ATIŞMA

Sunucu: Şimdi okumayı en önce öğrendiği için havasından

geçilmeyen Şakir ile okumayı yeni öğrenen Abbas arasındaki
didişmeyi izliyoruz iyi seyirler…
Sahne:
Sınıf ortamıdır öğrenciler sıralarında oturur bazıları ayaktadır.
Şakir en ön sırada diğer arkadaşlarına bir şeyler anlatır. Çok havalı
kasıntıdır.
O sırada Abbas Şakir’le aynı kıyafetleri giymiş kasılarak yavaş
yavaş yürüyerek sınıfa girer. Sınıftaki herkes Abbas’a bakar şaşkın ve
meraklıdırlar…
Şakir: Bu ne be? Bu bizim Abbas değimli?
Abbas: Arkadaşlar bende bugünden itibaren okumayı öğrendim artık
bu sınıfta şiirleri kitapları bende okuyacağım (coşkulu ve mutlu) bugün
herkese benden çikolata…

Herkes: Oley, yaşa Abbas büyüksün…

Şakir: Ben istemem.
Abbas: Peki, Şakir’e çikolata yok.
Şakir: Ne demek Şakir?
Abbas: Adını mı değiştirdin?
Şakir: Sen bana nasıl Şakir dersin?
Abbas: Ne diyeyim? Mesela Mamut mu diyeyim? Şakiirrr…
Şakir: Sen bana Şakir Ağa, Şakir Abi, kral diyeceksin.
Abbas: O günler akside kaldı Şakiiirrr.
Şakir: Ne demek eskide kaldı?
Abbas: Artık bende okumayı öğrendim Şakiiirrr. Kardeşinim artık.
Şakir: Vay kardeşim Abbas’a bak. Sen ne zaman bitirim oldun
Abbbasss?
Diğer çocuk: Böyle didişip durarak olmaz. Madem ikinizde okumayı
öğrendiniz, bir atışma yapın görelim kim daha iyi.
Şakir: Olur.
(En öndeki masaya Şakir, Abbas ve diğer çocuk oturur Şakir ile
Abbas karşı karşıyadır diğer çocuk ortaya oturur. Sınıftaki diğer
çocuklar arkalarında ayaktadır bazıları Şakir’i bazıları Abbas’ı
destekler.)
Diğer Çocuk: Kim başlayacak.
Şakir: O başlasın.
Abbas: Olmaz abi, büyümsün sen başla.
Şakir: Peki. “Öğrenciysen haydi okula, okuyorsan otur karşıma.”
(Şakir’i destekleyenler alkışlar yaşa Şakir…)
Abbas: “Okumaya can feda, tembelliğe elveda.”
(Abbas’ı destekleyenler alkışlar yaşa Abbas…)
Şakir: “Sen okulda boş ders, ben yan sınıfta çilekeş.”
(Şakir’i destekleyenler alkışlar yaşa Şakir…)
Abbas: “Okumayanın bahtı kara, okuyanın yeri bura.” (kalbini
gösterir.)
(Abbas’ı destekleyenler alkışlar yaşa Abbas…)
Şakir: “Kitap, defter, silgi ne zaman okudun sen tilki.”
(Şakir’i destekleyenler alkışlar yaşa Şakir…) Daha sonra susarlar
artık hiç kimse araya girmez Abbas’la Şakir karşılıklı hızlı hızlı
atışır.)
Abbas: “Dinle beni, dinleyeyim seni.”
Şakir: “Okul bir denizdir. Yüzmesini bilmeli.”
Abbas: “Zil çalınca sınıfa girmesini bilmeli.”
Şakir: “Bana hava atma.”
Abbas: “Havan kime yabancı?”
Şakir: “Kapılma rüzgârıma hasta olursun.”
Abbas: “Zorlama beni zorlarım seni.”
Şakir: “Üzme beni üzerim seni.”
Abbas: “Okul zorlu bir hayat, çalışkanlarda mı kabahat?”
Şakir: “Çalışmazsan toz olursun, sınavlarda mort olursun…”

(Artık sürekli Abbas konuşur Şakir araya girmeye çalışır ama Abbas
buna fırsat vermeden hızlı hızlı söyler tekerlemelerini.)
Abbas: “Oyun oynayacağım dedim güldüler, sen öğrencisin dediler.”
Abbas: “Emeğimiz akıl zoru, Allah’ım sen bizi koru.”
Abbas: “Okul bir hayat, anlayanadır fırsat.”
Abbas: “Dert çekenin, başarı çalışanın.”
Abbas: “Kabahat sende değil, Seni sevende.”
Abbas: “NAAABEEERRRR….”
(Atışmayı Abbas kazanmıştır. Herkes Yaşa, Kralsın Abbas diye
bağırır. Perde kapanır.)
Naçizane Öneri: Çiçek Abbas filminden atışma sahnesini oynayacak
öğrencilere izletirseniz çocuklar tavırları daha güzel yapıyorlar…

Düzenleyen: Hasan GÜMÜŞ

İzmit Kılıçarslan İlkokulu

www.egitimhane.com