WYMOWA

Spółgłoski i ich zbitki

• B - zwykle wymawiane jest tak samo, jak po polsku np. w słowie brush.
* Wyjątkami są słowa kończące się na -mb, w których “b” jest nieme np. plumb,
comb, numb, bomb.

• C - zwykle wymawiane jako /k/ np. cat, crystal.

* Gdy poprzedza samogłoski “e”, “i” lub “y”, wymawiane jest jako /s/, np. ceiling,
city, cynical.

• CH - z reguły wymawiane jest jako /tʃ/ (cz) np. chair.

* CH może przybrać także formę formę albo /ʃ/ (sz) np. chic, Chicago
albo /k/ np. technical, chemistry, chronic.

• D - Zazwyczaj wymawiane jak polskie 'd', jak w słowie 'dog'.

• -dge - Zazwyczaj wymawiane jak ‘j’ (dż), jak w słowie ‘bridge’.

• G - może być wymawiane jako /g/ (np. go, girl).

* Kiedy występuje przed “e”, “i” lub “y” wymawiane jest jako /dʒ/ (dż) np. Germany,
ginger, Gypsy, garage.

• GH - w tym połączeniu “g” najczęściej jest nieme (np. sigh, through).

* Czasami wymawiane jest też jako /f/, np. laugh.

• H - najczęściej wymawiamy go tak, jak w języku polskim np. hair, hospital,

history.
* Po “w” staje się nieme, np. when, where, what.
* H jest także nieme w słowach rozpoczynających się na “h”, np. honest.
* Wyjątek: who, kiedy 'h' jest wymawiane, ale 'w' nie (czyt. 'hu').

• J - wymawiamy je jako /dʒ/ (dż), np. January.

• K – Wymawiane jak w polskim np. key.
* Kiedy poprzedza ‘n’, jest nieme, np. knife, knee, knight, known, knowledge.

• L - z reguły wymawiane jak w języku polskim, np. let, line, letter.

* W niektórych przypadkach L staje się nieme przed “k” i “f”, np. talk, walk, half.

• M, N, P – wymawiane jak polskie 'm' i 'n'.

* ps - na początku wyrazu, np. psycho, psychology, psychiatrist - czytamy jako /s/
 • Q - Wymawiane jak polskie 'k', np. queen, question.

• R - Wymawiane w charakterystyczny sposób, język jest cofnięty w tył, a jego

przednia część podniesiona, np. red, rollerskate.

• S - z reguły wymawiane jest podobnie jak w języku polskim, np. skin, slow,
street.
* W niektórych słowach jego poprawna wymowa to /z/, np. nose, president.

• Sh - Wymawiane pomiędzy polskim 'sz' a 'ś', np. shoes, she, shell.

• SCH - wymawiamy jak /sk/, np. school, scholar, schematic.

• T - Zazwyczaj wymawiane jak polskie 't', np. ten, ticket.

* Czasem wymawiane podobnie do 'cz', np. train, tree.

• TH - ten zlepek liter można wypowiedzieć na dwa sposoby, jako

bezdźwięczne /θ/, o występujące np. w słowie three, thumb, thing, theatre oraz
dźwięczne /ð/, które usłyszysz w słowach np. this, those, that.
Aby wydać z siebie /ð/ należy położyć język na górnych zębach i powiedzieć /z/.

• V - wymawiamy jak polskie “w”, np. vet, vibrate, very.

• W - wymawiamy jak polskie “ł”, np. wonderful, wonder, work.

* wr - na początku wyrazu, np. write, wrist, wrong - czytamy jako /r/

• X - Zazwyczaj wymawiane jak w słow e box (ks), multiplex.

* Kiedy jest pierwszą literą słowa, x jest wymawiane jak ‘z’, np. xylophone.

• Z - Wymawiane jak polskie 'z', np. zebra, zero.

Samogłoski

• A – wymawiane głównie jako /a/ np. fan, pan.

* Czasem wymawiane jako /o/ np. call, wall, squash.
• E – wymawiane jak w polskim.
* Na końcu słowa, ‘e’ jest zazwyczaj nieme, jak w słowie ate, fate.

• EE - Podwójne ‘ee’ czytamy zawsze jak długie ‘i’, np. meet, feet.
 • EA - Zbitek ‘ea’ czytamy zazwyczaj jak ‘i’, np. leave, meat, weak.
* Czasem czyta się go jak ‘e’, np. head, pleasure, sweatshirt.
* Bywa, że czyta się go jak ‘ej’, np. break, great, steak.
* Rzadko wymawia się go jak ‘y’, np. ocean (ołszyn).

• EAR - W końcówkach ‘ear’ czytamy ‘ije(r), np. appear, clear, dear, near.
Wyjątek: bear (ber).

• I - wymawiane albo jako /y/ np. fit, fill lub /ai/ np. wild, kite.

• O - wymawiane jak polskie o np. pot, rock, not.

• OO - Podwójne ‘oo’ czytamy zazwyczaj jak polskie ‘u’, np. book, school.
* Wyjątki to blood, flood (czyt. blad, flad)

• OA - Wymawiamy „ou”, np. w słowie boat, coat, road.

* W innych przypadkach wymawiamy ‘o’, np. board.

• U – zazwyczaj wymawiane jest jak krótkie ‘u’, np. pull i put, albo krótkie ‘a’,
jak w słowie duck and luck.
* Przed 're' na końcu zdania, 'u' czytamy jak 'ju', np. pure, cure

• Y - Zazwyczaj wymawiane jak polskie 'j', np. yesterday.

* W niektórych słowach, wymawia się je jak 'i', np. jak w słowie city.
* A jeszcze w innych jak 'aj', np. w słowie fly.

Końcówki wyrazów 
Istnieje grupa końcówek wyrazowych, które zawsze wymawiamy w ten sam sposób:
• -acious - występuje w przymiotnikach i wymawiamy ją /eɪʃəs/ (ejszys), np.
spacious.
• -ation - występuje w rzeczownikach i wymawiamy ją /eɪʃən/ (ejszyn), np.
graduation, identification, transformation.
• -arious - występuje w przymiotnikach i wymawiamy ją na dwa różne
sposoby: /eəriəs/ (eries) w brytyjskiej odmianie języka angielskiego oraz /eriəs/ w
odmianie amerykańskiej, np. various.
• -ese - występuje w przymiotnikach i rzeczownikach i wymawiamy ją /iːz/, np.
Chinese, Vietnamese.
• -gist - występuje w nazwach specjalizacji medycznych, wymawiamy ją /dʒɪst/
np. endocrinologist, psychologist.
• -ical - występuje w przymiotnikach i wymawiamy ją /ɪkəl/, np. historical,
biological.
• -ile - występuje w przymiotnikach i rzeczownikach, wymawiamy ją /ʌɪl/, np.
file, pile, senile.
• -ought - występuje często w drugiej i trzeciej formie czasowników
nieregularnych i wymawiamy ją /ɔːt/ w wersji brytyjskiej oraz /ɑːt/ w wersji
amerykańskiej, np. thought.
• -worthy - występuje w przymiotnikach i wymawiamy ją na dwa różne
sposoby: /wɜːði/ po brytyjsku oraz /wɝːði/ po amerykańsku, np. trustworthy.