IICcaGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–33 33–50 50–90 90–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 56 10 93 78
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 4 12 2 11
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 16 21 1 5
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 9 27 3 4
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 17 0 0
7. I³ <0,002 mm 9 13 1 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm 60 22 95 89
9. Py³ 0,05-0,002 mm 31 65 4 9
10. I³ <0,002 mm 9 13 1 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 7,94 1,22 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,62 0,12 – –
13. Proporcja C:N 12,8 10,2 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,4 7,9 8,3 8,0
15. pH w KCl 7,1 7,9 8,3 8,0
16. Wêglany % 25,8 90,0 8,6 2,5
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
123
0 cm
Profil nr 27
Wystêpowanie poziomu A o mi¹¿szoœci ponad 30 cm, zawieraj¹cego w czêœci powierzchniowej ponad 5,8% C org. i poziomu gleyic
47–120 cm o pH w H2O powy¿ej 6,5, pozwala klasyfikowaæ glebê jako czarn¹ ziemiê murszast¹. Profil wilgotny i okresowo mokry, z wê-
glanami, o bardzo wysokim trofizmie (33,2).
124
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 27 – Lubaczów 7
Symbol poziomu M A Agg CGor IICcaGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–7 7–20 20–47 47–85 85–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 + + +
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 75 82 87 12
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 10 7 7 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 4 3 1 15
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 3 2 2 9
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 2 1 1 4
7. I³ <0,002 mm n.o. 6 5 2 53
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 85 89 94 19
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 9 6 4 28
10. I³ <0,002 mm n.o. 6 5 2 53
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 20,17 1,84 0,61 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,26 0,16 0,05 – –
13. Proporcja C:N 16,0 11,5 12,2 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 6,8 7,2 7,5 8,3
15. pH w KCl 3,5 6,3 6,9 7,0 7,6
16. Wêglany % – – 0,0 0,0 7,4
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 7,00 0,20 0,20 – –
cmol(+) · kg–1
125
0 cm
Profil nr 28
Wystêpowanie poziomu A, o mi¹¿szoœci ponad 30 cm, zawieraj¹cego poni¿ej 5,8% C org., i o wartoœci V1 powy¿ej 65% poziomu gley-
ic 80–120 cm, a tak¿e odczyn w dole proflu pH w H2O ponad 6,5, pozwala klasyfikowaæ glebê jako czarn¹ ziemiê w³aœciw¹. Tu, podob-
nie jak w profilu 29, widaæ du¿y wp³yw materii organicznej na trofizm gleby wytworzonej z piasku.
126
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 28 – Zwoleñ 13
Symbol poziomu Aa Agg ACGor CGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–18 18–65 65–80 80–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + + 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 77 83 85 69
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 3 4 3 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 8 5 4 11
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 2 2 2 4
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 4 3 3 2
7. I³ <0,002 mm 6 3 3 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm 80 87 88 78
9. Py³ 0,05-0,002 mm 14 10 9 17
10. I³ <0,002 mm 6 3 3 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,96 1,26 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,38 0,12 – –
13. Proporcja C:N 13,1 10,5 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,2 6,6 6,8 6,7
15. pH w KCl 5,9 6,2 6,3 5,9
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,09 0,04 0,03 0,04
cmol(+) · kg–1
127
0 cm
Profil nr 29
Wystêpowanie poziomu A, o mi¹¿szoœci ponad 30 cm zawieraj¹cego poni¿ej 5,8% C org. i o wartoœci V1 ponad 65%, oraz poziomu gle-
yic 56–150 cm o pH w H2O ponad 6,5 pozwala klasyfikowaæ glebê jako czarn¹ ziemiê w³aœciw¹. G³êboki poziom próchniczny jest przy-
k³adem du¿ego wp³ywu materii organicznej na trofizm gleb wytworzonych z piasków (w tym luŸnych) pochodzenia wodnego (patrz
ITGL).
128
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 29 – Babimost 2
Symbol poziomu Aa Gro CcaGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–56 56–100 100–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + +
2. Piasek 2,0-0,05 mm 71 74 100
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 10 17 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 5 2 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 4 2 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 1 0
7. I³ <0,002 mm 7 4 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm 81 91 100
9. Py³ 0,05-0,002 mm 12 5 0
10. I³ <0,002 mm 7 4 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,06 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,28 – –
13. Proporcja C:N 10,9 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,4 8,2 7,9
15. pH w KCl 7,1 7,9 7,7
16. Wêglany % 1,2 0,9 0,8
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – –
cmol(+) · kg–1
129
0 cm
Profil nr 30
Wystêpowanie poziomu A o mi¹¿szoœci ponad 30 cm zawieraj¹cego poni¿ej 5,8% C org. i o wartoœci V1 poni¿ej 65% oraz poziomu gle-
yic 64–120 cm o pH w H2O powy¿ej 6,5 kwalifikuje glebê do czarnych ziem wy³ugowanych. Profil wytworzony z piasków podœcielonych
i³em, w g³êbszych poziomach zawieraj¹cy œladowe iloœci wêglanów.
130
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 30 – Staszów 9
Symbol poziomu Aa Ag CGr IICcaGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–35 35–64 64–85 85–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + + +
2. Piasek 2,0-0,05 mm 76 78 89 8
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 2 2 3 11
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 3 2 0 18
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 3 1 0 17
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 1 2 10
7. I³ <0,002 mm 13 16 6 36
8. Piasek 2,0-0,05 mm 78 80 92 19
9. Py³ 0,05-0,002 mm 9 4 2 45
10. I³ <0,002 mm 13 16 6 36
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,32 1,15 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,44 0,12 – –
13. Proporcja C:N 9,8 9,6 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,2 6,4 7,1 7,4
15. pH w KCl 4,4 5,8 6,7 6,7
16. Wêglany % – – 0,8 0,9
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 0,40 0,10 – –
cmol(+) · kg–1
131
0 cm
Profil nr 31
Poziom A, o mi¹¿szoœci ponad 30 cm, zawieraj¹cy poni¿ej 5,8% C org. i o wartoœci V1 poni¿ej 65% oraz poziom gleyic 54–120 cm, jak
równie¿ pH w H2O w poziomie C ponad 6,5 pozwalaj¹ klasyfikowaæ glebê jako czarn¹ ziemiê wy³ugowan¹. Najl¿ejszy i najbardziej za-
kwaszony z prezentowanych profili czarnych ziem. W³aœciwoœci tego profilu, a zw³aszcza zakwaszenie wskazuj¹, ¿e jest to gleba przej-
œciowa, ³¹cz¹ca cechy czarnej ziemi wy³ugowanej i gleby murszowatej, murszastej.
132
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 31 – Janów Lubelski 17
Symbol poziomu Aa Aa Ggg CGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–30 30–54 54–66 66–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 + +
2. Piasek 2,0-0,05 mm 85 85 92 92
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 3 4 3 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 4 2 1 2
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 2 2 2 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 2 3 1 0
7. I³ <0,002 mm 4 4 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm 88 89 95 96
9. Py³ 0,05-0,002 mm 8 7 4 3
10. I³ <0,002 mm 4 4 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,61 1,59 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,30 0,14 – –
13. Proporcja C:N 12,0 11,4 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,1 6,1 6,3 6,7
15. pH w KCl 3,3 5,4 5,9 6,1
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,00 0,20 0,20 0,10
cmol(+) · kg–1
133
8. Gleby brunatne
Gleby brunatne
W atlasie s¹ zaprezentowane wszystkie podtypy gleb brunatnych wymienione w „Klasyfikacji gleb leœnych
Polski”: gleby brunatne w³aœciwe (2 profile), szarobrunatne (2 profile), brunatne wy³ugowane (11 profili),
brunatne kwaœne (15 profili), brunatne bielicowe (3 profile). W wiêkszoœci s¹ one wytworzone z glin zwa-
³owych, piasków na glinie, piaskowców i ³upków fliszowych, ciê¿szych piasków polodowcowych, lessu, rza-
dziej z i³ów, starych aluwiów, granitów i ³upków fylitowych.
Gleby brunatne maj¹ profil dobrze wykszta³cony, czyli zró¿nicowany na poziomy genetyczne. Poziom
A jest ró¿nej mi¹¿szoœci. W g³ównej czêœci profilu pod poziomem próchnicznym wystêpuje poziom diagno-
styczny cambic (wczeœniej zwany poziomem brunatnienia), w którym przebiega proces brunatnienia i do-
minuje barwa brunatna. Poziom cambic przechodzi w pod³o¿e skalne.
Uziarnienie gleb brunatnych jest zró¿nicowane od piasków gliniastych do glin ciê¿kich i i³ów. S¹ to
utwory od bezszkieletowych do silnie szkieletowych. Gleby brunatne górskie wykazuj¹ zdecydowanie wy-
¿sz¹ zawartoœæ czêœci szkieletowych ni¿ gleby brunatne nizinne i wy¿ynne, pozosta³e cechy nie s¹ tak bar-
dzo zró¿nicowane. Odczyn gleb brunatnych waha siê od s³abo kwaœnego do zasadowego, a V1 od poni¿ej 20
do oko³o 100%, z du¿ym zró¿nicowaniem w zale¿noœci od podtypu. W profilu mog¹ wystêpowaæ wêglany.
Odmiany oglejone gruntowo lub opadowo mog¹ wyst¹piæ we wszystkich podtypach.
Gleby brunatne w³aœciwe w ca³ym profilu s¹ s³abo kwaœne, obojêtne i zasadowe, a wysycenie komple-
ksu sorpcyjnego (V1) wynosi 50% lub wiêcej, przynajmniej na g³êbokoœci 20–100 cm i maj¹ poziom
A o mi¹¿szoœci do 30 cm (patrz schemat). Gleby szarobrunatne s¹ bardzo podobne do gleb brunatnych w³a-
œciwych, jedynie mi¹¿szoœæ poziomu A przekracza 30 cm. Gleby brunatne wy³ugowane charakteryzuj¹ siê
p³ytszym i ubo¿szym w próchnicê poziomem próchnicznym. Na g³êbokoœci 0–50 cm s¹ one kwaœne i silnie
kwaœne, o wysyceniu kationami poni¿ej 50%, czêsto poni¿ej 30%. Natomiast na g³êbokoœci 50–100 cm s¹
mniej kwaœne, nawet obojêtne, a sporadycznie zasadowe i o wysyceniu kationami zasadowymi powy¿ej
50%, przynajmniej w czêœci tej warstwy. Gleby brunatne kwaœne maj¹ poziom próchniczny Oh/A. Odczyn
tych gleb jest kwaœny i silnie kwaœny w ca³ym profilu. Wysycenie kompleksu sorpcyjnego wynosi poni¿ej
50% w warstwie 20–100 cm i poni¿ej 20% w warstwie powierzchniowej. Gleby brunatne bielicowe maj¹
w³aœciwoœci zbli¿one do gleb brunatnych kwaœnych, a sporadycznie nawet do wy³ugowanych. Jedynie nad-
leg³y poziom organiczny powoduje powstanie tu¿ pod nim poziomu (proto)albic i sporadycznie (pro-
to)spodic.
Trofizm wiêkszoœci prezentowanych gleb brunatnych liczony wed³ug podstawowych w³aœciwoœci gleb
(patrz rozdz. V) mieœci siê w kategorii eutroficznej. Dwa profile gleb (brunatna w³aœciwa i szarobrunatna)
zakwalifikowano do hipertroficznych, 7 profili (brunatne bielicowe i niektóre brunatne kwaœne) znalaz³o
siê w kategorii mezotroficznej. Kategorie eutroficzne i hipertroficzne gleb brunatnych tworz¹ siedliska la-
su œwie¿ego, lasu wy¿ynnego i lasu górskiego. Kategorie mezotroficzne natomiast to siedliska lasu miesza-
nego œwie¿ego i lasu mieszanego górskiego, a w wy¿szych po³o¿eniach górskich – boru górskiego. Eutro-
ficznym kategoriom gleb i siedliskom lasowym odpowiadaj¹ najczêœciej gr¹dy (typowy, niski i wy¿ynny)
(Tilio-Carpinetum) i ¿yzne buczyny – ni¿owa (Melico-Fagetum), karpacka (Dentario glandulosae-Fagetum)
i sudecka (Dentario enneaphyllidis-Fagetum). Kategoriom mezotroficznym gleb brunatnych i siedliskom la-
su mieszanego odpowiadaj¹ najczêœciej ubo¿sze formy gr¹dów (Tilio-Carpinetum typicum calamagrostieto-
sum) oraz kwaœne buczyny górskie (Luzulo nemorosae-Fagetum) i ni¿owe (Luzulo pilosae-Fagetum).
136
GLEBA BRUNATNA
Wystêpuje poziom diagnostyczny cambic
oraz
nie
nie
nie
137
0 cm
Profil nr 32
Wystêpowanie poziomu cambic 28–88 cm oraz wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm ponad 50% i mi¹¿szoœæ poziomu A poni¿ej 30 cm,
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ w³aœciw¹. Trofizm prezentowanej gleby jest wysoki (36,9), zapewniaj¹cy bardzo dobre wa-
runki wzrostu gr¹dowym gatunkom drzewiastym. W tym profilu mo¿na obserwowaæ wzorcow¹ barwê brunatn¹.
138
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 32 – Tuszyma 5
Symbol poziomu A BbrA Bbr Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–15 15–28 28–52 52–88 88–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + 5 5 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 47 34 17 14 7
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 10 11 7 9 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 19 19 19 23 26
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 11 13 19 19 21
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 7 9 8 11
7. I³ <0,002 mm 10 16 29 27 29
8. Piasek 2,0-0,05 mm 57 45 24 23 13
9. Py³ 0,05-0,002 mm 33 39 47 50 58
10. I³ <0,002 mm 10 16 29 27 29
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,00 0,35 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,18 0,05 – – –
13. Proporcja C:N 11,1 7,0 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,8 5,3 5,5 5,7 5,8
15. pH w KCl 3,8 4,0 4,1 4,2 4,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,32 0,21 0,31 0,18 0,12
cmol(+) · kg–1
139
0 cm
Profil nr 33
Wystêpowanie poziomu cambic 21–100 cm, V1 na g³êbokoœci 20–100 cm ponad 50%, mi¹¿szoœæ poziomu A poni¿ej 30 cm – to cechy
pozwalaj¹ce klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ w³aœciw¹. W³aœciwoœci tego profilu s¹ podobne do gleby 32, jedynie barwa jest wyraŸnie
jaœniejsza, gdy¿ wynika z odmiennej ska³y macierzystej, to jest opoki. Gleba bardzo ¿yzna, o wysokim indeksie trofizmu (32,5). Widocz-
ny na fotografii drzewostan sosnowy (porolny) przygotowany ju¿ jest do przebudowy na drzewostan gr¹dowy. Zniekszta³cenie siedliska
(z), objawiaj¹ce siê ust¹pieniem lasowych gatunków runa, zosta³o spowodowane wp³ywem drzewostanu o niew³aœciwym sk³adzie ga-
tunkowym.
140
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 33 – Narol 9
Symbol poziomu A Bbr Bbr BbrCgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–10 10–21 21–63 63–100
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 5 35 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 57 64 40 27
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 11 10 11 12
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 12 8 14 12
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 9 10 11 11
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 5 2 6 8
7. I³ <0,002 mm 6 6 18 30
8. Piasek 2,0-0,05 mm 68 74 51 39
9. Py³ 0,05-0,002 mm 26 20 31 31
10. I³ <0,002 mm 6 6 18 30
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 0,99 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,10 – – –
13. Proporcja C:N 9,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,8 5,2 5,2 6,3
15. pH w KCl 3,8 3,9 3,8 4,4
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 3,40 1,10 1,20 0,50
cmol(+) · kg–1
141
0 cm
Profil nr 34
Wystêpowanie poziomu cambic 10–130 cm, V1 na g³êbokoœci 20–100 cm ponad 50%, mi¹¿szoœæ poziomu A ponad 30 cm – to cechy
pozwalaj¹ce klasyfikowaæ glebê jako szarobrunatn¹. Gleba jest g³êboko próchniczna, nieoglejona, bardzo bogata, co potwierdza indeks
trofizmu (38,7). Widoczne na zdjêciu jawory odzwierciedlaj¹ troficzne mo¿liwoœci gleby.
142
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 34 – Œnie¿ka 2
Symbol poziomu A A ABbr IIBbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–10 10–43 43–79 79–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 5 30
2. Piasek 2,0-0,05 mm 23 16 16 74
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 7 7 7 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 26 25 22 7
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 18 25 25 4
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 13 13 14 4
7. I³ <0,002 mm 13 14 16 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm 30 23 23 80
9. Py³ 0,05-0,002 mm 57 63 61 15
10. I³ <0,002 mm 13 14 16 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,77 1,70 1,24 –
12. Azot ca³kowity N % 0,24 0,16 0,12 –
13. Proporcja C:N 11,5 10,6 10,3 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,1 5,4 6,5 6,5
15. pH w KCl 4,0 4,1 5,4 4,9
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,60 0,50 0,09 0,03
cmol(+) · kg–1
143
0 cm
Profil nr 35
Lokalizacja: Beskidy Zachodnie, Beskid Œl¹ski, N-ctwo Bielsko, L-ctwo Wielka £¹ka,
oddz. 139d, sp³aszczenie stoku, wysokoœæ 500 m n.p.m., wystawa E, spa-
dek 10 stopni
Drzewostan: bukowy, pojedynczo jawor i jesion
Runo: Lunaria rediviva, Circaea lutetiana, Corydalis cava, Veronica montana, Impa-
tiens noli-tangere
50 cm
Gleba
0–21 cm: A, ciemnoszara (2,5Y 4/2; 2,5Y 2/1), umiarkowanie wilgotna glina piasz-
czysta, œrednio szkieletowa (30% rumosz piaskowcowy), struktura gruze³-
kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 5,0, pH w KCl 4,0, korzenie +++/++++,
przejœcie wyraŸne
21–56 cm: A, szara (2,5Y 5/2; 2,5Y 4/2), umiarkowanie wilgotna glina piaszczysta, sil-
nie szkieletowa (50% rumosz piaskowcowy), struktura gruze³kowa, uk³ad
s³abo zwiêz³y, pH w H2O 5,7, pH w KCl 4,8, korzenie +++, przejœcie wyra-
Ÿne
56–105 cm: ABbr, szarobrunatna (2,5Y 6/3; 2,5Y 4/3), umiarkowanie wilgotna glina lek-
ka, bardzo silnie szkieletowa (70% rumosz piaskowcowy), struktura drob-
na, foremnowieloœcienna ostrokrawêdzista, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 6,2, pH w KCl 5,3, korzenie +, przejœcie stopniowe
105–130: CBbr, oliwkowobrunatna, z szarym odcieniem (2,5Y 6/3; 2,5Y 4/3), umiar-
kowanie wilgotna glina zwyk³a, bardzo silnie szkieletowa (90% rumosz pia-
skowcowy), struktura spójna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 6,6, pH w KCl 5,7,
korzenie +
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba brunatna
Podtyp: gleba szarobrunatna (Haplic Cambisol (Skeletic, Humic, Eutric))
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
Rodzaj: koluwia piaskowców warstw godulskich
Gatunek: glina piaszczysta na glinie lekkiej i glinie zwyk³ej, szkieletowe
Typ próchnicy: mull
Kategoria i indeks trofizmu: hipertroficzna, ITGL 38,3
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las górski, LG-N
100 cm Potencjalne zbiorowisko roœlinne: jaworzyna górska z miesiêcznic¹ trwa³¹ (Lunario-
-Aceretum Schult. 1957)
Wystêpowanie poziomu cambic 21–105 cm, V1 na g³êbokoœci 20–100 cm ponad 50%, mi¹¿szoœæ poziomu A ponad 30 cm – pozwala
klasyfikowaæ glebê jako szarobrunatn¹. Profil g³êboko próchniczny, bardzo szkieletowy i nieoglejony. Indeks trofizmu (38,3) jest tu naj-
wy¿szy z prezentowanych gleb brunatnych i odpowiadaj¹cy potencjalnej roœlinnoœci jaworzyny górskiej.
144
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 35 – Bielsko 5
Symbol poziomu A A ABbr CBbr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–21 21–56 56–105 105–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 30 50 70 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 43 59 39 32
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 11 8 13 10
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 26 12 17 18
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 8 9 15 16
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 6 5 8
7. I³ <0,002 mm 6 6 11 16
8. Piasek 2,0-0,05 mm 54 67 52 42
9. Py³ 0,05-0,002 mm 40 27 37 42
10. I³ <0,002 mm 6 6 11 16
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 6,47 1,39 0,75 –
12. Azot ca³kowity N % 0,53 0,14 0,08 –
13. Proporcja C:N 12,2 9,9 9,4 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,0 5,7 6,2 6,6
15. pH w KCl 4,0 4,8 5,3 5,7
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,70 0,40 0,13 0,17
cmol(+) · kg–1
145
0 cm
Profil nr 36
Wystêpowanie poziomu cambic 26–75 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%, a w czêœci warstwy 50–100 cm powy¿ej
50% pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹. Profil, jak na gleby górskie, jest bardzo s³abo szkieletowy, podobnie jak
nastêpny, bardzo ciê¿ki i czêsto uto¿samiany z dobrymi warunkami dla buczyny karpackiej w odmianie z jod³¹.
146
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 36 – Baligród 1
Symbol poziomu A ABbr Bbr BbrCcag
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–9 9–26 26–75 75–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 10 30
2. Piasek 2,0-0,05 mm 10 9 8 13
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 13 6 6 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 21 18 17 16
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 18 22 23 26
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 14 17 20 16
7. I³ <0,002 mm 24 28 26 25
8. Piasek 2,0-0,05 mm 23 15 14 17
9. Py³ 0,05-0,002 mm 53 57 60 58
10. I³ <0,002 mm 24 28 26 25
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 5,60 1,43 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,34 0,13 – –
13. Proporcja C:N 16,5 11,0 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 4,5 4,9 8,1
15. pH w KCl 3,3 3,6 3,7 6,9
16. Wêglany % – – – 6,0
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 10,50 8,80 6,00 –
cmol(+) · kg–1
147
0 cm
Profil nr 37
148
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 37 – Bieszczadzki Park Narodowy 2
Symbol poziomu A ABbr Bbr Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–11 11–45 45–80 80–100 100–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 20 10 30
2. Piasek 2,0-0,05 mm 36 17 12 10 9
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 8 2 7 4 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 22 23 17 15 16
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 20 26 25 25 24
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 7 16 14 16 17
7. I³ <0,002 mm 7 16 25 30 30
8. Piasek 2,0-0,05 mm 44 19 19 14 13
9. Py³ 0,05-0,002 mm 49 65 56 56 57
10. I³ <0,002 mm 7 16 25 30 30
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 6,43 1,39 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,45 0,17 – – –
13. Proporcja C:N 14,3 8,2 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 4,3 4,4 6,5 6,7
15. pH w KCl 3,1 3,6 3,7 5,6 5,4
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,74 6,03 6,22 0,07 0,13
cmol(+) · kg–1
149
0 cm
Profil nr 38
Wystêpowanie poziomu cambic 25–68 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%, a w czêœci warstwy 50–100 cm powy¿ej
50%, pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹. Profil eutroficzny typowy dla ¿yznej buczyny karpackiej.
150
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 38 – Wêgierska Górka 9
Symbol poziomu A A Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–13 13–25 25–68 68–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 30 40 80
2. Piasek 2,0-0,05 mm 42 45 41 36
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 16 4 14 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 17 21 11 9
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 9 10 12 12
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 11 12 11
7. I³ <0,002 mm 10 9 10 23
8. Piasek 2,0-0,05 mm 58 49 55 45
9. Py³ 0,05-0,002 mm 32 42 35 32
10. I³ <0,002 mm 10 9 10 23
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,97 1,73 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,29 0,16 – –
13. Proporcja C:N 13,7 10,8 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 4,4 4,9 5,7
15. pH w KCl 3,5 3,6 4,1 4,2
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,80 1,60 1,80 0,60
cmol(+) · kg–1
151
0 cm
Profil nr 39
Wystêpowanie poziomu cambic 35–70 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%, a na g³êbokoœci 50–100 cm powy¿ej 50%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹. Glina ciê¿ka podœcielona i³em sprzyja gromadzeniu wody, co powoduje ogle-
jenie gruntowe. Profil eutroficzny, uziarnienie i inne cechy stanowi¹ bardzo trwa³¹ bazê pokarmow¹ gatunków tworz¹cych gr¹d niski.
152
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 39 – Niepo³omice 7
Symbol poziomu A ABbr Bbrgg IICGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–11 11–35 35–70 70–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 14 11 8 9
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 10 4 4 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 18 21 23 4
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 14 18 27 8
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 12 12 9 8
7. I³ <0,002 mm 32 34 29 69
8. Piasek 2,0-0,05 mm 24 15 12 11
9. Py³ 0,05-0,002 mm 44 51 59 20
10. I³ <0,002 mm 32 34 29 69
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,35 1,90 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,40 0,21 – –
13. Proporcja C:N 10,9 9,0 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 4,4 4,7 6,0
15. pH w KCl 3,4 3,4 3,4 4,7
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 8,20 9,30 4,70 0,20
cmol(+) · kg–1
153
0 cm
Profil nr 40
Wystêpowanie poziomu cambic 23–100 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%, a na g³êbokoœci 50–100 cm powy¿ej 50%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹. Widoczne w profilu otoczaki granitu i kwarcytu s¹ pochodzenia skandynaw-
skiego. Gleba o wysokim trofizmie (34,2) zapewnia dobre warunki dla ¿yznej buczyny karpackiej.
154
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 40 – Lubaczów 6
Symbol poziomu A ABbr IIBbrg IIBbrGgg IIICGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–8 8–23 23–63 63–100 100–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + + + +
2. Piasek 2,0-0,05 mm 54 59 33 26 6
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 17 11 9 9 11
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 11 13 14 14 40
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 7 7 13 13 16
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 4 4 7 8 7
7. I³ <0,002 mm 7 6 24 30 20
8. Piasek 2,0-0,05 mm 71 70 42 35 17
9. Py³ 0,05-0,002 mm 22 24 34 35 63
10. I³ <0,002 mm 7 6 24 30 20
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,01 1,86 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,25 0,18 – – –
13. Proporcja C:N 12,0 10,3 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,8 4,8 5,6 5,4 5,6
15. pH w KCl 3,9 4,0 4,0 4,0 4,0
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,20 1,70 1,60 1,40 1,00
cmol(+) · kg–1
155
0 cm
Profil nr 41
Wystêpowanie poziomu cambic 16–100 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%, a na g³êbokoœci 50–100 cm powy¿ej 50%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹. Jest to jeden z najciê¿szych profili gleb brunatnych wy³ugowanych nizinnych.
Ciê¿kie uziarnienie sprzyja gruntowemu oglejeniu, co widaæ prawie w ca³ym profilu w formie ma³ych i rozproszonych plamek popiela-
tych i sinawych. Podstawowe w³aœciwoœci gleby zadecydowa³y o wysokim trofizmie (33,8), odpowiednim dla ¿yznej buczyny ni¿owej.
156
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 41 – Gryfino 7
Symbol poziomu A Bbr BbrCgg CGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–16 16–50 50–100 100–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 32 10 11 11
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 33 4 10 3
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 14 9 12 6
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 8 19 17 17
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 12 12 15
7. I³ <0,002 mm 10 46 38 48
8. Piasek 2,0-0,05 mm 65 14 21 14
9. Py³ 0,05-0,002 mm 25 40 41 38
10. I³ <0,002 mm 10 46 38 48
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,56 0,73 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,33 0,08 – –
13. Proporcja C:N 13,8 9,1 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 4,2 4,6 4,8
15. pH w KCl 3,3 3,2 3,3 3,5
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,00 12,30 6,37 4,62
cmol(+) · kg–1
157
0 cm
Profil nr 42
Wystêpowanie poziomu cambic 24–70 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%, a na g³êbokoœci 50–100 cm powy¿ej 50%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹. Fotografia otoczenia przy tym profilu pokazuje czêste przypadki gwa³townej
erozji w terenach zbudowanych z lessu. Odkrywka jest zlokalizowana na wierzchowinie poza jarem widocznym na zdjêciu. Erozyjny jar
powsta³ wczeœniej, zanim las wkroczy³ na ten teren, o czym œwiadcz¹ buki rosn¹ce na skarpach. Przypuszczalnie wiêc, zalesienie ura-
towa³o teren przed dalsz¹ katastrofaln¹ erozj¹.
158
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 42 – Janów Lubelski 4
Symbol poziomu A ABbr Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–11 11–24 24–70 70–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 6 9 5 6
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 17 12 8 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 41 44 36 37
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 20 20 25 27
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 5 10 9
7. I³ <0,002 mm 10 10 16 12
8. Piasek 2,0-0,05 mm 23 21 13 15
9. Py³ 0,05-0,002 mm 67 69 70 74
10. I³ <0,002 mm 10 10 16 12
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,55 0,56 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,16 0,09 – –
13. Proporcja C:N 9,7 6,2 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,5 4,7 5,3 5,3
15. pH w KCl 3,6 3,8 4,0 4,0
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,70 4,30 1,20 0,70
cmol(+) · kg–1
159
0 cm
Profil nr 43
Wystêpowanie poziomu cambic 28–52 cm, z cechami poziomu stagnic 40–52 cm oraz wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%,
a na g³êbokoœci 50–100 cm powy¿ej 50% pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹ w odmianie opadowoglejowej. Tu
oglejenie jest silne (sugeruj¹ce nawet glebê opadowoglejow¹), ale tylko w poziomie 40–52 cm. Poni¿ej 52 cm gleba nie jest oglejona
i wystêpuj¹ tu ¿ywe korzenie. W drzewostanie, w porównaniu do profilu 44 widoczny jest wiêkszy udzia³ gatunków liœciastych, wskazu-
j¹cy na mniejsze zniekszta³cenie siedliska. Du¿y udzia³ sosny spowodowa³ zmianê charakteru roœlinnoœci runa w kierunku siedlisk lasu
mieszanego, co jest oznak¹ zniekszta³cenia siedliska (z).
160
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 43 – Kozienice 4
Symbol poziomu A ABbr Bbr BbrGgr IIBbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–10 10–28 28–40 40–52 52–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 10 10 10 15 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 69 68 66 64 52
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 12 13 14 16 14
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 7 8 7 7 8
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 5 4 8 6 6
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 5 5 3 4 7
7. I³ <0,002 mm 2 2 2 3 13
8. Piasek 2,0-0,05 mm 81 81 80 80 66
9. Py³ 0,05-0,002 mm 17 17 18 17 21
10. I³ <0,002 mm 2 2 2 3 13
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,36 0,58 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,09 0,04 – – –
13. Proporcja C:N 15,1 14,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,6 4,7 5,5 5,6 5,9
15. pH w KCl 3,8 4,1 4,5 4,4 4,4
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,10 0,70 0,13 0,09 0,01
cmol(+) · kg–1
161
0 cm
Profil nr 44
Wystêpowanie poziomu cambic 9–83 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%, a na g³êbokoœci 50–100 cm powy¿ej 50%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹. Ciê¿szy materia³ w g³êbszych poziomach sprzyja oglejeniu opadowemu. Ogle-
jenie to jest s³abe i najlepiej widoczne w poziomie 32–56 cm. Fotografia drzewostanu pokazuje sosnê w g³ównym piêtrze oraz gatunki
liœciaste w podroœcie i podszycie, które koryguj¹ sk³ad gatunkowy drzewostanu ukszta³towany przez cz³owieka. Drzewostan niedosto-
sowany do siedliska powoduje zanik roœlin runa typowego dla siedlisk lasów, co jest oznak¹ zniekszta³cenia siedliska (z).
162
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 44 – Osie 3
Symbol poziomu A Bbr Bbrg IIBbr IIBbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–9 9–32 32–56 56–83 83–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 20 5 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 60 67 64 55 51
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 16 13 16 15 18
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 12 9 11 8 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 5 4 3 6 5
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 3 4 3 4
7. I³ <0,002 mm 4 4 2 13 12
8. Piasek 2,0-0,05 mm 76 80 80 70 69
9. Py³ 0,05-0,002 mm 20 16 18 17 19
10. I³ <0,002 mm 4 4 2 13 12
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,98 0,47 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,26 0,06 – – –
13. Proporcja C:N 15,3 7,8 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 4,6 4,6 5,6 5,2
15. pH w KCl 3,4 4,0 4,2 4,1 4,0
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,89 1,25 1,01 0,35 0,39
cmol(+) · kg–1
163
0 cm
Profil nr 45
Wystêpowanie poziomu cambic 18–75 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%, a w czêœci warstwy na g³êbokoœci 50–100 cm
powy¿ej 50% pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹. Kryteria podtypu s¹ spe³nione na g³êbokoœci 75 cm (patrz tabe-
la), co potwierdza, ¿e gleby te s¹ eutroficzne w g³êbszych poziomach. Na fotografii drzewostanu widoczna morfologia terenu moren
czo³owych na³o¿onych na starsze utwory trzeciorzêdowe. W³aœciwoœci gleby kszta³tuj¹ce jej trofizm (28,7) zapewniaj¹ bardzo dobre wa-
runki tej piêknej buczynie ni¿owej (patrz fotografia drzewostanu).
164
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 45 – Gryfino 4
Symbol poziomu A ABbr Bbr IIBbr IIBbrCgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–9 9–18 18–60 60–75 75–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + + + 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 44 43 46 52 49
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 26 28 28 19 12
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 13 16 14 11 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 6 6 6 8 8
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 2 1 2 3 5
7. I³ <0,002 mm 9 6 4 7 16
8. Piasek 2,0-0,05 mm 70 71 74 71 61
9. Py³ 0,05-0,002 mm 21 23 22 22 23
10. I³ <0,002 mm 9 6 4 7 16
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,02 1,42 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,25 0,09 – – –
13. Proporcja C:N 16,1 15,8 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 4,1 4,4 4,2 4,9
15. pH w KCl 3,1 3,4 4,1 3,8 3,7
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,40 2,40 1,20 2,10 1,15
cmol(+) · kg–1
165
0 cm
Profil nr 46
Wystêpowanie poziomu cambic 23–60 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 0–50 cm poni¿ej 50%, a na g³êbokoœci 50–100 cm powy¿ej 50% po-
zwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ wy³ugowan¹. Gleba zbudowana z piasku, zalegaj¹cego na pod³o¿u wapiennym g³êbiej ni¿ 40 cm.
Poziom 60–75 cm jest poziomem reliktowych zwietrzelin z cechami rubifikacji. W drzewostanie widoczny poprawny sk³ad gatunkowy. Ro-
œlinnoœæ runa korzystaj¹ca g³ównie z ubo¿szych warstw gleby na g³êbokoœci 0–60 cm pokazuje jednak zubo¿enie siedliska. G³êbsze war-
stwy gleby s¹ zdecydowanie bogatsze, ale one dla roœlinnoœci runa s¹ niedostêpne, natomiast z powodzeniem korzystaj¹ z nich gatunki
drzewiaste (patrz równie¿ profile 16 i 18). Du¿y udzia³ roœlin runa zwi¹zanych z ubo¿szymi lasami jest zniekszta³ceniem siedliska (z).
166
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 46 – Ostrowiec Œwiêtokrzyski 2
Symbol poziomu A ABbr Bbr IIBbrre IIICca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–4 4–23 23–60 60–75 75–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + 5 5 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 72 79 82 56 40
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 4 3 4 6 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 14 8 5 4 3
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 4 6 5 9 14
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 4 2 3 12 24
7. I³ <0,002 mm 2 2 1 13 15
8. Piasek 2,0-0,05 mm 76 82 86 62 44
9. Py³ 0,05-0,002 mm 22 16 13 25 41
10. I³ <0,002 mm 2 2 1 13 15
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 8,46 1,72 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,56 0,10 – – –
13. Proporcja C:N 15,1 17,2 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,8 4,4 4,6 7,9 8,0
15. pH w KCl 4,3 3,7 4,2 7,6 7,8
16. Wêglany % – – – 12,8 21,6
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 0,87 1,31 0,96 – –
cmol(+) · kg–1
167
0 cm
Profil nr 47
Wystêpowanie poziomu cambic 11–58 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Ze wzglêdu na V1 gleba zosta³a zakwalifikowana do brunatnych kwaœnych, jednak
indeks trofizmu oparty na podstawowych w³aœciwoœciach (29,0) kwalifikuje ten profil do kategorii gleb eutroficznych. W ni¿szych po³o-
¿eniach górskich by³oby to siedlisko lasu górskiego i ¿yzna buczyna karpacka. Jednak tu, ze wzglêdu na wysokoœæ nad poziom morza
i górski klimat, gleba zosta³a zakwalifikowana do siedliska lasu mieszanego górskiego ze zbiorowiskiem kwaœnej buczyny karpackiej.
168
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 47 – Bieszczadzki Park Narodowy 5
Symbol poziomu Oh/A A Bbr IIBbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–5 5–11 11–58 58–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 10 10 20 60
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 49 33 33
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 10 8 10
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 21 25 16
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 11 22 21
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 6 7 10
7. I³ <0,002 mm n.o. 3 5 10
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 59 41 43
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 38 54 47
10. I³ <0,002 mm n.o. 3 5 10
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 12,42 5,46 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,89 0,47 – –
13. Proporcja C:N 14,0 11,6 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,1 4,0 4,5 4,6
15. pH w KCl 3,2 3,3 3,9 4,0
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 6,19 9,24 4,72 3,15
cmol(+) · kg–1
169
0 cm
Profil nr 48
Wystêpowanie poziomu cambic 11–64 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Widoczna na fotografii monokultura œwierkowa jest przyk³adem niezgodnoœci aktu-
alnego drzewostanu z mo¿liwoœciami troficznymi gleby i powoduje degradacjê siedliska (d).
170
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 48 – Kamienna Góra 5
Symbol poziomu Ofh ABbr Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–6 6–11 11–64 64–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 + + 30
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 67 38 41
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 8 12 25
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 10 19 9
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 6 16 5
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 4 6 6
7. I³ <0,002 mm n.o. 5 9 14
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 75 50 66
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 20 41 20
10. I³ <0,002 mm n.o. 5 9 14
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 23,52 1,19 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,94 0,07 – –
13. Proporcja C:N 25,0 17,0 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,8 4,1 4,8
15. pH w KCl 2,9 3,1 3,8 3,6
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 8,80 2,60 3,60 3,80
cmol(+) · kg–1
171
0 cm
Profil nr 49
Wystêpowanie poziomu cambic 25–70 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%,
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Pomimo du¿ej kamienistoœci (patrz zdjêcie i opis) gleba ¿yzna i zasobna, zapewnia-
j¹ca dobre warunki bytowania ¿yznej buczynie sudeckiej. Zwarta buczyna i du¿y opad œcio³y przyczyni³ siê do powstania nadk³adu orga-
nicznego (1–8 cm), powierzchniowego zakwaszenia gleby i ust¹pienia typowych dla ¿yznych buczyn gatunków runa (z).
172
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 49 – Kamienna Góra 2
Symbol poziomu Ah/O A Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–8 8–25 25–70 70–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 20 40 40 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 25 33 38
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 12 8 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 24 22 20
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 19 20 20
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 12 12 9
7. I³ <0,002 mm n.o. 8 5 6
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 37 41 45
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 55 54 49
10. I³ <0,002 mm n.o. 8 5 6
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 14,99 2,84 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,77 0,14 – –
13. Proporcja C:N 19,5 20,3 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 4,3 5,2 5,3
15. pH w KCl 3,1 3,7 4,1 4,1
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,80 4,70 1,70 0,90
cmol(+) · kg–1
173
0 cm
Profil nr 50
Lokalizacja: Sudety Œrodkowe, Góry Wa³brzyskie, N-ctwo Kamienna Góra, L-ctwo Sê-
dzis³aw, oddz. 265c, stok, wysokoœæ 550 m n.p.m., wystawa NW, spadek
15 stopni
Drzewostan: bukowy
Runo: Dentaria bulbifera 3, Calamagrostis arundinacea 2, Festuca gigantea 1, De-
schampsia flexuosa 1, Dentaria enneaphyllos +, Rubus hirtus +, Maianthe-
50 cm
mum bifolium +, Mercurialis perennis +, Rubus idaeus +, Oxalis acetosel-
la +, Anemone nemorosa +, Galium odoratum +, Galeobdolon luteum r,
Carex sylvatica r
Gleba
0–2 cm: Ol, liœcie buka
2–7 cm: Oh/A, szaroczarny (10YR 3/2; 10YR 3/2), umiarkowanie wilgotny poziom
epihumusowo-ziemisty, œrednio szkieletowy (30% kamienie ska³ magmo-
wych), struktura gruze³kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 3,7, pH w KCl 3,0,
korzenie +++, przejœcie wyraŸne
7–26 cm: ABbr, szarobrunatny (10YR 5/4; 10YR 3/4), umiarkowanie wilgotny py³
ilasty, silnie szkieletowy (40% kamienie ska³ magmowych), struktura gruze³-
kowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,2, pH w KCl 3,5, korzenie +++,
przejœcie stopniowe
26–76 cm: Bbr, brunatny (10YR 6/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotny py³ ilasty, silnie
szkieletowy (40% kamienie ska³ magmowych), struktura foremnowielo-
œcienna zaokr¹glona, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,1, pH w KCl 3,8, korzenie
++, przejœcie stopniowe
76–120 cm: BbrC, ciemnobrunatna (7,5YR 5/4; 7,5YR 3/4), umiarkowanie wilgotna gli-
na zwyk³a, bardzo silnie szkieletowa (90% kamienie ska³ magmowych),
struktura spójna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,2, pH w KCl 3,8, korzeni brak
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba brunatna
Podtyp: gleba brunatna kwaœna (Haplic Cambisol (Skeletic, Dystric))
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
Rodzaj: konglomerat ska³ magmowych zasadowych
Gatunek: py³ ilasty na glinie zwyk³ej, szkieletowe
100 cm Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 27,5
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las górski, LG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: ¿yzna buczyna sudecka (Dentario enneaphyllidis-
-Fagetum (Preis 1938) Oberd. 1957)
Wystêpowanie poziomu cambic 26–76 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Trofizm (27,5) tej gleby zapewnia bardzo dobre warunki ¿yznej buczynie sudeckiej,
co potwierdza buk doborowy widoczny na zdjêciu z ¿ó³tym paskiem.
174
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 50 – Kamienna Góra 6
Symbol poziomu Oh/A ABbr Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–7 7–26 26–76 76–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 30 40 40 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 21 19 43
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 7 8 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 21 20 13
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 27 27 18
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 11 13 10
7. I³ <0,002 mm n.o. 13 13 10
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 28 27 49
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 59 60 41
10. I³ <0,002 mm n.o. 13 13 10
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 16,30 1,12 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,91 0,09 – –
13. Proporcja C:N 17,9 12,4 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 4,2 4,1 4,2
15. pH w KCl 3,0 3,5 3,8 3,8
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 11,60 5,90 4,50 4,50
cmol(+) · kg–1
175
0 cm
Profil nr 51
Wystêpowanie poziomu cambic 33–100 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Granit uchodzi za ska³ê trudno wietrzej¹c¹ i kwaœn¹, sprzyjaj¹c¹ powstawaniu gleb
ubogich i silnie kamienistych. W tym przypadku morfologia terenu umo¿liwi³a gromadzenie zwietrzeliny w miejscu, a nak³adaj¹ca siê
akumulacja próchnicy spowodowa³a wytworzenie gleby o indeksie trofizmu (27,0) kwalifikuj¹cym j¹ do kategorii eutroficznej. W takich
warunkach troficznych siedlisko jest lasem wy¿ynnym, a roœlinnoœæ potencjalna jest gr¹dem z jaworem widocznym na zdjêciu. Jest to
osobliwoϾ w przypadku gleb wytworzonych z granitu.
176
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 51 – Œnie¿ka 3
Symbol poziomu A ABbr Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–13 13–33 33–100 100–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 20 30 60 70
2. Piasek 2,0-0,05 mm 36 37 39 69
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 15 7 8 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 20 23 18 7
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 13 10 16 6
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 5 11 7 4
7. I³ <0,002 mm 11 12 12 7
8. Piasek 2,0-0,05 mm 51 44 47 76
9. Py³ 0,05-0,002 mm 38 44 41 17
10. I³ <0,002 mm 11 12 12 7
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,65 1,86 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,38 0,17 – –
13. Proporcja C:N 12,2 10,9 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,4 4,5 4,3 4,3
15. pH w KCl 3,5 3,8 3,8 3,7
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 3,20 3,80 3,60 6,50
cmol(+) · kg–1
177
0 cm
Profil nr 52
Lokalizacja: Beskidy Œrodkowe, Beskid Niski, N-ctwo Dukla, L-ctwo Barwinek, oddz.
174b, górna czêœæ stoku, wysokoœæ 680 m n.p.m., wystawa W, spadek
10 stopni
Drzewostan: bukowy z pojedynczym œwierkiem
Runo: Rubus hirtus 3, Athyrium filix-femina 1, Anemone nemorosa 1, Dryopteris di-
latata +, Dryopteris filix-mas +, Acer pseudoplatanus +, Galeobdolon lu-
50 cm
teum +, Dentaria glandulosa +, Oxalis acetosella +, Abies alba r, Poa ne-
moralis r, Dentaria bulbifera r, Paris quadrifolia r
Gleba
0–2 cm: Ol, liœcie buka, drobne ga³¹zki
2–5 cm: Oh/A, ciemnoszary (2,5Y 4/1; 2,5Y 2/1), umiarkowanie wilgotny poziom
epihumusowo-ziemisty, bardzo s³abo szkieletowy (1% pojedyncze kamie-
nie piaskowcowe), struktura amorficzna, uk³ad pulchny, pH w H2O 4,5, pH
w KCl 3,4, korzenie +++/++++, przejœcie wyraŸne
5–15 cm: A, brunatna, z szarym odcieniem (2,5Y 7/3; 2,5Y 5/4), umiarkowanie wilgot-
na glina pylasto-ilasta, œrednio szkieletowa (20% kamienie piaskowcowe),
struktura foremnowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 4,2, pH w KCl 3,3, korzenie +++, przejœcie stopniowe
15–50 cm: Bbr, jasnobrunatny (2,5Y 8/3; 2,5Y 6/6), umiarkowanie wilgotny i³ zwyk³y,
œrednio szkieletowy (30% kamienie piaskowcowe), struktura bry³owa, uk³ad
zwiêz³y, pH w H2O 4,4, pH w KCl 3,6, korzenie +, przejœcie wyraŸne
50–85 cm: Bbrgg, brunatny, z rdzawymi i sinymi plamami (2,5Y 8/4; 2,5Y 6/6), wilgot-
ny i³ ciê¿ki, silnie szkieletowy (40% kamienie piaskowcowe), struktura bry-
³owa, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,5, pH w KCl 3,6, korzenie +, przejœcie wy-
raŸne
85–100 cm: BbrCGor, siny i rdzawy, plamisty (2,5Y 7/4; 2,5Y 5/4), wilgotny i³ ciê¿ki, sil-
nie szkieletowy (60% kamienie piaskowcowe), struktura spójna, uk³ad
zwiêz³y, pH w H2O 4,6, pH w KCl 3,5, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba brunatna
Podtyp: gleba brunatna kwaœna (Endogleyic Cambisol (Skeletic, Dystric))
Odmiana podtypu: gruntowoglejowa
100 cm Rodzaj: piaskowce i ³upki ilaste warstw podmagurskich
Gatunek: glina pylasto-ilasta na ile zwyk³ym podœcielonym i³em ciê¿kim, szkiele-
towe
Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 26,7
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las górski, LG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: ¿yzna buczyna karpacka (Dentario glandulosae-
-Fagetum Klika 1927 em. Mat. 1964)
Wystêpowanie poziomu cambic 15–50 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Indeks trofizmu tej gleby (26,7) kwalifikuje j¹, podobnie jak profil bieszczadzki nr 47,
do gleb eutroficznych. Profil ten le¿y jednak ponad 100 m ni¿ej w pionie od wymienionego i st¹d siedlisko lasu górskiego i zbiorowisko
¿yznej buczyny karpackiej. Klimat sprawia, ¿e gleby górskie o wysokim trofizmie s¹ ni¿ej klasyfikowane siedliskowo. Bêdzie to szcze-
gólnie widoczne w glebach wy¿szych po³o¿eñ nad poziomem morza (patrz profile: 63, 96 i 97).
178
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 52 – Dukla 4
Symbol poziomu Oh/A A Bbr Bbrgg BbrCGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–5 5–15 15–50 50–85 85–100
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 20 30 40 60
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 10 9 6 6
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 6 4 2 3
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 9 5 3 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 21 16 13 11
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 17 16 15 17
7. I³ <0,002 mm n.o. 37 50 61 62
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 16 13 8 9
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 47 37 31 29
10. I³ <0,002 mm n.o. 37 50 61 62
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 22,05 2,09 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,12 0,22 – – –
13. Proporcja C:N 19,7 9,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,5 4,2 4,4 4,5 4,6
15. pH w KCl 3,4 3,3 3,6 3,6 3,5
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,10 12,10 14,80 20,00 21,50
cmol(+) · kg–1
179
0 cm
Profil nr 53
Lokalizacja: Beskidy Zachodnie, Beskid Œl¹ski, N-ctwo Bielsko, L-ctwo Bi³a, oddz. 96a,
stok, wysokoϾ 940 m n.p.m., wystawa SE, spadek 20 stopni, pasmo Klim-
czoka
Drzewostan: bukowy z pojedynczym œwierkiem
Runo: Luzula luzuloides, Hieracium murorum, Calamagrostis arundinacea, Pre-
nanthes purpurea, Dicranella heteromalla
50 cm
Gleba
0–4 cm: Ol, liœcie buka i igliwie œwierka, sfilcowane
4–8 cm: Ohf, czarny (10YR 4/1; 10YR 1,7/1), umiarkowanie wilgotny poziom epihu-
musowo-detrytusowy, œrednio szkieletowy (30% kamienie piaskowcowe),
struktura amorficzna, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 3,6, pH w KCl 2,8, ko-
rzenie +++/++++, przejœcie wyraŸne
8–12 cm: A, szaroczarna (10YR 5/3; 10YR 3/2), umiarkowanie wilgotna glina lekka,
silnie szkieletowa (50% kamienie piaskowcowe), struktura foremnowielo-
œcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 3,9, pH w KCl 3,1, ko-
rzenie +++, przejœcie wyraŸne
12–55 cm: Bbr, brunatna (10YR 5/4; 10YR 3/4), umiarkowanie wilgotna glina piasz-
czysta, silnie szkieletowa (60% kamienie i p³yty piaskowcowe), struktura fo-
remnowieloœcienna ostrokrawêdzista, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,4, pH
w KCl 4,0, korzenie +, przejœcie wyraŸne
55–100 cm: BbrC, brunatna (10YR 5/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotna glina piasz-
czysta, bardzo silnie szkieletowa (70% p³yty piaskowcowe), struktura spój-
na, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,3, pH w KCl 4,1, korzenie +
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba brunatna
Podtyp: gleba brunatna kwaœna (Haplic Cambisol (Skeletic, Dystric))
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
Rodzaj: piaskowce warstw godulskich
Gatunek: glina piaszczysta, szkieletowa
Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 23,4
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany górski, LMG-N
100 cm Potencjalne zbiorowisko roœlinne: kwaœna buczyna górska (Luzulo nemorosae-Fa-
getum (du Rietz 1923) Markgr, 1932 em. Meusel
1937)
Wystêpowanie poziomu cambic 12–55 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Du¿y udzia³ twardego i trudno wietrzej¹cego piaskowca godulskiego sprawia, ¿e tyl-
ko buk jest w stanie radziæ sobie w tak szkieletowych glebach. Wypuk³y stok (zdjêcie terenu) jest wynikiem budowy geologicznej, to jest
wystêpowaniem piaskowca grubo³awicowego trudno wietrzej¹cego. Próchnica typu moder, to wynik kwaœnej i trudno wietrzej¹cej ska-
³y, klimatu oraz trudno rozk³adaj¹cej siê œcio³y bukowej.
180
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 53 – Bielsko 6
Symbol poziomu Ohf A Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 4–8 8–12 12–55 55–100
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 30 50 60 70
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 50 62 65
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 13 7 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 9 11 5
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 12 10 9
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 6 6 7
7. I³ <0,002 mm n.o. 10 4 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 63 69 74
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 27 27 21
10. I³ <0,002 mm n.o. 10 4 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 13,31 3,45 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,64 0,24 – –
13. Proporcja C:N 20,8 14,4 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,6 3,9 4,4 4,3
15. pH w KCl 2,8 3,1 4,0 4,1
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,30 5,70 3,40 2,70
cmol(+) · kg–1
181
0 cm
Profil nr 54
Lokalizacja: Pojezierze I³awskie, N-ctwo Dobrocin, L-ctwo Potok, oddz. 86d, po³o¿enie
p³askie o s³abym odp³ywie, wystawa E, spadek 5 stopni, teren morenowy
Drzewostan: dêbowy z podrostem grabowym
Runo: Galium odoratum 2, Galeobdolon luteum 1, Oxalis acetosella 1, Carex sylva-
tica +, Stellaria holostea +, Viola reichenbachiana +, Anemone nemorosa
+, Milium effusum r, Athyrium filix-femina r, Melampyrum pratense r
50 cm
Gleba
0–2 cm: Ol, liœcie dêbu i grabu
2–14 cm: A, szara (10YR 5/2; 10YR 4/2), umiarkowanie wilgotna glina lekka, bardzo
s³abo szkieletowa (1% kamienie drobne, polodowcowe), struktura gruze³-
kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 4,7, pH w KCl 3,8, korzenie +++, przej-
œcie wyraŸne
14–40 cm: Bbr, be¿owobrunatna, z popielatym odcieniem (10YR 6/3; 10YR 5/4),
umiarkowanie wilgotna glina lekka, bardzo s³abo szkieletowa (1% kamienie
drobne, polodowcowe; pojedyncze g³azy), struktura foremnowieloœcienna
zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,6, pH w KCl 3,7, korzenie
++, przejœcie stopniowe
40–103 cm: Bbrg, brunatna, z popielatymi i rdzawymi plamami (10YR 6/4; 10YR 5/6),
umiarkowanie wilgotna glina piaszczysto-ilasta, s³abo szkieletowa (10% ka-
mienie polodowcowe), struktura foremnowieloœcienna ostrokrawêdzista,
uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,9, pH w KCl 3,5, korzenie +, przejœcie stopniowe
103–150 cm: BbrCgg, be¿owa, z rdzawymi i popielatymi plamami (10YR 6/4; 10YR 4/4),
wilgotna glina piaszczysto-ilasta, s³abo szkieletowa (10% kamienie polo-
dowcowe), struktura bry³owa, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 5,5, pH w KCl 3,7,
korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba brunatna
Podtyp: gleba brunatna kwaœna (Endogleyic Cambisol (Dystric))
Odmiana podtypu: nieca³kowita, gruntowoglejowa, opadowoglejowa
Rodzaj: gliny zwa³owe
Gatunek: glina lekka na glinie piaszczysto-ilastej, szkieletowe
Typ próchnicy: mull
100 cm Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 31,9
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las œwie¿y, Lœw-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: podzespó³ typowy gr¹du subkontynentalnego (Ti-
lio-Carpinetum typicum Traczyk 1962)
Wystêpowanie poziomu cambic 14–103 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Ciê¿sze uziarnienie g³êbszych poziomów (patrz tabela) spowodowa³o s³abe ogleje-
nie opadowe i gruntowe, co widoczne jest w profilu w formie popielatych i rdzawych plamek skoncentrowanych w górnej jego czêœci.
182
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 54 – Dobrocin 1
Symbol poziomu A Bbr Bbrg BbrCgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–14 14–40 40–103 103–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + 10 10
2. Piasek 2,0-0,05 mm 49 51 42 39
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 15 12 11 12
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 13 10 9 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 10 10 10 9
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 5 5 7 7
7. I³ <0,002 mm 8 12 21 23
8. Piasek 2,0-0,05 mm 64 63 53 51
9. Py³ 0,05-0,002 mm 28 25 26 26
10. I³ <0,002 mm 8 12 21 23
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,83 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,15 – – –
13. Proporcja C:N 12,2 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,7 4,6 4,9 5,5
15. pH w KCl 3,8 3,7 3,5 3,7
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,05 2,98 3,36 0,85
cmol(+) · kg–1
183
0 cm
Profil nr 55
Lokalizacja: Pojezierze I³awskie, N-ctwo Dobrocin, L-ctwo Nowy Dwór, oddz. 175p, te-
ren morenowy
Drzewostan: starodrzew modrzewiowy z podrostem bukowym
Runo: Maianthemum bifolium 3, Milium effusum +, Dryopteris carthusiana +, Oxa-
lis acetosella +
50 cm Gleba
0–3 cm: Ol, igliwie modrzewia, liœcie buka
3–12 cm: A, szara (10YR 4/1; 10YR 4/2), umiarkowanie wilgotna glina piaszczysta,
s³abo szkieletowa (10% kamienie drobne), struktura gruze³kowa, uk³ad
pulchny, pH w H2O 3,4, pH w KCl 2,9, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
12–31 cm: Bbr, brunatna (10YR 7/4; 10YR 5/4), umiarkowanie wilgotna glina piasz-
czysta, œrednio szkieletowa (15% kamienie polodowcowe), struktura forem-
nowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,2, pH w KCl
3,9, korzenie ++, przejœcie stopniowe
31–65 cm: IIBbrg, brunatnordzawa, popielata, plamista (10YR 7/4; 10YR 4/4), umiar-
kowanie wilgotna glina piaszczysto-ilasta, s³abo szkieletowa (10% kamie-
nie polodowcowe), struktura bry³owa, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,5, pH
w KCl 3,5, korzenie +, przejœcie stopniowe
65–150 cm: IIBbrCgg, brunatna, z plamami popielatymi (10YR 6/4; 10YR 5/4), umiarko-
wanie wilgotna glina piaszczysto-ilasta, s³abo szkieletowa (10% kamienie
polodowcowe), struktura bry³owa, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,9, pH w KCl
3,4, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba brunatna
Podtyp: gleba brunatna kwaœna (Stagnic Cambisol (Dystric, Abruptic))
Odmiana podtypu: nieca³kowita, opadowoglejowa
Rodzaj: piaski i gliny zwa³owe
Gatunek: glina piaszczysta na glinie piaszczysto-ilastej, szkieletowe
Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 29,5
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las œwie¿y, zniekszta³cony, Lœw-z
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: podzespó³ typowy gr¹du subkontynentalnego (Ti-
100 cm lio-Carpinetum typicum Traczyk 1962)
Wystêpowanie poziomu cambic 12–65 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. S³abe oglejenie w postaci plam widoczne od g³êbokoœci 31 cm jest zwi¹zane z nie-
ci¹g³oœci¹ litologiczn¹ gleby. Zakwaszenie powierzchniowych poziomów gleby, wolniejszy rozk³ad materii organicznej i zwi¹zana z tym
zmiana roœlin runa s¹ oznakami zniekszta³cenia siedliska (z).
184
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 55 – Dobrocin 6
Symbol poziomu A Bbr IIBbrg IIBbrCgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–12 12–31 31–65 65–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 10 15 10 10
2. Piasek 2,0-0,05 mm 56 61 35 48
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 19 10 10 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 8 9 10 7
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 8 10 10 10
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 4 8 5
7. I³ <0,002 mm 6 6 27 22
8. Piasek 2,0-0,05 mm 75 71 45 56
9. Py³ 0,05-0,002 mm 19 23 28 22
10. I³ <0,002 mm 6 6 27 22
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,70 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,27 – – –
13. Proporcja C:N 17,4 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 4,2 4,5 4,9
15. pH w KCl 2,9 3,9 3,5 3,4
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,95 2,47 6,36 3,78
cmol(+) · kg–1
185
0 cm
Profil nr 56
Wystêpowanie poziomu cambic 29–55 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Gleba wyraŸnie ciê¿sza w g³êbszych poziomach i oglejona gruntowo (równie¿ w for-
mie zacieków i jêzyków). Aktualnie siedlisko jest zniekszta³cone (z), co objawi³o siê zakwaszeniem powierzchniowych warstw gleby przez
opad i akumulacjê znacznych iloœci œcio³y w monokulturze bukowej.
186
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 56 – Wejherowo 9
Symbol poziomu A ABbr Bbr Bbrgg CG
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–8 8–29 29–55 55–100 100–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 5 5 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 49 51 45 32 54
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 23 16 17 13 12
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 10 13 14 18 8
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 7 13 11 12 8
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 4 2 5 8 6
7. I³ <0,002 mm 7 5 8 17 12
8. Piasek 2,0-0,05 mm 72 67 62 45 66
9. Py³ 0,05-0,002 mm 21 28 30 38 24
10. I³ <0,002 mm 7 5 8 17 12
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,47 0,89 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,27 0,05 – – –
13. Proporcja C:N 16,6 17,8 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 4,4 4,3 4,6 4,9
15. pH w KCl 3,2 3,9 3,9 3,6 3,7
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 3,20 2,70 3,50 7,00 3,05
cmol(+) · kg–1
187
0 cm
Profil nr 57
Wystêpowanie poziomu cambic 20–70 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Ca³y profil jest kwaœny, a najbardziej podœcielaj¹cy i³. Ciê¿kie i zasobne w sk³adniki
pokarmowe pod³o¿e sprawia, ¿e korzenie drzew wrastaj¹ „chêtnie” w jego kierunku. Pomimo znacznej kwasowoœci, pozosta³e podsta-
wowe cechy kwalifikuj¹ glebê do kategorii eutroficznej. Zniekszta³cenie siedliska (z) zosta³o ustalone na podstawie sk³adu gatunkowe-
go runa.
188
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 57 – Tuchola 4
Symbol poziomu A BbrA Bbr IIBbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–6 6–20 20–70 70–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + + +
2. Piasek 2,0-0,05 mm 44 38 22 8
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 30 28 32 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 16 24 36 7
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 4 4 3 35
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 2 3 11
7. I³ <0,002 mm 5 4 4 30
8. Piasek 2,0-0,05 mm 74 66 54 17
9. Py³ 0,05-0,002 mm 21 30 42 53
10. I³ <0,002 mm 5 4 4 30
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,96 0,48 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,25 0,03 – –
13. Proporcja C:N 15,8 16,0 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 4,3 4,5 3,7
15. pH w KCl 3,0 3,8 4,1 3,5
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,06 1,43 1,00 6,02
cmol(+) · kg–1
189
0 cm
Profil nr 58
Wystêpowanie poziomu cambic 10–110 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Gleba o wyraŸnie podwy¿szonej zawartoœci otoczaków polodowcowych w Puszczy
Niepo³omickiej wystêpuje sporadycznie. W dolnej czêœci profilu widoczne plamy popielate i sine gruntowego oglejenia.
190
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 58 – Niepo³omice 1
Symbol poziomu A BbrA Bbr IIBbrCGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–10 10–38 38–65 65–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 20 35 10
2. Piasek 2,0-0,05 mm 67 84 90 54
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 19 6 6 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 5 5 1 8
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 2 1 1 6
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 2 1 2
7. I³ <0,002 mm 4 2 1 22
8. Piasek 2,0-0,05 mm 86 90 96 62
9. Py³ 0,05-0,002 mm 10 8 3 16
10. I³ <0,002 mm 4 2 1 22
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,96 0,50 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,18 0,03 – –
13. Proporcja C:N 16,4 14,7 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 4,3 4,5 4,5
15. pH w KCl 3,3 4,0 4,3 3,6
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,79 0,89 0,35 4,45
cmol(+) · kg–1
191
0 cm
Profil nr 59
Wystêpowanie poziomu cambic 12–45 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. S³abe opadowe oglejenie w postaci jasnopopielatych plam najlepiej widoczne jest
w poziomie 12–45 cm. Lekka góra profilu zalega na ciê¿szym i wyraŸnie warstwowanym pod³o¿u. Warstwy piasku luŸnego przedziela-
j¹ warstwy piasku gliniastego mocnego. W tym przypadku o zniekszta³ceniu siedliska (z) œwiadczy oligotrofizacja roœlin runa, wywo³a-
na wp³ywem drzewostanu sosnowego.
192
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 59 – Piñczów 4
Symbol poziomu A Bbrg IIBbrC IIIBbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–12 12–45 45–150 45–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 57 58 90 62
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 10 7 3 5
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 18 20 5 13
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 10 11 0 6
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 0 2 1
7. I³ <0,002 mm 2 4 0 13
8. Piasek 2,0-0,05 mm 67 65 93 67
9. Py³ 0,05-0,002 mm 31 31 7 20
10. I³ <0,002 mm 2 4 0 13
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,91 0,29 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,13 0,03 – –
13. Proporcja C:N 14,7 9,7 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,1 4,5 4,6 4,9
15. pH w KCl 3,4 4,1 4,1 3,8
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,70 1,50 0,50 1,50
cmol(+) · kg–1
193
0 cm
Profil nr 60
Lokalizacja: Pobrze¿e Szczeciñskie, Wzgórza Bukowe, N-ctwo Gryfino, L-ctwo Binowo,
oddz. 358l, zag³êbienie odp³ywowe, wystawa W, spadek 5 stopni
Drzewostan: starodrzew bukowy
Runo: Festuca altissima 3, Impatiens parviflora 3, Milium effusum 1, Fagus sylvati-
ca 1, Gymnocarpium dryopteris 1, Galium odoratum 1, Oxalis acetosella 1,
Dryopteris filix-mas +, Rubus plicatus +, Dryopteris dilatata +, Quercus pe-
50 cm traea +, Maianthemum bifolium +, Polygonatum multiflorum r, Carex piluli-
fera r, Atrichum undulatum +
Gleba
0–3 cm: Ol, liœcie buka, drobne ga³¹zki
3–13 cm: A, ciemnoszary (10YR 4/2; 10YR 2/1), umiarkowanie wilgotny piasek glinia-
sty, bardzo s³abo szkieletowy (1% pojedyncze kamienie polodowcowe),
struktura gruze³kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 4,0, pH w KCl 3,3, korzenie
+++, przejœcie wyraŸne
13–22 cm: BbrA, brunatny, z szarym odcieniem (10YR 6/3; 10YR 4/4), umiarkowanie
wilgotny piasek gliniasty, bardzo s³abo szkieletowy (1% pojedyncze kamie-
nie polodowcowe), struktura foremnowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³a-
bo zwiêz³y, pH w H2O 4,7, pH w KCl 4,1, korzenie ++, przejœcie stopniowe
22–49 cm: Bbr, brunatny (10YR 7/3; 10YR 5/6), umiarkowanie wilgotny piasek glinia-
sty, bardzo s³abo szkieletowy (1% pojedyncze kamienie polodowcowe),
struktura foremnowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 4,7, pH w KCl 4,2, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
49–103 cm: Bbr, ciemnobrunatny (10YR 8/3; 10YR 5/6), umiarkowanie wilgotny piasek
gliniasty, bardzo s³abo szkieletowy (1% pojedyncze kamienie polodowco-
we), struktura foremnowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 4,6, pH w KCl 4,2, korzenie +, przejœcie wyraŸne
103–120 cm: IIBbrC, ciemnobrunatna (10YR 7/4; 10YR 5/8), umiarkowanie wilgotna glina
piaszczysta, bardzo s³abo szkieletowa (1% pojedyncze kamienie polodow-
cowe), struktura gruba, foremnowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiê-
z³y, pH w H2O 4,3, pH w KCl 3,7, korzenie pojedyncze, przejœcie wyraŸne
120–150 cm: IIIC, ciemnobrunatny (10YR 7/6; 10YR 4/6), umiarkowanie wilgotny piasek
luŸny, bardzo s³abo szkieletowy (1% pojedyncze kamienie polodowcowe),
struktura gruba, foremnowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad zwiêz³y, pH
w H2O 5,1, pH w KCl 3,9, korzenie pojedyncze
100 cm Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba brunatna
Podtyp: gleba brunatna kwaœna (Haplic Cambisol (Dystric, Ruptic))
Odmiana podtypu: nieca³kowita
Rodzaj: piaski zwa³owe
Gatunek: piasek gliniasty na glinie piaszczystej podœcielonej piaskiem luŸnym,
szkieletowe
Typ próchnicy: mull
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 24,3
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: ¿yzna buczyna ni¿owa z Festuca altissima (Melico-
-Fagetum festucetosum silvaticae Celiñski 1963)
Wystêpowanie poziomu cambic 22–103 cm i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20%
pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Trofizm tej gleby (24,3) jest zbli¿ony do trofizmu profilu 61. Pomimo wyraŸnie ciê¿-
szego uziarnienia profil 60 jest równoczeœnie bardziej zakwaszony. Buczyna wystêpuj¹ca na tym stanowisku nazwana zosta³a ¿yzn¹ ze
wzglêdu na udzia³ kostrzewy leœnej, ale roœnie ona w tym miejscu na glebie mezotroficznej.
194
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 60 – Gryfino 5
Symbol poziomu A BbrA Bbr Bbr IIBbrC IIIC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–13 13–22 22–49 49–103 103–120 120–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + + + + +
2. Piasek 2,0-0,05 mm 70 74 74 76 52 87
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 9 9 11 9 18 5
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 9 7 6 7 12 4
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 6 6 4 6 7 2
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 2 3 3 1 2 1
7. I³ <0,002 mm 4 1 2 1 9 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm 79 83 85 85 70 92
9. Py³ 0,05-0,002 mm 17 16 13 14 21 7
10. I³ <0,002 mm 4 1 2 1 9 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,14 0,31 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,16 0,05 – – – –
13. Proporcja C:N 13,4 6,2 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 4,7 4,7 4,6 4,3 5,1
15. pH w KCl 3,3 4,1 4,2 4,2 3,7 3,9
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,10 0,80 0,55 0,55 2,50 0,20
cmol(+) · kg–1
195
0 cm
Profil nr 61
Lokalizacja: Pojezierze I³awskie, N-ctwo Mi³om³yn, L-ctwo Tabórz, oddz. 192b, po³o¿e-
nie p³askie, Rezerwat „Sosna Taborska”
Drzewostan: starodrzew sosnowy z podrostem dêbowo-grabowo-bukowym
Runo: Polygonatum multiflorum +, Galium odoratum +, Carex digitata +, Ajuga
reptans +, Viola reichenbachiana +, Maianthemum bifolium +, Oxalis ace-
tosella +, Melampyrum nemorosum +, Dryopteris filix-mas r, Vaccinium
50 cm
myrtillus r, Carex pilosa r
Gleba
0–2 cm: Ol, igliwie sosny, liscie buka i dêbu
2–12 cm: A, ciemnoszary (2,5Y 4/3; 2,5Y 3/2), umiarkowanie wilgotny piasek s³abo-
gliniasty, bardzo s³abo szkieletowy (5% kamienie drobne, polodowcowe),
struktura gruze³kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 4,5, pH w KCl 3,7, korzenie
+++, przejœcie wyraŸne
12–28 cm: BbrA, brunatny, z szarymi plamami (2,5Y 5/6; 2,5Y 3/3), umiarkowanie wil-
gotny piasek s³abogliniasty, bardzo s³abo szkieletowy (10% ¿wir i kamienie
drobne polodowcowe), struktura foremnowieloœcienna zaokr¹glona, s³aba,
uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,6, pH w KCl 4,1, korzenie ++, przejœcie
stopniowe
28–70 cm: Bbr, brunatny (2,5Y 6/6; 2,5Y 4/6), umiarkowanie wilgotny piasek luŸny,
bardzo s³abo szkieletowy (5% kamienie drobne, polodowcowe), struktura
rozdzielnoziarnista, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,9, pH w KCl 4,4, ko-
rzenie +, przejœcie stopniowe
70–150 cm: BbrC, be¿owobrunatny, z popielatymi plamami (2,5Y 7/3; 2,5Y 5/4), umiar-
kowanie wilgotny piasek luŸny, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarni-
sta, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 5,9, pH w KCl 4,5, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba brunatna
Podtyp: gleba brunatna kwaœna (Haplic Cambisol (Dystric))
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
Rodzaj: piaski i ¿wiry wodnolodowcowe, sandrowe
Gatunek: piasek s³abogliniasty na piasku luŸnym, szkieletowe
Typ próchnicy: moder
100 cm Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 23,7
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: forma ubo¿sza gr¹du subkontynentalnego z Cala-
magrostis arundinacea (Tilio-Carpinetum typicum
calamagrostietosum Traczyk 1962)
Wystêpowanie niektórych cech poziomu cambic i wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni-
¿ej 20%, pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ kwaœn¹. Profil bardzo lekki, wytworzony z piasków sandrowych i z tego powodu
dyskusyjny, czy jest to jeszcze gleba brunatna, czy ju¿ rdzawa. Tak wysoki indeks trofizmu (23,7) w prezentowanych w atlasie glebach
rdzawych nizinnych nie wyst¹pi³ i bior¹c miêdzy innymi to pod uwagê, profil pozosta³ w glebach brunatnych kwaœnych. Jest to znane
leœnikom miejsce wystêpowania sosny taborskiej.
196
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 61 – Mi³om³yn 1
Symbol poziomu A BbrA Bbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–12 12–28 28–70 70–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 10 5 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 78 81 82 85
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 12 9 12 13
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 3 2 2 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 1 2 1 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 2 0 0
7. I³ <0,002 mm 5 4 3 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm 90 90 94 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm 5 6 3 1
10. I³ <0,002 mm 5 4 3 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,79 0,85 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,11 0,05 – –
13. Proporcja C:N 16,3 17,0 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,5 4,6 4,9 5,9
15. pH w KCl 3,7 4,1 4,4 4,5
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,30 1,40 0,30 0,10
cmol(+) · kg–1
197
0 cm
Profil nr 62
Wystêpowanie poziomu cambic 10–70 cm z nak³adaj¹cym siê poziomem (proto)albic i (proto)spodic 5–10 cm oraz wartoœæ V1 na g³ê-
bokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20% pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ bielicow¹. Zakwa-
szenie poziomów powierzchniowych spowodowa³o uruchomienie procesu bielicowania. Pozosta³e cechy w tym profilu nie odbiegaj¹ od
w³aœciwoœci gleby brunatnej kwaœnej.
198
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 62 – Œnie¿ka 4
Symbol poziomu Ofh AEes BbrBfe BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–5 5–10 10–70 70–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 25 35 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 47 51 70
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 10 6 5
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 16 16 9
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 11 13 5
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 5 8 6
7. I³ <0,002 mm n.o. 11 6 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 57 57 75
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 32 37 20
10. I³ <0,002 mm n.o. 11 6 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 15,81 5,15 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,71 0,23 – –
13. Proporcja C:N 22,3 22,4 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 3,9 4,4 4,3
15. pH w KCl 3,1 3,1 4,0 3,8
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 10,70 7,80 2,30 6,33
cmol(+) · kg–1
199
0 cm
Profil nr 63
Wystêpowanie poziomu cambic 21–56 cm z cechami poziomów (proto)albic i (proto)spodic 8–21 cm oraz wartoœæ V1 na g³êbokoœci
20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci powierzchniowej poni¿ej 20% pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ bielicow¹. Gleba wyj¹tko-
wo silnie szkieletowa. W trudnych warunkach klimatycznych na wysokoœci 1000 m n.p.m. pod drzewostanem œwierkowym nast¹pi³o na-
gromadzenie silnie kwaœnej materii organicznej na powierzchni gleby. Spowodowa³o to uruchomienie procesu bielicowania tu¿ pod po-
ziomem organicznym. Pomimo ¿e gleba jest mezotroficzna, typ siedliskowy, ze wzglêdu na wysokoœæ n.p.m., jest borem górskim prze-
chodz¹cym w wysokogórski. Fotografia drzewostanu przedstawia fragment œwierczyny, która pozosta³a po klêsce drzewostanów w wy-
¿szych po³o¿eniach Karkonoszy (patrz te¿ komentarz do profili 52, 96 i 97).
200
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 63 – Kamienna Góra 1
Symbol poziomu Of Oh/AEes BbrBfe BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–8 8–21 21–56 56–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 40 80 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 39 40
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 7 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 18 15
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 18 21
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 12 11
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 6 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 46 48
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 48 47
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 6 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 31,76 13,29 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,31 0,66 – –
13. Proporcja C:N 24,2 20,1 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 3,4 4,5 4,5
15. pH w KCl 2,5 2,7 4,0 4,1
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 15,40 12,10 3,60 1,90
cmol(+) · kg–1
201
0 cm
Profil nr 64
Wystêpowanie poziomów cambic 11–76 cm i (proto)albic 9–11 cm oraz wartoœæ V1 na g³êbokoœci 20–100 cm poni¿ej 50%, a w czêœci
powierzchniowej poni¿ej 20% pozwala klasyfikowaæ glebê jako brunatn¹ bielicow¹. Znaczne zakwaszenie górnych poziomów gleby
spowodowane zosta³o nagromadzeniem œcio³y bukowej, co uruchomi³o proces bielicowania i jest oznak¹ zniekszta³cenia siedliska.
G³êbsze poziomy gleby spe³niaj¹ wszystkie kryteria gleby brunatnej kwaœnej.
202
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 64 – Wejherowo 8
Symbol poziomu Ah/O AEes Bbr BbrCgg Cgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 4–9 9–11 11–49 49–76 76–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 + 10 20 20
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 65 64 60 61
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 14 13 13 13
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 7 7 7 6
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 7 8 6 8
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 4 6 6 4
7. I³ <0,002 mm n.o. 3 2 8 8
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 79 77 73 74
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 18 21 19 18
10. I³ <0,002 mm n.o. 3 2 8 8
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 7,37 1,85 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,40 0,10 – – –
13. Proporcja C:N 18,4 18,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 3,9 4,5 4,6 4,8
15. pH w KCl 3,0 3,1 4,2 3,9 3,9
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,20 2,10 1,10 2,40 1,70
cmol(+) · kg–1
203
9. Gleby p³owe
Gleby p³owe
W atlasie s¹ prezentowane: gleby p³owe w³aœciwe (6 profili), gleby p³owe brunatne (3 profile) i gleby p³o-
we opadowoglejowe (3 profile). S¹ one wytworzone z lessu, z py³u wodnego pochodzenia, z glin zwa³owych
oraz z piasków zalegaj¹cych na glinie.
Gleby te maj¹ profil dobrze wykszta³cony, czyli zró¿nicowany na poziomy genetyczne. Pod poziomem
próchnicznym A wystêpuje poziom diagnostyczny luvic, wyraŸnie jaœniejszy i mniej zwiêz³y w porównaniu
z g³êbiej le¿¹cym poziomem diagnostycznym argic. Poziom argic jest wyraŸnie ciemniejszy i bardziej zwiê-
z³y w porównaniu z poziomami le¿¹cymi pod i nad nim, zawiera co najmniej o 3% wiêcej i³u koloidalnego
ni¿ poziom le¿¹cy nad nim. W glebach z nieci¹g³oœci¹ litologiczn¹ stosunek iloœci drobnych frakcji (poni-
¿ej 0,02 mm) do iloœci frakcji i³u koloidalnego (poni¿ej 0,002 mm) w poziomie argic jest wiêkszy ni¿ ten sto-
sunek w poziomach zalegaj¹cych nad i pod nim.
Uziarnienie gleb p³owych to najczêœciej utwory py³owe, gliny lekkie i piaski na glinie, bezszkieletowe
lub s³abo szkieletowe. Odczyn prezentowanych gleb p³owych waha siê od pH w H2O oko³o 4,0–5,0 w po-
ziomach próchnicznych i roœnie w g³¹b profili. Wysycenie kationami zasadowymi, dobrze koreluje z odczy-
nem. W poziomach próchnicznych wysycenie kationami zasadowymi waha siê od kilku do kilkunastu pro-
cent, a w g³êbszych poziomach roœnie nawet do oko³o 100.
Gleby p³owe w³aœciwe maj¹ uk³ad poziomów i w³aœciwoœci charakterystyczne dla typu gleb (patrz sche-
mat). Pozosta³e podtypy gleb p³owych wyró¿niono na podstawie wystêpowania dodatkowych cech. Gleby
p³owe brunatne maj¹ nak³adaj¹ce siê cechy poziomu cambic. Gleby p³owe bielicowe maj¹ w³aœciwoœci i po-
ziomy wskazuj¹ce na obecnoœæ procesu bielicowania. Gleby p³owe opadowoglejowe wyró¿niono na podsta-
wie obecnoœci dodatkowego poziomu stagnic, który najlepiej jest widoczny w dolnej czêœci poziomu luvic.
Trofizm prezentowanych gleb p³owych mieœci siê w œrodkowych przedzia³ach spotykanych w glebach
brunatnych. Wszystkie profile znalaz³y siê w kategorii eutroficznej. W klasyfikacji siedliskowej s¹ to lasy
œwie¿e i wy¿ynne. Odmiany oglejone tworz¹ las wilgotny. Takie siedliska odpowiadaj¹ potencjalnej roœlin-
noœci leœnej gr¹dów, w podzespo³ach typowych i wy¿ynnych (Tilio-, Galio-Carpinetum), ¿yznej buczyny ni-
¿owej (Melico-Fagetum), a w terenach wilgotniejszych gr¹dów niskich (Tilio-Carpinetum stachyetosum).
206
GLEBA P£OWA
Wystêpuj¹ poziomy luvic i argic
oraz
tak
Brak innych poziomów lub ich cech Gleba p³owa w³aœciwa
nie
tak
Dodatkowo wystêpuje poziom (proto)cambic Gleba p³owa brunatna
nie
tak
Dodatkowo wystêpuj¹ poziomy (proto)albic i (proto)spodic Gleba p³owa bielicowa
nie
tak
Dodatkowo wystêpuje poziom stagnic Gleba p³owa opadowoglejowa
207
0 cm
Profil nr 65
Wystêpowanie poziomów luvic 10–30 cm i argic 30–76 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako p³ow¹ w³aœciw¹. W tym przypadku, pomi-
mo ¿e poziom Bt jest silnie zwiêz³y, korzenie drzew leœnych, jak widaæ na zdjêciu, przerastaj¹ go, docieraj¹c do bardziej zasobnych po-
ziomów zawieraj¹cych wêglany.
208
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 65 – Piñczów 3
Symbol poziomu A Eet Bt Cca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–10 10–30 30–76 76–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 8 7 9 8
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 16 12 7 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 48 51 42 49
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 17 19 19 21
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 4 7 11
7. I³ <0,002 mm 8 7 16 3
8. Piasek 2,0-0,05 mm 24 19 16 16
9. Py³ 0,05-0,002 mm 68 74 68 81
10. I³ <0,002 mm 8 7 16 3
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,51 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,21 – – –
13. Proporcja C:N 11,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,1 4,5 5,3 7,9
15. pH w KCl 3,4 3,8 4,0 7,5
16. Wêglany % – – – 9,6
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 4,60 2,70 1,10 –
cmol(+) · kg–1
209
0 cm
Profil nr 66
Wystêpowanie poziomów luvic 11–46 cm i argic 46–90 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako p³ow¹ w³aœciw¹. Jednorodny materia³ les-
sowy eksponuje typowe cechy ró¿nicuj¹ce profil. WyraŸnie rozjaœniony i zubo¿ony o i³ poziom luvic kontrastuje barw¹, zwiêz³oœci¹ i za-
wartoœci¹ i³u z g³êbszym poziomem argic. Silnie zwiêz³y uk³ad poziomu argic w tym profilu staje siê barier¹ dla korzeni, których wiêk-
szoœæ znajduje siê nad nim (porównaj komentarz do profilu 65).
210
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 66 – Ostrowiec Œwiêtokrzyski 3
Symbol poziomu A AEet Eet Bt BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–4 4–11 11–46 46–90 90–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 16 9 8 9 10
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 15 16 9 8 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 41 45 52 45 48
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 18 20 21 20 16
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 5 5 7 6
7. I³ <0,002 mm 7 5 5 11 12
8. Piasek 2,0-0,05 mm 31 25 17 17 18
9. Py³ 0,05-0,002 mm 62 70 78 72 70
10. I³ <0,002 mm 7 5 5 11 12
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,60 1,18 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,34 0,10 – – –
13. Proporcja C:N 13,5 11,8 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,1 4,1 4,4 6,4 6,4
15. pH w KCl 4,5 3,5 3,7 5,6 5,7
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,05 4,29 2,62 0,09 0,09
cmol(+) · kg–1
211
0 cm
Profil nr 67
Wystêpowanie poziomów luvic 9–42 cm i argic 42–90 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako p³ow¹ w³aœciw¹. S³abe opadowe oglejenie
w formie popielatego rozjaœnienia jest najlepiej widoczne w poziomie 30–42 cm. Równie¿ g³êbiej s¹ widoczne s³abo zaznaczone, popie-
late zacieki. Takie oglejenie jak w tym profilu nie stanowi zagro¿enia dla ¿ycia korzeni drzew leœnych, ale dowodzi stabilnego uwilgot-
nienia gleby.
212
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 67 – Janów Lubelski 3
Symbol poziomu A Eet Eetg Bt BtC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–9 9–30 30–42 42–90 90–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 9 7 3 5 7
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 24 10 11 9 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 29 41 42 39 48
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 23 26 26 21 20
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 7 9 8 9 5
7. I³ <0,002 mm 8 7 10 17 11
8. Piasek 2,0-0,05 mm 33 17 14 14 16
9. Py³ 0,05-0,002 mm 59 76 76 69 73
10. I³ <0,002 mm 8 7 10 17 11
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,02 0,30 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,28 0,05 – – –
13. Proporcja C:N 10,8 6,0 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,8 4,3 4,5 5,1 5,3
15. pH w KCl 3,8 3,9 3,8 3,9 4,0
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,90 3,30 2,90 2,10 0,90
cmol(+) · kg–1
213
0 cm
Profil nr 68
Wystêpowanie poziomów luvic 9–45 cm i argic 45–85 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako p³ow¹ w³aœciw¹. Profil typowy, s³abo grun-
towo oglejony, z ³adnie wykszta³conym i silnie zwiêz³ym poziomem Bt, w który korzenie wrastaj¹ tylko sporadycznie. Hodowla na tak
bogatej glebie drzewostanu sosnowego spowodowa³a zniekszta³cenie siedliska (z), co objawia siê zmian¹ sk³adu gatunkowego runa.
214
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 68 – Zwoleñ 16
Symbol poziomu A Eet Bt Cgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–9 9–45 45–85 85–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 17 20 12 15
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 18 12 11 14
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 37 39 37 43
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 16 18 16 18
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 5 7 3
7. I³ <0,002 mm 6 6 17 7
8. Piasek 2,0-0,05 mm 35 32 23 29
9. Py³ 0,05-0,002 mm 59 62 60 64
10. I³ <0,002 mm 6 6 17 7
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,06 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,15 – – –
13. Proporcja C:N 13,7 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 4,9 4,9 5,1
15. pH w KCl 3,7 4,1 3,9 4,0
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,84 0,48 0,83 0,33
cmol(+) · kg–1
215
0 cm
Profil nr 69
Wystêpowanie poziomów luvic 4–19 cm i argic 19–53 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako p³ow¹ w³aœciw¹. P³ytkie wystêpowanie po-
ziomu Bt jest spowodowane procesami erozyjnymi, sp³ycaj¹cymi glebê. Zagro¿enie erozyjne terenów lessowych pokazuje fotografia
z g³êbokim jarem powsta³ym w wyniku tego procesu. Ca³y profil penetrowany jest przez korzenie, pomimo ró¿nic w zwiêz³oœci. Powta-
rzaj¹ca siê warstwowo zmienna barwa od po³owy profilu w g³¹b mo¿e byæ nastêpstwem genezy lessu z nak³adaj¹cym siê s³abym grun-
towym oglejeniem (patrz równie¿ profil 42).
216
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 69 – Ostrowiec Œwiêtokrzyski 6
Symbol poziomu A AEet Bt BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–4 4–19 19–53 53–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 25 22 27 30
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 23 21 20 24
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 30 34 28 35
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 11 12 9 4
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 4 5 3
7. I³ <0,002 mm 8 7 11 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm 48 43 47 54
9. Py³ 0,05-0,002 mm 44 50 42 42
10. I³ <0,002 mm 8 7 11 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,84 0,97 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,33 0,08 – –
13. Proporcja C:N 14,7 12,1 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,8 4,4 5,0 5,3
15. pH w KCl 4,2 3,6 3,9 4,3
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,70 3,15 1,31 0,17
cmol(+) · kg–1
217
0 cm
Profil nr 70
Wystêpowanie poziomów luvic 15–30 cm i argic 30–78 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako p³ow¹ w³aœciw¹. Do tego podtypu zaliczo-
no gleby p³owe o uk³adzie poziomów Eet i IIBt, bez nak³adajacych siê innych procesów. Doœæ p³ytko zalegaj¹cy w tej glebie poziom ar-
gic mo¿e byæ wynikiem erozji powierzchniowej. Poziom IIBt, mimo ¿e jest silnie zwiêz³y, w tym profilu nie stanowi przeszkody dla korze-
ni, które s¹ widoczne do g³êbokoœci 100 cm. Indeks trofizmu wszystkich gleb p³owych prezentowanych w atlasie kwalifikuje je do kate-
gorii eutroficznej. Zniekszta³cenie siedliska (z) zosta³o spowodowane upraw¹ drzewostanu sosnowego, co objawia siê pogorszeniem
³atwo zmiennych elamentów siedliska (runo, wierzchnie poziomy gleby).
218
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 70 – Babimost 4
Symbol poziomu Ohf AEet Eet IIBt IIBtCca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–4 4–15 15–30 30–78 78–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 + + 10 10
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 64 67 57 51
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 14 14 5 14
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 8 6 7 6
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 5 6 7 10
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 3 2 4 3
7. I³ <0,002 mm n.o. 6 5 20 16
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 78 81 62 65
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 16 14 18 19
10. I³ <0,002 mm n.o. 6 5 20 16
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 14,17 1,04 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,68 0,07 – – –
13. Proporcja C:N 20,8 14,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 4,1 4,3 5,5 7,6
15. pH w KCl 3,0 3,4 3,6 4,0 7,2
16. Wêglany % – – – – 7,4
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 5,40 1,90 1,40 0,30 –
cmol(+) · kg–1
219
0 cm
Profil nr 71
Wystêpowanie poziomów luvic 12–44 cm z nak³adaj¹cym siê poziomem cambic 12–20 cm oraz argic 44–95 cm pozwala klasyfikowaæ
glebê jako p³ow¹ brunatn¹. Pod poziomem A wystêpuje wtórnie tworz¹cy siê poziom brunatny cambic EetBbr i dopiero pod nim dobrze
wykszta³cony poziom Eet. Najubo¿szym poziomem w tym profilu jest Eet i wiêkszoœæ korzeni koncentruje siê ponad nim.
220
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 71 – Gryfino 2
Symbol poziomu A EetBbr Eet Bt BtC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–12 12–20 20–44 44–95 95–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + + + +
2. Piasek 2,0-0,05 mm 47 51 41 41 43
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 18 16 26 10 13
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 11 10 9 11 9
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 9 10 10 9 10
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 5 5 4 6 6
7. I³ <0,002 mm 10 8 10 23 19
8. Piasek 2,0-0,05 mm 65 67 67 51 56
9. Py³ 0,05-0,002 mm 25 25 23 26 25
10. I³ <0,002 mm 10 8 10 23 19
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,44 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,20 – – – –
13. Proporcja C:N 12,2 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 4,6 4,2 5,3 5,9
15. pH w KCl 3,3 3,7 3,6 3,9 4,6
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,85 1,40 1,55 0,45 0,20
cmol(+) · kg–1
221
0 cm
Profil nr 72
Lokalizacja: Pojezierze I³awskie, N-ctwo Dobrocin, L-ctwo Sambród, oddz. 183h, teren
morenowy
Drzewostan: starodrzew bukowy, pojedynczo d¹b
Runo: Galium odoratum 2, Maianthemum bifolium 1, Poa nemoralis +, Hieracium
murorum +, Luzula pilosa +, Oxalis acetosella +, Melampyrum pratense +
50 cm Gleba
0–3 cm: Ol, liœcie buka i dêbu
3–10 cm: A, ciemnoszara (10YR 4/1; 10YR 3/1), umiarkowanie wilgotna glina piasz-
czysta, bardzo s³abo szkieletowa (1% pojedyncze kamienie polodowco-
we), struktura gruze³kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 4,3, pH w KCl 3,3, ko-
rzenie +++/++++, przejœcie wyraŸne
10–19 cm: AEet, p³owa, z szarym odcieniem (10YR 6/3; 10YR 4/3), umiarkowanie wil-
gotna glina lekka, bardzo s³abo szkieletowa (1% pojedyncze kamienie po-
lodowcowe), struktura gruze³kowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,2, pH
w KCl 3,6, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
19–45 cm: BbrBt, be¿owobrunatna (10YR 7/4; 10YR 5/4), umiarkowanie wilgotna gli-
na lekka, œrednio szkieletowa (20% kamienie polodowcowe), struktura fo-
remnowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,2, pH
w KCl 3,6, korzenie +, przejœcie wyraŸne
45–100 cm: Bt, brunatnordzawa (10YR 6/4; 10YR 5/4), umiarkowanie wilgotna glina
lekka, œrednio szkieletowa (30% kamienie polodowcowe), struktura bry³o-
wa, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,7, pH w KCl 3,6, korzenie +, przejœcie stop-
niowe
100–140 cm: BC, be¿owobrunatna (10YR 6/4; 10YR 5/4), umiarkowanie wilgotna glina
lekka, œrednio szkieletowa (20% kamienie polodowcowe), struktura bry³o-
wa, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 5,0, pH w KCl 3,6, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba p³owa
Podtyp: gleba p³owa brunatna (Haplic Luvisol)
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
Rodzaj: gliny zwa³owe
Gatunek: glina piaszczysta na glinie lekkiej, szkieletowe
100 cm Typ próchnicy: mull
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 31,0
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las œwie¿y, Lœw-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: podzespó³ typowy ¿yznej buczyny ni¿owej (Meli-
co-Fagetum typicum Lohm. ap. Seibert 1954)
Wystêpowanie poziomów luvic 10–19 cm, argic 19–100 cm i poziom (proto)cambic 19–45 pozwala klasyfikowaæ glebê jako p³ow¹ bru-
natn¹. Poziom argic w tym profilu cechuje siê niewielk¹ zwiêz³oœci¹, umo¿liwiaj¹c¹ penetracjê korzeniom drzew.
222
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 72 – Dobrocin 2
Symbol poziomu A AEet BbrBt Bt BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–10 10–19 19–45 45–100 100–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + 20 30 20
2. Piasek 2,0-0,05 mm 45 46 40 44 46
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 31 15 13 13 13
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 7 14 13 10 11
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 6 12 11 9 7
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 4 6 5 5
7. I³ <0,002 mm 8 9 17 19 18
8. Piasek 2,0-0,05 mm 76 61 53 57 59
9. Py³ 0,05-0,002 mm 16 30 30 24 23
10. I³ <0,002 mm 8 9 17 19 18
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,85 0,97 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,33 0,07 – – –
13. Proporcja C:N 14,7 13,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 4,2 4,2 4,7 5,0
15. pH w KCl 3,3 3,6 3,6 3,6 3,6
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,94 3,59 6,34 4,49 2,44
cmol(+) · kg–1
223
0 cm
Profil nr 73
Wystêpowanie poziomu luvic 8–57 cm z nak³adaj¹cym siê poziomem cambic 8–36 cm oraz argic 57–104 cm pozwala klasyfikowaæ gle-
bê jako p³ow¹ brunatn¹. Pod poziomem A jest wtórnie wykszta³cony poziom cambic EetBbr, a g³êbiej – oglejony poziom Eetg. Korze-
nie drzew, podobnie jak w profilu 71 wskazuj¹ wyraŸnie poziomy o korzystnych w³aœciwoœciach. Jeden z nich rós³ na granicy dwóch po-
ziomów, wyraŸnie „unikaj¹c” g³êbszego, opadowo oglejonego.
224
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 73 – Osie 6
Symbol poziomu A EetBbr Eetg IIBt IICca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–8 8–36 36–57 57–104 104–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 5 5 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 66 68 69 58 61
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 18 16 16 15 15
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 7 8 8 9 9
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 2 2 2 4 5
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 4 4 4 3 3
7. I³ <0,002 mm 3 2 1 11 7
8. Piasek 2,0-0,05 mm 84 84 85 73 76
9. Py³ 0,05-0,002 mm 13 14 14 16 17
10. I³ <0,002 mm 3 2 1 11 7
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,14 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,19 – – – –
13. Proporcja C:N 16,5 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,1 4,8 5,8 6,1 8,3
15. pH w KCl 3,2 4,0 4,3 4,2 7,6
16. Wêglany % – – – – 6,9
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 2,06 1,16 0,08 0,19 –
cmol(+) · kg–1
225
0 cm
Profil nr 74
Wystêpowanie poziomu luvic 13–47 cm z nak³adaj¹cym siê poziomem stagnic 13–90 cm oraz poziomu argic 47–90 cm pozwala klasy-
fikowaæ glebê jako p³ow¹ opadowoglejow¹. Poni¿ej 50 cm w profilu bardzo dobrze s¹ widoczne zacieki popielatej plazmy glebowej sp³y-
waj¹cej klinem mrozowym przez poprzerywany poziom Btg w g³êbsze warstwy.
226
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 74 – Oleszyce 12
Symbol poziomu A Eetg Btg C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–13 13–47 47–90 90–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 10 12 9 16
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 16 15 9 12
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 40 42 42 44
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 20 18 17 12
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 5 6 5 3
7. I³ <0,002 mm 9 7 18 13
8. Piasek 2,0-0,05 mm 26 27 18 28
9. Py³ 0,05-0,002 mm 65 66 64 59
10. I³ <0,002 mm 9 7 18 13
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,70 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,23 – – –
13. Proporcja C:N 11,7 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,4 4,6 5,5 5,4
15. pH w KCl 3,5 4,0 4,0 3,8
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,75 1,52 0,44 0,86
cmol(+) · kg–1
227
0 cm
Profil nr 75
Wystêpowanie poziomów: luvic 10–48 cm, z nak³adaj¹cymi siê w³aœciwoœciami poziomu stagnic, oraz argic 48–100 cm pozwala klasy-
fikowaæ glebê jako p³ow¹ opadowoglejow¹. Poziom Eetg w tym profilu jest wyj¹tkowo jasny i faliœcie, zaciekowo przechodz¹cy w po-
ziom Btg. Dolna czêœæ poziomu Btg i nastêpny poziom (niewidoczny na fotografii, patrz opis) maj¹ wiele plam rdzawych, popielatych
i sinych, oglejenia gruntowego, co oznacza odmianê gruntowoglejow¹. Zubo¿ony (w³aœciwy dla lasu mieszanego) sk³ad gatunkowy ru-
na odzwierciedla w³aœciwoœci powierzchniowych poziomów gleby i jest symptomem zniekszta³cenia siedliska (z).
228
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 75 – Lubaczów 4
Symbol poziomu Ofh A Eetg Btg IIBCGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–4 4–10 10–48 48–100 100–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 12 11 12 55
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 26 14 13 14
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 28 38 38 7
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 22 24 18 6
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 4 5 4 13
7. I³ <0,002 mm n.o. 8 8 15 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 38 25 25 69
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 54 67 60 26
10. I³ <0,002 mm n.o. 8 8 15 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 30,06 3,05 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,46 0,22 – – –
13. Proporcja C:N 20,6 13,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,6 3,6 4,2 4,9 5,5
15. pH w KCl 3,0 3,2 4,0 3,8 3,8
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 43,50 7,60 2,60 2,70 1,40
cmol(+) · kg–1
229
0 cm
Profil nr 76
Wystêpowanie poziomów: luvic 20–58 cm, z nak³adaj¹cym siê poziomem stagnic 29–58 cm oraz argic 58–95 cm pozwala klasyfikowaæ
glebê jako p³ow¹ opadowoglejow¹. Procesowi opadowego oglejenia sprzyja ciê¿sze uziarnienie g³êbszego poziomu, w którym
widoczne jest równie¿ w formie sinych plam oglejenie gruntowe. Troficznie profil ten jest najubo¿szy ze wszystkich gleb p³owych ( 27,1),
pomimo to mieœci siê w granicach kategorii gleb eutroficznych. Sk³ad roœlinnoœci runa nie odzwierciedla w³aœciwoœci gleby, zw³aszcza
g³êbszych poziomów, co mo¿e byæ odczytane jako zniekszta³cenie siedliska (z).
230
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 76 – Kozienice 5
Symbol poziomu A Eetg Eetg IIBtg IIBtCGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–20 20–29 29–58 58–95 95–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 + + + +
2. Piasek 2,0-0,05 mm 74 77 58 46 48
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 7 7 14 15 15
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 6 7 10 7 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 6 2 7 9 6
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 2 5 5 7
7. I³ <0,002 mm 4 5 6 18 14
8. Piasek 2,0-0,05 mm 81 84 72 61 63
9. Py³ 0,05-0,002 mm 15 11 22 21 23
10. I³ <0,002 mm 4 5 6 18 14
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,97 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,10 – – – –
13. Proporcja C:N 19,7 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 4,2 4,2 4,5 4,8
15. pH w KCl 3,0 3,9 4,1 3,7 3,8
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,70 1,50 1,81 2,60 1,50
cmol(+) · kg–1
231
10. Gleby rdzawe
Gleby rdzawe
W atlasie s¹ prezentowane wszystkie podtypy gleb rdzawych wyró¿nianych w „Klasyfikacji gleb leœnych Pol-
ski”: gleby rdzawe w³aœciwe (9 profili), gleby rdzawe brunatne (3 profile) i gleby rdzawe bielicowe (6 pro-
fili). Ska³ami macierzystymi tych gleb rdzawych s¹ g³êbokie i odwapnione osady piasków i ¿wirów sandro-
wych, terasowych, zwa³owych oraz lekkie zwietrzeliny granitów, gnejsów i bezwêglanowych gruboziarni-
stych piaskowców. Sporadycznie w skale macierzystej wystêpuj¹ wêglany (profil 87).
Gleby te maj¹ profil dobrze wykszta³cony, czyli zró¿nicowany na poziomy genetyczne. Pod poziomem
O lub O i A wystêpuje jednolicie rdzawy poziom diagnostyczny sideric Bv. Poziom ten jest bogatszy we frak-
cje py³u i i³u od poziomu le¿¹cego poni¿ej i stopniowo przechodzi w ska³ê macierzyst¹ C. S¹ to gleby lek-
kie, kwaœne w poziomach powierzchniowych, przechodz¹ce w lekko kwaœne w g³êbszych poziomach, spo-
radycznie mog¹ byæ obojêtne i zasadowe.
Wydzielanie podtypów gleb rdzawych jest oparte na nak³adaj¹cych siê w³aœciwoœciach zwi¹zanych
z dodatkowymi procesami. Morfologia i w³aœciwoœci gleby rdzawej w³aœciwej s¹ zbli¿one do typu (patrz
schemat). Zapocz¹tkowanie procesu brunatnienia i obecnoœæ w profilu poziomu (proto)cambic jest podsta-
w¹ wydzielania podtypu gleb rdzawych brunatnych. Nak³adanie siê procesu bielicowego i obecnoœæ w pro-
filu poziomu (proto)albic i (proto)spodic pozwala wydzieliæ gleby rdzawe bielicowe.
Trofizm prezentowanych gleb rdzawych z nizin okreœlany indeksem jest wyraŸnie rozdzielony od tro-
fizmu gleb brunatnych (rozdzia³ V, ryc. 1). Podobnie jest z glebami rdzawymi nizin i gór. S¹ to najczêœciej
gleby kategorii mezotroficznej i oligotroficznej. W klasyfikacji siedliskowej s¹ to wiêc lasy mieszane i lasy
mieszane górskie oraz bory mieszane. Kategorie mezotroficzne gleb rdzawych odpowiadaj¹ acidofilnym la-
som bukowo-dêbowym (Fago-Quercetum petraea typicum), bogatszym wariantom boru mieszanego (Quer-
co roboris-Pinetum typicum), acidofilnej d¹browie (Calamagrostio-Quercetum petraeae). Kategorie oligotro-
ficzne gleb rdzawych to g³ównie ubo¿sze warianty boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym (Quercetum
petraeae-Pinetum) i acidofilne d¹browy (Calamagrostio-Quercetum petraeae).
234
GLEBA RDZAWA
Wystêpuje poziom diagnostyczny sideric
oraz
tak
Brak innych poziomów diagnostycznych lub ich cech Gleba rdzawa w³aœciwa
nie
tak
Dodatkowo wystêpuje poziom (proto)cambic Gleba rdzawa brunatna
nie
tak
Dodatkowo wystêpuj¹ poziomy (proto)albic i (proto)spodic Gleba rdzawa bielicowa
235
0 cm
Profil nr 77
Lokalizacja: Sudety Zachodnie, Góry Izerskie, N-ctwo Szklarska Porêba, L-ctwo Ziele-
niec, oddz. 301a, stok, wysokoϾ 760 m n.p.m., wystawa S, spadek
10 stopni
Drzewostan: bukowy
Runo: Calamagrostis arundinacea 4, Deschampsia flexuosa 2, Fagus sylvatica 2,
Oxalis acetosella 1, Vaccinium myrtillus 1, Digitalis purpurea +, Senecio ne-
50 cm
morensis +, Dryopteris dilatata +, Juncus conglomeratus r, Polytrichum for-
mosum +, Dicranum scoparium +
Gleba
0–1 cm: Ol, liœcie buka, szcz¹tki obumar³ego trzcinnika
1–8 cm: Ofh, br¹zowoczarny (10YR 3/2; 10YR 1,7/1), umiarkowanie wilgotny poziom
detrytusowo-epihumusowy, bezszkieletowy, struktura amorficzna, uk³ad
pulchny, pH w H2O 3,8, pH w KCl 2,9, korzenie +++, przejœcie nag³e
8–50 cm: ABv, rdzawa (10YR 6/4; 10YR 4/6), umiarkowanie wilgotna glina piaszczys-
ta, œrednio szkieletowa (20% ¿wir i pojedyncze kamienie granitowe), struk-
tura foremnowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,5,
pH w KCl 4,0, korzenie ++, przejœcie stopniowe
50–80 cm: Bv, be¿owy (10YR 6/4; 10YR 4/6), umiarkowanie wilgotny py³ gliniasty, sil-
nie szkieletowy (40% ¿wir i kamienie granitowe), struktura foremnowielo-
œcienna ostrokrawêdzista, s³aba, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,6, pH w KCl
4,1, korzenie +, przejœcie wyraŸne
80–120 cm: BvC, be¿owa (10YR 7/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotna glina piaszczy-
sta, silnie szkieletowa (40% rumosz granitowy), struktura rozdzielnoziarni-
sta, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,7, pH w KCl 4,0, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba rdzawa
Podtyp: gleba rdzawa w³aœciwa (Dystric Cambisol)
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
Rodzaj: granit
Gatunek: glina piaszczysta przewarstwiona py³em gliniastym, szkieletowe
Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 29,5
100 cm Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany górski, LMG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: kwaœna buczyna górska (Luzulo nemorosae-Fa-
getum (du Rietz 1923) Markgr, 1932 em. Meusel
1937)
Wystêpowanie poziomu sideric 8–80 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ w³aœciw¹. Profil dyskusyjny, poziom sideric w glebach
rdzawych górskich (profile 77, 78, 89) posiada równie¿ cechy poziomu cambic. Ró¿ni siê od niego g³ównie barw¹ (patrz nazwa jed-
nostki wg WRB). Indeks trofizmu (29,5) kwalifikuje tê glebê do kategorii eutroficznej, ale na wysokoœci 760 m n.p.m. jest to ju¿ siedlisko
lasu mieszanego górskiego z potencjaln¹ roœlinnoœci¹ kwaœnej buczyny górskiej, widocznej na fotografii (patrz równie¿ komentarz do
profilu 78).
236
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 77 – Szklarska Porêba 6
Symbol poziomu Ofh ABv Bv BvC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–8 8–50 50–80 80–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 20 40 40
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 39 36 57
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 7 2 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 20 18 17
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 20 24 10
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 8 12 5
7. I³ <0,002 mm n.o. 6 8 3
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 46 38 65
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 48 54 32
10. I³ <0,002 mm n.o. 6 8 3
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 22,75 3,23 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,82 0,19 – –
13. Proporcja C:N 27,7 17,0 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 4,5 4,6 4,7
15. pH w KCl 2,9 4,0 4,1 4,0
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 10,50 3,50 2,20 1,20
cmol(+) · kg–1
237
0 cm
Profil nr 78
Lokalizacja: Sudety Zachodnie, Karkonosze, N-ctwo Œnie¿ka, L-ctwo Ska³ki, oddz. 181f,
stok, wysokoϾ 800 m n.p.m., wystawa NE, spadek 10 stopni
Drzewostan: œwierkowy
Runo: Calamagrostis arundinacea 4, Vaccinium myrtillus 2, Luzula luzuloides 1,
Deschampsia flexuosa 1, Hieracium vulgatum 1, Picea abies 1, Oxalis ace-
tosella 1, Senecio nemorensis +, Rubus hirtus +, Rubus idaeus +, Carex
50 cm
leporina +, Maianthemum bifolium +, Galium mollugo +, Dryopteris dilata-
ta r, Dryopteris carthusiana r, Carex pilulifera r, Polytrichum formosum 1
Gleba
0–1 cm: Ol, igliwie œwierka, drobne ga³¹zki
1–3 cm: Oh, ciemnobr¹zowy (10YR 3/2; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny poziom
epihumusowy, bezszkieletowy, struktura amorficzna, uk³ad pulchny, pH
w H2O 3,6, pH w KCl 2,7, korzenie +++, przejœcie nag³e
3–11 cm: Ah, ciemnoszara (10YR 4/2; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotna glina lekka,
œrednio szkieletowa (20% ¿wir granitowy), struktura gruze³kowa, uk³ad s³a-
bo zwiêz³y, pH w H2O 3,6, pH w KCl 3,1, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
11–33 cm: Bv, rdzawa (10YR 6/6; 10YR 4/6), umiarkowanie wilgotna glina piaszczys-
ta, œrednio szkieletowa (20% ¿wir i rumosz granitowy), struktura foremno-
wieloœcienna zaokr¹glona, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,6, pH
w KCl 3,9, korzenie ++, przejœcie stopniowe
33–100 cm: Bv, jasnordzawa (10YR 6/4; 10YR 4/6), umiarkowanie wilgotna glina lekka,
bardzo silnie szkieletowa (70% ¿wir, rumosz i bloki granitowe), struktura
rozdzielnoziarnista, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,4, pH w KCl 4,0, korzenie +,
przejœcie stopniowe
100–140 cm: C, jasnordzawy (10YR 5/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotny piasek s³abo
gliniasty, bardzo silnie szkieletowy (90% rumosz i bloki granitowe), struktu-
ra rozdzielnoziarnista, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,5, pH w KCl 4,2, korzenie
pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba rdzawa
Podtyp: gleba rdzawa w³aœciwa (Skeleti-Distric Cambisol)
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
100 cm Rodzaj: granit
Gatunek: glina piaszczysta na glinie lekkiej i piasku s³abogliniastym, szkieletowe
Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 23,2
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany górski, LMG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: kwaœna buczyna górska (Luzulo nemorosae-Fa-
getum (du Rietz 1923) Markgr, 1932 em. Meusel
1937)
Wystêpowanie poziomu sideric 11–100 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ w³aœciw¹. Patrz równie¿ komentarz do profilu 77.
Indeks trofizmu liczony dla gleb rdzawych górskich (profile nr 77, 78 i 89) jest wyraŸnie wy¿szy w porównaniu z indeksem gleb rdza-
wych nizin. G³ówn¹ przyczyn¹ tak wysokiego indeksu trofizmu w glebach rdzawych górskich jest ciê¿sze uziarnienie i zwi¹zana z nim
wy¿sza zawartoœæ kationów. Aktualny drzewostan, widoczny na fotografii, wymaga przebudowy. Pomimo niedostosowania drzewosta-
nu do siedliska, jego ³atwo zmienne elementy (runo i powierzchniowe poziomy gleby) zachowa³y w³aœciwoœci nawi¹zuj¹ce do stanu zbli-
¿onego do naturalnego (N).
238
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 78 – Œnie¿ka 6
Symbol poziomu Oh Ah Bv Bv C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–3 3–11 11–33 33–100 100–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 20 20 70 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 50 47 81
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 8 8 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 15 16 6
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 11 12 2
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 9 9 1
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 7 8 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 58 55 87
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 35 37 9
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 7 8 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 25,77 7,00 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,47 0,38 – – –
13. Proporcja C:N 17,5 18,4 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,6 3,6 4,6 4,4 4,5
15. pH w KCl 2,7 3,1 3,9 4,0 4,2
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 13,20 11,30 3,50 1,90 0,36
cmol(+) · kg–1
239
0 cm
Profil nr 79
Wystêpowanie poziomu sideric 23–64 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ w³aœciw¹. Profil pod wzglêdem barwy przypomina
glebê brunatn¹, ale ni¹ nie jest ze wzglêdu na bardzo lekkie uziarnienie. Rozdzielenie najubo¿szych gleb brunatnych kwaœnych i najza-
sobniejszych gleb rdzawych nie jest zdefiniowane. Indeks trofizmu, który w tej glebie wynosi 18,0, mo¿e pomóc rozdzieliæ te gleby.
Z prezentowanych w atlasie najubo¿sza gleba brunatna ma indeks trofizmu równy 23,7 (profil 61), natomiast najbogatsza gleba rdzawa
nizinna 18,1 (profil 86).
240
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 79 – D¹browa Tarnowska 9
Symbol poziomu Oh/A BvA Bv BvC C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–8 8–23 23–64 64–120 120–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 91 93 93 87
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 3 2 2 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 1 1 2 3
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 2 1 1 2
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 2 1 1 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 1 2 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 94 95 95 93
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 5 3 4 6
10. I³ <0,002 mm n.o. 1 2 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 14,65 0,66 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,79 0,04 – – –
13. Proporcja C:N 18,5 16,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 4,6 4,6 4,6 4,5
15. pH w KCl 3,5 4,3 4,4 4,4 4,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,90 0,72 0,31 0,28 0,37
cmol(+) · kg–1
241
0 cm
Profil nr 80
Lokalizacja: Pojezierze I³awskie, N-ctwo Dobrocin, L-ctwo Wenecja, oddz. 22j, wierzcho-
wina, wystawa N, spadek 5 stopni, teren morenowy
Drzewostan: starodrzew sosnowo-bukowy
Runo: Impatiens parviflora 1, Oxalis acetosella 1, Mycelis muralis +, Dryopteris
carthusiana +, Maianthemum bifolium +, Dryopteris dilatata r, Melampyrum
pratense r
50 cm
Gleba
0–4 cm: Ol, igliwie sosny, liœcie buka
4–15 cm: A, ciemnoszary (10YR 4/2; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny piasek s³abo
gliniasty, bardzo s³abo szkieletowy (5% kamienie drobne i ¿wir polodowco-
wy), struktura gruze³kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 3,9, pH w KCl 3,2, ko-
rzenie +++, przejœcie wyraŸne
15–22 cm: ABv, szary, z rdzawym odcieniem (10YR 5/3; 10YR 3/2), umiarkowanie wil-
gotny piasek luŸny, bardzo s³abo szkieletowy (5% kamienie drobne i ¿wir
polodowcowy), struktura gruze³kowa, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 4,3, pH w KCl 3,6, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
22–58 cm: Bv, be¿owordzawy (10YR 6/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotny piasek lu-
Ÿny, bardzo s³abo szkieletowy (5% kamienie drobne i ¿wir polodowcowy),
struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH w H2O 4,7, pH w KCl 4,3, ko-
rzenie ++, przejœcie stopniowe
58–105 cm: BvC, ciemnobe¿owy (10YR 6/4; 10YR 5/4), umiarkowanie wilgotny piasek
luŸny, bardzo s³abo szkieletowy (5% kamienie drobne i ¿wir polodowcowy),
struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH w H2O 4,8, pH w KCl 4,4, ko-
rzenie +, przejœcie stopniowe
105–150 cm: C, be¿owy (10YR 7/3; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotny piasek luŸny, bar-
dzo s³abo szkieletowy (5% kamienie drobne i ¿wir polodowcowy), struktu-
ra rozdzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH w H2O 5,8, pH w KCl 4,6, korzenie
pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba rdzawa
Podtyp: gleba rdzawa w³aœciwa (Brunic Arenosol)
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
100 cm Rodzaj: piaski i ¿wiry zwa³owe
Gatunek: piasek luŸny szkieletowy
Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 17,9
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: kwaœna buczyna ni¿owa (Luzulo pilosae-Fagetum
typicum Mat. 1973)
Wystêpowanie poziomu sideric 22–58 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ w³aœciw¹. Trofizm tej gleby (17,9) jest zbli¿ony do
profilu 81. Tu jednak drzewostan jest bukowo-sosnowy, co umo¿liwi³o wkroczenie runa lasu mieszanego. Widaæ zgodnoœæ pomiêdzy
gleb¹, runem i drzewostanem. Mezotroficzna kategoria gleby warunkuje siedlisko lasu mieszanego i potencjaln¹ roœlinnoœæ kwaœnej bu-
czyny ni¿owej. Aktualna ¿yznoœæ siedliska jest tu wiêc w stanie naturalnym (N).
242
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 80 – Dobrocin 3
Symbol poziomu A ABv Bv BvC C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 4–15 15–22 22–58 58–105 105–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 5 5 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 86 92 93 93
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 6 4 3 3
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 4 1 2 2
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 1 2 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 0 1 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 92 96 96 96
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 6 3 3 3
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,52 1,10 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,25 0,07 – – –
13. Proporcja C:N 18,1 15,7 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 4,3 4,7 4,8 5,8
15. pH w KCl 3,2 3,6 4,3 4,4 4,6
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,92 2,32 0,72 0,55 0,07
cmol(+) · kg–1
243
0 cm
Profil nr 81
100 cm
Wystêpowanie poziomu sideric 13–60 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ w³aœciw¹. Tym razem widoczna jest wiêksza rozbie¿-
noœæ pomiêdzy gleb¹ a drzewostanem (porównaj profile nr 80 i 82). WyraŸnie mniej kwaœny piasek w pod³o¿u i zdecydowanie wy¿sza
zawartoœæ wapnia sk³adaj¹ siê na trofizm (17,8), który kwalifikuje glebê do kategorii mezotroficznej, a siedlisko do lasu mieszanego z po-
tencjalnym zbiorowiskiem acidofilnej d¹browy. Tymczasem obecny drzewostan, lita soœnina, spowodowa³ wytworzenie butwiny i umo¿-
liwi³ wejœcie borowej roœlinnoœci runa, co jest objawem degradacji siedliska. Uwzglêdniaj¹c jednak w³aœciwoœci g³êbszego poziomu
(60–160 cm) w tym profilu, potencjalny typ siedliska jest lasem mieszanym. Tak du¿a ró¿nica pomiêdzy ¿yznoœci¹ gleby a zmiennymi
elementami siedliska zmusza do nazwania go zdegradowanym (d).
244
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 81 – Tuchola 8
Symbol poziomu Ofh A Bv BvC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–6 6–13 13–60 60–160
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 5 20 40
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 88 91 95
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 4 4 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 3 1 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 2 2 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 92 95 99
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 6 4 1
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 22,05 1,75 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,84 0,07 – –
13. Proporcja C:N 26,3 25,0 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 4,0 4,8 6,9
15. pH w KCl 3,0 3,4 4,3 6,7
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 8,60 1,00 0,33 0,01
cmol(+) · kg–1
245
0 cm
Profil nr 82
Wystêpowanie poziomu sideric 20–80 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ w³aœciw¹. Widoczny w profilu poziom próchniczny
przechodzi w poziom Bv w sposób nag³y, co wskazuje na uprawê rolnicz¹ tej gleby w przesz³oœci. Tê przypuszczalnie poroln¹ glebê za-
lesiono sosn¹, ale podszyt i podrost liœciasty (widoczny na zdjêciu drzewostanu) dobrze „rozezna³y” korzystne warunki glebowe. Du¿y
udzia³ borówki móg³ byæ konsekwencj¹ oddzia³ywania zwartego drzewostanu sosnowego, z czasem wycofa siê po wprowadzeniu wiêk-
szego udzia³u gatunków liœciastych. Brak gatunków runa w³aœciwych siedliskom lasu mieszanego jest objawem jego zniekszta³cenia (z).
246
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 82 – Tuchola 5
Symbol poziomu A Ap Bv BvC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–7 7–20 20–80 80–160
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 10 10 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 76 83 85 96
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 11 8 8 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 7 4 2 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 1 1 1 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 1 1 1
7. I³ <0,002 mm 4 3 3 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm 87 91 93 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm 9 6 4 2
10. I³ <0,002 mm 4 3 3 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,50 0,95 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,21 0,06 – –
13. Proporcja C:N 16,7 15,8 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,6 4,5 4,5 6,0
15. pH w KCl 3,6 3,9 4,1 4,7
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,80 1,30 0,80 0,07
cmol(+) · kg–1
247
0 cm
Profil nr 83
Wystêpowanie poziomu sideric 20–75 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ w³aœciw¹. Fotografia gleby pokazuje niewysortowa-
ny, ró¿noziarnisty sk³ad granulometryczny, o znacznym udziale frakcji ¿wiru i kamieni. Aktualny drzewostan widoczny na fotografii jest
zbli¿ony do naturalnego. Diagnoza siedliska w tym profilu jest zbli¿ona do optymalnej, patrz rozdzia³ V, pkt. 3.
248
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 83 – Zwoleñ 11
Symbol poziomu A Bv Bv BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–20 20–42 42–75 75–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 10 20 10 50
2. Piasek 2,0-0,05 mm 85 87 85 92
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 6 8 11 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 4 1 1 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 0 0 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 2 1 1 1
7. I³ <0,002 mm 3 3 2 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm 91 95 96 96
9. Py³ 0,05-0,002 mm 6 2 2 2
10. I³ <0,002 mm 3 3 2 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,11 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,10 – – –
13. Proporcja C:N 21,1 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 4,4 4,4 4,4
15. pH w KCl 3,3 4,2 4,1 3,9
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,87 0,63 0,60 0,75
cmol(+) · kg–1
249
0 cm
Profil nr 84
Wystêpowanie poziomu sideric 12–103 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ w³aœciw¹. Zdjêcie drzewostanu pokazuje dwa ele-
menty. Pierwszy to rzeŸba terenu z widocznymi morenami czo³owymi, zbudowanymi z piasków zwa³owych. Drugi element, widoczny na
zdjêciu drzewostanu, to lita soœnina. Pozostawienie monokultury sosnowej bêdzie pog³êbia³o zniekszta³cenia siedliska (z). Drzewostan
wymaga przebudowy w kierunku wprowadzenia domieszki dêbu bezszypu³kowego (patrz równie¿ profile nr 85 i 93).
250
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 84 – Babimost 5
Symbol poziomu Ofh A Bv Bv Bv BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–5 5–12 12–30 30–49 49–103 103–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 5 10 60 5 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 79 85 91 96 95
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 12 6 4 0 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 3 3 1 1 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 3 2 2 1 2
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 0 0 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 3 4 2 2 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 91 91 95 96 96
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 6 5 3 2 2
10. I³ <0,002 mm n.o. 3 4 2 2 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 37,53 1,08 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,45 0,05 – – – –
13. Proporcja C:N 25,9 21,6 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 4,1 4,3 4,4 4,6 4,8
15. pH w KCl 3,1 3,5 3,9 4,1 4,1 4,1
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,60 2,00 1,03 0,50 0,30 0,20
cmol(+) · kg–1
251
0 cm
Profil nr 85
Wystêpowanie poziomu sideric 28–69 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ w³aœciw¹. Indeks trofizmu tej gleby, wytworzonej z
piasków zwa³owych, jest jednak wyraŸnie ni¿szy (14,1) od dotychczasowych gleb rdzawych wytworzonych z piasków sandrowych (patrz
profile nr 82 i 81). Geneza piasków sandrowych wskazuje na ich generalnie ni¿sz¹ w porównaniu z piaskami zwa³owymi wartoœæ
troficzn¹, w indywidualnych przypadkach mo¿e byæ jednak inaczej. Te piaski zwa³owe zosta³y czêœciowo przemyte, gdy¿ s¹ z³o¿one na
skraju pradoliny. Gleba, pomimo niskiego trofizmu, jest w stanie zapewniæ dobre warunki ¿ycia nie tylko soœnie, ale równie¿ dêbowi
bezszypu³kowemu, co widaæ na zdjêciu (patrz te¿ profile nr 84 i 93).
252
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 85 – Babimost 9
Symbol poziomu A BvA Bv BvC C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–12 12–28 28–69 69–105 105–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 10 10 10 20
2. Piasek 2,0-0,05 mm 85 89 96 98 98
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 6 4 2 1 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 3 3 1 0 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 2 2 0 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 0 0 0 0 0
7. I³ <0,002 mm 4 2 1 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm 91 93 98 99 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm 5 5 1 0 1
10. I³ <0,002 mm 4 2 1 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,80 0,58 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,22 0,04 – – –
13. Proporcja C:N 17,3 14,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 4,3 4,6 4,8 4,8
15. pH w KCl 3,3 3,8 4,4 4,5 4,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,90 0,90 0,20 0,12 0,50
cmol(+) · kg–1
253
0 cm
Profil nr 86
Wystêpowanie poziomów sideric 12–70 cm i nak³adaj¹cego siê cambic 12–55 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ brunatn¹.
Gleby te o w³aœciwoœciach przejœciowych pomiêdzy brunatnymi kwaœnymi a rdzawymi (patrz tabela) zawsze sprawia³y problemy,
zarówno w klasyfikacji gleb, jak i siedlisk leœnych (patrz komentarz do profilu nr 79). Indeks trofizmu tej gleby (18,1) odbiega od zakre-
su trofizmu nawet w najs³abszych glebach brunatnych i miêdzy innymi dlatego zosta³a zaliczona do gleb rdzawych. Fotografia drze-
wostanu przedstawia okaza³e dêby œwiadcz¹ce o du¿ych mo¿liwoœciach siedliska (patrz tak¿e komentarz do profilu 138, zlokalizo-
wanego 1 m ni¿ej).
254
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 86 – D¹browa Tarnowska 6
Symbol poziomu Oh A BvBbr BvBbr BbrC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–6 6–12 12–55 55–70 70–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 65 70 83 91
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 11 6 6 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 9 11 5 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 7 7 4 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 2 3 0 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 6 3 2 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 76 76 89 95
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 18 21 9 3
10. I³ <0,002 mm n.o. 6 3 2 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 29,04 3,34 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,39 0,19 – – –
13. Proporcja C:N 20,9 17,6 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 3,8 4,2 4,4 4,5
15. pH w KCl 3,1 3,1 4,0 4,1 4,0
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,25 2,60 0,83 0,50 0,63
cmol(+) · kg–1
255
0 cm
Profil nr 87
Wystêpowanie poziomu sideric 6–80 cm, z cechami nak³adaj¹cego siê poziomu (proto)cambic 6–50 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê
jako rdzaw¹ brunatn¹. Jedyna w atlasie gleba rdzawa brunatna wytworzona z wêglanowych piasków zwa³owych. Na powierzchni gle-
by (zdjêcie drzewostanu) widoczne otoczaki polodowcowe o du¿ych wymiarach. Wêglan wapnia obecny w g³êbszych poziomach pod-
nosi zawartoœæ kationów, zw³aszcza Ca, co w konsekwencji podnosi trofizm gleby. Ca³y profil jest penetrowany przez korzenie, które
wrastaj¹ w g³êbsze poziomy, mniej kwaœne i bogatsze w sk³adniki, zw³aszcza wapñ.
256
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 87 – Wejherowo 4
Symbol poziomu Ah BvBbr BvC Cca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–6 6–50 50–80 80–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 20 20 30 20
2. Piasek 2,0-0,05 mm 78 91 95 97
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 5 3 2 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 11 1 0 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 1 3 2 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 1 0 0
7. I³ <0,002 mm 2 1 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm 83 94 97 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm 15 5 2 1
10. I³ <0,002 mm 2 1 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 9,18 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,33 – – –
13. Proporcja C:N 27,8 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 4,4 5,0 7,7
15. pH w KCl 2,8 4,3 4,2 7,6
16. Wêglany % – – – 2,3
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 3,50 0,55 0,48 –
cmol(+) · kg–1
257
0 cm
Profil nr 88
Wystêpowanie poziomu sideric 11–75 cm i poziomu (proto)cambic 11–45 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdzaw¹ brunatn¹.
Naturalne odnowienie buków, grabów i dêbów w drzewostanie sosnowym (patrz fotografia) pokazuje w³aœciwy sk³ad gatunkowy na tym
siedlisku. Diagnoza siedliska w tym profilu jest zbli¿ona do optymalnej, patrz rozdzia³ V, pkt. 3.
258
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 88 – Kozienice 7
Symbol poziomu Ofh A BvBbr Bv BvC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–3 3–11 11–45 45–75 75–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 + 5 5 20
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 83 86 85 94
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 6 5 8 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 2 1 2 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 4 4 3 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 3 3 1 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 89 91 93 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 9 8 6 1
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 20,66 1,55 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,92 0,07 – – –
13. Proporcja C:N 22,5 22,1 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,2 4,1 4,5 4,6 4,8
15. pH w KCl 3,3 3,5 4,3 4,5 4,2
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 3,20 2,03 0,51 0,23 0,27
cmol(+) · kg–1
259
0 cm
Profil nr 89
Lokalizacja: Beskidy Zachodnie, Beskid Œl¹ski, N-ctwo Wis³a, L-ctwo Bukowiec, oddz.
149h, stok, wysokoϾ 650 m n.p.m., wystawa W, spadek 15 stopni
Drzewostan: starodrzew œwierkowy w podszycie buk i jod³a
Runo: Vaccinium myrtillus, Oxalis acetosella, Calamagrostis arundinacea, Picea
abies, Abies alba, Rubus hirtus, Rubus idaeus
50 cm Gleba
0–2 cm: Ol, igliwie œwierka i liœcie buka
2–8 cm: Ofh, br¹zowoczarny (10YR 3/2; 10YR 2/1), umiarkowanie wilgotny poziom
detrytusowo-epihumusowy, bezszkieletowy, struktura w³óknista, uk³ad lu-
Ÿny, pH w H2O 3,5, pH w KCl 2,9, korzenie +++/++++, przejœcie nag³e
8–14 cm: AEes, be¿owobia³awa (10YR 7/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotna glina
zwyk³a, œrednio szkieletowa (20% ¿wir i kamienie piaskowcowe), struktura
gruze³kowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 3,6, pH w KCl 3,0, korzenie
+++, przejœcie wyraŸne
14–34 cm: BvBfe, rdzawa (10YR 7/6; 10YR 5/6), umiarkowanie wilgotna glina zwyk³a,
œrednio szkieletowa (30% ¿wir i kamienie piaskowcowe), struktura forem-
nowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 3,9, pH w KCl
3,5, korzenie +, przejœcie wyraŸne
34–84 cm: Bv, be¿owordzawa (10YR 7/4; 10YR 6/6), umiarkowanie wilgotna glina
zwyk³a, silnie szkieletowa (50% kamienie i ¿wir piaskowcowy), struktura fo-
remnowieloœcienna ostrokrawêdzista, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 4,3, pH w KCl 3,9, korzenie +, przejœcie wyraŸne
84–120 cm: CB, be¿owa (10YR 6/4; 10YR 5/4), umiarkowanie wilgotna, glina piaszczys-
ta, bardzo silnie szkieletowa (80% kamienie piaskowcowe), struktura spój-
na, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,3, pH w KCl 4,0, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba rdzawa
Podtyp: gleba rdzawa bielicowa (Skeleti-Albic Cambisol/Skeleti-Entic Podzol)
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
Rodzaj: piaskowce i ³upki warstw istebniañskich
Gatunek: glina zwyk³a na glinie piaszczystej, szkieletowe
Typ próchnicy: moder / mor
100 cm Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 23,7
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany górski, LMG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: dolnoreglowy bór jod³owo-œwierkowy (Abieti-Pi-
ceetum montanum (Szaf., Paw³., Kulcz. 1932)
W. Mat. 1967)
Wystêpowanie poziomu sideric 14–84 cm oraz poziomów (proto)albic 8–14 cm i (proto)spodic pozwala klasyfikowaæ glebê jako rdza-
w¹ bielicow¹. Patrz równie¿ komentarz do profilu 77. Indeks trofizmu (23,7) tej gleby wyraŸnie przewy¿sza gleby rdzawe nizinne, dorów-
nuje glebom rdzawym z Sudetów (profile 77, 78) i zbli¿a siê jedynie do najubo¿szych prezentowanych w atlasie gleb brunatnych kwa-
œnych (profile 63, 61; porównaj komentarz do profilu 79). Fotografia drzewostanu prezentuje s³ynne œwierczyny istebniañskie, które na
takich i podobnych (profil 96) glebach w niektórych fragmentach Beskidów osi¹gaj¹ i przekraczaj¹ zasobnoœæ 1000 m3 grubizny drew-
na na hektar.
260
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 89 – Wis³a 10
Symbol poziomu Ofh AEes BvBfe Bv CB
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–8 8–14 14–34 34–84 84–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 20 30 50 80
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 37 38 42 59
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 6 5 7 10
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 16 11 10 7
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 14 16 14 10
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 12 15 14 6
7. I³ <0,002 mm n.o. 15 15 13 8
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 43 43 49 69
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 42 42 38 23
10. I³ <0,002 mm n.o. 15 15 13 8
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 29,84 2,17 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,42 0,11 – – –
13. Proporcja C:N 21,0 19,7 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,5 3,6 3,9 4,3 4,3
15. pH w KCl 2,9 3,0 3,5 3,9 4,0
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 13,60 12,00 11,50 7,20 4,60
cmol(+) · kg–1
261
0 cm
Profil nr 90
Wystêpowanie poziomu sideric 17–100 cm oraz poziomów (proto)albic 5–17 cm i (proto)spodic 17–60 pozwala klasyfikowaæ glebê ja-
ko rdzaw¹ bielicow¹. Pierwotnie lity drzewostan sosnowy, który spowodowa³ zniekszta³cenie siedliska (z) ju¿ jest podsadzony bukiem.
To dobry kierunek przebudowy drzewostanu. Nale¿a³oby jeszcze uwzglêdniæ udzia³ dêbu szypu³kowego.
262
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 90 – Tuszyma 10
Symbol poziomu Ofh EesA BvBfe BvC Cgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–5 5–17 17–60 60–100 100–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 + 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 89 91 91 91
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 4 4 6 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 2 1 2 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 2 2 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 0 0 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 2 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 93 95 97 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 5 3 2 2
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 2 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 24,57 0,48 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,13 0,04 – – –
13. Proporcja C:N 21,7 10,7 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 3,9 4,5 4,6 4,4
15. pH w KCl 2,7 3,2 4,2 4,3 4,1
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 6,64 1,52 0,62 0,30 0,65
cmol(+) · kg–1
263
0 cm
Profil nr 91
Wystêpowanie poziomu sideric 23–75 cm oraz poziomów (proto)albic 11–23 cm i (proto)spodic 23–45 cm pozwala klasyfikowaæ glebê
jako rdzaw¹ bielicow¹. W poziomie 11–23 cm widoczna jest warstewka barwy rdzawej powsta³a przez przekopanie lub przeoranie po-
ziomów wierzchnich. Widoczny na fotografii drzewostan sosnowy jest w trakcie przebudowy, a warunki troficzne gleby (16,6) pozwala-
j¹ na wiêkszy udzia³ dêbu, buka i innych liœciastych. Du¿y udzia³ liœci dêbu w opadaj¹cej œciole (patrz fot.) przyspieszy rozk³ad butwiny.
Poprawi to trofizm gleby o pulê pierwiastków w³¹czonych do obiegu i o dodatkow¹ iloœæ lepiej roz³o¿onej próchnicy. Sk³ad gatunkowy
roœlin runa (w³aœciwy dla siedlisk BMœw) oraz obecnoœæ grubej warstwy nadk³adu organicznego œwiadcz¹ o zniekszta³ceniu tego siedli-
ska (z). Diagnoza siedliska w tym profilu jest zbli¿ona do optymalnej, patrz rozdzia³ V, pkt. 3.
264
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 91 – Gryfino 1
Symbol poziomu Ofh EesA BvBfe Bv CB
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–11 11–23 23–45 45–75 75–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 80 86 88 86
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 11 7 7 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 4 2 3 3
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 2 2 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 0 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 3 3 2 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 91 93 95 95
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 6 4 3 3
10. I³ <0,002 mm n.o. 3 3 2 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 31,59 0,39 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,52 0,06 – – –
13. Proporcja C:N 20,8 6,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 4,1 4,6 4,7 4,6
15. pH w KCl 3,1 3,5 4,3 4,3 4,1
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,50 1,75 0,55 0,40 0,45
cmol(+) · kg–1
265
0 cm
Profil nr 92
Wystêpowanie poziomu sideric 17–85 cm oraz poziomów (proto)albic 7–17 cm i (proto)spodic 17–58 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê
jako rdzaw¹ bielicow¹. Profil zawiera nieznacznie wiêcej czêœci sp³awialnych, a tak¿e wiêcej frakcji py³u od najubo¿szej gleby rdzawej
bielicowej (profil 94). Indeks trofizmu gleby (14,8) jest wiêc wyraŸnie wy¿szy, ci¹gle jednak w grupie kategorii oligotroficznych. Drzewo-
stan sosnowy jest tu podsadzony dêbem, który zaczyna ju¿ dostarczaæ licz¹cych siê iloœci lepiej rozk³adalnej œcio³y. WskaŸnik C:N w po-
ziomie organicznym potwierdza to spostrze¿enie i jest tu korzystniejszy (patrz tabela) ni¿ w profilu 94. Roœlinnoœæ runa zdecydowanie
odbiega od w³aœciwej dla siedlisk BM, co jest oznak¹ degradacji tego siedliska.
266
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 92 – Janów Lubelski 15
Symbol poziomu Ofh AEes BvBfe Bv BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–7 7–17 17–58 58–85 85–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 81 86 85 94
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 7 6 5 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 6 4 6 2
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 3 1 2 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 2 2 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 88 92 90 96
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 10 6 8 3
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 2 2 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 26,24 1,22 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,23 0,09 – – –
13. Proporcja C:N 21,3 13,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,6 3,9 4,4 4,4 4,5
15. pH w KCl 2,8 3,2 4,3 4,3 4,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 11,20 3,00 0,50 0,60 0,60
cmol(+) · kg–1
267
0 cm
Profil nr 93
Wystêpowanie poziomu sideric 12–100 cm oraz poziomów (proto)albic 5–12 cm i (proto)spodic 12–28 cm pozwala klasyfikowaæ glebê
jako rdzaw¹ bielicow¹. Widoczna na zdjêciu drzewostanu lita soœnina wymaga przebudowy w kierunku wprowadzenia udzia³u dêbu bez-
szypu³kowego. Pozostawienie monokultury sosnowej bêdzie tu pog³êbia³o stan degradacji (d) siedliska (patrz równie¿ profile 84 i 85).
268
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 93 – Babimost 6
Symbol poziomu Ofh AEes BvBfe Bv C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–5 5–12 12–28 28–100 100–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 5 10 10 10
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 85 89 88 96
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 5 4 4 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 4 3 3 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 2 2 2 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 0 1 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 3 2 2 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 90 93 92 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 7 5 6 2
10. I³ <0,002 mm n.o. 3 2 2 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 33,48 1,99 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,21 0,08 – – –
13. Proporcja C:N 27,7 24,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 3,6 4,5 4,4 4,7
15. pH w KCl 2,8 2,9 4,1 4,3 4,2
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,30 1,80 0,60 0,20 0,20
cmol(+) · kg–1
269
0 cm
Profil nr 94
Wystêpowanie poziomu sideric 17–87 cm oraz poziomów (proto)albic 10–17 cm i (proto)spodic 17–50 cm pozwala klasyfikowaæ glebê
jako rdzaw¹ bielicow¹. Zakwaszenie kwaœnym opadem organicznym powierzchniowych warstw gleby spowodowa³o bielicowanie
i umo¿liwi³o wejœcie borowej roœlinnoœci runa. Tak wiêc aktualny drzewostan przyczyni³ siê do zmian w morfologii gleby w kierunku bie-
licowania, na co zareagowa³a roœlinnoœæ runa. Stanowi to oznakê degradacji siedliska (d). Wprowadzenie gatunków biomelioracyjnych,
daj¹cych lepiej rozk³adaj¹c¹ siê œcio³ê, mo¿e doprowadziæ do odwrócenia niekorzystnych zmian w morfologii gleby oraz przywróciæ sie-
dlisku potencjaln¹ ¿yznoœæ (patrz tak¿e komentarz do profilu 81).
270
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 94 – Osie 4
Symbol poziomu Ofh AEes BvBfe Bv BvC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–10 10–17 17–50 50–87 87–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 + 10 5 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 91 94 97 97
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 4 2 1 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 2 1 1 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 1 1 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 1 1 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 95 96 98 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 4 3 1 1
10. I³ <0,002 mm n.o. 1 1 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 40,60 1,57 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,28 0,05 – – –
13. Proporcja C:N 31,7 31,4 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,5 4,0 4,7 5,2 5,2
15. pH w KCl 2,7 3,4 4,3 4,6 4,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,44 1,94 0,43 0,12 0,21
cmol(+) · kg–1
271
0 cm
Profil nr 95
Jedyna w atlasie gleba ochrowa, z Puszczy Goleniowskiej pod Szczecinem. Gleba reliktowa, rzadko spotykana, z poziomem ochrowym
10–55 cm o barwie ciemnoczerwonej. Jest to reliktowy poziom gruntowoglejowy oksydacyjny. W okresie powstawania poziom ten znaj-
dowa³ siê pod wp³ywem podsi¹kania wód gruntowych nasyconych Fe, Mn i Al oraz kwasów próchnicznych wymytych z gleb otaczaj¹cych,
nieco wy¿ej po³o¿onych terenów. W klasyfikacji gleb leœnych Polski taka gleba jest wydzielona w odrêbny typ. Lita soœnina, widoczna na
fotografii drzewostanu, przyczyni³a siê do wytworzenia butwiny Ofh, która zakwasza profil, jak równie¿ powoduje zubo¿enie roœlin runa
(w kierunku Bœw), co jest objawem s³abej degradacji siedliska (d). Wprowadzenie gatunków liœciastych w formie domieszek przyspieszy
rozk³ad butwiny i wprowadzi do obiegu wiêcej sk³adników.
272
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 95 – Kliniska 8
Symbol poziomu Ofh ABre ABre BreC C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–10 10–16 16–55 55–90 90–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 79 82 98 98
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 5 4 1 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 5 4 1 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 4 4 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 3 4 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 4 2 0 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 84 86 99 99
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 12 12 1 1
10. I³ <0,002 mm n.o. 4 2 0 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 26,11 2,92 1,25 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,21 0,13 0,05 – –
13. Proporcja C:N 21,6 22,5 23,6 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 4,2 4,3 4,7 4,8
15. pH w KCl 2,9 3,6 4,2 3,6 2,9
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 6,00 1,80 0,60 0,15 0,10
cmol(+) · kg–1
273
11. Gleby bielicowe
Gleby bielicowe
W atlasie s¹ prezentowane wszystkie podtypy gleb bielicowych wyró¿nianych w „Klasyfikacji gleb leœnych
Polski”: gleby bielicowe w³aœciwe (8 profili), bielice w³aœciwe (9 profili), gleby glejo-bielicowe w³aœciwe
(3 profile), gleby glejo-bielicowe murszaste (3 profile), gleby glejo-bielicowe torfiaste (2 profile) i glejo-bie-
lice w³aœciwe (1 profil). Gleby te powsta³y z ró¿nych utworów. Na ni¿u s¹ to ubogie piaski eoliczne, sandro-
we, wodnolodowcowe i rzadziej zwydmione piaski zwa³owe. W terenach wy¿ynnych i górskich natomiast
gleby bielicowe powstaj¹ ze zwietrzeliny ska³ bezwêglanowych, granitów, gnejsów, kwarcytów, piaskowców
kwarcytowych i piaskowców bezwêglanowych. W wy¿szych po³o¿eniach górskich, g³ównie Karpat, za spra-
w¹ klimatu, ska³ami macierzystymi gleb bielicowych s¹ równie¿ te same utwory fliszowe (piaskowce ma-
gurskie, godulskie, istebniañskie i ³upki ilaste), które w ni¿szych po³o¿eniach tworz¹ gleby brunatne.
Gleby bielicowe maj¹ profil dobrze wykszta³cony, czyli zró¿nicowany na poziomy genetyczne. W ich
budowie wyró¿nia siê poziom organiczny Of, Oh lub Ofh. Poziom mineralno-próchniczny A jest lub go
brak. Pod tymi poziomami wystêpuj¹ poziomy diagnostyczne albic, Ees i spodic, Bhfe lub albic i glejospo-
dic, Bhfegg. G³êbsze poziomy s¹ zró¿nicowane w zale¿noœci od tego, czy gleba powsta³a w warunkach te-
renowych suchych lub œwie¿ych, albo wilgotnych lub mokrych.
S¹ to gleby kwaœne, silnie kwaœne i bardzo silnie kwaœne. Uziarnienie gleb bielicowych jest zwi¹zane
z geologi¹ terenu. Na nizinach s¹ to na ogó³ s³abo szkieletowe i bezszkieletowe piaski luŸne i ¿wiry,
w górach natomiast – gliny lekkie i œrednie, a sporadycznie równie¿ ciê¿kie oraz silnie szkieletowe.
Bielice w³aœciwe ró¿ni¹ siê od gleb bielicowych w³aœciwych brakiem poziomu próchnicznego A oraz
silniej wykszta³conymi poziomami albic i spodic (patrz schemat). Podtypy murszaste s¹ wydzielane na pod-
stawie wystêpowania poziomu Amu o cechach zbli¿onych do murszu, a torfiaste na podstawie wystêpowa-
nia poziomu o cechach zbli¿onych do torfu. Podtypy gleb glejo-bielicowych i glejo-bielic wyró¿niono na
podstawie obecnoœci dodatkowych poziomów glejospodic i gleyic.
Indeks trofizmu prezentowanych gleb bielicowych dzieli je wyraŸnie na dwie grupy: dystroficzne, oli-
gotroficzne i mezotroficzne gleby bielicowe nizin i wy¿yn oraz mezotroficzne gleby bielicowe gór (rozdzia³
V, ryc. 1). W terenach nizinnych i wy¿ynnych s¹ to siedliska borów i borów mieszanych, a w czterech przy-
padkach lasów mieszanych. Siedliska z glebami glejo-bielicowymi i glejo-bielicami s¹ wariantami wilgotny-
mi, tak w terenach nizinnych, jak i górskich. W terenach górskich wiêkszoœæ gleb bielicowych, pomimo wy-
sokiego trofizmu, ze wzglêdu na wysokoœæ nad poziom morza i ostry klimat, stanowi¹ siedliska boru mie-
szanego górskiego, boru górskiego i boru wysokogórskiego. W prezentowanych glebach terenów nizinnych,
dystroficznym siedliskom borów odpowiadaj¹ potencjalne zbiorowiska borów sosnowych (Leucobryo-Pine-
tum i Empetro nigri-Pinetum). Oligotroficzne siedliska borów mieszanych to potencjalne zbiorowiska ubo¿-
szych wariantów boru mieszanego z dêbem bezszypu³kowym (Quercetum petraeae-Pinetum), a w warun-
kach wilgotnych podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mieszanego (Querco roboris-Pinetum moli-
nietosum). Mezotroficznym siedliskom borów mieszanych i lasów mieszanych odpowiadaj¹ bogatsze wa-
rianty kontynentalnego boru mieszanego (Querco roboris-Pinetum typicum), wy¿ynny jod³owy bór miesza-
ny (Abietetum polonicum typicum forma ubo¿sza), kwaœna buczyna ni¿owa (Luzulo pilosae-Fagetum typi-
cum), acidofilny subatlantycki las bukowo-dêbowy (Fago-Quercetum petraea typicum). Wilgotniejsze siedli-
ska w kategorii mezotroficznej gleb bielicowych zajmuje podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru mie-
szanego (Querco roboris-Pinetum molinietosum). W reglu dolnym gleby bielicowe najczêœciej odpowiadaj¹
potencjalnym zbiorowiskom dolnoreglowego boru jod³owo-œwierkowego (Abieti-Piceetum montanum),
a w wy¿szych po³o¿eniach górskich – zachodniokarpackiej i sudeckiej œwierczynie górnoreglowej (Plagio-
thecio-Piceetum tatricum i hercynicum).
Zwi¹zki gleb bielicowych i potencjalnych siedlisk leœnych terenów nizinnych i wy¿ynnych prezentowa-
ne w atlasie s¹ oparte na wyliczonym trofizmie gleby i odbiegaj¹ znacznie od propozycji ramowego sche-
matu „Klasyfikacji gleb leœnych Polski 2000”.
276
GLEBA BIELICOWA
Wystêpuj¹ poziomy albic i spodic lub albic, glejospodic i gleyic
oraz
tak
Pod poziomem O wystêpuj¹ poziomy A oraz albic i spodic Gleba bielicowa w³aœciwa
nie
nie
nie
Poziom O lub A ma cechy murszu, a pod nim s¹ poziomy tak Gleba glejo-bielicowa
albic, glejospodic i gleyic murszasta
nie
Poziom O ma cechy torfu, a pod nim s¹ poziomy albic, tak Gleba glejo-bielicowa
glejospodic i gleyic torfiasta
nie
277
0 cm
Profil nr 96
Lokalizacja: Beskidy Zachodnie, Beskid Œl¹ski, N-ctwo Wis³a, L-ctwo Bia³e, oddz. 76c, stok,
wysokoœæ 820 m n.p.m., wystawa N, spadek 15 stopni, pasmo Baraniej Góry
Drzewostan: œwierkowy, pojedynczo buk i jod³a
Runo: Vaccinium myrtillus, Luzula sylvatica, Blechnum spicant, Homogyne alpina,
Dryopteris dilatata, Polytrichum formosum
Gleba
0–2 cm: Ol, igliwie œwierka, resztki obumar³ego runa
50 cm
2–6 cm: Of, jasnobr¹zowy (10YR 3/3; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny poziom
detrytusowy, bezszkieletowy, struktura w³óknista, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 3,6, pH w KCl 2,8, korzenie +++/++++, przejœcie nag³e
6–9 cm: Oh, czarny (10YR 3/2; 10YR 2/1), umiarkowanie wilgotny poziom epihu-
musowy, bezszkieletowy, struktura amorficzna, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,5,
pH w KCl 2,7, korzenie +++/++++, przejœcie nag³e
9–19 cm: AEes, szarobia³awa (10YR 5/2; 10YR 3/2), umiarkowanie wilgotna glina lek-
ka, œrednio szkieletowa (25% ¿wir i kamienie piaskowcowe), struktura fo-
remnowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 3,6, pH
w KCl 2,8, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
19–37 cm: Bhfe, ciemnordzawa (10YR 5/3; 10YR 3/3), umiarkowanie wilgotna glina
piaszczysta, œrednio szkieletowa (25% ¿wir i kamienie piaskowcowe),
struktura gruba, foremnowieloœcienna ostrokrawêdzista, uk³ad zwiêz³y, pH
w H2O 3,7, pH w KCl 3,1, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
37–68 cm: Bfe, jasnordzawa (10YR 6/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotna glina
piaszczysta, œrednio szkieletowa (25% ¿wir i kamienie piaskowcowe),
struktura foremnowieloœcienna ostrokrawêdzista, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O
4,3, pH w KCl 4,1, korzenie +, przejœcie wyraŸne
68–100 cm: IIBCgg, be¿owopopielaty (10YR 7/4; 10YR 4/4), wilgotny piasek gliniasty,
œrednio szkieletowy (25% ¿wir i kamienie piaskowcowe), struktura spójna,
uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,6, pH w KCl 4,2, korzenie pojedyncze, przejœcie
wyraŸne
100–120 cm: IIICgg, be¿owopopielata (10YR 7/4; 10YR 5/4), wilgotna glina zwyk³a, œred-
nio szkieletowa (25% ¿wir i kamienie piaskowcowe), struktura spójna, uk³ad
zwiêz³y, pH w H2O 4,5, pH w KCl 3,8, korzenie pojedyncze, przejœcie wyraŸne
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
Podtyp: gleba bielicowa w³aœciwa (Haplic Podzol)
100 cm Odmiana podtypu: nieca³kowita, gruntowoglejowa
Rodzaj: piaskowce i ³upki warstw istebniañskich
Gatunek: glina lekka na glinie piaszczystej, przewarstwiona piaskiem gliniastym
i podœcielona glin¹ zwyk³¹, szkieletowe
Typ próchnicy: mor
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 26,6
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór mieszany górski, BMG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: dolnoreglowy bór jod³owo-œwierkowy (Abieti-
Piceetum montanum (Szaf., Paw³., Kulcz. 1932)
W. Mat. 1967)
Wystêpowanie poziomów Of i Oh 2–9 cm, AEes 9–19, nak³adaj¹cego siê albic 9–19 cm i spodic 19–68 cm pozwala klasyfikowaæ glebê
jako bielicow¹ w³aœciw¹. Zarówno w Karpatach, jak i w Sudetach proponowany indeks trofizmu (patrz rozdzia³ V) w obecnej postaci nie
mo¿e byæ u¿yty do diagnozy siedlisk górskich, g³ównie ze wzglêdów klimatycznych. Indeks ten jednak dobrze oddaje specyfikê w³aœci-
woœci geochemicznych gleb górskich (patrz rozdzia³ V, ryc. 1). W wy¿szych po³o¿eniach n.p.m., pomimo ¿e gleby s¹ mezotroficzne,
a sporadycznie, tak jak ta, eutroficzne, mog¹ ulec zbielicowaniu (patrz równie¿ profile 89, 97, 108). Tu siedlisko uwzglêdniaj¹ce warun-
ki klimatyczne gór jest borem mieszanym górskim.
278
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 96 – Wis³a 7
Symbol poziomu Of Oh AEes Bhfe Bfe IIBCgg IIICgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–6 6–9 9–19 19–37 37–68 68–100 100–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 25 25 25 25 25
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 51 54 55 66 38
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 9 4 7 7 10
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 13 17 13 10 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 12 12 12 10 13
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 7 7 8 4 10
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 8 6 5 3 19
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 60 58 62 73 48
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 32 36 33 24 33
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 8 6 5 3 19
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 38,96 24,60 3,05 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,66 1,17 0,18 – – – –
13. Proporcja C:N 23,5 21,0 16,9 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,6 3,5 3,6 3,7 4,3 4,6 4,5
15. pH w KCl 2,8 2,7 2,8 3,1 4,1 4,2 3,8
16. Wêglany % – – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 12,60 12,30 9,30 8,70 3,30 1,83 2,40
cmol(+) · kg–1
18. Glin ruchomy Al 9,50 9,60 9,10 8,30 3,20 1,78 2,30
19. KwasowoϾ hydrolityczna Y 112,0 98,6 16,8 25,0 10,1 4,9 5,6
20. Suma zasad wymiennych S (Kappen) 14,4 7,2 1,6 3,9 1,6 1,3 2,5
21. Suma kationów wymiennych S1 (CH3COONH4) 7,5 3,9 0,5 0,5 0,3 0,3 1,1
22. PojemnoϾ sorpcyjna T (T=Y+S) 126,4 105,8 18,4 28,9 11,7 6,2 8,1
23. PojemnoϾ sorpcyjna T1 (T1=Y+S1) 119,5 102,5 17,3 25,5 10,4 5,2 6,7
24. Wysycenie kationami zasadowymi V 11 7 9 13 14 21 31
%
25. Wysycenie kationami zasadowymi V1 6 4 3 2 3 6 16
Formy rozpuszczalne w 1M CH3COONH4
26. Wapñ Ca 1076,0 511,0 65,0 57,0 45,0 39,0 122,0
27. Potas K 372,0 226,0 32,0 32,0 19,0 21,0 88,0
28. Magnez Mg 119,0 73,0 13,0 13,0 5,0 4,0 27,0
29. Sód Na 34,4 27,6 6,4 5,5 5,9 5,0 7,6
30. Fosfor P (Bray, Kurtz nr I) 42,9 55,7 4,6 1,9 3,4 15,0 4,1
Formy rozpuszczalne w 70% HClO4+HNO3
makrosk³adniki
31. Wapñ Ca 1350,0 805,0 222,0 234,0 236,0 212,0 1032,0
32. Potas K 1105,0 1810,0 2806,0 2532,0 2676,0 3930,0 9390,0
33. Magnez Mg 650,0 940,0 1174,0 1376,0 1690,0 2038,0 4280,0
mg · kg–1
279
0 cm
Profil nr 97
Lokalizacja: Beskidy Zachodnie, Beskid ¯ywiecki, N-ctwo Wêgierska Górka, L-ctwo Bo-
racza, oddz. 54a, stok, wysokoϾ 1260 m n.p.m., wystawa SWW, spadek
22 stopnie, Rezerwat Romanka
Drzewostan: œwierkowy, górnoreglowy
Runo: Vaccinium myrtillus 4, Calamagrostis arundinacea 2, Athyrium distentifolium
+, Polytrichum commune +, Deschampsia flexuosa +
50 cm
Gleba
0–2 cm: Ol, igliwie œwierka, obumar³a borówka i mszaki
2–9 cm: Of, br¹zowy (10YR 3/3; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny poziom detrytu-
sowy, bezszkieletowy, struktura w³óknista, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,5, pH
w KCl 2,8, korzenie +++/++++, przejœcie wyraŸne
9–14 cm: Oh, czarny (10YR 2/2; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny poziom epihumu-
sowy, bezszkieletowy, struktura amorficzna, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,4, pH
w KCl 2,5, korzenie +++/++++, przejœcie wyraŸne
14–20 cm: AEes, szarobia³awa (10YR 5/2; 10YR 2/3), umiarkowanie wilgotna glina
zwyk³a, silnie szkieletowa (60% rumosz piaskowcowy), struktura foremno-
wieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 3,4, pH w KCl
2,6, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
20–30 cm: Bhfe, czekoladowordzawa (10YR 5/4; 10YR 3/3), umiarkowanie wilgotna
glina zwyk³a, silnie szkieletowa (60% rumosz piaskowcowy), struktura fo-
remnowieloœcienna ostrokrawêdzista, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 3,6, pH w KCl 3,0, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
30–50 cm: Bfe, be¿owordzawa (10YR 7/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotna glina
piaszczysta, silnie szkieletowa (60% rumosz piaskowcowy), struktura fo-
remnowieloœcienna ostrokrawêdzista, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 4,4, pH w KCl 4,2, korzenie ++, przejœcie stopniowe
50–100 cm: BC, be¿owa (10YR 6/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotna glina piaszczys-
ta, silnie szkieletowa (60% rumosz piaskowcowy), struktura spójna, uk³ad
zwiêz³y, pH w H2O 4,4, pH w KCl 4,2, korzenie +
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
Podtyp: gleba bielicowa w³aœciwa (Haplic Podzol (Skeletic))
Odmiana podtypu: wysokogórska
100 cm
Rodzaj: piaskowce i ³upki warstw magurskich
Gatunek: glina zwyk³a na glinie piaszczystej, szkieletowe
Typ próchnicy: mor
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 24,4
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór wysokogórski, BWG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: zachodniokarpacka œwierczyna górnoreglowa
(Plagiothecio-Piceetum tatricum (Szaf., Paw³.,
Kulcz. 1932) J. Mat. 1977)
Wystêpowanie poziomów Of 2–9 cm, Oh 9–14 cm, AEes 14–20 cm, nak³adaj¹cego siê albic 14–20 cm i spodic 20–50 cm pozwala kla-
syfikowaæ glebê jako bielicow¹ w³aœciw¹. Wysokogórskie po³o¿enie i ostry klimat sprawi³y, ¿e ze zwietrzeliny piaskowca magurskiego
powsta³a gleba bielicowa. Ten sam substrat skalny kilkaset metrów ni¿ej w pionie umo¿liwi³by powstanie gleby brunatnej wy³ugowanej
lub kwaœnej. Typ siedliskowy jednak w tym przypadku oprócz trofizmu uwzglêdnia wysokoœæ n.p.m. i st¹d jest to bór wysokogórski.
W tych warunkach geograficznych potencjaln¹ roœlinnoœci¹ mo¿e byæ tylko górnoreglowa œwierczyna, w tym przypadku – karpacka
(patrz fotografia). Patrz równie¿ komentarz do profilu 63 i 96.
280
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 97 – Wêgierska Górka 1
Symbol poziomu Of Oh AEes Bhfe Bfe BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–9 9–14 14–20 20–30 30–50 50–100
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 60 60 60 60
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 35 34 36 50
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 16 14 13 13
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 14 19 21 15
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 15 11 13 12
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 6 7 10 4
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 14 15 7 6
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 51 48 49 63
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 35 37 44 31
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 14 15 7 6
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 43,55 37,33 4,20 3,53 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,86 1,46 0,30 0,25 – –
13. Proporcja C:N 23,4 25,6 14,0 14,1 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,5 3,4 3,4 3,6 4,4 4,4
15. pH w KCl 2,8 2,5 2,6 3,0 4,2 4,2
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 9,40 14,40 7,40 8,60 2,10 1,70
cmol(+) · kg–1
281
0 cm
Profil nr 98
Wystêpowanie poziomów Ofh 2–12 cm, EesA 12–20 cm, nak³adaj¹cego siê albic 12–20 cm oraz spodic 20–49 cm, pozwala klasyfiko-
waæ glebê jako bielicow¹ w³aœciw¹. Indeks trofizmu (21,3) jest tu o klasê wy¿szy od najs³abszej troficznie gleby bielicowej w³aœciwej
(profil 103) i kwalifikuje j¹ do kategorii mezotroficznej. Piaski zwa³owe w tym profilu zawieraj¹ kilkakrotnie wiêcej frakcji py³u, w g³êb-
szych poziomach zawieraj¹ równie¿ wiêcej czêœci sp³awialnych i kationów zasadowych (patrz tabela). Widoczna na fotografii monokul-
tura sosny przyczyni³a siê do zakwaszenia i modyfikacji morfologii powierzchniowych poziomów gleby, która obecnie jest gleb¹ bielico-
w¹. Wprowadzenie w nastêpnym pokoleniu sk³adu gatunkowego drzewostanu odpowiadaj¹cego potencjalnej roœlinnoœci, powinno po
latach wycofaæ bielicowanie gleby i degradacjê ¿yznoœci siedliska (d), oraz przywróciæ glebie morfologiê gleby rdzawej, a siedlisku na-
turalny stan (N) lasu mieszanego (patrz te¿ profil 81 i 101).
282
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 98 – Gdañsk 1
Symbol poziomu Ofh EesA Bfe BC C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–12 12–20 20–49 49–102 102–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 74 75 82 75
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 15 15 12 18
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 6 4 3 4
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 1 1 1 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 2 2 1 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 3 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 89 90 94 93
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 9 7 5 6
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 3 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 41,40 0,98 0,38 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,41 0,06 0,03 – –
13. Proporcja C:N 29,4 16,3 12,7 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,5 3,8 4,4 4,9 5,3
15. pH w KCl 2,8 3,3 4,3 4,2 4,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,60 2,20 0,84 0,52 0,31
cmol(+) · kg–1
283
0 cm
Profil nr 99
Wystêpowanie poziomów Ofh 2–8 cm, AEes 8–23, albic 23–44 cm i spodic 44–56 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako bielicow¹ w³a-
œciw¹. Charakterystyczne warstwowanie profilu mo¿e wynikaæ z historii geologicznej terenu. Obecny poziom Bhfe przypuszczalnie by³
w przesz³oœci powierzchni¹ gleby, profil po wytworzeniu siê zosta³ ponownie zasypany piaskiem i proces kszta³towania gleby rozpocz¹³
siê od nowa. Widoczny na fotografii sk³ad gatunkowy drzewostanu odbiega od potencjalnych mo¿liwoœci gleby i w przysz³ym pokole-
niu powinien zostaæ skorygowany przez wprowadzenie wiêkszego udzia³u dêbu i innych gatunków liœciastych. Obecny drzewostan przy-
czyni³ siê do oligotrofizacji runa, co jest objawem zniekszta³cenia siedliska (z). Diagnoza siedliska w tym profilu jest zbli¿ona do opty-
malnej, patrz rozdzia³ V, pkt. 3.
284
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 99 – Ostrowiec Œwiêtokrzyski 11
Symbol poziomu Ofh AEes Ees Bhfe BCreEes CGo,reBfe
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–8 8–23 23–44 44–56 56–90 90–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 91 89 82 91 89
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 2 4 4 3 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 3 4 5 3 2
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 2 1 4 1 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 1 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 1 1 4 2 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 93 93 86 94 95
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 6 6 10 4 3
10. I³ <0,002 mm n.o. 1 1 4 2 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 34,67 1,17 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,41 0,05 – – – –
13. Proporcja C:N 24,6 23,4 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 4,0 4,1 4,2 4,2 4,7
15. pH w KCl 3,1 3,3 3,5 4,2 4,2 4,0
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 9,80 0,79 0,35 1,57 0,44 0,52
cmol(+) · kg–1
285
0 cm
Profil nr 100
Wystêpowanie poziomów Ofh 1–10 cm z fragmentami poziomu A, oraz albic 10–43 cm i spodic 43–53 cm pozwala klasyfikowaæ glebê
jako bielicow¹ w³aœciw¹. Profil o wyj¹tkowo du¿ej mi¹¿szoœci poziomu Ees. Ta pogórska, a geologicznie karpacka gleba indeksem tro-
fizmu odbiega od gleb górskich i mieœci siê w zakresie tej cechy spotykanej w glebach bielicowych nizinnych. Wynika to z lekkiego uziar-
nienia, silnie kwaœnego odczynu i niskiej zawartoœci kationów zasadowych (patrz tabela).
286
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 100 – Dukla 6
Symbol poziomu Ofh/A Ees Bhfe BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–10 10–43 43–53 53–160
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 40 40 50
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 74 65 83
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 11 6 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 5 17 4
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 5 5 2
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 2 3 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 3 4 3
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 85 71 90
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 12 25 7
10. I³ <0,002 mm n.o. 3 4 3
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 38,52 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,71 – – –
13. Proporcja C:N 22,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,9 3,9 4,4
15. pH w KCl 2,8 3,3 3,4 4,2
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 9,20 0,36 3,80 1,18
cmol(+) · kg–1
287
0 cm
Profil nr 101
Lokalizacja: Pojezierze I³awskie, N-ctwo Dobrocin, L-ctwo Wenecja, oddz. 263c, stok,
wystawa N, spadek 8 stopni, teren morenowy
Drzewostan: starodrzew bukowy
Runo: Mycelis muralis +, Vaccinium myrtillus +, Oxalis acetosella +, Pteridium
aquilinum r, Calamagrostis arundinacea r, Luzula pilosa r, Maianthemum bi-
folium r, Molinia caerulea r, Polytrichum formosum r
50 cm
Gleba
0–4 cm: Ol, liœcie buka, drobne ga³¹zki
4–16 cm: Ofh, br¹zowy (10YR 3/3; 10YR 3/3), umiarkowanie wilgotny poziom detry-
tusowo-epihumusowy, bezszkieletowy, struktura w³óknisto-kawa³kowa,
uk³ad luŸny, pH w H2O 4,3, pH w KCl 3,3, korzenie +++/++++, przejœcie
faliste nag³e
16–29 cm: AEes, szarobia³awy, z szarymi zaciekami i rdzawymi plamami (10YR 5/2;
10YR 2/2), œwie¿y piasek luŸny, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarni-
sta, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,9, pH w KCl 3,0, korzenie +++, przejœcie na-
g³e
29–47 cm: Bfe, ciemnordzawy (10YR 5/6; 10YR 3/4), œwie¿y piasek luŸny, bezszkiele-
towy, struktura bry³owa, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,1, pH w KCl 3,8, korze-
nie ++, przejœcie stopniowe
47–80 cm: B, rdzawy (10YR 6/6; 10YR 4/6), umiarkowanie wilgotny piasek luŸny, bar-
dzo s³abo szkieletowy (5% kamienie drobne, polodowcowe), struktura roz-
dzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH w H2O 4,5, pH w KCl 4,3, korzenie +,
przejœcie stopniowe
80–150 cm: BC, jasnobe¿owy (10YR 7/3; 10YR 5/3), umiarkowanie wilgotny piasek lu-
Ÿny, bardzo s³abo szkieletowy (5% kamienie drobne, polodowcowe), struk-
tura rozdzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH w H2O 4,7, pH w KCl 4,3, korzenie
pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
Podtyp: gleba bielicowa w³aœciwa (Haplic Podzol)
Odmiana podtypu: nie wyró¿niono
Rodzaj: piaski zwa³owe, czêœciowo zwydmione
100 cm Gatunek: piasek luŸny, szkieletowy
Typ próchnicy: mor / moder
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 17,4
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany œwie¿y, LMœw-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: kwaœna buczyna ni¿owa (Luzulo pilosae-Fagetum
typicum Mat. 1973)
Wystêpowanie poziomów Ofh 4–16 cm, AEes 16–29 cm z nak³adaj¹cym siê albic 16–29 cm oraz spodic 29–47 cm pozwala klasyfiko-
waæ glebê jako bielicow¹ w³aœciw¹. Jest to jedyna w atlasie gleba bielicowa w³aœciwa wytworzona pod zwart¹ buczyn¹. Profil powsta³
jednak w warunkach morfologii terenu sprzyjaj¹cej gromadzeniu siê wiêkszych iloœci œcio³y bukowej, co umo¿liwi³o wytworzenie butwi-
ny o znacznej mi¹¿szoœci. Kwaœna butwina zalegaj¹ca na piasku luŸnym spowodowa³a jego zbielicowanie zaznaczone zarówno w mor-
fologii gleby, jak i w jej w³aœciwoœciach, które powinno siê cofn¹æ po wprowadzeniu drzewostanu wielogatunkowego (porównaj
profil 98).
288
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 101 – Dobrocin 7
Symbol poziomu Ofh AEes Bfe B BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 4–16 16–29 29–47 47–80 80–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 5 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 89 88 95 95
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 7 5 2 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 1 3 1 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 0 2 1 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 2 0 0 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 1 2 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 96 93 97 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 3 5 2 2
10. I³ <0,002 mm n.o. 1 2 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 27,30 1,23 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,40 0,07 – – –
13. Proporcja C:N 19,5 17,6 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 3,9 4,1 4,5 4,7
15. pH w KCl 3,3 3,0 3,8 4,3 4,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 3,68 1,79 1,64 0,71 0,26
cmol(+) · kg–1
289
0 cm
Profil nr 102
Wystêpowanie poziomów Ofh 1–5 cm, AEes 5–14 cm, albic 14–21 cm i spodic 21–55 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako bielicow¹
w³aœciw¹. Z powodu przeorywania i przekopywania, w profilu wystêpuje s³abo wykszta³cony poziom Ees. Ze wzglêdu na charakter ro-
œlinnoœci runa, stan siedliska nale¿y uznaæ za zniekszta³cone (z).
290
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 102 – Ostrowiec Œwiêtokrzyski 12
Symbol poziomu Ofh AEes Ees Bfe BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–5 5–14 14–21 21–55 55–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 30 +
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 90 92 92 95
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 5 4 3 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 3 1 1 2
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 0 1 1 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 1 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 1 1 2 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 95 96 95 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 4 3 3 2
10. I³ <0,002 mm n.o. 1 1 2 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 40,60 1,29 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,55 0,05 – – –
13. Proporcja C:N 26,2 25,8 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 3,8 4,5 4,3 5,2
15. pH w KCl 3,0 3,1 3,4 4,1 4,6
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 8,75 1,40 1,05 1,05 0,09
cmol(+) · kg–1
291
0 cm
Profil nr 103
Lokalizacja: Pobrze¿e Szczeciñskie, Równina Goleniowska, N-ctwo Kliniska, L-ctwo
Jankowo, oddz. 60f, po³o¿enie p³askie
Drzewostan: sosnowy
Runo: Pteridium aquilinum 3, Deschampsia flexuosa 3, Vaccinium myrtillus 2, Dry-
opteris carthusiana 1, Trientalis europaea 1, Molinia caerulea +, Rubus pli-
catus +, Luzula pilosa +, Carex pilulifera +, Maianthemum bifolium +, Mo-
50 cm ehringia trinervia +, Chamaenerion angustifolium r, Stellaria media r, Pleuro-
zium schreberi 2
Gleba
0–2 cm: Ol, igliwie sosny, liœcie brzozy, szcz¹tki obumar³ych mszaków i borówki
2–7 cm: Ofh, br¹zowy (10YR 2/3; 10YR 3/2), umiarkowanie wilgotny poziom detry-
tusowo-epihumusowy, bezszkieletowy, struktura amorficzna, uk³ad luŸny,
pH w H2O 3,4, pH w KCl 2,6, korzenie +++/++++, przejœcie nag³e
7–17 cm: A, br¹zowoczarny (10YR 3/1; 10YR 1,7/1), wilgotny piasek gliniasty, bez-
szkieletowy, struktura ziarnista, uk³ad pulchny, pH w H2O 3,4, pH w KCl 2,5,
korzenie +++, przejœcie nag³e
17–28 cm: Ees, szarobia³awy, z popielatym odcieniem (10YR 6/2; 10YR 3/2), umiarko-
wanie wilgotny piasek luŸny, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista,
uk³ad luŸny, pH w H2O 3,8, pH w KCl 3,1, korzenie ++, przejœcie nag³e
28–34 cm: Bh, br¹zowoczarny (10YR 3/2; 10YR 2/1), umiarkowanie wilgotny piasek
s³abogliniasty, bezszkieletowy, struktura bry³owa, uk³ad zwiêz³y, pH
w H2O 3,8, pH w KCl 3,3, korzenie ++, przejœcie nag³e
34–54 cm: Bfe, br¹zowordzawy (10YR 3/4; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny piasek
s³abogliniasty, bezszkieletowy, struktura bry³owa, uk³ad zwiêz³y, pH
w H2O 4,1, pH w KCl 3,7, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
54–66 cm: B, be¿owy (10YR 7/4; 10YR 5/4), umiarkowanie wilgotny piasek luŸny, bez-
szkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 4,8, pH w KCl 4,4, korzenie +, przejœcie stopniowe
66–150 cm: BCgg, be¿owy, z popielatymi plamami (10YR 8/3; 10YR 6/4), umiarkowa-
nie wilgotny piasek luŸny, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista,
uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,8, pH w KCl 4,4, korzenie +
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
100 cm
Podtyp: gleba bielicowa w³aœciwa (Haplic Podzol)
Odmiana podtypu: gruntowoglejowa
Rodzaj: piaski eoliczne
Gatunek: piasek gliniasty na piasku luŸnym, bezszkieletowe
Typ próchnicy: mor / moder
Kategoria i indeks trofizmu: oligotroficzna, ITGL 11,1
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór mieszany œwie¿y, BMœw-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: ubo¿szy wariant boru mieszanego z dêbem bez-
szypu³kowym (Quercetum petraeae-Pinetum Za-
rêba 1988)
Wystêpowanie poziomów Ofh 2–7 cm, A 7–17 cm oraz albic 17–28 cm i spodic 28–66 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako bielicow¹
w³aœciw¹. W morfologii profilu widaæ du¿y udzia³ bardzo silnie kwaœnej materii organicznej, zarówno w poziomie A pod butwin¹, jak
i w poziomie wmycia Bh. Przypuszczalnie jest to profil dawnej gleby glejo-bielicowej, w którym po osuszeniu terenu, oglejenie przetrwa-
³o tylko w g³êbszych warstwach piasku. Diagnoza siedliska w tym profilu jest zbli¿ona do optymalnej, patrz rozdzia³ V, pkt. 3.
292
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 103 – Kliniska 1
Symbol poziomu Ofh A Ees Bh Bfe B BCgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–7 7–17 17–28 28–34 34–54 54–66 66–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 80 93 91 89 97 99
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 7 4 1 4 2 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 5 1 1 0 1 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 3 0 2 3 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 0 0 0 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 5 2 5 4 0 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 87 97 92 93 99 99
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 8 1 3 3 1 1
10. I³ <0,002 mm n.o. 5 2 5 4 0 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 31,83 8,01 0,79 3,61 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,45 0,32 0,03 0,18 – – –
13. Proporcja C:N 22,0 25,0 26,3 20,1 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 3,4 3,8 3,8 4,1 4,8 4,8
15. pH w KCl 2,6 2,5 3,1 3,3 3,7 4,4 4,4
16. Wêglany % – – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 10,00 4,20 0,70 5,85 4,30 0,40 0,20
cmol(+) · kg–1
18. Glin ruchomy Al 6,80 3,50 0,55 5,60 4,15 0,30 0,10
19. KwasowoϾ hydrolityczna Y 106,4 38,0 3,0 31,7 27,2 1,9 1,1
20. Suma zasad wymiennych S (Kappen) 14,8 1,0 0,2 0,2 0,2 0,1 0,1
21. Suma kationów wymiennych S1 (CH3COONH4) 9,0 1,2 0,1 0,5 0,4 0,1 0,1
22. PojemnoϾ sorpcyjna T (T=Y+S) 121,2 39,0 3,2 31,9 27,4 2,0 1,2
23. PojemnoϾ sorpcyjna T1 (T1=Y+S1) 115,4 39,2 3,1 32,2 27,6 2,0 1,2
24. Wysycenie kationami zasadowymi V 12 3 6 1 1 5 8
%
25. Wysycenie kationami zasadowymi V1 8 3 4 2 2 4 6
Formy rozpuszczalne w 1M CH3COONH4
26. Wapñ Ca 1236,0 174,0 16,0 64,0 56,0 11,0 9,0
27. Potas K 278,0 42,0 3,0 14,0 10,0 3,0 2,0
28. Magnez Mg 224,0 23,0 3,0 8,0 7,0 1,0 1,0
29. Sód Na 62,4 16,0 3,7 16,0 14,8 2,3 2,9
30. Fosfor P (Bray, Kurtz nr I) 45,0 7,0 12,0 49,0 106,0 48,0 29,0
Formy rozpuszczalne w 70% HClO4+HNO3
makrosk³adniki
31. Wapñ Ca 1592,0 187,0 32,0 110,0 110,0 101,0 86,0
32. Potas K 408,0 176,0 139,0 133,0 159,0 274,0 213,0
33. Magnez Mg 442,0 88,0 33,0 80,0 125,0 245,0 193,0
mg · kg–1
293
0 cm
Profil nr 104
Lokalizacja: Sudety Zachodnie, Karkonosze, N-ctwo Œnie¿ka, L-ctwo Ska³ki, oddz. 191l,
stok, wysokoϾ 1100 m n.p.m., wystawa N, spadek 10 stopni
Drzewostan: œwierkowy, górnoreglowy
Runo: Vaccinium myrtillus 4, Calamagrostis arundinacea +, Deschampsia flexuo-
sa +, Dryopteris carthusiana r, Polytrichum formosum 1, Dicranum scopa-
rium 1, Plagiothecium undulatum +
50 cm
Gleba
0–1 cm: Ol, igliwie œwierka, drobne ga³¹zki
1–6 cm: Of, br¹zowy (2,5Y 3/2; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny poziom detrytu-
sowy, bezszkieletowy, struktura w³óknista, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,7, pH
w KCl 2,7, korzenie +++, przejœcie nag³e
6–15 cm: Oh, br¹zowoczarny (2,5Y 3/1; 10YR 2/1), umiarkowanie wilgotny poziom
epihumusowy, bezszkieletowy, struktura amorficzna, uk³ad pulchny, pH
w H2O 3,8, pH w KCl 3,0, korzenie +++, przejœcie nag³e
15–26 cm: Ees, popielatobia³awa (2,5Y 5/1; 10YR 3/2), umiarkowanie wilgotna glina
piaszczysta, œrednio szkieletowa (20% ¿wir i kamienie granitowe), struktu-
ra foremnowieloœcienna zaokr¹glona, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 3,9, pH w KCl 3,2, korzenie +, przejœcie wyraŸne
26–46 cm: Bhfe, br¹zowordzawa (2,5Y 4/3; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotna glina
piaszczysta, œrednio szkieletowa (30% ¿wir i pojedyncze kamienie grube,
granitowe), struktura foremnowieloœcienna ostrokrawêdzista, uk³ad zwiê-
z³y, pH w H2O 4,4, pH w KCl 3,7, korzenie +, przejœcie stopniowe
46–70 cm: BC, be¿owordzawa (2,5Y 7/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotna glina zwy-
k³a, silnie szkieletowa (40% ¿wir i kamienie grube, granitowe), struktura
spójna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,6, pH w KCl 4,2, korzenie pojedyncze,
przejœcie stopniowe
70–110 cm: C, be¿owa (2,5Y 7/4; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotna glina piaszczysta,
bardzo silnie szkieletowa (80% ¿wir i g³azy granitowe), struktura spójna,
uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,8, pH w KCl 4,2, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
Podtyp: bielica w³aœciwa (Haplic Podzol (Skeletic))
100 cm
Odmiana podtypu: próchniczno-¿elazista
Rodzaj: granit
Gatunek: glina piaszczysta przewarstwiona glin¹ zwyk³¹, szkieletowe
Typ próchnicy: mor
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 25,6
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór wysokogórski, BWG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: sudecka œwierczyna górnoreglowa (Plagiothecio-
-Piceetum hercynicum R. Tx. (1932) 1937)
Wystêpowanie poziomów Of 1–6 cm, Oh 6–15 cm, albic 15–26 cm i spodic 26–46 cm oraz brak poziomu A pozwala klasyfikowaæ gle-
bê jako bielicê w³aœciw¹. Na fotografii gleby jest dobrze widoczna ¿wirowa zwietrzelina granitu, tkwi¹ca pomiêdzy grubszymi frakcjami.
Indeks trofizmu (25,6) kwalifikuje tê glebê do kategorii mezotroficznej, ale na tej wysokoœci siedlisko klasyfikowano tradycyjn¹ metod¹
i jest ono borem górskim z potencjaln¹ roœlinnoœci¹ sudeckiej œwierczyny na granicy regla dolnego i górnego. Fotografia drzewostanu
pokazuje fragment tej œwierczyny, a na drugim planie – poklêskowy obraz lasu.
294
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 104 – Œnie¿ka 5
Symbol poziomu Of Oh Ees Bhfe BC C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–6 6–15 15–26 26–46 46–70 70–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 20 30 40 80
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 58 64 42 52
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 9 11 6 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 8 6 16 15
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 10 6 19 14
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 6 5 9 8
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 9 8 8 7
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 67 75 48 56
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 24 17 44 37
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 9 8 8 7
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 39,98 29,62 2,86 3,50 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,87 1,46 0,15 0,16 – –
13. Proporcja C:N 21,4 20,3 19,1 21,9 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,8 3,9 4,4 4,6 4,8
15. pH w KCl 2,7 3,0 3,2 3,7 4,2 4,2
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 9,70 21,30 5,10 6,60 1,64 1,22
cmol(+) · kg–1
295
0 cm
Profil nr 105
Lokalizacja: Beskidy Zachodnie, Pasmo Babiogórskie, Babiogórski Park Narodowy,
obwód ochronny Sokolica oddz. 17d, stok, wysokoœæ 1180 m n.p.m., wy-
stawa N, spadek 15 stopni, przy czerwonym szlaku na Sokolicê
Drzewostan: œwierkowy, górnoreglowy
Runo: Vaccinium myrtillus 3, Homogyne alpina 1, Dryopteris dilatata +, Athyrium
distentifolium +, Oxalis acetosella +, Streptopus amplexifolius r, Soldanella
50 cm carpatica r, Plagiothecium undulatum 2, Dicranum polysetum 2, Polytrichum
formosum 1
Gleba
0–2 cm: Ol, igliwie œwierka, drobne ga³¹zki
2–9 cm: Of, jasnobr¹zowy (2,5Y 3/2; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny poziom de-
trytusowy, bezszkieletowy, struktura w³óknista, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,4,
pH w KCl 2,6, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
9–22 cm: Oh, br¹zowoczarny (2,5Y 2/1; 10YR 2/1), umiarkowanie wilgotny poziom
epihumusowy, bardzo s³abo szkieletowy (1% pojedynczy rumosz piaskow-
cowy), struktura amorficzna, uk³ad pulchny, pH w H2O 3,2, pH w KCl 2,5,
korzenie +++/++++, przejœcie nag³e
22–38 cm: Ees, popielata (2,5Y 5/3; 10YR 3/3), umiarkowanie wilgotna glina lekka,
œrednio szkieletowa (30% rumosz piaskowcowy), struktura foremnowielo-
œcienna zaokr¹glona, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 3,3, pH w KCl
2,5, korzenie +, przejœcie nag³e
38–44 cm: Bh, ciemnobr¹zowordzawa (2,5Y 3/2; 10YR 2/3), umiarkowanie wilgotna gli-
na lekka, œrednio szkieletowa (30% rumosz piaskowcowy), struktura bry³owa,
uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 3,5, pH w KCl 2,9, korzenie ++, przejœcie wyraŸne,
w poziomie agregaty zwi¹zane materi¹ organiczn¹ i tlenkami ¿elaza
44–66 cm: Bfe, rdzawa (2,5Y 3/3; 10YR 3/3), umiarkowanie wilgotna glina piaszczys-
ta, silnie szkieletowa (40% rumosz piaskowcowy), struktura foremnowielo-
œcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 3,7, pH w KCl 2,3, ko-
rzenie +, przejœcie stopniowe
66–120 cm: BC, be¿owo¿ó³ta, z rdzawym odcieniem (2,5Y 6/6; 10YR 5/4), umiarkowa-
nie wilgotna glina piaszczysta, silnie szkieletowa (60% rumosz piaskowco-
wy), struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,3, pH
w KCl 4,1, korzeni brak
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
100 cm
Podtyp: bielica w³aœciwa (Haplic Podzol (Skeletic))
Odmiana podtypu: próchniczno-¿elazista
Rodzaj: piaskowce i ³upki warstw magurskich
Gatunek: glina lekka na glinie piaszczystej, szkieletowe
Typ próchnicy: mor
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 25,1
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór wysokogórski, BWG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: zachodniokarpacka œwierczyna górnoreglowa
(Plagiothecio-Piceetum tatricum (Szaf., Paw³.,
Kulcz. 1932) J. Mat. 1977)
Wystêpowanie poziomów Of 2–9 cm, Oh 9–22 cm, albic 22–38 cm i spodic 38–66 cm oraz brak poziomu A pozwala klasyfikowaæ gle-
bê jako bielicê w³aœciw¹. Trofizm gleb bielicowych górskich jest zdecydowanie wy¿szy od trofizmu gleb bielicowych nizinnych (patrz ry-
cina 1, rozdzia³ V). Indeks trofizmu tej gleby (25,1) kwalifikuje j¹ do kategorii mezotroficznej, ale tak jak we wszystkich glebach górskich
nie by³ u¿yty do klasyfikacji siedlisk. Typ siedliskowy lasu uwzglêdnia równie¿ wysokoœæ n.p.m. i dlatego jest borem górskim, ze zbio-
rowiskiem zachodniokarpackiej œwierczyny górnoreglowej (patrz równie¿ komentarz do profili 63, 96, 97 i 108).
296
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 105 – Babiogórski Park Narodowy 5
Symbol poziomu Of Oh Ees Bh Bfe BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–9 9–22 22–38 38–44 44–66 66–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 + 30 30 40 60
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 37 40 37 54
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 25 17 12 15
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 8 14 21 12
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 12 10 13 8
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 9 9 12 9
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 9 10 5 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 62 57 49 69
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 29 33 46 29
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 9 10 5 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 40,67 27,79 4,59 6,58 4,31 –
12. Azot ca³kowity N % 1,84 1,30 0,24 0,37 0,25 –
13. Proporcja C:N 22,1 21,4 19,1 17,8 17,2 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 3,2 3,3 3,5 3,7 4,3
15. pH w KCl 2,6 2,5 2,5 2,9 2,3 4,1
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 12,40 13,00 6,60 13,50 10,80 3,70
cmol(+) · kg–1
297
0 cm
Profil nr 106
Lokalizacja: Sudety Zachodnie, Góry Izerskie, N-ctwo Szklarska Porêba, L-ctwo ródli-
ska, oddz. 91c, stok, wysokoϾ 950 m n.p.m., wystawa SE, spadek 15
stopni
Drzewostan: œwierkowy, poklêskowy
Runo: Calamagrostis arundinacea 3, Vaccinium myrtillus 3, Deschampsia flexuosa
2, Galium mollugo 1, Picea abies +, Dryopteris carthusiana r
50 cm
Gleba
0–1 cm: Ol, igliwie œwierka
1–11 cm: Ofh, ciemnobr¹zowy (10YR 4/1; 10YR 2/1), umiarkowanie wilgotny poziom
detrytusowo-epihumusowy, bezszkieletowy, struktura amorficzno-w³óknista,
uk³ad luŸny, pH w H2O 3,8, pH w KCl 3,2, korzenie +++, przejœcie nag³e
11–23 cm: Ees, szarobia³awa (10YR 6/2; 10YR 4/2), umiarkowanie wilgotna glina
piaszczysta, œrednio szkieletowa (20% rumosz kwarcytowy i gnejsowy),
struktura foremnowieloœcienna ostrokrawêdzista, s³aba, uk³ad s³abo zwiê-
z³y, pH w H2O 4,1, pH w KCl 3,4, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
23–34 cm: Bhfe, ciemnordzawa, z popielatymi plamami (10YR 5/3; 10YR 3/2), umiar-
kowanie wilgotna glina lekka, silnie szkieletowa (60% rumosz kwarcytowy
i gnejsowy), struktura spójna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,3, pH w KCl 3,6,
korzenie pojedyncze, przejœcie stopniowe
34–70 cm: Bfe, rdzawa (10YR 5/4; 10YR 3/3), umiarkowanie wilgotna glina zwyk³a,
bardzo silnie szkieletowa (80% rumosz kwarcytowy i gnejsowy), struktura
spójna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,4, pH w KCl 3,8, korzenie pojedyncze,
przejœcie stopniowe
70–110 cm: BC, be¿owa (10YR 6/4; 10YR 3/3), wilgotna glina zwyk³a, bardzo silnie
szkieletowa (90% rumosz kwarcytowy i gnejsowy), struktura spójna, uk³ad
zwiêz³y, pH w H2O 4,8, pH w KCl 4,0, korzeni brak
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
Podtyp: bielica w³aœciwa (Haplic Podzol (Skeletic))
Odmiana podtypu: ¿elazista
Rodzaj: kwarcyt i gnejs ortoklazowy
Gatunek: glina piaszczysta i glina lekka na glinie zwyk³ej, szkieletowe
100 cm Typ próchnicy: mor
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 24,0
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór górski, BG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: sudecka œwierczyna górnoreglowa (Plagiothecio-
-Piceetum hercynicum R. Tx. (1932) 1937)
Wystêpowanie poziomów Ofh 1–11 cm, albic 11–23 cm i spodic 23–70 cm oraz brak poziomu A pozwala klasyfikowaæ glebê jako bieli-
cê w³aœciw¹. Widoczny jest udzia³ grubszego rumoszu i bloków skalnych tkwi¹cych w glinie lekkiej pylastej. Indeks trofizmu (24,0) kwa-
lifikuje tê glebê do kategorii mezotroficznej, ale na tej wysokoœci siedlisko jest borem górskim z potencjaln¹ roœlinnoœci¹ sudeckiej œwier-
czyny górnoreglowej. Na fotografii drzewostanu pokazano kêpê naturalnie odnawiaj¹cego siê œwierka (patrz równie¿ komentarze do
profili 104, 105 i 119).
298
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 106 – Szklarska Porêba 4
Symbol poziomu Ofh Ees Bhfe Bfe BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–11 11–23 23–34 34–70 70–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 20 60 80 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 43 43 40 39
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 9 10 2 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 23 23 27 23
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 15 12 14 18
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 3 3 6 3
7. I³ <0,002 mm n.o. 7 9 11 10
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 52 53 50 46
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 41 38 47 44
10. I³ <0,002 mm n.o. 7 9 11 10
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 19,79 1,05 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,93 0,06 – – –
13. Proporcja C:N 21,3 17,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 4,1 4,3 4,4 4,8
15. pH w KCl 3,2 3,4 3,6 3,8 4,0
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 12,80 2,90 4,02 4,24 3,20
cmol(+) · kg–1
299
0 cm
Profil nr 107
Lokalizacja: Sudety Œrodkowe, Góry Kamienne, N-ctwo Kamienna Góra, L-ctwo Podlesie,
oddz. 275c, stok, wysokoϾ 720 m n.p.m., wystawa S, spadek 25 stopni
Drzewostan: œwierkowy z pojedynczym bukiem
Runo: Deschampsia flexuosa 4, Vaccinium myrtillus 2, Polytrichum formosum 1,
Dicranella heteromalla +, Sharpiella selegeri +
50 cm Gleba
0–1 cm: Ol, igliwie œwierka, liœcie buka
1–17 cm: Ofh, br¹zowoczarny (10YR 2/3; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny poziom
detrytusowo-epihumusowy, bezszkieletowy, struktura amorficzno-w³óknista,
uk³ad luŸny, pH w H2O 3,5, pH w KCl 2,7, korzenie +++, przejœcie nag³e
17–38 cm: Ees, popielata (10YR 5/3; 10YR 3/3), umiarkowanie wilgotna glina lekka,
silnie szkieletowa (60% rumosz drobny porfirowy), struktura ziarnista, s³a-
ba, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,9, pH w KCl 3,3, korzenie +, przejœcie nag³e
38–49 cm: Bh, br¹zowoczarna (7,5YR 4/6; 7,5YR 3/4), umiarkowanie wilgotna glina
piaszczysta, bardzo silnie szkieletowa (70% rumosz porfirowy), struktura
bry³owa, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,1, pH w KCl 3,7, korzenie ++, przejœcie
stopniowe
49–70 cm: Bfe, rdzawy (10YR 6/6; 10YR 4/4), umiarkowanie wilgotny py³ gliniasty, bar-
dzo silnie szkieletowy (70% rumosz porfirowy), struktura bry³owa, s³aba,
uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,2, pH w KCl 4,0, korzenie ++, przejœcie stop-
niowe
70–120 cm: BC, be¿owa (10YR 7/4; 10YR 4/6), umiarkowanie wilgotna glina piaszczys-
ta, bardzo silnie szkieletowa (90% rumosz porfirowy), struktura spójna,
uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,3, pH w KCl 3,9, korzenie +
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
Podtyp: bielica w³aœciwa (Haplic Podzol (Skeletic))
Odmiana podtypu: próchniczno-¿elazista
Rodzaj: porfir
Gatunek: glina lekka na glinie piaszczystej przewarstwionej py³em gliniastym,
szkieletowe
Typ próchnicy: mor
100 cm Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 21,9
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór mieszany górski, zniekszta³cony, BMG-z
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: dolnoreglowy bór jod³owo-œwierkowy (Abieti-Pi-
ceetum montanum (Szaf., Paw³., Kulcz. 1932)
W. Mat. 1967)
Wystêpowanie poziomów Ofh 1–17 cm, albic 17–38 cm i spodic 38–70 cm oraz brak poziomu A pozwala klasyfikowaæ glebê jako bieli-
cê w³aœciw¹. Uk³ad korzeni w profilu wskazuje miejsca korzystniejsze troficznie. Przerastaj¹ one pionowo wyraŸnie najubo¿szy poziom
Ees w poszukiwaniu pokarmu, rozdzielaj¹c siê na drobne w g³êbszych poziomach. Fotografia drzewostanu przedstawia fragment œwier-
czyny. Pojedynczy buk „dobrze radz¹cy” sobie z konkurencj¹ œwierka potwierdza trofizm gleby okreœlony indeksem i wskazuje na mo¿-
liwoœæ wiêkszego udzia³u buka. Monokultura œwierkowa spowodowa³a wytworzenie grubej butwiny i oligotrofizacjê runa leœnego, co jest
objawem zniekszta³cenia siedliska (z).
300
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 107 – Kamienna Góra 3
Symbol poziomu Ofh Ees Bh Bfe BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–17 17–38 38–49 49–70 70–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 60 70 70 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 50 48 34 58
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 8 17 8 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 13 17 27 12
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 14 9 20 14
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 7 3 6 5
7. I³ <0,002 mm n.o. 8 6 5 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 58 65 42 65
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 34 29 53 31
10. I³ <0,002 mm n.o. 8 6 5 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 25,14 2,27 5,84 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,02 0,12 0,25 – –
13. Proporcja C:N 24,6 18,9 23,4 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,5 3,9 4,1 4,2 4,3
15. pH w KCl 2,7 3,3 3,7 4,0 3,9
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 13,80 6,50 7,90 3,30 4,00
cmol(+) · kg–1
301
0 cm
Profil nr 108
Lokalizacja: Beskidy Zachodnie, Beskid Œl¹ski, N-ctwo Wis³a, L-ctwo Przys³up, oddz.
127b, stok, wysokoϾ 1040 m n.p.m., wystawa N, spadek 10 stopni, pasmo
Baraniej Góry
Drzewostan: œwierkowy
Runo: Athyrium distentifolium, Melampyrum sylvaticum, Calamagrostis villosa,
Plagiothecium undulatum, Vaccinium myrtillus
50 cm
Gleba
0–10 cm: Ofh, br¹zowy (10YR 2/2; 10YR 2/1), umiarkowanie wilgotny poziom detry-
tusowo-epihumusowy, bezszkieletowy, struktura w³óknisto-kawa³kowa,
uk³ad luŸny, pH w H2O 3,5, pH w KCl 2,7, korzenie +++/++++, przejœcie
nag³e
10–42 cm: Ees, popielatobia³awa (10YR 6/2; 10YR 4/2), wilgotna glina piaszczysta, sil-
nie szkieletowa (40% p³yty piaskowcowe), struktura gruze³kowa, s³aba,
uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 3,8, pH w KCl 3,0, korzenie ++, przejœcie
nag³e
42–80 cm: Bfe, rdzawa (10YR 6/4; 10YR 4/4), wilgotna glina piaszczysta, silnie szkiele-
towa (60% grube kamienie piaskowcowe), struktura foremnowieloœcienna
ostrokrawêdzista, s³aba, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,4, pH w KCl 4,0, korze-
nie +, przejœcie wyraŸne
80–100 cm: BC, be¿owordzawa (10YR 7/4; 10YR 4/3), wilgotna glina piaszczysta, bar-
dzo silnie szkieletowa (80% p³yty piaskowcowe), struktura spójna, uk³ad
zwiêz³y, pH w H2O 4,4, pH w KCl 4,2, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
Podtyp: bielica w³aœciwa (Haplic Podzol (Skeletic))
Odmiana podtypu: wysokogórska
Rodzaj: piaskowce i ³upki warstw istebniañskich
Gatunek: glina piaszczysta, szkieletowa
Typ próchnicy: mor
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 20,0
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór górski, BG-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: zachodniokarpacka œwierczyna górnoreglowa
100 cm (Plagiothecio-Piceetum tatricum (Szaf., Paw³.,
Kulcz. 1932) J. Mat. 1977)
Wystêpowanie poziomów Ofh 0–10 cm, albic 10–42 cm i spodic 42–80 cm oraz brak poziomu A pozwala klasyfikowaæ glebê jako bielicê
w³aœciw¹. Jest to jedna z bardziej szkieletowych gleb prezentowanych w atlasie, z warstwowo uk³adaj¹cymi siê p³ytami piaskowca.
Cechy klimatu zwi¹zane z wysokim wyniesieniem nad poziom morza warunkuj¹ wystêpowanie siedliska boru górskiego (patrz równie¿
komentarz do profili 96, 97 i 105).
302
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 108 – Wis³a 8
Symbol poziomu Ofh Ees Bfe BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–10 10–42 42–80 80–100
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 40 60 80
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 58 56 57
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 10 9 11
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 8 18 11
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 11 8 11
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 6 3 4
7. I³ <0,002 mm n.o. 7 6 6
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 68 65 68
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 25 29 26
10. I³ <0,002 mm n.o. 7 6 6
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 39,23 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,63 – – –
13. Proporcja C:N 24,1 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,5 3,8 4,4 4,4
15. pH w KCl 2,7 3,0 4,0 4,2
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 15,80 4,40 2,80 1,70
cmol(+) · kg–1
303
0 cm
Profil nr 109
Wystêpowanie poziomów Ofh 1–8 cm, albic 8–26 cm i spodic 26–53 cm oraz brak poziomu A pozwala klasyfikowaæ glebê jako bielicê
w³aœciw¹. Procesowi bielicowania sprzyja materia³ piaszczysty, który tutaj uformowa³ siê w wyj¹tkowo barwny profil z g³êbokim zacie-
kiem. Potencjalne siedlisko jest zdegradowane (d) monokultur¹ sosnow¹, co objawia siê zmian¹ sk³adu gatunkowego runa w kierunku
boru œwie¿ego (Bœw). Wprowadzenie udzia³u dêbu bezszypu³kowego powinno w kolejnych pokoleniach zmniejszyæ degradacjê sie-
dliska.
304
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 109 – Tuchola 1
Symbol poziomu Ofh Ees Bfe Bfe BC Cgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–8 8–26 26–31 31–53 53–100 100–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 94 92 94 95 94
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 3 4 4 3 5
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 1 1 1 1 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 1 1 0 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 1 0 0 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 1 1 1 1 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 97 96 98 98 99
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 2 3 1 1 1
10. I³ <0,002 mm n.o. 1 1 1 1 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 39,99 – – – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,27 – – – – –
13. Proporcja C:N 31,5 – – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 3,8 4,3 4,5 4,7 5,4
15. pH w KCl 2,6 3,1 3,9 4,3 4,4 4,5
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 10,32 0,82 1,37 0,52 0,28 0,13
cmol(+) · kg–1
305
0 cm
Profil nr 110
Wystêpowanie poziomów Ofh 1–14 cm, albic 14–24 cm i spodic 24–68 cm oraz brak poziomu A pozwala klasyfikowaæ glebê jako bielicê
w³aœciw¹. W morfologii profilu widoczna pozosta³oœæ po starym korzeniu, wtórnie przeroœniêta nastêpnymi pokoleniami, wykorzystuj¹cy-
mi resztki z jego rozk³adu. Obok starego korzenia zaciek, w którym woda opadowa „pog³êbi³a” poziom Ees. Pojedyncze wystêpowanie
dêbu nie uchroni³o siedliska przed zniekszta³ceniem (z).
306
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 110 – Niepo³omice 2
Symbol poziomu Ofh Ees Bfe B BC C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–14 14–24 24–28 28–68 68–100 100–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 94 93 95 96 96
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 2 2 1 1 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 0 0 0 0 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 1 0 1 1 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 0 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 4 3 2 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 96 95 96 97 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 2 1 1 1 2
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 4 3 2 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 21,34 0,57 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,89 0,03 – – – –
13. Proporcja C:N 24,0 19,0 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,7 3,9 4,3 4,5 4,6
15. pH w KCl 3,0 3,0 3,4 4,1 4,3 4,1
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,80 1,10 1,85 0,55 0,35 0,40
cmol(+) · kg–1
307
0 cm
Profil nr 111
Wystêpowanie poziomów Ofh 1–9 cm, albic 9–32 cm i spodic 32–45 cm oraz brak poziomu A pozwala klasyfikowaæ glebê jako bielicê
w³aœciw¹. Jest to w atlasie jedna z najubo¿szych gleb zaliczanych do kategorii dystroficznej. Tak uboga gleba mo¿e byæ tylko siedli-
skiem boru œwie¿ego, a potencjalne zbiorowisko suboceanicznym borem œwie¿ym. Na fotografii drzewostanu widoczne w runie gatun-
ki siedlisk suchych, œwie¿ych i ubogich (patrz równie¿ komentarz do profilu 112).
308
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 111 – Kliniska 2
Symbol poziomu Ofh Ees Bhfeox Bfe B BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–9 9–32 32–34 34–45 45–65 65–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 95 89 91 96 99
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 3 4 4 3 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 0 0 0 0 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 1 2 1 0 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 0 1 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 1 5 3 1 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 98 93 95 99 99
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 1 2 2 0 1
10. I³ <0,002 mm n.o. 1 5 3 1 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 36,76 0,47 2,47 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,28 0,03 0,13 – – –
13. Proporcja C:N 28,7 15,7 19,0 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 3,7 3,8 4,1 4,5 4,5
15. pH w KCl 2,6 2,9 3,4 3,9 4,4 4,5
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 8,50 5,00 4,20 1,85 0,35 0,20
cmol(+) · kg–1
309
0 cm
Profil nr 112
Wystêpowanie poziomów Of 1–10 cm, Oh 10–20 cm, albic 20–63 cm i spodic 63–137 cm oraz brak poziomu A pozwala klasyfikowaæ
glebê jako bielicê w³aœciw¹. W morfologii profilu zwraca uwagê wyj¹tkowo du¿ej mi¹¿szoœci poziom Ees i poziom Bfeox z du¿ym udzia-
³em konkrecji ¿elazistych. Gleba ta cechuje siê najni¿szym indeksem trofizmu (6,3) ze wszystkich prezentowanych w atlasie, g³ównie
dlatego, ¿e jest to wyj¹tkowo lekki i bardzo silnie kwaœny piasek (patrz tabela). Tak niski indeks trofizmu kwalifikuje tê glebê do kategorii
dystroficznej, co nie przeszkadza, jak widaæ na zdjêciu, w naturalnym odnowieniu sosny. Jest to jeden z niewielu gatunków mog¹cych
przetrwaæ tak skrajnie ubogie warunki. Decyduj¹ce znaczenie dla prze¿ycia lasu na tych piaskach ma poziom organiczny, butwina, tu-
taj o mi¹¿szoœci 20 cm. Gleba pozbawiona tego poziomu w tym po³o¿eniu staje siê szybko ruchom¹ wydm¹ (patrz te¿ profil 8 i komen-
tarz). Jest to przyk³ad bardzo pozytywnej glebotwórczej i ochronnej funkcji poziomów butwinowych w glebach wytworzonych z piasków
luŸnych.
310
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 112 – Wejherowo 7
Symbol poziomu Of Oh Ees Bfeox C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–10 10–20 20–63 63–137 137–170
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 99 98 99
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 0 1 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 0 0 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 1 1 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 0 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 0 0 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 99 99 99
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 1 1 1
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 0 0 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 43,72 33,24 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,42 0,70 – – –
13. Proporcja C:N 30,8 47,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 3,2 3,7 4,0 4,5
15. pH w KCl 2,5 2,2 3,1 3,8 4,4
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 11,20 11,60 0,50 0,90 0,20
cmol(+) · kg–1
311
0 cm
Profil nr 113
Lokalizacja: Nizina Œl¹ska, Nizina Opolska, N-ctwo Turawa, L-ctwo Je³owa, oddz. 159b,
zag³êbienie bezodp³ywowe
Drzewostan: sosnowy z domieszk¹ brzozy
Runo: Vaccinium myrtillus 4, Rubus plicatus 2, Rubus idaeus +, Vaccinium vitis-
-idaea +, Ledum palustre r, Dryopteris dilatata r, Trientalis europaea r, Moe-
hringia trinervia r, Poa annua r, Deschampsia flexuosa r, Pleurozium schre-
50 cm
beri 3, Sphagnum sp. r
Gleba
0–1 cm: Ol, igliwie sosny
1–6 cm: Ofh, br¹zowy (10YR 2/2; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny poziom detry-
tusowo-epihumusowy, bezszkieletowy, struktura w³óknista, uk³ad luŸny, pH
w H2O 3,7, pH w KCl 2,7, korzenie +++/++++, przejœcie wyraŸne
6–19 cm: Ag, szaropopielaty, z bia³awymi ziarnami (10YR 4/1; 10YR 3/1), umiarkowa-
nie wilgotny piasek luŸny, bezszkieletowy, struktura gruze³kowa, uk³ad s³a-
bo zwiêz³y, pH w H2O 3,6, pH w KCl 2,7, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
19–52 cm: Eesg, popielatosinobia³awy (10YR 7/2; 10YR 5/2), umiarkowanie wilgotny
piasek luŸny, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH
w H2O 4,1, pH w KCl 3,3, korzenie +, przejœcie wyraŸne
52–83 cm: Bhfegg, br¹zowordzawy (10YR 3/2; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny pia-
sek s³abogliniasty, bezszkieletowy, struktura spójna, uk³ad zwiêz³y, pH
w H2O 3,9, pH w KCl 3,4, korzenie +, przejœcie wyraŸne
83–120 cm: BCGo, br¹zowy (10YR 4/3; 10YR 2/3), wilgotny piasek luŸny, bezszkieleto-
wy, struktura spójna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,1, pH w KCl 3,9, korzenie
pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
Podtyp: gleba glejo-bielicowa w³aœciwa (Gleyic Podzol)
Odmiana podtypu: ¿elazista
Rodzaj: piaski wodnolodowcowe
Gatunek: piasek luŸny przewarstwiony piaskiem s³abogliniastym, bezszkieletowe
Typ próchnicy: mor
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 17,4
100 cm Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany wilgotny, zniekszta³cony, LMw-z
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: podzespó³ trzêœlicowy kontynentalnego boru
mieszanego (Querco roboris-Pinetum molinieto-
sum J. Mat. 1988)
Wystêpowanie poziomów Ofh 1–6 cm, A 6–19 cm, albic 19–52 cm, glejospodic 52–83 cm i gleyic 83–120 cm pozwala klasyfikowaæ gle-
bê jako glejo-bielicow¹ w³aœciw¹. Profil o wyj¹tkowej morfologii, z bardzo mocno rozbudowanymi poziomami Eesg i Bhfegg i równocze-
œnie wyraŸnie wykszta³conym poziomem Ag. Ni¿sza jak w innych poziomach kwasowoœæ poziomu Eesg i podwy¿szona zawartoœæ ka-
tionów wymiennych S sprawi³y, ¿e indeks trofizmu (17,4) kwalifikuje tê glebê do odmiany mezotroficznej. Pomimo wyraŸnie wy¿szego
trofizmu tej gleby w porównaniu z gleb¹ nr 115 i ¿yŸniejszej kategorii siedliska, brak jest obecnie odpowiednika lepszego potencjalne-
go zbiorowiska roœlinnego. Mo¿na i powinno siê ten wy¿szy trofizm gleby doceniæ, zwiêkszaj¹c udzia³ dêbu w planowanym drzewosta-
nie. Na fotografii drzewostanu jest to pas przejœciowy pomiêdzy glebami bielicowymi wydmy (wyniesiony teren po lewej stronie) a gle-
bami murszowymi i torfowymi w obni¿eniu (po prawej stronie). Zniekszta³cenie siedliska (z) zosta³o ustalone na podstawie sk³adu ga-
tunkowego runa.
312
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 113 – Turawa 4
Symbol poziomu Ofh Ag Eesg Bhfegg BCGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–6 6–19 19–52 52–83 83–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 89 92 90 92
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 3 3 2 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 2 2 2 5
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 3 0 1 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 1 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 2 4 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 92 95 92 93
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 6 3 4 6
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 2 4 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 29,01 1,96 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,23 0,08 – – –
13. Proporcja C:N 23,6 24,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,6 4,1 3,9 4,1
15. pH w KCl 2,7 2,7 3,3 3,4 3,9
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,08 1,38 0,24 2,45 0,70
cmol(+) · kg–1
313
0 cm
Profil nr 114
Wystêpowanie poziomów Ofh 3–13 cm, A 13–20 cm, albic 20–42 cm, glejospodic 42–59 cm i gleyic 59–150 cm pozwala klasyfikowaæ
glebê jako glejo-bielicow¹ w³aœciw¹. Gleba jest wyraŸnie piêtrowa. Poziom 42–59 cm móg³ kiedyœ byæ powierzchni¹ terenu z gleb¹ bie-
licow¹. Przypuszczalne nakrycie terenu warstw¹ piasku rozpoczê³o tworzenie gleby od pocz¹tku (patrz równie¿ profil 99). Zniekszta³ce-
nie siedliska (z) wyra¿a siê du¿¹ mi¹¿szoœci¹ nadk³adu organicznego i zmian¹ sk³adu gatunkowego runa (patrz równie¿ komentarz do
profilu 113).
314
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 114 – Tuszyma 7
Symbol poziomu Ofh Ag Eesg Bfeox BG, reEs BCGo, reBfe
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–13 13–20 20–42 42–59 59–75 75–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 88 91 83 88 90
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 6 3 7 6 5
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 2 3 4 2 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 0 0 1 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 0 1 1 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 4 3 4 3 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 94 94 90 94 95
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 2 3 6 3 1
10. I³ <0,002 mm n.o. 4 3 4 3 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 8,97 0,45 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,49 0,03 – – – –
13. Proporcja C:N 18,3 15,0 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,8 3,7 3,9 4,5 4,7
15. pH w KCl 2,8 3,0 3,2 3,4 4,1 4,3
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 3,37 0,56 0,58 3,34 0,86 0,42
cmol(+) · kg–1
315
0 cm
Profil nr 115
Wystêpowanie poziomów Ofh 2–8 cm, A 8–13 cm, albic 13–22 cm, glejospodic 22–52 cm i gleyic 70–120 cm pozwala klasyfikowaæ gle-
bê jako glejo-bielicow¹ w³aœciw¹. Nadmierne uwilgotnienie gleby objawia siê popielatymi i zielonkawymi przebarwieniami w dolnej czê-
œci profilu, widocznymi na fotografii. Korzenie drzew koncentruj¹ siê w warstwie gleby nie objêtej oglejeniem.
316
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 115 – Niepo³omice 8
Symbol poziomu Ofh A Ees Bh Bfe BCgg CGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–8 8–13 13–22 22–32 32–52 52–70 70–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 90 94 93 92 95 92
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 3 2 2 3 1 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 3 1 1 1 1 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 1 1 0 0 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 1 1 2 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 3 3 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 93 96 95 95 96 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 5 3 2 2 3 1
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 3 3 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 27,40 2,10 0,70 1,88 1,65 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,15 0,08 0,03 0,07 0,08 – –
13. Proporcja C:N 23,8 26,3 23,3 26,9 20,6 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,4 3,7 3,5 3,7 4,3 4,2
15. pH w KCl 2,9 2,8 3,0 2,9 3,4 4,2 4,2
16. Wêglany % – – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 8,38 1,02 0,41 2,74 3,08 0,64 0,49
cmol(+) · kg–1
18. Glin ruchomy Al 6,55 0,78 0,32 2,52 2,95 0,62 0,48
19. KwasowoϾ hydrolityczna Y 104,4 11,2 2,9 16,9 17,2 3,3 1,7
20. Suma zasad wymiennych S (Kappen) 16,4 1,7 1,3 1,3 0,3 0,1 0,3
21. Suma kationów wymiennych S1 (CH3COONH4) 7,3 0,6 0,2 0,6 0,5 0,1 0,1
22. PojemnoϾ sorpcyjna T (T=Y+S) 120,8 12,9 4,2 18,2 17,5 3,4 2,0
23. PojemnoϾ sorpcyjna T1 (T1=Y+S1) 111,7 11,8 3,1 17,5 17,7 3,4 1,8
24. Wysycenie kationami zasadowymi V 14 13 31 7 2 3 15
%
25. Wysycenie kationami zasadowymi V1 7 5 5 3 3 2 6
Formy rozpuszczalne w 1M CH3COONH4
26. Wapñ Ca 1104,0 95,0 22,0 92,0 78,0 7,0 13,0
27. Potas K 236,0 13,0 5,0 13,0 10,0 3,0 6,0
28. Magnez Mg 133,0 10,0 3,0 9,0 6,0 1,0 2,0
29. Sód Na 28,4 3,6 1,5 5,2 2,6 0,5 3,5
30. Fosfor P (Bray, Kurtz nr I) 46,7 4,1 2,4 21,4 33,7 24,9 9,9
Formy rozpuszczalne w 70% HClO4+HNO3
makrosk³adniki
31. Wapñ Ca 1590,0 138,0 44,0 116,0 111,0 49,0 68,0
32. Potas K 810,0 203,0 187,0 263,0 288,0 468,0 619,0
33. Magnez Mg 539,0 73,0 42,0 126,0 115,0 299,0 355,0
mg · kg–1
317
0 cm
Profil nr 116
Wystêpowanie poziomów Ofh 2–6 cm, Amu z cechami murszu 6–28 cm, albic 28–37 cm, glejospodic 37–60 cm i gleyic 60–130 cm po-
zwala klasyfikowaæ glebê jako glejo-bielicow¹ murszast¹. Œrodek profilu ma w³aœciwoœci zbli¿one do gleb bielicowych w³aœciwych s³a-
bo oglejonych, jednak poziom murszowaty 6–28 cm i poziom gleyic 60–130 cm wyjaœniaj¹ genezê tych gleb, pierwotnie zwi¹zan¹ z pro-
cesem bagiennym.
318
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 116 – D¹browa Tarnowska 5
Symbol poziomu Ofh Amu Eesg Bhfeox Bfe BCGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–6 6–28 28–37 37–44 44–60 60–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 82 93 90 92 96
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 2 1 3 3 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 7 2 1 1 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 3 2 1 2 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 0 1 0 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 5 2 4 2 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 84 94 93 95 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 11 4 3 3 2
10. I³ <0,002 mm n.o. 5 2 4 2 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 31,96 9,93 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,53 0,47 – – – –
13. Proporcja C:N 20,9 21,1 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,6 3,4 3,8 3,8 4,3 4,5
15. pH w KCl 2,9 2,5 3,0 3,5 4,1 4,3
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 5,30 3,40 0,90 3,17 1,00 0,45
cmol(+) · kg–1
319
0 cm
Profil nr 117
Wystêpowanie poziomów Ofh 2–11 cm, Amu z cechami murszu 11–25 cm, albic 25–40 cm, glejospodic 40–60 cm i gleyic 60–120 cm,
pozwala klasyfikowaæ glebê jako glejo-bielicow¹ murszast¹. Powstawanie tej gleby jest zwi¹zane ze znacznie wy¿szym poziomem wo-
dy gruntowej i procesem torfotwórczym. Po obni¿eniu lustra wody warstwa torfu uleg³a zmurszeniu, a uruchomi³ siê proces bielicowy.
Obecnoœæ murszu sugerowa³aby wy¿szy trofizm gleby, ale bardzo silnie kwaœny odczyn i inne cechy sprawiaj¹, ¿e zaliczono j¹ do ka-
tegorii oligotroficznej (porównaj profile 116 i 118). Diagnoza siedliska w tym profilu jest zbli¿ona do optymalnej, patrz rozdzia³ V, pkt. 3.
320
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 117 – Zwoleñ 17
Symbol poziomu Ofh Amu Eesgg Bfegg BCGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–11 11–25 25–40 40–60 60–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 76 90 95 95
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 3 4 2 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 12 1 0 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 3 1 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 3 2 2 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 3 2 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 79 94 97 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 18 4 2 2
10. I³ <0,002 mm n.o. 3 2 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 38,87 12,99 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,62 0,36 – – –
13. Proporcja C:N 24,0 36,1 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,5 3,4 3,4 3,6 4,2
15. pH w KCl 2,7 2,7 2,9 3,5 4,1
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 8,58 5,25 1,33 1,70 0,60
cmol(+) · kg–1
321
0 cm
Profil nr 118
Wystêpowanie poziomów Ofh 2–11 cm, Amu z cechami murszu 11–24 cm, albic 24–57 cm, glejospodic 57–82 cm i gleyic 82–120 cm
pozwala klasyfikowaæ glebê jako glejo-bielicow¹ murszast¹. Poziom murszowaty 11–24 cm zawiera, w porównaniu z odpowiednim po-
ziomem podobnego profilu 117, wyraŸnie mniej C org. (patrz tabela), a profil w dolnej czêœci jest wyraŸnie s³abiej oglejony, ale silniej
zbielicowany (patrz fotografia). Pomimo tych ró¿nic trofizm obu profili jest bardzo podobny (patrz indeks). Diagnoza siedliska w tym pro-
filu jest zbli¿ona do optymalnej, patrz rozdzia³ V, pkt. 3.
322
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 118 – Janów Lubelski 7
Symbol poziomu Ofh Amu Eesgg Bhfeggox BCGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–11 11–24 24–57 57–82 82–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 87 97 95 95
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 4 2 3 3
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 3 0 0 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 2 1 1 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 0 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 4 0 1 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 91 99 98 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 5 1 1 2
10. I³ <0,002 mm n.o. 4 0 1 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 32,33 5,28 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,63 0,35 – – –
13. Proporcja C:N 19,8 15,1 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,6 3,5 4,4 4,2 4,2
15. pH w KCl 2,7 2,9 3,8 4,0 4,2
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 12,70 5,10 0,30 1,50 0,60
cmol(+) · kg–1
323
0 cm
Profil nr 119
Lokalizacja: Sudety Zachodnie, Góry Izerskie, N-ctwo Szklarska Porêba, L-ctwo ¯ródli-
ska, oddz. 91c, stok, wysokoϾ 950 m n.p.m., wystawa SE, spadek 5 stopni
Drzewostan: œwierkowy
Runo: Calamagrostis arundinacea 3, Juncus effusus 2, Deschampsia flexuosa 2,
Carex echinata 1, Trientalis europaea 1, Vaccinium myrtillus +, Melampyrum
pratense +, Picea abies r, Sphagnum sp. 3, Polytrichum commune +
50 cm
Gleba
0–2 cm: Ol, mszaki
2–7 cm: OP/Of, jasnobr¹zowy (10YR 4/2; 10YR 2/2), mokry torf, bezszkieletowy,
struktura w³óknista, uk³ad luŸny, pH w H2O 4,1, pH w KCl 3,2, korzenie
+++/++++, przejœcie wyraŸne
7–23 cm: OP/Oh, czarny (10YR 3/2; 10YR 2/2), mokry murszej¹cy torf bezszkieleto-
wy, struktura amorficzna, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,7, pH w KCl 3,1, korze-
nie +++/++++, przejœcie nag³e
23–50 cm: Eesg, bia³awopopielata (10YR 6/1; 10YR 3/2), mokra glina zwyk³a, œrednio
szkieletowa (20% rumosz gnejsowy i kwarcytowy), struktura rozdzielnoziar-
nista, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,3, pH w KCl 3,4, korzenie +, przej-
œcie wyraŸne
50–60 cm: Bfeg, rdzawa (10YR 5/6; 10YR 4/6), wilgotna glina zwyk³a, bardzo silnie
szkieletowa (90% rumosz i bloki gnejsowe i kwarcytowe), struktura spójna,
uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,7, pH w KCl 4,0, korzenie pojedyncze, przejœcie
stopniowe
60–110 cm: BC, rdzawa (10YR 6/4; 10YR 3/4), wilgotna glina zwyk³a, bardzo silnie
szkieletowa (90% rumosz i bloki gnejsowe i kwarcytowe), struktura spójna,
uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,7, pH w KCl 4,0, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba bielicowa
Podtyp: gleba glejo-bielicowa torfiasta (Histi-Gleyic Podzol (Skeletic))
Odmiana podtypu: Ÿródliskowa, opadowoglejowa
Rodzaj: kwarcyt i gnejs ortoklazowy
Gatunek: glina zwyk³a, szkieletowa
Typ próchnicy: mor mokry, torfiasty
100 cm Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 22,8
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór górski wilgotny, BGw-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: podzespó³ torfowcowy sudeckiej œwierczyny gór-
noreglowej (Plagiothecio-Piceetum hercynicum
sphagnetosum R. Tx. (1932) 1937)
Wystêpowanie poziomów Ofh z cechami torfu 2–23 cm, albic 23–50 cm i glejospodic 50–60 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako glejo-
-bielicow¹ torfiast¹. Pomimo braku poziomu A profilu nie zaliczono do glejo-bielic, gdy¿ te nie maj¹ podtypów torfiastych. Zwykle takie
gleby s¹ gruntowo oglejone. Tutaj przedstawiono glebê bielicow¹ z warstw¹ ¿ywych mchów i torfu, zalegaj¹c¹ na mokrej powierzchnio-
wo glebie. Jest to oglejenie powodowane g³ównie przez wodê Ÿródliskow¹, nasycaj¹c¹ powierzchniow¹ czêœæ gleby. W g³êbszych po-
ziomach oglejenie jest s³absze lub ca³kowicie zanika w przepuszczalnym rumoszu skalnym. Gleba ta wystêpuje w s¹siedztwie bielicy
w³aœciwej (patrz profil 106). Indeks trofizmu (22,8) tej górskiej gleby jest wysoki i zdecydowanie ró¿ni siê od ITGL profili nizinnych tego
samego i podobnych podtypów (porównaj profile 120, 121).
324
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 119 – Szklarska Porêba 5
Symbol poziomu OP/Of OP/Oh Eesg Bfeg BC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–7 7–23 23–50 50–60 60–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 20 90 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 35 39 42
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 8 9 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 19 24 21
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 22 16 15
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 6 4 5
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 10 8 8
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 53 48 51
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 47 44 41
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 10 8 8
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 19,88 33,61 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,85 1,56 – – –
13. Proporcja C:N 23,4 21,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,1 3,7 4,3 4,7 4,7
15. pH w KCl 3,2 3,1 3,4 4,0 4,0
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 11,20 19,40 4,20 2,20 2,50
cmol(+) · kg–1
325
0 cm
Profil nr 120
Wystêpowanie poziomów Ofh 1–6 cm, Otwy 6–22 cm, albic 22–36 cm, glejospodic 36–57 cm i gleyic 85–135 cm pozwala klasyfikowaæ
glebê jako glejo-bielicow¹ torfiast¹. Poziom torfowy 6–22 cm, pomimo osuszenia terenu, jeszcze nie zmursza³ i zachowa³ pierwotne w³a-
œciwoœci.
326
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 120 – Wejherowo 2
Symbol poziomu Ofh Otwy Eesgg Bhgg Bfegg BfeCgg CGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–6 6–22 22–36 36–46 46–57 57–85 85–135
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 89 85 90 89 96
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 5 7 4 6 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 3 2 1 1 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 1 1 1 1 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 0 1 1 2 0
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 2 4 3 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 94 92 94 95 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 4 4 3 4 1
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 2 4 3 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 42,20 46,56 2,20 4,15 1,62 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,86 1,34 0,05 0,13 0,05 – –
13. Proporcja C:N 22,7 34,7 44,0 31,9 32,4 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 3,5 3,6 3,7 4,1 4,4 4,9
15. pH w KCl 2,5 2,4 2,8 3,1 3,7 4,0 4,3
16. Wêglany % – – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 10,10 8,80 1,40 4,80 2,50 1,22 0,40
cmol(+) · kg–1
18. Glin ruchomy Al 6,40 6,60 1,10 4,70 2,40 1,18 0,30
19. KwasowoϾ hydrolityczna Y 139,3 138,6 10,4 30,8 13,5 6,0 2,0
20. Suma zasad wymiennych S (Kappen) 16,8 15,6 0,9 1,8 0,1 0,1 0,1
21. Suma kationów wymiennych S1 (CH3COONH4) 8,0 7,3 0,4 0,6 0,3 0,2 0,1
22. PojemnoϾ sorpcyjna T (T=Y+S) 156,1 154,2 11,3 32,6 13,6 6,1 2,1
23. PojemnoϾ sorpcyjna T1 (T1=Y+S1) 147,3 145,9 10,8 31,4 13,8 6,2 2,1
24. Wysycenie kationami zasadowymi V 11 10 8 6 1 2 5
%
25. Wysycenie kationami zasadowymi V1 5 5 4 2 2 3 3
Formy rozpuszczalne w 1M CH3COONH4
26. Wapñ Ca 1072,0 1120,0 69,0 94,0 42,0 24,0 7,0
27. Potas K 140,0 53,0 3,0 2,0 2,0 2,0 2,0
28. Magnez Mg 250,0 170,0 6,0 10,0 5,0 4,0 1,0
29. Sód Na 60,4 49,6 5,4 8,7 6,2 5,0 1,5
30. Fosfor P (Bray, Kurtz nr I) 32,9 17,0 3,6 17,6 25,3 38,9 27,5
Formy rozpuszczalne w 70% HClO4+HNO3
makrosk³adniki
31. Wapñ Ca 1687,0 1995,0 142,0 195,0 203,0 182,0 206,0
32. Potas K 395,0 166,0 155,0 227,0 408,0 474,0 476,0
33. Magnez Mg 475,0 275,0 40,5 138,0 396,0 508,0 444,0
mg · kg–1
327
0 cm
Profil nr 121
Wystêpowanie poziomów Of 1–8 cm, Oh 8–18 cm, albic 18–45 cm, glejospodic 45–53 cm i gleyic 70–150 cm oraz brak poziomu A po-
zwala klasyfikowaæ glebê jako glejo-bielicê w³aœciw¹. Morfologia tej gleby nawi¹zuje do budowy profili 113, 114 i 115. Tutaj butwina za-
lega jednak bezpoœrednio na poziomie Eesg, a w g³êbszych poziomach lepiej widoczne s¹ barwy be¿owosine, wskazuj¹ce na trwa³y
nadmiar wód gruntowych. Na fotografii drzewostanu jest to pas przejœciowy pomiêdzy terenem œwie¿ym z sosn¹ a terenem bagiennym
z kruszyn¹.
328
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 121 – Narol 4
Symbol poziomu Of Oh Eesg Bhgg Bfegg CGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–8 8–18 18–45 45–53 53–70 70–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 96 93 96 97
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 0 1 0 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 1 1 1 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 1 2 2 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 1 1 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 1 2 1 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 96 94 96 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 3 4 3 1
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 1 2 1 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 27,07 20,56 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,23 0,85 – – – –
13. Proporcja C:N 22,0 24,2 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 3,8 4,2 4,2 4,6 5,0
15. pH w KCl 2,8 2,7 3,4 3,9 4,3 4,5
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 7,50 6,80 0,60 2,40 0,60 0,25
cmol(+) · kg–1
329
12. Gleby gruntowoglejowe
Gleby gruntowoglejowe
332
GLEBA GRUNTOWOGLEJOWA
Dominuje poziom diagnostyczny gleyic
oraz
nie
nie
nie
nie
nie
nie
nie
333
0 cm
Profil nr 122
Wystêpowanie poziomu gleyic w ca³ym profilu pod poziomem A, zawieraj¹cym poni¿ej 5,8% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej 20 cm, po-
zwala klasyfikowaæ glebê jako gruntowoglejow¹ w³aœciw¹. Zwraca tu uwagê odmiennoœæ barw w porównaniu z poprzednimi typami
gleb. Dominuj¹ barwy ciemne, popielate, sine i ich po³¹czenia, które s¹ naj³atwiej dostrzegalnym objawem poziomu diagnostycznego
gleyic. W g³êbszych poziomach przybywa barw sinych i popielatych, co jest efektem zmniejszaj¹cych siê iloœci tlenu wraz ze zwiêksza-
j¹cym siê udzia³em czêœci sp³awialnych. Jest to gleba ¿yzna i zasobna, ale bardzo trudna w zak³adaniu upraw leœnych, jak wiêkszoœæ
gleb gruntowoglejowych.
334
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 122 – Narol 7
Symbol poziomu A Gor Gor IICGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–21 21–46 46–82 82–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 5 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 62 39 47 17
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 10 11 16 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 9 10 4 14
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 6 10 8 11
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 2 5 6 10
7. I³ <0,002 mm 11 25 19 40
8. Piasek 2,0-0,05 mm 72 50 63 25
9. Py³ 0,05-0,002 mm 17 25 18 35
10. I³ <0,002 mm 11 25 19 40
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,80 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,19 – – –
13. Proporcja C:N 9,5 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,0 5,9 6,1 6,9
15. pH w KCl 4,0 4,6 4,8 5,5
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 3,20 0,30 0,40 0,20
cmol(+) · kg–1
335
0 cm
Profil nr 123
Wystêpowanie poziomu gleyic w ca³ym profilu pod poziomem A, zawieraj¹cym poni¿ej 5,8% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej 20 cm, po-
zwala klasyfikowaæ glebê jako gruntowoglejow¹ w³aœciw¹. Gleba wytworzona z wyj¹tkowo ciê¿kich aluwiów Wis³y, le¿¹cych poza wa³a-
mi przeciwpowodziowymi. Barwy wyraŸnie przesuniête w kierunku szarych i stalowych. W œrodkowej czêœci profilu lekko zaznaczony
ciemniejszy poziom, który w przesz³oœci móg³ byæ powierzchni¹ dawnej gleby, nakrytej póŸniej m³odszymi aluwiami (patrz równie¿
komentarz do profilu 122).
336
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 123 – Niepo³omice 6
Symbol poziomu A Gor Gr CGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–10 10–35 35–85 85–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 11 9 10 10
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 2 2 6 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 13 6 16 24
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 20 19 17 22
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 20 24 16 11
7. I³ <0,002 mm 34 40 35 26
8. Piasek 2,0-0,05 mm 13 11 16 17
9. Py³ 0,05-0,002 mm 53 49 49 57
10. I³ <0,002 mm 34 40 35 26
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,27 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,41 – – –
13. Proporcja C:N 10,4 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,7 5,1 5,8 5,4
15. pH w KCl 3,9 3,9 4,5 4,2
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,65 2,86 0,14 0,39
cmol(+) · kg–1
337
0 cm
Profil nr 124
Wystêpowanie poziomu gleyic w ca³ym profilu pod poziomem A, zawieraj¹cym poni¿ej 5,8% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej 20 cm, po-
zwala klasyfikowaæ glebê jako gruntowoglejow¹ w³aœciw¹. G³êbokoœæ biologiczn¹ tej gleby wskazuj¹ korzenie, koncentruj¹ce siê g³ów-
nie w poziomie A. Zniekszta³cenie siedliska (z) spowodowane zosta³o odwodnieniem terenu.
338
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 124 – Staszów 8
Symbol poziomu A Gr Gr CGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–21 21–45 45–65 65–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 20 40 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 53 72 73 52
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 3 6 6 15
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 15 4 3 6
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 10 7 6 11
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 5 2 1 1
7. I³ <0,002 mm 14 9 11 15
8. Piasek 2,0-0,05 mm 56 78 79 67
9. Py³ 0,05-0,002 mm 30 13 10 18
10. I³ <0,002 mm 14 9 11 15
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,44 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,44 – – –
13. Proporcja C:N 10,1 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,8 6,7 7,2 7,5
15. pH w KCl 5,4 6,0 6,2 6,4
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,20 0,10 0,10 0,10
cmol(+) · kg–1
339
0 cm
Profil nr 125
Lokalizacja: Nizina Œl¹ska, Równina Opolska, N-ctwo Turawa, L-ctwo Bierdzany, oddz.
125y, po³o¿enie p³askie
Drzewostan: jesionowy
Runo: Carex brizoides 4, Anemone nemorosa 3, Ficaria verna 2, Milium effusum 1,
Aegopodium podagraria 1, Urtica dioica +, Hepatica nobilis +, Adoxa mo-
schatellina r, Maianthemum bifolium r
50 cm
Gleba
0–1 cm: Ol, dobrze rozk³adaj¹ce siê liœcie jesionu, szcz¹tki roœlin runa – turzyce
i mszaki
1–17 cm: A, szara (10YR 5/1; 10YR 2/1), umiarkowanie wilgotna glina piaszczysta,
bezszkieletowa, struktura gruze³kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 4,2, pH
w KCl 3,5, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
17–25 cm: Agg, szara, z popielatym nalotem i plamami rdzawymi (10YR 5/2; 10YR
3/2), umiarkowanie wilgotna glina lekka, bezszkieletowa, struktura forem-
nowieloœcienna zaokr¹glona, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,5, pH w KCl
3,8, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
25–53 cm: IIGo, rdzawy, popielaty, plamisty (10YR 7/3; 10YR 5/4), wilgotny piasek s³a-
bogliniasty, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad s³abo zwiê-
z³y, pH w H2O 6,0, pH w KCl 5,1, korzenie +, przejœcie wyraŸne
53–120 cm: IICGr, stalowosiny (10YR 7/1; 10YR 5/2), wilgotny piasek gliniasty, bez-
szkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 6,3, pH
w KCl 5,5, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba gruntowoglejowa
Podtyp: gleba gruntowoglejowa próchniczna (Mollic Gleysol (Abruptic))
Odmiana podtypu: nieca³kowita
Rodzaj: gliny i piaski wodnolodowcowe
Gatunek: glina piaszczysta na glinie lekkiej, podœcielone piaskiem gliniastym, bez-
szkieletowe
Typ próchnicy: mull wilgotny
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 29,5
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las wilgotny, Lw-N
100 cm Potencjalne zbiorowisko roœlinne: ³êg wi¹zowo-jesionowy z Chrysosplenium alterni-
folium (Ficario-Ulmetum chrysosplenietosum
Knapp 1942)
Wystêpowanie poziomu gleyic w ca³ym profilu pod poziomem A, zawieraj¹cym poni¿ej 5,8% C org. i o mi¹¿szoœci 20–30 cm, pozwala
klasyfikowaæ glebê jako gruntowoglejow¹ próchniczn¹. W porównaniu z poprzednimi ciê¿kimi i ciemnymi glebami gruntowoglejowymi
(profile 122, 123 i czêœciowo 124) ta jest lekka i dominuj¹ w niej barwy jasne, popielate i rdzawe.
340
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 125 – Turawa 8
Symbol poziomu A Agg IIGo IICGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–17 17–25 25–53 53–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 48 52 85 74
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 17 12 6 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 12 15 4 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 8 8 2 4
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 4 1 1
7. I³ <0,002 mm 12 9 2 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm 65 64 91 81
9. Py³ 0,05-0,002 mm 23 27 7 15
10. I³ <0,002 mm 12 9 2 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,04 1,75 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,30 0,14 – –
13. Proporcja C:N 13,5 12,5 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,2 4,5 6,0 6,3
15. pH w KCl 3,5 3,8 5,1 5,5
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,13 1,08 0,02 0,04
cmol(+) · kg–1
341
0 cm
Profil nr 126
Wystêpowanie poziomu gleyic w ca³ym profilu pod poziomem A oraz rudy darniowej na g³êbokoœci 20–35 cm pozwala klasyfikowaæ gle-
bê jako gruntowoglejow¹ z rud¹ darniow¹. Twarde, ¿elaziste konkrecje, wielkoœci 2–10 cm, utrudniaj¹ odnowienie i ¿ycie drzew. Prze-
rastanie g³êbszych warstw gleby jest jednak mo¿liwe, o czym œwiadcz¹ korzenie widoczne u do³u profilu. Na fotografii roœlinnoœci wi-
doczna enklawa bez drzew, co jest efektem wyj¹tkowo trudnych warunków glebowych w tym miejscu, zw³aszcza dla m³odych drzew.
342
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 126 – D¹browa Tarnowska 1
Symbol poziomu Ae Aggox Gor Gro IICGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–20 20–35 35–50 50–85 85–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 50 + 10 30
2. Piasek 2,0-0,05 mm 42 51 52 55 79
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 5 6 10 11 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 22 12 13 14 5
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 9 11 10 10 3
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 5 4 3 1
7. I³ <0,002 mm 16 15 11 7 3
8. Piasek 2,0-0,05 mm 47 57 62 66 88
9. Py³ 0,05-0,002 mm 37 28 27 27 9
10. I³ <0,002 mm 16 15 11 7 3
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 9,07 1,87 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,68 0,21 – – –
13. Proporcja C:N 13,3 8,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,3 4,8 5,1 5,5 5,6
15. pH w KCl 3,6 3,8 3,9 4,1 4,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,34 2,04 0,83 0,22 0,09
cmol(+) · kg–1
343
0 cm
Profil nr 127
Wystêpowanie poziomu gleyic w ca³ym profilu pod poziomem torfu Otwy, zawieraj¹cym ponad 11,6% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej
30 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako gruntowoglejow¹ torfow¹. Koncentracja korzeni w poziomie organicznym wskazuje, gdzie s¹
wzglêdnie korzystniejsze warunki do ¿ycia drzew, z czego wynika równie¿ niewielka biologiczna g³êbokoœæ gleby. Indeks trofizmu jest
najni¿szy w zbiorze prezentowanych gleb gruntowoglejowych (25,2) i kwalifikuje tê glebê do kategorii mezotroficznej. Profil spe³nia rów-
nie¿ wymogi gleby amfiglejowej, gdy¿ poziomy 10–68 cm mog¹ byæ kwalifikowane jako opadowo oglejone. Zniekszta³cenie siedliska
(z) wyra¿a siê zubo¿eniem sk³adu gatunkowego roœlinnoœci runa.
344
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 127 – Ostrowiec Œwiêtokrzyski 8
Symbol poziomu Otwy Otwy Gor IIGr IICG
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 5–10 10–19 19–30 30–68 68–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 20 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 86 28 25
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 4 19 20
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 2 12 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 3 10 12
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 2 8 7
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 3 23 26
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 90 47 45
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 7 30 29
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 3 23 26
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 39,66 32,50 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,16 1,12 – – –
13. Proporcja C:N 34,2 29,0 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,5 3,3 4,0 4,1 4,4
15. pH w KCl 2,7 2,6 3,4 3,7 3,6
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 23,80 24,50 1,84 4,20 3,90
cmol(+) · kg–1
345
0 cm
Profil nr 128
Wystêpowanie poziomu gleyic w ca³ym profilu pod poziomem murszu OM, zawieraj¹cym ponad 11,6% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej
30 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako gruntowoglejow¹ murszow¹. W ciemnym, próchnicznym poziomie koncentruje siê wiêkszoœæ
korzeni, wskazuj¹c warstwê najkorzystniejsz¹ dla ¿ycia drzew.
346
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 128 – Kliniska 4
Symbol poziomu OM Amu Go CGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–5 5–27 27–70 70–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 65 71 87
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 12 15 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 10 6 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 4 2 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 2 2 2
7. I³ <0,002 mm n.o. 7 4 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 77 86 94
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 16 10 4
10. I³ <0,002 mm n.o. 7 4 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 15,71 2,98 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,95 0,27 – –
13. Proporcja C:N 16,5 11,0 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,5 4,1 5,9 6,5
15. pH w KCl 3,7 3,3 4,6 5,5
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,35 3,90 0,25 0,15
cmol(+) · kg–1
347
0 cm
Profil nr 129
Wystêpowanie poziomu gleyic w ca³ym profilu pod poziomem murszu OM, zawieraj¹cym ponad 11,6% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej
30 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako gruntowoglejow¹ murszow¹. Poziom s³abo natlenionej wody waha siê i st¹d liczne martwe ko-
rzenie.
348
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 129 – Osie 1
Symbol poziomu OM Agg Go Gor IICGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–15 15–26 26–59 59–87 87–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 81 84 80 52
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 8 10 14 22
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 4 1 4 14
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 4 3 1 6
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 0 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 1 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 89 94 94 74
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 9 5 5 21
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 1 1 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 16,92 2,98 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,16 0,20 – – –
13. Proporcja C:N 14,6 14,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,2 4,5 5,2 5,6 5,9
15. pH w KCl 3,3 3,6 4,1 4,5 4,6
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 3,76 1,98 0,55 0,11 0,19
cmol(+) · kg–1
349
0 cm
Profil nr 130
Lokalizacja: Kotlina Sandomierska, Dolina Dolnej Wis³oki, N-ctwo Tuszyma, L-ctwo Ru-
da, oddz. 148c, po³o¿enie p³askie, teren niski
Drzewostan: jod³owo-brzozowo-dêbowy w otoczeniu sosnowy
Runo: Rubus hirtus 3, Athyrium filix-femina 1, Dyopteris carthusiana 1, Vaccinium
myrtillus 1, Maianthemum bifolium 1, Oxalis acetosella 1, Juncus conglome-
ratus +, Carex echinata +, Carex curta +, Carex remota +, Dryopteris dila-
50 cm
tata +, Trientalis europaea +, Agropyron caninum r, Lysimachia vulgaris r
Gleba
0–2 cm: Ol, igliwie jod³y, liœcie brzozy i dêbu
2–10 cm: OM, czarny (10YR 3/2; 10YR 2/2), wilgotny mursz, bezszkieletowy, struktu-
ra gruze³kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 3,8, pH w KCl 3,1, korzenie +++,
przejœcie wyraŸne
10–35 cm: Amugg, szara (10YR 5/3; 10YR 3/2), wilgotna glina piaszczysta, bezszkie-
letowa, struktura gruze³kowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,1, pH w KCl
3,5, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
35–60 cm: Go, rdzawy, be¿owy, plamisty (10YR 6/6; 10YR 4/6), wilgotny piasek s³a-
bogliniasty, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad s³abo zwiê-
z³y, pH w H2O 4,0, pH w KCl 3,4, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
60–90 cm: Gor, popielaty, z rdzawymi plamami (10YR 8/4; 10YR 6/4), mokry piasek lu-
Ÿny, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH
w H2O 4,6, pH w KCl 3,7, korzenie +, przejœcie nag³e
90–140 cm: IICGr, sinostalowa (10YR 6/2; 10YR 4/2), mokra glina piaszczysta, bez-
szkieletowa, struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 5,1, pH w KCl 4,2, korzeni brak
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba gruntowoglejowa
Podtyp: gleba gruntowoglejowa murszowa (Saprihistic Gleysol)
Odmiana podtypu: nieca³kowita
Rodzaj: piaski i gliny wodnolodowcowe
Gatunek: glina piaszczysta przewarstwiona piaskiem s³abogliniastym i piaskiem
luŸnym, bezszkieletowe
Typ próchnicy: murszowa
100 cm Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 25,5
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las mieszany wilgotny, LMw-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: wy¿ynny jod³owy wilgotny bór mieszany (Abiete-
tum polonicum circaeaetosum J. Mat. 1977)
Wystêpowanie poziomu gleyic w ca³ym profilu pod poziomem murszu OM, zawieraj¹cym ponad 11,6% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej
30 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako gruntowoglejow¹ murszow¹. Profil wyj¹tkowo barwny, co jest wynikiem zmiennych warunków
oksydacyjnych i redukcyjnych. Barwy intensywnie rdzawe przemiennie z popielatymi wystêpuj¹ w poziomach o l¿ejszym uziarnieniu
(patrz tabela). Barwy ciemne, jednolicie stalowosine wystêpuj¹ w poziomie o ciê¿szym sk³adzie granulometrycznym.
350
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 130 – Tuszyma 3
Symbol poziomu OM Amugg Go Gor IICGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–10 10–35 35–60 60–90 90–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 63 86 92 62
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 9 7 3 12
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 7 2 1 14
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 4 0 0 3
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 4 0 0 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 13 5 4 8
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 72 93 95 74
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 15 2 1 18
10. I³ <0,002 mm n.o. 13 5 4 8
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 26,30 2,03 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,57 0,17 – – –
13. Proporcja C:N 16,8 11,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 4,1 4,0 4,6 5,1
15. pH w KCl 3,1 3,5 3,4 3,7 4,2
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 9,30 3,60 1,21 0,42 0,21
cmol(+) · kg–1
351
0 cm
Profil nr 131
Wystêpowanie poziomu gleyic pod poziomem próchnicznym, wyj¹tkowo sinego i granatowoniebieskiego oraz czêœciowo zamulonego
poziomu Am, o mi¹¿szoœci 47 cm, klasyfikuje glebê jako gruntowoglejow¹ mu³ow¹. Mi¹¿szoœæ poziomu objêtego zamulaniem sugero-
wa³aby glebê mu³ow¹, ale jest to jedynie zamulanie czêœciowe i st¹d profil utrzymano w glebach gruntowoglejowych. Profil, jak na gle-
by górskie, jest wyj¹tkowo ma³o szkieletowy, co wynika z pod³o¿a ³upków i piaskowców inoceramowych. Powsta³ on w zasiêgu lokal-
nego wysiêku wodnego z tendencj¹ do zamulania.
352
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 131 – Wêgierska Górka 10
Symbol poziomu Am Amgg Gr IICGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–15 15–47 47–75 75–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 5 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 23 23 17 25
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 4 5 9 12
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 25 19 11 15
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 10 10 15 15
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 9 12 12 10
7. I³ <0,002 mm 29 31 36 23
8. Piasek 2,0-0,05 mm 27 28 26 37
9. Py³ 0,05-0,002 mm 44 41 38 40
10. I³ <0,002 mm 29 31 36 23
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 8,23 7,58 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,65 0,44 – –
13. Proporcja C:N 12,7 17,2 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 5,5 5,6 6,3
15. pH w KCl 3,3 4,9 5,0 4,4
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 9,90 0,40 0,30 0,30
cmol(+) · kg–1
353
13. Gleby opadowoglejowe
Gleby opadowoglejowe
W atlasie s¹ prezentowane nastêpuj¹ce podtypy tych gleb: opadowoglejowe w³aœciwe (3 profile), opado-
woglejowe bielicowane (1 profil), stagnoglejowe torfowe (2 profile), stagnoglejowe torfiaste (1 profil) i am-
figlejowe (2 profile). Brak profilu podtypu gleby stagnoglejowej w³aœciwej.
Gleby opadowoglejowe zwi¹zane s¹ z terenami p³askimi oraz obecnoœci¹ w profilach utworów trudno
przepuszczalnych. S¹ to zailone piaski ró¿nej genezy, piaski na glinie, gliny, i³y, nad którymi okresowo lub
trwale stagnuj¹ wody pochodzenia opadowego.
W budowie profilu wyró¿nia siê poziom próchniczny oraz tu¿ pod nim wystêpuj¹cy i dominuj¹cy
w profilu poziom diagnostyczny stagnic. Poziom próchniczny mo¿e przyjmowaæ kilka wariantów, w zale¿-
noœci od stanu troficznego gleby, od mineralnego przez organiczno-mineralny do organicznego (torfowe-
go). Charakterystyczn¹ cech¹ tych gleb jest okresowe lub sta³e wysokie wysycenie górnej czêœci profilu wo-
dami opadowymi. W konsekwencji nadmiaru wody u góry profilu, wszystkie procesy w tej czêœci gleby prze-
biegaj¹ w warunkach trwa³ego lub okresowego nasycenia wod¹ i zwi¹zanego z tym niedoboru tlenu. Obja-
wia siê to przede wszystkim efektem barwnym w czêœci profilu objêtej nadmiernym uwilgotnieniem. Plamy
popielate, sine, zielonkawe lub jednolite wymienione barwy, wskazuj¹ce na nadmiar uwilgotnienia, wystê-
puj¹ w profilu najsilniej tu¿ pod poziomem próchnicznym. W g³¹b profilu, zw³aszcza pod poziomem sta-
gnic, przybywa barw ¿ó³tych, rdzawych, be¿owych, co wskazuje na poprawê warunków tlenowych wraz z g³ê-
bokoœci¹.
Uziarnienie prezentowanych gleb opadowoglejowych jest zró¿nicowane i waha siê od piasków luŸnych
i s³abogliniastych do glin œrednich. Odczyn waha siê od silnie kwaœnego do lekko kwaœnego i obojêtnego.
Wystêpowanie poziomu stagnic i poziomu A o zawartoœci wêgla organicznego do 5,8% i nie objêtego
procesem glejowym pozwala klasyfikowaæ podtyp gleby jako opadowoglejow¹ w³aœciw¹ (patrz schemat).
Bardzo podobne do nich gleby, ale z poziomem A ju¿ oglejonym zaliczone s¹ do stagnoglejowych w³aœci-
wych. Dodatkowa obecnoœæ poziomów (proto)albic i (proto)spodic jest warunkiem wydzielania podtypu gle-
by opadowoglejowej bielicowanej. Wystêpowanie powierzchniowej warstwy organicznej torfowej o zawar-
toœci wêgla organicznego ponad 11,6% i mi¹¿szoœci poni¿ej 30 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako stagno-
glejow¹ torfow¹. Wystêpowanie powierzchniowej warstwy organiczno-mineralnej o zawartoœci wêgla orga-
nicznego w granicach 5,8–11,6% i mi¹¿szoœci poni¿ej 30 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako stagnoglejo-
w¹ torfiast¹. Wspó³wystêpowanie poziomów stagnic oraz gleyic jest cech¹ podtypu gleb amfiglejowych.
Indeks trofizmu prezentowanych gleb opadowoglejowych kwalifikuje cztery z nich do kategorii eutro-
ficznej i piêæ do mezotroficznej. Kategorie eutroficzne stanowi¹ siedliska lasu wilgotnego – Lw. Potencjal-
ne zbiorowiska tych siedlisk stanowi¹ ró¿ne warianty gr¹dów niskich (Tilio-Carpinetum), ¿yzna buczyna ni-
¿owa (Melico-Fagetum corydaletosum) i dêbniak turzycowy (Carici elongatae-Quercetum). Kategorie mezo-
troficzne gleb opadowoglejowych s¹ siedliskami lasu mieszanego wilgotnego – LMw. Potencjalne zbioro-
wiska zaœ to kontynentalny wilgotny bór sosnowo-dêbowy (Populo tremulae-Quercetum), podzespó³ trzêœli-
cowy kontynentalnego boru mieszanego (Querco roboris-Pinetum molinietosum) i wy¿ynny jod³owy wilgot-
ny bór mieszany (Abietetum polonicum circaeaetosum).
356
GLEBA OPADOWOGLEJOWA
Dominuje poziom diagnostyczny stagnic
oraz
tak
Wystêpuje równie¿ poziom gleyic Gleba amfiglejowa
nie
W dolnej czêœci poziomu A nie objêtym procesem glejowym i tu¿ tak Gleba opadowoglejowa
pod nim wystêpuj¹ poziomy (proto)albic i (proto)spodic bielicowana
nie
Wystêpuje nie objêty procesem glejowym poziom A o zawartoœci tak Gleba opadowoglejowa
C org. poni¿ej 5,8% i mi¹¿szoœci poni¿ej 30 cm w³aœciwa
nie
nie
nie
357
0 cm
Profil nr 132
Wystêpowanie poziomu stagnic 28–75 cm i poziomu A nieoglejonego, zawieraj¹cego poni¿ej 5,8% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej 30 cm,
pozwala klasyfikowaæ glebê jako opadowoglejow¹ w³aœciw¹. W³aœciwoœci glejowe s¹ najwyraŸniej zaznaczone tu¿ pod poziomem
próchnicznym. W g³êbszych poziomach warunki tlenowe poprawiaj¹ siê i plam popielatych wyraŸnie ubywa.
358
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 132 – Gryfino 8
Symbol poziomu A Ag Gro Gor IICGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–12 12–28 28–49 49–75 75–100
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 30 40 40 40
2. Piasek 2,0-0,05 mm 51 50 37 24 47
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 21 19 36 27 25
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 13 10 11 19 11
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 5 9 8 13 7
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 2 2 1 2 2
7. I³ <0,002 mm 8 10 7 15 8
8. Piasek 2,0-0,05 mm 72 69 73 51 72
9. Py³ 0,05-0,002 mm 20 21 20 34 20
10. I³ <0,002 mm 8 10 7 15 8
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,91 0,73 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,33 0,09 – – –
13. Proporcja C:N 11,8 8,1 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,5 4,8 5,0 5,0 5,4
15. pH w KCl 3,5 3,8 3,9 3,8 4,5
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,10 2,00 0,95 0,70 0,60
cmol(+) · kg–1
359
0 cm
Profil nr 133
Wystêpowanie poziomu stagnic 15–60 cm i poziomu A nieoglejonego, zawieraj¹cego poni¿ej 5,8% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej 30 cm,
pozwala klasyfikowaæ glebê jako opadowoglejow¹ w³aœciw¹. Pod poziomem stagnic stan natlenienia poprawia siê i przybywa barw ¿ó³-
tych oraz rdzawych. W dole profilu dobrze widoczny klin zaciekowy z popielat¹ plazm¹ sp³ywaj¹c¹ w g³êbsze warstwy. Dorodne dêby
na fotografii drzewostanu potwierdzaj¹ zasobnoœæ siedliska.
360
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 133 – Narol 14
Symbol poziomu A Ggr Ggr BGor IICGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–15 15–30 30–60 60–77 77–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 38 39 63 80 49
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 19 10 4 8 16
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 19 25 15 2 18
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 18 19 10 2 7
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 0 0 4 1 1
7. I³ <0,002 mm 6 7 4 7 9
8. Piasek 2,0-0,05 mm 57 49 67 88 65
9. Py³ 0,05-0,002 mm 37 44 29 5 26
10. I³ <0,002 mm 6 7 4 7 9
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,91 0,58 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,23 0,06 – – –
13. Proporcja C:N 12,7 9,6 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,5 4,6 4,4 4,5 7,6
15. pH w KCl 3,8 4,1 4,1 3,7 7,3
16. Wêglany % – – – – 0,0
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 5,50 3,60 1,90 1,40 –
cmol(+) · kg–1
361
0 cm
Profil nr 134
Lokalizacja: Nizina Œl¹ska, Równina Opolska, N-ctwo Turawa, L-ctwo Bierdzany, oddz.
117d, po³o¿enie p³askie
Drzewostan: dêbowy
Runo: Carex brizoides 5, Melica nutans 1, Maianthemum bifolium 1, Stellaria
holostea 1, Milium effusum +, Anemone nemorosa +, Holcus mollis +,
Calamagrostis arundinacea r, Juncus effusus r, Polytrichum formosum +
50 cm
Gleba
0–2 cm: Ol, liœcie dêbu, szcz¹tki obumar³ych roœlin runa
2–21 cm: A, szary (10YR 5/1; 10YR 3/1), umiarkowanie wilgotny piasek gliniasty, bez-
szkieletowy, struktura gruze³kowa, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O
4,0, pH w KCl 3,3, korzenie +++/++++, przejœcie wyraŸne
21–64 cm: Ggro, popielata, rdzawa i br¹zowa, plamista (10YR 8/2; 10YR 5/3), umiar-
kowanie wilgotna glina piaszczysta, bezszkieletowa, liczne konkrecje,
struktura foremnowieloœcienna zaokr¹glona, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 4,5, pH w KCl 3,9, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
64–90 cm: IIGor, popielaty, rdzawy, plamisty (10YR 7/2; 10YR 6/4), wilgotny piasek
s³abogliniasty, bezszkieletowy, liczne konkrecje, struktura rozdzielnoziar-
nista, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,5, pH w KCl 4,0, korzenie +, przejœ-
cie wyraŸne
90–130 cm: IIICGro, sina, rdzawa, plamista (10YR 7/3; 10YR 5/3), wilgotna glina piasz-
czysta, bezszkieletowa, struktura spójna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 4,7, pH
w KCl 3,8, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba opadowoglejowa
Podtyp: gleba opadowoglejowa w³aœciwa (Haplic Stagnosol)
Odmiana podtypu: nieca³kowita
Rodzaj: piaski i gliny wodnolodowcowe
Gatunek: glina piaszczysta przewarstwiona piaskiem gliniastym, bezszkieletowe
Typ próchnicy: mull / moder
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 27,3
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las wilgotny, zniekszta³cony, Lw-z
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: dêbniak turzycowy (Carici elongatae-Quercetum
100 cm Soko³ 1980)
Wystêpowanie poziomu stagnic 21–64 cm i poziomu A nieoglejonego, zawieraj¹cego poni¿ej 5,8% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej 30 cm,
pozwala klasyfikowaæ glebê jako opadowoglejow¹ w³aœciw¹. Barwa profilu odbiega od innych gleb tego podtypu w kierunku br¹zowych
plam i popielatego t³a. W g³¹b profilu wyraŸnie ubywa barw popielatych, co dowodzi opadowego charakteru oglejenia. Runo typowe dla
siedlisk lasu mieszanego (LMw) jest miar¹ zniekszta³cenia siedliska (z).
362
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 134 – Turawa 7
Symbol poziomu A Ggro IIGor IIICGro
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–21 21–64 64–90 90–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 62 54 83 64
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 14 7 7 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 10 24 6 9
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 8 10 0 7
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 1 1 2
7. I³ <0,002 mm 5 4 3 12
8. Piasek 2,0-0,05 mm 76 61 90 70
9. Py³ 0,05-0,002 mm 19 35 7 18
10. I³ <0,002 mm 5 4 3 12
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,38 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,17 – – –
13. Proporcja C:N 19,9 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 4,5 4,5 4,7
15. pH w KCl 3,3 3,9 4,0 3,8
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,22 0,69 0,43 1,19
cmol(+) · kg–1
363
0 cm
Profil nr 135
Wystêpowanie poziomu stagnic 33–79 cm oraz poziomu (proto)albic 9–25 cm i (proto)spodic 25–33 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê ja-
ko opadowoglejow¹ bielicowan¹. Bielicowanie s³abo zaznaczone jest barw¹, lepiej obrazuje ten proces wysycenie kationami zasado-
wymi V liczone z danych uzyskanych metod¹ Kappena. Zniekszta³cenie siedliska (z) mo¿na tu odczytaæ w zakwaszeniu powierzchnio-
wych poziomów gleby i oligotrofizacji roœlinnoœci runa.
364
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 135 – Ostrowiec Œwiêtokrzyski 10
Symbol poziomu Ofh AEes Bfeg Gr CGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–9 9–25 25–33 33–79 79–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 5 10 50 10
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 84 84 85 83
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 5 5 7 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 5 5 3 5
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 1 1 1 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 1 1 1 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 4 4 3 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 89 89 92 89
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 7 7 5 7
10. I³ <0,002 mm n.o. 4 4 3 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 37,47 2,88 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,50 0,11 – – –
13. Proporcja C:N 25,0 26,2 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,8 3,8 4,1 4,3 4,9
15. pH w KCl 3,1 3,4 4,0 4,1 4,1
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 11,20 2,10 1,00 0,70 0,40
cmol(+) · kg–1
365
0 cm
Profil nr 136
Wystêpowanie poziomu stagnic 39–65 cm oraz warstwy torfowej Otpr, zawieraj¹cej ponad 11,6% C org. i o mi¹¿szoœci poni¿ej 30 cm,
pozwala klasyfikowaæ glebê jako stagnoglejow¹ torfow¹. Profil równie wielobarwny jak nastêpny (nr 137), ale o wiêkszym udziale frak-
cji py³u i mniej kwaœny. Rozmieszczenie korzeni wskazuje w tym profilu poziom o w³aœciwoœciach najkorzystniejszych dla ¿ycia drzew.
366
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 136 – Babimost 8
Symbol poziomu Otpr Ag Ag Gr IIGo IICGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–8 8–29 29–39 39–65 65–100 100–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 66 68 83 52 60
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 18 19 12 32 30
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 7 4 2 7 5
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 5 5 1 3 2
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 0 0 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. 4 4 2 6 3
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 84 87 95 84 90
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 12 9 3 10 7
10. I³ <0,002 mm n.o. 4 4 2 6 3
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 19,15 1,70 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,87 0,08 – – – –
13. Proporcja C:N 22,0 21,2 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 3,9 4,5 4,4 5,3 6,4
15. pH w KCl 3,1 3,1 4,0 4,3 4,6 5,4
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 3,80 1,80 1,50 0,30 0,10 0,05
cmol(+) · kg–1
367
0 cm
Profil nr 137
Wystêpowanie poziomu stagnic 36–81 cm oraz warstwy torfu o zawartoœci C org. ponad 11,6% i mi¹¿szoœci poni¿ej 30 cm pozwala kla-
syfikowaæ glebê jako stagnoglejow¹ torfow¹. Wielobarwny uk³ad poziomów jest zwi¹zany z ró¿norodnym piaskiem (patrz tabela wyni-
ków sk³adu granulometrycznego i barwa poziomów) i ró¿n¹ jego zdolnoœci¹ do przepuszczania wody zmieniaj¹cej warunki tlenowe
w profilu.
368
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 137 – Niepo³omice 9
Symbol poziomu OfhOt GgA Ggr Go CGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–16 16–36 36–72 72–81 81–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 91 77 78 91
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 5 10 7 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 2 7 5 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 0 1 2 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 3 3 1
7. I³ <0,002 mm n.o. 2 2 5 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 96 87 85 95
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 2 11 10 3
10. I³ <0,002 mm n.o. 2 2 5 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 35,25 0,31 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,62 0,03 – – –
13. Proporcja C:N 21,8 10,3 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,9 4,1 4,0 4,1
15. pH w KCl 3,5 3,8 4,0 3,9 3,9
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 19,56 0,60 0,79 1,38 0,96
cmol(+) · kg–1
369
0 cm
Profil nr 138
Wystêpowanie poziomu stagnic 20–48 cm i poziomu torfiastego Ae, o zawartoœci C org. w granicach 5,8–11,6% i mi¹¿szoœci poni¿ej
30 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako stagnoglejow¹ torfiast¹. Niektóre korzenie widoczne na zdjêciu przerastaj¹ najbardziej oglejo-
ny poziom 20–48 cm, kieruj¹c siê g³êbiej. W zwi¹zku z okresowym nadmiarem wody w takich glebach, mog¹ wyst¹piæ problemy z od-
nowieniem lasu (patrz zdjêcie). Jednak po pokonaniu tych trudnoœci, siedlisko jest w stanie wykarmiæ las o du¿ych wymaganiach. Jest
te¿ mo¿liwe pewne wycofanie oglejenia, które nasili³o siê po wyciêciu drzewostanu w tym p³acie (patrz komentarz i zdjêcie do profilu 86
zlokalizowanego 1 m wy¿ej).
370
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 138 – D¹browa Tarnowska 7
Symbol poziomu Ae Ag Ggr BGor CGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–7 7–20 20–48 48–85 85–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 50 53 59 63 75
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 5 10 8 10 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 30 17 16 13 7
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 6 10 10 7 4
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 3 4 2 1
7. I³ <0,002 mm 6 7 3 5 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm 55 63 67 73 83
9. Py³ 0,05-0,002 mm 39 30 30 22 12
10. I³ <0,002 mm 6 7 3 5 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 10,22 3,53 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,56 0,20 – – –
13. Proporcja C:N 18,3 17,7 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 3,8 4,3 4,2 4,2
15. pH w KCl 3,1 3,1 3,8 3,8 3,7
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,50 3,65 1,58 1,90 2,37
cmol(+) · kg–1
371
0 cm
Profil nr 139
Lokalizacja: Pojezierze I³awskie, N-ctwo Dobrocin, L-ctwo Sambród, oddz. 183j, po³o¿e-
nie p³askie, brzeg jeziora
Drzewostan: starodrzew brzozowo-olszowo-dêbowy
Runo: Urtica dioica 2, Galium aparine 2, Circaea lutetiana 2, Impatiens parviflora
2, Festuca gigantea 1, Milium effusum +, Scutellaria galericulata +, Geum
urbanum +, Geum rivale +, Anthriscus sylvestris +, Mycelis muralis +, Poa
50 cm
nemoralis +, Scirpus sylvaticus r
Gleba
0–18 cm: Aa, szara (2,5Y 5/1; 2,5Y 3/1), umiarkowanie wilgotna glina piaszczysta,
bardzo s³abo szkieletowa (5% kamienie polodowcowe), struktura gruze³ko-
wa, uk³ad pulchny, pH w H2O 6,2, pH w KCl 5,5, korzenie +++, przejœcie
wyraŸne
18–50 cm: Ggr, popielatosina (2,5Y 7/2; 2,5Y 5/3), wilgotna glina piaszczysta, s³abo
szkieletowa (10% kamienie i ¿wir polodowcowy), struktura spójna, uk³ad
zwiêz³y, pH w H2O 6,2, pH w KCl 4,9, korzenie +, przejœcie wyraŸne
50–125 cm: Ggro, bladordzawa, z popielatymi zaciekami (2,5Y 6/3; 2,5Y 5/3), wilgotna
glina lekka, s³abo szkieletowa (10% ¿wir i kamienie polodowcowe), struktu-
ra spójna, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 5,9, pH w KCl 4,4, korzenie +, przejœcie
stopniowe
125–160 cm: IICGr, siny (2,5Y 7/2; 2,5Y 5/3), mokry piasek s³abogliniasty, bardzo s³abo
szkieletowy (5% ¿wir i kamienie polodowcowe), struktura rozdzielnoziarni-
sta, uk³ad luŸny, pH w H2O 6,0, pH w KCl 5,0, korzeni brak
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba opadowoglejowa
Podtyp: gleba amfiglejowa (Endogleyic Stagnosol)
Odmiana podtypu: nieca³kowita
Rodzaj: glina zwa³owa na piasku wodnolodowcowym
Gatunek: glina piaszczysta na glinie lekkiej, podœcielona piaskiem s³aboglinia-
stym, szkieletowe
Typ próchnicy: mull wilgotny
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 32,2
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las wilgotny, Lw-N
100 cm Potencjalne zbiorowisko roœlinne: niski gr¹d subkontynentalny z Circaea lutetiana
(Tilio-Carpinetum circaeaetosum Soko³. 1980)
Wystêpowanie poziomu stagnic 18–50 cm oraz poziomu gleyic 50–160 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako amfiglejow¹, która ³¹czy
cechy oglejenia opadowego i gruntowego. Jest to nowy podtyp gleb opadowoglejowych, wyró¿niony w „Klasyfikacji gleb leœnych
Polski”.
372
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 139 – Dobrocin 8
Symbol poziomu Aa Ggr Ggro IICGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–18 18–50 50–125 125–160
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 10 10 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm 56 55 39 80
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 12 15 14 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 11 8 10 5
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 8 9 10 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 5 4 8 1
7. I³ <0,002 mm 8 9 19 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm 68 70 53 89
9. Py³ 0,05-0,002 mm 24 21 28 7
10. I³ <0,002 mm 8 9 19 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 7,95 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,72 – – –
13. Proporcja C:N 11,0 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,2 6,2 5,9 6,0
15. pH w KCl 5,5 4,9 4,4 5,0
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,12 0,06 0,18 0,06
cmol(+) · kg–1
373
0 cm
Profil nr 140
Wystêpowanie poziomu stagnic 19–53 cm oraz poziomu gleyic 85–120 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako amfiglejow¹, która ³¹czy
cechy oglejenia opadowego i gruntowego. Gleba zajmuje ma³y p³at otoczony siedliskami œwie¿ymi. Przyczyn¹ zaistnienia warunków
glejowych jest glina zalegaj¹ca na g³êbokoœci 85 cm w terenie p³askim, co utrudnia odp³yw wody opadowej. Zniekszta³cenie siedliska
(z) objawia siê oligotrofizacj¹ runa.
374
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 140 – Janów Lubelski 8
Symbol poziomu OfhM Aag Ggr Ggor IICGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–9 9–19 19–53 53–85 85–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 5
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 76 88 72 44
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. 8 4 4 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. 6 3 7 10
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. 3 3 2 8
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. 0 0 4 10
7. I³ <0,002 mm n.o. 7 2 11 21
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. 84 92 76 51
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. 9 6 13 28
10. I³ <0,002 mm n.o. 7 2 11 21
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 33,66 6,68 – – –
12. Azot ca³kowity N % 1,64 0,52 – – –
13. Proporcja C:N 20,5 12,8 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 3,7 4,4 4,8 5,1
15. pH w KCl 2,9 2,9 3,8 3,8 3,8
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 24,20 6,40 1,30 2,30 1,80
cmol(+) · kg–1
375
14. Gleby torfowe
Gleby torfowe
W atlasie s¹ prezentowane wszystkie podtypy gleb torfowych wyró¿nianych w „Klasyfikacji gleb leœnych
Polski”: gleby torfowe torfowisk niskich (3 profile), torfowisk przejœciowych (2 profile) i torfowisk wyso-
kich (4 profile).
Gleby te powstaj¹ w œrodowisku trwale uwodnionym wodami gruntowymi i opadowymi, w których
wspó³czeœnie zachodzi bagienny proces torfotwórczy. Od powierzchni w profilu dominuje torf, którego
mi¹¿szoœæ wynosi co najmniej 30 cm. Poziom torfowy zawiera co najmniej 11,6% wêgla organicznego i jest
nasycony wod¹ przynajmniej przez miesi¹c w roku lub d³u¿ej. Jest to poziom diagnostyczny histic.
Podzia³ gleb torfowych na podtypy jest zwi¹zany z ich trofizmem (patrz schemat). Lekko kwaœny
i obojêtny odczyn, szczególnie w g³êbszych poziomach, dobry i œredni stopieñ rozk³adu torfu, czêste zamu-
lanie, wysoka zawartoœæ kationów, zw³aszcza wapnia, sk³adaj¹ siê na dobre warunki troficzne gleb torfo-
wych torfowisk niskich. Ich indeks trofizmu (23,5–27,5) pozwala zaliczyæ je do kategorii mezotroficznej
i eutroficznej. S¹ to siedliska olsów, z potencjalnymi zbiorowiskami olsu porzeczkowego ¿ywokostowego
i typowego (Ribo nigri-Alnetum symphytetosum i typicum), oraz bagienna olszyna górska (Caltho-Alnetum).
Prezentowane 2 profile gleb torfowych torfowisk przejœciowych zaliczono do kategorii mezotroficznych na
podstawie wartoœci indeksu trofizmu (17,3–19,0). Tworz¹ one siedliska lasu mieszanego bagiennego z po-
tencjalnymi zbiorowiskami torfowcowo-brzozowego lasu bagiennego (Sphagno-Betuletum pubescentis).
Najni¿sze indeksy trofizmu (7,4–12,6) uzyska³y gleby torfowe torfowisk wysokich. Sk³ada siê na to: bardzo
silnie kwaœny odczyn równie¿ w g³êbszych poziomach, bardzo s³abo roz³o¿ony torf i kilkukrotnie ni¿sza za-
wartoœæ kationów w porównaniu z glebami torfowymi torfowisk niskich. Gleby torfowe torfowisk wysokich
zaliczono do kategorii oligotroficznej i dystroficznej. Kategoria dystroficzna stanowi siedliska borów ba-
giennych, z potencjalnymi zbiorowiskami kontynentalnego boru bagiennego (Vaccinio uliginosi-Pinetum)
i mszaru sosnowego z bagnem zwyczajnym (Ledo-Sphagnetum megallanici). Kategoria oligotroficzna pre-
zentowanej gleby torfowej torfowiska wysokiego to bór mieszany górski bagienny i potencjalne zbiorowi-
sko kontynentalnego boru bagiennego (Vaccinio uliginosi-Pinetum).
378
GLEBA TORFOWA
Wystêpuje poziom histic o mi¹¿szoœci ponad 30 cm
oraz
Indeks trofizmu ITGL > 22,0, w dominuj¹cej czêœci gleby tak Gleba torfowa torfowiska
pH w H2O>5,0 niskiego
nie
Indeks trofizmu 16,0 < ITGL < 22,0, pH w H2O 5,0–4,0 tak Gleba torfowa torfowiska
lub jest rozbie¿ne w profilu poza ten zakres przejœciowego
nie
379
0 cm
Profil nr 141
Wystêpowanie poziomu histic 0–70 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako torfow¹. Lekko kwaœny odczyn, stosunek C : N poni¿ej 20, wy-
soka zawartoœæ kationów i zamulenie czêœciami mineralnymi sk³adaj¹ siê na wysoki indeks trofizmu (27,5), który kwalifikuje profil do
podtypu gleb torfowych torfowisk niskich i kategorii eutroficznej. Teren bagienny czêœciowo odwodniony (widocznym na zdjêciu ro-
wem), staraniem Parku Narodowego ponownie przeznaczony do zabagnienia. W profilu torf jest dobrze roz³o¿ony, w g³êbszych pozio-
mach silnie zamulony, zalegaj¹cy na pod³o¿u organiczno-mineralnym (patrz opis). Zniekszta³cenie siedliska (z) jest zwi¹zane z odwo-
dnieniem i przesuszeniem gleby torfowej.
380
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 141 – Bieszczadzki Park Narodowy 7
Symbol poziomu POtni Otni OtniDm Otni/DGr DGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–30 30–70 70–110 110–180 180–200
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 23 n.o. 49
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 6 n.o. 12
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 18 n.o. 14
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 24 n.o. 12
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 14 n.o. 7
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 15 n.o. 6
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 29 n.o. 61
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 56 n.o. 33
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 15 n.o. 6
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 33,48 20,13 6,29 15,89 –
12. Azot ca³kowity N % 2,75 1,55 0,32 0,96 –
13. Proporcja C:N 12,2 13,0 19,7 16,6 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,9 5,2 5,9 6,0 6,1
15. pH w KCl 4,1 4,5 5,0 5,3 5,5
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,92 0,34 0,11 0,18 0,07
cmol(+) · kg–1
381
0 cm
Profil nr 142
100 cm
Wystêpowanie poziomu histic 19–70 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako torfow¹. Lekko kwaœny odczyn, stosunek C : N poni¿ej 20, wy-
soka zawartoœæ kationów i zamulenie czêœciami mineralnymi sk³adaj¹ siê na indeks trofizmu (24,8), który kwalifikuje profil do podtypu
gleb torfowych torfowisk niskich i kategorii mezotroficznej. Gleba ta wystêpuje w strefie brzegowej jeziora. Ca³y profil jest to torf zasy-
pywany piaskiem zmywanym z podwy¿szonego brzegu. Jezioro jest du¿e, z mo¿liwoœci¹ przemieszczania siê wody. Otaczaj¹ce tereny,
to gleby brunatne i rdzawe, dostarczaj¹ce do brzegów jeziora lepszych troficznie wód (porównaj profil 148).
382
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 142 – Tuchola 7
Symbol poziomu POtnim Otni Otni Otni
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–19 19–47 47–70 70–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 5,96 12,00 27,29 5,74
12. Azot ca³kowity N % 0,48 0,77 1,90 0,45
13. Proporcja C:N 12,4 15,6 14,4 12,8
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,0 5,5 5,9 6,7
15. pH w KCl 5,7 5,3 5,7 6,4
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,05 0,12 0,12 0,03
cmol(+) · kg–1
383
0 cm
Profil nr 143
Wystêpowanie poziomu histic 0–60 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako torfow¹. Lekko kwaœny odczyn, stosunek C : N poni¿ej 20, wy-
soka zawartoœæ kationów i zamulenie czêœciami mineralnymi sk³adaj¹ siê na indeks trofizmu (23,5), który kwalifikuje j¹ do podtypu gleb
torfowych torfowisk niskich i kategorii mezotroficznej. Korzenie silnie przerastaj¹ równie¿ mineralne pod³o¿e. Jest to fragment mokrej ³¹-
ki zarastaj¹cej olsz¹. Zniekszta³cenie siedliska (z) jest tu spowodowane odwodnieniem gleby.
384
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 143 – Staszów 3
Symbol poziomu POmTni Otni Otni DGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–30 30–60 60–90 90–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 92 98
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 2 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 2 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 2 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 2 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 94 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 4 0
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 2 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 9,91 12,47 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,91 1,00 – –
13. Proporcja C:N 10,9 12,5 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,8 6,9 7,0 6,7
15. pH w KCl 6,7 6,6 6,6 6,5
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,10 0,00 0,10 0,10
cmol(+) · kg–1
385
0 cm
Profil nr 144
Wystêpowanie poziomu histic 3–65 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako torfow¹. W tej glebie indeks trofizmu by³ równie¿ pomocny
w ustaleniu podtypu gleby. Podobnie jak w profilu 145 stopieñ rozk³adu torfu (C : N) sugerowa³ torfowisko wysokie, ale odczyn i suma
kationów by³y lepsze ni¿ w torfowisku wysokim (patrz profile 146 i 149). £¹cznie ujête wymienione cechy w formie indeksu (19,0), po-
mog³y zakwalifikowaæ glebê do torfowej torfowisk przejœciowych.
386
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 144 – Œnie¿ka 1
Symbol poziomu POtpr Otpr Otpr DGo IIDGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–15 15–40 40–65 65–81 81–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 80 60
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 77 46
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 6 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. n.o. 7 15
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. n.o. 1 12
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. n.o. 5 7
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. 4 14
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 83 52
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. n.o. 13 34
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. 4 14
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 42,15 38,26 42,98 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,17 0,99 0,89 – –
13. Proporcja C:N 36,0 38,6 48,3 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 4,3 4,3 4,6 4,4
15. pH w KCl 3,4 3,5 3,5 3,7 3,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,10 5,10 8,70 3,90 3,60
cmol(+) · kg–1
387
0 cm
Profil nr 145
Wystêpowanie poziomu histic 3–65 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako torfow¹. Powierzchniowy torf silnie kwaœny i s³abo rozk³adaj¹-
cy siê sugerowa³by torfowisko wysokie, ale odczyn, stopieñ rozk³adu i kationy zasadowe, rozpatrywane ³¹cznie jako indeks trofizmu
(17,3), szczególnie w g³êbszych poziomach, kwalifikuj¹ ten profil do kategorii mezotroficznej, a glebê do torfowej torfowiska przejœcio-
wego. Korzenie drzew mog¹ korzystaæ z g³êbiej zalegaj¹cej, a mniej kwaœnej warstwy mineralnej (patrz fotografia gleby). Jest to piasek
luŸny, zawieraj¹cy znaczne iloœci frakcji py³u (patrz tabela) i w porównaniu z innymi piaskami luŸnymi zawieraj¹cy wiêksze iloœci katio-
nów wymiennych. Zniekszta³cenie siedliska (z) jest widoczne w silnym zakwaszeniu torfu i charakterze roœlin runa, nawi¹zuj¹cych do
boru mieszanego bagiennego (BMb).
388
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 145 – Tuszyma 2
Symbol poziomu POtpr Otpr Otpr D D
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–10 10–40 40–65 65–90 90–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 81 83
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 11 9
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. n.o. 4 4
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. n.o. 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. n.o. 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. 4 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 92 92
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. n.o. 4 4
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. 4 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 39,31 42,76 31,20 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,30 1,43 0,88 – –
13. Proporcja C:N 30,2 29,9 35,5 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 3,7 4,2 5,4 5,4
15. pH w KCl 2,6 2,9 3,3 4,2 4,3
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 16,70 4,90 5,40 0,24 0,11
cmol(+) · kg–1
389
0 cm
Profil nr 146
Wystêpowanie poziomu histic 2–120 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako torfow¹. W tej glebie, podobnie jak w pozosta³ych torfowych,
indeks trofizmu by³ równie¿ pomocny w diagnozie podtypu gleby. Stopieñ rozk³adu torfu (C : N) wskazuje na torfowisko przejœciowe, na-
tomiast odczyn i kationy – na wysokie. £¹cznie wymienione cechy, ujête w indeksie trofizmu (12,6), pozwalaj¹ na zaliczenie jej do gleb
torfowych torfowiska wysokiego i kategorii oligotroficznej.
390
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 146 – Bieszczadzki Park Narodowy 8
Symbol poziomu POtwy Otwy Otwy DGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–12 12–70 70–120 120–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 +
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 34
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 15
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. n.o. 21
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. n.o. 10
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. n.o. 7
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. 13
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 49
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. n.o. 38
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. 13
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 40,10 46,20 44,47 –
12. Azot ca³kowity N % 1,41 1,54 2,20 –
13. Proporcja C:N 28,4 30,0 20,2 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 3,6 4,2 4,6
15. pH w KCl 2,9 2,6 3,1 3,6
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 13,52 11,30 8,13 5,50
cmol(+) · kg–1
391
0 cm
Profil nr 147
100 cm
Wystêpowanie poziomu histic 0–140 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako torfow¹. Bardzo silnie kwaœny odczyn i niska zawartoœæ ka-
tionów zasadowych wskazuje na glebê torfow¹ torfowiska wysokiego. Potwierdzaj¹ to zarówno w³aœciwoœci geochemiczne torfu ujête
w indeks trofizmu (8,9), jak i kar³owate sosenki (patrz zdjêcie). W tak silnie kwaœnym, s³abo rozk³adaj¹cym siê i ubogim w kationy dys-
troficznym torfie warunki wegetacji roœlin s¹ wyj¹tkowo niekorzystne (dotyczy równie¿ profili 148 i 149).
392
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 147 – Gdañsk 6
Symbol poziomu POtwy Otwy Otwy Otwy
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–18 18–35 35–65 65–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 41,29 39,42 41,36 42,95
12. Azot ca³kowity N % 0,87 0,95 0,54 0,50
13. Proporcja C:N 47,5 41,5 76,6 85,9
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,6 3,6 3,4 3,7
15. pH w KCl 2,9 2,6 2,6 2,4
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 9,80 12,80 11,90 11,00
cmol(+) · kg–1
393
0 cm
Profil nr 148
100 cm
Wystêpowanie poziomu histic 0–120 cm pozwala klasyfikowaæ glebê jako torfow¹. Bardzo silnie kwaœny odczyn, niska zawartoœæ katio-
nów zasadowych, powolny rozk³ad torfu z³o¿y³y siê na niski indeks trofizmu (8,0), który pozwala zaliczyæ glebê do torfowej torfowiska
wysokiego i kategorii dystroficznej. Profil wystêpuje w podobnych warunkach morfologii terenu, jak profil 142, czyli w strefie brze¿nej
zarastaj¹cego jeziora. Jest to jednak skrajnie inne siedlisko, zarówno glebowo, jak i florystycznie. Przyczyna takich ró¿nic w trofizmie
podobnie zlokalizowanych siedlisk tkwi zapewne w zasilaj¹cych je wodach, otaczaj¹cych je glebach na brzegu i wielkoœci jeziora. Tu je-
zioro jest ma³e, bez wymiany wody. Na otaczaj¹cych je brzegach dominuj¹ gleby bielicowe, przez które docieraj¹ do jeziora wody kwa-
œne i ubogie w sk³adniki pokarmowe.
394
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 148 – Tuchola 2
Symbol poziomu POtwy Otwy Otwy Otwy
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–25 25–50 50–80 80–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 41,15 41,69 41,89 42,39
12. Azot ca³kowity N % 0,55 0,54 0,50 0,64
13. Proporcja C:N 74,8 77,2 83,8 66,2
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 2,6 2,4 2,3
15. pH w KCl 2,5 2,5 2,4 2,3
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 16,96 15,04 13,92 17,76
cmol(+) · kg–1
395
0 cm
Profil nr 149
Lokalizacja: Sudety Zachodnie, Góry Izerskie, N-ctwo Szklarska Porêba, L-ctwo ¯ródli-
ska, oddz. 141a, wierzchowina, wysokoœæ 1000 m n.p.m., szerokie sp³a-
szczenie
Drzewostan: m³odnik œwierkowy na terenie poklêskowym
Runo: Vaccinium myrtillus 4, Deschampsia flexuosa 2, Eriophorum vaginatum 1,
Calamagrostis arundinacea 1, Melampyrum pratense +, Galium mollugo +,
50 cm
Polytrichum formosum 2
Gleba
0–10 cm: Otwymu, br¹zowoczarny (10YR 3/2; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny,
murszej¹cy torf, struktura amorficzna, uk³ad pulchny, pH w H2O 3,7, pH
w KCl 2,9, korzenie ++++, przejœcie wyraŸne
10–33 cm: Otwy, ciemnobr¹zowy (10YR 2/3; 10YR 2/2), wilgotny torf, struktura w³ók-
nisto-amorficzna, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,6, pH w KCl 2,5, korzenie +++,
przejœcie stopniowe, liczne grube martwe korzenie
33–70 cm: Otwy, br¹zowy (10YR 2/3; 10YR 2/2), wilgotny torf, struktura w³óknista
i amorficzna, uk³ad luŸny, pH w H2O 3,4, pH w KCl 2,5, korzenie +++, przej-
œcie wyraŸne
70–150 cm: Otwy, jasnobr¹zowy (10YR 2/3; 10YR 2/2), mokry torf, struktura w³óknista,
uk³ad luŸny, pH w H2O 3,4, pH w KCl 2,6, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: gleba torfowa
Podtyp: gleba torfowa torfowiska wysokiego (Fibri-Ombric Histosol (Hyperdystric))
Odmiana podtypu: odwodniona, g³êboka
Rodzaj: torf torfowiska wysokiego
Gatunek: torf s³abo roz³o¿ony
Typ próchnicy: torfowa
Kategoria i indeks trofizmu: dystroficzna, ITGL 7,4
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: bór górski bagienny, BGb-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: podzespó³ torfowcowy sudeckiej œwierczyny gór-
noreglowej (Plagiothecio-Piceetum hercynicum
sphagnetosum R. Tx. (1932) 1937)
100 cm
Wystêpowanie poziomu histic 0–150 cm, pozwala klasyfikowaæ glebê jako torfow¹. Bardzo silnie kwaœny odczyn, niska zawartoœæ ka-
tionów zasadowych, bardzo szeroki stosunek C : N z³o¿y³y siê na wyj¹tkowo niski indeks trofizmu (7,4), który pozwala zaliczyæ glebê do
torfowej torfowiska wysokiego i kategorii dystroficznej (patrz równie¿ profile 147, 148). Profil zlokalizowano na szerokiej i sp³aszczonej
wierzchowinie, na granicy regla dolnego i górnego w Sudetach.
396
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 149 – Szklarska Porêba 3
Symbol poziomu Otwymu Otwy Otwy Otwy
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–10 10–33 33–70 70–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 40,89 47,75 46,61 45,63
12. Azot ca³kowity N % 1,60 0,75 0,56 0,65
13. Proporcja C:N 25,6 63,7 83,2 70,2
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,7 3,6 3,4 3,4
15. pH w KCl 2,9 2,5 2,5 2,6
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 17,20 10,00 10,20 8,40
cmol(+) · kg–1
397
15. Gleby murszowe
Gleby murszowe
400
GLEBA MURSZOWA
Wystêpuje poziom melanic o zawartoœci C org. ponad 11,6%
i mi¹¿szoœci ponad 30 cm
oraz
nie
tak
Poziom organiczny to mursz powsta³y z torfu Gleba torfowo-murszowa
nie
tak
Poziom organiczny to mursz powsta³y z mu³u Gleba mu³owo-murszowa
nie
tak
Poziom organiczny to mursz powsta³y z gytii Gleba gytiowo-murszowa
401
0 cm
Profil nr 150
100 cm
Wystêpowanie poziomu melanic 0–36 cm, o zawartoœci C org. ponad 11,6%, wytworzonego z torfu, pozwala klasyfikowaæ glebê jako
torfowo-murszow¹. Powsta³a ona w strefie brze¿nej p³ytkiego jeziora. Czarny i br¹zowoczarny poziom organiczny by³ w przesz³oœci tor-
fem niskim. Dalsze obni¿enie poziomu wody w jeziorze przyspieszy³o rozk³ad materii organicznej i torf przekszta³ci³ siê w mursz. Doœæ
dobry stopieñ rozk³adu murszu, lekko kwaœny odczyn i du¿a iloœæ kationów zasadowych (patrz tabela) z³o¿y³y siê na wysoki indeks tro-
fizmu (24,5), kwalifikuj¹cy takie gleby do kategorii mezotroficznej. Na g³êbokoœci 92 cm jest piasek, który by³ dnem jeziora w przesz³o-
œci (patrz równie¿ profile 142 i 148).
402
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 150 – Babimost 7
Symbol poziomu M Otni DG
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–36 36–92 92–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 85
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 3
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 4
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 0
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 89
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 7
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 36,29 39,92 –
12. Azot ca³kowity N % 2,32 2,33 –
13. Proporcja C:N 15,6 17,1 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,5 5,9 6,1
15. pH w KCl 5,0 5,3 5,7
16. Wêglany % – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,50 0,40 0,15
cmol(+) · kg–1
403
0 cm
Profil nr 151
100 cm
Wystêpowanie poziomu melanic 0–65 cm, o zawartoœci C org. ponad 11,6%, wytworzonego z torfu, pozwala klasyfikowaæ glebê jako
torfowo-murszow¹. Gleba wystêpuje na rozleg³ej pobagiennej enklawie bezleœnej w centrum Puszczy Niepo³omickiej, która w przesz³o-
œci by³a torfowiskiem niskim. Wolniejszy rozk³ad materii organicznej w poziomach g³êbszych i odczyn wahaj¹cy siê od lekko kwaœnego
na powierzchni do silnie kwaœnego w strefie kontaktowej z piaskiem oraz ni¿sza zawartoœæ kationów (w porównaniu z profilem 150),
sk³adaj¹ siê równie¿ na ni¿szy indeks trofizmu (22,1), w zakresie przyjêtym dla kategorii gleb mezotroficznych. Degradacja siedliska (d)
jest tu wynikiem odwodnienia.
404
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 151 – Niepo³omice 3
Symbol poziomu M1 M2 Otwy DGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–30 30–65 65–95 95–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 53
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 24
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. n.o. 9
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. n.o. 3
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. n.o. 2
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. 9
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. 77
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. n.o. 14
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. 9
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 25,48 43,33 43,73 –
12. Azot ca³kowity N % 1,88 2,44 2,58 –
13. Proporcja C:N 13,6 17,8 16,9 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,5 4,2 3,5 6,8
15. pH w KCl 5,0 3,8 3,1 6,6
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,34 1,04 5,84 0,01
cmol(+) · kg–1
405
0 cm
Profil nr 152
100 cm
Wystêpowanie poziomu melanic 1–90 cm, o zawartoœci C org. ponad 11,6%, wytworzonego z torfu, pozwala klasyfikowaæ glebê jako
torfowo-murszow¹. Gleba zawiera zasobny w sk³adniki pokarmowe mursz, zalegaj¹cy na ubogim piasku (patrz tabela). Indeks trofizmu
(18,7) uwzglêdnia równie¿ w³aœciwoœci piasku i st¹d ogólna ocena profilu jest ni¿sza od poprzednich w tym podtypie. Zniekszta³cenie
siedliska (z) jest tu wynikiem przesuszenia.
406
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 152 – Kliniska 6
Symbol poziomu M1 M2 DGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–40 40–90 90–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 90
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 8
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 2
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 0
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 2
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 40,98 37,07 –
12. Azot ca³kowity N % 1,55 1,52 –
13. Proporcja C:N 26,4 24,4 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,0 6,7 6,8
15. pH w KCl 3,3 6,2 6,1
16. Wêglany % – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,80 0,50 0,15
cmol(+) · kg–1
407
0 cm
Profil nr 153
Wystêpowanie poziomu melanic 1–38 cm, o zawartoœci C org. ponad 11,6%, wytworzonego z torfu, pozwala klasyfikowaæ glebê jako
torfowo-murszow¹. Gleba o wyraŸnie p³ytszym poziomie organicznym, który ze wzglêdu na w³aœciwoœci geochemiczne by³ w przesz³o-
œci torfowiskiem przejœciowym lub wysokim. Silnie kwaœny mursz, o wyraŸnie mniejszej iloœci kationów w porównaniu z profilem 152,
kwaœny i ubogi w sk³adniki pokarmowe piasek luŸny w pod³o¿u sk³adaj¹ siê na niski indeks trofizmu (13,6).
408
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 153 – Tuszyma 4
Symbol poziomu M1 M2 AD IIDG IIDGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–22 22–38 38–45 45–75 75–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 64 88 91
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 9 4 3
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 3 4 2
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 5 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 3 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 16 4 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 73 92 94
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 11 4 2
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 16 4 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 38,35 34,50 1,82 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,31 0,97 0,09 – –
13. Proporcja C:N 29,3 35,6 20,2 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,4 3,6 3,9 4,2 4,3
15. pH w KCl 2,6 2,9 3,3 3,8 3,9
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 11,90 15,20 5,80 0,72 0,78
cmol(+) · kg–1
409
0 cm
Profil nr 154
Wystêpowanie poziomu melanic 0–200 cm, o zawartoœci C org. ponad 11,6%, ale tylko w jego czêœci (patrz tabela), wytworzonego z gy-
tii, pozwala klasyfikowaæ glebê jako gytiowo-murszow¹. Gytia, czyli osady denne, jest bardzo bogata w wêglan wapnia, fosfor, ¿elazo
(ale trudno rozpuszczalne formy, patrz tabela) i poszukiwana przez miejscow¹ ludnoœæ jako naturalny nawóz. Granatowoniebieskie pla-
my w dole profilu s¹ resztkami wiwianitu, uwodnionego fosforanu ¿elazowego, czêsto wystêpuj¹cego w osadach pobagiennych, co jest
zgodne z wysok¹ zawartoœci¹ wymienionych pierwiastków w profilu. W poziomie 130–200 cm zwraca uwagê wyj¹tkowe nagromadze-
nie molibdenu.
410
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 154 – Gdañsk 5
Symbol poziomu Amucagy Amucagy Amucagy Ocagy
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–22 22–81 81–130 130–200
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. n.o. n.o.
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 5,21 1,88 5,91 17,43
12. Azot ca³kowity N % 0,42 0,13 0,33 0,73
13. Proporcja C:N 12,4 14,5 17,9 23,9
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,8 8,0 7,2 6,7
15. pH w KCl 7,2 7,9 7,2 6,6
16. Wêglany % 82,8 94,3 84,9 53,3
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
411
0 cm
Profil nr 155
Wystêpowanie poziomu melanic 29–72 cm, o zawartoœci C org. ponad 11,6%, nakrytego piaskiem pochodzenia aluwialnego kwalifiku-
je glebê jako namurszow¹. Stara gleba z poziomem powierzchniowym organicznym (obecnie poziom 29–72 cm) zosta³a zasypana alu-
wiami rzecznymi. Poziom murszowy w tym profilu ma najkorzystniejsze w³aœciwoœci wp³ywaj¹ce na trofizm gleby, co dodatkowo potwier-
dza korzeñ rosn¹cy wzd³u¿ stropowej jego czêœci.
412
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 155 – Piñczów 8
Symbol poziomu A A M DGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–18 18–29 29–72 72–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 93 93 70 98
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 2 3 12 0
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 0 1 8 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 2 1 2 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 0 2 0
7. I³ <0,002 mm 2 2 6 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm 95 96 82 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm 3 2 12 1
10. I³ <0,002 mm 2 2 6 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,49 0,39 20,60 –
12. Azot ca³kowity N % 0,15 0,06 1,44 –
13. Proporcja C:N 9,9 6,5 14,3 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,3 6,2 5,9 6,4
15. pH w KCl 6,1 5,8 5,4 5,8
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,10 0,40 0,40 0,10
cmol(+) · kg–1
413
16. Gleby murszowate
Gleby murszowate
416
GLEBA MURSZOWATA
Wystêpuje poziom melanic o zawartoœci C org. poni¿ej 11,6%
i mi¹¿szoœci ponad 30 cm, a pod nim poziom gleyic. Dopuszcza
siê w czêœci poziomu melanic zawartoœæ C org. powy¿ej 11,6%.
Odczyn, pH w H2O w ca³ym profilu poni¿ej 6,5
oraz
tak
W czêœci poziomu melanic zawartoœæ C org. ponad 11,6% Gleba mineralno-murszowa
nie
nie
417
0 cm
Profil nr 156
Wystêpowanie poziomu melanic 4–42 cm, o zawartoœci C org. w granicach 11,6–5,8% i poziomu gleyic 42–120 cm oraz odczyn w ca-
³ym profilu pH w H2O poni¿ej 6,5 umo¿liwia klasyfikacjê gleby jako murszowatej. Obecnoœæ warstwy murszu 1–4 cm o zawartoœci C org.
ponad 11,6% stanowi podstawê klasyfikacji podtypu gleby mineralno-murszowej. Gleba o cechach sk³adaj¹cych siê na zdecydowanie
ni¿szy indeks trofizmu (17,2) w porównaniu z profilem 157. Jej w³aœciwoœci, zw³aszcza silniejsze zakwaszenie poziomu próchnicznego
i ubo¿szy w pod³o¿u piasek (patrz tabela), kwalifikuj¹ j¹ do kategorii gleb mezotroficznych. Zniekszta³cenie siedliska (z) jest wynikiem
odwodnienia.
418
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 156 – Narol 6
Symbol poziomu OM Amu AmuDG DGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–4 4–42 42–65 65–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 94 96
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 0 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 1 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 0 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 0 0
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 5 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 94 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 1 1
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 5 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 36,96 6,15 1,67 –
12. Azot ca³kowity N % 2,27 0,37 0,09 –
13. Proporcja C:N 16,3 16,6 18,6 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 4,1 5,4 5,4
15. pH w KCl 3,3 3,6 4,5 4,5
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 12,20 2,50 1,60 0,70
cmol(+) · kg–1
419
0 cm
Profil nr 157
100 cm
Wystêpowanie poziomu melanic 0–59 cm o zawartoœci C org. w granicach 11,6–5,8% i poziomu gleyic 59–120 cm oraz odczyn w ca-
³ym profilu pH w H2O poni¿ej 6,5 umo¿liwia klasyfikacjê gleby jako murszowatej w³aœciwej. Dobry rozk³ad materii organicznej, lekko kwa-
œny odczyn, i wysoka zawartoœæ kationów sprawi³y, ¿e indeks trofizmu (29,4) kwalifikuje tê glebê do kategorii eutroficznej. Morfologia tej
gleby nawi¹zuje do gleb murszowych, ale zawartoœæ wêgla organicznego kwalifikuje j¹ do murszowatych.
420
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 157 – Osie 2
Symbol poziomu AM Amu Gr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–37 37–59 59–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 78 85 89
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 2 7 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 9 1 2
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 3 1 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 2 2 1
7. I³ <0,002 mm 6 4 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm 80 92 95
9. Py³ 0,05-0,002 mm 14 4 4
10. I³ <0,002 mm 6 4 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 8,06 1,52 –
12. Azot ca³kowity N % 0,56 0,09 –
13. Proporcja C:N 14,4 16,9 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,4 6,2 6,4
15. pH w KCl 4,6 5,5 5,5
16. Wêglany % – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,32 0,05 0,02
cmol(+) · kg–1
421
0 cm
Profil nr 158
Wystêpowanie poziomu melanic 2–39 cm, o zawartoœci C org. 5,8–1,7%, a w jego czêœci poni¿ej 1,7%, oraz poziomu gleyic 39–160 cm
jest podstaw¹ klasyfikacji gleby jako murszowatej murszastej. Wysoki indeks trofizmu (33,0) gleba zawdziêcza wyraŸnie ciê¿szemu
uziarnieniu i zdecydowanie wy¿szej zawartoœci kationów (patrz tabela), co kwalifikuje j¹ do kategorii eutroficznej. W morfologii profilu
dominuj¹ dwa poziomy: próchniczny i glejowy z przewag¹ warunków redukcyjnych.
422
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 158 – Niepo³omice 10
Symbol poziomu A GA Gr IIGr IIICGr IVCGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 2–10 10–39 39–70 70–106 106–130 130–160
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 5 5 10 5 10 10
2. Piasek 2,0-0,05 mm 64 72 75 35 73 37
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 9 5 8 12 9 17
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 6 5 3 16 4 19
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 3 5 4 11 3 10
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 2 2 2 5 1 1
7. I³ <0,002 mm 16 11 8 21 10 16
8. Piasek 2,0-0,05 mm 73 77 83 47 82 54
9. Py³ 0,05-0,002 mm 11 12 9 32 8 30
10. I³ <0,002 mm 16 11 8 21 10 16
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,22 0,70 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,25 0,07 – – – –
13. Proporcja C:N 12,9 10,0 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,1 5,4 5,0 6,2 6,1 6,1
15. pH w KCl 3,3 4,3 4,6 4,7 4,5 4,4
16. Wêglany % – – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,10 0,20 0,05 0,05 0,05 0,05
cmol(+) · kg–1
423
0 cm
Profil nr 159
Wystêpowanie poziomu melanic 0–45 cm, o zawartoœci C org. 5,8–1,7% i poziomu gleyic 45–130 cm oraz odczyn w ca³ym profilu pH
w H2O poni¿ej 6,5 jest podstaw¹ klasyfikacji gleby jako murszowata murszasta. Uziarnienie, odczyn i zawartoœæ kationów (patrz tabela)
sk³adaj¹ siê na indeks trofizmu (25,9), który kwalifikuje glebê do kategorii mezotroficznej na granicy z eutroficzn¹.
424
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 159 – D¹browa Tarnowska 3
Symbol poziomu Amu Go Go CGor CGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–45 45–70 70–85 85–100 100–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 40
2. Piasek 2,0-0,05 mm 75 94 89 75 88
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 7 2 5 8 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 7 1 1 9 3
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 5 0 2 3 3
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 2 1 2 1
7. I³ <0,002 mm 5 1 2 3 3
8. Piasek 2,0-0,05 mm 82 96 94 83 90
9. Py³ 0,05-0,002 mm 13 3 4 14 7
10. I³ <0,002 mm 5 1 2 3 3
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,49 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,23 – – – –
13. Proporcja C:N 15,2 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,9 6,0 5,9 5,9 5,6
15. pH w KCl 4,1 4,8 4,8 4,8 4,4
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,14 0,09 0,07 0,08 0,09
cmol(+) · kg–1
425
17. Mady rzeczne
Mady rzeczne
W atlasie s¹ prezentowane nastêpuj¹ce podtypy mad rzecznych: mada inicjalna (1 profil), mada w³aœciwa
(1 profil), mada próchniczna (3 profile) i mada brunatna (3 profile).
S¹ to gleby po³o¿one we wspó³czesnych zalewowych dolinach rzek lub potoków. Mady rzeczne po-
wsta³y z aluwiów rzecznych ziemistych i szkieletowych, a ¿wir i kamienie s¹ wyraŸnie obtoczone. Szkieleto-
woœæ mad jest œciœle zwi¹zana z charakterem i biegiem rzeki. Wraz ze spadkiem prêdkoœci p³yn¹cych w rze-
ce wód, spada równie¿ udzia³ frakcji szkieletowych w aluwiach. Najbardziej szkieletowe s¹ mady górskie.
W morfologii mad zaznacza siê wyraŸne warstwowanie profili, powodowane nanoszeniem kolejnych
warstw aluwiów przez p³yn¹ce wody. Akumulacja kolejnych warstw mo¿e byæ przerwana przez zerwanie
i przeniesienie w inne miejsce zgromadzonych aluwiów. Jest to odm³adzanie koryta rzeki i gleb buduj¹cych
takie tereny. Stabilizacja koryta rzeki sprzyja wytwarzaniu siê poziomów próchnicznych i sukcesji roœlin.
Mady rzeczne inicjalne wystêpuj¹ w bezpoœrednio przyleg³ych do rzek i potoków terenach nara¿onych
na niszcz¹co-buduj¹c¹ dzia³alnoœæ wód p³yn¹cych. Maj¹ wytworzony poziom próchniczny o mi¹¿szoœci do
5 cm (patrz schemat). Mady rzeczne w³aœciwe wystêpuj¹ w czêœci doliny nieco mniej nara¿onej na dzia³al-
noœæ wód. Maj¹ ju¿ wykszta³cony poziom próchniczny A o mi¹¿szoœci 5–20 cm. Mady rzeczne próchniczne
maj¹ poziom próchniczny A o mi¹¿szoœci ponad 20 cm. Mady rzeczne brunatne wystêpuj¹ w najbardziej
stabilnej czêœci doliny zbudowanej z aluwiów. W morfologii tych gleb zaznacza siê poziom A o ró¿nej mi¹¿-
szoœci i le¿¹cy pod nim poziom cambic.
Mady s¹ najczêœciej obojêtne lub zasadowe, zasobne w sk³adniki pokarmowe.
Indeks trofizmu mad rzecznych pozwala wyró¿niæ kategorie: hipertroficzn¹, eutroficzn¹ i mezotroficz-
n¹. S¹ to siedliska leœne lasów ³êgowych i lasów ³êgowych górskich. Wiêkszoœæ prezentowanych w atlasie
mad rzecznych stanowi potencjalne zbiorowiska ³êgów topolowo-wierzbowych (Salici-Populetum)
i nadrzecznej olszyny górskiej (Alnetum incanae). Niektóre jednak s¹ bardzo bogate, jak pogórski ³êg je-
sionowy (Carici remotae-Fraxinetum) czy typowy ³êg wi¹zowo-jesionowy (Ficario-Ulmetum typicum).
428
MADA RZECZNA
Gleba wytworzona z aluwiów rzecznych, wyraŸnie warstwowana
oraz
tak
Pod poziomem A wystêpuje poziom cambic Mada rzeczna brunatna
nie
tak
Wystêpuje poziom A o mi¹¿szoœci do 5 cm Mada rzeczna inicjalna
nie
tak
Wystêpuje poziom A o mi¹¿szoœci 5–20 cm Mada rzeczna w³aœciwa
nie
tak
Wystêpuje poziom A o mi¹¿szoœci ponad 20 cm Mada rzeczna próchniczna
429
0 cm
Profil nr 160
Lokalizacja: Beskidy Zachodnie, Kotlina ¯ywiecka, N-ctwo Bielsko, L-ctwo Ostre, oddz.
69, po³o¿enie p³askie, wysokoœæ 520 m n.p.m., brzeg potoku Leœnianka
Drzewostan: olszy szarej z jesionem, trzeœni¹, œwierkiem i jarzêbin¹
Runo: Chrysosplenium alternifolium, Primula elatior, Petasites hybridus, Aruncus
sylvestris, Orchis fuchsii
50 cm Gleba
0–1 cm: Ol, liœcie olszy szarej i jesionu
1–5 cm: A, ciemnoszary (10YR 3/1; 2,5Y 3/1), umiarkowanie wilgotny piasek glinia-
sty, silnie szkieletowy (40% kamienie piaskowcowe), struktura gruze³kowa,
uk³ad pulchny, pH w H2O 5,2, pH w KCl 4,2, korzenie +++, przejœcie nag³e
5–10 cm: CA, szarobe¿owy (10YR 5/3; 2,5Y 3/2), umiarkowanie wilgotny piasek luŸ-
ny, bardzo silnie szkieletowy (80% kamienie i ¿wir piaskowcowy), struktura
gruze³kowa, uk³ad pulchny, pH w H2O 5,6, pH w KCl 4,5, korzenie ++,
przejœcie stopniowe
10–60 cm: C, be¿owy (10YR 6/3; 2,5Y 3/3), umiarkowanie wilgotny piasek s³aboglinia-
sty, bardzo silnie szkieletowy (90% kamienie piaskowcowe), struktura roz-
dzielnoziarnista, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 6,0, pH w KCl 4,9, korzenie
+, przejœcie niewyraŸne
60–150 cm: C, be¿owy (10YR 6/4; 2,5Y 4/3), umiarkowanie wilgotny utwór szkieletowy
w³aœciwy (95% ¿wir i kamienie piaskowcowe), struktura rozdzielnoziarnista,
uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 6,1, pH w KCl 5,1, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: mada rzeczna
Podtyp: mada rzeczna inicjalna (Haplic Fluvisol (Skeletic))
Odmiana podtypu: p³ytka
Rodzaj: aluwia rzeczne w kompleksie piaskowców godulskich
Gatunek: piasek gliniasty na piasku luŸnym i piasku s³abo gliniastym, podœcielony
utworem piaszczysto-szkieletowym
Typ próchnicy: mull
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 22,7
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las ³êgowy górski, L³G-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: nadrzeczna olszyna górska (Alnetum incanae
100 cm Aich. et Siegr. 1930)
Mada rzeczna górska zbudowana z aluwiów kamienisto-¿wirowych, z nieznaczn¹ domieszk¹ frakcji ziemistych (patrz opis profilu). Po-
ziom próchniczny o mi¹¿szoœci poni¿ej 5 cm i brak zró¿nicowania w g³êbszych poziomach kwalifikuje glebê do podtypu mad rzecznych
inicjalnych. Profil typowy dla terenów górskich w czêœci doliny bezpoœrednio przyleg³ej do szybko p³yn¹cych wód.
430
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 160 – Bielsko 11
Symbol poziomu A CA C C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–5 5–10 10–60 60–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 40 80 90 95
2. Piasek 2,0-0,05 mm 77 95 88 76
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 6 1 2 5
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 9 1 3 5
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 2 2 3 5
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 1 2 2
7. I³ <0,002 mm 3 0 2 7
8. Piasek 2,0-0,05 mm 83 96 90 81
9. Py³ 0,05-0,002 mm 14 4 8 12
10. I³ <0,002 mm 3 0 2 7
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 6,25 0,59 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,50 0,06 – –
13. Proporcja C:N 12,5 9,8 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,2 5,6 6,0 6,1
15. pH w KCl 4,2 4,5 4,9 5,1
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,50 0,30 0,10 0,15
cmol(+) · kg–1
431
0 cm
Profil nr 161
Lokalizacja: Wy¿yna Kielecka, Pogórze Szyd³owskie, N-ctwo Staszów, L-ctwo Wola
Skolankowska, oddz. 62b, po³o¿enie p³askie, wysokoœæ 260 m n.p.m., te-
rasa zalewowa rzeki £agowicy
Drzewostan: trawiasta enklawa zarastaj¹ca wierzb¹ i olsz¹ czarn¹
Runo: Phalaris arundinacea 4, Urtica dioica 3, Aegopodium podagraria 2, Cirsium
oleraceum 1, Geranium palustre 1, Galium aparine 1, Lamium album 1, La-
50 cm
mium maculatum 1, Ranunculus acris 1, Filipendula ulmaria +, Alliaria pe-
tiolata +, Anthriscus sylvestris +
Gleba
0–13 cm: A, szary (2,5Y 5/2; 2,5Y 3/3), umiarkowanie wilgotny py³ gliniasty, bezszkie-
letowy, struktura gruze³kowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 6,7, pH w KCl
6,5, korzenie ++++, przejœcie wyraŸne
13–26 cm: AC, jasnoszary, z brunatnymi plamami (2,5Y 6/3; 2,5Y 3/3), umiarkowanie
wilgotny py³ gliniasty, bezszkieletowy, struktura gruze³kowa, s³aba, uk³ad
s³abo zwiêz³y, pH w H2O 7,5, pH w KCl 7,2, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
26–53 cm: C, jasnobe¿owy, z ciemnobe¿owymi zaciekami i rdzawymi plamkami
(2,5Y 6/3; 2,5Y 4/3), umiarkowanie wilgotny py³ gliniasty, bezszkieletowy,
struktura foremnowieloœcienna zaokr¹glona, s³aba, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 7,8, pH w KCl 7,4, korzenie ++, przejœcie wyraŸne, liczne korytarze
d¿d¿ownic
53–73 cm: C, jasnobe¿owy, z rdzawymi plamami (2,5Y 7/3; 2,5Y 4/4), umiarkowanie
wilgotny py³ gliniasty, bezszkieletowy, struktura spójna, uk³ad s³abo zwiêz³y,
pH w H2O 8,0, pH w KCl 7,5, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
73–80 cm: IICgg, rdzawa, br¹zowa i be¿owa, warstwowana (2,5Y 6/4; 2,5Y 3/3), mokra
glina piaszczysta, bezszkieletowa, struktura p³ytkowa, s³aba, uk³ad s³abo
zwiêz³y, pH w H2O 7,6, pH w KCl 7,3, korzenie pojedyncze, przejœcie nag³e
80–90 cm: IICgg, be¿owy, z rdzawymi plamami (2,5Y 6/3; 2,5Y 4/3), mokry py³ glinia-
sty, bezszkieletowy, struktura s³upowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 8,0,
pH w KCl 7,5, korzenie +, przejœcie stopniowe
90–120 cm: IIICgg, be¿owy, z ¿ó³tym odcieniem (2,5Y 7/3; 2,5Y 4/3), mokry py³ glinia-
sty, bezszkieletowy, struktura spójna, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 7,9,
pH w KCl 7,6, korzenie pojedyncze
100 cm Diagnoza gleby i siedliska
Typ: mada rzeczna
Podtyp: mada rzeczna w³aœciwa (Haplic Fluvisol (Eutric))
Odmiana podtypu: g³êboka, g³êboko gruntowoglejowa
Rodzaj: aluwia rzeczne w kompleksie utworów lessowych
Gatunek: py³ gliniasty przewarstwiony glin¹ piaszczyst¹, bezszkieletowe
Typ próchnicy: mull
Kategoria i indeks trofizmu: hipertroficzna, ITGL 38,9
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las ³êgowy, L³-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: ³êg topolowo-wierzbowy (Salici-Populetum (R.Tx.
1931) Meijer Drees 1936)
Mada rzeczna wytworzona z aluwiów py³owych wy¿yn po³udniowej Polski. Poziom próchniczny o mi¹¿szoœci w granicach 5–20 cm kwa-
lifikuje glebê do podtypu mad rzecznych w³aœciwych. Mada o odmiennym, w porównaniu z profilem 162, grubym warstwowaniu alu-
wiów. Uziarnienie mad, zw³aszcza w dolinach ma³ych rzek, koresponduje z budow¹ geologiczn¹ zlewni, w tym przypadku – lessow¹.
432
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 161 – Staszów 5
Symbol poziomu A AC C C IICgg IICgg IIICgg
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–13 13–26 26–53 53–73 73–80 80–90 90–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 26 28 15 13 66 12 10
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 15 12 14 24 7 25 17
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 32 32 39 47 13 40 54
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 15 15 17 8 8 15 12
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 4 4 5 2 2 1 1
7. I³ <0,002 mm 8 9 10 6 4 7 6
8. Piasek 2,0-0,05 mm 41 40 29 37 73 37 27
9. Py³ 0,05-0,002 mm 51 51 61 57 23 56 67
10. I³ <0,002 mm 8 9 10 6 4 7 6
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,21 0,84 – – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,25 0,11 – – – – –
13. Proporcja C:N 8,8 7,6 – – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,7 7,5 7,8 8,0 7,6 8,0 7,9
15. pH w KCl 6,5 7,2 7,4 7,5 7,3 7,5 7,6
16. Wêglany % 0,2 1,0 0,7 0,7 0,3 0,6 1,2
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – – – – –
cmol(+) · kg–1
433
0 cm
Profil nr 162
Lokalizacja: Pobrze¿e Szczeciñskie, Dolina Dolnej Odry, N-ctwo Gryfino, L-ctwo Podju-
chy, oddz. 401g, p³aska wyspa w korycie Odry
Drzewostan: topoli czarnej, olszy czarnej i osiki
Runo: Galium aparine 3, Phalaris arundinacea 2, Urtica dioica 2, Impatiens noli-
-tangere 2, Impatiens parviflora 2, Glechoma hederacea 2, Humulus lupulus
1, Scirpus sylvaticus +, Festuca gigantea +, Dryopteris filix-mas +, Geum
50 cm
urbanum +, Poa nemoralis +
Gleba
0–20 cm: A, ciemnoszary (5Y 6/2; 2,5Y 4/2), umiarkowanie wilgotny piasek s³abo-
gliniasty, bezszkieletowy, struktura gruze³kowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 6,4, pH w KCl 5,7, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
20–55 cm: AC, be¿owo¿ó³ty, poziom cienko warstwowany (5Y 8/3; 2,5Y 6/3), wilgotny
piasek luŸny, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH
w H2O 8,0, pH w KCl 7,9, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
55–59 cm: IICA, szary, z be¿owymi warstewkami (5Y 6/3; 2,5Y 3/2), wilgotny py³ glinia-
sty, bezszkieletowy, struktura p³ytkowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 7,5,
pH w KCl 7,4, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
59–90 cm: IICA, jasny i ciemny, drobnowarstwowany (5Y 7/4; 2,5Y 4/3), mokry piasek
gliniasty, bezszkieletowy, struktura p³ytkowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 7,7, pH w KCl 7,6, korzenie ++, przejœcie wyraŸne
90–110 cm: IIICgg/Ab, br¹zowy, be¿owy, drobno warstwowany (5Y 5/2; 2,5Y 2/1), mo-
kry py³ ilasty, bezszkieletowy, struktura p³ytkowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH
w H2O 7,0, pH w KCl 6,8, korzenie ++
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: mada rzeczna
Podtyp: mada rzeczna próchniczna (Mollic Fluvisol)
Odmiana podtypu: g³êboka, g³êboko gruntowoglejowa
Rodzaj: aluwia rzeczne
Gatunek: piasek s³abogliniasty na piasku luŸnym i py³ ilasty przewarstwiony pias-
kiem gliniastym, bezszkieletowe
Typ próchnicy: mull
Kategoria i indeks trofizmu: hipertroficzna, ITGL 41,0
100 cm Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las ³êgowy, L³-N
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: ³êg topolowo-wierzbowy (Salici-Populetum (R.Tx.
1931) Meijer Drees 1936)
Mada rzeczna nizinna wytworzona z aluwiów piaszczystych, py³owych i gliniastych przetransportowanych z ca³ej zlewni Odry. Poziom
próchniczny o mi¹¿szoœci ponad 20 cm pozwala zaliczyæ glebê do podtypu mad rzecznych próchnicznych. Misterne warstwowanie po-
ziomów odtwarza historiê doliny rzeki zwi¹zanej nierozerwalnie z jej wylewami. Ka¿da, nawet najcieñsza warstewka powsta³a w oddziel-
nym w czasie wylewie i sedymentacji cz¹stek. W dole profilu widoczne warstwy torfu, œwiadcz¹ce o zabagnieniu doliny w okresie po-
przedzaj¹cym zasypanie warstwami nadleg³ymi. Odczyn, uziarnienie, uwilgotnienie, zawartoœæ materii organicznej powsta³ej na miejscu
i przetransportowanej sk³adaj¹ siê na bardzo wysoki indeks trofizmu (41,0).
434
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 162 – Gryfino 3
Symbol poziomu A AC IICA IICA IIICgg/Ab
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–20 20–55 55–59 59–90 90–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 59 68 12 26 21
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 29 25 23 50 10
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 7 4 35 18 25
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 2 1 16 2 22
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 0 0 3 0 6
7. I³ <0,002 mm 3 2 11 4 16
8. Piasek 2,0-0,05 mm 88 93 35 76 31
9. Py³ 0,05-0,002 mm 9 5 54 20 53
10. I³ <0,002 mm 3 2 11 4 16
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,56 1,03 4,31 0,86 11,08
12. Azot ca³kowity N % 0,13 0,08 0,32 0,09 0,68
13. Proporcja C:N 12,0 12,9 13,5 9,6 16,3
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,4 8,0 7,5 7,7 7,0
15. pH w KCl 5,7 7,9 7,4 7,6 6,8
16. Wêglany % 1,2 1,1 2,4 1,7 2,4
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – – –
cmol(+) · kg–1
435
0 cm
Profil nr 163
Mada rzeczna nizinna z poziomem A o mi¹¿szoœci ponad 20 cm, co kwalifikuje glebê do podtypu mad rzecznych próchnicznych. L¿ej-
sze uziarnienie i zwi¹zana z tym mniejsza zawartoœæ kationów zasadowych spowodowa³y obni¿enie, w porównaniu do profilu 162 indek-
su trofizmu (31,5).
436
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 163 – Wejherowo 5
Symbol poziomu A AC CGro IICGo
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–29 29–75 75–86 86–120
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 5 5 60
2. Piasek 2,0-0,05 mm 79 76 71 96
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 8 9 13 2
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 4 5 5 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 5 4 5 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 2 3 1 0
7. I³ <0,002 mm 2 3 5 1
8. Piasek 2,0-0,05 mm 87 85 84 98
9. Py³ 0,05-0,002 mm 11 12 11 1
10. I³ <0,002 mm 2 3 5 1
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 1,41 0,76 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,12 0,09 – –
13. Proporcja C:N 11,8 8,4 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,3 6,3 6,6 6,5
15. pH w KCl 5,6 5,4 5,4 5,7
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,15 0,11 0,14 0,07
cmol(+) · kg–1
437
0 cm
Profil nr 164
100 cm
Mada rzeczna nizinna z poziomem A o mi¹¿szoœci ponad 20 cm. Umo¿liwia to kwalifikacjê gleby do podtypu mad rzecznych próchnicz-
nych. Profil wyraŸnie dwucz³onowy, nawi¹zuj¹cy w morfologii do gleb murszowatych, murszastych. Jednak po³o¿enie profilu w bezpo-
œrednim s¹siedztwie rzeki (patrz zdjêcie drzewostanu) z systematycznymi wylewami zaznaczonymi w u³o¿eniu piasku jednoznacznie
rozstrzyga diagnozê typu gleby.
438
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 164 – Tuchola 6
Symbol poziomu A A CGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–28 28–46 46–110
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + 20 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 73 73 95
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 11 10 4
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 7 8 0
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 3 2 0
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 1 1
7. I³ <0,002 mm 5 6 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm 84 93 99
9. Py³ 0,05-0,002 mm 11 11 1
10. I³ <0,002 mm 5 6 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,88 3,56 –
12. Azot ca³kowity N % 0,42 0,30 –
13. Proporcja C:N 9,2 11,9 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,8 7,2 7,8
15. pH w KCl 5,4 6,8 7,0
16. Wêglany % – 0,8 0,8
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 0,17 – –
cmol(+) · kg–1
439
0 cm
Profil nr 165
Mada rzeczna górska z poziomem A o mi¹¿szoœci ponad 20 cm i z g³êbiej le¿¹cym poziomem cambic 33–77 cm, który kwalifikuje j¹ do
podtypu mad rzecznych brunatnych. S³abo szkieletowe utwory o takiej mi¹¿szoœci w terenie górskim powstaj¹ wyj¹tkowo, dziêki rzeŸ-
bie doliny sprzyjaj¹cej lokalnym spiêtrzeniom wód i zwi¹zan¹ z tym sedymentacj¹ ciê¿kich osadów ziemistych. Pod warstw¹ osadów
ziemistych s¹ utwory silnie szkieletowe (patrz tekst i fotografia drzewostanu). Gleba wyj¹tkowo ¿yzna o wysokim indeksie trofizmu (40,5).
440
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 165 – Ustroñ 3
Symbol poziomu A ABbr BbrC C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–33 33–61 61–77 77–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 30 5 30 10
2. Piasek 2,0-0,05 mm 21 22 26 10
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 10 11 10 10
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 23 24 18 30
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 18 18 18 21
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 9 8 10 10
7. I³ <0,002 mm 19 17 18 19
8. Piasek 2,0-0,05 mm 31 33 36 20
9. Py³ 0,05-0,002 mm 50 50 46 61
10. I³ <0,002 mm 19 17 18 19
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,15 0,95 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,30 0,11 – –
13. Proporcja C:N 10,5 8,6 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,0 7,5 7,6 7,3
15. pH w KCl 5,5 7,1 7,1 6,6
16. Wêglany % 0,9 1,2 1,7 0,9
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
441
0 cm
Profil nr 166
Mada rzeczna górska wytworzona z kamienistych aluwiów fliszowych. Wystêpowanie poziomu cambic 20–65 cm umo¿liwia zaliczenie
gleby do podtypu mad rzecznych brunatnych. Ten profil pod wzglêdem szkieletowoœci przypomina madê nr 160, ale udzia³ czêœci zie-
mistych jest zdecydowanie wy¿szy, co umo¿liwia powstanie poziomu cambic (porównaj równie¿ indeks trofizmu obu profili).
442
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 166 – Bieszczadzki Park Narodowy 1
Symbol poziomu A ABbr C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–20 20–65 65–100
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 10 60 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm 33 46 68
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 8 9 7
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 20 8 8
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 21 21 7
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 11 9 6
7. I³ <0,002 mm 7 7 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm 41 55 75
9. Py³ 0,05-0,002 mm 52 38 21
10. I³ <0,002 mm 7 7 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,40 1,06 –
12. Azot ca³kowity N % 0,35 0,10 –
13. Proporcja C:N 9,7 10,6 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,9 6,0 6,5
15. pH w KCl 3,7 5,1 5,7
16. Wêglany % – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 1,66 0,13 0,09
cmol(+) · kg–1
443
0 cm
Profil nr 167
Lokalizacja: Sudety Zachodnie, Góry Izerskie, N-ctwo Szklarska Porêba, L-ctwo Kroku-
sy, oddz. 185f, po³o¿enie p³askie, wysokoœæ 575 m n.p.m., terasa zalewo-
wa rzeki Ma³a Kamienna
Drzewostan: œwierkowy z domieszk¹ buka, pojedynczo olsze
Runo: Deschampsia caespitosa 2, Calamagrostis arundinacea 2, Melampyrum
pratense 2, Maianthemum bifolium 2, Prenanthes purpurea 1, Luzula pilosa
50 cm
+, Oxalis acetosella +, Picea abies +, Galium mollugo +, Athyrium filix-fe-
mina r, Rubus hirtus r, Glyceria plicata r, Polytrichum formosum 2, Pellia epi-
phylla 2, Racomitrium aviculare 1, Atrichum undulatum +
Gleba
0–1 cm: Ol, igliwie œwierka zalegaj¹ce p³atami
1–4 cm: Of, jasnobr¹zowy (2,5Y 3/2; 2,5Y 2/1), umiarkowanie wilgotny poziom de-
trytusowy, bezszkieletowy, struktura w³óknista, uk³ad pulchny, pH
w H2O 3,9, pH w KCl 2,9, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
4–6 cm: Oh, ciemnobr¹zowy (2,5Y 3/2; 2,5Y 2/1), umiarkowanie wilgotny poziom
epihumusowy, bezszkieletowy, struktura amorficzna, uk³ad pulchny, pH
w H2O 3,9, pH w KCl 2,9, korzenie +++, przejœcie nag³e
6–40 cm: BbrA, be¿owy (2,5Y 6/3; 2,5Y 4/2), umiarkowanie wilgotny piasek gliniasty,
bardzo s³abo szkieletowy (1% pojedyncze kamienie granitowe), struktura
gruze³kowa, uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 4,3, pH w KCl 3,7, korzenie
+++, przejœcie wyraŸne
40–90 cm: BbrC, be¿owy (2,5Y 6/4; 2,5Y 4/3), umiarkowanie wilgotny piasek s³a-
bogliniasty, silnie szkieletowy (60% ¿wir i kamienie granitowe), struktura
rozdzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH w H2O 4,6, pH w KCl 4,0, korzenie +,
przejœcie wyraŸne
90–150 cm: C, be¿owy (2,5Y 6/4; 2,5Y 4/3), mokry piasek s³abogliniasty, bardzo silnie
szkieletowy (90% ¿wir pomiêdzy g³azami granitowymi), struktura rozdziel-
noziarnista, uk³ad luŸny, pH w H2O 4,5, pH w KCl 3,9, korzenie pojedyncze
Diagnoza gleby i siedliska
Typ: mada rzeczna
Podtyp: mada rzeczna brunatna (Fluvic Cambisol (Hyperskeletic))
Odmiana podtypu: p³ytka
100 cm Rodzaj: aluwia rzeczne w kompleksie utworów granitowych i gnejsowych
Gatunek: piasek gliniasty na piasku s³abogliniastym, szkieletowe
Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: mezotroficzna, ITGL 21,1
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las ³êgowy górski, zniekszta³cony, L³G-z
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: nadrzeczna olszyna górska odm. sudecka / dol-
noreglowy bór jod³owo-œwierkowy (Alnetum inca-
nae Aich. et Siegr. 1930 / Piceetum montanum
Szaf., Paw³., Kulcz. 1923)
Mada rzeczna górska wytworzona z aluwiów granitowych i gnejsowych. Nak³adanie siê poziomu cambic 6–40 cm umo¿liwia zaliczenie
gleby do podtypu mad rzecznych brunatnych. Lekkie uziarnienie, du¿o szkieletu, kwaœna butwina wytworzona pod œwierkami (co jest
oznak¹ zniekszta³cenia siedliska (z), sk³adaj¹ siê na wyj¹tkowo niski, jak na mady, indeks trofizmu (21,1). W¹ska, zalewowa czêœæ doli-
ny sprawi³a, ¿e siedlisko lasu ³êgowego i olszyna nadrzeczna górska s¹ fragmentaryczne, a stokowe potencjalne zbiorowisko, dolnore-
glowy bór jod³owo-œwierkowy, „schodzi” wprost do rzeki (patrz fotografia drzewostanu).
444
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 167 – Szklarska Porêba 1
Symbol poziomu Of Oh BbrA BbrC C
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 1–4 4–6 6–40 40–90 90–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 + 60 90
2. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 65 87 80
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm n.o. n.o. 12 4 6
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm n.o. n.o. 11 2 4
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm n.o. n.o. 7 1 5
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm n.o. n.o. 3 4 3
7. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 2 2 2
8. Piasek 2,0-0,05 mm n.o. n.o. 77 91 86
9. Py³ 0,05-0,002 mm n.o. n.o. 21 7 12
10. I³ <0,002 mm n.o. n.o. 2 2 2
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 31,89 24,45 0,65 – –
12. Azot ca³kowity N % 1,30 1,20 0,06 – –
13. Proporcja C:N 24,5 20,4 10,3 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 3,9 3,9 4,3 4,6 4,5
15. pH w KCl 2,9 2,9 3,7 4,0 3,9
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 6,80 13,90 2,80 1,32 1,74
cmol(+) · kg–1
445
18. Gleby deluwialne
Gleby deluwialne
W atlasie s¹ prezentowane dwa podtypy gleb deluwialnych: gleby deluwialne próchniczne (2 profile) i gle-
by deluwialne brunatne (3 profile). Brak wyró¿nionych w „Klasyfikacji gleb leœnych Polski” gleb deluwial-
nych inicjalnych i w³aœciwych.
S¹ to gleby powstaj¹ce w obni¿eniach i w dolnej czêœci przyleg³ych do nich stoków. Wystêpuj¹ w tere-
nach pofalowanych. Powsta³y z ziemistych deluwiów osadzanych u podnó¿y stoków zmywanych przez wo-
dy powierzchniowe. Mi¹¿szoœæ deluwiów osadzonych na pod³o¿u mineralnym lub organicznym wynosi po-
nad 30 cm. Wykazuj¹ wyraŸne warstwowanie w profilu. S¹ to najczêœciej gleby lekko kwaœne, obojêtne i za-
sadowe, o zró¿nicowanym uziarnieniu i na ogó³ bezszkieletowe lub s³abo szkieletowe.
Gleby deluwialne inicjalne maj¹ wytworzony poziom próchniczny o mi¹¿szoœci do 5 cm, a gleby delu-
wialne w³aœciwe 5–20 cm (patrz schemat). Gleby deluwialne próchniczne maj¹ poziom próchniczny
A o mi¹¿szoœci ponad 20 cm. W morfologii gleb deluwialnych brunatnych zaznacza siê poziom A o ró¿nej
mi¹¿szoœci i le¿¹cy pod nim poziom cambic.
Indeks trofizmu gleb deluwialnych kwalifikuje je do kategorii eutroficznej i hipertroficznej. S¹ to naj-
¿yŸniejsze siedliska lasu wilgotnego – Lw i lasu wy¿ynnego – Lwy¿. Potencjalne zbiorowiska roœlinne na tak
bogatych glebach to ³êgi wi¹zowo-jesionowe (Ficario-Ulmetum) i gr¹dy niskie (Tilio- lub Galio-Carpine-
tum).
448
GLEBA DELUWIALNA
Wytworzona z deluwiów o mi¹¿szoœci ponad 30 cm
oraz
tak
Pod poziomem A wystêpuje poziom cambic Gleba deluwialna brunatna
nie
tak
Wystêpuje poziom A o mi¹¿szoœci do 5 cm Gleba deluwialna inicjalna
nie
tak
Wystêpuje poziom A o mi¹¿szoœci 5–20 cm Gleba deluwialna w³aœciwa
nie
tak
Wystêpuje poziom A o mi¹¿szoœci > 20 cm Gleba deluwialna próchniczna
449
0 cm
Profil nr 168
Gleba wytworzona z deluwiów, powstaj¹ca na skraju podmok³ego obni¿enia. Poziom A o mi¹¿szoœci ponad 20 cm kwalifikuje glebê do
podtypu deluwialnych próchnicznych. Uk³ad poziomów w profilu wskazuje, ¿e warstwa 32–47 cm by³a kiedyœ powierzchni¹ terenu, za-
sypywanego okazjonalnie materia³em erodowanym z wy¿szych fragmentów terenu. Fotografia drzewostanu pokazuje centraln¹ czêœæ
zasypywanego obni¿enia.
450
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 168 – Radymno 9
Symbol poziomu Adel Ab CGor CGr
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–32 32–47 47–90 90–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 59 61 69 66
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 13 17 13 25
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 16 7 5 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 3 2 3 1
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 6 3 2 2
7. I³ <0,002 mm 3 10 8 5
8. Piasek 2,0-0,05 mm 72 78 82 91
9. Py³ 0,05-0,002 mm 25 12 10 4
10. I³ <0,002 mm 3 10 8 5
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 4,00 2,03 0,29 –
12. Azot ca³kowity N % 0,33 0,16 0,04 –
13. Proporcja C:N 12,1 12,7 7,2 –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,6 4,8 5,6 6,8
15. pH w KCl 3,8 3,8 4,2 5,9
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 2,00 1,80 0,10 0,00
cmol(+) · kg–1
451
0 cm
Profil nr 169
Gleba wytworzona z g³êbokich deluwiów, które zasypa³y dawne torfowisko. Poziom A o mi¹¿szoœci ponad 20 cm kwalifikuje glebê do
deluwialnych próchnicznych. Pozosta³oœæ po dawnej glebie jest obecna na g³êbokoœci ponad 100 cm (patrz tekst i tabela z wynikami
analiz). Troficznie, siedliskowo i florystycznie s¹ to te same jednostki co profil 168, ró¿ni¹ siê jednak morfologi¹.
452
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 169 – Gdañsk 3
Symbol poziomu Adel ACdel CGdel IIOtb
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–31 31–52 52–103 103–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 79 84 91 n.o.
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 9 5 3 n.o.
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 5 3 3 n.o.
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 1 3 1 n.o.
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 2 1 n.o.
7. I³ <0,002 mm 3 3 1 n.o.
8. Piasek 2,0-0,05 mm 88 89 94 n.o.
9. Py³ 0,05-0,002 mm 9 8 5 n.o.
10. I³ <0,002 mm 3 3 1 n.o.
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,87 1,22 0,18 24,08
12. Azot ca³kowity N % 0,39 0,09 0,02 1,40
13. Proporcja C:N 9,9 13,6 9,0 17,2
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 5,0 6,0 6,1 7,0
15. pH w KCl 4,3 5,2 5,4 5,7
16. Wêglany % – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 0,27 0,11 0,03 0,30
cmol(+) · kg–1
453
0 cm
Profil nr 170
Gleba wytworzona z deluwiów morenowych. Pod poziomem A wystêpuje poziom cambic 18–104 cm, co kwalifikuje glebê do deluwial-
nych brunatnych. Profil ten mo¿na by równie¿ zaliczyæ do gleb brunatnych w³aœciwych lub pararêdzin brunatnych. W morfologii gleby
widoczne s¹ jednak bardzo wyraŸnie warstewki materia³u zasypuj¹cego obni¿enie pomiêdzy morenami. Proces zasypywania obni¿enia
uznano za decyduj¹cy w nagromadzeniu tak ¿yznego materia³u i st¹d taka diagnoza typu gleby. Jest to jedna z naj¿yŸniejszych gleb
prezentowanych w atlasie. Widoczny na fotografii drzewostan to ma³y, kilkuarowy p³at zwi¹zany z t¹ gleb¹. Poza p³atem inna gleba i in-
ny drzewostan.
454
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 170 – Gdañsk 4
Symbol poziomu Adel ABbrdel Bbrdel IICca
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–18 18–36 36–104 104–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + + 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 40 32 18 25
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 11 11 9 20
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 13 12 12 32
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 13 15 27 17
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 10 12 19 2
7. I³ <0,002 mm 13 18 15 4
8. Piasek 2,0-0,05 mm 51 43 27 45
9. Py³ 0,05-0,002 mm 36 39 58 51
10. I³ <0,002 mm 13 18 15 4
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,33 0,43 – –
12. Azot ca³kowity N % 0,21 0,05 – –
13. Proporcja C:N 11,1 8,6 – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 7,3 8,0 8,3 8,6
15. pH w KCl 7,1 7,3 7,3 7,9
16. Wêglany % 3,1 4,7 15,0 17,6
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – –
cmol(+) · kg–1
455
0 cm
Profil nr 171
Gleba wytworzona z deluwiów i z poziomem cambic 17–75 cm, co kwalifikuje j¹ do gleb deluwialnych brunatnych. Powsta³a w dnie do-
liny wype³nianej piaskiem przewarstwionym py³em z rumoszem marglistym, przetransportowanym tu przez wodê p³yn¹c¹ obecnie tyl-
ko okresowo. Na przyleg³ych stokach (patrz fotografia) wystêpuj¹ gleby p³owe wytworzone z lessu (patrz profil 65).
456
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 171 – Piñczów 11
Symbol poziomu Adel ABbrdel Bbrdel IICcadel IIICcadel
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–17 17–43 43–75 75–92 92–130
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm + + + 30 50
2. Piasek 2,0-0,05 mm 50 55 29 83 29
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 16 13 24 4 21
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 21 19 32 6 36
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 5 7 7 4 7
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 3 1 4 0 1
7. I³ <0,002 mm 5 5 4 3 6
8. Piasek 2,0-0,05 mm 66 68 53 87 50
9. Py³ 0,05-0,002 mm 29 27 43 10 44
10. I³ <0,002 mm 5 5 4 3 6
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 2,12 0,36 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,21 0,04 – – –
13. Proporcja C:N 10,1 9,0 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 6,1 7,7 7,9 8,3 8,1
15. pH w KCl 5,7 7,5 7,6 8,0 7,7
16. Wêglany % 1,0 2,0 5,8 7,5 4,7
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al – – – – –
cmol(+) · kg–1
457
0 cm
Profil nr 172
Gleba wytworzona z deluwiów morenowych z poziomem cambic 13–72 cm, co pozwala klasyfikowaæ j¹ jako deluwialn¹ brunatn¹. Jest
ona równie ciê¿ka jak profil 170, ale bezwêglanowa i lekko kwaœna. W morfologii widoczny jest dawny poziom powierzchniowy, obecnie
na g³êbokoœci 72 cm. Na fotografii drzewostanu pokazano niewielki p³at z jesionem i jaworem (typowy dla tej gleby) otoczony sosn¹ (na
innych glebach), widoczn¹ na drugim planie.
458
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 172 – Babimost 3
Symbol poziomu Adel ABbrdel Bbrggdel IIAbgg IIICGor
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 0–13 13–50 50–72 72–80 80–140
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 + 20 20 20
2. Piasek 2,0-0,05 mm 21 16 22 50 27
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 12 11 7 12 10
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 0 11 6 9 8
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 19 22 21 11 20
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 23 15 18 6 11
7. I³ <0,002 mm 25 25 26 12 24
8. Piasek 2,0-0,05 mm 33 27 29 62 37
9. Py³ 0,05-0,002 mm 42 48 45 26 39
10. I³ <0,002 mm 25 25 26 12 24
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 3,08 1,01 – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,29 0,09 – – –
13. Proporcja C:N 10,6 11,2 – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,4 5,0 5,1 5,1 4,9
15. pH w KCl 3,4 3,8 3,9 4,0 3,9
16. Wêglany % – – – – –
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. KwasowoϾ wymienna H+Al 4,60 4,20 0,80 0,40 0,70
cmol(+) · kg–1
459
19. Gleby inne
0 cm
Profil nr 173
Lokalizacja: Kotlina Sandomierska, P³askowy¿ Tarnogrodzki, N-ctwo Lubaczów, L-ctwo
Diewiêcierz, oddz. 174j, wierzchowina, skarpa wyrobiska piasku
Drzewostan: sosnowy z domieszk¹ buka, porolny
Runo: Calamagrostis epigejos 4, Rubus hirtus 2, Rubus idaeus 2, Urtica dioica 1,
Dryopteris filix-mas 1, Calamagrostis arundinacea +, Euphorbia cyparissias
+, Maianthemum bifolium +, Viburnum opulus r, Carduus crispus r, Galium
50 cm
mollugo r
Gleba
0–3 cm: Ol, igliwie sosny, liœcie buka
3–5 cm: OA, szarobr¹zowa (10YR 4/2; 10YR 3/2), umiarkowanie wilgotna glina piasz-
czysta, bezszkieletowa, struktura amorficzno-w³óknista, uk³ad pulchny, pH
w H2O 4,5, pH w KCl 3,6, korzenie +++, przejœcie nag³e
5–15 cm: A, szara (10YR 5/2; 10YR 4/3), umiarkowanie wilgotna glina piaszczysta,
bezszkieletowa, struktura gruze³kowa, s³aba, uk³ad pulchny, pH w H2O 5,8,
pH w KCl 4,7, korzenie +++, przejœcie wyraŸne
15–45 cm: Gg, popielata (10YR 7/2; 10YR 5/4), umiarkowanie wilgotna glina piasz-
czysta, bezszkieletowa, struktura foremnowieloœcienna zaokr¹glona, s³aba,
uk³ad s³abo zwiêz³y, pH w H2O 7,4, pH w KCl 7,0, korzenie +/++, przejœcie
wyraŸne
45–60 cm: IIBre, czekoladowobr¹zowa (10YR 5/6; 10YR 4/6), umiarkowanie wilgotna
glina piaszczysto-ilasta, bezszkieletowa, struktura foremnowieloœcienna
ostrokrawêdzista, trwa³a, uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 7,9, pH w KCl 7,2, korze-
nie +, przejœcie nag³e, poziom nagromadzony w lejkach krasowych zag³ê-
bionych w g³êbiej le¿¹cym wapieniu
60–120 cm: IIIRre, szarobia³a (10YR 8/2; 10YR 7/3), umiarkowanie wilgotna glina piasz-
czysta, bardzo silnie szkieletowa (90% rumosz wapienny), struktura spójna,
uk³ad zwiêz³y, pH w H2O 8,4, pH w KCl 8,0, korzenie pojedyncze, przejœcie
nag³e
120–150 cm: IVC, s³omkowobia³y (10YR 8/3; 10YR 7/4), umiarkowanie wilgotny piasek
luŸny, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista, uk³ad luŸny, pH
w H2O 8,5, pH w KCl 8,2, korzeni brak
Diagnoza gleby i siedliska
100 cm Typ: gleba opadowoglejowa/terra fusca
Podtyp: gleba opadowoglejowa/terra fusca (Terra Fusca (Abruptic))
Odmiana podtypu: reliktowa, nieca³kowita
Rodzaj: gliny polodowcowe na reliktowej zwietrzelinie i wapieñ
Gatunek: glina piaszczysta na piasku luŸnym, szkieletowa
Typ próchnicy: moder
Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 31,1
Aktualna ¿yznoœæ siedliska: las wy¿ynny, zniekszta³cony, Lwy¿-z
Potencjalne zbiorowisko roœlinne: forma wy¿ynna gr¹du subkontynentalnego (Tilio-
-Carpinetum typicum forma wy¿ynna Traczyk 1962)
Prezentowana tu gleba nie wystêpuje w „Klasyfikacji gleb leœnych Polski”. Zosta³a zakwalifikowana do opadowoglejowych, ale tylko ze
wzglêdu na powierzchniowe poziomy. Tymczasem celem jej prezentacji jest warstwa czekoladowobr¹zowej, reliktowej zwietrzeliny ter-
ra fusca, wype³niaj¹cej lejek krasowy w g³êbiej zalegaj¹cym wapieniu. Wapieñ ten jest kr¹ przetransportowan¹ przez lodowiec z pobli-
skiego Roztocza do Kotliny Sandomierskiej i osadzon¹ w piaskach plejstoceñskich (porównaj fotografiê terenu, patrz opis profilu). Znie-
kszta³cenie siedliska (z) nale¿y wi¹zaæ z wczeœniejszym sposobem u¿ytkowania terenu (u¿ytki rolne).
462
Charakterystyka geochemiczna profilu nr 173 – Lubaczów 2
Symbol poziomu OA A Gg IIBre IIIRre IVC
Mi¹¿szoœæ poziomu w cm 3–5 5–15 15–45 45–60 60–120 120–150
Sk³ad granulometryczny
1. Czêœci szkieletowe >2 mm 0 0 0 0 90 0
2. Piasek 2,0-0,05 mm 49 47 47 45 37 96
3. Piasek bardzo drobny 0,1-0,05 mm 11 11 11 6 7 1
udzia³ w %
4. Py³ gruby 0,05-0,02 mm 21 21 20 6 9 1
5. Py³ œredni 0,02-0,005 mm 13 14 16 7 20 2
6. Py³ drobny 0,005-0,002 mm 1 1 2 7 20 0
7. I³ <0,002 mm 5 6 4 29 7 0
8. Piasek 2,0-0,05 mm 60 58 58 51 44 97
9. Py³ 0,05-0,002 mm 35 36 38 20 49 3
10. I³ <0,002 mm 5 6 4 29 7 0
Materia organiczna
11. Wêgiel organiczny C % 10,46 1,17 – – – –
12. Azot ca³kowity N % 0,55 0,11 – – – –
13. Proporcja C:N 19,0 10,6 – – – –
Odczyn i wêglany
14. pH w H2O 4,5 5,8 7,4 7,9 8,4 8,5
15. pH w KCl 3,6 4,7 7,0 7,2 8,0 8,2
16. Wêglany % – – 0,0 1,4 86,7 5,8
W³aœciwoœci sorpcyjne
17. Kwasowoœæ wymienna H+Al 5,40 0,40 – – – –
cmol(+) · kg–1
463
Porównanie jednostek Klasyfikacji gleb leœnych
Polski (2000) i Systematyki gleb Polski PTG (1989)
Nr Typ i podtyp gleby Typ i podtyp gleby
profilu wg Klasyfikacji gleb leœnych Polski wg Systematyki gleb Polski
1 gleba inicjalna skalista – litosol gleba inicjalna skalista (listosol), erozyjna
2 gleba inicjalna skalista – litosol gleba inicjalna skalista (listosol), erozyjna
3 gleba inicjalna skalista – litosol gleba inicjalna skalista (listosol), erozyjna
464
Nr Typ i podtyp gleby Typ i podtyp gleby
profilu wg Klasyfikacji gleb leœnych Polski wg Systematyki gleb Polski
53 gleba brunatna kwaœna gleba brunatna kwaœna
54 gleba brunatna kwaœna gleba brunatna kwaœna oglejona
55 gleba brunatna kwaœna gleba brunatna oglejona
56 gleba brunatna kwaœna gleba brunatna kwaœna oglejona
57 gleba brunatna kwaœna gleba brunatna kwaœna
58 gleba brunatna kwaœna gleba brunatna oglejona
59 gleba brunatna kwaœna gleba brunatna oglejona
60 gleba brunatna kwaœna gleba brunatna kwaœna
61 gleba brunatna kwaœna gleba brunatna kwaœna
62 gleba brunatna bielicowa gleba brunatna kwaœna bielicowana
63 gleba brunatna bielicowa gleba brunatna kwaœna bielicowana
64 gleba brunatna bielicowa gleba brunatna kwaœna bielicowana
465
Nr Typ i podtyp gleby Typ i podtyp gleby
profilu wg Klasyfikacji gleb leœnych Polski wg Systematyki gleb Polski
116 gleba glejo-bielicowa murszasta gleba glejo-bielicowa murszasta
117 gleba glejo-bielicowa murszasta gleba glejo-bielicowa murszasta
118 gleba glejo-bielicowa murszasta gleba glejo-bielicowa murszasta
119 gleba glejo-bielicowa torfiasta gleba glejo-bielicowa torfiasta
120 gleba glejo-bielicowa torfiasta gleba glejo-bielicowa torfiasta
121 glejo-bielica w³aœciwa glejobielica w³aœciwa
466
Wybrane pozycje piœmiennictwa
1. Album gleb Polski. 1986. Praca zbiorowa. Polskie Towarzystwo Gleboznawcze. PWN, Warszawa.
2. Bridges E.M., Batjes N.H., Nachtergaele F.O. (eds.). 1998. World Reference Base for Soil Resources.
Atlas. ISSS, ISRIC, FAO.
3. Bro¿ek S. 2001: Indeks trofizmu gleb leœnych. Acta Agr. et Silv. Ser. Silv. 39:15-33.
4. Bro¿ek S., Zwydak M., Lasota J. 2001: Liczbowy indeks troficznych odmian podtypów gleb bielicowych
i rdzawych. Roczn. Glebozn. T. LIX, nr 1, 7-17.
5. Deckers J. A., Nachtergaele F.O., Spaargaren O.C. (eds.). 1998. World Reference Base for Soil Reso-
urces. Introduction. ISSS, ISRIC, FAO.
6. Klasifikacija poczw Rassiji, 1997. Praca zbiorowa. AN Rosyjskiej Federacji, Moskwa.
7. Klasyfikacja gleb leœnych. 1973. Praca zbiorowa. Wydanie II. PTG, Warszawa.
8. Klasyfikacja gleb leœnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP. Warszawa.
9. Kondracki J. 1998. Geografia regionalna Polski. PWN, Warszawa.
10. Kowalkowski A., Borzyszkowski J., Porêbska G. 1981. Doskonalenie metod klasyfikacji i regionalizacji
gleb leœnych. Dokumentacja IBL. Warszawa-Sêkocin.
11. Kowalkowski A. 1999. Rola gleboznawstwa i geologii w typologicznej analizie lasu. Sylwan. Rok CXLI-
II, 1999, nr 10, s. 95–117.
12. Matuszkiewicz W. 1990. Regionalizacja geobotaniczna Polski. W: Regionalizacja przyrodniczo-leœna na
podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa, s. 134–157.
13. Matuszkiewicz J. M., 2001. Zespo³y leœne Polski. PWN, Warszawa.
14. M¹kosa K., Dzierzbicki J., Gromadzki A., Kliczkowska A., Krzy¿anowski A. 1994. Zasady kartowania
siedlisk leœnych. Wyd. IBL, Warszawa.
15. Munsell Soil Color Charts. 1954. Munsell Color Company, Inc. Baltimore. Md.
16. Ostrowska A., Gawliñski S., Szczubia³ka Z. 1991. Metody analizy i oceny w³aœciwoœci gleb i roœlin. Ka-
talog. IOŒ, Warszawa.
17. Piêciojêzyczny s³ownik gleboznawczy. 1976. Polskie Towarzystwo Gleboznawcze. PWN, Warszawa.
18. Polityka leœna pañstwa. Rada Ministrów RP 22 kwietnia 1997 roku.
19. Prusinkiewicz Z. 1999. Œrodowisko i gleby w definicjach. Oficyna Wydawnicza „TURPRESS” Toruñ.
20. Puchalski T., Prusinkiewicz Z. 1975. Ekologiczne podstawy siedliskoznawstwa leœnego. PWRiL, War-
szawa.
21. Sikorska E.: Siedliska leœne. Cz. I. Siedliska obszarów ni¿owych. Skrypt AR. Kraków 1996. Cz II. Sie-
dliska obszarów wy¿ynnych i górskich. Skrypt AR, Kraków 1999.
22. Soil Survey Staff. 1996. Keys to Soil Taxonomy, Seventh edition, Washington D.C.
23. Soko³owski A.W., Kliczkowska A., Grzyb M. 1997. Okreœlenie jednostek fitosocjologicznych wchodz¹-
cych w zakres siedliskowych typów lasu. Prace IBL, ser. B, 32.
24. Systematyka Gleb Polski. 1989. Wydanie czwarte, Rocz. Glebozn., t. XL, z. 3/4.
25. Szata Roœlinna Polski. 1972. Szafer W., Zarzycki K. (red.), PWN, Warszawa.
26. World Reference Base for Soil Resources. 1998. FAO, ISSS, ISRIC, Rome.
27. Zarêba R. 1988. D¹b szypu³kowy (Quercus robur) i bezszypu³kowy (Q. sessilis) – ich naturalne wystêpo-
wanie w zespo³ach leœnych i typach siedliskowych lasu. Prace IBL, 682–684, 129–181.
28. Zarz¹dzenie nr 11 Dyrektora Generalnego LP z dnia 14.02.1995 oraz Zarz¹dzenie nr 11A z dnia 11
maja 1999 w sprawie doskonalenia gospodarki leœnej na podstawach ekologicznych (wraz z wytycznymi
do tych dokumentów).