Professional Documents
Culture Documents
நீயும் நானும் அன்பே சரோஜினி
நீயும் நானும் அன்பே சரோஜினி
என்னுர …
சப ாஜினி Page 2
நீ யும் நானும் அன்பே
அன்பு – 1
சப ாஜினி Page 3
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 4
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 5
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவிற்கு
ீ மனதிற்குள் ஏக வருத்தம். தனது தம்ேி
நந்தாரவ மட்டும் உைன் ரவத்துக்பகாண்டு, தன்ரன
மட்டும் பேற்பறார் ஊருக்கு அனுப்புகிறார்கபள என்று.
சப ாஜினி Page 6
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 7
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 8
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 9
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 10
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாரவ
ீ தனது ேிறந்த ஊ ான மானகிரியில்
தங்கியிருந்தேடிபய, கார க்குடியில் ேடிக்க அனுப்ே
விரும்புவதாக, தந்ரதக்கு முன்பே கடிதம் எழுதியிருந்தார்
புஷ்ே ாணி.
சப ாஜினி Page 11
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவிற்கு
ீ பவண்டிய அரனத்ரதயும், புஷ்ே ாணிபய
எடுத்து ரவத்திருந்தார்.
நவனா,
ீ தம்ேி நந்தாவுைன் பசர்ந்து, அண்ரை வட்டுப்
ீ
ேிள்ரளகளுைன் தன்ரன மறந்து விரளயாடிக்
பகாண்டிருந்தாள்.
சப ாஜினி Page 12
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவிற்குரிய
ீ சில நியாயங்கள் இருந்தன. அவற்ரறக்
கவனிக்கத் தவறிய பேற்பறார்கரள, அவள் இனி தன்
வாழ்வில் எந்தளவு எதிர்ோர்ப்ோள் என்ேது? அரத இனி
அவள் மட்டுபம முடிவு பசய்வாள்.
சப ாஜினி Page 13
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவிற்கு
ீ இனி எந்தச் சூைலிலும், பேற்பறாரிைம்
இறங்கிச் பசன்று, தனது நலனுக்காக, பதரவக்காகக்
பகஞ்சுவரத அவள் விரும்ேவில்ரல.
சப ாஜினி Page 14
நீ யும் நானும் அன்பே
தங்கபவலுவின் வட்டில்
ீ பதாரலபேசி இருந்தது. ஆனால்
பவற்றியின் வட்டில்
ீ இல்லாததால், அலுவலக
பதாரலபேசிரய முக்கிய விையங்கரளக் கூற மட்டுபம
இதுநாள் வர ேயன்ேடுத்தி வந்தார்கள்.
சப ாஜினி Page 15
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 16
நீ யும் நானும் அன்பே
நம்ம வட்டில
ீ இருக்கிற மாதிரி சுதந்தி மா, நிரனச்ச
பந த்தில ேடுக்க, உக்கா , ஒரு டிவி ோக்க.. இந்த மாதிரி,
அங்க போயி இருக்க முடியுமா?
சப ாஜினி Page 17
நீ யும் நானும் அன்பே
————–
சப ாஜினி Page 18
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 19
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 20
நீ யும் நானும் அன்பே
—————–
சப ாஜினி Page 21
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 22
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 23
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 24
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 25
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 26
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 27
நீ யும் நானும் அன்பே
அன்பு – 2
வட்டிலிருந்து
ீ தந்ரதபயாடு கிளம்பும்போது, மனரத
என்னபவா பசய்தரத உணர்ந்த நவனா,
ீ எதனால் அப்டி
இருக்கிறது என்று புரிந்து பகாள்ள இயலாமல், மூச்சுக்குத்
திணறுேவள்போல வாயால் மூச்ரச இழுத்து விட்ைேடிபய
தந்ரதபயாடு கிளம்ேியிருந்தாள்.
சப ாஜினி Page 28
நீ யும் நானும் அன்பே
போயித்தான் ோப்போபம!
சப ாஜினி Page 29
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 30
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 31
நீ யும் நானும் அன்பே
————–
சப ாஜினி Page 32
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 33
நீ யும் நானும் அன்பே
சசிகலாவின் வட்டிலுள்ளவர்களுக்கும்
ீ நல்ல இைத்தில்
மகரள திருமணம் பசய்து பகாடுத்ததில் நிரறவும்
உண்ைாகியிருந்தது.
சப ாஜினி Page 34
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 35
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 36
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 37
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 38
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 39
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 40
நீ யும் நானும் அன்பே
‘வட்டிற்கு
ீ வந்த மகாபலட்சுமி மனபசாடிஞ்சா அது சாேமா
போயிரும். அதனாபல நீ அப்டிபயல்லாம் எங்கயும்
போகபவணாம். இது உன் வடு,
ீ வாசல். எவ்வளவு
நாரளக்குத்தான் அவன் இப்டித் திரியறான்னு நாங்களும்
ோக்கபறாம்!’ என்று மருமகரள சமாதானம்
பசய்திருந்தனர் பேரியவர்கள்.
சப ாஜினி Page 41
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 42
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 43
நீ யும் நானும் அன்பே
————————–
நவனாவிற்கு
ீ உறக்கம் பதாரலத்த முதல் இ வாக அன்று
அரமந்ததால் கண்களில் எரிச்சல் மிச்சமிருக்க,
தந்ரதபயாடு தன்னால் இயன்ற லக்பகரஜ ரகயில்
எடுத்துக் பகாண்டு கீ பை இறங்கியிருந்தாள்.
சப ாஜினி Page 44
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 45
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவும்
ீ இதுவர சங்கர இங்கு வந்திருந்த
நாட்களில் சந்தித்ததில்ரல என்ேதால் அவளுக்கும்
யாப ன்று பதரியவில்ரல.
சப ாஜினி Page 46
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 47
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவும்
ீ பேந்தப் பேந்த விைித்தேடிபய, தாத்தா
எவ்வளபவா அரைத்தும் சிறு புன்னரகரய மட்டும்
தந்தவள், தந்ரதயின் ேின்னால் ஒட்டியவாபற வட்டிற்குள்
ீ
நுரைந்திருந்தாள்.
வட்டில்,
ீ பூஸ்ட், போர்ண்விட்ைா, ஹார்லிக்ஸ், காம்ப்ளான்
என்று நாபளான்றுக்கு பகட்ைரதக் பகாடுத்து
ேைக்கியிருந்த புஷ்ோ, டீ, காஃேீ ரய கண்ணில்
காட்ைமாட்ைார்.
“அம்மாடி நவனா,
ீ இங்க வா…”, என அரைத்தார்.
சப ாஜினி Page 48
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 49
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவின்
ீ பமல்லிய கார் நிறுத்துமிைத்ரத பநாக்கிய,
தயங்கிய நரைரயக் கண்ணுற்று பந ாக இ ண்பை
எட்டில் அவளிைம் வந்திருந்தான் சங்கர்.
நவனாவின்
ீ ட்ர வர் என்கிற பேச்சில் சட்பைன பகாேம்
எை, “என்னாது! ட்ர வ ா? உன்ரன ஸ்பைசன்ல வந்து
கூட்டிட்டு வந்தா… என்ரன ட்ர வர்னு பசால்லுவியா?”,
என மு ட்டுக் கு லில் பகட்டு பேண்ரண
மி ட்டியிருந்தான்.
சப ாஜினி Page 50
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 51
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 52
நீ யும் நானும் அன்பே
அன்பு -3
நவனா
ீ குளித்து பவளி வ வும், புஷ்ோவின் தங்ரக
மகள்களில் இரளயவளான வ பலட்சுமி, நவனாவின்
ீ
வருரகரய அறிந்து, அவரளத்பதடி வ வும் சரியாக
இருந்தது.
நவனாரவவிை
ீ மூன்று வயது இரளயவள் அவள்.
நவனாரவக்
ீ கண்ைவுைன் வாபயல்லாம் ேல்லாக, “அக்கா!
நீ ோக்க ப ாம்ே அைகா இருக்க!”, என்று முகத்திற்கு
பந ாகபவ புகழ்ந்திருந்தாள்.
சப ாஜினி Page 53
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவிற்கு,
ீ வ பலட்சுமியின் புகழ்ச்சி புதிது. தான்
வளர்ந்த இைத்தில், தன்னுைன் இதுவர ேைகிய யாரும்
முகத்திற்கு பந ாக வ பலட்சுமிரயப் போல மனதில்
உள்ளரதப் ேட்பைனப் ேகிர்ந்ததில்ரல.
சப ாஜினி Page 54
நீ யும் நானும் அன்பே
தனித்திருந்த நவனாரவ
ீ இன்று இலகுவாக
அணுகியிருந்தாள் வ பலட்சுமி.
சப ாஜினி Page 55
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 56
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 57
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 58
நீ யும் நானும் அன்பே
ஆச்சி வட்டிற்கு,
ீ இரளயவளான வ பலட்சுமிரயப் போல,
ேருவபமய்திய கா ணத்தால் வ முடியாத தனது
அவலநிரலரய எண்ணி, வருத்தத்தில் மூத்தவள்
ாஜபலட்சுமி வாடிய வதனத்பதாடு வட்டில்தான்
ீ
இருந்தாள்.
சப ாஜினி Page 59
நீ யும் நானும் அன்பே
—————————————–
பவற்றிச்பசல்வன், நவனா
ீ இருவரும் அவரளப் ேள்ளியில்
பசர்க்க பவண்டி கார க்குடிக்கு கிளம்ேினர். உைன்
கிளம்ேிய தங்கபவலுரவக் கண்ை பவற்றி,
………………………..
சப ாஜினி Page 60
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாரவ
ீ ேள்ளியில் பசர்த்துவிட்டு, பநாட்டு
புத்தகங்கரள பேற்றுக் பகாண்டு, ேள்ளிச் சீருரைக்கான
துணிகரள வாங்கித் ரதக்க அளவு பகாடுத்துவிட்டுத்
திரும்ேியிருந்தனர்.
நவனாவிற்கு
ீ இ ண்டுங்பகட்ைான் நிரல. ேிள்ரளகபளாடு
பசர்ந்து விரளயாைவும் முடியாமல், தந்ரதபயாடு
அமர்ந்து இயல்ோகப் பேசவும் முடியாமல், ஒரு புரியாத
மபனாநிரலயில் அவளுக்பக புதி ாக இருந்தாள்.
நவனாவிற்கு
ீ தந்ரத கிளம்பும் பந ம் பநருங்க, பநருங்க,
முந்ரதய நாரளவிை இன்னும் அதிகம் மூச்சரைக்கும்
உணர்வு.
சப ாஜினி Page 61
நீ யும் நானும் அன்பே
ோசக்கா ேயதான்!
சப ாஜினி Page 62
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனா
ீ தனக்குள் எழுந்த கலரவயான உணர்வுகரளக்
ரகயாள வைி பதரியாமல், துக்கத்ரதத் தூ நிறுத்தி,
அழுரகரயயும் அனாகதத்தில் அைக்கியதால், தரலவலி
துவங்கியிருந்தது.
சப ாஜினி Page 63
நீ யும் நானும் அன்பே
வடு
ீ திரும்ேியவள், தரலவலிபயன அரறக்குள் முைங்கி,
தனக்குள் அழுது தீர்த்தாள்.
சப ாஜினி Page 64
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 65
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 66
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 67
நீ யும் நானும் அன்பே
விடுமுரறக்கு வட்டிற்கு
ீ வந்திருந்தவர்கள் அரனவரும்
அங்கிருக்க, நவனாரவக்
ீ காணாமல் விைியால் துைாவி
கிரைக்காமல் போகபவ, “என்ன ஐயா, நம்ம புஷ்ோ
அத்ரத மக… அந்தப் புள்ரளயக் காபணாம்!”, என்று
பகட்ைான்.
சப ாஜினி Page 68
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 69
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 70
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 71
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 72
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 73
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 74
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 75
நீ யும் நானும் அன்பே
மூவரின் வட்டு
ீ உள்ேகுதியிலிருந்து மாடிக்கு வ
தனித்தனிபய வைி இருந்தது. ேடிகள் அரனத்தும் பதக்கு
ம த்தால் பசய்யப்ேட்டிருந்ததால், நைப்ேரத அரமதியான
போழுதில் மாடியில் இருப்ேவர்கள் நன்கு உண லாம்.
//////////////
சப ாஜினி Page 76
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 77
நீ யும் நானும் அன்பே
வடு
ீ இன்னும் கரளகட்டியது. இவளுக்பகா மூச்சு
முட்டியது.
—————–
நவனாரவ
ீ விை மூத்தவனாக இதுவர சங்கர் மட்டும்
இந்த வட்டில்
ீ இருப்ோன் என அதுவர நவனா
ீ
நிரனத்திருந்தாள்.
சப ாஜினி Page 78
நீ யும் நானும் அன்பே
——————–
சப ாஜினி Page 79
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவின்
ீ நவனமான
ீ தனது பேயரில் மகிழ்ந்து
பவகமாகத் தரலயாட்டியவள்,
சப ாஜினி Page 80
நீ யும் நானும் அன்பே
வட்டில்
ீ உள்ள பேரியவர் முதல் ேிறந்த குைந்ரத வர ,
ேரைய பசய்திகள் முதல் இன்று நைப்ேது வர , அவள்
ேிறக்குமுன் நைந்த நிகழ்வுகள் முதல் இன்ரறய நாள்
வர நைக்கும் அரனத்து பசய்திகரளயும் ஓ ளவு
அறிந்து ரவத்திருந்தாள்.
//////////////
சப ாஜினி Page 81
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 82
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 83
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 84
நீ யும் நானும் அன்பே
/////////
நவனா,
ீ அன்று என்ன தப்ோகச் பசான்னாள்?
நைந்தது என்ன?
அன்பு – 4
சப ாஜினி Page 85
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 86
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 87
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 88
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாரவ
ீ அங்கு அவன் முற்றிலும்
எதிர்ோர்த்திருக்கவில்ரல.
சப ாஜினி Page 89
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 90
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 91
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவின்
ீ நயனங்களில் உண்ைான மின்னலுக்கு, தனது
இறுக்கமான ேிடியினால் பேண் விைிகளில் உண்ைான
நீ ப கா ணம் என்ேரத உணர்ந்து, ேிடிரய விட்டிருந்தான்.
சப ாஜினி Page 92
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 93
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 94
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவின்
ீ வட்டில்
ீ அரனவரும் நல்ல நிறம். அவளது
ேள்ளித் பதாைிகள், விரளயாட்டு நண்ேர்கள் அரனவரும்
ஓ ளவு நிறமானவர்களாகபவ இருப்ோர்கள்.
சப ாஜினி Page 95
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 96
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 97
நீ யும் நானும் அன்பே
சப ாஜினி Page 98
நீ யும் நானும் அன்பே
நவனாவின்
ீ பேச்ரசக் பகட்டு, இப்ேடி எந்த அத்ரதயின்
மகள்களும் தன்னிைம் ேதிலுக்குப் ேதில் பேசியிறாத
நிரலயில், சட்பைன மூண்ை பகாேத்தில், பசன்றவளின்
ரகரய மீ ண்டும் ேிடித்து நிறுத்தியிருந்தான்.
சப ாஜினி Page 99
நீ யும் நானும் அன்பே
///////////////
நவனாவின்
ீ பேற்பறார் புஷ்ோ, பவற்றி இருவரும்
உைனில்லாததால், நாம் தாபன நவனாரவக்
ீ கவனித்துக்
பகாள்ள பவண்டும் என்று புரியும்ேடி எடுத்துக்
கூறியதுதான் தாமதம்.
நவனாவிற்கு
ீ உண்ைாகும் ஐயங்கரள இலகுவாக
விளக்குவான்.
——————
நவனாவின்
ீ துடுக்குத்தனமான பேச்சில்,
ஈர்க்கப்ேட்ைான். ஈர்ப்ேில் தன்ரன மீ றி அவரள எதுவும்
பசய்து விடுபவாபமா என்று, கீ பை அவளுைன்
பசல்லத்துடித்த கால்கரள கட்டுப்ேடுத்தி நின்றிருந்தான்.
***
///////////////
மூவர் வட்டிலும்,
ீ புத்தாரைகரள நவனாவிற்கு
ீ வாங்கிக்
குவித்திருந்தனர்.
நவனா
ீ மறுத்ததற்காக உண்ரமயான கா ணம், அவள்
இதுவர அணிவது போல ஃேி ாக், சுடி, மிடி
என்றில்லாமல், ோவரை தாவணி, பசரல என்று
எடுத்திருந்தனர்.
வடு
ீ மீ ண்டும் கரள கட்டியது.
நவனாவிைம்
ீ மனம் விட்டு பேசுவார். அவளுக்கு
தரலவா ல், பூச்சூைல், அலங்கரித்தல் என நவனா
ீ இங்கு
புரதயலாக வந்த
புதினபம!
ஏக்கமாக வந்தவரன
முகப்புப் ேைத்ரத
மூடிரவத்து…
ஏவாபள!
வாசிக்க இயலாத
புத்தகமாக நீ !
சுவாசத்தில்
மணம் ே ப்ோத
ேி ாணன் போல
உன் நிரனவடுக்கில்
நிர்மூலமாக நான்!
பு ட்ைாத புதினத்தில்
புரதயரல உள்ளைக்கிய
ேக்கங்களாக நீ !
வார்த்ரதகரள
வாசிக்கத் துடிக்கும்
வாசகனாக நான்!
என்று தணியும்
வாசிக்க வ ம் தருவாயா?
பூசிக்கும் ேக்தனாக
பூரவ உனக்காக
பூமியில்
////
நவனாவும்
ீ அரனத்ரதயும் காதில் பகட்ைவாபற
அத்ரதபயாடு ேணியில் ஐக்கியமாகியிருந்தாள்.
அன்பு-5
நவனா
ீ அரனவப ாடும் அவ்வளவு இலகுவில்
பேசமாட்ைாள் என்ேரத அவள் வந்த சிறிது
நாட்களிபலபய கண்டு பகாண்டிருந்தான். அப்ேடி இருக்க,
வந்த ஓரிரு நாளில் இவர்கபளாடு பநருக்கம் வ
வாய்ப்ேில்ரல.
திடீப ன நவனா
ீ ச ாமாரியாக பேசுவரதப் ோர்த்து
வாயரைத்து நின்றனர் மூவரும்.
சபகாதரிபயாடு வட்டிற்கு
ீ வந்தவள், மீ ண்டும் யு ைர்ன்
எடுத்து சங்கரிைம் வந்திருந்தாள் வ ா. பநரில் அவள்
காதில் பகட்ைரத, தான் யூகித்தரத சங்கரிைம் கூறிவிட்டு
அடுத்த கட்ை அவளின் விரளயாட்டுப் ேணிகரளப்
ோர்க்கச் பசன்றிருந்தாள்.
———————————–
நவனாவிற்கு
ீ தாய் உைன் வ ாத வருத்தம் நிரறய
இருந்தது.
வா விடுமுரற நாள்.
நவனாவின்
ீ முகவாைரலக் கைந்த சில வா மாகக் கண்ை
பேரியவர்கள்,
அரதக்பகட்ை நவனாவிற்கு
ீ ஏக சந்பதாசம்.
/////////////
கல்லூரி
வாயிலாக, புதுக்பகாட்ரை மாவட்ைம், குளத்தூர் தாலுகாவி
ல் உள்ள ஒடுகம்ேட்டியில் நம்மாழ்வார்
அவர்களின் “குடும்ேம் அரமப்பு”, இயங்கி வருவரத
அறிந்து, கல்லூரி மாணவர்கள் அரனவரும் பசன்று
கலந்து பகாண்ைனர்.
////////////
“வட்ல,
ீ ஆத்தாகிட்ை எண்ரணய் பதச்சு விைச்
பசால்லுபவாம், சரியாகிட்ைா ே வாயில்ரல. இல்ரலனா
இன்னிக்கு சாயந்தி ம் ைாக்ைர்கிட்ை கூட்டிட்டுப் போபவாம்
ஐயா”, என்றவரன நிமிர்ந்து ோர்க்க இயலாமல்
கண்களில் நீ ப ாடு குனிந்து அமர்ந்திருந்தாள் பேண்.
புரியாமல் நவனாரவ
ீ நாயகன் ோர்த்திருக்க, ரகரயப்
ேிடித்துத் தூக்க ஏதுவாக சாந்தனுரவ பநாக்கிக் ரகரய
நீ ட்ை, வ ப்ேில் தூக்கிவிட்ைதுபோல சாந்தனு தூக்க
முன்வந்தான். வ ாவும் உைன் வந்து உதவ வ
அரனத்ரதயும் ோர்த்திருந்தவன்,
நவனாவின்
ீ வலிரய உணர்ந்து வண்டிரய பமதுவாகபவ
உருட்டினான் சங்கர்.
வட்டிற்கு
ீ வந்தவன், அம்மா, மற்றும் சித்திரய அரைத்து
பேண்ரண வட்டிற்குள்
ீ தூக்கி வ ச் பசய்தான்.
நவனாவின்
ீ கத்தலில், உள்ளுக்குள் கதறியிருந்தான்
சங்கர். ஆனாலும் பவளியில் எரதயும் காட்டிக்
பகாள்ளாது அரமதி காத்தான்.
“பதாட்ைாச் சிணுங்கி
பதகம் பகாண்ைவபள!
பவகம் கூட்டுேவபள!
சிணுங்கரல மறந்து
சிரிப்ரேத் துறந்து
ஆவி போனதடி!
சாயம் பவளுத்திடுபமா!
அன்பு-6
நவனாவிற்கு
ீ முதலுதவி பசய்து, அவள் உறங்கத்
துவங்கியதும், மீ ண்டும் ேண்ரணக்குச் பசன்று
நண்ேர்கரள மதிய உணவிற்காக வட்டிற்கு
ீ அரைத்து
வந்திருந்தான்.
]]]
உண்ரமயில் வக்கம்
ீ இன்னும் அப்ேடிபயதான்
இருந்தது. ஆனால் ேடுக்ரகரய விட்டு இன்னும்
கால்கரள நகர்த்தாததால், வலியின் அளவு நவனாவிற்கு
ீ
சரியாகத் பதரியவில்ரல.
நவனாவின்
ீ பசயரலக் கண்டு, பேசாமல் ோர்த்திருந்தான்
சங்கர்.
‘இன்னும் என்ன?’
“இல்ரலன்னா?”, நவனா
ீ அதிர்ச்சிபயாடு சங்கர ப்
ோர்த்துக் பகட்டிருந்தாள்.
நவனாவின்
ீ வார்த்ரதகரளக் பகட்ைவன், “விசயத்ரதக்
பகள்விப்ேட்டு, என்ன ேண்ணனு உங்கப்ோ உன்ரனக்
பகப்ோ ா முதல்ல? இல்ரல எங்கரள வந்து பகப்ோ ா?”
வட்டுல
ீ நாலு காரு இருந்தாலும், வட்டு
ீ
போண்ணுங்கரள, டிர வர மட்டும் நம்ேிலாம் எப்ேவும்
பவளிபய அனுப்ேமாட்பைாம்!
]]]
]]]
வட்டில்
ீ உள்ள பேண்களின் ஒட்டுபமாத்த கவனிப்பும்,
அ வரணப்பும், ஊட்ைமான உணவும், விர வில்
நவனாரவ
ீ ேரைய நிரலக்கு பகாண்டு வந்திருந்தது.
]]]
வட்டிற்கு
ீ வந்த வ ாவும், ‘இனி உன்ரன எங்ரகயும்
பவளிபய கூட்டிட்டுப் போகக் கூைாதுன்னு சங்கரு
மச்சான் பசால்லிருக்காக!’ என நவனா
ீ பகட்கும் முன்பே,
அவளிைம் வந்து தானாகக் கூறி, தன்ரனப் ோதுகாத்துக்
பகாண்டிருந்தாள் வ ா.
]]]
சாந்தனு, நவனா
ீ இருவரும் தங்களது ோைங்கரளப்
ேடித்து முடிக்க கூடுதல் பந ம் எடுத்துக் பகாண்ைனர்.
நவனா
ீ காட்டிய திரசரய எட்டிப் ோர்த்தவன் சற்று பந ம்
எடுத்துக் பகாண்டு, “இது தாஸூ பேரியப்ோ மாதிரி
பதரியுது! தாடிபயல்லாம் இருக்கறதால சரியா எனக்கு
அரையாளம் பதரியல!”, என சாந்தனு தரலரயச்
பசாரிந்தேடிபய, அபதபோன்ற பமதுவான கு லில்
நவனாவிற்கு
ீ ேதில் கூறினான்.
“பமட் ாஸ்லதான்!”
]]]
மூவரும், வட்டிற்கு
ீ வந்திருந்த தாஸுைன் சற்று பந ம்
பேசினர். உைன் வந்திருந்த சிறுமி அரமதியாக
பேசுேவர்ரளபய ோர்த்திருந்தாள்.
“ஸ்வட்
ீ பநம் அன்ட் பகட்ச்சி வாய்ஸ்! நான் ரநன்த்,
நீ ங்க?”
வட்டிற்குள்
ீ இருந்தாலும், ‘சசி…. சசி..’ எனத் தனது
பதரவகளுக்கு அத்ரதரய அணுகிய, மாமரன
ஆச்சர்யமாக பநாக்கினாள் பேண்.
]]]
வட்டிற்குள்
ீ வருமுன்பன வரும்வைியிபலபய வம்ேர்களின்
வார்த்ரதகளால், தந்ரதயுைன், ஒரு சிறுமியும் வட்டிற்கு
ீ
வந்தரத அறிந்திருந்தான். எட்டு மணியளவில் வட்டிற்கு
ீ
வைரமபோல வந்த சங்கர், ஐயாமார்களுைன் சிறிதுபந ம்
பேசிவிட்டு, அன்றி பவ மதுர க்கு திரும்ேியிருந்தான்.
]]]
சங்க ாக வட்டு
ீ பதாரலபேசிக்கு அரைத்துப்
பேசினாபலபயாைிய அன்னம்மாளுக்கும், சசிகலாவிற்கும்,
வட்டிலுள்ள
ீ மற்ரறபயாருக்கும் அவபனாடு பேசுவது
இயலாத காரியம்.
அந்த வட்டின்
ீ ஒவ்பவாரு அரசவிற்கும், சங்கர
அண்டிபய சமீ ேகாலமாக வாழ்ந்து ேைகிய அன்னம்மாள்,
பே ரன ோர்க்காமல் மனம் துவண்டிருந்தார்.
]]]
நவனாவின்
ீ இனிய நிரனவுகபளாடு சமீ ே காலமாக
இயங்குேவரன, ஊருக்கு வந்து பசல்ல ஊக்கியது
பேண்ணின் நிரனவு!
உய உய
குரறயா நிரனவுகபளாடு
உன்ரன பநாக்கிபய
ேறக்கும் என்
நிரனவுகள்!
சங்கைங்களால்
சாம்ேலானாலும் – உன்
நிரனவுகளின்
உந்துததலில் என்ரன
உயிர்ப்போடு
புதுப்ேிக்கிபறன்!
வாழ்வின் சூரியனாக நீ !
உறக்கத்தில் வடு
ீ நிசப்தமாயிருந்தது. தங்களது ேகுதிக்குள்
வந்து தாரய பமதுவாக எழுப்ேியவன், தாயின் ே ே ப்ேில்
“பமதுவா வாங்கம்மா, அவச மில்ரல”, என்றுவிட்டு
குட்டிக் குளியரலப் போட்ைேின், உணவின் முன்
வந்தமர்ந்தான்.
]]]
“வட்டுல
ீ ேத்தி மாக இருந்துக்பகா! ஆஸ்ேத்திரி வர
போயிட்டு, வந்திபறன்”, என்று ஆச்சி கிளம்ேியதும்,
பேண்ணிற்கு புதியதாக ஐடியா ஒன்று உதித்தது.
வ ாவும் வைிபமாைிந்திருந்தாள்.
வ ா எடுேிடியாகி இருந்தாள்.
அதன்ேின், நவனாரவ
ீ அரறயில் பதை, அங்கும்
பேண்ரணக் காணவில்ரல.
வட்டில்
ீ பகட்ைால் யாருக்கும் பதரியவில்ரல. ஒருபவரள
அவரளயும் கார க்குடிக்கு அரைத்துச் பசன்று
விட்ைார்கபளா என்ற எண்ணத்பதாடு, அவளின் சக
பதாைர்கரளத் பதை அவர்களும் அங்கு இல்ரல.
நவனாவின்
ீ மகிழ்ச்சிக் கு ல் கண்மாய்க்கர வர
பகட்ைதில், அவளின் கு லின் குதூகலம் உணர்ந்தவன்,
அவரள அரைத்துச் பசல்லும் எண்ணம் எழுந்தரதக்
ரகவிட்டு, அங்கிருந்த ம த்தினடியில் அமர்ந்து,
அவர்கரள பவடிக்ரக ோர்த்திருந்தான்.
நவனாரவ
ீ ஒட்டிபய மீ ண்டும் மீ ண்டும் வந்து அவரளக்
கைந்து பசல்வதுபோல இடித்துச் பசன்றவளின்
உள்பநாக்கம் உண ாத வ ா, இயல்ோக பேசியேடி
இருந்தாள்.
இ ண்டுமுரற நவனாரவக்
ீ கைந்து பசன்றவள்,
மூன்றாவதாக வந்து, “என்ன வ ா. மீ ன் ேிடிச்சு முடிச்சு
கிளம்ேற மாதிரி பதரியுது!”, காயத்ரி
நவனா
ீ என்ன ஆனாள்?
அன்பு-7
நவனாவிற்கு
ீ முதலுதவி பசய்திருந்தனர். சுவாசக்
குைாயிலும் நீ ர் பசன்று நிரறய அவஸ்ரதரய
பேண்ணுக்கு பகாடுத்திருந்தது.
———
நவனாவின்
ீ உைல்நிரலயில் பமானிகாரவப் ேற்றி
பயாசிக்க இயலாமல் இருந்தாள் நவனா.
ீ
வட்டில்
ீ இருந்தவளுக்கு, முன்புபோல இன்றும், சசி
அத்ரதபயாடு சகஜமாக இருக்க முடியாத சங்கைம்
வந்திருந்தது.
சசியும், நவனாரவ
ீ உைன் ரவத்துக் பகாண்டு, கணவரின்
பதரவகளுக்கு மறுப்பு கூறபவா, தனது கருத்ரத
தயங்காது கூறபவா, இயலாமல் தவித்தரத, சசியின்
பசயல்ோட்டின் மூலம் நவனா
ீ உணர்ந்திருந்தாள்.
///////////////
/////////////
அன்று நவனாவிற்கு
ீ நைந்த நிகழ்ரவ எப்போது
நிரனத்தாலும் சங்கருக்கு வருத்தம் மிகுந்தது.
அன்று…
கிணறு நவனாபவாடு,
ீ சங்கர யும் தனக்குள் இழுக்க
முயற்சிக்க, நிரலதடுமாறி கிணறுக்குள் விழுந்தவன்,
ேதிரனந்து பநாடிகளுக்குள், மயங்கிய நவனாரவ
ீ
பதாள்மீ து ஒரு ேக்கமாக போட்ைவாறு சி மப்ேட்டு
பமபலறினான்.
மூவரின் வட்டு
ீ ஹால் ேகுதியும், ஒன்பறாைன்று
இரணந்து, உள் வைியாகபவ வந்து பசல்லும்ேடி
அரமக்கப்ேட்டிருக்கும்.
பேண்களிைம் நவனாரவ
ீ ஒப்ேரைத்தவன், அவனது ஈ
உரைரய மாற்றி வந்தான்.
நவனாவின்
ீ பவதரனகரள அங்கும், இங்கும் நின்று
ோர்த்தவனுக்கு, காயத்திரிரய பகான்று போடும் பவகம்
வந்தது.
நவனாவின்
ீ அதிர்வுகரளக் கண்டு பகாள்ேவன், உைபன
தாய் அல்லது ஆத்தாரவ அரைத்து என்னபவன்று
ோர்க்கச் பசால்லுவான்.
/////////////
///////////
வட்டில்
ீ இருந்து கல்லூரிக்கு வந்தது முதல், மனம்
எதிலும் ஒட்ைவில்ரல சங்கருக்கு.
////////////
பேரும்ோலும், வட்டு
ீ பவரலக்கா ர்கரளக் பகாண்டு
மதுரவ வாங்கிவ ச் பசய்து, வட்டிபலபய
ீ அருந்தியேடி
இருந்த தாரஸ அவ்வட்டுப்
ீ பேரியவர்கள் இரலமரற
காயாக மதுரவத் தவிர்க்கும்ேடி கூறியிருந்தனர்.
///
//////////////
பமானிகா, நவனாவிைபம
ீ மனந்திறந்து பேச ேிரியம்
காட்ைவில்ரல. ேள்ளியிலும் அதுபோலபவ இருந்தாள்.
///////
நவனா,
ீ தற்போது மிகவும் கவனமாக ஒவ்பவாரு
ேணிரயயும், இைத்திற்கு தகுந்தேடி ரகயாளத்
தகுந்தவாறு பதர்ந்திருந்தாள்.
ேி ேஞ்ச வதியில்
ீ மனிதர்களுக்குள்ளும், இயற்ரகயிைமும்,
சுற்றம் முழுரமக்கும். உயிருள்ள, உயி ற்ற என்ற எந்த
ோ ேட்சமுமின்றி, வி விக் கிைக்கும் அது.
நவனாவும்
ீ ஆர்வத்பதாடு, புத்தியில் ஸ்தி த்தன்ரமபயாடு
ஒவ்பவான்ரறயும் அணுகுகிறாள்.
////
அன்பு-8
ஆச்சி வட்டிற்கு
ீ தாபயாடு வந்திருந்த காயத்திரி,
நைந்துபோயிருந்த கிணற்றுச் சம்ேவத்திற்கும், தனக்கும்
நவனாவிற்கும்
ீ பேரியவர்கள் முன் காயத்திரியிைம்
எதுவும் பேச முடியாத நிரல.
///
பயாசித்தவன் கரளத்தான்.
நவனாவின்
ீ வயது தற்போது ேதிரனந்து என்றாலும்,
உத்பதசமாக ‘இன்னும் இ ண்டு வருைங்களில் நம்ம ஆளு
வளந்து ாது!’ என கணக்கிட்ைவன் (மணத்திற்கு அல்ல,
தங்களின் மனக்கலப்ேிற்கு) அரதபய மாதங்களாக
மாற்றிப் ோர்த்து ‘இருேத்தி நாலு மாசம் இன்னும்
போறுக்கனுமா!’ என மாய்ந்து போனான். பமாத்தத்தில்
மனம் பசார்ந்து போனான்.
நவனாரவத்
ீ தவி பவறு அவன் நிரனவில் இல்ரல!
////
விதி!
அபத விதிதான்!
காதல் விதி!
விரதத்தவன், விரளச்சலுக்குத்
தயா ாகவில்ரல! ஆனால் அவனது எண்ணத்தின்
வலிரம ரககூை பதாைங்கியிருந்தது.
விரளச்சல் வட்டு
ீ வாசல் பதடி வரும் பயாகம் இருந்தது
அவனுக்கு!
———
சர்வஸ்ல
ீ இருக்கும்போது உங்களுக்கு இரதத்தான்
பசால்லிக் குடுத்தாங்களா? உங்க மரியாரதய நீ ங்கபள
குரறக்கிறமாதிரி இந்த வட்டுக்குள்ள
ீ எதுவும் இனி
பசய்யாதீங்க!
/////
நவனாவும்
ீ பசன்று ேடுத்திருந்தாள். காயத்திரிரயப் ேற்றி
சிந்தரனபயாடு இருந்தவள், ‘இதுக்கு ஒரு நல்ல நாளுல
நாம யாருனு பலசன் டீச் ேண்ணனும்’ என்று
நிரனத்தவள்,
வசிய
ீ காற்றில் பேண்ணின் வாயிலிருந்து, கீ போடில்
அடிப்ேது போல சத்தம் வந்தது.
“பகக்க வந்பதன்!”
——-
நவனா,
ீ சங்கரிைம் பகட்க வந்தது என்ன?
அன்பு-9
“எரதப்ேத்திக் பகக்கப்போற!”
“ம்… வனாவா…!”,
ீ என்று ஒரு பநாடிக்குள் தன்ரன
மீ ட்ைவள், அவன் தன்ரனத்தான் அப்ேடி அரைக்கிறான்
என்ற முடிவில்,
ஒப வட்ல
ீ ேிறந்திருந்தாலும், ேசங்களும்
போண்ணுங்களும் இங்க டிஸ்ைன்ஸ் கீ ப்அப் ேண்ணி
வளர்றதுதான் கி ாமத்து வைக்கம்.
நவனாவின்
ீ பேச்சில் சித்துச் சிரித்தவன், “நல்லா வாய்
பேசுற வனா!
ீ இப்டி பேசுனா உன்ரன இங்க வாயாடின்னு
பசால்லிருவாங்க!”, என்று பேண்ரண, தன்மனத்திற்கு
மாறாக மி ட்டியிருந்தான்.
“ம்… வட்டுக்குள்ளபய
ீ உளவாளி
வச்சிருக்கபோல! அதுக்குல்ல என்ன எங்கல்யாணத்துக்கு
அவச ம்!”, என்றவரன, மனதிற்குள் இருந்து ஏபதா
உந்தியது பகட்கச் பசால்லி… பயாசிக்காமல்
பகட்டிருந்தான்… தாமதிக்காது…
“போண்ணு யா ாம்?”
குைந்ரதயா!
இல்ரல நீ குமரியா!
குைந்ரதபயன்றால்
குற்றமாகுமடி!
குமரிபயன்றால் என்
ஆயுள் நீ ளுமடி!
//////////////
பமானிகா, நவனா
ீ இருவரும் ேடிப்ேில் மிகவும் சுட்டியாக
இருந்தார்கள்.
நவனாவிற்கு
ீ எதாவது பசய்யும்போது, பதாைிரயயும்
உைன் வற்புறுத்தி அரைத்து, அத்ரதயிைம் ஆ ம்ேத்தில்
ஒப்ேரைத்து, இருவரும் சற்று இலகுவாகப் பேசத்
துவங்கியிருந்தனர்.
///////
அன்று இ வு வடுபதாறும்
ீ விளக்குகள்
ேளிச்பசன்றிருந்தது.
வடு
ீ முழுவதும் விளக்ரக ஏற்றிவிட்டு, இன்னும் பவணும்,
இன்னும் பவணும் என்று வந்து பகட்டு நின்ற
சிறுசுகரளக் கடிந்து பகாண்ைார் முல்ரல.
அதுவர நவனாரவபய
ீ கர யிலிருந்தேடிபய
கவனித்திருந்தவர், உைன் வந்து திடீப னப் பேசும் பேண்
யாப ன சரியாகத் பதரியாததால் முன்பனறி வந்திருந்தார்.
“எதுக்கு ரதரியம்?”
நவனாவின்
ீ பேச்சில் இருந்த பதளிரவக் கண்ைவ
சசிகலாவிற்பகா, ‘அய்பயாைா… நாம யாப ா
என்னபவான்னு, புது எைத்துல தனியா மாட்டிக்கிச்சுனு
நவனாரவ
ீ நிரனச்சு ேயந்து போயி வந்தா, இது புலி
மாதிரில்ல காயத்திரிகிட்ை ோயுது! அவளும் ேயந்து போயி
ஓடுறா!
அதுக்காக வட்டுல
ீ வந்திருக்கிற புள்ரளய
தண்ணிக்குள்ள வாரிவிைக் கண்பைாமா? என்ன
அவங்கம்மா இப்டி வளத்திருக்காங்க?
/////////////
போங்கல்…
வால்ைர் பவற்றிபவல்…
பமானிகா, நவனா,
ீ சங்கர் மூவரும் அடுத்தடுத்து
அமர்ந்திருந்தனர்.
////////////
மாரலயில் வடு
ீ திரும்ேியதற்கு மாறாக, தற்போது
வட்டிற்கு
ீ திரும்ேி வந்த சங்கர க் கண்டு ேதறியிருந்தார்
சசி.
நைந்தது என்ன?
அன்பு-10
வனாவின்
ீ இருப்பு பந த்ரத, தங்களது ேகுதியில்
அதிகப்ேடுத்தும் புதுவ வாக பமானிகா இருப்ேதால்,
தங்ரகயிைம் இளக்கம் அவன் அறியாமபலபய
வந்திருந்தது.
////////////////
வட்டிற்குள்
ீ இருந்தால், பதாண்ைல், துருவல் அடுத்தடுத்து
வரும் என்று சங்கருக்குத் பதரியும்.
நவனாபவா
ீ அங்கிருந்து ஓடியேடிபய, “இபதல்லாம்
நல்லாயில்ரல… பசால்லிப்புட்பைன். சண்ரை போட்ை
மகனுக்கு ஒன்னு குடுத்துட்டு, ஆடியன்சுக்கு நாலுங்கறது
அதிகம்!”, என்றேடிபய
நவனா
ீ பேசியரதக் பகட்ைேடிபய நின்றவன், வந்து இடிக்க
வந்தவரளயும், தள்ளி நிறுத்த முரனயாமல் இதபைா ம்
சிந்திய புன்ரனரகபயாடு ோர்த்திருந்தான்.
/////
நவனா
ீ மட்டும், அரமதியாக இருந்தாள்.
//////////
நவனாவின்
ீ மாறுதல்கரள முன்பே கண்டிருந்த
பேற்பறார் பேண்ரண அவள் போக்கில் விடுமுரறயில்
விட்டிருந்தனர்.
/////////
அத்பதாடு வடு
ீ திரும்ேியவள், மனம் சமாதானமாகி
ேடிப்ேில் கவனம் பசலுத்தத் துவங்கியிருந்தாள்.
“எதுக்கு வணா
ீ மனரசப் போட்டுக் குைப்ேற, பவணுபன
நான் அப்டி ேண்ணரல”
“என்ன வனா!
ீ இதுக்பகல்லாம் போயி இவ்வளவு பேரிய
வார்த்ரத பேசுற? அப்டிபய நாம ோத்தாலும் நீ வாங்கனு
பகப்ே! நான் தரலயாட்டுபவன்…! அப்புறம் சும்மா ஒரு
பேச்சுக்கு… நல்லா ேடிக்கிறியானு நான் பகப்பேன்..! நீ
தரலயாட்ைப் போற…! இதுக்கு எதுக்குன்னுதான்
“என்ரன வட்டுல
ீ பகாண்டு போயி விடுங்க! வாங்க
பந மாகுது! அம்மா பதடுவாங்க!”, என்று கூறியவள்
நவனாவின்
ீ சடுதிபந மாற்றங்கரளக் கண்ைவனுக்பகா
இவளுக்கு ஈடு பகாடுக்க தன்னால் இயலுமா? என ஒரு
கனம் பயாசித்திருந்தான்.
அதற்குள் வட்டில்
ீ நவனாரவக்
ீ காணாமல் பதடிய புஷ்ோ,
சங்கப ாடு வந்திறங்கிய நவனாரவக்
ீ கண்ைதும் என்ன
பசய்தார்?
அன்பு-11
காம்ேவுண்டிற்குள் நவனாபவாடு
ீ நுரைந்தவன்,
முதலில் எதிர்பகாண்ைது புஷ்ோரவத்தான். அதுவர
அங்கு அவரளக் காணாமல் பதடியிருந்தவர், உள்ளுக்குள்
நுரையும் வண்டிரய அசி த்ரதயாகபவ ோர்த்தார்.
சங்கரும் நவனாவின்
ீ ேின்பன இறங்கி, இரைபவளிவிட்டு
வந்திருந்தான்.
நவனாரவ
ீ அதற்குபமல் எதுவும் பேசாமல், “வா வந்து
சாப்ேிடு பந மாச்சு!”, என்று அங்கிருந்து நகர்ந்திருந்தார்
புஷ்ோ.
//////////
////////////
காயத்திரி வட்டிலும்
ீ முடிந்தவர முயற்சித்து,
பதால்விரயத் தழுவிய முயற்சிகளுக்கு முற்றுப்புள்ளி
ரவத்து, பவளியில் மாப்ேிள்ரள ோர்த்து பேண்ரண
கர பயற்றியிருந்தார்கள்.
‘வனாவுக்கு
ீ இன்னும் கல்யாணத்துக்கு
வயசிருக்கு. அதுக்குள்ள இரதப்ேத்தி பேச பவணானு
அத்ரத இருக்காங்கபோல’, என தன்ரனபய
பதற்றியிருந்தான் சங்கர்.
/////
////////////
புதி ாக இருந்தவளின்
புத்த பவைம்
புரிந்தது…!
அைாவடியாக இருந்தவளின்
அரமதி உருவம்
ஆகர்ஷித்தது!
விரளயாட்ைாக இருந்தவளின்
விைிபமாைி
வழ்த்தியது!
ீ
/////////////
சாந்தனுவும், நவனாவிற்கு
ீ பவண்டிய அரனத்ரதயும்
பசய்து பகாடுத்திருந்தான்.
தன்பனாடு, நவனாவும்
ீ ஊருக்கு வருகிறாள் என்றவுைன்,
“இப்ேபவ பலட்ைாயிருச்சு சாந்தனு! இப்ே போயி அவ
ஹாஸ்ைல்ல ேிக்கப் ேண்ணி, பலட்ைா வட்டுக்குப்
ீ
போகணுபம!”, என்று தயங்கியவரன
“வா நவனா!
ீ பலட் ரநட் போயி வட்ல
ீ சாப்ேிைறதுக்கு
இங்பகபய சாப்ேிைறலாம்!”, என்றேடிபய அண்ணபனாடு
பேசியவாறு பசன்றிருந்தான் சாந்தனு. நவனா
ீ மட்டும்
இறங்காமல் காருக்குள்பளபய அமர்ந்திருந்தாள்.
“எதுக்கு நவனா
ீ இப்ே அைற மாதிரி பேசற! உைம்புக்கு
எதுனா முடியரலயா!”, என்று தரலயில் பதாட்டுப்
ோர்த்தவன், அவளுக்கு பவறு ஏபதா ேி ச்சரன என்று
அரமதியாகிவிட்டிருந்தான்.
அன்பு-12
“வனா…!”,
ீ என்று மீ ண்டும் உ க்க அரைக்க
“…”
“வனா…!
ீ பந த்ரத வணடிக்காம
ீ இப்ே பசால்லப் போறீயா
இல்ரலயா?”, என்று அருகில் அமர்ந்த பேண்ரண
வார்த்ரதயால் பநருக்க, பேண் கூறத் துவங்கியிருந்தாள்.
///////
அபதபோல நவனா
ீ மருத்துவ கல்லூரிக்கு வந்த புதிதில்,
அவர்களது வகுப்பு மாணவர்களில், சில பேண்கள்
ஆண்களது பேய ாலும், அந்த ஆண்கள் பேண்ணின்
பேய ாலும் அரைக்கப்ேட்டிருந்தனர்.
நவனா,
ீ அவளது வகுப்பு பதாைரமகள் தவி
சீனியர்களாலும், சாந்தனுவின் பேயர க் பகாண்பை
அரைக்கப்ேட்ைாள்.
“நவனா”,
ீ என்று சாந்தனுரவ அவனது வட்ைத்திலும், தான்
வந்தது முதல் அரைப்ேரதக் பகட்ைவளுக்கு, இதற்குபமல்
இந்த விையத்ரத கூறாமல் மரறப்ேது
உசிதமாகப்ேைவில்ரல.
‘நல்லா பேசுறயா!’
“வனா…!”,
ீ இந்த அரைப்பு பேண்ணிற்குப் புதிது… இதமான
இளகிய கு லில் அரைத்தவரனக் கண்திறந்து ோ ாமல்,
சாந்தனு நவனாரவக்
ீ கிண்ைல் பசய்தரத எதுவும்
பேசாது அரமதியாக பகட்டுக் பகாண்ைான் சங்கர்.
நவனா
ீ விைாமல் சாந்தனுரவ வம்ேிழுத்தவாறு உண்டு
முடித்து கிளம்ேியபோது
//////////
//////////
நவனாவுபம
ீ வருந்தியிருந்தாள்.
“பதரிஞ்சா சரி…!”
சங்கப ா, நவனா
ீ மருத்துவத்ரத முடித்தேிறகு அவர்களது
வட்டில்
ீ பேசலாம் என்று முடித்திருந்தான்.
நவனா
ீ விரளயாட்டுக்குக் கூறியரதயும், சங்கரிைம்
பசன்று கலந்து பகாண்டு கலகத்ரத மூட்டியிருந்தாள்
வ ா.
நவனாவிைம்
ீ வந்து சாடிய சங்கர , சத்தமில்லாத
யுத்தத்ரத இதழ்களில் பதாைர்ந்து சமாதானம்
பசய்திருந்தாள் பேண்.
/////////////////
அன்பு-13
//////////////
நவனாவிைம்,
ீ தன் தாய் வசம் தங்களது திருமணம் ேற்றிப்
பேசுமாறு கூறிய விையத்ரதப் ேகிர்ந்து பகாண்டிருந்தான்
சங்கர்.
நவனாவிற்கு
ீ இன்னும் ஒன்றர ஆண்டுகள் ேடிப்பு
இருந்ததால், அரத உத்பதசித்த நவனா,
ீ
முதலில் வட்ரை
ீ பநரில் பசன்று ோர்த்து, தனக்கு
ேிடித்திருந்தால் உைபன நவனாவிற்கு
ீ அரைத்து
பதரிவித்தான். அதன்ேின் பேண் வந்து ோர்த்து அவளது
விருப்ேத்ரதக் பகாண்பை முடிவு பசய்ய
எண்ணியிருந்தான் சங்கர்.
வனா!
ீ நான் இப்ே என்ன தப்ோ பசால்லிட்பைன்!”, என்று
பேண்ணிைம் சம சமாகப் பேச முயல
“பவபறன்ன பயாசிக்கற?”
“வட்ரைப்
ீ ேத்தி ஒன்னுபம பசால்லரலபய… அது எப்ே
பசால்லுவ?”, என்று ஊடுருவிய ோர்ரவபயாடு
பகட்ைவரன
/////////////
///////////
…………
அன்பு-14
சங்கர், நவனா
ீ ேற்றி அறியாத சாந்தனுவின் தந்ரத,
வட்டில்
ீ கலந்து பகாண்டு விையத்ரதப் ேகிர்வதாகக்
கூறியிருந்தார்.
////
வட்ரைப்
ீ ோர்த்துவிட்டுச் பசன்றவள், அன்று இ வு
சங்கருைன் பேசும்போது, “அந்த வட்ரைபய
ீ ோர்த்து
அட்வான்ஸ் குடுத்துருங்க”, என்றிருந்தாள் நவனா.
ீ
///////////////
///////
ஆனால் வட்டில்
ீ யாருக்கும் பதரியாத விையத்ரதப் ேற்றி
என்னபவன்று, யாரிைம் பசன்று பகட்ோள் என்ேதும்
சசிகலாவிற்குப் புரிய, “அப்ோ… நீ ைாக்ைருக்கு
ேடிக்கிபறங்கறதால… உனக்கு ைாக்ைர் மாப்ேிள்ரள
ோக்கறதா பசால்லிட்ைாங்கைா…!”, என்று கூறி முடிக்க,
எதிரில் சற்றுபந ம் பதாரலபேசிரய ரகயில்
ரவத்தேடிபய நின்றவள்
/////////////
சிக்கலில்லாமல் நவனா,
ீ சங்கரின் எண்ணங்கள்
நிரறபவறுமா?
அன்பு-15
//////////////
நவனாவின்
ீ பேச்சிற்குப் ேிறகு, நிதானமாக
பயாசித்திருந்தான் சங்கர்.
///////////
நவனாவும்
ீ தாத்தாவின் அருகில் வந்து, “சாரி தாத்தா…!
அப்ோகிட்ை பசான்னா என்ரனக் கன்வின்ஸ் ேண்ணி
சாந்தனுக்கு கல்யாணம் ேண்ணணும்னு பசால்றாங்க…!
இவங்கரள நிரனச்சிகிட்டு சாந்தனுபவாை ஒரு வட்ல
ீ
எப்டி என்னால வாைமுடியும்? எனக்கு பவற வைி
பதரியரல தாத்தா!”, என்று கண்கள் கலங்க வந்து நின்ற
பேத்திரய அ வரணத்துக் பகாண்ை நன்முல்ரல
////////////
அன்னம்மாரள நவனாரவத்
ீ தவி , சங்கர், தாஸ், சசிகலா
மூவரும் அர்த்த்பதாடு திரும்ேிப் ோர்க்க, எரதயும் காட்டிக்
பகாள்ளாமல் அமர்ந்திருந்தார் அன்னம்மாள்.
வபை
ீ சற்றுபந த்தில், சுனாமி வந்து பசன்றரதப் போன்று
மாறியிருந்தது.
நவனாவிற்பகா
ீ தந்ரதயின் வார்த்ரதகரளக்
பகட்ைாலும், மனதில் தந்ரதரய வருந்தச் பசய்த தனது
பசயலால் குற்ற உணர்வில் இருந்தாள்.
நவனாவின்
ீ முகவாைரலக் கண்டு சற்று மனவருத்தம்
வந்திருந்தது சங்கருக்கு.
அன்பு-16
வட்டிற்கு
ீ பவளிபய போைப்ேட்டிருந்த சாமியானாவிற்குள்
மண்தர யில் ோரய விரித்து, ேடுத்திருந்த நால்வரும்
இரணந்து சங்கர க் கிண்ைல் பசய்ய…
/////////
“நவனா…
ீ உம்மனசு எனக்குப் புரியுது…! அதுக்காக
நைந்தரதபய நிரனச்சு துவண்டு
போயிறக்கூைாது. நைந்தது நைந்து போச்சு. இனி அரத
மாத்த முடியாது. ஆனா நீ ங்க ப ண்டுபேரும் ஒற்றுரமயா
சீரும், சிறப்புமா வாைற வாழ்க்ரகயப் ோத்து அண்ணன்
மனசு மாறிரும்!”, என்று அன்ரறய நிகழ்விலிருந்து மீ ள
முடியாமல் தவித்த மருமகளிைம் ஆறுதல் கூற
நவனாவின்
ீ முகமாறுதல்கரளக் கவனித்தவாபற,
“அதுக்காக உன்ரன உன் சவுகரியரத, உன்பனாை சுய
பகௌ வத்ரத விட்டுக் பகாடுக்கச் பசால்ல மாட்பைன்.
////
வட்டிற்குள்
ீ நுரைந்தவுைன், “கல்யாணம் முடிஞ்சிருச்சு…
வாழ்த்தற அளவு மனசில்லனாலும், புள்ரளக்கு சாேம்
பகாடுக்காதீங்க”, என்றபதாடு வாரயத் திறக்காமபலபய
வலம் வந்திருந்தார்.
////
////
நவனாரவ
ீ அலங்கரிக்கும் பவரலயில் இறங்கியிருந்த
பமானிகா, “எங்கண்ணரன கண் கலங்காம ோத்துக்க!”,
என்று நவனாரவக்
ீ கிண்ைல் பசய்ய
அன்னம்மாளும் நவனாரவ
ீ அரைத்து, “அவுக பசான்னாக,
இவுக பசான்னாகன்னு வாைறது வாழ்க்ரகயில்ல…!
யாருக்காகவும் வாைக்கூைாது. நாம நமக்காக
வாைனும். ரதரியமா இருக்கனும். புருசன்
போண்ைாட்டிக்குள்ள சின்னச் சின்ன மனஸ்தாேங்கள்,
சண்ரை சச்ச வுகள், ேிணக்குகள், வந்தாலும், மனசுல
ஆைமா வன்மம் வளக்கக்கூைாது.
////////////////
நவனாவின்
ீ இயல்பு இதுவல்ல என்ேது கண்ைதும் புரிந்து
பகாண்ைான் சங்கர்.
“வனா…”,
ீ என்று இதமான கு லால் பேண்ணின்
உணர்வுகளுக்கும் அரைப்பு விடுத்தான்.
“வம்புன்னா விட்ருவங்களா?”
ீ
நவனாவும்
ீ தன்னவனின் ே ந்து விரிந்த மார்ரே
ேடுக்ரகயாக்கி உைபன உறங்கியிருந்தாள்.
அன்பு-17
நவனாவிற்கு
ீ உதவிக்பகன ஊரிலிருந்பத ஒரு பேண்ரண
பவரலக்கு நியமித்திருந்தார் அன்னம்மாள்.
வ ாவின் வட்டில்
ீ இருந்தும், தங்கபவலு குடும்ேத்து
உறுப்ேினர்கள் மட்டும் வந்திருந்து, அவர்களால் ஆன
உதவிகரளச் பசய்திருந்தனர்.
ஆனால் வட்டிற்கு
ீ வந்திருந்த மருமகபளா, கணவனிைம்
இதற்கு மறுப்பு பதரிவித்து, முகம் திருப்ே, மகன்
தந்ரதயிைம் வந்து நியாயம் பகட்டிருந்தான்.
“நவனாரவ
ீ நம்ம வட்டில
ீ வச்சிப் ோக்க இங்க
விட்டிருந்தப்போ மாப்ேிள்ரள நவனா
ீ பசலவுக்குன்னு
நான் எவ்வபளா மறுத்தும் பகக்காம மாச மாசம்
வட்டுக்கு
ீ வரும்போது, அதுகிட்ை விளக்கமா பேசி புரிய
வச்சிக்கி லாம்”, என்று மகரன சாந்தப்ேடுத்தி
அனுப்ேியிருந்தார், தங்கபவலு.
ஒப வட்டில்
ீ முகம் திருப்ேியவாறு நைந்து பகாள்ளும்
நிரல உண்ைான ேிறகு, பே ரன அங்கிருத்திக் பகாள்ள
///////////
////////////
நவனா
ீ வருவதற்குள் ேடுக்ரகயில் குப்புறப்ேடுத்து
உறங்கும் ோவரனயில் இருந்தவரனக் கண்ைவள்,
“ப ாம்ே பவரலயா?”, என்று கணவரனக் பகட்ைாள்.
“வட்ை
ீ என்னத்ரதக் கவனிக்க பசால்ற…! அதான் நீ நல்லா
ோத்துக்கறீபய…! ேத்தாததுக்கு அலபமலு அக்கா பவற
இருக்கு!”, என்று ேதில் கூறியவரன தரலயரண எடுத்து
அடித்திருந்தாள் நவனா.
ீ
//////
தாஸ் வட்டிற்கு
ீ வ பவ, மகரன மட்டும் கண்ை
அன்னம்மாள், “கூறுபகட்ைவபன அவரன ஏன்ைா தனியா
விட்டுட்டு வந்த…? ஒன்னு அவங்கூைபவ நீ யும்
இருந்திருக்கனும். இல்ரலனா அவரன வட்டுக்கு
ீ
அனுப்ேிட்டு நீ அங்பகபய தங்கியிருக்கனும்”, என்று
வி ட்டியபதாடு
நைந்தது என்ன?
அன்பு-18
////////////
நவனா
ீ சங்கருக்கு வக்காலத்து வாங்குவரதயும், தனது
விருப்ேத்ரதயும் தன்னிைம் கூறுவரத மரனவி கண்ைால்,
மரனவி தன் மகளுக்காக தன்ரன மீ றி சங்கர
திருமணம் பசய்வதற்குரிய விையங்களில் உதவக்கூடும்
என்ற எண்ணத்தில் அத்பதாடு பேச்ரச விட்டிருந்தார்.
“கூல் நவனா…
ீ எது அசிங்கம்…? எங்க சங்க ண்ணரனப்
ேத்தி எனக்கு நல்லாத் பதரியும். கல்யாணத்துக்கு முன்ன
வ ம்ேில்லாம எதுவும் ேண்ணாதுன்னு…! அப்டியிருக்க…
மனரச மாத்தறது ஒன்னும் பேரிய
கஷ்ைமில்ரல. ஊருல… ஒப வட்ல
ீ இருந்தாதான
எங்கண்ணரனப் ோக்கும்போது, உம்மனசு
கஷ்ைப்ேடும். நாம கார க்குடியிபலபய பசட்டிலாகி லாம்!
அப்புறபமன்ன?”, என்று எந்த வருத்தபமா, இை பலா
இல்லாமல் விவஸ்ரதயற்றுப் பேசியவரன
//////////////
—————–.
அலபமலு நவனாரவ
ீ தனித்து விைாமல், தானும் கிளம்ேி
நவனாபவாடு
ீ கார க்குடிக்கு வந்திருந்தார்.
நவனாவின்
ீ ஓய்ந்த பதாற்றத்ரதக் கண்ைவள், “என்ன?
ப ாம்ே ையர்ைா இருக்க? சண்ரை போட்ைது
எங்கண்ணன். விசிலடிக்கிற பவரலரய மட்டுந்தான்
பசய்பவனு ோத்தா, இப்டி மனபசாடிஞ்சு போயி
நிக்கிறிபய”, என்று பதாைிரய அந்த நிரலயிலும் பதற்ற
எண்ணி கிண்ைல் பசய்ய
“நாந்தான் நவனா”,
ீ என்ற கு ரலக் பகட்ைவுைன்
அரைப்ரேத் துண்டித்திருந்தாள் பேண்.
எதிர்முரனயில் யார்?
அன்பு-19
நவனா
ீ வட்ரை
ீ அரைவதற்குள் நான்கு முரற அரைப்பு
வந்து ஓய்ந்திருந்தது. அரலபேசிரய ரசலண்ட்
பமாடிலும் போை முடியாத நிரல பேண்ணுக்கு.
“நம்ம நவனாரவ
ீ கவனிக்கறரதவிை பவற எனக்கு
என்னப்ோ பேரிய பவரல. அதனால, நீ வருத்தப்ேைாம
ரதரியமா உன் உைம்ரே சரியாக்கிட்டு வ பவரலய
மட்டும் ோரு. நீ இங்க வர்றவர உனக்கு அந்த
கவரலபய பவணாம்”, என்று உறுதியளித்தரமக்கு ஏற்ே
அலபமலு விசுவாசத்பதாடு பேண்ரண கவனித்துக்
பகாண்ைார்.
தங்கள் வட்டில்
ீ இருக்கும்வர கண்ணியமான
முரறயில் நைந்து பகாண்ைவன், மருத்துவம் ேடிக்க வந்த
காலத்திலும், தன்னிைம் நல்ல முரறயில் கண்ணியம்
தவறாது நைந்து பகாண்ைவனுக்குள் இத்தரகய வக்கி
எண்ணங்கள் இருந்தரத, அவன் தன்னிைம்
======
“முடியாது…! வட்டுல
ீ போயி ப ஸ்ட் எடுக்க எதுக்கு நான்
பமனக்பகட்டு கிளம்ேி வ ணும். நான் இங்கதான்
இருப்பேன்!”, என்று அைம்ேிடிக்கும் குைந்ரத தாரய விட்டு
நக ேிரியமில்லாமல் காரலக் கட்டிக் பகாள்வதுபோல,
கணவரன அண்டிபய அமர்ந்திருந்தாள்.
///////////
///////////////
நவனா
ீ அயர்வாக உறங்குவரதக் கண்ைவன், தனது
இயல்பு ஆரைரய எடுத்து அணிந்து பகாண்டு
அ வமில்லாது அரறரய விட்டு பவளிபயறியிருந்தான்
சங்கர்.
“உனக்கும், நவனாவுக்கு
ீ கல்யாணம் முடிஞ்சவுைபனபய
மாப்ேிள்ரள, சாந்தனுரவக் கூப்ேிட்டு நீ ங்க பவற இைம்
ோத்துக்கங்கனு பசால்லிட்ைா ாம்!”, என்று சங்கரிைம் ேகி
“ஓஹ்…!”, என்றவன்,
வட்டிற்கு
ீ வந்தவரன, அன்னம்மாளின் ரகப்ேக்குவத்தில்
கவனித்துக் பகாள்ள ஏதுவாக சரமயல் நைந்து
பகாண்டிருந்தது.
நவனாவிற்கு
ீ ஆச்சியின் ேத்திய முரறகரளவிை,
மருத்துவ முரறகள் ஆச்சர்யத்ரதக் பகாடுத்தது.
பகட்ைா! வட்டுக்குள்ள
ீ முைங்கிக் கிைக்கிறவன்
என்னத்ரதச் பசால்லுபவன்!”, என்று சுள்பளன்று ேதில்
கூறியிருந்தான் சங்கர்.
நவனா
ீ வட்டிற்கு
ீ வந்திருப்ேரத அறிந்து, வ ா தன்
தாயுைன் சங்கர க் காண அங்கு வந்திருந்தாள்.
////////
நவனாவிைம்
ீ விரைபேற்று, தங்கபவலுவின் ேகுதிக்கு
பசன்ற வ ாவிற்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.
அது என்ன?
அன்பு-20
சாயங்காலம்போல வட்டுக்குப்
ீ போகபவண்டியதுதான!”,
என்று மகளிைம் பகட்ைவாபற நின்றிருந்தார்.
வ பலட்சுமியும் நவனாவின்
ீ திருமணம்வர ,
எரதப்ேற்றியும் பயாசிக்காமல், தான் உண்டு தன் ேடிப்பு
உண்டு என்பற இருந்திருந்தாள்.
நவனாவின்
ீ வ பவற்ேிற்குச் பசன்று வந்தவளிைம்,
ஊருக்கு வந்திருந்த சாந்தனு, வ ாரவ அரைத்து
நவனாவின்
ீ திருமணம் மற்றும் வ பவற்பு சார்ந்த சில
விையங்கரள இயல்ோகக் பகட்ேதுபோல பகட்டிருக்க,
பேண்ணும், தான் அறிந்த அரனத்ரதயும் ஒளிவு
மரறவின்றி மாமன் மகனிைம் ேகிர்ந்து பகாண்டிருந்தாள்.
வட்டுப்
ீ பேரியவர்கள் பேசுவது, தான் பேசும்போது அறிந்து
பகாண்ைரத ேகிர்ந்து பகாள்வதில் வ ாவுக்கு நிகர்
யாருமில்ரல.
////////////
நவனாரவ
ீ அரைத்து ரகச்பசலவுக்கு ேணம் எடுத்து
வ ச் பசான்னவன்,
நவனாவிற்கு,
ீ நைப்ேரவ ஒவ்பவான்றும், பேற்பறார த்
பதைச் பசால்லாமல், விலகியிருக்கச்
பசய்திருந்தது. ஆனால் அதற்கு முற்றிலும் மாறாக,
சங்கரின் குடும்ேத்பதாடு இன்னும் ேிரணப்ரேக்
கூட்டியிருந்தது.
////////////////
நவனாவிற்கு
ீ ஞாயிறன்று மாரலபய ஊருக்கு கிளம்ே
பவண்டிய நிர்ேந்தம்.
சங்கருக்கும், நவனாவின்
ீ இயல்புத் பதாற்றம் கண்டு,
இனிரமயாக உணர்ந்தான்.
நவனாபவா,
ீ “நா எங்க ேண்பணன். ஆ ம்ேிப்பேன்…!
அலபமலுக்கா வந்து முடிச்சிருவாங்க!”, என்று பவட்கப்
புன்னரகபயாடு உண்ரமரய உ க்கக் கூறிச்
சிரித்திருந்தாள் பேண்.
சங்கப ா, நவனாரவ
ீ தனது ரககளில் இருந்து விைாமல்,
தன்பனாடு இறுகத் தழுவியவாபற உறங்கியிருந்தான்.
தன்னால் தாபன!
//////////////
///////////
நவனா,
ீ சங்கர் இருவரும் அவ வர் கல்வி மற்றும்
ேணியில் மூழ்கியிருந்தனர்.
நவனா
ீ அதிர்ச்சியாகியிருந்தாள்.
//////
//////////////
அன்பு-21
தந்ரத வட்டிற்கு
ீ வருவதுபோல, மானகிரிக்கு வந்து
மருமகரன நலம் விசாரிக்க எண்ணியிருந்த
புஷ்ோவிற்கு, அதற்கான வாய்ப்ரேத் த ாமபலபய சங்கர்
மதுர க்குக் பசன்றிருந்தான்.
நவனா
ீ தன்னிைம் சங்கர த் திருமணம் பசய்யும் அவளது
அவாரவப் ேற்றிபயா, பவறு அது சார்ந்த விையங்கரளப்
ேற்றிபயா, ேகிர்ந்து பகாள்ளாத தன் மீ தான நம்ேகமற்ற
தன்ரமயும், தந்ரத ஊரில் இல்லாத பவரளகளில்கூை
தந்ரத வட்ைாப
ீ ாடும், சில பந ங்களில் தாஸிைமும்
பேசுவரத மட்டும் வாடிக்ரகயாக்கியிருந்தார்.
அதுவர நவனாரவ
ீ தன்ரன விட்டு அகல
விைமாட்ைான்.
நவனாவின்
ீ போழுதுகள் மருத்துவமரன, கல்வி மற்றும்
கணவன் என்ற இரணப்ேில் அன்றி பவறு எதிலும் பந ம்
ஒதுக்க இயலாத நிரலயில் அதிபவகமாகச் பசன்றது.
“வனா…
ீ விடிஞ்சிருச்சு… எழுந்திரி”, என்று பேண்ரண
அரணத்து, வைரமபோல கூறுேவனிைம்
/////////////
/////////////
///////////////////
வ பலட்சுமி நவனாபவாடு
ீ பேச ஆரசப்ேட்டு அரைத்தால்
ஒன்றி ண்டு வார்த்ரதபயாடு பவரல இருப்ேதாகக் கூறி
ரவத்துவிடுவாள் நவனா.
ீ
நவனா
ீ அடுத்து பமற்ேடிப்பு ேடிக்க எண்ணி, நுரைவுத்
பதர்வு எழுத இருப்ேரத நண்ேர்கள் வாயிலாக அறிந்து
பகாண்ைவன், தானும் பமற்ேடிப்ேிற்காக விண்ணப்ேிக்கும்
எண்ணத்திற்கு வந்திருந்தான் சாந்தனு.
தாய் வட்டிற்கு
ீ வந்தால், கணவன் பேருரம பேசிபய
போழுது போக்குவாள். உைன் ேிறந்தவரளப் ோர்த்தால்,
கணவனின் அருரம பேருரமகரள ஒன்றிற்கு நான்காக
அள்ளிவிட்டு சந்பதாசப்ேட்டுக் பகாள்ளுவாள்.
//////////////
///////////
/////////////
/////////////
///////////
“ம்ம்ம்ஹூம்”, நவனா
ீ
“(BONE)போபனல்லாம் பேயினாகுது”
“வனா…”
ீ
“…”
“வனா…”
ீ முன்ரனக் காட்டிலும் சத்தமாக அரைத்தான்.
“என்ன?”
“எம்பமல பகாேமா?”
“…”
“….”
“இன்னும் ஆ ம்ேிக்கரல…
பேசுவமா?”, பவண்ைாபமன்றாலும் விைமாட்ைான் என்ேது
பதரிந்து, பேண் அடுத்த கட்ை பேச்ரசத்
துவங்கியிருந்தாள்.
“இப்ே…?”
//////
அன்பு-23 (நிரறவு)
நவனா
ீ சூலுற்றரத அறிந்தவுைன் சங்கர், சசி, அன்னம்மாள்
அரனவ து கவனிப்பும் இ ட்டிப்ோகியிருந்தது.
அதிக பந ம் நவனாவிற்காக
ீ ஒதுக்கத்
துவங்கியிருந்தான். சங்கர் பேண்ரணத் தாங்கியரத,
கண்டும் காணாமல் இருந்தாலும், உணவு விசயத்தில்
அன்னம்மாள் தனது அனுேவத்ரதக் கூறினார்.
நவனாவும்
ீ ஆச்சியின் பேச்ரசக் பகட்டுக் பகாண்டு, “ஆச்சி
பசால்ற மாதிரிபய ஃோபலா ேண்ணுபவாங்க…!”, என்று
கணவனிைம் கூற
சங்கர், நவனா
ீ திருமணத்திற்குப் ேிறகு, நவனாரவ
ீ
விட்டுவிட்டு அடிக்கடி இல்ரலபயன்றாலும்,
வா பமாருமுரற அல்லது இருமுரற ஊருக்குச் பசன்று
ேைகிய சங்கருக்கு, முதன் முரறயாக நவனா
ீ தன்ரன
விட்டுச் பசன்றரத எண்ணிய உள்ளத்தில், ஏபதா
ேறிபோனதுபோன்ற மனநிரலரயத் தந்திருந்தது.
மலரிலும் மரலயிலும்
நதியிலும் உன் உருவபம
பதரிவபதன்ன அைகைகாய்
பதரிவபதன்ன
மலரிலும் மரலயிலும்
நதியிலும் உன் உருவபம
பதரிவபதன்ன அைகைகாய்
பதரிவபதன்ன
மகள் வட்டிற்கு
ீ வந்த மறுநாபள கிளம்ேிச் பசல்ல
விரும்புவரத அறிந்த பவற்றிக்பகா, மனம் பவறுரமயாக
உணர்ந்தார்.
///////
/////
/////////
பஜய்சங்கர்-நவனாவின்
ீ புதல்வன் பஜயநவன்
ீ தந்ரதயின்
பமற்ோர்ரவயில், ோட்டிகளின் ஆத வில் வளர்கிறான்.
நவனா
ீ சிவகங்ரக அ சு மருத்துவமரனயில் ேணி
புரிகிறாள்.
நவனா
ீ அ சுப் ேணி தவி , கிளினிக் எதுவும் ரவக்காமல்
மகபனாடு மீ தபந த்ரதச் பசலவிடுகிறாள்.
நவனா,
ீ கணவன் தனக்காக பவண்டியரத ோர்த்துப்
ோர்த்து பசய்வரத உணர்ந்து, ேணிபந த்தில் ரகபதர்ந்த
போதுநல மருத்துவ ாகவும், இத பந த்தில்
குடும்ேத்திற்காகவும் பந ம் ஒதுக்கி இனிரமயான
இல்லத்த சியாகவும் மாறிக் பகாண்ைாள்.
அபதபந ம் வட்டினுள்
ீ நுரைந்த சங்கர், “அப்ோக்கு…”,
என்று பகட்க…
சங்கர், நவனா
ீ இருவ து வாழ்வும் சீரும், சிறப்புமாக
இன்றுவர இனிபத பதாைர்கிறது.
நன்றி!