Professional Documents
Culture Documents
3c-If Clause (Koşul Cümleleri) İngilizce - Türkçe Detaylı Konu Anlatımı
3c-If Clause (Koşul Cümleleri) İngilizce - Türkçe Detaylı Konu Anlatımı
Yabancı dil öğrenmeye yeni başladıysanız veya bilgilerinizi tazelemek amacıyla İngilizce
gramer konularına göz atıyorsanız İngilizcenin Türkçeyle benzer birçok noktası olduğunu fark
etmişsinizdir. Koşul cümleleri de bu benzerliklerden sadece biri. İngilizcede If Clause olarak
geçen bu gramer konusu, Türkçedeki gibi şartlı cümle kurmak için kullanılır. Akıcı bir
İngilizce için konuya hâkim olmanız gerekir.
Peki koşul cümlelerinin yapısı ve kullanımı nasıl? ‘If Clause’ öğrenmek isteyenler, detaylı
konu anlatımını ve örnekleri sizin için derledik.
If Clause Nedir?
‘If’ kelimesi İngilizcede ‘eğer’ anlamı taşır ve başına geldiği cümleye ‘eğer…yaparsan …
olur…’ benzeri bir anlam katar.
Kelime anlamından yola çıkarsak; bir eylemin meydana gelebilmesi için gerekli bir şartın
olması ve bu şartın yerine gelmesi için kurulan cümleleri if clause yani koşul cümleleri olarak
tanımlayabiliyoruz.
If clause’da iki tür cümle bulunur. Biri ‘if’ ile başlayan ve şartı belirten hipotezli yan cümle,
diğeri de koşulun gerçekleşmesi hâlinde oluşacak durumu ve sonucu belirten ana cümledir.
Yan cümleye if-clause, ana cümleye de main clause adı verilir.
If Clause Yapıları ve Kullanım Yerleri
Şartlı cümlelerin yapıları ve seçilen tensler, hangi amaçla kullanıldığına göre farklılık
gösterebilir.
Temel yapıda, if ile başlayan yan cümlecik main cümleden önce geliyorsa bu iki cümle bir
virgülle birbirinden ayrılır. Tam tersi durumda yani main clause’un başa geldiği cümlelerde
virgüle ihtiyaç duyulmaz.
Tip 0 dediğimiz ilk yapı, genel doğrularda kullanılan yapıdır. Yani herkesin doğru kabul ettiği
kesin durumları ve gerçek olayları anlatırken tercih edilir. Geniş zaman için
kullanılır. (General Truth)
Örnek:
Tip 1 yapısı, gerçek veya gerçeğe uygun olaylarda kullanılan bir yapıdır. Yani kesinliği belli
olmayan ancak gerçekleşme veya gerçekleşmeme ihtimâli bulunan durumlarda kullanılır. Tip 1
cümlelerinde kesinlik değil ihtimâl dahilinde olma durumu vardır. Gelecek zamanı ifade
eder. (Real Present)
Örnek:
Type 2:
Tip 2, gerçekleşme olasılığı çok az ya da imkânsız durumlar için kullanılır. Daha çok hayali
durumları ifade etmek amacıyla tercih edilir. Konuşulan anı vurguladığı için şimdi veya
gelecek zamandan bahseden cümlelerdir. (Unreal Present)
IF CLAUSE MAIN CLAUSE
If + Past Simple/ Past Continuous Would/ Could/ Might + Present Bare Infinitive
Örnek:
Not: Tip 2 formlarında past simple ve past continuous tenslerinde geçen was/were yardımcı
fiilleri yerine sadece ‘were’ tercih edilir. Gündelik dilde ‘were’ daha sık kullanılmaktadır. Bu
nedenle, ‘was’ geçmesi gereken he, she it öznelerinde de ’was’ yerine ‘were’ kullanılır. Bu
noktaya dikkat etmeyi unutmayın.
Type 3:
Örnek:
If you had locked the door, the thief wouldn’t have got in.
(Kapıyı kilitlemiş olsaydın içeri hırsız girmezdi.) – eleştiri
If you had studied hard enough, you could have passed the exam. (Yeteri kadar çalışmış
olsaydın sınavı geçebilirdin.) – eleştiri
Koşul cümlelerindeki 4 tip kullanımın dışında bazı özel durumlar da olabiliyor. Bunları
gördüğünüzde kafanız karışmasın, çünkü if ile farklı kullanımlar da söz konusu.
Durum 2: Bir öğüt vermek istediğimizde ‘If I were you…’ ile başlayan cümle yapısını
kullanırız. (Ben senin yerinde olsaydım…)
If I were you, I wouldn’t go alone.
(Yerinde olsaydım, yalnız gitmezdim.)