Professional Documents
Culture Documents
albumu 469330
Dla Konfucjusza państwo było przedłużeniem rodziny, dlatego też jego struktury
powinny być oparte na takich samych zasadach. Etykieta życia społecznego spełnia
liczne zasadnicze funkcje w codziennym życiu Koreańczyka. Służy celom
politycznym przy ustalaniu hierarchii społecznej i wpływa na moralność jednostek.
Władca przyjmuje stanowisko ojca, wykształconego, sprawiedliwego i
dobroczynnego, a poddani jako dzieci posłusznie oddające szacunek głowie rodziny.
Jest to system wzajemnych korzyści gdzie, każdy przyjmując odpowiednie
stanowisko i funkcjonuje zgodnie z jego regułami. Dlatego też każdemu obywatelowi
przypisane są odpowiednie zakazy, ale również benefisy swojego stanowiska.
Miejsce w hierarchii nie jest jedynie zależne od wiek czy pochodzenia. Jedną z cech
człowieka godnego jest Zhi oznaczająca mądrość czy wiedzę, dlatego też edukacja
stanowi ogromną wartość dla każdego obywatela Korei Południowej. Uważa się, że
dobre wykształcenie, nie tylko przyniesie wiele przywilejów w stosunku do pozycji w
społeczeństwie, ale również jako chlubę dla rodziny. Tradycyjny, konfucjański
szacunek dla edukacji pozostaje istotną częścią kultury Korei Południowej. Edukacja
tam jest wszechobecna. Od nauki w szkołach po naukę poprawnego spożywania
posiłku, alkoholu, ubierania się czy kłaniania. Dlatego tak ważne jest, by człowiek nie
był obojętny dla nauki. Dla niektórych skrajnych koreańskich wyznawców
konfucjanizmu, edukacja postrzegana jest jako religia. Osoby niewykształcone
uchodzą za największych ignorantów oraz są oni z góry traktowani jako osoby
gorsze, nie zależnie od wiek. Zdarza się również, że mogą być one wykluczenia z
rodziny czy nawet grupy społecznej. Dlatego tak ważne jest by każdy obywatel
uzyskał jak najwyższe noty z egzaminów dające mu najwyższe stanowisko
naukowe. Od czasów Joseon egzaminy urzędowe uważane były jako brama do
prestiżu i szacunku. Obecnie postrzeganie to znacznie nie zmieniło się, a uzyskanie
najwyższych wyników jest marzeniem każdego koreańskiego ucznia. Dlatego też
całe ich życie ukierunkowane jest na przygotowanie się do nich. Przeważająca
część dzieci swoją edukację zaczyna już od 5 roku życia, uczęszczając nie tylko do
szkół, ale również mnóstwa zajęci pozalekcyjnych. Do zakończenia szkoły średniej i
zdania egzaminu państwowego, uczniowie spędzają na nauce ponad 16 godzin
dziennie, uczęszczając do szkół i pozalekcyjnych akademii czy korepetycji.
Wszystko to by uzyskać jak najlepsze wyniki i zdobyć jak najwyższe stanowisko.
Korea jako jedna z niewielu państwa posiada tak bardzo rozbudowany system
honoryfikatywności. Oznacza to, że stosowane przez rozmówców formy zależą od
ich statusu i wieku. Duże znaczenie nadaje się stosowaniu odpowiednich zwrotów
grzecznościowych czy dodaniu odpowiednich końcówek do wyrazów, tak aby
wyrazić większy szacunek oraz dostosować swoją pozycję do rozmówcy.
Zauważalne jest choćby w rozmowach studentów z nauczycielami. Nie tylko stosują
oni słowa Pan, Pani, lecz także używają honorowego tytułu 선 생 님 (nauczyciel).
Wynika stąd, że Koreańczycy większe znaczenie przypisują osobistości i funkcji w
społeczeństwie niż indywidualnej jednostce. Częściej można spotkać adresowanie
osoby przez jej pozycje w społeczeństwie np 학생 (uczeń), 부장님 ( szef), 아줌마
( mężatka). Zwracanie się po imieniu dozwolonej jest tylko dla bliskich przyjaciół,
które za wspólną zgodą przeszły na mniej formalny język lub osoby starsze, wyżej
postawione np. W relacjach rodzinnych starsze rodzeństwo może zwracać się do
młodszego po imieniu, jednak młodsze zwraca się poprzez odpowiednie określenie.