Kuran Cevirilerindek Hatalar - Edip Yüksel

Kuran Çevirilerindeki Hatalar
Edip Yüksel
EDİP YÜKSEL'İN TÜRKÇE KİTAPLARI
Kuran En Büyük Mucize
(İnkilab, Fatih-Istanbul, 1983-88, 16 baskı, 204 s.)
Yusuf'un 40. Emri (şiir)
(Madve, Cağaloğlu-Istanbul, 1984, 72 s.)
Kitabı Mukaddes Allah Sözü müdür?
(İnkılab, Fatih-Istanbul, 1984, 164 s.)
Kuran'da Demirin Kimyasal Esrarı
(Timaş, Cağaloğlu-İstanbul, 1984, 48 s.)
Kuran Görülen Mucize
(Timaş, Cağaloğlu-İstanbul, 1985, 308 s.)
İlginç Sorular-1
(İnkılab, Fatih-İst., 1985-1987, 1-8 basım, 214 s.)
(Beyan, Cağaloğlu-İstanbul, 1988, 9.basım, 214 s.)
1 Temmuz 1986 tarihinde Allah'ın hükmüne ortak koşmaktan vazgeçtikten sonra:

İlginç Sorular-2
(Yüzondört, Fatih-İstanbul, 1987, 190 s.)
(Beyan, Cağaloğlu-İstanbul, 1988, 2-3. basım, 190 s.)
Kitap Okumanın Zararları (%20 Mizah katkılı)
(Beyan, Cağaloğlu-İstanbul, 1988, 106 s.)
Sakıncalı Yazılar
(Devlet, Cağaloğlu-İstanbul, 1989, 2 basım,100 s.)
Müslüman Din Adamlarına 19 Soru
(Gösterge, Erenköy-İstanbul, 1992, 72 s.)
(Ozan, Çağaloğlu-İstanbul, 1996-1997, 2 basim, 110)
Türkçe Kuran Çevirilerindeki Hatalar
(Gösterge, Erenköy-İstanbul, 1992, 164 s.)
Üzerinde 19 Var
(Ad, Bağcılar-İstanbul, 1997, 300)
Demokrasi/Oligarşi/Teokrasi
(Ozan, Çağaloğlu-İstanbul, 1997, 134 s.)
Asal Tartışma
(Ozan, Çağaloğlu-İstanbul, 1998)
2
EDİP YÜKSEL'İN İNGİLİZCE KİTAPLARI
19 Questions For Muslim Scholars
(Renaissance Institute, Tucson, 1990, 48 s.)
(Monotheist Productions Int., Tucson, 1992, 66 s.)
TEST your Quranic Knowledge
(Renaissance Institute, Tucson, 1991, 36 s.)
19 Questions For Christian Clergy
An Unconventional Skirmish On "Unintentional" Lies
Unorthodox Articles
The Prime Argument
Running Like Zebras: An Internet Debate
Miscellanous Articles On Philosophy and Law
(www.moslem.org/yuksel)
3
1998 BASIMI İÇİN BİRKAÇ SÖZ
Aradan on yıl geçtikten sonra, Allah'a hamdolsun, kitaplarim Türkiye'de yayınevleri tarafından tekrar
yayimlanmaya başlandı. İlk baskısı 1992 yılında özel olarak yayımlanan bu kitabı yazdıktan sonra
Türkiye'de yayımlanan çevirileri veya eski çevirilerin yeni baskılarını sistematik olarak incelemedim
doğrusu. Bu tarihten sonra yayımlanan çevirilerden sadece Osman Nuri Öztürk'ün çevirisini inceleme
imkanı buldum; yaptığımız eleştirilerin boşa gitmediğine sevindik. Umarım diğer Kuran çevirileri de
Kuran dışındaki "kaynakların" gölgesiyle oluşturulan karanlıklardan kurtulur.
Bu kitapta referans olarak verdiğimiz Kuran çevirilerinin bir listesini çevirmenlerin isimleriyle aşağıda
sunuyoruz:
1. Diyanet Meali
2. Süleyman Ateş
3. Fikri Yavuz
4. Ahmet Ağırakça & Beşir Eryarsoy
5. Ali Bulaç
6. Abdullah Aydın
7. Osman Nebioğlu
8. Osman Keskioğlu
9. Ali Özek, Hayrettin Karaman, Ali Turgut, Mustafa Çağırıcı, İbrahim Dönmez, Sadrettin
Gümüş
10. Hasan Karakaya, Kadir Kabakçı, Mehmet Süslü, Kerim Aytekin, Kenan Seyithanoğlu, Emin
Saraç
Edip Yüksel
Tucson, Arizona
E-mail adresi: yuksel@yuksel.org
Internet: www.yuksel.org/yuksel
4
İÇİNDEKİLER
EDİP YÜKSEL'İN TÜRKÇE KİTAPLARI............................................................................................. 2
1 Temmuz 1986 tarihinde Allah'ın hükmüne ortak koşmaktan vazgeçtikten sonra:.......................2
EDİP YÜKSEL'İN İNGİLİZCE KİTAPLARI......................................................................................... 3
1998 BASIMI İÇİN BİRKAÇ SÖZ.......................................................................................................... 4
KURAN'IN ANLAŞILMASI MÜMİNLER İÇİN KOLAYDIR (54:17,22,32,40).................................. 8
ONLAR Kİ SÖZÜ DİNLERLER........................................................................................................... 10
ERKEKLER KADINLARI GÖZETİRLER, ONLARI DÖVMEZLER.................................................11
Birinci hata.....................................................................................................................................11
İkinci hata...................................................................................................................................... 12
Üçüncü hata................................................................................................................................... 14
Dördüncü hata................................................................................................................................15
KADINLARIN ÖRTÜSÜ.......................................................................................................................16
Diyanet Meali................................................................................................................................ 16
SAÇMA BİR TEHDİT HİKAYESİ........................................................................................................17
İSA GÖKTEN İNECEK Mİ?..................................................................................................................20
HAMR= SARHOŞ EDİCİ MADDELER............................................................................................... 22
ÜMMİ PEYGAMBER............................................................................................................................22
MEZARLARA GİDİNCEYE KADAR.................................................................................................. 25
DETAYLANDIRILMIŞ......................................................................................................................... 26
DÜNYA YUVARLAKTIR.....................................................................................................................27
DÜNYA DÖNÜYOR..............................................................................................................................28
"Gezegenlere Gitmenin Mümkün ve Dünyanın Sabit, Güneşin ise Hareket Ettiğina Dair İlmi ve
Nakli Deliller"................................................................................................................................29
KURAN HANGİ DİLDE OLURSA OLSUN HİDAYET VE ŞİFADIR............................................... 31
BEKLENEN MUCİZE........................................................................................................................... 32
SURE BAŞLARINDAKİ HARFLER.....................................................................................................34
EMBRİYO.............................................................................................................................................. 35
YUSUF'UN RABBİ KİM?......................................................................................................................36
SABAHLARI OKUNAN KURANIN FAZİLETİ..................................................................................37
YALNIZ ALLAH................................................................................................................................... 38
5
YALNIZ KURAN...................................................................................................................................38
DÜALİST BİR MEAL............................................................................................................................40
KURAN'I ANCAK ARINMIŞ OLANLAR KAVRAR..........................................................................40
AYBAŞI HALİ ..................................................................................................................................... 42
MUHAMMED'İN PEYGAMBER OLMADAN ÖNCEKİ DURUMU................................................. 44
KRİTİK YAŞ: 40.................................................................................................................................... 46
SALAVAT GETİRME........................................................................................................................... 47
SAMİRİ'NİN İCRAATI..........................................................................................................................48
EGONUZU ÖLDÜRÜN......................................................................................................................... 49
MÜŞRİKLERİN NAMAZI.....................................................................................................................50
İslam dini evrenseldir.....................................................................................................................51
Biraz açıklık getireyim...................................................................................................................51
Dini pratikler, İbrahim yoluyla geliyor..........................................................................................51
NAMAZ VAKİTLERİ............................................................................................................................ 53
Üç namaz....................................................................................................................................... 54
Kuran'a Göre Namaz......................................................................................................................55
TAŞLA ÖLDÜRME (RECM) CEZASI................................................................................................. 56
Şeytani teori: "Kuran'da nasih ve mensuh"....................................................................................57
Keçi tarafından iptal edilen ayet!...................................................................................................57
"Ömer, Allah'tan değil halktan korkan bir kişiydi"....................................................................... 58
"Taşla öldürme cezasını uygulayan sunni maymunlar".................................................................58
Yalan üretim fabrikaları ve taklitçilik hastalığı............................................................................. 58
Anonim şirket dini......................................................................................................................... 59
MUHAMMED SON NEBİDİR.............................................................................................................. 60
Tarih Tekrar Ediyor....................................................................................................................... 62
Müslümanlar Muhammed'i Putlaştırdılar...................................................................................... 62
Mehdi Hikayesi..............................................................................................................................63
Nebiler Kitap Almıştır .................................................................................................................. 64
Gerçek Elçi İle Sahte Elçi Arasındaki Fark...................................................................................65
Bir Çok Resule Kitap Verilmiştir.................................................................................................. 66
Muhammed Peygamberin Dönemindeki Yalancı Elçiler.............................................................. 66
6
Bahaullah Allah'ın Bir Elçisi Mi İdi?............................................................................................ 67
3:81 Ayetinde Geleceği Bildirilen Elçinin Kimliği....................................................................... 67
SAAT'İN ZAMANI.................................................................................................................................67
Kuran, Saat'in Zamanını Bildiriyor................................................................................................69
Geleceği Yalnızca Allah Bilir:.......................................................................................................70
Dünya Kaçınılmaz Bir Sona Varacak............................................................................................71
Dünyanın Sonu Gizli Kalmayacak................................................................................................ 71
KURAN ÜMMETİNİN ÖMRÜ.................................................................................................... 72
Hesabı Destekleyen İşaretler......................................................................................................... 73
Bir okuyucunun e-postayla gonderdiği soruya cevap....................................................................73
Notlar:............................................................................................................................................ 74
TOPRAKTAN MAMUL DABBE..........................................................................................................76
SAAT YAKLAŞTI, AY YARILDI........................................................................................................ 77
"NASİH-MENSUH" FELAKETİ !.........................................................................................................78
SARHOŞ EDİCİ MADDELERİN HARAM KILINIŞI......................................................................... 81
BARIŞ VE SAVAŞ.................................................................................................................................82
AKRABALARA VASİYET................................................................................................................... 83
KIBLE..................................................................................................................................................... 84
Kıblenin Değişmesi........................................................................................................................85
SAVAŞTA MÜMİN-KAFİR ORANI.................................................................................................... 86
Çağdaş İbni Kuteybeler................................................................................................................. 87
VUSAT > TAKAT..................................................................................................................................87
KARŞILAŞTIRIP İNCELEYİNİZ......................................................................................................... 88
Muhkem ve müteşabih ayetler.......................................................................................................88
Ölmeden önce İsa'ya iman............................................................................................................. 88
Cin suresinin son bölümü.............................................................................................................. 89
Faiz.................................................................................................................................................89
Laiklik............................................................................................................................................90
Alkollü İçkiler................................................................................................................................90
Büyü...............................................................................................................................................90
Ruh Çağırma.................................................................................................................................. 90
7
KURAN'IN ANLAŞILMASI MÜMİNLER İÇİN
KOLAYDIR (54:17,22,32,40)
Türkçe Kuran meallerinin sayısı bir hayli fazla... Elinizdeki kitap tüm Türkçe mealler üzerinde
yapılmış bir inceleme değil. Kütüphanemde bulunan onbir adet Türkçe mealde rastladığım hataların
bir kısmını not etmiş bulunuyordum. Bu notları kitaplaştırmayı yararlı buldum.
Evet, elinizdeki kitap, sistematik bir çalışmanın ürünü değil. Meallerdeki mevcut hataları
guruplandırarak daha geniş bir araştırma yapmak mümkündü. Ne var ki hazırladığımız Kuran çevirisi
nedeniyle gereksiz gördük.
Profesyonel din adamları, insanları Kuran'dan uzaklaştırmak için Kuran'ın zor, anlaşılmaz ve mücmel
olduğu yalanını yüzyıllarca empoze ettiler. Kuran'ın anlaşılması için yüzlerce ciltlik rivayet
kitaplarının didik didik edilmesi gerektiğine kananlar, Kuran'ı öğrenmeye vakit bulamadılar. Vakit
bulanlar ise kafalarını binlerce hurafeyle doldurduklarından ve üstelik Kuran'ı bunlara muhtaç kabul
ettiğinden onu anlama şansını baştan kaybettiler. Nitekim, Allah'ın korunmuş Kelamını korunmamış
kul sözlerine muhtaç görenler, Kuran'ın anlaşılmasının zor olduğunu iddia edip durdular.
Seneler önce İlahiyat fakültesinin bazı öğretim görevlilerinin katıldığı bir açık oturuma dinleyici
olarak katılmıştım. Oturumun konusu "Kuran'ın Anlaşılması" üzerine idi.
Oturuma katılan fıkıh hocası, "fıkıh ve fıkıh usulu bilinmedikçe Kuran anlaşılamaz." dedi. İslam tarihi
hocası ise "İslam tarihi bilinmeden Kuran anlaşılamaz" dedi. Tasav-vufçuya göre "Tasavvuf
kavranmadıkça Kuran anlaşılamaz" dı. Hadis hocasına göre de "Hadis ve hadis usulu bilinmeden
Kuran anlaşılamaz" dı.
Açıkoturuma katılan dört öğretim görevlisi Kuran'ın anlaşılmazlığında ittifak ve hatta "icma"
etmişlerdi. Fıkhı, hadisleri, tasavvufu, ve İslam tarihini anlamak ve doğruları yanlışlardan ayırmak için
Kuran'ın, her şeyden önce Kuran'ın bilinmesi gerektiğini söyleyeceklerine; tam tersi bir yolla Kuran'ın
önüne yüzlerce ciltlik külliyatları ve çelişki dolu uydurmaları koyuyorlardı.
Muhammed peygamberin biricik şikayetinin "halkının Kuran'dan uzaklaşması" hakkında olması çok
ilginç (Lütfen şu sure ve ayete bakınız: 25:30). Buna rağmen, son peygamberin halkı, daha hicri 1.
yüzyılda hadis üretim fabrikaları kurmaya başladı. Bu felaketli davranışın sonucunda Kuran'ı
anlamaya verilen mesai alabildiğine azaldı, bunun yerine binlerce çelişkiyi içeren ilkel rivayetler üze-
rinde ihtisaslaşma baş gösterdi. Rivayet kitaplarını değerlendirmede ortaya çıkan ihtilafları
kurumlaştırıcı usul ve mezhep çalışmalarıyla bu şeytani tuzak güçlendirilerek orijinal evrensel mesaj
Arap, Yahudi ve Hristiyan kültürlerinin karması hurafeler dolu ilkel bir din haline dönüştürüldü.
Bu iddiamızın bazı delillerini "Sakıncalı yazılar" isimli kitabımızda tartışmıştık. Buhari ve Müslim
başta olmak üzere Kuran'a eş koşulan hadis kitaplarının iç yüzünü "Müslüman Din Adamlarına 19
Soru" ve "Kuran, Hadis ve İslam" kitaplarıyla sergiledik. Kuran'ın ışığını engelleyen hadis ve sünnetin
gerçek niteliklerinin ortaya çıkması, İslam'da reform ve rönesansın başlamasına neden olacak.
İnanıyoruz ki bunu ekonomik, sosyal ve politik çok olumlu gelişmeler izleyecektir.
Bu araştırmamızda halkın arasında en yaygın olan, Dr. Hüseyin Atay ve Dr. Yaşar Kandemir'in
hazırladığı Diyanet İşleri Başkanlığının meali başta olmak üzere Fikri Yavuz'un ve Prof. Süleyman
8
Ateş'in meali üzerinde durduk. Diğer meallere ise birkaç örnekle değinebildik. Yanlış olduğuna
inandığımız çevirilere fazla örnekler vermek suretiyle konuyu uzatmak istemedik. Siz elinizdeki
herhangi bir meali bu kitap aracılığıyla inceleyebilirsiniz.
Türkçe meallerin hepsinde bulunan ortak yanlışların sebebini incelediğimizde karşımıza genellikle
uydurma rivayetler ve hadisler çıkmaktadır. Çok ender olarak da birbirlerinden dikkatsiz yapılan
kopyalar ortak yanlışlara neden olmaktadır. Örneğin, hemen hemen tüm Türkçe Kuran meallerinin
sure fihristinde, bazı surelerin ayet sayılarında ortak matbaa hataları mevcuttur. 96 ayetlik Vakıa suresi
yanlışlıkla 69 ayet, 24 ayetlik Haşr suresi yanlışlıkla 34 ayet olarak gösterilmiştir. Tekvir ve Mutaffifin
surelerinin ayet sayıları da kopya edilen ortak yanlışların örneklerindendir.
Elinizdeki kitabı hazırlarken konuların kolay anlaşılması için gayret gösterdik. Nitekim bu gayretimin
sonucunda şunu iddia edebilirim ki Arapça bilmeyen herhangi bir şahıs, Türkçe Kuran meallerindeki
hataların önemli bir kısmını farkedebilecektir. Arapça bilmeyen okuyucularım, Kuran'ı anlama
konusunda istekli olmaları halinde, Kuran'ın, karanlık bir kitap olmadığını göreceklerdir. Yeter ki bu
konuda gerekli zihinsel gayreti göstersinler. Allah kendilerine Kuran'ı öğretecektir (55:2).
1 Temmuz 1986 tarihinde dini kaynak olarak sadece Kuran'ı Kerimi kabul etmeye karar verişimden
itibaren, Kuran ayetlerini anlama konusunda Rabbimin büyük yardımını görmekteyim. Örneğin, aynı
kararı veren Amerikalı Lora'nın, Robert'in, İranlı Mehvesh'nin, Malezyalı Gatud'un, Somali'li
Mahmud'un, Kanadalı Raymond'un, Japonyalı Noko'nun bizim müftülere ve mollalara Kuran dersi
verebilecek anlayışa ve bilgiye sahip olması da Tanrı'nın verdiği sözün bir tecellisidir.
Sizi konularla başbaşa bırakmadan önce benim oldukça ilgimi çeken Kurani bir özellikten sözetmek
istiyorum. Kuran'ı yeterli görmeyenler, Kuran'ın yanında kul kitaplarını da dini kaynak olarak kabul
edenler, bu kabullerinin derecesiyle doğru orantılı olarak ayetleri anlamamaktadır. Bu kişilerin,
özellikle Kuran'ın anlaşılmasıyla ilgili ayetleri anlamamış olmaları müthiş bir tecellidir. Örnek olarak
şu ayetleri verebilirim: 17:46; 41:44; 56:79; 3:7
Elinizdeki kitap, müslümanların arasında yaygın ve yerleşik olan bir çok konuyu sorgulamakta ve
SADECE KURAN perspektifiyle bakmaktadır. Peygamberimizden yüzyıllar sonra başlayan hadis
uydurma modası sonucu "sahih" oldukları iddia edilen hadis kitaplarına da giren Kuran'a zıt ve
çelişkili binlerce rivayetin cesaretle sorgulanması gerektiğine inanıyoruz. "Sakıncalı Yazılar" adlı
eserimizde kısmen ele aldığımız bu hususa dikkatle eğilmenizi temenni ederim. Aforoz edilme
pahasına da olsa dile getirmeye çalıştığım "Kuran, tüm Kuran, başka şey değil sadece Kuran"
mesajının gücü karşısında paniğe kapılan mürteci yobazlar, "Sakıncalı Yazılar" adlı kitabımın ilk
baskısını matbaadan çalmak suretiyle ağarmakta olan sabahın aydınlığını karartmaya çalıştılar.
şahsıma ve savunduğum davaya karşı hakaret dolu eleştiriler yayımladıktan sonra, bunlara karşı
verdiğim cevapları yayınlamak cesaretini gösteremiyen fikir işportacıları, kitaplarıma ambargo
koysalar da, matbaadan kitaplarımı çalsalar da, aleyhimde yalan ve iftira kampanyası açsalar da
Allah'ın nurunu söndüremiyecekler. Rabbbimiz, dünyanın dört bir yanında, akıllarını kullanan dürüst
insanları seçmekte. İleri gidenlerle geride kalanları belirleyecek olan Kuran'ın yeni mesajını (74:30-
37) kavrayanlardan olmanız için duacıyım.
Amerika'ya hicret ettikten sonra hazırladığım Kuran çevirisini inşallah pek yakında yayımlayacağız.
Elinizdeki kitap bu çevirinin niteliği konusunda size az çok bir bilgi verir sanırım. Rabbimin kelamını
öğrenme konusunda gösterdiğiniz samimi gayretlerin sonucunu elde etmenizi temenni ederim.
9
ONLAR Kİ SÖZÜ DİNLERLER
Onlar ki sözü dinlerler ve en güzeline uyarlar. İşte onlar Allah'ın kendilerini
doğru yola ilettiği kimselerdir ve onlar akıl sahipleridir (39:18).
Bu ayet, müslümanları bağnaz olmamaya ve değişik düşünceleri dinleyebilmeye çağırır. Müminler her
çeşit düşünceyi dinledikten sonra bunların en güzelini seçip ona uyarlar. Müminler akıllarını baskı
altına almadan özgürce kullanan kimselerdir. Bu ayetten inananların üç özelliği çıkar:
1. Bağnaz olmayıp fikir özgürlüğünden yanadırlar.
2. Putlaştırılmış insanlara nisbet edilen sözlere körü körüne tabi olmazlar. Sözleri kritik ederek en
güzellerini seçerler. Bu seçim işini yaparken en güzel "hadis (söz)" olan Kuran'ın (39:23)
önerdiği metodu uygularlar (17:36).
3. Akıl ve anlayış sahibidirler.
Ne var ki, Sönmez yayınları tarafından yayımlanan Fikri Yavuz imzalı meal bu ayetin anlamını
aşağıda göreceğiniz gibi parantezlerle bozmuştur:
O kullarım ki, (Kuran'ı) dinlerler. Sonra da onun en güzelini (en açığını ve

kuvvetlisini) tatbik ederler. İşte bunlar Allah'ın kendilerine hidayet verdiği
kimselerdir ve bunlar gerçek akıl sahipleridir (39:18).
Fikri Yavuz'un verdiği bu meal ne yazık ki bazı yanlış anlamalara sebep olmaktadır. Aynı surenin 23.
ayetinde Kuran'ın en güzel hadis olduğu belirtildiği halde, Fikri Yavuz'un mealinden, Kuran'ın sadece
bazı bölümlerinin en güzel olduğu anlamı çıkıyor. Üstelik müminler, Yavuzun mealine göre, Kuran'ın
en güzel olmayan ayetlerine uymayanlarmış!
Kuran ayetlerini güzellik yarışmasına sokarak güzellerini terkedip en güzellerine uymak, 15:91
ayetinde eleştirilen tehlikeli durumu ortaya çıkarır. Fikri Yavuz, ne yazık ki 15:91 ayetine de yanlış
anlam vermiş ve "Kuran" kelimesini, Yahudi ve Hristiyanların "Kitapları" olarak tercüme etmiş ve
Kuran'ı, İncil ve Tevrat ile karıştırmıştır. Hatta bir önceki 15:90 ayetinde geçen "muktesimin"
kelimesini de Yahudi ve Hristiyanlar olarak yanlış tercüme etmiştir.
15:90 ayetlerinin doğru çevirisi şöyledir:
. . . Tıpkı o taksim edenlere indirdiğimiz gibi! Onlar ki Kuran'ı bölük bölük

ettiler. Rabbin hakkı için hepsine soracağız. Yaptıklarının hesabını...
10
ERKEKLER KADINLARI GÖZETİRLER, ONLARI
DÖVMEZLER
"Erkekler kadınları gözetmekle yükümlüdür. Zira Allah, herbirine farklı
yetenekler ve özellikler vermiştir. Nitekim erkekler evin geçiminden
sorumludur. Erdemli kadınlar, (Tanrı'nın yasasına) boyun eğer ve Allah'ın
korumasını emrettiği (onur ve iffetlerini) tek başlarına bile olsalar korurlar. Onur
ve namusları konusunda endişe duyduğunuz kadınlara öğüt verin, yataklarınızı
ayırın, nihayet onları çıkarın.* Ancak, sizi dinleyip vazgeçerlerse onlara karşı bir
yol aramayın. Allah Yücedir, Büyüktür."(4:34)
Bu ayet, erkek despotluğunun egemen olduğu yozlaşma döneminde uydurulan hadislerin etkisiyle dört
noktada anlam tahrifatına uğramış bulunuyor. Türkçe meallere yansıyan bu hataları sırasıyla analiz
edelim:
Birinci hata
Ayette geçen "erricalü kavvamune alennisai" ifadesi, "erkekler kadınları gözetir," yahut "erkekler
kadınların geçiminden sorumludur," veyahut "erkekler kadınlara karşı dürüst olmalıdır" biçiminde
çevrilmesi gerekirken gördüğüm tüm Türkçe mealler, buradan erkeğin kadınlar üzerinde otoriter
olduğu anlamını çıkarmışlardır. Mesela:
Diyanet:
erkekler kadınlar üzerine hakimdirler.

Süleyman Ateş:
Erkekler kadınlar üzerine yöneticidirler.

Osman Keskioğlu:
erkekler kadınlar üzerine yönetici ve koruyucudur.

Ali Bulaç:
erkekler kadınlar üzerinde sorumlu yöneticidirler.

Tüm meal yazarları söz birliği etmişcesine, "kavvam" kelimesini "yönetici, hakim" olarak çeviriyor.
Halbuki bu kelimenin geçtiği diğer ayetlerde aynı anlamı vermiyorlar. Örneğin, aynı surenin 135.
ayetindeki "kavvamine" kelimesine verdikleri anlamlar şunlardır:
Diyanet:
Allah için şahid olarak adaleti gözetin.
11
Süleyman Ateş:
adaleti tam yerine getirerek Allah için şahitlik edenler olun.

Osman Keskioğlu:
Allah için şahit olarak adaleti gözetin.

Ali Bulaç:
. . . Allah için şahitler olarak adaleti ayakta tutanlar olun.

4:135' de geçen "kavvam" kelimesine "gözeten, tam yerine getiren, ayakta tutan" gibi anlamlar veren
meallerimiz, neden 4:34' de geçen aynı kelimeye "hakim, yönetici" gibi farklı anlamlar
vermektedirler?
5:8 ayetinde geçen "kavvam" kelimesine de aynı şekilde "gözeten, ayakta tutan" anlamını veren meal
yazarlarımız, neden kadınlar söz konusu olunca kelimenin anlamını değiştirip sertleştirme ihtiyacı
hissetmişlerdir?
"Kavvam" kelimesi KVM kökünden türer. Bu kökün türevlerinin geçtiği tüm ayetleri incelerseniz hiç
bir yerde "yönetici ve hakim" anlamını bulamıyacaksınız. Nitekim Kuran, yönetici ve hakimler için
"hükkam" kelimesini kullanır (2:188). Araplar, evin geçimini sağlayan erkekler için şu deyimi
kullanırlar: "Fülanün kavamu ehli beytihi" yahut "kıyamu ehli beytihi".
İkinci hata
4:34 ayetindeki "faddelellahu badehum ala badin" ifadesini, "herbirine farklı yetenekler ve özellikler
vermiştir" biçiminde çevirdiğimiz dikkatinizi çekmiştir. Tüm mealler, bu ifadeyi, erkeklerin
kadınlardan üstünlüğü olarak anlaşılacak bir biçimde tercüme etmişlerdir. Hatta bazı mealler bu
üstünlüğün yönünü açıkça belirtir. Örneğin Fikir yayınlarının Nüzül Sebepli Kuran Meali'nde
sözkonusu bölüm şöyle:
. . . Bu sebepledir ki Allah bazılarını (erkekleri) bazılarından (kadınlardan)

üstün kılmıştır... (4:34)
Parantez içindeki ayırım, putperest ortaçağ Arap kültürünü yansıtan hadis kitaplarının etkisinden
kaynaklanıyor. Ayetteki ifade, "faddalellahur ricale alen nisai" (Allah erkekleri kadınlara üstün
kılmıştır) biçiminde değil. Ayetteki ifadenin kelimesi kelimesine çevirisi şöyledir: "Allah onların
bazılarını bazılarına üstün kılmıştır." Ayetteki "badehum" (bazılarını) kelimesindeki "hum" zamirini
sadece erkeklere gönderdiğinizde anlam şöyle olur: "Allah erkeklerin bazısını bazılarına üstün
kılmıştır." Bu anlam, kuşkusuz ayetin içinde bulunduğu metinle uyuşmamaktadır. Ancak "badehum"
kelimesindeki "hum" zamirini erkek ve kadınlardan oluşan karma bir topluluğa gönderdiğinizde anlam
şöyle: "Allah erkeklerin ve kadınların bazısını bazılarına üstün kılmıştır." Yani, Allah erkek ve
kadınlara karşılıklı üstünlükler bağışlamıştır. Bunun Türkçe'ye en uygun çevirisi şöyle olabilir: "Allah
herbirine farklı yetenekler ve özellikler vermiştir."
12
Ayete verdiğimiz bu anlamın doğruluğunu destekleyen bir çok örneğe sahibiz. Bu örnekler üzerindeki
detaylı incelemeyi size bırakarak bir kaç tanesine kısaca değinmek istiyorum. İlk delilimizi,
incelediğimiz ayetten iki ayet öncesinden getireceğiz:
Allah'ın kendisiyle kiminizi kiminize üstün kıldığı şeyleri çok arzulamayın.

Erkeklerin kazandıklarından bir payı ve kadınların da kazandıklarından bir payı
vardır...(4:32)
Ayet, erkeklerin ve kadınların farklı payları yani farklı yetenek ve görevleri olduğunu ve bu konuda
birbirlerini kıskanmamalarını belirtir.
13:4 ayeti de bizim 4:34 ayetine verdiğimiz anlamı destekler:
Yeryüzünde komşu toprak parçaları, üzüm bağları, ekinler, çatallı ve çatalsız

hurmalıklar var ki aynı su ile sulanırlar. (Buna rağmen) biz, yemekte onları bir
birine üstün kılmaktayız. şüphesiz bunda akıl sahipleri için ayetler var (13:4).
Aynı topraktan çıktıkları ve aynı su ile sulandıkları halde, içerdikleri değişik vitaminler, besinler ve
lezzetler ile birbirlerinden farklı özelliklere sahip olan rızıklardan sözeden bu ayetteki "nufaddilu
badeha ala badin" ifadesi, herhangi bir meyve veya tahılın bir diğerinden mutlak olarak üstün
yaratıldığını bildirmiyor. Aksine, herbirisinin karşılıklı üstünlüklere, yani farklı özelliklere sahip
olduğunu vurguluyor. Hurma, bazı yönlerden buğdaydan üstün olduğu gibi, buğday da bazı yönlerden
hurmadan üstündür. Üzüm ile hurma, armut ile elma arasında da aynı ilişki söz konusudur. Meyveler
arasındaki özellik farkını belirtmek için kullanılan bir ifade, erkekler ve kadınlar için de aynen
kullanılıyor. Demek ki erkekler ve kadınlar, hem farklı hem de ortak özelliklere sahip meyvelere
benzerler.
Son bir örnek olarak 2:253 ve 17:55 ayetlerini vereceğim. Allah'ın, elçilerini birbirinden üstün
kıldığını bildiren bu iki ayetin birisinde Allah'ın Musa ile konuştuğu ve İsa'yı Ruhul Kudüs ile
desteklediği belirtilirken diğerinde de Davud'a Zebur'un verildiği anlatılır. Sözkonusu ayetlerde
belirtilen kırşılıklı üstünlük farklı özellikleri ifade eder. Yoksa, herhangi bir peygamberin tüm diğer
peygamberlerden üstün tutulması sözkonusu edilmiyor. Allah Musa ile konuşmuş, İsa'yı doğuştan
peygamber kılmış, İbrahim'i güzel bir örnek ve "halilullah" olarak tanımlamış, Davud'a Zebur'u
vermiş, Cinleri ve kuşları Suleyman'ın emrine vermiş, Muhammed'e en büyük ve sürekli mucizeyi
vermiştir. Allah, Kuran'da peygamberlerin hiyerarşik bir üstünlük listesini bildirmez. Nitekim,
müminler Allah'ın elçileri arasında bir ayırım yapmazlar (2:285). Allah'ın elçilerini üstünlük yarışına
sokarak bunun için hadisler uyduran insanlar, Allah'ın buyruğuna karşı gelerek elçilerini uydurma
özelliklerle ilahlaştırmışlardır.
Verdiğimiz bu örneklerden anlaşıldığı gibi, 4:34'de geçen "faddalellahu badehum ala badin" ifadesini,
"herbirisine farklı yetenekler ve özellikler vermiştir" biçiminde Türkçe'ye çevirmeyi doğru bulduk.
Erkeklerin kadınlardan üstün oluşu fikri, İslam aleminde yüzyıllardır süregelen erkek despotluğunu ve
zulmünü beslemiştir.
13
Üçüncü hata
4:34 ayetindeki "idribuhunne" kelimesi tüm Türkçe çevirilerde istisnasız "o kadınları dövün" diye
çevirilmiş (Bu kitabın 1992'de yayımlanan ilk baskısından sonra yayımlanan Yaşar Nuri Öztürk'ün
çevirisi hariç). Bu kelime üzerinde incelemeye geçmeden önce karı koca ilişkisi üstüne Kuran'ın bir
değerlendirmesini hatırlatmak isterim.
Kendileriyle rahatlayıp huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler

yaratması ve aranıza sevgi ve merhamet koyması O'nun ayetlerindendir.
Düşünen bir toplum için bunda işaretler vardır (30:21).
Görüldüğü gibi evliliğin amacı sevgi ve merhamete dayalı huzurdur. Erkeğin kadını döverek
sağlayacağı bir birlikteliğin bu amaca ne derece uygun düştüğü malum...
"Onları dövün" biçiminde çevrilen "idribuhunne" kelimesinin kökü "DaRaBa" fiilidir. Herhangi bir
Arapça sözlüğe bakarsanız bu kelimenin altında uzun bir anlamlar listesini bulacaksınız. Bu liste Arap
dilinin en uzun listelerinden biridir. Denilebilir ki "DaRaBa" kelimesi Arapça'da en zengin anlama
sahip kelimedir. O kadar çok çeşitli ve farklı anlamlara sahip ki sadece Kuran'da on değişik anlamda
kullanıldığına tanık oluyoruz.
• Seyahat etmek, dışarı çıkmak: 2:273; 3:156; 4:101

• Vurmak: 2:60,73; 7:160; 8:12; 20:77; 24:31; 26:63; 37:93
• Dövmek: 8:50; 47:27
• Ortaya koymak: 43:58; 47:27
• (Örnek) vermek: 14:24,45; 16:75,76; 16:112; 18:32,45...
• Muaf tutmak: 43:5
• Mahkum olmak: 2:61
• Kapamak, vurmak: 18:11
• Örtmek: 24:31
• Açıklamak: 13:17
Görüldüğü gibi, "DaRaBa" kelimesi Kuran'da bir çok farklı anlamlarda kullanılıyor. Kuran'da
geçmeyen anlamlara da sahiptir. Örneğin, Arapça'da parayı "DaRaBa" yaparsın, yani basarsın.
Nitekim "darphane" Arapça-Farsça bileşimi bir kelimedir. Arapça'da rakamları birbiriyle "DaRaBa"
yaparsın, yani çarparsın. Arapçada "greve gitmek" de "iDRaB" dır.
Türkçemizde'de "vurmak," kelimesi aynı şekilde bir çok değişik anlamlarda kullanılır. "Tutmak" ve
"çalmak" da öyle. "Radyoyu çaldım" diyen birisi bu ifadeyle ya hırsızlığını itiraf eder, ya da radyoyu
kullandığını bildirir. İnglizce'deki "strike" ve "beat" kelimeleri, Arapçadaki "DaRaBa" kelimesiyle çok
yakın özellikler gösterir. Orta hacimde bir sözlüğe bakmak yeterlidir. Hatta "beat it," kabaca "çık
dışarı" demektir. Nitekim "idrib" kelimesi de "çık dışarı" anlamına gelir. Kuzey Afrika'da Arapça
konuşanlar hala "DaRaBa" fiilinin emir kipini bu anlamda kullanmaktadır.
14
Çok anlamlı bir kelimeyle karşılaştığımızda uygun olan anlamını metnin içeriğini, kullanılış biçimini
ve sağ duyuyu dikkate alarak seçeriz. Örneğin 13:17 ayetindeki "DaRaBa" kelimesini, "açıklamak"
yerine "dövmek" olarak anlasaydık saçma bir sonuçla karşılaşırdık: ". . . İşte Allah hakkı ve batılı
böyle döver" gibi...
Dördüncü hata
4:34 ayetindeki "nuşuz" kelimesi de gördüğüm tüm meallerde "şirretlik, itaatsizlik" olarak çevrilmiş.
Halbu ki bu kelime, filörtten başlayarak gayri meşru cinsel ilişkiye kadar uzanan sadakatsizlik ve
iffetsizlik anlamını da içerir. Nitekim 4:34 ayetini dikkatle incelediğimizde bu ikinci anlamın sözün
gelişine daha uygun olduğunu görüyoruz. "Nuşuz" kelimesinden önce geçen "(onur ve iffetlerini) tek
başlarına bile olsalar korurlar" ifadesi, evlilik hayatında iffet ve sadakatin önemini vurgulayarak
"nuşuz" kelimesinin anlamına açıklık getiriyor.
Dahası, aynı kelime, "nuşuz" 4:128 ayetinde sadakatsizlikte bulunan koca için kullanılıyor. 4:34
ayetinde "nuşuz" kelimesine verilen anlam (şirretlik, itaatsizlik) buraya uygun düşmüyor.
4:34 ayeti, sadakatsiz ve iffetsiz davranan eşine kocasının nasıl davranacağını öğretiyor. Bu uygunsuz
tavrın başlangıcında koca öğüt vermeli. Kadın başkasıyla flörte devam ederse kocası yatakları
ayırmalı. Bu da yarar sağlamaz ve kadın işi zinaya kadar götürürse o zaman kocası onu evden
çıkarmalı (4:34 ve 65:1).
Erkeğini kandırarak evlilik anlaşmasına ihanet eden bir kadını dövmek nihai bir çözüm olamaz. Ancak
ondan ayrılmak sıkıntılı da olsa bir olabilir. Bu son tavır gösterildikten sonra boşama konusu hakemler
huzurunda gündeme getirilmeli (4:35). Aynı hak, 4:128 ayetinde kadına da tanınmıştır.
Kadınların dinleri ve akılları eksiktir (Buhari)
Namazın önünden kadın, eşek ve siyah köpek geçerse namaz bozulur (Buhari).
Kadınlar arasında iyi kadın, yüz tane karga arasında alaca bir karga gibidir
(Buhari).
Nikah, kadınlar için bir çeşit köleliktir (Buhari).
Eğer bir kimsenin Allah'tan başkasına secde etmesi söz konusu olsaydı, kadının
kocasına secde etmesi gerekirdi (Buhari).
Doksandokuz kadından biri cennette kalanı cehennemdedir (Buhari).
gibi sürüyle uydurma hadisin yer aldığı sözde "sahih" hadis kitaplarını Kuran'dan sonra dini kaynak
edinenlerin kadın ve erkek hukuku konusundaki ayetleri doğru anlamamaları kaçınılmaz bir durumdur.
15
KADINLARIN ÖRTÜSÜ
Mümin kadınlara de ki ölçülü baksınlar, iffetlerini korusunlar. Görünen kısımları
hariç ziynetlerini açmasınlar ve örtülerini göğüslerinin üzerine kapasınlar. . .
(24:31)
Muhammed peygamberden sonra en çok süistimal edilen ve saptırılan konulardan birisi kadınlarla
ilgili dini kurallardır. Müslüman din adamları, uydurma hadislerle kadınları temel haklarından mahrum
ettiler. İslam toplumunda kadınlar, kör, sağır ve dilsiz yaratıklar haline dönüştürüldü. Sarıklı sakallı
din adamları, kadını boşama hakkından mahrum ederek, Cuma namazlarına gitmelerini hoş
görmeyerek, aybaşı halindeyken namaz kılmalarına, oruç tutmalarına ve Kuran okumalarına izin
vermeyerek, eşekler ve köpeklerle bir tutarak, kara kargalara benzeterek, cehennemi onlarla
doldurarak, Adem'in suçunu Havva'ya yükleyerek, öğrenim ve öğretimden mahrum ederek, danışma
meclislerine ve devlet başkanlığına layık görmeyerek... yüzyıllarca kadınlara zulmettiler.
Ve tüm bunlara ilaveten kadının ancak simsiyah bir çuval (çarşaf) içinde dışarı çıkabileceği fetvasını
verdiler. Bir kısmı daha ileri giderek kadının yüzünün siyah bir peçe ile örtülmesinin farz olduğu
fetvasını ekledi.
Kuran'da kınanan Yahudi taktiğini (4:46; 5:13; 5:41) aynen uygulayan profesyonel din adamları, hadis
ve sünnet diye adlandırdıkları şeytani öğretileri Kuran'la da desteklemek için kelimelerin anlamını
kaydırmaya çalıştılar. 24:31 ayetinde geçen "humür = örtüler" kelimesine "başörtüleri" anlamını
verdiler. Ne yazık ki sonradan gelen bir çok müslüman geçmişten kaynaklanan bu saptırmaları pek
incelemeden aynen taklit ederek bunları kuşaktan kuşağa taşımışlardır:
Diyanet Meali
Mümin kadınlara da söyle: Gözlerini bakılması yasak olanlardan çevirsinler,

iffetlerini korusunlar. Süslerini, kendiliğinden görünen kısmı müstesna
açmasınlar. Başörtülerini yakalarının üzerine salsınlar. . . (24:31)
"Humür" kelimesi, "örtmek " anlamına gelen "hamara" kökünden türeyen çoğul bir isimdir. Bunun
tekil hali olan "hamr = örtü" kelimesi aklı örten alküllü ve uyuşturucu maddeler için de kullanılır
(5:90). 24:31 ayetinde Allah, kadınlara iffetli olmalarını ve erkekleri tahrik etmemek için örtüleriyle
göğüslerini kapatmalarını emreder. Kuran, kadınların başlarını veya yüzlerini örtmelerini değil,
göğüslerini örtmelerini öğütler. Ayrıca, ayetteki "felyedribne = kapasınlar" ifadesi dikkat çekicidir. Ne
var ki Hadis ve Sünnet izleyicileri bunu "salsınlar" diye çevirerek yanlış anlamı pekiştirmek
istemişlerdir. "Salsınlar" kelimesi başka bir yerde, 33:59 ayetinde, "felyüdnine" diye geçer.
Başörtüsünü politik amaçları için istismar ederek müslümanların gündeminin liste başında tutmaya
gayret edenlere 7:26 ayetini hatırlatmak isterim. Başörtüsünü Kuran'a sokmak isteyenleri
onaylamadığımız gibi, Üniversitedeki kızların giyim ve kuşamlarına karışan şekilci ve despot tavırları
16
da onaylamıyoruz. İnsanlar inançlarında ve giyim kuşamlarında özgür olmalı. Çağdışı yobazlık ile
çağdaş yobazlık arasındaki fark sadece bir ambalaj farkıdır.
SAÇMA BİR TEHDİT HİKAYESİ

Kim Allah'ın dünya ve ahiret hayatında kendisine yardım etmeyeceğini
zannediyorsa, bir yolla göğe (Allah'a) yönelsin ve (putlaştırdıklarıyla ilişiğini)
kessin. Sonra uyguladığı bu planın, öfkelendiği şeyleri giderip gidermediğine bir
baksın (22:15).
Yukarıda çevirisini gördüğünüz ayet Kuran çevirilerinde en çok yanlış anlam verilen ayetlerden
birisidir. Bazı çeviriler hiçbir anlama gelmeyen kelime yığınından oluşmakta, hatta çok komik bir
tehdidi Allah'a yakıştırmaktadırlar.
Meallerin bu ayete verdikleri yanlış anlamların örneklerine geçmeden önce 22:15 ayetinden önceki
dört ayeti incelersek bu ayetin ne kadar kolay anlaşılır olduğunu göreceğiz.
11. ayet, çevresinin etkisinde kalarak Allah'a ibadet eden taklitçileri eleştirmekte:
Halktan öylesi var ki Allah'a koşullu ibadet eder; başına iyi bir şey gelirse tatmin
olur, ancak başına bir felaket gelirse yüz üstü döner. Dünyayı da ahireti de
kaybeder. İşte apaçık kayıp budur.
12. ayet, bu tür kişilerin Allah'la beraber başkalarını da ilahlaştırdıklarını belirtir:

Allah'tan ayrı olarak, kendisine ne yarar ne de zarar veremiyen şeylere yalvarır.
Sapıklığın en aşırı noktası budur.
Peygamberlerini, atalarını ve şeyh ve evliya adını verdikleri insanları tanrılaştırarak onlardan yardım
dilemenin en büyük sapıklık olduğunu bu ayete bakarak kolayca anlayabiliriz. O kişiler, Fatiha
suresini okurken "sadece sana kulluk eder ve sadece senden yardım dileriz" diye defalarca Allah'a söz
vermesine rağmen bu sözlerini sürekli ihlal ederler. Peygamberlerinin kendilerini şefaat ile
kurtaracağına inanan ve peygamberlerinin şefaatı için Allah'ı aracı durumuna sokanlar ne yazık ki
atalarını körü körüne izleyenler oldukları için bu şirklerinin farkında bile olmaz. Gözlerini
cehennemde açınca şoke olurlar (6:23).
12. ayet, kendilerinden yardım istenen yaratıkların şu niteliklerini vurgular: "Onlar ne zarar ne de yarar
veremezler". Nitekim, Muhammed'in de diğer elçiler gibi putlaştırılacağını bilen Yüce Allah,
Muhammed'i putlaştıranlara şu uyarıda bulunur: "De ki ben size ne zarar ne de yarar verme gücüne
sahip değilim"(72:21 ve 7:188; 10:49; 13:16; 48:11) .
13. ayet, putlaştırılanların putperestlerle olan gerçek konumunu açıklar:
17
Zararı yararından daha yakın olana yalvarır. O ne kötü bir mevla, ne kötü bir
arkadaştır.
14. ayet, imanlarına şirk bulaştırmayan müminlere olan nimetlerinden söz eder:
Allah, inanıp erdemli davrananları içlerinden ırmaklar akan cennetlere sokar.
Allah istediğini yapar.
15. ayet ise, Allah'tan başkasından da yardım bekleyerek şirk içine giren (Allah'a ortak koşan) ve
böylece dünya hayatındaki duaları kabul edilmeyen ve sonuçta mutsuz ve ümitsiz duruma düşen
kişilere bir yol gösterir. Duanızın kabulünü, dünya ve ahiret mutluluğunu istiyorsanız şunu bir
deneyin: Dua, namaz, hayırlı işler gibi bir sebeple Allah'a yönelin ve O'ndan başkasından ümidinizi
kesin. Nitekim, pişmanlığın fayda vermeyeceği gün zaten putlaştırdıklarınızla olan bağlarınız
kesilecek (2:166). Sadece O'nun yardımını dileyin, sadece O'nu anın. İşte bunu tüm içtenliğinizle
becerdiğiniz zaman Allah'ın gerek dünya ve gerekse ahiretteki yardımını mutlaka göreceksiniz. Çünkü
Allah, müminlerin halis dualarını kabul edendir. İmanını şirkle karıştıran kişi kendisinin mümin ve
muvahhid olduğunu iddia etse de "mümin" değildir (49:14; 6:23).
Sonra onların: 'Ey Rabbimiz, vallahi biz ortak koşanlar değildik' demelerinden
başka bir fitneleri olmadı (6:23).
Evet, 11. ayetten itibaren okuyup 15. ayete geldiğimizde bu ayetler arasındaki ilişkiyi kavrıyor ve 15.
ayeti rahatlıkla anlıyoruz.
Ne var ki Türkçe mealler, ayetin siyak ve sibakından, yani ayetin bağlamından çıkarılamıyan bilgileri
parantezler yoluyla veya hiç parantez kullanmadan metne eklememelerde bulunarak çok garip
anlamlar çıkarmışlar.
Kuranın orijinal metninde olmayan kelimeleri parantez içine koymakta en çok titizlik gösteren Prof.
Süleyman Ateş'in bu ayete verdiği meali okuyalım:
(Allah, dünyada ve ahirette Resulüne yardım eder). Kim Allah'ın dünyada ve
ahirette o (peygamberi)ne yardım etmeyeceğini sanıyor (idiyse ve şimdi Allah'ın
ona yardım ettiğini görünce öfkeye kapılıyor)sa öfkesini gidermek için her
çareye başvursun. Kendini boğmak için (evinin) göğ(ün)e bir sebep (ip) uzatsın,
sonra (kendini yerden) kessin de baksın (bakalım) tuzağı, öfkelendiği şeyi
giderebilecek mi?
Yorumlarını parantez içine koymakta titizlik gösteren Süleyman Ateş, ne yazık ki burada dikkatsiz
davranmış ve metinde mevcut bulunmayan "kendini boğmak için" ifadesini metinde mevcutmuş gibi
vermiştir.
şimdi de Diyanet'in mealine bakalım:
18
Allah'ın peygambere dünyada ve ahirette yardım etmeyeceğini sanan kimse,
yukarı bağladığı bir ipe kendini asıp, boğsun; bir düşünsün bakalım, bu hilesi
kendisini öfkelendiren şeye engel olabilir mi?
Ayetin apaçık anlamını böyle saçma ve komik bir tehdit haline dönüştürenlerin mealini okuyan bir
kimse, bu ayetten sonraki ayeti okuduğunda Kuran'a olan inancını kaybedebilir. Zira 16. ayet, Kuran
ayetlerinin apaçık olduğunu iddia etmektedir!
Mevdudi, Tefhimu'l Kuran adlı tefsirinde sözkonusu ayetle ilgili olarak şu açıklamayı yapıyor:
Bu ayetin gerçek anlamının ne olduğu konusunda çok farklı görüşler vardır. Bu yorumlardan bazıları
şunlardır:
Kim Allah'ın ona (Muhammed: Allah'ın selamı onun üzerine olsun) yardım etmeyeceğini
sanıyorsa, kendisini bir ipte tavana assın.
sanıyorsa iple göğe yükselsin de Allah'ın yardımını durdurmaya çalışsın.
Kim Allah'ın ona(Muhammed: Allah'ın selamı onun üzerine olsun) yardım etmeyeceğini
sanıyorsa, göğe yükselsin de inen vahiyleri durdursun.
sanıyorsa, göğe yükselsin de ona inen nimetleri durdursun.
Kim Allah'ın ona (zanda bulunan kimsenin kendisine) yardım etmeyeceğini sanıyorsa, kendini
bir iple evinin tavanına assın.
Kim Allah'ın ona (zanda bulunan kimsenin kendisine) yardım etmeyeceğini sanıyorsa, yardım
istemek için göğe yükselsin.
İlk dört yorum, konunun akışı içinde anlamsızdır, son ikisi ise konunun akışına uysa bile ayetin gerçek
anlamını ifade etmekten uzaktır. Konuyu bütünlüğü içinde gözönünde bulundurursak, bu zanda
bulunan kimsenin "Allah'a imanın sadece bir kısmına ibadet eden" kimse olduğu meydana çıkar. Bu
sözle o şöyle azarlanmaktadır: "Sen Allah'ın hükümlerini değiştirmek için ne yaparsan yap, bu hüküm
ve emirler senin düzenlerine uygun düşsün veya düşmesin, kullandığın hiç bir alet ve tuzağın işe
yaramadığını göreceksin."
Bu ayet için yapılagelen altı yorumu da reddeden Mevdudi yedinci yorumu bakınız nasıl yapmaktadır:
Kim Allah'ın dünyada da ahirette de ona yardım etmeyeceğini sanıyorsa, (eğer yapabilirse) bir
iple göğe yükselsin, sonra onda bir delik açsın da oradan baksın, bakalım onun tuzağı
öfkelenmekte olduğu şeyi giderebilecek mi?
Ne gariptir ki Mevdudi'nin yakıştırdığı "mecazi" anlam en az diğerleri kadar anlamsızdır! Mevdudi,

muhatabını göğe yükseltiyor, her nasılsa gökte bir delik açtırıyor ve sonra o delikten aşağı veya yukarı
baktırıyor!
19
Diyanet İşleri Başkanlığı, Prof. Süleyman Ateş, Fikri Yavuz, Osman Keskioğlu, Ahmet Ağırakça,
Beşir Eryarsoy, Dr. Ali Özek, Hayreddin Karaman, Ali Turgut, Mustafa Çağırıcı, Dr. İbrahim Kafi
Dönmez, Sadreddin Gümüş, Osman Nebioğlu, Abdullah Atıf Tüzüner, Hasan Basri Çantay gibi meal
yazarlarının bu iple göğe asılıp boğulma senaryosunu nereden bulup kopya ettiklerini merak
etmiyorum. Zira büyük bir ihtimalle bu senaryo, İbni Abbas, Katade veya Ebu Hüreyre gibi isimlere
atfedilen binlerce uydurma rivayetten birisidir. Merak ettiğim tek şey, bu uydurma hikayenin uslubunu
kullanarak kendilerine yapacağım şu tehdide ne cevap verecekleridir:
Meal yazarları, 22:15 ayetine verdiğim anlamın doğru olmadığını sanıyorlarsa göğe bağladıkları
iplerle kendilerini asıp boğsunlar ve sonra düşünsünler bakalım, bu hileleri kendilerini
öfkelendiren şeye engel olabilir mi?
Bu tehdidim akıl ve mantığa uygunsa uygulasınlar. Yok eğer saçma sapan bir tehditse lütfen bu göğe
ip bağlayıp kendini boğduktan sonra düşünme hikayesini Kuran meallerinden çıkarsınlar!
İSA GÖKTEN İNECEK Mİ?

O (İsa veya Kuran), saat (dünyanın sonu) hakkında bir bilgi kaynaığıdır. Ondan
kuşkulanmayın; bana uyun. Doğru yol budur (43:61).
Yukarıdaki ayet, anlamı kaydırılan ayetlerden biridir. Hicri 2. yüzyılda hristiyanlar tarafından uydurma
hadisler yoluyla müslümanların inancı arasına sokulan "İsa'nın gökten inişi" hurafesi bu ayete empoze
edilmek istenmiştir (Bak: Yeni Ahit, Yuhanna 14:3).
Kuran-ı Kerim'in en az iki ayetiyle çelişen bu yanlış inanç bazı meallerde parantezlerle karşımıza
çıkıyor. Fikri Yavuz'un mealini örnek olarak inceleyelim:
Gerçekten o (İsa'nın nüzulü), kıyamet için (yaklaştığını bildiren) bir beyandır,
alamettir. Onun için sakın o kıyametin geleceğinden şüphe etmeyin de benim
şeriatime tabi olun. İşte bu biricik doğru yoldur (43:61).
Kuran'ın hiçbir yerinde İsa'nın tekrar geri geleceği bildirilmezken 43:61' deki "o" zamirini (İsa'nın
nüzülü) biçiminde yorumlamak nedendir? Böyle önemli bir olaydan neden Kuran haber vermesin?
Kuran'ı dikkatle incelediğimizde "İsa'nın gökten inişi" ile ilgili haberlerin Kuran ile çeliştiğini görürüz.
İsterseniz beraberce bu konu üzerinde kısa bir incelemede bulunalım.
1. İsa, Allah'ın nebisi, yani Kitap getiren elçisiydi. Üstelik İsa'nın nebi oluşu doğar doğmaz ilan
edilmiştir.
2. Nebiler ve Resüller, dünyaya gelmeden önce daha ruhlar alemindeyken göreve atandılar (3:81).
Görevleri bittikten sonra bu sıfatlarını kaybetmezler. Ahirette bile nebi ve rasul olarak anılırlar
(19:69; 4:69; 25:30).
20
3. Muhammed, Allah'ın elçisi ve son nebisiydi. Kendisinden sonra peygamber gelmeyecek
(33:40).
4. Yukarıdaki tesbitlerin zorunlu bir sonucu olarak dördüncü madde ortaya çıkıyor:
5. Son nebi olan Muhammed'den sonra İsa tekrar gelmiyecektir. Zira İsa da bir nebiydi.
İsa'nın "ikinci" gelişinde "nebi" olmayacağını iddia etmek, İsa'nın nebi olduğunu bildiren ayetleri inkar
etmek olur. İddia edildiği gibi tekrar gelecek olan İsa, Kuran'ı tasdik edecekse, kendisinin peygamber
(nebi) olduğunu bildiren ayetleri de tasdik edecek demektir. O zaman da Muhammed'in son
peygamber olduğunu belirten ayetle çelişecektir.
İsa'nın gökten inerek tekrar dünyaya geleceğini iddia edenler, 4:159 ayetine de yanlış anlam
vermişlerdir. Verdikleri anlama göre bütün hristiyanlar ileride İsa'ya inanacaklardır. Bu ise mümkün
değildir. Milattan sonra doğup ölen tüm hristiyanların da İsa ile birlikte hortlamasını gerektiren bu
anlayışın çarpıttığı ayetin doğru çevirisi şudur:
Ehli Kitaptan hiç kimse yok ki kendi ölümünden önce İsa'ya (ve getirdiği
mesaja) inanmak zorunda olmasın. Kıyamet günü de (İsa) onların üzerine şahit
olacaktır (4:159).
"İsa'nın nüzulü" hikayesi nasıl değerlendirilirse değerlendirilsin, ya 19:30 ayetiyle ya da 33:40 ayetiyle
çelişecektir. Velhasıl, bu mızrak çuvala sığmamaktadır.
Kuran, ayrıca İsa'nın üç önemli gününden söz eder. Bu günlerin arasında, "göğe çıkış" ve "gökten iniş"
günleri yoktur.
Doğduğum gün de, öleceğim gün de ve diri olarak kaldırılacağım gün de selam
üzerimedir (19:33).
Tüm diğer insanler gibi İsa'nın hayatının en önemli üç günü vardır: Doğum, ölüm ve diriliş günleri...
Aynı günler, Zekeriya peygamber için de sözkonusudur (19:15).
Kuran'ın dışındaki dini kitaplar, bu üç güne iki gün daha eklemektedirler: Göğe çıkış ve gökten iniş
günleri...
Yukarıda zikrettiğimiz 19:30 ve 33:40 ayetleriyle çelişmeseydi, İsa'nın hayatıyla ilgili günleri beşe
çıkarıp İsa'nın gökten inişini bekleyenlere "iyi beklemeler" diyebilirdik. Ne var ki bu durumda böyle
bir temennide bulunmamız mümkün değil!
21
HAMR= SARHOŞ EDİCİ MADDELER
İnananlar, sarhoş edici maddeler, kumar, dikili taşlar, şans okları; şeytan işi birer
pisliktir. Bunlardan kaçının ki kurtuluşa eresiniz (5:90).
"Hamr" kelimesi, Türkçe meallerde "şarap" veya "içki" diye dilimize çevrilmekte.
Hamr, örtmek anlamına gelen fiilden türemiş bir isim olup "örten" anlamına gelir. Nitekim Kuran'da
kadınların örtüsü için aynı fiilden türeyen bir isim olan "humur" kelimesi kullanılır (24:31). Aklı örten,
sarhoş eden her şeye "hamr" adı verilir. Kuran'ın vahyedildiği dönemdeki Arapların geleneksel içkisi
şarap olduğu için "örten" anlamına gelen hamr kelimesini ayrıca şarap için kullanmışlardır.
Esrardan eroine, biradan votkaya kadar sarhoş edici herşeyi ifade eden bir kelimeyi sadece şarap
ismiyle sınırlamak yanlış bir değerlendirmedir. Nitekim bu yanlış değerlendirmenin sonucu olarak
Anadoluda, halkın arasında şarabın dışındaki içkiler pek günah sayılmıyor.
Bazı meallerde "hamr" kelimesi daha genel bir ifade olan "içki" ile tercüme edilmiştir. Nisbeten daha
doğru olan bu tercümeler de kelimenin anlamını tam olarak yansıtmıyor. Zira esrar, kokain gibi sinir
sistemini etkileyen maddeler, hamr oldukları halde içki kelimesinin içeriğine girmezler.
ÜMMİ PEYGAMBER
... Öyleyse Allah'a ve O'nun elçisi ümmi (İncil ve Tevrat'ı okumamış olan)
peygambere iman edin ... (7:158)
Biraz sonra inceleyeceğimiz ümmi kelimesi, İncil ve Tevrat'ı okumayan kişiler için kullanılan bir
kavramdır. Kuran'da 6 kez geçen bu kelimenin anlamı zamanla kaydırılmış ve "okuma-yazma
bilmeyen kişi" diye meşhur olmuş ve ne yazık ki bu yanlış hemen hemen tüm tefsirlere ve meallere
girmiştir.
Ali Bulaç'ın meali, 7:158 ayetinin sözkonusu ettiğimiz bölümüne şu anlamı vermiştir:
Öyleyse Allah'a ve okuması yazması olmayan (ümmi) haber getirici
peygamberine iman edin.
Beş kişilik bir heyetin hazırladığı Hikmet yayınlarının mealinde de aynı ayetin tercümesi şöyledir:
O halde Allah'a iman edin. Allah'a ve sözlerine iman eden, okuyup yazması
olmayan, Allah'ın elçisi peygambere de.
22
Dilerseniz Kuran'da 6 kere geçen "ümmi" kelimesini inceleyelim. "Ümmi" kelimesinin, okuma-yazma
bilmeyen anlamına gelmediği şu ayetlerden anlaşılabilir:
Onların içinde bir de ümmiler var ki Kitabı bilmezler. Bütün bildikleri bir takım
kuruntulardır; onlar sadece zanna uyarlar. Vay haline o kimselerin ki, Kitabı
elleriyle yazıp az bir paraya satmak için, "Bu Allah katındandır" der. Ellerinin
yazdığından ötürü vay haline onların! Kazandıklarından ötürü vay haline
onların! (2:78,79)
Görüldüğü gibi, Ehl-i Kitabın arasında bulunup da İncil ve Tevrat'ı bilmedikleri için kendilerine ümmi
denilen bu insanlar elleriyle yazabilmektedirler.
Allah'ın Kitabı hakkında yeterli bir bilgiye sahip olmayan Yahudi ümmileri, işittikleri rivayetleri
Mişna külliyatı olarak yazıp derleyerek dinlerini dejenere etmişlerdir. Kuran Yahudilerden boşuna söz
etmez. Bunları bize masal olsun diye anlatmaz. Aynı suçu işlemiyelim, aynı hataları tekrarlamayalım
diye anlatır. Ne yazık ki Yahudi ümmilerinin yaptıklarının aynısını müslümanlar da tekrarlamışlar...
Ümmi kelimesinin geçtiği yerlerden birisi de 3:20 ayetidir. Buradaki ümmi kelimesi, İncil ve Tevrat'ı
bilmeyen Mekke müşrikleri için kullanılır:
. . . Ve kendilerine kitap verilenlerle ümmilere de ki (3:20):
Kendilerine kitap verilenlerin karşıtı olarak kullanılan "ümmi" kelimesinin, okuma yazma bilmeyen
anlamında kullanılmadığı apaçıktır. Ayet, "okuma yazma bilenlerle ümmilere de ki" biçiminde olsaydı,
o zaman meallerin yakıştırdığı anlam doğru olurdu. 3:20 ayetine göre peygamberimiz dönemindeki
Arabistan toplumu İslam'ın başlangıcında iki ana gruptur:
• Kendilerine kitap verilmiş olan yahudi ve hristiyanlar.

• Kitaplarla meşgul olmayan ümmiler.
Ehl-i Kitap arasında bulunduğu halde kitaplarla meşgul olmayanlar ümmi ise (2:78,79), ve Ehl-i
Kitabın dışında kalanların tümü ümmi ise (3:20; 3:75), ümmi kelimesinin anlamı gayet açıktır. Ehl-i
Kitabın dışında, bir sürü okuma yazma bilen insanların bulunuşu da "ümmi" kelimesine yakıştırılan
"okuma-yazma bilmeyen" anlamının doğru olmadığını destekler. Nitekim, 3:75 ayeti "ümmi"
kelimesinin anlamını çok net bir biçimde ortaya koyuyor.
Mekke, 7. yüzyıl Araplarının kültür merkeziydi. şiir yarışmaları orada düzenlenirdi. Birincilik alan
şiirler okunup ezberlensin diye Kabeye asılırdı. Bedir savaşında esir alınan Mekkeli müşriklerin,
müslümanlara okuma yazma öğretmesi karşılığında serbest bırakılması rivayeti eğer doğru ise Mekkeli
okur yazar oranının diğer bölgelerden daha az olmadığı ortaya çıkar. Ancak Mekkeliler, Kitaplar (İncil
ve Tevrat) ile meşgul olmuyorlardı. Yani ümmi idiler. Nitekim Cuma suresinin 2. ayeti Mekkelileri
"ümmi" olarak niteler:
23
O, ümmiler içinde, kendilerinden olan ve onlara Allah'ın ayetlerini okuyan,
onları temizleyen, onlara Kitap ve hikmeti öğreten bir peygamber gönderdi.
Oysa onlar önceden apaçık bir sapıklık içinde idiler (62:2).
Kuran, meal yazarlarının iddia ettiği gibi, Arabistan halkını okuryazarlar ve okuryazar olmayanlar diye
iki gruba ayırmıyor. Kuran, Arabistan halkını, Ehl-i kitap olanlar ve Ehl-i kitap olmayanlar (ümmiler)
olarak iki gruba ayırıyor. Nitekim Kuran'ın tebliğatı açısından konuya bakılırsa ikinci tasnifin çok
daha anlamlı olduğu görülecektir.
Kuran, Muhammed peygamberin ümmi olduğunu vurgularken bir suçlamaya cevap vermiş oluyor.
Peygamberin tebliğini reddedenler, Kuran ayetlerinin İncil ve Tevrat'tan alıntılandığını iddia
ediyorlardı (25:5; 68:15). Peygamberin okuma yazma bildiğini iddia ederek karşı çıkmıyorlardı.
Ümmi kelimesinin Kitap ehli olmayanlar için kullanıldığını belirttikten sonra, peygamberimizin okur-
yazar bir ümmi olduğuna dair bazı delillerimizi ve iddialarımızı sıralayalım:
✔ Kuran'ın mucizevi yapısını daha büyütmek için din adamları, peygamberimizin okuma-yazma
bilmediği hikayesini cazip gördüler.
✔ Okur-yazar olmama hikayesini uyduranlar, bu amaçları için "ümmi" kelimesinin anlamını

hafifçe kaydırmayı uygun görmüşlerdir. Halbuki "ümmi" kelimesi Kuran boyunca, İncil ve
Tevrat'ı bilmeyenler için kullanılır (2:78; 3:20; 3:75 ; 62:2).
✔ 7. yüzyıl Arapları sayı olarak "ebced" sistemi diye bilinen alfabe harflerini kullanıyorlardı.
Sadece hesabını not etmesi için bile olsa o günün tüccarı okuma yazma bilmek zorundaydı.
Muhammed aleyhisselam da peygamber olmadan önce uluslararası bir tüccar idi. Araplar,
rakamları ancak 9. yüzyılda Hindistandan alınca "ebced" sistemini terkettiler.
✔ Kuran'ın imlası diğer Arapça kitaplardan farklıdır. Kuran'ın matematiksel mucizesi olan 19
sistemi, Kuran'ın harfi harfine Allah tarafından vahyedilip korunduğunu kanıtlamaktadır.
Kuran'daki farklı yazımlar vahiy katiplerinin kişisel tercihlerinden kaynaklanmaz. Örneğin,
"salat", "zekat", "hayat" kelimeleri "elif" harfi ile değil, "vav" harfi ile yazılır. 3:96' da Mekke
şehrinin ismi "Bekke" olarak yazılır. 7:69' daki "bastatan" kelimesi "sad" ile değil "sin" ile
yazılır.
✔ Alak suresinin ilk ayetini, Besmele ile beraber Kuran'a bakmadan yazarsanız Muhammed'in
okur-yazar olduğunu anlayacaksınız. Besmele'nin 19 harf, ilk vahiy olan 96:1-5 ayetlerinin
76(19x4) harf olduğunu, Kuran'da sondan 19. sırada yer alan ve 19 ayetten oluşan Alak
suresinde tam 285(19x15) harf bulunduğunu bilerek Besmelede ve ilk ayette geçen "bismi"
kelimelerinin farklı yazımı üzerinde düşününüz. Bu farklı yazımları dikte ettiren Peygamberin
okuma yazma bilmesinin ne derece makul olduğuna siz karar veriniz.
✔ Peygamberimizin vahiy katiplerine Kuran'ı yazdırıp kontrol ettiği geleneksel kitaplarca kabul
edilir. Peygamberimizin, vahiyden önce okuma yazma bilmediğini varsaysak bile 23 sene
24
boyunca sürdürdüğü bu yazdırma işlemi sırasında 28 harfi öğrenememiş olduğunu iddia etmek
iki yönden peygambere hakarettir: Bu iddia, ya onun 23 sene içinde 28 harfi öğrenemiyecek
kadar yeteneksiz olduğunu, ya da okuma yazma öğrenmemek için 23 sene boyunca özel bir
gayret gösterdiğini ifade eder. Hiç bir müslüman bu şıklardan birini tercih edemez.
✔ Bedir savaşında esir aldığı Mekkelileri on müslümana okuma yazma öğretmesi koşuluyla
serbest bırakan ve okuma yazmaya bu derece önem veren bir peygamber neden okuma yazma
öğrenmesin? Allah kendisine okuma yazmayı haram mı kılmıştı? İlk vahiyle kendisine "Oku!"
diye emretmemiş miydi? Arkadaşlarını, müşriklerden bile okuma yazma öğrenmeye teşvik
eden bir peygamber nasıl olur da söylediği şeyi kendisi yapmaz. "Ey insanlar, niçin
yapmayacağınız şeyi söylüyorsunuz?"(61:2), ". . . insanlara iyiliği emredip kendinizi unutuyor
musunuz?"(2:44) ayetleri böyle bir davranışı kınamıyor mu?
✔ Alak suresinin ilk beş ayetinden oluşan ilk vahiy okur- yazarlığı teşvik ederr. İkinci vahyin
ismi de "Kalem" olup yazı yazmayı över.
Velhasıl, tüm bu deliller peygamberimizin okur-yazar olduğunu ortaya koyuyor. Ümmi kelimesinin
anlamını kaydıranlar 29:48 ayetini de bu doğrultuda tevil etmeye çalışmışlardır. Peygamberimizin
daha önce İncil ve Tevrat gibi hiçbir kitabı okumamış ve yazmamış bulunduğunu anlatan bu ayetin
çevirisi şöyledir:
Sen ondan (Kuran'dan) önceki hiç bir Kitabı okur değildin, elinle de herhangi
birisini yazmıyordun. Böyle olsaydı, batılı arayanlar kuşkulanırlardı (29:48).
Muhammed'in Kuran'dan önceki kitapları okuyup yazmadığını belirten bir ayetin anlamını kaydırmak
suretiyle bu ayetten son peygamberin okur-yazar olmadığı sonucunu çıkarmak isteyenler çelişkiye
düşmektedir. Zira onların verdiği anlama göre en azından Kuran'ın indirilmesiyle birlikte
Muhammed'in okuma yazmayı öğrenmiş olması gerekir!
MEZARLARA GİDİNCEYE KADAR

Mezarlara gidinceye kadar (varlıklarınızı) çoğaltmanız sizi meşgul etti (102:1,2).
Ölünceye kadar zihinlerini mal mülk biriktirmekle meşgul eden istifçi ve ihtiraslı insanları şiddetle
kınayan bir suredir Tekasür suresi... Kazandığı servette yoksulu hak sahibi kabul etmeyen günümüzün
materyalist tipi bu ayetlerin baş muhatabıdır.
İkinci ayette geçen "mezarlara gidinceye kadar" ifadesi ölümü anlatır. Her an çevremizde tanık
olabileceğimiz mal-mülk kazanma ihtirasını kınayan bu ayetin anlamı, bir nüzül sebebi rivayeti
yüzünden daraltılmış ve dünyada bir daha gerçekleşmeyecek bir tavır haline sokulmuştur. Güya soy
soplarının çokluğuyla övünen Evs ve Hazrec kabileleri ölülerin mezarlarını saymaya kadar işi
uzatmışlar da bu sure onun üzerine inmiş!
25
Diyanet meali bu iddiayı ayetin orijinal metninde mevcutmuş gibi yansıtmıştır:
Çoğunluk olmak iddianız sizi o kadar meşgul etti ki, mezarları ziyaretle
oradakileri de sayacak kadar oldunuz.
Bir çok Kuran meali, muhteris, stokçu, mal mülk biriktirmekten başka şey düşünmeyen, kelle sayısıyla
gurur duyan tüm insanları eleştiren bu ayetlere, "mezar sayımı" gibi garip bir olayı yakıştırarak ayetin
pratik etkisini öldürmüşlerdir. Böylece, "mezar saymayan" bir sürü dünyaperest, kendilerini bu
ayetlerin muhatabı görmeyeceklerdir.
Bir sürü gereksiz paratezlerle adeta bir parantezler ormanı haline sokulan Nüzül Sebepli Kuran Meali,
buna rağmen orijinal metne ait olan mealler ile yorumlarını birbirlerinden ayırmakta titizlik
göstermiştir. Nitekim Tekasür suresinin ilk ayetlerini şöyle tercüme etmişlerdir:
(Kavminizin) çokluk(uy)la böbürleniş, sizi (o derece) oyaladı (ki); sonunda
(gidip) kabirleri ziyaret ettiniz (ve ölülerinizi sayıp birbirinize karşı
böbürlenmeye kalkıştınız).
Kuran'ın anlaşılması için nüzül sebeplerini gerekli görenler, Kuran'ın açık, tamam, detaylı ve
mükemmel olduğuyla ilgili ayetleri (6:114,115; 16:89; 11:1; 12:111) tekrar okumalıdırlar. "Korunan
bir Kitabın", korunmamış çelişkili rivayetlere muhtaç sayılmasının "korunan kitabın" anlamının tahrifi
anlamına gelmez mi?
DETAYLANDIRILMIŞ
A.L.R. Bu öyle bir kitaptır ki, Bilge ve herşeyden haberdar biri tarafından
ayetleri sağlamlaştırılmış ve sonra detaylandırılıp açıklanmıştır (11:1).
Ayette geçen "fussilet" kelimesi, FSL (ayırma) kökünden türemiş olup, "detaylandırılmış, açıklanmış"
anlamlarına gelir. Aynı kökten türeyen "mufassal" kelimesi de "ayrıntılı" anlamına gelir. FSL
kökünden türeyen "tafsil" kelimesi de "ayrıntılı açıklama" demektir. FSL kelimesinin değişik kiplerde
kullanıldığı bir kaç ayetten örnekler verelim:
Talut, orduyla birlikte ayrıldığı -FaSaLe- vakit. . .(2:249)
şüphesiz Allah kıyamet günü aralarını ayıracaktır -yaFSiLu-. . . (22:17)
Bilen bir toplum için ayetleri açıkladık -FeSseLna-. (6:97)
Bilgiyle detaylandırdığımız -FaSsaLnahu-, inanan bir toplum için yol gösterici

ve rahmet olan bir kitabı onlara getirdik. (7:52)
26
Aklını kullanan bir toplum için ayetleri işte böyle açıklıyoruz -nuFeSsiLu-.
(30:28)
(Bu Kuran) uydurma bir hadis değil; ancak, kendinden öncekileri doğrulayan,
her şeyin açıklaması -taFSiLe külli şey'- ve inananlar için bir hidayet ve
rahmettir. (12:111)
O (Allah), size Kitabı tam detaylanmış -muFaSsaL- olarak indirmiş iken ondan
başka hakem mi arayayım? (6:114)
Parantezlerin bolluğuyla dikkati çeken Nüzül Sebepli Kuran Meali, 11:1 ayetinde geçen "FuSsiLet"
kelimesine çok acaip bir anlam vermiştir:
Elif-Lam-Ra. Bu (böyle) bir kitaptır ki, ayetleri (en kat'i hüccet ve delillerle)
sağlamlaştırılmış (her türlü eksiklikten uzak)tır. Sonra (insanların muhtaç olduğu
her şeyden haberdar olan (Allahü Teala) tarafından bildirilmiş (indirilmiş)tir.
Kuran'da 43 yerde geçen FSL kelimesinin türevleri hiçbir yerde "bildirme", yahut "indirme"
anlamlarına gelmemesine rağmen, "fussilet" kelimesine, parantez içinde ve parantez dışında olmak
üzere iki kelime ile yakıştırılan bu yanlış çeviri, Kuran'ın Allah tarafından detaylandırılıp açıklandığını
kabul etmeyen anlayışın kasıtlı veya bilinçaltı bir tecellisidir.
DÜNYA YUVARLAKTIR
Bundan sonra, yeri yumurta biçimine soktu (79:30).
Yeryüzünün yumurta gibi yuvarlak olduğu Kuran'ın vahyinden yüzyıllar sonra kanıtlandı. Eski
Müfessirler dünyanın düz olduğunu zannettiği için, "yumurta biçimine soktu" anlamına gelen
"DaHHA" kelimesini "düzenledi, döşedi" biçiminde yorumladılar.
Bu geleneksel yorumun etkisinde kalan çağdaş meal yazarları da bu yorumları aynen kopya etmekte.
Örneğin beş kişilik bir heyet tarafından hazırlanan ve Hikmet Neşriyat tarafından yayımlanan meal,
sözkonusu ayeti şöyle tercüme ediyor:
Bundan sonra yeryüzünü düzgün bir şekle soktu.

Kuzey Afrika'da Arapça konuşan halkın arasında hala yumurta için kullandığı "dahhy" ve kuluçka için
kullandığı "medhhy" kelimelerinin kökü "DHHY" dir. Bu kökten türeyen bir fiil olan "dahha"
kelimesini burada "döşedi, düzeltti" biçiminde çevirmek, Kuran'ın ilahi kaynağına kuşku çamurları
sıçratmaktır.
Eski Kuran yorumcuları, Dünyanın yumurta biçimine sokulmasını o günkü bilgileriyle
kavrayamadıkları için dahha (yumurta) kelimesinden medhha (kuluçka) nın kastedilmiş olması
27
gerektiğini ileri sürmüşler ve "yumurta biçimine soktu" ifadesinin, "kuluçka gibi düzenledi" anlamına
gelen bir kinaye olduğunu kabul etmişlerdir.
Geçmiş müfessirler bu konuda mazur görülebilir; ama artık ilkokul çocuklarının bile dünyanın düz
olmadığını bildikleri bir çağda yaşayan meal yazarlarının geçmiş müfessirlerin zorlamalı yorumlarını
kritik etmeden kopya etmeleri küçümsenmeyecek bir hatadır.
Üzerinde yaşadığımız gezegen, yakın planda düzgün değil, dağlar, ovalar ve vadilerle engebelidir.
Uzak planda ise devekuşu yumurtası gibi elipsoittir. Hangi açıdan bakarsanız bakınız, yerküreye
yakıştıramıyacağımız bir nitelik olan "düzgün" kelimesi, bazı meallerde neden hala yer alır?
Halbuki 39:5 ayeti dünyamızın yuvarlak olduğunu çok net bir biçimde anlatır:
Gökleri ve yeri hak ile yarattı. Geceyi gündüzün üzerine yuvarlıyor, gündüzü de gecenin üzerine
yuvarlıyor. Güneşi ve ayı buyruğu altına aldı. Hepsi (dünya, güneş ve ay) belli bir süreye kadar akıp
gider. İyi bil ki O Azizdir, çok bağışlayandır (39:5).
Ayette geçen "yuKaViRu" kelimesi, yuvarlamak, sarmak, dolamak anlamına gelir. Nitekim, küre
kelimesi aynı kökten türemedir.
79:30 ayetini, Süleyman Ateş'in meali aslına uygun olarak çevirmiştir:

Bundan sonra da yeri yuvarlattı (79:30).
DÜNYA DÖNÜYOR
Ne Güneşin aya yetişmesi mümkündür ne de gece gündüzü geçebilir. Hepsi
(güneş, ay ve dünya) bir yörüngede yüzer (36:40).
36:40 ayetinde geçen "küllün" kelimesinin Türkçe karşılığı "hepsi" dir. Bu kelime, Arapçada
genellikle en az üç şey için kullanılır. Zira "iki şey" için tesniye denilen ayrı bir kalıp mevcuttur.
Ayetteki "hepsi bir yürüngede yüzer" ifadesinden önce en az üç gökcismi anılmalı ki "hepsi" kelimesi
normal işlevini yerine getirsin. İlk bakışta dikkatimizi sadece iki gök cismi çekiyor: Güneş ve Ay...
Peki üçüncü gök cismi nerede? Ayeti incelediğimizde üçüncü gök cisminin "gece ve gündüz"
kelimeleriyle tanımlandığını görüyoruz. "Gece ve gündüz" kelimeleriyle hem Dünyanın kendi
etrafındaki dönüşüne işaret edilir ve hem de Güneş ve Aydan sonraki üçüncü gök cismine yani
Dünyaya telmihte bulunulur. Böylece Dünyanın yörüngesindeki ikinci hareketine de değinilir.
Bazıları, üçüncü gök cismini ayette arayacağına gökte aramış ve "küllün=hepsi" kelimesini tatmin için
"yıldızlar"ı parantezle ayetin kapsamına sokmuştur. Hasan Basri Çantay'ın, Celaleyn tefsirinden
dipnotla transfer ettiği yıldızları, Fikri Yavuz parantezler:
Ne Güneşin Aya yetişmesi mümkün olur, ne de gece gündüzü geçer. Hepsi

(Güneş, Ay ve yıldızlar ayrı ayrı) bir felekte yüzerler, devirlerini
tamamlarlar(36:40).
28
Dünyamızın hem kendi hem de Güneş etrafındaki dönüşünü gayet veciz bir ifadeyle anlatan ayetler
dikkatle incelenmeden, geçmiş tefsirler kritik edilmeden nakledilen yorumlar elbette tam isabetli
olmayacaktır. Dünyanın hareket halinde olduğunu çok açık bir ifadeyle anlatan 27:88 ayetini de siz
inceleyiniz. Bu ayetin nazil olduğu dönemden yüzyıllar sonra yaşamalarına rağmen o devrin yaygın
inanışının etkisinde kalarak bu ayetin anlamını kaydırmaya çalışan müfessirler görmekteyiz. Ayette
tasvir edilen hareketin, dünyanın sonu geldiği vakit sözkonusu olacağını ileri sürmüşlerdir. Ne var ki,
Kuranın, dünyanın sonuyla ilgili tasvirlerini az çok bilen bir kişi, 27:88'de anlatılan hareketin ona
işaret etmediğini rahatlıkla anlar. Merak edenler, Kuran En Büyük Mucize adlı eserimizin ikinci
bölümündeki incelememize baksın.
Yeri gelmişken size, inanılması güç bir haberi nakletmek istiyorum. Hicri 1395, miladi 1975 senesinde
Medine İslam Üniversitesi, Suudi Arabistan'ın Diyanet İşleri Başkanı olan Abdülaziz bin Baz'ın bir
kitabını yayımladı. Kuran'ın inişinden 1400 sene sonra, Kuran'ın indiği ülkedeki bir üniversite
tarafından yayımlanan bu kitap, bu günkü Arapların seviyesini sergileyen ibret verici belgelerden
biridir. Aynı zamanda, Kuran'ın 1400 yıl önce yaşamış bir Arab'ın düşünceleri olamıyacağını da
doğrulayan bu Kitabın ismi:
"Gezegenlere Gitmenin Mümkün ve Dünyanın Sabit, Güneşin ise Hareket Ettiğina Dair İlmi ve
Nakli Deliller"
Suudi Arabistan'ın en yetkili dini lideri olan Bin Baz, Medine İslam Üniversitesi tarafından
yayımlanan bu kitabın ilk sahifelerinde yeni bir fitneden söz ediyor. Halkın dünyanın yuvarlak
olduğuna ve güneşin etrafında döndüğüne inanmasını üzüntüyle gördüğünü ve bu korkunç fitneye dur
demek için bu kitabı kaleme aldığını ifade ediyor. Dünyanın yuvarlak oluşuna ve döndüğüne
inananların, kafir veya mürted olduğuna 23. sahifenin başında fetva veren Bin Baz, bu cehalet ve
sapıklığın, Kuran ayetlerini ve Muhammed'in hadislerini inkardan kaynaklandığını iddia ediyor. Daha
sonra, iddiasına nakli delil olarak Buhari ve Müslim'de geçen uydurma bir hadisi aktaran Bin Baz,
Dünyayı yuvarlak ve hareketli bilenlerin tevbe etmemesi halinde mürted kabul edilerek
öldürülmelerinin vacip olduğuna, kanlarının ve mallarının helal olduğuna fetva veriyor. (Araplara
uzun yıllar dini liderlik yapmış bu zat, Kuran'ın matematiksel kodunu keşfeden Dr. Reşad Halife'nin
katline de fetva vermişti).
Bin Baz Hazretleri, bu ilkel tehditlerin ardından ilmi delillerini şöyle sıralıyor:
. . . Eğer ileri sürdükleri gibi dünya dönüyor olsaydı, ülkeler, dağlar, ağaçlar, nehirler, denizler
bir kararda kalmazdı. İnsanlar batıdaki ülkeleri doğuda, doğudaki ülkeleri batıda görecek,
Kıblenin yeri sürekli değişecek ve böylece Kıblenin bir kararı kalmayacaktı. Velhasıl,
gördüğünüz gibi bu iddia, daha bir çok yönden yanlıştır. Fakat sözü uzatmak istemiyorum. . .
Suudi Arabistan'a dini klavuzluk etmiş olan bu zatın hezeyanlarının, 20. yüzyılın son çeyreğinde
Medine İslam Üniversitesinin "İlmi" yayınları arasında yayımlanması, İslam dünyasının içinde
bulunduğu geri kalmışlığın nedenini açıklamaya yeter sanırım. Bu adamın oluşturduğu bir "ulema"
komisyonunun önderliğinde Kuran'ın matematiksel mucizesine karşı da savaş açan ve bu büyük Kuran
mucizesinin aleyhinde cehalet dolu kitaplar yayımlayan bu kişileri yakın bir azap bekliyor. Allah'ın bu
büyük mesajını iptal etmek için Besmele'nin harflerine zam yapanlar ve Allah'ın ismini tahrif edenler
20:133-135 ayetlerine muhataptır.
29
Bu konuyu noktalamadan önce, Emevi ve Abbasi dönemindeki ilkel yalancıların Muhammed'e ve
arkadaşlarına yaptığı iftiralara bir örnek vermek istiyorum. Hadislerle Kuran Tefsiri namıyla ünlü İbn-i
Kesir Tefsiri, baştan sona hezeyan ve iftiralarla dolu bir ihanet kitabıdır. Allah'ın yüce kelamını ilkel
hikayelerle tefsir ederek küçük düşüren İbn-i Kesir Tefsirinin Bakara suresi 29. ayetin açıklamasıyla
ilgili bölümünü okuduktan sonra peygamberimizin 25:30 ayetinde bildirilen biricik şikayetini
düşününüz.
İbn Abbas, İbn Mesud ve Ashabtan bir topluluktan nakledilir ki: 'Yerde ne varsa
hepsini sizin için yaratan, sonra göğe yönelip onları yedi gök halinde
düzenleyen O'dur' ayeti hususunda onlar şöyle demişlerdir: Allah Tebareke ve
Teala'nın arşı suyun üzerindeydi; suyun yaratılmasından önce hiç bir şey
yaratılmamıştı. Allah yaratıkları yaratmak isteyince sudan buhar meydana
getirdi. Buhar suyun üzerinden yükseldi ve bu yükselen şeye yükseklik manasına
"gök" dedi. Sonra suyu katılaştırdı ve ondan bir tek yer meydana getirdi, sonra
bu yerleri parçaladı ve onları iki günde -pazar ve pazartesi günü- yedi yer
haline getirdi. Yeri balığın üzerinde yarattı ki balık Allah Teala'nın Kalem
suresinde: 'Nun ve Kaleme andolsun ki. . .' (Kalem:1) Sözkonusu edilen Nun
balığıdır. Balık sudadır. Su ise kayalığın üzerindedir. Kayalık ise hiç bir bitki
bitirmeyen büyük bir taşın üzerindedir. Taş ise, bir meleğin sırtındadır, melek te
bir kayanın üzerindedir kaya rüzgardır. İşte Hz. Lokman'ın 'Ne gök vardı ne
yeryüzü. Balık hareket etti ve kımıldadı, yeryüzü sarsıldı ve üzerine dağlar
çekilerek durduruldu. Bunun için dağlar yeryüzünün üzerine oturtulmuştur' diye
bahsettiği kaya budur. (İbni Kesir tefsiri, 2:29 ve 68:1 ayetlerinin tefsiri)
Bu konuyu Mehmet Akif Ersoy'un bir şiiriyle bitirelim:
Hani vaiz geçinen maskara şeyler var ya
Der ki bir tanesi peş-tahtayı yumruklayarak:
"Dinle, dünya neyin üstünde durur hey avanak!
Yerin altında öküz var, onun altında balık;
Onun altında da bir zorlu deniz var kayalık."
Öteden Kürd atılır:-Doğru mu dersin be hoca?
-Ne demek doğru mu dersin? Gidi cahil amuca!
Sözlerim basma değil yazma kitaptan tekmil;
Kim inanmazsa kızıl kafir olur böylece bil.
-Rahatım yok benim öyleyse bugünden sonra;
Gömülülp kurtulayım bari hemen bir çukura.
-Ne zorun var be adam?
-Anlatayım dur ki hocam:
30
Ben bu dünyayı görürdüm de sanırdım sağlam.
Ne çürükmüş o meğer; sen şu benim bahtıma bak!
Tutalım şimdi öküz durdu, balık durmayacak;
Diyelim hadi balık durdu biraz buldu da yem,
Ya deniz?.. Hiç dibi yokmuş bu işin...
Ört ki ölem!
(Safahat, 6. Kitap, Asım, s. 407-408)
KURAN HANGİ DİLDE OLURSA OLSUN HİDAYET

VE ŞİFADIR
Biz onu A'cemi (yabancı dilde) bir Kuran kılsaydık 'ayetleri açıklanmalı değil
miydi?' diyeceklerdi. İster Acemi (yabancı dilde), ister Arabi (Arapça) olsun; de
ki: O, inananlar için bir hidayet ve şifadır. İnanmıyanlara gelince, onların
kulaklarında bir ağırlık vardır ve o (Kuran) onlara kapalıdır. Onlara (sanki) uzak
bir yerden sesleniliyor (41:44).
Kuran, diğer kitaplardan farklıdır. Onu anlamanın ilk şartı doğru ve dürüst bir niyete sahip olmaktır.
Dünyanın en iyi Arapça uzmanı bile olsa, bu özelliğe sahip olmayan kimseler Kuran'ı gereği gibi
anlayamaz. Kuran, "ey Arapça bilenler" diye hitap etmez, "ey iman edenler" diye hitap eder. Kuran'ı
öğreten bizzat Allah'tır (55:2). Aklını kullanarak iman eden (10:100), geçmiş atalalarını ve din
bilginlerini putlaştırmayan(2:170; 5:104), zanna tabi olmayan (10:36), hakkında bilgisi olmayan bir
şeyi mukallitçe izlemeyen (17:36; 6:115) ve dini sadece Allah'a has kılan müminler Kuran'ın mesajını
anlarlar. Allah, onlara Kuran'ı öğretir. Kuran'ı hakkıyla öğrenmelerinin sebeplerini yaratır.
Aklını kullanmayıp heva ve heveslerine uyanlar, atalarını putlaştıranlar, zanni rivayetleri din
edinenler, Allah'ın hükmüne başkalarını ortak koşanlar ömür boyu uğraşsalar da Kuran'ı anlayamaz.
41:44 ayetinde "ister yabancı dilde, ister Arapça olsun" biçiminde çevirdiğimiz bölümü,
inceleyebildiğim tüm Türkçe mealler aşağı yukarı şöyle tercüme ediyor: "Arap olana yabancı dil mi?"
Bizim verdiğimiz anlam ile bunu karşılaştırınız. Kuran'ın diğer dillere doğru çevrilmesi halinde de
hidayet ve şifa özelliğini kaybetmeyeceğini vurgulayan anlamı doğru buluyorum. Arapça konuşanların
"Arab'a yabancı dilde bir kitap mı?" biçimindeki itirazları makul görülürse, Arapça bilmeyen
milyarlarca insanın da, "yabancıya Arapça kitap mı?" biçiminde bir itiraza hakları bulunması gerekir.
Meallerin verdikleri yanlış anlam yabancıların bu tür bir itiraz hakkı yaratır.
Ayetin anlatmak istediği nedir? Bu sorunun cevabını düşünerek dikkatlice bir kaç kere okursanız,
farklı tercümelerden doğrusunu tercih etmekte daha isabetli olursunuz.
31
Ayrıca Kuran, Araplar için çoğul ifade olan "A'rab" kelimesini kullanır (9:97,98,101,120; 33:20;
48:11,16; 49:14). Arap olmayanlar için ise "A'cem" kelimesinin çoğulu olan "A'cemin" kelimesini
kullanır (26:198).
Acemi (Acemiy) ve Arabi (Arabiy) kelimeleri ise sürekli olarak dil tanımında kullanılır. Arap ve
Acem kelimelerinin sonuna eklenen "i" harfi bu kelimelerin anlamını Arapça ve Acemce'ye çevirir.
Nitekim, Arabi kelimesinin geçtiği bütün ayetlere bakarsak hepsinin Arapça anlamına geldiğini
göreceksiniz (12:2; 13:37; 16:103; 30:113; 26:195; 39:28; 41:3,44; 43:3; 46:12). Aynı şekilde Acemi
kelimesinin geçtiği ayetlerde de bu kelime, "yabancı dil" anlamında kullanılır (16:103; 41:44).
BEKLENEN MUCİZE
'Ona Rabbinden bir mucize (ayet) indirilmeli değil mi?' diyorlar. De ki: 'Gayb
Allah'ındır. Bekleyin, ben de sizinle beraber bekleyenlerdenim' (10:20).
Kuran-ı kerimin bir çok yerinde, gelecekte gerçekleşecek bir ayetten yani mucizeden söz edilir
(38:87,88; 41:53; 6:158; 13:38-40; 20:133; 25:4-6; 72:24-28).
Furkan suresinin 4-6 ayetleri, Kuran'ın ilahi kaynağını inkar eden ve onu Muhammed'in bir iftirası
olarak değerlendiren kafirlere cevap olarak şöyle seslenir:
De ki: 'Onu, göklerdeki ve yerdeki GİZLİLİKLERİ bilen indirdi. O, çok

bağışlayan, çok merhametli olandır.' (25:6).
Ayetteki "sır = gizlilik" kelimesi dikkat çekicidir. Yukarıda mealini verdiğim 10:20 ayeti, gelecekte
ortaya çıkacak bir mucizeden söz ediyor. Son peygamber Muhammed'e Kuran'dan başka mucize
verilmediğine göre(29:50-51) beklenen büyük mucizenin Kuran ile ilgili olduğu anlaşılır. Nitekim
27:93 ayeti de gelecekte gerçekleşecek Kurani mucizeden söz eder:
'Allah'a hamdolsun' de. 'O size ayetlerini (mucizelerini) gösterecek ve siz de
onları tanıyacaksınız.' (27:93)
Fakat, insanların çoğu nankördür. Kibir ve gurur içindedir. Üstelik bunu kabul etmeyecek kadar da
gafildir. Sınırsız bir imana sahip olduklarını ileri sürerek Allah'ın nasib kıldığı mucizevi yardımlarını
(13:38-40; 38:87,88) gereksiz görürler. Oysa bu iddiaları gerçeği yansıtmaz. Çünkü, Kuran'a ters
düşen gelenekleri ve kitapları reddedemezler. Tersine, çevreleriyle veya atalarıyla ters düşmemek için
Kuran ayetlerini ona uydurmaya çalışırlar. Hatta Kuran ayetlerinin biribiriyle çeliştiğini iddia ederek
işlerine gelmeyen hükümleri yürürlükten kaldırırlar. Anlayışsızlıkları ile doğru orantılı olarak ayetleri
neshederler. Korunmuş biricik dini kaynak olan Kuran'ı anlamaya çalışanlara hakaret ve iftira ederler.
Bu kişilerin iddiası aynen bedevilerin iddiasına benzer (49:14). Atalarını ve çevrelerini taklit etmekten
ibaret sözde imanlarını arttıracak olan (74:31) mucizeleri gereksiz görürken İbrahim'i hatırlamazlar.
Halbuki, İbrahim bir peygamber olduğu halde Rabbinden imanını güçlendirecek kanıtlar istemişti
(2:260).
32
Yunus suresinin 20. ayeti, gelecekte ortaya çıkacak bir ayeti (mucizeyi) açıkça haber verir. "Ayet"
kelimesi, Kuran'da tekil olarak tam 84 kere geçer ve hiçbirisinde Kuran'ın cümleleri anlamına gelmez.
Tekil olan ayet kelimesi Kuran boyunca mucize, delil, alamet ve belge anlamalarında kullanılır (2:145;
2:248; 2:259; 3:41; 3:50; 6:4; 6:35; 10:20; 13:38; 16:11....).
Ancak, "ayet" kelimesinin çoğulu olan "ayaat" ise hem Kuran'ın cümleleri anlamında ve hem de
mucize, alamet, belge anlamında kullanılır (2:99; 2:118; 6:99; 6:109; 30:37).
Ayet kelimesi azap ve ceza anlamına gelmemesine rağmen, Fikri Yavuz, 10:20 ayetinin mealinde
"ayet" kelimesini azap olarak tercüme ediyor:
Bir de müşrikler: 'Peygambere, Rabbi tarafından(Kuran'dan) başka bir ayet

(azap mucizesi) indirilse ya!' diyorlar. Sen de ki: 'Gayb, ancak Allah'a
mahsustur. O halde azabı bekleyin, ben de sizinle beraber bekleyenlerdenim.'
(10:20)
Fikri Yavuz parantezler kullanmasına rağmen, genellikle Kuran'ın orijinal metninde bulunmayan
birçok ifadeyi paranteze almıyor. Ayet mealinin başında geçen "müşrikler" kelimesi orijinal metinde
bulunmamasına rağmen ayetin gelişinden çıkarılabilmektedir. Ne var ki "başka", "azap" biçimindeki
ifadelerinin dayanağını bulamıyoruz. Fikri Yavuz, "Kuran'dan başka" ve "azap" kelimelerini nereden
çıkardı merak ediyorum.
Ayrıca yaptığı bu iki yorum da yanlıştır. Müşrikler Kuran'ın ayet oluşunu yani mucizevi yapısını kabul
etmiyorlar ki "Kuran'dan başka ayet" istesinler! Onlar sadece "ayet" istiyorlardı. Kaldı ki burada
"ayet"in Muhammed'e indirilmesi isteniyor.
Azap anlamında kullanılmayan "ayet" kelimesinin anlamını kaydırarak ve üstelik "Kuran'dan başka"
ifadesini araya sokuşturarak yakıştırılan meal olumsuz sonuçlar doğuruyor. İleride gerçekleşecek
Kurani mucizelerden söz eden ayetleri azap müjdeleyen ayetler olarak anlayan insanlar vadedilen
mucize ortaya çıktığında bu mucizeye karşı ilgisiz kalırlar. Bu lakayd tavır Kuran'da şiddetle kınanır
(74:30-37; 7:146). İnsanları böyle bir tavra sürüklemenin vebali ise ağırdır (4:85).
Nitekim 72:24 ayetinde Allah tarafından vadedilen şeyi hemen bir azap veya kıyamet olarak
yorumlamak, Allah'ın vadettiği şeylerin sadece azap olduğu biçimindeki şartlanmışlığın sonucudur.
Halbuki Allah büyük mucizelerden birisi olarak tanımladığı (74:35) sayısal mucizesine işaret ediyor
olabilir. Nitekim baştan sona gaybi haberlerle dolu olan Cin suresinin 72:24-28 ayetlerini dikkatle
okursanız, burada vadedilen şeyin niteliğini kavrarsınız. Sözümüzün konusu olan 10:20 ayetini tekrar
okuduktan sonra aşağıdaki ayetleri okuyun:
Kendilerine vadedilen şeyi gördükleri zaman, kimin yardımcı bakımından daha

zayıf ve sayıca daha az olduğunu bilecekler. De ki: 'Size vadedilen şey yakın
mıdır, yoksa Rabbim onun için uzun bir süre mi koyacaktır bilmiyorum. O,
gaybı bilendir. Kendi sırrını, razı olduğu bir elçi hariç kimseye göstermez.'
Çünkü onun önüne ve arkasına bir gözetleyici koyar. Ki o, Rablerinin onlara
(geçmiş peygamberlere) verdiği emirleri duyurmuş olduklarını bilsin. Ve onların
yanında bulunan her şeyi kuşatmıştır, her şeyi bir bir saymıştır (72:24-28).
33
SURE BAŞLARINDAKİ HARFLER
A.L.R. İşte bunlar hikmetli Kitabın mucizeleridir (10:1).
T.S.M. Bunlar apaçık Kitabın mucizeleridir (27:1, 2).

Türkçe mealler yirmi dokuz surenin başında bulunan harflerin Kitabın birer mucizesi olduğunu
açıklayan ayetlere farklı anlam veriyor. Örneğin elinizdeki mealden yukarıdaki ayetlerin çevirilerine
bakarsanız aradaki farkı göreceksiniz.
Kuran'da 29 sure, mukatta (başlangıç) harfleri diye anılan 14 değişik harf kombinezonuyla başlar. Bu
harflerin anlamının açığa çıkmasını Allah zamana bırakmıştır. Bazılarının ileri sürdüğü gibi bu harfler
anlamları hiç bir vakit anlaşılmayacak semboller degildir. Kuran, kıyamete kadar zaman zaman ortaya
çıkacak mucizeleri ve tecellileri olan olağanüstü bir kitaptır. Kuran'dan edinilen bilgiyi yüzyıllar
öncesine götürüp dondurmaya çalışan zihniyet, Allah'ın "geride kalanlar" diye tanımladığı gruba
dahildir (74:37).
Gelecek için saklanan mucizelerin ve vaadlerin varlığı bir çok ayetle bildirilir:
'Ona Rabbinden bir mucize indirilmeli değil mi' diyorlar. De ki: 'Gayb Allah'ındır. Bekleyin, ben de
sizinle beraber bekleyenlerdenim' (10:20).
Yüz çevirirlerse de ki: 'Ben size açıkladım. (bilmekte hepimiz) eşit olduk. Ancak
size vadedilen şeyin yakın mı, yoksa uzak mı olduğunu bilmem. şüphesiz O,
sözün açığını da bilir, gizlediklerinizi de bilir. Bilmem, belki de o sizi denemek
ve bir süreye kadar yaşatmak içindir (21:109-111).
Ve de ki: 'Allah'a övgüler olsun. O size ayetlerini gösterecek, siz de onları

tanıyacaksınız. Rabbin, yaptıklarınızdan gafil değil (27:93).
O (Kuran) bütün alemlere öğüttür. Onun haberini bir süre sonra gayet iyi
bileceksiniz (38:87,88).
Biz onlara, ufuklarda ve içlerinde ayetlerimizi göstereceğiz ki onun gerçek

olduğu onlara iyice belli olsun. Rabbinin herşeye şahit olması yetmez
mi?(41:53).
Sure başlarındaki 14 değişik başlangıç harfinin anlamlarından birisi peygamberimiz döneminde de
biliniyordu. Ne var ki daha hicri 1. yüzyılda başlayan kargaşalar harflerin bu anlamının unutulmasına
yol açtı. Bu konudaki incelememizi "Saat'ın zamanı" başlıklı bölümde bulacaksınız.
Şu anda başlangıç harflerinin anlamlarından ikisini başka ayetlerin açıklaması ve işaretiyle biliyoruz.
Kuran ayetleri yine Kuran ayetlerini açıklıyor.
34
74:30 ayeti, hatta 74. surenin tamamı, başlangıç harflerinin ikinci anlamına açıklama getirir. Allah'ın
şu yüzyılımıza nasib ettiği büyük bir Kurani mucizenin, başlangıç harflerindeki tecellisini sanırım
işitmişsinizdir. Harflerle başlayan her bir suredeki bu harflerin sayısı 19 kodunun tam katlarıdır.
Demek ki mukattaa harfleri, Kuran'ın mükemmel biçimde korunduğunu ve ilahi bir Kelam olduğunu
kanıtlayan birer ayet (mucize) dir.
Nitekim, "Bunlar bu Kitabın mucizeleridir" ifadesi sadece başlangıç harfleriyle bitişik halde bulunur
(10:1; 12:1; 13:1; 15:1; 26:1,2; 27:1; 28:1-2; 31:1-2).
EMBRİYO
Yaratan Rabb'in adıyla oku. O, insanı embriyodan (alaktan) yaratmıştır (96:1, 2).
Bu ayette geçen "alak" kelimesini eski müfessirler "kan pıhtısı" diye anlıyorlardı. Fakat anatomi ve
biyoloji alanındaki son gelişmeler, yaratılış evrelerimizde böyle bir "kan pıhtısı" döneminin olmadığını
ortaya çıkarmıştır. 'Alak' evresi, diğer ayetlerde nutfeden sonraki ikinci evre olarak belirtilir (23:14).
Modern biyolojinin belirlemelerine göre, Kuran'ın "alak" diye tanımladığı bu evre embriyo evresidir.
Bu evreyi "kan pıhtısı" olarak adlandırmak doğru değil.
Nitekim, "alak" kelimesini Arap lügatine göre incelediğimizde ilginç bir sonuçla karşılaşırız. Alak
kelimesi üç anlama sahiptir:
1. Kan pıhtısı
2. Asılı duran madde
3. Sülük
Geçmiş müfessirler, embriyolojiden habersiz olduklarindan, haklı olarak bu üç anlamdan birincisini
tercih etmişlerdir. Halbuki "zaman"la gelişen "anatomi bilimi" bu birinci anlamı tercih etmenin yanlış
olduğunu gösterdi. Alak kelimesinin ikinci ve üçüncü anlamı, sözkonusu ayet için gayet uygundur.
Nitekim, 23:14 ayetinde belirtilen alak evresinin embriyo evresi olduğu anlaşılır. Bu evrede embriyo,
rahim duvarına asılı duran bir sülüğe benzer.
Müteşabih, yani benzer anlamlı bir kelime olan "alak" kelimesinin ve dolayısıyla bu kelimenin geçtiği
ayetlerin gerçek anlamını biyoloji ve anatomi bilimlerinde derin bilgiye sahip olan müminler
keşfedebilir. Bu konuyu Dr. Maurice Bucaile'nin "Kuran, Kitab-ı Mukaddes ve Bilim" adlı kitabı
detaylıca işlemektedir.
Süleyman Ateş'in meali hariç hemen hemen tüm Türkçe mealler, "alak" kelimesini "kan pıhtısı" diye
yanlış çevirmişlerdir.
35
YUSUF'UN RABBİ KİM?
Yusuf'un evinde kaldığı kadın onu baştan çıkarmak istedi ve kapıları kilitleyip:
Tümüyle sana aidim, dedi. (Yusuf da buna karşılık): Allah'a sığınırım. O
Rabbimdir. Bana iyi makam vermiştir. Zalimler kurtuluşa ermez, dedi (12:23).
Yusuf Peygamber, kendisini ayartmak isteyen Mısır azizinin karısına "Allah'a sığınırım. O benim
Rabbimdir -efendimdir" diyerek tevriyeli (iki anlamlı) bir cevap verir.
Yusuf, bu iki anlamlı cümleyle alabildiğine zekice bir cevap verir. Kadın, Yusuf'un kendi kocasından
söz ettiğini sanır. Halbuki, Yusuf Allah'tan söz etmektedir.
Hemen hemen bütün mealler bu ayeti kadının anladığı biçimde anlamış ve öylece tercüme etmişlerdir.
Yusuf'un amaçladığı anlamı vermemişlerdir. Halbuki her iki anlamı kapsayacak bir biçimde
çevirebilirlerdi.
Diyanet meali, ayetin metnine "senin kocan" ifadesini sokuşturarak şu yanlış anlamı verir:
Günah işlemekten Allah'a sığınırım, doğrusu senin kocan benim efendimdir

(12:23).
Bir çok meal de, "senin kocan" ifadesini parantez içine sokarak aynı hatayı daha hafif bir şekilde
yansıtır.
Kuran'da Rububiyet kavramını incelediğimizde, bir peygamberin, bir müslümanın Allah'tan gayrısına
"Rabbim" diyemeyeceğini anlarız. 6:164 ve 9:31 ayetleri bu konuda dikkat çekicidir.
Onlar Allah'ı bırakıp da bilginlerini ve rahiplerini Rabler edindiler ve Meryem

oğlu Mesih'i de... Oysa tek olan Allah'a ibadet etmekten başkasıyla
emrolunmadılar. O'ndan başka ilah yoktur. Ortağı olmaktan çok yücedir (9:31).
Kaldı ki Yusuf suresinin ileriki ayetlerinde Rububiyet konusu özellikle işlenir. 12:39 ayetinde Yusuf
peygamberin şu tebliğatı yer alır:
Ey benim zindan arkadaşlarım, bir sürü rabler mi daha hayırlıdır, yoksa her şeye
gücü yeten tek Allah mı? (12:39)
Allah'tan başkasını Rab kabul etmeyen Yusuf peygamber, zindandan çıkma umuduyla arkadaşına
tembihte bulunur:
O iki kişiden, kurtulacağını sandığı kimseye: Rabbinin yanında beni an, dedi...
(12:42)
"Rabbinin yanında beni an" yerine "Rabbimizin yanında beni an" dememesi dikkat çekici değil midir?
12:50 ayetini de siz inceleyiniz.
36
SABAHLARI OKUNAN KURANIN FAZİLETİ
Güneşin kaymasından gecenin karanlığına kadar namazı ve sabahları Kuran
okumayı gözet. Çünkü sabahları okunan Kuran tanık olunur (17 :78).
Türkçe meallerin yanlış anlam verdiği ayetlerden birisi de yukarıdaki ayettir. Ayet metninde "Kuran'el
fecri" olarak geçen ifadeyi "sabah Kuran okuması" yerine "sabah namazı" olarak tercüme etmişlerdir.
Ayrıca ayetteki "kane meşhuda" ifadesini "melekler tarafından görülür" diye yorumlamaları pek
gariptir.
Ayetin son cümlesini kelime kelime aynen tercüme edersek, "muhakkak sabah kuranı tanık
olunucudur." Ayette geçen şahitliğin (tanıklığın) mutlaka gözle görme biçiminde olması gerekmez.
Nasıl ki Allah'ın birliğine şahitlik edenler bu tanıklığı akıllarıyla yapıyorlarsa, sabahları tertemiz ve
dinlenmiş bir kafayla Kuran okuyanlar da Kuran'ın anlamına akıllarıyla tanıklık ederler. (Yarı uykulu
olarak sabahleyin Kuran okuduktan sonra tekrar uyunursa bu sonuc alınmaz).
Yorumlarını parantez içine koyma konusunda çok titizlik gösteren Prof. Süleyman Ateş'in mealine
bakalım. Arapça bilmeyen okuyucularım, Ateş'in mealinde parantez içindeki ifadelerin Kuran
metninde açıkça bulunmadığını hesaba katarsa gerek benim çevirimi ve gerekse başka çevirileri
karşılaştırma yöntemiyle daha rahat değerlendirebilirler. Mevcut meallerin değişik yorumlarının Kuran
metniyle olan ilişkisini tesbit edebilmeleri için Arapça bilmeyen okuyucularıma Süleyman Ateş'in
mealini kriter olarak kullanmalarını öneriyorum. Bu arada Süleyman Ateş'in mealinde de parantez
dışında yapılan hataların söz konusu olduğunu belirteyim.
Örneğin, bu ayetin mealinde Prof. Süleyman Ateş, parantez dışında kalan asıl metne, farkına varmadan
yanlış bir yorum katmıştır:
Güneşin (ufukta aşağı) kaymasından gecenin kararmasına (yatsı vaktine) kadar

namaz kıl ve sabahın Kuran'ın (ı, uzunca Kuran okunan sabah namazını) da
(unutma). Çünkü sabah namazı, (melekler tarafından) görülür.
Ayetin orijinal metninde iki kere geçen "Kuran'el fecri" ifadesini önce "sabahın Kuran'ı" olarak doğru
çeviren Ateş, ikinci keresinde aynı ifadeyi yorumunu katarak "sabah namazı" olarak çeviriyor.
Diyanet İşleri Başkanlığının meali ise şöyle:
Güneşin batıya yönelmesinden gecenin kararmasına kadar namaz kıl; sabah

vakti de namaz kıl, zira sabah namazına melekler şahid olur.
İncelediğimiz onbir Türkçe mealden sadece Osman Nebioğlu'nun meali bu ayeti doğru tercüme
etmiştir. Eski müfessirlerin hatalarını kopya eden meal yazarlarının yanlış yorumda bu derece ittifak
sağlamaları, bir çeviri zaafının dolaylı bir yansımasından kaynaklanabilir. şöyleki:
Arapça "salat" kelimesi namaz olarak, "iqame" kelimesi de kılmak olarak karşılanınca Kuran'daki
"eqimis salate" emri namazı kıl biçiminde tercüme ediliyor. Halbuki, namazı gözet biçimindeki
tercüme daha uygundur. Zira Arapçadaki "iqame" fiili Kuran okumaktan tutun adaletli olmaya kadar
bir çok iş için kullanılır. "Eqim Quran'el fecri", sabah Kuranını gözet demektir. Aynı kelimenin değişik
37
türevleri, şehadeti gözetmek (65:2), adaleti gözetmek (4:135), ölçüyü gözetmek (55:9), ve kadınları
gözetmek (4:34) için kullanılabiliyor.
Meal yazarları, "namazı ve sabahleyin Kuran okumasını gözetin" diye tercüme edilmesi gereken bir
cümleyi, "namazı ve sabahleyin Kuran okumasını kılın" biçiminde tercüme etmeleri gerektiğini
zannedince, buradaki Kuran okumanın, kılmak fiiliyle uyuşmadığını görüyorlar. "Kılmak" fiili yerine
daha genel olan "gözetmek" fiilini kullanacaklarına, "Kuran" kelimesini "namaz" kelimesine
dönüştürmeyi tercih ediyorlar.
17:78 ayetine yakıştırılan bu yanlış yorumun sonucudur ki gece ve gündüz melekleri sabah namazına
tam olarak şahitlik etsin diye sabah namazını alabildiğine uzatan "muttaki" imamlar, melekleri
kaçırmayalım derken cemaatı kaçırmışlardır.
YALNIZ ALLAH
Allah yalnız başına anıldığı zaman ahirete inanmıyanların kalpleri nefretle ürker.
Ama ondan başkaları anıldığı zaman sevinirler (39:45).
Yukarıdaki ayet müşriklerin psikolojik durumlarını ortaya koyuyor. Muvahhidler, Allah'ı tek başına
anmaktan hoşlanır. Ama ahirete hakkıyla inanmayanlar, tek olan Allah'ın yanında başka isimleri de
anmak ister.
Diyanet İşleri Başkanlığının meali bu ayetin baş tarafını şöyle çevirir:
Allah tek olarak anıldığı zaman,. . . (39:45)

Diyanet meali "vahdehu" kelimesine "sadece, yalnız, tek başına" anlamlarını vereceğine, "tek olarak"
anlamını vermiştir. Halbuki bunun Arapça karşılığı "vahiden" olup, ayette geçmez. İnceleyebildiğim
Türkçe meallerden sadece Abdullah Atıf Tüzüner'in meali bu ayete doğru anlam vermiştir.
Allah'ı tek olarak kabul ettiğini iddia ettiği halde, Allah'ın isminin yanında illa da başka isimleri
duymak isteyenler 39:45 ve 6:23 ayetlerinin kapsamına girer. Allah'ın isminin tek başına anılması
hoşunuza gidiyorsa ne mutlu size!..
Kendisini muvahhid zanneden, ancak Kuran'ın şirk tanımına göre şirk içinde bulunan kişiler, bu
ayetteki ölçüyle açığa çıkarılıyor. 6:23 ayetinde tanımlanan müşrikler, kendilerini müşrik saymazlar.
Allah'a ortak koştuklarının farkında bile olmayan bu cahillerin ahirete olan imanları sadece bir taklidi
temenniden ibarettir.
YALNIZ KURAN
Kalpleri üzerine, onu anlamalarına engel olacak kabuklar, kulaklarına da sağırlık
koyarız. Rabbini yalnız Kuran'da andığın zaman nefretle gerisin geriye kaçarlar
(17:46).
38
Tüm Türkçe meallerde 17:46 ayetinin anlamı yanlış verilmektedir. Biricik dini kaynak olan Kuran'ın
yanında onlarca, yüzlerce dini kaynak oluşturan zihniyet, 23:52-56 ayetlerinde anlatılır:
'Ve işte sizin bu ümmetiniz bir tek ümmettir. Ben de sizin Rabbinizim, benden sakının.' Fakat işlerini
aralarında parçalayıp çeşitli kitaplara ayırdılar. Her mezhep kendi yanında bulunanlarla memnundur.
Bir süreye kadar onları gafletleri ile başbaşa bırak. Onlar sanıyorlar mı ki kendilerine verdiğimiz mal
ve çocuklar ile onları ödüllendiriyoruz? Hayır, onlar bunun bilincinde değiller (23:52-56).
Allah'ın son nebisinin bize tebliğ ettiği biricik kitap Kuran'dır (6:19). Sadece Kuran'ı izlemekle
emrolunduk(7:2,3). Amacı bizi hidayete ulaştırmak olan Kuran gerekli olan her şeyi açıklamaktadır
(12:111; 16:89). Allah Kitabında hiç bir şeyi eksik bırakmamıştır (6:38). Kuran, mücmel (genel) değil
mufassaldır (detaylıdır) (11:1; 30:28; 41:3). Kuran, bizzat Allah tarafından detaylanmış ve O'nun
tarafından açıklanmıştır (11:1; 75:19). Bizim için güzel örnek olan peygamberimiz ondan başka
hüküm kaynağı aramamıştır (6:114). Peygamber sadece kendisine vahyedilene uyuyordu (5:48,49;
10:15). Allah, sadece Kuran'ı korumaya söz vermiştir (15:9; 36:69; 38:87). Allah'ın kelimeleri
tastamamdır (6:115). Doğruluğu şüpheli zanni rivayetleri kaynak kabul edenler sapıtmışlardır (6:112).
Allah unutkan değildir (19:64). Allah kelime sıkıntısı çekmez (18:109). Ahiret hayatına hakkıyla
inanmıyanlar Kuran'dan rahatsız olurlar, ya onu değiştirmek, yahut ta ondan başka kitaplar görmek
isterler (10:15).
Bizi hidayete ulaştırmak ve böylece dünya ve ahiret mutluluğuna eriştirmek için yeterli olan Allah
kelamını yetersiz görmenin sonunda başlayan dejenerasyon ve ihtilaf döneminin etkisiyle, 17:46
ayetine yanlış anlam vermek adeta "icma" haline gelmiştir.
"Rabbini yalnızca Kuran'da andığın zaman..." biçiminde tercüme edilmesi gereken "ve iza zekerte
Rabbeke fil Kurani vahdehu" ifadesi, "Kuran'da Rabbini tek olarak andığın zaman" biçiminde tercüme
edilegelmiştir.
"Sadece, yalnızca" anlamına gelen "vahdehu" kelimesi, Rabb kelimesinden sonra değil, Kuran
kelimesinden sonra gelir. Sözkonusu ayet, "ve iza zekerte Rabbeke vahdehu fil Kurani..." biçiminde
olsaydı Türkçe meallerdeki tercüme doğru olabilirdi. Kuran'ın hali olan "vahdehu" kelimesini Rabb'in
hali biçiminde tercüme etmenin gerekçesi nedir?
Ayrıca, Kuran'ın matematiksel sistemi de 17:46 ayetindeki "vahdehu=yalnız" kelimesinin Kuran'a ait
olduğunu destekler. "Vahdehu" kelimesi Kuran'da altı kere geçmektedir. Kuran fihristinde bu altı
kelimenin geçtiği sure ve ayetleri bulabilirsiniz:
• 7:70
• 39:45
• 40:12, 84
• 60:4
Yukarıdaki listede ikinci sırada yer alan 17:46 ayeti hariç diğer beş ayetteki "vahdehu" ifadesi Allah
için kullanılmıştır. Bu beş "vahdehu" kelimesinin geçtiği surelerin ve ayetlerin numaralarını tekrarsız
olarak topladığımızda ilginç bir sonuçla karşılaşırız:
7+70+39+45+40+12+84+60+4 = 361 (19x19)
39
Kuran için kullanılan "vahdehu" kelimesinin geçtiği sure ve ayet numarasını eklediğinizde, 19X19
sonucunu veren bu matematiksel sistemin bozulduğunu göreceksiniz.
Rabbimizin kelimelerini yerlerinden ve anlamlarından kaydırmaktan Allah'a sığınırız. O'nun kelimeleri
yerliyerinde, dosdoğru ve tastamamdır (6:115).
DÜALİST BİR MEAL

Senden önce gönderdiğimiz elçilerimizi(n tarihlerini) araştır; Rahman'dan başka
tanrılara kulluk edilmesine izin vermiş miyiz? (43:45)
"Seele" kelimesi, sormak (29:61; 2:189), istemek (34:47; 36:21), hesaba çekmek (7:6; 15:92) ve
araştırmak (12:7; 41:10) anlamlarına gelir.
Ayetteki "ves'el" kelimesini "araştır" diye çevireceklerine, Türkçe Kuran mealleri bu kelimeyi "sor"
diye çevirmişlerdir. Örneğin Diyanet İşleri Başkanlığının yayımladığı meal şöyle başlar:
Ey Muhammed! Senden önce gönderdiğimiz peygamberlere sor. . .
Abdullah Aydın'ın meali ise sözkonusu ayete felaketli bir anlam yakıştırmıştır:
(Ey Muhammed!) Senden önce gönderdiğimiz peygamberlerin ümmetlerine sor: Biz Rahmandan
başka kulluk edilecek ilahlar yaratmış mıyız?
Rahman'ın, Allah tarafından yaratılan bir ilah olduğunu ifade eden bu meal, dikkatsizlik sonucu,
İslam'ın temel ilkesi olan Tevhid'i dualizme çevirmektedir!
KURAN'I ANCAK ARINMIŞ OLANLAR KAVRAR

Yıldızların konumları üzerine yemin ederim. Bilseniz, bu büyük bir yemindir.
Bu şerefli bir Kuran'dır, mükemmel korunmuş bir kitapta... Arınmış olanlardan
başkası onu kavrayamaz. Alemlerin Rabbinden indirilmedir (56:75-80).
Astronomi ile ilgilenenler yıldızların konumları veya yerleri ifadesinden çok şey anlar. Milyarlarca
yıldızın oluşturduğu muhteşem galaksi sistemlerinden tutun, yıldızlararası mesafenin büyüklüğüne,
yıldızların çökerek fezada oluşturduğu kara deliklere kadar nice kozmik olay bu yeminin içeriğine
girer. Alemlerin Rabbinin ilim ve kudretinin en açık ayetlerinden birisi olan bu yıldızlar sistemine
dikkat çekildikten sonra yıldızları yaratan ve onları harika bir ahenkle fezaya yerleştiren Kadir-i
Mutlak Allah'ın gönderdiği Kuran'a söz getirilirek Kuran'ın dört özelliği zikredilir:
1. Kuran, Kerimdir, yani cömerttir.

2. Mükemmel biçimde korunmuştur.
3. Onu ancak müminler kavrayabilir.
4. Alemlerin Rabbinden indirilmedir.
40
Yemin cümlesi ve yukarıdaki özelliklerden üçüncüsü üzerinde farklı yorumlar yapılmıştır. Örneğin
Fikri Yavuz'un mealine bir göz atalım:
Peyderpey inen Kuran'a yemin ederim, ki eğer bilirseniz bu yemin, gerçekten büyük bir yemindir.
Muhakkkak ki o, (faydası çok) bir Kuran-ı Kerim'dir. Öyle ki, (Allah katında) Levh-i mahfuzda
saklıdır. Ona tertemiz (abdestli) olanlardan başkası el sürmesin. Alemlerin Rabbinden indirilmedir o.
Bizim verdiğimiz anlam ile Fikri Yavuz'un verdiği anlam arasında iki önemli fark var.
Birinci fark:
"Yıldızların konumu" biçiminde çevirdiğimiz bölümü "peyderpey inen Kuran" biçiminde çeviriyor.
Ayette geçen "nucum" kelimesine "yıldızlar" diye anlam vereceğine–ki Kuran'da dokuz kere bu
anlamda geçer–İbn-i Abbas'a dayandırılan uydurma bir hadise göre "peyderpey inen Kuran" olarak
yorumlamıştır. Halbuki Kuran, parça parça değil bir gecede inmiştir.
Biz onu Kadir gecesinde indirdik (97:1).
Ha Mim. Apaçık Kitaba andolsun ki biz onu mübarek bir gecede indirdik.
Elbette biz uyarıcıyız (44:1-3).
Ramazan ayı ki, insanlara yol gösteren, hidayetin ve furkanın apaçık belgesi
olan Kuran o ayda indirilmiştir (2:185). . .
17:1 ve 53:1-18 ayetleri de Kuran'ın topluca indirildiği o geceyi tasvir eder. Ramazan ayının bir
gecesinde indirilmesine (inzal) rağmen, Kuran'ın peygamberin kalbine doğması (vahiy) 23 sene
sürmüştür. Teknik bir benzetme yaparsak, "yükleme" işlemi bir gecede vukubulmuş "okuma" işlemi
ise gelişen olaylara paralel olarak, yaklaşık 23 sene sürmüştür.
Onu bir Kuran olarak, insanlara uzun seneler boyunca okuman için ayırdık. Halbuki onu bir defada
indirmiştik (17:106).
İkinci fark:
56:79 ayetine bizim verdiğimiz anlam ile Fikri Yavuz'un verdiği anlam arasında önemli bir fark daha
var. Fikri Yavuz'un mealine göre Kuran'a abdestsiz olarak dokunmak yasaktır. Biz ise bu ayeti,
"Kuran'a negatif yaklaşan kafirlerin Kuran'ı kavrayamıyacakları" realitesiyle ilişkili gördük (6:25;
17:46; 18:57; 31:7).
Bazı müfessirler sözkonusu ayeti Kuran'ın indirilmesi anında şeytanın ona müdahale edemiyeceği,
temiz olan meleklerden başkasının ona dokunamıyacağı şeklinde anlamıştır. Bu anlayışı makul
karşılıyoruz.
Fikri Yavuz'un verdiği anlam üzerine bir kaç itirazda bulunacağız. Fıkıh kitaplarına da
yöneltebileceğimiz bu itirazlarımızı sorular halinde sıralayalım:
✔ "La yemessühü illal mutahherun" ifadesindeki fiil emir kipinde olmamasına rağmen neden
"dokunmasın" biçiminde çevrilmiştir? Kuran'da el ile dokunma anlamında kullanılan kelime
41
"messe" fiili mi, yoksa "lemise" fiili mi? Sözkonusu ayette geçen "messe" kelimesini neden "el
ile dokunma" diye çeviriyorsunuz?
✔ Kuran, müşriklerin necis olduğunu, dolayısıyla inanların tahir olduğunu belirtirken (9:28), ehl-i
beyti temizleyeceğini müjdelerken (33:33) ve daha bir çok yerde (3:42; 3:55; 5:41; 9:108;
33:53; 58:12 ) bu TaHeRe kelimesine mecazi bir anlam da yüklemiyor mu? Bu ayette mecazi
temizliğin sözkonusu edilmediğine dair delil nedir?
✔ 56:75-80 ayetleri dikkatle incelenirse burada Kuran'ın zati özelliklerinin zikredildiği görülür.
Kuran'ı övme makamında kullanılan özelliklerin arasında fıkhi bir hükmün, hem de "nehiy
anlamına gelen bir tarifle" yer alması, bağlam içinde tuhaf olmaz mı?
✔ Kuran'a abdestsizlerin dokunması haram ise, onu okuyup incelemeleri için kafirlere vermek de
haram olur. Zira günaha sebep olmak da günahtır (4:85). Peygamberimiz Medine döneminde
müşrik krallara yazdığı mektuplarda Besmele ile başlıyor, bazan da Kuran ayetleri ile
bitiriyordu. Eldeki orijinal mektuplar bunun belgeleridir. Kuran'a abdestsiz dokunmak haram
ise, peygamberimizin abdestsizlere gönderdiği Kuran ayetlerinin durumu nedir? Kuran'ın
mesajı insanlara nasıl iletilir?
✔ Abdesti farz kılan ve açıklayan ayet Medine'de inmişse (5:6), Mekke'de indiği malum olan 56.
suredeki bir ayetten abdesti gerektiren bir hüküm nasıl çıkarılabilir?
✔ 5:6 ayetinde abdestin namaz için alınması gerektiği buyrulur. Ayrıca "Kuran okumak
istediğiniz zaman abdest alınız" diye bir emir yoktur.
Evet,
Kuran'a gerçek saygıyı yitiren şekilci zihniyetin oluşturduğu yüzlerce kuraldan birisi olan bu hüküm
Kuran'a başvurmayı zorlaştırıyor. Halbuki müslüman, dilediği an Kuran'a başvurabilmeli. Kuran'ı, her
an çarpabilecek kara bir kamyon veya bir yüksek voltaj direği olarak değil de mutlu ve tükenmez bir
hayatın yolunu gösteren güzel bir arkadaş ve sevimli bir öğretmen olarak tanımalı ve tanıtmalı.
AYBAŞI HALİ
Sana kadınların aybaşı halini sorarlar. De ki: "O bir rahatsızlıktır. Aybaşı
halindeki kadınları bırakın ve aybaşından kurtuluncaya kadar onlara
yaklaşmayın. Kurtuldukları zaman Allah'ın emrettiği yerden onlara varın. Allah,
tevbe edenleri sever, arınanları sever (2:222).
Hidayetimiz için herşeyi açıklayan Kuran, aybaşı halinin bütün hükmünü bu ayetle belirtir. Kuran'a
göre aybaşı hali bir rahatsızlıktır ve bu süre zarfında kadınlarla cinsel ilişkiye girmek yasaktır.
"Tahare" kelimesi Kuran'da bir kaç değişik anlama gelir.
Örneğin:
• Maddi temizlik: 25:48
• Manevi temizlik: 3:42; 33:3; 9:108; 56:79; 2:222 (son kelime)
42
• Maddi ve manevi temizlik: 5:6; 22:26; 74:4
• Güzel, uygun: 2:232; 11:78; 33:53
• Kurtulmak, kurtarmak: 3:55; 2:222 (ilk iki kelime)
Rabbimiz, aybaşı halini bir pislik olarak değil, bir eziyet olarak tanımlıyor. Öyleyse buradaki "tahare"
kelimesinden türeyen "yetherne" fiilini "kurtulmak" diye çevirmek daha uygundur.
Putperestler, aybaşı halini kadınlar için bir yüzkarası olarak değerlendirmişler, hatta bunun kadınlara
ilahi bir ceza olduğunu iddia ederek hikayeler bile uydurmuşlardır.
Mekke müşriklerinin bu anlayışı ne yazık ki uydurma hadisler yoluyla tefsir kitaplarına kadar
sızmıştır. Kadınları hakir gören Emevi ve Abbasi uydurması hadisleri dini kaynak kabul edenlerin
kadınlara ve aybaşı olayına bakışları elbette Kuran'dan farklı olacaktır. Nitekim Fikri Yavuz'un
mealine baktığımızda ayet mealine cahiliyye devrinin anlayışının yansıdığını üzüntüyle görüyoruz:
Sana kadınların ay (adet) hallerini de soruyorlar. De ki: "O, nefret edilen bir
pisliktir...
Kuran'da 24 yerde değişik biçimlerde geçen "eza" kelimesi hiç bir yerde "nefret edilen bir pislik"
anlamına gelmez. Aynı kelimenin geçtiği diğer 23 yerde incitme, sıkıntı ve eziyet anlamlarını veren
Fikri Yavuz (2:196; 2:262; 2:264; 4:102), neden sıra kadınlara gelince aynı kelimeyi "nefret edilen bir
pislik"e çevirmiştir?!
Bilvesile burada aybaşı halindeki kadınların Allah'ın Kitabına göre durumuna da değinmek istiyorum.
Hidayetimiz için herşeyi açıklayan Kuran (16:89; 6:114), aybaşı ile ilgili soruya cevap verirken sadece
cinsel ilişkiyi sınırlıyor. Aybaşı halindeki kadının namaz kılmaması, oruç tutmaması ve Kuran
okumaması da gerekseydi Allah bunu da belirtirdi. Zaten namaza engel olan haller Kuran'da iki ana
madde halinde zikredilir. Tuvaletten gitmek ve cünüplük hali... Aybaşı halindeki bir kadın namaz
kılmalıdır. İstediği an Kuran okuyabilir ve aybaşı halinden fazlaca rahatsız oluyorsa orucunu
erteleyebilir. Zira hastalık durumunda bu ertelemeye ruhsat vardır (2:184).
Aybaşı halini rahatsızlık diye tanımlayarak sadece cinsel birleşmeye engel olduğunu bildiren Kuran'a
rağmen, aybaşı hali nefret edilecek bir pislik olarak tanımlanmış ve dolayısıyla nefret edilen bir pisliği
taşıyan kadınların bu durumda camilere, namaza, Kuran'a ve oruca yaklaşmamalarına karar verilmiştir.
Kadınları günlerce Rab'lerine dua etmekten ve Kuran okumaktan uzaklaştıran zihniyet, bu tavırlarıyla
kadınların, hele genç kızların sık sık toplum önünde mahcup olmalarına da yol açmakta.
Allah'ın son peygamberine yüzlerce sene sonra yakıştırılan uydurma hadisler yoluyla ve alimlerin
ictihatlarıyla icat edilen şeriat (42:21), yüzyıllardır müslümanların dünya ve ahiretlerini berbat
etmiştir. "Kuran, tüm Kuran, başka şey değil sadece Kuran" diyen gerçek müslümanlar Allah'ın
yardımıyla bu hurafeleri teşhir edeceklerdir.
43
MUHAMMED'İN PEYGAMBER OLMADAN
ÖNCEKİ DURUMU
Seni sapıtmış bulup doğru yola iletmedi mi? (93:7)
Kuran'a göre Muhammed, vahiy almadan önce doğru yolda değildi. Kavminin dini üzerinde, yanlış
yolda idi. İmandan habersizdi. Nitekim:
İşte sana da böyle emrimizden bir ruh (bilgi) vahyettik. Sen kitap nedir iman
nedir bilmiyordun. Fakat biz onu bir nur yaptık. Kullarımızdan dilediğimizi
onunla hidayete iletiyoruz. Ve kuşkusuz sen doğru yola klavuzluk ediyorsun
(42:52).
Vahiy almadan önce peygamberimizin Kitaptan ve imandan habersiz olduğunu açıkça beyan eden
ayete rağmen peygamberlikten önce de Muhammed'in doğru yolda bir mümin olduğunu iddia edenler
var. İmanın temeli sadece Allah'a kul olmaktır. İmandan habersiz birisi en başta bu temel inançtan
yoksun olmalıdır. Monoteist olan birisinin imandan habersiz olduğunu iddia etmek doğru olmaz.
Muhammed'in peygamber olmadan önce doğru yol üzere bulunduğuna işaret eden hiç bir ayet yoktur.
Zorlayarak da olsa böyle yorumlanabilecek bir ifade bile mevcut değil. Ancak, peygamberlikten önce
hidayet üzere olmadığı, delalet içinde bulunduğu (93:7), Kitaptan ve imandan habersiz bulunduğu
(42:52) açıkça bildirilir. Hatta 40:66 ayeti, peygamberimizin daha önceleri putlara tapmakta
bulunduğunu açıkça ifade eder:
De ki: 'Ben, Rabbimden açık deliller gelince Allah'tan başka yalvardıklarınıza

tapmaktan nehyedildim ve alemlerin Rabbine teslim olmakla emrolundum
(40:66).
Muhammed'in putlara tapmaktan menolduğunu ifade eden fiil "nehy" olup bu fiil, devam edegelen bir
hareketin durdurulması için kullanılır. Çeşitli türevleriyle birlikte Kuran'da 50 kere kullanılan NHY
fiilini incelediğinizde bu sonuca ulaşacaksınız.
Kısmen tahrifata uğramış siyer kitapları bile ayetleri tekit etmektedir. Siyer kitaplarına göre
peygamberlikten önce Muhammed, Mekkeli müşriklerin güvendiği ve sevdiği bir adamdır. Hatta
kendisine "Emin" lakabını vermişlerdir. Hacerül Esved taşının yerine yerleştirilmesi işlemindeki
ihtilaflarında onu hakem yapmışlardır. Alabildiğine fanatik müşrik olan Mekkelilerin, kendilire gibi
inanmıyan bir insana böyle saygı duymaları ve hatta çok önemsedikleri dini bir görevde onu hakem
kılmaları, Muhammed'in onlardan ayrı bir inanca sahip olmadığını destekler.
Allah, Muhammed'i nebi olarak seçti ve ona büyük bir iyilikte bulundu (4:113; 93:6-11). Onu güzel ve
büyük bir ahlak üzere kıldı (68:4). Onu alemlere rahmet yaptı (21:107).
Muhammed'in daha önce müşrik olması ondan hiçbirşeyi eksiltmez. Nitekim Allah, onun geçmiş ve
gelecek tüm günahlarını affedeceğini müjdeledi (48:2).
44
Kuran'ın açık ayetlerine rağmen, Muhammed'in doğuştan ölümüne kadar sürekli masum olduğunu, hiç
hata işlemediğini iddia etmek acaba hangi zaafın ürünüdür? (33:37; 4:79; 48:2; 80:1-11; 18:110; 41:6;
42:52; 93:7; 40:66)
Şimdi, 93:7 ayetini parantezler yoluyla tevil ederek ona çok farklı anlamlar yakıştıran üç meal örneği
vereyim. Bu meallerin örneklerine geçmeden, "dalle" kelimesi üzerine kısaca durmak istiyorum.
Kuran'da "hidayet kelimesiyle beraber geçen "dalle" kellimesinin bütün kökleri "sapıklık, doğru
yoldan çıkmak" anlamına gelir. Nitekim, 93:7 ayetindeki dalle kelimesi "hüda" nın zıddı olarak
kullanılır. Yanılmak anlamında kullanıldığı 2:282 ayetinde "zekere=hatırlamak" fiilinin zıddı olarak o
kelimeyle birlikte kullanılır.
Fikri Yavuz:
Seni, (şeriat hükümlerini) bilmezken, (mübüvvet nimeti ile şeri) yola koymadı
mı?
Türkçeye geçen delalet=sapıklık kelimesinin ismi faili olan DALLEN kelimesini "bilmeyen" diye
tercüme eden Fikri Yavuz, kelimenin anlamını kaydırarak peygamberi güya bir hakaretten kurtarıyor!
Abdullah Atıf Tüzüner de aynı zaafın sonucu olarak kelimenin anlamını değiştirmiştir. Fakat
bambaşka bir şekilde...
(Seni) yalnız bulup yol göstermedi mi?

Ahmet Ağırakça ve Beşir Eryarsoy adlı zevat tarafından hazırlanan Nüzül Sebepli Kuran mealindeki
parantez içi yorumlar ise bambaşka...
Seni (çocukken yolda) kaybolmuş (veya ilimsiz ve hikmetsiz) bulup (vahiyle)

yolunu doğrultmadı mı?
Peygamberimizin çocukken mahallede yolunu kaybedip kaybetmediği bir yana, bizim meal
yazarlarının arada bir kelimelerin anlamını kaybettikleri bir gerçek! Hatta, kaybetmek için özellikle
gayret ettikleri ikinci bir gerçek!
45
KRİTİK YAŞ: 40
Biz insana, ana ve babasına iyilik etmesini öğütledik. Anası onu zahmetle taşır,
zahmetle doğurur. Ana karnında taşınması ile sütten kesilmesi otuz aydır.
Nihayet (insan) olgunluk çağına erince ve kırk yaşına varınca: 'Ya Rabbi,' der,
'bana, anama ve babama verdiğin nimete şükretmeğe ve razı olacağın yararlı
işler yapmağa beni yönelt. Benim soyumu islah et. Ben sana tevbe ettim ve ben
teslim olanlardanım (46:15).
Bir insanın doğumundan kırk yaşına kadar olan yaşantısını özetleyen 46:15 ayeti, kırk yaşını olgunluk
yaşının zirvesi olarak tanımlamakta ve bu yaştan itibaren Allah'ın rızasını kazanmak için kesin bir
tercih yapılması gerektiğini Kuran'a has ilgiç anlatım biçimiyle belirtir.
Kuran'da sık sık başvurulan örnekleme yöntemini burada da görmekteyiz. Burada anlatılan "insan'
herhangi belli bir şahıs olmayıp, kırk yaşına kadar yaşayan herkestir. Buna benzer örnekleri şu
ayetlerde de bulabilirsiniz: 89:15,16; 7:189-190; 31:14,15; 42:48
Kuran-ı Kerim'i, uydurma ve çelişkili nüzül sebeplerine muhtaç görenler, bu zanni rivayetlerle
genellikle ayetlerin anlamını saptırmışlar veya Kuran'ın evrensel hükümlerini belli bir zaman dilimine
ve belli kişilere hasretmişlerdir.
Fikir yayınlarının çıkardığı Nüzül Sebepli Kuran-ı Kerim meali bu tür suistimallerle doludur.
Sözkonusu ayetin Ebu Bekir hakkında indiğini belirterek ayetin hükmünü donduruyor.
. . . Nihayet o, yiğitlik çağına (onsekiz yaşından kırk yaşına kadar olan ömür
devresi) ulaşınca ve kırk(ıncı) yılı varınca dedi ki. . .
46:15 ayeti, Allah'ın affedeceği sınır yaşını veriyor. Ayete göre kırk yaşı bir olgunluk noktası olarak
artık ciddi bir seçim yaşıdır. Bu yaşa varmadan ölenler, Allah tarafından affedilerek ebedi
cehennemden kurtulurlar. Allah'ın affetmeyeceği biricik suç olan "şirk" içinde yaşayan birisi kırk
yaşından önce ölürse Allah'ın geniş rahmetiyle sonunda cennete girer (56:40; 55:62).
Cehennemi hakketmek için 15 yaşını yeterli gören ve olgunluk yaşını cinsel organların olgunlaşmasına
bağlayanlar bu ayeti anlamak istemezler. Hristiyan toplumunda doğmuş ve 12 yaşında ölmüş bir kız
çocuğunu veya 15 yaşında ölmüş bir erkek çocuğunu cehennemin dibine göndermek isteyenler sanki
Allah'ın geniş rahmetinden huzursuz olmaktadırlar.
Onlara göre 12 yaşında cinselliğini farkeden bir kız, eğer hristiyan olarak ölürse cehennemliktir. İhtilaf
alimleri, cinsellik ile dinselliği birbirine karıştırmışlardır. 12 yaşındaki bir çocuğun araştırma
imkanlarını hiç düşünmeden Allah'ın adalet ve rahmetini töhmet altında bırakanlar, cehenneme
gönderdikleri bir çok kişinin cennette; fakat kendilerinin ise cehennemde olduğunu görünce çok
şaşıracaklardır. Zira Rab'lerinin hükmüne insanların hükmünü eş koşanlar ve hatta bu hükümler
arasında çelişkiler ortaya çıktığında ruhbanlarının hükmünü Kuran'a tercih edenler, ahiret aleminde
büyük bir şaşkınlık yaşayacaklardır (6:23). O gün "şok Günüdür." (64:9).
46
SALAVAT GETİRME
Allah ve melekleri peygamberi (nebiyi) teşvik ederler (yusallune ala). Ey iman
edenler, siz de onu teşvik edin (sallu aleyhi) ve tam anlamıyla destekleyin
(33:56).
Yukarıdaki ayet, tüm meallerin istisnasız yanlış yorumladıkları ve peygamberimizden sonra uydurulan
"salavat getirme" bidatının dayandırıldığı ayettir. Peygamberi putlaştırma eğilimlerinin başgösterdiği
Hicri 1. asırda suistimal edilerek anlamı kaydırılan bu ayet üzerinde biraz dikkatlice inceleme
yaptığımız taktirde salavat getirmeyle ilgili hadislerin birer uydurmadan ibaret olduğunu göreceksiniz.
Öncelikle belirtelim ki, "nebi" kelimesi, Muhammed için Kuran'ın her neresinde kullanılmışsa sürekli
olarak onun diri haline işaret eder. Öldükten sonrasına değil.
33:56 ayetinde Allah ve meleklerin peygamberi teşvik ettikleri anlatılıyor ve sahabenin de peygambere
destek olmaları emrediliyor. "Salli ala" ifadesi bu ayetten 13 ayet önce 33:43'te müminler için de
kullanılıyor:
Allah ve melekleri, karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için sizi teşvik eder

(yusalli aleykum). Allah, müminlere karşı çok merhametlidir (33:43).
Demek ki Allah ve melekleri, sadece peygamberi değil, aynı zamanda müminleri de "selat" etmekte
yani teşvik edip desteklemektedir.
9. surenin 103. ayeti çok daha ilginçtir. Bu ayet, "sallu ala" ve "yusalli ala" kelimelerinin anlamını
daha da belirgin hale sokar. Bu ayette peygamberin de müminleri "salat" etmesi emredilir. Tıpkı
33:56'da müminlerin kendisini "salat" etmekle emredildikleri gibi...
(Ey Muhammed), onların mallarından bir miktar sadaka al ki onunla onları temizleyesin ve ayrıca
onları teşvik et (salli aleyhim); çünkü senin teşviğin onlar için bir tesellidir. Allah işitir, bilir(9:103).
"Teşvik etmek, desteklemek" anlamına gelen "salli ala" ifadesini peygamber için bir dua, veya gece
gündüz övmek anlamına kaydırdıktan sonra "benim ismim zikredildiğinde bana salavat getirmeyenin
burnu yerde sürünsün!" veya "kim bana günde şu kadar kez salavat getirirse şefaatime hak kazanır"
gibi hadisler uydurmuşlardır.
Kısacası,
✔ Allah ve melekleri, karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için müminleri teşvik (salat) eder
(33:43).
✔ Allah ve melekleri, aynı şekilde hayatı boyunca peygamberi doğru yol üzerinde teşvik (salat)
eder (33:56).
✔ Peygamber hayatta iken onu teşvik etmeleri ve desteklemeleri müminlerin görevidir (33:56).
Aynı görev peygambere de verilir; yani peygamber de arkadaşlarını teşvik (salat) etmekle
emredilir (9:103).
47
✔ Ünlü 33:56 ayetinde, "sallallahu aleyhi vesellem" sözünün tekrarlanması emredilmiyor. Burada
bir işin yapılması emrediliyor. Ayetin ifadesi, "kulu sellallahu aleyhi vesellem" (Sallallahu
aleyhi vesellem deyiniz) biçiminde değildir.
✔ Kuran'da Muhammed'in ismi tam dört kere geçmesine rağmen hiçbirisinden sonra "sallallahu
aleyhi vesellem" denilmemektedir.
✔ Allah'ın ismini övgü ifadelerini kullanmadan zikretmeyi Allah'a karşı bir saygısızlık olarak
saymayanların, O'nun kulu ve hizmetkarı olan Muhammed'in ismini yalın olarak anmayı
saygısızlık saymaları inançlarındaki hastalığın bir belirtisidir.
✔ En güzel isimler Allah'ınken (59:24), hamd ve sena Allah'a mahsusken (1:2), yerde ve gökte ne
varsa O'nu tesbih ediyorlarken (64:1), Peygamberi yaratan ve onu doğru yola ileten Allah iken
(93:7; 47:52), gece gündüz Allah'ı anmamız emredilirken (76:25), tüm bunlara rağmen Allah'ın
yüce ismini her hangi bir övgü ifadesi kullanmadan zikredebilenlerin veya O'nun ismi
zikredilince kılları kıpırdamıyanların, Muhammed'in ismi zikredilince uydurma övgülerle
yaygaralar koparması Peygamberin asıl tebliğatına aykırıdır.
✔ Peygamberin arkadaşları 33:56 ayetini geleneksel inanışın iddia ettiği gibi anlamış olsalardı,
"sallallahu aleyke vesellem (Allah sana salat ve selam etsin)" biçiminde bir ifadeyi sık sık
kullanmaları gerekirdi. Hadis kitaplarında böyle bir ifadeye rastlanmaması dikkat çekicidir.
✔ Ünlü insanları tek bir isimle anmak evrensel bir teamüldür. Tarih kitaplarını veya günlük
gazeteleri bile incelerseniz bunu göreceksiniz. "Muhammed" dediğiniz vakit konunun
bütünlüğü içinde bu isimle son peygamberi kasdetttiğinizi hala anlayamıyanlar mevcut
olacaksa Resullüllah Muhammed, yahut Muhammed peygamber diyerek karışıklığı
önleyebilirsiniz.
SAMİRİ'NİN İCRAATI
Dedi ki: "Onların görmediğini gördüm, elçinin izinden bir parçayı alıp attım;
böyle uygun gördüm." (20:96)
Musa, halkının idaresini pasif bir karaktere sahip olan kardeşi Harun'a bırakıp tek başına Tur dağına
gider. Musa, halkını yeterince eğitmeden terkettiği konusunda kınanır:
"Neden, halkını çabucak terkettin, Musa?" "Onlar beni izliyor (mesajımı

izliyorlar). Hoşnut olasın diye sana çabuk geldim, Rabbim." "Halkını, senden
sonra sınadık. Samiri onları saptırdı" dedi (20:83-85).
Musa ile birlikte Mısır'dan hicret eden Yahudilerden biri olan Samiri, Musa'nın ayrılışını fırsat bilerek
Yahudileri putperestliğe döndürmeğe çalışır. Halkın soyut bilgiden çok somuta eğilimli olduğunu
gören Samiri, halkın süs eşyasından bir buzağı heykeli yapar (7:148). Bu heykelin bir entrika ile
böğürmeye benzer bir ses çıkarması halkı etkiler. Musa'nın öğretisinin ilk maddesini yorumlayıp
48
yürürlükten kaldırarak halkı tektanrıcılıktan saptıran Samiri kendisinden hesap soran Musa'ya şu
açıklamada bulunur:
"Onların görmediğini gördüm, elçinin izinden bir parçayı alıp attım. Böyle
uygun gördüm." (20:96)
Samiri, "Eserir-Rasul (elçinin izi)" ifadesiyle Musa'nın öğretisini kastediyor. Nitekim "eser" kelimesi
Kuran'da bir çok ayette "öğreti, yol" anlamına gelir (20:84; 37:70; 43:22, 23). Zaten sözkonusu ayetten
önceki 20:34 ayetinde "eser" kelimesi bu anlamda geçer. Tanrı Musa'ya "neden tek başına geldin?"
diye sormuyor, onu halkını acele terketmekle suçluyor. Nitekim Musa, halkının kendisini izlediğini
ileri sürüyor. Ancak Tanrı, bunun artık böyle olmadığını, yokluğunu fırsat bilen Samiri'nin onları
saptırdığını bildiriyor.
Türkçe Kuran çevirileri bu ayete kaynağı meçhul parantezler ekleyerek çok farklı bir anlam yüklerler.
Hatta bazı mealler parantezleme işleminde dikkatli davranmayarak 20:96 üzerindeki yorumları orijinal
çeviriymiş gibi sunmuşlardır.
Süleyman Ateş'in meali:
(Samiri): "Ben, dedi, onların görmediklerini gördüm. (Cebrail'in sana vahiy

getirdiğini gördüm. O ruhani varlığın, ayağının değdiği her yeri ihya ettiğini
biliyordum. O) elçinin ayak bastığı yerden bir avuç (toprak) aldım, onu
(eritilmiş mücevheratın içine) attım; nefsim bana böyle (yapmayı) hoş gösterdi."
Diyanet İşleri Başkanlığının meali:
Samiri: "Onların görmedikleri bir şey gördüm ve o sanan gelen ilahi elçinin
bastığı yerden bir avuç avuçladım. Bunu ziynet eşyasının eritildiği potaya attım.
Nefsim böyle yaptırdı." dedi.
Diğer mealler de aynı hikayeyi ayete empoze etmişlerdir. Bu ayet üzerindeki detaylı incelemeyi
"İlginç Sorular - 2" kitabında yayımlamıştık.
EGONUZU ÖLDÜRÜN
Musa, halkına demişti ki: "Halkım, sizler buzağıya tapmakla nefsinize (kişilik,
öz, ruh) zulmettiniz. Yaratıcınıza yönelin ve nefsinizi (egonuzu) öldürün. Bu,
yaratıcınız katında sizin için daha iyidir." O, sizi affeder. O, yönelişleri kabul
edendir, Rahim'dir. (2:54).
Diyanet İşleri Başkanlığının yayımladığı meal ayetteki "nefsinizi öldürün" ifadesini "birbirinizi
öldürün" diye çeviriyor. Ayeti doğru çevirenlerin pek çoğu da bu yanlış çeviriyi bir alternatif olarak
dipnotlarla onaylıyor. Halbuki geleneksel tefsirlerden kaynaklanan bu yanlış, 30 ayet sonraki 2:84
ayetiyle çelişiyor.
49
"Nefs" kelimesi müteşabih (çok anlamlı) bir kelimedir.
Kişi, birey: 2:48; 5:45
Kişilik: 2:130, 231; 79:40
Ruh: 39:42; 89:27
Ego: 53:23
Kendi: 3: 28; 26:3
İçinden, gizlice: 7:205
Uygun anlamı seçebilmek için:

• Kuran bir bütün olarak kavranmalı, kelimelerin diğer kelime ve ayetlerle olan ilişkisi, ayetlerin
ayetlerle olan ilişkisi dikkate alınmalı, Kuran'ın ana teması ve temel prensipleri gözardı
edilmemeli;
• Çok anlamlı kelimenin geçtiği diğer ayetler incelenmeli;
• Zanni rivayetlere itibar edilmemeli;
• Konu üzerinde çalışması olanlara danışıp tartışmalı ve 17:36 ayetinin önerdiği metod izlenmeli.
MÜŞRİKLERİN NAMAZI
Onların Kabe'deki namazları, ancak ve ancak kandırma ve inkardır. Artık
kafirliğinizden dolayı azabı tadın (8:35).
Tüm Kuran meallerinin istisnasız yanlış olarak tercüme ettikleri bu ayetle ilgili olduğu için "Sakıncalı
Yazılar" adlı kitabımda ve aylık bir dergide yayımlanmış bir makalemi burada sunmak istiyorum.
Mufassal, Mübin ve Tibyan olan Kuran'ı, mücmel ve muğlak gibi zıt sıfatlarla tanımlıyanların bazı
ortak itirazları var. Taklide dayalı imana sahip olanlar Kuran'ın hidayetimiz için yeterli olduğuna ve bu
anlamda her şeyi içerdiğine ve herşeyi açıkladığına inanamamakta. Onlar Allah'ın sözünü beşer sözü
gibi değerlendirdikleri için Allah'ı hakkıyla takdir edemiyenlerdir (22:74).
Her şeyi bilen ve herşeye Kadir olan Allah'ın bize bir yol gösterici ve rahmet olarak (41:3,4)
gönderdiği Kelamını hakkıyla değerlendiren müminler her ne zaman ortaya çıksa Kuran'ı yeterli kabul
etmeyen zihniyet, "Kuran'da namazın nasıl kılındığı anlatılıyor mu?" gibi bir itirazla onları susturmaya
çalışmaktadır.
"Saçak " adındaki materyalist bir dergide Tahsin Mayatepek'in uzun bir raporu yayımlanmıştı.
Raporda, Güney Amerika'nın güneşperest yerlilerinin müslümanlar gibi namaz kıldıkları, oruç
tuttukları v.s. haber veriliyordu. Muhammed peygamberin güneş kültünden etkilendiğini iddia eden o
rapora verdiğim cevabın bir bölümünü buraya aynen almak istiyorum. Kuran'ı yeterli kabul etmeyen
Mişnacılar için de kısa bir cevap yerine geçebilir:
50
İslam dini evrenseldir
Derginizin 49. sayısında kapak konusu edilen Cumhurbaşkanlığı arşivindeki Tahsin Mayatepek'in
raporu üzerine kısa bir eleştiride bulunacağım. Eleştirimin muhatabı, sözkonusu raporu geniş bir
araştırmayla değerlendiren ve hararetle savunan Eren Kutsuz (Turan Dursun) dur.
Derginizin altmış iki sayfasını işgal eden yazıda, güneşe ve yıldızlara tapan Meksika yerlilerinin
namaz kıldıkları, oruç tuttukları, abdest aldıkları v.s. iddia edilmekte ve Kuran'da adı geçen Sabiilerin
yıldıza tapanlar olduğu yorumundan hareketle, islami pratiklerin güneş kültünden, yani
güneşperestlikten kaynaklandığı ileri sürülmektedir.
Rapordaki yorumların zorlama olduğu ve bu yorumlara dayanılarak subjektif iddialarda
bulunulduğunu tartışmayacağım. Rapordaki yorumların dışında kalan tesbitlerin doğru olmasını
temenni ederim. Zira Meksika yerlilerinin bizim gibi namaz kılmaları, oruç tutmaları, ezan okumaları,
Kuran'ı doğrulamaktan öte bir fonksiyona sahip değil.
Hicri ikinci yüzyılda uydurulan hadis kaynaklarını ve bu kaynaklara dayanarak yorumlar yapan
tefsirleri karşınıza alarak arzuladığınız sonuca varabilirsiniz. Ancak, sadece Kuran'ı karşınıza aldığınız
vakit arzulamadığınız bir sonuçla karşılaşacaksınız
Biraz açıklık getireyim.

Kur'an, kendisinin detaylı olduğunu ve dini konularda herşeyi açıklayıcı olduğunu belirtir (6:97,114;
30:28; 16:89). Kuran'ı detaylandıran, Allah'tır (11:1; 41:3; 7:52). Kuran'ı açıklayan Allah'tır (75:19).
Peygamberimiz, Kuran'dan başka kaynak kabul etmedi (6:114). Peygamberimiz bize sadece Kuran'ı
tebliğ etti (6:19; 7:3). Kuran'ın dışındaki hadis kitapları, çelişkili ve Kuran'a zıt bir sürü rivayetlerle
dolu olup, İslam ümmetinin ihtilafının ve geri kalışının en önemli nedenidir (23:52-56; 25:30).
Peygamberimiz Kuran'ın dışında, sözlerinin yazılmasını yasaklamıştı. Sahabe döneminde de hadis
kitapları oluşturulmadı. Biricik kaynak olarak Kur'an kabul ediliyordu. İbn-i Hanbel'in Müsnedinde bir
çelişki şaheseri olarak yer alan rivayete göre, Muaviye döneminde bile hadislerin yazım yasağı
sahabeler tarafından gözetilmiştir. Hatta Buhari'nin İlim bölümünde 38 ve 39 numarada yer alan
rivayete göre peygamberimizden sonra sahabenin elinde Kur'an ve Medine anlaşmasının yazılı
bulunduğu sahifelerden başka yazılı bir metin bulunmamaktadır.
Allah'ın, korumayı üzerine alarak garantilediği biricik vahiy olan Kuran (15:9) müslümanlarca
anlaşıldığı ve izlenildiği dönemlerde dini kaynak olarak yeterli görülüyordu. Milyonlarca insanın
paldır küldür İslam'a girdiği ve doğru dürüst bir eğitimin olmadığı saltanat döneminde oluşan fitneler
sonucu hadis uydurma faaliyetleri başlamış ve Kuran'ın dışında bir sürü dini kaynak oluşturulmuştur.
Bu girişten sonra konumuza dönelim...
Dini pratikler, İbrahim yoluyla geliyor

Namaz, oruç, hac, zekat gibi dini pratikler hadis kitaplarının uydurduğu gibi Muhammed peygamber
ile başlamaz. Kuran-ı Kerim, birçok ayet-i kerimede, bu pratiklerin İslam dininin kurucusu olan
İbrahim peygambere vahyedilerek farz kılındığını zikreder (21:73; 2:135; 22:26-27).
51
İbrahim'den sonraki peygamberlerin de bu pratikleri yerine getirdikleri anlaşılıyor (19:31;19:54,55;
11:87; 20:14; 3:43).
Kuran apaçık bir Arapçayla nazil olmuştur (39:28; 26:95; 41:3). Toplumun o güne kadar
karşılaşmadığı terimlerden, yahut kelimelere yüklediği yeni anlamlardan söz ettiği vakit onları mutlaka
açıklar. Örneğin Fatiha suresinde geçen "din günü" terimi, 82. surenin 19. ayetinde açıklanır. "Karia"
kelimesine yüklenen yeni anlam 101. surenin ilk ayetlerinde bildirilir.
Herşeyi açıklayan ve apaçık bir Arapçayla nazil olan detaylı bir kitap emrettiği bir ibadeti
açıklamıyorsa bu demektir ki emredilen o ibadet toplum tarafından bilinmektedir. Buna rağmen Kuran,
namaz, oruç, hac ve zekat ile ilgili detaylı açıklamalar içerir. Abdest ve namazla ilgili ayetleri bir
sonraki bölümde inceleyeceğiz. Kuşkusuz Kuran, uydurma hadis ve sunnetteki tarifin aynısını
sunmuyor. Hadis ve sunnetteki namazı Kuran'da arıyorsanız bulamazsınız. Ancak Kuran'daki namazı
hadis ve sunnette, hatta Tevrat'ta bile bulabilirsiniz. Kuran, Tanrı'nın ilk kez İbrahim peygamber
yoluyla bildirdiği pratikleri, Kuran'ı yeterli görmeyen inkarcılara bahane bırakmamak için açıklar.
Nitekim Kuran'ı önyargısız incelediğimizde dini ibadetlerin Muhammed peygamberle başlamadığı
sonucuna varırız. Örneğin:
Siyam (oruç) sizden öncekilere farz kılındığı gibi size de farz kılındı (2:183).
Bu ayetten konumuzla ilgli iki sonuç çıkarabiliriz: 1-Daha önceki ümmetlere de siyam (oruç) farz
kılınmışıtır. 2-Siyam (oruç) kelimesi, hidayetimiz için gerekli her şeyi açıklayan Kitapta emredildiği
halde açıklanmadığına göre Araplar tarafından bu kelimenin anlamı biliniyor demektir. "Sabahtan
akşama kadar yememek içmemek ve cinsel ilişkide bulunmamak" anlamına geldiği herkesçe bilinen
bir kelime niçin açıklansın? Oruç ibadetinin nesilden nesile pratik olarak, bozulmadan kıyamete kadar
devam edeceğini bilen Allah, buna rağmen bu kelimeye açıklama getirir (2:187). Oruç ibadetinde
yapılan bir hafifletmenin Kuran'da bildirilmiş olması da bu konuda bir kanıttır (2:187).
Mekkeliler başta olmak üzere Arap Yarımadasındaki Arapların hac yaptıkları, İbrahim'in inşa ettiği ilk
mescid olan Kabe'yi kutsal bildikleri ve orayı kıble olarak tanıdıkları Kuran'la ve tarihi olarak sabittir.
Hatta Kuran, müminlerin hac esnasında halktan farklı bir menasik izlememelerini, aynı biçimi
korumalarını emreder (2:199).
İslam öncesi Arapların İbrahim'den gelen adete uyarak gusul abdesti aldıkları, kurban kestikleri gibi
birçok husus, günümüz müslümanlarınca makbul addedilen siyer -İslam tarihi- kitaplarında da kabul
edilir.
Kuran, Mekkeli müşriklerin namaz kıldıklarını da belirtir (8:35; 107:5). Ne var ki "mirac" ile ilgili
rivayetin içinde bir hikaye uydurarak peygamberimizi Allah ile sıkı bir pazarlığa oturtanlar namazın
50 vakitten 5 vakite indiğini iddia etmişlerdir.
Kuran'ın en az üç ayeti ile çelişen bu uydurma hikayeye inananlar geçmiş ümmetlerdeki namazın
bizimkinden farklı bir namaz olduğunu kabul etmek zorunda kaldılar. Kuran-ı Kerim, İbrahim
milletinde orucun, zekatın, namaz ve haccın bulunduğunu aynı kelimeleri kullanarak açıkça
belirtmesine rağmen Kuran'ın dışındaki "zan" kitaplarını Kuran'a tercih edenler bu ibadetlerin İslam'da
farklı olduğunu savunmuşlardır.
52
Nitekim,
"Onların namazı ancak ve ancak hile ve inkardır" (8:35)

anlamındaki ayete "onların namazı ancak ve ancak ıslık çalma ve el çırpmadır" anlamını yakıştırarak
Mekkeli müşriklerin şekil bakımından bizim gibi namaz kıldıkları gerçeğini örtmek istemişlerdir.
Müteşabih (birkaç anlama sahip) bir ayeti tevil ederek Kuran'ın açıklamadığı kavramların bilinen
kavramlar olduğu gerçeğini ortadan kaldırmak isteyen ve böylece detaylı olan Kuran'ın detaysız
olduğunu iddia eden meal yazarları acaba şu sorularıma ne cevap vereceklerdir:
✔ Yukarıdaki 8:35 ayetinde Mekke müşriklerine ağır bir suçlamada bulunulmaktadır. İddia
edildiği gibi Mekke müşriklerinin namazı ıslık ve el çırpmadan ibaret olsaydı Kuran'ın bu
"gerçeği" bir suçlama üslubuyla zikretmesinin ne anlamı olurdu? Birileri bizi suçlamak için,
"sizin namazınız ancak ve ancak kıyam, ruku, secde ve zikirden ibarettir!" dese komik olmaz
mı?
✔ İbrahim'in, Musa'nın, İsa'nın ve Meryem'in kıyam, ruku, secde ve zikrullah'tan oluşan
namazlarının bizim namazlarımızdan farklı olduğuna dair delil nedir?
✔ İslam toplumunda yaşamamış bulunan, namazdan habersiz bir insana tüm hadis kitaplarını
verseniz bu kitaplardan namaz kılmasını öğrenebilir mi? Öğrenemez ise namazın kılınış şekli
hususunda en önemli olay fiili tatbikat değil midir?
✔ Arapçayı iyi bilenler, 8:35 ayetinden bir önceki ve bir sonraki ayetlerde geçen "yasuddune" ve
"yasuddu" kelimeleriyle, incelediğimiz ayetteki "tasdiye" kelimeleri arasında ki anlam ilişkisini
araştırabilirler. Nakıs bir fiilin mastarı olan "tasdiye"nin mudaaf bir fiil olan "yasuddune" den
kalb yoluyla i'lal yapılması mümkün müdür? Mümkünse, o zaman "tasdiye" kelimesinin anlamı
ne olur?
NAMAZ VAKİTLERİ
... Sabah namazından önce, öğle vaktinde dinlenmek için elbisenizi çıkardığınız
zaman ve Akşam namazından sonra ... (24:58).
Gündüzün iki tarafında, gecenin bir kısmında namazı gözet. İyilikler kötülükleri
silip götürür. Bu, ögüt alacak olanlara bir ögüttür. (11:114).
Güneşin kaymasından gecenin kararmasına kadar namazı gözet. Sabah Kurna'ını

da gözet. Sabahleyin Kuran (okuması) tanık olunur. (17:78).
Namazlara, özellikle orta namaza dikkat edin. Kendinizi tümüyle Allah'a vererek
namaza durun. (2:238).
Tüm Türkçe mealler istisnasız olarak 24:58 ayetindeki "işa" kelimesini yatsı olarak çevirmişlerdir.
Güneş batimından gecenin iyice karardığı noktaya kadar olan zaman dilimi için kullanılan bu
53
kelimenin anlamı üç vakit namazı beşe çıkaranlar tarafından kaydırılmıştır. Nitekim "işa" kelimesinin
akşam için kullanıldığını 12:16 ve 79:46 ayetlerinden rahatlıkla öğrenebiliriz. İncelediğim tüm Kuran
çevirileri bu kelime ile ilgili tutarsızlık sergilemektedir. Örneğin, 24:58'deke "işa" kelimesini yatsı
olarak çeviren Süleyman Ateş, aynı kelimeyi 12:16 ve 79:46 ayetlerinde doğru olarak "akşam" diye
çevirmiştir.
2:238 ayetindeki "orta namaz" ise geleneksel çevirilerde ve meallerde hep ikindi namazı olarak
yorumlanmıştır. Yukarıdaki dört ayetin işaret ettiği üç vakit namazın nasıl beşe çıkarıldığını yakından
görebilmek için konuyu inceleyelim.
Üç namaz
Kuran'da sadece üç namazın ismi geçer. Bir başka deyişle, "salat" (namaz) kelimesi, zaman bildiren üç
tanımlayıcı kelime ile birlikte anılır.
1. Salat-el Fecri-SABAH NAMAZI (24:58; 11:114).
2. Salat-el İşa'-AKşAM NAMAZI (24:58; 17:78; 11:114)
3. Salat-el Vusta- ORTA NAMAZ (2:238; 17:78)
Namaz vakitlerini belirleyen ayetlerin hepsinin bu üç vakit hakkında olduğunu görüyoruz.
Spekülasyonlara girmezsek ORTA NAMAZ olarak adlandırılan namazın sabah ile akşam namazı
arasındaki öğle namazı olduğunu rahatlıkla bulabiliriz. Gecenin uyumamız için yaratıldığını (78:10-
11) ve gece ortasında kalkıp Allah'ı anmanın üzerimize farz kılınmadığını (73:20) ve Cuma namazının
günün ortasında kılınmasının emredildiğini (62:9-11) düşündüğümüzde "orta" namazın sabah ile
akşam namazı arasındaki öğle namazı olduğunu anlarız.
Tevrat bu anlayışı destekler. Namazın İbrahim peygamberle başladığını ve Musa'nın namaz kıldığını
hatırlarsak Tevrat'ta namaz vakitleriyle ilgili ifadelerin tarihsel değerini daha iyi idrak ederiz. Tevrat'ın
çevirilerine güvenim tam olmamakla birlikte Tevrat'ın en az üç ayetinde bulduğumuz bu desteğin bir
hata vaya tahrif sonucu oluştuğuna inanamıyorum. Tevrat'taki bu ayetlerin gerek birbirleriyle ve
gerekse Kuran ayetleriyle olan tutarlılığına dikkatinizi çekerim. (Bak: 1Samuel 20:41; Zebur 55:16-17;
Daniel 6:10).
Namaz vakitlerinin beşe çıkarılmasının oluşturduğu kara dumanların izini mezhepler tarihinde
görebilirsiniz. şia'nın beş vakit namazı üç vakte sıkıştıran garip pratiği, namazları beşe çıkartan
Sunniler'in baskısı neticesi bir uzlaşmadan kaynaklanıyor olmasın? Sünnetlerle, nafilelerle, teravih
namazlarıyla namaza sürekli zam yapan hadis ve sünnet izleyicilerinin üç vakit namazı beşe
cıkarmaları çok mu uzak bir ihtimal?
Allah'ın kelamı Kuran'a, kul kitaplarını ve yalan rivayetleri ortak koşmakta inat edenlerin favori
bahaneleri olan "sadece Kuran'ı izlesek namaz kılamayız" iddiasına burada cevap verelim. Doğru,
sadece Kuran'ı izlesek mezhep kitaplarının tarif ettiği namazı kılamayız. Ancak, Allah'ın emrettiği,
elçilerinin ve müminlerin kıldığı namazı hemen hemen tüm detaylarıyla öğrenebiliriz.
54
Kuran'a Göre Namaz
Islam özel bir isim olmayıp Tanrı'ya teslimiyet anlamına gelir. Tüm elçiler ve inananlar Islam ve
müslüman kelimelerinin kendi dillerindeki karşılıklarını, kendilerini tanımlamak için kullanmışlardır
( 2:131; 7:126; 10:72; 22:78; 27:31,42; 28:53; 72:14). Nitekim, Tanrı yanında makbul biricik din
İslam’dır, yani Allah’a teslimiyettir (3:19). Bir çok sözde müslüman, "(Tanrı'nın buyurduğu gibi)
Kuran, tam ve detaylı ise namazların rekaatlerini Kuran'ın neresinde bulabiliriz?" diye Tanrı'ya
meydan okumaktadır. Islam'ın tüm pratiklerinin Kuran'ın vahyinden çok önce ortaya konmuş olduğunu
yine Kuran'dan öğrenmekteyiz (8:35; 9:54; 16:123; 21:73; 22:27; 28:27). Ibrahim'den sonraki tüm
elçiler namazı gözetiyorlar, zekatı veriyorlar, oruç tutuyorlar ve hac ediyorlardı (2:43; 3:43; 11:87;
19:31,59; 20:14; 28:27). Mekke putperestleri ise rivayetlerin ileri sürdüğü gibi heykellere
tapmıyorlardı. Allah’ın kutsal kulları olduklarına inandıkları Lat, Uzza, Menat gibi isimlerden şefaat
bekledikleri için putperest olarak nitelenmişlerdir (53:19-23).
Mekke putperestleriyle olan benzerliği ortadan kaldırmak için rivayetler uyduranlar, uydurdukları
heykel tasvirlerindeki çelişkileri ile aslında yalanlarını ele vermektedirler. Kuran'ın hiçbir yerinde
onların heykellere taptıkları, Muhammed'in heykelleri kırdığı v.s. bildirilmemektedir. Aksine, Mekke
müşriklerinin kendilerini Ibrahim peygamberi izleyen ve Tek Tanrı'ya tapan insanlar olarak
gördüklerini öğrenmekteyiz (6:23; 39:3) Nitekim onlar, Ibrahim'in hatırası olan Kabe'ye saygı
gösteriyorlar (9:19), namaz, oruç ve haccı bazı tahrifatlarla da olsa uyguluyorlar, (2:183,199; 8:35;
9:54; 107:4-6), zekatı bildikleri halde gereği gibi yerine getirmiyorlardı (53:34). Zekat, gelirin
ihtiyaçtan fazla olan bolumunu (2:219) geciktirmeden (6:141) ihtiyaç sahiplerine ve Allah yoluna
(9:60) gizli veya açık olarak (2:274) verme yükümlülüğüdür (51:19).
Namaz kılmak, sıkça zekatla ve muhtaçlara yardım etmekle birlikte anılarak namaz kılan kişinin
toplumsal bilinç ve sorumluluğa sahip olması vurgulanır (2:43,83,110; 4:77, 22:78; 107:1-7). Namaz
sadece Allah'ı anmak için kılınır (6:162; 20:14). Bu anış, müslümanları günahlardan ve başkalarına
zarar vermekten alıkor (29:45). Namaz hayat boyu gözetilecek bir görevdir (70:23).
Namaz kılmak için abdestli olmak gerekir (4:43; 5:6). Abdesti sadece cinsel ilişkide bulunmak ve
tuvalet ihtiyacını gidermek bozar; gaz kaçırmak, kanamak, kadınlarla tokalaşmak ve kadının adet
görmesi abdesti bozmaz ve namaza engel olmaz (5:6; 2:222). Su bulunmazsa, namaza zihinsel olarak
hazırlanmak için temiz bir zemine dokunularak yüzler ve eller meshedilir (5:6).
Namaz için örtünme diye bir koşul yoktur. Örtünme toplumsal bir gereksinme olup kişiyi cinsel ve
duygusal ilişkilerde diğerlerinden koruma amacını güder (7:26; 24:31; 33:59). Namaz için İbrahim
peygamberin kurduğu Kutsal Mescide yani Kabeye yönelmeli (2:125, 143-150; 22:26). Yolculuk
anında kıbleye dönme koşulu ihmal edilebilir (2:115). Tehlike ve korku gibi olağanüstü hallerde
kısaltılması öğütlenen namaz bir rekaat olunca normal koşullarda kılınan namaz en az iki rekaat olmalı
ve namazda dış dunya ile irtibatı minimuma indirmeli (4:101-103). Namazları oruç gibi kazaya
bırakmak diye bir şey olmayıp belli vakitlerde yerine getirilmeli (4:103).
Gecenin gündüzün iki ucuna yakın bölümlerinde gözetilmesi gereken Sabah (Fecr: 24:58; 11:114) ve
Akşam namazlarıyla (Işa: 24:58; 17:78; 11:114) güneşin göğün ortasından sarkmaya başlamasından
akşama kadar kılınması gereken Orta (Vusta: 2:238; 17:78; 38:32) namazı olmak uzere üç vakit namaz
mevcuttur. Kadın-erkek tüm inananlar haftada bir Cuma (toplantı) günü öğle namazına açık bir duyuru
ile çağrılır ve namazı erkek veya kadın bir müslümanın önderliğinde topluca gözettikten sonra herkes
55
tekrar işine döner (62:9-11). Duyuru Allah'ı anmaya bir çağırı olup başka isimler zikredilmez (72:18-
20). Namaz için topluma açık olan mescitlere gidecek olanlar temiz ve güzel elbiseler giymeli (7:31).
Namazı ayakta durarak kılmaya başlamalı (2:238; 3:39; 4:102) ve özel durumlar hariç durulan yerden
hareket edilmemeli (2:239). Namazda eğilerek yere kapanmalı (ruku ve secde) böylece Allah'a
teslimiyet fiziksel olarak da bildirilmeli (4:102; 22:26; 38:24; 48:29). Herhangi bir korku durumunda
ayakta durma ve eğilerek yere kapanma koşulu aranmaz (2:239).
Namazda okuduğumuz duanın anlamını namaz anında bilmeli ve Allah ile konuştuğumuzun bilincinde
olmalıyız (4:43). Namazları saygı içerisinde kılmalı (23:2). İhtiyacımıza ve içinde bulunduğumuz
duruma uygun olarak Allah'in herhangi bir ismini (sıfatını) zikredebiliriz (17:111). Namazda Allah'tan
başkasını anmak namazın amacıyla çelişir (6:162; 20:14; 29:45). Namazda Allah'ı anmalı, övmeli,
yüceltmeli, tesbih etmeli ve O'ndan yardım istemeli (20:14; 17:111; 29:45; 2:45). Fatiha suresi baştan
sona Allah'ı muhatap alan bir dua niteliğinde olan biricik sure olup değişik dilleri konuşanların topluca
namaz kılabilmelerini sağlayabilmesi açısından uygundur (62:9-11; 4:101-103). Namazlarda orta bir
sesle okumalı ve namazlar ne özellikle gizlenmeli ne de gösteriş amacıyla açıkta kılınmalıdır (17:111).
Toplu namaz kılınırsa, namaza önderlik eden kişinin orta bir ses tonuyla okuduğu dua dinlenmeli
(7:204; 17:111).
Cenaze namazı olarak bilinen dua bir namaz değil aslında. Dileğe bağlıdı bir duadır. Allah'a ortak
koşmadan ölmüş olanları hayırla anıp yakınlarına destek verme amacını güder (9:84).
Namazları birleştirmek, kaçırılmış namazları kaza etmek, namazları yolculuk anında kısaltmak, sünnet
ve nafile namazlar eklemek, namaz kıldırma memurluğu (imamlık) diye bir meslek icad etmek,
kadınların namazda önderlik etmesini yasaklamak, otururken Et-tahiyatu duasını okumak ve bu duada
peygambere ikinci şahıs olarak seslenmek, şehadette Muhammed peygamberin ismini Allah'ın yanına
eklemek, Fatiha'dan sonra zammussure okumak, eller ve parmakların yeri konusundaki detaylarla
meşgul olmak, abdest alırken ağzı ve burnu yıkamayı abdestin bir şartı bilmek, namazdan önce ağzı
misvaklamanın, sarık veya terlik giyilmesinin daha sevap olacağına inanmak gibi nice kurallar ve
inançlar Hadis-Sünnet ve mezhepler yoluyla Muhammed Peygamberden daha sonra sokulan
bidatlerdir.
TAŞLA ÖLDÜRME (RECM) CEZASI

(Bu) indirdiğimiz ve (hükümlerini) farz kıldığımız bir suredir. Düşünüp öğüt
alasınız diye onda apaçık ayetler indirdik. Zina eden kadın ve zina eden erkeğin
herbirine yüzer celde vurunuz. . . (24:1-2)
Zinayı işleyenler ister evli ister bekar olsun, ister zengin ister fakir olsun, ister erkek ister kadın olsun,
dört tanıkla suçları kanıtlanan özgür kişilerin cezası toplum önünde sembolik yüz değnek cezasıdır
(24:4). Bu, kelime sıkıntısı çekmeyen (31:27), en iyi yasa koyucu (5:50), unutkan olmayan (19:64) ve
Kuran'ı detaylandıran (11:1) Allah'ın yasasıdır. Kuran'dan başka hüküm kaynağı arayan, peygambere
karşı gelmiş olur (6:114).
Ne yazık ki tüm Kuran tefsirleri ve bazı Kuran mealleri, zinanın cezasıyla ilgili ayeti çarpıtmışlardır.
Örneğin Fikri Yavuz'un meali şöyledir:
56
(Bekar olup da) zina eden kadınla zina eden erkeğin herbirine yüz değnek
vurun... (24:1-2)
Ayetteki yüz celde (değnek değil celde) cezasının bekarlara has olduğunu iddia eden ruhbanlar,
Yahudilerin ve müşriklerin adeti olan recm -taşla öldürme- cezasını İslam'a sokmak için yalan üstüne
yalan uydurmuşlardır.
Allah, detaylı olan Kitabında, zinanın cezası olarak yüz celde cezasını öngürür. Arapça "celde"
kelimesi, deriyi incitecek bir değnek anlamına gelir. Bu ceza için Arapçadaki "asa", "minsee" gibi
kelimelerin kullanılmayışı dikkat çekicidir. Bu cezanın açıklandığı 24 üncü surenin ilk ayetleri
okunduğunda bu cezanın amacının, suçluyu yaralamak ve canını acıtmaktan çok toplum önünde teşhir
etmek olduğu anlaşılır.
Rabbimiz, Detaylı, Tamam, Açık ve Hidayet Rehberi olan kitabında, zina eden kadın ve erkeğin yüz
celdeyle cezalandırılmasını emrederken, din adamları, bu ayetin "mücmel (kapalı)" olduğunu iddia
ederek, müşriklerin ve yahudilerin adeti olan taşla öldürme cezasını dinimize sokmuşlardır. Halbuki
Nur suresindeki bu ayetten bir önceki ayet, alttaki hüküm ayetinin "apaçık" olduğunu belirtir. Üstelik
öğüt almamızı da tenbihler. Nerede öğüt alanlar!
Şeytani teori: "Kuran'da nasih ve mensuh"

Allah'ın kitabını kapalı ve anlaşılmaz ilan ederek, her türlü suistimalin ve tahrifatın kapısını ardına
kadar açanlar bununla yetinmeyerek Bakara Suresinin 106. ayetinde sözü edilen geçmiş şeriat ve
mucizelerin neshini (kaldırılmasını) Kur'an ayetlerinin neshedilmesi olarak tevil ettiler. Ellerine
geçirdikleri nasih-mensuh sihirli değneğiyle anlamadıkları her ayeti iptal ettiler. İşlerine gelmeyenleri,
yahut uyduruk hadislerle çelişenleri neshedip inkar ettiler. Tabii ki herşeyde olduğu gibi burada da
ihtilaf ettiler. Anlayış kapasitelerine göre kimisi 5 ayeti, kimisi 20 ayeti neshetti, kimisi de 50 ayeti...
Kesin olan bilgide, yani ilimde, ihtilaf değil ittifak lazım gelirken bizim ilim adamlarımız her ne
hikmetse ihtilaf içinde ihtilaf çıkardılar. Öyle ki hadisler arasındaki çelişkileri çözmek için "hadis
ihtilafları ilmi"(!) oluşturdular ve ne gariptir ki bu "ilmin" prensiplerinde de ihtilaf ettiler. İhtilaf
uzmanlarını yüzyıllarca alim diye taklit edip durduk. (51:8)
Keçi tarafından iptal edilen ayet!

Peygamberimizin Maiz ve Gamidiyye adlı iki kişiyi recmederek öldürdüğünü rivayet edenler bu
rivayetin Kur'an'ın Nur suresindeki apaçık ayetin iptaline yetmediğini görünce "ayet" te uydurdular.
Uydurdukları sözleri Kur'an'a sokamayınca da, Yunus Suresinin 100. ayetinde tanımlanan kişilerin
inanabileceği bir hikaye düzdüler. Meğer, recm ile ilgili ayet peygamberimizin hayatındayken
mushafta yazılıymış da, peygamberin vefatından sonra Aişe'nin odasına giren bir aç keçi tarafından
yenmiş ve böylece nesholmuş! Bu hikayeyi, İbni Mace, Nikah 36/1944; Hanbel 5/131, 132, 183; 6/269
da bulabilirsiniz.
Bir keçinin papirüs veya deri yeyip yemeyeceğini veya döşek altında saklanan müshafa ulaşıp
ulaşamıyamıyacağını hiç tartışmayan "ulema" bir başka soruya cevap bulmaya çalışmıştır.
Peygamberin vefatından sonra, tamamlanmış bir kitabın korunmuş ayetleri nasıl olur da, keçi
tarafından yenilmek suretiyle ortadan kalkar? Hadis ihtilaflarını çözme konusunda uzman olan İbni
57
Kuteybe buna cevap olarak, "keçi mübarek bir hayvandır" der. Ve akabinde koyunun keçinin
marifetlerini ve faziletlerini saymaya başlar. Hatta konuyu daha da genişleterek şunları söyler: "Ad ve
Semud kavimlerini ortadan kaldıran Allah, bir ayetini keçiye yedirerek kaldıramaz mı?" Allah'ın yüce
ayetlerini naletli kavimlere benzetecek kadar zeka sahibi olan bu "büyük alimin" Kayıhan Yayınları
tarafından Türkçeye "Hadis Müdafaası" diye çevrilerek yayımlanan "Tevilü Muhtelifül Hadis" adlı
kitabı dinî mizah konusunda bir şaheserdir.
"Ömer, Allah'tan değil halktan korkan bir kişiydi"

Peygamberimizin recm yaptığı iftirasını uyduranlar, keçiye (bir başka rivayete göre tavuğa)
yedirdikleri "recm ayetiyle" Allah'a iftira edenler, bu ilkel yalanlarına koruma zırhları oluşturmayı da
ihmal etmedi. Nitekim, sık sık devreye soktukları Ömer'e de bir iftirada bulundular. Meğer Halife
Ömer şöyle demiş: "İlerde bazı kişiler çıkacak ve recm cezasını Kur'an'da bulmuyoruz diye recmi
inkar edeceklerdir. İşte bu kişiler okun yaydan çıktığı gibi dinden çıkacaklardır. Eğer halkın, 'Ömer
Kur'an'a ilave ediyor' demesinden korkmasam bu recm ayetini Kur'an'a yazardım." (Buhari: 93/21;
Müslim, Hudud 8/1431; Ebu Davut: 41:1; İtkan: 2/34). Demek Ömer, halktan değil de Allah'tan
korkmuş olsaydı, recm ayeti, "keçinin neshettiği ayet" olarak hadis kitaplarında anılmayacak; bunun
yerine Kuran'da yer alacaktı!
"Taşla öldürme cezasını uygulayan sunni maymunlar"

Bununla da yetinmeyen hadis ve sünnet alimleri maymunların da zina eden bir maymunu yakalayarak
taşladığını ve sahabelerden birisinin de bu maymun recmetme olayına katılarak maymunu
öldürdüğünü rivayet etmiştir (Buhari 63/27). Maymunu olumsuz bir örnek olarak gösteren Kuran'ın
mucizevi bir tecellisi olarak (2:65; 7:166) kendilerine maymunları örnek alan ve hatta bu örnekliği
oluşturmak için maymunlara bile iftira atmaktan çekinmeyenler elbette 2:65 ve 7:179 ayetlerine
muhatap olurlar.
Yalan üstüne yalan uydurarak, Allah'a, peygamberine, Ayşe validemize ve Ömer bin Hattab'a iftira ve
hakaretlerde bulunanların torunları da birçok değerli alime yalan isnatlar üretti. Mesela, sadece
Kur'an'a uymakla ve hadislere itibar etmemekle suçlanan, devrindeki zalim sultanlar ve dalkavuk
alimler tarafından işkencelere tabi tutulan Ebu Hanife'nin ölümünden sonra adına nisbet edilen mezhep
katkılarla şişirilerek çok farklı bir hale sokuldu.
Yalan üretim fabrikaları ve taklitçilik hastalığı

İkinci Hicri yüzyılda yüzbinlerce hadis uyduruldu. Allah'ın elçisine hadis yakıştırmanın moda haline
geldiği bu yüzyılda 6:112 ayetinde tanımlanan kişiler kitaplar yazmaya başladı. Örneğin Buhari,
kitabına aldığı 7200 hadisi yedi yüz bin hadisten elediğini itiraf eder. Buhari'nin itirafına göre
kendisinin topladığı hadislerin %99 'u uydurmadır. Doğru hadis diye sunduğu hadislerin yalan oranı
ise bundan pek farklı değil.
Allah bize kör taklitçiliği değil, araştırıp soruşturmayı, düşünüp akletmeyi emrediyor (17:36).
Uydurma rivayetlerle, çelişkili iddialarla, mantıksız hurafelerle karman çorman hale sokulan bir dinin
kimse tarafından anlaşılamayacağını çok iyi bilen din adamları, halkı araştırmadan ve anlamadan
kendilerini taklit etmeye zorlayıp durdular. Düşünen ve araştıran insanların yüzyıllardır ördükleri
58
büyüleri iptal edeceğinin bilinçaltındaki korkusuyla huzursuz oldular. Bu din ne biçim bir dindir ki
tarih boyunca sadece üçbeş kişi anlamış ve onlardan bu yana ve kıyamete kadar kimse de
anlayamayacaktır! Allah bu dini ve Kur'an'ı üç beş kişiye değil, tüm düşünen insanlara gönderdi.
Atalara, ruhbanlara körü körüne bağlanmayı ise sürekli kötüledi (2:170; 5:104; 10:78; 17:36; 26:74;
31:21; 34:43; 43:22,23).
Anonim şirket dini

Geçmiş atalarımız Kur'an'ın dışında bir sürü dini terimler ve kitaplar oluşturdu ve dini bunlara
dayandırdı. İslam dinini, Allah + Peygamber + sahabe + tabiin + mezhep müctehitleri + mezhepte
müctehitler + eski alimler + ve daha sonra gelen alimciklerden oluşan bir anonim şirketin ortaya
koyduğu bir beşerî din haline dönüştürdüler. Rabbimiz bize Muhammedi bile demezken, peygamberin
kendisi ve arkadaşları Muhammedi değilken, biz, falancı filancı, Hanefi, şafii, Maliki, Hanbeli, Sünni,
şii, Selefi, Vehhabi, Süleymancı, Nurcu, Nakşibendi, Kadiri... gibi fırka, mezhep ve tarikat isimleriyle
kendimizi adlandırmayı marifet saydık. Alah ve elçisinin şiddetle menettiği mezhepçiliği, hizipçiliği
övdük durduk (6:159; 23:5256). Allah'ın kendisine verdiği "müslüman" ismini yeterli gören (22: 78,
41:33) ve Kur'an'daki sıfatların dışındaki "müctehit, mukallit" gibi sıfatlara itibar göstermeyenleri
sapık olarak damgaladık.
Hasılı, taşla öldürme cezası ortaçağ putperestlerinin bir uygulaması olup saçma sapan hikayeler ve
yalanlarla dininimize sokuldu. Tanrı Sözü'nü yeterli gören inananlar, yüzyıllardır bilinçlerde ve
pratikte gerçekleştirilen bu dejenerasyonu Tanrı'nın yardımıyla reforme edecektir. Mollaların taşları
insanları öldürebilir ancak aydınlığı söndüremez.
59
MUHAMMED SON NEBİDİR
Hani Allah nebilerden -peygamberlerden- misak (söz) almıştı: 'Size kitap ve
hikmet vereceğim. Daha sonra, beraberinizdekileri doğrulayan bir resul -elçi-
geldiğinde, ona inanacak ve onu destekleyeceksiniz.' Demişti ki: 'Bunu kabul
ettiniz ve bu sorumluluğu aldınız mı?' Onlar: 'Kabul ettik' dediler. (Bunun
üzerine Allah) 'Öyleyse şahid olun, ben de sizinle beraber şahid olanlardanım'
dedi (3:81).
3:81 ayeti, çok açık bir şekilde tüm nebilerden sonra onların kitaplarını doğrulayan bir resulün
geleceğini haber veriyor. Ayette sözü geçen "misak" yani sözleşme, Allah ile nebileri arasında bu
hayattan önce gerçekleşmiştir. Misaka tüm nebilerin katıldığı anlaşılıyor. Zira ayette "sen hariç diğer
nebilerden misak aldık" denmiyor. Yahut "senden önceki nebilerden misak aldık" da denmiyor.
Misakın Muhammed peygamberden de alındığı anlaşılıyor. Kuran'ın bir başka ayetinde de Muhammed
istisna edilmiyor, aksine, sözkonusu misaktan söz eden 33:7 ayetinde, bu misaka katılan bazı nebilerin
isimleri zikredilmiş ve bu arada Muhammed'in de dahil olduğu bildirilir.
Kuran, tüm peygamberlerden ve kitaplardan sonra gelecek olan elçiden haber verdiği 3:81 ayetinde
aynı zamanda nebi (peygamber) ile resul (elçi) arasındaki anlam farkını da öğretiyor. Bu ayete göre,
Allah nebilere kitap vermiştir. Resul ise geçmiş kitapları tasdik edicidir. Kuran'ın bütünlüğü
incelendiğinde her nebinin aldığı kitapları iletmekle yükümlü olduğu ortaya çıkar (2:140; 2:159; 3:71;
3:187; 2:247,248; 2:61; 2:177; 2:213). Yani her nebi aynı zamanda resüldür. Nebileri, sadece Allah'tan
kitap alan, fakat insanlara iletmekle yükümlü olmayan kişiler olarak tanımlamak az önce verdiğim
ayetlerle çelişir. Dileyen 2:213 ve 43:6 ayetlerine de bakabilir. Allah'ın bir insana vahyettikten sonra o
vahyi gizlemesini emretmesi yahut konuşmasını yasaklaması sünnetullah'a aykırıdır.
Demek ki Kuran'ın tanımına göre nebi, hem kendinden önceki kitapları tasdik edici ve hem de aldığı
yeni kitabı insanlara ulaştırıcıdır. Ancak her resul nebi değildir. Nitekim, Kuran'da "resul" kelime
anlamıyla kullanılmasına rağmen (12:50), nebi kelimesi sürekli Allah'ın peygamberleri için
kullanılmıştır. 6:83-86 ayetlerinde 18 peygamber ismi sayılmakta ve bunları izleyen 89. ayette
bunların nebi olduğu belirtilmektedir. Muhammed ve İdris peygamberin de nebi olduğu başka yerlerde
belirtilir (33:40; 19:56). Böylece Kuran'da ismi geçen resullerin en az 20 tanesinin nebi olduğu ortaya
çıkıyor. Kuran'a göre, Hud, Salih, şuayb resuldürler.
Muhammed aleyhisselamın son nebi olduğunu beyan eden 33:40 ayeti çok ilginçtir. Bu ayet,
Muhammed'in son resul olduğunu iddia edenlere aslında bahane bırakmıyor:
Muhammed adamlarınızdan hiç birinin babası değil; ancak o, Allah'ın resulü ve
nebilerin sonuncusudur. Allah her şeyi bilendir (33:40).
Herşeyi bilen Rabbimiz, peygamberlerini putlaştıranların sürekli olarak kendi peygamberlerinin son
resul olduğunu iddia ettiklerini bildiği için 33:40 ayetinde sadece " nebilerin sonuncusudur" ifadesini
60
kullanmıyor, "O, Allah'ın resulüdür" ifadesini ekliyor: ". . . Ancak o, Allah'ın resülü ve nebilerin
sonuncusudur. . ." Dikkat ederseniz ayetin ifadesi "Ancak o, Allah'ın son resulü ve nebisidir" şeklinde
değildir.
Ne yazık ki geçmiş ümmetlerin zaaflarını aynen tekrarlayıp Kuran'dan uzaklaşan İslam ümmeti (25:30;
23:52-56; 15:91), nebi ile resul kelimesinin anlamını kaydırıp birbiriyle değiştirerek Muhammed'in
aynı zamanda son resul olduğu yalanını ortaya atmıştır.
Daha özel bir ifade olan "nebi" kavramını kitap almayan tüm elçiler anlamına kaydırarak yaptıkları bu
tahrifatla 3:81'de müjdelenen resulü inkar etmek istemişlerdir. Her şeyde olduğu gibi nebi ve resul
kelimelerinin anlamında da ihtilafa düşen "ulema" böylece o resulün dönemine erişecek taklitçiler için
bataklık oluşturdular.
3:81 ayetinin Diyanet Mealindeki çevirisini inceleyelim:

Allah, peygamberlerden ahid almıştı; 'Andolsun ki size Kitap, hikmet verdim;
sizde olanı tasdik eden bir peygamber gelecek, ona mutlaka inanacaksınız ve
ona mutlaka yardım edeceksiniz, ikrar edip bu ahdi kabul ettiniz mi?' demişti.
'İkrar ettik' demişlerdi de: 'şahid olun. Ben de sizinle beraber şahidlerdenim'
demişti.
Dikkat ederseniz Diyanet meali nebi ve resul kelimelerinin her ikisini de bir tek kelimeyle,
"peygamber" kelimesi ile dilimize çevirerek ayetin gerçek anlamını yitirmiştir. Ama aynı meal,
33:40'daki resul ve nebi kelimelerini aynı "peygamber" kelimesiyle tercüme edememiştir. Niçin?
Çünkü bu kelimeler birbirine çok yakındır. İki ayrı kelimeyi tek kelimeyle tercüme etmesi halinde
cümle düşüklüğü ortaya çıkacaktı.
Elinizdeki bu kitap için incelediğim onbir Türkçe mealden sadece Osman Nebioğlu'nun meali ayetteki
nebi ve resul kelimelerini ayrı kelimelerle doğru olarak dilimize çeviriyor:
Hani Allah, Peygamberlerden: 'Size verdiğim Kitap ve hikmetten sonra sizi
doğrulayan bir Elçi gelince ona gerçekten inanıp yardım edeceksiniz' diye söz
almıştı. . . (33:40)
Osman Nebioğlu, muhtemel ki soyadındaki kelimenin anlamını iyi araştırmış ve nebi ile resül
arasındaki farkı öğrenmiş ve böylece 3:81 ayetini doğru çeviren tek meal yazarı olmuştur.
61
Tarih Tekrar Ediyor
Kuran, 40:34 ayetinde insanların peygamberlerini putlaştırma eğilimlerinin bir sonucunu verir:
Size daha önce Yusuf apaçık delillerle gelmişti. Size getirdiği mesaj konusunda
kuşkuya düştünüz. Sonunda o ölünce 'Allah ondan sonra resul -elçi-
göndermeyecek' dediniz. İşte Allah, ölçüyü aşan şüphecileri böylece saptırır
(40:34).
Bu ayet-i kerime bir çok yönden ilginç dersler verir. Allah'ın elçisine karşı çıkan ruh tipinin daha sonra
o peygamberi putlaştıranlarla aynı olduğunu belirtir. Yani Yusuf'a karşı çıkanlar ile onu geleneksel
olarak taklidi imanla kabul edip putlaştıranlar arasında hiçbir fark görmüyor. Yusuf'u putlaştıranlar,
Yusuf'un zamanında yaşasalardı ona ilk karşı çıkanlar olacaktı. Zira putperest zihniyetin putları eksik
olmaz. Yusuf'tan önceki putlarından dolayı Yusuf'u reddedeceklerdi.
Nitekim Hahamlarını putlaştıran yahudiler, Tevrat'ta İsa'nın peygamberliğiyle ilgili bir sürü müjdeler
olmasına rağmen bunları yanlış yorumlayarak İsa'ya karşı çıktı. İsa'yı öldürmeye kalkışan taklitçi
karakter, İsa'nın ölümünden kısa süre sonra onu putlaştırmış ve İncil'de Muhammed'in peygamberliği
ile ilgili birçok işaret ve haber olmasına rağmen bunları yanlış yorumlayarak Muhammed'e karşı çıktı.
Muhammed'e karşı çıkan taklitçi zihniyet, Muhammed'in ölümünden sonra Muhammed'i putlaştırdı ve
Kuran'da son peygamberden sonra gelecek resul=elçi ile ilgili apaçık ayetler olmasına rağmen
Muhammed'in "son resul" olduğunu iddia etti.
Müslümanlar Muhammed'i Putlaştırdılar
Müslümanlar, Kuran'dan uzaklaşıp hadislerle meşgul olmaya başlamakla Muhammed'in yolundan
uzaklaşmış ve onun şikayetine muhatap olmuştur (25:30). Kuran'a göre hüküm koyucu sadece Allahtır.
Muhammed, Kurandan başka hüküm kaynağı tanımamıştır (12:40; 18:26; 5:48-49; 6:114). Kuran'a
göre Muhammed bizim gibi bir beşerdir. Kendisini beşeri niteliklerin üzerinde niteleyenleri
reddetmiştir (18:110; 41:6). Kuran'a göre Muhammed, hatasız değildir. Her beşer gibi hatalar ve
günahlar işlemiştir (47:19; 48:2; 33:37). Muhammed, kendisine bile yarar ve zarar veremez (10:49).
Ahirette hiç kimse hiç kimseyi kurtaramaz (13:16; 25:3; 34:42; 48:11). Muhammed'i, Allah'ın hiç bir
elçisinden üstün tutamayız (2:285). Allah, kainatı Muhammed için değil tüm insanlar için yaratmıştır
(16:12; 31:20). Daha bir çok konu var ki bu konularda Kuran ayetlerinin hilafına inanç ve tavırlar
gelişmiştir. Örneğin 72:18,19; 3:18; 39:45 ayetlerinin zıddına inanç ve sloganlar alabildiğine
yaygınlaşmıştır. 33:56 ayetinin anlamı kaydırılarak felaketli bidatler oluşturulmuştur. Camilerin içine
Allah'ın isminin yanına Muhammed ismini koymak ve hatta bununla yetinmeyerek, ilk halifelerin
isimlerini de eklemek suretiyle 72:18 ayetine zıt bir bidat oluşturulmuş ve bu konuda sünni ve şii
olarak ikiye bölünmüştür. şiiler, camilerine Allah'ın isminin yanına 14 putlaştırılmış isim koyarken;
sünniler 7 putlaştırılmış isim koymuştur. Bu isimlerden dört tanesi ortaktır. Sadece Allah'a
hasredilmesi gereken mescitlerde, isimleri Allah'ın yanına yazılarak ilahlaştırılan Muhammed
peygamber, ilk halifeler ve peygamberin torunları kendilerini putlaştıranlardan davacı olacaklardır
(19:81,82; 10:29; 46:5,6; 18:110; 41:6). Kuran'ın mesajından haberdar olanlar, putların illa da heykel
ve resim biçiminde olması gerekmediğini bilirler. Kuran, Mekke müşriklerinin putlarının heykeller
62
olduğunu bildirmemekte, tam tersine, soyut bir putperestlik anlayışına sahip olduklarını bildirir
(53:23).
Allah'ın adı anılınca hiç etkilenmiyen insanların, Muhammed adını işittiklerinde "Allahümme salli ala
Muhammed ve ala ali Muhammed" nidalarıyla yaygara koparmaları, Muhammed'in Medine'deki
mezarını ziyaret etmeyi bir ibadet saymaları bu felaketli bidatlerin sadece bir kaçıdır. Salat-ı Tefriciye
ismiyle ünlü şeytani bir dua metninin 4444 kere okunması, Anadoluda, özellikle kadınlar arasında çok
yaygın bir adettir. Bu duada, bütün dertleri dağıtan, hastalara şifa veren Allah değil, peygamberdir.
Allah ise bu duanın gerçekleşmesi için bir elçi durumundadır! Bu tür dualarla dolu kitaplar Türkiye'de
en çok satılan kitaplardandır.
Muhammed Peygamberi putlaştıranlar Muhammed için 102 isim uydurmuşlardır. Allah'a sadece 99
isim verenlerin daha fazla ismi Muhammed'e yakıştırmaları nereden kaynaklanıyor? Doksan dokuz
ismin arasına Allah'a ait olmayan bir kaç isim de sokulmuş. Örneğin hadis kitaplarında sunulan
listenin sonunda geçen "DARR (Zarar Veren)" ismi şeytan'a aittir. Tanrı'nın isimleri güzeldir 17:110.
(Her işlenen fiil, süreklilik ifade eden bir isim haline sokulup onu işleyene takılmaz; örneğin, her yazı
yazan kişi "yazar" olmaz.) Sure başlarındaki harfleri bile peygamberin ismi diye insanlara empoze
edenler, bu arada sadece Yüce Allah'a has olan HAD, HASİB, MÜCİB, şAFİ, KAVİ, EVVEL, AHİR,
ZAHİR, BATIN gibi nice isimleri peygamberlerine de maletmişlerdir. Bu isimleri kitaplara ve hatta
Kuran'ın arka sahifelerine basanlar, bu isimleri zikredenler peygamberlerini putlaştırmamış mıdır?
Kendileri gibi bir beşer olan peygamber ahirette kendisini putlaştıran bu kişileri suçlayacak. (18:110;
41:6)
Muhammed'den sonra, tüm kitapları tasdik edici bir resulün geleceğini bildiren ayetten bir önceki ayet,
o resul geldiğinde kendisine karşı çıkacakların en önemli problemini bildirir. Bu zaafın insanlarca
itiraf edilmediği gerçeğini (6:23) hatırda tutarak aşağıdaki 3:80 ayetini değerlendirin.
Melekleri ve nebileri rabler edinmenizi de size emretmez. Siz müslüman
olduktan sonra size inkarı mı emreder? (3:80)
Mehdi Hikayesi
İslam tarihi, Emevi ve Abbasi tağutlarının gerçek müminleri katlettikleri, peygamberimizin torunlarını
hunharca şehid ettikleri bir dönemin sansüründen geçmiştir. Bu dönemlerde doğruyu söyleyenlerin
kanları ve malları dinlerini şeytanın halifelerine satan ulema tarafından helal görülmüş ve böylece
etkisiz hale getirilmişlerdir. Ehl-i beyt ve taraftarlarının mücadelesi, basit bir saltanat kavgası olmayıp
Kuran'a "ayetler" ilave etmeye çalışan ve peygamberin bizzat yazdığı orijinal Kuran'ı yakan Emevi
hanedanlığına karşı verilen onurlu bir kavgadır.
Bu felaketli dönemlerde Kuran'ın yeterli olmadığı inancı yaygınlaşmış ve ciltlerle hadis ve fıkıh
kitapları uydurulmuştur. Bu "mişna"ları kabul etmeyenler sapık ve mürted (dinden dönenler) olarak
damgalanmışlar ve hatta işkenceler altında katledilmişlerdir. Ebu Hanife, hadis uydurukçularının
gazabına uğrayan ve Emevi ve Abbasi zalimlerinin işkencehanelerinde çile çeken mazlumlardan
sadece birisidir. Oldukça şiddetli bir devlet terörünün estiği o günlerde Kuran'a rağmen bambaşka
63
dinler oluşturulmuştur. Kurandaki kavramların anlamını kaydırmak için seferber olunmuştur.
Peygamberin okuma yazma bilmediği yalanından, sahabe kadınlarının peçeli olduğu yalanına kadar...
Taşla öldürme iftiralarından, Kuran'da nasih-mensuh ayetler bulunduğu şeklindeki melanete kadar...
Dinde ihtilafın rahmet oluşundan, şefaat mitolojilerine kadar... Hacerül esved denilen işaret taşının
putlaştırılmasından, peygamber mezarının ziyaretinin faziletlerine kadar... Peygamberin 30 erkeğin
cinsel gücüne sahip oluşundan, sahabenin kadınlarına koşarken orgazm oluşlarına kadar... Aişe
anamızın evlenirken 9 yaşında olduğu yalanını üreterek 53 yaşındaki Peygamberin bir çocukla
evlenişinden, Peygamberin bir gecede 9 kadinla cinsel ilişkide bulunuşuna kadar... Peygamberin
Medine'de bir Yahudi tarafından büyülendikten sonra haftalarca şaşkın şaşkın dolaşmasından, açlıktan
ötürü zırhını bir yahudinin yanına bir kaç kilo arpa karşılığında rehin bırakmış olarak ölmesine kadar...
"Alim"lerin icmasının dini kaynak oluşundan, "sevadül azam" yani "büyük karaltı" masallarına
kadar... Miracta Allah ile namaz pazarlığından, ayın mucizevi bir biçimde yarılıp bir parçasının Ali'nin
bahçesine düşmesine kadar... Dinden dönenin öldürülmesinden, namaz kılmayanın dövülmesi veya
öldürülmesi gerektiğine kadar... Erkeklerin kadınlardan üstün oluşundan, hayızlı kadınların camiye
girmemeleri ve Kurana el sürmemelerine kadar... Erkeklere altın ve ipeğin haram kılınışından, müziğin
resmin ve satrancın haram edilişine kadar... Kadınların boşama haklarını gasbetmekten, erkeğin
ağzından kazara çıkan bir kaç sözle aileleri dağıtmaya kadar... Zekatı senede bir kereye indirmekten,
Haccı birkaç güne sıkıştırmaya kadar... Hayvanlarla ilgili yüzlerce haramlar uydurmaktan, Kureyş'in
ağız zevkinin bu konuda dini ölçü kabul edilmesine kadar... Hilafetin Kureyş'in hakkı oluşundan, "la
ilahe illallah" demedikçe insanları öldürmenin gerekliliğine kadar... Sakal bırakmanın, sarık sarmanın
faziletinden, kabak sevmemenin peygambere hakaret sayılmasına kadar... Peygambere uymanın hadis
kitaplarına uymakla eş anlamlı oluşundan, hadislerin ayetleri iptal edebileceği iddiasına kadar...
Emevi, Abbasi ve Osmanlı dönemlerinde o kadar çok tahrifatlar yapılmıştır ki burada saymakla
bitiremiyeceğim. Bu tahrifatlardan birisi de nebi ile resul kelimelerinin anlamını değiştirmek suretiyle
Muhammed'in son resul olduğunu iddia etmektir. Bu yalanı düzenler, ahir zamanda gelecek resüle
ilişkin halkın arasında yaygın olan inanç ve beklentileri kaldıramıyacaklarını bildikleri için, bu inancı
kanalize edip saptırma yolunu denediler. Beklenen resülü, "mehdi" ve "mehdiyi resul" hatta "İsa
peygamber" ile değiştirmek suretiyle bu emellerine ulaştılar. Hem 3:81'de vadedilen resul geldiğinde
bu hikayelere inananlar o resulün mesajını daha dinlemeden reddedecekler ve hem de eli kılıçlı
kekeme bir mehdi yahut yüzlerce senedir kaldığı mağaradan çıkan bir hortlak mehdi veyahut ta gökten
şam'a veya Bağdad'a inecek bir İsa hayaliyle yaşayacaklardır. Hatta uyduruk yüzlerce haram altında
şaşkına dönenler, Geldiği vakit İsa'nın bazı haramları da helal edeceği biçimindeki (Buhari 34/102;
46/31) vaadin cazibesiyle İsa'nın bir an önce gökten inmesini temenni edeceklerdir. İslam tarihin
sayısız Mehdiler ve Gökten İnen İsa'larla ile doludur.
Özetlemek gerekirse, peygamberimiz ve dört halife döneminde peygamberimizden sonra gelecek olan
resulle ilgili yaygın olan inanç daha sonra peygamberi putlaştıranlarca Muhammed'in son resul olduğu
iddiasıyla saptırılmıştır. Yusuf peygamberi putlaştıranların, Musa ve İsa peygamberi putlaştıranların
düştüğü durum tekerrür etmiştir.
Nebiler Kitap Almıştır

Din adamları nebi ile resul kelimesi arasındaki nüansı kaldırmak ve kavram kargaşalığı oluşturmak
için şu sorularla itiraz etmektedirler: Eğer 3:81'de buyrulduğu gibi nebiler kitap alan elçilerse Kuran'da
64
zikredilen nebilerin kitapları nerede? Mesela İbrahim peygamberin kitabı var mı? Zekeriya'nın,
Eyyub'un kitapları var mı? Hele nebi olduğu Kuran'la sabit olan Harun'a hangi kitap verildi?
Yahudilere gelen nebiler Tevrat ile hükmetmiyorlar mıydı?
Kuran'da zikredilen nebilerin ve zikredilmeyen tüm nebilerin kitapları olması beklenir. Allah nebilere
kitap verdiğini buyuruyor (3:81). Ne var ki Kuran tüm nebilerden bahsetmediği gibi bahsettiği her
nebinin kitabından da söz etmemektedir. İbrahim peygamberin kitabının özel ismi verilmemesine
rağmen ondan söz edilmiştir (87:19). Musa'dan sonra Yahudilere gelen tüm nebilere ayrı ayrı kitap
verilmiştir. Kuran, bu kitaplar kolleksiyonunu Tevrat olarak adlandırır (5:44). Nitekim Tevrat'a,
Yahudilere gönderilen bir çok nebinin kitapları da yer alır: Nahemya, Eyyub, Zebur, Süleyman'ın
meselleri, İşaya, Yaremya, Hezekiel, Daniel, Hoşea, Yoel, Yunus, Ezra, Zekerya adıyla peygamberlere
nisbet edilen kitapların Tevrat'ta yer alması bu soruya verdiğimiz cevabın tarihi bir delilidir. İsa
peygamber ve hristiyanlar da hem İncil ve hem Tevratla hükmediyordu (5:66-68; 5:110). Harun
peygambere kitap verilmesi konusuna gelince... Harun'un bir nebi olduğunu beyan eden Kuran'a göre
Harun peygambere de kitap verilmesi beklenirdi. Nitekim Kuran, Musa'yla birlikte Harun'a da kitap
verildiğini çok açık bir şekilde ifade eder (37:117; 21:48). Tevrat, Musa'ya verilen kitabın özel ismi
olmayıp, Eski Ahid denilen kitaplar kolleksiyonunun adıdır.
Gerçek Elçi İle Sahte Elçi Arasındaki Fark

Allah elçilerini çağlarındaki insanların anlayabileceği ayet ve beyyinelerle yani mucize ve belgelerle
destekler. Dürüst insanlar bu beyyineleri kavrayıp kabul ederler. Taklitçiler, kibirliler ve kalplerinde
hastalık olanlar ise bu apaçık mucizeleri ve belgeleri kabul etmezler, Allah'ın elçilerini sahtekarlıkla,
yalancılıkla, deli olmakla, halkın gözünü boyamakla suçlarlar. Misakın resulü için de aynı ilahi sünnet
sözkonusudur. Allah Teala onu yaşadığı çağın takdir edeceği bir mucize ve beyyine ile gönderdi.
Dürüst insanlar o beyyineleri tanıyacak ve kesin bir bilgi ve imana sahip olacaklardır. Kafirler ve
kalpleri marazlı olanlar ise o mucizeleri anlayamıyacak ve hatta karşı çıkacaklardır. Elbette sonunda,
Allah'ın elçileri ve müminler galip gelecektir (58:21; 30:47).
Allah'ın elçilerinin en önemli özelliklerinden birisi de onların en çok tevhid üzerinde durmaları, ataları
körükörüne taklit etme biçimindeki cahili anlayışa karşı amansız mücadeleye girişmeleri, insanların ve
özellikle pygamberlerin putlaştırılmasına karşı çıkmaları, tebliğleri karşılığında insanlardan bir ücret
istememeleri, merhamet, tevazu, adalet gibi iyi huylara sahip olmaları, gerçekleri söyleme konusunda
insanlardan çekinmemeleri, gece gündüz Rab'lerini anmalarıdır. Misakın elçisi Kuran'ı ve geçmiş
kitapların doğruluğunu kanıtladı. Ayrı bir kitap veya şeriat getirmedi ancak, dinde rönesans ve reformu
gerçekleştirecektir (9:33; 48:28; 61:9; 24:55).
Özetlemek gerekirse, gerçek bir Allah elçisinin üç önemli niteliği vardır: 1) Dini sadece Allah'a ait
kılar, her türlü putperestliğe karşı cihad eder. 2) İnsanlardan para pul istemez. 3) Elçi olduğuna dair
Allah'tan kendisine verilen mucize ve belgelere sahiptir.
Hem dinler tarihi ve hem kişisel deneyimimize dayanarak, burada iki önemli noktayı özellikle
hatırlatmak isterim:
1. Megalomanyak bir çok kişinin elçiliğini ilan ettiğine tanık olabilirsiniz.
65
2. Misak'ın elçisinin de, ölümünden sonra, İsa veya Muhammed peygamber gibi putlaştırıldığına
ve ona ait sözlerin, davranışların ve yazıların ayrı bir kutsal kaynak olarak Kuran'a ortak
koşulduğuna tanık olacaksınız.
3. Kuran'ın matematiksel mucizesi, matematikten habersiz cahiller ve meczuplar tarafından
sulandırılarak değeri düşürülmek istenecektir.
Bir Çok Resule Kitap Verilmiştir

Din adamları, nebi ile resulü birbiriyle karıştırmak için 57:25 ayetini delil getirmektedirler. Bu ayette,
resüllere verilen kitaplardan söz edilir. Her nebi aynı zamanda risaletle görevli, yani aldığı vahyi
insanlara iletmekle yükümlü olduğuna göre 57:25 ayetinde kendilerine kitap verildiği bildirilen
resuller, nebi olan resullerdir. 3:81 ayeti, Muhammed'in de dahil olduğu tüm nebilerden sonra bütün
kitapları onaylayıcı bir resulün geleceğini bildirir. Her kitap verilen peygamber bir elçidir; ancak her
elçiye kitap verilmemiştir. Başka bir değimle her nebi resuldür; ancak her resül nebi değil.
Ayrıca, ayette "evhayna" (vahyettik) fiili değil, daha genel bir anlama sahip olan "enzelna" (indirdik)
kelimesi kullanılıyor. "Enzelna" kelimesi elçi olmayanlar için de kullanılır. Orneğin, Kitap halkina
hitaben "enzelna ileykum-ul Kitabe" (size Kitabı indirdik) veya "unzila alaykum min-al Kitabi"
(Kitaptan size indirilenler) denilir. (2:231; 4:174; 21:10; 65:10)
Muhammed Peygamberin Dönemindeki Yalancı Elçiler

Bazı din adamları ise çelişkili iddialar ve taraflı yorumlarla dolu olan İslam tarihinden örnekler
göstererek konuyu saptırmaya çalışır. şöyleki: "Allah'ın resulü olduğunu iddia ederek ortaya çıkan
Müseyleme'yi peygamberimiz 'Kezzab=yalancı' olarak niteler. Ondan sonra bir resul gelecek olsaydı
peygamberimiz hiç araştırma yapmadan onun yalancı olduğunu ilan eder miydi? "
Bu itirazı yapan din adamları Peygamberimizin Müseyleme hakkında hiç araştırma yapmadığını veya
hiçbir malumata sahip olmadığını nereden çıkarıyor? Tarih kitaplarında geçen mektuplaşmayı
incelesek bu itirazın cevabı gayet açık bir biçimde ortaya çıkar. Kendi kaynaklarına göre
Müseyleme'nin mektubu şöyledir:
"Allah'ın resulü Müseyleme'den Allah'ın resulü Muhammed'e. Selam üzerine olsun. Bilesin ki ben
resullük işinde sana ortak edildim. Bundan böyle yeryüzünün yarısı bizim, diğer yarısı Kureyş'indir.
Ne var ki, Kureyş saldırgan bir topluluktur."
Bu mektubu yazan kişinin Allah'ın bir elçisi olamıyacağı apaçık ortada. Ayrıca bir araştırma yapmanın
gereği bile yok. Müseyleme'nin mektubunda açık bir dünyaperestlik ve kabilecilik mevcuttur. Allah'ın
elçilerinin mesajı ve hedefi bu değil. Nitekim Peygamberimiz, Müseyleme'nin dünyayı bölüşmekle
ilgili çağrısına cevap olarak sadece 7:128 ayetini gönderiyor.
"Bismillahirrahmanirrahim, Allah'ın resulü Muhammed'den yalancı Müseyleme'ye. Selam hidayete
tabi olanlara olsun. Bilesin ki yeryüzü Allah'ındır. Kullarından dilediğini ona varis kılar. Zafer erdemli
davrananlarındır."
66
Bahaullah Allah'ın Bir Elçisi Mi İdi?
Bahailiği ve Bahaullah'ın öğretilerini incelediğinizde nefsini ilahlaştıran ve Kuran'a inanmıyan bir kişi
olduğunu göreceksiniz. Oğlunun isminin Abdülbaha (Baha'nın kulu) olması, kendisini "En Büyük
İsim" olarak tanımlaması ve Kuran'ı son kitap kabul etmemesi onun vadedilen elçi olmadığının sayısız
kanıtlarından sadece bir kaç tanesidir. Bahailiğin 9 saysının yanında 19 sayısını kutsallaştırmasına
gelince... Bahailerin 19 sayısına olan ilgileri Kuran mucizesi oluşundan kaynaklanmıyor. Kuran'daki
bu sistem ilk olarak 1974 yılında Dr. Reşad Halife tarafından keşfedildi. 19 mucizesi zaten Bahailerin
işine gelmez. Zira bu mucize, Kuran'ın büyüklüğünü ve ilahi kaynağını isbat etmektedir. Kuran'a
nazire olarak düzdükleri el-Beyan ve el-Akdes adlı kitaplarının foyası ortaya çıkmaktadır. Daha önce
Allah'ın kendilerine vermiş olduğu aklı kullanmayan taklitçi kafanın bu mucizeyi ve beraberindeki
mesajı kolayca reddetmesi için bahane olarak kullanılan bu tuzak ne yazıkki etkili olmuştur. Her şeyi
bilen Allah, Kuran'ın mucizesine ve mesajına sırt çevirenlerin 19 mucizesine "efsane" diyeceklerini
önceden bildirir (6:25; 46:10,11). Kuran gelecekle ilgili bir çok haberi dili geçmiş zaman kipiyle
anlatır. Ayrıca, bir ayetin haberi, hem geçmişte ve hem gelecekte gerçekleşebilir.
3:81 Ayetinde Geleceği Bildirilen Elçinin Kimliği

Bir önceki elçiyi "son elçi" diye putlaştırarak yeni elçiye karşı çıkanlara bir Mümin'in verdiği cevabın
orijinalini okuyun; Firavun'un tuzağına düşmeden!
Cevabı bir bilmece gibi vermemin bazı nedenleri var:
• Herhangi bir elçinin ismini bilmek gerekli değildir. Kuran Tanrı'nın gönderdiği elçilerin
birçoğunun ismini vermez bile.
• 3:81 ayetinde sözü edilen elçi, hadisçi-sünnetçi inkarcılar tarafından 1990 yılında şehid edildi.
Bu dünyadan göçmüş bir elçinin pratik liderliği de sözkonusu değildir. Ölmüş bir kişi dirilere
"elçi" olamaz.
• Elçinin şahsından çok, getirdiği mesaj önemlidir (7:75; 40:28). Allah'ın ölmeyen bir elçisiyle
her an görüşmek mümkün: Allah'ın mesajı, yani Kuran.
• Tüm bunlara rağmen sözkonusu elçinin kimliğini bilmiyorsanız ve hala merak ediyorsanız,
bilmece gibi olan cevabımızdaki Mümin kelimesinin büyük harfle yazılışına dikkatinizi
çekerim.
SAAT'İN ZAMANI
Saat (dünyanın sonu) mutlaka gelmektedir. Herkesin yaptığının karşılığını
alması için onu az kalsın gizliyordum (20:15).
Ekadu: Az kalsın ben. Uhfiha: Onu gizliyorum
Yukarıdaki iki kelimeyle Allah, dünyanın sonu olan saati açıklamakta olduğunu bildirir.
67
Dünyanın sonunu ifade için Kuran "saat" kelimesini kullanır. "Kıyamet" kelimesi ise ölülerin ayağa
kalkması, yani diriliş olayı için kullanılır. Ancak Kıyamet kelimesi Türkçe'ye yanlış geçmiştir. Bu
galat-ı meşhur (yaygın yanlış) yüzündendir ki Türkçe mealler, birbirinden tümüyle ayrı olayları
tanımlayan "saat" ve "kıyamet" kelimelerini tek kelimeyle, "kıyamet" kelimesiyle çevirdikleri için
Kuran meallerinde karışıklıklara yol açmışlardır.
Kuran "saat"ın zamanının açıklanmayacağını bildirmez; sadece onun bilgisinin Allah yanında
olduğunu bildirir. Kuran'a göre dünyanın sonu hakkındaki biricik bilgi kaynağı Allah'tır. Allah'ın
dışında başka hiç bir yolla, ne astronomik hesapla, ne rüya ne de kehanetlerle bilinemez.
Lokman 34 ayetinde geçen "innellahe indehu ilmus saati", yani "saatın ilmi Allah'ın yanındadır"
ifadesinden bu ilmin Allah tarafından hiç kimseye verilmeyeceği anlamını çıkaran müfessirler,
uydurma hadislerin etkisinde kaldıkları için buna zorlanmışlardır. Halbuki aynı ifade, 9:22 ayetinde
"innellahe indehu ecrun azim", yani "büyük ödül Allah'ın yanındadır" biçiminde geçer ve Allah'ın
müminlere bu büyük ödülü vereceği de müjdelenir (4:146).
Aynı şekilde, Allah'ın yanında olan "saat"ın zamanını Allah dilerse Kuran yoluyla insanlara
bildirebilir. Nitekim 20:15 ayetiyle "saat"ı açıklamakta olduğunu buyurur. Ayette geçen "ekadü"
kelimesinin türevleri Kuran boyunca 24 yerde geçmekte olup hepsinde başına geldiği olayın neredeyse
gerçekleşeceğini ama sonunda gerçekleşmediğini bildirir. Dilerseniz şu ayetlere bakabilirsiniz: 2:71;
2:20; 7:150; 17:73,74; 68:51.
Saat'ın zamanının bilinemiyeceğini iddia eden uydurma hadis rivayetlerinin etkisinde kalan müfessirler
ve meal yazarları 20:15 ayetine başka anlamlar vermeye gayret etmişlerdir. Kimisi sağa çekerken
kimisi sola çekmiş, biri yukarı çekerken diğeri aşağı çekmiştir. Anlaşılması gayet kolay kısa bir ayet
üzerinde bocalayıp ihtilafa düşmeleri ibret verici bir örnektir.
Diyanet meali:
Herkes işlediğinin karşılığını görsün diye, zamanını gizli tuttuğum kıyamet

mutlaka gelecektir.
Diyanet meali, ayetteki "ekadu=nerdeyse ben" kelimesini atlayarak tam tersi bir sonucu çıkarıyor.
Süleyman Ateş:
(Kıyamet) saat(i) mutlaka gelecektir. Herkes peşinde koştuğu (hayır veya şer) ile
cezalansın diye nerdeyse onu gizleyeceğim (geleceğini söylemiyeceğim. Ama
insanların yararına olduğundan onun geleceğini söyleyip insanları
uyarıyorum).
Süleyman Ateş, parantez dışında doğru çeviri yapmasına rağmen son paranteziyle anlamını kaydırıyor.
Kuran'da "saat" ile ilgili sorulan sorular sürekli saat'ın zamanı konusundadır. Tabiiki bu soruları
soranlar öğrenmek ve inanmak için değil, meydan okumak için soruyorlardı.
Dr. Ali Özek başkanlığındaki heyetin hazırladığı meal:
68
Kıyamet zamanı mutlaka gelecektir. Herkes peşine koştuğu şeyin karşılığını
bulsun diye, neredeyse onu açıklayacağım.
Ali Özek, Hayreddin Karaman, Ali Turgut, Mustafa Çağırıcı, İbrahim Dönmez ve Sadreddin
Gümüş'ten oluşan heyet, uydurma hadislerle çelişmemesi için ayetteki bir kelimenin anlamını tam
tersine çevirmekte ve bir dipnot ile buna güya ilmi mazaretler bulmakta.
Hikmet Neşriyatın meali:
Kıyamet mutlaka kopacaktır. Herkesin yaptığının karşılığını görmesi için Ben

onu nerdeyse kendimden de gizleyecektim.
"Nerdeyse" ve "gizleyecektim" kelimelerinde tasarruf yapmayan bu meal ise, Kuran metninde
olmayan "kendimden de" kelimesini araya sokuşturarak ayetin anlamını kaydırıyor. Allah'ı çifte
kişilikli bir zat olarak takdim eden bu meal, her ne demekse "Allah'ın kıyamet zamanını kendi
kendisinden bile neredeyse gizleyeceği" hezeyanını ayetin apaçık anlamına tercih etmiştir.
Hasan Karakaya, Kadir kabakçı, Mehmet Süslü, Kerim Aytekin ve Kenan Seyithanoğlu'ndan oluşan
beş kişilik heyetin hazırladığı ve Emin Saraç'ın tedkik ve tasdik ettiği bu mealin elimdeki dördüncü
baskısında mevcut olan bu "çifte şahsiyetli, kendine bile tam güvenemiyen tanrı" imajı dilerim bir
sonraki basımda düzeltilir.
Ali Bulaç:
şüphe yok, kıyamet-saati yaklaşarak gelmektedir. Herkesin harcadığı çabanın

karşılığının çıkması için, onu nerdeyse gizliyorum.
Ali Bulaç ayetin anlamını saptırma gayreti göstermeden olduğu gibi çevirmiştir. Parantez kullanarak
dahi olsa böyle bir çabayı göstermemesi takdire şayandır.
Osman Nebioğlu:
Bak, 'saat' şüphesiz gelecektir. Ben onu yakında açıklayacağım ki herkes

işlediğinin karşılığını alsın.
Osman Nebioğlu'nun yukarıdaki çevirisi mot-a-mot olmamasına rağmen anlam olarak metne
uygundur.
Kuran, Saat'in Zamanını Bildiriyor

1985 yılında Tunus'ta yayımlanan "El-ilm vel iman" adlı bir dergide, Dr. Reşad Halife'nin (Dipnot 1)
Tunus'ta verdiği bir konferansın metni yayımlanmıştı. Yazının sonunda Dr. Halife, bir sonraki
konferasta "saat"in zamanını Kuran'dan çıkaracağını haber veriyordu. Çok merak etmeme rağmen
derginin bir sonraki sayısını elime geçiremedim. Kuran üzerinde araştırma yaptım. Bir tarih çıkardım.
Bunu Reşad Halife'ye bildirdim. Reşad, bir mektupla birlikte "The End of the World" adlı bir
makalesini gönderdi. Sonuçlarımız aynıydı. Bilvesile, Dr. Reşad Halife'nin bu makalesini özetleyerek
ve bazı notlar ekleyerek size sunmak istiyorum:
69
31. surenin son ayeti şöyle buyurur:
Saatın (dünyanın sonunun) bilgisi Allah'ın yanındadır. Yağmuru o indirir ve

rahimlerin içindekini o bilir. Hiç kimse yarın kendisine ne olacağını bilmez ve
hiç kimse hangi yerde öleceğini bilmez. Muhakkak ki Allah her şeyi Bilen ve
herşeyden Haberdar olandır (31:34).
Demek ki, iki bilgi olumsuzlaştırılmıştır:
1. Yarın bize ne olacağını bilme yeteneği
2. Hangi yerde öleceğimizi bilme yeteneği
Üç bilgi ise olumsuzlaştırılmamıştır:
1. Saat (dünyanın sonu) hakkındaki bilgi
2. Yağmur hakkındaki bilgi
3. Rahmin içindekilerin bilgisi
Şimdi gelişmiş teknolojiyle yağmuru tahmin edebiliyoruz. Aynı şekilde ceninin fiziki durumunu ve
cinsiyetini de doğumdan aylar önce sonograf veya genetic analizler yoluyla bilebiliyoruz.
Geleceği Yalnızca Allah Bilir:
Gaybın anahtarları O'nun yanındadır, onları O'ndan başkası bilmez. Karada ve

denizde olan herşeyi bilir. Onun ilmi dışında bir yaprak dahi düşmez. Yerin
karanlıkları içindeki bir tane, yaş ve kuru hiç bir şey yok ki apaçık bir kitapta
bulunmasın (6:59).
De ki: 'Göklerde ve yerde Allah'tan başkası gaybı bilmez. Onlar ne zaman

dirileceklerini de bilmezler' (27:65).
At, katır, eşek, binmeniz ve süs olarak kullanmanız içindir. Daha

bilmediklerinizi de yaratır (16:8).
Bir kaç yüz yıl önce, kimse otomobil, jet uçakları, televizyon yahutta haberleşme uyduları hakkında
bir şey bilmezdi, SADECE ALLAH BİLİRDİ.
Kuran'ın vahyedildiği ilk zamanlarda dünyanın sonunun zamanını yalnızca Allah bilirdi.
Sana Saat (dünyanın sonu) hakkında soruyorlar: Gelip çatması ne zaman olacak
diye. De ki: 'Onun bilgisi ancak Rabbimin yanındadır. Onun vaktini O'ndan
başkası açıklayamaz. O, göklere de yere de ağır gelmiştir. O size ansızın
gelecektir'. Sanki sen onu biliyormuşsun gibi sana soruyorlar. De ki : 'Onun
bilgisi, Allah'ın yanındadır. Fakat insanların çoğu bilmezler.' (7:187)
70
İnsanlar sana saat'ten soruyorlar. De ki:'Onun bilgisi Allah yanındadır.' Ne
bilirsin, belki saat yakın olur (33:63).
Allah bildirmeden önce Muhammed dahil hiç kimse saat'in zamanını bilemez. Aynı ifadeler
mucizelerle ilgili ayetlerde de kullanılır. Muhammed hiç bir mucize gösteremez (6:35,109). Tüm
mucizeler Allah'ın yanındadır (29:50). Allah Muhammed'e mucize olarak Kuran'ı vermiştir (29:51).
Benzer ifadeler "gayb" için de kullanılır. Muhammed, gaybı bilemez (6:50; 7:188; 10:20; 27:65;
81:24). Gaybı ancak Allah bilir ve bu bilgi ancak vahiy yoluyla elde edilebilir (3:44; 11:49; 12:102;
30:2; 72:27).
Dünya Kaçınılmaz Bir Sona Varacak
Biz yeryüzündeki şeyleri, kendisine süs olsun diye yarattık ki kimin daha güzel
iş yaptığını sınayalım. Biz elbette yerin üzerindekileri kupkuru bir toprak
yapacağız (18:7,8).
Sur'a birinci üfleme üflendiği, Arz ve dağlar kaldırılıp bir çarpışla birbirine
çarpıldığı vakit, işte o gün kaçınılmaz olay vukubulmuştur (69:13-15).
O gün yer başka bir yerle değiştirilir. Gökler de... Hepsi, herşeyin üzerinde
otoriteye sahip tek olan Allah'ın huzurunda dururlar (14:48).
Dünyanın Sonu Gizli Kalmayacak
Saat (dünyanın sonu) mutlaka gelecektir. Az kalsın onu gizleyecektim (20:15).

Buradaki ayetin numarası bir işarettir. Bu numara, saatin (dünyanın sonunun) nerede açıklandığını
bulmamız için ilk ipucudur. Burada ayet numarası 15'tir ve biz, "saat"ı açıklayan ayetleri 15. surede
bulabiliriz. Nitekim 15. surenin 85. ayeti SON'un gelmekte olduğunu anlatır bize:
Gökleri ve yeri ve bu ikisi arasındaki şeyleri ancak hak ile yarattık. SAAT
mutlaka gelecektir. O halde onlara yumuşak davran, hoşgörülü ol (15:85).
İzleyen ayet, Allah'ın gökleri ve yeri yarattığı ve onların sonunun ne zaman geleceğini bildiğini bize
anlatır:
Ancak, senin Rabb'in Yaratandır, Bilendir (15:86).

İzleyen ayet ise saat'ın ne zaman gerçekleşeceğini açıklar:
Biz sana yedi çifti ve büyük Kuran'ı verdik (15:87).

Demek ki Kurani başlangıçların yedi çifti Allah'ın İslam dinine verdiği zamanı belirler (Dipnot 2).
Sure başındaki harflerin yedi çifti İslam ümmetinin ömrünü ve dolayısıyla "saat"ı bildirir.
71
Yedi çift: 7x2=14
Sure başlarındaki başlangıç harflerinin sayısı: 14 (7x2)
Başlangıç harflerinin tekrarsız bileşik sayısı: 14 (7x2)
Saat'ın (dünyanın sonunun) Kurani başlangıç harfleriyle olan ilgisi Peygamberimiz döneminde
biliniyordu. Buhari tarihinde, İbni Kesir tefsirinde ve Beydavi tefsirinde Muhammed peygamber ile
Medine yahudileri arasında geçen ilginç bir tartışma nakledilir.
Tartışma, Medine'de ilk nazil olan Kurani vahiy, yani "A.L.M" (Elif, Lam, Mim) harfleri hakkındadır
ki bu harfler Medine'de ilk nazil olan surenin (Bakara) ilk ayetini oluşturur. O günlerde rakamlar
yoktu. Alfabe harfleri "ebced" dizisine göre rakam olarak kullanılıyordu. Bu sisteme göre, 'A' harfi '1'e
eşit, 'L' harfi '30'a eşit, 'M' harfi '40'a eşittir. Her üç harfin toplamı: 1+30+40=71
Medine'nin Yahudileri Peygamberimize gelerek sorarlar: "Sadece 71 sene yaşayacak bir dine
girmemizi bizden nasıl istersin?" Peygamberimiz cevap verir: "Bunlar, Kuran'daki tek başlangıç
harfleri değil, başkaları da var." Rivayetlere göre toplam 14 harf bileşimi tek tek hesaplanır. Ortaya
uzun bir müddet çıkınca Yahudilerin işine gelmez.
Buradan çıkan sonuç: Muhammed, Sure başlarındaki harflerin ümmetinin ömrünü belirlediğini kabul
etmiştir (Dipnot 3). Muhammed son peygamber olduğuna göre, öyleyse onun ümmetinin sonu
dünyanın sonu olacaktır (18:98).
Muhammed'in ümmetinin ömrü 15. surenin 87. ayetinde verilir: Biz sana YEDİ ÇİFTİ ve büyük
Kuran'ı verdik.
KURAN ÜMMETİNİN ÖMRÜ
Q. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100
NuN. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
SS. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
HH. M. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
Y. S.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70
TT. S. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
TT. H. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
'A. S. Q. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
TT. S. M.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 109
A. L. M.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71
A. L. R.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
A. L. M. R. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 271
A. L. M. SS. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
K. H. Y. 'A. Y. S.. . . . . . . . . . . . . . . . 195
------------------------------------------ -------
Yedi çiftin toplam sayısal değeri: 1709
1709 yılı kameridir, zira Kuran seneleri kameridir (9:36).
72
Hesabı Destekleyen İşaretler
Bu buluşun zamanı dikkat çekicidir. Buluş, hicri 1400 yılında gerçekleşti. Bu, İslam'ın 15. yüzyılının
başıdır. Saat'ın (dünyanın sonunun) açıklandığı yer de 15. suredir (Dipnot 4).
Kalan süre: 1709-1400=309. Bu sayı, Kuranda geçer.
Onlar mağaralarında üç yüz yıl ve ilaveten dokuz (yıl) kaldılar (18:25).

309 sayısı Kuran'da 300 artı 9 biçiminde ifade edilir. 300 ay yılı ile 300 güneş yılı arasındaki fark tam
9 yıldır. Yani 300 güneş yılına 309 ay yılı tekabül eder (Dipnot 5).
Muhammed peygamberin ümmeti 1709 yılına kadar yaşarsa, dünyanın sonu 1710 yılında gelecektir.
1710 sayısı 19'un tam katı olup bu hesaplamaların doğruluğuna bir başka işaret hazırlar.
1710 = 19x90
Dünyanın sonu olan 1710 hicri yılı, 2280 miladi yılına tekabül eder. Bu sayı da yine 19'un tam katıdır.
2280 = 19x120
Son peygamberin doğumu ile İsa arasında 570 (19x30) yıl mevcut olup, 1710 tarihi bu sayının da tam
katıdır:
1710 = 570x3
Dünyanın sonunun miladi yılı olan 2280 tarihi de aynı sürenin tam katıdır (Dipnot 6):
2280 = 570x4
Saat, sadece inkarcı zalimlerin başına kopacak. Müminler ise o dehşetli ana tanık olmayacaklar.
"Bağtatan = ansızın" kelimesinin geçtiği 13 ayette bunun SADECE inanmıyanlar için sözkonusu
olduğunu görürüz. (6:31,44,47; 7:95,187; 12:107; 21:40; 22:55; 26:202; 29:53; 39:55; 43:66; 47:18)
DOĞRUYU EN İYİ ALLAH BİLİR!
Bir okuyucunun e-postayla gonderdiği soruya cevap

"42/18 ayetine gore: '...Dikkat edin, kiyamet saati hakkinda tartisip duranlar, geri donusu
olmayan bir sapikligin tam icindedirler.' Sizin kiyamet saatini hesapladiginizi gorunce, ve her
ne kadar da yaklasimlarinizda bir tutarsizlik gorunmuyorsa da, o ustteki ayeti buldum
tesadufen. Buna gore siz nasil bir yorum getireceksiniz?"
Ayeti eksik aktariyorsunuz. Ayet, saati (kiyameti) inkar edenlerden sozediyor. Saatin olusmasi (ve
belki zamani) konusunda kuskuyla tartisanlari sozkonusu ediyor. Kuran'da inkarcilarin yaptigi bu
tartismalar bir cok ayette sozkonusu edilir. O ayetleri okursaniz, inkarcilar "saat" olayina kuskuyla
bakmakta ve boyle bir olayin gerceklesecegine inanmamaktadirlar. Saatin belli bir zamanda
gerceklesecegine inananlari, saati inkar edip tartisanlarla aynı kefeye koymak yanlis. Aksine, Kuran'da
bildirilen saatin BELLI bir zamanda kopacagini inkar edenler bu sinifa girmeye daha layiklar.
Sizin anlayisiniza gore, saatin 2280 yilinda olacagini iddia edenlerle bu iddiayi elestirenler BIRLIKTE
bu ayetin muhatabi oluyorlar. Zira her iki grup da saat uzerinde TARTISIYOR. Bildiginiz gibi
73
"tartisma" olabilmesi icin iki grup olmasi gerekir. Kisaca ifade etmek gerekirse, degindiginiz ayet
herhangi bir tartismayi degil, inkarci tartismalari kastediyor.
Notlar:
1. Kuran, tüm Kuran, başka şey değil sadece Kuran dediği için ve binlerce yalanın ve uydurmanın yer
aldığı hadis kitaplarını reddettiği için Tucson Mescidinde şehid edilen Dr.Reşad Halife, dünya çapında
Kuran'a, orijinal İslam'a dönüş hareketini başlatmıştır.
2. "Seban minel mesani=çiftlerden yedi" ifadesinin doğru anlamını fitneler döneminde kaybedenler,
peygamberden yüzlerce sene sonra bir sürü hadis uydurarak bu ifadeye yakıştırmalarda bulundular.
Hadis ve tefsir kitaplarında yer alan rivayetlere göre "seban minel mesani" :
a) Fatiha suresidir.
b) En uzun yedi suredir.
c) Ha.Mim. harfleriyle başlayan yedi suredir.
d) Yedi cennettir.
e) Yedi mucizedir. vs.
15:87 ayetini dikkatle incelediğimizde bu rivayetlerin uydurma olduğu anlaşılıyor. Ayrıca rivayetler
arası çelişkiler bunu sergiliyor. Bu ayeti inceleyecek olanlara ipucu olsun diye sadece bir kaç soru
soracağım.
"Sana yedi çift portakal ve bir de bir kasa meyve verdim" desem, portakallar kasaya dahil mi, değil
mi?
"Seban minel mesani", Fatiha veya yedi uzun sure veya yedi Ha Mim'li sure olsa sözkonusu cümlenin
yapısına göre Kuran'dan hariç olması gerekmez mi? Ayrıca "Seban minel mesani", sadece "7" olmayıp
"2x7"dir.
"Seban minel mesani", 14 başlangıç harfinin sayısal değeri ve dolayısıyla ümmete verilen müddet ise
Kuran'dan ayrı bir şeydir. Bu durumda ayetteki atfın anlaşılması daha rahat olmaz mı?
"Seban minel mesani" den önceki ayetlerde dünyanın sonundan söz edilmesi, bir sonraki ayette ise
geçmiş ümmetlere verilenlerden ve İslam ümmetinden söz edilmesi nasıl bir anlam bütünlüğü
oluşturuyor?
15:87 ayetinde geçen "ateynake=sana verdik" ifadesindeki ETY fiili, Tevrat ve İncil için sık sık
kullanılmasına rağmen burası hariç hiç bir yerde Kuran için kullanılmaz. Kuran için sürekli olarak
NZL (indirmek) ve VHY (vahyetmek) fiillerinin türevleri kullanılır. Neden, "seban minel mesani"
ifadesinin yer aldığı bu ayette bir istisna kullanımda bulunulmuştur? "Zaman" gökten indirilen bir şey
mi; yoksa verilen bir şey mi?
74
Bunlara ilaveten, 14 harf kombinezonunun sayısal değerlerinin toplamını İslam ümmetinin ömrü
olarak yorumlayan hadis rivayetinin doğruluğu ortaya çıkmıyor mu?
3. Bu rivayetleri naklettiğimiz ve doğru kabul ettiğimiz için bazıları şaşırabilir. Biz bu rivayetleri bir
kaynak ve hüccet olarak kabul etmiyoruz. Kuran ayetleri sözkonusu rivayetin doğruluğunu teyid
etmektedir. Hadis alimleri ve müfessirler sözkonusu rivayetin uydurma olduğunu iddia etseler bile o
rivayetin doğru olduğu Kurani bilgilerimizle tasdik edildiğinden biz sahih olarak kabul ederiz. Hadis
ve siyer kitaplarında hak ile batıl karışık olup bunları dinin ikinci kaynağı olarak kabul edemeyiz.
4. İslam ümmetinin ömrünün başlangıcı olarak, ilk vahyin geldiği tarih de kabul edilebilir. Bu
durumda 12 senelik çıkarma işlemi yapmak gerekir. Hatta peygamberimizin ölüm tarihi de başlangıç
noktası kabul edilebilir. Bu durumda da 11 sene eklemek gerekir. Ancak, sayısal tevafukları
değerlendirdiğimizde hicret tarihini başlangıç noktası olarak kabul etmeye yöneltiliyoruz.
5. 18'inci sure olan Kehf suresinin başlarında yer alan Kehf ashabı olayının "saat" ile sıkı bir ilişkisi
var. Kehf suresinin 9'uncu ayetinden 26'ncı ayetine kadar tam 18 ayeti dikkatle okursanız bir çok gaybi
işareti sezeceksiniz. Bunlar ancak Allah Tealâ'nın takdir ettiği zamanda açığa çıkar. Bazı işaretlere
dikkatinizi çekmek isterim:
12'nci ayetin meali şöyledir: "Sonra onları uyandırdık ki iki gruptan hangisinin (onların) kaldıkları
süreyi daha iyi hesabedebileceğini bilelim."
21. ayet ise çok ilginçtir: "Böylece onları buldurduk ki, Allah'ın va'dinin hak olduğunu ve dünyanın
sonunun (saatın) mutlaka geleceğinde hiç şüphe olmadığını bilsinler." Kehf ashabının öldükten sonra
dirilme olayı ile ilişkisi mevcuttur ve onun bir örneğidir. Fakat "saat" ile ilişkileri nedir? Bu ayetin
işareti önemlidir.
24. ayetin son bölümü ve 25. ayet ise şöyledir: "De ki: Umarım Rabbim beni doğruya bundan daha
yakın bir bilgiye ulaştırır. Mağaralarında üçyüz yıl kaldılar. Dokuz da, ilave ettiler." Ayetin arapçası
daha dikkat çekicidir.
26. ayet:
"De ki: onların kaldıkları şeyi Allah daha iyi bilir. Göklerin ve yerin gaybı
O'nundur."
6. 2280 miladi güneş yılıyla peygamberimizin doğum tarihi arasında tam 2280-570 = 1710 güneş yılı
mevcut.
1710 hicri ay yılının peygamberimizin doğum tarihinden değil de hicretinden sonra başlatıldığını
biliyoruz.
Demek ki peygamberimizin doğum tarihi ile hicret arasında geçen 53 senelik fark, tam 1710 ay yılında
kapanmaktadır. Bir grafik üzerinde biraz incelediğinizde bunların pek rastlantı olmadığını
bulacaksınız.
Ayrıca burada dikkatimizi çeken 570 senelik peryodun, bazı peygamberler arasında geçen sürenin
birimi olabileceği düşünülebilir. Örneğin Musa Peygamberin tarihi İsa'dan önce 1100 ve 1200 tarihleri
75
olarak bilinir ki bunların arasındaki 1140 sayısı 570'in tam iki katıdır. Acaba İsa'dan 570 veya 1710
veya 2280 sene önce hangi peygamberler gelmişti?
TOPRAKTAN MAMUL DABBE

Verilmiş olan söz başlarına gelince, onlar için yerden bir yaratık -dabbe-
çıkarırız. Ki o, insanlara ayetlerimize kesin olarak inanmadıklarını söyler
(27:82).
Dünyanın sonunun alametlerinden olarak bilinen özel dabbeden söz eden 27:82 ayetinin çevirisi,
Diyanet İşleri Başkanlığının mealinde şöyledir:
Kendilerine söylenmiş olan başlarına geldiği zaman, yerden bir çeşit hayvan
çıkarırız ki o, onlara, insanların ayetlerimize kesin olarak inanmadıklarını söyler
(27:82).
Diyanet meali, genel olarak "hareket eden yaratık" anlamına gelen 'dabbe'yi "hayvan" olarak
yorumlamış ve bu yorumu ayetin orijinal anlamı olarak sunmuştur.
Osman Keskioğlu ise "dabbe" kelimesini Türkçeye çevirmeden aynen kullanmış ve böylece yanlış
anlam vermekten kaçınmıştır. Ancak Osman Keskioğlu'nun sözkonusu ayetle ilgili olarak düştüğü
dipnot ilginçtir:
Dabbe el-Arzın mahiyyeti belli değil, kıyamet alametlerinden sayılır. Elinde Musa'nın asası,
Süleyman'ın mührü olacak, onunla müminleri belirleyecek, asayla kafirlerin kafasını kıracak deniyor,
buna göre islahatçı bir lider olabilir (27:82)
Geleneksel yorumcular, 27:82'de vadedilen "dabbe" ile 34:14'deki "dabbe"yi birbiriyle karıştırarak
vadedilen dabbenin bir hayvan olması gerektiğini zannetmişlerdir. Halbuki iki "dabbe" arasında bir
tanım farkı mevcuttur. Birisi "dabbeten minel arz" biçiminde tanımlanırken, diğeri "dabbetel arz"
olarak tanımlanır. Yani 27:82'de vadedilen dabbe "topraktan mamul bir dabbe" iken, 34:14'te anlatılan
dabbe ise "toprak dabbesidir".
Rabbimiz, tüm dabbelerin sudan yaratıldığını açıklar(24:45); ancak vadedilen haberlerin
gerçekleşeceği zamanda ortaya çıkaracağı dabbeyi bundan istisna eder ve onun sudan değil topraktan
mamul bir dabbe olacağını bildirir. 27:82'deki "arz," mekan olarak anlaşılmamalı. Nitekim 11:61
ayetinde de "arz" kelimesi mekan anlamında değil, madde anlamında yani toprak anlamında kullanılır.
Sudan değil, tümüyle topraktaki elementlerden oluşan bilgisayar, Kuran'ın 1400 sene gizli bırakılmış
matematiksel gizemini ortaya çıkararak kendi diliyle Allah'ın mesajını dünya halkına duyurmuştur.
(Konuşma olayı, işaretleri de içerir: 3:41) Bu mesaja karşı çıkanların, atalarını, uydurma rivayetleri ve
hadisleri Kuran'a tercih ettiğini düşündüğümüzde 27:82'de vadedilen "topraktan dabbenin" bilgisayar
olabileceği ihtimali güçlenir. Nitekim 27:84 ayeti, Allah'ın ayetlerini (vahiy ve mucizelerini)
yalanlayanların aslında bilgisiz olduklarını belirterek bu yorumu destekler. Nitekim, kendilerine "alim"
payesi verilen, ancak hurafeler ve ilkel Arap örfüyle kafaları allak bullak olmuş kişilerin apaçık
matematiksel delilleri kavrayamamaları matematiksel mucizeye tanık olanlarca görülen bir realitedir.
76
Emeviler ve Abbasiler döneminde uydurulan hadislerin tanımına göre çizilen "dabbe"nin resmini
görüyorsunuz. Bu uydurma hadisleri "sahih" kabul edenler, yayınladıkları "AİDS Kuran'da bahsi
geçen dabbet ül arz mı?" isimli kitapta, bu hadislere uygun ola rak çizdikleri dabbenin pek inandırıcı
olmadığını görmüşler ve ne yazık ki hadisleri tevil ederek daha saçma bir sonuca varmışlardır Güya
"dabbe" AİDS virüsü imiş! Başı göklerde kuyruğu kutupta, ayakları Arabistan yarımadasında bulunan
ve "bir elinde Süleyman'ın mührünü diğer elinde de Musa'nın asasını taşıyan" keçimsi hayvanı, lastikli
tevillerle çekiştirerek AİDS hastalığına çevirmişler.
SAAT YAKLAŞTI, AY YARILDI

Saat yaklaştı, Ay yarıldı. Her ne zaman bir işaret (ve/veya mucize) görseler yüz
çevirip 'Bu, süregelen bir sihirdir' derler. (54:1,2).
Dünyanın sonunun yaklaştığını bildiren alametlerden birisi de "ayın yarılması" olayıdır. Kuran,
gelecek zaman ile ilgili haberleri genellikle geçmiş zaman kipi ile bildirir. Gelecekte olayın mutlaka
olacağını ve o olaya Allah'ın tanık olduğunu vurgulayan bu anlatım biçiminin bir çok örneği mevcut:
39:68; 75:8,9; 25:30; 7:44-48; 6:128; 20:125,126; 23:112-114
Kuran'ın dilinden habersiz hikayeciler, Ay'ın yarılmasını geçmişte gerçekleşen bir mucize olarak
takdim etmişlerdir. Kuran İsa'nın, Musa'nın bir çok mucizesinden söz etmesine rağmen Muhammed'e
verilen mucizenin sadece Kuran olduğu belirtir (29:51). Peygamberleri üstünlük yarışına sokan
zihniyet, Muhammed peygamberin en üstün olduğunu kanıtlamak amacıyla, Hicri 2. ve 3. yüzyıllarda
mucizeler uydurmak için seferber oldu. Kuran'da anlatılan elçilere ait mucizelerin birer kopyasını
Muhammed'e yakıştırdıkları gibi yepyeni mucizeler de icad ettiler. Vucudu nurdan yaratıldığı için
gölgesinin yere düşmemesinden, göğe bedeniyle yükselmesinden terinin misk gibi kokmasına kadar...
Sünnetli olarak doğmasından, otuz erkeğin cinsel gücüne sahip oluşuna kadar... Sol eliyle yemek yiyen
bir adamı bedduayla kötürüm etmesinden, parmağıyla işaret ederek Ay'ı yarmasına kadar...
Ay'ın yarılma mucizesini uyduranlar çelişkili rivayetlerle yalanlarını açığa vurmuşlardır. "Buhari"
adındaki hadis kitabında Ay'ın yarılması ile ilgili iki farklı rivayet mevcut olup, birisi Mekke'de diğeri
de Mina'da vukubulduğunu anlatır. Başka bir hadis kitabı ise Ayın yarısının dünya üzerine düştüğünü
ve sonradan Ali b. Ebi Talib'in avlusunda bulunduğunu rivayet eder.
Bu rivayetler şimdi modern rivayetlerle destekleniyor. Nitekim, uydurma rivayetlere alışkanlık
kazananlar, astronotların Ay'daki yarığın izlerini gördüğünü ve hatta Ay'a ilk ayak basan astronutun
Ay'da ezan sesini işittikten sonra müslüman olduğunu uydurdular. Peygamberin parmağını uzatması
sonucu ay'ın iki kere yarıldığını iddia edenler, Arabistan yarımadası dahil, dünyanın hiçbir yerinde bu
olayın neden farkedilmediği sorusuna tutarlı bir cevap verememektedir.
Fikri Yavuz, eski müfessirlerin 54:1,2 ayetine yakıştırdıkları yorumu parantezlerle mealine sokmuştur:
Kıyamet yaklaştı. Kamer (ay ikiye) bölündü. (Kafirlerin, Hz. Peygamberden bir
mucize istemeleri üzerine Ay'ın ikiye bölünme hadisesi olmuştur.) Hala bir
mucize görseler, yüz çevirip şöyle derler: 'Bu devam edegelen kuvvetli bir
sihirdir.'
77
Ayet-i Kerimeyi incelerseniz ayın yarılmasının bir saat alameti olduğunu göreceksiniz. Ayet,
"Muhammed parmağını uzattı ve ay yarıldı" demiyor.
Ayın yarılması olayı bizim kuşağın tanık olduğu bir alamettir. Matematiksel kodu 1974 yılında ortaya
çıkaran araştırmanın ilk basamağını oluşturan verilerin topraktan mamul dabbeye yüklenmesi 1969
yılında başladı. 1969 yılında "ayın yarılması" olayına da tanık olduk. 21 Temmuz 1969 'da ay'a ilk
ayak basan insanlar ay toprağını yardılar ve kilolarca toprağı dünyaya getirdiler.
Ayette geçen "inşakka" fiilini, geleneksel öğretinin etkisiyle "ikiye bölündü" biçiminde anlamaya
eğilimliyiz. Halbuki "şakka" fiili, Türkçe'deki "yarılmak" fiilinin karşılığıdır. Yarılma fiili, ikiye
bölünme biçiminde olabileceği gibi, "ayağım yürümekten yarıldı" cümlesinde anlatılan biçimde de
olabilir. Nitekim Kuran-ı Kerim bu kelimeyi açıklar:
Suyu akıttıkça akıttık. Sonra yeri de yardıkça yardık (80:25,26).

Yağmurun yağması sonucu toprağın hafifçe yarılmasını "şakka" fiili ile anlatan bu ayetleri dikkate
aldığımızda ay toprağının insanlar tarafından yarılmasının rahatlıkla "inşakka=yarıldı" kelimesiyle
ifade edilebileceğini anlarız. Nitekim arapçada tarlanın sürülmesi aynı fiille ifade edilir.
Kamer suresinin 2. ayeti ilginçtir. Alametleri ve mucizeleri gördükleri halde bunu inkar eden, bunları
bir yalan ve göz boyama olarak niteleyen tipleri eleştirir. 54:2 ayeti, 1969'da insanların aya giderek ay
toprağını dünyaya getirmesini Kuran'ın haber vermiş olmasını hazmedemiyen inkarcıların tutumlarını
tasvir etmekle kalmayıp aynı yıl kompütere kaydı başlayan 19 kodlu matematiksel mucizeyi göz
boyama olarak tanımlayan kişileri de tasvir eder. "Ayet" kelimesinin hem alamet ve hem de mucize
anlamına gelmesi bu her iki yönlü anlamı mümkün kılar.
"NASİH-MENSUH" FELAKETİ !
Biz, daha iyisini veya benzerini getirmedikçe bir delili (ayeti) yürürlükten
kaldırmaz (neshetmez) veya onu unutturmayız. Allah'ın her şeye gücü yettiğini
bilmedin mi (2:106)?
İslam tarihinde, anlamı en çok tahrif edilen ve Muhammed ümmetinin Kuran'dan uzaklaşmasının baş
nedenlerinden olan "nesh" inancının yakıştırıldığı bu ayet üzerinde duracağız.
İstisnasız tüm Türkçe meallerin bu ayeti yanlış olarak çevirdiğini ve böylece korkunç bir iddiada
bulunduklarını görüyoruz. Tüm Türkçe mealleri temsilen Diyanet İşleri Başkanlığınca yüzbinlerce
baskısı yapılan meali örnek olarak vermek istiyorum:
Herhangi bir ayetin hükmünü yürürlükten kaldırır veya unutturursak, onun

yerine daha hayırlısını veya onun benzerini getiririz. Allah'ın herşeye Kadir
olduğunu bilmez misin (2:106)?
Kuran ayetlerinin birbirinin hükmünü ortadan kaldırdığına inanan insanlar, bu inancı sözkonusu ayete
"hüküm" kelimesini ilave ederek ve "ayet" kelimesinin anlamını saptırarak Kuran'a empoze etmek
78
istemişlerdir. Bu iddianın Kuran'a inanmamakla eşdeğerde olduğunu tartışmadan önce 2:105 ayetine
yakıştırılan yanlış tercüme üzerinde duralım.
Kuran'da geçen "ayet" kelimesine baktığımız vakit çok ilginç bir detayla karşılaşırız. Müteşabih, yani
birkaç anlama sahip olan "ayet" kelimesinin çoğul hali olan "ayat" ifadesinin mucizeler, Kuran
ayetleri, deliller, belgeler ve işaretler olmak üzere bir kaç anlama geldiğini görüyoruz. "Ayet" ise
Kuran boyunca 84 yerde zikredilir ve buralarda mucize, delil, belge ve işaret anlamında kullanılır.
Tekil olan "ayet" kelimesi Kuran'ın hiçbir yerinde Kuran ayetleri için kullanılmaz! Tekil olan "ayet"
kelimesinin geçtiği ayetlerin listesini aşağıda sunuyorum:
2:106, 118, 145, 211, 248, 259; 3:13, 41, 49, 50; 5:114; 6:4, 25, 35, 37, 109; 7:73, 106, 132, 146, 203;
10:20, 92, 97; 11: 64, 103; 12:105; 13:7, 27, 38; 15:77; 16:11, 13, 65, 67, 69, 101; 17:12; 19:21; 20:22,
47, 133; 21:5, 91; 23:50; 25:37; 26:4, 8, 67, 103, 121, 128, 139, 154, 158, 174, 190, 197; 27:52; 29;15,
35, 44; 30:58; 34:9,15; 36:33, 37, 41, 46; 37:14; 40:78; 43:48; 51:37; 54:2,15; 79:20.
Türkçe mealler, mucize ve delil anlamına gelen "ayet" kelimesini sürekli "mucize veya delil" diye
çevirmesine rağmen, 2:106' daki "ayet" kelimesini mucize veya delil diye çevirmeyerek olduğu gibi
almış ve böylece okuyucusunun onları "Kuran ayetleri" biçiminde anlamasını sağlamak istemişler.
Hatta bazı mealler, "hüküm" kelimesini de ilave ederek "Kuran ayetlerinin hükümlerinin iptal
edilmesi" biçiminde bir "hüküm" icad etmiştir.
Kuran ayetlerinin birbirinin hükmünü iptal ettiği iddiasını kelimelerin anlamını kaydırarak Kuran
çevirilerine ve tefsirlerine sokanlar bundan sonra Kuran ayetleri üzerinde diledikleri ameliyatlara ve
operasyonlara girdiler.
Ellerine geçirdikleri nasih-mensuh sihirli deyneğiyle, anlamadıkları her ayeti iptal ettiler. Hatta işlerine
gelmiyenleri, yahut sözde "sahih" kitaplarında geçen uyduruk hadislerle çelişen ayetleri bu sihirli
deynekle bir vuruşta neshettiler. Tabii ki her şeyde olduğu gibi burada da ihtilaf ettiler. Anlayış
kapasitelerine göre kimisi 5 ayeti, kimisi 20 ayeti neshetti, kimisi de 66 ayeti...
Hatta bazıları daha ileri giderek "ayetler" uydurdu. Mesela, müşriklerin adeti olan recm (taşla
öldürme) cezasını Kuran'ın apaçık ayetlerine rağmen (24:1,2) İslam'a sokmak için Arapçası bozuk bir
"ayet" uydurdular. Bu palavralarını Kuran'a sokamayınca da bunun Muhammed'in vefatından sonra
keçi tarafından yenilerek neshedildiğini iddia ettiler. Buhari, Müslim, İbni Hanbel'in müsnedi gibi
kitaplarda, keçi tarafından yenilerek neshedilen ve fakat her nasılsa hükmü baki kalan "eş şeyhü veş
şeyhetü iza zeneya fercümühüma elbettete bima kadev lezzeten minha" ifadesini bulabilirsiniz.
Ruhbanların bir kısmı bununla da yetinmeyerek hadislerin de Kuran ayetlerini neshedebileceğini ileri
sürdü. Böylece bir çok ayetin hükmünü hadislerle iptal ettiler. Mezheplerin hepsi bazı Kuran ayetlerini
o ayetlerle çelişen hadislere pratikte feda etmesine rağmen bir kısmı bunu teorik olarak savunamadı;
ancak saçma sapan tevillerle ayetlerin hükmünü iptal etmeyi yeğledi. Bazı mezhep "alimleri" daha
cüretli davranarak bu şeytani uygulamayı teorik olarak savundu.
2:106 ayetinde zikredilen "nesih=yürürlükten kaldırma" olayının Kuran ayetleri arasında değil de
peygamberlerin getirdikleri mucizeler, belgeler ve şeriatler arasında olduğunu destekleyen birçok ayet
mevcuttur. Bektaşi mantığıyla ayetler arasındaki anlam ilişkisini kesmez ve bu ayetten bir önceki
2:105 ayetine bakarsak konu daha da açıklığa kavuşur:
79
Kitap ehlinden olan kafirler de, müşrikler de size Rabbinizden bir hayır
indirilmesini istemez. Oysa Allah, rahmetini dilediğine tahsis eder. Allah büyük
lutuf sahibidir. (2:105)
Allah'ın yardımının ve mucizelerinin müslümanlara ulaşmasını kıskanan ehl-i kitap ve müşriklere
verilen cevap gayet açıktır: Allah, rahmetini dilediğine verir. Nitekim bir sonraki ayet de, geçmiş
mucize ve delillerin yerine bir benzeri veya daha hayırlısını getirmeye Allah'ın gücünün yettiğini
bildirir. Kuran geçmiş ümmetlere verilen Tevrat'ı ve İncil'i nesheder.
Her bir mucizenin (ayetin) belirli bir süresi olduğunu bildiren ve mucizelerin neshinden yani
yürürlükten kaldırılmasından sözeden başka ayetler de mevcuttur. Örneğin, 13:38-40 ayetleri ilginçtir.
Senden önce de elçiler gönderdik, onlara da eşler ve çocuklar verdik. Allah'ın

izni olmadan hiçbir elçi bir mucize (ayet) getiremezdi. Her bir sürenin bir
yazgısı vardır. Allah dilediğini siler veya bırakır. Ana kayıt onun yanındadır.
Onlara vadettiklerimizin bir kısmını sana göstersek de, seni vefat ettirsek de
sana düşen, sadece duyurmaktır. Hesap görmek de bize düşer (13:38-40).
Ulemanın mensuh diye damgalayarak hükümlerini yürürlükten kaldırmak istediği bazı ayetleri
incelemeye geçmeden önce Kuran'da "nasih-mensuh" ayetler olduğunu iddia edenlere bazı sorular
yönelteyim:
✔ Bir ayetin diğer ayetin hükmünü yürürlükten kaldırabilmesi için aralarında ihtilaf yani çelişki
olması gerekir. Nitekim ihtilafı rahmet bilen ihtilaf alimleri, Kuran'da nesh olabilmesi için dört
koşul ileri sürmüştür: 1-Hükmü kaldırılan ayet bulunmalı (mensuh). 2-Hükmü kaldıran ayet
bulunmalı (nasih). 3-Nasih, mensuhtan sonra inmeli. 4-İkisi arasında açık bir ihtilaf bulunmalı.
Kuran'da bir çok ihtilaflı ayetler olduğunu illeri sürenler, Kuran'ın kul sözü olduğunu iddia etmiş
olmuyor mu?
Kuran'ı araştırmıyorlar mı? Allah'tan başkası tarafından olsaydı, onda birbiriyle

çelişen çok şeyler bulurlardı. (4:82)
Ne yazık ki Kuran'ı araştırmıyorlar. Kuran'da ihtilaflı ayetler olmadığını iddia eden ve ihtilafı beşeri
bir zaafın işareti olarak değerlendiren Kuran'a rağmen kendilerini "alim" olarak topluma takdim eden
sizler, bu nasih-mensuh itikadınızla nasıl olur da Kuran'a inandığınızı iddia edebilirsiniz?
✔ Anlayamadığınız yahut işinize gelmediği için, yahut mişnalarınızla çeliştiği için mensuh diye
damgalayarak hükmünü iptal ve inkar ettiğiniz ayetler kaç tanedir? Bunların sayısındaki
ihtilafınızın sebebi nedir?
✔ Kuran'ın bir kısım ayetlerini "nasih", bir kısım ayetlerini de "mensuh" diye damgalayarak bir
kısmının hükmünü inkar etmenizin 15:89-99 ayetlerinde tanımlanan cahili davranışın aynısı
olduğunu hiç düşünmediniz mi? Kuran'ı kısımlara ayırarak bir kısmını kabul, bir kısmını inkar
edenlerin bizzat sizler olabileceğinize ve Rabbinizin hükümlerine insanları ortak koşanlar
olabileceğinize neden ihtimal vermiyorsunuz?
80
✔ Kitabın bir kısmına inanıp bir kısmını reddetmenin hükmü nedir? 2:85 ayetinin kapsamına
girmediğinizden emin misiniz?
✔ "Nasih-mensuh" adını verdiğiniz felaketli itikadınız için delil olarak ileri sürdüğünüz 2:106
ayetindeki tekil "ayet" kelimesinin Kuran boyunca kullanıldığı anlamı terkederek neden başka
anlam veriyorsunuz? Kuran'da tekil olarak kullanıldığı 84 yerin hiçbirinde Kuran ayetleri için
kullanılmayan bu kelimenin anlamını neden kaydırıyorsunuz? Neden Yahudilerin düştüğü
hatanın aynısını tekrarlıyorsunuz? (5:41)
✔ "Nasih-mensuh" inancınızın delili olarak kullanmaya çalıştığınız 2:106 ayetinden bir önceki
ayeti neden hesaba katmıyorsunuz? Geçmiş ümmetlerin kıskançlığı ile Kuran'ın vahyedilmesini
sözkonusu eden ayetlerin sizin iddianızla ne ilişkisi var?
✔ Neden 13:38-40 ayetleri ile 2:105,106 ayetleri arasındaki anlam ilişkisini anlamaya
çalışmıyorsunuz?
✔ Kuran'da nasih ve mensuh ayetler olduğunu varsayalım. Peki hangi ayetin nasih hangi ayetin
mensuh olduğuna nasıl karar vereceğiz? İlk ve son bir kaç sure hariç surelerin bile nüzül sırası
konusunda rivayetlerde ihtilaf varken, ayetlerin nüzül sırasını nasıl bileceğiz? Ayetlerin tek tek
nüzül sırasını bildiren güvenilir bir liste mevcut mudur? Mevcutsa nerededir?
✔ Kuran'a sokamadığınız uydurmaları keçiye yedirerek neshettiğiniz halde o ayetlerin hükmünü
nasıl kıyamete dek geçerli kabul edebiliyorsunuz? Keçiyle neshedilen "ayetin" benzeri veya
daha hayırlısı nerededir?
✔ Bazılarınız daha da ileri giderek Emevi ve Abbasi döneminin yalanlarının (hadislerin) Kuran'ı
neshedebileceğini bile iddia etti! Kuran ayetlerini zanni rivayetlerle iptal edenlerin durumu
nicedir? Allah'tan ve ayetlerinden sonra başka hadislere inananlar kimlerdir? (45:6)
Kuran'ı yeterli görmeyen dinadamlarına bu soruları yönelttikten sonra şimdi de, birbirinin hükmünü
iptal ettikleri ileri sürülen bazı ayet örnekleri üzerinde duracağız.
SARHOŞ EDİCİ MADDELERİN HARAM KILINIŞI

Sarhoş edici maddelerle ilgili ayetler şunlardır:
Sana sarhoş edicilerden ve kumardan sorarlar. De ki: o ikisinde büyük kötülük

ve insanlara yararlar vardır; ancak kötülükleri yararlarından daha fazladır...
(2:219)
İnananlar, sarhoşken namaza yaklaşmayın. Ta ki ne dediğinizi bilinceye kadar...

(4:43)
İnananlar, sarhoş edici maddeler, taşlar, şans okları şeytan işi birer kötülüktür.
Bunlardan kaçının ki kurtuluşa eresiniz. (5:90)
81
Hurma ağaçlarının meyvalarından ve üzümlerden sarhoş edici maddeler ve bir
de güzel rızık elde edersiniz. şüphesiz bunda aklını kullanan bir toplum için
işaretler vardır. (16:67)
5:90 ayetinin diğer üç ayetle çeliştiğini sananlar üç ayetin hükmünü iptal etmiştir. Sözde İslam
alimlerinin icmasına göre "sarhoş edici maddelerde ve kumarda yararlar da olduğu " biçimindeki
Kurani ifade yanlıştır.
Allah Teala'yı yanlış bilgi vermekle suçlayan sözde alimler (39:67), atalarının öğretilerini Kuran'a
tercih etmeselerdi Kuran'da çelişki olmadığına ve dolayısıyla hükmü yürürlükten kaldırılan ayetlerin
bulunmayacağına ilişkin ayete inanırlardı (4:82).
Sarhoş edici maddelerle ilgili ayetlerde birbirini açıklama ve destekleme sözkonusudur; birbiriyle
çelişen hükümler içermezler. Herhangi bir ayette sarhoş edici maddelerin ve kumarın iyi şeyler olduğu
söylenseydi, bunların şeytan işi olduğunu belirten ayetle çelişirdi. İşte o zaman bizim nasih-
mensuhçuların iddiası doğru çıkardı.
Biz Kuran'ı canlı bir organizma gibi bütün olarak kabul etmek durumundayız. Ayetlerin birbirini
açıklamasını ve ayetler arasındaki ilişkiyi gözetmeliyiz. Sarhoş edici maddeler ile ilgili bu dört ayetin
hiçbirini inkar etmeden incelediğimizde şu sonuçlara varırız:
• Sarhoş edici maddeler şeytan işi olup haramdır.
• Haram olan bu sarhoş edici maddelerin bazı yararları olmasına rağmen zararları daha fazladır.
Yararların arasında tıbbi, psikolojik veya sosyal yararlar sayılabilir. Ayrıca, meyvalardan hem
sarhoşluk veren içkilerin hem de güzel rızıkların (meyve suyu, reçel, kurutulmuş meyve)
çıkarılması dünyanın bir realitesidir.
• Sarhoş edici maddeleri kullanarak günah işleyen bir müslüman sarhoşken namaza durmamalı,
mescitlere girmemelidir. Zira namaz, Allah ile irtibatın kurulduğu bir ibadettir. Bu ibadette
aklın başta olması ve ne denildiğininin bilinmesi gerekir.
BARIŞ VE SAVAŞ
Sizin dininiz size, benim dinim banadır. (109:6)
Haram ayları çıkınca o müşrikleri nerede bulursanız öldürün; onları tutuklayın,

hapsedin ve her gözetleme yerinde oturup onları bekleyin... (9:5)
9:5 ayetindeki savaş emrinin 109:6 ayetiyle çeliştiğini zannedenler fikir ve inanç özgürlüğünü ifade
eden 109:6 ayetinin yürürlükten kalktığını iddia etmektedirler.
Halbuki İslam'da fikir ve din özgürlüğü temel ilkelerden biridir (18:29; 2:256; 10:99; 50:45; 88:22).
İnançlarından dolayı insanlara ceza verilemez. Ancak, sırf inançlarından ötürü müslümanları
yurtlarından kovanlar, onlara işkence edenler, yaptıkları anlaşmayı tek taraflı bozanlar cezayı
hakkeder. 9:5 ayetinin öncesine ve sonrasına bakıldığında bu öldürme veya hapsetme emrinin genel
olmadığını, bunun çok özel bir durumun zaruri sonucu olduğu görülecektir. İslam'da savaş, savunma
82
amacıyla yapılır. Nitekim savaşın prensiplerini açıklayan 60:8,9 ayetleri bunu net bir biçimde ortaya
koyuyor.
Kuran'daki fikir özgürlüğü ve barış ile ilgili ayetleri iptal edenler ve müslümanlığı sürekli savaş
arayan, kan dökücü bir din olarak lanse edenler, 60:8-9 ayetlerini de iptal ediyorlarsa 4:89-91
ayetlerini okusunlar. Bu ayetleri de yürürlükten kaldırıyorlarsa 2:85 ve 15:89-99 ayetlerini okusunlar!
AKRABALARA VASİYET
Birinize ölüm geldiği vakit, eğer ardında bir hayır bırakacaksa anaya, babaya,
yakınlara uygun bir biçimde vasiyet etmek Allah'tan korkanlar için bir
yükümlülüktür. (2:180)
Ölüm döşeğindeki birisi yakın akrabalarına vasiyet ederek terikesini dağıtmak zorundadır. 2:180
ayetiyle farz kılınan bu yükümlülüğü yerine getirmeyenler, yahut yerine getiremeden aniden bir kaza
ile ölenlerin mirası ise 4:11-12 ayetlerine göre bölüşülmelidir.
4:11 ayetindeki, "bu hükümler, ölenin yapacağı vasiyetten ya da borcundan sonradır" ifadesi çok net
bir biçimde, ölen kişinin vasiyetini birinci plana çıkarır. Allah'ın hükmü şudur:
1. Kişi, ölmeden önce malını kendisi taksim etmelidir. Böylece anasının, babasının, çoluk
çocuğunun ve yakın akrabalarının iihtiyaç durumunu gözeterek özel bir mal paylaşımı yapması
sağlanır.
2. Bunu ihmal edenler, yahutta bu paylaşımı tümüyle gerçekleştirmeyenlerin ortada kalan malları,
borcu ödendikten sonra 4:11,12 ayetlerinde belirlenen hukuka göre dağıtılır.
Birbiriyle çelişmek şöyle dursun, aksine birbirini tamamlayan iki ayetin birbiriyle çeliştiğini iddia
edenler 2:180 ayetini 4:11,12 ayetleriyle neshetmişlerdir. Halbuki 4:11 ayetinin sonundaki "min ba'di
vasiyyetin" ifadesi çok açık bir biçimde 2:180 ayetindeki hükmü onaylamakta ve hatta ona öncelik
tanımaktadır.
Peki, birbirini destekleyen ve tamamlayan bu iki ayetin birisini "nasih" diğerini "mensuh" kabul
ederek Allah'ın ayetlerini inkar edenlerin ve Kuran'ı, geçerli ve geçersiz olmak üzere iki kısma
bölenlerin zoru nedir?
• Onlar, Kuran'ın detaylı, apaçık, anlaşılması kolay, tamam, mükemmel ve gerekli her şeyi
açıklayan bir kitap olduğu biçimindeki ayetlere inanmadıkları için ve Allah'ın kitabını yüzlerce
cilt hadis ve fıkıh kitaplarına muhtaç, mücmel, kapalı, anlaşılması zor, tek başına yetersiz ve
eksik kabul ettikleri için Kuran'ı anlayamazlar.
• Onlar, Kuran kelimelerinin anlamını kaydırmak suretiyle ümmetin inancı arasına sokulan
"Kuran ayetlerinin neshi" felaketini körü körüne kabul ettikleri için, bu inançlarının örneklerini
çoğaltmak isterler. Ayetler arasında çelişkiler arayıp ayetleri birbirleriyle tokuşturmayı gerekli
bir davranış bilirler. Böylece, ayetleri anlamaya değil özellikle anlamamaya gayret ediyorlar.
83
• Onlar, Ebu Davut, Vesaya: 6, Buyu:88 'de geçen "Allah her hak sahibine hakkını vermiştir,
artık varise vasiyet olmaz." hadisini (sözünü), 2:180 ayetine tercih ederler. Kuran Allah'ın
hükmüne insanları ortak koşan müşrikleri eleştirir:
İşte bunlar, Allah'ın ayetleridir. Sana bunları gerçek olarak okuyoruz. Allah'tan
ve Allah'ın ayetlerinden sonra hangi söze (hadise) inanacaklar? Her yalancı
günahkara yazıklar olsun! (45:6,7)
Uydurma hadisleri "sahih" diye kabul ederek Kuran ayetlerine tercih edenlere şu ayeti de hatırlatmak
isterim:
. . . Bu (Kuran), uydurulan bir hadis değildir. Ancak kendinden öncekilerin

doğrulanması ve her şeyin açıklaması ve inananlar için bir klavuz ve rahmettir
(12:111).
Kuran ayetlerinin her şeyin açıklaması olduğuna inanmıyanlar, 52:34 ayetini de Ebu Davut'ta ve
Darimi'de yer alan bir uydurma hadisle geçersiz hale sokmuşlardır.
Kuran şöyle diyor:
Doğru iseler, haydi onun gibi (misli) bir hadis getirsinler! (52:34)
Hadis şöyle diyor:
Bana Kuran ve onun gibi (misli) hadis verildi.

Allah, "enbaül gayb" yani geçmişin ve geleceğin haberleri olan Kitabında bu mücrimlere şöyle
sesleniyor:
Neyiniz var nasıl hüküm veriyorsunuz? Yoksa bir kitabınız var da onda mı (bu
hükümleri) okuyorsunuz? Ve onda dilediğiniz her şeyi buluyorsunuz!... (68:36-
38...)
KIBLE
Doğu da batı da Allah'ındır. Nereye dönerseniz Allah'ın yüzü (huzuru) orasıdır.
şüphesiz Allah her şeyi kuşatan ve herşeyi bilendir (2:115).
Nereden çıkarsan yüzünü Mescid-i harama doğru çevir. Bu elbette Rabbinden

gelen gerçektir. Allah yaptıklarınızdan habersiz değildir (2:149).
2:115 ayeti, bütün yönlerin Allah'a ait olduğunu ve nereye dönülürse dönülsün Allah'a dönülmüş
olacağını bildiriyor. Öyleyse dua ederken dilediğimiz yöne dönebiliriz.
84
Ancak, nasıl ki namaz için belli bir şekil emredilmiş ve belli vakitler tayin edilmişse, belli bir yöne
dönülmesi de emredilir. Dikkat edilirse namaz için kıbleyi belirleyen ayetlerde, "Allah'ın yüzüne veya
yönüne dönün" denilmiyor, Mescidi Haram'a doğru yönelmemiz emrediliyor.
İki ayet arasında hiçbir çelişki olmamasına rağmen bunlar arasında çelişki vehmedip 2:115 ayetini
iptal edenlere bir kaç örnekle açıklamada bulunalım:
A. Dünya üzerinde hangi yöne doğru gidersen git sonunda başladığın noktaya dönersin.
B. Batıya doğru gitmelisin.
Bu her iki ifade arasında bir çelişki var mıdır? Elbette yoktur.
A. Sıfır hariç hangi tam sayıyı kendisine bölersen böl sonuç 1'dir.
B. Dokuzu dokuza böl.
Yukarıdaki iki ifade arasında da çelişki yoktur. Hatta ikinci ifade, "dokuzu üçe böl" biçiminde de olsa
yine bir çelişki sözkonusu olamaz!
Kıblenin Değişmesi
Kiblenin Kudus'ten Mekke'deki Kabe'ye doğru değiştirilmesiyle ilgili geleneksel bir nesih-mansuh
iddiası var. Hadis ve Sünnet öğretilerini Allah'ın hükmüne eş koşan tefsir kitapları, Allah'ın daha önce
müslümanlara Kudus'e dönmelerini emrettiğini ve 2:142-145 ayetleriyle neshedildiğini ileri sürerler.
Kuran'da yer almayan hayali bir "ayet" icat ettikten sonra o hayali ayeti bir başka ayetle
neshetmektedirler.
Müşriklerin, ataları olan İbrahim'in anısını devam ettirdiklerini bildirir Kuran ayetleri. Kıble ile ilgili
ayetler inmeden önce Müslümanlar namaz kıldıklarında Mekkeli müşrikler gibi Kabe'ye
yöneliyorlardı. Ne var ki, kendilerine uygulanan işkence ve zulum sonucu müslümanlar Medine'ye
hicret edip yeni bir site-devleti kurdular. Merkezi Mekke'de olan mollagarşik müşrik koalisyonun
yüklediği savaşların ve Medineli Hristiyanlarla olan yakın ilişkinin oluşturduğu ekonomik ve
psikolojik faktörlerin etkisiyle müslümanlar bir başka yere (Küdus'e) yönelmeye karar verdiler. Ne var
ki, Allah müslümanların Mescid-i Haram'a (Kutsal Mescid'e) dönmelerini istedi. Bunu 2:142-145
ayetlerinden dolaylı olarak anlıyoruz.
142. Halktan bazı beyinsizler: "Yöneldikleri kıbleden onları çeviren nedir? "
diyecekler. De ki: "Doğu da batı da ALLAH'ındır. O dileyeni doğru yola iletir."
143. Böylece sizi açık fikirli bir toplum kıldık ki halkın arasında tanıklar
olabilesiniz ve elçi de aranızda tanık olabilsin. Elçiye uyanlarla topukları
üzerinde geriye dönenleri birbirinden ayırmak için eskiden yöneldiğin kıbleyi
değiştirdik. ALLAH'ın yol gösterdiği kimseden başkasına elbette bu ağır gelir.
ALLAH imanınızı boşa çıkarmaz. ALLAH insanlara şefkatlidir, Rahimdir.
144. Yüzünü göğe çevirip durduğunu görüyoruz. Seni, hoşlanacağın bir kıbleye
çevireceğiz. Artık yüzünü Kutsal Mescid'e çevir. Nerede olursanız olun
85
yüzlerinizi o yöne çevirin. Kuşkusuz, kendilerine kitap verilenler, bunun
Rab'lerinden gelen bir gerçek olduğunu bilirler. ALLAH onların yaptığından
gafil değildir.
145. Kitap verilenlere her türlü ayeti (mucizeyi) getirsen de onlar yine senin
kıblene yönelmez. Sen de onların kıblesine uyacak değilsin. Onlar birbirlerinin
kıblesine de uymaz. Sana gelen bu bilgiden sonra, onların keyfine uyarsan, o
zaman sen elbette zalimlerden olursun. (2:142-145)
Yukarıdaki ayetler, müslümanların "eski kıbleleri olan" Kutsal Mescid'e dönmelerini emrederek
peygamberimiz dönemindeki müslümanlar için zorlu bir sınav oluşturmuştur.
Medine'deki Hristiyan toplumla olan ilişkilerin oluşturduğu sosyal ve ekonomik çıkarları tercih
edenler ve olayların oluşturduğu politik duyguların etkisinden kurtulamıyanlar bu kıble değişimini
kabul edemiyerek dinden dönmüşlerdir (2:142-144).
Kısacası, kıblenin değişimini emreden ayetler, daha önce inen bir ayetin hukmünü neshetmemiştir.
Muhammed peygamber liderliğinde Kabe'den başka bir kıbleye yönelen müminlerin tekrar Kabe'ye
dönmesini ilk kez emreden ayetler olsa olsa bu toplumsal kararı neshetmiştir.
SAVAŞTA MÜMİN-KAFİR ORANI

Ey peygamber, müminleri savaşa teşvik et. Sizden yirmi sabırlı kişi olsa iki yüz
kişiyi yener. Sizden yüz kişi olsa kafirlerden bin kişiyi yener. Çünkü onlar
anlamaz bir topluluktur (8:65).
Allah sizdeki zaafı bildiği için şimdi yükümlülüğünüzü hafifletti. Sizden

sabreden yüz kişi olsa iki yüz kişiyi yener. Sizden bin kişi olsa Allah'ın izniyle
iki bin kişiyi yener. Allah sabredenlerle beraberdir (8:66).
Birbirini izleyen iki ayetten öncekinin, sonraki ayetle mensuh olduğunu kabul ederek ayetin hükmünü
iptal edenler, ayetler üzerinde tedebbür (araştırarak inceleme) yapmayanlardır. Ayetler üzerinde
tedebbür yapmayanlar elbette Kuran'da çelişkiler bulurlar (4:82) ve çelişkili zannettikleri ayetleri
nasih-mensuh diye damgalayarak Kuran'ın bir kısmına inanmazlar (15:91).
Allah'ı hakkıyla takdir etmeyenler, 8:66 ayetiyle müslümanlara ağır yükümlülük veren Allah'ın daha
sonra onların bunu yapamıyacağını öğrendiğini ve böylece ilk hükmünü iptal ettiğini
zannetmektedirler.
Halbuki her iki ayet birbirini tamamlayıp açıklıyor. 8:66 ayetiyle, müslümanlar için ideal olan oranı
belirleyen Allah, zaaf içerisinde olan müslümanlar için ise bu zaaflarına binaen daha düşük bir oran
belirlemiştir.
8:66 ayetine göre müslümanlar zaaf içinde bulunsalar bile, en azından bire iki oranında kendilerinden
fazla olan kafirleri yenecek azim, teknik ve zeka gücüne sahip olmaları gerektiği beyan edilir. Zaafiyet
86
ideal olmadığına göre, müslümanlara düşen görev, bu zaafları gidererek ideale, yani bire on oranındaki
düşmanı yenebilecek gücü elde etmeğe doğru ilerlemektir. Savaşan müslümanlar için, tabir caizse
minimum ve maksimum güç durumlarını bildiren ayetler arasında illa da çelişki bulmak isteyenler
elbette aradıkları çelişkiyi bulacaklardır.
Çağdaş İbni Kuteybeler
"Sahih hadis" adını verdikleri uydurma hadisler arasındaki çelişkileri gidermek için bin bir dereden su
getiren İbni Kuteybeler, ne yazık ki aynı gayreti Kuran ayetleri arasında çelişki oluşturmak için sarf
etmektedirler. Çağdaş İbni Kuteybeler, Emevi ve Abbasi döneminin ürünü olan hadisleri Kuran'a eş
koştukları müddetçe Kuran ayetlerini anlayamıyacaklardır (6:25; 17:46; 18:57; 41:44). Ayetleri
anlayamayınca da "nasih-mensuh" adını verdikleri sihirli deyneği devreye sokacaklardır. Deyneklerini
ellerinden almanın vakti gelmiştir. Alemlerin Rabbine hamdolsun!
VUSAT > TAKAT

Allah kimseye kapasitesinin (vusat) üstünde bir şey yüklemez. Kazandığı iyilik
lehine, ettiği kötülük de aleyhinedir. 'Rabbimiz, unutur ya da yanılırsak bizi
sorumlu tutma! Rabbimiz, bizden öncekilere yüklediğin gibi bize de ağır yük
yükleme! Rabbimiz, gücümüzü (takat) aşan şeyleri bize yükleme. Bizi affet, bizi
bağışla, bize acı! Sen mevlamızsın, kafirlere karşı da bize yardım et.'(2:286)
Türkçe meallerin hemen hepsi ayetteki vusat ve takat kelimelerini "güç" diye dilimize çevirmişlerdir.
İki ayrı kelimeyi bir tek kelimeyle tercüme edince ortaya bir çelişki çıkmaktadır. Diyanet İşleri
Başkanlığının mealinde bu çelişkiyi görebilirsiniz:
Allah, kişiye ancak gücünün yeteceği kadar yükler; kazandığı iyilik lehine, ettiği
kötülük de aleyhinedir. 'Rabbimiz! Eğer unutacak veya yanılacak olursak bizi
sorumlu tutma. Rabbimiz bizden öncekilere yüklediğin gibi, bize de ağır yük
yükleme. Rabbimiz! Bize gücümüzün yetmeyeceği şeyi taşıtma. Bizi affet, bizi
bağışla, bize acı. Sen Mevlamızsın, kafirlere karşı bize yardım et.' (2:286)
Türkçe meallerde dikkatsizlik sonucu oluşan çelişkiyi açıklayalım. Meallere göre:
1. Allah gücümüzün yetmiyeceği şeyleri yüklemez.
2. Gücümüzün yetmeyeceği şeyleri yüklememesi için Allah'a dua etmeliyiz.
Dikkat ederseniz iki madde arasında çelişki mevcuttur. Eğer Allah, gücümüzün yetmeyeceği şeyi
yüklemiyeceğini vadediyorsa bu konuda dua etmemiz doğru olmaz. Zira Allah sözünden dönmez. Ona
güvenmeliyiz (2:80; 3:9,194).
87
Allah tüm insanları ölümden sonra dirilteceğini vadediyor. Öyleyse 'Ey Rabbim ölümden sonra beni
dirilt' biçimindeki bir dua mümine yakışmaz. Bu tür bir dua, Allah'ın sözüne karşı güvensizliği ifade
eder. Allah, hiç bir kuluna zulmetmeyeceğini vadediyor. O halde bir mümin, 'Ey Rabbim, bana
zulmetme' gibi bir dilekte bulunamaz.
Ayette geçen "vusat" kelimesi "takat"tan daha geniş kapsamlıdır. "Vusat" kelimesini, yaradılışımızdaki
kapasite biçiminde anlayabiliriz. Vusat, Allah vergisi kapasitedir. Ancak "takat" bu kapasitenin
sınırları dahilindeki gücümüzdür. Çeşitli zaaflarımızla kapasitemizin altında bir tahammül gücüne
sahibiz. Bu gücü aşan bir teklif, kapasitemiz dahilinde olabileceği halde bize ağır gelir.
Düzenli bir çalışma ve iyi bir beslenme ile 150 kilo kaldırabilecek kapasitedeki bir halterci, gıdasına
dikkat etmez ve antremanı ihmal ederse 100 kilogramdan fazlası takatını aşabilir.
KARŞILAŞTIRIP İNCELEYİNİZ
Kuran Son Mesaj çevirisinden seçtiğim birkaç örnek sunuyorum. Elinizdeki mealle karşılaştırıp
inceleyebilirsiniz.
Muhkem ve müteşabih ayetler
O ki sana Kitab'ı indirmiştir. Bir kısmı muhkem ayetlerdir ki onlar Kitab'ın

anasıdır. Diğer kısmı ise müteşabihtir (Cennet ve cehennem tasvirleri gibi
kinayeli sözler veya bir kaç anlamlı ifadelerdir). Kalplerinde eğrilik bulunanlar,
fitne çıkarmak ve yorumunu yapmak için onun müteşabih olan kısmının peşine
takılırlar. Oysa onların yorumunu Allah ve bir de ilimde derinleşmiş olanlar
bilir. 'Ona inandık' derler, 'hepsi Rabbimizin katındandır.' Ancak anlayış ve akıl
sahibi olanlar öğüt alır. (3:7)
(Müteşabih ayetlerden sözeden ayetin bizzat kendisinin iki değişik biçimde anlaşılabilmesi, yani
müteşabih olması, Kuran'ın mucizevi bir özelliğidir. Bu ayete farklı anlam verenlerin düştükleri
paradoksa şimdilik değinmeyeceğim. Bu ayet üzerinde yaptığım bir analizi "Running Like Zebras" –
Zebralar Gibi Kaçmak– adlı İnglizce kitabın ilk bölümünde bulabilirsiniz.)
Ölmeden önce İsa'ya iman

Kitap ehlinden her kes kendi ölümünden önce İsa'ya inanmalıdır. Kıyamet günü (İsa) onların üzerine
şahid olacaktır. (4:159)
Cinlerle insanların ortak zaafları

Onlar da sizin gibi, Allah'ın hiç bir kimseyi (tekrar) göndermeyeceğini
zannettiler. (72:6)
88
Cin suresinin son bölümü
18. Mescitler Allah'a mahsustur. Allah ile beraber hiç kimseyi çağırmayın.
19. Allah'ın kulu kalkıp sadece onu çağırdığı vakit neredeyse topluca başına
üşüştüler.
20. De ki: Ben ancak Rabbimi çağırırım ve hiç kimseyi O'na ortak koşmam.
21. De ki: Ben size ne zarar ne de yarar verme gücüne sahip değilim.
22. De ki: Beni Allah'tan kimse kurtaramaz ve O'ndan başka sığınak da

bulamam.
23. Görevim, sadece Allah'tan (aldığımı) tebliğ etmek ve O'nun elçiliğini

yapmaktır. Her kim Allah'a ve elçisine isyan ederse onun için ebedi kalacağı
cehennem ateşi vardır.
24. Kendilerine vadedilen şeyi gördükleri zaman kimin yardımcı bakımından

daha zayıf ve sayıca az olduğunu bilecekler.
25. De ki: Size vadedilen şey yakın mıdır; yoksa Rabbim onun için uzun bir süre
mi belirlemiştir bilmiyorum.
26. O, gaybı bilendir. Kendi Gaybı'nı hiç kimseye açmaz.
27. Ancak razı olduğu bir elçi istisna. Çünkü o elçinin önüne ve ardına bir
gözetleyici koyar.
28. Ki (geçmiş elçilerin) Rab'lerinin risaletini tebliğ etmiş olduklarını, ve O'nun,

onların yanındaki her şeyi kuşatmış olduğunu ve her şeyi bir bir saymış
olduğunu bilsin.
Halk arasında sürekli tartışma konusu olan bazı noktalara çok kısa olarak değinerek kitabi bitirmek
isterim:
Faiz
Kuran'ın yasakladığı faiz, daha doğrusu tefecilik, iş yapma ve geliştirme amacıyla serbest piyasada
alınan borçlar konusunda olmayıp zaruri ihtiyaçlara harcanmak amacıyla bireyler tarafından alınan
borçlarla ilişkilidir. Serbest piyasa ekonomisi paranın değerini belirler. Kuran ayetleri bu konuyu
89
ticaret ve kar bağlamında değil zekat ve sadaka bağlamında işler. Bireylerin zaruri ihtiyaçlarını
sömürenler, tefeciliği ticaret diye savunur (2:270-181).
Laiklik
Kuran, dinde zorlamayı reddederek (2:256) federal bir laik sistem öngörür (5:43-48). Nitekim,
Kuran’dan başka bir kaynak kabul etmeyen Muhammed'in (6:114) kurucu lideri olduğu Medine Site
devleti, farklı dinleri ve yasaları izleyen gruplara özerk bölgeler vererek federal laik bir düzenin
örneğini oluşturur. Kuran'ı anayasa olarak kabul eden müslümanlar ile diğer yasaları izleyenler
arasındaki ilişkiler aralarında imzalanan ortak bir yasaya göre belirleniyordu. Müslümanlar ile diğer
gruplar arasındaki karşılıklı sorumluluk ve yükümlülükleri belirleyen bu yasa tarihte "Medine
Anayasası" olarak bilinir.
Alkollü İçkiler
Kuran, alkollü içkilerin bazı yararları olmasına rağmen zararlarının daha büyük olduğunu bildirerek
onları "şeytan İşi" diye bireylere yasaklar (2:219; 5:90-91). Bu yasak kategorik olup azı da çoğu da
içerir. Ne var ki hayati bir tehlike karşısında ölçüyü aşmamak şartıyla yasakların çiğnenmesine izin
verilmiştir (2:173; 6:145). Alkollü içkiler karşısında katı prensiplere sahip olmayan toplumların
ekonomik, sosyal, ailevi ve psikolojik yönden ödediği bedel çok büyüktür. Kuran, alkollü içkilerin
devlet tarafından yasaklanmasını veya onları kullananların cezalandırılmasını öngörmez. Bireysel
suçlara karşı sadece öğüt ve güzel davranış ile karşılık vermemizi emreder. Kamuya açık yerlerde,
araba sürerken, fabrikada çalışırken alkollü içki kullanılması başkalarının güvenliğini ve sağlığını
riske soktuğu için toplumun kararıyla yasaklanabilir.
Büyü
Büyücülük, muskacılık birer şarlatanlıktır. Bu konunun metafizik bir yönü yoktur. Musa'nın
dönemindeki büyücüler illüzyonlarla halkın gözünü boyayarak, onları hipnoz yoluyla etkileyerek
sanatlarını icra ediyorlardı (7:116). Peygamberliğine bir delil olarak İsa'ya verilen mucizeler hariç şifa
dağıtıcılık da tıpta "placebo" diye bilinen bir psikolojik etkiden ibaret bir palavradır. şifa verme ve
büyü çözme iddialarıyla cahil halkı sömüren sahtekarlar hastalanınca hemen hastahanelere koşarlar.
Ne yazık ki cehaletin yaygın bir hastalık olduğu toplumlarda sahtekarlara ve palavracılara büyük
rağbet olur. (Bu konuyu İlginç Sorular-2 kitabında uzun uzadıya incelemiştik. Ayrıca Paranormal
Olaylar üzerine İngilizce yazılmış bazı makalelerim var.)
Ruh Çağırma
Kuran "ruh" kelimesini sürekli "vahiy" için kullanır. Türkçe'de "ruh" kelimesiyle, uyku anında geçici
ve ölüm anında ise sürekli olarak bedenle ilişkisi kesilen "nefs" amaçlanır ( 39:42; 23:100; 35:14;
5:117). Bunun, "bilinç" dediğimiz beyindeki "ana program" dan ibaret olduğu anlaşılıyor. Ölümle
birlikte diğer boyuta kopyalanan bu program fincanlarla veya benzeri ilkel metotlarla tekrar dünyaya
getirilemez. Ruh çağırma safların inandığı ve sahtekarların istismar ettiği çocuksu bir eğlenceden
ibarettir.
90

Kuran Cevirilerindek Hatalar - Edip Yüksel

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Kuran Cevirilerindek Hatalar - Edip Yüksel

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Kuran Çevirilerindeki Hatalar

1 Temmuz 1986 tarihinde Allah'ın hükmüne ortak koşmaktan vazgeçtikten sonra:

O kullarım ki, (Kuran'ı) dinlerler. Sonra da onun en güzelini (en açığını ve

. . . Tıpkı o taksim edenlere indirdiğimiz gibi! Onlar ki Kuran'ı bölük bölük

erkekler kadınlar üzerine hakimdirler.

Erkekler kadınlar üzerine yöneticidirler.

erkekler kadınlar üzerine yönetici ve koruyucudur.

erkekler kadınlar üzerinde sorumlu yöneticidirler.

Allah için şahid olarak adaleti gözetin.

adaleti tam yerine getirerek Allah için şahitlik edenler olun.

Allah için şahit olarak adaleti gözetin.

. . . Allah için şahitler olarak adaleti ayakta tutanlar olun.

. . . Bu sebepledir ki Allah bazılarını (erkekleri) bazılarından (kadınlardan)

Allah'ın kendisiyle kiminizi kiminize üstün kıldığı şeyleri çok arzulamayın.

Yeryüzünde komşu toprak parçaları, üzüm bağları, ekinler, çatallı ve çatalsız

Kendileriyle rahatlayıp huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler

• Seyahat etmek, dışarı çıkmak: 2:273; 3:156; 4:101

Kadınların dinleri ve akılları eksiktir (Buhari)

Nikah, kadınlar için bir çeşit köleliktir (Buhari).

Doksandokuz kadından biri cennette kalanı cehennemdedir (Buhari).

Mümin kadınlara da söyle: Gözlerini bakılması yasak olanlardan çevirsinler,

SAÇMA BİR TEHDİT HİKAYESİ

12. ayet, bu tür kişilerin Allah'la beraber başkalarını da ilahlaştırdıklarını belirtir:

13. ayet, putlaştırılanların putperestlerle olan gerçek konumunu açıklar:

şimdi de Diyanet'in mealine bakalım:

Ne gariptir ki Mevdudi'nin yakıştırdığı "mecazi" anlam en az diğerleri kadar anlamsızdır! Mevdudi,

İSA GÖKTEN İNECEK Mİ?

• Kendilerine kitap verilmiş olan yahudi ve hristiyanlar.

✔ Okur-yazar olmama hikayesini uyduranlar, bu amaçları için "ümmi" kelimesinin anlamını

MEZARLARA GİDİNCEYE KADAR

şüphesiz Allah kıyamet günü aralarını ayıracaktır -yaFSiLu-. . . (22:17)

Bilen bir toplum için ayetleri açıkladık -FeSseLna-. (6:97)

Bilgiyle detaylandırdığımız -FaSsaLnahu-, inanan bir toplum için yol gösterici

Bundan sonra yeryüzünü düzgün bir şekle soktu.

79:30 ayetini, Süleyman Ateş'in meali aslına uygun olarak çevirmiştir:

Ne Güneşin Aya yetişmesi mümkün olur, ne de gece gündüzü geçer. Hepsi

(Safahat, 6. Kitap, Asım, s. 407-408)

KURAN HANGİ DİLDE OLURSA OLSUN HİDAYET

De ki: 'Onu, göklerdeki ve yerdeki GİZLİLİKLERİ bilen indirdi. O, çok

Bir de müşrikler: 'Peygambere, Rabbi tarafından(Kuran'dan) başka bir ayet

Kendilerine vadedilen şeyi gördükleri zaman, kimin yardımcı bakımından daha

T.S.M. Bunlar apaçık Kitabın mucizeleridir (27:1, 2).

Ve de ki: 'Allah'a övgüler olsun. O size ayetlerini gösterecek, siz de onları

Biz onlara, ufuklarda ve içlerinde ayetlerimizi göstereceğiz ki onun gerçek

Günah işlemekten Allah'a sığınırım, doğrusu senin kocan benim efendimdir

Onlar Allah'ı bırakıp da bilginlerini ve rahiplerini Rabler edindiler ve Meryem

Güneşin (ufukta aşağı) kaymasından gecenin kararmasına (yatsı vaktine) kadar

Güneşin batıya yönelmesinden gecenin kararmasına kadar namaz kıl; sabah

Allah tek olarak anıldığı zaman,. . . (39:45)

DÜALİST BİR MEAL

KURAN'I ANCAK ARINMIŞ OLANLAR KAVRAR

1. Kuran, Kerimdir, yani cömerttir.

Biz onu Kadir gecesinde indirdik (97:1).

De ki: 'Ben, Rabbimden açık deliller gelince Allah'tan başka yalvardıklarınıza

(Seni) yalnız bulup yol göstermedi mi?

Seni (çocukken yolda) kaybolmuş (veya ilimsiz ve hikmetsiz) bulup (vahiyle)

Allah ve melekleri, karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için sizi teşvik eder

"Neden, halkını çabucak terkettin, Musa?" "Onlar beni izliyor (mesajımı

(Samiri): "Ben, dedi, onların görmediklerini gördüm. (Cebrail'in sana vahiy

Uygun anlamı seçebilmek için:

Biraz açıklık getireyim.

Dini pratikler, İbrahim yoluyla geliyor

"Onların namazı ancak ve ancak hile ve inkardır" (8:35)

Güneşin kaymasından gecenin kararmasına kadar namazı gözet. Sabah Kurna'ını