Tornado: Break Me

Tornado: Break Me
written by chisenpai

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, events, places and

incidents are either products of the author's imagination or used in a fictitious
manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is
purely coincidental.

No parts of this book may be transmitted, modified, republished or copied from or

exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission.

All rights reserved.

~*~

Peculiar Boys Series #3

***

He is broken and he loves to break hearts, then she came willing to fix him by
breaking herself. Who is he? Tornado Apolonio de Mayor.

Warning: SPG

Warning: SPG
Contains graphic sex scenes and adult language intended for mature and open-minded
readers only. Read at your own risk.

***

List of restricted chapters:

• Kabanata 2

• Kabanata 3

• Kabanata 6

• Kabanata 10

***

These chapters that contain the indicated content are in private, they will only be
visible, readable, and accessible to my followers. So simply follow me first in
order to unlock them. Feel free to unfollow afterwards.
Peculiar Boys Series

Peculiar Boys Series books in chronological order:

#1 - Ice: Melt Me

#2 - Cloud: Chase Me

#3 - Tornado: Break Me

#4 - Thunder: Electrify Me

#5 - Ink: Taint Me

#6 - Chain: Unleash Me

#7 - King: Dethrone Me

#8 - Hunter: Tame Me

Simula

Simula

"Ako nga pala si Tornado Apolonio de Mayor, I know this is our school's annual
talent showcase for the closing program, I am here in front of you guys not just to
compete or perform, andito rin ako para kantahan si Leshyla Fairel Portelia, ang
babaeng halos limang taon ko nang nililigawan," naghiyawan ang mga taong nanonood
sa baba ng entablado, nilibot ko ng tingin ang mga audience, "baby if you're there
I hope you hear me, I personally composed this song I only dedicate to you."

Tinapat ko ang mic sa harap ng labi ko at nagsimula akong mag-strum sa strings ng

gitara na hawak ko, naging tahimik ang mga tao habang pinapakinggan ako, biglang
dumilim ang paligid at tumutok ang spotlight ng entablado sa akin.

Hindi ako tumigil sa paglibot ng tingin hanggang sa nakita ko si Fairel na

nakatingin sa akin, may ngiting nakaukit sa kanyang magandang labi. Ngumiti naman
ako at nagsimula nang kumanta habang nakatitig sa kanya.

"I'll take away your pain,

I'll pick up your broken pieces,
I'll fix you with my kisses,
Coz you're my only queen."

Tila ba naglaho lahat ng tao sa paligid at kaming dalawa lang ni Fairel ang naiwan,
nasa pinakadulo siya ng audience at nakatayo, I strummed my guitar as I resonate
with its rhythm.

"My soul will be the place you can call home,

Your flaws, your faults, you are perfect to me,
You're my heart 'till you make me set you free
My queen, will you stay with me on the throne?"

We both stared at each other as if we were the only ones, humugot ako ng malalim na
hininga saka ko pinikit ang aking mga mata, ang itsura ni Fairel ang imahe na agad
na nagpakita, damn I must really be madly in love with her.

"Let me make you forget

Your pain, all the brokenness,
Let me be the only one
Coz baby I'm enough."

Maraming camera at cellphone ang biglang tumutok sa akin, maraming kumukuha ng

video at litrato ko habang kumakanta, hindi ko na lang pinansin ang mga iyon at
tinuon ko lang ang buong atensyon ko sa babae ng buhay ko.

"Your soul will be the place I can call home,

My flaws, my faults, please be perfect to you,
I'm your heart 'till you make me set you free
Your king, won't you stay with me on the throne?"

"Baby will you let me be your man?

Yes or no?"

"Putangina yes Tornado!" Sigaw ng isang babae, nakatingin lang ako kay Fairel na
hindi kumibo, she wasn't the girl who yelled and she is too prim and proper to
shout curses, nanatili lang siya sa kanyang gawi, I stared at her hoping she'd say
yes or just nod her head to me.

Dahil sa sigaw ay sunod sunod na sumagot ang mga babae, tinapos ko na ang
performance ko saka ko binaba ang gitara, humugot ako ng malalim na hininga saka
tumingin ulit sa pwesto ni Fairel ngunit wala na siya doon.

Mabilis akong bumaba sa stage habang nililibot ng tingin ang paligid, lahat ng tao
ay tumingin lang sa akin habang ang emcee ng event ay nagbibigay puri sa akin,
naglakad ako palabas ng auditorium ng school saka pinasadahan ng tingin ang
paligid, where the hell are you Fairel?

Nilabas ko ang phone ko at saka tinawagan si Fairel, nang sumagot siya ay bigla
akong nabuhayan ng pag-asa, "Fairel, asan ka?"

"Garden." Sagot nito, mabilis naman akong tumakbo papuntang garden ng school,
nadatnan ko agad si Fairel doon na nakatitig sa mga bulaklak, she looked like a
goddess lost in the sea of flowers, ngumiti ako nang tumingin siya sa akin, she had
those deep black eyes that will captivate you until you get lost within those orbs.

Binaba ko ang cellphone ko at saka lumapit sa kanya, "why did you pull that stunt?"

Natigilan ako, "what do you mean, baby?"

Tumawa siya, "since when did I become your baby, Tornado?"

Yumuko lang ako, "I just want the people to know how much I love you, Fairel. Hindi
mo ba nagustuhan ang kanta ko para sa iyo?"

"That is not the point, Tornado! Bakit mo sinabi na niligawan mo ako ng limang
taon?!"

"Totoo naman." Lumabi ako.

She hissed, "look, I like you-"

"And I love you." Ngumiti ako.

Nagbuntong hininga siya, "patapusin mo muna ako."

Tumango ako.

"I like you but I don't love you." Mahinang saad nito saka umiwas ng tingin,
pumitas siya ng isang puting rosas saka tinitigan ito, "hindi ako ang babaeng para
sa iyo..."

Tumawa ako, "it's okay kahit na hindi mo 'ko mahal, basta gusto mo ako ayos na ako
doon."

"Can't you see the point, Tornado? It's a no. You will never be the man for me, I'm
sorry because I can't reciprocate your feelings."

Tila ba mga kutsilyong tumutusok sa puso ko ang bawat katagang binibitawan niya,
nangilid ang luha ko, pinikit ko ang aking mga mata para ibalik ang luha sa kung
saan man nanggaling at saka humugot ng malalim na hininga para pakalmahin ang
sarili.

"Marami pang babae dyan, Tornado. I am not worth your love, a girl like me will
never be."

Lumapit ako saka lumuhod sa kanya, niyakap ko ang binti niya, "please don't be like
this to me baby, nagbibiro ka lang hindi ba?"

"Please stand up." Matigas na utos ni Fairel sa akin, "ano bang parte sa hindi kita
mahal ang hindi mo maintindihan ha? Kailangan bang isampal ko sa iyo ng paulit
ulit? Hindi kita mahal. Hindi kita mahal. Hindi kita mahal!"

Para akong namatay sa sinabi ni Fairel sa akin, tila ba nakalimutan ko na mahal na

mahal ko siya, tinignan ko ang sarili ko, nagmukha akong desperado, tumayo ako saka
dumistansya, all I wanted suddenly was to see her breaking, hurting, crying, in
pain.

"Five years wasted." Umiling na lang ako, "you will regret it, Fairel." Malamig na
saad ko sa kanya.

"I'm really sorry, this is also a farewell. Aalis na ako papuntang Manila, doon ako
magpapatuloy ng pag-aaral tapos mag-o-audition rin ako bilang artista."

"Kingina mo hindi ko tinatanong." Sinamaan ko siya ng tingin, "the moment you come
back in Alta Rio is the moment you will wish you should have never returned."

Nagulat ako nang biglang kinuha ni Fairel ang kamay ko saka nilagay ang puting
rosas sa palad ko, sinara niya ito saka tumingin sa akin. "Bye, Tornado..."

I watched her walk away, I watched her walk out of my life as mixed emotions
confuse me, gusto ko siyang habulin muli, pero may nagpupumigil sa akin. Galit.
Poot. Sakit. They are stopping me, and they are slowly stirring inyo my heart, do I
even have a heart anymore?

Nagsimula na rin akong umalis sa hardin habang hawak hawak ang rosas, hindi ko alam
kung saan ako tumutungo, wala sa sarili akong palakad lakad hanggang sa nagsimulang
tumulo ang ulan, pinikit ko ang aking mga mata.
Hindi ko namalayan na nakalabas na pala ako ng paaralan, hindi ko rin namalayan na
nasa gitna na pala ako ng kalsada hangga't sa may nagbusina dahilan upang bumalik
ako sa huwisyo, dahilan upang mapahiga ako sa kalsada dala ng sobrang pagkagulat,
sa gitna ng ulan.

Putangina! Nag-e-emote ako e!

***

Kabanata 1

Kabanata 1

"With all the criterion and the test, I finally found the reason why your son is
having anger management issues." Saad ng specialist sa mga magulang ko habang
nakatingin sa akin, sinamaan ko lang siya ng tingin at hindi na lang nagsalita pa.

"And what was the result?" Kinakabahang tanong ni Papa.

"Basing sa blood tests ng anak niyo, there is a hormonal imbalance, and the rare
thing is, sa CT scan normal lang naman ang anatomy ng brain ng anak niyo. Pero
basing sa mga ginawa ng anak niyo tulad ng..." tinignan niya ang papel saka binasa
ang nilalaman nito, "nag-interview ako ng isa sa mga naikama niyang babae at sinabi
na sobrang bayolente siya na halos hindi na siya makatayo sa sumunod na araw."

"What the fuck? Who is that fucking woman you fucking specialist?" Siningkitan ko
siya ng mata. "And what does my fucking sex life have to do with this fucking shit
stuff? Putangina!"

Suminghap si Mama saka tumingin sa akin, "hindi ka na virgin, anak?" She put her
hand on her lips as if she couldn't believe that. Si Papa naman ay natulala lang.

"Hindi na, pati si Kuya Thunder hindi na rin."

"Jusmiyo porgador de grandio que horror!" Histerikal ni Mama.

I rolled my eyes and heaved a heavy breath, I just focused on how to control my
anger. Right now my blood is boiling to the specialist, kingina pati ba naman
babaeng kinama ko in-interview niya?!

"Next, your son is using violence to establish dominance against people, ayon sa
records niya sa school before he graduated from college ay lahat ng nakaaway ng
anak niyo'y hindi nakaligtas sa kanyang kalupitan, flat tires, gasgas ang kotse,
wasak ang bintana nito, he is also pranking teachers na halos naatake sa puso ang
isa, and oh, he also humiliated and demeaned people and seems like he is taking
pleasure in it."

"Putangina mo sabihin mo na lang kaya kung ano ang gusto mong malaman namin? We're
here for the results hindi para basahin mo iyang papel na iyan, alam din naming
magbasa kung nag-iisip ka. For sure aabutin tayo ng gabi dito sa clinic mo kung
ipagpapatuloy mo iyan. And I'm fucking bored as hell." Humikab ako, "may gala pa
kami ni Thunder mamaya so do you mind, bitch?"

Umiling na lang ang specialist, "did I mention he is a great cussing machine?"

"Puta." Bulong ko.

"Tornado! Will you filter your mouth?" Nagbuntong hininga si Mama, "hindi ganyan
ang pagpapalaki namin sa iyo ni Hernandes!"

"Sorry." I just closed my eyes.

"To cut the chase, your son have Sadistic Personality Disorder, he falls to the
Tyrannical Sadist subtype and that is pretty disturbing." Nagbuntong hininga ang
ispesyalista at saka tinignan ang papel na hawak niya kung saan nakasulat ang
resulta.

Fucking papers and results won't label me, ipakain ko pa sa bunganga mo yan e.

"So, how can we treat our son?" Tumingin si Mama sa specialist na tila alam niya
ang sagot.

"Parental counseling is the best thing to do, personality and disorder niya at
hindi ang utak so there is no medicine to treat that, but he can take pills to
control his anger and calm him down but too much may lead to damaging his system so
that is not an option, though he can take once a day, o kaya kailangan lang niyang
mahanap ang katapat niyang babae." Tumawa ang specialist, siya lang natawa kingina
niya.

Matapos ang session ay dumiretso agad kami pauwi sa ranch, sa gitna nito ay ang
lumang mansion na minana ni Papa kay Lolo na kasama nina Ink at Chain, sina Papa at
kanyang mga kapatid ay nabigyan ng mana mula kay Lolo na pinalago nila, my Dad
happens to be this real estate in Villanueva.

Nang nakarating ang kotse sa bahay ay lumabas agad ako, "Tornado."

"What, Dad?" Sumimangot ako.

"What happened, son? Why are you like that since umalis si Leshyla?"

"Don't bring her up." Kumunot ang noo ko, "wala akong pake sa kanya."

"But you love her." Lumungkot ang itsura ni Mama, "you were madly in love with her
na halos araw araw siya ang bukam-bibig mo ng halos limang taon."

"I loved her." Pagtatama ko, "I fucking loved her and all she did was break me."

"Tatlong taon na rin makalipas iyon, anak. Don't you think oras na para mag-move
on? Yes, she broke you but look at yourself, ikaw na mismo sumisira sa sarili mo.
You need to listen to your Papa and me, we are your parents, we need to counsel you
tulad ng sinabi ni Mrs. Cojuantel."

"Matanda na ako."

"You are still our baby." Nangilid ang luha sa mata ni Mama saka siya lumapit para
yakapin ako, "you've grown but you're still our baby, my son, my youngest son."
Tumulo ang luha sa kanyang mata, "just remember andito lang kami ng Papa mo para sa
iyo, we love you, even your brother does."

"I know." I sighed, "I'll get changed, baka iwan ako ni Kuya may lakad pa kami sa
bagong pool bar."

Kumawala ako sa yakap at nagmadaling pumasok, I just hate seeing my mother cry,
napaka-emotional niya talaga. And even if I try to bring myself to wipe her tears,
a part of me was liking it. Pain. Damn. She is my mother. Hindi dapat ganun.

Matapos kong magbihis sa kwarto ko ay agad akong dumiretso sa kwarto ni Kuya,

walang sabi ko itong binuksan at bumungad siyang naka-shorts lang at walang damit
pang-itaas, lumikho ang tingin niya sa akin, "what was the result?"

"Sadistic Personality Disorder." Pinaikot ko ang mata ko, "at least hindi mental
disorder. So I'm not crazy, maybe a little." I smirked, "kingina ka magsuot ka na
ng damit, punta na tayo sa pool bar sa San Isidro."

"Nababaklahan ka na ba sa katawan ko, li'l bro?" He chuckled as he flex his biceps.

"Puta, hindi tayo talo." Sagot ko naman, pinanood ko si Kuya Thunder na magsuot ng
kanyang damit, nang tapos na siya ay agad siyang naglakad palabas ng kwarto,
sumunod naman ako.

Nagpaalam na kami ni Kuya kina Mama at Papa, pumayag naman sila at nagbigay muna
sila ng payo kay Thunder na bantayan ako para hindi ako gumawa ng kalokohan bago
kami pinayagang umalis, imposibleng mangyari iyon because once my brother sets his
eye on his prey, he will leave me alone by myself. But he said yes anyways dahil
hindi kami papayagan kung hindi siya umoo.

Dahil may sarili kaming mga kotse ni Kuya ay nagkanya kanya kami, for sure mag-uuwi
na naman ng babae si Kuya sa pinakamalapit na motel sa San Isidro, hindi kompleto
ang araw niyan na walang naikakama habang ako? Hindi kompleto nang wala akong
nakikitang nasasaktan kaya kapag wala akong nakikitang nasasaktan ay hindi kompleto
ang araw ko, and by all means I will do my best to see pain myself to complete my
days.

Only pain makes me feel alive now.

I sighed and just focused on driving, nang nasa labas na kami ng pool bar kung saan
ang likod nito ay ang dagat ay magkatabing pinark na namin ni Kuya ang mga kotse
namin sa parking lot ng bar, papalubog na rin ang araw, maaga ang pagbukas ng bar
ngayon dahil ito ang first day nito at grand opening, of course the Apolonio de
Mayor brothers never misses such event lalo na kapag may involvement ang party,
alcohol, and girls.

Pumunta kami sa entrada nito and was greeted by two bouncers, "may extra ba kayong
damit na dala?"

"Nasa kotse namin." Sabay na sagot namin ni Kuya, tumango ang bouncer na nagtanong
saka nila kami pinagbuksan ng pinto, nang bumukas ito ay agad na kumawala ang ingay
ng musika at hiyawan ng mga tao. Looks like we missed the opening speech of the
owner since they are now partying their asses off.

I smirked. Nang naglakad kami papasok ni Kuya sa loob ng pool bar ay napatingin ang
lahat sa amin, we are always the life of the party after all.

Lahat ng mga lalake sa paligid ay walang shirts, kaming dalawa na lang ni Kuya ang
may suot na sando.

"Strip! Strip!" Biglang sigaw ng mga babae, I smirked and took my shirt off and the
crowd went wild, sumunod naman si Kuya at mas lalo silang nag-ingay. Binato namin
ito sa mababaw na pool at agad agad na nag-unahan ang mga babae na kunin ito.

"Bye bro, I already have my woman to pleasure tonight." Thunder smirked habang
nakatingin sa isang babae na nakaupo lang sa silya sa may gilid ng pool. She was
beautiful and she looked innocent. I smirked and nodded. "I hope she's a virgin so
I can be her first." He grinned devilishly as he approach her.

Ako naman ay nanatili na lang sa kinakatayuan ko, I don't need to approach the
girls, they will approach me. That is my rule.

And like I expected, they did. Now all I did was to choose who among these flings
are my type. Tumingin ako sa isang morenang babae na naka-bikini, makinis ang
kanyang balat, mapula ang labi, singkit ang mata, matangos ang ilong, at mahaba ang
buhok. My type. "I want you."

Agad namang nagsialisan ang mga babae na hindi ko pinili. Ang babae naman na pinili
ko ay nanatili lang sa kanyang kinakatayuan.

The woman smiled, "the feeling is mutual, Tornado."

"So you know me, huh? What's your name?"

"Reina Fiore."

***

Kabanata 2 *SPG*

Warning: Ang kabanatang ito ay binubuo ng maselang tema na hindi dapat ginagawa
mag-isa. Huwag mong gagayahin ang kalupitan ni Tornado. Huwag.

Kabanata 2

"So Reina, huh?" Ngumisi ako, matapos kaming mag-party na magkasama sa pool bar ay
agad kaming umalis, nasa loob na kaming dalawa sa kotse ko habang siya ay nakaupo
sa passenger's seat, nakasandal ang likod niya sa leather backrest.

Tumingin siya sa akin at ngumiti, "bakit, Tornado?

I smirked, "still a virgin?"

Namula siya at saka niya kinagat ang kanyang babang labi saka siya tumango, umiwas
siya ng tingin. "Yes."

"I'm a wild beast in bed, just wanted to tell you. Do you wanna back out?"

Umiling siya saka niya pinaglaruan ang kanyang mga daliri. Napataas ang dalawang
kilay ko saka pinaandar ang kotse ko, "do you have a place?" Takang tanong ko.

Tumango siya, "I live alone. Doon sa Zeraphine Subdivision, I own a house there."
Sagot nito, tumango naman ako, alam ko kung saan ang subdivision kaya hindi na lang
ako nagtanong, sa Alta Rio iyon malapit sa mga Kimorra, sa gitna ng biyahe ay hindi
ko maiwasang mapatingin sa maamong mukha ni Reina, I imagined her face in pain,
damn it triggered my libido.

Umiling na lang ako at saka ko tinuon ang buong atensyon sa kalsada, she can
wait... in bed, right now I should drive instead of fantasizing over her, nang
pumasok na kami sa subdivision ay tumingin ako sa kanya, "where's your house?"

"That one. Iyong may 36 na nakadikit sa gate." Tinuro niya ang isang medyo malaking
bahay, agad ko namang pinark sa harap nito ang kotse ko, lumabas na kaming dalawa,
binuksan ni Reina ang bahay niya at hinayaan akong pumasok kasama siya, nang nasa
loob na kami ng bahay ay sinalubong kami ng dilim, binuksan ni Reina ang ilaw sa
switch nito at nagkaroon ng liwanag.

I closed the door and locked it, mabilis kong hinila si Reina at saka kinulong sa
pader, nilagay ko ang magkabilang kamay ko sa magkabilang gilid niya upang hindi
siya makatakas, my kisses went deeper on her lips, I was aggressive with her and I
don't care. Damn her lips tasted like sweet menthol.

I bit her lower lip and she moaned as my right hand that used to trap her took its
entrance on her slutty dress and cupped her soft mountain, mas lalo kong dinikit
ang katawan ko sa kanya, letting her feel my length that wanted to thrust its way
inside her slit.

Both of my hands went on her legs and carried her like nothing, hinayaan kong
ipulupot niya ang mga paa niya sa bewang ko, I tilted my head nang pagsawaan ko ang
kanyang labi at bumaba ang halik ko patungo sa kanyang leeg, I sucked it until
hickeys came, it's not enough. I want her entire neck full of hickeys.

I felt her fingers with those pointy nails dug deeply on my back as I put hickeys
on her na tila ba nakikiliti siya pero pinipigilan lang niya.

Uh, I fucking love the painful pleasure she is giving me but that should not
happen, I should be the one giving her that, "where is your bedroom, Reina?"

Tinuro niya ang hagdan, "the first door on the second floor."

Agad siyang bumaba sa akin at saka parehas kaming tumungo sa kwarto niya,
"undress." Utos ko sa kanya matapos ang ilang sandali.

"Huh?" Putangina ubos na pasensya ko. Ayoko sa lahat ang inuulit ang sarili ko.

I hissed as my patience dried, lumapit ako sa kanya at walang kahirap hirap na

pinunit ang kanyang bestida into two separate sheets, tumumbad agad sa akin ang
malusog niyang dibdib at ang kanyang sensitibong parte na tinatakpan ng basang
panty, "somebody's wet." I smirked.

Namula siya at umiwas ng tingin, damn she looked innocent even if she was naked. So
fucking innocent that I want to replace all of it with intoxicating madness, she
sighed and then looked at my crotch, "somebody's hard too." She smirked, trying to
play along with me.

"Take my belt off." Utos ko sa kanya, tumango naman siya at agad na sinunod ako,
"now take my pants off." Tumango ulit siya at saka binaba ang pantalon ko,
tinitigan lang niya ang malaking bundok sa gitna ng boxer ko, "do you want it?"

She bit her lip and innocently nodded.

"Then earn it, pleasure me."

"Paano?" Takang tanong nito.

I smirked, agad kong hinubad ang suot kong damit at saka tinulak siya pahiga sa
kama, I went on top of her then tied her hand with a belt, "ano ang ginagawa mo?"
"I told you I'm wild in bed baby, I warned you but you still insisted."

Nanlaki ang kanyang mga mata pero hindi siya nagpumiglas, "just... just please be a
little gentle." Bulong nito, her voice shaking, pinikit niya ang kanyang mga mata.
Hinigpitan ko ang sinturon sa kanyang kamay at saka ito tinali sa headboard ng
kama.

Agad kong hinubad ang natitirang saplot sa katawan ko at saka pinaghiwalay ang
kandungan niya gamit ang dalawang kamay ko, her diamonds stared back, ready for my
entrance.

I smirked and rubbed my manhood on the edge of her curls and she moaned in
pleasure, she closed her eyes in satisfaction, I smirked and inserted my middle
finger inside her, "uh.." Ginalaw galaw ko ang daliri ko sa loob niya at
humalinghing siya, I felt her walls enthralled with my touch, I inserted another
finger and she groaned as if she was in pain, I smirked. Seems like she really is a
virgin.

Nilabas ko na ang dalawang daliri kong basa na at pinunasan ito gamit ang kumot,
she stared at my manhood, "do you want it?"

She nodded.

"Say it."

"Gusto ko..."

"Ang ano?"

"I want you inside me, Tornado." Nanginginig ang boses niyang sagot.

I smirked and placed myself between her legs while her tied hands remain rested
behind her, tinapat ko sa kanyang perlas ang pagkalalake ko, "ready?"

She nodded. As soon as she did that agad kong pinwersa papasok sa kanya ang buong
kahabaan ko, "fuck!" Sigaw nito sa sakit mula sa pagpasok ko, biglang rumagasa ang
luha sa kanyang pisngi habang pilit tinatanggal ang tali sa kamay.

I smirked. I wanted to fucking see more pain. This isn't enough. I want her to cry
louder, cry more. I want more.

I wildly thrusted myself in and out of her and she continued to cry in pain, her
walls were as tight as fuck as it tries to adjust on my beast, "want that?" I
grinned, not caring if she was hurting so much at all.

"U-Uh... it hurts..." She cried, more tears came out. She was in pain.

I grinned devilishly, both of my hands now landed on her bare mountains and cupped
it as I continue to grind my manhood inside her door, after a few more minutes her
cries stopped and it was replaced with a moan, seems like she was hurting no more.

I encircled my hands around her and went deeper, "uh..." she moaned, I went faster
and faster as I feel myself exploding soon, but she exploded sooner.

"Fuck." I groaned after a few more shoving, mabilis kong nilabas ang pagkalalake ko
sa kanyang entrada at saka tumayo sa taas ng kama, agad kong sinubo sa kanya ang
hati ng alaga ko, the release of warm thick liquid soon covered her lips along with
the satisfaction of reaching the peak.
I smirked at Reina, "congrats, you're not a virgin anymore." Hinihingal na saad ko,
both of us were covered in our own sweat, agad kong tinanggal ang tali sa kanyang
kamay, namula ang wrist nito siguro dahil sa higpit, "was I gentle?"

"No." She frowned, "I feel it still hurting..."

"Good." I grinned, "it should hurt since it is your first time."

"And you? Ikailang babae na ako na naikama mo?" Mahinang tanong nito habang
pinupunasan ang dila gamit ang daliri.

"Let's just say ikaw ang unang babae na virgin na kinama ko."

"Uh, Tornado?"

"Yes?" Tanong ko habang pinupunasan ang pagkalalake gamit ang kumot niya.

"Will... will you date me?"

"Sure."

***

Kabanata 3 *SPG*

Warning: Kailangan ko pa bang sabihin na may jugjugang magaganap? Kasi wala talaga.
Trip ko lang lagyan ng SPG baka sakaling mas maraming votes at comments, iyon lang
naman kasi ang habol ng ibang mambabasa. ITS HURT.

Kabanata 3

Nagising ako dahil sa bigat na nakapatong sa aking dibdib, napatingin ako kay Reina
na ginawang unan ang katawan ko, ang kanyang kamay ay nakadapo sa abs ko habang ang
kanyang mga paa ay nagkrus sa aking binti, halatang sarap na sarap siya sa kanyang
pagtulog.

Nagbuntong hininga ako at saka tinanggal ang kanyang pagkakadikit sa akin, bumangon
ako sa kama at saka ko sinuot ang aking mga damit, madilim ang kwarto, nang hinawi
ko ang makapal na kurtinang nakatakip sa bintana ng kwarto ay agad na sumilip ang
pagsikat ng araw, so it's morning.

I let my eyes adjust on the light, tumingin ako kay Reina, so pumayag akong
makipag-date sa kanya, huh? I'll just break up with her kapag napagsawaan ko na ang
katawan niya.

I'll fuck her until she cry and when I'm done, I'll leave her with her broken
pieces and will care less. That's how I do things.

Hindi ko na kasalanan, it was her choice to date a man like me, a man... who Mrs.
Cojuantel said to have Sadistic Personality Disorder, fuck that bitch of a
specialist.

Napatingin ako sa kalapit na bahay nang may narinig akong tunog ng kotse, I stared
at the room's window in front of me, seems like nobody lives here because there was
nothing on the room.

I tilted my gaze to the open front of the vacant house and saw a car that was just
parked, siguro doon nagmula ang narinig kong tunog ng kotse kanina lamang, lumabas
ang isang babae sa driver's seat nito at halatang kakagaling lang siya sa biyahe, I
stared and just couldn't ignore the familiarity of her figure.

She's too familiar that it triggered my anger, kumuyom ang kamao ko, all I wanted
all of a sudden was to inflict pain to someone, lumingon ako kay Reina who was
innocently sleeping, she was the only woman in here right now, I desired to make
her cry all of a sudden, she moaned in her sleep that's why I stopped deadpanned.

Biglang lumambot ang puso ko at the sight of an angel, an angel that I just tainted
last night...

I can't hurt Reina, I just pained her last night, she had enough. Umiling iling
ako.

Huminga ako ng malalim saka ko pinikit ang aking mga mata, I need to control my
temper, if I let my emotions control me masasaktan ko lang si Reina, I balled a
fist using my hand and let my own fingers dig into my palm, the pain I felt gave me
a temporary satisfaction and I started to calm down.

Muli kong sinilip ang babae sa labas na nilalabas na ang kanyang maleta mula sa
likod ng kotse, nang humarap siya sa gate ng bahay ay nakita ko ng malinaw ang
kanyang maamong mukha.

The face of the woman who broke me, the face of the woman who looked down on me
that day, fuck, she's back.

Fairel...

Binuksan niya ang gate ng katabing bahay ni Reina at saka pumasok na, tila ba
napako ako sa aking gawi na nakasilip sa kanya, she have no idea that I already
know she's back, the last time I saw her she was on a TV show being interviewed
about her recent teleserye.

My heart was racing so fast desiring her, desiring her to hurt, to break, to cry, I
want her to feel the pain she inflicted to me, no, I want her to feel more than
that. I want her to wish she died. I want her to wish she should've never been
born.

You've shown me the beauty of pain, Fairel. Now I will give the favor back. I'll
slowly break you and ruin your life like how you ruined mine. I'll break you and
will keep on breaking you until there's none left to break.

I gazed at her as she enter the house, so she's occupying it, huh? Humugot ako ng
malalim na hininga, I told you the moment you come back here is the moment you will
wish you should have never returned, Fairel.

"Tornado?" Pinasadahan ko ng tingin si Reina na halatang kakagising lang, nang

makita niya ako ay ngumiti siya, "akala ko umuwi ka na, hindi ko pa man rin alam
kung taga-saan ka."

"Don't worry, I'll introduce you to my family soon." I smirked, namula naman siya
dahil sa sinabi ko, bumangon na siya sa kama and her naked body stared into mine.

"Ano nga pala ginagawa mo sa tapat ng bintana?"

None of your fucking business, I shrugged, "may bagong lipat." Turo ko sa katabi
niyang bahay, tumango naman siya na tila nakuha ang gusto kong iparating, lumapit
ako sa kanya saka ko pinulupot ang kamay ko sa kanyang bewang, my other hand
trailed her long leg up to her cherry, "does it hurt?" I whispered on her ears, I
caressed the side of her slit and she gasped.

"Medyo. Ang sakit din kapag maglakad."

I nodded and inserted my ring finger inside her, she closed her eyes, "Tornado...
masakit..." She bit her lower lip.

"What? I couldn't hear you." I smirked and put it deeper inside her, nangilid ang
luha sa kanyang mata, a sign she was hurt. It made me happy and it made me want to
see more.

Umurong na si Reina at tuluyan nang nailabas ang daliri kong basa na, sumimangot
naman agad ako, "please let me rest... what happened last night was too much...
it's sore..." Saad nito sabay turo sa bakat ng dugo na nasa kumot ng kama, a sign
that I popped her cherry widly.

"So what? If I want you now then I want you now, you have no say." Lumapit ako sa
kanya, "just because we had sex last night doesn't mean we can't do it again..."

"It was my first time, please... Tornado. Masakit pa talaga." Paika ika siyang
umurong habang ako ay lumalapit, I looked at her as if she was a meat that I'm
about to eat for breakfast.

"I thought you wanted to date me?"

She nodded with confidence.

"Then deal with me, I can only love you in pain." I smirked, I trapped her into the
cold wall, I looked at her neck full of hickeys and bit it like a hungry vampire,
she gasped as she feel the pain, I smirked. I wanted more and so I will have more.

My hands soon cupped on both of her mountains, I lowered my stand to face her
breast, I separated her soft breast and forced my face in between it then sucked
the skin, upon finishing the skin was wet and pinkish, my tongue licked her skin
down to her belly button, "Tornado..." she moaned.

"Yes, Reina?"

"Stop... please..."

I smirked and inserted both my middle and ring finger inside her diamonds, "you're
wet."

She gasped and closed her eye, I jerked my fingers in and out of her, I did it
faster and her hands held on my shoulder as support, seems like her legs became
jelly.

"T-Tornado..."

I did it faster, her moans became louder until I felt the release of warm thick
liquid drip into my finger and stream down on her long legs, hinihingal si Reina na
napayakap sa akin, "it hurts again..."

I felt a tear land on my bare shoulder, she was crying.

"Bakit ka umiiyak?"

"Because I couldn't resist you, even if it already hurts... I feel like a

masochist..."

***

Kabanata 4

Kabanata 4

Pagkagising ko ay nakita kong umiilaw ang screen ng phone ko kaya naman bumangon
ako sa kama para tignan ito, seems like my brother just sent me a text message.

Fr: Thunder
Where the fuck are you? Bilisan mo ang umuwi. Xx

Napamura na lang ako, if our parents find out tiyak grounded na naman ako, sobrang
strict pa naman nila na ikakandado ka sa kwarto mo kapag hindi sumunod sa curfew
time, kahit may SPD ako hindi pa rin ako nakakalusot doon.

Nagbuntong hininga ako at saka tumingin kay Reina na hubo't hubad, tanging ang
kumot lang na pinaghatian naming dalawa ang saplot sa kanyang katawan, inalog ko
siya dahilan upang gumising siya, "uuwi na ako, hindi pwedeng malaman nina Papa na
hindi ako natulog sa bahay, I'll come here for lunch." Saad ko.

Ngumiti siya sa akin saka ako siniilan ng halik sa labi, "sige, see you later
then." Tumango ako at mabilis na tumakbo paalis ng bahay, mabilis ang pag-drive ko
patungong Villanueva habang mabilis ang pintig ng puso, I took the secret way
papuntang old mansion para walang makaalam at magsumbong sa mga tauhan, mabuti na
lang at may ganoon dito sa ranch kundi patay, mabilis ang pag-park ko sa garahe at
saka bumaba na.

I tiptoed my ways into the house, naglakad ako nang malampasan ko ang receiving
room kung saan may kausap sina Papa at Mama na isang lalake, sino kaya iyon? Saka
bakit ang aga ng gising nila? Usually mga 8AM ang gising pero ngayon 7:00AM pa lang
gising na, siguro dahil sa lalakeng kausap nila. Hindi ko na lang pinansin at
mabilis na tumungo sa kwarto ko.

Agad akong naligo, nag-sipilyo, at lahat lahat na. Tinignan ko ang sarili ko sa
salamin at nagbuntong hininga, seems like I'm finally okay thanks to my brother's
message. Kung hindi ko iyon nabasa tiyak lagot ako, scratch that, lagot kaming
dalawa dahil nabilinan siya na bantayan ako kagabi.

Bumaba na ako nang makaramdam ako ng gutom, pagtungo ko sa dining hall ay saktong
andoon na sina Mama, Papa, at ang bisitang lalake. Napatingin silang lahat sa aking
gawi, I thought they were at the receiving room kanina lang?

"Oh, it's Tornado." Ngumiti si Papa sa akin, "why so late in waking up?"

"Napuyatan lang, Papa. Nasarapan rin ako ng tulog kasi malamig ang panahon." Sagot
ko saka tumingin sa isang lalake na may berdeng mga mata, ngumiti ito sa akin na
tila ba alam kung saan talaga ako nanggaling kaya naman napalunok ako.
"Ako nga pala si Heraya Falacia, both my daughters are being toured around the
ranch by Thunder." Ngumiti siya.

"How about your wife? Is she also being toured?" Takang tanong ko.

Natigilan siya ngunit agad siyang ngumiti, "she died last year because of
leukemia." Napatango na lang ako, I really don't feel sorry at all seeing his eyes
become teary by my question, "you know Fairel Portelia? I know you do sikat kasi
siyang aktres. Magkapatid ang yumaong asawa ko saka sa Mama niya." Saad nito,
kumunot naman ang noo ko dahil sa kanyang pahiwatig.

"Hijo, halika. You must be hungry." Nag-aalinlangang aya sa akin ni Mama kaya naman
tumango ako, nangilak ako kay mama ng mayonnaise habang naglalagay sa plato ng
wheat bread, nagtimpla naman ako ng tsaa pagkatapos iyon.

"Sanggol ka pa lang noong huli kitang nakita hijo, look at you, you've grown so
much! Ako rin ang ninong mo sa bunyag." Nakangiting saad nito sa akin, was I
fucking asking? I better shut my mouth lalo't matalim ang tingin ni Papa sa akin na
tila nababasa ang nasa isip ko.

I took a bite with my personally made sandwich, "so what brought you here, Tito?"
Tanong ko.

"Just a reunion with old friends." Nakangiting sagot nito, kahit na nakangiti siya
ay hindi maikakaila ang tindig at seryosong dating ng aura niya, hindi ko namalayan
na sa sobrang pagkwento niya ay malapit na ang 11AM.

"May lakad pa ako, hindi ako makakasabay for lunch, Papa."

"At saan ang punta mo?"

"Lunch date, maybe." I shrugged, si Mama naman ay ngumiti na tila nasasabik sa

kanyang narinig.

"Can't you cancel that? Para magsabay tayo nina Heraya at kanyang mga anak sa
hapunan." Ani ni Papa.

"It can't be cancelled, Pa." Umiling ako saka tumayo na, "salamat sa maraming
kwento, Tito Heraya."

Ngumiti siya, "of course, balong. You have no idea na marami pa akong hindi
naikwekwento sa iyo, lalo na iyong mga kabataan days namin ng mga magulang mo,
naalala ko pa yong ginagawa nila si Thunder sa rooftop ng schoo-"

Mabilis na tinakpan ni Mama ang bunganga ni Tito Heraya habang namumula, si Papa
naman ay ngumiti ng pilit. "Okay, anak. You may go to your date."

Tumingin ako kay Tito Heraya na kumindat sa akin, ngumisi ako saka tumingin sa mga
magulang ko. "Ako? Saan niyo ako ginawa?"

Napabuga naman silang dalawa habang si Tito Heraya ay humahalakhak, mukhang

magkakasundo kami ng lalakeng ito.

"Alam ko." Ngumisi si Tito Heraya, "sa eroplano-"

"Kingina ka, Heraya!" Namumulang hiyaw ni Papa, "what are you doing, Tornado? Baka
naghihintay ang date mo sa iyo. Alis na." Tila atat na saad ni Papa.

Napataas naman ang dalawang kilay ko saka tumingin kay Tito Heraya, "intense pala
at umabot hanggang sa himpapawid ang paggawa nila sa akin, Tito."

"Oo naman, hijo." Ngumisi si Tito Heraya at tuluyan na akong umalis. So sa eroplano
pala nila ako ginawa ha? How cool is that? Saka paano kaya nalaman ni Tito Heraya?
Iyon na ang hindi ko natanong pa.

Pagkaalis ko ay agad akong tumungo sa Zeraphine Subdivision, tumigil ako sa gate na

may plakang ang nakasulat ay 36th, bumaba ako sa kotse ko at saka pinindot ang
doorbell button ng bahay ni Reina. Ilang beses ko pa itong pinindot nang bumukas
ang gate sa kabilang bahay, lumabas dito si Fairel na halata ang bakas ng gulat
nang makita ako.

"Tornado?"

I shrugged.

"Ano ang ginagawa mo dito?"

Bumukas ang gate ng bahay ni Reina at lumabas na siya, agad ko namang hinila si
Reina saka siniilan ng malalim na halik sa kanyang labi habang nakatingin kay
Fairel na tila wala siya sa kanyang kinakatayuan, halata ang pagkagulat at sakit sa
kanyang mga mata kaya ngumisi ako.

Reina kissed back, mas lalong lumalim ang halik namin hanggang sa hinihingal na
kaming tumigil. Hindi pa sapat ang nakita kong kasakitan sa mata ni Fairel. I want
more.

I want her to be more in pain, I want her to hurt using Reina and by that she will
think she have no right to be hurt dahil pinakawalan niya ako, dahil sinaktan at
sinayang niya ako kaya wala siyang karapatan... but still, she will still hurt
knowingly.

"Ohemgee, is that you Leshyla Fairel Portelia? Amazing! Ikaw ang pinakapaborito
kong artista! I'm a fan of yours!" Hirit ni Reina nang makita si Fairel, halata ang
pag-idolo sa mga mata nito.

Ngumiti ng pilit si Fairel, "hindi na ako artista. I already quitted."

"Bakit naman?"

She just smiled.

"Bagong lipat ka rin, Miss Fairel?"

Tumango ito. "I live next to you."

"Super cool!" Tila isang batang saad ni Reina habang kumikislap ang mata.

"Saan pala punta mo, Miss Fairel?" Nakangiting tanong ni Reina habang magkahawak
kamay kami.

"Bibili lang ng panghapunan."

"You can join us! Tamang tama, naparami rin kasi ako ng luto." Aya ni Reina. "She
can join, right baby?" Tumingin sa akin si Reina, her eyes pleading.

I smirked. "Of course, baby." Sagot ko saka tumingin kay Fairel, "let's eat lunch
together."
***

Kabanata 5

Kabanata 5

Tumungo na kami sa dining room ng bahay ni Reina, tumabi ako sa kanya habang si
Fairel naman ay pumwesto sa kabilang dulo ng mesa at nakaharap sa akin, nakangisi
lang ako sa kanya. "Baby, ano ang meron for lunch?" Tanong ko kay Reina habang
nakatingin sa mga mata ni Fairel, mga matang minsan ko nang pinahalagahan.

"Steak, adobong sitaw, at saka tinola na may ampalaya, tapos may turon for desert
at may calamansi juice akong tinimpla." Saad niya at saka tumayo na, dumiretso siya
sa kusina siguro upang kumuha ng mga plato at ang pagkain, ako naman ay nakatingin
pa rin kay Fairel.

"So... kumusta ang pagiging artista? Masaya ba? Siguro oo, kasi iyon ang mas pinili
mo." Hindi ako. Natigilan siya dahil sa tanong ko, "sabik na sabik na kitang
saktan, Fairel. Hindi pisikal kundi emosyonal, walang mas masakit sa pinipigang
damdamin." Hininahan ko ang boses ko upang hindi mauulinigan ni Reina na abala sa
pangangamkam ng mga pinggan.

Akmang magsasalita siya nang tumayo ako at saka tinunton si Reina, napatikom tuloy
siya ng bibig at pinagmasdan na lamang ang paglisan ko, "ako na ang magbubuhat
dito." Sabi ko kay Reina saka tinuro ang kaserola, tumango naman siya, akmang aalis
siya nang nilagay ko ang magkabilang kamay ko sa gilid niya dahilan upang hindi
siya makagalaw.

Tila ba isa siyang malamig na estatwang nanatili sa kanyang gawi, hinawi ko ang
ilang hibla ng buhok niya at hinalikan ang dulo nito, pagmasdan mo ang gagawin ko
kay Reina, Fairel. Pagmasdan mo.

Dumapo ang halik ko sa kanyang tenga pababa hanggang sa leeg niya, halos mabitawan
ni Reina ang hawak niyang pinggan ngunit nasalo ko ito, agad kong nilapag sa lababo
sa likuran namin ang mga ito at bumalik sa aking ginagawa, hinimas ko ang kanyang
dibdib...

"Ano ang ginagawa mo, Tornado? May artista tayong bisita." Lumabi si Reina na tila
ba nahihirapan sa aking ginagawa sa kanya, "mamaya na lang, huwag dito sa kusina...
ahhh..." Napaungol siya ng malakas kaya naman ngumisi ako.

Nang magsawa ako ay tumigil na ako at hinalikan ko si Reina sa kanyang labi, "I
will fuck you hard tonight, masakit pa ba ito?" Tanong ko saka ko pinasok sa loob
ng sweatpants niya ang kamay ko, my fingers landed on her curly folds and she
moaned.

"Medyo sore..." Napakagat siya sa baba ng kanyang labi, "mukhang inip na si Fairel,
bilisan natin." Ngumiti siya sa akin at muling kinuha ang mga plato saka dumiretso
na sa hapag kainan, binuhat ko na rin ang kaserola at nilagay sa mesa.

Nang nakahanda na ang lahat ay muli kaming umupo ni Reina at nagsimulang kumain,
kaunti lang ang kinuha ni Fairel na tila wala siyang gana, sa gitna ng pagkain
namin ay sinusubuan ko si Reina, pasikreto akong titingin kay Fairel na taimtim
lamang nakatitig sa aming dalawa, na tila ba nasasaktan na.
Kingina ka wala kang karapatang masaktan, Fairel. Pero nakakatuwang makita ang
kanyang ekspresyon, gusto ko pang makita. Gusto ko pang mas malala.

Sinadya kong malagyan ng kanin sa pisngi ni Reina, "oops baby, may kanin sa pisngi
mo."

Akmang tatanggalin niya ito nang pigilan ko ang kanyang kamay sa mahigpit na hawak
ko ngunit agad akong bumitiw nang nakitang nasaktan siya, hindi ko siya pwedeng
saktan sa harap ni Fairel dahil magtataka siya.

Sinamaan ko na lang si Reina ng tingin ngunit agad itong napawi at pinalitan ng

isang masayang tingin, "ako ang magtatanggal."

Bago ko nilapit ang mukha ko kay Reina ay tumingin muna ako kay Fairel saka
nginisihan, gamit ang aking dila ay dinilaan ko ang pisngi ni Reina saka kinuha ang
butil ng kanin, ramdam ko ang pagtaas ng balahibo sa katawan ni Reina at pamumula
ng kanyang tenga.

Bumalik kami sa pagkain habang paminsan minsan kong sinusubuan si Reina na halatang
sayang saya sa aking ginagawa, matapos ang ilang sandali ay tumikhim si Fairel.
"Ano iyang nasa leeg mo?"

"Reina Fiore ang pangalan ko, nakalimutan kong banggitin. At ito naman si Tornado,
boyfriend ko. Reina na lang ang itawag mo sa akin Miss Fairel." Mabilis na pag-iba
nito ng topiko na tila biglang nahiya sa chikinining nilagay ko sa leeg niya.

"Just Fairel is okay."

"Actually, we made love last night and I couldn't stop myself from putting hickeys
on her neck." Nakangising saad ko, biglang namutla ang itsura ni Fairel dahil sa
aking sinabi.

"Thank you so much for the lunch, pero kailangan ko nang umuwi sa bahay, I need to
go to the CR." Tila nahihirapang wika ni Fairel.

"You can just use the CR upstairs, hindi pa natin nakain yong banana turon na
ginawa ko, lulutuin ko lang, mas masarap kung bagong luto."

Ngumit nang may pagdadalawang isip si Fairel bago tumango, "habang nagluluto ka
baby ay igigiya ko muna si Fairel sa banyo sa taas."

Tumango naman si Reina na walang kaalam alam sa mga nangyayari at saka tumungo sa
kusina sa kabilang silid, mas mabuti na itong mangmang siya sa kung anumang nasa
pagitan namin ni Fairel kesa sa may malaman siya, masasayang lang ang oras ko
kakapaliwanag.

Tumingin ako kay Fairel at ngumisi, tumayo na kaming dalawa, "kaya ko nang mag-
isa." Bulong nito. Hindi ko siya pinakinggan at mas nauna nang naglakad, napilitan
tuloy siyang sumunod sa akin.

Sinasaliwan lang niya ako sa likod pataas ng bahay, pumasok kami sa kwarto ni Reina
at napatingin siya sa mantsa sa kumot nito, "I took her virginity last night." I
grinned when Fairel looked at me with those eyes shocked.

Nagbuntong hininga ito, tinuro ko sa kanya ang pinto sa gilid, agad naman niyang
nakuha na ito ang banyo kaya nagmadali siyang pumasok at saka sinara ang pinto.

Habang naghihintay sa kanya ay umupo muna ako sa gilid ng kama, mga ilang minuto
bago siya lumabas, mukhang kakahilamos lang niya at namamaga ang kanyang mga mata,
umiyak ba siya? Natawa na lang ako ng palihim.

Kung naiyak man siya ay sayang, sayang dahil hindi ko nakita. Kingina! Nasasabik
akong makita ang paglabas ng luha sa kanyang pesteng mga mata!

Tumayo na ako at nilapitan siya, "umiyak ka?"

Umiwas siya ng tingin, "naghilamos lang."

"Para hindi mahalata na umiyak ka? Para hindi ko mahalata na nasasaktan ka at

nagseselos sa ginagawa namin ni Reina sa harapan mismo ng iyong mga mata?"

Nagulat ako nang pagbuhatan niya ako ng kamay, dumapo ang kanyang palad sa pisngi
ko. She fucking slapped me! Masama ko siyang tinignan at napahawak sa nag-iinit
kong pisngi, anywhere but my fucking face!

Humugot ako ng malalim na hininga para pakalmahin ang sarili, halatang nagulat din
siya sa kanyang ginawa.

"Hindi ko... s-sinasadya..." Yumuko si Fairel habang namumula ang kanyang palad na
sumampal sa akin.

I gave her a death glare, "why did you do that?"

"I am sorry..."

"Saan? Alin sa mga kasalanang nagawa mo sa akin ang tinutukoy mo sa sorry mo?"
Seryosong tanong ko.

"Yong ginawa ko three years ago... yong hinayaan kitang ligawan ako ng limang taon
tapos hindi lang din pala kita sasagutin... yong mas pinili ko ang mga pangarap ko
kesa sa iyo... yong iniwan kita kasi kailangan ko..." Biglang nangilid ang luha sa
kanyang mga mata ngunit pinikit niya ito pabalik.

"Iyon lang?" Malamig na tanong ko.

"Pero heto ako ngayon, Tornado. Bumalik ako. This may sound selfish but please
break her up, alam kong hindi mo mahal si Reina... nakikita ko pa rin sa iyong mga
mata na ako ang mahal mo, your eyes never lie to me even if your lips say
otherwise. Matagal kitang nakilala, alam kong ginagamit mo lang siya para pasakitan
ako."

"Fuck you." Matigas na sambit ko.

"Siguro nga sinira kita dahil sa ginawa ko noon, pero ngayon, ikaw na mismo ang
sumisira sa iyong sarili." Kumuyom ang kamao ko dahil sa kanyang sinabi, kingina
niya siya pa ang may ganang magsalita ng ganyan?

Biglang lumambot ang kamao ko nang naramdaman ko ang mainit na palad ni Fairel na
humawak sa pulsuhan ko, "you can hurt me, just don't hurt yourself by doing things
you really don't want to. Huwag ka nang mandamay ng iba, Tornado. Mabait si Reina
kahit na ngayon ko lang siya nakilala."

"Huwag mo akong utusan, Fairel."

Ngumiti siya ng malungkot, "binalikan kita Tornado, hindi na ulit kita iiwan
hanggang sa huling paghinga ko."
"Lies. Lies. Lies." Umiling ako, "kingina ka hindi ako tanga."

Nagulat kaming dalawa nang may magsalita sa gilid namin mula sa pintuan ng kwarto,
"ang tagal niyo ha, kanina ko pa kayong hinihintay!"

Ngumiti si Fairel, "sorry, kakalabas ko lang sa CR, masama kasi ang tyan ko
ngayon."

Tumango si Reina na tila naniwala at ngumiti, agad akong napaisip sa sinabi ni

Fairel sa akin, agad ko itong binaling, hindi na dapat ako makinig sa mga salitang
lumalabas sa labi niya, mahirap nang magtiwala sa isang tao na naging rason kung
bakit ako nagkaganito.

Pumalakpak si Reina, "o'sya, tara na sa baba at kainin ang turon habang mainit pa!"

***

Kabanata 6 *SPG*

Senpai Alert:
Ang nilalaman ng kabanatang ito ay hindi angkop para sa mga santo, mga banal, at
mga birhen ang pag-iisip. Hindi pwedeng gawin mag-isa pero pwede kapag may kasama,
kahit ilan. Ayyyyy eym just jowkeng! Huehue.

Kabanata 6

Isang linggo na ang nakalipas matapos yong hapunan kasama si Fairel, halos tumira
na ako sa bahay ni Reina sa mga nakalipas na araw nagbabasakaling makita si Fairel
sa kabilang bahay ngunit naging madalang lang ang pagkita ko sa kanya, minsan pa'y
wala siya sa bahay, nasasabik lang akong makita siyang nasasaktan.

Sabay kaming umalis sa ranch ni Thunder at as usual ay nabilinan siya, ako naman ay
sinabi kong kasama ko ang girlfriend ko at uuwi ako sa kanila, pumayag naman si
Papa na mukhang masaya dahil nakipagrelasyon rin ako sa wakas at sinabing gumamit
ng proteksyon o kaya iputok sa labas at huwag sa loob, sinuway naman siya ni Mama
na halata ang galit at inis sa mukha.

Naghiwalay ang landas ng kotse namin ni Thunder sa daan, alam naman niyang
susunduin ko pa si Reina sa entrada ng Zeraphine Subdivision kaya nagpatuloy na
lang siya papuntang Legacy Bar, nakita ko agad siya dahil nakatapat siya sa mismong
lamppost ng lugar, sumakay na siya sa tabi ko habang ako ay napatitig sa kanya.

She curled her long hair, her skin seemed to glow kahit na morena siya, hindi siya
nakasuot ng makeup ngunit nagmukha siyang sopistikada at malaanghel, she had a
natural beauty that I've never seen in anyone besides Fairel, she was wearing a
backless dress that fitted her body and perfectly emphasized her curves.

Damn she was elegantly gorgeous without even trying. Tumingin siya sa akin, her
deep black eyes glistened, "hindi pa tayo aalis?"

Wala sa sariling tumaas ang isang sulok ng labi ko, "I just praised you in my head,
you're a porn angel that my eyes will never set free."

Namula si Reina at agad na tumingin sa bintana, wala sa sarili akong nagbuntong

hininga at nagmaneho na patungong bar, upon arriving I parked my car and got out
with Reina, nadatnan ko pa si Kuya Thunder na mukhang hinintay kami sa labas ng
bar.

"So, ikaw ang girlfriend ng kapatid ko, huh?" Ngumisi si Thunder, "pucha
nakakalibog sa sexy, pero loyal ako kay Elunar." Tumawa siya, "mas nakakalibog
yon."

Umiling na lang ako saka ko hinawakan ang kamay ni Reina na tila sinasabing akin
siya, tumawa naman si Kuya dahil sa naging reaksyon ko, tuluyan na kaming pumasok
sa bar at ang sumalubong sa amin ay ang pinaghalong ingay ng musika at mga tao,
madilim dahil tanging mga iba't ibang kulay ng disco lights na nakakahilo ang
nagsisilbing ilaw, idagdag mo pa't magalaw.

Napatingin ako sa kapatid ko at andoon na siya't mukhang nakikipagbasag ulo sa apat

na lalake, gusto ko sanang sumama pero baka ma-ban pa ako sa bar kaya hinayaan ko
na lang na solohin niya ang suntukan at sayang saya naman ako sa mga nasasaktan,
mukhang mabilis kapitan ng gulo si Kuya Thunder, ah?

"Yong kapatid mo..." Mahinang usal ni Reina, nagtigilan na rin ang lahat para
manood, walang umawat ni isa siguro dahil sa takot na madamay, iyong mga bouncers
naman nakatunga lang.

Napangiwi si Reina nang masuntok sa mukha si Kuya at ako naman ay tumawa. Wrong
move people. Pwede niyong suntukin si Kuya kahit saan huwag lang sa dalawang ulo
niya, taas o baba.

Tumingin ako kay Reina, "kaya na niya ang sarili niya, mas lalo siyang lumalakas
kapag nadaplisan ang ulo."

Naguluhan siya sa sinabi ko ngunit agad na tumango, "ayoko na dito sa bar,

masyadong crowded." Saad ko kay Reina, "nagpaalam ako sa mga magulang ko, pumayag
sila na matulog ako sa iyong bahay."

Kumislap ang mata ni Reina at halatang tuwang tuwa siya, umalis na kami ng tuluyan
sa bar at hindi na pinatapos pa ang panonood sa away ni Kuya, mabilis akong
nagmaneho patungong subdivision, nang nandoon na ay agad kaming pumasok saka namin
sinara ang pinto.

Saktong iyon ay pinunit ko ang bestida niya at napangiwi siya siguro dahil nasaktan
sa pagpunit ko, wala na akong pake doon, her squeezable mountains immediately
stared with the pinkish spot ready to be sucked, tanging ang panty na lang niya ang
natirang saplot.

"Mahal yong dress..." Lumabi si Reina, "bakit mo pinunit? Hindi naman papel ang
damit para punitin."

"It doesn't matter, I will rip what I want and you have no say."

Tumango si Reina, hinayaan niya ang kamay kong maglakbay sa kanyang malaparaisong
katawan, pumasok ito sa loob ng kanyang panty at doon ko pinagalaw ang mga daliri
ko, napakagat siya sa kanyang mga labi.

Sinunggaban ko siya ng halik matapos iyon, nagsimula kaming maglakad sa hagdan

habang walang pigil sa paghalik, ilang beses kaming natapilok ngunit wala akong
pake basta nakikita kong umaalog ang kanyang malulusog na dibdib.

Hindi namin namalayan na nasa loob na pala kami ng kwarto niya, agad akong
napatigin sa bintana at ngumisi, "let's do it there, sawa na ako sa kama." Sabay
turo sa tapat ng bintana, alam kong magkatapat lang ang kwarto nina Reina at
Fairel, maybe I will take advantage of that. Tiyak tulog ngayon si Fairel sa
kabila. I have a plan.

"Pero baka may makakita..."

"So?" That is the point, we will fuck hard and wake Fairel up, let her watch us
while we are fucking each other...

Kinagat niya ang baba ng kanyang labi, "hindi ko k-"

Bago pa niya matapos ay agad kong pinunit ang kanyang panty, wala nang natirang
saplot sa kanyang katawan, lumapit ako sa kanya at saka ko walang sabing pinasok sa
loob niya ang middle finger ko, "akin ka kaya makinig ka sa akin, kung gusto kong
doon tayo..." mas lalo kong pinasok ang daliri ko sa loob niya at halata ang sakit
sa kanyang mukha ngunit hindi ako tumigil, "doon tayo."

Tumango siya at agad kong nilabas ang daliri kong basa na, tinapat ko ito sa kanya,
"lick it." Halata ang gulat sa kanyang mukha, "isusubo mo o ako ang magsusubo sa
iyo?"

Lumunok siya at saka agad na tumango, binuka niya ang kanyang labi at sinubo ang
daliri ko, nang magsawa ako ay pinatigil ko siya at saka ko siya kinaladkad
patungong harap ng bintana, akmang isasara ni Reina nang pigilan ko siya, "don't."

Tumango ito sa naging utos ko, "hubaran mo ako."

Agad niyang sinunod ang utos ko ng walang imik, hinubad niya ang shirt ko,
pantalon, lumuhod siya at tinapatan ang umbok sa gitna ng baba ko, lumunok si Reina
at saka binaba ang boxer, agad na sumampal sa gilid ng labi niya ang pagkalalake
ko.

"Suck it."

"Huh?" Agad kong kinuha ang tsansang iyon na nakabukas ang kanyang bunganga at agad
na pinasok ang sarili sa kanya, her warm mouth infiltrated my senses and I strided
my length watching her in pain, nang nilabas ko ang pagkalalake ko ay basa na ito
at umubo siya ng malakas.

"Put your hands on the window ledge and bend." Tumango ito at agad na sumunod.

Tinapat ko ang pagkalalake ko sa kanyang perlas, alam kong malaki ako at hindi
magkakasya sa kanya, kapag ipapasok ko ay tiyak masasaktan siya at mapupunit ang
kanyang pagkababae, pero wala na akong pake. All I could think of is putting my
shaft into her entrance.

Dahan dahan kong pinasok ang sarili ko sa kanya at gumalaw siya paurong, "don't
fucking move or else."

"M-Masakit, Tornado..."

"Alam ko." Malamig na sagot ko at saka humigpit ang hawak ko sa kanyang bewang,
"pumayag ako na maghintay ng isang linggo bago natin gawin ulit ito para maghilom,
wala kang magagawa ngayon."

Bago pa siya makapagsalita ay pinasok ko na ng tuluyan ang buong armas ko kasabay

ng pagragasa ng luha sa pisngi ni Reina, "tama na... a-ang sakit..." pag-iyak nito
habang walang magawa kundi tiisin ang sakit na binibigay ko.
Her walls were tight, her warm flesh aroused me more, her painful moans triggered
what's left of my libido, "moan louder!" Sigaw ko habang nakatingin pa rin sa
bintana sa tapat namin.

"Tornado..." Umiyak lang si Reina, "hindi ko na kaya... ahh..."

I continued to pound against her small entrance, not caring at all if she was hurt.
She couldn't move because of my strong grip against her body, sumali na rin ako sa
pag-ungol, nilakasan ko, wanting Fairel to hear it.

Biglang gumalaw ang kurtina sa bintana ng kwartong nasa tapat namin, mula rito ay
sumilip si Fairel na halata ang sakit sa nakita, ngumisi ako, her eyes don't lie,
agad na naging luhaan ito, madilim man ay sapat na ang liwanag upang makita ko
iyon.

So she is finally awake, huh? Manood ka ngayon Fairel, manood ka mula sa kabilang
dulo kung paano ko ipasok ang sarili ko sa katawan ni Reina.

Mas lalo kong binilisan ang pagsaksak ko sa loob ni Reina na umuungol na ngayon sa
sarap, "see? The pain is worth it." Ngumisi ako.

Tumanaw ulit ako sa bintana, saktong iyon ay nakita ko kung paano umalis si Fairel
sa kanyang kinakatayuan at saka siya tumungo sa kanyang kama.

Bigla akong nakaramdam ng galit at inis, hindi iyon ang dapat na naging reaksyon
niya! Dapat umiyak siya! Dapat pinigilan niya ako!

Hindi ko namalayan na mas lalo kong binilisan at mas lalo kong pinasok ang kabuuan
ko kay Reina, "Tornado... dahan..." Napaimpit ito sa sakit.

Nang magsawa sa posisyon ay pinaharap ko si Reina sa akin at saka ko siya pinaupo

sa ledge ng bintana, pinulupot ko ang kamay ko sa kanyang bewang at hinayaan ang
dibdib niyang maipit sa katawan ko, "open your legs."

Tumango ito, her teary eyes stared back to me and her cheeks with dry tears, I
forced my shaft inside her and she cried again, I was wild and I never cared. Right
now I am angry that I want to inflict pain to Reina more than ever.

Napayakap si Reina sa akin matapos ang ilang sandali, naramdaman ko ang pagtulo ng
mainit niyang luha sa balikat ko at natigilan ako, my senses came back...

Tila bumalik ako sa huwisyo, what was I doing? Naging mabilis ang tibok ng puso ko
at saka ko nilabas ang aking pagkalalake sa kanyang loob, "tapos ka na... ba?"
Nanghihinang tanong ni Reina.

"I'm sorry..." Tanging lumabas sa aking bibig, binuhat ko si Reina saka siya
pinahiga sa kama.

"Sino ako... para sa iyo?" Biglang tanong nito.

Natigilan ako.

"Silly me, alam ko naman talaga ang sagot, nagmula na iyon sa labi mismo ni Fairel
noon. Oo, alam kong mali pero sorry dahil nakinig ako sa usapan niyo noon. Alam
kong ginagamit mo lang ako para makaganti sa kanya, alam ko na lahat. Ayos lang."

Hindi ako umimik.

Ngumiti siya, "kasi ako... kung tatanungin mo ako kung sino nga ba ako... ako si
Reina Fiore, ulila, lumaking walang mga magulang dahil pinatay sila noong apat na
taong gulang ako, inangkin ng kapatid ni Papa ang mga naiwang kayamanan at tinaboy
ako, napunta ako sa ampunan, inampon ako, at halos gahasahin ako ng umampon sa
akin..."

Humiga ako sa tabi niya saka siya niyakap.

"Tumakas ako, napadpad sa Manila, tapos may isang pamilyang Lenessia ang kumupkop
sa akin, bilang kapalit naging maid ako ng mansion nila, at ginawa akong
photographer assistant ng babaeng anak nila."

Humigpit ang yakap ko sa kanya.

"Ngayong nasa tamang edad na ako ay napunta na sa akin ang mga manang inangkin ng
Tito ko, kaya heto ako ngayon at mayaman ulit." Ngumiti si Reina, "nagtataka ka
ba... kung bakit kilala agad kita?"

"No, sikat ako dito."

Ngumiti siya saka niya hinaplos ang pisngi ko, "we've met before... when we were
kids..."

***

Kabanata 7

Kabanata 7

Naguluhan ako sa huling sinabi ni Reina sa akin bago siya nakatulog sa bisig ko,
magdamag ko iyong pinag-isipan. We've met before? Wala akong maalala patungkol
doon. Sa sobrang lalim ng pag-iisip ko ay hindi ko na namalayan ang oras at
nakatulog na ako.

Nagising ako dahil sa tunog ng telepono ko, agad ko itong kinuha, nang makitang
tumatawag si Kuya ay nangunot ang noo ko, "what? Nagpaalam ako kina Papa." Bungad
ko.

"Hindi ito tungkol doon, I have plans with Elunar today, pwede bang ikaw muna ang
magbantay sa mangoe plantation? Ngayon ang harvesting season e." Paliwanag niya
mula sa kabilang linya.

Nakipagrelasyon na rin ang kapatid ko, huh? This is new.

"Okay, pero may kalapit. Isang suntok sa sikmura sa susunod na pagkikita natin."
Ngumisi ako sa sarili kong kagustuhan.

"Okay, huwag lang sa dalawang ulo ko." Sagot nito at binabaan na ako. Kingina
matapos kong pumayag hindi man lang magpasalamat?

Bumangon na ako ng tuluyan sa katre saka tumingin kay Reina na payapang natutulog,
hinawi ko ang ilang hibla ng buhok na nakatakip sa kanyang maamong mukha saka siya
hinalikan sa kanyang noo, "just sleep, I gotta go."

"Saan?" Garalgal ang boses nito siguro dahil kakagising lang, siguro nagising dahil
sa paghalik ko sa kanya, halata ang bakas ng pagod sa kanyang mukha at andoon pa
rin ang bahid ng natuyong luha sa kanyang magkabilang pisngi, she cried last night
because of me...

"Babantayan ko ang plantasyon sa ranch namin." Sagot ko sa kanya, tumango naman ito
sa akin. "You should rest, okay?"

Ngumiti siya at tumango. "Ingat."

Umalis na ako ng tuluyan at sumakay sa kotse ko, nagmaneho ako patungong Villanueva
at pumasok sa ranch namin, pinark ko ang kotse ko sa garahe nito at tumungo na sa
aking kwarto para magpalit muna.

Isang lumang pawad at sapin ang sinuot ko, dahil magbabantay at sasamahan ko lang
naman ang mga pipitas ng mangga ay hindi ko na kailangan pang magdamit ng magarbo,
naghilamos na rin ako at nagsipilyo, matapos iyon ay kinuha ko ang cowboy hat ko
saka sinuot ito.

Lumabas na ako sa kwarto ko at walang sabing pinasok ang kwarto ni Kuya, tulad ng
inaasahan ko ay wala siya. Saan kaya ang punta no'n kasama si Elunar at ganito na
lang kaaga?

Tumungo na lang ako sa kwadra ng mga kabayo at nadatnan ko ang alaga kong si Hangin
sa ikaamin na baitang, si Hangin ay isang kayumangging kabayo na regalo sa akin ni
Lolo Takardon, actually, parehas na nagregalo siya nito sa amin ni Kuya.

Halata ang pagkasabik sa mukha nito nang makita ako, binuksan ko ang tarangkahan
nitong nagkukulong sa kanya at saka kinuha ang tali't pinalibot sa kamay ko, giniya
ko palabas sa nangangamoy na kuwadra si Hangin at tinungo ang paliguan sa likod
nito, hindi gaanong mabango ang amoy ni Hangin ngayon kaya dapat lang na maligo
siya.

Nang matapos ko itong paliguan ay tinignan ko ang bakal sa bakalan ng kanyang mga
paa, matapos iyon ay sinuot ko sa kanya ang sintadera, sumakay na ako sa kanya ay
hinawakan ko ang satiyan, "hiya!"

Mabilis namang tumakbo si Hangin palabas sa tarangkahan ng bakod na nakapalibot sa

stable, naging mas mabilis pa nang nasa labas na, tinahak namin ang shortcut na
daan papuntang manggahan, ngunit pinatigil ko nang may nakita akong pamilyar na
pigurang naglalakad patungo sa old mansion, "Fairel?"

Lumapit ako sa kanya at nang narinig niya ang tunog ng paa ng kabayo ay umikot ang
kanyang tingin sa direksyon ko.

Napatingin ito sa akin, nang matanaw ako ay ngumiti siya ng pilit at saka lumapit
sa akin. Bumaba naman ako kay Hangin.

Sumimangot ako. "Ano ang ginagawa mo dito?"

"Gusto sana kitang imbitahan. Birthday ko next week."

Napataas ang isang kilay ko, muntik ko nang makalimutan na kaarawan nga niya sa
susunod na linggo, may nilahad siya sa akin at agad ko namang kinuha ito, mukhang
ito ang invitation paper, binulsa ko na lang ito sa sapin ko.

"Pwede ka nang umalis." Seryosong sambit ko, kumislot naman siya dahil sa sinabi
ko, pinaglaruan niya ang kanyang mga daliri na tila ba nagdadalawang isip sa
kanyang gagawin.
"Saan ang punta niyo ni Hangin?"

Siningkitan ko siya ng mata, "why do you care? And never even dare to call my horse
by his name."

Siya nga pala ang nagpangalan kay Hangin noon... kasi ang buhawi raw ay naglalaman
ng hangin, hanging nagtatangay, sumisira, kumikitil. Parang pinatunayan ko lang ang
pangalan ko, everything I touch breaks, maybe because I am broken and this is my
destiny, to break and ruin all that can be broken.

Nagbuntong hininga ito, "sorry..."

Pinaikot ko ang aking mga mata, "lagi ka na lang bang magso-sorry? Walang mababago
sa sorry mo." Malamig na sagot ko, "at hinding hindi kita mapapatawad hangga't sa
hindi ko makuha ko ang gusto ko sa iyo."

"Ang masaktan ako ng sobra? Doon ka ba talaga sasaya? Kung oo, saktan mo na ako
ngayon." Pinikit nito ang kanyang mga mata na tila handa na, pinagmasdan ko siya at
mas maputla siya ngayon.

Bumuo ng isang linya ang labi ko, "not in the mood today, may mas importante akong
bagay na aasikasuhin kesa sa iyo at hinding hindi kita magagawang saktan sa
pisikal, emosyonal na lanh para mas mahaba ang sakit kesa sa pisikal na panandalian
lamang."

"Pwede bang sumama sa lakad mo?"

"Ang kapal ng pagmumukha ko, malamang hindi." Sagot ko at sumakay na kay Hangin,
"huwag kang mag-alala, magpapakita ako sa birthday mo, bibigyan rin kita ng regalo,
makakaasa ka sa akin. Hindi kasi ako tulad mong paasa."

Tumango ito at nangilid ang luha nito sa kanyang mga mata, halata ang lungkot na
namuo dahil sa mga sinambit ko. Hindi pa iyon sapat, gusto kong tumulo ang mga luha
niya. Gusto kong pagmasdan na unti unti siyang namamatay dahil sa sakit ng
damdamin, ipaparanas ko sa kanya ang naranasan kong kasakitan sa araw na tinaboy
niya ako.

No... she will hurt more.

"Tornado..." Tawag muli niya bago ko mapatakbo si Hangin.

"What?"

"Hindi manika si Reina para paglaruan mo sa iyong mga palad, tao rin siya at
babae... nasasaktan." Ngumiti ito ng mapakla sa akin bago niya ako tinalikuran at
nilakad ang daan palabas ng ranch.

Humalakhak ako at sarkastiko siyang nginitihan, "naisip mo rin ba iyan noong

pinaglaruan mo ako at sinaktan?"

Yumuko siya. "May paliwanag ako, makinig k-"

Hindi ko na lang pinansin iyon at saka agad na pinatakbo si Hangin patungong

taniman ng mga mangga bago pa niya matapos ang kanyang sasabihin, "si Sir Thunder,
Sir?" Tanong ng isa sa mga tauhan.

"Hindi siya makakasama, ako ang proxy." Sagot ko naman, "pwede na po kayong
magsimula." Tumango ito sa akin at agad na inakyat ng ibang mga tao ang mga mangga,
ang iba naman ay pinitas ang abot ng kamay.
Tumalon ako pababa kay Hangin at saka siya tinali sa matibay na sanga ng mangga sa
may damuhan upang makakain siya, matapos iyon ay iniwan ko na siya at nakisali sa
pagpitas ng hinog na mga mangga.

***

Kabanata 8

Kabanata 8

Mabilis na lumipas ang mga araw para sa akin at isang linggo na, ngayong araw na
ito na ang kaarawan ni Fairel, sa Cassiopean Resort sa Algaya magaganap ang kanyang
selebrasyon ayon sa invitation paper na binigay niya sa akin.

Nagsuot ako ng beach shorts at sando na hapit sa katawan ko, beach party and theme
ng kanyang party kaya hindi na kailangang pormal ang suot, matapos kong ayusin ang
sarili ko ay kinuha ko ang maliit na gift box at saka lumabas na ako sa kwarto ko
at bumaba.

Tumungo ako sa study room kung saan nadatnan ko si Papa na nagbabasa ng tabloids,
si Mama naman ay alam kong nasa barn ngayon at sumama sa pagpapakain ng mga cattle,
tumigil siya nang napansin ako saka sumulyap sa akin, "pupunta ako ngayon sa party
ni Fairel, Pa."

Tumango siya, "alagaan mo ang sarili mo at huwag magpapadalos dalos sa desisyon,

okay?" I nodded. "Control your anger and temper."

Pinaikot ko ang aking mata, "yes, Papa."

Tinanguan na niya ako bilang senyas na pwede na akong umalis at pinapayagan niya
ako, alam ko namang alam niyang ngayon ang kaarawan ni Fairel, dalawang beses na
kasi naming sinelebreyt ang kaarawan niya dito sa old mansion. Ganoon siya kalapit
sa pamilya ko noon.

Nang dumating ako sa resort ay papalubog na ang araw, I parked my blue ferrari at
the designated place and hopped out, maraming mga sasakyan sa paligid, mukhang
maraming dadalo sa kaarawan ng munting prinsesa.

Pumasok na ako, hindi ako nahirapang hanapin ang venue dahil mula sa malayo ay
tanaw na tanaw ko na ang open kubo na malawak, napapalibutan ito ng christmas
lights, may tugtog ng musika, sa tabi naman nito ay ang pool kung saan maraming mga
lumalangoy, naglakad ako palapit at lahat ng mga babae ay napapatingin sa akin.

"Hijo!" Napatingin ako sa tumawag sa akin, si Tita Gachella, the mother of Fairel.

Tumango ako, "it's nice to see you, Tita." Ngumiti siya saka sinubo ang hawak na
cherry, mula sa likod niya ay nagpakita si Tito Fairon na ama ni Fairel.

"Whoa, you've grown up." Nakangiting bungad nito, sila rin ay medyo tumanda na
ngunit andoon pa rin ang tindig ng kanilang postura.

Ngumiti lang ako.

"Medyo matagal ang pamamalagi namin sa Bataan, alam mo naman na binenta na namin
ang mga arian namin sa Villanueva at nagsimula ng pagawaan doon, wala naman na rin
kasing magbabantay lalo na at aalis din si Fairel noon para sa pangarap niya, ang
hindi ko lang maintindihan ay ngayong abot kamay na niya ang kanyang minimithi ay
saka naman siya tumigil sa showbiz." Ani Tito Fairon.

"Siguro may rason siya, Tito." Ngumiti ako.

"Kakisig mo talagang lalake." Biglang puri ni Tita Gachella saka hinawakan ang
braso ko, "damn muscles!" Sumimangot si Tito Fairon dahil sa ginawa ni Tita.

"Salamat, Tita." Sagot ko, "asan po si Fairel?"

"Tornado..." Lumingon ako at nagtama ang mga mata namin ni Fairel, kumislap ang
kanyang mga mata nang nakita ako, she was wearing a crop top and I will be damned
because of her visible flat stomach na halos sumakop na sa kanyang dibdib, in
short, flat siya pero bawing bawi sa kurba niya at pwet.

"Happy 21st birthday." Walang buhay na bati ko, ngumiti siya sa akin na parang wala
lang nangyari at saka ako niyakap ng mahigpit.

"Thank you for coming, siguro ito na ang huling birthday na ice-celebrate ko na
kasama ka..." halos pabulong na saad niya habang nakayakap pa rin sa akin.
Nagsalubong agad ang kilay ko dahil sa sinabi niya, did I mishear it?

Tatanungin ko sana siya ngunit kumawala na siya dahil nagsalita ang emcee ng event,
"let us all sing a happy birthday song to the famous celebrity and actress Leshyla
Fairel Portelia, ang gumanap bilang bida sa pinakasikat na teleserye sa balat ng
showbiz, ang Modernong Maria, okay, in three... two... one..."

Nagsimulang kumanta ang mga tao at saka tumutok ang spotlight sa kinakatayuan ni
Fairel, nakangiti siya ngunit napansin kong hindi ito umabot sa kanyang mata, na
tila ba may dinadala siyang mabigat na siya lamang ang nakakaalam. Na parang may
pinagdadaanan siyang hindi ko alam.

Matapos ang kanta ay pumunta siya sa maliit na entablado, lahat ng tao ay humarap
sa kanya.

"Maraming salamat sa pagpunta dito sa birthday ko, lalo na sa inyong naging kasama
ko sa showbiz, mga artists, co-models tulad ni Jasper, Manager Ris, sa inyong mga
midya, sa family at relatives ko, and... to this very special man of my life."
Tumingin siya sa akin nang sinabi niya ang huling linya.

I remained still and unaffected even if the truth was, something inside me ignited.

Nagpalakpakan naman ang mga tao, matapos iyon ay nagsimula nang kumain, wala akong
ganang kumain kaya umupo na lang ako sa ledge ng railings ng malaking kubo at
tinanaw ang pag-alon ng dagat mula sa may distansya, ang mga paa ko naman ay
hinuhukay ang buhangin habang dinadama ang lamig na nasa loob nito.

"Okay friends, time for the interview!" Sigaw ng emcee at tumigil ang lahat,
tumingin ako kay Fairel na nakaupo sa makeshift throne sa stage, may lumapit at
nagbigay sa kanya ng miktinig, agad naman itong tinanggap ni Fairel.

Mag isang pamilyar na news caster ang biglang lumapit, mukhang siya ang
magtatanong, tumutok sa kanya at kay Fairel ang lens ng camera, "happy birthday,
Leshyla." Pormal na bati ng babae, "naging viral ang pagkakaroon mo ng manliligaw
three years ago, sinabing niligawan ka ng limang taon ngunit hindi mo sinagot sa
halip ay mas pinili mo ang pagiging artista? Mind if I ask if that guy sa huling
linya mong sinabi mong very special guy happens to be the same guy who courted you
and he is Mr. Tornado Apolonio de Mayor?"

Napaawang ang labi ko nang lahat ng mga nakakakilala sa akin ay napatingin sa gawi
ko, napatingin tuloy sa akin ang iba at nagbulungan, humugot ako ng malalim na
hininga, gusto kong suntukin sa pagmumukha ang babaeng news caster, fuck.

Tumingin ang babae sa akin habang si Fairel ay tila naestatwa rin, "ikaw po ba si
Mr. Tornado? Totoo po ba na niligawan niyo siya?" Lumapit ito sa akin, sa isang
iglap ay tumutok ang mga camera sa akin at nagkaroon ng nakakabulag na flashes ng
camera, napapikit ako.

I forced my way out of the crowd at tumakbo, hinihingal akong tumigil at napagtanto
kong nasa tabing dagat na ako, mabuti at hindi ako sinundan ng media.

Hinihingal akong napaluhod sa buhangin, isa isang nagkaroon ng tuldok sa kalawakan

habang tuluyan na ang paglubog ng araw, kinapa ko ang bulsa ko at pinagmasdan ang
maliit na gift box, "sorry sa nangyari." Napalingon ako at nakita ko si Fairel.

"Ayos lang. Hindi dapat mawala ang prinsesa sa party."

"Hindi nila mapapansin iyon, sinabi kong kailangan ko munang gamitin ang comfort
room."

Binato ko sa kanya ang hawak kong gift box at nasalo agad niya ito, "ano ito?"

"My gift."

Agad naman niyang binuksan ito at halata ang gulat sa mukha nang makita ang
nilalaman, "ito ba ang puting bulaklak na pinitas ko noon... ang binigay ko sa
iyo?"

"Yeah, the flower that reminded me everyday that you broke me. I kept it. Since you
are here, ibinabalik ko na at dahil nasa iyo na ang bulaklak, I will also return
the pain, ikaw rin ang sisirain ko."

Ngumiti si Fairel kasabay ng pagtulo ng luha niya sa mismong harapan ko, bigla
akong nasabik at nanghinayang sa isang saglit, tumayo ako at wala sa sariling
pinunasan ang luha niya sa kanyang pisngi gamit ang dulo ng sando ko.

What the fuck am I doing?

"Bakit ka umiiyak?"

"Kasi alam kong malaki ang kasalanan ko sa iyo, kasi alam kong nagkamali ako sa
desisyon ko noon, kasi alam kong kahit anong gawin ko hindi mo na ako mapapatawad."
Malungkot na sagot nito, umurong siya at yumuko, pumatak ang kanyang mga luha sa
buhangin na tila ba ulan.

"Mabuti at alam mo."

Napakunot noo ako nang naging kulay pula ang pumatak sa puting buhangin. "Dumudugo
ba ang ilong mo?"

Natigil siya at agad na tinalikuran ako, "b-baka imagination mo lang..." Bago pa

man ako makalapit ay tumakbo na siya paalis.

Tumigil ako sa kung saan pumatak ang kanyang mga luha at napatitig sa pulang
nakamantsa sa buhangin, it was clear... it was her blood. Is she sick? Siguro
stress na niya iyon kaya dumugo ang ilong niya.

Nagbuntong hininga ako at napagpasyaang puntahan si Reina.

***

Kabanata 9

Maraming salamat sa mga nagco-comment. I really appreciate. I hope maging constant

ang pag-comment ninyo para mas ganahan ako magsulat. :)

Kabanata 9

Hindi ko alam kung ano ba ang sumabit sa kokote ko at andito ako ngayon sa harap ng
tarangkahan ng bahay ni Reina, maaga pa at hindi ko alam kung gising pa siya.
Magdamag kong pinag-isipan ang gagawin ko, ngayon lang ako gagawa ng isang desisyon
na para sa ikakabuti ng iba.

Pinindot ko ang doorbell na nakadikit sa pader, nakailang pindot pa ako bago

bumukas ang pinto ng bahay, bumungad si Reina na naka-pajama at sando, magulo ang
buhok niya, at halatang kakagising lamang.

Agad na lumiwanag ang mukha niya nang makita ako at agad na tumakbo para pagbuksan
ako, niyakap niya ako saka hinalikan sa pisngi, "I was lonely, mag-isa lang kasi
ako sa kama, nasanay nang andoon ka."

Hindi ako gumanti sa yakap niya o halik, sa halip ay tinanguan ko lang siya at saka
walang sabing pumasok, halata ang pagtataka sa mukha ni Reina dahil sa reaksyon ko,
nang nasa loob na kami ay tinunton naming dalawa ang salas.

"Ang aga mo pala, kumain ka na? Lutuhan kita ng miki? Aroz kaldo? Noodles? Soup?"

"Hindi iyon ang pinunta ko dito." Seryosong sagot ko, umupo kaming dalawa sa
magkaharap na sofa na ang pagitan ay babasaging mesa, halata ang pagtataka sa mukha
ni Reina, isang magandang mukhang hindi karapat dapat sa isang tulad ko.

"Andito ka ba... para anuhin ako?" Namula si Reina sabay turo sa gitna ng hita
niya, lumunok ako at umiling. "E-E... ano?"

Tumingin ako ng diretsa sa kanyang mga mata, "let's end this."

Parang naging malamig na bato si Reina sa kanyang kinauupuan, biglang nangilid ng

luha sa kanyang mata, humugot siya ng malalim na hininga saka pinilit ngumiti,
"binigay ko naman na ang lahat..." Yumuko siya at nanginig ang kanyang balikat,
"binigay ko sa iyo yong first hickey ko, first kiss, first sex, first hug, first
boyfriend, first... first love..." Nagsimula siyang humikbi. "Hindi pa ba iyon
sapat?" Pumiyok siya sa huling linya.

Parang may kung anong karayom na tumusok sa puso ko, may parte sa loob ko na gusto
siyang bitawan at may parte na ayaw, pero para sa kanya ito, tama si Fairel,
ginagamit ko lang si Reina. She deserves to be loved, not used. Apparently, I am
not suitable for love.

"Nagbibiro ka... right?" Tumayo si Reina saka lumuhod, niyakap niya ang binti ko
habang tumutulo ang luha sa kanyang mga mata, "nagkulang ba ako? S-Sabihin mo kung
saan, pupunuhin ko kung saan man ako nagkulang, gagawin ko ang lahat... ikaw na
lang ang meron ako, ikaw lang ang rason kung bakit bumalik ako dito..."

"Hindi kita maalala kahit man na sabihin mong dati na tayong nagkakilala."

Suminghot siya, "noong bata tayo, nangako ka pa..."

"Huwag mong iyakan ang isang lalakeng tulad ko, hindi ako karapat dapat sa mga luha
mo, save your tears for someone worth it." Pagpapatahan ko sa kanya, "and never
kneel for me, never do that."

"You can hurt me for as long as you want, hanggang sa magsawa ka, huwag mo lang
akong iwan, please... huwag..." Pag-iyak niya.

I sighed, "makinig ka sa akin Reina, lahat ng narinig mo sa usapan namin ni Fairel

noon totoo, ginagamit lang kita."

"Wala akong pake. Ayos lang ako doon." Sagot nito.

Umiling na lang ako, "huwag mo nang pahirapan ang sarili mo, hindi kita mahal."

Tumingin siya sa akin at napatitig ako sa luhaan niyang mukha, "titiisin ko lahat,
please don't leave me, please stay..."

Hindi ako umimik, tumayo ako at saka tinanggal ang yakap niya sa binti ko.

"You deserve a better man, I cannot be that when all along I am the worst man."

"Ito ba ay dahil nandito na si Fairel?" Pinunasan niya ang kanyang mga luha, hindi
ako umimik, ngumiti siya sa akin, "naiintindihan ko na, kung dito ka magiging
masaya..."

"Good." Tipid na sagot ko. "You can slap me, hurt me, I am giving you a chance."

Tumawa ng mapakla si Reina, "hindi ko magagawang saktan ang lalakeng minahal ko..."

"How can you love a sadist?"

"Sadist? Hindi ka sadista, you are just broken and it happened that I am not fit
enough to fix you, with that I ended up breaking myself as well."

"You are wrong."

"Kung talagang sadista ka ay hindi mo iisipin ang kalagayan ko, alam ko naman na
kaya mo talaga ako iiwan dahil ayaw mong mas lalo akong masaktan."

Natigilan ako. Gusto kong magsalita pero walang lumabas sa bibig ko.

Pinikit niya ang kanyang mga mata, "ayokong makita ang pag-alis mo, please leave...
tatandaan mo Tornado, andito lang ako..."

Mabibigat ang mga hakbang ko paalis sa bahay ni Reina, saktong iyon ay napatingin
ako sa tabing bahay at nakita si Tito Fairon na nakaupo sa hammock sa porch, nang
makita niya ako ay kumaway siya.

"Tornado!" Masayang tawag niya sa akin, naglakad siya palapit at binuksan ang gate,
"how did you find out kung saan nakatira si Fairel? Did my daughter tell you?"
Umiling ako, "magkapit bahay ang ex namin, Tito." Sabay turo sa bahay sa tabi.

"Oh, pusta ko kakahiwalay niyo."

Yumuko ako at tumango, "marami akong kasalanan na nagawa sa kanya..."

"Kakaluto lang pala ng almusal, come join us for breakfast."

Hindi na ako tumutol at pumayag na, pumasok kaming dalawa sa bahay at tumungo sa
silid kainan kung saan andoon si Fairel at nakaupo na sa harap ng mesa, si Tita
Gachella naman ay abala sa pagsasalin ng mainit na tubig sa baso.

"Oh, it's Tornado!" Masayang lumapit sa akin si Tita at pasimpleng hinaplos ang abs
ko, "oh my gosh! I need strawberry jam or mayonnaise!"

Suminghal si Tito Fairon, si Fairel naman ay napatingin sa akin, bigla kong naalala
kahapon. "Are you still sick?"

"Huh?"

"Hindi ba at dumugo ang ilong mo kahapon?"

Nagkatinginan sina Tito at Tita, "is it true, anak?" Nag-aalalang tanong nila.

"Hindi..." Umiwas siya ng tingin at namutla ang kanyang mukha, so all this time
namamalik mata lang ako, ganon?

"Okay, let's eat na habang mainit pa!" Pasimpleng tinapik ni Tita ang braso ko saka
masayang umupo na, si Tito Fairon ay umupo sa kabisera, ako naman ay sa tabi ni
Fairel.

Napatingin ako kay Fairel nang ilahad niya sa akin ang baso ng ube jam, "still your
favorite, right?" Masayang tanong nito.

Tumango ako, mabilis naman niyang nilagyan ng palaman ang tinapay ko, "thanks."
Saad ko at saka nagsimulang kagatin ang sandwich.

"Sorry nga pala sa nangyari kahapon sa birthday ko."

"Why? Totoo naman ang tanong ng newscaster." I shrugged, natigilan naman sina
Fairel at kanyang mga magulang.

Nang matapos ang almusal ay agad na niligpit ni Tita ang mesa, "lalabas lang kami
ng saglit ni Tornado, Pa, Ma. Mag-uusap lang ng masinsinan." Pagpapaalam ni Fairel.

Nagkibit balikat na lang ako, pumayag sila at hinayaan kaming umalis, "what are you
planning?"

"Dalhin mo ako sa kung saan."

Kumunot ang noo ko, "am I your driver now?"

Ngumiti siya saka sumakay sa kotse ko, nagbuntong hininga ako at sumunod, minaneho
ko ang kotse ko papuntang Nerolan sa may flower farm na pagmamay ari ng pinsan ko,
nang makilala ako ng bantay ay hinayaan lang kami.

"I broke up with Reina."

Ngumiti siya, "mas mabuti na iyon..."

"I broke up with her because I want to be with you." I silently smirked, time to
start my plan to play with you around my hands.

Tumigil si Fairel at tumitig sa mga bulaklak, biglang kumislap ang kanyang mga mata
at masaya siyang tumingin sa amin, "huh?"

"I want you to be my girlfriend."

"Oo, payag ako." Bigla niya akong niyakap kasabay ng pagdapo ng paru-paro sa ulo
niya, natawa na lang siya dahilan upang lumipad ito paalis.

I silently smirked behind my happy mask, it is easy to fool someone who once fooled
you. She still believes that I love her, no, she still believes that I am head over
heels for her when truth is, that was over long time ago.

"I created a mistake three years ago, Tornado. Hindi sana ako umalis. Hindi sana
kita iniwan. Ikaw sana ang pinili ko. Salamat at binigyan mo ako ng pagkakataon
para itama ang lahat."

No sweetheart, it is you who gave me a chance. A chance of revenge.

***

Kabanata 10 *SPG*

Senpai Warning:
HINDI ANGKOP PARA SA MGA PAINOSENTE. HUWAG TUTULARAN. HUWAG NA HUWAG DAHIL MASAKIT.
CAPSLOCK PARA INTENSE KASI INTENSE NAMAN TALAGA. NYAHAHAHA

Kabanata 10

Sa sumunod na araw ay binisita ko si Fairel, hindi ko na lang pinansin ang bahay ni

Reina na madilim. Saktong pagdating ko ay nakita kong pinapasok sa compartment ng
sasakyan ng kanyang magulang ang kanilang mga maleta.

Siguro aalis na sila dahil ang sadya lang naman talaga nila dito ay ang pag-
celebrate ng birthday niya.

Nang matanaw nila ako ay ngumiti si Tita Gachella saka hinaplos ang braso ko,
"mabuti at bumisita ka ulit, Tornado!"

"Uuwi na kayo, Tita?" Takang tanong ko when the answer is obvious.

Ngumiti siya, "yes, kailangan na naming bumalik sa Bataan, hindi pwedeng pabayaan
ang pagawaan namin roon." Hinila niya ako at saka niyakap, bago kumawala ay
mapaglarong pinalo niya ang pwet ko at ngumisi, "malusog!"

Napailing na lang ako.

Sumunod naman si Tito Fairon, "take care of our princess." Seryosong saad nito sa
akin sabay turo kay Fairel na nasa tabi at pinapayuhan ni Tita Gachella. "Marami
siyang pinagdadaanan kahit na ayaw niyang magkwento, alam namin ni Gachella na may
kinikimkim siyang sakit, huwag mong dadagdagan ang sakit na iyon."
Tumango lang ako, tuluyan na silang pumasok sa kotse at umalis, naiwan kaming
dalawa ni Fairel sa labas ng kanyang bahay, nakangiti siyang tumingin sa akin at
saka agad akong niyakap, "nagluto ako ng omelette kasu nasunog." She pouted.

Saktong iyon ay bumukas ang tarangkahan ng bahay ni Reina at bumungad siya, halata
ang gulat at sakit sa kanyang mata nang makita kaming magkayakap ni Fairel saka
kumuyom ang kamao niya, napalitan ng galit at sakit ang nasa kanyang mata.

Nag-alinlangan namang kumawala si Fairel sa yakap saka ngumiti kay Reina, "good
morning..." Nagdadalawang isip na bati nito.

Biglang sumugod si Reina, she dugged her finger in Fairel's wrist and she winced in
pain, "everything was fine until you came!"

Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Reina saka pilit tinanggal ang hawak niya kay
Fairel, "what do you think are you doing? Sinasaktan mo si Fairel!" Galit na sigaw
ko at walang alinlangan siyang tinulak, napaurong siya at nawalan ng balanse
dahilan upang matumba siya at mapasubsob sa semento.

Dumugo ang dalawang palad ni Reina at kanyang tuhod dahil sa gasgas, binaling ko
ang tingin ko sa pulsuhan ni Fairel na ngayon ay namarkahan ng kuko ni Reina,
namumula ito ngayon siguro dahil sa lalim ng pagkakahukay ng mahahabang kuko niya.

"Hindi mo dapat tinulak si Reina, she's badly hurt." Akmang lalapit si Fairel para
tulungan si Reina na ngayon ay umiiyak na habang nahihirapang tumayo nang hawakan
ko siya sa kanyang braso para pigilan.

"She deserves that."

Mas lalong umiyak si Reina dahil sa sinambit ko, nagbuntong hininga ako, parang may
kung anong nagmumura sa kalooban ko dahil sa ginawa ko, she tried to hurt Fairel
and I just protected her.

Wait... why did I protect her? Umiling ako nang may isang ideyang pumasok sa isipan
ko.

This is just for show, to make her believe that I really love her. That I still
love her. Tama, kasali lang ito sa plano ko para magpakitang tao, there is no way I
will really protect Fairel.

Why would I protect someone that I will just break in the end? Right Tornado, what
you did was an act. Nothing special. Hindi ka na ang dating lalake three years ago
na handang gawin lahat para kay Fairel. Ngayon, handa kang gawin lahat para
masaktan siya.

"I'm sorry... hindi ko sinasadya..." Bumalik ako sa huwisyo nang humagulgol si

Reina, "I didn't mean to hurt you, nasaktan lang ako sa aking nakita..." pilit
niyang pinupunasan ang kanyang mga luha ngunit parang walang saysay dahil patuloy
ang pagtulo nito.

"The next time you put your filthy hands on my girlfriend you will regret." Matigas
na sambit ko, a part of me broke when I saw how hurt Reina was with just my words,
hindi ko na lang iyon pinansin.

"Y-Your girlfriend? Ganoon... ganoon ba ako kadaling ipalit?" Tumayo siya ng

tuluyan at napatitig ako sa mga gasgas sa kanyang tuhod, natuyo na ang dugo mula
rito, all because of me. It only shows how much of a sadist I am, she will never
deserve someone like me.
Pinisil ni Fairel ang palad ko nang hindi ako umimik, tumikhim ako. "Alam kong
nasaktan kita, you deserve a better man, si Fairel ang mahal ko, hindi ikaw."

Why is it that I feel like my heart does not agree? Siguro dahil wala akong mahal
ni isa sa kanila, Reina was just one of my past time na pinagkitaan ko ng interes
dahil siya ang kauna unahang birhen na naikama ko, iyon lang.

"Akala ko kaya ko na wala ka pero hindi ko kaya, hindi ko kayang magsinungaling sa

aking sarili na masaya ako para sa inyo, pinipiga ang puso ko, parang unti unti
akong namamatay na nakikita kang nasa piling ng iba, parang mababaliw ako kakaisip
kung saan ba ako nagkulang, kung ano ang mali ko, kung bakit hindi na lang pwedeng
ako?" Umiiyak na saad nito.

Tumingin ako kay Fairel, "get inside, susunod ako."

Nagdalawang isip siya ngunit agad na tumango, tumingin ako kay Reina.

"Hindi ka nagkulang, walang mali sa iyo, ako ang nagkulang at mali, hindi ako
karapat dapat sa iyo, tanggapin mo na lang na hindi talaga tayo para sa isa't isa."

Tinalikuran ko na siya at sumunod kay Fairel.

I spent the whole day at Fairel's house, masaya naman siyang nakasama ako buong
araw pero hindi pa rin maikakaila na dismayado siya sa ginawa ko kaninang umaga,
hindi ganoon ang pagkakakilala niya sa akin, alam niyang hindi ko magagawang
manakit sa iba pero nagawa ko na.

We went to Criselda Restaurant for dinner, hindi gaanong karami ang nakain ni
Fairel at nagmarka ng tuluyan ang marka ng kuko sa kanyang pulsuhan, is she anemic?

Nang dumating kami sa bahay niya ay agad ko siyang hinalikan, hindi tumutol si
Fairel at hinayaan ang labi kong nakasiil sa kanya, she tasted like a bubblegum,
tumungo kami sa kwarto niya at naghubad, pinahiga ko siya sa kama at pumaitaas sa
kanya.

My eyes were blazing as I stare at Fairel's bare body, both my hands cupped her
breast that is not big nor too small, hindi ko alam kung paano ipalinawag, let us
just say siya ang kauna unahang babaeng ikakama ko na maliit ang dibdib.

Giniya ko ang kamay niya sa katawan ko, she touched my adam apple that waved when I
gulped, bumaba hanggang sa dibdib ko, pababa hanggang sa abs ko, down to my deep v-
line, then to my shaft.

A rush of heat escaped my body when she started stroking me, umungol ako dahil sa
kanyang ginawa, my hands were guiding her as she do that, my manhood hardened ready
to smash her walls.

Pumagitna ako sa kanya, hinawakan ko ang magkabilang binti niya at pinosisyon ang
aking pagkalalake sa entrada niya, "please be gentle..." Aniya.

Ngumisi ako at tuluyan nang pinasok ang sarili ko sa kanya, I became wild as I
roughly grind my own to her, wala akong pake kung masira ang kama niya, my moans
became loud as we do it, her walls were tight as seemed to be torn by my push,
napaimpit siya sa sakit na nadama at nangilid ng luha sa kanyang mga mata, masikip
at mainit ang kanyang loob, mas lalo kong binilisan at doon ay tuluyan nang
kumawala ang isang malakas na sigaw ng sakit mula sa kanya.

"Did I hurt you?"

Hindi siya sumagot, sa halip ay umiyak lamang siya, bigla akong nawalan ng gana at
nilabas ko ang sarili ko sa kanya, blood stain was visible on her sheet, sinuko
niya ang kanyang bataan sa akin. Tulad ni Reina...

Shock was visible on my face, she told me to be gentle, she trusted me with it, she
gave me her first, and all I did was act like a beast.

Tumayo ako at wala sa sariling sinuntok ang pader, ngayon ko lang napagtanto kung
gaano ako kaputangina, the pain on my knuckle woke me up, napasandal ako sa malamig
na pader habang patuloy ang pag-iyak ni Fairel.

Tulala ko siyang nilapitan. "I'm sorry..."

***

Kabanata 11

Kabanata 11

Nagising ako dahil sa pagkiriring ng telepono ko, nagbuntong hininga ako at pilit
imulat ang mabibigat na mga mata, tinanggal ko ang pagkakayakap sa akin ni Fairel
at saka bumalikwas sa kama, nang nakabangon na ay agad kong kinuha ang cellphone ko
na tumigil sa pag-ring.

You received 13 missed calls from Mom 👹

Pagkabasa ko iyon ay bumilis ang pintig ng puso ko, I checked the time and it was
already 8:23AM, shit just happened. Gising na sila. Lumampas ako sa 8AM.

Humugot ako ng malalim na hininga at muling tumawag kay Mama, not calling her will
only make things worse. Or worst.

Sa ikatlong ring ay sumagot si Mama, "queen ina kang putragis santisimas que
horror! Bakit wala ka dito sa bahay? Hinayupak kang bata kang may titi saan ka
nagsusuot? Saan ka natulog? Punyeta sumagot ka! Leche!"

I gulped, napatingin ako kay Fairel na gising na, halata ang gulat sa kanyang mukha
dahil sa sinambit ni Mama mula sa kabilang linya, humugot ako ng malalim na
hininga, "maayos ako Ma, chill, I'm fine."

"Wala akong pake kung maayos ang lagay mo, ang gusto kong malaman ay kung nasaan
ka?!" Pambabara ni Mama, sa kanyang background ay narinig ko ang tinig nina Papa at
Kuya.

"I am at Fairel's house." I blurted out, "I slept with her."

"How about your old girlfriend?" Takang tanong ni Mama, "aysh, naguguluhan ako
punyeta ka!"

Saktong iyon ay narinig ko ang paghablot ng telepono mula sa kamay ni Mama, ibang
boses naman ang nagsalita, "anak, pinutok mo ba sa loob? Magkakaapo na ba kami?
Saan kayo gumawa?"
Napaawang ang labi ko dahil sa tanong ni Papa, mabilis namang namula si Fairel
dahil sa tanong niya.

"What the fuck, Pa?"

"Tangina! Kanino ka natutong magsalita ng masama leche ka? Que horror!" Sumbat ni
Mama. My eyes formed a slit knowing they cannot see me, obviously sa iyo ako
natuto, Ma.

Tumingin ako kay Fairel na namumula na ang tenga, halatang nagpipigil sa pagtawa
dahil sa kabaliwan ng mga magulang ko.

"Gising na ba si Fairel, anak?" Tanong ni Papa. Sasagot sana ako nang magsalita rin
si Mama.

"Nakakalakad pa ba siya?"

"What the hell?"

"Oo, doon kita itatapon kung malaman kong walang nangyari sa inyo ni Fairel! Gosh,
hindi ako nagpalaki ng mahinang lalake lalo na kapag sa kama!" Narinig ko ang
pagpaypay ni Mama sa kanyang sarili.

Nagsalubong na lang ang kilay ko, "o'sya, gusto naming makausap si Fairel!"
Masayang saad ni Papa, binigay ko naman ang phone sa kanya at nagdalawang isip niya
itong tinanggap, halata ang kaba sa kanyang mukha, hinawakan ko na lang ang kamay
niya at pinisil ito para bigyan siya ng lakas loob.

"Hello po?"

"Our dear Fairel! We are very sorry kung hindi kami nakadalaw sa kaarawan mo!"
Naging mabait agad ang boses ni Mama.

"Ayos lang Tita." Nakangiting sagot niya.

"Gusto naming bumawi ni Hernandes, join us today for breakfast. Okay?"

"Sige po."

"O'sya, sabihan mo ang anak namin na pumunta na kayo dito sa ranch, we are
waiting!" Binaba na niya ang linya kasabay ng pagbigay muli sa akin ni Fairel ng
phone ko.

Magsasalita sana siya ngunit agad ko siyang hinalikan sa labi, "narinig ko ang pag-
imbita sa iyo ni Mama, no need to tell me, malakas ang tunog ng phone."

Tumango siya, agad kaming nagbihis at nag-ayos ng sarili, tumungo kami sa kotse ko
at nagmaneho na ako patungong Villanueva, nang nasa ranch na kami ay agad kong
pinark sa garahe ang sasakyan ko kung saan nandoon rin nakahilera ang iba pang
sasakyan namin.

"Is your womanhood still sore?"

Marahan siyang tumango, hinawakan ko ang kamay niya at sinuri ang pulsuhan, naging
dark color na ang fingernail prints doon na galing kay Reina kahapon, kumunot ang
noo ko dahil dapat ay wala na iyon roon, "anemic lang ako..." Saad niya na tila
nabasa ang iniisip ko, "dala ng stress, depression, sobrang pagpapagod, at puyat
lalo na noong nasa showbiz pa ako."
Tumango na lang ako kahit na alam kong nagsisinungaling siya, sa tagal ba naman ng
panahon na pagkakakilala ko sa kanya ay alam ko na ang pagpapalit ng tuno ng boses
niya sa tuwing nagsisinungaling siya, alam ko rin na hindi siya makatingin ng
diretsa sa mata kapag may tinatago.

Lumabas na kaming dalawa sa kotse ko, mabagal ang paglakad niya sigudo dahil
masakit talaga ang kanyang perlas, mula sa porch ng old mansion ay tanaw ko si Mama
na halata ang saya sa mukha na makita rin sa wakas sa personal si Fairel matapos
ang mahigit tatlong taon.

Kahit na nalaman nila ang nangyari sa akin ay hindi sila nagalit sa kanya, naging
supurtado pa si Mama kay Fairel habang nanonood sa kanyang mga teleserye at palabas
sa telebisyon.

Nang malapit na kami ay agad niyakap ni Mama si Fairel, "gosh, pumayat ka at mas
lalong pumuti. May dugo ka pa ba? And gosh, mukha kang pandang payat! Are you
eating right?"

"Kumakain naman ako ng tama, Tita." Ngumiti si Fairel.

"Medyo lumaki ang boobs mo hija, hindi tulad noon na flat talaga." Pagbibiro ni
Mama, "nga pala, nasa dining hall si Hernandes at naghihintay, si Thunder naman ay
umalis na at may lakad daw."

Pumasok na kami sa loob ng mansion, sa bawat sulok nito ay may alaala si Fairel at
halatang nagbabalik tanaw siya sa bawat sulok na nakikita, nang nasa dining hall na
kami ay bumungad si Papa na nakaupo sa kabisera ng pahabang mesa at nagkakape.

Tumingin siya sa amin ni Fairel at ngumiti, "it is good to see you, hija. Let us
eat!"

Umupo na kami at nagsimulang kumain, si Fairel ay kumuha lamang ng tinapay at hindi

na nilagyan ng palaman, ako naman ay kumuha ng ube jam at pinapak ito.

"So, why are you sleeping at Fairel's house again?"

Ngumiti ako, "we're in a relationship."

Nagkatinginan sila. "Legit?" Mom asked, cautious.

Tumango lang ako.

Halata ang gulat sa kanilang mukha, halatang hindi makapaniwala dahil sa anunsyo
ko, "maganda iyan!" Masayang wika ni Mama, "I hear wedding bells!"

"Kung alam mo lang hija kung paano naging miserable si Tornado nang umalis ka,
ngayong bumalik ka ay parang bumalik na ang kulay sa mundo niya." Ngumiti si Papa.

Nabulunan naman ako sa kinakain kong ube jam. What are they saying? Hindi ko
sineseryoso si Fairel, matagal na akong naka move on sa kanya, wala na akong
hinahawakan na pakiramdam para sa kanya.

"Masaya rin po ako na binigyan ako ni Tornado ng second chance kahit na alam kong
nasaktan ko siya ng sobra noon..." May halong saya at lungkot sa kanyang boses,
"hindi ko na siya iiwan hanggang sa huling hininga ko..."

Hinawakan niya ang kamay ko, "ano ang ibig mong sabihin sa huling linya mo?" Tanong
ko.
She just smiled. "I love you, huwag mong kakalimutan iyon, for three years I loved
you and I know I made a big mistake, itatama ko ang lahat bago... I... I mean..."

Biglang sumuka si Fairel sa sahig.

"Alejandro santisimas que horror, preggy ka ba Fairel? Si Tornado ang daddy?"

Suminghap si Mama, agad kong hinaplos ang likod niya kasabay ng paglinis ng mga
kasambahay sa suka niya, tumingin ako roon at may nakitang dugo.

"Sorry po, I'm not feeling well," tumingin siya sa akin, "can you drive me home
right now?"

***

Kabanata 12

Kabanata 12

Hinatid ko na pauwi si Fairel, sa totoo lang ay kating kati na akong malaman kung
ano ang nangyayari sa kanya, she looks like she was in so much pain and I should
take pleasure with that pero may lumalabag sa loob ko, I really don't want to see
pain anymore.

I parked my car in front of her house, "you can tell me what's wrong."

Ngumiti lang siya, "anemic lang ako." Anemic and she is nosebleeding, puking blood,
and bleeding? Really?

"Kilala kita, alam ko kung nagsisinungaling ka o hindi." Seryosong sagot ko,

nagtagis ang bagang ko habang hinihintay ang kanyang sagot, she was formulating
answers, that I know.

"Ayos lang ako, huwag kang mag-alala." Ngumiti siya saka binuksan ang pinto ng
kotse ko, "pwede ka nang umuwi."

"Kaya mo ang sarili mo?"

She nodded.

"Then let's have a date tomorrow." Sagot ko sa kanya, halata ang gulat at saya sa
kanyang mukha dahil sa alok ko, "is it a deal?"

Mabilis siyang tumango sa akin, ngumisi naman ako at kumaway na siya at tuluyan
nang pumasok sa bahay, mula sa loob ng sasakyan ay natanaw ko ang bahay ni Reina at
nakita ko siyang nakatingin sa aking gawi mula sa veranda ng bahay niya, nagbuntong
hininga ako dahil may kung anong nagtulak sa akin para lapitan siya.

Alam kong wala na akong karapatan, tinapos ko na ang relasyon namin bago pa man may
magawa ako sa kanyang mas malala, iniwas ko na lang ang tingin ko at tuluyan nang
umalis sa subdivision.

Nang bumalik ako sa ranch ay agad kong plinano ang mga gagawin namin ni Fairel
bukas sa date namin, should we have a window shopping? Watch a romantic movie
together? Eat lunch at a restaurant?
Masyadong cliché, gusto ko ng something memorable, something very fun.

I ended up opening my note app in my phone and listing down ideas I could think of,
I ended up crossing out the mainstream ones at iilan lang ang natira.

Lunch date. Couple shirt. Watch movie at the mall's theater. Play arcade games.
Ship date.

The last idea, I got that from my cousin Ice and it won't hurt to copy his idea,
sobrang proud niyang kinwento ang ship date nila ni Flemeral if I am not mistaken,
damn that woman was as hot as hell, minsan nalibugan pa si Kuya Thunder sa babaeng
iyon at pinagnasaan.

Matapos iyon ay agad kong tinawagan si Cloud, he owns the CCA mall and I know he
can help me with my plan, sa ikatlong ring ay sumagot siya, "ano ang kailangan mo,
Tornado?" Halata ang inis sa kanyang mukha.

"Did I disturb you?"

"Oo."

Ngumisi ako, "in the middle of the day? Wala kang patawad kay Alison." Pagbiro ko,
akmang bababaan niya ako nang magsalita muli ako, "I need your help! Minsan lang
akong humingi ng tulong, sinamaan rin kita noong nagpa-tattoo ka, consider this as
the payment."

"Kingina, tuwang tuwa ka pa noon dahil alam mong takot ako sa karayom saka imbes na
palakasin mo ang loob ko ay iba ang ginawa mo. Shut up ka na lang, bilisan mo
pagsabi ng kailangan mo at nasa gitna kami ng ano ni Alis-aw baby! Magigising si
Chase, keep it down!"

Umiling na lang ako, "can you close the entire mall tomorrow for me?"

"No. Malaking pera ang mawawala, we can't just close my mall in such short notice
at dumadaan sa maraming proseso iyan. Hindi porket ako ang owner ay kung gusto kong
bukas hindi magbubukas ang mall ay hindi magbubukas ang mall bukas, that is not how
the business world works." Aniya. Kingina ang daming satsat, oo o hindi lang naman
ang sagot.

"Sige, then can I reserve the whole Couple Cozy Restaurant tomorrow lunch for my
date with Fairel?"

"O, siya ba iyong artistang bitch na kinekwento mo sa akin noon kasu binusted ka
lang?" Kung andito lang siya at nakamamatay ang tingin tiyak matagal nang patay ang
pinsan kong ito, punyeta lang. "Okay, sure. Deal. Now stop calling Tornado,
gumagawa kami ng kapatid ni Chase!"

"What the, ang sama mo Cloud! We are so never going to continue making again!"
Halata ang galit sa boses ng asawa niya dahil sa kanyang sinambit.

"Kingina ka, kasalanan mo ito Tornado, magtutuos din tayo!" Tuluyan na niya akong
binabaan ng tawag, napailing na lang ako at saka ko tinawagan si Ninong Jaime, siya
ang mag ari ng port sa San Isidro.

"Ninong."

"Oh, hijo! Ano ang kailangan mo?" Ngumisi ako, saka lang naman kasi ako tumatawag
sa ninong ko kapag may kailangan ako sa kanya, kabisado na niya ang kilos ko.
"Can I borrow one of your small cruise ships tomorrow night?"

"Sure."

"And... uh... pwede po bang padekorasyonan niyo ng something romantic ang barko?"

"Sure."

"Salamat, ninong."

Sa sumunod na araw ay todo bihis at ayos ako sa sarili ko, kailangan magmukha akong
gwapo, iyong mas gwapo kesa sa kapatid ko at kesa sa lahat ng mga pinsan ko,
ngumisi ako sa sarili kong replika sa salamin at nag-pogi pose, pinatirik ko ang
buhok ko iyong tipong pwedeng pangturok.

Bumaba na ako, nagpaalam na ako kahapon ng gabi kina Papa at sinabing may lakad ako
sa hapon hanggang gabi, pinayagan naman ako nang nalaman nilang date ito kasama si
Fairel.

Dumiretso na ako sa Zeraphine Subdivison, nang nasa tapat ako ng tarangkahan ng

bahay ni Fairel ay bumisina ako, bumukas naman ang pinto ng bahay niya at bumungad
siya.

Naglakad siya palapit at mas naging malinaw ang itsura niya, nakasuot siya ng short
jeans na ripped ang dulo, may nakapaikot na red flannel shirt sa bewang niya,
nakaitim na sando siyang tucked in, at itim na killer heels. She curled her hair,
applied a smoky makeup that matched her get up, she also did her fingernails, damn
she was sexy. Too sexy even if her breast is... hmm, flat.

Sumakay na siya sa kotse kasama ako, "you look beautiful today." Puri ko sa kanya.

Ngumit naman siya, "salamat..."

Nagmaneho na ako patungong mall, paglabas namin ay diretso agad kami sa restaurant,
"bakit tayong dalawa lang ang kostumer?"

"I reserved the entire place." Sagot ko.

May lumapit na waiter, titig na titig pa siya kay Fairel, who wouldn't? Bukod sa
maganda siya, dati na rin siyang artista na pinapalabas sa telebisyon. Kinuha na
nito ang order namin, pagkatapos ng ilang sandali ay dumating na rin.

Hindi masyadong ginalaw ni Fairel ang pagkain niya, "you should eat."

"Busog ako."

Ngumisi ako, "kaya hindi malusog ang dibdib mo kasi hindi ka kumakain. Here."
Nilapit ko ang kutsara ko sa kanya na may pagkain para isubo sa kanya, nagdalawang
isip pa siya ngunit agad na sinubo.

"Gusto mo lang atang masubuhan e." I smirked.

"Lagi mo na lang kasing pinupuna ang dibdib ko, oo na, alam kong wala ako no'n."
Sumimangot siya, "kasalanan ito ni Papa, sa kanya ko namana, hindi iyong kay Mama
na sobrang bilog."

Natawa na lang kaming dalawa dahil sa kanyang sinambit, napatingin ako sa window ng
restaurant nang makitang may nakasilip, namamalik mata lang siguro ako nang unang
sumagi sa isip ko si Reina.

Umiling ako, pagkatapos ng pagkain ay nagbayad na ako ng bills at tumungo kami sa

sinehan, nanood kami ng horror movie dahil sawa na raw siya sa mga rom-com, kahit
man na medyo takot ako sa horror movies hindi dahil sa nakakatakot kundi
nakakagulat ay pumayag na lang ako.

Nang matapos manood ay 3PM na, may tatlong oras pa bago lumubog ang araw, tatlong
oras pa bago kami pumunta sa port, iyon ang highlight ng date namin.

Tumungo kami sa isang shirt shop at bumili ng couple shirt, alam kong cheesy pero
para sa akin ay sweet na ito, ngayon lang ako nagpapaka-sweet ulit after three
years, tuwang tuwa naman si Fairel dahil sa couple shirt namin na ang tatak sa akin
ay HA at sa kanya naman ay TE, gusto ko sana yong LO/VE pero sabi niya mas gusto
niya ito.

Tumungo kami sa arcade house habang suot suot ang couple shirt, maraming
napapatingin sa aming dalawa, halata namang tuwang tuwa siya, bumili na ako ng
token coins, naglaro kami ng baril-barilan, video games, basketball shooting, dance
'till you drop, at lahat lahat na.

Halata ang pagod sa mukha ni Fairel pero bawing bawi sa ngiti niya, hindi ko
namalayan na malapit na pala ang 6PM kaya inaya ko siya na umalis na, tumungo agad
kaming dalawa sa San Isidro port.

"Bakit tayo nandito?"

I smiled, "basta."

Bumaba na kami, may lumapit na isang lalake na nakasombrero na nakaupo sa wooden

chair sa may plank na pinapalibutan ng tubig dagat, it was Ninong Jaime, mukhang
hinintay ang pagdating namin, "whoa, hindi ko inakala na si Fairel ang date mo!"

Ngumiti si Fairel, magkakilala sila dahil madalas sa bahay si Fairel noon at laging
bumibisita si ninong, naging madalang ang pagdalo niya sa ranch nang nagsimula siya
sa kanyang negosyo na port, pagawaan ng ships, water transportation, fishery, at
lahat na.

"Nakahanda na ang cruise ship, may fisherman ako na in-assign." Saad nito sabay
turo sa isang lalake mula sa malayo, "he will serve as the captain of the ship."

"Salamat, ninong."

"O sige, sex on sea ba ang hanep niyo?" Kumunot noo si Fairel at namula naman ang
pisngi ko, natawa na lang siya, "naku, naku, adventurous!"

"Date lang..." Umiwas ako ng tingin, matapos ang pag-uusap ay sumakay na kami sa
cruise ship, umandar ito at pumagitna sa asul na karagatan.

Si Fairel naman ay halata ang pagkamangha sa mukha, may mga white lights na
nakapalibot sa railings ng cruise ship, ang repleksyon ng ilaw ay nagpapakita sa
malinaw na tubig pati na rin ang mga tuldok sa kalawakang unti unting dumidilim
habang patuloy ang paglubog ng araw na sanhi ng pamumula ng kalawakan at karagatang
sakop nito.

Tumungo kami sa rooftop ng cruise ship at tinanaw ang tanawin, "sana nagustuhan
mo..."

Ngumiti si Fairel, "salamat dito..."

Niyakap ko siya, hindi ko alam pero tila uminit ang puso ko, tila gusto ko nang
umurong sa plano na saktan siya.

"Mahal na mahal kita, Tornado." Bulong ni Fairel.

Pinikit ko ang aking mata at sinandal ang ulo sa balikat niya, "thank you for...
loving me..."

Maybe Mrs. Cojuantel was right, kailangan lang na mahanap ko ang katapat kong babae
para bumalik ako sa dati, para mawala ang Sadistic Personality Disorder ko.

Is it Fairel all along?

Or maybe it was Reina?

***

Kabanata 13

Kabanata 13

Hindi ko lubos akalain na dalawang buwan na ang nakalipas, sabik na talaga akong
malaman kung ano ang tinatago ni Fairel sa akin, hindi ko alam pero laging sumasagi
sa isip ko kung may malala ba siyang sakit?

Leukemia?

Lahat na ng simptomas ng leukemia ay pinakita ni Fairel nang walang kaalam alam,

hindi naman ako mangmang para balewalain ang mga ito. She had frequent cases of
puking with blood, heavy menstruation, nosebleeding, she is anemic, easily bruised,
matagal maghilom ang sugat o pasa sa kanyang katawan, and all that.

Sinabi rin ni Tito Heraya noon na ang kapatid ng mama ni Fairel na yumaong asawa
niya ay namatay dahil sa leukemia, what if that sickness is hereditary? Damn.

She is indeed hiding something from me and I am tried of acting blind for two
goddamn months, kailangan kong malaman bilang nobyo niya ang kanyang kalusugan,
hindi na ako matatahimik pa lalo't alam kong malaki ang posibilidad na leukemia
talaga iyon.

Alam kong tinangka ko siyang saktan noon, pero binaon ko na ang lahat ng ito sa
limot, lahat ng plano at pagkasabik na maghiganti, wala na akong nararamdaman na
ganun. Simula sa gabing iyon na nakita ko na mali ako at tama si Fairel sa kanyang
sinabi.

Ako na ang mismong sumisira sa sarili ko. Which is why I stopped with all my plans,
I will give her the second chance she deserved, we both deserved. Pero bakit parang
may mali sa desisyon ko?

Nang dumating ako sa Zeraphine Subdivision ay tinabi ko ang kotse ko sa harap ng

bahay ni Fairel, lumabas na ako at saktong iyon ay bumukas ang tarangkahan ng bahay
ni Reina, bumungad naman siya.
"Tornado..." Ngumiti siya ngunit hindi umabot sa mata, napatingin ako sa pulsuhan
niya nang napansing may mga sugat ito na parang hiniwa niya, nang nakita niyang
nakatingin ako roon ay tinago niya ang kamay niya sa kanyang likod.

I frowned, "ano ang ginagawa mo sa sarili mo?"

Lumapit ako at umurong siya, "h-ha? Namamalik mata ka lang siguro-"

Hinablot ko ang kamay niya at tinitigan ang sugat sa kanyang kamay, "were you
trying to commit suicide? What the fuck, Reina? Sobrang malapit sa pulso mo ang mga
sugat! You could have gotten yourself killed by your own hands!"

Nagsimula siyang umiyak saka niya binawi ang kanyang kamay, "mas mabuti na iyon
kesa sa lagi kitang nakikita na pumupunta dito p-pero... hindi naman para sa akin
ang pagpunta mo kundi... para kay Fairel. Saka lagi mo akong pinapatay, Tornado.
Unti unti mo akong pinatay habang nakatanaw ako sa inyo ni Fairel sa bintana ng
kwarto ko, iniisip na sana ako si Fairel, sana sa akin siya naglalambing, sana..."

Natigilan ako dahil sa kanyang sinabi, wala sa sarili kong pinunasan ang kanyang
mga luha, tinabig naman niya ang kamay ko, "sino nga ba naman ako, di ba? Isa lang
naman ako sa mga babae na naghahabol sa iyo, isa lang naman ako sa mga pinagsawaan
mo, isa lang naman ako sa mga kinama mo..."

Parang kumirot bigla ang puso ko, humugot ako ng malalim na hininga, "never try to
kill yourself again." Seryosong utos ko, hindi siya umimik kaya naman hinawakan ko
ang kamay niya, "promise me."

Kumuyom ang kamao niya, "p-promise..."

Ngumiti ako at saka ko siya niyakap, "linisin mo ang sugat mo para hindi ma-infect,
alagaan mo ang sarili mo, ha?"

Tumango siya.

Tuluyan na akong umalis at tumungo sa bahay ni Fairel, tulad ng inaasahan ko ay

nasa salas siya at kasalukuyan niyang pinapanood ang dati niyang teleserye, iyon
ang lagi niyang pinapanood dahil may kopya siya ng CD, nang napansin niya ang
presensya ko ay agad siyang lumapit at siniilan ako ng mabilis na halik sa labi.

"You're watching your TV show, again?"

Tumango lang siya at muling bumalik sa pagkakaupo sa sopa at panonood, "may popcorn
sa mesa."

"Let's talk, Fairel." Seryosong sagot ko.

"Nag-uusap na tayo."

Humarang ako sa screen ng TV at saka ko pinatay ito kasabay ng pagkawala ng ingay,

si Fairel naman ay natigilan dahil sa naging aksyon ko, "I want a serious talk."

She nodded.

"Never lie." Dagdag ko.

She gulped, seems like she already have an idea what I want to talk about. Nakapako
lang ako sa aking kinakatayuan habang nag-iisip kung paano sisimulan. "Are you
sick?"
Nanlaki ang kanyang mga mata, "naiihi ako-"

I hissed, "stop changing the subject. Are you sick?" Seryosong tanong ko. "Leukemia
ba?"

Yumuko siya at nagsimulang tumulo ang kanyang mga luha, pinunasan niya ang basang
pisngi niya saka humugot ng malalim na hininga at marahang umiling, "Bleeding
Disorder... hemophilia..."

Lumapit ako sa kanya at lumuhod para pantayan siya mula sa pagkakaupo sa sopa,
hinaplos ko ang pisngi niya at mataman siyang tinignan, "why are you hiding it from
me?"

She gulped, "I was diagnosed three months ago kaya tumigil ako sa showbiz,"
nanatili akong tahimik habang pinapakinggan siya, my mind was buffing and
processing all of her answers, "bigla na lang dumudugo ang ilong ko noon, mabilis
masugatan, mabilis manghina, at lahat lahat na. When I went to a checkup to my
trusted doctor... kinuhan ako ng CBC at doon nalaman na may Bleeding Disorder
ako..."

"Who else knew beside your doctor and me?"

Umiling siya, "kayong dalawa lang..."

"How threatening is your Bleeding Disorder?"

"Incurable... pero... pero the side effects can be minimized..." Bulong nito at
nagsimula na naman siyang umiyak, I pulled her for a hug to comfort her, hindi ko
mahanap ang tamang salita kaya yakap na lang ang binigay ko. "Kung hindi
naagapan... my brain could have been damaged by the bleeding, pwede ring internal
bleeding..."

Pinatahan ko na siya, hindi ako makapaniwala na may kinikimkim siyang sakit,

"sorry..." Mahinang usal ko, she forced a smile and wiped her own miserable tears.

"I'm okay..."

Umiling ako, "you need treatment, Fairel."

"All I need is to be with you until my last breath." Hinalikan niya ako sa labi,
her warm lips pressed against my lips felt so right, but a part of me was saying
no, humugot ako ng malalim na hininga nang matapos ang halik namin, "handa akong
mamatay..."

Hinawakan ko siya sa gilid ng kanyang mata at hinaplos gamit ang hintuturo, "you
can't die, isipin mo ang mga magulang mo, ang mga nagmamahal sa iyo, be strong.
Death is just an escape. You have to fight."

"Pero hindi na magagamot pa ang sakit ko..."

"I don't care, the effects can be minimized, right? Who knows a day will come and
you will no longer have the Bleeding Disorder."

Ngumiti ng mapakla si Fairel, saktong iyon ay may tumulong dugo sa kanyang ilong,
nataranta naman si Fairel nang naramdaman iyon at agad na tinungo ang banyo, ako
naman ay napatitig lamang sa tinahak ni Fairel kung saan nag-iwan siya ng mga patak
ng kanyang dugo sa marmol.

Agad ko siyang sinundan at nakita ko siyang naghihilamos, nang matapos iyon ay

lumuhod siya sa sahig at nagsimulang umiyak.

I went closer and hugged her, the sight of a broken angel pained me, she buried her
face against my chest and cried, hinaplos ko ang kanyang likod habang abala siya sa
paghagulgol. Wala man lang akong magawa. I'm so fucking useless.

"You will receive treatment, okay?"

She nodded...

"Be strong, Fairel."

***

Kabanata 14

Kabanata 14

Isang linggo na ang nakalipas matapos umamin sa akin si Fairel na may sakit siya, I
also got her to talk to her parents about this matter, sinabi kong mga may
karapatan rin silang malaman ang kanyang kalagayan, they are her parents.

Dahil doon ay babalik dito sa probinsya ang kanyang mga magulang mula sa Bataan,
they were so worried and sad at the same time, humanap pa sila ng expert para dito
but Fairel insisted not to anymore, in her eyes it was clear her bleeding disorder
was incurable, pero hindi dapat mawalan ng pag-asa.

Nasa harap kami ng bahay ni Fairel at hinihintay namin ang pagdating ng kanyang mga
magulang, niyakap ko siya mula sa kanyang likod at hinalikan sa kanyang batok,
"we'll get through this..."

Dumapo ang kamay niya sa braso ko saka siya tumango, matapos ang ilang sandali ay
may kotseng nag-park sa harap ng bahay at lumabas sina Tito Fairon at Tita
Gachella, halata ang pag-aalala sa kanilang mukha pati na rin ang pagod dala ng
mahabang biyahe.

Tumakbo sila palapit at saka niyakap ng mahigpit si Fairel, nagsimulang umiyak si

Tita Gachella habang kalmado naman si Tito Fairon ngunit alam kong nagpapakatatag
lamang siya. "Bakit ngayon mo lang sinabi, anak?" Umiiyak na tanong ni Tita.

"I-I'm sorry, Mom..." humihikbi nang sagot ni Fairel, nanatili lamang ako sa gilid
habang pinagmamasdan ang pamilyang umiyak, pinikit ko ang aking mga mata. Should I
stay or leave?

Nagulat ako nang hinila ako ni Tito Fairon at niyakap, "salamat sa pag-alaga mo sa
prinsesa namin habang wala kami."

Tumango ako at pinilit ngumiti.

Tumingin ako kay Fairel, she looked like a broken angel, she looked so fragile and
broken that I suddenly urged to fix her, she was broken and torn by her own flesh.

She was sick and I know not a single prayer can save her now, but I will still pray
for a miracle para sa kanya, kahit na mahirap maniwala na totoo nga ang himala,
maniniwala ako sa Diyos.

Matapos ang madramang pagdating ng kanyang mga magulang ay pumasok na kami ng

tuluyan sa loob ng bahay, tumungo kami sa dining room kung saan naghanda ako ng
tuyo at ham para sa almusal, since bawal magpagod si Fairel ay ako na lang ang
nagluluto araw araw at alam ko namang hindi siya marunong magluto.

Halos dito na rin ako matulog at tumira, alam na nina Mama at Papa ang kondisyon
niya kaya hinayaan lang nila ako na alagaan siya, they told me that Fairel needs me
right now and I should amend to that.

"You'll receive treatment daily, okay?" Saad ni Tito Fairon kay Fairel habang
kumakain kami.

Tumango lang si Fairel.

"We called a doctor, darating siya mamaya." Saad ni Tita Gachella, tahimik ko lang
na kinain ang aking almusal. Tumingin sa akin si Tita, "so Tornado, did you pop my
daughter's cherry already?"

I know she asked that to lighten the sour mood, sobrang bigat ng tensyon sa amin
dahil sa sakit ni Fairel, Tita laughed at her own joke trying to break the cold ice
but stopped awkwardly when nobody reacted.

"Hehehe." Ngumiti ng pilit si Tita at nagbuntong hininga, "it's no use lurking over
the bad things, live life to the fullest and believe in God!" She said,
"magpakatatag ka Fairel, huwag mong hahayaan ang sakit mo na sirain ang buong buhay
mo, never do that."

Nangilid ang luha sa mata ni Fairel at yumuko lamang siya. Tumayo si Tita at
niyakap si Fairel.

"I know this is too much but you need to be strong, Fairel. You have to be strong
and believe in yourself the way we believe in you." Pagpapalakas ng loob ni Tita.

"I don't know if I can, Mom..." Pumiyok ang boses ni Fairel at nagsimula nang
tumulo ang mga luha niyang kanina pang nagbabanta, pinunasan naman iyon ni Tita
Gachella, si Tito Fairon ay nakatingin lang sa mag-ina niya, kahit na ganoon ay
halata pa rin ang kalungkutan sa kanyang mga mata.

Maya-maya pa ay biglang tumunog ang doorbell ng bahay, "it must be the doctor."
Sabi ni Tito Fairon at tumayo na para pagbuksan siya.

Niligpit ko na ang mesa at nilagay sa lababo ang mga pinagkainan nang matapos
naming kumain, sinabi naman ni Tita na siya na ang bahalang maghugas kaya hinayaan
ko na lang siya.

Tumungo kami ni Fairel sa kwarto niya, matapos ang ilang sandali ay bigla siyang
namutla, "is something wrong?" Nag-aalalang tanong ko.

Mabilis siyang tumakbo papuntang CR ng kanyang kwarto at lumuhod sa harap ng

kubeta, matapos ang ilang sandali ay sinuka niya ang kinain niyang almusal na may
halong dugo, lumapit ako at saka ko hinawakan ang mahabang buhok niya mula sa
kanyang likod at hinaplos ang likuran niya.

Nanghihina niyang pinindot ang flush ng toilet, pinunasan niya ang kanyang labi at
muling umiyak, hinila ko siya palapit sa bisig ko saka ko siya niyakap, "h-hindi ko
na kaya..."
"You can do it." Sambit ko, my heart was already aching seeing her in this
condition, the least thing I can do is to give her strength and courage, kung pwede
lang na saluhin ko lahat ng sakit na nararamdaman niya ngayon gagawin ko.

I stared at Fairel, she looked depressed and stressed, she had dark circles below
her eyes, mugtong mugto ang kanyang mata, her skin was pale and yellowish, she had
dry lips, the sight of her was too much for me, sa bawat pagtingin ko sa kanya ay
parang nasasaktan ako ng sobra.

So this is the woman I planned to hurt when she's already hurting a lot? Gusto kong
murahin ang sarili ko dahil sa pagtangka kong saktan siya, no, I already hurt her
that night when I forced myself inside her...

I let her bury her face into my chest, matapos ang ilang minuto ay tumigil na siya,
tumayo siya kahit na nanghihina at saka naghilamos at nag-mouthwash, tumungo siya
sa kanyang kama at humiga, saktong iyon ay pumasok ang isang lalake kasama nina
Tita at Tito.

Lumapit ito, "I'm Mr. Cojuantel, I'll be your physician." Saad nito kay Fairel, may
nilabas siyang stethoscope mula sa medical bag niya at saka sinuot ito sabay press
sa tapat ng puso ni Fairel to check her heartbeat.

After the physicial examination ay may nilabas na pangturok si Mr. Cojuantel, siya
siguro ang asawa ni Mrs. Cojuantel?

"I'll get some blood from you, okay?" Ngumiti ang doctor, tumango naman si Fairel
at hinayaan na nilisin ang kutis bago ipasok ang karayom sa loob ng kanyang veins,
after taking some blood ay nilabas na niya ang karayom mula sa kamay ni Fairel saka
tinakpan ng bandaid.

"I'll get her complete blood count." Pagsimula ng doktor, "and will see if her
condition is getting worse or somehow getting better, there are some almost
impossible situations na gumagaling ng kusa ang hemophilia which is beyond
impossible and science but still, never lose faith, although to be honest there is
no treatment to hemophilia, but we can control her hemophilia by iron supplements
and blood transfusion."

"Doc, what are the do's and don'ts?" Tanong ni Tita Gachella.

"I'll give her iron supplements for now to lessen the bleeding, after checking her
blood I will decide what maintenance she'll have, she must never tire herself,
attain the required hours of sleep, bawal magpuyat dahil nakaka-anemic iyon, stress
is also not an option, she should eat vegetables, and never drink alcohol."

Tumango si Fairel na halata ang pagod sa mukha.

"Can I ask a single question?" Biglang tanong ni Mr. Cojuantel.

Tumango sina Tita at Tito.

"Does anybody between the two of you have a family with history of blood sickness?"

Tinaas ni Tita ang kamay niya, "my sister died due to chronic lymphocytic
leukemia."

Tumango naman si Mr. Cojuantel at sinulat ito sa kanyang folder of records para kay
Fairel, "maybe there is a defect in your genes that you inherited from your
ancestors, Mrs. Portelia and that maybe you were immune to it but your daughter
isn't."
Yumuko si Tita na parang siya ang may kasalanan kung bakit may sakit si Fairel,
niyakap naman siya ni Tito Fairon.

"That's all for now, I'll call upon getting the result of your daughter's CBC."
Nagpaalam na si doc at umalis na.

"You should sleep, princess." Hinalikan sa noo ni Tito si Fairel, "you too Tornado,
halata sa mata mo na puyat ko, get home and sleep or you can sleep beside Fairel
para mabantayan mo siya, pagod kami ni Tita mo so we also need sleep."

Tumango ako.

"If you need me and your mom just call us using the phone, okay?" Saad niya kay
Fairel na tulog na pala, ngumiti ng malungkot si Tito saka muling hinalikan sa noo
si Fairel bago tuluyang umalis kasama si Tita, leaving me and Fairel alone in her
dark room.

***

Kabanata 15

Kabanata 15

Pinauwi muna ako nina Tito at Tita, they told me that they'll take charge of taking
care of their daughter, gusto rin nilang sila muna ang mag-aruga sa kanya, hinayaan
ko sila at sinabing na-miss ko na rin ang kabaliwan ng mga magulang ko at si Kuya
Thunder.

"Tornado! Putragis kang bata kang may titi na niluwal ko! Bakit ka umuwi? Doon ka
kay Fairel at alagaan mo siya! Jusmiyo santisimas que horror!" Bungad ni Mama sa
akin nang i-park ko ang kotse ko sa harap ng old mansion.

Napailing na lang ako, "pinauwi ako nina Tito Fairon, Ma. Sila raw muna ang mag-
aalaga sa kanya. Plus, I need to rest as well, I had a straight week of sleepless
nights. Mukha akong gwapong panda."

Ngumiti si Mama at saka niya ako hinila para yakapin, "my poor little junior... ang
bantot mo, maligo ka ha?"

Sumimangot ako, "I'm not smelly."

Pumasok na ako ng tuluyan, si Mama naman ay tumungo sa mga kwadra ng kabayo para
pakainin sila, nang nasa kwarto ko na ako ay padapa akong humiga sa kama at
natulog, damn it was the best sleep I had for weeks.

Nang magising ako ay hapon na, I decided to take a long shower and scrubbed my
whole body clean, mabilisan lang kasi ang pagligo ko sa bahay ni Fairel para
mabantayan siya lalo't kaming dalawa lang kaya bumabawi ako sa matagal na pagligo
ngayon, minsan nga sinabi ko sa kanya na sabay na lang kami pero sinabi niyang
masyado na iyon.

After that refreshing hot shower, I changed into my denim short and pure white
shirt, lumabas na ako at saktong iyon ay nakasalubong ko si Papa na mukhang galing
sa veranda, "Pa, I'm going back to Fairel's house."

Tumango ito sa akin, "may hinanda ang mama mo na mamon para kina Fairel, go get the
basket at the fridge."

Muli akong tumango, pinayagan na ako ni Papa at tinungo ko ang ref sabay kuha sa
basket ng mamon, matapos iyon ay sumakay na ako sa kotse ko at nagmaneho patungong
Zeraphine Subdivision, I stopped at the 37th house, Fairel's house...

Bumaba na ako at saka pumasok dahil nakabukas ang tarangkahan, nang nasa loob ako
ng bahay ay sinalubong ako ni Tita Gachella na tumingin sa dala ko, "oh my mamon!"
Mabilis siyang kumuha ng isa sabay kain.

"Gawa ni Mama, Tita."

"I see her baking skills never rusted! Kingina ng mama mo ang galing mag-bake!"
Lumabi si Tita kasabay ng pagsulpot ni Tito Fairon sa likuran niya, sinubuhan siya
ni Tita Gachella ng mamon at nag-thumbs up siya.

"Ako na ang bahala dito sa basket ng mamon," aniya sabay kuha sa hawak ko, "may
bisita nga pala si Fairel, kakapunta lang sa taas."

Bisita? Reina? Bakit siya ang biglang sumagi sa isip ko? Stop thinking of her,
Tornado! Siya lagi ang laman ng isip mo kaya hindi ka makatulog sa gabi bukod sa
pag-aalaga mo kay Fairel!

"Sige Tita, pupunta na ako sa taas para makita siya at yong bisita niya."

Tumango ang mag-asawa sa akin at hinayaan akong tumaas, alam ko naman na kahit
masaya ang pag-akto nina Tita at Tito ay nasasaktan sila, sino nga ba naman ang
hindi masasaktan? Ako rin ay hindi ko matanggap na may hemophilia si Fairel.

And it is incurable, untreatable, you can only control the bleeding but you can't
cure it, sinabi rin sa akin ni Mr. Cojuantel ng palihim kahapon na mataas ang risk
ng miscarriage kapag mabuntis ko si Fairel dahil una sa lahat ay sa blood clot
nabubuo ang fetus, at hindi normal ang blood clot ni Fairel which causes
hemophilia.

At kapag safe man na nanganak siya na hindi nagkakaroon ng miscarriage ay mataas

ang risk na ang baby namin ay may hemophilia or any sakit sa dugo tulad ng leukemia
dahil genetic ito at napapasa.

Nagbuntong hininga ako. Do I really still love Fairel or I do love her but not
romantically? I am beginning to doubt myself everytime I think of Reina and Fairel
along with my decision, what if I only feel sorry for Fairel which is why I am
staying beside her?

Nang nasa harap na ako ng pintuan ni Fairel ay pinihit ko ang busol ng pinto,
bubuksan ko sana nang marinig ko ang tinig ni Reina...

"I heard that you have hemophilia. S-Sorry hindi ko maiwasang makinig kahapon,
malakas din kasi yong boses ng doctor na bumisita sa iyo kahapon kaya mula sa room
ko ay naririnig..." Saad ni Reina, sumilip ako at nakita ko siyang umupo sa tabi ng
kama kung saan nakahiga si Fairel.

Ngumiti lamang ng mapakla si Fairel, "salamat sa pagbisita..."

Tumango lamang si Reina.

"Why is it that you look concerned sa akin? Ako ang rason kung bakit iniwan ka ni
Tornado..."

"At ikaw din naman ang rason kung bakit nakasama ko siya kahit sandali lang, pero
sapat na ang sandaling iyon para mahulog ang loob ko sa kanya, saka ano ka ba,
don't look at yourself like that, alam ko naman na mabuti kang tao, Fairel. I've
been idolizing you since you started at the showbiz. I still idolize you even if
you stopped being a celebrity, and of course, dapat lang na ma-concern ako sa iyo
dahil bukod sa magkapit bahay tayo, kaibigan ang turing ko sa iyo simula noong
pumayag kang maghapunan sa bahay noon."

Ngumiti si Fairel, "I love Tornado, mahal mo rin siya, hindi ba?"

Natigilan si Reina at saka ngumiti nang makabawi, "Yes, I love him. So damn much. I
love him to the point that I am willing to sacrifice my own happiness for his, to
the point that I am willing to let him use me until he is done, I love him to the
point that I will break my own pieces just to fix him, but the thing is, he really
don't need to be fixed, he needs a girl who'll show him that she cares, that she
loves him and will never leave him, I tried to be that girl he needs, but it
doesn't really matter because it's not just what he needs but also what he wants,
and he wants you."

I stopped. She was right.

That makes me a selfish heartless bastard.

"He wants me but he needs you, Reina." Ngumiti si Fairel saka hinawakan sa kamay si
Reina, "but I need him as well, I need him to be happy."

"Ano ang ibig mong sabihin?" Takang tanong ni Reina.

"Tornado deserves to be happy, I can't give him happiness being like this, and I
knew I never had the chance to begin with, you deserve Tornado more than I do and I
know he deserves you more than me, I know you won't hurt him and you'll give him
happiness. I'm giving Tornado to you."

"Hindi naman bagay si Tornado para ibibigay, he will decide for himself." Ngumiti
si Reina, ako naman ay tumigil na sa pakikinig at sinara ang pinto saka sumandal sa
pader, mabilis ang pagtibok ng puso ko.

My heart was aching.

Bumukas ang pinto at bumungad si Reina, halata ang gulat sa mukha nang makita ako,
"h-hello, Tornado..." Nahihiyang saad niya, lumapit siya at saka pinilit ngumiti
sabay yakap sa akin, "always remember andito lang ako para sa iyo, para sa inyo ni
Fairel."

Matapos iyon ay tuluyan na siyang umalis nang hindi hinihintay ang sagot ko.

Something is wrong with me.

Humugot ako ng malalim na hininga at saka pumasok na sa kwarto, I tried to act

normal and pretend I heard nothing, "do you want me to take you to the zoo in
Nerolan?"

Kumislap ang mata ni Fairel, "yes! Sawa na akong nakakulong dito sa kwarto at
bahay, gusto kong makita ang labas ulit."

"Okay, get changed."

Tumango si Fairel at saka agad na nagbihis pampasyal, matapos iyon ay nagpaalam na
kami sa mga magulang niya na sinabing huwag papagabi at alagaan ko siya.

Upon getting to the zoo we held hands, we took pictures of each other, masaya akong
nakikitang nakangiti si Fairel kahit ngayon lang. I want her to forget her own
sufferings and be happy for a while, even just for a while. Even if the moment is
fleeting. She deserves to be happy, we all deserve happiness.

"I still remember how attached you are with animals." Tumawa ako habang naglalakad
kami sa zoo, "naalala mo ba noon na iniyakan mo pa ang langgam na pinatay ko?
Hahahaha!"

"Ay bad ka! Naalala ko pa yong niluto mo ang goldfish ko! Iyak ako ng iyak noon."

"Well, lahat na ata ng hayop inalaga mo. You even went to the ranch just to pet the
horses, chickens, ducks, goats, sheeps, cattles, cows, water buffalos, did I
mention dogs and cats?"

"Haha, may nakalimutan ka. Turtles!" Masayang saad ni Fairel, "we bought two couple
turtles sa pet shop noon tapos inalagaan natin, noong medyo malaki na sila ay
pinakawalan natin sa fish pond papunta sa lake sa Algaya sa may hanging bridge."

Ngumiti ako, "we had a lot of crazy memories."

"Indeed." Sagot ni Fairel, napatingin ako nang bigla siyang tumahimik at tumigil.
Doon ko napansin may dugong tumutulo mula sa kanyang labi, "T-Torna..."

Bumagsak siya sa akin at agad ko siyang binuhat, patakbo akong umalis sa zoo habang
mabilis ang pintig ng puso ko kasabay pagtingin sa akin ng mga tao.

"H-Hang on, Fairel. I'll take you to the hospital..."

***

Kabanata 16

Kabanata 16

"A-Ano po ang kondisyon ni Fairel?" Kinakabahang tanong ko kay Mr. Cojuantel,

tinawagan ko na sina Tita at Tito, on the way na sila papunta dito sa Alta Rio
Hospital, kasalukuyang sinasalinan ng dugo si Fairel, I wanted to donate my blood
but my blood type is AB and hers is O. Hindi pwede.

Malungkot na tumingin sa akin si doc, "her condition worsened, kukuhan namin siya
ng CT scan to check her brain if there's a bleeding there, mataas ang posibilidad
na may brain bleeding siya. If not, maybe an organ inside her is affected."

I looked at Fairel's unconscious body, may nakasuot na oxygen mask sa kanyang

mukha, she looked peaceful and tired while sleeping on the hospital bed, lumapit
ako at hinawi ko ang buhok niya saka siya hinalikan sa noo, "get well soon, Fairel.
You can do it."

Matapos ang ilang sandali ay pumasok ang mga magulang ni Fairel sa private room,
halata ang pag-aalala sa kanila, lumapit sila kay Fairel at malungkot siyang
pinagmasdan. Si doc naman ay abala sa pag-ayos sa pagdaloy ng blood transfusion.

"Doc, ano po ang nangyayari kay Fairel?" Tanong ni Tito Fairon.

"All I can say for now is that she needs to be confined here, bukod sa marami
siyang dugong nawala ay mataas ang risk na mas lumala ang hemophilia niya kapag
hindi siya mabantayan ng professional." Nagbuntong hininga si Mr. Cojuantel. "We
need to be strict with her health right now, she's in critical condition."

Yumuko ako, this is all my fault. Kung hindi ko lang inaya si Fairel na gumala sa
zoo ay hindi siya hahantong sa ganito, kung hindi ko lang sana siya pinasyal siguro
masaya siya ngayon habang nanonood ng kanyang mga pelikula o teleserye.

"Hijo, it's not your fault if that is what you are thinking." Hinawakan ni Tita
Gachella ang kamay ko, tinignan ko lang si Tita na hinila ako para yakapin, "wala
kang kasalanan sa nangyari sa kanya, mabuti nga at agad mo siyang dinala dito sa
hospital."

"I'm sorry, Tita..."

"Ano ka ba, Tornado. Wala kang kasalanan, okay? Walang mababago kapag sisisihin mo
ang sarili mo, we need to believe in Fairel that she can do it."

Tumango ako sa kanya.

"My poor angel, what did she do to deserve this?" Malungkot na lumapit si Tita kay
Fairel at saka hinaplos ang pisngi, tumulo ang luha sa kanyang mata.

Tumingin ako kay Tito Fairon na kausap si doc, napagpasyaan kong lumabas muna sa
private room ni Fairel sa hospital at umupo sa mga hilera ng upuan sa corridor,
tinignan ko ang orasan at pagabi na pala, pumasok ako at nakita kong gising na si
Fairel ngunit mga mata lang ang gumagalaw.

"Oh, Tornado, you should go home and get some rest. Kami na ang magbabantay sa anak
namin."

Tumango ako at lumapit ako Fairel, sinundan ako ng tingin niya saka siya ngumiti,
hindi siya makapagsalita dahil sa oxygen mask niya, hinalikan ko siya sa kanyang
noo, "I'll visit tomorrow morning."

Pinikit niya ang kanyang mga mata at marahang tumango, nagpaalam na rin ako kina
Tita at tuluyan nang umalis sa ospital at dumiretso na sa ranch sa Villanueva.

Naging mabilis ang takbo ng oras at isang linggo na ang nakalipas, Fairel was
confined in the hospital for her health, she's getting better as well after
replenishing the blood she lost through blood transfusion, she's also having iron
supplements.

Nakuhan na siya ng CT scan, thank god there wasn't any bleeding on her brain, wala
ring damaged organ pero muntikan na sa kanyang heart valve, mabuti at naagapan.

Today is our monthsarry, I plan to surprise Fairel with the help of Reina, I also
asked for the permission of the doctors and the hospital owner for what I am about
to do and they all agreed to me and supported me.

Actually, all of this is the plan of Reina except for the last thing I'm about to
do, nang pagabi na ay naglagay kami ng scented candles sa tapat ng pinto ni Fairel,
the candles became a path patungong elevator ng hospital, then to the rooftop.
"Kukunin ko na ba si Fairel?" Tanong ni Reina nang matapos naming ayusin ang
rooftop, we decorated the railings with lights, put a table with two chairs and
foods on it, simple lang naman pero mas dumagdag sa romantic appeal ang mga bitwin
sa madilim na himpapawid at ang buong buwan.

Ngumiti ako kay Reina, "I can do that."

Tumango naman siya, tumungo na kami sa elevator at sumakay pababa sa third floor,
matapos iyon ay pumasok kami sa room ni Fairel, tumingin siya sa akin at ngumiti
kay Reina.

Binuhat ko siya habang si Reina naman ay inaayos ang wheelchair at lalagyan ng

dextrose, pinaupo ko sa wheelchair si Fairel at hinawakan ang push handle nito,
giniya ko si Fairel na nakaupo sa wheelchair palabas.

Kumislap ang mata niya nang makita ang mga scented candles sa paligid at ngumiti, I
walked her to the elevator, si Reina naman ay pinindot ang rooftop button, the
elevator went up and after a few seconds the door opened.

Nilabas ko na si Fairel at mas lalong lumawak ang ngiti niya nang makita ang
paligid.

Tumungo kaming dalawa papunta sa kainan, binuhat ko ulit siya paupo sa silya, umupo
ako sa kabilang silya at saka tumingin sa mga pagkaing nasa mesa, "what do you
want?"

"Wala... akong ganang... kumain." Halos pabulong na sagot niya, her voice was rough
maybe because her oxygen mask was just removed at halos isang linggo siyang hindi
nagsasalita.

"You should eat." Ani ko saka ko nilagyan ang plato niya ng pancit, "I cooked that,
try to eat."

Tumango siya at sumubo, "masyadong maalat..."

"Wala ngang lasa e." Tumawa ako, "ah, naalala ko na, sabi ni Doc ay nag-iiba ang
panlasa ng may hemophilia, parang yong mga matatanda lang na nag-iiba ang taste
buds."

Biglang lumungkot ang itsura ni Fairel, "I'm sorry if my taste isn't normal, alam
ko namang masarap yong pancit, lahat naman ng luto mo masarap." Ngumiti ng
malungkot si Fairel, "and that's the problem, I can't taste your foods the way they
should taste. Because I'm sick." Nangilid ang luha sa mata ni Fairel.

Tumayo ako at saka ako lumuhod para pantayan siya, "it's okay... hindi maiiwasan
yon..."

"Still..."

Niyakap ko siya, sinubsob niya ang mukha niya sa dibdib ko, naramdaman ko ang
pagtulo ng luha sa kanyang mga mata, there's no day she isn't crying. No day.

"Stop crying now, I have something for you."

"A-Ano?"

Ngumiti ako at tumingin kay Reina na nasa gilid, tinanguan ko siya at agad naman
niyang nilabas ang gitara sa case nito na buhat niya, lumapit ako at kinuha ang
gitara, "salamat..."

Tumango lamang siya at pinilit ngumiti. Iniwan ko siya sa may madilim na parte ng
rooftop at bumalik kay Fairel, "I composed this song three years ago for you, I
also performed it already..."

I started strumming the guitar, pinikit ko ang aking mga mata habang tahimik na
nakikinig si Fairel sa pagtugtog ko, matapos ang ilang sandali ay kumanta ako.

"I'll take away your pain,

I'll pick up your broken pieces,
I'll fix you with my kisses,
Coz you're my only queen."

Fairel then got the beat and she sang with me, like she knew the song very well.
Ngumiti ako habang sinasabayan niya ako.

"My soul will be the place you can call home,

Your flaws, your faults, you are perfect to me,
You're my heart 'till you make me set you free
My queen, will you stay with me on the throne?"

Lumapit ako kay Fairel habang walang tigil sa pagtugtog ng gitara, it felt like it
was only us in this world, I wanted to show the world how I cherish this woman, I
wanted the stars to see and watch us.

"Let me make you forget

Your pain, all the brokenness,
Let me be the only one
Coz baby I'm enough."

Tumigil ako sa tapat ni Fairel.

"Your soul will be the place I can call home,

My flaws, my faults, please be perfect to you,
I'm your heart 'till you make me set you free
Your king, won't you stay with me on the throne?"

"Baby will you marry me?

Yes or no?"

Natigilan si Fairel dahil sa huling linya ko, ngumiti ako sa kanya at lumuhod, I
fished my pocket for the ring and showed it to Fairel, "T-Tornado... I want to
marry you, pero hindi pwede. May sakit ako..."

"I don't care, we can get though it together."

"I'm not the woman for you, Tornado. I love you but I'll only be a nuisance to you,
you can't marry me, a woman like me who is at the edge of death, magiging pabigat
lang ako sa iyo."

"I still don't care." Matigas na sagot ko, doon na muling umiyak si Fairel. "Will
you marry me, Fairel? Take my last name? Allow me to be your husband? Allow me to
be your other half as we build our own family? Yes... or no?"

Ngumiti si Fairel saka niya pinunasan ang kanyang mga luha, "yes..."

I smiled and inserted the ring into her ring finger, niyakap ko siya, mula sa
peripheral vision ko ay nakita ko si Reina sa dilim na tahimik na umiiyak. Nang
nakita niya akong nakatingin sa kanya ay pinunasan niya ang kanyang mga luha saka
ngumiti, then she mouted to me "I love you, Tornado. I am happy for you and
Fairel."

Natigil ako dahil doon, parang may kung anong kumirot sa dibdib ko, na parang gusto
kong bawiin ang lahat. Tumingin ako kay Fairel na masaya sa pag-propose ko, bumalik
ang tingin ko kay Reina na tumakbo paalis sa rooftop.

It feels like I just made the wrong decision...

***

Kabanata 17

Kabanata 17

Fairel was finally discharged out of the hospital after how many days, she had
blood transfusion and she gained some weight, medyo nagkaroon na rin ng kulay sa
maputla niyang balat, hindi mo na rin gaano mapapansin na may hemophilia siya.

Although sinabi ni Mr. Cojuantel na huwag magpapakampante dahil mukhang maayos na

naman ang lagay niya dahil darating pa rin ang oras na dudugo siya, "you should go
home and get some rest." Ani Tita Gachella, lumapit siya sa akin saka niya kinawit
ang kamay sa braso ko at hinaplos ito.

Ngumiti ako nang may pag-aalinlangan, "I'm planning that, Tita." Tinanggal ko ang
hawak niya sa akin, "tulog po si Fairel sa kwarto niya. Babalik muna ako sa ranch."

Matapos kong magpaalam ay naglakad na ako paalis, binuksan ko ang tarangkahan ng

bahay nina Fairel at lumabas, saktong iyon ay bumukas din ang gate ng bahay ni
Reina at nakasalubong ko siya.

Ngumiti ako sa kanya nang may pag-aalinlangan, nagulat ako nang lumapit siya saka
tumigil sa harap ko, isang galaw na lang ay didikit na ang labi ko sa noo niya,
umurong naman ako para sa distansya...

"You asked me a favor and I gave you that, ako naman ngayon ang hihingi ng pabor."
Ngumiti si Reina saka tumingin sa aking mga mata, "spend the rest of the day with
me."

"Why?" Matipid na sagot ko.

"I'll tell you after. Sa ngayon, gusto kitang makasama sa buong araw, you can't say
no dahil tinulungan kita sa monthsarry niyo ni Fairel, and yeah, hindi mo man lang
sinabi na magpo-propose ka pala sa kanya para hindi ako nagmukhang tanga na
nanonood sa inyong romantic moment, sinadya mo ba na nandoon ako? Para saktan ako?
Anyways, change topic na tayo, let's forget the past. Basta dapat samahan mo ako
ngayon." Walang bakas ng sakit sa boses ni Reina habang nagsasalita.

Ngumiti ako saka tumango. "Okay, to repay your kindness, ayaw kong magkaroon ng
utang na loob sa iba."

"Good." Sagot ni Reina saka walang sabing umupo sa driver's seat ng kotse ko,
"where's your car key? I'll drive."

Napaawang ang labi ko ngunit tumango nang makabawi saka binato sa kanya ang susi,
nasalo naman niya at agad na sinuot sa ignition ng kotse dahilan upang umandar ang
makina, sumunod naman ako sa passenger's seat.

"Where do you plan to go?"

"Basta." Ngumiti siya sa akin, "we will go to the places that are somehow special
to me, maybe to you too."

"Ano ang ibig mong sabihin?"

"Basta." Simpleng sagot ni Reina at saka agad na pinaharurot ang ferrari, napahawak
naman ako sa seatbelt ko at napatingin kay Reina na mukhang enjoy na enjoy, wala pa
kami sa labas ng subdivision at napakabilis na ng pagmamaneho niya.

"Oh shit, bagalan mo!"

"Hahahaha! Ayoko!" Masayang sagot niya, nang nakalabas na kami sa subdivision na

ligtas ay mas lalong bumilis ang pagmamaneho niya, sumisigaw pa siya na parang
sayang saya sa pagmamaneho, humugot ako ng malalim na hininga at pinagmasdan si
Reina.

Ang singkit niyang mga mata, ang morena niyang kutis ngunit kahit na ganoon ay
kumikinang. Ang kanyang mahabang buhok. Matangos at maliit na ilong. Ang mahahaba
niyang pilik mata. At ang kanyang labi na minsan ko nang kinaadikan.

My heart skipped beats not because of the speed of the car, but because of the
familiarity that hit me.

Umiwas ako ng tingin at lumunok nang may isang larawan ng bata na biglang sumagi sa
isip ko habang nakatitig kay Reina, it was a fleeting and fast moment and the
picture was vague, I closed my eyes.

"First place we will go is Algaya, may talampas doon." Sabi ni Reina habang
nagmamaneho, it took us less than twenty minutes to reach the start of the woods,
tinigil niya ang kotse ko at saka tumingin sa akin, "we will walk from here up to
the cliff."

Lumabas na siya sa kotse, sumunod naman ako, tahimik kaming dalawa na pumasok sa
loob ng gubat habang sinusundan ang trails, unti unting naging pataas ang daan,
habang tumataas kami ay nagiging malamig ang simoy ng hangin at mas nagiging
malawak ang tanawin.

Matapos ang ilang sandali ay tumigil kami ni Reina sa dulo ng pataas na daan,
"we're here." Saad niya, tumakbo siya papunta sa may dulo ng talampas at umupo
dito, hinayaan niya ang kanyang mga paa na nakatuon sa hangin ng ibaba ng talampas.

Lumingon siya sa akin at ngumiti, "are you trying to kill yourself? Paano kung
biglang mag-crack ang cliff tapos mahulog ka?"

Tumawa lamang siya, "oh come on, halika dito sa tabi ko! Maganda yong view!"

Yeah, you are.

Nagbuntong hininga ako at tumango, nagdalawang isip akong umupo at ginaya siya na
hayaan ang paa na nakahulog sa dulo ng talampas, tumingin ako sa ibaba at parang
tinakasan ako ng dugo, damn we are at a high place.

Lumunok ako, biglang hinawakan ni Reina ang kamay ko, "huwag mo kasing tignan yong
baba, tignan mo yong taas at yong view." Saad niya sabay turo sa tanawin, "never
look down if you are afraid of heights."

"I'm not afraid of heights, I'm afraid of falling." Mahinang sagot ko.

"Then do your best not to fall." Nakangiting sagot ni Reina, hinayaan niyang igalaw
ang kanyang mga paa sa ibaba at saka tumawa, "do you remember anything?"

Umiling ako.

She pouted. "Hmm, okay then, let's enjoy the view first before leaving." Saad niya,
muli niyang tinignan ang tanawin, may mga village sa ibaba na pinapalibutan ng
gubat, mula sa malayo ay kita ko rin ang dagat, ganito na ba kami kataas para pati
dulo ng Algaya ay makita?

Kung sa bagay, maliit lang na bayan ang lugar na ito.

"Okay, let's leave." Saad niya, nang tumayo kami ay napatingin ako sa sahig ng
mabatong talampas kung saan may nakaukit doon.

"What's this?" Takang tanong ko sabay tingin sa nakasulat doon, I blowed the dust
away and the writing on the stone became clear.

Babalik tayong dalawa kapag tayo'y malaki na.

Ngumiti si Reina, "baka may childhood lovers lang na nagsulat ng ganyan dyan, huwag
mo nang pansinin yan, let's go to the next place."

Tumango ako at saka agad kaming umalis kahit na parang pamilyar ang nakasulat doon,
napakunot ang noo ko nang pumasok muli kami sa gubat, "aren't we going back to the
car and go to the next place?"

"Dito pa rin naman yong susunod." Sagot niya, bigla kong hinawakan sa kamay si
Reina nang halos matumba siya dahil natisod siya ng ugat ng acasia, "watch your
steps, muntik ka na doon."

Namula siya at saka ngumiti, "salamat..."

Matapos ang ilang sandali ay parang nakarinig ako ng pag-agos ng tubig hanggang sa
tuluyan nang nawala ang mga puno at naging mabato ang paligid, tinuro ni Reina ang
hanging bridge mula sa malayo na nagsisilbing tawiran mula sa ilog sa ibaba.

Naglakad kaming dalawa patungong hanging bridge, pinagmasdan ko lamang si Reina na

masayang tumatakbo sa tulay daanan, napahawak naman ako sa barandilya para hindi
mahulog. Yumuko ako at tinignan ang malinaw na tubig, we stayed at the place for
almost an hour savoring the nature until Reina spoke. "Gutom ako."

"Want me to take you to Criselda Restaurant? Or sa Plaza Maestro?"

Umiling siya, "I know kung saan pwede."

Umalis na kami at tumungo sa kotse ko, as usual siya na naman ang nag-drive, halos
limang minuto lamang nang nakarating kami sa isang lumang park, "I hope meron pa
rin yong vendor dito."

Lumabas na kami, kahit na nagtataka ay sinundan ko na lang siya, medyo maraming tao
sa park siguro dahil kakatapos lang ng misa sa simbahan at syempre laging family
day ang Sunday dito sa probinsya, naging kaugalian na ng ibang tao na pagkatapos
magsimba ay papasyal sila sa park.
Biglang hinawakan ni Reina ang kamay ko habang naglalakad kami sa park. Napatingin
ako roon, may kung anong mainit na sensasyong humaplos sa dibdib ko, hinayaan ko na
lang na hawakan niya ako hanggang sa may nakita siyang cotton candy booth, "ayon!"
Tumakbo siya at nahila naman ako.

Hinihingal kaming tumigil sa harap ng nagtitinda, "Manong! Naalala mo pa ba ako? O

itong poging kasama ko?" Ngumiti si Reina sa nagtitindang matanda, nangunot ang noo
nito saka kami pinagmasdan. Ako naman ay naguluhan dahil sa sinambit niya...

"Ah! Kayo iyong dalawang bata noon na halos ubusin ang cotton candies ko!" Masayang
saad nito, "mabuti at bumalik kayo, isang dekada at kalahati na ang nakalipas."
Ngumiti ito, "o'sya, bibigyan ko kayo ng libreng cotton candies."

"Ay naku Manong, huwag na. Babayaran ko na lang."

Ngumiti ang matanda at saka tumango, nagtanong siya kung ano ang gusto ni Reina at
sinabi niyang strawberry, pagkatapos ay may kung ano siyang ginawa sa flavor powder
sa umiikot na lalagyan kung saan may stick siyang hawak, matapos ang ilang sandali
ay may pink cotton candy na.

Binigay niya ito kay Reina saka siya nagbayad, "salamat, manong."

Tumango ang matanda saka tumingin sa akin, "strawberry din sa iyo, apong?"

Umiling ako, "salamat na lang po..."

Nagulat ako nang biglang itapat ni Reina sa mukha ko ang cotton candy, "tikman mo."

Lumunok ako at tumango sabay kagat sa cotton candy, ang matamis nitong lasa ang
agad na bumalot sa dila ko at parang may kung anong pamilyar na sensasyong dumaloy
sa katawan ko.

"Alis na kami, manong." Pagpapaalam ni Reina sa matanda.

"O sige, balik ulit kayo."

Umalis na kami sa cotton candy booth at naglibot kami sa park habang kumakain siya
ng cotton candy, paminsan minsan ay papakagatin niya ako pero sinabi kong ayaw ko
na kahit sa totoo lang ay gusto kong bumalik para bumili...

Tumigil kami sa gitna ng park kung saan may isang malaking puno ng mangga,
"pamilyar ba ang puno na iyan sa yo?"

Umiling ako.

"Syempre maliit pa lang ang punong iyan noong itanim natin..."

"Huh?"

Ngumiti si Reina, "palubog na pala ang araw. Pakihatid mo na lang ako sa labas ng
Zeraphine Subdivision."

Tumango ako at lumabas na sa parke sabay sakay sa kotse ko, ako na ang nagmaneho.
Nang nasa labas na kami ng subdivision ay binuksan niya ang pinto, akmang bababa
siya nang pigilan ko siya.

"Teka..."

"Bakit?"
"Sabi mo sasabihin mo yong rason sa akin kung bakit gusto mong magkasama tayo sa
buong araw?"

Ngumiti si Reina, "aalis na ako sa bansa in one month, nilalakad ko na lang ang mga
papeles ko, babalik ako sa Vancouver, Canada. Babalik ako sa pamilyang Lenessia,
ang pamilyang nag-alaga at nagpalaki sa akin, they want to take me in sa pamilya
nila, hindi na bilang maid kundi bilang second daughter nila."

Napaawang ang labi ko, tuluyan nang umalis si Reina, pinagmasdan ko siyang pumasok
sa subdivision habang may kumikirot sa dibdib ko.

Matapos ang ilang sandali ay tumunog ang phone ko.

One message received from Reina.

Binuksan ko ang telepono para basahin ang message.

You will always have a place in my heart, I love you Tornado and I still have a
month to love you, after that, I'll disappear and leave for good. I am happy for
you and Fairel, I hope you'll have a happy married life together. Huwag mong
sasaktan si Fairel, ha? She's a beautiful and nice woman. 🙂

***

Kabanata 18

Kabanata 18

It's been a week, naka-schedule na ang kasal namin ni Fairel, alam na rin ng
families namin, sinabi namin sa kanila ang engagement namin three days ago bago
kami nagpa-schedule ng wedding sa Alta Rio Cathedral, magaganap ito three weeks
later, the exact date na luluwas si Reina sa bansa papuntang Canada.

Actually we also announced it to the public, kaya naman rumagasa ang mga midya para
mangalap ng impormasyon dahil kahit man na hindi na kasali sa showbiz si Fairel ay
malaki pa rin ang impluwensya niya sa mga taon na naging actress siya, na-interview
na rin ako once pero matipid lang na we are engaged ang sinagot ko saka umalis.

Hindi ko rin hinayaan na makalapit sila kay Fairel dahil bawal siyang ma-stress.

Nasa ospital kami ngayon para sa regular checkup ni Fairel, kinuhan siya ng dugo
para sa complete blood count, nagkaroon rin ng physical examination sa kanya para
malaman kung umaayos ba ang lagay niya o lumalala.

Lumabas si Mr. Cojuantel sa laboratory niya hawak hawak ang isang folder na
naglalaman ng files ni Fairel, tumikhim ito saka nagsimula, "seems like you are
getting better, mukhang sinusunod mo ang mga payo ko at hindi nakakaligtaan ang
maintenance."

Ngumiti lamang si Fairel, I intertwined our fingers and smiled at her.

"Pero tulad ng lagi kong sinasabi, huwag magpapakampante masyado. Darating pa rin
ang oras na bigla ka na lang dudugo, kapag may maramdaman kang parang mali o
masakit you must call me immediately, pwede rin bang i-record niyo o sulat kung
kailan ka inatake ng hemophilia at gaano katagal so that I will know what we are
dealing."

Tumango si Fairel.

"Okay, iyon lamang." Pag-dismiss niya sa amin, lumabas na kami sa office niya at
sumunod namang pumasok ang nakapilang pasyente.

"Ihahatid muna kita pauwi para makapagpahinga ka, I also have my checkup with Mrs.
Cojuantel, 'yong specialist ko. Tumawag siya kay Papa at sinabing gusto raw niya
akong makita for a checkup, nagkukwento raw kasi si Mr. Cojuantel na ako ang
mapapangasawa ng isa sa mga pasyente niya." Pagpapaliwanag ko.

"Gusto kong sumama..."

"Don't push yourself too much, Fairel. Okay? You need to rest."

Nagbuntong-hininga si Fairel saka tumango, pinagbuksan ko siya ng pinto at hinintay

na sumakay, sumunod na rin ako at saka ko pinaandar ang kotse ko, hinatid ko na si
Fairel sa bahay nila, saktong iyon ay nadatnan namin si Tita Gachella na abala sa
front lawn ng bahay, she's gardening.

"Salamat sa pagsama." Fairel kissed me on my lips and smiled, "I love you, tawagan
mo ako after your checkup."

Tumango ako sa kanya. "Sige."

Bumaba na siya nang tuluyan, kumaway sa akin si Tita at tinanguan ko siya, tuluyan
na akong umalis sa subdivision at dumiretso na sa clinic ni Mrs. Cojuantel, mula sa
maliit na parking lot niya ay nakita ko ang kotse ni Papa, nauna na siguro silang
pumunta dito.

Lumabas na ako sa kotse ko at pumasok sa clinic, nadatnan kong nag-uusap sina Mama
at Papa kay Mrs. Cojuantel, lumapit naman ako at nang napansin nila ang anino ko ay
lumingon sila sa aking gawi.

"Oh, there he is." Masayang saad ni Mama.

Tumingin ako kay Mrs. Cojuantel na nakangiti sa akin, "hello there, lover boy.
Naaalala mo pa ba ako?"

"Yeah." Tipid kong sagot. "Sino ang hindi makakaalala sa specialist na pati babaeng
kinama ko ay in-interview?"

Tumawa si Mrs. Cojuantel at si Mama naman ay umaktong parang hinimatay dahil sa

sinambit ko, tumayo si Mrs. Cojuantel at lumapit sa akin, "let's talk to somewhere
more private." Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako papasok sa isang room na
konektado sa office niya, this must be her small clinic where she used to examine
me and take a CT scan.

"Okay, kukuhan kita ng dugo para tignan kung may hormonal imbalace ka pa rin, kung
meron ay kukuhanan rin kita ng CT scan to see if there is any damage in your brain,
pero mukha namang wala sa gwapo mong iyan." Ngumiti siya sa akin.

I rolled my eyes. Is she hitting on me? May asawa pa naman siya.

Hinayaan ko siyang kunan ako ng dugo, matapos iyon ay tumapat siya sa isang
laboratory equipment at nilagyan ng blood sample ko doon, it took her five minutes
after finishing then she typed something to her laptop and printed it.

"So here is the result, unbelievable! Balanced na ang hormones mo!"

"Is that a good thing, Doc?"

Ngumiti siya saka tumango, "it means wala ka nang Sadistic Personality Disorder! I
heard from my husband na ikakasal ka na raw sa pasyente niya na si Leshyla, I told
you ang babaeng katapat mo lang ang magiging gamot ng sakit mo!" Tumawa pa siya at
tinapik ako sa balikat ko.

May kung anong sumagi sa isip ko na sumigaw at nagsabing hindi si Fairel ang
rason... binaling ko na lamang iyon.

"Anyways, let's get out of this room and share the good news sa iyong mga
magulang."

Tumango ako at sabay kaming lumabas sa silid, bumungad naman sina Papa at Mama na
nakaupo lamang sa sofa, "good news, wala nang SPD ang anak ninyo." Agad na anunsyo
ni Doc.

"Jusiyo santisimas que gandang balita!" Ngumiti si Mama saka tumingin sa akin,
"yes! Wala na akong anak na may saltik sa ulo."

Sumimangot ako dahil sa pag-akto ni Mama, si Papa naman ay ngumiti dahil sa good
news.

"I also observed that he is no longer a cussing machine! Maganda iyan." Patango
tango pang saad ni Doc.

Nagbuntong hininga na lamang ako, "I'm leaving, aasikasuhin ko pa yong mga pangalan
ng invited sa wedding ko."

"Ay, maganda iyan. Ilagay mo ako sa maid of honors." Ngumiti si Mrs. Cojuantel.

"Uhm, kasal na po kayo. Hindi na pwede."

"Mukha pa naman akong dalaga kahit kasal na." Nag-pretty face si Mrs. Cojuantel at
nailang na lang ako doon, mukha siyang constipated at natatae pero pinipigilan
lang.

"I'll just invite you." I suggested.

Tuluyan na akong umalis habang ang mga magulang ko naman ay nagpaiwan muna para
kausapin si Doc, bigla kong naalala si Kuya Thunder kaya naman tinextan ko siya
para sabihin ang balita na wala na akong SPD, I also forwarded the message to
Fairel.

I'm sure they'll be happy and delighted to hear the news.

Nagmaneho na ako at tumungo sa ranch, wala si Kuya sa bahay kaya mag-isa lang ako,
agad akong tumungo sa kwarto at padapang humiga, nang magising ako ay tanghaling
tapat na.

Bumangon ako at kinuha ko ang listahan ng mga sasali sa entourage at nagsimulang

ayusin ito, sina Tita Gachella na raw ang bahala sa wedding planners para mag-plano
sa kasal at sina Mama at Papa ang bahala sa cakes and food.

After that, I decided to take a shower and visit Fairel.

Bigla kong naisip si Reina, nang bigla siyang sumagi sa isip ko ay parang bigla rin
akong nanghinayang sa pinaggagawa ko, na parang may nagsasabi sa aking isipan na
hindi tama ang ginagawa ko...

No, this is the right thing to do. I love... Fairel...

Pinikit ko ang aking mga mata.

I should not doubt myself right now, I should not doubt myself right now...

Nagbuntong hininga na lang ako at tinuon ang atensyon sa kalsada, nang nasa
subdivision na ako ay tinigil ko ang kotse ko sa tapat ng bahay ni Reina, lutang
siguro ako at hindi ko namalayan na doon ko tinigil, muli kong pinatakbo ang kotse
ko at doon na pinark sa harap ng bahay nina Fairel.

Bumaba na ako at pumasok na dahil bukas naman ang gate, pumasok na ako sa bahay at
nakita kong nanonood sa salas si Tito habang si Tita naman ay abala sa paglilinis,
tumungo ako pataas at pumasok sa kwarto ni Fairel kung saan nakita ko siyang tulog.

Ngumiti ako at lumapit saka siya siniilan ng halik sa noo, napatingin ako sa
bintana niya, wala sa sarili akong humarap doon, the familiar room of Reina from
the other house stared back.

Napangiti ako nang wala sa sarili habang tinititigan ang kwarto ni Reina mula sa
bintana, nakabukas ang bintana nito.

Nagulat na lamang ako dahil biglang nagkaroon ng pares ng mga mata na nakatitig din
sa akin, it was Reina...

She smiled sadly and then she closed her room's window like shutting me out of her
life, tinakpan niya ang bintana ng makapal na kurtina hanggang sa wala na akong
makita pa sa kanyang kwarto.

Napayuko naman ako at napahawak sa kumikirot na dibdib ko.

"Stop feeling stupid things, Tornado." Pinikit ko ang aking mga mata, "you'll marry
Fairel, that's the right thing to do. Marry her..."

***

Kabanata 19

Kabanata 19

Time passed so fast and here I am, standing in front of the altar, waiting for my
wife-to-be, humugot ako ng malalim na hininga, something inside of me is debating
and rebelling, malakas ang pintig ng puso ko.

Lumunok na lamang ako, maraming newscasters na nasa paligid, this church wedding is
almost like a perfect fairytale wedding, there is a red carpet on the aisle, the
decorations are grand especially the flowers, the white curtains, and the attire.
Halatang pinagplanuhan at pinaggastusan ng halos kalahating milyon ang kasal namin.
Pinikit ko ang aking mga mata, saktong iyon ay bumukas ang matayog na lumang pinto
ng simbahan at nagsimula ang pagtugtog ng musika kasabay ng entourage, isa isang
naglakad ang mga napili ko para sa entourage, lahat din ng pinsan ko ay dumalo at
maraming babae ang nakatitig sa kanila. Hindi kami lahat gaanong malapit maliban
kina Ice at Cloud.

Sa pinakadulo ay bumungad si Fairel, she was wearing the most beautiful bride gown
I've ever seen, lahat ng tao ay napatayo at gaya ko ay napako ang tingin sa isang
diyosa na naglalakad sa pasilyo, nagpalakpakan ang lahat habang siya ay nakangiting
naglalakad sa gitna palapit sa akin.

Time begun to slow down as I watch her, parang naglaho ang lahat ng nasa tingin ko
at si Fairel lamang ang natira. She looked like an angel, hindi mo maiiisip na may
dala siyang sakit sa likod ng kanyang kagandahan.

Humugot ako ng malalim na hininga, mas naging malinaw ang mukha niya nang medyo
malapit na siya. Behind that see-through veil she was wearing a light makeup that
complimented her beauty.

Tumigil siya sa harap ko, I held her hand and we walked some steps up to the front
of the altar where the bishop was waiting.

May nilagay silang string sa akin at kay Fairel, matapos iyon ay nagsimula ang
wedding ceremony.

Sa gitna ng seremonya ay hindi ako mapakali dahil sa dami ng tumatakbo sa isip ko,
today was also the day that Reina is leaving...

Bumalik ako sa huwisyo nang magsalita muli ang pari, ramdam kong pinagpapawisan na
ako, hinawakan ni Fairel ang kamay ko at ngumiti na parang nadedetekto ang
pagdadalawang isip ko. Ngumiti ako ng pilit sa kanya at lumunok.

"Wait."

Napatingin ang lahat kay Fairel nang bigla siyang magsalita dahilan rin upang
matigil ang pagsasalita ng pari.

Tumingin sa akin si Fairel at ngumiti, tinanggal niya ang veil sa kanya pati na rin
ang strings na nakakonekta sa amin saka siya lumapit at hinalikan ako sa aking
pisngi.

"What are you doin-"

She pressed her ring finger to my lips making me shut up and then took off our
engagement ring, kinuha niya ang palad ko at nilagay ang singsing doon, "that ring
don't belong to me, it belongs to Reina. Go run after her."

Lumunok ako kasabay ng pagsinghap ng mga tao, ngumiti ako at tumango saka ko siya
hinila para yakapin, "I will."

"Huwag mong sasaktan si Reina, ha?"

"Thank you, Fairel."

Tumango siya sa akin kasabay ng pagtutok ng mga camera sa amin, tumakbo ako pababa
ng altar at palabas ng simbahan habang ang mga tao ay nakatingin lang sa akin at
halatang naguguluhan sa mga nangyayari.

Agad akong sumakay sa kotse ko at nagmaneho patungong Algaya Airport, mabilis ang
pintig ng puso ko habang nasa gitna ng kalsada, I hope I'm not yet too late.

I know I've been such a prick, an impulsive sadist, a stupid asshole, I know I've
been making mistakes all the time, I know that I didn't do anything to deserve
Reina, I know. Which is why I'm going to run after her, I'm going to chase her.

For the first time of my life I felt like I'm doing the right thing, nang nasa
airport na ako ay mabilis akong lumabas sa kotse ko, not minding if I left it open,
not minding of the weird look people are giving me. Wala na akong pake doon. I need
to catch up to Reina.

Mabilis akong tumakbo papasok, "Reina Fiore?" Sigaw ko. Lumapit ako sa isang
lalake, "nakita mo ba si Reina?"

Nagsalubong ang kilay niya, "what do you mean, Sir?"

Nagbuntong hininga ako at umiling na lang, tumakbo muli ako habang pinapasadahan ng
tingin ang paligid. "Putangina, asan ka Reina?" Sigaw ko, lahat ng tao ay
napatingin sa akin. Please, don't tell me I'm too late.

May isang gwardyang lumapit sa akin, "Sir, nakakaabala kayo sa mga tao dito sa
airport."

"Kingina, kailan ang departure ng flight papuntang Canada?" Tanong ko sa gwardya.

Saktong iyon ay biglang tumunog ang sound system ng airport.

"The airplane that will depart to Canada is about to leave in five minutes."

Suminghap ako, mabilis akong tumakbo at hinabol naman ako ng guard na lumapit sa
akin kanina, mukhang may tinawag pa siyang mga kasama na gwardya rin, I passed the
scanning area and ran, sumulpot ako sa mga tao, I forced my way into the crowd,
"sorry!" Sigaw ko sa kanila at mas binilisan ang pagtakbo.

Mabilis ang pintig ng puso ko hanggang sa nakita ko ang exit na alam kong paliparan
ng mga eroplano.

"Habulin niyo siya!" Sigaw ng isa sa mga gwardya na nasa likuran ko, mas lalo kong
binilisan ang pagtakbo ko, halos matapilok na ako at lahat lahat na ngunit hindi
ako tumigil sa pagtakbo.

Saktong nasa labas na ako ay pinasadahan ko ng tingin ang buong lugar, may mga
eroplano sa paligid, napatingin ako sa isang eroplano at sa bintana nito, nakita ko
roon si Reina na malungkot na nakatanaw sa kanyang bintana.

Kahit na hinihingal ako at pawisan na ay tumakbo muli ako, biglang tumakbo ang
eroplano.

"Reina!" Sigaw ko, alam kong hindi niya ako maririnig ngunit sinigaw ko pa rin ang
pangalan niya, tumakbo muli ako ngunit masyadong mabilis ang pagtakbo ng eroplano
hanggang sa tuluyan na itong lumipad sa ere.

Napaluhod naman ako habang naliligo na sa sariling pawis, pinikit ko ang aking mga
mata kasabay ng pagtulo ng mga luha ko, biglang may humablot sa kwelyo ko,
napatingin ako sa mga gwardya na parehong hinihingal din.

"Please! Pabalikin niyo ang eroplano! Andoon ang mahal ko!" Yinugyog ko sa balikat
ang gwardya na mukhang naaawa sa akin.
"Ser, hindi po namin iyan magagawa, security lang kami, sumama ka sa amin Ser at
kakausapin ka ni Mr. Saberrick, ang may ari ng airport."

Pinagmasdan ko ang eroplano sa himpapawid kung nasaan si Reina habang kinakaladkad

ako ng mga gwardya palabas.

"I will come for you, Reina. Hahanapin kita. Kahit saan ka mang dako ng mundo ay
pupuntahan kita, I will make things right, marami akong pagkakamali sa iyo, I know
it is not yet too late and even if I am too late... I won't stop. I'm going to find
you, Reina. Wait for me..."

Pinikit ko ang aking mga mata.

"I love you, Reina..."

***

Kabanata 20

Next update: Wakas. Sulitin niyo na ang comment section ng libro dahil for sure
mami-miss niyo si Tornado, and yeah, Thunder: Electrify Me is the next book. See
you there. Huehue.

Kabanata 20

Isang buwan na ang nakalipas, it is my first time to step in a foreign country,

andito ako ngayon sa Canada and it is snowing like frozen hell, jeesh hindi ako na-
inform na malamig pala dito!

Nag-check in ako sa Luxurian Hotel dahil iyon ang pinakamalapit na hotel sa kung
saan tumitira si Reina, hindi ako nahirapang malaman kung nasaan siya dahil may
koneksyon ako, kinausap ko ang asawa ni Ice na si Flemeral patungkol dito, since
Flemeral's family in Canada is where Reina surely lives in.

At first ayaw ni Flemeral na ibigay ang lokasyon ni Reina pero pinakiusapan ko siya
at hindi tinantanan hanggang sa sinabi niya, siya na rin ang naglakad ng meet-up
namin ng mga magulang niya na kakausapin ko.

It took me a month dahil maraming mga papeles na inasikasu at nilakad, nagpagawa pa

ako ng VISA at lahat lahat na. Nagalit sa akin ang mga magulang ni Fairel dahil sa
ginawa ko noon ngunit napatawad agad ako at sinabing mas mabuti na iyon kesa sa
magpakasal kami ngunit ako ay parang napipilitan lang.

Hindi rin makapaniwala sina Mama at Papa sa ginawa ko noon, pati na rin ang mga
pinsan ko, naging usapan pa iyon sa telebisyon dahil na rin sa dating artista si
Fairel.

Nasa isang coffee shop ako kung saan kami magmi-meet ng Lenessia family, humugot
ako ng malalim na hininga at tinapat ang palad sa taas ng umuusok na macchiato,
bumukas ang pinto ng coffee shop at nagkaroon ng kring sound, bumungad ang dalawang
mag-asawa na may katandaan.

I know by first look that it is them since Flemeral looks a lot like the mother,
tumayo ako at lumapit sa akin ang mag-asawa, "you must be Ice's cousin..." Saad ng
lalake.

"And the reason why Reina came back to us." Seryosong wika ng babae.

Lumunok ako, they seem to be hostile to me, sino nga ba ang hindi? I deserve this
treatment, humugot ako ng malalim na hininga, "I'm Tornado Apolonio de Mayor, Sir,
Madam."

Tumango ang mag-asawa, "I'm Flamor and this is my husband Emerald Lenessia."
Ngumiti ang mag-asawa, both carry a very powerful and strict aura, umupo na kami sa
booth namin, "I saw you at my daughter's wedding, small world!"

Ngumiti lamang ako.

"Alam mong galit kami sa iyo, right?" Ngumiti si Tita Flamor.

Yumuko lamang ako at saka tumango.

"But since you are here, medyo nawala na ang galit namin sa iyo." Bawi ng lalake.

"I'm really sorry for what I did to Reina."

"Huwag ka sa amin mag-sorry, wala kang kasalanan sa amin, pero malaki ang sala mo
kay Reina, to be honest. Lagi siyang umiiyak sa kwarto niya, laging tulala, puyat,
at lahat lahat na! You should know she is a very suicidal person pero hanggang
ngayon ay hindi pa siya nagco-commit ng suicide which is great, mabuti at alam ni
Reina that you are not worth her life."

Because I told her to promise me not to attempt suicide anymore...

"I know this is too much but I want to ask you two a favor, let's cut the chase and
get straight to the point, I want to have a surprise date with Reina."

"Why should we help you?"

"Because I love her."

"How can you prove that?"

"Andito pa ba sana ako sa harap niyo kapag hindi ko siya mahal?"

Ngumiti ang mag-asawa, "okay, deal."

"So what is the plan?" Tanong ni Tito Emerald.

Ngumiti ako, "tomorrow night, take her to Luxurian Hotel, tell her that it is a
party you three will be attending, then go to the reception room of the hotel where
I'll be waiting, after that, the rest is mine."

Nagkatinginan ang mag-asawa, "okay." Matapos iyon ay nagpaalam na sila sa akin,

naiwan naman akong mag-isa sa coffee shop, inubos ko na ang mainit na inumin ko at
umalis na rin pabalik sa hotel, humugot ako ng malalim na hininga at tinaas ang
palad, may snowflake na dumapo doon at agad na natunaw.

Pinikit ko ang aking mga mata at tumingala sa maulap na kalawakan saka ngumiti,
matapos iyon ay pumunta ako sa flower shop para bumili ng maraming rosas.

Pagbalik ko sa hotel ay agad kong pinuntahan ang reception room, I payed the hotel
for a service for tomorrow's date, kasalukuyan nilang dinedekorasyonan ang
reception room ng hotel, nang makita nila ako ay tumango sila.

"Sir, what is that?" Tanong ng isang lalake.

"Take the rose petals off and scatter them on the floor."

Tumango naman ang lalake at agad na kinuha ang mga bulaklak sa kamay ko, matapos
iyon ay agad akong tumungo sa hotel room ko.

~*~

Tahimik kong tinignan ang wristwatch ko, I am so damn excited to see Reina again, I
miss her so fucking much, sa isang buwan na hindi ko siya nakita ay sobrang nasabik
akong makasama siya o masilayan man lang. Damn. We should have taken pictures
together when she was still with me sa probinsya.

Matapos ang ilang sandali ay may pumasok sa loob ng reception room, napatingin ako
doon at nakita si Reina na halata ang gulat nang masilayan ako, ngumiti sina Tito
Emerald at Tita Flamor sa akin saka tinapik si Reina sa balikat.

"What are you waiting for, Reina? Nasa harap mo na ang prince charming mo."
Masayang saad ni Tita.

"A-Akala ko po ba may party-"

"Sorry, we had to lie to surprise you." Sabat ni Tito Emerald, tumingin siya sa
akin. "Don't hurt our daughter again, kahit man na hindi talaga namin siya dugo ay
anak pa rin ang turing namin sa kanya."

Ngumiti ako at tumango.

Halata ang pagdadalawang isip sa mukha ni Reina, tinulak siya ni Tita Flamor
palapit sa akin, humugot siya ng malalim na hininga saka mabagal na lumapit sa
akin. Matapos iyon ay nag-thumbs up ang mag-asawa at saka umalis na, leaving me and
Reina alone in the reception room.

May mga lumulutang na balloon sa paligid, nagkalat na rose petals, may fairy lights
pa at scented candles, may romantic instrumental song din na tumutugtog, for a guy
like me it is the only idea I can think of, hindi ako romantic type, but I am
trying my best right now.

Tumigil siya sa harap ko, "bakit ka nandito?"

"To get you."

"Hindi ba't kasal ka na kay Fairel?"

"No."

"H-Ha?" Naguguluhang tanong nito, right, she had no idea that I ran away in the
middle of the wedding.

"No, hindi siya ang gusto kong pakasalan. Ikaw."

Tumawa si Reina, "hindi mo na ako makukuha ng ganoon kadali, hindi na ako ang dati
na nagpakatanga sa iyo, I learned my lessons the hard way, I can't trust your words
easily anymore."
"Then paghihirapan kitang kunin, hindi na rin ako ang lalakeng tulad noon na
sasaktan ka, hindi na ako ang klase ng lalakeng naguguluhan sa sariling damdamin,
my feelings are clear now, I love you."

Ngumiti si Reina, "paano kung hindi na kita mahal?"

"Hindi ako mahirap mahalin."

"Ang taas ng pride mo, 'no?"

Ngumiti ako saka lumapit kay Reina, "nagsasabi lang ng totoo."

"Mayabang ka lang."

Ngumiti ako saka ko hinaplos sa pisngi si Reina, "hindi na mahalaga kung mayabang
ako o mataas ang ego o ano, ang mahalaga ay andito ka sa harap ko, andito sa harap
ko ang babaeng magiging asawa ko, ang magiging ina ng mga anak ko."

***

Wakas

Wakas

"Asan kaya ako?" Tahimik kong tinahak ang daan pataas sa gitna ng gubat hanggang sa
nasa dulo na ako, mula roon ay may nakita akong isang batang babae na nakatayo sa
mismong dulo ng talampas, "hoy bata, magpapakamatay ka ba?"

Lumingon sa akin ang batang babae at halatang nagulat sa presensya ko, "sino ka?"

"Tornado. Nasaan ako?"

"Ah, nandito ka sa tambayan ko!" Nakangiting sagot nito, "saka bakit naman ako
magpapakamatay?" Takang tanong ng babae, "nga pala, ako si Reina."

Tumango lamang ako, lumapit ako sa kanya at tumingin sa ibaba ng talampas, agad
naman akong tinakasan ng dugo dahil sa taas ng lugar, "oy, bakit namutla ka? Takot
ka sa heights?"

Tumango ako.

"Ganito kasi iyan, huwag kang titingin sa baba, tignan mo yong view! Di ba ang
ganda?" Ngiting saad ni Reina sabay turo sa tanawin. "Paano ka pala napadpad dito
sa talampas?"

Nagkibit balikat ako, "hinahanap ko sina Mommy at Daddy chaka si Kuya, nasa park
kanina kami kasu nawala ako."

"Ang layo kaya ng park dito!" Umiling si Reina at saka hinawakan ang kamay ko,
"samahan mo muna ako, hahanapin natin sila mamaya."

Tumango na lang ako, magaan ang loob ko sa babaeng ito, mukhang magkaedad lang din
kami.
"Tornado, ang cute mo!" Biglang saad ni Reina sabay pisil sa pisngi ko, sumimangot
naman ako dahil sa kanyang ginawa.

"Mas kyut ka." Sagot ko saka ko pinisil pabalik ang pisngi niya bilang ganti,
nagtawanan na lang kaming dalawa dahil sa aming ginawa.

"Ano nga pala ang ginagawa mo dito?" Tanong ko kay Reina, umupo kaming dalawa sa
dulo ng talampas, sinunod ko ang payo niya na huwag titingin sa baba kundi sa
tanawin lamang at nakatulong naman ito.

"Tumatakas," nagbuntong hininga si Reina, "lagi akong nakakulong sa bahay e, ayaw

akong palabasin nina Mommy at Daddy, delikado raw."

"Bakit naman?"

"Sikreto lang natin, ha?" Tumango ako, "mafia boss si Daddy." Saad niya kaya naman
napakunot noo ako, ano iyon?

Nanatili kaming nakaupo ni Reina sa talampas hanggang sa tumayo siya at hinila ako,
"Tornado!"

"Bakit?"

"Dahil kyut ka at kyut ako, mag-promise ka sa akin!"

"Promise?" Takang tanong ko.

Ngumiti siya, "oo, promise me that when you grow up, you'll marry me. Promise?"

"Marry?"

"Oo! Yong forever na tayong magiging magkasama!"

Kumislap ang mga mata ko, "oo! Sige! I'll marry you! Promise!"

Ngumiti si Reina saka niya ako hinila at niyakap, "never forget your promise, ha?"

I smiled and nodded. "I promise not to forget."

Bigla akong hinalikan ni Reina sa pisngi, ramdam ko ang pag-iinit ng mukha ko dahil
sa ginawa niya, matapos ang ilang sandali ay may bato siyang pinulot at gamit ito'y
nagsulat siya sa mabatong talampas.

Babalik tayong dalawa kapag tayo'y malaki na.

"Ano iyan?"

"Babalik tayong dalawa dito sa talampas kapag tayo'y malaki na." Pagbasa niya,
napatango na lang ako.

Matapos iyon ay binato ni Reina ang bato sa talampas, mula sa itaas ay nahulog ang
bato pababa.

"Hahanapin na ba natin sina Mommy at Daddy?"

"Mamaya na lang! Maaga pa!" Saad ni Reina, "may iba pa akong lugar na alam na
maganda!" Hinawakan niya ang kamay ko at saka ako hinila pababa sa talampas,
pumasok kami sa gubat, sa gitna ng paglalakad ay nadulas si Reina, mabuti na lang
at nakahawak ang kamay ko sa kanya kundi nasubsob siya sa putik.

"Mag-ingat ka kasi."

Tumango siya, matapos ang ilang sandali ay nawala ang mga puno at naging mabato ang
paligid, mula sa aking harap ay natanaw ko ang isang hanging bridge at sa ilalim
nito'y ilog, "whoa, ang ganda!"

"See, told yah!" Masayang sagot ni Reina at saka patakbong pumunta sa tulay daanan.

"Paano mo nadiskobre ang lugar na ito?"

Ngumiti lamang si Reina, pinagmasdan namin ang sarili naming repleksyon sa malinaw
na tubig, "tara, maligo tayo!"

"Wala akong extra na damit." Sumimangot ako.

"Edi maghubad tayo!"

"A-Ayoko..." Namulang sagot ko.

"Bakit? Maliit ba ang birdie mo kaya ayaw mong maghubad at maligo?" She pouted.

Mas lalo akong sumimangot, "hindi ah! Malaki ang birdie ko!"

"Weh?"

"Hmft." Patampo akong umalis sa hanging bridge, tumatawa naman akong sinundan ni
Reina.

"Oy, joke lang!"

"Hmft!"

Mas lalong lumakas ang pagtawa ni Reina, "bigla akong ginutom, sige, punta na tayo
sa park baka nandoon ang family mo at hinahanap ka."

Tumango ako, naglakad na kami patungo sa park, nang nasa loob na kami ng park ay
maraming tao, mukhang may tree planting.

"Ay huwaw!" Biglang tinuro ni Reina ang cotton candy booth, "I waaaaant!"

Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako palapit sa nagtitinda.

"Manong! Two cotton candies, pliiiiz?" Saad ni Reina sa nagtitinda na ngumiti at

saka tumango, "my treat para sa pagsama mo sa akin today! You are my first friend,
first crush, first love, basta first!" Masayang anunsyo ni Reina sa akin.

Namula ako at saka umiwas ng tingin, "i-ikaw din..."

Kinuha na namin ang cotton candy at nagbayad na siya, tinikman ko ito at halos
mabuhay ang buong kaluluwa ko nang matikman ko ang matamis na cotton candy, "sharaf
sharaf sharaf!"

Naubos na namin ang cotton candies namin, tumingin ako kay Reina at lumabi, "I
want... more..."

"Mabuti na lang at marami akong money!" Sabi niya saka tumingin sa nagtitinda,
"dalawa pa po!"
Masaya naman ang nagtitindang gumawa ulit ng cotton candy, hindi ko na matandaan
kung naka-ilang sticks na ako ng cotton candy, basta ang alam ko lang ay parehong
naging kulay red na ang dila namin ni Reina, syempre pinagtatawanan namin ang isa't
isa.

"Hmm, let's go find Mommy and Daddy." Ani ko saka hinawakan sa kamay si Reina,
tumungo kami sa lugar kung saan nagtatanim ng mga halaman ang ibang tao at nagmasid
sa paligid, bigla kong nakita si Mommy na kasama ng iba pa at abala sa pagtanim.
"Seems like they didn't notice I was gone."

Tumawa si Reina, "parang nga!"

May isang matandang babae na may hawak na halaman ang dumaan, "Aling!" Sigaw ni
Reina kaya natigil ang babae, "can we plant that tree?"

Ngumiti ang matanda saka tumango, "sige, hija. May nahukay na doon." Saad ng
matanda sabay turo sa gitna ng park.

Masaya naman naming binuhat ni Reina ang puno saka tumungo roon, tinanggal namin sa
paso ang halaman saka tinamin na, "one day we'll grow up and return to this place,
tapos malaki na ang puno."

Tumango ako.

"Kailangan ko nang umalis, Tornado."

Biglang nangilid ng luha sa mata ko, "already?"

Malungkot na ngumiti si Reina, "kailangan ko ang umalis e, papaluin ako ni Daddy sa

pwet."

"Will we meet again, Reina?"

Ngumiti siya, "oo naman!"

"Promise?"

"Pinky promise." We both did a pinky promise, "huwag mo ring kalimutan ang promise
mo sa akin na papakasalan mo ako, ha?"

"Yes, Reina. I'll marry you when we grow up."

"Promise?"

"Yes, promise."

Nagulat ako nang bigla akong hinalikan ni Reina sa mismong labi ko saka tumakbo na
paalis, matapos iyon ay tinawag ako nina Mommy at Daddy saka si Kuya Thunder.

"Goodbye, Tornado!"

***

WAKAS.

Yayyy salamat sa pagbasa! Don't forget to leave a comment here! See you at the next
book!
***

Peculiar Boys Series #4: Thunder Apolonio de Mayor

Thunder: Electrify Me

***

If you want, please like the page of this series on facebook to get updated in
every books of the series:
"Peculiar Boys Series"
https://www.facebook.com/PeculiarBoysSeries/

And also, my own page to get updated on what I'm up to or whatever (haha):
"Chisenpai Stories"
https://www.facebook.com/chisenpaiwp/

Facebook: Keis Biares

Twitter: @chisenpai_WP

If you post something connected to this book, please don't forget to put the
official hashtag #TornadoBreakMe, #PeculiarBoysSeries, or #chisenpai, any of the
three tags may do so I can stalk easily in twitter, facebook,tumblr, ect. :)

***