Προτάσεις αντιμετώπισης του τραυλισμού

 Ενίσχυση και διατήρηση ευχερούς ομιλίας με στόχο την αυθόρμητη ευχέρεια

στον λόγο ( αργή ομιλία, αλλαγή προσωδίας στην ομιλία).
 Μείωση ρυθμού ομιλίας με τη χρήση παύσεων ( μετά από 3-4 μικρές φράσεις
ζητείται από το άτομο να κάνει μικρή παύση και να συνεχίσει μετά την ομιλία
του). Η μείωση αυτή διευκολύνει τον συντονισμό των οργάνων παραγωγής
λόγου και αναπνοής για να επιτευχθεί λεκτική ευχέρεια. Ο ειδικός παρέχει ένα
συνεχές μοντέλο αργού ρυθμού ομιλίας και σωματικών κινήσεων.
 Ελαφρύ χτύπημα χεριού στο τραπέζι ή στο πόδι για έλεγχο του ρυθμού της
ομιλίας.
 Αποφυγή πίεσης χρόνου ώστε να εξαλειφθεί το αγχογόνο ερέθισμα.
 Εκμάθηση κανόνων ομιλίας ( μικρές προτάσεις, αναπνοή στο τέλος της
πρότασης).
 Σταδιακή αύξηση του μήκους και της πολυπλοκότητας των προτάσεων.
Ο έφηβος ασκείται να διαβάζει με ευχέρεια χωρίς να τραυλίζει, υλικό με
προοδευτικά αυξανόμενη δυσκολία. Παράδειγμα αυτού, είναι ότι ξεκινάει
με μεμονωμένες λέξεις, συνεχίζει με μικρές προτάσεις και παραγράφους
και καταλήγει στην ανάγνωση κειμένου για πέντε συνεχόμενα λεπτά. Σε
αυτό το πρόγραμμα κυρίαρχο ρόλο παίζουν η ενθάρρυνση και η τιμωρία
και έχουν αναφερθεί θετικά αποτελέσματα.
 Εύκολη και χαλαρή προσέγγιση - Απαλή κίνηση. Το άτομο μαθαίνει να
ξεκινά χαλαρά και χωρίς ένταση την άρθρωση των λέξεων και να μεταβαίνει
απαλά και αργά από τους πρώτους δύο ήχους στους επόμενους ήχους της
λέξης.
 Ανάπτυξη θετικών στάσεων απέναντι στην ομιλία. Για τους εφήβους με
τραυλισμό ο συγκεκριμένος στόχος ανάπτυξης επικοινωνιακών δεξιοτήτων
είναι εξέχουσας σημασίας διότι η ανάπτυξη των θετικών στάσεων (μέσα
από αλλαγές συναισθημάτων και σκέψεων) σχετίζεται με καλύτερα
αποτελέσματα κατά τη θεραπευτική διαδικασία. Η ανάπτυξη
επικοινωνιακών δεξιοτήτων, και η τροποποίηση των αντιλήψεων που
αφορούν την εικόνα που έχει ο έφηβος για τον εαυτό του ως ομιλητή
οδηγούν σε αύξηση της αυτοεκτίμησης κάτι το οποίο αποτελεί βασικό
τομέα στην θεραπευτική διαδικασία.
 Μείωση αποφευκτικών συμπεριφορών. Ύστερα από τον εντοπισμό των
συμπεριφορών αποφυγής από τον ειδικό, αυτός εξηγεί στο παιδί τις
συνέπειες αυτής του της συμπεριφοράς σε σχέση με τη ροή στο λόγο του,
προκειμένου να ασκηθεί στη μείωση αυτών.
 Ενίσχυση αυτοπεποίθησης του παιδιού τόσο στο οικογενειακό του
περιβάλλον όσο και στο σχολικό πλαίσιο.
Βιβλιογραφικές αναφορές

Ανδρέου, Σ.Α. (2010). Διαταραχές της ροής της ομιλίας: Λεμεσός: Στέλιος Ανδρέου.

Van Riper, C. (1973). The treatment of stuttering. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-
Hall .