Θεοσοφία: Μπλαβάτσκυ, Άννυ Μπεζάντ,

Αλίκη Μπέηλυ
Ένας δρόμος που χάραξαν αυτές οι μεγάλες φυσιογνωμίες
Συλλογή επεξεργασία από τον Zaxo

Θεοσοφία: φιλοσοφικό και θρησκευτικό «γνωστικό» ρεύμα, συνέχεια και σύνθεση του

αρχαίου νεοπλατωνισμού και του γνωστικισμού, το οποίο, υπό την νεοτέρα του μορφή,
προβαλλόταν κυρίως από τη Θεοσοφική Εταιρεία (ιδρυμένη το 1875), με εισηγήτρια τη
Ρωσίδα «διάμεσο» (“medium”) Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, τώρα δε προβάλλεται
από την κίνηση του “New (Aquarian) Age” .

Κύριες επιδιώξεις της Θεοσοφίας είναι αφ’ ενός ο σχηματισμός ενός παγκοσμίου
πυρήνα της ανθρωπότητας χωρίς διακρίσεις θρησκείας, φυλής, γένους, τάξεως και
χρώματος, αφ΄ ετέρου δε και σε συνάρτηση με την προηγούμενη επιδίωξη, η απόδειξη
ότι όλες οι διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις και αιρέσεις είναι ουσιαστικά ίδιες, με
κοινή προέλευση και αμελητέες παραλλαγές. Βάσει των επιδιώξεων τούτων η
Θεοσοφία εξ αρχής επεδίωξε την προώθηση της συγκριτικής θρησκειολογίας
(“comparative religion”), ως μέσο αποδείξεως της προελεύσεως των θρησκειών από
κοινούς πρωταρχικούς θρησκευτικούς μύθους. Άλλα χαρακτηριστικά της θεοσοφικής
αντιλήψεως, και λόγω του βασικώς ινδουϊστικού (και - ως προς την ηθική -
βουδιστικού) χαρακτήρα της, είναι η πίστη στη μετεμψύχωση και τη μετενσάρκωση, η
άρνηση της υπάρξεως προσωπικού Θεού, ο πνευματικός πανθεϊσμός (και ιδίως η
παρουσία θεϊκής ουσίας στον άνθρωπο: δηλ. ο άνθρωπος είναι κατ΄ουσίαν θεός,
σπινθήρ και σπάραγμα της θεϊκής ουσίας με κρυμμένες θεϊκές δυνάμεις), ο
εξελικτισμός (“evolutionism”), η επικοινωνία με ήδη εξελιγμένα  όντα προηγουμένων
εποχών («Πνευματική Ιεραρχία»)  μέσῳ του πνευματισμού («μεντιουμισμού») και η
αναμονή ενός μελλοντικού διδασκάλου «Χριστού» - Μαϊτρέγια, «Χριστού της Εποχής του
Υδροχόου», ο οποίος θα υπερβεί όλους τους προηγουμένους «διδασκάλους»
(«Αβατάρ»), ακόμη και τον Ιησού.
Μετά τη Μπλαβάτσκυ, ηγέτιδα της Θεοσοφίας ανεδείχθη η Άννυ Μπεζάντ, κεφαλή του
βρεττανικού  τομέως του μικτού (ανδρών και γυναικών) Τεκτονικού (Μασονικού)
Τάγματος “Le Droit Ηumain”  και μετά απ’ αυτήν η Αλίκη Μπέηλυ, η οποία προέβη στη
δημιουργία ιδιαίτερης θεοσοφικής ομάδος, της «Σχολής Αρκέην» (“The ArcaneSchool”,
ιδρ. 1923), η οποία δημιούργησε και προώθησε το σήμερα πασίγνωστο κίνημα
του New Age, που έχει έντονο μεσσιανικό και αντιχριστιανικό χαρακτήρα. Είναι
τεκμηριωμένη η επίδραση της Θεοσοφίας επί της μυστικής θρησκείας της Μασονίας, με
κυριότερο χαρακτηριστικό τη μεταδιδόμενη στη Μασονία θεοσοφική διδασκαλία περί
ενός μελλοντικού, τελευταίου «Παγκοσμίου Εκπαιδευτού».
Παρακλάδι της Θεοσοφίας, μετά τη διάσπαση του 1913 είναι η «Ανθρωποσοφία» (ή
«Ροδοσταυρική Θεοσοφία») με ιδρυτή τον Rudolf Steiner.

Η Έλενα Μπλαβάτσκυ έγραψε χαρακτηριστικώς στο έργο της «Η μυστική διδασκαλία»

(“The Secret Doctrine”): «Ο σατανάς είναι εκείνος ο άγγελος ο οποίος ήταν αρκετά
υπερήφανος για να πιστεύει ότι είναι ο ίδιος θεός· αρκετά γενναίος για να εξαγοράσει την
ανεξαρτησία του έναντι του τιμήματος να υποφέρει και να βασανίζεται αιωνίως [...] Ο
σατανάς, ο όφις της Γενέσεως, είναι ο αληθής δημιουργός και ευεργέτης, ο πατέρας της
πνευματικής ανθρωπότητος [..] Και αυτός που πρώτος ψιθύρισε “εν η αν ημέρα φάγητε
απ’ αυτού έσεσθε ως Ελοχίμ, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν” μπορεί να εκτιμηθεί
μόνον υπό το φως ενός σωτήρα»....

ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ

ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ Άννη Μπέζαντ
Το ζήτημα του «Ερχομού του Παγκόσμιου Διδασκάλου» είναι πολύ μεγάλο και αγκαλιάζει
πολλές διαφορετικές γραμμές σκέψης. Θα ήθελα, κατ’ αρχήν, να τονίσω ότι εσείς μπορείτε
να διαμορφώσετε τη δική σας γνώση για το αν είναι εύλογη αυτή η αναμονή, που έχει
πρακτικά εξαπλωθεί μεταξύ όλων των θρησκειών σε όλο τον κόσμο, και που γίνεται
δυνατότερη, αναπτυσσόμενη σε μια μεγαλύτερη επιθυμία ότι κάποια βοήθεια που είναι
πάνω από τον άνθρωπο θα πρέπει να έρθει στον κόσμο. 
Επιτρέψτε μου κατ’ αρχήν να σας πως τι εννοώ όταν αναφέρομαι σε έναν «Παγκόσμιο
Διδάσκαλο». Όλες οι θρησκείες αναγνωρίζουν έναν Ιδρυτή της πίστης τους που θεωρούν,
πολύ σωστά, ως ένα Διδάσκαλο του Κόσμου. Στις διαφορετικές θρησκείες θα βρείτε
διαφορετικά ονόματα να χρησιμοποιούνται για εκείνο τον μεγάλο Διδάσκαλο, και πίσω από
αυτά τα ονόματα εμφανίζεται το ίδιο μεγάλο Ον. Έτσι λοιπόν εννοώ ως Παγκόσμιο
Διδάσκαλο ακριβώς αυτό που οι Ινδουιστές εννοούν, μόνο που τον ονομάζουν στα
σανσκριτικά Jagrat Guru, κυριολεκτικά Παγκόσμιο Διδάσκαλο και αυτό που εννοούν οι
Βουδιστές όταν ομιλούν για τον Βοδισάττβα.  Αυτό που εννοούν οι Πάρσοι όταν ομιλούν
για τον Ζωροάστρη ή Ζαρατούστρα, αυτό που εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες όταν
ομιλούσαν για τον Ορφέα, τον ιδρυτή των Ορφικών Μυστηρίων, και αυτό που εννοούν οι
Χριστιανοί όταν ομιλούν για Εκείνον που ονομάστηκε Χριστός.

Αυτό υπονοεί ότι ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος είναι ο ιδρυτής μιας θρησκείας, που κηρύσσει
ξανά τις αρχαίες βασικές Αλήθειες που όλες οι θρησκείες έχουν από κοινού, αλλά δίνοντάς
τους μια μορφή που είναι προσαρμοσμένη στον καιρό και τις συνθήκες, στην
ιδιοσυγκρασία και την κατάσταση του λαού στον οποίο Εκείνος εμφανίζεται. Αυτές είναι
εξωτερικές διαφορές αλλά υπάρχει μια εσωτερική Ενότητα. Μια θρησκεία που μορφώνει τη
βάση ενός μεγάλου πολιτισμού, που εμπνέεται από κάποια χαρακτηριστική ιδέα, που είναι
αναγκαία για την εξέλιξη των γενεών της ανθρωπότητας, που η καθεμιά τους προσθέτει
κάτι στη μεγάλη κληρονομιά της γνώσης και της κουλτούρας και κάνει μια ειδική έκκληση
σε συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων. 
Από αυτά τα μεγάλα σημάδια ενός Παγκόσμιου Διδασκάλου, μερικά μπορούν να
αναγνωρισθούν με βεβαιότητα μόνο μετά την έλευσή Του, και όταν η «εντύπωση» Του
επάνω στον κόσμο μπορεί να ιδωθεί μέσα από την ιστορία. Αυτά περιγράφουν τη φύση
του Όντος που, με την εμφάνισή Του στον κόσμο μας, πραγματοποιεί εκείνες τις μεγάλες
και σημαντικές αλλαγές. Διδάσκει λοιπόν τις αρχαίες αλήθειες αλλά με μια νέα μορφή. Δίνει
σε αυτές έναν ειδικό χαρακτήρα που ενσωματώνεται όχι μόνο μέσα στη θρησκεία αλλά και
μέσα στον πολιτισμό που βασίζεται στη διδασκαλία Του. Κοιτάζοντας το ιστορικό
παρελθόν, όπως θα αναφερθώ πιο κάτω, θα δείτε μια ορισμένη διαδοχή αυτών των
μεγάλων θρησκειών, που η καθεμία τους προσθέτει στη γνώση και στην σκέψη και τη   
σταδιακή εξέλιξη της Φυλής. Και με αυτό τον τρόπο, σαν μια μεγάλη σκάλα που έχει τη
βάση της επάνω στη γη και την κορυφή της στον Ανώτερο Κόσμο, μπορείτε να δείτε την
Κλίμακα της Εξέλιξης που ανεβαίνει η ανθρώπινη ψυχή, και ένας καινούργιος παλμός να
δίδεται από καιρού εις καιρόν με την εμφάνιση εκείνου του ισχυρού και υπεράνθρωπου
Όντος.

Από φυσική άποψη, ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος είναι ένα μέλος εκείνης της Μεγάλης
Αδελφότητας των τελειωθέντων ανθρώπων. Βρίσκεται ψηλά μεταξύ της Αδελφότητας και
σε Εκείνον προσβλέπουν με άκρο σεβασμό όλοι οι άλλοι. Δεν είναι μόνο ο Ιδρυτής μιας
θρησκείας και ενός πολιτισμού, αλλά Εκείνος ιδρύει τη μια μετά την άλλη θρησκεία και
είναι ο Ένας μέσα στον κόσμο μας που βλέπει όλες τις θρησκείες με ισότητα. Τις βοηθάει
όλες, τις εμπνέει όλες, τις παρακολουθεί όλες. Αν και οι λάτρεις Τον επικαλούνται με
διαφορετικά ονόματα, προς Εκείνον είναι κάθε προσευχή του λάτρη και από Εκείνον
κατέρχεται η ευλογία σαν απάντηση. Γιατί σε αυτή την περιοχή των Χριστών του κόσμου
μας δεν υπάρχει αντίθεση αλλά μια αίσθηση Ενότητας, και μπορεί να ενθυμείστε εκείνες τις
μεστές λέξεις που βρίσκετε να βγαίνουν από το στόμα του Χριστού καθώς ομιλεί στους
Εβραίους της εποχής Του:
«Έχω και άλλα πρόβατα που δεν ανήκουν σε αυτό το κοπάδι. Πρέπει να τα φέρω και
εκείνα και πρέπει να ακούσουν τη Φωνή Μου. Και θα πρέπει να υπάρχει ένα κοπάδι και
ένας Βοσκός»
Στον Ανώτερο Κόσμο, εκείνο το ένα κοπάδι και εκείνος ο ένας βοσκός αναγνωρίζονται.
Μόνο εδώ, μέσα στο σκοτάδι μας, εμείς μαλώνουμε ανήκοντας στη μια ή την άλλη
θρησκεία, ή σε καμία, και μας ξεφεύγει η μεγάλη Αλήθεια ότι υπάρχει μόνο ένας
Παγκόσμιος Διδάσκαλος. Εκείνος «παρατηρεί» τις πολλές «πίστεις Μου» σαν δικές Του και
όχι κάποιου άλλου.
 Οι Διαδοχικές Ελεύσεις

Κοιτάζοντας λοιπόν τη μεγάλη Μητέρα-Φυλή στην οποία ανήκουμε όλοι, τη βρίσκουμε,

όπως οι περισσότεροι ιστορικοί αναγνωρίζουν, να ζει στην Κεντρική Ασία σε μια υψηλή
πολιτισμική κατάσταση. Ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος εκείνης της εποχής ήταν γνωστός στους
Ινδουιστές – τους απογόνους εκείνης της Ρίζας-Φυλής που κατέβηκε στην Ινδία – με το
όνομα Vyassa, αλλά το όνομα δεν έχει σημασία. Εκείνος ήταν ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος
εκείνης της εποχής και ορισμένα πράγματα αποδίδονται σε Αυτόν, πάνω στα οποία δεν
χρειάζεται να σταθώ. Η κριτική αναθεώρηση των αρχαίων ιερών Βιβλίων, η συρραφή
άλλων βιβλίων που δίνουν με πολλές αλληγορίες και πέπλα συμβόλων την ιστορία των
παλαιών ημερών, και που – σύμφωνα με τον Βίνσεντ Σμιθ και τις ανακαλύψεις που έχουν
γίνει – μερικές από τις γενεαλογίες που ανακαλύπτονται και που  θεωρούντο ως μυθικές,
έχουν επιβεβαιωθεί με την ανασκαφή και την εύρεση νομισμάτων και άλλων
αρχαιολογικών αντικειμένων. Κατόπιν θα βρείτε ότι από εκείνη την κεντρική πόλη γύρω
από τη Λευκή Νήσο, όπως ακόμη αποκαλείται από τους Ινδουιστές, (και βρίσκεται στην
Έρημο Γκόμπι), εκπορεύονται μεταναστεύσεις σε εποχή απομακρυσμένες μεταξύ τους, και
πάντα έρχονται προς τα δυτικά. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που πρέπει να θυμάστε –
γιατί όπως είπα κάθε θρησκεία είχε το δικό της χαρακτήρα – το χαρακτηριστικό που
δόθηκε τότε από τον Παγκόσμιο Διδάσκαλο στον Ινδουιστικό λαό Του, ήταν η μεγάλη
Αλήθεια του Ενυπάρχοντος Θεού, του «Ενός που δεν έχει δεύτερο», όπως αποκαλείται στις
Βέδες. Κατόπιν, σαν φυσικό επακόλουθο αυτού, ήταν το χαρακτηριστικό της Αδελφότητας,
της Αλληλεγγύης του Ανθρώπου. 

Κατόπιν έγινε η πρώτη μεγάλη μετανάστευση – πάντοτε από την Κεντρική Ασία και όχι από
την Ινδία – η οποία προχώρησε προς την Αίγυπτο όπου ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος ήταν
γνωστός με το όνομα Θωθ, και όπου οι Έλληνες βρήκαν τη θαυμάσια θρησκεία Του
ενσωματωμένη στη Σοφία της Αιγύπτου και έδωσαν σε Αυτόν το όνομα του Αγγελιοφόρου
των θεών, δηλαδή Ερμής. Αλλά ο σεβασμός και η αγάπη των ανθρώπων για εκείνο το
μεγάλο Διδάσκαλο πρόσθεσε στο ελληνικό όνομα του Ερμή, το επίθετο Τρισμέγιστος, ο
«τρεις φορές Μέγιστος». Εκείνοι που έχουν σπουδάσει την ιστορία της Αιγύπτου, που
έχουν μάθει για τον θαυμαστό πολιτισμό της, που έχουν αντιληφθεί τις μεθόδους της
επιστημονικής της έρευνας, θα κατανοήσουν πόσο αληθές ήταν ότι η θρησκεία που
ιδρύθηκε από εκείνο το μεγάλο Αγγελιοφόρο των θεών ήταν μια βαθιά επιστημονική
θρησκεία, που βασιζόταν σε μια γνώση όχι μόνο του φυσικού κόσμου αλλά και των
λεπτότερων κόσμων που είναι συνδεδεμένοι μαζί του. Και έτσι, τα Μυστήρια της Αιγύπτου
έγιναν πράγματι μεγάλα κολλέγια των επαϊόντων άλλων μεταγενέστερων πολιτισμών. Και
γνωρίζουμε πως άνδρες όπως ο Πλάτων και άλλοι, πήγαν στην Αίγυπτο για να σπουδάσουν
και επέστρεψαν με εκείνη τη γνώση της Φιλοσοφίας και της Επιστήμης που λάμπει μέσα
από τα έργα των μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων. 

Κατόπιν έγινε μια ακόμη μετανάστευση η οποία έφθασε στην Περσία – και εκεί ήρθε ο
Ζωροάστρης, το ίδιο μεγάλο Ον αλλά υπό άλλο όνομα, σημαδεύοντας ένα άλλο στάδιο
στην ανθρώπινη εξέλιξη. Το ύψιστο δόγμα Του ήταν το δόγμα της Αγνότητας: Αγνότητα
του φυσικού κόσμου, Αγνότητα της γης, που δεν πρέπει να μολύνεται. Αγνότητα των
υδάτων που δεν πρέπει να μολύνονται. Αγνότητα του πυρός όπως επίσης και του αέρα που
δεν πρέπει να μολύνονται. Και έτσι, στον πολιτισμό του Ζωροάστρη, η γη καλλιεργείτο
προσεκτικά και με ομορφιά. Κανένα ρυάκι δεν επιτρεπόταν να δηλητηριασθεί, όπως στη
σύγχρονη εποχή που οι ποταμοί δηλητηριάζονται με τα απόβλητα των βιομηχανιών που
ρυπαίνουν τα γεμάτα ζωή νερά τους. Και η φωτιά θεωρείτο ιερή ως έμβλημα του ίδιου του
Θεού. Και το πυρ ήταν ο μεγάλος Εξαγνιστής που ποτέ δεν έπρεπε να μολυνθεί, και έκαιγε
όλα εκείνα που ήδη ενώ το ίδιο παρέμενε λαμπρό και καθαρό. 

Έχουμε ακόμη στην Ινδία του απογόνους εκείνης της πίστης, τους Πάρσους, όπως είναι
γνωστοί – ένα όνομα που προέρχεται βέβαια από τη χώρα καταγωγής τους, την Περσία.
Και ακόμη και σήμερα, σε αυτή τη μικρή αλλά σοφή και ευγενική κοινότητα, τα μέλη της
επαναλαμβάνουν κάθε πρωί την προσευχή τους. Αγνές Σκέψεις, Αγνούς Λόγους, Αγνές
Πράξεις! Και σε αυτή την κοινότητα δεν υπάρχει κανένας φτωχός γιατί οι πλούσιοι Πάρσοι
φροντίζουν για τους φτωχούς Πάρσους. Πολλά μέλη της κοινότητας είναι έμποροι που
δίνουν πολλά χρήματα σε φιλανθρωπίες, έτσι ώστε κανένα παιδί που ανήκει στην πίστη
του Ζωροάστρη να μη μείνει χωρίς παιδεία. Η φτώχεια και η άγνοια θεωρούνται ως
κοινωνικά εγκλήματα σε εκείνους που θα έπρεπε να προλαβαίνουν, και έτσι απολαμβάνουν
σεβασμού μεταξύ και των άλλων κοινοτήτων. Διότι ποτέ ένας Πάρσος δεν χάνεται από
στερήσεις των αναγκαίων της ζωής και ποτέ ένα παιδί Πάρσου δεν μεγαλώνει
ανεκπαίδευτο. 

Κατόπιν, η επόμενη μεγάλη μετανάστευση προχώρησε ακόμη πιο δυτικά όπου

αναπτύχθηκε ο ελληνικός πολιτισμός και το όνομα του Παγκόσμιου Διδασκάλου ήταν εδώ,
Ορφεύς. Το μεγάλο Του μήνυμα ήταν το μήνυμα της Ομορφιάς, ότι όλοι πρέπει να
καλλιεργούν την Ομορφιά, να ζουν μεταξύ όμορφων πραγμάτων, να ακούν όμορφους
ήχους. Και ενώ Εκείνος σε προηγούμενες ενσαρκώσεις είχε διδάξει πώς να εξωτερικεύει ένα
άτομο τις εσωτερικές ιδιότητες με Διαλογισμό στον Ήλιο, στο Φως, στο Πυρ, εδώ δίδαξε
το ίδιο μεγάλο μάθημα μέσω της Μουσικής με τις θαυμαστές δυνάμεις της Αρμονίας, που
παρουσιάζονται με ανυψωτική και εξαγνιστική Μουσική. Μέσω της Μουσικής δίδαξε τη
Μεγάλη Επιστήμη της Ομορφιάς, την οποία ίδρυσε στην Ελλάδα. Έτσι, ακόμη και σήμερα
οι καλλιτέχνες της Ομορφιάς μιλούν για την αρχιτεκτονική ως «παγωμένη μουσική». 
Τόσο αληθινό ήταν ότι οι ήχοι και οι μελωδίες, οι εκλεκτές αρμονίες εκείνου του Προφήτη
της φυλής Του εμπνεύσανε τους Έλληνες την αρχιτεκτονική τους, που αργότερα έγινε
υπόδειγμα για την Ευρώπη και για την Αμερική, που ακολούθησαν τα βήματα των Ελλήνων
καλλιτεχνών στη γλυπτική, τη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική. Έτσι βλέπουμε, μέχρι την
Ελλάδα, πώς ήλθε ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος και πώς κάθε πολιτισμός προσέθεσε κάτι στη
συνεχώς αναπτυσσόμενη κληρονομιά της ανθρωπότητας. Και σε εκείνο το μεγάλο πέμπτο
πολιτισμό, έχουμε τη σεπτή μορφή του Χριστού, του  ιδρυτού του Χριστιανισμού, ως
ιδρυτού επίσης εκείνου που ονομάστηκε χριστιανικός πολιτισμός. (*)

Στην κοινωνία επίσης έχετε ένα άλλο σημάδι του επερχόμενου πολιτισμού. Θα βρείτε την
Κοινωνική Συνείδηση να αρχίζει να αφυπνίζεται και βλέπετε ότι η ιδέα της Αδελφότητας
απλώνεται όλο και περισσότερο μέσα στον κόσμο. Παρά την τρέλα του πολέμου, παρά τις
διαμάχες μεταξύ των εθνών, υπάρχει ακόμη η κατανόηση της ενότητας των ανθρώπων και
μόνο όταν οι άνθρωποι αναγνωρίσουν την Αδελφότητα θα είναι δυνατόν να επιζήσει ο
πολιτισμός. Θα βρείτε ακόμη ότι όλο και περισσότερο, παρά την ισχύ του ατομιστικού
καπιταλισμού και του ανταγωνισμού, η ιδέα της συνεργασίας  απλώνεται. Η ιδέα ότι όλοι οι
άνθρωποι πρέπει να εργάζονται μαζί και όχι ο ένας εναντίον του άλλου. Ότι πρέπει να
εργάζονται για ένα κοινό σκοπό και όχι για το ατομικό κέρδος.
Αποκτήστε λοιπόν μια ευρύτερη άποψη της ιστορίας και θα δείτε ότι θα σας γίνει
αντιληπτό πως ο κόσμος βρίσκεται στο όριο μιας τρομερής αλλαγής, που συγκρίνεται μόνο
με εκείνες τις αλλαγές που αφάνισαν τους πολιτισμούς του παρελθόντος. Και αν κάνετε
τέτοιες συγκρίσεις, μπορεί να αρχίσετε να αντιλαμβάνεσθε ότι είναι πιθανό ο Παγκόσμιος
Διδάσκαλος να έλθει, και τότε μπορεί να ακολουθήσετε μια άλλη γραμμή σκέψης, στην
οποία με αυτή την πιθανότητα κατά νου μπορεί να είστε λιγότερο πρόθυμοι να ακούσετε.
Αυτή είναι η μαρτυρία των εμπειριών μεριών που, τουλάχιστον, έχουν μάθει τα παλαιά
μαθήματα και που έχουν έλθει σε επαφή με τους μεγάλους Διδασκάλους της Φυλής. Διότι
δεν προφασίζομαι ότι η πίστη μου στον ερχομό του Παγκόσμιου Διδασκάλου στηρίζεται σε
αυτά τα επιχειρήματα που προανέφερα – των διαδοχικών υποφυλών, της διαδοχής των
πολιτισμών, των αλλαγών των θρησκειών. 

Αυτά είναι αληθινά αλλά υπάρχει μια υψηλότερη εμπειρία, υπάρχει μια βαθύτερη και
ευρύτερη γνώση, και αυτή είναι για όσους είναι πρόθυμοι να πληρώσει το τίμημα που αυτή
απαιτεί. Γιατί πρέπει να θυμάστε ότι κάθε γνώση απαιτεί ένα τίμημα από εκείνους που θα
την κατακτήσουν. Οι μεγάλοι επιστήμονες εγκαταλείπουν πάρα πολλά στη ζωή για να
ακολουθήσουν την επιστήμη που αγαπούν. Οι μεγάλοι εξερευνητές πηγαίνουν σε
άγνωστους κινδύνους προκειμένου να γνωρίζουν περισσότερα για κάποια άγνωστη πλευρά
του κόσμου μας. Και μήπως εσείς υποθέτετε ότι η  Απόκρυφη Επιστήμη, η ύψιστη και
πλέον πολύπλοκη από όλες τις επιστήμες, μπορεί να βοηθήσει ένα κόσμο που με τόσο
πόνο χρειάζεται την Παρουσία Του; 
Από Εκείνον είναι που μερικοί από εμάς έχουν μάθει τις γραμμές της προετοιμασίας για τον
Ερχομό Του. Μας έχει λεχθεί ότι είναι καθήκον μας να διδάξουμε την ενότητα των
θρησκειών, την οποία Εκείνος θα στέψει με τη Διακήρυξη αυτής της Ενότητας ως μιας
Παγκόσμιας Θρησκείας. Μας έχει λεχθεί ότι είναι καθήκον μας να εξαπλώσουμε μια
υψηλότερη, μια ευρύτερη παιδεία που θα έχει ως κέντρο της ένα Παγκόσμιο Πανεπιστήμιο,
που θα πρέπει να διδάξει στους φοιτητές του να είναι πολίτες όχι μόνο χωριστών εθνών
αλλά να είναι πολίτες του κόσμου. Είναι από Εκείνον που έχει έλθει η Διαταγή να
αναβιώσουν σταδιακά τα αρχαία Μυστήρια που ήταν η ραχοκοκαλιά κάθε μεγάλης
θρησκείας. Αυτή η γνώση είναι αναγκαία για να μπορέσει να σταθεί η θρησκεία. (**)

Θα σας ζητήσω να σκεφθείτε τα προβλήματα του κόσμου, προβλήματα που ακόμη και οι
σοφότεροι και οι ισχυρότεροι προσπαθούν να λύσουν, χωρίς όμως καμιά ένδειξη επιτυχίας.
Θα δείτε τη λύπη μέσα στον κόσμο, τη μιζέρια μέσα στον κόσμο, τους φτωχούς να
υποφέρουν, τον αγώνα των καταπιεσμένων. Όλοι αυτοί στέλνουν μια κραυγή επίκλησης
προς τον Ένα Μεγάλο, του οποίου τα αυτιά ποτέ δε κωφεύουν στην κραυγή της
ανθρώπινης δυστυχίας. Υπάρχει μια Επίκληση που χρησιμοποιούμε όσοι από εμάς
πιστεύουμε στον Ερχομό Του. Θα θέλατε να την εκφωνήσουμε μαζί; Τότε παρακαλώ να
σηκωθείτε, γιατί είναι καλύτερο να λέμε την Επίκληση όρθιοι.

Η ΕΠΙΚΛΗΣΗ

Διδάσκαλε της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας, Κύριε όλων των θρησκειών του κόσμου, έλα
πάλι στον κόσμο που Σε χρειάζεται, και σώσε τα Έθνη που καλούν δυνατά για βοήθεια.
Μίλησε το Λόγο της Ειρήνης, που θα κάνει τους λαούς να σταματήσουν τις διαμάχες τους.
Μίλησε το Λόγο της Δύναμης, που θα κάνει τις μαχόμενες κάστες και τάξεις να γνωρίσουν
ότι είναι ένα. 
Έλα μέσα στην Ισχύ της Αγάπης Σου!
Έλα μέσα στη Λαμπρότητα της Δύναμής Σου!
Και σώσε τον κόσμο που χάνεται επειδή αισθάνεται την έλλειψή Σου.
Ω, Συ, που είσαι ο Διδάσκαλος Αγγέλων και Ανθρώπων.
(*) (Σημ. Άννα Μπ.) Ο Βοδισάττβα των προηγούμενων τεσσάρων υποφυλών
είχε γίνει ο Κύριος Βούδας και είχε δώσει τη θέση Του ως Παγκοσμίου
Διδασκάλου, στον τωρινό  Βοδισάττβα, τον Κύριο Μαϊτρεγιά τον
«φιλεύσπλαχνο». 
(**) (Σ.τ.Μ.) Ο Ο.Η.Ε. έχει ιδρύσει – το  1973 – το Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων
Εθνών, U.N.U. Έχει έδρα στο Τόκυο της Ιαπωνίας και 13 εκπαιδευτικά και
ερευνητικά κέντρα σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Τί είναι η Θεοσοφία;

Συλλογή στοιχείων: Στέλιος Μπαφίτης

Επιμέλεια: Sophia Siglitiki Drekou

Είναι αρχαίο φιλοσοφικό σύστημα, εμποτισμένο με

την πλάνη του πανθεϊσμού και της ειδωλολατρίας
που ταυτίζουν τον θεό με την ύλη. Η θεοσοφία
υποστηρίζει ότι η σοφία αποκτάται από την άμεση
γνώση του Θεού. Υποστηρίζει ότι κάθε θρησκεία
διακρίνεται σε εσωτερικό και σε εξωτερικό μέρος,
δηλαδή την γνώση του Θεού και τους τύπους, και
ότι είναι η μόνη που γνωρίζει το εσωτερικό και τις
κρυμμένες διδασκαλίες όλων των θρησκειών. Έτσι,
εμφανίζεται ως μία υπέρ- θρησκεία, διαλέγοντας
από τις θρησκείες και τα φιλοσοφικά συστήματα αυτά τα στοιχεία που θέλει.

Ο όρος «θεοσοφία» αποδίδεται αρχικά σε έναν Αιγύπτιο, τον Ποτ Αμμών, που έζησε επί
δυναστείας των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο. Αργότερα, κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ., χρησιμοποιήθηκε
από τον Νεοπλατωνικό Αμμώνιο Σακκά.

Σήμερα εμφανίζεται ως μια μυστηριακή θρησκεία, που κατέχει την Γνώση για τον θεό, τον
άνθρωπο, και το σύμπαν.

Το ρεύμα της θεοσοφίας πέρασε και στην Ιουδαϊκή φιλολογία σε ένα εσωτερικό μυστικιστικό
σύστημα φιλοσοφίας που ονομάζεται «Καμπάλα» ή «Καββάλα».

Η νεότερη θεοσοφική κίνηση ξεκινά με την Έλενα Μπλαβάτσκυ (1875), που ήταν μέντιουμ και
πίστευε στον αποκρυφισμό. Στο Θιβέτ μυήθηκε στην Ινδική φιλοσοφία, και στην Αμερική ίδρυσε
την πρώτη θεοσοφική εταιρία. Αφού επανήλθε στις Ινδίες, ίδρυσε θεοσοφικό κέντρο.

Η διάδοχός της, η Αγγλίδα Άννα Μπεζάντ, συνέλαβε την ιδέα να παρουσιάσει στον κόσμο ως
μεσσία έναν Ινδό, τον  Κρισναμούρτι (1908), τον οποίο μύησε στο θεοσοφικό σύστημα και του
πέρασε την ιδέα ότι είναι το πρόσωπο εκείνο που βρίσκεται στην γη αφού πέρασε 32
μετενσαρκώσεις. Τότε, παρουσιάζεται και το πρώτο σχίσμα μεταξύ των θεοσοφικών εταιριών,
καθώς η της Γερμανίας δεν δέχτηκε τον Κρισναμούρτι. Αργότερα ο ίδιος, μετά τον θάνατο της
Μπεζάντ, δήλωσε στον δημόσιο τύπο στις 26/11/1931 ότι «έχασα κάθε τέτοια παραίσθηση και
αισθάνομαι πολύ καλά ότι είμαι τόσο λίγο μεσσίας όσο και εσείς ο ίδιος».

Στην Γερμανία, η θεοσοφική εταιρία αποχωρίστηκε από τις υπόλοιπες και μετονομάστηκε σε
άνθρωπο-σοφιστική ή Ροδοσταυρική εταιρία. Οι Ροδόσταυροι είναι ο 18ος βαθμός μύησης
στην μασονία, πράγμα που δείχνει την σύνδεση θεοσοφίας και μασονισμού.

Η «θεοσοφία» σχετίζεται με την μασονία. Η ίδια η Μπεζάντ δήλωσε: «η θεοσοφία δάνεισε τα

σύμβολά της στην μασονία και απέκρυψε μερικά εκ των μυστηρίων της στις μασονικές τελετές».

Η διδασκαλία της «θεοσοφίας» έχει ως σημεία αναφοράς τον θεό, τον άνθρωπο, και τον κόσμο. Το
ίδιο συμβαίνει με όλες τις θρησκείες και με όλα τα φιλοσοφικά συστήματα, επομένως είναι και
θρησκεία (μάλιστα συγκρητιστική και μυστηριακή) και φιλοσοφία.

Σχετικά με τον θεό: Δεν υπάρχει προσωπικός θεός, θεός δηλαδή που να έχει αυτοσυνείδηση. Δεν
ισχύει κατ’ αυτούς δηλαδή, αυτό που λέει ο Θεός στην Αγία Γραφή: «Εγώ Κύριος» ή «Εγώ είμί
Κύριος ο Θεός σου», που δείχνει ύπαρξη και αυτοσυνείδηση. Η Μπεζάντ δήλωσε: «ο θεός είναι το
παν και το παν είναι θεός», δίνοντας έτσι πανθεϊστική χροιά, εφόσον έχουμε ταύτιση θεού και
φύσεως.

Σχετικά με τον άνθρωπο: Ο άνθρωπος είναι ένα μικρό τμήμα της παγκόσμιας συνείδησης. Η
συνείδηση αυτή, δεν έχει την έννοια της αυτοσυνείδησης. Ο άνθρωπος ταυτίζεται με την φύση, όχι
με την έννοια ότι είναι μέρος της κτίσης αλλά με την έννοια ότι από αυτήν προέρχεται και σε αυτήν
θα επιστρέψει και θα ενωθεί. Η Μπεζάντ δήλωσε: «η ανθρώπινη εξέλιξη  είναι η εξέλιξη του
διανοητού». Είναι η ατομικοποίηση του θεϊκού.

Για τον κόσμο και την δημιουργία: Η κτίση λαμβάνει ύπαρξη με την ανακύκληση. Η ανακύκληση,
είναι μια κυκλική πορεία, κατά την οποία μικρά τμήματα βγαίνουν από τον θεό- κτίση με την
λεγόμενη «απορροή», αυτονομούνται και έπειτα καταλήγουν πάλι στον θεό- κτίση με τον θάνατό
τους. Το πρώτο μέρος ονομάζεται «εξέλιξη» και το δεύτερο «ανέλιξη».

Ηθική: Έχει χαρακτήρα αλτρουιστικό. Η ηθική μοιάζει με αυτήν του Βουδισμού. Η ασκητική
συνίσταται στην αποχή από το κρέας με σκοπό την νέκρωση της επιθυμίας. Στο ζωικό βασίλειο
υπάρχει ψυχή, εφόσον και αυτό είναι μέρος της κτίσης- θεού. Έτσι, φονεύεις όταν τρως κρέας.
Επίσης, πιστεύει ότι κανένας δεν είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, εφόσον όλα κινούνται υπό
νόμους και επομένως δεν υπάρχει πραγματικά το αγαθό της ελευθερίας. Υπάρχει, αντί αυτής, ο
νόμος του αιτίου και του αιτιατού.

Μορφές άσκησης: Στο θεοσοφικό σύστημα, η έκσταση και ο διαλογισμός παίζουν σημαντικό ρόλο.
Με την έκσταση, επιτυγχάνεται η εξάλειψη της συνείδησης η οποία μας πληροφορεί ότι το «εγώ»
μας είναι ανεξάρτητο από τον περιβάλλον μας και τον Θεό. Έτσι, το «εγώ» ταυτίζεται με το
σύμπαν- θεό, και ενώνεται με αυτό. Με τον διαλογισμό, δηλαδή την συγκέντρωση του νου και τον
σύντομο αποχωρισμό από τον εξωτερικό κόσμο, επιτυγχάνεται η ανάπλαση του εαυτού μας. Αυτό
όμως έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη υποκειμενικών συναισθημάτων και φαντασιοπληξιών.

Ο Χριστός θεωρείται ενσάρκωση παλαιότερων θεοτήτων και γνήσιοι εκπρόσωποι του

Χριστιανισμού είναι οι αιρετικοί Γνωστικοί, κατά τους θεοσοφιστές.

Τα μυστήρια: Αυτά είναι όμοια με αυτά των μασόνων, και είναι ένα κράμα μυστηρίων της Ινδίας,
της Αιγύπτου, και της αρχαίας Ελλάδας. Μέσω αυτών, ο άνθρωπος γνωρίζει τον θεό- φύση (μητέρα
φύση), προσφέρει την λατρεία του, και ζητά την κοινωνία με το σύμπαν.

Η ευαγγελική ιστορία για τον Ιησού είναι σύμβολο. Η Μπεζάντ δήλωσε: «τα ευαγγέλια δεν είναι
τόσο ιστορία ενός προσώπου, όσο το μεγαλειώδες δράμα της μυήσεως του ανθρώπινου
πνεύματος».

Οι διαφορές της με τον Χριστιανισμό είναι τεράστιες. Ο Χριστιανισμός είναι Βασιλεία και
αποκάλυψη του ίδιου του Θεού. Οι άλλες θρησκείες είναι φυσικές και ανθρώπινα επινοήματα που
μπλέκουν και στοιχεία από την φιλοσοφία. Αυτό το σκεπτικό υπήρχε ανέκαθεν στον άνθρωπο.
Εκδηλώνεται σε κάθε εποχή και τόπο με διαφορετικό όνομα, αλλά στην ουσία παραμένει το ίδιο
πράγμα. Άλλοτε ονομάζονταν Γνωστικισμός, άλλοτε Μασονία, άλλοτε θεοσοφία. Ο απ Παύλος
γράφοντας προς τους Κολοσσαείς, προειδοποιεί να μην πέσει κανένας σε αυτήν την απάτη του
διαβόλου. «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την
παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ουχί κατά Χριστόν». (β 8).
Συμπερασματικά, η «θεοσοφία» χαρακτηρίζεται ως θρησκευτικό- φιλοσοφική σύνθεση, πάνω από
κάθε θρησκεία. Η δομή της είναι συγκρητιστική  και κατατάσσεται στις μυστηριακές θρησκείες. Η
θεολογία και η ανθρωπολογία της παρουσιάζεται ως επί το πλείστον Ινδουιστική και Βουδιστική.
Ανήκει στον νοητικό πανθεϊσμό, υποστηρίζει την μετενσάρκωση, διδάσκει α-κρεοφαγία επειδή
πιστεύει ότι τα πάντα μετέχουν της θεότητας (ενώ στον Χριστιανισμό η ουσία της θεότητας που
δημιουργεί δεν έχει καμία σχέση με την ουσία του κόσμου). Καλλιεργεί την έκσταση και τον
διαλογισμό, και διάκειται εχθρικότατα προς τον Χριστιανισμό. Τέλος, απορρίπτει την πίστη και
προβάλλει την απόκρυφη Γνώση.

(Συλλογή στοιχείων από ομιλία του π. Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα την θεοσοφία).

ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΜΑΣΟΝΙΚΩΝ ΣΤΟΩΝ
Όταν λέμε ανοίγουμε αρχεία, τα ανοίγουμε όλα… Κείμενα από γνωστή μασονική στοά που δεν θα
αποκαλύψουμε το όνομα της για ευνόητους λόγους, έφτασαν στα χέρια μας και αυτή την στιγμή
είναι στην βιβλιοθήκη του ΕΟΕ. Από σήμερα θα ξεκινήσουμε τα δικά μας wikileaks με αυτά τα
κείμενα… Πρώτο κείμενο…
Ο Νόμος της ΣΙΓΗΣ
Μια από τις πιο μεγάλες ψυχικές αρετές, που ίσως θα ‘πρεπε να ‘χει ο άνθρωπος κάθε ηλικίας, είναι
η ΣΙΓΗ.
Λέμε πως θα ‘πρεπε να ‘χε γιατί δυστυχώς ο άνθρωπος στερείται σε πολύ μεγάλο ποσοστό, αυτής
της αρετής.
Άλλα ας δούμε τη σημασία που έδινε πάντα ο άνθρωπος στο τόσο παραμελημένο αυτό κόσμημα
της ΨΥΧΗΣ.
Σιγή επέβαλε στους μαθητές του ο μεγάλος Φιλόσοφος και Μύστης Πυθαγόρας, για δύο και μέχρι
τέσσερα χρόνια, απαγορεύοντας, όχι μόνον την ομιλία αλλά και κάθε ερώτηση, με ποινή την
αποβολή τους από τη σχολή.  Μ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνον έλεγχε την ικανότητα των μαθητών
του, αλλά και τους ασκούσε στην Αυτοκυριαρχία και Αυτοεπιβολή, στην Αυτοενδοσκόπηση και
Αυτογνωσία, στην Αυτοσυγκέντρωση και Θεληματική χρήση του ΝΟΥ.
Πράγματι, η Σιγή είναι συνάρτηση της θεληματικής χρήσης του Νου, του μοναδικού αυτού
ανθρώπινου οργάνου, που με τη σωστή χρήση η έννοια της Σιγής, γίνεται συνειδητή.  Αλλά πόσες
φορές πριν μιλήσουμε, χρησιμοποιούμε το Νου?  Πολύ σπάνια.  Σπεύδουμε ν’ απαντήσουμε,
σπεύδουμε να κάνουμε ερωτήσεις, όχι γιατί έχουμε καταλάβει το θέμα για το οποίο γίνεται
συζήτηση, αλλά απλώς για να πούμε κάτι, για να δείξουμε ότι έχουμε γνώσεις, για να δείξουμε πως
είμαστε έξυπνοι.
Η ΑΝΝΥ ΜΠΕΖΑΝΤ, Πρόεδρος της Θεοσοφικής εταιρείας, έλεγε: «Το ήμισυ των δυστυχιών της
ανθρωπότητας οφείλεται εις τα περιττά λόγια».
Πράγματι, αν καλοσκεφτούμε τα παραπάνω λόγια, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε τη ζημιά που
προκαλεί η Φλυαρία, η Κολακεία, ο αυτοέπαινος, η Ψευδολογία, η Μυθομανία, η Αδιακρισία, και
πολλές άλλες αδυναμίες που έχουμε και που δεν τις ελέγχουμε με το ΝΟΥ.
Η μη συγκράτηση του λόγου και η έκφραση περιττών λόγων, προδίδει χαρακτήρα κατώτερο και
αδύνατο.
«ΛΑΛΗΣΑΣ ΜΕΝ ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ, ΣΙΩΠΗΣΑΣ ΔΕ ΟΥΔΕΠΟΤΕ», δηλαδή «Αυτός
που λέει πολλά, πολλές φορές μετανιώνει, αυτός όμως που δεν μιλάει αλλά κρατάει τα λόγια του,
ουδέποτε», λέει ο Σιμωνίδης.
Στην Αίγυπτο, όπου αναπτύχθηκε ο παλαιότερος γνωστός πολιτισμός και ιδρύθηκαν και
λειτούργησαν τα περίφημα Μυστήρια όπου φοίτησαν οι πρώτοι και μεγαλύτεροι Έλληνες
Νομοθέτες και Σοφοί όπως ο Θαλής, ο Σόλων, ο Πυθαγόρας, κ.α., η ΣΙΓΗ είχε θεοποιηθεί.
Ο Αρποκράτης, παιδί του Όσιρι και της Ίσιδας, λατρεύονταν σαν θεός της Σιγής.  Η παροιμία
«ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΟΣ ΣΙΓΗ» ήταν πολύ συνηθισμένη στους Έλληνες. Ο Αρποκράτης παριστάνονταν
στα αγάλματα σαν νεανίας καθισμένος πάνω σε άνθος λωτού, με το δείχτη του δεξιού χεριού στο
στόμα.
Οι Αιγύπτιοι παρίσταναν το θεό της σιγής σαν νεανία, για να δείξουν στους νέους στην ηλικία αλλά
και στους πνευματικά νέους, πως πρέπει να βλέπουν και να ακούν πολλά, να μορφώνονται, να
στοχάζονται αλλά και να αυτό-επιβάλουν απόλυτη σιγή και αυτοσυγκράτηση στον εαυτό τους.
Έχει λοιπόν σαν σκοπό η Σιγή, να μας βοηθήσει για να πετύχουμε έναν ήσυχο και απερίσπαστο
ΝΟΥ που θα μπορεί να ερευνήσει τον εσωτερικό μας εαυτό.
Τι κάνουμε όμως στην πραγματικότητα?
Σπεύδουμε ν’ απαντήσουμε χωρίς καν να μας ρωτήσουν ή δίνουμε τη γνώμη μας χωρίς ούτε μια
στιγμή να σκεφτούμε αν αυτό που θα πούμε είναι σωστό ή ακόμα αν πρέπει να το πούμε.
Βγάζουμε συμπεράσματα χωρίς να παιδέψουμε το μυαλό μας και, το χειρότερο, απασχολούμαστε
με το να σχολιάζουμε τις υποθέσεις και τις πράξεις των άλλων.
Κρίνουμε μ’ άλλα λόγια τους άλλους, χωρίς ποτέ βέβαια να κρίνουμε τον εαυτό μας.
Αλλά γιατί φερόμαστε έτσι?
Γιατί δεν προτιμάμε την ΣΙΓΗ και το ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ από την άσκοπη φλυαρία και το φτηνό
κουτσομπολιό?
Γιατί το ν’ ασχοληθούμε με τον εαυτό μας είναι δύσκολο και δεν το θέλουμε.  Το φοβόμαστε.
Γιατί ένας πραγματικός αυτοέλεγχος θα ξεσκέπαζε τη γυμνότητά μας και δεν το θέλουμε.
Μέχρι, εδώ μπορούμε να πούμε πως «ο Νόμος της Σιγής» εξυπηρετεί την ηθική βελτίωσή μας
καθώς και την έρευνα του εσωτερικού μας εαυτού.  Εξετάζοντας όμως πιο ευρύτερα την εφαρμογή
του μέσα στην κοινωνία, βλέπουμε πως χρησιμοποιείται και από τα Κράτη, και από τις διάφορες
Θρησκείες, για την τήρηση των μυστικών.
Πράγματι, τα κράτη, με τις μυστικές τους υπηρεσίες, υποχρεώνουν τους ανθρώπους να τηρούν
απόρρητα, μυστικά όπλα ή άλλες ανακαλύψεις, που κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνται για την
καταστροφή της ΖΩΗΣ και την διαιώνιση της χωριστικότητας μεταξύ των ανθρώπων.
Στη Θρησκεία, ο Εξομολογητής είναι δεσμευμένος με το Νόμο της ΣΙΓΗΣ και δεν του επιτρέπεται
ν’ αποκαλύψει αυτά που οι πιστοί του εξομολογούνται.  Βέβαια αυτό είναι σωστό, αλλά αν ένας
δολοφόνος αποκαλύψει στην εξομολόγησή του, το φόνο ενός ανθρώπου, για τον οποίο όμως
κατηγορείται ένας αθώος, τότε τι πρέπει να κάνει?
Στις περιπτώσεις αυτές, αν πάρουμε σαν αρχή πως «Ηθικό είναι κάθε τι που δεν ζημιώνει τη ΖΩΗ»
μπορούμε να συμπεράνουμε πως η Σιγή πρέπει να κρατιέται μόνον εφ’ όσον βρίσκεται σε αρμονία
με την παραπάνω αρχή, οπότε ο καθένας μας μπορεί ανάλογα να πράξει.
Αλλά γιατί πρέπει να υπάρχει ο Νόμος ή ο Όρκος της Σιγής και όχι η Συνειδητή ΣΙΓΗ?
Να μια ερώτηση που αν τη σκεφτούμε με τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε πως το να κρατούμε το
στόμα μας κλειστό είναι πολύ δύσκολο, για να μην πω αδύνατο, για πολλούς ανθρώπους.
Ξέροντας την αδυναμία αυτή του ανθρώπου, όλα τα Φιλοσοφικά, Θρησκευτικά και Εσωτερικά
Συστήματα, επέβαλαν το «Νόμο της ΣΙΓΗΣ», ώστε αναγκαστικά στην αρχή και με το φόβο της
ποινής, να οδηγούνται οι Μυούμενοι στο σημείο που μόνοι τους θα καταλάβουν την πραγματική
έννοια αυτής της τόσο πολύτιμης αρετής, και που στο τέλος, συνειδητοποιώντας την αξία της, θα
μπορέσουν ίσως να γίνουν κοινωνοί του μεγάλου μυστικού που κατείχαν οι μυημένοι όλων των
εποχών.
Αυτό το μεγάλο μυστικό που ίσως σήμερα αρχίζουμε να το υποψιαζόμαστε, φαίνεται πως ο
άνθρωπος στα πολύ παλιά χρόνια το κατείχε και γνώριζε να χειρίζεται ορισμένες δυνάμεις που και
σήμερα έχουμε, αλλά δεν ξέρουμε να τις χειριζόμαστε.
Αυτές οι χαμένες ικανότητες κρατήθηκαν και κρατιούνται μυστικές απ’ τους Μύστες, οι οποίοι
φρόντισαν, αυτή την πολύτιμη ΓΝΩΣΗ, να την μεταδώσουν, γράφοντάς την με τέτοιο τρόπο που
μόνον οι Μυημένοι μπορούν να την αντιληφθούν.
Πράγματι όλες οι Θρησκείες και όλες οι Απόκρυφες επιστήμες, περιέχουν σπέρματα της μυστικής
αυτής ΓΝΩΣΗΣ και ΤΕΧΝΗΣ.
Θα πρέπει όμως κάποιος να ρωτήσει, γιατί η Γνώση που θα επέτρεπε να γνωρίσουμε το χειρισμό
δυνάμεων, που όλοι έχουμε, πρέπει να ‘ναι κρυφή?
Γιατί αυτοί που την κατέχουν, καλύπτουν τη Γνώση τους κάτω από το Νόμο της Σιγής?
Αν την κάνουν γνωστή σ’ όλους, δεν θα βοηθούσαν τον άνθρωπο στην εξέλιξή του και την
τελείωση?
Είναι γεγονός πως μερικοί άνθρωποι, χρησιμοποιώντας ορισμένες δυνάμεις τους, μπορούν να
μετακινήσουν αντικείμενα, να διαβάσουν τη σκέψη ενός άλλου και ακόμα να μετακινηθούν στο
χώρο και το χρόνο, χωρίς το σώμα τους να κουνηθεί ούτε ένα εκατοστό από την αρχική του θέση.
Ας υποθέσουμε τώρα πως όλα αυτά κι άλλα ακόμα πιο θαυμαστά, με μια κατάλληλη εκπαίδευση,
θα μπορούσε να τα πετύχει ο καθένας μας.
Θα μπορούσαμε δηλαδή να έχουμε δυνάμεις που οι άλλοι δεν έχουν.
Πως θα χρησιμοποιούσαμε τις δυνάμεις αυτές?
Πως τα τις χρησιμοποιούσαν τα διάφορα Έθνη?
Πέρα από το γεγονός της δυσπιστίας, που ο άνθρωπος σήμερα, σκοτισμένος απ’ τον ξέφρενο
τεχνικό πολιτισμό, εκφράζει σε κάθε του βήμα ζητώντας χειροπιαστές αποδείξεις, η πλεονεξία για
πλούτο και δύναμη θα τον οδηγούσε με βεβαιότητα στη χρησιμοποίηση της ΓΝΩΣΗΣ για το δικό
του συμφέρον και όχι για το συμφέρον του συνόλου.
Ας υποθέσουμε πως μας δίνεται η Μυστική αυτή Γνώση και τεχνική και πως έχουμε αποκτήσει τις
δυνάμεις που σε λανθάνουσα κατάσταση όλοι έχουμε.
Τι θα κάναμε?
Ο Γύγης, όπως γράφει ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του, ήταν βοσκός του Άρχοντα Κανδαύλου της
Λυδίας.  Κάποτε έγινε τυχαία κάτοχος ενός μαγικού δακτυλιδιού του Κανδαύλου, που είχε τη
δύναμη να κάνει αόρατο αυτόν που το φορούσε.  Έτσι ο Γύγης μόλις κατάλαβε τη δύναμη που
απόχτησε αφέθηκε αχαλίνωτος στην ικανοποίηση των ανθρώπινων πόθων του, προκαλώντας έτσι
πολλά κακά στους συνανθρώπους του.
Αλλά ας δούμε τι θα έκανα εγώ αν μπορούσα να χειρίζομαι τέτοιες δυνάμεις.
Στην αρχή θα φοβόμουνα τις δυνάμεις που απόχτησα.  Ύστερα θα σκεφτόμουν πως με τις νέες
δυνάμεις μου, θα μπορούσα ν’ αποκτήσω χρήμα και απεριόριστη εξουσία πάνω στον άνθρωπο.  Θ’
άρχιζα έτσι να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου, στην αρχή διστακτικά, μετά όμως όλο και με πιο μεγάλη
θρασύτητα γιατί θα έβλεπα πως ό,τι ήθελα το πετύχαινα.  Και η αλυσίδα των επιθυμιών μου δεν θα
‘χε τέλος.  Βέβαια δεν θα μ’ ενδιέφερε και τόσο αν όλα αυτά γίνονταν σε βάρος των συνανθρώπων
μου.
Αυτή, τουλάχιστον για μένα, θα ‘ταν η συμπεριφορά μου.
Να λοιπόν, γιατί κρατήθηκαν και κρατούνται μυστικές οι λανθάνουσες δυνάμεις που υπάρχουν
στον άνθρωπο, που αν δεν απαλλαγεί απ’ το εγώ του για ν’ αφοσιωθεί στην ανθρωπότητα, δεν
πρόκειται ποτέ να τις γνωρίσει.
Αυτό είναι το μυστικό που κατέχει το Τάγμα μας και που θα το μάθουμε μόνον όταν φτάσουμε, ο
καθ’ ένας μας με τον δικό του τρόπο, στην πνευματική ολοκλήρωση.
Τότε όμως δεν θα έχουμε ανάγκη του «Νόμου της Σιγής» γιατί θα ‘χουμε αποκτήσει τη συνειδητή
ΣΙΓΗ.
Το μεγάλο όμως αυτό μυστικό, δεν θα μας δοθεί με συνταγή.  Δεν θα μας δοθεί με την καθοδήγηση
κάποιου Δασκάλου.  Θα το βρούμε μόνοι μας, αν ποτέ το βρούμε, βαδίζοντας, βήμα – βήμα τους
μυητικούς βαθμούς του Τάγματός μας.  Οι βαθμοί αυτοί ίσως μας βοηθήσουν να φτάσουμε στην
αυτοενδοσκόπηση και αυτογνωσία, ώστε να πετύχουμε την ένωση του ΕΓΩ με το ΕΜΕΙΣ.  Και λέω
ίσως, τον ωραίο αυτό στόχο, θα τον πετύχουμε μόνον με τις δικές μας δυνάμεις και με πολύ
προσπάθεια.
Ο επαγγελματικός Τεκτονισμός, του οποίου η γένεση χάνεται στα βάθη των αιώνων και ο οποίος
δεν ήταν μόνον συντεχνιακός αλλά είχε και πνευματικό περιεχόμενο, είναι ο πρόγονος του
σύγχρονου Τεκτονισμού.  Οι αδελφότητες αυτές των οικοδόμων και λιθοδόμων, κρατούσαν την
τέχνη τους μυστική.  Η μετάδοσή της, σε πρόσωπα που διάλεγαν, έπαιρνε τη μορφή της μύησης, οι
δε μυημένοι, διακρίνονταν απ’ το βαθμό που είχαν και ο οποίος ήταν ανάλογος με τις γνώσεις
τους.  Οι Ελευθεροτέκτονες όπως ονομάζονταν, ίσως γιατί στα κράτη που εργάζονταν
απολάμβαναν ορισμένων ελευθεριών, είχαν συντάγματα και κανονισμούς, εργάζονταν σ’ ορισμένο
χώρο που το ονόμαζαν Στοά, όπου δίδασκαν ή συζητούσαν θέματα που είχαν σχέση με τη δουλειά
τους.  Η εργασία αυτή γίνονταν κάτω από την προεδρία του Αρχιμάστορα τον οποίο βοηθούσαν
δύο επόπτες.  Για να τηρήσουν το επαγγελματικό μυστικό και για να εμποδίσουν την είσοδο στη
Στοά ξένων ατόμων στην αδελφότητα, χρησιμοποιούσαν σημεία αναγνώρισης και συνθηματικές
λέξεις.
Η μυστικότητα λοιπόν στον συντεχνιακό Τεκτονισμό, ξεκινούσε από λόγους Επαγγελματικούς.
Έναν αιώνα παλιότερα, πριν δηλαδή από την ιστορική εμφάνιση του σύγχρονου Τεκτονισμού,
άρχισαν οι αδελφότητες των τεκτόνων να δέχονται πρόσωπα ξένα στο επάγγελμα, όπως
επιστήμονες, διανοουμένους, κλπ, τους οποίους τους ονόμαζαν «Αποδεδεγμένους» για να
διακρίνονται από τους τεχνίτες.
Με την εξέλιξη της τεχνικής και των κοινωνικών συνθηκών, ο συντεχνιακός Τεκτονισμός έχασε την
παλιά του μορφή και δύναμη, γιατί αυξάνονταν ο αριθμός των αποδεδεγμένων, που στο τέλος
έμειναν μόνοι.
Ο σκοπός, τα εργαλεία, οι βαθμοί, τα σημεία, απόχτησαν πλέον συμβολική σημασία.
Συντάχτηκαν τυπικά εμπνευσμένα από τα αρχαία Μυστήρια, τον Συντεχνιακό Τεκτονισμό, τα
Τάγματα των Ναϊτών και Ροδόσταυρων, με μύθους ιστορικούς και φιλοσοφικούς.
Έτσι γεννήθηκε ο σύγχρονος Ελευθεροτεκτονισμός.
Τα σημεία αναγνώρισης, οι ιερές και εισιτήριες λέξεις, είχαν και έχουν μεγάλη εσωτερική αξία,
αλλά όχι σαν λέξεις ξερές, χωρίς πολλές φορές να καταλαβαίνουμε ούτε την μετάφρασή τους, αλλά
σαν νοήματα που ο καθένας μας, μελετώντας τες θα τα ανακαλύψει.
Ας μην εντοπίζουμε όμως την ουσία του μυστικού σ’ αυτά και μόνον τα πράγματα.
Το μυστικό δεν είναι οι λέξεις και τα σημεία.
Το μυστικό βρίσκεται στον εαυτό μας και στην ατολμία μας να τον δούμε.
Ας ψάξουμε λοιπόν στον εαυτό μας.
Ας προσπαθήσουμε να τον γνωρίσουμε και να βρούμε ποιες Ψυχικές και Πνευματικές ιδιότητες
έχουν επηρεαστεί από τις εντυπώσεις και επιδράσεις που το περιβάλλον μας δημιουργεί.
Και αφού περάσουμε από τις μυλόπετρες του ΝΟΥ, όλες τις ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ, τις ΘΕΩΡΙΕΣ και τα
διάφορα ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ και ΗΘΙΚΑ βάρη που έχουν μαζευτεί στην πορεία της ζωής μας,
δημιουργώντας μας μια «Δευτέρα Φύση», θα βρούμε τότε, απαλλαγμένοι και λεύτεροι από τα βάρη
που φέρνουμε μαζί μας, το μεγάλο ΜΥΣΤΙΚΟ που όλοι οι ΜΥΣΤΕΣ κρατούν κρυφό και που δεν
είναι άλλο από τη δύναμη που δίνει η χωρίς όρια αγάπη της ΖΩΗΣ στην παγκόσμια έννοιά της.
Τότε η ΣΙΓΗ θα είναι συνειδητή και όχι νόμος.
Μέχρι να φτάσουμε όμως σ’ αυτό το σημείο, ο «Νόμος της Σιγής» επιβάλλεται και πρέπει να
κρατιέται με συνέπεια και ιερότητα.
 Είπον.
’Ανι Γουντ Μπέζαντ(1847)

Η ’νι Γουντ Μπέζαντ ήταν Αγγλίδα συγγραφέας και πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας της
Ινδίας. Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1847. Υπήρξε βαθιά θρησκευόμενη, καθώς είχε ανατραφεί σε
χριστιανικό περιβάλλον και παντρεύτηκε σε πολύ νεαρή ηλικία τον πάστορα Μπέζαντ. Ωστόσο, η
ζωή μαζί του υπήρξε αφόρητη, με αποτέλεσμα να τον εγκαταλείψει, αναθεωρώντας παράλληλα τις
απόψεις της για τη θρησκεία.

Η έμφυτη κλίση της στη ρητορική και τη συγγραφή την οδήγησε στο επάγγελμα της
δημοσιογράφου, ενώ ασχολήθηκε και με την πολιτική ως ένθερμη σοσιαλίστρια και αφοσιωμένη
οπαδός του εργατικού κινήματος. Για μια εποχή υπήρξε και πρόεδρος του Κόμματος του
Κογκρέσου. Ωστόσο, ένα μεγάλο μέρος των προσπαθειών της το αφιέρωσε στην πολιτική και
κοινωνική αναμόρφωση των Ινδιών, πρωτοστατώντας στους αγώνες για την προστασία των
δικαιωμάτων των αυτοχθόνων Ινδών και Σιναλέζων ενώ ήταν και η πρώτη γυναίκα που εξελέγη
πρόεδρος της Εθνικής Ινδικής Αντιπροσωπείας. Η προσφορά της υπήρξε ανεκτίμητη όσον αφορά
στη δημιουργία ενός σημαντικού αριθμού σχολείων και ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων
συγκαταλέγεται και το σημερινό πανεπιστήμιο του Μπεναρές.

Κάποτε ο διευθυντής της εφημερίδας που εργάζονταν της ανέθεσε να γράψει ένα άρθρο για τις
μυστικές διδασκαλίες της Μπλαβάτσκι. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε και την αρχή μιας μακράς
ενασχόλησης με τις αρχές της Θεοσοφίας, στην οποία και προσηλυτίστηκε αργότερα. Η ίδια
συναντήθηκε με την Μπλαβάτσκι το 1889, ενώ υπήρξε και η τελευταία μεγάλη μαθήτριά της. Μετά
το θάνατο της Έλενας Π. Μπλαβάτσκι το 1891, ανέλαβε τον έλεγχο του εσωτερικού τμήματος της
Θεοσοφικής Εταιρείας αλλά όταν η εταιρεία διασπάστηκε, δημιούργησε ξεχωριστή ομάδα μαζί με
τον βρετανό κληρικό και διορατικό Τσαρλς Λιντμπίτερ, ο οποίος είχε αναλάβει τη θέση του γενικού
γραμματέα του Ευρωπαϊκού τμήματος. Το 1897 διαδέχθηκε τον συνταγματάρχη Όλκοτ στην
προεδρία της Θεοσοφικής Εταιρείας που έδρευε στο Αντιάρ των Ινδιών.

  ΑΣΤΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Ο άνθρωπος ζει, χωρίς να το υποπτεύεται, μέσα σ' έναν

αόρατο, και γεμάτο ζωή κόσμο. Τον κόσμο αυτό μπορεί να... Άμεσα Διαθέσιμο Τιμή: 6.50€  

  ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ

Ολες οι προϋποθέσεις τής εσωτερικής μαθητείας, τα στάδια ανάπτυξης και το μελλοντικό

όραμα... Άμεσα Διαθέσιμο Τιμή: 12.00€     Η ΑΡΧΑΙΑ ΣΟΦΙΑ Τίτλος Πρωτοτύπου:

The Ancient Wisdom, 1897 Μετάφραση: Μαρία Μπακιρτζή Το παρόν βιβλίο είναι ένα από τα

μικρά θαύματα μιας μεγάλης... Άμεσα Διαθέσιμο Τιμή: 19.00€     Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ

ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Πρόκειται για την πλέον μεγαλειώδη παρουσίαση της εργασίας των Αοράτων
Ιεραρχιών που αφορά την εξέλιξη του ανθρωπίνου γένους. Περιγράφει την... Άμεσα Διαθέσιμο

Τιμή: 13.00€     Η ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ Μετάφραση-

Επιμέλεια εκδόσεως: Αιμιλία Ίβου, 1990 - Αρχαία Σοφία και Σύγχρονη επιστήμη - Το Έργο των

Θεών - Η Εξέλιξις της... Άμεσα Διαθέσιμο Τιμή: 10.00€     Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ
ΘΑΝΑΤΟ Η φύση του θανάτου, η ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής και η επικοινωνία με τους
νεκρούς, είναι ερωτήματα που προβλημάτιζαν ανέκαθεν... Άμεσα Διαθέσιμο Τιμή: 13.50€  

  ΟΙ ΕΠΤΑ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Οι Επτά Αρχές του Ανθρώπου από την Αννυ
Μπέζαντ Τίτλος Πρωτοτύπου: The Seven Principles of Man Μετάφραση: Θεόδωρος Σιαφαρίκας

Με... Άμεσα Διαθέσιμο Τιμή: 12.00€     ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ Τί είναι οι σκεπτομορφές

και πώς δημιουργούνται; Είναι δυνατόν τα ανθρώπινα όντα να δημιουργούν αόρατες στον

εξωτερικό κόσμο μορφές, οι... Άμεσα Διαθέσιμο Τιμή: 14.50€     ΤΟ ΚΑΡΜΑ Έχουν
γραφτεί από εκείνους που υπηρετούν τους ''Διδασκάλους'', αυτούς τους μεγάλους αδερφούς της
φυλής μας, που ο μόνος τους σκοπός... Άμεσα Διαθέσιμο Τιμή: 6.50€  

ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Συγγραφέας Βασίλειος Γεωργόπουλος

1.Τι είναι η «Νέα Εποχή »

Αναφερόμενοι στον όρο «Νέα Εποχή» η Εποχή του Υδροχόου, εννοούμε την παρουσία ενός
παγκόσμιου απειλητικού φαινομένου, αντίχριστου ως προς το χαρακτήρα, αποκρυφιστικού ως προς
την προέλευση και πολυσύνθετου ως προς τη διάρθρωση. Ένα κίνημα το οποίο έχει ήδη διαβρώσει
με τις αντιλήψεις του και τις πρακτικές του, πάρα πολλά εκατομμύρια ανθρώπων και
δραστηριοτήτων του ανεπτυγμένου κόσμου.
Στο κίνημα αυτό, συστεγάζονται και αλληλοπεριχωρούνται ο αποκρυφισμός σε μια ποικιλία
εκδηλώσεων του, ο νεογνωστικισμός ,η αστρολογία, ανατολικές θρησκευτικές δοξασίες και
πρακτικές, η υπνωση, οι κάρτες ταρώ, η αριθμοσοφία, η επικοινωνία με πνεύματα, η έκσταση, η
ουφολογία, ο οραματισμός, η χρήση κρυστάλλων για ενεργειακή θεραπεία, η θετική σκέψη, οι
ανορθόδοξες απωανατολίτικες θεραπευτικές μέθοδοι, ο νεοπαγανισμός, η ψευδοεπιστήμη κυρίως
με μανδύα ψυχολογίας κ.α.
Ένα κίνημα για το οποίο Έλληνες θιασώτες και εκφραστές του μας τονίζουν ότι «Αυτοί που
πιστεύουν εξάλλου ότι η κίνηση της Νέας Εποχής είναι μια περαστική μόδα, καλό είναι να το
ξανασκεφθούν »[1].
Η «Νέα Εποχή» αυτοπροσδιορίζεται σύμφωνα με ένα ελληνικό τυπικά νεοεποχίτικο περιοδικό ως
«ένα δυναμικό ρεύμα πνευματικής αναζήτησης» που « αναπροσανατολίζει την ανθρώπινη
συνείδηση σε νέες πηγές Αληθείας» και που ως γνωρίσματα έχει την Πύρινη αγάπη, την
Πνευματικότητα? και την ?Καθολική Ελευθερία? μέσα στην αναδυομένη ? Παγκόσμια Κοινότητα,
πέρα από διακρίσεις φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτικές η ιδεολογικές »[2] .
Στο απόσπασμα που διαβάσαμε ακούσαμε τοποθετήσεις και απόψεις που ενδιαφέρουν,
εντυπωσιάζουν, ηχούν ευχάριστα, γίνονται εύκολα αποδεκτές. Αυτού του είδους οι απόψεις όμως
αποτελούν το προσωπείο της «Νέας Εποχής», στην προσπάθεια της να γίνει εύκολα αποδεκτή, και
να διαβρώσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων.
Είναι σύνηθες επίσης το φαινόμενο, νεοεποχίτικα έντυπα να καταβάλλουν έναν επίμονο,
συστηματικό και μεθοδευμένο αγώνα, χρησιμοποιώντας πολλές φορές και λεκτικά πυροτεχνήματα
για να εντυπωσιάσουν και να προκαλέσουν το ενδιαφέρον. Πίσω όμως από το προσωπείο, κρύβεται
μια άλλη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα σκοτεινή και δυσειδής. Και τούτο γιατί τίποτα από
τις εκφάνσεις, τις θεωρίες, τους χώρους που εντάσσονται στην «Νέα Εποχή» δεν είναι νέο.
Απολύτως τίποτα.
Αντιθέτως, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, το μόνο νέο και καινό το οποίο αναγνωρίζει βιώνει και
ομολογεί από τότε που υπάρχει η γή είναι η έλευση του Θεανθρώπου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εκφράζοντας την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, μας λέγει ότι με την
Ενσάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού» « επιτελείται το πάντων καινών καινότατον, το μόνον
καινόν υπό τον ήλιον.»[3] Επιπλέον δεν μπορεί να είναι τίποτα το νέο η «Νέα Εποχή», τίποτα το
καινούργιο καθώς ο χώρος από τον οποίο προέρχεται είναι η Αστρολογία, μια μορφή δηλαδή
αποκρυφισμού[4] .
Ακούσαμε στη νεοεποχίτικη τοποθέτηση που διαβάσαμε πιο πάνω, ότι η «Νέα Εποχή»
«αναπροσανατολίζει την ανθρώπινη συνείδηση σε νέες πηγές Αληθείας». Και ο ορθόδοξος
χριστιανός εν προκειμένω αναρωτιέται. Ποιές είναι αυτές οι νέες πηγές αλήθειας; Από πότε άραγε
το πρόσωπο του Θεανθρώπου έπαυσε να είναι η μοναδική και ανυπέρβλητη Παναλήθεια; Από που
προκύπτει ότι ο Θεάνθρωπος ως « η ύψιστη αξία και το έσχατο κριτήριο» αξιολόγησης των
πάντων, όπως έλεγε μια γιγαντιαία εκκλησιαστική προσωπικότητα ο π.Ιουστίνος Πόποβιτς, πρέπει
να αντικατασταθεί;
Αντιλαμβανόμαστε νομίζουμε σαφώς ότι κάτω από την πρόταση ότι, η «Νέα Εποχή»
«αναπροσανατολίζει την ανθρώπινη συνείδηση σε νέες πηγές Αληθείας» ουσιαστικά υποκρύπτεται
ο πραγματικός στόχος της «Νέας Εποχής», που είναι να αποπροσανατολίσει αρχικά τον άνθρωπο
από το Θεάνθρωπο και το Ευαγγέλιό Του, με τελικό σκοπό να Τον αντικαταστήσει. Αυτό
ομολογείται κυνικά από τους ίδιους τους θιασώτες της «Νέας Εποχής» καθώς αναφέρουν
χαρακτηριστικά « η Υδροχοϊκή Εποχή είναι Εποχή μιας Νέας Συνθήκης μεταξύ Θεού καί
ανθρώπων, μιας Νέας Διαθήκης του Θεού προς τον άνθρωπο»[5].Εάν θα θέλαμε να αξιολογήσουμε
το νεοεποχίτικο ισχυρισμό περί μιάς επιπλέον διαθήκης, τέτοιου είδους, και μάλιστα
αποκρυφιστικής προέλευσης, θα λέγαμε σύμφωνα τον άγ. Κύριλλο Αλεξανδρείας ότι : «έστι δε
τούτο της αποστολικής διδασκαλίας αλλότριον, δαιμονικής δε μάλλον επινοίας εφεύρεσις.»[6]
2. Οι Πρόδρομοι της «Νέας Εποχής» και η σχέση τους με τον αποκρυφισμό.
Ικανός αριθμός ερευνητών του φαινομένου των διαφόρων αιρέσεων, παραθρησκευτικών και
αποκρυφιστικών ομάδων και κοσμοθεωριών τοποθετεί την απαρχή της παρουσίας, εξαπλώσεως και
γιγαντώσεως του σύγχρονου αντίχριστου και ετερόκλητου κινήματος της Νέας Εποχής στα τέλη
της δεκαετίας του 1960 του παρελθόντος εικοστού αιώνος.
Ήδη από τη δεκαετία του 1960, ο όρος αρχίζει να χρησιμοποιείται και να γίνεται ευρύτερα γνωστός
από ομάδες χίπηδων που αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «new age»[7] με κορύφωμα τη δεκαετία
του 1970 όπου σε όλο σχεδόν τον πλανήτη και ιδίως στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη ένα δυσαρίθμητο
πλήθος κέντρων, περιοδικών, οργανισμών, εντύπων, εκδόσεων κ.α. σχετικών με τη «Νέα Εποχή»,
κάνει ιδιαιτέρως αισθητή την παρουσία του.
Η πραγματικότητα αυτή ως δεδομένο πλέον μας οδηγεί να σκεφθούμε ότι αυτό το εκτενές και
πολύμορφο Νεοποχίτικο κίνημα, το οποίο τη δεκαετία του 1970 αρχίζει να εισβάλει σε κάθε πτυχή
και δραστηριότητα του ανθρώπινου βίου, ασφαλώς από κάπου προετοιμαζόταν. Από κάπου
προήλθε. Έχει κάποιους προδρόμους που προετοίμασαν την εμφάνισή του δημόσια.
Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, έγινε αντιληπτό από τους ερευνητές του φαινομένου ότι η Νέα Εποχή
ως όρος αλλά και ως κίνημα, μεθοδεύτηκε και ετοιμαζόταν από διάφορους αποκρυφιστικούς και
εσωτεριστικούς χώρους ήδη από τον 19ο αιώνα, αλλά και πριν απ’ αυτόν. Ήδη από αρκετούς
αιώνες πριν, ο όρος Νέα Εποχή χρησιμοποιείται από διάφορα αποκρυφιστικά συστήματα, όπως οι
Ροδόσταυροι και οι Τέκτονες.
Για να είμαστε ακριβείς πρέπει εν προκειμένω να επισημάνουμε ότι είναι σε χρήση στους
διάφορους αυτούς αποκρυφιστικούς χώρους πιο πολύ με έναν άλλο συνώνυμο αποκρυφιστικό όρο,
αστρολογικής προελεύσεως, τον όρο «Εποχή του Υδροχόου»[8]. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στα
τέλη του 19ου αρχές του 20ου σχετικά με το θέμα μας, αποτελεί ο Αμερικανός αποκρυφιστής Λήβι
Ντόουλινγκ ( 1844-1911) που θα γράψει το «Υδροχοϊκό Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού της Εποχής
των Ιχθύων».
Τα όσα καταγράφει, του τα φανέρωσε κατά τους ισχυρισμούς του πάντα, κάποια θεά της Σοφίας
που ονομάζονταν Βίζελ. Του ανακοινώνει ότι η εποχή των Ιχθύων φτάνει στο τέλος της. Σύντομα
θα ανατείλει η εποχή του Υδροχόου που θα είναι « εποχή αίγλης και φωτός, γιατί φέρνει τη Θεία
Πνοή »[9]. Πριν τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο ο όρος » Εποχή του Υδροχόου» χρησιμοποιείται
συστηματικά και από τον Γάλλο αποκρυφιστή Πόλ Λέ Κούρ ( Paul Le Cour 1871- 1954)[10] .
Στην ίδια συνάφεια θα χρησιμοποιείται και ο όρος «Νέα Εποχή». Δεν είναι συμπτωματικό το
γεγονός ότι ο όρος «Νέα Εποχή» ήταν η ονομασία ενός μασωνικού αγγλόφωνου περιοδικού πού
κυκλοφορούσε μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο[11]. Ταυτοχρόνως, ως όρος είναι γνωστός και
χρησιμοποιείται ευρέως στους αποκρυφιστικούς χώρους της Θεοσοφίας, του Γεωργίου Γκουρτζίεφ,
στον Εσωτερικό όμιλο της Αλίκης Μπέϊλη και της Λευκής Αδελφότητας του Αϊβανχώφ[12] πριν
τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αντίληψη περί Νέας Εποχής μαρτυρείται ακόμα και στις δοξασίες
του αποκρυφιστικής – σατανιστικής οργάνωσης του Τάγματος του Ναού τής Ανατολής (Ο.Τ.Ο)
[13].
Ο Hans Jurgen Ruppert ειδικός εντεταλμένος για θέματα σεκτών και παραθρησκείας της
«Ευαγγελικής Εκκλησίας» της Γερμανίας (Ε.Κ.D.) αναφέρει, ότι ο όρος «Νέα Εποχή» εμφανίζεται
πλέον δυναμικά ήδη, στην αποκρυφιστική έκρηξη που λάμβανε χώρα πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο
Πόλεμο [14].
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τον J.Gordon Melton ένα από τους
μεγαλύτερους και εγκυρότερους μελετητές του φαινομένου των σεκτών και της παραθρησκείας
στις Η.Π.Α πρόδρομοι της «Νέας Εποχής», όχι τόσο για τον όρο αυτό καθ’εαυτό, αλλά λόγω
κοινών πρακτικών και αντιλήψεων, πρέπει να θεωρηθούν και οι Emanuel Swedenborg (1688 –
1772), ο Franz Anton Mesmer (1734- 1815) και ο Andrew Jackson Danis (1826- 1910) ο
θεωρούμενος από τους πνευματιστές ως ο μεγαλύτερος «προφήτης «τους [15].
Στους προδρόμους της Νέας Εποχής πρέπει να αναφέρουμε επίσης και το κίνημα της «Νέας
Σκέψεως» το οποίο ξεκίνησε στις αρχές του 20 ου αιώνα στις Η.Π.Α και κατά το διάστημα του
μεσοπολέμου επεκτάθηκε και στην Ευρώπη. Το κίνημα της » Νέας Σκέψεως» θεωρείται
προδρομικό φαινόμενο γιατί είχε βασικά χαρακτηριστικά του φαινομένου της «Νέας Εποχής». Είχε
έντονο υπερομολογιακό και συγκρητιστικό χαρακτήρα, που αργότερα συνδυάστηκαν με
παραψυχολογία, διαλογισμό, εσωτερική αστρολογία, και πνευματικά προγράμματα[16].
Κατ’ εξοχήν όμως, αναφορά θα γίνεται από τους μεταγενέστερους θιασώτες και οπαδούς της Νέας
Εποχής για το πρώτο μισό του 20ου αιώνα στο έργο και τα γραπτά της Αγγλίδας αποκρυφίστριας
Αλίκης Μπέϊλυ (1880-1949)[17].
Ως ιδιαίτερη χρονιά-σταθμό πριν τη γενικευμένη εμφάνιση και δραστηριοποίηση του κινήματος τη
δεκαετία του 1970 πρέπει να μνημονεύσουμε την κοινότητα Findhorn της Σκωτίας το 1962[18].
Γεγονός και χώρος όπου οι απανταχού θιασώτες της Νέας Εποχής ομιλούν πάντοτε με ιδιαίτερο
θαυμασμό.
Τι συνέβη όμως στο Φίντχορν της Σκωτίας το 1962 που συνδέεται άμεσα με το θέμα μας
Αποκρυφισμός και «Νέα Εποχή»; Συνοπτικά θα αναφέρουμε τα εξής. Το 1962 ο Πήτερ Κάντι που
ήταν διευθυντής σ’ ένα ξενοδοχείο, έχασε τη δουλειά του. Μαζί με την οικογένειά του κατέφυγε
στο Findhorn μια άγονη και αμμώδη περιοχή της Σκωτίας. Εκεί μια μέρα που η γυναίκα του Έϊλιν
έκανε διαλογισμό, άκουσε μια φωνή που τη συμβούλεψε να καλλιεργήσει λαχανικά. Η ίδια φωνή
τη διαβεβαίωσε ότι θα τη βοηθήσουν «οι ντέβας».
Ως ντέβας θεωρούνταν υποχθόνιες οντότητες, παραπλήσιες με δαίμονες και ξωτικά. Η επικοινωνία
της Έϊλιν με τους ντέβας συνεχίστηκε. Καλλιέργησε λαχανικά με επιτυχία. Η επιτυχής καλλιέργεια
λαχανικών σ? αυτή την άγονη περιοχή θεωρήθηκε ότι κατέστη εφικτή λόγω της βοήθειας των
«ντέβας»[19].
Νομίζουμε ότι εδώ δεν είναι δύσκολο με βάση την Ορθόδοξη αγιοπατερική Παράδοση να
αντιληφθούμε ότι και στο γεγονός σταθμό αυτό, που η Νέα Εποχή το εκθειάζει, ότι έχουμε έκδηλη
την παρουσία του αποκρυφιστικού-δαιμονικού στοιχείου. Οι «ντέβας» όπως αναφέρθηκαν, είναι
όχι ξωτικά η μυθολογικά όντα, αλλά πονηροί δαίμονες, που μίλησαν στην Έϊλιν, καθώς έκανε
διαλογισμό.
Τούτο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι τον όρο «ντέβας»[20] στη Δύση τον εισήγαγε η
θεοσοφίστρια Μπλαβάτσκυ[21] προσδιορίζοντάς τους ως τύπους αγγέλων ή θεοτήτων ή πνεύματα
της φύσης όπως επίσης τα ονομάζουν, και τα θεωρούν εξελιγμένες οντότητες προηγούμενης
πλανητικής περιόδου, κατά τά αποκρυφιστικά φαντασιοκοπήματα της Θεοσοφίας.
Συνοψίζοντας την προβληματική σχετικά με τους προδρόμους της «Νέας Εποχής» πρέπει να
τονίσουμε, ότι ανεξαιρέτως όλοι οι πρόδρομοί της ως ομάδες, αλλά και αυτός ο όρος «Νέα Εποχή»,
γεννήθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τον αποκρυφισμό μέσα σε μια ποικιλία εκδηλώσεών του.
3. Εκπρόσωποι της «Νέας Εποχής» και η σχέση τους με τον αποκρυφισμό .
Η απαρχή της δημόσιας παρουσίας του κινήματος της «Νέας Εποχής» στην αρχή της δεκαετίας του
1970 έγινε αφορμή προϊόντος του χρόνου, κάποιοι φανατικοί θιασώτες της, να αναδειχθούν σε
βασικούς εκπροσώπους και εκφραστές αυτού του ετερόκλητου και αντιχριστιανικού κινήματος.
Από τις θέσεις τους, αλλά και με την ιδιότητά τους, όλοι αυτοί εργάστηκαν αόκνως για να
προωθήσουν και να διαδώσουν το πνεύμα, το φρόνημα και τον τρόπο ζωής της «Νέας Εποχής». Με
βιβλία, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές παρεμβάσεις, με συνεντεύξεις σε εφημερίδες, με άρθρα σε
κοσμικά περιοδικά, και γενικά με κάθε πρόσφορο μέσο, εκμεταλλευόμενοι ακόμα και τη
διασύνδεσή τους με «διαμορφωτές γνώμης» των ΜΜΕ κατάφεραν να αναδειχθούν όχι μόνο
θιασώτες, αλλά και ουσιαστικοί εκφραστές αυτού του αντίχριστου κινήματος.
Θα αναφέρουμε ενδεικτικά τους πιο γνωστούς διεθνώς εκφραστές του αντίχριστου κινήματος της
Νέας Εποχής. Όλοι αυτοί, υπήρξαν διαφορετικοί ως προς τον τόπο καταγωγής, το επάγγελμα, τις
σπουδές . Είχαν όμως όλοι κάτι κοινό, εκτός από το Νεοποχίτικο φρόνημά τους. Αυτό το κοινό
είναι, ότι όλοι οι μεγάλοι και γνωστοί θιασώτες της «Νέας Εποχής» είχαν σχέση με διάφορες
μορφές αποκρυφισμού. Τυχαίο; Νομίζουμε όχι, αν αναλογιστούμε ότι ο αποκρυφισμός είναι ο
χώρος που γέννησε και θρέφει τη «ΝέαΕποχή».
Ας δούμε λοιπόν, κάποιους από τους γνωστότερους εκφραστές διεθνώς της «Νέας Εποχής».
1. Ας αρχίσουμε από τους αρχικούς πρωταγωνιστές της κοινότητας Findhorn τον Peter Caddy
(1917-1994) και τη σύζυγό του Έϊλιν (1917-). Υπήρξαν αποκρυφιστές και αργότερα υιοθέτησαν και
το νεοπαγανισμό στην κοινότητα Φίντχορν της Βόρειας Σκωτίας[22]. Ο Peter Caddy ήταν οπαδός
της Θεοσοφίας, ενώ η Έϊλιν Caddy η σύζυγός του, ησχολείτο με τον πνευματισμό και ήταν
μέντιουμ.
2. Τη δεκαετία του 1980 η ηθοποιός Σίρλεϋ Μακλέϊν (Shirley Maclaine) επέδρασε καταλυτικά για
την διάδοση των Νεοποχίτικων αντιλήψεων[23]. Σε κάθε συνέντευξή της, σε κάθε δημόσια
αναφορά της, εξέφραζε αντιλήψεις και απόψεις της «Νέας Εποχής». Και όμως είναι οπαδός της
μετενσάρκωσης και ασχολείται με το channelling ως μέντιουμ. Η ίδια μάλιστα είχε υπάρξει οπαδός
ενός από τα πιο γνωστά μέντιουμ στις ΗΠΑ της Νάϊτ Τζ (1946- ), όπως είναι γνωστή, η οποία
ισχυρίζεται ότι είναι κανάλι επικοινωνίας για το «Ράθμα» μια δήθεν φωτισμένη οντότητα που
υποτίθεται ότι έζησε πριν 35.000 χρόνια στη γη[24]. Η Σίρλεϋ Μακλέϊν ονομάζεται και θεωρείται
ως «γκουρού» της «Νέας Εποχής»[25].
3. Ο Δαυίδ Σπάνγκλερ (David Spangler 1945 – ) μυστικιστής, εκδότης και πρώην μέλος του
διοικητικού συμβουλίου Findhorn, και συγγραφέας πολλών νεοεποχίτικων βιβλίων. Θεωρείται από
τους κυριότερους εκπροσώπους της «Νέας Εποχής»[26]. Κύριο μέλημά του, η δημιουργία μιας
νέας πλανητικής συνειδήσεως που θα λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη προωθήσεως ενός
πλανητικού νού καί ψυχής, που θα ωθήσουν την ανθρωπότητα προς τα εμπρός και θα τη συνδέσουν
με την ολότητα της φύσης.
Οι επιδόσεις του και οι σχέσεις του με τον αποκρυφισμό είναι πολυεπίπεδες. Αναφέρουμε
ενδεικτικά, επικοινωνία με αόρατες οντότητες, εξωσωματικές εμπειρίες, μετενσάρκωση, επαφή με
εξωγήϊνους, συνεργασία με διάμεσους του τσάννελινγκ, επίσκεψη και παραμονή επί τριετία στο
Φίντχορν κ.α.
4. Ευρύτατα γνωστός θιασώτης και θεωρητικός της «Νέας Εποχής» ήταν ο Άγγλος γεωπόνος
Τζώρτζ Τρεβαλιάν (Sir George Trevelyan,1917- 1996)[27] . Το όνομά του κατατάσσεται μεταξύ
των «προφητών» της «Νέας Εποχής». Ευρύτατα γνωστά στους νεοεποχίτικους κύκλους ήταν τα
«εσωτερικά αναλυτικά προγράμματα διδασκαλίας» που εκπαίδευαν ανθρώπους για να γίνουν
εκφραστές και πολλαπλασιαστές των αντιλήψεων της εποχής Υδροχόου που ξεκινούσε. Τ’ όνομά
του επίσης είναι συνδεδεμένο με τη νεοεποχίτικη κοινότητα Findhorn της Σκωτίας που έχουμε ήδη
αναφέρει.
Υπήρξε βαθιά επηρεασμένος από τη θεοσοφία. Πολλές από τις τοποθετήσεις του
νοηματοδοτούνταν από τα αποκρυφιστικά παραδοξολογήματα της θεοσοφικής κινήσεως.
Επιχείρησε να συνδέσει με αφορμή το Findhorn την «Νέα Εποχή» με την οικολογία.
5. Η Marilyn Grasso Ferguson (1938 – ) κατατάσσεται επίσης στους προφήτες της «Νέας
Εποχής»[28]. Πασίγνωστο μπέστ-σέλλερ υπήρξε το βιβλίο της τη δεκαετία του 1980 (The
Aquarious Conspirasy) =Η συνωμοσία του Υδροχόου. Σε αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρεται συν
τοις άλλοις, ότι εκφραστές των νεοεποχίτικων αντιλήψεων υπάρχουν ήδη σε κάθε κοινωνικό
στρώμα. Η Φέργκιουσον συνδυάζει την ενασχόληση με τον Υπερβατικό διαλογισμό και τον
εσωτερισμό.
Τα ονόματα που αναφέραμε, αποτελούν βεβαίως τους πιο γνωστούς εκφραστές της «Νέας Εποχής»
σε μια εποχή που το διαδίκτυο ήταν ανύπαρκτο. Σήμερα, η παρουσία του αποκρυφισμούείναι πια
εμφανέστατη σε δεκάδες νεοεπο-χίτικες ομάδες, οργανώσεις παραθρησκευτικού χαρακτήρα και
νεοεποχίτικης ταυτότητας στους διαδικτυακούς τόπους τους[29].
Τρομάζει κάποιος στην κυριολεξία, όταν ιδρυτές, αρχηγοί, και υπεύθυνοι τέτοιων
παραθρησκευτικών νεοεποχίτικων μορφωμάτων μιλούν για καθοδήγηση από δήθεν φωτεινές
οντότητες άλλων πλανητικών ή αστρικών πεδίων ή και παρελθόντων εποχών. Με βάση βεβαίως
την αγιοπατερική διδασκαλία δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ποιές είναι ουσιαστικά αυτές οι
υποτιθέμενες φωτεινές οντότητες ή πνεύματα.
4. Η παρουσία του αποκρυφισμού σε επιμέρους εκφάνσεις της «Νέας Εποχής»
Η παρουσία του αποκρυφισμού είναι εμφανής σε πλήθοςεκφάνσεων και ομάδων της «Νέας
Εποχής». Θα αναφερθούμε ενδεικτικά σε ομάδες και χώρους που ευρίσκονται και κινούνται μέσα
στο νεοεποχίτικο πεδίο. Είναι ομάδες και χώροι διαφορετικοί αλλά ο αποκρυφισμός είναι εμφανής
στις δοξασίες τους η στις πρακτικές τους. Ας δούμε ενδεικτικά κάποιες χαρακτηριστικές
περιπτώσεις .
1).Στις 16 Αυγούστου του 1987 συνέβη ένα σημαντικό γεγονός για το παγκόσμιο νεοεποχίτικο
κίνημα. Χιλιάδες οπαδοί της «Νέας Εποχής» γιόρτασαν σε όλο τον κόσμο με τραγούδια,
διαλογισμό, χορούς, επικλήσεις, τη λεγόμενη μεγάλη αρμονική σύγκληση. Τι ήταν αυτή η μεγάλη
αρμονική σύγκληση ; Κατά την νεοεποχίτικη ορολογία και δοξασία ήταν μια συλλογική έκχυση
θετικής ψυχικής ενέργειας την συγκεκριμένη ημέρα .
Οι δεκάδες χιλιάδες νεοεποχίτες γιορτάζοντας, πήγαν κυρίως σε ναούς αρχαίων θρησκειών, να
προσθέσουν και τη δική τους θετική ενέργεια στις 16-8-1987 με σκοπό κατά τους ισχυρισμούς της,
να βοηθηθεί η ανθρωπότητα και ο πολιτισμός της. Με τι κριτήρια επιλέχθηκε η συγκεκριμένη
ημέρα; Βάσει αστρολογικών προβλέψεων σε συνδυασμό με τα ημερολόγια των Μάγια[30] .
2) Βασική έκφανση της Νέας Εποχής αποτελούν οι λεγόμενες θεραπείες μέσω χρωμάτων, φυτών
και κρυστα-λλικών ενεργειών. Οι εν λόγω θεραπείες μέσω χρωμάτων, φυτών και κρυστάλλων
κατέχουν ιδιαίτερη θέση τόσο στους νεοεποχίτικους διαδυκτιακούς τόπους, όσο και στα
νεοεποχίτικα έντυπα και βιβλιοπωλεία. Μια τέτοια μορφή θεραπείας πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές
της δεκαετίας τού1980 από τη φαρμακοποιό Βίκυ Γουόλ και διαδόθηκε τάχιστα και διαφημίζεται
και στην Ελλάδα, είναι η θεραπεία που ονομάζεται Αύρα-Σώμα.» Κατά τους ισχυρισμούς τους » η
θεραπεία αυτή συνίσταται-ανάμεσα στα άλλα-στη χρήση του περιεχομένου 94 μικρών, γυάλινων,
γωνιαίων μπουκαλιών (αριθμούνται 0-93), κάθε ένα από τα οποία περιέχει δύο- διαφορετικών-
χρωμάτων –επίπεδα υγρών.»[31]
Τι είναι όμως στην πραγματικότητα και που στηρίζεται το εν λόγω νεοεποχίτικο και δήθεν
θεραπευτικό σύστημα του Αύρα -Σώμα, που διαφημίζεται ως «Είσαι τα χρώματα που διαλέγεις
«[32]; Ο Μάϊκ Μπούθ ο πιο πιστός μαθητής και δια-δοχος της Βίκυ Γουόλ που το δημιούργησε
αποκαλύπτει: «η δελεαστική , αισθησιακή πλευρά δεν είναι η μοναδική σχετικά με τα έλαια του
Αύρα-Σώμα. Υπάρχουν πολλά περισσότερα. Το Αύρα -Σώμα συνδέεται με συστήματα αρχαίας
Σοφίας, όπως το Δέντρο της Ζωής από την Καμπάλα, τα Ταρό και το κινέζικο Ι Τσίνγκ. Η
αποκάλυψη των χρωμάτων συνδέεται επίσης με το Ινδουιστικό σύστημα των Τσάκρα. Υπάρχουν
επίσης πολλές ακόμη ενδιαφέρουσες αναφορές στην αρχαία σοφία .»[33]
Τι παρατηρούμε εν προκειμένω σχετικά με το εν λόγω νεοεποχίτικο «θεραπευτικό» σύστημα; Ότι
θεμελιώνεται εξ ολοκλήρου σε αντιχριστιανικές αποκρυφιστικές πρακτικές και δοξασίες.
Επιπλέον, στο εν λόγω σύστημα υπάρχουν πολλές ακόμα παράμετροί του, που σχετίζονται με τον
αποκρυφισμό όπως π.χ, για να γίνει ενεργοποίηση των ουσιών που περιέχουν τα μπουκάλια γίνεται
χρήση Καμπαλιστικών επικλήσεων[34].
Ακόμα στα μπουκάλια Ν 50-64 δόθηκαν τα ονόματα 14 «Αναληφθέντων διδασκάλων της
πλανητικής Ιεραρχίας. Διαπιστώνουμε δηλαδή εδώ την χρήση ορολογίας και δοξασιών θεοσοφικών
και όχι μόνο[35] .
Και στο ερώτημα, πως θεραπεύουν τα χρώματα, τα έλαια, οι ουσίες γενικά του Αύρα -Σώμα δίνεται
ως απάντηση των οπαδών του, ότι θεραπεύουν μέσω της » ζωτικής ενέργειας των Δασκάλων» που
αντιπροσωπεύεται από τις ακτίνες » που αφομοιώνονται από τα ορυκτά και τα φυτά που έχουν το
αντίστοιχο χρώμα»[36] . Βλέπουμε δηλαδή , μια τυπική αποκρυφιστική απάντηση.
3) Στις κλασσικές αντιχριστιανικές διδασκαλίες που συστηματικά προβάλλουν οι ομάδες της «Νέας
Εποχής» ανήκει και η πλάνη της μετενσάρκωσης. Μάλιστα την προβάλλουν ως κάτι πρωτόγνωρο,
κάτι βαθύ και συναρπαστικό. Θα αναφερθούμε μόνο σε μια πρακτική που μαρτυρείται άμεσα και
με σαφήνεια η σχέση και αυτής της νεοεποχίτικης πτυχής με τον αποκρυφισμό .
Στις ΗΠΑ, μια από τις πιο γνωστές υπνοθεραπεύτριες που είναι ταυτόχρονα και φανατική θιασώτης
της «Νέας Εποχής» είναι η Helen Wambach, υπνοθεραπεύτρια στο επάγγελμα, που ασκεί μια
πρακτική γνωστή ως αναδρομή σε προηγούμενες ζωές μέσα από την ύπνωση. Η ίδια αναφέρει, ότι
ρώτησε κάποιους πελάτες της γιατί επέλεξαν να μετενσαρκωθούν σ’ αυτή τη φάση της ανθρώπινης
ιστορίας. Σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς της, η συνήθης απάντηση ήταν: «Επειδή είναι η «
Νέα Εποχή», η εποχή του Υδροχόου»[37]. Η ίδια επίσης κάνει λόγο για συναντήσεις και ομιλίες με
πνεύματα[38] κατά τη διάρκεια των αναδρομών. Είναι νομίζω εύκολο να αντιληφθούμε, τι είδους
πνεύματα είναι αυτά, στα οποία αναφέρεται η θιασώτης της «Νέας Εποχής» Ε.Wambach.
4) Βασικό επίσης κεφάλαιο και αγαπημένο θέμα του σύγχρονου αντίχριστου και εφιαλτικού
κινήματος του «Νέας Εποχής», είναι το θέμα της υπάρξεως εξωγήϊνων όντων – UFO. Το θέμα της
υπάρξεως εξωγήινων όντων ξεκίνησε στις 24-6-1947.
Με το πέρασμα του χρόνου, γύρω από το ζήτημα αυτό, υπήρξε μια πρωτοφανής και πολυεπίπεδη
προπαγάνδα, που οδήγησε πάρα πολλούς ανθρώπους παγκοσμίως να πιστεύουν αβασάνιστα στην
ύπαρξη εξωγήινων η τουλάχιστον να διάκεινται φιλικά προς την ιδέα αυτή.
Κινηματογραφικές υπερπαραγωγές, τηλεοπτικές σειρές, ντοκιμαντέρ, χιλιάδες άρθρα στις
εφημερίδες και τα κοσμικά περιοδικά με ουφολογική ύλη κ.α. συνέβαλαν και συμβάλουν στην
προπαγάνδα αυτή.
Το κίνημα της «Νέας Εποχής», όχι μόνο θα στεγάσει στο οικοδόμημά του τις περί των UFO
δοξασίες και θα αποτελέσουν αναπόσπαστο μέρος των δοξασιών του, αλλά θα τις προωθήσει
ποικιλοτρόπως περαιτέρω.
Η αποκρυφιστική όμως διάσταση του θέματος των εξωγήϊνων UFO είναι η πτυχή εκείνη που
αποσιωπάται σκοπίμως η δεν τονίζεται ακριβώς, παρ’ ότι έχει καίρια σημασία για την ορθή
αξιολόγηση του φαινομένου και τη σωστή τοποθέτηση απέναντι σ’αυτό από κάθε ορθόδοξο
ποιμένα και χριστιανό.
Εν προκειμένω, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την αποκρυφιστική διάσταση του θέματος των UFO, την
έχουν αναδείξει και αποδείξει δύο κορυφαίοι Ορθόδοξοι και έγκυροι μελετητές του χώρου των
αιρέσεων, οι αείμνηστοι π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος[39]και ο π. Σεραφείμ Ρόουζ[40] , όπως επίσης
και ένας σύγχρονος λαμπρός ορθόδοξος απολογητής, ο π. Ιωάννης Κωστώφ[41].
Στην ορθόδοξη νηπτική και αγιολογική παράδοση, όπως έδειξαν οι εν λόγω πατέρες, διασώζονται
περιστατικά δαιμονικών πειρασμικών ενεργειών σε αγίους και ασκητές, που παρουσιάζουν μια
καταπληκτική ομοιότητα και αντιστοιχία με περιστατικά και γεγονότα, που διηγούνται ως εμπειρίες
– επαφές τους διάφοροι οπαδοί των UFO.
Αυτό δεν πρέπει να μας εκλήσσει. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός συνοψίζοντας κατά τρόπο σαφή
την αγιοπατερική διδασκαλία, επισημαίνει ότι οι δαίμονες «παραχωρήσεως δε Θεού γινομένης και
ισχύουσι και μεταβάλλονται και μετασχηματίζονται εις οίον θέλουσι σχήμα και φαντασία»[42].
Η αποκρυφιστική διάσταση του θέματος των εξωγήινων μαρτυρείται και από άλλα γεγονότα. Έχει
επισημανθεί π.χ. από ξένους μελετητές των αιρέσεων και της παραθρησκείας, ότι ηφρασεολογία
και η ορολογία που χρησιμοποιείται από τους οπαδούς των UFO έχει αρχικώς
πρωτοχρησιμοποιηθεί και αντληθεί από το χώρο του αποκρυφισμού[43].Επιπλέον, δεν είναι
καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι πολλοί από τους ιδρυτές UFO ? σεκτών, είχαν σχέση με τον
αποκρυφισμό.
Μία ακόμη χαρακτηριστική απόδειξη σχετική με την αναφορά μας στην αποκρυφιστική διάσταση
του θέματος των UFO, αποτελεί και η μαρτυρία ενός επιφανούς Αμερικανού θεωρητικού και
υποστηρικτή των UFO, του Μπίλ Κούπερ. Ο Μπίλ Κούπερ αναφερόμενος σε κάποιες πληροφορίες
που του έδωσαν «εξωγήινοι» σε μια επαφή μαζί τους τονίζει: «Οι πληροφορίες που μας έδωσαν δεν
ήταν μόνο επιστημονικές. Μας είπαν πολλά αποκρυφιστικά πράγματα. Υποστηρίζουν ότι έχουν
στενή σχέση με τις θρησκείες μας. Μιλούσαν για μαγεία και για τις λατρείες της γης»[44].
Αμφιβάλλει κανείς, για το ότι η πηγή προελεύσεως αυτών των πληροφοριών είναι δαιμονική με
προσωπείο εξωγήινου η για την ύπαρξη αποκρυφιστικού στοιχείου στα UFO; Νομίζουμε όχι.
Βλέπουμε λοιπόν ότι και σ’ αυτή την νεοεποχίτικη πτυχή ο αποκρυφισμός είναι παρών.
5) Στις πιο γνωστές όμως αποκρυφιστικές πρακτικές και δοξασίες της Νέας Εποχής ανήκει
και το λεγόμενο Τσάνελινγκ (Channeling) που προέρχεται από την αγγλική λέξη (channel) κανάλι,
δίαυλος και αποτελεί αποκρυφιστική τεχνική ύπνωσης η διαλογισμού στήν οποία το μέντιουμ ως
ενδίαμεσος, ως κανάλι, γίνεται δέκτης και μεταφορέας μηνυμάτων από οντότητες όπως πνεύματα,
ψυχές πού έχουν εκδημήσει, άγγελοι, κ.α).
Το Τσάνελινγκ (Channeling) διαφημίζεται από τις ομάδες της «Νέας Εποχής» ως μορφή
«εναλλακτικής πνευματικότητας». Ποια είναι όμως η θεωρητική βάση αυτής της αποκρυφιστικής
πρακτικής; Κατά τις νεοεποχίτικες αντιλήψεις κάποιοι άνθρωποι έχουν φτάσει στο υψηλότερο
επίπεδο πνευματικής συνειδητότητας και διορατικότητας ασχέτως επαγγέλματος η κοινωνικής
τάξης, και σ’ αυτό διαφοροποιούνται από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έχουν τη δυνατότητα να
επικοινωνούν με όντα από άλλα πνευματικά πεδία όπως ισχυρίζονται, που πολλές φορές
παρουσιάζονται και μπροστά τους η και τους καταλαμβάνουν .
Στα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα εν προκειμένω ανήκει το νεοεποχίτικο βιβλίο του Νίαλ
Ντόναλντ Ουάλς, «Συνομιλίες με το Θεό » (Neale Donald Walsch, Conversations with God)
μευψηλότατες πωλήσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Τι ήταν τώρα αυτές οι συνομιλίες ; Ήταν
κατά το συγγραφέα προφορικές ανταλλαγές απόψεων με ανώτατους διδασκάλους άλλων
πλανητικών χώρων, με εξελιγμένα όντα από άλλα πνευματικά πεδία, με εξωγήινες νοημοσύνες, και
αγγέλους. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε εν προκειμένω τι είδους όντα και άγγελοι ήταν
αυτοί, με τους οποίους συνομιλούσε ο συγγραφέας με κριτήριο αξιολόγησης την ορθόδοξη
εκκλησιαστική παράδοσή μας.
6) Στις αντιλήψεις που συχνά επαναλαμβάνουν και καλλιεργούν διάφοροι εκφραστές και
φορείς της «Νέας Εποχής» ,ανήκει συχνά και η προτροπή για την χρήση των λεγομένων
εναλλακτικών ή και ενεργειακών θεραπειών κατά την νεοεποχίτικη ορολογία. Πρόκειται για
αυτοδιαφημιζόμενα είδη θεραπειών τα οποία βρίσκονται σε κάθετη αντίθεση με την κλασσική
ιατρική επιστήμη.
Στις εν λόγω θεραπείες ανήκει και το Ρέϊκι. Το Ρέϊκι είναι ιαπωνικής προέλευσης λέξη και σημαίνει
παγκόσμια ενέργεια ζωής[45]. Ο θεραπευτής ενεργεί ως κανάλι που διοχετεύει κατά τους
ισχυρισμούς τους, την παγκόσμια ενέργεια για να θεραπευθεί ο ασθενής. Είναι απαλλαγμένη αυτή
η πολυδιαφημιζόμενη νεοεποχίτικη θεραπεία από το αποκρυφιστικό στοιχείο; Η απάντηση είναι
κατηγορηματικά όχι. α) Για να γίνει κάποιος θεραπευτής Ρέϊκι προϋποθέτει τελετουργικής υφής
μυήσεις.
β)Σε πολλά εγχειρίδια Ρέϊκι η αναφορά σε πνεύματα κατά τα στάδιο της «θεραπείας»
παρουσιάζεται ως δεδομένη[46].Τα εν λόγω πνεύματα η θεία όντα θεωρούνται ως οδηγοί του Ρέϊκι,
είναι παρόντα κατά τη διαδικασία της μύησης σύμφωνα με τα εν λόγω εγχειρίδια. γ) Θα
αναφέρουμε μια δημοσιευμένη μαρτυρία κάποιας κυρίας που κατέφυγε σε θεραπεία Ρέϊκι και
ασκούσε καθημερινά αυτή τη θεραπεία. Προϊόντος του χρόνου αισθανόταν μια παράξενη
παρενέργεια. Κάποιος μιλούσε από μέσα της. Μια φωνή που δεν μπορούσε να την ελέγξει. Όταν
τηλεφώνησε με αγωνία στο θεραπευτή του Ρέϊκι , αυτός της απάντησε «Αυτό είναι θαυμάσιο Jill.
Έχετε επιλεγεί από τα πνεύματα θεραπείας του Ρέϊκι. Θα είναι οι σύντροφοί σας για πάντα τώρα
»[47]. Νομίζουμε ότι ορθώς εν προκειμένω ο Reinhard Hummel ειδικός ερευνητής και
εντεταλμένος της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας έχει χαρακτηρίσει το Ρέϊκι ως μορφή
θεραπευτικής μαγείας από την Ιαπωνία.
Εξετάζοντας διάφορες πτυχές και εκφάνσεις της «Νέας Εποχής», διαπιστώνεται ότι ο
αποκρυφισμός σε μια πληθώρα εκδηλώσεων του όχι μόνο είναι παρών αλλά επιπλέον για τους
θιασώτες της «Νέας Εποχής» θεωρείται ως κάτι το δεδομένο. Κάτι το αυτονόητο. Και τούτο γιατί
κατά τις νεοεποχίτικες αντιλήψεις ο αποκρυφισμός είναι ένα ακόμα πνευματικό μονοπάτι για την
αναζήτηση της αλήθειας .Ένας εξ’ ίσου ισότιμος τρόπος να αναδείξουν και να ταυτιστούν με το
Θεό που έχει κάθε άνθρωπος μέσα του κατά τις νεοεποχίτικες αντιλήψεις .
5. Η αποκρυφιστική προέλευση του Πανθρησκειακού οράματος της «Νέας Εποχής» .
Σε πολλούς και ποικίλους χώρους γίνεται λόγος για την ανεκτικότητα, την συμφιλίωση, την
συνεργασία και την προσφορά στην πρόοδο του ανθρώπου από την ποικιλόμορφη συνεργασία των
διαφόρων θρησκειών. Από κοινωνιολογικής πλευράς, ο λόγος αυτός πηγάζει από το γεγονός ότι η
θρησκεία ως ενδοκοσμικό φαινόμενο που είναι συνυφασμένο με μια ποικιλία κοινωνικών δομών,
σχέσεων και δράσεων πολλές φορές έγινε αφορμή διαφόρων μορφών συγκρούσεων. Συνέπεια
αυτής της λογικής, αποτελεί ο ισχυρισμός ότι πρέπει η θρησκευτικότητα να χειραγωγηθεί και να
καταστεί παράγοντας κοινωνικής ευστάθειας.
Η προβληματική αυτή υιοθετήθηκε από τη «Νέα Εποχή» που διαφημίζει την εποχή τη δική της
ακριβώς ως εποχή αρμονικής συμβίωσης, αρχικά των θρησκειών και υπέρβασης των προβλημάτων
και στο θρησκευτικό πεδίο που δημιούργησε η εποχή του Ιχθύος καθώς κυριαρχούσε ο
Χριστιανισμός. Όραμά της και τελικός στόχος της, είναι η πανθρησκεία, ως μορφή δήθεν ενότητας
κατά το ολιστικό μοντέλο που η «Νέα Εποχή» διακηρύττει.
Όλες οι θρησκείες αλλά και αυτά τα παραθρησκευτικά μορφώματα σύμφωνα με τη νεοεποχίτικη
αντίληψη είναι ισότιμοι τρόποι προσέγγισης και δρόμοι εναλλακτικής πρόσβασης προς το Θεό, που
βεβαίως δεν είναι ο Θεός της εν Χριστώ Ιησού θείας Αποκαλύψεως. Για τη «Νέα Εποχή» κάθε
αντίληψη περί μοναδικότητας του Ιερού Ευαγγελίου, κάθε αντίληψη που δεν κατανοεί ισοπεδωτικά
και εξισωτικά όλες τις πίστεις, θεωρείται φανατισμός, μισαλλοδοξία, παρωχημένη και διχαστική
προσέγγιση. Αναφέρουν χαρακτηριστικά Έλληνες εκπρόσωποι της «Νέας Εποχής» «κατά την
εποχή αυτή της σύγκλισης των πάντων επί Γης, το ζητούμενο από τους ανθρώπους του πνεύματος
είναι η απόρριψη κάθε ετικέτας και κάθε θεώρησης μιας θρησκείας ή πνευματικής αγωγής ως
μοναδικής ή έστω ανώτερης»[48].
Η νεοεποχίτικη αυτή προσέγγιση καλλιεργείται σήμερα τεχνηέντως και από πολλά Μ.Μ.Ε και από
τους λεγόμενους διαμορφωτές γνώμης που είτε τυγχάνουν ανυποψίαστοι για το τι κρύβεται από
πίσω, είτε το φρόνημα τους έχει διαβρωθεί από το πνεύμα της «Νέας Εποχής». Αν κάποιος ρωτήσει
ποια είναι η πηγή προέλευσης αυτών των Νεοεποχίτικων αντιλήψεων, που θεμελιώνονται, η
απάντηση είναι πάλι, δυστυχώς, ο αποκρυφισμός. Ας δούμε κάποιες χαρακτηριστικές μαρτυρίες.
Η πρώτη, προέρχεται από έναν Έλληνα οπαδό του αποκρυφιστικού συστήματος της Θεοσοφίας.
Κατά τον Έλληνα θεοσοφιστή η Θεοσοφία «Ευρίσκει ότι εις την βάσιν των, την ουσία των, όλαι αι
θρησκείαι κρύπτουσι την αυτήν αλήθειαν, παρουσιαζομένην υπό διαφόρους μορφάς , αναλόγως της
εποχής και του λαού προς ον αποτείνονται »[49]. Στο ίδιο μήκος κύματος αναφέρει ένα ελληνικό
νεοεποχίτικο έντυπο «Η Αλήθεια, αν και ίδια πάντα, δόθηκε με διαφορετικό μανδύα, κάθε φορά
από άλλη όψη, ανάλογα με το χρόνο και τον τόπο»[50] .Η θεοσοφική αυτή αντίληψη αποτελεί
ακριβώς το θεμέλιο πάνω στο οποίο προσπαθεί να οικοδομηθεί το πανθρησκειακό όραμα της
«Νέας Εποχής» και ταυτοχρόνως χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για την εξισωτική θεώρηση όλων
των θρησκειών.
Η δεύτερη μαρτυρία προέρχεται από την Αννί Μπεζαντ τη γυναίκα που διαδέχθηκε το σύζυγο της
Έλενας Μπλαβάτσκυ στην προεδρεία της Θεοσοφικής Εταιρείας. Κατά τις αποκρυφιστικές
δοξασίες της Θεοσοφίας, υπάρχει μια απόκρυφη Παγκόσμια πνευματική Ιεραρχία που καθοδηγεί
τον κόσμο αναλόγως των εποχών και των διαφόρων ιστορικών και πνευματικών συγκυριών. Η
Ιεραρχία αυτή, έχει ορίσει έναν ειδικό Υπέρτατο Εκπαιδευτή όπου πάντα κατά τους ισχυρισμούς
της Μπεζάντ « η ευλογία του επιχέεται εφ’ όλων των ζωσών θρησκειών της γης. Έχει επίσης το
μέγα καθήκον, όταν έλθη το πλήρωμα του χρόνου να επαναφαίνηται εκάστοτε επί της γης δια να
εμπνεύση νέαν θρησκείαν, να κρούση νέον τόνον , μέχρι ου όλοι ομού συναπαρτίσουν την
μεγαλοπρεπήν θρησκευτικήν συγχορδίαν της ημετέρας ανθρωπότητος, ποκίλην αλλ’αρμονικήν , με
διαφορετικούς τόνους αποτελούσαν μίαν υπέροχον συνολικήν αρμονίαν »[51].
Η τρίτη και πλέον χαρακτηριστική μαρτυρία προέρχεται από την αγγλίδα αποκρυφίστρια Αλίκη
Μπέϊλη που όπως έχουμε ήδη αναφέρει οι οπαδοί της «Νέας Εποχής» αναφέρονται με ιδιαίτερο
θαυμασμό στο όνομά της και τις ιδέες της. Η Μπέϊλη ισχυρίζονταν ότι όλες οι απόψεις της
προέρχονταν από την καθοδήγηση και τις υπαγορεύσεις μιας πνευματικής οντότητας δασκάλου πού
ονομάζονταν Τζβάλ Κούλ. Της παρουσιάστηκε με ανθρώπινη μορφή και της είπε ότι ήταν
ενσάρκωση ενός θιβετιανού Λάμα.
Η οντότητα αυτή, ο Τζβάλ Κούλ λέγει η Μπέϊλη, της φανέρωσε, ότι η πλανητική ιεραρχία «είχε
αναλάβει μια αποστολή σε πολιτικό επίπεδο, να φέρει τη διεθνή συνεργασία και την οικονομική
σύνθεση. Στο χώρο της θρησκείας, να καλλιεργήσει την πνευματική συνείδηση και ένα είδος
παγκόσμιας θρησκείας. Στον τομέα των επιστημών, της εκπαίδευσης και της ψυχολογίας, σκοπός
τους ήταν να διευρύνουν την ανθρώπινη συνείδηση, τη γνώση και τις ανθρώπινες ικανότητες,
γενικότερα.(?) Τα σχέδια αυτά μπορεί να είναι ιδεαλιστικά αλλά όχι ανέφικτα »[52]. Νομίζουμε ότι
η μαρτυρία της Μπέϊλη είναι εξόχως σαφή και ρεαλιστική σχετικά με την αποκρυφιστική
προέλευση του πανθρησκειακού οράματος της «Νέας Εποχής».
6. Ορθόδοξες επισημάνσεις.
Σεβασμιώτατοι,
Σεβαστοί πατέρες, και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, λαμβάνοντας υπόψιν τα όσα αναφέραμε
νομίζουμε ότι κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τον αντίχριστο χαρακτήρα της
αυτοδιαφημιζομένης «Νέας Εποχής», ιδιαιτέρως μάλιστα όταν ο αποκρυφισμός είναι έκδηλος στην
προέλευση, στα γνωρίσματα και στις δοξασίες της.
Δεν μπορεί επίσης κάποιος να παραβλέψει ότι με τίςαντιλήψεις της «Νέας Εποχής»
επαναλαμβάνεται σήμερα η ίδια αρχέγονη εκείνη προτροπή του όφεως ‘’έσεσθε ως θεοί‘’ (Γεν 2,5)
για μια εκ νέου υπαρξιακή αυτονόμηση και αγνόηση του Θεού Πατέρα υποσχόμενος για μια ακόμη
φορά νέους δρόμους αυτολύτρωσης, πού έχουν το κατάλληλο για την εκάστοτε περίπτωση
προσωπείο.
Ο ορθόδοξος χριστιανός εν προκειμένω βρίσκεται απέναντι σεένα φαινόμενο που με εξαιρετικώς
δόλιους τρόπους και μεθοδικές ενέργειες απειλεί να αλλοιώσει το φρόνημά του. Κινδυνεύει
πνευματικά και υπαρξιακά από το φρόνημα της «Νέας Εποχής».
Ένα φρόνημα που αποτελεί σύνθεση διανοημάτων ανθρώπων πονηρών και γοήτων ( 2 Τιμ 3,13),
στοιχείων του κόσμου (Κολ 2 , 20), φιλοσοφίας και κενής απάτης( Κολ 2, 8 ), πνευμάτων πλάνης
και διδασκαλίες δαιμονίων(1 Τιμ 4, 1) , γραώδεις μύθους(1 Τιμ 4,7), βέβηλες κενοφωνίες και
αντιθέσεις της ψευδωνύμου γνώσεως (1 Τιμ 6,20).
Ο αποκρυφισμός της «Νέας Εποχής» είναι μια δυνητική πνευματική απειλή, καθώς ελλοχεύει ο
κίνδυνος χωρίς να το αντιληφθούν οι άνθρωποι, να επιστρέψουν σ’ αυτά που βεβαίωσαν κατά τη
βάπτισή τους ότι αρνήθηκαν, τα έργα δηλαδή, την λατρεία, τους αγγέλους και την πομπή του
διαβόλου[53]. Κίνδυνος που καθίσταται ακόμα πιο ορατός εάν συνεκτιμήσουμε το έλλειμα
κατήχησης που παρουσιάζεται στους χριστιανούς μας μαζί με την σύγχυση που επικρατεί στην
εποχή μας.
Κάθε λόγος που αναφέρεται στη μοναδικότητα της εν Χριστώ Ιησού θείας Αποκαλύψεως, κάθε
τοποθέτηση που αρνείται να σμικρύνει η να εξισώσει την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, με την
οποιαδήποτε πίστη, στιγματίζεται από τους θιασώτες της «Νέας Εποχής» ως δήθεν φανατισμός, ως
μισαλλοδοξία, ως παρωχημένη και διχαστική προσέγγιση.
Μπροστά σ’ αυτού του είδους τις μεθοδεύσεις, υπάρχει μια μόνο απάντηση. Είναι ο λόγος-
προτροπή του αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας προς τον άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης «στήθι εδραίος ως
άκμων τυπτόμενος. μεγάλου εστίν αθλητού το δέρεσθαι και νικάν» (Προς Πολύκαρπον, 3).
Τελειώνοντας την παρούσα εισήγηση, αφού σάς ευχαριστήσω για την υπομονή σας να με ακούσετε
θα μου επιτρέψετε να επαναλάβω το του Ωριγένους «το φανέν ημίν ειρήκαμεν, ο δε βέλτιον νοείν
και λέγειν εκείνος ημών μάλλον ακουέσθω». Σάς ευχαριστώ.
[1].Περιοδικό ΖΕΝΟΦΙ,τεύχος 1, Ιαν-Φεβρ 1991, σελ 4 .
[2] .Περιοδικό ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, τ. 13 ,Σεπτ-Οκτ 2004, έξώφυλο
[3]. Ι. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ , Έκδοσις Ακριβής Ορθ.Πίστεως, Γ΄ 1, P G 94, 984 B .
[4]. Πρωτ. Α. ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ, Αποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, Νέα Εποχή, 1990, σσ 7-12 .
M.Lacroix,Το «New Age» , 1997, σ 25 -31.
[5].Περιοδικό ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, τ. 13 ,Σεπτ-Οκτ 2004, σελ 25.
[6] .ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, Λόγος κατά των μη βουλομένωνομολογείν Θεοτόκον την
Αγ.Παρθένον, 2, P.G 76,257 B
[7] .M.Lacroix,Το «New Age» , όπ.π ,σ 13 -15. HARPER’ S,Εγκυκλοπαίδεια Μυστικιστικών και
Παραφυσικών εμπειριών, 1994, σελ. 515.
[8] .Πρωτ. Α. ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ, Αποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, Νέα Εποχή, όπ.π, σελ. 7-8. Φ.
ΤΕΡΖΑΚΗΣ, Νέα Εποχή, στο Θρησκειολογικό Λεξικό, 2000, σελ. 412.HARPER’ S,
Εγκυκλοπαίδεια ,όπ.π, σελ. 515.
[9].ΛΗΒΙ ΝΤΟΟΥΛΙΝΓΚ, Το Υδροχοϊκό Ευαγγέλιο του ΙησούΧριστού,1997, σελ 25
[10] . M.Lacroix,Το «New Age», όπ.π, σελ 58 .
[11].HARPER’ S Εγκυκλοπαίδεια, όπ. π., σελ. 515
[12]. Φ. ΤΕΡΖΑΚΗ, Νέα Εποχή, όπ. π., σελ. 412.
[13] .Π.ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ, Εγκυκλοπαίδεια εσωτερισμού και αποκρύφου γνώσεως, τόμος Δ΄,1975, σελ
425 .
[14] .Panorama der neuen Religiositat , 2001, σελ.211.
[15]. J.G.MELTON ,Modern Alternative Religion in the West, στο A Handbook of Living Religion,
(edited By.J.R.Hinnels), 1994, σσ 461-462 .
[16]. K. HUTTEN, Seher – Grubler -Enthusiasten , 1966 10 , σσ 282 -288.
[17] .Panorama …, όπ. π, σελ 257 . Handbuch Religiose Gemeinschaften und Weltanschauungen ,
2000 5 , σελ 670.
[18].Kirchen – Sekten – Religionen, ( Hrgs: G.Scmid – G.O.Scmid), 2003 7 , σελ 269. IRVING
HEXHAM, Pocket Dictionary of New Religious Movements, σελ 51
[19]. M.Lacroix,Το «New Age» , όπ.π, σσ 15-16 . HARPER’S,Εγκυκλοπαίδεια, όπ.π, σελ. 531.
[20]. HARPER’ S,Εγκυκλοπαίδεια…, όπ.π, σελ. 53 .
[21].Ο όρος χρησιμοποιείται στον Ινδουισμό.Βλ The Encyclopedia of Eastern Philosophy and
Religion, 1989, σελ 86 . Kompakt lexikon Religionen , (Hrsg:R.Hauth ), 1998, σελ 91 Πρβλ.
Κ.Μελισσαρόπουλου, Εισαγωγή στη Θεοσοφία, 19662 , σσ 41,64-65 .
[22] .Irving Hexham, Pocket Dictionary, όπ.π.,σελ.30.Πρωτ.Α.Αλεβιζοπούλου, Ο Αποκρυφισμός
στο φως της Ορθοδοξίας, τεύχη 11-15, 1996, σελ 271.
[23] . Handbuch Religiose Gemeinschaften und Weltanschauungen , 2000 5 , σελ 670. Harper’s,
Εγκυκλοπαίδεια, όπ.π, σελ. 517. M.Lacroix, Το»New Age»,όπ.π σελ. 26.
[24]. Irving Hexham, Pocket Dictionary, όπ.π.,σελ.69. Harper’ s,Εγκυκλοπαίδεια, όπ.π,σελ 509-510.
Kompaktlexikon Religionen, όπ.π, σελ 196 .Πρωτ.Α.Αλεβιζοπούλου, Ο Αποκρυφισμός στο φως
της Ορθοδοξίας, όπ.π, σσ 270-271 .
[25]. Irving Hexham, Pocket Dictionary, όπ.π.,σελ 73 .
[26] . Handbuch Religiose Gemeinschaften und Weltanschauungen ,όπ.π, σσ 672-673. Harper’s,
Εγκυκλοπαίδεια, όπ.π, σσ 710-714 . Irving Hexham, Pocket Dictionary,όπ.π.,σελ 104 .
[27]. Kompaktlexikon Religionen, όπ.π.σελ.247. M. Lacroix, Το «New Age», όπ.π.σελ.
16.Handbuch Religiose Gemeinschaften und Weltanschauungen ,όπ.π.σελ.673.
[28]. Irving Hexham, Pocket Dictionary, όπ.π.,σελ.50.Kompaktlexikon Religionen,όπ.π.σελ.117.
[29] Βλ.ενδεικτικά: Βαρνάβας Μισίη, Η Νεοειδωλολατρία στο Ηλεκτρονικό διαδίκτυο, στο
«Θεοδρομία», τ.2, Απρ.Ιούν.2005, σελ.278-285.
[30] . Η Αλήθεια για την Αστρολογία , 1990, σσ 146-147.
[31] .ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑ?Κ ΜΠΟΥΘ, Αύρα-Σώμα, 2002, σελ 11 .
[32].ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑ?Κ ΜΠΟΥΘ, Αύρα-Σώμα, όπ.π, σελ 12 .
[33].ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑ?Κ ΜΠΟΥΘ, Αύρα-Σώμα, όπ.π, σελ 12.
[34].ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑ?Κ ΜΠΟΥΘ, Αύρα-Σώμα, όπ.π, σελ 72
[35].ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑ?Κ ΜΠΟΥΘ, Αύρα-Σώμα, όπ.π, σσ 302-303.
[36]. ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑ?Κ ΜΠΟΥΘ, Αύρα-Σώμα, όπ.π, σσ 304
[37]. MARK ALBRECHT , Μετενσάρκωση, 2004, σελ.19.
[38]. όπ.π., σελ.87.
[39]. Πρωτ Α.AΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ , Αποκρυφισμός-Γκουρουϊσμός-« ΝέαΕποχή», όπ.πσελ.120-
127.
[40]. Ιερομ. SERAPHIM ROSE, Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία τούΜέλλοντος , 2000, σσ .109-157,
255-257.
[41]. Αρχιμ.ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ ,Πίστη και Λογική, τόμ.Β΄, 1993, σσ.46-72
[42]. Έκδοσις Ακριβής Ορθοδόξου Πίστεως 2,4 PG 94, 877A.
[43]. H.Gasper ? J.Muller ? F.Valentin, Lexikon der Sekten….,όπ.π.,σελ.1096.
[44]. Π.ΓIANNOYLAKHΣ Λ. ΚΑΒΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Η Αλήθεια για τα UFO καί τις εξωγήινες
συνομωσίες ,2004, σελ. 212.
[45]. R.HUMMEL, Reiki Heilungsmagie aus Japan, MD 549 (1991) 163- 164 .
H.S.BERNDT,Wissen , Kulte, Weltanschauungen,2003, σσ 77-78 .
[46].Ρέϊκι, στο Ο Ερευνητής της Αλήθειας , τ.25. Ιαν-Φεβρ 2004, σελ 15 .
[47]. Ρέϊκι, στο Ο Ερευνητής της Αλήθειας , τ.25. Ιαν-Φεβρ 2004, σελ 16 .
[48].Περιοδικό ΖΕΝΟΦΙ,τεύχος 2 , Μάρτιος -Απρίλιος 1991 , σελ 52 .
[49]. Π.Π.ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΟΣ , Θεοσοφία , Μ.Ε.Ε, τομ 12 (1930 ), σελ 530 .Στα ίδια πλαίσια κινείται
και ο Γάλλος Θεοσοφιστής TH.PASCAL όταν ομιλεί για την « απόδειξιν της πνευματικής ενότητος
πασών των θρησκειών » Βλ TH.PASCAL, Α.Β.Γ. της Θεοσοφίας , 1925, σελ 19 .
[50] .Περιοδικό ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, τ.13,Σεπτ-Οκτ 2004, εξώφυλλο
[51].ANNIE BESANT , Προς την Μύησιν, 1930, σελ 96.
[52]. ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑ?Κ ΜΠΟΥΘ, Αύρα-Σώμα, όπ.π, σελ 299. Handbuch Religiose
Gemeinschaften und Weltanschauungen , όπ.π. σσ 670-672 .Δρόμοι της Γνώσης, 2001, σελ 370 .
[53].ΠΑΝ.ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Μικρόν Ευχολόγιον, τόμος Α΄ , 19982 , σελ 346-347 .
http://www.ppu.org.cy/meletes_KoinPr2.html
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com