Cupid at Psyche

Isinalin sa Ingles ni Edith Hamilton

Isinalin sa Filipino ni Ian Jonn Alvarez

(1) Noong unang panahon, may isang hari na may tatlong magagandang anak na babae. Si
Psyche, ang bunso at siyang pinakanakabibighani sa lahat, ay lubos na minumutya at
hinahangaan ng mga lalaki sa kaharian. Maging si Venus, ang bathaluman ng kagandahan, ay
hindi magawang pantayan ang kaniyang ganda. Nalimutan na rin ng mga lalaki na bigyang
alay at papuri ang bathaluman. Napabayaan ang kaniyang templo at nagsimula nang
magkandasira. Isang mortal ang dahilan sa pagkawala ng pagpapahalaga sa kaniya. Nagalit
si Venus at inutusan ang kaniyang anak na si Cupid na paibigin sa isang nakatatakot na nilalang
si Psyche. Wala sa kaniyang isip ang maaaring maging bunga sa kaniyang anak ng labis na
kagandahan ng dalaga. Mabilis na sinunod ni Cupid ang utos ng kaniyang ina. Hinanap niya ang
dalaga. Sa unang malas ay napaibig agad si Cupid ng natatanging ganda ng dalagang mortal.
Para bagang siya pa mismo ang napana ng dalaga.

(2) Sa pagbabalik ni Cupid mula sa kaniyang misyon ay itinago niya ang totoong nangyari.
Dahil malaki ang tiwala ni Venus sa anak kung kaya’t hindi na niya ito inusisa. Nakaantabay
siyang may pananabik sa mga mangyayari sa buhay ng kaniyang karibal na si Psyche.

(3) Gayunpaman, hindi naganap ang inaasahan ni Venus. Hindi napaibig ng kung sinomang
nakatatakot na nilalang si Psyche. Nagtaka rin siya sapagkat ni isa ay walang nagpakita ng
espesyal na pagtangi sa dalaga. Nagkasya na lamang ang mga lalaki sa pagmasid at
pagsamba sa kaniya. Nakapag-asawa na rin ng mga hari ang kaniyang mga kapatid na
malayo ang hitsura sa kaniya. Masaya na silang nabubuhay sa kani-kaniyang kaharian.
Nagdulot ito ng matinding lungkot kay Psyche. Randam niya sa kaniyang pag-iisa na tila walang
nais mag-ukol ng pag-ibig sa kaniya.

(4) Nabahala ang amang hari ni Psyche. Naglakbay ito at hiningi ang tulong ni Apollo.
Sumangguni siya ng payo kay Apollo upang mahanapan niya ang anak ng isang butihing
mangingibig. Lingid sa kaalaman ng amang hari ni Psyche na nauna nang humingi ng tulong si
Cupid kay Apollo. Ipinaliwanag niya ang kaniyang sitwasyon at nagmakaawang tulungan siyang
malampasan ang problema. Dahil dito, nagwika si Apollo sa hari na ang kaniyang anak na si
Psyche ay makikipagtaling-puso sa isang nakatatakot na nilalang. Pinayuhan niya ang hari na
gayakan ng damit pamburol si Psyche. Dalhin ito sa pinakamataas na bahagi ng bundok at
iwang mag-isa. Doon ay tatagpuin siya ng isang serpiyenteng may pakpak. Ito ang halimaw,
ang nakatatakot na nilalang, na kaniyang makakaisang-dibdib.
(5) Matinding lungkot ang baon ng hari pauwi sa kaniyang palasyo subalit agad pa rin niyang
sinunod ang tagubilin ni Apollo. Ipinag-utos niyang gayakan si Psyche ng pinakamaganda nitong
kasuotan. Pagkatapos mapalitan ang bihis ng dalaga, ipinabuhat niya ito para dalhin sa tuktok
ng bundok. Habang binabagtas ang daan paakyat ng bundok ay nagluluksa ang lahat sa
maaaring kahinatnan ni Psyche. Sa kabila naman ng tigib sa pighati nilang paglalakbay,
magiting na hinarap ni Psyche ang kaniyang kapalaran. “Dapat noon pa ma’y nagsipagtangis
na kayo. Ang angkin kong rikit at ganda ang puno’t dulo ng panibughong ito,” sumbat niya sa
kaniyang amang hari. Matapos nito’y pinaalis na ni Psyche ang kaniyang ama at nagwikang
malugod niyang haharapin ang katapusan.

(6) Naghintay si Psyche habang unti-unting kinakain ng dilim ang kapaligiran sa kabundukan.
Nangangamba sa kung ano ang naghihintay sa kaniya pagkagat ng dilim. Hindi maawatan ang
kaniyang pag-iyak at panginginig hanggang naramdaman niya ang pagdating ng malambing
na ihip ng hangin na si Zephyr. Tinangay siya nito at pinadpad sa isang damuhang sinlambot ng
kaniyang higaan at may halimuyak ng mga bulaklak. Napahimbing siya sa katiwasayan ng
gabi. Pagbangon niya sa tabing-ilog ay nasilayan niya sa pampang nito ang isang mansiyon na
parang itinayo ng mga bathala. Pinagmasdan niya ang kapaligiran at namangha sa ganda ng
kaniyang mga nakikita. Gawa sa pilak at ginto ang mga haligi, at ang sahig ay nahihiyasan.
Nagdalawang-isip siyang buksan ang pinto subalit may tingin na nangusap sa kaniya. “Pumasok
ka sapagkat, para sa iyo ito. Maligo ka’t magbihis, at may piging na naghihintay para sa iyong
pagdating. Kami ang iyong mga tagapagsilbi,” wika ng mga tinig.

(7) Naaliw si Psyche sa mansiyon at tumikhim ng masasarap na pagkain. Buong araw siyang
pinangiti ng musika ng lira at mga awitin ng korong hindi niya makita. Maliban sa mga tinig na
kaniyang mga kasama, nag-iisa siya sa mansiyon. Subalit sa hindi maipaliwanag na dahilan,
alam niyang sa pagdating ng gabi ay makakasalamuha niya ang kaniyang mapapangasawa.
Mabilis na lumipas ang maghapon nang hindi niya alintana. Pagsapit ng gabi ay nangyari nga
ang kangina pa niya inaasahan. Naramdaman niya ang presensiya ng lalaki. Tulad ng mga tinig
ay hindi niya ito makita. Bumulong ang lalaki sa kaniyang tainga. Nang marinig niya ang tinig
nito ay biglang naglaho ang takot na kaniyang nadarama. Dama niyang hindi halimaw ang
lalaki kundi ang mangingibig at asawang kay tagal na niyang inaasam na dumating.

(8) Isang gabi ay kinausap siya nang masinsinan ng lalaki. Nagbabala ito ng paparating na
panganib na dala ng dalawa niyang kapatid. “Darating ang iyong mga kapatid upang
magluksa sa lugar kung saan ka nila iniwan,” wika ng asawa. “Subalit hinding-hindi ka maaaring
makipagkita sa kanila sapagkat magdudulot ito ng hindi maipaliwanag na lumbay sa akin at
kasiraan sa iyo,” dagdag pa ng lalaki. Nangako naman si Psyche na hindi niya susuwayin ang
mga paalala ng asawa.

(9) Kinabukasan, narinig ni Psyche ang pagtangis ng kaniyang mga kapatid. Labis siyang
naantig sa kanilang pagdadalamhati’t pagluluksa. Nais niyang pawiin ang kanilang lumbay at
patahanin sa kanilang pagtangis. Hanggang sa hindi niya namalayan ay maging siya ay
lumuluha na rin. Kinagabihan ay nadatnan siya ng kaniyang asawa na tumatangis. Sinabihan
siya nitong maaari na niyang makita ang kaniyang mga kapatid subalit nag-iwan ng mabigat na
babala. “Sige, sundin mo ang iyong nais ngunit mukhang hinahanap mo ang sariling
kapahamakan at kasiraan,” paalala ng lalaki. Pinayuhan siya nito na huwag pabuyo
kaninomang magtatangkang sulyapan ang mukha ng lalaki. Kung mangyayari ito, magdurusa si
Psyche sa pagkakawalay sa kaniya. “Mas ikaluluwag kong pumanaw nang isandaang beses
kaysa mabuhay nang malayo sa iyo. Pagbigyan mo ang niloloob kong muling makasama ang
aking mga kapatid,” buong pagsusumamo ni Psyche. Malungkot na sumang-ayon ang lalaki.

(10) Hinatid kinaumagahan ng ihip ng hangin ni Zephyr ang dalawang kapatid ni Psyche. Hindi
maawat sa pag- iyak at yakapan ang magkakapatid. Hindi maitatanggi ng bawat isa ang
pananabik at kaligayahan sa muli nilang pagtatagpo. Namangha ang magkapatid sa namalas
sa loob ng mansiyong pinasukan. May sarili man silang mga mansiyon ay hindi nila naikubli ang
paghanga sa natatanging ganda ng mansiyon ni Psyche. Tinanong ng magkapatid kung sino ang
kaniyang nakaisang-dibdib. Bilang pagtalima sa binitiwang pangako sa asawa, hindi ibinahagi
ni Psyche ang tunay na pagkatao ng kaniyang kabiyak. Pinabaunan ni Psyche ng mga ginto at
hiyas ang kaniyang mga kapatid sa kanilang pag-alis. Inutusan niya ang hanging si Zephyr na
ihatid ang mga ito. Hindi malimot ng magkapatid ang mga namalas sa mansiyon ni Psyche. Hindi
nila maihalintulad ang yamang mayroon sila sa yamang mayroon ang kapatid na bunso.
Pinangibabawan ng labis na inggit ang kanilang mga puso. Nagbunga ito ng isang planong
maglalagay sa kapahamakan kay Psyche.

(11) Nagkita noong gabi ring iyon ang lalaki at si Psyche. Sinabi’t nakiusap siyang huwag na
nitong papasukin sa susunod ang kaniyang mga kapatid. “Tandaan mong hindi mo na ako
masisilayang muli kung pipiliin mong suwayin ang ipinakikiusap ko sa ‘yo,” pagbabanta ng
kaniyang asawa. “Ipinagbabawal mong makita kita pati ba naman ang mga pinakamamahal
kong kapatid?” mariing pagtutol ni Psyche. Pinagbigyang muli ng lalaki ang asawa na
makadaupang ang mga tinatangi nitong kapatid.

(12) Kinabukasan, bumisitang muli ang dalawang kapatid na may napag-usapan nang
masamang plano para sa kanilang bunsong si Psyche. Hindi tinigilan ng dalawa angpag-usisa
rito hanggang sa siya’y malito sa ginagawang pagsisinungaling. Nasabi niya ang katotohanang
hindi pa niya nakikita ang mukha ng kaniyang asawa at walang ideya sa hitsura nito. Binunyag
ng magkapatid na matagal na nilang alam kung sino ang napangasawa ni Psyche; na ito’y isang
halimaw kung paniniwalaan ang orakulo ni Apollo. Malaki ang kanilang pagsisisi dahil kanila
itong itinago nang matagal kay Psyche. Pinaniwala nila si Psyche na hinog na ang panahon para
maisiwalat sa kaniya ang katotohanan bago mahuli ang lahat. May mabuting loob lamang daw
ang kaniyang asawa ngayon, ngunit tiyak nilang lalabas din ang pagkahalimaw nito’t kakainin
siya balang araw. Binalot ng takot si Psyche sa kaniyang mga narinig. Ngayon lamang niya
napagdugtong-dugtong ang maraming tanong sa kaniyang isip. Kaya pala pinagbabawalan
siya ng asawa na makita ang mukha nito. Halimaw pala ang kaniyang kabiyak. At kung hindi
man ito halimaw, bakit nangingimi itong magpakita sa liwanag? Natakot, nabagabag, at nalito
si Psyche. Hiningi niya ang payo ng kapatid. Isinagawa na ng nakatatandang kapatid ang
maitim nitong balak. Pinayuhan niya si Psyche na magtago ng punyal at lampara at walang
pag-aalinlangang itarak ang punyal sa dibdib ng asawa sa takdang panahon. Humingi lamang
daw si Psyche ng tulong at nasa hindi kalayuan lamang ang dalawa. Hindi maunawaan ni Psyche
ang kaniyang nararamdaman. Litong-lito siya. Mahal na mahal niya ang asawa ngunit paano
nga kung ito’y isang halimaw? Nagkaroon si Psyche ng matinding pagnanais na masilayan ang
hitsura ng kaniyang asawa.

(13) Sa wakas, nang mahimbing nang natutulog ang lalaki, tahimik na naglakad si Psyche
patungo sa kung saan naroon ang punyal at lampara. Kinuha niya ang mga ito. Binuhay niya
ang lampara. Dahan-dahan niyang nilapitan ang kinaroroonan ng asawa. Nabunutan siya ng
tinik sa dibdib nang sa wakas ay nakita niya sa unang pagkakataon ang mukha ng asawa. Hindi
halimaw ang kaniyang kabiyak kundi marahil ang pinakamakisig na nilalang na nakita niya sa
buong mundo. Sa pagdampi ng liwanag ng lampara ang kakisigan ng lalaki ay tila ba mas
lalong nag-ibayo pa. Sa labis na pagkapahiya at kakulangan ng tiwala sa lalaki, lumuhod siya’t
binalak na undayan ng saksak ang sariling dibdib.Nang akma na niyang ibabaon ang punyal,
bigla siyang nanlamig. Nabitawan niya ang hawak na punyal dahil sa panginginig ng kaniyang
kamay. Ang panginginig nito ay kapwa masasabing nagligtas at nagtaksil sa kaniyang
intensiyon. Sa kagustuhan niyang pagmasdan pa ang kakisigan ng asawa, napatakan ng mainit
na langis ang balikat nito sa paglapit ng lamparang bitbit niya. Napamulagat ang nahihimbing
na asawa at natuklasan ang kaniyang pagtataksil. Nilisan si Psyche ng asawa nang walang imik.
(14) Sinundan niya ito ngunit paglabas niya’y hindi niya malaman kung saan ito nagpunta.Bigla-
bigla ay naulinigan na lamang niya ang tinig ng asawa. Ipinaliwanag nito ang katotohanan sa
kaniyang inililihim na pagkakakilanlan. “Mahalaga ang tiwala sa pananatiling buhay ng pag-
ibig,” wika ng lalaki bago tuluyang lumipad papaalis. “Si Cupid, ang diyos ng pag-ibig!”
biglang naisip ni Psyche. “Siya ang nakaisang-dibdib ko! Ako na isang hamak na mortal lamang
ay nagawang baliin ang pangako sa kaniya. Tuluyan na kaya niya akong iiwan?”
panghihinayang niya sa kaniyang sarili. Inipon niya ang lahat ng lakas na natitira sa kaniya at
sinabing “Walang pag-aalinlangan kong ilalaan ang bawat patak ng aking buhay upang
matagpuan siyang muli. Kung muling magtatagpo ang aming landas, maipararamdam ko sa
kaniya kung gaano ko siya lubos na minamahal.” At naglakbay si Psyche upang hanapin ang
kinaroroonan ng kaniyang lumisang asawa.

(15) Sa kabilang banda, bumalik si Cupid sa inang si Venus upang paghilumin ang kaniyang
sugat. Ikinuwento nito sa kaniyang ina ang lahat ng mga nangyari. Nag-uumapaw sa galit si
Venus at lalong tumindi ang pagseselos niya kay Psyche. Nilisan niya si Cupid nang hindi man
lang ginagamot ang sugat nito. Buo na ang loob ni Venus na ipakita kay Psyche ang bagsik ng
kapangyarihan niya bilang isang bathaluman.

(16) Patuloy na naglakbay si Psyche at tinangkang kunin ang loob ng mga bathala. Hindi niya
nakaligtaang mag-alay ng buong-pusong panalangin sa mga bathala, ngunit wala sa kanila ang
nais na makabangga si Venus. Naramdaman ni Psyche na pinagkakaitan siya ng lupa at ng
langit sa inaasam niyang pag-asa. Kaya napagpasiyahan na lamang niya na magtungo sa
kaharian ni Venus at ialay ang sarili para sa paglilingkod dito. Sa ganitong paraan ay
nananalangin siyang magbabago ang pagtingin sa kaniya ni Venus at huhupa rin ang poot nito.
Nagbabakasakali rin siyang matatagpuan si Cupid, ang kaniyang asawa, sa kaharian ng ina
nitong si Venus. Nagpatuloy siya sa paglalakbay.

(17) Sinalubong si Psyche, sa pagdating nito sa palasyo ni Venus, ng ubod lakas nitong halakhak.
Tinanong niyang pakutya si Psyche, “Naparito ka ba upang maghanap ng mapapangasawa?
Nakatitiyak akong wala nang interes sa iyo ang dati mong asawa, sapagkat inilagay mo sa
peligro ang kaniyang buhay dahil sa sugat mula sa kumukulong langis ng lamparang hawak mo.
Kasumpa-sumpa ka! Kailanman, hindi ka na mabibiyayaan ng asawa nang hindi dumaraan sa
butas ng karayom.” Sinabi ng bathaluman na tutulungan niya si Psyche na magsanay. Ipinakita
niya kay Psyche ang isang sisidlang pagkalaki-laki at naglalaman ng iba’t ibang uri ng buto na
pinaghalo-halo niya. Inutusan niya ang dalaga na pagsama-samahin ang mga butong
magkakauri bago kumagat ang dilim. Pagkabigay ni Venus ng kaniyang hamon ay agad itong
umalis

(18) Matagal na pinagmasdan ni Psyche ang mga buto. Imposibleng mapag-uri-uri niya ang mga
ito bago magdilim. Nasa ganitong pagbubulay-bulay si Psyche nang mapansin niyang
nakamasid sa kaniya ang mga langgam. Kung ang mga mortal ay hindi nahabag sa kaniya,
hindi ang mga nilalang na ito. Nagtawag ang mga ito ng tulong mula sa iba pang kasamahan at
sinimulang uriin ang mga buto. Agad nilang natapos ang gawain. Nang dumating si Venus
kinagabihan at namalas ang nangyari, hindi siya natuwa sa nakita. Sinabi niyang may mga
pagsubok pang haharapin si Psyche. Binigyan ng bathaluman si Psyche ng matigas na tinapay.
Sinabi rin ng bathaluman na sa sahig siya magpapalipas ng gabi. Inisip ng bathaluman na kung
pahihirapan at gugutumin niya si Psyche ay unti-unting mababawasan ang nakaiinggit nitong
ganda. Samantala, sineguro ni Venus na hindi lalabas si Cupid sa kaniyang silid habang
nagpapagaling. Kaniya itong ikinulong. Lihim na nasisiyahan ang bathaluman sa kung paano
tumatakbo ang kuwento ng paghihirap ng kabiyak ng kaniyang anak.

(19) Kinaumagahan, muling sinubok ni Venus si Psyche. Pinakukuha ng bathaluman kay Psyche
ang gintong balahibo ng mga tupa sa tabing ilog. Mababangis at mapanganib ang mga tupang
ito. Nang marating ni Psyche ang ilog, naengganyo siyang tumalon na lamang at magpakalunod
para magwakas na ang kaniyang mga pagdurusa’t paghihirap. May naulinigan siyang tinig na
nagmumula sa halamang nasa tabi ng ilog. “Huwag mong kitlin ang ‘yong buhay. Kung tutuusin
ay madali lang naman ang iyong gagawin. Susi ang paghihintay sa tamang panahon upang
makakuha ng gintong balahibo ng tupa. Pagsapit ng hapon, ang lahat ng tupa ay
nagpapahinga matapos manginain ng halaman. Sa kanilang pagpapahinga ay magtungo ka
roon sa halamanan at maghanap ng mga nasabit na gintong balahibo sa mga sanga.” Sinunod ni
Psyche ang payo ng halamang nasa tabi ng ilog. Bumalik siya sa palasyo ng bathaluman dala-
dala ang gintong balahibo ng tupa.

(20) “May tumutulong sa iyo,” pagdududa ni Venus kay Psyche. “Hindi mo ginagawang mag-isa
ang mga inuutos ko. Hindi bale, bibigyan kita ng pagkakataong patunayan na ikaw ay tuso at
mapanlinlang sa kabila ng sinasabi mong may mabuti kang puso at may angking galing.” Itinuro
ni Venus sa malayo ang talong inaagusan ng maitim na tubig. Inabutan niya si Psyche ng prasko
at sinabing punuin ito ng itim na tubig. Nagpunta ang dalaga sa ilog ng Styx. Nakita niyang
mabato ang daan papunta roon at matarik ang bangin. Tanging may pakpak lamang ang
makaiigib sa ganoong talon. Sa lahat ng kaniyang pagsubok, ito ang itinuturing niyang
pinakapeligroso. Gaya ng inaasahan, may nagbigay ng tulong sa dalaga. Isang agila ang
dumagit sa praskong bitbit ni Psyche at inilipad ito malapit sa talon. Pagbalik ng agila, puno na
ng itim na tubig ang prasko.

(21) Ayaw sumuko ni Venus sa pagbibigay-pasakit kay Psyche. Ayaw niyang maging kahiya-
hiya sa harap ng mga tao. Binigyan niyang muli ng isa pang hamon ang mortal.Inabutan niya si
Psyche ng isang kahong paglalagyan nito ng kagandahang kukunin niya kay Proserpina, ang
reyna sa ilalim na daigdig. Inutusan siya ng bathaluman na kausapin ang reyna para ibigay nito
ang kagandahan sapagkat napagod siya sa pag-aalaga sa anak nitong maysakit. Katulad ng
nauna, agad na sinunod ni Psyche ang utos ni Venus. Bitbit ang kahon, binagtas niya ang daan
papunta sa kaharian ni Hades. Tinulungan siya ng isang tore na nagbigay sa kaniya ng malinaw
na hakbangan patungo sa kaharian doon sa ilalim ng lupa. Una, kailangan niyang pasukin ang
isang lagusang pailalim ng lupa sa tabi ng ilog ng kamatayan. Kailangan niyang sumakay sa
isang bangkang minamando ni Charon. May bayad ang pagtawid at paghahatid sa kaniya ni
Charon. Natatanaw na niya ang lansangan patungo sa palasyo. Nakahimpil sa pinto ng palasyo
ang asong tagapagbantay na may tatlong ulo. Naging maamo ang kaso kapag binibigyan ng
keyk at pahintulutan ka nang makapasok sa palasyo.

(22) Sinunod ni Psyche ang lahat ng itinagubilin ng tore. Mabilis na pinagbigyan ng reynang si
Proserpina ang hiling ni Venus. Mas naging madali ang pagbalik ni Psyche mula sa ilalim na
daigdig kaysa pagpunta niya rito. Iyon nga lamang at muling sinubok ang karupukan ni Psyche.
Sa pagnanais na madagdagan ang ganda upang mapanumbalik ang pag-ibig sa kaniya ni
Cupid, naisipan niyang kumuha ng kaunting ganda sa kahon. Sa pagbukas niya nito ay wala
siyang nakitang kung anuman. Bigla siyang nanamlay hanggang sa tuluyan nang humimbing
makalipas ang ilang sandali.

(23) Sa mga panahong ito ay malakas na si Cupid. Naghilom nang tuluyan ang kaniyang sugat.
Nasasabik na siyang makita si Psyche ngunit hindi siya pahintulutan ng kaniyang inang si Venus.
Ikinulong siya nito at kaniyang napagtantong hindi kailanman papabihag ang pag-ibig. Dahil
dito, nag-isip si Cupid ng paraan upang mapawalan ang sarili. Napansin niyang nakaawang
ang bintana at nagpasiyang doon dumaan papalabas. Mabilis niyang natunton si Psyche.
Naroon ito malapit sa palasyo. Mahimbing na natutulog.Tinanggal niya ang epekto ng gayuma
at mabilis itong ibinalik sa kahon. Agad niyang pinawi ang pagtulog ng asawa. Tinusok niyang
marahan si Psyche para magising. Pagkamulat ay muli niyang kinagalitan ang asawa sa
pagiging mausisa nito na nagdulot sa kaniya ng panibago na namang kapahamakan. Inutusan
niya ang asawa na dalhin na ang kahon sa inang si Venus. Magwawakas na rito ang
pagbibigay-pasakit at pahirap ng ina kay Psyche.
(24) Masayang tinungo ni Psyche ang palasyo ni Venus samantalang si Cupid naman ay
naglakbay patungo sa kaharian ni Jupiter, ang bathala ng mga bathala at ng mga tao. Hiniling
niya na seguruhing hindi na makapanghihimasok ang kaniyang ina sa kanila ni Psyche. Tinupad ni
Jupiter ang hiling ni Cupid.

(25) Ipinatawag ni Jupiter ang lahat ng mga bathala at bathaluman para sa isang pulong.
Kasama rito ang ina ni Cupid na si Venus. Inanunsiyo niya sa lahat na sina Cupid at Psyche ay
pormal na niyang pinagbigkis at walang sinomang dapat na manghimasok pa maging si Venus.
Hinatid ni Mercury si Psyche sa kaharian ng mga bathala. Dito ipinagkaloob ni Jupiter kay
Psyche ang ambrosiang magbibigay sa kaniya ng inmortalidad. Tinanggap na rin ni Venus si
Psyche bilang manugang sapagkat isa na rin itong bathaluman. At kung sa kaharian ng mga
bathala na pipiliing mamalagi ng manugang na si Psyche, hindi na nito maaagawan si Venus ng
mga tagasunod.

(26) Ang pag-ibig (Cupid) at kaluluwa (Psyche) ng kanilang pagsasama ay hindi na kailanman
mabubuwal ng mga masaklap na pangyayari sa pagitan nilang dalawa.