“Ang hindi magmahal sa sariling wika, daig pa ang hayop at malansang isda.

”
Isa ito sa mga pinakasikat na linya ng ating bayani na si Jose Rizal. Ang
pagtatangkilik ng ibang kultura, tradisyon at wika ay makatutulong upang mas
mapalalim ang pag-unawang bilateral sa pagitan ng dalawang bansa o
kultura. Dahil dito, mas madali itong makapag-usap sa mga banyaga at mas
produktibo ang pakikipagpanayam. Ngunit ang pagtangkilik na ito ay
nakakaapekto sa sarili nating wika. Sa pamamagitan nito nawawala na ang
totoong kahulugan ng sariling wika at kultura.

Bilang isang mag-aaral, hindi dapat na ituro ang Wikang Koreano sa kolehiyo
dahil dapat na mas pagtuunan natin ng pansin ang pagpapaunlad natin sa
sarili nating wika. Kapag ito ay itinuro mas mawawala ang pagsasabuhay ng
sariling kultura na kinagisan. Isang halimbawa nito ay pagbabago ng ng
kahiligan ng ibang Pilipino sa larangan ng musika, pelikula at iba pang aspeto
ng sining. Imbes na Original Pinoy Music(OPM) ang maririnig, puro na Korean
lyrics ang nangingiibabaw. Sa simpleng pag-impluwensiya ng mga ito ay
naaapektuhan ang personalidad ng mga Pilipino. Hindi naman masama na
matutunan ang Wikang Korean pero dapat alam natin ang limitasyon natin. Sa
panahon ngayon madaming mag- aaral ang nahihirapan sa Wikang Ingles lalo
na sa grammar, paano pa kung kung ang Wikang Koreano ay itinuro? Mas
lalo silang mahihirapan. Mas dapat na mapalawig natin ang sariling atin bago
ang iba dahil higit na mas mahalaga ang Wikang Filipino higit sa iba pa.