Carbonators

Μια Ματιά στον Ανταγωνισμό

Με την ανάπτυξη του αυτοματισμού για τον carbonator στην Ιόλη, θεωρώ πως κακώς δεν
έχουμε αναπτύξει λύση μηχανολογική καθώς έχουμε τον κώδικα έτοιμο. Για τον λόγο αυτό,
έκανα μια έρευνα στις λύσεις που προσφέρουν οι μεγαλύτερες εταιρίες στον χώρο, έτσι ώστε
να συγκρίνουμε και να κρατήσουμε τα καλύτερα στοιχεία για τον δικό μας σχεδιασμό. Η
πρώτη διαπίστωση είναι πως η ιστορία του carbonator κρύβει πολλά περισσότερα από πίσω
καθώς θα δείτε πως πολλοί έχουν ενσωματωμένα deaerator για μείωση του O2 , καθώς και
blenders για ανάμιξη νερού με σιρόπια για soft drinks ,νερού με μπύρα κτλ.

Θεωρώ πως πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή :

1. Carbonator της TEKKAL (Ιόλη)

Specifications
. Water 6 Electropneumatic valve 16 Saturation container
. Saturated water 7 Pulverizators 17 Saturation container outlet
. Deareater water 8 Air outlet indicator 18 By-pass regul. pump pression
. CO2 9 Container desateation with CO2 19 Overpression pump
. Air 10 Electrolevels 20 Regulator-tap-group
1 Water entry 11 Pression regulators CO2 A Alterna deareation with vacuum
2 CO2 entry 12 Saturation pump B Water filter
3 Air entry 13 Control panel C water cooling system
4 Pumps washing water entry 14 Electric panel D Reg.adjusting system CO2
5 Outlet effervescent water 15 Filters and regul.s of air pression ^ Optional components

Στον Carbonator της TEKKAL φιλτραρισμένο νερό εισέρχεται στην δεξαμενή αριστερά από
την οροφή και πέφτει προς τον πυθμένα ενώ περνάει μέσα από perforated δίσκους για να
αυξηθεί η επιφάνεια. Εδώ η TEKKAL δίνει optional Vacuum Pump. Η δεξαμενή έχει
carbonation nozzle το οποίο έχει σαν σκοπό να βοηθήσει τα εγκλωβισμένα αέρια στο νερό
να απομακρυνθούν. Δηλαδή η έγχυση CO2 γίνεται με σκοπό το deaeration και όχι το
carbonation. Να θυμίσω ότι το deaeration στην Ιόλη γίνεται με φυσική θερμοκρασία νερού
χωρίς δηλαδή θέρμανση.
 Οι perforated δίσκοι είναι από διάτρητο φύλλο λαμαρίνας. Τίποτα το ιδιαίτερο κατασκευαστικά.

Στην συνέχεια μια αντλία μεταφέρει το deaerated νερό στην οροφή της 2ης δεξαμενής όπου
γίνεται το carbonation, καθώς το νερό πέφτει από την οροφή και γίνεται έγχυση CO2 από
χαμηλά. Τέλος μια αντλία μεταφέρει το saturated πλέον νερό στην εμφιαλωτική μηχανή.
Το CO2 περνάει από μια αναλογική η οποία φροντίζει για το σωστό ποσοστό σύμφωνα με
την πίεση και την θερμοκρασία νερού. Υπάρχει δυνατότητα bypass της αναλογικής. Και οι 2
δεξαμενές φέρουν ασφαλιστικές διατάξεις υπερπίεσης στην οροφή. Οι αντλίες είναι
φυγόκεντρες. Η διάταξη ψύξης που αναφέρεται δεν φαίνεται να υπάρχει.
Ανάλυση συστήματος – μειονεκτήματα :

• Με την έγχυση CO2 τα τμήματα των εγχυτήρων δεν πλένονται και επίσης μπορούν
να βουλώσουν. Δεν φαίνεται επίσης να είναι εύκολα αφαιρούμενα από έξω.
• Οι φυγόκεντρες αντλίες μπορούν να δημιουργήσουν αφρισμό.
• Δεν γίνεται έλεγχος στην πίεση εξόδου προς την γεμιστική και υπάρχει κίνδυνος
αφρισμού. Γενικά γίνεται carbonation με πίεση +1 bar από την πίεση εισόδου και
εμφιάλωση +1 bar από την πίεση carbonation για αποφυγή αφρισμού.
• Δεν υπάρχει Cold Water Set. Η σωστή θερμοκρασία καθορίζει την ποιότητα
carbonation και την πίεση carbonation. Κυνηγάμε την θερμοκρασία εδώ αντί να την
καθορίζουμε.
• Το deaeration με CO2 εκτός του ότι καταναλώνει CO2 το οποίο μπορεί να προέρχεται
όχι από generator αλλά από φιάλες(κόστος), ελευθερώνει CO2 το οποίο πρέπει να
φύγει εκτός χώρου εργασίας(καμινάδα;) και απαιτεί ανιχνευτές για ασφάλεια του
προσωπικού πιθανώς. Να σημειωθεί όμως πως είναι τακτική που εφαρμόζουν
αρκετοί. Η λύση με Vacuum pump πιστεύω είναι καλύτερη.
• Δεν φαίνεται πουθενά έλεγχος πίεσης CO2 .
 2. TEKKAL ΜΙΧ (Carbonator με blending)

Specifications
. Deareater water 7 Water Filter 19 Air outlet indicator
. Saturated water. 8 Electropneumatic valve 20 Regulator valve
. Syrup 9 Pulverizators 21 Elecromagnetic panel
. Drink 10 Containers desareation with CO2 22 Mixer
. CO2 11 Electrolevels 23 Syrup container
. Air 12 Pression regulators CO2 A Alterna deareation with vacuum
1 Water entry 13 Dosation pump B Pump with by-pass water
2 Syrup entry 14 Regolators-adjustment system for CO2 C Control System Brix and CO2
3 CO2 entry 15 Filters and regulators of the air pression D Water cooling system
4 Air entry 16 Saturation container E Drink cooling system
5 Washing water 17 Pause container F Sirup cooling system
6 Outlet product 18 Saturation punp ^ Optional components

Πρόκειται για την ίδια λύση με την παραπάνω με την προσθήκη dosing pump, ενός buffer
σιροπιού και ενός static ή dynamic mixer(πιο πιθανά static). Υπάρχει τελική δεξαμενή
αποθήκευσης του αναμεμιγμένου, σε περιβάλλον CO2 και αντλία προς εμφιάλωση. Εδώ
δίνεται η λύση μέτρησης BRIX και CO2 . Ακόμη δίνεται η δυνατότητα ψύξης του νερού , του
σιροπιού και του μείγματος. Η λογική του blending σε carbonated νερό την συναντάμε μόνο
εδώ καθώς όλες οι άλλες λύσεις προσφέρουν πρώτα blending και μετά carbonation στο
μίγμα.
3. C.E.M. Polver (Carbonator Θεώνη)
 Εισάγεται νερό περνώντας μέσα από μια εμβολοφόρο αντλία, μπαίνει σε μία στήλη από
χαμηλά η οποία φέρει φλοτέρ για απαγωγή των αερίων και στην συνέχεια το νερό ψύχεται
από έναν πλακοειδή εναλλάκτη. Το νερό εισάγεται σε ένα δοχείο από την οροφή και το CO2
εγχύεται από την μέση του δοχείου. Το saturated νερό βγαίνει από το δοχείο από τον
κύλινδρο και μέσω μιας progressive cavity στέλνεται στην εμφιαλωτική. Υπάρχει bypass στην
progressive cavity pump με ρυθμιστική για τον έλεγχο της πίεσης που στέλνεται στην
εμφιαλωτική. Το δοχείο carbonation φέρει ασφαλιστικό.
Αναλυτική περιγραφή υπάρχει στην μελέτη που κάναμε για την Θεώνη και θα είναι
επισυναπτόμενο το αρχείο όπως και για όλα τα υπό μελέτη skids στους φακέλους που θα
επισυνάψω.

Αυτά που πρέπει να κρατήσουμε είναι :

• Γίνεται απαέρωση του νερού για καλύτερη ποιότητα. Θεωρώ πως εδώ δεν
είναι αποδοτικό το σύστημα, αλλά αρχίζει να φαίνεται ότι είναι απαραίτητο
το deaeration πριν το carbonation.
• Γίνεται ψύξη του μέσου που θα υποστεί carbonation. Να θυμίσω εδώ ότι ο
κατασκευαστής προτείνει η θερμοκρασία του υγρού που θα εισαχθεί το
CO2 να είναι μεταξύ 0°C και +10°C για να επιτυγχάνονται χαμηλότερες
πιέσεις και αποφυγή αφρισμού. Επίσης αναφέρεται ότι σε άλλα προϊόντα
με υψηλή περιεκτικότητα ζάχαρης η θερμοκρασία θα πρέπει να είναι
μεταξύ 0°C και +3°C.
• Σε αυτό το skid λείπει ο αυτοματισμός, που ήταν και το θέμα μελέτης.
• Η έγχυση CO2 γίνεται με τρόπο όπως της TEKKAL που μπορεί να βουλώσει
και επίσης δεν πλένεται.
• Είναι ζητούμενο να υπάρχει σταθερή πίεση εμφιάλωσης αναλόγως της
ζήτησης λίτρων της εμφιαλωτικής.
• Γίνεται χρήση εμβολοφόρου και progressive cavity αντλίας και όχι
φυγόκεντρων αντλιών.
• Βλέπουμε χρήση φίλτρων στο CO2. Ιδίως για carbonators που λειτουργούν
με φιάλες μάλλον είναι απαραίτητα.
4. Alfa Laval Carboset και Carboset Mini

Dimensions

• (LxWxH): 1.5m X 1.0m X 2.3 m

• CO2 at outlet: Up to 7 g/l (final
product)

Dimensions:

• (LxWxH): 1,600 x 500 x 2,000

mm
• CO2 at outlet: 4-6 g/l
Πρόκειται για μηχανήματα διαφορετικής φιλοσοφίας από τα παραπάνω, καθώς δεν υπάρχει
δοχείο carbonation, αλλά η διαδικασία γίνεται inline. Είναι η πολύ βασική λύση της Alfa Laval
για Carbonation.
Αναλυτικότερα, το προϊόν εισάγεται με την βοήθεια μιας ρυθμιστικής, υπάρχει Flow Switch,
αισθητήριο πίεσης και θερμοκρασίας και μπαίνει σε ένα static mixer. Ταυτόχρονα το CO2
περνάει από ρυθμιστή πίεσης, ροτάμετρο και μια αναλογική. Έπειτα μέσω ενός
αντεπίστροφου και μιας πεταλούδας εισάγεται και αυτό στο static mixer. Υπάρχει πεταλούδα
που οδηγεί σε drain το CO2 αντί να μπει στο static mixer αλλά σίγουρα ΔΕΝ είναι για αυτό.
Είναι για το πλύσιμο της εισόδου το CO2 . Μάλιστα είναι επικίνδυνη μια διαρροή CO2 από
την πεταλούδα drain στον χώρο εργασίας. Το saturated product ακολουθεί ένα μήκος holder
κατηφορικά μέχρι τελικά να περάσει από αισθητήριο πίεσης και CO2 inline meter από την
Anton Paar, δειγματολήπτη και εξέρχεται από το skid μέσω μιας CPMI. Θα δείτε επίσης μια
πεταλούδα που το προϊόν κάνει bypass το static mixer. Εδώ δεν είμαι 100% σίγουρος γιατί το
κάνει. Υποθέτω πως έχει να κάνει με τις πιέσεις και το γεγονός να υπάρξει πίεση μεγαλύτερη
από την πίεση το CO2 .
Μπορείτε να το δείτε και σε 3D ->>>>

https://30554a7c14034ba1927db718b3e6bdc6.us-east-2.sumerian.aws/

Συμπεράσματα:

• Ενώ εδώ δεν υπάρχει deaerator και ψύξη , θεωρώ πως αυτά τα ζητήματα είναι
λυμένα πριν την είσοδο στο skid. Επίσης το συγκεκριμένο είναι για μπύρα.
• Έλεγχος πίεσης και θερμοκρασίας στην είσοδο προϊόντος είναι πλέον δεδομένος.
• Η inline έγχυση δίνει την δυνατότητα CIP. Δεν υπάρχουν τυφλά και μη πλενόμενα
σημεία.
• Λείπει ο έλεγχος πίεσης στην γραμμή CO2
• Στην έξοδο CMPI εδώ ή κάποια αναλογική γενικά για την ρύθμιση πίεσης στην
εμφιαλωτική
• Το Drain στον κλάδο CO2 θέλει προσοχή
• Η εμφιαλωτική πρέπει να έχει buffer, αφού δεν έχουμε εδώ.
• Σε σταμάτημα της εμφιαλωτικής, πιθανώς να έχουμε μείωση του διαλυμένου CO2
• Τί γίνεται με υπερπιέσεις;
• Δειγματολήπτης στην έξοδο
• Inline μέτρηση CO2 οπότε και reports
• Δεν φαίνεται κάποια ανακυκλοφορία που μάλλον είναι απαραίτητη. Τί γίνεται εάν
δεν υπάρξει το επιθυμητό carbonation level;

Σε αυτό το variation υπάρχει αντλία στο προϊόν και IFM flow meter για CO2 καθώς και 2 static
mixers.
5. Alfa Laval Carboblend
 Το Carboblend είναι έξέλιξη του Carboset, όπου γίνεται ανάμιξη στην είσοδο 2 προϊόντων
(εδώ νερό και μπύρα). Το κυρίως προϊόν εισάγεται μέσω ροομέτρου και ρυθμιστικής στο
κάτω μέρος mixproof και συνεχίζει με την είσοδο αντλίας στο κάτω μέρος. Στην έξοδο της
αντλίας υπάρχει αισθητήριο πίεσης και θερμοκρασίας. Η ροή σπάει σε 2 κλάδους και κάθε
κλάδος φέρει static mixer. To CO2 περνάει από ρυθμιστή πίεσης, ροόμετρο CO2 της IFM και
μια αναλογική. H αναλογική δίνει σε 3 πεταλούδες. Μια είναι drain όπως στο προηγούμενο
σύστημα και 2 εισάγουν CO2 , από μία σε κάθε static mixer. To carbonated προϊόν περνάει
κατηφορικά ένα holder και καταλήγει σε δειγματολήπτη, CO2 inline meter από την Anton Paar
(πιθανώς και BRIX meter) και εξέρχεται από μια CPMI.
Μπορείτε να το δείτε και σε 3D ->>>>

https://16844413e0c04d55a9ac43111b969650.us-east-2.sumerian.aws/

Σε αυτό το Skid βλέπουμε ότι απουσιάζει η παράκαμψη του / των static mixers. Ακόμη στο
πάνω μέρος της mixproof βλέπουμε από την μία μεριά είσοδο CIP με την κλασσική διάταξη
LL για ασφάλεια και πεταλούδας. Από την άλλη πλευρά της mixproof στο πάνω μέρος έχουμε
είσοδο του προς ανάμειξη συστατικού το οποίο περνάει από ροόμετρο και αναλογική.
Μάλιστα για καλύτερο ποσοστό ανάμιξης ο κλάδος σπάει στα 2 με 2ο ροομετρο μικρότερης
διατομής και 2η αναλογική.
6. GEA DICAR και DIMIX
 Το skid της GEA εισάγει το προϊόν μέσω μιας booster pump και προαιρετικά δίνει option
ψύκτη. Στην συνέχεια μέσω κάποιας ρυθμιστικής ή αναλογικής μπαίνει σε μια διάταξη
venturi. Το CO2 εισάγεται στο venturi μέσω αναλογικής όπου γίνεται το carbonation. Το
saturated προϊόν εισάγεται έπειτα σε μία δεξαμενή. Η δεξαμενή έχει περιβάλλον pressurized
CO2 για να μην έχουμε disperse του διαλυμένου CO2 και λειτουργεί και σαν buffer. Από την
δεξαμενή μέσω αντλίας περνάμε από ποιοτικό έλεγχο που μπορεί να περιλαμβάνει CO2
meter, BRIX meter, O2 meter, Conductivity meter και sampling Valve. Στο τέλος έχουμε την
δυνατότητα είτε ανακυκλοφορίας στην δεξαμενή, είτε να περάσουμε από το venturi για
αύξηση του ποσοστού CO2 , είτε να φύγουμε προς γεμιστική.
Τα συμπεράσματα που εξάγουμε από αυτή την υλοποίηση είναι :
• Αρχίζει να φαίνεται ότι είναι προτιμότερη τεχνική να γίνεται το carbonation inline
• Η δεξαμενή είναι πάντα σε περιβάλλον CO2 , που φροντίζει να μην υπάρχει διαφυγή
του διαλυμένου CO2 από το προϊόν. Επίσης εξασφαλίζει την ποιότητα του προϊόντος
σε πιθανό σταμάτημα της μηχανής (πχ έσπασε ένα μπουκάλι). Τέλος διασφαλίζονται
οι συνθήκες πίεσης ανάλογα με την ζήτηση παροχής της μηχανής. Σε σύστημα που
δεν έχει buffer, μπορεί να υπάρξει πρόβλημα να σταθεροποιήσεις την πίεση
carbonation και τις ροές. Το σύστημα είναι αδιάφορο στις διακυμάνσεις.
 Εξέλιξη του DICAR είναι το DIMIX. Στο DIMIX, περιλαμβάνεται deaerator νερού με την
βοήθεια CO2 (βλέπε TEKKAL). Το απαεριωμένο νερό κάνει ανάμιξη με το σιρόπι και συνεχίζει
προς την διάταξη Carbonation που περιγράψαμε παραπάνω για το DICAR. Ουσιαστικά δεν
διαφέρει πολύ από την λύση της TEKKAL, απλά είναι βελτιωμένη σε κάποια σημεία κάνοντας
blending πριν το carbonation.
 7. Tetrapak Alcarb και Inline Blender-B

Στην περίπτωση της Tetrapak έχουμε 2 skid. Τον carbonator και ένα blender με deaerator.
Εάν μιλάμε μόνο για το Carbonation, μέσω μιας αντλίας και με optional ροόμετρο και ψύκτη
μπαίνουμε σε static mixers όπως στην λύση της alfa Laval. Στα static mixers μέσω αναλογικής
και ροομέτρου εισάγεται CO2 . To carbonated προϊόν εισάγεται σε μια pressurized δεξαμενή,
σε περιβάλλον CO2. Από την δεξαμενή μπορεί να γίνει inline CO2 metering και πηγαίνουμε
προς το filler. Εδώ δεν φαίνεται η δυνατότητα ανακυκλοφορίας (όπως της GEA). Επίσης η
δεξαμενή δίνεται σαν optional. Θεωρώ πως είναι σωστότερο/απαραίτητο να κάνεις
deaeration πριν κάνεις carbonation, εάν μιλάμε για νερό. Και όντως στην παρακάτω πλήρη
λύση έτσι γίνεται.
Στην πλήρη λύση υπάρχει πρώτα deaerator με vacuum pump, με ροόμετρο, αναλογική και
δυνατότητα ανακυκλοφορίας. Στην συνέχεια μέσω ροομέτρων, CPMO και αναλογικών
γίνεται το blending. Περνάμε από CPMI και ροόμετρο , μέσω booster, και ένας ψύκτης μας
φέρνει σε θερμοκρασία carbonation. Στην συνέχεια ισχύουν τα παραπάνω.
 Στην παρουσίαση της η Tetrapak αναφέρει ότι το πιο effective deaeration είναι μέσω
vacuum pump. Επίσης δίνει την δυνατότητα blending με περισσότερα συστατικά.
Θα θυμίσω ότι ενώ δεν φαίνεται το σύστημα κάνει ανάκτηση του premix, στο τέλος της
παραγωγής και το αποθηκεύει σε μικρότερες δεξαμενές(βλ. χυμός Όλυμπος) για χρήση σε
επόμενη παρτίδα. Ενώ δεν το δείχνει, το αναφέρει στην παρουσίαση του φυλλαδίου.
Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι σαν σχεδιασμός, μπορεί να αποτελέσει την βάση για τον
δικό μας σχεδιασμό βελτιώνοντας στα σημεία την λύση τους όπου χρειάζεται. Έχουμε και την
μελέτη επάνω στην παστερίωση χυμού, όπου μπορούμε να εστιάσουμε επάνω στο κομμάτι
του bleding.
 8. Krones Carboflow και Contiflow

Το σύστημα carbonation, της Krones χρησιμοποιεί την ίδια αρχή με την TEKKAL και το DIMIX
της GEA για το Deaeration. Το deaeration γίνεται με την βοήθεια CO2 . Σχεδιαστικά πρόκειται
για μια οριζόντια δεξαμενή που είναι χωρισμένη στην μέση και στο 1ο στάδιο γίνεται
deaeration και στο 2ο μισό γίνεται carbonation.
 Δεν αναγράφεται αλλά λογικά η δεξαμενή που φαίνεται είναι optional buffer όπως στις
προηγούμενες εταιρίες.
Σαν ολοκληρωμένη λύση δίνεται το Contiflow. Πρόκειται για mixing skid 2 υλικών (νερό
+σιρόπι+CO2 ) ή πολλών συστατικών (έως 8). Αρχικά γίνεται deaeration όπως παραπάνω σε
μια οριζόντια δεξαμενή με την βοήθεια CO2 . Εάν απαιτείται χαμηλή περιεκτικότητα σε Ο2 στο
2ο μισό του deaerator tank μπαίνει vacuum pump. Δηλαδή, υπάρχει option single ή double
stage deaeration. Στην συνέχεια διεξάγεται το blending και ψύξη σε θερμοκρασία κατάλληλη
για carbonation.
 To carbonation σε αυτό το skid γίνεται inline και αναγράφουν ότι 25% του προϊόντος κάνει
ανακυκλοφορία στο CO2 dosing pipe. Επειδή δεν φαίνεται static mixer, το carbonation γίνεται
με χρήση κάποιου diffuser(βλέπε κεραμικό diffuser στο steam injection της past χυμού
Όλύμπου). Άλλωστε το φυλλάδιο αναφέρει ότι το carbonizing nozzle έχει consistent flow rate.
Το carbonated προϊόν καταλήγει σε δεξαμενή αποθήκευσης όπου αναφέρεται ότι το 6% του
ολικού τελικού προϊόντος βρίσκεται σε ανακυκλοφορία στην δεξαμενή αυτή. Δεν είναι
ξεκάθαρο αλλά η δεξαμενή ενδέχεται να έχει mixer. Αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε από
το τμήμα της παρουσίασης που λέει ότι η ανακυκλοφορία ελαττώνει το έργο του mixer 33%.
Επίσης το skid παρουσιάζει την διαφορά ότι το σιρόπι δημιουργείται εδώ και όχι σε
προηγούμενη μονάδα του εργοστασίου.
Τέλος γίνεται inline έλεγχος CO2, Brix και ποσοστού αλκοόλ πριν την αποστολή για
εμφιάλωση. Η ακρίβεια των Brix επιτυγχάνεται με την βοήθεια ροόμετρου. Τα όργανα
αναφέρεται ότι είναι της Anton Paar και της Μaselli measurements.
Γενικά συμπεράσματα

• Deaerator. Σε κάθε περίπτωση χρειαζόμαστε αρχικά deaerator. Είτε για χρήση σε

βιομηχανία νερού είτε για blending. Deaeration γίνεται:
1. Βράζοντας νερό , οπότε το Ο2 λόγω χαμηλής διαλυτότητας αναγκάζεται να
φύγει
2. Περνώντας αντιρροή CO2 ή Ν2 σε νερό που είναι σε σταγονίδια
3. Με χρήση αντλίας κενού σε σταγονίδια σε μεγάλη επιφάνεια.
Πιστεύω πως η λύση είναι η αντλία κενού, καθώς βράζοντας το νερό αλλάζεις και την
περιεκτικότητα σε μέταλλα ή άλλα στοιχεία που το κάνουν ιδιαίτερο. Επίσης η χρήση
ατμού δεν γίνεται από όλους τους πελάτες, απαιτούνται φίλτρα, δίκτυο και γενικά
αρκετοί δεν θέλουν ατμό σε γραμμή παραγωγής. Η λύση με το CO2 επίσης δεν είναι
δόκιμη καθώς που και πώς διώχνεις αυτά τα αέρια που απομακρύνεις από το νερό,
καθώς το CO2 δεν μπορεί να αφήνεται ελεύθερα στον χώρο παραγωγής.
Συνεπώς μια δεξαμενή με είσοδο από την οροφή με υδατόπτωση και perforated
δίσκους εσωτερικά είναι ιδανική λύση για κάθε περίπτωση. Θα υπάρχει δυνατότητα
ανακυκλοφορίας με αντλία για το νερό, όπως και φυσικά αντλία κενού. Θα αποτελεί
ξεχωριστό skid με optional μέτρηση inline του O2 εάν αυτό επιθυμεί ο πελάτης.
• Blending. Εδώ δεν χρειάζεται να μπούμε σε βαθιά νερά. Σε περίπτωση που το
carbonation γίνεται για μπύρα ή αναψυκτικά ή κρασιά(sparkling wines και
σαμπάνιες), θα πρέπει να προσφέρουμε μια λύση blending. Θεωρώ πως μπορούμε
να φτιάξουμε μια λύση αντίστοιχη της tetrapak, παίρνοντας κάποια στοιχεία από την
Krones. Δηλαδή ενώ η Tetrapak δείχνει CPMO -> ροομετρο -> αναλογική και blend
για 2 ή παραπάνω στοιχεία (νερό + σιρόπι +άρωμα ή νερό + μπύρα) δεν δείχνει τι
γίνεται πραγματικά εάν η συνταγή δεν είναι σωστή και πρέπει να προσθέσεις κάποιο
από τα 2 συστατικά. Άρα χρειάζεται μια μικρή δεξαμενή έτσι ώστε με έλεγχο Brix να
γυρίσεις και να συμπληρώσεις αυτό που χρειάζεται. Πιθανώς εφόσον πας παρακάτω
για carbonation η δεξαμενή να είναι σε περιβάλλον CO2 ή Ν2. Και τέλος κατά την
ανάμιξη μπορούμε για καλύτερη ομοιογένεια να χρησιμοποιήσουμε static mixer.
• Carbonation. Εδώ μετά το deaeration θα πρέπει να υπάρχει ο ψύκτης σαν επιλογή ή
υποχρεωτικά για τους πελάτες μας. Εάν πρόκειται για νερό με γνωστό εύρος
θερμοκρασίας σε όλο τον χρόνο (δεν υπερβαίνει ποτέ τους 10° C) δεν χρειάζεται. Εάν
όμως μιλάμε για προϊόν που περιέχει ζάχαρη τότε το εύρος είναι 0-3°C και τότε
απαιτείται ψύκτης. Ο κώδικάς μας διαβάζει πίεση και θερμοκρασία νερού για να
ρυθμίσει την αναλογική του CO2. Με τον ψύκτη ουσιαστικά έχουμε σταθερή την
παράμετρο της θερμοκρασίας στο καλύτερο επίπεδο για carbonation στην
χαμηλότερη δυνατή πίεση. Επίσης στην είσοδο του προϊόντος είναι καλό να γίνεται
και έλεγχος/ρύθμιση πίεσης. Όσο πιο χαμηλά μπαίνουμε, τόσο καλύτερα. Η πίεση
carbonation είναι +1 bar από την εισόδου και η πίεση αποστολής/εμφιάλωσης + 1
bar από την πίεση carbonation. Αυτό για να μην έχουμε αφρισμό. Στην συνέχεια για
την γραμμή του CO2, σίγουρα ένα φίλτρο, μειωτής πίεσης, pressure transmitter,
ροόμετρο CO2 και η αναλογική βαλβίδα. Το carbonation μπορεί να γίνεται inline και
σε δεξαμενή όπως είδαμε. Σε ότι αφορά το carbonation αυτό σαν διαδικασία είναι
απλή. Γίνεται και σε ένα μπουκάλι με μια κάψουλα CO2. Υπάρχουν skid που δεν έχουν
καν static mixers. Θεωρώ πως η inline λύση, είναι πιο δόκιμη. Είναι πλήρως CIPable,
ενώ σε δεξαμενή το injection nozzle του CO2 δεν πλένεται. Πολλά φυλλάδια
αναφέρουν την inline μέθοδο σαν πιο effective λόγω ροής. Πιστεύω πως θα πρέπει
να κάνουμε χρήση κάποιου stainless bubble diffuser(sparger) ή κεραμικού που θα
μας δώσει λεπτές φυσσαλίδες CO2 , να περάσουμε από static mixer(μάλλον και αυτό
που βάλαμε στο ΚριΚρι της PCM κάνει) και από μήκος holder. Θα πετύχουμε έτσι την
μεγαλύτερη δυνατή ποιότητα και διαλυτότητα, ενώ το σύστημα είναι πλήρως
καθαριζόμενο. Η χρήση της τελικής δεξαμενής επίσης είναι επιβεβλημένη. Σε
σταμάτημα της μηχανής εμφιάλωσης, το saturated προϊόν βρίσκεται σε αναμονή σε
CO2 περιβάλλον, χωρίς να αλλάζει η ποιότητα. Μπορείς να ανταπεξέλθεις σε αλλαγές
ροής από μια αλλαγή στην ζήτηση της μηχανής και τέλος να κάνεις έλεγχο ή
διορθώσεις με inline όργανα και τοπικές ανακυκλοφορίες.

Λύση inline static mixer

 Inline λύση χωρίς static mixer

Fine Bubble diffuser (stainless – EPDM or Ceramic)