Akcja książki rozgrywa się w czasach przed wprowadzenie w Polsce chrześcijaństwa.

Plemiona słowiańskie posiadają jedynie niejasne wiadomości na temat religii, którą wyznają
Sasi. W tym czasie, wszystko co niemieckie jest postrzegane przez Polan jako złe, bo ze
strony Niemców zaznali wyłącznie bardzo wiele krzywd.

Hengo razem ze swoim synem Gerdą, przyjeżdża do Polan, podając się za kupca. Naprawdę
został tu przysłany przez Sasów. Bowiem u Sasów przebywają synowie kniazia Chwosta.
Uczą się tam pogardy dla swojego kraju, obyczajów, tradycji i języka. Hengo to szpieg.
Niemcy chcą znać zamierzenia i nastroje Polan. Przy okazji mają wiadomość dla Brunhildy,
niemieckiej żony Chwosta.

Hengo bez problemu przyjeżdża do siedziby Chwosta, bo Smerda, wysłannik kniazia, zabiera
go ze sobą, gdy Hengo jest w gościnie u kmiecia Wiszy. Smerda przyjechał szpiegować do
Wiszy oraz by znaleźć rekruta do drużyny Chwosta. Wisz wyznacza Sambora, bo jego
zdaniem jest on mało pracowity. Hengo odnajduję Brunhildę w potężnym grodzie kniazia.
Pokazuje jej pierścień jako sekretny znak i mówi o synach uczących się u Sasów wojennej
sztuki.

Sambor na dworze Chwosta spotyka swojego znajomego Kosa. Ten w wielkim zaufaniu
mówi mu o uczcie, podczas której kniaź upił żupanów i kmieci, a potem rozkazał ich
pozabijać, a ich ciała wrzucić do Gopła.
O zbrodni Chwosta dowiaduje się Wisz. Kmieć chce wystąpić przeciwko zdradzieckiemu
kniaziowi i szuka sprzymierzeńców. Składa wizytę dzielnemu Domanowi, który jest
zakochany w pięknej Dziwie. Dziewczyna niestety nie odwzajemnia jego uczuć, bo
zdecydowała już, że swoje życie poświęci bogom.

Wyjechawszy od Domana Wisz wyrusza do kniazia Miłosza. Mężczyzna ma większe

poważanie wśród ludzi niż Chwost i mógłby zamiast niego sprawować władzę. Miłosz jest
zrozpaczony, bo na rozkaz Chwosta zabito jego synów.

Wisz jedzie dalej do Piastuna, zwanego Piastem. Jest on wolnym kmieciem i prowadzi
gospodarstwo razem ze swoją żoną Rzepichą. Na podróże i narady Wiszy zwraca uwagę
szpieg Chwosta Znosek, który krąży pośród kmieci i donosi kniaziowi.

Wisza przekonuje starszyznę, że trzeba pilnie zacząć działać. Zielona Wić zwołuje wszystkie
ważniejsze rody na Żmijowe Uroczysko dzień przed uroczystością Kupały. Starszyzna
decyduje pozbawić Chwosta władzy z powodu przelania niewinnej krwi.

Podczas święta Kupały Doman próbuje porwać ukochaną Dziwę. Dziewczyna jednak dzielnie
broni swojej czci i i rani go sztyletem. Chłopak jest ciężko ranny. Dowiaduje się, że jego
pomoc jest potrzebna do śmiertelnej walki z Chwostkiem. Wisz jest w niebezpieczeństwie.
Doniesienia Noska powodują, iż Chwost wysyła Smerdę na czele zbrojnej drużyny, by
pojmali Wiszę. Z pomocą przychodzi mu wierny Sambor i ostrzega go potem przed napaścią
ze strony Smerdy.

Wisz nie ma zamiaru się łatwo poddać. Bardzo odważnie i dzielnie walczy. Udaje mu się
przepędzić Smerdę, ale sam ginie. Pożar wici przyzywają też innych kmieci na pole walki.
Smerda nie ma szans i się wycofuje.

Zmarły Wisz ma pogrzeb na stosie. Razem z nim dobrowolnie plonie jego żona Jaga.
Kmiecie, pośród których znajduje się dużo przedstawicieli rodu Myszek, prowadzą oblężenie
grodu Chwosta. Kniaź ponosi śmierć w swojej wieży. Kmiecie wybierają nowego wodza.
Nominację otrzymuje Piast. Jest to niezwykle istotny krok w formowaniu się państwa Polan.
Chrzest, który będzie miał miejsce w krótkim czasie, dodatkowo umocni władzę księcia i
połączy pojedyncze plemiona w jeden nowoczesny naród.