Kaixo, 

adiskide:     Tonoa: gogoratu laguna duzula

Gaur egun etengabe entzuten dugu lan-egoera oso gaizki dagoela, hala adierazi dute argitaratu
dituzten langabeziari buruzko azken datuek. 

Adituen iritziz, oso garrantzitsua da atzerrian ikastea IKASTEAK EMATEN DUEN

ESPERIENTZIA eta , haien gomendioei segituz/jarraituz,  IAZ / JOAN DEN  urtean karrerako
azken urtea Londresen egitea erabaki nuen. OROKORREAN, NIRE ESPERIENTZIA ONA IZAN
ZEN, BAINA KONTURATU NINTZEN atzerrian ikasteak gauza onak eta txarrak dituELA.

Hasteko, atzerrian ikasteak bakarrik egotea  dakar / esan nahi  du; beraz, oso amakoia ez

ezik, herrimin handia izaten ohi (edo -TEN edo OHI, baina biak ez) duten horietakoa bazara,
hobe duzu etxean gelditu. Gainera, hasieran ez jakiteak mugatu egingo zaitu,  gauza
guztietarako hizkuntza berria erabili behar baituzu. Era berean, nahiz eta gobernuek atzerrira
joateko beka eta diru-laguntza ugari eskaintzen dituzten, dirulaguntzekin ere, etxetik/an ikastea
baino garestiagoa da. Beraz/HORTAZ/HORRENBESTEZ, AGINTARIEN  ustez, uka ezin
daitekeen aukera hori zertxobait zailtzen da diru gutxiko familientzat.

Bestalde, kanpoan ikastean hainbat kulturatako lagunak  egiten dituzu, horrek zure hazteko

prozesuan berebiziko garrantzia duelarik. Halaber, unibertsitatez aldatU ez ezik, ikasteko
moduz ere aldatzen duzu. Horrek ikasteko dauden modu desberdinez jabetzen laguntzen dizu
eta, ondorioz,baita zure ikasketei ahalik eta probetxu gehien ateratzen ere. Gainera, ikasketak
amaitu eta lanean jartzeko aukerak ikaragarri handitzen dira;izan ere, enpresa gehienek asko
baloratzen dute atzerrian ikasi izana. Ez hori bakarrik, ikasketak amaitu ondoren, atzerrian
bertan lanerako aukera izango baituzu. Azkenik, ezin dugu ahaztu atzerrian ikasteak hizkuntza
berri bat hobetzea DAKARRELA.

Laburbilduz, gaur egungo egoerak dagoen moduan jarraituko duenez, nire iritziz, diru arazorik
ez baduzu behintzat, burujabetasunak INDEPENDENTZIAK sortzen dituen beldurrak alde
batera utzi eta atzerrira joatea da aukerarik hoberena. Horrela, kalitatezko hezkuntza garatzeaz
aparte, mundua ezagutzeko aukera izango baituzu.

Espero dut zure kezkak argitu izana.

Zaindu zaitez.

Maialen
 Betidanik, urtarrilero egunero erabiltzen ditugun gauzen prezioen igoera sumatu
dugu. Pasa den hilean Madrilgo gobernuaren hamaikagarren neurri ekonomikoa,ordea, bizitzan
zehar jasandako igoerarik gogorrena izan da, krisia gainditzeko aukera bakarra
DEN/delakoaren aitzakiarekin. Baina hala da benetan?

Aukera guztien artean, herritar gehienen poltsikoak astinduko dituen neurria aukeratu
du PPren gobernuak. Gauzak horrela, ile-apaindegiek, ehorzketa-zerbitzuek, loradendek, liburu-
dendek... egin dituzte jada aldaketak beraien BEZ motan. Nire iritzi apalean, ordea, krisia
gainditzeko aukerarik errazena aukeratu dute: gutxien daukan jendeari oztopoak
ezartzea, alegia. Izan ere, BEZaren igoerak bete-betean eragingo dio herritarren ekonomiari eta
ez gehien duen jendeari, gobernua aberatsen babesleabihurtuz.

Adituen aburuz, krisiaren irtenbide bakarra Espainiako kontsumoa suspertzea

da, baina hau hori ez da posible izango gobernuak herria pobretzen badu. Izan ere, oso erraza
da norbere buruari eragingo dion neurri bat hartzea ingurukoei erreparatu barik. Hori bai, herriak
BEZa jasaten duen bitartean, presidenteak ez ezik, gobernua osatzen dutenek ere
jasotzen dute  kotxe pribatua, hegazkin pribatu propioa eta hilero 10.000 euroko soldata.

Gainera, neurria martxan jarri denetik enpresa ugarik beren ateak  itxi behar izan
dituzte. Izan ere, neurria ezarri aurretik enpresa askoren egoera  txarra bazen, are txarragoa
bilakatu da, jendeak  soldata zertan gastatu kontrolatu behar baitu prezioen igoera dela eta.
Oso gutxik lortu dute BEZaren igoera gainditzea, eta lortu duten gehienak BEZa beraien
irabazietatik kentzeagatik izan da. Horrela,

Beraz, nire aburuz, BEZaren igoera krisia gainditzeko aukera bakarra dela aitzakia
hutsa da. Hobe izango litzateke denon artean, eta betiere berdintasuna aintzat hartuta, krisia
gainditzeko neurriak hartzea herriak soilik jasaten dituen neurriak jarri beharrean.
Zein da hobea, betiko liburua ala liburu digitala? Zein dira bakoitzaren alde onak eta txarrak?
Galdu egingo al da paperezko liburua? 

Duela urte pare bat / Azken bi urteetan liburu elektronikoa edo liburu elektronikoa edo digitala
izenak etengabe entzuten ari gara, merkatuetan ate joka baitabil aspaldian. Horrek hainbat
galdera eragiten ditu irakurzaleen artean: zer da liburu digitala? zein da hobea, liburu digitala
edo paperezkoa? etorkizunik ba al du/BADU liburu elektronikoak?

Ezer baino lehen, liburu digitala zer den esplikatzea azaltzea komenigarria da: ordenagailu txiki
baten antzekoa den tramankulua da, hainbat liburu irakurtzeko aukera ematen dizuna. Horrela
ikusita, izugarrizko pagotxa dela dirudi, baina gauza guztiek bezala, alde onak eta alde txarrak
ditu.

Alde onei dagokionez, esan beharra dago, liburu digitalak liburu asko oso toki txikian gordeta
edukitzea ahalbidetzeaz  gain, okupatzen duen bolumena txikia izanik pisu txikia sufrituz
liburuak garraiatzea ahalbidetzen du ere. Gainera, guztientzat jakina da liburuak egiteak zuhaitz
ugari suntsitzea  esan nahi duela. Beraz, alde horretatik ere liburu digitala paperezko liburua
baino hobea izango litzateke.

Baina  esaera zaharrak / atsotitzak dioen bezala, “Urrutiko intxaurrak hamalau, gerturatu eta

lau”. Izan ere, adituek diotenez, liburu digitalen aurrean ordu gehiegi emateak begietan arazo
ugari sortzen ditu. Horretaz gain, ezin dugu ahaztu mugikor bat bezalakoa dela
eta,  gailu elektriko guztiek bezala, argi indarraren beharra duela; horrekargiaren faktura
"luzatzea" "gizentzea" dakar eta beraz, diru gehiago gastatzea. Gainera, esan bezala,
ordenagailu baten antzekoa da, hortaz, beti, hor gordeta dagoen informazioa galtzeko arriskua
egongo da, ez baita zaila gaur egun sufritzen dugun programatutako obsoleszentziarekin disko
gogorra edo dena delakoa haustea.

Aipatutakoa  kontuan edukita, nire iritziz, ordenagailu bidez irakurri nahi izan duenak aukera beti
hor izan duenez, hori errazten duen ordenagailu txiki bat asmatu izanak gizarte kontsumistaren
isla besterik ez da. Nire ustez, aipatutako hauskortasunarengatik hain zuzen ere, jendea betiko
paperezko liburuetara itzuliko da.
Kirolaren eta zientziaren arteko lotura gero eta estuagoaren eraginez, kirolean eman den
aurrerapena ukaezina da. Hala ere, kirolaren garapenaren deskribapen horretan, bada ustezko
garapena zalantzan jartzen duen kontu bat , entrenamenduaz haratago doana: doping-a,
komunikabideetako kirol-saioetan ohiko bihurtzen ari dena. Baina, zer da?

Nazioarteko Batzorde Olinpikoaren aburuz,  errendimendu fisikoa hobetzeko

gorputzarentzat arrotzak eta ez arrotzak diren substantziak hartzea da doping-a. Sortzen dituen
arazo etiko eta osasun-arazoak direla eta, kirolean doping-a debekatuta dago. Izan ere, kirolak
pertsonen arteko parekotasuna du oinarri eta doping-a da, hain zuzen ere,parekotasun hori
hausteko gai den bakarra. Bestetik, nahiz eta momentuan kirolariaren errendimendua izugarri
handitu, adituen  iritziz, luzera osasunerako oso kaltegarria da, gorpuzean sortzen diren
bigarren mailako hainbat produktu oso kaltegarriak omen baitira.

Doping-aren historia aspaldikoa den arren, oraindik ere gaurkotasun handikoa da. Azken bolada
honetan  hitz hau gure telebistetara itzultzearen erruduna Lance Armstrong izan da, 7 tour
horiek doping-ari esker irabazi zituela aitortu baitzion Oprah aurkezle famatuari. Orain
egindakoaz damutzen den arren damutzen bada ere / damutuagatik, momentuan inor baino
boteretsuagoa sentitzen zela dio, ipuin polit baten barruan egongo balitz bezala. 

Nire iritziz, gizartea da doping-a  bultzatu/sustatu duena; izan ere, kirolari azkarragoak,

indartsuagoak edo dena delakoak nahi ditugu, muga fisikoak badituztela ahaztuz. Gainera,
atsotitzak dioen bezala, “el que esté libre de pecado que tire la primera piedra "Bekatutik libre
dagoenak bota dezala lehen harria? * kirolaz kanpo ere ikusten dugun gauza bat baita doping-
a, gizartea bera nekea eta egoera bereziak gainditzeko botikaz baliatzen baita. Hala ere,
kirolean ematen gertatzen den dopinga ezin da, inondik inora ere, gizartearen botika
hartzearekin konparatu, kirolariak gazte askoren eredu baitira.

Ondorioz, osasunerako kaltegarria izateaz gain, gazteengan eragina duenez, kirolariek duten

irabazteko irrika obsesiboa ahaztu beharko lukete. Aldi berean, doping-kontrolak indartu
beharko lirateke eta, ondorioz/ jakina, zigorrak. Beraz, kirolariei zuzentzen natzaie / diet mezu
hau: Zentzurik al du, iruzur egin gabe,  gazteei buruan sartzea lortu ezin izango dituzten
ametsak? zer pentsatuko zenukete zuek zuen kirolari gogokoenak iruzurkerien bidez irabaziko
balu?/iruzukerien bidez irabazten badu, zer pentsatuko duze? 
Japoniako Fukushima zentral nuklearrean gertatutakoak berriro jarri du auzitan energia
nuklearraren bideragarritasuna. Petrolioaren egunak amaitzen ari diren unean, energia
berriztagarriei azken bultzada emango die Japonian gertatutakoak edo nuklearraren aldeko
apustuak tinko jarraituko du?

Gaur egun, zientziaren aurrerapenei esker gobernuek energia mota desberdinak

aukeratu ditzakete hiriak energiaz hornitzeko, hala nola, energia eolikoa, eguzki energia,
petrolioa, energia nuklearra…; normalean, ordea, energia nuklearra eta petrolio bidezko
energia-horniketa gailentzen da.Petrolioaren bidezkoa, urteen poderioz, onartu da. Baina
segurua al da energia nuklearra?

Egia da  nuklearra energia lortzeko biderik erraza izateaz gain, merkeena dela, kilobatio ugari
lor baitaitezke oso diru gutxiren truke. Beste modu batean esanda, energia nuklearreko planta
bakar bat (gai izango litzateke) /nahikoa izango litzateke , Espainia bezalako estatu oso bat
energiaz hornitzeko gai izango litzateke. Gainera, ez du behar mantentze lan handirik.

Baina atsotitzak dioen bezala “Urrutiko intxaurrak hamalau, gerturatu eta lau”. Izan ere, oso
arriskutsua da,. Giza akats bakar batek ondorio kaltegarri handiak sor ditzake, mundu osoko
izaki bizidunen bizia arriskuan jartzerainokoak. Historian zehar, zentraletan emandako
hainbat istripuk aipatutakoa demostratu erakutsi dute, baina, energia nuklearraren
bideragarritasuna auzitan jarri duen azken gertaera, 2011. urtean Japoniako Fukushima zentral
nuklearrean gertatutako istripua da. Argi ikusi da,ezinezkoa dela naturaren jokaera aurreikustea
eta, ondorioz, efektuak leuntzea ere ez. Gainera, aipatu beharra dago, egunero,
osasunarentzat osasunerako kaltegarriak diren eta ezkutuan mantentzen diren erradiazio
jarioak daudela.

Beraz, energia nuklearra mundua akabatzeko gai dela sinesten ez duten eszeptikoei

esan behar zaie, erradiazio txikiak landa-lurrak kutsatu ez ezik, arnas arazo eta minbizi ugari
sor ditzakeela. Edonola ere, epe luzean adierazten azaleratzen diren efektuak direnez, jendeak
ez ditu sor ditzakeen efektuak kontuan edukitzen.

Laburbilduz, nire iritziz, ingurumena kaltetzeko gai ez diren energia berriztagarriak gehiago
bultzatu beharko lirateke; alabaina, energia nuklearra diru-iturri handi bat denez askorentzat,
uste dut denbora asko falta dela energia nuklearra mundutik desagertzeko. Azkenik, gobernu
buruei zuzentzen  natzaie: Zein puntutaraino da onargarria gizakion bizitza arriskuan jartzea?
Kaixo, Mattin:

Argi dago herritxo galdu horretan ilargian bezala bizi zarela, telefono gabe... Ziur oraindik ez
dakizula ezer. Ba, neuk esango dizut: aberatsak gara, txikito! Gogoan duzu, bota genuen
boletoa? Ba, horixe, motel! Ez zenuen galduko, ezta, ze lau milioi balio du! Hau zoramena!!!

Beno, eta zer arraio egin behar duzu zuk dirutza horrekin? Koltxoipean gorde ez, ezta? Bueno,
kontatu zer asmo duzun. Nik baditut makina bat ideia, baina zureak zein diren jakin nahi nuke.

Erantzun lehenbailehen!

Kaixo, Peio:

Lau milioi irabazi ditugula? Ez al zara adarra jotzen arituko, ezta? Egun batetik bestera 4 milioi
gehiago poltsikoan; hau da hau mauka! Eskerrak boletoa kaxa  bateangordeta daukadan!

Dirutza horrekin zer egin pentsatzea ez da gauza makala, gero! Baina, argi daukadan gauza bat
badago: Dominikar Errepublikara joango naizela (daikiri bat edatera) kokondo baten azpian
eguzkia hartzen dudan bitartean “daikiri” bat edatera. Izan ere, badakizu betidanik joan nahi
izan dudala bertan dagoen lasaitasunaz kutsatzeko eta baita neska eder ugari ezagutzeko ere.

Horretaz gain, azken boladan kotxea tirriki-tarraka dabilenez, berri bat erosiko dut; baina ez
edozein kotxe ziztrin, ez, zerbaitekin talka egiteko arriskua ikusten duenean bakarrik
balaztatzen den horietako bat baizik.

Bestetik, gurasoei 4 2 milioi horietatik zertxobait ematea pentsatu dut, beti laguntza eske joan
natzaienean lagundu didatelako dirua, aholkua edo dena delakoak emanez.

 Hori guztia egin ondoren milioi pare bat soberan izango ditudanez, armairua berritu ez ezik,
nire lagunei oparitxo bat egingo diet. Eta gainontzekoa, kontu korrontean sartuko dut
aurrezteko.

Zuk makina bat ideia dituzula diozu, zer darabilzu buruan, mutiko? Abenturaz beteriko
bidaia zoragarri bat, edo? Elkartzen garenean kontatuko didazu.

Aiuz, eta zer moduz dago amona? orkatila ondo al dauka? A ze aspertua hartuko zuen bi aste
hanka lotuta eta lurrean jarri ezinik pasa ondoren. Emazkiozu eskuminak nire partetik.

Zer iruditzen zaizu bihar Joxerenean elkartzen bagara iluntze aldean eta mokadutxo bat egiten
badugu eta denaz hitz egin?

Erantzun ahal duzunean.

Agur
ETXEALDEA AUKERAN 

Jaun agurgarri hori:

 Herriko tabernan ikusi dudan paskina irakurrita, zuregana jotzea erabaki dut Etxealdean lan
egiteko gogo eta behar izugarria dudalako.

 Lana galdu berri dudan emakumea naiz eta, diru dezente aurreztu dudan arren, lau seme-
alaba mantendu behar ditudanez, denbora gutxi barru dirurik gabe  egongonaiz . Horretaz gain,
senarra galdu berri dut, eta  haren laguntzarik gabe askoz zailagoa egiten ari zait umeak
aurrera ateratzea.

 Bestetik, betidanik baserri bizitza izan dut gogoko, nire gaztaroa aitona-amonen baserrian

eman bainuen. Beraz, ardiekien, txerriekin, oiloekin eta dena delakoekin lan egiten jakiteaz
gain, baratza ekologiko bat aurrera eramateko gai naiz.

 Oso oroitzapen onak datozkit burura baserriko bizitzaz gogoratzean eta, beraz, asko gustatuko
litzaidake nire  seme-alabak hainbeste atsegin dudan baserri giro horretan haztea. Gainera,
seme  zaharrenak, jada 21 urte dituenak, nik bezainbeste atsegin du baserri bizitza. Sortu nahi
duen baratza ekologikoa aurrera eramateko toki ezin hobea iruditzen zaio zure baserria.

Horrengatik guztiagatik, zure baserria utz diezaguzun  eskatzen dizut.

Zure erantzuna aurki jasoko dudalakoan, begirunez agurtzen zaitut.

Izena Abizena

Zumaian, 2012ko urriaren 6an

Donostian, 2013ko urriaren 6an

Jaun/Andre agurgarriak:

Urtarrilaren 10ean eko "Berria" egunkarian Ikasi akademian udaran lan egiteko irakaslea

bilatzeko argitaratutako iragarkiari erantzunez, lanpostu horretarako hautagai izatea gustatuko
litzaidakeela esateko idazten dizuet. 

Irakaskuntza arloan dudan prestakuntza dela eta, lanposturako eskatzen dituzuen baldintzak
betetzen ditudala uste dut. Izan ere, Magisteritzan lizentziatutako emakumeanahiz naiz, bi urtez
Mariaren Bihotza ikastetxean matematikak irakatsiz ibili dena. Gainera, biologia eta kimika
irakasteko kurtsoak egin ditut, biak oso nota onarekin gainditu ditudalarik. Hala ere, edozein
ikasgai irakasteko gai naiz.

Hizkuntzei dagokienez, euskara ama hizkuntza izanik, guztiz menperatzen dut/ez dut inolako
arazorik klaseak hizkuntza horretan emateko, baina, baita gaztelera eta ingelera ere. Izan ere,
Ingalaterran bizitzen bi urte eman nituen eta bertan nire ingelera sendotzen nuen bitartean,
gaztelerazko klaseak ematen nituen.

Orokorrean, oso pertsona arduradun gisa ikusten dut nire neure burua, beti klaseak prestatzeko
ohitura izateaz gain, ikasleen ikaste prozesuan laguntzen saiatzen naizelako. Egia da oso
pertsona urduria naizela, baina, ezaugarritasun hori nire perfekzionismoaren isla da.

Jarraian, Euskarako eta ingelerako tituluen kopiak eransten dizkizuet. Horretaz gain, biologia
eta kimikako kurtsoetan jasotako diplomak ez ezik, Mariaren Bihotza ikastetxeko
zuzendaritzaren gomendiozko gutuna ere eransten dut. HORREKIN guztiarekin batera, nire
curriculum vitaea ere bai.

Ahal bezain laster erantzungo duzuelakoan, begirunez agurtzen zaituztet.

Maialen Ausin
Kaixo, Amaia:

Zelan denok? Ondo, espero dut. Nik hemen segitzen dut , nire masterra amaitu nahian.
Badakizu, daniarren artean gero eta txertatuago.

Baina ez dizut idazten nire ikasketena kontatzeko. Kontua da  ze hemengo nire auzokide bat,
Jens Olsen, zuen artean dela, Bilbon, kongresu batera edo joanda , eta idatzi dit esateko
bueltako hegaldirik ez duela, Islandiako sumendiagatik. Eta hiru egun libre dituenez, aholkua
eskatu dit Euskal Herria apur bat ezagutzeko, ea nora joatea merezi duen, zer ikusi, non jan,
zer oroigarri… Plan bat-edo eskatu dit, badakizu zein antolatuak diren nordiko hauek!

Lagundu, neska. Nik ideia batzuk ditut, baina hobeto ezagutzen duzu gure
herria,  denetik  denean  ibilita zaude eta, tunante hori. Kontaidazu luze eta zabal, ez egin
zerrenda lehor bat.

Ane, “bikingoa”

Kaixo, ene bikingoa:

Izugarri poztu nau zure berri jaso izanak, Dinamarkara joan zinenetik ez baita erraza zurekin
hitz egitea, neska! Hemen denok ondo gaude, baina zure falta nabaritzen dugu, eskerrak gutxi
gelditzen den zuk gure artean berriro egoteko!

Euskal Herriko tokirik politenak hiru egunetan ikustea ez da gauza erraza, gero!. Argi dagoen
gauza bakarra Bilbotik hasi behar duela da, bertan baitu kongresua ZURE LAGUN HORREK.
Bertan, Guggenheim museo bisitatu ez ezik, alde zaharrean barrena ibiltzea gomendatzen diot.
Ondoren, kotxea hartu, Bizkaiko kostaldera joan eta Gaztelugatxe bisitatzea gomendatuko
nioke. Aldi berean, ezin ditugu ahaztu Urdaibaiko biosfera-erreserba eta bertan aurki
dezakegun Gernikako herria, oso historia handia duten bi toki baitira.

Gipuzkoari dagokionez, ezin du Euskal Herria utzi Donostia bisitatu gabe, 2016ean Europako
Kultur Hiriburua izango baita. Donostiako badia, munduko tokirik ederrenetakoa da eta
EDERRENETAN EDERRENA alde zaharrean aurki daitezkeen pintxoak : Ez dezala Donostia
utzi  pintxoren bat dastatu gabe! Horretaz gain, Getaria eta Zumaia bisitatzea ezinbestekoa da,
Euskal Herriko kultura oso ondo islatzen duten bi herri baitira. Lehen herrian bitxia da arratoi
formako media ; bigarrean, berriz, Europako flychs-ik garrantzitsuenetako bat ikusi daiteke eta
nahi izanez gero, gainera, itsasontziz egin daiteke txangoa.

Azkenik, Arabako hiriburura joan daiteke. Gasteiz oso hiri ederra da, historia handikoa (Ken
Follet-en azken aurreko liburuan han girotuta dago). Gainera, lehengo urtean Hiriburu Berde
izendatu zuten. Eta, animatuz gero, Errioxara joan daiteke, bertako ardo ederrak dastatzera, ez
baitut uste Dinamaka aldean ardo kontuetan oso jakitunak izango direnik.

Zer iruditzen zaizu? Nire iritziz, horiek dira Euskal Herriko tokirik hoberenak.

Esaiozu, nahi izanez gero, elkarrekin joan gaitezkeela Euska Herrian barrena ibiltzera, egun
horietan jai daukat eta.

Erantzun ahal duzunean.

Agur
Krisia gora, krisia behera, haserre aritzen gara egunero; hala, gure arazoak arindu nahian
kiroldegietara jotzen dugu, gure gorputza sasoian  mantentzeko.  Nahi IZAN horrek hain zuzen
ere, kiroldegi asko arrakastatsu bihurtu izanaren erruduna da. Baina non dago sasoian
mantentzearen eta osasuna kaltetzearen arteko muga?

Adituen iritziz, oso garrantzitsua da gorputza sasoian mantentzea izatea, osasun ona eduki nahi
bada behintzat. Gauzak horrela, gaur egun sasoian egoteari garrantzi handia ematen zaio eta
horren isla gainezka dauden kiroldegiak, gimnasioak, pasealekuak eta dena delakoak ditugu.
Gainera, asko dira asteburuak kirola egiteko aprobetxatzendutenak, bai bizikletan zein korrika
eginez kirola egiten dutelarik. Ez hori bakarrik, badago etxean sasoian hartzeko eskaintza
zabala: saltzaileak gure bizitza errazteko prest , betiko moduan. EZ HORI BAKARRIK, ETXEAN
BERTAN GELDITUTA ERE AUKERA ZABALA DUGU GURE GORPUTZA LANTZEKO:
BIZIKLETA ESTATIKOA... .SALTZAILEAK GURE BIZITZA ERRAZTEKO PREST, BETIKO
MODUAN.

Baina atsotitzak dioen bezala, “Urrutiko intxaurrak hamalau, gerturatu eta lau”. Izan ere,
gorputza sasoian mantentze osasuntsu egote horren atzean, jada, zabalduta dagoen pisua
galdu nahi izatearen pentsamendu obsesiboa dago. Askok beren osasuna arriskuan jartzera
heltzen dira, NEURRIRIK GABE KIROLA EGITEN DUTELAKO EDO PRODUKTU
ARRISKUTSUAK HARTZEN DITUZTELAKO.hALA ERE, ARRISKUAK ARRISKU, beraientzat
kontu estetikoAK GARRANTZI HANDIAGOA DU ETA EDOZER GAUZA EGITEKO PREST
DAUDE; argala ez bazaude, inork ez zaituela begiratuko uste dUTE.  Hori gutxi balitz, egoera
horretaz aprobetxatzen diren enpresa asko daude, “miresgarri”  izenean saltzen dituzten
produktu ugari komertzializatuz. Aipatutako azkeneko horretatik okerrena, da jendeak kontua
sinetsi eta erosten  DITUELA da.Komunikabideek ere eragin handia dute, iragarki ugari ematen
dituzte-eta horrelako produktuak saltzeko.

 Hori guztia dela eta, argi dago egungo gizarteak benetan sasoian egotea zer den garbi ez
duela, hots, sasoian egoteko zoriontsua izatea beharrezkoa dela. Egia da gorputz osasuntsu
batek itxura hobea duela, baina, ezin  gara itxura hobetzearekin obsesionatu eta kirola egiten
sutsuki aritu. Beraz, nire aburuz, BEREIZTU BEHAR DA  gorputz osasuntsu bat edukitzea eta
gorputz argal bat edukitzea desberdina dela . Hala egin beharko lukete komunikabideaek, jende
piloa mugitzen dituzten medioak baitira.

NOR ETORRI DA? GIZONA

NORK EGIN/PENTSATU/ESAN/...DU? GIZONAK(SING), GIZONEK (PL)

AUTORIK GABEKO EGUNA

Ozono -geruzaren auzia azaldu denetik, gizakia atmosferara igorritako hainbat substantziak

sortzen duten  kalteaz jabetzen joan da  Hala, azken ikerketek adierazi dute arazo honen
errudun nagusietariko bat kotxeek atmosferara igortzen dituzten keak direla Beraz, arazo horri
aurre egiteko, besteak beste,  Europar Batasunak “Autorik gabeko eguna” izendatu du irailaren
22a, garraio publikoa bultzatzeko asmoarekin. Bainazertarako balio du? Eraginkorra al da?

Estatistiken arabera, gero eta ibilgailu gehiago ditugu errepideetan, baina  hori ikusteko kalera
irten besterik ez dugu egin behar.Kotxeei diegun menpekotasuna murriztea posible dela
erakusteko, egun paregabea  da autorik gabeko eguna. Izan ere, gobernuak, egun horretan,
kotxerik gabeko gizarte bat jasateko behar adina aldaketa egiten ditu garraio publikoan.
Gainera, gas kutsatzaileen igorpena izugarri murrizten da, egun batez, ozono-geruzari atseden
pixka bat emanez. Ezin dugu ahaztu petrolioa inportazio bidez lortutako energia iturria dela eta,
jakina, gastu ugari suposatzen duelarik. Beraz, zenbat eta petrolio gutxiago erabili, orduan eta
diru gutxiago gastatuko du gobernuak eta, bide batez, guk.

Hala ere, nahiz eta orokorrean, jendeak egun hori garraio publikoa bultzatzeko eguna bezala
ikusten duen, badaude egun honen atzean interes ekonomiko bat dagoela pentsatzen dutenak.
Hau da, askok garraio publikoan dirua gastatzea nahi dutela uste dute. Horiek ez dira, ordea,
autorik gabeko egunaren etsai bakarrak, askok lanera joateko kotxea  nahitaez behar baitute.
Gainera,  autorik gabeko egunaren biharamunean errealitatera itzuli eta gauzek zeuden
moduan jarraitzen dutenez, askok alferrikako eguna  dela uste dute.

Ondorioz, nire iritziz, nahiz eta egun horretan kutsadura murriztu eta garraio publikoa bultzatzen
den, puntualki gertatzen den gauza denez, ez da oso egun eraginkorra. Hala ere, petrolioak bizi
duen gainbehera ikusita, oso egun beharrezkoa dela uste dut, behintzat kontzientziatzeko;
planetaren aldeko oso mugimendu polita izateaz  gain , petroliorik gabeko gizarte batera
ohitzeko egun paregabea da. Azkenik, gogoeta gisa, agintariei zuzentzen natzaie: ez litzateke
errazago izango garraio publikoa bultzatzeko, prezioa murriztea?
Gaur egun, toki batetik bestera ibiltzen gara gelditu gabe, zeharo lanpetuta. Dena arineketan
egiten dugu eta, ailegatzen ez garela ikustean, asko kezkatzen gara; hainbeste larritzen gara,
ezen / non askotan logura ere desagertzen zaigun. Denok jasan dugu noizbait halakorik,
estresa gurekin bizi baita, eta etxetik joateko gogorik ez duela ematen du. Baina, zer da
estresa? Kaltegarria al da beti?

Adituen aburuz, estresa fenomeno fisiologiko normal bat da, organismoak mehatxu gisa
hautematen dituen estimuluen aurrean ematen duen erantzuna, hain zuzen ere.Beraz, beti
estresa txarra dela pentsatu den arren, gauza natural bat dela adierazi dute jakitunek. Izan
ere, estresa egoera zailei aurre egiten laguntzen digu , eta baita ingurunearen eskaeren aurrean
erreakzionatzen ere. Beste modu  batean esanda, bizirik gaudela sentiarazten digun
gorputzaren erantzuna da.

Hala ere, gauza guztiak bezala, estresa gure bizitzako etsairik nagusiena bihurtu daiteke,
betiere, behar baino kantitate handiagoetan sufritzen bada. Izan ere, estresak ondorio
psikologikoez gain, fisikoak ere sortzen ditu, hala nola, bihotzekoak, arnasteko arazoak…
Beraz, ez da txantxetarako gauza, gure bizitza arriskuan jarri baitezake. Egia da, gaur egun,
estresari aurre egiteko tresna ugari ditugula gure esku: erlaxatzeko pilulak, masajeak,
hidroterapia … Baina, nahiz eta tresna hauek estresa murrizten duten, arazoa puntualki
desagerrarazten dute bakarrik, eta ez errotik. Hots/hau da, masajea jaso eta gero, edo pilularen
efektua bukatu ostean, lehen kezkatzen gintuzten gauza guztiak berriro itzuliko dira, bizitza
zailtzeko prest.

Hortaz, estresa  gure bizitzatik alde egitea nahi badugu, egin behar dugun lehenengo
gauza. estresaren jatorria aurkitzea da. Ondoren, gure denbora ongi antolatu ez ezik, behar
adina lo ere egin behar dugu 

Laburbilduz, estresa puntualki desagertzen saiatu beharrean, sufritzen dugun estresa sakonki
aztertu eta arazoa konpontzen saiatu beharko  genuke. Horretarako, beharrezkoa da bizitza
osasuntsu bat eramatea, noski.

Bukatzeko, gogoeta gisa irakurle guztiei zuzentzen natzaie: ez al da hobe gauza bakarra egin
eta osasuntsu egotea, bi gauza egin eta egunero estresa sufritzea baino?
Gaur egungo gizarte kapitalista dela eta , gizartea oso joera kezkagarri batean sartu da. Izan
ere, nahiz eta betidanik jendeak berehala gurasoen etxetik alde egin duen, azken urteetan,
etxetik alde egiteko adina geroz eta gehiago handitzen joan da. Baina, zer gertatuta da
gizartean joera hau agertzeko? Non dago arazo honen koska? 

Argi eta garbi, arazo honen jatorria gizarte sistema mota honek sortutako krisi ekonomikoan
dago. Krisia dela eta, gazte askorentzat etxetik joatea benetako auzi bihurtu da. Izan ere, gazte
askok langabezian aurkitzen dira eta beraz, ez dute adina diru etxetik alde egiteko. Gainera,
bizitza izugarri garestitu denez eta lana dutenen zoriondunen soldata murriztu denez, etxe bat
alokatzea ezinezko bihurtu da askorentzat. Arrazoia ez da, beraz, askok dioten moduan,
gazteak bat-batean alfer bihurtu direla, askok, egun osoa lan bila jarduten dute.

 Hala ere, atsotitzak dioen bezala, “urrutiko intxaurrak hamalau, gerturatu eta lau”. Izan ere,
badaude krisia aitzaki gisa erabiliz, gurasoen lepotik bizi direnak. Kasuak kasu, badaude ere
guraso batzuk beren seme-alabak etxetik hegan egiteari beldur direnak. Eskerrak, horiek ez
direla gazteen joera orokorrak, egoera hauek gazteen sinesgarritasuna zikindu besterik ez
baitute egiten. Hala ere, nahiz eta gehiengo bat ez izan, pertsona horiek beren pentsaera
berekoia alde batera utzi eta gainontzeko gazteen lan bilaketara gehitu beharko lirateke.
Horretarako, pazientzia ugariz baliatu eta kalera irtetea berebizikoa da, noski.
Baina, nire iritziz, egoera hau aldatzea ez dago gure esku. Beraz, agintariei zuzentzen natzaie:
nola da posible arazo sozial larri honek harritzea, diruaren inguruan sortutako gizarte bat sortu
baduzue?Harritzen denbora galdu beharrean, arazoa konpontzen hasi beharko zenukete. 

"Nik zure adinarekin adinean etxetik kanpo nengoen"; Guztiok noiz edo noiz entzun dugu

halakorik, bai guraso zein aitona-amonengandik. Izan ere, duela hamarkada batzuk ohikoa zen
seme-alabak 18 urterekin  etxetik alde egin eta, gurasoengandik urrun, bizi berri bat eraikitzea.
Azken ikerketek, ordea, etxetik alde egiteko batez besteko adina 30 urtekoa dela adierazi dute.
Zer dela eta eman da aldaketa hau hori? Zer gertatu da?

Argi eta garbi, arazo nagusia diru gabezia da. Gazte askorentzat etxetik joatea benetako auzi
bihurtu baita, bizitza geroz eta gehiago garestitzearen ondorioz. Gainera, gaur egungo krisi
ekonomikoa dela-eta, askok langabezian  daude  eta, beraz, ez dute  etxetik alde egiteko adina
diru. Hori gutxi balitz bezala, lanean jarraitzea / lanari eustea lortzen duten  zorionekoei  soldata
murrizten diete. Horregatik guztiagatik, etxe bat alokatzea ezinezko bihurtu da askorentzat eta
erostea zer esanik ez. Arrazoia ez da, beraz, askok dioten moduan, gazteak bat-batean alfer
bihurtu direla; askok, egun osoa lan bila jarduten dute, baina ez dagoenetik ezin gauza handirik
atera!.

Hala ere, badaude, krisia aitzakia gisa erabiliz, gurasoen lepotik bizi direnak . Bestalde, zenbait
aita-amaren jarrera ere kontuan hartu behar da. Kasuak kasu, badaude  guraso batzuk beren
seme-alabak etxetik hegan egiteari beldur direnak ere. Eskerrak, horiek ez direla gazteen joera
orokorra, egoera hauek gazteen sinesgarritasuna zikindu besterik ez baitute egiten. Hala ere,
nahiz eta gehiengo bat ez izan, pertsona horiek beren pentsaera berekoia alde batera utzi eta
gainontzeko gazteen lan bilaketara gehitu beharko lirateke. Horretarako, pazientzia ugariz
baliatu eta kalera irtetea berebizikoa da, noski.

Baina, nire iritziz, egoera hau aldatzea ez dago gure esku, nekez gerta baitaiteke
aldaketarik "goikoek" esku hartzen ez badute. Beraz, agintariei zuzentzen natzaie: nola oteda
posible / nola ote liteke arazo sozial larri honek harritzea, diruaren inguruan sortutako gizarte
bat sortu baduzue? Harritzen denbora galdu beharrean, arazoa konpontzen hasi beharko
zenukete.

 
Hitzez hitzeko aipuak erabiliz gero, puntuazioa erabili. Komatxoak jarri ditzakezu, letra etzana
egin dezakezu...

Kontuz NORK horiekin. Galdetu beti aditzari, berak emango baitizu pista.

Alborakuntza:

"Bai ikastolan, bai etxean oso zintzoa da" (errepikatu)

"Ikastolan nahiz (zein) etxean oso zintzoa da" (erdian jarrita bata zein bestea)