Εις Διωνυσον

... οι μεν γαρ Δρακανω* σ', οι δ' ̓Ικαρω ηνεμοεσση

φασ', οι δ' εν Ναξω*, διο ̂ ν γενος, ειραφιω̂ τα*,
οι δε σ' επ' Α
̓ λφειω̂ ͅ* ποταμω̂ ͅ βαθυδινηεντι
κυσαμενην Σεμελην τεκεειν Διι τερπικεραυνω*: 5
αλλοι δ' εν Θηβησιν, αναξ, σε λεγουσι γενεσθαι,
ψευδομενοι: σε δ' ετικτε πατηρ ανδρω̂ ν τε θεω̂ ν τε
πολλον απ' ανθρωπων, κρυπτων* λευκωλενον ̔́Ηρην.
εστι δε τις Νυση*, υπατον ορος*, ανθεον υλη,
τηλου̂ Φοινικης, σχεδον Αιγυπτοιο ροαων, 10

... και οι αναστησουσιν αγαλματα πολλ' ενι νηοις

̂ .
ως δε τα μεν τρια, σοι παντως τριετηρισιν* αιει
ανθρωποι ρεξουσι τεληεσσας εκατομβας.
η̂ και κυανεησιν επ' οφρυσι νευ̂ σε Κρονιων:
αμβροσιαι δ' αρα χαιτ ̂ αι επερρωσαντο ανακτος 15

κρατος απ' αθανατοιο: μεγαν δ' ελελιξεν ̓́Ολυμπον.

ως ειπων επενευσε καρηατι μητιετα Ζευς.
ιληθ', ειραφιω̂ τα, γυναιμανες: οι δε σ' αοιδοι
αδομεν αρχομενοι ληγοντες τ': ουδε πη εστι
σει'̂ επιληθομενω ιερη̂ ς μεμνη̂ σθαι αοιδη̂ ς. 20

και συ μεν ουτω χαιρ

̂ ε, Διωνυσ' ειραφιω̂ τα,
συν μητρι Σεμελη, ην περ καλεουσι Θυωνην.

Εις Δημητραν
Δημητρ' ηυκομον, σεμνην θεον*, αρχομ' αειδειν,
αυτην ηδε θυγατρα τανυσφυρον, ην ̓Αιδωνευς
ηρπαξεν, δω̂ κεν δε βαρυκτυπος ευρυοπα Ζευς,
νοσφιν Δημητρος χρυσαορου*, αγλαοκαρπου, 5

παιζουσαν κουρησι συν Ω ̓ κεανου̂ βαθυκολποις*

ανθεα τ' αινυμενην, ροδα και κροκον ηδ' ια* καλα
λειμω̂ ν' αμ μαλακον και αγαλλιδας ηδ' υακινθον*
ναρκισσον θ', ον φυ̂ σε δολον* καλυκωπιδι* κουρη
Γαια
̂ Διος βουλη̂ ͅσι χαριζομενη Πολυδεκτη, 10

θαυμαστον γανοωντα: σεβας το γε πα̂ σιν ιδεσθαι

αθανατοις τε θεοις
̂ ηδε θνητοις
̂ ανθρωποις:
του̂ και απο ριζης εκατον καρα* εξεπεφυκει:
κω̂ζ' ηδιστ' οδμη, πα̂ ς τ' ουρανος ευρυς υπερθεν
γαια
̂ τε πα̂ σ' εγελασσε και αλμυρον οι̂δμα θαλασσης. 15

η δ' αρα θαμβησασ' ωρεξατο χερσιν αμ' αμφω*

καλον αθυρμα λαβειν ̂ : χανε* δε χθων ευρυαγυια*
Νυσιον* αμ πεδιον, τη̂ ͅ ορουσεν αναξ* Πολυδεγμων
ιπποις αθανατοισι, Κρονου πολυωνυμος υιος.
αρπαξας δ' αεκουσαν επι χρυσεοισιν* οχοισιν* 20

η̂γ' ολοφυρομενην: ιαχησε* δ' αρ' ορθια φωνη̂ ͅ,

κεκλομενη πατερα Κρονιδην υπατον και αριστον*.
ουδε τις αθανατων ουδε θνητω̂ ν ανθρωπων
ηκουσεν φωνη̂ ς, ουδ' αγλαοκαρποι ελαια̂ ι*†
ει μη Περσαιου* θυγατηρ αταλα φρονεουσα* 25

αιεν εξ αντρου*, ̔Εκατη λιπαροκρηδεμνος,

̓Ηελιος τε αναξ, ̔Υπεριονος αγλαος υιος,
κουρης κεκλομενης πατερα Κρονιδην: ο δε νοσφιν
η̂στο θεω̂ ν απανευθε πολυλλιστω ενι νηω̂ ͅ,
δεγμενος* ιερα καλα παρα θνητω̂ ν ανθρωπων. 30

την δ' αεκαζομενην η̂γεν Διος εννεσιησι

πατροκασιγνητος, Πολυσημαντωρ Πολυδεγμων,
ιπποις αθανατοισι, Κρονου πολυωνυμος υιος.
οφρα μεν ου̂ν γαια̂ ν τε και ουρανον αστεροεντα
λευ̂ σσε θεα και ποντον αγαρροον ιχθυοεντα 35

αυγας τ' ηελιου, ετι δ' ηλπετο μητερα* κεδνην

οψεσθαι και φυ̂ λα* θεω̂ ν αιειγενεταων,
τοφρα οι ελπις εθελγε* μεγαν* νοον αχνυμενης περ:
... ηχησαν δ' ορεων κορυφαι και βενθεα ποντου
φωνη̂ ͅ υπ' αθανατη: τη̂ ς δ' εκλυε ποτνια μητηρ.
οξυ δε μιν κραδιην αχος ελλαβεν, αμφι* δε χαιταις*
αμβροσιαις κρηδεμνα δαϊζετο χερσι φιλησι,
κυανεον δε καλυμμα* κατ' αμφοτερων βαλετ' ωμων,
σευατο δ' ωστ' οιωνος, επι τραφερην τε και υγρην
μαιομενη: τη̂ ͅ δ' ουτις ετητυμα μυθησασθαι 45

ηθελεν ουτε θεω̂ ν ουτε θνητω̂ ν ανθρωπων,

ουτ' οιωνω̂ ν* τις τη̂ ͅ ετητυμος αγγελος η̂λθεν.
εννη̂ μαρ μεν επειτα κατα χθονα ποτνια+ Δηω
στρωφα̂ τ' αιθομενας* δαϊδας μετα χερσιν εχουσα*,
ουδε** ποτ' αμβροσιης και νεκταρος ηδυποτοιο 50

πασσατ' ακηχεμενη, ουδε χροα βαλλετο* λουτροις

̂ .
αλλ' οτε δη δεκατη οι επηλυθε φαινολις ηως,
ηντετο οι ̔Εκατη, σελας* εν χειρεσσιν εχουσα
και ρα οι αγγελεουσα επος φατο φωνησεν τε:
ποτνια Δημητηρ, ωρηφορε*, αγλαοδωρε, 55

τις θεω̂ ν ουρανιων* ηε θνητω̂ ν ανθρωπων

ηρπασε Περσεφονην και σον φιλον ηκαχε θυμον;
φωνη̂ ς γαρ ηκουσ', αταρ ουκ ιδον οφθαλμοισ
̂ ιν,
οστις εην: σοι δ' ω̂κα* λεγω* νημερτεα παντα.
ως αρ' εφη ̔Εκατη: την δ' ουκ ημειβετο μυθω 60

̔Ρειης ηυκομου θυγατηρ, αλλ' ω̂κα συν αυτη̂ ͅ

ηιξ' αιθομενας δαϊδας μετα χερσιν εχουσα.
 ̓Ηελιον δ' ικοντο, θεω̂ ν σκοπον ηδε και ανδρω̂ ν,
σταν* δ' ιππων προπαροιθε και ειρετο δια ̂ θεαων:
ηελι', αιδεσσαι με θεαν συ περ, ει ποτε δη σευ 65

η επει η εργω κραδιην και θυμον ιηνα:

κουρην+ την ετεκον*, γλυκερον θαλος, ειδει κυδρην,
τη̂ ς αδινην+ οπ'+ ακουσα+ δι' αιθερος* ατρυγετοιο*
ωστε βιαζομενης, αταρ ουκ ιδον οφθαλμοισ ̂ ιν.
αλλα, συ γαρ δη πα̂ σαν επι χθονα και κατα ποντον 70

αιθερος εκ διης καταδερκεαι ακτινεσσι*,

νημερτεως μοι ενισπε φιλον τεκος, ει που οπωπας,
οστις νοσφιν εμειο ̂ λαβων αεκουσαν αναγκη
οιχεται ηε θεω̂ ν η και θνητω̂ ν ανθρωπων.
ως φατο: την δ' ̔Υπεριονιδης ημειβετο μυθω: 75

̔Ρειης ηυκομου θυγατερ, Δημητερ ανασσα,

ειδησεις: δη γαρ μεγα* σ' αζομαι* ηδ' ελεαιρω
αχνυμενην περι παιδι τανυσφυρω: ουδε τις αλλος
αιτιος αθανατων, ει μη νεφεληγερετα Ζευς,
ος μιν εδωκ' Ἀ ιδη θαλερην κεκλη̂ σθαι ακοιτιν 80

αυτοκασιγνητω: ο δ' υπο ζοφον ηεροεντα

αρπαξας ιπποισιν αγεν μεγαλα ιαχουσαν.
αλλα, θεα, καταπαυε μεγαν γοον: ουδε τι σε χρη
μαψ αυτως απλητον εχειν χολον*: ου τοι αεικης
γαμβρος εν αθανατοις Πολυσημαντωρ ̓Αιδωνευς, 85

αυτοκασιγνητος και ομοσπορος: αμφι δε τιμην

ελλαχεν ως τα πρω̂ τα διατριχα δασμος ετυχθη,
τοις
̂ * μεταναιεταειν, τω̂ ν ελλαχε κοιρανος ει̂ναι.
ως ειπων ιπποισιν εκεκλετο: τοι δ' υπ' ομοκλη̂ ς
ριμφα φερον θοον αρμα τανυπτεροι* ωστ' οιωνοι*. 90

Την δ' αχος αινοτερον και κυντερον* ικετο θυμον:

χωσαμενη δη επειτα κελαινεφει Κρονιωνι
νοσφισθεισ̂ α θεω̂ ν αγορην και μακρον ̓́Ολυμπον
ωχετ' επ' ανθρωπων πολιας και πιονα εργα
ει̂δος αμαλδυνουσα* πολυν χρονον: ουδε τις ανδρω̂ ν 95

εισοροων γιγνωσκε βαθυζωνων* τε γυναικω̂ ν,

πριν γ' οτε δη Κελεοιο ̂ * δαϊφρονος ικετο δω̂ μα,
ος τοτ' ̓Ελευσιν̂ ος θυοεσσης κοιρανος η̂εν.
εζετο δ' εγγυς οδοιο ̂ φιλον τετιημενη η̂τορ,
Παρθενιω φρεατι*, οθεν υδρευοντο πολιτ ̂ αι, 100

εν σκιη̂ ͅ, αυταρ υπερθε πεφυκει θαμνος ελαιης,

γρηι παλαιγενει εναλιγκιος, ητε τοκοιο
ειργηται δωρων τε φιλοστεφανου Α ̓ φροδιτης,
οι̂αι τε τροφοι εισι θεμιστοπολων βασιληων
παιδων και ταμιαι κατα δωματα ηχηεντα. 105

την δε ιδον Κελεοιο

̂ Ε
̓ λευσινιδαο* θυγατρες
ερχομεναι μεθ' υδωρ ευηρυτον, οφρα φεροιεν
καλπισι χαλκειησι φιλα προς δωματα πατρος,
τεσσαρες, ωστε θεαι, κουρηιον ανθος εχουσαι,
Καλλιδικη και Κλεισιδικη Δημω τ' εροεσσα 110

Καλλιθοη θ', η τω̂ ν προγενεστατη η̂εν απασω̂ ν:

ουδ' εγνον: χαλεποι δε θεοι θνητοισ̂ ιν ορα̂ σθαι.
αγχου̂ δ' ισταμεναι επεα πτεροεντα προσηυδων:
τις ποθεν εσσι, γρη̂ υ, παλαιγενεων ανθρωπων;
τιπτε δε νοσφι ποληος απεστιχες, ουδε δομοισι 115

πιλνασαι; ενθα γυναικ ̂ ες ανα μεγαρα σκιοεντα

τηλικαι, ως συ περ ω̂δε και οπλοτεραι γεγαασιν,
αι κε σε φιλωνται ημεν επει ηδε και εργω.
ως εφαν: η δ' επεεσσιν αμειβετο ποτνα θεαων:
τεκνα φιλ', αι τινες* εστε* γυναικω̂ ν θηλυτεραων, 120

χαιρετ': εγω δ' υμιν̂ μυθησομαι: ου τοι αεικες

υμιν ̂ ειρομενησιν αληθεα μυθησασθαι.
Δωσω εμοι γ' ονομ' εστι: το γαρ θετο ποτνια μητηρ.
νυ̂ ν αυ̂τε* Κρητηθεν επ' ευρεα νω̂ τα θαλασσης
ηλυθον ουκ εθελουσα, βιη δ' αεκουσαν αναγκη 125

ανδρες ληιστη̂ ρες απηγαγον. οι μεν επειτα

νηι θοη̂ ͅ Θορικονδε κατεσχεθον*, ενθα γυναικ
̂ ες
ηπειρου επεβησαν αολλεες ηδε και αυτοι,
δειπ
̂ νον τ' επηρτυνοντο παρα πρυμνησια νηος:
αλλ' εμοι ου δορποιο* μελιφρονος ηρατο θυμος: 130

λαθρη δ' ορμηθεισ ̂ α δι' ηπειροιο μελαινης

φευγου υπερφιαλους σημαντορας, οφρα κε μη με
απριατην περασαντες εμη̂ ς αποναιατο τιμη̂ ς.
ουτω δευ̂ ρ' ικομην αλαλημενη, ουδε τι οι̂δα,
η τις δη γαι'̂ εστι και οι τινες εγγεγαασιν. 135

αλλ' υμιν̂ μεν παντες ̓Ολυμπια δωματ' εχοντες

δοιε̂ν κουριδιους ανδρας, και τεκνα τεκεσθαι,
ως εθελουσι τοκη̂ ες: εμε δ' αυ̂τ' οικτειρατε, κου̂ ραι. 137α

[του̂ το δε μοι σαφεως υποθηκατε, οφρα πυθωμαι,]

προφρονεως, φιλα τεκνα, τεων προς δωμαθ' ικωμαι
ανερος ηδε γυναικος, ινα σφισιν εργαζωμαι 140

προφρων, οι̂α γυναικος αφηλικος εργα τετυκται:

και κεν παιδ
̂ α νεογνον εν αγκοινησιν εχουσα
καλα τιθηνοιμην και δωματα τηρησαιμι
και κε λεχος στορεσαιμι μυχω̂ ͅ θαλαμων ευπηκτων
δεσποσυνον* και κ' εργα διδασκησαιμι γυναικ ̂ ας. 145

φη̂ ρα θεα: την δ' αυτικ' αμειβετο παρθενος αδμης,

Καλλιδικη, Κελεοιο ̂ θυγατρω̂ ν ει̂δος αριστη:
μαια̂ , θεω̂ ν μεν δω̂ ρα και αχνυμενοι περ αναγκη
τετλαμεν ανθρωποι: δη γαρ πολυ φερτεροι εισι.
ταυ̂ τα δε τοι σαφεως υποθησομαι ηδ' ονομηνω 150

ανερας οι̂σιν επεστι μεγα κρατος ενθαδε τιμη̂ ς

δημου τε προυχουσιν ιδε κρηδεμνα ποληος
ειρυαται βουλη̂ ͅσι και ιθειησι δικησιν:
ημεν Τριπτολεμου* πυκιμηδεος ηδε Διοκλου
ηδε Πολυξεινου και αμυμονος* Ευμολποιο 155

και Δολιχου και πατρος αγηνορος ημετεροιο,

τω̂ ν παντων αλοχοι κατα* δωματα πορσαινουσι:
ταων ουκ αν τις σε κατα πρωτιστον οπωπην
ει̂δος ατιμησασα δομων απονοσφισσειεν,
αλλα σε δεξονται: δη γαρ θεοεικελος εσσι. 160

ει δ' εθελεις, επιμεινον, ινα προς δωματα πατρος

ελθωμεν και μητρι βαθυζωνω Μετανειρη
ειπωμεν ταδε παντα διαμπερες, αι κε σ' ανωγη
ημετερονδ' ιεναι μηδ' αλλων δωματ' ερευνα̂ ν.
τηλυγετος* δε οι υιος ενι μεγαρω ευπηκτω 165

οψιγονος τρεφεται, πολυευχετος ασπασιος τε.

ει τον γ' εκθρεψαιο και ηβης μετρον ικοιτο,
ρεια̂ κε τις σε ιδου̂ σα γυναικω̂ ν θηλυτεραων
ζηλωσαι: τοσα κεν τοι απο θρεπτηρια δοιη*.
ως εφαθ': η δ' επενευσε καρηατι: ται δε φαεινα 170

πλησαμεναι υδατος φερον αγγεα κυδιαουσαι*.

ριμφα δε πατρος ικοντο μεγαν δομον, ω̂κα δε μητρι
εννεπον, ως ει̂δον τε και εκλυον. η δε μαλ' ω̂κα
ελθουσας εκελευε καλειν ̂ επ' απειρονι μισθω̂ ͅ.
αι δ' ωστ' η ελαφοι η πορτιες ειαρος ωρη 175

αλλοντ' αν λειμω̂ να κορεσσαμεναι φρενα φορβη̂ ͅ,

ως αι επισχομεναι εανω̂ ν πτυχας ιμεροεντων
ηιξαν κοιλην κατ' αμαξιτον: αμφι* δε χαιτ̂ αι
ωμοις αισσοντο κροκηιω ανθει ομοια ̂ ι.
τετμον δ' εγγυς οδου̂ κυδρην θεον, ενθα παρος περ 180

καλλιπον: αυταρ επειτα φιλου προς δωματα πατρος

ηγευ̂ νθ': η δ' αρ' οπισθε φιλον τετιημενη η̂τορ
στειχ̂ ε κατα κρη̂ θεν κεκαλυμμενη: αμφι δε πεπλος
κυανεος ραδινοισ ̂ ι θεα̂ ς* ελελιζετο ποσσιν.
αι̂ψα δε δωμαθ' ικοντο διοτρεφεος Κελεοιο ̂ , 185

βαν δε δι' αιθουσης, ενθα σφισι ποτνια μητηρ

η̂στο παρα σταθμον τεγεος* πυκα ποιητοιο ̂
παιδ ̂ ' υπο κολπω εχουσα, νεον θαλος: αι δε παρ αυτην
εδραμον: η δ' αρ' επ' ουδον εβη ποσι και ρα μελαθρου
κυ̂ ρε καρη*, πλη̂ σεν δε θυρας σελαος θειοιο. 190

την δ' αιδως τε σεβας τε ιδε χλωρον δεος ει̂λεν:

ει̂ξε δε οι κλισμοιο
̂ * και εδριαασθαι ανωγεν.
αλλ' ου Δημητηρ ωρηφορος, αγλαοδωρος,
ηθελεν εδριαασθαι επι κλισμοιο ̂ φαεινου̂ *,
αλλ' ακεουσ' ανεμιμνε κατ' ομματα καλα βαλου̂ σα, 195

πριν γ' οτε δη οι εθηκεν ̓Ιαμβη* κεδν' ειδυια

̂
πηκτον εδος, καθυπερθε δ' επ' αργυφεον βαλε κω̂ ας.
ενθα καθεζομενη προκατεσχετο χερσι καλυπτρην:
δηρον δ' αφθογγος τετιημενη η̂στ' επι διφρου,
ουδε τιν' ουτ' επει προσπτυσσετο ουτε τι εργω, 200

αλλ' αγελαστος, απαστος* εδητυος ηδε ποτη̂ τος

η̂στο ποθω μινυθουσα βαθυζωνοιο θυγατρος,
πριν γ' οτε δη χλευης μιν ̓Ιαμβη κεδν' ειδυια
̂
πολλα παρασκωπτουσ' ετρεψατο ποτνιαν αγνην,
μειδη̂ σαι γελασαι τε και ιλαον σχειν
̂ θυμον*: 205

η δη οι και επειτα μεθυστερον ευαδεν οργαις ̂ *.

τη̂ ͅ δε δεπας Μετανειρα διδου μελιηδεος οινου
πλησασ': η δ' ανενευσ': ου γαρ θεμιτον* οι εφασκε
πινειν οι̂νον ερυθρον: ανωγε δ' αρ' αλφι και υδωρ
δου̂ ναι μιξασαν πιεμεν γληχωνι τερεινη. 210

η δε κυκεω̂ τευξασα θεα̂ ͅ πορεν, ως εκελευε:

δεξαμενη δ' οσιης ενεκεν* πολυποτνια Δηω
... τη̂ ͅσι δε μυθων η̂ρχεν ευζωνος Μετανειρα:
χαιρ ̂ ε*, γυναι, επει ου σε κακω̂ ν απ' εολπα τοκηων
εμμεναι, αλλ' αγαθω̂ ν: επι τοι πρεπει ομμασιν αιδως 215

και χαρις, ως ει περ τε θεμιστοπολων βασιληων.

αλλα θεω̂ ν μεν δω̂ ρα και αχνυμενοι περ αναγκη
τετλαμεν ανθρωποι: επι γαρ ζυγος αυχενι κειτ ̂ αι.
νυ̂ ν δ', επει ικεο δευ̂ ρο, παρεσσεται οσσα τ' εμοι περ.
παιδ ̂ α δε μοι τρεφε τονδε, τον οψιγονον και αελπτον 220

ωπασαν αθανατοι, πολυαρητος δε μοι εστιν.

ει τον γε θρεψαιο και ηβης μετρον ικοιτο,
ρεια̂ κε τις σε ιδου̂ σα γυναικω̂ ν θηλυτεραων
ζηλωσαι: τοσα κεν τοι απο θρεπτηρια δοιην.
την δ' αυ̂τε προσεειπεν ευστεφανος Δημητηρ: 225

και συ, γυναι, μαλα χαιρ

̂ ε, θεοι δε τοι εσθλα ποροιεν:
παιδ̂ α δε τοι προφρων υποδεξομαι, ως με κελευεις,
θρεψω κου* μιν, εολπα, κακοφραδιησι τιθηνης
ουτ' αρ' επηλυσιη δηλησεται ουθ' υποταμνον:
οι̂δα γαρ αντιτομον μεγα φερτερον υλοτομοιο, 230

οι̂δα δ' επηλυσιης πολυπημονος εσθλον ερυσμον.

ως αρα φωνησασα θυωδει δεξατο κολπω*
χειρεσσ' αθανατησι: γεγηθει δε φρενα μητηρ.
ως η μεν Κελεοιο ̂ δαϊφρονος αγλαον υιον
Δημοφοωνθ', ον ετικτεν ευζωνος Μετανειρα, 235

ετρεφεν εν μεγαροις: ο δ' αεξετο δαιμονι ι̂σος,

ουτ' ου̂ν σιτ
̂ ον εδων, ου θησαμενος [γαλα μητρος 236α

ηματιη μεν γαρ καλλιστεφανος] Δημητηρ

χριεσκ' αμβροσιη ωσει θεου̂ εκγεγαω̂ τα
ηδυ καταπνειουσα και εν κολποισιν εχουσα:
νυκτας δε κρυπτεσκε* πυρος μενει ηυτε δαλον 240

λαθρα* φιλων γονεων: τοις̂ δε μεγα θαυ̂ μ' ετετυκτο,

ως προθαλης τελεθεσκε: θεοισ ̂ ι γαρ αντα εωκει.
και κεν μιν ποιησεν αγηρων τ' αθανατον τε,
ει μη αρ' αφραδιησιν ευζωνος Μετανειρα
νυκτ' επιτηρησασα θυωδεος εκ θαλαμοιο 245

σκεψατο: κωκυσεν* δε και αμφω* πληξατο μηρω

δεισασ' ῳ̂ περι παιδι και αασθη* μεγα θυμω̂ ͅ
και ρ' ολοφυρομενη επεα πτεροεντα προσηυδα:
τεκνον Δημοφοων, ξεινη σε πυρι ενι πολλω̂ ͅ
κρυπτει, εμοι δε γοον και κηδεα λυγρα τιθησιν. 250

ως φατ' οδυρομενη: τη̂ ς δ' αιε δια ̂ θεαων.

τη̂ ͅ δε χολωσαμενη καλλιστεφανος Δημητηρ
παιδ ̂ α φιλον, τον αελπτον ενι μεγαροισιν ετικτε*,
χειρεσσ' αθανατησιν απο εθεν η̂κε πεδονδε,
εξανελου̂ σα πυρος, θυμω̂ ͅ κοτεσασα* μαλ' αινω̂ ς, 255
και ρ' αμυδις προσεειπεν ευζωνον Μετανειραν:
νηιδες ανθρωποι και αφραδμονες ουτ' αγαθοιο ̂
αι̂σαν επερχομενου προγνωμεναι ουτε κακοιο ̂ :
και συ γαρ αφραδιησι τεη̂ ͅς νηκεστον αασθης.
ιστω γαρ θεω̂ ν ορκος, αμειλικτον Στυγος υδωρ+, 260

αθανατον κεν τοι και αγηραον ηματα παντα

παιδ ̂ α φιλον ποιησα και αφθιτον ωπασα τιμην:
νυ̂ ν δ' ουκ εσθ' ως κεν θανατον* και κη̂ ρας αλυξαι:
τιμη δ' αφθιτος αιεν* επεσσεται, ουνεκα γουνων
ημετερων επεβη και εν αγκοινησιν ιαυσεν. 265

ωρησιν* δ' αρα τω̂ ͅ γε περιπλομενων ενιαυτω̂ ν

παιδ
̂ ες ̓Ελευσινιων πολεμον και φυλοπιν αινην
αιεν εν αλληλοισιν συναξουσ' ηματα παντα.
ειμι δε Δημητηρ τιμαοχος*, ητε μεγιστον
αθανατοις* θνητοις ̂ τ' ονεαρ και χαρμα τετυκται. 270

αλλ' αγε μοι νηον τε μεγαν και βωμον υπ' αυτω̂ ͅ

τευχοντων πα̂ ς δη̂ μος υπαι πολιν αιπυ τε τειχ
̂ ος*
Καλλιχορου* καθυπερθεν επι προυχοντι κολωνω̂ ͅ.
οργια δ' αυτη εγων υποθησομαι, ως αν επειτα
ευαγεως* ερδοντες εμον νοον ιλασκοισθε*. 275

Ω
̔̀ ς ειπου̂ σα θεα μεγεθος* και ει̂δος αμειψε
γη̂ ρας απωσαμενη: περι τ' αμφι* τε καλλος αητο*:
οδμη δ' ιμεροεσσα θυηεντων απο πεπλων
σκιδνατο, τη̂ λε δε φεγγος απο χροος αθανατοιο
λαμπε θεα̂ ς, ξανθαι δε κομαι κατενηνοθεν ωμους, 280

αυγη̂ ς δ' επλησθη πυκινος δομος αστεροπη̂ ς ως:

βη̂ δε διεκ μεγαρων: τη̂ ς δ' αυτικα γουνατ' ελυντο*,
δηρον δ' αφθογγος γενετο χρονον, ουδε τι παιδος
μνησατο τηλυγετοιο απο δαπεδου* ανελεσθαι.
του̂ δε κασιγνηται φωνην εσακουσαν ελεινην, 285

καδ δ' αρ' απ' ευστρωτων* λεχεων θορον: η μεν επειτα

παιδ
̂ ' ανα χερσιν ελου̂ σα εω̂ ͅ εγκατθετο κολπω:
η δ' αρα πυ̂ ρ ανεκαι': η δ' εσσυτο ποσσ' απαλοισ ̂ ι
μητερ' αναστησουσα θυωδεος εκ θαλαμοιο.
αγρομεναι δε μιν αμφις ελουεον* ασπαιροντα 290

αμφαγαπαζομεναι: του̂ δ' ου μειλισσετο θυμος:

χειροτεραι γαρ δη μιν εχον τροφοι ηδε τιθη̂ ναι.
αι μεν παννυχιαι κυδρην θεον ιλασκοντο
δειματι* παλλομεναι, αμα δ' ηοι ̂ φαινομενηφιν
ευρυβιη Κελεω̂ ͅ νημερτεα μυθησαντο, 295

ως επετελλε θεα, καλλιστεφανος Δημητηρ.

αυταρ ο γ' εις αγορην καλεσας πολυπειρονα λαον
ηνωγ' ηυκομω Δημητερι πιονα νηον
ποιη̂ σαι και βωμον επι προυχοντι κολωνω̂ ͅ.
οι δε μαλ' αι̂ψ' επιθοντο και εκλυον αυδησαντος, 300

τευ̂ χον δ', ως επετελλ'. ο δ' αεξετο δαιμονι ι̂σος.

αυταρ επει τελεσαν και ερωησαν καματοιο,
βαν ρ' ιμεν οικαδ' εκαστος: αταρ ξανθη Δημητηρ
ενθα καθεζομενη μακαρων απο νοσφιν απαντων
μιμνε ποθω μινυθουσα βαθυζωνοιο θυγατρος. 305
αινοτατον δ' ενιαυτον επι χθονα* πουλυβοτειραν
ποιησ' ανθρωποις και κυντατον: ουδε τι γαια ̂
σπερμ' ανιει, κρυπτεν γαρ ευστεφανος Δημητηρ:
πολλα δε καμπυλ' αροτρα ματην βοες ει̂λκον αρουραις*:
πολλον δε κρι ̂ λευκον ετωσιον εμπεσε γαιη: 310

και νυ κε παμπαν ολεσσε γενος μεροπων ανθρωπων

λιμου̂ υπ' αργαλεης, γεραων τ' ερικυδεα τιμην
και θυσιω̂ ν* ημερσεν ̓Ολυμπια δωματ' εχοντας,
ει μη Ζευς ενοησεν εω̂ ͅ τ' εφρασσατο θυμω̂ ͅ.
Ἰ̂ ριν δε πρω̂ τον χρυσοπτερον* ω̂ρσε καλεσσαι 315

Δημητρ' ηυκομον, πολυηρατον ει̂δος εχουσαν.

ως εφαθ': η δε Ζηνι κελαινεφει Κρονιωνι
πειθετο και το μεσηγυ διεδραμεν ω̂κα ποδεσσιν.
ικετο δε πτολιεθρον ̓Ελευσιν ̂ ος θυοεσσης,
ευ̂ρεν δ' εν νηω̂ ͅ Δημητερα κυανοπεπλον* 320

και μιν φωνησασ' επεα πτεροεντα προσηυδα:

Δημητερ, καλεει σε πατηρ Ζευς αφθιτα* ειδως
ελθεμεναι μετα φυ̂ λα θεω̂ ν αιειγενεταων.
αλλ' ιθι, μηδ' ατελεστον εμον επος εκ Διος εστω.
ως φατο λισσομενη: τη̂ ͅ δ' ουκ επεπειθετο θυμος. 325

αυ̂τις επειτα πατηρ μακαρας θεους αιεν εοντας

παντας επιπροϊαλλεν: αμοιβηδις δε κιοντες
κικλησκον και πολλα διδον περικαλλεα δω̂ ρα
τιμας θ', †ας κ' εθελοιτο† μετ' αθανατοισιν ελεσθαι.
αλλ' ουτις πεισ̂ αι δυνατο φρενας ουδε νοημα 330

θυμω̂ ͅ χωομενης: στερεω̂ ς δ' ηναινετο μυθους.

ου μεν γαρ ποτ' εφασκε θυωδεος* Ουλυμποιο
πριν γ' επιβησεσθαι, ου πριν γη̂ ς καρπον ανησειν,
πριν ιδοι οφθαλμοισ̂ ιν εην ευωπιδα κουρην.
αυταρ επει το γ' ακουσε βαρυκτυπος ευρυοπα Ζευς, 335

εις ̓́Ερεβος πεμψε χρυσορραπιν ̓Αργειφοντην,

οφρ' ̓Αιδην μαλακοισ ̂ ι παραιφαμενος επεεσσιν
αγνην Περσεφονειαν υπο ζοφου ηεροεντος
ες φαος εξαγαγοι μετα δαιμονας, οφρα ε μητηρ
οφθαλμοισ ̂ ιν ιδου̂ σα μεταληξειε χολοιο. 340

̔Ερμη̂ ς δ' ουκ απιθησεν, αφαρ δ' υπο κευθεα γαιης

εσσυμενως κατορουσε λιπων εδος Ουλυμποιο.
τετμε δε τον γε ανακτα δομων εντοσθεν εοντα,
ημενον εν λεχεεσσι συν αιδοιη παρακοιτι,
πολλ' αεκαζομενη μητρος ποθω: η δ' αποτηλου̂ 345

εργοις θεω̂ ν μακαρων [δεινην] μητισετο βουλην.

αγχου̂ δ' ισταμενος προσεφη κρατυς ̓Αργειφοντης:
̔́Αιδη κυανοχαιτ̂ α, καταφθιμενοισιν ανασσων,
Ζευς με πατηρ ηνωγεν αγαυην Περσεφονειαν
εξαγαγειν̂ ̓Ερεβευσφι* μετα σφεας, οφρα ε μητηρ 350

οφθαλμοισ ̂ ιν ιδου̂ σα χολου και μηνιος αινη̂ ς

αθανατοις ληξειεν: επει μεγα μηδεται εργον,
φθισ
̂ αι φυ̂ λ' αμενηνα χαμαιγενεων* ανθρωπων,
σπερμ' υπο γη̂ ς κρυπτουσα, καταφθινυθουσα δε τιμας
αθανατων: η δ' αινον εχει χολον, ουδε θεοισ
̂ ι 355

μισγεται, αλλ' απανευθε θυωδεος ενδοθι νηου̂

η̂σται ̓Ελευσιν
̂ ος κραναον πτολιεθρον εχουσα.
ως φατο: μειδησεν* δε αναξ ενερων Α ̓ ιδωνευς
οφρυσιν*, ουδ' απιθησε Διος βασιλη̂ ος εφετμη̂ ͅς:
εσσυμενως δ' εκελευσε δαϊφρονι Περσεφονειη: 360

ερχεο, Περσεφονη, παρα μητερα κυανοπεπλον

ηπιον εν στηθεσσι μενος και θυμον εχουσα,
μηδε τι δυσθυμαινε λιην περιωσιον αλλων*:
ου τοι εν αθανατοισιν αεικης εσσομ' ακοιτης,
αυτοκασιγνητος πατρος Διος: ενθα δ' εου̂ σα 365

δεσποσσεις* παντων οποσα ζωει τε και ερπει,

τιμας δε σχησησθα μετ' αθανατοισι μεγιστας.
τω̂ ν δ' αδικησαντων* τισις εσσεται ηματα παντα,
οι κεν μη θυσιησι τεον μενος ιλασκωνται
ευαγεως ερδοντες, εναισιμα δω̂ ρα τελου̂ ντες. 370

ως φατο: γηθησεν δε περιφρων Περσεφονεια,

καρπαλιμως δ' ανορουσ' υπο χαρματος: αυταρ ο γ' αυτος
ροιη̂ ς κοκκον* εδωκε* φαγειν
̂ μελιηδεα λαθρη,
αμφι* ε νωμησας, ινα μη μενοι ηματα παντα
αυ̂θι παρ' αιδοιη Δημητερι κυανοπεπλω. 375

ιππους δε προπαροιθεν υπο χρυσεοισιν οχεσφιν

εντυεν αθανατους Πολυσημαντωρ ̓Αιδωνευς.
η δ' οχεων επεβη, παρα δε κρατυς ̓Αργειφοντης
ηνια και μαστιγα λαβων μετα χερσι φιλησι
σευ̂ ε διεκ μεγαρων*: τω δ' ουκ αεκοντε πετεσθην. 380

ριμφα δε μακρα κελευθα διηνυσαν: ουδε θαλασσα

ουθ' υδωρ* ποταμω̂ ν ουτ' αγκεα ποιηεντα
ιππων αθανατων ουτ' ακριες* εσχεθον ορμην,
αλλ' υπερ αυταων βαθυν ηερα τεμνον ιοντες.
στη̂ σε δ' αγων*, οθι μιμνεν ευστεφανος Δημητηρ, 385

νηοιο̂ προπαροιθε θυωδεος: η δε ιδου̂ σα

ηιξ', ηυτε μαινας ορος κατα δασκιον υλη.
Περσεφονη δ' ετερ[ωθεν επει ιδεν ομματα καλα]
μητρος εη̂ ς κατ' [αρ' η γ' οχεα προλιπου̂ σα και ιππους]
α̂λτο θεει[ν, δειρη̂ ͅ δε οι εμπεσε αμφιχυθεισ
̂ α:] 390

τη̂ ͅ δε [φιλην ετι παιδ

̂ α εη̂ ͅς μετα χερσιν εχουση]
α[ι̂ψα δολον θυμος τιν' οισατο, τρεσσε δ' αρ' αινω̂ ς]
παυομ[ενη φιλοτητος, αφαρ δ' ερεεινετο μυθω:]
τεκνον, μη ρα τι μοι σ[υ γε πασσαο νερθεν εου̂ σα]
βρωμης; εξαυδα, μ[η κευ̂ θ', ινα ειδομεν αμφω:] 395

ως μεν γαρ κεν εου̂ σα π[αρα στυγερου̂ ̓Αιδαο]

και παρ' εμοι και πατρι κελ[αινεφει Κρονιωνι]
ναιεταοις παντεσσι τετιμ[ενη αθανατοι]σιν.
ει δ' επασω, παλιν αυ̂τις ιου̂ σ' υπ[ο κευθεσι γαιης]
οικησεις ωρεων* τριτατον μερ[ος εις ενιαυτον,] 400

τας δε δυω παρ' εμοι τε και [αλλοις αθανα]τοισιν.

οπποτε δ' ανθεσι γαι'̂ ευωδε[σιν] ειαρινο[ισ
̂ ι]
παντοδαποις̂ θαλλη, τοθ' υπο ζοφου ηεροεντος
αυ̂τις ανει μεγα θαυ̂ μα θεοις
̂ θνητοις
̂ τ' ανθρωποις. 403α

[ει̂πε δε πω̂ ς σ' ηρπαξεν υπο ζοφον ηεροεντα]

και τινι σ' εξαπατησε δολω κρατερος Πολυδεγμων; 405

την δ' αυ̂ Περσεφονη περικαλλης αντιον ηυδα:

τοιγαρ εγω τοι, μη̂ τερ, ερεω* νημερτεα παντα:
ευ̂τε μοι ̔Ερμη̂ ς η̂λθ' εριουνιος αγγελος ωκυς
παρ πατερος Κρονιδαο και αλλων Ουρανιωνων,
ελθειν̂ * εξ ̓Ερεβευς, ινα οφθαλμοισ ̂ ιν ιδου̂ σα 410

ληξαις αθανατοισι χολου και μηνιος αινη̂ ς,

αυτικ' εγων ανορουσ' υπο χαρματος: αυταρ ο λαθρη
εμβαλε μοι ροιη̂ ς κοκκον, μελιηδε' εδωδην,
ακουσαν* δε βιη με προσηναγκασσε πασασθαι.
ως δε μ' αναρπαξας Κρονιδεω πυκινην δια μη̂ τιν 415

ωχετο πατρος εμοιο ̂ , φερων υπο κευθεα γαιης,

εξερεω, και παντα διιξομαι, ως ερεεινεις.
ημεις
̂ μεν μαλα πα̂ σαι αν' ιμερτον λειμω̂ να,
Λευκιππη Φαινω τε και ̓Ηλεκτρη και ̓Ιανθη
και Μελιτη Ἰ αχη τε ̔Ροδεια τε Καλλιροη τε
420

Μηλοβοσις τε Τυχη τε και Ω ̓ κυροη καλυκω̂ πις

Χρυσηις τ' Ἰ ανειρα τ' Α
̓ καστη τ' ̓Αδμητη τε
και ̔Ροδοπη Πλουτω τε και ιμεροεσσα Καλυψω
και Στυξ Ουρανιη τε Γαλαξαυρη τ' ερατεινη
Παλλας τ' εγρεμαχη και ̓́Αρτεμις ιοχεαιρα, 425

παιζομεν ηδ' ανθεα δρεπομεν χειρεσσ' εροεντα,

μιγδα κροκον* τ' αγανον και αγαλλιδας ηδ' υακινθον
και ροδεας καλυκας και λειρια, θαυ̂ μα ιδεσθαι,
ναρκισσον θ', ον εφυσ' ως περ κροκον ευρεια ̂ χθων.
αυταρ εγω δρεπομην περι χαρματι*: γαια ̂ δ' ενερθε 430

χωρησεν: τη̂ ͅ δ' εκθορ' αναξ κρατερος Πολυδεγμων:

βη̂ δε φερων υπο γαια ̂ ν εν αρμασι χρυσειοισι*
πολλ' αεκαζομενην: εβοησα δ' αρ' ορθια φωνη̂ ͅ.
ταυ̂ τα τοι αχνυμενη περ αληθεα παντ' αγορευω.
ως τοτε μεν προπαν η̂μαρ ομοφρονα θυμον εχουσαι 435

πολλα μαλ' αλληλων κραδιην και θυμον ιαινον

αμφαγαπαζομεναι: αχεων δ' απεπαυετο θυμος.
γηθοσυνας δ' εδεχοντο παρ' αλληλων εδιδον τε.
τη̂ ͅσιν δ' εγγυθεν η̂λθ' ̔Εκατη λιπαροκρηδεμνος:
πολλα δ' αρ' αμφαγαπησε κορην Δημητερος αγνην: 440

εκ του̂ οι προπολος και οπαων επλετ' ανασσα.

ταις ̂ δε μετ' αγγελον+ η̂κε+ βαρυκτυπος+ ευρυοπα+ Ζευς
̔Ρειην ηυκομον, Δημητερα κυανοπεπλον
αξεμεναι μετα φυ̂ λα θεω̂ ν, υπεδεκτο δε τιμας
δωσεμεν, ας κεν ελοιτο μετ' αθανατοισι θεοισ ̂ ι: 445

νευ̂ σε δε οι κουρην ετεος περιτελλομενοιο

την τριτατην μεν μοιρ ̂ αν υπο ζοφον ηεροεντα,
τας δε δυω παρα μητρι και αλλοις αθανατοισιν.
ως εφατ': ουδ' απιθησε θεα Διος αγγελιαων.
εσσυμενως δ' ηιξε κατ' Ουλυμποιο καρηνων, 450
ες δ' αρα Ρ
̔ αριον* ι̂ξε, φερεσβιον* ου̂θαρ αρουρης*
το πριν, αταρ τοτε γ' ουτι φερεσβιον, αλλα εκηλον*
εστηκει παναφυλλον: εκευθε δ' αρα κρι ̂ λευκον
μηδεσι Δημητρος καλλισφυρου: αυταρ επειτα
μελλεν αφαρ ταναοισ ̂ ι κομησειν ασταχυεσσιν 455

η̂ρος αεξομενοιο, πεδω δ' αρα πιονες ογμοι

βρισεμεν ασταχυων, τα δ' εν ελλεδανοισ̂ ι* δεδεσθαι.
ενθ' επεβη πρωτιστον απ' αιθερος ατρυγετοιο:
ασπασιως δ' ιδον αλληλας, κεχαρηντο δε θυμω̂ ͅ.
την δ' ω̂δε προσεειπε ̔Ρεη λιπαροκρηδεμνος: 460

δευ̂ ρο τεκος, καλεει σε βαρυκτυπος ευρυοπα Ζευς

ελθεμεναι μετα φυ̂ λα θεω̂ ν, υπεδεκτο δε τιμας
[δωσεμεν, ας κ' εθελησθα] μετ' αθανατοισι θεοισ ̂ ι.
[νευ̂ σε δε σοι κουρην ετεος π]εριτελλομενοιο
[την τριτατην μεν μοιρ ̂ αν υπο ζοφον η]εροεντα, 465

[τας δε δυω παρα σοι τε και αλλοις] αθανατοισιν.

[ως αρ' εφη τελε]εσθαι: εω̂ ͅ δ' επενευσε καρητι.
[αλλ' ιθι, τεκνον] εμον, και πειθεο, μηδε τι λιην
α[ζηχες μεν]εαινε κελαινεφει Κρονιωνι.
α[ι̂ψα δε κα]ρπον αεξε φερεσβιον ανθρωποισιν. 470

ω[ς εφατ'. ου]δ' απιθησεν ευστεφανος Δημητηρ:

αι̂ψα δε καρπον ανη̂ κεν αρουραων εριβωλων:
πα̂ σα δε φυλλοισιν τε και ανθεσιν ευρεια ̂ χθων
εβρισ': η δε κιου̂ σα θεμιστοπολοις βασιλευ̂ σι
δειξ̂ εν Τριπτολεμω τε Διοκλει ̂ τε πληξιππω 475

Ευμολπου τε βιη Κελεω̂ ͅ θ' ηγητορι λαω̂ ν

δρησμοσυνην θ' ιερω̂ ν και επεφραδεν οργια πα̂ σι,
Τριπτολεμω τε Πολυξεινω, επι τοις ̂ δε Διοκλει̂
σεμνα, τα τ' ουπως εστι παρεξιμεν ουτε πυθεσθαι
ουτ' αχεειν*: μεγα γαρ τι θεω̂ ν σεβας ισχανει αυδην. 480

ολβιος, ος ταδ' οπωπεν* επιχθονιων ανθρωπων:

ος δ' ατελης ιερω̂ ν ος τ' αμμορος, ουποθ' ομοιων
αι̂σαν εχει φθιμενος περ υπο ζοφω ηεροεντι.

αυταρ επειδη πανθ' υπεθηκατο δια ̂ θεαων,

βαν ρ' ιμεν Ουλυμπονδε θεω̂ ν μεθ' ομηγυριν αλλων. 485

ενθα δε ναιεταουσι παραι Διι τερπικεραυνω

σεμναι τ' αιδοια̂ ι τε: μεγ' ολβιος, ον τιν' εκειν̂ αι
προφρονεως φιλωνται επιχθονιων ανθρωπων:
αι̂ψα δε οι πεμπουσιν εφεστιον ες μεγα δω̂ μα
Πλου̂ τον, ος ανθρωποις αφενος* θνητοισ ̂ ι διδωσιν. 490

αλλ' αγ' ̓Ελευσιν

̂ ος θυοεσσης δη̂ μον εχουσα
και Παρον αμφιρυτην ̓Αντρω̂ να τε πετρηεντα,
ποτνια, αγλαοδωρ', ωρηφορε, Δηοι ̂ ανασσα,
αυτη και κουρη περικαλλης Περσεφονεια:
προφρονες αντ' ωδη̂ ς βιοτον θυμηρε' οπαζε. 495

αυταρ εγω και σειο

̂ και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.
Εις Α
̓ πολλωνα [Δηλιον]
μνησομαι ουδε+ λαθωμαι+ ̓Απολλωνος+ εκατοιο+,
οντε θεοι κατα δω̂ μα Διος+ τρομεουσιν ιοντα:
και ρα τ' αναϊσσουσιν επι σχεδον ερχομενοιο
παντες αφ' εδραων, οτε φαιδιμα τοξα τιταινει*. 5

Λητω δ' οιη μιμνε* παραι Διι τερπικεραυνω,

η ρα βιον τ' εχαλασσε και εκληισσε φαρετρην,
και οι απ' ιφθιμων ωμων χειρεσσιν ελου̂ σα
τοξα κατεκρεμασε προς κιονα* πατρος εοιο ̂ *
πασσαλου εκ χρυσεου: τον δ' ες θρονον ει̂σεν αγουσα. 10

τω̂ ͅ δ' αρα νεκταρ εδωκε πατηρ δεπαι χρυσειω

δεικνυμενος φιλον υιον+: επειτα δε δαιμονες αλλοι
ενθα* καθιζουσιν: χαιρει δε τε ποτνια Λητω,
ουνεκα τοξοφορον και καρτερον υιον ετικτε.
χαιρ ̂ ε, μακαιρ' ω̂ Λητοι*̂, επει τεκες αγλαα τεκνα, 15

̓Απολλωνα τ' ανακτα και ̓́Αρτεμιν ιοχεαιραν,

την μεν εν Ο ̓ ρτυγιη, τον δε κραναη̂ ͅ ενι Δηλω,
κεκλιμενη προς μακρον ορος και Κυνθιον* οχθον,
αγχοτατω φοινικος*, επ' ̓Ινωποιο ̂ * ρεεθροις*.
πω̂ ς τ' αρ* σ' υμνησω παντως ευυμνον εοντα; 20

παντη γαρ τοι, Φοιβ ̂ ε+, νομοι βεβληατ' αοιδη̂ ς,

ημεν αν' ηπειρον πορτιτροφον ηδ' ανα νησους:
πα̂ σαι δε σκοπιαι τοι αδον και πρωονες ακροι
υψηλω̂ ν ορεων ποταμοι θ' αλαδε* προρεοντες
ακται τ' εις αλα κεκλιμεναι λιμενες τε θαλασσης. 25

η̂ ως σε πρω̂ τον Λητω τεκε, χαρμα βροτοισ ̂ ι,

κλινθεισ̂ α προς Κυνθου* ορος κραναη̂ ͅ ενι νησω,
Δηλω εν αμφιρυτη; εκατερθε δε κυ̂ μα κελαινον
εξηει χερσονδε λιγυπνοιοις ανεμοισιν,
ενθεν απορνυμενος πα̂ σι θνητοισ
̂ ιν ανασσεις. 30

οσσους Κρητη τ' εντος εχει και δη̂ μος ̓Αθηνω̂ ν

νη̂ σος τ' Αιγινη ναυσικλειτη τ' Ευβοια,
Αιγαι, Πειρεσιαι τε και αγχιαλη Πεπαρηθος
Θρηικιος τ' ̓Αθοως και Πηλιου ακρα καρηνα
Θρηικιη τε Σαμος ̓́Ιδης τ' ορεα σκιοεντα, 35

Σκυ̂ ρος* και Φωκαια* και Αυτοκανης ορος αιπυ,

Ἴ μβρος τ' ευκτιμενη+ και Λη̂ μνος+ αμιχθαλοεσσα+
Λεσβος τ' ηγαθεη, Μακαρος εδος Αιολιωνος,
και Χιος, η νησων λιπαρωτατη ειν αλι* κειτ ̂ αι*,
παιπαλοεις τε Μιμας* και Κωρυκου* ακρα καρηνα 40

και Κλαρος* αιγληεσσα και Αισαγεης* ορος αιπυ

και Σαμος υδρηλη Μυκαλης τ' αιπεινα καρηνα
Μιλητος τε Κοως τε, πολις Μεροπων* ανθρωπων,
και Κνιδος αιπεινη και Καρπαθος ηνεμοεσσα
Ναξος* τ' ηδε Παρος ̔Ρηναια τε πετρηεσσα, 45

τοσσον επ' ωδινουσα Ε ̔ κηβολον ικετο Λητω,

ει τις οι γαιεων υιει ̂ θελοι* οικια θεσθαι.
αι δε μαλ' ετρομεον και εδειδισαν, ουδε τις ετλη
Φοιβ̂ ον δεξασθαι, και πιοτερη περ εου̂ σα:
πριν γ' οτε δη ρ' επι Δηλου εβησατο ποτνια Λητω 50

και μιν ανειρομενη επεα πτεροεντα προσηυδα:

δη̂ λ', ει γαρ κ' εθελοις* εδος εμμεναι υι̂ος εμοιο
̂ ,
Φοιβου ̓Απολλωνος, θεσθαι τ' ενι πιονα νηον, --
αλλος* δ' ουτις σειο ̂ ποθ' αψεται, ουδε σε λησει:
ουδ' ευβων σε γ' εσεσθαι* οιομαι ουτ' ευμηλον, 55

ουδε τρυγην οισεις ουτ' αρ φυτα μυρια φυσεις.

ει δε κ' Α
̓ πολλωνος εκαεργου νηον εχησθα,
ανθρωποι τοι παντες αγινησουσ' εκατομβας
ενθαδ' αγειρομενοι, κνισση δε τοι ασπετος αιει
δημου̂ αναϊξει βοσκησεις θ' οι κε σ' εχωσι 60

χειρος απ' αλλοτριης, επει ου τοι πια̂ ρ υπ' ου̂δας*.

ως φατο: χαιρ̂ ε δε Δη̂ λος, αμειβομενη δε προσηυδα:
Λητοι,̂ κυδιστη θυγατερ μεγαλου Κοιοιο*,
ασπασιη κεν εγω γε γονην εκατοιο ανακτος
δεξαιμην: αινω̂ ς γαρ ετητυμον ειμι δυσηχης 65

ανδρασιν: ω̂δε δε κεν περιτιμηεσσα γενοιμην.

αλλα τοδε τρομεω, Λητοι,̂ επος, ουδε σε κευσω:
λιην γαρ τινα φασιν ατασθαλον ̓Απολλωνα
εσσεσθαι, μεγα δε πρυτανευσεμεν αθανατοισι
και θνητοισ
̂ ι βροτοισ
̂ ιν επι ζειδωρον αρουραν. 70

τω̂ ͅ ρ' αινω̂ ς δειδοικα κατα φρενα και κατα θυμον,

μη, οποτ' αν το πρω̂ τον ιδη φαος ηελιοιο,
νη̂ σον ατιμησας, επει η̂ κραναηπεδος ειμι,
ποσσι καταστρεψας* ωση αλος* εν πελαγεσσιν,
ενθ' εμε μεν μεγα κυ̂ μα κατα κρατος αλις αιει 75

κλυσσει: ο δ' αλλην γαια

̂ ν αφιξεται, η κεν αδη οι,
τευξασθαι νηον τε και αλσεα δενδρηεντα:
πουλυποδες δ' εν εμοι θαλαμας φω̂ και τε μελαιναι
οικια* ποιησονται ακηδεα, χητει λαω̂ ν.
αλλ' ει μοι τλαιης γε, θεα, μεγαν ορκον ομοσσαι, 80

ενθαδε μιν πρω̂ τον τευξειν περικαλλεα νηον

εμμεναι ανθρωπων χρηστηριον, αυταρ επειτα 81α

[1τευξασθαι νηους τε και αλσεα δενδρηεντα ]1

παντας επ' ανθρωπους, επει η̂ πολυωνυμος εσται*.
ως αρ εφη: Λητω δε θεω̂ ν μεγαν ορκον* ομοσσε:
ιστω νυ̂ ν ταδε Γαια
̂ και Ουρανος ευρυς υπερθεν 85

και το κατειβομενον Στυγος υδωρ, οστε μεγιστος

ορκος* δεινοτατος τε πελει μακαρεσσι θεοισ ̂ ιν:
η̂ μην Φοιβου τη̂ ͅδε θυωδης* εσσεται αιει
βωμος και τεμενος, τισει δε σε γ' εξοχα παντων.
αυταρ επει ρ' ομοσεν τε τελευτησεν τε τον ορκον,
90

Δη̂ λος μεν μαλα χαιρ ̂ ε γονη̂ ͅ εκατοιο ανακτος:

Λητω δ' εννη̂ μαρ τε και εννεα νυκτας αελπτοις
ωδινεσσι πεπαρτο. θεαι δ' εσαν* ενδοθι* πα̂ σαι,
οσσαι* αρισται* εασι, Διωνη τε ̔Ρειη τε
Ἰ χναιη τε Θεμις* και αγαστονος ̓Αμφιτριτη* 95

αλλαι τ' αθαναται νοσφιν λευκωλενου ̔́Ηρης:

η̂στο γαρ εν μεγαροισι Διος νεφεληγερεταο:
μουνη δ' ουκ επεπυστο μογοστοκος Ειλειθυια*:
η̂στο γαρ ακρω Ὀ λυμπω υπο χρυσεοισι* νεφεσσιν,
̔́Ηρης φραδμοσυνης λευκωλενου, η μιν ερυκε 100

ζηλοσυνη, οτ' αρ' υιον αμυμονα τε κρατερον τε

Λητω τεξεσθαι καλλιπλοκαμος τοτ' εμελλεν.
αι δ' ̓̂Ιριν* προυπεμψαν ευκτιμενης απο νησου,
αξεμεν Ειλειθυιαν, υποσχομεναι μεγαν ορμον,
χρυσειοισι λινοισιν εερμενον*, εννεαπηχυν: 105

νοσφιν δ' ηνωγον καλεειν λευκωλενου ̔́Ηρης,

νη μιν επειτ' επεεσσιν αποστρεψειεν ιου̂ σαν.
αυταρ επει το γ' ακουσε ποδηνεμος ωκεα* Ἰ̂ ρις*,
βη̂ ρα θεειν, ταχεως δε διηνυσε πα̂ ν το μεσηγυ.
αυταρ επει ρ' ικανε θεω̂ ν εδος, αιπυν ̓́Ολυμπον, 110

αυτικ' αρ' Ειλειθυιαν απεκ μεγαροιο θυραζε

εκπροκαλεσσαμενη επεα* πτεροεντα προσηυδα,
παντα μαλ', ως επετελλον ̓Ολυμπια δωματ' εχουσαι.
τη̂ ͅ δ' αρα θυμον επειθεν ενι στηθεσσι φιλοισι:
βαν δε ποσι τρηρωσι πελειασιν ιθμαθ' ομοια ̂ ι. 115

ευ̂τ' επι Δηλου εβαινε μογοστοκος Ειλειθυια,

δη τοτε την τοκος ει̂λε, μενοινησεν δε τεκεσθαι.
αμφι δε φοινικι βαλε πηχεε, γου̂ να δ' ερεισε*
λειμω̂ νι μαλακω̂ ͅ: μειδησε* δε γαι'̂ υπενερθεν:
εκ δ' εθορε* προ φοωσδε*: θεαι δ' ολολυξαν* απασαι. 120

ενθα σε, ηιε Φοιβ̂ ε, θεαι λοον* υδατι καλω̂ ͅ

αγνω̂ ς και καθαρω̂ ς*, σπαρξαν δ' εν φαρει λευκω̂ ͅ,
λεπτω̂ ͅ, νηγατεω: περι δε χρυσεον στροφον η̂καν.
ουδ' αρ' ̓Απολλωνα χρυσαορα* θησατο μητηρ,
αλλα Θεμις νεκταρ τε και αμβροσιην ερατεινην 125

αθανατησιν χερσιν επηρξατο: χαιρ ̂ ε δε Λητω,

ουνεκα τοξοφορον και καρτερον υιον ετικτεν.
αυταρ επει δη, Φοιβ ̂ ε, κατεβρως αμβροτον ει̂δαρ,
ου σε γ' επειτ' ισχον χρυσεοι στροφοι ασπαιροντα,
ουδ' ετι δεσματ' ερυκε, λυοντο δε πειρατα παντα. 130

αυτικα δ' αθανατησι μετηυδα Φοιβ ̂ ος Α

̓ πολλων:
ειη μοι κιθαρις τε φιλη και καμπυλα τοξα,
χρησω δ' ανθρωποισι Διος νημερτεα βουλην.
ως ειπων εβιβασκεν επι χθονος ευρυοδειης
Φοιβ̂ ος ακερσεκομης, εκατηβολος: αι δ' αρα πα̂ σαι 135

θαμβεον αθαναται: χρυσω̂ ͅ* δ' αρα Δη̂ λος απασα

[βεβριθει, καθορω̂ σα Διος Λητους τε γενεθλην,
γηθοσυνη, οτι μιν θεος ειλετο οικια θεσθαι
νησων ηπειρου τε, φιλησε δε κηροθι μα̂ λλον*.]
ηνθησ', ως οτε τε ριον ουρεος ανθεσιν υλης. 140

αυτος+ δ', αργυροτοξε, αναξ εκατηβολ' ̓́Απολλον,

αλλοτε μεν τ' επι Κυνθου εβησαο παιπαλοεντος,
αλλοτε δ' αν νησους τε και ανερας ηλασκαζες.
πολλοι τοι νηοι τε και αλσεα δενδρηεντα:
πα̂ σαι δε σκοπιαι τε φιλαι και πρωονες ακροι 145

υψηλω̂ ν ορεων ποταμοι θ' αλαδε προρεοντες:

αλλα* συ Δηλω, Φοιβ ̂ ε, μαλιστ' επιτερπεαι η̂τορ,
ενθα τοι ελκεχιτωνες ̓Ιαονες ηγερεθονται
αυτοις̂ * συν παιδεσσι και αιδοιης αλοχοισιν.
οι δε σε πυγμαχιη τε και ορχηθμω̂ ͅ* και αοιδη̂ ͅ 150

μνησαμενοι τερπουσιν, οτ' αν στησωνται αγω̂ να.

φαιη+ κ' αθανατους και αγηρως εμμεναι αιει*,
ος τοθ' υπαντιασει', οτ' Ἰ αονες αθροοι ει̂εν:
παντων+ γαρ κεν ιδοιτο χαριν, τερψαιτο* δε θυμον
ανδρας τ' εισοροων καλλιζωνους τε γυναικ ̂ ας 155

νη̂ ας τ' ωκειας ηδ' αυτω̂ ν* κτηματα πολλα.

προς δε τοδε μεγα θαυ̂ μα, οου κλεος ουποτ' ολειτ̂ αι*,
κου̂ ραι Δηλιαδες*, εκατηβελεταο θεραπναι:
αι τ' επει αρ πρω̂ τον μεν ̓Απολλων*' υμνησωσιν,
αυ̂τις δ' αυ̂ Λητω τε και ̓́Αρτεμιν ιοχεαιραν, 160

μνησαμεναι ανδρω̂ ν τε παλαιω̂ ν ηδε γυναικω̂ ν

υμνον αειδουσιν, θελγουσι δε φυ̂ λ' ανθρωπων+.
παντων δ' ανθρωπων φωνας+ και βαμβαλιαστυν
μιμεισ
̂ θ' ισασιν+: φαιη δε κεν αυτος εκαστος
φθεγγεσθ': ουτω σφιν καλη συναρηρεν αοιδη. 165

αλλ' αγεθ' ιληκοι μεν ̓Απολλων ̓Αρτεμιδιξυν,

χαιρετε δ' υμεις ̂ πα̂ σαι: εμειο
̂ δε και μετοπισθεν
μνησασθ', οπποτε κεν τις επιχθονιων ανθρωπων
εθαδ' ανειρηται ξειν ̂ ος ταλαπειριος ελθων:
ω̂ κου̂ ραι, τις δ' υμμιν ανηρ ηδιστος αοιδω̂ ν 170

ενθαδε πωλειτ ̂ αι, και τεω τερπεσθε μαλιστα;

υμεις
̂ δ' ευ̂ μαλα* πα̂ σαι υποκρινασθαι αφημως:
τυφλος ανηρ, οικει ̂ δε Χιω ενι παιπαλοεσση
του̂ μα̂ σαι μετοπισθεν αριστευσουσιν αοιδαι.
ημεις̂ δ' υμετερον* κλεος οισομεν, οσσον επ' αι̂αν 175

ανθρωπων στρεφομεσθα* πολεις ευ̂ ναιεταωσας:

οι δ' επι δη πεισονται, επει και ετητυμον εστιν.
αυταρ εγων ου ληξω εκηβολον ̓Απολλωνα
υμνεων αργυροτοξον, ον ηυκομος τεκε Λητω.

[Εις ̓Απολλωνα Πυθιον]

ω̂ ανα, και Λυκιην και Μηονιην ερατεινην 180

και Μιλητον* εχεις, εναλον* πολιν ιμεροεσσαν,

αυτος δ' αυ̂ Δηλοιο περικλυστοιο μεγ' ανασσεις.
ει̂σι+ δε φορμιζων Λητου̂ ς ερικυδεος υιος
φορμιγγι γλαφυρη̂ ͅ προς+ Πυθω πετρηεσσαν,
αμβροτα ειματ' εχων τεθυωμενα*: τοιο ̂ δε φορμιγξ 185

χρυσεου υπο πληκτρου καναχην εχει* ιμεροεσσαν.

ενθεν δε προς ̓́Ολυμπον+ απο χθονος, ωστε+ νοημα+,
ει̂σι Διος προς δω̂ μα θεω̂ ν μεθ' ομηγυριν αλλων.
αυτικα δ' αθανατοισι μελει κιθαρις και αοιδη:
Μου̂ σαι μεν θ' αμα* πα̂ σαι αμειβομεναι οπι καλη̂ ͅ 190

υμνευ̂ σιν ρα θεω̂ ν δω̂ ρ' αμβροτα ηδ' ανθρωπων

τλημοσυνας, οσ' εχοντες υπ' αθανατοισι θεοισ ̂ ι
ζωουσ' αφραδεες* και αμηχανοι, ουδε δυνανται
ευρεμεναι θανατοιο τ' ακος και γηραος αλκαρ:
αυταρ ευπλοκαμοι Χαριτες και ευφρονες Ω ̔̂ ραι 195

̔Αρμονιη θ' ̔́Ηβη τε Διος θυγατηρ τ' Α ̓ φροδιτη

ορχευ̂ ντ' αλληλων επι καρπω̂ ͅ χειρ
̂ ας εχουσαι:
τη̂ ͅσι μεν ουτ' αισχρη μεταμελπεται* ουτ' ελαχεια,
αλλα μαλα μεγαλη τε ιδειν ̂ και ει̂δος αγητη,
̓́Αρτεμις ιοχεαιρα ομοτροφος Α ̓ πολλωνι. 200

εν δ' αυ̂ τη̂ σ

ͅ ιν ̓́Αρης και ευσκοπος ̓Αργειφοντης
παιζουσ': αυταρ ο Φοιβ ̂ ος Α'πολλων εγκιθαριζει
καλα και υψι βιβας*: αιγλη δε μιν αμφιφαεινει
μαρμαρυγαι* τε ποδω̂ ν και ευκλωστοιο χιτω̂ νος.
οι δ' επιτερπονται θυμον μεγαν* εισοροωντες* 205

Λητω τε χρυσοπλοκαμος και μητιετα Ζευς

υι̂α φιλον παιζοντα μετ' αθανατοισι θεοισ̂ ι.
πω̂ ς τ' αρ σ' υμνησω παντως ευυμνον εοντα;
ηε σ' ενι μνηστη̂ ρσιν αειδω και φιλοτητι*,
οππως μνωομενος* εκιες ̓Αζαντιδα* κουρην 210

Ἴ σχυ' αμ' αντιθεω Ε

̓ λατιονιδη ευιππω;
η αμα Θορβαντι Τριοπεω* γενος, η αμ' ̓Ερευθει*̂;
η αμα Λευκιππω και Λευκιπποιο δαμαρτι
... πεζος, ο δ' ιπποισιν: ου μην Τριοπος γ' ενελειπεν.
η ως το πρω̂ τον χρηστηριον ανθρωποισι 215

ζητευων κατα γαια ̂ ν εβης, εκατηβολ' Α

̓́ πολλον;
Πιεριην μεν πρω̂ τον απ' Ουλυμποιο κατη̂ λθες:
Λεκτον* τ' ημαθοεντα παρεστιχες ηδ' ̓Ενιη̂ νας
και δια Περραιβους: ταχα δ' εις ̓Ιαωλκον ικανες,
Κηναιου τ' επεβης ναυσικλειτη̂ ς Ευβοιης. 220

στη̂ ς δ' επι Ληλαντω πεδιω: το τοι ουχ αδε θυμω̂ ͅ

τευξασθαι νηον τε και αλσεα δενδρηεντα.
ενθεν δ' Ευριπον διαβας, εκατηβολ' ̓́Απολλον,
βη̂ ς αν' ορος ζαθεον, χλωρον: ταχα δ' ι̂ξες απ' αυτου̂
ες Μυκαλησσον ιων και Τευμησσον λεχεποιην. 225

Θηβης δ' εισαφικανες εδος καταειμενον υλη*ͅ:

ου γαρ πω τις εναιε βροτω̂ ν ιερη̂ ͅ ενι Θηβη,
ουδ' αρα πω τοτε γ' η̂σαν αταρπιτοι ουδε κελευθοι
Θηβης αμ πεδιον πυρηφορον, αλλ' εχεν υλη.
ενθεν δε προτερω εκιες, εκατηβολ' ̓́Απολλον, 230

Ο
̓ γχηστον δ' ι̂ξες, Ποσιδηιον αγλαον αλσος:
ενθα νεοδμης πω̂ λος αναπνεει αχθομενος περ
ελκων αρματα καλα: χαμαι δ' ελατηρ αγαθος περ
εκ διφροιο θορων οδον ερχεται*: οι δε τεως μεν
κειν'* οχεα* κροτεουσι ανακτοριην αφιεντες. 235

ει δε κεν αρματ' αγη̂ σ

ͅ ιν εν αλσει δενδρηεντι,
ιππους μεν κομεουσι*, τα δε κλιναντες* εω̂ σιν:
ως γαρ τα πρωτισθ' οσιη γενεθ': οι δε ανακτι
ευχονται*, διφρον δε θεου̂ τοτε μοιρ ̂ α φυλασσει.
ενθεν δε προτερω εκιες, εκατηβολ' ̓́Απολλον: 240

Κηφισσον δ' αρ' επειτα κιχησαο καλλιρεεθρον,

ος τε Λιλαιηθεν προχεει καλλιρροον υδωρ.
τον διαβας, ̔Εκαεργε, και Ω ̓ καλεην πολυπυργον
ενθεν αρ' εις ̔Αλιαρτον αφικεο ποιηεντα.
βη̂ ς δ' επι Τελφουσης*: τοθι τοι αδε χω̂ ρος απημων 245

τευξασθαι νηον τε και αλσεα δενδρηεντα:

στη̂ ς δε μαλ' αγχ' αυτη̂ ς και μιν προς μυ̂ θον εειπες:
Τελφου̂ σ', ενθαδε δη φρονεω περικαλλεα νηον
ανθρωπων τευ̂ ξαι χρηστηριον, οιτε μοι αιει
ενθαδ' αγινησουσι τεληεσσας εκατομβας, 250

ημεν οσοι Πελοποννησον πιειραν εχουσιν

ηδ' οσοι Ευρωπην τε και αμφιρυτας κατα νησους,
χρησομενοι: τοισ ̂ ιν δε κ' εγω νημερτεα βουλην
πα̂ σι θεμιστευοιμι* χρεων ενι πιονι νηω̂ ͅ.
ως ειπων διεθηκε* θεμειλια Φοιβ ̂ ος ̓Απολλων 255

ευρεα και μαλα μακρα διηνεκες: η δε ιδου̂ σα

Τελφου̂ σα κραδιην εχολωσατο ει̂πε τε μυ̂ θον:
φοιβ
̂ ε αναξ εκαεργε, επος τι τοι εν φρεσι θησω.
ενθαδ' επει φρονεεις τευ̂ ξαι περικαλλεα νηον
εμμεναι ανθρωποις χρηστηριον, οιτε τοι αιει 260

ενθαδ' αγινησουσι τεληεσσας εκατομβας:

αλλ' εκ τοι ερεω, συ δ' ενι φρεσι βαλλεο ση̂ σ
ͅ ι,
πημανεει σ' αιει κτυπος ιππων ωκειαων
αρδομενοι τ' ουρη̂ ες εμω̂ ν ιερω̂ ν απο πηγεων:
ενθα τις ανθρωπων βουλησεται εισοραασθαι 265

αρματα τ' ευποιητα και ωκυποδων κτυπον* ιππων

η νηον τε μεγαν και κτηματα πολλ' ενεοντα.
αλλ' ει δη τι πιθοιο, συ δε κρεισσων και αρειων
εσσι, αναξ, εμεθεν, σευ̂ δε σθενος εστι μεγιστον,
εν Κριση ποιησαι υπο πτυχι Παρνησοιο ̂ . 270

ενθ' ουθ' αρματα καλα δονησεται ουτε τοι ιππων

ωκυποδων κτυπος εσται ευδμητον περι βωμον,
αλλα τοι* ως προσαγοιεν ̓Ιηπαιηονι δω̂ ρα
ανθρωπων κλυτα φυ̂ λα: συ δε φρενας+ αμφιγεγηθως
δεξαι' ιερα καλα περικτιονων ανθρωπων. 275

ως ειπου̂ σ' Ε
̔ κατου πεπιθε φρενας, οφρα οι αυτη̂ ͅ
Τελφουση κλεος ειη επι χθονι, μηδ' ̔Εκατοιο.

ενθεν δε προτερω εκιες, εκατηβολ' ̓́Απολλον:

ι̂ξες δ' ες Φλεγυων* ανδρω̂ ν πολιν υβρισταων,
οι Διος ουκ αλεγοντες επι χθονι ναιεταασκον 280

εν καλη̂ ͅ βησση Κηφισιδος* εγγυθι λιμνης.

ενθεν καρπαλιμως προσεβης προς δειραδα θυων*
ικεο δ' ες Κρισην υπο Παρνησον νιφοεντα,
κνημον προς Ζεφυρον τετραμμενον, αυταρ υπερθεν
πετρη επικρεμαται+, κοιλη δ' υποδεδρομε βη̂ σσα, 285

τρηχει'̂: ενθα αναξ τεκμηρατο Φοιβ

̂ ος ̓Απολλων
νηον ποιησασθαι επηρατον ει̂πε τε μυ̂ θον:
ενθαδε δη φρονεω τευ̂ ξαι περικαλλεα νηον
εμμεναι ανθρωποις χρηστηριον, οιτε μοι αιει
ενθαδ' αγινησουσι τεληεσσας εκατομβας, 290

ημεν οσοι Πελοποννησον πιειραν εχουσιν,

ηδ' οσοι Ευρωπην τε και αμφιρυτας κατα νησους,
χρησομενοι: τοισ ̂ ιν δ' αρ' εγω νημερτεα βουλην
πα̂ σι θεμιστευοιμι χρεων ενι πιονι νηω̂ ͅ.
ως ειπων διεθηκε θεμειλια Φοιβ ̂ ος ̓Απολλων 295

ευρεα και μαλα μακρα διηνεκες: αυταρ επ' αυτοις

̂
λαινον ουδον εθηκε Τροφωνιος ηδ' ̓Αγαμηδης,
υιεες ̓Εργινου*, φιλοι αθανατοισι θεοισ̂ ιν*:
αμφι δε νηον ενασσαν* αθεσφατα φυ̂ λ' ανθρωπων
ξεστοισ̂ ιν λαεσσιν, αοιδιμον εμμεναι αιει*. 300

αγχου̂ δε κρηνη καλλιρροος, ενθα δρακαιναν*

κτειν
̂ εν αναξ, Διος υιος, απο κρατεροιο
̂ βιοιο̂ ,
ζατρεφεα, μεγαλην, τερας αγριον, η κακα πολλα
ανθρωπους ερδεσκεν επι χθονι, πολλα μεν αυτους,
πολλα δε μη̂ λα ταναυποδ', επει πελε πη̂ μα δαφοινον. 305

και ποτε δεξαμενη χρυσοθρονου ετρεφεν ̔́Ηρης

δεινον τ' αργαλεον τε Τυφαονα*, πη̂ μα βροτοισ ̂ ιν:
ον ποτ' αρ' ̔́Ηρη ετικτε χολωσαμενη Διι πατρι,
ηνικ' αρα Κρονιδης ερικυδεα γεινατ' ̓Αθηνην
εν κορυφη̂ :ͅ η δ' αι̂ψα χολωσατο ποτνια ̔́Ηρη 310
ηδε και αγρομενοισι μετ' αθανατοισιν εειπε:
κεκλυτε μευ, παντες τε θεοι πα̂ σαι τε θεαιναι,
ως εμ' ατιμαζειν αρχει νεφεληγερετα Ζευς
πρω̂ τος, επει μ' αλοχον ποιησατο κεδν' ειδυια̂ ν:
και νυ̂ ν νοσφιν εμειο
̂ τεκε γλαυκω̂ πιν ̓Αθηνην, 315

η πα̂ σιν μακαρεσσι μεταπρεπει αθανατοισιν:

αυταρ ο γ' ηπεδανος γεγονεν μετα πα̂ σι θεοισ
̂ ι
παις
̂ εμος ̔́Ηφαιστος, ρικνος ποδας, ον τεκον* αυτη: 317α

[αι̂σχος εμοι και ονειδος εν ουρανω̂ ͅ οντε και αυτη]

ριψ
̂ ' ανα χερσιν ελου̂ σα και εμβαλον ευρει ποντω:
αλλα ε Νηρη̂ ος θυγατηρ* Θετις αργυροπεζα 320

δεξατο και μετα ῃ̂σι κασιγνητησι κομισσεν.

ως οφελ' αλλο θεοισ ̂ ι χαριζεσθαι μακαρεσσι.
σχετλιε, ποικιλομη̂ τα, τι νυ̂ ν μητισεαι αλλο;
πω̂ ς ετλης οι̂ος τεκεειν γλαυκω̂ πιν ̓Αθηνην;
ουκ αν εγω τεκομην; και ση κεκλημενη εμπης 325

η̂α ρ' εν αθανατοισιν, οι ουρανον ευρυν εχουσι. 325α

φραζεο νυ̂ ν μη τοι τι κακον μητισομ' οπισσω.

και νυ̂ ν μεντοι εγω τεχνησομαι, ως κε γενηται
παις
̂ εμος, ος κε θεοισ ̂ ι μεταπρεποι αθανατοισιν,
ουτε σον αισχυνασ' ιερον λεχος ουτ' εμον αυτη̂ ς.
ουδε τοι εις ευνην πωλησομαι, αλλ' απο σειο ̂ 330

τηλοθ' εου̂ σα θεοισ̂ ι μετεσσομαι αθανατοισιν.

ως ειπου̂ σ' απο νοσφι θεω̂ ν κιε χωομενη κη̂ ρ.
αυτικ' επειτ' ηρα̂ το βοω̂ πις ποτνια ̔́Ηρη,
χειρι* καταπρηνει ̂ δ' ελασε χθονα* και φατο μυ̂ θον: 335

κεκλυτε νυ̂ ν μευ, Γαια̂ και Ουρανος ευρυς υπερθεν

Τιτη̂ νες τε θεοι*, τοι υπο χθονι ναιεταοντες
Ταρταρον αμφι μεγαν, τω̂ ν εξ ανδρες τε θεοι τε*:
αυτοι νυ̂ ν μευ παντες ακουσατε και δοτε παιδ ̂ α
νοσφι Διος, μηδεν τι βιην επιδευεα κεινου:
αλλ' ο γε φερτερος εστω*, οσον Κρονου ευρυοπα Ζευς. 340

ως αρα φωνησασ' ιμασε* χθονα χειρι παχειη:

κινηθη δ' αρα Γαια
̂ φερεσβιος*: η δε ιδου̂ σα*
τερπετο* ον κατα θυμον: οιετο γαρ τελεεσθαι.
εκ τουτου δη επειτα τελεσφορον* εις ενιαυτον
ουτε ποτ' εις ευνην Διος ηλυθε μητιοεντος, 345

ουτε ποτ' ες θω̂ κον πολυδαιδαλον, ως το παρος περ

αυτω̂ ͅ εφεζομενη πυκινας φραζεσκετο βουλας:
αλλ' η γ' εν νηοισ̂ ι πολυλλιστοισι μενουσα
τερπετο οι̂ς ιεροισ ̂ ι βοω̂ πις ποτνια ̔́Ηρη.
αλλ' οτε δη μη̂ νες τε και ημεραι εξετελευ̂ ντο 350

αψ περιτελλομενου ετεος και επηλυθον ω̂ραι,

η δ' ετεκ' ουτε θεοις
̂ εναλιγκιον ουτε βροτοισ ̂ ι,
δεινον τ' αργαλεον τε Τυφαονα, πη̂ μα βροτοισ ̂ ιν.
αυτικα τονδε λαβου̂ σα βοω̂ πις ποτνια ̔́Ηρη
δω̂ κεν επειτα φερουσα κακω̂ ͅ* κακον: η δ' υπεδεκτο. 355

ος κακα πολλ' ερδεσκεν αγακλυτα φυ̂ λ' ανθρωπων:

ος τη̂ ͅ γ' αντιασειε+, φερεσκε+ μιν* αισιμον+ η̂μαρ+,
πριν+ γε οι ιον+ εφη̂ κε αναξ εκαεργος ̓Απολλων+
καρτερον: η δ' οδυνησιν ερεχθομενη χαλεπη̂ ͅσι
κειτ
̂ ο μεγ' ασθμαινουσα κυλινδομενη κατα χω̂ ρον. 360

θεσπεσιη δ' ενοπη γενετ' ασπετος: η δε καθ' υλην

πυκνα μαλ' ενθα και ενθα ελισσετο, λειπ ̂ ε* δε θυμον
φοινον αποπνειουσ': ο δ' επηυξατο Φοιβ ̂ ος Α ̓ πολλων:
ενταυθοι ̂ νυ̂ ν πυθευ επι χθονι βωτιανειρη:
ουδε συ γε ζωουσα κακον δηλημα βροτοισ ̂ ιν 365

εσσεαι, οι γαιης πολυφορβου καρπον εδοντες

ενθαδ' αγινησουσι τεληεσσας εκατομβας:
ουδε τι τοι θανατον γε δυσηλεγε' ουτε Τυφωευς
αρκεσει ουτε Χιμαιρα* δυσωνυμος, αλλα σε γ' αυτου̂
πυσει Γαια
̂ μελαινα και ηλεκτωρ ̔Υπεριων*. 370

ως φατ' επευχομενος: την δε σκοτος οσσε καλυψε.

την δ' αυτου̂ κατεπυσ' ιερον μενος* ̓Ηελιοιο,
εξ ου̂ νυ̂ ν Πυθω κικλησκεται: οι δε ανακτα
Πυθιον* αγκαλεουσιν επωνυμον, ουνεκα κειθ ̂ ι
αυτου̂ * πυ̂ σε πελωρ μενος οξεος ̓Ηελιοιο. 375

και τοτ' αρ' εγνω ῃ̂σιν ενι φρεσι Φοιβ

̂ ος Α ̓ πολλων,
ουνεκα μιν κρηνη καλλιρροος εξαπαφησε:
βη̂ δ' επι Τελφουση κεχολωμενος, αι̂ψα δ' ικανε:
στη̂ δε μαλ' αγχ' αυτη̂ ς και μιν προς μυ̂ θον εειπε:
Τελφου̂ σ', ουκ αρ' εμελλες εμον νοον εξαπαφου̂ σα 380

χω̂ ρον εχουσ' ερατον προρεειν καλλιρροον υδωρ.

ενθαδε δη και εμον κλεος εσσεται, ουδε σον οιης.
η̂ και επι ριον ω̂σε αναξ εκαεργος ̓Απολλων
πετραιης προχυτη̂ σ ͅ ιν, απεκρυψεν δε ρεεθρα*
και βωμον ποιησατ' εν αλσει δενδρηεντι, 385

αγχι μαλα κρηνης καλλιρροου: ενθαδ' ανακτι

παντες επικλησιν Τελφουσιω ευχετοωνται,
ουνεκα Τελφουσης ιερη̂ ς ησχυνε ρεεθρα.
και τοτε δη κατα θυμον εφραζετο* Φοιβ̂ ος Απολλων,
ουστινας ανθρωπους οργειονας εισαγαγοιτο, 390

οι θεραπευσονται Πυθοι ̂ ενι πετρηεσση:

ταυ̂ τ' αρα ορμαινων* ενοησ' επι οινοπι ποντω
νη̂ α θοην: εν δ' ανδρες εσαν πολεες τε και εσθλοι,
Κρη̂ τες απο Κνωσου̂ * Μινωιου, οι ρα ανακτι
ιερα τε ρεζουσι και αγγελλουσι θεμιστας 395

φοιβου ̓Απολλωνος* χρυσαορου*, οττι κεν ειπη

χρειων εκ δαφνης γυαλων υπο* Παρνησοιο ̂ .
οι μεν επι πρη̂ ξιν και χρηματα νηι μελαινη
ες Πυλον* ημαθοεντα Πυλοιγενεας* τ' ανθρωπους
επλεον*: αυταρ ο τοισ ̂ ι συνηντετο Φοιβ
̂ ος ̓Απολλων: 400

εν ποντω δ' επορουσε δεμας δελφιν ̂ ι* εοικως

νηι θοη̂ ͅ και κειτ
̂ ο πελωρ μεγα τε δεινον τε:
τω̂ ν δ' ουτις κατα θυμον επεφρασαθ' ωστε νοη̂ σαι 402α

[εκβαλλειν δ' εθελον δελφιν

̂ ': ο δε νη̂ α μελαιναν]
παντοσ' ανασσεισασκε, τινασσε δε νηια δου̂ ρα.
οι δ' ακεων ενι νηι καθηατο δειμαινοντες: 405

ουδ' οι γ' οπλ' ελυον κοιλην ανα νη̂ α μελαιναν,

ουδ' ελυον λαιφ ̂ ος* νηος κυανοπρωροιο,
αλλ' ως τα πρωτιστα κατεστησαντο βοευ̂ σιν,
ως επλεον: κραιπνος δε Νοτος κατοπισθεν επειγε*
νη̂ α θοην: πρω̂ τον δε παρημειβοντο Μαλειαν, 410

παρ δε Λακωνιδα γαια ̂ ν αλιστεφανον πτολιεθρον

ι̂ξον και χω̂ ρον τερψιμβροτου ̓Ηελιοιο*,
Ταιναρον, ενθα τε μη̂ λα βαθυτριχα βοσκεται αιει
̓Ηελιοιο ανακτος, εχει δ' επιτερπεα χω̂ ρον.
οι μεν αρ' ενθ' εθελον νη̂ α σχειν
̂ ηδ' αποβαντες 415

φρασσασθαι μεγα θαυ̂ μα και οφθαλμοισ ̂ ιν ιδεσθαι,

ει μενεει νηος γλαφυρη̂ ς δαπεδοισι* πελωρον
η εις οι̂δμ' αλιον πολυϊχθυον αυ̂τις ορουσει.
αλλ' ου πηδαλιοισιν επειθετο νηυ̂ ς ευεργης,
αλλα παρεκ Πελοποννησον πιειραν εχουσα* 420

ηι' οδον*: πνοιη̂ ͅ δε αναξ εκαεργος ̓Απολλων

ρηιδιως ιθυν': η δε πρησσουσα κελευθον
̓Αρηνην ικανε και ̓Αργυφεην ερατεινην
και Θρυον, Α ̓ λφειοιο ̂ πορον, και ευκτιτον Αι̂πυ
και Πυλον ημαθοεντα Πυλοιγενεας τ' ανθρωπους. 425

βη̂ δε παρα Κπουνους και Χαλκιδα και παρα Δυμην

ηδε παρ' ̓́Ηλιδα δια
̂ ν, οθι κρατεουσιν ̓Επειοι*.
ευ̂τε* Φερας επεβαλλεν, αγαλλομενη Διος ουρω,
και* σφιν υπεκ νεφεων Ἰ θακης τ' ορος αιπυ πεφαντο
Δουλιχιον τε Σαμη τε και υληεσσα Ζακυνθος. 430

αλλ' οτε δη Πελοποννησον παρενισατο πα̂ σαν

και δη επι Κρισης* κατεφαινετο κολπος απειρων,
οστε διεκ Πελοποννησον πιειραν εεργει:
η̂λθ' ανεμος Ζεφυρος μεγας, αιθριος, εκ Διος αισης,
λαβρος επαιγιζων εξ αιθερος, οφρα ταχιστα 435

νηυ̂ ς ανυσειε θεουσα θαλασσης αλμυρον υδωρ.

αψορροι δη επειτα προς ηω̂ τ' ηελιον τε
επλεον: ηγεμονευε δ' αναξ Διος υιος ̓Απολλων:
ι̂ξον δ' ες Κρισην ευδειελον, αμπελοεσσαν,
ες λιμεν': η δ' αμαθοισιν εχριμψατο* ποντοπορος νηυ̂ ς. 440

ενθ' εκ νηος ορουσε αναξ εκαεργος ̓Απολλων,

αστερι ειδομενος μεσω ηματι: του̂ δ' απο πολλαι
σπινθαριδες πωτω̂ ντο, σελας δ' εις ουρανον ι̂κεν:
ες δ' αδυτον κατεδυσε δια τριποδων εριτιμων*.
ενθ' αρ' ο γε φλογα δαιε̂ πιφαυσκομενος τα α κη̂ λα: 445

πα̂ σαν δε Κρισην κατεχεν σελας: αι δ' ολολυξαν

Κρισαιων αλοχοι καλλιζωνοι τε θυγατρες
Φοιβου υπο ριπη̂ ς: μεγα* γαρ δεος* εμβαλ'* εκαστω*.
ενθεν δ' αυ̂τ' επι νη̂ α νοημ' ως α̂λτο* πετεσθαι+,
ανερι ειδομενος αιζηω̂ ͅ τε κρατερω̂ ͅ τε, 450

πρωθηβη, χαιτης ειλυμενος ευρεας ωμους:

και σφεας φωνησας επεα πτεροεντα προσηυδα:
ω̂ ξειν
̂ οι, τινες εστε; ποθεν πλειθ
̂ ' υγρα κελευθα;
η τι κατα* πρη̂ ξιν η μαψιδιως αλαλησθε*
οι̂α τε ληιστη̂ ρες υπειρ αλα, τοι τ' αλοωνται 455

ψυχας παρθεμενοι, κακον αλλοδαποισ ̂ ι φεροντες;

τιφθ' ουτως η̂σθον τετιηοτες*, ουδ' επι γαια̂ ν
εκβη̂ τ', ουδε καθ' οπλα μελαινης νηος εθεσθε;
αυτη μεν γε δικη πελει ανδρω̂ ν αλφησταων,
οπποτ' αν εκ ποντοιο ποτι χθονι νηι μελαινη 460

ελθωσιν καματω αδηκοτες, αυτικα δε σφεας

σιτοιο γλυκεροιο ̂ περι φρενας ιμερος αιρει.̂
ως φατο και σφιν θαρσος ενι στηθεσσιν εθηκε.
τον και αμειβομενος Κρητω̂ ν* αγος αντιον ηυδα:
ξειν
̂ ', επει ου μεν γαρ τι καταθνητοισ
̂ ι εοικας, 465

ου δεμας ουδε φυην, αλλ' αθανατοισι θεοισ ̂ ιν,

ου̂λε τε και μεγα χαιρ ̂ ε, θεοι δε τοι ολβια δοιε̂ν.
και μοι του̂ τ' αγορευσον ετητυμον, οφρ' ευ̂ ειδω̂ :
τις δη̂ μος; τις γαια
̂ ; τινες βροτοι εγγεγαασιν;
αλλη γαρ φρονεοντες επεπλεομεν μεγα λαιτ ̂ μα 470

ες Πυλον εκ Κρητης, ενθεν γενος ευχομεθ' ει̂ναι:

νυ̂ ν δ' ω̂δε ξυν νηι κατηλθομεν ου τι εκοντες,
νοστου ιεμενοι, αλλην οδον, αλλα κελευθα:
αλλα τις αθανατων δευ̂ ρ' ηγαγεν ουκ εθελοντας.
τους δ' απαμειβομενος προσεφη εκαεργος ̓Απολλων: 475

ξειν
̂ οι, τοι Κνωσον πολυδενδρεον αμφενεμεσθε
το πριν, αταρ νυ̂ ν ουκ εθ' υποτροποι αυ̂τις εσεσθε
ες τε πολιν ερατην και δωματα καλα εκαστος
ες τε φιλας αλοχους: αλλ' ενθαδε πιονα νηον
εξετ' εμον πολλοισ ̂ ι τετιμενον* ανθρωποισιν. 480

ειμι δ' εγω Διος υιος, ̓Απολλων δ' ευχομαι ει̂ναι:

υμεας δ' ηγαγον ενθαδ' υπερ μεγα λαιμ ̂ α θαλασσης,
ου τι κακα φρονεων, αλλ' ενθαδε πιονα νηον
εξετ' εμον πα̂ σιν μαλα τιμιον ανθρωποισι,
βουλας τ' αθανατων ειδησετε, τω̂ ν ιοτητι 485

αιει τιμησεσθε διαμπερες ηματα παντα.

αλλ' αγεθ', ως αν εγω ειπω, πειθεσθε ταχιστα:
ιστια μεν πρω̂ τον καθετον λυσαντε βοειας,
νη̂ α δ' επειτα θοην μεν επ' ηπειρου ερυσασθε,
εκ δε κτημαθ' ελεσθε και εντεα* νηος εισης 490

και βωμον ποιησατ' επι ρηγμιν ̂ ι θαλασσης:

πυ̂ ρ δ' επικαιοντες επι τ' αλφιτα λευκα θυοντες
ευχεσθαι δη επειτα παρισταμενοι περι βωμον.
ως μεν εγω το πρω̂ τον εν ηεροειδει ποντω
ειδομενος δελφιν ̂ ι θοη̂ ς επι νηος ορουσα, 495

ως εμοι ευχεσθαι Δελφινιω*: αυταρ ο βωμος

αυτος Δελφινιος* και εποψιος εσσεται αιει.
δειπνη̂ σαι τ' αρ' επειτα θοη̂ ͅ παρα νηι μελαινη
και σπεισ̂ αι μακαρεσσι θεοις ̂ , οι ̓́Ολυμπον εχουσιν.
αυταρ επην σιτοιο μελιφρονος εξ ερον η̂σθε, 500

ερχεσθαι θ' αμ' εμοι και ιηπαιηον' αειδειν,

εις ο κε χω̂ ρον ικησθον, ιν' εξετε πιονα νηον.
ως εφαθ': οι δ' αρα του̂ μαλα μεν κλυον ηδ' επιθοντο.
ιστια μεν πρω̂ τον καθεσαν, λυ̂ σαν δε βοειας,
ιστον δ' ιστοδοκη πελασαν προτονοισιν υφεντες: 505

εκ δε και αυτοι βαιν ̂ ον επι ρηγμιν ̂ ι θαλασσης.

εκ δ' αλος ηπειρονδε θοην ανα νη̂ ' ερυσαντο
υψου̂ επι ψαμαθοις, υπο δ' ερματα* μακρα τανυσσαν:
και βωμον ποιησαν επι ρηγμιν ̂ ι θαλασσης:
πυ̂ ρ δ' επικαιοντες επι τ' αλφιτα λευκα θυοντες 510

ευχονθ', ως εκελευε, παρισταμενοι περι βωμον.

δορπον επειθ' ειλοντο θοη̂ ͅ παρα νηι μελαινη
και σπεισ
̂ αν μακαρεσσι θεοις ̂ , οι ̓́Ολυμπον εχουσιν.
αυταρ επει ποσιος και εδητυος εξ ερον εντο,
βαν ρ' ιμεν: η̂ρχε δ' αρα σφιν αναξ Διος υιος Α ̓ πολλων, 515

φορμιγγ' εν χειρεσσιν εχων, ερατον κιθαριζων,

καλα και υψι βιβας*: οι δε ρησσοντες εποντο
Κρη̂ τες προς Πυθω και ιηπαιηον' αειδον,
οι̂οι τε Κρητω̂ ν* παιηονες, οι̂σι τε Μου̂ σα
εν στηθεσσιν εθηκε θεα μελιγηρυν αοιδην. 520

ακμητοι* δε λοφον προσεβαν ποσιν, αι̂ψα δ' ικοντο

Παρνησον και χω̂ ρον επηρατον, ενθ' αρ' εμελλον
οικησειν πολλοισ ̂ ι τετιμενοι ανθρωποισι:
δειξ̂ ε δ' αγων αδυτον ζαθεον και πιονα νηον.
τω̂ ν δ' ωρινετο* θυμος ενι στηθεσσι φιλοισι: 525

τον και ανειρομενος Κρητω̂ ν αγος αντιον ηυδα:

ω̂ ανα, ει δη τη̂ λε φιλων και πατριδος αιης
ηγαγες: ουτω που τω̂ ͅ σω̂ ͅ φιλον επλετο θυμω̂ ͅ:
πω̂ ς και νυ̂ ν βιομεσθα*; το σε φραζεσθαι ανωγμεν.
ουτε τρυγηφορος ηδε γ' επηρατος ουτ' ευλειμων, 530

ωστ' απο τ' ευ̂ ζωειν και αμ' ανθρωποισιν οπαζειν.

τους δ' επιμειδησας προσεφη Διος υιος ̓Απολλων:
νηπιοι ανθρωποι, δυστλημονες, οι μελεδω̂ νας
βουλεσθ' αργαλεους τε πονους και στεινεα θυμω̂ ͅ:
ρηιδιον επος υμμ' ερεω και επι φρεσι θησω, 535

δεξιτερη̂ ͅ μαλ' εκαστος εχων εν χειρι μαχαιραν,

σφαζειν αιει μη̂ λα: τα δ' αφθονα παντα παρεσται,
οσσα τ' εμοι κ' αγαγωσι περικλυτα φυ̂ λ' ανθρωπων:
νηον δε προφυλαχθε, δεδεχθε δε φυ̂ λ' ανθρωπων
ενθαδ' αγειρομενων και εμην ιθυν τε μαλιστα. 539α

[δεικνυσθε θνητοισ
̂ ι: συ δε φρεσι δεξο θεμιστα. 539β

ει δε τις αφραδιης ου πεισεται, αλλ' αλογησει] 540

ηε τι τηϋσιον επος εσσεται ηε τι εργον

υβρις θ', η θεμις εστι καταθνητω̂ ν ανθρωπων,
αλλοι επειθ' υμιν̂ σημαντορες ανδρες εσονται,
τω̂ ν υπ' αναγκαιη δεδμησεσθ' ηματα παντα.
ειρηται τοι παντα: συ δε φρεσι ση̂ σ
ͅ ι φυλαξαι. 545

και συ μεν ουτω χαιρ

̂ ε, Διος και Λητου̂ ς υιε:
αυταρ εγω και σειο
̂ και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.
Εις ̔Ερμη̂ ν
̔Ερμη̂ ν υμνει, Μου̂ σα, Διος* και Μαιαδος* υιον,
Κυλληνης μεδεοντα και ̓Αρκαδιης πολυμηλου,
αγγελον αθανατων εριουνιον, ον τεκε Μαια ̂ ,
νυμφη ευπλοκαμος, Διος εν φιλοτητι μιγεισ ̂ α, 5

αιδοιη: μακαρων δε θεω̂ ν ηλευαθ' ομιλον,

αντρον εσω ναιουσα παλισκιον, ενθα Κρονιων
νυμφη ευπλοκαμω μισγεσκετο νυκτος αμολγω̂ ͅ*,
οφρα κατα γλυκυς υπνος εχοι* λευκωλενον ̔́Ηρην,
ληθων αθανατους τε θεους θνητους τ' ανθρωπους. 10

αλλ' οτε δη μεγαλοιο Διος νοος εξετελειτ ̂ ο,

τη̂ ͅ δ' ηδη δεκατος μεις ουρανω̂ ͅ εστηρικτο,
εις τε φοως αγαγεν* αρισημα τε εργα τετυκτο:
και τοτ' εγεινατο παιδ ̂ α πολυτροπον, αιμυλομητην,
ληιστη̂ ρ', ελατη̂ ρα βοω̂ ν, ηγητορ' ονειρων,
15
νυκτος οπωπητη̂ ρα, πυληδοκον, ος ταχ' εμελλεν
αμφανεειν κλυτα εργα μετ' αθανατοισι θεοισ ̂ ιν.
ηω̂ ͅος γεγονως μεσω ηματι εγκιθαριζεν,
εσπεριος βου̂ ς κλεψεν εκηβολου ̓Απολλωνος*
τετραδι* τη̂ ͅ προτερη, τη̂ ͅ μιν τεκε ποτνια Μαια̂ . 20

ος και, επειδη μητρος απ' αθανατων θορε γυιων,

ουκετι δηρον εκειτο μενων ιερω̂ ͅ ενι λικνω,
αλλ' ο γ' αναϊξας ζητει βοας* ̓Απολλωνος
ουδον υπερβαινων υψηρεφεος αντροιο.
ενθα χελυν ευρων εκτησατο μυριον ολβον: 25

̔Ερμη̂ ς τοι πρωτιστα χελυν τεκτηνατ' αοιδον:

η ρα οι αντεβολησεν επ' αυλειησι θυρησι
βοσκομενη προπαροιθε δομων εριθηλεα ποιην,
σαυ̂ λα* ποσιν βαινουσα: Διος δ' εριουνιος υιος
αθρησας εγελασσε και αυτικα μυ̂ θον εειπε:
συμβολον* ηδη μοι μεγ' ονησιμον: ουκ ονοταζω.
χαιρ̂ ε, φυην εροεσσα, χοροιτυπε, δαιτος εταιρη*,
ασπασιη προφανεισ ̂ α: ποθεν τοδε καλον αθυρμα
αιολον οστρακον εσσο* χελυς ορεσι ζωουσα;
αλλ' οισω σ' ες δω̂ μα λαβων: οφελος τι μοι εσση, 35

ουδ' αποτιμησω: συ δε με πρωτιστον ονησεις 3

οικοι βελτερον ει̂ναι, επει βλαβερον το θυρηφιν:
η̂ γαρ επηλυσιης πολυπημονος εσσεαι εχμα*
ζωουσ': ην δε θανης, τοτε κεν μαλα καλον αειδοις.

ως αρ' εφη: και χερσιν αμ' αμφοτερησιν αειρας 40

αψ εισω κιε δω̂ μα φερων* ερατεινον αθυρμα.

ενθ' αναπηρωσας γλυφανω πολιοιο ̂ σιδηρου
αιω̂ ν' εξετορησεν ορεσκωοιο* χελωνης.
ως δ' οποτ' ωκυ νοημα δια στερνοιο περηση
ανερος, ον* τε θαμειαι επιστρωφω̂ σι μεριμναι, 45

η οτε* δινηθω̂ σιν απ' οφθαλμω̂ ν αμαρυγαι,

ως αμ' επος τε και εργον εμηδετο κυδιμος ̔Ερμη̂ ς.
πη̂ ξε δ' αρ' εν μετροισι ταμων δονακας καλαμοιο
πειρηνας δια νω̂ τα δια ρινοιο̂ * χελωνης.
αμφι δε δερμα τανυσσε βοος πραπιδεσσιν εη̂ σͅ ι 50

και πηχεις ενεθηκ', επι δε ζυγον ηραρεν αμφοιν

̂ ,
επτα δε θηλυτερων οιων ετανυσσατο χορδας.
αυταρ επει δη τευ̂ ξε, φερων, ερατεινον αθυρμα,
πληκτρω επειρητιζε κατα μερος*: η δ' υπο χειρος
σμερδαλεον κοναβησε: θεος δ' υπο καλον αειδεν 55

εξ αυτοσχεδιης πειρωμενος, ηυτε κου̂ ροι

ηβηται θαλιησι παραιβολα κερτομεουσιν,
αμφι Δια Κρονιδην και Μαιαδα καλλιπεδιλον,
ως παρος ωριζεσκον εταιρειη φιλοτητι,
ην τ' αυτου̂ γενεην ονομακλυτον εξονομαζων: 60

αμφιπολους τε γεραιρε και αγλαα δωματα νυμφης

και τριποδας κατα οι̂κον επηετανους τε λεβητας.
και τα μεν ου̂ν ηειδε, τα δε φρεσιν αλλα μενοινα.
και την μεν κατεθηκε φερων ιερω̂ ͅ ενι λικνω,
φορμιγγα γλαφυρην: ο δ' αρα κρειω̂ ν ερατιζων* 65

α̂λτο* κατα σκοπιην ευωδεος εκ μεγαροιο

ορμαινων δολον αιπυν ενι φρεσιν, οι̂α τε φω̂ τες
φηληται διεπουσι μελαινης νυκτος εν ωρη.
ηελιος μεν εδυνε κατα χθονος Ω ̓ κεανονδε
αυτοισ̂ ιν θ' ιπποισι και αρμασιν: αυταρ αρ' ̔Ερμη̂ ς 70

Πιεριης αφικανε θεων* ορεα σκιοεντα,

ενθα θεω̂ ν μακαρων βοες αμβροτοι* αυ̂λιν εχεσκον
βοσκομεναι λειμω̂ νας ακηρασιους*, ερατεινους.
τω̂ ν τοτε Μαιαδος υιος, ευσκοπος ̓Αργειφοντης,
πεντηκοντ' αγελης απεταμνετο βου̂ ς εριμυκους. 75

πλανοδιας δ' ηλαυνε δια ψαμαθωδεα χω̂ ρον

ιχνι' αποστρεψας: δολιης δ' ου ληθετο τεχνης
αντια ποιησας οπλας, τας προσθεν οπισθεν,
τας δ' οπιθεν προσθεν: κατα δ' εμπαλιν αυτος εβαινε.
σανδαλα δ' αυτικα ριψιν επι ψαμαθοις αλιησιν, 80

αφραστ' ηδ' ανοητα διεπλεκε, θαυματα εργα*,

συμμισγων μυρικας και μυρσινοειδεας* οζους.
τω̂ ν τοτε συνδησας νεοθηλεος αγκαλον* υλης
αβλαβεως* υπο ποσσιν εδησατο σανδαλα κου̂ φα
αυτοισ ̂ ιν πεταλοισι τα κυδιμος ̓Αργειφοντης 85

εσπασε Πιεριηθεν οδοιποριην αλεγυνων*,

οι̂α τ' επειγομενος δολιχην οδον, αυτοτροπησας.†
τον δε γερων ενοησε δεμων* ανθου̂ σαν αλωην
ιεμενον πεδιονδε δι' ̓Ογχηστον λεχεποιην
τον προτερος προσεφη Μαιης ερικυδεος υιος: 90

ω̂ γερον, οστε φυτα σκαπτεις επικαμπυλος ωμους*,

η̂ πολυοινησεις, ευ̂τ' αν ταδε παντα φερησι, 91α

[ει κε πιθη, μαλα περ μεμνημενος εν φρεσι ση̂ σ

ͅ ι]
και τε ιδων* μη ιδων ει̂ναι και κωφος ακουσας,
και σιγα̂ ν οτε μη τι καταβλαπτη το σον αυτου̂ .
τοσσον φας συνεσευε* βοω̂ ν ιφθιμα καρηνα. 95

πολλα δ' ορη σκιοεντα και αυλω̂ νας* κελαδεινους

και πεδι' ανθεμοεντα διηλασε κυδιμος ̔Ερμη̂ ς.
ορφναιη δ' επικουρος επαυετο δαιμονιη* νυξ,
η πλειων, ταχα δ' ορθρος εγιγνετο δημιοεργος*:
η δε νεον σκοπιην προσεβησατο δια ̂ Σεληνη, 100

Παλλαντος θυγατηρ Μεγαμηδειδαο ανακτος.

τη̂ μος επ' ̓Αλφειον ποταμον Διος αλκιμος υιος
Φοιβου ̓Απολλωνος βου̂ ς ηλασεν ευρυμετωπους.
ακμη̂ τες δ' ικανον επ' αυλιον υψιμελαθρον
και ληνους προπαροιθεν αριπρεπεος λειμω̂ νος. 105

ενθ' επει ευ̂ βοτανης επεφορβει βου̂ ς εριμυκους

και τας μεν συνελασσεν ες αυλιον αθροας ουσας,
λωτον ερεπτομενας ηδ' ερσηεντα κυπειρον:
συν δ' εφορει ξυλα πολλα, πυρος δ' επεμαιετο τεχνην.
δαφνης αγλαον οζον ελων απελεψε σιδηρω 110

... αρμενον εν παλαμη: αμπνυτο δε θερμος αυτμη:

 ̔Ερμη̂ ς τοι πρωτιστα πυρηια πυ̂ ρ τ' ανεδωκε.
πολλα δε καγκανα κα̂ λα κατουδαιω ενι βοθρω
ου̂λα λαβων επεθηκεν επηετανα: λαμπετο δε φλοξ
τηλοσε φυ̂ σαν ιεισ̂ α πυρος μεγα δαιομενοιο. 115

οφρα δε πυ̂ ρ ανεκαιε βιη κλυτου̂ ̔Ηφαιστοιο,

τοφρα δ' υποβρυχους ελικας βου̂ ς ει̂λκε θυραζε
δοιας αγχι πυρος: δυναμις δε οι εσπετο πολλη.
αμφοτερας δ' επι νω̂ τα χαμαι βαλε φυσιοωσας:
αγκλινων δ' εκυλινδε δι' αιω̂ νας τετορησας. 120

εργω δ' εργον οπαζε ταμων κρεα πιονα δημω̂ ͅ:

ωπτα δ' αμφ' οβελοισ ̂ ι πεπαρμενα δουρατεοισι
σαρκας ομου̂ και νω̂ τα γερασμια και μελαν αι̂μα
εργμενον εν χολαδεσσι: τα δ' αυτου̂ κειτ
̂ ' επι χωρης:
ρινους δ' εξετανυσσε καταστυφελω* ενι πετρη, 125

ως ετι νυ̂ ν τα μετασσα πολυχρονιοι πεφυασι,

δηρον δη μετα ταυ̂ τα και ακριτον*: αυταρ επειτα
̔Ερμη̂ ς χαρμοφρων* ειρυσατο πιονα εργα*
λειω επι πλαταμω̂ νι και εσχισε δωδεκα μοιρας*
κληροπαλεις ̂ *: τελεον δε γερας προσεθηκεν εκαστη. 130

ενθ' οσιης κρεαων* ηρασσατο κυδιμος ̔Ερμη̂ ς:

οδμη γαρ μιν ετειρε και αθανατον περ εοντα
ηδει'̂: αλλ' ουδ' ως οι επειθετο θυμος αγηνωρ,
και τε μαλ' ιμειροντι, περη̂ ν† ιερη̂ ς κατα δειρη̂ ς.
αλλα τα μεν κατεθηκεν ες αυλιον υψιμελαθρον, 135

δημον και κρεα πολλα, μετηορα δ' αι̂ψ' αναειρε,

ση̂ μα νεης φωρη̂ ς: επι δε ξυλα καγκαν' αγειρας
ουλοποδ'*, ουλοκαρηνα πυρος κατεδαμνατ' αυτμη̂ ͅ.
αυταρ επει τοι παντα κατα χρεος* ηνυσε δαιμων,
σανδαλα μεν προεηκεν ες ̓Αλφειον βαθυδινην: 140

ανθρακιην δ' εμαρανε*, κονιν δ' αμαθυνε μελαιναν

παννυχιος: καλον δε φοως κατελαμπε Σεληνης.
Κυλληνης δ' αι̂ψ' αυ̂τις αφικετο δια̂ καρηνα
ορθριος, ουδε* τι οι δολιχη̂ ς οδου̂ αντεβολησεν
ουτε θεω̂ ν μακαρων ουτε θνητω̂ ν ανθρωπων, 145

ουδε κυνες λελακοντο: Διος+ δ' εριουνιος+ ̔Ερμη̂ ς

δοχμωθεις μεγαροιο+ δια κληιθρον+ εδυνεν
αυρη+ οπωρινη̂ +ͅ εναλιγκιος+, ηυτ' ομιχλη.
ιθυσας* δ' αντρου εξικετο πιονα νηον
η̂κα ποσι προβιβω̂ ν: ου γαρ κτυπεν, ωσπερ επ' ουδει*. 150

εσσυμενως δ' αρα λικνον επωχετο κυδιμος ̔Ερμη̂ ς:

σπαργανον αμφ' ωμοις ειλυμενος*, ηυτε τεκνον
νηπιον, εν παλαμησι περ' ιγνυσι λαιφ
̂ ος αθυρων*
κειτ
̂ ο, χελυν ερατην επ' αριστερα χειρος εεργων.
μητερα δ' ουκ αρ' εληθε θεαν θεος ειπε τε μυ̂ θον: 155

τιπτε συ, ποικιλομη̂ τα, ποθεν τοδε* νυκτος εν ωρη

ερχη, αναιδειην επιειμενε; νυ̂ ν σε μαλ' οιω
η ταχ' αμηχανα δεσμα περι πλευρη̂ σ ͅ ιν εχοντα
Λητοιδου υπο χερσι διεκ προθυροιο περησειν
η σε φεροντα μεταξυ κατ' αγκεα φηλητευσειν. 160
ερρε παλιν: μεγαλην σε πατηρ εφυτευσε μεριμναν
θνητοις ̂ ανθρωποισι και αθανατοισι θεοισ ̂ ι.
την δ' ̔Ερμη̂ ς μυθοισιν αμειβετο κερδαλεοισι:
μη̂ τερ εμη, τι με ταυ̂ τα δεδισκεαι, ηυτε τεκνον
νηπιον, ος μαλα παυ̂ ρα μετα φρεσιν αισυλα* οι̂δε, 165

ταρβαλεον, και μητρος υπαιδειδοικεν ενιπας;

αυταρ εγω τεχνης επιβησομαι, η τις αριστη,
βουκολεων* εμε και σε διαμπερες: ουδε θεοισ ̂ ι
νω̂ ι μετ' αθανατοισιν αδωρητοι και αλιστοι
αυτου̂ * τη̂ ͅδε μενοντες ανεξομεθ', ως συ κελευεις. 170

βελτερον ηματα παντα μετ' αθανατοις οαριζειν,

πλουσιον, αφνειον, πολυληιον, η κατα δω̂ μα
αντρω εν ηεροεντι θαασσεμεν: αμφι* δε τιμη̂ ς,
καγω τη̂ ς οσιης επιβησομαι, η̂ς περ ̓Απολλων.
ει δε κε μη δωησι πατηρ εμος, η̂ τοι εγωγε 175

πειρησω, δυναμαι, φηλητεων* ορχαμος ει̂ναι.

ει δε μ' ερευνησει Δητου̂ ς ερικυδεος υιος,
αλλο τι οι και μειζ̂ον οιομαι αντιβολησειν.
ει̂μι γαρ ες Πυθω̂ να μεγαν* δομον* αντιτορησων:
ενθεν αλις τριποδας περικαλλεας ηδε λεβητας 180

πορθησω και χρυσον, αλις τ' αιθωνα σιδηρον

και πολλην εσθη̂ τα: συ δ' οψεαι, αι κ' εθελησθα.
ως οι μεν ρ' επεεσσι προς αλληλους αγορευον,
υιος τ' αιγιοχοιο Διος και ποτνια Μαια ̂ .
̓Ηως δ' ηριγενεια φοως θνητοισ ̂ ι φερουσα 185

ωρνυτ' απ' Ω
̓ κεανοιο
̂ βαθυρροου: αυταρ ̓Απολλων
Ο
̓ γχηστονδ' αφικανε κιων, πολυηρατον αλσος
αγνον ερισφαραγου* Γαιηοχου: ενθα γεροντα
κνωδαλον ευ̂ρε νεμοντα παρ' εξοδον ερκεος αυλη̂ ς.
τον προτερος προσεφη Λητου̂ ς ερικυδεος υιος: 190

ω̂ γερον, Ὀ γχηστοιο̂ βατοδροπε* ποιηεντος,

βου̂ ς απο Πιεριης διζημενος ενθαδ' ικανω,
πασας θηλειας, πασας κεραεσσιν ελικτας*,
εξ αγελης: ο δε ταυ̂ ρος εβοσκετο μου̂ νος απ' αλλων
κυανεος: χαροποι δε κυνες κατοπισθεν εποντο 195

τεσσαρες, ηυτε φω̂ τες*, ομοφρονες*: οι μεν ελειφθεν,

οι τε κυνες ο τε ταυ̂ ρος: ο δη περι θαυ̂ μα τετυκται:
ται δ' εβαν ηελιοιο νεον καταδυομενοιο*
εκ μαλακου̂ λειμω̂ νος απο γλυκεροιο ̂ νομοιο ̂ .
ταυ̂ τα μοι ειπε, γεραιε παλαιγενες, ει που οπωπας 200

ανερα ταισ ̂ δ' επι βουσι διαπρησσοντα κελευθον.

τον δ' ο γερων μυθοισιν αμειβομενος προσεειπεν:
ω̂ φιλος, αργαλεον μεν, οσ' οφθαλμοισ ̂ ιν ιδοιτο*,
παντα λεγειν: πολλοι γαρ οδον πρησσουσιν οδιτ ̂ αι,
τω̂ ν οι μεν κακα πολλα μεμαοτες, οι δε μαλ' εσθλα 205

φοιτω̂ σιν: χαλεπον δε δαημεναι εστιν εκαστον:

αυταρ εγω προπαν η̂μαρ ες ηελιον καταδυντα
εσκαπτον περι γουνον αλωη̂ ς οινοπεδοιο:
παιδ
̂ α δ' εδοξα*, φεριστε, σαφες δ' ουκ οι̂δα, νοη̂ σαι,
ος τις ο παις̂ , αμα βουσιν ευκραιρησιν οπηδει 210
νηπιος, ει̂χε δε ραβδον: επιστροφαδην δ' εβαδιζεν.
εξοπισω δ' ανεεργε, καρη δ' εχεν* αντιον αυτω̂ ͅ*.
φη̂ ρ' ο γερων: ο δε θα̂ σσον οδον κιε μυ̂ θον ακουσας:
οιωνον δ' ενοει τανυσιπτερον*, αυτικα δ' εγνω
φηλητην γεγαω̂ τα Διος παιδ ̂ α Κρονιωνος.
εσσυμενως δ' ηιξεν αναξ Διος υιος ̓Απολλων
ες Πυλον ηγαθεην διζημενος ειλιποδας βου̂ ς,
πορφυρεη νεφελη κεκαλυμμενος ευρεας ωμουσ'
ιχνια τ' εισενοησεν ̔Εκηβολος ει̂πε τε μυ̂ θον:
ω̂ ποποι, η̂ μεγα θαυ̂ μα τοδ' οφθαλμοισ̂ ιν ορω̂ μαι: 220

ιχνια μεν ταδε γ' εστι βοω̂ ν ορθοκραιραων,

αλλα παλιν τετραπται ες ασφοδελον λειμω̂ να:
βηματα δ' ουτ' ανδρος ταδε γιγνεται ουτε γυναικος
ουτε λυκων πολιω̂ ν ουτ' αρκτων ουτε λεοντων:
ουτε τι Κενταυρου λασιαυχενος ελπομαι ει̂ναι*, 225

ος τις τοια
̂ πελωρα βιβα̂ ͅ* ποσι καρπαλιμοισιν:
αινα μεν ενθεν οδοιο
̂ , τα δ' αινοτερ' ενθεν οδοιο
̂ .
ως ειπων ηιξεν αναξ Διος υιος ̓Απολλων:
Κυλληνης δ' αφικανεν ορος* καταειμενον* υλη,
πετρης ες κευθμω̂ να βαθυσκιον, ενθα τε νυμφη 230

αμβροσιη ελοχευσε* Διος παιδ ̂ α Κρονιωνος.

οδμη δ' ιμεροεσσα δι' ουρεος ηγαθεοιο
κιδνατο, πολλα δε μη̂ λα ταναυποδα βοσκετο ποιην.
ενθα τοτε σπευδων κατεβησατο λαινον ουδον
αντρον ες ηεροεν εκατηβολος αυτος ̓Απολλων. 235

Τον δ' ως ου̂ν ενοησε Διος και Μαιαδος υιος

χωομενον περι βουσιν εκηβολον ̓Απολλωνα,
σπαργαν' εσω κατεδυνε θυηεντ': ηυτε πολλην
πρεμνων ανθρακιην υλης* σποδος αμφικαλυπτει,
ως ̔Ερμη̂ ς ̔Εκαεργον ιδων ανεειλεν εαυτον. 240

εν δ' ολιγω συνελασσε* καρη χειρ ̂ ας τε ποδας τε,

φη ρα νεολλουτος, προκαλευμενος ηδυμον υπνον,
εγρησσων ετεον γε: χελυν δ' υπο μασχαλη ει̂χε.
γνω̂ δ' ουδ'* ηγνοιησε Διος και Λητου̂ ς υιος
νυμφην τ' ουρειην περικαλλεα και φιλον υιον, 245

παιδ
̂ ' ολιγον, δολιης ειλυμενον εντροπιησι.
παπτηνας δ' ανα παντα μυχον μεγαλοιο δομοιο
τρεις̂ αδυτους* ανεωγε λαβων κληιδ ̂ α φαεινην
νεκταρος εμπλειους ηδ' αμβροσιης ερατεινη̂ ς:
πολλος δε χρυσος τε και αργυρος ενδον εκειτο, 250

πολλα δε φοινικοεντα και αργυφα ειματα νυμφης,

οι̂α θεω̂ ν μακαρων ιεροι δομοι εντος εχουσιν:
ενθ' επει εξερεεινε μυχους μεγαλοιο δομοιο
Λητοϊδης, μυθοισι προσηυδα κυδιμον ̔Ερμη̂ ν:
ω̂ παι,̂ ος εν λικνω κατακειαι*, μηνυε μοι βου̂ ς 255

θα̂ σσον: επει ταχα νω̂ ι διοισομεθ' ου κατα κοσμον.

ριψω γαρ σε λαβων ες Ταρταρον ηεροεντα,
ες ζοφον αινομορον και αμηχανον: ουδε σε μητηρ
ες φαος ουδε πατηρ αναλυσεται, αλλ' υπο γαιη
ερρησεις ολιγοισι* μετ' ανδρασιν ηγεμονευων. 260
Τον δ' ̔Ερμη̂ ς μυθοισιν αμειβετο κερδαλεοισι:
Λητοϊδη, τινα του̂ τον απηνεα μυ̂ θον εειπας;
και βου̂ ς αγραυλους διζημενος ενθαδ' ικανεις;
ουκ ιδον, ου πυθομην, ουκ αλλου μυ̂ θον ακουσα:
ουκ αν μηνυσαιμ', ουκ αν μηνυτρον αροιμην: 265

ουδε βοω̂ ν ελατη̂ ρι, κραταιω̂ ͅ φωτι, εοικα.

ουκ εμον εργον του̂ το, παρος δε μοι αλλα μεμηλεν:
υπνος εμοι γε μεμηλε και ημετερης γαλα μητρος
σπαργανα τ' αμφ' ωμοισιν εχειν και θερμα λοετρα.
μη τις του̂ το πυθοιτο, ποθεν τοδε νεικ ̂ ος ετυχθη: 270

και* κεν δη μεγα θαυ̂ μα μετ' αθανατοισι γενοιτο,

παιδ̂ α νεον γεγαω̂ τα διεκ προθυροιο περη̂ σαι
βουσιν επ' αγραυλοισι: το δ' απρεπεως αγορευεις.
χθες γενομην, απαλοι δε ποδες, τρηχεια ̂ δ' υπο χθων.
ει δ' εθελεις*, πατρος κεφαλην μεγαν ορκον ομου̂ μαι: 275

μη μεν εγω μητ' αυτος υπισχομαι αιτιος ει̂ναι,

μητε τιν' αλλον οπωπα βοω̂ ν κλοπον υμετεραων,
αι τινες αι βοες εισι: το δε κλεος οι̂ον ακουω.
ως αρ' εφη και πυκνον απο βλεφαρων αμαρυσσων
οφρυ̂ ς ριπταζεσκεν* ορωμενος* ενθα και ενθα, 280

μακρ' αποσυριζων, αλιον* τον μυ̂ θον ακουων*.

τον δ' απαλον γελασας προσεφη εκαεργος Α ̓ πολλων:
ω̂ πεπον, ηπεροπευτα, δολοφραδες, η̂ σε μαλ' οιω
πολλακις αντιτορου̂ ντα δομους ευ̂ ναιεταοντας
εννυχον ουχ ενα μου̂ νον επ' ουδει φω̂ τα καθισσαι, 285

σκευαζοντα* κατ' οι̂κον ατερ ψοφου, οι̂' αγορευεις:

πολλους δ' αγραυλους ακαχησεις μηλοβοτη̂ ρας
ουρεος εν βησσης, οποτ' αν κρειω̂ ν ερατιζων
αντα̂ ς
ͅ βουκολιοισι και ειροποκοις οιεσσιν.
αλλ' αγε, μη πυματον τε και υστατον* υπνον ιαυσης, 290

εκ λικνου καταβαινε, μελαινης νυκτος εταιρ ̂ ε.

του̂ το γαρ ου̂ν και επειτα μετ' αθανατοις γερας εξεις.
αρχος φηλητεων κεκλησεαι ηματα παντα.
ως αρ' εφη και παιδ ̂ α λαβων φερε Φοιβ̂ ος Α
̓ πολλων.
συν δ' αρα φρασσαμενος τοτε δη κρατυς ̓Αργειφοντης 295

οιωνον προεηκεν αειρομενος μετα χερσι,

τλημονα γαστρος εριθον, ατασθαλον αγγελιωτην.
εσσυμενως δε μετ' αυτον επεπταρε: τοιο ̂ δ' ̓Απολλων
εκλυεν, εκ χειρω̂ ν δε χαμαι βαλε κυδιμον ̔Ερμη̂ ν.
εζετο* δε προπαροιθε και εσσυμενος περ οδοιο ̂ 300

̔Ερμη̂ ν κερτομεων και μιν προς μυ̂ θον εειπε:

θαρσει, σπαργανιω̂ τα, Διος και Μαιαδος υιε:
ευρησω και επειτα* βοω̂ ν ιφθιμα καρηνα
τουτοις οιωνοισ ̂ ι: συ δ' αυ̂θ' οδον ηγεμονευσεις.
ως φαθ': ο δ' αυ̂τ' ανορουσε θοω̂ ς Κυλληνιος ̔Εομη̂ ς, 305

σπουδη̂ ͅ ιων: αμφω δε παρ' ουατα χερσιν εωθει

σπαργανον αμφ' ωμοισιν εελμενος, ει̂πε δε μυ̂ θον:
πη̂ με φερεις*, ̔Εκαεργε, θεω̂ ν ζαμενεστατε παντων;
η̂ με βοω̂ ν ενεχ' ω̂δε χολουμενος ορσολοπευεις*;
ω̂ ποποι, ειθ' απολοιτο βοω̂ ν γενος: ου γαρ εγω γε 310

υμετερας εκλεψα βοας ουδ' αλλον οπωπα,

αιτινες αι βοες εισι: το δε κλεος οι̂ον ακουω.
δος δε δικην και δεξο παρα Ζηνι Κρονιωνι.
αυταρ επει τα εκαστα διαρρηδην εριδαινον
̔Ερμη̂ ς τ' οιοπολος* και Λητου̂ ς αγλαος υιος, 315

αμφις θυμον εχοντες. ο μεν νημερτεα φωνην

... ουκ αδικως* επι βουσιν* ελαζυτο* κυδιμον ̔Ερμη̂ ν,
αυταρ ο τεχνησιν τε και αιμυλιοισι λογοισιν
ηθελεν εξαπατα̂ ν Κυλληνιος ̓Αργυροτοξον.
αυταρ επει πολυμητις εων πολυμηχανον ευ̂ρεν, 320

εσσυμενως δη επειτα δια ψαμαθοιο βαδιζε

προσθεν, αταρ κατοπισθε Διος και Λητου̂ ς υιος.
αι̂ψα δε τερθρον ικοντο θυωδεος Ουλυμποιο*
ες πατερα Κρονιωνα Διος περικαλλεα τεκνα:
κειθ̂ ι γαρ αμφοτεροισι δικης κατεκειτο ταλαντα*. 325

ουμιλιη δ' εχ' ̓́Ολυμπον αγαννιφον, αθανατοι δε

αφθιτοι* ηγερεθοντο μετα* χρυσοθρονον ̓Ηω̂ *.
εστησαν δ' ̔Ερμη̂ ς τε και αργυροτοξος ̓Απολλων
προσθε Διος γουνων: ο δ' ανειρετο φαιδιμον υιον
Ζευς υψιβρεμετης και μιν προς μυ̂ θον εειπε: 330

φοιβ ̂ ε, ποθεν ταυτην μενοεικεα ληιδ' ελαυνεις,

παιδ̂ α νεον γεγαω̂ τα, φυην κηρυκος εχοντα*;
σπουδαιο ̂ ν* τοδε* χρη̂ μα θεω̂ ν μεθ' ομηγυριν η̂λθε.
τον δ' αυ̂τε προσεειπεν αναξ εκαεργος ̓Απολλων:
ω̂ πατερ, η̂ ταχα μυ̂ θον ακουσεαι ουκ αλαπαδνον*, 335

κερτομεων ως οι̂ος εγω φιλοληιος ειμι.

παιδ
̂ α τιν' ευ̂ρον τονδε διαπρυσιον* κεραιστην
Κυλληνης εν ορεσσι, πολυν δια χω̂ ρον ανυσσας,
κερτομον*, οι̂ον εγω γε θεω̂ ν ουκ αλλον οπωπα
ουδ' ανδρω̂ ν, οποσοι λησιμβροτοι εισ' επι γαιη. 340

κλεψας δ' εκ λειμω̂ νος εμας βου̂ ς ωχετ' ελαυνων

εσπεριος παρα θιν ̂ α πολυφλοισβοιο θαλασσης,
ευθυ Πυλονδ' ελαων: τα δ' αρ' ιχνια δοια πελωρα,
οι̂α τ' αγασσασθαι, και αγαυου̂ δαιμονος εργα.
τη̂ ͅσιν μεν γαρ βουσιν ες ασφοδελον λειμω̂ να 345

αντια βηματ' εχουσα κονις ανεφαινε μελαινα:

αυτος δ' εκτος οδου̂ , τις αμηχανος, ουτ' αρα ποσσιν
ουτ' αρα χερσιν εβαινε δια ψαμαθωδεα χω̂ ρον:
αλλ' αλλην τινα μη̂ τιν εχων διετριβε* κελευθα
τοια
̂ * πελωρ' ως ει τις αραιη̂ σ
ͅ ι δρυσι βαινοι. 350

οφρα μεν ου̂ν εδιωκε δια ψαμαθωδεα χω̂ ρον,

ρεια̂ μαλ' ιχνια παντα διεπρεπεν εν κονιησιν:
αυταρ επει ψαμαθοιο μεγαν στιβον* εξεπερησεν,
αφραστος γενετ' ω̂κα βοω̂ ν στιβος* ηδε και αυτου̂
χω̂ ρον ανα κρατερον*: τον δ' εφρασατο βροτος ανηρ 355

ες Πυλον ευθυς ελω̂ ντα βοω̂ ν γενος ευρυμετωπων.

αυταρ επει δη τας μεν εν ησυχιη κατεερξε*
και διαπυρπαλαμησεν* οδου̂ το μεν ενθα, το δ' ενθα,
εν λικνω κατεκειτο μελαινη νυκτι εοικως*,
αντρω εν ηεροεντι κατα ζοφον: ουδε κεν αυτον 360

αιετος οξυ λαων* εσκεψατο: πολλα δε χερσιν

αυγας ωμοργαζε* δολοφροσυνην αλεγυνων*.
αυτος δ' αυτικα μυ̂ θον* απηλεγεως αγορευεν:
ουκ ιδον, ου πυθομην, ουκ αλλου μυ̂ θον ακουσα
ουδε κε μηνυσαιμ', ουδ' αν μηνυτρον αροιμην. 365

̓Η τοι αρ' ως ειπων κατ' αρ' εζετο Φοιβ

̂ ος Α
̓ πολλων:
Ερμη̂ ς δ' αυ̂θ' ετερωθεν αμειβομενος επος ηυδα,
δειξατο* δ' ες Κρονιωνα*, θεω̂ ν* σημαντορα* παντων:
ζευ̂ πατερ, η̂ τοι εγω σοι αληθειην καταλεξω:
νημερτης τε γαρ ειμι και ουκ οι̂δα ψευδεσθαι. 370

η̂λθεν ες ημετερου διζημενος ειλιποδας βου̂ ς

σημερον ηελιοιο νεον επιτελλομενοιο:
ουδε θεω̂ ν μακαρων αγε μαρτυρας ουδε κατοπτας,
μηνυειν δ' εκελευεν αναγκαιης υπο πολλη̂ ς,
πολλα δε μ' ηπειλησε βαλειν
̂ ες Ταρταρον ευρυν, 375

ουνεχ' ο μεν τερεν ανθος εχει φιλοκυδεος* ηβης,

αυταρ εγω χθιζος γενομην, τα δε τ' οι̂δε και αυτος,
ουτι βοω̂ ν ελατη̂ ρι, κραταιω̂ ͅ φωτι, εοικως.
πειθεο: και γαρ εμειο ̂ πατηρ φιλος ευχεαι ει̂ναι,
ως ουκ οικαδ' ελασσα βοας, ως ολβιος ειην, 380

ουδ' υπερ ουδον εβην: το δε τ' ατρεκεως αγορευω.

̓Ηελιον δε μαλ' αιδεομαι και δαιμονας αλλους,
και σε φιλω̂ και του̂ τον οπιζομαι: οι̂σθα και αυτος,
ως ουκ αιτιος ειμι: μεγαν δ' επιδωσομαι ορκον:
ου μα ταδ' αθανατων ευκοσμητα προθυραια. 385

και* που εγω τουτω τισω ποτε νηλεα φωρην,

και κρατερω̂ ͅ περ εοντι: συ δ' οπλοτεροισιν αρηγε.
ως φατ' επιλλιζων Κυλληνιος ̓Αργειφοντης:
και το σπαργανον ει̂χεν επ' ωλενη ουδ' απεβαλλε.
Ζευς δε μεγ' εξεγελασσεν ιδων κακομηδεα παιδ ̂ α 390

ευ̂ και επισταμενως αρνευμενον αμφι βοεσσιν.

αμφοτερους δ' εκελευσεν ομοφρονα θυμον εχοντας*
ζητευειν, ̔Ερμη̂ ν δε διακτορον* ηγεμονευειν
και δειξ̂ αι τον χω̂ ρον επ' αβλαβιησι νοοιο,
οππη δη αυ̂τ' απεκρυψε βοω̂ ν ιφθιμα καρηνα. 395

νευ̂ σεν δε Κρονιδης, επεπειθετο δ' αγλαος ̔Ερμη̂ ς:

ρηιδιως γαρ επειθε Διος νοος αιγιοχοιο.
τω δ' αμφω σπευδοντε Διος περικαλλεα τεκνα
ες Πυλον ημαθοεντα επ' ̓Αλφειου̂ πορον ι̂ξον:
αγρους δ' εξικοντο και αυλιον υψιμελαθρον, 400

ηχου̂ δη τα χρηματ' αταλλετο νυκτος εν ωρη.

ενθ' ̔Ερμη̂ ς μεν επειτα κιων παρα λαινον αντρον
ες φω̂ ς εξηλαυνε βοω̂ ν ιφθιμα καρηνα:
Λητοϊδης δ' απατερθεν ιδων ενοησε βοειας
πετρη επ' ηλιβατω, ταχα δ' ειρετο κυδιμον ̔Ερμη̂ ν: 405

πω̂ ς εδυνω*, δολομη̂ τα, δυω βοε δειροτομη̂ σαι,

ω̂δε νεογνος εων και νηπιος; αυτος εγω γε
θαυμαινω* κατοπισθε το σον κρατος: ουδε τι σε χρη
μακρον αεξεσθαι, Κυλληνιε, Μαιαδος υιε.
ως αρ εφη και χερσι περιστρεφε καρτερα δεσμα 409α

[ενδη̂ σαι μεμαως ̔Ερμη̂ ν κρατεραισ

̂ ι λυγοισι. 409β

τον δ' ουκ ισχανε δεσμα, λυγοι δ' απο τηλοσε πιπ
̂ τον] 410

αγνου: ται δ' υπο ποσσι κατα* χθονος αι̂ψα φυοντο

αυτοθεν, εμβολαδην εστραμμεναι αλληλησι,
ρεια̂ * τε και πασησιν επ' αγραυλοισι βοεσσιν,
̔Ερμεω βουλη̂ σͅ ι κλεψιφρονος: αυταρ ̓Απολλων
θαυμασεν* αθρησας. τοτε δη κρατυς ̓Αργειφοντης 415

χω̂ ρον υποβληδην εσκεψατο, πυ̂ ρ αμαρυσσων*,

... εγκρυψαι μεμαως: Λητου̂ ς δ' ερικυδεος υιον
ρεια ̂ μαλ' επρηυνεν εκηβολον, ως εθελ' αυτος,
και κρατερον περ εοντα: λαβων δ' επ' αριστερα* χειρος
πληκτρω επειρητιζε κατα μερος: η δ' υπο χειρος 420

σμερδαλεον κοναβησε: γελασσε δε Φοιβ ̂ ος ̓Απολλων

γηθησας, ερατη δε δια φρενας ηλυθ' ιωη
θεσπεσιης ενοπη̂ ς και μιν γλυκυς ιμερος ηρει
θυμω̂ ͅ ακουαζοντα: λυρη δ' ερατον κιθαριζων
στη̂ ρ' ο γε θαρσησας επ' αριστερα Μαιαδος υιος 425

Φοιβου ̓Απολλωνος: ταχα δε λιγεως κιθαριζων

γηρυετ' αμβολαδην -- ερατη δε οι εσπετο φωνη -- κραινων*
αθανατους τε θεους και γαια̂ ν ερεμνην,
ως τα πρω̂ τα γενοντο και ως λαχε* μοιρ
̂ αν εκαστος.
Μνημοσυνην μεν πρω̂ τα θεω̂ ν εγεραιρεν αοιδη̂ ,ͅ 430

μητερα Μουσαων: η γαρ λαχε Μαιαδος υιον:

τους δε κατα πρεσβιν τε και ως γεγαασιν εκαστος
αθανατους εγεραιρε θεους Διος αγλαος υιος,
παντ' ενεπων κατα κοσμον, επωλενιον κιθαριζων.
τον δ' ερος εν στηθεσσιν αμηχανος αινυτο θυμον, 435

και μιν φωνησας επεα πτεροεντα προσηυδα:

βουφονε*, μηχανιω̂ τα*, πονευμενε, δαιτος εταιρ ̂ ε,
πεντηκοντα βοω̂ ν ανταξια ταυ̂ τα μεμηλας*.
ησυχιως και επειτα διακρινεεσθαι οιω:
νυ̂ ν δ' αγε μοι τοδε ειπε, πολυτροπε Μαιαδος υιε, 440

η̂ σοι γ' εκ γενετη̂ ς ταδ' αμ' εσπετο θαυματα εργα

ηε τις αθανατων ηε θνητω̂ ν ανθρωπων
δω̂ ρον αγαυον εδωκε και εφρασε θεσπιν αοιδην;
θαυμασιην γαρ τηνδε νεηφατον οσσαν ακουω,
ην ου πω ποτε φημι δαημεναι ουτε τιν' ανδρω̂ ν 445

ουτε τιν' αθανατων, οι Ο ̓ λυμπια δωματ' εχουσι,

νοσφι σεθεν, φηλη̂ τα, Διος και Μαιαδος υιε.
τις τεχνη, τις μου̂ σα* αμηχανεων μελεδωνων**,
τις τριβος*; ατρεκεως γαρ αμα τρια παντα παρεστιν,
ευφροσυνην και ερωτα* και ηδυμον υπνον ελεσθαι. 450

και γαρ εγω Μουσησιν Ο ̓ λυμπιαδεσσιν οπηδος,

τη̂ ͅσι χοροι τε μελουσι και αγλαος οι̂μος* αοιδη̂ ς
και μολπη τεθαλυια ̂ και ιμεροεις βρομος αυλω̂ ν:
αλλ' ου πω τι μοι ω̂δε μετα φρεσιν αλλο μελησεν,
οι̂α νεων θαλιης ενδεξια εργα πελονται. 455

θαυμαζω, Διος υιε, ταδ', ως ερατον κιθαριζεις.

νυ̂ ν δ' επει ου̂ν ολιγος περ εων κλυτα μηδεα οι̂δας*,
ι̂ζε*, πεπον, και μυ̂ θον επαινει πρεσβυτεροισι:
νυ̂ ν γαρ τοι κλεος εσται εν αθανατοισι θεοισ ̂ ι
σοι τ' αυτω̂ ͅ και μητρι: το δ' ατρεκεως αγορευσω: 460

ναι μα τοδε κρανεινον ακοντιον, η̂ μεν εγω σε

κυδρον εν αθανατοισι και ολβιον ηγεμον' εισω
δωσω τ' αγλαα δω̂ ρα και ες τελος ουκ απατησω.
τον δ' ̔Ερμη̂ ς μυθοισιν αμειβετο κερδαλεοισιν:
ειρωτα̂ ͅς μ', ̓Εκαεργε, περιφραδες: αυταρ εγω σοι 465

τεχνης ημετερης επιβημεναι ου τι μεγαιρω.

σημερον ειδησεις: εθελω δε τοι ηπιος ει̂ναι
βουλη̂ ͅ και μυθοισι. συ δε φρεσι παντ' ευ̂ οι̂δας:
πρω̂ τος γαρ, Διος υιε, μετ' αθανατοισι θαασσεις*,
ηυς τε κρατερος τε: φιλει ̂ δε σε μητιετα Ζευς 470

εκ πασης οσιης, επορεν δε τοι αγλαα δω̂ ρα.

και τιμας σε γε φασι δαημεναι εκ Διος ομφη̂ ς
μαντειας θ' ̓Εκαεργε, Διος παρα, θεσφατα παντα
τω̂ ν νυ̂ ν αυτος εγω σε μαλ' αφνειον δεδαηκα:
σοι δ' αυταγρετον εστι δαημεναι, οττι μενοινα̂ ς
ͅ . 475

αλλ' επει ου̂ν τοι θυμος επιθυει κιθαριζειν,

μελπεο και κιθαριζε και αγλαιας αλεγυνε
δεγμενος* εξ εμεθεν: συ δε μοι, φιλε, κυ̂ δος οπαζε*.
ευμολπει μετα χερσιν εχων λιγυφωνον εταιρην,
καλα και ευ̂ κατα κοσμον επισταμενος αγορευειν. 480

ευκηλος μεν επειτα φερειν* ες δαιτ

̂ α θαλειαν
και χορον ιμεροεντα και ες φιλοκυδεα* κω̂ μον*
ευφροσυνην νυκτος τε και ηματος. ος τις αν αυτην
τεχνη και σοφιη δεδαημενος εξερεεινη,
φθεγγομενη παντοια̂ νοω χαριεντα διδασκει 485

ρεια ̂ συνηθειησιν αθυρομενη μαλακη̂ σ ͅ ιν,

εργασιην φευγουσα* δυηπαθον: ος δε κεν αυτην
νη̂ ις εων το πρω̂ τον επιζαφελω̂ ς ερεεινη,
μαψ αυτως κεν επειτα μετηορα τε θρυλλιζοι.
σοι δ' αυταγρετον εστι δαημεναι, οττι μενοινα̂ ς
ͅ . 490

και τοι εγω δωσω ταυτην, Διος αγλαε κου̂ ρε:

ημεις
̂ δ' αυ̂τ' ορεος τε και ιπποβοτου πεδιοιο
βουσι* νομους, ̓Εκαεργε, νομευσομεν αγραυλοισιν.
ενθεν αλις* τεξουσι βοες ταυροις:, μιγεισ̂ αι
μιγδην θηλειας τε και αρσενας: ουδε τι σε χρη 495

κερδαλεον περ εοντα περιζαμενω̂ ς κεχολω̂ σθαι.

ως ειπων ωρεξ': ο δ' εδεξατο Φοιβ ̂ ος ̓Απολλων,
̓Ερμη̂ ͅ δ' εγγυαλιξεν εκων μαστιγα φαεινην,
βουκολιας τ' επετελλεν: εδεκτο δε Μαιαδος υιος
γηθησας: κιθαριν δε λαβων επ' αριστερα χειρος 500

Λητου̂ ς αγλαος υιος, αναξ εκαεργος ̓Απολλων,

πληκτρω επειρητιζε κατα μενος: η δ' υπενερθε
σμερδαλεον* κοναβησε: θεος δ' υπο καλον αεισεν*.
ενθα βοας μεν επειτα ποτι ζαθεον λειμω̂ να
ετραπετην: αυτοι δε, Διος περικαλλεα τεκνα, 505

αψορροι προς ̓́Ολυμπον αγαννιφον ερρωσαντο

τερπομενοι φορμιγγι: χαρη δ' αρα μητιετα Ζευς,
αμφω δ' ες φιλοτητα συνηγαγε: και τα μεν ̔Ερμη̂ ς
Λητοϊδην εφιλησε διαμπερες ως ετι* και νυ̂ ν,
σηματ' επει κιθαριν μεν ̔Εκηβολω εγγυαλιξεν 510

ιμερτην, δεδαως*, ο δ' επωλενιον κιθαριζεν:

αυτος δ' αυ̂θ' ετερης σοφιης εκμασσατο τεχνην:
συριγγων ενοπην ποιησατο τηλοθ' ακουστην.
και τοτε Λητοϊδης ̔Ερμη̂ ν προς μυ̂ θον εειπε:
δειδια, Μαιαδος υιε, διακτορε, ποικιλομη̂ τα, 515

μη μοι αμα* κλεψης κιθαριν και καμπυλα τοξα:

τιμην γαρ παρ Ζηνος εχεις επαμοιβια εργα
θησειν ανθρωποισι κατα χθονα πουλυβοτειραν.
αλλ' ει μοι τλαιης γε θεω̂ ν μεγαν ορκον* ομοσσαι,
η κεφαλη̂ ͅ νευσας η επι Στυγος οβριμον υδωρ, 520

παντ' αν εμω̂ ͅ θυμω̂ ͅ κεχαρισμενα και φιλα ερδοις.

και τοτε Μαιαδος υιος υποσχομενος κατενευσε,
μη ποτ' αποκλεψειν, οσ' ̔Εκηβολος εκτεατισται,
μηδε ποτ' εμπελασειν πυκινω̂ ͅ δομω: αυταρ ̓Απολλων
Λητοϊδης κατενευσεν επ' αρθμω̂ ͅ και φιλοτητι*, 525

μη τινα φιλτερον αλλον εν αθανατοισιν εσεσθαι,

μητε θεον μητ' ανδρα Διος* γονον: εκ δε τελειον 526α

[αιετον η̂κε πατηρ: ο δ' επωμοσεν: η̂ σε μαλ' οι̂ον]

συμβολον* αθανατων ποιησομαι ηδ' αμα παντων,
πιστον εμω̂ ͅ θυμω̂ ͅ και τιμιον: αυταρ επειτα
ολβου και πλουτου δωσω περικαλλεα ραβδον*, 530

χρυσειην, τριπετηλον*, ακηριον η σε φυλαξει

παντας επικραινουσ' αθλους επεων τε και εργων
τω̂ ν αγαθω̂ ν, οσα φημι δαημεναι εκ Διος ομφη̂ ς.
μαντειην δε, φεριστε, διοτρεφες, ην ερεεινεις*,
ουτε σε θεσφατον εστι δαημεναι ουτε τιν' αλλον 535

αθανατων: το γαρ οι̂δε Διος νοος: αυταρ εγω γε

πιστωθεις κατενευσα και ωμοσα καρτερον ορκον,
μη τινα νοσφιν εμειο
̂ θεω̂ ν αιειγενεταων
αλλον γ' εισεσθαι Ζηνος πυκινοφρονα βουλην.
και συ, κασιγνητε χρυσορραπι, μη με κελευε 540

θεσφατα πιφαυσκειν, οσα μηδεται ευρυοπα Ζευς.

ανθρωπων δ' αλλον δηλησομαι, αλλον ονησω,
πολλα περιτροπεων αμεγαρτων φυ̂ λ' ανθρωπων.
και μεν εμη̂ ς ομφη̂ ς απονησεται, ος τις αν ελθη
φωνη̂ ͅ και πτερυγεσσι τεληεντων* οιωνω̂ ν: 545

ου̂τος εμη̂ ς ομφη̂ ς απονησεται, ουδ' απατησω.

ος δε κε μαψιλογοισι* πιθησας οιωνοισ ̂ ι
μαντειην εθελησι παρεκ νοον εξερεεινειν
ημετερην, νοεειν δε θεω̂ ν πλεον αιεν εοντων,
φημ', αλιην οδον ει̂σιν. εγω δε κε δω̂ ρα* δεχοιμην.
αλλο δε τοι ερεω, Μαιης ερικυδεος υιε
και Διος αιγιοχοιο, θεω̂ ν εριουνιε δαιμ
̂ ον:
σεμναι γαρ τινες εισι, κασιγνηται γεγαυια ̂ ι,
παρθενοι, ωκειησιν αγαλλομεναι πτερυγεσσι,
τρεις
̂ : κατα δε κρατος πεπαλαγμεναι αλφιτα* λευκα*, 555

οικια ναιεταουσιν υπο πτυχι Παρνησοιο̂ ,

μαντειης* απανευθε διδασκαλοι, ην επι βουσι
παις
̂ ετ' εων μελετησα: πατηρ δ' εμος ουκ αλεγιζεν*,
εντευ̂ θεν δη επειτα ποτωμεναι αλλοτε* αλλη
κηρια βοσκονται* και τε κραινουσιν εκαστα. 560

αι δ' οτε μεν θυϊωσιν εδηδυια̂ ι μελι χλωρον,

προφρονεως εθελουσιν αληθειην αγορευειν:
ην δ' απονοσφισθω̂ σι θεω̂ ν ηδεια̂ ν εδωδην,
ψευδονται δη επειτα δι' αλληλων δονεουσαι*.
τας τοι επειτα διδωμι: συ δ' ατρεκεως ερεεινων 565

σην αυτου̂ φρενα τερπε, και ει βροτον ανδρα δαειης,

πολλακι ση̂ ς ομφη̂ ς επακουσεται, αι κε τυχησι.
ταυ̂ τ' εχε, Μαιαδος υιε, και αγραυλους ελικας βου̂ ς
ιππους τ' αμφιπολευε και ημιονους ταλαεργους. 568α

[ως εφατ': ουρανοθεν δε πατηρ Ζευς αυτος επεσσι 568β

θη̂ κε τελος: πα̂ σιν δ' αρ' ο γ' οιωνοισ

̂ ι κελευσεν
και χαροποισ ̂ ι λεουσι και αργιοδουσι συεσσι 570

και κυσι και μηλοισιν, οσα τρεφει ευρεια̂ χθων,

πα̂ σι δ' επι προβατοισιν ανασσειν κυδιμον ̔Ερμη̂ ν,
οι̂ον δ' εις ̓Αϊδην τετελεσμενον* αγγελον ει̂ναι,
ος τ' αδοτος περ εων δωσει γερας ουκ ελαχιστον.
ουτω Μαιαδος υιον αναξ εφιλησεν ̓Απολλων 575

παντοιη φιλοτητι: χαριν δ' επεθηκε Κρονιων.

πα̂ σι δ' ο γε θνητοισ
̂ ι και αθανατοισιν ομιλει*̂.
παυ̂ ρα μεν ου̂ν ονινησι, το δ' ακριτον ηπεροπευει
νυκτα δι' ορφναιην φυ̂ λα θνητω̂ ν ανθρωπων.
και συ μεν ουτω χαιρ ̂ ε, Διος και Μαιαδος, υιε: 580

αυταρ εγω και σειο

̂ και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.

Εις Α
̓ φροδιτην
μου̂ σα μοι εννεπε εργα* πολυχρυσου ̓Αφροδιτης,
Κυπριδος, ητε θεοισ ̂ ιν επι γλυκυν ιμερον ω̂ρσε
και τ' εδαμασσατο φυ̂ λα καταθνητω̂ ν ανθρωπων
οιωνους τε διιπετεας* και θηρια παντα, 5
ημεν οσ' ηπειρος πολλα τρεφει ηδ' οσα ποντος:
πα̂ σιν δ' εργα μεμηλεν ευστεφανου Κυθερειης.
τρισσας δ' ου δυναται πεπιθειν̂ φρενας ουδ' απατη̂ σαι:
κουρην τ' αιγιοχοιο Διος, γλαυκω̂ πιν ̓Αθηνην:
ου γαρ οι ευαδεν* εργα πολυχρυσου ̓Αφροδιτης, 10

αλλ' αρα+ οι πολεμοι τε αδον και εργον ̓́Αρηος

υσμιν ̂ αι τε μαχαι τε* και αγλαα εργ' αλεγυνειν.
πρωτη τεκτονας* ανδρας επιχθονιους εδιδαξε
ποιη̂ σαι σατινας* τε και αρματα* ποικιλα χαλκω̂ ͅ*.
η δε τε παρθενικας απαλοχροας εν μεγαροισιν 15

αγλαα εργ' εδιδαξεν επι φρεσι θεισ ̂ α εκαστη.

ουδε ποτ' Α ̓ ρτεμιδα χρυσηλακατον*, κελαδεινην
δαμναται εν φιλοτητι φιλομμειδης ̓Αφροδιτη.
και γαρ τη̂ ͅ αδε τοξα και ουρεσι θη̂ ρας εναιρειν,
φορμιγγες τε χοροι τε διαπρυσιοι*́ τ' ολολυγαι 20

αλσεα τε σκιοεντα δικαιων* τε πτολις ανδρω̂ ν.

ουδε μεν αιδοιη κουρη αδε εργ' ̓Αφροδιτης,
Ἱ στιη, ην πρωτην τεκετο Κρονος αγκυλομητης,
αυ̂τις δ' οπλοτατην, βουλη̂ ͅ Διος αιγιοχοιο,
ποτνιαν, ην εμνω̂ ντο Ποσειδαων και ̓Απολλων: 25

η δε μαλ' ουκ εθελεν*, αλλα στερεω̂ ς* απεειπεν:

ωμοσε δε μεγαν ορκον, ο δη τετελεσμενος εστιν,
αψαμενη κεφαλη̂ ς πατρος Διος αιγιοχοιο,
παρθενος εσσεσθαι παντ' ηματα, δια ̂ θεαων.
τη̂ ͅ δε πατηρ Ζευς δω̂ κε καλον γερας αντι γαμοιο 30

και τε μεσω οικω κατ' αρ' εζετο πια ̂ ρ ελου̂ σα*.

πα̂ σιν δ' εν νηοισ
̂ ι θεω̂ ν τιμαοχος εστι
και παρα πα̂ σι βροτοισ ̂ ι θεω̂ ν πρεσβειρα τετυκται.
ταων ου δυναται πεπιθειν ̂ φρενας ουδ' απατη̂ σαι:
τω̂ ν δ' αλλων* ου περ τι πεφυγμενον εστ' ̓Αφροδιτην 35

ουτε θεω̂ ν μακαρων ουτε θνητω̂ ν ανθρωπων.

και τε παρεκ Ζηνος νοον ηγαγε τερπικεραυνου,
οστε μεγιστος τ' εστι μεγιστης τ' εμμορε τιμη̂ ς.
και τε του̂ , ευ̂τ' εθελοι*, πυκινας φρενας εξαπαφου̂ σα
ρηιδιως συνεμιξε καταθνητη̂ σ ͅ ι γυναιξιν, 40

̔́Ηρης εκλελαθου̂ σα, κασιγνητης αλοχου τε,

η μεγα ει̂δος αριστη εν αθανατησι θεη̂ σͅ ι.
κυδιστην δ' αρα μιν τεκετο Κρονος αγκυλομητης
μητηρ τε ̔Ρειη: Ζευς δ' αφθιτα* μηδεα ειδως
αιδοιην αλοχον ποιησατο κεδν' ειδυια ̂ ν. 45

τη̂ ͅ δε και αυτη̂ ͅ Ζευς γλυκυν ιμερον εμβαλε θυμω̂ ͅ

ανδρι καταθνητω̂ ͅ μιχθημεναι, οφρα ταχιστα
μηδ' αυτη βροτεης ευνη̂ ς αποεργμενη ειη,
και ποτ' επευξαμενη ειπη μετα πα̂ σι θεοισ ̂ ιν
ηδυ γελοιησασα, φιλομμειδης ̓Αφροδιτη, 50

ως ρα θεους συνεμιξε καταθνητη̂ σͅ ι γυναιξι,

και τε καταθνητους υιεις̂ τεκον αθανατοισιν,
ως τε θεας ανεμιξε καταθνητοις ̂ ανθρωποις.
Α
̓ γχισεω δ' αρα οι γλυκυν ιμερον εμβαλε θυμω̂ ͅ,
ος τοτ' εν ακροπολοις ορεσιν πολυπιδακου Ἴ δης 55
βουκολεεσκεν βου̂ ς δεμας αθανατοισιν εοικως.
τον δη επειτα ιδου̂ σα φιλομμειδης ̓Αφροδιτη
ηρασατ', εκπαγλος δε κατα φρενας ιμερος ει̂λεν.
ες Κυπρον δ' ελθου̂ σα θυωδεα νηον εδυνεν,
ες Παφον: ενθα δε* οι τεμενος βωμος τε θυωδης*. 60

ενθ' η γ' εισελθου̂ σα θυρας* επεθηκε φαεινας*:

ενθα δε μιν Χαριτες λου̂ σαν και χρισ
̂ αν ελαιω
αμβροτω, οι̂α θεους επενηνοθεν αιεν εοντας,
αμβροσιω* εδανω̂ ͅ*, το ρα οι τεθυωμενον η̂εν.
εσσαμενη δ' ευ̂ παντα περι χροϊ ειματα καλα 65

χρυσω̂ ͅ κοσμηθεισ ̂ α φιλομμειδης ̓Αφροδιτη

σευατ' επι Τροιης προλιπου̂ σ' ευωδεα* Κυπρον,
υψι μετα νεφεσιν ριμφα πρησσουσα κελευθον.
Ἴ δην δ' ικανεν πολυπιδακα, μητερα θηρω̂ ν*,
βη̂ δ' ιθυς σταθμοιο ̂ δι' ουρεος: οι δε μετ' αυτην 70

σαινοντες πολιοι τε λυκοι χαροποι τε λεοντες,

αρκτοι παρδαλιες τε θοαι προκαδων ακορητοι
ηισαν: η δ' οροωσα μετα φρεσι τερπετο θυμον
και τοις
̂ εν στηθεσσι βαλ' ιμερον: οι δ' αμα παντες
συνδυο* κοιμησαντο κατα σκιοεντας εναυλους: 75

αυτη δ' ες κλισιας ευποιητους αφικανε:

τον δ' ευ̂ρε σταθμοισ̂ ι λελειμμενον οι̂ον απ' αλλων
̓Αγχισην ηρωα, θεω̂ ν απο καλλος εχοντα*.
οι δ' αμα βουσιν εποντο νομους κατα ποιηεντας
παντες: ο δε σταθμοισ ̂ ι λελειμμενος οι̂ος απ' αλλων 80

πωλειτ ̂ ' ενθα και ενθα διαπρυσιον κιθαριζων.

στη̂ δ' αυτου̂ προπαροιθε Διος θυγατηρ Α ̓ φροδιτη
παρθενω αδμητη μεγεθος και ει̂δος ομοιη,
μη μιν ταρβησειεν εν οφθαλμοισ ̂ ι νοησας.
̓Αγχισης δ' οροων εφραζετο θαυμαινεν τε 85

ει̂δος τε μεγεθος τε και ειματα σιγαλοεντα.

πεπλον μεν γαρ εεστο+ φαεινοτερον+* πυρος+ αυγη̂ ς+, 89

καλον, χρυσειον, παμποικιλον: ως δε σεληνη 90

στηθεσιν αμφ'+ απαλοισ

̂ ιν ελαμπετο*, θαυ̂ μα ιδεσθαι: 87

ει̂χε+ δ' επιγναμπτας+ ελικας+ καλυκας+ τε φαεινας+: 88

ορμοι δ' αμφ' απαλη̂ ͅ δειρη̂ ͅ περικαλλεες+ η̂σαν+. 91

Α
̓ γχισην δ' ερος* ει̂λεν, επος δε μιν αντιον ηυδα:
χαιρ ̂ ε, ανασσ', η τις μακαρων ταδε δωμαθ' ικανεις,
̓́Αρτεμις η Λητω ηε χρυσεη ̓Αφροδιτη
η Θεμις ηυγενης ηε γλαυκω̂ πις ̓Αθηνη, 95

η που τις Χαριτων δευ̂ ρ' ηλυθες, αιτε θεοισ

̂ ι
πα̂ σιν εταιριζουσι και αθανατοι καλεονται,
η τις Νυμφαων*, αιτ' αλσεα καλα νεμονται
η Νυμφω̂ ν*, αι καλον ορος τοδε ναιεταουσι
και πηγας ποταμω̂ ν, και πισεα ποιηεντα. 100
σοι δ' εγω εν σκοπιη̂ ,ͅ περιφαινομενω ενι χωρω,
βωμον ποιησω, ρεξω δε τοι ιερα καλα
ωρησιν πασησι. συ δ' ευφρονα θυμον εχουσα
δος με μετα Τρωεσσιν αριπρεπε' εμμεναι ανδρα*,
ποιει δ' εξοπισω θαλερον γονον, αυταρ εμ' αυτον 105

δηρον ευ ζωειν και ορα̂ ν φαος ηελιοιο,

ολβιον εν λαοις̂ , και γηραος ουδον ικεσθαι.
τον δ' ημειβετ' επειτα Διος θυγατηρ ̓Αφροδιτη:
̓Αγχιση, κυδιστε χαμαιγενεων* ανθρωπων,
ου τις τοι θεος ειμι: τι μ' αθανατησιν εισκεις; 110

αλλα καταθνητη τε, γυνη δε με γεινατο μητηρ.

Ο
̓ τρευς δ' εστι πατηρ ονομακλυτος, ει που ακουεις,
ος πασης Φρυγιης ευτειχητοιο ανασσει.
γλω̂ σσαν δ' υμετερην τε και ημετερην σαφα οι̂δα.
Τρωας γαρ μεγαρω με τροφος τρεφεν: η δε διαπρο 115

σμικρην παιδ ̂ ' ατιταλλε, φιλης παρα μητρος ελου̂ σα.

ως δη τοι γλω̂ σσαν γε και υμετερην ευ̂ οι̂δα.
νυ̂ ν δε μ' ανηρπαξε χρυσορραπις* ̓Αργειφοντης
εκ χορου̂ ̓Αρτεμιδος χρυσηλακατου, κελαδεινη̂ ς.
πολλαι δε νυμφαι και παρθενοι αλφεσιβοιαι 120

παιζομεν, αμφι δ' ομιλος απειριτος εστεφανωτο*.

ενθεν μ' ηρπαξε χρυσορραπις ̓Αργειφοντης:
πολλα δ' επ' ηγαγεν εργα καταθνητω̂ ν ανθρωπων,
πολλην δ' ακληρον τε και ακτιτον*, ην δια θη̂ ρες
ωμοφαγοι φοιτω̂ σι κατα σκιοεντας εναυλους: 125

ουδε ποσι ψαυσειν εδοκουν φυσιζοου αιης:

̓Αγχισεω δε με φασκε παραι λεχεσιν καλεεσθαι*
κουριδιην αλοχον, σοι δ' αγλαα τεκνα τεκεισ ̂ θαι*.
αυταρ επει δη δειξ̂ ε και εφρασεν, η̂ τοι ο γ' αυ̂τις
αθανατων μετα φυ̂ λ' απεβη κρατυς ̓Αργειφοντης: 130

αυταρ εγω σ' ικομην, κρατερη δε μοι επλετ' αναγκη.

αλλα σε προς Ζηνος γουναζομαι ηδε τοκηων
εσθλω̂ ν: ου μεν γαρ κε κακοι τοιονδε τεκοιεν:
αδμητην μ' αγαγων και απειρητην φιλοτητος
πατρι τε σω̂ ͅ δειξ
̂ ον και μητερι κεδν' ειδυιη 135

σοις̂ τε κασιγνητοις, οι τοι ομοθεν* γεγαασιν.

ου σφιν αεικελιη νυος εσσομαι, αλλ' εικυια ̂ .
πεμψαι δ' αγγελον ω̂κα μετα Φρυγας αιολοπωλους
ειπειν̂ πατρι τ' εμω̂ ͅ και μητερι κηδομενη περ:
οι δε κε τοι χρυσον τε αλις εσθη̂ τα θ' υφαντην 140

πεμψουσιν: συ δε πολλα και αγλαα δεχθαι αποινα*.

ταυ̂ τα δε ποιησας δαινυ γαμον ιμεροεντα,
τιμιον* ανθρωποισι και αθανατοισι θεοισ ̂ ιν.
ως ειπου̂ σα θεα γλυκυν ιμερον εμβαλε θυμω̂ ͅ.
̓Αγχισην δ' ερος ει̂λεν επος τ' εφατ' εκ τ' ονομαζεν:
ει μεν θνητη τ' εσσι, γυνη δε σε γεινατο μητηρ,
Ὀ τρευς δ' εστι πατηρ ονομακλυτος, ως αγορευεις,
αθανατου δε εκητι διακτορου ενθαδ' ικανεις
̔Ερμεω, εμη δ' αλοχος κεκλησεαι ηματα παντα:
ου τις επειτα θεω̂ ν ουτε θνητω̂ ν ανθρωπων 150
ενθαδε με σχησει, πριν ση̂ ͅ φιλοτητι μιγη̂ ναι
αυτικα νυ̂ ν: ουδ' ει κεν εκηβολος αυτος ̓Απολλων*
τοξου απ' αργυρεου προϊη βελεα στονοεντα.
βουλοιμην κεν επειτα, γυναι εικυια ̂ θεη̂ σ
ͅ ι,
ση̂ ς ευνη̂ ς επιβας δυ̂ ναι δομον ̓́Αιδος εισω. 155

ως ειπων λαβε χειρ ̂ α: φιλομμειδης δ' ̓Αφροδιτη

ερπε μεταστρεφθεισ ̂ α κατ' ομματα καλα βαλου̂ σα*
ες λεχος ευστρωτον, οθι περ παρος εσκεν ανακτι
χλαινησιν μαλακη̂ ͅς εστρωμενον: αυταρ υπερθεν
αρκτων δερματ' εκειτο βαρυφθογγων τε λεοντων, 160

τους αυτος κατεπεφνεν εν ουρεσιν υψηλοισ ̂ ιν.

οι δ' επει ου̂ν λεχεων ευποιητων επεβησαν,
κοσμον μεν οι πρω̂ τον απο χροος ει̂λε φαεινον,
πορπας τε γναμπτας θ' ελικας καλυκας τε και ορμους.
λυ̂ σε δε οι ζωνην ιδε ειματα σιγαλοεντα 165

εκδυε και κατεθηκεν επι θρονου* αργυροηλου

̓Αγχισης: ο δ' επειτα θεω̂ ν ιοτητι και αιση
αθανατη παρελεκτο θεα̂ ͅ βροτος, ου σαφα ειδως.
η̂μος δ' αψ εις αυ̂λιν αποκλινουσι νομη̂ ες
βου̂ ς τε και ιφια μη̂ λα νομω̂ ν εξ ανθεμοεντων: 170

τη̂ μος αρ' ̓Αγχιση μεν επι γλυκυν υπνον εχευε

νηδυμον, αυτη δε χροϊ εννυτο ειματα καλα.
εσσαμενη δ' ευ̂ παντα περι χροϊ δια
̂ θεαων
εστη παρ κλισιη, κευποιητοιο μελαθρου
κυ̂ ρε καρη*: καλλος δε παρειαων απελαμπεν 175

αμβροτον, οι̂ον τ' εστιν ευστεφανου Κυθερειης,

εξ υπνου τ' ανεγειρεν επος τ' εφατ' εκ τ' ονομαζεν:
ορσεο, Δαρδανιδη: τι νυ νηγρετον υπνον ιαυεις;
και φρασαι, ει τοι ομοιη εγων ινδαλλομαι ει̂ναι,
οιην δη με το πρω̂ τον εν οφθαλμοισ
̂ ι νοησας; 180

ως φαθ': ο δ' εξ υπνοιο μαλ' εμμαπεως υπακουσεν.

ως δε ιδεν δειρην τε και ομματα καλ' ̓Αφροδιτης,
ταρβησεν τε και οσσε παρακλιδον ετραπεν αλλη:
αψ δ' αυ̂τις χλαινη τε καλυψατο καλα προσωπα
και μιν λισσομενος επεα πτεροεντα προσηυδα: 185

αυτικα σ' ως τα πρω̂ τα, θεα, ιδον οφθαλμοισ̂ ιν,

εγνων ως θεος η̂σθα: συ δ' ου νημερτες εειπες.
αλλα σε προς Ζηνος γουναζομαι αιγιοχοιο,
μη με ζω̂ ντ' αμενηνον εν ανθρωποισιν εασης
ναιειν, αλλ' ελεαιρ': επει ου βιοθαλμιος* ανηρ 190

γιγνεται, ος τε θεαις ̂ ευναζεται αθανατησι.

τον δ' ημειβετ' επειτα Διος θυγατηρ ̓Αφροδιτη:
̓Αγχιση, κυδιστε καταθνητω̂ ν ανθρωπων,
θαρσει, μηδε τι ση̂ σ
ͅ ι μετα φρεσι δειδιθι λιην:
ου γαρ τοι τι δεος* παθεειν κακον εξ εμεθεν γε, 195

ουδ' αλλων μακαρων: επει η̂ φιλος εσσι θεοισ ̂ ι.

σοι δ' εσται φιλος υιος, ος εν Τρωεσσιν αναξει
και παιδ ̂ ες παιδεσσι διαμπερες εκγεγαοντες:
τω̂ ͅ δε και Αινειας ονομ' εσσεται, ουνεκα μ' αινον
εσχεν αχος, ενεκα* βροτου̂ ανερος εμπεσον ευνη̂ ͅ: 200
αγχιθεοι δε μαλιστα καταθνητω̂ ν ανθρωπων
αιει αφ' υμετερης γενεη̂ ς ει̂δος τε φυην τε.
η̂ τοι μεν ξανθον Γανυμηδεα μητιετα Ζευς
ηρπασε ον δια καλλος, ιν' αθανατοισι μετειη
και τε Διος κατα δω̂ μα θεοις ̂ επιοινοχοευοι, 205

θαυ̂ μα ιδειν
̂ , παντεσσι τετιμενος αθανατοισι,
χρυσεου εκ κρητη̂ ρος αφυσσων νεκταρ ερυθρον.
Τρω̂ α δε πενθος αλαστον εχε φρενας, ουδε τι ηδει,
οππη οι φιλον υιον ανηρπασε θεσπις αελλα:
τον δη επειτα γοασκε διαμπερες ηματα παντα 210

και μιν Ζευς ελεησε, διδου δε οι υι̂ος αποινα,

ιππους αρσιποδας*, τοι τ' αθανατους φορεουσι.
τους οι δω̂ ρον εδωκεν εχειν: ει̂πεν δε εκαστα
Ζηνος εφημοσυνησι διακτορος ̓Αργειφοντης,
ως εοι* αθανατος και αγηρως ι̂σα θεοισ ̂ ιν. 215

αυταρ επειδη Ζηνος ο γ' εκλυεν αγγελιαων,

ουκετ' επειτα γοασκε, γεγηθει δε φρενας ενδον,
γηθοσυνος δ' ιπποισιν αελλοποδεσσιν οχειτ ̂ ο.
ως δ' αυ̂ Τιθωνον χρυσοθρονος ηρπασεν ̓Ηως,
υμετερης γενεη̂ ς, επιεικελον αθανατοισι. 220

Βη̂ δ' ιμεν+ αιτησουσα+ κελαινεφεα+ Κρονιωνα,

αθανατον τ' ει̂ναι και ζωειν+ ηματα+ παντα+:
τη̂ ͅ δε Ζευς+ επενευσε+ και εκρηηνεν+ εελδωρ+.
νηπιη+, ουδ' ενοησε+ μετα+ φρεσι+ ποτνια+ Η ̓ ως
ηβην αιτη̂ σαι+ ξυ̂ σαι+ τ' απο+ γη̂ ρας+ ολοιον+*. 225

τον δ' η̂ τοι ειως μεν εχεν πολυηρατος ηβη,

̓Ηοι ̂ τερπομενος χρυσοθρονω, ηριγενειη
ναιε̂ παρ' Ω ̓ κεανοιο
̂ ροη̂ ς
ͅ επι πειρασι γαιης:
αυταρ επει πρω̂ ται πολιαι κατεχυντο εθειραι
καλη̂ ς εκ κεφαλη̂ ς ευηγενεος τε γενειου, 230

του̂ δ' η̂ τοι ευνη̂ ς μεν απειχετο ποτνια ̓Ηως,

αυτον δ' αυ̂τ' ατιταλλεν ενι μεγαροισιν εχουσα,
σιτω τ' αμβροσιη τε και ειματα καλα διδου̂ σα.
αλλ' οτε δη παμπαν στυγερον κατα* γη̂ ρας επειγεν*,
ουδε τι κινη̂ σαι μελεων δυνατ' ουδ' αναειρ ̂ αι, 235

ηδε δε οι κατα θυμον αριστη φαινετο βουλη:

εν θαλαμω κατεθηκε, θυρας δ' επεθηκε φαεινας.
του̂ δ' η̂ τοι φωνη ρεει ασπετος, ουδε τι κικ
̂ υς
εσθ', οιη παρος εσκεν ενι γναμπτοισ ̂ ι μελεσσιν.
ουκ αν εγω γε σε τοιο ̂ ν εν αθανατοισιν ελοιμην 240

αθανατον τ' ει̂ναι και ζωειν ηματα παντα.

αλλ' ει μεν τοιου̂ τος εων ει̂δος τε δεμας τε
ζωοις ημετερος τε ποσις κεκλημενος ειης,
ουκ αν επειτα*́ μ' αχος πυκινας φρενας αμφικαλυπτοι.
νυ̂ ν δε σε μεν ταχα γη̂ ρας ομοιιον* αμφικαλυψει 245

νηλειες, το τ' επειτα παρισταται ανθρωποισιν,

ουλομενον, καματηρον*, οτε στυγεουσι θεοι περ.
αυταρ εμοι μεγ' ονειδος εν αθανατοισι θεοισ
̂ ιν
εσσεται ηματα παντα διαμπερες εινεκα σειο̂ ,
οι πριν εμους οαρους και μητιας, αι̂ς ποτε παντας 250

αθανατους συνεμιξα καταθνητη̂ σ ͅ ι γυναιξι,

ταρβεσκον: παντας γαρ εμον δαμνασκε νοημα.
νυ̂ ν δε δη ουκετι μοι στομα χεισεται* εξονομη̂ ναι
του̂ το μετ' αθανατοισιν, επει μαλα+ πολλον+ αασθην,
σχετλιον, ουκ ονοταστον, απεπλαγχθην+ δε νοοιο+, 255

παιδ̂ α δ' υπο ζωνη εθεμην βροτω̂ ͅ ευνηθεισ

̂ α.
τον μεν, επην δη πρω̂ τον ιδη φαος ηελιοιο,
Νυμφαι+ μιν θρεψουσιν ορεσκω̂ ͅοι* βαθυκολποι+*,
αι τοδε ναιεταουσιν ορος* μεγα τε* ζαθεον τε:
αι ρ' ουτε θνητοις̂ ουτ' αθανατοισιν επονται*. 260

δηρον* μεν ζωουσι και αμβροτον ει̂δαρ εδουσι

και τε μετ' αθανατοισι καλον χορον ερρωσαντο*.
τη̂ ͅσι δε Σειληνοι και ευσκοπος ̓Αργειφοντης
μισγοντ' εν φιλοτητι μυχω̂ ͅ σπειων εροεντων.
τη̂ ͅσι δ' αμ' η ελαται ηε δρυες υψικαρηνοι 265

γεινομενησιν εφυσαν επι χθονι βωτιανειρη,

καλαι, τηλεθαουσαι, εν ουρεσιν υψηλοισ ̂ ιν.
εστα̂ σ' ηλιβατοι, τεμενη δε ε κικλησκουσιν
αθανατων: τας δ' ου τι βροτοι κειρουσι σιδηρω:
αλλ' οτε κεν δη μοιρ ̂ α παρεστηκη θανατοιο, 270

αζανεται μεν πρω̂ τον επι χθονι δενδρεα καλα,

φλοιος δ' αμφιπεριφθινυθει, πιπτουσι δ' απ' οζοι,
τω̂ ν δε θ' ομου̂ ψυχη λειπει φαος ηελιοιο.
αι μεν εμον θρεψουσι παρα σφισιν υιον εχουσαι.
τον μεν επην δη πρω̂ τον ελη πολυηρατος ηβη, 275

αξουσιν σοι δευ̂ ρο θεαι δειξουσι τε παιδ

̂ α.
σοι δ' εγω, οφρα κε ταυ̂ τα μετα φρεσι παντα διελθω,
ες πεμπτον ετος* αυ̂τις ελευσομαι υιον αγουσα.
τον μεν επην δη πρω̂ τον ιδης θαλος οφθαλμοισ ̂ ι,
γηθησεις οροων: μαλα γαρ θεοεικελος εσται: 280

αξεις δ' αυτικα νιν ποτι Ἴ λιον ηνεμοεσσαν.

ην δε τις ειρηται σε καταθνητω̂ ν ανθρωπων,
η τις σοι φιλον υιον υπο ζωνη θετο μητηρ,
τω̂ ͅ δε συ μυθεισ
̂ θαι μεμνημενος, ως σε κελευω:
φασθαι τοι Νυμφης καλυκωπιδος* εκγονον ει̂ναι, 285

αι τοδε ναιεταουσιν ορος καταειμενον υλη.

ει δε κεν εξειπης και επευξεαι αφρονι θυμω̂ ͅ
εν φιλοτητι μιγη̂ ναι ευστεφανω Κυθερειη,
Ζευς σε χολωσαμενος βαλεει ψολοεντι κεραυνω̂ ͅ.
ειρηται τοι παντα: συ δε φρεσι ση̂ σ
ͅ ι νοησας, 290

ισχεο μηδ' ονομαινε, θεω̂ ν δ' εποπιζεο μη̂ νιν.

ως ειπου̂ σ' ηιξε προς ουρανον ηνεμοεντα.
χαιρ
̂ ε, θεα, Κυπροιο ευκτιμενης μεδεουσα:
σευ̂ δ' εγω αρξαμενος μεταβησομαι αλλον ες υμνον.
Εις Α
̓ φροδιτην
αιδοιην, χρυσοστεφανον, καλην ̓Αφροδιτην
ασομαι, η πασης Κυπρου κρηδεμνα λελογχεν*
ειναλιης, οθι μιν Ζεφυρου μενος υγρον αεντος
ηνεικεν κατα κυ̂ μα πολυφλοισβοιο θαλασσης 5

αφρω̂ ͅ ενι μαλακω̂ ͅ: την δε χρυσαμπυκες Ω ̔̂ ραι

δεξαντ' ασπασιως, περι δ' αμβροτα ειματα εσσαν:
κρατι δ' επ' αθανατω στεφανην ευτυκτον εθηκαν
καλην, χρυσειην: εν δε τρητοισ ̂ ι* λοβοισ
̂ ιν*
ανθεμ' ορειχαλκου* χρυσοιο ̂ τε τιμηεντος: 10

δειρη̂ ͅ δ' αμφ' απαλη̂ ͅ και στηθεσιν αργυφεοισιν*

ορμοισι χρυσεοισιν εκοσμεον, οι̂σι περ αυται
Ω
̔̂ ραι κοσμεισθην χρυσαμπυκες, οπποτ' ιοιεν
ες χορον* ιμεροεντα θεω̂ ν και δωματα πατρος.
αυταρ επειδη παντα περι χροϊ κοσμον εθηκαν, 15

η̂γον ες αθανατους: οι δ' ησπαζοντο ιδοντες

χερσι τ' εδεξιοωντο* και ηρησαντο εκαστος
ει̂ναι κουριδιην αλοχον και οικαδ' αγεσθαι,
ει̂δος θαυμαζοντες ιοστεφανου* Κυθερειης.
χαιρ̂ ' ελικοβλεφαρε*, γλυκυμειλιχε: δος δ' εν αγω̂ νι 20

νικην τω̂ ͅδε+ φερεσθαι+, εμην δ' εντυνον αοιδην.

αυταρ εγω και σειο ̂ και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.

Εις Διωνυσον
αμφι Διωνυσον, Σεμελης ερικυδεος υιον,
μνησομαι, ως εφανη+ παρα θιν ̂ ' αλος ατρυγετοιο
ακτη̂ ͅ επι προβλη̂ τι νεηνιη ανδρι εοικως,
πρωθηβη: καλαι δε περισσειοντο εθειραι, 5

κυανεαι, φα̂ ρος δε περι στιβαροις

̂ * εχεν ωμοις*
πορφυρεον: ταχα δ' ανδρες ευσσελμου απο+ νηος
ληισται προγενοντο θοω̂ ς επι οινοπα ποντον,
Τυρσηνοι: τους δ' η̂γε κακος μορος: οι δε ιδοντες
νευ̂ σαν ες αλληλους, ταχα δ' εκθορον. αι̂ψα δ' ελοντες 10

ει̂σαν επι σφετερης νηος κεχαρημενοι η̂τορ.

υιον γαρ μιν εφαντο διοτρεφεων βασιληων
ει̂ναι και δεσμοις
̂ εθελον δειν ̂ αργαλεοισι.
τον δ' ουκ ισχανε δεσμα, λυγοι δ' απο τηλοσε πιπ
̂ τον
χειρω̂ ν ηδε ποδω̂ ν: ο δε μειδιαων εκαθητο* 15

ομμασι κυανεοισι: κυβερνητης δε νοησας

αυτικα οι̂ς εταροισιν εκεκλετο φωνησεν τε:
δαιμονιοι, τινα τονδε θεον δεσμευεθ' ελοντες,
καρτερον*; ουδε φερειν δυναται μιν νηυ̂ ς ευεργης.
η γαρ Ζευς οδε γ' εστιν η αργυροτοξος ̓Απολλων 20

ηε Ποσειδαων: επει ου θνητοισ ̂ ι βροτοισ̂ ιν

εικελος, αλλα θεοις̂ , οι ̓Ολυμπια δωματ' εχουσιν.
αλλ' αγετ', αυτον αφω̂ μεν επ' ηπειροιο μελαινης
αυτικα: μηδ' επι χειρ̂ ας ιαλλετε, μη τι χολωθεις
ορση επ' αργαλεους+* τ' ανεμους+ και λαιλαπα πολλην. 25
 Ω
̔̀ ς φατο: τον δ' αρχος στυγερω̂ ͅ ηνιπαπε μυθω:
δαιμονι', ου̂ρον ορα, αμα* δ' ιστιον ελκεο νηος
συμπανθ' οπλα λαβων: οδε δ' αυ̂τ' ανδρεσσι* μελησει.
ελπομαι, η Αιγυπτον αφιξεται η ο γε Κυπρον
η ες ̔Υπερβορεους η εκαστερω: ες δε τελευτην 30

εκ ποτ' ερει ̂ αυτου̂ τε φιλους και κτηματα παντα

ους τε κασιγνητους, επει ημιν ̂ εμβαλε δαιμων.
ως ειπων ιστον τε και ιστιον ελκετο νηος.
εμπνευσεν δ' ανεμος μεσον ιστιον: αμφι δ' αρ' οπλα
καττανυσαν*: ταχα δε σφιν εφαινετο θαυματα εργα. 35

οι̂νος μεν πρωτιστα θοην ανα νη̂ α μελαιναν

ηδυποτος κελαρυζ' ευωδης, ωρνυτο δ' οδμη
αμβροσιη: ναυτας δε ταφος λαβε παντας ιδοντας*.
αυτικα δ' ακροτατον παρα ιστιον εξετανυσθη
αμπελος ενθα και ενθα, κατεκρημνω̂ ντο δε πολλοι 40

βοτρυες: αμφ' ιστον δε μελας ειλισσετο κισσος,

ανθεσι τηλεθαων*, χαριεις δ' επι καρπος ορωρει:
παντες δε σκαλμοι στεφανους εχον: οι δε ιδοντες,
νη̂ ' ηδη τοτ' επειτα κυβερνητην εκελευον
γη̂ ͅ πελααν+: ο δ' αρα σφι λεων* γενετ' ενδοθι νηος 45

δεινος επ' ακροτατης*, μεγα δ' εβραχεν, εν δ' αρα μεσση

αρκτον* εποιησεν λασιαυχενα, σηματα φαινων*:
αν δ' εστη* μεμαυια
̂ : λεων δ' επι σελματος ακρου
δεινον υποδρα ιδων: οι δ' ες πρυμνην εφοβηθεν,
αμφι κυβερνητην δε σαοφρονα θυμον εχοντα 50

εσταν αρ' εκπληγεντες: ο δ' εξαπινης επορουσας

αρχον* ελ', οι δε θυραζε* κακον μορον εξαλυοντες
παντες ομω̂ ς πηδησαν, επει ιδον, εις αλα δια̂ ν,
δελφιν
̂ ες δ' εγενοντο: κυβερνητην δ' ελεησας
εσχεθε και μιν εθηκε* πανολβιον ει̂πε τε μυ̂ θον: 55

θαρσει, †διε̂ κατωρ*†, τω̂ ͅ εμω̂ ͅ κεχαρισμενε θυμω̂ ͅ*:

ειμι δ' εγω Διονυσος εριβρομος, ον τεκε μητηρ
Καδμηις Σεμελη Διος εν φιλοτητι μιγεισ ̂ α.
χαιρ̂ ε, τεκος Σεμελης ευωπιδος: ουδε πη εστι
σειο
̂ γε ληθομενον γλυκερην κοσμη̂ σαι αοιδην.

Εις Α
̓́ ρεα
̓̂Αρες υπερμενετα, βρισαρματε*, χρυσεοπηληξ,
οβριμοθυμε, φερασπι, πολισσοε, χαλκοκορυστα,
καρτεροχειρ, αμογητε, δορισθενες, ερκος ̓Ολυμπου,
Νικης* ευπολεμοιο πατερ, συναρωγε Θεμιστος, 5

αντιβιοισι τυραννε, δικαιοτατων* αγε φωτω̂ ν*,

ηνορεης σκηπτου̂ χε, πυραυγεα κυκλον ελισσων
αιθερος επταποροις ενι τειρεσιν, ενθα σε πω̂ λοι
ζαφλεγεες τριτατης* υπερ αντυγος αιεν εχουσι:
κλυ̂ θι*, βροτω̂ ν επικουρε, δοτηρ ευθαρσεος ηβης, 10
πρηυ καταστιλβων* σελας υψοθεν ες βιοτητα*
ημετερην και καρτος αρηιον, ως κε δυναιμην
σευασθαι κακοτητα* πικρην απ' εμοιο ̂ καρηνου,
και ψυχη̂ ς απατηλον υπογναμψαι φρεσιν ορμην,
θυμου̂ αυ̂ μενος οξυ κατισχεμεν, ος μ' ερεθησι 15

φυλοπιδος κρυερη̂ ς επιβαινεμεν: αλλα συ θαρσος

δος, μακαρ, ειρηνης τε μενειν εν απημοσι θεσμοις
̂
δυσμενεων προφυγοντα μοθον Κη̂ ρας τε βιαιους.

Εις Α
̓́ ρτεμιν
̓́Αρτεμιν υμνει, Μου̂ σα, κασιγνητην ̔Εκατοιο.
παρθενον ιοχεαιραν, ομοτροφον ̓Απολλωνος,
ηθ' ιππους αρσασα* βαθυσχοινοιο Μελητος*
ριμφα δια Σμυρνης παγχρυσεον αρμα διωκει
ες Κλαρον* αμπελοεσσαν, οθ' αργυροτοξος ̓Απολλων 5

η̂σται μιμναζων εκατηβολον ιοχεαιραν.

και συ μεν ουτω χαιρ
̂ ε θεαι θ' αμα πα̂ σαι αοιδη̂ :ͅ
αυταρ εγω σε πρω̂ τα και εκ σεθεν αρχομ' αειδειν,
σευ̂ δ' εγω αρξαμενος μεταβησομαι αλλον ες υμνον.

Εις Α
̓ φροδιτην
κυπρογενη̂ Κυθερειαν* αεισομαι, ητε βροτοισ ̂ ι
μειλιχα δω̂ ρα* διδωσιν, εφ' ιμερτω̂ ͅ δε προσωπω
αιει μειδιαει και εφ' ιμερτον θεει ανθος.
χαιρ
̂ ε, θεα, Σαλαμιν̂ ος ευκτιμενης μεδεουσα 5

ειναλιης τε Κυπρου: δος δ' ιμεροεσσαν αοιδην+.

αυταρ εγω και σειο
̂ και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.

Εις Α
̓ θηναν
Παλλαδ' ̓Αθηναιην ερυσιπτολιν* αρχομ' αειδειν,
δεινην, ῃ̂ συν ̓́Αρηι μελει πολεμηια εργα
περθομεναι τε ποληες αυτη τε πτολεμοι τε,
και τ' ερρυσατο λαον ιοντα* τε νισσομενον τε. 5

χαιρ
̂ ε, θεα, δος δ' αμμι τυχην ευδαιμονιην τε.

Εις ̔́Ηραν
̔́Ηρην αειδω* χρυσοθρονον, ην τεκε Ρ
̔ ειη,
αθανατων βασιλειαν, υπειροχον ει̂δος εχουσαν,
Ζηνος εριγδουποιο κασιγνητην αλοχον τε,
κυδρην, ην παντες μακαρες κατα μακρον Ο ̓́ λυμπον 5
αζομενοι τιουσιν ομω̂ ς Διι τερπικεραυνω.
Εις Δημητραν
Δημητηρ' ηυκομον, σεμνην θεαν, αρχομ' αειδειν,
αυτην και κουρην, περικαλλεα Περσεφονειαν*. 3

χαιρ
̂ ε, θεα, και τηνδε σαου πολιν: αρχε δ' αοιδη̂ ς+.

Εις Μητερα Θεω̂ ν

μητερα μοι παντων τε θεω̂ ν παντων τ' ανθρωπων
υμνει, Μου̂ σα λιγεια, Διος θυγατηρ μεγαλοιο,
ῃ̂ κροταλων τυπανων τ' ιαχη συν τε βρομος αυλω̂ ν*
ευαδεν ηδε λυκων κλαγγη χαροπω̂ ν τε λεοντων 5

ουρεα τ' ηχηεντα και υληεντες εναυλοι.

και συ μεν ουτω χαιρ
̂ ε θεαι θ' αμα πα̂ σαι αοιδη̂ .ͅ

Εις ̔Ηρακλεα Λεοντοθυμον

̔Ηρακλεα, Διος υιον, αεισομαι, ον μεγ' αριστον
γεινατ' επιχθονιων Θηβης ενι καλλιχοροισιν
̓Αλκμηνη μιχθεισ̂ α κελαινεφει Κρονιωνι:
ος πριν μεν κατα γαια ̂ ν αθεσφατον ηδε θαλασσαν 5

πλαζομενος πομπη̂ σ ͅ ιν υπ' Ευρυσθη̂ ος ανακτος

πολλα μεν αυτος ερεξεν ατασθαλα, πολλα δ' ανετλη:
νυ̂ ν δ' ηδη κατα καλον εδος νιφοεντος ̓Ολυμπου
ναιει τερπομενος και εχει καλλισφυρον Η ̔́ βην.
χαιρ̂ ε, αναξ, Διος υιε: διδου δ' αρετην τε και ολβον.

Εις Α
̓ σκληπιον
ιητη̂ ρα νοσων ̓Ασκληπιον αρχομ' αειδειν,
υιον ̓Απολλωνος, τον εγεινατο δια̂ Κορωνις
Δωτιω* εν πεδιω, κουρη Φλεγυου* βασιλη̂ ος,
χαρμα μεγ' ανθρωποισι, κακω̂ ν θελκτη̂ ρ' οδυναων. 5

και συ μεν ουτω χαιρ

̂ ε, αναξ: λιτομαι δε σ' αοιδη̂ ͅ.

Εις Διοσκουρους
Καστορα και Πολυδευκε αεισεο*, Μου̂ σα λιγεια,
Τυνδαριδας, οι Ζηνος ̓Ολυμπιου εξεγενοντο:
τους υπο Τηυγετου κορυφη̂ ς
ͅ τεκε ποτνια Ληδη
λαθρη υποδμηθεισ̂ α κελαινεφει Κρονιωνι. 5
 χαιρετε, Τυνδαριδαι, ταχεων επιβητορες ιππων.

Εις ̔Ερμη̂ ν
̔Ερμη̂ ν αειδω Κυλληνιον, ̓Αργειφοντην,
Κυλληνης μεδεοντα και ̓Αρκαδιης πολυμηλου,
αγγελον αθανατων εριουνιον, ον τεκε Μαια ̂ ,
Ατλαντος θυγατηρ, Διος εν φιλοτητι μιγεισ ̂ α, 5

αιδοιη: μακαρων δε θεω̂ ν αλεεινεν ομιλον,

αντρω ναιεταουσα παλισκιω: ενθα Κρονιων
νυμφη ευπλοκαμω μισγεσκετο νυκτος αμολγω̂ ͅ,
ευ̂τε κατα γλυκυς υπνος εχοι λευκωλενον ̔́Ηρην:
λανθανε δ' αθανατους τε θεους θνητους τ' ανθρωπους. 10

και συ μεν ουτω χαιρ ̂ ε, Διος και Μαιαδος υιε:

σευ̂ δ' εγω αρξαμενος μεταβησομαι αλλον ες υμνον.
[χαιρ̂ '. ̔Ερμη̂ χαριδω̂ τα, διακτορε, δω̂ τορ εαων.]

Εις Πα̂ να
αμφι* μοι ̔Ερμειαο* φιλον* γονον εννεπε, Μου̂ σα,
αιγιποδην, δικερωτα*, φιλοκροτον, οστ' ανα+ πιση+
δενδρηεντ'+ αμυδις+* φοιτα̂ +ͅ χορογηθεσι νυμφαις,
αι τε κατ' αιγιλιπος πετρης στειβουσι καρηνα 5

Πα̂ ν' ανακεκλομεναι, νομιον θεον, αγλαεθειρον,

αυχμηενθ', ος παντα λοφον νιφοεντα λελογχε
και κορυφας ορεων και πετρηεντα καρηνα.
φοιτα̂ ͅ δ' ενθα και ενθα δια ρωπηια πυκνα,
αλλοτε μεν ρειθροισιν εφελκομενος* μαλακοισ ̂ ιν, 10

αλλοτε δ' αυ̂ πετρησιν εν ηλιβατοισι διοιχνει,̂

ακροτατην κορυφην μηλοσκοπον* εισαναβαινων.
πολλακι δ' αργινοεντα* διεδραμεν ουρεα μακρα,
πολλακι δ' εν κνημοισ
̂ ι διηλασε* θη̂ ρας εναιρων,
οξεα δερκομενος*: τοτε* δ' εσπερος εκλαγεν οι̂ον* 15

αγρης* εξανιων, δονακων υπο* μου̂ σαν αθυρων*

νηδυμον: ουκ αν τον γε παραδραμοι εν μελεεσσιν
ορνις, ητ' εαρος* πολυανθεος εν πεταλοισι
θρη̂ νον επιπροχεουσ' αχεει* μελιγηρυν αοιδην.
συν δε σφιν+* τοτε Νυμφαι ορεστιαδες λιγυμολποι 20

φοιτω̂ σαι πυκα ποσσιν επι κρηνη μελανυδρω*

μελπονται: κορυφην δε περιστενει ουρεος Η ̓ χω:
δαιμων+ δ' ενθα και ενθα χορω̂ ν*, τοτε δ' ες μεσον ερπων,
πυκνα ποσιν διεπει, λαιφ ̂ ος δ' επι νω̂ τα δαφοινον
λυγκος εχει, λιγυρη̂ σ
ͅ ιν αγαλλομενος φρενα μολπαις ̂ 25

εν μαλακω̂ ͅ λειμω̂ νι, τοθι κροκος ηδ' υακινθος

ευωδης θαλεθων καταμισγεται ακριτα ποιη.
υμνευ̂ σιν δε θεους μακαρας και μακρον ̓́Ολυμπον:
οι̂ον* θ' ̔Ερμειην εριουνιον εξοχον αλλων
εννεπον, ως ο γ' απασι θεοις ̂ θοος αγγελος εστι, 30

και ρ' ο γ' ες Α

̓ ρκαδιην πολυπιδακα, μητερα* μηλων*,
εξικετ', ενθα τε οι τεμενος Κυλληνιου εστιν.
ενθ' ο γε και θεος ων ψαφαροτριχα* μη̂ λ' ενομευεν
ανδρι παρα θνητω̂ ͅ θαλε* γαρ ποθος υγρος επελθων
νυμφη ευπλοκαμω Δρυοπος φιλοτητι μιγη̂ ναι: 35

εκ δ' ετελεσσε* γαμον θαλερον. τεκε δ' εν μεγαροισιν*

̔Ερμειη φιλον υιον, αφαρ* τερατωπον ιδεσθαι,
αιγιποδην, δικερωτα, φιλοκροτον, ηδυγελωτα:
φευ̂ γε δ' αναϊξασα, λιπεν δ' αρα παιδ
̂ α τιθηνη
δεισ̂ ε γαρ, ως ιδεν οψιν αμειλιχον, ηυγενειον. 40

τον δ' αι̂ψ'+ ̔Ερμειας εριουνιος+ εις χερα+ θη̂ κε*

δεξαμενος+, χαιρ ̂ εν+ δε νοω+ περιωσια+ δαιμων.
ριμφα δ' ες αθανατων εδρας κιε παιδ ̂ α καλυψας
δερμασιν εν πυκινοισ ̂ ιν ορεσκωοιο λαγωου̂
παρ δε Ζηνι καθιζε και αλλοις αθανατοισι, 45

δειξ̂ ε δε κου̂ ρον εον: παντες δ' αρα θυμον ετερφθεν

αθανατοι, περιαλλα δ' ο Βακχειος Διονυσος+:
Πα̂ να δε μιν καλεεσκον, οτι φρενα πα̂ σιν ετερψε.
και συ μεν ουτω χαιρ ̂ ε, αναξ, ιλαμαι δε σ' αοιδη̂ ͅ
αυταρ εγω και σειο ̂ και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.

Εις ̔́Ηφαιστον
̔́Ηφαιστον κλυτομητιν αεισεο, Μου̂ σα λιγεια,
ος μετ' Ἀ θηναιης+ γλαυκωπιδος+ αγλαα+ εργα*
ανθρωπους εδιδαξεν+ επι+ χθονος+*, οι το παρος περ
αντροις ναιεταασκον εν ουρεσιν, ηυτε θη̂ ρες. 5

νυ̂ ν δε δι' ̔́Ηφαιστον κλυτοτεχνην εργα δαεντες*

ρηιδιως αιω̂ να τελεσφορον* εις ενιαυτον
ευκηλοι διαγουσιν ενι σφετεροισι δομοισιν.
αλλ' ιληθ', ̔́Ηφαιστε: διδου δ' αρετην τε και ολβον.

Εις Α
̓ πολλωνα
φοιβ
̂ ε, σε μεν και κυκνος υπο πτερυγων λιγ' αειδει,
οχθη επιθρωσκων ποταμον παρα δινηεντα,
Πηνειον: σε δ' αοιδος εχων φορμιγγα λιγειαν
ηδυεπης πρω̂ τον τε και υστατον αιεν αειδει. 5

και συ μεν ουτω χαιρ

̂ ε, αναξ, ιλαμαι δε σ' αοιδη̂ .ͅ

Εις Ποσειδω̂ να
αμφι Ποσειδαωτα, μεγαν θεον, αρχομ' αειδειν,
γαιης κινητη̂ ρα και ατρυγετοιο θαλασσης,
ποντιον, οσθ' ̔Ελικω̂ να* και ευρειας εχει Αιγας.
διχθα τοι, ̓Εννοσιγαιε, θεοι τιμην εδασαντο, 5

ιππων τε δμητη̂ ρ' εμεναι σωτη̂ ρα τε νηω̂ ν+.

χαιρ
̂ ε, Ποσειδαον γαιηοχε, κυανοχαιτ ̂ α,
και, μακαρ, ευμενες η̂τορ εχων πλωουσιν αρηγε.

Εις Υ
̔́ πατον Κρονιδην
Ζη̂ να θεω̂ ν τον αριστον αεισομαι ηδε μεγιστον,
ευρυοπα, κρειοντα, τελεσφορον*, οστε Θεμιστι*
εγκλιδον εζομενη πυκινους οαρους οαριζει. 4

ιληθ', ευρυοπα Κρονιδη, κυδιστε μεγιστε.

Εις ̔Εστιαν
εστιη, ητε ανακτος ̓Απολλωνος εκατοιο
Πυθοι ̂ εν ηγαθεη ιερον δομον αμφιπολευεις,
αιει σω̂ ν πλοκαμων απολειβεται υγρον ελαιον*:
ερχεο τονδ' ανα οι̂κον, εν' ερχεο θυμον* εχουσα* 5

συν Διι μητιοεντι: χαριν δ' αμ' οπασσον αοιδη̂ ͅ+.

Εις Μουσας Και ̓Απολλωνα

μουσαων αρχωμαι ̓Απολλωνος τε Διος τε:
εκ γαρ Μουσαων και εκηβολου ̓Απολλωνος
ανδρες αοιδοι εασιν επι χθονι και κιθαρισται,
εκ δε Διος βασιλη̂ ες: ο δ' ολβιος, ον τινα Μου̂ σαι 5

φιλωνται: γλυκερη οι απο στοματος ρεει αυδη.

χαιρετε, τεκνα Διος, και εμην τιμησατ' αοιδην+:

αυταρ εγων υμεων τε και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.

Εις Διονυσον*
κισσοκομην Διονυσον εριβρομον* αρχομ' αειδειν,
Ζηνος και Σεμελης ερικυδεος αγλαον υιον,
ον τρεφον ηυκομοι Νυμφαι παρα πατρος ανακτος
δεξαμεναι κολποισι και ενδυκεως ατιταλλον 5

Νυσης* εν γυαλοις: ο δ' αεξετο πατρος εκητι

αντρω* εν ευωδει* μεταριθμιος αθανατοισιν.
αυταρ επειδη τονδε* θεαι πολυυμνον εθρεψαν,
δη τοτε φοιτιζεσκε* καθ' υληεντας εναυλους,
κισσω̂ ͅ και δαφνη πεπυκασμενος: αι δ' αμ' εποντο 10
Νυμφαι, ο δ' εξηγειτ̂ ο: βρομος δ' εχεν ασπετον* υλην.
και συ μεν ουτω χαιρ ̂ ε, πολυσταφυλ' ω̂ Διονυσε:
δος δ' ημα̂ ς χαιροντας* ες ωρας* αυ̂τις ικεσθαι,
εκ δ' αυ̂θ' ωραων εις τους πολλους ενιαυτους.

Εις Α
̓́ ρτεμιν
̓́Αρτεμιν αειδω χρυσηλακατον*, κελαδεινην,
παρθενον αιδοιην, ελαφηβολον+*, ιοχεαιραν,
αυτοκασιγνητην χρυσαορου ̓Απολλωνος,
η κατ' ορη+* σκιοεντα+ και ακριας+ ηνεμοεσσας 5

αγρη* τερπομενη+ παγχρυσεα+ τοξα+ τιταινει+*

πεμπουσα στονοεντα βελη: τρομεει δε καρηνα
υψηλω̂ ν ορεων, ιαχει δ' επι δασκιος υλη
δεινον υπο κλαγγη̂ ς θηρω̂ ν*, φρισσει δε τε γαια
̂
ποντος τ' ιχθυοεις: η δ' αλκιμον η̂τορ εχουσα 10

παντη επιστρεφεται θηρω̂ ν ολεκουσα γενεθλην.

αυταρ επην τερφθη̂ ͅ θηροσκοπος* ιοχεαιρα,
ευφρηνη δε νοον, χαλασασ' ευκαμπεα τοξα
ερχεται ες μεγα δω̂ μα κασιγνητοιο φιλοιο,
Φοιβου ̓Απολλωνος, Δελφω̂ ν ες πιονα δη̂ μον, 15

Μουσω̂ ν και Χαριτων καλον χορον αρτυνεουσα.

ενθα κατακρεμασασα παλιντονα τοξα και ιους
ηγειτ
̂ αι χαριεντα περι χροϊ κοσμον εχουσα,
εξαρχουσα χορους: αι δ' αμβροσιην οπ' ιεισ ̂ αι
υμνευ̂ σιν Λητω καλλισφυρον, ως τεκε παιδ̂ ας 20

αθανατων βουλη̂ ͅ τε και εργμασιν εξοχ' αριστους.

χαιρετε, τεκνα Διος και Λητου̂ ς ηυκομοιο:
αυταρ εγων υμεων τε και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.

Εις Α
̓ θηναν
Παλλαδ' ̓Αθηναιην, κυδρην θεον, αρχομ' αειδειν
γλαυκω̂ πιν, πολυμητιν, αμειλιχον* η̂τορ εχουσαν*,
παρθενον αιδοιην, ερυσιπτολιν*, αλκηεσσαν,
Τριτογενη̂ , την αυτος εγεινατο μητιετα Ζευς 5

σεμνη̂ ς εκ κεφαλη̂ ς, πολεμηια τευχε' εχουσαν,

χρυσεα, παμφανοωντα: σεβας δ' εχε παντας ορω̂ ντας
αθανατους: η δε προσθεν Διος αιγιοχοιο
εσσυμενως ωρουσεν απ' αθανατοιο καρηνου,
σεισασ' οξυν ακοντα: μεγας δ' ελελιζετ' Ο ̓́ λυμπος 10

δεινον υπο βριμης* γλαυκωπιδος: αμφι δε γαια ̂

σμερδαλεον ιαχησεν: εκινηθη δ' αρα ποντος,
κυμασι πορφυρεοισι κυκωμενος: εκχυτο δ' αλμη
εξαπινης: στη̂ σεν δ' ̔Υπεριονος αγλαος υιος
ιππους ωκυποδας δηρον χρονον, εισοτε κουρη 15

ειλετ' απ' αθανατων ωμων θεοεικελα τευχη

Παλλας Α ̓ θηναιη: γηθησε δε μητιετα Ζευς.
και συ μεν ουτω χαιρ
̂ ε, Διος τεκος αιγιοχοιο:
αυταρ εγω και σειο
̂ και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.

Εις ̔Εστιαν
εστιη, η παντων εν δωμασιν υψηλοισ̂ ιν
αθανατων τε θεω̂ ν χαμαι ερχομενων τ' ανθρωπων+
εδρην αιδιον ελαχες*, πρεσβηιδα τιμην,
καλον εχουσα γερας και τιμιον: ου γαρ ατερ σου̂ * 5

ειλαπιναι θνητοισ̂ ιν, ιν' ου πρωτη πυματη τε

̔Εστιη αρχομενος σπενδει* μελιηδεα οι̂νον:
και συ μοι, ̓Αργειφοντα, Διος και Μαιαδος υιε,
αγγελε τω̂ ν μακαρων, χρυσορραπι, δω̂ τορ εαων, 10

ιλαος ων επαρηγε συν αιδοιη τε φιλη τε. 5

ναιετε δωματα καλα, φιλα φρεσιν αλληλοισιν 11

ειδοτες: αμφοτεροι γαρ επιχθονιων ανθρωπων

ειδοτες εργματα καλα νοω θ' εσπεσθε και ηβη.
χαιρ
̂ ε, Κρονου θυγατερ, συ τε και χρυσορραπις ̔Ερμη̂ ς:
αυταρ εγων υμεων τε και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.

Εις Γη̂ ν Μητερα Παντων

γαια̂ ν παμμητειραν αεισομαι, ηυθεμεθλον,
πρεσβιστην, η φερβει επι χθονι πανθ' οποσ' εστιν,
ημεν οσα χθονα δια̂ ν επερχεται ηδ' οσα ποντον
ηδ' οσα πωτω̂ νται, ταδε φερβεται εκ σεθεν ολβου. 5

εκ σεο δ' ευπαιδες τε και ευκαρποι* τελεθουσι*,

ποτνια, σευ̂ δ' εχεται δου̂ ναι βιον ηδ' αφελεσθαι*
θνητοις̂ ανθρωποισιν: ο δ' ολβιος, ον κε συ θυμω̂ ͅ
προφρων τιμησης: τω̂ ͅ τ' αφθονα παντα παρεστι.
βριθει μεν σφιν* αρουρα φερεσβιος ηδε κατ' αγρους 10

κτηνεσιν ευθηνει,̂ οι̂κος δ' εμπιπλαται εσθλω̂ ν:

αυτοι δ' ευνομιησι πολιν κατα καλλιγυναικα*
κοιρανεουσ', ολβος δε πολυς και πλου̂ τος οπηδει:̂
παιδ
̂ ες δ' ευφροσυνη νεοθηλει κυδιοωσι
παρθενικαι τε χοροις ̂ πολυανθεσιν ευφρονι θυμω̂ ͅ 15

παιζουσαι σκαιρουσι* κατ' ανθεα μαλθακα ποιης,

ους κε συ τιμησης, σεμνη θεα, αφθονε δαιμ ̂ ον.
χαιρ
̂ ε, θεω̂ ν* μητηρ, αλοχ' Ουρανου̂ αστεροεντος,
προφρων δ' αντ' ωδη̂ ς βιοτον θυμηρε' οπαζε:
αυταρ εγω και σειο ̂ και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.

Εις ̔́Ηλιον*
ηλιον υμνειν
̂ αυ̂τε* Διος τεκος αρχεο Μου̂ σα,
Καλλιοπη, φαεθοντα, τον Ευρυφαεσσα* βοω̂ πις
γεινατο Γαιης παιδι και Ουρανου̂ αστεροεντος:
γη̂ με γαρ Ευρυφαεσσαν αγακλειτην ̔Υπεριων, 5
αυτοκασιγνητην, η οι τεκε καλλιμα τεκνα,
̓Ηω̂ τε ροδοπηχυν ευπλοκαμον τε Σεληνην
̓Ηελιον τ' ακαμαντ', επιεικελον αθανατοισιν,
ος φαινει θνητοισ ̂ ι και αθανατοισι θεοισ
̂ ιν
ιπποις εμβεβαως: σμερδνον δ' ο γε δερκεται οσσοις 10

χρυσεης* εκ κορυθος: λαμπραι δ' ακτιν ̂ ες απ' αυτου̂ *

αιγλη̂ εν στιλβουσι παρα κροταφων δε τ' εθειραι
λαμπραι απο κρατος χαριεν κατεχουσι προσωπον
τηλαυγες*: καλον δε περι χροϊ λαμπεται εσθος
λεπτουργες, πνοιη̂ ͅ ανεμων: υπο δ' αρσενες ιπποι. 15

ενθ' αρ' ο γε στησας χρυσοζυγον αρμα και ιππους, 15α

[αυτοθι παυεται ακρου επ' ουρανου̂ , εισοκεν αυ̂τις]

θεσπεσιος* πεμπησι δι' ουρανου̂ Ω ̓ κεανονδε.
χαιρ
̂ ε, αναξ, προφρων δε βιον θυμηρε' οπαζε.
εκ σεο δ' αρξαμενος+ κλησω+* μεροπων+ γενος+ ανδρω̂ ν
ημιθεων, ω̂ν εργα θεαι θνητοισ̂ ιν εδειξαν.

Εις Σεληνην
μηνην αειδειν* τανυσιπτερον* εσπετε*, Μου̂ σαι,
ηδυεπεις̂ κου̂ ραι Κρονιδεω Διος, ιστορες ωδη̂ ς*:
η̂ς απο αιγλη γαια ̂ ν ελισσεται ουρανοδεικτος
κρατος* απ' αθανατοιο*, πολυς δ' υπο κοσμος ορωρεν 5

αιγλης λαμπουσης: στιλβει δε τ' αλαμπετος αηρ

χρυσεου* απο στεφανου, ακτιν ̂ ες* δ' ενδιαονται,
ευ̂τ' αν απ' Ω
̓ κεανοιο
̂ λοεσσαμενη χροα καλον,
ειματα εσσαμενη τηλαυγεα δια ̂ Σεληνη,
ζευξαμενη πωλους εριαυχενας, αιγληεντας, 10

εσσυμενως προτερωσ' ελαση καλλιτριχας ιππους,

εσπεριη, διχομηνος: ο δε πληθει μεγας ογμος*
λαμπροταται τ' αυγαι τοτ' αεξομενης τελεθουσιν
ουρανοθεν: τεκμωρ* δε βροτοις ̂ και ση̂ μα τετυκται.
τη̂ ͅ ρα ποτε Κρονιδης εμιγη φιλοτητι και ευνη̂ :ͅ 15

η δ' υποκυσαμενη Πανδειην γεινατο κουρην,

εκπρεπες ει̂δος εχουσαν εν αθανατοισι θεοισ̂ ι.
χαιρ
̂ ε, ανασσα, θεα λευκωλενε, δια
̂ Σεληνη,
προφρον, ευπλοκαμος: σεο δ' αρχομενος+ κλεα+ φωτω̂ ν
ασομαι ημιθεων+, ω̂ν κλειουσ' εργματ' αοιδοι+, 20

Μουσαων θεραποντες, απο στοματων εροεντων.

Εις Διοσκουρους
αμφι Διος κουρους, ελικωπιδες εσπετε Μου̂ σαι,
Τυνδαριδας*, Ληδης καλλισφυρου αγλαα τεκνα,
Καστορα θ' ιπποδαμον και αμωμητον Πολυδευκεα,
τους υπο Ταυγετου κορυφη̂ ͅ ορεος μεγαλοιο 5

μιχθεισ
̂ ' εν φιλοτητι κελαινεφει Κρονιωνι
σωτη̂ ρας* τεκε παιδ
̂ ας επιχθονιων ανθρωπων
ωκυπορων τε νεω̂ ν, οτε τε σπερχωσιν αελλαι
χειμεριαι κατα ποντον αμειλιχον: οι δ' απο νηω̂ ν+
ευχομενοι καλεουσι Διος κουρους μεγαλοιο 10

αρνεσσιν λευκοισ ̂ ιν, επ' ακρωτηρια βαντες

πρυμνης: την δ' ανεμος τε μεγας και κυ̂ μα θαλασσης
θη̂ καν* υποβρυχιην: οι δ' εξαπινης εφανησαν+
ξουθη̂ σ
ͅ ι πτερυγεσσι δι' αιθερος αιξαντες,
αυτικα δ' αργαλεων ανεμων+ κατεπαυσαν αελλας, 15

κυματα δ' εστορεσαν λευκη̂ ς* αλος εν πελαγεσσι,

σηματα+ καλα, πονου απονοσφισιν: οι δε ιδοντες+
γηθησαν, παυσαντο δ' οιζυροιο̂ πονοιο.
χαιρετε, Τυνδαριδαι, ταχεων επιβητορες ιππων:
αυταρ εγων υμεων τε και αλλης μνησομ' αοιδη̂ ς.