REPUBLIKA E SHQIPËRISË

GJYKATA E LARTË
KOLEGJI ADMINISTRATIV

Nr. 31003-00131-00-2021 i Regj. Themeltar

Nr. 00 – 2021 – 253 i Vendimit

VENDIM

NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej anëtarëve të Gjykatës së Lartë :

Sokol SADUSHI - Kryesues

Ervin PUPE - Anëtar
Ilir PANDA - Anëtar

në datën 25.03.2021 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative

me 31003-00131-00-2021, që ju përket palëve:

PADITËS: Besnik Muçi

I PADITUR: Kuvendi i Republikës

PERSON I TRETË: Avokati i Popullit

Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit
Presidenti i Republikës

OBJEKTI: 1.Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.

82/2017 të Kuvendit “Për miratimin e listës në bllok të
kandidatëve të zgjedhur në institucionet e rivlerësimit sipas
Ligjit nr. 84/2016 “Për rivlerësimin kalimtar të gjyqtarëve
dhe prokurorëve në Republikën e Shqipërisë".
2. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit të
Kuvendit nr. 14 datë 06.03.2017 “Për kthimin e dosjeve të
kandidatëve që kanë shprehur interesin për të kandiduar për
institucionet e rivlerësimit tek Avokati i Popullit për
riplotësim të dokumentave dhe rihapjen e thirrjes për
paraqitjen e shprehjes së interesit nga aplikantë të rinj për
pozicionet e të gjithë anëtarëve të institucioneve të
rivlerësimit".

1
 3. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr. 18
datë 16.03.2017 “Për kthimin e dosjeve të kandidatëve që
kanë shprehur interesin për të kandiduar për institucionet e
rivlerësimit tek Avokati i Popullit për riplotësim të
dokumentacionit"
4. Detyrimin e organit publik Kuvendi i Republikës së
Shqipërisë të procedojë me konstatimin e pavlefshmërisë
dhe anulimin e vendimit të Kuvendit të Shqipërisë nr.
82/2017 “Për miratimin e listës në bllok të kandidatëve të
zgjedhur në Institucionet e Rivlerësimit sipas Ligjit nr.
84/2016 “Për rivlerësimin kalimtar të gjyqtarëve dhe
prokurorëve në Republikën e Shqipërisë", në përgjigje të
kërkesës së drejtuar atij nga paditësi Besnik Muçi, më datë
30.09.2020 për të cilën Kuvendi i Republikës së Shqipërisë
ka heshtur.

BAZA LIGJORE: Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, nenet 179/b, B(1),

B(2), B(3) shkronja "a" e Aneksit, neni C pikat 5-12 e
Aneksit; Ligji nr. 84/2016 “Për rivlerësimin kalimtar të
gjyqtarëve dhe prokurorëve në Republikën e Shqipërisë",
nenet 6, 7, 8, 9, 10, 11; Kodi i Procedurave Administrative
të Republikës së Shqipërisë, nenet 2(1), 3(6) dhe (7),
shkronja “b”, 107, 108. a.i dhe ii , 108.b, 109/ d, 110, 114,
117; Ligji nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar
nenet 7/a dhe b, 10/1, 15/a, 17/1/c dhe ç, 18/1.d dhe 18.8.

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit, z. Sokol Sadushi dhe diskutoi në dhomë këshillimi
çështjen në tërësi,

VËREN:

I. RRETHANAT E ÇËSHTJES

1. Paditësi Besnik Muçi ka mbajtur statusin e magjistratit dhe, si i tillë, është bërë pjesë e
procesit të rivlerësimit kalimtar të gjyqtarëve dhe prokurorëve në Republikën e Shqipërisë.
2. Me vendimin nr. 58, datë 01.08.2018 Komisioni i Pavarur i Kualifikimit ka vendosur
konfirmimin e paditësit në detyrë si prokuror. Ndaj këtij vendimi ka paraqitur ankim
Komisionerit Publik.
3. Kolegji i Posaçëm i Apelimit me vendimin nr. 32, datë 22.11.2019 ka vendosur
ndryshimin e vendimit nr. 58, datë 01.08.2018 të Komisionit të Pavarur të Kualifikimit dhe
shkarkimin e paditësit, me funksion prokuror në momentin e fillimit të procesit të rivlerësimit

2
dhe me funksion gjyqtar i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë, në momentin e
shpalljes së vendimit.
4. Paditësi, në vijim të shkarkimit është ankuar në Gjykatën Europiane të të Drejtave të
Njeriut dhe ka kërkuar informacion lidhur me procedurën e emërimit të këtyre anëtareve.
5. Më datë 30.09.2020, paditësi i është drejtuar me një kërkesë me shkrim Kuvendit të
Republikës së Shqipërisë dhe, për dijeni, Operacionit Ndërkombëtar të Monitorimit, Ambasadës
së Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Zyrës së Bashkimit Evropian dhe disa ambasadave të
tjera, duke kërkuar anullimin e vendimit të Kuvendit nr. 82/2017. Paditësi nuk ka marrë përgjigje
në lidhje me shkresën e drejtuar këtyre subjekteve.
6. Paditësi duke mos qenë dakord me procedurën dhe vendimmarrjen e Kuvendit, i është
drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me kërkesëpadinë, objekt gjykimi.
7. Paditësi pretendon se ka shkelje të procedurës së zgjedhjes së anëtarëve të
institucioneve të rivlerësimit, konkretisht të pesë anëtarëve të trupës së Kolegjit të Posaçëm të
Apelimit që gjykuan çështjen e tij, si dhe të Komisionerit Publik z. Darjel Sina, pasi janë
emëruar në këto funksione nga Kuvendi i Republikës, me vendimin nr. 82, datë 17.06.2017, në
kundërshtim me procedurën e parashikuar dhe në shkelje të Kushtetutës dhe ligjit.
8. Paditësi pretendon se Kuvendi ka marrë përsipër, nëpërmjet vendimeve nr.14 dhe 18 të
vitit 2017, kompetenca në vlerësimin e plotësimit të kushteve të aplikuesve për plotësimin e
vendeve vakante të organeve kushtetuese të rivlerësimit, të cilat Kushtetuta, Aneksi i saj dhe ligji
nr. 84/2016 nuk ia njeh. Këto kompetenca, sipas paditësit, i përkasin Presidentit të Republikës
dhe në rastin kur ky i fundit nuk vepron, ato i përkasin Avokatit të Popullit. Me këto vendime,
paditësi pretendon se Kuvendi, duke shkelur kompetencat dhe afatet prekluzive të vendosura në
Kushtetutë ka bërë të mundur futjen e anëtarëve Ardian Hajdari, Rezarta Schuetz, Natasha
Mulaj, Albana Shtylla, Sokol Çomo dhe Dariel Sina, në listën e aplikuesve që plotësojnë kushtet
dhe, më tej, zgjedhjen e tyre, kur më parë Avokati i Popullit i ka skualifikuar.
9. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr. 198, datë
29.01.2021 ka vendosur: “Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes nr. 4764/1196
(31157-05695-80-2020) regjistri, datë 11.12.2020...”
10. Gjykata në veprime përgatitore, në dhomë këshillimi, kryesisht, mori në shqyrtim
çështjen e juridiksionit gjyqësor ndaj Operacionit Ndërkombëtar të Monitorimit dhe nëse ka apo
jo, juridiksion gjyqësor të zakonshëm; pra në thelb nëse ka pushtetin për të aplikuar ligjin mbi
mosmarrëveshjen në fjalë apo ky pushtet i takon Gjykatës Kushtetuese. Në lidhje me çështjen e
parë, gjykata mban parasysh nenin 39 të Kodit të Procedurës Civile, i cili parashikon se
"Anëtarët e përfaqësive diplomatike e konsullore të vendosura në Republikën e Shqipërisë nuk i
nënshtrohen juridiksionit të gjykatave shqiptare, përveç kur: a) pranojnë vullnetarisht, b)
ekzistojnë rastet dhe kushtet e parashikuara nga Konventa e Vjenës për Marrëdhëniet
Diplomatike".
11. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka arsyetuar se Këshilli i Lartë
Gjyqësor ka përcjellë në gjykatat e vendit në rrugë elektronike shkresën e kreut të Delegacionit
të Bashkimit Evropian në Republikën e Shqipërisë, që përmban shkresën e datës 12.10.2020 të
drejtueses së Operacionit Ndërkombëtar të Monitorimit. Në shkresë citohet se Operacioni
Ndërkombëtar i Monitorimit nuk ka zotësi juridike dhe, për këtë arsye, nuk mund të paraqitet
dhe as nuk mund të ofrojë ndonjë dokument para gjykatave të Shqipërisë. Sipas Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë dhe ligjit nr. 84/2016 “Për rivlerësimin kalimtar të gjyqtarëve dhe
prokurorëve në Republikën e Shqipërisë”, i vetmi mandat i Operacionit Ndërkombëtar të
Monitorimit është të garantojë një mbikëqyrje të pavarur të procesit të rivlerësimit të gjyqtarëve

3
dhe prokurorëve në Shqipëri (neni B i aneksit të Kushtetutës), pa patur përgjegjësi ekzekutive
ose vendimmarrëse. Vëzhguesit e dislokuar nga Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit janë
akredituar nga Ministria për Evropën dhe Punët e Jashtme e Republikës së Shqipërisë, dhe si të
tillë, gëzojnë imunitet nga juridiksioni i brendshëm, sikurse parashikohet nga Konventa e Vjenës
e vitit 1961, “Mbi marrëdhëniet diplomatike”. Për rrjedhojë, Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë ka arsyetuar se nuk ka juridiksion ndaj personit të tretë të thirrur formalisht nga paditësi
në ngritjen e padisë.
12. Sa i takon juridiksionit gjyqësor të zakonshëm, gjykata ka vlerësuar se
mosmarrëveshja në fjalë nuk hyn në juridiksionin gjyqësor të zakonshëm, por në atë kushtetues.
Në thelb, paditësi pretendon pavlefshmërinë e procedurës së zgjedhjes/emërimit të funksionarëve
të një organi kushtetues, si dhe verifikimin e zgjedhjes së tyre. Në nenin “F”, pika 1 të Aneksit të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, parashikohet përbërja, funksioni dhe statusi i Kolegjit
të Posaçëm të Apelimit. Në vijim të këtyre parashikimeve edhe ligji nr. 84/2016 “Për
rivlerësimin kalimtar të gjyqtarëve dhe prokurorëve në Republikën e Shqipërisë”, ka përcaktuar
qartësisht mënyrën e përzgjedhjes së anëtarëve, statusin e tyre, funksionet dhe detyrat që ata
ushtrojnë, të drejtat dhe detyrat e palëve që marrin pjesë në gjykim, kufijtë e shqyrtimit të
çështjes, si dhe gjithë veprimtarinë e hetimit administrativ, deri në marrjen e një vendimi
përfundimtar.
13. Për sa më sipër, gjykata bazuar në nenin 131/e të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë parashikon se "Gjykata Kushtetuese vendos për...: e) çështjet që lidhen me
zgjedhshmërinë dhe papajtueshmëritë në ushtrimin e funksioneve të Presidentit të Republikës, të
deputetëve, të funksionarëve të organeve të parashikuara në Kushtetutë, si dhe me verifikimin e
zgjedhjes së tyre”, vlerëson se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor.
14. Në datë 15.02.2021, kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse,
e cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr. 198, datë 29.01.2021 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Pala paditëse në ankim ka pretenduar ndër të tjera se:
- Vendimi i gjykatës lidhur me juridiksionin ndaj personit të tretë, Operacionit
Ndërkombëtar të Monitorimit, është i padrejtë, i pambështetur në prova dhe ligj, ndaj
duhet të prishet. Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit është institucion shtetëror
publik shqiptar i parashikuar nga Kushtetuta dhe Ligji nr. 84/2016. Ky institucion e
ushtron veprimtarinë e tij administrative në territorin dhe juridiksionin e Republikës së
Shqipërisë, financohet nga shteti Shqiptar, ka buxhetin dhe personalitetin e vet juridik.
- Gjykata ka administruar vetëm një shkresë, jo në formën e duhur procedurale origjinale
ose kopje e njësuar të Delegacionit të Bashkimit Evropian Tiranë, me të cilën informohen
gjykatat shqiptare se anëtarët e Operacionit Ndërkombëtar të Monitorimit janë akredituar
nga Ministria për Evropën dhe Punët e Jashtme të Republikës së Shqipërisë dhe, si të
tillë, gëzojnë imunitet diplomatik nga juridiksioni i brendshëm, sikurse parashikohet nga
Konventa e Vjenës
- Në nenin B.2 të Aneksit të Kushtetutës përcaktohet se "1. Operacioni Ndërkombëtar i
Monitorimit do të mbështesë procesin e rivlerësimit nëpërmjet monitorimit dhe
mbikëqyrjes së gjithë procesit. Ky Operacion përfshin partnerët në kuadër të procesit të
integrimit europian dhe bashkëpunimit euro-atlantik dhe udhëhiqet nga Komisioni
Europian. Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit i ushtron detyrat e veta sipas
marrëveshjeve ndërkombëtare.”

4
- Pavarësisht se neni B i Kushtetutës përcakton qëllimin e Operacionit Ndërkombëtar të
Monitorimit dhe disa kompetenca të saj, në Fletoren Zyrtare të Republikës së Shqipërisë,
nuk është publikuar ndonjë marrëveshje me “partnerët në kuadër të procesit të integrimit
Evropian dhe bashkëpunimit euro-atlantik” dhe as me Komisionin Europian.
- Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka cilësuar Operacionin Ndërkombëtar të
Monitorimit, si një mision diplomatik që gëzon privilegjet e Konventës së Vjenës “Për
marrëdhëniet diplomatike”, pa verifikuar nëse ky mision ishte miratuar si i tillë, sipas
rregullave që vendos Kushtetuta për këtë çështje; pra nëse ishte miratuar me ligj
marrëveshja mes Komisionit Evropian dhe partnerët në kuadër të procesit të integrimit
evropian dhe bashkëpunimit euro-atlantik. Fakti që pretendohet se anëtarët e Operacionit
Ndërkombëtar të Monitorimit janë akredituar nga Ministria për Evropën dhe Punët e
Jashtme të Republikës së Shqipërisë dhe si të tillë gëzojnë imunitet diplomatik nga
juridiksioni i brendshëm, sikurse parashikohet nga Konventa e Vjenës, i pashoqëruar me
aktet që kanë miratuar marrëveshjen ndërkombëtare, vë në dyshim imunitetin që kanë
përfaqësitë diplomatike, sipas nenit 39 të Kodit të Procedurës Civile.
- Edhe nëse do të gëzonin statusin e anëtarëve të përfaqësive diplomatike dhe konsullore
në Shqipëri, në momentin që anëtarët e Operacionit Ndërkombëtar të Monitorimit, me
vullnetin e tyre të lirë, kanë pranuar të ushtrojnë funksione me natyrë administrative dhe
vendimmarrëse në Republikën e Shqipërisë, sikurse është verifikimi i plotësimit të
kushteve nga aplikantët për anëtarë të institucioneve të rivlerësimit, detyrë, e ngarkuar
nga Kushtetuta dhe Ligji nr. 86/2016, në këtë mënyrë kanë pranuar vullnetarisht që t'i
nënshtrohen dhe juridiksionit të gjykatave shqiptare, duke plotësuar kriterin përjashtimor,
të parashikuar nga neni 39, shkronja "a" i Kodit të Procedurës Civile. Gjithashtu, nuk
rezulton që gjykata formalisht të ketë marrë kundërshtimin e Operacionit Ndërkombëtar
të Monitorimit për të mos qenë palë në gjykim, sipas nenit 39 të Kodit të Procedurës
Civile.
- Konkluzioni i Gjykatës lidhur me mungesën e juridiksionit të zakonshëm gjyqësor për
shqyrtimin e kësaj padie është i pambështetur në ligj ndaj vendimi duhet të prishet. Sipas
nenit 131/f të Kushtetutës, Gjykata Kushtetuese është shkalla e fundit gjyqësore në
gjykimin e ankesave të individëve kundër çdo akti të pushtetit publik ose vendimi
gjyqësor, që cenon të drejtat dhe liritë themelore të garantuara në Kushtetutë, pasi të jenë
shteruar të gjitha mjetet juridike efektive për mbrojtjen e këtyre të drejtave
- Me padinë e paraqitur për shqyrtim, paditësi ka kundërshtuar aktet e një organi publik, siç
është Kuvendi i Republikës së Shqipërisë, me të cilët është cenuar e drejta e tij
kushtetuese për t'u gjykuar nga një gjykatë e krijuar me ligj dhe ai nuk ka kërkuar
verifikimin e kushteve të zgjedhshmërisë së anëtarit të një organi kushtetues.
- Procedura e verifikimit të kushteve të zgjedhshmërisë së funksionarëve të organeve të
parashikuara në Kushtetutë, pavarësisht se parashikohet në nenin 131/e të Kushtetutës,
nuk detajohet në ligjin nr. 8577, datë 10.2.2000 (ndryshuar me ligjin nr. 99/2016) “Për
organizimin dhe funksionimin e Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë” e, për
pasojë, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka gabuar kur arsyeton se paditësi,
duhet ta paraqesë padinë e tij për shqyrtim në Gjykatën Kushtetuese.
- Konkluzioni i Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative është në kundërshtim me
konkluzionet e vetë Gjykatës Kushtetuese të dhëna në vendimin e saj nr. 64, datë
30.04.2020. Në këtë vendim Gjykata Kushtetuese ka arsyetuar se "...14. …kërkuesi, si

5
 individ, nuk mund të paraqesë drejtpërdrejtë në Gjykatën Kushtetuese çështje, sipas nenit
131, pika 1, shkronja "e", të Kushtetutës... "
- E drejta e paditësit si individ për t’iu drejtuar Gjykatës Kushtetuese kundër çdo akti të
pushtetit publik ose vendimi gjyqësor që cenon të drejtat dhe liritë themelore të
garantuara në Kushtetutë është e kushtëzuar nga shterimi i të gjitha mjeteve juridike
efektive për mbrojtjen e këtyre të drejtave.
- Mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, siç janë dhe vendimet,
objekt kërkesëpadie, janë objekt i juridiksionit gjyqësor të zakonshëm.

II. VLERËSIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV TË GJYKATËS SË LARTË

A. Në lidhje me kriteret formale të shqyrtimit të rekursit.

15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) konstaton se ankimi i
veçantë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor është paraqitur nga pala paditëse,
referuar nenit 9 të Ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” (në vijim Ligji nr. 49/2012), sipas të cilit: “1. Gjykata në çdo
fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e
akteve organit kompetent. 2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në
Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë...”.
16. Kolegji vlerëson të nevojshme të ritheksojë qëndrimin e mbajtur lidhur me përbërjen
e trupit gjykues, me tre anëtarë, për të shqyrtuar rekurset e drejtpërdrejta/ankimet e veçanta, me
objekt kundërshtimin e vendimeve jopërfundimtare apo të ndërmjetme të gjykatës, që deklarojnë
mungesën apo jo të juridiksionit. (shih vendimin nr. 00-2020–12, datë 11.05.202, nr. 00-2020-34
datë 18.05.2020, nr. 00-2020-37 datë 18.05.2020 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.)
17. Pa i hyrë analizimit të çështjes në themel për të vlerësuar nëse pretendimet e ngritura
në ankimin e veçantë, të parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi, kanë mbështetje ligjore
ose jo, Kolegji vlerëson se nga ana e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë nuk janë
respektuar drejtë dispozitat procedurale, që kanë të bëjnë me kuptimin e nenit 9 “Kundërshtimin
e juridiksionit” dhe, në veçanti, me nenin 39 “Vendimet jopërfundimtare” të Ligjit nr. 49/2012,
që lidhet me konstatimin e rasteve kur nuk plotësohen kushtet formale të padisë. Në praktikën e
Kolegjit, kur janë konstatuar raste të kësaj natyre, vendimi i gjykatës është konsideruar i gabuar,
duke i’a dërguar çështjen për rishqyrtim të njëjtës gjykatë.
18. Për të gjykuar mbi drejtësinë e vendimmarrjes së Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë, referuar shkaqeve të ngritura në ankimin e veçantë, Kolegji analizoi çështjet e
mëposhtme:

B. Në lidhje me shtrirjen e juridiksionit gjyqësor shqiptar ndaj Operacionit

Ndërkombëtar të Monitorimit.

19. Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, në kuadër të reformës në drejtësi dhe qëllimit

për kthimin e besimit të publikut tek gjyqësori, parashikoi një sërë ndryshimesh në sistemin
gjyqësor dhe, ndër të tjera, edhe krijimin për një periudhë kalimtare të institucioneve të posaçme,
të ngarkuara për realizimin e procesit të rivlerësimit të gjyqtarëve dhe prokurorëve. U parashikua
krijimi i Komisionit të Pavarur të Kualifikimit, Komisionerit Publik dhe Kolegjit të Posaçëm të

6
Apelimit pranë Gjykatës Kushtetuese, si organe kompetente për të kryerjen e këtij procesi
rivlerësimi, si edhe i Operacionit Ndërkombëtar të Monitorimit.
20. Në nenin B të Aneksit të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë është parashikuar:
“Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit, do të mbështesë procesin e rivlerësimit nëpërmjet
monitorimit dhe mbikëqyrjes së gjithë procesit. Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit
përfshin partnerët në kuadër të procesit të integrimit europian dhe bashkëpunimit euro-atlantik
dhe udhëhiqet nga Komisioni Europian. 2. Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit i ushtron
detyrat e veta sipas marrëveshjeve ndërkombëtare...”. Kolegji vlerëson se qëllimi i nenit B të
Aneksit të Kushtetutës është të përcaktojë mënyrën e konstituimit, misionin, kompetencat dhe
elementet e tjera të funksionimit të Operacionit Ndërkombëtar të Monitorimit. Ky institucion
ndërkombëtar, që përfshin partnerët, në kuadër të procesit të integrimit evropian dhe
bashkëpunimit Euro-Atlantik dhe që udhëhiqet nga Komisioni Evropian, ka si qëllim, nëpërmjet
emërimit të vëzhguesve ndërkombëtarë, garantimin e një procesi rivlerësimi kalimtar, të
paanshëm dhe objektiv, në përputhje me standardet ndërkombëtare dhe me parashikimet e nenit
179/b dhe 179, pikat 5 e 6 të Kushtetutës. 
21. Kolegji vlerëson se ngritja e kësaj strukture në nivel kushtetues, e përbërë nga
gjyqtarë e prokurorë, përfaqësues të shteteve dhe organizatave ndërkombëtare partnere, është
kryer me vullnetin e plotë të shtetit shqiptar, për të mos e diferencuar nga garancitë që gëzojnë
përfaqësitë diplomatike e konsullore në Republikën e Shqipërisë, përsa i përket çështjeve të
juridiksionit gjyqësor vendas. Statusi kushtetues, me të cilin është pajisur ky organizëm
ndërkombëtar, nuk e përjashton nga rregullat e parashikuara në dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile dhe, në veçanti, nga fushëveprimi dhe objekti i nenit 40 të tij, i cili parashikon se
“Juridiksioni civil i gjykatave shqiptare nuk shtrihet në përfaqësuesit e shteteve të tjera dhe
në grupin e tyre të shoqërimit, kur ata qëndrojnë me ftesë zyrtare të Republikës së Shqipërisë.”
Në këto kushte, personi i tretë në këtë gjykim, Operacioni Ndërkombëtar të Monitorimit,
përfshihet në kategorinë e atyre subjekteve që janë të përjashtuar nga juridiksioni territorial i
brendshëm gjyqësor, për sa kohë është një organ i huaj, i thirrur drejtëpërdrejtë nga Kushtetuta,
si dhe pas ftesës së Këshillit të Ministrave, me qëllim monitorimin dhe mbikëqyrjen e procesit të
rivlerësimit. Për pasojë, inter alia, ky organizëm ndërkombëtar nuk mund të jetë subjekt i padive,
kërkimeve apo procedurave të ekzekutimit në Republikën e Shqipërisë, me përjashtim të rasteve
që njihen në nenin 39 të Kodit të Procedurës Civile.
22. Për sa më sipër, Kolegji sjell në vëmendje vendimin unifikues nr. 8 datë 10.06.2011
të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, sipas të cilit “në vështrim të nenit 42/2 të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, nenit 6§1 të Konventës Evropiane të të Drejtave të
Njeriut, jurisprudencës së Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, evidentojnë se e drejta e
aksesit në gjykatën kombëtare i’u nënshtrohet rregullimeve kufizuese për aq sa këto kufizime nuk
reduktojnë aksesin e individit në gjykatat kombëtare në një mënyrë të tillë, apo në atë masë sa të
dëmtojë thelbin e të drejtës.” Ky qëndrim është në përputhje dhe me jurisprudencën e Gjykatës
Evropiane të të Drejtave të Njeriut, sipas së cilës “...disa kufizime mbi aksesin (në gjykatë) duhet
të konsiderohen si të qenësishme, si për shembull ato kufizime që përgjithësisht pranohen nga
komuniteti i shteteve si pjesë e doktrinës së imunitetit shtetëror”. (shih MvElhinney kundër
Irlandës WGC], nr.31253/96, § 37, ECHR 2001-XI; Manoilescu dhe Dobrescu, (dec.),
nr.60861/00,§ 80, ECHR 2005-VI; Treska kundër Shqipërisë dhe Italisë (dec.), nr.26937/04,
ECHR 2006; Vrioni e të tjerë kundër Shqipërisë dhe Italisë nr.35720/04 dhe 42832/06, § 44-47
ECHR 2009)

7
 23. Kolegji vlerëson se me dhënien e imunitetit prej juridiksionit gjyqësor shqiptar,
Operacionit Ndërkombëtar të Monitorimit, nuk mund të thuhet se është tejkaluar marzhi i
vlerësimit që shtetit shqiptar i lejohet në kufizimin e aksesit të individit në gjykatë. Në kuptim të
përmbajtjes së nenit B, të Aneksit Kushtetutës dhe qëllimit legjitim të tij, nuk konstatohet
mungesë e proporcionalitetit midis këtij kufizimi dhe qëllimit që synohet të arrihet. Gjykata
Evropiane e të Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e konsoliduar të saj është shprehur në lidhje
me interferimin e marrëveshjeve ndërkombëtare, pikërisht në rastet që lidhen me imunitetin
juridiksional të organizatave të huaja, duke përcaktuar se, “një kufizim (i aksesit në gjykatë) nuk
do të jetë në përputhje me Nenin 6§1, në qoftë se nuk është rrjedhojë e një qëllimi legjitim dhe,
në qoftë se nuk ka asnjë lidhje të arsyeshme të proporcionalitetit, midis mjeteve të përdorura dhe
qëllimit që kërkohet të arrihet” (shih Waite dhe John F. Kennedy v. Germany WGC],
nr.26083/94, § 59, ECHR 1999-I), § 54). Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut, ka
rikonfirmuar qëndrimin e mëparshëm në lidhje me juridiksionin, edhe në çështjen nr. 26937/04
“Nikolaus dhe Jurgen Treska kundër Shqipërisë dhe Italisë”, duke nënvizuar se, “Gjykata
përsërit se nga pikëpamja e së drejtës publike ndërkombëtare, kompetenca juridiksionale e një
shteti është kryesisht territoriale. Praktika e gjykatës tregon se ajo ka njohur vetëm në raste të
jashtëzakonshme ushtrimin e juridiksionit ekstraterritorial...”
24. Për sa më sipër, referuar dispozitave kushtetuese, akteve ndërkombëtare të miratuara
nga shteti shqiptar, jurisprudencës së Gjykatës së Lartë dhe Gjykatës Evropiane të të Drejtave të
Njeriut, Kolegji vlerëson se Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit nuk i nënshtrohet
juridiksionit gjyqësor shqiptar dhe, për rrjedhojë, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë i mungon juridiksioni për të marrë në shqyrtim çështjen, objekt gjykimi, ndaj personit të
tretë, Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit.

C. Në lidhje me përcaktimin e juridiksionit gjyqësor në çështjen, objekt gjykimi.

25. Kolegji vlerëson se, në fazën në të cilën ndodhet çështja, objekt gjykimi, por edhe për
shkak të mangësive që paraqet mënyra e shqyrtimit, si dhe mënyra e arsyetimit të vendimit, nga
ana e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë nuk janë respektuar drejtë dispozitat
procedurale që kanë të bëjnë me kuptimin e nenit 9 “Kundërshtimin e juridiksionit” dhe në
veçanti, me nenin 39 “Vendimet jopërfundimtare” të Ligjit nr. 49/2012, që lidhet me evidentimin
e rasteve kur nuk plotësohen kushtet formale të padisë. Konstatimi nga ky Kolegj i të metave të
kësaj natyre procedurale sjell detyrimisht prishjen e vendimit të gjykatës dhe dërgimin e saj për
shqyrtim në atë gjykatë dhe me të njëjtin trup gjykues.
26. Kolegji thekson se Ligji nr. 49/2012 ka parashikuar qartësisht mënyrën e organizimit
dhe funksionimit të gjykatave administrative dhe, veçanërisht, ka përcaktuar detyrat që duhet të
përmbushë gjyqtari administrativ, nga momenti i regjistrimit të një çështje gjyqësore, kufijtë e
shqyrtimit të saj, të drejtat dhe detyrimet e palëve që marrin pjesë në gjykim, deri në momentin e
disponimit me vendim për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
27. Për shkak të rregullimit që i bëhet nga ligji, por edhe të qëndrimit të mbajtur nga
praktika gjyqësore e këtij Kolegji, vlerësohet e domosdoshme për tu ritheksuar se, gjatë gjykimit
administrativ në shkallë të parë, gjyqtari i çështjes konkrete, përpara se të fillojë shqyrtimin e saj,
ka për detyrë të verifikojë, në radhë të parë, kushtet formale të padisë, mosplotësimi i të cilave
nuk lejon gjykatën të vijojë me shqyrtimin në themel të çështjes dhe dhënien e një vendimi
përfundimtar. Gjykata verifikon (i) nëse ka kompetencë lëndore, tokësore (kur ka kërkesë) dhe
funksionale, apo nëse çështja i përket juridiksionit gjyqësor (nenet 7, 9, 10, 11 të Ligjit nr.

8
49/2012); (ii) nëse është shteruar rruga e ankimit administrativ (neni 16); (iii) nëse janë
plotësuar kushtet e parashikuar në nenin 21, si dhe kërkesat e neneve 154 e 156 të Kodit të
Procedurës Civile (në vijim KPC); (iv) legjitimitetin aktiv dhe pasiv të palëve (neni 15 i Ligjit nr.
49/2012 dhe neni 176 i KPC), (v) qartësinë dhe saktësinë e objektit të padisë (neni 17), (vi) afatin
e paraqitjes së padisë (neni 18) etj. Kolegji thekson se kryerja e këtij verifikimi paraprak është i
domosdoshëm dhe thelbësor për drejtësinë e vendimmarrjes, por edhe sepse i shërben ekonomisë
gjyqësore, ashtu siç shmang investimin e gjykatës në një çështje, qartësisht, pa një të ardhme.
28. Në rastin kur gjykata konstaton mungesën e një prej elementëve të sipërcituar, neni
39, pika 1 dhe 2 i ligji nr. 49/2012 ka parashikuar shprehimisht edhe mënyrën e disponimit prej
saj me vendim jopërfundimtar. Konkretisht, sipas këtij rregullimi ligjor:
“1. Gjykata administrative jep vendime jopërfundimtare vetëm në rastin e mospranimit të padisë
dhe të pushimit të gjykimit.
2. Gjykata vendos mospranimin e padisë, kur padia nuk plotëson kushtet formale të paraqitjes
së saj. Ky vendim jepet derisa nuk është dhënë vendimi i ndërmjetëm për shqyrtimin e
provave...”.
29. Në interpretim të dispozitës së sipërcituar, Kolegji vlerëson të domosdoshme të
ritheksojë se është konsoliduar praktika në gjykimin administrativ dhe është kusht eksplicit fakti
se, përpara se palët t’i drejtohen gjykatës duhet të përmbushin detyrimisht kërkesat ligjore të
Kreut IV “Subjektet dhe kushtet formale të padisë” të Ligjit 49/2012. E drejta ligjore e subjektit
për ngritjen e një pretendimi ose për mbrojtjen e një interesi të caktuar (neni 15), që njihet si
legjitimitet, së bashku me çështjet e kompetencës lëndore (juridiksioni origjinal), që në nenin 17
titullohet “objekti i padisë”, në nenin 16, “kusht i shterimit të ankimit administrativ” dhe në
nenin 18 “afati i ngritjes së padisë”, janë kriteret përcaktuese për të filluar një gjykim pranë
gjykatës administrative. Mbi bazën e këtij vlerësimi, por edhe të formulimit që ka parashikuar
neni 39, lidhur me nenet 16-19 të Ligjit nr. 49/2012, Kolegji vlerëson se, kur gjykata gjatë
verifikimit paraprak të kërkesëpadisë konstaton mos plotësimin e një prej kushteve formale të
padisë dhe, përderisa nuk është marrë ende vendimi për shqyrtimin gjyqësor të provave (pra,
çështja nuk ka kaluar në seancë gjyqësore), atëherë duhet detyrimisht të disponojë me vendim
për mospranimin e padisë dhe jo me vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Një rregullim i tillë, i posaçëm që parashikohet në nenin 39 të Ligjit nr. 49/2012, nuk duhet të
shmanget nga ana e gjykatës administrative. Ky është një qëndrim tashmë i konsoliduar në
praktikën e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë. (Shih vendimin nr. 00 - 2020 - 14, datë
11.05.2020, Vendimin nr. 00- 2020- 129, datë 15.06.2020, Vendimin nr. 00-2020-323, datë
14.09.2020).
30. Kolegji ka konkluduar në të gjitha qëndrimet e mbajtura se, rregullimi i parashikuar
në nenin 9 të Ligjit nr. 49/2012 që parashikon se, “1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit,
qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr
vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent”,
nuk lidhet me rastin e konstatimit nga gjykata të mos plotësimit të kushteve formale të padisë,
por me rastin kur vlerësohet se çështja nuk është në juridiksionin gjyqësor dhe duhet t’i dërgohet
organit administrativ. Referimi që bëjnë gjykatat te kjo dispozitë ligjore, kur në fakt ajo ka
vlerësuar se nuk janë plotësuar kushtet formale të padisë, është i gabuar.
31. Duke iu kthyer çështjes së paraqitur për gjykim, por edhe duke pasur në vëmendje
fazën e veprimeve përgatitore, në të cilën ajo ndodhet, Kolegji çmon se nuk mund të konkludojë
në mënyrë përfundimtare, nëse kjo çështje është ose jo në juridiksionin gjyqësor. Detyrë e
Kolegjit është të vlerësojë, në radhë të parë, nëse gjykata e shkallës së parë ka kryer një verifikim

9
të hollësishëm, veçanërisht, të çështjeve të legjitimitetit të paditësit, të lidhura ngushtësisht me
kërkimet e parashtruara prej tij në objektin e padisë. Padia duhet parë si një e tërë në të gjithë
elementet e saj dhe verifikimi në mënyrë kumulative i të gjithë kushteve formale të padisë është
një detyrë parësore e gjyqtarit administrativ.
32. Rezulton nga vendimi se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka
konkluduar se, “mosmarrëveshja në fjalë nuk hyn në juridiksionin gjyqësor të zakonshëm, por
atë kushtetues”, se pretendimet e paditësit lidhen me çështje që “hyjnë në hipotezën që ngre neni
131/e i Kushtetutës” dhe se, “paditësi kërkon në thelb verifikimin e kushteve të zgjedhjes së
këtyre personave në këto organe të parashikuara nga Kushtetuta”, ndërkohë që objekt i padisë
është kundërshtimi i një vendimi me natyrë individuale të Kuvendit të Shqipërisë. Sipas
arsyetimit të vendimit, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë “mban parasysh edhe nenin
134/1 të Kushtetutës, i cili parashikon se edhe individi mund të vërë në lëvizje Gjykatën
Kushtetuese, me kushtin që kërkesa të lidhet me interesat e tyre (neni 134/2)” dhe se neni 8/b i
ligjit 49/2012 parashikon se kjo gjykatë nuk shqyrton mosmarrëveshje “shqyrtimi i të cilave
sipas legjislacionit në fuqi është në kompetencën e një gjykate tjetër”.
33. Kolegji vlerëson se konkluzioni në të cilin ka arritur Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë se juridiksioni i kësaj çështje i përket Gjykatës Kushtetuese, pa kryer asnjë
verifikim të plotë dhe të saktë të gjithë kushteve formale të padisë, është i pabazuar në ligj. Një
padi me natyrë administrative, si edhe çdo padi tjetër, duhet të plotësojë disa kushte, përpara se
të vlerësohet nga gjykata për thelbin e saj. Gjykata administrative duhet të vlerësojë plotësimin e
kushteve formale të padisë, pa qenë e varur nga kundërshtimet që paraqet pala e paditur dhe pa u
detyruar nga ndonjë marrëveshje ndërmjet palëve në këtë drejtim.
34. Është e njohur për jurisprudencën gjyqësore se e drejta e një subjekti për të paraqitur
një padi përpara gjykatës administrative, që përbën edhe një ndër kushtet formale të padisë,
lidhet në mënyrë të drejtpërdrejtë me konceptin e legjitimimit. Mbi paditësin qëndron detyrimi
për të provuar lidhjen e drejtpërdrejtë midis të drejtës ose interesit të pretenduar si të cenuar dhe
aktit administrativ, të cilin e kundërshton si të paligjshëm. Në kuptimin stricto sensu, interesi për
të paraqitur kërkesëpadi duhet të paraqitet, në mënyrë të mjaftueshme, si vetjak, i drejtpërdrejtë
dhe i ligjshëm. Në këtë mënyrë, koncepti për interesin ndihmon për të verifikuar dhe
legjitimimin. Kërkuesi duhet të provojë përtej çdo dyshimi se të drejtat e tij janë cenuar. Pra,
legjitimiteti duhet provuar, në rastin kur paditësi kërkon një të drejtë dhe, për këtë arsye, fillon
gjykimin administrativ. Nga kjo pikëpamje, Kolegji thekson se interesi është i lidhur me aksesin
e paditësit për të kërkuar nëpërmjet gjykatës administrative njohjen ose rivendosjen e një të
drejte, që garantohet nga ligji, e cila rezulton të jetë mohuar ose cenuar nga akti administrativ.
Në gjykimin administrativ, si dhe në çdo lloj gjykimi, interesi ligjor i paditësit duhet të jetë
aktual, i sigurt dhe i drejtpërdrejtë, “edhe për shkak se është i lidhur me faktin se pa ndërhyrjen e
gjykatës, mosmarrëveshja do të vazhdojë të ekzistojë dhe pala ndihet nën kërcënimin e një dëmi
të mundshëm.” (Shih vendimin nr. 17, datë 25.07.2008, të Gjykatës Kushtetuese të Republikës së
Shqipërisë).
35. Duke iu rikthyer rastit në shqyrtim, Kolegji vlerëson se Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë nuk ka argumentuar se, cila është lidhja e drejtpërdrejtë që ekziston ndërmjet të
drejtës ose interesit (vetjak, aktual, të sigurt, të drejtpërdrejtë dhe të ligjshëm) të paditësit Besnik
Muçi, të pretenduar si të cenuar dhe vendimit nr. 82/2017 të Kuvendit “Për miratimin e listës në
bllok të kandidatëve të zgjedhur në Institucionet e Rivlerësimit, sipas ligjit nr. 84/2016...”, të
cilin e kundërshton si të pavlefshëm. Pa arsyetuar gjykata mbi pasjen ose jo të legjitimitetit të
paditësit për të kundërshtuar, sipas objektit të padisë, vendimin e Kuvendit për zgjedhjen e

10
Institucioneve të Rivlerësimit, nuk mund të nxjerrë përfundimin se çështja është jashtë
juridiksionit gjyqësor. Për të konkluduar për pasjen ose jo të juridiksionit gjyqësor mbi çështjen,
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë nevojitej të analizonte të gjitha kërkimet e listuara nga
paditësi në objektin e padisë.
36. Në objektin e padisë së paraqitur, Kolegji konstaton se paditësi ka renditur katër
kërkime, të ndryshme nga njëri tjetri, të cilat duhet të verifikoheshin më parë nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë për të konkluduar nëse ekziston një interes i drejtpërdrejtë i
paditësit Besnik Muçi, për çështjen në gjykim. Për kërkimin e parë që lidhet me “konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të vendimit nr. 82/2017 të Kuvendit “Për miratimin e listës në bllok të
kandidatëve të zgjedhur në institucionet e rivlerësimit...”, Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë, nuk ka hetuar se cila është lidhja vetjake, aktuale, e drejtpërdrejtë dhe e ligjshme, që
paditësi Besnik Muçi ka me zgjedhjen nga Kuvendi, 4 vite më parë, të 27 anëtarëve të
institucioneve të rivlerësimit, ndërkohë që çdo pretendim për trupën vendimmarrëse të gjykimit, i
realizuar pas shpalljes së vendimit përfundimtar që ka zgjidhur çështjen e rivlerësimit kalimtar të
tij, vë në dyshim çështjen e legjitimitetit.
37. Në lidhje me kërkimin e dytë dhe të tretë në objektin e padisë, Kolegji çmon se
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë duhej të evidentonte natyrën jo përfundimtare të
vendimeve nr. 14, datë 06.03.2017 dhe nr. 18, datë 16.03.2017 (që lidhen me procedurën e
kthimit të dosjeve për plotësim kandidatëve), gjë që ndikon për vënien në dyshim të legjitimimit
të paditësit mbi një kërkim të tillë. Ato janë dy vendime jo përfundimtare, që janë marrë nga
Kuvendi gjatë procedurës së zgjedhjes së kandidatëve, të cilat nuk lidhen me interesin e
drejtpërdrejtë të paditësit në gjykim, ndërkohë që ai ka kundërshtuar vendimin nr. 82/2017. Përsa
i përket kërkimit të katërt, të parashtruar në objektin e padisë, që lidhet me detyrimin e Kuvendit
për të proceduar për konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr. 82/2017 “Për miratimin e
listës në bllok të kandidatëve të zgjedhur në Institucionet e Rivlerësimit....”, Kolegji e vlerëson si
një kërkim të parealizueshëm nëpërmjet gjykatës, përderisa vet paditësi, në kërkimin e parë të
objektit të padisë, i kërkon gjykatës konstatimin e pavlefshmërisë absolute të këtij akti.
38. Nga mënyra se si është arsyetuar vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë, nuk rezulton të jetë kryer një analizë e qartë dhe e plotë e legjitimitetit ose jo të paditësit
Besnik Muçi mbi katër kërkimet, të parashtruara prej tij në objektin e padisë, ndërkohë që, vetëm
duke i’u referuar objektit formal të padisë, është konkluduar, në kundërshtim me nenin 9 dhe
39/2 të ligjit nr. 49/2012, për nxjerrje të çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
39. Mbi këtë analizë, Kolegji vlerëson se, përderisa Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë ka konkluduar se çështja, objekt shqyrtimi nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor,
ndërkohë që përmes arsyetimit të vendimit gjyqësor vihet në dyshim legjitimimi i paditësit mbi
ato kërkime të parashtruara në objektin e padisë, atëherë ajo kishte për detyrë të pranonte se një
përfundim i tillë, që lidhet me mos plotësimin e kushteve ligjore të padisë, sjell marrjen e një
vendimi për mospranimin e padisë, referuar nenit 39/2 të Ligjit nr. 49/2012 dhe jo nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, sipas nenit 9, siç edhe ka vendosur.
40. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se për sa kohë nga
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë janë lejuar shkelje procedurale mbi mënyrën e
disponimit, atëherë vendimi duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë.

11
 PËR KËTO ARSYE,

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 9 të ligjit nr. 49, datë
03.05.2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,

V E N D O S I:

Prishjen e vendimit nr. 198, datë 29.01.2021 të Gjykatës Administrative të Shkallës së

Parë Tiranë, dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë dhe me të njëjtën trup gjykues.

Tiranë, më 25.03.2021

12