CZŁOWIEK ISTOTĄ RELIGIJNĄ

Jan Paweł II powiedział „ człowiek zostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione
sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w
jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa”.

Wybrałem ten temat ze względu na różne aspekty. Jestem człowiekiem młodym i w swoim otoczeniu
spotykam różnych ludzi, którzy szukają odpowiedzi o przyczynę i sens powstania świata , celu, o
istnienie człowieka ,o śmierć, o rolę , jaką , każdy z nas odgrywa w życiu i dla świata , czym kierować
się w życiu ?

To pytania, które nurtują każdego człowieka, nie zależnie od wyznawanej wiary, każdy z nas chce znać
odpowiedź na te pytania.

Religia to uczucie, które opiera się na przekonaniu o istnieniu harmonii miedzy nami i
wszechświatem, świadomość i poczucie zależności człowieka od Mocy zaświatowej , z którą usiłuje
się wejść w kontakt osobisty , to całokształt wszystkich naszych obowiązków , pojmowanych jako
nakazy Boże, to starania człowieka by znaleźć oparcie w siłach nadziemskich i w ten sposób dojść do
zbawienia . Religia to złożony system wierzeń i praktyk, który wyraża sens życia i porządek istnienia w
terminach relacji do tego , co święte, a także realna i dynamiczna relacja osobowa człowieka do
rzeczywistości transcendentnej do Absolutu- Boga, od którego człowiek czuje się zależny w istnieniu
oraz działaniu , i który jest ostatecznym celem nadającym sens życiu ludzkiemu.

Religie, ze względu na podmiot wiary, dzielimy na :

 Politeistyczne- przykładem mogą być wierzenia starożytnych Greków, Rzymian, czy

hinduizm- to wiara w wielu bogów, którzy tworzą hierarchiczny panteon i sprawują w różnej
mierze piecze nad światem
 Monoteistyczne- wiara w jednego Boga ( judaizm, chrześcijaństwo, islam)

Wszystkie religie zawierają wspólne elementy i są nimi:

 Prawdy wiary
 Zasady postępowania moralnego
 Formy kultu i organizacji wspólnot wierzących.

Stosunek chrześcijaństwa do innych religii określa jeden z dokumentów Soboru Watykańskiego II.
Człowiek ma prawo do wolności religijnej, a to oznacza, że ludzie są wolni od przymusu ze strony
innych ludzi czy organizacji, tak, aby nie działał wbrew swemu sumieniu, ale w godziwym
zakresie .Prawo do godności religijnej jest zakorzenione w godności osoby ludzkiej i z racji tej
godności zobowiązani jesteśmy trwać przy poznanej prawdzie i całe swoje życie układać według
wymagań tej prawdy.

„Kościół uznaje wszystko to, co w innych religiach jest dobre i prawdziwe. Szanuje i

popiera wolność religijną jako prawo człowieka. Wie jednak, że to Jezus Chrystus jest
jedynym Zbawcą wszystkich ludzi. On jedynie jest «drogą, prawdą i życiem»” (J 14,6).