The President's Wife by KayeEinstein

THE PRESIDENT'S WIFE (Completed)
Description
“What is your opinion regarding sa kumakalat na balitang isa kang ilusyonada at

desperada?”
O to the M to the G!
Just imagine napakaganda ng gising ko ngayong umaga at pabalik na sana ng condo ko

pagkatapos mag jogging and sasalubungin ako ng pulutong ng reporters at paparazzi
just to call me names early in the morning.
“What the hell are you saying?” Hindi ko napigilan ang sarili ko na magtaas ng
kilay pero mas nagulat ako ng mag smirk ang babaeng to.
“Are you not aware? You are now on top of country’s hate list for trying to get the
World’s most desired bachelor”
“Totoo ba? Totoo bang ipinagpilitan mo ang sarili mo kay— “Wait, I am confused! Ano
bang pinagsasabi nyo?”
“You, Summer Gonzales is trying to hit on Mr. Julian Grayson”
“Ano?! Sino ulit?!” umaakyat na yung dugo sa ulo ko sa sobrang inis at hiya.
“Mr. Julian Grayson, The 46th President of the Philippines, ang kasalukuyan nating
presidente”
Nung pagkasabi nya nun ay parang nag slow-mo pa sa pandinig ko. Oh no! Oh no! This
is not happening, this cannot be true!
“Malandi!”
“Assumera!”
“Trying Hard!”
Iba’t ibang sigaw pa ang narinig ko na for sure galing sa fans club ng hambog na
iyon.
Ako? Assumera?
I am Summer Madelaine Gonzales, isang sikat na artista at model. Maganda kasi for
sure di naman ako magiging sikat kung chakaness ako. Matalino din naman, okay sige
slight lang bahala na kayong mag imbestiga ng transcript of records ko and mabait
naman ako kasi I always believe in saying na the key to living is giving. Tahimik
at masayang pamumuhay lang naman ang nais ko pero hindi talaga ako lulubayan ng
lintek na Julian na yan. Bakit nga ba nasali na naman kami sa buhay ng isa’t isa?
Ay oo nga pala nakalimutan kong sabihin, we know each other way back then, not just
a simple acquaintance, how I wish cause if you wanna know the truth, I am his wife.
I am the President’s Wife.
Written by: @KayeEinstein

PROLOGUE

desperada?”

“You are not aware, you are now on top of country’s hate list for trying to get the
“Totoo ba? Totoo bang ipinagpilitan mo ang sarili mo kay— “Wait, I am confused! Ano
bang pinagsasabi nyo?”
“Ano?! SIno ulit?!” umaakyat na yung dugo sa ulo ko sa sobrang inis at hiya.
presidente”
“Malandi!”
“Assumera!”
“Trying Hard!”
iyon.
Ako? Assumera?
I am Summer Madelaine Gonzales, isang sikat na artista at model. Maganda kasi for
sure di naman ako magiging sikat kung chakaness ako. Matalino din naman, okay sige
slight lang bahala na kayong mag imbestiga ng transcript of records ko and mabait
naman ako kasi I always believe in saying na the key to living is giving. Tahimik
at masayang pamumuhay lang naman ang nais ko pero hindi talaga ako lulubayan ng
lintek na Julian na yan. Bakit nga ba nasali na naman kami sa buhay ng isa’t isa?
Ay oo nga pala nakalimutan kong sabihin, we know each other way back then, not just
a simple acquaintance, how I wish cause if you wanna know the truth, I am his wife.
I am the President’s Wife.
Written by: @KayeEinstein Book Cover by: puhhLyyys

Chapter 1
Summer’s POV.
10 Years Ago
“Lintek naman ang hirap sumingit sa mga ito” sabi ko habang nagkakamot ng ulo at
nakasimangot na bumaling sa pinsan kong si Lyana.
Nilunok muna nya ang pearl mula sa milk tea na iniinom nya bago nag roll eyes
sakin.
“Sinabi ko naman kasi sayo nung una pa lang na agahan natin eh dahil nga mahirap
sumingit para makita ang bulletin board at mahanap mo kung saang section ka”
“Eh sa ang bagay ng mga kamay ko kanina sa pag ayos ng make-up ko. Sorry na Yana”
sabi ko sabay pagpapa cute sa kanya.
Huminga lang sya ng malalim at ginulo ang buhok ko. She’s older than me ng 2 years
and para na talagang magkapatid ang turingan namin.
I am Summer Madelaine Gonzales, ito ang unang taon ko as a college student, I am

taking the course of Marketing Management. 18 na ako, and as you can see scholar
lang ako dito, hindi kasi mayaman ang magulang ko. Nasa probinsya sila at nasa
Maynila naman ako. Nakikitira ako sa tiyahin ko na mama ni Lyana since senior high
school, bale magpa pangatlong taon ko na ito sa Maynila.
Kilala ang Montenegro University sa buong bansa, hindi lang dahil isa ito sa pinaka
magandang eskwelahan, madami ang nagsasabi even my cousin Lyana that this school
provide the best quality of education. Napaka swerte nga namin dahil last 5 years
ago lang ito nag offer ng scholarship, school of elites kasi talaga ito, ang rinig
ko nga ay nasa kalahating milyon ang tuition fee nito, hindi ko lang alam kung
totoo.
“Freshmen!” nabalik sa realidad ang isip ko ng marinig ko ang isang nakakapanindig

balahibong boses. Sobrang lalim at laki noon kaya napatingin ako kung saan
nanggaling iyon.
And ewan ko ba, di pa naman ako nagkaka boyfriend pero feeling ko lumuwag ata ang
garter ng panty ko.
There in the middle of the crowd, standing a man na feeling ko ilang taon lang ang
agwat sakin. Matangkad, maputi, dark brown ang buhok, matangos na ilong, mapupulang
labi at higit sa lahat ang pinaka-kakaiba sa kanya ay ang berde nyang mata. Those
green eyes na para bang nagsasabi na sya ang pinaka gwapong lalaki sa balat ng
lupa. His whole feature, hindi maka pilipino, mukha syang foreigner but why is he
wearing our school uniform?
Nagulat ako ng isarado ng pinsan ko ang bibig ko kasi nakanganga na pala ako,
actually lahat ng babae at bakla na nandito ay tila na froze sa mala demigod na
lalaking ito.
“Freshmen, I know it is your first year here in Montenegro University but may I
remind you na may mga certain rules and policy tayo na sinusunod na sana aware kayo
dahil nasa student handbook iyon na binigay sa inyo ahead of time” sabi nito habang
isa isang tinitingnan ang mga nagkakagulong estudyante sa bulletin board.
Akala ko talaga foreigner sya pero base sa pagsasalita nya ng tagalog, walang ka
accent-accent.
“Are you listening?!” kumunot ang noo nya at mababakas mo ang sobrang inis sa mukha
nya.
Tila nga nawala sa pagka yelo ang lahat at nag yes sa kanya, muntik pa nga din
akong mapa yes.
“Now, can you please form a line and pagkatapos nyong tingnan kung saang building,
block, or section kaya, learn to give way for other student, hindi yan park para
tambayan nyo. Please behave properly” sabi nito bago lumakad at saktong dadaanan
nya ako kaya nung napadaan sya ay naamoy ko yung pabango nya na feeling ko ilang
oras mag i stay sa ilong ko.
Nagulat ako ng huminto sya sa harapan ko kaya halos mapigil ko ang paghinga ko.
OMG! OMG! OMG! Magpapakilala ba sya sakin? Anong gagawin ko? Anong sasabihin ko?
Natigil ang pagha hyperventilate ko ng ilipat nya ang tingin mula sa akin sa katabi
ko na si Lyana, bahagya syang ngumiti na nagpalabas sa maputi at pantay-pantay
nyang ngipin.
“Lyana”
“Julian”
“It’s nice to see you again, I’ll catch up with you some other time” sabi nito bago
nagpatuloy naglakad habang nakapamulsa.
Nagtataka ko namang nilingon ang pinsan ko na naka poker face lang.
“Lyana Cuesta! Can you—
“What now, Summer? Don’t tell me isa ka din sa mga nabighani ng mala anghel na
lalaking iyon” sabi nya pa habang tila nasusuka ang tono.
“You know him, he knows you? May something ba kayo?” I asked her right away, aba
mahirap na magka crush tapos jowa pala sya ng pinsan ko.
“Siraulo, hindi ko sya bet at kahit gustuhin ko man sya mas lalong hindi ako bet
nun, he is Mr. Julian Matthew Grayson, president of the student council, aka Mr.
Perfect that nobody is good enough, the reason he knows me is as you know I am part
of the student council, so I can say we are somewhat close or friends, nothing
else, masyado syang focus sa pag-aaral at school works para mag girlfriend, maybe
that’s what I know, di ko pa kasi nakitang mag date or kahit tumingin sa babae yun.
Graduating na sya this year, he is taking Business Management”
Tina try i-absorb ng utak ko lahat ng information na binigay ng pinsan ko about

Julian.
“Hoy Summer!” sigaw sakin ni Lyana. By the way she is taking Psychology and she is
already on her 3rd year.
“Oh?” sagot ko sa kanya.
“Naku, umayos ka ha, isusumbong talaga kita kay tita kapag hindi mo inayos ang pag-
aaral mo at naging member ka na lang ng fans club ni Julian, naku kakaladkarin
talaga kita pauwi ng probinsya nyo”
“Hoy sa ganda kong ito kahit pa pogi at crush ko sya ng slight, hindi naman ako
desperada” sabi ko dito.
“Siguraduhin mo lang at yang si Julian, pakiramdam ko ang mga babaeng gusto nyan
mala Maria Clara”
“Whatever, sige na pipila na ko para malaman ko kung saan ako pupunta simula bukas”
My freshmen year started just like that, masaya naman sa school at talagang
masasabi kong deserve ng MU ang mga magagandang titulong ibigay sa kanya. Maaayos
naman ang classmates ko kahit pa karamihan talaga sa kanila ay mayaman.
“Summer, uhm may kasabay ka na bang mag lunch ngayon?” tanong sakin ni Bryan na
tila nahihiya.
“Uhm sorry Bry ha? Need ko kasing daanan yung pinsan kong si Lyana sa student
council room, sya kasi ang kasabay ko lagi” sabi ko dito.
“Ah sige, maybe next time” sabi nito at nahihiyang lumingon sa mga barkada nya na
nagtatawanan na ngayon.
I just smiled at him and kinuha na ang shoulder bag ko.
I am aware na may gusto sakin si Bryan, actually maraming guys ang interasado sakin
pero ewan ko ba nuknukan ata ng arte ang taste ko at tanging isa lang ang
nagugustuhan ko.
Huminto ako sa tapat ng board kung saan nakapaskil ang mga picture ng member ng
student council, kung saan nasa pinakataas ang gusto ko.
I smiled while looking at his serious face. Damn those green eyes.
Julian Matthew Grayson
I sighed before I started walking again dahil isang buwan na ko mahigit sa school
na ito pero hindi man lang kami magkakilala, busy at suplado sya at seryoso naman
ako sa sinabi kong di ako magpapaka desperada para pansinin nya.
Mag e expire din naman tong pagka crush ko sa kanya lalo na at graduating na din
naman sya.
Si Lyana ang madalas kong kasamang kumain at nagkataon naman na tuwing bago mag
lunch ay vacant nya kaya nasa SC Room lang sya para gawin ang mga task nya kaya
dadaanan ko na lang sya.
Mabilis akong pumasok sa SC room pero laking gulat ko ng may papalabas din doon
kaya nagkabanggaan kami at natapon ko lang naman sa kanya ang hawak nyang tubig.
“OMG! Sorry!” mabilis kong sabi at nung mag angat ako ng tingin para makita kung
sino yung naging biktima ng katangahan ko ay parang gusto kong malusaw.
Sinalubong ako ng pares ng seryosong berdeng mga mata.
“Mr. President— I
Susme, Summer Madelaine! Pull yourself together, kulang na lang mag confess ka sa
kanya na bet mo sya. Umayos ka, kung ayaw mong itakwil ka ng pamilya mo.
“Mr—
“It’s Julian” nagulat ako sa naging sagot nya at mas lalo yata akong nagulat ng
ngumiti sya.
“Ha?”
“I said my name is Julian”
PRESENT DAY.
“Grabe, kamusta naman ang binibining fresh na fresh mula Paris” masayang bati sakin
ni Pam, ang bakla kong manager.
I hugged him kasi halos dalawang buwan din kaming hindi nagkita.
“Gosh Pam, I missed you so much but I will miss Paris more, iba ang buhay doon. If
may choice lang ako, I’ll quit showbiz and stay there na lang”
“Hoy loka-loka hindi pwede yun no! Isang taon ka mahigit doon para mas maging
professional model at ikaw ngayon ang aking rising star, the press is going crazy
about you” sabi nito.
Nandito pa kami sa airport at kasalukuyang palabas ng airport, Itinaas ko sa ulo ko

ang suot kong shades.
Gusto ko na munang umuwi at magpahinga dahil ang haba ng oras ng biniyahe ko

makauwi lang sa Pilipinas.
“What? In-announce mo na ba na babalik ako? Wala ako sa mood mag entertain ng press
ngayon Pam” sabi ko dito.
“I know, don’t worry I made sure na walang makakaalam na na nandito ka na and if

may makaalam man, masyadong hectic ang schedule ng mga paparazzi at press”
“Why, anong meron?” tanong ko.
“Hay jusko Summer, nanirahan ka lang sa Paris nakalimutan mo ng pilipina ka at need

mong makakuha pa din ng update sa news about sa bansa natin” sabi nito.
Nag roll eyes na lang ako dito.
“Whatever Pam, busy ako doon and minsan nonsense ang balita dito kaya itutulog ko
na lang yun”
“Kaloka kang bata ka, well for your information, last month is natapos ang halalan
natin for government, so may bago tayong president and senators and so forth”
“So? Normal naman ang election, di lang Pilipinas meron”
“Yeah right, pero what’s hot is, and I mean hot talaga cause he is really hot, eh
yung bago nating presidente. My god, ibibigay ko ang kaluluwa ko ma touch ko lang
ang body nya. Sobrang yummy talaga and kaya walang paparazzi ngayon, kasi ngayon
magaganap ang first official interview nya, everyone is going crazy to know some
details about our hot, yummy, and mysterious president”
“Ah kaya pala, I see, bata pa ba yung president natin?”
“Oo naman, ilang years lang ata ang gap nyo feeling ko mga kasing edad nung pinsan
mong si Lyana. Hindi mo ba talaga alam or any idea kay Mr. President?”
“Obviously, wala akong alam at hindi ako interesado sa pulitika. Sino ba kasi yun?”
Pababa na kami ngayon sa ground floor gamit ang escalator.
“Well it’s no other than Mr. Julian Grayson”
Muntik na kong mawalan ng balanse at gumulong sa escalator dahil sa gulat, mabuti

na lang talaga ay nahawakan ako agad ni Pam.
Mabilis na tumibok ang puso ko at pakiramdam ko lalabas iyon.
“Hoy babaita! Anyare sayo? Okay ka lang ba? Bat ka namumutla?” nag aalala nyang
tanong. Nakababa na kami sa escalator at inalalayan nya kong makaupo sa isa sa mga
bench sa ground floor.
“I just wanna make sure na tama ang narinig ko, you said the current president of
the Philippines is
“It’s Julian. Julian Grayson”
I closed my eyes. Isang taon lang akong nawala. Anong nangyari? Nasa Earth pa ba
ko?
I kennat!
—----------— TO BE CONTINUED
Hi Guys! I am back and please let me know what you think about this.
Vote and Comment!
KayeEinstein
Chapter 2
Summer’s POV.
10 Years Ago.
“I can’t believe this, ayan yung babaeng nililigawan ni Mr. President?”
“Hindi naman sya ganoon kaganda and I heard she came from a poor family. Isang
certified probinsyana”
“Ano kayang ginawa nya para mapansin ni Julian, I can’t believe na sya ang piniling
ligawan kesa kay Melissa”
Ipinikit ko ang mata ko at hinawakan ang tray na naglalaman ng lunch ko dahil balak
ko ng ihampas sa mukha ng mga ka schoolmate ko na walang balak hinaan ang boses
nila sa pagchichismisan
Laking pasalamat ko na lang ng dumating si Lyana at mabilis na inalalayan ako

papunta sa table namin.
“Ang kakapal ng mukha, akala mo magaganda, hindi pa ba nila nari realize na kaya
hindi sila pinatulan ever ni Julian kasi dahil sa mga fes nila” sabi ko at padabog
na kumain ng spaghetti.
“Summer, please calm down. You should’ve expected this. Crush ng halos lahat dito
si Julian and since they found out about yung sa inyo, makikielam at makikielam
talaga sila” sabi nito sakin.
“I hate her, I hate Melissa so much! Sigurado akong sa kanya galing ang impormasyon
na ito para talaga awayin ako ng lahat dito sa school. Napaka demonyita talaga”
“Melissa is also my cousin, pero mas mahal kita and I’m sorry I cannot do anything
about her, no matter how much I tell her not to blame you at wag kang pag initan,
hindi sya susunod and mas nag worst pa sya ng malaman nyang Julian is interested in
you”
If you wanna know who is Melissa, well she is actually my step-sister. Magkapatid
kami sa ina. She’s older than me, ka edad nya si Lyana and apparently she despises
me, well the feeling is mutual, maybe not before dahil I’ve always wanted to be her
younger sister but ang tingin nya sakin is ako ang naging dahilan kung bakit
naghiwalay ang mama at papa nya. It is not my fault that our mom got tired sa lahat
ng pambababae ng tatay nya and FYI my dad and my mom met and fell inlove after ng
divorcement ni Mama sa una nyang asawa and after a year they decided to get married
and they had me. Grabe, kasalanan ko ba yun?
I tried to understand her pero masyado syang naging masama sakin to the point na
dahil nga mayaman ang daddy nya ay pinilit nilang malugi ang nagsisimulang business
ni papa at mama. Melissa also makes sure na magiging mahirap sakin ang pag aaral by
paying people to bully me.
But still I was hoping na since magkakasama kami dito sa MU and baka nag mature na
sya ay maaayos ang relasyon naming dalawa but in my wildest dream na lang daw.
I found out that Julian and her are friends and same sila ng course and VP si
Melissa ng student council.
Remember nung araw na nakabangga ko si Julian. I thought magagalit sya sakin but
instead nagpakilala sya and akala ko yun na yun at doon na matatapos yun pero I
found out that simula palang nung makita nya ko that time sa bulletin board, he was
actually interested pero hindi nya alam pano ako ia approach dahil una,
intimidating daw ako and nahihiya sya dahil he found out na pinsan ako ni Lyana.
I just found out that he wanted to court me nung magkaroon ng camping ang school. I
was so happy when he confessed his feelings to me in front of camp fire. His green
eyes behind the burning fire, ramdam na ramdam ko na mahal nya ko. Ramdam ko yung
sincerity and even though I wanna jump and tell him na girlfriend nya na ko, gusto
ko pa din na dumaan kami sa ligawan stage.
And I told him na wag na muna kaming magmadali. Sinasabi ko mang wala akong
pakielam sa nga sinasabi sakin ng iba ay may parte sa sarili ko na gusto kong mas
makilala ako ng lahat ng humahanga sa kanya, na makikita ng mga to na worthy ako as
a woman para kay Julian.
Hindi mayamang tao si Julian. Base sa kwento nya ay second family lang sila ng Dad
nya na isang pure US citizen. I heard his Dad had cancer and we all know gaano ka
poor ang healthcare sa bansa. So his Dad fled back to US and never came back.
Julian still respects and love his Dad and ang nasa isip nya na lang is namatay to
kaya hindi na sila binalikan.
I was so drowned with my thoughts na hindi ko namalayan ang dalawang pares ng
berdeng mata ang nakatitig sakin. Wearing his picture perfect smile na kung saan
labas ang mapuputi at pantay pantay nyang ngipin.
I do ask myself sometimes kung makatao pa yung pagiging gwapo nya and not just that
his traits, yung pagiging gentleman, strict, responsible at matalino pa nya.
On top of that those godly green eyes na pag tumitingin sakin kahit na kakabahan ka
dahil nagsusumigaw iyon ng awtoridad pero makikita mo yung pagmamahal nya sakin.
“Summer, jusko! Konti na lang tutulo na ang laway mo”
“Ha?” nagulat kong baling sa pinsan ko.
“Ewan ko sayo, bat di mo pa kasi sagutin itong si Julian. Halata namang hulog na
hulog ka, pati laway mo”
Nag init ang mukha ko ng marealize ko na OMG. I was staring at Julian na pala.
Gusto kong iuntog ang sarili ko sa mesa at gusto kong sipain ang pinsan ko.
I heard him chuckle.
“Stop that Lyana, my baby’s red as tomato”
“A-ano?!” napalakas na sigaw ko. Nagtinginan tuloy yung mga tsismosang schoolmate
namin at pasimple ko silang tinaasan ng kilay at bumaling ng tingin kay Julian.
Pasimple namang humahagikgik ang pinsan ko sa tabi ko.
Please, gabayan nyo po akong wag manakit ng kamag-anak.
“What?” inosenteng tanong nito sakin at kumagat ng sandwich nya.
Pesteng yawa! Pati ba naman pagkain kailangan parang pang commercial?
“What, what ka dyan? Kung anu anong sinasabi mo at baka nalilipasan ka ng gutom”
Nilunok nya yung kinakain at uminom ng tubig.
“Well sooner or later, you’ll be mine either girlfriend or pwede din namang asawa
agad. So anong gusto mo baby?”
Umay! Maiihi ako dito kakapigil ng kilig ko. Umay talaga. Lumunok ako.
“Ang advance mo mag isip!—
“Teka, binabasted mo ba ko?”
“Hoy, sinong nagsabing babastedin kita? Sa mala anghel mong mukha jusko ang tanga—
Napahinto ako sa sinasabi ko dahil hindi ko napigilan at natural iyong lumabas at

leche, nakakahiya. Nakakahiya ka Summer!
Mas nagtawanan pa si Julian at Lyana at nag appear pa sa harapan ko.
Nung tumingin sakin si Julian, pakiramdam ko ay nanghina ako lalo na ng ngumiti

sya.
“So you’re my baby then”

PRESENT
Summer’s POV.
I, Julian Matthew Grayson, do solemnly swear that I will faithfully and

conscientiously fulfill my duties as President of the Philippines, preserve and
defend its Constitution, execute its laws, do justice to every man, and consecrate
myself to the service of the Nation
Mga pang pitong beses ko na atang pinaulit-ulit pero ayaw tanggapin ng utak ko.
Pano? Ano bang nangyari? The last time I checked he just inherit his Dad’s multi-
billion company and assets.
“Bakit ba sobrang interested ka kay Mr. President, ay crush mo ano? Bet mo ba?”
sabi nya pagkatapos isarado ang laptop ko at maglapag ng tea.
Nag roll eyes ako kay Pam at umupo ng maayos bago sinimsim ang tea.
“Pam, what happened. I mean, pano sya naging presidente ng bansa. Ni hindi man lang
sya naging senator or what na close sa position nya”
“Well, from what I’ve heard. He started as a Mayor ng isang city. Well, noon pa man
popular na sya kasi lahat bilib na bilib sa pamamalakad nya. Hindi sya corrupt and
priority nya ang mga tao”
“Well, hindi talaga magiging corrupt yan. He is a billionaire, so wala ng

paglalagyan ng pera yan”
“Teka? Pano mo naman nalaman yan ha? Magkakilala ba kayo?” nang uusisang tanong
nito sakin.
Tumayo ako habang hawak hawak pa din ang tea at tumapat sa bintana kung saan kita
ko ang mga city lights kapag gabi.
“Hindi, hindi na” mahina kong sagot.
“Anong hindi na?!” napatayo din si Pam at maski ako nagulat sa sagot ko.
“Sabi ko, hindi ko sya kilala. Ikaw kung anu anong naririnig mo! Nalaman ko kasi
nag research ako! Sobrang na left behind na ko sa mga balita sa bansang to”
nagsisinungaling kong sagot.
I don’t want my manager to know. Ako lang, kami na lang dapat ang makaalam.
Tumango-tango sya at tila na convince ko naman sya kaya nakahinga ako ng maluwag.
“Well anyway, hindi mo naman kailangan maging senator muna or something para
tumakbo agad na presidente. He just tried and he won and our country deserve a man
like him from my perspective ha, malaki ang mababago nya sa bansa”
I closed my eyes. Nakatalikod ako kay Pam. Nung nagdilat ako ay mapait akong
napangiti.
Narinig kong nag ring ang phone ni Pam pero hindi ako lumingon. Nanatiling
nakatutok ang paningin ko sa mga ilaw sa labas na nagkikislapan sa paningin ko.
“Summer, sagutin ko lang. Sila boss. I’ll be back. Ubusin mo na yang tea mo” sabi
nito at nagmamadaling lumabas.
I sighed. Shrugging of the negative emotion that was eating me.
“You’ve always wanted to change the world” mahina kong sabi at saka dire-diretsong
pinasadahan ng tingin ang mga ilaw hanggang sa marating ko ang dulo at tanaw na
tanaw ko ang maliwanag na Malacañang.
“Gusto mo laging tumulong, gusto mo laging responsable sa lahat” dagdag ko pa. “At
ito ka na, abot na abot mo na ang pangarap mo”
“Parehas tayo, parehas nating naabot ang mga pangarap natin pero hindi nga lang
tayo ang magkasama”
Mabilis kong pinunasan ang butil ng luha na naglandas sa pisngi ko.
“Masaya ako para sayo Julian, masaya ako kung nasaan ka at sino mang kasama mo”
Inubos ko ang tea ko at binigyan ng isa pang tingin ang lugar kung nasaan sya.
Ibababa ko na sana ang tea cup ko sa center table ng magulat ako sa nagmamadaling
pumasok ng suite ko.
“Summer! Oh my gosh! Oh my gosh! Can you believe this! Ikaw ang host for the week
sa TOP!”
Napalitan ng sobrang excitement kung ano man ang naramdaman ko kanina.
“Pam! Jusko! Totoo. TOP?! Yung TOP na as in Talk of the Philippines ha?”
“Yun nga! OMG! I am so happy for you!”
TOP lang naman ang pinakasikat na talk show sa bansa. I mean, if you will imagine
it konting konti na lang mala Ellen talkshow pero ang pagkakaiba lang is. Weekly
they choose different host sa poll ng mga artista.
“Thank you so much Pam! Di ko to magagawa kundi dahil sayo. Di ko to maa achieve
lahat” sabi ko at niyakap sya.
Sya ang nagbitaw sa aming dalawa.
“Jusko, akala ko naman may laman pa yang tea mo at tatapon sa akin. Pwede ba
pakilapag at baka mabasag mo, dahil guess what, sa final day mo, sayo ibinasbas ng
network na mag host at makipag one on one talk with the president”
“President?” hindi ko alam pero binalot ng kaba ang sistema ko.
“Si President Julian! Ay jusko! Bat naman binitawan mo! Nabasag tuloy! Ang mahal pa
naman nito, galing pa naman ito sa France—
May mga sinasabi pa si Pam pero tila nabingi ako.
Ako? Ako ang iinterview sa presidente ng bansa?
Sound like madali at ikagagalak ng lahat pero not me. Ano? Pano ko ba sasabihin?
“Hindi, ayoko!”
“Huh?”
“Hindi ko kaya, hindi ko kayang interviewhin ang ASAWA ko”
TO BE CONTINUED
Please vote and comment! 🤗🤗🤗
Chapter 3
Summer’s POV
6 years ago.
“Baby!” masayang-masayang tawag ko habang tumatakbo papalapit sa kanya. Niyakap ko

sya ng sobrang higpit.
“God, I missed you, so so so so so much” he planted a kiss on top of my head while

hugging me.
Halos maiyak ako pero pinigilan ko. 6 months din kaming magkalayo dahil kung saan-
saan sya nadedestino dahil sa work nya. Isa syang marketing assistant sa isang oil
company. He have to check sa mga iba’t ibang site ng company. 2 years na syang
nagtatrabaho at ngayong araw na to ay graduation ko.
“I’m so happy, nakarating ka. Hindi mo na miss ang graduation ko. Graduate na ko”
sabi ko habang hawak ang mga mukha nya.
3 taon mahigit na kaming mag boyfriend pero sa tuwing titingnan ko sya ay buhay na
buhay pa din ang mga paru-paro sa tiyan ko. Sya pa din ang pinaka gwapong nilalang
para sakin.
“I wouldn’t miss it for the world” he said, I can see na sobrang pagod sya. Siguro
ay galing sya sa flight or mahabang biyahe. “Congratulations baby, I love you so
much” he said as he hand over yung flowers na dala dala nya.
“Thank you. I love you too. Ang ganda baby, pero mas natutuwa ako kasi nandito ka”
paglalambing ko sa kanya.
“Ehem” natigil iyon at masama kong tiningnan si Lyana pagkatapos malakas na

tumikhim. “Bat ako walang power hug at kung anu ano, dinayo din naman kita”
“Che! Hindi kita boyfriend. Hmp. Diba baby?” baling ko ulit kay Julian na tumatawa
sa aming mag pinsan.
“Hay naku bagay na bagay talaga kayong dalawa” masiglang bati ni Mama samin.
Mabilis naman na bumeso at yumakap si Julian sa magulang ko.
“Mama, papa, kamusta po?” pagbati nito sa magulang ko.
“Ayos lang naman kami hijo, mabuti at dumating ka. Halos hindi ma enjoy nitong si
Summer ang graduation nya” sabi ni papa.
“Pasensya na po. Nagka problema sa airport kaya medyo na delay po” sabi nya habang
kumakamot sa batok.
“Pero ang mahalaga nandito ka na” pag yakap ko sa tagiliran nya. Ngumiti naman sya
at inakbayan ako.
“Thank you for understanding” bulong nito sa akin. I smiled and kissed him on his
cheeks. Nagtawanan naman ang pamilya ko. “Let’s eat outside, nagpa reserve po ako
sa favorite na restaurant ni Summer”
“Talaga? Ayiee. Salamat baby!” sabi ko dito.
“Call ako dyan” maingay na sabi ni Lyana.
“Mag picture tayo” sabi ni mama kaya mabilis kong hinagilap sa bag ko ang cellphone
ko at “Wait, nawawala ang phone ko. Saglit lang, tatakbo lang ako sa restroom. Sana
nandoon pa” bago pa sila lahat makasagot ay tumakbo na ko.
Natanggal ako sa full scholarship ng MU pero binigyan nila ako ng chance kaya kahit
papano ay binigyan nila ako ng malaking discount at honestly lubog ang parents ko
sa utang and natapos ako dahil sa tulong ni Julian. Sya ang nagsuporta sakin. Lahat
ng hard work nya, iniisip nya lagi ay para sa aming dalawa.
Mabilis akong pumasok sa banyo at nagulat pa ko ng may maabutang tao doon.
She is applying make out at mabilis nyang sinarado ang hawak nyang pang retouch.
Hindi ako nakagalaw. Totoo, talaga ang sinabi nila. Nasa dugo na nila. Nasa dugo na
nila ang magandang lahi.
Mabilis na nag shift mula sa sarili nya patungo sakin ang tingin nya. She’s wearing
a skin-toned fitted dress. Sobrang sexy at mala porselana ng kutis.
“What are you looking at?” napatitig ako sa kanya at kinabahan ng makitang nakataas
ang kilay nito.
Pag nakita mo sya. Ang masasabi mo lang. Ito yung tipo ng gandang may karapatang
magmaldita.
Wala akong insecurity na nararandaman instead I am so amazed. Sobra akong

humahanga.
“Ms. Montenegro” nabanggit ko ang pangalan nya. Even her name jusko, maganda na
agad pakinggan.
“You can call me, Celestine” sabi nito at dahan-dahang lumapit sakin. “I think you
left this” sabi nito at inabot sakin yung phone ko at dire diretsong lumabas.
Grabe, OMG! Iba talaga ang mga Montenegro. Even his younger brother na si Storm is
pinagkakaguluhan ng mga ka batch even ng mga kapwa ko college student.
Celestine Snow Montenegro, she is a year older than me pero sya na ang nagpapatakbo
ng MU. Ang heredera nila Mr. Thunder and Mrs. Akira Montenegro. I’ve never seen her
before nor her bother or yung cousin nilang si Leo pero grabe, ang gaganda ng lahi
nila.
Papalabas na sana ako ng banyo ng may pumasok naman at this time kahit nagulat ako
mas gusto kong wag pansinin.
“Aren’t you gonna greet your older sister?” mapang asar nitong sabi sakin at tsaka
ako nginisian.
“Masyadong maganda ang araw ko Melissa” sabi ko at akmang lalampasan sya pero
mabilis nya kong hinawakan sa braso at ganun ko din kabilis tinanggal ito. “Touch
me again and I’ll hurt you.
Peke syang tumawa.
“Hurt me? Hindi pa ba sobra-sobrang pananakit ang ginawa mo sakin, you took away
Mom from my Dad!”
“Ilang beses ko bang uulitin na hi—
“Kung hindi nabuntis ang magaling nating nanay ng tatay mo at kung hindi ka
pinanganak edi sana masaya ang pamilya ko. Sana buo ang pamilya ko. Pero you
happened! You took away mom from me!”
“Please Melissa! Mom wanted to take you pero nung nagka isip ka. Ang ginusto mo
lang is sumama sa daddy mo, dahil mayaman sya at madali ang buhay mo. Wag mong
isisi lahat sakin!”
“Sinisisi ko na nabuhay ka pa. You took away mom, the family I deserve, and now,
you took Julian”
“Oh my gosh, Melissa! Please get over sa insecurity mo. 3 taon na mahigit, mag a
apat na nga simula ng maging boyfriend ko sya. Hindi ko kasalanan na hindi ka
nakapag confess nyang nararamdaman mo, hindi ko kasalanang kami ang nagmamahalan
ngayon!”
“Selfish ka Madelaine! Lahat na lang inaagaw mo sakin, lahat ng mahal ko at

mahalaga sakin” tumulo ang luha nya. “Pero ito ang tatandaan mo, lahat ng sakit na
ito, ibabalik ko sayo. Ako mismo ang dudurog sayo” she wiped her tears at dali-
daling lumabas.
Hindi ako nakasagot dahil natakot ako. Hindi ako nakasagot dahil aminin ko man o
hindi, nasasaktan ako para sa kanya. We do hate each other pero sa kaloob looban
ko. Kapatid ko pa din sya and how I wish na hindi ko sya nasasaktan ng ganito dahil
God knows. God knows how much I love her.
I bit my lip to stop myself from crying.
PRESENT
“Breathe in, breathe out” pagga guide sakin ni Pam. “Kumalma ka, Summer! Last day
mo na to sa show. Ever since maghost ka grabe sky rocketing ang ratings. Last day
mo na to at for sure buong bansa ang nanonood. For pete’s sake please don’t ruin
this”
“I am trying, okay? Where’s my sugus?” sabi ko at nagmamadaling kinalkal ang pouch

ko.
“You never changed, yan pa din ang nagpapakalma sayo” sabi nito. Pam helped me
unwrapped my sugus.
If you are not familiar that’s like a chewy sweet candy.
“Thank you” sabi ko.
“Hindi ko man alam anong nangyari, geez hindi nga ako naniniwalang naging asawa mo
sya. Kahit maganda ka, grabe di ma reach ang status at kagwapuhan ni Pres. Grayson”
sabi nito at tila nag daydream pa.
“Sige, ilakas mo pa” sabi ko habang luminga linga. Checking kung may nakakarinig
samin. Nakahinga ako ng maluwag ng ma check kong walang tao bukod samin. “Di mo
naman sinabi edi sana nagpa press conference na lang ako”
“Tsk, let’s go na. Alam mo na ang mga itatanong mo. Just be professional, okay?
Unless bet mo pa si Mr. President hahaha” pang aasar nito sakin.
“Will you shut up Pam” sabi ko dito. “Lumabas na tayo, it’s almost time” sabi ko
dito. I stood up and fix my red tube dress.
“Excited sya” bulong na biro sakin ni Pam pero nag roll eyes na lang ako.
“Summer!” napalingon ako sa tumawag sakin at mabilis na ngumiti ng makita kong si

Mr. Bautista na syang producer ng show ang tumawag sakin.
“Hi sir!” pagbati ko dito.
“Please just call me Francis, parang iba ka naman” sabi nito at mabilis na
hinawakan ako sa braso. What made me uncomfortable ay ang dahan-dahan nyang
pagpapadausdos doon while smiling.
You piece of sht! He is in his mid 40s at hindi ko gusto ang mga tinginan nya
sakin.
Peke akong tumawa at sinubukang lumayo sa pagkakahawak pero mas hinigpitan nya at
mas nginitian ako.
“Alam mo ang laki ng natulong mo sa TOP. Highest rating ever. You’re my favorite
kaya naman sayo ko binibigay ang pagkakataon na makapanayaw ang ating bagong
presidente” dagdag pa nito at muling hinamas ang braso ko.
Isa pa at sisikuhin kita.
Pipiglas na sana ako ng pumasok na from back stage si
“Ms. Melissa Villanueva!” masayang bati ni Ms. Bautista sa well you know her, my
step-sister. Tinanguan lang sya ni Melissa at bumaling sakin ang tingin nito.
Nagkatitigan kaming dalawa at sa tingin ko ay walang balak magbawian ng tingin sa
amin. She smirked at ganoon din ang ginawa ko.
Damn you. Mamamatay ka din, btch.
Halos masugatan ko ang sarili kong palad sa pagkakakuyom ng kamay ko.
“Summer, please meet Ms. Melissa, sya ang spokesperson at secretary ng ating
presidente” sabi ni Mr. Bautista at mabilis na bumalik sakin at ito na naman ang
braso nyang ipinulupot sa bewang ko pero dahil sa pagtititigan naming dalawa ni
Melissa ay mas natuon ang atensyon ko sa galit na nararamdaman ko dito.
“I know her” mapait kong sagot.
“You do?”
“News” simple kong sagot na lang at pasimpleng nag roll eyes. Peke namang tumawa si
Melissa.
Hilig nya talagang pumeke.

“The president will be here in any moment, let’s go sa set up nyo. We don’t wanna
waste time” sabi nito at tinitigan ako bago nag smirk sakin.
Waste ako ng oras? Duh sya waste ng genes ng nanay namin.
“Let’s go” sabi ni Mr. Bautista, not letting go of my arm na panay pa ang pag pisil
nya.
“Mr B—
“The President’s here”
Napahinto ang akmang pagsaway ko kay Mr. Bautista dahil bumukas ang pinto at di ko
alam pero nanlamig ang buong katawan ko.
Mabilis na nagtama ang mga mata namin.
Those green godly eyes.
Nagkita na naman kami.
Ilang taon na ba ang nakalipas?
Pero pakiramdam ko ay bumalik ako doon sa bulletin board nung first day ko sa MU.
Please God. Help me. How can I do this?
He looked straight to me.
Inabot nya ang kamay nya.
“I’m the President of the Philippines, Julian Grayson” pagpapakilala nya.
Hindi ko alam pano ako nagkalakas ng loob na iabot ang kamay ko.
Hindi ko alam kung ramdam nya ba na nanginginig ako or ang malamig kong pakiramdam.
“I-I’ll be your host, I-I’m Summer, Summer Gonzales”
He smiled.
“Gonzales huh?”
Oh kill me please!
To be continued.
I need a 100 votes and comments for the next update!
As soon as ma hit.
Agad agad!
Thank you bibies!
Admin Icy, Kit, RA, Jen, and JD. I love youuuu guys.
Mwaaaa!
KayeEinstein 💓
Chapter 4
SUMMER’S POV
5 YEARS AGO
“Julian, my first love and definitely my last. 5 years passed by so quickly and
ganito pa din ang pakiramdam ko, hulog na hulog pa din ako— “Ayieee” panunukso ng
lahat samin.
Tama kayo. Ngayon ang araw ng kasal namin. Ang pinaka-masayang araw sa buhay ko.
Julian proposed to me that night nung graduation ko, sa paborito kong restaurant.
Ang The Resurreccion’s. Its a spanish-filipino restaurant.
After a year, with the blessings of my parents and Julian’s mom. Mommy Agnes, here
we are, getting married.
It is not grand like what you are thinking. I am also working as a manager for a
department store at ganun pa din si Julian.
It’s actually just a civil wedding pero nonetheless, this is the best wedding.
Wearing my white plain dress at inayos na buhok at make up ng pinsan kong si Lyana
made me feel like I’m the beautiful bride ever lalo na at ang pakakasalan ko ay ang
pinaka gwapong nilalang sa mundo.
“Hey, this is serious” sabi ni Julian habang nakangiti kaya nabalik ako sa
reyalidad at ginantihan ko ang ngiti nya. Mas napatitig ako sa maganda at mala
anghel nyang berdeng mata.
“Baby, thank you, thank you for looking at my direction on my very first day on
college, thank you sa juice na tumapon sa unifom mo kaya tayo nagkakilala, thank
you sa mga apoy sa camp na saksi how you confessed your love for me, thank you for
giving me my engagement ring, thank you for asking me to spend my whole life with
you pero above all, thank you for loving me so much, thank you for taking care of
me, hindi man tayo mayaman but I know together maa achieve natin lahat ito,
makakayanan natin lahat ng pagsubok, maaabot natin ang pangarap nating magkasama.
Tayong dalawa hanggang pagtanda”
Nagpalakpakan yung mga bisita namin. I saw Mama and Mommy Agnes are both teary
eyed.
“I’m sorry, they were too loud and I totally forgot what I’ve written for my vows
so let me tell you what is exactly on my heart. Alam mo ba sabi nila hihinto or mag
i slow mo daw ang mundo mo kapag nakita mo na yung the one para sayo pero hindi
ganoon yung nangyari sakin, hindi huminto ang mundo ko”
Napakunot naman ang noo ko dahil sa sinabi nya.
“What did stop, was my heart and all of my senses. I only saw you and in that
moment that my heart skipped a beat, nawala na yung puso ko sakin, nasayo na sya
agad at nasabi ko sa sarili ko while looking from you sa malayo pa lang, yan, yan
ang magiging asawa ko. She will be my one and only Mrs. Grayson. She will be my
home at sya ang magiging pahinga ko sa mundong nakakapagod”
Tumulo yung luha ko pero matamis ko syang nginitian. I love him so much and mas
minamahal ko sya knowing that this guys love me even more.
“Thank you baby, thank you for accepting me and mom to your and your family’s life.
Tama ka, lahat ng pagsubok ay makakayanan natin. Lahat ng pangarap natin ay
makakamit natin basta magkasama tayo. My love, I will still look at you even 100
years from now, will still kiss you, your forehead, your cheeks, your lips and we
will both say we made it, kasi tama ka. Magkasama tayong tatanda. I love you so
much Summer.”
“I love you” sabi ko.
“Wait lang guys, wag muna kayong mag kiss at sasabihin ko pa lang” nagtawanan naman
kaming lahat dahil sa pagbibiro ng judge sa amin. “By the power vested upon me, I
know pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride”
We chuckled once more and lumapit na sakin si Julian. I can see how shaky his hands
while reaching out my face bago sya unti-unting lumapit.
He kissed me.
Hindi ito ang first kiss namin pero pakiramdam ko ay ito yun.
Mga ilang segundo pang nagdikit ang labi namin bago sya dahan-dahang bumitiw at
masayang tumitig sakin.
“Gandang ganda ka naman sakin” biro ko dito.
“I present you Mrs. Summer Madelaine and Mr. Julian Matthew Grayson”
PRESENT
I bit my lip at tumingin sa taas para pigilan ang sarili kong maluha.
Bwisit na mga ala-ala. Bumabalik lahat sakin at kapag naaalala ko ay para akong
maluluha.
Binuksan ko ang jar ko ng sugus at kumuha doon. Nasa dressing room ko ako at katabi
lang nito ang kwarto kung nasaan si Julian.
Magkasama tayong tatanda my ass.
Tutuparin natin ang pangarap natin ng magkasama, lecheng mga pangako, hindi mo na
ko mapapaniwala ngayon.
“Summer!” narinig kong tili ng pinsan kong si Lyana kaya mabilis akong tumayo at
hinarap sya ng nakangiti.
Totoong umaliwalas ang pakiramdam ko ng makita ko sya.
“Lyana, grabe ang laki na ng tyan mo. Nakakatuwa naman!” sabi ko at mabilis syang
niyakap at hinawakan ang tyan nya.
Nagulat pa ko ng sumipa iyon.

“Hala! Kilala nya ang tita nya” sabi ko at muling hinawakan ang tyan pero di na ito
sumipa pa.
“Grabe, nakakatampo ka. Hindi mo agad ako binisita pero dahil sa dami ng pasalubong
na dala mo sakin galing Paris, pinapatawad na kita” sabi nito at kumain pa ng
popcorn.
“Sus, puro hiling mo iyon. Eh ikaw nga, ngayon lang pumunta sa show ko kung kelan
last day na ng hosting ko” sabi ko at humalukipkip.
“Eh alam mo namang busy ako kakasunod sa asawa ko. Feeling ko mambababae dahil
buntis ako, ang chaka ko ngayon tas makikita pa kita” sabi nito.
“Kaya ka lang naman ganyan dahil pregnant ka. Pregnancy syndrome” sabi ko.
“Sows anong alam mo dito Madelaine, eh hindi ka pa naman nabuntis, kung

makapagsalita ka, ay akala mo you’re pregnant— Nahinto sa pagdaldal si Lyana ng
paglingon nya sa pintuan ng dressing room ko ay nandoon si Julian kasama ang mga
staff namin na tila nire review sya.
Pero tumitig lang sya sakin at dahil mayabang ako, tinitigan ko din sya. Anong
akala nya?
“Ay jusmiyo, grabe, nandito ka Julian?! Ay este Mr. President!”
“Lyana, don’t call me like that” sabi nito at ngumiti sa pinsan ko na akala mo sya
ang pinakamabait na taong nakilala mo. Nag appear pa sila.
“Grabe ang astig mo na ngayon, ibang level ka na, dati president ka lang ng student
council, ngayon ng bansa na. Iba ka talaga” pagbibiro ng pinsan ko.
“Ikaw din, you’re pregnant. Magkaka baby ka na. Magkaka anak na kayo ni Warren.
Congratulations” sabi ni Julian.
“Nakow, kung hindi lang kayo naghiwalay ay malamang meron na din kayo or buntis na
iton— “Ay jusko, bakit may ipis sa dressing room ko!” mabilis kong sigaw at mabilis
na kunyareng napatakbo sa pinsan kong bwiset.
Mabilis naman naglapitan ang mga staff.
“Nasan na yung ipis Ms. Summer?”
“Nandyan lang, hanapin nyo” sabi ko habang hinawakan ng mahigpit si Lyana.
“Pasensya na talaga Ms. Summer, ipapalinis agad namin ito” sabi nung isang staff at
tumango ako. Napalingon naman ako kay Julian. Nasa likod nya ang mga guards nya.
“Excuse me po Mr. President. Mag start na po tayo soon” sabi ko at pekeng ngumiti
bago patakbong hinila si Lyana papasok ng banyo at mabilis kong inilock iyon.
“Ang sikip naman dito Summer!” pag iinarte nya.
“Pisting yawa ka! Yang bunganga mo eh ipapahamak pa kaming dalawa!”
“Oy may care pa din sya kay Julian!” pang aasar nito.
“Hoy, wala akong sinabing may pake ako sa kanya. Ikaw nga hinay hinayan mo yang
bibig mo. Matagal na kaming hiwalay kaya wag mo ng ngang i bring up ulit yan!”
“Hindi mo na mahal?”
“Hindi na” diretso kong sagot.
“Hindi na masakit?”
Napahinto ako at napatingin sa kanya ng seryoso.
“Masakit pa din. Masakit na masakit. Parang kapag nakikita ko sya may kumukurot sa
puso ko”
“Summer” tawag nito sakin.
Tumingala ako.
“Pero hindi ibig sabihin na nasasaktan ako eh mahal ko pa sya at gusto ko pang
magkabalikan kami. This pain is a simple reminder na minsang umikot ang mundo ko sa
kanya, minsan ko syang minahal ng sobra. Pero tapos na yun lahat, kaya please
Lyana. I know how much you wanted us to end together pero please know the reality
that we already ended at walang together. We have separate lives now”
I smiled at her. Pakiramdam ko kasi ay mas maiiyak pa sya sakin.
“I’m so proud of you, you are so strong” sabi nito at yumakap sakin.
“Okay, let’s roll in 3, 2, 1 Action!”
“Welcome to TOP, I am Summer Gonzales, your host for this week and today is my last
day of hosting so we have a very special guest for tonight’s talk and it’s no other
than the hottest president ever, President Julian Grayson”
Hoy wag kayong ano, yun ang nasa script. Bat ko naman magiging hot sa akin yang
lampa na yan.
Lumunok ako kasabay nun ang pride at kaba ko.
“Good Evening Mr. President” nakangiti kong baling dito.
Akala mo ikaw lang ang masaya sa mundo? Naka move on na ko at tama lang na ipakita
ko sayong okay na ako.
Bumaling sya sakin at bored akong tiningnan.
“Good Evening Summer”
The way he greeted me and called my name sent shiver to my soul. Binalot ng kaba at
lungkot ang sistema ko pero sinigurado kong hindi mapapalis ang ngiti sa labi ko.
Yung malalim at seryoso nyang boses ang nagpatili sa mga kababaihan at baklang
audience namin.
“Thank you for accepting this interview. You are actually the youngest president of
our country”
Author’s Note:
Alam ko na dapat bago ka maging president ng bansa is nasa 40 ka na pero dahil

story ko to at romance-fiction to. Ako magdedecide and nagdecide ako na wala ng age
kineme. Julian is 28 years old. Youngest president evaaah. Kung ayaw nyo tanggapin
to. Sige, lipat ng libro haha.
“Bilang bagong presidente, ano ang una mong pinagpopokusang proyekto para sa
bansa?”
Tumitig sya sakin at huminga ng malalim na para bang nagtanong ako ng isang joke sa
kanya.
Well maybe yun ang pakiramdam nya dahil mag boyfriend palang kami ay alam ko na how
he finds our DOH as a joke. He always say na ang poor ng healthcare system natin.
Araw-araw kong naririnig ang mga plano nya noong mag-asawa pa kami pero here I am
pretending not to know this and the person sitting across me.
“Health care system. I am planning to take down the whole DOH and bring the
upgraded health care and research team para sa bansa”
Nagtuloy-tuloy pa ang question and answer namin tungkol sa gobyerno at mga plano
nya sa bansa.
That’s what I like about him, he is always straightforward. Hindi sya nag-
aalinlangan sa gusto nyang sabihin kaya nga siguro ganun kadali ang pagbitaw nya ng
pamamaalam sakin ilang taon na ang makalipas.
Napataas ang kilay ko ng paglipat ko ng cards ng question ay kasunod at itatanong

ko na ang mga pinaka awkward na tanong para sakin.
Kasalukuyan syang nakatingin sa crowd at nakangiti sa mga ito.
“So President Julian, ito na ang mga tanong ng lahat” huminga ako ng malalim at
nagtilian na ang mga tao. “Are you interested sa babae or lalaki?” nahihiya kong
tanong.
Kumunot ang noo nya at pinasadahan ako ng tingin as if saying na mukha ba akong
lalaki?
Mabilis syang ngumisi at lumingon sa crowd.
“Woman, of course” sabi nya.
Napalunok ulit ako. Yabang mo, bwiset!
“We pick random lucky audience to ask you their question, let’s start” sabi ko at
tinuro ang unang audience na inabot ang mic.
“Mr. President, matagal ng issue ito pero maaari mo bang sagutin kung sino ba
talaga si Ms. Melissa sa buhay mo?”
“She’s my spokesperson, my secretary” diretsong sagot ni Julian.
Napayuko ako at pinaglaruan ang mga daliri ko. Bat kasi bawal ako mag sugus ng on
set.
“Yun lang ba talaga sya, how do you see her as a woman?” follow-up na tanong ng
bakla na ito at kahit ayoko ay tila sumisikip ang mundo ko.
“She’s” lumingon sya ng bahagya sakin kaya napaayos ako ng upo pero mabilis nyang
binalik ang tingin nya sa nagtatanong. “She’s the kind of woman who will help you
to be successful, someone you can rely and trust”
Pwede po bang sipain ko ang ulo nya kahit any of the two ngayon kahit on set?
“So are you saying that she is your ideal type of woman”
“I’d rather not disclose that” sabi ni Julian at ngumiti. Nakita kong nagkatinginan
sila ni Melissa at nag gantihan ng matatamis na ngiti.
Kagatin sana ang singit nyo ng mga langgam!
“Mr. President, you’re 28. Hindi mo pa ba naiisip na mag settle down?”
“Always” mabilis nyang sagot.
“Eh di ayain nyo na ho si Ms. Melissa. Bagay na bagay po kayo!” sabi nito at
nagtilian ang mga tao at patuloy silang tinutukso.
Hindi ko alam pero parang nauubos ang hininga ko. Para akong nanghihina at ang
gusto ko lang ay maiyak.
Affected ka pa din Summer?
Umayos ako ng upo.
“That’s all for today!” anunsyo ko at nagsimula silang magreklamo pero tumayo na
ako sa kinauupuan ko. “Thank you, thank you Mr. President. It was a pleasure” sabi
ko at kahit kabastusan man ay dire-diretso akong lumabas.
“Jusko kang bata ka, pag ito talaga nag leak sa press pasasasakitin mo ang ulo ko,
umuwi na tayo Summer please”
May sinasabi si Pam pero tila binubulong nya iyon at di ko maintindihan.
Itinaas ko ang bagong bukas kong bote ng alak at mabilis iyong ininom.
“Last mo na yan Summer! Last mo na yan. Iuwi na tayo! Ngayon na! Lasing na lasing
ka na!”
Rinig ko ang galit sa sigaw ni Pam pero hindi ko iyon inaalintana. Lasing na nga
siguro ako.
“Hoy pag aari ko naman to ah, iinom ako at—
Napahinto ako ng inagaw ni Pam ang ininom ko at tinitigan ako sa mata.
“Tama na Summer, tama na. Kung nasasaktan ka, kung masakit pa din. Sabihin mo
sakin, sabihin mo samin! Please, umuwi na tayo and we will talk once you are sober”
“Fine, fine, fine itong bakla na to” sabi ko at tumawa. “I’m just gonna play ng
Piano” sabi ko sabay turo sa grand piano ko sa resto na bar na to.
“Fine” sabi nya at inalalayan akong makaupo sa may piano ko at binuksan iyon para
sakin. “Tatawagan ko lang ang driver and I will be back. Please behave!”
Tumatawa naman akong tumango tango pero kusang nawala ang kakulitan at ingay ko
nung maiwan akong mag isa.
Mag isa ka na naman Madelaine.

Bat ba ako uminom?
Kasi masakit, kasi nasasaktan pa ko kahit di na dapat.
I closed my eyes para pigilan ang sarili kong maluha at nagsimula akong tumipa sa
Piano.
“I see forgiveness, I see the truth, you love me for who I am, like the stars hold—
Hindi ko na natapos ang pagtugtog dahil kung nagbagsakan ang mga luha ko. Mabilis
ko iyong pinunasan at diniinan ang mga mata ko to stop myself from crying.
Masyado akong emosyonal na hindi ko man lang matapos ang When I look at you.
Nakatakip ang kamay sa mga mata ko ng magulat ako ng may magpatuloy ng pagtipa sa
piano.
Mabilis akong napalingon sa tabi ko at halos malaglag ako ng makita ko si Julian sa

tabi ko.
Oo, si Julian na dati kong boyfriend at asawa. Si Julian na presidente ng bansa.
Gusto ko magsalita pero napatunganga ako sa kanya dahil tinuloy nya kung saan ako
natapos sa tinutugtog kong kanta.
May tama na talaga ako.
Nung matapos nya ang kanta ay bumaling sya sakin. Ilang dipa lang ang layo ng mukha
nya sa mukha ko.
“A-anong ginagawa mo dito?” naiilang kong tanong sa kamya.
“I came to finish your song and” binitin nya pa at mas tumitig sakin. “You haven’t
ask me your question”
“Question? Natanong ko na!”
“Your own personal question”
Napalunok ako pero hindi ako nagbawi ng tingin.
“What happened to us? Bat ganito na tayo ngayon?” I asked holding back my emotions.
“We abandoned each other right?”
Diretso nyang tingin sakin.
“We left each other despite of promising to stay together till our hair is gray and
old”
“Julian”
“Kasama hanggang pagtanda”
Nagsimula ng magbagsakan ang luha ko.
To be continued.
Vote and comment

Be a fan!
Good morning! 💓💓
Chapter 5
4 Years Ago
Summer’s POV.
“You’re 5 weeks pregnant, congratulations Mrs. Grayson!” nakangiting sabi sakin ng

OB-Gyne ko.
“Totoo po?!” walang pagsidlan ng saya ang puso ko. Hindi ko alam pero gusto ko ng
magtatakbo pauwi at itawag kay Julian na magkaka baby na kami, sa wakas!
“Gusto mo bang marinig ang tibok ng puso nya?”
“Is that possible?” halos pumiyok ako at maiyak, I am too emotional.
That explains my mood swings, morning sickness, pagiging sleepyhead, at emosyonal.
Magkaka mini me or Julian na pala ako.
Mag iisang taon na kaming kasal, and panahon na din naman para magkababy kami.
I even recorded yung heartbeat ni baby dahil yun yung unang beses na narinig ko yun
and I wanna share it with Julian. We often talk about having a family.
Julian is still busy with work. Kasalukuyan syang fund manager ng isang kongresista
at madalas na wala sya sa tabi ko. Honestly hindi issue sakin na madalas ay wala
sya at kung umuwi is isang linggo sa isang buwan. Julian is really faithful, tested
ko na sya for being his girlfriend for years lalo na pa ngayong asawa nya na ko. I
know he is doing this para sakin, para sa magiging pamilya namin at ito na
ngaaaaaa, malapit na malapit na.
“Salamat po doktora” sabi ko at yumuko, ngumiti naman sya at tumango. Dahan-dahan

akong lumabas.
Nagulat ako ng may makabangga ako kaya nabagsak ko ang hawak kong ultrasound.
Yuyuko na sana ako para pulutin iyon pero nauna syang damputin iyon.
I was about to say thank you ng makita ko kung sino iyon.
“So you’re pregnant”
“Melissa”
She looked at me straight to the eyes. The last time I saw her was on the restroom
nung graduation ko. I invited her to my wedding pero hindi sya pumunta. I am sure
that she and Julian are friends dahil nakwento sakin ng asawa ko na she is the
campaign advisor nung kongresista na pinagtatrabahuhan nya.
She smiled at me.
“Congratulations Summer”
I felt that her smile was genuine so ngumiti din ako.
“Thank you Melissa! Ano nga palang ginagawa mo dito?”
I was actually shock to see her, lalo na sa clinic ng isang OB-Gyne. Is she
pregnant too? Sinong asawa nya?
“Wag kang mag isip ng ano dyan” sabi nya at tumawa. “I am just here for my annual
reproductive check up”
“Ah”
“Here” sabi nya at inabot sakin ang ultrasound ko. “I’ll go inside na. Talk to you
soon” sabi nito.
Tumango ako.
“Yeah, bye” sabi ko at nauna ng maglakad paalis.
I just found myself, spending my whole morning till noon sa mall. Looking at baby
stuff. Trying to think how much we should save para makapag prepare at mahanda ang
lahat ng magiging kailangan ni baby. I was planning to surprise Julian.
I bought a gift box na parang rectangular ang haba, it was supposed to be for a
bracelet or watch pero I’m gonna put my pregnancy test there as well as the
ultrasound. It’s a red box. I’m so excited.
I decided to walk na lang dahil masyadong madaming tao ang nag aantay sa sakayan
and hindi naman gaano kalayo ang mall, sa condo kung saan kami nakatira ni Julian.
I was walking ng magulat ako ng may humintong sasakyan sa tabi ko. It was so quick
na may humila sakin sa loob at nagtakip ng panyo sa bibig ko and everything went
black.
“I’m gonna kill you!” nagising ako sa malakas na sigaw na iyon. I was in a room na
sobrang dilim. Sobrang nanghihina ako at halos hindi makabangon at makapagsalita.
Julian.
I am definitely sure that I heard my husband’s voice and I wanna call him but I
feel so weak.
“Where’s my wife? Nasan sya?!” Julian shouted again. Hinahanap nya ko and I wanna
call him.
“Baliw ka ba? Bakit naman pupunta dito si Summer? Asawa ko ba sya?”
Someone answered and to be honest, I am not sure kung sino iyon. Nasaan ba ko? Ano
bang nangyayari.
“Tumabi ka dyan” Julian said at bumukas ang pintuan. I don’t know how he managed to
find the switch but the room lit up at mabilis na nagtama ang paningin namin.
The look in his eyes shifted from the worried look to something that made me
afraid. He looks so mad. Lumapit sya sa dulo ng kama.
“Get up Summer! Tapos na ang pakikipaglokohan mo sakin”
Gulong gulo ako. I tried my best na makabangon and to my succeed, unti-unti akong
nakaupo.
Mas lalong dumilim ang paningin nya at mabilis nyang hinubad ang coat nya at binato
sakin, doon ko lang napansin na, I’m just wearing my bra.
Sht what happened.
“J-Julian” I managed to call my husband name. Hoping he would know that I don’t
know what’s happening and it’s frightening me.
Umupo si Julian sa harapan ko. He looked at me with so much anger and

disappointment. I felt his hand shaking as he helped me put his coat on.
“J-julian, I-I don’t k-now—
“Summer, let’s stop pretending and hiding now. Nahuli na tayo ni Julian” napatingin
ako sa pumasok na lalaki. He’s only wearing a boxer short at naka topless to.
“B-bryan, h-how dare you!”
Sa sobrang galit ko ay mas nagkakalakas ako.
“You said hihiwalayan mo na sya because you wanted to be— Hindi nya na natapos ang
sasabihin nya dahil mabilis tumayo ang asawa ko at sinapak sya.
“We are not yet done. Pero hindi ko na hahayaang babuyin nyo pa ko. I’ll take my
wife”
Mabilis nya kong hinatak at halos madapa-dapa ako dahil totoong nanghihina ako. He
did grab my bag.
We got out of the house and we are almost sa kotse nya ng lumabas doon si Melissa.
“Oh my goodness, Summer. I can’t believe you did this? Anong nagawang mali sayo ni
Julian that you even cheated on him with Bryan!” sabi ni Melissa And that hit me.
Akala ba nya ay totoong niloloko ko sya? Hindi, hindi totoo yun.
I looked at Melissa. How could she do this to me?
I looked at Julian. Magkatapat na kami and he was looking at me. He came closer and
closed the buttons of his coat.
He looks at me like I am a very disgusting woman.
My tears started dropping as if it’s on queue.
I tried to reach to him and touch him pero mabilis nyang iniwas ang braso nya.
“I despise you right now. I truly regret marrying someone like you”
My body started shaking. He said that slowly that my mind processed it while my
heart was breaking.
Hindi ba nya ko paniniwalaan? Does he mean every word?

“Julian, calm down” mabilis na lumapit si Melissa at hinawakan sa braso ang asawa
ko. Why is she here? Pano syang kasama?
“Stay out of this Melissa!” sigaw ko dito. “Julian, please hear me out”
“No, I’m done. I am so done with you. I cannot believe you can do this” he looked
at me straight in the eyes. Mas lalo siguro akong naiyak nung nakita kong
nagbagsakan ang luha nya. “Alam mo naman kung gaano kita kamahal diba? Alam mo
naman na lahat gagawin ko para sayo, all of my dreams, gusto ko kasama kita and how
could you break my heart so carelessly!”
“Julian”
“Tapos na tayo Summer. Ayoko na” sabi nito at mabilis akong tinalikuran at sumakay
sa sasakyan nya at pinahururot iyon. Naiwan ako doon dahil nagmamadaling habulin ni
Melissa ito at sumakay ng taxi.
I was left there. Hindi ko alam kung ilang minuto or may oras ba akong nakatayo sa
kalsadang iyon pero hindi matanggap ng isip ko ang nangyari.
Ang bilis at ang gulo.
So I decided to go home. I know and I believe na kapag in explain ko iyon kay

Julian. Maiintindihan nya ko.
It was almost midnight when I came to our condo. I tap the password to our main
door to unlock it.
And that’s the part of my story, I wish I never did.
“What do you think you’re doing?” mabilis akong lumapit at mabilis ding naghiwalay
ang labi nila.
Wow just wow. Accusing me of cheating pero here is my great husband kissing my step
sister. How awesome is that?
Pero alam mo kung anong mas masakit, I don’t even see sa mukha ni Julian na nagulat
sya sa pagdating ko na as if he was expecting it.
“How can you do this? How can you believe all of that and do this to me Julian?!
Kaya ba ang dali lang ng lahat sayo na paniwalaan yun kasi ganito, may relasyon
kayo ni Melissa?!” I said in an angry-hurtful tone.
“What? Sa tingin mo katulad mo ko?” Julian answered me.
“Then what is that?!” I shouted.
“Alam mo Summer, you have to accept it, nahuli ka ni
“Stay out of this Melissa” Julian said in a warning tone.
“No Julian. Totoo naman ang sinasabi ko, sya na nga tong nahuling may kalaguyo, sya
pa ang parang biktima ngayon. I was just comforting Julian”
“Wow, ganun na pala mang comfort no? Nanghahalik ng asawa ng iba? Worst is asawa pa
ng kapatid mo!”
“You were never sister” sabi nito and what made me more angry was when she smirked
na para bang lamang na lamang sya sakin kaya hindi ko napigilan ang sarili ko at
mabilis ko syang sinugod.
Mas nabigla ako na para bang she’s expecting it at mabilis nya kong tinabig at
tinulak kaya mabilis akong tumalsik at tumama at bumagsak malapit sa kitchen
counter.
Nakaupo ako and I looked at both of them.
I am hurt, yes physically, mentally, and emotionally.
“Get out, both of you” I said in a firm tone. I wanna be strong atleast for now.
“Ang kapal ng mukha, Julian own—
“Get out btch! Ako pa rin ang asawa nya, this condo is under my name and we can
deal with the conjugal property but I don’t wanna see you!”
Magsasalita pa sana si Melissa pero pinigilan na sya ni Julian.
“Let’s go”
Para bang nasa isang laro ako. Ilang taon ng buhay ko ang nasayang. Mali ba ang
lahat?
Melissa went out first at matagal pa kaming nagtitigan ni Julian bago nya ko dahan-
dahang tinalikuran.
“We are really abandoning each other?” I said in a very low tone voice. Stopping
myself from sobbing.
“We are Summer. You did this” he stopped but did not look at me.
“No, you did and as you walk, binibitawan mo na lahat ng pangako mo sakin sa altar,
binibitawan mo na ko”
Hindi sya sumagot, instead he walked out and slammed the door.
That’s when I started crying.
PRESENT
SUMMER’S POV
I died that night. I literally died. All my hopes for Julian and I died that
moment.
I was so stressed. I can’t sleep or eat or do anything. I was emotionally

destroyed.
And what killed me even more,
Was when I lost our child.
My innocent baby died not knowing that she/he was my only source of strength.
I had a miscarriage just 3 days after that night. I almost lost all of my sanity if
it weren’t for my mom.
Julianne Maddox
That’s what I name my little angel, I didn’t know if my baby was a baby girl or a
boy, so I decided to name ng pang unisex.
And now looking at this man, seating beside me, playing the piano made me think
what happened?
Panong nangyari ang masayang pamilya na pinaplano namin at dapat magkakaroon na ay

nasira ng ganun nalang?
Why didn’t he believe me?
Why did he chose to just hurt me instead?Why did we cross path again?
Gusto ko magsalita pero napatunganga ako sa kanya dahil tinuloy nya kung saan ako
natapos sa tinutugtog kong kanta.
May tama na talaga ako.
Nung matapos nya ang kanta ay bumaling sya sakin. Ilang dipa lang ang layo ng mukha
nya sa mukha ko.
“A-anong ginagawa mo dito?” naiilang kong tanong sa kamya.
“I came to finish your song and” binitin nya pa at mas tumitig sakin. “You haven’t
ask me your question”
“Question? Natanong ko na!”
“Your own personal question”
Napalunok ako pero hindi ako nagbawi ng tingin.
“What happened to us? Bat ganito na tayo ngayon?” I asked holding back my emotions.
“We abandoned each other right?”
Diretso nyang tingin sakin.
“We left each other despite of promising to stay together till our hair is gray and
old”
“Julian”
“Kasama hanggang pagtanda”
Nagsimula ng magbagsakan ang luha ko.
“Hindi ako ang pinili mo para makasama sa pagtanda, we all know it’s Mellissa” sabi
ko, wiping my tears. Tinungga ko ang bote ng alak at pinilit ubusin yun kahit
masuka suka ako.
“I was supposed to surprise you that night, I booked my flight earlier for me to
see you pero iba pala ang makikita ko, ako ang nasurprise” Julian said with sarcasm
in his face.
So naniniwala pa din sya na niloko ko sya?

So what? Wala na din namang magbabago.Sirang sira na kami.
Wala na yung anak namin.Hindi nya nga man lang nalaman.
At wala na kong balak ipaalam.I’ll keep the memories of Maddox to myself at baka
mas lalo kong hindi matanggap kapag sinabi nyang baka hindi nya naman iyon anak.
“Dante, isa pa nga nito” sabi ko sa waiter ko at itinaas ang bote ng alak. Tumango
ito at ngumiti sakin. Maya maya lang ay lumapit at inabot sakin ang alak.
“You’re a heavy drinker now, I never knew you can drink so much” Julian said. We’re
still sitting beside each other. May gap lang. Nakaharap sya sa piano at nakaharap
naman ako sa kanya. I opened the bottle of liquor.
“Marami ka ng hindi alam sakin Mr. President” I answered bitterly.
Anak mo nga hindi mo nakilala, itong alak pa kaya?
“Who taught you? Si Bryan ba? Oh I’m sorry I forgot, he got married right? Iniwan
ka din?”
“Di ako nainform na chismoso pala ang presidente ng bansa, dapat nag host ka na
lang chika minute kesa ng SONA”
“What?!”
“What your face!” sabi ko at tumayo at kahit mahilo hilo ako ay nakalapit pa ko sa
bar counter at doon itinuloy ang pag inom. Nakita kong tumayo at lumabas na si
Julian.
Good for him, baka masipa ko pa sya.
Nasaan na ba tong si Pam?!
Nilunod ko ang sarili ko sa alak.
Nasan na ba yung cellphone ko?
“Uuwi na ko, pasabi kay Pam uuwi na ko” di ko alam kung naintindihan yun ng mga tao
ko pero sa pandinig ko ay ngongo na ko sa kalasingan.
I walk hanggang entrance ng may makabangga akong naka suit na itim kaya tumalsik
ako ng kaunti at napaupo.
Tumingala ako to see. Couple of guys na naka suit din. Iginala ko ang paningin ko
at hindi ko alam pero parang nakita ko si Julian and overwhelming emotion poured
into me.
Ganitong ganito yung scene nung gabing iniwan ako ng gagong yun. Tapos kamukha pa
nya tong impaktong nasa harapan ko.
That guy came closer, ang blurry na ng paningin ko dahil umiiyak na ko.
Nakatayo sya habang nakaupo ako at nakayuko.
I don’t know what’s gotten into me na humawak ako sa pantalon nito at doon nag
iiyak.
“Why? Why would you leave me?! You promised diba? Nangako ka, sa harap ng diyos, sa
harap ng magulang natin na ako lang talaga, ako lang yung mamahalin at makakasama
mo. Tayo yung magkasama hanggang pagtanda pero bakit kahit ang lapit natin sa isa’t
isa, parang ang layo natin” I started sobbing.
Wala na. Wala na talaga ako sa wisyo. Nakakahiya.
I felt that guy level his face to me and nagulat ako ng mabilis nya akong buhatin
ng pa bridal style.
That’s when I got to see his face.
“Uy teka, saglit lang. Kamukha mo yung asawa ko ha” sabi ko at tumawa.
Kumunot naman yung noo nito.
“Ay hindi pala” I traced my fingers sa kilay nitong halos magsalubong. “Grabe ang
sungit ng mukha mo, yung husband ko, hahahaha akala ng lahat masungit iyon pero
kapag tumitig na sya sayo, nakakalma yung sincere nyang tingin lalo na green eyes
sya. Uy teka bat green eyes ka din? Gaya gaya ka ha”
“You’re crazy”
“I am? Ako? Bat naman ako crazy? Hahahaha”
“May nakakatawa ba?! Bat tawa ka ng tawa?”
“Eh bat ang sungit mo atsaka bakit ba buhat buhat mo ko, mamaya makita tayo nung
asawa ko, isipin pa non niloloko ko sya”
“Are you married?” tanong nito.
Tumango ako. Inaantok na ko. Siniksik ko yung mukha ko sa leeg nito.
“Pati pabango, ginagaya mo” sabi ko tsaka tumawa. “Uuwi na ko, nasaan ka ba Pam!”
sigaw ko. Napalayo yung leeg nya ng kaunti sakin pero I just closed my eyes. Antok
na antok na ko. “Gisingin mo ko pag nandyan na manager ko, manager ko lang
available. Busy kasi yung asawa ko, presidente na kasi sya ngayon”
Sabi ko at tuluyan na kong hinila ng antok.
Natulog ako karga ng isang taong kamukhang kamukha ni Julian To be continued.
This story is about to get exciting. Stay tuned. Comment and Vote. It’s highly
appreciated.
Join my facebook group.
KayeEinstein 💗
Chapter 6
Present
A/N: From here on, all will be present events. There might be some flashback but
not unlike the other chapters.
Summer’s POV.
Nagising ako dahil may balasubas na nagbukas ng kurtina at direktang tumama sakin
ang araw.
Nagtakip ako ng unan sa mukha dahil nasisilaw ako at ang sakit sakit ng ulo ko.
“Summer, bumangon ka na nga dyan!” sigaw nito sakin.
“Pam, please. May hangover ako” sabi ko at pinikit ang mata ko.
Hinila nya ang comforter na nakabalot sakin.
“Alam mo ba anong pinaggagawa mo kagabi?”
Awtomatiko akong napabangon.
What the hell happened. Alam ko naman na nasa wisyo pa ko nung umalis si Julian
habang umiinom sa bar counter.
Did I cry out loud? Nagbasag ba ko?
“Anong iniisip mo?” My manager asked me.
Naihilamos ko sa mukha ko ang mga palad ko.
“Pam, ano na namang ginawa ko?”
I feel irritated kasi ang sakit na ng ulo ko at sa way pa ko tingnan ng manager ko

ay parang napakalaki ng ginagawa kong kalokohan.
“Ha! You wouldn’t believe it if I tell you” sabi nito at umupo sa couch sa harapan
ng bed ko at nag cross arms.
“Ano nga?!”
“Well, partially siguro kasalanan ko pero kasi naman Summer, may sparks talaga kayo
ng asawa mo no?”
“What are you saying? Si Julian?”
Umalis na sya diba? OMG.
“Sino pa ba, may nauna ka pa bang maging asawa? Grabe, susunduin na sana kita kaso
nagwala-walaan ka sa entrance. Pero grabe ang lakas nung dating nung ini level nya
yung sarili nya para magkapantay kayo, para akong nanonood ng kdrama! Ang gwapo
gwapo ni Mr. President!”
“I’m so dead, I’m so dead. Nagwala ako sa harapan ni Julian?! Summer Madelaine! I
cannot believe myself, ano kayang pinagsasabi ko doon? May nasabi kaya ako?”
“Aba malay ko Madelaine! Iinom inom ka, malas mo lang talaga yung dahilan ng pag
inom mo ang naka spot on sayo pero girl, grabe bagay na bagay kayo. Feeling ko sa
malacañang ka dapat matutulog dahil buhat ka na nya kung hindi lang ako umepal,
syempre ayokong sumaya ka” Sabi nito at tumawa.
Pero ako mismo di ko magawang matawa, hindi ko lubos maisip kung paano akong
pinagtatawanan ng Julian na yun ngayon.
This is frustrating as fck.
May photoshoot ako that day pero parang lutang ako at hindi ko namalayan na
matatapos na. Geez, ano kayang itsura ko sa mga picture ko.
Magkaibang industry pa rin naman ang politics and showbiz diba tho connected pero
parang pinagdidikit kami ng tadhana ni Julian.
Utang na loob kupido. Ilang taon mo na kaming pinaniwalang magkakatuluyan kaming

dalawa. Durog na durog pa ko cupid, wag ka na mag round two pa.
“That’s a wrap! Summer, you’re a goddess. Thank you for doing this, I know you just
got back but I just wanna thank you for accepting to be our cover” sabi sakin ng
chief-editor ng PWM (Philippines Women Magazine) na si Seth.
“It’s actually my pleasure Seth” sabi ko kahit pakiramdam ko, wala naman talaga
akong ginawa dahil napakasabaw ng utak ko. “Please do send me that photo, keep it
private, I really appreciate it”
“Oh sureness, bakit kasi di mo na lang din ipa publish yung shot na yun. That
tattoo is awesome, name ba ng boyfriend mo yun?”
Mabilis akong umiling at ngumiti.
“Let’s just say that name belongs to someone I truly love” sabi ko bago ngumiti, he
smiled also at mabilis syang nagpaalam sakin ng tinawag sya ng photographer.
“Someone I love more than my life” I said in a very low tone.
Lumapit sakin si Pam. Sinuot nya sakin ang coat ko dahil naka skin tone — glittery
fitted dress na medyo nagre reveal ng cleavage ko.
“Are you tired? Iniisip mo pa din ba? You are pretty occupied, though totoong mala
diyosa ka sa shot mo, pero I know you personally and I know you’re not okay” sabi
ni Pam.
Matangkad sakin si Pam ng kaunti kaya sinandal ko ng palambing ang ulo ko sa

balikat nya.
“Thank you Pam, I’ll be okay” sabi ko.
“I’ll be just here, whenever you are ready to talk, I will listen”
“Thank you Pam!” sabi ko at niyakap sya.
“Maddie” napalingon ako sa tumawag sakin and there he is, handsome as ever.
“Primo, you’re back!” sabi ko at mabilis na niyakap ito.
Twin brother sya ni Pam. Pakiramdam ko ay magkamukhang magkamukha sila kung hindi
lang baklang baklang manamit si Pam.
“Gumagwapo ka” sabi ko dito.
Totoo naman kasi, Pam and Primo are just 4 years older than I am. Primo kinda have
the look of Gale Hawthorne ng hunger games. He is also a supermodel and may
business sya ng wine at alak.
“Gumagwapo pero sa tingin mo hindi ako seryoso sayo” he said and hindi ko alam saan
nanggaling yung kaba sa dibdib ko ng magkatitigan kami.
What the hell?! 1 taon mahigit lang sya nung umalis to work on his business pero
pakiramdam ko may mga pinagbago sya at hindi ko alam kung saan nanggagaling ang
munting kilig na nararamdaman ko sa mga biro at tingin nya.
Pinagsalubong ko ang kilay ko pero mabilis nyang kinurot ang pisngi ko, so sinamaan
ko sya ng tingin.
“Primo, ayokong maging sister in law itong si Summer, ilang taon ko na syang
inaalagaan tas ikaw pala ang aasawahin” sabi no Pam.
“I really like her, Paco” natawa ako ng tinawag nya sa real name si Pam. Ramdam na
ramdam ko ang paghinga ng malalim ni Pam.
“Alam mo, mamili ka kung sisipain kita pabalik sa US or kusa kang aalis. Ang ganda
ganda ko binubwisit mo ko!”
“Sorry na, my little sister, Pamela” sabi na lang ni Primo and I just looked at
them.
Kambal sila pero Primo is a very responsible person, he treats Pam na parang mas
nakakabata at babaeng kapatid nya talaga.
He often jokes na crush nya ko pero looking at him na mas nag mature at naging
gwapo, parang ako yata ang nagka crush sa kanya.
I shookt my head in my lmind. Kung anu anong iniisip ko, pagod na siguro ako at
idagdag mo pa ang Julian na iyon!
“Ano bang ginagawa mo dito, hindi ka pa dumiretso sa bahay” sabi ni Pam dito.
“Well, I need a date” sabi nito at tumingin sakin.
“Date, para saan?” tanong ko.
“You’ll know when we get there, you’ll be surprised. So what do you say?” pagyaya
nito sakin.
“That’s okay, pero ganito ang suot ko” sabi ko.
“That’s okay, lagi ka namang maganda sa paningin ko”
I wasn’t able to hear the last part cause hinarap na ko ni Pam to bid goodbye.
Magba bar muna daw sya.
“Let’s go?” tanong nya. I nodded and smile. He guided me to his car. Napaka
gentleman!
Binuksan nya ang tugtog at nagkataon yun ang favorite naming kinakanta pag nagro
roadtrip kami.
Sabay lang kaming kumakanta habang nagmamaneho sya.
Natapos na yung kanta pero napalingon ako sa gawi nya at nakita kong nakatingin pa
din sya sakin at nakangiti.
“Hoy Primitivo Colesonn anong tinginan yan ha!” pang aasar ko dito.
“Summer, I love you”
Tila huminto ang pagtibok ng puso ko dahil sa sinabi nya. Ay sht, did I just got a
confession?
Pota anong sasabihin ko? At ano bang nararamdaman ko?
“Joke lang HAHAHAHAHA” bigla nitong pagbawi at tumawa ng malakas.
“Bwisit ka talaga! Kung anu anong sinasabi mo!” sabi ko at hinampas sya.
“I wanted to see your face and I did not fail, it’s just that, I have a feeling na,
baka gusto mo din ako” sabi nito at diretsong tumingin sa daan.
“H-hoy, ang k-kapal ng m-mukha mo! Hindi kita gusto no!” sabi ko at bakit ba ako
nag i stutter! For Pete’s sake si Primo lang yan, Summer.
Bumaling ulit sya sakin pero this time seryoso na ang mukha nya.
“Joke lang nga, wag ka ng magalit, alam ko naman na di ka pa nakaka move on doon sa
dati mong asawa”
Napalunok ako at nawala ang ngiti ko.
I never told Pam about it dahil natatakot ako na pagalitan nya ko before but Primo
found out about it, when he saw my wedding ring. I denied it at first pero what’s
the sense? I just told him na I was married before pero di ko sinabi kung kanino.
“What makes you think na di pa ko naka move on sa kanya” sabi ko and I faked a
smile.
“If you already have moved on, then I’m pretty sure na binuksan mo na sana ang puso
mo sa iba”
“I am just not ready”
“For four years huh?”
“Ewan ko sayo, basta ako naka move on na ko sa kanya”
“Whatever, ano bang pangalan nya ng masearch ko? Baka mas gwapo pa ako” sabi nito
at tumawa.
“Siraulo haha wag mo ng hanapin, matagal naman na syang wala sa buhay ko” sabi ko.
“He’s a douche bag for believing you cheated on him, the only thing that bothers me
is after all sya ang dad ni Maddox” sabi nito. I bit my lip. Hearing my child’s
name is always a heartbreak for me. “Let’s visit Maddox, malapit na ang death
anniversary nya”
I smiled at Primo. He knows about Maddox too and he often comes with me pagbibisita
ako nung nandito sya sa pinas.
“Namimiss ko na yung anak ko” napalingon ako sa kanya at tumawa naman ito. “Well,
nagpa practice lang ako, syempre, ako magiging step dad nya”
“Hoy Primo, sisipain na talaga kita dyan” sabi ko dito.

“Chill, if I tell you, I love you” huminto sya at tumingin sakin. “Sa susunod na
sabihin kong mahal kita, totoo na talaga” sabi nito and he winked on me. Natulala
ako ng bahagya. “We’re here Madam”
Hininto nya ang kotse at lumabas sa driver seat at umikot para pagbuksan ako ng
pinto.
Nung makalabas ako ay inabot nya ang susi nya sa Valet at doon ko lang narealize,
nasaan kami.
Ang daldal kasi ni Primo that I didn’t pay attention sa daan.
Why the hell am I here?
Of all places!
Bakit sa Malacañang Palace?
This is Julian’s Teritory.
Muntik na akong tumalikod at magmadaling sumakay ng kotse only to find out na wala
na yung kotse.
Bunaling ako kay Primo, he gave me a confused look. I smiled. A fake one. Buset
talaga.
“Did you forget anything sa kotse?” tanong ni Primo.
Umiling lang ako. Kill me. Primo offered his arms and wala akong option kundi
kumapit dahil feeling ko nanghihina ang tuhod ko.
Nakapasok na kami ng Malacañang.
While we are walking sa malaking function hall.
“Ano bang ginagawa natin dito?” bulong ko kay Primo.
There’s a lot of press people, may mga kapwa artista akong nakikita, politicians,
at sandamakmak na security personnel.
“Sorry, I forgot to tell you. Ako ang supplier ng mga wines and food sa events para
kay Mr. President” sabi nito.
Just before we enter the main function hall, may sumalubong samin and helped me
removed the coat, tanging yung suot ko na lang kanina. I’m comfortable and okay
with my dress dahil hindi ito ang unang beses kong magsuot.
“Dapat pala pinagpalit muna kita, tsk” sabi ni Primo kaya tinaasan ko sya ng kilay.
“Mapa politician, artista at halos lahat ay nasa iyo ang tingin. Why do you always
have to be this gorgeous”
Tumawa ako at hinampas sya.
“Bolero” sabi ko.
“Mr. President!” tila huminto ng literal ang kamay ko ng sabihin iyon ni Primo at
nakangiting tumingin sa likod ko. Ayaw kong humarap pero ramdam ko ang titig nya at
hindi ko alam kung feeling ko ba or totoong sakin sya nakatingin.
Naramdaman ko ang paglapit nya at marahan naman akong iginiya ni Primo paharap.
Nagtama ang paningin namin ni Julian pero mabilis akong yumuko.
“Good evening Mr. President” mabilis kong sabi.
Nagulat ako ng walang magsalita sa kanila. Iniwasan kong tingnan si Julian at

bumaling kay Primo, who awkwardly smiled at me.
“Happy Birthday Mr. President!” nakangiting pagbati ni Primo dito mabilis naman na
kumunot ang noo ko.
“Teka, anong birthday? Hindi naman nya—
“Ehem” mabilis akong tumingin kay Julian. “Thanks Primo, as always. I am impressed
sa trabaho mo”
Hindi ko maiwasang makipagtitigan kay Julian. Birthday? Hindi nya birthday ngayon.
I AM PRETTY SURE OF THAT. Naramdaman ko ang marahang pagbangga ni Primo sa siko as
if asking me to greet the president.
“Happy Birthday Mr. President” sabi ko na lang.
“Thank you” walang emotion nitong bati.
“I brought her tonight as my date, Mr. President but you don’t have to worry, I’ll
make sure to still do my job and ensure that everything goes smoothly” Primo said.
Julian nodded at him and tumingin sya sakin saglit. I don’t see any emotion pero
pakiramdam ko ramdam ng sinumang titingin saming dalawa ang tensyon.
“Enjoy the party” pagkasabi nito ay tinalikuran nya na kami.
“Ang sungit” hindi ko maiwasang masabi. Primo chuckled.
“He’s always like that but he really is a cool guy, baka nagka tampuhan lang sila
ni Ms. Melissa. Bagay na bagay talaga sila” sabi ni Primo.
Pinigilan ko ang sarili ko na mag roll eyes dahil sa sinabi nya.
I saw Melissa came in from somewhere and went to Julian and gave him a peck at
mabilis na nag abot ng regalo. Julian smiled at her pero hindi ko malaman kung
anong meron sa sarili ko pero bigla akong nalungkot. Nakakalungkot pala talagang
makita na yung isang tao na pinangarap mong makasama dati, iba na ang kasama
ngayon.
Hindi pa nga yata talaga ako nakaka move on ng husto.
Maybe I was over the fact na hindi kami para sa isa’t isa but I am not over him.
Afterall, sya palang naman talaga ang minahal ko ng husto.
“Sir, sir” may nagmamadaling lumapit samin ni Primo. “Sir, nagka problema doon sa
mga incoming additional delivery ng wine natin, nabangga daw sila at nabasag ang
lahat. Hindi enough ang alak na dala natin to last the whole night”
“Damn it” napahawak sa noo si Primo. “Maddie, aayusin ko lang to. Maybe I’ll help
on picking up the new set. Would you be okay here? Isasabay na kita pauwi”
“No, it’s okay. Katext ko kanina si Pam, sabi nya nearby lang daw yung bar nya.
Maybe I’ll ask her to pick me up” sabi ko.
There was hesitation in Primo’s eyes.
“Are you sure?” tanong nito.
“Sure na sure. Sige na, nagmamadali kayo diba? I’ll be okay” sabi ko and I kissed
him on his cheeks at tinulak na sya palayo sakin. “Go na”
He smiled at me.
“Text me or I’ll call to check on you later” sabi nito as he was walking away. Nag
salute na lang ako.
Di sinasadyang makita ko ang seryosong pagkakatingin sakin ni Julian.
Damn, nakita nya ba yung pag kiss ko, it’s normal. I often do that to my friends.
Pero teka bakit kailangan kong mag explain. Tumalikod na lang ako. Makauwi na nga.
Nilabas ko ang phone ko and I was about to call Pam ng may humarang sa daan ko.
Nagtaas ako ng paningin dahil di hamak ma mas matangkad sya.
“Mr. Bautista” magalang kong pagbati dito. Remember sya yung producer ng TOP
“Summer, I’m glad you’re here and diba sabi ko sayo Francis na lang. I am just 35
feeling ko tuloy ang tanda ko na” sabi nito.
Lol, akala ko talaga mid 40s na sya.
I just smiled.
“Francis then, sorry I have to go na eh”
“Samahan mo ko kahit saglit lang, sige na please” sabi nito.
I mentally rolled my eyes pero ganito sa showbiz kahit ayaw mo. You always have to
be nice or people will have something against you.
“Okay, sige saglit lang” sabi ko.
“Great, masyadong maingay dito. May private bar counter si Mr. President and since
he is my close friend, I am allowed to go there. Let’s go” naglakad sya at sumunod
ako.
Isang shot lang at uuwi na ako kahit mag taxi or grab pa ko sasabihin ko na lang
nae LBM ako. Bwisit na matandang to.
Pumasok kami sa isang room, may nakaharang na guards pero pinapasok sya.
Pagpasok namin sa loob ay namangha ako dahil may bar counter nga doon at may server
at napakaraming alak. Halos lahat mamahalin.
Ito na ba ang hobby ni Julian.
Umupo ako sa bar counter at tumabi naman sakin si Francis. Nag serve ng alak yung
bartender. Ininom ko agad iyon. Doon ko lang din napansin na amoy alak na si
Francis.
“Grabe ang ganda mo talaga sa personal” sabi nito while looking at me intently.
“Hehe” I just faked a smile. Pano ba ko makakaalis dito, pano ka ba ipapasok ang
LBM act ko. Panay ang refill nung bartender ng alak kaya ininom ko na lang ulit.
“You know what, I can give you more than just being the host of TOP” sabi ni
Francis at sumandal sa bar counter. “I’m a big hit sa network na may hawak sayo. I
can make you a superstar” sabi nito at lumapit sa mukha ko. Napalayo naman ako.
“M-Mr. Bautista, what you are doing?”
“I told you to call me Francis!” napalakas ang boses nya.
“Sir, wag kayong sumigaw dito” pag awat ng bartender. Kaming tatlo lang ang nasa
loob ng room na ito.
Mabilis na hinawakan ni Francis yung shot glass na animong ihahampas sa mukha nung
bartender pero huminto sya midway. Nakita ko yung takot sa mukha ng bartender at
nakaramdam na din ako ng kaba. Tatayo na sana ako pero mabilis akong hinawakan sa
braso ni Francis.
“B-bitawan mo ko!” nanginginig kong sabi dito.
Tiningnan ako nito ng masama at muling bumaling sa bartender.
“Don’t you know who I am at kung gaano ako ka close sa presidente. Umalis ka dito
ngayon bago ko basagin to sa mukha mo!” pagbabanta ni Francis dito. Tumingin sakin
ang bartender at pakiramdam ko maiiyak ako dahil parang nagpapaalam sya sakin.
Umiling iling ako pero mabilis itong umalis.
Nagpupumiglas ako kay Francis.
Hinatak nya ako patayo at marahas na tinulak kaya tumama ang likod ko sa bar
counter kaya may mga nagbagsakang bote galing sa ceiling pero hindi ko na napansin
dahil natatakot ako sa kanya.
“P-please, stop Mr. Bautista” sabi ko. Nag i start ng magbagsakan ang luha ko.
“Call me Francis!” sigaw nito.
“F-Francis” nanginginig kong pagsagot.
“There, that’s more I like it. Ang sarap sigurong pakinggan nyan kapag nasa kama
tayong dalawa” mas hinigpitan nya ang pagkakahawak nya sa akin. I closed my eyes ng
makita kong papalipat sya sa mukha ko.
Pero mabilis akong napadilat ng may malakas na humila palayo kay Francis at
tumalsik ito kung saan.
It was Julian.
He looked at me for a brief moment pero mabilis syang lumapit at itinayo si Francis
ng hawak sa kwelyo.
“Hey, Julian” sabi ni Francis at tumawa pa. “Sorry, nakalimutan kong may party ka,
aalis na kami ni Summer. Alam mo naman nagkakatuwaan kami”
“Really, that does not look like it?” sinapak ni Julian ulit ito at muling tinayo.
“Teka Julian, bat ba nagagalit ka” hawak ni Francis yung ilong nyang dumugo. Tingin
ko ay nabali ang ilong nya.
Julian smirked.
“Remember this Francis, lay your hands on my wife again and I’ll break every bone
on your body” sabi nito at muling sinapak si Francis.
Sandaling parang hinding nag process ang utak ko.
Binitawan nya si Francis at dahan-dahan syang lumapit sakin.
Hindi sya nagsalita pero kinuha nya ang kamay ko at doon ko lang narealize na
dumudugo pala ito.
Kinuha nya ang panyo at marahang binalot ang kamay ko.
“You don’t look surprised” sabi nito at tiningnan ako sa mata.
“On what?” sagot ko.
Ang weird ko talaga lalo na pag magkalapit kami.
“That I called you my wife” sagot nito.
I smirked.
“There was never an annulment” sagot ko sa kanya.
“Good girl”
Nagulat ako ng may mga nagmamadaling PSG nya ang pumasok.
“Mr. President, are you alright?” sabi nung pakiramdam ko ay head security nya.
Bumaling sa kanya si Julian.
“I am”
Bumaling yung head security sakin na tila ba dapat ay wala ako doon.
“Will bring you to our headquarters for questions” sabi nito sakin at mabilis akong
hinawaman at akmang poposasan ako.
Pero mabilis na na humarang si Julian sa pagitan namin kaya nabitawan ako nito.
Nasa likod ako ni Julian.
“Hands off” sabi ni Julian. “Take your hands off away from the First Lady of the
Philippines”
Oh shoot
To be continued
—----—
Please if you like this chapter. Vote and comment It does motivate me to update!
Thank you so much

Join my group! Add me on facebook Karol Anne Louise
— Noona
TPW: MAIN CAST
Author’s Note:
For everyone who’s asking kung kailan ang update ko. Okay, to be honest, wala akong
araw talaga ng update kasi super busy ko. Pero sige, iko commit ko ang sarili ko na
mag update 2-3x a week and usually this will happen kapag weekend. So, mag a update
ako after this, and mamayang gabi ulit kapag kaya.
Please guys join my group
Welcome mga ka-einstein💚
You can reach me here:
Facebook: Karol Anne LouiseJoin in our official page: Facebook group page: Kaye
einstein bibiesFacebook: Kaye montenegro I am also presenting to you the people I
chose to portray our main leads.
MELISSA RHIAN
PRIMITIVO “PRIMO” COLESONN
ULIAN MATTHEW GRAYSON
SUMMER MADELAINE GRAYSON
Peeps, I need your help, let me know what’s your insight regarding sa mga napili
ko. Share your idea if you think someone else should portray it rather sa mga
pinili ko.
If you want dedication don’t hesitate to message me, gagawan natin ng paraan yan as
long as kaya 😙😙😙
Thanks and enjoy reading mga ka-Einstein 🤗🤗🤗
— KALCR
Chapter 7
Summer’s POV.
Lumulutang pa ata ang utak ko at hindi na ko nagulat ng hubarin ni Julian ang coat
nya and put it on me. He looked at me straight in the eyes and kahit na pagod na
pagod na ko ay nagkaroon ako ng lakas.
The way those green eyes looks at me, parang katulad pa din ng dati. Yung mga mata
nya parang tulad pa din ng damdamin ko sa kanya. Walang pinagbago.
Doon ko lang narealize na nagkakagulo na pala ang reporters sa labas at lahat sila
gusto makasilip kung anong nangyari dito sa loob pero madaming PSG kaya hindi sila
basta basta nakapasok.
“Take her, ensure her safety” sabi ni Julian na mabilis namang tinanguhan ng chief
of security nya.
“Julian” pagtawag ko sa kanya. Despite everything that happened between the two of
us, I still wanna say thank you pero tila napipi ako kaya nag decide akong maglakad
na.
“Go home Summer, take a rest” yun lang ang sinabi ni Julian habang magkatalikuran
kami.
Malapit na kami sa kami sa backdoor ng may biglang pumasok dito.
It’s Melissa and she is really shocked to see me. Tiningnan nya ako mula paa
hanggang ulo hanggang sa bumagsak ang mataray nyang tingin sa coat na nakabalot
sakin.
Napakaingay rin dito sa loob dahil rinig na rinig mo ang ingay sa labas.
“Summer, you are such a disaster!” akmang susugod sya ng mabilis na hinarang at
inikot ng isang babaeng security ang kamay nya sa likod. She shouted in pain. “Let
go of me! Don’t you know who I am!”
“I am so sorry Ms. Melissa pero base sa protocol namin, sunod sa presidente, Si Ms.
Summer na ang pinaka importanteng taong dapat naming protektahan kaninuman”
“What are you saying?!” inis na inis na ang mukha ni Melissa.
“Protocol #**** we must ensure the safety of the First Lady of the Philippines and
that is no other than Ms. Summer” sabi nito at binitawan na si Melissa na tila
natulala pa sakin ng ilang segundo.
“Wala akong time makipagtitigan sayo, uuwi na ako” bored kong sabi dito at
nilampasan sya.
“Hindi ka talaga titigil hanggat di mo nakukuha ang lahat sakin no?” mahina pero
inis na inis nyang sabi, napahinto ako.
Napangisi ako at bumalik ng ilang hakbang.
Lumapit ako sa tenga nya at bumulong.
“Inagaw mo din naman si Julian diba? Karapatan ko pa din naman sigurong bawiin ang
asawa ko?” sabi ko and then I chuckled. Nanginginig sa galit nya kong nilingon “See
you unnie” sabi ko at naglakad na.
Wala naman talaga akong balak gawin yun no! Inasar ko lang talaga sya dahil ako nga
ilang taon ng bwisit sa mukha nyang pakalat kalat, di naman ako makapagreklamo.
Hinatid ako ng mga PSG ni Julian that night sa condo. We used some secret passage
and exit para di ako makita ng mga reporters.
It’s been a week after ng incident na iyon, hindi ko alam pano nilinis ni Julian
ang issue na bigla na lang iyong nag evaporate. Hindi na din producer ng TOP si
Francis. Hindi ko alam kung nasaan sya at wala akong pake, dapat talaga kinasuhan
ko iyon.
I decided to jog dahil bored na bored ako at madami akong nakain nung lumabas kami
ni Primo kagabi, dinala nya ko sa isang italian resto.
Pabalik na ko ng condo ko ng makita ko ang kumpol ng media peeps sa entrance. Hindi

naman na ito bago sakin, hindi lang naman ako ang artista sa unit na ito, kaya
naglakas loob akong pumasok.
Pero papalapit pa lang ako ng magulat ako ng maglapitan sila saking lahat at
palibutan ako.

desperada?”

“You are not aware, you are now on top of country’s hate list for trying to get the
“Totoo ba? Totoo bang ipinagpilitan mo ang sarili mo kay—
“Wait, I am confused! Ano bang pinagsasabi nyo?”
“Ano?! SIno ulit?!” umaakyat na yung dugo sa ulo ko sa sobrang inis at hiya.
presidente”
“Malandi!”
“Assumera!”
“Trying Hard!”
iyon.
Ako? Assumera?
“Alam mo na ba ang kumakalat na pictures mo kung saan ay nakaluhod ka at tila

nagmamakaawa sa presidente sa tapat ng mismong bar mo”
Natutop ko ang bibig ko. Anong nangyayari? Bat ngayon pa lumabas yun, papatayin na
talaga ako ni Julian.
Pero mas nagulat ako nung may humila ng buhok ko mula sa likod at dahil sa sobrang
lakas nun ay napaupo ako.
“Malandi ka! Tama lang yan sayo!” sigaw ng mga ito.
“How could you do ruin our bias, the president deserves Ms. Melissa!”
“Sinira nya ang bias natin”
Naramdaman ko ang pagsugod ng mga ito sakin. May mga humila sakin, sumabunot at
kumalmot pero tinakpan ko ang mukha ko. Ipinagpasalamat ko lang na naka hoodie and
jogging pants ako.
“Layo!” nung magulat sila sa pagsigaw ng guard ay mabilis akong tumakbo palayo sa
mga tao may mga ilan pang humabol sakin pero binilisan ko ng husto.
Hindi ko alam kung san ako napadpad.
Huminto lang ako nung pakiramdam kong wala ng humahabol sakin.
Pagod na pagod akong napasandal at umupo ng dahan-dahan sa isang bench dito.
Tiningnan ko ang kamay ko at braso ko na may mga ilang kalmot at pasa.
I stopped myself from crying.
What a mess I made, sirang-sira na ang career ko, dinamay ko pa si Julian.
I promised Maddox na kahit gaano man ako nasaktan ng dad nya, hindi ko ibabalik
yung sakit na binigay nila sakin.
That’s why I kept quiet about our marriage and to be honest, I was just waiting for
him to send over the annulment papers and maybe he didn’t get a chance to send it
dahil palipat lipat ako ng bahay or madalas ay nasa abroad ako.
Naramdaman ko ang pagbagsak ng luha ko. People hate me because they don’t know the
truth. Hindi nila alam na above all, ako ang may karapatan sa presidenteng yun.
That green eyed demigod president of the country, that’s my husband.
Akin dapat sya eh, ako dapat yung nasa tabi nya. I should be the one he sees first
in the morning not his PSG and definitely not Melissa.
I hate her, she definitely planned everything, I just couldn’t find any proof and
Brian is already settled.
Pero para saan pa ba kung susubukan kong ipaliwanag kay Julian, parang may mababago
pa.
Hindi ko na nga sigurado kung parehas pa kami ng nararamdaman sa isa’t isa.
Ilang taon na ang lumipas, malamang marami ng nagbago.
His smiles, his laughter, lahat ng yun para na sa step-sister ko.

I felt so bad about everything.
I just wanna vanished into thin air.
Pero that’s really funny when we say that no?
When we say, we wanna disappear, be gone, or vanished pero what we really want is
to be found.
So that people or the person we want can look at us and focus on what we feel.
Right now?
If you ask me what I want to happen right now is go back 4-5 years ago wherein I
will be cooking Kare-Kare everytime na alam kong pauwi na ang asawa ko.
And when the bell ring in our condo at magmamadali akong buksan iyon to open up and
see Julian, smiling brightly and he will just hug me so tight na para bang ilang
taon kaming di nagkita pero sa totoo lang it’s just been days or weeks.
I just wanna hug him so tight kahit sa huling beses na lang dahil para protektahan
sya, I’ll drop my career and just go far away, I’ll annul our marriage for his
freedom, kapalit ay isang yakap lang. Isang yakap lang ulit.
There are times I just wanna be Mrs. Grayson and not the well known Summer
Gonzales.
Ipinatong ko ang paa ko sa bench at niyukyok ang ulo ko sa mga tuhod ko.
Bwisit bahala na sila.
Bahala na silaAnd I just wanna say sorry to two persons now,
That’s Julian and Pam.I am such a disappointment. Why can’t I just go on with my
life without messing anybody’s life.
Naramdaman ko ang footsteps na papalapit sakin pero pinanatili kong nakayuko ako.
Nahanap na ata talaga ako ng bashers ko at die hard fan ng love team ni Julian at
Melissa.
Kung killer or holdaper man to, bahala na din sya sa buhay nya.
Kung multo man sya, well, wala na din akong pake daig ko pa ang na ghost.
What am I even saying?
I’m crazy.
The footsteps stopped in front of me.
“Summer”
That voice. Agad akong nag angat ng tingin.
Ang lakas ko ata kay Lord, narinig nya agad ang munti kong dasal.
“Julian” mabilis akong tumayo at niyakap sya. Ramdam ko ang pagkagulat mula sa
kanya pero sa ngayon I just wanna do this and then think of vanishing later.
Mas natuwa ako ng maramdaman ko ang pagyakap nya sakin.
I didn’t realize I was crying.
In his arms, I felt secure and safe. Dinaig ko pa ang may isang daang PSG.
“You really do know how to make troubles Summer Madelaine” narinig kong sabi nito
sa mahinang boses.
“I’m sorry, Julian” yun lang ang nasabi ko.
Nagulat ako ng dahan-dahan nya akong ilayo sa kanya. Nalungkot ako, I must admit
pero mas nagulat ako ng hawakan nya ang magkabilang pisngi ko at punasan ang luha
ko.
He looked at me intently in the eyes at masyado akong nalunod sa mga berde nyang
mata na parang sya at ako lang ang tao sa mundo.
Pero mas nagulat ako ng dahan-dahan syang lumapit sakin at
Halikan ang mga labi ko.
It lasted not longer than three seconds but will be enough to keep me pre-occupied
for the next three thousand years.
Napapikit pa ko and when I opened my eyes, nagkatitigan kami.
He smiled wickedly.
Doon ko lang narealize ang dami ng tao at reporters na biglang naglabasan at tila
kanina pa kumukuha ng pictures and video.
Gusto kong magsalita pero tila napipi ako.
“Mrs. Grayson, let the show begin”
Wait lang Lord, bat sumobra naman ang dinig ng prayers ko.
Oh no!
—---—
To be continued.
Please guys, vote and comment!
Let me know your thoughts!
Dedication will go to the best comment for this chapter and I will follow them back
on wattpad 💓
Tag your co-wattpad readers to get a chance to be a character in this book.
Kamsamnida!
— Noona KayeEisntein 💗
Chapter 8
This chapter is dedicated to: joyequalslove Iwavvyouuu 💗
Summer’s POV.
“Mr. President, how long have you been married? Bakit nyo tinago?”
“Ms. Summer, totoo ba ang lahat ng ito?”
“Please let me and my wife leave, we will have our own press conference” seryosong
sabi ni Julian at nagtindigan ang balahibo ko ng akbayan nya ko. Ay punyeta talaga,
ano bang nagyayari?
“Mr. President and Madam President, let’s go” sabi nung head PSG ni Julian. Doon ko
lang napansin ang madami pang PSG na nakalinya at nakaharang sa mga media staff.
Julian held my hand at hindi ko alam pero parang katulad yun nung unang beses nyang
hawakan ang mga kamay ko, I’m definitely sure that my hands is as cold as ice now
but his hands are always warm.
To be honest, intimidating at masungit talaga si Julian but not to me, just like
his hands, his always warm to me na sa simpleng tingin, ngiti, at paghawak nya
sakin, alam kong mahal na mahal nya ko.
That was all in the past now.
Iba na si Julian.
Maaaring iba na din ako.Marami na ang nagbago. And him, holding me this close, is
all for the show.
Artista ako, alam ko kung anong ibig sabihin nya.
He wants us to pretend.Hindi ko alam kung dahil ba naawa sya sakin or he also have
his personal reason.
Nakasakay kami ng matiwasay sa presidential car.
Magkatabi kami pero walang nagsasalita.Hindi ko alam kung anong sasabihin ko or

anong nasa isip nya. Seryoso syang may binabasa sa isang folder at may pagitan
samin.
This is awkward.
I cleared my throat and I was about to say something ng mabilis syang bumaling
sakin, doon ko lang napansin na naka salamin sya pero hindi natatago nito ang ganda
ng berde nyang mata.
“Whatever you have in mind or whatever you need to say or ask, keep it, we will
have time to discuss it, not here, I need to read this” sabi nito at mabilis na
binaling ang tingin ulit sa binabasa.
Naitikom ko ang bibig ko. Bwisit to, napaka-sungit.

Ilang minuto pa ay huminto na ang sasakyan at nasa malacañang na kami.
“Cooperate Summer” yun lang ang sinabi ni Julian at nakita kong may nagbukas na ng
pintuan ng sasakyan para samin.
Pero laking gulat ko ng makita ko ang dami ng tauhan na nasa harap ko.
“Good Morning Mr. President” sabi ng mga ito at nag bow kay Julian. Kitang kita ko
sa mukha nila ang matinding respeto sa pinuno ng bansa.
“Everyone, please meet my wife, Summer. Respect her cause from now she will be
living here”
Respeto? Kapag di nila ako nirespeto sasaktan ko talaga sila pero para saan ang
respeto? Sino ba naman ako?
I’ll start living here naman so
WHAT?
“What?!” napalakas ang sigaw ko kay Julian kaya pilit syang ngumiti sakin at
inakbayan ako.
Nagtaasan ang balahibo ko ng lumapit ang labi nya sa tenga ko para bulungan ako.
“Don’t start complaining Summer, you created this”
Nilingon ko sya at doon ko lang napansin na halos isang daliri na lang ang pagitan
namin ay magtatama ang labi namin.
Nakita kong medyo nagulat sya.
“Affected Mr. President? Ganda ko sa malapitan no?” bulong ko dito at ngumiti

Hahahahahaha pero natigil ang pagtawa ko ng mas ilapit nya ang mukha nya at parang
nahigop ang hangin sa paligid at bumilis ang tibok ng puso ko.
“Tsk, look who’s talking” sabi nito at lumayo pero naka akbay pa din sakin rather
parang sinasakal ako dahil pinipilit ko pa din lumayo.
Mama, uwi na ko. Kakainin ako nitong nasa tabi ko. Nagpupumiglas pa din sana ako
kaso “Welcome Madam President” sabi ng mga ito sakin bago nag bow down.
Ano bang pinasok ko?
“Let’s go” paghatak sakin ni Julian papasok kahit gusto kong pumiglas ay ayokong
mapahiya si Julian. Why do I have to care?
Nakapasok kami sa Malacañang at may pinasukan kaming kwarto na nasisiguro kong

opisina nya.
Pagkapasok namin ay isinarado ang pintuan sa likod ko at nakita ko ang ilang PSG na
nagbabantay sa labas.
“Sit down” turo nito sa upuan na nasa harapan nya while he comfortably sat down in
his chair.
Huminga ako ng malalim bago sya sundin.
One thing to share, Julian was never bossy to me. Never syang naging superior sa
relationship namin. He is always gentle na para bang nililigawan nya pa din ako
kahit nung mag asawa na kami pero ibang iba na sya ngayon, his aura is full of
superiority even his green eyes is truly intimidating now. Di ko na kayang
makipagtitigan sa kanya ng matagal, parang bawat buka ng bibig nya ay required
makinig ka, hindi ko malaman kung dahil ba presidente na sya ngayon or talagang
nagbago na sya at hindi ko na talaga kilala ang lalaking nasa harap ko ngayon.
“Julian, what’s all of this?”
“Isn’t it obvious, pinapakilala na kitang asawa ko” sabi nito at saglit na tumingin
sakin bago binalik ang tingin sa mga papeles na nasa harapan nya at may mga ilan na
pinipirmahan pa.
“I know, why? Why would you do this? Pwede ko namang lusutan mag isa ito” sabi ko.
Binagsak nya ang ballpen na hawak at inalis ang salamin. Dumilat sya at
nagkatitigan kami, dahil sa wala na syang salamin ngayon ay mas nanaig ang pagka
dominante ng berde nyang mga mata.
Napakapit ako sa jogging pants ko na animong dito ako kumukuha ng lakas ng loob
para labanan ang mga titig nya.
“I don’t trust you” diretso nitong sabi.
Napa awang ang bibig ko.
“Siraulo ka ba?! Hindi ka pala nagtitiwala e bakit mo pa ibinunyag mo pa sa

kanilang kasal tayo!”
“We’re on the same boat now, I had to do that or else sasabihin at ilalabas din
naman ni Francis ang lahat”
“Bakit mo pa kasi ako tinulungan nung gabing yun, you could’ve turn a blind eye!”
Napansin ko ang galit sa mga mata nya dahil sa huling sinabi ko.
“Dapat ba na hinayaan lang kita?! Tama nga, baka nga tama si Francis na you guys
are having fun!” sigaw nito pabalik sakin.
Gusto kong magalit pero pinigilan ko ang sarili ko.
Niligtas nya ko ng gabing iyon, ano pa man ang dahilan nya, dapat ay magpasalamat
ako. Umuwi na dapat ako nun at di na sumama kay Francis, then none of this would
have happened.
“Pinabayaan dapat kita pero no, niloko mo man ako, asawa pa din kita sa papel and
until it is over, I will not let you damage my reputation”
Mas natigilan ako.
“You are impossible! How could you—
“No, how could you!” sigaw nito sakin. Ramdam ko ang galit namin sa isa’t isa.
How could he really believe na niloko sya!
Nasasaktan ako ngayon, nasasaktan ako para samin. Nasasaktan ako sa kung anong
nangyayari samin ngayon. Nasasaktan ako para sa anak namin na hindi man lang
nabigyan ng pagkakataon na mabuhay. Nasasaktan akong makita si Julian, dahil
bumabalik ang lahat.
I am not over him pero hindi madaling maalala lahat.
“We’ll do this act for the meantime, mapo protektahan ka mula sa mga taong sumugod
sayo kanina and I need your help dahil artista ka to boost my presidential ratings.
As you know, kakasimula ko lang”
“So, you need me?” hindi makapaniwalang tanong ko.
This is not so Julian.
“Yes, but you need me also”
“And what would I get from agreeing to this?”
He smirked. Nakakapang insulto pero nagbaon ako ng maraming pasensya.
Sasagot na sana ako ng biglang pumasok si Melissa sa opisina.
Bakas ang matinding galit sa mukha nito.
“Nung pinakilala mo syang asawa mo sa mga PSG, mahirap na pero sige tinanggap ko,
pero now, you want this woman!” sabay duro sakin “This woman who cheated on you,
who made your life miserabld, you want the whole country to know na sya ang asawa
mo”
“Melissa, please step out, will talk later, understand me” hindi ko alam pero
nakaramdam ako ng negatibong enerhiya dahil sa tono ng boses ni Julian. It is like
how he talked to me before.
“Julian!” sigaw ni Melissa at nagsimula ng umiyak. Naguguluhan na ko.
Tumayo si Julian at nasa gitna na namin sya ngayon ni Melissa.
“Pano naman ako Julian, pano naman ako? Hanggang kailan ako maghihintay sayo?”
“Melissa”
Napalunok ako.
Nagpunas ng luha si Melissa at tumingin samin.
“Don’t” umiling si Julian. Nakatalikod si Julian sakin. “Mel, don’t do this”
“Ano bang nangyayari!” sigaw ko.
“You had your chance Summer, stop trying to destroy my relationship!”
“Relationship?” lumapit na ko sa kanya. Nasa likod ko na ngayon si Julian.
Ang bilis ng tibok ng puso ko. Pakiramdam ko ay naninikip ito.
“Julian and I are in a relationship”
Bumagsak ang balikat ko at mabilis akong tumingin kay Julian nakatingin sakin.
Nilabas ko ang hangin na tila naipon ko habang hinihintay ko ang sagot ni Melissa.
Ang sakit pala. Sobrang masakit pala.
Pinilit kong ngumiti.
“Congratulations” sabi ko kay Julian bago bumaling kay Melissa.
“Do something Julian, cause I can’t take this” sabi ni Melissa bago mabilis na
tumalikod.
“Melissa!” tawag ni Julian na akmang hahabol pero mabilis ko syang hinawakan sa

braso.
I can’t believe I am doing this.
“If I do this, I know now what I want” sabi ko kay Julian.
Titig na titig kami sa isa’t isa.
“I want us to be free, I want an annulment after this” sabi ko at tinapik ang

balikat nya bago naunang lumabas sa kanya.
Lutang ang isip ko na naglalakad sa napalaking lugar na iyon.
May mga nakakasalubong akong tauhan ni Julian at ang mga ito ay yumuyuko pa bilang
paggalang sakin. If only they knew the truth.
Naglakad ako at narating ko ang kusina. Busy ang mga tao dito at tila hindi ako
napansin kaya nagpatuloy ako hanggang marating ko ang backdoor at lumabas doon.
Nag ring ang phone ko at wala sa sarili kong sinagot ito.
“Maddie, where are you?”
“Ako? Nasa, nasa kitchen ako” wala sa sarili kong sagot.
“Kitchen? I’ll be there”
Gusto kong umiyak pero di ko alam bakit di ako maiyak.
I just stood there, staring sa malawak na lugar na puno ng kotse.
“Maddie”
“Oh nandito ako” sagot ko.
“Maddie!” napalingon ako sa gilid ko at nakita ko si Primo.
Akala ko ay nasa linya pa din kami dahil nakadikit pa din sa tenga ko ang
cellphone.
Gano ba ako katagal nag space up?
Nagulat pa ko ng hawakan ni Primo ang dalawang braso ko.
“Maddie, are you okay?”
And that triggered it.
Kusang nagbagsakan ang luha ko. Niyakap nya ko at umiyak lang ako ng umiyak kasi
kahit sarili ko lang ay nasasaktan ako.
I felt a stabbing pain in my chest na walang gamot na makakagamot.
It is breaking to tiny little pieces.
“Let’s go” iginiya ako ni Primo pasakay ng kotse nya and I started to feel better
ng unti-unti kaming makalayo.
Primo was not saying anything pero ramdam ko ang atensyon nya at pagkabahala nya sa
bawat paghikbing ginagawa ko.
Nakatulog ako dahil nung magising ako ay eksaktong paghinto ni Primo sa

pagmamaneho.
Alam ko kung nasaan kami, nasa resthouse nya kami.
Pumasok kami sa loob at niyakap ako ng caretaker nyang si Manang Sylvia.
“Summer, namiss kita day” sabi nito.
“Namiss ko din ho kayo” sabi ko dito.
“Hahayaan ko muna kayo nitong alaga kong si Primo” sabi nito at ngumiti lang ako.
Tinapik nya si Primo.
Nakatingin ako sa kanila at nagtama ang paningin namin ni Primo.
Lumapit si Primo sakin.
“Summer, let’s just go” sabi ko.
“Primo”
“Hindi pa ba nagsi sink in sayo ang lahat? When I told you that I love you, I was
serious pero just in case na hindi pa nagsi sink in sayo, uulitin ako. I am deeply
inlove with you Summer Madelaine”
Hindi ko alam kung bakit pero manhid ba ako para hindi ko malaman na ganito ang
nararamdaman nya or nagbulag bulagan ako.
“Primo, alam mo kung nasaang sitwasyon ako”
“I know, of course I do. I am inlove with the President’s Wife na sa daming tao na
pwede mong maging asawa, sya pa and I know kung anong pinagdaanan mo sa kanya,
please Summer, run away with me. I will keep you safe, I will not let him find you”
Hinawakan nya ang kamay ko.
I smiled at Primo.
He is always sincere and gentle. Just like how Julian used to be at ayokong saktan
sya.
Hinawakan ko ang pisngi nya. I looked at him in the eyes. I can see sadness, pain
at sobrang pag aalala doon.
“Ayokong saktan ka, ayokong maramdaman mo mula sakin ang sakit na nararamdaman ko”
“That’s not a decision for you to make. I take the call and alam ko, wala at malayo
pa pero tell me, how can I just stand and watch that man break the woman I love!”
Tears started falling again.
“I love you and you deserve to be loved, kahit hindi ako kasi Summer, hindi ka lang
maganda, hindi ka lang si Summer na artista, you have a pure heart”
“Primo, kung naiibigay lang ang pagmamahal ng ganun kadali, ibinigay ko na sya agad
sayo— “Pero hindi kasi ngayon sya pa din ang mahal mo. I am not asking you to love
me, I am asking you to let me protect you, please Summer” sabi nito at niyakap ako
and I just cried there.
There’s so much thing that happened today.
Everybody knows now that I am the President’s Wife.
The President is now in a relationship with my sister.And the President’s wife just
got an official confession from her friend.
Nasa loob na ko ng guest room sa resthouse ni Primo ay umaandar pa din ito sa utak
ko.
I closed my eyes at nakatulog naman ako.
Nagising ako ng may marinig akong mabasag. Napatingin ako sa orasan sa tabi ko, it
is past 3 AM.
Mabilis kong sinuot ang robe at nagmamadaling lumabas ng kwarto.
The whole living room is a mess at nagulat ako ng makita ko si Primo na nakaupo at
duguan ang labi.
“Primo, what happened?!” nagmamadali akong lumapit sa kanya.
Pero bago pa man ako lumapit sa kanya ay may humaltak na sakin at dumausdos ang
ilong ko sa suit nya at pamilyar na amoy with mixture of alcohol.
“Where do you think you’re going?” natatakot man ay nag angat ako ng tingin nasa
bisig nya ko.
Julian.
Julian is here. How the fck he was able to find me.
“Stop running Summer, dahil mahahanap at mahahanap kita”
“Julian, please! What are you doing here?” tanong ko dito.
“Bitawan mo si Summer, dumbass!” sigaw ni Primo na aktong susugod pero mabilis

syang sinipa ni Julian.
“Julian, ano ba?!”
Natatakot ako, nakakatakot sya.
“Are you pushing me to my limit?!” sigaw nito sakin.
“Nasasaktan ako Julian” sabi ko dahil mahigpit ang hawak nya sakin.
“I told you, let go of her!” nagulat ako ng ipabitaw ni Primo yung isang kamay ni
Julian na nakahawak sakin.
Nakahawak sila sa magkabilang braso ko.
Bored na tiningnan ni Julian si Primo bago tumingin sakin ng seryoso.
“Now dear wife, who will you choose?”
—-------— TBC
If you want dedication. Please please please! Comment and the best comment gets the
next dedication for the next chap!
Be a fan!
Join my group!KayeEinstein bibies Add Kaye Montenegro
— Noona Kaye
Chapter 9
This Chapter is dedicated to: bernantejade and Hezrathee Summer’s POV.
I looked at Julian directly in the eyes as if asking him if he is really serious sa

tanong nya.
Pero seryosong galit pa din ang tingin nya sakin. He is not drunk pero naaamoy ko
ang alak sa kanya.
“Ano bang ginagawa mo dito Julian?”
“Stop playing around with me Summer, we have an agreement!” Julian.
“Who told you that I am running away? I just need some time, kaunting panahon lang
Julian!” sigaw ko dito. Bumitaw ako parehas sa pagkakahawak nila.
I just need sometime for myself, para i absorb ang lahat. Ang lahat ng impormasyon
na nakuha ko, ang tanggapin na magtatapos na talaga ang pagiging mag-asawa namin at
ang malaking pinagbago ng lalaking minahal ko. I just need some time too para
gumaling yung sakit na nararamdaman ko bago ko sya harapin ulit.
“Pwede ba Julian, tantanan mo muna si Summer” sabat ni Primo.
“You don’t tell me to do anything, why would I let her stay here with you baka ano
pang gawin mo sa kanya” sasampalin ko sana si Julian pero nauna syang sinuntok ni
Primo.
Nakita kong naglapitan ang mga PSG ni Julian at inikot ang kamay ni Primo.
“Damn it, let me go! Lumaban ka ng patas Julian, I’ll kill you!” galit na galit si
Primo.
Julian is sitting on the floor, di ko alam kung malakas talaga ang suntok ni Primo
o may tama sya ng alak.
“I can kill you here!” tumayo si Julian at akmang susugod pero humarang ako sa
harapan nya.
“Tama na!” I shouted at him tila nagulat sya when I burst into tears. “You don’t
listen, naturingan kang pinuno ng bansa pero sa ibang tao nagagawa mong makinig
pero sa sarili mong asawa hindi mo nagawa! How could you be so blind, how could you
not see my sufferings! Alam mo ba Julian, alam mo ba lahat ng nangyari sakin! Alam
mo ba what I had to go through when you fcking left me years ago!”
“But you don’t know how you broke me that one night! Umikot yung mundo ko sayo
Summer and how could you just destroy it like that? Now, you want me to listen and
believe you?!”
“Siraulo ka! Summer he doesn’t deserve you, close minded ka, mas mabuting wala kang
alam sa kanya!”
“Wow, so he knows everything about you? How is he related to you?” Julian asked.
Medyo parang nag sober sya.
“Mahal ko sya” Primo said. Hindi na nakaikot ang kamay nya. Nakatayo sya pero hawak
sya ng mga tauhan ni Julian. “I love Summer more than you do”
I just wanna hug Primo now. Confession is usually awkward pero him doing this
helped na lumakas ang loob ko.
“Primo, you don’t know what love is, cause if you do, you’ll know why I am like
this, you don’t know how much I used to love her”
I bit my lip.
USED
Maaaring mahal na mahal nya ko dati pero isang gabi ng pagkakamali.
Binura ako non sa buhay ni Julian.
Akmang lalapit ako kay Primo ng hawakan ni Julian ang kamay ko pero mabilis akong
pumiglas.
“Sasama ako sayo” yun lang ang sinabi ko at tinalikuran sya.
Hinatak ko si Primo palayo at pumunta kami sa malapit sa pool area.
Hinarap ko si Primo at bago pa man ako magsalita ay niyakap nya na ko.
“Summer, don’t do this, please I beg you” Primo said.
Lumayo ako sa kanya para magtama ang paningin namin.
“I have to, I promise Maddox I’ll protect Julian. Alam ko na nasa posisyon na kung
saan people are dying to destroy him and I cannot stand idly by and just let them
kahit sa ganitong paraan” I bit my lip “kahit sa sandaling panahon na lang, let me
do this”
“But he’ll break you!”

“I am already broken, pano nya pa ko dudurugin? When I lost my child, when I lost
him, I already accepted that. I just wanna do this so that if I go, I won’t have
any regrets kasi ginawa ko ang lahat para masigurado kong okay sya, na masaya sya”
“Pano naman ako?” I can see Primo preventing himself from breaking down.
“To be honest I don’t know, I don’t want to do this pero I know may tamang babae
para sayo at kung dumating ang panahon na talagang okay na ako at kaya ko ng
magmahal ulit, ikaw ang una kong hahanapin” sabi ko at hinawakan sya sa pisngi. He
held my hand.
“Maddie, no! No please!” he started sobbing.
“Ya! Don’t cry, parang mamamatay naman ako. I’ll be fine” I assured him. Pinunasan
nya ang luha nya.
“Politics is dangerous but Julian is way more than just that word”
I just smiled at him.
Alam ko ang mundong papasukan ko.
It will never be easy.
“So this is your decision?” tanong nya.
“What?” tanong ko sa kanya.
“You are choosing that asshole”
“Yun ba yung dating sayo?” pinilit kong tumawa to lighten up the situation. I don’t
wanna leave Primo like that.
“It looks like it, then let me tell you my decision”
“Ano na naman?”
“I will wait for you and snatch you away as soon as I get the chance”
“If you will get a chance” Julian came from somewhere and cut him off. “Time’s up,
we need to go”
Hinawakan na ako ni Julian sa braso at nagsimula na kaming maglakad palayo pero

nagulat kami parehas ng humabol si Primo at iharap ako sa kanya at mabilis akong
hinalikan sa noo.
“Take care of her” sabi ni Primo, natulala ako at kinindatan nya pa ko. Naramdaman
ko ang paghigpit ng hawak ni Julian sakin kaya pumagitna na ako at ako ang
nagsimulang maglakad.
Pagod na pagod na kong awatin sila. Jusko naman!
Sasakay sana ako sa unahan ng kotse pero naunahan ako ng isa sa guard nya at
ginuide pa talaga ako para sumakay sa likod pero dadaanan ko si Julian kaya walang
sabi ko syang dinaanan at pumasok at binalibagan ng pinto.
I see him sighed na parang pinipigilan na patulan ako. Umikot sya pumasok sa
kabilang pinto. Pinikit ko ang mata ko dahil sa ngayon ay ayaw ko syang makausap.
Mahaba ang biniyahe namin kung kaya talagang nakatulog ako.
Nung dumating kami sa malacañang ay nagulat ako ng makita ang mga gamit ko na
ipinapasok sa isa sa mga kwarto dito.
Narealize ko lang na naka robe pa din pala ako kaya nagmamadali akong pumasok sa
kwartong iyon.
Umupo ako sa kama at laking tuwa ko ng makita ang jewelry box ko sa side table ko.
I opened it at doon ko nakita ang red velvet box na ibibigay ko dapat kay Julian
noon.
Isinarado ko iyon at humiga ako. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ako. Pero

napabalikwas ako ng bangon ng may bumukas na pinto sa kung saan. Sigurado akong
nilock ko ang pinto.
Nag roll eyes ako ng makita kong si Julian iyon. It looks like pumasok sya sa isang
connecting door.
“Don’t tell me that’s your room?” bored kong tanong.
“Yes” plain nitong sagot sakin.
“Ugh!” sigaw ko at nagtakip ng unan sa mukha. Ang weird, katabi ko sya ng kwarto at
wala akong balak marinig ang harutan nila ni Melissa.
Nagulat ako ng hinatak iyon ni Julian.
“Fix yourself, aalis tayo”
“Saan na naman?” umupo ako. “Di ba pwedeng magpahinga muna tayo Julian?”
“Nakapagpahinga ka sana kung di ka tumakas”
“Yeah whatever”
“You have to meet some people, I’ll meet you downstair” sabi nito at bigla na lang
tumalikod.
Ibabato ko sana yung unan kaso bigla ulit syang humarap at nag krus ang mga kilay
nya.
“And just to let you know, it is just not the media ang kailangan nating
paniwalain, pati ang tao sa paligid, including staff, katulong, kapwa politicians,
lahat except Ryan and his guys, they are my trusted PSG. Be careful sa kilos mo”
tumalikod na ito ulit.
Psssh yabang, akala mo naman gwapo.
I decided to wear a white dress na lampas tuhod lang ng konti pero body hugging
sya. Napailing ako habang tinatapalan ng make up ang eyebags ko.
Tumalikod ako sa salamin to ensure that my tattoo won’t show up.
Kinuha ko ang purse ko at iniwan ko na lang ang cellphone ko sa side table bago
nagpasyang bumaba.
Pababa palang ako ng hagdan ng may sumalubong na saking maid.

“Madam President, kami na po ang magdadala nito, hinihintay na po kayo ni Mr.
President sa hapag kainan” sabi nung isa.
“Pwede bang Summer na lang? Ang awkward eh”
“Pasensya na po, isa po iyon sa mga sinusunod namin, yun lang po ang pwedeng itawag
namin sa inyo ng presidente” sagot ng isa.
I awkwardly smiled at tumango-tango na lang silang sinundan.
I followed them and there I found Julian sitting sa pinakadulong mesa at hindi sya
nag iisa. May mga ilang tao doon.
“The Madame is here” anunsyo ni Ryan kaya nagulat pa ko ng magtayuan yung mga tao
at mas nakakakilabot ang pekeng ngiti na nakaguhit sa gwapong mukha ni Julian.
Dahan-dahan akong lumapit at nung malapit na ko ay inabot ni Julian ang kamay nya,
nag alinlangan pa kong abutin iyon pero hinawakan ko ang mga kamay nya, he looked
at me straight in the eyes na para bang he is expecting me to do something.
What?
Nag aalangan man ay lumapit ako at humalik sa pisngi nya at pekeng ngumiti sa mga
tao doon.
“Good Morning, sorry I’m late” sabi ko.
“Hon, they are my cabinet members” pagturo ni Julian pero napalingon ako sa kanya.
Anong HON?
He just smiled at me.
“Sorry at ngayon ko lang napakilala ang misis ko, I know you’ll understand me, I
needed to protect her” sabi ni Julian.
He guided me to my seat na nasa kanan nya, ipinag urong nya pa ko ng upuan.
Gusto ko sana syang asarin ngayon.
Sana pala di sya nag politika at nag artista na lang, mas magaling pa sya sakin.
Nagpakilala isa isa ang mga tao doon, what they do at kung gaano sila kagalak na
makilala ako.
“Grabe Madam President, fan na fan mo ang anak kong babae” sabi ni Maria.
Ngumiti ako dito.
“I hope to meet her someday” sagot ko.
“Nakakagulat talaga na ang presidente ng bansa ay asawa pala ng tinataguriang

country’s goddess. I mean, sigurado akong alam naman ito ni Mr. President na 3
straight years ka ng most beautiful face sa bansa, sa totoo lang ay nalungkot ako
nung tinanggihan ako ng manager mo na kumbinsihin ka na tulungan ako sa eleksyon,
now I understand, ikaw pala ang first lady” sabi ni Secretary Suarez.
Liningon ko si Julian para sana ipagmayabang sa kanya ang mga sinasabi ng kabinete
nya pero nahinto iyon ng pagpalitin nya ang plato naming dalawa, pati mga tao roon
ay napatitig sa kanya.
Huminga ako ng malalim para pigilan ang nagbabadyang emosyon sakin.
Pano ba naman kasi ginawan nya lang naman ako ng tinapay na may palaman na keso at
mayo.
Potaaaaaa san ka ba nakakita ng normal na tao na umiiyak sa tinapay?
Favorite ko kasi to, may boyfriend palang kami ay madalas sya na ang pinapagawa ko
nito at akala ko kinalimutan nya na ang lahat sakin.
“The aura really changed nung dumating ka Madam President” sabi ni Frederico.
“Totoo, mababawasan na ba ang init ng ulo mo presidente?” tumatawang tanong ni

William.
“Tsk, kumain na lang kayo dyan at baka palabasin ko kayo ngayon” sabi ni Julian at
sumandal.
“Gano na kayo katagal kasal?”
“1 / 5” sabay naming sagot ni Julian.
Potaaa di kami calibrated. I answered 1 dahil isang taon palang naman kaming mag
asawa bago kami maghiwalay.
“Hon, marriage ang tinatanong nila at hindi engagement, I know we’ve been engaged
for a year but matagal na kaming kasal” sagot ni Julian.
Ewan ko pero parang nagbago ang aura nya when he answered that.
Tumango-tango naman ang mga tao sa table. Kumagat na lang ako sa tinapay ko.
Hindi ko alam pero gusto ko syang tanungin kung anong nasa isip nya pero nawalan
ako ng guts.
I saw him tapping the table. Isa iyong sign na naba bother sya or nai stress sya. I
was about to hold his hand ng “Good Morning Everyone, since madaming kailangang
asikasuhin regarding your ratings Mr. President, simula ngayon ay dito na muna ako
titira”
Melissa just announced that
And I just wanna go
—-------— TBC
Be a fan! Next best comment will be followed by me and will have the dedication!
Sending love.
Stay safe!
Mwaaa
— Noona Kaye
Chapter 10
Dedicated to: EantheLegeia and VeraAnade
Summer’s POV.
“Tumabi, dadaan ang tunay na reyna” Pam announced habang papasok sya sa tent na
kinalalagyan ko.
May commercial shoot kasi ako ng isang shampoo ngayon.
Ako man ang first lady aka Madam President ng bansa, hindi ko basta basta
mapapabayaan ang trabaho ko bilang celebrity. I am bound sa mga kontrata na will
cost millions pag sinira ko. FYI di ako mayaman dahil to be honest, all of my money
goes to my parent’s medication.
Pinag iipunan ko ang lahat para sa kanila, nag iisang anak lang ako at hindi kami
mayamang pamilya. I try to save up for them.
“Pam, I missed you!” sabi ko at niyakap ang manager ko.
Isang linggo mahigit na ko sa palasyo at take note para akong naglalakad sa itlog
dahil totoo ngang tumira ang step sister kong akala mo ubod ng ganda doon.
“You look stressed, kamusta ka ba doon?” Pam asked me as we sat down.
May mga naka assign sa aking PSG to guard me, sinabi ko na kay ajulian na wag na
sana kasi may security naman kami sa shooting venue pero still ipinilit nya.
Not that he care no, para bantayan ako kung may gagawin akong kalokohan na ang
wording nya nga ay “makakasira ng reputasyon nya”
“Melissa won’t stop bugging me. I can’t eat properly, imagine sabay kaming kumakain
na tatlo while pasimpleng nilalandi ni Melissa sa harapan ko si Julian,
nakakabwisit sobra, minsan gusto kong sa kanya itarak yung tinidor ko eh”
“Nakakabwisit or nakakasakit?” Pam held my hand. “You can always be honest with me
diba?”
Yumuko ako at tiningnan ang magkahawak naming kamay. The closest person aside from
my family at sa pinsan ko is Pam and Primo.
I tried to smile dahil alam kong mag-aalala sya sakin. Mahal na mahal ako ni Pam
hindi lang bilang talent nya kundi dahil magkaibigan na kami before that.
“Summer” tawag nito sakin at inayos ang ilang hibla na tumatabing sa mukha ko kaya
nung maramdaman ko yung care nya tuluyan ng nagbasagkan ang luha ko.
Sinusubukan kong punasan iyon pero tuloy tuloy pa din na akala mo may sarili itong
utak.
“Ang sakit pala no? Yung dapat inaalagaan mo, inaalagaan na ng iba. Yung dapat
yumayakap sayo sa gabi, iba ang kasama, na yung taong mahal mo, iba na yung mahal
ngayon”
Niyakap ako ni Pam ng mahigpit and it made me cried harder kasi pakiramdam ko
nasasaktan din sya para sakin.
“Summer, di mo naman kasi kailangang gawin to, people are dying just to have you,
alam ko din kung gaano ka kamahal ng kapatid ko at alam ko din na kahit na anong
sabihin ko na hindi mo deserve to ay—” umayos sya ng upo at tinitigan ako ng
diretso, pinupunasan nya ang mga luha ko. “kahit na ano pang sabihin namin,
balewala kasi hindi mo man maamin, mahal mo pa sya at umaasa ka dyan sa dulo ng
puso na baka pag ginawa mo to, umayos at bumalik ang lahat sa dati”
“Pero tanggap ko na, tanggap ko na din na hindi nya na ko mahal, alam ko din na si
Melissa na yung gusto nya talaga”
I managed to stop crying dahil naisip kong masisira ko ang commercial shoot ko.
Pam smiled at me.
“Iba ang alam ng isip, sa gusto ng puso. Matalino kang tao pero marupok ka”
Natawa ako sa sinabi nya.
“Tingnan mo yung mukha mo! Pahihirapan mo ang make up artist mo nyan!” Pam said
trying to cheer me up.
“The only shampoo for my hair, try Fresh with its new scent—
Nahinto ako sa pagsasalita ng biglang bumuhos ang malakas na ulan out of nowhere.
Nagtakbuhan ang mga taong nanonood sakin at ang mga crew.
Kaya napaatras din ako, maraming tao dahil nasa open park kami. I was looking for
my manager ng may biglang humawak sa kamay ko.
“Ms. Summer, grabe ang ganda mo sa personal” sabi nung lalaki sa harapan ko,
ngumiti ako at pumiglas.
Nagsimula na din akong tumakbo kasama yung mga tao.
Hindi ko alam kung fan ko ba sya or ano pa man pero after nung kay Francis,
nagkaroon ako ng takot sa mga hindi ko lubos na kakilala.
Hindi ko alam kung saan ako dinala ng mga paa ko, take note naka heels pa ko. Nag
take cover ako sa isa mga bench na may silong. I sat down there, people are still
running everywhere pero dahil nasa malayo ako ay hindi nila ako pansin.
This was my life nung umiikot pa ang mundo namin sa isa’t isa. Ang pangarap ko nga
lang ay maging isang simpleng may bahay, hindi ko talaga naisip na sa ilang taon
naming magkahiwalay ni Julian ay tutuloy sya sa pagpasok ng politika.
Tatlong buwan, yun ang napag usapan naming haba ng pagpapanggap namin bago tuluyang
maghiwalay.
Ang plano, after three months lilipad ako papuntang ibang bansa and Julian will say
he sent me there to ensure my safety pero bibilang lang konti ay maghihiwalay na
kami.
Laging si Melissa ang kasama nya sa lahat, sa lakad, sa meetings, sa presscon,

hindi ko nga alam kung pati sa kwarto ay magkasama sila dahil ayoko ng alamin pa.
Ang dami kong inisip sa maghapon na iyon na hindi ko napansin na tumila na pala ang
ulan at madilim na.
Gusto ko man bumalik sa dati ay siguro hanggang hiling na yun. Umaasa din ako na
sana maubos na din ang lahat ng pagmamahal ko sa kanya.
Tumayo ako ng makita ko ang grupo ng kabataan na dadaan kung san ako nakapwesto
kaya napagdesisyunan ko ng umalis doon.
Hindi ko alam kung nasaan ako, I’ve never been good sa direction. Hindi ko alam
pano babalik sa set, kung nasaan ang manager or ang mga PSG ko. Wala akong dala na
kahit na ano, wala akong cellphone na pwede silang tawagan.
I was walking ng madaan ako sa isang open garden, tahimik sobra doon at hindi
madilim dahil may mga ilaw na nakapalibot sa mga halaman. Natuwa ako ng may
makitang bench sa gitna. Pumasok ako sa gate na iyon and I sat down sa bench na
yun.
Nakakapagod maging artista pero mas nakakapagod ang mahalin sya.
I decided na isandal ang batok ko sa bench na yun at tumingala sa langit. Masyadong

cloudy pero kitang kita ko ang buwan.
I was reminded of the night we were dancing under the moonlight right after
wedding.
“Yah Julian! Namimiss na kita” sabi ko doon sa buwan na para bang nakikipaglabanan
ng titig sakin. “Bumalik ka na lang sa dati, kasi hindi ko alam kung mahihintay pa
kita”
Ipinikit ko ang mata ko at hindi ko alam na dahil siguro umaga pa lang nagshu shoot
na ako ay nakatulog ako sa pagod.
Nagising ako sa mga patak ng tubig sa mukha ko. Mahinang-mahina iyon hanggang sa
unti-unting lumakas. Umuulan na naman pala pero wala akong lakas para pa iwasan
iyon. Nanatili akong nakatingala sa langit.
Parang ulan na to, kahit anong iwas ko, naabutan mo pa din ako Julian, na kahit
ayoko sa ulan, pinapayapa pa rin nito ang puso ko.
Payapa ang puso ko kapag nasa tabi kita.
Pero hanggang kelan ka nasa tabi ko?
Tumayo ako at tumingala sa langit, tuluyan ng natatabunan ng makakapal na ulap ang

buwan.
I closed my eyes. I don’t wanna cry, masyadong maganda ang paligid ko para mag emo
ako at wala si Pam para patahanin ako.
Patuloy na lumalakas ang ulan at nakapikit pa rin ako.
Payala ang lahat hanggang sa hindi ko na maramdaman ang pagpatak ng ulan sa mukha
ko, rinig ko pa rin ang buhos kaya dumilat ako.
Sa ilalim ng liwanag ng buwan, my eyes was met by the most wonderful pair of green
eyes I’ve known.
May hawak sya ng payong na nagko cover sa aming dalawa. Naka suit pa rin sya at
seryosong nakatingin sakin.
“Summer”
“Julian”
Hindi ko alam kung gaano kami katagal nagtitigan pero ang alam ko lang sa oras na
iyon parang nabibingi ang tenga ko sa lakas ng kabog ng dibdib ko.
Nasa likod ko sya at halos magdidikit na ang katawan namin.
Huminga ako ng malalim at nag iwas ng tingin sa kanya. Humarap ako at lumayo sa
kanya pero mabilis nyang nahawakan ang braso ko at hinatak ako papalapit para
magkasya kami sa payong.
“Alam mo bang kanina ka pa hinahanap ng lahat? Akala ko kung ano ng nangyari sayo,
I was in the middle of the meeting tapos makakareceive ako ng phone call na
nawawala ka!” Julian shouted at me.
Pero tinitigan ko sya ng ilang segundo, and he gave me a confusing look.
“Hindi mo kailangang iwanan ang ginagawa mo para sakin, kasal tayo sa papel pero
normal na tao lang ako sayo, kaya hindi ko maintindihan bakit ka nagagalit!”
“Dahil asawa kita! Alam ng lahat na dapat ikaw ang una sa prayoridad ko!”
“Ako nga ba?! Ako nga ba? Asawa ba talaga ako? Ako ba yung priority mo or yang ego
mo at si Melissa?!”
“You know what you did!”
“Oo alam ko ang ginawa ko! I was faithful tayo! At kung alam mo ang ginawa ko
talaga hindi mo itatapon ang ilang taon na pagsasama natin dahil sa isang gabi na
pinaniniwalaan mong niloko kita!” I burst into tears. “Isang maling gabi, kapalit
ng ilang taong minahal kita, I am your wife pero sinong kasama mo?! Do you know how
you are breaking me?!” sinuntok ko yung chest nya. “I was so broken that night,
hindi mo alam kung anong nawala sakin tapos babalik ka, babalik ako sa buhay mo tas
girlfriend mo ang kapatid ko?! Gago ka ba?!”
“Hindi ako naniniwala—
“Hindi ko sinasabing maniwala ka sakin, ang tanong ko, why did you ruin my life!
Bakit kayang kaya mo kong saktan?!” I bit my lip. “Minahal lang naman kita ha,
nagmahal lang naman ako pero bakit nagkaganito tayo, bakit napaka imposible mo ng
abutin?”
“Summer”
“Kung mapapatunayan ko ba sayo na wala talagaa akong ginawang mali nung gabing yun,
mababalik ba lahat? Iiwan mo na ba sya?”
“Even if you prove it, I can’t—
“So hindi mo sya kayang iwan” tumawa ako at pinunasan ang luha ko. “Tama, wag mo
syang iwan dahil sya na ang kailangan mo ngayon” sabi ko as I step away from him.
I started walking away pero hinila nya ko at mabilis na hinalikan.
Mabilis ko ring pinaghiwalay ang mga labi namin.

“Tandaan mo Julian, hindi mabubura ng halik mo kung paano mo ko dinurog ngayon”
pumiglas ako sa kanya at tumakbo palayo.
Nasalubong ako ng isa sa mga PSG ko na babae at mabilis akong pinayungan at

pinatungan sa balikat ng jacket.
Ganun din si Julian na nasa likod ko. Nabasa rin sya paghabol nya sakin.
Nauuna akong maglakad at nasa likod sya. Ramdam ko ang tingin nya sakin pero
pinigilan ko ang sarili ko na wag syang lingunin pa.
Sana ganoon kadali, sana ganoon kadali na talikuran ang lahat. Sana natatanggal na
lang ng panahon ang lahat ng sakit at pagmamahal.
Nauna akong maglakad sa PSG ko at nakipag unahan talaga akong pumasok at tumabi sa
driver’s seat.
Pakiramdam ko ay nakaramdam sila kaya hinayaan nya nalang ako.
Nung makita kong papasok si Julian ay sinandal ko ang ulo ko sa salamin at

nagpanggap na tulog.
Doon naman ako magaling, kaya nga ako nag artista. Magaling akong magpanggap.
Paalis na sana kami ng may kumatok ang isa sa PSG namin mula sa kabilang sasakyan.
Hawak nito si Pam, binuksan ko ang bintana at mabilis akong niyakap ng manager ko.
“Peste ka talaga, lagi mo kong pinag aalala” sabi nito napatingin sya sa backseat
at napanganga pa tila nagsi sync pa sa utak nya na kung si Julian ba talaga iyon.
“Ay goodevening po Mr. President”
“Goodevening” Julian greeted him.
“Oh ito ang cellphone mo, kanina pa tawag ng tawag sayo si Primo, nasabi ko kasi
kaya tawagan mo agad dahil baka—
“Let’s go” ma-awtoridad na utos ni Julian.
I gave Pam a peck and waved goodbye bago umandar ang kotse.
Binuksan ko ang phone ko at nanlaki ang mata ko ng makita ko ang dami ng missed
calls from Primo.
I was about to dial his number ng
“Don’t call him” Julian said at napalingon ako sa kanya.
“Are you being serious?”
“Dead serious” he answered.
—-----------— TO BE CONTINUED
Work off ko, so madaming time mag update. Please, please guys. Let me know what you
think about this chapter and win a dedication from me. Take note, nagpa follow po
ako! 😍😍😍
VOTE AND COMMENT!

Isip nga kayo ng name nila haha
Summer + Julian =Summer + Primo =
Julian + Melissa =Primo + Julian = Primian HAHAHAHAHA
— Noona 😍
Chapter 11
Dedicated: AireenPueyo haizel_snow and BrieyanaCabrera
Melissa’s POV.
“Good morning Ms. Melissa” bati sakin ng dalawang katulong ni Summer habang pababa
ako ng hagdan at paakyat sila.
Napatingin ako sa hawak nilang robe dahil sobrang pamilyar sakin nun.
“San nyo nakuha yan?” mataray kong tanong, mabilis naman silang yumuko na tila
natakot sakin.
“Sa presidente po miss” sagot nung isa, mas tumaas ang kilay ko. “Ipinapahatid nya
po sa kwarto ni Madam President, hinabilin nyang siguraduhin na maayos na
mailalagay ito sa damitan nya”
I gritted my teeth.
“Give it to me, I’ll give it to Summer”
“Miss?” tila naguguluhang tanong nito sakin.
Yung robe na yun, hindi lang sya basta robe, I told you Julian that if we will get
married, I will wear that for our night. Favorite robe ko iyon mula sa sikat na
designer and it sucks to know that he bought it not for me, dahil technically he
knows my favorite color is white, and this one is RED
Summer’s color.
“Ibibigay mo ba o hindi?”
“Ms. Melissa” napalingon ako sa tumawag sakin. I bit my lip para pigilan ang sarili
ko.
Kailan pa sya dumating?
“Fernando, you’re back!” sabi ko at nginitian sya.
“Maaga akong nakabalik lalo na at nalaman kong nakauwi na ang Madam”
ILANG BESES KO BANG MARIRINIG ANG MADAM NA YAN!
They should be calling me that, ako ang nararapat na madam president dahil ako ang
girlfriend ni Julian.
Ako yung mahal nya.
Gusto ko iyong isigaw sa kanilang lahat pero hindi ko magawa, hindi ko kayang
ipahamak si Julian.
He is the world to me.
“Ipinapaalala ko lang sayo na isa ka lang secretary, bilang punong taga-pamahala ng

malacañang at isang malapit na tao kay Julian, ang presidente. Nasa alintuntunin
namin na sunod sa presidente, ang first lady ang pinakamakapangyarihan”
Alituntunin? Who the hell uses that word!
“Hindi pa ba klaro sayo kung sino ako?” nagtaas ako ng kilay.
“Maaaring noong hindi pa dumarating ang asawa ng presidente ay isa kang madam. Ever
wonder why kahit hindi kayo kasal ay hindi ka idineklarang madam president ni
Julian kahit pa pupwede iyon? It turns out there is Summer, lumugar ka at irespeto
mo ang pangunahing babae ng bansa” sabi nito at tumalikod sakin.
“Damn you!” bulong ko.
Bakit ba nila sinasamba ng ganito si Summer? Hindi ba nila alam kung anong klaseng
babae yun!
I hate her so much, I despise our mom for giving birth to her, inagaw nya ang lahat
sakin.
Gusto ko syang sugurin pero napagdesisyunan kong puntahan si Julian. I was walking
to the dining area ng marinig ko ang pag uusap ni Julian at Fernando.
“Good Morning Mr. President” bati ni Fernando.
“Fernando, it’s good to have you back. I really cannot persuade you to call me by
my first name, right?”
“May mga pagkakataon na maaari kitang tawaging ganoon pero hayaan mo na ako at
sinusunod ko lang ang batas rito sa palacio”
I heard Julian chuckled.
“Natutuwa ako dahil inuwi at pinakilala mo na si Summer, ano man ang dahilan ay
masaya ako na nasa tabi mo na ang madam”
“She is really hard headed. Matigas ang ulo ni Summer— “Palagi mong sinasabi na,
you are total opposite kung kaya nga ang ika mo ay charming sya”
“My wife is indeed charming”
I bit my lip, pumatak na pala ang luha ko.
My wife?
Taon na ang lumipas at kahit pa girlfriend nya na ko ay napakalakas ng pakiramdam

ko na ang pesteng kapatid ko pa rin ang mahal nya.
Ano pa bang kailangan kong gawin?

Nasira ko na ang kasal nila noon, ano pa ba ang dapat kong gawin?
And there is one thing that is a puzzle to me, bakit tila hanggang ngayon ay walang
alam si Julian tungkol sa anak nila.
I know Julian probably won’t believe it pero bakit tila tahimik si Summer about
doon.
I hate her so much, she deserves na mawalan ng anak. Anak lang ang nawala sa kanya
samantalang ako, lahat ng mahal ko kinuha nya!
“Anong plano mo kay Melissa?” Fernando asked.
Napadiretso ng upo si Julian at dahan dahan na binitawan ang kubyertos na para bang
doon lang ako pumasok sa isip nya.
Mahal ko, hindi mo ba talaga ako mahal?
Ako ang piliin mo dahil lahat ay gagawin ko para sayo.
“Melissa has been always there for me, I’ve met her before Summer. I trust her more
than anyone and I don’t know, I cannot just hurt her like that”
“But do you love her?”
Ilang saglit na tumingin si Julian kay Fernando at ganoom din kabagal ang segundo
na dumaan na hindi sumasagot si Julian.
Huminga ng malalim si Julian.
“I honestly don’t know, sa ngayon ay hindi ko kaya na wala sya sa tabi ko”
Tama, mahal mo nga ako Julian!
“Nakasanayan, nasanay ka na nandyan sya pero paano ang Madam, handa ka na ba

talagang mawala sya sayo. Hindi ka ba natatakot na mali ka pala at habang buhay mo
itong pagsisihan?”
Hindi ko na narinig ang sagot ni Julian dahil napatingin ako sa naglalakad papunta
sa gawi ko.
Pinunasam ko ang luha ko.
Mas lalong nag init ang ulo ko ng makita ko sya at ang suot nya.
My great sister Summer walking with a messy bun and wearing the red robe that
Julian gave this morning.
Mabilis akong lumapit sa kanya at hinawakan sya sa magkabilang balikat at nagulat

sya maski ang dalawang katulong na nasa likod nya.
“Nananadya ka ba talaga Summer!”
“Melissa, ano ba—
Nagsisimula syang pumiglas sakin. Hawak nya ang braso ko trying to get away from
me.
I will kill you!
“Kailan mo ba ko tatantanan?! Kelan mo ba kami patatahikin! Ano bang hindi mo

maintindihan na tapos na kayo!”
“Please, wag ngayon!”
“Wag ngayon?! Kelan ka ba pumili ng oras at panahon para guluhin ako, bakit hindi
ka na lang kasi namatay!”
“Can you please let me go!”
Akmang hahawakan ko na sya sa buhok ng may pumigil sa kamay ko.
“That is enough Melissa!” pakiramdam ko ay narinig sa buong palacio ang pagsigaw

sakin ni Julian.
“Julian naman—
“Ms. Melissa please respect the president at lalong wala kang karapatang saktan ang
madam” Fernando said “Shut up, hindi kita kinakausap!” sigaw ko dito.
Tumigin ako kay Julian, Julian was looking intantly sa kamay ko na nakahawak sa
balikat at braso ni Summer.
Nagulat ako ng malakas nya iyong paghiwalayin.
Binitawan nya ang kamy ko pero nagulat ako ng manatili ang paghawak nya sa braso ni
Summer.
“Summer Madelaine!” sigaw ni Julian dito. “Are you crazy? You’re burning!”
Huminga ng malalim si Summer.
“Ipapahinga ko lang to, I am so sorry, I won’t be able to join you for breakfast”
sabi nito at tatalikod na sana pero muntik na syang mawalan ng balanse.
Mas nagulat ako ng buhatin sya ni Julian.
“Bakit ba kasi ang tigas ng ulo mo?” tanong ni Julian dito and it broke my heart
nung magtitigan silang dalawa na as if they understand each other.
Summer closed her eyes, hindi ko alam kung nawalan ba sya ng malay pero ang lakas
ng loob nyang ihilig ang ulo nya sa boyfriend ko.
“Mr. President, pasensya na po. Kami na po ang bahala sa kanya” sabi nung isang
maid.
“Do your job—
“No, ako ng bahala kay Summer” Julian said bago naunang maglakad buhat yung babaeng
yun.
Did he just cut me off?
Tell me, palabas lang lahat to diba? He is like this dahil madaming tao.
Ang tanga ko, I shouldn’t be this impulsive.

Umaarte si Julian kaya dapat umarte din ako.
I just have to think of a way kung paano sya mawawala sa buhay namin.
Magiging maayos at malaya din tayo Julian.
“Grabe bagay na bagay talaga sila” sabi pa ni Fernando at nakipagtawanan pa sa mga

serbidora ni Summer na parang wala ako doon.
“Napakaganda at bait po talaga ni Ms. Summer, parang hindi artista”
“Totoo po iyon, kaya hindi na ko nagtataka na sya ang pinakasalan ni — “Nandito pa

ako diba?” pagpapatigil ko sa kanila.
“Nandyan ka pa pala” sabi ni Fernando. Nasabi ko bang may edad at may pagka bakla
itong mayordoma ng palacio. “Bagay sila diba HAHA” sabi nito at tinalikuran ako
kasunod ng mga katulong.
Bwisit talaga!
—-------— To be continued.
Dahil sobra akong natuwa sa dami ng votes and comments sa last chapter, ito at nag
update agad ako para bwisitin ang umaga nyo sa POV ni Melissa hahaha So napag
desisyunan ko ng we can call na we can call yung ship na Summerian — Summer and
Julian.
Madrimo — Maddie and Primo — maddie po tawag ni primo kay summer.Melian — Melissa
and Julian (baka lang bet nyo) Vote and comment and win the next dedication.
Love
— Noona
Chapter 12
Dedicated to: Hezrathee
Please check the YOUTUBE sa taas that is one of the OST for the book. Yay!
Summer’s POV.
I woke up feeling awful. Tatlong araw na simula nung mabasa ako ng ulan, sinipon
lang ako nung mga nakaraang araw, pakiramdam ko ay natuluyan ito ng trangkaso dahil
naka aircon ako.
Nung binuhat ako ni Julian ay sobrang nanghihina ako na kahit pa nagulat ang isip
ko ay hindi na nag react ang katawan ko, ang gusto ko lang ay matulog.
Walang puwang sakin ang stress na binibigay ni Melissa or kahit pa dapat akong
makaramdam ng kilig dahil buhat ako ni Julian.
Naramdaman ko na nilapag ako ni Julian sa kama.

“Thank you” sabi ko at humiga ng maayos at nag kumot.
“I am going to turn off the aircon” sabi nito at tumayo papunta roon.
“Wag” sabi ko. “Hayaan mo lang na ganyan” he looked at me strangely. “Ipapahinga ko

lang to and if I don’t get better I can call Pam”
“Your manager?”
Tumango ako. “Alam ni Pam anong gagawin kapag ganito ako” pumikit ako, inaantok na
talaga ako.
“And I don’t?” Julian asked kaya napadilat ako.
“Hindi naman, it’s just that si Pam ang kasama ko these past few years and aware ka
naman na madalas akong magkasakit, so nasanay si Pam sa anong gagawin sakin”
“But I know that”
“I know, sige na magpapahinga na ko” sabi ko.
He sighed.
“I’ll be back” Julian said pero antok na antok ako kaya hindi na ko nakasagot.
Nagising ako ng may maramdaman akong malamig na pumatong sa noo ko.
Nagmulat ako ng tingin at bahagya pa kong napa atras ng makita kong si Julian iyon.
Nagpalit palit ang tingin ko sa kanya at sa batsang nasa harapan nya.
“You’re still burning, if you don’t get better maybe I should bring my physician
over”
Nag try akong umupo at sumandal sa headboard ng kama.
“Tatawagan ko na si Pam” akmang hahawakan ko yung cellphone ko ng nilayo yun ni

Julian.
“I just thought of something”
“What?”
“You said Pam know how to deal with you pag may sakit ka”
“Yes”
“Don’t tell me na ang ginagawa mo pa ding way ng pagpapababa ng lagnat mo is the

same way that you used to do nung magkasama pa tayo?”
“Oo, ganun pa din” sagot ko. Kumunot na ang noo ko.
“So you are saying na naliligo ka pa din ng may sakit and that Pam is the one who’s
helping you with that?” tumango ako. “Are you crazy? He saw you naked?!”
“Well yeah, I mean he is gay like really and komportable ako sa kanya it’s kinda
normal—
“That is not normal” seryoso nyang sabi at halos magdikit ang kilay nya. “He is
still a man, hindi nya dapat nakikita iyon”
I looked at him seriously naglalaban kami ng titigan.
“Where are you coming from? Ayos ka lang ba?” tanong ko dahil nako confused ako sa
kanya.
Masama ang pakiramdam ko at hindi ko maintindihan ang arte nya dahil kahit ayoko I
am seeing a glimpse of the old Julian.
The caring, the loving Julian which is really impossible because what I have in
here is the cold hearted Mr. President of the Philippines.
“Forget it, let me just call my physician” Julian said.
“I am fine Julian” sabi ko at umayos na ng higa. Maliligo sana ako and awkward kung
sya ang tutulong sakin maligo dahil baka hindi lang kami maligo
WAIT?
I don’t mean that, where did that come from. I do not want to take a bath because
he will see my tattoo and I know he is happy with Melissa and I don’t want him to
feel guilty about Maddox.
I closed my eyes at nakatulog na naman ako.
I got better in the next few days pero nung unang araw lang ako inalagaan ni Julian
dahil may conference syang inatendan sa ibang bansa at hindi ko alam kung kailan
ang balik niya.
Nasa suite ako ni Pam dahil inatake na naman ako ng fans ni Melissa and Julian,
they fought with my fans and na ruin yung dapat schedule ko ngayong araw.
“This is getting out of hand!” Pam shouted.
Galit na galit sya.
“Pam, calm down” sabi ko dito.
“Calm down? This stupid kids think that you stole Julian from Melissa well in fact
it’s the other way around!”
“They don’t know me” simpleng sagot ko.
“Because you kept quiet! You’re a good person Summer and mas maiintindihan ko kung
kabit ka talaga pero AAAAAAH” sumigaw sya out of frustration.
“I heard my sister screaming” napalingon ako sa pumasok sa suite.
“Primo” I called him. We looked at each other for a couple of seconds. He is

smiling at me widely and that’s when I realized that I missed him.
“And here is my princess” nagulat ako ng mabilis syang lumapit at yakapin ako.
“God, I missed you”
Julian’s POV.
I HOPE YOU ARE ENJOYING ALL THE GLORY, I WILL TAKE EVERYTHING FROM YOU, DO YOUR
BEST TO REMEMBER THE SMILE OF YOUR DEAR WIFE.
I’M COMING FOR HER.
Nilukot ko ang kopya ng sulat na iyon. The forensic already have the original one,
checking if we can get a lead.
Huminga ako ng malalim at napahawak ako sa noo ko. I just got back from a
conference outside the country at ito ang bubungad sakin.
“Julian pare, please don’t be scared of this nonsense threats!” Fred said as he
stood up.
“There is someone from the inside na kilala ng gumagawa nito!” I shouted.
“What makes you think that way pare?”
I gritted my teeth.
“Imposibleng coincidence lahat to hindi ba?” I stood up and look at Fred. “My mom
was almost killed by a poison just before the presidential election, I am pretty
sure na hindi sya kumakain sa labas and yet still nalason sya, lucky enough mom was
saved but this” muli kong kinuha yung papel at mas nilukot iyon bago binalibag sa
malayo iyon.
“Pano mo naman nasabi na it is from the inside normal lang naman na targetin ng
kung sino mang nananakot sayo si Summer dahil sya ang first lady”
“No” I said firmly. “Why on earth this killer did not ever used Melissa againsts
me? Why on earth would I be receiving a death threat for Summer even before I told
everyone that she is my wife”
“What?! Seryoso ka ba? Kailan ka pa nakakatanggap?”
“Summer was in Paris and there is someone sending me photos of her with this crappy
death threats!”
“So this is really an inside job
“It is Fred! Only a handful of people knows the truth or nakakahalata na I am using
Melissa as my front act, to show that she is the she is the woman I love to protect
Summer. When I received the photo of Summer sleeping taken by whoever the hell is,
I knew I have no options left, I need her to be close to me in order to protect her
and there is no other way than to force her to act” tumayo ako at ininom ang wine
na nasa table ko. I stood up at my window.
Naramdaman ko ang paglapit ni Fred at pagtapik nya sa balikat ko.
“Dude, why just not tell Summer everything?”
Lumingon ako sa kanya and I chuckled.
“Tell her what? That somebody is trying to kill her, that I am using her sister?
That after all these years, that whatever she did, no matter how painful it is, na
sya pa din ang mahal ko?” huminga ako ng malalim. “She will think I’m a joke”
“You know Summer, you two are always a perfect pair, you will be at your best state
kung magkaayos kayo”
“I just love her so much that if the killer will know that I will be annulling our
marriage then maybe he or she won’t come after Summer anymore” ininom ko yung
natitirang wine. “She is the president’s wife in just a couple more months and then
she will be free and safe. Maybe Primo can take care of her”
Muli akong huminga ng malalim. I shouldn’t let my emotion get the best out of me.
Things are going according to my plan.
Fred is my bestfriend, he is a senator by the way. Bumalik na sya sa kinauupuan nya

at pabalik na sana ako ng makita ko ang isang di pamilyar na sasakyan pero kasunod
nito ang sasakyan ni Summer at ng PSG nya.
Huminto sa harap ng palasyo ang sasakyan at lumabas mula sa driver seat si Primo,
umikot sya at pinagbuksan ang passenger seat at lumabas doon si Summer.
They we’re laughing, she looks so happy with him. Maybe I shouldn’t have chose this
path, maybe I shouldn’t have been to angry with her and maybe if I just chose to
believer her, maybe those smiles will be just meant for me but NO
“Julian” napalingon ako sa pumasok sa office ko. It’s Melissa. She greeted Fred at
muli akong humarap sa bintana. Summer and Primo are still talking.
Lumapit sakin si Melissa. Isinandal nya ang ulo nya sa balikat ko.
I also wanna vocally apologize to her, I am not sure if she can feel that I am
using her when all she have done was just to be with me even in my darkest hour.
“They look good” Melissa said, she is now looking at Primo and Summer. “I think
Summer is inlove with him”
Napalingon ako sa kanya.
“How can you say so?”
Tiningnan nya ko ng diretso sa mata.
“Because that’s the way I look at you” she smiled, I tried to smile too. “And
because that’s the way you still look at her”
“Mel”
She bit her lip.
“But it doesn’t matter, you guys are long done. I hope you understand now kung saan
at sino ang mas makakabuti para kay Summer and you should know by now, how
efficient I am, so just continue choosing me and I’ll just continue loving you” she
smiled at me. “I love you Julian, I really do” tumango sya bago umalis.
I heaved a heavy sigh at muling bumaling sa labas.
I looked at my wife.
Ganito ba talaga dapat kami?
How long can we all keep pretending?
I just need to make sure Summer will be safe and I will make sure to catch whoever
is after me.
Hide devil cause I am coming.

—----------— To be continued
Ayan na ang unang POV ni Mr. President. Tell me know what you think and the best
comment gets the dedication.
Vote and comment
Share this bookBe a fan!
— Noona
Chapter 13
Dedicated to: @siriusrae Ate Jen, I love you! 💓
Pinikit ko ang mata ko hoping that will make me feel better.
Bakit ba kasi kailangan na kasama ako dito ngayon.
Muli akong dumilat at tumingin sa harapan. Julian is in the mood kaya he is driving
the car and guess what kung sino ang nasa passenger seat at malapit ko ng iuntog sa
aircon, my all good sister Melissa.
“Babe, you know what. We should always go out of time, alam mo naman na narerelax
ako sa ganitong vibe” Melissa said smilingly na bumaling sa asawa ko.
“Yeah?” Julian answered kaya napatingin ako sa kanya sakto namang tumingin din sya
sakin gamit yung salamin kaya tinaasan ko sya ng kilay at mabilis na nag iwas ng
tingin.
Bwisit to, anong akala nya sakin kalandian nya lang? Pwede nyang halikan or landiin
anytime.
We are on our way to visit a province na tinamaan ng malakas na lindol. Julian

might be a bad husband pero he is a good leader, he wanna check on them personally
and he is really excited to reach out to people.
And that’s the reason I am here, the first lady needs to be always beside him kahit
pa hindi ako ang kailangan nya.
Sinuot ko na lang ang shades ko because I feel like I am about to choke and cry.
I also wanna visit the earthquake victims dahil pakiramdam ko ay makakatulong ako
sa kanila. Nung mga unang buwan at taon naming magkahiwalay ni Julian di naman agad
agad akong nakapasok sa showbiz, I dedicated myself in voluntary missions sa mga
nasakuna, so I have knowledge sa first aid and what to do for them.
“We are here” Julian announced. Huminto kami at ang mga kotse sa harap at likod
namin na puno ng PSG.
Naunang lumabas si Julian at sinalubong sya ng nasisiguro kong mayor ng bayan na

iyon. Inalalayan naman akong bumaba ng isa sa mga PSG ko.
“Well, well little sister” bumaling ako sa nakatayo sa harapan kong si Melissa.
She is wearing a skirt and fitted top.
“Sure ka bang dito ka dapat pupunta?” tanong ko sa kanya pero tinaasan nya lang ako
ng kilay. “Mukha kasing may fashion show ka pa” I laughed.
“Ayan lang ba ang igaganti mo? I bet my fans is giving you a hard time, they all
want us to end up together kahit nung nagsisimula palang sa politika si Julian”
“Oh really, sa tingin mo ba ishi ship nila kayo kung noong una palang alam na
nilang kabit ka at inaagawan mo ng asawa ang sarili mong kapatid?”
“How dare you!”
“Mag how dare you ka kahit kelan dyan, I don’t need na patulan ko or to act nice
para magustuhan ako ng tao, I am Summer Madelaine Grayson, the first lady of this
country is here to help this victims”
Inayos ko yung boots and pants ko bago ko sya tiningnan sa mata at lampasan.
Wala naman syang magagawa dito bukod sa naka skirt sya ay nag heels pa sya kung
saan lubak lubak ang daan at maputik.
Sometimes hindi talaga enough na maganda ka lang, kailangan din na matalino ka.
“Madam President” nagulat ako sa dami ng taong sumalubong sakin, lahat sila ay
marungis at nag iiyakan. Sabay sabay nilang sinasabi yung nangyaring delubyo sa
kanila and I felt bad for wasting time fighting with Melissa instead of helping
them right away.
“Makinig po kayo, nandito po ang presidente at may dala syang tulong. Maaari po
muna kayong kumain at kumuha ng damit pero sa ngayon po ay kailangan naming makita
yung mga sugatan at kung may nawawala pong tao”
Sabay sabay silang nagsasalita kaya inatasan ko yung ibang social worker to guide
and help me kung sino sino ang priority pero nagulat ako ng may umakbay sakin.
Napalingon ako dito, mabilis nya akong nilayo sa mataong lugar.
“Julian, ano ba? Can’t you see that I’m busy?” tinanggal ko ang suot kong mask.
“I can certainly see that which means hindi mo sinunod ang utos ko, you should just
stay in the car or maybe help sa pamimigay ng relief”
“What?”
“It is not safe for you na makihalubilo, your PSG will be having trouble to guard
you”
“There’s no need for that, bakit ikaw pwede kang makihalubilo sa kanila at ako ay
bawal? Para namang may papatay sakin dito”
Nakita ko ang paghinga ng malalim ni Julian. Nagagalit na sya at kitang kita ko

iyon dahil walang nakaharang na salamin sa berde nyang mga mata.
“Hindi ka talaga makikinig Summer?”
“Hindi mo ko mapapasunod sa bagay na ito, this people needs help and somehow I am
medically train to help them so please let me, just put my PSG to guard your real
first lady” baling ko kay Melissa na nakatayo malapit sa sasakyan at nakapayong.
Akmang lalampasan ko na sya ng mabilis nya kong hinawakan sa braso.
“Stay safe, stay within my sight”
Bumalik ako sa harapan nya. I smiled at him and held his cheek na ikinagulat nya.
“Matagal na kong nawala sa paningin mo” sabi ko at dahan dahang pinabitaw ang kamay
nyang nakahawak sakin.
Nagbaba ako ng tingin bago ko pa makita ang reaksyon nya.
Naglakad ako pabalik sa mga taong ginagamot ng medical team.
People are crying in pain and to be honest, hindi enough ang medical staff na dala
namin so from overlooking, I started helping from injecting painkillers and
antibiotics to stitching wounds.
Pero kahit gaano ako ka busy ay hindi mawala ang pakiramdam na parang may
nagmamasid sakin and from time to time ay si Julian ang nakikita ko.
Ayaw nya lang masira ang reputasyon dahil sa isang balita na pinababayaan nya ko,
that’s all it is, an act.
Patapos na ako sa pagtatahi ng sugat ng nagulat ako ng bigla itong bumangon, wala
itong malay kanina.
“Nasan ako?” gulat na gulat sya.
“Misis, kumalma po muna tayo ha? Tatapusin ko lang ito” tiningnan nya ako ng
taimtim hanggang sa matapos ko ang ginagawa ko.
“Nasan ang anak ko, nakita nyo ba sya?”
“Po?” naguguluhan kong tanong.
“Yung 4 years old kong anak, yung anak ko, naiwan ko sya sa kubo malapit sa ilog,
kailangan ko syang balikan” nagsimula na syang pumalahaw sa iyak.
Tumingin ako sa paligid, lahat ng tao ay busy at maingay and Julian was speaking sa
isang captain I believe.
I bit my lip.
“Tulungan mo ako ma’am” umiiyak na ito.
I held her hand.
“Hindi ka po makakalakad, masyadong malalim ang sugat nyo”
“Pero ang anak ko madam, 4 palang iyon baka lumabas at maglaro sa ilog iyon”
And that hit me, para syang ako. Alam ko ang pakiramdam na may takot ka na baka
mawala sayo ang anak mo at mas matinding takot at sakit ang naramdaman ko ng isang
umaga sabihin na lang sakin ng doctor na wala na si Maddox. Ayokong maranasan nya
iyon.
I held her hand.

“Hahanapin ko po yung anak nyo. Ibabalik ko sya sa inyo” I said firmly mas umiyak
pa ito lalo.
“Napakabuti nyo ma’am”
Tumayo na ko at nagsimulang mabilis na maglakad habang busy pa si Julian dahil

paniguradong pipigilan nya ako, I need to do this kahit hindi ko sya anak, gusto
kong iligtas ang batang iyon. Isang bagay na hindi ko nagawa sa anak namin.
Halos lakad takbuhin ko ang tinurong daan nung babae at laking tuwa ko ng marating
ko ang ilog at makita ang kubo na nandoon, sira ito kaya nagmamadali akong pumasok
doon.
“Tao po” sigaw ko ng makapasok ako. Kinabahan ako ng wala akong madatnan na bata sa
sala.
Pero laking tuwa ko ng makarinig ako ng mga hikbi kaya mabilis akong pumasok sa
kwarto at mabilis na binuksan ang aparador.
“There you are” I said nung buksan ko ito. I found a little girl, tama sya nasa
edad 4 palang to. “Let’s go, dadalhin na kita sa mama mo. Nag aalala na iyon”
Nagulat ako ng mabilis itong sumama sakin. Yumakap ito sakin dahil tila takot na
takot habang karga ko.
Palabas na sana kami ng kwarto ng biglang malakas na yumugyog ang daan.
Damn it lumilindol na naman at sobrang lakas noon.
Mabilis kong niyakap yung bata ng makita kong pabagsak samin yung aparador nila.
Malakas na tumama ito sa likod ko kaya napahiyaw ako sa sakit.
Sinubukan kong itaas iyon pero sobrang bigat. I was able to lift it kung saan sya
lang ang kasyang lumabas.
“Tumakbo ka na, tumakbo ka sa isang open area, yung walang babagsak sayo na kahit
ano”
She is crying. She looked at me crying at alam ko anytime ay di ko na kakayanin ang

bigat nung aparador na iyon.
I tried to smile.
“Please run, save yourself. Please” I was crying because it was as if I am talking
to Maddox.
Tumango ito at mabilis na lumabas nakahinga ako ng maluwag ng makita kong makalabas
sya ng bahay.
Malakas pa rin ang lindol at tuluyan ng bumagsak sakin yung aparador pero mas
nagulat ako ng maramdaman ko ang tila pagtagilid ng bahay at mas nagulat ako ng
mabilis akong bumagsak sa tubig. Sinubukan kong umahon pero nagsisimula Ng
magbagsakan ang gamit at ang buong kubo sa akin.
I closed my eyes ng tuluyan akong lumubog pailalim. Hindi ako makalangoy dahil
sobrang sakit ng braso ko marahil ay dahil sa pagbagsak sakin ng aparador.
Patuloy akong lumulubog at alam kong ilang minuto na lang ay mawawalan ako ng
hininga.
So this is how I will end.
Ang tragic naman dahil hindi man lang nalaman ni Julian lahat pero alam kong
hinihintay na ako ni Maddox.
I was running out of air.
Julian.
Parang tila mabilis na nagreplay sa utak ko ang mga alaala naming dalawa.
I was about to close my eyes ng makita ko na may papalapit sakin na mabilis na

lumalangoy.
Si Julian, si Julian ang papalapit sakin.
Mabilis syang lumapit sakin and he held my face and kissed me to give me air.
Saglit kong nadilat and then I felt as he pulled me up.
“You’re trying to kill me”
Pagod na pagod ako na tila hindi ko nagha hallucinate na ko sa sinasabi ni Julian.
Nagulat ako ng yakapin nya ko ng mahigpit and I am not sure kung naramdaman kong
yumugyog yung balikat nya as if he is crying.
“I really thought I lost you. Madelaine, you can’t leave me”
Yeah I must be hallucinating. Julian will never say that to me and then I passed
out.
Julian’s POV.
“Salamat sa mabilis na pagresponde captain” sabi ko sa pinuno ng hukbo na mabilis

na tumulong para iligtas ang mga tao.
“Salamat rin po sa inyo Presidente sa mabilis na pagdating at pagtulong. Nakakatuwa

po na kahit artista ang madam president ay tumutulong sya sa medical staff” sabi
nito na tumingin sa likod ko, mabilis naman akong lumingon doon dahil alam kong
nandoon si Summer.
I was trying to keep an eye on her pero masyadong madaming tao rito.
I honestly didn’t know na may alam sya as a medical staff. Marami na kong di alam
sa kanya.
“Sa totoo lamang po ay nagbibiruan ang mga sundalo ko kung gumaling daw ba sila sa
injection ni Madam or na starstuck sila sa ganda nito”
Natawa ako ng bahagya. I am still watching her. She is wearing a white polo, naka
pants at boots sya and you can call this cringy pero amidst all of the victim she
is helping, she is walking like an angel, it is hard not to notice her.
“I heard she is known as the Philippine’s Goddess”
“Maswerte po kayo kasi ganyan kaganda at kabait ang inuuwian nyo lagi, blessed po
kayo Presidente”
Ngumiti ako dito at bumaling sa kaninang lugar kung nasaan si Summer pero ngayon ay
wala na.
Am I? Kung hindi lang sana sobrang tigas ng ulo nya.
I clicked the mic on my earbuds.
“Where is Summer?” I asked my head PSG and that’s when it started. Summer is
missing.
Nag iinit ang ulo ko. Mabilis akong lumakad papunta sa huling taong kausap nya.
Umiiyak yung babae.
“Where is Summer?” I asked her.
“Po? Sino po”
“Yung babaeng nag aasikaso sayo kanina, nasaan sya?”
“Nag volunteer po syang kunin ang anak ko, pasensya na po hindi ko po talaga sya
nakilala”
“Nasaan ang anak mo? I need to get them both, so help me”
Mabilis nyang itinuro ang daan at halos takbuhin namin ito.
Natatakot ako na mag isa sya dahil baka makakuha ng pagkakataon ang kung sino mang
nagsi send saking ng mga death threats na iyon pero mas kinabahan ako ng
magsimulang yumugyog ang lupa.
Aftershock.
“Mr. President!” naririnig ko ang tawag nila pero patuloy akong tumatakbo.
Summer Madelaine!
Nagulat ako ng may makasalubong akong bata na umiiyak.
“Tulungan nyo po si Ate, tulungan nyo po sya” mabilis kong ibinigay sa isa sa mga
PSG ko yung bata at tumakbo. Narating ko ang ilog at nakita kong bumagsak na ang
kubo na iyon Tumigil na ang lindol.
I felt like as if my heart will jump out of my chest. Hindi na ko nagdalawang isip
at mabilis na tumalon sa ilog na iyon.
I had trouble finding her right away dahil sa mga nagbagsakang gamit.
At mas nagmadali ako ng makita ko sya. I was scared, really scared.
When I finally held her, I gave her air by kissing her and swam as fast as I can.
Mabilis kaming tinulungang umahon ng mga PSG ko.
Summer is still spitting water na nainom nya.
“You’re trying to kill me”
Pakiramdam ko nung mawala sya kanina ay aatakihin ako sa puso. Hindi ko alam anong
gagawin ko kung mas malala pa rito ang nangyari Niyakap ko sya ng mahigpit. Only
our PSGs ang sumunod sa amin. I couldn’t help but started crying.
That’s when I realize na kahit gaano ako kagalit sa kanya hindi nito nagawang
baguhin kahit kaunti yung pagmamahal na meron ako sa kanya.
“I really thought I lost you. Madelaine, you can’t leave me”
I must do everything to protect you.
—-----------— To be continued
Want another chapter?
Vote and comment!
I need 100 votes and comments.
Share and spread the #SummerianLove
— Noona
Chapter 14
Dedicated to: Icynxx
Admin Icy, I am dedicating this chapter to you for all the love and support. I can
never ask for a better new family that you created for me with my bibies.
Summer’s POV.
Dahan-dahan akong bumaba ng hagdan ng palasyo.
I heard Julian already came home last night. I don’t know where he came from. I
usually get notified kung may mga conference sya but this time two weeks had
quickly passed after nung aksidente ko at the very next day he flew somewhere
private and hindi pa kami nakakapag usap.
And he is back.
Hindi ko alam kung hallucination ko lang lahat pero sigurado akong narinig ko yung
mga sinabi nya.
I somehow felt a chance that maybe we can fix this. There is a chance to save this
relationship.
“Fernando, good morning!” pagbati ko sa mayordoma ng palacio.
“Madam President” nakangiti akong inabangan sa dulo ng hagdan. “Good morning sa

pinakamagandang first lady ng bansa” nagbeso kami.
“Bolero ka pa din” tumingin ako sa paligid. “Si Julian ba, gising na?”
Tiningnan ako nito ng mapanukso.

“May meeting sya with his staff” sagot nito sakin.
“Sige, hihintayin ko na lang din sya para makapag usap kami” sagot ko dito.
“Kung ako sayo, wag na” tumatawa ito kaya tila na confused ako. “Dahil paborito
kitang madam, ichichika ko na sayo”
“Ang ano?” di ko alam pero parang natutuwa at nae excite ako.
“Inutusan nya kong maghanda para mamayang gabi, gawin daw special” sabi nito na
tila kilig na kilig. “Naghahanap ako ng restaurant na magugustuhan nyo pareho”
“Wait, are you saying that Julian is planning something special tonight?” tanong ko
dito.
“Ano pa nga ba? Alam ko naman na para talaga kayo sa isa’t isa kaya di ko malaman
kung bakit naglalagi pa rito yung kapatid mong feeling fresh lagi”
Natawa kami parehas sa sinabi nya pero sobrang bumibilis ang tibok ng puso ko dahil
sa sobrang excitement.
I knew it. He still loves me. He just built those walls around him kasi akala nya
nasaktan ko na sya but tonight, we have a chance to fix everything.
“Oy kinikilig ang madam” Fernando teases me.
Umiiling lang akong tumatawa.
“That’s Julian for heaven sake, kahit sinong babae ay kikiligin sa kanya lalo na
akong asawa nya”
“I couldn’t agree more. O sya, sige na at magpunta ka na sa sissums ko na si Pam at

magpaganda ng sobra, I’ll just text you the address kapag nakahanap na ng magandang
lugar para sa inyong love birds”
Natatawa ko syang tinalikuran.
Dalawang linggo kitang di nakita nagpapa miss ka lang pala.
Pakiramdam ko ay lumilipad ako while going to Pam pero nag drive talaga ako at
tinakasan ko ang PSG ko.
Nasa lobby na ako ng hotel ni Pam at kasalukuyang nag aantay ng elevator.
“My my look who came down to earth” napalingon ako sa nagsasalita. “Likod mo pa
lang, I knew it, you really are an angel”
“Fred!” akmang yayakapin ko sya pero pinigilan ko ang sarili ko. “Sorry, I almost
forgot, senator ka at artista ako— “At asawa ka ng presidente na syang bestfriend
ko, they can try to make any issue they want but I am definitely giving you a hug”
sabi nito at niyakap ako. Saglit lang iyon.
“Nakakatuwa, alam ko na madalas kayong magkasama ni Julian pero lagi tayong hindi
mag tyempo” sabi ko dito.
“Oo nga, let’s have coffee and catch up” sabi nito na mabilis ko namang tinanguan.
Pinauna nya ako at nagsimula na akong maglakad sa coffee shop ng hotel.
Fred is a good friend of me and Julian. Sa MU din sya nag aral at isa sya sa mga
closed friend namin ni Julian. Nauna syang pumasok ng politika kay Julian and look
at him all successful. Mabait na tao si Fred at totoong maasahan namin parehas ni
Julian.
Inorder nya na lang ako ng favorite kong java chip at nag isang americano lang sya.
“Grabe ilang taon na ang lumipas Summer, you still look the same. Tandang tanda ko
pa kung paano mapanganga si Julian sayo nung una ka nyang nakita sa bulletin board.
Doon pa lang may spark na kayo”
“Ano ka ba, bat ba binobola ako ng halos lahat ngayon. Enough about me, ikaw ang
kamusta. Single ka pa din?”
Humalakhak ito.
“I’m engaged with the senate hearing and all, wala pa yata ang the one ko, mukhang
may pinagkaka abalahan pa” sabi nito at natawa ako.
“Hindi na tayo pabata Fred”
“I know kaya dapat tigilan nyo na ang tampuhan nyo ni Julian at mag ayos na kayo”
Sumeryoso ako ng tingin sa kanya.
“How I wish na simpleng tampuhan lang talaga pero ilang taon na kaming ganito”
hindi ko maiwasan ang malungkot. Ininom ko na lang yung inumin ko.
Hinawakan ni Fred ang balikat ko.
“Both you and Julian are a good friend of mine, nandito lang ako para sayo”
“Thank you Fred, atleast kahit noong wala ako, Julian have you by his side and
knowing that kahit papano ay napayapa ang puso ko”
“You really do love my bestfriend” sabi nito at tumayo na. Naubos nya na din ang
kape nya. “As much as I would love to spend time talking to the AKA Goddess of the
country, maraming naghihintay na batas para sakin”
I chuckled.
“Thanks Fred, ingat ka”
“Maddie” napalingon kami ng sabay ni Fred sa tumawag sakin. I smiled at him.
“Primo” lumapit ito sakin and for some reason ay mabilis nya kong inakbayan,
mabilis ko naman syang siniko para alisin iyon. “Madaming tao mamaya at ma issue
tayo” bulong ko dito.
“Sorry”
“Fred, this is Primo” pakilala ko. “Primo, this is Fred, bestfriend ni Julian”
“Senator Fred, its nice to meet you” Primo said as they shook hands.
“The pleasure is all mine, Summer, I’ll go ahead. Salamat sa pagsama magkape”
“Ingat ka Fred” sabi ko. Kumaway ako hanggang sa makalabas ito atsaka bumaling kay
Primo na naka kunot ang noo.
“What’s with the face?”
“I don’t like him”
Tumaas ang kilay ko.
“Fred is a good guy, he is a good senator too. Alam mo bakit di mo sya gusto?”
Tumingin ito sakin at for some reason ng titigan nya ko ng diretso ay tila nagulat
pa ko.
“What?”
“Kasi kaibigan sya ni Julian and I know you don’t like Julian”
Huminga sya ng malalim.
“That must be it, dahil sinabi mong bestfriend sya ni Julian, I am thinking he is
also a douchebag”
“Prim!” pagwa warning ko dito bago ako naglakad papuntang elevator.
“Sorry na Maddie” sabi nito habang nakasunod sakin.
“Bakit ka pala nandito?” tanong ko sa kanya.
“Pam is kinda stuck somewhere, so my little sister asked me to look after you for
today AKA ipag drive ka”
“Kaya kong mag drive”
“I insist”
I pouted.
“I just wanna be with you today” Primo said seriously.
I sighed.
“I have a dance lesson today, you have to treat me ng mga gusto kong kainin” sabi
ko.
“Ang yaman yaman mo pero ang kunat mo” pagbibiro nito sakin. “Let’s go baby”
“Baby ka dyan!”
“Crybaby I mean” sabi nya at tumawa.
“3 2 1” pagtatapos magbilang ng dance instructor. “Let’s take a quick break”
“Whooo” sabay sabay naming sabi.
Lumapit ako sa bag na dala ko at nilabas ang water bottle ko doon at pamunas.
“Summer, aren’t you going out?”
“I’ll just stay here Chlo, baka umuwi na din kasi ako” sabi ko.
Tumango naman ito at naglabasan na sila.
Hinahanap ko ang cellphone ko ng magulat ako ng may mag play na tugtog.
“Primo” sabi ko dito. “Akala ko babalikan mo na lang ako?”
Nagulat ako ng lumapit ito sakin. He offered his hand.
“May I have this dance?”
“Seriously?”
“Serious” sabi nito at ngumiti sakin. Inabot ko naman iyon sa kanya.
When marimba rhythms starts to play Dance with me Make me sway Like a lazy ocean
hugs the shore Hold me close Sway me more
Primo and I started dancing and it amazes me to see how he moves.
“How did you know how to dance?”
Tumawa sya. Magkaharap kami at hawak nya ang bewang ko bago ako pinaikot.
Napapalibutan kami ng salamin, nasa likod ko na sya pero para syang nakayakap
sakin.
“Let’s just say that someone very special with me loves to dance”
“Silly”
They can see the show is beginnin’ All the devils are singin’ Climbing up on the
chandelier You can’t stop me from swingin’ So follow me into the dark Break up a
piece of your heart Sell it for, sell it for Sell it for money and cars Come out
wherever you are
Patuloy lang naming sinasabayan ang ritmo ng tugtog ng bawat pag ikot at pagsayaw
namin bilang magkapareha.
Natutuwa ako how Primo would do this just to make me smile.
When marimba rhythms starts to play Dance with me Make me sway Like a lazy ocean
hugs the shore Hold me close Sway me more
The song was about to come to the end and Primo spun me again and we were just
laughing.
When the song came to the end ay nakayakap sya sakin mula sa likod.
“That was really cool Prim” humarap ako sa kanya.
“Maddie”
That’s when I realize na kaunting kaunti na lang pala ang distansya ng mga labi
namin sa isat isa.
Hindi ko alam pero parang na froze ako, hindi ko nagawang lumayo. Ramdam kong hawak
nya ang likod ko pero mas na intimidate ako sa titig nya.
Ang mga mata ni Primo ay brown na totoong malamlam na kahit sinong tingnan nya ay
talagang kikiligin, yung mga titig nya na punong puno ng lambing na para bang takot
sya na masaktan ka at sinasabi na nasayo ang lahat ng atensyon nya.
“Prim, masyadong pa fall yang titig mo” nagawa ko pang magbiro sa posisyon namin
ngayon.
“Na fall ka ba?”
Mas na distract ako ng mula sa mata ko ay bumagsak ang tingin nya sa mga labi ko.
Napalunok ako at mas nabagabag ako dahil parang wala akong lakas pumihit palayo.
“Should I always be this close to you?”
“Ha?”
“Para sakin naman mabaling ang atensyon mo”
“Primo”
“I love you Summer, I really do and maybe you don’t love me pero gusto ko lang
malaman mo kung gaano ka kahalaga sakin” Prim said that in a very serious tone pero
ramdam na ramdam ko ang sinseridad nya.
Mas lumakas ang kabog ng dibdib ko ng unti-unti syang lumapit.
Napapikit ako at naramdaman ko na sobrang lapit nya.
I felt his lips pressed just beside my lips.
“Damn, I really wanna kiss you now” napadilat ako at parang doon lang ako nagising,
mabilis akong lumayo sa kanya.
“This is wrong Primo” sabi ko. “We’re friends”
“Yun na lang ba talaga tayo Maddie?” he looked at me with so much pain in his eyes.
Nag iwas ako ng tingin.
“Kasal ako”
“I know”
“Mahal ko si Julian. Mahal ko pa sya” I said that in a very low tone pero sigurado
ako sa sinabi ko.
“I know that too”
Liningon ko sya.
“I’m so sorry Primo, ayokong saktan ka, believe me”
“Of couse I believe you Summer” sagot nito sakin. Nagulat ako ng muli syang lumapit
sakin. Inayos nya yung buhok na tumatabing sa mukha ko. “But believe this also, I
will wait for the right time to call you mine” mabilis nyang hinalikan ang ulo ko.
“I love you Maddie”
Pagkasabi nya noon ay diretso syang lumabas.
“Primo” that’s the best thing kay Primo. He is always the loving type of guy at
nakaka guilty na kahit nasasaktan ko sya, all I can feel is his sincerity and his
love for me.
Love is so complicated.
Natigil ang pag iisip ko ng mag ring ang phone ko. Nag text si Fernando.
I know its bad pero bumalik ang excitement ko ng malaman at ibigay nya sakin ang
restaurant kung saan kami magkikita ni Julian maya-maya.
Sa suite na lang ako ni Pam dumiretso dahil may mga damit ako doon dahil doon ako
madalas mag prepare bago sa set.
I just wore a maroon long sleeve dress na fitted at black two inches heels.
At dahil nasa pilipinas ako ay na traffic ako at sa kasamaang palad ay naiwan ko

ang phone ko sa suite ni Pam and there is no way for me to tell Fernando or Julian
kung nasaan ako.
Nako talaga EDSA kapag naudlot ang pagbabalikan namin ng asawa ko, ipapasarado ko
talaga to.
I was almost an hour late ng makapag park ako sa restaurant na iyon.
Nagulat ako ng parang nagugulat at nahihiyang tumingin sakin ang ilan sa PSG ni
Julian.
“Madam” Ryan, the head of Julian’s PSG ay biglang humarang sa daan ko bago ako
pumasok sa resto. I smiled at him. “Madam President, ano pong ginagawa nyo dito?”
“Ryan, of course Julian and I will—
Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil napako ang tingin ko sa tao sa loob.
Mabilis kong nilagpasan si Ryan at dahan-dahang binuksan ang pinto and I wish I
never did that.
Julian is kneeling.
He is kneeling in front of Melissa.
Holding a red small box.
Hindi ko alam kung ano ba ang nauna, ang pagbagsak ng luha ko or ang pagbukas ng
box na yun. Revealing a ring.
A fcking engagement ring.
“Melissa, will you marry me?”
Natakpan ko ang bibig ko para pigilan ang malakas na pagsinghap ko.
“Yes Julian, I’ll marry you!”
Melissa said at mabilis nyang itinayo si Julian para yakapin.
They looked so happy while I was there standing breaking into tiny little pieces.
Idea ko naman ang annulment diba?

Ako naman ang may gusto na matapos kami diba?
Pero bakit ang sakit pag nasa harapan mo na.
’🎶Cause what I don’t understand Is why I’m feeling so bad now When I know it was
my idea I could’ve just denied the truth and lied But why am I the only one
standing stranded On the same ground?🎶
Mabilis akong tumalikod at lumabas.
I just walk and walk and walk iniisip na sana gaya ng paa ko ay mapapagod ang puso
ko.
I sat in an empty bench and that is where I burst into tears.
Ang sakit, ang sakit pala.
Hindi ko pa pala kaya.Pano nya nakakaya lahat to?
Sinusuntok ko yung chest ko hoping that will stop the pain.
“I’m so stupid. Ang tanga tanga mo Summer” sabi ko sa sarili ko while I was crying.
Ako na lang pala yung naiwang umaasa para sa aming dalawa.
Dahil sya naka move on na sya.Masaya na sya.
He already have his future all planned out at hindi ako parte noon.Nakaraan na lang
ako.
Hindi nya na ko mahal. Tapos na talaga kaming dalawa.
—----------------— TO BE CONTINUED.
I wanna hear your reaction from this chapter.
I will follow the one who will give the best comment.
Things are about to get exciting!
100 votes and comments again for next chap.
Salamat sa pagsuporta! Please share and spread the Summerian vibe.
— Noona
Chapter 15
Dedicated to: AiraGalvez3
Summer’s POV.
🎶I got this feeling on the summer day when you were gone I crashed my car into the
bridge, I watched, I let it burn I threw your shit into a bag and pushed it down
the stairs I crashed my car into the bridge
I don’t care, I love it I don’t care🎶
“I don’t care! I love it!” pagkanta ko bago ko mabilis na nilagok ang shot ng alak
sa harapan ko.
Sinunod ko po yung dalawang shot ng tequila.
Tila nakakabingi ang tugtog sa loob ng bar kung nasaan ako pero parang hindi pa rin
sapat iyon para matabunan ang mga umaandar sa isip ko.
“May request ako sayo” sabi ko sa bartender at humagikgik. “Hindi kasi ako
nalalasing sa mga sini serve mo, pwede bang mag swimming na lang ako sa alak?”
“Ma’am Summer” sabi nito sakin pero wala ng nagmi make sense sakin.
Gusto kong umiyak pero wala na akong malabas na luha. Napagod na ata ang mga mata
ko.
Narealize ko lang mas malakas pala tama ng heartbreak kesa ng alak sakin.
Kahit na ano atang inumin ko, maiisip ko pa din ang nangyari ngayong araw.
I stood up and walk directly wherein I can say what I want.
Fernando’s POV.
“I insist to come” seryoso kong sabi kay Julian.
Alas dos na ng madaling araw pero gising na gising pa rin ang palacio na animo’y
napasok kami ng terorista pero hindi.
“Try to follow Primo and Pam, sooner or later malamang ay magri reach out si Summer
sa kanila” utos ni Julian sa isa sa mga intel namin.
“You should’ve told me what you were planning to do” I simply said. “If only I knew
na yung pinapa arrange mo ay hindi para sa kanya, I wouldn’t bother myself and most
of all, hindi ko sasabihin kay Summer”
“You should’ve asked me first!”
“Dapat nga ba? Hindi ba si Summer ang tunay na may karapatan sayo, yes I am a close
friend and your mayordoma here pero ninong nyo ako sa kasal ni Summer, I was there
when you promised each other the world and now your simply building a whole new one
without her”
“Hindi mo ko maiintindihan Ferdi!”
“Hindi talaga, you think by marrying someone else which is by the way her sister,
sa tingin mo mapo protektahan mo sya? Maybe yes! But alam mo saan mo sya hindi
nailigtas? Sayo Julian, you are breaking her, destroying every little detail of the
Summer you love and you know what, that’s worst than dying”
“I just don’t know kung paano pa namin maayos lahat to”
“Mr. President, we got a hit. Someone posted in social media that he saw Summer in
a bar, we should head over there” Ryan said.
“Tara na and I am coming” I looked at Julian seriously. “I just wanna apologize to
her and just hug her so tight”
Ilang minuto ang biniyahe namin papunta sa bar na iyon.
Maraming tao ang naglalabas masok sa bar na iyon pero nagulat ako ng bumaba si
Julian at nagmamadaling pumasok sa bar na iyon, mabilis namin syang sinundan pero
nasa bukana palang sya ng entrance ay tila natigil sya.
🎶Nag-iisa lang sa dilim Iniisip na kung ano’ng dapat gawin Binuhos na pero ba’t
kulang pa rin? Sakit tumigil na, ’yan ang aking hiling🎶
Kahit ako ay napahinto, it was Summer on the center stage. She is sitting down at
sya ang kumakanta.
She is talented. Nasa highschool palang sya ay pinag aartista na sya pero gustong
gusto nyang makapagtapos muna hanggang sa nakilala si Julian at tuluyan ng nabaon
ang pag aartista nya dahil ang naging pangarap na lang nya ay ang maging may bahay
nito.
Huminto sya na parang iiyak pero pinigilan nya dahil siguro sa dami ng tao na
nandito.
🎶Alaala na tumatatak Luha na pumapatak Kailangan nang punasan Ito lang ang
paraan🎶
Unti-unti na kaming pumapasok sa loob. I looked at Julian and he was just looking
at Summer intently.
My heart was breaking.
Not just for SummerBut also for Julian.
Why are they making it so difficult for each other?
🎶Patuloy lang sa buhay ko, limutin ang pag-ibig mo ’Di na babalik, hindi na
babalik Pilitin mang ayusin ’to, ayoko na sa piling mo ’Di na babalik, hindi na
babalik🎶
Nagsisimula ng sumabay ang mga tao sa kanyang kumanta. Just hearing her sing, you
will know how broken she is now.
🎶Kay tagal na tiniis Kapiling ka kahit na masakit Ngayon malinaw na kung bakit ka
umalis Nang makalaya na sa pait at hinagpis
Alaala na tumatatak Luha na pumapatak Kailangan nang punasan Ito lang ang paraan🎶
I think Julian just planned to listen to her singing pero nagkataon na lumingon si
Summer sa direksyon nya.
Saglit na natigilan si Summer. She even bit her lip and she just smiled.
Definitely a fake one.
And then she sang the song as if telling it to Julian and it is truly heartbreaking
🎶Patuloy lang sa buhay ko, limutin ang pag-ibig mo At ’di na babalik, hindi na
babalik Pilitin mang ayusin ’to, ayoko na sa piling mo ’Di na babalik, hindi na
babalik
Patuloy lang sa buhay ko, limutin ang pag-ibig mo ’Di na babalik, hindi na babalik
Pilitin mang ayusin ’to, ayoko na sa piling mo ’Di na babalik, hindi na babalik
’Di na babalik, ’di na babalik ’Di na, ’di na, hindi na babalik ’Di na babalik, ’di
na babalik Hindi na, ’di na, ’di na babalik🎶
People applauded loudly pero mas malakas ang kabog ng dibdib ko.
Nung naghiwalay sila dati at nabalitaan ko, I always thought and believe na
magkakaayos din sila at magkakabalikan.
Pero ngayong nakatitig sila sa isat isa na para bang sila lang ang nandoon ay iba.
Are they really coming to an end?
Mabilis kaming sumunod ng mabilis na tumalikod si Summer at dumaan sa backdoor.
Naabutan namin si Summer sa backdoor ng bar na nag aantay.
What is really weird ay ang malaking ngiti na nasa labi nya.
“I messed up right?” tanong nya. “Sorry naparami ang nainom ko, masyado lang akong
masaya ngayon”
Akmang lalapit na ako ng maunang lumakad papalapit sa kanya si Julian.
“Hanggang kelan mo ba ako aabalahin ng ganito Summer?”
Mabilis akong lumingon dito.
“Julian, ano ba?”
“Please, stay out of this Ferdi” Julian said.
Summer looked at me and she smiled at me.
“It is not your fault, I am okay” bumaling sya kay Julian. “That’s all I am right,
abala sayo. I am really sorry Julian”
Sabay silang huminga ng malalim.
“Let’s not discuss this here” Julian said.
“I know but I just want you to know that I know when things are over”
“What are you saying Summer?” Julian asked.
We held our breath ng lumapit si Julian at hinawakan sa pisngi si Julian. She

smiled at him genuinely but pain is written all over her face.
I wanted to cry for her.
“Tayo Julian, wala ng tayo, tapos na talaga tayo. I just wanna congratulate you on
your engagement”
Bumitaw si Summer at tumalikod.
“Maddie, let’s go” nagulat ako ng out of nowhere ay may lumabas na gwapong lalaki.
Mabilis nyang ipinatong sa balikat ni Summer ang isang jacket.
“Summer Madelaine!” Julian shouted.
Natigilan si Summer pero hindi sya humarap samin.
And I know why?
Because she is officially destroyed.
“Julian Grayson, I am still the President’s Wife. I still have my rights and I want
all of you to back off. Sasama ako kay Primo, he will take me back to Palacio”
Summer said, she is not looking pero alam kong umiiyak na sya. “I will finish what
we agreed on. Gagawin ko pa din ang lahat para maprotektahan ka Julian, kahit di mo
nagawa yun para sakin”
Nagsimula na silang maglakad palayo nung Primo at nung tuluyan silang mawala sa
paningin namin ay tila nanghihinang humarap si Julian sakin.
I quickly ran over to him and hugged him.
And that was the first fall of the 46th President of Philippines.
He started crying.
“I lost her right?” he said in a very low tone in between his sobs. “Wala na sya
sakin”
That night was the last night we saw Summer.
That night the President’s Wife disappeared from everyone.
Everyone including Primo and Julian.
—---------— To be continued.
Oooooooooohhhh
Vote and comment!
Please let me know kung kamusta ang flow ng storyyyy
Share it!
Oyyy natutuwa ako sa comments! 100 votes and comments I’ll let you know what
happened to Maddie.
— Noona
https://www.youtube.com/watch?v=Sj8poJP7RaI
Chapter 16
Dedicated to: JD Guintooooo 💗

Please listen sa tugtog sa taas bago nyo ko patayin charoottt Julian’s POV.
“We tried our best, inagapan naman agad ng presidente na mai lockdown agad tayo”
Angelie said, she is one of cabinet members.
“We know, pero may nakalusot pa din. It’s been years pero bumalik na ang
kinatatakutan nating virus” Jen said.
“It is indeed. The Novel Corona Virus who killed millions before” Jane.
“Mr. President” napalingon ako sa tumawag sakin. Nakikinig ako sa kanila pero alam
kong malayo ang nilalayag ng utak ko.
“Ilan na ang infected?”
“It is from a small area about a 100. Death rate is at 15 already”
“Get me the accurate statistic and then in 2 hours, we’ll hold a meeting with the
DOH” I said.
“Yes Mr. President” they all said.
I stood up ng makita ko si Fernando na sinenyasan ako.
Mabilis akong dumiretso sa opisina ko.
“I am really starting to believe na hindi porket presidente ka ay makukuha mo ang

lahat” he started.
Huminga ako ng malalim.
“I see you still haven’t found her” sagot ko dito.
Primo smirked at me.
“Useless ang pagpapapunta mo sakin dito. We both know na kahit mahanap ko si Summer
ay malaki ang chance na ikaw pa rin ang una nyang puntahan”
“But she is clearly not doing that!” I shouted.
“What a surprise na tila nagugulat ka pa sa katotohanan na lumayo sya. Alam mo ba

how much I wanted to kill you that night sa bar, if only you saw her eyes, she was
devastated beyond repair na kahit anong pagmamahal ang ibigay ko ay— He stopped.
“I just wanna find her, gusto ko lang malaman na ligtas sya” Primo “That’s what I
wanted to”
He chuckled and looked at me with full of sarcasm.
“You don’t need Summer, you got yourself all covered” bumaling sya ng tingin sa
taong pumasok sa opisina ko.
“Julian” Melissa called me.
“Best wishes, kelan ang kasal?” Primo asked.
“As you can see na postponed sya dahil sa magaling mong kaibigan”
“Wow, of all people na nakilala ko Melissa, you really are something. How can you
do this to your sister? Nagmamahal din naman ako pero hindi ako ganito ka selfish”
“How dare you!”
Bumaling sakin si Primo.
“Kaya ba kailangang mahanap si Summer para sa annulment?” tumayo ito at dinampot

ang helmet nya.
“No!” napalunok ako. “I just wanna talk to her”
“Jerk” sabi nito bago naglakad at walang sabing nilampasan si Melissa.
I sat down and looked at the window.
Its been 3 months simula ng bigla syang mawala. I used all my resources to find her
and it seems like she’s also using all hers to hide from everyone.
I don’t even know what to say to her kung sakaling magkita kami.
I felt so guilty that I can’t even open her room.
“So you really are looking for her?” Melissa interrupted my thoughts.
“Shouldn’t I?”
“Why can’t you just really love me Julian, ako yung nandito all along for you. My
sister cheated on you! Sinaktan ka nya and all I did was love you”
“Mel, with you I can always be honest right?” I asked her.
Tumango ito.
“I am not even sure now if Summer really did hurt me”
“She did!”
“But I am certain and we both know this, just like what you said and feel towards
me. All I did and can do is love her”
“Julian please!”
Napahawak ako sa noo ko.
“All I want is to see her again, I just wanna hold her kahit saglit lang”
“That is plain stupidity Julian, alam mong ako ang kailangan mo”
“Do I?”
Isang buwan na naman ang mabilis na lumipas. I was trying hard to find her and at
the same time the covid virus started spreading rapidly.
I was lost not until I received a mail.
It was Summer’s Photo from a photoshoot. I got so excited that I thought that she
is finally out from her hiding shell at bumalik na sya sa showbiz.
That excitement quickly faded away ng makita ko ang date na nakalagay sa photo. It
is dated nung gabing sinugod sya ni Francis.
I stood up and gather my strength to walk to her room. I closed my eyes hoping na
pagbukas ko ng pintuan ng kwarto nya ay makikita ko syang nakaupo sa dresser nya,
holding her cellphone probably talking to her manager.
Pero a spang of pain automatically reached my heart ng makita kong bakante iyon.
Walang nabago sa kwarto. Her things are still there.
I sat down in her bed and ilalapag ko na sana ang photo sa side drawer ng maisip
kong tingnan ito ulit.
I just wanna see her smiles kahit pa picture lang iyon.
It was a couple of shots pero napahinto ako ng makita ko yung isang shot. Wherein
she is wearing a backless dress at nakatalikod sya revealing her back.
But that is what made me stare for it for more than a minute.
It was the tattoo on her back.
At first I thought it was my name pero as I looked at it closely.
Julianne Maddox
Hindi ko alam kung saan nanggaling yung kaba sa dibdib ko as I slowly looked around
her room.
There must be something in here that will tell me who is that.
Mabilis akong nagbukas ng mga aparador at drawers nya.
Kalahating oras na akong naghahanap ng mapagdesisyunan kong huminto na at lumabas

ng kwarto pero napahinto ako ng mapansin ko ang jewelry box ni Summer.
Mabilis ko iyong binuksan at nagtaka ako ng makakita ng pulang mahabang box doon.
I sat down on the bed and slowly opened it.
Fernando’s POV.
Naglalakad ako sa hallway ng mapansin kong nakabukas ang pintuam ng kwarto ni

Summer.
Hindi pa oras ng paglilinis ngayon kaya nagmamadali akong pumasok roon para sana
sitahin kung sinuman ang nandoon.
Pero nagulat ako ng makita si Julian.
Nakayuko sya at nakatitig sa isang pulang box.
“Mr. Pres—
Natigil ako sa paglapit ng mabilis syang lumingon sakin.
Tears was continuously falling.
Julian was crying so bad.That was the second fall of the President.
“M-may a-anak kami ni Summer” he said to me between his sobs. “She lost it, she
lost our baby and she was all alone”
“Julian, hindi mo kasalanan—
“Kasalanan ko! I should’ve listened to her, I shouldn’t have left her and Maddox
and then she lost our baby and she did not tell me anything, all of the pain and
sufferings, sinalo nya lahat para sakin”
I was lost for words.
I wanted to comfort him pero this is beyond my control.
“I alwayd believed she brought me too much pain without knowing that I killed her
inside and I will never get the chance to see my kid” he is still crying. “That’s
my baby, that’s my child and I never even got the chance to hold Maddox”
He was trying to stop himself from crying.
“I lost my child, I should do everything to find Summer, I am not going to lose her
too”
“Tama, gawin mo lahat, maayos pa ang lahat sa inyo”
Julian’s POV.
Medyo kumalma na ako and I am still holding the red box.
“Mr. President” napatingin ako ng mabilis na pumasok si Ryan.
“Ryan, this is not a good time” Ferdi said.
“We found the first lady, we found Madam President” Ryan said but it sounded so
weird and all I felt was excitement.
I will finally see her. Hindi ko man mabawi lahat ng sakit na pinagdaanan namin, I
am willing to spend the rest of my life para bumawi.
I was at the back seat and we are driving to Summer’s location.
“Are we here?” tanong ko as they handed me over my mask and face shield.
Ayoko sanang tanggapin dahil all I wanted is see Summer.
“Mr. President, your safety is the most important in this country, please wear
this”
Sinunod ko na lang sya.
“Where the hell are we?” I asked him impatiently ng iparada nya iyon at napatingin
ako sa labas. “Seriously? I am in a hurry at as much as I wanna visit our covid
health facilities, I have to see my wife”
“She’s here” Ryan said. Bumaba ito at pinagbuksan ako ng pinto.
My heart started beating irregularly.
“Are you saying Summer is here? Is she a volunteer?”

“Yes Mr. President”
Papasok na kami sa loob and people are nodding to me.
“Where is she?” I asked him. Lumiko kami sa isang hallway. “Saan nyo pala nakuha
ang information?”
“From the Madame herself”
“Where is she?” napalingon ako sa pamilyar na boses na iyon. Primo is walking fast
to us at kasunod nya ang kapatid nyang si Pam na namamaga ang mata.
Muli kaming lumiko pero this time ay kusang huminto ang mga paa namin.
It was a full glass room. Kitang kita mo yung nasa loob.
“No! No! No!” nagsimula ng sumigaw at mabilis na tumakbo si Pam pero mabilis syang
niyakap at pinigilan ng mga nurse na makalapit.
“For your safety, don’t come closer”
Nakatulala ako at hindi ko na napansin ang sariling mga luha kong nagbabagsakan.
People in that room are running back and forth.
“Summer!” I called her.
She looked at me and smiled at me and then she slowly closed her eyes.
Magmamadali akong lumapit sa kanya pero pinipigilan ako ng lahat.
“Let me go! I need to be there. Please!”
“Mr. President, please! Hindi namin kayo hahayaang lumapit! Summer is a corona
virus infected patient” sigaw nung doktor at tila natulala ako.
Pero mas nabingi ako ng marinig ko ang matining na tunog ng aparato ng vital signs
nya.
“Maddie, God please no!” Primo said.
“Anong nangyayari?” I asked.
Umiling ito at the next thing I knew. Doctors are counting before they started
using the defibrillator to shock her heart.
Hindi ko maramdaman ang paghinga ko sa bawat pagtama ng aparatong iyon sa kanya at

tuluyan akong bumagsak sa kinatatayuan ko ng hindi nagbago ang matining na linya.
“Summer, wrote that she wanted to see you if just in case this happened” sabi sakin
ng doktor pero nakatingin lang ako sa nakapikit nyang mata.
Lumabas na ang mga doktor at mas nag iyakan kaming lahat ng takpan na ng puting
kumot ang kabuuan nya.
“No please no, no!” sigaw ko.
“I’m so sorry Mr. President. Summer Madelaine Grayson, time of death 3:48 PM”
And I died at the same time and day
—--------— TO BE CONTINUED.
I know, I know what you think guys. Is it what you think it is or is this really
part of the flow?
Chapter 17 tomorrow? Please vote and comment
LET ME KNOW
We will miss you Summer 💔
— NOONA
https://www.youtube.com/watch?v=FytlbiyKXeM
Chapter 17
Dedicated to: JaneSiquian
Third Person’s POV.
“Ginulat ng isang nakakalungkot na balita ang buong bansa sa mabilis na pagpanaw ng

first lady ng bansa. Madam President Summer Grayson passed away yesterday
afternoon”
Mabilis na pinatay ni Primo ang TV at malakas na binato ang remote kaya nabasag
ito.
Pero hindi nya inalintana iyon instead he burst into tears.
Galit na galit sya kaya nagmamadali syang tumayo at akmang kukunin ang jacket when
he saw the last jacket he put around Summer.
“Julian, pwede ka namang wag ng pumunta muna doon” Fernando said.
“I left her hanggang sa huli pa ba, iiwanan ko sya?” Julian answered. His face is
as pale as white.
Everything is still surreal for him. Its true that he was crying all night long.
“Kaya mo to bro” Fred said. Julian looked at his friend. He knew that he was crying
too halata sa mukha nito. Schoolmates at malapit na kaibigan din nito si Summer.
“You know what sa tingin ko hihintayin ko na lang si Summer, I am sure uuwi yun”
Julian said and all of them looked at him. He tried to smile.
Pero nagulat ang lahat ng may mabilis na lumapit sa kanya at sinapak sya.
Mabilis na hinawakan ng mga PSG si Primo.
“Alam mo ikaw ang pinaka gagong taong nakilala ko!” Primo shouted. “Uuwi? Hindi na
uuwi si Summer!” he was crying. “Hindi na sya uuwi dahil sayo nawala sya!”
“Please Primo, this is not helping at all” Fernando said.
Julian just sat down in the ground. Alam ng lahat ang epekto ng sinabi ni Primo sa
kanya.
“Julian, please stand up” Melissa came over pero nagulat sya ng mabilis na lumayo
si Julian.
“Ayan, tama yan! Bagay kayong dalawa! Masaya ka na ba, finally you’ll get your
sister’s place!” Pam shouted at Melissa.
“I never wanted her to die! Kapatid ko si Summer!”
“And you are hitting on his husband” Pam said.
Julian walked to his car and nobody dared to stop him.
Mabilis syang nagmaneho papunta sa lugar na iyon. It is a private gathering for

Summer. Malayo sa media at totoong nakakilala lang sa namayapang first lady ng
bansa ang nandoon.
Napahinto sya ng makita ang larawan nito sa gitna.
“It’s real” Julian said to himself. He slowly walked to the jar na nagko contain ng
abo ng asawa nya.
Since she died because of the virus. Even if Julian don’t want it, it is for the
safety of everybody.
Napaluhod sya sa harapan ng urn ni Summer and that’s when it really hit him.
Nobody is coming home, nobody is coming back.
He started shaking his head and what he wanna do right now is runaway and just go
back to that one night years ago.
He started hugging the urn as if that will bring Summer back.
“Summer” he called her. “I’m sorry hon. Hon sorry, please”
He was sitting there holding her for the last time.
2 YEARS AFTER.
Pam’s POV.
“It’s been a year since we successfully fought the novel corona virus wherein I
lost” kusa syang huminto and I knew that he felt the familiar pain in his chest. “I
lost my beloved wife, Summer and thousands of our fellow filipino”
I looked at people at alam ko karamihan sa kanila ay katulad namin. They also lost
someone they loved. Some of them are crying and at their worst emotional state.
“We are gathered today not to remember the pain of whom and what we lost but to
know that we survived and that we are the first country to beat and find cure for
the virus”
When Summer died,
All we did was blame Julian for everything. My brother Primo was truly lost. I saw
the truth in both of them.
Parehas nilang mahal si Summer.Lahat kami ay mahal sya. Too bad maaga syang kinuha
samin.
I just missed her smiles and hugs. Her voice.
We all thought it was painful for us not until we watched how devastated Julian is.
We found out that he was just trying to protect her pero in a completely wrong way.
Hindi na namin sya masisisi dahil nangyari at tapos na and can you blame love?
You become foolish.
Foolish enough to hurt and let go of the right person and that will be his
karma.Habang buhay nyang hahanapin si Summer.
He found out na may anak sila on the day that Summer died. Tiningnan ko ng maigi si
Julian at lumipat ang tingin ko sa babaeng nasa gilid nya.
Melissa.
Nagbago na ang politika. Hindi na lang basta pagiging nasa tabi lagi ng presidente
ang first lady. The first lady is now the one managing the health and education
department of the country. Usually this is given right away to the President’s wife
but since Julian is a officially a widow. The senate had to push someone for it and
guess what Melissa is now the first lady of the country. They are not married, to
he honest, I don’t know the real score between them pero mananatili ang titulong
Madam President sa asawa ng presidente at hanggat hindi sila kasal ni Melissa she
is just simply called “My lady”
All of the filipino knows that there can only be Madam President for them.
They fell inlove with the lovestory of Summer and Julian nung may nagsulat ng love
story nila.She is the President’s wife.
That was supposed to be Summer’s job. She would love to do that. A month after she
died, we found out how she got the virus by simply volunteering to those province.
Hindi sya natakot. She tried to reach out and help, risking herself.
Summer has been sick for over two weeks. Two weeks syang mag isa and when she felt
that it was time for her to go. She wrote me an email, asking me to look after
Julian.
She’s dying but still he thought of him. She told me how I can be an efficient
campaign manager for him and that she could rest knowing that I will be with him
until his term is over.
Julian is already on his third year as the President of the Philippines. Not to be
biased pero magaling talaga sya sa pamumuno ng bansa.
I wish Summer was here to see him pero I’m pretty sure she is watching from above.
Na hinto ang pag iisip ko ng may lumipad na helicopter sa ibabaw namin. Mabilis
akong kinabahan kaya mabilis kaming nagtakbuhan papalapit kay Julian.
He is the target, after Summer’s death ay naka ilang death threats ang natatanggap
nya and we are thinking na same person lang ang nagpapadala dahil sa pattern nito.
Mabilis namin itinakbo si Julian pero nagsimula ng magpaulan sa dako namin ang mga
taong nakasakay sa helicopter.
Nag take cover kami sa gilid ng entablado. Everyone of us is willing to give our
life to protect Julian.
I heard Ryan asking for back up pero nasisigurado kong hindi na kami buhay kapag
dumating iyon.
Summer, I am really sorry. Mukhang hindi namin mapoprotektahan si Julian. Mukhang

magrereunite na tayo very soon.
I closed my eyes sa takot pero mabilis din akong nagdilat ng makarinig ako ng
kakaibang tunog mula sa himpapawid.
And that’s where I saw another helicopter coming over.
Jusko, dalawa pa sila?
Pero nagulat ako ng mabilis silang may ibinalang parang lubid na dumikit sa
helicopter na bumabaril samin kanina.
Mula doon sa helicopter na bagong dating ay mabilis na sumabit doon papunta sa

armadong helicopter.
Masyado itong mabilis. Nakaitim itong damit at may taklob ang mukha.
“Itakas na ang presidente” Ryan said at mabilis nilang hinatak si Julian papalayo
pero hindi ko alam at nanatili ako doon.
Nakikita kong nagpapanangbuno yung mga tao doon sa armadong helicopter.
At mas nagulat ako ng may dalawang taong parang babagsak mula sa helicopter papunta
sakin.
Yumuko pero nagulat ako ng isang katawan lang ang bumagsak ng malakas.
Napalingon ako sa nasa harapan ko at hindi sinasadyang magkatitigan kami.
Saglit akong naparalisa.
Sya yung tumawid kanina. Sya yung mabilis at magaling kumilos.
Tinanggal nito ang tingin nya sakin at bumaliktad para umakyat gamit ang lubid na
kanyang hinahawakan dahilan para di sya bumagsak.
Mabilis nyang tinahak ang pagbalik sa helicopter and the next thing I knew ay
panibagong katawan ang bumagsak.
Sigurado ako na yung dalawang nasa lapag ngayon ay syang bumabaril samin kanina.
Napalingon ako sa taas at mabilis na minaniobra ng babae ang pagpapalipad paalis ng

helicopter kasunod yung helicopter na pinanggalingan nya.
Nung tuluyan silang makaalis ay dahan-dahan akong tumayo.
Halos lumabas ang puso ko. Nakakatakot talaga pag alam mong malapit ka sa kamatayan
pero ang nakapagpadagdag ng kaba ko ay ang katotohanang yung taong sinasabing ko
iyon ay isang babae.
Nung halos magkatapat kami ay napansin ko ang porma ng katawan nya.
At sa malapitan ay natitigan ko ang mata nya.
Pares ng mata na sobrang pamilyar sakin.
Pero imposible.Imposible. Parehas na parehas sila ng mata.
That same eyes belongs to
“Summer?”
—---------------— To be continued.
It’s my work off so please guys let me know please what you think.
Tuloy ko pa ba?
Please vote and comment for next chap.
Who’s that girl?
Changed of hearts guys. If you will go back. Bago na po ang portrayers ng TPW.
KIM JI WON will be portraying Summer.
— Noona
Chapter 18
Julian’s POV.
“Taon na ang lumipas pero masyadong magaling ang kung sino mang gustong magpapatay
sayo. First it’s Summer, and then you” Fernando said.
“Ever wonder why Melissa, hindi ka nagiging target?” Pam said and gave Melissa a
questioning look.
“Show your respect to me!” Melissa glared at him. Huminga ito ng malalim. “I do
hate Summer pero I never wanted her to die” huminga ito ng malalim. “Kapatid ko pa
rin sya at hindi ko kailanman kayang saktan si Julian”
“Stop this” I told them. “Please stop bringing up Summer, my wife is at peace”
“Is she?” Pam said and looked at me.
“I get that your probably traumatized Pam sa nangyari ngayon because bukod sa mga
sulat ay ngayon lang talaga nila ako pinagtangkaan pero hindi ko maintindihan why
are you acting like this”
Pam is Summer’s manager for some reason he volunteered to help me with my campaign
and stuff.
“Maybe that’s it. Maybe I was scared. Kung ano ano ang nakikita ko”
Lumapit ako dito at tinapik sya sa balikat.
“Ryan” I called my PSG. “What happened to those bastards?” I asked referring to

those two guys who tried to kill us earlier.
“Both of them are dead Mr. President”
I sighed. Another dead end. Whoever who is behind this definitely have someone from
inside.
“By the way sino yung dumating kanina, kaninong tauhan sila?” I asked referring sa
mga nagligtas samin kanina.
“They are from our alpha team that was trained in United States two years ago. It
was about time for them to serve our country”
“Puro ba sila lalaki?” Pam asked out of nowhere.
“I wasn’t able to get that information but all we know is they are the best from
the best. Air combat, land”
“I definitely saw a woman. Sya yung nagligtas satin. Babae sya” Pam said.
“Well then siguro nga ay may babae doon pero the important thing is from now on
they will be part of the task force that will be protecting you Mr. President”
“I am okay”
“The cabinet and senate insisted. You saw them, they are way better than us Mr.
President” Ryan said.
“Really, a woman? Babae ang poprotekta sakin?” I asked pero not because naiinsulto
ako, Pam is so curious with her and somehow ay na curious din ako sa kanya.
She must be so brave and talented.
“Just give them a chance, we will be going to their base tomorrow so that you can
meet the additional people that will be on our team”
Tumango na lang ako at naunang tumayo at lumabas ng kwartong yun.
Summer’s death is still painful as hell for me, na parang kahapon lang nangyaring
tiningnan nya ako at binigyan ng huling ngiti bago huminto ang tibok ng puso nya.
I sat down in my bed and looked at her photo that is on my side table.
I would give everything to see that smile again.
I felt bad for not listening and believing her. For all the years that we didn’t
spend together and for the family that I supposed to have but now gone into thin
air.
Nakarinig ako ng katok sa pintuan ko.
“Come in”
Dahan-dahan itong bumukas and Melissa came in wearing an awkward smile.
“What do you need Mel, I want to be alone”
“For how long Julian?”
I looked at her.
“I don’t know”
“Hanggang kelan mo isasarado yang puso mo, 2 taon ng patay si Summer. You ended US
just like that pero tinanggap ko kasi mahal kita kasi gusto kong makita mo na ako
ang nandito”
“Can we talk about this some other time Melissa?”
“I just want you to know how much I love you and I care for you”
“I know”
“You know but you don’t feel the same way. Ano bang kailangan kong gawin, maging
katulad ni Summer?”
Mabilis kong binagsak ang kamay ko sa side table.
“Stop! Stop bringing her up, hindi mo maiintindihan gaano ako nasasaktan just by
hearing her name and the fact that my wife is no longer with us should be enough
for you to respect her. I am thankful for you Mel, it’s just that I need more time”
“I’m sorry Julian, I know you are trying to forget her. I’ll get going” sabi nito
at lumabas.
Forget her? To be honest I am doing the contrary. I am trying to remember each part
of her face at hindi ko alam kung ilang minuto or oras ang ginugugol ko na titigan
ang picture nya because I am scared to forget every details about her.
“I miss you hon” I said to her picture, hoping it would answer me back.
“Mr. President, we are here” nagulat ako ng marahan akong gisingin ni Ryan.
Nakatulog pala ako sa sasakyan.
Medyo may kalayuan ang kampo na pupuntahan namin at hindi ako nakatulog kakaisip sa
lahat ng nangyari.
I closed my eyes to shut off those thoughts that bugged me all night. I sat down
properly and thanked Ryan.
Kasalukuyan kaming nasa gate. They are verifying everyone’s identity.
Ryan told me that these soldiers, even though they are Filipino. They are like
American people now since they were trained and served first with the American
Army, Navy and AirForce.
We were able to finally get inside and we drove a bit more.
Huminto at pumarada kami sa mismong kampo. Malaking malaki ang kampo na ito.
“Mr. President!” magiliw na pagbati agad sakin ni General Del Mundo.

“General, thank you for the warm welcome” we shooked our hands.
“Always, your safety is our top priority. We maybe considered as American citizens
pero sa puso namin ay mga pinoy pa din kami, handang magsilbi at ialay ang buhay sa
bayan”
“As you know General, the president and our team was ambushed yesterday and mahirap
man aminin ay hindi na ako ganoon ka kompyansa sa kakayahan naming mga PSG para
protektahan ang pangulo so when we received this offer of yours to secure our
president, we couldn’t say no” Ryan said.
“We heard that the President was doing some announcent in that area, it just
happened that my team captured that Helicopter in our radar so they followed it and
we are indeed right na para sa presidente iyon”
“Thank you, you and your team saved me”
“Haha it is not me, my team is indeed composed of great soldiers lalo na ang
kapitan nilang apparently matigas ang ulo”
I chuckled.
Summer is hard headed. Huminga ako ng malalim, sa lahat na lang ng bagay ay naalala
ko sya.
“Where is the team, I wanna meet them all and thank them personally”
“Oh sure, they are called” Ace Team “ang dream team ng kampo na ito” General
proudly said.
He lead the way to a small building. Malayo ito sa kampo na maraming sundalong tini
train.
“Ace” he called at mabilis na luminya ang 4 na tao at sumaludo.
“Good morning General Del Mundo” they said in unison.
Luminga linga ang heneral. “Team, this is President Julian, president of our
country. You will be assigned for his protection”
“Greetings Mr. President” they all said.
“I just wanna thank you guys for what you did for me yesterday”
Sabay sabay silang sumaludo.
“This is Walter he is our tech man, lahat ng may kinalaman sa technology, he is our
guy” General said at pinakilala sakin ang lalaking halos kasinglaki ko at may
malalim na mga mata. “This is Yuki, he is the expert for knives, swords and
anything na may talim” I nodded to the japanese looking guy. “This is Draven,
former MMA and kickboxing fighter, I bet you know na sino ang dadalhin kung bar
fight” he laughed. Tumango naman itong lalaki, he is welk built type of guy. “This
is Zeiya, he is the best in tracking, a real bounty-hunter serving the army”
tinapik nya ang lalaking mabilis na ngumiti sakin, he actually looked like the guy
from the movie “The Mask”
Isa isa ko silang kinamayan.

“I am glad to have you guys in my team”
“The pleasure is all ours pres” sabi ni Draven.
“We will get this scumbag for you” Walter.
“Sasama na kayo sa palasyo ngayon tama ba?” Ryan asked.
“Yes sir” Zeiya said.
“So I assume, you are the captain” sabi ko at binalingan si Yuki.
“No sir, it’s not me” sagot ni Yuki.
Kumunot ang noo ko.
“I’m so sorry President” pagpapaumanhin ni General Del Mundo. “This is what I meant
when I said matigas ang ulo, nasan na naman ang kapitan nyo?!” tanong nya dito.
“Sir, kilala nyo naman po sya. She have her own rules”
“Ugh nasaan ba sya?”
“Her?” I interrupted them. “Babae ang kapitan nyo?”
“Sir yes sir!” sabay na sagot nung apat.
“Cool” Ryan said. “Siguro sya yung sinabi ni Pam na nakita nya”
“General, andyan na ata po sya” sabi ni Draven.
Mabilis kaming lumingon sa tinutukoy nya. I was amazed ng makita ang bagong jet
fighter na nasa ere.
“That is definitely her, see! She is enjoying the new ride all by herself” Walter.
Naririnig ko sila pero nakatutok lang ako sa jet fighter na dahan dahan naglaland
ngayon.
Bumukas iyon at bumaba mula roon ang isang tao. She is still wearing a helmet.
“Sya na nga yan. Apologies Mr. President, I assure you, she is the best. Her
expertise in marksmanship is superb lalo na ang kanyang capability sa aeriel
combat.” General said.
That person removed her helmet pero hindi ko pa din nakita. I can only see her back
and her hair na inaalon ng malakas na hangin.
Hindi ko alam pero tila malakas na kumakabog ang dibdib ko.
This is weird.
“Captain!”
At noong humarap na sya sa direksyon namin ang syang tuluyang nagpahinto hindi lang
sa paglapit ko kundi sa tibok ng puso ko.
How come this is happening?

Tila napako ako sa kinatatayuan ko and was just stuck there looking at her.
“President, Meet Captain Rome-Marie of Ace Team”
Mabilis itong sumaludo sa general at bumaling ng tingin sakin.
Mabilis ang sunod sunod na pag iling na ginawa ako at mabilis na tinawid ang
distansya sa pagitan namin at mabilis syang niyakap.
“You are no Rome” I said. “You are Summer, my wife”
—-------------— To be continued.
VOTE AND COMMENT.
100 COMMENTS for next chap.Who wanna receive a dedication?
— Noona
Chapter 19
Dedicated to: cla_cla_clarendy
Julian’s POV.
“He’s dead” narinig kong bulong ni Yuki and the next thing I knew ay mabilis akong
umikot sa ere at malakas na bumagsak ang likod ko sa lapag.
“Mr. President!” mabilis na lumapit sakin si Ryan to help me stand up.
“Captain Rome! Pasensya na po talaga Presidente. Apologize at once Rome, he is the

president of our country” Gen. Del Mundo told Summer.
“He touched me without my permission!” sabi nito at binato ako ng matatalim na

tingin.
“Rome!”
Huminga ng malalim si Summer. Nakatayo na ako at nakatutok ang mata ko sa mukha

nya. Nagpalit-palit ang tingin nya saming dalawa ng heneral.
“Whatever” she said. “Apologies Mr. President but know that I will be more than
glad to do it again if you try that nasty tactic of yours”
“She is a no hug person. Boring!” Zeiya said.
“Shut up man!” Summer said.
“Didn’t you hear what I just said, hindi ka si Rome, hindi mo ba ako naaalala?
We’re married!”
Nabalot ng katahimikan ang lahat sa amin.
“Madam President, we are so glad you’re back we really thought you died”
Tinitigan kami ni Summer at bumaling sa mga kasamahan nya sa Ace Team at malakas
silang nagtawanan.
“Hahaha sorry Mr. President pero si Rome? Madam President, might as well as marry
Hitler” Walter said.
“Hey, that’s a foul!” Summer yelled at him. Nahugot ko ang hininga ko ng lumapit
sya sakin at ilang dipa na lang ang layo namin. “This is not the first time I got
that right?” baling nya sa mga kateam nya.
“Yep, someone also told you nung nasa US pa, you look like the Philippines’ first
lady” Draven.
“Because you are! Tell me what happened to you two years ago, I know this is
confusing pero I can feel it, ikaw si Summer”
Huminga sya ng malalim at tiningnan ako. “Two years ago? Is that the time of the
corona virus? I was in Afghanistan, helping people because that is where my camp
is. Go ahead and check me out because hear me out Mr. President” mas lumapit pa sya
sakin. “I am not your first lady nor what he calls Madam President and definitely
not your wife. I am Captain Rome-Marie of Ace Team, now if you cannot believe me
and will keep on looking at me as your wife, then I don’t think me and my team will
be able to protect you”
She have this american perfect accent na maaaring iba kay Summer pero everybody can
learn that especially if you lived in United States for the past two years.
“Summer, please!”
“Hindi ako ang asawa mo!” she yelled at me.
“Mr. President” Ryan called me at mabilis na umiling as if telling me not to push

it.
“Capt. Rome” Gen. Del Mundo called her. “Know that the president needs you and the
team, and I know that this is crazy for both of you because Capt. Rome, you really
look like Ms. Summer pero I am telling you Mr. President, she is not her. I know
her parents and family and she is really from the US but her mom is a filipino”
Tila hindi ina absorb ng utak ko ang sinasabi nya. Nahihirapan akong i proseso na
ang babaeng nasa harapan ko na kamukhang kamukha ni Summer ay hindi ko asawa.
“Naniniwala ba kayo na may 4 na tao sa buong mundo na kamukhang kamukha natin” Yuki
said.
“I’ve heard” sagot ko. Lumayo na si Rome sakin. “I’m sorry Capt. Rome, I just
really miss her so much and mistook you for her”
“It is okay” she said.
Hindi ko alam kung anong meron sakin. Ibang iba sya kay Summer pero yung fact na
same face, height, voice ay nagbibigay ng malaking pag asa sakin na itinatago nya
lang ang katotohanan.
“Now that everything is settled. Ace Team, I believe you are already prepared,
sasama na kayo sa presidente and before you go, please Rome! Park this jet into its
right place!” Gen. Del Mundo said.
“Sir yes sir” Rome answered. Mabilis syang sumakay sa fighter jet na walang kahirap
hirap.
We all stared at her as she sat down.
Hinahangin ang buhok nya na syang nagbibigay ng daan para mas makita ko ng klaro
ang mukha nya.
Bumaling sya ng tingin sa gawi ko at ngumiti and with that I knew, that same smile
and feeling. Only Summer can give that.
Sinuot nya na ang tila headphones.
“This is Captain Rome-Marie Scottfield of Ace Team, preparing to take off” anunsyo
nya at dahan-dahan ng sumarado ang fighter jet na iyon at ilang minuto pa ay nasa
himpapawid na iyon.
“Sorry Mr. President to say this but I don’t know which one is cooler, Summer or
Rome”
“Both” I simply said. “They are the same person”
“Ewan ko Pres. Ibang-iba po talaga si Rome sakin kumpara kay Madam”
“I don’t know, find out everything about her, dig deeper”
Nasa tapat na kami ng palacio.
“How is the new team?” Fernando asked me.
“They’re good pero—
“That’s all we need. We need to make sure you are safe” he said.
“Are you hungry Julian, do you want something to eat” Melissa asked me.
“No, not really” tila hindi ako nakakaramdam ng gutom.
“Na meet nyo ba yung babaeng sinasabi ko— Pam was cut off ng pumarada ang itim na
itim na van”
“They’re here” Ryan said. “The new team that will be added to the security and
safety team fo all of you, the Ace Team”
At mula dito ay naunang bumaba si Zeiya.
He was followed by Draven.
And then Walter.
Sinundan naman ito ni Yuki.
“Good Afternoon” sabay sabay nilang pagbati.
Kumunot ang noo ko at ni Ryan.
“Where is Captain Rome?” Ryan asked.
Pero napalingon kami sa humaharurot na sasakyan at basta basta na lang nag park sa
harapan namin.
“There she goes, nagyayabang na naman ng mamahalin nyang kotse” Draven said and the
four of them laughed.
Tila hindi nila napapansin yung nagmamaneho at nakatutok lang sila sa sasakyan.
“Is that corvette? OMG” Ferdi exclaimed.
Bumukas ang driver’s seat at tila mas natigilan sila ng bumaba si Rome doon.
“Hihimatayin ako, nakakakita ako ng multo” Ferdi said.
“This is not happening, Oh my gosh” Melissa was stuck staring at her just like what
happened to me.
“Sabi ko na, hindi ako nagkamali. Alam kong ikaw yan” Pam said as she was rushing
to hug Rome. “Summer!”
Pero bago pa sya makalapit ay humarang na ako.
“You don’t wanna do that, the last time I did. She threw me to the ground”
“Ano bang sinasabi mo Julian? Si Summer iyan, alaga ko sya” Pam was so emotional.
“Hindi nya ba tayo naalala?”
“No, that’s not it Pam. Hindi ko pa alam ang nangyari pero she said, she is not
Summer”
“I am not, really” nagulat ako ng mabilis na nakalapit na pala ito samin. Hindi ko
man lang sya naramdaman. “I know this is awkward because as Mr. President told me,
katulad din ni Google. I have the same face as the former first lady but I want you
all to be rest assured that I am not her. I am Captain Rome-Marie of Ace Team and
we will be taking care of the President and his family until we catch the one who’s
trying to kill him”
Pam started crying at nag walk away.
Melissa came down.
“Ano bang palabas ito? Panong buhay ka?”
“Ms. Melissa, first lady of the country, I heard alot about you pero hindi ako
namatay para magulat ka na nabuhay ako. I am not whoever you think I am. My job is
to secure your safety Madam President” she said that while looking at Melissa.
“She is not Madam President” that titles only belong to you. I wanna tell her that.
“But you are together so it is just the same thing, we will just settle ourselves
and we will tour around the palace and we will cover the night shift” She said at
mabilis na lumakad sa team nya. “Let’s go team”
Nauna syang lumakad at sumunod sa kanya ang miyembro ng ACE at humabol naman si
Ryan sa kanila.
“How come, paanong nangyari ito Julian? Are you really sure na hindi sya si
Summer?” Ferdi asked me.
“To be honest, I am not sure but nagpapa imbestiga na ako”

“She is not Summer” Melissa said. “Confident si Summer pero that woman is so full
of herself!”
Hindi ako nakasagot agad.
“I’ll just go get Pam” sabi ni Ferdi.
Pam’s POV.
Gusto kong tawagan ang kapatid kong si Primo pero hindi ako makapag cellphone ng
maayos dahil nanginginig ang mga kamay ko.
Matagal ko ng kasama si Summer, halos lahat ng bagay ay alam ko sa kanya pati parte
ng katawan nya.
Natigilan ako ng may pumasok sa isipan ko.
Ang tattoo nya.
May tattoo si Summer ng pangalan ng anak nila ni Julian. Sa ilalim lang ng batok
nya. I need to see that, that will prove she is Summer.
Mabilis kong tinahak ang parte ng palasyo na para sa kanila.
Agad kong binuksan ang pintuan ng malaman ko kung ano ang kwarto nya at eksaktong
nakatayo sya sa salamin ng dresser.
Mabilis na dumapo ang tingin nya sakin. Nakatalikod sya sakin at nakatingin sya
sakin sa salamin.
She is just looking at me intently. Walang emosyon pero hindi iyon ang dumurog ng
puso ko.
She is just wearing a binder, nakahubad ang army jacket na suot nya pero naka cargo
pants pa din sya.
What broke my heart was clearly looking at her back pero ni isang tattoo ay wala
akong makita doon.
Hindi nga sya si Summer.
Hindi sya nagpapanggap.Ibang tao nga sya.
“I’m sorry” sabi ko.
“What do you need?”
“Please allow me” lumapit ako sa kanya. Nakatalikod pa din sya sakin. Mabilis ko
syang niyakap at halatang nagulat sya sa ginawa ko. “I know now, hindi ka nga si
Summer pero seeing you, magkamukhang magkamukha kayo and I just wanna hug you dahil
miss na miss ko na sya” bumitaw na ako at naglakad palabas.
Hindi sya nagsalita at nagpatuloy na nakatingin sakin hanggang sa makalabas ako at

maisarado ko ang pinto.
Mabilis akong lumayo sa kwarto na iyon.
Umasa ako. Akala ko buhay pa sya. Wala na pala talaga. Hindi na pala sya babalik.
Summer’s POV.
Nang tuluyang isarado ni Pam ang pintuan ng kwarto ko ay mabilis akong lumapit at
nilock iyon.
Kusang nagbasagkan ang luha ko na ilang oras ko ng pinipigilan.
Nung oras na magtama muli ang mata namin ni Julian.
Lahat ay bumalik sakin. Lahat ng sakit at paghihirap.
Hindi ako namatay, two years ago. I am using Captain Rome’s identity to hide the
real fact that I really am Summer Madelaine Grayson, very much alive and I am back.
—--------— To be continued.
Nagbabalik na ang tunay na madam!
Humanda na dahil magsisimula na sya.
Truths will unfold in the next chapters.
Hold tight!
Vote and comment.
Dedication for next chap will go to the best comment.
Share your feedback!
Sharing the godly looks of the ACE TEAM.
ZEIYA
DRAVEN
WALTER
YUKI
CAPTAIN ROME-MARIE
— NOONA
Chapter 20
Dedicated to: sakuramae02 Happy Birthday! 💟💟💟
Julian’s POV.
“Nakita nyo ba yung picture nung first lady?” Yuki asked. I was on my way to the
east balcony ng marinig ko sila.
Nagtago ako sa gilid at mula sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko ang malaking
picture naming magkasama. It was taken before our first wedding anniversary. I
chose that photo because her smile is priceless on it.
“I saw it, grabe kinilabutan nga ako. Kamukhang kamukha mo sya Captain” Zeiya said.
Napasilip ako dahil akala ko sila lang mga lalaki ang nandoon. Dahan-dahan akong
sumilip to see Rome.
Hindi na sya naka army jacket. Instead she is wearing a denim jacket at leather
jeans with boots.
Nagpalit-palitan ang tingin ko sa picture namin ni Summer at kay Rome.
“Pero mas maganda si Summer sa kanya, mukhang mabait at palangiti” sabi ni Draven.
“Hindi ba ko ngumingiti? See?” Rome said and she smiled.
“You do smile pero parang may mali, yung smile mo is yung nakakakaba na para bang
either may alam ka na di namin alam” Walter.
Nagkibit balikat si Rome at sumipsip.
“I am not her” Rome plainly said. “Nakita ko din yung picture, sa laki ba naman non
sa tingin nyo walang makakapansin? I must admit there are some similarity pero I am
not that woman, she looks weak and vulnerable while me, I can crush anybody”
Napalunok ako sa sinabi nya. Summer is not like that, hindi dahil mahina sya pero
she cares alot about everybody. Natatakot sya makapanakit at makatapak ng iba and
hearing Rome like this, makes me think na baka hindi nga talaga sya si Summer.
I sighed and walked to my office.
“Ryan” tawag ko rito ng makita ko sa opisina ko.
“President, nakuha ko na po ang mga kailangan nyong impormasyon tungkol sa kapitan”

he said.
“Did you validate everything?” I asked.
“Yes sir, pati magulang, kamag-anak at school na pinanggalingan nya”
Tiningnan ko ang folder na hawak nya. Tila nanghihina ako by just looking at it na
para bang alam ko na kung anong laman non.
“So what did you find out?” I asked.
I sat down on my chair. He handed me over the folder.
“Captain Rome-Marie Scottfied is born and raised in Los Angeles, California.

Daughter of Carmina Solena and William Scottfield. She took aeronautical and then
later joined the US AirForce. Birthdate is on November 09, 19**, Blood Type: B-.
Hindi sya ganoon ka active sa battlefield at last year lang sya mas naging kilala
sa abroad. She was also the sniper who took down several well known wanted in the
world. She is currently the head of Ace Team, as we know and her hobby is well
collecting cars and drinking”
“So are you saying na walang kahit na anong chance na sya si Summer?” I asked.
“Yes sir, I am really sorry”
I sighed. Even the blood type didn’t match. Summer and I have the same blood type.
“Thank you Ryan” I told him. Tumango ito at lumabas na.
Halos dalawang oras ka pa ding pinag-gugulan ang mga files ni Rome at sa bawat
pahinang inililipat ko ay nari realize ko kung gaano sila magkalayong dalawa.
She is not Summer.
“Hindi syang asawa mo, Julian” I told myself. Isinarado ko na yung folder at
itinago iyon sa drawer ko.
I stood up and saw that it is past 2 AM.
Tulog na marahil ang karamihan sa palacio.Lumabas ako and decided to head to the
east balcony.
Wala na ang Ace Team sa kusina.
Papunta na ako sa balcony ng mapatitig ako sa kanya.
Rome was sitting in the balcony.
“Hey pabos, can you check on the west side gate” she said.
I know she is talking to her team. They are using their own communication system.
“Did you see anything down there Zeiya?” saglit syang huminto. “Keep me updated”
she added. “How long do you plan to stare at me?” nagulat pa ko ng lumingon ito
sakin.
I smiled at her. Lumapit ako sa kinaroroonan nya. Hindi ganoon kalapit pero enough
para makita ang maganda nyang mukha gamit ang liwanag ng buwan.
“Why are you here? Madilim dito?” I asked her.
“That’s the point, I asked your staff to turn off the lights in here” she said.
“Why?”
Bumabasa sya sa pagkakaupo at tila may sinisilip sa ibaba.
“This balcony is the closest to your room” she said at tinuro nya ang kwarto ko.
“Yes, you can have people guard this area pero kung maliwanag kung nasaan sila,
madali silang makikita ng kahit sino, but if you close the lights like what I am
doing, I can see everything from here without them seeing me”
“How did you know na dyan ang kwarto ko?” I asked.
Halos magsalubong ang kilay nya at dahan-dahang lumapit sakin.
“Sa dami ng sinabi ko, ang tanong mo sakin ay pano ko nalaman nasaan ang kwarto mo?
Pano ka nga ulit naging presidente?” may pang iinsulto doon. “Well I hate to break
the bad news to you Mr. President but it looks like everyone knows where you are
sleeping”
“What?”
“When I say everyone, meaning yung mga tao at mga hindi nararapat dito!”
“Yaaaaaaaaaa!” nagulat ako ng makarinig ako ng sigaw na tila papasugod sa akin mula
sa likuran pero mas nagulat ako ng mabilis akong hilahin paatras ni Rome and
nilagay sa likod nya.
“Let’s see what you got” sabi ni Rome dito at mabilis na sinipa yung lalaki sa
kanyang ulo. Sinugod sya nito at may hawak itong patalim na dapat gagamitin nya
para saksakin ako. Mabilis na naiiwan ni Rome ang mga indayog nito ng saksak. “Alam
mo, nauubos na yung pasensya ko sayo eh” sa isang malakas na bwelo ay nagawa nyang
ibalibag yung lalaki sa lapag at mabilis nyang sinipa palayo yung kutsilyo nito at
inapakan nya ito sa leeg. “Now let’s do the talking? Para matapos na kami sa
paghahanap sa boss mo”
She is really great. Ito ba yung sinisilip nya sa baba kanina pa? Malaki ito sa
kanya pero hindi man lang sya nahirapan.
“We can do this the hard way or you know what they call easy way pero since ako ang
gagawa it will not be that easy” sabi ni Summer at mas inapakan sa leeg yung lalaki
na nagchochoke na.
“Summer, baka mapatay mo sya”
Mabilis nya kong tinapunan ng matatalim na tingin.
“For the nth time Mr. President, hindi ako si Summer and let me do my job dahil
kung hindi ka pa aware ay papatayin ka dapat nya”
Sabay kaming napalingon sa lalaki ng may ininom itong nakasupot at ilang segunda
lang ay bumubula na ang bibig nito at tuluyan ng namatay.
“Great!” sabi ni Rome. Humawak sya sa tenga nya at “Ace Team, naka akyat nga sya
dito, kinagat nya ang pain natin but guess what? He killed himself so another dead
end there, get up here and see what poison he drank maybe we can get a lead there”
sabi nito at muling bumaling ng tingin sakin.
“You really are no Summer” mahina ang pagkakasabi ko noon pero tila narinig nya.
“Finally” sabi nya at nilabas yung flask na tila naglalaman ng alak.
“I am really sorry Rome if napagkamalan kitang sya pero I feel more sorry to my
wife dahil nagawa ko syang ipagkumpara sayo” I said.
Tumingin sya sakin pero hindi ko mabasa ang emosyon nya.
“You know what sa tingin ko hindi mo lang sakin nakikita ang asawa mo. Okay, maybe
she does look like me pero hindi mo ba sya nakikita sa ibang tao kahit
characteristic nya?”
“Why are you asking me this?”
“Dahil pakiramdam ko kaya ka nagkakaganyan sakin ay dahil guility ka. I don’t know
what you did to lose her but Mr. President it is eating you alive. Your guilt is
eating you”
“My wife, she died because of corona virus”
“Did she?”
Hindi ko narinig ang sinabi nya.
“Sorry, what’s that?” I asked her.
Mabilis nya kong hinawakan sa balikat at iginiya papasok.
“Take a rest Mr. President, let us do our job. I know how hard this is for you to
see my face everyday pero as soon as mahanap ng team ko ang killer na ito, we will
go back to serve the US Army”
“Aalis ka? I mean kayo?” I asked her.
“Of course President” tumawa sya. “Don’t tell me, you wanna hit on me and marry me.
Sorry pero isa lang ang nararapat na first lady and I can see that you already
figured out sino ang dapat kinakausap mo sa ganitong bagay”
“Rome”
“Goodnight Mr. President”
I sighed.
“Goodnight Captain Rome”
Nauna itong tumalikod sakin at naglakad para salubungin ng team nya.
Summer, if you can hear me. Can you just go back and stay beside me so that I will
not see everything about you at magkagusto sa amazonang Rome na yun.
I don’t wanna replace Summer pero seeing her face on that woman.
I am about to lose my sanity.
Vote and comment.
— Noona
Chapter 21
Dedicated to: armyblink1916
Melissa’s POV.
“Na set-up ko na yung mga gamit natin sa venue ng event ni President Julian” Walter
said.
“As usual, makikihalubilo tayo sa mga tao to better see sino yung mga pwedeng
umatake sa presidente, first lady at sino mang parte ng pamilya” I heard her,
parang tila bibangungot pa din ako. Papalakad ako papuntang kitchen area.
“Here Summer ay este Rome, i try mo tong banana bread na ito, ipinag bake kita, I
mean kayo ng team mo” Fernando said.
Pumasok ako at sabay sabay naman silang nagtayuan. Tama lang, matuto silang
gumalang. Ako ang first lady ng bansa.
Maigi kong tinitigan yung Rome. Mula sa boses at mukha ay parehas na parehas sila.
“Good Morning My Lady” sabay sabay nilang pagbati including Rome.
“Good morning Ace Team” magiliw na pagbati ko sa kanila. “At ease, bakit dito kayo
nagbi breakfast, may dining hall tayo”
“We prefer po na dito dahil mostly naman po sa amin ay hindi naghi heavy breakfast”
sagot sakin nung Draven.
“I just wanna thank you all for doing this for us” I smiled at them at umupo ako sa
harapan ni Rome. Nakatingin lang sya sa grilled cheese at nagsimula ng kumain. “Hi
Rome”
“Captain Rome” she corrected me. “We are not just your normal PSG, my lady”
nagpagpag sya ng kamay at tumingin sakin ng diretso.
Yung tingin nya ay nagdulot ng kaba sakin. Her stares are full of authority.
“I see, I’m sorry Captain” sagot ko.
“Just kidding” sabi nya at tumawa ng bahagya kasama ang team nya. “You can call us
by our first or last name, whatever works for you”
“Nawalan na ako ng ganang mag almusal, I’ll just wake Pam, kumain ka lang dyan Rome
ha” Fernando said. Sinadya kong iharang ng bahagya ang sarili ko sa daanan nya.
“Excuse me, kagalang-galang naming first lady” nag smirk ako sa kanya kahit pa may
sarkasmo sa tono nya. Lumabas na sya ng kitchen. Bumaling ako sa team. “Sorry about
that, they are kinda fanatic doon kay Summer”
“Its okay my lady” sagot ni Zeiya.
“You do know by now who Summer is right?” tanong ko.
“Yes, I did a research about her. Sya ang long time wife ng presidente pero ang
sabi daw sa chismis inagawan sya ng kapatid nya ng asawa” Walter said that to me in
a straight face habang kumakain ng tinapay. “What?” tanong nya ng walang sumagot sa
kanya.
“Hehehe pasensya na po my lady” Yuki said.
“Why?” Walter still asked.
Napipikon na ko sa kanila. I wanna kick them all out.
“Sya yung kapatid ni Madam President” bulong ni Yuki dito.
Madam President?! They still call her that, namatay na nga at lahat nasa kanya pa
din ang titulo.
“Really?” Walter.
Ininom ni Rome ng isang diretso ang tubig at dahan-dahan iyong binagsak.

“What about you Rome, what can you say about that?” I asked her.
“Bout what?” cool nitong sagot sakin.
“About me stealing Julian from my late sister Summer” tinitigan ko sya ng maigi.
She chuckled.
“I don’t really care about your personal life pero bilang paggalang sayo dahil
first lady ka, let me tell you this. How does it feel to sit on a place you know na
may unang may ari? I heard second place is the first loser. How does it feel losing
to her?”
Sinabi nya iyon sakin ng nakatitig and then she smiled.
“I might be a second place pero ako pa din ang nanalo, ako ang nasa tabi ni Julian
habang sya unti-unti ng nakakalimutan”
Nagkibit balikat ito.
“Suit yourself” sabi nito. “Let’s go” sabi nya sa mga kasamahan nya.
Bwisit, bwisit! Napakayabang! Akala mo kung sino! Malakas ang loob nya dahil
kamukha nya si Summer but just like my dear old sister, wala syang puwang sa buhay
ni Julian.
Julian’s POV.
“Here Captain” sabi ni Yuki bago lumapit kay Rome at ikinabit ang earpiece sa tenga
nito. She is sitting on a bench outside Palacio and currently tying her shoes. “All
good captain?”
Mabilis na bumaling dito si Rome at nakangiting tumango. “Yep” tumayo na sya sa

harapan ni Yuki. Kusang kumunot ang noo ko ng makita ko kung gaano sila kalapit sa
isa’t-isa. Sinuntok nya ng bahagya si Yuki at nagtawanan sila.
Hindi ko alam kung ano yung nararamdaman ko. Hindi naman sya si Summer pero ayokong
ganyan syang kalapit whoever the hell it is.
Umiling ako. She just have the same face as Summer.
Napatingin ako ng may motor na nagmamadaling papunta samin. Tila nataranta naman
ang Ace Team. Maliban kay Rome. Nasa balkonahe ako at pinapanood sila.
I know who it is at hindi ko maintindihan kung bakit nagmadali akong bumaba.
Damn.
Primo is here.
Pam’s POV.
“Hey Pam” nagulat ako ng tawagin ako ni Rome pero mas nagulat ako ng mabilis nya
kong hilahin at ipasok sa stock room ng kusina.
“R-rome, anong problema?” I asked her.
Pero mas nagulat ako ng mabilis nya kong yakapin. Isang mahigpit na yakap na alam
kong ilang taon kong hindi naramdaman. Kusang nagbagsakan ang luha ko.
“Summer” I called her. She was crying too. I just hugged her tight so bad. “I knew
it, I knew it”
Hindi ko alam kung ilang segundo nya pa kong niyakap nung nagbitaw kami ay
tinitigan ko ang mukha nya habang nagpupunas sya ng luha. Marahan kong hinawakan
ang buhok nya.
“I’m so sorry Pam” she started.
“Ssssh. It’s okay”
“No, nung nakita kita noong araw na iyon. Alam kong alam mo na pero itinago ko pa
din”
“Hindi yun ang importante sakin, ang importante ay nandito ka na pero paano?
Paanong nandito ka ngayon, you died in front of our eyes”
“I know” umiling-iling sya habang umiiyak. “Hindi lang ako basta na-infect ng
corona virus, somebody injected with the virus, believe me I almost died, really”
Napatakip ako ng bibig.
“I don’t know who did that pero I tried to reach out to Julian about my condition,
but he didn’t respond back to me. I was dying! Hindi man nya ako mahal, ako pa din
ang asawa nya pero pinabayaan nya ko. I was intubated on my first week, halos
makina na lang ang bumubuhay sakin and then that’s when Dr. Michael Scottfield
received a letter from the Palace, mula sa opisina ni Julian, ordering to cut down
any life support that I have. That doctor didn’t follow the order, he knew someone
is out to kill me, hindi namin parehas alam kung sino or kung may alam ba si
Julian” she stopped. “We had to fake my own death for my safety too”
“Summer, I didn’t know na ganoon ang nangyari sayo”
“I was all alone! Mag isa lang ako Pam, I wanted to call you, I wanted you to be
with me but at that time, the virus was too deadly. I wanted to keep you safe and I
knew deep down na kahit makaligtas ako sa virus na yun, mamamatay pa din ako.
Whoever was behind that won’t stop until I am dead and it destroyed me knowing that
Julian wasn’t there and that he didn’t dig deep enough” pinunasan nya ang mga luha
nya. “Or maybe I am making excuses, maybe pinabayaan nga ako ni Julian pero
nakakita ako ng rason bakit nya ginawa iyon”
“What do you mean?”
“I don’t know. I just thought of everything while laying on that hospital bed,
fighting for my life. I felt weak and vulnerable kaya siguro ako ang tinarget. I
was always the weakest link. I am just Summer, isang artista, asawa lang ng
presidente but being Rome, when I was trained I became somebody na hindi na lang
basta isang asawa. I am so much more, I am stronger”
“You did all of this so you can protect him” I added.
Tila natigilan sya.
“Alam ko galit ka at nasasaktan ka pero bakit kahit anong nangyari, bumalik ka pa

din. Bumalik ka pa din para masigurado ang kaligtasan nya”
“Because he is the president!”

“No, because he is Julian”
“Pam, no”
“Are you happy?”
“I am” she said firmly.
“But aren’t you gonna ask how Julian felt when you know”
“I don’t wanna know. Kaming dalawa, para sa kanya ay palabas lang”
“Summer, you did change but you still care about all of us, you just have these
high walls that you think can protect you. Ilang taon na ang sinayang nyong
dalawa?”
“Maybe we are just not for each other, dalawang beses na kaming naghiwalay pero up
until now sino ang nasa tabi nya? Ang kapatid ko. This must be fate pero gagawin ko
ang lahat para mahuli whoever is after him”
“Summer”
“Rome, it is Rome. I will appreciate Pam if you can keep this kahit kay Primo”
“But he knows na nandito ka pero I already told him that you are not Summer”
“I’ll handle him” she said. Mabilis nya akong niyakap at tinitigan. “I’m going”
akmang lalabas sya pero hinawakan ko ang kamay nya. Ngumiti sya sakin at dahan-
dahang inalis ang kamay ko bago tuluyang lumabas.
Why do I feel like that she is in even more danger?
Dapat ko bang sabihin?
Kanino ko sasabihin?Who will keep her safe better? Is it my brother or the

president?
—----------------— To be continued
Chapter 22
Dedicated to: joyequalslove
Rome’s POV.
Pagkababa nya ng motor ay diretso nya kong tinitigan pero hindi ako nagbawi ng
tingin. I used to always pull away from stares thinking na mababasa nila ang nasa
isip ko.
Primo.
Dalawang taon ko syang hindi nakita. He looked more mature now.
Lumapit sya sakin ng dahan-dahan.

“You’re Captain Rome?” tanong nya sakin.
“How can I help you and who are you?” tanong ko sa kanya.
Sorry Primo, alam ko nakakalito ang lahat. Alam ko na isa ka sa mga taong nasaktan
ng umalis ako at nagpanggap na namatay.
“Primitivo Colesonn” he answered at inabot nya ang kamay nya to shook my hands. “I
just came here to personally see you, I’ve heard from my sister that you look like
the woman I love”
Hindi ko binago ang ekspresyon ko and just gave him a poker face.
“You do have guts to show up here uninvited to tell her how much you love my wife?”
bumaling ako ng tingin kay Julian na nakalapit na pala sakin.
“I am just telling the truth. We both know who loved her most”
“Do we?”
“This is awkward” bulong ni Zeiya at parehas syang sinamaan ng tingin nung dalawa.
“Award, sabi ko award yung sarap nung tinanghalian namin. Diba Draven?”
“Bahala ka dyan” Draven said.
Gusto kong lapitan sila at pagsisipain.
“I’m not here to argue with you Mr. President, as I’ve said earlier, I did wanna
confirm something”
“What?”
“If she is really S-Summer” nakaramdam ako ng lungkot sa boses nya. “But now that I
saw her personally, “Hindi sya si Summer” Julian finished.
Pinigilan ko ang sarili kong lingunin sya pero hindi ko nagawa.
“You knew?” Primo asked.
“I did check on her, she really is Rome-Marie Scottfield”
“And the Summer I knew won’t be able to face me or any of the people she left like
how well Rome can do it. Mas gugustuhin kong isipin na lang na namatay talaga sya
kesa isiping buhay sya pero walang lakas na harapin tayo and tell us what the hell
happened two years ago” Primo said emotionally. Sinasabi nya yun sakin ng diretso.
“Sorry Mr. Colesonn, it must’ve been painful fo you—
“It is” he cut me off.
“She died and hindi ko kasalanan na ako ang na assign para sa presidente at kamukha
ko si Summer. Please do not bother me again because of this nonsense” tumayo ako at
akmang lalampasan sya ng mabilis nya akong hinawakan pero nagulat ako ng mabilis na
pumagitna sa amin si Julian at Yuki.
Kumunot ang noo kong tiningnan kaming apat? What’s with you people?
“That is the real awkward” sabi ni Walter at tumawa kaya sinamaan ko sya ng tingin.
Sumaludo ito agad sakin maski si Draven at Zeiya ay nag iwas ng tingin kaya naaasar
akong binalingan yung tatlo sa harapan ko.
Mabilis kong hinila ang kamay ko from Primo.
“What’s with you guys?” sabi ko at nagmamadali silang iwan.
Yuki is crazy, he doesn’t know who I am pero sa ginagawa nyang pagprotekta sakib ng
ganun ay baka isipin nila lalo na may itinatago ako which is meron pero you all get
my point.
Primo is giving me a hard time with this cold treatment and all and I know that I
am hurting him, its just that ayoko ring madamay sya sa gulo.
And the weirdest of all ay si Julian. I knew he will do a background check pero
bakit pakiramdam ko ay mas nakatutok sya sakin.
Julian’s POV.
“So are you really saying na kamukhang-kamukha sya ni Summer?” tanong ni Fred
sakin. We had a drink sa isang executive bar at sya ang nagmaneho sakin pabalik sa
palacio.
I know that I am drunk kaya nung nag insist na si Fred na ipagmaneho ako ay pumayag
na ako.
“Totoo pare” sabi ko at tumawa. “Nung una ko syang nakita, akala ko si Summer
talaga”
“Kaso ibinalibag ka kamo hahahaha”
“Don’t laugh at me” sabi ko.
Papasok na kami sa coffee area ng palacio.
Halos matumba si Fred ng lingunin kami ni Rome.
“Pucha pare, marami talaga ata tayong nainom. Nakikita ko si Summer eh” Fred said.
“No, no, no” sabi ko. “Sya yun, kamukha diba?”
Bored kaming tiningnan ni Rome na para bang kaming dalawa ang pinakabobong taong
nakita nya. Nagkakape sya mag isa sa kitchen counter.
Nagukat ako ng mabilis na yumakap si Fred at mabilis na inalis iyon pero dahan-
dahan silang tumayo ni Rome at doon ko narealize na may nakatutok na baril sa gilid
nya.
Rome is pointing a gun at him.
“Kapag inurong ko ang baril dito, tatamaan ang kidney mo” Rome said and she smiled.
“kapag inurong ko pa, I will definitely hit your liver”
Mabilis na tumango-tango si Fred. Namumutla din ito.
“Captain Rome” mabilis nya akong nilingon at nawawalan ng pansensyang inilayo ang
baril nya at nilagay iyon sa likod nya.
“Nice to meet you Senator Fredericko” Rome said bago binalikan yung kape nya at
ininom iyon.
“N-nice to meet you Rome”
“Hmm” sabi ni Rome bago casual na naglakad papalabas ng kusina.
Narinig ko ang malakas na pagbuntong hininga ni Fred.
“Summer na summer men except that she is carrying a gun”
“Right” sabi ko. I sat down on the bar counter kung saan nakaupo si Rome kanina.
Napansin kong tanaw na tanaw pala dito yung portrait namin ni Summer.
“I’ve heard of ACE team pero alam ko sa US sila naka base. Are you really telling
me na yung babaeng yun, na may mukha ni Summer ay yung umi-sniper sa rebeldeng si
Makaw Hubari sa mindanao? Sya si Scottfield?!” amaze na amaze na sabi ni Fred.
Tumango tango ako. Nahihilo na ako. Akala ko ba magkakape kami, nakita nya lang
yung babaeng yun tila kinder kung umakto.
“Geez men, you have Captain Rome-Marie and the ACE. Whoever who the hell is trying
to kill you better hide because those people are experts!”
“Men, stop hyperventilating” sabi ko.
Nag sign of the cross sya kaya at weirdong tumingin sakin.
“Summer, I am so sorry. Kaibigan kita at magkamukha kayo pero Rome is hawwwwwt”

sabi nito kaya binato ko sa kanya yung kutsarita sa harap ko.
“My wife is prettier” I said.
“I know, wala namang gaganda para sayo bukod kay Summer pero baka naman para sakin
na si Capt. Rome?”
Natawa ako at umiling.
“Go ahead and try, ikamusta mo na lang ako sa misis ko sa langit” sabi ko. Meron
pang sinasabi si Fred pero hindi ko na naintindihan yun instead I was focused on
Summer’s face and kept thinking what is on Rome’s mind while staring at it.
Rome’s POV.
Pinalipas ko pa ang limang minuto pagkatapos mag alas tres tsaka ko

napagdesisyunang lumabas ng kwarto ko. Hindi ako makatulog kaya naisip kong kumain
na lang at mag jog sa ppaligid ng palacio.
Payapa naman ang palacio, si Julian at mga tao. Hindi ko alam pero tila nagdecide
magpalipas ng oras kung sinuman ang nasa likod ng tangkang pagpatay samin. Ilang
linggo na silang payapa at ilang linggo na din akong umiwas sa lahat. Lalo na kay
Julian at Primo.
Nakabukas ang ilaw sa hallway pero natuwa ako ng makitang patay ang ilaw sa kusina.
Naglakad ako papunta doon at napahinto ng makita si Julian doon.
Gusto kong umatras pero huli na dahil napatingin na sya sakin.

Sinubukan kong saluhin ang titig nya pero napatingin ako sa boteng binubuksan nya
and that’s when I realized he is topless.
I thanked God na nakapatay ang ilaw sa kusina at madilim sa side ko dahil napalunok
talaga ako. Nakita ko na ang bawat parte ng katawan nya pero it has been years at
gusto kong iuntog ang sarili ko dahil sa katotohanang topless palang sya ay
napapalunok na ko. Jusko Summer! 2 taon kang napapaligiran ng abs at mga topless na
sundalo pero itong katawan ni Julian, hindi mo makaya?
“Rome” he called me kaya mabilis ko syang tiningnan sa mata. “Did I wake you?”
“Bakit naman ako magigising? It is normal to see topless guys in camp! So, wag kang
mag isip ng kung anu ano dyan” I said in my defense.
Kumunot ang noo nya at dahan-dahang nilapag ang boteng ininuman nya sa kitchen
counter.
“I didn’t mean that, you’re a soldier and I know some of you na malakas ang
pakiramdam so since malapit ang kwarto mo sa kitchen, aklaa ko ay nagising kita”
Napalunok na naman ako. Gusto kong lumubog sa kinatatayuan ko at bumalik na lang sa

amerika. Nagmukha akong defensive. Walanghiya talaga.
“Oh” yun na lang ang nasagot ko.
Hindi nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Julian hanggang makalagpas sya sakin at
nagdiretso palabas ng kusina. Doon lang ako nakahinga ng maluwag.
Ilang minuto kong tinitigan ang boteng ininuman nya.
Ano ba kasing ginagawa nya at pagala-gala sya sa dilim ng ganitong oras?
Nag diretso ako sa ref at kumuha ng tubig, iinumin ko na sana iyon nung pagsarado
ay makita ko si Julian nasa gilid ko. Hindi na sya topless pero nanggugulat naman
sya ngayon.
“Sht” nasabi ko talaga pero mas nagulat ako ng lumapit sya kaya umurong ako at
sumandal ang likod ko sa kitchen counter.
Hindi ako nakagalaw ng hawakan nya ang magkabilang pisngi ko. Dito dapat sa mga
ganitong pagkakataon gumagana ang lahat ng pinag aralan kong martial arts or kahit
kickboxing pero sariling katawan ko ay tumitig lang sa kanya.
Mas napigilan ko ang paghinga ng dahan-dahan nyang ilapit ang mukha nya sakin.
Pinagdadasal ko na hindi nya matinig ang lakas ng tibok ng puso ko pero mas nagulat
ako ng huminto sya at dahan-dahang lumapit ang labi nya hindi sa labi ko kundi sa
tenga ko.
“This is crazy” he said.
Hindi ko alam kung bakit di pa din ako gumagalaw kahit gaano na sya kalapit sakin.
Instead ipinikit ko ang mga mata ko. Hoping to stop my emotion and so that I can
hear him better.
“We should stop this” he added. Dahan-dahan akong tumango. Kailangan nya ng lumayo
sakin.
“You agree? Then let’s put a hard stop on the act, Mrs. Grayson?”
Kusa akong napadilat dahil sa tinawag nya sakin. Matagal nya na kong hindi
tinatawag na Summer or ano pa. Bihirang bihira syang mabanggit. Dahan-dahan syang
lumayo sakin at tinitigan ako.
Ilang segundo pa kaming nagtitigan bago ako bumunot ng lakas na tumawa.
“You still think I am her?”
“Tama na Summer!”
“You stop this Mr. President, I am not her, I am not your wife. I am Rome, my job
is to guard you, not to make you feel better dahil nako konsensya ka. You always
say Summer is in a better place, paniwalaan mo ang sarili mo. She is where she
wanted to be. Excuse me” sabi ko dito at lumabas na doon.
Nagsimula kong tumakbo paikot sa palasyo. Hoping that it will make me feel better
pero napahinto ako when realization hit me.
🎶If I told you this was only gonna hurt If I warned you that the fire’s gonna burn
Would you walk in? Would you let me do it first? Do it all in the name of love🎶
Lahat ng ito, ginagawa ko pa rin para sa kanya. Ang sakit lang na isipin na wala na
naman sya sa pangalawang pagkakataon na kailangan ko sya. I stopped myself from
shouting, dahil alam kong wala iyong mababago. Wala ng mababago saming dalawa.
Nagbago na ako. Hindi ko na dapat nararamdaman ang kahit na ano pa man sa
ipinararamdam sakin ni Julian. Hindi na dapat. I don’t wanna destroy myself again.
Lumakad ako ng kaunti at laking pasasalamat ko na tahimik ako dahil natanaw ko ang
balkonahe. Kung nasaan si Julian at nakatingin sa malayo Dahil madilim pa at
matigas ang ulo nya. Bukas ang ilaw sa taas kaya kitang kita ko sya, habang hindi
nya ko napapansin.
🎶If I told you we could bathe in all the lights Would you rise up, come and meet
me in the sky? Would you trust me when you’re jumping from the heights? Would you
fall in the name of love? When there’s madness, when there’s poison in your head
When the sadness leaves you broken in your bed I will hold you in the depths of
your despair And it’s all in the name of love🎶
That is Julian Matthew Grayson.
He belongs there. Isa sya pinaka makislap na bituin. He is not just the president.
He is so much more to me.Mapa Summer man o Captain Rome. He will always be the
brightest star on my eyes and I will do my best to keep that star burning bright.
May kataasan ang balcony at may kalayuan ang distansya ko.
“Maybe one day, we’ll meet again and explained to each other what really happened
between the two of us, why we failed. Maybe one day we’ll finally understand why we
are led to this path. Until then, I hope you live your best life, be happy, and I
hope you really do best on all the things you wanted to do”
I said that in a very low tone at hindi ko napigilan ang pagbagsak ng luha ko.
You’ll do great things Julian. I will be just around the corner to support you
dahil hindi ako ang kailangan mo.
🎶In the name of love, name of love In the name of love, name of love🎶
—-----------— To be continued.
https://www.youtube.com/watch?v=x1tcP021BDs
Chapter 23
Rome’s POV.
Narinig ko ang malakas na paghalakhak ni Melissa at marahan nyang pinalo si Julian

na katabi nya. Iniwas ko ang tingin ko sa kanila at ibinaling iyon sa pagmamatyag
sa paligid.
Guess what? Nagba barbeque night lang naman sila kasama ang ilang gabinete.
Sinubukan kong mag focus pero naaalibadbaran ako sa mga halakhak ni Melissa na
akala mo sya ang pinakamasayang tao sa buong mundo.
Hindi ako nagseselos, naiingayan lang ako sa kanya.
“Slow down” napalingon ako kay Yuki. Papalapit sya at may hawak na bbq kaya mas
parang uminit ang ulo ko.
“What do you need Yuki? Na secure na ba nila Zeiya and Draven yung area nila?” I
asked him.
“Yes, all good na. Tayo na lang ang magbabantay dito. Walter is monitoring all the
surveilance camera”
Tumango ako at ibinalik ang paningin sa malayo. Nagulat ako ng agawin ni Yuki ang
bote ng beer na hawak ko. Tinitigan ko sya ng masama.
“Captain, this is your second bottle and the night is just getting started. We
don’t want you drunk” sabi ni Yuki.
Umiling ako at nag crossed arms.
“You’re wrong” sagot ko. “That’s not my second one, that’s the third one at ni
kaunting tama ng alak ay wala akong nararamdaman. Don’t babysit me”
“I almost forgot, ganyan ka pala talaga. You have this walls around you, you don’t
want people to care for you. Why?” he asked.
“I have no absolute reason to tell you” sabi ko.
“Nag aalala ako para sayo Captain” sabi ni Yuki sakin.
“Why?”
“Dahil kapitan ka namin, hindi ko alam kung bakit tayo ang inilagay para
protektahan ang presidente, pero kinakabahan ako lately”
“Yuki stop” I gave him a re-assuring look. “We’re gonna be okay, mas maraming
digmaan tayong sinuong na magkakasama and yet we are fine. I’ll make sure you guys
are gonna be just fine”
“Rome” he called me. “Hindi yun, pano ka? Sinong magpo protekta sayo?”
Lumapit ako sa kanya.
“I am not liking this Yuki” I told him directly. “I am not someone to love, spare
your heart” sabi ko at nilagpasan sya.
Ayokong saktan si Yuki pero katulad ni Primo, kung hindi ko sya didiretsahin ay mas
aasa sya sakin.
I am broken. Hindi ko alam kung mahal ko pa ba si Julian or naka move on na ko pero

ang alam ko lang sadyang dinurog ako ng nangyari samin. Ilang taon kaming
magkahiwalay, nawalan ako ng anak at namatay ako ng walang laban.
Para akong pawn sa laro nila ng kung sinuman ang nagpapapatay sa kanya.
I am not sure if I will be able to open up to anybody after Julian. Hindi ko nga
alam kung anong nasa utak nya dahil kung umarte sya sa harapan ko ay parang mahal
na mahal nya ko at sobra syang nasaktan nung akala nyang namatay ako.
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko kung totoong mahal nya pa din ako, kung
mababawi ba noon lahat ng sakit at lungkot na binigay nya sakin pero hindi ko din
alam kung kakayanin kong malaman na totoong wala lang ako sa kanya.
Hindi sinasadyang magtama ang paningin namin ni Julian habang naglalakad ako
papasok. I managed to give him a straight face kahit pa nakangiting nakatingin sa
kanya si Melissa. He is helping her with cutting her bbq into pieces.
Kung ako lang masusunod ay ang mismong kapatid ko ang hihiwain ko sa tiny little
pieces.
Dumiretso ako ng pasok sa loob ng palacio at dumiretso sa kusina.
“Hey” napalingon ako kay Pam na sinundan pala ako. “Are you okay?”
“Why wouldn’t I be okay?”
“It’s just that today, si Mel and Julian”
“What’s wrong with that?” I said. Ayoko talagang pag usapan ito. “They are both
single, there is no better person for Julian than her and we are done long time
ago”
“Pero nasasaktan ka?”
“Nasasaktan ako” I said to Pam. “Naaapektuhan pa din ako pero it doesn’t mean that
I need to do something about it. Saglit na lang naman, ginagawa ko lang naman ang
pangako na poprotektahan ko sya”
Pam held my face.
“You just became brave and strong pero you still have Summer’s heart. Pure and
always loving”
Hindi ako sumagot sa kanya.

“Naisip mo na bang kausapin sya? Hiningi mo na ba ang opinyon nya? Alam mo din ba
ang nangyari sa kanya?” Pam asked me.
“Ayokong malaman” sagot ko.
“Bakit?”
“Natatakot ako sa katotohanan”
“Summer” Pam held my hand. “Ilang taon ba ang sasayangin nyong dalawa? Hindi mo pa
ba narealize na you both have these walls between each other na kung pipillin nyong
basagin iyon to let each other in, na kung magkasama kayo, you guys are stronger”
“Hindi na kasi ganoon kadali Pam”
“Kailan ba naging madali ang magmahal? Kelan nyo pipiliin ang isa’t isa, kapag huli
na?”
Buong gabi akong binagabag ng mga sinabi ni Pam sakin. That’s what I like about
her, she always knock out my senses.
Madaling araw na pero hindi parin ako dinadalaw ng antok kaya napagdesisyunan ko ng
bumangon.
I am going to tell him. Pam was right, I should hear him out and this battle is
best won ng magkasama kami.
I was mad and I might be pretending to be Rome pero lahat ng skills at galing na
kailangan ko para maprotektahan sya ay na acquire ko.
If I come out as Summer, baka mas maging ligtas sya dahil panigurado whoever is
trying to kill him, will try to go and kill me instead and I’ll be ready.
Mabilis akong lumabas ng kwarto, hawak ko sa kamay ang wedding ring namin. Madilim
na pero nagawa ko pa ding mahanap ang kwarto ni Julian.
Ilang beses akong nag inhale and exhale dahil sobrang kaba ang nararamdaman ko.
Hindi ko alam kung anong mararamdaman nya dahil nagsinungaling ako. Natatakot ako
na kaharapin ang emosyon nya pero kailangan ko na itong gawin.
Kakatok na sana ako sa pintuan ng kwarto nya ng muli kong marinig ang halakhak ni
Melissa.
Tila huminto ang paghinga ko at kusang namanhid ang katawan ko.
Hindi ako nakakilos ng magbukas ang pinto at mas klaro kong narinig ang mga
hagikgik ni Melissa.
“I didn’t know you are this cool” sabi ni Melissa na saktong nakatapat ko sa pinto.
“No, you are fun. Thanks for—
Parehas silang huminto ng makita ako.
“Captain Rome, what brought you here?” Julian formally asked.
“Do you need anything from us?” Melissa asked me.
US Sila na naman! Hindi ko alam kung ilang beses ko bang mapapagdaanan ang senaryo
na ito.
Laging pag nawala ako ay nandyan si Melissa para sa kanya. Laging handa akong
palitan.
I took a step backward.
“No, I was just checking around the house” pagdadahilan ko. “Goodnight” mabilis ko
silang tinalikuran at naglakad pabalik ng kwarto.
Pero hindi na ko nagulat ng habulin ako ni Julian habang pababa ako ng hagdan.
“Rome, wait” narinig kong sabi nya pero binilisan ko ang pagbaba. “I said wait!”
Saktong naabutan nya ko at nahawakan sa mismong tapat ng picture naming dalawa.
What an irony.
“Summer wait!”
Napahinto ako at humarap sa kanya.
“Don’t call me like that!” sigaw ko sa kanya.
Pero nagulat ako ng titigan nya ko ng diretso.
“Yeah, right” sabi nito. “Hindi ka nga pala sya”
Hindi ako makapaniwalang umiiling sa kanya.
“Will you stop messing around just because, just because wala— “Just because wala
si Summer? Why? What’s wrong with what I am doing? Sabi mo nga, hindi ikaw si
Summer at isa ka lang taong binabayaran para protektahan ako”
“You are unbelievable!” nilayuan ko sya at akmang tatalikuran ko na sya ng

magtanong sya sakin.
“Tell me Rome, naiwan ka na ba?”
“Just because you think naiwan ka ay yun na ang pinakamasakit na bagay na pwedeng
mangyari sayo dahil believe me Julian, you don’t know what sacrifice is”
Iniwan ko syang nakatunganga.
Iniwan ko sya? Sa tingin nya ba iniwan ko sya dahil gusto ko lang? I did wanna run
away from the pain pero hindi ako tumigil na bantayan sya. Hindi ako tumigil na
tingnan sya sa malayo at ngayon kahit na nasasaktan ako ay nandito pa din ako. Naka
stuck pa din ako.
Worst is kailangan ko ding protektahan ang babaeng gusto kong patayin mismo.
It sucks.
For a minute I was happy.For a minute I was getting better.
For a minute I had hope.But in a minute I lost it all again.
Isang linggo ang mabilis na lumipas.

Hindi ako nagdu duty sa loob ng palasyo.Hindi ko makayanan ang makita si Julian or
kahit si Melissa.
Gusto ko na lang matapos ito at bumalik sa amerika. Nung bumalik ako at nag
volunteer to protect him, hindi ko gusto na magkabalikan kami. He is still the most
special man for me, pero may pagkakataon sa buhay mo na, alam mong mahal mo pa pero
hindi mo na kayang ipaglaban.
Umasa lang ako nung magkita kami ulit. He is still impulsive and stupid. He still
have Melissa around him and I guess mas ayos na talagang maghiwalay kami ng daan.
“Captain, are you aware of this?” napatingin ako sa hawak hawak na envelope ni
Draven.
“I saw it, it’s crazy!” Walter said.
“Ano yan?” mabilis ko itong hinablot kay Draven. Nanlaki ang mata ko ng makita ko
kung ano iyon.
Halos malukot ko iyon habang hawak ko papasok ng palacio.
“Rome” Pam called me pero nilampasan ko lamang sya at nagdiretso papasok sa opisina
ni Julian.
“Capt. Rome” he said. Napatayo sya nung malakas kong sinarado ang pintuan. Kami
lang ang tao sa loob.
“Are you crazy?!” galit kong sabi dito at binato ang invitation sa harapan nya pero
mas nainis ako ng walang magbago sa reaksyon nya.
Invitation iyon para sa yearly birthday celebration nya.
And when I say birthday, ito yung parang birthday nya 2 years ago na kung saan
engrande at madaming tao!
“We discussed that you will cancel this, alam mo na delikado ang buhay mo!”
“Well, narealize ko lang, my life should still go on. Hindi ako dapat basta-basta
matakot sa kung sinuman. This will push through Captain Rome”
“President Grayson!”
“You are killing yourself!”
Lumapit sya sakin ng malapit.
“Wouldn’t that be exciting? I’ve been dying to be with her” Julian said. “Good
thing you came”
“Why?”
“Ipapatawag na sana kita, I already spoke with the cabinet members”
“About what?”
“Captain Rome-Marie Scottfield, you are fired. I wish not to see you and your team
around me anymore”
Tila huminto ang tibok ng puso ko. How could he do this?

I felt like I wrote this chapter lame, maybe bacause wala akong ganang magsulat but
I wanna make it up for you guys.
The next chapter will be your awaited chap!
I just need your help to spice me up.
Please vote and comment for next chap.
100 comments and votes!
Bawi ako hehe
— Noona
Chapter 24
Julian’s POV.
Marahan kong tiningnan ang buong paligid. Lahat ng tao ay masayang nagkukwentuhan.
“Happy Birthday Mr. President” kaliwa’t-kanang pagbati sakin ng mga tao roon.
I smiled at them. Hindi ko naman talaga birthday ngayon and only a few people knew
about it including my wife, Summer.
Inikot ko ang paningin ko sa paligid. Hinahanap ko pa din sya.
To be honest I do not know kung si Summer ba talaga si Rome. Hindi ko alam kung
magaling syang magtago or masyado kong pinapaasa ang sarili ko na buhay si Summer
dahil magkamukha sila.
I did wanna start over and just forget about everything pero Summer was my life.
Ilang taong umikot ang mundo ko sa kanya, she was my everything. Pinilit kong
galitin si Rome nung gabing iyon, hoping that she will just tell me that she don’t
want me around Melissa na sya ang asawa ko pero hindi, so that’s why I decided to
fire her.
Kung hindi lang din sya si Summer, I don’t want her around me. She reminds me a lot
about her.
“Happy Birthday to the most handsome man for me” nilingon ko si Melissa na
nakangiti sakin ng malawak.
She is wearing a red gown. Hinubad nito ang suot na maskara at lumapit sakin.
Ako lang ang tanging hindi nakamaskara sa masquerade ball na ito.
“Thank you Melissa” I told her.
“You look good” pagpuri ko sa kanya.

“I always look good” she answered pero nagsimula na ulit umikot ang mata ko. “It’s
just that Summer always have your attention and now Rome, kaya di mo napapansin”
“Mellisa, I’m sorry”
“I know you’re trying Julian” she said. Mabilis syang bumeso sakin.
“Grabe bagay na bagay talaga ang first lady at presidente” napalingon kami sa
nagsalita. It is Francis.
“What are you doing here?” galit kong tanong dito.
“Julian pare, ilang taon na ang nakalipas simula nung nangyari” sabi nito sakin
pero mas gusto kong pilipitin ang leeg nya.
“I will never forget what you did to her!”
“I didn’t know that she was your wife, matagal ng wala si Summer kaya let’s forget
about this”
“Don’t you dare use her name!—
“Julian, please stop” Melissa said.
Pero hindi ako huminto dahil sa pagbabawal nya sakin kung hindi dahil sa nakita
kong papasok ng main door.
Tila huminto ang mga tao sa paligid habang nakatingin ako sa kanyang nakatayo sa
pintuan. Dahan-dahan nyang sinuot ang puti nyang maskara pero kahit sinong daanan
nya ay napapalingon sa kanya.
She is wearing a white glittered gown.
Luminga-linga sya sa paligid at ng magtama ang paningin namin ay mabilis syang nag
iwas ng tingin at humakbang palayo.
“Of course” Melissa said. “You only stop for Summer or that woman”
“Sinong woman?” Francis asked.
Pero hindi ko sya inintindi at nagsimulang maglakad para maabutan si Rome.
Napakabilis nyang kumilos at makihalubilo sa mga tao pero determinado akong malaman
kung bakit sya naroroon.
Mas binilisan ko pa ang paglakad at ng makita ko sya ay mabilis kong hinatak ang
braso nya kaya napaharap sya sakin.
Walang bakas ng pagkagulat sa mukha nya ng gawin iyon. Sa halip ay sinalubong ako
ng malamig nyang tingin na hindi naitatago ng maskara nya.
“What are you doing here?” tanong ko.
“It is none of your business, just enjoy the party Mr. President” sabi nya at
akmang tatalikuran ako pero hindi ko sya hinayaan.
“I already fired you last week, you were gone and now you just show up in my party”
Huminga sya ng malalim na para bang ubos na ubos na ang pasensya nya sakin.
“Mr. President, please, wag kang sumabay” she said. “We will talk, pero hindi
ngayon”
“About what?”
“Julian! Please!” she called me at tila may tinitingnan sa taas. “Damn it, are you
trying to kill yourself or are you trying to kill me?”
Mas na confused ako sa sinabi nya.
“You’re not making any sense!”
“Are you?!” galit ng sabi nya pero nagulat ako ng nawalang pasensya nyang tinanggal
ang suot nyang mask at mabilis akong iniyuko and the next thing I knew ay may
pumutok na baril.
Mabilis akong nag-angat ng tingin kaya namamangha akong tiningnan ang mabilis nyang
paghugot ng baril sa hita nya at pinaputukan ang lalaking iyon na mabilis na
nakaiwas at tumakbo. Nakatagilid sya sakin.
Hinabol naman ng magkakasunod na bala ni Rome yung lalaki kaya mabilis syang
tumalikod samin at tumakbo para habulin iyon.
“Rome!” I called her pero tila hindi nya ko narinig. Draven and Zeiya came quickly
to me.
“Mr. President, we need to keep you safe!” Draven said almost dragging me.
“Follow us” Zeiya said.
“Wait, are you crazy! Rome is outside, she is a woman!”
“And she is our captain, she is better than anyone of us. She is going after these
people to make you safe, so please sir. Wag mong sayangin ang ginagawa ng kapitan
namin para sayo”
Dahan-dahan akong tumango at sasama na sa kanila ng makarinig kami ng panibagong

sunod-sunuran na putok.
Kinabahan ako ng biglang tumahimik at narinig ko ang pag beep ng radyo ni Draven.
“We got the suspect!” boses ni Yuki iyon.
“Damn, yes!” Zeiya said. Nakahinga ako ng maluwag.
“Requesting for immediate back-up. Captain Rome is down. I repeat the CAPTAIN IS
DOWN”
Parang binuhusan ako ng malamig na tubig habang pinapakinggan ko si Yuki at ang

mabilis na pagtakbo palabas ni Zeiya. Sinundan ko sya ng tingin to finally see the
drops of blood on the floor.
Akala ko nag missed yung babaril sakin.
He did missed his shot on meBut he got her.
Yuki’s POV.
“Rome, stop!” sigaw ko sa mic na alam kong paraan para marinig nya ko.
She is running after the gunman. Walter said she was shot. May tama na sya sa
balikat.
Tumatakbo na din ako sa lugar kung nasaan sya. Hoping to catch up on her.
“Captain Rome!” I called her pero tanging malalim na paghinga lang ang naririnig
ko. She is still chasing him.
Mas binilisan ko ang pagtakbo pero napahinto ako ng marinig ko ang sunod-sunod na
putok ng baril, mabilis kong hinanap kung nasaan iyon and was glad to see the
gunman down and Rome standing up, taking his gun from him.
Binaril sya ni Rome sa paa.
Hindi pa ko masyadong nakakalapit sa kanila ng makarinig ako ng isa pang putok ng

baril na mabilis na nagpatumba kay Rome.
Halos lumabas ang puso ko. I wanna run to her pero kailangan kong mahanap kung sino
ang nagpaputok dahil papatayin talaga sya nito.
“Well, look who’s back from death, only to die again” narinig ko ang boses nung
lalaki at tuluyan na syang lumabas sa kung saan at papalapit kay Rome.
Nakatingin sa kanya si Rome ng diretso.
Mabilis kong nilabas nag baril ko at itinutok ito doon sa lalaki pero nahihirapan
akong bastang bumaril dahil naglalakad ito. This is not my expertise.
“I thought you really died years ago pero tingnan mo naman, nagbabalik ka pa din”
“I-I don’t know what you’re talking about” ramdam ko ang sakit sa pananalita ng
kapitan namin.
I do have feelings for her pero tinurn-down nya agad ako. I wanted to ask her, I
wanted to know why she can’t look at me the way I look at her.
“Liar! Hindi mo ako kilala? Pagkatapos nyong sirain ni Julian ang pagkatao ko!”
galit na galit ito. “Well, let me tell you in case nakalimutan mo. Ako to si
Francis”
“I don’t know you” Rome answered.
“I am gonna kill you both, uunahan ko na kayo bago pa ko maunahan ng iba. I will
kill you again, this time, sisiguraduhin kong di ka na mabubuhay!”
Hindi ko maintindihan bakit galit na galit ang lalaking iyon, they might have the
same face pero iba si Rome sa Summer na ikinukwento ng lahat.
“Make sure, you aim right cause if you missed. I’ll kill you myself” nanghihina na
pero nagawa pa ding magyabang nitong si Rome.
Gusti ko syang pagalitan pero nagpo focus ako na ma asintado ang lalaking ito.
“Die btch” he said at tinutok na ang baril kay Rome at doon ko nakuha ang tyansa
ko. Isanf beses ko syang binaril sa braso para mabitawan nya ang baril at isa sa
paa para di sya makatakas.
Mabilis akong tumakbo sa pwesto nila at isinaksak ang gamot na pampatulog na iyon
sa lalaking nagpakilala na Francis.
“Captain” I called her. She is wearing a white gown kaya halos panghinaan ako ng
loob na parang pula na iyon ngayon. Hawak nya ang tama nya sa tyan at patuloy ding
dumudugo ang tama nya sa braso. Lumuhod ako sa harapan nya. “Yah!” I shouted nung
makita kong pipikit sya.
“Yuki” she called me at mahinang ngumiti. “Nice shot”
Hindi ko napigilan ang sariling luha ko.
“You’re so weird!” sabi ko mahina syang tumawa. “Stay awake please”
Mahina syang tumango pero kabang kaba ako dahil alam kong pipikit sya at kapag
nagkataon na mangyari iyon, maaaring hindi na sya gumising pa.
Mabilis kong ginamit ang comms namin.
“We got the suspect!” I said in a shaky voice.
“Damn, yes!” I heard Zeiya said on the other line.
Napalingon ako ng umubo si Rome this time may kasama na iyong dugo.
“Requesting for immediate back-up, Captain Rome is down! I repeat the CAPTAIN IS
DOWN!”
“Rome, please stay with me!” she is half awake. “Why would you catch a bullet for
that president?!”
Umiling ito.
“H-he is just n-not t-the p-president” she said weakly bago mabilis na pumikit.
Nataranta ako pero laking pasalamat ko ng dumating si Zeiya.
Mabilis kong binuhat si Capt. Rome. Mabilis akong sinalubong ng iba ko pang ka team
para mabilis naming madala ang kapitan namin sa ospital.
I am pretty sure Rome still have heartbeat ng ilapag ko sya sa stretcher at itakbo
sya sa loob ng operating room.
That was 3 hours ago.
Hindi na ko maintindihan ang lahat ng nangyayari, ni ang paghahanap ng dugo ay

hindi ko magawa kaya si Walter ang nag asikaso noon.
Nakaupo lang kaming tatlo sa labas ng operating room.
Walang sinuman ang pwedeng pumasok na iba bukod sa amin dahil yun ang protocol
namin.
Pero laking gulat ko ng may magdatingang mga sundalo. Mabilis silang humilera sa
gilid ng operating room Humarang naman kaming tatlo nila Zeiya sa pintuan ng
operating room.
“Our captain is currently being operated from receiving a gunshot wound. Please
leave!” Draven said.
Pero tila hindi kami narinig ng mga sundalo at maya maya lang ay nakita ko na ang
papalapit na mga tao.
Si Ryan na head ng PSG, Si Pam, Si Walter, at ang Presidente ng bansa.
President Julian. Hindi na sya naka suit at tanging puting polo nya na lang ang
suot nya na nakatiklop ang sleeves hanggang siko nya. May bulak at tape ang
kaliwang braso nya na animo’y in-jectionan sya.
Nung makalapit si Ryan ay wala kaming nagawa kundi ang tutukan sila ng baril pero
mas nagulat kami ng lahat ng tao sundalo doon ay tutukan kami ng baril.
“Ace Team, we will take it from here. We just receive an order from your general”
“No, we will not believe you. That is our captain in there!” matigas kong sabi.
Ilang segundo akong nakipaglabanan ng titigan sa kanila.
Bago nya nilabas ang isang papel na hindi ko maintindihan pero may pangalan ni Rome
at impormasyon tungkol sa kanyang dugo.
“What the hell is this, nagawa mo ba ang kailangan Walter?” I asked him.
“That is what the doctor sent me to get” Walter said.
Kumunot ang noo ko pero nagulat ako ng tutukan ako ni Ryan ng baril.
“Lieutenant Yuki Xelianao, step away from that door, we will not hesitate to shoot
to secure the safety of The Madam President, step away from the operating room of
Mrs. Summer Madelaine Grayson, the President’s Wife” anunsyo ni Ryan.
“What?”
Lumapit si Julian sakin.
“Sa tagalog, dumistansya ka sa ASAWA ko”
—----------— To be continued.
Luh? Salamat po sa support. My heart is so full. Please continue to vote and

comment.
Next chap for another round of votes and comments.
— NOONA
Chapter 25
Warning: This chapter contain some spoiler for the Montenegro Series #2
Julian’s POV.
“I assure you Mr. President, Mrs. Grayson is out of the critical stage with the
help of your blood” Dra. Montenegro assured me.
“Bakit hindi pa sya nagigising? Tatlong araw na pero tulog pa din sya” I asked her.
“Napagod ang katawan nya, babae pa rin sya and two gunshot is no joke. Her body is
trying to recover” sabi nito sakin.
Tumango-tango ako sa kanya. Almost same age namin namin sya ni Summer. Isa sya mga
in-demand na doktor ng bansa and his husband is an acquaintance of mine. Hindi pa
ganoon kalaki ang tyan ni Dra. Dakota kaya it brought back to me the time na iniwan
ko si Summer at buntis sya sa anak namin.
“Thank you Dra”
“Anything for the President and the first lady of the country” she said and smiled.
“Ask Dalfon to take care of you more”
She awkwardly smiled at me.
“If only you know Storm but I’ll tell him you said hi” sabi nya at lumabas na.
Umupo ako sa upuan ng hospital bed ni Summer.
Nakinig na dapat ako sa instinct ko. I knew the moment that I saw her, she is
Summer that all those Captain Rome is a facade.
Mabilis na naitakbo si Summer with the help of ACE team pero ayaw nilang magpapasok
ng ibang tao sa operating room. I am completely clueless kaya nung may nag notify
samin that Walter Anderson from ACE team is in Red Cross asking for blood. We went
there right away at nandoon pa si Walter.
Noong una ay ayaw nyang ibigay ang hawak nyang papel saying it is confidential
dahil information iyon ng kapitan nila pero later on he gave it up saying only me
can help her.
Walter said he already have an idea about their captain na tila nagpagulo sa isip
ko. I don’t know what he means pero nung nakita ko ang hinihinging blood type ng
ospital for Rome. I knew who she really was.
Pam then came and told me everything. Gusto kong magalit, gusto kong sabihin na if
they just told me earlier ay baka wala sya sa panganib pero sa totoo lang it was
all my fault.
It all started that night na iniwan ko sya not believing her and then pulling her
back to me without thinking of the consequences and how I didn’t dig deep nung
akala kong namatay sya. It was all my fault, I always wanna look strong and cool
pero I am too emotional lalo na pagdating sa kanya.
I just couldn’t accept the fact na baka mawala na talaga sya sakin because of my
recklessness and stupidity.
I held her hand and watched her breathe.
Mas nilapit ko ang upuan ko sa kanya.
“You came back” I told her. “Pam told me everything and I just wished you told me
too so that you didn’t have to fight alone. I could’ve fought by your side because
Summer, this is our battle”
Nung sumunod na araw ay pabalik na ako sa hospital. Kakatapos lang ng press
conference tungkol sa nangyaring barilan sa event ko, Francis was caught as well as
that guy pero parang may bigger picture. The investigating team told me that the
guy who first shot us claimed he is working for Francis pero ang sabi naman ni
Francis is he wanted to kill us himself kaya hindi sya magha hire ng ibang tao.
Wala pang idea ang mga tao about Summer kahit ang mga gabinete even Melissa.
Wala akong balak i-entertain ang mga tanong at pagha hyperventilate nya.
I already asked my team to look further into it pero so far ng mga nakalipas na
araw ay walang gumugulo sa amin.
“How is she?” I asked Fernando. We are walking to Summer’s room.
“Hindi pa din gumigising, himbing na himbing ang Madam pero sabi ko nga magpahinga
sya ng bongga dahil marami akong tanong sa kanya”
“Ferdi” I called him.
“Fine, fine! Sa susunod na ang tanong ko, magpagaling muna sya dahil ikaw ang mas
masakit sa ulo na dapat nyang unahin”
“What?! I didn’t me—
Nahinto ako ng makita ko kung sino ang nasa room nya at nagtatalo.
“I came here first!” Yuki said.
“Mas nauna nya akong nakilala kesa sayo” Primo said ng may pagmamayabang.
“But that was years ago, she maybe Summer pero she is still Rome, kaya pwede ba
lumabas ka na”
“Bakit kita susundin? Tauhan ka lang naman nya”
“I like her”
“But I love her”
“Really?” bored kong sabi habang nagsa-salit-salitan ng tingin sa kanilang dalawa.

Mabilis na lumapit sakin si Primo at hinawakan ako sa kwelyo.
“You piece of sht! Alam ko na noong una palang na wala kang mabuting idudulot kay
Summer, ibinigay mo na lang sana sya sakin para mas naalagaan at naprotektahan ko
sya!”
That hit my ego.
Mabilis ko namang pinabitaw iyon sa kanya.
“I never wanted for her to be in a situation like this! You just know what you feel
pero wala kang idea sa nararamdaman ko, so please don’t get ahead of yourself!”
“Sarili mo na nga lang hindi mo pa maprotektahan, how do you expect me to stand

idly by? Kaya nga kinailangan mo ng special team to guard you!” Yuki said.
“I didn’t ask for any team!” sigaw ko dito.

“Really? We got a request from the president—
“That was not him” he was cut off by Walter.
Confused naman syang tiningnan ng mga kateam nya, kahit ako.
“What are you saying dude? Nakakuha si General ng message galing sa kanya” turo
sakin ni Draven.
“That was from me” Walter said na ikinagulat naming lahat.
“Are you crazy men?” Zeiya.
“I hacked into the presidential system to send an email to General Del Mundo
requesting for the ACE team to be added to his protection team”
“Why would you do that?!” Yuki.
“She asked me” turo nya kay Summer na payapa pa ring natutulog ngayon. “Captain
told me do that, of course I did ask and she told me it would be fun to catch
whoever is hunting down the president. Akala ko noong una ay bored lang sya kaya
pumayag ako. New environment nga naman satin”
Napatingin ako kay Summer. Lumapit ako sa kama nya.
“I just realized lately na kaya nya pinagawa iyon is para sa kanya talaga” I felt
they all looked at me nung ituro ako ni Walter pero nakatitig lang ako kay Summer
dahil pakiramdam ko ay lalabas ang puso ko. “It does make sense, Captain wanted to
protect him with our help kasi kung hindi pa klaro sa inyo, she loves him”
“May nanalo na” I heard Ferdi said at tumawa. “Second place ka lang Primo tas third
ka Yuki, pero you can try again naman kaso ako na ang premyo”
“Not interested” Yuki answered.
“Ay si Summer lang ang gustong premyo? Bet nya nga lang yung masarap katulad ni
Papa Pres” Ferdi said.
“Can you all leave me alone?” I said. “Leave!”
“I will come back” Primo said bago naunang lumabas.
“I will keep my eyes on you” Yuki whispered to me.
In a minute ay mag isa na lang ako dito.
I bit my lip so I could stop making any sound while my tears fell continously.
I felt so bad for everything dahil kasalanan ko ang lahat ng ito.
Hinawakan ko ang kamay nya and kept on kissing it.
“I’m sorry” I didn’t know how many times I told her that pero alam ko hindi pa iyon
enough.
Ilang minuto din akong emosyonal kaya nung napakalma ko ang sarili ko ay nanatili
lang akong nakatingin sa kanya.
Natigil lang iyon ng mag ring ng mag ring ang cellphone ko.
Wala sana akong balak sagutin dahil nakita kong si Melissa iyon.
Nakaka-ilang tawag na sya at naririndi na ako sa ringtone ko kaya mabilis kong

sinagot iyon at lumaya sa kama ni Summer na para bang magigising ito.
“What do you want Melissa?” pinilit kong itago ang inis sa boses ko.
Bakit ba hindi ako magkaroon ng kapayapaan kahit saglit lang kasama ang asawa ko?
“Julian, tumawag lang ako to check on you kasi di ka daw naka attend ng meeting for
—
“For christ’s sake Mel! It is just a freaking meeting, alam mo naman na may
pinagkaka-abalahan ako!”
Hindi ko napigilang mapasigaw.
“Ano bang pinagkakaabalahan mo? Hinahanap mo pa din ba si Rome?! Hindi nga sya si
Summer! Julian naman!”
“Just stop, okay?! Just stop! I’ll talk to you next time!” sabi ko at binabaan sya
ng tawag.
Nagulat ako ng pagharap ko sa higaan ni Summer ay nakaupo na ito at kasalukuyang

hinuhuban ang oxygen mask nya at diretsong nakatingin sakin.
“I really can’t get a peaceful sleep, right?” she asked.
—-------------— To be continued!
OMG! Was so happy for the next chaps and all and share your ideas guy.
Tama kaya ang hinala ni Pres na may iba pang tao bukod kay Francis?
What will happen now that the Madam is baaaaaaaaccccckkk!
Second chance na ba ito?
Who loves Ferdi’s sense of humor? Cause I do! HAHAHAHA
Please vote and comment for next chap!
Sino mas gusto nyo
Yuki or Primo?
— Noona
Chapter 26
Julian’s POV.
I just stood there and kept on looking at her intently. Hindi ako nakapagsalita. My
heart was racing.
Hindi ko alam kung anong itatawag ko sa kanya dahil ayoko syang biglain na alam ko
na and all.
“How long do you plan to stare at me?” masungit nitong tanong sakin.
“Sorry, it’s just that—
“Wala bang welcome back wife dyan?”
“Huh?”
“Huh?” ginaya nya ako. “Sabi ko hindi mo ba ako iwi welcome back? Aren’t you gonna
hug me so tight dahil para lang sa kaalaman mo, pangalawang beses ko ng muntik
mamatay dahil sayo” cool nya lang sinasabi lahat ito sakin.
“You know that I know?” halos magsalubong ang kilay ko dahil sa mga sinasabi nya.
“Of course babe, you’re smart that’s why I married you. I was probably asleep for a
couple of days because of some stupid medicines and I bet it won’t take you that
long to know who I really am”
“Alam mo ba kung gaano mo kong pinag-alala?!” I asked her.
“Alam mo bang banas na banas din ako sayo at sa babae mo?!” palaban nya kong
sinagot. “I said that out loud, right?” tanong nya. Hinampas nya naman ang ulo nya
gamit ang isang kamay nya na hindi injured.
Lumapit ako at mabilis syang niyakap. Ramdam ko ang gulat nya pero hinayaan nya
lang akong yakapin sya ng mahigpit.
“You can’t throw me, you’re injured” sabi ko habang yakap ko pa din sya. She
chuckled.
“Stop crying at baka mapaniwala mo na ko” sabi nya.
Hindi ko namalayang nararamdaman nya na pala iyon kahit na hindi nya ko nakikita.
“I really missed you” sabi ko sa kanya. “Akala ko nawala ka na naman sakin”
Lumayo sya sakin at tinitigan ako ng maigi.
“What’s with all of these emotions Pres?” nag try pa syang mag joke.
“I love you” I blurted out my feelings just like that. “I know that I’m a jerk,
egoistic, and selfish pero maniwala ka, I love you. Mahal na mahal kita Summer”
Shock was written all over her face.
“You know that I’m gonna need more than your words, right?” she asked. “Taon ang
lumipas Julian, ilang taon ang sinayang natin parehas and we both know that we are
not yet ready to just jump start everything. Nasaktan mo ko at nasaktan din kita”
“I know” I said.
“Pero if you will ask me” she said and she sighed. “Of course, I love you too” she
held my face and then she smiled.
“Summer”
“Hindi nga lang tulad ng dati”
Napahinto ako sa sinabi nya. I felt a pang of pain in my chest.
“Years passed. Feelings do change, I honestly care alot about you pero hindi ko
alam kung sapat yun para kalimutan ang lahat at magsimula ng panibago”
“I understand how you feel” sabi ko kahit pa nahihirapan ako. “It’s my fault. We
wasted so many years and I want you to know that I will do everything to make it
right” I held her hand.
“Thank you” she told me. “Pero kung sa tingin mo hindi ako worth it and you decided
you wanna be with someone else, I want you to know that it is totally fine. I lost
myself trying to reach you. I cannot promise you anything pero who knows what the
future hold”
“It is us” sagot ko.
“Ha?”
“I assure you, tayo pa din sa huli. There will be no other option in the future”
She smiled at me.
Pam’s POV.
“Jusko pinaalis alis pa kami nitong si Julian, ano kayang sinabi nya at nagising
ang nag iisang madam ng bansa” sabi ni Ferdi habang paakyat kami sa hospital room
ni Summer.
“Nagkausap na kaya sila ng maayos?” yun ang tanong ko. “Di kaya magalit si Summer
sakin dahil sinabi ko sa inyo ang lahat?”
Huminga ako ng malalim bago naglakas loob na buksan ng dahan-dahan ang pintuan ng
hospital room.
“Hindi ko nga gusto yang flavor na yan!” narinig ko agad ang boses nya na syang
nagpagaan ng loob ko. Alam kong gising na talaga sya. “Julian naman, ano ba!”
“I am trying here! These oatmeals all look the same to me! Bakit kasi ang daming
pinadala ni Pam!”
“Banana flavor lang di mo pa mahanap, nag presidente ka pa?!”
Napangiti kami ni Ferdi ng marinig naming nagtatalo ang mag-asawa.
“Hon, elections are a different thing, this is your food and diet!”
“Hon ka dyan! Sino nagsabi sayong tawagin mo kong hon?!”
“But we are married!”
Nakasilip na kami sa kanila. Nakaupo sa kama si Summer at nanonood sa ginagawa ni

Julian na kasalukuyang gumagawa ng pagkain nya. Hindi nila kami napapansin dahil
nagtatalo sila.
“As if I have an option!” asik ni Summer.

Mabilis syang tiningnan ni Julian.
“What?”
“Wala! Oatmeal ko na pres, bilis!” sigaw ni Summer dito.
“This is them noong mas bata-bata pa sila” sabi ni Fernando kaya napalingon sa amin
yung dalawa.
“Hi” awkward kong bati.
“Summer is demanding at matigas ang ulo while Julian is impatient but I still don’t
know kung paano sila nagtagal na dalawa”
“Nagtitiis kasi ako!” sabay nilang sagot.
“Anong sabi mo?!” Summer shouted. Imagine her the normal Summer na hinaluan ng
pagka amazonang Rome ang ugali. She is a bomb anytime.
“I said nothing” Julian said at bumalik sa pagtingin sa mga lalagyan ng oatmeal.

Lumapit ako doon at inabot sa kanya ang banana oatmeal na gusto ni Summer. “Thank
you Pam”
“Hoy Pres, ipapaalala ko lang sayo na nililigawan mo ko!”
“Will you stop calling me Pres.” Julian said impatiently bago bumaling sakin. “Pam,
help please?”
Natawa ako sa mukha nito.
“OMG, nililigawan mo sya ulit?” Fernando said.
“She wanted me to do that pero I actually prefer the more mature and intimate part—
“Hoy bwisit ka, anong intimate part?! Manligaw ka muna ng maayos dahil baka hindi
kita sagutin at iba ang sagutin ko”
“Are you crazy?! Bakit iba ang sasagutin mo? You’re married to me and hays this
woman!” Julian said.
“I told you, ganyan talaga sya kaya nga believe ako nung nag behave sya sa palacio.
Bear with it. Inasawa mo yan”
Lumapit si Julian at umupo sa harapan ni Summer.
“I will help you eat” Julian said.
Tinitigan naman sya ni Summer ng saglit bago bumaling sa amin na namumula ang
mukha.
“Pam” she called me kaya lumapit ako at yumakap sa kanya.
“How many times do you plan to die?” tanong ko sa kanya habang yakap ko. Natawa sya
ng bahagya.
“I do not have plans to die anymore pero I do wanna kill him and my sister” sabi
nito at masamang tiningnan si Julian.
Huminga ng malalim si Julian. Ngayon ko lang sya nakita na ganito kahaba ang
pasensya.
“Can you please eat na” Julian asked her pero sinamaan lang sya ng tingin ni
Summer. “Please hon?”
“Isa pang hon mo dyan”
“What?”
“Ako na kakain mag isa!”
“Injured ka nga and there is no table sa bed na to”
Summer sighed at tumango.
“Here comes the airplane” Julian teased her.
“One more joke and I’ll shoot you”
“Just kidding hon”
Pinanood lang namin silang dalawa ni Fernando.
My heart was somehow at peace dahil kahit alam kong mahal sya ng kapatid ko. She
loves him.
She might be scared right now pero alam kong she is where she truly belongs.
Sa piling ni Julian.
She is the President’s Wife afterall.
—-------— The End CHAROOOT hahahahaha
Syempre To be Continued.
Please do vote and comment it helps motivate writers like us.
Don’t forget to follow and share your thoughts!
Finally Summerian is officially raging on.
— Noona KayeEinstein
Chapter 27
Primo’s POV.
“Thank you Pam” she told my sister after Pam tied her hair.
“Anything for my one and only alaga” Pam said.
“Magjowa ka na kaya para may mag-alaga sayo” she said.

Pinoke naman ng kapatid ko ang noo nya na nagpatawa sa kanya.
She is smiling brightly na kahit tinitingnan ko pa lang sya ay gumagaan ang

pakiramdam ko.
Summer Madelaine, the only one who currently makes my heart beats fast kahit ilang
taon na ang nagdaan.
Bumaling sya sakin ng nakangiti. Nakaupo sya sa edge ng hospital bed nya.
“Primo” she called me, mabilis na nawala ang ngiti sa mukha nya ng hindi ako
tumayo.
That’s what changed. She became moody and very vocal, mabilis maubusan ng pasensya.
Well, ganun naman talaga sya dati pa pero ngayon kasi may dala ng takot ang tingin
nya because hindi na lang sya basta si Summer, some part of her is still screaming
Rome.
Rome, I remembered how she lied and how she made me believe everything.
Sabi nga ng kapatid ko. She is a bomb, hindi na sya basta-bastang pwedeng makanti
ng kahit sino ngayon. She is stronger and fiercer now.
“Hey” she called me again. I stood up and went near her. “Still mad?” she asked.
Tumayo lang ako sa harapan nya at niyakap sya ng mahigpit. Her head is resting in
my chest, hoping that she will hear what’s in my heart.
I wanted her to know how much I still love her, na sya pa din ang laman nito.
“I missed you Maddie, sobra” I stopped myself from being too emotional.
“Pero ang mahalaga nandito na ako Primo” she answered.
“And you will be back in danger, babalik ka sa tabi nya at alam mo ang kapahamakan
na dulot ng posisyon nya at maging posisyon mo”
“There will be no better person to be in that position Primo” humiwalay sya sakin
at tinitigan ako sa mata.
I wanted to kiss her.
Mabilis kong inayos ang buhok na tumatabing sa mata nya.
“Oops” napalingon ako sa nagsalita. It’s Fernando, ang mayordoma ng palasyo. Close
ito sa kapatid ko dahil ang word nila ay magka federasyon sila. “Summer, let’s go”
he added, alam kong nabasa nya ang utak ko.
Fernando is what we call a die hard fan of Summer-Julian love story.
“Yep” tumayo si Summer sa harapan ko at tinapik ako.
“Ihahatid ko na kayo” I offered.
“Susunduin kami ng presidential guards” Fernando said.
“Akala ko ba gusto nyo munang i lowkey ang pagbabalik ni Summer until the official
announcement” sagot ko na nakataas ang kilay.
“Dalawang sasakyan lang naman ang susundo, gusto lang ma secure ni Julian, ang
safety ni Summer” my sister told me.
Why do I feel like he likes that guy?
“I can take care of myself” Summer said at mabilis syang sinamaan ng tingin ni Pam.
“Joke lang”
“Your Ace Team will still act as if you are their captain until the special
announcement, ang gusto lang ng presidente ay sa palacio ka tumira. No more running
and hiding” Fernando said.
“I know, itong si Julian, paulit-ulit. I am not running away, you all won’t buy if
a third person shows up with the same face, right?” Summer said.
“Ihahatid ko na kayo sa baba” sabi ko at tumango naman sila.
“Call me if you need anything, kahit anong oras, pupuntahan kita” I said.
“Thanks Prim” she told me and gave me a smile.
Naghihintay kami sa harapan ng ospital ngayon ng huminto ang dalawang itim na

kotse.
Lahat pa kami ay nagulat ng bumaba mula rito si Julian. Mabilis na nagtama ang
paningin naming dalawa pero mabilis na naputol iyon ng lumapit sya at mabilis na
humalik sa pisngi ni Summer na ikinagulat ko, magsasalita pa sana ako at si Summer
ng isuot ni Julian ang jacket nya kay Summer na naka sleeveless dress.
“Let’s go hon” he said bago ako tiningnan ulit at dahan-dahang iginiya si Summer sa
sasakyan.
“Bye Primo!” she waved at me bago pumasok sa sasakyan.
Puno ng yabang akong nilagpasan ni Julian at sumakay sa sasakyan katulad ng lahat.
Masyado akong na focus sa kotse na lulan si Summer at ang presidenteng iyon kaya
hindi ko na napansin na magpaalam si Pam sakin.
Hanggang umandar at mawala iyon sa paningin ko.
Hanggang kelan ako maiiwan?
Hanggang kelan kita hihintayin?Kailan ka naman titingin sakin?
Summer’s POV.
“Hon” he called me kaya napa roll eyes ako.
Sa tagal ng recovery ko sa hospital ay yun din ang tagal na tinatawag nya kong
ganyan kaya kusang nasanay na ang tenga ko at hinayaan na lang sya.
“Oh” bored kong sagot.
“Do you wanna do the announcement now? Pwede naman natin syang gawin anytime, it’s
just that I am not comfortable with you still acting as Rome” sabi nya.
Tiningnan ko naman sya at halos matawa ako sa nababasa kong uneasiness sa mukha
nya.
I wanted to laugh, kailan pa naging madaling basahin ang isang Julian? It’s been
years kaya naninibago ako sa kanya. Ang tagal kong hindi nakita ang emosyon at
pagka clingy nya.
I was almost used to his presidential attitude.
“Sabihin mo kaya hindi ka komportable ay dahil makakadikit ko si Yuki” sabi ko at

tumawa.
Hindi sya nakasagot at nag focus sa pagmamaneho ng kotse. Kami lang ang laman nito
kaya ganyan sya ka transparent.
“Selos ka pres?” I teased him.
Mas kumunot ang noo nya at bumaling sakin.
“I told you, stop calling me that, call me like what I call you”
“Ang demanding naman” sabi ko at humalukipkip. “Ikaw ang may kasalanan, tagal-tagal
kitang hinabol noon tas nag iinarte ka”
“I told you that I’m sorry about that”
“Wala na, naka move on na ko” pang-aasar ko pa dito. “So I will call you what I
want dahil hindi naman tayo”
“Woman? May mag-asawa bang hindi sila?” ramdam na ramdam ko ang inis sa boses nya.
“Oo tayo” sagot ko. I bit my lip to stop myself from laughing.
I honestly know that I do have feelings for him pero totoo ang sinabi ko sa kanya
sa ospital na hindi ko alam kung enough ba yung feelings na yun for me to risk
everything and just be with him. I am just playing on the safe side now. Hindi ko
alam kung paano ko ibabalik ang tiwala ko sa kanya. Hindi ko nga alam kung babalik
pa ako sa dating ako. The carefree and loving one.
“Pero wag mo na munang gawin yung announcement, naisip ko lang si Melissa”

seryosong sabi ko.
“Why?”
“To be honest, I have every reason to hate her, inagawan nya ko ng asawa at ng
position pero habang naiisip ko, she did it because she loves you at ang mas
masakit na katotohan doon ay sya ang kasama mo sa lahat ng ito at hindi ako. She
somehow deserves the credit”
“Hon” naramdaman ko ang guilt sa pagtawag nya sakin kaya nakangiti akong binalingan
sya. “I can drop all of this and just go back to having a normal life with you”
That somehow touched something deeper in me. Hindi ko alam na maiisipan nyang
bitawan ang pwesto nya para sakin. I just know that he have a great plan and vision
for the country.
“This country still needs you” sabi ko. “I can’t be selfish and just elope with the
46th President of the Philippines”
“So you want to be with me?” I heard him chuckled and to be honest I find it weird
that it sounded so sexy.
Jusko naman kasi, si Julian nagcha chuckle? Diba? Are you with me peeps?
“Ang dami kong sinabi, yan ang na-conclude mo” sabi ko.
“That’s enough for me now” he said. “You decide on that, you tell me when you want
to sit and take that position”
Tumango ako.
I know that I will do well in handling the job and task as a first lady pero ewan
ko ba at nakatulog lang ako ng ilang araw ay tila na appreciate ko ang demonyita
kong kapatid.
I will just let her enjoy that position. Sana naman hindi si Julian ang mag enjoy
sa kanya.
Nagpababa ako kay Julian ilang metro ang layo sa mismong entrance ng palacio.
Nakikipagtalo pa sya dahil kakalabas ko lang daw sa ospital pero nag insist ako
dahil iilan lang naman kami ang may alam sa totoo, not even Meliisa.
I was walking ng mapadaan ako sa team ko, ang ACE na kasalukuyang nakatambay sa
isang puno di malayo sa malacañang.
Naglakad ako papalapit sa kanya at si Zeiya ang unang nakakita sakin.
“Tngina pare may naglalakad na delubyo” he said na nagpakunot sa ulo ko at sabay

sabay pa silang bumaling sakin, alam kong na heads-up-an na sila.
Mabilis silang tumayong apat at luminya sa harapan ko.
Mabilis silang sumaludo sakin.
“At ease” I told them. “Kailan pa kayo naging ganito kagalang sakin?” natatawa kong
sabi.
“Uhm, as soon as malaman namin na hindi lang kapitan ang kapitan namin kundi asawa
ng presidente ng bansa” Draven said.
“Damn” I said. “You can just forget that for the meantime”
“How can we? You are—” nahinto si Walter ng pandilatan ko sya ng mata. “I mean,
hindi ka lang basta asawa, artista at model ka AKA Philippine’s goddess” pabulong
nyang dagdag.
“And I can still shoot” mayabang kong sabi. “Guys, please, wag kayong manibago. I
am still the captain you all knew” dagdag ko.
Ngumiti naman silang lahag sakin at tumango-tango, realizing na totoo naman ang
sinasabi ko sa kanila.
Bumaling ako kay Yuki na nakatitig lang sakin.
“Yes Lieutenant?” tanong ko dito pero nagulat ako ng yakapin nya ko.
“Speed” Zeiya did his common side-comments.
“I don’t care who you are pero I just want you to know that I will die for you”
bulong nya sakin.
I never knew Yuki’s feeling is this deep for me.
Bumitaw sya sakin.
“Let us serve you faithfully Captain” Yuki said at sumaludo, sinundan naman sya ng
tatlo.
I just smiled at them.
They are like my second family.
Gabi na ng lumabas ako ng kwarto. Madilim na ang hallway at kusina. I went there to
drink a water and also do rounds around the palace dahil di ako makatulog.
Pagkasado ko ng pinto ay nagulat na naman ako ng makita si Julian.
“Sht!” I cursed.
“Words” sabi nya sakin.
Dejavu ba to? Parang nangyari na eh.
“Ano ba kasing ginagawa mo dyan? Bakit pa sulpot-sulpot ka sa dilim?!” inis kong

sabi sa kanya at ininom ang tubig na nasa bote.
“I am thirsty” sabi nya.
“Eh di uminom ka jusko! Ako ba may ari ng ref—
Nahinto ako ng mabilis nya kong halikan sa labi. Hindi lang basta halik dahil I
felt him sucked my lower lip.
Puta?
I felt his hand behind my head. Hayup, tubig ang hanap pero ako ang nalulunod.
“I’m good now” sabi nya pagkabitaw sa labi ko.
“Sabi mo nauuhaw ka! Mukha bang tubig ang labi ko?” halos pabulong kong sigaw sa
kanya.
“I just said I am thirsty” sabi nya. “You didn’t ask, nasagot sana kita”
“Ng ano?”
“I am thirsty” binitin nya ang sasabihin. “but not for water” she said and a smile
formed in his face. “for YOU” he added before he went out leaving me.
Tngina priviledge ba ng presidente yun?
THANK YOU PO SA VOTE AND COMMENTS Super nakakataba ng puso.
Please do vote and comment para sa next chapter.
Sino ang ship nyo?

The Close Friend?
The Lieutenant?
Or
The 46th President?
Let me knoooow why!
— Noona
Chapter 28
Summer’s POV.
“I will be on vacation” anunsyo sakin ni Julian pagkapasok na pagkapasok ko ng

opisina nya isang umaga.
Kumunot ang noo ko sa sinabi nya?
“May presidente bang nagbabakasyon?” tanong ko.
“Of course! We sometimes take some time off, do you expect me to run the country
for six years without ever taking a break?”
Tumango-tango ako.
“You’re cruel hon” I shush him dahil baka may makarinig sa kanya.
Patakas nga lang akong pumasok dito dahil baka mahuli ako ni Melissa.
“Edi sige magbakasyon ka, you have your PSG to guard you or do you need people from
my team for additional security?” I asked him.
Humawak sya sa baba na akala mo ay nag-iisip ng malalim. Naiilang ako habang

tinititigan sya dahil parang nakakabisado ko ang mukha nya.
His green eyes, matango na ilong, at napalunok ako ng magdapo ang mata ko sa labi
nya.
Mabilis na nag flashback sakin ang paghalik na ginawa nya sakin nung isang gabi,
ilang araw na ang nakalipas pero parang tangang paulit-ulit sa utak ko. He seems
cool with it kaya dapat ako din pero bakit ako ang mas affected?
“Ikaw” sagot nya.
“Ikaw?” ulit ko sa tanong nya unconsciously. “Anong ako? Bakit ako pinagdedesisyon
mo?!”
“Hindi ikaw ang pinagdedesisyon ko, masyado kang distracted misis” he said and
chuckled.
Isa pang sexy chuckle mo, sisipain ko ang kinabukasan mo.

Nanlaki ang mata ko ng marealize ko kung anong tinawag nya sakin.
Misis? Anong misis?! Magsasalita na sana ako ng
“Ikaw ang isasama ko, I’ll take you on my vacation”
“Ano ako, add ons?” asar kong sagot sa kanya.
Huminga sya ng malalim at animo’y amuse na amuse sakin.
“You’re kinda slow kapag kinikilig ka no?” he said.
“At bakit ako kikiligin sayo?”
“Okay defensive much, wife? I’ll just make it simple, let’s go on a vacation” sabi
nya pa at nag cross arms sa harap ko habang nagtataas-baba ang kilay.
He looks cute.
“Hindi mo ko pwedeng basta-basta isama sa bakasyon dahil baka makalahata si

Melissa” sabi ko sa kanya.
Bakasyon? To be honest for past 2 years hindi na sumagi sa isip ko iyon, noong nag-
aartista ako ay panay ang travel ko, saan-saang lugar at bansa ako napapadpad.
Do I need a vacation?
Gusto kong kutusan ang sarili ko dahil I sound and look marupok sa sarili ko. Porke
si Julian ang nag-ay pakiramdam ko kailangan ko na ng bakasyon?
I mentally shook my head.Maru-proof na ko.
“So what? Hindi naman si Melissa ang asawa ko, ikaw pa rin naman hindi ba? Dapat
lang na ikaw ang sumama sakin”
“Pero hindi ako si Summer ngayon, I am Rome, ang trabaho ko ay protektahan ka” sabi
ko.
Julian look at me with his normal poker face, bakas ko na ang pagkawala ng pasensya
sa kanya pero wala syang magawa sakin.
“Ayaw mong sumama?” I almost heard yung pagtatampo sa boses nya.
The real Julian is like this, clingy at malambing. Lahat ng tao, iisipin ay
masungit sya pero he is very transparent to me.
“Julian, mas kailangan ako dito. Melissa is currently seating as first lady,
trabaho ko din na protektahan sya” sabi ko.
“But your team can handle her”
“I know pero—
I was cut off ng may kumatok sa pinto at lalo na ng marinig ko ang boses ni
Melissa.
“Julian, are you there?” she asked outside.

Mabilis akong nagtago sa likod ng pintuan dahil hindi nito pwedeng malaman na
nandito ako.
Sinenyasan ko si Julian na buksan ang pinto pero wag ng papasukin si Melissa pero
bored nya lang akong tiningnan.
“Julian” Melissa called him.
“I’m here” halos magsalubong ang kilay ko, akala ko pa naman kaya hindi nya
binuksan ay para isipin nitong wala sya dito ngayon.
“Papasok ako, oh naka lock” Melissa said.
“Julian, ano ba?” bulong ko.
Tumayo ito at lumapit sakin.
“Ayaw mong sumama diba?” bulong din nya.
“Hindi nga pwede”
“Julian, are you talking to someone in there?” tanong ni Melissa sa labas kaya
kinabahan ako.
“Sige, edi sasabihin ko na lang kay Melissa yung totoo and probably do the
announcement para legal kitang makasama sa bakasyon ko” sabi nya at nag smirk.
“You what?” inis kong sabi. “Hindi mo pwedeng gawin yan!”
Hindi pa ko handa, hindi pa ko handang bumalik lahat sa dati.
“Sure ka na ha?” mas nanlaki ang mata ko ng buksan nya ang pinto pero humarang dito
upang huwag tuluyang makapasok si Melissa. May maliit na pagitan lang, hawak nya
ang pinto sa kanang kamay at nakasandal ang kaliwa sa dingding.
“Mel” he called her. I almost rolled my eyes dahil para sakin ay may lambing ang
tawag nya dito.
“Bakit ang tagal mo magbukas? Are you with someone?” tanong ni Melissa. Bumaling
ang tingin sakin ni Julian kaya mabilis ang ginawa kong pag-iling.
“I am actually—
Pakiramdam ko ay sasabihin nya talaga kay Melissa ang lahat kaya nag thumbs up ako
at tumango-tango ng sunod-sunod.
Vacation it is!
Ngumisi sya.
“I’m alone, naghahanda kasi kailangan kong magbakasyon” sabi ni Julian.
“Oo nga pala” sabi ni Melissa at halos manliit ang mata ko ng makitang hinawakan
nya ang chest ni Julian.
Maharot talaga tong babaeng to. Tila napansin ni Julian ang tingin ko kaya
hinawakan nya ang kamay ni Melissa.
“Gusto mo bang sumama ako?” I swear it almost sound begging!

Is she really begging Julian to bring her? Ganito ba lagi, lagi ba nyang tini-tempt
si Julian?
Na tempt na ba si Julian? Maraming tanong ang umaandar sa isip ko pero nahinto yun
ng tumikhim si Julian.
“No worries Mel, I prefer to be alone, may samama naman sakin for security so I
should be fine” Julian said.
“Okay, always call me huh?”
Ano ka nanay? Bwisit na to. Hindi ko nakita ang naging sagot ni Julian dahil nag
iwas ako ng tingin dahil baka ipitin ko ng pinto ang kapatid ko.
Nung sinarado na ni Julian ay bumaling sya sakin.
“Vacation with you” he said smiling.
Melissa’s POV.
Tumayo ako sa upuan ko at lumabas ng opisina ko. I almost rolled my eyes ng madaan
ko ang malaking picture ni Julian at Summer. Kailangan ko ba ito mapapatanggal?
Kailangan ko ng gawin ang lahat para mabaling ang atensyon sakin ni Julian.
This vacation should be the key. Kailangan ko lang malaman kung saan sya
magbabakasyon at susunod ako at magkaka alone time kami.
Lumiko ako sa isang hallway at laking gulat ko ng makasalubong ko sya.
“Rome” I called her.
“First lady” she said.
I heard she got shot and almost died pero isa nga syang masamang damo at nandito pa
rin sa harapan ko.
“You’re back” saglit nya kong tinitigan bago weird na nginitian.
“Not totally back yet” she said.
Pagkatapos ng shoot out ay lumabas ako ng bansa para magbakasyon dahil nakaka
stress ang maging unang ina ng bansa, hindi ko naman alam na pagbalik ko ay si
Julian naman ang magbabakasyon edi sana nagsabay nalang kami diba?
“Huh?”
“Nagpapagaling pa” sagot nya.
“Babae ka Rome” sabi ko sa kanya ng akmang lalampasan ako. “Alam mo naman siguro
kung ano kami ni Julian”
“Of course I know” she said smiling.
“Mabuti naman kasi I am gonne be honest with you, hindi ako komportableng nasa
paligid ka dahil as you know, you look like Summer and it is making Julian and I
kinda uncomfortable”
“Really?”
“Yes, kaya sana dumistansya ka o kung pwede ay bumalik ka na kung saan ka man
nanggaling”
Saglit syang natigilan. I am probably making sense now to her.
May utak naman pala ito.
“My lady” she called me. “Believe me, hindi lang ikaw ang taong gustong bumalik ako
sa dati, believe me I am doing this for you”
“There is no need to protect me”
“You’ll never know”
“Babalik din ako sa pinanggalingan ko, I am just buying time, until then enjoy
everything” sabi nya at nilagpasan ako.
“Good to know” pahabol ko.
Mabuti naman at alam nya ang lugar nya. She better go back or else gagawa ako ng
paraan para paalisin sya dito.
I don’t want her around Julian.
Julian is mine alone.
Ako lang ang nararapat sa tabi at posisyon nya.
—-----— To be continued
Saan ba magbabakasyon sila Pres?
Ang makasagot sa kanya dedicated next chap.
Please vote and comment!
Share and follow!
Will update as soon as ma reach ang target audience.
— Noona
Chapter 29
Summer’s POV.
Sinalubong ako ng malamig na hangin habang nagmamaneho si Julian sa tabi isang

makitid at mataas na daan pero kitang kita ko ang dagat sa baba.
Hindi ko naiwasang ilabas ang kamay ko at hayaang salubungin nun ang malamig na
hangin.
BATANES
“You really are enjoying this” I heard Julian said kaya bumaling ako ng nakangiti
sa kanya.
“It is really beautiful here” sabi ko.
“Hindi ka pa nga pala nakapunta dito” tanong nya, umiling ako. “Lagi kang nagta-
travel pero di mo to napuntahan”
“Yeah?” sagot ko habang nakataas ang kilay “It looks like hindi lang paparazzi ang
sumusunod sakin, the president too. That’s cool” mayabang kong sagot.
“I just wanted to know where you are” defensive nyang sagot.
“Bakit di mo ko i chat or tawagan? Hindi naman ako nagpalit ng number kahit nung
naghiwalay tayo” sabi ko.
“Someone’s waiting for my call” pagbabalik nya ng asar sakin.
“Yes I did wait” sagot ko na unti-unting napapalis yung ngiti sa labi. “But you
didn’t call, not even once”
Pakiramdam ko ay naramdaman ni Julian ang pagkawala ko sa mood kaya nag decide na

lang kaming tumahimik parehas.
Sya ang nagmamaneho ng ni-rent naming sasakyan.
Bago pumunta dito ay dumaan muna kami kay Maddox. We are both not saying anything
about what happened to our little angel, I just don’t feel like talking about it,
siguro sya din. It is a hearbreak for me pero at some point I realize, it is also a
heartbreak for him na hindi malaman na magkaka anak dapat pala kami, only to find
out that I lost him/her.
Binaling ko na lang ang tingin ko sa daan. It is really pretty in here.
I always told Julian that I wanted to live in Switzerland kasi sobrang ganda doon,
seeing Batanes in person, para syang Switzerland ng pinas.
“We’re here” sabi ni Juliat pinarada ng marahan ang sasakyan.
Lumabas sya ng sasakyan at nanatili ako ng ilang minuto doon habang tinitingnan
syang makipag usap sa sumalubong sa kanyang staff ng pag-i-stay-an namin Nag-usap
pa sila ng ilang minuto at nung maiwan si Julian ay tinitigan ko ang sya ng malaya.
Hindi na yata ako sanay na hindi sya nakikitang naka suit kaya parang naninibago
ako kapag naka casual wear lang sya.
Halos mapatalon ako ng balingan nya ko ng tingin. Huminga ako ng malalim bago
dahan-dahang lumabas.
“Are you hungry?” he asked.
“Kinda” I answered.
Mabilis nyang inabot ang kamay nya sa akin. Saglit akong nagsalit-salitan sa mukha
nya at kamay nya.
“Let’s enjoy this vacation” seryoso nyang sabi sakin. “Let’s drop all of our
defenses against each other for two days Summer”
I bit my lip. Ngayon nya lang ulit ako tinawag sa pangalan ko. Hindi ko alam kung
anong meron at sumama ako, maybe some part of me is hoping na mahanap namin yung
dating kami.
Mabilis kong hinawakan ang kamay nya and smiled at him.
Today I am not gonna be, Summer, the artista or Rome, the soldier. I will just be
his wife. I will just be me.
Mabilis nya kong hinatak palapit sa kanya at inakbayan habang naglalakad kami
papasok.
“Two days lang?” biro ko sa kanya.
I heard his little laugh.
“Kailangan ko lang, mag-behave ka at wag akong takasan” he said.
Hindi hotel ang pinag stay-an namin. It is actually more of a lodge kaya nag-hagdan
lamang kami paakyat ng room.
“Wow” yun agad ang una kong sinabi pagkapasok na pagkapasok namin ng room na iyon.
Para syang bahay kubo style pero may aircon at ang pinakamaganda ay may balcony ito
at dito ay kitang kita mo ang dagat.
Mabilis kong binalingan si Julian ng marealize kong iisa lang ang kama.
“Dito ka din?” I asked him.
“Ayaw mo?” tanong nya pabalik.
Hindi naman sa hindi ako sanay matulog na may kasamang lalaki.
I usually stay and sleep in the same tent ng sa ACE team dati pero this is Julian.
Magkasama kami sa isang kwarto bilang mag asawa talaga years ago. Years! Hindi ko
na nga halos matandaan what it feels like to have somebody to sleep beside me.
“H-hin—
“I’m just kidding, I am renting the room next to this”
“Seryoso?”
Tumango-tango sya.
“Hinatid lang kita, magpalit ka na muna then let’s stroll around the town and eat”
sabi nya at iniwan akong mag isa sa kwarto na to.
Ang ganda na dito eh! Bakit kasi nag stutter pa ko! Hindi ko naman gustong hindi
sya kasama! I was just surprised!
Umalis na tuloy!
Bakit ba nanghihinayang ako?! OMG!

Nagpalit na lang ako ng white flowy dress at nagsuot ng flip-flops na puti rin.
Kusang umikot ang mata ko ng makita ang mga pinabaong damit sakin ni Pam.
To: Pam
Srsly Pamela?! Puro lingerie?
From: Pam
Enjoy your stay! Mag uwi kayo ng pasalubong ha.
Mas kumunot ang noo ko ng mabasa ko ang reply nya. Ako lang ba or may iba syang
tinutukoy sa pasalubong?
“Summer” tawag sakin ni Julian sa labas kaya tumayo na ko at lumabas. Saglit nya
kong tinitigan ng makalabas ako. “You’re beautiful”
I smiled at him.
“Nasanay ka lang na sa army uniform ko” sabi ko.
“Let’s go” he said pero nagulat ako ng hawakan nya ang kamay ko at hindi na iyon
bitawan.
Parehas lang kaming naka shades habang naglalakad kami sa bayan.
May mga nadaanan kaming mga bilihan ng souvenir kaya huminto muna kami dito.
“I’ll pay” he said. Hindi na ako nagpumilit pa dahil kilala ko si Julian at isa pa,
mayaman sya.
“Nakalimutan kong hindi ka lang pala presidente, multi-billionaire ka nga pala”
“Who’s stalking now” sabi nya at tumawa.
“Everybody knows it” sagot ko. He just shrugged his shoulder. “How’s your company?”
I asked.
“Grayson Corp? It’s all good” cool nya lang na sinabi habang tumitingin ng
pasalubong na kutkutin.
“Pano mo naipagsasabay? Hindi madaling maging presidente ng bansa at ng sarili mong

kumpanya”
“If you think it’s hard, why don’t you help me out Madam President” sabi nya at
ngumiting nakabaling sakin. “Run the company for me”
“Akala mo nag utos ka lang magpabili ng suka sakin no? Company yun, ano bang alam
ko doon” sabi ko although may idea naman talaga ako.
“You’ll do just fine pero if you’re asking I have my representatives who helps me
on managing the company while I am running the whole country” sagot nya.
Tumango-tango na lang ako.
“Ito yung sakin” sabi ko as I handed over yung mga napili ko.
Ayan Pam, kainin mo lahat ng pinamili ko. Pasalubong pala ah!

“Don’t tell me meron si Primo and that Yuki dito?”
“Natural” sagot ko.
Hindi sya kumibo kaya sinundan ko sya habang nagbabayad.
“Selos ka Pres?” pang-aasar ko sa kanya.
“Oo Madam” alam kong inaasar nya ko pero seryoso sya.
“Thank you sir, come again” sabi nung nagtitinda pagkatapos balutin yung pinamili
namin.
Nauna syang maglakad sakin, nawala sya sa mood.
“Seryoso ka? Nagseselos ka?” tanong ko.
Nakakunot ang noo nya naman akong hinarap.
“I am always jealous, sa lahat, yung mga modelo at artista na nakakapareha mo, I

check them all out, somehow Primo and Yuki is kinda ahead sa kanila kasi personal
mo silang ka close and I don’t really want you to feel na ikinukulong kita so yeah
Summer all I can do is be jealous”
Diretso syang nakatingin sakin at tila nawalan ako ng sasabihin.
“It’s okay forget it, wag natin sirain yung araw natin” sabi nya and he smiled at
me bago in-offer yung kamay nya na tinanggap ko naman.
So nagseselos talaga sya kay Primo at Yuki? They are like brothers to me.
“Grabe sobrang nabusog ako doon” sabi ko while we are seating in the balcony.
Madilim ang paligid at kitang kita ang nagkikislapang bituin. Malamig din ang
paligid. Paraiso ang batanes, I want to live here.
“Gusto ko dito tumira. Ikaw saan mo gustong tumira?” tanong ko.
Nilingon nya ko.
“Kung nasaan ka” plain nyang sagot. “Anywhere will do, as long as I am with you”
“Bolero” sabi ko. Dumiretso sya ng tingin kaya ang side feature nya lang ang
nakikita ko. Ilang taon na pero mas gumwapo lang sya, mas nadefine ang jawline nya
at mas naging seryoso ang dating ng facial feature nya.
Totoong nakaka intimidate ang itsura nya.
“I never got the chance to say sorry” sabi nya ng hindi humaharap sakin.
“Para saan?”
“For leaving you and Maddox” kusa akong napaharap sa kawalan.
Rinig na rinig ko ang paghampas ng dagat sa pampang. I felt a huge lump on my

throat.
“Matagal na yun” sagot ko.

It is really a painful memory.
“When I found out about Maddox and that my child didn’t get the chance to see the
world, I was truly broken. I felt bad because I wasn’t there, I was so busy with my
dreams and prioritized my pride and ego pero narealize ko na mas mahirap para sa
iyo yun, I accused you and left you just like that and you had to deal with our
child’s lost sa mahabang panahon ng mag isa” bumaling sya sakin. He held my hand.
“I just wanted you to know that I cannot correct the past pero I want you to know
that I am here now, we can face everything together”
Hindi ko namalayang nagbagsakan na ang luha ko kaya pain was written in his face ng
magtama ang mata namin.
“Galit na galit ako sayo, gusto kitang sisihin kasi pinabayaan mo kami, kasi ako
lang mag isa ang humarap ng lahat and I was completely destroyed nung mawala si
Maddox, I felt like I wanna go where our child went pero I know there is a bigger
plan and that I should continue living para sa anak natin, hindi kita nagawang
sisisihin kasi at some point it was my fault na hindi mo nalaman, naduwag kasi ako”
“I’m sorry hon”
“No, sorry Julian because nasaktan ako and didn’t care kung masasaktan ka din. I
should’ve told you, baka nga mas okay kung kinaharap ko ng magkasama tayong dalawa”
Hindi na ako nagulat ng yakapin nya ko and I felt his small kisses on top of my
head while I am pouring my heart out.
My poor Maddox. My baby.
Hindi ko alam kung paano akong kumalma pero I smiled at Julian ng alanganin nya
kong tingnan to check on me.
“I’m okay now” sabi ko.
“Konti na lang, maniniwala na ko” sabi nya.
Naglalakad na kami pabalik sa kanya-kanya naming kwarto.
“I am really okay, thank you Julian” sabi ko.
Huminto sya at narealize ko lang na nasa tapat na pala ako ng kwarto ko.
“Okay, take a rest” sabi nya at hinawakan saglit ang mukha ko and he tried to
smile. “I’ll see you tomorrow”
“Yep, see you tomorrow” sabi ko.
“Let’s swim” he added na tinanguan ko. “Let’s try their— nevermind, magpahinga ka
na” itinuro nyang pumasok na ako sa loob.
“Goodnight” sabi ko at tatalikod na sana pero.
“Julian/Summer” we called each other.
“Damn” I heard him said bago mabilis na lumapit at hinalikan ako.
I just found myself kissing him back.

—-------------— TO BE CONTINUED
Vote and comment
— Noona
Chapter 30
WARNING: R-18 — Sa mga bata, skip na lang ng chap na to at abangan na lang ang 31
baka maireklamo ako ng magulang nyo. Bye!
Summer’s POV.
I felt him kissed me deeper pero wala akong balak magreklamo.
I just found myself responding to those aggressive kisses that the president is
giving me.
I felt his hand on the back of my head para mas lalong laliman ang paghalik sakin.
As I’ve said, I have no plans on complaining.
When we kissed, isa lang naman ang tumatakbo sa isipan ko.
How much I missed being with Julian.
How much I longed for his voice and attention. How his lips still taste so familiar
and how I wanted to be with him tonight.
Marahan kong binuksan ang suite ko para makapasok kami without us breaking the kiss
na para bang takot kaming maputol yun at hindi na maulit.
Sya ang nagsarado ng pinto sa likod namin at nagulat ako ng marahan nya kong
buhatin breaking our kiss at sya ang naglakad papuntang kama.
Madilim ang buong suite ko at nakabukas ang balkonahe kung saan kitang kita mo ang
dagat at ang buwan na syang nagsisilbing ilaw namin ngayon.
He sat down and I just threw all of my inhibitions and fears and sat down in his
lap facing him.
We are both just looking at each other intently na para bang kinakabisado namin ang
mukha ng isa’t isa.
Inangat ko ang kamay ko para i-trace ang mula sa noo at tungki ng ilong nya, he
closed his eyes when I started doing that.
Ang gwapo.
I mentally told myself. College palang kami, gwapong-gwapo na ko sa kanya lalo pa

ngayong na enhanced ang facial feature nya. Set aside na natin yung fact na
presidente sya.
Maya maya ay dumilat sya and I can see that desires in his green eyes.
“I love you” he said softly that sent tiny butterflies in my stomach na para bang
unang beses nyang sinabi sakin iyon.
I smiled at him pero hindi nya na ko hinayaang magsalita ng muling magdikit ang mga
labi namin.
It started with a slow passionate kiss, mabagal na sobrang nagpapakilig sakin.
First kiss Summer? I mentally teased myself.
Our kiss went deeper and deeper as seconds passed.
I was sitting on his lap and had the initiative to stood up a bit na parang
nakaluhod ako sa mga hita nya so that I can be taller than him. I held his face
while we are still kissing.
I let out an accidental moan ng kagatin nya ang ibabang labi ko and I heard him
chuckle before inserting his tongue into my mouth.
We are definitely craving for one another. That, I’m sure.
He pulled me down para maging magka level na lang kami at napapikit ako ng bumaba
ang halik nya mula sa labi ko, to my ears down to my neck.
I let out a flirty giggle to stop myself from moaning. Damn, hinahalikan pa lang
ako sa leeg sobrang satisfied na ko?
What can you expect? I don’t have sex life simula ng maghiwalay kami and I am about
to sana naman walang Melissa ngayon?
“You smell good” he said. “One thing I love about you”
Hindi ba naliligo si Melissa? I wanted to ask that pero maybe next time HAHAHA.
I felt his hand on my waist as if asking me to stay steady.
Nasabunutan ko sya ng maramdaman kong he suck and bit my neck.
“Julian!” pati pagtawag ko sa kanya ay nagtutunog lumalandi dahil sa parang

kinikiliti ako. “Don’t leave hickey”
Humiwalay sya ng konti.
“Sorry Madam President” bulong nya before he kissed the side of my head and focused
on unbuttoning my white dress.
Pinanood ko lang syang tanggalin ang pagkakabutones noon at marahang pagmasdan ang
katawan ko. I am just wearing my undergarments.
You might all think I am weird dahil hindi ako nakakaramdam ng hiya pero bukod sa
naging model ako ay hindi naman ito ang unang beses naming magme-make-love.
Julian is a different person in bed. He can make you comfortable and confident, the
way he looks at me, it was as if I am the most beautiful woman he had ever seen.
I closed my eyes ng magsimula syang halikan ang balikat and would stop to suck my
collarbone a bit. It is sending electrifying chills all over my body.
He claimed my lips again and I felt the urge to remove his shirt so I pulled it up
with his help.
He unclasped my bralette at napahawak ako when he started sucking one of my bosom.
“Sht”
“Word” sabi nya bago tumawa at bumalik sa dibdib ko. He kept switching to my two
mountain top and all it did was send pleasure to my body.
I giggled a bit ng mabilis nya kaming pinagpalit and I am now already lying down on
top of the bed.
Naramdaman ko ang lamig ng hangin na nagmumula sa balkonahe but nothing can beat
the heat that we are feeling.
He pulled down the only thing I am left wearing before joining in bed.
Malambing nya kong tiningnan while playing with my hair.
“I am naked, you know?” sabi ko.
Tumango-tango sya at ngumiti kaya sinamaan ko sya ng tingin.
“Are you sure about this?”
Hindi ko napigilan ang matawa dahil sa tanong nya.
“You are weird” sabi ko. “Hindi ko naman siguro kailangan ng permission sa gabinete
mo to have sex with you, right?”
He chuckled.
“I love you” sabi nya ulit.
“I love you too” this time I initiated the kiss.
We are still kissing torridly when he finally pulled down his board shorts.
Nagbitaw kami kaya napatingin ako sa katawan nya. He is now standing up at nakahiga
pa rin ako.
Nasa likod nya ang balkonahe kaya kitang kita ko ang kabuuan ng katawan nya.
His shoulders and body got bigger. Mas lumala ang pagkakabaon ng six-pack abs nya.
He is really a walking angel here on earth.
Nagbaba ang tingin ko sa bottom part of his body. His shaft is fully erected,
totally ready for me. I didn’t know that it could be bigger than before.
He did dive and kisseed me again na bumaba sa leeg ko down to my bossom and that’s
when I felt he entered me.
Napigilan nya ang pagsigaw ko ng takpan nya ang bibig ko.
“Sorry” he said. “I’ll be gentle” he kissed the top of my head and I just nodded.
Hindi ko naman alam na masakit ulit lalo na kung taon kang tagtuyot.
I felt his gentle movement allowing my body to adjust to his size.
Halos bumaon ang kuko ko sa likod nya when he started playing with my folds using
his two fingers.
I bit his hand a bit to stop myself from moaning. He started moving on top of me ng
dahan-dahan hanggang sa bumilis iyon.
There is a stinge of pain pero mas mabilis na nako-cover up iyon ng pleasure and
excitement.
Naririnig ko ang malalim nyang paghinga sa kada magsasalubong ang katawan namin.
We just continued to sway our body to one another hanggang sa unti-unti kong
maramdaman na parang may nagbi-build up sa puson ko at I can feel him holding my
tight.
And just before we knew it, we both reach the climax. He rested for a bit on top of
me bago lumipat sa tabi ko.
I was completely wasted and tired kaya naman ipinikit ko agad ang mata ko at
hinatak na ako ng antok.
Nagising ako sa tunog ng malalakas na hampas ng alon at huni ng ibon kaya dahan-
dahan akong nagmulat.
Bukas na bukas ang balcony at doon ako nakaharap. Nakabalot ng comforter ang
katawan ko.
I smiled when I felt Julian’s hands wrapped around my waist at mas natuwa ako ng
hatakin nya pa ko palapit sa kanya. Nakadikit na ang likod ko sa chest nya at alam
kong naamoy nya na ang buhok ko.
Tumingin ako sa labas at pinagmasdan ang araw na papasikat doon.
I am in a paradise with the man I love. What else can I ask for?
— Noona
Chapter 31
Summer’s POV.
“Good morning hon” he came close and gave me a kiss on the head before he sat down
in front of me.
Tumikhim ako at umayos ng upo.
“Good Morning President” sabi ko na nagpakunot ng noo nya pero mabilis na nawala.
“I am having a good day today” he said smiling while putting butter on his bread.
Ang tagal ko na nung huling nakitang ganito ang mga ngiti ni Julian. Genuine and
pure, parang ang rare ng ngiti nya dahil madalas seryoso sya at kung sabihin ng iba
ay presidential face.
“You really are having a good day” sabi ko at nagsimula ng uminom ng kape.
“Of course I just made love last night and this morning”
Halos mabuga ko yung kape ko sa kanya. Mainit pa yung kape at nilunok ko na at

sinamaan sya ng tingin.
Tumingin pa ko kung may malapit na tao sa amin, buti na lang ay busy sila sa kanya-
kanya nilang buhay.
Julian was still smiling.
We also made love while taking a shower this morning dahil sumabay sya sakin and I
don’t wanna talk about it.
I cleared my throat at marahang tinaktak ang kutsara sa cup ko signalling him to

shut up.
“Where do you wanna go?” tanong nya sakin.
“Saan mo ba gusto?” I asked him.
“Last day natin today dito, we should spend the whole day together dahil maaga
tayong babalik tomorrow”
“I agree, gusto kong magpunta sa dagat at maglakad lakad. Let’s take picture
together” sabi ko na tinanguan nya naman.
“When did you get so good at this?” Julian asked as he was trying to catch up on me
pero hindi nya magawa dahil nga marunong na marunong na kong magpatakbo ng jetski.
“Geez, I can drive a fighting jet, sa tingin mo ito lang di ko kaya?” sabi ko na
mas binilisan pa ang takbo.
“Here goes her Rome side again, always boasting” sabi nya at tumawa kaya natawa din
ako.
“May ipagyayabang na kasi ako”
“I was always proud of you” narinig kong sabi nya kaya napahinto ako.
Huminto din sya sa gilid ko at nagulat ako ng tumawid sya at isama ako sa pagbagsak
sa tubig.
Hindi agad ako nakasigaw dahil naramdaman ko ng bumalot sakin ang malamig na tubig.
Naka two piece navy blue lang ako and it is okay with Julian, hindi sya yung tipo
ng partner na toxic kahit noon pa man, I am free to wear anything I want, desisyon
ko na lang din kung minsan na gusto ko yung less expose kung hindi ko sya kasama.
Mabilis kong binasa si Julian ng umahon sya.
“You!” sabi ko habang binabasa ang mukha nya at tumatawa lang sya.
Mabilis nya namang hinawakan ang kamay ko at niyakap nya ako mula sa likod.
Isinandal nya ang baba nya sa balikat ko at nararamdaman kong nakangiti sya.
I felt happy too. I always wanted to feel this pero natatakot ako na baka kapag
sumobrang saya ako ay may lungkot na kapalit.
“Look hon” he said and then pointed his finger on the horizon.
“Wow” yun lang ang nasabi ko ng makita namin ang araw na natatabunan ng mga
mumunting ulap.
“We haven’t watch sunset and sunrise together right?” he asked.
“Hmm” sabi ko at tumango.
Parehas kasi kaming busy noon, saglit lang ang mga trips or even honeymoon namin. I
was busy with school and his busy with work dahil hindi pa naman sya ganoon kayaman
noon.
Minsan nga iniisip ko, totoo ba talaga? Presidente ba talaga sya? Parang lahat
sakin ay hindi pa ganoon ka-realistic.
“Atleast we will get to do that later, we can watch sunset later and then sunrise
tomorrow”
Bahagya ko syang binalingan ng tingin at nakita kong nakatingin din sya sakin.
“We can watch them together everyday” sabi ko ng seryoso sa kanya.
“I would love that” he said smiling. “I love you”
“I love you too” sabi ko at dahan-dahan nyang sinarado ang pagitan samin at
hinalikan ang labi ko.
That’s the kind of kiss na ramdam na ramdam ko ang emosyon nya.
Nung naghiwalay ang mga labi namin ay nakangiti kaming parehas.
Nagtagal pa kami sa dagat, we ate seafoods and kept strolling there. Nakakagaan ng
pakiramdam ang Batanes.
Kasalukuyan akong nagbibihis ng pamalit dahil balak naming mag ikot ikot ni Julian
pa. Pasado tanghali palang naman.
I was just fixing my hair ng marinig kong nagri-ring ang phone ko.
Nakita kong si Zeiya ang tumatawag.
“What’s up Z?” tanong ko.
“Captain, pasensya na, alam kong nasa bakasyon ka ngayon, pero”
Tila kinabahan ako.
“Anong meron?”
“Captain, hinahanap kasi namin si Yuki and Draven ngayon”
“Hindi ba sila nagpaalam sa inyo? Sila ang dapat magbabantay kila Pam and other
family member ha” sabi ko.
Although nahuli na si Francis, napagdesisyuan pa rin namin na bantayan pa rin ng

maigi ang lahat. Francis told me that uunahan nya na ang kung sinuman to kill us,
so somebody else is trying to kill us.
I bit my lip, kinakabahan ako.
“Kagabi pa kasi sila wala Captain, their GPS tracker is off, medyo odd lang Cap,
pero hanapin na lang muna namin sila ni Walter”
“No, I’ll be there, I’ll ask the General to send one of the jets” sabi ko bago
binaba ang tawag. Sobrang kinakabahan ako.
Tinapos ko na ang kailangan kong gawin at mabilis na hinanap si Julian.
Nasa tulay sya ngayon at nakatingin sa dagat.
“Julian!” I called him, lumingon naman sya at ngumiti sakin. I ran towards him.
“Ang ganda talaga dito, I might consider living here, basta kasama kita” sabi nya,
sobrang amused na amused sya.
Ang saya saya nya ngayon, masaya sya na magkasama kami pero kailangan kong umalis.
“Jul— Mr. President, I need to go back” I firmly said.
Saglit syang natigilan at parang hindi makapaniwala sa narinig nya sakin.
“I thought you like it here, we are having fun naman diba?”
“I need to go back, something happened, si Yuki kasi at—
“So you need to go back for that guy?” I felt jealousy on his tone.
“Julian, kailangan nila ako ngayon, hindi ko alam kung anong nangyari kay Yuki at—
“I am not allowing you” sabi nya ng diretso sakin. “Hindi ka lang naman basta
kapitan lang nila, you are my wife too”
I felt so guilty.
“Julian, please?”
“You said, you’ll stay here with me. 2 days lang naman Summer. We promised that we
will watch the sunset and sunrise together, bakit naman all of a sudden, you wanna
cancel it just because of him” puno ng hinanakit ang boses nya, he held my shoulder
as if this is the way he is begging me to stay.
“Mr. President!” I called him formally kaya bumitaw sya sa pagkakahawak sakin.
“Now, you are back to calling me like that, dahil ba tapos na ang bakasyon? I still
have a day!”
“I am not asking you as Summer, I am asking you as Rome, and that is my team!”
“And I am your husband! How come it is easy for you to choose other people like
that”
“Hindi sa ganoon Julian”

“Then what? Let’s make it simple, if you stay here, you are choosing me and if you
go, you are choosing him”
“Hindi ito ang panahon para magselos ka!”
“This is just not some jealousy, Summer! We are in the middle of fixing things—
Nahinto sya ng tumunog ang cellphone ko.
“Captain Scottfield” I answered.
Isa iyon sa mga sundalo namin sa kampo, he is bringing one of our military jet to
pick me up at dahil malapit lang sya ay sinabi na nitong malapit sya at tinanong
ako sa exact location ko. I gave him access to my GPS tracker.
Nung matapos ang tawag ay kitang kita ko ang seryosong mukha ni Julian.
“So you are still going?”
“Julian, I need to”
Huminga sya ng malalim. Hahawakan ko na sana sya kaso lumayo sya ng kaunti at
tumalikod.
“Go” he said.
Maya-maya pa ay narinig ko ang ugong ng pa landing na jet.
In a couple of minutes ay lumapag na ito.
“Babalik ako” I said to him. Nakatalikod sya sakin at sa jet ngayon.
“Just go” he said.
I bit my lip trying to stop my emotion. Tumalikod ako at mabilis na tumakbo sa jet.
“Captain Scottfield” sumaludo agad sakin ito. Tinulungan nya kong makaupo sa second
seat sa likod.
Sinusuot ko na ang headset at nagpaalam na sakin na magti take-off na kami pero

nakatingin lang ako kay Julian na hindi man lang nag-abala na lingunin kami.
Unti-unti na kaming umangat sa ere at sa pagkakataong ito ay humarap na si Julian

at nagtama ang paningin namin.
He look like he just cried, na tuluyang nakapagpabigat ng loob ko.
I wanted to bring him with me pero matatagalan pa kung magno normal travel kami. I
felt like my team needs me at urgent iyon and if I can resolve this right away, I
can go back and maybe go back before sunset or kahit sunrise pa, makasama ko lang
sya.
I’m sorry
I said that in my head hanggang sa tuluyan na syang mawala sa paningin ko.
Why do I feel like leaving him like that will be another problem? This is why I
hate being happy.
—------— To be continued.
Will update later again!
Please do vote and comment!What is happening? What will happen?
— Noona
Chapter 32
Summer’s POV.
“Nagpaalam ba sila?” tanong ko agad kay Zeiya pagakapasok ko ng opisina namin.
“Negative Captain” sagot nito.
Napahawak ako sa ulo ko at bumaling kay Walter.
“Update? Saan yung huling location nila before the GPS tracker lost them?” I asked
him.
Lumapit ako sa malaking computer screen nya.
“Here, dito” turo nya sa isang area.
“Drive Zeiya, since lugar to ng bar at kung anu-ano pa ay baka uminom ang dalawang
yun” sabi ko.
“Happy hour pa nga” sabi ni Zeiya as we are heading out.
“Madam Pr—” Ryan approached me pero pinatahimik ko sya. “Hindi po kayo basta
pwedeng pumunta— “Ryan, let me” seryoso kong sabi sa kanya. “This might not be
something serious kaya aalis ako, unless you’ll try to stop me?”
Natigilan sya.
“Please be careful Madam, kami ang papatayin ni Pres” sabi nito at humakbang
paatras. Tumango naman ako.
Zeiya drove us to the location. Sa mismong pin point ay isang lumang bar.
Mabilis kaming naalarma ng makita namin ang GPS tracker na nakasabit sa isang pole.
“That’s Draven’s GPS” sabi ni Walter nung makuha namin.
Mas kinabahan ako.
Nagulat ako ng mag ring ang cellphone ko, hindi ko dapat sasagutin dahil
unregistered ang number pero kinutuban ako.
I signalled Warren to tap my phone right away. He sat down immediately and opened
his laptop. Nag thumb ups sya sakin kaya sinagot ko na ang tawag.
“Hello” I answered.
“Grabe I missed your voice”
Kinabahan ako. Kilala ko sya at kilala nya ko pero hindi ko madistinguish dahil
gumagamit ito ng voice changer.
“What the hell do you want from me?! Nasaan sila Yuki and Draven?!”
“Hold up girl on fire, hindi ka ba muna makikipag usap sakin?”
“Sino ka ba?! Why are you after me and Julian?!”
“Uh the President, I’ll leave him alone dahil narealize ko na ikaw ang puno’t dulo
ng lahat, this time I am coming to get you and whoever is important to you”
“Fck you!” sigaw ko sa kanya. “Nasaan ang mga tao ko?!”
Tumawa ito sa kabilang linya.
“Matalino ka, napaniwala mo kaming lahat na patay ka na, pero sige sisimulan ko ng
durugin ka”
“Tell me!”
“Will talk in person soon Summer, and don’t ask me, I think you’re guy already have
our location. See you soon”
Tila napako ako sa kinatatayuan ko nung ibaba nya ang linya.
“I was able to track down the location” sabi nya kaya naman nagmamadali kaming
pumunta roon.
May kalayuan ito sa pinagmulan namin kaya nasa biyahe pa kami ng unti-unting mag
sunset na.
Naalala ko si Julian, pinanood nya kaya ito? Sana maintindihan nya ko, alam kong
maiintindihan nya ko.
Madilim na ng marating namin ang isang liblib na lugar. Mapuno ito at may maliit na
lagoon pero parang inabandona na.
“Nandito na ako!” I shouted.
Pero nagtaka ako ng walang lumapit sa amin. Naglakad pa kami papasok at pakiramdam
ko ay nanlamig ang katawan ko ng makita si Yuki na nakaupo at nakatali, puno ng
sugat at pasa ang buo nyang katawan.
He was crying.
“Yuki!” I called him pero ng mas makalapit kami ay kusang bumagsak ang sarili ko sa
lupa.
“Draven!” Zeiya shouted his name.
Mabilis akong lumapit sa nakahiga sa lapag na si Draven.
“Draven sht, sht please hold on” sabi ko, nagsisimula ng magbagsakan ang luha ko.
May tama sya ng mga bala at halos maligo na sya sa sarili nyang dugo.
Tumingin sya samin at tumitig sakin.
He smiled and that broke my heart.
“Captain” he called me.
“Wag ka ng magsalita, i reserba mo yang lakas mo ha” sabi ko. Nakita kong tumatawag
na ng back-up si Walter.
“Captain Summer” I cried harder nung tinawag nya ko sa totoo kong pangalan. “This
is not your fault” he said na nagsimula ng umubo ng dugo.
“Draven please!”
“Mag iingat ka, mag iingat ka sa lahat, wag kang magtitiwala kahit kanino Captain.
Hanggang sa susunod nating pagkikita, Summer” he said and then he closed my eyes.
“Draven!” I called his name while crying, everybody started crying na para bang
mababago nun ang sitwasyon.
Master Sergeant Draven Villaflor, died on my arms.
Nakatulala ako at patuloy pa ring umiiyak ng dumating si Primo.
Sinugod na si Yuki sa ospital at kasalukuyang nasa ICU.
“Summer” he called me at niyakap ako ng mahigpit.
“Wala na, wala na si Draven” I cried. “Someone died because of me, kasalanan ko
to!”
“Summer, don’t blame yourself” Primo said trying to calm me down. “Pam called me
and told me what happened, papunta na sya ngayon”
“Captain, please, what happened to Draven, hindi natin to ginusto to. Ang tanging
may kasalanan dito ay yung pumatay sa kanya at sisiguraduhin nating magbabayad sya”
Zeiya said gritting his teeth. He was really close with Draven.
Draven is like the Kuya in our group, maloko pero lagi mong maaasahan and now he is
gone.
“Hindi ko na sya makikita Primo” emosyonal kong sinabi.
“Summer, I know masakit para sayo to pero nandito ako, kami, hindi ka namin
pababayaan”
“Captain” napalingon ako sa pagtawag ni Walter. “We found Draven’s GPS right? Pero
hindi namin mahanap yung kay Yuki”
Parang mas kinabahan ako.
“Don’t tell me”
“Yuki’s GPS, is the only tracker that can track your location withour permission,
pano kung ginamit nila yun para malaman kung nasaan ka kahapon”
Napabitaw ako kay Primo.

“Si Julian, sht si Julian” sabi ko. “Magiging target pa din si Julian dahil
importante sya sakin”
“Summer, calm down”
“Primo, iniwan ko si Julian mag isa sa Batanes, wala syang kasama, pano kung, pano
kung hawak nila si Julian?!” natataranta na ko.
“I’m calling our chopper” Zeiya said.
“Hindi ko kaya kapag may nangyaring mas masama kay Julian, hindi ko kaya” naiiyak
na ako sa takot.
Bakit ako? Bakit samin pa ginagawa to! Bakit?!
In less than 30 minutes ay dumating ang military chopper.
“Ako na lang ang pupunta, I need you to stay together, Walter and Zeiya, please
bantayan nyo si Yuki” sabi ko sa kanila.
Kita ko ang pag-aalangan sa mukha nilang dalawa pero hinawakan ko sila sa balikat.
“Yes Captain” sabay nilang sagot bago sumaludo sakin.
Bumaling ako kay Primo.
“Primo, sige na sumama ka muna kila Ryan, they will be guarding Pam and the rest of
the president’s family, poprotektahan ka nila. I really need to go” sabi ko at
humakbang na pasakay sa chopper.
Nagulat ako ng may isang dangkal na kaming nakaka angat sa lupa ay biglang tumalon
papasok si Primo.
“Primo ano ba?!” sigaw ko sa kanya.
“I am not letting you go alone! I need to make sure you’re safe” sabi nya.
Masyado na akong kinakabahan para kay Julian kaya wala na akong panahong
makipagtalo sa kanya kaya hinayaan ko na syang sumama.
Pasado alas-dose na ng madaling araw ng lumapag ang chopper sa beach area, nauna na
akong tumakbo sa pinagi— stay-an namin ni Julian.
Halos lumabas ang puso ko sa kaba.
Tahimik at madilim ang suite ng makapasok ako.
“Julian” I called him pero walang sumagot, kinakabahan na talaga ako kaya pinilit
kong hanapin ang switch ng ilaw.
I won’t forgive myself kung may mangyayari kay Julian.
“Julian—
Nang tuluyang lumiwanag ang buong suite ay sya ring paghinto ng puso ko.
My heart sank ng makita kong payapang natutulog si Julian Katabi si Melissa.
Na tanging comforter lang ang nakatakip sa mga hubad nilang katawan.

Nakailang lunok ako para pigilan ang sarili kong mga luha.
They are sleeping together on the same bed where we made love, where I offered
myself, where I broke the walls I built around to protect me.
He broke me the second time around and I can say that second times are not just
traumatizing, it is killing you inside.
I slowly stepped away from the room.
Nanginginig ko pang sinarado ang pinto.
I ran away pero napahinto ako ng may mabilis na humatak sakin sa bewang at niyakap
ako.
“Primo!” I called him.
“Hey, what happened, how is Julian? Ayos lang ba sya?!” nag-aalala ang boses nya.
“Ayoko na muna dito, ayos lang sya pero ayoko na muna dito, umalis na tayo” sabi ko
and I started bursting in tears.
“Summer”
“I am in pain, I am in so much pain, I wanted to know his explanation pero pano ko

gagawin yun kung pinapatay nya ang lahat ng pagmamahal na meron ako sa kanya?”
How can he do this?
Hindi ba pwedeng sa tuwing mawawala ako ay maghihintay lang sya?Hindi ba nya

pwedeng bitawan lahat? How come it is always Melissa?
Guys heads up, I know some of you are saying bakit ganito na naman? Bakit may
conflict and all. I doubt basahin nyo to hanggang epilogue kung para happy scene
lang.
I know readers, you are all waiting for climax and conflict and I assure you guys
what I am doing now will pay off sa ending and epilogue.
So please bear with me?
Let me know what you think guys.
We will miss DRAVEN!
I know some of you will say na si MELISSA dapat haha Vote and comment!
My heart goes for Summer, almost cried writing her POV
Chapter 33
Pam’s POV.
Nakita kong nagri-ring ang cellphone ko sa kitchen counter kaya nagtaas ako ng
kamay sa photographer.
Napatingin naman sakin si Julian.
He is currently on a photoshoot session. Tumango ito sakin, signalling me to go on.
“Hello” I answered the call.
“Hey, can you pick me up?”
Halos maibagsak ko ang cellphone ko ng marinig ko ang boses nya.
“Summer!” I called her name. “Kamusta ka? Nasaan ka na? Saan ka nagpunta? Okay ka
na ba ngayon?”
“Can we talk when you get here? Hindi dumating yung kotse ko, at ayoko namang mag
commute”
“Nasaan si Primo?” I asked her.
“Susunod, may tinatapos pang trabaho and dadaanan nya pa yung nililigawan nya”
“Hindi ka na gusto ng kapatid ko?!” I asked her.
“Medyo madaming tao dito, can you please pick me up and wag mo ng sabihin kahit
kanino na umuwi ako, lalo na sa boss mo”
“Okay, sige send mo na lang sakin ang exact location mo. Magpapaalam lang ako” sabi
ko at binaba nya na ang pagtawag.
Pagpasok ko sa loob ay kasalukuyang nagpapalit ng outfit si Julian, he agreed to be

featured sa isang kilalang magazine.
“Julian, gusto kong kumain ng lasagna today?”
Na-interrupt ako ng biglang lumapit si Melissa.
Tumingin sa kanya si Julian at ngumiti.
“We’ll get one after this” sabi nito.
Gusto kong masuka pero pinigilan ko ang sarili ko. I need to work for Julian dahil
naka kontrata ako hanggang end of term nya.
“Baby is hungry” Melissa said and laugh. Napahinga ako ng malalim ng makita ang
tyan nyang hinawakan nya.
I think she is 4-5 months.
I bit my lip, ito siguro ang dahilan bakit hindi na bumalik agad si Summer.
Walong buwan mahigit na ang lumipas simula ng mamamatay si Draven. The Ace team was
tasked to bring him home to United States dahil doon naka base ang pamilya ni
Draven.
They were supposed to stay there for 1-2 months dahil may special mission sila doon
pero ang bumalik na lang sa pinas ay yung tatlo. Yuki, Zeiya, and Walter. Sa
pagbalik nila, hindi na nila kasama ang kapitan nila.
Hindi namin alam ang nangyari pero the last thing we heard is nag undergo ng trial
si Summer dahil nga nag fake identity sya. I wanted to go pero hindi kami hinayaan
ni Yuki saying mas mapapahamak lang si Summer and that General Del Mundo and Dr.
Scottfield will take care of her.
Primo followed her to US pero hindi sya nagbabalita ng kahit ano tungkol kay
Summer, masyado iyong loyal sa alaga ko kaya kahit nagkakausap kami, hindi sya
nagsasabi sakin about Summer.
Yun na ang huling balitang narinig ko sa kanya not until 3 months ago wherein
Summer sent their annulment papers at dahil makapangyarihang tao sila parehas, it
was smooth, they were annuled in a month.
She is no longer Mrs. Grayson.
Hindi ko alam kung anong nangyari sa kanilang dalawa, hindi ko matanong si Summer
dahil wala kaming communication, at si Julian naman ay iniiwasang pag-usapan sya at
nangyari sa kanila.
Ang alam ko lang ay nagkakamabutihan na sila ni Melissa and now they are expecting
a baby. Hindi ko alam kung nalaman ba ni Summer to kaya pinush nya ng
makipaghiwalay sa kanya.
“President” I called him. “Aalis muna ako, may kailangan lang akong puntahan” sabi
ko.
Tumango-tango naman sya.
“Okay”
“Settled naman na lahat dito and naka standby naman ang Ace for security nyo. I
will drive alone” sabi ko.
“Take care” sabi nya kaya ngumiti ako.
Kung alam mo lang, yung ex-wife mo ang susunduin ko.
Sa punto ngayon, hindi ko na hinihiling na magkabalikan pa silang dalawa. I just

hope she was okay.
Alam kong dinamdam nya ang pagkamatay ni Draven and then kahit hindi nila sabihin
sakin ni Primo, something happened sa Batanes, sa kanilang dalawa ng presidente,
she faced her military trials alone. Lahat ay mag isa sya, she is strong pero that
is my little girl, I love her as a sister at gagawin ko ang lahat para sa kanya.
Nagmaneho ako papuntang airport at dahil hapon at oras ng siesta ay hindi ganoon ka
traffic.
Nung makarating ako sa airport ay sinubukan ko syang tawagan dahil nag ikot-ikot na
ko ay hindi ko sya makita.
“San ka?” I asked her when she pick up the call.
“Sa likod mo” narinig ko yun parehas sa line at sa mismong likod ko kaya napaharap
ako sa kanya.
Napako ako sa kinatatayuan ko when our eyes met matapos nya itaas ang shades nya sa
ulo nya. She is smiling brightly, parang yung Summer dati.
I bit my lip dahil parang kinikiliti ang tyan ko sa tuwa lalo na ng makita ko ang
kabuuan nya.
She is wearing a pair of rubber shoes and black leggins na pinatungan ng itim na
designer oversized shirt pero what captured my eyes is not what she’s wearing.
It is her baby bump.
“Hey Pam” tawag nya kaya mabilis akong lumapit at marahan syang niyakap sa gilid
para hindi ko matamaan ang tiyan nya.
“Ilang beses ka bang mawawala sa paningin ko?!” hindi ko namalayang umiiyak na pala
ako.
“Ano ka ba naman, wag ka ng umiyak, sige ka emosyonal pa naman ako, pag ikaw ang
iniyakan ko, hindi tayo matatapos dito” sabi nya at humarap sakin habang
pinupunasan ang luha ko. She was laughing.
I felt my heart, parang matutunaw ito sa mga ngiti nya. Summer is happy, she is
really happy right now. She actually looks better than before.
Is this what they call pregnancy glow?
Lumayo ako ng kaunti para pagmasdan ang kabuuan nya.
To be honest kung tatalikod sya sakin ay hindi ko iisiping buntis sya, she managed
to take care of her figure during her pregnancy. Malaki ang tiyan nya pero lahat ng
parte ng katawan nya including her face ay hindi bloathed.
Nagtataas-baba ang kilay nya bago sya tumawa.
“Done, checking me out?” tanong nya. “Totoo yang tyan ko at bata talaga ang laman
nito”
“I can’t believe it! Ang ganda mo pa din pero we’ll talk about this, saan ba kita
ihahatid?” I asked her dahil kailangan ko pa ding bumalik sa studio dahil nag text
kanina sakin yung photographer.
“Sa unit na lang ni Primo, doon na daw ako mag stay dahil uuwi na din naman daw
sya. You know your brother, nothing is stopping him from following me, pakiramdam
nya ay dapat lagi syang nakabuntot sakin”
Tumango ako and tinulungan ko sya sa bagahe nya.
“Grabe, iba talaga ang pinas” sabi nya habang kumakain ng caramel popcorn.
Nakaupo sya sa passenger seat.
“So, akala ko ba may nililigawan ang kapatid ko, panong okay lang sayo yun, eh
magkaka anak kayo”
Nagulat ako ng batuhin ako ni Summer ng popcorn kaya tinaasan ko sya ng kilay kaya
tumawa sya.
“Bwisit ka” sabi nito na tumatawa. “Alam mo naman na full ng dignity yung kapatid
mo, sa tingin mo ba magjojowa yun kung sya ang tatay nito? Of course not!” tumawa
sya.
“So, hindi kay Primo yan?!”
“Hindi nga, ilang buwan na ba ako sa tingin mo?”
“6?”
“I am flattered” sabi nya at tumawa.
Pati sa pananalita at tono nya ay katulad na ng dati, before the Rome part. The
happy and bubbly Summer Madelaine.
She smiled at tumingin sa daan.
“This little angel saved my life” sabi nya at tumingin sakin. “US is not just
somebody to messed with, alam mo naman na nag violate ako sa kanila but you know
maybe because of what I did for them during my serving and when they found out I
was expecting, my death sentence didn’t push through, I was just vanished. They
just killed Captain Rome Scottfield but they let go of Summer Madelaine”
Parang nilulukot ang puso ko habang naririnig syang magkwento. Sana nandoon ako,
sana ako ang kasama nya pero kahit papano ay napayapa ako dahil nandoon si Primo.
“I should have been there with you” sabi ko sa kanya, stopping myself from crying.
She held one of my hand na nasa steering wheel.
“I always felt that you’re with me at ang mahalaga nandito ka. Kasama kita” sabi
nya at ngumiti. Bumitaw sya sa kamay ko at hinawakan ang tyan nya. “I am already
past 8 months, and I am having a baby boy”
Bahagyang kumunot ang noo ko.
“Are you saying na anak yan ni
“Yeah let’s just say he is a presidential baby”
OMG.
Vote and comment
— Noona
Chapter 34
DEDICATED TO: serennahyab
Pam’s POV.
“Pam, I didn’t know you’ll visit, kanina ka pa dyan?” tanong nya habang pinapagpag
ang jacket nya na nabasa, galing sya sa labas at malakas ang ulan ngayon.
“Hindi ko alam na lumalabas ka pala” I said.
Lumalabas ang mataray kong side lalo na kapag kailangang protektahan at pangalagaan
si Summer.
Lumapit sya sakin at bumeso sa pisngi ko.
“Magpalit ka muna, tapos nagluto ako nung nire-request mo” sabi ko.
“Yay, I love you Paco” sabi nya habang tumatawang pumunta sa kwarto nya sa unit na
ito.
“Leche tong batang to!” sabi ko at nag roll eyes pero natawa ako.
2 days ago na syang nasa pinas and we are trying to keep her lowkey and all.
Alam naman naming somebody wants her dead and nalost track lang sya ng mga ito ng
bumalik sya sa US.
“I’m home!” nagulat ako sa pumasok. Tinanguan ko lang sya. It is my brother Primo.
Hindi na ako tatakbo ng yakap sa kanya dahil unang-una umuuwi sya buwan-buwan ng
bansa. “Where’s Summer?”
“I am here” nilingon namin si Summer na ngayon ay naka white maternity dress na

lang.
Lumapit agad ang kapatid ko at niyakap sya. Nag roll eyes ako, 2-3 days lang di
nagkita, jusko kung di ko lang nalaman na may Megan syang natitipuhan ay iisipin ko
talagang patay na patay pa din sya kay Summer.
“Hi baby” hinawakan nya ang tyan ni Summer at ngumiti. “How are you feeling?”
tanong nya dito.
“Don’t ask me, I feel so big and all, ang hirap kumilos” sabi nya habang paupo sa
dining table.
Lumapit ako at nilapag ang ginawa kong palitaw nya.
“Yay, thank you Pam!” sabi nya at nagsimulang kumain.
Umupo naman ako sa kanan nya, at nasa kaliwa nya si Primo na nagsimula ng makikain
ng pagkain ni Summer.
“Aantukin na naman ako nito” sabi ni Primo.
Sinamaan sya ng tingin ni Summer.
“Then stop eating my food! Pam, oh! Akin to diba?” she said glaring at him.
Tinapik ko naman ang kamay ni Primo to stop him from eating palitaw.
Sinimangutan naman ako ng kapatid ko.
“Ang mature nyo grabe” sabi ko at humalukipkip. “Saan ka nga pala galing?” I asked
Summer.
Uminom sya ng gatas bago sumagot.
“Ah, pinick-up ko yung kotseng gagamitin ko while I’m here in the country” sabi
nya. “Hindi na ko bumili at nagrent na lang dahil as you all know, I am just here
to give birth in here, gusto ko pa rin namang sa pinas sya naka register pero as
soon as we are safe and good to fly back to US, we are going”
“Sasama na ako” sabi ko.
“Pam, may kontrata ka, Julian is just on his 4th year”
“Forget about the contract, babaliin ko na lang and I’ll pay the damages” sabi ko.
“Pam naman, how about Ferdi? You said you are on good terms”
Nahinto ako, Fernando and I have mutual understanding now pero mas kailangan ako ni
Summer.
“Its okay, I want to go with you at walang makakapigil nun kahit ikaw”
Uminom na lang ulit sya ng gatas at hindi na nakipagtalo sakin.
Wala syang balak sabihin kay Julian, hindi sya umuwi para ipaalam sa presidente ang
tungkol sa anak nila. She said they already have their own lives. Alam nya ding
buntis si Melissa and casual nya lang na sinabi iyon.
Summer is fine, she is totally fine. Hindi ko alam kung gumaling syang magtago ng
emosyon nya or talagang naubos na ang pagmamahal nya para kay Julian.
“Did you give Melissa the vitamins I gave you?” tanong nya.
Pagkauwi nya ay madami syang vitamins na dala-dala. Hindi ba at doktor yung mga
Scottfield na umampon sa kanya doon sa abroad kung kaya naman ay ang daming pabaon
sa kanya, trinato talaga syang tunay na anak.
Nung isang araw ay sinamahan ko syang bisitahin ang tunay nyang magulang. Noon pa
mang artista sya ay na secure nya na ang parents nya. She visited them and of
course they were so happy to see her.
Anyway dahil madaming vitamins na dala nya ay she asked me to give it to Melissa
dahil high end vitamins nga iyon.
Iritang irita pa ako habang binibigay iyon sa malditang iyon, she was even saying
na I care for her daw and her baby.
I wanted to say na sana lunukin nya ng sabay-sabay iyon ng ma overdose sya pero
wala namang kinalaman yung anak nya kaya ngumiti na lang ako ng peke.
“Yeah, don’t ask me about it” sabi ko.
Tumawa naman sya ng tahimik.
“Kamusta naman kayo ng Megan mo?” tanong ko sa kapatid ko.
“She is still bossy as ever pero she is very matured, she really likes Summer and
she understands that she needs me here. Gusto nga nyang sumama kaso kaka start nya
palang pamahalaan yung hotel chains nila sa US, pero pag nagka time ay susunod yun”
Primo said, kumain na lang sya ng tinapay ngayon.
“May nahanap ka na bang OB and hospital na pwede mong panganakan secretly?” Primo
asked her.
“Wala pa pero I can drive naman and see” sabi ni Summer.
Tumaas ang kilay ko, ito akala mo hindi pa malapit manganak.
Si Melissa nga ay 5 buwan palang ang tiyan kung maka arte ay akala mo baldado sya,
kung anu-ano ang inuutos sa lahat kahit madaling araw dahil daw sa cravings nya.
I used to sleep in the palace pero since umuwi si Summer dito ay dito ako umuuwi at
natutulog.
“I’ll drive, wag ka ng makulit, at alam kong may trabaho ka pa Pam at baka mahalata
ka ni Julian kung panay late ka sa work at hindi na umuuwi doon” Primo said.
“Take care of them” I asked my brother sincerely.
“No need to ask” sabi ni Primo sakin at ngumiti.
Julian’s POV.
“Kamusta na kaya si Captain? Naparusahan kaya sya?” Walter.
“No, she is strong and very unique” Zeiya.
“They won’t execute her, ang kinakatakot ko lang ay baka pinadala sya sa mga
mission and we are not there for her” Yuki said.
Tumikhim ako kaya naman napalingon yung tatlo sakin.
They were talking about her, hindi ko na gusto ang marinig ang kahit na ano sa
kanya.
“Mr. President” they all called me pero mabilis na nag iwas ng tingin sakin si
Yuki.
Zeiya and Walter are kinda close to me now kaya pakiramdam ko ay nahiya silang
narinig kong pinag uusapan sya.
“I am going to the mall and Ryan will be sending the three of you with me kaya
please change to our more comfortable clothes, yung less pansinin kesa sa army
outfit nyo” sabi ko.
I was invited by a close friend, he will be opening one of his optical clinic sa
isang mall.
We arrived at the mall a little earlier than my scheduled meeting kaya naman
nagsuot na lang ako ng shades at nag decide mag ikot-ikot sa mall.
Nakasunod sakin ang ACE team pero nakalayo sila sa akin at tahimik na nag oobserba.
Kakaunti palang ang tao sa loob ng mall.
Lumingon ako at nagtama ang paningin namin ni Yuki pero nag iwas sya ng tingin.
I always felt like he is blaming me na nawala ang kapitan nila.
If only he knew.
She just left me like that, maraming nangyari nung araw na iyon and then she left
that noon and never came back.
Nakabalik ako ng palacio pero they just informed me that Draven passed away and
that his team is bringing him to US pero wala akong narinig mula sa kanya.
We didn’t talk and see each other at all.
And then all of a sudden, annulment papers came in and I knew that she wanted to
start a new life. Hindi ko alam kung sinong kasama nya pero malinaw sakin na hindi
nya ko pinili so I had to let her go.
Napahinto ako sa isang stall ng mga gamit pang baby at pang bata.
Bumaling ako kay Walter na syang malapit sakin.
“What is the thing that Melissa has been bugging us to buy?” tanong ko dito.
“Ah ito po Mr. President, yung story telling books” turo nya doon sa mga libro.
“Yeah, totally forgot. Let’s get that so we can all peacefully sleep at night” sabi
ko at akmang papasok ako ng mahinto ako ng matanaw ko kung sino ang nasa loob.
Nakaharang ang glass-panel sa amin. Nasa likod sya ng mga estante ng mga gamit
pambata. I can only see her sideview.
Naka messy bun sya at nakangiti sa kung saan.
What the hell is she doing here?
Why the hell are you here Summer?
—--------— To be continued.
Vote and comment!
We are coming to end at iilang chapter na lang.
Chapter 35
Summer’s POV.
“Now that the hospital where I am going is settled, medyo magiging at peace na ang
utak ko” I smiled at Primo, sya ang nagmamaneho ngayon.
Nasanay na akong nandyan sya sa paligid, nagsawa na lang akong paalisin sya dahil
ginawa ko na at sinabi ko na ang lahat sa kanya yet he stood by.
“Do you wanna eat somewhere muna? Hindi ka ba nagki crave ng kahit na ano?” tanong
nya sakin.
Napahawak naman ako sa baba ko at nag isip, tumingin ako sa labas to see if may
madadaanan kaming gusto ko.
Pero huminto ang sasakyan namin dahil traffic, ganoon naman talaga sa Maynila kahit
gaano ka kaaga ay may traffic pa din.
Hindi ko alam kung nananadya ba ang panahon pero huminto kami hindi kalayuan sa
tapat ng isang billboard kaya kitang kita ko ito.
It is President Julian. He is wearing the same serious face, naka navy blue suit
sya at tila inaayos ang relo nya. Kitang-kita rin ang pares ng berde nyang mga
mata.
President of the year.
Yun ang title nun, I heard there was a pole worldwide for the current best
president and he ranked first.
I am so proud of him. I smiled and felt the familiar pain in my chest.
Pam and Primo said that I look totally fine and happy pero I can still feel the
pain in my heart, yun nga lang ay wala na kong regrets. I did promise that I will
protect him and was able to do that.
Julian is where he belongs, nasa tuktok sya ngayon at ako I’ll be just part of the
crowd that admires him from afar.
Naging asawa ko pa din sya, I am hurting pero hindi ako yung tipo ng tao na mahilig
magtanim ng sama ng loob dahil by the end of the day, it will just bother me a lot.
Ako lang ang makakaramdam nun, so I just let go.
At first I wanted to shout and hurt them, gusto kong magalit at sugurin sila pero
nung malaman kong buntis ako after my military trial, ang ginusto ko na lang ay ang
payapang mabuhay kasama ang anak ko, ang anak namin.
Nung malaman kong Melissa was pregnant, I was completely shattered pero I had to
pick up every piece of me. He was happy, they are happy, why should I bother them?
Bakit kailangan naming manggulo ng anak nya sa kanila?
When I sent the annulment papers and he did sign it, I knew that was just the end
of us. I remember that night, I was telling myself na ito yung gusto ko, na yun ang
tama. Our relationship was toxic, hindi kami nag-uusap ng maayos, we don’t trust
each other. I wanted to, pero tama nga siguro ang mga kaibigan ko, hindi walls ang
pumipigil sa amin, it was who he’s with.
Melissa, I always say that I am fine and confident na hindi na ako nagseselos sa
kanya pero sa totoo lang, there is so much insecurity and threat dahil sya ang
nandyan, sya palagi ang kasama nya.
Hindi ko rin naisip na kaya ayokong maupo bilang first lady pagkabalik ko ay hindi
dahil sa naaawa at naa-appreciate ko lang si Melissa, I want Julian to do it
himself, I want him to take away Melissa from his life.
I guess I am being selfish and all kaya siguro nung nakita ko sila nung gabing yun,
nawalan ako ng guts magtanong. Nawalan ako ng kompiyansa sa sarili ko.
Hindi ko alam kung kaya ko pa bang tanungin sya kung sino ang pipiliin nya.
Natakot akong malaman ang totoo.

Saglit ko pang tinapunan ng tingin yung billboard nya.
One thing I learned, I cannot change the past. I can never go back there and change
it pero I can always accept what’s happening today and just always look forward.
Katulad ng sabi ko sa kanya, we don’t know what the future hold, pero nagkamali sya
dahil hindi kaming dalawa iyon.
Right now, I am just looking forward to hold my little angel. His little souvenir
to me. My very own little Julian.
Hinawakan ko ang tiyan ko, even without daddy, you will have an awesome future.
“Nakapag-isip ka na ba ng pangalan?” tanong sakin ni Primo at kasabay nun ay ang

pag-andar namin causing to break my stare at Julian’s billboard.
“Hindi pa pero alam mo naman, bigla-bigla na lang akong maiisip” sabi ko at ngumiti
sa kanya.
“Gusto mo bang dumaan na muna tayo ng mall? Maaga pa naman and for sure wala halos
tao doon dahil weekdays at maaga pa” sabi ni Primo sakin.
“Yeah sure, balak ko din dumaan sa baby store, nawala sa airport yung baby bag nya,
let’s just buy a new one and then eat na lang doon” sabi ko.
We drove to the nearest mall at tama nga si Primo dahil wala ngang halos tao lalo
na sa 3rd floor.
Papasok na sana kami sa loob ng shop ng mag ring ang phone nya.
Megan is calling through facetime.
“Babe!” tawag nito kay Primo na nakangiti.
“Hey there beautiful” sabi ni Primo. “Nasa mall kami” tinapat nya sakin yung camera
kaya kumaway ako.
“Hey Meg!” tawag ko dito. “When are you planning to take a vacation here?”
“Summer, I miss you and our little boo” she said referring to my baby. “I will be
there as soon as I just finish everything here”
“I miss you” Primo said at nag pout pa.
“Sige maglandian muna kayo dyan at papasok na ako sa loob” sabi ko.
“Sunod na lang ako and I’ll also get a pushcart” sabi nito habang lumalayo.
Ngumiti naman ako at pumasok na.
“Hello ma’am, welcome!” sabi nito sakin.
Mukha namang hindi nya ako kilala, dahil matagal na din akong wala sa showbiz pero
news broke few months after I went abroad na buhay ko since people was able to
capture photos of me sa lugar kung saan namatay si Draven.
“I can shop alone, thank you” sabi ko na lang sa kanya at ngumiti.
Hindi kasi talaga ako comportable na may sumusunod-sunod sakin habang namimili ako.
Nairita ako sa buhok kong nakalugay kaya naman itinali ko ito sa bun.
“Ang cute!” hindi ko napigilang mapangiti ng makita ko ang mga baby shoes.
Napahinto ako ng may mabilis na humatak sakin at iginilid ako.
Magsasalita sana ako pero mas nagulat ako ng makita sya.
Ang liit talaga ng mundo.
Nagtama ang paningin namin at seryoso nya kong tiningnan.
“Yuki” I called him.
Julian’s POV.
Hindi ko alam na umuwi na pala sya ng bansa.
Papasok na sana ako, hindi ko alam anong pumasok sa isip ko. I said that we are
completely over pero ito ako at nakita lang sya, para akong hindi mapakali.
Napigilan ako ng may bumanggang push cart sakin.
“Damn it!” sabi ko at mabilis na tumingin sa bumangga sakin.
“Sorry, uy Mr. President!” sabi nito sakin at ngumiti.
I was suddenly confused dahil parang cool na cool sya sakin.
“Primo” I called him. “What are you doing here?” I asked him.
“Ah ano kasi—
Nagsalit-salitan ang tingin ko sa store at sa kanya, muling bumalik ang tingin ko

sa store pero wala na doon si Summer.
Is it really Summer? Or namamalikmata na naman ako?
“Ah ano kasi, mamimili kasi ako dito” sabi nito sakin.
“Are you married? Are you expecting a baby?” I asked curiously while looking inside
the shop.
May mga ilang bumibili pero hindi ko na makita ang hinahanap ko.
“Regalo sa inaanak” sabi nito sakin.
“I see”
“Ikaw, what are you doing here?”
“I thought I saw Summer”
Tumawa sya.
“Imposible! Bumalik na ba si Summer sa bansa? Ang balita ko kasi ay nagpakasal na

daw yun sa US, baka nagbabakasyon kasama ang asawa! So happy for her” sabi nito at
tumawa.
Napahinga ako ng malalim.
I knew it, she is starting with someone else!I felt so stupid.
Nag ring ang cellphone nya at sinagot ito.
“Okay sige” yun lang ang sinabi nya. “Ay hindi na pala ako bibili Mr. President,
isinabay na pala ako ng bili ng kakilala ko” sabi nya. “Congratulations pala sa
magiging anak nyo ni Melissa, una na ko”
Tinalikuran nya agad ako before I can say anything.
Anak namin ni Melissa?
So they all think na anak ko yung ipinagbubuntis ni Melissa?
Hell no.
Hindi ko alam to be honest who is the father or her baby pero that is definitely
not me.
I was so mad at her few months ago dahil nagising akong katabi sya sa Batanes,
what’s worst is she is completely naked beside me.
Nothing happened to the two of us, I was drunk before I was drinking in the beach
before sunset, I was waiting for her pero nung di sya dumating hanggang magkagabi
ay natulog na lang ako.
I did took off my shirt dahil mainit pero naka shorts pa din ako.
I can get drunk pero I bet we all can agree na madalas ay aware naman tayo sa mga
ginagawa natin kahit lasing tayo and I am completely sure na walang nangyari samin.
She admitted that she did plan to seduct me pero dumating syang pass-out na ako and
she thought maybe she can make it look like na may nangyari samin which is really
old school and impossible.
I was really pissed at her pero I was busy dealing with Summer. Hindi na sya
bumalik at tumuloy pa papuntang US.
We did not get to talk.
I wanted to ask her what happened.Bakit kahit yung sunrise man lang hindi namin
napanood ng magkasabay?
Fred is joking me that he and I will be joining the single forever club or the
“tito’s of the year”
Melissa did lie low for a bit and came back after a few months telling me she is
pregnant, she is lost and to be honest hindi ko alam ang gagawin ko.
I just committed myself to take care of Melissa and her baby.
I didn’t know na by not saying anything to anyone, iisipin nilang anak ko iyon!
Pero hindi ko alam kung may reason pa ba akong itanggi lahat iyon.
Bakit ko pa kailangang i clear ang lahat?She is starting a new life.

Tumikhim ako para mawala ang kung anong nararamdaman kong emosyon.
Kukunin ko sana ang phone ko ng marealize kong wala ito kaya naman nag sign ako
kila Walter and Zeiya na aalis ako at wag na nila akong sundan pa.
Mabilis akong bumaba at tinungo ang parking.
Mabilis ko namang napuntahan ang kotse at pumasok doon para abutin lang ang phone
ko.
Nasa loob pa ko ng sasakyan ng marinig ko ang isang boses.
“Nasaan ka ba? Mauuna na ako?”
Napalingon ako sa labas ng sasakyan at dahan-dahang lumabas doon.
May distansya sa pagitan namin at nakatalikod sya.
Binaba nya mula sa tenga nya ang phone at huminga ng malalim.
I knew it was her.
Hindi ako pwedeng magkamali. Sya nga yung nakita ko kanina.
Akmang lalakad na sya paalis.
“Summer” I call her.
Natigilan sya.
Same height
Same hairSame smell
Same heartbeat.Same feelings.
Nakatalikod man sya sakin, kilalang kilala sya ng tibok ng puso ko.
Summer Madelaine Gonzales.
Formerly known as The President’s Wife.
Please continue to support this book until the end.
Vote and comment!
Would they still end up together?
Chapter 36
Dedicated to: BrieyanaCabrera and siriusrae
Julian’s POV.
“Summer” I called her name again dahil hanggang ngayon ay hindi sya makaharap
sakin.
She’s acting really weird.
Huminga sya ng malalim at dahan-dahang humarap sakin.
Naging sunod-sunod ang paglunok ko ng makita ang pamilyar nyang ngiti.
She is still the most beautiful woman pero kusang huminto ako sa paghinga ng
maglapat ang tingin ko sa tyan nya.
“Y-you’re pregnant” hindi ko alam pero kabang-kaba ako ng oras na iyon. Halos hindi
ako makarinig ng maayos sa lakas ng kabog ng dibdib ko.
“I am, Julian” she smiled at me at hinawakan ang tiyan nya.
Ramdam na ramdam ko ang bigat ng paghinga ko. This is much worst than waiting for
the election result.
“H-how long?” I gather all my courage to ask.
Kinakabahan ako, is it my child?
“6 months” she answered.
Hindi ako agad nakasagot, 6 months? She was gone for 8-9 months. That was the last
time I saw her.
Her bumb is a bit big for 6 months but too small for a full term pregnancy and I
just wanted to hell her at this moment that she should tell me that this is our
baby.
Pinanghinaan ako ng loob. I wanted to touch her pero ano pa bang karapatan ko sa
kanya? Pumayag akong iwan nya ko, pumayag akong mawala sya sa buhay ko.
How can I ask her to stay and choose me? She will have a family of her own.
I cleared my throat at saglit na nag iwas ng tingin sa kanya. I am really hoping na

hindi ako mukhang tanga sa harapan nya ngayon.
Muli ko syang binalingan ng tingin, this time nakatingin na sya sa sapatos nya kaya
mas natititigan ko sya.
Sya talaga yung nasa shop kanina and she was buying baby’s stuff, so Primo was
lying maybe sya yung tinutukoy nyang asawa ni Summer.
“So you married Primo?” I asked her, tumingin sya sa mata ko.
She smiled a little.
“Are we really gonna talk about me?”
She married him, hindi man nya ko sinagot ay nagawa akong sagutin ng utak ko.
“Congratulations then” sabi ko at pilit na ngumiti.
“Congratulations too, I heard magkaka baby na kayo ni Melissa. I knew it, para kayo
sa isa’t isa”
Nawala ang ngiti sa mukha nya pero sinasalubong ako ng tingin nya.
“Yeah, thanks” yun na lang ang sinagot ko.
It is better for her not to know the truth, ayoko namang kaawaan nya ko ngayon.
Isipin na lang nya na magkakaroon din ako ng masayang pamilya at hindi ang
katotohanang hinihintay ko sya, na I wanted to start from the beginning.
🎶I fell by the wayside like everyone else I hate you, I hate you, I hate you, but
I was just kidding myself
Our every moment, I start to replace ’Cause now that they’re gone, all I hear are
the words that I needed to say
When you hurt under the surface Like troubled water running cold Well, time can
heal, but this won’t🎶
Dahan-dahan syang tumango.
“I am really happy for you” sabi nya, I think she was about to say something pero
mas pinili nya ang ngumiti na lang.
Ang lapit namin sa isa’t isa pero parang mas malayo pa kami kesa nung nasa US sya.
“I am happy for you too, you will finally be with someone who deserves you” sabi
ko.
Tumawa sya ng mahina bago malungkot na tumingin sakin.
“We both know that we deserve each other, we just didn’t fought for one another”
“How can you move forward just like that?”
“I just simply do not have another option, I just simplely realized where I belong.
I chose to accept where I am right now!”
“You chose to leave me!”
“You chose not to wait for me” may pumatak na luha sa mga mata nya na mabilis na
bumagsak.
“Hindi ka bumalik”
“I did miss the fcking sunset but I came back and watch the sunrise all by myself”
Natigilan ako sa sinabi nya.
“H-how?”
“It is not important anymore, I am okay now, you are okay and that what matters
now” pinunasan nya ang luha nya.
“Are you happy?” I asked her.

“I am” she said.
Tumango-tango ako, hindi ko alam kung anong gagawin ko.
“I just hate sunsets and sunrise” mahinang sabi nya before she smiled bitterly.
🎶So, before you go Was there something I could’ve said to make your heart beat
better? If only I’d have known you had a storm to weather So, before you go Was
there something I could’ve said to make it all stop hurting? It kills me how your
mind can make you feel so worthless So, before you go🎶
May humintong kotse sa gilid nya, nag iwas ng tingin sakin si Primo.
You lucky bastard.
“Mr. President” she called me as if that is her way of saying goodbye to me.
“Madam President” I called her for the last time.
She smiled. .
“Former” she said, bago mabilis na tumalikod at sumakay sa kotse.
I was just looking at them, both of them are avoiding my stares.
Hanggang sa nagsimula ng magmaneho si Primo paalis.
Paalis kasama yung nag iisang babaeng mahal ko.
Nung malagpasan na nila ako ay nagsimula akong maging emosyonal.
Why did I have to let her go because of my stupid pride and ego?
Bakit hindi ko sya hinabol?Bakit hindi ko sya hinanap?
And now, she is really gone.
One week quickly passed pero halos hindi ko iyon naramdaman.
I was mostly in bed and my team had to cancel most of my meetings and conference,
they just said I was not feeling well.
It’s true, I am tired physically but I am more emotionally and mentally drained.
I just can’t accept the fact na totoo na talagang tapos na kami.
I wanted to go to her and tell her na ako na lang ang magiging tatay ng anak nya,
na I will accept the kid as my own. That’s how much I love her. Mas mahirap pala na
nasa iba sya kesa nasa malayo lang sya sakin.
Tumayo ako sa bintana ko kung saan papalubog ang araw.
“I love sunset and sunrise” I told myself. “I was still hopeful to see it with you
everyday for the rest of our life”
That night ay napwersa akong pumunta sa isang event dahil it was a party of a close
friend of mine.
It was a little private kaya pumayag na ako.
“Happy Birthday Mike” sabi ko at nakipagkamay sa kanya.
“Thank you man” sabi nito sakin.
“Happy Birthday Mike!” napalingon ako sa babaeng nagsalita sa tabi ko.
Nagulat ako ng makita sya at maski sya ay nagulat.
“Julian, OMG! Nandito ka, grabe nakaka proud talaga na presidente ka na ngayon!”
I smiled at her.
“Megan” I called her.
Show your support, iilang chapter na lang at malapit na tayo sa dulo!
Vote and comment.
Please listen to this song, super bagay. I was imagining that Julian is singing
this to Summer.
Yung lyrics like OMG
https://www.youtube.com/watch?v=tpmawc8gAjY
What’s your thought about this song? How did it make you feel?
Chapter 37
Julian’s POV.
“Alam mo ba pinagyayabang ko doon sa mga friends at business partner ko sa US na

kaibigan kita! Lalo na nung nag president of the year ka!” Megan said, she was
eating sushi now pero wala pa ding tigil ang pagdaldal nya.
Noon pa man palaisipan na sakin kung anong klaseng lalaki ang makakapagtiis sa
sobrang kadaldalan nya.
But she is a good friend of mine, na meet ko sya prior from being the president of
the country.
“Tapos alam mo ba, nainis din ako sayo, naalala ko pa dati lagi panay ang kwento mo
samin about your wife tas kinilig ako nung pinakilala mo sya sa bansa”
Napainom ako ng alak dahil nagsisimula na syang magkwento and I knew na isasama nya
sa kwento si Summer.
“Tapos bigla kayong naghiwalay, grabe alam nyo ba ang daming followers ng love team
nyo kasi may nagsulat ng parang anime series base sa kwento nyo, grabe nakakakilig
kaya”
Hindi kaya sya mauubusan ng kwento?
“Tapos ang sad ko nung naghiwalay kayo” sabi nya pa at sinimangutan ako. “Tapos na
meet ko sya personally sa US, grabe na starstruck ako, para talaga syang anghel sa
sobrang ganda”
I looked around. Wala ba kaming ka close na pwedeng mag-sub sakin? Megan won’t stop
talking to me. Ayos lang naman kaso mukhang matagal nya pang iku-kwento sakin si
Summer.
“President” napalingon ako sa tumawag sakin. “What a coincidence, buti naman at

nagkita tayo dito”
“Dra. Valderema” I said to the head OB of the Valderama Medical Group. She used to
be Summer’s OB.
Bumeso ito sakin.
“Buti na lang at nagkita tayo dito, balak ko sanang dumiretso sa palacio after
nito” sabi nya sakin.
“Why?” naguguluhan kong tanong sa kanya.
“Oops I am so sorry, secret nga pala” sabi nito at tumawa ng mahina bago ako
inilayo sa mga tao.
She’s acting weird.
Nakangiti nyang inabot sakin ang isang envelope na kanina nya pa pala hawak.
“Nagka-issue kasi yung ultrasound machine namin, so itong result ni Summer naiwan
nya”
Why the hell she is giving this to me?
“I realized na kaya pinapa secret ni Summer kasi” tumawa sya ng mahina “kasi hindi
naman kayo naghiwalay talaga, I know, tama ako diba?” tumawa pa ulit ito. “I am so
happy na kayo pa din sa huli and magkaka-baby pa kayo”
Pakiramdam ko ay lumalabas na ang ugat sa leeg ko trying to stop myself from

getting mad at her.
She might think this is cute pero this is torture to me.
“Uy, sige ikaw na ang bahala dyan President, congratulations” sabi nito at
kumakaway-kaway pang umalis.
Naiirita naman ako at akmang aalis na para umuwi ng makita kong papasok si Primo sa
venue at mas nangunot ang noo ko ng salubungin sya ni Megan at halikan sa labi.
Nag init ang ulo ko. He acts all too faithful and loyal kay Summer.
Mabilis akong lumapit at sinuntok sya.
“OMG Julian!” Megan exlaimed.

“Ay gago” he said.
“Mas gago ka” sabi ko ng makatayo at gulat na tumingin sa kanya. “You’re a married
man tapos makikita kita dito?!”
Susugurin ko pa sana sya kaso pumagitna samin si Megan.
“Ano ba Julian! Anong married?! Kelan ka pa naging kasal ang boyfriend ko?”
“Well then he is cheating on you! Sya lang naman ang second husband ni Summer”
Mas nainis ako ng bahagya pang matawa si Primo.
“Grabe, hindi ko na tuloy alam para saan yung sapak mo kung dahil ba galit ka
talaga or nagseselos ka” Primo said smirking.
Mas nag init ulo ko.
“Stop Julian, ano bang sinasabi mo, they are not married, ano ka ba? Ako nga ang
girlfriend and close friend namin si Summer!”
Bumaling ako ng masamang tingin kay Primo. I am starting to get confused.
Nagtaas sya ng kamay.
“I am not his husband, we are just really friends dude”
“Pero she’s pregnant—
Napahinto ako ng maaalala ko yung hawak kong envelope.
Mabilis kong nilabas ang laman nun, honestly wala akong balak tingnan yun kanina
pero ngayon halos mapunit ko ang envelope sa kakamadali.
It feels like my heart is about to pop out of my chest.
It is an ultrasound result.
Mabilis na hinanap ng mata ko ang mga detalyeng kailangan ko.
Baby boy. 35 weeks.
“Malapit ng mabaliw yan” narinig kong bulong ni Primo.
I was smiling and at the same time I feel kinda emotional.
Bumaling ako ulit sa kanila ng nakalingon.
“She is pregnant” sabi ko na this time tumatawa. “She is pregnant with my baby!”
“Congratulations!” Megan said. “Sya pala ang daddy, my goodness!”
“Hindi namin sinabi sayo kasi mabilis kang madulas pero well the truth is the
truth” sabi ni Primo.
“Mr. President, uuwi na ba tayo?” Ryan asked ng makalapit sya.
Nakangiti akong bumaling sa kanya at itinaas yung ultrasound result malapit sa

mukha nya na halos ikaduling nya.
“Look, here is my baby. I’m gonna be a dad! Look!” masaya kong sabi.
“Oo nga Mr. President, sa sobrang lapit parang nasa loob ako ng tiyan ni Madam”
“He lost it” Primo commented pero hindi ko sya inintindi.
I am so happy.
Balak ko pa sanang ipakita sa lahat ng nandito iyon pero natigil iyon ng mag ring
ang phone ni Primo.
“Yes Pamela” he answered. “What?! Anong nangyari?! Yeah, pupunta na agad kami”
Binaba nya ang tawag pero parang mas kinabahan ako ng tumingin sya sakin.
“Sinugod nya daw sa hospital si Summer, she is bleeding. She is not yet due in a
week pero— “Let’s go, I need to see them please?” I didn’t care if that sounded
like begging.
Cause I am really begging him to take me to see her. Ayokong mawala sila parehas
ulit. Hindi ko na hahayaang masira ulit kami ng kahit ano, if I need to be
transparent and talk about everything, if I have to wait. I’ll wait, cause she’s
worth it.
My very own captain deserves all the love.
She is just not the president’s wife. She is my world, my life, my everything.
Summer’s POV.
“You were in so much stress lately kaya ganito ang nangyari, you’re not yet fully
due kaya be careful” sabi nung doktora na nasa harapan ko.
I didn’t get the chance to remember her name dahil nahihilo ako kanina at sobrang
sumakit ang tiyan ko.
I was really scared, I remember the pain na parang katulad nung nawala si Maddox.
Ayokong mawala ulit ang anak ko. I will totally lose it.
“Salamat po dok” sabi ni Pam dahil di ako nakasagot sa pag iisip.
“Please help her drink this on time, kailangang naka-bantay kayo sa kanya at lagi
syang may kasama at this stage”
“Sige po” Pam said. Tumango naman ako sa doktor at parehas kaming ngumiti.
Pagod na pagod ako at gusto ko na lang umuwi at magpahinga.
I was cooking churros nung makaramdam ako ng sobrang paghilab ng tiyan ko and akala
ko manganganak na ko pero kinabahan ako ng dugo yung lumabas sakin and good thing
that Pam was home dahil umalis si Primo to pick up Megan.
Takot na takot ako, I kept praying to God to keep my baby safe na kahit sabihin ko
na kay Julian ang totoo basta safe ang baby.
Hindi ko kasi alam kung pinaparusahan nya ko dahil nagsinungaling ako kay Julian.
How come naamin ko kay Yuki pero sa mismong daddy ng baby ko, itinatago ko sya. I
was really scared and at the same time, nanghihina ako.
Inilabas na ako ni Pam sa room ng doktor. Nasa wheelchair ako dahil nanghihina nga
ako and natatakot ako maglakad and all.
“Yan ang sinasabi ko sayo, porket nagkita kayo last week ni Julian, you were not
eating properly and please don’t tell me that churros is ughhh! Hindi ka din
nakakatulog, if you were really bothered by seeing him again, if may feelings ka pa
or gusto mo ng aminin sa kanya then tell him kesa mag suffer ka at ang baby nyo”
pinapagalitan ako ni Pam pero hindi ako makasagot dahil tama sya.
Hindi naman mawawala ang pagmamahal ko agad in 8 months, kahit taon pa ata ay hindi
ako makaka recover.
Bina bother din ako ng di ko pagsasabi sa kanya ng totoo pero gusto ko lang naman
kasing wag nya na kaming isipin at mag focus na lang sya magiging pamilya nya
kasama si Melissa.
I bit my lip.
Gusto kong umiyak nung malaman kong magkaka anak na sila. Ano yun? Batanes baby din
ba yun?
“Saglit nga lang, naiwan ko pala yung cellphone ko, babalikan kita” sabi ni Pam at
hininto ako sa gilid ng hallway.
Hindi ako sumagot dahil baka mas pagalitan nya pa ko pero maya maya lang din ay
naramdaman ko na ang pagtulak nya sakin.
“Do you think I should tell Julian?” I asked Pam. “Pano ko sasabihin? Maniniwala
kaya yun? Magkaka pake kaya yun sa baby namin lalo na ngayong magkaka baby na sila
nung impakta kong kapatid? Hindi ko kasi alam pano ko ia-approach si Julian, iba
box ko ba ang sarili ko at sasahihing, surprise Julian! May another presidential
baby on the way ka”
I chuckled. Nagawa ko pang magbiro at feeling ko seryoso si Pam dahil hindi ko sya
narinig mag komento.
“I haven’t been able to think of a name, wala pa kong maisip itawag sa kanya,
parang gusto ng baby namin na daddy nya ang magpangalan sa kanya. What do you think
Pam, what should we name him?”
“How about Equinox Matthew?”
Parang nahigit ko ang paghinga ko ng marinig ko syang magsalita sa likod.
Huminto na kami pero hindi ko pa din magawang lumingon.
Pumunta sya sa harapan ko at lumevel sakin. He is kneeling.
Naibuga ko ang hangin at pilit na pinakalma ang sarili ko dahil baka may maging
effect na naman sa baby ko.
Sa baby namin.
“Julian” I called him.
“Summer” he called me and smiled pero may bahid ng pag-aalala ang mata nya.
Hinawakan nya ang tyan ko at parang may humaplos sa puso ko ng makita ang matinding
tuwa sa mga mata nya.
Napangiti ako ng nakangiti syang bumaling sakin.
“Equinox Matthew, our little angel”
“Julian—
“And the only presidential baby”
Three more chapter!
Please show your power support!
Vote and comment!
How is the suggested name?
What does equinox means?
— KayeEinstein
Happy 80k followers to me! Salamat sa inyong lahat! ❤❤❤❤❤❤
Chapter 38
Summer’s POV.
“So that is what I was saying, walang nangyari samin ni Melissa” sabi nya habang
nasa harapan ko ngayon.
Hindi ko alam pano nya ako napapayag or si Pam na sumama pauwi sa unit ni Primo at
ito kami nag-uusap ngayon sa balcony.
Nag iiwas ako ng tingin dahil hindi ako ganoon ka komportable, katulad ng sabi ko,
I look big and at the same time guilty.
He was telling me about the night that I came back to Batanes, how I thought and
believe that he cheated on me and I chose to just walk away.
“I think yun yung problema satin Julian” sabi ko after thinking for a while. “We
just focus on our personal pain and sacrifices but we don’t get the chance or guts
to reach out to one another, hindi tayo nagtiwala sa isa’t isa, after our breakout,
we built walls against each other and that no matter” napahinto ako ng tumingin sya
sa mata ko. “That no matter how much we love each other, if we don’t trust each
other, we will just keep on destroying one another, we will just continue to hurt
each other”
He tried to reach out to me pero mabilis akong umiwas dahil pakiramdam ko sasabog
ako. Kusang nagbabagsakan ang luha ko.
Ang tapang-tapang ko, kung saan-saang lupalop ako ng mundo pinapadala pero
pagdating sa kanya ang emosyonal ko, ang bilis kong maapektuhan.
We are stupid and impulsive, we wasted years apart! Tnginaaaa, usap lang di pa
namin magawa dahil lang sa pride at ego?
Nagulat ako ng yakapin nya ko sa likod and that let out the pain and every emotion
inside me. I am crying really hard now.
“Ssssh” I felt him hug me tighter. “Calm down, calm down. I’m here now, we can do
this together, we will talk and just please calm down hon, kakagaling mo lang sa
hospital”
Huminga ako ng malalim, stopping myself from crying.
Suntukin ko kaya sya ng isang malakas para makabawi naman ako?
Humarap ako sa kanya, nasa dalawang gilid ko ang braso nya at nakasandal ako sa
railings ng balcony.
Masama ko syang tiningnan habang nagpupunas ako ng luha.
I was trying to calm myself down, wala pa kong planong manganak ngayon.
“Sorry” he said sincerely.
Hindi ako kumibo pero sinalubong ko ang tingin nya.
Huminga sya ng malalim.
“To be honest, no matter how much I apologize, hindi nun mababago yung katotohanang
nasaktan kita and I can never go back to the years we spent alone pero we still
have years ahead of us to make things right, to be together”
I bit my lip to stop myself from crying.
“I don’t know if you will still accept me, I cannot promise not to hurt you, pero
please know that if I do, I’ll definitely tell you why and I’ll be there with you.
So please Summer, accept me again, this is me, breaking down my walls and letting
you in”
“I really hate you” I said sobbing. “There were days that I prayed that our path
had never crossed pero when I think of how I became me because of you, how I got my
little angel because of loving you, I get to question my decision of leaving, why
did I leave? Did you deserve it? Was it selfish and harsh? Those were the questions
running in my mind but on top of all, what I really wanted to know was hinahanap mo
ba ko? Masaya ka ba ngayon? Sinong kasama mo?” I stopped. “Kung mahal mo pa ba ko?”
He stifle a smile and held my face using his two hands.
“That shouldn’t be the question on your mind kasi I can answer you anytime”
Lumapit sya at pinagdikit ang noo namin, halos maduling ako sa lapit ng mukha
namin.
“I love you, I love you so much Summer. Mahal na mahal kita”
“Pinapaiyak mo ko eh!” sabi ko at tumawa sya at lumayo ng kaunti.
“I am serious if pwede ko lang ipanood sayo yung nasa utak ko at nangyari for the
past few years, you will be amazed on how many things changed but not how I feel
for you. Same feelings when I saw you standing on that bulletin board, baka mas
minahal pa kita not even knowing it”
“Bakit pumayag kang ma-annul tayo! Pumayag kang ipa expedite!”
Naging seryoso sya at tumingin sakin.
“It was hard, it was the only thing that’s left for me to hold on kaso you asked
for it and I really thought you wanted your freedom at hindi ko kayang ipagkait
sayong maging masaya ka” nakita ko yung lungkot sa mata nya. “kahit hindi ako yung
kasama”
“We’re really bad at communication?”
“I guess so” sabi nya at nagkibit balikat. “But I will keep trying, I’ll do my best
to tell you everything— “We should both keep trying” I said kaya napatingin sya
sakin. Hinawakan ko yung mukha nya at nginitian sya. “We may be bad at this, but we
have to keep trying for him” sabi ko at tiningnan ang tiyan ko na sinundan naman
nya ng tingin.
Napayuko sya pero ramdam na ramdam ko ang lawak ng ngiti nya.
“Are you really saying na—
“Hindi prank to, nasa mood akong i prank ka eh” sabi ko at sinamaan sya ng tingin.
“Sorry na, I am just really happy that you are willing to give it a try and please
no more running, you can punch me pero we will talk now, I will also listen and be
more understanding”
“I know, no more running. I will stay this time”
“God, I love you!” sabi nya at mabilis akong hinalikan sa noo. “I love you so much
and I love you my little angel” sabi nya sa tyan ko at hinawakan iyon. “I felt like
I was gonna explode sa tuwa nung malaman kong magiging dad na ulit ako, I was so
happy”
Natatawa naman akong tiningnan sya. Halata ngang sobrang saya mo, nagiging conyo
ka. I wanted to say that but my heart was really happy.
I always knew he wanted to be a dad kaya I really felt bad when I lost Maddox.
My little Maddox, look after us especially your little brother. We will love him as
much as we love you.
“Equinox Matthew” I remember the name he suggested. “Yeah let’s call him that”
“See, naisip ko lang sya nung nagda drive na kami papunta sayo. I was really
excited— “I love you” I cut him off at nanlalaki ang mata nyang tumingin sakin. I
smiled at his reaction. “What? Aren’t you expecting that?”
“Not that, pero when I told you that I love you, hindi ko ibig sabihin na I am
requiring you to respond back, I just simply want you to know na mahal kita despite
of the years and circumstances. I do Summer, I really do love you”
Ewan ko ba nag a-i love you lang sya pero parang maiiyak na ko.
“Now that I know what you feel, can you please marry me again?”
“Ayoko nga! Ganda kaya ng pangalan ng magiging anak natin, Equinox Matthew
Gonzales” sabi ko pa at nag thumbs up, inaasar pa sya lalo.
“Fine, if that is really what you want pero I am not marrying you just because of
Equinox, I am marrying you because ikaw si Summer. I love you and I am spending the
rest of my life with you”
“Alam ko na bat ka naging presidente, ang galing mo talaga mangumbinse eh,

mapapaniwala mo talaga lahat” pang-aasar ko sa kanya pero ngumiti lang sya sakin.
“Marry me na ha” bulong nya bago ako niyakap.
“Parang bata” sabi ko.
“I love you” sabi nya ulit bago ako hinalikan sa ulo.
“Ang landi mo”
“Sungit mo”
“Hinaharot mo ko, di mo naman ako asawa” sabi ko habang tumatawa.
“Kaya nga papakasalan kita, church wedding, beach wedding?”
“Ngayon talagang para akong balyena?” sinimangutan ko sya.
“You’re still beautiful, much beautiful dahil you’re carrying my baby— Hinampas ko
sya.
“Tahimik” sabi ko.
“Okay fine, sige na sorry na” sabi nya.
“Are you sleepy?” tanong nya sakin.
Nakapatong ang unan ko sa hita nya, nakaupo sya sa couch at nakahiga naman ako.
I was watching a series from netflix.
He is playing with my hair, past midnight na pero hindi pa din sya umuuwi.
Humikab na ko dahil inaantok ako sa ginagawa nya.
“I just want to have a normal life with you” sabi ko.
Nahinto sya.
“Do you want me to stop being the president?”
Ngumiti ako.
“I thought that’s what I wanted pero I guess I am learning to accept the truth
that, you are not just a normal person, you’re a great leader and to be honest I am
really proud of you even before you became the president”
“I know” sabi nya at he chuckled.
“Well then I guess that we are okay, kaya naman natin siguro?”
“Ano?” he asked.
“Magkasamang tumanda” naramdaman ko ang paggalaw nya na tila nagulat. “Yeah, we

should get married again”
Hindi ko na narinig ang sagot nya dahil kusang pumikit ang mata ko.
Someone’s POV.
“Did you found her? Are you really sure she is back in the country?”
How dare the both of you!
Hindi kayo pwedeng maging masaya!
Hindi pwedeng mabuhay yung batang yan.Hindi sya pwedeng mawala sakin.
38/40
Stay tuned!
Vote and comment!
— Noona
Chapter 39
Summer’s POV.
“Are you happy right now?” napalingon ako sa tanong nya after closing my maleta.
“I am” sabi ko at nginitian sya.
Lumapit naman sya sakin at tinulungan akong ayusin pa ang ibang gamit ko.
“Pam, thank you for always taking care of me” sinsero kong sabi sa manager ko.
Hindi ko na sya manager, to be honest, oo at bakla sya pero she is acting more like
an older sister to me.
“Ano ba, para saan ba yang thank you-thank you mo, para kang namamaalam. Others ka
ba? I will always do what I am doing for you pero dahil parating na ang bago kong
alaga, mababawasan na ang atensyon ko sayo” sabi nya at hinawakan ang tiyan ko.
She is very excited for Equinox.
Julian arranged the paper for us to be married again, hindi ko na ginusto ng

engrandeng kasal or ano pa dahil maayos naman ang naging kasal namin dati at ayoko
ngayong ganito ako kalaki, even sarili ko hirap na hirap akong dalhin.
Masyadong mabilis ang nangyayari para sa iba pero para sakin ay ayos lang. I am
Mrs. Grayson, ako lang naman talaga ang may karapatan magdala ng apelyidong iyon.
“Kumain ka na at mauuna na ako sa palacio sa iyo, susunduin ka daw ba ni Julian or

si Ryan na ang ipapadala nya?”
“I don’t know” sabi ko dito. “Pero I’ll call Julian, sige na kaya ko na ito”
“Sige, tumawag ka kapag kailangan”
“Opo” sabi ko at tumawa habang hinahatid sya palabas ng unit ni Primo.
Ako lang ang maiiwan mag-isa rito dahil lumabas si Megan at Primo, ayoko naman
magpa-iwan si Julian ng bodyguard dito dahil takaw atensyon.
Babalik na ako sa palacio, two more years and tapos naman na ang pagiging
presidente nya. Hindi pa kami nakakapag-usap tungkol sa kung anong plano nya after
his term, kung hahawak pa ba sya ng posisyon ulit sa politika or lalagay na kami sa
tahimik.
Anyway, I will be with him. People can tell me that I am stupid, marupok, or uto-
uto pero they will never know what I really felt whenever I am not with him. Ganun
naman talaga sa pagmamahal diba? Hindi naman laging masaya ka lang, hindi naman
laging magkasundo kayo at puro kilig moments lang, I spent years as his girlfriend,
as his wife. Naghiwalay man kami, it isn’t enough to just forget about him. Hindi
ko alam kung anong mangyayari samin pero I will keep on praying, na sana, sana
hanggang dulo sya ang kasama ko.
Kasama hanggang pagtanda.
TWO DAYS BEFORE
Melissa’s POV.
“Grabe, ang ganda pa din nya”
“Iba ang palacio lalo na ang presidente pag nandyan sya”
“Napakasigla nga ni Mr. Ferdi, tuwang tuwa sya at— “What are you talking about?”
nakataas ang kilay kong tanong sa mga katulong na nagku kwentuhan sa hallway at
nasaktuhan ko ng lumabas ako ng kwarto ko.
Kakagising ko lang, anong oras na ba?
“Good Morning Ms. Melissa”
“Miss?! Hindi ba sinabi kong baguhin mo na yang tawag mo sakin!” inis kong sabi
dito pero yumuko lamang ito.
“Ano ba kasing dapat itawag natin sa kanya?” narinig kong bulong nung katabi nyang
katulong.
Mas nag init ang ulo ko.
“Call me madam! Ako ang first lady ng bansa!”
“Oh are you?” napalingon ako sa nagsalitang iyon at hindi ko nagawang isarado ng
husto ang bibig ko dahil sa gulat sa kanya.
What the hell, what is she doing here?!

“Madam President” mabilis na sabi nung mga katulong sa kanya at nag bow pa.
Tiningnan nya naman ang mga ito at ngumiti bago bumaling sakin.
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko.
“Summer” I called her name, naka puti itong off shoulder dress and I can see her
bump.
Buntis din sya.
“Melissa” she called me na nagpadala ng kilabot sa katawan ko.
Hindi na lang sya basta si Summer, hindi na lang sya basta yung kapatid ko na kaya
kong i bully.
“Anong ginagawa mo dito?” nilabanan ko sya ng tingin. “Sa tingin mo ba may

karapatan kang tumapak na lang sa palacio kung kelan mo gusto!”
“Oh I do have every right to be here pero ang tanong, ikaw ba ay may karapatan pa
rito?”
Nakangiti sya sakin ngayon na mas dumadagdag sa inis ko. Hindi ko maiwasang
pansinin ang mukha nya, hindi man lang ba sya nag break-out ngayong buntis sya?
Hindi man lang ba nalagas ang buhok nya or nagka bad effect sa kanya ang pagdadala
ng bata? Why does she still looks like a freakin model!
“Ano bang sinasabi mo? Get out of here! Baka abutan ka pa ni Julian” sabi ko.
“Hon! There you are, I was checking if—” nahinto si Julian ng makita ako. “Melissa,
you’re awake”
“Anong ibig sabihin nito Julian? Bakit nandito sya? Bakit?— “Summer and I, we’re
okay now. We’re back together” nakita nitong sinabi bago hinalikan si Summer sa
ulo, siniko naman sya nito.
“Together? Like, mag-asawa na ulit kayo?” nanginginig ako.
Hindi ko kayang mawala sakin si Julian, sya na lang ang pag-asa ng baby ko.
Tumango si Julian.
“I wanted to marry her pero—
“Stop, can you just please” huminga ng malalim si Summer at ngumiti kay Julian.
“Hon, please hayaan mo na muna kami mag-usap”
“Julian” I called him, tumingin sya sakin at ngumiti bago mabilis na bumaling kay
Summer.
Lagi na lang ganito, laging kahit nasa harapan ako, nasa kanya pa rin ang atensyon
mo.
“Okay, I’ll wait for you downstair, I love you” sabi nito bago hinalikan ang
kapatid ko sa noo at umalis.
Pano naman ako?

Paano naman kami Julian?I thought you can be the father of my child I can’t believe
it,Dapat kay Julian lang ako!
How did I end up being impregnated by someone lower than me!I am Melissa!
“How can you do this to me Summer? Hanggang kailan mo sisirain ang buhay ko?!”
“Hanggang kailan mo nanaisin mapunta yung mga bagay na hindi dapat sayo!” nagulat
ako ng makita ang galit sa mata nya. “When you set me up years ago, I wanted to
hurt you, isa ka sa mga dahilan bakit nawala sakin si Maddox, you took away my
husband, my place, my position, my life, my happiness. Lahat Melissa! Pero hindi ko
alam kung bakit hindi ko magawang magalit sayo ng husto! I wanted to, pero hindi ko
magawa and lately I found the answer”
Kumakabog ang dibdib ko, hindi ko alam kung saan nanggagaling ang sakit na
nararamdaman ko.
She is crying and hindi ko alam bakit ako naiiyak.
“How can you hurt me like that! Kapatid mo ko, magkapatid tayo pero I guess ako
lang ang may trato sating dalawa ng ganun. I do love you Melissa at iyan ang isa sa
mga dahilan na kahit demonyo ka, hindi ko magawang magalit sayo and above all,
narealize ko, you just lack of love and Melissa, I am telling you, kaya ka ganito
ka miserable is because you are asking love and attention from the wrong person.
You don’t let other people love you, you always feel like you’re above everybody
and that no one deserves you. Stop being like this or you really end up being
alone, you’ll be a mother soon, stop acting pathetic!”
“Summer—
“I am taking back my life, my husband, I am the first lady of this country, I am

the only Madam President in this Palace, and I am the President’s wife! Hindi ikaw,
kundi ako. So I will tell you” pinunasan nya ang luha sa mata nya. “Know your place
before I start forgetting that we are related at all”
Tinitigan nya ko ng ilan pang segundo.
I was just crying, umiiling-iling syang tumalikod sakin.
“Summer” I called her, huminto naman ito at hindi ako hinarap. “I’m sorry, I am
really sorry” I said between my sobs.
“You did hurt me” sabi nito, nakatalikod pa din sakin. “A lot, forgiveness and to
forget all of that will never be easy but I will still see you around Melissa, who
knows, they said time can heal all wounds. I just hope you find your peace”
tumingin sya sakin bago tumalikod ay naglakad palayo.
I just cried and cried.
I will be leaving my position, the palace, and Julian.
Hindi naman kasi akin talaga ang lahat ng iyon lalo na sya. I was so blinded by my
love.
Hinawakan ko ang tiyan ko.
You’re right Summer.
Hindi mo pa ko siguro mapapatawad ngayon.Pero I can start a new life, I can still
correct some things.I still have a chance.
Summer’s POV.
Mabilis kong kinuha ang handbag ko ng marinig ko ang sunod-sunod na doorbell.
Nahirapan akong tumayo dahil parang nangangalay ako at sumasakit ang likod ko.
Being pregnant is not easy.
Napa roll eyes ako ng mag doorbell ulit ito.
Nagmamadali?
Hindi ko alam kung si Julian ba ang susundo sakin ngayon, umalis na kasi kahapon si
Melissa sa palacio at ngayon naman ang araw ng pagbalik ko roon.
“Ito na nga” sabi ko ng buksan ang pinto.
Pero laking gulat ko ng sugurin ako nito at hawakan sa leeg at mabilis na itulak sa
pader.
Halos lumabas ang puso ko sa kaba at pagtataka.
Sakal-sakal nya ko sa leeg habang nakatitig ng masama sakin.
“How about we start playing the real game now?”
Nanginginig ako sa takot.
Not for me, pero para sa anak ko.Natatakot akong masaktan sya.
“H-how can you do this?!” naiiyak kong sinabi. “I-ikaw ang may pakana ng lahat!”
“Surprised Madam President” sabi nito at tumawa.
He is crazy.
“How can you do this to us!” sigaw ko.
Pero nagulat ako ng may ihampas sya sa ulo ko kaya unti-unting nagdilim ang
paningin ko.
Naloko nya kaming lahat. He is the one trying to kill me and Julian.
How could you do this
FRED.
—--------------— TO BE CONTINUED
Final Chapter will be posted tonight, baka pati Epilogue.
Sino ang mamaaalam?
Vote and Comment for next chapter.
Chapter 40
Fred’s POV.
Hinalikan ko ang ulo nya, ang himbing nya pa ring natutulog. I smiled while looking
at her face.
I will never get tired of seeing her face, she belongs to me.
Nabuhay ang galit sa puso ko ng makita ko ang tiyan nya.
How can you do this to me Summer? How can you bear his child and not mine?
Dahan-dahang gumalaw ang ulo nya at maya-maya ay dumilat na.
Kitang-kita ko ang takot sa mata nya lalo na ng hawakan ko ang tiyan nya.
Binaba ko ang nakabusal sa kanya, expecting her to scream at me pero nagulat ako ng
masama nya lang akong tingnan.
“Pinapabilib mo talaga ako Summer, habang mas tumatagal ka sa piling ko, mas
pinapainit mo ko” sabi ko at tumawa.
“How can you do this?! Bestfriend ka ni Julian! Pinagkatiwalaan ka naming parehas!”
Julian, si Julian na naman. Kailangan na talaga nyang mawala. Masyado na syang

abala sakin.
“Hindi madaling maging kaibigan ang kinamumuhian mong tao”
“He is your friend! Ano bang nangyayari sayo Fred! Naiinggit ka ba sa kanya? What
did Julian do para gawin mo samin to? San ka ba nanggagaling?!”
“Lahat ng ito, ginagawa ko para sayo!”
“What?”
“All of the threats, the attempts, lahat yun ginawa ko so you can run to me, bakit
ba hindi mo ko magawang tingnan Summer, why do you always run back to him?”
“What are you saying?” confusion was written all over her face.
Nasasaktan ako, how can she be like this?
“I am inlove with you Summer, for years! Years! Even before you met him! Ako yung
nandoon, ako yung laging nakatingin sayo while you are busy looking at that
scumbag! I was the one sending flowers to you after nyong maghiwalay pero hindi ka
nag bother man lang na alamin na sakin lahat galing yun, I was waiting for you!”
“No, imposible, no”
“Why don’t you just love me? Bakit hindi ka na lang mapunta sakin! Bakit laging
sya!”
“You we’re trying to kill me”
“I was trying to separate you from him pero narealize ko na if I can fake your
death and take you far away, it will work pero naunahan mo ko, you faked your own
death at naniwala ako! Akala ko talaga nawala ka na, I was broken, mahal na mahal
kita” hahawakan ko sana ang mukha nya pero umiwas sya.
I gritted my teeth.
Nakatali sya sa isang upuan ngayon at nasa rooftop sya ngayon ng isa sa mga
bakanteng government building.
The wind is blowing her hair, she is starting to sob.
“Papatayin ko si Julian, I am sure of that. I will kill him, dahil yun na lang ang
paraan para mapasakin ka. I’ll kill him and that baby, ako lang ang dapat mong
makasama”
“You’re crazy! Nababaliw ka na!”
“Mas mababaliw ako kung panonoorin ko lang kayong masaya. I pretended long enough!
I pretended to be happy pero ayoko na Summer, you deserve someone like me!”
“I can never love a monster like you”
Malakas ko syang sinampal.
“Stop pushing me, I don’t wanna hurt you pero kung kailangan din kitang patayin,
I’ll do it, if I cannot have you, no one will”
Lalapit na sana ako ng makita kong may umaagos na tubig sa kinauupuan nya.
She bit her lip.
It’s her waterbag.
“Isn’t this exciting, we will now see who gets to live sa inyong tatlo, is it Madam
President, is it the President himself, or your little Julian”
I laughed.
Sa gabing ito, I am risking it all.I will take whoever I can.
Julian’s POV.
I brushed my hands through my hair because of frustration.
“Everything is in here, walang nawawalang gamit nya, even her passport and phone is
here. Nag-usap pa kami bago ko sya iwan, she was very okay on going back to palace,
this is all my fault, hindi ko dapat sya iniwan” Pam sat down on the couch and
started crying.
“Hindi kayo nag-away? Okay naman kayo diba?” Primo asked me.
“We are okay, she just called me and told me na all set na sya and that I can pick
her up after my meeting. We even had plans to visit her OB. Hindi ko alam, hindi ko
na alam” sabi ko.
I am walking back and forth.

“Hindi kaya may ginawa na naman yung Melissa na iyon, baka mamaya may sinabi na
naman sya kay Summer” sabi ni Megan.
“I heard my name” napalingon ako sa kakapasok lang na si Melissa. “What? Sobrang

surprised naman kayo, kakalayas ko lang ng palacio”
“Not surprised, more like naiirita” Fernando said.
“Why are you even here?” Pam asked.
“Nakarating na sa nanay namin ni Summer ang balita and I am staying with her, with
Summer’s parents and they sent me here to help pero mukhang ako ang suspek nyo,
hate to break the news, I am trying to be a better person and I sure do know when
not to cross Summer”
“Then where the hell is she?! May nagawa ba kong mali, umalis na naman ba sya? May
nangyari ba sa kanya?”
Sobra-sobrang kaba at takot ang nararamdaman ko ngayon.
Nasaan ka na ba? Nasaan kayo?
I crossed my eyes. Hindi ko kayang iwan nila ako ulit. Gagawin ko ang lahat para
makita sila.
My thoughts were interrupted ng mag ring ang phone ko.
Napahinga ako ng malalim ng makita kong si Fred lamang ito.
Tumayo ako at lumayo sa kanila ng kaunti, nag-uusap-usap sila at kinukwestyon si

Melissa.
“Hey man, I might need to call you back, may emergency ka— “Julian, mabuti kong
kaibigan” bati nito sakin na para bang hindi pinansin ang sinasabi ko.
“Yeah, uhm can we talk—
“Don’t come here Julian!”
Dinamba ng kaba ang puso ko lalo na ng marinig ko ang malakas na sampal sa

background.
“Feisty as ever, the one and only Summer Grayson” Fred said and laugh.
“What the hell are you doing?” pinilit kong ikalma ang sarili ko.
“Hindi ko pa sana sasabihin sayong hawak ko sya, kaso ang ingay niya but anyway,
I’ll cut this short, let’s put a hard stop sa paghihirap nating tatlo, if you still
wanna see her and your little “I’m gonna kill you!” sabi ko.
Galit na galit ako, how come I didn’t notice that it was him all along!
How can he betray me like this.
“No Julian, I am gonna kill one of you” sabi nito at tumawa. “Isesend ko ang
location sayo, make sure that you are all alone, all of the CCTVs in the area is
monitored. If you bring anyone, I’ll blow them off. Make a wise choice Mr.
President” sabi nito at binaba ang tawag.
“Damn it” mahinang mura ko.
Lumingon ako sa paligid. Walang sumunod sakin kaya nasisiguro kong walang nakarinig
ng pag-uusap namin.
Natatakot ako, hindi para sakin kundi para sa mag ina ko. Napaka traydor at hayop
ni Fred.
Pinakalma ko ang sarili ko at lumapit sa kanila.
“Sino yung tumawag, si Summer na ba iyon?” tanong ni Pam.
Pinilit kong ngumiti.
“Yeah, she just wanted to unwind a little, pero nagpapasundo na sya sakin” sabi ko.
Please believe me guys, I need all of you to believe me for her sake, ililigtas ko
sya. Ililigtas ko sila.
“That woman! Ako ang susundo sa kanya at kakaltukan ko lang ang medulla oblongata
nya” Pam said wiping her tears.
“She’s acting weird” Primo said.
“Well, what can you expect, pregnant woman tends to be a little different” Fernando
added.
“Yeah, so I’ll just pick her up, ako na lang. Kailangan din naming mag-usap” sabi
ko Tumango-tango naman sila.
“Ryan, I can drive alone. Just please bring everybody home and make sure they are
safe”
“But Mr. President!”
“No more buts, it’s just Summer” sabi ko at tumango naman ito.
It is for Summer.
Para sa asawa at anak ko.She often save me.
It is time for me to save her.Lahat gagawin ko para sa kanya.
Nagmaneho na agad ako sa lugar na ibinigay ni Fred. It is one of the on-going

government project na gagawing sky way. Isa itong lugar na may mga lumang building.
It is protected by CCTVs dahil bawal ang trespasser dito dahil ginigiba ang mga
imprastraktura dito.
Mabilis kong inihinto ang sasakyan ng may magpahinto dito.
Mga tauhan ni Fred.
“Grabe, sa gabing ito, mawawalan ng presidente ang bansa” sabi nito at tumawa pa.
Kinakapkapan ako. “Walang dalang armas, bugok talaga”
Huminga ako ng malalim. Wala akong panahon para maapektuhan sa pang iinsulto nila.
Mag isa lang ito at nasa radio lang ang kausap.

“Well then, as utos ng boss, mas maaga mas maayos” nangunot ang noo ko ng maglabas
ito ng baril at itutok sakin. “Goodbye Mr. President”
Pero nagulat ako ng may tumamang bala sa ulo nito at mabilis na bumagsak sa lupa.
Nagulat ako ng mabilis na may humatak sakin sa isang gilid and we took cover
because it started raining bullets.
Nagulat ako ng mapatingin sa may hawak sakin.
It was Yuki.
How did they know I’m here.
Nagulat ako ng may kinabit na earpiece ito sakin.
“That’s how you plan to die? Really cool” sabi nito sakin at ngumisi bago
makipagsalit salitan ng bala.
“How did you know I’m here?”
Tiningnan lang ako ni Yuki bago bumalik sa pakikipagbarilan.
“Hey there Mr. President, can you hear me, this is Walter at your service”
I heard Walter sa earpiece na kinabit sakin, I guess Yuki have his own earpiece too
dahil nagawa pa nitong matawa.
“I forgot to tell you that I did tap your phone, so I kinda heard everything about
this good friend gone wrong phone call, so we are here to back you up, by the way
it isn’t hard to hack the govt CCTVs” Walter added.
How can they sound so cool?
Napayuko kami ni Yuki ng may sumabog na isang building at nagbagsakan ang mga ilang
bumabaril samin dito. Someone threw a grenade there.
“Oops, napalakas ata ang pagsabog” Zeiya said. “Should we get the party started?” I
heard him laugh.
“I have eyes on everything now, I am looking for Captain’s exact location, will
update you ASAP” Walter said.
“The back up is almost here, let’s give them what they are looking for” Yuki said
bago nagkasa ng baril.
So this is her team.
This is what they called US Dream Team.The Ace Team.
That’s why she loves them so much.
“Here” inabot sakin ni Yuki ang baril. “I believe prior to being the president, you
we’re trained to use guns, right?”
Tumango ako.
“I do know how to use guns”

“Man! How come you didn’t bought any? Tsk well then, please start helping out, our
captain is a very impatient woman” Yuki.
“I do know that” sabi ko bago ikinasa ang baril.
We started exchanging bullets with Fred’s man. Tumayo at nagsimula na kaming

maghiwalay ni Yuki.
I shoot and take covers sa wall. If I knew that I will really need to use guns,
nagpa expert sana ako.
Napalingon ako ng makitang magsimulang tumakbo si Zeiya at sunod sunod ang naging
pagpapaputok. Ilang mga tao ang nagbabagsakan mula sa matataas na parte ng gusali.
“Kill me if you can!” he shouted as he took cover pero napalingon ako ng makarinig
ako ng mga pagtakbo at pagbaril sa paligid.
“Mr. President” he said, he is on the line.
It was Ryan and his team. Nandito na ang back up na sinasabi ni Yuki.
“Hanggang kamatayan, magsisilbi kami” he added.
“I got a vision, I got her location, Building 32 on the rooftop” Walter said.
I know the building he was saying. Nagmamadali akong pumunta roon.
Yuki was trying to catch up on me but I eventually left him behind dahil he was
trying to cover me.
Mabilis kong inakyat ang building nung mahanap ko ito.
Mabilis kong narating ang rooftop at mabilis na sinipa ang pinto nun para bumukas
and it did open, kasabay ng malakas na pagputok ng baril.
Summer’s POV.
Hindi ko na mapigilan ang pagpatak ng luha ko ng marinig kong magsimula na ang

putukan sa ibaba.
“God, you’re team has always been the pain in the neck!” sabi nito sakin. “I killed
that guy dahil akala ko sya ang dumidikit sayo, yung isa pala ang dapat na tinodas
ko”
“You killed Draven! Hindi ka ba nakokonsensya! He is a family to me!”
“Seloso ako Summer, gusto ko nga ako lang ang lalaki sa paligid mo, so I’ll
probably kill your Dad and that Dr. Michael”
Kinabahan ako. Si papa at si Dad (Dr. Michael)
“Tama na please Fred, tama na!” I was crying and begging.
Nagsisimula na ang paghilab ng tyan ko. My waterbag is spilling more than an hour
ago na and if I stay here a little longer, Equinox and I will be at stake.
“Please, save my baby”

“Save? Wala akong balak buhayin ang batang yan, anak sya ni Julian!” hinawakan nya
ang mukha ko. “Akin ka lang Summer”
Julian.
Alam kong pumunta pa rin sya. Hindi ko alam kung anong nangyari sa baba, kung ayos
lang ba sya pero sigurado akong nasa baba ang team ko. The firepower they are using
is from US directly kaya iba ang tunog nito sa mga baril ng tauhan ni Fred.
Sumilip si Fred sa baba pagkatapos akong bitawan.
“Here comes your Prince Charming” sabi nito at lumapit sakin.
Nagulat ako ng kalagan nya ko pero tinutukan nya ko ng baril while he was stepping
away. I can bearly stood up dahil sa nararamdaman kong sakit.
“Madam President, we are about to reach the ending” sabi nito at tumawa.
“Fred please”
Napalingon ako sa malakas na pagsipa ng pinto and I found Julian there pero
nanginig ako ng mabilis syang barilin ni Fred!
“Julian!” I called him.
Nabitawan nya ang hawak nyang baril dahil tinamaan sya sa balikat.
I wanted to run to him pero tinutok sakin ni Fred ang baril nya.
“Stay there” utos nito sakin. “Grabe naman Mr. President, sa balikat ka lang
tinamaan, baka mamatay ka na nyan?”
“Damn you!” sigaw ni Julian. He stood up, holding his wounded shoulder. Nagtama ang
paningin namin na mas nagpa iyak sakin. Yung mata nya ay puno ng pag-aalala.
“Okay, tama na yang titigan na yan” sabi ni Fred. Itinutok nya naman ang baril nya
kay Julian. “Move here” utos nya kay Julian.
Malapit ako sa pintuan at magkatapat naman si Juliat at Fred. Nasa edge sila ng
rooftop.
“Why are you doing this?” mahinahon na tanong ni Julian.
Mas napaiyak ako, kasalanan ko ang lahat. I didn’t know, hindi ko nalaman at hindi
ko naramdaman ang feelings ni Fred sakin. I used to throw away those flowers pero
kahit pa malaman ko ay hindi ko sya pipiliin. I just love one man, si Julian lang
talaga ang kaya kong mahalin.
“Geez, I’ll make this story short for you, you destroyed my life, lahat kinuha mo
sakin Julian, you took Summer away from me, kung hindi ka umepal, malamang ay
girlfriend ko na sya, malamang ako ang naging asawa nya and even the president
position, akin lahat iyan! Lahat nagulo ng dumating ka! You can take away anything
from me pero hindi sya! Akin lang sya!” nagsa-salit-salitan ang pagtutok nya ng
baril samin.
If only I am not pregnant right now, this would be easy, kayang kaya kong agawin
ang baril and secure Julian pero hindi ko magawa. I am in a lot of pain at
natatakot ako sa kondisyon ng anak namin.
“I didn’t know—
“Of course! How can you! Masayang-masaya ka while I am suffering! Hindi ko na

kayang manood pa!”
“Fred, ayusin natin to” I begged him.
“Ayusin? Kahit anong gawin ko! Sya lang ang pipiliin mo! Sya lang ang kaya mong
mahalin!”
“Just let them go, let Summer and our baby go. Please, just let them go and I’ll
stay!” Julian.
“Julian naman!” I called him pero tiningnan nya lang ako.
“Please, stay safe, I can handle this, make sure he is safe. I love you”
“Julian” I am crying.
“Bullshit! Hindi mo ko utusan!” Fred said, pointing his gun to Julian. “I can never
see the both of you happy, kaya ako na ang magdedesisyon”
Halos hindi ako makahinga.
“And I chose to just kill you” tinutok nito sakin ang baril. “Goodbye Summer”
I was about to close my eyes ng magulat ako ng sugurin sya ni Julian.
He pushed him to the edge and Fred grab him in his shoulder pulling him down along
with him.
Hindi ako nakakilos sa malakas na tunog ng pagbagsak sa lupa.
“Julian!” I called him bago nagsimulang magbagsakan ang luha ko.
My heart did fell down with him. ---------—
Next: Epilogue.
Vote and Comment.
40/40
— KayeEinstein
EPILOGUE
Summer’s POV.
“President David Lazaro, the 47th President of the Philippines just approved a
recent— Pinatay ko na ang TV sa sasakyan. Hindi masyadong maganda ang pakiramdam ko
kapag nakakarinig ako ng mga balita tungkol sa politika.
It was a nightmare to me. Isang bangungot na ayoko ng maulit pa.

Na-stuck kami sa traffic sa isang kalsada, nagbaba ako ng bintana para sana bumili
ng tinitinda nung mga nasa sidewalk pero nahinto ako ng marinig ko ang usapan nila.
“The new president of the country is not as good as the former one”
“Nagsisimula pa lang sya, natural talagang hindi pa sya ganoon kagaling”
“Iba pa rin kasi ang pamumuno ni President Julian, sayang nga lang at— Nagsimula na
kaming umandar kaya sinarado ko na rin ang bintana ko.
“Nandito na po tayo Madam” sa sobrang pag-iisip ko ay hindi ko napansin na nandito

na pala ako.
Pinagbuksan ako ng pinto kaya naman bumaba na ako at tiningnan ang kabuuan ng lugar
na ito.
It is a forty storey building na kulay gold at puno ng glass-panel, sa pinakatuktok

noon ay ang pangalan ng lugar na iyon na kitang-kita kahit tanghaling tapat.
Pagpasok ko palang sa lobby ay sinalubong na ako ng mga tao na sabay-sabay na nag

bow sakin.
“Good Morning Madam President” they said in unison.
I smiled pero nahinto ang tingin ko sa malaking portrait sa lobby na iyon.
It was the same photo in Palacio, the one that was taken years ago.
I missed him.
Sa taas ng picture namin ay nakasulat ang pangalan ng kompanya na sya ring nasa
tuktok ng gusali na ito.
GRAYSON CORP.
“I wanted to try the carrot cake and—
Nahinto ito ng lumingon ako sa kanya.
“Mommy!” he said and started to run towards me. Mabilis ko naman iyong sinalubong
ng yakap.
Equinox was hugging me tightly pero nakapako na ang tingin ko sa kanya.
“Good Morning Mr. President”
Our employee greeted him.
He smiled.
Julian Matthew Grayson
He smiled at them before walking towards me.
“Madam President” he called me.
“Mr. President” I answered and we both laugh.

Mabilis ako nitong niyakap habang yakap ko pa si Equinox. He kissed me on my
forehead.
“Can you believe na binitawan nya agad ako when he saw you, you’re a traitor man”
sabi ni Julian sa anak namin.
“Cause I love mommy more than carrot cakes”
“What? I thought you love me more than mommy?” Julian asked habang nakahalukipkip.
Tumawa lamang ang anak namin.
“Don’t pressure him, mas mahal lang talaga nya ko” sabi ko at tumawa.
“How was the trip?” he asked me while we are walking to our office.
Tatlong taon mahigit na ang lumipas, natapos na ang termino ni Julian bilang
pangulo ng bansa, mag iisang taon na halos. I came back from a US trip kung saan
nagpakasal si Primo at Megan. Hindi sila nakasama dahil may importanteng inasikaso
si Julian sa kompanya and Equinox is not really a fan of long flights. I stayed
there for a week kaya naman miss na miss ko na sila.
We are running the Grayson Corp together, and people still love to call us Mr. And
Madam President, so we just let them.
Ano nga bang nangyari that night? How come my husband is still with me?
3 YEARS AGO
“Julian!” I called out his name. Hindi agad ako nakalapit sa pinaglaglagan nila
because I am in so much pain. I can barely walk.
Mas kumabog ang dibdib ko ng makarinig ako ng pagbagsak sa baba.
“Julian!” I cried his name.
Unti-unti na kong nakalapit dito.
“Fred” halos himatayin ako sa tuwa ng makita ko si Julian na nakakakapit sa

kakarampot na bakal. He was looking down to the now lifeless Fred laying on the
ground.
“Summer” nagsipag-datingan na ang mga kasamahan ko and they helped Julian up.
I was just looking at them, I cannot move myself.
“Summer” pag-angat na pag-angat nya ay lumapit sya agad sakin. I started bursting
in tears, punching him in the chest.
“How can you do that to me! How can you just jump and—” mas umiyak ako. “I really
thought you died! Akala ko talaga nahulog ka na, akala ko— “Sssh, I’m here, okay?”
she said wiping my tears. “For once I really wanted to save you, hindi lang dahil
gusto ko lang dahil obligasyon ko yun”
He was still telling me things pero nag pass out na ko.
I woke up in an all white place, ospital na naman? Ilang beses ba kong pupunta
rito? I was looking around ng magtama ang paningin ko kila Zeiya.
Mabilis akong napabangon, nahila ko pa ang dextrose na nakatusok sa kamay ko kaya
dumugo ito pero hindi ko iyon pinansin.
“Si Julian?!” natataranta kong tanong. Doon ko lang din napansin na nawala ang
bigat ng tiyan ko. “Where’s my baby?”
“Summer calm down” lumapit si Pam sakin.
“Oo nga Captain, chillax ka lang!” Zeiya.
“Nasaan sila?! May nangyari ba sa baby ko? Please?”
Huminga ng malalim si Yuki at dahan-dahang binuksan ang pinto.
Doon ko nakita si Julian, standing in the hallway, sa tapat ng full glass window at
nagpapa araw.
Nung humarap sya ay tunay na hinaplos ang puso ko.
Nakangiti syang nakatingin sa karga karga nyang anak namin.
Mabilis kong pinunasan ang pumatak na luha mula sa mata ko.
“Look baby, gising na si mommy” I heard Julian said as he enter my room. “He was
crying and we don’t wanna wake you up kaya lumabas kami”
Hinawakan ko ang mukha nya and smiled. I wanna picture this moment, this is what I
am living for. It used to be just for him pero now, we have our little angel.
“Ang gwapo nya, namana nya yung mata ko. Look mommy, kamukha ko si daddy” Julian
said.
At mas napangiti ako ng makita ang simpleng pag ngiti ng supling namin.
End of flashback.
“What are you smiling at?” hindi na ko nag aksaya ng panahong lumingon dahil kusa
itong yumakap mula sa likod ko at sinandal ang baba nya sa balikat ko.
“I was just watching him” sagot ko, tinuro ko ang anak naming si Equinox na
kasalukuyang nakikipaghabulan sa pinsan nyang si Allen, anak ni Melissa sa beach.
Bukod sa pinamamahalaan namin ang Grayson Corp, kapag weekend ay umuuwi kami sa
pangalawang tahanan namin.
Ang Batanes.
Julian bought a land na malapit sa dagat at pinatayuan ito ng two-storey house

namin at ilan pang mini house na ginagawang tirahan ng mga bisita namin.
“He is growing really fast” sabi nito sakin.
“Yeah, I wonder kung ilang babae ang paiiyakin nya, sana hindi magmana sayo” sabi
ko.
Naramdaman ko ang paglingon nya sakin pero tumawa lang.
“Don’t you miss politics?” tanong ko rito.

“No, not at all. I am way done with that, may mas mataas pa bang pwedeng ma achieve
bukod sa pinakabatang presidente ng pilipinas?”
“Ang yabang” sabi ko dito at tumawa.
“But honestly, I am really okay. The company is running well, I get to see Equinox
everyday and I get to spend the rest of my life with you”
I smiled.
“I love you so much” sabi ko.
“I love you so much more Madam”
“We are never getting over that soon? Habang buhay na kong madam at habang buhay
kang presidente”
Nagkibit balikat sya.
“Still cute” sabi nya.
“Hoy Madam and President, baka naman mahiya kayo at wag maglambingan lang dyan,
sumama na kayo dito at kumain” natawa ako sa pagsigaw na iyon. It was Walter.
“Tara na nga” sabi ko dito.
Lumabas kami at nakita kong naka set-up na ang bonfire at nagsisimula na silang
kumain.
“Here Mel, ito yung vitamins ni Allen” narinig kong sabi ni Ryan kay Melissa as he
handed over something to her.
“Thanks dad” sabi ni Melissa.
Yep, they did end up together, although hindi anak ni Ryan si Allen, he is a good
father to him, tinotoo nyang tatanggapin nya ng buo ang pamangkin ko when they got
married.
“Mr. President” pagbati ni Ryan ng makalapit si Julian sa kanya, tinapik sya ng

asawa ko sa balikat. “Julian pala”
“I told you, you can call me sa first name” Julian said.
“Nakasanayan at boss pa rin naman kita” sabi nito.
“You can call me ng ganyan kung nasa office lang at hindi kita mapilit”
I smiled. Ryan quit his job as head PSG and followed Julian, he is now running the
safety and security team ng Grayson Corp.
“Feeling ko mas mahal pa ng asawa ko ang asawa mo” Melissa told me kaya natawa ako.
“Mas matagal na silang magkasama kesa sayo” sabi ko at tumawa.
“Tss, kunin ko lang mga bata, baka mag swimming na naman” sabi nito sakin at
tumango ako.
Melissa and I are okay now, sabi ko naman sa inyo, hindi ako mahilig magtanim ng
galit. Masaya na ako dahil masaya na rin sya ngayon.
Tumingin ako sa paligid.
I saw Ferdi and Pam grilling bbqs together, I heard they plan to get married abroad
kung saan allowed ang same sex marriage. I was just really happy for Pam except sa
kinukulit nya kong aampunin nya si Equinox or kung ayaw ko daw ay igawa namin sya
ni Julian ng kanila.
Tuta lang? I smiled, I saw Primo and Megan, pinupunasan ni Primo ang basang buhok
ni Megan, kakatapos lang nilang mag swimming and they recently just got married.
Zeiya was doing a videocall with his girlfriend na pauwi na rin ng pinas this
month.
Napatingin naman ako kay Yuki na malakas na tumatawa habang pinipicturan si LJ na

girlfriend nya. I am so happy he found someone who loves him so much.
Bumaling ako sa katabi kong si Walter na sunod-sunod ang pagkain ng bbq sa stick.
“Ano na namang tingin yan Madam” sabi nito at nilayo pa ang plato nya sakin, anong
akala nito? Kukuhanan ko sya.
“Bakit ikaw na lang ang single satin?” natatawa kong tanong.
“Ano ba, wag mo nga akong tanungin ng ganyan, busy ako sa computer at inaantay ko
pa ang PS5 wala akong panahon sa girlfriend na yan” sabi nito.
Tumawa ako, I know in time. He will find somebody that will truly match him.
Tumingin ako sa langit.
Draven, do you see us? We are all still together, you don’t know how much we want
you to be here. We miss you oppa! Guide us always.
Hindi na bumalik sa US Army ang Ace Team, they started working on different
department sa Grayson Corp. Lahat ng tao dito is either working sa corp or may
business with corp kaya naging hobby at bonding na namin tuwing weekends to come
home dito sa Batanes.
🎶Give me a second I I need to get my story straight My friends are in the bathroom
getting higher than the Empire State My lover she’s waiting for me just across the
bar My seat’s been taken by some sunglasses asking about a scar, and I know I gave
it to you months ago I know you’re trying to forget But between the drinks and
subtle things The holes in my apologies, you know I’m trying hard to take it back
So if by the time the bar closes And you feel like falling down, I’ll carry you
home🎶
Natutuwa akong pinapakinggan si Pam, she is singing Tonight by Fun.
I was just looking at all of us sitting together with our love ones, except Walter
who brought his PSP with him.
I am at peace, masaya ang puso ko.
🎶Tonight, we are young So let’s set the world on fire We can burn brighter than
the sun🎶
Tumingin ako kay Julian na ngayon ay nakaupo at nakasandal ang ulo ng tulog naming
anak sa balikat nya. He is carrying him in his front, Equinox is covered by his
favorite blanket.
Lumingon sakin si Julian ng nakangiti.
“Are you happy?” he asked me.
“I am more than happy, I am fulfilled. Thank you, thank you for coming into my
life”
“No, thank you for loving me. You are the world to me, kayo ng anak natin. I love
you” sabi nito.
He gave me a peck in the lips.
“I love you” I answered him.
Sabay-sabay naming kinanta ang chorus ng kanta.
🎶Tonight, we are young So let’s set the world on fire We can burn brighter than
the sun🎶
Ilang taon ang mabilis na lumipas, are battles are not easily won. I know, marami
pa kaming kakaharapin, lahat kami may kanya-kanyang laban pa na kailangang ipanalo
pero mapapanatag na ako ngayon, dahil alam kong hindi ako mag isa.
My alone battles are long done. I have my husband, my family to fight along with me
and we will continue to win.
I just looked at him, holding our son, singing happily with our family and friends.
I wanna thank God for this moment at sa bawat araw na nakakasama ko sila.Sila, sila
ang buhay ko.
Looking at those green eyes brought me back to the first time I met them in front
of the school bulletin board.
I was attracted to the President of the Student Counsil, and then later on got
married. It was a painful but a worth it battle when we got separated but I got to
marry him again as the 46th President of the Philippines.
It was all worth it, it led us to the right place where we all truly belong.
I hope you all had fun and learned something from us.
Tao lang tayo, we commit mistakes and sin but we can always be a better person. We
will all eventually find our happiness. Have faith.
I am Summer Madelaine Grayson, I am the wife of Julian Matthew Grayson, the.46th

President of the Philippines, ang nag iisang Madam President, THE PRESIDENT’S WIFE,
officially signing off.
Salamat!
THE END! ❤❤❤ 10/18/2020 — KayeEinstein
Ps. Pa wait naman po ng final author’s note ko hahaha salamat! 😊

Final Author's Note
Hello Sayo,
Salamat at nakarating ka sa dulo ng kwento ni Summer and Julian. Thank you for
supporting writers like me by reading, voting, and by simply sending your thoughts
sa comment section.
This book might have some flaws on it pero please be rest assured that I take
feedback to correct and learn pa.
I hope nag enjoy kayo at patuloy akong suportahan! I will be creating a MED-SERIES
and I hope all of you will be there to support me.
You can support writers like me by simply adding it to your library or reading
list!
Book that I will be working with.
HE WILL BE MINE (Montenegro Series #2) Dalfon Storm Montenegro and Dakota Sy.
FALLING IN LOVE WITH A CARDIOLOGIST (Med Boys #1) Augustus Justine Lopez
Please join my facebook page and group.
@kayeeinsteinKayeeinstein bibies Or add @Kaye Montenegro / Icynxx to join our group

chat so we can talk to you too!
Join my growing family! ❤Sa bibies ko, I love you! I dedicate this to Admin Icy,
LJ, Ate Jen, Angelie, Jane, JD, YA, and Niña 🖤🖤🖤
See you sa iba ko pang book!
Salamat!
Summer and Julian is officially signing off!
— KayeEinstein

The President's Wife by KayeEinstein

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

The President's Wife by KayeEinstein

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

THE PRESIDENT'S WIFE (Completed)

“What is your opinion regarding sa kumakalat na balitang isa kang ilusyonada at

Just imagine napakaganda ng gising ko ngayong umaga at pabalik na sana ng condo ko

“You, Summer Gonzales is trying to hit on Mr. Julian Grayson”

Written by: @KayeEinstein

“What is your opinion regarding sa kumakalat na balitang isa kang ilusyonada at

Just imagine napakaganda ng gising ko ngayong umaga at pabalik na sana ng condo ko

“You, Summer Gonzales is trying to hit on Mr. Julian Grayson”

Written by: @KayeEinstein Book Cover by: puhhLyyys

I am Summer Madelaine Gonzales, ito ang unang taon ko as a college student, I am

“Freshmen!” nabalik sa realidad ang isip ko ng marinig ko ang isang nakakapanindig

Nagtataka ko namang nilingon ang pinsan ko na naka poker face lang.

“Lyana Cuesta! Can you—

Tina try i-absorb ng utak ko lahat ng information na binigay ng pinsan ko about

“Oh?” sagot ko sa kanya.

I just smiled at him and kinuha na ang shoulder bag ko.

Julian Matthew Grayson

Sinalubong ako ng pares ng seryosong berdeng mga mata.

“I said my name is Julian”

Nandito pa kami sa airport at kasalukuyang palabas ng airport, Itinaas ko sa ulo ko

Gusto ko na munang umuwi at magpahinga dahil ang haba ng oras ng biniyahe ko

“I know, don’t worry I made sure na walang makakaalam na na nandito ka na and if

“Why, anong meron?” tanong ko.

“Hay jusko Summer, nanirahan ka lang sa Paris nakalimutan mo ng pilipina ka at need

Nag roll eyes na lang ako dito.

“So? Normal naman ang election, di lang Pilipinas meron”

“Ah kaya pala, I see, bata pa ba yung president natin?”

Pababa na kami ngayon sa ground floor gamit ang escalator.

“Well it’s no other than Mr. Julian Grayson”

Muntik na kong mawalan ng balanse at gumulong sa escalator dahil sa gulat, mabuti

Mabilis na tumibok ang puso ko at pakiramdam ko lalabas iyon.

“It’s Julian. Julian Grayson”

Vote and Comment!

“I can’t believe this, ayan yung babaeng nililigawan ni Mr. President?”

Laking pasalamat ko na lang ng dumating si Lyana at mabilis na inalalayan ako

“Summer, jusko! Konti na lang tutulo na ang laway mo”

“Ha?” nagulat kong baling sa pinsan ko.

I heard him chuckle.

“Stop that Lyana, my baby’s red as tomato”

Please, gabayan nyo po akong wag manakit ng kamag-anak.

“What?” inosenteng tanong nito sakin at kumagat ng sandwich nya.

Pesteng yawa! Pati ba naman pagkain kailangan parang pang commercial?

Nilunok nya yung kinakain at uminom ng tubig.

“Ang advance mo mag isip!—

“Teka, binabasted mo ba ko?”

Napahinto ako sa sinasabi ko dahil hindi ko napigilan at natural iyong lumabas at

Mas nagtawanan pa si Julian at Lyana at nag appear pa sa harapan ko.

Nung tumingin sakin si Julian, pakiramdam ko ay nanghina ako lalo na ng ngumiti

“So you’re my baby then”

I, Julian Matthew Grayson, do solemnly swear that I will faithfully and

“Well, hindi talaga magiging corrupt yan. He is a billionaire, so wala ng

“Hindi, hindi na” mahina kong sagot.

Mabilis kong pinunasan ang butil ng luha na naglandas sa pisngi ko.

Napalitan ng sobrang excitement kung ano man ang naramdaman ko kanina.

“Yun nga! OMG! I am so happy for you!”

Sya ang nagbitaw sa aming dalawa.

“President?” hindi ko alam pero binalot ng kaba ang sistema ko.

May mga sinasabi pa si Pam pero tila nabingi ako.

Ako? Ako ang iinterview sa presidente ng bansa?

Please vote and comment! 🤗🤗🤗

“Baby!” masayang-masayang tawag ko habang tumatakbo papalapit sa kanya. Niyakap ko

“God, I missed you, so so so so so much” he planted a kiss on top of my head while

“Ehem” natigil iyon at masama kong tiningnan si Lyana pagkatapos malakas na