KASAYSAYAN NG LINGGWISTIKA SA DAIGDIG

Masasabing nagsimula ang maagham na pag-aaral sa wika mula nang

magtanong-tanong ang tao ng ganito:

 Bakit hindi magkakatulad ang mga wikang sinasalita ng tao?

 Papaano nalikha ang unang salita?
 Ano ang relasyon ng katawagan at ng bagay na tinutukoy nito?
 Bakit ganito o gayon ang tawag sa ganito o ganiyong bagay? ..at iba pa

Mga Teologo (Theologians)

 Sa kanila nagbuhat ang mga unang sagot sa mga gayong katanungan.

 Sinasabing nilikha ng Diyos ang wika.
 Sinasabing ang pagkakaroon ng iba‘t ibang wika sa daigdig ay parusa ng Diyos sa
pagmamalabis ng tao.

Subalit ang mga palaaral nang unang panahon, tulad nina Plato at Socrates, ay hindi nasiyahan
sa mga ganong paliwanag ng simbahan. Nagsimula silang maglimi tungkol sa wika. Sa kanilang mga
sinulat ay mababakas ang kanilang halos walang katapusang pagtatalo-talo tungkol sa pinagmulan at
kakanyahan ngwika.

Mga mambabalarilang Hindu

Kauna-unahang pangkat na kinilala sa larangan ng linggwistika. Nang panahong iyon, naniniwala

ang mga tao na wika ng Diyos ang ginamit sa matatandang banal na himno ng Ebreo. Mahabang
panahong hindi nila ginalaw ang estilo ng lenggwahe ng nasabing mga himno kahit naiwan na ng
panahon sa paniniwalang paglapastangan sa gawa ng Diyos ang anumang isasagawang pagbabago
rito.
Subalit nagpunyagi ang mga palaaral na Hindu. Sinuri nila ang matandang wikang ginamit sa
nasabing mga himno—sa palatunugan, palabuuan, palaugnayan, sa layuning makatulong sa
pagpaliwanag ngdiwa ng halos di maunawaang mga himno. Ang mga pagsusuring isinagawa ng mga
mambabalarilang Hindu ay naging simula ng mga pag-aaral sa ibang wika sa Europa. Mapapatunayan
ito sa mga terminolohiyang teknikal na ginamit ng mga unang mambabalarilang Hindu na hangggang
sa kasalukuyan ay ginagamit pa ng mga makabagong mambabalarila at linggwista.

Sa mga wikang Griyego at Latin, unang nagkaanyo ang wika sa tunay na kahulugan nito, sapagkat
ang mga wikang ito ang dalawang magkasunod na wikang unang nalinang at lumaganap nang
puspusan sa Europa nang panahong iyon.

Mapapansing kung saan unang nalinang ang sibilisasyon ay doon din unang nagkaanyo ang kauna-
unahang maagham na pagsusuri sa wika.

 Aristotle at ang pangkat ng mga Stoics

Ilan lang sa mga linggwistang laging nababanggit nang mga
panahong yaon. Itinuturing na syang nanguna sa larangan ng agham–wika.

Panahon ng Kalagitnaang Siglo (Middle Ages)

 Hindi gaanong umunlad ang agham-wika sapagkat ang napagtuunang-

pansin ng mga palaaral noon ay kung papaanong mapapanatili ang Latin Aristotle
bilang wika ng simbahan.

Panahon ng Pagbabagong-Isip (Renaissance)

 Dahil sa mabilis na pag-unlad ng sibilisasyon atpaglaganap ng karunungan sa iba‘t ibang panig

ng daigdig mula sa Gresya at Roma, ay naging masusi at puspusan ang pagsusuring
panlinggwistika sa mga wikang Griyego at Latin dahil sa napakarami at iba‘t ibang karunungang
sa dalawang wikang ito lamang matatagpuan.
 Ang pag-aaral sa mga wikang Griyego at Latin aynakaimpluwensya sa iba‘t ibang wika sa
Europa.
 Wikang Ebreo - orihinal na wikang kinasusulatan ng MatandangTipan
- Pinaniniwalaang siyang wikang “sinasalita sa paraiso” kaya‘t inakalang lahat ng wika‘y
dito nag-ugat, pati na ang Griyego at Latin na unang mga wikang kinasalinan ng
nasabing Bibliya.

Pagsapit ng ika-19 siglo

 Nagkaroon ng malaganap na pag-unlad ang agham-wika.

 Nagkaroon ng mga pananaliksik sa pinagmulan ng mga wika na humantong sa
pagpapapangkat- pangkat ng mga ito ayon sa pinagmulang angkan.
 Ang pagsusuri sa mga wika ay hindi lamang palarawan (descriptive) kundi sumasagot pa rin sa
“bakit” ng mga bagay-bagay tungkol sa wika.
 Lumitaw ang iba‘t ibang disiplina sa linggwistika.
 Sa panahong ito‘y nakilala ang tungkung-kalan sa linggwistika na labis na nakaimpluwensya sa
larangan ng linggwistika sa Europa: Bopp (Sanskrito), Grimm (Aleman) at Rask (Islandic)
 Ang mga linggwistang ito‘y sinundan ng marami pang iba tulad nina:
• Rappf • Madvig
• Bredsdorff • Muller
• Schleicher • Whitney
• Curtios • at marami pang iba
 Tinangka nilang ihambing ang mga wikang tulad ng Sanskrito, Griyego, Latin, Italyano,
Espanyol, Pranses, atbp. sa wikang Ebreo na itinuturing ngang pinakasimula ng lahat ng wika
sa daigdig ng mga panahong iyon.

Ang mga pananaliksik sa larangan ng linggwistika sa teknikal na kahulugan nito,ay alam nating
kara-karakang nauunawaan ng mga hindi linggwista.

 Muller at Whitney (1860-75) - Nagsikap na maging payak ang pagtalakay sa mga prinsipyo at
simulain at agham na ito upang mapakinabangan ng mga paaralan.

Sa paglakad ng panahon, iba‘t ibang modelo o paraan ng paglalarawan sa wika ang lumaganap sa
daigdig. Lumitaw ang itinuturing na makabagong pamamaraan ngunit masasabing nananatiling hindi
nagagalaw ang makalumang pamamaraan.

 Hal. Hanggang sa ngayon ay wala pang kinikilalang pamamaraan na maaaring higit

na mabuti sa pamamaraan ni Panini sa paglalarawan ng gramatika ng Sanskrito.
 Gayundin sa gramatika ng Ebreo na nalinang noong Kaligatnaang Siglo at sa
gramatika ng Klasikang Arabiko at Intsik.

Linggwistikang Historikal (Historical Linguistics)

 Itinuturing na kauna-unahang disiplina sa linggwistika na naglalayong magpatotoo na ang mga

wika sa daigdig ay mula sa iba‘t ibang angkan.
 Ang ganitong simulain ay pinatunayan sa pamamagitan ng pag-alam sa mga salitang
magkakaugat (cognates) sa mga wika.
 Sa payak na pakahulugan, ang mga wikang katatagpuan ng sapat na dami ng mga salitang
magkakaugat, bukod sa malaking pagkahawig sa palatunugan, palabuuan, at palaugnayan ay
pinapangkat sa isang angkan.

 Blumentritt - Isa sa nagpasimula sa pag-aaral sa angkang Malayo-

Polinesyo na pinagmulan ng iba‘t ibang wika sa Pilipinas.
- Sinasabing siya ang nakaimpluwensya kay Rizal upang magtangka
ring magsagawa ng ilang pag-aaral sa mga wika sa Pilipinas, tulad ng
Tagalog.

Sumunod kay Blumentritt ang iba pang linggwistang tulad nina:

Otto Dempwolf, Otto Scheerer, Frank Blake, C. Douglas Chretien,
Carlos Conant, Harold Conklin, Isidore Dyen, Richard Howard
McKaughan, at Cecilio Lopez ng Pilipinas. (cf. Gonzales, et. al., 1973)
Ferdinand Blumentritt
Linggwistikang Istruktural (Structural Linguistics)

 Sinundan nito ang Linggwistikang Historikal.

 Nagbibigay-diin sa pagsusuri sa distribusyon ng mga ponema at morpema sa isang salita o
pangungusap.
 Iba‘t ibang mahahalagang pag-aaral ang isinagawa sa mga diyalekto sa Asya, Australya at sa
Amerika sa ilaim ng disiplinang ito.

Ngunit sa pagsusuri sa balangkas ng mga pangungusap sa iba‘t ibang wika ay

nangangailangan ang mga dalubwika ng mga simbolong pamponetika at pamponemika upang
kumatawan sa iba‘t ibang tunog.

Taong 1870, lumitaw ang IPA (International Phonetic Alphabet) na gumamagamit ng hindi
kukulangin sa 400 simbolo. Ang gayong dami ng simbolo ay naging suliranin hindi lamang sa mga
dalubwika kundi gayundin sa bumabasa ng bunga ng kanilang pananaliksik. Nagsimulang umisip
ang mga dalubwika kung papaano nila magagawang payak ang kanilang isinasagawang
paglalarawan sa mga wikang kanilang sinusuri.

Ponema

 Hindi nagtagal ay lumitaw ang ponema (phonemes) na naging palasak na palasak hanggang sa
kasalukuyan.
 Sa pamamagitan ng ponema ay naging payak ang paglalarawan sa palatunugan ng isang wika
sapagkat kakaunting simbolo na lamang ang ginagamit.
 Sa I.P.A. ay binibigyan ng katumbas na simbolo pati mga alopono ng isang ponema kaya‘t
lubhang napakarami ang ginagamit na mga simbolo.
 Ang ponema ay itinuturing na panulukang-bato ng linggwistikang-istruktural.
 Gumagamit din ang mga instrukturalista ng katawagang morpema (morpheme) sa pagsusuri
sa palabuuan ng mga salita ng isang wika.

Ang linggwistikang istruktural ay naging popular noong 1925 hanggang

1955. Namukod-tangi sa panahong ito ang pangalang Leonard Bloomfield
ng Amerika. Subalit sa paglakad ng panahon ay napansin ng mga dalubwika
na hindi sapat na ilarawan lamang ang mga balangkas ng mga pangungusap.
Inisip din nilang kailangan ding alamin kung “bakit” at kung “paano”
nagsasalita ang tao.

Ang mga pantas (philosophers), mga sikologo(psychologists),

antropologo (anthropologists), at maging mga inhinyero (engineers) ay
nangangailangan ng isang wikang inilalarawan sa pamamagitan ng isang
maagham na pamamaraan upang kanilang higit na maipahayag ang kanilang Leonard Bloomfield
karunungan sa isang mabisa, tiyak at teknikal na paraan.

Logical Syntax

 Pinabuti at pinayaman ni Zellig Harris na hindi nagtagal at nakilala sa tawag na

transformational o generative grammar

Linggwistikang Sikolohikal (Psycho-linguistics)

 Sinasabing bunga o resulta ng gramatika-heneratibo upang lalong matugunan ang

pangangailangan sa larangan ng sikolohiya.
 Si Harris ang kinikilalang transitional figure mula sa istruktural tungo sa linggwistikang
heneratibo.

Anthropological Linguistics

 Pinangungunahan nina Boas, Sapir, Whorf, Malinowski, Kroeber, at Trager.

Tagmemic Model ni Kenneth Pike

 Nagbibigay-diin sa pagkakaugnayan ng anyo (form) at ng gamit (function).

  Ang isang anyo at gamit sa disiplinang tagmemiko ay itinuturing naisang yunit na may sariling
lugar o “slot” sa isang wika.
 Ang isang yunit ay may iba‘t ibang antas:
 Antas ng Ponema (phoneme level)
 Antas ng Morpema (morpheme level)
 Antas ng Salita (word level)
 Antas ng Parirala (phrase level)
 Antas ng Sugnay (clause level)
 Antas ng Pangungusap (sentence level) at
 Antas ng Talakay (discourse level).

Phrase-Structure Transformational Generative Model

 Masasabing nag-ugat sa logical syntax

 Dito‘y namukod-tangi ang pangalan ni Chomsky
 May pagkakahawig sa linggwistikang sikolohikal - ang pagtarok sa
“sinasabi” at “di-sinasabi” ng nagsasalita sa kanyang sariling wika. Noam Chomsky

Modelong Generative-Semantics

 Sinundan nito ang transformational-generative

 Kung ang una ay nagbibigay-diin sa form o anyo,ang huli naman ay sa meaning o kahulugan
 Dito‘y nakilala ang pangalang Lakoff, Fillmore, McCawley, Chafe, atb.

Sa Pilipinas, masasabing ang pinakapalasak na modelo ang linggwistikang istruktural.

Bukambibig na rin ang modelong transformational-generative ni Chomsky at ng kanyang mga
kasamang tulad nina Jacobs at Rosenbaum ngunit waring ang modelong ito‘y hindi makapasok sa
larangan ng pagtuturo ng wika sa mga paaralan.

Ang modelong generative-semantics ay nagsisimula nang pumalit sa modelong

transformational-generative, gayundin ang modelong Case for Case ni Fillmore. Panahon lamang
ang makapagsasabi kung aling modelo ang sa dakong huli ang totohanang papalit sa modelong
istruktural. Sa kasalukuyan, marami pang lumilitaw na modelo sa linggwistika.

Mathematical Linguistics o Linggwistikang Matematikal

 Ang pinakahuli at ang ipinapalagay na siyang magiging pinakamalaganap at gamitin sa mga

darating na araw.
 Tinatawag din itong computational linguistics
 Hindi man ito gaanong nalilinang sa ngayon, halos natitiyak na ito‘y magiging palasak sa malapit
na hinaharap dahil sa pagdatal ng “computer” sa lahat halos ng larangan ng pag-unlad.

KASAYSAYAN NG LINGGWISTIKA SA PILIPINAS

Ayon kay Constantino, ang pag-aaral sa mga wika ay mapapangkat sa

tatlong panahon: 1) Panahon ng mga Kastila, 2) Panahon ng mga Amerikano at
3) Panahon ng Kalayaan o Kasalukuyang Panahon.

Panahon ng mga Kastila

 Nagsimula noong ika-16 na daantaon at natapos noong ika-19 na daantaon

 Ayon kay Scheerer, ang pag-aaral sa mga wika ay isinagawa ng mga misyonerong Kastila na
karamihan ay mga paring Heswita at Dominikano sa layuning mapabilis ang pagpapalaganap
ng Kristiyanismo.
 Napatunayan ng mga misyonerong Kastila na higit na madali sa kanila ang mag-aral sa mga
katutubong wika kaysa ang mga “Indios” ang turuan ng wikang Kastila
 Ganito ang naging karanasan ng mga misyonerong Kastila sa Timog at Hilagang Amerika.
Kaya‘t nang dumating sa Cebu noong Pebrero 13, 1965 ang 6 na paring Augustinian na kasama
ni Adelantado Miguel Lopez de Legaspi, ay gayon nga ang kanilang isinagawa sa
pagpapalaganap ng relihiyong Katoliko Romano.
 Ang mga pag-aaral sa wika na isinagawa ng mga prayle ay mga pag-aaral na hindi sopistikado.
Natural lamang na magkagayon sapagkat ang linggwistika ay hindi pa gaanong nalilinang ng mga
panahong iyon, bukod sa mga prayleng nagsagawa ng mga pag-aaral ay hindi nagkaroon ng pormal
na pagsasanay sa larangan ng agham-wika. Gayunpaman, ang isinagawang pag-aaral ng mga prayle
ay maituturing na napakahalaga bilang mga panimulang pag- aaral sa ating mga katutubong wika.

Sa larangan ng wikang Tagalog na naging saligan ng wikang pambansa, masasabing bahagi ng

kasaysayan ang sumusunod na mga isinagawang pag-aaral ng mga prayle at ilang nakapag-aral na
Pilipino:

Nauukol sa Gramatika
 Arte y Vocabulaŕio de la Lengua Tagala
- ni Pari Juan de Quiñones
- Nilimbag noong 1951
- Maraming naniniwala na ito ang kauna-unahang pananaliksik na isinagawa ng mga
prayle ukol sa wikang Tagalog

 Arte y Reglas de la Lengua Tagala

- ni Pari Francisco Balancas de San Jose, O. P.
- Nilimbag ni Tomas Pinpin (Ama ng
Limbagang Pilipino) noong 1610.

 Arte de la Lengua Tagala

- ni Pari Gaspar de San Agustin
- Nalathala nong 1703 at muling nilimbag noong
1787
“Arte y Reglas de la Lengua Tagala”
 Nueva Gramatica Tagalog - ni Pari Juan Coria ni Tomas Pinpin
(1872)

 Ensayo de Gramatica Hispano-Tagala (1878) - ni Pari Toribio Minguella

 Pari San Juan Plasencia - Sumulat ng isang gramatika sa Tagalog, isang diksyunaryo sa
Tagalog, at isang katesismo sa Tagalog na pinagtibay ng Ecclesiastical Junta noong
1852.

Nauukol sa Talasalitaan
 Vale-Mecum o Manual de la Concervacion Familiar Espanyol -Tagalog, Siglo de un
Curioso Vocabulario de Modismos Manileños - ni T.M. Abella (walang petsa)•

 Vocabulario de la Lengua Tagala

- ni Pari San BuenaVentura (1613)
- Sinasabing ito ang kauna-unahang talasalitaan sa Tagalog

 Vocabulario de la Lengua Tagala

- nina Pari Juan de Noceda at Pari Pedro de San Lucar (1754)
- Pinakamakapal ito sa mga nasulat noong panahon ng Kastila.

 Nuevo Diccionario Manual Español-Tagala - ni Rosalio Serrano, (walang petsa)•

 Diccionario de Terminos Communes Tagalo-Castellano - ni Pari Juan Coria (1869)

 Diccionario Hispano-Tagalog - ni Pedro Serrano Laktaw (1889)

Iba pang Pag-aaral

 Memorial de la Vida Christiana en Lengua Tagala - ni Pari Balancas de San Jose (1605)
 Compendio del Arte de la Lengua Tagala - ni Gaspar de San Agustin (1703)
 Arte de la Lengua Tagala y Manual Tagalog - ni Sebastian de Totanes (1745)
 Sobre La Nueva Ortografia de la Lengua Tagala - ni Dr. Jose Rizal (1889)
 Ang itinuturing na pinakadahilan kung bakit napabilis ang pag-aaral sa mga wikang katutubo
noong panahon ng Kastila ay ang pagkakahati-hati ng kapuluan sa apat na Orden noong 1594, bilang
pagsunod sa kautusan ni Haring Felipe II. Ang pagkakahati-hati ay gaya ng sumusunod:
 Ang Kabisayaan ay hinati sa mga Augustinian at Jesuitas.
 Ibinigay diin sa mga Augustinian ang Ilocos at Pampanga.
 Ang mga Intsik at ang mga lalawigan ng Pangasinan at Cagayan ay ibinigay sa mga
Dominican.
 Ang mga Franciscan naman ang pinangasiwa sa Kabikulan.
 Ang Katagalugan ay hinati rin sa apat na Orden.

Sapagkat nagkaroon ng kanya-kanyang tiyak na pangangalagaan ang bawat Orden, nagkaroon

ng sigla ang pag-aaral sa mga katutubong wika na humantong sa paglilimbag ng mga gramatika at
diksyunaryo. Ngunit kapansin-pansin na sinadya man o hindia y napakaraming naisagawang pag-aaral
saTagalog. Ayon kay Phelan, hindi kukulangin sa 24 na aklat ang nalimbag tungkol sa wikang Tagalog,
samantalang 5 lamang sa mga wikang Bisaya. Ang dahilan marahil ay sapagkat Tagalog ang wikang
ginagamit sa Maynila na siyang pinakasentro ng pamahalaan.

Panahon ng mga Amerikano

 Ang pagsakop ng mga Amerikano sa Pilipinas ang naging sanhi ng panibagong pagtingin sa
pag-aaral sa mga wikang laganap sa kapuluan.
 Ang mga linggwistang paring Kastila‘y napalitan ng mga linggwistang sundalong Amerikano.
 Ang pangunahing layunin ng mga Amerikano ay maihasik sa sambayanangPilipino ang
ideolohyang demokratiko.

Ang naging suliranin ng mga prayleng Kastila at ng mga sundalong Amerikano ay iisa, “ang kawalan
ng isang wikang magiging daluyan ng komunikasyon upang maisakatuparan ang kani-kanilang
layunin”. At tulad din ng mga Kastila, inisip ng mga Amerikanong higit na madali kung sila ang mag-
aral ng mga pangunahing wika sa kapuluan kaysa kanilang hintayin na matuto ng Ingles ang
nakararaming Pilipino. Isa pa, inisip din ng mga Amerikano na higit na magiging madali ang pagtuturo
ng Ingles sa mga Pilipino kung mauunawaan ng mga guro ang pagkakatulad at pagkakaiba ng Ingles
sa iba‘t ibang wika sa kapuluan. Noon nagsimula ang pagsusuri sa mgapangunahing wika sa kapuluan,
lalo na sa Tagalog.

Ilan sa mga isinagawang pag-aaral noon ang mga sumusunod:

 Handbook and Grammar in Tagalog ni MacKinlay (1905)
 Grammar of Ilocano ni Henry Swift (1909)
 Primer and Vocabulary of Maguindanao ni R. S. Porter (1903).

Ngunit hindi lubhang lumawig ang pagsusuring-wika na isinagawa ng mga dalubwikang sundalong
Amerikano dahil sa pagkakapalit ng pamahalaang sibil sapamahalaang militar noong 1901. Pumalit sa
mga sundalong Amerikano ang mga dalubwikang may higit na kakayahan at kasanayan sa
pagsusuring-wika dahil karamihan sa mga ito‘y propesora sa mga unibersidad sa Estados Unidos at
sa Unibersidad ng Pilipinas na itinatag noong 1908.

Ayon kay Constantino, sa mga pangunahing linggwista noong Panahon ng mga Amerikano, ay
nangunguna ang mga sumusunod;
 Cecilio Lopez (isang Pilipino)
 Otto Scheerer at H. Costenoble (mga Aleman)
 Morice Vanoberbergh (misyonerong Belhikano)
 Carlos Everett Conant, Frank R. Blake, at Leonard Bloomfield (mga Amerikano)

Karamihan sa mga pagsusuring wika ay maituturing na historikal at

deskriptiba (historical at descriptive). Sina Conant, Costenoble, at Scheerer
ang kinilala sa disiplinang historical .Ngunit ang higit na kilala ay si Conant
na hindi lamang sa larangan ng linggwistang historikal nakilala kundi isa rin
siya sa mga unang nagsasagawa ng pag-aaral sapagpapangkat-pangkat ng
mga wika sa kapuluan.

Ang totoo, ang itinuturing na unang artikulo ni Conant sa linggwistika ay

tungkol sa mga tunog na f at v sa mga wika sa Pilipinas. Sinabi nyang
Carlos Everett Conant
karamihan sa mga wika sa Pilipinas ay walang f at v, mga tunog na karaniwan sa wikang Malay.
Ganunpaman ay nakatagpo sya ng kataliwasan nito. Sinabi nyang ang mga wika sa dulong timog at
hilaga ng kapuluan, tulad ng Ibanag (at mga diyalekto nitong Itawis), mga wika ng Igorot sa Bontoc
at Benguet sa gawing Timog, at ng Tiruray, Bilaan atTagakaolo sa gawing hilaga ay nagtataglay ng
mga tunog na f at v. Ito, anya, ay naiiba sa sinabi ni Brandstetter na ang wikang Malay lamang ang
nagtataglay ng f sa mga wikang kanluranin ng Malayo-Polinesyo. (cf. Conant 1908).
Maraming isinagawang pag-aaral si Conant tungkol sa mga wika sa Pilipinas,
ngunit ang pinakakilala sa kanyang mga pananaliksik ay ang kanyang ―The
RGH Law in Philippine Languages (1910) at The Pepet Law in Philippine
Languages (1912) na tumatalakay sa nagaganap sa pagbabago sa mga tunog
ng iba‘t ibang wika sa kapuluan.

Hal. Ang tunog na r sa pagkakawatak-watak ng mga wikang mula sa

Proto-Austronesian ay nananatili sa ibang wika, samantalang sa iba ay nagiging
g, h, y.

Sa mga palarawan (desciptive) namang pag-aaral ay nangingibaw ang dalawang linggwistang

Amerikano, Blake at Bloomfield (sa kabila ng katotohanang hindi sila nagkaroon ng pagkakataong
magtungo rito sa Pilipinas kahit minsan) at isang linggwistang Pilipino, Cecilio Lopez.

Sa pag-aakala ng mga Amerikanong ang Pilipinas ay mananatiling isang kolonya ng Amerika,

noong 1900,ay sinimulan sa Unibersidad ng John Hopkins ang pagsusuri at pag-aaral sa iba‘t ibang
wika sa Pilipinas. Si Blake, nagtapos sa nasabing unibersidad ay naatasang magsagawa ng pagsusuri
sa mga wika sa Pilipinas sa pamamagitan ng mga impormante upang ituro sa mga Amerikanong may
balak magtungo saPilipinas.

Noong aralang-taong 1901-1902 ay sinimulan nya ang pagtuturo ng Tagalog sa isang klase na may
8 mag-aaral. Nang sumunod na taon ay Cebuano naman ang kanyang itinuro. Bagama‘t hindi gaanong
pinahahalagahan ng pamahalaan ng Estados Unidos ang proyektong isinasagawa sa Unibersidad ng
John Hopkins ay nagpatuloy pa rin si Blake sa pagsusuri sa mga wika sa Pilipinas na tumagal ng halos
50 taon.

Ayon pa rin kay Constantino, sa pagitan ng 1902 at 1950 ay nakasulat si Blake ng hindi kukulangin
sa 27 artikulo tungkol sa iba‘t ibang wika saPilipinas.• Ang ilang halimbawa ay ang mga ss: (1) Ang
pagkakatulad at pagkakaiba ng mga wikang Bisaya (2) Ang pagkakatulad at pagkakaiba ng mga
wikang Bisaya at ng Tagalog (3) Ang mga salitang hiram ng Tagalog sa Sanskrito (4) Ang pag-aaral
na isinasagawa ng Unibersidad ng John Hopkins tungkol sa iba‘t ibang wika saPilipinas.(5) Ang
tungkulin ng pamahalaan ng Estados Unidossa paglinang ng agham-wika sa Pilipinas sa wika (6)
Pagsusuring-basa sa pagsusuring isinagawa ni Bloomfield tungkol sa Tagalog (7) Pagtitipon ng mga
pagsusuring isinagawa sa mga wika sa Pilipinas (8) Isang aklat tungkol sa gramatika ng Tagalog (9)
Isang monograp tungkol sa sistema ng mga diin saTagalog.

Pinangkat din ni Blake sa tatlo ang mga wika sa Pilipinas: (1) Pangkat Timog, na kinasasamahan
ng Ilocano at Pangasinan, (2) Pangkat Sentral, na kinasasamahan ng Tagalog, Bicol at mga wikang
Bisaya. Ang Kapampangan ay nasa pagitan ng dalawang pangkat na ito, (3) Sa Pangkat Hilaga ay
kasama ang Maguindanaw at Maranaw.

Ngunit ang itinuturing na pinakamahalagang ambag niBlake sa linggwistika sa Pilipinas ay ang

kanyang aklat tungkol sa gramatika ng Tagalog (1925). Sa paraan ng paglalahad ni Blake sa
gramatika ng Tagalog ay malinaw na makikita ang impluwensya ng mga pinakamahusay na
mambababalarilang Kastila, tulad ni Totanes (1865).

Sa pagsusuri ni Blake sa Tagalog at iba pang wika sa Pilipinas ay labis nyang napag-uukulan ng
pansin ang tatlong magkakaugnay na mga yunit sa mgagramatika: Verb, Voice, Case. Sinabi nya na
bilang alituntuning pangkalahatan,masasabing ang lahat ng salita sa Tagalog, maging anumang uri,
ay maaaring gawing pandiwa.

Ngunit hindi sang-ayon dito si Constantino, sa dahilang ang konklusyon ni Blake ay hindi salig sa
masusing pananaliksik. Ayon sa kanya, hindi lahat ng salita sa Tagalog o sa alinmang salita sa Pilipinas
ay maaaring kabitan ng makadiwang panlapi. Gayunpaman, naniniwala si Constantino na ang
kakayahan saberbalisasyon ng Tagalog at ng iba pang wika sa Pilipinas ay malinaw na isang
natatanging kakayanhan ng mga wika sa Pilipinas; na ang kakanyahang ito ang isa sa ikinaiiba ng mga
wika sa Pilipinas sa ibang kaangkang wika ng Austronesya.

Ang pagsusuring isinagawa ni Bloomfield sa gramatika ng Tagalog ang higit na kilala hanggang
sa kasalukuyan. Ang totoo, may mga palaaral, tulad nina Lopez at Constantino, ang naniniwala na
hanggang sa ngayon ay hindi pa nahihigitan ang pagsusuring isinagawani Bloomfield sa Tagalog. Ang
pagkakalahathala ng aklat ni Bloomfield namay pamagat na Language noong 1933 na kinapapalooban
ng mga mahahalagang pag-aaral sa gramatikang Tagalog at ang kaalinsabay na paglaganap ng
linggwistikang Bloomfieldian pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig ang naging dahilan
upang ang pamamaraan ni Bloomfield ay gamiting modelo ng mga sumusunod na palaaral sa wika.

Ang pagsusuri sa gramatikang Tagalog ni Bloomfielday lumikha ng rebolusyon sa pagsusuri ng

mga wika saPilipinas sa dalawang kadahilanan:
(1) Ang sapilitang paggamit ng mga impormante sa pagtitipon ng mga datos, at ang
(2) Paggamit ng mga bagong katawagang panggramatika na kapalit ng mga katawagang
tradisyunal upang bigyang-diin ang pagkakaiba sa ibang wika (hindi ang pagkakatulad) ng wikang
sinusuri.

Hinati ni Bloomfield sa tatlong bahagi ang kanyangpagsusuri sa Tagalog:

 Bahagi I - kinapapalooban ng mga salitang Tagalog na nasusulat sa transkripsyong
pamponemika. Kasunod ang katumbas sa Ingles
 Bahagi II - Kinapapalooban ng kanyang pagsusuri sa Tagalog na hinati nya sa phonetics,
syntax at morphology
 Bahagi III - katatagpuan ng talaan ng mga pormasyon at ng glossary.

Halimbawa: Sa seksyon ng ponemika ay inilarawan ni Bloomfield ang mga

makahulugang tunog ng Tagalog, ang pagpapantig at ang sistem ng diin. Sinabi nya na ang
mga tunog na i at e, gayundin ang o at u ay hindi maituturing na ponema, maliban sa mga
salitang hiram.

Sa morpolohiya naman ng Tagalog ay binigyan-diin ni Bloomfield ang pagagamit ng mga panlaping

ACTIVE at PASSIVE , ang relasyon sa isa‘t isa ng mga ito at sa iba pang panlapi na nagbubunga ng
(1) Mga salitang waring GERUND na tinawag nyang ABSTRACTS OF ACTION, o (2) Mga NOMINALS
na tinawag nyang SPECIAL STATIC WORDS

Maliban sa kanyang natalakay sa kahalagahan ng diin at paglilipat ng diin sa pagbubuo ng salita,

ang talakay ni Bloomfield sa morpolohiya ng Tagalog ay maituturing na hindi gaanong nakadagdag sa
mga pagsusuring isinagawa ni Blake at ng mga mambabalarilang Kastila.

Kinilalang kauna-unahang linggwistang Pilipino, si Cecilio Lopez.

Noong 1970 ay kinilala siya at pinarangalan ng Pambansang Samahan sa
Linggwistikang Pilipino bilang AMA NG LINGGWISTIKANG PILIPINO. At
noong 1975 lumabas ang isang Festschrift na may pamagat na Parangal
kay Lopez na handog ng Linguistic Society of the Philippines bilang
pagkilala sa kanya sa larangan ng linggwistika.

Nagsimula bilang isang mag-aaral ni Scheerer sa Unibersidad ng

Pilipinas. Mula roon ay ipinadala sya sa Unibersidad ng Hamburg. Sa
nasabing unibersidad niya natapos nya ang kanyang titulo sa
pagkadoktorado sa linggwistika noong 1928. Ang kanyang disertasyon ay
Cecilio F. Lopez
tungkol sa pahambing na pagsusuri ng Tagalog at Ilocano s
apamamatnubay ni Dempwolff.

Ang mga unang pananaliksik ni Lopez ay masasabing naimpluwensyahan ng mga sinulat ni Blake.
Ang ilan sa mga ito ay tumatalakay sa mga kakanyahan ng mga wika sa Pilipinas, tulad ng paglalapi
sa Tagalog, at ang mga salitang-hiram ng Tagalog saKastila. Marami rin syang sinulat at ipinalathalang
mga artikulo tungkol sa pahambing na pagsusuri na mga wika sa Pilipinas sa paraang singkroniko at
dayakroniko.

Ang itinuturing na pinakamahalagang ambag ni Lopez sa larangan ng linggwistikang Pilipino ay

ang kanyang ipinalimbag na manwal na nauukol sa gramatika ng wikang pambansa (1941).Nang
sulatin ang nasabing manwal ay kapoproklamapa lamang sa Tagalog bilang batayan ng wikang
pambansa ng Pilipinas. Ang manwal ni Lopez ay isang maagham na pagtalakay sa gramatika ng
Tagalog na angkop gamitin ng mga guros a pagtuturo ng wikang pambansa.

Madarama sa manwal ni Lopez ang nagingimpluwensya ng isinagawang pagsusuri ni Bloomfield

sa Tagalog at ng PHILOSOPHY OF GRAMAR ni Jespersen.Hinati ni Lopez ang kanyang manwal sa
apat nabahagi: isa sa ponetika, dalawa sa morpolohiya at isa sa sintaksis.

Ang talakay ni Lopez sa sintaksis ng Tagalog ay makabago at higit na masusi sa ginawang talakay
ni Bloomfield. Sa mga sinulat ni Lopez na nalathala bago matapos ang Ikalawang Digmaang
Pandaigdig ay mababanggit ang mga sumusunod.
(1) Pagsusuring sikolohikal sa morpolohiya ng Tagalog
(2) Pahambing na pagsusuri sa mga leksikograpiya ng Tagalog at ng Malay (1939)
(3) Isang artikulong nasusulat sa wikang Aleman tungkol sa pagkakaugnayan ng Tagalog at ng
Malay (1930), at
(4) Isang artikulong tumatalakay sa kakanyahan ng mga wika sa Pilipinas(1931).

Ang mga sumusunod ay ilan lamang sa kanyang mga sinulat:

 Origins of the Philippine Languages‘, 1967
 Contributions to Comparative Philippine Syntax‘, 1965
 Some New Morphemes in Philippine Languages‘, 1970
 The Spanish Overlay in Tagalog‘, 1965
 Paghahambing sa mga Wika sa Pilipinas‘, 1972
 A Comparative Philippine Word-list - na inilathala ng The Archieve ng UP na
pinamatnugutan nina Constantino, Cruz at Paz

Panahon ng Kalayaan

 Nagsimula ang panahong ito pagkatapos ng IkalawangDigmaang Pandaigdig at makamit ng

Pilipinas ang kalayaan noong 1946.
 Sa panahong ito ay masasabing dumami nang dumami ang pagsusuri sa mga wika sa Pilipinas
 Ayon kay Constantino, ang pag-unlad ng agham-wika sa Pilipinas pagkatapos ng Ikalawang
Digmaang Pandaigdig ay naimpluwensyahan ng tatlong mahahalagang pangyayari:

(1) Ang pagtatag sa Pilipinas ng Summer Institute of Linguistics noong 1953

(2) Ang paggamit ng makalinggwistikang pamamaraan sa pagtuturo ng Ingles sa mga
Pilipino nalumikha ng malaganap na pagnanais upang suriin angmga wika sa kapuluan.
(3) Ang gradwal na pagdami ng mga linggwistang Pilipino, lalo na pagkaraan ng 1960.•

 Ang mga linggwistang Pilipinong ito ay mahahatisa dalawang pangkat:

(1) Mga nagsipagtapos sa mga unibersidad ng Estados Unidos at ng Canada.
Mababanggit dito ang ilang kilalang mga linggwista sa kasalukuyan, tulad nina Constantino at
Casambre ng UP, Sibayan at Otanes ngPNC, Gonzales ng De la Salle, Llamzon at Pascasio ng
Ateneo, Natividad ng DEC, atbp.;
(2) Mga nagsipagtapos sa Pilipinas. Sa Ateneo-PNC Consortium for a Ph.D. in
linguistics,halimbawa ay mayroon ng walong nakatapos- Ma.Lourdes Bautista, Elvira Vergara,
Gloria Chan-Yap, Rosa Soberano, Sis. Ma. Isabelita Riego deDios, Casilda Luzares, Teresita
Rafael at Emma S. Castillo.

Mapapansin na ang Pilipinas ay nagiging laboratoryo o larangan ng mga linggwistang dayuhan

na karamihan ay mga Amerikano. Sa katotohanan, di-iilang wika sa Pilipinas ang ginagamit upang
subukin ang mga modelong pangwika, prinsipyo o pamaraan. Sa kasalukuyan, ang pag-aaral sa mga
wika saPilipinas ay masasabing isinasagawa ng iba‘t ibang pangkat ng mga linggwista.

Ang pinakamalaki at pinakamalaganap sa mga ito ay ang sangay sa Pilipinas ng Summer

Institute of Linguistics. Masasabing higit na pinag-uukulan ng pansin ng pangkat na ito ang mga
wikang di gaanong malaganap.Isinasalin sa mga wikang ito ng nasabing pangkatang Bibliya at iba
pang babasahing panrelihiyon.

Ang isa pang pangkat ng mga linggwista sa Pilipinas ay matatagpuan sa Departamento ng

Wikang Oryental at Lingwistika sa Unibersidad ng Pilipinas. Sa katotohanan, ang pangkat na ito ang
maituturing na pinakamatanda sa lahat ng pangkat. Itinatag ang nasabing departamento noong 1923
upang magsagawa ng pahambing na pagsusuri sa iba‘t ibang wika sa kapuluan.
 Mababanggit dito ang isinasagawang proyekto ng nasabing pangkat sa huling limang taon- ang
pagtitipon ng mga datos na leksikal at gramatikal mula sa lahat ng wika at wikain sa kapuluan upang
gamitin sa pahambing na pagsusuri sa ponolohiya, morpolohiya at sintaksis ng nasabing mga wika.
Maaari ding magamit ang matitipong mga datos sa pagsulat ng mga diksyunaryo sa bawat wika.

Ayon kay Constantino ay hindi kukulangin sa 2,000 pangungusap na naglalarawan ng

hulwarang morpo-sintaktikal at mahigit na 4,000 salitang-ugat ang natitipon na mula sa 300 mga wika
a twikaing sinusuri. Ang mga manuskrito at tapes ay iniingatan ng Archieves of Philippine Languages
and Dialects.
Ang iba pang pangkat ng mga linggwista ay matatagpuan sa Language Study Center ng
Dalubhasang Normal ng Pilipinas, sa Ateneo de Manila, sa De la Salle, sa Unibersidad ng San Carlos,
at sa Interchurch Language School . Ang New Tribes Mission sa Pilipinas ay may isa o mga dalawang
linggwista.

Ang mga panaliksik-wika sa iba‘t ibang wika saPilipinas ay mapapansing isinasagawa hindi
lamang ng mga linggwista sa Pilipinas kundi gayon din ng mga linggwista at mag-aaral sa mga
unibersidad sa Amerika, tulad ng Unibersidad ng Yale ,Unibersidad ng Michigan, Unibersidad ng
California sa Los Angeles, at Unibersidad ng Hawaii.

Masasabi rin na ang mga isinasagawang pag-aaral sa wika ay mauuri sa tatlo:

(1) pag-aaral na nauukol sa pagkaklasipika ng mga wika sa Pilipinas
(2) mga pagsusuring historikal, at
(3) mga pagsusuring palarawan.

Masasabing higit na napakiling ang mga linggwista sapagsusuring palarawan pagkaraan ng

Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Masasabi ring karamihan sa mga pag-aaral na isinagawa noon ay
nakalundo sa ponolohiya ng isang wika. Ngunit nang mga dakong 1960 ay dumami na nang dumami
ang mga pagsusuring tumutugon sa gramatika o sintaksis ng isang wika.

Mga Modelo sa Paglalarawang-Wika

Tatlong modelo ang nangibabaw sa paglalarawan ng mga wika sa Pilipinas pagkatapos ng digmaan.
(1) Modelong ginamit ni Bloomfield sa paglalarawan sa Tagalog at Ilocano
(2) Tagmemic Model na nilinang ni Kenneth L. Pike na syang karaniwang ginagamit ng mga
linggwista ng SIL
(3) Transformational-Generative Model ni Chomsky na syang higit na pinaniniwalaan ng mga
linggwista ng UCLA at sa UP

Tagalog - masasabing higit na napagtutuunan ng mga linggwista, gaya rin ng nangyari noong
panahon ng Kastila. Kaunti lamang kung mayroon mang mahahalagang naisasagawang pag-aaral sa
ibang pangunahing wika. Marahil dahil Tagalog ang batayan ng wikang pambansa.

Pinangkat ni Constantino ang mga pangungusapna predikatibo (predicative sentences) ayon sa

mga balangkas ng kanilang mga IC sa tatlong uri:
1. Definite
2. Indefinite
3. Situational

Ang pinakahuling pagsusuring isinagawa tungkol sa palatunugan ng Pilipino ay ang kay Andrew
Gonzalez (Acoustic Correlates of Accent, Rhythm and Intonationin Tagalog) na nalathala sa
PHONETICA. Sinuri ni Gonzales ang diin, ritmo, at intonasyon ng Tagalog sa pamamagitan ng
paggamit ng makabagong instrumentong pangwika sa Unibersidad ng California, Berkeley, California,
tulad ng Linc-8 Computer, Trans-Pitchmeter, Kay Sanograph, at Pitch Extractor. Lumitaw sa pag-aaral
ni Gonzales na angtono, lakas, at haba ay hindi nagiging resulta lamang ng diin o stress at hindi ng
haba o length na tulad ng lumabas sa pagsusuri nina Schachter at Otanes

Pineda – Direktor ng Surian ng Wikang Pambansa. Sumulat ng An Introduction to Tagalog

Transformational Syntax. Ginamit nya sa sintaksis ng Tagalog ang modelong 1957 ni Chomsky. Sa
unang bahagi ng kanyang aklat ay nagbigay siya ng mga tuntunin sa pagbubuo ng mga pangungusap
sa Tagalog. Sa ikalawang bahagi naman, naglahad siya ng mga transportasyon at nagbigay siya ng
mga halimbawa kung papaanong magagamit ang mga ito sa pngungusap sa Tagalog.
 Si Anderson, sa kanyang disertasyon sa pagdodoktorado noong 1965, ay nagsagawa rin ng
paghahambing sa pagsusuri sa Cebuano at Ingles na ginamitan naman ng transformational model
ni Chomsky.

Masasabing may kasiglahan ang kilusan sa linggwistika sa Pilipinas. Tatlong pambansang

samahang pangwika angnakatutulong nang malaki sa pagpapaunlad ng disiplinang ito – (1) Linguistic
Society of the Philippines, (2) Pambansang Samahan sa Linggwistikang Pilipino, at (3) Philippine
Association for Language Teaching. Ang tatlong samahang ito‘y patuloy sa pagdaraos ng mga seminar
pangwika at pagpapalathala ng kani-kanilang journal na nagiging daluyan ng mga pag- aaral at
pananaliksik na isinasagawa sa larangan ng wika.

TANDAAN!
Isa sa mga kahulugan ng wika na ibinigay ni Henry Gleason ay
“masistemang balangkas ng sinasalitang tunog na pinili at isinaayos sa
paraang arbitraryo upang magamit ng mga taong kabilang sa iisang
kultura”, na nagiging batayan at kahalagahan kung bakit kailangang pag-
aralan ang istruktura o pagkakabuo ng wika.

Linggwistika – ang makaagham na pag-aaral ng mga wika ng tao.

Linggwist/Linggwista – taong ang pangunahing interes sa pag-aaral ng wika ay ang maanalisa

at mailarawan ang nakapaloob na sistema ng balangkas sa wika sa sistematikong paraan.

Sangay ng Pag-aaral ng Gramatika at Istrukturang Filipino

Ponolohiya - makaagham na pag-aaral ng ponema

Morpolohiya - ang pag-aaral kung paano binubuo ang mga salita

Sintaksis - pag-aaral ng istruktura ng mga pangungusap

Pragmatiks - pag-aaral ng ugnayan ng mga anyong lingguwistiko at mga gumagamit nito

Semantika - pag-aaral ng mga pagpapakahulugan ng isang wika