Zarah Joyce A.

Segovia
segoviazarahjoyce@gmail.com

ACT ONE

SCENE 1

JOY: Ate Gutom na ‘ko

LIGAYA : Oh, sayo na yan, busog pa naman ako, mamaya nalang ako kakain

JOY: Ayoko nga yan. Di namn masarap yan e! wala nabang iba ate?

SCENE 2

LIGAYA: Basta boss pag kelangan mo ng runner sumenyas ka lang ha! Ako bahala sayo.

BOSS: Oo, Bwenas ka eh! O eto ang kumisyon mo.

LIGAYA: Laki naman nare boss! Salamat ha. Sa uulitin! Alis na po ako!

SCENE 3

LIGAYA: Charan! Sabi ko sayo babalik ang ate eh! Ayan. Hehe

JOY: Wow! Spageti! Kain kana din ate.

LIGAYA: Sige lang, mamaya pagkatapos mong kumain may surpresa pa ako sayo.

JOY: Talaga ate?

LIGAYA: Aba, Oo! Kaya bilisan mo nang kumain d’yan!

JOY: A-ayan ate! Tapos na

LIGAYA: Bilis ah? O s’ya pumikit ka. Wag kang madaya ha, wag kang sisilip!

JOY: Wow… Ang ganda ate! Ito ba yung tindang korona dun sa may palengke? Bagay ba?
Bagay ba sa akin, ate?
Zarah Joyce A. Segovia
segoviazarahjoyce@gmail.com

LIGAYA: Aba syempre, sing ganda kita ano!

JOY: Sus! Si mama ang kamukha ko ‘noh! Kaya nga paglaki ko gusto kong maging kagaya ni
mama, Mutya ng Dalampasigan 1989.

LIGAYA: Ikaw talaga dami mong kalokohan!, baka mamaya pagmultuhan pa tayo ni mama.
Ay oo nga pala, binilhan din kita ng Notebook at lapis, pasensya kana ha, di pa kaya
ng ate yung isa nyang pramis e.

JOY: Okay lang, pero alam mo ate, namimiss ko na pumasok sa iskul, kahapon Nakita ko si
Jenny,yung kapitbahay natin dati, ang ganda ng bag nya tsaka ng sapatos nya. Hayyy
sanaol talaga ano Babalik naman.ako sa school diba ate?

LIGAYA: Anong sanaol, oo naman bunso hintay hintay lang lalaki rin ang raket ko, sa ngayon
yan munang korona, at notebook na nilalambing mo ha.

JOY: Di mo alam yung Sanaol ate? Parang tanga ‘to Sana ol, edi sana lahat! Pero sana balikan

na tayo ni Tatay ‘no, ate?

LIGAYA: Sana…

SCENE 4

LIGAYA: Ano boss, may raket ba tayo d’yan?

BOSS: May alam ako, mas mabilis ang kita, obernayt lang may kita kana.

LIGAYA: talaga po? Ano po yun? Nako kailanagn ko po kasi talaga eh, kelangan na pong
makabalik ng kapatid ko sa pag aaral

BOSS: Ikaw.

LIGAYA: Ha? Ako po?

BOSS: Oo ikaw, bata ka pa, maganda, sariwa. Syur ako madaming mag aasam sa’yo.

LIGAYA: Ha-Haa? Boss Hindi po? Ayaw ko po, hanggang d-dun lamang po ako sa pagbebenta
ng shabu.

BOSS: Sigurado ka ba? Sayang ka, mahal kitang maibebenta. Kikita ka ng Malaki.
Zarah Joyce A. Segovia
segoviazarahjoyce@gmail.com

LIGAYA: Hindi po talaga boss, pasensya na.

BOSS: Osige pero pag isispan mo parin, Oh dalhin mo to mamaya dun sa dati, mag ingat ka
wag kang papahuli.

LIGAYA: Sige boss, areglado po.

SCENE 5

JOY: Ate, Ikaw wala ka bang balak mag aral uli? Kung buhay si mama sigurado malulungkot
yun, diba ang galing galing mo dati sa iskol, paborito ka nga nina ma’am eh, kaya laging
ubos yung paninda mong mani. Haaaay namimiss ko na talaga pumasok sa iskol

LIGAYA: Namimiss ko rin syempre, kaya lang wala tayong magagawa e. Kaya pag pinabalik
kita sa iskol gagalingan mo ha, ako naman tuturuan mo.

JOY: ay! Si ate naman! Mas magaling ka nga kesa saakin e!

LIGAYA: Basta ipramis mo, gagalingan mop ag bumalik ka sa iskol.

JOY: Oo na, Pramis na. kung gusto mo pa, mag balediktoryan ako e! san ka pa beauty queen na
balediktoryan pa.

LIGAYA: Haynako bunso amg dami mo talagang kalokohan

SCENE 6

(Dumating ang tag ulan)

JOY: A-ate ang lamig… nalilipad na yung mga gamit natin. Ate.. yung korona ko, pati yung
notebook wala na.

LIGAYA: Hayaan mo na, bibili nalang tayo ng bago, mas maganda pa kesa roon, ano ba kasing
ulan ‘to, nakakaloka, ang yaman na natin, bunso oh, May shower na ang barung-
barong natin.

JOY: Dami mong kalokohan ate.

Zarah Joyce A. Segovia
segoviazarahjoyce@gmail.com

BRGY TANOD: Nako Joy, Ligaya dun na kayo sa evacuation center, sabi raw ay magtutuloy
tuloy ang ulan at malamang ay babaha din.

LIGAYA: Nako, mang kulas baka naman po titila din ang ulan, pero Salamat po.

BRGY TANOD: Ay sana nga, s’ya sige babalik ako mamaya para kaunin hinihintay lang
naming ang utos ni kapitan.

LIGAYA: Ay ganon po ba, sige Salamat Mang Kulas.

JOY: Bakit parang ayaw mo sumama sa ebakweysun ate? Atlis duon di na-nnaa ta-tayo
nangangaligkig na ga-ganto.

LIGAYA: Oo bunso mamaya pramis pupunta tayo dun.

(lalo pang lumakas ang ulan, napansin ni Ligaya na di nagsasalita ang kapatid at napakataas ng
lagnat)

LIGAYA: Joy.. Joy.. Nako ang taas ng lagnat mo.. Tara dadalhn kita sa ospital

JOY: Ate, wa-wala tayong pera

LIGAYA: Gagawa ako ng paraan

SCENE 7

LIGAYA: Nars, ang taas ng lagnat ng kapatid ko.

LIGAYA: Nars ano ba, sabi ko nangigitim na yung kapatid ko, ano ba! Intindihin nyo kami
Zarah Joyce A. Segovia
segoviazarahjoyce@gmail.com

NARS: Nako pasensya na, biglang dami din kasi ng mga pasyente eh, Sige ito paki fill upan,
kelangan din ng down payment para maadmit namin siya.

LIGAYA: Ha? Down payment? Mamamatay na yung kapatid ko uunahin nyo pa yun?

NARS: nako pasensya na ineng policy namin yun dito sa ospital, nasaan ba ang mga magulang
mo?

LIGAYA; Patay na po ang mama namin.

NARS: ay ang tatay n’yo, nasaan?

LIGAYA: Hindi ko po alam, hindi po ba talaga pwede? Nars ikamamatay ko pag may
nangyaring masama sa kapatid ko.

NARS: Sige ganto nalang, ako na muna ang bahala, nakakaawa kayong magkapatid eh,

LIGAYA: Nako, Salamat po, magpalain nawa kayo. Babalik po ako mamaya maghahanap lang

po ako ng pera.

SCENE 8

LIGAYA: Boss, baka naman pwedeng makahiram kahit 3libo lang, nasa ospital lang ang bunso
ko,

BOSS: Napag isipan mo na ba. Ligaya?

LIGAYA: Ang alin.. alin po?

BOSS: Ito

LIGAYA: Hindi. Ayoko. Ayoko po

(sa desperasyion ay kung anu ano na ang tumatakbo sa sa kanyang isipan hanggang sa humatong

sya sa isang desisyon)

Zarah Joyce A. Segovia
segoviazarahjoyce@gmail.com

SCENE 9

(Gabi sa loob ng jewelry Store)

LIGAYA: (To self) Ang ganda nito ah, syur ako matutuwa si Joy, pero hindi. Ayaw nito ni
mama, parang di ko kayang gawin.. Pero kailangan. Haaaay Bahala na

(Wang Wang)

PULIS 1: Anong ginagawa mo d’yan!

LIGAYA: Nako wag po,wag n’yo po akong huhulihin, na-na-nagawa ko lang po ito dahil may
sakit ang kapatid ko, please po mamang pulis, wag po!

PULIS 2: Napakabata mo pa magnanakaw ka na! Bitawan mo yang mga hawak mo at ilagay mo

ang kamay mo sa likod ng ulo mo. Bilis!

LIGAYA: Wag po please! Maawa na po kayo kailangan ko po mabilhan ng gamot ang kapatid
ko, nagmamakaawa po ako!

PULIS 1: Nako nene! Gamit na gamit na yang ganyang mga dahilan. Tigilan mo na yang drama
mo.

LIGAYA: Totoo po mamang pulis wag nyo po akong ikukulong.

PULIS 2: Sige pagbibigyan kita ng bigyan kita ng pagkakataong makatakas, pagkabilang ko ng

tatlo tatakbo ka, nakukuha mo?

LIGAYA: o-opo

PULIS 1: Chief wag s’ya. Masyado pa syang bata.

PULIS 2: Timigil ka Castro! Wag mo akong pinapakailaman!

PULIS 2: Ano ineng handa kana?

Zarah Joyce A. Segovia
segoviazarahjoyce@gmail.com

LIGAYA: (to self) kabisado ko naman ang mga daan bibilisan ko ang pagtakbo pero dapat dala
ko yung pasalubong ko kay bunso.

LIGAYA: (To the policemen) O-opo Handa na

PULIS 1: 1….2….3 takbo!

PULIS 2: Waaaaag!

(putok ng baril)

PULIS 1: Walang lugar ang mga kagaya nya ang dapat sa mga pesteng katulad nya pinapatay,
kahit bata pa.

PULIS 2: Wala ka talagang puso, Santos!