Professional Documents
Culture Documents
#Η Πορεία Προς Τον Κόκκινο Δεκέμβρη 2
#Η Πορεία Προς Τον Κόκκινο Δεκέμβρη 2
H απελευθέρωση
Στις 12 Οκτώβρη του 1944 μετά από σχεδόν 4 χρόνια ναζιστικής κατοχής οι Γερμανοί
φεύγουν από την Αθήνα. Η αποχώρησή τους από το ελληνικό έδαφος επισπεύσθηκε,
γιατί οι νίκες του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια και η επέλασή του προς δυτικά και
νότια δεν τους άφηνε πολλά περιθώρια. Αν έμεναν λίγο ακόμα στην Ελλάδα το πιο
πιθανό ήταν να εγκλωβίζονταν στα Βαλκάνια. Την ίδια κιόλας μέρα, όλος ο λαός της
Αθήνας μαθαίνει το χαρμόσυνο νέο και πλημμυρίζει τους δρόμους της πρωτεύουσας. Η
γιορτή που στήθηκε ήταν ανεπανάληπτη. Από κάθε γωνιά της Αθήνας ξεχύνεται κόσμος
με πανό και σημαίες, ζητωκραυγάζοντας για τη μεγάλη νίκη. Μέσα σε ένα παραλήρημα
χαράς νέοι, γέροι, άντρες, γυναίκες και παιδιά γιόρταζαν μια πραγματικότητα μοναδική,
ένα γεγονός που δεν είχαν ξαναζήσει.
Οι στιγμές ήταν ιστορικές. Δεν ήταν μόνο το γεγονός της απελευθέρωσης από τους
Γερμανούς. Μεγαλύτερη σημασία είχε το γεγονός ότι τη νίκη αυτή την κέρδισε ο ίδιος ο
λαός, η ιστορία γράφτηκε με τις δικές του θυσίες, χωρίς η αστική τάξη και οι
εκπρόσωποί της να έχουν σ’ αυτό κανένα μερίδιο. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα ήταν
απέναντι από το λαό, μαζί με τον κατακτητή. Ηταν, ακόμα, μια νίκη επί του ελληνικού
φασισμού και της προπολεμικής λαομίσητης μεταξικής δικτατορίας. Μιας δικτατορίας
που δεν κατάφερε να λυγίσει τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Αντίθετα ο ελληνικός
λαός κάτω από τραγικές συνθήκες κατάφερε να οργανωθεί μέσα από τις γραμμές του
ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και να σαρώσει όλα όσα αντιπροσώπευε το παλιό τυραννικό
καθεστώς. Ταυτόχρονα άρχισε να οικοδομεί στην ύπαιθρο την νέα κοινωνία, τη
λαοκρατική Ελλάδα.
Όμως η ηγεσία του ΚΚΕ δεν στάθηκε ούτε τις στιγμές αυτές στο ύψος που
απαιτούσαν οι περιστάσεις. Στις 13 Οκτώβρη το ΠΓ του ΚΚΕ απηύθυνε στο λαό
χαιρετισμό, όπου, συνεχίζοντας τα ολέθρια λάθη των Συμφωνιών του Λιβάνου και της
Καζέρτας, επιβεβαίωνε τη στήριξη στην κυβέρνηση και τους άγγλους ...συμμάχους:
«Η ηρωική Αθήνα είναι πια ελεύθερη. Ο περήφανος λαός της αναπνέει τον αέρα της
λευτεριάς. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας τις μεγάλες αυτές στιγμές χαιρετίζει τον
ηρωικό λαό της Αθήνας, που τρία ολόκληρα χρόνια αγωνίστηκε θαρραλέα για την
απελευθέρωση της Ελλάδας μας, τους ήρωες και μάρτυρες της λευτεριάς.
Κομμουνιστές!
Συνεχίστε στο πλευρό της Εθνικής Κυβέρνησης και των Μεγάλων μας Συμμάχων με
μεγαλύτερη ορμή τον αγώνα για την απελευθέρωση και της τελευταίας σπιθαμής
εδάφους της Πατρίδας μας. Για την εξασφάλιση της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας
της Ελλάδας.
Ζήτω ο ηρωικός ελληνικός λαός.
Ζήτω η Αθήνα, η ακρόπολη της ελληνικής Λευτεριάς.
Ζήτω η Εθνική μας Κυβέρνηση.
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ»
(Γασπαρινάτος, Α, σελ. 71)
Η απόφαση του ΠΓ αναφέρεται ακόμα στην λαοκρατία με την έννοια ότι περιμένει
από την κυβέρνηση να την εφαρμόσει, καθώς και την τιμωρία των συνεργατών με τον
κατακτητή. Πολύ σωστά κριτικάροντας ο Θ. Χατζής την απόφαση αυτή, λέει ότι «ούτε
μια λέξη για τη διατήρηση του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής, ούτε κουβέντα
για το λαοδημιούργητο θεσμό της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης
...Είχε παραδεχτεί πια πως ο δρόμος προς την επαναστατική κατάληψη της εξουσίας
έκλεισε και ότι θα έπρεπε στο εξής το κίνημα να υπολογίζει σε ειρηνικές δημοκρατικές
κατακτήσεις μέσα στο αστικό καθεστώς, με συνταγματικές κοινοβουλευτικές
διαδικασίες». (Χατζής, Δ, σελ. 45-46)
Οι επόμενες μέρες θα επαληθεύσουν με τον πιο τραγικό τρόπο τη λανθασμένη
τακτική του ΚΚΕ. Δεν επέλεξε να ξεκαθαρίσει μια και καλή την κατάσταση, όταν το
αστικό κράτος ήταν ακόμα ανοργάνωτο, αλλά άφησε την αντίδραση να επιλέξει αυτή,
το που και πότε.
Βιβλιογραφία
1. Σταύρου Αβδουλου, «Γιατί χάθηκε η νίκη», εκδ. Προσκήνιο
2. Σόλωνα Γρηγοριάδη, «Συνοπτική ιστορία της Εθνικής αντίστασης 1941-
1944», εκδ. Καπόπουλος
3. Φοίβου Γρηγοριάδη, «Βρετανοί, το αντάρτικο, απελευθέρωσις» (τόμοι 7, 8),
εκδ. Νεόκοσμος
4. Mark Mazower: «Στην Ελλάδα του Χίτλερ», εκδ. Αλεξάνδρεια
5. «Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης 1940-1945», συλλογικό, εκδ. Σύγχρονη
Εποχή
6. Dominique Eudes, «Οι καπετάνιοι», εκδ. Εξάντας.
7. Βάσου Μαθιόπουλου, «Ο Δεκέμβρης του 1944», εκδ. Νέα Σύνορα - Λιβάνη
8. Θ. Χατζή «Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε» τόμοι Γ, Δ, εκδ. Δωρικός
9. Σπύρου Γασπαρινάτου «Απελευθέρωση, Δεκεμβριανά, Βάρκιζα», τόμος Α,
εκδ. Σιδέρης
10. Νίκου Ψυρούκη, «Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας» τόμος Α, εκδ.
επικαιρότητα
11. Τάσου Βουρνά, «Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας», εκδ. Τολίδη