,sq;fiy ,yf;fpak;

gp.ypl;.> (jkpo;)

%d;whkhz;L - Mwhk;;gUtk;

jhs; 10762

ெதா கா பிய – ெபா ளதிகார - இள ரண

DR S.RAJARAM, Professor. & Head, Department of Tamil, Alagappa University, Karaikudi - 630003

Work Order No. AU/DDE/DE12-27/Printing of Course Materials/2020 Dated 12.08.2020 Copies 2000
 த ொல்கொப்பியம் – தபொருள ிகொரம் – இளம்பூரணம்

பொடத் ிட்டம்

பிொிவு – 1 அகம், புறம்

கூறு – 1: அகத் ிணணயியல் 1 - 26 நூற்பொக்கள்

கூறு – 2: அகத் ிணணயியல் 27- 58 நூற்பொக்கள்
கூறு – 3: புறத் ிணணயியல் 1 - 14 நூற்பொக்கள்
கூறு – 4: புறத் ிணணயியல் 15-30 நூற்பொக்கள்

பிொிவு -2 களவு, கற்பு, தபொருளியல்

கூறு – 5: களவியல்
கூறு – 6: கற்பியல்
கூறு – 7: தபொருளியல்

பிொிவு -3 தெய்ப்பொடு, உவணெ, தெய்யுள் உறுப்புகள் – ெொத் ிணர மு ல் பொ வணர

கூறு – 8: தெய்ப்பொட்டியல்
கூறு – 9: உவெவியல்
கூறு – 10: தெய்யுளியல் 1- 73 நூற்பொக்கள்
கூறு – 11: தெய்யுளியல் 74- 149 நூற்பொக்கள்

பிொிவு – 4 தெய்யுள் உறுப்புகள் – அளவியல் மு ல் இணைபு வணர, ெரபியல்

கூறு – 12: தெய்யுளியல் 150 - 198 நூற்பொக்கள்

கூறு – 13: தெய்யுளியல் 199 - 235 நூற்பொக்கள்
கூறு – 14: ெரபியல்
 gpupT – 1
mfk;> Gwk;
$W – 1:
mfj;jpizapay; 1 – 26 E}w;ghf;fs;

அமைப்பு
1.1 அகத்திமை - விளக்கமும் பாகுபாடும்
1.2 முதற்பபாருள்
1.2.1 நிலப்பாகுபாடு
1.2.2 பபாழுதுகள் பாகுபாடு
1.2.2.1பபரும்பபாழுது
1.2.2.2 சிறுபபாழுது
1.3 கருப்பபாருள்
1.4 உாிப்பபாருள்
1.5 பாமலக்குாிய பிாிவு வமககள்
1.6 திமை ையக்கம்

அறிமுகம்

தைிழில் இன்று கிமைக்கும் நூல்களில் பதான்மையானது

பதால்காப்பியைாகும். இதற்கு முன்னர் பல நூல்கள்
ததான்றியிருப்பினும் அமவ ஏதும் இன்று நைக்குக்
கிமைக்கவில்மல. பதால்காப்பியம் என்னும் இலக்கைநூல்
எழுத்ததிகாரம், பசால்லதிகாரம், பபாருளதிகாரம் என்ற மூன்று
பகுதிகமளக் பகாண்டிலங்குகின்றது. இதன் கண் அமைந்துள்ள
எழுத்ததிகாரம், பசால்லதிகாரம் ஆகிய இரண்டும் தைிழ் பைாழியின்
அமைப்மப விளக்கும் இலக்கைப் பகுதிகளாகும். பபாருளதிகாரம்
இவற்றிலிருந்து தவறுபட்ைது. இது தைிழ் இலக்கிய ைரபிமன
உைர்த்தும் பகுதியாகும். பபாருளதிகாரம், இலக்கியத்திற்கான
இலக்கைம் கூறுவதாக விளங்குகின்றது. தைிழ் இலக்கியப் பரப்பு

1
முழுமையும் அகம், புறம் என்ற இரு பபரும் பகுப்பிலான

பாடுபபாருளில் அைங்கும் எனத் தைிழ் அறிஞர்கள் கருதினர். அந்த

அடிப்பமையிதலதய பதால்காப்பியப் பபாருளதிகாரம்
இலக்கியத்தின் பாடுபபாருமளப் பாகுபாடு பசய்துள்ளது.
பபாருளதிகாரத்திற்கு முழுவதும் உமர எழுதியவர் இளம்பூரைர்
என்னும் உமரயாசிாியர். இவமரத் தவிர நச்சினார்க்கினியர்,

தபராசிாியர் ஆகிதயாரும் உமரபயழுதியுள்ளனர்.

பபாருளதிகாரம் என்ற அதிகாரத்மதக் குறித்து இளம்பூரைர்,

“இவ்வதிகாரம் என்ன பபயர்த்ததா எனின் பபாருளதிகாரம் என்னும்

பபயர்த்து, இது, பபாருள் உைர்த்தினமையாற் பபற்ற பபயர்.

நிறுத்த முமறயாதன எழுத்தும், பசால்லும் உைர்த்தினார்; இனிப்

பபாருள் உைர்த்த தவண்டுதலின் இவ்வதிகாரம் பிற் கூறப்பட்ைது.
பபாருள் என்பது யாததா எனின், தைற்பசால்லப்பட்ை பசால்லின்

உைரப்படுவது. அது முதல், கரு, உாிப்பபாருள் என மூவமகப்படும்.

முதற்பபாருளாவது நிலமும் காலமும் என இருவமகப்படும்.
கருப்பபாருளாவது இைத்தினும் காலத்தினும் ததாற்றும் பபாருள்.
அது, ததவர், ைக்கள், விலங்கு முதலியனவும் உைவு, பசயல்

(பதாழில்) முதலியனவும், பமற, யாழ் முதலியனவும், இன்னன

பிறவும் ஆகிய பலவமகப்படும். உாிப்பபாருளாவது ைக்கட்கு உாிய
பபாருள், அஃது அகம், புறம் என இருவமகப்படும். அகைாவது

புைர்தல், பிாிதல், இருத்தல், இரங்கல், ஊைல் எனவும், மகக்கிமள,

பபருந்திமை எனவும் எழுவமகப்படும். அகப்பபாருளாவது தபாக
நுகர்ச்சியாகலான் அதனான் ஆய பயன் தாதன அறிதலின் அகம்
என்றார். புறப் பபாருளாவது ைறஞ்பசய்தலும் அறஞ்பசய்தலும்
ஆதலான் அவற்றான் ஆய பயன் பிறர்க்குப் புலனாதலின் புறம்
என்றார்” என உமர கூறுவர்.
பபாருளதிகாரத்தின் முதல் இயலாகிய அகத்திமையியல் அக
இலக்கியத்திற்குாிய சில ைரபுகமள விளக்குவதாக அமைகின்றது.
இந்த இயலில் அகத்திமை ஏழு திமைகளாகப் பகுக்கப் பபற்று

2
விளக்கப்படுகின்றது. அமவ மகக்கிமள, முல்மல, குறிஞ்சி, பாமல,

பநய்தல், ைருதம், பபருந்திமை ஆகிய ஏழுைாம். இவற்றுள்

மகக்கிமள என்பது ஒருதமலக் காைத்மதயும், பபருந்திமை என்பது

பபாருந்தாக் காைத்மதயும் குறிப்பனவாம். எஞ்சிய முல்மல, குறிஞ்சி,

பாமல, பநய்தல், ைருதம் என்னும் ஐந்து திமைகளும் ஒத்த

தமலவனும் தமலவியும் பபறும் காை இன்பத்திமனப்
தபசுவனவாம். இப்பகுதியில் ஐந்து திமைகளுக்குைான முதல், கரு,
உாிப்பபாருள் குறித்தும் திமைையக்கம் குறித்தும் விளக்குகிறார்
பதால்காப்பியர்.

தநாக்கங்கள்
 அகத்திமையின் விளக்கமும் பாகுபாடும் பற்றி விளக்குதல்.
 முதற்பபாருள், கருப்பபாருள், உாிப்பபாருள் ஆகிய முப்பபாருள்
பாகுபாட்மை எடுத்துமரத்தல்
 பாமலக்குாிய பிாிவு வமககமள விாிவாக உமரத்தல்.
 திமை ையக்கம் குறித்து உைர்த்துதல்.

1.1 mfj;jpiz - tpsf;fKk; ghFghLk;

‘ ’ ‘ ’

‘ ’

3
 “
‘ ’
”

‘ ’

‘ ’
“

4
‘ ’

1.2 முதற்பபாருள்

உலகத்துப் பபாருள் எல்லாம் முதல், கரு, உாிப்பபாருள்

என்ற மூவமகயில் அைங்கும் என்கிறது பின்வரும் பதால்காப்பிய
நூற்பா.
முதல்கரு உாிப்பபாருள் என்ற மூன்தற
நுவலுங் காமல முமறசிறந் தனதவ
பாைலுட் பயின்றமவ நாடுங் காமல (அகத்.3)

இவற்றுள் முதற் பபாருள் என்பது நிலமும் காலமும் ஆகும் என்கிறது

பின்வரும் பதால்காப்பிய நூற்பா.
முதல் எனப்படுவது நிலம்பபாழுது இரண்டின்
இயல்பபன பைாழிப இயல்புைர்ந் ததாதர (அகத்.4)

1.2.1 நிலப்பாகுபாடு

நிலமும், பபாழுதுதை முதற்பபாருள்களாகும். இவற்றுள் நிலம்

நான்கு வமகயாகப் பாகுபாடு பசய்யப்பபற்று காடு, ைமல, வயல்,

5
கைல் என்பனவும் அமவ சார்ந்த பகுதிகளும் முமறதய முல்மல,
குறிஞ்சி, ைருதம், பநய்தல் திமைக்குாியன. இவற்மறத்
பதால்காப்பியர் காடுமற உலகம், மைவமர உலகம், தீம்புனல்
உலகம், பபருைைல் உலகம் என்று கூறுகிறார்.

ைாதயான் தைய காடுமற உலகமும்

தசதயான் தைய மைவமர உலகமும்
தவந்தன் தைய தீம்புனல் உலகமும்
வருைன் தைய பபருைைல் உலகமும்
முல்மல குறிஞ்சி ைருதம் பநய்தபலனச்
பசால்லிய முமறயாற் பசால்லவும் படுதை (அகத்.5)

என்பது நூற்பா. பாமலத் திமைக்குத் தனிதய நிலம்

வமரயறுக்கப்பைவில்மல பயன்றாலும்,

முல்மலயும் குறிஞ்சியும் முமறமையின் திாிந்து

நல்லியல்பு இழந்து நடுங்குதுயர் உறுத்துப்
பாமல என்பததார் படிவம் பகாள்ளும் (சிலப். காடுகாண். 64-66)
என்ற சிலப்பதிகார அடிகமளக் பகாண்டு பாமலயின் தன்மை
விளங்கும். பாமல என்பதற்குத் தனிதய நிலம் இல்மல எனினும்
தவனிற் காலம் பற்றி இந் நிலம் (குறிஞ்சியும் முல்மலயும் முமறமை
திாிந்து) உண்ைாகும். அந்த தவனிற் காலத்தத தளிரும், சிமனயும்
வாடுதலின்றி நிற்பது பாமல என்ற ைரைாகும். அச்சிறப்பு தநாக்கிதய
‘பாமல’ என்றார் பதால்காப்பியர்.

1.2.2 பபாழுதுகள் பாகுபாடு

முதற்பபாருளில் இரண்ைாவதாகிய பபாழுது சிறுபபாழுது,

பபரும்பபாழுது என இரண்டு வமகப்படும். பண்மைத்தைிழர்
ஓராண்டிமன ஆறு பிாிவுகளாகக் கூறிட்டு அவற்மறப்
பபரும்பபாழுது என்றும், ஒரு நாளிமன ஆறு கூறிட்டு அவற்மறச்
சிறுபபாழுது என்றும் வமகப்படுத்தினர்.

6
1.2.2.1 பபரும்பபாழுது

ஓர் ஆண்டிமன ஆறு கூறாகப் பகுத்து, கார்காலம்,

கூதிர்காலம், முன்பனிக்காலம், பின்பனிக்காலம், இளதவனிற்காலம்,
முதுதவனிற்காலம் என்று வழங்கினர். கார்காலம் என்பது
ைமழக்காலம். அஃது ஆவைி, புரட்ைாசி ஆகிய இரண்டு
திங்களாகும். கூதிர் என்பது குளிர்காலம் அது ஐப்பசித் திங்களும்
கார்த்திமகத் திங்களும் ஆகும். முன்பனிக்காலம் என்பது ைார்கழி,
மத ஆகிய இரு திங்களாகும். பின்பனி என்பது ைாசி, பங்குனித்
திங்கள் ஆகும். இளதவனில் என்பது சித்திமர, மவகாசித் திங்கள்
ஆகும். முதுதவனில் என்பது ஆனித்திங்கள், ஆடித்திங்கள் ஆகிய
இரண்டும் ஆகும்.

1.2.2.2 சிறுபபாழுது

ஒரு நாளிமன ஆறு கூறிட்டு மவகமற, விடியல், நண்பகல்,

ஏற்பாடு, ைாமல, யாைம் என்று பபயாிட்டு வழங்கினர். இவற்றுள்
மவகமற என்பது இரவுப் பபாழுதின் பிற்பகுதியாகும். விடியல்
என்பது பகற்பபாழுதின் முற்கூறு என்பர். பகற்பபாழுதின் நடுக்கூறு
நண்பகல் ஆகும். ைாமல என்பது இரவுப்பபாழுதின் முற்கூறு ஆகும்.
யாைம் என்பது இரவின் நடுக் கூறு ஆகும். இவற்றில் எற்பாடு
என்பதமன ஞாயிறு படுகின்ற காலம் ஆகிய பகற்பபாழுதின்
பிற்கூறு என்றும், ஞாயிறு உதயைாகும் தநரைாகிய காமல தநரம்
என்றும் இருவமகயாகப் பபாருள் பகாள்கின்றனர். இளம்பூரைர்
பகற் பபாழுதின் பிற்கூறு என்தற எற்பாட்டிற்குப் பபாருள்
பகாள்கிறார்.

முதற்பபாருளுள் இரண்ைாவதாகிய பபாழுது பற்றிய

நூற்பாக்கள் பின்வருைாறு அமைகின்றன.
காரும் ைாமலயும் முல்மல (அகத்.6)
குறிஞ்சி
கூதிர் யாைம் என்ைனார் புலவர் (அகத்.7)
பனி எதிர்பருவமும் உாித்பதன பைாழிப (அகத்.8)
மவகமற விடியல் ைருதம் (அகத்.9)

7
 எற்பாடு
பநய்தல் ஆதல் பைய்பபறத் ததான்றும் (அகத்.10)
நடுவுநிமலத் திமைதய நண்பகல் தவனிதலாடு
முடிவுநிமல ைருங்கின் முன்னிய பநறித்தத (அகத்.11)
பின்பனி தானும் உாித்பதன பைாழிப (அகத்.12)

இவற்மற எல்லாம் பதாகுத்துப் பார்த்தால் திமையும்

அவற்றிற்குாிய நிலமும் அவற்றிற்குாிய சிறுபபாழுது,
பபரும்பபாழுதுகளும் வமரயறுக்கப்பட்டுள்ளமைமயப் பின்வரும்
அட்ைவமை பதளிவுபடுத்தும்.

திமை நிலம் சிறுபபாழுது பபரும்பபாழுது

முல்மல காடும், காடு ைாமல கார்காலம்
சார்ந்த இைமும்
குறிஞ்சி ைமலயும், ைமல யாைம் கூதிர்காலம்,
சார்ந்த இைமும் முன்பனிக்காலம்

பாமல (நிலம் தனிதய நண்பகல் இளதவனில்,

குறிப்பிைப்
முதுதவனில், பின்பனி
பைவில்மல)
ைருதம் வயலும், வயல் மவகமற, பபரும்பபாழுது
சார்ந்த இைமும் விடியல் குறிப்பிைப்பைாததால்
ஆறு பபாழுதும்
உண்டு என்பர்

பநய்தல் கைலும், கைல் எற்பாடு பபரும்பபாழுது

சார்ந்த இைமும் குறிப்பிைப்பைாததால்
ஆறு பபாழுதும்
உண்டு என்பர்

இவ்வாறு ஐந்திமைக்கும் சிறுபபாழுது, பபரும்பபாழுதுகள்

பிாிக்கப் பபற்றமை குறித்து இளம்பூரைர் பின் வருைாறு
விளக்குகிறார்.

இவ் அறுவமகப் பருவமும் அறுவமகப் பபாழுதும் இவ்

மவந்திமைக்குாியவாறு என்மனஎனில், சிறப்பு தநாக்கி என்க.

8
என்மன சிறந்தவாறு எனின், முல்மலயாகிய நிலனும், தவனிற்
காலத்து பவப்பம் உழந்து ைரனும், புதலும் பகாடியும் கவினிழந்து
கிைந்தன. புயல்கள் முழங்கக் கவின்பபறும் ஆதலின், அதற்கு அது
சிறந்ததாம். முல்மலப்பபாழுது இந்நிலத்திற்கு இன்றியமையாத
முல்மல ைலரும் காலம் ஆதலானும் அந்நிலத்துக் கருப்பபாருளாகிய
ஆநிமர வருங்காலைாதலானும், தனியிருப்பார்க்கு இமவகண்டுழி
வருத்தம் ைிகுதலின் அதுவும் சிறந்தது ஆயிற்று.

குறிஞ்சிக்குப் பபரும்பான்மையும் களவிற் புைர்ச்சி

பபாருளாதலின் அப்புைர்ச்சிக்குத் தனியிைம் தவண்டுைன்தற? அது
கூதிர் காலத்துப் பகலும், இரவும் நுண்துளி சிதறி இயங்குவார்
இலராம். ஆதலான் ஆண்டுத் தனிப்பைல் எளிதாகலின் அதற்கு அது
சிறந்தது. நடுநாள் யாைமும் அவ்வாறாகலின், அதுவும் சிறந்தது.

ைருதத்திற்கு நிலன் பழனஞ் சார்ந்த இைைாதலான், ஆண்டு

உமறதவார் தைன் ைக்கள் ஆதலின் அவர் பரத்மதயிற் பிாிவுழி அம்
ைமனயகத்து உமறந்தமை பிறர் அறியாமை ைமறத்தல் தவண்டி
மவகமறக்கண் தம் ைமனயகத்துப் பபயரும் வழி ஆண்டு ைமனவி
ஊைல் உற்றுச் சார்கிலளாைாதலால், அமவ இந்நிலத்திற்குச்
சிறந்தன.

பநய்தற்குப் பபரும்பான்மையும் இரக்கம் பபாருளாதலின்

தனிமையுற்று இரங்குவார்க்குப் பகற்பபாழுதினும் இராப்பபாழுது
ைிகுைாதலின் அப்பபாருள் வருவதற்கு ஏதுவாகிய எற்பாடு கண்ைார்
‘இனிவருவது ைாமல’ என வருத்தமுறுதலின் அதற்கு அது சிறந்தது
என்க.

பாமலப் பபாருளாவது பிாிவு. அப்பிாிவில் தமலைகற்கு

வருத்தம் உறும் என்று தமலைகள் கவலுங்கால் நீரும் நிழலும்
இல்லாத வழி ஏகினார் எனவும் கவலுைாகலின் அதற்கு அது
சிறந்தது என்க. இமவயாவும் இலக்கிய ைரபுகதள
உைர்த்துகின்றன. இவ்வாறு பகுக்கப்பபற்ற பபாழுதுகள் தமலவன்
தமலவியிைம் ததான்றும் காைக்குறிப்மபச் சிறப்பித்தல் கருதிதய
அமைந்த காலப் பின்புலைாகும்.

9
1.3 கருப்பபாருள்

நிலத்தத காைப்படும் பபாருள்கள் கருப்பபாருள் எனப்படும்,

ததவர், ைக்கள் முதலானவர்கமளயும், உைவு, பதாழில், பமற யாழ்
தபான்றவற்மறயும் கருப்பபாருள் என்பர். இக்கருப்பபாருள்
நிலத்துக்கு நிலம் தவறுபடும். இதமனத் பதால்காப்பியர்,
பதய்வம் உைாதவ ைாைரம் புள்பமற
பசய்தி யாழின் பகுதிபயாடு பதாமகஇ
அவ்வமகப் பிறவும் கருபவன பைாழிப (அகத். 20)
என்ற நூற்பாவால் விளக்குவர்.
பதய்வம், உைவு. விலங்கு, ைரம், பறமவ, பமற, பதாழில்,
பண் முதலானமவயும், அமவதபான்ற பிறவும் கருப்பபாருள் என்று
கருதுவர் என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாகும். பதால்காப்பியர்
பபாதுவாகக் கருப்பபாருள் எமவ எமவ என்று கூறினாதர தவிர
எந்தத் திமைக்கு எமவ எமவ என்று விாித்துக் கூறவில்மல.
ஆனால் உமரயாசிாியர் இளம்பூரைர் இவற்மற விாித்துக்
கூறுகிறார். அதமனப் பின் வரும் பட்டியல் எடுத்துமரக்கும்.

1.4 உாிப்பபாருள்

ைக்களின் ஒழுகலாற்மறக் குறிப்பனவாய திமைக்குாிய

பபாருள் உாிப்பபாருள் எனப்படும். ஐந்திமைக்கும் உாிய
ஒழுக்கங்கதள உாிப்பபாருளாகும். இவற்மற ஒவ்பவாரு
திமைக்கும் ஒவ்பவான்றாகக் பகாள்வர். இதமனத் பதால்காப்பியர்,
புைர்தல் பிாிதல் இருத்தல் இரங்கல்
ஊைல் அவற்றின் நிைித்தம் என்றிமவ
ததருங் காமலத் திமைக்குாிப் பபாருதள (அகத். 16)
என்ற நூற்பாவில் கூறுகிறார். இந் நூற்பாவில் புைர்தல், பிாிதல்,
இருத்தல், இரங்கல், ஊைல் என்று தான் கூறப்பட்டுள்ளனதவ தவிர,
எந்த எந்தத் திமைக்கு எது எது உாிப்பபாருள் என்ற விளக்கம்
இல்மல. உமரயாசிாியர் இளம்பூரைதர “பிாிவு பாமலக்கு
உாித்தாைாறு தைற் பசால்லப்பட்ைது”. “ஏமனய பைாழிந்த
பபாருதளாடு ஒன்ற மவத்தல்” என்னும் தந்திர உத்தியால் “புைர்தல்
என்பது குறிஞ்சிக்கும், இருத்தல் என்பது முல்மலக்கும், இரங்கல்

10
என்பது பநய்தற்கும், ஊைல் என்பது ைருதத்திற்கும்
பபரும்பான்மையும் உாித்தாகவும், சிறுபான்மை எல்லாப் பபாருளும்
எல்லாத் திமைக்கும் உாித்தாகவும் பகாள்ளப்படும் என்று
விளக்குகிறார்.
இவ்வாறு திமைக்குாிய முதல், கரு, உாிப்பபாருள்
விளக்கப்படுகின்றன. இதமனப் தபான்தற ஐந்திமைக்குாிய
நிலத்தில் வாழும் ைக்கள் பற்றிய குறிப்பும் பதால்காப்பியத்தில்
காைப்படுகிறது. இதமன இளம்பூரைதர தம் உமரயில்
விாித்துமரக்கிறார். அதமனப் பின்வரும் பட்டியல் உைர்த்தும்.

நிலம் ைக்கட் பபயர் தமலைக்கட் பபயர்

முல்மல ஆயர், தவட்டுவர் குறும்பபாமற நாைன்,
ஆயன்
குறிஞ்சி குறவன், குறத்தி ைமலநாைன், பவற்பன்
பாமல எயினர், எயிற்றியர் ைீளி, விைமல
ைருதம் உழவர், உழத்தியர் ஊரன், ைகிழ்நன்
பநய்தல் நுமளயர், நுமளச்சியர் தசர்ப்பன், துமறவன்,
பகாண்கன்

இவ்வாறு தமலைக்கள் பற்றிக் கூறிய பதால்காப்பியர்

இந்நிலங்களில் வாழும், ஏவலர், அடிதயார் பற்றியும்
குறிப்பிடுகிறார். இவர்கள் அன்பின் ஐந்திமைக்கு உாியர் ஆகார்
என்பர். இது குறித்து உமர எழுதும் இளம்பூரைர் “ஐந்திமைப்
புறத்தவாகிய மகக்கிமள, பபருந்திமைக்கண் அடித்பதாழில்
பசய்பவர் பக்கத்தினும் விமனபசய்வார் பக்கத்தினும் புைர்தல்
முதலான பபாருமளக் கூறுதல் கடிந்து நீக்கும் நிமலமை இல்மல”
என்று கூறி, அடிதயாரும், விமனவலரும் மகக்கிமள,
பபருந்திமைக்குாிய ைக்கள் ஆவர் என்று கருதுவர். இவருள்
அடிதயார் என்பார் குற்தறவல் பசய்பவராவர்; விமனவலர் என்பார்
பதாழில் பசய்பவராவர். இதமன,
பபயரும் விமனயுபைன்று ஆயிரு வமகய
திமைபதாறும் ைாீஇய திமைநிமலப் பபயதர (அகத்.22)
ஆயர் தவட்டுவர் ஆடூஉத் திமைப்பபயர்

11
 ஆவயின் வரூஉம் கிழவரும் உளதர (அகத்.23)
ஏதனார் ைருங்கினும் எண்ணுங் காமல
ஆனா வமகய திமைநிமலப் பபயதர (அகத்.24)
அடிதயார் பாங்கினும் விமனவலர் பாங்கினுங்
கடிவமர இலபுறத் பதன்ைனார் புலவர் (அகத்.25)
ஏவல் ைரபின் ஏதனாரும் உாியர்
ஆகிய நிமலமை அவரும் அன்னர் (அகத்.26)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.

1.5 பாமலக்குாிய பிாிவு வமககள்

உாிப்பபாருள்கள் ஐந்தனுள் குறிஞ்சிக்குாிய

உாிப்பபாருளாகிய புைர்தல் என்பது களவுக்கும், முல்மல, ைருதம்,
பநய்தல் ஆகிய திமைகளுக்குாிய உாிப்பபாருள்களாகிய இருத்தல்,
ஊைல், இரங்கல் என்பன கற்புக்கும், பாமல என்ற திமைக்குாிய
உாிப்பபாருளாகிய பிாிதல் என்பது களவு, கற்பு ஆகிய இரண்டு
மகதகாளுக்கும் பபாதுவாகும். ஆமகயால் பாமலக்குாிய பிாிதல்
பற்றித் பதால்காப்பியர் அகத்திமையியலில் விாிவாகப் தபசுகிறார்.

பதால்காப்பியர் பாமலத் திமைக்குாிய பிாிவிமனப் பல

வமகயாகப் பாகுபாடு பசய்துள்ளார். பிாிவிமன முதலில் இரு
பபரும்பிாிவில் விளக்குவார்.

இருவமகப் பிாிவும் நிமலபபறத் ததான்றலும்

உாியதாகும் என்ைனார் புலவர் (அகத்.13)

இந்நூற்பாவில் பிாிவு இருவமகப்படும் என்று

கூறப்பட்டுள்ளது. இதற்கு இளம்பூரைர், இருவமகப் பிாிவான
தமலைகமளப் பிாிதலும், தமலைகமள உைன் பகாண்டு தைர்வமரப்
பிாிதலும் பாமலக்குாியதாகும்” என்று விளக்கம் தருவார். ஆனால்
பிற உமரயாசிாியர்கள் இந்த இருவமகப்பிாிவு என்பமத,
காலிற்பிாிவு -கலத்திற் பிாிவு என்றும் தவனிற்பிாிவு-பின்பனிப்பிாிவு
என்றும் வமகப்படுத்துவர்.

12
1.6 திமை ையக்கம்

முதற்பபாருள், கருப்பபாருள், உாிப்பபாருள் என்று

மூன்றிமனயும் விளக்கிய பதால்காப்பியர் ஒரு திமைக்கு என
வமரயறுக்கப்பட்ை முதற்பபாருளான காலம் (பபாழுது) தவதறார்
திமைக்கு வரலாம். அவ்வாறு வருததல திமை ையக்கம்
எனப்படுகிறது என்பர். இதமன,
திமைையக் குறுதலும் கடிநிமல யிலதவ
நிலபனாருங்கு ையங்குதல் இல்பலன பைாழிய
புலன்நன் குைர்ந்த புலமை தயாதர (அகத்.14)

என்ற நூற்பா விளக்கும்.

ஒரு திமைக்குாிய முதற் பபாருள் ைற்பறாரு திமைக்குாிய

முதல் பபாருதளாடு தசர நிற்பது தவறில்மல. ஆனால் முதற்
பபாருளாகிய நிலம், பபாழுது என்ற இரண்டில் ஒரு திமைக்குாிய
நிலைானது ைற்பறாரு திமைக்குாிய நிலதனாடு ையங்குதல் இல்மல
என்பர் புலவர்கள் என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாகும். காலம்
ைட்டுதை ையங்கும்.

சான்றாக, “பதால் ஊழி தடுைாறித் பதாகல் தவண்டும்” என்ற

பநய்தற்கலியில் “எல்மலக்கு வரம்பாய இடும்மபகூர் ைருள் ைாமல”
என்று ைாமலப்பபாழுது சுட்ைப்படுகிறது. பநய்தல்
திமைப்பாைலில் முல்மலக்குாிய ைாமலக்காலம் சுட்ைப்படுகிறது.
இங்கும் பபாழுது ையங்கிற்று என்பர்.

திமை ையக்கம் கூறும் பதால்காப்பியர், ஒரு நூற்பாவில்

உாிப்பபாருள் தவிர கருப்பபாருளும் முதற்பபாருளும் ைற்பறாரு
திமைதயாடு ையங்கி வரலாம் என்பார். இதமன,

உாிப்பபாருள் அல்லன ையங்கவும் பபறுதை (அகத்.15)

என்ற நூற்பா உைர்த்தும். தைலும் எந்த எந்த நிலத்திற்கு எந்த எந்தக்

கருப்பபாருள் என்று வமரயமற பசய்திருந்தாலும், ஒரு
நிலத்திற்குாிய பூவும், பறமவயும் பிறிததார் நிலத்திற்

13
தபசப்படுைாயின், வந்த நிலத்திற்குாிய பூவாகவும் பறமவயாகவும்
பகாள்ளப்படும் என்பார் பதால்காப்பியர். இதமன,

எந்நில ைருங்கின் பூவும் புள்ளும்

அந்நிலம் பபாழுபதாடு வாரா வாயினும்
வந்த நிலத்தின் பயத்த ஆகும் (அகத். 21)

என்ற நூற்பா சுட்டும்.

ஒட்டு பைாத்தைாகப் பார்க்கும் தபாது ஒரு திமைக்குாிய

பபாழுததா, பூ, பறமவ ஆகிய கருப்பபாருள்கதளா ைற்பறாரு
திமையில் இைம் பபறுைானால் அதமனத் திமைையக்கம் என்று
கருதலாம் என்பதும், நிலம் ையங்காது என்பதும், உாிப்பபாருள்
ையங்குதல் இல்மல என்பதும் பதளிவாகிறது.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. திமை என்பதன் பபாருள் யாது?
……………………………………………………………………………
2. முற்பைக் கிளந்த எழுதிமைகள் எனப்படுவன யாமவ?
……………………………………………………………………………
3. “நடுவமைந்திமை நடுவைது” எனச் சிறப்பிக்கப்படும் திமை
எது?
……………………………………………………………………………
4. முதற்பபாருள் எனப்படுவன யாமவ?
……………………………………………………………………………
5. அன்பின் ஐந்திமைக்குாிய உாிப்பபாருள்கள் யாமவ?
……………………………………………………………………………

14
பதாகுத்தறிதவாம்
அக வாழ்வாகிய காதல் பற்றி இலக்கியத்தில் கூறும்
ைரபுகமளத் பதாகுத்துமரப்பதத அகத்திமையியல் ஆகும்.
அகத்திமை ஏழுவமகப்படும். அமவ மகக்கிமள, முல்மல,
குறிஞ்சி, பாமல, ைருதம், பநய்தல், பபருந்திமை என்பனவாகும்.
இவற்றுள்ளும் மகக்கிமள என்பது ஒரு தமலக்காைம் ஆகும்.
முல்மல, குறிஞ்சி, பாமல, ைருதம், பநய்தல் ஆகிய ஐந்தும் அன்பின்
ஐந்திமை எனப்படும். இஃது ஒத்த காைம் எனப்படும். பபருந்திமை
என்பது பபாருந்தாக் காைம் ஆகும். உலகத்துப் பபாருள் எல்லாம்
முதல், கரு, உாிப்பபாருள் என்ற மூவமகயில் அைங்கும். இவற்றுள்
முதற் பபாருள் என்பது நிலமும் காலமும் ஆகும். நிலத்தத
காைப்படும் பபாருள்கள் கருப்பபாருள் எனப்படும், ததவர், ைக்கள்
முதலானவர்கமளயும், உைவு, பதாழில், பமற யாழ்
தபான்றவற்மறயும் கருப்பபாருள் என்பர். ஐந்திமைக்கும் உாிய
ஒழுக்கங்கதள உாிப்பபாருளாகும். தமலைகமளப் பிாிதலும்,
தமலைகமள உைன் பகாண்டு தைர்வமரப் பிாிதலும்
பாமலக்குாியதாகும். ஒரு திமைக்குாிய பபாழுததா, பூ, பறமவ
ஆகிய கருப்பபாருள்கதளா ைற்பறாரு திமையில் இைம்
பபறுைானால் அதமனத் திமைையக்கம் என்பர். திமை
ையக்கத்தில் நிலம் ையங்காது; உாிப்பபாருள் ையங்குதல் இல்மல.

அருஞ்பசாற்பபாருள்
மக – சிறுமை; கிமள – உறவு; மவயம் – உலகம்; ைாதயான் –
திருைால்; தசதயான் – முருகன்; தவந்தன் – இந்திரன்; ைா – விலங்கு;
புள் – பறமவ; பசய்தி – பதாழில்; யாழ் – பண்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1.திமை என்பது ‘ஒழுக்கம்’ என்று பபாருள்படும்.
2. மகக்கிமள முதலாகப் பபருந்திமை ஈறாகச் பசால்லப்பட்ை
திமைகள் முற்பைக் கிளந்த எழுதிமைகள் எனப்படும்.
3. பாமலத்திமை
4.நிலமும் பபாழுதும்
5.புைர்தல், பிாிதல், இருத்தல், இரங்கல், ஊைல் அவற்றின்
நிைித்தம்.

15
இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்
1. முற்பைக்கிளந்த எழுதிமைகமளக் கூறுக.
2. முதற்பபாருள் என்றால் என்ன? விளக்குக.
3. அன்பின் ஐந்திமைக்குாிய கருப்பபாருள்கமள விளக்குக.
4. உாிப்பபாருள் குறித்பதழுதுக.
5. பாமலத்திமைக்குாிய பிாிவு வமககமள எழுதுக.
6. திமை ையக்கம் என்றால் என்ன? விளக்குக.

$W – 2:
mfj;jpizapay; 27- 58 E}w;ghf;fs;
அமைப்பு

2.1 பிாிவு வமககள்

2.1.1 ஓதல் பிாிவு
2.1.2 தூதிற் பிாிவு
2.1.3 பமகவயிற் பிாிவு
2.1.4 ததவர்ப் பிாிவு
2.1.5 காவற்பிாிவு
2.1.6 பபாருள் வயிற் பிாிவு
2.2 பரத்மதயிற் பிாிவு
2.3 பிாிவில் நிகழும் கூற்றுவமககள்
2.3.1 உைன் தபாக்கும் கூற்றும்
2.3.1.1 நற்றாய் கூற்று
2.3.1.2 பசவிலி கூற்று
2.3.2 பிாிவின்கண் ததாழி கூற்று
2.3.3 பிாிவின்கண் கண்தைார் கூற்று
2.3.4 பிாிவின்கண் தமலவன் கூற்று
2.3.5 எஞ்சிதயார் கூற்று
2.4 பாமலத் திமைக்குாிய ைரபு

16
2.5 உள்ளுமற உவைமும் ஏமனய உவைமும்
2.5.1 உள்ளுமற உவைமும் கருப்பபாருளும்
2.5.2 ஏமன உவைம்
2.6 மகக்கிமளயும் பபருந்திமையும்
2.6.1 மகக்கிமளக் குறிப்பு
2.6.2 பபருந்திமை
2.6.2.1.ஏறிய ைைல் திறம்
2.6.2.2. இளமை தீர் திறம்
2.6.2.3. ததறுதல் ஒழிந்த காைத்து ைிகுதிறம்
2.6.2.4. ைிக்க காைத்து ைிைல்
2.7 அகத்திமை ைரபுகள்
2.7.1 நாைக வழக்கு, உலகியல் வழக்கு
2.7.2 சுட்டி ஒருவர் பபயர் பகாள்ளா ைரபு

அறிமுகம்
அகத்திமையியலின் இப்பகுதியில் பிாிவு வமககளும்,
அவற்றின் விளக்கமும் இைம் பபறுகின்றன. உைன்தபாக்கு நிகழும்
காலத்தில் நற்றாய், ததாழி, கண்தைார் ஆகிய அகைாந்தர்களின்
நிமலயும், அவர்களின் கூற்றும் பிாிவின் தபாது தமலவன் நிமலயும்,
அவனுமைய கூற்றும் விளக்கப்படுகின்றன. உள்ளுமற, இமறச்சி
பற்றிய பசய்திகள் அடுத்து இைம் பபற்றுள்ளன. மகக்கிமள,
பபருந்திமை குறித்த அடிப்பமை ைரபுகள் விளக்கப்படுகின்றன.
நாைகவழக்கு, உலக வழக்கு பற்றிய பசய்திகளும்,
அகப்பாைல்களின்கண் காைப்பபறும் சுட்டி ஒருவர் பபயர் கூறா
ைரபும் விளக்கப்பபறுகின்றன.

தநாக்கங்கள்
 பிாிவு வமககள் குறித்து அகத்திமையியல் கூறுவனவற்மற
விளக்குதல்.
 பிாிவில் நிகழும் கூற்று வமககமள எடுத்துமரத்தல்.
 உள்ளுமற உவைம், ஏமன உவைம் குறித்து உைர்த்துதல்.

17
  மகக்கிமள, பபருந்திமை பற்றிய வமரயமறமய அறியச்
பசய்தல்.
 அகத்திமை ைரபுகமள விளக்குதல்

2.1 பிாிவு வமககள்

பிாிவு என்பது, தமலைகன் தமலைகமளப் பிாிந்து

பசல்வமததய குறிக்கும். அவ்வாறு பிாிந்து பசல்வதற்குப் பல
காரைங்கள் உள. அக்காரைங்களின் அடிப்பமையிதல பிாிவுக்குப்
பபயர் சூட்ைப்படுகின்றது. ஓதல் பிாிவு, தூதிற்பிாிவு, பமகவயிற்
பிாிவு, ததவர்ப்பிாிவு, காவற்பிாிவு, பபாருள்வயிற் பிாிவு என்று
பிாிவு ஆறு வமகப்படும் என்பர் இளம்பூரைர். பதால்காப்பியர்
ஓதல், பமக, தூது இவற்மற முதலில் குறிப்பிடுகிறார்.
ஓதல் பமகதய தூதிமவ பிாிதவ (அகத்.27)
என்பது பதால்காப்பிய நூற்பா. இந்நூற்பாவுக்கு, ஓதலும், பமகயும்,
தூதும் என்று பசால்லப்பட்ை இமவதய பிாிவிற்குாிய நிைித்தைாகும்
என்று உமர கூறுகிறார் இளம்பூரைர்.

2.1.1 ஓதல் பிாிவு

ஓதற்குப் பிாிதலாவது தைது நாட்ைகத்து வழங்காது பிற
நாட்ைகத்து வழங்கும் நூல் உளவன்தற அவற்மறக் கற்றல்
தவண்டிப் பிாிதல் ஆகும்.
அவற்றுள்,
ஓதலும் தூதும் உயர்ந்ததார் தைன (அகத். 28)
என்ற நூற்பாவினால் ஓதற்குப் பிாிந்து பசல்வது நால்வமக
வருைத்தினாில் உயர்ந்ததார்க்குாிய அந்தைர்க்கும் அரசர்க்கும்
உாியது என்பது உைர்த்தப்பட்ைது. ‘உயர்ந்ததார்க்குாிய ஓத்தினான’
(அகத்.33) என்ற நூற்பாவினால் ஓதற் பிாிவு வைிகர்க்கும் உாியது
என்று உைர்த்தப்படுகிறது.

2.1.2 தூதிற் பிாிவு

தூதிற் பிாிதல் என்பது, இரு பபரும் தவந்தாிமைதய
சந்து பசய்தற் பபாருட்டுப் பிாிந்து பசல்லும் பிாிவாகும். இப்பிாிவிற்

18
பசல்வது உயர்ந்ததாராகிய அந்தைர்க்கும், அரசர்க்கும் உாியதாகும்.
இதமன, ‘ஓதலும் தூதும் உயர்ந்ததார் தைன’ (அகத்.28) என்ற
நூற்பா உைர்த்தும். இவர்கள் தவிர வைிகர்க்கும், தவளாளர்க்கும்
கூைத் தூதிற் பிாிவு உண்டு. இதமன,
தவந்து விமன இயற்மக தவந்தன் ஒாீஇய
ஏதனார் ைருங்கினும் எய்திைன் உமைத்தத (அகத்.34)
என்று அமைந்துள்ள நூற்பாவால் பபாருள் பகாள்கிறார்
இளம்பூரைர்.

2.1.3 பமகவயிற் பிாிவு

அரசன் ைாற்று தவந்தபராடு தபார் பசய்யும் தபாது, தபாாின்
பபாருட்டுத் தமலைகன் தமலைகமளப் பிாிந்து பசல்வது பமகவயிற்
பிாிவு ஆகும். இது இருவமகயாகும். ஒன்று, அரசன் தாதன
தமலைகனாகச் பசல்லுதலாகிய பமக தைிவிமனப் பிாிவு. இரண்டு,
அரசபனாடு பபாருந்திய ஏமனய அரசன் தமலவராயுள்ள தபாது
பசல்லுதலாகிய தவந்தற்குற்றுழிப் பிாிவு ஆகும். இதமன,
தாதன தசறலும் தன்பனாடு சிவைிய
ஏதனார் தசறலும் தவந்தன் தைற்தற (அகத்.29)
என்ற நூற்பா உமரக்கும்.

2.1.4 ததவர்ப் பிாிவு

குறிஞ்சி, முல்மல, ைருதம், பநய்தல் ஆகிய நால்வமக
நிலத்தும் தைவிய சிறப்புமைத் ததவரது (பதய்வங்களின்) பூமச,
விழா முதலியன பசய்தற் பபாருட்டுப் பிாியும் பிாிவு ததவர்ப் பிாிவு
எனப்படும்.
இதற்குச் சான்றாக, தசரன் பசங்குட்டுவன் கண்ைகிமயக்
கைவுள் ைங்கலம் பசய்தற்குப் பிாிந்த பிாிவிமனக் கூறலாம்.
இவ்வாறு ததவர்ப் பூமச, விழாவின் பபாருட்டுப் பிாியும் பிாிவு
நான்கு வருைாத்தார்க்கும் உாியது என்பார் பதால்காப்பியர்.
இதமன,
தைதலார் முமறமை நால்வர்க்கும் உாித்தத (அகத்.31)
என்ற நூற்பா சுட்டும்.

19
2.1.5 காவற்பிாிவு

நால்வமக நிலத்தின் ைக்கள் தத்தம் முமறயினின்று தப்பாது

அறத்மத நிமல நாட்டுதல் (நாட்மைக் காத்தல்) பபாருட்டுப் பிாியும்
பிாிவு காவற் பிாிவு எனப்படும். இப்பிாிவு குறித்துப் தபசும்
பதால்காப்பியம்,
ைன்னர் பாங்கின் பின்தனார் ஆகுப (அகத்.32)
என்று கூறுகிறது. அதாவது வைிகரும், தவளாளரும்
இப்பிாிவுக்குாியர் என்று வமரயறுக்கிறது.

2.1.6 பபாருள் வயிற் பிாிவு

பபாருள் ததடுதல் பபாருட்டுப் பிாியும் பிாிவு பபாருள் வயிற்

பிாிவு எனப்படும். இதமன,
பபாருள் வயிற் பிாிவும் அவர்வயின் உாித்தத (அகத்.35)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். அந்தைர் பபாருட்குப் பிாியும் திறமன,
உயர்ந்ததார் பபாருள்வயின் ஒழுக்கத் தான (அகத்.36)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். இதற்கு இளம்பூரைர், “பபாருள்வயிற்
பிாிவும் வைிகர், தவளாளாிைத்தில் உாியதாகும்” என்று எழுதுகிறார்.
தைலும் “உயர்ந்ததாராகிய அந்தைர் பபாருள் வயிற் பிாியுங்
காலத்து ஒழுக்கத்தாதன பிாிப. இதனாற் பசால்லியது, வைிகர்க்கும்,
தவளாளர்க்கும் வாைிகம் முதலிய பபாருள் நிைித்தம் ஆகியவாறு
தபால, அந்தைர்க்கு இமவ பபாருைிைித்தம் ஆகா என்பதூஉம்,
அவர்க்கு இயற்மகபயாழுக்கைாகிய ஆசாரமும்,
பசயற்மகபயாழுக்கைாகிய கல்வியுதை பபாருட்காரைைாம்
என்பதூஉம் கண்ைவாறு” என்று இளம்பூரைர் உமரபயழுதுகிறார்.
பபாருள் வயிற் பிாிவு குறித்து விளக்கும் தபாது,
முந்நீர் வழக்கம் ைகடூஉதவா டில்மல (அகத்.37)
என்ற ஒரு நூற்பாமவப் பமைத்துள்ளார் பதால்காப்பியர்.
இவ்விைத்துப் பபாருள் வயிற் பிாியும் தமலைகன் கைல் வழிப்
பயைம் தைற்பகாள்ளும் தபாது தமலவிமய உைனமழத்துச்
பசல்வது ைரபில்மல என்று உைர்த்துகிறார்.

20
 பிாிவு பற்றிய நூற்பாக்களுக்கு இளம்பூரைர் உமரயின்கண்
காைலாகும் சிறப்புக் கூறுகள் குறிப்பிைத்தக்கனவாகும்.
“ஓதலும் தூதும் உயர்ந்ததார் தைன” என்னும் நூற்பாவில்
‘உயர்ந்ததார்’ என்பதற்கு நால்வமக வருைத்தினும் உயர்ந்த
அந்தைமரயும், அரசமரயும் சுட்டுகிறார். அடுத்துவரும்
“உயர்ந்ததார்க் குாிய ஓத்தினான”(அகத்.33) என்பதில் வரும்
‘உயர்ந்ததார்’ என்பதற்கு உயர்ந்ததாராகிய வைிகர் என்று
எழுதுகின்றார். அடுத்து “உயர்ந்ததார் பபாருள்வயின் ஒழுக்கத்தான”
(அகத்.36) என்ற நூற்பாவிற்கு உயர்ந்ததாராகிய அந்தைர்
என்கிறார். இமவ பயல்லாம் இளம்பூரைர் தம் காலச் சமூகத்தில்
நிலவிய வருைப்பாகுபாடுகமள ைனத்திற் பகாண்டு எழுதிய
உமரகளாகும்.

2.2 பரத்மதயிற் பிாிவு

அகத்திமையியலுள் பதால்காப்பியர் எவ்விைத்தும்

தநரடியாகப் பரத்மதயர் பிாிமவக் கூறினார் இல்மல.
பதால்காப்பியர், பிாிவு எத்தமன என்றும் வமரயறுத்துக்
கூறவில்மல. அகத்திமையியலில் ஓதல், பமக, தூது என்ற
பிாிவுகமள ஒரு நூற்பாவில் பட்டியலிடுகிறார். ததவர்ப்பிாிவு,
காவற்பிாிவு, பபாருள் வயிற்பிாிவு என்ற பிாிவுகமள ைற்பறாரு
நூற்பாவில் பட்டியலிடுகிறார். ஆமகயால் பதால்காப்பியர் கூறியது
அறுவமகப் பிாிவுகள் தான். ஆனால் இளம்பூரைர் தம்
உமரப்பகுதியிதலதய இப்பரத்மதயிற் பிாிவு பற்றிக் கூறுகிறார்.
அவர் உமரப்பகுதி பின்வருைாறு:
“இத்துமையும் பிாிவு அறு வமகப்படும் என்றவாறாயிற்று.
அஃததல் பரத்மதயிற் பிாிவு என்பததா எனின், அது நிலம் பபயர்ந்து
உமறயாமையானும், இமவ தபால் சிறக்காமையானும் அது
முமறமை பசய்யப் பிாிதலும் பபாருள் காரைைாகப் பிாிதலுைின்றிப்
பிாிதலினாலும் கற்பியலுள் கூறப்படும் என்க. ஈண்டுச் சிறுபான்மை
கூறும்.”

21
 பரத்மதயிற் பிாிவு என ஒரு பிாிவு உண்டு என்ற அளவிதலதய
இளம்பூரைர் அதமனச் சுட்டிச் பசல்கிறார். இப்பிாிவு குறித்துக்
கற்பியலில் விாிவாக இைம்பபற்றுள்ளது.

2.3 பிாிவில் நிகழும் கூற்றுவமககள்

அகத்திமையலில் பிாிதல் என்னும் உாிப்பபாருமளக்

பகாண்டு விளங்கும் பாமலத் திமையில் கூற்று நிகழ்த்துவதற்குாிய
அக ைாந்தர்கள் யாவர் என்பது பதளிவாகக் கூறப்பட்டுள்ளது.
அகத்திமைப் பாைல்கள் யாவும் தமலவி கூற்று, ததாழி கூற்று,
பசவிலி கூற்று, நற்றாய் கூற்று, தமலவன் கூற்று, பாங்கன் கூற்று,
பாைர் கூற்று, கண்தைார் கூற்று என்று அக ைாந்தர்களின்
கூற்றாகதவ அமைந்துள்ளன. இதனால் பசய்யுள் உறுப்புகள் 34
என்று கூறிய பதால்காப்பியர், அவற்றுள் கூற்றுவமக என்பமதயும்
ஓர் உறுப்பாகக் கூறியுள்ளார். ‘கூற்று வமக’ என்பமத இளம்பூரைர்
பபாருள்வமக என்று பாைங்பகாண்டு உமர கூறுவார். கூற்று,
களவின் கண் கூற்று, கற்பின் கண் கூற்று என இரண்டு வமகயாகப்
பிாிக்கப்படும். கூற்றின் இலக்கைத்மதத் பதால்காப்பியர் பல்தவறு
நூற்பாக்களில் விாிவாகக் கூறுகின்றார். ‘களவில் கூற்று’, ‘கற்பில்
கூற்று’ என்று பாகுபாடு பசய்யும் பதால்காப்பியர் இந்த
இரண்டுக்கும் பபாதுவானவற்மற அகத்திமையியலில் கூறுகிறார்
என்பர்.

2.3.1 உைன் தபாக்கும் கூற்றும்

பகாண்டுதமலக் கழிதல், பிாிந்தவண் இரங்கல் என்னும்

இருவமகப் பிாிவினுள் (அகத்.17) தைமரப் பிாிதலாகிய உைன்
தபாக்கில் நிகழ்ந்த கூற்றுக்கள் பற்றி இவ்வியலில் விளக்குகிறார்
பதால்காப்பியர். தமலவனும், தமலவியும் பகற் குறியிலும், இரவுக்
குறியிலும் சில காலம் கூடி ைகிழ்ந்து வருதலால் ைமறபவாழுக்கம்
(களபவாழுக்கம்) பவளிபட்டு அலராகின்றது. இதமன அறிந்த
தமலவன் ததாழியின் துமைதயாடு தமலவிமய ஒருவருக்கும்

22
பதாியாைல் தன்னுைன் அமழத்துக் பகாண்டு பசன்று விடுவான்.
அங்ஙனம் பசல்வதற்கு உைன் தபாக்கு என்று பபயர்.

2.3.1.1 நற்றாய் கூற்று

உைன்தபாக்குக் காலத்தில் நற்றாய் கூற்று எவ்வாறு
அமையும் என்பமதப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
தன்னும் அவனும் அவளும் சுட்டி
ைன்னும் நிைித்தம் பைாழிப்பபாருள் பதய்வம்
நன்மை தீமை அச்சம் சார்தபலன்று
அன்ன பிறவும் அவற்பறாடு பதாமகஇ
முன்னிய கால மூன்பறாடு விளக்கித்
ததாழி ததஎத்துங் கண்தைார் பாங்கினும்
தபாகிய திறத்து நற்றாய் புலம்பலும்
ஆகிய கிளவியும் அவ்வழி உாிய (அகத்.39)
இந்நூற்பாவிற்கு, தமலைகமளப் பிாிதல், தமலைகமள
உைன் பகாண்டு தைர்வமரப் பிாிதல் என்ற இருவமகப் பிாிவில்
தைமரப் பிாிதல் என்னும் உைன் தபாக்கில் நிகழும் நற்றாய் ைாட்டு
உளதாகிய கிளவி உைர்த்துதல் நுதலிற்று என்று உமர எழுதுவார்
இளம்பூரைர். தமலைகள் தமலைகனுைன் உைன் தபாக்குச் பசன்ற
தபாது நற்றாய் கூறும் கூற்றுக்கள் இமவ என்கிறார்.
1. தன்மனயும், தமலைகமனயும் தமலைகமளயும் குறித்துப் பல்லி
முதலிய நிைித்தங்கமளப் தபாற்றிக் கூறுதல்.
2. பிறர் தைக்குள் தபசும் பைாழிமய, நற்பசாற்கமள நிைித்தைாகக்
பகாண்டு தபசுதல்.
3. உலகில் வாழும் இயக்கர் முதலிதயார் பதய்வம் ஏறிய நிமலயில்
ஆதவசித்துக் கூறும் பசாற்கமள நல் நிைித்தைாகப் தபணுதல்.
4. தனக்கும், தமலைகன், தமலைகள் ஆகிதயார்க்கும் உண்ைாகும்
நன்மை, தீமை, அச்சம், சார்தல் ஆகியமவ பற்றிப் தபசுதல்
5. முன்பு இப்படி இருந்தவள், இப்தபாது இப்படி இருக்கிறாள்; இனி
இவ்வாறு இருப்பாள் என்று முக்காலத்தும் தமலவியின் நிமல
புலப்படுைாறு ததாழியிைத்தும், கண்தைாாிைத்தும் நற்றாய்
புலம்புவாள்.
இவ்வாறு நற்றாய் கூற்று நிகழும் சூழல்கமளயும், கூற்றின்
உட்பபாருமளயும் விளக்கிய இளம்பூரைர் சிலவற்றிற்கு ைட்டும்
சான்றுகமளத் தருகிறார்.

23
 ததாழியர் சூழத் துமறமுன்றில் ஆடுங்கால்
வீழ்பவள் தபாலத் தளருங்கால் - தாழாது
கல்லதர் அத்தத்மதக் காதலன் பின் தபாதல்
வல்லதவா ைாதர் நமை (ஐந்திமை ஐம்பது 37)
என்பது ‘தமலைகள் உைன் தபாய வழி நற்றாய் கவன்றுமரத்தது’
என்று சான்று காட்டுவார். “முன்பபல்லாம், ததாழியர் புமைசூழத்
துமறமுன்றில் ஆடுவாள்; அக்காலத்தத அவ்வாறு ஆை முடியாைல்
வீழ்பவள் தபாலத் தளருவாள்; அத்தமகயவள் இன்று கல் நிமறந்த
கரடு முரைான காட்டு வழியிதல தன் தமலவன் பின்தன நைந்து
தபாகின்றாதள” என்பது இப்பாைலின் பபாருளாகும். முன்மனய
காலத்ததாடு விளக்கிக் கூறுவதற்கு இது சான்றாகின்றது.

ைறுவில் தூவிச் சிறுகருங் காக்மக

அன்புமை ைரபின்நின் கிமளதயா ைாரப்
பச்சூன் பபய்த மபந்நிை வல்சி
பபாலம்புமன கலத்தில் தருகுபவன் ைாததா
பவஞ்சின விறல் தவற் காமளதயாடு
அஞ்சில் ஓதிமய வரக்கமரந் தீதை (ஐங்.391)
என்ற பாைல் ‘நற்றாய் உைன் தபாய தமலைகள் பபாருட்ைாகக்
காகத்திற்குப் பராய்க் கைன் உமரத்தது’ என்று சான்று காட்டுவார்
இளம்பூரைர். இதற்கு, “காகதை நீ உன் கிமளதயாடு உண்ை,
பச்மச ஊன் கலந்த தசாறு தருதவன் நீ என் ைகள் அவள்
காதலபனாடு வரக் கமரவாய்” என்பது பபாருள்.
தவறாக நின்மன வினவு தவன் பதய்வத்தால்
கூறாதயா கூறும் குைத்தினனாய்-தவறாக
என்ைமனக் தகறக் பகாைருதைா எல்வமளமயத்
தன்ைமனக்தக உய்க்குதைா தான் (திமைைாமல நூற்.90)
என்பது நற்றாய் தமலைகளின் உைன்தபாக்கு எண்ைிப்
படிைத்தாமன வினவியது. இப்பாைல் “என்ைகள் என் வீட்டுக்கு
வருவாதளா? இல்மல, அவள் தமலைகனின் இல்லத்திற்குச்
பசல்லுவாதளா? பதய்வத்தால் கூறுக” என்று பபாருள்படும்.
நற்றாய் கூற்று பற்றிக் கூறும் இந்நூற்பாவில, ‘நற்றாய்
புலம்பலும்’ என்று உம்மை பகாண்டு விளங்குவதால், ‘பசவிலி
புலம்பலும் இவ்வாதற வரும் எனலாம் என்று இளம்பூரைர் விளக்கம்
கூறுவார். தமலைகளின் உைன்தபாக்கின் தபாது பசவிலி

24
புலம்பியதற்கும் தன் உமரயில் சில சான்றுகள் தருவார்
இளம்பூரைர்.

2.3.1.2 பசவிலி கூற்று

உைன் தபாக்கு தைற்பகாண்ை தமலவியின் பிாிவால்

வருந்திய பசவிலி தன் ைகமளத் ததடி தாதன பசல்வதுண்டு என்பார்
பதால்காப்பியர். இதமன,
ஏைப் தபரூர்ச் தசாியும் சுரத்தும்
தாதை பசல்லும் தாயரும் உளதர (அகத்.40)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இதில் உள்ள தாய், பசவிலிதான்
என்பது எவ்வாறு பபாருந்தும் எனில் ‘தாயர்’ என்று
குறிப்பிட்டிருப்பதால் பசவிலி என்பது பபறப்படும் என்பர்
உமரயாசிாியர். நற்றாய் என்றால் ஒருமையில் சுட்ைப்பட்டிருக்கும்.
பசவிலி, தமலவி உைன் தபான தபாது பபாிய காவலுமைய
ஊாினிைத்தும், தசாியிலும், சுரத்தின் கண்ணும் கண்தைாமரயும்
வினாவிக் பகாண்தை தாைாகச் பசல்லுதல் உண்டு. இங்குத்
தமலவிமயத் ததடிச் பசல்லுதல் என்பது தசாியிலும், ஊாிலும்,
பிாிதல் பாமலயாகுைா? என்ற வினாவிற்கு விமையிறுப்பது தபால்
அடுத்த நூற்பா,
அயதலார்ஆயினும் அகற்சிதைற்தற (அகத்.41)
என அமைகிறது. தசாியிலும், சுரத்தினும் பிாிதலின்றித் தைது
ைமனயயற் கண் பிாிந்தாராயினும் அதுவும் பிாிவின் பாற்படும்
என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாம். எனதவ ஓர் ஊருக்குள்தளதய,
ைமனயயற் கண்ணும் பரத்மதயிற் பிாிவு உண்டு; அதுவும்
பாமலதய யாகும் என்பதும் உய்த்துைர்ந்து பகாள்ளப்படும் என்பர்
இளம்பூரைர்.
பசவிலி தசாிதயாமர வினாவிச் பசன்றதற்குப் பின்வரும்
பாைல் சான்றாகும் என்கிறார் இளம்பூரைர்.
இதுஎன் பாமவக் கினியநன் பாமவ
இதுஎன் மபங்கிளி எடுத்த மபங்கிளி
இதுஎன் பூமவக் கினியபசாற் பூமவபயன்று
அலம்வரு தநாக்கி னலம்வரு சுைர்நுதல்
காண்பதாறுங் காண்பதாறுங் கலங்கி

25
 நீங்கின தளாபவன் பூங்க தைாதள (ஐங்.375)
இப்பாைலில் “காண்பதாறுங் காண்பதாறுங் கலங்கி,
நீங்கினதளா என் பூங்கதைாதள?” என்ற அடிகள் தசாிதயாமர
வினவியனவாம்.
பசவிலி சுரத்திமை வினாவியதற்குப் பின்வரும் பாைல்
சான்றாகும்.
எறித்தரு கதிர்தாங்கி தயந்திய குமைநீழல்
உறித்தாழ்ந்த கரகமும் உமரசான்ற முக்தகாலும்
பநறிப்பைச் சுவலமசஇ தவதறாரா பநஞ்சத்துக்
குறிப்தபவல் பசயல்ைாமலக் பகாமளநமை யந்தைீர்
பவவ்விமைச் பசலல்ைாமல ஒழுக்கத்தீர் இவ்விமை
என்ைகள் ஒருத்தியும் பிறள்ைகன் ஒருவனுந்
தம்முதள புைர்ந்த தாைறி புைர்ச்சியர்
அன்னார் இருவமரக் காைிதரா பபருை (கலித். 9)
இக்கலித்பதாமகப் பாைலில் ‘அந்தைீர்! ஒழுக்கத்தீர்!
அன்னார் இருவமரக் காைிதரா பபருை!’ என்பது சுரத்திமைக்
கண்தைாமரச் பசவிலி வினாவியது ஆகும்.
தபரூர்ச் தசாியும், சுரத்தும் அமலந்து கண்தைாாிைம் எல்லாம்
வினவிக் கமளத்த பசவிலி கூற்றாக வருவது பின்வரும் பாைலாகும்.
காதல பாிதப்பி னதவ கண்தை
தநாக்கி தநாக்கி வாள்இழந் தனதவ
அகல்இரு விசும்பின் ைீனினும்
பலதர ைன்றஇவ் வுலகத்துப் பிறதர! (குறுந்.44)
இப்பாைல் பநடுந்பதாமலவு நைந்து பசன்ற பசவிலி கூறியது
என்பது பதளிவு.

2.3.2 பிாிவின்கண் ததாழி கூற்று

தமலவி-தமலவன் இருவருமைய களவு, கற்பு நிகழ்வுகளில்

ததாழியின் பங்கு ைிகைிகப் பபாியது. ததாழி இன்றி தமலவன்-
தமலவியின் களவு வாழ்க்மக பவற்றி பபற இயலாது. இதனாதலதய
வ.சுப.ைாைிக்கனார் ததாழிமயப்பற்றிக் கூறும் தபாது, “அகத்திமை
இலக்கியத்துத் ததாழி வரம்பற்ற உாிமையுமையவள். தமலவியின்
உாிமைமயயும், பசயமலயும் தன் உாிமையும் பசயலுைாகக்
பகாள்ளும் உறவுமையவள். ஐந்திமைக்கண்வரும் ததாழி

26
ஓராற்றால் தமலவியின் கருத்து வாயில். ததாழி கூற்றுப் பாைல்கள்
தமலைகளின் எண்ைத்மதயும் விருப்பத்மதயும்
பளிங்குப்படுத்துவன. களவியமல பநடிது இயக்குபவள் ததாழி.
களவு விமரவாக முடிதற்கு அவள் துமைதவண்டும். தமலவியின்
வாழ்க்மகதயாடு முற்றும் ஒன்றியவளாகத் ததாழி இயங்குகின்றாள்.
தமலவியின் பபற்தறாமரத் தன் பபற்தறாராகதவ எண்ைி
நைத்துகின்றாள். ஓர் உயிாின் இருதமலயாகத் தமலவிமயயும்
தன்மனயும் பகாள்கின்றாள்” என்று கூறுகின்றார்.
தமலவியுைன் இந்த அளவு பநருங்கியவளான ததாழியின்
கூற்று பற்றித் பதால்காப்பியர் பல நூற்பாக்களில் கூறுகின்றார்.
பிாிவின்கண் ததாழி கூற்று நிகழும் இைம் குறித்துப் பின்வரும்
நூற்பா விளக்குகிறது.
தமலவரும் விழுைநிமலபயடுத் துமரப்பினும்
தபாக்கற் கண்ணும் விடுத்தற் கண்ணும்
நீக்கலின் வந்த தம்முறு விழுைமும்
வாய்மையும் பபாய்மையுங் கண்தைார்ச் சுட்டித்
தாய்நிமல தநாக்கித் தமலப்பபயர்த்துக் பகாளினும்
தநாய்ைிகப் பபருகித்தன் பனஞ்சுகலுழ்ந் ததாமள
அழிந்தது கமளபயன பைாழிந்தது கூறி
வன்புமற பநருங்கி வந்ததன் திறத்பதாடு
என்றிமவ எல்லாம் இயல்புற நாடின்
ஒன்றித் ததான்றுந் ததாழி தைன. (அகத்.42)
ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும் இைங்கள் பின்வருைாறு:
1. தமலவிக்கு பின்னால் வரும் தநாய் நிமலமயத் தமலவனுக்கு
எடுத்துமரக்கும் தபாது ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்.
2. ‘உைன்பகாண்டு பபயர்க’ என்று கூறும் இைத்துத் ததாழிக்குக்
கூற்று நிகழும்.
3. தமலைகன் உைன்தபாக்குக்கு உைன்பட்ைமைமயத் தமலவிக்குக்
கூறி அவமள விடுத்தற்கண்ணும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்.
4. தைமர நீக்குதலான் தைக்குற்ற தநாயின்கண்ணும் ததாழிக்குக்
கூற்று நிகழும்.
5. பைய்ம்மையும் பபாய்ம்மையும் காைப்பட்ை அவமனச் சுட்டித்
தாய்நிமல தநாக்கி ைீட்டுக்பகாள்ளுதற்கண்ணும் ததாழி கூற்று
நிகழும்.

27
6. தமலைகன் பிாிதலான் வந்துற்ற தநாய் ைிகவும் பபருகித் தன்
பநஞ்சு கலங்கிதயாமள அழிந்தது கமளதல் தவண்டுபைனத்
தமலைகன் பசான்ன ைாற்றத்மதக் கூறி வன்புமறயின்பபாருட்டு
பநருங்கி வந்ததன் திறத்ததாடு ததாழி கூற்று நிகழும்.
‘ஒன்றித் ததான்றும் ததாழி’ என்றதனால் ததாழிைார்
பலருள்ளும் இன்றியமையாதாள் என்பதும் ‘ததாழி தாதன பசவிலி
ைகதள’ என்றதனால், அவள் பசவிலி ைகள் என்பதும் பகாள்ளப்படும்
என்பர் இளம்பூரைர்.
தாைமரப் பபாய்மகயில் நீர் வற்றியபின் வாடிவிடும் தாைமர
ைலமரப் தபால, தமலவன் பிாிவால் தமலவி துன்புறுவாள்
என்பமதயும் தமலவன் பிாிந்து பசல்லும் நாளிதலதய தமலவி உயிர்
நீப்பாள் என்பமதயும்,
ஓாிரா மவகலுள் தாைமரப் பபாய்மகயுள்
நீர்நீத்த ைலர்தபால நீநீப்பின் வாழ்வாதளா
எனவாங்கு,
பபாய்ந்நல்கல் புாிந்தமன புகுதரல் மகவிட்டு
எந்நாதளா பநடுந்தகாய் நீபசல்வது
அந்நாள் பகாண்டு இறக்கும்இவள் அரும்பபறல் உயிதர
(கலித். 5)
என்னும் பாைலடிகள் எடுத்துமரக்கும். இது பின்னால் வரும் தநாய்
நிமலமயத் தமலவனுக்குத் ததாழி உமரப்பதற்குச் சான்றாகும்.
…… …… பநடுந்தகாய் எம்மையும்
அன்பறச் சூழாதத ஆற்றிமை நும்பைாடு
துன்பந் துமையாக நாடின் அதுவல்லது
இன்பமும் உண்தைா பவைக்கு (கலித். 6)
என்னும் பாைலடிகள் ‘உைன்பகாண்டு பபயர்க’ என்பதற்குச்
சான்றாகும்.
உவவினி வாழி ததாழி அவதர
பபாம்ைல் ஓதி நம்பைாடு ஓராங்குச்
பசலவயர்ந்தனரால் இன்தற (அகம்.65)
என்னும் பாைலடிகள் தமலைகன் உைன்தபாக்குக்கு
உைன்பட்ைமைமயத் தமலவிக்குக் கூறியதற்குச் சான்றாகும்.
பால்ைருள் ைருப்பின் உரல்புமர பாவடி
ஈர்நறுங் கைழ்கைாஅத்து இனம்பிாி ஒருத்தல்

28
 ஆறுகடி பகாள்ளும் தவறுபுலம் பைர்ந்து
பபாருள்வயின் பிாிதல் தவண்டும் என்னும்
அருளில் பசால்லும் நீபசால் லிமனதய
நன்னர் நறுநுதல் நயந்தமன நீவி
நின்னிற் பிாிதயன் அஞ்சல்ஓம் பபன்னும்
நன்னர் பைாழியும் நீபைாழிந் தமனதய
அவற்றுள்,
யாதவா வாயின ைாஅல் ைகதன
கிழவர் இன்தனார் என்னாது பபாருள்தான்
பழவிமன ைருங்கின் பபயர்புபபயர்பு உமறயும்
அன்ன பபாருள்வயிற் பிாிதவாய் நின்னின்று
இமைப்புவமர வாழாள் ைைதவாள்
அமைக்கவின் பகாண்ை ததாளிமை ைறந்தத (கலித். 21)
என்னும் பாைல் பைய்ம்மையும் பபாய்ம்மையும் காைப்பட்ை
அவமனச் சுட்டித் தாய்நிமல தநாக்கி ைீட்டுக் பகாள்ளுதற்கண்
ததாழி கூற்று நிகழ்த்தியமைக்குச் சான்றாகும்.
அடிதாங்கும் அளவின்றி அழலன்ன பவம்மையான்
கடியதவ கனங்குழாஅய் காபைன்றார் அக்காட்டுள்
துடியடிக் கயந்தமல கலக்கிய சின்னீமரப்
பிடியூட்டிப் பின்னுண்ணும் களிபறனவும் உமரத்தனதர
(கலித். 11)
என்னும் கலித்பதாமகப் பாைலில் அமைந்த தாழிமச தமலைகன்
பைாழிந்தது கூறி ததாழி வற்புறுத்தலுக்குச் சான்றாகும்.

2.3.3 பிாிவின்கண் கண்தைார் கூற்று

தமலவனும் தமலவியும் உைன்தபாக்கில் பசல்லும்

இமைச்சுரத்தில் தமலைக்கள் சந்திக்கும் ைாந்தர் கண்தைார் ஆவர்.
களவின்கண் கூற்றுக்குாிய அகைாந்தராக விளங்கும்
இக்கண்தைார்க்குாிய கூற்றுகமளத் பதால்காப்பியர்,
பபாழுது ைாறும் உட்குவரத் ததான்றி
வழுவின் ஆகிய குற்றங் காட்ைலும்
ஊரது சார்பும் பசல்லுந் ததயமும்
ஆர்வ பநஞ்சபைாடு பசப்பிய வழியினும்
புைர்ந்ததார் பாங்கிற் புைர்ந்த பநஞ்சபைாடு
அழிந்பததிர் கூறி விடுப்பினும் ஆங்கத்
தாய்நிமல கண்டு தடுப்பினும் விடுப்பினும்

29
 தசய்நிமலக்கு அகன்தறார் பசலவினும் வரவினும்
கண்தைார் பைாழிதல் கண்ைது என்ப (அகத். 43)
என்னும் நூற்பாவில் வமரயறுப்பர்.
1. உைன்தபாக்கில் பசல்லும் தமலவனுக்கும் தமலவிக்கும் காலமும்
பநறியும் அச்சம் வருைாறு ததான்றி வழுவுதலினாகிய குற்றம்
காட்ைலும் ஊரது அைிமையும் பசல்லும் ததயத்தின் தசய்மையும்
ஆர்வ பநஞ்சத்ததாடு எடுத்துமரக்கும் நிமலயில் கண்தைார்க்குக்
கூற்று நிகழும்.
2. உைன் தபாக்கில் பசல்லும் தமலவனும் தமலவியும், தம் ஊாில்
தங்கி பசல்ல உைன்பைாத நிமலயில், அவர்பால் விரும்பிய
பநஞ்சத்ததாடு ைனன் அழிந்து, ‘உங்கள்
ஊர்க்காயினும் விமரந்து பசல்க’ என எதிர்பைாழி கூறி விடுக்கும்
தபாது கண்தைார் கூற்று நிகழும்.
3. அவ்விைத்துத் ததடி வரும் பசவிலித் தாயின் நிமலமயக் கண்டு
“நின்ைகள் பநடுந் பதாமலவு பசன்று விட்ைாள். ஆமகயால் இனியும்
ததடிச்பசல்ல தவண்ைாம்” என அவமளத் தடுத்து நிறுத்தும் தபாதும்
கண்தைார்க்குக் கூற்று நிகழும்.
4. அவ்விைத்துத் ததடி வரும் பசவிலித் தாயின் நிமலமயக் கண்டு
“இந்த வழிதய பசன்றால் உன் ைகமளயும் அவள் காதலமனயும்
காைலாம்” என்று அவமளச் பசல்ல விடும் தபாதும் கண்தைார்க்குக்
கூற்று நிகழும்.
5. பநடுந்பதாமலவு பசல்லும் இமைச்சுரத்ததார், தமலவன் தமலவி
உைன் தபாக்கிற் பசல்லும் பசலவின் தபாது கண்தைார் கூற்று
நிகழும்.
6. பநடுந்பதாமலவு பசல்லும் இமைச்சுரத்ததார், தமலவி -
தமலவன் திரும்ப வரும் தபாது கண்தைார் கூற்று நிகழும்.
இவ்வாறு, ஆறு நிமலகளில் கண்தைார் கூற்று நிகழும் என்று
விளக்கி ஒவ்பவான்றுக்கும் சான்றுகள் தருவர் இளம்பூரைர்.
பபாழுதும், பசல்லும் வழியும், அச்சம் தரத்தக்கதாய் உள்ளமை
கூறி, பதாைர்ந்து பசன்றால் தீமை விமளயும் என்று கூறுவதற்கும்,
எம்மூர் அைித்தத உள்ளது எம்மூாில் தங்கிச் பசல்க என்று
அன்தபாடு கூறுவதற்கும் பின்வரும் பாைல் சான்றாகின்றது.
எம் ஊர் அல்லது ஊர் நைித்து இல்மல
பவம்முரண் பசல்வன் கதிரும் ஊழ்த்தனன்

30
 தசந்தமன பசன்தைா பூந்தார் ைார்ப!
இமளயள் பைல்லியள் ைைந்மத
அாிய தசய பபருங்கல் ஆதற (சிற்றட்ைகம்)
எதிர்பைாழி கூறிவிடுத்தல் என்பதற்குப் பின்வரும் பாைல்
சான்றாகும்.
அழுந்து பை வீழ்ந்த பபருந்தண் குன்றத்து
ஒலிவல் ஈந்தின் உலமவ யங்காட்டு
ஆறுபசல் ைாக்கள் பசன்னி எறிந்த
பசம்ைறுத் தமலய பநய்த்ததார் வாய
வல்லியம் பபருந்தமலக் குருமள ைாமல
ைரல் தநாக்கும் இண்டிவர் ஈங்மகய சுரபன
மவபயயிற்று ஐயள் ைைந்மத முன்னுற்று
எல்லிமை நீங்கும் இமளதயான் உள்ளங்
காபலாடு பட்ை ைாாி
ைால்வமர ைிளிர்க்கும் உருைினுங் பகாடிதத. (நற்.2)
ததடிவந்த பசவிலிமயத் தடுத்தல், தைலும் ததடிச் பசல்ல விடுத்தல்
ஆகிய இரண்டிற்கும் முமறதய,
பபயர்ந்து தபாகுதி பபருமூ தாட்டி
சிலம்புபகழு சீறடி சிவப்ப
இலங்குதைற் காமளதயா டிறந்தனள் சுரதன
என்பதும்
பநருப்பவிர் கனலி காண்குமவ பசறிபதாடிப்
பபான்னர் தைனி ைைந்மதபயாடு
பவன்தவல் விைமல முன்னிய சுரபன (ஐங்.388)
என்பதும் சான்றாகும்.
உைன் தபாக்கிற் பசல்லும் தமலவிமயயும், தமலவமனயும்
கண்தைார் பசலவினும் வரவினும் கூறியது என்னும் கண்தைார்
கூற்றிற்குப் பின்வரும் பாைல் சான்றாகும்.
வில்தலான் காலன கழதல பதாடிதயாள்
பைல்லடி தைலவுஞ் சிலம்தப நல்தலார்
யார்பகால் அளியர் தாதை! ஆாியர்
கயிறாடு பமறயிற் கால்பபாரக் கலங்கி
வாமக பவண்பநற் பறாலிக்கும்
தவய்பயில் அழுவம் முன்னி தயாதர
இவ்வாறு உைன் தபாக்கில் பசல்லும் தமலவன்
தமலவியமரக் காணும் கண்தைார் என்னும் அகைாந்தர் நிகழ்த்தும்
கூற்றுகமள விளக்குகிறார் இளம்பூரைர்.

31
2.3.4 பிாிவின்கண் தமலவன் கூற்று

அகமனந்திமை ஒழுக்கத்தில் பிாிவில் தமலைகன் கூற்று

நிகழும் இைங்கள் குறித்துத் பதால்காப்பியர் பின் வரும் நூற்பாவில்
குறிப்பிடுகிறார்.
ஒன்றாத் தைாினும் பருவத்துஞ் சுரத்தும்
ஒன்றிய பைாழிபயாடு வலிப்பினும் விடுப்பினும்
இமைச்சுர ைருங்கில் அவள்தைர் எய்திக்
கமைக்பகாண்டு பபயர்தலிற் கலங்கஞர் எய்திக்
கற்பபாடு புைர்ந்த பகௌமவ உளப்பை
அப்பாற்பட்ை ஒருதிறத் தானும்
நாளது சின்மையும் இளமைய தருமையும்
தாளாண் பக்கமும் தகுதிய தமைதியும்
இன்மைய திளிவும் உமைமைய துயர்ச்சியும்
அன்பின தகலமும் அகற்சிய தருமையும்
ஒன்றாப் பபாருள்வயின் ஊக்கிய பாலினும்
வாயினும் மகயினும் வகுத்த பக்கபைாடு
ஊதியம் கருதிய ஒருதிறத் தானும்
புகழும் ைானமும் எடுத்துவற் புறுத்தலும்
தூதிமை யிட்ை வமகயி னானும்
ஆகித் ததான்றும் பாங்தகார் பாங்கினும்
மூன்றன் பகுதியும் ைண்டிலத் தருமையும்
ததான்றல் சான்ற ைாற்தறார் தைன்மையும்
பாசமறப் புலம்பலும் முடிந்த காலத்துப்
பாகபனாடு விரும்பிய விமனத்திற வமகயினும்
காவற் பாங்கின் ஆங்தகார் பக்கமும்
பரத்மதயின் அகற்சியிற் பிாிந்ததாட் குறுகி
இரத்தலும் பதளித்தலும் எனஇரு வமகபயாடு
உமரத்திற நாட்ைம் கிழதவான் தைன (அகத்.44)
இந்த நூற்பாவில் கூறப்பட்டுள்ள தமலவனின் கூற்றுகள்
பின்வருைாறு:
1. வமரவுக்கு உைன்பைாத தமலைகளின் சுற்றத்தாாிைத்துத்
தமலைகன் கூற்று நிகழும்.
2. பருவத்தின் கண்ணும் தமலைகன் கூற்று நிகழும்.
3. சுரத்தின் கண்ணும் தமலைகன் கூற்று நிகழும்.
4. பபாருந்திய பசால்பலாடு தமலைகமள உைன்பகாண்டு தபாகத்
துைிந்தவிைத்தும்

32
தமலைகன் கூற்று நிகழும்.
5. தான் தமலவிமய விட்டுப் பிாியுைிைத்தும் தமலைகன் கூற்று
நிகழும்.
6. உைன் தபாக்கில் பசல்கின்ற இமைச்சுரத்திமைத் தமலைகள் தைர்
எய்தி ைீட்டுக்
பகாண்டு பபயர்வர் எனக் கலங்கி வருத்தமுற்றுக் கற்பபாடு
புைர்ந்த பகௌமவ உட்பை அப்பகுதியில் பட்ை உைன் தபாக்கின்
கண்ணும் தமலைகன் கூற்று நிகழும். அது தைர் வருவர் என
ஐயுற்றுக் கூறுதலும், தைர் வந்த தபாது கூறுதலும் என்று இரண்டு
வமகப்படும்.
7. நாளது சின்மை என்பதமனப் பபாருந்தாத பபாருட்கண் ஊக்கிய
பக்கத்தில்
தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
8. இளமையது அருமை என்பதமனப் பபாருந்தாத பபாருட்கண்
ஊக்கிய பக்கத்தில் தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
9. தாளாண் பக்கம் என்பதமனப் பபாருந்தாத பபாருட்கண் ஊக்கிய
பக்கத்தில் தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
10. தகுதியது அமைதி என்பதமனப் பபாருந்தாத பபாருட்கண்
ஊக்கிய பக்கத்தில் தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
11. இன்மையது இளிவு என்பதமனப் பபாருந்தாத பபாருட்கண்
ஊக்கிய பக்கத்தில் தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
12. உமைமையது உயர்ச்சியும் என்பதமனப் பபாருந்தாத
பபாருட்கண் ஊக்கிய பக்கத்தில் தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
13. அன்பினது அகலம் என்பதமனப் பபாருந்தாத பபாருட்கண்
ஊக்கிய பக்கத்தில் தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
14. அகற்சியது அருமை என்பதமனப் பபாருந்தாத பபாருட்கண்
ஊக்கிய பக்கத்தில் தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
நாளது சின்மை, முதலாக அகற்சியது அருமை ஈறாக உள்ள
எட்டும், பபாருள்ததைச் பசல்லும் தமலைகனுக்குப் பபாருந்துதல்
கூைா. பபாருள்ததைச் பசல்தவார் யாக்மக நிமலயற்றது என்தறா,
இளமை நிமலயற்றது என்தறா, எண்ைத் பதாைங்கிவிட்ைால்
பபாருள்தைல் பற்றுச்பசல்லாது. ஆமகயால் பபாருள் ததைப் பிாிய
விமழயும் தமலவனுக்கு இவ்பவட்டும் பபாருந்தாது பபாருட்கண்
ஊக்கிய பக்கத்தில் அவனுக்குக் கூற்று நிகழும் என்றார் ஆசிாியர்.

33
15. ஓதுதல் (வாயான் வகுத்தபக்கம்), பமைக்கலம் பயிலுதல்,
சிற்பங்கற்றல் (மகயான் வகுத்த பக்கம்) ஆகிய பயன் கருதிப் பிாியும்
பிாிவிைத்தும் தமலவன் கூற்று நிகழும். இது பபாருள் வயிற் பிாிதல்
அன்றி, அறத்திறம் காரைைாகப் பிாியும் பிாிவு ஆதலால் இமவ
ைறுமைக்கண் பயன் தருவன என்பர்.
16. பிாிவதனால் ஏற்படும் புகழும், பிாியாமையால் வரும் குற்றமும்
குறித்துத் தமலைகளுக்குக் கூறி ஆற்றியிருத்தல் தவண்டும் என்று
வற்புறுத்துைிைத்தும் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
17. இரு பபரு தவந்தரும் ைாறுபட்ை தபாது, அவர்கமளச் சந்து
பசய்தவற்குத் தூது பசல்லும் தபாதும் தமலைகனுக்குக் கூற்று
நிகழும்.
18. தவந்தர்க்கு உற்றுழிப் பிாியும் பிாிவின் கண்ணும்
தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
19. தூதினும், தவந்தற்கு உற்றுழியினும், பமகதைி விமனயினும்
பாசமறக்கண் புலம்பும் இைத்துத் தமலைகன் கூற்று நிகழும்.
20. பமகதைி விமன முடிந்த பின் பாகபனாடு விரும்பப்பட்ை
விமனத்திறத்தினது வமகயின் கண்ணும் தமலைகனுக்குக் கூற்று
நிகழும். இக்கூற்று பாசமறக்கண் கூறல், ைீண்டு இமைச்சுரத்துக்
கூறல் என இரு வமகப்படும். இவ்விரண்டும் தவிர தமலவன் தன்
பநஞ்சிற்குக் கூறுவதும் உண்டு.
21. காவற் பக்கைாகிய இைத்தின் கண்ணும் தமலைகனுக்குக் கூற்று
நிகழும்.
22. பரத்மதயிற் பிாியும் பிாிவின் கண்ணும் தமலைகனுக்குக் கூற்று
நிகழும்.
23. பிாியப்பட்ை தமலைகமளக் குறுகி இரத்தலின் தபாதும்
தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
24. தமலவிமயத் ததற்றும் தபாதும் தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
இவ்வாறு பாகுபடுத்திய தமலைகன் கூற்றுக்களில்
சிலவற்றிற்கு இளம் பூரைர் தந்துள்ள சான்றுகமளக் காைலாம்.

தவட்ைச் பசந்நாய் கிமளத்தூண் ைிச்சில்

குளவி பைாய்த்த அழுகற் சின்னீர்
வமளயுமைக் மகயள் எம்தைா டுைீஇய
வருகதில் அம்ை தாதன
அளியதளா அளியள் என் பநஞ்சைர்ந் ததாதள (குறுந்.56)

34
 இப்பாைல் தமலைகமள உைன்பகாண்டு தபாகத்
துைிந்தமைக்குத் தமலைகன் கூற்றாய் அமைந்தது ஆகும்.
இரும்புலிக் கிாிந்த கருங்கட் பசந்நாகு
நாட்ையிர் கமைகுரல் தகட்பைாறும் பவரூஉம்
ஆநிமலப் புள்ளி அல்க நம்பைாடு
ைானுண் கண்ைியும் வருபைனின்
வாரார் ஆயதரா பபருங்க லாதற
என்ற பாைல் தமலைகமள உைன் அமழத்துச் பசல்லாது விட்டுச்
பசல்லத் துைிந்து, காட்டின் கடுமைமயக் கூறிவிடுத்த தபாது
அமைந்த கூற்றுக்குச் சான்று ஆகும்.
அறனும் ஈமகயும் அன்பும் கிமளயும்
புகழும் இன்பும் தருதலிற் புறம் பபயர்ந்து
தருவது துைிந்தமை பபாிதத
விாிபூங் தகாமத விளங்கிமழ பபாருதள
என்றமையும் பாைல் பபாருள்வயிற் பிாிந்ததினால் வரும் புகழும்,
பிாியாமையான் வரும் குற்றமும் கூறித் தமலைகமள ஆற்றுவித்தல்
பபாருட்டுத் தமலைகன் கூற்று நிகழ்வதற்குச் சான்றாகும்.
“பபாய்பயல்லாம் ஏற்றித் தவறு தமலப்பபய்து
மகபயாடு கண்ைாய் பிமழத்ததன் அருள் இனி”
(கலித்.ைரு.30)
என்ற பாைல் அடிகள் தமலைகன், தமலைகமளக் குறுகி
இரத்தலுக்குச் சான்றாகும்.
இவ்வாறு தமலைகன் கூற்று நிகழும் இைங்கள் குறித்து
இளம்பூரைர் விளக்கம் தருகிறார்.

2.3.5 எஞ்சிதயார் கூற்று

இதுவமர பிாிவில் கூற்றுக்குாிதயார் பலருள்ளும் நற்றாய்,

பசவிலி, ததாழி, கண்தைார், தமலைகன் ஆகியவர்களுமைய
கூற்றுக்கள் நிகழும் இைங்கள் குறித்து விளக்கிய பதால்காப்பியர்,
இவர்கமளத் தவிர தமலைகள், பாங்கன், பார்ப்பார், பாைர் எனப்
பலர் உள்ளனர் என்பதால் அவர்கள் நிகழ்த்தும் கூற்றுகள் குறித்து
ஒதர நூற்பாவில் கூறிச் பசல்கிறார். அந் நூற்பா பின் வருைாறு:
“எஞ்சிதயார்க்கும் எஞ்சுதல் இலதவ” (அகத்.45)

35
இந்த நூற்பாவிற்கு இளம்பூரைர் ைிக நுட்பைான உமர
எழுதுகின்றார்.
“முன்னர்க் கூறாது எஞ்சி நின்றார்க்கும் கூற்று ஒழிதல் இல
என்பது இதன் பபாருள். அஃதாவது முன்மனய நூற்பாக்களில்,
நற்றாயும், பசவிலியும், கண்தைாரும், ததாழியும், தமலைகனும்
பிாிவின்கண் இன்ன இன்ன இைங்களில் கூற்றுக்குாியர் என்பது
பசால்லப்பட்ைது. இந்நூற்பாவில், பசால்ல விடுபட்ை தமலைகள்
முதலாதனார் கூறும் இைங்கள் இமவ என உைர்த்தப்படுகின்றன”.
இளம்பூரைர், தமலைகள் கூற்று எவ்பவவ்விைங்களில்
நமைபபறும் என்றும், ஆயத்தார் கூற்று, பாைர் கூற்று எனப் பலர்
கூற்றுகளுக்குச் சான்று தந்து விளக்குகிறார்.

2.4 பாமலத் திமைக்குாிய ைரபு

பதால்காப்பியர் அகத்திமையியலில் பாமலத்திமைக்குாிய

சில ைரபுகமள உைர்த்துகிறார். பாமலத்திமைக்குாிய ைரபுகள்
பின் வரும் மூன்று நூற்பாக்களால் உைர்த்தப்படுகின்றன.

நிகழ்ந்தது நிமனத்தற்கு ஏதுவு ைாகும் (அகத்.46)

என்பது முதல் நூற்பா. இதற்கு, முன்னர் நிகழ்ந்தததார் நிகழ்ச்சி
பின்னர் நிமனத்தற்குாிய ஏதுவுைாகும் என்பது இதன் பபாருளாகும்.
அஃதாவது முன்பபாரு சையம் தமலவனிைத்து நிகழ்ந்தததார்
நிகழ்ச்சியானது பின்னர்த் தமலவி நிமனப்பதற்கும் ஏதுவாகும்.
அவ்வாதற தமலவியிைத்து நிகழ்ந்தததார் நிகழ்ச்சி பின்னர்த்
தமலவன் நிமனப்பதற்கும் ஏதுவாகும்.
நிகழ்ந்தது கூறி நிமலயலுந் திமைதய (அகத்.47)
என்பது அடுத்து நூற்பா. இதற்கு, முன்பு நிகழ்ந்ததமனக்
கூறிப்தபாகா பதாழிதலும் பாமலத் திமைதயயாகும் என்பது
பபாருளாம்.
ைரபுநிமல திாியா ைாட்சிய ஆகி
விரவும் பபாருளும் விரவும் என்ப (அகத்.48)
என்பது அடுத்து வரும் நூற்பாவாகும்.

36
 இதற்கு, பாமலத் திமைக்குாிய பாசமறப் புலம்பற்
கண்ணும், ததர்ப்பாகற்குக் கூறுதற்கண்ணும் முல்மலக்குாிய
முதற்பபாருளும் கருப்பபாருளும் விரவும் என்பது பபாருளாகும்.
தைற்கூறிய மூன்று நூற்பாக்களும் பாமலத்
திமைக்குாியததார் ைரபு குறித்துப் தபசுகின்றன.

2.5 உள்ளுமற உவைமும் ஏமனய உவைமும்

அகப்பாைல்கள் அமனத்தும் கமத ைாந்தர்களின் கூற்றாகதவ
அமைந்துள்ளன. ஒருவருைன் ஒருவர் கூற்று நிகழ்த்தும் தபாது காதல்
பதாைர்பான நிகழ்ச்சிகமள உவமை வாயிலாக உைர்த்தும்
வமகயில் கவிமதகமள அமைப்பதுதான் தைிழ் அக ைரபாகும்.
அகப்பபாருள் பாைல்களில் பபரும்பாலும் பயின்று வருவது
உள்ளுமற உவைதையாம். இவ்வமக உவமைகளில்
பவளிப்பமையாகத் ததான்றும் கருத்துக்கள் உள்தள அடிப்பமையாக
உமறந்து கிைக்கும் கருத்துகளுக்கு உவமையாக வரும்படி
அமைக்கப் பபற்றிருக்கும். ஏமன உவைைாக இருப்பின், அதில்
உவதையமும் இருக்கும். உள்ளுமற உவைைாயின், உவதையம்
பவளிப்பமையாகத் பதாியாது; ஆனால் உவமை தபாலக் பகாண்டு
இதற்கு ஒப்பான தவறு பபாருமளச் சிந்தித்து அறிந்து பகாள்ள
தவண்டும். இதுதவ உள்ளுமற உவமைக்கும் ஏமன
உவமைக்குைான தவறுபாைாகும்.

உள்ளுறுத்து இததனாடு ஒத்துப் பபாருள் முடிபகன

உள்ளுறுத்து இறுவது உள்ளுமற உவைம் (அகத். 51)
என்பது உள்ளுமற உவமை குறித்த நூற்பாவாகும். இந்த
நூற்பாவிற்கு இளம்பூரைர், “(உள்ளுறுத்தப்பட்ை கருப்பபாருமள)
உள்ளுறுத்துக் கருதிய பபாருள் இதபனாடு ஒத்து முடிக என
உள்ளுறுத்துக் கூறுவதத உள்ளுமற உவைைாகும்” என்று உமர
கூறுவர். “எனதவ உவமையாற் பகாள்ளும் விமன, பயன், பைய்,
உரு அன்றிப் பபாருளுவமையாற் பகாள்ளப்படுவது” என்பர்.
இதற்குப் பின்வரும் பாைமலச் சான்றாகக் காட்டுவர்.

பவறிபகாள் இனச் சுரும்பு தைய்ந்தததார் காவிக்

குமறபடுததன் தவட்டுங் குறுகும் - நிமறைதுச்தசர்ந்து
உண்ைாடும் தன் முகத்தத பசவ்வி உமையததார்
வண்ைா ைமரபிாிந்த வண்டு

37
இப்பாைலுக்கு, வளம் பபாருந்திய தாைமரயின்கண் உள்ள நிமற
ததமன உண்ணுதற்குாிய வண்ைானது, அதமன உண்ைாைல்,
சுரும்புகள் பைாய்க்கும் குவமள ைலாின்கண் உள்ள குமறபடு
ததமன விரும்பிச் பசல்லுதற்தகற்ற ைருத நிலம் என்பது
பபாருளாகும்.

இப்பாைலின் கருத்மத தைதலாட்ைைாகப் பார்க்கும் தபாது

இயற்மகக் காட்சிமய வருைமை பசய்வது தபாலதவ உள்ளது.
ஆனால் அவ்வருைமை உள்ளுமறயாக ஒரு கருத்மத
உைர்த்துகின்றது. தமலைகள், தமலவன் துய்ப்பதற்காகதவ இருக்க,
தமலவன், பலரும் துய்க்கும் பரத்மதமய நாடிச் பசல்கிறான் என்ற
பபாருமள உள்ளுமறயாக உைர்த்துகின்றது.

இப்பாைலில் தாைமர, வண்டு, சுரும்பு, குவமள முதலான

உவமைகள் (உபைானம்) ைட்டுதை இைம் பபற்றுள்ளன. இவற்றிற்கு
ஏற்ற உவதையங்கள் எதுவும் பாைலில் பவளிப்பமையாக இைம்
பபறவில்மல. இவ்வாறு உவைிக்கப்படும் பபாருள் புலப்பைாைற்
பாைப்பட்டிருப்பதால் இஃது “உள்ளுமற உவைம்” ஆயிற்று.
இவ்வுள்ளுமற உவமைகட்தகற்ற பபாருமளப் பின்வரும்
அட்ைவமை விளக்கும்.

உவமை (உவைிக்கப்படும்) பபாருள்

இனச் சுரும்பு பிற ஆைவர்கள்
வண்டு தமலைகன்
நிமறபடு ததன் இன்பம் (தமலைகனுக்தக உாியது)
குமறபடு ததன் பலராலும் துய்க்கப்படும் இன்பம்
குவமள பரத்மத
தாைமர தமலைகள்

இந்த உள்ளுமறப் பாைலில் தாைமர, காவி என்ற

கருப்பபாருள் உள்ளதால் இது ைருதத்திமைப் பாைலாயிற்று.
அகப்பபாருள் பாைல்களில் வரும் உள்ளுமற உவைம், ஏமன
உவைம் ஆகிய இரண்டு வமக உவமைகளினாலும் திமையிமன
உைரலாம் என்கிறார் பதால்காப்பியர். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா
விளக்கும்.

உள்ளுமற உவைம் ஏமன உவைம் எனத்

தள்ளா தாகும் திமையுைர் வமகதய (அகத். 49)

38
 ஏமன உவைம் என்பது உவைம், உவதையம் இரண்டும் இைம்
பபறும் உவமையாகும். இந்த ஏமன உவைம் என்பது விமன, பயன்,
பைய், உரு என்ற நான்கு வமககளில் அமையும் என்று பின்னர்
உவைவியலில் கூறுவார் ஆசிாியர்.

2.5.1 உள்ளுமற உவைமும் கருப்பபாருளும்

உள்ளுமற உவைம் கருப்பபாருள்களால் அமையும்.

கருப்பபாருள்களிலும் பதய்வம் தவிர ஏமனய கருப் பபாருள்கள்
அதாவது உைவு, ைா, ைரம், புள், பமற, பசயல், யாழின்பகுதி ஆகிய
கருப்பபாருள் இைம் பபறும் என்பர். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா
விளக்கும்.
உள்ளுமற பதய்வம் ஒழிந்தமத நிலம்எனக்
பகாள்ளும் என்ப குறிஅறிந் ததாதர (அகத். 50)
உள்ளுமற உவைம் கருப்பபாருளால் அமைவது எனினும்
பதய்வம் என்னும் கருப்பபாருள் உள்ளுமறயில் இைம்
பபறுவதில்மல என்பது இங்குக் குறிப்பிைப்படுகிறது.

2.5.2 ஏமன உவைம்

ஏமன உவைம் தான் உைர் வமகத்தத (அகத். 52)

என்பது நூற்பா. இதற்கு, உள்ளுமற ஒழிந்த உவைம் தான் உைரும்
வமகயான் வரும் என்பது பபாருள். தான் உைரும் வமகயாவது
எண்ைத்தானாதல், வடிவானாதல், பயனனாதல், பதாழிலானாதல்,
உவைிக்கப்படும் பபாருதளாடு எடுத்துக் கூறுதல். அது வருைாறு
உவைவியலில் கூறப்படும் என்று விளக்கம் தருவர் இளம்பூரைர்.
திமைமய உைர்தற்கு ஒரு கருவியாக உவைம் ஆளப்படுவதால்,
அகத்திமையியலில் இவ்வுவமைபற்றி ஆசிாியர் குறிப்பிட்ைார்
என்று கருதலாம்.

2.6 மகக்கிமளயும் பபருந்திமையும்

“மகக்கிமள முதலாய் . . .பபருந்திமை இறுவாய்” என்று

அகத்திமை ஏழு என்று கூறியிருந்தாலும் நடுவில் அமையும்
அகமனந்திமைகமள விளக்கிப் பின்னதர மகக்கிமளமயயும்

39
பபருந்திமைமயயும் இறுதியாய் விளக்குகிறார் பதால்காப்பியர்.
இதனால் மகக்கிமள, பபருந்திமை இவற்றிற்குச் சிறப்பின்மை
பவளிப்படும்.

2.6.1 மகக்கிமளக் குறிப்பு

“காதல் கனியும் பருவம் எய்தாத சிறுைி ஒருத்தியிைம்

தமலவன் ஒருவன் காதல் தநாய் பகாண்டு, புகழ்தலும் பழித்தலும்
ஆகிய இரு வமகயால் தனக்கும் அவளுக்கும் உள்ள
பபாருத்தைானவற்மறக் சுட்டிச் பசால்ல அவள் ைறுபைாழி எதுவும்
பசால்லாதிருக்க ைீண்டும் தனக்குத் தாதன பசால்லிச் பசால்லி
இன்புறுதல் பபாருந்தித் ததான்றும் மகக்கிமளக் குறிப்பு”
என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.

காைஞ் சாலா இளமைதயாள்வயின்

ஏைஞ் சாலா இடும்மப எய்தி
நன்மையும் தீமையும் என்றிரு திறத்தான்
தன்பனாடும் அவபளாடும் தருக்கிய புைர்த்துச்
பசால்எதிர் பபறாஅன் பசால்லி இன்புறல்
புல்லித் ததான்றும் மகக்கிமளக் குறிப்தப. (அகத். 53)
இங்குப் புல்லித் ததான்றும் மகக்கிமள என்றதனால்
புல்லாைல் ததான்றும் மகக்கிமளயும் உண்டு என்றும், அதமனக்
களவியலில் கூறுதும் என்றும் கூறுவர் உமரயாசிாியர்.
“மகக்கிமள என்பது ஒரு ைருங்கு பற்றிய குற்றைற்ற
காதலாகும். காைச்பசவ்வி அறியாச் சிறுைியிைம் தமலைகன்
ஒருவனுக்குத் தன்னலம் ைறந்து, அவள் பபாருட்தை வாழ்வு எனக்
பகாள்ளும் காதல் பபற்றி ததான்றுங்கால் அது மகக்கிமள
எனப்படும்….” “அக் மகக்கிமளயும் ஆைவர்க்தக அன்றி ைகளிர்க்குக்
கூறுவது ைரபன்று. ைகளிர் பால் ஒருதமலக் காை பவளிப்பாடு அவர்
தம் பபண்ைீர்மைக்குப் பபாருந்திய பபாற்புமை பநறியாகாமையின்
அதமனக் மகக்கிமளயின் பாற்படுத்தாைல் பபருந்திமையில்
அைக்குவதத புலபனறி வழக்கில் பண்மைதயார் பகாண்ை தைிழ்
ைரபாம்” . . . . . “இக்சூத்திரத்திற் கூறப்படும் மகக்கிமள குற்றைற்ற
பபற்றியதாதலின் பபாருந்தாக் காைைாகிய பபருந்திமை தபாலாது
மகக்கிமள பபாருந்தும் தூய காதலாம் எனற்தக ‘புல்லித் ததான்றும்

40
மகக்கிமளக் குறிப்தப’ என இந் நூலார் விளங்க மவத்தார் என்பர்
ச.தசாைசுந்தர பாரதியார்.

2.6.2 பபருந்திமை

பதால்காப்பியர் கூறிய அகத்திமை ஏழனுள் இறுதியாக-

ஏழாவதாக நிற்பது பபருந்திமையாகும். இத் திமைமய விளக்கும்
நூற்பா பின்வருைாறு:

ஏறிய ைைல் திறம் இளமை தீர்திறம்

ததறுதல் ஒழிந்த காைத்து ைிகுதிறம்
ைிக்க காைத்து ைிைபலாடு பதாமகஇச்
பசப்பிய நான்கும் பபருந்திமைக் குறிப்தப (அகத்.54)

“தமலைகன் ைைல் ஏறி வருதல், இளமை நீங்கிய வழி

அறத்தின் தைல் ைனம் நிகழ்தலின்றிக் காைத்தின் தைல் ைனம்
நிகழ்தல், பதளிவு ஒழிந்த காைத்தின் கண்தை ைிகுதல்,
ஐந்திமைக்கண் நிகழும் காைத்து ைாறுபட்டு வருதலாகிய ைிக்க
காைத்துைிைல் ஆகிய நான்கும் பபருந்திமைக் குாியமவ யாகும்”
என்று விளக்குவர் உமரயாசிாியர்.
பபருந்திமைக் குறிப்பாகக் கூறப்பட்ை நான்கு
நிகழ்வுகமளயும் விளக்க எடுத்துக்காட்டுப் பாைல்கமளக்
பகாடுக்கின்றார் இளம்பூரைர்.

2.6.2.1.ஏறிய ைைல் திறம்

இது தமலைகன் ைைல் ஏறி வரும் தன்மையாகும்.
இம்ைைதலறுதல் தமலைகனுக்தக உாியது. தமலைகள் ைைதலறுதல்
ைரபன்று என்பதமன,
எத்திமை ைருங்கினும் ைகடூஉ ைைன்தைல்
பபாற்புமை பநறிமை இன்மை யான (அகத். 38)
என்ற நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
ைைிப்பீலி சூட்டிய நூபலாடு ைற்மற
அைிப்பூமள ஆவிமர பயருக்பகாடு பிைித்தியாத்து
ைல்லலூர் ைறுகின்கண் இவட்பாடு ைிஃபதாத்தன்
எல்லீருங் தகட்டீைின் என்று;
பைரும் பமனயீன்ற ைாவுஞ் சுைாிமழ

41
 நல்கியாள் நல்கியமவ;
…… ……… …… …………
துன்பத்தில் துமையாய ைைல் இனி இவட்பபற
இன்பத்துள் இைம்பைபவன் றிரங்கினள் அன்புற்று
அைங்கருந் ததாற்றத்து அருந்தவ முயன்தறார் தம்
உைம்பபாழிந்து உயருல கினிதுபபற் றாங்தக
(கலித்.பநய்.21)

2.6.2.2. இளமை தீர் திறம்

இளமை தீர்திறைாவது இளமை நீங்கிய திறத்தின்கண்
நிகழ்வது. இது மூன்று வமகப்படும். தமலைகன் முதியனாகித்
தமலைகள் இமளயளாதலும் தமலைகள் முதியளாகித் தமலைகன்
இமளயனாதலும், தமலைகன், தமலைகள் இவ்விருவரும் இளமைப்
பருவம் நீங்கிய வழி அறத்தின் தைல் ைனம் நிகழ்தலின்றிக் காைத்தின்
தைல் ைனம் நிகழ்தலும் என மூன்று வமகப்படும். தமலைகன்
இளமை தீர்திறத்திற்குப் பின் வரும் பாைல் சான்றாகும்.
உமளத்தவர் கூறும் உமரபயல்லாம் நிற்க
முமளத்த முறுவலார்க் பகல்லாம்-விமளத்த
பழங்கள் அமனத்தாய்ப் படுகளி பசய்யும்
முழங்கு புனலூரன் மூப்பு (புறப். இருபாற்
பபருந்திமை.14)
தமலைகள் இளமைதீர் திறத்திற்குப் பின்வரும் பாைல் சான்றாகும்.
அரும்பிற்கு முண்தைா அலரது நாற்றம்
பபருந்ததாள் விறலி பிைங்கல்-சுரும்தபாடு
அதிரும் புைலூரற்கு ஆரைிழ்தம் அன்தறா
முதிரும் முமலயார் முயக்கு (புறப். இருபாற்
பபருந்திமை.19)

2.6.2.3. ததறுதல் ஒழிந்த காைத்து ைிகுதிறம்

இது பதளிவு ஒழிந்த காைத்தின் கண் ைிகுதல் ஆகும். இது
பபரும்பாலும் தமலைகளுக்தக உாியது. எ.கா:
……… ……… ……… ………..
பயனின்று ைன்றம்ை காைம் இவள் ைன்னும்
……… ……… ……… ………..
நலிதருங் காைமும் பகௌமவயும் என்றிவ்

42
 வலிதின் உயிர்காவாத் தூங்கியாங் பகன்மன
நலியும் விழுைம் இரண்டு; (கலித்.பநய்.25)

2.6.2.4. ைிக்க காைத்து ைிைல்

ைிக்க காைத்து ைிைலாவது, ஐந்திமைக்கண் நிகழும்
காைத்தின் ைாறுபட்டு வருவது. அஃதாவது, வற்புறுத்துந்
துமையின்றிச் பசலவழுங்குதலும், ஆற்றருமை கூறுதலும்
இழிந்திரந்து கூறுதலும், இமையூறு கிளத்தலும், அஞ்சிக் கூறுதலும்,
ைமனவி விடுத்தலிற் பிறள்வயிற் தசறலும், இன்தனாரன்ன
ஆண்பாற் கிளவியும், முன்னுறச் பசப்பலும், பின்னிமல முயறலும்,
கைவனுள்வழி இரவுத்தமலச் தசறலும், பருவம் ையங்கலும்,
இன்தனாரன்ன பபண்பாற் கிளவியும் ைிக்க காைத்து ைிைலாகும்.
தைலும் குற்றிமசயும் குறுங்கலியும் இமவ தபால்வன பிறவுைாகிய
ஒத்த அன்பின் ைாறுபட்டு வருவன எல்லாம் ைிக்க காைத்து ைிைல்
ஆகும். பைய்ப்பாட்டியலில் வரும் “இன்பத்மத பவறுத்தல்” முதலாக
வருங்கிளவியும் இதன் பாற்படும் என்பர். இதற்குச் சில பாைல்கமள
இளம்பூரைர் சான்றாகத் தருகின்றார்.
நடுங்கி நறுநுதலாள் நன்னலம்பீர் பூப்ப
ஒடுங்கி உயங்கல் ஒழியக் கடுங்கமை
வில்தலர் உழவர் விைதராங்கு ைாைமலச்
பசல்தலம் ஒழிக பசலவு (புறப்.இருபாற் பபருந்திமை.1)
இப்பாைல் பசலவழுங்குதல் ஆகும்.
பமையாய் அமற முழங்கும் பாயருவி நாைன்
பிமையார ைார்பம் பிமையத் - துமையாய்க்
கழிகாைம் உய்ப்பக் கமனயிருட்கண் பசல்தவன்
வழிகாை ைின்னுக வான் (புறப்.பபருந்திமை.6)
இப்பாைல் இரவு தமலச் தசறல் என்பதற்குச் சான்றாகும். இவ்வாறு
பிறவற்றிற்கும் சான்றுகள் உள என்பர்.
பபருந்திமைக்கு விளக்கம் கூறிய பதால்காப்பியர் இக்
குறிப்புகளுக்கு முந்திய நிமல மகக்கிமளக்குாியது எனப்
பபாருள்படும்படி ஒரு நூற்பாமவப் பின்வருைாறு பமைத்துள்ளார்.
“முன்மனய நான்கும் முன்னதற்கு என்ப” (அகத்.55)
இந்த நூற்பாவில் வரும் ‘முன்மனய நான்கும்’ என்பதற்கு
தைதல பசால்லப்பட்ை நான்கினும் முந்திய நிமலயாகிய நான்கும்,

43
முன்தன கூறப்பட்ை மகக்கிமளக்குாியதாகும் என்பது பபாருளாகும்.
அமவயாவன, 1) ஏறா ைைற்றிறம், 2) இளமை தீராத்திறம், 3)
ததறுதபலாழிந்த காைத்து ைிகாத்திறம், 4) ைிக்க காைத்தின் ைாறாகாத்
திறம் என்று விளக்கி இமவ யாவும் மகக்கிமளக்குாியன என்பர்
இளம்பூரைர்.
1. ஏறா ைைற்றிறம் என்பது பவளிப்பை இரத்தலாம்.
2. இளமை தீராத்திறம் என்பது நலம் பாராட்ைலாம்.
3. ததறுதபலாழிந்த காைத்து ைிகாத் திறம் என்பது புைரா
விரக்கைாகும்.
4. ைிக்க காைத்தின் ைாறாகாத் திறம் என்பது நயப்புறுத்தலாம்.
மகக்கிமள இன்பம் பயப்ப வருபைன்பதூஉம், பபருந்திமை
துன்பம் பயப்ப வருபைன்பதூஉம் கருத்து என்று விளக்குகிறார்
இளம்பூரைர்.

2.7 அகத்திமை ைரபுகள்

அகத்திமையியலின் இறுதியில் அகத்திமை ைரபுகள் குறித்த

சில கருத்துக்கள் கூறப்பட்டுள்ளன.

2.7.1 நாைக வழக்கு, உலகியல் வழக்கு

பதால்காப்பியர், வழக்கு என்பது நாைக வழக்கு, உலகியல்

வழக்கு என இரு வமகப்படும் என்றும் இமவயிரண்டும் இமைந்தது
பாைல் சான்ற புலபனறி வழக்கு என்றும் விளக்குவர். தைலும் பாைல்
சான்ற புலபனறி வழக்கம் கலி, பாிபாட்டு ஆகிய இரு பாவினால்
அமையும் என்றும் வமரயறுப்பர். இதமனப் பின் வரும் நூற்பா
விளக்கும்.

நாைக வழக்கினும் உலகியல் வழக்கினும்

பாைல் சான்ற புலபனறி வழக்கம்
கலிதய பாிபாட்டு ஆயிரு பாவினும்
உாிய தாகும் என்ைனார்புலவர் (அகத்.56)
நாைக வழக்கு என்பது சுமவபை வருவனபவல்லாம் ஓாிைத்து
வந்தனவாகத் பதாகுத்துக் கூறுதல்; உலகியல் வழக்கு என்பது

44
உலகத்தார் ஒழுகலாற்தறாடு ஒத்து வருவது. பாைல் சான்ற புலபனறி
வழக்கைாவது, இந்த இருவமகயானும் பாைல் சான்ற மகக்கிமள
முதலாப் பபருந்திமை இறுவாய்க் கூறப்படுகின்ற அகப்பபாருள்
ஆகும். இவ்வகப்பபாருள் கலியும் பாிபாைலும் ஆகிய இரண்டு
பாவிலும் உாிமையுமைத்தாம். புலபனறி வழக்கம் எனப்படும்
இவ் அகப்பாைல் ைரபு, கலி, பாிபாைல் ஆகிய இரண்டு பாக்களில்
ைட்டுதை இைம் பபறும் என்பர்.

2.7.2 சுட்டி ஒருவர் பபயர் பகாள்ளா ைரபு

அகமனந்திமைக்கை இைம்பபறும் பாைல்களில் தமலவன்,

தமலவி பபயர் சுட்டும் ைரபு தைிழ் அகத்திமையில் இல்மல என்பர்.
இதமன,
ைக்கள் நுதலிய அகன் ஐந்திமையும்
சுட்டி ஒருவர்ப் பபயர்பகாளப் பபறாஅர் (அகத்.57)
என்ற நூற்பா விளக்கும் அகத்திமையில்தான் பபயர் சுட்டும்
ைரபில்மலதய தவிர புறத்திமைக்கு இது பபாருந்தாது. இதமன,
புறத்திமை ைருங்கின் பபாருந்தி னல்லது
அகத்திமை ைருங்கின் அளவுதல் இலதவ (அகத்.58)
என்ற நூற்பா விளக்கும்.
இந்நூற்பாவில் புறத்திமையில் தவண்டுைானால் பபயர்
சுட்டுதல் பபாருந்துதை தவிர அகத்திமையில் பபயர் சுட்டுதல்
இல்மல என்று வற்புறுத்திக் கூறப்பட்டுள்ளது. பதால்காப்பியர்
கூறும் அகத்திமை ைரபுகள், குறிப்பாக நாைக வழக்கு, புலபனறி
வழக்கு ஆகியன பற்றிச் சிந்தித்தால் இமவ தைிழ் இலக்கியத்தின்
அடிப்பமைக் பகாள்மகமய விளக்குவனவாக அமைந்துள்ளமை
பதளிவு. ‘பபயர் சுட்டிக் கூறா ைரபு’ இலக்கியத்தில் பபாதுமைத்
தன்மை விளங்கத் துமைபுாியும்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:

 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை

இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக

45
  நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. பிாிவு எத்தமன வமகப்படும்?
……………………………………………………………………………
2. பகாண்டுதமலக் கழிதல் என்பது எதமனக் குறிக்கும்?
……………………………………………………………………………
3. திமையுைர் வமக எனத் பதால்காப்பியர் சுட்டுவன யாமவ?
……………………………………………………………………………
4. புலபனறி வழக்கத்திற்குாிய பா வமககள் யாமவ?
……………………………………………………………………………
5. சுட்டி ஒருவர் பபயர்பகாளப்பபறா ைரபு எதற்கு உாியது?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்

பிாிவு என்பது, தமலைகன் தமலைகமளப் பிாிந்து

பசல்வமததய குறிக்கும். அவ்வாறு பிாிந்து பசல்வதற்குப் பல
காரைங்கள் உள. அக்காரைங்களின் அடிப்பமையிதல பிாிவுக்குப்
பபயர் சூட்ைப்படுகின்றது. ஓதல் பிாிவு, தூதிற்பிாிவு, பமகவயிற்
பிாிவு, ததவர்ப்பிாிவு, காவற்பிாிவு, பபாருள்வயிற் பிாிவு என்று
பிாிவு ஆறு வமகப்படும். பகாண்டுதமலக் கழிதல், பிாிந்தவண்
இரங்கல் எனவும் பிாிவு இரண்டு வமகப்படும். அவற்றுள்
பகாண்டுதமலக் கழிதல் என்பது உைன்தபாக்மகக் குறிக்கும்.
உைன்தபாக்கில் பசவிலி, நற்றாய், ததாழி, கண்தைார், தமலவன்,
எஞ்சிதயார் கூற்றுக்கள் சிறப்பிைம் பபறுகின்றன. தமலவன்
கூற்றில் பிற சூழல்களும் இைம்பபற்றுள்ளன. அகைரபில் உள்ளுமற
உவைம், ஏமன உவைம் ஆகிய இரண்டும் குறிப்பிைத்தக்கதாகும்.
உள்ளுமற உவைம் பதய்வம் ஒழிந்த கருப்பபாருள்களால் அமையும்.
மகக்கிமள என்பது ஒருதமலக் காதல்; பபருந்திமை என்பது
பபாருந்தாக் காைம். நாைக வழக்கு, புலபனறி வழக்கு, சுட்டி ஒருவர்

46
பபயர்பகாளப்பபறா ைரபு ஆகியமவ அகத்திமை ைரபுகளுள்
குறிப்பிைத்தக்கனவாகும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்

முந்நீர் – கைல்; ஏைப் தபரூர் – காவலமைந்த பபாிய ஊர்; வன்புமற –

ஆற்றியிருக்குைாறு கூறுதல்; பகௌமவ – ஆரவாரம், அலர்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. பிாிவு ஆறு வமகப்படும்.

2. உைன்தபாக்மகக் குறிக்கும்.
3. உள்ளுமற உவைம், ஏமன உவைம்.
4. கலி, பாிபாைல்.
5.அன்பின் ஐந்திமைக்கு உாியது.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. பிாிவு வமககள் குறித்து விவாி.

2. உைன்தபாக்கில் பசவிலி கூற்றுக்கமள விளக்குக.
3. உைன்தபாக்கில் நற்றாய் கூற்றுக்கமள எடுத்துமரக்க.
4. உைன்தபாக்கில் ததாழிக்குாிய கூற்றுக்கமளக் பதாகுத்துமரக்க.
5. உைன்தபாக்கில் கண்தைார் கூற்றுக்கமள கட்டுமரக்க.
6. உள்ளுமற உவைம் குறித்பதழுதுக.
7. மகக்கிமள, பபருந்திமை – விளக்குக.
8. புலபனறி வழக்கு என்றால் என்ன?

47
 $W – 3:
Gwj;jpizapay; 1 - 14 E}w;ghf;fs;அமைப்பு

3.1 பவட்சித்திமை
3.1.1 பவட்சித் திமையின் துமறகள்
3.1.1.1 பமை இயங்கு அரவம்
3.1.1.2 பாக்கத்து விாிச்சி
3.1.1.3 புமைபகைப் தபாகிய பசலவு
3.1.1.4 புமை பகை ஒற்றின் ஆகிய தவய்
3.1.1.5 தவய்ப்புறம் முற்றின் ஆகிய புறத்திமற
3.1.1.6 முற்றிய ஊர் பகாமல
3.1.1.7 ஆதகாள்
3.1.1.8 பூசல் ைாற்று
3.1.1.9 தநாய் இன்றி உய்த்தல்
3.1.1.10 நுவல் வழித் ததாற்றம்
3.1.1.11 தந்துநிமற
3.1.1.12 பாதீடு
3.1.1.13 உண்ைாட்டு
3.1.1.14 பகாமை
3.1.1.2.1 குடிநிமல
3.1.1.2.2 பகாற்றமவ நிமல
3.1.1.3 கரந்மதத் துமறகள்
3.1.1.3.1 பவறியாட்டு அயர்ந்த காந்தள்
3.1.1.3.2 ைாபபருந் தாமனயர் ைமலந்த பூ - தபாந்மத
3.1.1.3.3 ைாபபருந் தாமனயர் ைமலந்த பூ - தவம்பு
3.1.1.3.4 ைாபபருந் தாமனயின் ைமலந்த பூ - ஆர்
3.1.1.3.5 வாைாவள்ளி
3.1.1.3.6 வயவர் ஏத்திய ஓைாக்கழல் நிமல
3.1.1.3.7 ஓைா உைல் தவந்து அடுக்கிய உன்ன நிமல
3.1.1.3.8 பூமவ நிமல

48
3.1.1.3.9 ஆரைர் ஓட்ைல்
3.1.1.3.10 ஆ பபயர்த்துத் தருதல்
3.1.1.3.11 சீர்சால் தவந்தன் சிறப்பபடுத்து உமரத்தல்
3.1.1.3.12 தமலத்தாள் பநடுபைாழி தன்பனாடு புைர்த்தல்
3.1.1.3.13 வருதார்தாங்கல் (பிள்மள நிமல)
3.1.1.3.14 வாள்வாய்த்துக் கவிழ்தல் (பிள்மள நிமல)
3.1.1.3.15 பிள்மளயாட்டு
3.1.1.3.16 காட்சி
3.1.1.3.17 கல்தகாள்
3.1.1.3.18 நீர்ப்பமை
3.1.1.3.19 நடுதல்
3.1.1.3.20 சீர்தகு ைரபின் பபரும்பமை
3.1.1.3.21 வாழ்த்து
3.2 வஞ்சித் திமை
3.2.1 வஞ்சித் திமைத் துமறகள்
3.2.1.1.இயங்கு பமை அரவம்
3.2.1.2. எாிபரந்து எடுத்தல்
3.2.1.3. வயங்கல் எய்திய பபருமை
3.2.1.4. பகாடுத்தல் எய்திய பகாமைமை
3.2.1.5. அடுத்து ஊர்ந்து அட்ை பகாற்றம்
3.2.1.6 ைாராயம் பபற்ற பநடுபைாழி
3.2.1.7 பபாருளின்றி உய்த்த தபராண் பக்கம்
3.2.1.8 விமச வரு புனமல கற்சிமற தபால ஒருவன் தாங்கிய
பபருமை
3.2.1.9 பபருஞ்தசாற்று நிமல
3.2.1.10 பவன்தறார் விளக்கம்
3.2.1.11 ததாற்தறார் ததய்வு
3.2.1.12 பகாற்றவள்மள
3.2.1.13 தழிஞ்சி
3.3 உழிமஞத் திமை
3.3.1 உழிமஞத்திமை வமககள்

49
3.3.1.1 பகாள்ளார் ததஎம் குறித்த பகாற்றம்
3.3.1.2 உள்ளியது முடிக்கும் தவந்தனது சிறப்பு
3.3.1.3 பதால்பலயிற்று இவர்தல்
3.3.1.4 ததாலது பபருக்கம்
3.3.1.5 அகத்ததான் பசல்வம்
3.3.1.6 முரைிய புறத்ததான் அைங்கிய பக்கம்
3.3.1.7 திறம்பை ஒருதான் ைண்டிய குறுமை
3.3.1.8 உைன்தறார் வருபமக தபைார் ஆபரயில்
3.3.2 உழிமஞத் திமையின் துமறகள்
3.3.2.1 குமை நாட்தகாள்
3.3.2.2 வாள் நாட்தகாள்
3.3.2.3 ைமையமை ஏைி ைிமச ையக்கம்
3.3.2.4 கமைஇச் சுற்றைர் ஒழியபவன்று மகக்பகாண்டு முற்றிய
முதிர்வு
3.3.2.5 முற்றிய அகத்ததான் வீழ்ந்த பநாச்சி
3.3.2.6 புறத்ததான் வீழ்ந்த புதுமை
3.3.2.7 நீர்ச்பசரு வீழ்ந்த பாசி
3.3.2.8 ஊர்ச்பசரு வீழ்ந்த ைற்றதன் ைறன்
3.3.2.9 ைதில் ைிமசக்கு இவர்ந்த தைதலார் பக்கம்
3.3.2.10 இகல் ைதிற் குடுைி பகாண்ை ைண்ணுைங்கலம்
3.3.2.11 பவன்ற வாளின் ைண்ணுைங்கலம் (வாள் ைண்ணும் நிமல)
3.3.2.12 பதாமக நிமல
3.4 தும்மபத்திமை
3.4.1 தும்மபத் திமையின் துமறகள்
3.4.1.1 தாமன நிமல
3.4.1.2 யாமன நிமல
3.4.1.3 குதிமர நிமல
3.4.1.4 தார்நிமல
3.4.1.5 இருவர் தமலவர்
3.4.1.6 ஒருவன் ஒருவமன உமைபமைபுக்குக் கூமழதாங்கிய
பபருமை

50
3.4.1.7 பமை அறுத்துப் பழிபகாள்ளும் ஏைம்
3.4.1.8 களிறு எறிந்து எதிர்ந்ததார் பாடு
3.4.1.9 களிற்தறாடு பட்ை தவந்தமன அட்ை தவந்தன் வாதளார்
ஆடும் அைமல
3.4.1.10 பதாமக நிமல
3.4.1.11 நல்லிமச நிமல
3.4.1.12 நூழில்

அறிமுகம்
அகத்திமையியலில் அகத்திமைக்கு இலக்கைம் கூறிப்,
பின்னர் அதற்கு இனைான ‘புறத்திமை’ இலக்கைத்மத இந்தப்
புறத்திமையியலில் தபசுகிறார் பதால்காப்பியர். “புறப்பபாருள்
என்பது ைறஞ் பசய்தலும், அறஞ் பசய்தலும் ஆதலான் அவற்றான்
ஆய பயன் பிறர்க்குப் புலனாதலின் ‘புறம்’ என்கிறார்” என்பார்.
புறப்பபாருட் பகுதியாகிய பவட்சி முதலாகப் பாைாண்திமை
ஈறாகப் புறப்பபாருள் இலக்கைம் உைர்த்துகிறது
இப்புறத்திமையியல். அகத்திமையியல் இறுதி நூற்பாவிதலதய,
புறத்திமை ைருங்கின் பபாருந்தின் அல்லது
அகத்திமை ைருங்கின் அளவுதல் இலதவ (அகத்.58)
என்று புறத்திமையியலுக்குத் ததாற்றுவாய் பசய்துவிட்ைார்
எனலாம். அகத்திமைகள் ஏழு என்றானது தபாலதவ
புறத்திமைகள் ஏழு என்பதத பதால்காப்பியர் கருத்தாகும்.
அதனாதலதய பதால்காப்பியர் ஒவ்பவாரு புறத்திமைமயயும்
கூறும் தபாதத அது எந்த அகத்திமையின் புறம் என்பமதயும்
குறிப்பிடுகிறார். பின்வரும் நூற்பாக்களின் அடி இதமன விளக்கும்.

பவட்சி தாதன குறிஞ்சியது புறதன (புறத்.1)

வஞ்சிதாதன முல்மலயது புறதன (புறத்.6)
உழிமஞ தாதன ைருதத்துப் புறதன (புறத்.8)
தும்மப தாதன பநய்தலது புறதன (புறத்.12)
வாமக தாதன பாமலயது புறதன (புறத்.15)
காஞ்சி தாதன பபருந்திமைப் புறதன (புறத்.18)
பாைாண் பகுதி மகக்கிமளப் புறதன (புறத்.20)

51
 இப்பகுதியில் பவட்சி, வஞ்சி, உழிமஞ, தும்மப ஆகிய
திமைகளின் இலக்கைமும் துமறகளும் விளக்கப்படுகின்றன.

தநாக்கங்கள்
 பவட்சித் திமைமயயும் அதன் துமறகமளயும் விளக்குதல்.
 வஞ்சித் திமைமயயும் அதன் துமறகமளயும்
எடுத்துமரத்தல்.
 உழிமஞத் திமைமயயும் அதன் துமறகமளயும்
விாித்துமரத்தல்.
 தும்மபத் திமைமயயும் அதன் துமறகமளயும் உைர்த்துதல்.

3.1 பவட்சித்திமை

பவட்சி என்பது ஆநிமரகமளக் கவர்தல் ஆகும். இதமன

‘நிமரதகாைல்’ என்பர். இந்த நிமரதகாைல் என்பது குறிஞ்சிக்குாிய
ைமலசார்ந்த நிலத்தில் நிகழ்வது. பிறநாட்டு (பமகநாட்டு)
ஆநிமரமயக் களவிற் தகாைல் ஒரு புமைக் குறிஞ்சிக்கு உாித்தாகிய
களபவாழுக்கத்ததாடு ஒத்திருப்பமதக் காைலாம். பவட்சியர் சூடும்
பவட்சிப் பூவும் குறிஞ்சி நிலத்திற்குாிய பூவாகும். இது தபான்ற
காரைங்களால் தான் பவட்சித் திமைமயக் குறிஞ்சித் திமையின்
புறைாகக் கூறினர். இக்கருத்மதயும் பவட்சித் திமைக்கு 14
துமறகள் உள்ளன என்பதமனயும் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.

அகத்திமை ைருங்கின் அாில்தப உைர்ந்ததார்

புறத்திமை இலக்கைம் திறப்பைக் கிளப்பின்
பவட்சிதாதன குறிஞ்சியது புறதன
உட்குவரத் ததான்றும் ஈதரழ் துமறத்தத (புறத்.1)

அகத்திமை இலக்கைத்மதச் சாியாக உைர்ந்தவர்கள்

புறத்திமை இலக்கைத்மத விளக்கி உமரப்பர் என்றால், பவட்சி
என்ற திமைமயக் குறிஞ்சித் திமையின் புறத்திமை என்பர். இந்த
பவட்சித் திமை அச்சந்தரும் 14 துமறகமளக் பகாண்ைது என்பது
இந்த நூற்பாவின் விளக்கைாகும். பவட்சித் திமை குறிஞ்சித்
திமைக்குப் புறனாயமத, “நிமரதகாைல் ைமலசார்ந்த நிலத்தின்கண்
நிகழ்தலானும், அந்நிலத்தின் ைக்களாயின் பிறநாட்டு ஆன்
நிமரமயக் களவிற்தகாைல் ஒருபுமை குறிஞ்சிக்கு உாித்தாகிய

52
களதவாடு ஒத்தலானும், அதற்கு அது புறனாயிற்று என்க. சூடும்
பூவும் அந்நிலத்திற்குாிய பூவாதலானும் அதற்கு அது புறைாம்” என்பர்
இளம்பூரனர்.
பவட்சித்திமையின் பபாதுவிலக்கைத்மதப் பின்வரும்
நூற்பா விளக்கும்.
தவந்து விடு முமனஞர் தவற்றுப்புலக் களவின்
ஆதந்து ஓம்பல் தைவற் றாகும் (புறத்.2)

அரசனால் ஏவப்பட்ை பமை ைறவர்கள், தவற்று நாட்டின்

கண் களவினால் ஆநிமரகமளக் கவர்ந்து வந்து பாதுகாத்தல் பவட்சி
ஆகும் என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாகும். ‘பாதுகாத்தல்’ என்பது
கவர்ந்து வந்த ஆநிமரகமளத் திரும்பவும் பமகவர்கள்
ைீட்டுக்பகாண்டு பசல்லாதபடி காத்தல் என்று பபாருள்படும். பிற
நாட்ைார்தைல் தபார் பதாடுத்தலுக்குாிய முதல் படியாகதவ இந்த
ஆநிமர கவர்தல் என்பது பண்மைத் தைிழர் தபார் முமறயில் இைம்
பபற்றுள்ளது. இதுதவ புற இலக்கிய ைரபுைாம்.
இவ்பவட்சித்திமை பதினான்கு துமறகமள உமையது
என்பது இரண்ைாம் நூற்பாவில் கூறப்பட்ைது. துமற என்பது
திமையின் உட்பிாிவாகும். ஆநிமரகவர்தல் திமையின் நிகழ்வு
என்று பகாண்ைால் அந்த ஆநிமர கவர்தற்பபாருட்டு
தைற்பகாள்ளப்படும் ஒவ்பவாரு நிகழ்ச்சியும் ஒரு துமறயாகும்.

3.1.1 பவட்சித் திமையின் துமறகள்

பமையியங்கு அரவம் பாக்கத்து விாிச்சி

புமைபகைப் தபாகிய பசலதவ புமைபகை
ஒற்றின் ஆகிய தவதய தவய்ப்புறம்
முற்றின் ஆகிய புறத்திமற முற்றிய
ஊர்பகாமல ஆதகாள் பூசல் ைாற்தற
தநாயின்று உய்த்தல் நுவல்வழித் ததாற்றம்
தந்து நிமற பாதீடு உண்ைாட்டுக் பகாமைபயன
வந்த ஈதரழ் வமகயிற் றாகும் (புறத்.3)
என்னும் நூற்பா பவட்சித்திமையின் துமறகமள எடுத்துமரக்கும்.
அமவயாவன,
1. பமை இயங்கு அரவம் 8. பூசல் ைாற்று

53
 2. பாக்கத்து விாிச்சி 9. தநாய் இன்றி உய்த்தல்
3. புமை பகைப் தபாகிய பசலவு 10. நுவல் வழித் ததாற்றம்
4. புமை பகை ஒற்றின ஆகிய தவய் 11. தந்துநிமற
5. தவய்ப்புறம் முற்றின் ஆகிய புறத்து இமற 12. பாதீடு
6. முற்றிய ஊர் பகாமல 13. உண்ைாட்டு
7. ஆதகாள் 14. பகாமை

3.1.1.1 பமை இயங்கு அரவம்

ஆநிமர கவர்தற் பபாருட்டுச் பசல்லும் பமை எழும் அரவம்
என்பார் இளம்பூரைர். எ.கா:
பநடிபடு கானத்து நீள்தவல் ைறவர்
அடிபடுத் தாரதர் பசல்வான் - துடிபடுத்து
பவட்சி ைமலய விரவார் ைைிநிமரக்
கட்சியுள் காாி பயழும் (புறப்.பவட்சி.3)

3.1.1.2 பாக்கத்து விாிச்சி

ஆநிமர கவர்தல் தவண்டிச் பசல்லும் முன் தாம் குறித்தது
நைக்குைா என அறிதற்குப் பாக்கத்துக்கண் நற்பசால் ஆராய்தல்
விாிச்சி எனப்படும். விாிச்சி தகட்ைல் என்பது பண்மைத் தைிழ்
ைக்களிைத்தத காைப்படும் ஒரு நம்பிக்மகயாகும். தாம் பசல்லும்
காாியம் பவற்றிபபறுைா என்ற அறிய, சுற்றிலும் உள்தளார் தபச்சில்
வரும் நற்பசாற்கமள ஆராய்வது. எ.கா:
……… ……… …. பதாழுவின்
குைக்கள்ளுக் பகாண்டுவா என்றாள் குனிவில்
தைக்மகயாய் பவன்றி தரும்” (புறப்.பவட்சி.4)

3.1.1.3 புமைபகைப் தபாகிய பசலவு

ைாற்றார்களின் ஒற்றர்கள் தம் நாட்டில் இருப்பினும் அவர்கள்
அறியாைல் அவர்கள் நாட்டிற்கு ஆநிமர கவரச் பசல்லும் பசலவு.
எ.கா:
கூற்றினத்து அன்னார் பகாடுவில் இைதனந்திப்
பாற்றினம் பின்பைர முன்பைர்ந்து-ஏற்றினம்
நின்ற நிமலகருதி ஏகினார் நீள்கமழய
குன்றங் பகாடுவில் அவர் (புறப்.பவட்சி.5)

54
3.1.1.4 புமை பகை ஒற்றின் ஆகிய தவய்
ைாற்று நாட்டில் உள்ள தம் ஒற்றரால், ைாற்றார்
அறியாதவாறு, அறிந்து பகாள்ளப்படும் ஒற்று. நிமரகள்
எவ்விைத்துள, எந்நிமலயில் உள, அவற்மறக் கவர்தற்குாிய தநரம்
எது என்பது தபான்ற பசய்திகமள ஒற்றால் அறிதல். எ.கா:
நிமலயும் நிமரயும் நிமரப்புறத்து நின்ற
சிமலயும் பசருமுமனயுள் மவகி-இமல புமனந்த
கள்ளவிழ் கண்ைிக் கழல் பவய்தயாய் பசன்றறிந்து
நள்ளிருட்கண் வந்தார் நைர் (புறப்.பவட்சி.6)

3.1.1.5 தவய்ப்புறம் முற்றின் ஆகிய புறத்திமற

தம் ஒற்றர்களால் அறியப்பட்ை இைத்தின் புறத்திமனச்
சூழ்தலான் உண்ைாகும் புறத்திருக்மக. எ.கா:
……… ……… . . …… ………
ஒற்றினான் ஒற்றி உரதவார் குறும்பிமனச்
சுற்றினார் தபாகாைற் சூழ்ந்து
(புறப்.பவட்சி.7)

3.1.1.6 முற்றிய ஊர் பகாமல

பவட்சி வீரர்கள் தாம் சூழ்ந்த பமகவர்களது ஊமர அழிப்பது.
எ.கா:
இகதல துமையா எாிதவழச் சீறிப்
புகதல அாிபதன்னார் புக்குப்-பகதல
பதாமலவில்லார் வீழத் பதாடுகழல் ஆர்ப்பக்
பகாமல வில்லார் பகாண்ைார் குறும்பு
(புறப்.பவட்சி.8)

3.1.1.7 ஆதகாள்
ைாற்றார் நாட்ைகத்தத உள்ள ஆநிமரகமளக் கவர்ந்து
பகாள்ளல் ஆதகாள் ஆகும். எ.கா:
பகாடுவாி கூடிக் குழூஉக் பகாண்ை மனத்தால்
பநடுவமர நீள்தவய் நரலும்-நடுவூர்க்
கைநிமர மகக்பகாண்டு மகயகலார் நின்ற

55
 நிைநிமர தவலார் நிமல” (புறப்.பவட்சி.9)

3.1.1.8 பூசல் ைாற்று

மகப்பற்றிய ஆநிமரமய ைீட்டுக் பகாண்டு தபாவதற்கு
வந்தவர்கள் பசய்யும் தபாாிமன (பூசமல) ைாற்றி, ஆநிமரகமளக்
கவர்ந்து வருதல் பூசல் ைாற்று எனப்படும். எ.கா:
சூழ்ந்த நிமரபபயரச் சுற்றித் தமலக்பகாண்ைர்
வீழ்ந்தனர் ……… ……… ……… (புறப்.பவட்சி.10)

3.1.1.9 தநாய் இன்றி உய்த்தல்

கவர்ந்து பகாண்ை ஆநிமரகளுக்குத் துன்பம் ஏதுைின்றிக்
காத்து பாிவுைன் அமழத்து பகாண்டு பசல்லுதல் ஆகும். எ.கா:
…………இனநிமற பசல்புற தநாக்கி
சுட்டிய மபபயன எண்ைிக் மகயிற் புல்லார்
சிமலயின் ைாற்றி தயாதன…………. (புறம்.257)

3.1.1.10 நுவல் வழித் ததாற்றம்

ஆநிமர கவரச் பசன்றவர்கள் இன்னும் வரவில்மலதய என்று
உறவினர்கள் கவன்று கூறிய பபாழுது (நுவல் வழி) ஆநிமரயுைன்
அவர்கள் முன் ததான்றுதல். எ.கா:
நறவுந் பதாடுைின் விமையும் வீழ்ைின்
பாசுவல் இட்ை புன்கால் பந்தர்ப்
புனல்தரும் இளைைல் நிமறயப் பபய்ம்ைின்
ஒன்னார் முன்னிமல முருக்கிப் பின்நின்று
நிமரபயாடு வரூஉம் என்மனக்
குமழதயார் தன்னினும் பபருஞ் சாயலதர (புறம்.262)

3.1.1.11 தந்துநிமற
கவர்ந்து பகாண்டு வந்த ஆநிமரகமளத் தம் ஊாின்கண்
பகாண்டு வந்து நிறுத்துதல் தந்துநிமற எனப்படும் துமறயாகும்.
எ.கா:
தண்ைா விருப்பினள் தன்மன தமலைமலந்த
வண்ைார் கைழ்கண்ைி வாழ்பகன்று-கண்ைாள்
அைிநிமர வாள்முறுவல் அம்ைா எயிற்றி

56
 ைைிநிமர ைல்கிய ைன்று (புறப்.பவட்சி.13)

3.1.1.12 பாதீடு
கவர்ந்து பகாண்டு வந்த ஆநிமரகமளப் பங்கிடுதல் பாதீடு
எனப்படும் துமறயாகும். எ.கா:
ஒள்வாள் ைமலந்தார்க்கும் ஒற்றாய்ந் துமரத்தார்க்கும்
புள்வாய்ப்பச் பசான்ன புலவர்க்கும்-விள்வாமர
ைாறட்ை பவன்றி ைறவர்தஞ் சீறூாில்
கூறிட்ைார் பகாண்ை நிமர (புறப்.பவட்சி.14)

3.1.1.13 உண்ைாட்டு
நிமரமயப் பாதீடு பசய்த ைறவர்கள் களிப்பினால் அயரும்
விமளயாட்டு உண்ைாட்டு என்னும் துமறயாகும். எ.கா:
இளிபகாண்ை தீஞ்பசால் இளைா எயிற்றி
களிபகாண்ை தநாக்கம் கவற்றத்-பதளிபகாண்ை
பவங்கண் ைலிய விளிவதுபகால் தவற்றார்தைல்
பசங்கண் ைறவர் சினம் (புறப்.பவட்சி.15)

3.1.1.14 பகாமை
தைக்குள் பாதீடு பசய்து பபற்ற ஆநிமரமயத் தம்பால்
தவண்டி இரப்பார்க்குத் தாம் பகாமையாக வழங்குதல் பகாமை
என்னும் துமறயாகும். எ.கா:
இளைா எயிற்றி இமவகாண் நின் ஐயர்
தமலநாமள தவட்ைத்துத் தந்தநல் ஆநிமரகள்
பகால்லன் துடியன் பகாமலபுைர்சீர் வல்ல
நல்யாழ் பாைர்தம் முன்றில் நிமறந்தன (சிலப்.தவட்டுவ
வாி.3)
தைதல கூறிய பதினான்கு துமறகள் தவிரக் குடிநிமல,
பகாற்றமவ என இரண்டு துமறகளும் பவட்சித் திமையின்
பாற்படும் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
ைறங்கமைக் கூட்டிய குடிநிமல சிறந்த
பகாற்றமவ நிமலயும் அத்திமைப் புறதன
(புறத்.4)

57
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். “ைறத்பதாழில் முடித்த குடியினது
நிமலமயக் கூறும் துமறயாகிய குடிநிமலயும், சிறந்த
பகாற்றமவயின் நிமலமயக் கூறுவதாகிய பகாற்றமவநிமலயும்
ஆகிய இரண்டு துமறகளும் பவட்சித் திமைக்தக உாியனவாம்”
என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாகும்.

3.1.1.2.1 குடிநிமல
குடியின் நிமலமயக் கூறுவது குடிநிமல. இது ஆைவர்க்கும்,
ைகளிர்க்கும் பபாதுவானது. ஆைவர்க்காயின் ‘இல்லான் முல்மல’
என்றும், பபண்டிர்க்காயின் ‘மூதின் முல்மல’ என்றும் தபசப்படும்
என்பர். எ.கா:

யாமன தாக்கினும் அரவுதைற் பசனும்

நீல்நிற விசும்பின் வல்தலறு சிமலப்பினும்
சூல்ைகள் ைாறா ைறம்பூண் வாழ்க்மக
வலிக்கூட் டுைவின் வாட்குடிப் பிறந்த
புலிப் தபாத் தன்ன புல்லைற் காமள
(பபரும்பாண். 134-138)
இது ஆண்ைகன் பற்றி வந்தது. ஆதலால் ‘இல்லான் முல்மல’
ஆகிய குடிநிமல ஆயிற்று.
பகடுக சிந்மத கடிதிவள் துைிதவ
மூதில் ைகளிர் ஆதல் தகுதை
தைனாள் உற்ற பசருவிற்கு இவள் தன்ஐ
யாமன எறிந்து களத்பதாழிந் தனதன
பநருநல் உற்ற பசருவிற்கு இவள் பகாழுநன்
பபருநிமர விலங்கி ஆண்டுப்பட் ைனதன:
இன்றும்
பசரும்பமற தகட்டு விருப்புற்று ையங்கி
தவல்மகக் பகாடுத்து பவளிதுவிாித்து உடீஇப்
பாறுையிர்க் குடுைி எண்பைய் நீவி
ஒருைகன் அல்லது இல்தலாள்
பசருமுகம் தநாக்கிச் பசல்பகன விடுதை (புறம்.279)
இது பபண் பற்றி வந்தது ஆதலால் ‘மூதின் முல்மல’ ஆகிய
‘குடிநிமலத் துமற’ ஆயிற்று. ‘குடிநிமல’ என்பதமனத் ‘துடிநிமல’

58
என்று பாைதவறுபாடு பகாண்டு ‘முரசு பராவுதல்’ எனப் பபாருள்
பகாள்தவாரும் உளர்.

3.1.1.2.2 பகாற்றமவ நிமல

பவற்றித் பதய்வைாகிய பகாற்றமவயின் நிமலமயக் கூறும்
துமற பகாற்றமவ நிமல ஆகும். எ.கா:
ஆளி ைைிக்பகாடிப் மபங்கிளிப் பாய்கமலக்
கூளி வலிபமைக் பகாற்றமவ - ைீளி
அரண் முருங்க ஆதகாள் கருதின் அமையார்
முரண் முருங்கத் தான்முந் துறும் (புறப்.பவட்சி.20)
“பகாற்றமவ நிமல” என்றதனாதன, குறிஞ்சித் திமைக்கு
முருகதவதளயன்றிக் பகாற்றமவயும் பதய்வம் என்பது பபற்றாம்”
என்பர் இளம்பூரைர்.

3.1.1.3 கரந்மதத் துமறகள்

பவட்சியின் ஒரு கூறு ஆநிமர கவர்தல்; அதன் ைற்பறாரு
கூறு ஆநிமர ைீட்ைல் ஆகும். அந்த ஆநிமர ைீட்ைமலப் பிற்காலத்து
வந்ததார் கரந்மத என்று ஒரு திமையாகக் பகாண்ைனர். ஆனால்
பதால்காப்பியர் கரந்மதமயத் தனித் திமையாகக் பகாள்ளாைல்
பவட்சித் திமையின் ஒரு கூறாகதவ கருதி, இதற்கு இருபத்திபயாரு
துமறகமளக் கூறுகின்றார். இதமன,
பவறியறி சிறப்பின் பவவ்வாய் தவலன்
பவறியாட்டு அயர்ந்த காந்தளும் உறுபமக
தவந்திமை பதாிதல் தவண்டி ஏந்துபுகழ்ப்
தபாந்மத தவம்தப ஆபரன வரூஉம்
ைாபபருந் தாமனயர் ைமலந்த பூவும்
வாைா வள்ளி வாயவர் ஏத்திய
ஓைாக் கழல்நிமல உளப்பை ஓைா
உைல்தவந்து அடுக்கிய உன்ன நிமலயும்
ைாதயான் தைய ைன்பபருஞ் சிறப்பின்
தாவா விழுப்புகழ்ப் பூமவ நிமலயும்
ஆரைர் ஓட்ைலும் ஆபபயர்த்துத் தருதலும்
சீர்சால் தவந்தன் சிறப்பபடுத்து உமரத்தலும்
தமலத்தாள் பநடுபைாழி தன்பனாடு புைர்த்தலும்
ைமனக்குாி ைரபினது கரந்மத அன்றியும்

59
 வருதார் தாங்கல் வாள்வாய்த்துக் கவிழ்தபலன்று
இருவமகப் பட்ை பிள்மள நிமலயும்
வாள் ைமலந்து எழுந்ததாமன ைகிழ்ந்துபமற தூங்க
நாைவற்கு அருளிய பிள்மள யாட்டும்
காட்சி கல்தகாள் நீர்ப்பமை நடுதல்
சீர்த்தகு ைரபில் பபரும்பமை வாழ்த்தபலன்று
இருமூன்று ைரபிற் கல்பலாடு புைரச்
பசால்லப் பட்ை எழுமூன்று துமறத்தத” (புறத்.5)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். இந்நூற்பாவால் கரந்மதத்
துமறகள் இருபத்திபயான்று என்று விளக்கப்பட்ைது. அத்துமறகள்
பின்வருைாறு:
1. தவலன் பவறியாட்ையர்ந்த காந்தள்
2. ைாபபருந் தாமனயர் ைமலந்த பூ - தபாந்மத
3. ைாபபருந் தாமனயர் ைமலந்த பூ - தவம்பு
4. ைாபபருந் தாமனயர் ைமலந்த பூ - ஆர்
5. வாைாவள்ளி
6. வயவர் ஏத்திய ஓைாக் கழல் நிமல
7. ஓைா உைல் தவந்து அடுக்கிய உன்னநிமல
8. பூமவ நிமல
9. ஆரைர் ஓட்ைல்
10. ஆ பபயர்த்துத் தருதல்
11. சீர்சால் தவந்தன் சிறப்பபடுத்துமரத்தல்
12. தமலத்தாள் பநடுபைாழி தன்பனாடு புைர்த்தல்
13. வருதார்தாங்கல் (பிள்மள நிமல)
14. வாள் வாய்த்துக் கவிழ்தல் (பிள்மள நிமல)
15. பிள்மளயாட்டு
16. காட்சி
17. கல்தகாள்
18. நீர்ப்பமை
19. நடுதல்
20. பபரும்பமை
21. வாழ்த்தல்
ஆகிய இருபத்திபயாரு துமறகள் கரந்மதக்குாியன என்பர்.

60
3.1.1.3.1 பவறியாட்டு அயர்ந்த காந்தள்
பவறி ஆடுதமல அறியும் சிறப்பிமன உமைய பவவ்விய
வாயிமனயுமைய தவலன் பவறியாடிய காந்தள். இந்த பவறியாட்டு
அயர்ந்த காந்தள் என்பது இரண்டு நிமலகளில் நிகழும். 1. காை
தவட்மகயின் ஆற்றாளாகிய பபண்பாற் பக்கைாகிய பவறியாட்டு, 2.
பவற்றி தவண்டி வீரர் ஆடும் பவறியாட்டு. இரண்ைாவது வமக
பவறியாட்தை இத்துமறயில் தபசப்படுவது ஆகும். இதற்குச்
சிலப்பதிகாரத்தின் தவட்டுவ வாியில் உள்ள பவற்றி தவண்டி ஆடும்
பவறியாட்டிமனச் சான்றாகக் கூறுவார் இளம்பூரைர்.

3.1.1.3.2 ைாபபருந் தாமனயர் ைமலந்த பூ - தபாந்மத

பமகபகாண்ை இரு தவந்தாின் அைிகள், தம்மைத் தைரும்
பிறரும் அறிந்து பகாள்ளுதல் தவண்டி அமையாளைாகச் சூடும்
பூவிமனக் குறிக்கும் துமற இது. இத்துமற தபாந்மதமய
ைாமலயாக அைிந்த தசரர் குலத்துப் பூமவச் சுட்டியது. எ.கா:
குமையலர்காந்தட்ைன் பகால்லிச் சுமனவாய்த்
பதாமையவிழ் தண்குவமள சூைான் - புமைதிகழுந்
ததரதிரப் பபாங்குந் திருந்துதவல் வானவன்
தபாபரதிாிற் தபாந்மதயாம் பூ (புறப்.பபாது.1)

3.1.1.3.3 ைாபபருந் தாமனயர் ைமலந்த பூ - தவம்பு

பாண்டியர்களின் அமையாளப் பூவாகிய தவம்பின் பூமவச்
சுட்டும் துமற இது. எ.கா:
பதாடியைிததாள் ஆைவர் தும்மப புமனயக்
பகாடியைிததர் கூட்ைைங்கும் தபாழ்தின்-முடியைியும்
காத்தல்சால் பசங்தகால் கடுைான் பநடுவழுதி
ஏத்தல் சால் தவம்பின் இைர் (புறப்.பபாது.2)

3.1.1.3.4 ைாபபருந் தாமனயின் ைமலந்த பூ - ஆர்

தசாழ ைன்னர்களின் பூவாகிய ஆாிமனச் சுட்டும் துமற இது.
ஆர் என்பது ஆத்தி என்றும் வழங்கப்பபறும். எ.கா:
பகால்களிறு ஊர்வர் பகாமலைலி வாள்ைறவர்
பவல்கழல் வீக்குவர் தவலிமளயர்-ைல்குங்
கலங்கல் ஒலிபுனல் காவிாி நாைன்

61
 அலங்கல் அைரழுவத் தார் (புறப்.பபாது.3)
நிமரதகாள் தகட்ை வழி பநடுநில தவந்தரும் கதுபைன
எழுவராதலின், நிமரைீட்ைலின்கண் தவந்தர்க்குாிய பூப் புகழப்
பபற்றது.

3.1.1.3.5 வாைாவள்ளி
வாடுதல் இல்லாத வள்ளிக் கூத்திமனக் குறிக்கும் வள்ளி
என்பது, ஒரு பகாடிமயயும், ஆடும் கூத்மதயும் குறிக்கும் பல
பபாருள் ஒரு பசால். ஆதலால் ‘வாைா’ என்ற அமையினால் கூத்மத
ைட்டும் குறிக்கச் பசய்தார் பதால்காப்பியர்.

3.1.1.3.6 வயவர் ஏத்திய ஓைாக்கழல் நிமல

வீரராற் புகழப்பபற்ற புறங்பகாைாத சிறப்புக் குறிக்கப்
பபறுவது கழல்நிமல ஆகும். கழலின் சிறப்மப-வீரத்மதப் புகழும்
துமற இது. கழல் என்னும் அைிகலன் தபார் பவற்றிக்கு
அறிகுறியாக வீரர்களால் அைியப்பபறும் ஓர் அைியாகும். எ.கா:
வாள் அைாின் முன்விலக்கி வான்பைர்வார் யார்பகாதலா
தகளலார் நீக்கிய கிண்கிைிக்கால் - காமள
கலங்கழல் வாயில் கடுத்தீற்றி அற்றால்,
பபாலங்கழல் கான்தைல் புமனவு (புறப்.பபாது.7)

3.1.1.3.7 ஓைா உைல் தவந்து அடுக்கிய உன்ன நிமல

ஓைாத பவகுண்ை தவந்தர் தம் பவற்றிமய எண்ைி
உன்னைரத்தின் நிைித்தம் காணுதல் உன்ன நிமலயாகும். ‘உன்னம்’
என்பது சிற்றிமலயும், பபாற்பூவும் உள்ளததார் ைரைாகும். இம்ைரம்
தன் நாட்ைகத்துக் தகடு வருங்கால் உலறியும், வராத காலத்து
குமழந்தும் நிற்கும். இதமனக் பகாண்டு அரசர் தம் பவற்றி குறித்து
நிைித்தம் அறிவர். எ.கா:
துன்னருந் தாமனத் பதாடுகழலான் துப்பபதிர்ந்து
முன்னர் வைங்கார் முரண்முருங்க-ைன்னரும்
ஈபைலாந் தாங்கி இகலவிந்தார் நீயுநின்
தகாபைலாம் முன்னங் குமழ (புறம்.பபாது.4)

62
3.1.1.3.8 பூமவ நிமல
ைாதயாமன ஒத்த நிமல பபற்ற, பபருஞ் சிறப்புப் பபற்ற,
பகைாத புகழுமைய பூமவயின் இயல்பு பூமவ நிமலயாகும். பூமவ
என்பது காயாம்பூ. இது காட்டில் காைப்படும். நாட்டின் எல்மல,
காைாமகயால் அக்காட்டிமைச் பசல்லும் வீரர் காயாம்பூவின்
ைலர்ச்சிகண்டு, இது ைாதயான் நிறத்மத ஒத்தது எனப் புகழ்வர்.
உன்ன ைரத்மத நிைித்தைாக பகாள்வது தபால காயாம்பூ
ைலர்ச்சிமயயும் கண்டு நிைித்தைாகக் பகாள்ளுதல் ைரபாகும். எ.கா:
பூமவ விாியும் புதுைலாில் பூங்கழதலாய்
யாமவ விழுைிய யாமுைதரம்-தைவார்
ைறத்பதாடு ைல்லர் ைறங்கைந்த காமள
நிறத்பதாடு தநர்தருத லான் (புறப்.பாைாண்.4)
இத்துமறக்கு, “தம் அரசமன ைாதயான் முதலான
கைவுளதராடு ஒப்பிட்டுப் பாடுவதத பூமவ நிமல” என்பாரும் உளர்.

3.1.1.3.9 ஆரைர் ஓட்ைல்

நிமர கவர்ந்து பசன்ற பவட்சி ைறவமரக் கரந்மத வீரர்
பவற்றி பபற்று அப்தபாமர ஒழித்தல். எ.கா: “புலிக்கைமும் சீயமும்”
என்று பதாைங்கும் பவண்பாவில்,
அருமுமன பவஞ்சுரத் தான்பூசற் தகாடிச்
பசருைமலந்தார் சீற்றஞ் சிறந்து” (புறப்.கரந்மத.4)

3.1.1.3.10 ஆ பபயர்த்துத் தருதல்

ஆநிமரமய ைீட்டுத்தருதல். எ.கா: “அழுங்கல் நீர்” என்று
பதாைங்கும் பவண்பாவில்,
……. ……… ………. பசழுங்குடிகள்
தாரார் கரந்மத தமலைமலந்து தாங்பகாண்ைார்
தநரார்மகக் பகாண்ை நிமர
(புறப்.கரந்மத.1)

3.1.1.3.11 சீர்சால் தவந்தன் சிறப்பபடுத்து உமரத்தல்

வீரர்கள் சீர்மை பபாருந்திய தம் தவந்தனது பபருமைமய
எடுத்துக் கூறுதல். எ.கா:

63
 அங்மகயுள் பநல்லி அதன்பயம் ஆதலால்
பகாங்கலர் தாரான் குமைநிழற்கீழ்த் - தங்கிச்
பசயிர்வழங்கும் வாளைருள் பசன்றமையார் தவல்வாய்
உயிர் வழங்கும் வாழ்க்மக உறும் (புறப்.கரந்மத.13)
எல்லாத் திமையிலும் தம் அரசர் பபருமைமயப் பமைைறவர்
எடுத்துச் பசால்வது நிகழலாம் என்ற கருத்தால், இத்துமறமய
ஏமனய திமைகளுக்கும் பபாதுவானது என்று கருதுவர்
இளம்பூரைர்.

3.1.1.3.12 தமலத்தாள் பநடுபைாழி தன்பனாடு புைர்த்தல்

தன்னிைமுள்ள தபார் வலிமை முயற்சியினால் பகாடுஞ்
பசாற்கமளத் தன்தனாடு தசர்த்துக் கூறுதல் இத்துமறயாம்.
இத்துமறயும் ஏமனய திமைகளுக்கும் பபாதுவாகும் என்பார்
இளம்பூரைர். எ.கா:
ஆளைர் பவள்ளம் பபருகின் அதுவிலக்கி
வாபளாடு மவகுதவம் யாைாக-நாளுங்
கழிைகிழ் பவன்றிக் கழல் பவய்தயாய் ஈயப்
பிழிைது உண்பார் பிறர் (புறப்.கரந்மத.11)

3.1.1.3.13 வருதார்தாங்கல்
பிள்மள நிமல இருவமகப்படும். அமவ 1). வருதார் தாங்கல்,
2) வாள் வாய்த்துக்கவிழ்தல் என்பனவாம். இமவ இரண்டும் தனித்
தனித் துமறகளாகதவ பதால்காப்பியரால் கூறப்படுகின்றன.
எதிர்த்து வரும் பமகவர் தம் முன்னைிப் பமைமயத் தனி ஒருவனாய்
நின்று தடுத்தல் வருதார் தாங்கல் என்ற துமறயாகும். எ.கா:
பிள்மள கடுப்பப் பிைம்பிறங்க வாள்எறிந்து
பகாள்மளபகாள் ஆயந் தமலக்பகாண்ைார்-எள்ளிப்
பபாருதழிந்து ைீளவும் பூங்கழலான் ைீளான்
ஒருதனிதய நின்றான் உளன்
(புறப்.கரந்மத.7)

3.1.1.3.14 வாள்வாய்த்துக் கவிழ்தல்

பமகவரது வாளுக்கு இமரயாகி வீழ்தல் வாள்வாய்த்துக்
கவிழ்தல் ஆகும். எ.கா:
உமரப்பின் அதுவியப்தபா ஒன்னார்மகக் பகாண்ை

64
 நுமரப்பின் பநடுந்தமக பசன்றான் - புமரப்பின்
றுளப்பட்ை வாபயல்லாம் ஒள்வாள் பகாளதவ
களப்பட்ைான் பசன்றான் கரந்து (புறப்.கரந்மத.6)

3.1.1.3.15 பிள்மளயாட்டு
வாட்தபாாில் இறந்த ைறவமன ைகிழ்ந்து ஒக்க அவனுக்கு
துறக்கவுலகத்மத அளித்த பிள்மளயாட்டு. எ.கா:
ைாட்டிய பிள்மள ைறவர் நிறந்திறந்து
கூட்டிய எஃகங் குைர்ைாமல - சூட்டியபின்
ைாறுஇாியச் சீறி நுைங்குவான் மகக்பகாண்ை
தவல்திாிய விம்முந் துடி (புறப்.கரந்மத.9)

3.1.1.3.16 காட்சி
தபார்க்களத்தத சிறப்பாகப் தபாாிட்டு இறந்த வீரமரக் கல்
நிறுத்தற் பபாருட்டு தக்கததார் கல்மலத் ததடிக் காணுதல் காட்சி
ஆகும். எ.கா:
ைிமகயைங்கு பைய்ந்நிறீஇ ைீளி ைறவர்
புமகயைங்கப் பூைாாி சிந்திப்-பமகயைங்கும்
வீமளக் கடுங்கமையால் தவறாகி விண்பைர்ந்த
காமளக்குக் கண்ைமைத்தார் கல் (புறப்.பபாது.8)

3.1.1.3.17 கல்தகாள்
தபாாின் இறந்த வீரனுக்காகத் ததடிக்கண்ை கல்மலக்
மகக்பகாள்ளுதல் கல்தகாள் என்னும் துமறயாகும். எ.கா:
பூபவாடு நீர்தூவிப் பபாங்க விமரபுமகத்து
நாவுமை நன்ைைி நன்கியம்ப-தைவார்
அழன்ைறம் காற்றி அவிந்தாற்பகன் தறத்திக்
கழன்ைறவர் மகக்பகாண்ைார் கல் (புறப்.பபாது.9)

3.1.1.3.18 நீர்ப்பமை
மகக்பகாண்ை கல்மல நீராட்டித் தூய்மைப் படுத்துதல்
நீர்ப்படுத்தல் என்னும் துமற ஆகும். எ.கா:
காடு கனற்றக் கதிதரான் சினஞ்பசாாியக்
கூடிய பவம்மை குளிர்பகாள்ளப் - பாடி
நயத்தக ைண்ைி நறுவிமரபகாண் ைாட்டி
கயத்தகத்து உய்த்திட்ைார் கல் (புறப்.பபாது.10)

65
3.1.1.3.19 நடுதல்
நீர்ப்படுத்திய கல்மல ஓாிைத்து நடுதல். எ.கா:
ைாமல துயல ைைிபயறிந்து ைட்டுகுத்துப்
பீலிஅைிந்து பபயர் பபாறித்து - தவலைருள்
ஆண்ைக நின்ற அைர்பவய்தயாற்கு இஃபதன்று
காண்ைக நாட்டினார் கல் (புறப்.பபாது.11)

3.1.1.3.20 சீர்தகு ைரபின் பபரும்பமை

ைிகவும் தக்க ைரபிமனயுமைய பபரும்பமை. அதாவது,
அவ்வாறு நட்ை கல்லிற்குக் தகாயில் எடுத்தல். இதமன
‘இற்பகாண்டு புகுதல்’ என்ற துமறயாகவும் பசால்லுதல் உண்டு.
எ.கா:
வாட்புகா ஊட்டி வடிைைி நின்றியம்பக்
தகாட்புலி அன்ன குாிசில்கல்-ஆட்கடிந்து
விற்பகாண்ை பவன்றி வியன்ைறவர் எல்லாரும்
இற்பகாண்டு புக்கார் இமயந்து (புறப்.பபாது.12)

3.1.1.3.21 வாழ்த்து
நடுகற்குக் தகாயில் எடுத்தபின் அதமனத் பதய்வைாகப்
பாவித்து வாழ்த்தி வைங்குவது வாழ்த்து ஆகும். எ.கா:
அடும்புகழ் பாடி அழுதழுது ஆற்றாது
இடும்மபயுள் மவகி இருந்த - கடும்பபாடு
மகவண் குாிசில்கல் மகபதாழுது பசல்பாை
பதய்வைாய் நின்றான் திமசக்கு (புறப்.பபாது.13)
இதுவமர கூறப்பட்ை இருபத்திபயாரு துமறகள் பற்றி
இளம்பூரைர் கூறும் கருத்து இங்குக் குறிப்பிைத்தக்கது.
இமவபயல்லாம் கரந்மதக்கு உாித்தாக ஓதப்பட்ைனதவனும்,
“ஒருபாற்கிளவி ஏமனப்பாற் கண்ணும், வருவமக தாதன வழக்பகன
பைாழிப” (பபாருளியல்-28) என்றதனான், ைறத்துமற ஏழிற்கும்
பகாள்ளப்படும். ஈண்டு ஓதப்பட்ை இருபத்பதாரு துமறயினும் நிமர
ைீட்ைற் பபாருண்மைத்தாகிக் கரந்மதபயன ஓதப்பட்ைன ஏழாயின.
கரந்மதயாயினவாறு என்மனபயனின், பவறியாட்டும் வள்ளிக்
கூத்தும் ைமலசார்ந்த இைத்து வழங்குதலின், வந்த நிலத்திற்குாிய

66
பபாருளாகி வந்தன. பூமவ நிமலயும் அந்நிலத்மதச் சார்ந்து
வருவபதாரு பதய்வைாதலின், அந்நிலத்தின் கருப்பபாருளாகி
வந்தது. கற்தகாள் நிமலயாறும், உன்னநிமலயும் முடியுமை தவந்தர்
சூடும் பூவும், கழல்நிமலயும் ஏமனய வற்றிற்கும் பபாதுவாகலான்,
எடுத்துக்பகாண்ை கண்தை கூறுதல் “இலக்கைைாதலின் ஈண்டு
ஓதப்பட்ைபதன உைர்க” என்பார் இளம்பூரைர்.
கரந்மதக்குாிய துமறகள் ஏழு என இளம்பூரைர் கருதுபமவ
பின்வருவனதவயாம்.
1. ஆரைர் ஓட்ைல்
2. ஆ பபயர்த்துத் தருதல்
3. வருதார் தாங்கல்
4. வாள்வாய்த்துக் கவிழ்தல்
5. பிள்மளயாட்டு
6. பவறியாட் ையர்ந்த காந்தள்
7. வள்ளிக் கூத்து
ஏமனய யாவும் ைற்ற திமைக்கும் பபாருந்துைாறு அமைந்துள்ளன.
இவற்றால் பண்மைத் தைிழர் தபாாின் பதாைக்கைாக ஆநிமர
கவர்தல், அவ்வாறு கவர்ந்து பசன்ற ஆநிமரகமள ைீட்ைல் என்பதத
அமைகிறது என்பதும், தபாாில் நன்கு தபாாிட்டு ைமறந்த
வீரர்களுக்கு நடுகல் நட்டு வாழ்த்துவது பண்மைத் தைிழர் ைரபு
என்பதும் அறியமுடிகின்றது. பதால்காப்பியர், பவட்சித் திமையின்
ஒரு கூறாகதவ கரந்மத திமைமயக் கருதினார் என்பதும் பின்னர்
வந்தவர்கள் கரந்மதமய ஒரு தனித் திமையாகக் கருதினர் என்பதும்
பதாிய வருகிறது. பதால்காப்பியர் கரந்மதத் துமறகள் 21 என்ற தனி
ஒரு நூற்பாவில் வமரயறுத்தவற்மற அடிப்பமையாகக் பகாண்டு
பின்னர் வந்தவர்கள் கரந்மதமய ஒரு தனித் திமையாகக் பகாண்டு
விளக்கத் பதாைங்கினர். இவ்வமகயில் புறத்திமை ஏழாயிருந்து
பின்னர் பன்னிரண்ைானதற்கான வித்திமனத் பதால்
காப்பியத்திதலதய காைமுடிகிறது.

3.2 வஞ்சித் திமை

ைாற்றார் நாட்டின் ைீது பகாண்ை ைண்ைாமசயால், ைாற்றார்

நாட்டில் உள்ள ஆநிமரகமளக் கவர்வதன் மூலம் தபார் பதாைங்கச்

67
பசய்த பவட்சியார், அப்பமகநாட்டு தவந்தன் தைல் சீற்றங்பகாண்டு,
அவனுமைய நாட்டின் ைீது முன்தனற்பாடுகளுைன் கடும் தபார்
புாிவதற்கு வஞ்சி சூடிக் கனன்று எழுவான். இவ் எழுச்சிதயாடு
பமகைன்னர் அஞ்சும் விதத்தில் அவன் நாட்டின் ைீது பமை எடுத்துச்
பசன்று தபாாிடுவதத பதால்காப்பியர் கூறும் வஞ்சித் திமையாகும்.
இதமன,
வஞ்சி தாதன முல்மலயது புறதன
எஞ்சா ைண்ைமச தவந்தமன தவந்தன்
அஞ்சுதகத் தமலச் பசன்று அைல்குறித் தன்தற (புறத்.6)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
வஞ்சித் திமை முல்மல என்ற அகத்திமைக்குப் புறனாகும்.
ஒழியாத ைண்மை விரும்புகின்ற ஓர் அரசமன ைற்பறாரு தவந்தன்,
அவனுமைய ைண்ைாமச பகாண்ை வஞ்ச பநஞ்சம் அறுைாறு தாதன
பமையுைன் தைற்பசன்று அைக்குவதத வஞ்சியாகும் என்பது
இந்நூற்பாவின் பபாருளாகும்.
காடும், கார்காலமும் முல்மலக்குாிய முதற்பபாருளாம். பமக
தைற்பசல்லும் வஞ்சியரசனுக்கு நிழலும் நீருமுள்ள கார் காலம்
தவண்ைப்படும். பபாிய ைரங்கள் அைர்ந்த குறிஞ்சியாகிய ைமல
சார்ந்த இைம், பமக தைற் பசல்லுதலுக்குப் பபாருந்தாதாமகயால்,
காடு சார்ந்த இைைாகிய முல்மலதய பபாருந்தும். ஆதலால் வஞ்சி
முல்மலக்குப் புறனாயிற்று என்பர்.

3.2.1 வஞ்சித் திமைத் துமறகள்

இயங்கு பமை அரவம் எாிபரந்து எடுத்தல்

வயங்கல் எய்திய பபருமை யானும்
பகாடுத்தல் எய்திய பகாமைமை யானும்
அடுத்தூர்ந்து அட்ை பகாற்றத் தானும்
ைாராயம் பபற்ற பநடுபைாழி யானும்,
பபாருள் இன்று உய்த்த தபராண் பக்கமும்
வருவிமசப் புனமலக் கற்சிமற தபால
ஒருவன் தாங்கிய பபருமை யானும்
பிண்ைதைய பபருஞ்தசாற்று நிமலயும்
பவன்தறார் விளக்கமும் ததாற்தறார் ததய்வும்
குன்றாச் சிறப்பிற் பகாற்ற வள்மளயும்
அழிபமை தட்தைார் தழிஞ்சிபயாடு பதாமகஇக்

68
 கழிபபருஞ் சிறப்பின் துமறபதின் மூன்தற
(புறத்.7)
என்னும் நூற்பா வஞ்சித் திமைக்குாிய துமறகமள எடுத்துமரக்கும்.
அமவயாவன,
1. இயங்கு பமை அரவம்.
2. எாிபரந்து எடுத்தல்
3. வயங்கல் எய்திய பபருமை
4. பகாடுத்தல் எய்திய பகாமை
5. அடுத்தூர்ந்து அட்ை பகாற்றம்
6. ைாராயம் பபற்ற பநடுபைாழி
7. பபாருளின்று உய்த்த தபராண் பக்கம்
8. விமசவரு புனமலக் கற்சிமற தபால ஒருவன் தாங்கிய
பபருமை
9. பபருஞ்தசாற்று நிமல
10.பவன்தறார் விளக்கம்
11. ததாற்தறார் ததய்வு
12. பகாற்ற வள்மள
13. தழிஞ்சி

3.2.1.1.இயங்கு பமை அரவம்

தபாருக்குச் பசல்லும் பமையின் தபபராலி இயங்குபமை
அரவைாகும். எ.கா:
……… ……… ……… …………
தபாபரனிற் புகலும் புமனகழல் ைறவர்
காடிமைக் கிைந்த நாடுநனி தசய
பசல்தவம் அல்தலம் என்னார் கல்பலன்
விழவுமை யாங்கண் தவற்றுப்புலத் திறுத்து (புறம்.31: 9-12)

3.2.1.2. எாிபரந்து எடுத்தல்

பமகவரது நாட்மை பநருப்பிட்டுக் பகாளுத்துதல் எாிபரந்து
எடுத்தல் துமறயாகும். எ.கா:
………… ……… …………

69
 முருகற் சீற்றத்து உருபகழு குருசில்
ையங்குவள்மள ைலர்ஆம்பல்
பனிப்பகன்மறக் கனிப்பாகல்
கரும்பல்லது காைறியாப்
பபருந்தண்பமன பாழாக
ஏை நன்னாடு ஒள்எாி ஊட்டிமன (புறம்.16:12-17)

3.2.1.3. வயங்கல் எய்திய பபருமை

இது தபார்தைற் பசல்தவார் விமன ைற்றும் பவற்றிகளால்
விளக்கம் எய்திய பபருமைமயக் குறிக்கும். எ.கா:
இருங்கண் யாமனபயாடு அருங்கலந் பதறுத்துப்
பைிந்துகுமற பைாழிவ தல்லது பமகவர்
வைங்கார் ஆதல் யாவததா ைற்தற
உருமுைன்று சிமலத்தலின் விசும்பதிர்ந் தாங்கு
கண்ைதிர்வு முழங்குங் கடுங்குரல் முரசம்
கால் கிளர்ந்தன்ன ஊர்தி கால்முமள
எதிர்நிகழ்ந் தன்ன சிமறயருஞ் சீற்றத்து
நளியிரும் பரப்பின் ைாக்கைல் முந்நீர்
நீர்துமனந் தன்ன பசலவின்
நிலந்திமரப் பன்ன தாமனதயாய் நினக்தக”
(பதிற்றுப்பத்து)

3.2.1.4. பகாடுத்தல் எய்திய பகாமைமை

புலவர், பாைர் தபான்றவர்களுக்குக் பகாடுத்தமலப்
பபாருந்திய பகாமைத்தன்மை பகாடுத்தல் எய்திய
பகாமைமையாகும். எ.கா:
பாைர் தாைமர ைமலயவும் புலவர்
பூநுதல் யாமனபயாடு புமனததர் பண்ைவும்
அறதனா ைற்றிது விறல்ைாண் குடுைி
இன்னா வாகப் பிறர்ைண் பகாண்டு
இனிய பசய்தி நின் ஆர்வலர் முகத்தத” (புறம்.12)

3.2.1.5. அடுத்து ஊர்ந்து அட்ை பகாற்றம்

பமக தவந்தர் பலமரயும் தபாாிட்டுக் பகான்ற பவற்றியால்
பபற்ற சிறப்பு. எ.கா:
திண்பிைி முரசம் இழுபைன முழங்க

70
 பசன்றைர் கைத்தல் யாவது வந்ததார்
தார்தாங் குதலும் ஆற்றார் பவடிபட்டு
ஓைல் ைாீஇய பீடில் ைன்னர்
தநாய்ப்பால் விளிந்த யாக்மக தழீஇக்
காதல் ைறந்தவர் தீது ைருங்கு அறுைார்
அறம்புாி பகாள்மக நான்ைமற முதல்வர்
திறம்புாி பசும்புல் பரப்பினர் கிைப்பி
ைறங்கந் தாக நல்லைர் வீழ்ந்த
நீள்கழல் ைறவர் பசல்வுழிச் பசல்பகன
வாள்தபாழ்ந்து அைக்கலும் உய்ந்தனர் ைாததா
வாிஞிைிறு ஆர்க்கும் வாய்புகு கைாஅத்து
அண்ைல் யாமன அடுகளத்து ஒழிய
அருஞ்சைந் தமதய நூறிநீ
பபருந்தமக விழுப்புண் பட்ை ைாதற” (புறம்.93)

3.2.1.6 ைாராயம் பபற்ற பநடுபைாழி

ைாராயம் என்பது வாிமசதயாடு பபற்ற பாிசினால் பபற்ற
நன்ைதிப்பாகும். ைாராயம் பபற்ற பநடுபைாழி என்பது, பாிசினால்
பபற்ற நன்ைதிப்பால் விமளந்த பநடிய பாராட்டு பைாழியாகும்.
எ.கா:
துடிபயறியும் புமலய
எறிதகாள் பகாள்ளும் இழிசின
கால ைாாியின் அம்பு மதப்பினும்
வயற்பகண்மையின் தவல்பிறழினும்
பபாலம்புமன ஓமை அண்ைல்யாமன
இலங்குவால் ைருப்பின் நுதிைடுத்து ஊன்றினும்
ஓைல் பசல்லாப் பீடுமை யாளர்
பநடுநீர்ப் பபாய்மகப் பிறழிய வாமள
பநல்லுமை பநடுநகர் கூட்டுமுதல் புரளும்
தண்ைமை பபறுதல் யாவது படிதன
ைாசில் ைகளிர் ைன்றல் நன்றும்
உயர்நிமல உலகத்து நுகர்ப அதனால்
வம்ப தவந்தன் தாதன
இம்பர் நின்றுங் காண்டிதரா வரதவ” (புறம்.287)

71
3.2.1.7 பபாருளின்றி உய்த்த தபராண் பக்கம்
இது பமகவமர ஒரு பபாருட்ைாக ைதியாைல் பசலுத்திய
தபராண்மைத் திறத்மதக் குறிக்கும். எ.கா:
ஆவும் ஆனியல் பார்ப்பன ைாக்களும்
பபண்டிரும் பிைியுமை யீரும் தபைித்
பதன்புல வாழ்நர்க்கு அருங்கைன் இறுக்கும்
பபான்தபாற் புதல்வர்ப் பபறாஅ தீரும்
எம்அம்பு கடிவிடுதும் நும்அரண் தசர்ைிபனன
அறத்தாறு நுவலும் பூட்மக ைறத்தின்
பகால்களிற்று ைீைிமசக் பகாடிவிசும்பு நிழற்றும்
பசந்நீர்ப் பசும்பபான் வயிாியர்க் கீத்த
முந்நீர் விழவின் பநடிதயான்
நன்னீர்ப் பஃறுளி ைைலினும் பலதவ (புறம்.9)

3.2.1.8 விமசவரு புனமலக் கற்சிமற தபால ஒருவன் தாங்கிய

பபருமை
இது விமசபயாடு வரும் பவள்ளத்மதக் கற்சிமற தாங்குவது
தபால எதிர்த்து தைதல வருகின்ற பமகவமரத் தடுத்து நிறுத்தி,
அஞ்சாைல், தனிதய நின்று, ஒருவனாய்த் தாங்கிய வீரத்தின்
பபருமைமயக் குறிக்கும்.எ.கா:
தவந்துமைத் தாமன முமனபகை பதாிதர
ஏந்துவாள் வலத்தன் ஒருவன் ஆகித்
தன்இறந்து வாராமை விலக்கலின் பபருங்கைற்கு
ஆழி அமனயன் ைாததா (புறம்.330)

3.2.1.9 பபருஞ்தசாற்று நிமல

தம்பமை ைறவர்களுக்குப் பபருஞ்தசாறு வழங்கும் நிமல
பபருஞ்தசாற்று நிமலயாகும். எ.கா:

கருங்கட் காக்மகபயாடு பருந்திருந் தார

ஓைாப் பூட்மக பயாண்பபாறிக் கழற்கால்
பபருஞ்சைந் தமதந்த பசருப்புகல் ைறவர்
உருமுநிலன் அதிர்க்கும் குரபலாடு பகாமளபுைர்ந்து
பபருஞ்தசாறு உகுத்தற்கு எறியும்
கடுஞ்சின தவந்ததநின் தழங்குரல் முரதச” (பதிற்.30)

72
3.2.1.10 பவன்தறார் விளக்கம்
தபாாில் பவற்றி பபற்ற ைன்னாிைத்தத விளங்கும்
சிறப்புகமளக் கூறும் துமறக்கு பவன்தறார் விளக்கம் என்று பபயர்.
திமறபகாண்டு பபயர்தி வாழ்கநின் ஊழி
உரவரும் ைைவரும் அறிவு பதாிந்து எண்ைி
அறிந்தமன அருளாய் ஆயின்
யாாிவண் பநடுந்தமக வாழு தைாதர (பதிற்.71)

3.2.1.11 ததாற்தறார் ததய்வு

தபாாில் ததாற்றவர்களின் ததய்விமனக் கூறுவது ததாற்தறார்
ததய்வு என்னும் துமறயாகும். எ.கா:
வான் ைருப்பின் களிற்றியாமன
ைாைமலயிற் கைங்பகாண்ைவர்
எடுத்பதறிந்த விறல்முரசமும்
கார்ைமழயின் கடிதுமுழங்கச்
சாந்துபுலர்ந்த வியன்ைார்பின்
பதாடி சுைர்வரும் வலிமுன்மகப்
புண்ணுமை எறுழ்த்ததாள் புமையலங் கழற்கால்
பிறக்கடி ஒதுங்காப் பூட்மக ஒள்வாள்
ஒடிவில் பதவ்வர் எதிர்நின்று உமரஇ
இடுக திமறதய புரபவதிர்ந் ததாற்பகன
அம்புமை வலத்தர் உயர்ந்ததார் பரவ
அமனமய ஆகல் ைாதற பமகவர்
கால்கிளர்ந்து அன்ன கதழ்பாிப் புரவிக்
கடும்பாி பநடுந்ததர் ைீைிமச நுைங்குபகாடி
புலவமரத் ததான்றல் யாவது சினப்தபார்
நிலவமர நிறீஇய நல்லிமசத்
பதாமலயாக் கற்பநின் பதம்முமன யாதன”
(பதிற்.80)

3.2.1.12 பகாற்ற வள்மள

பகாற்றவள்மள என்பது ததாற்ற தவந்தன் (பகாற்றவன்)

அளிக்கும் திமறப் பபாருள் ஆகும். இளம்பூரைர் இதற்குச் சான்று
தரவில்மல. ‘உதாரைம் வந்துழிக் காண்க’ என்று கூறிச் பசல்கிறார்.

73
3.2.1.13 தழிஞ்சி
ைாற்றார் பமை வீரர்கள் விடும் பமைக்கலன் முதலியவற்மறத்
தடுத்து நிறுத்துவதுைன் ைார்பிதலற்று புண்பட்டு உளைழிந்த
தம்பமை ைறவமரப் தபைித் தழுவுதல் தழிஞ்சி என்னும்
துமறயாகும். எ.கா:
வருகதில் வல்தல வருவதில் வல்பலன
தவந்துவிடு விழுத்தூது ஆங்காங்கு இமசப்ப
நூலாி ைாமல சூடிக் காலின்
தைியன் வந்த மூதி லாளன்
அருஞ்சைம் தாங்கி முன்னின்று எறிந்த
ஒருமக இரும்பிைத்து எயிறுைிமற யாகத்
திாிந்த வாய்வாள் திருத்தாத்
தனக்குஇாித் தாமன பபயர்புற நகுதை” (புறம்.284)
கழிபபருஞ் சிறப்பின பதின்மூன்று துமற என்று கூறியதனால்
பவன்தறார் விளக்கம், ததாற்தறார் ததய்வு, பகாற்ற வள்மள ஆகிய
மூன்றும் தவிர ஏமனய பத்துத் துமறகளும் இருதிறத்தார்க்கும்
பபாது என்பது பபறப்படுகிறது என்கிறார் இளம்பூரைர்.

3.3 உழிமஞத் திமை

பமைபயடுத்துச் பசல்லும் ைன்னாின் வீரர் பமை, பமக

நாட்டின் தகாட்மைமய முற்றுமக இடுதலும், தகாட்மைக்குள் உள்ள
பமக நாட்டினர் முற்றுமகமய எதிர்த்தலும் உழிமஞத்
திமைபயனப்படும். பின்னர் வந்தவர்கள் இதமன இரண்டு
திமையாக்கி உழிமஞ என்பது முற்றுமகயிட்டு அரமை அழித்தல்
என்றும். பநாச்சி அரமைக் காத்தல் என்றும் கூறினர்.
பதால்காப்பியர் உழிமஞ என்ற திமையிதலதய இமவ
இரண்மையும் விளக்குகின்றார்.
உழிமஞ தாதன ைருதத்துப் புறதன
முழுமுதல் அரைம் முற்றலும் தகாைலும்
அமனபநறி ைரபிற் றாகும் என்ப (புறத்.8)
என்னும் நூற்பா உழிமஞத் திமையின் இலக்கைத்மத உமரக்கும்.
முழுமுதல் அரமை முற்றுமகயிடுதலும், அழித்தலும் உழிமஞத்
திமையாகும். இது ைருதத் திமைக்குப் புறனாகும் என்பது இந்
நூற்பாவின் பபாருளாகும்.

74
 ைருதம் என்னும் அகத்திமையில் பரத்மதயிற் பிாிந்து வந்த
தமலவனுக்குத் தமலவி ஊைல் பகாண்டு வாயில் ைறுத்தல் ஒரு
துமறயாகும். அகத்தில் தமலவி உள்தளயும், தமலவன் பவளிதயயும்
நிற்பது தபாலப் புறத்திமையாகிய உழிமஞயுள்
முற்றுமகயிடுதவார் தகாட்மைக்கு பவளிதயயும், எயில் காப்தபார்
தகாட்மைக்கு உள்தளயும் நின்று தபாாிடுதல் ஒருபுமை ஒப்புமை
உமைத்தால் பற்றி இது ைருதத்துப் புறனாயிற்று. ைருதத்திற்குாிய
சிறுபபாழுதாகிய விடியற்பபாழுது உழிமஞப் தபாாில்
பபாருவார்க்குக் காலைாகலானும் இது ைருதத்திற்குப் புறனாயிற்று
என்பர்.

3.3.1 உழிமஞத் திமை வமககள்

உழிமஞத் திமையின் வமககள் எட்டு என்பர்

பதால்காப்பியர். இதமன, அதுதவ தானும் இருநால் வமகத்தத
(புறத்.9)
பகாள்ளார் ததஎங் குறித்த பகாற்றமும்
உள்ளியது முடிக்கும் தவந்தனது சிறப்பும்
பதால்பலயிற் றிவர்தலுந் ததாலது பபருக்கமும்
அகத்ததான் பசல்வமும் அன்றி முரைிய
புறத்ததான் அைங்கிய பக்கமும் திறற்பை
ஒருதான் ைண்டில குறுமையும் உைன்தறார்
வருபமக தபைார் ஆபரயில் உளப்பைச்
பசால்லப் பட்ை நாலிரு வமகத்தத (புறத்.10)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும். இந்த நூற்பாக்களால்
உழிமஞத் திமைக்கு,
1. பகாள்ளார் ததஎம் குறித்த பகாற்றம்
2. உள்ளியது முடிக்கும் தவந்தனது சிறப்பு
3. பதால்பலயிற் றிவர்தல்.
4. ததாலது பபருக்கம்
5. அகத்ததான் பசல்வம்
6. முரைிய புறத்ததார் அைங்கிய பக்கம்.
7. திறம்பை ஒருதான் ைண்டிய குறுமை
8. உைன்தறார் வருபமக தபைார் ஆபரயில்.

75
என்ற எட்டு வமககள் உள்ளன என்பது பதளிவு.

3.3.1.1 பகாள்ளார் ததஎம் குறித்த பகாற்றம்

தன்மன ஒரு தபரரசன் என்று ஏற்றுக் பகாள்ளாத, தனக்குத்
திமற பகாடுக்க தவண்டும் என்ற தன் ஆமைமய ஏற்றுக்
பகாள்ளாத பமகதவந்தர் தம் நாட்மைக் பகாள்ளக் குறித்த
பகாற்றத்மதக் குறிக்கும். எ.கா:
பைன்புல மவப்பின் நன்னாட்டுப் பபாருந
ைமலயின் இழிந்து ைாக்கைல் தநாக்கி
நிலவமர இழிதரும் பல்யாறு தபாலப்
புலவர் எல்லாம் நின்தநாக் கினதர
நீதய, ைருந்தில் கைிச்சி வருந்தவட் டித்துக்
கூற்று பவகுண்டு அன்ன முன்பபாடு
ைாற்றுஇரு தவந்தன் ைண்தநாக் கிமனதய
(புறம்.42)

3.3.1.2 உள்ளியது முடிக்கும் தவந்தனது சிறப்பு

நிமனத்தமத நிமனத்தவாதற முடித்திடும் தவந்தனது
பபருமைமயப் தபசுவது இத்துமற. எ.கா:
கடிைரம் தடியும் ஓமச தன்னூர்
பநடுைதில் வமரப்பின் கடிைமன இயம்ப
ஆங்கினிது இருந்த தவந்தபனாடு ஈங்குநின்
சிமலத்தார் முரசம் கறங்க
ைமலத்தமன என்பது நாணுத்தக வுமைத்தத (புறம்.36:9-13)
‘உள்ளியது முடிக்கும் தவந்தனது சிறப்பும்’ என்றதால்
அகத்தரசமன அழித்தது பற்றிக் கூறுவதும் இத்துமறதய என்பர்.

3.3.1.3 பதால்பலயிற்று இவர்தல்

யாரும் அணுக முடியாத பமழய ைதிமலப் பற்றி ஏறுதல்
இத்துமறயாகும். எ.கா: புல்லார் புகபழாடு தபாக்பகாழியப்
பபாங்கினனாய்ப்
பல்லார் ைருளப் பமை பரப்பி - ஒல்லார்
நிறத்திறுத்த வாள்தாமன தநரார் ைதிலின்
புறத்திறுத்தான் பூங்கழலி னான்” (புறப்.உழிமஞ.10)

76
3.3.1.4 ததாலது பபருக்கம்
ததால் என்பது தகையத்மதக் குறிக்கும். இத்துமற
ததாற்பமையின் பபருமைமயப் தபசுவது ஆகும். எ.கா:
நின்ற புகபழாழிய நில்லா உயிதராம்பி
இன்றுநாம் மவகல் இழிவாகும் - பவன்பறாளிரும்
பாண்டில் நிமரததால் பைியார் பமகயரைம்
தவண்டில் எளிபதன்றான் தவந்து (புறப்.உழிமஞ.12)

3.3.1.5 அகத்ததான் பசல்வம்

தகாட்மைக் குள்ளிருந்து முற்றுமகமய எதிர்த்துப் தபாாிடும்
அகத்துள்ள தவந்தனுக்குாிய பசல்வச் சிறப்மபப் தபசுவது.
அகத்ததான் பசல்வம் ைிக்கவனாயிருந்தால் புறத்ததானின்
முற்றுமகமய எளிதில் முறியடித்து விை முடியும் என்பது குறிப்பு.
எ.கா:
அளிததா தாதன பாாியது பறம்தப
நளிபகாள் முரசின் மூவிரும் முற்றினும்
உழவர் உழாதன நான்கு பயன் உமைத்தத
ஒன்தற, சிறியிமல பவதிாின் பநல்விமள யும்தை
இரண்தை, தீஞ்சுமளப் பலவின் பழம்ஊழ்க் கும்தை
மூன்தற, பகாழுங்பகாடி வள்ளிக் கிழங்குவீழ்க் கும்தை
நான்தக, அைிநிற ஓாி பாய்தலின் ைீதழிந்து
திைிபநடுங் குன்றம் ததன்பசாாி யும்தை (புறப்.109:1-8)

3.3.1.6 முரைிய புறத்ததான் அைங்கிய பக்கம்

இது முற்றுமகயிட்டு நிற்கும் புறத்தரசன் வருத்தம் கூறுவது. எ.கா:
பசம்புறழ் புாிமசச் பசம்ைல் மூதூர்
வம்பைி யாமன தவந்தகத்து உண்மையின்
நல்லஎன் னாது சிமதத்தல்
வல்மலயால் பநடுத்தமக பசருவத் தாதன (புறம்.37:11-14)

3.3.1.7 திறம்பை ஒருதான் ைண்டிய குறுமை

இது வலிமை ைிகுந்த ஒருவன் தனியாக எதிர்த்ததறிப் புாியும்
குற்றுழிமஞப் தபார். இதமனக் குறும்தபார் என்றும் கூறுவர். எ.கா:
கிண்கிைி கமளந்த கால் ஒண்கழல் பதாட்டுக்
குடுைி கமளந்தநுதல் தவம்பின் ஒண்ைளிர்
பநடுங்பகாடி உழிமஞப் பவபராடு ைமலந்து
77
 குறுந்பதாடி அழித்தமகச் சாபம் பற்றி
பநடுந்ததர்க் பகாடிஞ்சி பபாலிய நின்தறான்
யார்பகால் வாழ்கஅவன் கண்ைி தார்பூண்டு
தாலி கமளந்தன்றும் இலதன பால்விட்டு
அயினியும் இன்றயின் றனதன வயின்வயின்
உைன்றுதைல் வந்த வம்ப ைள்ளமர
வியந்தன்றும் இழிந்தன்றும் இலதன அவமர
அழுந்தப் பற்றி அகல் விசும்பு ஆர்ப்பபழக்
கவிழ்ந்து நிலஞ் தசர அட்ைமத
ைகிழ்ந்தன்றும் ைலிந்தன்றும் அதனினும் இலதன (புறம்.77)

3.3.1.8 உைன்தறார் வருபமக தபைார் ஆபரயில்

சீற்றத்ததாடு பவகுண்டு வருகின்ற பமைமயப்
பபாருட்படுத்தாத தவந்தர் தம் அாிய ைதிலின் பபருமை கூறுவது
இத்துமற. எ.கா:
ையிற்கைத்து அன்னார் ைகிழ்ததறல் ஊட்ைக்
கயிற்கழலார் கண்கனல் பூப்ப - எயிற்கண்ைார்
வீயப்தபார் பசய்தாலும் பவன்றி அாிததரா
ைாயப்தபார் ைன்னன் ைதில் (புறப்.உழிமஞ (11)
உழிமஞத் திமையின் வமககமளக் கூறும் பதால்காப்பியர்,
‘அதுதவ தானும் இருநால் வமகத்தத’ என்று முதல் நூற்பாவில்
கூறிப் பின்னர் அடுத்த நூற்பாவிலும் இறுதியில், ‘பசால்லப்பட்ை
நாலிருவமகத்தத’ என்று சுட்டுவது ‘கூறியது கூறல்’ ஆகாததா
எனின் ஆகாது என்று இளம்பூரைர் ைறுக்கிறார். “பன்னிருபைல
ஆசிாியர் முதலாதனார் உழிமஞத் திமை பதிபனட்டு அல்லது
இருபத்பதான்பது வமககமளயுமையது என்பர். அன்னார் தம்
பகாள்மகமய ைறுத்துத் தம் பகாள்மகமய நிமலநாட்டும் பபாருட்டு
ைீண்டும் பதாமக கூறினார் ஆசிாியர் என்று கூறி, அதனால் இது,
கூறியது கூறல் ஆகாபதன்பர்.

3.3.2 உழிமஞத் திமையின் துமறகள்

பதால்காப்பியர் உழிமஞத் திமைக்குாிய துமறகளாக

பன்னிரண்டு துமறகமளக் கூறுகிறார். அதமனப் பின்வரும் நூற்பா
உைர்த்தும்.
குமையும் வாளும் நாள்தகாள் அன்றி

78
 ைமையமை ஏைிைிமச ையக்கமும் கமைஇச்
சுற்றைர் ஒழிய பவன்றுமகக் பகாண்டு
முற்றிய முதிர்வும் அன்றி முற்றிய
அகத்ததான் வீழ்ந்த பநாச்சியும் ைற்றதன்
புறத்ததான் வீழ்ந்த புதுமை யானும்
நீர்ச்பசரு வீழ்ந்த பாசியும் அதாஅன்று
ஊர்ச்பசரு வீழ்ந்த ைற்றதன் ைறனும்
ைதில்ைிமசக் கிவர்ந்த தைதலார் பக்கமும்
இகல்ைதிற் குடுைிபகாண்ை ைண்ணுைங் கலமும்
பவன்ற வாளின் ைன்தனாடு ஒன்றத்
பதாமகநிமல என்னும் துமறபயாடு பதாமகஇ
வமகநான் மூன்தற துமறபயன பைாழிப (புறத்.11)
பதால்காப்பியர் கூறும் உழிமஞக்குாிய பன்னிரண்டு துமறகள்
பின்வருைாறு:
1. குமை நாட்தகாள்
2. வாள் நாட்தகாள்
3. ைமையமை ஏைி ைிமச ையக்கம்
4. கமைஇச் சுற்றைர் ஒழியபவன்று மகக்பகாண்டு முற்றிய
முதிர்வு
5. முற்றிய அகத்ததான் வீழ்ந்த பநாச்சி
6. புறத்ததான் வீழ்ந்த புதுமை
7. நீர்ச்பசரு வீழ்ந்த பாசி
8. ஊர்ச்பசரு வீழ்ந்த ைற்றதன் ைறன்
9. ைதில் ைிமசக்கு இவர்ந்த தைதலார் பக்கம்
10. இகல் ைதிற் குடுைி பகாண்ை ைண்ணுைங்கலம்
11. பவன்ற வாளின் ைண்ணுைங்கலம்
12. பதாமக நிமல

3.3.2.1 குமை நாட் தகாள்

தபாருக்குச் பசல்லும் தவந்தன் நல்ல நாளில் தன்
பவண்பகாற்றக் குமைமய அரண்ைமனமய விட்டு பவளிதய
புறப்பாடு பசய்தல் குமைநாட்தகாள் ஆகும். இதமனப் புறவீடு
பசய்தல் என்பர். எ.கா:
பநய்யைிக பசவ்தவல் பநடுந்ததர் நிமலபுகுக
பகாய்யுமளைா பகால்களிறு பண்விடுக - மவயகத்து

79
 முற்றக் கடியரைம் எல்லாமுரண் அவிந்த
பகாற்றக் குமைநாட் பகாள (புறப்.உழிமஞ. 2)

3.3.2.2 வாள் நாட் தகாள்

தபாருக்குச் பசல்லும் தவந்தன் தன்பவற்றிப் தபார்வாமள
நல்ல நாளில் எடுத்துச் பசல்லுதல் வாள்நாட்தகாள் ஆகும். எ.கா:
வாைாள் பகாளலும் வழிபைாழிந்து வந்தமையாப்
தபைார் பிமறபதாடூஉம் தபார்ைதில் - பூைார்
அைிபகாள் வனமுமலயார் ஆைரங்கம் ஏறிப்
பிைிபகாள்தப யாடும் பபயர்த்து (புறப்.உழிமஞ. 3)

3.3.2.3 ைமையமை ஏைிைிமச ையக்கம்

ைதிலின் பூட்டுவாய்ப் பபாருந்திய ஏைிப்படிகளின் தைல்
ஏறுதவாரும் எதிர்ப்தபாரும் ஒருவதராடு ஒருவர் ைமலவது. எ.கா:
சுடுைண் பநடுைதில் சுற்றிப் பிாியார்
கடுமுரண் எஃகங் கழிய - அடுமுரண்
ஆறினார் அன்றி அரவும் உடும்பும்தபால்
ஏறினார் ஏைி பலர் (புறப்.உழிமஞ. 19)

3.3.2.4 கமைஇச் சுற்றைர் ஒழிய பவன்று மகக்பகாண்டு முற்றிய

முதிர்வு
தகாட்மைமய முற்றுமக இட்ைவன் தன் பமை ைறவமர முன்
பசலுத்தி எதிர்த்ததாமரப் தபாாிட்டு, ைதிற்புறப் தபார் ஒழியுைாறு
பவன்று, ைதிமலக் மகப்பற்றி அக்தகாட்மையின் அகத்தத உள்ள
வீரர்கமளச் சூழும் முதிர்வு. எ.கா:
காமல முரசம் ைதிலியம்பக் கண்கனன்று
தவமல விறல்பவய்தயான் தநாக்குதலும் - ைாமல
அடுதும் அடிசிபலன்று அம்ைதிலுள் இட்ைார்
பதாடுகழலார் மூமழ துடுப்பு (புறப்.உழிமஞ. 23)

3.3.2.5 முற்றிய அகத்ததான் வீழ்ந்த பநாச்சி

பவளிதய உள்ளவர்களால் சுற்றிவமளக்கப்பட்ை
தகாட்மையின் அகத்தத உள்ள வீரர்கள் விருப்பமுைன்
தைற்பகாள்ளும் பநாச்சிப் தபார். இத்துமறயில் உள்ள ‘பநாச்சி’

80
என்பதத பிற்காலத்தார் தனி ஒரு திமையாகக் பகாள்ள
வழிவகுத்தது. எ.கா:
நீரறவு அறியா நிலமுதற் கலந்த
கருங்குரல் பநாச்சிக் கண்ைார் குரூஉத்தமழ
பைல்லிமழ ைகளிர் ஐதகல் அல்குல்
பதாைமல யாகவும் கண்ைனம் இனிதய
பவருவரு குருதிபயாடு ையங்கி உருவுகரந்து
பதாறுவாய்ப் பட்ை பதாியல்ஊன் பசத்துப்
பருந்துபகாண் டுகப்பயாம் கண்ைனம்
ைறம்புகல் மைந்தன் ைமலந்த ைாதற” (புறம்.271)

3.3.2.6 புறத்ததான் வீழ்ந்த புதுமை

புறத்தத நின்று தபாாிடும் உழிமஞயான் விரும்பும் புதுமை.
எ.கா:
தகாடுயர் பவற்பில் நிலங்கண் டிமரகருதுந்
ததாடுபகாள் புள்ளின் பதாமகபயாப்பக்-கூைார்
முரைகத்துப் பாற முழவுத்ததாள் ைள்ளர்
அரைகத்துப் பாய்ந்திழிந்தார் ஆர்த்து (புறப். உழிமஞ.20)

3.3.2.7 பாசி நிமல

அரமைச் சுற்றியுள்ள அகழி நீாிைத்து, தள்ளத்தள்ள விலகிச்
தசரும் பாசிமயப் தபால இருதிறப்பமையும் தளர்ந்து அகலாைல்
திரும்பப் திரும்ப விரும்பி தைாதிக் பகாள்ளும் பாசிநிமல. எ.கா:
நாவாயும் ததாைியும் தைல்பகாண்டு நண்ைாதார்
ஓவார் விலக்கி உைலவும் - பூவார்
அகழி பரந்பதாழுகும் அங்குருதிச் தசற்றுப்
பகழி வாய்வீழ்ந்தார் பலர் (புறப்.உழிமஞ.17)

3.3.2.8 பாசி ைறன்

தகாட்மையின் உள்தள ஊாில் தபாமர விரும்பி
ஒருவமரபயாருவர் முமனந்து பபாருதும் பாசிைறன். எ.கா:
பாயினார் ைாயும் வமகயாற் பலகாப்பும்
ஏயினார் ஏய இகல்ைறவர் - ஆயினார்
ஒன்றி யவரற ஊர்ப்புறத்துத் தார்தாங்கி
பவன்றி அைரர் விருந்து (புறப்.பநாச்சி.2)

81
3.3.2.9 ைதில் ைிமசக்கு இவர்ந்த தைதலார் பக்கம்
ைதின் தைல் ஏறி ைதிமலக் பகாள்வதற்கு முயன்ற ைதில் வீரர்
பக்கம்.எ.கா:
அகத்தன வார்கழல் தநான்தாள் அரைின்
புறத்தன தபாபரழில் திண்ததாள் - உறத்தழீஇத்
ததாட்குாிமை பபற்ற துமைவமளயார் பாராட்ை
வாட்குாிசில் வானுலகி னான் (புறப்.பநாச்சி.7)

3.3.2.10 இகல் ைதில் குடுைி பகாண்ை ைண்ணு ைங்கலம்

தன்னுைன் ைமலந்து ைதில்தைல் நின்ற பமகவமனக்
பகான்று அவனுமைய தமலயைியாகிய ைைிைகுைத்மத
மகப்பற்றுதல். எ.கா:
எங்கண் ைலர எயிற்குைாி கூடிய
ைங்கல நாள்யாம் ைகிழ்தூங்கக் - பகாங்கலர்தார்ச்
தசய்சுைர்ப் பூண் ைன்னவன் தசவடிக்கீழ் மவகினதவ
பைாய்சுைர்ப் பூண் ைன்னர் முடி (புறப்.உழிமஞ.28)

3.3.2.11 பவன்ற வாளின் ைண்ணு ைங்கலம் (வாள் ைண்ணும் நிமல)

உழிமஞப் தபாாில் பவற்றி பபற்தறார் தைது பவற்றிக்குக்
காரைைாய் அமைந்த தங்கள் வாளிமனத் தூய நீாில் நீராட்டுதல்.
எ.கா:
தீர்த்தநீர் பூபவாடு பபய்து திமசவிளங்கக்
கூர்த்தவாள் ைண்ைிக் பகாடித்ததரான் - தபர்த்தும்
இடியர் பமைதுமவப்ப இம்ைதிலுள் தவட்ைான்
புமையார் அமையப் புகழ் (புறப். உழிமஞ.27)

3.3.2.12 பதாமகநிமல
ைதிலழித்ததனால், ைற்றுள்ள ைதில்கள் வமரப்பில் ைாறுபட்ை
தவந்தரும் முரண்அவிந்த நிமலமயச் சுட்டுவது. எ.கா:
தகாள்வல் முதமலய குண்டுகண் அகழி
வானுற ஓங்கிய வமளந்துபசய் புாிமச
ஒன்னாத் பதவ்வர் முமனபகை விலங்கி
நின்னில் தந்த ைன்பனயில் அல்லது (பதிற்.53:9-12)

82
3.4 தும்மபத்திமை

தனது வலிமைமயதய பபாருளாகக் பகாண்டு தபார் பசய்ய

வந்த ஓர் அரசமனச் பசன்று எதிர்த்துப் தபாாிட்டு அழித்ததல
தும்மபத் திமையாகும். இது பநய்தல் என்னும் அகத்திமைக்குப்
புறனாகும். இத்திமை குறித்த பதால்காப்பிய நூற்பா பின்வருைாறு:
தும்மப தாதன பநய்தலது புறதன
மைந்து பபாருளாக வந்த தவந்தமனச்
பசன்று தமலயழிக்கும் சிறப்பிற் பறன்ப (புறத்.12)
கைலும் கைல் சார்ந்த இைமுைாகிய ைைற்பகுதிதய இருபபரு
தவந்தரும் ஒரு களத்துப் பபாருதற்குாிய இைைாமகயாலும்,
பநய்தற்குாிய சிறு பபாழுதாகிய எற்பாதை தபார்த்பதாழில்
முடிவதற்குாிய காலைாமகயாலும் இது பநய்தற்குப் புறனாயது
என்பர். பநய்தலின் உாிப்பபாருளாகிய இரங்கல் தும்மபக்கும்
உாித்தாதல் இங்குக் குறிப்பிைத்தக்கது. இருபபருதவந்தரும் ஒரு
களத்துப் பபாருதுதல் தும்மபயாயிற்று.
தும்மபத்திமையின் சிறப்பியல்பு யாபதனப் பின்வரும்
நூற்பாவில் பதால்காப்பியர் கூறுகிறார்.
கமையும் தவலும் துமையுற பைாய்த்தலிற்
பசன்ற உயிாின் நின்றயாக்மக
இருநிலத் தீண்ைா அருநிமல வமகபயாடு
இருபாற் பட்ை ஒருசிறப் பின்தற (புறத்.13)
கமையும் தவலும் துமையாகக் பகாண்டு தபாாிடுவதால்
பசன்ற உயிர் நீங்கிய உைலானது நீர் அட்மை காலவயப்பட்டு
உைலினின்று உயிர் பிாிக்கப்படுவது தபால இருவமகயாகப்
பகுக்கப்படும். அற்ற துண்ைங்கள் இமைந்து ஒன்றாதல் தபால
ஆடுதல் தும்மபத் திமையின் சிறப்பியல்பாம்.
“இரு நிலம் தீண்ைா அரு என்பது நீருள் கிைக்கும் அட்மை .
இரு கூறுபட்ை அட்மைகள் தனித்தனி ஊர்ந்து இயங்குவன தபால
வீரனின் துைிக்கப்பட்ை தமலயும், உைலும் தனித்தனித் துடிக்கும்”
என்பது இளம்பூரைர் உமரயாம்.

3.4.1 தும்மபத் திமையின் துமறகள்

தாமன, யாமன, குதிமர என்ற
தநானார் உட்கும் மூவமக நிமலயும்
தவல்ைிகு தவந்தமன பைாய்த்தவழி ஒருவன்

83
 தான்ைீண்டு எறிந்த தார்நிமல அன்றியும்
இருவர் தமலவர் தபுதிப் பக்கமும்
ஒருவன் ஒருவமன உமைபுமை புக்குக்
கூமழ தாங்கிய பபருமையும் பமையறுத்துப்
பாழி பகாள்ளும் ஏைத் தானும்
களிபறறிந்து எதிர்ந்ததார் பாடுங் களிற்பறாடு
பட்ை தவந்தமன அட்ை தவந்தன்
வாதளார் ஆடும் அைமலயும் வாள்வாய்த்து
இருபபரு தவந்தர் தாமுஞ் சுற்றமும்
ஒருவரும் ஒழியாத் பதாமகநிமலக் கண்ணும்
பசருவகத்து இமறவன் வீழ்வுறச் சிமனஇ
ஒருவமன ைண்டிய நல்லிமச நிமலயும்
பல்பமை ஒருவற்கு உமைதலின் ைற்றவன்
ஒள் வாள் வீசிய நூழிலும் உளப்பைப்
புல்லித் ததான்றும் பன்னிரு துமறத்தத (புறத்.14)
என்னும் நூற்பா தும்மபத் திமைக்குாிய பன்னிரண்டு துமறகமள
எடுத்துமரக்கும். அமவயாவன,
1. தாமன நிமல
2. யாமன நிமல
3. குதிமர நிமல
4. தார்நிமல
5. இருவர் தமலவர் தபுதிப் பக்கம்
6. ஒருவன் ஒருவமன உமைபமை புக்குக் கூமழதாங்கிய
பபருமை
7. பமை அறுத்துப் பாழிபகாள்ளும் ஏைம்
8. களிறு எறிந்து எதிர்ந்ததார் பாடு
9. களிற்தறாடு பட்ை தவந்தமன அட்ை தவந்தன் வாதளார்
ஆடும் அைமல
10. பதாமக நிமல
11. நல்லிமச நிமல
12. நூழில்

3.4.1.1 தாமன நிமல

பமகவர் அஞ்சும் தாமன நிமல. தாமன என்பது பமை
ைறவர்கமளக் குறிக்கும். பமக ைன்னர்கள் அஞ்சும் வமகயில்

84
அமைந்துள்ள தாமனயின் நிமலமயப் பாடுவது இத்துமறயாம்.
எ.கா:
பவண்குமை ைதியம் தைல்நிலாத் திகழ்தரக்
கண்கூடு இறுத்த கைன்ைருள் பாசமறக்
குைாிப்பமை தழீஇய கூற்றுவிமன ஆைவர்
தைர்பிறர் அறியா அைர்ையங்கு அழுவத்து
இமறயும் பபயரும் ததாற்றின் நுைருள்
நாண்முமற தபுத்தீர் வம்ைின் ஈங்பகனப்
தபார்ைமலந்து ஒருசிமற நிற்ப யாவரும்
அரவுைிழ் ைைியிற் குறுகார்
நிமறதார் ைார்பினின் தகள்வமனப் பிறதர” (புறம்.294)

3.4.1.2 யாமன நிமல

பமகவர் அஞ்சும் யாமனப்பமையின் நிமல.
யாமனப்பமையின் சிறப்புகமளப் பாடுவது இத்துமறயாகும். எ.கா:
மகபயாடு மகபயாடு ஒருதுைி தகாட்ைது
பைாய்யிமலதவல் ைன்னர் முடித்தமல - மபய
உயர் பபாய்மக நீராட்டிச் பசல்லுதை அங்தகார்
வயபவம்தபார் ைாண்ை களிறு

3.4.1.3 குதிமர நிமல

பமகவர் அஞ்சும் குதிமரப்பமையின் நிமல.
குதிமரப்பமையின் சிறப்புகமளப் பாடுவது இத்துமறயாகும். எ.கா:
நிலம்பிறக் கிடுவது தபாற்குளம்பு கமையூஉ
உள்ளம் ஒழிக்குங் பகாட்பின் ைான்தைல்
எள்ளுநர்ச் பசகுக்குங் காமள கூர்த்த
பவந்திறல் எஃகம் பநஞ்சுவடு விமளப்ப
ஆட்டிக் காைிய வருதை … (புறம்.303)

3.4.1.4 தார்நிமல
தவற்பமைதயாை பவற்றி தநாக்கிக் களத்தின் முகப்பிற்
பசன்று பகாண்டிருந்த தவந்தமன ைாற்றார் பமை சூழ்ந்த தபாது,
அவ்தவந்தனின் தாமனத் தமலவன் தன் நிமல விட்டுத் தன்
அரசனுக்குத் துமையாய்ச் பசன்று தன் அரசமனச் சூழ்ந்தவமரப்
தபாாிட்டுக் பகால்லுதல் தார்நிமல ஆகும். எ.கா:
நிரப்பாது பகாடுக்கும் பசல்வமும் இலதன

85
 இல்பலன ைறுக்கும் சிறுமையும் இலதன
இமறயுறு விழுைம் தாங்கி அைரகத்து
இரும்புசுமவக் பகாண்ை விழுப்புண் தநாய்தீர்ந்து
ைருந்துபகாள் ைரத்தின் வாள்வடுையங்கி
வடுவின்று வடிந்த யாக்மகயன் பகாமைபயதிர்ந்து
ஈர்ந்மத தயாதன பாண்பசிப் பமகஞன் (புறம்.180)

3.4.1.5 இருவர் தமலவர் தபுதிப்பக்கம்

இருபபரும் பமையின் தமலவரும் ஒருவருைன் ஒருவர்
பபாருதியதால் இருவரும் அழிந்து படுதல் இத்துமறயாகும். எ.கா:
காய்ந்து கடுங்களிறு கண்கனலக் மககூடி
தவந்தர் இருவரும் விண்பைர - ஏந்து
பபாருபமை ைின்னப் புறக்பகாைாப் பபாங்கி
இருபமையும் நீங்கா இகல் (புறம்.தும்மப.12)

3.4.1.6 கூமழ தாங்கியபபருமை

வீரன் ஒருவன் சிதறிப் தபாகவிருக்கும் தன்பநடும்
பமையின்கண் புகுந்து அதன் பின்னைிப் பமையிமனத் தாக்கும்
பமகவமரத் தடுத்துக் கூமழமயத் தாங்கும் பபருமைமயக் கூறுவது.
எ.கா:
தகாட்ைங் கண்ைியும் பகாடுந்திமர ஆமையும்
தவட்ைது பசால்லி தவந்தமனத் பதாடுதலும்
ஒத்தன்று ைாததா இவற்தக பசற்றிய
திைிநிமல அலறக் கூமழ தபாழ்ந்துதன்
வடிைாண் எஃகம் கடிமுகத்து ஏந்தி
ஓம்புைின் ஓம்புைின் இவதன ஓம்பாது
பதாைர்பகாள் யாமனயிற் குைர்கால் தட்பக்
கன்றைர் கறமவ ைான
முன்சைத்து எதிர்ந்ததன் ததாழற்கு வருதை” (புறம்.257)

3.4.1.7 பமை அறுத்துப் பாழிபகாள்ளும் ஏைம்

தாக்க வரும் ைாற்றார்தம் பமைக்கருவிகமளச் சிமதத்துத் தன்
உைல் வலிமையால் தபாாிட்டுக் காத்துக் பகாள்ளும் பாதுகாப்பு
இத்துமறயாகும். எ.கா:
நீலக் கச்மசப் பூவார் ஆமைப்
பீலிக் கண்ைிப் பபருந்தமக ைறவன்
தைல்வருங் களிற்பறாடு தவல்துரந்து இனிதய

86
 தன்னுந் துரக்குவன் தபாலும் ஒன்னலர்
எஃகுமை வலத்தர் ைாபவாடு பரத்தரக்
மகயின் வாங்கித் தழீஇ
பைாய்ம்பின் ஊக்கி பைய்க்பகாண் ைனதன (புறம்.274)

3.4.1.8 களிறு எறிந்து எதிர்ந்ததார் பாடு

பமகதவந்தர் களிறுகமள எதிர்த்துப் தபாாிட்டுப் பட்ை
வீரர்களின் பபருமை கூறுவது இத்துமற. எ. கா:
ஆசாகு எந்மத யாண்டுளன் பகால்தலா
குன்றத்து அன்ன களிற்பறாடு பட்தைான் (புறம்.307:1-2)

3.4.1.9 களிற்பறாடு பட்ை தவந்தமன அட்ை தவந்தன் வாதளார்

ஆடும் அைமல
களிற்றுைன் வந்து தபாாிட்டு ைாண்ை தவந்தமன, அவமனக்
பகான்ற ைன்னனின் வாட்பமை வீரர்கள் பநருங்கிச் பசன்று
அவ்வாறு பவன்ற தம் ைன்னனின் வீரத்மதப் பாடும் பாட்டு. அைல்
என்றால் பநருங்குதல் என்று பபாருள். அைமல என்பது பநருங்கிப்
பாடும் பாட்டு என்று பபாருள்படும்.
விழவுவீற் றிருந்த வியலூர் ஆங்கண்
தகாடியர் முழவின் முன்னர் ஆைல்
வல்லான் அல்லன் வாழ்கவன் கண்ைி
வலம்படு முரசம் துமவப்ப வாளுயர்த்து
இலங்கு பூைினன் பபாலங்பகாடி உழிமஞயன்
ைைம்பபரு மையின் உைன்றுதைல் வந்த
தவந்துபைய்ம் ைறந்த வாழ்ச்சி
வீந்துகு தபார்க்களத்து ஆடுங் தகாதவ” (பதிற்.56)

3.4.1.10 பதாமக நிமல

வாட்தபாாில் கலந்து பகாண்ை இரு பபரு தவந்தரும் அவர்தம்
சுற்றமும் ஒருவரும் எஞ்சாைல் அமனவரும் தபாாில் ைாண்ை நிமல
பதாமக நிமல ஆகும்.

வருதார் தாங்கி அைர்ைிகல் யாவது

பபாருதாண்டு ஒழிந்த மைந்தர் புண்பதாட்டுக்
குருதிச் பசங்மகக் கூந்தல் தீட்டி
நிறங்கிளர் உருவில் தபஎய்ப் பபண்டிர்
எடுத்பதறி அனந்தல் பமறச்சீர் தூங்கப்
பருந்தருந்து உற்ற தாமனபயாடு பசருமுனிந்து

87
 அறத்தின் ைண்டிய ைறப்தபார் தவந்தர்
தாைாய்ந் தனதர குமைதுளங் கினதவ (புறம்.62:1-8)

3.4.1.11 நல்லிமசநிமல
தபார்க்களத்தில் தன் அரசன் பகால்லப்பட்ைது கண்டு, அந்த
அரசனின் பமைத்தமலவன் பவகுண்பைழுந்து தன் அரசமனக்
பகான்றவமனப் தபாாிட்டுக் பகான்றதால் பபரும் நற்புகழ்
நிமலமயக் கூறும் துமற இது. எ.கா:
வானம் இமறவன் பைர்ந்பதன வாள்துடுப்பா
ைானதை பநய்யா ைறம்விறகாத்-ததனிைிரும்
கள்ளவிழ் கண்ைிக் கழல்பவய்தயான் வாளைர்
ஒள்ளழலுள் தவட்ைான் உயிர்.” (புறம்.தும்மப.26)

3.4.1.12 நூழிலாட்டு
‘பல்பமை ஒருவற்கு உமைதலின் அவன் ஒள்வாள் வீசிய
நூழில்’ என்கிறார் பதால்காப்பியர். இதற்குப் “பல பமை ஒருவற்குக்
பகடுதலின் அவன் ஒள்ளிய வாள் வீசிய நூழில்” என்று உமர
எழுதுவார் இளம்பூரைர். ‘பல உயிமர ஒருவன் பகான்றதமன
நூழில் என்றவாறு அறிக’ என்று விளக்குவார். எ.கா:
நாடுபகழு திருவிற் பசும்பூண் பசழியன்
பீடும் பசம்ைலும் அறியார் கூடிப்
பபாருதும் என்று தன்தமல வந்த
புமனகழல் எழுவர் நல்வலம் அைங்க
ஒருதா னாகிப் பபாருதுகளத்து அைதல (புறம்.76:9-13)
இவ்வாறு தும்மபத் திமையின் பன்னிரண்டு துமறகளும்
அமைகின்றன. இரு பபருதவந்தரும் தபார்க்களத்தத தபாாிடும்
பாங்கிமனத் தும்மபத் திமைத் துமறகள் விளக்குகின்றன.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக

88
  நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. விாிச்சி என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
2. பூமவ என்பது எதமனக் குறிக்கும்?
……………………………………………………………………………
3. பகாற்ற வள்மள என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
4. பாசிநிமல என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
5. நூழில் என்பது யாது?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்
பவட்சித்திமை குறிஞ்சித் திமைக்குப் புறனாக அமையும்.
பவட்சி என்பது ஆநிமர கவர்தலாகும். பதால்காப்பியர் ஆநிமர
ைீட்ைமலயும் பவட்சித் திமையில் அைக்கி இலக்கைம் கூறுவர்.
முதலில் பதினான்கு துமறகமளயும் அடுத்து இரண்டு
துமறகமளயும் அடுத்து இருபத்பதாரு துமறகமளயும்
பவட்சித்திமைக்குாியதாகத் பதால்காப்பியர் வமரயறுப்பர். வஞ்சித்
திமை முல்மலத்திமைக்குப் புறனாகும். ஒழியாத ைண்மை
விரும்புகின்ற ஓர் அரசமன ைற்பறாரு தவந்தன், அவனுமைய
ைண்ைாமச பகாண்ை வஞ்ச பநஞ்சம் அறுைாறு தாதன பமையுைன்
தைற்பசன்று அைக்குவதத வஞ்சியாகும். வஞ்சித்திமையின்
துமறகள் பதின்மூன்றாகும். உழிமஞத் திமை ைருதத்திமைக்குப்
புறனாகும். பமைபயடுத்துச் பசல்லும் ைன்னாின் வீரர் பமை, பமக
நாட்டின் தகாட்மைமய முற்றுமக இடுதலும், தகாட்மைக்குள் உள்ள
பமக நாட்டினர் முற்றுமகமய எதிர்த்தலும் உழிமஞத்
திமைபயனப்படும். இதன் வமககளாக எட்டும் துமறகளாகப்
பன்னிரண்டும் வமரயறுக்கப்பட்டுள்ளன. தும்மபத்திமை பநய்தல்
திமைக்குப் புறனாகும். கமையும் தவலும் துமையாகக் பகாண்டு
தபாாிடுவதால் பசன்ற உயிர் நீங்கிய உைலானது நீர் அட்மை

89
காலவயப்பட்டு உைலினின்று உயிர் பிாிக்கப்படுவது தபால
இருவமகயாகப் பகுக்கப்படும். அற்ற துண்ைங்கள் இமைந்து
ஒன்றாதல் தபால ஆடுதல் தும்மபத் திமையின் சிறப்பியல்பாம்.
தும்மபத்திமையின் துமறகள் பன்னிரண்ைாகும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்

உட்கு – அச்சம்; ஆநிமர – பசுக்கூட்ைம்; பூசல் – தபார்; ஆர் – ஆத்தி;

உன்னம் – ஒரு வமக ைரம் ; ததால் – தகையம்; குடுைி – ைைிைகுைம்;
ைண்ணுதல் – கழுவுதல்; அைமல – பநருங்கிப் பாடும் பாட்டு.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. ஆநிமர கவரச் பசல்லும்முன் நற்பசாற்கமள ஆராய்வது விாிச்சி

எனப்படும்.
2. காயாம்பூமவக் குறிக்கும்.
3. ததாற்ற தவந்தன் (பகாற்றவன்) அளிக்கும் திமறப் பபாருள்
ஆகும்.
4. அரமைச் சுற்றியுள்ள அகழி நீாிைத்து, தள்ளத்தள்ள விலகிச்
தசரும் பாசிமயப் தபால இருதிறப்பமையும் தளர்ந்து அகலாைல்
திரும்பப் திரும்ப விரும்பி தைாதிக் பகாள்வது பாசிநிமலயாகும்.
5. பல உயிமர ஒருவன் பகான்றது நூழில் ஆகும்.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. பவட்சித் திமையில் இலக்கைம் கூறுக.

2. பவட்சித்திமைக்குாிய துமறகமளக் கட்டுமரக்க.
3. வஞ்சித் திமை முல்மலத்திமைக்குப் புறனாவமத விளக்குக.
4. வஞ்சித்திமையின் துமறகமள விவாி.
5. உழிமஞத் திமையின் வமககள் யாமவ? விளக்குக
6. உழிமஞத் திமையின் துமறகமள எடுத்துமரக்க.
7. தும்மபத் திமையின் சிறப்பியல்மப எழுதுக.
8. தும்மபத் திமை மைந்து பபாருளாக அமைதமல நிறுவுக.

90
 $W – 4:
Gwj;jpizapay; 15-30 E}w;ghf;fs;அமைப்பு
4.1 வாமகத்திமை
4.1.1 வாமகத்திமைப் பாகுபாடு
4.1.1.1 அறுவமகப்பட்ை பார்ப்பனப் பக்கம்
4.1.1.2 ஐவமகப்பட்ை அரசர் பக்கம்
4.1.1.3 இரு மூன்று ைரபின் ஏதனார் பக்கம்
4.1.1.4 அறிவன் ததயம்
4.1.1.5 நாலிரு வழக்கின் தாபதப் பக்கம்
4.1.1.6 பாலறி ைரபின் பபாருநர்
4.1.1.7 அமனநிமல வமக
4.1.2 வாமகத்திமைக்குாிய துமறகள்
4.1.2.1 பாசமறக் காதலின் ஒன்றிக் கண்ைிய வமக
4.1.2.2 களவழி
4.1.2.3 முன்ததர்க் குரமவ
4.1.2.4 பின் ததர்க் குரமவ
4.1.2.5 பபரும்பமக தாங்கும் தவல்
4.1.2.6 அரும்பமக தாங்கும் ஆற்றல்
4.1.2.7 வல்லாண் பக்கம்
4.1.2.8 அவிப்பலி
4.1.2.9 ஒல்லார் இைவயின் புல்லிய பாங்கு
4.1.2.10 சான்தறார் பக்கம்
4.1.2.11 கடிைமன நீத்த பக்கம்
4.1.2.12 எட்டுவமக குறித்த அமவயகம்
4.1.2.13 கட்ைமை ஒழுக்கத்துக் கண்ணுமை
4.1.2.14 இமையில் வண்புகழ்க் பகாமை
4.1.2.15 பிமழத்ததார்த் தாங்கும் காவல்
4.1.2.16 பபாருபளாடு புைர்ந்த பக்கம்
4.1.2.17 அருபளாடு புைர்ந்த அகற்சி
4.2 காஞ்சித் திமை
4.2.1 காஞ்சித் திமையின் துமறகள்
4.2.1.1 பபருங்காஞ்சி

91
4.2.1.2 முதுமைக் காஞ்சி
4.2.1.3 ைறக்காஞ்சி
4.2.1.4 தபய்க்காஞ்சி
4.2.1.5 ைன்மனக் காஞ்சி
4.2.1.6 வஞ்சினக் காஞ்சி
4.2.1.7 பதாைாஅக் காஞ்சி
4.2.1.8 ஆஞ்சிக் காஞ்சி
4.2.1.9 ைகட்பாற் காஞ்சி
4.2.1.10 முதுகாஞ்சி
4.2.1.11 ையக்கக் காஞ்சி (பூசல் ையக்கம்)
4.2.1.12 தாங்கரும்மபயுள் (துன்பக் காஞ்சி)
4.2.1.13 மூதானந்தம்
4.2.1.14 முதுபாமல
4.2.1.15 மகயறு நிமல
4.2.1.16 தபுதார நிமல
4.2.1.17 தாபத நிமல
4.2.1.18 ைாமலநிமல
4.2.1.19 தமலப்பபயல் நிமல
4.3 பாைாண் திமை
4.3.1 பாைாண் பாட்டிற்குாிய பபாருண்மை ைரபு
4.3.2 பாைாண் பாட்டிற்குாிய பசய்யுள் ைரபு
4.3.3 பிள்மளத் தைிழின் ததாற்றம்
4.3.4 உலா இலக்கியத் ததாற்றம்
4.3.5 பாைாண்பாட்டிற்குாிய ைரபு
4.3.5.1 கைவுள் வாழ்த்பதாடு வரும் பாைாண்
4.3.6 பகாற்றவள்மளயும் பாைாண் பாட்தை
4.3.7 பாைாண்திமைக்குாிய துமறகள் – I
4.3.7.1 பகாடுப்தபார் ஏத்திக் பகாைார்ப்ப பழித்தல்
4.3.7.2 இயல்பைாழி வாழ்த்து
4.3.7.3 கமை நிமல (வாயில் நிமல)
4.3.7.4 கண்பமை நிமல
4.3.7.5 தவள்வி நிமல
4.3.7.6 தவமல தநாக்கிய விளக்கு நிமல

92
4.3.7.7 வாயுமற வாழ்த்து
4.3.7.8 பசவியறிவுறூஉ
4.3.7.9 புறநிமல வாழ்த்து
4.3.7.10 மகக்கிமள
4.3.8 பாைாண் திமைக்குாிய துமறகள் – II
4.3.8.1 துயிபலமை நிமல
4.3.8.2 ஆற்றுப்பமை
4.3.8.3 பிறந்தநாள் வயின் பபருைங்கலம்
4.3.8.4 சிறந்த சீர்த்தி ைண்ணுைங்கலம்
4.3.8.5 நமை ைிகுத்து ஏத்திய குமை நிழல் ைரபு
4.3.8.6 வாள் ைங்கலம்
4.3.8.7 ைன்எயில் அழித்த ைண்ணுைங்கலம்
4.3.8.8 பாிசில் கமைஇய கமைக் கூட்டு நிமல
4.3.8.9 இருவமக விமை
4.3.8.10 ஓம்பமை

அறிமுகம்
இப்பகுதியில் வாமகத்திமையும் காஞ்சித் திமையும்
பாைாண் திமையும் எடுத்துமரக்கப்படுகின்றன. வாமகத் திமை
பாமலத் திமையின் புறனாகும். அதற்கு இது புறனானது எவ்வாறு
எனில் பாமலயாவது தனக்பகன ஒரு நிலைின்றி எல்லா நிலத்தினும்
எல்லாக் குலத்தினும் காலம் பற்றி நிகழ்வதாதலாலும், ஒத்தார்
இருவர் புைர்ச்சியினின்றும் புகழ்ச்சி காரைைாகப் பிாியுைாறு
தபாலத் தன்தனாடு ஒத்தாாினின்றும் நீங்கிப் புகழப்படுதலாலும்
அதற்கு இது புறனாயிற்று என்பார் இளம்பூரைர்.
காஞ்சித் திமை பபருந்திமையின் புறனாகும். அதற்கு இது
புறனாயது எவ்வாறு எனின் ‘ஏறிய ைைற்றிறம்’ முதலாகிய
தநாந்திறக் காைப்பகுதி அகத்திமை ஐந்தற்கும் புறனாயவாறு தபால
இது புறத்திமை ஐந்தற்கும் புறனாகலானும், இது தபால் அதுவும்
நிமலயாமை தநாந்திறம் பற்றியும் வருதலானும் அதற்கு இது
புறனாயிற்று என்பர் இளம்பூரைர்.
பாைாண் திமை மகக்கிமளத் திமையின் புறனாகும்.
அதற்கு இது புறனாகியது எவ்வாறு எனில் மகக்கிமளயாவது ஒரு
நிலத்திற்கு உாித்தன்றி ஒரு தமலக் காைைாகி வருைன்தற. அதுதபால

93
இதுவும் ஒருபாற்கு உாித்தன்றி ஒருவமன ஒருவன் யாதானும் ஒரு
பயன் கருதி வழிபைாழிந்து நிற்பது ஆகலானும் மகக்கிமளயாகிய
காைப்பகுதிக்கண் பைய்ப்பபயர் பற்றிக் கூறுதலானும், மகக்கிமள
தபாலச் பசந்திறத்தாற் கூறுதலானும், அதற்கு இது புறனாயிற்று.
புறத்திமை ஏழுவமகப்படும் என்பது பதால்காப்பியர்
கருத்து. பின்னால் வந்த பன்னிருபைலம், புறப்பபாருள்
பவண்பாைாமல தபான்ற நூல்கள் புறப்பபாருள் பன்னிரண்டு என்று
விளக்கின. அமவ பின்வருைாறு: 1. பவட்சி 2. கரந்மத 3. வஞ்சி 4.
காஞ்சி 5. உழிமஞ 6. பநாச்சி 7. தும்மப 8. வாமக 9. பாைாண்
10.மகக்கிமள 11. பபருந்திமை 12. பபாதுவியல் திமை.

தநாக்கங்கள்
 வாமகத்திமையின் இலக்கைத்மதயும் அதன்
துமறகமளயும் விளக்குதல்.
 காஞ்சித்திமையின் இலக்கைத்மதயும் அதன் துமறகமளயும்
எடுத்துமரத்தல்.
 பாைாண் திமையின் இலக்கைத்மதயும் அதன்
துமறகமளயும் உைர்த்துதல்.

4.1 வாமகத்திமை

‘வாமக’ என்பது பவற்றிமயக் குறிக்கும் “தபார்க்களம் பசன்று

ைாற்றாமர பவற்றி காண்பது ைட்டும் வாமகயன்று” என்பார்
பதால்காப்பியர். “வலியும், வருத்தமுைின்றிக் குமறயாத
முயற்சிமயயுமைய ஒவ்பவாருவரும் தத்தம் பதாழிலில் பபறும்
சிறப்பும் பவற்றிதய” என்பார். இவ்வாமகத் திமை குறித்துத்
பதால்காப்பியர் கூறும் கருத்மதப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
வாமக தாதன பாமலயது புறதன
தாவில் பகாள்மகத் தத்தம் கூற்மறப்
பாகுபை ைிகுதிப் படுத்தல் என்ப (புறத்.15)
வாமகத்திமை, ‘பாமல’ என்னும் அகத்திமைக்குப்
புறனாகும் என்பது முன்னதர கூறப்பட்ைது. பாமலக்பகன ஒரு தனி
நிலம் இல்லாதது தபால வாமகயும் எல்லா நிலத்தினும் நிகழ்வது.
ஆமகயால் பாமலக்குப் புறனாயிற்று. பாமல பிாிவு நிகழுைாறு
தபாலதவ வாமகயில் பவற்றி பபற்றவர் தன்பனாடு ஒத்தாாினின்று

94
பிாித்துப் பார்த்து புகழப்படுவதலால் இதமனயும் பிாிவு எனக்
பகாண்டு பாமலக்குப் புறனாயிற்று என்றனர்.

4.1.1 வாமகத்திமைப் பாகுபாடு

வாமகத்திமை ஏழுவமகயாகப் பகுக்கப்படுகிறது.

இப்பாகுபாட்மைத் பதால்காப்பிய நூற்பா பின்வருைாறு விளக்கும்.
அறுவமகப் பட்ை பார்ப்பனப் பக்கமும்
ஐவமக ைரபின் அரசர் பக்கமும்
இருமூன்று ைரபின் ஏதனார் பக்கமும்
ைறுவில் பசய்தி மூவமகக் காலமும்
பநறியின் ஆற்றிய அறிவன் ததயமும்
நாலிரு வழக்கில் தாபதப் பக்கமும்
பாலறி ைரபில் பபாருநர் கண்ணும்
அமனநிமல வமகபயாடு ஆங்பகழு வமகயால்
பதாமகநிமல பபற்றது என்ைனார் புலவர் (புறத்.16)
4.1.1.1 அறுவமகப்பட்ை பார்ப்பனப் பக்கம்

ஆறு திறனாகிய அந்தைர் பக்கம் என்பது இதன் பபாருள்

ஆகும். அந்தைர்க்பகன கூறப்பட்ை திறன்கள் ஆறாகும்.
அமவயாவன, 1. ஓதல், 2. ஓதுவித்தல், 3. தவட்ைல், 4.
தவட்பித்தல், 5. ஈதல் 6. ஏற்றல். இவற்றுள் ஓதல் என்பது கற்றல்;
ஓதுவித்தல் என்பது கற்பித்தல்; தவட்ைல் என்பது தவள்வி பசய்தல்;
தவட்பித்தல் என்பது தவள்வி பசய்வித்தல்; ஈதல் என்பது இல்பலன
இரந்ததார்க்குக் பகாடுத்தல்; ஏற்றல் என்பது தனது சிறப்பிற்
குமறயாைல், பிறர் தருவன ஏற்றுக் பகாள்ளுதல் ஆகும்.

4.1.1.2 ஐவமகப்பட்ை அரசர் பக்கம்

அரசர்க்பகனக் கூறப்பட்ை ஐவமகத் திறன்களாவன, 1.ஓதல்,
2. தவட்ைல், 3. ஈதல், 4. பமைவழங்குதல், 5. குடிதயாம்புதல்.
இவற்றுள் ஓதல் என்பது கற்றல்; தவட்ைல் என்பது தவள்வி பசய்தல்;
ஈதல் என்பது இல்பலன இரந்ததார்க்குக் பகாடுத்தல்; பமைவழங்கல்
என்பது வீரர்களுக்குப் பமைக்கலம் அளித்தல்; குடிதயாம்புதல்
என்பது தன் நாட்டின் கண் வாழும் குடிைக்கமளப் பாதுகாத்தல்
ஆகும்.

95
4.1.1.3 இரு மூன்று ைரபின் ஏதனார் பக்கம்
ஏதனார் என்பது வைிகர், தவளாளமரக் குறிக்கிறது.
இவர்களுள் வைிகர்க்குக் கூறப்படும் ஆறு திறன்கள் பின்வருைாறு:
1) ஓதல் 2) தவட்ைல் 3). ஈதல் 4) உழவு 5) வாைிகம் 6)
நிமரஓம்பல் என்பனவாம். தவளாளர்க்குாிய ைரபுகள்: 1) உழவு,
2) உழபவாழிந்த பதாழில், 3) விருந்ததாம்பல் 4) பகடுபுறந்தருதல், 5)
வழிபாடு, 6) தவதம் தவிர்த்த பிற கல்வி என்பனவாம்.

4.1.1.4 அறிவன் ததயம்

ைமழ, பவயில், பனி என்ற மூவமகக் காலத்மதயும்
பநறியினால் ஆற்றிய அறிவன் பக்கம் என்பர். கைியன் என்பாதன
அறிவன் எனப்பட்ைான். பகலும், இரவும் இமைவிைாைல்
வானத்மதப் பார்த்து ஆண்டு நிகழும் வில்லும், ைின்னும், தகாள்
நிமலயும், ைமழநிமலயும் பார்த்துப் பயன் கூறல் அவன் திறனாம்.

4.1.1.5 நாலிரு வழக்கின் தாபதப் பக்கம்

எண்வமக வழக்கிமன உமைய தவஞ் பசய்தவார் பக்கம்
என்பது இதன் பபாருள். இவர்க்குாிய திறன்களாவன. 1) நீராைல் 2)
நிலத்திமை உறங்கல் 3) ததால் உடுத்தல் 4) சமைபுமனதல் 5)
எாிதயாம்பல் 6) ஊரமையாமை 7) காட்டிலுள்ள காய், கனி
உண்ைல் 8) பதய்வ பூமசயும் அதிதிபூமசயும் பசய்தல் என்பனவாம்.

4.1.1.6 பாலறி ைரபின் பபாருநர்

பாகுபாடு அறிந்த ைரபிமனயுமைய பபாருநர். அஃதாவது
வாளானும், ததாளானும் பபாருதலும் பவன்றி கூறலும்
ஆகியனவாம்.

4.1.1.7 அமனநிமல வமக

இமவ தவிரப் பிற நிமலகளால் பவற்றி பபறுதல் இங்கு
தபசப்பபறும். பசால்லால் பவற்றி, பாட்ைால் பவற்றி, கூத்தால்
பவற்றி, சூதால் பவற்றி, தகர்ப்தபார், பூழ்ப்தபாரால் பவற்றி
முதலானவற்மறக் குறிக்கும்.

96
4.1.2 வாமகத்திமைக்குாிய துமறகள்

கூதிர் தவனில் என்றிரு பாசமறக்

காதலின் ஒன்றிக் கண்ைிய வமகயினும்
ஏதரார் களவழி அன்றிக் களவழித்
தததரார் ததாற்றிய பவன்றியுந் தததரார்
பவன்ற தகாைான் முன்ததர்க் குரமவயும்
ஒன்றிய ைரபிற் பின்ததர்க் குரமவயும்
பபரும்பமக தாங்கும் தவலி னானும்
அரும்பமக தாங்கும் ஆற்ற லானும்
புல்லா வாழ்க்மக வல்லாண் பக்கமும்
ஒல்லார் நாைப் பபாியவர்க் கண்ைிச்
பசால்லிய வமகயின் ஒன்பறாடு புைர்த்துத்
பதால்லுயிர் வழங்கிய அவிப்பலி யானும்
ஒல்லார் இைவயிற் புல்லிய பாங்கினும்
பகட்டி னானும் ைாவி னானுந்
துகட்ைபு சிறப்பின் சான்தறார் பக்கமும்
கடிைமன நீத்த பாலின் கண்ணும்
எட்டுவமக நுதலிய அமவயகத் தானும்
கட்ைமை ஒழுக்கத்துக் கண்ணுமை யானும்
இமையில் வண்புகழ்க் பகாமையி னானும்
பிமழத்ததார்த் தாங்குங் காவ லானும்
பபாருபளாடு புைர்ந்த பக்கத் தானும்
அருபளாடு புைர்ந்த அகற்சி யானும்
காைம் நீத்த பாலி னானுபைன்று
இருபாற் பட்ை ஒன்பதின் துமறத்தத (புறத்.17)
வாமகத்திமையின் துமறகள் பதிபனட்டும் பின்வருைாறு:
1. பாசமற 10. சான்தறார் பக்கம்
2. களவழி 11. கடிைமன நீத்தபால்
3. முன்ததர்க் குரமவ 12. எட்டுவமக குறித்த அமவயகம்
4. பின்ததர்க் குரமவ 13. கட்ைமை ஒழுக்கத்துக் கண்ணுமை
5. பபரும்பமக தாங்கும் தவல் 14. இமையில் வண்புகழ்க் பகாமை
6. அரும்பமக தாங்கும் ஆற்றல் 15. பிமழத்ததார்த் தாங்கும்
காவல்
7. வல்லாண் பக்கம் 16. பபாருபளாடு புைர்ந்த பக்கம்
8. அவிப்பலி 17. அருபளாடு புைர்ந்த அகற்சி
9. ஒல்லார் இைவயின் புல்லிய பாங்கு 18. காைம் நீத்த பால்

97
4.1.2.1 பாசமறக் காதலின் ஒன்றிக் கண்ைிய வமக
கூதிர்ப் பாசமற, தவனிற் பாசமற ஆகிய இரு
பாசமறகமளயும் தபாாின் ைீது பகாண்ை காதலால் பபாருந்திப்
தபார் பசய்து பபற்ற வாமக.
கவமல ைறுகின் கடுங்கண் ைறவர்
உவமலபசய் கூமற ஒடுங்கத் - துவமல பசய்
கூதிர் நலியவும் உள்ளான் பகாடித்ததரான்
மூதில் ைைவாள் முயக்கு (புறப். வாமக.45)

4.1.2.2 களவழி
இது களம்பாடுதலும், களதவள்வி பாடுதலும் என இரு வமக
ஆகும். எ.கா: ஈரச் பசறுவயின் ததர்ஏர் ஆக
விடியல்புக்கு பநடிய நீட்டிநின்
பசருப்பமை ைிளிர்த்த திருத்துறு மபஞ்சால்
பிடித்பதறி பவள்தவல் கமையபைாடு வித்தி (புறம்.369:10-
14) – இது ஏதரார் களவழிக்குச் சான்றாகும்.
ஓஓ உவமை உறழ்வின்றி ஒத்ததத
காவிாி நாைன் கழுைலம் பகாண்ைநாள்
ைாவுமதப்ப ைாற்றார் குமைபயலாங் கீழ்தைலாய்
ஆவுமத காளாம்பி தபான்ற புனல்நாைன்
தைவாமர அட்ை களத்து(களவழி.36) - இது தபாதரார்
களவழிக்குச் சான்றாகும்.
அடுகளம் தவட்ை அடு தபார்ச் பசழிய
ஆன்ற தகள்வி அைங்கிய பகாள்மக
நான்ைமற முதல்வர் சுற்றைாக
ைன்னர் ஏவல் பசய்ய ைன்னிய
தவள்வி முற்றி வாள்வாய் தவந்தத (புறம்.62:11-15) - இது
களதவள்விக்குச் சான்றாகும்.

4.1.2.3 முன்ததர்க் குரமவ

பவற்றி பபற்ற தவந்தனின் ததருக்கு முன்தன அவனது
பமைவீரர்கள் ஆடும் குரமவக் கூத்து. இது ததருக்கு முன்னர்
ஆடியதால் முன்ததர்க் குரமவ ஆயிற்று. எ.கா:
உருபகழு தபய்ைகள் அயரக்
குருதித்துகள் ஆடிய களங்கிழ தவாதய (புறம். 371)

98
4.1.2.4 பின் ததர்க் குரமவ
பவற்றிபபற்ற தவந்தனின் ததருக்குப் பின்னால் அவனது
பமை வீரர்கள் ஆடும் குரமவக் கூத்து. இது ததருக்குப் பின்னர்
ஆைப்பட்ைதால் பின் ததர்க்குரமவ ஆயிற்று. வஞ்சைில்
தகாலாமன வாழ்த்தி வயவரும்
அஞ்பசால் விறலியரும் ஆடுபதவ-பவஞ்சைத்துக்
குன்தறர் ைழகளிறுங் கூந்தற் பிடியும் தபால்
பின்ததர்க் குரமவ பிமைந்து (புறப்.வாமக.8)

4.1.2.5 பபரும்பமக தாங்கும் தவல்

பபாிய பமகயிமனத் தாங்கிடும் தவலிமனப் புகழ்வது
இத்துமற. இதற்குச் சான்றாக ஔமவயாாின் “இவ்தவ
பீலியைிந்து” (புறம்.95) என்ற புறுநானூற்றுப் பாைமலச் சான்றாகக்
காட்டுவர் இளம்பூரைர்.

4.1.2.6 அரும்பமக தாங்கும் ஆற்றல்

அாியததார் வலிமை பமைத்த பமகமயத் தாங்கும்
திறமைமயப் பாடுவது இத்துமற. இதற்குச் சான்றாக ஔமவயாாின்
“களம்புகல் ஓம்புைின்” (புறம்.87) என்ற புறநானூற்றுப் பாைமலச்
சான்றாகக் காட்டுவார் இளம்பூரைர்.

4.1.2.7 வல்லாண் பக்கம்

பபாருந்தாத வாழ்க்மகயிமனயுமைய வல்லாண்மை குன்றாப்
பக்கம். எ.கா: எருது கால்உறாஅது இமளஞர் பகான்ற
சில்விமள வரகின் புல்பலன் குப்மப
பதாடுத்த கைவர்க்குக் பகாடுத்த ைிச்சில்
பசித்த பாைர் உண்டுகமை தப்பலின்
ஒக்கல் ஒற்கஞ் பசாலியத் தன்னூர்ச்
சிறுபுல் ஆளர் முகத்தமவ கூறி
வரகுகைன் இரக்கும் பநடுந்தமக
அரசுவாில் தாங்கும் வல்லா ளன்தன (புறம்.327)

4.1.2.8 அவிப்பலி
பமகவர்கள் நாணுைாறு தமலவமரக் குறித்து முன்பு பசான்ன
வஞ்சின ைரபின் ஒன்பறாடு பபாருந்தித் பதான்று பதாட்டு வருகிற
உயிமரப் பலியாக வழங்கிய அவிப்பலி. எ.கா:
சிறந்தது இதுபவனச் பசஞ்தசாறு வாய்ப்ப

99
 ைறந்தரு வாளைர் என்னும் - பிறங்கழலுள்
ஆருயிர் என்னும் அவிதவட்ைார் ஆங்கஃதால்
வீாியபரய் தற்பால வீடு (புறப்.வாமக.30)

4.1.2.9 ஒல்லார் இைவயின் புல்லிய பாங்கு

பமகவர் நாட்டிமனக் மகக்பகாண்ை பின் அந்நாட்டின்கண்
பபாருந்தியிருக்கும் பாங்கு. நாட்மைக் மகக்பகாண்ைபின்
தபாாில்லாத நிமலயில் உவமகதயாடிருத்தல். எ. கா:
ைாண்ைமன பலதவ தபார்ைிகு குருசில்நீ
……… ……… ……… ………
பிமழயா விமளயுள் நாைகப் படுத்து
மவயா ைாமலயர் விமசயுநர்க் கறுத்த
பமகவர் ததஎத்து ஆயினும்
சினவாய் ஆகுதல் இறும்பூதாற் பபாிதத (பதிற்.32)

4.1.2.10 சான்தறார் பக்கம்

பகட்டினானும் (எருது) ஆவினானும் (பசு) குற்றம் தீர்ந்த
சிறப்பிமனயுமைய சான்தறார் பக்கம். சான்தறார் என்பது
குற்றைற்றவர் என்ற பபாருளில் அமைந்துள்ளது. எ.கா:
உண்ைா லம்ை இவ்வுலகம் இந்திரர்
அைிழ்தம் இமயவது ஆயினும் இனிபதனத்
தைியர் உண்ைலும் இலதர முனிவிலர்
துஞ்சலும் இலர்பிறர் அஞ்சுவது அஞ்சிப்
புகபழனில் உயிருங் பகாடுக்குவர் பழிபயனின்
உலகுைன் பபறினும் பகாள்ளலர் அயர்விலர்
அன்ன ைாட்சி அமனயர் ஆகித்
தைக்பகன முயலா தநான்தாள்
பிறர்க்பகன முயலுநர் உண்மை யாதன (புறம்.162)

4.1.2.11 கடிைமன நீத்த பக்கம்

பிறர்ைமன நயவாமை. காைநீத்த பாலினாலும் என்று
பின்னர்க் கூறுவதிலிருந்து இது எங்ஙனம் தவறு படுபைனின் இது
ைமனயறத்தில் நின்தறார்ப் பபாருட்ைாகும். எ.கா:
பிறன்ைமன தநாக்காத தபராண்மை சான்தறார்க்கு
அறனன்தறா ஆன்ற ஒழுக்கு (குறள்.148)

100
4.1.2.12 எட்டுவமக குறித்த அமவயகம்
எண்வமகச் சால்புகளும் குறித்து நிற்கும் ைன்றம்.
எண்வமகயாவன 1. குடிப்பிறப்பு 2. கல்வி 3. ஒழுக்கம் 4.
வாய்மை 5. தூய்மை 6. நடுவுநிமலமை 7. அழுக்காறாமை, 8.
அவாவின்மை என்பனவாம். இத்துமறக்குச் சான்றாக
‘குடிப்பிறப்புடுத்துப் பனுவல் சூடி’ என்னும் ஆசிாியைாமலப்
பாைமலச் சான்றாகக் காட்டுவார் இளம்பூரைர்.

4.1.2.13 கட்ைமை ஒழுக்கத்துக் கண்ணுமை

வமரயறுக்கப்பட்ை ஒழுக்கம் கருதும் நிமல. அமவயாவன,
அைக்கமுமைமை, ஒழுக்கமுமைமை, நடுவுநிமலமை, பவஃகாமை,
புறங்கூறாமை, தீவிமனயச்சம், அழுக்காறாமை, பபாமறயுமைமை
என்பனவாம். ைிகுதியாகலின் வாமகயாயின. இத்துமறக்கு அந்தந்த
அதிகாரத்தில் உள்ள திருக்குறட் பாக்கள் சான்றாகின்றன.

4.1.2.14 இமையில் வண்புகழ்க் பகாமை

இமைவிைாத வள்ளண்மையால் புகழ்தரும் பகாமை. எ.கா:
ைன்னா உலகத்து ைன்னுதல் குறித்ததார்
தம்புகழ் நிறீஇத் தாைாய்ந் தனதர (புறம்.165)

4.1.2.15 பிமழத்ததார்த் தாங்கும் காவல்

தம்ைிைத்துத் தவறு பசய்ததாமரப் பபாறுத்துக் காத்தல். எ.கா:
தம்மை இகழ்ந்தமை தாம் பபாறுப்ப தன்றிைற்
பறம்மை இகழ்ந்த விமனப்பயத்தால் - உம்மை
எாிவாய் நிரயத்து வீழ்வர்பகால் என்று
பாிவதூஉஞ் சான்தறார் கைன்” (நாலடி.துறவு.8)

4.1.2.16 பபாருபளாடு புைர்ந்த பக்கம்

பைய்ப்பபாருள் உைர்ந்த பக்கம். எ.கா:
எப்பபாருள் எத்தன்மைத் தாயினும் அப்பபாருள்
பைய்ப்பபாருள் காண்ப தறிவு (குறள்.355)
பைய்ப்பபாருள் ைட்டுைின்றி உலகப் பபாருதளாடு
பபாருந்திய பக்கம் என்றும் பகாள்வார் உமரயாசிாியர்.

101
4.1.2.17 அருபளாடு புைர்ந்த அகற்சி
அருபளாடு புைர்ந்த துறவு. (அகற்சி-அகலுதல்) இவ்விைத்து
இல்லற வாழ்க்மகமய விட்டு அகலுதல் என்று பபாருள். எ.கா:
அருட் பசல்வம் பசல்வத்துட் பசல்வம் பபாருட்பசல்வம்
பூாியார் கண்ணும் உள (குறள்.241)

4.1.2.18 காைம் நீத்த பக்கம்

ஆமசமய நீத்த பக்கம். எ.கா:
காைம் பவகுளி ையக்கம் இம் மூன்றும்
நாைம் பகைக்பகடும் தநாய் (குறள்.360)
இதுகாறும் கூறப்பட்ைவற்றால் வாமகத்திமையின்
பாகுபாடுகளும். வாமகத் திமைக்குாிய துமறகளும்
விளக்கப்பட்ைன.

4.2 காஞ்சித் திமை

‘நிமலயாமை’என்னும் நிமலத்தபதாரு பநறிமய

உைர்த்துவது பதால்காப்பியர் கூறும் காஞ்சித்திமையாம். இந்
நிமலயாமை, 1) இளமை நிமலயாமை, 2) பசல்வம் நிமலயாமை, 3)
யாக்மக நிமலயாமை என மூன்று வமகப்படும். இவற்மற
நாலடியாாில் புலவர்கள் தனித்தனிதய ஒவ்பவாரு அதிகாரைாகப்
பாடியுள்ளனர். காஞ்சித் திமை குறித்துத் பதால்காப்பியர் கூறியுள்ள
நூற்பா பின்வருைாறு:
காஞ்சி தாதன பபருந்திமைப் புறதன
பாங்கருஞ் சிறப்பின் பன்பனறி யானும்
நில்லா வுலகம் புல்லிய பநறித்தத (புறத்.18)
“காஞ்சி என்ற புறத்திமை, பபருந்திமை என்ற
அகத்திமைக்குப் புறனாகும். ஒருவனுக்குத் துமையாகாமை
என்னும் சிறப்பினால் பல்பநறியானும் நில்லாத உலகத்மதப்
பபாருந்திய பநறியுமைத்து” என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாம்.

4.2.1 காஞ்சித் திமையின் துமறகள்

ைாற்றருங் கூற்றம் சாற்றிய பபருமையும்

கழிந்ததார் ஒழிந்ததார்க்குக் காட்டிய முதுமையும்

102
 பண்புற வரூஉம் பகுதி தநாக்கிப்
புண்கிழித்து முடியும் ைறத்தி னானும்
ஏைச் சுற்றம் இன்றிப் புண்தைான்
தபஎய் ஒம்பிய தபஎய்ப் பக்கமும்
இன்னபனன்று இரங்கிய ைன்மன யானும்
இன்னது பிமழப்பின் இதுவா கியபரனத்
துன்னருஞ் சிறப்பின் வஞ்சினத் தானும்
இன்னமக ைமனவி தபஎய் புண்தைான்
துன்னுதல் கடிந்த பதாைாஅக் காஞ்சியும்
நீத்த கைவற் றீர்த்த தவலின்
பபயர்த்த ைமனவி ஆஞ்சி யானும்
நிகர்த்துதைல் வந்த தவந்தபனாடு முதுகுடி
ைகட்பாடு அஞ்சிய ைகட்பா லானும்
முமலயும் முகனும் தசர்த்திக் பகாண்தைான்
தமலபயாடு முடிந்த நிமலபயாடு பதாமகஇ
ஈமரந் தாகும் என்ப தபாிமச
ைாய்ந்த ைகமனச் சுற்றிய சுற்றம்
ைாய்ந்த பூசல் ையக்கத் தானும்
தாதை எய்திய தாங்கரும் மபயுளும்
கைவபனாடு முடிந்த பைர்ச்சி தநாக்கிச்
பசல்தவார் பசப்பிய மூதா னந்தமும்
நனிைிகு சுரத்திமைக் கைவமன இழந்து
தனிைகள் புலம்பிய முதுபா மலயும்
கழிந்ததார் ததஎத்துக் கழிபைர் உறீஇ
ஒழிந்ததார் புலம்பிய மகயறு நிமலயும்
காதலி இழந்த தாபத நிமலயும்
நல்தலாள் கைவபனாடு நனியழல் புகீஇச்
பசால்லிமை இட்ை ைாமல நிமலயும்
அரும்பபருஞ் சிறப்பிற் புதல்வற் பயந்த
தாய்தப வரூஉம் தமலப்பபயல் நிமலயும்
ைலர்தமல உலகத்து ைரபுநன் கறியப்
பலர்பசலச் பசல்லாக் காடு வாழ்த்பதாடு
நிமறயருஞ் சிறப்பின் துமறயிரண் டுமைத்தத (புறத்.19)
காஞ்சித் திமை பைாத்தம் இருபது துமறகமள உமைத்து.
அத்துமறகள் பின்வருைாறு.
1. பபருங்காஞ்சி 11.ையக்கக்காஞ்சி (பூசல்ையக்கம்)
2. முதுமைக் காஞ்சி 12. தாங்கரும்மபயுள்
3. ைறக்காஞ்சி 13. மூதானந்தம்
4. தபய்க் காஞ்சி 14. முதுபாமல

103
5. ைன்மனக் காஞ்சி 15. மகயறுநிமல
6. வஞ்சினக் காஞ்சி 16. தபுதார நிமல
7. பதாைாஅக்காஞ்சி 17. தாபத நிமல
8. ஆஞ்சிக் காஞ்சி 18.ைாமலக்காஞ்சி (ைாமலநிமல)
9. ைகட்பாற் காஞ்சி 19. தமலப்பபயல் நிமல
10. முதுகாஞ்சி 20. காடு வாழ்த்து

4.2.1.1 பபருங்காஞ்சி
ைாற்றற்கு அாிய கூற்றம் வரும் என்று கூறப்பட்ை
பபருங்காஞ்சித் துமற. இறப்பு ஒன்தற நிமலயானது என்தறனும்
ஒருநாள் இறப்பு வரும் என்று கூறுவது இத்துமற. எ.கா:
இருங்கைல் உடுத்த இப் பபருங்கண் ைாநிலம்
உமையிமல நடுவைது இமைபிறர்க் கின்றித்
தாதை யாண்ை ஏைங் காவலர்
இடுதிமர ைைலினும் பலதர சுடுபிைக்
காடுபதி யாகப் தபாகித் தத்தம்
நாடு பிறர்பகாளச் பசன்று ைாய்ந்தனதர (புறம்.363)

4.2.1.2 முதுமைக் காஞ்சி

அறிவான் ைிக்தகார் (கழிந்ததார்) அறிவுமுதிர்ச்சி
பபறாததார்க்கு (ஒழிந்ததார்) பசான்ன முதுமைக் காஞ்சி. எ.கா:
“பல்சான் றீதர பல்சான் றீதர
கயல்முள் அன்ன நமரமுதிர் திமரகவுள்
பயனில் மூப்பின் பல்சான் றீதர
கைிச்சிக் கூர்ம்பமைக் கடுந்திறல் ஒருவன்
பிைிக்குங் காமல இரங்குவிர் ைாததா
நல்லது பசய்தல் ஆற்றீ ராயினும்
அல்லது பசய்தல் ஓம்புைின் அதுதான்
எல்தலாரும் உவப்ப தன்றியும்
நல்லாற்றுப் படூஉம் பநறியுைா ரதுதவ (புறம்.195)

4.2.1.3 ைறக்காஞ்சி
இயல்புற வரும் பகுதி கருதி, வாய்த்த புண்மைக் கிழித்து
உயிர்துறக்கும் ைறக்காஞ்சி. எ.கா:
நமகயைர் ஆயம் நடுங்க நடுங்கான்

104
 பதாமகயைர் ஓட்டிய துப்பின் - பமகவர்முன்
நுங்கிச் சினவுதல் தநானான் நுதிதவலான்
பபாங்கிப் பாிந்திட்ைான் புண்
(புறப்.காஞ்சி.15)

4.2.1.4 தபய்க்காஞ்சி
தபணுதற்குாிய சுற்றத்தார் இல்லாமையால்,
புண்பட்ைவமனப் தபய் தபணுதமலக் குறிக்கும் தபய்க்காஞ்சி.
எ.கா:
ஆயும் அடுதிறலாற் கன்பிலார் இல்தபாலும்
ததாயுங் கதழ்குருதி ததாள்புமைப்பப் - தபயும்
களம்புகலச் சீறிக் கதிர்தவல்வாய் வீழ்ந்தான்
உளம்புகல ஓம்பல் உறும் (புறப்.காஞ்சி.16)

4.2.1.5 ைன்மனக் காஞ்சி

இத்தன்மையான் என உலகத்தார் இரங்குவதாகிய ைன்மனக்
காஞ்சி இத்துமறக்குச் “சிறியகட் பபறிதன எைக்கீயும் ைன்தன”
(புறம்.235) என்ற ஔமவயாாின் புறநானூற்றுப் பாைமலச்
சான்றாகக் காட்டுவார் இளம்பூரைர்.

4.2.1.6 வஞ்சினக் காஞ்சி

“இது பசய்யத் தவறிதனன் ஆயின் இன்னவாகக் கைதவன்”
என்று கூறும் ஒப்பற்ற சிறப்புமைய வஞ்சினக் காஞ்சி. எ.கா:
நகுதக் கனதர நாடுைீக் கூறுநர்
இமளயன் இவபனன உமளயக் கூறி
……… …….. ……….. ……….
சிறுபசால் பசால்லிய சினங்பகழு தவந்தமர
அருஞ்சைம் சிமதயத் தாக்கி முரசபைாடு
ஒருங்ககப் பதைஎ னாயின் பபாருந்திய
என்நிழல் வாழ்நர் பசல்நிழற் காைாது
பகாடியன்எம் இமறபயனக் கண்ைீர் பரப்பிக்
குடிபழி தூற்றுங் தகாதலன் ஆகுக
………. ………… …….. ……….
புலவர் பாைாது வமரகஎன் நிலவமர

105
 புரப்தபார் புன்கண் கூர
இரப்தபார்க் கீயா இன்மையான் உறதவ (புறம்.72)

4.2.1.7 பதாைாஅக் காஞ்சி

புண்பட்ை கைவனின் உைமலப் தபய் பதாைாதவாறு
காத்திருக்கும் இன்னமக ைமனவியின் நிமலமயக் கூறும் துமற.
எ.கா:
காக்க வம்தைா காதலம் ததாழி
தவந்துறு விழுைந் தாங்கிய
பூம்பபாறிக் கழற்கால் பநடுந்தமக புண்தை (புறம்.281)

4.2.1.8 ஆஞ்சிக் காஞ்சி

உயிர் நீத்த கைவனின் உயிமரப் தபாக்கிய தவலாதலதய
தன் உயிமரயும் ைமனவி தபாக்கிக் பகாண்ை ஆஞ்சிக் காஞ்சி. எ.கா:
பகௌமவதீர் தவலிக் கடிததகாண் கற்புமைமை
பவவ்தவல்வாய் வீழ்ந்தான் விறல்பவய்தயான்-அவ்தவதல
அம்பிற் பிறழுந் தைங்கண் அவன்காதற்
பகாம்பிற்கும் ஆயிற்தற கூற்று (புறப். காஞ்சி.23)

4.2.1.9 ைகட்பாற் காஞ்சி

ஒத்து ைாறுபட்ை தவந்தன் ைகட்பகாமை தகட்டு வந்ததபாது
தம் பதால்குலப் பபருமைமயக் கருதி, அதமன ைறுத்து
வந்தவபனாடு தம்முயிமரப் பபாருட்படுத்தாது தபாாிடுவது
ைகட்பாற் காஞ்சி. எ.கா:
நுதிதவல் பகாண்டு நுதல்வியர் துமையாக்
கடிய கூறும் தவந்தத தந்மதயும்
பநடிய அல்லது பைிந்து பைாழியலதன
இஃதிவர் படிவம் ஆயின் மவஎயிற்று
அாிைதர் ைமழக்கண் அம்ைா அாிமவ
ைரம்படு சிறுதீப் தபால
அைங்கா யினள்தான் பிறந்த ஊர்க்தக (புறம்.349)

4.2.1.10 முதுகாஞ்சி
ைாய்ந்த கைவனது தமலபயாடு தன்னுமைய முமலமயயும்,
முகத்மதயும் அமைத்தவாதற அவதனாடு ைாய்ந்த முதுகாஞ்சி.
எ.கா:

106
 பகாமலயானாக் கூற்றம் பகாடிதத பகாழுநன்
தமலயானான் மதயலாள் கண்தை-முமலயான்
முயங்கினாள் வாள்முகஞ் தசர்த்தினாள் ஆங்தக
உயங்கினாள் ஓங்கிற்று உயிர் (புறப்.காஞ்சி.13)

4.2.1.11 ையக்கக் காஞ்சி (பூசல் ையக்கம்)

ைிகுந்த புகழுைன் பபாருது ைடிந்த ைகமனச் சுற்றிய
சுற்றத்தார் அவன் ைடிந்தமைக்காகச் பசய்த பூசல் ையக்கம். எ.கா:
ைீன்உண் பகாக்கின் தூவி அன்ன
வால்நமரக் கூந்தல் முதிதயாள் சிறுவன்
களிபறறிந்து பட்ைனன் என்னும் உவமக
ஈன்ற ஞான்றினும் பபாிதத கண்ைீர்
தநான்கமழ துயல்வரும் பவதிரத்து
வான்பபயத் தூங்கிய சிதாினும் பலதவ (புறம்.277)

4.2.1.12 தாங்கரும்மபயுள் (துன்பக் காஞ்சி)

சிமறப்பட்ைார் தாம் உற்ற பபாறுத்தற்காிய துன்பத்திமனக்
கூறும் துன்பக் காஞ்சி. எ.கா:
குழவி இறப்பினும் ஊன்தடி பிறப்பினும்
ஆளன்று என்று வாளில் தப்பார்
பதாைர்ப்படு ஞைலியின் இைர்ப்படுத் திாீஇய
தகளல் தகளிர் தவளாண் சிறுபதம்
ைதுமக யின்றி வயிற்றுத்தீத் தைியத்
தாைிரந் துண்ணும் அளமவ
ஈன்ை தராவிவ் வுலகத் தாதன (புறம்.24)

4.2.1.13 மூதானந்தம்
கைவதனாடு இறந்த ைமனவியின் இறப்மப தநாக்கி,
வழியில் பசல்தவார் இரங்கிக் கூறிய மூதானந்தம், ைிகுந்த அன்பால்
விமளந்த சாக்காடு மூதானந்தம் எனப்பட்ைது. எ.கா:
ஓருயி ராக உைர்க உைன்கலந்தார்க்கு
ஈருயிர் என்பர் இமைபதாியார் - தபாாில்
விைன்ஏந்தும் தவதலாற்கும் பவள்வமளயி னாட்கும்
உைதன உலந்தது உயிர் (புறப்.சிறப்பிற் பபாதுவியல்.9)

107
4.2.1.14 முதுபாமல
ைிகவும் பபாிய சுரத்திமைக் கைவமன இழந்து தனியளாய்
ைமனவி ஒருத்தி வருந்தும் துமற முதுபாமல ஆகும். எ.கா:
ஐதயாஎனின் யான் புலியஞ் சுவதல
அமைத்தனன் பகாளிதன அகன்ைார்பு எடுக்கவல்தலன்
என்தபாற் பபருவிதிர்ப்பு உறுக நின்மன
இன்னா பசய்த அறனில் கூற்தற
நிமரவமள முன்மக பற்றி
வமரநிழற் தசர்க நைத்திசின் சிறிதத (புறம்.255)

4.2.1.15 மகயறு நிமல

இறந்தவர்களின் இழப்மப எண்ைிச் சாகாதவர்கள் வருந்திப்
புலம்பிய மகயறு நிமல. எ.கா:
பசற்றன் றாயினும் பசயிர்த்தன் றாயினும்
உற்றன் றாயினும் உய்வின்று ைாததா
பாடுநர் தபாலக் மகபதாழுது ஏத்தி
இரந்தன் றாகல் தவண்டும் பபாலந்தார்
ைண்ைைர்க் கைக்குந் தாமனத்
திண்ததர் வளவற் பகாண்ை கூற்தற (புறம்.226)

4.2.1.16 தபுதார நிமல

அன்பிற்குாிய ைமனவிமய இழந்தவனின் நிமலயிமனக்
கூறுவது தபுதாரநிமலயாகும். (தபுதல்-இழத்தல், தாரம்-ைமனவி)
யாங்குப் பபாிதாயினும் தநாயள பவமனத்தத
உயிர்பசகுக் கல்லா ைதுமகத் தன்மையின்
கள்ளி தபாகிய களாியம் பறந்தமல
பவள்ளிமைப் பபாத்திய விமளவிறகு ஈைத்து
ஒள்ளழற் பள்ளிப் பாயல் தசர்த்தி
ஞாங்கர் ைாய்ந்தனள் ைைந்மத
இன்னும் வாழ்வல் என்னிதன் பண்தப (புறம்.245)

4.2.1.17 தாபத நிமல

அன்புமைக் கைவமன இழந்த ைமனவியின் தாபத நிமல.
எ.கா:
அளிய தாதை சிறுபவள் ளாம்பல்
இமளயம் ஆகத் தமழயா யினதவ, இனிதய
பபருவளக் பகாழுநன் ைாய்ந்பதனப் பபாழுது ைறுத்து

108
 இன்னா மவகல் உண்ணும்
அல்லிப் படூஉம் புல்லா யினதவ (புறம்.248)

4.2.1.18 ைாமலநிமல
கைவன் இறந்ததனால் கைவபனாடு ைமனவியும் பபாிய
அழலில் புகுந்த தபாது இமையிட்ை ைாமலக் காலத்துக் கூறும்
கூற்று ைாமல நிமல ஆயிற்று. எ.கா:
……… ……… ……… எபைக்பகம்
பபருந்ததாள் கைவன் ைாய்ந்பதன அரும்பற
வள்ளிதழ் அவிழ்ந்த தாைமர
நள்ளிரும் பபாய்மகயும் தீயும்ஓர் அற்தற (புறம்.246)

4.2.1.19 தமலப்பபயல் நிமல

அரும்பபரும் சிறப்பிமனயுமைய ைகமனப் பபற்ற தாய்,
ைகனிறந்த பபாழுது தானும் உைனிறத்தல். (தமலப்பபயல்-தசர்தல்;
சாவில் தசர்தல்). எ.கா:
இைம்படு ஞாலத்து இயல்தபா பகாடிதத
தைம்பபருங்கண் பாலகன் என்னும் - கைன்கழித்து
முள்பளயிற்றுப் தபமதயாள் புக்காள் முரைவியா
வள்பளயிற்றுக் கூற்றத்தின் வாய்” (புறப்.சிறப்பிற்
பபாதுவியல்.5)

4.2.1.20 காடு வாழ்த்து

ைலர்தமல உலகத்து ைரபு நன்கு விளங்கப் பலரும் ைாயத்
தான் ைாயாத புறங்காட்மை (சுடுகாட்மை) வாழ்த்துதல் இத்துமற.
எ.கா:
களாி பரந்து கள்ளி தபாகிப்
பகலுங் கூவுங் கூமகபயாடு தபழ்வாய்
ஈை விளக்கின் தபஎய் ைகளிபராடு
அஞ்சுவந் தன்றிம் ைஞ்சுபடு முதுகாடு
பநஞ்சைர் காதலர் அழுத கண்ைீர்
என்புபடு சுைமல பவண்ைீறு அவிப்ப
எல்லார் புறனுந் தான்கண்டு உலகத்து
ைன்பமதக் பகல்லாந் தானாய்த்
தன்புறங் காண்தபார்க் காண்பறி யாதத (புறம்.356)

109
 நிமலயாமைமயப் தபசுவது இவ்வுலக வாழ்மவத் துறத்தல்
தவண்டியன்று, நிமலயாமை உைர்ந்து தன் வாழ்நாளின் சிறுமை
உைர்ந்து அதற்குள் என்றும் நிமலத்த புகமழ ஈட்ை தவண்டும்
என்பதத காஞ்சித் திமை காட்டும் வாழ்வியல் பநறியாகும். இளமை
நிமலயற்றது, ஆகதவ இளமை ைாறுதற்குள் ஆற்ற தவண்டிய
அருஞ்பசயல்கமள ஆற்றி முடிக்க தவண்டும். யாக்மக நிமலயற்றது,
ஆமகயால் அது அழிவதற்குள் நல்ல பசயல்கமளச் பசய்து முடிக்க
தவண்டும். பசல்வம் நிமலயற்றது, ஆமகயால் பசல்வம்
உள்ளதபாதத அறங்கமள தைற்பகாள்ள தவண்டும் என்பதத
காஞ்சித் திமை உைர்த்தும் வாழ்க்மகத் தத்துவம் ஆகும்.

4.3 பாைாண் திமை

பாைாண் திமை என்பதற்குப் பாைப்படும் ஆண்ைகனது

சிறப்பு என்பது பபாருள். அஃதாவது, பாட்டுமைத் தமலவனின்
வீரம், பகாமை, புகழ் முதலியவற்மறச் சிறப்பித்துப் பாடுவது
பாைாண் திமையாகும். இப் பாைாண் திமை எட்டு வமகப்படும்.
அமவயாவன, 1) கைவுள் வாழ்த்து வமக 2) வாழ்த்தியல் வமக
3) ைங்கல வமக 4) பசவியறிவுறுத்தல் 5) ஆற்றுப்பமை வமக 6)
பாிசிற்றுமற 7) மகக்கிமள வமக 8) வமசவமக. பாைாண்
திமையின் இலக்கைத்மதத் பதால்காப்பியர்,
பாைாண் பகுதி மகக்கிமளப் புறதன
நாடுங் காமல நாலிரண் டுமைத்தத (புறத்.20)
என்னும் நூற்பாவில் சுட்டுவர். “பாைாண் திமையானது மகக்கிமள
என்னும் அகத்திமைக்குப் புறனாகும். பாைாண்திமை என்பது
எட்டு வமகப்படும்” என்பதத இந்நூற்பாவின் பபாருளாம்.
“மகக்கிமள ஒரு நிலத்திற்குாியதாக வராைல் ஒருதமலக்
காைைாக வரும். பாைாணும் ஒருபாற்கு உாித்தன்றி ஒருவன்
யாதானும் ஒரு பயன் கருதிய வழி பைாழிந்து நிற்பதாகலானும்,
மகக்கிமள தபாலப் பாைாண் பகுதியிலும் இயற்பபயர்
கூறப்படுவதாலும், மகக்கிமளக்கு நிலம், பபாழுது வமரயமற
இல்லாதது தபாலப் பாைாண் திமைக்கும் இல்லாததாலும்
பாைாண்திமை மகக்கிமளக்குப் புறனாயிற்று” என்பர்
இளம்பூரைர்.

110
4.3.1 பாைாண் பாட்டிற்குாிய பபாருண்மை ைரபு

பாைாண் பாட்டிற்குாியபதாரு பபாருண்மைமய உைர்த்தும்

வமகயில் பின்வரும் நூற்பா அமைகிறது.
அைரர்கண் முடியும் அறுவமக யானும்
புமரதீர் காைம் புல்லிய வமகயினும்
ஒன்றன் பகுதி ஒன்றும் என்ப (புறத்.21)
“பகாடி நிமல முதலிய ஆறும் கைவுட் புகழ்ச்சி ைட்டுைின்றிப்
பாட்டுமைத் தமலவமனச் சார்ந்து வருதல் என்ற வமகயானும்
ஒருவமனப் பாடுதலால் பாைாண் பாட்டு ஆகும்” என்பர். அதாவது,
பகாடி நிமல, கந்தழி, வள்ளி, புலவராற்றுப் பமை, புகழ்தல், பரவல்
என்பவற்றிலும் ஐந்திமை தழுவிய காைம் பபாருந்திவருதல் ஒரு
கூற்றின் பாகுபாடு பாைாண் திமை யாவதற்குப் பபாருந்தும்
என்பர். பகாடிநிமல முதலிய ஆறும் கைவுட் புகழ்ச்சியன்றிப்
பாட்டுமைத் தமலவமனச் சார்த்தி வருதல், காைப் பகுதியிற் பாடும்
பாட்டுமைத் தமலவமனச் சார்த்தி வருதல் என்ற இரு வமகயானும்
ஒருவமனப் புகழ்தலாற் பாைாண் பாட்டு ஆயிற்று என விளக்குவார்
இளம்பூரைர்.

4.3.2 பாைாண் பாட்டிற்குாிய பசய்யுள் ைரபு

பாைாண் பாட்டிற்குாிய பசய்யுள் பற்றி ைரபிமனப் பின் வரும்

நூற்பா கூறுகிறது.
வழக்கியல் ைருங்கின் வமகபை நிமலஇப்
பரவலும் புகழ்ச்சியும் கருதிய பாங்கினும்
முன்தனார் கூறிய குறிப்பினும் பசந்துமற
வண்ைப் பகுதி வமரவின் றாங்தக (புறத்.22)
இந்நூற்பாவிற்கு, “அைரர் கண் முடியும் அறுவமகயும்
வழக்கில் பபாருந்தி வரும் தபாது, பரவல், புகழ்ச்சி ஆகியமவயும்
முன்தனார் கூறிய காைக் குறிப்பினும் பசந்துமறப் பாட்டினும் வரும்
வண்ைப்பகுதி நீக்கப்பைாது” என்பது பபாருள் ஆகும். அதாவது
இமசத்தைிழில் ததவபாைியும், அகப்பபாருள்பாட்டும்
பாைப்பைலாம் என்ற விதிமுமற உண்டு. அந்நிமலயில் பசந்துமறப்
பாட்டிற்கு உாிய பசய்யுள் இமவ என வமரயறுக்கப்பைவில்மல.

111
அதுதபான்று பாைாண் பாட்டிற்கும் உாிய பசய்யுள் இமவ என்ற
வமரயமற இல்மல; அது எல்லாச் பசய்யுளானும் வரப்பபறும்
என்பது பபாருளாகும். பரவல் என்பது முன்னிமலக் கண்ணும்,
புகழ்ச்சி என்பது பைர்க்மக இைத்தும் நிகழ்வதாகும்.
பாைாண் பாட்டில் காைப்பகுதி இைம் என்று கூறப்பட்ைதற்கு
ஒப்ப கைவுள் ைாட்டும், ஏதனார் ைாட்டும் காைப்பகுதி நீக்கார் என்ற
பபாருள்பைப் பின்வரும் நூற்பா அமைகிறது.
காைப் பகுதி கைவுளும் வமரயார்
ஏதனார் பாங்கினும் என்ைனார் புலவர் (புறத்.23)
இந்நூற்பாவுக்கு “கைவுள் ைாட்டுத் பதய்வப் பபண்டிர் நயந்த
பக்கமும், ைானிைப் பபண்டிர் நயந்த பக்கமும் பாைப்பபறும்” என்பது
பபாருள்.
நல்கினும் நாைிமசயாள் தநாம்என்னும் தசவடிதைல்
ஒல்கினும் உச்சியார் தநாம்என்னும் - ைல்கிருள்
ஆைல் அயர்ந்தாற்கு அாிதால் உமையாமள
ஊைல் உைர்த்துவததார் ஆறு (புறப்.பாைாண்.48)
இப்பாைல் பதய்வப் பபண்டிர் நயந்த பக்கைாகும்.
அாிபகாண்ை கண்சிவப்ப அல்லிபனன் ஆகம்
புாிபகாண்ை நூல்வடுவாப் புல்லி - வாிவண்டு
பண்நலங்கூட் டுண்ணும் பனிைலர்ப் பாசூர்என்
உண்ைலங் கூட்டுண்ைா னூர் (புறப்.பாைாண்.49)
இப்பாைல் ைானிைப் பபண்டிர் நயந்த பக்கைாகும்.

4.3.3 பிள்மளத் தைிழின் ததாற்றம்

குழவி ைருங்கினும் கிழவதாகும் (புறத்.24)

என்ற நூற்பா “சிறுவர்கள் விமளயாட்டு ைகளிபராடு பபாருந்திய
காலத்து அச்சிறுவாிைத்தும் காைப்பகுதி கூறப்பபறும்” என்று
கூறுகிறது. எ.கா:
வாிப்பந்து பகாண்பைாளித்தாய் வாள்தவந்தன் மைந்தா
அாிக்கண்ைி அஞ்சி அலற - எாிக்கதிர்தவல்
பசங்தகாலன் நுங்தகாச் சினக்களிற்றின் தைல்வாினும்
எங்தகாலம் தீண்ைல் இனி (புறப்.பாைாண்.50)
இதுதவ பிற்காலத்தில் ‘பிள்மளத்தைிழ்’ எனத் தனிபயாரு இலக்கிய
வமக ததான்ற வித்திட்ைது எனலாம்.

112
4.3.4 உலா இலக்கியத் ததாற்றம்

ஊபராடு ததாற்றமும் உாித்பதன பைாழிப

வழக்பகாடு சிவைிய வமகமை யான (புறத்.25)
“வழக்பகாடு பபாருந்தி நைக்கும் வமகமைக் கண் ஊாின்கண்
காைப்பகுதி நிகழ்த்தலும் உாித்து என்பர் புலவர்” என்பது
இந்நூற்பாவின் பபாருளாம். ‘ஊபராடு ததாற்றம்’ என்பது தபமத
முதலாகப் தபாிளம்பபண் ஈறாக வருவது. ‘வழக்கு’ என்பது
பசால்லுதற்கு ஏற்ற நிமலமை. ‘வமக’ என்பது அவரவர்
பருவத்திற்கு ஏற்கக்கூறும் வமகச்பசய்யுள் என்பர் இளம்பூரைர்.
இத்துமற பிற்காலத்தில் “உலா” என்ற சிற்றிலக்கியம்
ததான்றுவதற்கு அடிப்பமையாக விளங்கியது எனலாம்.

4.3.5 பாைாண்பாட்டிற்குாிய ைரபு

அகத்திமையியலில் அகப்பாைல்களில் இயற்பபயர்

சுட்டுவது ைரபன்று என்று குறிப்பிைப்பட்ைது. ஆனால் பாைாண்
பாட்டின்கண் பைய்ப்பபயர் இைம்பபறலாம் என்ற கருத்து பின்வரும்
நூற்பாவினால் விளங்குகிறது.
பைய்ப்பபயர் ைருங்கின் மவத்தனர் வழிதய (புறத்.26)

4.3.5.1 கைவுள் வாழ்த்பதாடு வரும் பாைாண்

அைரர்கண் முடியும் அறுவமகயுள் பகாடிநிமல, கந்தழி வள்ளி
இந்த மூன்றும் பாட்டுமைத் தமலவமனச் சார்த்தி வரும் தபாது
கைவுள் வாழ்த்பதாடு பபாருந்தி வரும் என்பமதப் பின்வரும் நூற்பா
விளக்கும்.
பகாடிநிமல கந்தழி வள்ளி என்ற
வடுநீங்கு சிறப்பின் முதலன மூன்றும்
கைவுள் வாழ்த்பதாடு கண்ைிய வருதை (புறத்.27)

4.3.6 பகாற்றவள்மளயும் பாைாண் பாட்தை

பகாற்ற வள்மள ஓாிைத் தான (புறத்.28)

113
 “பகாற்றவள்மள என்பதும் ஓாிைத்துப் பாைாண் பாட்ைாகும்”
என்பது இந்த நூற்பாவின் பபாருளாகும். பகாற்றவள்மள என்பது
ததாற்ற பகாற்றவன் அளிக்கும் திமறப் பபாருமளக் குறிக்கும். இது
வஞ்சித் திமையுள்ளும் வந்துள்ள துமறயாகும். “துமற
கூறுவதாயின் வஞ்சியாம்; புகழ்தல் கருத்தாயின் பாைாைாம்” என்று
தவறுபாட்டிமன விளக்குவர் இளம்பூரைர்.

4.3.7 பாைாண்திமைக்குாிய துமறகள் - I

பாைாண்திமைக்குாிய துமறகமள இரண்டு நூற்பாக்களில்

எடுத்தியம்புவர் பதால்காப்பியர். ஒவ்பவாரு நூற்பாவிலும்
தனித்தனிதய பத்துப் பத்துத் துமறகள் குறிக்கப்படுகின்றன.
பகாடுப்தபார் ஏத்திக் பகாைாஅர்ப் பழித்தலும்
அடுத்தூர்ந் ததத்திய இயல்பைாழி வாழ்த்தும்
தசய்வரல் வருத்தம் வீை வாயில்
காவலர்க் குமரத்த கமைநிமல யானும்
கண்பமை கண்ைிய கண்பமை நிமலயும்
கபிமல கண்ைிய தவள்வி நிமலயும்
தவமல தநாக்கிய விளக்கு நிமலயும்
வாயுமற வாழ்த்தும் பசவியறிவுறூஉவும்
ஆவயின் வரூஉம் புறநிமல வாழ்த்தும்
மகக்கிமள வமகபயாடு உளப்பைத் பதாமகஇத்
பதாக்க நான்கும் உளபவன பைாழிப” (புறத்.29)
இந்நூற்பாவால் அறியப்பபறும் பத்துத் துமறகள் பின்வருைாறு:

1. பகாடுப்தபார் ஏத்திக் பகாைார்ப் பழித்தல் 6. தவமல தநாக்கிய

விளக்கு நிமல
2. இயல்பைாழி வாழ்த்து 7. வாயுமற வாழ்த்து
3. வாயில் நிமல (கமை நிமல) 8. பசவியறிவுறூஉ
4. கண்பமை நிமல 9. புறநிமல வாழ்த்து
5. தவள்வி நிமல 10. மகக்கிமள வமக

4.3.7.1 பகாடுப்தபார் ஏத்திக் பகாைார்ப் பழித்தல்

பகாடுப்தபார் ஏத்திக் பகாைார்ப் பழித்தல் என்பது
மூவமகப்படும் என்பர் இளம்பூரைர். 1. பகாடுப்தபார் ஏத்தல், 2)
பகாைாஅர்ப் பழித்தல், 3) பகாடுப்தபார் ஏத்திக் பகாைார்ப் பழித்தல்.

114
அஃது ஈதவாமரப் புகழ்தல், ஈயாதாமரப் பழித்தல், ஈதவாமரப்
புகழ்ந்து ஈயாதாமரப் பழித்தல் என்பதாம். எ.கா:
பாாி பாாி பயன்றுபல ஏத்தி
ஒருவற் புகழ்வர் பசந்நாப் புலவர்
பாாி ஒருவனும் அல்லர் (புறம்.107) - இப்பாைல்
பகாடுப்தபாமர ஏத்தியதற்குச் சான்றாகும்.
களங்கனி அன்ன கருங்தகாட்டுச் சீறியாழ்
பாடின் பனுவற் பாைர் உய்த்பதனக்
களிறில வாகிய புல்லமர பநடுபவளிற்
கான ைஞ்மஞ கண்பைாடு தசப்ப
ஈமக அாிய இமழயைி ைகளிபராடு
சாயின் பறன்ப ஆஅய் தகாயில்
சுமவக்கினி தாகிய குய்யுமை அடிசில்
பிறர்க்கீ வின்றித் தம்வயி றருத்தி
உமரசால் ஓங்கு புகழ் ஓாிஇய
முமரசுபகழு பசல்வர் நகர்தபா லாதத (புறம்.127) -
இப்பாைல் பகாடுப்தபார் ஏத்திக் பகாைார்ப் பழித்தலுக்குச்
சான்றாகும்.

4.3.7.2 இயல்பைாழி வாழ்த்து

‘பவன்றியும் குைனும் அடுத்துப் பரந்து ஏத்திய இயல்பைாழி
வாழ்த்து’ என்பார் இளம்பூரைர். இதமன இயல்பைாழி, வாழ்த்து,
இயல்பைாழி வாழ்த்து என்று மூன்றாகப் பகுத்துமரப்பர். எ.கா:
ஊர்க்குறு ைாக்கள் பவண்தகாடு கழாஅலின்
நீர்த்துமற படியும் பபருங்களிறு தபால
இனிமய பபருை எைக்தக ைற்றதன்
துன்னருங் கைாஅம் தபால
இன்னாய் பபருைநின் ஒன்னா தார்க்தக (புறம்.94) -
இதன்கண் அதியைானின் இயல்பான தன்மை புகழப்படுவதால்
இப்பாைல் இயல்பைாழி ஆயிற்று.
இையத்து ஈண்டி இன்குரல் பயிற்றிக்
பகாண்ைல் ைாைமழ பபாழிந்த
நுண்பல் துளியினும் வாழிய பலதவ (புறம்.34) - இது
வாழ்த்து ஆயிற்று.
ஆவும் ஆனியற் பார்ப்பன ைாக்களும்
பபண்டிரும் பிைியுமை யீரும் தபைித்
பதன்புலம் வாழ்நர்க் கருங்கைன் இறுக்கும்
115
 பபான்தபாற் புதல்வர்ப் பபறாஅ தீரும்
எம்அம்பு கடிவிடுதும் நும்அரண் தசர்ைிபனன
அறத்தாறு நுவலும் பூட்மக ைறத்திற்
பகால்களிற்று ைீைிமசக் பகாடிவிசும்பு நிழற்றும்
எங்தகா வாழிய குடுைி தங்தகாச்
பசந்நீர்ப் பசும்பபான் வயாியர்க் கீத்த
முந்நீர் விழவின் பநடிதயான்
நன்னீர்ப் பஃறுளி ைைலினும் பலதவ (புறம்.9) - இது
இயன்பைாழியும் வாழ்த்தும் உமையதால் இயன் பைாழி
வாழ்த்தாயிற்று.

4.3.7.3 கமை நிமல (வாயில் நிமல)

பநடுந் பதாமலவிலிருந்து வருகின்ற புலவர்கள் தம் உைல்
வருத்தம் தீர வாயில் காவலர்களிைத்து உமரத்தது வாயில் நிமல.
எ.கா:
வாயிதலாதய வாயிதலாதய
வள்ளிதயார் பசவிமுதல் வயங்குபைாழி வித்தித்தாம்
உள்ளியது முடிக்கும் உரனுமை உள்ளத்து
வாிமசக்கு வருந்தும்இப் பாிசில் வாழ்க்மகப்
பாிசிலர்க்கு அமையா வாயி தலாதய (புறம்.206)
4.3.7.4 கண்பமை நிமல
அரசன் நன்கு துயின்றது கூறல் கண்பமை நிமல என்னும்
துமறயாகும். எ.கா: தைலார் இமறஅைருள் ைின்னார்
சினஞ்பசாாியும்
தவலான் விறன்முமன பவன்றைக்கிக்-தகாலால்
பகாடிய உலகில் குறுகாமை எங்தகான்
கடியத் துயிதலற்ற கண் (புறப்.பாைாண்.8)

4.3.7.5 தவள்வி நிமல

கபிமல குறித்த தவள்வி நிமலமயக் குறிப்பது இத்துமற.
எ.கா:
பருக்காழும் பசம்பபான்னும் பார்ப்பார் முகப்பக்
குருக்கண் கபிமல பகாடுத்தான-பசருக்தகாடு
இடிமுரசத் தாமன இகலிாிய எங்தகான்
கடிமுரசங் காமலச் பசய் வித்து (புறப்.பாைாண்.14)

116
4.3.7.6 தவமல தநாக்கிய விளக்கு நிமல
விளக்கிமன ஏதுவாகக் பகாண்டு தவலின் பவற்றிமயப்
பாடுதல் இத்துமறயாகும். எ.கா:
வளிதுரந்தக் கண்ணும் வலந்திாியாப் பபாங்கி
ஒளிசிறந்தாங்கு ஓங்கி வரலால்-அளிசிறந்து
நன்பனறிதய காட்டும் நலந்பதாி தகாலற்கு
பவன்பனறிதய காட்டும் விளக்கு (புறப்.பாைாண்.32)

4.3.7.7 வாயுமற வாழ்த்து

தவம்பும் கடுவும் தபாலப் பிற்காலத்திற்குப் பயன்தரும் என்று
கடுஞ்பசாற்கமளக் பகாண்டு ஓம்பமைக் கிளவியால் பைய்யுறக்
கூறுதல் வாயுமற வாழ்த்து என்னும் துமறயாகும்.
வாயுமற வாழ்த்தத வயங்க நாடின்
தவம்பும் கடுவும் தபால பவஞ்பசால்
தாங்குதல் இன்றி வழிநனி பயக்குபைன்று
ஓம்பமைக் கிளவியின் வாயுறுத் தன்தற (பதால்.பசய். 108)
என்பது வாயுமற வாழ்த்துக்குாிய இலக்கைைாகும். இதற்குக்
“காய்பநல் அறுத்துக் கவளங் பகாளிதன” (புறம்.184) என்னும்
புறநானூற்றுப் பாைமலச் சான்று காட்டுவார் இளம்பூரைர்.

4.3.7.8 பசவியறிவுறூஉ
உயர்ந்ததார் ைாட்டு அைங்கி ஒழுகுதல் தவண்டும் என்று
பசவியறிவுறுத்துவது இத்துமற. எ.கா:
அந்தைர் சான்தறார் அருந்தவத்ததார் தம்முன்தனார்
தந்மததாய் என்றிவர்க்குத் தார்தவந்தத-முந்மத
வழிநின்று பின்மன வயங்குநீர் தவலி
பைாழிநின்று தகட்ைல் முமற (புறப்.பாைாண்.32)

4.3.7.9 புறநிமல வாழ்த்து

‘வழிபடு பதய்வம் நின்புறங் காப்பப் பழிதீர் பசல்வபைாடு,
வழிவழி சிறந்து பபாலிைின்’ என்று வாழ்த்துவது புற நிமல வாழ்த்து
என்னும் துமறயாகும். எ.கா:
பதன்றல் இமைதபாழ்ந்து ததனார் நறுமுல்மல
முன்றில் முமகவிாியும் முத்தநீர்த் தண்தகாளுர்க்
குன்றைர்ந்த பகால்ஏற்றான் நிற்காப்ப-என்றுந்
தீரா நண்பின் ததவர்

117
 சீர்சால் பசல்வபைாடு பபாலிைதி சிறந்தத”
(யா.விரு.55.தைற்பகாள்)

4.3.7.10 மகக்கிமள
ஒருதமலக் காைம் மகக்கிமள ஆகும். இது ஆண்பாற்
மகக்கிமள, பபண்பாற் மகக்கிமள என்று இருவமகப்படும்.
துடியடித் ததாற்பசவித் தூங்குமக நால்வாய்ப்
பிடிதயயான் நின்மன இரப்பல்-கடிகைழ்தார்ச்
தசதலக வண்ைபனாடு தசாி புகுதலும்எம்
சாதலகம் சார நை (முத்பதாள்.50)
இது பபண்பாற் மகக்கிமளக்குச் சான்றாகும். இவ்வாதற பிறவும்
வரும்.

4.3.8 பாைாண் திமைக்குாிய துமறகள் - II

தாவில் நல்லிமச கருதிய கிைந்ததார்க்குச்

சூதர் ஏத்திய துயிபலமை நிமலயும்
கூத்தரும் பாைரும் பபாருநரும் விறலியும்
ஆற்றிமைக் காட்சி உறழத் ததான்றிப்
பபற்ற பபருவளம் பபறாஅர்க்கு அறிவுறீஇச்
பசன்று பயபனதிரச் பசான்ன பக்கமும்
சிறந்த நாளைி பசற்றம் நீக்கிப்
பிறந்த நாள்வயின் பபருைங் கலமும்
சிறந்த சீர்த்தி ைண்ணு ைங்கலமும்
நமைைிகுத்து ஏத்திய குமைநிழல் ைரபும்
ைாைார்ச் சுட்டிய வாள்ைங் கலமும்
ைன்எயில் அழித்த ைண்ணுைங் கலமும்
பாிசில் கமைஇய கமைக்கூட்டு நிமலயும்
பபற்ற பின்னரும் பபருவளன் ஏத்தி
நமைவயின் ததான்றிய இருவமக விமையும்
அச்சமும் உவமகயும் எச்சம் இன்றி
நாளும் புள்ளும் பிறவற்றின் நிைித்தமும்
காலங் கண்ைிய ஓம்பமை உளப்பை
ஞாலத்து வரூஉம் நைக்மகயது குறிப்பின்
காலம் மூன்பறாடு கண்ைிய வருதை” (புறத்.30)
இந்நூற்பாவில் கூறப்படும் பாைாண் திமைத் துமறகள்
பின்வருைாறு:

118
1.துயிபலமை நிமல 6. வாள்ைங்கலம்
2. ஆற்றுப்பமை 7. ைன் எயில் அழித்த
ைண்ணுைங்கலம்
3.பிறந்தநாள்வயின் பபருைங்கலம் 8. பாிசில் கமைஇய
கமைக்கூட்டு நிமல
4.சிறந்த சீர்த்தி ைண்ணுைங்கலம் 9. இருவமக விமை
5. நமைைிகுத்து ஏத்திய குமைநிழல் ைரபு 10. ஓம்பமை

4.3.8.1 துயிபலமை நிமல

உறங்கும் புரவலர்க்குக் குமறவில் நல்ல புகமழக்கருதிக்
கட்டியங்கூறும் துயிபலமை நிமல. இத்துமறதய பிற்காலத்தில்
‘திருப்பள்ளி எழுச்சி’ என்ற சிற்றிலக்கிய வமகயாக ைலர்ந்தது. எ.கா:
அளந்த திமறயார் அகலிைத்து ைன்னர்
வளந்தரும் தவதலாய் வைங்கக் - களந்தயங்கப்
பூைலர்தைற் புள்பளாலிக்கும் பபாய்மகசூழ் தாைமரத்
தூைலர்க்கண் தநர்க துயில் (புறப்.பாைாண்.9)

4.3.8.2 ஆற்றுப்பமை
ஆற்றிமைக் காட்சி உறழத் ததான்றித் தாம் பபற்ற பபருவளம்
பபறாஅர்க்கு அறிவுறுத்திச் பசன்று பயன் எதிரச் பசான்ன பக்கம்.
இதுதவ பிற்காலத்தில் ‘ஆற்றுப்பமை’ என்ற இலக்கிய வமகயாக
ைலர்ந்தது. எ.கா:
பைல்லியல் விறலிநீ நல்லிமச பசவியிற்
தகட்பின் அல்லது காண்பறி யமலதய
காண்ைல் தவண்டிமன யாயின் ைாண்ைநின்
விமரவளர் கூந்தல் வமரவளி உளரக்
கலவ ைஞ்மஞயிற் காண்வர இயலி
ைாாி யன்ன வண்மைத்
ததர்தவள் ஆமயக் காைிய பசன்தை (புறம்.133)

4.3.8.3 பிறந்தநாள் வயின் பபருைங்கலம்

பிறந்த நாளில் சினம் நீங்கி சிறந்த பபருநாள் விழாக்
பகாண்ைாடும் பபருைங்கலம் இத்துமறயாகும். எ.கா:
அந்தைர் ஆபவாடு பபான்பபற்றார் நாவலர்

119
 ைந்தரம்தபால் ைாண்ை களிறூர்ந்தார் - எந்மத
இலங்கிமலதவல் கிள்ளி இதரவதிநாள் என்தனா
சிலம்பிதன் கூடிழந்த வாறு (முத்பதாள்.82)

4.3.8.4 சிறந்த சீர்த்தி ைண்ணுைங்கலம்

ஆண்டு ததாறும் முடி புமனயும்வழி நிகழும் ைிகப் புண்ைிய
நீராட்டு ைங்கலத்மதக் குறிக்கும் துமற இது. இதற்குச் பசய்யுள்
வந்தவழிக் காண்க என்பர் இளம்பூரைர்.

4.3.8.5 நமை ைிகுத்து ஏத்திய குமை நிழல் ைரபு

ஒழுக்கத்மத ைிகுத்து ஏத்தும் குமை நிழல் ைரபு கூறுவது
இத்துமறயாகும். எ.கா: திங்கமளப் தபாற்றுதும் திங்கமளப்
தபாற்றுதும்
பகாங்கலர்தார்ச் பசன்னி குளிர்பவண் குமைதபான்றிவ்
வங்க ணுலகளித் தலான் (சிலம்பு.ைங்கல.1)

4.3.8.6 வாள் ைங்கலம்

பமகவமரக் கருதிய வாள் ைங்கலம் என்பது இத்துமறயாகும்.
எ.கா:
பிறர்தவல் தபாலா தாகி இவ்வூர்
ைறவன் தவதலா பபருந்தமக உமைத்தத (புறம்.332)

4.3.8.7 ைன்எயில் அழித்த ைண்ணுைங்கலம்

பமகவரது ைதிமல அழித்த ைண்ணு ைங்கலம். அதாவது
பமகவரது ைதிமல அழித்த பின் நீராடும் ைறவிழாமவக் குறிப்பது
இத்துமற. இஃது உழிமஞத் திமையின்கண் கூறப்பட்ைதாயின்
ைண்ணு நீராடுதலின் இதற்கும் துமறயாயிற்று. இதற்கு
உமரயாசிாியர் உதாரைம் வந்தவழிக் காண்க என்பர்.

4.3.8.8 பாிசில் கமைஇய கமைக் கூட்டு நிமல

புரவலனது தமலவாயிமல இரவலர் அணுகிப் புகழ்ந்து
பாிசில் தகட்கும் நிமல. இத்துமற பாிசில் பபறப் தபாதல் தவண்டு
பைன்னும் குறிப்பும் உள்ளது என்பர். எ.கா: ஆடுநனி ைறந்த
தகாடுயர் அடுப்பின்
ஆம்பி பூப்பத் ததம்பசி உழவாப்
பாஅல் இன்மையின் ததாபலாடு திரங்கி

120
 இல்லி தூர்ந்த பபால்லா வறுமுமல
சுமவத்பதாறும் அழூஉந்தன் ைகத்துமுக தநாக்கி
நீபராடு நிமறந்த ஈாிதழ் ைமழக்கண்என்
ைமனதயாள் எவ்வம் தநாக்கி நிமனஇ
நிற்பைர்ந் திசிதன நற்தபார்க் குைை
என்நிமல யறிந்தமன யாயின் இந்நிமலத்
பதாடுத்துங் பகாள்ளா தமையபலன் அடுக்கிய
பண்அமை நரம்பின் பச்மச நல்யாழ்
ைண்அமை முழவின் வயிாியர்
இன்மை தீர்க்குங் குடிப்பிறந் ததாதய” (புறம்.164)

4.3.8.9 இருவமக விமை

பாிசில் பபற்ற பிறகு புரவலர் பகாடுத்த பாிசிமனப் புகழ்ந்து
பின் விமை பபறுதல். இது இரு வமகப்படும். 1. புரவலமன
ைிகுதியாகப் புகழ்ந்து பின்பு தாதன விமை பபறுதல், 2. அரசன் பாிசு
பகாடுத்து இரவலன் தபாதல். இதமனதய இளம் பூரைர் “பாிசில்
பபற்ற வழிக் கூறுதலும், பபயர்த்த வழிக் கூறலும் ஆகும்” என்பர்.

4.3.8.10 ஓம்பமை
நாளானும் புள்ளானும் வரும் நிைித்தத்தான் காலத்மத குறித்த
ஓம்பமை என்பது இத் துமறயாகும். அச்சைாவது தீமை வரும் என்று
அஞ்சுதல்; உவமகயாவது நன்மை வரும் என்று ைகிழ்தல். காலம்
என்பது வருங்காலத்மதக் குறிக்கும். எ.கா:
நல்லது பசய்தல் ஆற்றீர் ஆயினும்
அல்லது பசய்தல் ஓம்புைின் (புறம்.195)
இவற்றால் பாைாண் திமை இருபது துமறகமளயுமையது
என்பது பதளிவாகும்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. களவழியின் இருவமககள் யாமவ?
……………………………………………………………………………

121
2. கடிைமன நீத்த பக்கம் என்பது யாது?
……………………………………………………………………………
3.ஆஞ்சிக் காஞ்சி என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
4. பிள்மளத் தைிழின் ததாற்றத்திற்கு அடிப்பமையாகும் இலக்கைம்
எது?
……………………………………………………………………………
5. கைவுள் வாழ்த்பதாடு பபாருந்தி வருவன யாமவ?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்
வாமகத்திமை பாமலத்திமைக்குப் புறனாகும். வலியும்,
வருத்தமுைின்றிக் குமறயாத முயற்சிமயயுமைய ஒவ்பவாருவரும்
தத்தம் பதாழிலில் பபறும் சிறப்பு வாமக எனப்படும். வாமகத்திமை
ஏழு வமகப்படும். வாமகத்திமையின் துமறகள் பதிபனட்டு ஆகும்.
காஞ்சித்திமை பபருந்திமைக்குப் புறனாகும்.
‘நிமலயாமை’என்னும் நிமலத்தபதாரு பநறிமய உைர்த்துவது
பதால்காப்பியர் கூறும் காஞ்சித்திமையாம். இதன் துமறகள்
இருபது ஆகும். இவற்றுள் முதற் பத்துத் துமறகமள ஒரு
வமகயாகவும் அடுத்த பத்துத் துமறகமள ைற்பறாரு வமகயாகவும்
கருதுவர். பாைாண் திமை மகக்கிமளக்குப் புறனாகும். பாட்டுமைத்
தமலவனின் வீரம், பகாமை, புகழ் முதலியவற்மறச் சிறப்பித்துப்
பாடுவது பாைாண் திமையாகும். பாைாண் திமை எட்டு
வமகப்படும். இதன் துமறகள் இருபது ஆகும். அவற்மறத்
பதால்காப்பியர் இரண்டு நூற்பாக்களில் பத்துப் பத்துத் துமறகளாக
எடுத்துமரப்பர்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்
குரமவ – கூத்து; அகற்சி – துறவு; ைன் – இரங்கற் குறிப்பு
உைர்த்தும் இமைச்பசால்; மபயுள் – துன்பம்; தபுதல்-இழத்தல்;
தாரம்-ைமனவி; தாபதம் – தநான்பு.

122
உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்
1. களம்பாடுதல், களதவள்வி பாடுதல்.
2. பிறர்ைமன நயவாமை.
3. உயிர் நீத்த கைவனின் உயிமரப் தபாக்கிய தவலாதலதய தன்
உயிமரயும் ைமனவி தபாக்கிக் பகாள்ளுதல்.
4. குழவி ைருங்கினும் கிழவதாகும்.
5. பகாடிநிமல, கந்தழி, வள்ளி.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. வாமகத் திமை பாமலத்திமைக்குப் புறனாதமல விளக்குக.
2. வாமகத்திமையின் வமககமளயும் துமறகமளயும் விவாி.
3. காஞ்சித் திமையின் இலக்கைங் கூறுக.
4. காஞ்சித்திமை நிமலயாமைமய எடுத்துமரப்பமதக் கட்டுமரக்க.
5. பாைாண்திமையின் வமககள் யாமவ?
6. பாைாண்திமையின் துமறகமளத் பதாகுத்துமரக்க.

123
 gpupT -2
fsT> fw;G> nghUspay;
$W – 5: fstpay;
அமைப்பு
5.1 களபவாழுக்கப் பபாருட்பாகுபாடு
5.1.1 இயற்மகப் புைர்ச்சி
5.1.2 இைந்தமலப் பாடு
5.1.3 பாங்கற் கூட்ைம்
5.1.4 ததாழியிற் கூட்ைம்
5.2 இயற்மகப் புைர்ச்சிக்குாிய படிநிமலகள்
5.2.1 காட்சி
5.2.2 ஐயம்
5.2.3 பதளிதல்
5.3 தமலைகன் இயல்பு
5.4 தமலவியின் இயல்பு
5.5 களவுக்குாிய அவத்மதகள்
5.6 இயற்மகப்புைர்ச்சிக்குாிய திறன்கள்
5.7 களவின்கண் தமலவன் கூற்று நிகழும் முமற
5.8 தமலவனின் இயல்புகள்
5.9 களவின்கண் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும் இைங்கள்
5.10 தமலவியின் இயல்பு
5.11 களவில் ததாழி
5.12 ைதியுைம் பாடு
5.13 களவில் ததாழி கூற்று நிகழும் இைங்கள்
5.14 களவில் பசவிலி
5.15 நற்றாய் கூற்று
5.16 பாங்கற் கூட்ைம் பற்றிய பசய்திகள்
5.17 இரவுக்குறி, பகற்குறி பற்றிய ைரபுகள்
5.18 வமரதல்

அறிமுகம்

பதால்காப்பியப் பபாருளதிகாரத்தில் மூன்றாவது இயலாய்

அமைவது களவியலாகும். ஒத்த தமலவன், தமலவி
இருவருக்குைிமைதய நிகழும் களபவாழுக்கத்மத உைர்த்துவதனால்

124
இந்த இயலுக்குக் களவியல் என்று பபயராயிற்று. “களவாவது பிறர்
பபாருமள ைமறயிற் தகாைல் ஆகும். ஊழின் வலிமையால்
ஒருவனும் ஒருத்தியும் எதிர்ப்பட்ை தபாது அவ் ஒருவனது உள்ளத்மத
அறியாைதல அவள் கவர்வதும்; அவ்வாதற அவ் ஒருத்தியினது
உள்ளத்மத அவள் அறியாைதல அவன் கவர்வதும் ஆகிய பசயல்கள்
நிகழ்வதனால் தான் இதமனக் களவு என்றனர் தபாலும். களவியல்
பபாருளதிகாரத்தில் மூன்றாவதாக மவக்கப்பட்டிருப்பதற்குாிய
பபாருத்தத்மத “முதலில் மகக்கிமள முதற் பபருந்திமை வமரயுள்ள
எழுதிமைகமள அகத்திமையியலிற் கூறி, அவற்றின் புறத்து
நிகழும் திமைகள் பற்றிப் புறத்திமையியலிற் கூறினார் ஆசிாியர்.
அவ்தவழு திமையிலும் ஒருதமல தவட்மகயாகிய மகக்கிமளயும்,
ஒப்பில் கூட்ைைாகிய பபருந்திமையும் ஒழித்து, இருவர் அன்பும்
ஒத்த நிமலமையாகிய நடுவண் ஐந்திமைக்கண் புைர்தலும்,
பிாிவும், இருத்தலும், இரங்கலும், ஊைலுைாகி உாிப்பபாருள் ‘களவு,
‘கற்பு’ என்னும் இருவமகக் மகதகாளினும் நிகழும் ஆதலின்
அவ்விருவமகக் மகதகாளினும் ‘களவு’ என்னும் மகதகாள் இங்கு
உைர்த்துவதால் அவற்றின் பின்கூறப்பட்ைது” என விளக்குவர்.
இக்களவியலில் கூறப்படும் பபாருட் பாகுபாட்மை 1. இயற்மகப்
புைர்ச்சி, 2. இைந்தமலப் பாடு, 3. பாங்கற் கூட்ைம், 4. ததாழியற்
கூட்ைம் என நான்காகப் பகுப்பர்.

தநாக்கங்கள்
 களபவாழுக்கப் பபாருட்பாகுபாடு பற்றி எடுத்துமரத்தல்.
 களவின் படிநிமலகமள விளக்குதல்.
 தமலவன், தமலவி இயல்புகமள உைர்த்துதல்.
 களபவாழுக்க ைரபுகமள அறியச்பசய்தல்.
 களபவாழுக்கத்தில் அகைாந்தர் நிகழ்த்தும் கூற்றுகமள
விாித்துமரத்தல்.

5.1 களபவாழுக்கப் பபாருட்பாகுபாடு

5.1.1 இயற்மகப் புைர்ச்சி

தமலவியும், தமலவனும் ஊழ்விமனயால் எதிர்ப்பட்டுத்

தாதை கூடும் கூட்ைம் இயற்மகப் புைர்ச்சி என்பர். இதமனதய
காைப் புைர்ச்சி என்றும் கூறுவர். தமலவனும் தமலவியும் தைியராய்

125
ஒரு தசாமலயில் எதிர்ப்பட்டுத் தன் உைர்வின்றி தவட்மக
ைிகுதியால் இமைவது ஆதலின் இது இப்பபயமரப் பபற்றது.
பதய்வப் புைர்ச்சி, முன்னுறு புைர்ச்சி என்று தவறு பபயர்களாலும்
இவ் இயற்மகப் புைர்ச்சி அமழக்கப்பபறும். புலவரால் கூறப்பட்ை
இயல்பினால் புைர்ந்தார் ஆதலாலும் கந்தருவ வழக்கத்ததாடு
இயல்பினால் புைர்ந்தனர் ஆதலாலும் இது இயற்மகப் புைர்ச்சி
ஆயிற்று. இதமனதய பதால்காப்பியர் களவியலின் முதல்
நூற்பாவில்,
இன்பமும் பபாருளும் அறனும் என்றாங்கு
அன்பபாடு புைர்ந்த ஐந்திமை ைருங்கின்
ைமறதயார் ததஎத்து ைன்றல் எட்ைனுள்
துமறயமை நல்யாழ்த் துமைமைதயார் இயல்தப (கள.1)
என்று கூறுவர். இந்நூற்பாவிற்கு, “மகக்கிமள முதல் பபருந்திமை
வமரயிலான ஏழு திமைகளில் அன்பபாடு பபாருந்தித் திகழ்வன
நடுவண் ஐந்திமையாகும். இந்த ஐந்திமையிைத்து நிகழும் காைக்
கூட்ைத்திமன ஆராயுங்கால், ைமறதயாாிைத்து ஓதப்பட்ை ைைம்
எட்ைனுள் துமறயமை நல்யாழ் துமையமைதயார் எனப்படும்
கந்தருவர் பநறியாகும்” என்று உமர எழுதுவார் இளம்பூரைர்.

5.1.2 இைந்தமலப் பாடு

ஊழின் வலிமையால் சந்தித்துக் கூடிய தமலவனும்

தமலவியும் அடுத்தடுத்துக் கூை நிமனப்பது இயல்பன்தறா?
இயற்மகப் புைர்ச்சி முடிந்த ைறுநாள் தமலவன், “யான் இவமளக்
கூடியது ஊழினால் தாதன, இன்றும் அவ்விைத்தத அவ்வூழ்
கூட்டுவிக்கும்” என்று எண்ைி முதல் நாள் கூடிய அதத இைத்திற்குச்
பசன்று தமலைகமளச் சந்தித்து கூடுவான். இதுதவ இைந்தமலப்
பாடு எனப்படும்.

5.1.3 பாங்கற் கூட்ைம்

இைந்தமலப்பாடு என்பது அத்துமை எளியதன்று.

பபரும்பாலும் இதில் இமையீடு தநரும். இவ்வாறு இமையீடு பை
தநர்ந்தால் தமலவன் தன் துயாிமனத் தன் பாங்கனிைம்

126
உைர்த்துவான். அந்நிமலயில் பாங்கன் துமைதயாடு தமலவன்
தமலவிமயச் சந்தித்துக் கூடுவது பாங்கற் கூட்ைம் எனப்படும்.

5.1.4 ததாழியிற் கூட்ைம்

பாங்கற் கூட்ைமும் அத்துமை எளிதன்று. தமலவியுைன்

ைிகவும் பநருங்கிப் பழகும் ததாழியின் உறுதுமை இருந்தால் தான்
தமலவன் தமலவிமய அமைய முடியும். இதமன உைர்ந்த
தமலவன் ததாழிமய இரந்து பின்னின்று ததாழியின் வாயிலாகத்
தமலவிமயக் கூடுவான். இதுதவ ததாழியிற் கூட்ைைாகும்.

5.2 இயற்மகப் புைர்ச்சிக்குாிய படிநிமலகள்

களவில் இயற்மகப் புைர்ச்சிக்குாிய படிநிமலகள் காட்சி,

ஐயம், பதளிதல், ததறல் என நான்கு வமகப்படும்.

5.2.1 காட்சி

அன்பின் ஐந்திமைக்குாிய காதல் உைர்ச்சிமயச் சிறந்த

முமறயில் பமைத்துக்காட்டும் இன்பவாழ்வில் முதல் முதலாக
நமைபபறுவது இக்காட்சிதயயாகும். அஃதாவது தமலவனும்
தமலவியும் ஊழ் வலியினால் ஒருவமர ஒருவர் கண்டு காதல்
பகாள்வது.
இருவர் உள்ளமும் ஒன்றி நல்விமனக் கண்தை நிகழ்ந்த
ஊழினது ஆமையால் தமலவனும் தமலவியும் ஓாிைத்து
எதிர்ப்படுவர். ஒத்த தமலவனும் தமலவியும் ஒருவமரபயாருவமர
காண்பமததய ‘காட்சி’ என்பர்.
ஐந்திமையில் களபவாழுக்கத்தில் ஈடுபடும் தமலவனும்
தமலவியும் ஒருவமர ஒருவர் இயற்மகப் புைர்ச்சியில்
காண்பதற்குப் பிறவிததாறும் ஒன்று கூட்டுதலும்
தவறுபடுத்தலுைாகிய இருவமக ஊழுள் ஒன்று கூட்டுதலாகிய ஊழ்
துமைபசய்ய தவண்டும். இதமன,
ஒன்தற தவதற என்றிரு பால்வயின்
ஒன்றி உயர்ந்த பாலது ஆமையின்
ஒத்த கிழவனும் கிழத்தியும் காண்ப
ைிக்தகான் ஆயினும் கடிவமரயின்தற (கள.2)

127
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். அந்நிமலயில் தமலவனும் தமலவியும்
பிறப்தப, குடிமை முதலிய பத்து வமகயினும் ஒத்திருத்தல் தவண்டும்.
ஒருதவமள தமலவன் ைிக்தகானாயினும் கடியப்படுவதில்மல.
ஆனால், ஒருகாலும் தமலவி ைிக்தகாளாக இருத்தல் கூைாது என்பது
இந்நூற்பாவின் கருத்தாம். “இவற்றுள் யாதானும் ஒன்றினாயினும்
தமலைகள் ைிக்காளாயின் ஐந்திமையிற் கடியப்படும் என்றவாறு”
என்பது இளம்பூரைர் உமரயாம்.

5.2.2 ஐயம்

ஊழ்வலியினால் தமலவிமயக் கண்ை தமலவன் தமலவியின்

ததாற்றப் பபாலிவிமனக் கண்டு “இவள் அைங்குபகால்? ஆய்ையில்
பகால்? கனங்குமழ ைாதர்பகால்? என ஐயுறுவது ஐயம்” எனப்படும்.
இதற்குாிய நூற்பா பின்வருைாறு:
சிறந்துழி ஐயஞ் சிறந்த பதன்ப
இழிந்துழி இழிதவ சுட்ை லான (கள.3)
இந்த “ஐயம்” என்பது தமலைகன் ைாட்தை நிகழும். எ.கா:
அைங்குபகால் ஆய்ையில் பகால்தலா கனங்குமழ
ைாதர்பகால் ைாலும்என் பநஞ்சு (குறள். 1081)

5.2.3 பதளிதல்

தமலவியின் ததாற்றப் பபாலிவுகண்டு அைங்தகா,

ஆய்ையிதலா? என்பறல்லாம் ஐயுற்ற தமலைகன் சில குறிகளால்
“இவள் ைானிைப் பபண்தை” எனத் பதளிவு பகாள்கிறான். இதுதவ
பதளிதல் எனப்படும். இங்ஙனம் பதளிவு பபறுவதற்கு - ஐயத்மதக்
கமளவதற்கு - உாிய கருவிகள் எனச் சிலவற்மறத் பதால்காப்பியர்
பின்வரும் நூற்பாவில் கூறுகிறார்.
வண்தை இமழதய வள்ளி பூதவ
கண்தை அலைரல் இமைப்தப அச்சபைன்று
அன்னமவ பிறவும் ஆங்கண் நிகழ
நின்றமவ கமளயும் கருவி என்ப” (கள.4)
இந்நூற்பாவிற்கு உமரபயழுதிய இளம்பூரைர் “வண்ைாவது
ையிாின் அைிந்த பூமவச் சூழும் வண்டு அது பயின்றதன் தைலல்லது

128
பசல்லாமையின் அதுவும் ைக்களுள்ளாள் என்பதற்குக்
கருவியாயிற்று. இமழபயன்பது அைிகலன். அது
பசய்யப்பட்ைபதனத் ததாற்றுதலானும், பதய்வப் பூண் பசய்யா
அைி ஆதலானும் அதுவும் அறிதற்குாிய கருவியாயிற்று. வள்ளி
என்பது முமலயினும் ததாளினும் எழுதிய பகாடி. அதுவும் உலகின்
உள்ளதாகித் ததான்றுதலின் கருவியாயிற்று. அலைரல் என்பது
தடுைாறுதல். பதய்வைாயின் நின்ற வழி நிற்கும்; அவ்வாறன்றி,
நின்றுழி நிற்கின்றாளலள் என்று சுழற்சியும் அறிதற்குக்
கருவியாயிற்று. இமைப்பபன்பது கண்ைிமைத்தல். பதய்வத்திற்குக்
கண் இமையாமையின் அதுவும் அறிதற்குக் கருவியாயிற்று.
அச்சபைன்பது ஆண்ைக்கமளக் கண்டு அஞ்சுதல். அது
பதய்வத்திற்கு இன்மையான் அதுவும் அறிதற்குக் கருவியாயிற்று.
அன்னமவ பிறவும் என்றதனான் கால் நிலந்ததாய்தல், வியர்த்தல்,
நிழலாடுதல் பகாள்க” என்று குறிப்பார்.
காட்சி, ஐயம், பதளிவு, ததறல் இமவ நான்கும்
மகக்கிமளக்கும் உாித்தாகும். இவற்றில் குறிப்பறிதல் நிகழுைாயின்
இமவபயல்லாம் அகைாகும்.
ஒத்த அன்பினால் நிகழ்தற்குாிய களபவாழுக்கத்திற்குத் தமல
ைகளது உள்ளக் குறிப்மபத் தமலைகன் உைர்ந்து பகாள்ளுததல
முதற்கண் தவண்ைப்படுவதாகும். துமையாய் நிற்பமவ
அவர்களுமைய கண்கதள யாகும். பபண்மைக்தக இயல்பாகவுள்ள
நாைமும் ைைமும் நிமலபபற்ற தமலவியிைம் ‘காைம்’
குறிப்பினானும், இைத்தினானும் அல்லது தவட்மக புலப்பை
நிகழாது ஆதலால் கண்கமளதய துமையாகக் பகாள்ளல்
தவண்டும். இதமனத் பதால்காப்பியர்,
நாட்ைம் இரண்டும் அறிவுைம் படுத்தற்குக்
கூட்டி உமரக்கும் குறிப்புமர யாகும் (கள.5)
என்னும் நூற்பாவில் சுட்டுவர். “தமலவன் தமலவி என்ற
இவ்விருவருக்கும் கவர்த்து நின்ற அறிமவ ஒருமைப் படுத்தற்
பபாருட்டு, தவட்மகபயாடு கூட்டிக் கூறும் காைக் குறிப்புச் பசால்
எதுபவன்றால், இவ்விருவரது நாட்ைம் (கண்கள்) ஆகும்” என்பது
இதன் பபாருள் ஆகும்.
ஒருவமர ஒருவர் கண்ை காலத்தத தவட்மக முந்துற்ற
வழிதயதான் இங்ஙனம் கண்ைினால் வரும் குறிப்பு நிகழும்;
அல்லாக்கால் நிகழா. இதமன,

129
 குறிப்தப குறித்தது பகாள்ளு ைாயின்
ஆங்கமவ நிகழும் என்ைனார் புலவர் (கள.6)
என்ற நூற்பாவில் ஆசிாியர் கூறுவார்.
இவ்வாறு இருவர் குறிப்பும் ஒத்து நிற்றமல ‘உள்ளப்புைர்ச்சி’
என்றும், புைர்ச்சிக்கு நிைித்தைாகியவற்மற ‘வழிநிமலக் காட்சி’
என்றும் கூறுவர்.

5.3 தமலைகன் இயல்பு

தமலவனுக்கு உாிய இயல்பாகத் பதால்காப்பியர்

பபருமைமயயும் வலிமைமயயும் கூறுவர். இதமன,
பபருமையும் உரனும் ஆடுஉ தைன (கள.7)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். பபருமையாவது பழியும் பாவமும்
அஞ்சுதல்; உரனாவது அறிவு என்பர் இளம்பூரைர். இதனாதன,
தமலைகளது தவட்மகக் குறிப்புக் கண்ை தமலைகன், அந்நிமலதய
புைர்ச்சிமய நிமனயாது வமரந்பதய்தும் என்பது பபறுதும் என்பர்
இளம்பூரைர்.

5.4 தமலவியின் இயல்பு

தமலவிக்குாிய இயல்புகளாகத் பதால்காப்பியர் அச்சம்,

நாைம், ைைன் ஆகிய மூன்று பண்புகமளயும் குறிப்பிடுவார்.
இதமன,
அச்சமும் நாணும் ைைனும் முந்துறுதல்
நிச்சமும் பபண்பாற் குாிய என்ப (கள.8)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எனதவ தவட்மகயுற்றுழியும்
அச்சத்தானாதல் நாைானாதல் ைைத்தானாதல் புைர்ச்சிக்கு
இமசயாது நின்று வமரந்பதய்தல் தவண்டுபைன்பது தபாந்தது.
இவ்வாறு இருவரும் உள்ளப்புைர்ச்சியால் நின்று வமரந்பதய்தி
பைய்யுறும் என்பர் இளம்பூரைர்.

130
5.5 களவுக்குாிய அவத்மதகள்

தமலவனும் தமலவியும் ஒருவமர ஒருவர் சந்தித்த பின்னர்

இருவரும் கூடி ைகிழ விமழவர். பைய்யுறு புைர்ச்சி நிகழுவதற்கு
முன்னர் நமைபபறும் சில நிமலகமளப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
தவட்மக ஒருதமல உள்ளுதல் பைலிதல்
ஆக்கஞ் பசப்பல் நாணுவமர இரத்தல்
தநாக்குவ எல்லாம் அமவதய தபாறல்
ைறத்தல் ையக்கம் சாக்காடு என்றிச்
சிறப்புமை ைரபினமவ களபவன பைாழிப (கள.9)
இந்நூற்பாவுக்கு, “தவட்மக முதலாகச் சாக்காடு ஈறாகச்
பசால்லப்பட்ைமவ காைச் சிறப்புமையனவாற்றாற் களவு ஆம் என்று
பசால்வர்” என்பது பபாருளாம். தவட்மக முதல் சாக்காடு ஈறாக
உள்ள ஒன்பது நிமலகமளயும் ஒவ்பவான்றாகக் காைலாம்.
1. தவட்மக - ஒருவமர ஒருவர் பபற தவண்டும் என்னும் உள்ள
விமழவு.
2. ஒருதமலயுள்ளுதல் - இமை விைாது நிமனத்தல்.
3. பைலிதல் – உண்ைாமையான் வருவது.
4. ஆக்கஞ்பசப்பல் - உறங்காமையும், உறுவ ஓதலும் முதலாயின
கூறுதல்.
5. நாணுவமரயிறத்தல் - நாண் நீங்குதல். எ.கா:
காைம் விடுபவான்தறா நாண்விடு நல்பநஞ்தச
யாதனா பபாதறனிவ் விரண்டு (குறள்.1247)
6. தநாக்குவ எல்லாம் அமவதய தபாறல் - காைப்படுவன எல்லாம்
தான் கண்ை உறுப்புப் தபால் ததான்றுதல்.
7. ைறத்தல் - பித்தாதல்.
8 ையக்கம் - தைாகித்தல்.
9. சாக்காடு - சாதல்.
“இவற்மற அவத்மதகள் எனினும் குற்றைில்மல” என்பர்
இளம்பூரைர். தவட்மகக்கு முன்னதாக நிகழும் காட்சிமயயும்
தசர்த்து அவத்மத பத்து என்பர்.
இந்நூற்பாவில் பசால்லப்பட்ை தவட்மக முதல் சாக்காடு
வமரயிலான ஒன்பதில் ‘சாக்காடு’ பத்தாவது அவத்மதயாதலால்,

131
இதமனத் தவிர்த்த எட்டும் களவு நிகழ்தற்குக் காரைைாம் என்பர்.
இமவ தமலைகனுக்கும், தமலைகளுக்கும் பபாது.

5.6 இயற்மகப்புைர்ச்சிக்குாிய திறன்கள்

தமலவி ைாட்டு நிற்கும் அச்சமும், நாணும், ைைனும் நீக்குதற்

பபாருட்டு முன்னிமலயாக்கல் முதலானமவ எல்லாம் நிகழும்
என்பார் பதால்காப்பியர். இதமன,
முன்னிமலயாக்கல் பசால்வழிப் படுத்தல்
நன்னயம் உமரத்தல் நமகநனி உறாஅ
அந்நிமல யறிதல் பைலிவுவிளக் குறுத்தல்
தன்னிமல யுமரத்தல் பதளிவகப் படுத்தபலன்று
இன்னமவ நிகழும் என்ைனார் புலவர்
(கள.10)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
1.முன்னிமல யாக்கல் - தமலவிமய முன்னிமலப் படுத்திக்
கூறுதல்.
2. பசால்வழிப்படுத்தல் - தான் பசால்லுகின்ற பசால்லின் வழி அவள்
நிற்குைாறு படுத்துக் கூறுதல்.
3. நன்னய முமரத்தல் - தமலைகளது ததாற்றப் பபாலிவின் நலன்
உமரத்தல். எ.கா: தசரல் ைைவன்னஞ் தசரல்நமை பயாவ்வாய்
தசரல் ைைவன்னஞ் தசரல்நமை பயாவ்வாய்
ஊர்திமர தவலி யுழக்கித் திாிவாள் பின்
தசரல் ைைவன்னஞ் தசரல் நமை பயாவ்வாய்
(சிலம்பு.கானல்வாி.23)
4. நமகநனியுறாஅ அந்நிமல அறிதல் - தமலைகன் தன் நன்னய
முமரத்தமலக் தகட்ை தமலவிக்கு இயல்பாக அகத்து உளவாகும்
ைகிழ்ச்சியாக புறந்ததான்றும் முறுவல் குறிப்பு ததான்ற
அந்நிமலமயத் தமலவன் அறிதல்.
5. பைலிவு விளக்குறுத்தல் - தமலவன் தன் உள்ளத்தத உறும்
தநாயாற் புறத்து நிகழும் தளர்விமன விளக்கும் பபாருட்டுக்
குறிப்பால் எடுத்துக் கூறுதல்.
6. தன்னிமலயுமரத்தல் - புறநிகழ்ச்சியின் பபாலிவிழமவக் கண்ை
தமலைகள் ைாட்டு தமலவன் தன் உள்ள தவட்மக ைீதூர்விமன
நிமலப்பைக் கூறுதல்.

132
7. பதளிவு அகப்படுத்தல் - தமலவன் முன்னிமலயாக்கல் முதலியன
கூறிப் பின்னர் இயற்மகப் புைர்ச்சியிமன விமழந்து நின்றானாக,
அப்புைர்ச்சிக்கு முன்னர் ஒத்த பண்புமைமை உள்ளத்து இருவர்
ைாட்டும் தவண்டுதலின் தமலைகள் பண்பிமனத் தமலவன் அறிந்து
அத்பதளிமவத் தன்னகப்படுத்துத் ததர்தல் ஆகும்.
இவ்வாறு இங்குச் பசால்லப்பட்ை ஏழும் இயற்மகப்
புைர்ச்சிக்குாிய திறன்களாகும்.

5.7 களவின்கண் தமலவன் கூற்று நிகழும் முமற

களவிற் கூட்ைம் நான்கு என்பது முன்னதர கூறப்பட்ைது. 1)

இயற்மகப் புைர்ச்சி, 2) இைந்தமலப்பாடு, 3) பாங்கற் கூட்ைம், 4)
ததாழியிற் கூட்ைம். இந்நால் வமகக் களவிற் கூட்ைத்தின் கண்ணும்
தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும். இதமன,
பைய் பதாட்டுப் பயிறல் பபாய்பா ராட்ைல்
இைம்பபற்றுத் தழாஅல் இமையூறு கிளத்தல்
நீடு நிமனந் திரங்கல் கூடுத லுறுதல்
பசால்லிய நுகர்ச்சி வல்தல பபற்றுழித்
தீராத் ததற்றம் உளப்பைத் பதாமகஇப்
தபராச் சிறப்பின் இருநான்கு கிளவியும்
பபற்றவழி ைகிழ்ச்சியும் பிாிந்தவழிக் கலங்கலும்
நிற்பமவ நிமனஇ நிகழ்பமவ உமரப்பினும்
குற்றங் காட்டிய வாயில் பபட்பினும்
பபட்ை வாயில்பபற் றிரவுவலி யுறுப்பினும்
ஊரும் தபரும் பகடுதியும் பிறவும்
நீாிற் குறிப்பின் நிரம்பக் கூறித்
ததாழிமயக் குமறயுறும் பகுதியும் ததாழி
குமறயவட் சார்த்தி பைய்யுறக் கூறலும்
தண்ைா திரப்பினும் ைற்மறய வழியும்
பசால்லவட் சார்த்தலிற் புல்லிய வமகயினும்
அறிந்ததாள் அயர்ப்பி னவ்வழி ைருங்கில்
தகடும் பீடுங் கூறலும் ததாழி
நீக்கலி னாகிய நிமலமையும் தநாக்கி
ைைல்ைாக் கூறும் இைனுைா ருண்தை (கள.11)

133
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
1. பைய்பதாட்டுப் பயிறல்
தமலவன் தமலவியின் பைய்தீண்டிப் பயிறலின் தபாது
கூற்று நிகழ்தல்.
2. பபாய் பாராட்ைல்
தமலவியின் கூந்தல் கமலயாது இருந்தாலும் ‘இக் கூந்தல்
கமலந்திருக்கிறதத’ என்று கூறி அதமனத் திருத்துவான் தபால்
அவள் கூந்தமலத் தைவுதல், அதுதபான்தற, ‘பநற்றி
வியர்த்திருக்கிறதத’ என்று கூறித் துமைக்க முயலுதல்.
இமவபயல்லாம் தமலவன் பபாய்யாக ஒரு காரைம் பமைத்துக்
பகாண்டு தமலவிமய பநருங்குதல். இமவதான் பபாய் பாராட்ைல்
எனப்படும்.
3. இைம் பபற்றுத் தழா அல்
பைய் பதாட்டுப் பபாய் பாராட்டியதன் பின் தமலவியின்
ைனைறிந்த தமலவன் ‘அைி இைம் பபற்றுத் தழுவ தவண்டும்’ என்று
கூறுவான். இதுதவ இைம் பபற்றுத் தழாஅல்’ எனப்படும்.
4. இமையூறு கிளத்தல்
நாைம், ைைம் இவற்மறக் பகாண்ை தமலவி தன் அறிவு
நலன் இழந்து ஒன்று ைறியாது உயிர்ப்பாள். அஃதாவது புதிதாய்ப்
புக்கார், ஊற்றுைர்வு என்றும் பயிலாத தம் பைல்லிய உைம்பிற்பை
அறிவு இழப்பினும், உள்ளத்தத பநக்கு உயிர்ப்பாள் என்பதாம்.
அங்ஙனம் உயிர்த்தாள் காதல் ைிகக் பகாம்பிமனதயா,
பகாடியிமனதயா சார்ந்து நின்று தமலவமனப் பாரா நிற்பாள்.
அதமனக் கண்ை தமலவன் “இப்பபாழுது இவ்வூற்றின்பத்திற்கு
இமையூறாய் நின் ைனத்தகத்து நிகழ்ந்தமவ யாமவ? என்று
வினவுவான். அதுதவ ‘இமையூறு கிளத்தல்’ எனப்படும்.
5. நீடு நிமனந் திரங்கல்
இவ்வாறு இருவாியலும் ஒருங்கு இமைந்துங் கூைத் தமலவி
பபருநாைத்தால் ‘விதி வழி நைக்கும்’ என எண்ைி எவ்வித ைறு
ைாற்றமும் குறிப்பும் காட்ைாைல் கண் புமதப்பாள். அதுகண்ை
தமலவன் அவள் புறத்தத நின்று பார்த்தும் அவமளக் கூை
முடியாைல் நிமனத்து இரங்குவான். இதுதவ நீடு நிமனந்து இரங்கல்
ஆகும்.

134
6. கூடுதல் உறுதல்
இவ்வாறு காட்சிக்குப் பின்னர் புைர்ச்சி நிகழும். இதற்குக்
‘கூடுதல் உறுதல்’ என்பது பபயர். “பைய்பதாட்டுப் பயிறல்’ முதல்
‘கூடுதல் உறுதல்’ வமர இயற்மகப் புைர்ச்சிக்தக உாியமவயாம்
என்பார் இளம்பூரைர்.
7. பசால்லிய நுகர்ச்சி வல்தல பபறுதல்
இயற்மகப் புைர்ச்சிக்குக் களனாக தைற்
கூறப்பட்ைவற்றுைன் அவ்வின்பத்தில் திமளத்தல், பசால்லிய
நுகர்ச்சி வல்தல பபறுதலாம். எ.கா:
கண்டு தகட்டு உண்டுயிர்த்து உற்றறியும் ஐம்புலனும்
ஒண்பைாடிக் கண்தை உள (குறள்.1101)
இஃது இயற்மகப் புைாச்சிக்கான நுகர்ச்சி பபற்ற தமலைகள்
கூற்றாம்.
8. தீராத் ததற்றம்
இவ்வாறு இயற்மகப் புைர்ச்சி நிகழ்ந்தாலும், அதன்கண்
முடியாத பதளிவு உண்டு. இதமனதய ‘தீராத் ததற்றம்’ என்பர்.
இவ்விைத்துத் தமலவிமயத் தமலவன் பதளிவித்து நம்பிக்மக
ஊட்டுவான். அவள் ஆற்றாமை உமையவளாகதவ இருப்பாள்.
‘பசால்லிய நுகர்ச்சி வல்தல பபறுதல்’, தீராத் ததற்றம்’, இமவ
இரண்டும் ‘இயற்மகப் புைர்ச்சிக்கும், ‘இைந்தமலப்பாட்டுக்கும்’
பபாதுவானமவயாகும் என்பர் இளம்பூரைர்.
இனிவரும் கூற்றுக்கள் பாங்கற் கூட்ைத்தின் கண்
தமலைகனுக்கு நிகழும் கூற்றுக்களாம்.
9. பபற்ற வழி ைகிழ்ச்சி
இைந்தமலப்பாட்டிமன பயாட்டி நிகழும் இன்பிமனப் பபற்ற
வழி அகத்துத் ததாற்றும் பபருைகிழ்வு. எ.கா:
நீங்கின் பதறூஉங் குறுகுங்கால் தண்பைன்னும்
தீயாண்டுப் பபற்றாள் இவள் (குறள்.1104) - இது
புைர்ச்சியான் ைகிழ்ந்தது.
10. பிாிந்த வழிக் கலங்கல்
இவ்வாறு கூடின தமலைகள் பிாிந்தவழித் தமலைகன்
கலக்கமுறுதல் ஆகும்.
11. நிற்பமவ நிமனஇ நிகழ்பமவ உமரத்தல்

135
 காை நுகர்ச்சி ஒன்றமன ைட்டும் நிமனயாது இவளாதல
நைக்கு இல்லறம் இனிதத நைக்கும் என்று கருதல்.
12. குற்றம் காட்டிய வாயில் பபட்ைல்
தமலவனிைத்துச் தசார்வாலும், காதல் ைிகுதியாலும்
தநர்வுற்ற பழிபாவங்கமளப் பாங்கன் எடுத்துக் காட்ைல்; பின்னர்
உைன் பைல்.
இமவ நான்கும் பாங்கற் கூட்ைத்தில் தமலவனுக்குக் கூற்று
நிகழும் இைங்களாகும். இனிவரும் கூற்றுக்கள் யாவும், ததாழியிற்
கூட்ைத்தில் தமலைகனுக்கு நிகழும் கூற்றுக்களாம். ததாழியிற்
கூட்ைத்தில் தமலவனுக்கு 14 இைங்களில் கூற்று நிகழும் என்பர்.
13. பபட்ை வாயில் பபற்று இரவு வலியுறுத்தல்
தமலவிமயக் கூைப் பபற்ற தமலைகன், பின்னும் வமரந்து
எய்தலாற்றாது களவிற் புைர்ச்சி தவண்டித் ததாழிமய இரந்து பின்
நின்று ‘கூட்ைக் கூடுவன்’ என்ற உள்ளத்ததாடு இரத்தமல
வலியுறுத்தல். பபட்ை வாயில் என்பதற்கு ‘விருப்பைான ததாழி’
என்று பபாருள் பகாள்ளுதலும் உண்டு.
14. ஊர் வினாதல்
தமலவன் ததாழியிைம் ‘தமலவியின் ஊர் எது’ என
வினவுதல்.
15. தபர்வினாதல்
தமலவன் ததாழியிைம் தமலவியின் ‘தபர் யாது’ என
வினவுதல்.
16. பகடுதி வினாதல்
‘என் அம்பிற் தப்பி வந்த ைாமனக் கண்டீதரா’ என்று
வினாவுதல் (பகடுதி-என்னால் பகடுதல் பசய்யப்பட்ைது-அம்பு
எய்யப்பட்ைது)
17. பிறவாறு வினாவுதல்
ததாழியிைம் ‘யான் இங்குத் தங்கினும் எம்பைாடு புைாினும்
தகடு உண்தைா’ தபால்வன வினாவுதல். எ.கா:
இல்லுமைக் கிழமை பயம்பைாடு புைாில்
தீதும் உண்தைா ைாத ாீதர
இவ்வாபறல்லாம் வினாவித் ததாழிக்குத் தன் குமறமய
அறிவிக்கும் கூறுபாடு உண்டு. இதற்குப் பின்வரும் பாைல்
சான்றாகும்.

136
 ததாளும் கூந்தலும் பலபா ராட்டி
வாழ்தல் ஒல்லுதைா நீநல்காக் காதல (ஐங்.178)
18. ததாழி குமறயவட் சார்த்தி பைய்யுறக் கூறல்
தமலவிமய அமைதலின் அருமை என்று கூறி ஆற்ற
நிமனத்த ததாழியிைம் கூறுதல்.
19. தண்ைாது இரத்தல்
தமலைகன் பலகாலும் பசன்று இரத்தல்.
20. ைற்மறய வழி
பலகாலும் பசன்று இரத்தமலத் தவிரப் பிற வழி, அஃதாவது
‘பின்னால் வருவன’ என்பது தபான்றன.
21. பசால்வட் சார்த்தலிற் புல்லிய வமக
ததாழியானவள் ‘முன்னுறு புைர்ச்சி’ முமறதய நீங்க விைாது
உைன்பட்டுக் கூறிய தபாது தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
22. அறிந்ததாள் அயர்ப்பு
‘தமலவி, அறிவாள் ஒருத்தி அல்லள்’ என்று ததாழி கூறும்
தபாதும் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும் அல்லது ததாழி தான்
அறியாள் தபாலக் கூறும் தபாதும் கூற்று நிகழும் எனலாம்.
இதமனப் ‘தபமதமையூட்ைல் என்பர் இளம்பூரைர்.
23. தகடு கூறுதல்
‘உலகத்தார் ைகட் பகாள்ளுைாறுபகாள்’ எனத் ததாழி கூறும்
தபாதும் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
24. பீடு கூறுதல்
தமலவியினது பபருமை கூறி நீக்க நிமனத்த ததாழியிைத்தும்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
25. ததாழி நீக்கலின் ஆகிய நிமலமை
தான் அச்சமுற்று அஞ்சின தன்மைமயத் ததாழி தமலவனுக்கு
அறிவிக்குங்கால் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
26. ைைன்ைாக் கூறல்
‘யான் ைைதலறுதவன்’ என்று கூறும் தமலவன் கூற்று
‘நாையம் உமையார் இதமனச் பசய்யார்’ என்று ததாழி கூறியவழித்
தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
‘இவ்வாறு தமலவன் இரந்து பின்னிற்றலும், ைைதலறுவன்
என்றலும் மகக்கிமள, பபருந்திமைப் பாற்படுதைா’ எனின்

137
அவ்வாறு வருவன அகத்திமைக்கும் புறத்திமைக்கும் பபாதுவாகும்
என்பமதப் பின்வரும் சூத்திரம் விளக்கும்.
பண்பிற் பபயர்ப்பினும் பாிவுற்று பைலியினும்
அன்புற்று நகினும் அவட்பபற்று ைலியினும்
ஆற்றிமை யுறுதலும் அவ்விமனக் கியல்தப
(கள.12)
“பண்பிற் பபயர்த்தல், பாிவுற்று பைலிதல், அன்புற்று நகுதல்,
அவட்பபற்று ைலிதல், ஆற்றிமை உறுதல் என்ற இந்த ஐந்திைத்தும்
ைைன்ைாக் கூறுதல் இமையூறு படுதலும் ததாழியிற் கூட்ைத்திற்கு
இயல்பு” என்பது இதன் பபாருள். இங்கும் தமலைகனுக்குக் கூற்று
நிகழும் சூழல்கதள கூறப்படுகின்றன.
1. பண்பிற் பபயர்தல்
தமலவன், “ைைதலறுவன்” என்று கூறின் ததாழி
தமலைகனின் இளமைப் பண்பு கூறி, அமத விலக்குவாள்.
அப்தபாது தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
2. பாிவுற்று பைலிதல்
இரக்கமுற்றுத் ததாழி பைலிந்த காலத்துத் தமலவனுக்குக்
கூற்று நிகழும்
3. அன்புற்று நகுதல்
அன்பு ததான்றும் உள்ளத்துைன் ததாழி சிாித்த தபாதும்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
4. அவட் பபற்று ைலிதல்
ததாழியின் உைம்பாட்டிமனப் பபற்று ைகிழும் தபாது
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும் அல்லது தமலைகமளப் பகற்குறி,
இரவுக் குறி என்ற இருவமகக் குறியினும் பபற்று ைகிழும் தபாது
கூற்று நிகழும் எனலாம்.
5. ஆற்றிமை உறுதல்
ஊர் பசல்லும் வழியிமை இமையூறு உண்ைாகும் தபாதும்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
ததாழியிற் கூட்ைத்தால் தமலவிமயக் கூடிய தமலைகன்
வமரந்து எய்தும் வமர கூறும் கூற்று எனச் சிலவற்மறத்
பதால்காப்பியர் பின்வரும் நூற்பாவில் குறிப்பிடுகிறார்.
“இருவமகக் குறிபிமழப் பாகிய இைத்துங்
காைா வமகயிற் பபாழுது நனி இகப்பினும்
தானகம் புகாஅன் பபயர்தல் இன்மையிற்
காட்சி யாமசயிற் களம்புக்குக் கலங்கி

138
 தவட்மகயின் ையங்கிக் மகயறு பபாழுதினும்
புகாஅக் காமலப் புக்பகதிர்ப் பட்டுழிப்
பகாஅ விருந்தின் பகுதிக் கண்ணும்
தவளாண் எதிரும் விருப்பின் கண்ணும்
தாளாண் எதிரும் பிாிவி னானும்
நாணுபநஞ் சமலப்ப விடுத்தற் கண்ணும்
வமரதல் தவண்டித் ததாழி பசப்பிய
புமரதீர் கிளவி புல்லிய எதிரும்
வமரவுைம் படுதலும் ஆங்கதன் புறத்தும்
புமரபை வந்த ைறுத்தபலாடு பதாமகஇக்
கிழதவான் தைன என்ைனார் புலவர்” (கள.17)
1. இருவமகக் குறி பிமழப்பாகிய இைத்து
பகற்குறி, இரவுக் குறி என்ற இருகுறிகளும் பிமழக்கும் தபாது
தமலவனுக்குக் கூற்றுநிகழும்.
2. காைாவமகயிற் பபாழுது நனி இகப்பின்
தமலைகமளக் காைாத நிமலயில், பபாழுது ைிகவும் கழியும்
தபாது தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
3. தானகம் புகாஅன் பபயர்தல் இன்மையிற், காட்சி ஆமசயில்
களம்புக்குக் கலங்கி, தவட்மகயின் ையங்கி மகயறும் பபாழுதில்
தமலவிமயக் காைாத நிமலயில் பபாழுது ைிகக் கழிந்துழிக்
காட்சி ஆமசயினால் குறிப்பிட்ை குறியிைத்துச் பசன்று அங்குக்
காைாது கலங்கி தவட்மகயால் ையக்கமுற்றுச் பசயலற்று நிற்கும்
தபாதும் கூற்று நிகழும்.
4. புகாஅக் காமலப் புக்கு எதிர்ப் பட்டுழிப் பகாஅ விருந்தின் பகுதிக்
கண்
தான் ைமனயகம் புகுதற்கு ஒவ்வாத காலத்தில் தமலவன்
அவள் புக்கு எதிர்ப்பட்ை தபாது அங்குள்ள தாய் முதலிதயாரால்
நீக்கப்பைாத விருந்தின் பகுதியான் ஆகிய வழியும் தமலவனுக்குக்
கூற்று நிகழும்.
5. தவளாண் எதிரும் விருப்பின்கண்
தமலவி உபகாரம் எதிர்ப்பட்ை விருப்பின் கண்ணும்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
6. தாளாண் எதிரும் பிாிவினான்
பபாருள் வயிற் பிாிய தநாிடும் தபாதும் தமலவனுக்குக்
கூற்று நிகழும்.
7. நாணு பநஞ்சமலப்ப விடுத்தற் கண்ணும்

139
 நாைம் பநஞ்மச வருத்த அமதக் மகவிைக் கருதியவிைத்தும்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
8. வமரதல் தவண்டித் ததாழி பசப்பிய புமரதீர் கிளவி புல்லிய
எதிரும்
வமரந்து தகாைல் தவண்டித் ததாழியாற் பசால்லப்பட்ை
குமறயற்ற கிளவி பபாருந்திய எதிர்ப்பாட்டுக் கண்ணும் கூற்று
நிகழும்.
9. வமரவு உைம்படுதல்
ததாழி கூறிய பசாற்தகட்டு வமரவுைம் படுதற்கண்ணும்
கூற்று நிகழும்
10. ஆங்கதன் புறத்தும்
அவ்வமரவு நிகழ்ச்சிக் கண்ணும் கூற்று நிகழும்.
11. புமரபை வந்த ைறுத்தல்
குற்றம் பை வந்த அலர் ைறுத்தற் கண்ணும் கூற்று நிகழும்.
இதுகாறும் கூறப்பட்ைமவ தமலவனுக்கு நிகழும் கூற்றுக்களாம்.

5.8 தமலவனின் இயல்புகள்

இக்களவியலில் தமலவனின் இயல்புகளாகச் சில

குறிக்கப்பட்டுள்ளன.
ைமறந்த ஒழுக்கத் ததாமரயும் நாளும்
துறந்த ஒழுக்கம் கிழவற் கில்மல (கள.45)
என்பது நூற்பா. “களவுக் காலத்தத ஓமர, நாள் இவற்மறக் கருதிக்
கூட்ைத்மதத் துறக்கும் ஒழுக்கம் தமலவனுக்கு இல்மல” என்பது
இந்நூற்பாவின் பபாருள்.
ஆறினது அருமையும் அழிவும் அச்சமும்
ஊறும் உளப்பை அததனா ரற்தற (கள.46)
இதுதபான்தற “தான் தமலவிமயக் காைச் பசல்லும்
வழியினது கடுமையும், வழியில் விலங்குகள் தபான்றவற்றால்
ஏற்படும் ஊறும் கருதி அஞ்சி ைனனழிதல் தமலவனிைத்து இல்மல”
என்பது பபாருள்.
அம்பலும் அலரும் களவுபவளிப் படுத்தலின்
அங்கதன் முதல்வன் கிழவ னாகும் (கள.49)

140
 “அம்பல், அலர் இவற்றால் களவு பவளிப்படுவதற்குக்
காரைைாய் அமைபவன் தமலவதன” என்பது இந்நூற்பாவில்
பபாருளாகும்.

5.9 களவின்கண் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும் இைங்கள்

தமலவி, அச்சமும், நாைமும், ைைனும் உமைய

பபண்ைாவாள். தமலவியின்பால் காை ஒழுக்கத்தின்கண்
குறிப்பினாதலா அன்றி இைத்தினாதலா அன்றி தவட்மக புலப்பை
நிகழாது என்பமதப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
காைத் திமையிற் கண்நின்று வரூஉம்
நாணும் ைைனும் பபண்மைய ஆகலின்
குறிப்பினும் இைத்தினும் அல்லது தவட்மக
பநறிப்பை வாரா அவள்வயின் ஆன (கள.18)
தமலைகளின் தவட்மகக் குறிப்மப அவளுமைய கண்கதள
காட்டிவிடும். தவட்மக உமரயாத கண் உலகத்தில் இல்லாமையால்,
தமலவன் ஏமுறற் பபாருட்டு நாணும் ைைனும் அவள் பால் உளவாம்
என்ற பபாருள்பைப் பின்வரும் நூற்பா அமைகிறது.
காைஞ் பசால்லா நாட்ைம் இன்மையின்
ஏமுற இரண்டும் உளபவன பைாழிப (கள.19)
தமலவன் இயற்மகப் புைர்ச்சி கருதிச் சில கூறுவன்.
இவளும் அதற்கு உைன்படும் தவட்மகயள் ஆயினும், அவன்
கூற்றுக்கு ைாற்றாக உைம்பட்ை பநறிமயக் கூற ைாட்ைாள்.
அங்ஙனம் உைம்பட்டுக் கூறுதல் அருமையாகும். எனதவ
உைம்பாைல்லாத கூற்று பைாழி அவள் பால் உண்டு என்பர்.
இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
பசால்பலதிர் பைாழிதல் அருமைத் தாகலின்
அல்ல கூற்று பைாழி அவள்வயி னான (கள.20)
களவின் கண் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழுைிைங்கமளத்
பதால்காப்பியர் பின்வரும் நூற்பாவில் கூறுகிறார்.
ைமறந்தவற் காண்ைல் தற்காட் டுறுதல்
நிமறந்த காதலில் பசால்பலதிர் ைழுங்கல்
வழிபாடு ைறுத்தல் ைறுத்பததிர் தகாைல்
பழிதீர் முறுவல் சிறிதத ததாற்றல்
மகபட்டுக் கலங்கினும் நாணுைிக வாினும்
இட்டுப்பிாி விரங்கினும் அருமைபசய் தயர்ப்பினும்

141
 வந்தவழி எள்ளினும் விட்டுயிர்த் தழுங்கினும்
பநாந்துபதளி பவாழிப்பினும் அச்சம் நீடினும்
பிாிந்தவழிக் கலங்கினும் பபற்ற வழி ைலியினும்
வருந்பதாழிற் கருமை வாயில் கூறினும்
கூறிய வாயில் பகாள்ளாக் காமலயும்
ைமனப்பட்டுக் கலங்கிச் சிமதந்தவழித் ததாழிக்கு
நிமனத்தல் சான்ற அருைமற உயிர்த்தலும்
உயிராக் காலத்து உயிர்த்தலும் உயிர்பசல
தவற்றுவமரவு வாின்அது ைாற்றுதற் கண்ணும்
பநறிப்படு நாட்ைத்து நிகழ்ந்தமவ ைமறப்பினும்
பபாறியின் யாத்த புைர்ச்சி தநாக்கி
ஒருமைக் தகண்மையின் உறுகுமற பதளிந்ததாள்
அருமை சான்ற நாலிரண்டு வமகயிற்
பபருமை சான்ற இயல்பின் கண்ணும்
மகயறு ததாழி கண்ைீர் துமைப்பினும்
பவறியாட் டிைத்து பவருவின் கண்ணும்
குறியின் ஒப்புமை ைருைற் கண்ணும்
வமரவுதமல வாினும் களவறி வுறினும்
தைர்தற் காத்த காரை ைருங்கினும்
தன்குறி தள்ளிய பதருளாக் காமல
வந்தவன் பபயர்ந்த வறுங்களம் தநாக்கித்
தன்பிமழப் பாகத் தழீஇத் ததறலும்
வழுவின்று நிமல இய இயற்படு பபாருளினும்
பபாழுதும் ஆறும் புமரவ தன்மையின்
அழிவுதமல வந்த சிந்மதக் கண்ணும்
காைஞ் சிறப்பினும் அவனளி சிறப்பினும்
ஏைஞ் சான்ற உவமகக் கண்ணும்
தன்வயின் உாிமையும் அவன்வயிற் பரத்மதயும்
அன்னவு முளதவ ஓாிைத் தான. (கள.21)
களவில் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழுைிைங்கள் எனக்
குறிப்பிடுவனவற்றுள் ‘கூற்று நிகழா’ இைங்கள் மூன்றும் தசர்த்து
உமரக்கப்பட்டுள்ளன. இந்நூற்பாவில் உள்ள முதல் மூன்றும் கூற்று
நிகழா இைங்கள் ஆகும். அமவ பின்வருைாறு:
1. ைமறந்து அவற் காண்ைல்
தன்மனத் தமலவன் காைாைல் ைமறந்து நின்று பகாண்டு
தான் அவமனக் காணுதல். இவ்விைத்துக் கூற்று ஏதும்
நிகழ்வதில்மல. எனினும் இது தமலவியின் பசயல் என்பதால்
இங்குக் கூறப்பட்ைது.

142
2. தற்காட்டுறுதல்
தன்மனத் தமலவன் காணுைாறு நிற்றல். இங்கும் கூற்று
ஏதும் நிகழ்வதில்மல. எனினும் தமலவியின் பசயல் என்பதால்
இங்குக் கூறப்பட்ைது.
3. நிமறந்த காதலிற் பசால்பலதிர் ைழுங்கல்
நிமறந்த தவட்மகயினால், தமலவன் கூறிய பசால்தகட்டு
எதிர்பைாழி கூறாது ைடிந்து நிற்றல். இங்கும் தமலவிக்குக் கூற்று
ஏதும் நிகழ்வதில்மல.
4. வழிபாடு ைறுத்தல்
இவன் தவட்மகக் குறிப்புக் கண்டு சாரலுற்ற வழி அதற்கு
உைம்பைாது ைறுத்தல்.
5. ைறுத்பததிர் தகாைல்
ைறுத்தபடி ைறுக்காைல் பின்னும் ஏற்றுக் தகாைல்.
6. பழிதீர் முறுவல் சிறிதத ததாற்றல்
குற்றைற்ற முறுவல் சிறிதத ததாற்றுவித்தல். இதுபுைர்ச்சிக்கு
உைன்பாடு காட்டி நிற்கும். ‘இது வமர கூறிய ஆறும் புைர்ச்சிக்கு
முன்னர் நிகழ்வன’ என்பர்.
7. மகப்பட்டுக் கலங்கல்
தமலவன் மகயகப்பட்ைபின் “என் பசய்தத ைாயிதனம்”
என்று கலங்குதல்.
8. நாணுைிக வருதல்
தமலவி ைிகுந்த நாைம் அமைதல்.
9. இட்டுப் பிாிவு இரங்கல்
தமலவன் இட்டு மவத்துப் பிாிவான் என்று அஞ்சி இரக்க
முறுதல்.
10. அருமை பசய்தயர்த்தல்
தமலவன் வருவதற்குாிய காவலாகிய அருமை பசய்ததனால்
அவனும் வருதமலத் தவிர்தமல அயர்ப்பு என்றார்.
11. வந்த வழி எள்ளல்
தமலவன் வந்தவிைத்து ‘அலர்’ஆகும் என்று அஞ்சி இகழ்தல்
12. விட்டுயிர்த்து அழுங்கல்
ைமறயாது பசால்லி இரங்குதல்
13. பநாந்து பதளிவு ஒழித்தல்
தமலவன் பதளிவித்த பதளிமவ பநாந்து அதமன ஒழித்தல்.

143
14. அச்சம் நீைல்
தமலவன் வருகின்றது இமையீைாக அச்சம் ைிகுதல்.
15. பிாிந்தவழிக்கலங்கல்
தமலவன் பிாிந்த தபாது கலக்கமுறல்.
16. பபற்ற வழிைலிதல்.
தமலவதனாடு கூட்ைம் பபற்ற தபாது ைகிழ்தல்.
17. வரும் பதாழிற்கு அருமை வாயில் கூறல்
‘தமலவன் வருவதற்கு இமையீைாகக் காவலர் கடுகுதலால்
ஈண்டு வருதல் அாிது’ என்று ததாழி தமலவிக்குக் கூறும் தபாது
கூற்று நிகழும்.
18. கூறிய வாயில் பகாள்ளாக் காலத்திற் கூறுதல்
ததாழி இவ்வாறு கூறியதமன ைனங் பகாள்ளாத காலத்தில்
கூறுதல்.
இவ்வாறாகக் “மகப்பட்டுக் கலங்கல்’ முதல் ‘கூறிய வாயில்
பகாள்ளாக் காலத்திற் கூறல்” வமரயுள்ள பன்னிரண்டும் தமலைகள்
ததாழிக்குக் கூறுைிைங்கள் எனப் பபாதுவாகக் கூறப்பட்ைனவாம்.
இப்பன்னிரண்டும் ஒருத்தி ைாட்டு ஒருங்கு நிகழ்வன அல்ல.
19. ைமனப்பட்டுக் கலங்கிச் சிமதந்த வழிக் ததாழிக்கு நிமனத்தல்
சான்ற அருைமற உயிர்த்தல்
புறத்தத விமளயாைாைல் ைமனயகப்பட்டுக் கலங்கிச் சிமதந்த
வழிதய சூழ்தல் அமைந்த அாிய ைமறப் பபாருள் எனப்படும்.
‘தவட்மக யிமனத் ததாழியிைம் உமரத்தல்’ எனதவ சிமதயாத வழித்
ததாழிக்குச் பசால்லாளாம் என்பது தபாந்தது. தவட்மக ைமறக்கப்
படுதலின் ைமறயாயிற்று. இங்குச் பசால்லப்பட்ை 13 கூற்றும்
இயற்மகப் புைர்ச்சி நிகழ்ந்த பின் நிகழும் கூற்றுக்களாம். உயிராக்
காலத்து உயிர்த்தலும் உயிர்பசல என்பது இவ்வாறு கூறாத காலத்து
உயிர் பசல்லுைாறு பசால்லுதல் ஆம்.
20. தவற்று வமரவு வாின் அது ைாற்றுதல்
தன்மன தவறு ஒருவன் ைைந்து பகாள்ள வந்தால் அதமன
ைாற்றுதல்.
21. பநறிப்படு நாட்ைத்து நிகழ்ந்தமவ ைமறத்தல்
தமலவதனாடு கூடியதால் ஏற்படும் கண் சிவப்பு, நுதல்
வியர்ப்பு முதலான தவறுபாடுகள் நிகழ்ந்துழி அவற்மறத் ததாழி
அறியாைலும், பசவிலி அறியாைலும் தமலவி ைமறத்தல்.

144
22. பபாறியின் யாத்த புைர்ச்சி தநாக்கி ஒருமைக் தகண்மையின்
உறுகுமற பதளிந்ததாள் அருமை சான்ற நாலிரண்டு வமகயிற்
பபருமை சான்ற இயல்பில் நிற்றல்.
பபாறி-ஊழ்; ஊழாற் காட்ைப்பட்ை புைர்ச்சிமயக் குறித்து
ஒற்றுமைப்பட்ை நண்பினாதன தமலவன் வமரதற்குக்
குமறயுறுகின்றதமனத் பதளிந்த தமலவி, பசய்தற்கு அருமை
அமைந்த எண் வமகயினால், பபருமை இமயந்த இயல்பினளாகி
நிற்றல். இங்குச் பசால்லப்பட்ை எண்வமகயாவன:
பைய்ப்பாட்டியலில் ‘ைனன் அழிவில்லாத கூட்ைம்’ எனக்
காட்ைப்பட்ை எண்வமக பைய்ப்பாடுகளாம். அமவயாவன:
1.முட்டுவயிற் கழறல் 2. முனிவு பைய்ந்நிறுத்தல், 3. அச்சத்தின்
அகறல், 4. அவன் புைர்வு ைறுத்தல், 5. தூது முனிவின்மை, 6.
துஞ்சிச் தசர்தல், 7. காதல் மகைிகல், 8. கட்டுமரயின்மை
ஆகியமவயாம். இவற்றின் விளக்கம் பின்வருைாறு:
அ. முட்டுவயிற் கழறல்
களபவாழுக்கம் நிகழும் தபாது நிலவு பவளிப்பாடு, காவலர்
கடுகுதல், தாய் துஞ்சாமை, தமலவன் குறிவருவதற்கு
இமையீடுபடுதல் ஆகியவற்றால் களபவாழுக்கத்தினாற்
பயனின்மை கூறி, இனி இவ்பவாழுக்கம் அமையும் என வமரந்து
எய்துதல்காறும் புைர்ச்சிமய விரும்பாது கலக்கைின்றித்
பதளிவுமையளாம்.
ஆ. முனிவுபைய் நிறுத்தல்
இந்த ஒழுக்கத்தினான் வந்த துன்பத்மதப் பிறர்க்குப்
புலனாகாைல் பைய்யின் கண்தை நிறுத்தல். அவ்வழியும் குறி வழிச்
பசல்லாளாம்.
இ. அச்சத்தின் அகறல்
இதமனப் பிறர் அறிவர் என்ற அச்சத்தினால் குறிவழிச்
பசல்லாளாம்.
ஈ. அவன் புைர்வு ைறுத்தல்
தமலவன் புைர்ச்சி இல்வழியும் குறிவழிச் பசல்லாளாம்.
உ. தூதுமுனிவின்மை
தமலவன் ைாட்டுத் தூதாகி வரும் பசாற்தகட்ைமவ
முனிவின்மை.
ஊ. துஞ்சிச் தசர்தல்
உறங்காமையின்றி உறக்கம் நிகழ்தல்.
எ. காதல் மகம்ைிகல்

145
 இவ்வாறு பசய்யும் காதல் அன்பின்மையின்றி அன்பு ைிகுதல்.
ஏ. கட்டுமரயின்மை
கூற்று நிகழ்தலின்மை, இங்குக் கூறப்பட்ை எட்டும்
கலக்கைில்லாத நிமலமையாதலின் ‘பபருமை சான்ற இயல்பு’
எனப்பட்ைன.
22. பபாய்தமலபயடுத்த ைைதலறுதல்
பபாய்மையால் ‘ைைதலறுதவன்’ எனத் தமலவன் கூறிய
தபாதும் தமலவி பவறுத்த உள்ளத்தாளாய்க் குறிவழிச் பசல்லாள்.
23. மகயறு ததாழி கண்ைீர் துமைத்தல்
ததாழி தன் மகயினால் தமலவியின் கண்ைீர் துமைத்த
தபாதும் தமலவி குறிவழிச் பசல்லாள்.
24.பவறியாட்டிைத்து பவருவுதல்
‘தமலவியின் தவறுபாடு கண்ை பசவிலி அதற்குக் காரைம்
அறிதற்காக பவறியாட்டுவிக்க’ வரும் அச்சத்தினானும் தமலவி
குறிவழிச் பசல்லாள்.
25. குறியின் ஒப்புமை ைருண்ை தபாது
தமலவன் பசய்த குறிமய ஒப்புமை பற்றிச் பசன்று அஃது
அவ்வழி ைருளும் தபாது குறிவழிச் பசல்லாளாம்.
26. வமரவு தமல வரும் தபாது
தமலவன் வமரயவருகின்ற நாள் பநருங்கி வரும் தபாதும்
குறிவழிச் பசல்லாளாம்.
27. களவு அறிவுறுதல்
களவு பிறருக்கு பவளிப்படும் தபாது குறிவழிச் பசல்லாள்.
28. தைர் தற்காத்த காரை ைருங்கில்
தன்மன ஐயமுற்றுத் தைர் காத்த காரைத்தால் தமலவிக்குக்
கூற்று நிகழ்தல்.
30. தன்குறி தள்ளிய பதருளாக்காமல வந்தவன் பபயர்ந்த
வறுங்களம் தநாக்கித் தன் பிமழப்பாகத் தழீஇத் ததறல்
தன் குறி பிமழத்துத் தமலவன் எதிர்ப்படுதல் இல்லாக்
காலத்து வந்து அவன் பபயர்ந்த வறுங்களம் தநாக்கித் தன்
குமறயாக உைம்பட்டுத் தமலவி ததறுவாள்.
31. வழுவின்று நிமலஇய இயற்படு பபாருள்
ததாழி தமலவமனக் குற்றம் கூறிய தபாதும் தமலவி ‘அவன்
குற்றைில்லாதவன்’ என இயற்பை பைாழிவாள். இவ்விைத்து

146
தன்வயின் உாிமையும், அவன்வயின் பரத்தமையும் ததான்றக்
கூறுவாள் தமலவி.
32. பபாழுதும் ஆறும் புமரவ தன்மையின் அழிவு தமலவந்த சிந்மத
தமலவன் வரும் காலம், இைம் ஆகியன குற்ற முமையன
ஆதலின் அப்தபாது அழிவு வந்த சிந்மதக் கண்ணும், தமலைகள்
தன்னிைத்து உாிமையும் அவனிைத்து பரத்மதமையும் ததான்றக்
கூறுவாள்.
33. காைம் சிறத்தல்
தமலைகனிைத்து தவட்மக ைிகுதல். அப்தபாதும் தன்னிைத்து
உாிமையும், அவனிைத்துப் பரத்மதமையும் ததான்றக் கூறுவாள்.
34. அவன் அளிசிறத்தல்
தமலவனின் தமலயளி ைிகுதல். அப்தபாதும் தன்வயின்
உாிமையும், அவனிைத்துப் பரத்தமையும் ததான்றக் கூறுவாள்.
35. ஏைம் சான்ற உவமக
இவன் வமரந்தாலல்லாைல் நீங்கான் என்ற பாதுகாப்பு
உைர்வால் வந்த ைகிழ்ச்சி அமைந்த தபாதும் தன் வயின்
உாிமையும், அவன் வயின் பரத்தமையும் ததான்றத் தமலவி
கூறுவாள்.
இவ்வாறு தைற்கூறிய இைங்களில் எல்லாம் தமலைகளுக்குக்
கூற்று நிகழும் என்பது உைர்த்தப் பட்ைது. இமவ தவிரத் தமலவி
கூற்று நிகழும் இைங்கள் பற்றி தைலும் இரண்டு நூற்பாக்கள்
உள்ளன. இவற்மறத் தமலவி தாதன கூறுதல் என்பார்
பதால்காப்பியர். நூற்பா பின்வருைாறு:
வமரவிமை மவத்த காலத்து வருந்தினும்
வமரயா நாளிமை வந்ததான் முட்டினும்
உமரபயனத் ததாழிக்கு உமரத்தற் கண்ணும்
தாதன கூறும் காலமும் உளதவ (கள.22)
இந்நூற்பா, தமலவி தாதன கூறுைிைங்கள் என்று
மூன்றமனக் குறிப்பிடுகிறது.
1. வமரவிமை மவத்த காலத்து வருந்துதல்
இயற்மகப் புைர்ச்சிக்குப் பின் தமலவன் நீங்கிச்
பசல்கிறான். இந்நாளில் வமரந்து பகாள்தவன் எனக் கூறித்
ததாழியிற் கூட்ைத்துக்கு முயலாது நாட்கமளக் கழிக்கிறான். ததாழி
ஐயப்படுவாதள என்று அதமன ைமறத்து ஒழுகும் தமலவி,
தமலவன் வரும் வமர ஆற்றாைல் வருந்துவாள்.

147
2. வமரயா நாளிமை வந்ததான் முட்டுதல்
வமரயாது ஒழுகும் காலத்தில் களபவாழுக்கம் நிகழ்த்தும்
தமலவன் பசவிலி முதலிதயாமர எதிர்ப்படுவான்.
3. உமர எனத் ததாழிக்கு உமரத்தல்
இந்த ஒழுக்கத்திமன நின்ததாழிக்கு உமரபயனத் தமலவன்
கூறுதல். இதமனதய ‘உமர எனத் ததாழிக்கு உமரத்தல்’
என்பதமனத் ‘தமலவனுக்கு உமர’ என்று ததாழிக்குத் தமலவி
உமரத்தல் என்றும் பபாருள் பகாள்ளலாம்.
இது தவிரத் தமலவிதாதன கூறும் இைம் பற்றி ைற்பறாரு
நூற்பா உள்ளது. அது பின்வருைாறு:
உயிாினும் சிறந்தன்று நாதை நாைினும்
பசய்தீர் காட்சிக் கற்புச்சிறந் தன்பறனத்
பதால்தலார் கிளவி புல்லிய பநஞ்சபைாடு
காைக் கிழவன் உள்வழிப் படினும்
தாவில் நன்பைாழி கிழவி கிளப்பினும்
ஆவமக பிறவும் ததான்றுைன் பபாருதள (கள.23)
“யாவற்றினும் சிறந்த உயிாினும் ைகளிர்க்கு நாண் சிறந்தது.
அந் நாமை விைக் குற்றம் தீர்ந்த கற்பு சிறந்தது. இவ்வாறு
முன்தனார் கூறிய கூற்றிமன நிமனத்துக் பகாண்டு ‘காைக் கிழவன்’
ஆகிய தமலவன் இருக்குைிைத்தத தமலவி தாதன பசன்றாலும்
வருத்தைில்லாச் பசால்மலத் தமலவி பசால்லுதல், இமவ தபான்ற
பிறவற்மறச் பசால்லுதல் ஆகிய இமவ அகப் பபாருள் என உயர்ந்து
ததான்றும்” என்பதத இந்த நூற்பாவின் பபாருள் ஆகும்.
ைகளிர்க்கு நாைம், கற்பு என்பன தமலமைப் பண்புகள்.
‘தமலவி தன் தமலவன் இருக்குைிைத்துத் தாதன பசல்லுதல்
நாணுமைமைக்கு இழுக்கன்தறா’ எனலாம். நாைத்மத விைக் கற்புச்
சிறந்தது. ஆதலின் அக்கற்மபக் காத்தற் பபாருட்டுச் பசல்லலாம்.
அது தவறில்மல. தான் காதலித்த காதலமன அமைய நாைத்மத
ைட்டுைல்லாைல் உயிமரயும் விடுவர் ைகளிர். ஆதலால், நாமை
விட்டுத் தமலவனிைம் தாதன பசல்லுதலும், தமலவனிைம்
பசல்தவாம் என பநஞ்சிற்தகா ததாழிக்தகா கூறுதலும்
முமறதயயாகும். இது வமரதல் தவட்மகயால் விமளந்தது.

148
5.10 தமலவியின் இயல்பு

பபண்மைக்குாிய இயல்புகள் நாணும், ைைனும் ஆகும்.

இமவதய தமலவிக்குாிய இயல்புகளாம். இதனால் தமலவமனக்
கண்டு தன் உள்ளத்மதப் பறிபகாடுத்த தபாதும் தன் விருப்பத்மத
பவளிப்பமையாகக் கூறாைல் குறிப்பினால் பவளிப்படுத்துவாள்.
அவள் விருப்பத்மத அவளுமைய கண்கதள குறிப்பால் உைர்த்தும்.
தமலவதனாடு உண்ைான புைர்ச்சித் திறத்தால் அவளது கண்
சிவத்தல், நுதல் வியர்த்தல் முதலான தவறுபாடுகள் நிகழும் தபாது
அவற்மறத் ததாழிதயா, பசவிலிதயா அறியாதவாறு ைமறப்பாள்.
இயற்மக புைர்ச்சி நீங்கும் தமலவன் ததாழியிற் கூட்ைத்தில் கூை
முடியாது வருந்துவான்.
இறுதியில் “எல்லாவற்றினும் சிறந்தது உயிர்
அவ்வுயிமரவிைச் சிறந்தது நாண்; அந்த நாமைவிைச் சிறந்தது கற்பு
என்பதால் களவிமனக் கற்பாக நிமல நிறுத்தும் பபாருட்டு, தன்பால்
அளவற்ற அன்புமையவர்களாகத் திகழும் ததாழியிைமும்
பசவிலியிைமும் ‘யான் இத்தமலவமனதய ைைந்து பகாள்கிதறன்’
எனத் தன் துமைவமனச் சுட்டிக் கூறுவாள் தமலவி. இதமனப்
பின்வரும் நூற்பா விளக்குகிறது.
பன்னூறு வமகயினும் தன் வயின் வரூஉம்
நன்னய ைருங்கின் நாட்ைம் தவண்ைலில்
துமைச் சுட்டுக் கிளவி கிழவிய தாகும்
துமைதயார் கருை ைாத லான (கள.33)
“தமலவியிைத்தத ததாழிக்கும் பசவிலிக்கும் உள்ள அன்பு
காரைைாக, பலநூறு வமகயிலும் தமலவியிைம் காைப்படும்
தவறுபாடுகமள ஆராய்வார்கள். அப்தபாது தன் துமைமயச்
சுட்டிக் கூறும் கூற்று தமலவியுமையதாகும். ஏபனனில் ததாழியும்
பசவிலியும் துமைபுாிந்தத முடியும் காாியைாமகயால்” என்பது
பபாருளாகும்.
“அச்சமும் நாணும் ைைனும்”, “காைத்திமையில் கண்ைின்று
வரூஉம்”, “காைஞ்பசால்லா நாட்ைம்”, “பசால்பலதிர் பைாழிதல்
அருமைத்து” முதலிய நூற்பாக்களால் தமலவியின் பண்பு
நலன்கமள அறிய முடிகிறது. தமலவியின் நிமலயிமன அறியவும்
இந்நூற்பாக்கள் துமையாகின்றன.

149
5.11 களவில் ததாழி

ததாழியில்லாைல் களவு ஒழுக்கம் நீள்வதற்கு வழியில்மல.

ஆதலால் களபவாழுக்கத்தில் ததாழியின் பங்கு
இன்றியமையாததாகும். தமலவிக்குத் துமைநிற்தபாாில் முதலிைம்
பபறுபவள் ததாழிதய யாவாள்.
தமலவிக்குத் ததாழியர் பலர் இருப்பர். அப் பலருள்ளும்
தமலவியால் பபாிதும் விரும்பப்படுபவதள களவில் ததாழியாவாள்.
இத்ததாழி யார் என்பமதப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
ததாழி தாதன பசவிலி ைகதள (கள.35)
இந்நூற்பாவிற்கு, “களவுக் காலத்தும் இன்றியமையாத
வளாகத் தமலவியால் தவண்ைப் பட்ைாள் பசவிலிைகள் என்றவாறு.
எனதவ பயின்றார் எல்தலாரும் ததாழியர் ஆகார். அருைமற (களவு)
கிளக்கப்படுதலான், உைன் முமலயுண்டு வளர்ந்த பசவிலி ைகதள
ததாழி எனப்படுவாள் என்றவாறு” என்று உமர கூறுவார்
இளம்பூரைர்.
பசவிலிைகள் என்பதனால் ைட்டும் இவளுக்குப்
பபாலிவில்மல. பசவிலிைகதளயன்றிச் சூழவும் உசாத்
துமையாகவும் வல்லள் ஆதல் தவண்டும் என்பர். இதமனப்
பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
சூழ்தலும் உசாத்துமை நிமலமையிற் பபாலிதை (கள.36)
தமலவன் தனது குமற முடிக்கும் படியும், தமலவி தனது
வமரதல் தவட்மகமயயும் வினாததல ‘உசாவுதல்’ எனப்பட்ைது.
இயற்மகப் புைர்ச்சி ததாழியின் முடிதலும் உண்டு என்ற பபாருளில்
பின்வரும் நூற்பா அமைகிறது.
ததாழியின் முடியும் இைனுைார் உண்தை (கள.31)

5.12 ைதியுைம் பாடு

பாங்கற் கூட்ைம் நிகழ்ந்த பின்னர். தமலவன் ைறுமுமறயும்

தாதன இைர் தமலப்பட்டுத் தமலவிமயக் கூை முடியாததபாது,
அவமள முன்பு ஆயத்து உய்த்த அவள் ததாழிமயக் குறிப்பால்
அறிந்தவன் ஆதலால், அத்ததாழிமய இரந்து குமறயுற்று, அவள்
வழியாக நிமலயாகத் தமலவிமயக் கூை எண்ணுவான். ததாழியிற்

150
கூட்ைம் கருதுபவன் அத்ததாழிமய ைதியுைம் படுத்த பின்னதர தன்
குமற முடிக்க தவண்டும் என்று அவளிைம் தன் கருத்மதக்
கூறுவான். ைதியுைம் படுத்தல் என்றால் ததாழியின் அறிமவ
உைன்பைச் பசய்தல் ஆகும். தமலவன் தன் குமறமயக் கரந்த
பைாழியால் அறிவிக்க, அதமனக் தகட்டுத் ததாழி, இருவர்
கருத்திமனயும் (தமலவன்-தமலவி) தன் ைதிதயாடு ஒன்று படுத்து
உைர்வாள். இவ்வாறு மூவர் ைதியிமனயும் ஒருமைப் படுத்து
உைர்தல் பற்றி ைதியுைம்படுத்தல் ஆயிற்று என்பர். ைதியுைம்
படுத்தல் குறித்த நூற்பா பின்வருவைாறு:
குமறயுற உைர்தல் முன்னுற உைர்தல்
இருவரும் உள்வழி அவன்வர உைர்தபலன
ைதியுைம் படுத்தல் ஒருமூ வமகத்தத (கள.37)
“ைதியுைம்பாடு (ைதியுைம்படுத்தல்) 1). குமறயுற உைர்தல்,
2). முன்னுற உைர்தல், 3). இருவரும் உள் வழி அவன் வரவுைர்தல்
என மூவமகப்படும்” என்பது இந்த நூற்பாவின் பபாருளாகும்.
“தமலவன் புைர்ச்சி உண்மை ததாழி அறியும் திறம் பாகுபடுைாறு
உைர்த்தும் நூற்பா” என்று இளம்பூரைர் இதமனக் கூறுவார்.
“தமலவன் குமறயுற உைர்தலும், அவன் குமறயுறாவழித் தமலவி
குறிப்புக் கண்டு உைர்தலும், தானும் தமலவியும் கூடியிருந்துழித்
தமலவன் வந்தமை கண்டு உைர்தலும் என மூவமகத்துத் ததாழி
அறிவுைம் படுதற்கண்ை என்றவாறு” என்று கூறி “ைதியும் படுதல்
எனினும், புைர்ச்சியுைர்தல் எனினும் ஒக்கும்” என்றும் கூறுவார்
இளம்பூரைர். இவ்வாறு கூறப்பட்ைவற்றால் தமலவன்-தமலவி
இருவாிைத்துள்ள அன்புமைமை உைர்ந்த பின்னதர தமலவி-
தமலவன் கூட்ைத்திற்குத் ததாழி முயற்சி பசய்வாள். இதமனப்
பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
அன்ன வமகயான் உைர்ந்தபின் அல்லது
பின்னிமல முயற்சி பபறாள்என பைாழிப (கள.38)
“தைற் கூறப்பட்ை குமறயுறவுைர்தல், முன்னுற உைர்தல்,
இருவரும் உள்வழி அவன் வரவுைர்தல் ஆகிய மூன்று வமகயானும்
ததாழி ைதியுைம்பட்ை பின்னரன்றி இவ்விருவர் தம் கூட்ைத்திற்கு
முயலப்பபறாள் என்று கூறுவர் என்பது இந்நூற்பாவின்
பபாருளாகும்.
தமலவன் தமலவிமயக் கூை முயலும் காலத்தில்
அவனுமைய நிமனவிற்படும் திறன் அறிந்து ஆராய்ந்து

151
தமலவனிைம் தமலவிமயக் கூட்டுவது ததாழியிைத்துக் காைப்படும்
பசயல்திறனாகும் என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்குகிறது.
முயற்சிக் காலத்து அதற்பை நாடி
புைர்த்த லாற்றலும் அவள்வயி னான (கள.39)
இதுவமர கூறியவற்றால் ததாழியின் இயல்புகள்
அறியப்படுகின்றன. ததாழிக்குாிய ைரபுைர்த்தப்பட்ைது எனினும்
ஒக்கும்.

5.13 களவில் ததாழி கூற்று நிகழும் இைங்கள்

களவில் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும் இைங்கமளத்

பதால்காப்பியர் பின்வரும் நூற்பாவில் விாிவாகக் கூறுகிறார்.
“நாற்றமும் ததாற்றமும் ஒழுக்கமும் உண்டியும்
பசய்விமன ைமறப்பினும் பசலவினும் பயில்வினும்
புைர்ச்சி பயதிர்ப்பா டுள்ளுறுத்து வரூஉம்
உைர்ச்சி ஏழினும் உைர்ந்த பின்மற
பைய்யினும் பபாய்யினும் வழிநிமல பிமழயாது
பல்தவறு கவர்பபாருள் நாட்ைத் தானும்
குமறயுறற் பகதிாிய கிழவமன ைமறயுறப்
பபருமையிற் பபயர்ப்பினும் உலகுமரத் பதாழிப்பினும்
அருமையின் அகற்சியும் அவளறி வுறுத்துப்
பின்வா பவன்றலும் தபமதமை யூட்ைலும்
முன்னுறு புைர்ச்சி முமறநிறுத் துமரத்தலும்
அஞ்சியச் சுறுத்தலும் உமரத்துழிக் கூட்ைபைாடு
எஞ்சாது கிளந்த இருநான்கு கிளவியும்
வந்த கிழவமன ைாயஞ்பசப்பிப்
பபாறுத்த காரைங் குறித்த காமலயும்
புைர்ந்தபின் அவன்வயின் வைங்கற் காமலயும்
குமறந்தவட் பைாினும் ைமறந்தவ ளருகத்
தன்தனாடும் அவபளாடும் முன்னமுன் தமளஇப்
பின்னிமல நிகழும் பல்தவறு ைருங்கினும்
நன்னயம் பபற்றுழி நயம்புாி இைத்தினும்
எண்ைரும் பன்னமக கண்ைிய வமகயினும்
புைர்ச்சி தவண்டினும் தவண்ைாப் பிாிவினும்
தவளாண் பபருபநறி தவண்டிய இைத்தினும்
புைர்ந்துழி உைர்ந்த அறிைைச் சிறப்பினும்
ஓம்பமைக் கிளவிப் பாங்கின் கண்ணும்
பசங்கடு பைாழியால் சிமதவுமைத் தாயினும்

152
 என்புபநகப் பிாிந்ததாள் வழிச்பசன்று கமைஇ
அன்புதமல அடுத்த வன்புமறக் கண்ணும்
ஆற்றது தீமை அறிவுறு கலக்கமும்
காப்பின் கடுமை மகயற வாினும்
களனும் பபாழுதும் வமரநிமல விளக்கிக்
காதல் ைிகுதி உளப்பைப் பிறவும்
நாடும் ஊரும் இல்லும் குடியும்
பிறப்புஞ் சிறப்பும் இறப்ப தநாக்கி
அவன்வயின் ததான்றிய கிளவிபயாடு பதாமகஇ
அமனநிமல வமகயான் வமரதல் தவண்டினும்
ஐயச் பசய்மக தாய்க்பகதிர் ைறுத்துப்
பபாய்பயன ைாற்றி பைய்வழிக் பகாடுப்பினும்
அவள்விலங் குறினும் களம்பபறக் காட்டினும்
பிறன்வமர வாயினும் அவன் வமரவு ைறுப்பினும்
முன்னிமல அறபனனப் படுதபலன் றிருவமகப்
புமரதீர் கிளவி தாயிமைப் புகுப்பினும்
வமரவுைன் பட்தைார்க் கைாவல் தவண்டினும்
ஆங்கதன் தன்மையின் வன்புமற உளப்பைப்
பாங்குற வந்த நாபலட்டு வமகயினும்
தாங்கருஞ் சிறப்பின் ததாழி தைன” (கள.24)
இவ்வாறு களவின் கண் ததாழிக்குாிய கூற்றுக்கமள எல்லாம்
பதாகுத்து பைாத்தம் முப்பத்தி இரண்டு என்று கூறுகிறார்
பதால்காப்பியர். அமவ பின் வருைாறு:
1). பபருமையிற் பபயர்த்தல், 2). உலகுமரத்து ஒழித்தல்,
3). அருமையினகற்றல், 4) பின் வா என்றல், 5) தபமதமையூட்ைல்,
6) முன்னுறு புைர்ச்சி முமற நிறுத்துமரத்தல், 7) அஞ்சி
அச்சுறுத்தல், 8) உமரத்துழிக் கூட்ைம், 9) இருவரும் உள் வழி
அவன் வரவுைர்தல், 10) புைர்ந்த பின் அவன் வயின் வைங்கல்,
11) குமறநயப்பச் தசறல், 12) குமற நயப்பு வமக, 13) நயந்தமை
கூறல், 14) அலராம் என்றல், 15) புைர்ச்சி தவண்டிய வழிக் கூறல்.
16) பிாிவு தவண்டிய வழிக் கூறல், 17) தவளாண் பபரு பநறி
தவண்டிக் கூறல், 18) அல்ல குறிப்பட்ை வழிக் கூறல் 19) ஒம்பமை
கூறல், 20) இயற்பழித்து வற்புறுத்தல், 21) ஆறின்னாமை கூறல்,
22) காப்பு ைிகுதி கூறல், 23) காதல் ைிகுதி கூறல், 24) அவன்வயின்
ததான்றிய கிளவி, 25) ஐயச் பசய்மக தாய்க்கு எதிர்ைறுத்தல், 26)

153
குறி பார்த்தல், குறி விலக்கல், 27) பவறி விலக்கல், 28) பிறன்
வமரவு ைறுப்பித்தல், 29) அவன் வுமர உைம்படுத்தல், 30)
வமரவு உைம்பட்ைமை தமலவனுக்குக் கூறல், 31) உைம்பட்ைமை
தமலவிக்குக் கூறி வற்புறுத்தல் ஆகிய முப்பத்பதான்றும் முதலில்
கூறப்பட்ை நாற்றம் ததாற்றம் . . . . கவர்படு பபாருள் பைக் கூறி
ஆராய்தமலயும் தசர்த்தால் 32 கூற்றுகள் ததாழிக்குாிய கூற்றுகள்
ஆகும்.
நாற்றமு ததாற்றமும் முதலியன கண்டு ததாழி முன்னுறு புைர்ச்சிமய
உைர்தல்
ததாழி ைதியுைம் படும் தபாது அவள் தமலவியின் கண்
ததான்றும் தவறுபாட்டிமன ஆராயும் ஆராய்ச்சி எல்லாம் நாட்ைம்
ஒன்றாதலதய குறிக்கப்படும். நாற்றம், ததாற்றம், ஒழுக்கம், உண்டி,
பசய்விமன ைமறத்தல், பசலவு, பயில்வு ஆகிய ஏழும் முன்னுறு
புைர்ச்சிமய உைர்தற்குக் காரைைாவன ஆகும்.
நாற்றம்
தமலவியின் ைாட்டுதளதாகிய இயற்மக ைைம் ைாறித்
தமலவன் ைாட்டுளதாகிய பூவினானும் சாந்தினானும் உறுைைம்
களவினால் தமலவிைாட்டுளதாய் ைாறுதல்.
ததாற்றம்
புைர்ச்சியால் வரும் பபாற்பு. தமலவபனாடு கூடியதால்
ஏற்பட்ை உைல் ததாற்றத்தில் ஏற்பட்ை ைாற்றம்.
ஒழுக்கம்
ததாழியதராடு விமளயாைமல பவறுத்துத் தன்மனப் தபைித்
தனிமையில் ஒழுகுதல்.
உண்டி
உண்ணும் அளவிற் குமறதல்.
பசய்விமன ைமறத்தல்
பூக் பகாய்தல். புனலாைல் தபான்ற விமனகமளத் ததாழிமய
ைமறத்துத் தனித்து நிகழ்த்துதல் அன்றியும் தமலவனின் நட்பால்
பபற்ற புைர்ச்சியாகிய கருைத்திமனப் புலப்பை விைாது ததாழிமய
ைமறத்தலும் என்றுைாம்.
பசலவு
பல திமசகளிலும் பசன்று விமளயாடிய தமலவி
(தமலவமனக் கண்ை இைம் தநாக்கி) ஒதர திமசயில் விமளயாைச்
பசல்லுதல்.
பயில்வு
புதியததாாிைத்துப் பயில்தல்

154
 தமலவிக்குப் புைர்ச்சி எதிர்ப்பாடு நிகழ்ந்ததமனத் ததாழி
தன்னுள்ளதத வினாவி ஐய உைர்வின் தைதல கூறிய நாற்றம்
முதலான ஏழினாலும் பதாிந்து புைர்ச்சி உண்டு என உைர்ந்த
பின்னதர தமலவி ைாட்டுத் ததாழி பசால்லாைல் நிகழ்த்துவாள். கவர்
பபாருள்பைக் கூறி ஆராய்வாள். கவர்படுபபாருள் என்பது
ஒன்பறாபைான்று ஒவ்வாத தவறுபட்ைனவாகிய இருபபாருள்
பயக்கும் பசாற்களாதல உமரயாடி ஆராய்தல் ஆம்.
இதமனத் தவிர்த்து ஏமனய இைங்களில் ததாழி கூற்று
நிகழுைாற்மறக் காைலாம்.
1. பபருமையிற் பபயர்த்தல்
தன் குமறயுற வந்த தமலைகமன அவனது பபருமைமயக்
கூறி அவன் குறிப்பிமன ைாற்றுதல்
2. உலகு உமரத்து ஒழிதல்
“உலகத்தார் ைகட்பகாள்ளுைாறு முமறப்படி நீயும்
பகாள்வாயாக” என்று கூறி விலக்குதல்.
3. அருமையின் அகற்சி
கிட்டுதற்கு அாியவள் தமலவி என்று தமலவியின்
அருமைமயக் கூறித் தமலவமன அகற்றுதல்.
4. அவளறிவுறுத்துப் பின்வா என்றல்
தமலவன் தைலும் நின்று பகாண்தையிருப்பானாகில்
“நின்னாற் காதலிக்கப்பட்ை என் தமலவியிைம் பசன்று
அறிவித்துவிட்டுப் பின் இங்கு வா” என்று கூறல்.
5. தபமதமை ஊட்ைல்
“தநாினும் அவள் (தமலவி) அறியக் கூடியவள் அல்லள்”
என்று தமலவிமயப் தபமதப் பருவத்தாள் என்று கூறி விலக்குதல்.
ததாழி தான் ஏதும் அறியாதவள் தபாலக் கூறினும் ‘தபமதமை
யூட்ைல்’ எனப்படும்.
6. முன்னுறு புைர்ச்சி முமற நிறுத்துமரத்தல்
முன்னுறு புைர்ச்சி முமறதய நீங்கவிைாது உைன்பட்டுக்
கூறல். தைலும் ‘முன்பு கூடினாற் தபாலக் கூை அமையும்’ என்று
கூறுதல்.
7. அஞ்சி அச்சுறுத்தல்
தான் அச்சமுற்று அஞ்சின தன்மைமயத் தமலவற்கு
அறிவித்தல்; தைர் வருவர் என அஞ்சுதல்.
8. உமரத்துழிக் கூட்ைம்

155
 நின்னாற் காதலிக்கப்பட்ைவள் யாவள்? என்று வினாயவழி
இத்தன்மையள் எனச் பசால்லக் தகட்ை ததாழி, அவளும் (தமலவி)
நின் தன்மையாள் என அவதளாடு கூட்டியுமரத்தல்.
தைதல கூறப்பட்ை எட்டும் குமற உைர்தலின் பகுதி என்பார்
இளம்பூரைர்.
9. வந்த கிழவமன ைாயம் பசப்பிப் பபாறுத்த காரைம் குறித்தல்
வந்த தமலவமனத் தமலவி பபாறுத்த காரைம் குறித்த
தபாதும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும். தமலவன் குறிப்பும் தமலவி
குறிப்பும் உைர்தலும் தமலவன் தகட்ைதற்கு ைாற்றம் கூறுதலும்
உண்டு.
10. புைர்ந்தபின் அவன்வயின் வைங்கல்
புைர்ச்சியுற்றுப் பபாருந்திய பின் தமலவனிைத்துத்
ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்.
11. குமறந்தவட் பைர்தல் (குமறநயப்பச் தசறல்)
தமலவன் புைர்ச்சி உண்மையறிந்து பைிந்து நின்ற ததாழி
தானும் ைனம் இரங்கித் தமலவியிைத்தத பசன்று தமலவனது
குமறமயக் கூறுதல்.
12. குமற நயப்பு வமக
தமலவன்ைாட்டுத் ததாழி குமற நயப்பிக்கச் பசன்ற தபாது
ததாழி பசால்லும் குறிப்பு பைாழிக்குத் தன் தவட்மகமய ஒளித்துத்
தமலவி ததாழி கூறுவதற்கு உைன்பைாது நிற்கதவ ததாழி
தானறிந்தவற்மறக் கூற்றினாலும், பின் குறிப்பினாலும் உைர்த்தித்
தமலவிமய இரந்து பின்னிற்கும் பல விைத்தும் ததாழிக்குக் கூற்று
நிகழும்.
13. நயந்தமை கூறல்
தமலவி அருளப்பபற்ற வழி அதமனத் தமலவிக்கு
கூறுைிைத்தும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்.
14. அலராகும் என்றல்
எண்ணுதற்காிய பல நமகயாட்டுக்கமளத் தமலவனிைம்
குறிக்கும் தபாதும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும். அஃது அலராகும்
என்று கூறுதல் நமக என்பது எள்ளல் ஆகும்.
15. புைர்ச்சி தவண்ைல்
அலராகும் என்று கூறிய பின்னரும் தமலவன் புைர்ச்சிமய
தவண்டின் அப்தபாதும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும். தமலவனுக்கு
இைம் உைர்த்தல், குறி ததருங்கால் தமலவிக்குக் கூறுவாள்.
16. தவண்ைாப் பிாிவு

156
 புைர்ச்சி தவண்ைாது பிாிமவ தவண்டுதல் இது. தமலவன்
பிாிமவ தவண்டிய வழிக் கூறுதல். தமலவிமய ஆற்றுவித்தல் எனப்
பலவாறாகும்.
17. தவளாண் பபருபநறி தவண்டுதல்
தமலவனிைம் ததாழி உபகாரைாகிய பபருபநறிமயக்
தகட்குைிைத்தும் கூற்று நிகழும்.
18. அல்ல குறிப்படுதல்
அல்லகுறிப்பட்ை வழித் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்
19. ஓம்பமை கூறல்
தமலவனிைம் “தமலவிமயப் பாதுகாத்துக் பகாள்” என்று
ததாழி கூறுதல். ஒருவழித் தைக்கும் தபாதும் ததாழி ஓம்பமை
கூறுவாள்.

20. இயற்பழித்து வற்புறுத்தல்

பசவ்விய கடிய பசாற்களால் தமலவன் அன்பு
சிமதவுமைத்தாயினும், என்புருகுைாறு பிாியப்பட்ைவளிைத்துச்
பசன்று தமலவன் அன்புமைமையின் அளிப்பன் என ஆற்றுவித்து
வற்புறுத்தற் கண்ணும் ததாழி கூற்று நிகழும்.
21. ஆற்றின் இன்னாமை கூறல்
தமலவன் வரும் வழியினது இன்னாத தன்மைமயக் கூறுதல்.
இதனால் ைமறமுகைாக ‘வமரவு கைாவுதமல’ உைர முடிகிறது.
22. காப்பு ைிகுதி கூறுதல்
காவற் கடுமை கூறுதல். இதுவும் ைமறமுகைாக வமரவு
கைாவுதலாகும்.
23. காதல் ைிகுதி கூறல்
தமலவியின் காதல் ைிகுதிமயக் கூறுைிைத்துக் கூற்று நிகழும்.
24. வமரதல் தவண்ைல்
ததாழி தமலவமன ‘வமரவு கைாவிய’ விைத்தும் கூற்று
நிகழும்.
25. ஐயச் பசய்மக தாய்க்கு எதிர் ைறுத்தல்
ஐயுற்றுைன் நிற்கும் பசவிலியின் பசய்மககமள எதிர்ைறுத்த
தபாது ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்.

157
26. குறிபார்த்தமல விலக்குதல்
ஐயுற்ற பசவிலி தமலவியின் நிமலயறியக் குறிப்பார்க்கச்
பசால்லும் தபாது தடுத்து விலக்கும் நிமலயில் ததாழிக்குக் கூற்று
நிகழும்.
27. பவறியாட்டிமன விலக்குதல்
ஐயுற்ற பசவிலி தமலவியின் நிமலயறிய பவறியாட்டு
நிகழ்த்துதமல விலக்கும் தபாதும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்.
28. பிறன் வமரவின் தபாது
பிறன் வமரவு வந்த தபாதும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்
29. அவன் வமரவு ைறுப்பினும்
பிறன் வமரவு ைறுப்பித்த தபாதும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்
30. முன்னிமல வமகயான்
முன்னிமல வமகயான் என்பது அறத்பதாடு நிற்றல்.
இவ்விைத்தும் கூற்று நிகழும்.
31. வமரவுைன் பட்தைார்க் கைாவுதல்
தைர் வரவு உைன்பட்ைமைமயத் தமலவனுக்கு உமரத்து
‘வமரவுகைாதல்’ நிமலயில் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்.
32. ஆங்கதன் தன்மையின் வன்புமற
வமரவுைன்பட்ை தன்மையினால் தமலவிமய வற்புறுத்தல்
கண்ணும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்.
இதுகாறும் கூறியவற்றால் ததாழியின் இயல்பும்
ததாழிக்குாிய கூற்று ைரபுகளும் விளக்கப்பட்ைன.

5.14 களவில் பசவிலி

களவில் தமலவன், தமலவி, ததாழி தபாலதவ சிறப்புைன்

பங்கு பபறும் ைற்பறாரு அகைாந்தர் பசவிலி ஆவாள். தமலவிமய
ஈன்று எடுத்தவள் நற்றாய் எனில் அவமளப் தபைி வளர்த்தவள்
பசவிலி. பசவிலியின் சிறப்புகள் பற்றியும் களவில் அவளுக்குக்
கூற்று நிகழும் இைங்கள் பற்றியும் பதால்காப்பியர் பல
நூற்பாக்களில் எடுத்துமரப்பர்.
ஆய்பபருஞ் சிறப்பின் அருைமற கிளத்தலின்
தாபயனப் படுபவள் பசவிலி யாகும்” (கள.34)
“ைமற பபாருளான களபவாழுக்கம் யாவற்மறயும் கூறும்
‘தாய்’ என்று பசால்லப்படுவாள் பசவிலியாவாள்” என்பது

158
நூற்பாவின் பபாருள் ஆகும். “தாய்” என்ற பசால் நற்றாய்க்கும்,
பசவிலித் தாய்க்கும் பபாதுதவயாயினும் நற்றாயினும் களவின் கண்
சிறந்து விளங்குபவள் பசவிலித்தாய் ஆதலின் ஈண்டு அவமளதய
குறித்தது. களவிமனப் பபாறுத்தைட்டில் நற்றாய் இத்துமைச்
சிறப்பிலள் என்பார் இளம்பூரைர்.
பசவிலி கூற்று நிகழும் இைங்கள் 13 எனத் பதால்காப்பியர்
பின்வரும் நூற்பாவில் கூறிச் பசல்கிறார்.
களவல ராயினும் காைதைற் படுப்பினும்
அளவுைிகத் ததான்றினும் தமலப்பபய்து காைினும்
கட்டினும் கழங்கினும் பவறிபயன இருவரும்
ஒட்டிய திறத்தாற் பசய்திக் கண்ணும்
ஆடிய பசன்றுழி அழிவுதமல வாினும்
காதல் மகம்ைிகக் கனவின் அரற்றலும்
ததாழிமய வினாதலும் பதய்வம் வாழ்த்தலும்
தபாக்குைன் அறிந்தபின் ததாழிபயாடு பகழீஇக்
கற்பின் ஆக்கத்து நிற்றற் கண்ணும்
பிாிவின் எச்சத்து ைகள்பநஞ்சு வலிப்பினும்
இருபாற் குடிப்பபாருள் இயல்பின் கண்ணும்
இன்ன வமகயிற் பதின்மூன்று கிளவிபயாடு
அன்னமவ பிறவுஞ் பசவிலி தைன” (கள.25)
பசவிலிக்கு கூற்று நிகழும் இைங்கள் பின்வருைாறு:
1) களவு அலராகுைிைத்து, 2) காை தைற்படுத்தல், 3) அளவு
ைிகத் ததான்றல், 4) தமலப்பபய்து காணுதல், 5) கட்டு
மவப்பித்தல், 6) கழங்கு மவத்தல், 7) பவறிபயன இருவரும் ஒட்டிய
திறத்தாற் பசய்தி, 8) ஆடிய பசன்றுழி அழிவு தமலவருதல், 9) காதல்
மகைிகக் கனவின் அரற்றல், 10) பதய்வம் வாழ்த்தல், 11)
தபாக்குைன் அறிந்த பின் ததாழிபயாடு பகழீஇக் கற்பின் ஆக்கத்து
நிற்றல், 12) பிாிவின் எச்சத்து ைகள் பநஞ்சு வலித்தல், 13) இருபாற்
குடிப்பபாருள் இயல்பு.
1. களவு அலர் ஆதல்
தமலவியின் களவு புறத்தார்க்குப் புலனாகி அலர்
துற்றப்படும் தபாது பசவிலி இது பற்றித் ததாழிமய வினாவும் தபாது
பசவிலிக்குக் கூற்று நிகழும்.
2. காைம் தைற்படுதல்

159
 தமலயினது காை தவட்மக அளவுகைந்த தபாதும், பசவிலி
ததாழிமய வினாவும் இைத்துச் பசவிலிக்குக் கூற்று நிகழும்.
3. அளவுைிகத் ததான்றல்
தமலவி பபதும்மபப் பருவத்தாளுக்குாிய உருவத் ததாற்றம்
ைாறிப் புைர்ச்சியால் உைலில் ைாற்றம் ததான்றி விளங்குதல் கண்ை
பசவிலி ததாழிமய வினவுைிைத்தும் பசவிலிக்குக் கூற்று நிகழும்.
4. தமலப்பபய்து காணுதல்
தமலவனுைன் தமலவிமய ஒன்றாகக் கண்ை தபாது
பசவிலிக்குக் கூற்று நிகழும்.
5. கட்டு மவப்பித்தல்
கட்டு மவப்பித்த தபாது அக்கட்டுவிச்சியர் பசாற் தகட்டுத்
ததாழிமய வினாவு ைிைத்துச் பசவிலிக்குக் கூற்று நிகழும்
6. கழங்கு மவத்தல்
கழங்கு மவத்த தபாதும் அவர் பசாற் தகட்டுத் ததாழிமய
வினாவுைிைத்துக் கூற்று நிகழும்.
7. பவறிபயன இருவரும் ஒட்டிய திறத்தாற் பசய்தி
பசவிலியும் நற்றாயும் பபாருந்திய பக்கத்துக் பகாண்டு
பவறியாடுதவாம் என்ற தபாது, தமலவி பசயலழிந்த தபாதும்
பசவிலி ததாழிமய வினாவுதல் என்ற கூற்று நிகழும்.
8. ஆடிய பசன்றுழி அழிவு தமல வருதல்
பவறியாடிைச் பசன்ற தபாது அதற்குத் தமலவி வருந்தும்
தபாது பசவிலி கூற்று நிகழ்த்துவாள்.
9. காதல் மகம்ைிகக் கனவின் அரற்றல்
காதல் ைிகுதியால் தமலவமன நிமனந்து கனவின்கண்
அரற்றும் தபாதும் பசவிலி ததாழிமய வினாவுவாள்.
தைற்கூறிய ஒன்பதும் பசவிலி ததாழிமய வினவுவதாகதவ
அமையும். இமவ நிகழ்ந்த வழித் ததாழிமய வினவுதல் நிகழும்.
இமவ நிகழாக்கால் ததாழிமய வினவுதல் இல்மல. ஆமகயால்
‘ததாழிமய வினாதல்’ என்பதமன ஒரு கூற்றாகக் பகாள்ளக் கூைாது
என்பார் இளம்பூரைர்.
10. பதய்வம் வாழ்த்தல்
இவ்வாபறல்லாம் நிகழ்ந்தது என்று ததாழி கூறியவுைன்
‘இதமன நற்றாய்க்கும் தந்மதக்கும் கூறலாம்’ என எண்ைியும்
அவ்வாறு கூற ஆற்றாதாளாய்த் பதய்வத்மத வாழ்த்தி தவண்டிக்
பகாள்வாள் பசவிலி. பதய்வத்மத தவண்டுததல வாழ்த்தல் ஆயிற்று.

160
11. தபாக்குைன் அறிந்த பின் ததாழிபயாடு பகழீஇக் கற்பின்
ஆக்கத்து நிற்றல்
தமலவி தன் தமலவபனாடு உைன் தபாக்கிற்
பசன்றுவிட்ைமத அறிந்த தபாது தானும் ததாழிபயாடு இமைந்து,
இல்லத்திற்கண் நிறுத்தற் கண்ணும் பசவிலிக்குக் கூற்று நிகழும்.
12. பிாிவின் எச்சத்து ைகள் பநஞ்சு வலித்தல்
தமலவன் வமரயாது பிாிந்தவழித் தமலவி தனிதய
தங்கியிருந்து, அவர் ஆகுதலுைின்றி, தவறுபாடும் இன்றி ஒரு
ைமனப் பட்டிருந்த தபாது அவளது உள்ளக் கருத்மத அறிந்த
தபாதும் பசவிலிக்குக் கூற்று நிகழும்.
13. இருபாற் குடிப்பபாருள் இயல்பு
தமலவனது குடிப்பபருமை - தன் குடிப்பபருமைதயாடு
ஒக்கும் என ஆராய்தலின் தபாதும் பசவிலிக்கும் கூற்று நிகழும்.
அன்னமவ பிறவும் என்றதனான், “நாற்றம் பபற்று நிமலப்புக்
காண்ைல், உண்டியிற் குமறதல், உைம்புநனி சுருங்கல், கண்துயில்
ைறுத்தல், தகாலம் பசய்யாமை” முதலியனவற்மறத்
தமலவியிைத்துக் காணும் தபாதும் பசவிலி கூற்று நிகழும் என்பார்
இளம் பூரைர்.
இதுகாறும் கூறியவற்றால் பசவிலியின் இயல்புகளும்,
பசவிலிக்குக் கூற்று நிகழும் இைங்களும் விளக்கப் பபற்றன.

5.15 நற்றாய் கூற்று

நற்றாய்க்குக் களவில் கூற்று நிகழும் இைம் என எமதயும்

தனியாகக் கூறவில்மல. எனினும் பசவிலி கூற்றுக்கான
நூற்பாமவயடுத்து,
தாய்க்கும் வமரயார் உைர்வுைம் படிதன (கள.26)
என்ற நூற்பாவில், “நற்றாய் களபவாழுக்கம் அறிவுறுத்தல்
பசவிலிபயாடு ஒக்கும்” என்னும் பபாருள்பைக் கூறுகிறார். பசவிலி
நற்றாய்க்கு அறத்பதாடு நிற்றல் தபால நற்றாய் தந்மதக்கும்
தன்மனக்கும் அறத்பதாடு நிற்பாள். தந்மதயும், தன்மனயரும்
தமலவியின் களபவாழுக்கத்மதக் குறிப்பால் உைர்வர் என்பதமன,
தந்மதயும் தன்மனயும் முன்னத்தின் உைர்ப (கள.47)
என்ற நூற்பா விளக்கும்.

161
5.16 பாங்கற் கூட்ைம் பற்றிய பசய்திகள்

பாங்கன் என்பவன் தமலவனின் ததாழன் ஆவான். பாங்கற்

கூட்ைம் 12 என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
பாங்கர் நிைித்தம் பன்னிரண் பைன்ப (கள. 13)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இப் பன்னிரண்மையும்
பதால்காப்பியர் விளக்க வில்மல. ஆனால் இளம்பூரைர் இவற்மற,
1) பிரைம், 2) பிரசாபத்தியம், 3) ஆாிைம், 4) பதய்வம், 5) களவு, 6)
உைன் தபாக்கு, 7) இற்கிழத்தி, 8) காைக் கிழத்தி, 9) காதற் பரத்மத,
10) அசுரம், 11) இராக்கதம், 12) மபசாசம் ஆகப் பன்னிரண்டு என்று
விளக்குவார்.
இப்பன்னிரண்டில் முதல் மூன்றும் மகக்கிமளக் குறிப்பு
என்றும், பின்னர் நான்கும் பபருந்திமைக் குறிப்பு என்றும்
பதால்காப்பியர் இரண்டு நூற்பாக்களில் விளக்குவார்.
முன்மனய மூன்றும் மகக்கிமளக் குறிப்தப (கள.14)
பின்னர் நான்கும் பபருந்திமை பபறுதை (கள.15)
“அசுரம், இராக்கதம், மபசாசம்’ என்ற மூன்றும்
மகக்கிமளயின் பாற்படும்” என்றும் “பிரைம், பிரசாபத்தியம்,
ஆாிைம், பதய்வம் ஆகிய நான்கும் பபருந்திமையின் பாற்படும்”
என்றும் விளக்குவார் இளம்பூரைர். எஞ்சியமவ ஒத்த அன்பின்
கூட்ைத்திற்குாியனவாகும்.

5.17 இரவுக்குறி, பகற்குறி பற்றிய ைரபுகள்

தமலவன், தமலவி ஆகிய இருவரும் பிறரறியாைல்

சந்தித்தற்குாிய இைத்மதக் குறியிைம் என்றும் அவற்மற ‘இரவுக்
குறி’, ‘பகற் குறி’ என்றும் கூறுவர். இதமன,
குறிபயனப் படுவ திரவினும் பகலினும்
அறியக் கிளந்த ஆற்ற பதன்ப (கள.40)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். இவற்றுள் பகற்குறி இைைானது
ைதிற்புறத்தத உள்ள தசாமலயும் பிறவிைங்களும் ஆம். இதமன,

162
 பகற்புைர் களதன புறபனன பைாழிப
அவள்அறி வுைர வருவழியான” (கள.42)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். இரவுக் குறியானது புற ைதிலுக்கும்
உன் ைமனக்கும் இமைதய ைமனயில் உள்தளார் தபசும் தபச்மசக்
தகட்கக் கூடிய இைத்தத யாகும். இதமன,
இரவுக் குறிதய இல்லகத் துள்ளும்
ைமனதயார் கிளவி தகட்கும் வழியதுதவ
ைமனயகம் புகாஅக் காமல யான (கள.41)
என்ற நூற்பா விளக்கும். சில தநரங்களில் இக் குறிக்கண் தமை
தநர்வதுமுண்டு. இதமன “அல்ல குறிப்படுதல்” என்பர். இதமன,
அல்லகுறிப் படுதலும் அவள்வயின் உாித்தத
அவன் குறி ையங்கிய அமைபவாடு வாிதன (கள.43)
என்ற நூற்பா சுட்டும். தமலவி பசன்று கூடுதற்குாிய இைத்மத
அவதள உைர்வாள் என்பதால் குறியிைம் கூறுவது தமலவிதய
ஆவாள். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
அவன் வரம்பிறத்தல் அறந்தனக் கின்மையின்
களஞ்சுட்டுக் கிளவி கிழவிய தாகும்
தான்பசலற் குாியவழி யாக லான (கள.30)

5.18 வமரதல்

வமரதல் என்பது ைைத்தல் ஆகும். வமரதல் இரு

வமகப்படும் என்பர். 1. களவு பவளிப்பட்ை பின் வமரதல், 2. களவு
பவளிப்பைாதத வமரதல்.
களவு பவளிப்பட்டு வமரதல் என்பது அறத்பதாடு நிற்றல்
மூலம் தைர் அறியக் கூறி அவர் உைன்பாடு பபற்று ைைந்து
பகாள்ளல்.
களவு பவளிப்பைாது வமரதல் என்பது உைன்தபாக்குச்
பசன்று தன்னூாில் தமலவன் வமரதலாகும். இரண்டும் அறத்தின்
பாற்பட்ைதத என்பர். இதமன, பவளிப்பை வமரதல் பைாமை
வமரதல்என்று
ஆயிரண்டு என்ப வமரத லாதற (கள.50)
என்ற நூற்பா விளக்கும்.
வமரயாது பிாிதல் களபவாழுக்கத்தில் இல்மல.
களபவாழுக்கம் கற்பாக ைாறுவதத தைிழ்ப் பண்பாைாகும்.
பவளிப்பமை தாதன கற்பிபனா பைாப்பினும்

163
 ஞாங்கர்க் கிளந்த மூன்றுபபாரு ளாக
வமரயாது பிாிதல் கிழதவாற் கில்மல (கள.51)
என்பது நூற்பா.
இதுகாறும் கூறப்பட்ைமையால் கற்பபாழுக்கத்திற்கு
வழிவகுக்கும் களவியல் பசய்திகள் விளக்கம் பபறும்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. இயற்மகப்புைர்ச்சி என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
2. ஐயம் கமளயும் கருவிகள் யாமவ?
……………………………………………………………………………
3. தமலவனின் இயல்புகமளக் கூறுக.
……………………………………………………………………………
4. தமலவியின் இயல்புகமளச் சுட்டுக.
……………………………………………………………………………
5. களமவ பவளிப்படுத்துவன யாமவ?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்
ஒத்த தமலவன், தமலவி இருவருக்குைிமைதய நிகழும்
களபவாழுக்கத்மத உைர்த்துவது களவியல் ஆகும். இது இயற்மகப்
புைர்ச்சி, இைந்தமலப்பாடு, பாங்கற் கூட்ைம், ததாழியிற் கூட்ைம்
என நான்கு வமகப்படும். களவில் இயற்மகப் புைர்ச்சிக்குாிய
படிநிமலகள் காட்சி, ஐயம், பதளிதல், ததறல் என நான்கு
வமகப்படும். இயற்மகப் புைர்ச்சியில் காண்பதற்குப் பிறவிததாறும்
ஒன்று கூட்டுதலும் தவறுபடுத்தலுைாகிய இருவமக ஊழுள் ஒன்று
கூட்டுதலாகிய ஊழ் துமைபசய்ய தவண்டும். காட்சி, ஐயம், பதளிவு,
ததறல் இமவ நான்கும் மகக்கிமளக்கும் உாித்தாகும். இவற்றில்

164
குறிப்பறிதல் நிகழுைாயின் இமவபயல்லாம் அகைாகும். பபருமையும்
வலிமையும் தமலவனுக்குாிய இயல்புகளாகும். அச்சம், நாைம்,
ைைன் ஆகிய மூன்றும் தமலவிக்குாிய இயல்புகளாகும். களவில்,
தமலவனுக்குாிய கூற்றுகளாக பைாத்தம் நாற்பத்திரண்டு கூற்றுகள்
அமைகின்றன. தமலவிக்குாிய கூற்றுகளாக முப்பந்மதந்து
கூற்றுகள் திகழ்கின்றன. ததாழிக்குாிய கூற்றுகளாக முப்பத்திரண்டு
கூற்றுகள் விளங்குகின்றன. பசவிலித்தாய்க்கு பதின்மூன்று
கூற்றுகள் உள்ளன. பசவிலித்தாய்க்குக் கூறியனதவ உைர்வு
உைம்படும் நிமலயில் நற்றாய்க்கும் கூற்றுகளாகும். இரவுக்குறியும்,
பகற்குறியும் தமலைக்கள் களவில் சந்திக்கும் குறியிைங்களாகும்.
வமரதல் களவு பவளிப்பட்ை பின் வமரதல், களவு பவளிப்பைா முன்
வமரதல் என இரு வமகப்படும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்

ைன்றல் – ைைம்; பால் – ஊழ்; அலைரல் – சுழற்சி (தடுைாற்றம்); உரன்

– அறிவு; பீடு – பபருமை; பபாறி-ஊழ்; ஓம்பமை – பாதுகாத்தல்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. தமலவியும், தமலவனும் ஊழ்விமனயால் எதிர்ப்பட்டுத் தாதை

கூடும் கூட்ைம் இயற்மகப் புைர்ச்சி என்பர்.
2. வண்டு, இமழ, வள்ளி, பூ, கண், அலைரல், இமைப்பு, அச்சம்.
3. பபருமை, உரன்.
4. அச்சம், நாைம், ைைன்.
5.அம்பல், அலர்.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. இயற்மகப் புைர்ச்சிக்குாிய படிநிமலகமள எழுதுக.

2. ஐயம் கமளயும் கருவிகமள எடுத்துமரக்க.
3. தமலவன், தமலவி இயல்புகமளக் கூறுக.
4. களவில் தமலவனுக்குாிய கூற்றுகமளத் பதாகுத்துமரக்க.
5. களவில் தமலவிக்குாிய கூற்றுகமளக் கட்டுமரக்க.
6. களவில் ததாழியின் பங்கும் பைியும் குறித்து விவாி.

165
7. களவில் பசவிலித்தாய்க்குாிய கூற்றுகமள எழுதுக.
8. பகற்குறி, இரவுக்குறி குறித்பதழுதுக.

$W – 6:

fw;gpay;

அமைப்பு

6.1 கற்பு - கரைம்

6.2 கற்பில் தமலவன் கூற்று
6.3 கற்பில் தமலவனுக்குாிய ைரபுகள்
6.4 கற்பில் தமலவி கூற்று நிகழுைிைங்கள்
6.5 வாயில்களாக வருதவார் ைாட்டு நிகழும் கூற்று வமககள்
6.6 கற்பில் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழுைிைங்கள்
6.7 கற்பில் பசவிலி
6.8 கற்பில் காைக் கிழத்தியர்
6.9 கற்பில் ஊைல் தைிக்கும் வாயில்கள்
6.9.1 பார்ப்பார் கூற்று
6.9.2 பாங்கன் கூற்று ைரபு
6.9.3 அறிவர் கூற்று
6.9.4 இமளதயார் கூற்று
6.9.5 கூத்தர் கூற்று
6.10 பிாிவும் தமலவன், தமலவியர் ைரபும்
6.10.1 பிாிவில் தமலவன் தமலவியர் நிமல

அறிமுகம்
பதால்காப்பியப் பபாருளதிகாரத்தில் நான்காவது இயலாக
அமைந்திருப்பது கற்பியல். கற்பிற்கு இலக்கைம் உைர்த்தும்
இயலாதலால் கற்பியல் எனப்பபயர் பபற்றது என்பர். கற்பியல்
பசய்திகமளத் பதால்காப்பியர் ஐம்பத்து மூன்று நூற்பாக்களில்
விாிவாகக் கூறுகின்றார். இவ்வியலில் ‘கரைம்’ என்பதன்
விளக்கமும், அகைாந்தர்கள் ஒவ்பவாருவருக்கும் கூற்று

166
நிகழுைிைங்களும், பிாிவு வமககளும் தபசப்படுகின்றன. பரத்மதயிற்
பிாிவு இவ்வியலில்தான் முதன் முதலில் தபசப்படுகிறது. அதனால்
தமலவி பகாள்ளும் ஊைலும், ஊைல் தைிக்கும் வாயில்கள்
குறித்தும் கூறுகிறார் பதால்காப்பியர்.

தநாக்கங்கள்
 கற்பு என்பதற்கான விளக்கத்மத எடுத்துமரத்தல்.
 கற்பபாழுக்கத்தில் அகைாந்தர்கள் நிகழ்த்தும் கூற்றுகமள
விளக்குதல்.
 கற்பபாழுக்கத்தில் நிகழும் தமலைக்களின் பிாிவு குறித்த
ைரபுகமள உைர்த்துதல்.
 பிாிவில் தமலவன், தமலவி நிமலமய அறியச் பசய்தல்.

6.1 கற்பு - கரைம்

கற்பு என்றாதல அது கரைபைாடு புைர, தைர் பகாடுக்கத்

தமலவிமயத் தமலவன் பபறுதல் ஆகும் என்பார் பதால்காப்பியர்.
இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.

கற்பபனப் படுவது கரைபைாடு புைரக்

பகாளற்குாி ைரபிற் கிழவன், கிழத்திமயக்
பகாமைக்குாி ைரபிதனார் பகாடுப்பக் பகாள்வதுதவ
(கற்.1)
“கற்பு என்பது கரைத்பதாடு பபாருந்திக் பகாள்ளுதற்குாிய
ைரபிமனயுமைய தமலவன், பகாடுத்தற்குாிய ைரபிமனயுமைய
தமலவிமயக் பகாடுத்தற்குாிய ைரபிமனயுமைதயார் பகாடுப்பக்
பகாள்வது” என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாம்.
முதல் நூற்பாவில் பகாடுப்பக் பகாள்வதுதவ ‘கரைம்’ என்ற
பதால்காப்பியர் பகாடுப்பார் இல்லாைலும் கரைம் உண்டு எனப்
பின்வரும் நூற்பாவில் கூறுகிறார்.
பகாடுப்தபார் இன்றியும் கரை முண்தை
புைர்ந்துைன் தபாகிய காமல யான (கற்.2)
“தமலவி தமலவனுைன் உைன்தபாய காலத்து,
தமலவனுமைய ஊாில் பகாடுப்தபார் இல்லாமையான்,

167
பகாடுப்தபார் இன்றியும் கரை நிகழ்ச்சி உண்டு” என்பது
இந்நூற்பாவின் பபாருளாம்.
“முற்காலத்தில் தைதலார் ஆகிய அந்தைர், அரசர், வைிகர்
என்னும் மூன்று வருைத்தார்க்கும் புைர்த்த கரைம், கீதழாராகிய
தவளாண் ைாந்தருக்கும் ஆகிய காலமும் உண்டு”. இதமனப்
பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
தைதலார் மூவர்க்கும் புைர்த்த கரைம்
கீதழார்க் காகிய காலமும் உண்தை (கற்.3)
இந்நூற்பாவில் தைதலார், கீதழார் ஆகிய பசாற்களுக்கான
உண்மைப் பபாருள் யாபதனப் புலப்பைவில்மல. உமரயாசியர்கள்
தத்தம் காலச் சூழ்நிமலக்கு ஏற்ப உமர கூறுகின்றார்.
“பண்மைத் தைிழகத்தில் களவு பவளிப்படுததல கற்பு எனக்
பகாண்டு தமலவனும் தமலவியும் கூடி, இல்லறம் நைத்தி வந்தனர்.
இமைக் காலத்தில் சிலாிமைதய பபாய்யும் வழுவும் ததான்றியதால்
பபாிதயார்கள் கரைம் யாத்தனர் என்பதும் அக்கரைம் பலரறியப்
பபண்ைின் பபற்தறார் பகாடுப்பக் பகாள்வபதனப்படும் என்பதும்
புலனாகும். கரைம் ததான்றிய வரலாற்மறப் பின்வரும் நூற்பா
விளக்குகிறது.
பபாய்யும் வழுவும் ததான்றிய பின்னர்
ஐயர் யாத்தனர் கரைம் என்ப (கள.4)
இந்நூற்பாவிற்கு, “பபாய் கூறலும் வழூஉப்பை ஒழுகலும்
ததான்றிய பின்னர் முமனவர் கரைத்மதக் கட்டினார்” என்று
பசால்வர். பபாய்யாவது பசய்ததமன ைமறத்தல், வழுவாவது
பசய்ததன் கண் முடிய நில்லாது தப்பி ஒழுகுதல். “கரைத்ததாடு
முடிந்த காமலயில் அமவ இரண்டும் நிகழாவாம். ஆதலால் கரைம்
தவண்டுவதாயிற்று” என்று பபாருளுமரப்பார் இளம்பூரைர்.

6.2 கற்பில் தமலவன் கூற்று

கற்பில் தமலைகன் கூற்று முப்பத்து மூன்று இைங்களில்

நிகழும். இதமன,
“கரைத்தின் அமைந்து முடிந்த காமல
பநஞ்சுதமள அவிழ்ந்த புைர்ச்சிக் கண்ணும்
எஞ்சா ைகிழ்ச்சி இறந்துவரு பருவத்தும்

168
அஞ்ச வந்த உாிமைக் கண்ணும்
நன்பனறிப் பைரும் பதான்னலப் பபாருளினும்
பபற்ற ததஎத்துப் பபருமையின் நிமலஇக்
குற்றஞ் சான்ற பபாருபளடுத் துமரப்பினும்
நாைக் காலத் துண்பைனத் ததாழி
ஏமுறு கைவுள் ஏத்திய ைருங்கினும்
அல்லல் தீர ஆர்வபைா ைமளஇச்
பசால்லுறு பபாருளின் கண்ணுஞ் பசால்பலன
ஏனது சுமவப்பினும் நீமக பதாட்ைது
வாதனார் அழிழ்தம் புமரயுைால் எைக்பகன
அடிசிலும் பூவும் பதாடுத்தற் கண்ணும்
அந்தைர் திறத்தும் சான்தறார் ததஎத்தும்
அந்தைில் சிறப்பிற் பிறர்பிறர் திறத்தினும்
ஒழுக்கம் காட்டிய குறிப்பினும் ஒழுக்கத்துக்
களவினுள் நிகழ்ந்த அருமைமயப் புலம்பி
அலைர லுள்ளபைா ைளவிய இைத்தும்
அந்தரத் பதழுதிய எழுத்தின் ைான
வந்த குற்றம் வழிபகை ஒழுகலும்
அழியல் அஞ்சபலன் றாயிரு பபாருளினுந்
தானவட் பிமழத்த பருவத் தானும்
தநான்மையும் பபருமையும் பைய்பகாள வருளி
பன்னல் சான்ற வாயிபலாடு பபாருந்தித்
தன்னி னாகிய தகுதிக் கண்ணும்
புதல்வற் பயந்த புனிறுதீர் பபாழுதின்
பநய்யைி ையக்கம் புாிந்ததாள் தநாக்கி
ஐயர் பாங்கினும் அைரர்ச் சுட்டியும்
பசய்பபருஞ் சிறப்பபாடு தசர்தற் கண்ணும்
பயங்பகழு துமையமைப் புல்லிப் புல்லாது
உயங்குவனள் கிைந்த கிழத்திமயக் குறுகி
அல்கல் முன்னிய நிமறயழி பபாழுதின்
பைல்பலன் சீறடி புல்லிய இரவினும்
உறலருங் குமரமையின் ஊைன்ைிகுத் ததாமளப்
பிறபிற பபண்டிாிற் பபயர்த்தற் கண்ணும்
பிாிவின் எச்சத்துப் புலம்பிய இருவமரப்
பாிவு நீக்கிய பகுதிக் கண்ணும்
நின்று நனிபிாிவின் அஞ்சிய மபயுளும்
பசன்றுமக இகந்து பபயர்த்துள்ளிய வழியுங்
காைத்தின் வலியுங் மகவிடின் அச்சமும்
தானவட் பிமழத்த நிமலயின் கண்ணும்
உைன்தசறற் பசய்மகபயா ைன்னமவ பிறவும்

169
 ைைம்பை வந்த ததாழிக் கண்ணும்
தவற்றுநாட் ைகல்வயின் விழுைத் தானும்
ைீட்டுவர வாய்ந்த வமகயின் கண்ணும்
அவ்வழிப் பபருகிய சிறப்பின் கண்ணும்
தபாிமச யூர்திப் பாகர் பாங்கினும்
காைக் கிழத்தி ைமனதயாள் என்றிவர்
ஏமுறு கிளவி பசால்லிய எதிருஞ்
பசன்ற ததஎத் துழப்புநனி விளக்கி
இன்றிச் பசன்ற தன்னிமல கிளப்பினும்
அருந்பதாழில் முடித்த பசம்ைற் காமல
விருந்பதாடு நல்லமவ தவண்ைற் கண்ணும்
ைாமல ஏந்திய பபண்டிரும் ைக்களும்
தகளிர் ஒழுக்கத்துப் புகற்சிக் கண்ணும்
ஏமனய வாயிதலா பரதிபராடு பதாமகஇப்
பண்ைமை பகுதிமுப் பதிபனாரு மூன்றும்
எண்ைருஞ் சிறப்பிற் கிழதவான் தைன (கற்.5)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
1. கரைத்தின் அமைந்து முடிந்த காமல பநஞ்சு தமள அவிழ்ந்த
புைர்ச்சி
ைைவிமன முடிந்த பின் தமலவன், தமலவி இருவர் ைாட்டும்
கட்டுண்டு நின்ற பநஞ்சம், அக்கட்டு அவிழ்ந்தமையால் இருவரும்
கூடிக் கலந்து ைகிழ்ந்த தபாது தமலவற்குக் கூற்று நிகழும்.
2. எஞ்சா ைகிழ்ச்சி இறந்துவரு பருவம்
இல்வாழ்வில் இமையறா இன்பம் நுகரும் பருவத்தும்
தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
3. அஞ்ச வந்த உாிமை
தமலவன், தானும் பிறரும் அஞ்சும்படியாகத் தமலவியிைத்து
உண்ைாகிய கற்பாகிய உாிமைக் கண் கூற்று நிகழும்.
4. நன்பனறிப் பைரும் பதான்னலப் பபாருள்
அறம், பபாருள், இன்பம் வழுவாத நன்பனறிக்கண்
தமலைகள் ைமன வாழ்க்மகமய நைத்தும் தபாது தமலவனுக்குக்
கூற்று நிகழும்.
5. பபற்ற ததஎத்துப் பபருமையின் நிமலஇக் குற்றம் சான்ற பபாருள்
எடுத்துமரத்தல்

170
 தமலவிமய இல்லறத் தமலமையாகிய பபருமையின் கண்
நிறுத்தி, முன்னர்க் களவுக் காலத்தில் நிகழ்ந்த குற்றம் சான்ற
பபாருமள எடுத்துக் கூறும்தபாது தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
6. நாைக் காலத்து உண்பைனத் ததாழி, ஏமுறு கைவுள் ஏந்திய ைருங்கு
ததாழி, ‘அச்சக் காலத்து நைக்குத் துமையாயிற்று’ என ஏமுறு
கைவுமள ஏத்துங்கால் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும். நாைம் =
அச்சம், ஏைம் = காப்பு.
7. அல்லல் தீர ஆர்வபைாடு அமளஇச் பசால்லுறு பபாருள்
தமலவி தன் துன்பம் தீர ஆர்வத்ததாடு பபாருந்தச்
பசால்லப்பட்ை பபாருண்மைக்கண் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
அதாவது களவுக் காலத்து தான் வருந்திய வருத்தம் தீரத் தனது
காதல் ைிகுதிமயத் தமலவி பசால்லுங்கால் தமலவனுக்குக் கூற்று
நிகழும்.
8. ஏனது சுமவப்பினும் நீ மகபதாட்ைது வாதனார் அைிழ்தம்
புமரயுைால் எைக்கு என அடிசிலும் பூவும் பதாடுத்தல்
தமலவி சமைத்த உைவிமன உண்ணும் தமலவன், அவள்
சமைத்த திறமனப் புகழும் தபாது “நீ மகயால் பதாட்ைது வாதனார்
அைிழ்தம் தபான்றது எனக்கு” என்று கூறும் வமகயில் அவனுக்குக்
கூற்று நிகழும்.
9. அந்தைர் திறத்தும், சான்தறார் ததஎத்தும் அந்தைில் சிறப்பிற்
பிறர் பிறர் திறத்தினும்
ஒழுக்கம் காட்டிய குறிப்பு
அறிவுமைதயார் ைாட்டும், பபாிதயார் ைாட்டும், சுற்றத்தார்,
பபற்தறார் முதலிதயாாிைத்தும் நைந்து பகாள்ளும் முமறமயக்
குறிப்பினாற் சுட்டிக் காட்டும் தபாது தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
10. ஒழுக்கத்துக் களவினுள் நிகழ்ந்த அருமைமயப் புலம்பி அலைரல்
உள்ளபைாடு அளவிய இைத்து
களவுக் காலத்து நிகழ்ந்தவற்மறக் கூறி அதன் காரைம்
யாது? எனத் தமலவி வினவத் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
அதாவது களவுக் காலத்தத “அன்று தங்கமளப் பார்க்கவும்,
பதாைவுங் கூைப் பபரு நாைம் அமைந்தததன ஏன்? என்ன
காரைம்?” என்று தமலவி தகட்ை தபாது தமலவன் அதற்குத் தக்க
பதில் கூறுவான்.
11. அந்தரத்து எழுதிய எழுத்தின்ைான வந்த குற்றம் வழிபகை ஒழுகல்

171
 களவுக் காலத்து ஒழுகிய ஒழுக்கக் குமறபாட்ைால் நிகழ்ந்த
குற்றத்மத ஆகாயத்து எழுத்துப் தபால வழிபகை ஒழுகுதற்கண்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
12. அழியல், அஞ்சல் என்று ஆயிரு பபாருளினும் தானவன் பிமழத்த
பருவத்த களவுக் காலத்தத ‘அழியல்’, ‘அஞ்சல்’ எனக் கூறித் ததற்றிய
தமலவன் அவ்விரு பபாருமளப் பிமழத்த காலத்துக் கூற்று நிகழும்.
இதற்கு இளம்பூரைர் ‘புறப்பபண்டிர் ைாட்டுப் பிாிதல்’ என்று கூறி
விளக்குவார்.
13. தநான்மையும் பபருமையும் பைய்பகாள அருளிப் பன்னல் சான்ற
வாயிபலாடு பபாருந்தித் தன்னின் ஆகிய தகுதி
பபாறுமையும் பபருமையும் பைய்பயனக் பகாள்ளுைாறு
அருளி ஆராய்தல் அமைந்த வாயிபலாடு பபாருந்தித் தமலவன்
தன்னான் ஆகிய தகுதிக் கண்ணும் கூற்று நிகழும். அதாவது
பபாறுத்தல் தவண்டும் எனவும் சிறுமை பசய்தல் குற்றம் எனவும்
கூறுதல்.
14. புதல்வற் பயந்த புனிறுதீர் பபாழுதின் பநய்யைி ையக்கம்
புாிந்ததாள் தநாக்கி ஐயர் பாங்கினும் அைரர்ச் சுட்டியும் பசய்பபருஞ்
சிறப்பபாடு தசர்தல்.
புதல்வமனப் பயந்த ஈன்று அைிமை நீங்கின பபாழுதின்கண்
பநய்யைி ையக்கம் புாிந்தவமளக் குறித்து முனிவர் ைாட்டும் அைரர்
குறித்தும் பசய்யும் பபாிய சிறப்பபாடு தசர்த்தல். அவ்வாறு தசர்தற்
கண்ணும் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
15. பயங்பகழு துமையமைப் புல்லிப் புல்லாது உயங்குவனள்
கிைந்த கிழத்திமயக் குறுகிய அல்கல் முன்னிய நிமறயழி பபாழுதின்
பைல்பலன் சீறடி புல்லிய இரவு
தமலவன் பரத்மதயிற் பிாிந்துழி, ஊைல் பகாண்ை தமலவி
பயங்பகழு துமை அமைமயப் புல்லிப் புல்லாது வருந்திக் கிைக்கத்
தமலவிமயக் கிட்டித் தங்குதமலக் குறித்த நிமறயழி பபாழுதில்,
தமலவியின் பைல்லிய சீறடிமயப் புல்லி இரத்தல். அங்ஙனம்
இரக்கும் தபாது தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
16. உறலருங்குமரமையின் ஊைல் ைிகுத்ததாமளப் பிறபிற
பபண்டிாிற் பபயர்த்தல்
ஊைல் ைிகுத்தவமள உறுதற்கு அருமையால் பிறபிற
பபண்டிர் ஏதுவாக ஊைல் உைர்த்தல். அங்ஙனம்
உைர்த்தற்கண்ணும் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
17. பிாிவின் எச்சத்துப் புலம்பிய இருவமரப் பாிவு நீக்கிய பகுதி

172
 பிாிவு நிைித்தைாக வருந்திய ைமனவிமயயும், காைக்
கிழத்திமயயும் அவ்வருத்தத்தினின்றும் நீக்கும் தபாது
தமலைகனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
18. நின்று நனி பிாிவின் அஞ்சிய மபயுள்
ைிகப் பிாியும் பிாிவின்கண் அஞ்சியதால் தமலவி உற்ற
தநாய். அவ்வாறு தமலவி இந்தநாயுற்ற தபாது தமலவனுக்குக்
கூற்று நிகழும்.
19. பசன்று மகயிகந்து பபயர்ந்துள்ளியவழி
தைற்கூறியவாறிமனக் மகயிகந்து முன்பனாருகாற் பசன்று
ைீட்டும் அந்பநறியிமனப் தபாக நிமனத்த வழியும் கூற்று நிகழும்.
20. காைத்தின் வலி
பபாருளினும் காைம் வலியுமைத்து என உட்பகாண்ை
விைத்தும் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
21. மகவிடின் அச்சமும்
தமலவிமயக் மகவிட்ை வழி அவளது உயிர்ப் பபாருட்டு
அஞ்சும் தபாது தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
22. தானவட் பிமழத்த நிமல
தமலவன் தமலவிமய ‘நின்னிற் பிாிதயன்’ என்ற பசால்லிற்
தவறுபட்ை தபாதும் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்
23. உைன் தசறற் பசய்மக
உைன் தபாக தவண்டும் என்று பசால்லிய வழியும்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
24. அன்னமவ பிறவும் ைைம்பை வந்த ததாழிக்கண்
தைற்பசால்லப்பட்ைமவயிற்றினும் ைைமைப்பை வந்த
ததாழிக்கண்ணும் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
25. தவற்று நாட்டு அகல்வயின் விழுைத்தான்
தவற்று நாட்டுக்கு அகலும் வழி வரும் தநாயின் கண்ணும்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
26. ைீட்டு வர வாய்ந்த வமகயின் கண்ணும்
தமலவன் ைீண்டு வந்த பபாழுதும் அவனுக்குக் கூற்று
நிகழும்.
27. அவ்வழிப் பபருகிய சிறப்பின் கண்
பிாிந்துழிப் பபருகிய சிறப்பின் கண்ணும் தமலவனுக்குக்
கூற்று நிகழும்.
28. தபாிமச ஊர்திப் பாகர் பாங்கின்

173
 தான் உற்ற இன்பத்திமனப் பாகனுக்குக் கூறும் தபாது
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
29. காைக்கிழத்தி, ைமனதயாள் என்றிவர் ஏமுறு கிளவி பசால்லிய
எதிர்
காைக்கிழத்தியும், ைமனயாளும் பாதுகாவலாகக் கூறிய
கூற்றின் எதிராகத் தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
30. உழப்புநனி விளக்கி இன்றிச் பசன்ற தம் நிமல கிளத்தல்
தாம் பசன்ற ததயத்து வருத்தத்மத ைிகவும் விளக்கித்
தமலவிமய ஒழித்துச் பசன்ற தன் நிமலமை கிளக்கும் தபாதும்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
31. அருந்பதாழில் முடித்த பசம்ைற் காமல விருந்பதாடு நல்லமவ
தவண்ைல்
அாிய விமனமய முடித்து வந்த தமலமைக் காலத்து
விருந்தினதராடு கூை நல்லவற்மறக் கிளத்தி விருப்பமுறுதற்கண்
தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.
32. ைாமல ஏந்திய பபண்டிரும் ைக்களும் தகளிர் ஒழுக்கத்துப் புகற்சி
விமனமுற்றித் திரும்பிய தமலைகமன ஏதிதரற்றிக்
பகாள்ளும் ைங்கல ைரபினர், ைாமல ஏந்திய பபண்டிரும் ைக்களும்,
தகளிரும் எதிர்தகாைல் கண்ணும் தமலைகன் உள்ளம் ைகிழ்ந்து
உமரக்கும்.
33. ஏமனய வாயிதலார் எதிர்
பபண்டிரும் அல்லாத வாயில்கள் ஆயினார் எதிர் கூறும்
தபாது தமலவனுக்குக் கூற்று நிகழும்.

6.3 கற்பில் தமலவனுக்குாிய ைரபுகள்

தமலைகனின் கூற்றுக்கமளக் கூறிய பதால்காப்பியர்,

தமலைகன் பதாைர்பான சில ைரபுகமளயும் இவ்வியலில்
கூறியுள்ளார். அமவயாவன,
1. தமலவி தமலைகனிைத்து ஊைல் பகாள்ளல்
தமலைகள் ஊடிய காலத்துத் தமலவன் ததற்றத் ததறாைல்
அளவுகைந்தாலும், களவில் தமலவி பசய்த குறிமய அவதள
தப்பினாலும் புலத்தலும் ஊைலும் தமலவனுக்தக உாியனவாகும்.
இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
உைர்ப்புவமர இறப்பினும் பசய்குறி பிமழப்பினும்

174
 புலத்தலும் ஊைலும் கிழதவாற்குாிய (கற்.15)
2. பைிந்த கிளவிக்குாிதயான்
தமலவமனத் பதாழுது வழிபைல் தமலவிக்குாிய ைரபுதான்
எனினும் தமலவனுக்குக் காைம் ைிகுந்து விட்ைால் தமலவியிைத்துப்
பைிந்த பைாழியிமனப் தபசுதல் தமலவனின் இயல்பாகும்.
இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
காைக் கைப்பினுட் பைிந்த கிளவி
காணுங் காமலக் கிழதவாற் குாித்தத
வழிபடு கிழமை அவட்கிய லான (கற்.19)
தமலவன் விமளயாட்டும் காைத்தின் பகுதிமயதய
உைர்த்தும் என்று பபாருள் தருகிறது பின்வரும் நூற்பா.
கிழதவான் விமளயாட் ைாங்கும் அற்தற (கள.23)
3. தமலைகன் கலங்குைிைம்
தமலவனுமைய இரண்ைாவது ைமனவிமய முதல் ைமனவி
எதிர்ப்பட்ை நிமலயிலும், முதல் ைமனவி தன் ைகமனக் தகாலம்
பசய்து பின்முமற ைமனவியிைம் வாயிலாகக் பகாண்டு பசல்லும்
தபாதும், பரத்தமையிற் பிாிந்து ஒழுகுதல் தபான்ற கைந்தகால
நிகழ்ச்சிமய நிமனக்கும் தபாதும் தமலவன் உள்ளங் கலங்குவான்
என்கிறது பின்வரும் நூற்பா.
பின்முமற ஆக்கிய பபரும்பபாருள் வதுமவத்
பதான்முமற ைமனவி எதிர்ப்பா ைாயினும்
ைின்னிமழப் புதல்வமன வாயில் பகாண்டு புகினும்
இறந்த துமையக் கிழதவான் ஆங்கண்
கலங்கலும் உாியன் என்ைனார் புலவர் (கற்.31)
4. தற்புகழ் கிளவி
தமலவன் தன்மனத் தாதன கிழவி முன் புகழ்ந்து கூறும்
தற்புகழ்கிளவி விமனவயிற் பிாியுைிைத்தத நிகழும் என்பதமனப்
பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
கிழவி முன்னர்த் தற்புகழ் கிளவி
கிழதவான் விமனவயின் உாிய என்ப (கற்.40)
5. பாசமறயில் தமலவன்
பாசமறயில் தமலவிதயாடு புைர்தல் இல்மல. ஆனால்
புறப்பபண்டிர்ைாட்டுப் புைர்ச்சி உண்டு. இதமன,
எண்ைரும் பாசமறப் பபண்பைாடும் புைரார் (கற்.34)
புறத்ததா ராங்கண் புைர்வது ஆகும் (கற்.36)

175
என்னும் நூற்பாக்கள் சுட்டும்.
6. பிாிவில் தமலவன்
பிாிவின்கண் தமலவன் தமலவிமய வற்புறுத்தியல்லது
பசல்லுவது இல்மல. பிாியக் கருதியவன் தமலவியின் பபாருட்டுச்
சிலநாட்கள் பசலவழுங்குவதும் உண்டு. ஆனால் அவன் பசல்லாைல்
இருந்துவிைல் தநாக்கைன்று. தமலவிமய வற்புறுத்தற்தக சற்றுக்
காலம் தள்ளிப் தபாடுகிறான். இக்கருத்மதப் பின்வரும் நூற்பாக்கள்
விளக்கும்.
பசலவிமை அழுங்கல் பசல்லாமை அன்தற
வன்புமற குறித்தல் தவிர்ச்சியாகும் (கற்.44)
துன்புறு பபாழுதினும் எல்லாங் கிழவன்
வன்புறுத் தல்லது தசறல் இல்மல (கற்.43)
7. விமனமுடித்து ைீளும் தமலவன்
யாதானும் ஒரு விமன குறித்துப் பிாிந்து பசன்ற தமலவன்
விமன முடிந்த பின் ைீண்டும் வரும் காலத்து வரும் வழி எத்துமைத்
பதாமலவு உமைத்தாயினும் இமைவழியில் தங்குதல் இல்மல. இது
தமலவி ைீது தமலவன் பகாண்ை அன்பிமன பவளிப்படுத்துகிறது.
இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
விமனவயின் பிாிந்ததான் ைீண்டுவரு காமல
இமைச்சுர ைருங்கில் தவிர்தல் இல்மல
உள்ளம் தபால உற்றுழி உதவும்
புள்இயல் கலிைா உமைமை யான (கற்.53)
இது காறும் கூறியவற்றால் தமலவன் கூற்று நிகழும்
இைங்களும் தமலவனின் பண்புகளும் பவளிப்பட்ைன.

6.4 கற்பில் தமலவி கூற்று நிகழுைிைங்கள்

கற்பில் தமலைகள் கூற்று நிகழும் இைங்கள் பத்பதான்பது

என்பார் பதால்காப்பியர். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
அவனறி வாற்ற அறியும் ஆகலின்
ஏற்றற் கண்ணும் நிறுத்தற் கண்ணும்
உாிமை பகாடுத்த கிழதவான் பாங்கின்
பபருமையில் திாியா அன்பின் கண்ணும்
கிழவமன ைகடூஉப் புலம்புபபாி தாகலின்
அலைரல் பபருகிய காைத்து ைிகுதியும்
இன்பமும் இடும்மபயும் ஆகிய இைத்துங்
கயந்தமல ததான்றிய காைர் பநய்யைி

176
 நயந்த கிழவமன பநஞ்சு புண்ணுறீஇ
நளியி னீக்கிய இளிவரு நிமலயும்
புகன்ற உள்ளபைாடு புதுதவார் சாயற்கு
அகன்ற கிழவமனப் புலம்புநனி காட்டி
இயன்ற பநஞ்சந் தமலப்பபயர்த் தருக்கி
எதிர்பபய்து ைறுத்த ஈரத்து ைருங்கினுந்
தங்கிய ஒழுக்கத்துக் கிழவமன வைங்கி
எங்மகயர்க் குமரபயன இரத்தற் கண்ணும்
பசல்லாக் காமலச் பசல்பகன விடுத்தலும்
காைக் கிழத்தி தன்ைகத் தழீஇ
ஏமுறு விமளயாட் டிறுதிக் கண்ணுஞ்
சிறந்த பசய்மக அவ்வழித் ததான்றி
அறம்புாி பநஞ்சபைாடு தன்வர வறியாமைப்
புறஞ்பசய்து பபயர்தல் தவண்டிைத் தானும்
தந்மதயர் ஒப்பர் ைக்கபளன் பதனால்
அந்தைில் சிறப்பின் ைகப்பழித்து பநருங்கினுங்
பகாடிதயார் பகாடுமை சுடுபைன ஒடியாது
நல்லிமச நயந்ததார் பசால்பலாடு பதாமகஇப்
பகுதியின் நீங்கிய தகுதிக் கண்ணுங்
பகாடுமை ஒழுக்கங் தகாைல் தவண்டி
அடிதைல் வீழ்ந்த கிழவமன பநருங்கிக்
காதல் எங்மகயர் காைின் நன்பறன
ைாதர் சான்ற வமகயின் கண்ணுந்
தாயர் கண்ைிய நல்லைிப் புதல்வமன
ைாயப் பரத்மத உள்ளிய வழியுந்
தன்வயின் சிறப்பினு ைவன்வயின் பிாிப்பினும்
இன்னாத் பதால்சூள் எடுத்தற் கண்ணும்
காைக் கிழத்தி நலம்பா ராட்டிய
தீமையின் முடிக்கும் பபாருளின் கண்ணும்
பகாடுமை ஒழுக்கத்துத் ததாழிக் குாியமவ
வடுவறு சிறப்பிற் கற்பில் திாியாமைக்
காய்தலும் உவத்தலும் பிாித்தலும் பபட்ைலும்
ஆவயின் வரூஉம் பல்தவறு நிமலயினும்
வாயிலின் வரூஉம் வமகபயாடு பதாமகஇக்
கிழதவாள் பசப்பல் கிழவ பதன்ப (கற்.6)
1. அவன் அறிவு ஆற்ற அறியும்
தமலவனது அறிவிமனத் தான் நன்றாக அறிவாள் ஆதலால்
தமலவமன உயர்த்திக் கூறுதற்குக் கூற்று நிகழும்.
2. நிறுத்தல்

177
 தமலவனது பண்புநலன்கமளத் ததாழி கூறியவாதற தமலவி
நிறுத்திக் கூறுதற்குக் கூற்று நிகழும்.
3. உாிமை பகாடுத்த கிழதவான் பாங்கின் பபருமையில் திாியா
அன்பு
தனக்குத் தமலவி என்ற உாிமைமயக் பகாடுத்த
தமலவனிைத்தில் பபருமையினின்றும் திாியாத அன்பு பசய்தற்குக்
கூற்று நிகழும்.
4. கிழவமன ைகடூஉப் புலம்பு பபாிது ஆகலின் அலைரல் பபருகிய
காைத்து ைிகுதி
பபாருள் முதலியவற்றிற்குப் பிாிந்து பசன்ற தமலவமனப்
பிாிந்திருத்தலால் உண்ைாகும் தனிமை பபாிதாதலால் அப்தபாது
வருத்தம் பபருகிய காைத்தின் ைிகுதியால் கூற்று நிகழும்.
5. இன்பமும் இடும்மபயும் ஆகிய இைம்
தமலவிக்கு இன்பமும் துன்பமும் நிகழுைிைத்துக் கூற்று
நிகழும்.
6. கயந்தமல ததான்றிய காைர் பநய்யைி நயந்த கிழவமன பநஞ்சு
புண்ணுறீஇ நளியின் நீக்கிய இளிவரு நிமல
ைகன் பிறத்தலான் விருப்பத்மதயுமைய பநய்யைி காை
விரும்பிய தமலவமன, தனது பநஞ்சு புண்ைாகுைாறு அவைதித்துப்
பிாிந்தான் என்று எண்ைிய நிமலயில் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்.
7. புகன்ற உள்ளபைாடு புதுதவார் சாயற்கு அகன்ற கிழவமனப்
புலம்புநனி காட்டி இயன்ற பநஞ்சம் தமலப்பபயர்த் தருக்கி
எதிர்பபய்து ைறுத்த ஈரத்து ைருங்கு
புதிதாகக் பகாண்ை பரத்மதயரது நலத்தின் பபாருட்டு
அகன்ற தமலவமனப் புைர்ச்சி ைறுத்துப் பின் ஊைல் தைிந்த
இைத்துத் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்.
8. தங்கிய ஒழுக்கத்துக் கிழவமன வைங்கி எங்மகயர்க்கு உமர
எனல்
பரத்மத ைாட்டுத் தங்கிய ஒழுக்கத்மதயுமைய தமலவமனப்
பைிந்து “நீ கூறும் பைிந்த பைாழிகமள என் தங்மகயர்க்கு
(பரத்மதயர்க்கு) உமரப்பாயாக” என்று தவண்டுைிைத்துத்
தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்.
9. பசல்லாக் காமல பசல்பகன விடுத்தல்
பரத்மதயிைத்துத் தன் தமலவன் பசல்வான் என்பமத முன்தப
அறிந்த தமலவி ஊைல் உள்ளத்தால் அவன் தபாகாத காலத்தும்

178
‘தபா’ என்று கூறல் (இஃதூைதல அன்றி உண்மையில் “பசல்”
என்பதில்மல)
10. காைக் கிழத்தி தன்ைகத் தழீஇ ஏமுறு விமளயாட்டு இறுதி
பதருவில் விமளயாடும் தமலவியின் குழந்மதமயக்
காைக்கிழத்தி எடுத்துக்பகாண்டுதபாய் விமளயாடுதமலத் தமலவி
ைமறந்திருந்து பார்த்துக் கூறும் கூற்று என்பர்.
11. சிறந்த பசய்மக அவ்வழித் ததான்றி அறம்புாி பநஞ்சபைாடு
தன்வரவு அறியாமைப் புறம் பசய்து பபயர்த்து தவண்டிைம்
தன்ைகதவாடு விமளயாடிக் பகாண்டிருக்கும் தமலவியின்
புறத்தத ததான்றி, தன் வரமவத் தமலவி அறியாளாக நின்று
தமலவிமயப் புறஞ் பசய்து அவளிைத்துண்ைாகிய ஊைமலப்
பபயர்க்க, தமலவன் தவண்டுைிைத்துத் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்.
12. ைகப்பழித்து பநருங்குதல்
தந்மதயமர ஒப்பர் ைக்கள் என்பதால் அந்தைில் சிறப்புமைய,
தம் ைக்கமளப் பழித்து பநருங்குதல். இவ்விைத்தும் தமலவிக்குக்
கூற்று நிகழும்.
13. தமலவதன வாயிலாக வந்த தபாது
பாைன், கூத்தர், விறலி முதலாதனார் வாயிலாக வரத்
தமலவி ைறுத்துவிை இறுதியில் தமலவதன வாயிலாக வர
அப்தபாது தமலவி அவனுமைய தவறிமனச் சுட்டிக் காட்டும்
நிமலயில் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்.
14. அடிதைல் வீழ்ந்த கிழவமன . . . . எங்மகயர் காைின் நன்று
எனல்
தனது பகாடுமை ஒழுகத்திமனத் தமலவி பபாறுத்தருள
தவண்டும் எனத் தமலவன் தமலவியின் காலில் வீழ்ந்து பைிய,
“நின்னிைத்துக் காதல் பகாண்ை எங்மகயர் (பரத்மதயர்) காைின்
நன்று” என்று எள்ளல்.
15. தாயர் கண்ைிய நல்லைிப் புதல்வமன ைாயப் பரத்மத உள்ளிய
வழி தமலவன்
பரத்மதயர்ைாட்டுச் பசல்லும்தபாது, தன் ைகமனயும் உைன்
அமழத்துச் பசல்ல, அப்பரத்மதயர்கள் ைகிழ்ந்து அச்சிறுவனுக்குப்
பல நல்ல அைிகலன்கமள அைிவித்து அனுப்ப, தன் தமலவமன
பவகுண்டு தபசுவது தபாலத் தன் ைகமனயும் பவகுண்டு தபசுவாள்
தமலவி. இந்நிமலயில் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்.

179
16. தன்வயிற் சிறப்பினும் அவன்வயிற் பிாிப்பினும் இன்னாத் பதால்
சூள் எடுத்தல்
தமலவி தன்னிைமுள்ள அன்பின் சிறப்மபயும், தமலவனிைம்
உள்ள பிாிவின் நிமலமயயும் நிமனந்து, முன்பு தமலவன் பசய்த
சூள் உமரத்தமத எடுத்த தபாதும் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்.
17. காைக்கிழத்தி நலம் பாராட்டிய தீமையின் முடிக்கும் பபாருள்
தமலவி காைக்கிழத்தியின் நலத்திமனப் பாரட்டியது
தீமைபற்றி வருவதாகும். அதாவது தமலவமனப் பழிக்கும் நிமலயில்
தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்
18. தமலைகனின் பகாடுமை ஒழுக்கம் பற்றித் ததாழிக்குாியமவ
கூறல்
தமலவனின் பகாடுமை ஒழுக்கங்கள் முழுமையும் ததாழிக்குக்
கூறாது, கூற தவண்டியமத ைட்டும் கூறும் நிமலயில் தமலவிக்குக்
கூற்று நிகழும்,
19. வாயிலின் வரூஉம் வமக
பார்ப்பார், பாங்கன், பசவிலி, பாைன், விறலி, இமளயர்,
விருந்தினர், கூத்தர், அறிவர், கண்தைார் ஆகிய வாயில்கள் ைாட்டுத்
தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்.
இவ்வாறு தமலவிக்குாியன 19 கூற்றுக்கள் என்பர்.

6.5 வாயில்களாக வருதவார் ைாட்டு நிகழும் கூற்று வமககள்

இந்நூற்பாமவத் தவிர்த்துச் சில நூற்பாக்களிலும் தமலவி

கூற்று நிகழும் இைங்கள் சுட்ைப்படுகின்றன.
புைர்ந்துைன் தபாகிய கிழதவாள் ைமனயிருந்து
இமைச்சுரத் திமறச்சியும் விமனயும் சுட்டி
அன்புறு தக்க கிளத்தல் தாதன
கிழதவான் பசய்விமனக்கு அச்சைாகும் (கற்.7)
“தமலவனுைன் புைர்ந்து உைன்தபாக்கில் பசன்ற தமலவி,
கற்புக்கைன் பூண்டு ஒழுகும் காலத்துத் தம் ைமனக்கண் இருந்து தான்
முன்பு இமைச்சுரத்தில் தமலவனுைன் கண்ை விலங்கு, புள் முதலான
கருப்பபாருள் முதலியவற்மறயும் அவற்றின் பதாழிமலயும் குறித்துத்
தமலவன் அன்புறுதற்குத் தக்கவற்மறக் கூறுததல தமலைகன்

180
இயற்றும் பதாழிற்கு அச்சைாகும்” என்பது இந் நூற்பாவின்
பபாருளாகும்.
ததாழி உள்ளிட்ை வாயில்கமளத் தன் தமலவன் பால்
தபாகவிட்ை அக்காலத்தும் முற் கூறிய கூற்று நிகழும் என்பர்.
இதமனப் பின்வரும் நூற்பா சுட்டும்.
ததாழியுள்ளுறுத்த வாயில் புகுப்பினும்
ஆவியின் நிகழும் என்ைனார் புலவர் (கற்.8)
தமலவன் தசார்ந்த காலத்து, தாமயப் தபால் தழுவிக்
பகாள்ளுதல் தமலவியின் கைமை என்கிறது பின்வரும் நூற்பா.
தாய் தபாற் கழறித் தழீஇக் தகாைல்
ஆய்ைமனக் கிழத்திக்கும் உாித்பதன பைாழிப
கவபவாடு ையங்கிய காமல யான (கற்.32)
தமலவியும், காைக்கிழத்தியும் ஆகிய இவ்விருவரும் தம்
தமலவன் பைிந்த பைாழியிமன ஏற்றுக் தகாைல் இயல்பு.
அன்றியும், தமலைகனது தசார்வு காத்தல் தமலைகளின்
கைமையாகும். தமலவி ஈன்ற ைகனாயினும் அம்ைகனுக்குக் காைக்
கிழத்தியும் ‘தாய்’ எனப்படுவாள். எனதவ காைக்கிழத்தி உயர்வும் தன்
உயர்வு என்தற தமலவி கருதுவாள். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா
விளக்கும்.
அவன் தசார்வு காத்தல் கைபனனப் படுதலின்
ைகன்தா யுயர்புந் தன்னுயர் பாகுஞ்
பசல்வன் பைிபைாழி இயல்பாக லான (கற்.33)
பபாய்யாகக் கூறாது பைய்யாகக் கூறும் அருள் முந்தி
பவளிப்படும் அன்பு நிமறந்த பசாற்கள் தமலவிக்குாியதாகும்.
தமலவியின் இப்பண்மபப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
அருள் முந்துறுத்த அன்புபபாதி கிளவி
பபாருள்பை பைாழிதல் கிழதவாட் குாித்தத (கற்.20)
தமலவி தன்மனப் புகழ்ந்து தபசும் தற்புகழ்கிளவி தமலவன்
முன்பு எவ்விைத்தும் இல்மல என்கிறது பின்வரும் நூற்பா.
தற்புகழ் கிளவி கிழவன்முன் கிளத்தல்
எத்திறத்தானும் கிழத்திக் கில்மல
முற்பைவகுத்த இரண்ைலங் கமைதய (கற்.39)
‘இரண்டிைம்’ என்பது தமலவன் பரத்மத ைாட்டுச் பசன்று
வந்த தபாது இரத்தலும் பதளித்தலும் ஆகிய இரண்டிைம் தவிர்த்து
என்க.

181
 இதுகாறும் கூறியவற்றால் தமலவிக்குக் கூற்று நிகழும்
இைங்களும் கற்பபனும் திண்மை, அன்பு, நல்பலாழுக்கம், பைன்மை,
பபாமற, அைக்கம், விருந்து தபைல், சுற்றத்தாமரப் பாதுகாத்தல்
என்னும் தமலவியின் இயல்புகளும் விளக்கப்பட்ைன.

6.6 கற்பில் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழுைிைங்கள்

கற்பின்கண் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும் இைங்கள்

பத்பதான்பது என்பமதப் பின்வரும் நூற்பா விளக்குகிறது.
பபறற்கரும் பபரும்பபாருள் முடிந்தபின் வந்த
பதறற்கரு ைரபிற் சிறப்பின் கண்ணும்
அற்றைழி வுமரப்பினும் அற்றம் இல்லாக்
கிழதவாற் சுட்டிய பதய்வக் கைத்தினும்
சீருமைப் பபரும்பபாருள் மவத்தவழி ைறப்பினும்
அைங்கா ஒழுக்கத் தவன்வயின் அழிந்ததாமள
அைங்கக் காட்டுதற் பபாருளின் கண்ணும்
பிமழத்துவந் திருந்த கிழவமன பநருங்கி
இமழத்தாங்கு ஆக்கிக் பகாடுத்தற் கண்ணும்
வைங்கியல் பைாழியான் வைங்கற் கண்ணும்
புறம்படு விமளயாட்டுப் புல்லிய புகர்ச்சியும்
சிறந்த புதல்வமனத் ததராது புலம்பினும்
ைாைலந் தாபவன வகுத்தற் கண்ணும்
தபைா ஒழுக்கம் நாைிய பபாருளினும்
சூள்வயின் திறத்தால் தசார்வுகண் ைழியினும்
பபாிதயார் ஒழுக்கம் நாைிய பபாருளினும்
பபருநமக யில்லாப் பிமழப்பினும் அவ்வழி
உறுதமக யில்லாப் புலவியின் மூழ்கிய
கிழதவாள் பால் நின்று பகடுத்தற் கண்ணும்
உைர்ப்பு வயின் வாரா ஊைலுற் தறாள் வயின்
உைர்த்தல் தவண்டிய கிழதவான் பால் நின்று
தான்பவகுண்ைாக்கிய தகுதிக் கண்ணும்
அருமைக் காலத்துப் பபருமை காட்டிய
எளிமைக் காலத் திரக்கத் தானும்
பாைர் கூத்தர் விறலியர் என்றிவர்
தபைிச் பசால்லிய குமறவிமன எதிரும்
நீத்த கிழவமன நிகழுைாறு படீஇயர்
காத்த தன்மையிற் கண்ைின்று பபயர்ப்பினும்
ைரபுமை எதிரும் உளப்பைப் பிறவும்
வமகபை வந்த கிளவி எல்லாம்

182
 ததாழிக்குாிய என்ைனார் புலவர்” (கற்.9)
1. பபறற்கரும் பபரும்பபாருள் முடிந்தபின் வந்த பதறற்கரு ைரபிற்
சிறப்பு
ததாழியால் ைைவிமன மக கூடியது எனத் தமலவன்
ததாழிமயப் பாராட்ை, ததாழி அஃது என்கைமை ‘ஆதலின் என்மனச்
சிறப்பித்தல் முமறயன்று’ எனல்.
2. அற்றம் அழிவு உமரத்தல்
களவுக் காலத்து உற்ற வருத்தம் நீங்கினமை கூறுதல்.
3. சுற்றம் இல்லாக் கிழதவான் சுட்டிய பதய்வக் கைன்
களபவாழுக்கத்தில் ஈடுபட்ை தமலைகன் தன் தமலவிமய
வமரந்து பகாள்ள தவண்டும் எனத் பதய்வத்மத தவண்டியிருந்த
ததாழி, வமரவின் பின் அத்பதய்வம் அதமன முடித்து
மவத்தமைக்காக அத் பதய்வத்திற்கு பரவுக் கைன் பசலுத்த
தவண்டும் என்று கூறுதல்.
4. சீருமைப் பபரும்பபாருள் மவத்தவழி ைறுத்தல்
சிறப்புமைய பபரும் பபாருளான இற்கிழமைமயத்
தமலைகளிைத்து அளித்த தமலவன் பின்னர் அறம் காரைைாகதவா,
பபாருள் காரைைாகதவா, இமசயும் கூத்தும் முதலியவற்றான்
அவமள (தமலவிமய) ைறந்து ஒழுகும் காலத்து தமலவி வருந்துவது
கண்டு ஆற்றாது ததாழி தமலவனிைம் கூறுதல்.
5. அைங்கா ஒழுக்கத்து அவன் வயின் அழிந்ததாமள அைங்கக்
காட்டுதற் பபாருள்
புறத்பதாழுக்கம் உமைய தமலவனிைத்து ைனன் அழிந்த
தமலவிமய “அவன் அத்தமகயன் அல்லன்” எனக் காட்டுவதற்கு
ஏதுவான பபாருட்பக்கம்
6. பிமழத்து வந்திருந்த கிழவமன பநருங்கி இமழத்தாங்கு ஆக்கிக்
பகாடுத்தல்
பரத்மதயின் ைமனயில் தங்கி வந்த தமலவமன பநருங்கித்
தமலயளிக்குைாறு கூறித் தமலைகளிைத்து ஊைல் தைித்துக்
கூட்டுதல்.
7. வைங்கிய பைாழியால் வைங்கல்
பரத்மதயிற் பிாிவு கூைாது எனப் பைிந்து வைங்கி
உமரத்தல்.
8. புறம்படு விமளயாட்டுப் புல்லிய புகர்ச்சி
புறம்பட்ை விமளயாட்டிமனத் தமலவன் பபாருந்திய குற்றம்.

183
9. சிறந்த புதல்வமனத் ததராது புலம்பல்
தமலவன், தமலவி இருவருக்கும் சிறந்த புதல்வமன
நிமனயாமையால் தமலைகன் தனிமையுறுதற் கண்ணும் ததாழிக்குக்
கூற்று நிகழும்.
10. “ைாண்நலம் தா” என வகுத்தலும்
“நீ பகாண்ை நலத்திமனத் தந்து விட்டுப் தபா” எனக் கூறல்.
11. தபைா ஒழுக்கம் நாைிய பபாருள்
தமலைகமனப் தபைா ஒழுக்கத்தினால் தமலைகள் நாைிய
பபாருண்மைக் கண்ணும் ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும்.
12. சூள்வயிற் திறத்தால் தசார்வு கண்டு அழிதல்
தமலவியானவள் சூளுறவிற் தசார்வு கண்டு அழிந்து
கூறியதால் கூற்று நிகழ்தல்.
13. பபாிதயார் ஒழுக்கம் பபாிது எனக் கிளந்து பபறுதமக இல்லாப்
பிமழப்பு
பபாிதயார் ஒழுக்கம் பபாியதாகும். “நீ பபாய் கூறிமன
ஆதலின் தமலைகமளப் பபறும் தகுதி உனக்கில்மல” என்று
கூறுதல்.
14. அவ்வழி உறுதமகயில்லாப் புலவியின் மூழ்கிய கிழதவாள்பால்
நின்று பகடுத்தல்.
தைற்பசால்லியவற்றால், தமலவன் தவறு பசய்த
காரைத்தால் அவன் பசன்று தமலவிமய அமைய முடியாது. புலவி
பகாண்ை தமலவிபால் பசன்று அப்புலவிமயத் தீர்த்தல்.
15. உைர்ப்புவயின் வாரா ஊைல் உற்தறாள்வயின் உைர்த்தல்
தவண்டிய கிழதவான்பால் நின்று தான் பவகுண்டு ஆக்கிய தகுதி
தமலவன் உைர்த்தியும் உைராது ஊைல் பகாண்ை
தமலவியிைத்து ஊைமலத் தீர்த்தல் தவண்டித் தமலவன் நிற்கும்
நிமலயில் தமலவி அவமன பவகுண்டுமரக்கும் தபாது, ததாழி
தமலவியின் ஊைமலத் தீர்த்தல்.
16. அருமைக் காலத்துப் பபருமை காட்டிய எளிமைக் காலத்து
இரக்கம்
ததாழி தமலவனிைத்து, “தமலவி ைிகவும் அாியள் என
எண்ைத்தக்க களவுக் காலத்து அவள் பபருமைமயக் காத்தாய்;
ஆனால் ைிக எளியள் என எண்ைத்தக்க இந்தக் கற்புக் காலத்தில்

184
அதமனக் காவாதத நின்றாய்; இஃது இரங்கத்தக்கது” என்று
கூறுதல்.
17. பாைர், விறலியர், கூத்தர் என்றிவர் தபைிச் பசால்லிய
குமறவிமன எதிர்தல்
வாயிலாக வந்த பாைர், விறலியர், கூத்தர் ஆகிதயார் வாயில்
தவண்டுைிைத்து வாயில் ைறுத்தல்.
18. நீத்த கிழவமன நிகழுைாறு படீஇயர் காத்த தன்மையிற் கண்
நின்று பபயர்த்தல்
தமலவிமய நீத்த தமலவமன அவளுைன் இல்லறத்தத
நிற்கச் பசய்ய தவண்டி அவமனப் (பரத்மதயிற் பிாிவு என்னும்)
புறத்தத தபாக விைாைல் பாதுகாத்தமையால் அவன் தன்னிைத்தத
வந்த தபாது கண்தைாட்ை ைின்றி அப்பிாிமவ நீக்குதல்.
19. பிாியுங்காமல எதிர்நின்று சாற்றிய ைரபுமை எதிர்
தமலவன் தசயிமை (பநடுந்பதாமலவு) பிாியுங் காலத்து
முன்னின்று பசால்லிய ைரபுமைய ைாறுபாடு. அஃதாவது கற்பினுட்
பிாிவு ைரபு பகைாைதல கூற தவண்டும் என்பதாகும்.
இவ்வாறு 19 இைங்களில் ததாழி கூற்று நிகழும் என்று
கூறுகிறார் பதால்காப்பியர். தைலும் சில நூற்பாக்களிலும்
ததாழியின் இயல்பும் கூற்றும் பற்றிய பசய்திகள்
இைம்பபற்றுள்ளன.
தமலவனது பரத்தமைமயப் தபாக்குதல் தவண்டியும்,
தமலவன் கூற்மற உண்மை எனக் பகாள்ளும் ைைமை தமலவிக்கு
உண்மையால், தமலவிக்கு ஏற்றமத அறிந்து கூறுதல் ததாழியின்
கைமையாதலாலும், தமலவமன “நீ எம் தமலவியிைத்து அன்பிமல
ைிகவும் பகாடிமய” என்றும் கூறி ஊைல் தைித்தற்கும் ததாழி
உாியள் என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
பரத்மத ைறுத்தல் தவண்டியுங் கிழத்தி
ைைத்தகு கிழமை உமைமை யானும்
அன்பிமல பகாடிமய என்றலும் உாியள் (கற்.17)
தைலும் தமலவன்-தமலவி இருவருக்குைிமைதய புலத்தலும்
பின்னர் அது நீடித்து ஊைலும் நிகழும் காலத்துச் பசால்லத்தகும்
முமறதயாடு தமலவனிைம் பைிந்து பைாழிதல் ததாழிக்கு
உாியதாகும் என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா சுட்டும்.
புலத்தலும் ஊைலும் ஆகிய இைத்துஞ்
பசாலத்தகு கிளவி ததாழிக் குாிய (கற்.16)

185
6.7 கற்பில் பசவிலி

கற்பில் பசவிலி பபறும் இைம் ைிகவும்

வமரயறுக்கப்பட்ைதாகதவ உள்ளது. பசவிலி கூற்றிமன விவாிக்கும்
நூற்பா பின்வருைாறு.
கழிவினும் நிகழ்வினும் எதிர்வினும் வழிபகாள
நல்லமவ உமரத்தலும், அல்லமவ கடிதலும்
பசவிலிக் குாிய ஆகும் என்ப (கற்.12)
மூன்று காலத்திலும் தன் குலத்தில் உள்தளார் ஏற்றுக்
பகாள்ளுைாறு ‘கற்பு’ முதலிய நல்லவற்மறக் கூறுதலும்,
அல்லவற்மறக் கடிதலும் பசவிலித் தாய்க்குாியதாகும் என்பது இந்த
நூற்பாவின் பபாருளாகும். இந்நூற்பாவுக்கு விளக்கம் கூற வந்த
இளம்பூரைர், “இறந்த கால முதலியவற்றாற் கூறுதலாவது
முன்புள்தளார் இவ்வாறு பசய்து நன்மை பபற்றார், இவ்வாறு பசய்து
தீமை பபற்றார் எனவும் இப்பபாழுது இன்தனார் இவ்வாறு பசய்து
பயன் பபறா நின்றாபரனவும் இவ்வாறு பசய்தார் பின்பு நன்மை
தீமை பபறுவர் எனவும் கூறுதல். அமவ அறனும் பபாருளும்
இன்பமும் பற்றி நிகழும். அமவயாவன, தமலைகன் ைாட்டும்
உலகத்தார் ைாட்டும் ஒழுகும் திறன் கூறுதல்” என்று விளக்குவார்.

6.8 கற்பில் காைக் கிழத்தியர்

களவில் இல்லாத சில புதிய அகைாந்தர்கள் கற்பில் இைம்

பபறுவர். அவர்களுள் காைக் கிழத்தியர் குறிப்பிைத்தகுந்தவர் ஆவர்.
காைக் கிழத்தியர் தவறு; பரத்மதயர் தவறு என்பது இளம்பூரைர்
உமரயால் பதளிவாகிறது. “உாிமை பூண்ைமையாற் காைக்
கிழத்தியர்பாற் பட்ைனர். பரத்மதயர் யாபரனின், அவர் ஆைலும்,
பாைலும் வல்லாராகி, அழகு ைிளமையும் காட்டி, இன்பமும்
பபாருளும் பவஃகி, ஒருவர் ைாட்டுந் தங்காதார்” என்று
தவறுபடுத்துவார் இளம்பூரைர்.

காைக் கிழத்தியர் கற்பில் கூற்று நிகழ்த்துதற்குாியராவர்.

காைக் கிழத்தியர் கூற்று நிகழ்த்துைிைங்கள் குறித்து விளக்கும் நூற்பா
பின்வருைாறு:

186
 புல்லுதல் ையக்கும் புலவிக் கண்ணும்
இல்தலார் பசய்விமன இகழ்ச்சிக் கண்ணும்
பல்தவறு புதல்வர்க் கண்டுநனி உவப்பினும்
ைமறயின் வந்த ைமனதயாள் பசய்விமன
பபாமறயின்று பபருகிய பருவரற் கண்ணும்
காதற் தசார்விற் கைப்பாட் ைாண்மையில்
தாய்தபாற் கழறித் தழீஇய ைமனவிமயக்
காய்வின் றவன்வயிற் பபாருத்தற் கண்ணும்
இன்னமகப் புதல்வமனத் தழீஇ இமழயைிந்து
பின்மன வந்த வாயிற் கண்ணும்
ைமனதயா பளாத்தலின் தன்தனார் அன்தனார்
ைிமகபயனக் குறித்த பகாள்மகக் கண்ணும்
எண்ைிய பண்மைபயன் றிவற்பறாடு பிறவும்
கண்ைிய காைக் கிழத்தியர் தைன” (கற்.10)
1. புல்லுதல் ையக்கும் புலவி
தமலவன் தன்னிைத்துச் சில நாளும், தமலவியிைத்துச்
சிலநாளும் தங்குதலால் தமலவி புலக்குைிைத்துக் காைக் கிழத்தியர்
பவகுண்டு கூறுதல்.
2. இல்தலார் பசய்விமன இகழ்ச்சி
தமலவனின் ைமனயகத்ததார் பசய்த பசயமல இகழ்ந்து
கூறுதல். இல்தலார் எனப் பன்மையிற் கூறியதால் தமலவன்,
தமலவி இருவமரயும் இகழ்தலாம்.
3. பல்தவறு புதல்வர்க் கண்டு நனி உவத்தல்
பல்தவறு சிறுவதராடு தமலவியின் புதல்வன்
விமளயாடுதமலக் கண்டு ைிகவும் உவத்தல்.
4. ைமறயின் வந்த ைமனதயாள் பசய்விமன பபாமறயின்று
பபருகிய பருவரல்
களபவாழுக்கத்தால் ைைந்து பகாண்ை தமலவிபயாடு
தமலவன் ஆறும், குளமும், ஆடுதல் கண்டு பபாறுமையின்றிப்
பபருகிய துன்பத்தும் கூற்று நிகழும்.
5. காதற் தசார்வில் கைப்பாட்டு ஆண்மையில் தாய் தபால் கழறித்
தழீஇய ைமனவிமயக் காய்வின்றி அவன்வயின் பபாருத்தல்.
தன் ைாட்டுக் காதல் தசார்வு காரைைாகவும், ஒப்புரவுத்
தன்மையாலும், தான் பசவிலித் தாய் தபாலிருந்து தமலவிமய
உைன்படுத்திக் பகாண்டு தமலவமனக் கழறி, அத்தமலவியின்
சினம் தைித்துத் தமலவனிைத்துப் பபாருத்துதல்.

187
6. இன்னமகப் புதல்வமனத் தழீஇய இமழ அைிந்து பின்மன வந்த
வாயில்
பல வாயில்கமளயும் ைறுத்த பின்னர் இனிய நமகமயயுமைய
புதல்வமனத் தழுவி அைிகலன் அைிந்து தமலைகன் வாயிலாகக்
பகாண்டு புகுதல்.
7. ைமனதயாள் ஒத்தலின் தன்தனார் அன்தனார் ைிமகபயனக்
குறித்த பகாள்மக
தானும் தமலவிதயாடு ஒத்தவளாகக் கருதித் தன்மனப் தபால
உள்ள பிற பபண்கமள விைத் தாதன சிறந்தவள் என்று குறித்த
பகாள்மக.
8. எண்ைிய பண்மை
ஆறு, குளம், தசாமல முதலானவற்றால் தமலவதனாடு
தசர்ந்து விமளயாடும் எண்ைப்பட்ை விமளயாட்டு. ‘பிறவும்’
என்றதனால் தமலைகட்குாித்தாகச் பசால்லப்பட்ைவற்றுள் ஒப்பன
பகாள்ளப்படும் என்பார் இளம்பூரைர்.

6.9 கற்பில் ஊைல் தைிக்கும் வாயில்கள்

கற்புக் காலத்தில் தமலவன்-தமலவியின் இமைதய

வாயிலாக விளங்குதவாமரப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
ததாழி தாதய பார்ப்பான் பாங்கன்
பாைன் பாட்டி இமளயர் விருந்தினர்
கூத்தர் விறலியர் அறிவர் கண்தைார்
யாத்த சிறப்பின் வாயில்கள் என்ப (கற்.52)
இவ்வாயில்கள் குறித்த ைரபுகள் பல பதால்காப்பியரால்
வமரயறுக்கப்படுகின்றன.
வாயிலாகச் பசயல்படுதவார் அமனவரும் தமலவன்-தமலவி
இவர்களின் ைகிழ்ச்சிக்காகதவ பசயல்பை தவண்டும். தமலவியும்
தமலவனும் நுகரும் இன்பத்திற்குத் துமை புாிதவாராய் விளங்குதல்
தவண்டும். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
எல்லா வாயிலும் இருவர் ததஎத்தும்
புல்லிய ைகிழ்ச்சிப் பபாருள என்ப (கற்.37)
வாயிலாக விளங்குதவார் ைகிழ்ச்சிப் பபாருண்மை
கூறுதலின்றி அன்பு நீங்கிய கடுஞ்பசால் கூற தவண்டின் தமலவன்
சிமறப் புறத்தாகிய வழிக் கூறலாம். தநருக்குதநர் கடுஞ்பசால்
கூறலாகாது. தவபறாருவர் ைீது கூறுவது தபாற் கூறலாம். இதமனப்
பின்வரும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

188
 அன்புதமலப் பிாிந்த கிளவி ததான்றின்
சிமறப்புறங் குறித்தன் பறன்ைனார் புலவர் (கற்.38)
தமலவி எவ்வளவு ஊைல் பகாண்டிருந்தாலும் வாயில்கள்
அவளிைம் தமலவனின் பகாடுமைமயக் கூறக் கூைாது. ஆனால்
புலந்துள்ள தமலவிமயத் தமலவன் கூடுதற்குாிய வாய்ப்மப
ஏற்படுத்துைானால் “நம் தமலவன் நம்மைப் பைிதல்
தவண்டியிருக்கப் புறக்கைித்து விட்ைான்” என்பது தபால
அவனுமைய பகாடுமைமய பைன்மையாகக் கூறலாம் என்பார்.
இதமனப் பின்வரும் நூற்பாக்கள் உமரக்கும்.
ைமனவி தமலத்தாட் கிழதவான் பகாடுமை
தம்முள வாதல் வாயில்கட் கில்மல
(கற்.24)
ைமனவி முன்னர்க் மகயறு கிளவி
ைமனவிக் குறுதி உள்வழி உண்தை
(கற்.25)
தமலவன் குமறதவண்டிய தபாது வாயில்கள் தமலவமன
தநாக்கி முன்னிமலப் புறபைாழி கூறுவர் என்பர். இதமனப்
பின்வரும் நூற்பா சுட்டும்.
முன்னிமலப் புறபைாழி எல்லா வாயிற்கும்
பின்னிமலத் ததான்றும் என்ைனார் புலவர்
(கற்.26)
இவ்வாறு வாயில்களுக்குாிய ைரபுகமள உைர்த்திய
பதால்காப்பியர் வாயில்களின் கூற்று குறித்தும் சில நூற்பா
பமைத்துள்ளார்.
கற்புங் காைமும் நற்பா பலாழுக்கமும்
பைல்லியற் பபாமறயும் நிமறயும் வல்லிதின்
விருந்துபுறந் தருதலும் சுற்றம் ஓம்பலும்
பிறவு ைன்ன கிழதவாள் ைாண்புகள்
முகம்புகல் முமறமையிற் கிழதவாற் குமரத்தல்
அகம்புகல் ைரபின் வாயில்கட் குாிய
(கற்.11)
இந்நூற்பா வாயில்களின் கூற்று நிகழுைிைம்
உைர்த்தினாலும் நூற்பாவில் பபரும் பகுதி தமலைகளின்
பண்புநலன்கமள உைர்த்துகின்றது. இத்தகு கிழதவாள்
ைாண்புகமளத் தமலவனுக்கு எடுத்துமரத்தல் வாயில்களின்
கைமையாகும் என்கிறார் பதால்காப்பியர்.

189
6.9.1 பார்ப்பார் கூற்று
வாயில்களில் பார்ப்பார் கூற்று 6 வமகயில் நிகழும்
என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
காைநிமல யுமரத்தலும் ததர்நிமல உமரத்தலும்
கிழதவான் குறிப்பிமன எடுத்துக் கூறலும்
ஆபவாடு பட்ை நிைித்தம் கூறலும்
பசலவுறு கிளவியும் பசலவழுங்கு கிளவியும்
அன்னமவ பிறவும் பார்ப்பார்க் குாிய
(கற்.36)
1. காை நிமல உமரத்தல்
தமலவனிைம், நீ பிாியின் தமலவியின் காைம் ைிகும் எனல்.
2. ததர்நிமல உமரத்தல்
அவ்வாறு கூறி அவன் பதளியுைாறு காரைம் காட்டிக்
கூறுதல்
3. கிழதவான் குறிப்பிமன எடுத்துக் கூறல்
தமலவனின் குறிப்மபத் தமலவிக்கு விளங்குைாறு கூறுதல்.
4. ஆபவாடுபட்ை நிைித்தங் கூறல்
ஆ பால் பசாாிதல் அடிப்பமையில் நன்மை தீமை குறித்த
நிைித்தம் கூறுதல்.
5. பசலவுறு கிளவி
தமலவனின் பசலவிமனக் கூறுதல்.
6. பசலவு அழுங்கு கிளவி
இப்தபாது பசல்வது தீது எனக் கூறிச் பசலவழுங்குவித்தல்.

6.9.2 பாங்கன் கூற்று ைரபு

தமலவன் கூற்றுக்கு எதிர் கூறுதல் பாங்கனுக்குாியது.

தமலவன் கூறாைதல அவன் குறிபபிமனத் தான் உைர்ந்து கூறல்,
பாங்கனுக்குச் சிறுபான்மையாம். பின்வரும் நூற்பாக்கள் இதமன
எடுத்துமரக்கும்.
பைாழிஎதிர் பைாழிதல் பாங்கற் குாித்தத (கற்.41)
குறித்பததிர் பைாழிதல் அஃகித் ததான்றும் (கற்.42)

190
6.9.3 அறிவர் கூற்று

பசவிலிக்குக் கூறிய கூற்றுக்கதள அறிவர்க்கும் பபாருந்தும்

என்பார் பதால்காப்பியர். இதமன,
பசால்லிய கிளவி அறிவர்க்கும் உாிய (கற்.13)
என்ற நூற்பா சுட்டும். தைலும் அறிவர்க்தக உாித்தானதாகப் பின்
வரும் நூற்பா அமைகிறது.
இடித்துவமர நிறுத்தலும் அவர தாகுங்
கிழவனும் கிழத்தியும் அவர்வமர நிற்றலின் (கற்.14)
“தமலவனும் தமலவியும் அறிவரது ஏவல் வழி நிற்பர்
ஆதலின், அவமரக் கழறி ஓர் எல்மலயின் கண் நிறுத்தலும்
அறிவரது பதாழிலாகும்” என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாகும்.

6.9.4 இமளதயார் கூற்று

இமளதயார் கூற்று ஏழு என்பர். அவற்மறப் பின்வரும்

நூற்பா உமரக்கும்.
ஆற்றது பண்பும் கருைத்து விமனயும்
ஏவன் முடிபும் வினாவுஞ் பசப்பும்
ஆற்றிமைக் கண்ை பபாருளும் இமறச்சியுந்
ததாற்றஞ் சான்ற அன்னமவ பிறவும்
இமளதயார்க் குாிய கிளவி பயன்ப (கற்.29)
1. ஆற்றது பண்பு
தமலவன் தனியாகதவா தன் தமலவியுைதனா தபாகத்
துைிந்தால், அப்தபாது ஆற்றினது (வழியினது) பண்பிமனக்
கூறல்.
2. கருைத்துவிமன
பசய்யும் பதாழிலின் பபாருள்பசயல் வமக முடிக்கும் திறத்மத
அறிந்து கூறுதல்.
3. ஏவல் முடிபும்
தமலவன் ஏவியமை முடித்து வந்தமை கூறல்.
4. வினாவல்
தமலவன் ஏவமலத் தாம் தகட்ைல் அல்லது ‘பசய்மக
யாமவ’ எனத் தமலவமன வினவுதல்.

191
5. பசப்பல்
தமலவன் வினவாத தபாதும் தமலவிக்கு தவண்டியவற்மறத்
தமலவன்பாற் பசப்பல்.
6. ஆற்றிமைக்கண்ை பபாருள்
பசல்லும் சுரத்திமைக் கண்ை நிைித்தம் முதலிய
பபாருள்கமளத் தமலவனுக்கும் தமலவிக்கும் உறுதி பயக்குைாறு
உமரத்தல்.
7. இமறச்சி
சுரத்திமைக் கண்ை விலங்கினங்கள் புள்ளினங்கமளத்
தமலவன், தமலவி ஆகிய இருவருக்தகா, தமலவனுக்கு ைட்டுதைா
சுட்டிக் கூறல்.
தைலும் தமலவனுக்குைனிருந்து குற்தறவல் பசய்தலும்,
பைய்க்காப்பாளராக நின்று பாதுகாத்தலும் உயர்ந்ததார்க்குச்
பசய்யும் பதாழிற்பகுதி எல்லாம் இமளதயார்க்குாிய என்பர்.
இதமனப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
உமழக்குறுந் பதாழிலுங் காப்பும் உயர்ந்ததார்
நைக்மக பயல்லா ைவர்கட் படுதை (கற்.30)

6.9.5 கூத்தர் கூற்று

கூத்தருக்குாிய கூற்று பைாழி எட்டு என்பர். இவற்மறப்

பின்வரும் நூற்பா சுட்டும்.
பதால்லமவ உமரத்தலும் நுகர்ச்சி ஏத்தலும்
பல்லாற்றானும் ஊைலில் தமகத்தலும்
உறுதி காட்ைலும் அறிவுபைய்ந் நிறுத்தலும்
ஏதுவின் உமரத்தலும் துைியக் காட்ைலும்
அைிநிமல உமரத்தலும் கூத்தர் தைன (கற்.27)
1. பதால்லமவ உமரத்தல்
முன்பு அன்புைிக்கார் தமலைக்கள் இருவர் நுகர்ந்தவாறு
இத்தன்மைத்து எனல்.
2. நுகர்ச்சி ஏத்தல்
நும் இன்ப நுகர்ச்சி அம்முன்தனார் நுகர்ச்சியினும் சிறந்தது
எனல்.
3. ஊைலில் தமகத்தல்

192
 பலபநறிகளாலும் தமலவமன ஊைலினின்றும் ைீட்ைல்.
4. உறுதிகாட்ைல்
இவ்வூைல் தைிந்ததனால் இன்ன பயன் உண்டு என்றும்
நன்மை பயக்கும் என்றும் கூறல்.
5. அறிவு பைய் நிறுத்தல்
தான் துைிந்ததத பைய்யாகும் என்று பகாண்ை தமலவிபால்
‘இது தக்கதன்று’ என அறிவு பகாளுத்துதல்.
6. ஏதுவின் உமரத்தல்
இவ்வாறு பசய்தால் இத்தகு குற்றம் விமளயும் எனக்
காரைங்காட்டிக் கூறல்.
7. துைியக் காட்ைல்
அவள் துைியும் வமகயில் காரைம் காட்டுதல்.
8. அைிநிமல உமரத்தல்
நீ அைிந்துள்ளமவ யாபதாரு பயனுைின்றிப் (தமலவனால்
துய்க்கப் பபறாைல்) புலரவிடுவதால் என்ன பயன்’ என்று கூறல்.
கூத்தர் பாைர் ஆகிய இருவர்க்கும் உாிய கிளவி
உைர்த்துகிறது பின்வரும் நூற்பா:
நிலம் பபயர்ந் துமரத்தல் அவள்நிமல உமரத்தல்
கூத்தர்க்கும் பாைர்க்கும் யாத்தமவ உாிய (கற்.28)
“தமலவன் பிாிந்தவிைத்துத் தமலவியிைம் பசன்று அவன்
பிாிவுைர்த்தலும், தமலவி நின்ற நிமலயிமனத் தமலவன்பாற்
கூறலும் ஆகிய இரண்டும் கூத்தர்க்கும் பாைர்க்கும் பபாருந்தியமவ
உாிய” என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாகும்.
இதுகாறும் கூறியவற்றால் வாயில்களின் கூற்றுமுமறயும்
அவற்றின் ைரபும் உைர்த்தப்பட்ைன.

6.10 பிாிவும் தமலவன், தமலவியர் ைரபும்

பாமலத்திமைக்குாிய உாிப்பபாருளான பிாிதமல 1)

தமலவிமயப் பிாிந்து பசல்லுதல் 2) தமலவிதயாடு தசர்ந்து
உைன்தபாக்குச் பசல்லும்தபாது தைமரப் பிாிதல் என்று
அகத்திமையியல் சுட்டும். இங்குப் தபசப்படும் பிாிவு என்பது
தமலைகன்தான் ஆற்றதவண்டிய கைமைகளின் பபாருட்டு அல்லது
பபாருள் ஈட்டுதற் பபாருட்டு அல்லது பரத்மதயர்ைாட்டுச்

193
பசல்வதால் தமலவிமயப் பிாியும் பிாிவாகும். பரத்மதயர்ப் பிாிவு
என்பது கற்பியலுக்தக உாிய பிாிவாகும். ஓதல் முதலான அறுவமகப்
பிாிவுகள் பற்றிய விளக்கங்கள் அகத்திமையியலில் இைம்
பபற்றுள்ளன. இருப்பினும் கற்பியலில் தான் பிாிவுகள்
ஒவ்பவான்றுக்கும் கால வமரயமறமயச் சுட்டுகின்றார்
பதால்காப்பியர்.
1. ஒதற் பிாிவு
கல்வி கற்கப் பிாிவது ‘ஓதற் பிாிவு’ எனப்படும். இந்தப்
பிாிவுக்குாிய காலம் மூன்று ஆண்டிமனக் கைக்கக் கூைாது.
இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
தவண்டிய கல்வி யாண்டுமூன் றிறவாது (கற்.47)
மூன்றாண்டு என்பது பிாிந்து பசன்ற தமலவன் மூன்று
ஆண்டுகட்கு தைல் பிாிந்திருக்கக் கூைாது என்று பபாருளாகும்.
2. தூது ைற்றும் காவல் பிாிவு
தவந்தனுக்கு உற்றுழி, தூது, காவல் எனப் பிாியும் பிாிவுக்கு
ஓர் ஆண்டினது எல்மலதய காலைாகும். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா
உமரக்கும்.
தவந்துறு பதாழிதல யாண்டின தகதை (கற்.48)
3. பபாருள்வயிற் பிாிவு
பபாருள்வயிற் பிாிவு தபான்ற ஏமனப் பிாிவுகளுக்குக் காலம்
ஓராண்டுக்கு உட்பட்ைதாகும். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா
உைர்த்தும்.
ஏமனப் பிாிவும் அவ்வியல் நிமலயும் (கற்.49)
இங்கு ‘அவ்வியல்’ என்பது தவந்துறு பதாழிலுக்கு
வமரயறுக்கப்பட்ை காலத்மத உைர்த்தும்.

6.10.1 பிாிவில் தமலவன் தமலவியர் நிமல

இப் பிாிவுக் காலத்தில் தமலவன், தமலவியர் எவ்வாறு

நைந்து பகாள்வதாகச் பசய்யுள் எழுதுதல் தவண்டும் என்று
பதால்காப்பியர் சில ைரபுகமளக் கூறியுள்ளார்.
1. தமலவன் தான் தைற்பகாண்ை விமனயில் ஈடுபடுங்
காலத்துத் தன் தமலவிமய நிமனத்து ஆற்றாமையினால்
புலம்பினான் என்று பசய்யுள் பசய்யப் பபறார். ஆனால் விமன

194
முடித்த பின்னர் தான் தமலவிமய நிமனத்து இரங்குவதாகச்
பசய்யுள் பசய்ய தவண்டும் என்பர். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா
விளக்கும்.
கிழவி நிமலதய விமனயிைத் துமரயார்
பவன்றிக் காலத்து விளங்கித் ததான்றும் (கற்.45)
இந்நூற்பாவிற்கு உமர எழுதிய இளம்பூரைர்,
“விமனயிைத்துள் நிமனப்பராயினும் அமையும்; உமரக்கப் பபறார்
என்பதூஉம் பவன்றிக் காலத்துக் குற்றைறத் ததான்றும் என்பதூஉம்
பகாள்ளப்படும்” என்பர்.
2. தமலவன் பரத்மதயிற் பிாிவின்கண் தமலவிக்குப் பூப்பு
உண்ைான தபாது பூப்பு நிகழ்ந்த மூன்று நாள் கழிந்த பின்பு
பன்னிரண்டு நாளும் தமலவன்-தமலவி ஆகிய இருவரும்
பிாிந்துமறயார் என்பர். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
பூப்பின் புறப்பா டீரறு நாளும்
நீத்தகன் றுமறயார் என்ைனார் புலவர்
பரத்மதயிற் பிாிந்த காமல யான (கற்.46)
இந்நூற்பாவிற்கு உமரபயழுதிய இளம்பூரைர், “பூப்பு
நிகழ்ந்த மூன்று நாளும் புைர்ச்சிக்கு விலக்காமகயால் அப்தபாது
தமலவன், தமலவிமயப் பிாிவான் என்பது கருத்து. பூப்புத்ததான்றி
மூன்று நாள் கழிந்த பின்பு இப் பன்னிரண்டு நாளும் நீங்குதல்
அறைன்று. இதனாற் பயன் என்மனபயனின் அது கருத்ததான்றும்
காலம் என்க” என்பர். “அஃதாவது இக் கருத்ததான்றுங் காலத்தில்
தமலவனும் தமலவியும் புைர்ச்சியின்பம் பபற தவண்டும். அதனால்
ைக்கட் தபறு எய்த தவண்டும். அவ்வாறு எய்தாதவாறு அவமள
விட்டுப் பிாிந்தால் அஃதறைாகாது” என்றும் உமரப்பார்.
3. ஆறுகளிலும், குளங்களிலும், தசாமலகளிலும் விமளயாடி
இன்பம் நுகர்தல் தமலவன் தமலவிக்குாிய ைரபு ஆகும். இதமனப்
பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
யாறுங் குளனுங் காவும் ஆடிப்
பதிஇகந்து நுகர்தலும் உாிய என்ப (கற்.50)
4. கற்பியலின் இறுதியில் தமலவனுக்கும் தமலவிக்குமுாியததார்
ைரபுைர்த்தும் நூற்பா இைம் பபறுகிறது.
காைஞ் சான்ற கமைக்தகாட் காமல
ஏைஞ் சான்ற ைக்கபளாடு துவன்றி
அறம்புாி சுற்றபைாடு கிழவனும் கிழத்தியும்

195
 சிறந்தது பயிற்றல் இறந்ததன் பயதன (கற்.51)
“தமலவனும், தமலவியும், இல்லறம் புாியத் துமையான
ததாழி முதலான உாிமைச் சுற்றத்ததாடும், காப்பு அமைந்த
ைக்கதளாடும் கூடியிருந்து இல்லறம் நைத்தி, காைம் தீர்ந்த காலத்து
அறத்தின் தைல் ைனமதச் பசலுத்துவது முன்னர் நைத்திய
இல்லறத்தின் பயனாகும்” என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாகும்.
தமலவனும் தமலவியும் கூடி நின்று இன்பம் துய்த்தவர்கள்
சிற்றின்ப தவட்மகயிதலதய மூழ்கி, வாழ்நாள் முழுவமதயும்
வீைாக்கி விைாைல் இவ்வின்பத்தின் வாயிலாக ‘யான்’ ‘எனது’
என்னும் பசருக்கற்ற நிமலயிமன எய்தித் தன் பபண்டு, பிள்மள,
வீடு, பசாத்து இமவயுண்டு தானுண்டு என்ற எண்ைம் விட்டுத் “தூய
உள்ளம், பபாிய உள்ளம், பதால்லுலக ைக்கள் எல்லாம் ஒன்தற”
என்னும் தாயுள்ளம் பகாண்தைாராய் விளங்கிை தவண்டும்
என்பமதத்தான் இந்நூற்பா உைர்த்துகிறது.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.

1. கற்பபனப் படுவது யாது?

……………………………………………………………………………
2. தமலவனுக்குத் தற்புகழ் கிளவி எப்பபாழுது நிகழும்?
……………………………………………………………………………
3. விமனமுடித்து ைீளும் தமலவனுக்கு உாிய ைரபு யாது?
……………………………………………………………………………
4. அருள் முந்துறுத்த அன்புபபாதி கிளவி யாருக்குாியது?
……………………………………………………………………………
5. ஓதற் பிாிவுக்குாிய கால வமரயமற என்ன?
……………………………………………………………………………

196
பதாகுத்தறிதவாம்

கற்பு என்பது கரைத்பதாடு பபாருந்திக் பகாள்ளுதற்குாிய

ைரபிமனயுமைய தமலவன், பகாடுத்தற்குாிய ைரபிமனயுமைய
தமலவிமயக் பகாடுத்தற்குாிய ைரபிமனயுமைதயார் பகாடுப்பக்
பகாள்வது ஆகும். பகாடுப்பார் இல்லாைலும் கரைம் உண்டு.
பதாைக்கத்தில் கரைம் இல்மல; பபாய்யும் வழுவும் ததான்றிய
நிமலயிதலதய கரைம் ஏற்படுத்தப்பட்ைது. கற்பில் தமலைகன்
கூற்று முப்பத்து மூன்று இைங்களில் நிகழும். கற்பில் தமலைகள்
கூற்று நிகழும் இைங்கள் பத்பதான்பது ஆகும். கற்பின்கண்
ததாழிக்குக் கூற்று நிகழும் இைங்களும் பத்பதான்பது ஆகும். கற்பில்
பசவிலி பபறும் இைம் ைிகவும் வமரயறுக்கப்பட்ைதாகதவ உள்ளது.
கற்பபாழுக்கத்தில் காைக்கிழத்தியர் கூற்று நிகழ்த்தும் இைங்கள்
எட்டு ஆகும். கற்பபாழுக்கத்தில் ஊைல் தைிக்கும் வாயில்களின்
பங்கு குறிப்பிைத்தக்கதாக உள்ளது. பார்ப்பார், பாங்கன், அறிவர்,
இமளதயார், கூத்தர் ஆகிதயாருக்கான கூற்று ைரபுகள்
வமரயறுக்கப்பட்டுள்ளன. பிாிவில் தமலவன், தமலவிக்குாிய
ைரபும் நிமலயும் விளக்கப்பட்டுள்ளன.

அருஞ்பசாற்பபாருள்

கரைம் – வதுமவச்சைங்கு; நாைம் – அச்சம்; ஏைம் – காப்பு;

அழுங்கல் – தங்குதல்; கலிைா – குதிமர; கவவு – துன்பம்; பாட்டி –
பாடினி.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. கற்பபனப் படுவது கரைபைாடு புைர்தல்.
2. தமலவனுக்குத் தற்புகழ் கிளவி விமனவயிற் பிாியுைிைத்து
நிகழும்.
3. இமைச்சுர ைருங்கில் தவிர்தல் இல்மல.
4. தமலவிக்குாியது.
5. மூன்று ஆண்டுகளுக்கு ைிகாைல்.

197
இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. கரைம் என்றால் என்ன? விளக்குக.

2. கற்பில் தமலவனுக்குாிய கூற்றுகமள விவாி.
3. கற்பில் தமலவிக்குாிய கூற்றுகமளக் கட்டுமரக்க.
4. கற்பில் ததாழிக்குாிய கூற்றுகமளத் பதாகுத்துமரக்க.
5. கற்பபாழுக்கத்தில் காைக்கிழத்திக்குாிய கூற்றுகமள
எடுத்துமரக்க.
6. கற்பபாழுக்கத்தில் வாயில்களின் பங்கும் பைியும் குறித்து விவாி.
7. இமளதயாருக்குாிய கூற்றுகள் யாமவ?
8. “சிறந்தது பயிற்றல் இறந்ததன் பயதன” – விளக்குக.

$W – 7:
nghUspay;

அமைப்பு
7.1 பாைலின் பபாருள் உைரும் ைரபு
7.2 தமலவன் தமலவிக்குாிய ஒரு பாற் கூற்று
7.3 தமலவிக்குாிய கூற்று ைரபுகள்
7.4 தமலவி ைைபனாடு நிற்றல்
7.5 நால்வருக்கும் உாிய ைரபுகள்
7.6 அறத்பதாடு நிற்றல்
7.6.1 ததாழி அறத்பதாடு நிற்றல்
7.6.2 பசவிலி அறத்பதாடு நிற்கும் ைரபு
7.7 பபண்களின் இயல்பு
7.8 வமரவு கைாதல்
7.9 தமலவனுக்குாிய ைரபு
7.10 உண்ைாதவற்மற உண்ைன தபாலக் கூறுதல்
7.11 களவில் தமலவன் இயல்பும் திறனும்
7.12 புலபனறி வழக்குகள்

198
7.13 வழக்பகனல் ஆகாதன
7.14 பசால்வழுவும், ைரபுவழுவும்
7.15 பபாருள் பகாள்ளும் ைரபு
7.16 இன்பம் என்பது ைனத்தத உள்ளது
7.17 பரத்மதயிற் பிாிவுக்குாிதயார்
7.18 களவில் தமலைகன் ைரபுகள்
7.19 கற்பில் தமலவன் பைிவு
7.20 தமலவியின் எழில் நலம் பாராட்ைல்
7.21 தமலவிக்குாிய இயல்புகள்
7.22 தமலவி பசயலில் உள்ள வழுக்காத்தல்
7.23 ததாழியின் சில கூற்று ைரபுகள்
7.24 தமலவன்-தமலவிக்குாிய பபாதுைரபு
7.25 வாயில்கள் ைரபு
7.26 காட்ைலாகாப்பபாருள்கள்
7.27 இமறச்சியும் உள்ளுமறயும்

அறிமுகம்
பதால்காப்பியப் பபாருளதிகாரத்தில் ஐந்தாவது இயலாகப்
பபாருளியல் அமைந்துள்ளது. இதற்குப் “பபாருள் இயல்பு
உைர்த்தினமையாற் பபற்ற பபயர். என்மன பபாருளியல்பு
உைர்த்தியவாறு எனின், தைற் பசால்லப்பட்ை இயல்களிலும், இனிச்
பசால்லும் இயல்களிலும் வரும் பபாருளினது தன்மை
உைர்த்துதலிற் பபாருளியல் உைர்த்திற்றாம். அதமன ‘ஒழிபியல்’
எனினும் இழுக்காது. அகப்பபாருள், புறப்பபாருள் என்பன இரண்டு
பபாருண்மையினும் எஞ்சி நின்றமை கூறினமையின்” என்று
விளக்குவார் இளம்பூரைர். இவ்வியலில் பைாத்தம் 52 நூற்பாக்கள்
உள்ளன.

தநாக்கங்கள்
 பாைலின் பபாருள் உைரும் ைரபு உைர்த்துதல்.
 தமலவன், தமலவிக்குாிய ஒருபாற் கூற்றுகமள விளக்குதல்.
 தமலவன், தமலவிக்குாிய கூற்று ைரபுகமள எடுத்துமரத்தல்.
 அறத்பதாடு நிற்றல், வமரவு கைாதல், இமறச்சி, உள்ளுமற
பற்றிய ைரபுகமள அறியச் பசய்தல்.

199
  ததாழி, வாயில்கள் ஆகிதயாருக்குாிய கூற்று ைரபுகமள
உைரச் பசய்தல்.

7.1 பாைலின் பபாருள் உைரும் ைரபு

ஒரு பாைலின் பபாருமள எவ்வாறு உைர தவண்டும்

என்பதமன இந்த இயலின் முதல் நூற்பா விளக்குகிறது. நூற்பா
பின்வருைாறு:
இமசதிாிந்து இமசப்பினும் இமயயுைன் பபாருதள
அமசதிாிந்து இமசயா என்ைனார் புலவர் (பபாருளி.1)
“இமச திாிந்து ஒலிப்பினும் இமயயும். அப்தபாது அச்பசாற்கு
அங்கைாகிய அமச திாிந்பதாலியா என்றவாறு” என்று விளக்குகிறார்
இளம்பூரைர். அஃதாவது பசால்தலாடு பதாைர்புபடும்
வாய்ப்பாட்ைால் பதாைராது பிறிததார் வாய்பாட்ைால் பதாடுப்பினும்
பபாருட்பைாைர்பு உண்ைாயிற் பபாருள் இமயயும் வழி அமசச்
பசாற்கள் திாியாது நின்ற நிமலதய பபாருள்படும் என்று பகாள்ள
தவண்டும். எ.கா:
ஊபறாரால் உற்றபின் ஒல்காமை இவ்விரண்டின்
ஆபறன்பர் ஆய்ந்தவர் தகாள் (குறள்.662)
என்ற குறட்பாவிற்குப் பபாருள் பகாள்ளும் தபாது இரண்டு என்னும்
பதாமகக்கு ஊபறாராமை எனப் பபாருள் கூற தவண்டும். பதாைர்
பைாழிக்கண் பபாருள் இமயயும் வமகயிமன இந்த நூற்பா
விளக்குகிறது.

7.2 தமலவன் தமலவிக்குாிய ஒரு பாற் கூற்று

காைப் பபாருண்மை உமரக்கும் தமலவன் அல்லது தமலவி

இருவர்க்கும் பபாதுவான கூற்றுகமளப் பின்வரும் நூற்பா
உைர்த்துகிறது.
தநாயும் இன்பமும் இருவமக நிமலயிற்
காைம் கண்ைிய ைரபிமை பதாிய
எட்ைன் பகுதியும் விளங்க ஒட்டிய
உறுப்புமை யதுதபால் உைர்வுமைய யதுதபால்
ைறுத்துமரப் பதுதபால் பநஞ்பசாடு புைர்த்துஞ்
பசால்லா ைரபின் அவற்பறாடு பகழீஇச்
பசய்யா ைரபில் பதாழிற்படுத் தைக்கியும்

200
 அவரவர் உறுபிைி தைதபாற் தசர்த்தியும்
அறிவும் புலனும் தவறுபை நிறீஇ
இருபபயர் மூன்றும் உாிய வாக
உவை வாயிற் படுத்தலும் உவைம்
ஒன்றிைத் திருவர்க்கும் உாிய பாற் கிளவி (பபாருளி.2)
இந்த நூற்பா தமலவன் தமலவி இருவருக்குமுாிய ஒருபாற்
கூற்றுகமள விளக்குகிறது. அமவ நான்கு வமகப்படும்.
1. தநாயும் இன்பமும் ஆகிய இருவமக நிமலகமளயுமைய
காைத்மதக் குறித்த ைரபு பதாிய எண்வமகச் சுமவகளும் விளங்க
பநஞ்சைானது பல உறுப்புக்கமளக் பகாண்டுள்ளது தபாலவும்,
பநஞ்பசாடு புைர்த்தும் கூற்று. எண்வமகச் சுமவ என்பது, நமக,
அழுமக, இளிவரல், ைருட்மக, அச்சம், பபருைிதம், பவகுளி, உவமக
என்பனவற்மறயாம். எ.கா:
அவர்பநஞ்சு அவர்க்காதல் கண்டும்எவன் பநஞ்தச
நீஎைக்கு ஆகா தது (குறள்.1221) - இக்குறள் தன்
பநஞ்மச ைறுத்துத் தமலவி உமரப்பது தபால் அமைந்த கூற்றாகும்.
2. பசால்லாதவற்மறச் பசால்லுவனவாகவும், பசய்யாதவற்மறச்
பசய்வனவாகவும் கூறுவர். தைகம், ைரம், கைல், அன்னம், கிளி,
வண்டு முதலியன தபசாதன எனினும் அமவ தபசுவதாகக்
கூறுவதும், இமவ பசயல்பைாதமவ எனினும் பசயல்படுவதாகக்
கூறுதலும் ஒருபாற்றுக் கூற்றுக்களில் ஒரு வமகயாகும். “இதுதவ
பிற்காலத்தில் ‘தூது’ என்பறாரு இலக்கிய வமக ததான்ற ஏதுவாய்
அமைந்தது” என்பர்.
3. பிறர் உற்ற தநாமயத் தம் தநாய் தபாலச் தசர்த்திக் கூறுதல் ஒரு
வமகயாகும். பிறர் என்பது உயர்திமை, அஃறிமை இரண்மையும்
உள்ளைக்கியதாகும். எ.கா:
பாய்திமர பாதைாவாப் பரப்புநீர்ப் பனிகைல்
தூவறத் துறந்தனன் துமறவபனன் றவன்றிறம்
தநாய்பதற உழப்பார்கண் இைிழ்திதயா எம்தபாலக்
காதல்பசய் தகன்றாமர உமைமய தயாநீ
(கலித்.129)
4. அறிமவயும், அறியப்படும் பபாருமளயும் தவறுபை நிறுத்தி,
இருவமகப் பட்ை பபயரும் மூவமகப்பட்ை பபாருட்களும் உாித்தாக
உவைம் பபாருந்துைிைத்து உவை வாயிற்படுத்திக் கூறல்.

201
 இமவ எல்லாம் தமலைகனுக்கும், தமலைகளுக்கும் உாிய
ஒருபாற் கூற்றுக்கள்
ஆகும். தைற்கூறியவற்றால் காைம் இமையீடு பட்டுழிக் கனாக்
கண்டு கூறுதலும் உண்டு என்பர். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா
விளக்கும்.
கனவும் உாித்தால் அவ்விைத் தான
(பபாருளி.3)
இக் கனவும் தமலவன் தமலவி இருவர்க்கும் உாியதாகும்.
இக்கனவு தமலவனும் தமலவியும் உைன் தபாக்கிற் பசன்ற வழித்
தாய்க்கும் உாியது என்பார் ஆசிாியர். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா
உைர்த்தும்.
தாய்க்கும் உாித்தால் தபாக்குைன் கிளப்பின் (பபாருளி.6)

7.3 தமலவிக்குாிய கூற்று ைரபுகள்

தமலவிக்குாிய கூற்றுக்கள் குறித்துப் பின்வரும் நூற்பாக்கள்

தபசுகின்றன.
வண்ைம்பசந்து புலம்புறுகாமல
உைர்ந்தது தபால உறுப்பிமனக்கிழவி
புைர்த்த வமகயிற் புைர்க்கவும் பபறுதை
(பபாருளி.7)
“தமலவியின் உைல் வண்ைம் பசந்து தனிமையுறும்
காலத்துத் தன் உறுப்புகள் தமலவனின் பிாிவிமன உைர்ந்தன
தபாலப் பபாருந்திய வமகயால் கூறவும் பபறும்” என்பது இந்த
நூற்பாவின் பபாருளாம். எ.கா:
தண்ைந் துமறவன் தைந்தமை நம்ைினும்
முன்னம் உைர்ந்த வமள (குறள்.1277) - இப்பாைலில்
தமலவனது பிாிமவ வமளயல் உைர்ந்தது தபாலத் தமலவி
கூறியதமனக் காைலாம்.
தமலவி கூட்ைம் இன்மையால் உைம்பும் உயிரும் பைலிந்த
பபாழுதும், “உைம்பும் உயிரும் என்ன வருத்தமுற்றன பகால்” என்று
தான் வருந்தாது தபாலக் கூறுவாளன்றித் தாதன தமலவமனச்
பசன்று தசரைாட்ைாள் என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
உைம்பும் உயிரும் வாடியக் கண்ணும்
என்னுற் றனபகால் இமவபயனின் அல்லது
கிழதவாற் தசர்தல் கிழத்திக்கில்மல (பபாருளி.8)

202
 இந்த நூற்பாவும் தமலவிக்குாிய ைரபு உைர்த்துகிறது. இந்த
நூற்பாவில் ‘கிழதவாற் தசர்தல் கிழத்திக் கில்மல’ என்று கூறியவர்
அடுத்த நூற்பாவிதலதய தமலவி தனித்து பநஞ்பசாடு உசாவுங்
காலத்தில் கிழதவாமனச் தசர்தல் உாியதாகலும் உண்பைனக்
கூறுவர்.
ஒரு சிமற பநஞ்தசா டுசாவுங் காமல
உாிய தாகலும் உண்பைன பைாழிப (பபாருளி.9)
உசாவுதல் என்பது தன் பநஞ்தசாடு ைட்டுைின்றித் தன்
ததாழிதயாடு உசாவுதல் என்றும் பகாள்ளலாம் என்பார்
இளம்பூரைர்.

7.4 தமலவி ைைபனாடு நிற்றல்

தமலவன் தமலவியிைத்துப் “புறத்பதாழுக்கம் இல்மல” எனக்

கூறி ைமறத்து உைர்த்தும் வழியும், அவ்வாறு கூறிய தமலவமன
அமைய தவண்டும் என்று புைர்ச்சி தவட்மக ததான்றும் தபாதும்
ஆகிய இைங்கள் தவிர்த்த இைங்களில் எல்லாம் தமலவி ைைபனாடு
நிற்றல் கைன் என்பர். எனதவ தன் வயிற்காத்தலும், அவன்வயின்
தவட்ைலும் ஆகிய ஈாிைத்தும் தமலவி ைைனழிந்து கூறுவாள்
என்பதாம். இக்கருத்து பின்வரும் நூற்பாவால் புலப்படும்.
தன்வயிற் கரத்தலும் அவன் வயின் தவட்ைலும்
அன்ன இைங்கள் அல்வழி பயல்லாம்
ைைபனாடு நிற்றல் கைபனன பைாழிப
(பபாருளி.10)
ைைம் என்பது பசான்னமத பைய்பயனக் பகாண்டு அதமன
விைாைல் தபணும் ைனவைக்கம் ஆகும்.
‘யாமன வந்தது காண்பதற்காகத் தாங்கிதனன்’ என்று
தமலவன் தான் பரத்மத வீடு பசன்றமத ைமறத்துக் கூறிய தபாது
தமலவி அதமன பைய்பயனக் பகாண்ைால் அது ‘ைைன்’ எனப்படும்.
அவ்வாறன்றி “அறிந்ததன் பரத்மதயாகிய யாமனமய, அந்த
யாமன வனப்புமைத்தாகலும் தகட்தைன்” என்றாள் எனின் அது
ைைனழிதல் ஆகும்.

203
7.5 நால்வருக்கும் உாிய ைரபுகள்

தமலவி, ததாழி, பசவிலி, நற்றாய் என்னும் நால்வர்க்கும்

உாிய ைரபுகமளப் பின்வரும் நூற்பாக்கள் தபசுகின்றன.
பால்பகழு கிளவி நால்வர்க்கும் உாித்தத
நட்பின் நைக்மக யாங்கலங் கமைதய (பபாருளி.5)
“நட்பின் வழங்கும் வழக்கைில்லாத விைத்து, பயிலாது வரும்
ஒரு கூற்றுச் பசால் தமலவி, ததாழி, பசவிலி, நற்றாய் ஆகிய
நால்வர்க்கும் உாித்து” என்பது நூற்பாவின் பபாருளாம்.
“உயிரும் நாணும் ைைப்பமும் என்ற பசால்லப்பட்ை மூன்றும்
குற்றம் தீர்ந்த நால்வர்க்கும் உாியவாம்” என்ற கருத்மதப் பின்வரும்
நூற்பா உைர்த்தும்.
உயிரும் நாணும் ைைனும் என்றிமவ
பசயிர்தீர் சிறப்பின் நால்வருக்கும் உாிய (பபாருளி.6)
இதில் பசயிர்தீர் சிறப்பின் என்றதனால் ஏமனதயார்
தபாலன்றி இந்த நால்வரும் ஒரு தன்மையர் ஆவர். இந்த நால்வரும்
ஆக்கமும், தகடும் ஒருவர் ைாட்டு வந்தால் தைக்கு உற்றது தபால்
நிமனப்பர் ஆமகயால், ஒருவமரபயாருவர் இன்றியமையாது
ஓருயிர் தபாலவும், நாைமும் ைைனும் நால்வருக்கும் ஒக்கும்
ஆதலான், வருந்தும் தபாது வருத்தமும் ஒக்கும் எனவும் கூறியவாறு”
என்பார் இளம்பூரைர்.

7.6 அறத்பதாடு நிற்றல்

தமலவனும் தமலவியும் ஊழின் பயனாய் எதிர்ப்பட்டு

உள்ளத்பதழுந்த அன்பின் பபருக்கினால் இருவரும் ஒருவராய்
ஒழுகிய உள்ளப்புைர்ச்சியாம் களபவாழுக்கம் கற்பாய் ைாறுவதற்குத்
துமை நிற்பது அறத்பதாடு நிற்றலாகும். ‘அறத்பதாடு நிற்றல்’
குறித்துப் பபாருளியலில் பதால்காப்பியர் விளக்குகிறார். யாரும்
அறியாது நிகழ்ந்த களபவாழுக்கத்மத பைல்லத் தமலவி ததாழிக்குக்
கூற ததாழி பசவிலிக்குக் கூறச் பசவிலி நற்றாய்க்குக் கூறுவதத
அறத்பதாடு நிற்றலாம். நற்றாதய தமலவியின் தந்மதக்கும்,
தமனயர்க்கும் பவளிப்படுத்துவாள். தமலவி அறத்பதாடு நிற்கும்
காலத்தில் தான் ததாழி அறத்பதாடு நிற்பாள். தமலவி கூறாைல்

204
ததாழி தனக்குத் பதாிந்திருந்தாலும் அதமன
பவளிப்படுத்தைாட்ைாள். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
அறத்பதாடு நிற்கும் காலத் தன்றி
அறத்தியல் ைரபிலள் ததாழி என்ப (பபாருளி.12)
“தமலவி அறத்பதாடு நிற்கும் காலத்து அல்லாைல் ததாழி
தாதன அறத்ததாடு நிற்கும் ைரபில்மல” என்பது இந்நூற்பாவின்
பபாருளாம்.
முதற்கண் தமலவியானவள் ததாழிக்கு அறத்பதாடு நிற்பாள்.
அவ்வாறு நின்ற பின்தப ததாழி அறத்பதாடு நிற்பாள்.

7.6.1 ததாழி அறத்பதாடு நிற்றல்

ததாழி பசவிலிக்கு அறத்பதாடு நிற்றமல ஏழுவமகயாகக்

குறிப்பிடுவார் பதால்காப்பியர். அது பின்வரும் நூற்பாவால்
புலப்படும்.
எளித்தல் ஏத்தல் தவட்மக யுமரத்தல்
கூறுதல் உசாஅதல் ஏதீடு தமலப்பாடு
உண்மை பசப்புங் கிளவிபயாடு பதாமகஇ
அவ்பவழு வமகய என்ைனார் புலவர் (பபாருளி.12)
1. எளித்தல்
தமலவன் நம்ைாட்டு ைிகவும் எளியன் என்று கூறி
அறத்பதாடு நிற்றல்.
2. ஏத்தல்
தமலவன் ைிகவும் உயர்ந்தவன் என உயர்த்திக் கூறி
அறத்பதாடு நிற்றல்.
3. தவட்மகயுமரத்தல்
தமலவியிைத்துத் தமலவன் பகாண்ை தவட்மகயிமனயும்,
தமலவனிைத்துத் தமலவி பகாண்ை தவட்மகயிமனயும், கூறி
அறத்பதாடு நிற்றல்.
4. கூறுதல்
தமலவிமய இத்தமலவனுக்தக பகாடுத்தல் தவண்டும் என்று
கூறி அறத்பதாடு நிற்றல்.
5. உசாதல்
பவறியாட்டும், கழங்கும் இட்டுமரத்த தபாதும்
தவலதனாதைா, பிறதராதைா உசாவி அறத்பதாடு நிற்றல்.

205
6. ஏதீடு தமலப்பாடு
ஏததனும், ஓர் ஏதுமவ இமையிட்டுக் பகாண்டு
தமலமைப்பட்ைமை கூறி அறத்பதாடு நிற்றல்.
7. உண்மை பசப்பும் கிளவி
‘தமலவனுக்கும், தமலவிக்கும் உண்ைான நட்பு
இத்தன்மைத்து’ என உள்ளது உள்ளவாதற உமரத்து அறத்பதாடு
நிற்றல்.
தமலவி, ததாழிக்கு அறத்பதாடு நிற்பாள். ததாழி, பசவிலிக்கு
அறத்பதாடு நிற்பாள். பசவிலி நற்றாய்க்கும் நற்றாய் தந்மத
தமனயர்க்கு அறத்பதாடு நிற்பாள்.

7.6.2 பசவிலி அறத்பதாடு நிற்கும் ைரபு

ததாழி அறத்பதாடு நிற்பதன் முன்னம் பசவிலி குறிப்பால்

உைர்தமலப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
உற்றுழி யல்லது பசால்ல லின்மையின்
அப்பபாருள் தவட்மகக் கிளவியி னுைர்ப
(பபாருளி.13)
“காைம் ைிக்க வழி யல்லது பசால் நிகழ்ச்சி இன்மையின்,
தமலவி தான் கருதிய பபாருள்தைல் உண்ைாகும் தவட்மகமயத்
தமலவி தன்னாதல அறிவாள்” என்பர். இம்ைரபு பசவிலிக்கும்,
நற்றாய்க்கும் பபாது என்பர்.

7.7 பபண்களின் இயல்பு

பபண்களுக்குாிய இயல்புகமளப் பின்வரும் நூற்பா

உமரக்கும்.
பசறிவும் நிமறவுஞ் பசம்மையும் பசப்பும்
அறிவும் அருமையும் பபண்பா லான
(பபாருளி.14)
“அைக்கம், அமைதி, ைனம் தகாைாமை, பசால்லுதல், எது
நன்மை பயப்பது எது தீமை பயப்பது என அறியும் அறிவு, உள்ளக்
கருத்தறிதல் இமவ யாவும் பபண்களுக்குாிய இயல்புகளாம்” என்பது
இந்நூற்பாவின் பபாருளாம்.

206
 “இந்த நூற்பாவாற் பசால்லுவது யாபதனின், அறத்பதாடு
நிற்றல் வமக இனிக் கூறுகின்ற வமரவு கைாதற்குப் பகுதியும்
உண்மை வமகயானும் புமனந்துமர வமகயானும் கூறுங்கால்
இமவ தபமதயராகிய பபண்டிர்க்கு இமயயுதைா என ஐயுற்றதற்குக்
கூறப்பட்ைது” என்பார் இளம்பூரைர். பசறிவு என்பது அைக்கம்;
நிமறவு என்பது அமைதி; பசம்மை என்பது ைனங்தகாைாமை; பசப்பு
என்பது பசால்லுதல்; அறிவு என்பது நன்மை பயப்பனவும் தீமை
பயப்பனவும் அறிதல் என்பார்.

7.8 வமரவு கைாதல்

களபவாழுக்கத்தில் இமைந்த தமலவனும் தமலவியும்

ைைம் முடிக்கும் நிமலயிதலதய கற்பு வாழ்க்மக பதாைங்கும்.
களபவாழுக்கத் தமலவன்பால் “இத்தமலவிமய ைைமுடிக்க
தவண்டும்” என எடுத்துக் கூறும் பைி ததாழியினுமையதாகும்.
இதமன ‘வமரவுகைாதல்’ என்று இலக்கை நூல்கள் கூறும்.
தமலவிமய வமரதல் தவண்டும் என்னும் கருத்தால் ததாழி
சிலவற்மறக் கூறுவாள். ததாழி நிகழ்த்தும் கூற்றுகள்
சிலவற்றுக்கான பயனாக வமரவுகைாதல் விளங்குதமல,
“பபாழுதும் ஆறும் காப்புபைன் றிவற்றின்
வழுவி னாகிய குற்றங் காட்ைலும்
தன்மன அழிதலும் அவணூறு அஞ்சலும்
இரவினும் பகலினும் நீவா என்றலும்
கிழதவான் தன்மன வாரல் என்றலும்
நன்மையும் தீமையும் பிறிதிமனக் கூறலும்
புமரபை வந்த அன்னமவ பிறவும்
வமரதல் தவட்மகப் பபாருள என்ப”
(பபாருளி.15)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
1. தமலவன் வருகின்ற இராப் பபாழுதும், அக்காலத்து
வழியும், ஊாின் கண் உள்ள கடுமையான காவலும் என்று
கூறப்பட்ைவற்றால் விமளயும் வழுவிமன எடுத்துக் காட்ைல்.
2. தான் ைனன் அழிந்து கூறுதல்.
3. தமலவிக்கு வரும் இமையூறுகமளக் கூறுதல்.

207
 4. இரவில் வந்தால் ‘பகலில் வா’ என்றல், பகலில் வந்தால்
‘இரவில் வா’ என்றல்.
5. தமலவமன ‘நீ வராதத’ எனல்.
6. நன்மையாகவும், தீமையாகவும் பிறபபாருமள எடுத்துக்
கூறல்
7. தமலவமனக் பகாடியன் என்றலும் பநாதுைலர்
வமரகின்றார் என்றலும், அன்மன பவறியாட்டு எடுக்கின்றாள்
என்றலும் பிறவுைாகும்.
இங்கு கூறப்பட்ை ஏழும் புைர்ச்சி விருப்பைின்மையாற்
கூறப்பட்ைனவல்ல வமரதல் தவண்டும் என்ற
பபாருளுமையனதவயாம்.
தமலவன் களபவாழுக்கத்மத நீட்டித்த விைத்துத் ததாழி
தவட்மகப் பபாருளாற் கூறுதமல ைறுத்து, உள்ளது உள்ளவாதற
உமரத்தலும் உண்பைன்பார் ஆசிாியர். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா
உைர்த்தும்.
தவட்மக ைறுத்துக் கிளந்தாங்கு உமரத்தல்
ைாீஇய ைருங்கின் உாித்பதன பைாழிப (பபாருளி.16)

7.9 தமலவனுக்குாிய ைரபு

களவின் தபாது தமலவன் ததர், யாமன, குதிமர தபான்ற

ஊர்திகளில் ஊர்ந்து வந்து தமலவிமயக் கூடுதற்கு உாியன்
என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
ததரும் யாமனயும் குதிமரயும் பிறவும்
ஊர்ந்தனர் இயங்கலும் உாியர் என்ப (பபாருளி.17)

7.10 உண்ைாதவற்மற உண்ைன தபாலக் கூறுதல்

உண்ணுதல் பதாழிமல நிகழ்த்த இயலாத பபாருமள

உண்ைன தபாலக் கூறுவதும் ைரபு. இதமன,
உண்ைதற்குாிய அல்லாப் பபாருமள
உண்ைன தபாலக் கூறலும் ைரதப (பபாருளி.18)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
கண்ணும் பகாளச்தசறி பநஞ்தச இமவபயன்மனத்
தின்னும் அவர்க்காை லுற்று (குறள்.1244)

208
7.11 களவில் தமலவன் இயல்பும் திறனும்

களவுக் காலத்தில் தமலைகனின் இயல்பு குறித்துச் சில

நூற்பாக்கள் தபசுகின்றன.
பபாருபளன பைாழிதலும் வமரநிமல யின்தற
காப்புக்மகம் ைிகுதல் உண்மை யான
அன்தப அறதன இன்பம் நாபைாடு
துறந்த ஒழுக்கம் பழித்தன் றாகலின்
ஒன்றும் தவண்ைா காப்பி னுள்தள (பபாருளி.19)
“தமலைகமளத் தைர் காக்குங்காவல் ைிகுதியான தபாது
அன்பு, அறன், இன்பம் நாைம் முதலியன நீங்கப் பபறும். தமலவி
பவளிதய பசல்ல முடியாது காப்பு ைிகுதல் உண்மையான தபாது
பபாருள்வயிற் பிாிதல் என்று கூறுதல் நீக்கப்பைாது” என்பது
நூற்பாவின் பபாருளாம்.
அவ்வாறு தமலைகன் பபாருள்வயிற் பிாியும் தபாது
உைன்தபாக்குக் கருதிய தமலைகட்குத் தான் பசல்லும் வழி கல்லும்
கரடும் ஆகிய ‘சுரம்’ என்று கூறுதலும் நீக்கப்பைாது என்பதமனப்
பின்வரும் நூற்பா உமரக்கும்.
சுரம் என பைாழிதலும் வமரநிமல யின்தற (பபாருளி.20)

7.12 புலபனறி வழக்குகள்

ைக்கள் வாழ்க்மகயில் இயல்பாகக் காைப்படும் ஒழுக்கம்

உலக வழக்கு எனப்படும். உலக வழக்கில் சிறந்தனவாயுள்ளவற்மற
ஒன்றாகத் பதாகுத்துப் பாைல்களாக எழுதிமவப்பர்.
அப்பாைல்களாகிய நூல்வழக்கு, நாைக வழக்கு எனப்படும்.
உலகவழக்கும், நாைக வழக்கும் தசர்ந்ததத புலபனறி வழக்கு ஆகும்.
இப்புலபனறி வழக்மகதய பசய்யுள் வழக்கு என்பர்.
உயர்ந்ததார் கூறும் வழக்கு வழிப்படுதலின் அவ்வழக்கினது
பநறியிதல நைத்தல் பசய்யுட்குக் கைன் ஆகும். இதமன,
உயர்ந்ததார் கிளவி வழக்பகாடு புைர்தலின்
வழக்கு வழிப்படுதல் பசய்யுட்குக் கைதன (பபாருளி.21)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

209
7.13 வழக்பகனல் ஆகாதன

அறத்திற் கழிவுமையன பபாருட்பயம்பை வருபைனில்

அவற்மற வழக்கு என்று வழங்குதல் பழித்தது ஆகும் என்பர்.
அறத்திற் கழிந்தன என்பது அகத்தில் பிறர்ைமனக்கூட்ைம் ஆகும்.
அறத்திற் கழிவுமைய புறப்பபாருள் ஆவது ஆநிமர தகாைல்
தபான்றனவாகும். இதமன,
அறக்கழி வுமையன பபாருட்பயம் பைவாின்
வழக்பகன வழங்கலும் பழித்த பதன்ப (பபாருளி.22)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
அறம் முதலியன வழுவின்று ஆயினும் நாண் அழிய வரும்
பபாருண்மை புைர்த்தற்க என்பமத,
ைிக்கபபாருளினுட் பபாருள்வமக புைர்க்க
நாணுத் தமலப் பிாியா நல்வழிப் படுத்த (பபாருளி.23)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். “அகப் பபாருட்கண்தை நாண் நீங்காத
நல்வழிக்கட் படுத்தப் பபாருள் வமக புைர்க்க” என்பது நூற்பாவின்
பபாருளாம். எ.கா:
பிறர்நாைத் தக்கது தான்நாைா னாயின்
அறன் நாைத்தக்க துமைத்து (குறள்.1018)

7.14 பசால்வழுவும், ைரபுவழுவும்

பபாருளியலில் பசால்வழு குறித்தும், ைரபு வழி குறித்தும்

தபசுகிறார் பதால்காப்பியர். இமவ பைாழியமைப்புக் குறித்த
பசய்தியாகும்.
முமறப்பபயர் ைருங்கினற் பகழுதமகப் பபாதுச் பசால்
நிமலக்குாி ைரபின் இருவீற்றும் உாித்தத (பபாருளி.24)
“முமறப்பபயாிைத்து ‘எல்லா’ என்னும் பபாதுச் பசால்
ஆண்பாற்கும் பபண்பாற்கும் ஒப்ப உாிய தாகும்” என்பது
நூற்பாவின் பபாருளாம். எல்லா என்பது பபண்பாமல ஆண்பாலும்,
ஆண்பாமலப் பபண்பாலும் கூறற்கு உாியதாகும். ததாழியும்
தமலவியும் தமலவமன ‘எல்லா’ எனவும், தமலவிமயயும்
ததாழிமயயும் தமலவன் எல்லா எனவும் கூறுதல் ைரபாகும்.

210
 பசால்லதிகாரத்துச் பசால்ல தவண்டியவற்மறப் ஈண்டுப்
பபாருளதிகாரத்தில் கூறியது பபாருந்துைா? என்ற வினா எழும்
எனக் கருதி இளம்பூரைர் இதற்கு, “இச்பசால் காைப் பபாருளாகத்
ததான்றுதலாற் பசால்லதிகாரத்து ஓதாது ஈண்டு ஓதப்பட்ைது” என்று
விளக்கம் தருகிறார்.
தாயத்தின் அமையா ஈயச் பசல்லா
விமனவயின் தங்கா வீற்றுக் பகாளப்பைா
எம்பைன வரூஉங் கிழமைத் ததாற்றம்
அல்ல வாயினும் புல்லுவ உளதவ (பபாருளி.25)
என்னும் நூற்பா ைரபு வழுவமைத்தல் கூறுகிறது. “தந்மத பபாருள்
ைகனுக்குாியதாதல், ஒருவன் பகாடுப்ப ஒருவன் பபறுதல், உழவு
முதலியவற்றான் வருதல், பமகயினால் வந்தது தகாைல் ஆகிய
இந்நான்கினாலும் வரும் பபாருளினது உாிமைத்ததாற்றம்
அல்லவாயினும் பபாருந்துவ உள” என்பது நூற்பாவின்
பபாருளாகும். கிழமைத் ததாற்றம் என்ற பதாைருக்குத் ததாழி
தமலவியின் உைமல என்னுைல் என்று கூறும் கூற்மறச் சான்றாகக்
கூறுவார் உமரயாசிாியர். எ.கா:
விரும்பிநீ என்ததாள் எழுதிய பதாய்யிலும் யாழநின்
மைந்துமை ைார்பிற் சுைங்கும் நிமனத்துக் காண்
(கலித்.18) - இங்குத் தமலைகள் ததாமளத் ததாழி எனபதனக்
கூறியது காண்க.

7.15 பபாருள் பகாள்ளும் ைரபு

“ஒருபக்கத்துக் கூறிய பபாருண்மை ஒழிந்த பக்கத்தும் வரும்

வமகத்து” என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
ஒருபாற் கிளவி ஏமனப்பாற் கண்ணும்
வருவமக தாதன வழக்பகன பைாழிய (பபாருளி.26)
ைமனதயாள் ைாட்டும் காைக்கிழத்தி ைாட்டும் நிகழும்
புைர்ச்சியும் பிறவும் ஊைலும் பரத்மதயர் ைாட்டும் நிகழும்.

7.16 இன்பம் என்பது ைனத்தத உள்ளது

இன்பம் என்பது ைனம் பபாருந்தி வரும்

விருப்பத்மதயுமையது என்னும் கருத்மதப் பின்வரும் நூற்பா
விளக்கும்.

211
 எல்லா உயிர்க்கும் இன்பம் என்பது
தான் அைர்ந்து வரூஉம் தைவற் றாகும் (பபாருளி.27)
எல்லா உயிர்க்கும் இன்பம் என்பது தன் ைனம் பபாருந்தி
வரும் விருப்பத்மதயுமைத்து. எனதவ ைனம் பபாருந்திய வழிப்
பரத்மதயர் ைாட்டும் இன்பம் உளதாகும் எனவும் ைனம் பபாருந்தாத
வழி ைமனவியர் ைாட்டும் இன்பைின்றாம் எனவும் பபாருள்
உமரப்பார் இளம்பூரைர்.

7.17 பரத்மதயிற் பிாிவுக்குாிதயார்

பரத்மதயர் ைாட்டு வாயில் விடுதல் நான்கு வருைத்தார்க்கும்

உண்டு என்பதமனயும், அவ்வாறு பிாியும் பிாிவில் நிலம் பபயர்ந்து
பசல்லுதல் இல்மல என்பதமனயும் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
பரத்மத வாயில் நால்வர்க்கும் உாித்து
நிலத்திாி பின்றஃ பதன்ைனார் புலவர் (பபாருளி.28)

7.18 களவில் தமலைகன் ைரபுகள்

களவின் தபாது தமலவிக்கு எந்த எந்த இைங்களில்

தமலவனுைன் உைன் தபாதல் குறிப்பும், வமரவுகைாதல் குறிப்பும்
ததான்றும் என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
ஒருதமல உாிமை தவண்டினும் ைகடூஉப்
பிாிதல் அச்சம் உண்மை யானும்
அம்பலும் அலரும் களவுபவளிப் படுக்குபைன்று
அஞ்ச வந்த ஆங்கிரு வமகயினும்
தநாக்பகாடு வந்த இமையூறு பபாருளினும்
தபாக்கும் வமரவும் ைமனவிகண் ததான்றும் (பபாருளி.29)
“ஒருதமலயாகத் தமலைகள் உாிமை பூண்ைமல
தவண்டியவிைத்தும், பிாிதல் நிகழும் என்ற அச்சம் ததான்றியக்
கண்ணும், களபவாழுக்கத்மத பவளிப்படுத்தும் அம்பல், அலர் இமவ
ததான்றியக் கண்ணும் தமலவன் வருமகக்குக் காத்திருந்த தபாது
ததான்றும் இமையூறுகள் நிகழும் தபாதும் தமலைகனுைன் உைன்
தபாக்கிற் பசல்ல தவண்டும் என்றும், வமரவுகைாதல் தவண்டும்
என்றும் ததான்றும்” என்பது நூற்பாவின் பபாருளாம்.

212
7.19 கற்பில் தமலவன் பைிவு

தமலவிமய விை உயர்ந்தவனாகதவ காைப்படும் தமலவன்

தமலவியிைம் பைிந்து நிற்கும் இைம் எதுபவனப் பின்வரும் நூற்பா
விளக்குகிறது.
ைமனவி உயர்வும் கிழதவான் பைிவும்
நிமனயுங் காமலப் புலவியுள் உாிய (பபாருளி.31)
“புலவியின் தபாது (ஊைலின் தபாது) தமலைகள் உயர்வும்,
தமலைகன் பைிவும் உாிய” என்பது பபாருளாம்.

7.20 தமலவியின் எழில் நலம் பாராட்ைல்

களவில் தமலவியின் நலம் பாராட்டிய தமலைகன் கற்பின்

தபாதும் அவளது எழில் நலத்மதப் பாராட்டுவான். இதமன,
நிகழ்தமக ைருங்கின் தவட்மக ைிகுதியிற்
புகழ்தமக வமரயார் கற்பினுள்தள (பபாருளி.32)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். இதற்கு “கற்புக் காலத்தும் தமலவியின்
எழிமலக் கண்டு, தவட்மக ைிகுதியால் புகழ்தமல நீக்கார்” என்பது
பபாருளாகும். எ.கா:
அமைைருள் இன்றுயில் அம்பமைத் தைபைன்தறாள்
துமைைலர் எழில்நீலத் ததந்பதழில் ைலருண்கண்
ைைபைௌவல் முமகயன்ன ைாவீழ்வான் நிமரபவண்பல்
ைைநாறு நறுந்தண் ைாாிவீழ் இருங்கூந்தல்
அலர்முமல யாகத் தகன்ற அல்குல்
சிலநிமர வால்வமளச் பசய்யா தயாபவனப்
பலபல கட்டுமர பண்மையிற் பாராட்டி (கலித்.14)

7.21 தமலவிக்குாிய இயல்புகள்

தமலவன் தன்மனப் பாராட்டுவதிலிருந்து தமலவன்

தன்மனப் பிாிந்து பசல்ல விருக்கிறான் என்பமதத் தமலவி
உைர்வாள் என்பமதப் பின்வரும் நூற்பா விளக்குகிறது.
பசய்பபாருள் அச்சமும் விமனவயிற் பிாிவும்
பைய்பபற உைர்த்துங் கிழவிபா ராட்தை
(பபாருளி.36)

213
 “தமலவன் பிாியும் காலத்துத் தமலவிமயப் பாராட்டும்
பாராட்டு, அவன் பபாருள் வயிற் பிாியுைிைத்து வழியின் தன்மை
குறித்த அச்சத்மதயும், விமனவயிற் பிாிமவயும், தமலவிக்கு
உைர்த்தும்” என்பது பபாருளாம்.
“கற்பின்கண் தமலவி தன் தமலவனின் பரத்தமைமயப்
புகழ்ந்து கூறினாலும் உள்ளத்தின் கண் ஊைல் இருக்கும்”
என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
கற்புவழிப் பட்ைவள் பரத்மதமய ஏத்தினும்
உள்ளத் தூைல் உண்பைன பைாழிப (பபாருளி.37)
“தமலவி தவபறாருத்தியின் குைங்கள் இத்தன்மையன என்று
தமலவனிைம் கூறித் தமலவனது குறிப்பிமன அறிவாள்” என்னும்
கருத்திமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
கிழதவாள் பிறள்குைம் இமவபயனக் கூறிக்
கிழதவான் குறிப்பிமன உைர்தற்கும் உாியள் (பபாருளி.38)

7.22 தமலவி பசயலில் உள்ள வழுக் காத்தல்

ஏததனும் ஒரு பருவத்மதக் குறித்த வழி அந்தப் பருவம்

இரண்டு திங்கள் இருக்கும் எனினும் அப்பருவம் ததான்றிய உைதன
அதமனக் கண்டு பசயலற்றுப் தபாய் அக்காலம் முழுவதும் கழிந்தது
தபாலக் கூறுதல் உண்டு. இது வழுதவயாம். அவ்வாறு கூறுதல்
அறியாமையினாதலா, வருத்தத்தாதலா, ையக்கத்தாதலா,
அக்காலத்திற்குாிய பபாருள் ைிகத் ததான்றுவதாதலா இந்நான்கு
பபாருளாலும் நிகழும் என்ற கருத்மத பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
பபாழுது தமலமவத்த மகயறு காமல
இறந்த தபாலக் கிளக்குங் கிளவி
ைைதன வருத்தம் ைருட்மக ைிகுதிபயாடு
அமவநாற் பபாருட்கண் நிகழும் என்ப (பபாருளி.40)
இவ்வாறு வரும் பசய்யுள், காலம் பிமழத்துக் கூறுகின்றதல்ல;
ைரபுவழுவமைதியாகக் பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர். சான்றாக,
பபாருகைல் வண்ைன் புமனைார்பில் தார்தபால்
திருவில் விலங்கூன்றித் தீம்பபயல் தாழ
வருதுபைன பைாழிந்தார் வாரார்பகால் வானம்

214
 கருவிருந்து ஆலிக்கும் தபாழ்து (கார்நாற்.1) – இது பருவம்
கண்ை வழி ‘வாரார் பகால்’ என்றமையால் இறந்தது தபாலக்
கிளந்தவாறு ஆயிற்று. பிறவும் இவ்வாதற வரும் என்பர்.
தமலைகளுக்கு உாிய ைற்றுதைார் ைரபிமனப் பின்வரும்
நூற்பா விளக்குகிறது.
தம்முறு விழுைம் பரத்மதயர் கூறினும்
பைய்ம்மை யாக அவர்வயி னுைர்ந்து
தமலத்தாட் கழறல்தம் எதிர்ப்பபாழு தின்தற
ைலிதலும் ஊைலும் அமவயலங் கமைதய (பபாருளி.39)
“பரத்மதயர் தாமுற்ற துன்பத்திமனத் தமலவியிைம் கூறிய
வழியும் அவர்களின் துன்பத்மத பைய்ம்மையாக உைர்ந்து மவத்தும்
தமலைகன் ைாட்டுக் கழறுதல் தமலவன் எதிர்ப்பட்ை பபாழுது
இல்மல. ைகிழ்ச்சியும் புலவியும் அல்லாத காலத்து” என்பது
நூற்பாவின் பபாருளாகும்.
“கூறினும் என்ற உம்மை எதிர்ைமற; கூறாமை
பபரும்பான்மை. அதமன ஐயப்பைாது துைிதலான் பைய்ம்மையாக
பவன்றார். அதமனத் தமலைகன் வந்த வழிக் கூறுவாளாயின்
தனக்குப் புைர்ச்சியிற் காதலில்மலயாம்; பசால்லாலாயின் அவள்
கூறியவதனாற் பயனில்மலயாம். அதமனப் கலவியிறுதியினும்,
புலவியினும் கூறப்பபறும்” என்பர் இளம்பூரைர்.

7.23 ததாழியின் சில கூற்று ைரபுகள்

களவில் ததாழிக்குாிய ைரபுகள் குறித்துப் பின்வரும் நூற்பா

விளக்குகிறது.
இரந்து குமறயுற்ற கிழவமனத் ததாழி
நிரம்ப நீக்கி நிறுத்தல் அன்றியும்
வாய்மை கூறலும் பபாய்தமலப் பபய்தலும்
நல்வமக யுமைய நயத்திற் கூறியும்
பல்வமக யானும் பமைக்கவும் பபறுதை
(பபாருளி.41)
“தன் எண்ைத்மத நிமறதவற்றித் தருைாறு இரந்து தகட்கும்
தமலவமனத் ததாழி, ைிகத் பதாமலவில் நீக்கி நிறுத்தல் (தசட்பமை)
அல்லாைல் ‘நும் கூட்ைத்மத யான் முன்தப அறிதவன்’ என்று

215
பைய்யாகதவ கூறலும், தமலவன், ‘அப்புைர்ச்சி இல்மல’ என்றால்
அவமனப் ‘பபாய்யன்’ எனக் கூறுதலும், நல்ல கூறுபாடுமைய
பசாற்கமளக் தகலியாகக் கூறியும் இங்ஙனம் பல்தவறு வமகயானும்
பமைத்து பைாழிந்து பசால்லவும் பபறும்” என்பது நூற்பாவின்
பபாருளாம்.
இங்ஙனம் தமலவனிைம் ததாழிகூறுதல் வழுதவ ஆயினும்
நாைக வழக்காகவும் உலகியல் வழக்காகவும் புமனந்துமரத்
தமையான் ைரபு வழுவமைதி ஆகும்.
ததாழிக்குாியததார் ைரபு வழுக்காத்தல் குறித்து தைலும் இரு
நூற்பாக்கள் உள்ளன.
உறுகண் ஓம்பல் தன்னியல் பாகலின்
உாிய தாகும் ததாழிகண் உரதன (பபாருளி.43)
“தமலைகனுக்குாிய துன்பத்மதப் தபாக்குதல் ததாழிக்கு
இயல்பாகலின் ததாழி அறிவுமையளாக விளங்குதல் அவளுக்கு
உாியதாகும்” என்பது இந் நூற்பாவின் பபாருளாகும்.
உயர்பைாழிக் கிளவியும் உாியவால் அவட்தக (பபாருளி.44)
“உயர்த்துச் பசால்லும் கூற்றும் ததாழிக்குாித்து என்பர்”
என்பது பபாருளாம். இது ததாழி தமலவமன உயர்த்திக் கூறல்,
தமலவிமய உயர்த்திக் கூறல் என்ற இரண்டுக்கும் பபாருந்தும்
என்பர்.

7.24 தமலவன்-தமலவிக்குாிய பபாதுைரபு

தமலவன், தமலவி ஆகிய இருவருக்கும் உாிய பபாதுவான

ைரபு குறித்து இரண்டு நூற்பாக்கள் உள்ளன. அமவ பின்வருைாறு:
உயர்பைாழிக் கிளவி உறழுங் கிளவி
ஐயக் கிளவி ஆடூஉ விற் குாித்தத (பபாருளி.42)
“உயர்த்திச் பசால்லுதற்கு உாிய பசால்லானது
தமலவனுக்கும் தமலவிக்கும் உாியதாகும். ஐயக் கிளவி
தமலவனுக்தக உாியதாகும்” என்பது நூற்பாவின் பபாருளாம்.
தமலவி ைாட்டு ஐயக்கிளவி இன்று என்றவாறாம். அதனாற் குற்ற
பைன்மனபயனின், பதய்வபைன்று ஐயுறுங்கால் அதமன முன்பு
கண்ைறிவாளாதல் தவண்டும். காைாமையின் ஐயைிலள் என்க”
என்பர் இளம்பூரைர்.

216
 சினதன தபமதமை நிம்பிாி நல்குரவு
அமனநால் வமகயுஞ் சிறப்பபாடு வருதை
(பபாருளி.48)
“சினமும் தபமதமையும் பபாறாமையும் வறுமையும் என்று
பசால்லப்பட்ை அந்நான்கு வமகயும் யாதானும் ஒரு பபாருமளச்
சிறப்பித்தல் காரைைாக வரும்” என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாம்.

7.25 வாயில்கள் ைரபு

வாயில்களுக்குாிய ைரபிமனப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.

வாயிற் கிளவி பவளிப்பைக் கிளத்தல்
தாவின் றுாிய தத்தங் கூற்தற (பபாருளி.45)
“அவரவர் பசால்லத்தகும் கூறுபாட்டினால் வாயில்கள் கூறும்
கிளவி பவளிப்பைக் கிளத்தல் தகடின்றி உாிய” என்பது இதன்
பபாருள்.
பசால்லினும் எழுத்தினும் ததான்றா ைரமப,
அன்மன என்மன என்றலும் உளதவ
பதான்பனறி முமறமை பசால்லினும் எழுத்தினுந்
ததான்றா ைரபின என்ைனார் புலவர் (பபாருளி.50)
என்னும் நூற்பாவில் சுட்டுவர். “அன்மன என்மன என்று
பசால்லுதலும் உள. அமவ முன்தனார் பசால்லிச் பசன்ற
முமறமையாகும். அமவ தாம் பசால்லினாலும் பசால்லிற்கு
உறுப்பாகிய எழுத்தினானும் பபாருள் ததான்றாத ைரபிமனயுமைய
என்று பசால்லுவர் புலவர்” என்பது பபாருளாகும்.’’

7.26 காட்ைலாகாப்பபாருள்கள்

காட்ைாலாகாப் பபாருள் யாமவ என்பமத உைர்த்தும்

நூற்பா பின்வருைாறு:
‘ஒப்பும் உருவும் பவறுப்பும் என்றா
கற்பும் ஏரும் எழிலும் என்றா
சாயலும் நாணும் ைைனும் என்றா
தநாயும் தவட்மகயும் நுகர்வும் என்றாங்கு
ஆவயின் வரூஉங் கிளவி எல்லாம்
நாட்டியல் ைரபின் பநஞ்சுபகாளின் அல்லது

217
 காட்ை லாகாப் பபாருள என்ப” (பபாருளி.51)
“ஒப்பு, உரு, பவறுப்பு, கற்பு, ஏர், எழில், சாயல், நாண், ைைன்,
தநாய், தவட்மக, நுகர்வு எனப்பட்ை அவ்வழிவரும் பசால்பலல்லாம்,
நாட்டில் வழங்கும் ைரபினாதன பபாருமள ைனத்தினால்
உைாினல்லது இது பபாருள் எனக் காட்ைலாகாத
பபாருமளயுமையன” என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாம்.
1. ஒப்பு - ‘தந்மதமய ஒக்கும் ைகன்’ என்பது.
2. உரு - என்பது உட்கு, பயிலாத பபாருமளக் கண்டுழி
வருவததார் ைன நிகழ்ச்சி.
3. பவறுப்பு - என்பது பசறிவு. அது அைக்கம் குறித்து நின்றது.
4. கற்பு -என்பது ைகளிர்க்கு ைாந்தர் ைாட்டு நிகழும் ைன
நிகழ்ச்சி
5. ஏர் - என்பது தளிாின் கண் ததான்றுவததார் பபாலிவுதபால
எல்லா உறுப்பினும் ஒப்பக் கிைந்து, கண்ைார்க்கு இன்பத்மதத்
தருவததார் நிறதவறுபாடு.
6. எழில் - என்பது அழகு
7. சாயல் - என்பது பைன்மை
8. நாண் - பபாிதயாரது ஒழுக்கத்துக்கு ைாறுபட்ைன
பசய்யாமைக்கு நிகழ்வததார் நிகழ்ச்சி.
9. ைைன் - பபண்டிர்க்கு உள்ளததார் இயல்பு.
10. தநாய் - என்பது துன்பம்.
11. தவட்மக - யாதானும் ஒன்மறப் பபறல் தவண்டும் எனச்
பசல்லும் ைன நிகழ்ச்சி.
12. நுகர்வு - இன்ப, துன்பங்கமள நுகரும் நுகர்ச்சி.
இமவபயல்லாம் காட்ைலாகாப் பபாருள் என்பதால் இமவ
இவ்வுலகில் இல்பபாருதளா எனின் அன்று அமவ உள்பபாருதள
என்பதமனப் பின்வரும் நூற்பா உைர்த்தும்.
இமைதயார் ததஎத்தும் எறிகைல் வமரப்பினும்
அமவயில் காலம் இன்மை யான (பபாருளி.52)
“ததவருலகத்திலும், கைல் சூழ்ந்த இந்த உலகத்திலும்
தைற்பசால்லப்பட்ை பபாருள் இல்லாத காலம் இன்மையான்
உள்பபாருள் என்தற பகாள்ளப்படும்” என்பது இந்நூற்பாவின்
பபாருளாம்.

218
7.27 இமறச்சியும் உள்ளுமறயும்

அகத்திமையியலில் ‘உள்ளுமற உவைம்’ என்ற ஒன்மறச்

பசான்னது தபால் இப் பபாருளியலில் ‘இமறச்சி’ என்ற ஒன்மற
மூன்று நூற்பாக்களில் பசால்கின்றார் பதால்காப்பியர். அதில் முதல்
நூற்பா பின்வருைாறு:
இமறச்சி தாதன உாிப்புறத் ததுதவ (பபாருளி.33)
“இமறச்சிப் பபாருள் என்பது உாிப்பபாருளின் புறத்ததாகத்
ததான்றும்” என்பது இந்நூற்பாவின் பபாருளாகும்.
கருப்பபாருளாகிய நாட்டிற்கும், ஊர்க்கும், துமறக்கும் அமையாகி
வருவது இமறச்சியாம். எ.கா:
நிலத்தினும் பபாிதத வானினும் உயர்ந்தன்று
நீாினும் ஆரள வின்தற சாரற்
கருங்தகாற் குறிஞ்சிப் பூக்பகாண்டு
பபருந்ததன் இமழக்கும் நாைபனாடு நட்தப
(குறுந்.3)
இப்பாைலில் நாட்டிற்கு அமையாகி வந்த கருப்பபாருளாகிய
குறிஞ்சிப்பூவும் பபருந்ததனும் இமறச்சிப் பபாருள்களாம்.
“இமறச்சி தாதன பபாருட்புறத் ததுதவ” எனப் பாைம்
ஓதுவாரு முளர். அவர்கள் பபாருட்புறத்து என்பதற்கு கருப்பபாருட்
புறத்தது என்று பபாருள் பகாள்வர்.
இமறச்சியில் தனிப்பட்ை குறிப்புப் பபாருள் ததான்றும்,
அதமனத் பதாியும் திறனுமைதயார்க்கு அது புலனாகும் என்பார்
பதால்காப்பியர். இதமனப் பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
இமறச்சியிற் பிறக்கும் பபாருளுைார் உளதவ
திறத்தியல் ைருங்கின் பதாியு தைார்க்தக
(பபாருளி.34)
“பபாருள் திறத்து இயலும் பக்கத்து ஆராய்வார்க்கு இமறச்சிப்
பபாருள் வயின் ததான்றும் பபாருளும் உள” என்பது இந்நூற்பாவின்
பபாருளாம். இவ்விமறச்சிப் பபாருள் 1) தவதறார் பபாருள்
பகாள்ளக் கிைத்தல், 2) கிைவாதிருத்தல் என்று இரு வமகப்படும்.
இமறச்சி பற்றிய ைற்பறாரு நூற்பா,

219
 அன்புறு தகுவன இமறச்சியிற் சுட்ைலும்
வன்புமற யாகும் வருந்திய பபாழுதத (பபாருளி.35)
என்றமைந்துள்ளது. “பிாிவாற்றாத காலத்து, இமறச்சிப்
பபாருள்களுள் தமலவன் அன்பு பசய்வதற்குத் தகுவனவற்மறக்
கருதிக் கூறலும் வற்புறுத்தலாகும்” என்பது நூற்பாவின்
பபாருளாகும்.
“துடியடிக் கயந்தமல கலக்கிய சின்னீமரப்
பிடியூட்டிப் பின்னுண்ணுங் களிபறனவும் உமரத்தனதர”
(கலித்.11)
என்ற பாைல் அடிகளில் உள்ள “பின் உண்ணும் களிறு” என்பது
இமறச்சிப் பபாருள் வற்புறுத்தற் குறிப்பின்கண் வந்தது.
உள்ளுமற குறித்தும் மூன்று நூற்பாக்கள் பபாருளியலில்
இைம் பபறுகின்றன. உள்ளுமற ஐந்து வமகப்படும் என்பதமனப்
பின்வரும் நூற்பா விளக்கும்.
உைனுமற உவைம் சுட்டு நமக சிறப்பபனக்
பகைலரு ைரபின் உள்ளுமற ஐந்தத (பபாருளி.46)
உள்ளுமற என்பது பிறிது ஒரு பபாருள் புலப்படுைாறு
நிற்பபதான்றாகும். அது கருப்பபாருள் பற்றி வரும் என
அகத்திமையியலிற் கூறப்பட்ைது. அது ஐந்து வமகப்படும்.
அமவயாவன 1. உைனுமற, 2. உவைம், 3. சுட்டு, 4. நமக, 5. சிறப்பு.
1. உைனுமற - உைன் உமறவபதான்மறச் பசால்ல,
அதனாதல பிறிபதாரு பபாருள் விளக்குவது.
2. உவைம் - உவமைமயச் பசால்ல உவைிக்கப்படும் பபாருள்
ததான்றுவது.
3. சுட்டு - ஒரு பபாருமளச் சுட்டிப் பிறிததார்
பபாருட்படுத்தல்.
4. நமக - நமகயினாற் பிறிபதாரு பபாருள் உைர நிற்றல்.
5. சிறப்பு - இதற்குச் சிறந்தது இது எனக் கூறுவதனாதன
பிறிததார் பபாருள் பகாளக் கிைப்பது.
அந்தைில் சிறப்பின் ஆகிய இன்பம்
தன்வயின் வருதலும் வகுத்த பண்தப (பபாருளி.47)
என்பதும் உள்ளுமற குறித்த நூற்பாதவயாம். “முடிவில்லாத
சிறப்பின் ஆகிய இன்பத்தின்கண் உள்ளுமறப் பபாருண்மை

220
வருதலும் வகுத்த இயல்தப” என்பது நூற்பாவின் பபாருள். எ.கா:
நுண்எழில் ைாமைச் சுைங்கைி ஆகம்தம்
கண்பைாடு பதாடுத்பதன தநாக்கியும் அமையார்என்
ஒண்ணுதல் நீவுவார் காதலர் ைற்றவர்
எண்ணுவ பதவன்பகா லறிதயன் என்னும் (கலித்.4)
அடுத்து வரும் நூற்பா உள்ளுமறப் பாற்படுவததார்
பசால்மல உைர்த்துகிறது. இதமன,
ைங்கல பைாழியும் அமவயல் பைாழியும்
ைாறில் ஆண்மையில் பசால்லிய பைாழியுங்
கூறிய ைருங்கிற் பகாள்ளும் என்ப
(பபாருளி.48)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். ைங்கல முதலாகக் கூறப்பட்ை மூன்றும்
உள்ளுமறப்பாற்படும் என்பது பபாருளாம்.
1. ைங்கல பைாழி - என்பது ைங்கலத்தாற் கூறும் பசால். அது
பசத்தாமரத் துஞ்சினார் எனல்.
2. அமவயல் பைாழி - என்பது இைக்கரைக்கிக் கூறுவது. அது
கண்கழீஇ வருதும் என்பதும்.
3. ைாறிலாண்மையிற் பசால்லிய பைாழி - என்பது ஒருவமனச்
சிங்கம் வந்தபதன்றாற் தபாற் கூறுவது.
இமவபயல்லாம் பசால்லாற் பபாருள்பைாமையின்
உள்ளுமறயின் பாற்படும் என்பார் இளம்பூரைர்.
இவ்வாறு பபாருளியலிலும் இமறச்சி, உள்ளுமற பற்றிய
கருத்துக்கள் கூறப்பட்டுள்ளன.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. கனவு காணுதல் யார்யாருக்குாிய ைரபு?
……………………………………………………………………………
2. பபண்பாலர்க்குாிய இயல்புகள் யாமவ?

221
……………………………………………………………………………
3. வழக்பகன வழங்கலும் பழித்தது எனக் பகாள்ளத்தக்கது எது?
……………………………………………………………………………
4. ஐயக்கிளவி யாருக்கு உாியது?
……………………………………………………………………………
5. உள்ளுமற எத்தமன வமகப்படும்?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்
பபாருளியல் அகத்துக்கும், புறத்துக்கும், களவுக்கும்,
கற்புக்கும் பபாதுவான பசய்திகமளக் கூறும் இயல் ஆகும்.
இளம்பூரைர் பபாருளியமல ஒழிபியல் என்று கூறுவர். பசால்தலாடு
பதாைர்புபடும் வாய்ப்பாட்ைால் பதாைராது பிறிததார் வாய்பாட்ைால்
பதாடுப்பினும் பபாருட்பைாைர்பு உண்ைாயிற் பபாருள் இமயயும்
வழி அமசச் பசாற்கள் திாியாது நின்ற நிமலதய பபாருள்படும்.
தமலவன், தமலவி இருவருக்குமுாிய ஒருபாற் கூற்றுகள் நான்கு
வமகப்படும். நட்பின் வழங்கும் வழக்கைில்லாத விைத்து, பயிலாது
வரும் ஒரு கூற்றுச் பசால் தமலவி, ததாழி, பசவிலி, நற்றாய் ஆகிய
நால்வர்க்கும் உாித்தாகும். தமலவனும் தமலவியும் ஊழின் பயனாய்
எதிர்ப்பட்டு உள்ளத்பதழுந்த அன்பின் பபருக்கினால் இருவரும்
ஒருவராய் ஒழுகிய உள்ளப்புைர்ச்சியாம் களபவாழுக்கம், கற்பாய்
ைாறுவதற்குத் துமை நிற்பது அறத்பதாடு நிற்றலாகும். யாரும்
அறியாது நிகழ்ந்த களபவாழுக்கத்மத பைல்லத் தமலவி ததாழிக்குக்
கூற, ததாழி பசவிலிக்குக் கூற, பசவிலி நற்றாய்க்குக் கூறுவதத
அறத்பதாடு நிற்றலாம். நற்றாதய தமலவியின் தந்மதக்கும்,
தமனயர்க்கும் பவளிப்படுத்துவாள். தமலவி அறத்பதாடு நிற்கும்
காலத்தில் தான் ததாழி அறத்பதாடு நிற்பாள். தமலவி கூறாைல்
ததாழி தனக்குத் பதாிந்திருந்தாலும் அதமன
பவளிப்படுத்தைாட்ைாள். ததாழி பசவிலிக்கு அறத்பதாடு நிற்றல்
எளித்தல் முதலாக ஏழு வமகப்படும். வமரவு கைாதலும் ஏழு
நிமலயில் அமைகின்றது. ஒப்பு முதலியன காட்ைலாகாப்
பபாருள்களாக வமரயறுக்கப்பட்டுள்ளன. இமறச்சிப் பபாருள்
என்பது உாிப்பபாருளின் புறத்ததாகத் ததான்றும். உள்ளுமற

222
என்பது உைனுமற, உவைம், சுட்டு, நமக, சிறப்பு என ஐந்து
வமகப்படும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்
கரத்தல் – ைமறத்தல்; பால்பகழு கிளவி - பயிலாது வரும் ஒரு
கூற்றுச் பசால்; உசாதல் – வினவுதல்; ஏதீடு – காரைத்மத
இமையிட்டு; பசப்பு – உமரத்தல்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. தமலவன், தமலவி, தாய்.
2. பசறிவு, நிமறவு, பசம்மை, பசப்பு, அறிவு, அருமை.
3. அறக்கழிவுமையன.
4. ஐயக்கிளவி தமலவனுக்கு உாியது.
5. உள்ளுமற ஐந்து வமகப்படும்.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. இருவற்கும் உாிய பாற்கிளவிகள் யாமவ? விளக்குக.

2. தமலவிக்குாிய கூற்று ைரபுகமள பதாகுத்துமரக்க.
3. அறத்பதாடு நிற்றல் ைரபுகமள விவாி.
4. “வமரதல் தவட்மகப்பபாருள” – விளக்குக.
5. காட்ைலாகாப் பபாருள்கள் குறித்பதழுதுக.
6. இமறச்சி குறித்பதழுதுக.
7. உள்ளுமறயின் வமககமள விளக்குக.
8. பபாருளியல் ஒழிபியலாகக் கருதத்தக்கது என்னும் கூற்மற
நிறுவுக.

223
 gpupT -3
nka;g;ghL> ctik> nra;As; cWg;Gfs; –
khj;jpiu Kjy; gh tiu
$W – 8: nka;g;ghl;bay;

அமைப்பு
8.1 சுமவயும் சுமவக்குறிப்பும்
8.2 எண்வமக பைய்ப்பாடுகள்
8.2.1 நமகயும் நமகப்பபாருளும்
8.2.2 அழுமகயும் அழுமகப்பபாருளும்
8.2.3 இளிவரலும் இளிவரல் பபாருளும்
8.2.4 ைருட்மகயும் ைருட்மகப் பபாருளும்
8.2.5 அச்சமும் அச்சப்பபாருளும்
8.2.6 பபருைிதமும் பபருைிதப் பபாருளும்
8.2.7 பவகுளியும் பவகுளிப் பபாருளும்
8.2.8 உவமகயும் உவமகப்பபாருளும்
8.3 அகத்திற்கும் புறத்திற்கும் பபாதுவான பைய்ப்பாடுகள்
8.4 அகத்திற்தக உாிய பைய்ப்பாடுகள்
8.4.1 முதல் அவத்மத பைய்ப்பாடு
8.4.2 இரண்ைாம் அவத்மத பைய்ப்பாடு
8.4.3 மூன்றாம் அவத்மத பைய்ப்பாடு
8.4.4 நான்காம் அவத்மத பைய்ப்பாடு
8.4.5 ஐந்தாம் அவத்மத பைய்ப்பாடு
8.4.6 ஆறாம் அவத்மத பைய்ப்பாடு
8.4.7 புறனமை
8.5 மகக்கிமளக்கு உாியபதாரு ைரபு
8.6 பபருந்திமைக்குாிய பைய்ப்பாடு
8.7 ைனன் அழியாதவழி நிகழ்வன
8.8 அழிவில் கூட்ைத்திற்குாிய பபாருள்
8.9. தமலவன் தமலவியர்க்கு உாிய ஒப்பு
8.10 தமலைகட்கு ஆகாதன
8.11 பைய்ப்பாட்டியல் புறனமை

224
அறிமுகம்
பைய்ப்பாட்டியல் என்பது பபாருளதிகாரத்தின் ஆறாம்
இயலாகும். பைய்ப்பாடு உைர்த்தினமையான் இவ்வியல் இப்பபயர்
பபற்றது. பைய்யின்கண் ததான்றுவது பைய்ப்பாடு எனப்படும்.
பதால்காப்பியர் நமக, அழுமக, இளிவரல், ைருட்மக, அச்சம்,
பபருைிதம், பவகுளி, உவமக என்னும் எண்வமக பைய்ப்பாடுகமள
அடிப்பமையான பைய்ப்பாடுகளாக வமரயறுப்பர். அகத்
திமைக்கும் புறத்திமைக்கும் பபாதுவான பைய்ப்பாடுகமளயும்
அகத்திற்தக உாிய பைய்ப்பாடுகமளயும் மகக்கிமள, பபருந்திமைக்
குாிய பைய்ப்பாடுகமளயும் ைனன் அழியாதவழி நிகழ்வனவற்மறயும்
பதால்காப்பியர் இவ்வியலில் 27 நூற்பாக்களில் எடுத்துமரப்பர்.

தநாக்கங்கள்
 சுமவயும் சுமவக்குறிப்பும் பற்றி விளக்குதல்.
 எண்வமக பைய்ப்பாடுகமளயும் அவற்றிற்குாிய
பபாருமளயும் எடுத்துமரத்தல்.
 அகத்திற்கும் புறத்திற்கும் பபாதுவான பைய்ப்பாடுகமள
அறியச் பசய்தல்.
 அகத்திற்தகயுாிய பைய்ப்பாடுகமள உைர்த்துதல்.
 மகக்கிமளக்குாியபதாரு ைரமபயும் பபருந்திமைக்குாிய
பைய்ப்பாடுகமளயும் விளக்குதல்.
 ைனன் அழியாதவழி நிகழ்வனவற்மற உைரச்பசய்தல்.
 அழிவில் கூட்ைத்திற்குாிய பபாருள், தமலைக்கட்குாிய ஒப்பு,
ஆகாதன பற்றி எடுத்துமரத்தல்.

8.1 சுமவயும் சுமவக்குறிப்பும்

விமளயாட்டு ஆயத்தின்கண் ததான்றிய முப்பத்திரண்டு

பபாருமளயும் குறித்து, அதன் புறத்து நிகழும் பபாருள் பதினாறு
என்று பசால்லுவர். இதமன,
பண்மைத் ததான்றிய எண்ைான்கு பபாருளும்
கண்ைிய புறதன நானான் பகன்ப (பைய்ப்.1)

225
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இதில் சுமவயும் சுமவக்குறிப்பும்
பதினாறு என்னும் கருத்து உைர்த்தப்பட்டுள்ளது. பதால்காப்பியர்
சுட்டும் முப்பத்திரண்டு (எண்ைான்கு) பபாருள்கள் நமக
முதலானவற்றிற்கு ஏதுவாகும் எள்ளல் முதல் விமளயாட்டு ஈறாக
பின்வரும் நூற்பாக்களில் உைர்த்தப்பட்டுள்ளன. இம்முப்பத்திரண்டு
பபாருளும் சுமவயும் சுமவக்குறிப்புைாகிய பதினாறு (நானான்கு)
பபாருளில் அைங்கும்.
வீரம், அச்சம், இழிப்பு, வியப்பு, காைம், அவலம், உருத்திரம்,
நமக, நடுவுநிமலமை என்னும் ஒன்பதும் சுமவயாகும். வீரக் குறிப்பு,
அச்சக் குறிப்பு, இழிப்புக் குறிப்பு, வியப்புக் குறிப்பு, காைக் குறிப்பு,
அவலக் குறிப்பு, உருத்திரக் குறிப்பு, நமகக் குறிப்பு,
நடுவுநிமலமைக் குறிப்பு என்னும் ஒன்பதும் சுமவக் குறிப்பாகும்.
இவற்றுள் நடுவுநிமலமையாகிய சுமவயும் நடுவுநிமலமைக்
குறிப்பாகிய சுமவக்குறிப்பும் ஒழித்து ஏமனய பதினாறும்
விமளயாட்டு ஆயத்தின்கண் ததான்றிய முப்பத்திரண்டு
பபாருளுக்கும் புறனாவன ஆகும். இப்பதினாறு பபாருளும் கற்று
நல்பலாழுக்கு ஒழுகும் அறிவுமையார் அமவக்கண்
ததான்றாமையான் ‘பண்மைத் ததான்றிய’ என்றார் என்பர்
இளம்பூரைர்.
யாபதான்றானும் விகாரப்பைாமை நடுவுநிமலமை
எனப்படும். இதமன ைத்திைம் என்றும் சாந்தம் என்றும் கூறுவர்.
இதமனப் பண்மைத் ததான்றிய எண்ைான்கு பபாருளில்
அைக்காமைக்குக் காரைம் அது வழக்கிலக்கைம் அன்று
என்பததயாகும் என்பர் இளம்பூரைர்.
சுமவ என்பது காைப்படு பபாருளால் காண்தபார்
உள்ளத்தில் வருவபதாரு தவறுபாட்மைக் குறிக்கும். தபமயதயா
புலிமயதயா கண்ை ஒருவன் அஞ்சியவழி, அவனுக்கு ையக்கமும்
கரத்தலும் நடுக்கமும் வியப்பும் ஏற்படும். அவற்றுள் அச்சத்திற்கு
ஏதுவாகிய தபயும் புலியும் சுமவப்படுபபாருள். அவற்மறக் கண்ை
காலந்பதாட்டு நீங்காது நின்ற அச்சம் சுமவ. அதன் ையக்கமும்
கரத்தலும் குறிப்பு. நடுக்கமும் வியர்ப்பும் அததனாடு ஒன்றிய
நிகழ்ச்சியாகிய சத்துவம். இவற்றுள் நடுக்கமும் வியர்ப்பும் பிறர்க்குப்
புலனாவன; ஏமனய ைன நிகழ்ச்சி. இவ்வாதற ஒவ்பவாரு

226
சுமவக்கும் சுமவப்படுபபாருள், சுமவக்குறிப்பு, சத்துவம் என்பன
அமையும்.
எட்டு வமகயான சுமவகளுள் வியப்பு எனினும் அற்புதம்
எனினும் ஒக்கும். காைம் எனினும் சிருங்காரம் எனினும் ஒக்கும்.
அவலம் எனினும் கருமை எனினும் ஒக்கும். உருத்திரம் எனினும்
பவகுளி எனினும் ஒக்கும். வீரம் என்பது ைாற்றாமரக் குறித்து
நிகழ்வது. அச்சம் என்பது அஞ்சத் தகுவன கண்ைவழி நிகழ்வது.
இழிப்பு என்பது இழிக்கத்தக்கன கண்டுழி நிகழ்வது. வியப்பு என்பது
வியக்கத்தக்கன கண்டுழி நிகழ்வது. காைம் என்பது இன்ப
நிகழ்ச்சியான் நிகழ்வது. அவலம் என்பது இழவு பற்றிப் பிறப்பது.
உருத்திரம் என்பது அவைதிப்பாற் பிறப்பது. நமக என்பது இகழ்ச்சி
முதலாயினவற்றாற் பிறப்பது என உமர கூறுவர் இளம்பூரைர்.
இவ்வாறு பசால்லப்பட்ை பதினாறு பபாருளும் எட்டு என
வரும் பக்கமும் உண்டு. இதமன,
நாலிரண் ைாகும் பாலுைா ருண்தை (பைய்ப்.2)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். அதாவது சுமவ, சுமவக்குறிப்பு
என்னும் பதினாறு பபாருமளயும் சுமவ எட்டுைாக்கி நிகழ்த்தல்
என்பர் இளம்பூரைர்.

8.2 எண்வமக பைய்ப்பாடுகள்

நமக, அழுமக, இளிவரல், ைருட்மக, அச்சம், பபருைிதம்,

பவகுளி, உவமக என்னும் எட்டும் பைய்ப்பாடு என்று பசால்லுவர்.
இதமன,
நமகதய அழுமக இளிவரல் ைருட்மக
அச்சம் பபருைிதம் பவகுளி உவமகபயன்று
அப்பால் எட்ைாம் பைய்ப்பா பைன்ப (பைய்ப்.3)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். பைய்ப்பாடு என்பமத இளம்பூரைர்,
உய்ப்தபான் பசய்தது காண்தபார்க் பகய்துதல்
பைய்ப்பா பைன்ப பைய்யுைர்ந் ததாதர
என்னும் பசயிற்றியனார் நூற்பாமவக்பகாண்டு விளக்குவர்.
அச்சமுற்றான் ைாட்டு நிகழும் அச்சம் சத்துவத்தினான் புறப்பட்டுக்
காண்தபார்க்குப் புலனாகும் தன்மை பைய்ப்பாடு எனக்

227
பகாள்ளப்படும் என உமர கூறுவர். இச்சுமவ பற்றிய இலக்கைம்
கூத்தினுட் பயன்பைல் உண்ைாதலின் ஈண்டு தவண்ைாதவாபவனின்
என வினா எழுப்பும் இளம்பூரைர், ஈண்டுஞ் பசய்யுட் பசய்யுங்காற்
சுமவபைச் பசய்ய தவண்டுதலின் ஈண்டுங் கூற தவண்டும் என்க என
விமை கூறுவர். எனதவ பைய்ப்பாடு பற்றிய இலக்கைம், பசய்யுள்
இயற்றுவார்க்கும் பயன்படும் என்பதாதலதய பதால்காப்பியர் தனி
இயலில் இதமன விாித்துமரத்துள்ளார் என்பது பதளிவாகும்.
பதால்காப்பியர் பசய்யுள் உறுப்புகளுள் ஒன்றாக,
உய்த்துைர் வின்றித் தமலவரு பபாருளின்
பைய்ப்பை முடிப்பது பைய்ப்பா ைாகும் (பசய்.196)
என பைய்ப்பாட்மை (பசய்.1) விளக்குவதும் இதமன வலியுறுத்தும்.
இளம்பூரைர் எண்வமக பைய்ப்பாடுகமளயும், “நமக என்பது
இகழ்ச்சியிற் பிறப்பது. அழுமக என்பது அவலத்திற் பிறப்பது.
இளிவரல் என்பது இழிப்பிற் பிறப்பது. ைருட்மக வியப்பிற் பிறப்பது.
அச்சம் அஞ்சத் தகுவனவற்றாற் பிறப்பது. பபருைிதம் வீரத்திற்
பிறப்பது. பவகுளி பவறுக்கத்தக்கனவற்றாற் பிறப்பது. உவமக
சிருங்காரத்திற் பிறப்பது” என விளக்குவர். இமவ எட்டும்
அகத்திற்கும் புறத்திற்கும் பபாதுவான பைய்ப்பாடுகள் என்பர்
இளம்பூரைர்.

8.2.1 நமகயும் நமகப்பபாருளும்

நமகப்படுபபாருள் கண்ைதன்வழி முறுவதலாடு வரும்

ைகிழ்ச்சிப் பபாருள் நமக எனப்படும். எள்ளல், இளமை, தபமதமை,
ைைன் என்று பசால்லப்பட்ை நான்கும் நமகப்பபாருள் ஆகும்.
இதமன,
எள்ளல் இளமை தபமதமை ைைபனன்று
உள்ளப் பட்ை நமகநான் பகன்ப (பைய்ப்.4)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். முைவர் பசல்லும் பசலவு எள்ளுதற்
பபாருண்மை யாயிற்று; ைைதவார் பசால்லுஞ் பசால் ைைமைப்
பபாருண்மை யாயிற்று; கவற்சி பபாிதுற் றுமரப்தபார் கூற்றுப்
தபமதமை யாயிற்று; குழவி கூறும் ைழமல இளமைப்
பபாருளாயிற்று என பசயிற்றியனார் பலவாகக் கூறும்

228
நமகப்பபாருமளத் பதால்காப்பியர் சுட்டும் நான்கினுள் அைக்குவர்
இளம்பூரைர். புைர்ச்சி நிைித்தைாகக் கூற்று நிகழ்ந்துழி வரும் நமக
இளமை என்பதனாற் பகாள்க என்றும் ைைம் என்பதற்கும் தபமதமை
என்பதற்கும் தவறுபாடு என்மனபயனின், ைைம் என்பது
பபாருண்மை அறியாது திாியக் தகாைல்; தபமதமை என்பது
தகட்ைதமன உய்த்துைராது பைய்யாக் தகாைல் என்றும் எள்ளல்
இளமை எனப் பபாதுப்பட்டு நின்றமையான் தன்ைாட்டு
நிகழும்வழிக் பகாள்க என்றும் உமர கூறுவர் இளம்பூரைர்.
“நமகயாகின்தற ததாழி” என்னும் பநடுந்பதாமகப்
பாட்டினுள்,
தண்துமற ஊரன் திண்தார் அகலம்
வதுமவ நாளைிப் புதுதவார்ப் புைாிய
பாிபவாடு வரூஉம் பாைன் பதருவிற்
புனிற்றாப் பாய்ந்பதனக் கலங்கி யாழிட்
பைம்ைமனப் புகுதந் ததாதன அதுகண்டு
பைய்ம்ைலி உவமக ைமறயிபனன் எதிர்பசன்
றிம்ைமன அன்றஃ தும்ைமன பயன்ற
என்னுந் தன்னும் தநாக்கி
ைம்ைர் பநஞ்சிதனான் பதாழுதுநின் றதுதவ (அகம்.56)
எனக் கூறி ‘நமகயாகின்தற ததாழி’ என்றமையின் எள்ளல் பற்றி
நமக ததான்றியது.

8.2.2 அழுமகயும் அழுமகப்பபாருளும்

இழிவு, இழவு, அமசவு, வறுமை என்று பசால்லப்பட்ை

நான்கு பபாருண்மையும் அழுமகக்குப் பபாருளாகும். இதமன,
இழிதவ இழதவ அமசதவ வறுமைபயன
விளிவில் பகாள்மக அழுமக நான்தக (பைய்ப்.5)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். பிறர் தன்மன எளியன் ஆக்குதலாற்
பிறப்பது இழிவு. உயிரானும் பபாருளானும் இழத்தல் இழவு. தளர்ச்சி
அமசவு; அதாவது தன்னிமலயில் தாழ்தல். நல்குரவு வறுமை. இமவ
ஏதுவாக அழுமக பிறக்கும். இது தன்ைாட்டு உற்றதனானும் பிறர்
ைாட்டு உற்றதனானும் பிறக்கும்.
ஐதயா எனின்யான் புலியஞ் சுவதல

229
 அமைத்தபனன் பகாளிதன அகன்ைார் பபடுக்க வல்தலன்
என்தபாற் பபருவிதுப் புறுகநின்மன
இன்னா துற்றஅறனில் கூற்தற
நிமரவமள முன்மக பற்றி
வமரநிழற் தசர்கம் நைந்திசிற் சிறிதத (புறம்.255)
என்னும் பாைல் இழிவு பற்றி வந்த அழுமகக்குச் சான்றாகும்.

8.2.3 இளிவரலும் இளிவரல் பபாருளும்

மூப்பு, பிைி, வருத்தம், பைன்மை என்று பசால்லப்பட்ை

நான்கு பபாருண்மையும் இளிவரலுக்குப் பபாருளாகும். இமவ
நான்கும் தன் ைாட்டுத் ததான்றினும் பிறர் ைாட்டுத் ததான்றினும்
நிகழும். இதமன,
மூப்தப பிைிதய வருத்த பைன்மைதயாடு
யாப்புற வந்த இளிவரல் நான்தக (பைய்ப்.6)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
முதுமை - மூப்பு; தநாய் - பிைி; துன்பம் - வருத்தம்; நல்குரவு
- பைன்மை. பிைியுறவு கண்டு இழித்தல் பிைி எனப்படும். எனதவ
உைம்பு தூயதன்று என இழித்தலும் அைங்கும் என்றும்
நாற்றத்தானும் ததாற்றத்தானும் பபாருந்துவனவும் இளிவரல்
பபாருளாகும் என்றும் உமர கூறுவர் இளம்பூரைர்.
தாழாத் தளராத் தமலநடுங்காத் தண்டூன்றா
வீழா இறக்கும் இவள்ைாட்டும் – காழிலா
ைம்ைர்பகாள் ைாந்தர்க் கைங்காகும் தன்மகக்தகால்
அம்ைமனக்தகால் ஆகிய ஞான்று. (நாலடி.14)
என்றது பிறர்ைாட்டு மூப்புப் பற்றிப் பிறந்த இளிவரல்.
ைாக்தகழ் ைைநல்லாய் என்றரற்றுஞ் சான்றவர்
தநாக்கார்பகால் பநாய்யததார் துச்சிமல – யாக்மகக்தகார்
ஈச்சிற கன்னததார் ததாலறினும் தவண்டுதை
காக்மக கடிவததார் தகால் (நாலடி.41)
என்றது உைம்பிமன அருவருத்துக் கூறும் பிைி பற்றிப் பிறந்த
இளிவரல்.
பசற்றார்பின் பசல்லாப் பபருந்தமகமை காைதநாய்
உற்றார் அறிவபதான் றன்று (குறள்.1255)

230
என்றது பிறர் வருத்தங் கண்டு பிறந்த இளிவரல்.
இற்பிறந்தார் கண்தையும் இன்மை இளிவந்த
பசாற்பிறக்கும் தசார்வு தரும் (குறள்.1044)
என்றது நல்குரவு பற்றிப் பிறந்த இளிவரல்.

8.2.4 ைருட்மகயும் ைருட்மகப் பபாருளும்

புதுமை, பபருமை, சிறுமை, ஆக்கம் என்று பசால்லப்பட்ை

நான்கினானும் ைருட்மக பிறக்கும். இதமன,
புதுமை பபருமை சிறுமை ஆக்கபைாடு
ைதிமை சாலா ைருட்மக நான்தக (பைய்ப்.7)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். ைதிமை சாலா ைருட்மக என்றமையான்,
அறிவுமையார் இப்பபாருட்கண் வியவார் என்பர் இளம்பூரைர்.
யாபதான்றானும் எவ்விைத்தினும் எக்காலத்தினும்
ததான்றாதபதாரு பபாருள் ததான்றியவழி வியத்தல் புதுமை
எனப்படும். அது கந்தருவர் அந்தரம் (வான்) தபாவது கண்டு
வியத்தல் தபால்வன.
பண்டு கண்ை பபாருள்கள் தபாலாது, பபாருள்கள்
அவ்வளவிற் பபருத்தன கண்டு வியத்தல் பபருமை எனப்படும்.
அமவ ைமலயும் யாமனயும் பசல்வமும் முன்கண்ை அளவின்
ைிக்கன கண்ைவழி வியப்பு வருதல் தபால்வன.
பிறவும் நுண்ைியன கண்டு வியத்தல் சிறுமை எனப்படும்.
அது கடுகின்கட் பல துமள தபால்வன.
ஒன்றன் பாிைாைங் கண்டு வியத்தல் ஆக்கம் எனப்படும். அது
தன்னளவின்றி நன்னிலஞ் சார்பாகத் ததான்றும் ைரம் முதலாயின
ஆகிய வழி வியத்தலும், நல்கூர்ந்தான் யாபதான்றும் இலாதான்
ஆக்கமுற்றானாயின், அதற்குக் காரைம் உைராதான் அது கண்டு
வியத்தலும், இமளயான் வீரங் கண்டு வியத்தலுைாம்.
பபாலம்பூ தவங்மக நலங்கிளர் பகாழுநிழல்
ஒருமுமல இழந்தாதளார் திருைா பத்தினிக்
கைரர்க் கரசன் தைர்வந் தீண்டியவள்
காதற் பகாழுநமனக் காட்டி அவதளாபைம்
கட்புலங் காை விட்புலம் தபாயது

231
 இறும்பூது தபாலும் அஃதறிந்தருள் நீபயன” (சிலப். பதிகம்)
என்றது புதுமை.

8.2.5 அச்சமும் அச்சப்பபாருளும்

அைங்கு, விலங்கு, கள்வர், அரசன் என்று பசால்லப்பட்ை

நான்கினும் ைாறுபடுதல் அமையாத அச்சம் பிறக்கும். இதமன,
அைங்தக விலங்தக கள்வர்தம் இமறபயனப்
பிைங்கல் சாலா அச்சம் நான்தக (பைய்ப்.8)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். பகாமல, களவு, கள், காைம், பபாய்
என்பனவற்மற நிகழ்த்தினவர்க்கு அரசனான் அச்சம் வருதலின்
அவனும் அஞ்சு பபாருளாயினான் என்பர் இளம்பூரைர்.
மையல் தவழ ைைங்கலின் எதிர்தர
உய்விைம் அறிதயம் ஆகி ஒய்பயனத்
திருந்துதகால் எல்வமள பதளிர்ப்ப நாண்ைறந்து
விதுப்புறு ைனத்ததம் விமரந்தவற் பபாருந்திச்
சூருறு ைஞ்மஞயின் நடுங்கி (குறிஞ்சிப். 165-169)
என்றது விலங்கு கண்டு அச்சம்.

8.2.6 பபருைிதமும் பபருைிதப் பபாருளும்

கல்வி, தறுகண்மை, புகழ், பகாமை என்று பசால்லப்பட்ை

நான்கினானும் பபருைிதம் பிறக்கும். இதமன,
கல்வி தறுகண் புகழ்மை பகாமைபயனச்
பசால்லப் பட்ை பபருைிதம் நான்தக (பைய்ப்.9)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இமவ நான்கினானும்
பிறபராருவமரவிை ைிகுத்தவழிப் பிறக்கும் ைகிழ்ச்சி பபருைிதம்
ஆகும். தன்மனப் பபாியராக நிமனத்தல் பபருைிதம் எனப்படும்.
உறுசுைர் வாதளா பைாருகால் விலங்கின்
சிறுசுைர்முற் தபாிருளாய் கண்ைாய் – எறிசுைர்தவல்
ததங்குலாம் பூந்பதாியல் ததர்தவந்தத நின்பனாடு
பாங்கலா வீரர் பமை (புறப். பவ.7:8)
என்றது தறுகண்மை பற்றிப் பிறந்த பபருைிதம்.

232
8.2.7 பவகுளியும் பவகுளிப் பபாருளும்

உறுப்பமற, குடிதகாள், அமல, பகாமல என்று

பசால்லப்பட்ை நான்கினானும் பவகுளி பிறக்கும். இதமன,
உறுப்பமற குடிதகாள் அமலபகாமல என்ற
பவறுப்ப வந்த பவகுளி நான்தக (பைய்ப்.10)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இப்பபாருள் நான்கும் தான் பிறமரச்
பசய்யுங்காலும் பவகுளி பிறக்கும்; தன்மனப் பிறர் பசய்யுங்காலும்
பிறக்கும் என்று பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர்.
அங்கைாயினவற்மற அறுத்தல் – உறுப்பமற; கீழ்வாழ்வாமர
நலிதல் – குடிதகாள்; மவதலும் புமைத்தலும் – அமல; பகால்லுதற்
பகாருப்படுதல் – பகாமல.
உறுதுப் பஞ்சா துைல்சினஞ் பசருக்கிச்
சிறுபசாற் பசால்லிய சினங்பகழு தவந்தமர
அருஞ்சைந் தமதயத் தாக்கி முரசதைா
பைாருங்ககப் பதைஎ னாயின் (புறம்.72)
என்பது மவதலாகிய அமல பற்றிப் பிறந்த பவகுளி.
ஊைற்கண்ணும் பவகுளி ததான்றுைால் எனின், அஃது
இன்பத்திற்குக் காரைைாதலான் தமலைகள் புருவ பநாிவும்
வாய்த்துடிப்பும் கண்ை தமலைகற்கு பவகுட்சி பிறவாது உவமக
பிறக்கும். தமலைகன் பவகுளுவானாயின் அதன்பாற்படும் என்பர்
இளம்பூரைர்.

8.2.8 உவமகயும் உவமகப்பபாருளும்

பசல்வ நுகர்ச்சியானும், கண்டுதகட்டு உண்டு உயிர்த்து

உற்றறியும் ஐம்புலன்களான் நுகர்தலானும், ைகளிதராடு
புைர்தலானும், தசாமலயும் ஆறும் புகுந்து விமளயாடும்
விமளயாட்டினானும் உவமக பிறக்கும். இதமன,
பசல்வம் புலதன புைர்வுவிமள யாட்பைன
அல்லல் நீத்த உவமக நான்தக (பைய்ப்.11)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.

233
 தம்ைி லிருந்து தைதுபாத் துண்ைற்றால்
அம்ைா அாிமவ முயக்கு (குறள்.1107)
என்றவழித் தம்ைிலிருந்து தைது பாத்துண்ை பசல்வ நுகர்ச்சி.
முயக்கம்- புைர்ப்பு என்பர் இளம்பூரைர். எனதவ பசல்வம், புைர்வு
பற்றிப் பிறந்த உவமக என்பது புலனாகும்.

8.3 அகத்திற்கும் புறத்திற்கும் பபாதுவான பைய்ப்பாடுகள்

எண்வமக பைய்ப்பாடுகளும் நான்கு நான்கு பபாருளினான்

பிறக்கும் என முப்பத்திரண்டு பபாருமள வமரயறுத்து விளக்கிய
பதால்காப்பியர் அமவ ஒரு பக்கைாக, ஒரு பக்கம் உமைமை
முதலாகச் பசால்லப்பட்ை முப்பத்திரண்டும் உள என்பர். இதமன,
ஆங்கமவ ஒருபால் ஆக பவாருபால்
உமைமை இன்புறல் நடுவுநிமல யருளல்
தன்மை அைக்கம் வமரதல் அன்பபனாஅக்
மகம்ைிகல் நலிதல் சூழ்ச்சி வாழ்த்தல்
நாைல் துஞ்ச லரற்றுக் கனபவனாஅ
முனிதல் நிமனதல் பவரூஉதல் ைடிமை
கருதல் ஆராய்ச்சி விமரவுயிர்ப் பபனாஅக்
மகயா றிடுக்கண் பபாச்சாப்புப் பபாறாமை
வியர்த்தல் ஐயம் ைிமகநடுக் பகனாஅ
அமவயும் உளதவ அமவயலங் கமைதய (பைய்ப்.12)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். இமவ அகத்திற்கும் புறத்திற்கும்
பபாதுவான பைய்ப்பாடுகள் என்பர் இளம்பூரைர்.
1. யாதானும் ஒரு பபாருமள உமையனாயினமையான் வரும்
ைனநிகழ்ச்சி உமைமை எனப்படும். எ.கா:
பநடுநல் யாமனயும் ததரு ைாவும்
பமையமை ைறவரும் உமையம் யாபைன்
றுறுதுப் பஞ்சாது (புறம். 72)
2. நட்ைாராகிப் பிாிந்து வந்ததாமரக் கண்ைவழி வருவபதாரு
ைனநிகழ்ச்சி தபால்வது இன்புறல் எனப்படும். எ.கா:
…. உள்ளியது,
விமனமுடித்தன்ன இனிதயாள் (நற்.3)

234
3. ஒருைருங்கு ஓைாது நிகழும் ைனநிகழ்ச்சி நடுவுநிமலமை
எனப்படும். எ.கா:
சைன்பசய்து சீர்தூக்கும் தகால்தபால் அமைந்பதாருபாற்
தகாைாமை சான்தறார்க் கைி (குறள்.118)
4. எல்லா உயிர்க்கும் அளி பசய்தல் அருள் எனப்படும். எ.கா:
அாிதாய அறபனய்தி அருளிதயார்க் களித்தலும் (கலித்.11)
5. தன்மை என்பது சாதியியல்பு. பார்ப்பார், அரசர், இமையர், குறவர்
என்று இன்தனார்ைாட்டு ஒருவமர ஒருவர் ஒவ்வாைல் கிைக்கும்
இயல்பு. அது பைய்க் கட்ைமையின்கண் தவறுபட்டு வருதலின்
பைய்ப்பாைாயிற்று என்பர் இளம்பூரைர். எ.கா:
வயமலக் பகாடியின் வாடிய ைருங்குல்
உயவ லூர்திப் பயமலப் பார்ப்பான் (புறம்.315) – பார்ப்பார்
இயல்பு.
புலிநிறக் கவசம் பூம்பபாறி சிமதய
எய்கமை கிழித்த பகட்பைழில் ைார்பின்
ைறலி அன்ன களிற்றின்ைிமச தயாதன (புறம்.13) – அரசர்
இயல்பு.
6. ைனம், பைாழி, பைய்யின் அைங்குதல் அைக்கம் எனப்படும். அது
பைிந்த பைாழியும் தாமன ைைக்கலும் வாய் புமதத்தலும் தபால்வன
என்பர் இளம்பூரைர். எ.கா:
ஒருமையுள் ஆமைதபால் ஐந்தைக்கல் ஆற்றின் (குறள்.126) –
ைனத்தின் அைங்குதல்.
யாகாவா ராயினும் நாகாக்க (குறள்.127) – பைாழியின்
அைங்குதல்.
நிமலயில் திாியா தைங்கியான் ததாற்றம் (குறள்.124) –
பைய்யின் அைங்குதல்.
7. பசய்யத் தகுவனவும் தவிரத் தகுவனவும் வமரந்து ஒழுகும்
ஒழுக்கம் வமரவு எனப்படும். எ.கா:
பபண்விமழந்து பின்பசலினும் தன்பசலவிற் குன்றாமை
கண்விமழந்து மகயுறினுங் காதல் பபாருட்கின்மை (திாி.29)
8. பயின்றார் ைாட்டுச் பசல்லுங் காதல் அன்பு எனப்படும். எ.கா:
புறத்துறுப் பபல்லாம் எவன்பசய்யும் யாக்மக

235
 அகத்துறுப் பன்பி லவர்க்கு (குறள். 79)
9. குற்றைாயினுங் குைைாயினும் அளவின் ைிகுதல் மகம்ைிகல்
எனப்படும். அது நிமலயின் தவறுபடுதலின் பைய்ப்பாைாயிற்று. மக
என்பது அளவு குறித்தததார் இமைச்பசால் என்பர் இளம்பூரைர்.
எ.கா:
குைனிலனாய்க் குற்றம் பலவாயின் (குறள்.868)
10. பிறமர பநருக்குதல் நலிதல் எனப்படும். அதன்கண் நிகழும்
ைனநிகழ்ச்சி நலிதலாயிற்று. எ.கா:
பமகபைலியப் பாசமறயு ளான் (பநடுநல். இறுதிபவண்பா)
11. எண்ைம் என்பது சூழ்ச்சியாகும். இதுவும் ஒரு ைனநிகழ்ச்சி.
எ.கா:
சூழ்வார்கண் ைாக ஒழுகலான் ைன்னவன்
சூழ்வாமரச் சூழ்ந்து பகாளல் (குறள்.445)
12. பிறமன வாழ்த்துதல் வாழ்த்தல் எனப்படும். எ.கா:
வாழியாதன் வாழி (ஐங்.1)
எங்தகா வாழிய குடுைி (புறம்.9)
இவ்வாறு வருவழி ஆண்டு வரு ைனநிகழ்ச்சி பைய்ப்பாைாம்.
13. தைக்குப் பழி வருவன பசய்யாமை நாைல் எனப்படும். எ.கா:
பிறர்பழியுந் தம்பழியும் நாணுவர் நாணுக்
குமறபதி என்னு முலகு (குறள்.1015)
14. உறக்கம் துஞ்சல் எனப்படும். அதுவும் உறங்காமை
தபாலாமையின் பைய்ப்பாைாயிற்று. எ.கா:
… … … முனிவின்றி
நனந்தமல யுலகமுந் துஞ்சும் (குறுந்.6)
15. உறக்கத்தின்கண் வரும் வாய்ச்தசார்வு அரற்று எனப்படும்.
அஃதும் ஏமனச் பசால்லின் தவறுபடுதலின் அரற்பறன ஒரு
பைய்ப்பாைாயிற்று. முன் உறக்கம் மவத்தலானும் பின் கனவு
மவத்தலானும் இப்பபாருள் உமரக்கப்பட்ைது என்றும் அரற்று
என்பது ஒரு பபாருமளப் பலகாற் கூறுதல்; அஃது அப்பபாருள்தைற்
காதலாற் கூறுதலின் அதுவுபைாரு பைய்ப்பாைாயிற்று எனவுைாம்
என்றும் கூறுவர் இளம்பூரைர். எ.கா:
பபான்னார ைார்பிற் புமனகழற்காற் கிள்ளிதபர்

236
 உன்தனபனன் றூழுலக்மக பற்றிதனற் – பகன்தனா
ைனபனாடு வாபயல்லா ைல்குநீர்க் தகாழிப்
புனல்நாைன் தபதர வரும் (முத்பதாள்.104)
16. கனவு - இது நனவு தபாலாமையின் பைய்ப்பாைாயிற்று. எ.கா:
நனவினாற் கண்ைதூஉ ைாங்தக கனவுந்தான்
கண்ைபபாழுதத இனிது (குறள்.1215)
17. முனிதல் – பவறுத்தல். எ.கா:
காமல பயழுந்து கடுந்ததர் பண்ைி
வாலிமழ ைகளிர்த் தாீஇச் பசன்ற
ைல்லல் ஊரன் எல்லினன் பபாிபதன
ைருவருஞ் சிறுவன் தாதய
பதறுவது அம்ைஇத் திமைப்பிறத் தல்தல (குறுந். 45)
என்னும் பாைல் குடிப்பிறத்தமல பவறுத்தலுக்குச் சான்றாகும்.
18. நிமனத்தல் – கழிந்ததமன நிமனத்தல். அது ைறந்தாங்கு
ைறவாது பின்புந் ததாற்றுதலின் பைய்ப்பாைாயிற்று. எ.கா:
நிமனப்பவர் தபான்று நிமனயார்பகால் தும்ைல்
சிமனப்பது தபான்று பகடும் (குறள்.1203)
19. பவரூஉதல் – அச்சம் தபால நீடுநில்லாது கதுபைனத் ததான்றி
ைாய்வபதாரு குறிப்பு. அதாவது ‘துணுக்’ எனத் ததான்றும் உைர்வு.
எ.கா:
ஒரூஉநீ எங்கூந்தல் பகாள்ளல்யாம் நின்மன
பவரூஉதுங் காணுங் கமை (கலித்.87)
20. ைடி – தசாம்புதல்.
ைடிமை குடிமைக்கண் தங்கின்தன் ஒன்னார்க்
கடிமை புகுத்தி விடும். (குறள். 608)
21. கருதல் – குறிப்பு.
குறிக்பகாண்டு தநாக்காமை அல்லா பலாருகண்
சிறக்கைித்தாள் தபால நகும். (குறள். 1095)
22. ஆராய்ச்சி – ஒரு பபாருமளக் குறித்து அதன் இயல்பு
எத்தன்மைத்து என ஆராய்தல். ஆராய்தல் எனினுந் பதளிதல்
எனினுந் ததர்தல் எனினும் நாைல் எனினும் ஒக்கும். எ.கா:
நன்மையும் தீமையும் நாடி நலம்புாிந்த (குறள். 511)
ஆயும் அறிவினர் (குறள்.918)

237
 ததரான் பிறமனத் பதளிந்தான்( குறள்.508)
23. விமரவு – ஒரு பபாருமளச் பசய்ய நிமனத்தான் அது தாழ்க்கில்
அப்பயன் எய்தான் கடிதின் முடித்தல் தவண்டுபைனக் குறித்த ைன
நிகழ்ச்சி. எ.கா:
கன்றைர் கறமவ ைான (புறம். 275)
24. உயிர்ப்பு – முன்பு விடும் அளவினதன்றிச் சுவாதம் நீள விடுதல்.
எ.கா:
பானாட்
பள்ளியாமனயி னுயிர்த்பதன்
உள்ள ைின்னுந் தன்னுமழ யதுதவ (குறுந். 142)
25. மகயாறு – காதலர் பிாிந்தால் வருந் துன்பமும் அந்நிகரனவும்
வருவது. அதாவது இன்பம் பபறாமையான் வரும் துன்பம். இது
ைனத்தின்கண் நிகழ்வபதாரு பைய்ப்பாடு. எ.கா:
பதாடிநிமர முன்மகயாள் மகயாறு பகாள்ளாள்
கடிைமன காத்ததாம்ப வல்லுவள் பகால்தலா (கலித். 24)
26. இடுக்கண் – துன்பமுறுதல். அதாவது துன்பைாயின வந்துறுதல்.
இது ைனத்தானும் பைய்யானும் ததாற்றுவபதாரு பைய்ப்பாடு. எ.கா:
அடுக்கி வாினு ைழிவிலா னுற்ற
இடுக்கண் இடுக்கட் படும் (குறள். 625)
27. பபாச்சாப்பு – ைறத்தல்.
பபாருள்தீர்ந்த பபாச்சாந்துஞ் பசால்லார் ைருள்தீர்ந்த
ைாசறு காட்சி யவர் (குறள். 199)
28. பபாறாமை – பிறர்க்கு ஆக்க முதலாயின கண்ைவழி, அதமனப்
பபாறாது நைக்கும் ைனநிகழ்ச்சி. அதமன அழுக்காறு என்ப. எ.கா:
அழுக்கா பறனபவாரு பாவி திருச்பசற்றுத்
தீயுழி உய்த்து விடும் (குறள். 168)
29. வியர்த்தல் – தன்ைனத்தின் பவகுட்சி ததான்றியவழிப்
பிறப்பபதாரு புழுக்கம். எ.கா:
பபாள்பளன வாங்தக புறம்தவரார் காலம்பார்த்
துள்தவர்ப்பர் ஒள்ளி யவர் (குறள். 487)
30. ஐயம் – ஒரு பபாருமளக் கண்ைவழி, இதுபவனத் துைியாத
நிமலமை. எ.கா:
அைங்குபகால் ஆய்ையில் பகால்தலா கனங்குமழ

238
 ைாதர்பகால் ைாலுபைன் பநஞ்சு. (குறள்.1081)
31. ைிமக – ஒருவமன நன்கு ைதியாமை. எ.கா:
ைிகுதியான் ைிக்கமவ பசய்தாமரத் தாந்தம்
தகுதியான் பவன்று விைல் (குறள். 158)
32. நடுக்கம் – யாதானும் ஒரு பபாருமள இழக்கின்தறாபைன வரு
ைனநிகழ்ச்சி. எ.கா:
பகாடுங்குழாய் துறக்குநர் அல்லர்
நடுங்குதல் காண்ைார் நமககுறித் தனதர. (கலித்.13)

8.4 அகத்திற்தக உாிய பைய்ப்பாடுகள்

பதால்காப்பியர் களவியலில் கூறிய தவட்மக, ஒருதமல

உள்ளுதல், பைலிதல், ஆக்கஞ் பசப்பல், நாணுவமர இறத்தல்,
தநாக்குவ எல்லாம் அமவதய தபாறல், ைறத்தல், ையக்கம், சாக்காடு
என்னும் ஒன்பதுைன் (பதால். பபாருள். கள.9) காட்சி விகற்பம்
ஒன்மற முதலாவது அவத்மதயாகச் தசர்த்து அவத்மதகள் பத்து
என்பர் இளம்பூரைர்.

8.4.1 முதல் அவத்மத பைய்ப்பாடு

புகுமுகம் புாிதல் பபாறிநுதல் வியர்த்தல்

நகுநய ைமறத்தல் சிமதவுபிறர்க் கின்மைபயாடு
தகுமுமற நான்தக ஒன்பறன பைாழிப (பைய்ப்.13)
என்னும் நூற்பா முதல் அவத்மதக்குாிய பைய்ப்பாடுகமள
உைர்த்தும். காட்சி விகற்பைாகிய ஐயமும் துைிவும் முதல்
அவத்மதயாகும். பபண்பாலார் குறிப்பின்கண் வரும் பைய்ப்பாடு
உைர்த்துதல் நுதலிற்று என்பர் இளம்பூரைர். புகுமுகம் புாிதல்
முதலாகச் பசால்லப்பட்ை நான்கும் முதல் அவத்மதக்கண் நிகழும்
பைய்ப்பாடுகளாகும்.
1. தமலைகன் புைர்ச்சிக் குறிப்பினனாய்ப் புகுது ைாறுபைாது
பபாருந்துதல் புகுமுகம் புாிதல் எனப்படும். எ.கா:
கூற்றதைா கண்தைா பிமைதயா ைைவரல்
தநாக்கம்இம் மூன்றும் உமைத்து (குறள். 1085)

239
2. முகம்புக்கு தமலவமனப் பபாருந்திய தமலைகள் உட்கும் (அச்சம்)
நாணும் வந்துழி வரும் நுதல் வியர்ப்பு பபாறிநுதல் வியர்த்தல்
எனப்படும்.
3. தமலைகன் கூறுவன தகட்டு நமக வந்துழி, நயத்தலாகிய
விருப்பத்திமனப் புலனாகாமை ைமறத்தல் நகுநய ைமறத்தல்
எனப்படும்.
4. தமலவி, தன் ைனனழிவு பிறர்க்குப் புலனாகாமை நிற்றல் சிமதவு
பிறர்க்கின்மை எனப்படும்.
இவ்வாறு தகுதியுமையனவாய் முமறப்பை வருவன நான்கும்
முதல் அவத்மதக்கை நிகழும் பைய்ப்பாடுகளாகும்.

8.4.2 இரண்ைாம் அவத்மத பைய்ப்பாடு

கூமழ விாித்தல் காபதான்று கமளதல்

ஊழைி மதவரல் உமைபபயர்த் துடுத்தபலாடு
பகழீஇய நான்தக இரண்பைன பைாழிப (பைய்ப்.14)
என்னும் நூற்பா இரண்ைாம் அவத்மதக்குாிய பைய்ப்பாடுகமள
உைர்த்தும். தவட்மக இரண்ைாம் அவத்மதயாகும். பபறல்
தவண்டும் என்னும் உள்ள நிகழ்ச்சி தவட்மக எனப்படும். கூமழ
விாித்தல் முதலாகச் பசால்லப்பட்ை முமறமையுமைய நான்கும்
இரண்ைாம் அவத்மதக்கண் நிகழும் பைய்ப்பாடுகளாகும். பிறருக்கு
ஐயம் ஏற்பைாத வமகயில் தமலவி தம் காைக் குறிப்மப
பவளிப்படுத்தும் வமகயில் இம்பைய்ப்பாடுகள் நிகழும் என்பர்
இளம்பூரைர்.
1. நகுநயைமறத்த தமலவி, காதல்தைல் தவட்மக பசல்லுைாயின்
வாளாது நிற்றலாற்றாது ையிாிமனக் குமலத்தல் கூமழ விாித்தல்
எனப்படும்.
2. தமலவி காதில் அைிந்த ஒன்மற விழுைாறு பசய்து, அதமனத்
ததடுகின்றாள் தபால நிற்றல் காபதான்று கமளதல் எனப்படும்.
3. முமறமையாக அைிந்த அைிமயத் மதவருதல் (தைவுதல்)
ஊழைி மதவரல் எனப்படும்.
4. ஆமைமயக் குமலத்து உடுத்துதல் உமைபபயர்த்துடுத்தல்
எனப்படும்.

240
8.4.3 மூன்றாம் அவத்மத பைய்ப்பாடு

அல்குல் மதவரல் அைிந்தமவ திருத்தல்

இல்வலி யுறுத்தல் இருமகயும் எடுத்தபலாடு
பசால்லிய நான்தக மூன்பறன பைாழிப (பைய்ப்.15)
என்னும் நூற்பா மூன்றாம் அவத்மதக்குாிய பைய்ப்பாடுகமள
உைர்த்தும். ஒருதமல உள்ளுதல் மூன்றாம் அவத்மதயாகும்.
இமைவிைாது நிமனத்தல் ஒருதமல உள்ளுதல் எனப்படும். அல்குல்
மதவரல் முதலாகச் பசால்லப்பட்ை நான்கும் மூன்றாம்
அவத்மதக்கண் நிகழும் பைய்ப்பாடுகளாகும்.
1. அல்குல் மதவரல் என்பது, தைல் உமைபபயர்த்துடுத்தவள்
அதமனப் தபணும் ைதிப்பு உள்வழித் தம்மைப் தபணுதல்
பபண்டிர்க்கு அழகு என உமர கூறுவர் இளம்பூரைர். அவ்வமகயில்
தமலவி அடிவயிற்றுப் பகுதி ஆமைமயத் தைவி சாி பசய்தல்
அல்குல் மதவரல் எனப்படும்.
2. தமலவி அைிந்துள்ள அைிகலன்கமளத் திருத்தல் அைிந்தமவ
திருத்தல் எனப்படும்.
3. தன்மனச் சார நிமனத்த தமலவமனத் தைது இற்பிறப்புச்
பசால்லி இமசவில்லாதாமரப் தபால ைறுத்துக் கூறுதல்
இல்வலியுறுத்தல் எனப்படும்.
4. அவ்வாறு ைறுத்த வாய்பாட்ைாற் கூறினும் இரண்டு மகயிமனயும்
பிறிபதாரு காரைம் பற்றிக் கிளர்த்தல் இருமகயுபைடுத்தல்
எனப்படும். அது புைர்ச்சிக்கு ஒருப்பட்ை தமலவியின் உள்ளத்மத
பவளிப்படுத்தும். இதனாற் பயன் நாண் நீங்குதல் ஆகும்.

8.4.4 நான்காம் அவத்மத பைய்ப்பாடு

பாராட் பைடுத்தல் ைைந்தப வுமரத்தல்

ஈரைில் கூற்றம் ஏற்றலர் நாைல்
பகாடுப்பமவ தகாைல் உளப்பைத் பதாமகஇ
எடுத்த நான்தக நான்பகன பைாழிப (பைய்ப்.16)
என்னும் நூற்பா நான்காம் அவத்மதக்குாிய பைய்ப்பாடுகமள
உைர்த்தும். பைலிதல் என்பது நான்காம் அவத்மதயாகும்.

241
உண்ைாமையான் வருவது பைலிதல் ஆகும். பாராட்பைடுத்தல்
முதலாகச் பசால்லப்பட்ை நான்கும் நான்காம் அவத்மதக்கண் நிகழும்
பைய்ப்பாடுகளாகும்.
1. தமலைகன் நின்ற நிமலமயயுங் கூறிய கூற்மறயும் தனித்த
வழியும் எடுத்து பைாழிதல் பாராட்பைடுத்தல் எனப்படும்.
2. பபண்டிரது இயல்பாகிய ைைப்பங் பகைச் சில கூறுதல் ைைந்தப
வுமரத்தல் எனப்படும். அது தமலைகன் கூற்று நிகழும்வழி அதற்கு
ைாற்றங் பகாடுத்தலன்றித் தன் தவட்மக கூறுஞ் பசால்மலக்
குறிக்கும்.
3. ஊராரும் தசாியாரும் கூறும் அருளில்லாத கூற்மறக் தகட்டு அலர்
ஆயிற்று என நாணுதல் ஈரைில் கூற்றம் ஏற்று அலர் நாணுதல்
எனப்படும்.
4. கண்ைியாயினு தமழயாயினும் பிறவாயினும் தமலைகன்
பகாடுத்தவற்மறக் பகாள்ளுதல் பகாடுப்பமவ தகாைல் எனப்படும்.
ைனத்தினான் உாிமை பூண்ைாலல்லது பிறன்பபாருள்
வாங்காமையின், இதுவுபைாரு பைய்ப்பாைாக ஓதப்பட்ைது என்பர்
இளம்பூரைர்.

8.4.5 ஐந்தாம் அவத்மத பைய்ப்பாடு

பதாிந்துைம் படுதல் திமளப்புவிமன ைறுத்தல்

கரந்திைத் பதாழிதல் கண்ைவழி உவத்தபலாடு
பபாருந்திய நான்தக ஐந்பதன பைாழிப (பைய்ப்.17)
என்னும் நூற்பா ஐந்தாம் அவத்மதக்குாிய பைய்ப்பாடுகமள
உைர்த்தும். ஆக்கஞ் பசப்பல் என்பது ஐந்தாம் அவத்மதயாகும்.
உறங்காமையும் உறுவ ஓதலும் முதலாயின கூறுதல் ஆக்கஞ்
பசப்பல் எனப்படும். பதாிந்துைம்படுதல் முதலாகச் பசால்லப்பட்ை
நான்கும் ஐந்தாம் அவத்மதக்கண் நிகழும் பைய்ப்பாடுகளாகும்.
1. தமலைகன் பகாடுப்பமவ பகாண்ை தமலைகள் ஆராய்ந்து
உைம்படுதல் பதாிந்துைம்படுதல் எனப்படும்.
2. விமளயாட்டு ஆயபைாடு திாிவாள் தவட்மக நலிதலான்
அவ்விமளயாட்டு விமனமய ைறுத்தல் திமளப்பு விமன ைறுத்தல்
எனப்படும்.

242
3. தமலைகமனக் காண்ைல் தவட்மகயான் ஒளித்துப்
பார்த்பதாழிதல் கரந்திைத் பதாழிதல் எனப்படும்.
4. தமலைகமனக் கண்ைவழி ைகிழ்தல் கண்ைவழி உவத்தல்
எனப்படும்.

8.4.6 ஆறாம் அவத்மத பைய்ப்பாடு

புறஞ்பசயச் சிமததல் புலம்பித் ததான்றல்

கலங்கி பைாழிதல் மகயற வுமரத்தபலாடு
விளம்பிய நான்தக ஆபறன பைாழிப (பைய்ப்.18)
என்னும் நூற்பா ஆறாம் அவத்மதக்குாிய பைய்ப்பாடுகமள
உைர்த்தும். நாணுவமரயிறத்தல் என்பது ஆறாம் அவத்மதயாகும்.
நாண் நீங்குதல் நாணுவமரயிறத்தல் எனப்படும். புறஞ்பசயச்
சிமததல் முதலாகச் பசால்லப்பட்ை நான்கும் ஆறாம் அவத்மதக்கண்
நிகழும் பைய்ப்பாடுகளாகும்.
1. தமலைகள் தகாலஞ் பசய்யும் வழியதற்கு ைகிழ்ச்சியின்றிச்
சிமதவுமையளாதல் புறஞ்பசயச் சிமததல் எனப்படும்.
2. பபாலிவழிந்து ததான்றல் புலம்பித் ததான்றல் எனப்படும்.
3. கூறுங்கூற்றுக் கலக்கமுற்றுக் கூறுதல் கலங்கி பைாழிதல்
எனப்படும்.
4. பசயலறவு ததான்றக் கூறுதல் மகயறவுமரத்தல் எனப்படும்.
இவ்வாறு பசால்லப்பட்ை ஆறு அவத்மதகளும் பபண்பாலார்
எல்லார்க்கும் பபாது. இமவ புைராதவழி ததான்றுதல்
பபரும்பான்மை என்பர் இளம்பூரைர். தைலும் ஏழாவது அவத்மத
முதல் பத்தாவது அவத்மத ஈறாக நிகழும் பைய்ப்பாடுகமளக்
கூறாமைக்குாிய காரைத்மதயும் குறிப்பிடுவர். ஏழாைவத்மத நாண்
நீங்கிய காதலின் ததறுதபலாழிந்த காைத்து ைிகுதியாகிய
பபருந்திமைப் பாற்படும்; ஒத்த காைத்து நிகழாது. எட்ைாவது
உன்ைத்தம். ஒன்பதாவது ையக்கம். பத்தாவது சாக்காடு. ஆதலான்
நடுவமைந்திமைக்கண் வருவன ஆறு எனக் கூறினான் என்று
பகாள்க என்பர்.

243
8.4.7 புறனமை

முதல் அவத்மத முதல் ஆறாம் அவத்மத ஈறாக நிகழும்

பைய்ப்பாடுகளும் அததனாடு பதாைர்புமைய பிறவும் நிமலபபற்ற
விமனயுமைய நிைித்தம் ஆகும் என்பர். விமன என்பது கற்பிற்குாிய
கரைத்மதக் குறிக்கும். எனதவ இமவபயல்லாம் கற்பிற்குாிய
கரைத்துக்கு நிைித்தைாம் என்பர் இளம்பூரைர். இதமன,
அன்ன பிறவும் அவற்பறாடு சிவைி
ைன்னிய விமனய நிைித்த பைன்ப (பைய்ப்.19)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். அன்னமவ பிறவும் என்பதில்,
தநாக்காமை தநாக்கி இன்புறுதல், தனியிமை நகுதல், தநாக்குங்
காமலச் பசற்றார்தபால் தநாக்குதல், ைமறந்து காண்ைல்,
தற்காட்டுறுத்தல் என்னும் பைய்ப்பாடுகமள அைக்குவர்
இளம்பூரைர்.
கரை நிகழ்ச்சி உயிர் பைலிந்தவிைத்து இன்மையும் உாித்து
என்று தைதல கூறியதற்குப் புறனமை கூறுவர் பதால்காப்பியர்.
இதமன,
விமனயுயிர் பைலிவிைத் தின்மையும் உாித்தத (பைய்ப்.20)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எனதவ, இயற்மகயும் நிகழும்
என்றவாறாம். உம்மை எதிர்ைமறயாகலான், கரை நிகழ்தல்
பபரும்பான்மை. உயிர் பைலிவிைம் என்றமையான் ஐந்தாவது
முதலாக இயற்மக நிகழும் என்று பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர்.

8.5 மகக்கிமளக்கு உாியபதாரு ைரபு

நடுவண் ஐந்திமையல்லாத மகக்கிமளப்

பபாருண்மைக்கண்ணும் புகுமுகம் புாிதல் முதலாயின உள என்பர்
பதால்காப்பியர். இதமன,
அமவயும் உளதவ அமவயலங் கமைதய (பைய்ப்.21)
என்னும் நூற்பா காட்டும். அமவயலங்கமை என்றமையாற்,
பாைாண்பாட்டிற் மகக்கிமளயும் பகாள்ளப்படும் என்பர்
இளம்பூரைர். இந்நூற்பாவில் முதலில் சுட்ைப்பட்டுள்ள அமவ
என்னும் சுட்டுப்பபயர் புகுமுகம்புாிதல் முதலாயினவற்மறக்

244
குறிக்கும். பின்னர் சுட்ைப்பட்டுள்ள அமவ என்னும் சுட்டுப்பபயர்
களமவயும் கற்மபயும் குறிக்கும்.

8.6 பபருந்திமைக்குாிய பைய்ப்பாடு

இன்பத்மத பவறுத்தல் முதலாகச் பசால்லப்பட்ை இருபதும்

பபருந்திமைக்குாிய பைய்ப்பாடுகள் ஆகும். இதமன,
இன்பத்மத பவறுத்தல் துன்பத்துப் புலம்பல்
எதிர்பபய்து பாிதல் ஏதம் ஆய்தல்
பசியை நிற்றல் பசமல பாய்தல்
உண்டியிற் குமறதல் உைம்புநனி சுருங்கல்
கண்துயில் ைறுத்தல் கனபவாடு ையங்கல்
பபாய்யாக் தகாைல் பைய்தய என்றல்
ஐயஞ் பசய்தல் அவன்தை ருவத்தல்
அறனழிந் துமரத்தல் ஆங்குபநஞ் சழிதல்
எம்பைய் யாயினும் ஒப்புமை தகாைல்
ஒப்புவழி யுவத்தல் உறுபபயர் தகட்ைல்
நலத்தக நாடிற் கலக்கமும் அதுதவ (பைய்ப்.22)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
1. இன்பத்மத பவறுத்தல் – தகாலஞ்பசய்தல் முதலியனவற்மற
பவறுத்தலும், பதன்றலும் நிலவும் முதலாயினவற்மற பவறுத்தலும்.
எ.கா:
கண்ணுள்ளார் காத லவராகக் கண்ணும்
எழுததங் கரப்பாக் கறிந்து. (குறள்.1127)
சிறுகுழல் ஓமச பசறிபதாடீஇ தவல்பகாண்
பைறிவது தபாலும் எைக்கு.
2. துன்பத்துப் புலம்பல் – துன்பத்தின்கண்தை புலம்புறுதல். எ.கா:
இன்பங் கைல்ைற்றுக் காைம் அஃதடுங்கால்
துன்பம் அதனிற் பபாிது (குறள். 1166)
3. எதிர்பபய்து பாிதல் – தமலைகன் முன்னின்றி அவனின்றானாகப்
பபய்துபகாண்டு வருந்துதல். எ.கா:
கண்ணுள்ளிற் தபாகார் இமைப்பிற் பருவரார்
நுண்ைியர்எங் காத லவர் (குறள். 1126)
4. ஏதம் ஆய்தல் – குற்றம் ஆராய்தல். எ.கா:

245
 துப்பின் எவனாவர் ைற்பகால் துயர்வரவு
நட்பினுள் ஆற்று பவர் (குறள். 1165)
5.பசியை நிற்றல் – உண்ைாமை. எ.கா:
பநஞ்சத்தார் காத லவராக பவய்துண்ைல்
அஞ்சுதும் தவபாக் கறிந்து. (குறள்.1128)
6. பசமல பாய்தல் – பசமல பரத்தல். எ.கா:
பசந்தாள் இவபளன்ப தல்லால் இவமளத்
துறந்தார் அவபரன்பார் இல். (குறள். 1188)
7. உண்டியிற் குமறதல் – உைவு சுருங்குதல். எ.கா:
பாலும் உண்ைாள் பழங்கண் பகாண்டு (அகம்.48)
8. உைம்பு நனி சுருங்கல் – உண்ைாமை காரைைாகத் தன்னுைம்பு
ைிகச் சுருக்கமுறுதல். எ.கா:
பமைநீங்கிப் மபந்பதாடி தசாருந் துமைநீங்கித்
பதால்கவின் வாடிய ததாள். (குறள். 1234)
9. கண்துயில் ைறுத்தல் – உறங்காமை. எ.கா:
ைன்னுயிர் எல்லாந் துயிற்றி அளித்திரா
என்னல்ல தில்மல துமை (குறள். 1168)
10. கனபவாடு ையங்கல் – கனமவ நனபவன ையங்குதல். எ.கா:
நனவினால் நல்காக் பகாடியார் கனவினால்
என்பனம்மைப் பீழிப் பது (குறள்.1217)
11. பபாய்யாக் தகாைல் – தமலவன் கூற்று தன்மனப் பபாய்யாகக்
தகாைல். எ.கா:
வாயல்லா பவண்மை யுமரயாது பசன்றீநின்
ைாய ைருள்வா ரகத்து (கலித்.88)
12. பைய்தய என்றல் – உமரத்த ைாற்றத்மத பைய்பயனக் கூறுதல்.
எ.கா:
பைய்தய வாழி ததாழி சாரல்
….. …… ….. நாைன்
தான்குறி வாராத் தப்பற்குத்
தாம்பசந் தனபவன் தைபைன் ததாதள (குறுந்.121)
13. ஐயஞ் பசய்தல் – தமலவன் குறிப்பு கண்டு ஐயப்படுதல். எ.கா:
ஒண்ணுதல் நீவுவர் காதலர் ைற்றவர்
கண்ணுவ பதவன்பகால் அறிதயன் என்னும் (கலித். 4)

246
14. அவன்தை ருவத்தல் – தமலவன் தைமரக் கண்ைவழி உவத்தல்.
எ.கா:
பசய்வன சிறப்பிற் சிறப்புச்பசய் திவ்விரா
எம்பைாடு தசர்ந்துபசன் றீவாயாய் பசம்ைால்
நலம்புதி துண்டுள்ளா நாைிலி பசய்த
புலம்பபலாந் தீர்க்குதவம் ைன் (கலித்.83)
15. அறனழித் துமரத்தல் – அறத்திமன அழித்துக் கூறுதல். எ.கா:
விளியுபைன் இன்னுயிர் தவறல்லம் என்பார்
அளியின்மை யாற்ற நிமனந்து (குறள்.1209)
16. ஆங்கு பநஞ்சழிதல் – அறனழித்துமரக்குைிைத்து பநஞ்சழிந்து
கூறுதல். எ.கா:
பபறாஅமை அஞ்சும் பபறிற்பிாி வஞ்சும்
அறாஅ விடும்மபத்பதன் பநஞ்சு. (குறள்.1295)
17. எம் பைய்யாயினு ஒப்புமை தகாைல் – யாதானுதைார்
உைம்பாயினுந் தன்தனாடு ஒப்புமை தகாைல். எ.கா:
புன்கண்மை வாழி ைருள்ைாமல எங்தகள்தபால்
வன்கண்ை ததாநின் துமை (குறள்.1222)
18. ஒப்புவழி உவத்தல் – தமலைகதனாடு ஒக்கும் எனப் பிறிபதான்று
கண்ைவழி உவத்தல். எ.கா:
யாவருங் காணுநர் இன்மையிற் பசத்தனள் தபைி (அகம்.16)
19. உறுபபயர் தகட்ைல் – தமலவன் பபயர் தகட்டு ைகிழ்தல். எ.கா:
நமசஇயார் நல்கார் எனினும் அவர்ைாட்
டிமசயும் இனிய பசவிக்கு (குறள். 1199)
20. கலக்கம் – ைனங் கலங்குதல். தைல் ‘கலங்கி பைாழிதல்’ என்பது
ஒருகாற் பசால்லின்கண் வந்து பபயர்வது. இது ைனங்கலங்கி நிற்கும்
நிமல. எ.கா:
பபாங்கிரு முந்நீர் அகபைல்லாம் தநாக்கிமன
திங்களுள் ததான்றி யிருந்த குறுமுயால்
எங்தகள் இதனகத் துள்வழிக் காட்டீதைா
காட்டீயா யாயிற் கதநாய் பகாளுவுதவன்
தவட்டுவ ருள்வழிச் பசப்புதவ னாட்டி
ைதிபயாடு பாம்பு ைடுப்தபன் ைதிதிாிந்த
என்னல்லல் தீரா பயனின் (கலித்.144)

247
 இச் சூத்திரம் பபாதுப்பைக் கூறினமையான் தமலைகற்கு
ஏற்ப வருவன பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர்.

8.7 ைனன் அழியாதவழி நிகழ்வன

முட்டுவயிற் கழறல் முதலாக எட்டு பைய்ப்பாடுகள் ைனன்

அழியாதவழி நிகழ்வன. இமவ நடுவண் ஐந்திமைக்குாியனவாகும்.
இதமன,
முட்டுவயிற் கழறல் முனிவுபைய்ந் நிறுத்தல்
அச்சத்தின் அகறல் அவன்புைர்வு ைறுத்தல்
தூதுமுனி வின்மை துஞ்சிச் தசர்தல்
காதல் மகம்ைிகல் கட்டுமர யின்மைபயன்று
ஆயிரு நான்தக அழிவில் கூட்ைம் (பைய்ப்.23)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
1. களவு இமையீடு பட்டுழி, அதற்கு வருந்தாது இவ்வாறாகி
நின்றபதன அவமனக் கழறியுமரத்தல் முட்டுவயிற் கழறல்
எனப்படும்.
2. பவறுப்பிமனப் பிறர்க்குப் புலனாகாைல் பைய்யின்கண்தை
நிறுத்தல் முனிவு பைய்ந்நிறுத்தல் எனப்படும்.
3. இவ்பவாழுக்கம் பிறர்க்குப் புலனாகும் எனக் கூட்ைத்தின் அகன்று
ஒழுகுதல் அச்சத்தின் அகறல் எனப்படும்.
4. தமலைகன் புைர்ச்சிக்கண் வாராக் காலத்துத் தானும் ைனன்
அழியாது நிற்கும் நிமல அவன் புைர்வு ைறுத்தல் எனப்படும்.
5. தூது விட்ை வழி பவறுக்காமை தூது முனிவின்மை எனப்படும்.
6. கவற்சியான் உறங்காமையன்றி உாிமை பூண்ைமையான் உறக்கம்
நிகழ்தல் துஞ்சிச் தசர்தல் எனப்படும்.
7. காதல் மகம்ைிக்கு வருதல் காதல் மகம்ைிகல் எனப்படும்.
8. கூற்று நிகழ்த்துதலன்றி உள்ளக்கருத்திமன ைமறத்து
அைர்ந்திருத்தல் கட்டுமரயின்மை எனப்படும்.

8.8 அழிவில் கூட்ைத்திற்குாிய பபாருள்

பதய்வம் அஞ்சுதல் முதலாகச் பசால்லப்பட்ை பத்துப்

பபாருள்களும் அழிவில் கூட்ைத்திற்குாிய பபாருள்களாகும். இதமன,

248
 பதய்வம் அஞ்சல் புமரயறந் பதளிதல்
இல்லது காய்தல் உள்ள துவர்த்தல்
புைர்ந்துழி யுண்மை பபாழுதுைறுப் பாதல்
அருண்ைிக உமைமை அன்புைிக நிற்றல்
பிாிவாற் றாமை ைமறந்தமவ யுமரத்தல்
புறஞ்பசால் ைாைாக் கிளவிபயாடு பதாமகஇ
சிறந்த பத்துஞ் பசப்பிய பபாருதள (பைய்ப்.24)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இமவ நடுவண் ஐந்திமைக்குாிய
பபாருள்களாகும்.
1. பதய்வ ைஞ்சல் – பதய்வத்திமன அஞ்சுதல். எ.கா:
ைன்ற ைராத்த தபமுதிர் கைவுள்
பகாடிதயார்த் பதறூஉம் என்ப (குறுந்.87)
2.புமரயறந் பதளிதல் – குற்றைற்ற அறம் இதுபவனத் பதளிதல்.
எ.கா:
‘கைன்ைிக் கனதவ’ என்றவழிப் பரத்தமை கண்டு புலவாது,
‘இதமனப் தபாற்றல் இல்லுமற ைகளிர்க்கு இயல்பு என்னும்
அறத்தினாதன’ எனக் கூறியவாறு கண்டுபகாள்க என்பர்
இளம்பூரைர்.
3. இல்லது காய்தல் – தமலைகன்கண் இல்லாத குறிப்பிமன
அவன்ைாட்டு உளதாகக் பகாண்டு காய்தல். எ.கா:
யாாினும் காதலம் என்தறனா ஊடினாள்
யாாினும் யாாினும் என்று (குறள்.1314)
4. உள்ளதுவர்த்தல் – உள்ளதமன உவர்த்து (பவறுத்து)க் கூறுதல்.
அது தமலவன் பசய்கின்ற தமலயளிமய பவறுத்தல். எ.கா:
பவய்யாரும் வீழ்வாரும் தவறாகக் மகயின்
முமகயலர்ந் தன்ன முயக்கின் பதாமகயின்தற
தண்பனி மவகல் எைக்கு (கலித்.78)
5. புைர்ந்துழி உண்மை – புைர்ந்தவழி ஊைலுள்வழி ைமறத்துக்
கூறாது அவ்வழி ைனநிகழ்ச்சி யுண்மை கூறுதல். எ.கா:
குளிரும் பருவத்தத ஆயினுந் பதன்றல்
வளிபயறியின் பைய்யிற் கினிதாம் – ஒளியிழாய்
ஊடி யிருப்பினும் ஊர னறுதைனி
கூைல் இனிதா பைைக்கு (ஐந்திமைமயம்.30)

249
6. பபாழுது ைறுப்பாதல் – தமலவன் வரும் பபாழுது நியைைின்றி
ைறுப்பு வந்துழிப் பபாழுதிமனப் பற்றி நிகழும் ைனநிகழ்ச்சி. எ.கா:
புல்லிய தகளிர் புைரும் பபாழுதறிதயன்
எல்லியா பகல்மலபயன் றாங்தக பகல்முனிதவன்
எல்லிய காமல யிராமுனிதவன் யானுற்ற
அல்லல் கமளவார் இதலன். (கலித்.144)
7. அருண்ைிக வுமைமை – தமலைகன் ைாட்டு அருள் புலப்பை நிற்கும்
நிமல. எ.கா:
‘முமதச்சுவற் கலித்த’ என்னும் அகப்பாட்டினுள் (88),
நடுங்குதுயர் கமளந்த நன்ன ராளன்
பசன்றனன் பகால்தலா தாதன …
வடுவாழ் புற்றின வழக்கறு பநறிதய
8. அன்புைிக நிற்றல் – அன்பு புலப்பை நிற்றல். எ.கா:
பகாடிய னாயினும்ஆக
அவதன ததாழிஎன் னுயிர்கா வலதன (சிற்றட்ைகம்)
9. பிாிவாற்றாமை – பிாிவின்கண் ஆற்றாமை. எ.கா:
பசல்லாமை யுண்தைல் எனக்குமர ைற்றுநின்
வல்வரவு வாழ்வார்க் குமர (குறள்.1151)
10. ைமறந்தமவ யுமரத்த புறஞ்பசால் ைாைாக் கிளவி – ைமறந்த
ஒழுக்கத்மதக் கூறிய புறஞ்பசால்லாகிய அலர் ைாட்சிமைப்பைாத
கிளவி. ைமறந்தமவ யுமரத்த புறஞ்பசால் என்பது அலமரக்
குறிக்கும். ைாைாமை என்பது அவ்வலர் ைாட்சிமைப்பைாைற்
கற்புகைம் பூண்ைமலக் குறிக்கும். எ.கா:
நடுநாள் வரூஉம் இயல்ததர்க் பகாண்கபனாடு
பசலவயர்ந் திசினால் யாதன
அலர்சுைந் பதாழிகவிவ் வழுங்க லூதர (நற்.149)

8.9. தமலவன் தமலவியர்க்கு உாிய ஒப்பு

பிறப்பு முதலாகச் பசால்லப்பட்ை பத்தும் தமலவனுக்கும்

தமலவிக்கும் உாிய ஒப்புப் பாகுபாடுகளாகும். இதமன,
பிறப்தப குடிமை ஆண்மை யாண்தைா
டுருவு நிறுத்த காை வாயில்
நிமறதய யருதள உைர்பவாடு திருபவன

250
 முமறயுறக் கிளந்த ஒப்பினது வமகதய (பைய்ப்.25)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
1. பிறப்பு –அந்தைர், அரசர், வைிகர், தவளாளர், ஆயர், தவட்டுவர்,
குறவர், நுமளயர் என்றாற்தபால வருங்குலம்.
2. குடிமை – குலத்தினுள்ளார் எல்லாருஞ் சிறப்பாக ஒவ்வாமையின்
அச்சிறப்பாகிய ஒழுக்கம் பற்றிய குடிவரவு.
3. ஆண்மை – ஆண்மைத் தன்மை; அஃதாவது,
ஆள்விமனயுமைமையும் வலி பபயராமையுைாம். “பைாழியா ததமன
முட்டின்று முடித்தல்” (ைர.112) என்பதனால் தமலைகள் ைாட்டுப்
பபண்மையும் பகாள்ளப்படும். அது பபண்டிர்க்கு இயல்பாகிய
நாைம் முதலாயினவும் பபண்ைீர்மையும் பகாள்ளப்படும்.
4. ஆண்டு – ஒருவாிபனாருவர் முதியரன்றி ஒத்த பருவத்தராதல்; அது
குழவிப்பருவங் கழித்து பதினாறு பிராயத்தானும் பன்னிரண்டு
பிராயத்தாளும் ஆதல்.
5. உருவு – வனப்பு.
6. நிறுத்த காைவாயில் – நிமலநிறுத்தப்பட்ை புைர்ச்சிக்கு வாயில்.
அஃதாவது, ஒருவர்ைாட்டு ஒருவர்க்கு நிகழும் அன்பு.
7. நிமற – அைக்கம்.
8. அருள்- பிறர் வருத்தத்திற்குப் பாியும் கருமை.
9. உைர்வு – அறிவு.
10.திரு – பசல்வம்.

8.10 தமலைகட்கு ஆகாதன

நிம்பிாி முதலாகச் பசால்லப்பட்ை பதிபனான்றும்

தமலைக்கட்காகாத குைங்களாகும். இதமன,
நிம்பிாி பகாடுமை வியப்பபாடு புறபைாழி
வன்பசாற் பபாச்சாப்பு ைடிமைபயாடு குடிமை
இன்புறல் ஏமழமை ைறப்தபா பைாப்புமை
என்றிமவ யின்மை என்ைனார் புலவர் (பைய்ப்.26)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.
1. நிம்பிாி – அழுக்காறு; அவ்வியம்.
2.பகாடுமை – அறனழியப் பிறமரச் சூழும் சூழ்ச்சி.
3. வியப்பு – தம்மைப் பபாியராக நிமனத்தல்.

251
4. புறபைாழி – புறங் கூறுதல்
5. வன்பசால் – கருஞ்பசாற் கூறல்
6. பபாச்சாப்பு – தம்மைக் கமைப்பிடியாமை; அது தசார்வு.
7. ைடிமை – முயற்சியின்மை
8. குடிமையின்புறல் – தம் குலத்தினானும் தம்குடிப்பிறப்பினானும்
தம்மை ைதித்து இன்புறுதல்.
9. ஏமழமை – தபமதமை.
10. ைறப்பு – யாபதான்றாயினும் கற்றதமனயுங் தகட்ைதமனயும்
பயின்றதமனயும் ைறத்தல்.
11. ஒப்புமை – ஆண்பாலாயினும் பபண்பாலாயினுந் தான்
காதலிக்கப்பட்ைாமரப் தபால்வாமரக் கண்ைவழி அவர் தபால்வர்
என ஆண்டு நிகழும் உள்ள நிகழ்ச்சி. அஃது உலகின்கட்
கீழ்ைக்கள்ைாட்டுங் கண்ைில்தலார்ைாட்டும் நிகழ்தலின் அது
தமலைக்கட்காகாபதன விலக்கப்பட்ைது.

8.11 பைய்ப்பாட்டியல் புறனமை

இவ்வியலில் பசால்லப்பட்ை நல்ல நயத்திமனயுமைய

பைய்ப்பாபைல்லாம் ஆராயுங்காற் கண்ைானுஞ் பசவியானும்
விளங்க உைரும் அறிவுமைைாந்தர்க் கல்லது கருதுதல் அாிது என்பர்
பதால்காப்பியர். இதமன,
கண்ைினுஞ் பசவியினுந் திண்ைிதின் உைரும்
உைர்வுமை ைாந்தர்க் கல்லது பதாியின்
நன்னயப் பபாருள்தகாள் எண்ைருங் குமரத்தத. (பைய்ப்.27)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. பைய்ப்பாடு என்றால் என்ன?

252
……………………………………………………………………………
2. எண்வமக பைய்ப்பாடுகள் யாமவ?
……………………………………………………………………………
3. பபருைிதம் பிறக்கும் பபாருள்கமளச் சுட்டுக?
……………………………………………………………………………
4. ஆறாம் அவத்மதக்குாிய பைய்ப்பாடுகள் யாமவ?
……………………………………………………………………………
5. தமலவன், தமலவிக்குாிய பத்து ஒப்புகமளக் கூறுக.
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்
வீரம், அச்சம், இழிப்பு, வியப்பு, காைம், அவலம், உருத்திரம்,
நமக, நடுவுநிமலமை என்னும் ஒன்பதும் சுமவயாகும். வீரக்
குறிப்பு, அச்சக் குறிப்பு, இழிப்புக் குறிப்பு, வியப்புக் குறிப்பு, காைக்
குறிப்பு, அவலக் குறிப்பு, உருத்திரக் குறிப்பு, நமகக் குறிப்பு,
நடுவுநிமலமைக் குறிப்பு என்னும் ஒன்பதும் சுமவக் குறிப்பாகும்.
இவற்றுள் நடுவுநிமலமையாகிய சுமவயும் நடுவுநிமலமைக்
குறிப்பாகிய சுமவக்குறிப்பும் ஒழித்து ஏமனய பதினாறும்
விமளயாட்டு ஆயத்தின்கண் ததான்றிய முப்பத்திரண்டு
பபாருளுக்கும் புறனாவன ஆகும். நமக, அழுமக, இளிவரல்,
ைருட்மக, அச்சம், பபருைிதம், பவகுளி, உவமக என்னும் எட்டும்
பைய்ப்பாடு என்று பசால்லுவர். ஒவ்பவாரு பைய்ப்பாடும் நான்கு
நான்கு பபாருள்கமள அடிப்பமையாகக் பகாண்டு பிறக்கும்.
உமைமை முதலாகச் பசால்லப்பட்ை முப்பத்திரண்டும் அகத்திற்கும்
புறத்திற்கும் பபாதுவான பைய்ப்பாடுகளாகும். அகத்திற்தகயுாிய
பைய்ப்பாடுகளாக ஆறு அவத்மதகள் அடிப்பமையில் ஒவ்பவாரு
அவத்மதக்கும் நான்கு நான்கு பபாருள்கள் சுட்ைப்பட்டுள்ளன.
இன்பத்மத பவறுத்தல் முதலாகச் பசால்லப்பட்ை இருபதும்
பபருந்திமைக்குாிய பைய்ப்பாடுகள் ஆகும். முட்டுவயிற் கழறல்
முதலாக எட்டு பைய்ப்பாடுகள் ைனன் அழியாதவழி நிகழ்வன.
இமவ நடுவண் ஐந்திமைக்குாியனவாகும். பதய்வம் அஞ்சுதல்
முதலாகச் பசால்லப்பட்ை பத்துப் பபாருள்களும் அழிவில்
கூட்ைத்திற்குாிய பபாருள்களாகும். பிறப்பு முதலாகச் பசால்லப்பட்ை

253
பத்தும் தமலவனுக்கும் தமலவிக்கும் உாிய ஒப்புப்
பாகுபாடுகளாகும். நிம்பிாி முதலாகச் பசால்லப்பட்ை பதிபனான்றும்
தமலைக்கட்கு ஆகாத குைங்களாகும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்
பண்மை – விமளயாட்டு ஆயம்; உட்கு – அச்சம்; கூமழ – கூந்தல்;
முட்டு – இமையீடு.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. பைய்யின்கண் ததான்றுவது பைய்ப்பாடு எனப்படும்.
2. நமக, அழுமக, இளிவரல், ைருட்மக, அச்சம், பபருைிதம், பவகுளி,
உவமக
3. கல்வி, தறுகண்மை, புகழ், பகாமை
4. புறஞ்பசயச் சிமததல், புலம்பித் ததான்றல், கலங்கி பைாழிதல்,
மகயறவுமரத்தல்.
5. பிறப்பு, குடிமை, ஆண்மை, ஆண்டு, உருவு, நிறுத்த காை வாயில்,
நிமற, அருள், உைர்வு, திரு.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. சுமவ, சுமவக்குறிப்பு குறித்பதழுதுக.

2. எண்வமக பைய்ப்பாடுகமளயும் அமவ பிறக்கும் பபாருள்
குறித்தும் விவாி.
3. அகத்திற்கும் புறத்திற்கும் பபாதுவான பைய்ப்பாடுகமள
எடுத்துமரக்க.
4. அகத்திற்தக உாிய பைய்ப்பாடுகமளத் பதாகுத்பதழுதுக.
5. பபருந்திமைக்குாிய பைய்ப்பாடுகமளக் கட்டுமரக்க.
6. ைனன் அழியாதவழி நிகழும் பைய்ப்பாடுகமள விளக்குக.
7. அழிவில் கூட்ைத்திற்குாிய பபாருள்கள் யாமவ?
8. தமலவன், தமலவிக்குாிய ஒப்புப் பபாருள்கள், ஆகாத குைங்கள்
குறித்பதழுதுக.

254
 $W – 9:
ctktpay;

அமைப்பு
9.1 உவைத்தின் பாகுபாடு
9.1.1 உவமைப் பபாருள்கள் விரவி வருதல்
9.1.2 உவமைகள் - சிறப்பு விதி
9.2.3 உவமை நிமலக்களன்கள்
9.3 முதல், சிமன – உவமை கூறும் ைரபு
9.4 சுட்டிக்கூறா உவைம்
9.5 உவைமும் பபாருளும்
9.6 பபாருதள உவைம்
9.7 உவமை உைர்த்தும் பசாற்கள்
9.7.1 விமன உவைச்பசாற்கள்
9.7.2 பயன் உவைச்பசாற்கள்
9.7.3 பைய் உவைச்பசாற்கள்
9.7.4 உரு உவைச்பசாற்கள்
9.7.5 புறனமை
9.8 உவமை வமக எட்ைாதல்
9.9 பபருமை, சிறுமை
9.10 உவைப் பபாருளின் உற்றது உைர்தல்
9.10.1 தைலதற்கு ஒரு புறனமை
9.11 இரட்மைக்கிளவி
9.12 முன்ன ைரபு உவமை
9.13 உவைப்தபாலி
9.13.1 உவைப்தபாலிக்குப் புறனமை
9.14 அகைாந்தர் உவமை கூறும் ைரபு
9.14.1 இனியுறு கிளவி, துனியுறு கிளவி
9.15 புறனமை
9.16 உவமை ைரபுகள்
9.17 ஐயநிமல உவைம்
9.18 உவமைகள் அடுக்கிய ததாற்றம்

255
அறிமுகம்
உவைவியல் என்பது பபாருளதிகாரத்தின் ஏழாம் இயலாகும்.
ஒருபுமை ஒப்புமை பற்றி உவமை உைர்த்தினமையான் இவ்வியல்
இப்பபயர் பபற்றது. பைய்ப்பாடு பற்றித் ததான்றி வழங்குவது. புலன்
அல்லாதன புலனாதலும் அலங்காரைாகிக் தகட்ைார்க்கு இன்பம்
பயத்தலும் உவமையின் பயன்களாகும். ஆப்தபாலும் ‘ஆைா’ (காட்டு
விலங்கு) என உைர்த்தியவழி, அதமனக் காட்ைகத்து கண்ைான்,
முன் தகட்ை ஒப்புமை பற்றி இஃது ‘ஆைா’ என்று அறியும். “தாைமர
தபால் வாள்முகத்துத் மதயலீர்” என்றவழி, அலங்காரைாகிக்
தகட்ைார்க்கு இன்பம் பயக்கும். இது ஏழு திமைகளுக்கும்
பபாதுவாகிப் பபரும்பான்மையும் அகப்பபாருள் பற்றி வரும். தைல்
குறிப்புப் பற்றி வரும் பைய்ப்பாடு கூறினார்; இது பண்பும் பதாழிலும்
பற்றி வருதலின் அதன்பின் மவக்கப்பட்ைது. இவ்வியலில் பைாத்தம்
38 நூற்பாக்கள் உள்ளன.

தநாக்கங்கள்
 உவமையின் பாகுபாடு, நிமலக்களன்கள் ஆகியவற்மற
விளக்குதல்.
 முதல், சிமன உவமை கூறும் ைரபு, சுட்டிக்கூறா உவைம்,
உவமும் பபாருளும், பபாருதள உவைம் குறித்து
எடுத்துமரத்தல்
 உவமை உைர்த்தும் பசாற்கமள அறியச் பசய்தல்.
 உவமை வமக, பபருமை - சிறுமை, உவமைப் பபாருளின்
உற்றது உமரத்தல் பற்றித் பதளிவுபடுத்துதல்.
 இரட்மைக் கிளவி, முன்ன ைரபு உவமை, உவைப்தபாலி,
அகைாந்தர் உவமை கூறும் ைரபு, இனியுறு கிளவி துனியுறு
கிளவி, உவமை ைரபுகள், ஐய உவைம், உவமைகள் அடுக்கிய
ததாற்றம் ஆகியவற்மற விளக்குதல்.

9.1 உவைத்தின் பாகுபாடு

பதாழிலும் பயனும் வடிவும் நிறனும் என்று பசால்லப்பட்ை

நான்கும் பாகுபை வந்த உவமைக்கண் புலனாகும். இதமன,
விமனபயன் பைய்உரு என்ற நான்தக

256
 வமகபபற வந்த உவைத் ததாற்றம் (உவை.1)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
எனதவ, உவமை கட்புலைாவனவற்றானும் கட்புலைல்லாதன
வற்றானும் அறியப்படும் என்பர் இளம்பூரைர். விமன, பயன், பைய்
(வடிவு), உரு (நிறம்) என்பனவற்றால் அறியப்படுவது
கட்புலைாவனவாகும். பசவி, நா, மூக்கு, பைய், ைனம்
என்பனவற்றால் அறியப்படுவது கட்புலைல்லாதனவாகும்.
விமனயாவது நீட்ைல், முைக்கல், விாித்தல், குவித்தல் முதலாயின.
பயனாவது, நன்மையாகவும் தீமையாகவும் பயப்பன. வடிவாவது
சதுரம், தகாைம் முதலாயின. நிறைாவன பவண்மை, பபான்மை
முதலாயின. நிறைாவன பவண்மை, பபான்மை முதலாயின.
பசவிப்புலனாவது ஓமச. நாவினால் அறியப்படுவது மகப்பு, கார்ப்பு
முதலிய சுமவ. மூக்கான் அறியப்படுவன நன்னாற்றம், தீநாற்றம்.
பைய்யினான் அறியப்படுவன பவம்மை, தண்மை முதலாயின.
ைனத்தான் அறியப்படுவன இன்ப துன்ப முதலியன.
எ.கா:
புலிதபாலப் பாய்ந்தான் – விமன
ைாாியன்ன வண்மக (புறம்.133) – பயன்
துடி தபாலும் இமை – வடிவு
தளிர்தபாலும் தைனி – நிறம்
குயில் தபான்ற பைாழி – பசவியான் அறியப்பட்ைது
தவம்பு தபாலக் மகக்கும் – நாவினான் அறியப்பட்ைது
தீப்தபாலச் சுடும் – பைய்யினான் அறியப்பட்ைது
ஆம்பல் நாறுந் துவர்வாய் (குறுந்.300)- மூக்கினான்
அறியப்பட்ைது
தம்ைி லிருந்து தைதுபாத் துண்ைற்றால்
அம்ைா அாிமவ முயக்கு. (குறள்.1107) – ைனத்தான்
அறியப்பட்ைது

9.1.1 உவமைப் பபாருள்கள் விரவி வருதல்

விமன, பயன், பைய், உரு முதலான உவமைகள் ஒதராபவாரு

பபாருளான் வருதலன்றி, இரண்டும் பலவும் விரவியும் வரும்.
இதமன,

257
 விரவியும் வரூஉம் ைரபின என்ப (உவை.2)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
இலங்கு பிமற யன்ன விலங்குவால் மவபயயிற்று (அகம்.
கைவுள் வாழ்த்து) – இதில் வடிவும் நிறனும் விரவி வந்தன.

9.1.2 உவமைகள் - சிறப்பு விதி

விமன, பயன், பைய், உரு முதலான உவமைகள் ஆராயுங்

காலத்து உயர்ந்ததன் தைலன. அதாவது, விமன முதலாகச்
பசால்லப்பட்ைன உயர்தல். இதமன,
உயர்ந்ததன் தைற்தற உள்ளுங் காமல (உவை.3)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
அாிைான் அன்ன அைங்குமைத் துப்பின் (பட்டினப்.298) –
துப்புமையன (வலிமை) பலவற்றினும் அாிைா உயர்ந்ததாகலின்
அதமன உவமையாகக் கூறப்பட்ைது.
தாைமர புமரயுங் காைர் தசவடி (குறுந். கைவுள் வாழ்த்து) –
சிவப்புமைய பலவற்றினும் தாைமர உயர்ந்ததாகலின் அதமன
உவமையாகக் கூறப்பட்ைது.

9.2.3 உவமை நிமலக்களன்கள்

உவமை தம்ைின் உயர்ந்தவற்தறாடு உவைிக்கப்பட்ைன

தவனும் சிறப்பு, நலன், காதல், வலி ஆகிய நான்மகயும்
நிமலக்களனாகக் பகாண்டு வரும். இதமன,
சிறப்தப நலதன காதல் வலிதயாடு
அந்நாற் பண்பும் நிமலக்கள பைன்ப (உவை.4)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
எ.கா:
முரசுமுழங்கு தாமன மூவரும் கூடி
அரசமவ இருந்த ததாற்றம் தபாலப்
பாைல் பற்றிய பயனுமை எழாஅல் (பபாருந.54-56) – சிறப்புப்
பற்றி வந்தது.
ஓவத் தன்ன வியனுமை வமரப்பின் (புறம்.251) – நலம் பற்றி
வந்தது.

258
 கண்தபால்வான் ஒருவனுளன் – காதல் பற்றி வந்தது.
அாிைான் அன்ன அைங்குமைத் துப்பின் – வலி பற்றி வந்தது.
இவ்வாறு சிறப்பு, நலன், காதல், வலி என்னும் நான்கும்
ஒழியத் தாழ்ந்த பபாருதளாடும் உவமை பபாருந்துைிைத்து
உவைிக்கப்படும். இததனாடு தசர்த்து உவமை ததான்றும்
நிமலக்களன்கள் ஐந்தாகும். இதமன,
கிழக்கிடும் பபாருதளா மைந்து ைாகும் (உவை.5)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
ஒண்பசங் கழுநீர்க் கண்தபா லாயித
ழூசிதபாகிய சூழ்பசய் ைாமலயன் (அகம்.48)

9.3 முதல், சிமன – உவமை கூறும் ைரபு

முதலுஞ் சிமனயுபைன்று பசால்லப்பட்ை இருவமகப்

பபாருட்குங் கருதிய ைரபினான் அவற்றிற்கு ஏற்பமவ உாியவாகும்.
இதமன,
முதலுஞ் சிமனயுபைன் றாயிரு பபாருட்கும்
நுதலிய ைரபி னுாியமவ யுாிய (உவை.6)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். பசப்பும் தபாதும் வினாவும்
தபாதும் சிமனமுதற்கிளவியில் சிமனக்கு சிமனயும் முதலுக்கு
முதலும் பபாருந்தி வருதல் தவண்டும் என்பமதத் பதால்காப்ப்பியர்
பசால்லதிகாரத்தில்,
பசப்பினும் வினாவினும் சிமனமுதற் கிளவிக்கு
அப்பபாரு ளாகும் உறழ்துமைப் பபாருதள (கிளவி.16)
என்பர். ஆனால் உவமை கூறும்தபாது அவ்விதிமயப் பின்பற்ற
தவண்டியது இல்மல. முதற்கு முதலும் முதற்கு சிமனயும் சிமனக்கு
சிமனயும் சிமனக்கு முதலும் என்றவாறு உவமை அமையலாம்.
எ.கா:
ஒருகுமழ ஒருவன்தபால் இைர்தசர்ந்த ைராஅமும் (கலித்.26) –
முதலுக்கு முதல் உவைைாயிற்று.
அமைைமற யாயிதழ்ப் தபாதுதபாற் பகாண்ை
குமைநிழல் ததான்றுநின் பசம்ைமலக் காணூஉ (கலித்.84) –
முதற்குச் சிமன உவைைாயிற்று.
தாைமர புமரயுங் காைர் தசவடி (குறுந்.கைவுள்வாழ்த்து) –
சிமனக்குச் சிமன உவைைாயிற்று.

259
 பநருப்பின் அன்ன சிறுகட் பன்றி (அகம்.84) – சிமனக்கு முதல்
உவைைாயிற்று.

9.4 சுட்டிக்கூறா உவைம்

உவைிக்கப்படும் பபாருட்கு உவமை இது எனச் சுட்டிக்

கூறாமை சுட்டிக்கூறா உவைம் எனப்படும். அவ்வாறு வருைாயின்,
உவைச் பசால்தலாடு பபாருந்த உவைிக்கப்படும் பபாருபளாடு
புைர்ந்து உவை வாய்பாடு பகாள்க என்பர் பதால்காப்பியர்.
இதமன,
சுட்டிக்கூறா உவை ைாயின்
பபாருபளதிர் புைர்த்துப் புைர்த்தன பகாளதல (உவை.7)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இதனால் உவை வாய்பாடு ததான்றா
உவைம் பபாருட்குப் புைராக்கண்ணும் உவமை உள்ளது என்பது
பசால்லப்பட்ைது. எ.கா:
தைாப்பக் குமழயும் அனிச்சம் முகந்திாிந்து
தநாக்கக் குமழயும் விருந்து (குறள்.90) – இதில் ‘அதுதபால’
என்னும் உவை உருபு சுட்டிக் கூறப்பபறாைதலதய உவமை
ஆயிற்று.

9.5 உவைமும் பபாருளும்

உவைமும் பபாருளும் ஒத்து வருதல் தவண்டும். ைிக்கும்

குமறந்தும் வருதல் குற்றம். இரட்மைக் கிளவியாயினும்,
நிரனிறுத்தமைத்த நிரனிமறச் சுண்ைைாய் வாினும், ைிக்கும்
குமறந்தும் வருதலன்றி யுவமை யமையடுத்து வாினும், பதாழிற்பட்டு
வாினும், ஒன்றும் பலவுைாகி வாினும் வருபைாழியும் அவ்வாதற
வருதல் தவண்டும். இதமன,
உவைமும் பபாருளும் ஒத்தல் தவண்டும் (உவை.8)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
உவைமும் பபாருளும் ஒத்தன கூறதலயன்றிப் பபருகக்
கூறலுஞ் சிறுகக் கூறலும் சிறப்பு என்னும் நிமலக்களத்து நீங்காச்
சிறப்பின் வரூஉம் வழக்கப்பாட்டிமன யுமையவாகும். எனதவ

260
வழக்கின்கட் பயின்று வாராத இறப்ப வுயர்தலும் இறப்ப இழிதலும்
ஆகா என்பது உைர்த்தப்பட்ைது. இதமன,
பபருமையுஞ் சிறுமையுஞ் சிறப்பின் தீராக்
குறிப்பின் வரூஉ பநறிப்பா டுமைய (உவை.10)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
அவாப்தபா லகன்றதன் அல்குன்தைற் சான்தறார்
உசாஅப் தபால வுண்தை ைருங்குல் – இதில் அல்குல்
பபாிபதன்பான் ஆமசதயாடு உவைித்தலின் இது தக்கதாயிற்று;
ைருங்குல் நுண்ைிபதன்பான் சான்தறார் உசாதவாடு (ஆராய்வு)
உவைித்தலின் அதுவும் தக்கதாயிற்று. அமவ சிறப்புப்பற்றி வந்தன.
இந்திரதன தபாலு ைிளஞ்சாத்தன் (யாப்.வி. தைற்.) – இஃது
இறப்ப வுயர்ந்தது. வழக்கிறந்து வருதலின் இவ்வாறு வரும் உவமை
கூறப்பைாது.
வள்பளயிற்றுப் தபழ்வாய் ஞைலிக்கு ைான்குழாம்
எள்ளி யிாிவதுதபா பலங்பகங்கும் – வள்ளற்கு
ைாலார் கைல்தபால ைண்பரந்த வாட்ைாமன
தைலாரு தைலார் விமரந்து (யாப். வி. தைற்.) – இஃது இறப்ப
இழிதல்.
இவ்வாறு சான்று காட்டி உமர கூறும் இளம்பூரைர்,
“அஃததல், ‘நாயமனயார் தகண்மை தழீஇக் பகாளல்தவண்டும்’
(நாலடி.213) என வருைால் எனின், அது நாயின்கட் கிைந்தபதாரு
நற்குைம் பற்றி வருதலின் இறப்ப இழிதல் ஆகாது.” என
விளக்குவது ைனங்பகாள்ளத்தக்கதாகும்.

9.6 பபாருதள உவைம்

உவைிக்கும் பபாருள் தன்மன உவைைாக்கிக் கூறினும்

ையக்கைற்ற சிறப்பு நிமலமையான் எய்தும் உவமையாகும். இதமன,
பபாருதள யுவைஞ் பசய்தனர் பைாழியினும்
ைருளறு சிறப்பினஃ துவை ைாகும் (உவை.9)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
இரும்புமுகஞ் பசறித்த ஏந்பதழில் ைருப்பிற்
கருங்மக யாமன பகாண்மூவாக - இதில் பபாருதள
உவைைாகப் பாைப்பட்டுள்ளது. ஒருசாராசிாியர் ரூபகம் (உருவகம்)

261
பசால்லப்பட்ைது என்ப; உவமை பற்றி வருதலின் இஃது
உவமையின் பாகுபாடு என்பது இவ்வாசிாியன் கருத்து என்பர்
இளம்பூரைர்.

9.7 உவமை உைர்த்தும் பசாற்கள்

அன்ன முதலாகப் புமரய ஈறாக ஆறாறாகச் பசால்லப்பட்ை

முப்பத்தாறும் உவமை உைர்த்துஞ் பசாற்களாகும். இதமன,
அமவதாம்,
அன்ன ஏய்ப்ப உறழ ஒப்ப
என்ன ைான என்றமவ பயனாஅ
ஒன்ற ஒடுங்க ஒட்ை வாங்க
பவன்ற வியப்ப பவன்றமவ பயனாஅ
எள்ள விமழய இறப்ப நிகர்ப்பக்
கள்ளக் கடுப்ப வாங்கமவ பயனாஅக்
காய்ப்ப ைதிப்பத் தமகய ைருள
ைாற்ற ைறுப்ப வாங்கமவ பயனாப்
புல்லப் பபாருவப் பபாற்பப் தபால
பவல்ல வீழ வாங்கமவ பயனாஅ
நாை நளிய நடுங்க நந்த
ஓைப் புமரய என்றமவ பயனாஅ
ஆறா றுவைமும் அன்னமவ பிறவுங்
கூறுங் காமலப் பல்குறிப் பினதவ (உவை.11)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். அன்ன பிறவாற் பகாள்ளப்படுவன:
தநாக்க, தநர, அமன, அற்று, இன், ஏந்து, ஏர், சீர், பகழு, பசத்து,
ஏர்ப்ப, ஆர என்றித் பதாைக்கத்தன பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர்.
‘பல்குறிப்பின’
என்றதனான் இச்பசாற்கள் பபயபரச்ச
நீர்மையவாய் வருவனவும் விமனபயச்ச நீர்மையவாய் வருவனவும்
முற்று நீர்மையவாய் வருவனவும் இமைச்பசால் நீர்மையவாய்
வருவனவும் எனக் பகாள்க. புலி தபான்ற சாத்தன், புலிதபாலுஞ்
சாத்தன் என்பன பபயபரச்சம். புலிதபான்று வந்தான், புலிதபாலப்
பாய்ந்தான் என்பன விமனபயச்சம். புலி தபாலும், புலி தபான்றனன்
என்பன முற்று. இன்னும் ‘பல்குறிப்பின’ என்றதனான் விாிந்தும்
பதாக்கும் வருவனவுங் பகாள்க. ததன்தபால இனிய பைாழி என்பது
விாிந்தது. ததன்தபாலும் பைாழி என்பது உவமை விாிந்து ஒப்புமை

262
குறித்துத் பதாக்கு நின்றது. ததபைாழி என்பது எல்லாந் பதாக்கது
என்றும் கூறுவர்.
ஈண்டு எடுத்ததாதப்பட்ை முப்பத்தாறனுள் ஒன்று, என்ற,
ைாற்ற, பபாற்ப, நாை, நடுங்க என்பன ஒழித்து நின்ற முப்பதும்,
அன்ன பிறவாற் பகாள்ளப்பட்ைவற்றுள் தநாக்க என்பதும் தநர
என்பதும் சிறப்பு விதி யுமையவாதலின் அவற்றிற்கு உதாரைம்
ஆண்டு காட்டுதும் என்பர் இளம்பூரைர். ஏமனய உவைச்
பசாற்களுக்குாிய எடுத்துக்காட்டுகள் பின்வருைாறு:
தவபலான்று கண் – ஒன்று
கயபலன்ற கண் – என்ற
ைைிநிற ைாற்றிய ைாதைனி – ைாற்ற
ைதியம் பபாற்ப ைலர்ந்த வாண்முகம் – பபாற்ப
தவபயாடு நாடிய ததாள் – நாை
பைங்பகழு நாகம் நடுங்கு ைல்குல் – நடுங்க
குன்றி னமனயாருங் குன்றுவர் (குறள்.965) – அமன
இறந்தாமர பயண்ைிக்பகாண் ைற்று (குறள்.22) – அற்று
ைருப்பிற் றிாிந்து ைறிந்துவீழ் தாடி (கலித்.15) – இன்
துமைைல பரழினீலத் ததந்பதழின் ைலருண்கண் (கலித்.14) –
ஏந்து
முத்ததர் முறுவலாய் (கலித்.93) – ஏர்
எச்சிற் கிமையாது பார்த்திருக்கு ைச்சீர் (நாலடி.345) – சீர்
யாழ்பகழு ைைிைிைற் றந்தைன் (அகம்.கைவுள் வாழ்த்து) –
பகழு
கிமளபசத்து பைாய்த்த தும்பி (நற்.35) - பசத்து

9.7.1 விமன உவைச்பசாற்கள்

அன்ன முதலாகச் பசால்லப்பட்ை எட்டும் விமன

உவைத்திற்குாிய பசாற்களாகும். இதமன,
அன்ன வாங்கு ைான இறப்ப
என்ன உறழத் தமகய தநாக்பகாடு
கண்ைிய எட்டும் விமனப்பா லுவைம் (உவை.12)
என்னும் நூற்பாசுட்டும். எ.கா:
“பகான்றன்ன வின்னா பசயினும்” (குறள்.106)

263
 “பலர்புகழ் ஞாயிறு கைற்கண் ைாங்கு” (முருகு.2)
“புலவுநுமனப் பகழியுஞ் சிமலயு ைானச்
பசவ்வாிக் கயபலாடு பச்சிறாப் பிறழும்” (பபரும்பாண்.269-
270)
“புலியிறப்ப பவாலி ததாற்றலின்”
“புலிபயன்னக் கலிசிறந் துராஅய்”
“பசறுநர்த் ததய்த்த பசல்லுறழ் தைக்மக” (முருகு.5)
“பபாருகளிற் பறருத்தின் புலிதமகயப் பாய்ந்து”
“ைாதனாக்கு தநாக்கு ைைநமை யாயத்தார்”
அன்ன முதலாகச் பசால்லப்பட்ை எட்டும் விமன உவைச்
பசாற்களுள் அன்ன என்னும் பசால் ஒழிந்த பயன், பைய், உரு ஆகிய
பபாருபளாடுஞ் பசல்லும். இதமன,
அன்னஎன் கிளவி பிறபவாடுஞ் சிவணும் (உவை.13)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
“ைாாியன்ன வண்மக” (புறம்.133) – இது பயன்
“பாியமரக் கமுகின் பாமளயம் பசுங்காய்
கருவிருந் தன்ன கண்கூடு சிறுதுமள” (பபரும்பாண்.7-8) –
இது பைய்.
“பசவ்வா னன்ன தைனி” (அகம். கைவுள் வாழ்த்து)
“பாலன்ன பைன்பைாழி” – இமவ உரு.

9.7.2 பயன் உவைச்பசாற்கள்

எள்ள என்பது முதலாகச் பசால்லப்பட்ை எட்டும் பயனிமல

உவமைக்குச் பசால்லாகும். இதமன,
எள்ள விமழயப் புல்லப் பபாருவக்
கள்ள ைதிப்ப பவல்ல வீழ
என்றாங் பகட்தை பயனிமல யுவைம் (உவை.14)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
“எழிலி வானம் எள்ளினன் தரூஉங்
கவிமக வண்மகக் கடுைான் தறான்றல்”
“ைமழவிமழ தைக்மக வாய்வா பளவ்வி”

264
 “புத்தத ளுலகிற் பபான்ைரம் புல்ல”
“விண்பபாருபுகழ் விறல்வஞ்சி”
“கார்கள்ள வுற்ற தபாிமச யுதவி”
“இருநிதி ைதிக்கும் பபருவள் ளீமக”
“வீங்குகமர நல்லான் பவன்ற வீமக”
“விாிபுனற் தபர்யாறு வீழ யாவதும்
வமரயாது சுரக்கும் உமரசால் ததான்றல்”

9.7.3 பைய் உவைச்பசாற்கள்

கடுப்ப என்பது முதலாகச் பசால்லப்பட்ை எட்டும் பைய்

உவைத்திற்குாிய பசால்லாகும். இதமன,
கடுப்ப ஏய்ப்ப ைருளப் புமரய
ஒட்ை ஒடுங்க ஓட்ை நிகர்ப்பபவன்று
அப்பா பலட்தை பைய்ப்பா லுவைம் (உவை.15)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
“விண்ைதிர் இைிழிமச கடுப்ப” (ைமலபடு.2)
“அகலிரு விசும்பிற் குமறவில் ஏய்ப்ப”
“தவய்ைருள் பமைத்ததாள் பநகிழ” (அகம்.1)
“தவய்புமர பைன்தறாள்” (கலித்.29)
“முத்துமை வான்தகா பைாட்டிய முமலைிமச
வியப்பன தழீஇ”
“பாம்புரு பவாடுங்க வாங்கிய நுசுப்பின்”
“பசந்தீ தயாட்டிய வஞ்சுைர்ப் பருதி”
“கண்பைாடு நிகர்க்குங் கழிப்பூங் குவமள”

9.7.4 உரு உவைச்பசாற்கள்

தபால என்பது முதலாகச் பசால்லப்பட்ை எட்டும் உரு

உவைத்திற்குாிய பசால்லாகும். இதமன,
தபால ைறுப்ப ஒப்பக் காய்த்த
தநர வியப்ப நளிய நந்தபவன்
பறாத்துவரு கிளவி உருவி னுவைம் (உவை.16)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எ.கா:

265
 “தன்பசா லுைர்ந்ததார் தைனி
பபான்தபாற் பசய்யும் ஊர்கிழ தவாதன” (ஐங்.41)
“ைைிநிற ைறுத்த ைலர்ப்பூங் காயா”
“ஒண்பசங் காந்த பளாக்கு நின்னிறம்”
“கமைக்கால் பநய்தல் காய்த்திய கண்ைியம்”
“கார்விாி பகான்மறப் பபான்தநர் புதுைலர்” (அகம்.கைவுள்
வாழ்த்து)
“தண்ைளிர் வியப்பத் தமகபபறு தைனி”
நளிய, நந்த என்பனவற்றிற்கு வந்தவழிக் கண்டுபகாள்க
என்பர் இளம்பூரைர்.

9.7.5 புறனமை

தைற் பாகுபடுத்து உைர்த்தப்பட்ை பசாற்கள்

கூறியவாற்றானன்றித் தத்தம் ைரபின் ததான்றும் பபாருளும்
உளவாம் என்பர். இதமன,
தத்த ைரபின் ததான்றுைன் பபாருதள (உவை.17)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இதனாதன, நூல் பசய்கின்ற காலத்து
விமன முதலாகிய பபாருள்கள் ஓதிய வாய்பாட்ைான் வருதல்
பபருவழக்கிற்று என்று பகாள்ளப்படும் என்பர் இளம்பூரைர். எ.கா:
“முழவுறழ் தைக்மகயி னியல தவந்தி” (முருகு.215)
“ைாபவன்ற ைைதநாக்கின்” (கலித்.57)
“தவய்பவன்ற ததாள்” (கலித்.138)
“ைாாிவீ ழிருங்கூந்தல்” (கலித்.14)
“பபான்னுமர கடுக்குந் திதமலயர்” (முருகு.145)
“குறுந்பதாடி ஏய்க்கு பைலிந்துவீங்கு திவவின்”
(பபரும்பாண்.13)
“பசயமலயந் தளிதரய்க்கும் எழினலம்” (கலித்.15)
“பாஅன்ைருண் ைருப்பி னுரல்புமர பாவடி” (கலித்.21)
“வலம்புாி புமரயும் வால்நமர முடியினர்”(முருகு.127)

266
 “ஒளித்தியங்கு ைரபின் வயப்புலி தபால” (அகம்.22)
“தாைமரதபால் வாள்முகம்” (திமைைாமல.1)
“கள்வர்தபா தனாக்கினும் தநாக்கும்” (கலித்.61)
“ஒழுமக தநான்பக பைாப்பக் குழீஇ”(அகம்.30)

9.8 உவமை வமக எட்ைாதல்

விமன, பயன், பைய், உரு என உவமை நான்கு வமகயாததல

யன்றி எட்டு ஆகும் பக்கமும் உண்டு. இதமன,
நாலிரண் ைாகும் பாலுைா ருண்தை (உவை.18)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். விமன என்பது, விமனயும்
விமனக்குறிப்பும் என இருவமகப்படும். பயன் என்பது, நன்மை
பயத்தலும் தீமை பயத்தலும் என இரு வமகயாகும். பைய் என்பது,
வடிவும் அளவும் என இரு வமகயாகும். உரு என்பது, நிறமுங்
குைமும் என இருவமகயாகும். இவ்வமகயினான் எட்ைாயின.
எ.கா:
பபான்னன்ன பசல்வத்தன் – என்பது விமனக்குறிப்பு
ஞாயிறமனமயநின் பமகவர்க்கு(புறம்.59) – என்பது
தீப்பயன்
பநடுவமர ைிமசயிற் பாம்பபன விழிதருங்
கடுவரற் கலுழி – என்பது அளவு
பாலன்ன பைாழி – என்பது குைம்.
ஏமனயவற்றிற்கு உதாரைம் தைற்காட்ைப்பட்ைன.

9.9 பபருமை, சிறுமை

பபருக்கவுஞ் சிறுக்கவும் கூறுதல் பைய்ப்பாடு எட்ைன்வழிப்

பக்கம் புலப்பைத் ததான்றும். இதமன,
பபருமையுஞ் சிறுமையு பைய்ப்பா பைட்ைன்
வழிைருங் கறியத் ததான்று பைன்ப (உவை.19)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எனதவ பைய்ப்பாடு ததான்றாதவழி
இப்புைர்ப்பினாற் பயனின்றாம். எ.கா:

267
 அவாப்தபால் அகன்றதன் அல்குன்தைற் சான்தறார்
உசாஅப்தபால உண்தை ைருங்குல் – என்பது பபருமையுஞ்
சிறுமையும் பற்றி உவமக நிகழ்ந்தது.
கலங்கவிழ்த்த நாய்கன்தபாற் கமளதுமைப் பிறிதின்றி
(யா.வி.ப.318) - என்பது துன்பப் பபருக்கம் பசால்லி அவலம்
வந்தது.
பபருஞ்பசல்வர் இல்லத்து நல்கூர்ந்தார் தபால
வருஞ்பசல்லும் தபரும்என் பநஞ்சு (முத்பதாள்.88) – இது
பபருக்கம் பற்றி இளிவரல் வந்தது.

9.10 உவைப் பபாருளின் உற்றது உைர்தல்

உவைப் பபாருளாதன பசால்லுவான் குறிக்கப்பட்ை

பபாருமள யுைருந் பதளியும் பக்கமும் உள, கூறுபாட்டியலான்
என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
உவைப் பபாருளின் உற்ற துைருந்
பதளிைருங் குளதவ திறத்திய லான (உவை.20)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். பதளிைருங்காவது துைிவு பக்கம்.
எனதவ துைியாமை உவைத்தின்கண்தை வந்தது. அவ்வாறு
வாினும் இதுதவபயனத் துைிதலின் துைிபக்கைாவது.
ஐததய்ந் தன்று பிமறயு ைன்று
மைதீர்ந் தன்று ைதியு ைன்று
தவயைன் றன்று ைமலயு ைன்று
பூவைன் றன்று சுமனயு ைன்று
பைல்ல வியலும் ையிலு ைன்று
பசால்லத் தளருங் கிளியு ைன்று (கலித்.55)
என்றவழித் துைியாது நின்றன நுதலும் முகனும் ததாளும் கண்ணும்
சாயலும் பைாழியும் எனத் துைிந்தவாறு கண்டு பகாள்க. இன்னும்
இதனாதன,
கயபலழுதி வில்பலழுதிக் காபரழுதிக் காைன்
பசயபலழுதித் தீர்ந்தமுகந் திங்கதளா காைீர்
(சிலப்.கானல்.11)
என்றவழிக் கண் புருவங் கூந்தமல யுவைப் பபயரான் வழங்குதலுங்
பகாள்க.

268
9.10.1 தைலதற்கு ஒரு புறனமை

உவைப்பபாருமள உவைிக்கப்படும் பபாருளாக

உைருங்காமல ைருவிய ைரபினானாய வழக்பகாடு வரும். இதமன,
உவைப் பபாருமள உைருங் காமல
ைருவிய ைரபின் வழக்பகாடு வருதை (உவை.21)
என்னு நூற்பா சுட்டும். எனதவ ைருவாதன அவ்வாறு கயல், சிமல
என்றாற்தபாலக் கூறப்பைாது என்றவாறு.

9.11 இரட்மைக் கிளவி

உவமை இரண்டு பசால்தலாடு அடுத்து வருவததனாடு,

உவைிக்கப்படும் பபாருளும் இரண்டு பபாருளாகி வருதல் தவண்டும்.
இது இரட்மைக் கிளவி எனப்படும். அவ்வழி இரண்டு பசால்லும்
ஒருபசால் நீர்மைப்பட்டு வருதல் தவண்டும். இதமன,
இரட்மைக் கிளவி இரட்மை வழித்தத(உவை.22)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எ.கா:
விலங்பகாடு ைக்கள் அமனயர் இலங்குநூல்
கற்றாதரா தைமன யவர் (குறள்.410)

9.12 முன்ன ைரபு உவமை

உவமையானது, உவமைப்பபாருள் தானன்மையான்

உவமைப் பபாருபளாடு பைாது பபாருள் ததாற்றிய இைத்பதாடு
தநாக்கி முன்ன ைரபினாற் பசால்லுங் காலத்துத் துைிவுமைதயார்
பகாளின் அவர் துைிந்த துைிவின்கண்தை வரும் என்பர்
பதால்காப்பியர். இதமன,
பிறிபதாடு பைாது பிறப்பபாடு தநாக்கி
முன்ன ைரபிற் கூறுங் காமலத்
துைிபவாடு வரூஉந் துைிவிதனார் பகாளிதன (உவை.23)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். முன்னைாவது, இைத்பதாடு
பார்த்து ஏற்கும் பபாருட்கட் கூறுவது ஆகும். இதமனத்
பதால்காப்பியர்,
இவ்விைத் திம்பைாழி இவாிவர்க் குாியபவன்று

269
 அவ்விைத் தவரவர்க் குமரப்பது முன்னம் (பசய்.199)
என்று கூறுவர்.
தைமலச் சூத்திரத்தளவும் பிறிது பபாருபளாடு உவமை கூறிப்
தபாந்தார். இனி பபாருள் தன்தனாதை யுவமை கூறுகின்றார் என்று
பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர்.
நிலவுக்காண் பதுதபால அைிைதி ஏர்தர (கலித்.119)
என்றவழிக் காைப் பிறிதாகிய பபாருபளாடு உவமை கூறாமையிற்
பிறிபதாடு பைாதாயிற்று. ைதியினது எழுச்சிமய தநாக்குதலிற்
பிறப்பபாடு தநாக்கிற்று. அவ்விைத்திற்தகற்ப கூறுதலின்
முன்னைாயிற்று. அம்ைதியினது ததாற்றம் இத்தன்மைத்பதனத்
துைிதலின் அதன்கண் உவமைச்பசால் வந்தது.
வள்ளிதழ் கூம்பிய ைைிைரு ளிருங்கழிப்
பள்ளிபுக் கதுதபாலும் பரப்புநீர்த் தண்தசர்ப்ப (கலித்.121)
என்பதும் அது.

9.13 உவைப்தபாலி

உவமை தபான்று வருவன உவைப்தபாலி எனப்படும். இது

ஐந்து வமகப்படும் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
உவைப் தபாலி ஐந்பதன பைாழிப (உவை.24)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இளம்பூரைர், “அமவயாவன:
இதற்குவமையில்மல எனவும், இதற்கிதுதாதன யுவமை எனவும், பல
பபாருளினு முளதாகிய வுறுப்புக்கமளத் பதாிந்பதடுத்துக்பகாண்டு
தசர்த்தின் இதற்குவமையாம் எனவும், பலபபாருளினுமுளதாகிய
கவின் ஓாிைத்து வாின் இதற்கு உவமையாம் எனவும், கூைாப்
பபாருதளாடு உவைித்து வருவனவும்” என்பர். எ.கா:
“நின்தனார் அன்தனார் பிறாிவர் இன்மையின்
ைின்பனயில் முகமவக்கு வந்திசிற் பபருை” (புறம்.373) –
இதற்கு உவமையில்மல.
“ைன்னுயிர் முதல்வமன யாதலின்
நின்தனார் அமனமயநின் புகபழாடு பபாலிந்தத” (பாி.1) –
இதற்கிது தாதன உவமை.
“நல்லார்கள் நல்ல வுறுப்பாயின தாங்கள் நாங்கள்
எல்லா முைனாதுபைன் றன்ன விமயந்த வீட்ைாற்

270
 பசால்வாய் முகங்கண் முமலததாளிமை யல்குல் மககால்
பல்வார் குழபலன் றிவற்றாற்படிச் சந்த ைானாள்” – பல
பபாருளினு முளதாகிய வுறுப்புக்கமளத் பதாிந்பதடுத்துக்பகாண்டு
தசர்த்தின் இதற்குவமையாம்.
“நாள்தகாள் திங்கள் ஞாயிறு கமனயழல்
ஐந்பதாருங்கு புைர்ந்த விளக்கத் தமனமய” (பதிற்.14) -
பலபபாருளினுமுளதாகிய கவின் ஓாிைத்து வாின் இதற்கு
உவமையாம்.
“வாரா தமைவாதனா வாரா தமைவாதனா
வாரா தமைகுவன் அல்லன் ைமலநாைன்
ஈரத்து ளின்னமவ ததான்றின் நிழற்கயத்து
நீருட் குவமளபவந் தற்று” (கலித்.41) - கூைாப் பபாருதளாடு
உவைித்து வருவன.

9.13.1 உவைப்தபாலிக்குப் புறனமை

தைற்பசால்லப்பட்ை ஐந்தும் உமரத்த வாய்பாட்ைாற்

கூறும்வழிச் பசால்லப்பட்ை ஐந்தினும் ஏதுவாகச் பசால்லிப்
பின்னர்க் கூறல் தவண்டும். அதாவது, நினக்குவமையில்மல
என்னும்வழிச் பசயலானாதல், பயனானாதல், உறுப்பானாதல்,
உருவானாதல், பிறப்பானாதல் ஒப்பாாில்மல எனல் தவண்டும்
என்பது கருத்து. இவ்வாதற பிறவற்மறயும் பகாள்ள தவண்டும்.
இதமன,
தவலருஞ் சிறப்பின் தன்மை நாடின்
விமனயினும் பயத்தினும் உறுப்பினும் உருவினும்
பிறப்பினும் வரூஉந் திறத்த பவன்ப (உவை.25)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

9.14 அகைாந்தர் உவமை கூறும் ைரபு

தமலவி, ததாழி, தமலவன், பிறர் என அக ைாந்தர்கள்

உவமை கூறும் ைரமபத் பதால்காப்பியர் வமரயறுப்பர்.
உவமைப்பபாருமளத் தமலைகள் கூறின் அவளறிந்த
பபாருட்கண்தை உவமை கூறப்படும். இதமன,
கிழவி பசால்லின் அவளறி கிளவி (உவை.26)

271
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எனதவ தானறியாத பபாருட்கண்
உவமை கூறினாளாகச் பசய்யுட் பசய்தல் பபறாது என்பது
உைர்த்தப்பட்ைது.
ததாழி உவமை பசால்லின் அந்நிலத்தில் உள்ளனவன்றிப் பிற
நிலத்து உள்ளன கூறப்பபறாள். இதமன,
ததாழிக் காயின் நிலம்பபயர்ந் துமரயாது (உவை.27)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.
தமலைகன் உவமை கூறுவானாயின், அறிபவாடு
கிளக்கப்படும். இதமன,
கிழதவாற் காயின் உரபனாடு கிளக்கும் (உவை.28)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
தைற்பசால்லப்பட்ை மூவருைல்லாத நற்றாய், பசவிலி
முதலாயினார்க்கு உவமை கூறுைிைம் வமரயறுக்கப்பைாது. இதமன,
ஏதனார்க் பகல்லாம் இைம்வமர வின்தற (உவை.29)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

9.14.1 இனியுறு கிளவி, துனியுறு கிளவி

ைகிழ்ச்சி பயக்கும் கூற்றும் புலவி பயக்கும் கூற்றும் உவைப்

பக்கத்தான் ததான்றும். இதமன,
இனிதுறு கிளவியும் துனியுறு கிளவியும்
உவை ைருங்கின் ததான்றும் என்ப (உவை.30)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். இது தமலவனுக்கும் தமலவிக்கும்
ததாழிக்கும் உாிய ைரபாகும்.
ைாாியாம்பல் அன்ன பகாக்கின்
பார்வ லஞ்சிய பருவரல் ஈர்பஞண்டு
கண்ைல் தவரமளச் பசலீஇய ரண்ைர்
கயிறிாி பயருத்திற் கதழ்பூந் துமறவ (குறுந்.117)
என்றது தமலைகள் உவமை கூறியவழி, நின்ற பபண்டிர் தடுப்பக்
கயிறிாி பயருது தபாலப் தபாந்தமன எனத் துனியுறு கிளவி வந்தது.
…. …. …. வானத்
தைங்கருங் கைவு ளன்தனாள்நின்
ைகன்தா யாதல் புமரவதால் எனதவ (அகம்.16)
என ைகிழ்ச்சி பற்றி வந்தது.

272
 தமலைகள் உவமை கூறுங்கால் தைற்பசால்லப்பட்ை
இனிதுறு கிளவி, துனியுறு கிளவி ஆகிய இரண்டிைத்தும் உாித்து.
இதமன,
கிழதவாட் குவமை ஈாிைத் துாித்தத (உவை.31)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எனதவ இரண்டும் அல்வழி தமலவி
உவமை கூறப்பபறாள்.
தமலைகன் உவமை கூறுதலுக்கு பபாருள் வமரயமற
கிமையாது. எப்பபாருட்கண்ணும் உவமை கூறுவான். இதமன,
கிழதவாற் காயின் இைம்வமர வின்தற (உவை.32)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
ததாழியும் பசவிலியும் உவமை கூறுங்கால், தகட்தைார்
பகாள்ளு பநறியான் பபாருந்துைிைம் பார்த்துக் கூறுதற்குாியர்
ஆவர். இதமன,
ததாழியும் பசவிலியும் பபாருந்துவழி தநாக்கிக்
கூறுதற் குாியர் பகாள்வழி யான (உவை.33)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

9.15 புறனமை

ஈண்டு எடுத்ததாதப்பட்ை இலக்கைத்தின் தவறுபட்டு வந்த

உவமைத் ததாற்றம் எடுத்ததாதிய பநறியிற் பகாள்ளும்வழிக்
பகாளுவுக என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
தவறுபை வந்த உவமைத் ததாற்றம்
கூறிய ைருங்கிற் பகாள்வழிக் பகாளாஅல் (உவை.34)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
பருதியஞ் பசல்வன் விாிகதிர்த் தாமனக்
கிருள்வமள வுண்ை ைருள்படு பூம்பபாழில்

9.16 உவமை ைரபுகள்

உவமைமய உவைிக்கப்படும் பபாருளின் நீக்கிக் கூறலும்
ைருவிய இயல்பு ஆகும். இதமன,
ஒாீஇக் கூறலும் ைாீஇய பண்தப (உவை.35)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.

273
 கைந்தடு தாமனச் தசர லாதமன
யாங்ஙனம் ஒத்திதயா வீங்குபசலல் ைண்டிலம்
பபாழுபதன வமரதி புறக்பகாடுத் திறத்தி
ைாறி வருதி ைமலைமறந் பதாளித்தி
அகலிரு விசும்பி னானும்
பகல்விளங் குதியாற் பல்கதிர் விாித்தத (புறம்.8)
எனவரும்.
அனிச்சமும் அன்னத்தின் தூவியும் ைாதர்
அடிக்கு பநருஞ்சிப் பழம் (குறள்.1120)
என்பதும் அது.
பயனிமல பபாருந்திய வழக்கின்கண், உவைிக்கப்படும்
பபாருதளாடு உவமை ததான்ற வருததலயன்றி, உவமையது தன்மை
கூறலும் உவமையாதற்குாித்தாகும். எனதவ இவ்வாறு வருதல்
பயனிமல யுவமைக்கண் ஆகும். இதமன,
உவமைத் தன்மையும் உாித்பதன பைாழிப
பயனிமல புாிந்த வழக்கத் தான (உவை.36)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
பாாி பாாி பயன்றுபல ஏத்தி
ஒருவற் புகழ்வர் பசந்நாப் புலவர்
பாாி பயாருவனும் அல்லன்
ைாாியு முண்டீண் டுலகு புரப்பதுதவ (புறம்.107) – இது ைாாி
தபாலும் பாாியது பகாமை என்னாது இவ்வாறு கூறும்
பபாருண்மையும் உவைைாம்.

9.17 ஐயநிமல உவைம்

உவமைக்கண் தடுைாறு வருதல் நீக்கப்பைாது. இதமன,

தடுைாறு வரலும் கடிவமர வின்தற (உவை.37)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். தடுைாறுதல் என்பது ஐயமுறுதமலக்
குறிக்கும். எனதவ ஐயநிமல உவைமுங் கண்டு பகாள்க என்பர்
இளம்பூரைர். எ.கா:
கூற்றதைா கண்தைா பிமைதயா ைைவரல்
தநாக்கைிம் மூன்றும் உமைத்து (குறள்.1085)

274
9.18 உவமைகள் அடுக்கிய ததாற்றம்

உவமைகள் பல அடுக்கித் ததாற்றுதல் அடுக்கிய ததாற்றம்

எனப்படும். இது நிரனிறுத்தமைத்தல், நிரனிமற, சுண்ைம் ஆகிய
மூன்றில் அமைந்து வரும். இமவ தவிர்ந்த ைற்றவற்றில் உவமைக்கு
உவமையாக அடுக்கி வரும் அடுக்கியல் உவமை கடியப்படும்.
இதமன,
அடுக்கிய ததாற்றம் விடுத்தல் பண்தப
நிரனிறுத் தமைத்தல் நிரனிமற சுண்ைம்
வரன்முமற வந்த மூன்றலங் கமைதய (உவை.38)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
ஒரு பபாருபளாடு ததான்றும் பதாைமர யுமைத்தாகப்
பலவுவமை வருதல் நிரனிறுத்தமைத்தல் எனப்படும். எ.கா:
நிலநீர் வளிவிசும் பபன்ற நான்கின்
அளப்பாிமய (பதிற்.14)
ைதிதபாலும் தாைமர தபாலும்
உவமை பலவற்மறயும் தசர நிறுத்தி உவைிக்கப்படும்
பபாருமளயும் தசர நிறுத்தல் நிரனிமற எனப்படும். எ.கா:
பகாடிகுவமள பகாட்மை நுசுப்புண்கண் தைனி
ைதிபவள முத்த முகம்வாய் முறுவல்
பிடிபிமை ைஞ்மஞ நமைதநாக்குச் சாயல்
வடிவினதள வஞ்சி ைகள் (யாப்.வி.தைற்.)
உவமைமயயும் பபாருமளயும் துைித்து ஒட்டுதல் சுண்ைம்
எனப்படும். எ.கா:
களிறும் கந்தும் தபால நளிகைற்
கூம்பும் கலனுந் ததான்றும்
ததான்றன் ைறந்ததார் துமறபகழு நாட்தை (அகத்.11.நச்) –
இது நிரல்நிமறயாகப் பபாருள் பகாள்ள இயலாதவாறு ‘களிறு
தபாலுங் கலன்’ எனத் துைிக்க தவண்டியவாறு கண்டுபகாள்க.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக

275
  நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. வமகபபற வந்த உவைத் ததாற்றம் எனப்படுவன யாமவ?
……………………………………………………………………………
2. உவமை ததான்றும் நிமலக்களன்கமளக் கூறுக
……………………………………………………………………………
3. சுட்டிக் கூறா உவைம் என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
4. உவைப்தபாலி எத்தமன வமகப்படும்?
……………………………………………………………………………
5. உவமைகள் அடுக்கிய ததாற்றம் என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்

பதாழிலும் பயனும் வடிவும் நிறனும் என்று பசால்லப்பட்ை

நான்கும் பாகுபை வந்த உவமைக்கண் புலனாகும். விமன, பயன்,
பைய், உரு முதலான உவமைகள் ஒதராபவாரு பபாருளான்
வருதலன்றி, இரண்டும் பலவும் விரவியும் வரும். இமவ ஆராயுங்
காலத்து உயர்ந்ததன் தைலன. உவமை தம்ைின் உயர்ந்தவற்தறாடு
உவைிக்கப்பட்ைனதவனும் சிறப்பு, நலன், காதல், வலி ஆகிய
நான்மகயும் நிமலக்களனாகக் பகாண்டு வரும். முதலுஞ்
சிமனயுபைன்று பசால்லப்பட்ை இருவமகப் பபாருட்குங் கருதிய
ைரபினான் அவற்றிற்கு ஏற்பமவ உாியவாகும். உவைிக்கப்படும்
பபாருட்கு உவமை இது எனச் சுட்டிக் கூறாமை சுட்டிக்கூறா உவைம்
எனப்படும். உவைமும் பபாருளும் ஒத்து வருதல் தவண்டும்.
உவைிக்கும் பபாருள் தன்மன உவைைாக்கிக் கூறினும் ையக்கைற்ற
சிறப்பு நிமலமையான் எய்தும் உவமையாகும். அன்ன முதலாகப்
புமரய ஈறாக ஆறாறாகச் பசால்லப்பட்ை முப்பத்தாறும் உவமை
உைர்த்துஞ் பசாற்களாகும். விமன, பயன், பைய், உரு என உவமை
நான்கு வமகயாததல யன்றி எட்டு ஆகும் பக்கமும் உண்டு. உவமை
இரண்டு பசால்தலாடு அடுத்து வருவததனாடு, உவைிக்கப்படும்

276
பபாருளும் இரண்டு பபாருளாகி வருதல் தவண்டும். இது இரட்மைக்
கிளவி எனப்படும். உவமை தபான்று வருவன உவைப்தபாலி
எனப்படும். இது ஐந்து வமகப்படும். ைகிழ்ச்சி பயக்கும் கூற்றும்
புலவி பயக்கும் கூற்றும் உவைப் பக்கத்தான் ததான்றும்.
உவமைக்கண் தடுைாறு வருதல் நீக்கப்பைாது. உவமைகள் பல
அடுக்கித் ததாற்றுதல் அடுக்கிய ததாற்றம் எனப்படும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்

பைய் – வடிவு; உரு – நிறம்; முன்னம் – பசய்யுள்

உறுப்புகளுள் ஒன்று; துனி – புலவியின் ைிக்கது.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. விமன, பயன், பைய், உரு.

2. சிறப்பு, நலன், காதல், வலி.
3. உவைிக்கப்படும் பபாருட்கு உவமை இது எனச் சுட்டிக் கூறாமை
சுட்டிக்கூறா உவைம் எனப்படும்.
4. உவைப்தபாலி ஐந்து வமகப்படும்.
5. உவமைகள் பல அடுக்கித் ததாற்றுதல் உவமைகள் அடுக்கிய
ததாற்றம் எனப்படும்.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. பதால்காப்பியர் கூறும் உவமை வமககமள விவாி.

2. உவை உருபுகமளத் பதாகுத்துமரக்க.
3. உவமை ைரபுகமளக் கட்டுமரக்க.
4. உவைப்தபாலி என்றால் என்ன? அதன் வமககமள விளக்குக.
5. உவமைகள் அடுக்கிய ததாற்றம் குறித்பதழுதுக.

277
 $W – 10:
nra;Aspay; 1 - 73 E}w;ghf;fs;
அமைப்பு
10.1 பசய்யுள் உறுப்புகள்
10.1.1 ைாத்திமர வமகயும் எழுத்தியல் வமகயும்
10.1.2 அமசவமக
10.1.2.1 அமசக்கு தவறுபபயர்
10.1.2.2 தனிக்குறில் அமச பகாள்ளும் ைரபு
10.1.2.3 குற்றியலிகரம் அமச பகாள்ளும் ைரபு
10.1.2.4 முற்றியலுகரத்துக்கு உாிய தவறுபாடு
10.1.2.5 எய்தியது விலக்கல்
10.1.2.6 வமகயுளி
10.1.3 சீர்
10.1.3.1 ஈரமசச்சீர்ப் பாகுபாடு
10.1.3.2 அளபபமை
10.1.3.3 மூவமசச்சீர்ப் பாகுபாடு
10.1.3.3.1 பவண்பா உாிச்சீர்
10.1.3.3.2 வஞ்சி உாிச்சீர்
10.1.3.4 பாக்களுக்கு உாிய சீர் ைரபு
10.1.3.5 ஓரமசச்சீர்
10.1.3.6 தமள வழங்கும் திறன்
10.1.3.7 ஆசிாியப்பாவிற்கு உாிய சீர்
10.1.4 அடி
10.1.4.1 குறளடி
10.1.4.2 சிந்தடி
10.1.4.3 அளவடி (தநரடி)
10.1.4.4 பநடிலடி
10.1.4.5 கழிபநடிலடி
10.1.4.6 சீர்க்கு உாிய எழுத்து வமரயமற
10.1.4.7 சீர்க்கு உாியபதாரு ைரபு
10.1.4.8 அடிக்கு உாிய எழுத்து வமரயமற
10.1.4.9 வஞ்சிப்பா அடிக்கு உாிய ைரபு

278
10.1.4.10 சீர் கூன் ஆகும் இைம்
10.1.4.11 அடிகளுக்கு எல்லாம் விாி
10.1.4.12 ஆசிாியப்பாவிற்கு ஐவமக அடிகள்
10.1.4.13 ஆசிாியப்பாவில் அடி விரவி வருதல்
10.1.4.14 தன்சீருக்குத் தமள தவண்ைா எனல்
10.1.4.15 ஆசிாியத்தமள
10.1.4.16 பவண்பாவிற்கு அடியும் தமளயும்
10.1.4.17 கலிப்பாவிற்கு அடியும் தமளயும்
10.1.4.18 ஆசிாியப்பாவிற்குாிய ைரபு
10.1.4.19 முடுகியலடி
10.1.4.20 பாக்களுக்குாிய ஈறும் முடிவும்
10.1.4.20.1 கலிப்பா
10.1.4.20.2 வஞ்சிப்பா
10.1.4.20.3 பவண்பா

அறிமுகம்

பதால்காப்பியப் பபாருளதிகாரத்தின் எட்ைாவது இயலாக

அமைவது பசய்யுளியல். பசய்யுளிலக்கைம் உைர்த்தினமையால்
இப்பபயர் பபற்றது. அகத்திமையியல் முதலாக உவைவியல் ஈறாக
உைர்த்தப்பட்ை பபாருண்மை எல்லாவற்றிற்கும் இஃது
இைைாதலின் அவற்றின்பின் கூறப்பட்ைது. பதால்காப்பியர்
இவ்வியலில் ைாத்திமர முதலாக யாப்பியல் ஈறாக இருபத்தாறு
உறுப்புகமளயும் எண்வமக வனப்புகமளயும் தசர்த்து பைாத்தம்
முப்பத்து நான்கு உறுப்புகமள பசய்யுள் உறுப்புகளாக வமரயறுத்து
விளக்குவர். இவ்வியலில் பைாத்தம் 235 நூற்பாக்கள்
இைம்பபற்றுள்ளன. அவற்றுள் முதல் 73 நூற்பாக்களில் ைாத்திமர,
எழுத்தியல், அமசவமக, சீர், அடி ஆகிய பசய்யுள் உறுப்புகள்
விளக்கப்பட்டுள்ளன.

தநாக்கங்கள்
 பசய்யுள் உறுப்புகமள அறியச் பசய்தல்.
 ைாத்திமர, எழுத்தியல் குறித்து நிமனவூட்ைல்.
 அமசவமக பற்றி விளக்குதல்.

279
  சீர் பற்றிய இலக்கைங்கமள எடுத்துமரத்தல்.
 அடி பற்றிய இலக்கைங்கமள விளக்குதல்.

10.1 பசய்யுள் உறுப்புகள்

பதால்காப்பியர் பசய்யுளியலின் முதல் நூற்பாவில் ைாத்திமர

முதலாகச் பசால்லப்பட்ை முப்பத்து நான்கு உறுப்புகமளயும்
பசய்யுள் உறுப்புகள் என வமரயறுப்பர். அம்மை முதலாகச்
பசால்லப்பட்ை எண்வமக வனப்புகளும் ைாத்திமர முதலாகச்
பசால்லப்பட்ை இருபத்தாறு உறுப்புகபளாடும் ஒருநிகரன
அன்மையின் தவறு பதாமக பகாடுக்கப்பட்ைது. இதமன,
ைாத்திமர பயழுத்தியல் அமசவமக எனாஅ
யாத்த சீதர அடியாப் பபனாஅ
ைரதப தூக்தக பதாமைவமக எனாஅ
தநாக்தக பாதவ அளவியல் எனாஅ
திமைதய மகதகாள் பபாருள்வமக எனாஅ
தகட்தபார் களதன காலவமக எனாஅ
பயதன பைய்ப்பா பைச்சவமக எனாஅ
முன்னம் பபாருதள துமறவமக எனாஅ
ைாட்தை வண்ைதைா டியாப்பியல் வமகயின்
ஆறு தமலயிட்ை அந்நா மலந்தும்
அம்மை அழகு பதான்மை ததாதல
விருந்தத இமயதப புலதன இமழபபனாஅப்
பபாருந்தக் கூறிய எட்பைாடுந் பதாமகஇ
நல்லிமசப் புலவர் பசய்யு ளுறுப்பபன
வல்லிதிற் கூறி வகுத்துமரத் தனதர (பசய்.1)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். ைாத்திமர, எழுத்தியல், அமச, சீர்,
அடி, யாப்பு, ைரபு, தூக்கு, பதாமை, தநாக்கு, பா, அளவியல், திமை,
மகதகாள், பபாருள்வமக, தகட்தபார், களன், காலவமக, பயன்,
பைய்ப்பாடு, எச்சவமக, ைாட்டு, வண்ைம், யாப்பியல் என்னும் 24
உறுப்புகமளயும் “ஆறுதமலயிட்ை அந்நாமலந்து” என ஒரு பதாமக
பகாடுத்தும் அம்மை, அழகு, பதான்மை, ததால், விருந்து, இமயபு,
புலன், இமழபு என்னும் எட்ைமனயும் தவறு பதாமக பகாடுத்தும்
சுட்டுவர்.

280
10.1.1 ைாத்திமர வமகயும் எழுத்தியல் வமகயும்

தைற்பசால்லப்பட்ைவற்றுள் ைாத்திமர வமகயும் எழுத்தியல்

வமகயும் தைல் எழுத்ததிகாரத்துச் பசால்லப்பட்ைனபவன்று
பசால்லுவர் புலவர் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
அவற்றுள்,
ைாத்திமர வமகயும் எழுத்தியல் வமகயும்
தைற்கிளந்தனதவ பயன்ைனார் புலவர் (பசய்.2)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இளம்பூரைர் ைாத்திமர வமகமயயும்
எழுத்தியல் வமகமயயும் சுருக்கைாக விளக்குவர். ைாத்திமர
வமகமய, “அமவயாவன: குற்பறழுத்பதாரு ைாத்திமர;
பநட்பைழுத்து இரண்டு ைாத்திமர; உயிரளபபமை மூன்று
ைாத்திமர; குற்றியலிகரமும் குற்றியலுகரமும் ஆய்தமும் பைய்யும்
ஒதராபவான்று அமர ைாத்திமர; ஒற்றளபபமை ஒரு ைாத்திமர;
ஐகாரக்குறுக்கம் ஒரு ைாத்திமர; ைகரக்குறுக்கம் கால்ைாத்திமர;
ஏறிய உயிாினளதவ உயிர்பைய்க்களவு.” என்பர்.
எழுத்தியல் வமகமய, “எழுத்தியலாவது, உயிபரழுத்து,
பைய்பயழுத்து, சார்பபழுத்பதன மூவமகப்படும். உயிபரழுத்து
குற்பறழுத்து, பநட்பைழுத்து, அளபபமைபயன மூவமகப்படும்.
பைய்பயழுத்து வல்லினம், பைல்லினம், இமையினம் என
மூவமகப்படும். சார்பபழுத்து குற்றியலிகரம், குற்றியலுகரம்,
ஆய்தபைன மூவமகப்படும். பைய்யினுட் சிலவும் ஆய்தமும்
அளபபடுக்கப் பபறும்.” என்று விளக்குவர்.

10.1.2 அமசவமக

குறிலும் பநடிலும் குறிலிமையும் குறிபனடிலும் தனிதய

வாினும் ஒற்பறாடு வாினும் ஆராயுங்காலத்து தநரமசயும்
நிமரயமசயும் ஆகும். இதமன,
குறிதல பநடிதல குறிலிமை குறில்பநடில்
ஒற்பறாடு வருதபலாடு பைய்ப்பை நாடி
தநரும் நிமரயு பைன்றிசிற் பபயதர (பசய்.3)

281
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இவற்றுக்குாிய வாய்பாட்மை
இளம்பூரைர், “தகா ழி தவந் தன் என நான்கு தநரமசயும் பவறி சுறா
நிறம் குரால் என நான்கு நிமரயமசயும்” என்பர்.
பதால்காப்பியாின் அமசக்தகாட்பாட்டில் தநர்பு, நிமரபு
என்று கூறுவது குறிப்பிைத்தக்கதாகும். குற்றியலுகரம்,
முற்றியலுகரம் என்னும் இருவமக உகரங்களுள் குற்பறழுத்ததாடு
பபாருந்தின உகரைல்லாது ைற்றவற்தறாடு பபாருந்திவாின் அமவ
தநர்பமச, நிமரபமச எனப் பபயர் பபறும் என்பர். இதமன,
இருவமக உகரதைா டிமயந்தமவ வாிதன
தநர்பு நிமரபு ஆகும் என்ப
குறிலிமை உகரம் அல்வழி யான (பசய்.4)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். பதால்காப்பியர் ‘குறிலிமை உகரம்’
என்று கூறுவமத இளம்பூரைர் ‘குற்பறழுத்ததாடு பபாருந்தின
உகரம்’ எனப் பபாருள் பகாண்டுள்ளார். அவர் தரும்
எடுத்துக்காட்டுகளும் இதமன நன்குைர்த்தும்.
காது, காற்று, கன்று; காவு,சார்பு, கல்லு என்பன தநர்பமச.
வரகு, அரக்கு, ைலாடு, பனாட்டு; கதவு, புைர்வு, உருமு, வினாவு
என்பன நிமரபமச.
எனதவ பதால்காப்பியர் வமரயறுக்கும் அமசகள் தநர், நிமர,
தநர்பு, நிமரபு என நான்காகும். இவற்றுக்கு இமவதாதை
உதாரைைாகவும் ஆகும் என்றும் கூறுவர்.
காக்மகபாடினியார் முதலாகிய ஒருசாராசிாியர் தநர்பமச,
நிமரபமச என்பனவற்மறக் பகாள்ளாதமதச் சுட்டும் இளம்பூரைர்,
“தநர்பமச, நிமரபமச என்று வருதல் வலியுமைத்பதன்று பகாள்க”
என்பர். அதற்கு அவர், “அவர் (காக்மகபாடினியார்) அதமன
யிரண்ைமசயாக்கி (தநர், நிமர) யுமரத்தாராயினும், அதமன முடிய
நிறுத்தாது, பவண்பா வீற்றின்கண் வந்த குற்றுகர தநாீற்றியற்
சீமரத் ததைா, புளிைா என்னும் உதாரைத்தான் ஓமசயூட்டிற்
பசப்பதலாமச குன்றுபைன்றஞ்சி, காசு பிறப்பபன உகர வீற்றான்
உதாரைங் காட்டினமையானும், சீருந் தமளயுங் பகடுவழிக்
குற்றியலுகரம் அலகு பபறாது என்றமையானும், பவண்பா வீற்றினு

282
முற்றுகரமுஞ் சிறுபான்மை வரும் என உைன்பட்ைமையானும்”
என்று காரைம் கூறுகிறார்.
பிறவிப் பபருங்கைல் நீந்துவர் நீந்தார்
இமறவ னடிதசரா தார் (குறள்.10) - ஈற்றமச தநர்
தவண்டுதல் தவண்ைாமை இலான்அடி தசர்ந்தார்க்
கியாண்டும் இடும்மப இல (குறள்.4) – ஈற்றமச நிமர
இருள்தசர் இருவிமனயும் தசரா இமறவன்
பபாருள்தசர் புகழ்புாிந்தார் ைாட்டு (குறள்.5) – ஈற்றமச தநர்பு
தனக்குவமை இல்லாதான் தாள்தசர்ந்தார்க் கல்லான்
ைனக்கவமல ைாற்றல் அாிது (குறள்.7) - ஈற்றமச நிமரபு
அலகிடுங்கால் தநரமச ஓரலகு; நிமரயமச இரண்ைலகு;
தநர்பமச மூன்றலகு; நிமரபமச நான்கலகு பபறும்.

10.1.2.1 அமசக்கு தவறுபபயர்

தநரமசயும் நிமரயமசயும் இயலமச என்றும் தநர்பு அமசயும்
நிமரபு அமசயும் உாியமச என்றும் பபயர் பபறும். இதமன,
இயலமச முதலிரண் தைனமவ உாியமச (பசய்.5)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும்.

10.1.2.2 தனிக்குறில் அமச பகாள்ளும் ைரபு

பதாைர்பைாழிக்கண் வரும் தனிக்குறில் பைாழி சிமதத்து
தநரமசயாகாது. இதமன,
தனிக்குறில் முதலமச பைாழிசிமதத் தாகாது (பசய்.6)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
ஒற்றுமைப் பட்டிருக்கின்றதமனப் பிாித்தல் பைாழி சிமதத்தல்
எனப்படும். அஃதாவது புளிைா என்றவழி, நிமர தநராக அலகிைாது
முதனின்றதமன தநரமசயாக்கி இமை நின்றதூஉம் இறுதி
நின்றதூஉம் நிமரயமசயாக்குதல். அவ்வழிப் புளி என்னும்
பசால்மலப் பிாிக்க தவண்டுதலின் நிமரயமசயாகதவ தகாைல்
தவண்டும் என்றவாறு.
இனி, பைாழி சிமதயாக்கால் தநரமசயாம். அது விட்டிமசத்து
நிற்றல். “ அஉ அறியா… னாட்மைநீ (யாப். வி.தைற்.) எனவும், “அஆ

283
இழந்தாபனன் பறண்ைப்படும்” (நாலடி.9) எனவும் வருவன
முதபலழுத்து தநரமசயாம்.

10.1.2.3 குற்றியலிகரம் அமச பகாள்ளும் ைரபு

குற்றியலிகரத்மத ஒற்பறழுத்து இயல்பிற்றாய் அமச
பகாள்ளுதல் ைரபாகும். இதமன,
ஒற்பறழுத் தியற்தற குற்றிய லிகரம் (பசய்.7)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
“தபமத பயன்ப தியாபதன வினவின்” – இதில் ‘தியா’
என்பதில் வரும் குற்றியலிகரம் அலகு பபறாதவாறு காண்க.

10.1.2.4 முற்றியலுகரத்துக்கு உாிய தவறுபாடு

முற்றியலுகரமும் பைாழிசிமதந்து தநர்பமச, நிமரபமச என்று
உமரக்கப்பைாது. அஃது ஈற்றடி ைருங்கின் தனியமசயாகி
நிற்றலுைின்று. இதமன,
முற்றிய லுகரமும் பைாழிசிமதத்துக் பகாளாஅ
நிற்றல் இன்தற ஈற்றடி ைருங்கினும் (பசய்.8)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எனதவ, அடியின திமைக்கண்
ஒற்றுமைப்பட்ை பசால்லின்கண் தநர்பமச நிமரபமச எனக்
காட்ைப்பைாது. அஃது ஈற்றடி ைருங்கிற் தனியமசயாகி நில்லாது
என்பதூஉம், ஒற்றுமைப்பைாத பசால்லின்கண் தனியமசயாம்
என்பதூஉம், ஈற்றடிக்கண் எவ்வழியானும் தனியமசயாகாது
என்பதூஉம் உைர்த்தியவாறாம்.
“அங்கண் ைதியம் அரவுவாய்ப் பட்பைன” என்றவழி அரவு
என்பது பைாழி சிமதயாமையின் நிமரபமசயாயிற்று.
“பபருமுத் தமரயர் பபாிதுவந் தீயும்” (நாலடி.200) என்றவழி
‘பபரு’ முன்னர் உள்ள ‘முத்தமரயர்’ என்பமத ‘முத் - தமரயர்’ என
பைாழிசிமதத்தலின் நிமரபமச ஆகாதாயிற்று.
இனைலர்க் தகாதாய் இலங்குநீர்ச் தசர்ப்பன்
புமனைலர்த் தாரகலம் புல்லு (யாப். வி.பக்.209)
ைஞ்சுசூழ் தசாமல ைமலநாை மூத்தாலும்
அஞ்பசான் ைைவாட் கருளு (யாப்.வி.பக்.219)

284
என்பதனாற் பகாள்(ளற்)க. அதாவது ஈற்றடியில் வரும் புல்லு,
அருளு என்பதில் வரும் முற்றியலுகரம் தனியமசயாகாது என்பது
பபாருளாகும். இதமன இளம்பூரைர், “இமவ புல்லு, அருளு என
வருைாபலனின்: “நிற்றலின்தற யீற்றடி ைருங்கினும்” என்பதனான்
ஈற்றடியிறுதியினும் இமையடியிறுதியினும் முற்றியலுகரம் நில்லாது
எனவும் பபாருளாம்; இதனாதன அவ்வாறு வருதலும் பகாள்க;
முற்றியலுகரமும் என்றவும்மை இறந்தது தழீஇய எச்சவும்மை” என
விளக்குவர். இப்பபாழுது உள்ள இளம்பூரைர் உமரயில் தைதல
சுட்ைப்பட்ை “பகாள்(ளற்)க” என்பது “பகாள்ளற்க” என்தற உள்ளது.
“பகாள்க” என்பமத “பகாள்ளற்க” என ஏபைழுதுதவாராற்
பிமழபட்ைபதனத் பதாிகிறது என்பர் க.பவள்மளவாரைன்
(பதால்காப்பியம் பசய்யுளியல் உமரவளம், ப.57)

10.1.2.5 எய்தியது விலக்கல்

குற்றியலுகரம், முற்றியலுகரம் என்னும் இருவமக உகரமும்
ஒற்பறாடு ததான்றித் தனியமசயாகி நிற்கவும் பபறும். இதமன,
குற்றிய லுகரமும் முற்றிய லுகரமும்
ஒற்பறாடு ததான்றி நிற்கவும் பபறும் (பசய்.9)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
படுகிளி பாயும் பசுங்குரல் ஏனல்
கடிதின் ைறப்பித்தா யாயின் இனிநீ
பநடிதுள்ளல் ஓம்புதல் தவண்டும் (கலித்.50) - இதன்கண்
குற்றியலுகரம் ஒற்பறாடு வருதலான் தநரமசயாயிற்று.
கண்ணும் படுதைா என்றிசின் யாதன(நற்.61) – இதன்கண்
முற்றியலுகரம் ஒற்பறாடு வருதலான் தநரமசயாயிற்று.

10.1.2.6 வமகயுளி
அமசமயயும் சீமரயும் ஓமசபயாடு தசர்த்திப்
பாகுபாடுைர்த்தல் வல்தலார்கள் பநறி. இதமன,
அமசயுஞ் சீரும் இமசபயாடு தசர்த்தி
வகுத்தனர் உைர்த்தல் வல்தலார் ஆதற (பசய்.10)

285
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். அஃதாவது பபாருபளாடு பசால்மல
அறுத்தவழித் தமளயுஞ் சீருஞ் சிமதயின், அவ்வழி ஓமசமய தநாக்கி
அதன்வழிச் தசர்த்தல். இது வமகயுளி எனப்படும். எ.கா:
ைலர்ைிமச ஏகினான் ைாைடி தசர்ந்தார்
நிலைிமச நீடுவாழ் வார் (குறள்.3)
என்றவழி, வாழ்வாபரனப் பபாருள் தநாக்கிச் சீராைாயின் ஓமச
பகடும். அதன்கண் ‘வாழ்’ என்பதமன முதனின்ற சீதராடு ஒட்ைக்
பகைாதாம். இத்துமையுங் கூறப்பட்ைது அமச வமக என
முடித்துக்காட்டுவர் இளம்பூரைர்.

10.1.3 சீர்

இரண்ைமச பகாண்டு புைர்த்தும், மூன்றமச பகாண்டு

புைர்த்தும், ஓமச பபாருந்தி யிற்றது சீபரனப்படும். இதமன,
ஈரமச பகாண்டு மூவமச புைர்த்துஞ்
சீாிமயந் திற்றது சீபரனப் படுதை (பசய்.11)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
தாைமர புமரயுங் காைர் தசவடி (குறுந். கைவுள் வாழ்த்து) –
என்றவழி நான்கு பசால்லாகி ஈரமசயினான் சீராயவாறும்,
அவ்வளவினான் ஓமசயிற்று நின்றவாறும் கண்டுபகாள்க.
எந்நன்றி பகான்றார்க்கு முய்வுண்ைாம் உய்வில்மல
பசய்ந்நன்றி பகான்ற ைகற்கு (குறள்.110) – என்றவழி
மூன்றமசயினாற் சீராகியவாறும் அவ்வளவினான் ஓமசயிற்று
நின்றவாறுங் கண்டுபகாள்க.

10.1.3.1 ஈரமசச்சீர்ப் பாகுபாடு

தநர், நிமர, தநர்பு, நிமரபு என்னும் நான்மகயும் தம்ைின்
உறழ பதினாறு ஈரமசச்சீராகும். இவற்றுள் இயற்சீர் பத்து; ஆசிாிய
உாிச்சீர் ஆறு ஆகும். தநரமச, நிமரயமசயாகிய இயலமச ையங்கி
வந்தன இயற்சீர் எனப்படும். தநர்பமச, நிமரபமசயாகிய உாியமச
ையங்கி வந்தன ஆசிாிய வுாிச்சீர் எனப்படும். இதமன,
இயலமச ையக்கம் இயற்சீர் ஏமன

286
 உாியமச ையக்கம் ஆசிாிய உாிச்சீர் (பசய்.12)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
இயற்சீர் உ.ம்:
1.தநர்தநர் - ததைா 3. நிமரநிமர - கருவிளம்,
2. நிமரதநர் - புளிைா 4. தநர்நிமர - கூவிளம்.
ஆசிாிய வுாிச்சீர் உ.ம்: 5. தநர்புதநர்பு – ஆற்றுதநாக்கு
6.நிமரபுதநர்பு - வரகுதசாறு
7. தநர்புநிமரபு - ஆற்றுவரவு 8.நிமரபுநிமரபு - வரகுதவிடு
தநர்பமச, நிமரபமசக்குப் பின் நிமர இறுதி வாின் அதுவும்
ஆசிாிய உாிச்சீர் எனப்படும். இதமன,
முன்நிமர இறினும் அன்ன வாகும் (பசய்.13)
என்னும் நூற்பா காட்டும். உ.ம்:
9. தநர்புநிமர - யாற்றுைமை 10.நிமரபுநிமர - குளத்துைமை .
தநர்பமச, நிமரபமசக்குப் பின் தநரமச வாின் அஃது இயற்சீர்
எனப்படும். இதமன,
தநரவண் நிற்பின் இயற்சீர்ப் பால (பசய்.14)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். உ.ம்:
11. தநர்புதநர் – ஆற்றுக்கால் 12. நிமரபுதநர் - குளத்துக்கால்.
இயலமசயாகிய தநரமச, நிமரயமசக்குப் பின்னர் தநர்பு,
நிமரபு ஆகிய உாியமச வாின், நிமரயமச வந்தாற்தபால
இயற்சீராகக் பகாள்ள தவண்டும். இதமன,
இயலமச ஈற்றுமுன் உாியமச வாிதன
நிமரயமச இயல ஆகு பைன்ப (பசய்.15)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். உ.ம்:
13. தநர்தநர்பு – ைாங்காடு 15.தநர்நிமரபு- பாய்குரங்கு,
14. நிமரதநர்பு - களங்காடு 16.நிமரநிமரபு- கடிகுரங்கு

10.1.3.2 அளபபமை
உயிரளபபமை அமசயாக நிற்கவும் பபறும். இதமன,
அளபபமை அமசநிமல ஆகலும் உாித்தத (பசய்.16)

287
என்னும் நூற்பா சுட்டும். உம்மை எதிர்ைமறயாகலான் ஆகாமை
பபரும்பான்மை என்பர் இளம்பூரைர். எ.கா:
“கைாஅ உருபவாடு … வல்லதத ஒற்று” – இதில் அளபபமை
அலகு பபற்றது.
“இமைநுைங்க வீர்ங்தகாமத பின்தாழ வாட்கண்
புமைபபயரப் தபாழ்வாய் திறந்து – கமைகமையின்
உப்தபாஒ எனவுமரத்து ைீள்வாள் ஒளிமுறுவற்
பகாப்தபாநீர் தவலி உலகு” – இதன்கண் ‘உப்தபாஒ’
என்பதில் அளபபமை அமசநிமலயாகி அலகு பபறாதாயிற்று.
ஒற்று அளபபடுத்து வாினும் அமசநிமலயாகலும் உாித்து.
இதமன,
ஒற்றள பபடுப்பினும் அற்பறன பைாழிப (பசய்.17)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். ைாட்தைற்று வமகயான் ஆகாமை
பபரும்பான்மை என்பர் இளம்பூரைர். அதாவது அலகு பபறுததல
பபரும்பான்மை என்பது பபாருளாகும். எ.கா:
கண்ண் ைண்ண்பைனக் கண்டுங் தகட்டும் (ைமலபடு.352)

10.1.3.3 மூவமசச்சீர்ப் பாகுபாடு

தைற்பசால்லப்பட்ை ஈரமசச்சீர்கள் பதினாபறாடு
நான்கமசயும் (தநர், நிமர, தநர்பு, நிமரபு) கூட்டி உறழ,
மூவமசச்சீர்கள் அறுபத்து நான்காகும்.

10.1.3.3.1 பவண்பா உாிச்சீர்

இயற்சீர் நான்கன்பின் தநரமச வந்த மூவமசச்சீர் நான்கும்
பவண்பாவுாிச்சீர் ஆகும். இதமன,
இயற்சீர் இறுதிமுன் தநரவண் நிற்பின்
உாிச்சீர் பவண்பா ஆகும் என்ப (பசய்.18)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். உ.ம்:
1. தநர்தநர்தநர் – ைாவாழ்கான் 3. நிமரதநர்தநர் –
புலிவாழ்கான்
2. தநர்நிமரதநர் – ைாவருகான் 4. நிமரநிமரதநர் –
புலிவருகான்

288
10.1.3.3.2 வஞ்சி உாிச்சீர்
தைற்பசால்லப்பட்ை மூவமசச்சீர் அறுபத்து நான்கனுள்
பவண்சீரல்லாத அறுபதும் வஞ்சி உாிச்சீர் எனப்படும். இதமன,
வஞ்சிச் சீபரன வமகபபற் றனதவ
பவண்சீ ரல்லா மூவமச என்ப (பசய்.19)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.
(1)
1. தநர்தநர்நிமர – ைாவாழ்பநறி
2. தநர்தநர்தநர்பு – ைாவாழ்காடு
3. தநர்தநர்நிமரபு – ைாவாழ்பபாருப்பு
4. தநர்நிமரநிமர – ைாவருபநறி
5. தநர்நிமரதநர்பு – ைாவருபபாருப்பு
6. தநர்நிமரநிமரபு – ைாவருபபாருப்பு
7. தநர்தநர்புதநர் – ைாதபாகுகான்
8. தநர்தநர்புநிமர – ைாதபாகுபநறி
9. தநர்தநர்புதநர்பு – ைாதபாகுகாடு
10. தநர்தநர்புநிமரபு – ைாதபாகு பபாருப்பு
11. தநர்நிமரபுதநர் – ைாவழங்குகான்
12. தநர்நிமரபுநிமர – ைாவழங்குபநறி
13. தநர்நிமரபுதநர்பு – ைாவழங்குகாடு
14. தநர்நிமரபுநிமரபு – ைாவழங்குபபாருப்பு
(2)
15. நிமரதநர்நிமர – புலிவாழ்பநறி
16. நிமரதநர்தநர்பு – புலிவாழ்காடு
17. நிமரதநர்நிமரபு – புலிவாழ்பபாருப்பு
18. நிமரநிமரநிமர – புலிவருபநறி
19. நிமரநிமரதநர்பு – புலிவருகாடு
20. நிமரநிமரநிமரபு – புலிவருபபாருப்பு
21. நிமரதநர்புதநர் – புலிதபாகுகான்
22. நிமரதநர்புநிமர – புலிதபாகுபநறி
23. நிமரதநர்புதநர்பு – புலிதபாகுகாடு
24. நிமரதநர்புநிமரபு – புலிதபாகுபபாருப்பு

289
25. நிமரநிமரபுதநர் – புலிவழங்குகான்
26. நிமரநிமரபுநிமர – புலிவழங்குபநறி
27. நிமரநிமரபுதநர்பு – புலிவழங்குகாடு
28. நிமரநிமரபுநிமரபு – புலிவழங்குபபாருப்பு
(3)
29. தநர்புதநர்தநர் – பாம்புவாழ்கான்
30. தநர்புதநர்நிமர – பாம்புவாழ்பநறி
31. தநர்புதநர்தநர்பு – பாம்புவாழ்காடு
32. தநர்புதநர்நிமரபு – பாம்புவாழ்பபாருப்பு
33. தநர்புநிமரதநர் – பாம்புவருகான்
34. தநர்புநிமரநிமர – பாம்புவருபநறி
35. தநர்புநிமரதநர்பு – பாம்புவருகாடு
36. தநர்புநிமரநிமரபு – பாம்புவருபபாருப்பு
37. தநர்புதநர்புதநர் – பாம்புதபாகுகான்
38. தநர்புதநர்புநிமர – பாம்புதபாகுபநறி
39. தநர்புதநர்புதநர்பு – பாம்புதபாகுகாடு
40. தநர்புதநர்புநிமரபு – பாம்புதபாகுபபாருப்பு
41. தநர்புநிமரபுதநர் – பாம்புவழங்குகான்
42. தநர்புநிமரபுநிமர – பாம்புவழங்குபநறி
43. தநர்புநிமரபுதநர்பு – பாம்புவழங்குகாடு
44. தநர்புநிமரபுநிமரபு – பாம்புவழங்குபபாருப்பு
(4)
45. நிமரபுதநர்தநர் – களிறுவாழ்கான்
46. நிமரபுதநர்நிமர – களிறுவாழ்பநறி
47. நிமரபுதநர்தநர்பு – களிறுவாழ்கான்
48 நிமரபுதநர்நிமரபு – களிறுவாழ்பபாருப்பு
49. நிமரபுநிமரதநர் – களிறுவருகான்
50. நிமரபுநிமரநிமர – களிறுவருபநறி
51. நிமரபுநிமரதநர்பு – களிறுவருகாடு
52. நிமரபுநிமரநிமரபு – களிறுவருபபாருப்பு
53. நிமரபுதநர்புதநர் – களிறுதபாகுகான்
54. நிமரபுதநர்தநர் - களிறுவாழ்கான்
55. நிமரபுதநர்புதநர்பு – களிறுதபாகுகாடு

290
 56. நிமரபுதநர்புநிமரபு – களிறுதபாகுபபாருப்பு
57. நிமரபுநிமரபுதநர் – களிறுவழங்குகான்
58. நிமரபுநிமரபுநிமர – களிறுவழங்குபநறி
59. நிமரபுநிமரபுதநர்பு – களிறுவழங்குகாடு
60. நிமரபுநிமரபுநிமரபு – களிறுவழங்குபபாருப்பு
வஞ்சி உாிச்சீர் வஞ்சிப்பாமவத் தவிர தவறு பாக்களில்
வராது. இதமன,
தன்பா அல்வழித் தான்நமை இன்தற (பசய்.20)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.

10.1.3.4 பாக்களுக்கு உாிய சீர் ைரபு

வஞ்சி உாிச்சீர் ஒழிந்த சீர்கள் வஞ்சிப்பாவினுள் வரப்பபறும்.
பவண்பா உாிச்சீரும் ஆசிாிய உாிச்சீரும் பவண்பாவில் ஒருங்கு
நிற்றல் இல்மல. கலித்தமள வரும்வழி பவண்பா உாிச்சீரும் ஆசிாிய
உாிச்சீரும் ஒருங்கு நிற்கும். கலிப்பாவிற்குாிய கலித்தமளக்கண்
தநாீற்று இயற்சீர் நிற்றற்குாித்தன்று. இந்தநாீற்று இயற்சீர்
வஞ்சிப்பாவிலும் அடி ஈற்றின்கண் நில்லாது. எனதவ அடிமுதற்கண்
நிற்கப்பபறும். இதமன,
வஞ்சி ைருங்கி பனஞ்சிய வுாிய (பசய்.21)
பவண்பா உாிச்சீர் ஆசிாிய உாிச்சீர்
இன்பா தநரடிக் பகாருங்குநிமல இலதவ (பசய்.22)
கலித்தமள ைருங்கிற் கடியவும் பபறாஅ(பசய்.23)
கலித்தமள யடிவயின் தநாீற் றியற்சீர்
நிமலக்குாித் தன்தற பதாியு தைார்க்தக (பசய்.24)
வஞ்சி ைருங்கினும் இறுதி நில்லாது (பசய்.25)
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும். பதால்காப்பியர், தமளமயத்
தனிச் பசய்யுள் உறுப்பாகக் பகாள்ளவில்மல. சீமர அடுத்து அடி
என்னும் உறுப்மபதய குறிப்பிடுகிறார். அவர் சீர் பற்றிய
இலக்கைத்ததாடு தமள இலக்கைத்மதயும் தசர்த்துக் கூறியுள்ளார்.

291
10.1.3.5 ஓரமசச் சீர்
இமச நிற்கின்ற நிமல நிரம்பா (முழுமையாக) நிற்குைாயின்
அமசயும் சீராம் தன்மை தபால வமரயார் ஆசிாியர். இதமன,
இமசநிமல நிமறய நிற்குவ தாயின்
அமசநிமல வமரயார் சீர்நிமல பபறதவ (பசய்.26)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். உ.ம்: நாள், ைலர், காசு, பிறப்பு.
ஓரமசச் சீமரத் தமள வமக சிமதயாத் தன்மை
தவண்டுைிைத்து அவற்மற இயற்சீாின் ஈறுதபாலக் பகாள்க என்பர்
பதால்காப்பியர். இதமன,
இயற்சீர் பாற்படுத் தியற்றினர் பகாளதல
தமளவமக சிமதயாத் தன்மை யான(பசய்.27)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எனதவ ஓரமசச்சீர்கமள ைாச்சீர்,
விளச்சீர்தபால இயற்சீர்களாகக் கருதி இவற்றின் முன்னும் பின்னும்
உள்ள சீர்கதளாடு தமளபகாள்ளுதல் தவண்டும் என்பது விளங்கும்.

10.1.3.6 தமள வழங்கும் திறன்

பவண்சீாின் ஈற்றமச தமள வழங்குைிைத்து இயற்சீரமச
நிமரயீறு தபாலும் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
பவண்சீர் ஈற்றமச நிமரயமச இயற்தற (பசய்.28)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். ைாவாழ்கான், ைாவருகான்,
புலிவாழ்கான், புலிவருகான் என்னும் நான்கும் பவண்சீர் ஆகும்.
இதன் ஈற்றமச தநர் ஆகும். இதமனத் தமள பகாள்ளுைிைத்து
நிமரமய ஈறாகக் பகாண்ை இயற்சீரமசகள் வரும் என்பது
பபாருளாகும். இந்நூற்பாவுக்கு இளம்பூரைர் பகாண்ை பபாருள்
இதுபவனத் பதாிந்துபகாள்ள இயலவில்மல என்பர் க.
பவள்மளவாரைனார். (பசய்யுளியல் உமரவளம், ப.153)

10.1.3.7 ஆசிாியப்பாவிற்கு உாிய சீர்

இனிய ஓமச பபாருந்தி வருகுவதாயின் ஆசிாிய அடிக்கு
பவண்பா உாிச்சீர் வமரயார் ஆசிாியர் என்பர் பதால்காப்பியர்.
எனதவ ஆசிாிய அடியில் பவண்பா உாிச்சீர் கலந்துவரும் என்பது
பபாருளாகும். இதமன,
இன்சீ ாிமயய வருகுவ தாயின்

292
 பவண்சீர் வமரயார் ஆசிாிய அடிக்தக (பசய்.29)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
அவ்வாதற இனிய ஓமச பபாருந்தி வருகுவதாயின் வஞ்சி
உாிச்சீரும் ஒதராவழி ஆசிாிய அடிக்கண் வரும். இதமன,
அந்நிமல ைருங்கின் வஞ்சி உாிச்சீர்
ஒன்றுத லுமைய ஒதராபவாரு வழிதய (பசய்.30)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.

10.1.4 அடி

நான்கு சீர்கள் ஒருங்கு பதாடுத்து வருவது அடி என்று

பசால்லப்படும். இவ்வாறு நான்கு சீர்கள் பகாண்ை
அடியின்கண்தை தமளயும் பதாமையும் பகாள்ளப்படும். நான்கு சீர்
அடியின் ைிக்கு வரும் அடியின்கண் தமளயும் பதாமையும்
பகாள்ளப்படுவதில்மல. பவண்பா, ஆசிாியம், கலி, வஞ்சி ஆகிய
பாட்டு என்னும் பசய்யுட்கு அடி இன்றியமையாததாகும். அடியின்
சிறப்பினாதலதய அமவ பாட்டு என பசால்லப்படும். இதமன,
நாற்சீர் பகாண்ை தடிபயனப் படுதை (பசய்.31)
அடியுள் ளனதவ தமளபயாடு பதாமைதய (பசய்.32)
அடிஇறந்து வருதல் இல்பலன பைாழிப (பசய்.33)
அடியின் சிறப்தப பாட்பைனப் படுதை(பசய்.34)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும். பதால்காப்பியர் குறளடி,
சிந்தடி, அளவடி, பநடிலடி, கழிபநடிலடி என அடிமய ஐந்தாகப்
பாகுபடுத்துவர். இவற்மறத் பதால்காப்பியர் எழுத்துகளின்
எண்ைிக்மக அடிப்பமையில் பாகுபடுத்துவர்.

10.1.4.1 குறளடி
நாபலழுத்து முதலாக ஆபறழுத்து ஈறாக ஏறிய மூன்று
நிலத்மதயுமையது குறளடி எனப்படும். எனதவ குறளடிக்கு நிலம்
நாபலழுத்தும் ஐந்பதழுத்தும் ஆபறழுத்துைாகும். இதமன,
நாபலழுத் தாதி ஆக ஆபறழுத்து
ஏறிய நிலத்தத குறளடி பயன்ப. (பசய்.35)

293
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.

10.1.4.2 சிந்தடி
ஒன்பது எழுத்து ஏற்றம் அல்லாதவிைத்து, சிந்தடிக்கு அளவு
ஏழு எழுத்து என்று பசால்லுவர். எனதவ ஏழும் எட்டும்
ஒன்பதுைாகிய எழுத்தினாற் சிந்தடியாம் என்பது விளங்கும். இதமன,
ஏபழழுத் பதன்ப சிந்தடிக் களதவ
ஈபரழுத் ததற்றம் அல்வழி யான (பசய்.36)
என்னும் நூற்பா காட்டும்.

10.1.4.3 அளவடி (தநரடி)

பத்பதழுத்து முதலாகப் பதினான்கு எழுத்து அளவும்
அளடியாகும். எனதவ, அளவடி பத்தும் பதிபனான்றும்
பன்னிரண்டும் பதின்மூன்றும் பதினாலுபைன ஐந்து நிலம் பபறும்
என்பது விளங்கும். இதமன,
பத்பதழுத் பதன்ப தநரடிக் களதவ
ஒத்த நாபலழுத் ததற்றலங் கமைதய (பசய்.37)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.

10.1.4.4 பநடிலடி
பதிமனந்பதழுத்து முதலாகப் பதிதனழு எழுத்தளவு
பநடிலடியாகும். எனதவ பநடிலடி பதிமனந்தும் பதினாறும்
பதிதனழும் என மூன்று நிலம் பபறும் என்பது விளங்கும். இதமன,
மூமவந் பதழுத்தத பநடிலடிக் களதவ
ஈபரழுத்து ைிகுதலும் இயல்பபன பைாழிப (பசய்.38)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.

10.1.4.5 கழிபநடிலடி
பதிபனட்பைழுத்து முதலாக இருபது எழுத்து அளவும்
கழிபநடிலடியாகும். எனதவ கழிபநடிலடி பதிபனட்டும்
பத்பதான்பதும் இருபதும் என மூன்று நிலம் பபறும் என்பது
பதளிவாகும். இதமன,
மூவா பறழுத்தத கழிபநடிற் களதவ

294
 ஈபரழுத்து ைிகுதலும் இயல்பபன பைாழிப (பசய்.39)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

10.1.4.6 சீர்க்கு உாிய எழுத்து வமரயமற

தநர் இறுதியாக வரும் தபாது சீர்நிமல ஐந்து எழுத்தின்
ைிகாது அமையும். எனதவ இருபது எழுத்தின் ைிக்க நாற்சீரடி
இல்மல என்பது புலனாகும். நிமர ஈறாகிய வஞ்சியுாிச்சீர்
ஆபறழுத்தின் ைிகாது அமையும். வஞ்சிச்சீர் முச்சீரடிக்கண்
வருதலின் ஆபறழுத்தின் ைிகாது வருவது பகாள்ளப்படும். இதமன,
சீர்நிமல தாதன ஐந்பதழுத் திறவாது
தநர்நிமர வஞ்சிக் காறும் ஆகும் (பசய்.40)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். இதனால், சீராம் நிமலமைக்கண்
தநாீற்று வஞ்சியுாிச்சீராயின் அச்சீர் ஐந்பதழுத்திமனக் கைந்து
வருதல் இல்மல என்பதும் நிமரயீற்று வஞ்சியுாிச்சீராயின்
ஆபறழுத்துக்களால் வருதலும் உண்டு என்பதும் பதளிவாகும்.

10.1.4.7 சீர்க்கு உாியபதாரு ைரபு

குறளடி முதல் கழிபநடிலடி ஈறாக ஓதப்பட்ை அடிகள் பல
பதாடுக்கும்வழி ஓரடிக்கு ஓரடி எழுத்து அளவு குமறந்து வாினும்
சீர்நிமல நான்கின் இழிதலும் ைிகுதலும் இல்மல. எனதவ ‘நாற்சீர்
பகாண்ைது அடிபயனப் படுதை’ என்னும் கருத்து ைீண்டும்
வலியுறுத்தப்பட்ைது. இதமன,
எழுத்தள பவஞ்சினும் சீர்நிமல தாதன
குன்றலும் ைிகுதலும் இல்பலன பைாழிப (பசய்.41)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

10.1.4.8 அடிக்கு உாிய எழுத்து வமரயமற

ஓர் அடிக்கு உாிய எழுத்துக்கமள எண்ணும்தபாது உயிரும்
உயிர்பைய்யுைாகிய ஒரு ைாத்திமரயிற் குமறயாதன ஓர் எழுத்தாகக்
பகாள்ளப்படும். உயிர்தபால இயக்கம் இன்மையான் உயிாில்லாத
எழுத்தும் எண்ைப்பைாது. இதமன,
உயிாில் பலழுத்தும் எண்ைப் பைாஅ
உயிர்த்திறம் இயக்கம் இன்மை யான (பசய்.42)

295
என்னும் நூற்பா சுட்டும். இதில் வரும் உம்மை எச்சவும்மை யாதலாற்
குறுகிய உயிர்த்தாகிய குற்றியலிகரமும் குற்றியலுகரமும்
எண்ைப்பைாது என்று பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர்.

10.1.4.9 வஞ்சிப்பா அடிக்கு உாிய ைரபு

பவண்பா, ஆசிாியப்பா, கலிப்பா ஆகிய மூன்று
பாவமககளும் நாற்சீர் பகாண்ை அடியினதாக அமையும் என
அடியிலக்கைம் கூறிய பதால்காப்பியர் வஞ்சிப்பாவுக்குாிய அடி
இரண்டு சீமர உமையதாகவும் மூன்று சீமர உமையதாகவும்
வரப்பபறும் என்பர். இதமன,
வஞ்சி அடிதய இருசீர்த் தாகும் (பசய்.43)
முச்சீ ரானும் வரும்இைன் உமைத்தத (பசய்.45)
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும்.
வஞ்சி உாிச்சீாின் சிறுமை மூன்பறழுத்து என்று
பகாள்ளப்படும். எனதவ, மூன்பறழுத்தும் நான்பகழுத்தும்
ஐந்பதழுத்தும் ஆபறழுத்தும் வஞ்சி உாிச்சீர் எழுத்தாகும். இதமன,
தன்சீர் எழுத்தின் சிறுமை மூன்தற (பசய்.44)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
தூங்குமகயான் ஓங்குநமைய
உறழ்ைைியான் உயர்ைருப்பின்(புறம்.22) – இதனுள்
மூன்பறழுத்து முதலாக ஆபறழுத்துகாறும் சீர் வந்தவாறும், இருசீரடி
யாயினவாறும் காண்க.
பதான்னலத்தின் புலம்பமலப்பத் பதாடித்ததாள்தைல்
(யாப்.வி.தைற்.) – இது முச்சீர் வஞ்சியடி.
இருசீரடி, முச்சீரடி ஆகிய இருவமக வஞ்சியடியிலும் அமச
கூனாகி வரும். இதமன,
அமசகூன் ஆகும் அவ்வயின் ஆன (பசய்.46)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

10.1.4.10 சீர் கூன் ஆகும் இைம்

சீர் முழுதும் கூனாகி வருதல் அளவடிக்கு உாித்து. இதமன,
சீர்கூன் ஆதல் தநரடிக் குாித்தத (பசய்.47)

296
என்னும் நூற்பா சுட்டும். தநரடி என்றதனான், பவண்பாவினும்
ஆசிாியத்தினும் கலியினுங் பகாள்ளப்படும் என்பர் இளம்பூரைர்.
எ.கா:
அவதர, தகடில் விழுப்பபாருள் தருைார் பாசிமல
வாைா வள்ளியங் காடிறந் ததாதர (குறுந்.216) – இஃது
ஆசிாியத்திற் கூன்.
உதுக்கான், சுரந்தானா வண்மைச் சுவர்ைைாப் பூதன்
பரந்தானாப் பல்புகழ் பாடி – இரந்தான்ைாட்
டின்மை அகல்வது தபால இருள்நீங்க
ைின்னும் அளிததர் ைமழ (யாப். வி.தைற்) – இது பவண்பாவிற்
கூன்.
நீதய, விமனைாண் காழகம் வீங்கக் கட்டிப்
புமனைாண் ைாீஇய அம்பு பதாிதிதய(கலித்.7) – இது
கலிப்பாவிற் கூன்.

10.1.4.11 அடிகளுக்கு எல்லாம் விாி

குறளடி, சிந்தடி, அளவடி, பநடிலடி, கழிபநடிலடி என்னும்
ஐவமக அடிமயயும் விாிக்குங்காமல அமவ பைாத்தம் 625 ஆகும்.
அமவ நாபலழுத்து முதலாக இருபது எழுத்து ஈறாகச் பசால்லப்பட்ை
பதிதனழு நிலத்தும் இரண்டு சீர் தம்முள் 70 வமகப்பட்ை
உறழ்ச்சியின் வழுவுதலின்றிப் புைரும். இதமன,
ஐவமக அடியும் விாிக்குங் காமல
பைய்வமக அமைந்த பதிதனழ் நிலத்தும்
எழுபது வமகயின் வழுவிலவாகி
அறுநூற் றிருபத் மதந்தா கும்தை (பசய்.48)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். அமசச்சீர், இயற்சீர், ஆசிாிய
உாிச்சீர், பவண்சீர், வஞ்சியுாிச்சீர் என்னும் ஐந்தமனயும் நிறுத்தி,
இவ்மவந்து சீரும் வருஞ்சீராக உறழும் வழி இருபத்மதந்து
விகற்பைாம். (அதாவது முதல் இரண்டும் சீர்கமளயும் உறழ
இருபத்மதந்து விகற்பைாகும்.) அவ்விருபத்மதந்தன் கண்ணும்
மூன்றாவது ஐந்து சீமரயும் (அமசச்சீர், இயற்சீர், ஆசிாிய உாிச்சீர்,
பவண்சீர், வஞ்சியுாிச்சீர்) உறழ நூற்றிருபது விகற்பைாகும்.

297
அந்நூற்றிருபத்மதந்தன் கண்ணும் நான்காவது ஐந்து சீமரயும்
(அமசச்சீர், இயற்சீர், ஆசிாிய உாிச்சீர், பவண்சீர், வஞ்சியுாிச்சீர்)
உறழ அறுநூற்றிருபத்தாம் என்பர் இளம்பூரைர்.
இளம்பூரைர் இதன் உமரயில் தமள இலக்கைத்மத,
“இவ்வமகயான் தமள ஏழு பாகுபட்ைன. இமவ
தநபரான்றாசிாியத்தமள, நிமரபயான்றாசிாியத்தமள, இயற்சீர்
பவண்ைமள, பவண்சீர் பவண்ைமள, கலித்தமள, ஒன்றிய
வஞ்சித்தமள, ஒன்றாத வஞ்சித்தமள என ஏழு வமகயாம். அவ்வழி
ஓரமசச்சீர் இயற்சீர்ப் பாற்படும். ஆசிாிய உாிச்சீரும் அதுதவயாம்.
மூவமசச்சீருள் பவண்பா உாிச்சீர் ஒழிந்தன எல்லாம் வஞ்சி
உாிச்சீராம். அவ்வழி, இயற்சீர் நிற்ப வருஞ்சீர் முதமலமசபயாடு
தநராய் ஒன்றுவது தநபரான்றாசிாியத் தமளயாம்; நிமரயாய்
ஒன்றுவது நிமரபயான்றாசிாியத் தமளயாம்; ைாறுபட்டு வருவது
இயற்சீர் பவண்ைமளயாம்; பவண்சீர் நிற்ப வருஞ்சீர்
முதலமசபயாடு ஒன்றுவது பவண்சீர் பவண்ைமளயாம்; நிமரயாய்
ஒன்றிற் கலித்தமளயாம்; வஞ்சி உாிச்சீர் நிற்ப வருஞ்சீர்
முதலமசபயாடு ஒன்றுவது ஒன்றிய வஞ்சித்தமளயாம்; ஒன்றாதது
ஒன்றா வஞ்சித்தமளயாம். இவ்வமகயால் தமள ஏழாயின,
இவ்வாறாகி வருதல் வருகின்ற சூத்திரங்களால் உைர்க” என
விாிவாக எடுத்துமரப்பர்.
நாற்சீரடிக்கு தைல் ஐந்து, ஆறு, ஏழு என சீர்களின்
எண்ைிக்மக ைிகுைானால் அடிகளின் விாியும் ைிகும்; அதற்கு வரம்பு
இல்மல. இதமன,
ஆங்கனம் விாிப்பின் அளவிறந் தனதவ
பாங்குற உைர்ந்ததார் பன்னுங் காமல (பசய்.49)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். அஃதாவது, அறுநூற்று
இருபத்மதந்ததனாடும் ஐந்தாவது வரும் ஐஞ்சீமரயும் (அமசச்சீர்,
இயற்சீர், ஆசிாிய உாிச்சீர், பவண்சீர், வஞ்சியுாிச்சீர்) உறழ
மூவாயிரத்து ஒருநூற்று இருபத்மதந்து விகற்பைாம். அதன்கண்
ஆறாவது இவ்வமக ஐந்து சீமரயும் (அமசச்சீர், இயற்சீர், ஆசிாிய
உாிச்சீர், பவண்சீர், வஞ்சியுாிச்சீர்) உறழப் பதிமனயாயிரத்து

298
அறுநூற்று இருபத்மதந்து விகற்பைாம். அதன்கண் ஏழாவது வரும்
சீமரந்தமனயும் (அமசச்சீர், இயற்சீர், ஆசிாிய உாிச்சீர், பவண்சீர்,
வஞ்சியுாிச்சீர்) உறழ எழுபத்பதண்ைாயிரத்து ஒருநூற்று
இருபத்மதந்து விகற்பைாம். இவ்வமகயினான் உறழ வரம்பிலவாய்
விாியும். அன்றியும் இச்பசால்லப்பட்ை அடியிமன அமசயானும்
விாிக்க வரம்பிலவாம் என்பர் இளம்பூரைர்.

10.1.4.12 ஆசிாியப்பாவிற்கு ஐவமக அடிகள்

நாற்சீரடிக்கண் வகுக்கப்பட்ை ஐவமக அடியும்
ஆசிாியப்பாவிற்கு உாியவாகும். இதமன,
ஐவமக அடியும் ஆசிாியக் குாிய (பசய்.50)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
ததர்ந்து ததர்ந்து சார்ந்து சார்ந்து – நாபலழுத்தான் வந்தது.
குன்று பகாண்டு நின்ற ைாடு – ஐந்பதழுத்தான் வந்தது.
ஆறு சூடி நீறு பூசி – ஆபறழுத்தான் வந்தது
தபாது சாந்தம் பபாற்ப தவந்தி(யாப்.வி.46) – ஏபழழுத்தான்
வந்தது.
தன்ததாள் நான்கின் ஒன்று மகம்ைிகூஉங் – எட்பைழுத்தான்
வந்தது.
பகாங்குததர் வாழ்க்மக அஞ்சிமறத் தும்பி (குறுந்.2) –
ஒன்பபதழுத்தான் வந்தது.
காைம் பசப்பாது கண்ைது பைாழிதைா (குறுந்.2) –
பத்பதழுத்தான் வந்தது. இவ்வாறு ஓரடிக்கு இருபது எழுத்து வமர
ஆசிாிய அடி அமைந்து வருவதற்கு இளம்பூரைர் சான்று காட்டுவர்.

10.1.4.13 ஆசிாியப்பாவில் அடி விரவி வருதல்

குறளடி முதலான ஐந்தடியும் தனித்தனி ஆசிாியப்பாவிற்கு
உாித்தாகி வருததலயன்றி விரவி வாினும் நீக்கப்பைாது. இதமன,
விராஅய் வாினும் ஒரூஉநிமல இலதவ (பசய்.51)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
பசங்களம் பைக்பகான் றவுைர்த் ததய்த்த

299
 பசங்தகா லம்பின் பசங்தகாட் டியாமனக்
கழபறாடிச் தசஎய் குன்றங்
குருதிப் பூவின் குமலக்காந் தட்தை (குறுந்.1) – இதனுட்
பலவடியும் வந்தவாறு காண்க.

10.1.4.14 தன்சீருக்குத் தமள தவண்ைா எனல்

பதால்காப்பியர் தமள பற்றிய இலக்கைத்மதத் தனி
உறுப்பாக வமகப்படுத்தவில்மல. அதமன அடி பற்றிய
இலக்கைத்திதலதய அைக்கி உமரப்பர். தத்தம் சீர்நிமல
வமகயானும் தமளநிமல வமகயானும் இனிய ஓமச
தவறுபாட்டிமன உமையது குறளடி, சிந்தடி, அளவடி, பநடிலடி,
கழிபநடிலடி என்னும் ஐந்தடி. இவ்மவந்தடிக்குமுாிய தன்சீர்
உள்வழித் தமள தவறுபாடு பகாள்ள தவண்டியது இல்மல. இதமன,
தன்சீர் வமகயினுந் தமளநிமல வமகயினும்
இன்சீர் வமகயின் ஐந்தடிக்கும் உாிய
தன்சீ ருள்வழித் தமளவமக தவண்ைா (பசய்.52)
என்னும் நூற்பா காட்டும். எனதவ சீர்தாதன ஓமசமயத் தரும்
என்பது பபாருளாகும். உாிய தன்சீர் என்றது ஐந்தடியினும் ஏற்றவழி
நிமலபபறும் தன்சீர் என்று பகாள்க. அஃதாவது குறளடியாகிய
ஐந்பதழுத்தினும் ஆபறழுத்தினும் ஓரமசச் சீரும் ஈரமசச் சீரும்
வருதலன்றி மூவமசச்சீர் வாராமை என்பர் இளம்பூரைர்.

10.1.4.15 ஆசிாியத்தமள
சீர்கள் தம்முட் பபாருந்தும்வழி, நிமலபைாழியாகிய
இயற்சீாின் ஈறும் வருபைாழியாகிய சீாின் முதலமசயும் தநராய்
ஒன்றின் தநபரான்றாசிாியத் தமளயாகும்; நிமரயாய் ஒன்றின்
நிமரபயான்றாசிாியத் தமளயாகும். இதமன,
சீாியல் ைருங்கின் ஓரமச பயாப்பின்
ஆசிாியத் தமளபயன் றறியல் தவண்டும் (பசய்.53)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
நாபலழுத்து முதலாக வரும் குறளடி முதல் பதினான்கு எழுத்து
ஈறாக வரும் அளவடி ஈறாக வரும் ஆசிாியவடியின்கண்தை வந்து
உறழும் நிமல வஞ்சி உாிச்சீர்க்கு இல்மல. எனதவ

300
ஆசிாியப்பாவின்கண்தை வரும் குறளடி, சிந்தடி, அளவடி என்னும்
இவ்வடிகள் இயற்சீரும் ஆசிாிய வுாிச்சீருைாக வரப்பபறும். இதமன,
குறளடி முதலா அளவடி காறும்
உறழ்நிமல யிலதவ வஞ்சிக் பகன்ப (பசய்.54)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

10.1.4.16 பவண்பாவிற்கு அடியும் தமளயும்

தமளவமக ஒன்றாத் தன்மைக்கண் அளவடியும் சிந்தடியும்
பவண்பாவுக்குாிய என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
அளவுஞ் சிந்தும் பவள்மளக் குாிய
தமளவமக ஒன்றாத் தன்மை யான (பசய்.55)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எனதவ, ஒன்றுந் தன்மைக்கண் பநடிலடியும்
சில வரும் என்று பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர். தமளவமக ஒன்றாத்
தன்மையாவது, நிமரயீற்று இயற்சீர் நிற்ப தநரமசயும், தநாீற்று
இயற்சீர் நிற்ப நிமரயமசயும் என ைாறாகத் தமளக்கப்படுதல். இஃது
இயற்சீர் பவண்ைமள எனப்படும். தமளவமக ஒன்றும்
தன்மையாவது, பவண்சீர் நிற்ப வருஞ்சீர் முதலமசதயாடு தநராய்
ஒன்றுதல். இது பவண்சீர் பவண்ைமள எனப்படும். ஏபழழுத்து முதல்
ஒன்பது எழுத்து ஈறாகிய அடி சிந்தடி எனப்படும். பத்து எழுத்து
முதலாகப் பதினான்கு எழுத்து ஈறாகிய அடி அளவடி எனப்படும்.
பதிமனந்து எழுத்து முதலாகப் பதிதனழு எழுத்து ஈறாகிய அடி
பநடிலடி எனப்படும். எ.கா:
ைட்டுத்தா னுண்டு ைைஞ் தசர்ந்து விட்டுக் (யா. வி.ப.463) –
இஃது ஏழு எழுத்தான் வந்த சிந்தடி.
துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கித் துப்பார்க்கு (குறள்.12) –
இது பத்பதழுத்தான் வந்த அளவடி.
முகைறியார் மூதுைர்ந்தார் முள்பளயிற்றார் காைம் (யாப்.
வி.ப.415) – இது பதிமனந்து எழுத்தான் வந்த பநடிலடி. இவ்வாதற
சிந்தடி, அளவடி, பநடிலடியின் ைற்ற எழுத்து நிலங்களுக்கும்
இளம்பூரைர் சான்று காட்டுவர்.

301
10.1.4.17 கலிப்பாவிற்கு அடியும் தமளயும்
அளவடியின் ைிக்க பதின்மூன்று எழுத்து முதலாக பநடிலடியும்
கழிபநடிலடியும் ஆகிய இருபது எழுத்தின்காறும் வரும் அடி
கலிப்பாவிற்கு அடியாகும். இதமன,
அளவடி ைிகுதி யுளப்பைத் ததான்றி
இருபநடில் அடியுங் கலியிற் குாிய (பசய்.56)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். அளவடி என்பது, பத்து எழுத்து முதல்
பதினான்கு எழுத்து முடிய வரும் அடி. அவ்வளவடிகள் ஐந்தனுள்
பன்னிரண்டு எழுத்தாகிய நடுப்பகுதிமயக் கைந்து ைிக்கு வருவன
பதின்மூன்று எழுத்தும் பதினான்கு எழுத்துைாகிய அடிகளாதலின்
அமவ ‘அளவடி ைிகுதி’ எனப்பட்ைன. இருபநடிலடியாவன,
பநடிலடியும் கழிபநடிலடியும் ஆகும். எ.கா:
ைரல்சாய ைமலபவம்ப ைந்தி உயங்க (கலித்.13) – இது
பதின்மூன்று எழுத்தான் வந்த அளவடி.
அடிதாங்கும் அளவின்றி அழலன்ன பவம்மையால் (கலித்.11)
– இது பதிமனந்து எழுத்தான் வந்த பநடிலடி.
அறனின்ற விமதபயாழியா னவலங்பகாண் ைதுநிமனயான்
(யாப்.வி.தைற்.) – இது பதிபனட்டு எழுத்தான் வந்த கழிபநடிலடி.
இவ்வாதற பிற எழுத்து எண்ைிக்மகக்கும் சான்று காட்டுவர்
இளம்பூரைர்.
பவண்பா வுாிச்சீர் நிற்ப நிமரமுதல் பவண்சீர் வந்து
அதன்கண் நிமரயாய்த் தமளத்தல் கலியடிக்கு வமரநிமலயில்மல.
இதனால் தைற்பசால்லப்பட்ை அடி கலித்தமள தட்ைவழிதய
பகாள்ளப்படுவது என உைர்த்தினார். இதமன,
நிமரமுதல் பவண்சீர் வந்துநிமர தட்ைல்
வமரநிமல இன்தற அவ்வடிக் பகன்ப (பசய்.57)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
கலிப்பாவில் பிறவாகிய தமளயும் நீக்குதலில்மல. அஃதாவது
பவண்ைமளயும் ஆசிாியத்தமளயும் விரவி வரும். இதமன,
விராஅய தமளயு பைாரூஉநிமல யிலதவ (பசய்.58)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
இமையவில் வாங்கிய ஈர்ஞ்சமை அந்தைன்
உமையைர்ந் துயர்ைமல இருந்தனன் ஆக

302
 ஐயிரு தமலயின் அரக்கர் தகாைான் (கலித்.38) – இதன்கண்
முந்துற்ற இரண்டு சீரும் பவண்சீர் பவண்ைமள; இரண்ைாஞ் சீபராடு
மூன்றாஞ் சீர் இயற்சீர் பவண்ைமள; நாலாஞ்சீபராடு ைற்மறயடி
முதற்சீர் நிமரபயான்றாசிாியத் தமள; அரக்கர் தகாைான்
தநபரான்றாசிாியத்தமள.

10.1.4.18 ஆசிாியப்பாவிற்குாிய ைரபு

இயற்சீர் பவண்ைமளயானாகிய பவண்பாவடி
ஆசிாியப்பாவின்கண் நிற்றற்குாிய ைரபினான் நிற்பனவுமுள.
அதாவது, ஆசிாியப்பாவின்கண் பவண்பாவடி ையங்கும். இதமன,
இயற்சீர் பவள்ளடி ஆசிாிய ைருங்கின்
நிமலக்குாி ைரபின் நிற்பவும் உளதவ (பசய்.59)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். பவண்ைமள என்னாது ‘அடி’
என்றதனான், தமள விரவுதல் பபரும்பான்மை; அடி விரவுதல்
சிறுபான்மை என்று பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர். எ.கா:
“பநடுங்கயிறு வலந்த” என்னும் பாட்டினுள்,
கைல்பா பைாழிய இனைீன் முகந்து (அகம்.30) – இதில்
இயற்சீர் பவண்ைமளயடி காண்க.
இயற்சீர் பவண்ைமள விரவியும் ஆசிாியத்தமள விரவியும்
ஐஞ்சீரடியும் ஆசிாியப்பாவின்கண் வருவன உள. இதமன,
பவண்ைமள விரவியும் ஆசிாியம் விரவியும்
ஐஞ்சீர் அடியும் உளபவன பைாழிப (பசய்.60)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். ‘உண்டு’ என்னாது ‘உள’ என்றதனான் ஒரு
பாட்டிற் பல வருதலும் பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர்.
ஆசிாியப்பாவின்கண் தநரடிக்கு அடுத்து வரும் அடி அறுசீரடி
ஆசிாியத்தமளபயாடு பபாருந்தி நமைபபற்று வரும். இதமன,
அறுசீர் அடிதய ஆசிாியத் தமளபயாடு
பநறிபபற்று வரூஉம் தநரடி முன்தன (பசய்.61)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
சிறியகட் பபறிதன பயைக்கீயு ைன்தன
பபாியகட் பபறிதன யாம்பாைத் தான்ைகிழ்ந் துண்ணு ைன்தன
(புறம்.235) – இதில் முதலடி நாற்சீரான் வந்தது; இரண்ைாைடி
ஆசிாியத் தமளபயாடு பபாருந்தி அறுசீரடியாகி வந்தது.

303
 ஆசிாியப்பாவின் ஈற்றயலடி ததான்றுைிைத்து முச்சீர்த்தாகவும்
பபறும். இம்முச்சீரடி ஆசிாியப்பாவினுள் இமையும் வரப்பபறும்.
இதமன,
ஈற்றயல் அடிதய ஆசிாிய ைருங்கின்
ததாற்றா முச்சீர்த் தாகு பைன்ப (பசய்.65)
இமையும் வமரயார் பதாமையுைர்ந் ததாதர (பசய்.66)
என்னும் நூற்பாக்கள் காட்டும். எ.கா:
முதுக்குமறந் தனதள முதுக்குமறந் தனதள
ைமலயன் ஒள்தவற் கண்ைி
முமலயும் வாரா முதுக்குமறந் தனதள – இதனுள் ஈற்றயலடி
முச்சீரான் வந்தது.
நீாின் தன்மையும் தீயின் பவம்மையுஞ்
சாரச் சார்ந்து தீரத் தீரும்
சாரல் நாைன் தகண்மை
சாரச் சாரச் சார்ந்து
தீரத் தீரத் தீர்பபால் லாதவ – இதனுள் மூன்றாைடியும்
நான்காைடியும் முச்சீரான் வந்தவாறு கண்டுபகாள்க.

10.1.4.19 முடுகியலடி
முடுகிய ஓமச பகாண்ை அடி முடுகியலடி எனப்படும். இது
எழுசீரான் வரப்பபறும். ஐஞ்சீரடிக்கும் அறுசீரடிக்கும் முடுகியல்
நீக்கப்பைாது. இவ்வாறு முடுகியலாகி வரும் மூவமக அடியும்
ஆசிாியப்பாவினும் பவண்பாவினும் நிற்றல் இல்மல. எனதவ
கலிப்பாவினுள் நிற்கப்பபறும் என்பது புலனாகும். இதமன,
எழுசீ ரடிதய முடுகியல் நைக்கும் (பசய்.62)
முடுகியல் வமரயார் முதலிரண் ைடிக்கும் (பசய்.63)
ஆசிாிய ைருங்கினும் பவண்பா ைருங்கினும்
மூவமக யடியு முன்னுதல் இலதவ (பசய்.64)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.

10.1.4.20 பாக்களுக்குாிய ஈறும் முடிவும்

10.1.4.20.1 கலிப்பா
கலிப்பாவின் ஈற்றயலடி முச்சீராகவும் ஈற்றடி நாற்சீராகவும்
வந்து முடியும். அதிலிருந்து தவறுபட்டு ஈற்றயலடி நாற்சீராகவும்
வரும். இதமன,

304
 முச்சீர் முரற்மகயுள் நிமறயவும் நிற்கும் (பசய்.67)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். ‘எழுசீ ாிறுதி யாசிாியங் கலிதய’ (பசய்.72)
என ஓதுகின்றாராகலின், இது எதிரது தநாக்கிக் கூறப்பட்ை
இலக்கைைாகும். எ.கா:
அாிைான் இடித்தன்ன என்னும் பாமலக்கலியுள் வரும்
சுாிதகம்,
முமளநிமர முறுவலார் ஆயத்துள் எடுத்தாய்ந்த
இளமையுந் தருவததா இறந்த பின்தன (கலித்.15) – இதில்
ஈற்றயலடி நாற்சீரான் வந்தது.
கலிப்பாவின் ஈற்றயலடி முச்சீரான் வரும் ஆசிாிய முடிபாகும்.
இதமன,
எழுசீ ாிறுதி யாசிாியங் கலிதய (பசய்.72)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
“பதாைங்கற்கட் தைான்றிய” என்னும் கலியுள் வரும் சுாிதகம்,
பதால்கவின் பதாமலதல் அஞ்சிபயன்
பசால்வமரத் தங்கினர் காத தலாதர (கலித்.2) – இதில்
ஈற்றயலடி முச்சீரான் வந்தது.
கலிப்பா பவண்பாச் சுாிதகைாகவும் முடியும். இதமன,
பவண்பா இயலினும் பண்புற முடியும் (பசய்.73)
என்னும் நூற்பா காட்டும். எ.கா:
“அறனின்றி அயல் தூற்றும்” என்னும் கலியுள் வரும் சுாிதகம்,
யாநிற் கூறவும் எைபகாள்ளாய் ஆயிமன
ஆனா திவள்தபால் அருள்வந் தமவகாட்டி
தைனின்று பைய்கூறுங் தகளிர்தபால் நீபசல்லுங்
கானந் தமகப்ப பசலவு – இதில் ஈற்றடி முச்சீராக வந்து
பவண்பாச் சுாிதகைாக முடிந்தது.

10.1.4.20.2 வஞ்சிப்பா
வஞ்சிப்பாவின் இறுதி ஆசிாியப்பாவின் இயல்பிற்றாய்
ஈற்றயலடி முச்சீரானும் நாற்சீரானும் வரப்பபறும். இதமன,
வஞ்சித் தூக்தக பசந்தூக் கியற்தற (பசய்.68)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். தூக்கு எனினும் இறுதி எனினும் ஒக்கும்.
பசந்தூக்கு எனினும் ஆசிாிய ஈறு எனினும் ஒக்கும். எ.கா:
“பதாடியுமைய ததாள்ைைந்தனன்” என்னும் பாட்டுள்,

305
 இடுக ஒன்தறா சுடுக ஒன்தறா
படுவழிப் படுகவிப் புகழ்பவய்தயான் தமலதய (புறம்.239) –
இதனுள் ஈற்றயலடி நாற்சீரான் வந்தது.
“பூந்தாைமரப் தபாதலைர” என்னும் பாட்டுள்,
ைகிழு ைகிழ்தூங் கூரன்
புகழ்த லானாப் பபருவண் மையதன (யாப். வி. தைற்.74) –
இதனுள் ஈற்றயலடி முச்சீரான் வந்தது.

10.1.4.20.3 பவண்பா
பவண்பாவின் ஈற்றடி மூன்று சீமர உமைத்தாகும். அதன்கண்
இறுதிச்சீர் அமசச் சீரான் வரும். இதமன,
பவண்பா ஈற்றடி முச்சீர்த் தாகும்
அமசச்சீர்த் தாகும் அவ்வழி யான (பசய்.69)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
பவண்பாவின் இறுதிச்சீாின் அயற்சீர் தநாீற்று
இயற்சீராயின், நிமரயமசயும் நிமரபு அமசயுஞ் சீராம் தன்மைமயப்
பபற்று முடியும் இயற்மகமய உமையது. இதமன,
தநாீற் றியற்சீர் நிமரயும் நிமரபும்
சீதரற் றிறூஉம் இயற்மகய என்ப (பசய்.70)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
தகாளில் பபாறியிற் குைைிலதவ எண்குைத்தான்
தாமள வைங்காத் தமல (குறள்.9) – இதில் இறுதிச்சீாின்
அயற்சீர் தநாீற்று இயற்சீராக வந்து இறுதிச்சீர் நிமரயமசயாய்
முடிந்தது.
தனக்குவமை யில்லாதான் தாள்தசர்ந்தார்க் கல்லால்
ைனக்கவமல ைாற்றல் அாிது (குறள்.7) - இதில் இறுதிச்சீாின்
அயற்சீர் தநாீற்று இயற்சீராக வந்து இறுதிச்சீர் நிமரபமசயாய்
முடிந்தது.
பவண்பாவின் ஈற்றயற்சீர் நிமரயீற்று இயற்சீராயின்
தநரமசயும் தநர்பமசயும் முடிபாகும். இதமன,
நிமரயவண் நிற்பின் தநரும் தநர்பும்
வமரவின் பறன்ப வாய்பைாழிப் புலவர் (பசய்.71)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:

306
 பாபலாடு ததன்கலந் தற்தற பைிபைாழி
வாபலயி றூறிய நீர் (குறள்.1021) – இதில் ஈற்றயற்சீர்
நிமரயீற்று இயற்சீராக வந்து தநரமச முடிபு பபற்றது.
நன்றி ைறப்பது நன்றன்று நன்றல்ல
தன்தற ைறப்பது நன்று (குறள்.108) - இதில் ஈற்றயற்சீர்
நிமரயீற்று இயற்சீராக வந்து தநர்பமச முடிபு பபற்றது.
ஈற்றயற்சீர் முதலமசயான் வாினும் தநரும் தநர்பும்
பகாள்ளப்படும் என்பர் இளம்பூரைர். முதலமச என்பது
தநரமசமயக் குறிக்கும். இதமன,
பவண்சீ ாீற்றமச நிமரயமச யியற்தற (பசய்.28)
எனத் பதால்காப்பியர் முன்னர்க் கூறிய இலக்கைத்தால் பகாள்வர்.
தநாீற்று மூவமசச்சீராகிய பவண்சீாின் ஈற்றமச தமள
வழங்குைிைத்து இயற்சீரமச நிமரயீறு தபாலும் என்பது
பபாருளாகும். அதாவது, பவண்பாவடியின் ஈற்றடியின் ஈற்றயற்சீர்
பவண்பாவுாிச்சீராய் (தநரமசயால்) வாினும் தநர், தநர்பு என்னும்
அமசச்சீர்களுள் ஒன்று முடிபாகக் பகாள்ளப்படும். எ.கா:
பிறவிப் பபருங்கைல் நீந்துவர் நீந்தார்
இமறவ னடிதசரா தார் (குறள்.10) - இதில் ஈற்றயற்சீர்
தநாீற்று மூவமசச்சீராகிய பவண்சீராக வந்து தநரமச முடிபு
பபற்றது.
இருள்தசர் இருவிமனயுஞ் தசரா இமறவன்
பபாருள்தசர் புகழ்புாிந்தார் ைாட்டு (குறள்.5) - இதில்
ஈற்றயற்சீர் தநாீற்று மூவமசச்சீராகிய பவண்சீராக வந்து தநர்பமச
முடிபு பபற்றது.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. பதால்காப்பியர் குறிப்பிடும் பசய்யுள் உறுப்புகள் பைாத்தம்
எத்தமன?

307
……………………………………………………………………………
2. பதால்காப்பியர் குறிப்பிடும் அமசகள் யாமவ?
……………………………………………………………………………
3. வமகயுளி என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
4. பதால்காப்பியர் சுட்டும் அடி வமககள் யாமவ?
……………………………………………………………………………
5. பதால்காப்பியர் அடிகமள எதன் அடிப்பமையில்
பாகுபடுத்துகிறார்?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்

பதால்காப்பியர் பசய்யுளியலின் முதல் நூற்பாவில் ைாத்திமர

முதலாகச் பசால்லப்பட்ை முப்பத்து நான்கு உறுப்புகமளயும்
பசய்யுள் உறுப்புகள் என வமரயறுப்பர். ைாத்திமர வமகயும்
எழுத்தியல் வமகயும் தைல் எழுத்ததிகாரத்துச் பசால்லப்பட்ைன
என்பதால் பதால்காப்பியர் இவ்வியலில் விாித்துமரக்கவில்மல.
இளம்பூரைர் அவ்விலக்கைத்மதச் சுருக்கைாக எடுத்துமரப்பர்.
குறிலும் பநடிலும் குறிலிமையும் குறிபனடிலும் தனிதய வாினும்
ஒற்பறாடு வாினும் ஆராயுங்காலத்து தநரமசயும் நிமரயமசயும்
ஆகும். பதால்காப்பியாின் அமசக்தகாட்பாட்டில் தநர்பு, நிமரபு
என்று கூறுவது குறிப்பிைத்தக்கதாகும். குற்றியலுகரம்,
முற்றியலுகரம் என்னும் இருவமக உகரங்களுள் குற்பறழுத்ததாடு
பபாருந்தின உகரைல்லாது ைற்றவற்தறாடு பபாருந்திவாின் அமவ
தநர்பமச, நிமரபமச எனப் பபயர் பபறும். தநரமசயும்
நிமரயமசயும் இயலமச என்றும் தநர்பு அமசயும் நிமரபு அமசயும்
உாியமச என்றும் பபயர் பபறும். பதாைர்பைாழிக்கண் வரும்
தனிக்குறில் பைாழி சிமதத்து தநரமசயாகாது. குற்றியலிகரத்மத
ஒற்பறழுத்து இயல்பிற்றாய் அமச பகாள்ளுதல் ைரபாகும்.
முற்றியலுகரமும் பைாழிசிமதந்து தநர்பமச, நிமரபமச என்று
உமரக்கப்பைாது. அஃது ஈற்றடி ைருங்கின் தனியமசயாகி
நிற்றலுைின்று. குற்றியலுகரம், முற்றியலுகரம் என்னும் இருவமக
உகரமும் ஒற்பறாடு ததான்றித் தனியமசயாகி நிற்கவும் பபறும்.

308
பபாருபளாடு பசால்மல அறுத்தவழித் தமளயுஞ் சீருஞ் சிமதயின்,
அவ்வழி ஓமசமய தநாக்கி அதன்வழிச் தசர்த்தல் வமகயுளி
எனப்படும். இரண்ைமச பகாண்டு புைர்த்தும், மூன்றமச பகாண்டு
புைர்த்தும், ஓமச பபாருந்தி யிற்றது சீபரனப்படும். தநர், நிமர,
தநர்பு, நிமரபு என்னும் நான்மகயும் தம்ைின் உறழ பதினாறு
ஈரமசச்சீராகும். ஈரமசச்சீர்கள் பதினாபறாடு நான்கமசயும் (தநர்,
நிமர, தநர்பு, நிமரபு) கூட்டி உறழ, மூவமசச்சீர்கள் அறுபத்து
நான்காகும். நான்கு சீர்கள் ஒருங்கு பதாடுத்து வருவது அடி என்று
பசால்லப்படும். இவ்வாறு நான்கு சீர்கள் பகாண்ை அடியின்கண்தை
தமளயும் பதாமையும் பகாள்ளப்படும். நான்கு சீர் அடியின் ைிக்கு
வரும் அடியின்கண் தமளயும் பதாமையும் பகாள்ளப்படுவதில்மல.
பவண்பா, ஆசிாியம், கலி, வஞ்சி ஆகிய பாட்டு என்னும் பசய்யுட்கு
அடி இன்றியமையாததாகும். அடியின் சிறப்பினாதலதய அமவ
பாட்டு என பசால்லப்படும். பதால்காப்பியர் குறளடி, சிந்தடி,
அளவடி, பநடிலடி, கழிபநடிலடி என அடிமய ஐந்தாகப்
பாகுபடுத்துவர். இவற்மறத் பதால்காப்பியர் எழுத்துகளின்
எண்ைிக்மக அடிப்பமையில் பாகுபடுத்துவர். குறளடி, சிந்தடி,
அளவடி, பநடிலடி, கழிபநடிலடி என்னும் ஐவமக அடிமயயும்
விாிக்குங்காமல அமவ பைாத்தம் 625 ஆகும். கலிப்பாவின்
ஈற்றயலடி முச்சீராகவும் ஈற்றடி நாற்சீராகவும் வந்து முடியும்.
அதிலிருந்து தவறுபட்டு ஈற்றயலடி நாற்சீராகவும் வரும்.
வஞ்சிப்பாவின் இறுதி ஆசிாியப்பாவின் இயல்பிற்றாய் ஈற்றயலடி
முச்சீரானும் நாற்சீரானும் வரப்பபறும். பவண்பாவின் ஈற்றடி மூன்று
சீமர உமைத்தாகும். அதன்கண்இறுதிச்சீர் அமசச்சீரான் வரும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்

பவள்மள – பவண்பா; தூக்கு – ஓமச, இறுதி; பசந்தூக்கு -

ஆசிாிய ஈறு.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. முப்பத்து நான்கு.
2. தநர், நிமர, தநர்பு, நிமரபு.

309
3. பபாருபளாடு பசால்மல அறுத்தவழித் தமளயுஞ் சீருஞ் சிமதயின்,
அவ்வழி ஓமசமய தநாக்கி அதன்வழிச் தசர்த்தல் வமகயுளி
எனப்படும்.
4. குறளடி, சிந்தடி, அளவடி, பநடிலடி, கழிபநடிலடி.
5. பதால்காப்பியர் அடிகமள எழுத்துகளின் எண்ைிக்மக
அடிப்பமையில் பாகுபடுத்துகிறார்.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. பதால்காப்பியர் வமரயறுக்கும் பசய்யுள் உறுப்புகமள எழுதுக.

2. பதால்காப்பியாின் அமசக் தகாட்பாடு குறித்பதழுதுக.
3. பதால்காப்பியர் சீர் குறித்துக் கூறும் இலக்கைத்மதத்
பதாகுத்பதழுதுக.
4. பதால்காப்பியர் கூறும் அடி பற்றிய இலக்கைத்தின் தனித்
தன்மைகமள விவாி.
5. பதால்காப்பியர் அடி இலக்கைத்தில் தமள குறித்துக்
கூறுவனவற்மறக் கட்டுமரக்க.
5. பதால்காப்பியர் பாக்களுக்குாிய ஈறும் முடிவும் பற்றிச்
சுட்டுவனவற்மற எடுத்துமரக்க.

$W – 11:
nra;Aspay; 74 - 149 E}w;ghf;fs;

அமைப்பு
11.1 யாப்பு
11.2 ைரபு
11.3 தூக்கு (ஓமச)
11.3.1 அகவதலாமச
11.3.2 பசப்பதலாமச
11.3.3 துள்ளதலாமச

310
11.3.4 துங்கதலாமச
11.3.5 ைருட்பா ஓமச
11.4 பதாமைவமக
11.4.1 தைாமனத் பதாமை
11.4.2 எதுமகத் பதாமை
11.4.2.1 வருக்க தைாமன, வருக்கபவதுமக
11.4.3 முரண் பதாமை
11.4.4 இமயபுத் பதாமை
11.4.5 அளபபமைத் பதாமை
11.4.6 பபாழிப்புத் பதாமை
11.4.7 ஒரூஉத் பதாமை
11.4.7 பசந்பதாமை
11.4.8 பதாமைகளின் விாிவமக
11.5 தநாக்கு
11.6 பாவமக
11.6.1 பாக்களின் பபாருள்
11.6.2 பாக்களின் பதாமக
11.6.3 பாக்களுக்குாிய பபாருள்
11.6.4 சில பசய்யுட்களின் அடி வமரயமற
11.6.5 ைண்டிலம், குட்ைம் – ஓமச
11.6.5.1 ஆசிாியப்பா
11.6.5.2 வஞ்சிப்பா
11.6.6 பவண்பா
11.6.7 மகக்கிமள ைருட்பா
11.6.8 பாிபாைல்
11.6.9 பசய்யுள் வமக
11.6.9.1 பசவியுமறச் பசய்யுள்
11.6.9.2 அங்கதச் பசய்யுள்
11.6.10 கலிப்பாவின் பாகுபாடு
11.6.10.1 ஒத்தாழிமசக் கலியின் வமககள்
11.6.10.1.1 ஒத்தாழிமசக் கலியின் முதல் வமக
11.6.10.1.2 ஒத்தாழிமசக் கலியின் இரண்ைாவது வமக
11.6.10.1.2.1 வண்ைக ஒத்தாழிமசக் கலிப்பா

311
11.6.10.1.2.2 ஒருதபாகு
11.6.10.1.2.2.1 பகாச்சக ஒருதபாகு
11.6.10.1.2.2.2 அம்தபாதரங்க ஒருதபாகு
11.6.10.2 கலிபவண்பா
11.6.10.3 பகாச்சகக் கலி
11.6.10.4 உறழ் கலி

அறிமுகம்
இப்பகுதியில் பசய்யுளியல் முதல் நூற்பாவில்
வமரயறுக்கப்பட்ை முப்பத்துநான்கு பசய்யுள் உறுப்புகளுள் யாப்பு,
ைரபு, தூக்கு, பதாமைவமக, தநாக்கு, பா ஆகிய உறுப்புகள்
விளக்கப்பட்டுள்ளன.

தநாக்கங்கள்
 பசய்யுளுறுப்புகளுள் யாப்பு குறித்து விளக்குதல்.
 பசய்யுளுறுப்புகளுள் ைரபு பற்றி அறியச் பசய்தல்.
 பசய்யுளுறுப்புகளுள் தூக்கு பற்றி எடுத்துமரத்தல்.
 பசய்யுளுறுப்புகளுள் பதாமைவமக குறித்து உைர்த்துதல்.
 பசய்யுளுறுப்புகளுள் தநாக்கு பற்றி உைரச் பசய்தல்.
 பசய்யுளுறுப்புகளுள் பா குறித்து விளக்குதல்.

11.1 யாப்பு

எழுத்து முதலாக அமச, சீர், அடி என ஓதப்பட்ை அடியினால்,

தான் குறித்த பபாருமள இறுதியடி அளவு முற்றுப்பபற நிறுத்துதல்
யாப்பு என்று பசால்லுவர் புலவர். இதமன,
எழுத்து முதலா ஈண்டிய அடியிற்
குறித்த பபாருமள முடிய நாட்ைல்
யாப்பபன பைாழிப யாப்பறி புலவர் (பசய். 74)
என்னு நூற்பா உைர்த்தும்.
பாட்டு, உமர, நூல், வாய்பைாழி, பிசி, அங்கதம், முதுபசால்
என்று பசால்லப்பட்ை எழுநிலத்தினும், வளவிய புகமழயுமைய
தசரன், பாண்டியன், தசாழன் என்னும் மூவரது தைிழ்நாட்ைகத்தவர்

312
வழங்கும் பதாைர்பைாழிக்கண் யாப்பு அமைந்து வரும். எனதவ
பாட்டு யாப்பு, உமர யாப்பு, நூல் யாப்பு, வாய்பைாழி யாப்பு, பிசி
யாப்பு, அங்கத யாப்பு, பழபைாழி யாப்பு என யாப்பு எழு
வமகப்படும். இதமன,
பாட்டுமர நூதல வாய்பைாழி பிசிதய
அங்கதம் முதுபசால் அவ்தவழ் நிலத்தும்
வண்புகழ் மூவர் தண்பபாழில் வமரப்பின்
நாற்தப பரல்மல அகத்தவர் வழங்கும்
யாப்பின் வழிய பதன்ைனார் புலவர் (பசய். 75)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எ.கா:
தாைமர புமரயுங் காைர் தசவடிப்
பவளத் தன்ன தைனித் திகபழாளிக்
குன்றி ஏய்க்கும் உடுக்மகக் குன்றின்
பநஞ்சுபக எறிந்த அஞ்சுைர் பநடுதவற்
தசவலங் பகாடிதயான் காப்ப
ஏை மவகல் எய்தின்றால் உலதக (குறுந். கைவுள் வாழ்த்து) –
இதனுட் குறித்த பபாருள், முருகதவள் காப்ப உலகங் காவற் பட்ைது
என்னும் பபாருள். இதமன முடித்தற் பபாருட்டு எழுத்து முதலாகி
வந்து ஈண்டிய அடிகபளல்லாவற்றானும் நாட்டியவாறு கண்டு
பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர். இவ்வாறு குறித்த பபாருள்
முடியுைாறு பசாற்பதாடுத்தல் யாப்பு என்று பகாள்ளப்படும்.

11.2 ைரபு

இயற்பசால், திாிபசால், திமசச்பசால், வைபசால் என்னும்

நாற்பசால்லின் இயற்மகயாதன யாப்பின் வழிப்பட்ைது ைரபு ஆகும்.
இதமன,
ைரதப தானும்
நாற்பசால் லியலான் யாப்புவழிப் பட்ைன்று (பசய்.76)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். யாப்பு வழிப்படுதலாவது, குறித்த
பபாருள் முடியுைாறு பசாற் பதாடுத்தல் ஆகும். அவ்வாறு குறித்த ஒரு
பபாருமள முடியச் பசாற் பதாடுக்குங்கால் இயற்பசால்லாகிய
பபயர் விமன இமை உாியானும் ஏமனத் திாிபசால், திமசச்பசால்,

313
வைபசால்லானும், எழுவமக வழுவும் பைாைல் புைர்ப்பது ைரபு
எனப்படும்.
அவற்றுள் இயற்பசால் ைரபாவது, பசால்லதிகார
இலக்கைத்ததாடு பபாருந்துதல். திாிபசால் ைரபாவது,
தைிழ்நாட்ைகத்தும் பல்வமக நாட்டினும் தத்தைக்கு உாித்தாக
வழங்கும் ைரபு. திமசச்பசால் ைரபாவது, பசந்தைிழ் சூழ்ந்த பன்னிரு
நிலத்தினும் வழங்கும் ைரபு. வைபசான் ைரபாவது, திாிந்த
வமகயாகிய பசால்ைரபு.
யாதானும் ஒரு பசய்யுட் பசய்யுங் காலத்துப்
பபாருளுைர்த்துஞ் பசாற்கள் இமவயாதலின், இமவ ஒரு
பபாருட்குாித்தாகிய ஆண் பபயரும், பபண் பபயரும், குழவிப்
பபயரும் முதலாயின பிற பபாருட்கண் வாராமையான் அவற்மற
அவ்வம் ைரபினாற் கூறுதலும் ஒருமை, பன்மை ையங்காமையும்
பபயரும் விமனயும் முடிவு பபறக் கூறுதலும் தவண்டுதலின்
இவ்விலக்கைம் கூறல் தவண்டியதாயிற்று என்பர் இளம்பூரைர்.

11.3 தூக்கு (ஓமச)

11.3.1 அகவதலாமச

அகவல் என்னும் ஓமச ஆசிாியத்திற்குாியது ஆகும். இதமன,

அகவபலன்ப தாசிாியம்தை (பசய்.77)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். அகவல் என்பது ஆசிாியன் இட்ைபதாரு
குறி என்பர் இளம்பூரைர். எ.கா:
பசங்களம் பைக்பகான் றவுைர்த் ததய்த்த
பசங்தகால் அம்பின் பசங்தகாட் டியாமன
கழல்பதாடிச் தசஎய் குன்றங்
குருதிப் பூவின் குமலக்காந் தட்தை (குறுந்.1) – இதனுள்
எழுத்தளவு ைிகாைற் குமறயாைல் உச்சாிக்க அவ்வழி நின்ற
ஓமசயான் ஆசிாியம் வந்தது.

11.3.2 பசப்பதலாமச

பவண்பாவிற்குாிய ஓமச பசப்பதலாமசயாகும்.

பதால்காப்பியர் பசப்பதலாமச என்று சுட்ைாைல் “அஃதன்று” என

314
முன்மனய நூற்பாமவத் தழுவிக் கூறுவர். பவண்பாவாக
யாக்கப்பட்ைது அகவதலாமசயன்று என்பர். இதமன,
அஃதன் பறன்ப பவண்பா யாப்தப (பசய்.78)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எனதவ அகவுதலில்லாத ஓமச
பவண்பாவுக்குாியது என்பது பதளிவாகும். இதமனப் பிற
நூலாசிாியர் பசப்பதலாமச என்பர் என உமர கூறுவர்
இளம்பூரைர். அகவுதல் என்பது ஒரு பதாழில். அத்பதாழில்
இதன்கண் இல்லாமையின் ‘அஃதன்று’ என்றார். எ.கா:
பபான்னார ைார்பிற் புமனகழற்காற் கிள்ளிதபர்
உன்தனபனன் றூழுலக்மக பற்றிதனற் – கன்தனா
ைனபனாடு வாபயல்லாம் ைல்குநீர்க் தகாழிப்
புனல்நாைன் தபதர வரும். (முத்பதாள்.104) – இது
தைற்பசால்லப்பட்ைது தபால இமச குறித்து வருதலின்றிச்
பசப்புதலாகிய வாக்கியம் தபான்ற ஓமசத்தாகி வந்தது.

11.3.3 துள்ளதலாமச

துள்ளதலாமச கலிப்பாவிற்கு ஆகும். இதமன,

துள்ளல் ஓமச கலிபயன பைாழிப (பசய்.79)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். துள்ளுதலாவது ஒழுகு நமைத்தன்றி
இமையிமை உயர்ந்து வருதல்; கன்று துள்ளிற்று என்றாற் தபாலக்
பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர். எ.கா:
அாிதாய அறபனய்தி அருளிதயார்க் களித்தலும்
பபாிதாய பமகபவன்று தபைாமரத் பதறுதலும்
புாிவைர் காதலிற் புைர்ச்சியுந் தருபைனப்
பிாிபவண்ைிப் பபாருள்வயிற் பசன்றநங் காதலர்
வருவர்பகால் வயங்கிழாஅய் வலிப்பல்யான் தகளினி
(கலித்.11) – என்றவழி ‘அாிதாய வறன்’ என நின்றவழிச்
பசப்பதலாமசத்தாகிய பவண்சீர்ப் பின்னும் பவண்ைமளக்தகற்ற
பசால்பலாடு புைராது ஆண்பைழுந்த ஓமச துள்ளி வந்தமையான்
துள்ளதலாமச யாயிற்று.

315
11.3.4 துங்கதலாமச

தூங்கதலாமச வஞ்சிப்பாவிற்குாியதாகும். அறுதியுற்ற ஓமச

தூங்கதலாமச எனப்படும். இதமன,
தூங்கல் ஓமச வஞ்சி யாகும் (பசய்.80)
என்னும் நூற்பா காட்டும். எ.கா:
சுறைறிவன துமறபயல்லாம்
இறவீன்பன இல்பலல்லாம்
ைீன்திாிவன கிைங்பகல்லாந்
ததன்தாழ்வன பபாழிபலல்லாம் எனத்
தண்பமை தழீஇய இருக்மக
ைண்பகழு பநடுைதில் ைன்னன் ஊதர (யாப்.வி. தைற்.63) –
இதனுட் சீர்ததாறும் ஓமச அற்றவாறு வந்தது.

11.3.5 ைருட்பா ஓமச

ைருட்பாவிற்கு ஓமச இது என்னுந் தன்மை இல்மல. அதற்கு

பவண்பா ஆசிாியப்பாவும் உறுப்பாக, அவ்விரண்ைன் ஓமசதய
அதற்கு ஓமசயாகும். இதமன,
ைருட்பா ஏமன இருசார் அல்லது
தானிது என்னுந் தன்மை யின்தற (பசய்.81)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
திருநுதல் தவரரும்புந் ததங்தகாமத வாடும்
இருநிலனுஞ் தசவடி பயய்தும் – அாிபரந்த
தபாகிதழ் உண்கணு ைிமைக்கும்
ஆகு ைற்றிவள் அகலிைத் தைங்தக (பு.பவ.மகக்கிமள.3)
தைற்பசால்லப்பட்ை ஓமச வமகயானல்லது ஓமச ஒழித்துச்
சீருந் தமளயும் அடியும் பைக் கூறுதல் இல்மல. இதமன,
அவ்வியல் பல்லது பட்ைாங்கு கிளவார் (பசய்.82)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். ஓமச ஒழித்துச் சீரும் தமளயும் அடியும்
பைக் கூறுதல் பட்ைாங்கு கூறுதலாகும்.
இவ்வாறு தைதல பசால்லப்பட்ை நான்குதை தூக்கியல்
வமகயாகும். இதமன,
தூக்கியல் வமகதய ஆங்பகன பைாழிப (பசய்.83)

316
என்னும் நூற்பா சுட்டும். இன்னும் உளதவா எனக் கருதற்க என
ஐயந் தீர்த்தவாறு. இங்கு ஓதப்பட்ை தூக்குச் பசவிப்புலனாதலின்
அதனாதன ஓர்ந்துைர்ந்து பாகுபாைறிக என்பர் இளம்பூரைர்.

11.4 பதாமைவமக

பதால்காப்பியர் பதாமையின் வமககமள தைாமன, எதுமக,

முரண், இமயபு என நான்காகச் சுட்டுவர். அளபபமைத்
பதாமைதயாடு ஐந்பதன்று பசால்லவும் பபறும் என்பர். பபாழிப்பு,
ஒரூஉ, பசந்பதாமை என்பனவும் பதாமையாகப்
பாகுபடுத்தப்பபறும். நிரனிமறத் பதாமையும்,
இரட்மைத்பதாமையும் பதாமையாக முடியவும் பபறும். பபாருமளச்
தசர நிறுத்திப் பயமனயுஞ் தசர நிறுத்தல் நிரனிமறத்
பதாமையாகும். ஓரடி முழுவதும் ஒரு பசால்தல வருதல் இரட்மைத்
பதாமையாகும்.
இவற்றுள் அடிபதாறும் வருவன தைாமன, எதுமக, முரண்,
இமயபு, அளபபமை என்னும் ஐந்பதாமை என்றும் அடிக்கண்
வருவன பபாழிப்பு, ஒரூஉ, பசந்பதாமை, நிரல்நிமறத்பதாமை,
இரட்மைத்பதாமை என்னும் ஐந்பதாமை என்றும் அடிக்கண் வரும்
ஐந்தும் பபாழிப்பு, ஒரூஉ, பசந்பதாமை என்னும் மூன்றாகி அைங்கும்
என்றும் உைர்த்துவர். இதமன,
தைாமன எதுமக முரதை இமயபபன
நால்பநறி ைரபின பதாமைவமக என்ப (பசய்.84)
அளபபமை தமலப்பபய ஐந்தும் ஆகும் (பசய்.85)
பபாழிப்பும் ஒரூஉம் பசந்பதாமை ைரபும்
அமைந்தமவ பதாியின் அமவயுைா ருளதவ (பசய்.86)
நிரனிறுத் தமைத்தலும் இரட்மை யாப்பும்
பைாழிந்தவற் றியலான் முற்றும் என்ப (பசய்.87)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.

11.4.1 தைாமனத் பதாமை

அடிததாறும் தமல (முதல்) எழுத்து ஒத்துவருவது தைாமனத்

பதாமையாகும். இதமன,

317
 அடிபதாறுந் தமலபயழுத் பதாப்பது தைாமன (பசய்.88)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
ைாவும் புள்ளும் வதிவயின் பைர
ைாநீர் விாிந்த பூவுங் கூம்ப
ைாமல பதாடுத்த தகாமதயுங் கைழ
ைாமல வந்த வாமையும்
ைாதயாய் நின்வயின் புறத்திறுத் தற்தற (யாப். வி. தைற்.) –
இதில் அடிததாறும் முதபலழுத்து ஒன்றி வந்தன.

11.4.2 எதுமகத் பதாமை

அடிபதாறும் முதபலழுத்து ஒன்றாைல் இரண்ைாம் எழுத்து

ஒன்றின் எதுமகயாகும். இதமன,
அஃபதாழித் பதான்றின் எதுமக ஆகும் (பசய்.89)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். எ.கா:
அடிதாங்கும் அளவின்றி அழலன்ன பவம்மையாற்
கடியதவ கனங்குழாய் காபைன்றார் அக்காட்டுள்
துடியடிக் கயந்தமல கலக்கிய சின்னீமரப்
பிடியூட்டிப் பின்னுண்ணுங் களிபறனவும் உமரத்தனதர
(கலித்.11) – இதில் அடிததாறும் இரண்ைாபைழுத்து ஒன்றி வந்தன.

11.4.2.1 வருக்க தைாமன, வருக்கபவதுமக

முதபலழுத்தும் ஒன்றி இரண்ைாபைழுத்தும் ஒன்றின்
யாதாகுபைனின், முந்துற்ற தைாமனயாற் பபயாிட்டு வழங்கப்படும்
என்பர் இளம்பூரைர்.
தைாமனத் பதாமைக்கும் எதுமகத் பதாமைக்கும் எடுத்த
எழுத்தத வருதலன்றி வருக்கபவழுத்தும் உாியதாகும். இதமன,
ஆயிரு பதாமைக்குங் கிமளபயழுத் துாிய (பசய்.90)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
பகதல பல்பூங் கானற் கிள்மள ஓப்பியும்
பாசிமலக் குளவிபயாடு கூதளம் விமரஇய
பின்னுப்பிைி அவிழ்ந்த நன்பனடுங் கூந்தல்
பீர்ங்கப் பபய்து ததம்பைக் கருதி (யாப். வி. தைற்) – என்பது
வருக்க தைாமன.

318
 ஆறறி அந்தைர்க் கருைமற பலபகர்ந்து
ததறுநீர் சமைக்கரந்து திாிபுரம் தீைடுத்துக்
கூறாைற் குறித்ததன்தைற் பசல்லுங் கடுங்கூளி
ைாறாப்தபார் ைைிைிைற் பறண்மகயாய் தகள்இனி(கலித்.
கைவுள் வாழ்த்து) – என்பது வருக்கபவதுமக.

11.4.3 முரண் பதாமை

அடிபதாறும் வந்த பசால்லினானாதல் பபாருளினானாதல்

ைாறுபைத் பதாடுப்பது அடிமுரண் பதாமையாகும். இதமன,
பைாழியினும் பபாருளினும் முரணுதல் முரதை (பசய்.91)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். பசால்லானன்றிப் பபாருளான்
ைாறுபைாமை பசால்முரண் எனப்படும். ைாறுபாடுமைய பபாருமளச்
பசால்வது பபாருள் முரண் எனப்படும். எ.கா:
சிறுகுடிப் பரதவர் ைைைகள்
பபருைதர் ைமழக்கணும் உமையவால் அைங்தக (யாப். வி.
தைற்.) – இதில் குடியும் கண்ணும் ைாறுதகாைாது சிறுமை, பபருமை
என்னும் பசால்தல ைாறுதகாைலிற் பசால்முரைாயிற்று.
இரும்பின் அன்ன கருங்தகாட்டுப் புன்மன
பபான்னின் அன்னநுண்தா துமறக்கும் (யாப். வி. தைற்.) –
இதில் இரும்பும் பபான்னும் ைாறுபாடுமையவாதலிற் பபாருள்
முரண் ஆயிற்று.

11.4.4 இமயபுத் பதாமை

அடிததாறும் ஈற்பறழுத்து ஒன்றி வாின் அஃது இமயபுத்

பதாமை என்று பசால்வர். இதமன,
இறுவாய் ஒப்பினஃ திமயபபன பைாழிப (பசய்.92)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். அமச, சீபரன வமரயாது
கூறினமையான், ஓபரழுத்து இறுதிக்கண் ஒப்பினும் இமயபாகும்.
எ.கா:
இன்னமகத் துவர்வாய்க் கிளவியும் அைங்தக
நன்ைா தைனிச் சுைங்குைார் அைங்தக
ஆைமைத் ததாளி ஊைலும் அைங்தக

319
 அாிைதர் ைமழக்கணும் அைங்தக
திருநுதற் பபாறித்த திலதமும் அைங்தக (யாப். வி. தைற்.)

11.4.5 அளபபமைத் பதாமை

அடிபதாறும் அளபு எழத் பதாடுப்பின் அஃது அளபபமைத்

பதாமையாகும். இதமன,
அளபபழின் அமவதய அளபபமைத் பதாமைதய (பசய்.93)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
ஓஒ இனிதத எைக்கிந்தநாய் பசய்தகண்
தாஅம் இதற்பட் ைது (குறள்.1176)

11.4.6 பபாழிப்புத் பதாமை

இது அடிக்கண் அமையும் பதாமை வமகயாகும். பிற்கால

இலக்கை நூலார் இதமனத் பதாமை விகற்பம் என்பர். ஒரு சீர்
இமையிட்டு எதுமகயாயின் அது பபாழிப்புத் பதாமையாகும்.
இதமன,
ஒருசீ ாிமையிட் பைதுமக யாயின்
பபாழிப்பபன பைாழிதல் புலவர் ஆதற (பசய்.94)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எதுமக என ஓதினாராயினும்,
‘வந்ததுபகாண்டு வாராதது முடித்தல்’ என்பதனான் தைாமன,
இமயபு, முரண், அளபபமை என்பனவும் பபாழிப்புத் பதாமையாம்
என்று பகாள்ளப்படும் என்பர் இளம்பூரைர். எ.கா:
அாிக்குரற் கிண்கிைி யரற்றுஞ் சீறடி (யாப். வி. தைற்.) – இது
பபாழிப்பு தைாமன
பன்னருங் தகாங்கின் நன்னலங் கவற்றி (யாப். வி. தைற்.) –
இது பபாழிப்பபதுமக
சுருங்கிய நுசுப்பிற் பபருகுவைந் தாங்கி (யாப். வி. தைற்.) –
இது பபாழிப்பு முரண்
கைதல, கானலங் கழிதய மகமதயந் துமறதய (யாப். வி.
தைற்.) – இது பபாழிப்பு இமயபு

320
 பூஉங் குவமளப் தபாஒ தருந்தி (யாப். வி. தைற்.) – இது
பபாழிப்பு அளபபமை

11.4.7 ஒரூஉத் பதாமை

இது அடிக்கண் அமையும் பதாமை வமகயாகும். பிற்கால

இலக்கை நூலார் இதமனத் பதாமை விகற்பம் என்பர். இரண்டுசீர்
இமையிட்டு தைாமன முதலாயின வரத் பதாடுப்பது ஒரூஉத்
பதாமையாகும். இதமன,
இருசீர் இமையிடின் ஒரூஉபவன பைாழிப (பசய்.95)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். எ.கா:
அம்பபாற் பகாடிஞ்சி பநடுந்ததர் அகற்றி (யா.வி.தைற்.) –
இது ஒரூஉ தைாமன
ைின்னிவர் ஒளிவைந் தாங்கி ைன்னிய (யா.வி.தைற்.) – இது
ஒரூஉ பவதுமக
குவிந்துசுைங் கரும்பிய பகாங்மக விாிந்து (யா.வி.தைற்.) –
இது ஒரூஉ முரண்
நிழதல இனியதன் அயலது கைதல (யா.வி.தைற்.) – இது
ஒரூஉ இமயபு
காஅய்ச் பசந்பநற் கறித்துப் தபாஒய் (யா.வி.தைற்.) – இது
ஒரூஉ அளபபமை

11.4.7 பசந்பதாமை

தைற்பசால்லப்பட்ை பதாமையும் பதாமைவிகற்பமும் தபால

அல்லாது தவறுபைத் பதாடுப்பது பசந்பதாமை ஆகும். இதமன,
பசால்லிய பதாமைபயாடு தவறுபட் டியலின்
பசால்லியற் புலவர்அது பசந்பதாமை என்ப (பசய்.96)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
பூத்த தவங்மக வியன்சிமன ஏறி
ையிலினம் அகவும் நாைன்
நன்னுதற் பகாடிச்சி ைனத்தகத் ததாதன (யாப். வி. தைற்) –
இது பசந்பதாமை
அைல்தவல் அைர்தநாக்கி நின்முகங் கண்தை

321
 உைலும் இாிந்ததாடும் ஊழலரும் பார்க்குங்
கைலுங் கமனயிருளும் ஆம்பலும் பாம்புந்
தைைதி யாபைன்று தாம் (யாப். வி. தைற்.) – இது
நிரனிமறத்பதாமை. இதில் கைல் உைலும்; கமனயிருள்
இாிந்ததாடும்; ஆம்பல் ஊழலரும்; பாம்பு பார்க்கும் என நிரனிமற
அமைந்து வந்தன.
ஒக்குதை ஒக்குதை ஒக்குதை பயாக்கும்
விளக்கினிற் சீபறாி ஒக்குதை ஒக்கும்
குளக்பகாட்டிப் பூவின் நிறம் (யாப். வி. தைற்.) – இது
இரட்மைத்பதாமை. இதில் ஓரடி முழுவது ‘ஒக்குதை’ என்னும் பசால்
வந்து இரட்மைத் பதாமை ஆயிற்று.
இமை தைாமன, கூமழ தைாமன, தைற்கதுவாய் தைாமன,
கீழ்க்கதுவாய் தைாமன, முற்று தைாமன முதலாயினவும் அந்தாதித்
பதாமையும் கூறாதது என்மனபயனின், ‘பதாிந்தனர் விாிப்பின்
வரம்பில வாகும்’ என வருகின்ற (பசய்.98) சூத்திரங்
கூறுகின்றாராதலின், அச்சூத்திரத்தின்காறும் பாட்டிற்கு
இன்றியமையாத பதாமை உைர்த்தினார் என்று பகாள்க என்பர்
இளம்பூரைர்.

11.4.8 பதாமைகளின் விாிவமக

வடிவுபபற்ற ைரபிமனயுமைய பதாமையினது பாகுபாடு

பதின்மூவாயிரத்து அறுநூற்றுத் பதாண்ணூற்பறான்பது ஆகும்.
அவற்மற ஆராய்ந்து விாிப்பின் வரம்பிலவாகி விாியும்.
பதாமைநிமல வமக தைற்பசால்லப்பட்ை பாகுபாட்டின. இதமன,
பைய்பபறு ைரபின் பதாமைவமக தாதை
ஐயீ ராயிரத் தாமறஞ் ஞூற்பறாடு
பதாண்டுதமல யிட்ை பத்துக்குமற பயழுநூற்
பறான்பஃ பதன்ப உைர்ந்திசி தனாதர (பசய்.97)
பதாிந்தனர் விாிப்பின் வரம்பில ஆகும் (பசய்.98)
பதாமைநிமல வமகதய யாங்பகன பைாழிப (பசய்.99)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.

322
11.5 தநாக்கு

ைாத்திமர முதலாக அடிநிமலயளவும் தநாக்குதலாகிய கருவி

தநாக்கு என்று பசால்லப்படும். இதமன,
ைாத்திமர முதலா அடிநிமல காறும்
தநாக்குதற் காரைம் தநாக்பகனப் படுதை (பசய்.100)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இதற்கு இளம்பூரைர், “அஃதாவது,
யாதானும் ஒன்மறத் பதாடுக்குங் காலத்துக் கருதிய பபாருமள
முடிக்குங்காறும் பிறிது தநாக்காது அதுதன்மனதய தநாக்கி நிற்கும்
நிமல. ‘அடிநிமல காறும்’ என்றதனான், ஓரடிக்கண்ணும் பலவடிக்
கண்ணும் தநாக்குதல் பகாள்க. அஃது ஒருதநாக்காக ஓடுதலும்,
பலதநாக்காக ஓடுதலும், இமையிட்டு தநாக்குதலும் என மூன்று
வமகப்படும்” என உமர கூறுவர். எ.கா:
அறுசுமவ உண்டி அைர்ந்தில்லாள் ஊட்ை
ைறுசிமக நீக்கியுண் ைாரும் – வறிஞராய்ச்
பசன்றிரப்பர் ஓாிைத்துக் கூபழனிற் பசல்வபைான்
றுண்ைாக மவக்கற்பாற் றன்று (நாலடி.1) – இஃது ஒரு
தநாக்காக ஓடிற்று.
அறிைின் அறபநறி அஞ்சுைின் கூற்றம்
பபாறுைின் பிறர்கடுஞ்பசாற் தபாற்றுைின் வஞ்சம்
பவறுைின் விமனதீயார் தகண்மைஎஞ் ஞான்றும்
பபறுைின் பபாியார்வாய்ச் பசால் (நாலடி. 172) – இது பல
தநாக்காகி வந்தது.
உலக முவப்ப வலதனர்பு திாிதரு
பலர்புகழ் ஞாயிறு கைற்கண் ைாங்கு
ஓவற இமைக்குஞ் தசண்விளங் கவிபராளி
உறுநர்த் தாங்கிய ைதனுமை தநான்தாள்
பசறுநர்த் ததய்த்த பசல்லுறழ் தைக்மக
ைறுவில் கற்பின் வாணுதல் கைவன் (முருகு.1-6) – என்றவழி
‘ஒளி’ என்பது அதனயற் கிைந்த தாமள தநாக்காது கைவமன
தநாக்குதலின் இமையிட்டு தநாக்கிற்று.

11.6 பாவமக

பதால்காப்பியர் பாவினது வமகமய ஆசிாியப்பா, வஞ்சிப்பா,

பவண்பா, கலிப்பா என நான்காக வமகப்படுத்துவர். இதமன,

323
 ஆசிாியம் வஞ்சி பவண்பாக் கலிபயன
நாலியற் பறன்ப பாவமக விாிதய (பசய்.101)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். ஒருசாராசிாியர் பாக்கமள பவண்பா,
ஆசிாியம், கலி, வஞ்சி என வாிமசப்படுத்துவர் என்று கூறி,
அதற்கான காரைங்கமளயும் ஈண்டு பதால்காப்பியர் ஆசிாியம்,
வஞ்சி, பவண்பா, கலி என வாிமசப்படுத்தியிருப்பதற்கான
காரைங்கமளயும் இளம்பூரைர் விளக்குவர்.
பதால்காப்பியர் ஆசிாியம் முதலாக வாிமசப்
படுத்தியிருப்பதற்கு, “இவ்வாசிாியனும் பதிதனழ் நிலத்தினும்
வருதலானும், இனிய ஓமசத்தாகலானும், அடிப்பரப்பினானும்
ஆசிாியப்பா முற்கூறினான்; அதன்பின் ஆசிாிய நமைத்தாகி, இறுதி
ஆசிாியத்தான் முடிதலின் வஞ்சிப்பாக் கூறினான்; இந்நிகர்த்தன்றி
தவறுபட்ை ஓமசத்தாகலான் பவண்பா அதன்பின் கூறினான்;
அதன்பின் பவண்சீர் பயின்று வருதலானும் பவண்பாவுறுப்பாகி
வருதலானும் கலிப்பாக் கூறினாபரனவறிக” என இளம்பூரைர்
கூறும் உமர குறிப்பிைத்தக்கதாகும்.

11.6.1 பாக்களின் பபாருள்

ஆசிாியம், வஞ்சி, பவண்பா, கலி என்னும் நால்வமகப்

பாக்களும் பபாதுப்பை நின்றவழி அறம், பபாருள், இன்பம் என்னும்
மூன்று முதற்பபாருட்கும் உாியவாகும். இதமன,
அந்நிமல ைருங்கின் அறமுத லாகிய
மும்முதற் பபாருட்கும் உாிய பவன்ப (பசய்.102)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். இமவ பாகுபாைல்லாத பபாதுமை குறித்த
பபாருள் என்பதால் முதற்பபாருள் என்றார்.

11.6.2 பாக்களின் பதாமக

ஆசிாியம், வஞ்சி, பவண்பா, கலி என்னும் நால்வமகப்

பாக்களும் பதாமக வமகயான் ஆசிாியப்பா, பவண்பா என
இரண்ைாய் அைங்கும். ஆசிாியம் தபான்ற நமைமய உமையது வஞ்சி;
பவண்பாப் தபான்ற நமைமய உமையது கலி. இதமன,
பாவிாி ைருங்கிமனப் பண்புறத் பதாகுப்பின்
ஆசிாி யப்பா பவண்பா என்றாங்கு

324
 ஆயிரு பாவினுள் அைங்கும் என்ப (பசய்.103)
ஆசிாிய நமைத்தத வஞ்சி ஏமன
பவண்பா நமைத்தத கலிபயன பைாழிப (பசய்.104)
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும்.

11.6.3 பாக்களுக்குாிய பபாருள்

பதால்காப்பியர் பாக்களுக்குாிய பபாருமள வமரயறுப்பர்.

வாழ்த்தியலின் வமக நான்கு பாவிற்கும் உாித்தாகும். இதமன,
வாழ்த்தியல் வமகதய நாற்பாக்கும் உாித்தத (பசய்.105)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். வமகயாவன, ததவமர வாழ்த்தலும்
முனிவமர வாழ்த்தலும் ஏமனதயாமர வாழ்த்தலும் என்பர்
இளம்பூரைர்.
புறநிமல வாழ்த்து பவண்பாவினும் ஆசிாியப்பாவினும்
இமவ இரண்டும் புைர்ந்த ைருட்பாவினும் வரப்பபறும். இதமன,
“கலிநிமல வமகயும் வஞ்சியும் பபறா” என்பதில் உைர்த்துவர்.
இதற்குப் புறநிமல வாழ்த்து கலிப்பா வமகயிலும் வஞ்சிப்பா
வமகயிலும் வரப்பபறாது என்பது பபாருளாகும். இதனால்
பவண்பா வமகயிலும் ஆசிாியப்பா வமகயிலும் இமவ இரண்டும்
புைர்ந்த ைருட்பாவிலும் பாைப்பபறும் என்பது பபறப்படும். வழிபடு
பதய்வம் நின்மனப் புறங்காப்பக் குற்றந் தீர்ந்த பசல்வத்பதாடு
வழிவழியாகச் சிறந்து பபாலிைின் என வாழ்த்துவது புறநிமல
வாழ்த்து எனவும் இந்நூற்பாவில் விளக்குவர். இவ்வாதற வாயுமற
வாழ்த்து, அமவயைக்கியல், பசவியறிவுறூஉ ஆகிய மூன்று
பபாருளும் பவண்பாவினும் ஆசிாியப்பாவினும் இமவ இரண்டும்
புைர்ந்த ைருட்பாவினும் வரப்பபறும். இதமன,
வழிபடு பதய்வம் நிற்புறங் காப்பப்
பழிதீர் பசல்வபைாடு வழிவழி சிறந்து
பபாலிைின் என்னும் புறநிமல வாழ்த்தத
கலிநிமல வமகயும் வஞ்சியும் பபறாஅ (பசய்.106)
வாயுமற வாழ்த்தத அமவயைக்கியதல
பசவியறி வுறூஉஎன அமவயும் அன்ன (பசய்.107)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.

325
 தவம்பிமனயும் கடுவிமனயும் தபால, பவஞ்பசால் அைக்காது
பிற்பயக்கும் எனக் கருதிப் பாதுகாவற் கிளவியாதன
பைய்யறிவித்தல் வாயுமற வாழ்த்து ஆகும். அதாவது,
உண்ணுங்கால் முன்தன கசப்புமையதாகியும் துவர்ப்புமையதாகியும்
உண்ைபின் உைலுக்கு உறுதி பயக்கும் இயல்பினவாகிய
தவம்பிமனயும் கடுக்காயிமனயும் தபால பவம்மையுமைய
பசால்லிமனத் தமை பசய்தலின்றிக் தகட்தைார்க்குப் பிற்காலத்து
நற்பயன் விமளக்கும் எனக் கருதிப் பாதுகாத்துக் கூறுஞ்
பசாற்களால் உண்மைப் பபாருமள அறிவுறுத்துவது வாயுமற
வாழ்த்து என்பது பபாருளாகும். இதமன,
வாயுமற வாழ்த்தத வயங்க நாடின்
தவம்பும் கடுவும் தபால பவஞ்பசால்
தாங்குதல் இன்றி வழிநனி பயக்குபைன்று
ஓம்பமைக் கிளவியின் வாயுறுத் தற்தற (பசய். 108)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
“இருங்கைல் உடுத்தஇப் பபருங்கண் ைாநிலம்” என்னும்
புறநானூற்றுப் பாைலில்,
இன்னா மவகல் வாரா முன்தன
பசய்ந்நீ முன்னிய விமனதய
முந்நீர் வமரப்பக முழுதுைன் துறந்தத – என
உண்மைப்பபாருள் அறிவுறுத்தப்பட்டுள்ளமை விளங்கும்.
அறியாதன பசால்லினும் பாகுபடுத்துக் தகாைல் தவண்டும்
என எல்லா ைாந்தர்க்குந் தாழ்ந்து கூறல் அமவயைக்கியல்
எனப்படும். அதாவது, ‘கூறக்கருதிய பபாருமள விளங்க அறிவிக்குந்
திறைில்லாத பசாற்கமளக் கூறினாலும் அவற்மற வமகப்படுத்து
ஏற்றுக் பகாள்வீராக’ என இவ்வாறு அமவயில் உள்ள எல்லா
ைாந்தர்க்கும் பைிவு ததான்றத் தாழ்ந்து கூறுதல் ஆகும். இதமன,
அமவயைக் கியதல அாில்தபத் பதாியின்
வல்லா கூறினும் வகுத்தனர் பகாண்ைிபனன்று
எல்லா ைாந்தர்க்கும் வழிபைாழிந் தன்தற (பசய்.109)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும்.
பபாிதயார் நடுவு பவகுைலின்றித் தாழ்ந்பதாழுகுதல் கைன்
எனச் பசவியறிவுறுத்தல் பசவியுமற எனப்படும். அதாவது,
பபாிதயார் நடுவண் தன்பபருமை ததான்ற நைவாது

326
தாழ்ந்பதாழுகுதல் கைன் எனச் பசவியறிவுறுத்தல் பசவியுமற ஆகும்.
இதமன,
பசவியுமற தாதன,
பபாங்குத லின்றிப் புமரதயார் நாப்பண்
அவிதல் கைபனனச் பசவியுறுத் தன்தற (பசய்.110)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எ.கா:
அறிைின் அறபநறி, அஞ்சுைின் கூற்றம்
பபாறுைின் பிறர்கடுஞ்பசால் தபாற்றுைின் வஞ்சம்
பவறுைின் விமனதீயார் தகண்மை எஞ்ஞான்றும்
பபறுைின் பபாியார்வாய்ச் பசால் (நாலடி.172)

11.6.4 சில பசய்யுட்களின் அடி வமரயமற

ஒத்தாழிமசக் கலிக்கு உறுப்பாகிய ஒத்தாழிமசயும்,

ஆசிாியப்பாவின்கண் நிமலைண்டிலம், அடிைறி ைண்டிலம்
என்பனவும் ஒத்தாழிமசக்கும் பகாச்சகத்திற்கும் பபாதுவாகிய
குட்ைமும் (தரவு) நாற்சீர் அடிக்குப் பபாருந்தி வரும். இவற்றுள் தரவு
ஈற்றயலடி முச்சீரான் வரவும் பபறும். இதமன,
ஒத்தா ழிமசயும் ைண்டில யாப்புங்
குட்ைமும் தநரடிக் பகாட்டின பவன்ப (பசய்.111)
குட்ைம் எருத்தடி உமைத்தும் ஆகும் (பசய்.112)
என்னும் நூற்பாக்கள் விளக்கும்.

11.6.5 ைண்டிலம், குட்ைம் – ஓமச

ைண்டிலைாகக் கூறப்படும் பாவும் குட்ைபைனக் கூறப்படும்

பாவும் அகவதலாமச இயல்பினவாகும். இதமன,
ைண்டிலங் குட்ைம் என்றிமவ இரண்டும்
பசந்தூக் கியல என்ைனார் புலவர் (பசய்.113)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். இதன் உமரயில், ஆசிாியப்பாவும்
வஞ்சிப்பாவும் இத்துமையும் ஓதிய இலக்கைத்தான் முடித்தலான்
அவற்றுக்கு உதாரைம் ஈண்தை காட்டுதும் எனக் கூறும்

327
இளம்பூரைர் ஆசிாியப்பா இலக்கைத்மதயும் வஞ்சிப்பா
இலக்கைத்மதயும் வமரயறுத்து விளக்குவர்.

11.6.5.1 ஆசிாியப்பா
ஆசிாியப்பாவாவது பபரும்பான்மையும் இயற்சீரானும்
ஆசிாிய வுாிச்சீரானும் ஆசிாியத் தமளயானும் அவதலாமசயானும்
நாற்சீரடியானும் சிறுபான்மை ஒழிந்த சீரானும் தமளயானும்
அடியானும் வரும். ஈற்பறழுத்து வமரயறுத்து உைர்த்தாமையின்
எல்லா ஈறுைாகும். இதமன அடிநிமலயாற் பபயாிட்டும் வழங்குவர்.
ஈற்றயலடி முச்சீரான் வருவது தநாிமசயாசிாியம்; இமையிமை
முச்சீர் வாின் இமைக்குறளாசிாியம்; எல்லா அடியும் ஒத்து வருவது
நிமல ைண்டில ஆசிாியம்; எல்லா அடியும் ஒத்து வரும் பாட்டிமனதய
அடிைறி ைண்டில ஆசிாியம் என்றும் வழங்குவர். இதில் யாதானும்
ஓரடிமய முதலும் முடிவுைாக உச்சாித்தாலும் ஓமசயும் பபாருளும்
வழுவாது வரும். முச்சீரடி முதலாக அறுசீரடி ஈறாக ையங்கிய
ஆசிாியத்திமன அடிையங்காசிாியம் எனவும், பவண்பாவடி ையங்கிய
ஆசிாியத்திமன பவள்ளடி ையங்காசிாியம் எனவும், வஞ்சியடி
ையங்கிய ஆசிாியத்திமன வஞ்சியடி ையங்காசிாியம் எனவும்
வழங்குவர்.

11.6.5.2 வஞ்சிப்பா
வஞ்சியுாிச்சீரானும் ஏமனச் சீரானும் இருசீரடியானும்
முச்சீரடியானும் தூங்கதலாமசயானும் வந்து தனிச்பசால் பபற்று
ஆசிாியச் சுாிதகத்தான் இறுவது வஞ்சிப்பா ஆகும். இது இருசீரடி
வஞ்சிப்பா, முச்சீரடி வஞ்சிப்பா என இரு வமகப்படும்.

11.6.6 பவண்பா

பவண்சீரானும் இயற்சீரானும் பவண்ைமளயானும்

பசப்பதலாமசயானும் அளவடியானும் முச்சீர் ஈற்றடியானும் வருவது
பவண்பாவாகும். இவ்விலக்கைம் தைல் ஓதப்பட்ைது. பவண்பா
ஓமசயான் ஒக்குைாயினும் அளவானும் பதாமையானும்
பபாருளானும் இனத்தானும் தவறுபட்டு வரும் பவண்பாக்களும்
உள்ளன. அவற்மறத் பதால்காப்பியர் பநடுபவண் பாட்டு,

328
குறுபவண் பாட்டு, மகக்கிமள, பாிபாைல், அங்கதம் எனக்
குறியிட்டு வழங்குவர். இமவயும் பவண்பா
யாப்பிமனயுமையவாகும். இதமன,
பநடுபவண் பாட்தை குறுபவண் பாட்தை
மகக்கிமள பாிபாட் ைங்கதச் பசய்யுதளாடு
ஒத்தமவ எல்லாம் பவண்பா யாப்பின (பசய்.114)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். அளவடியின் பநடிய பாட்டு
பநடுபவண்பாட்டு ஆகும். அளவடியிற் குறிய பாட்டு
குறுபவண்பாட்ைாகும். மகக்கிமள என்பதும் அங்கதம் என்பது
பபாருளான் ஆகிய பபயர். பாிந்த பாட்டு பாிபாட்ைாகும். அஃதாவது,
ஒரு பவண்பாவாக வருதலின்றிப் பலவுறுப்புகபளாடு பதாைர்ந்து
ஒரு பாட்ைாகி முற்றுப் பபறும்.
குறுபவண்பாட்டு இரண்ைடியானும் மூன்றடியானும்
வரப்பபறும். இரண்ைடியும் ஒரு பதாமையான் வருவது
குறள்பவண்பா எனப்படும். இரண்ைடியும் விகற்பத் பதாமையான்
வருவது விகற்பக் குறள் பவண்பா எனப்படும். மூன்றடியான் வருவது
சிந்தியல் பவண்பா எனப்படும். அவற்றுள் மூன்றடியும் ஒரு
பதாமையான் வருவது இன்னிமசச் சிந்தியல் பவண்பா என்றும்
மூன்றடியும் தவறுபட்ை பதாமையான் வருவது தநாிமசச் சிந்தியல்
பவண்பா என்றும் பபயர்பபறும். நான்கடியான் வருவன சைநிமல
பவண்பா எனப்படும். அவற்றுள் இரண்ைாைடியின் இறுதிக்கண்
ஒரூஉத் பதாமை பபற்று வருவன தநாிமச பவண்பா எனவும்
ஒரூஉத் பதாமை பபறாது வருவன இன்னிமச பவண்பா எனவும்
வழங்கப்படும். ஒரூஉத் பதாமை வருக்கபவதுமகயாகியும் வரும்.
இமவபயல்லாம் உமரயிற் தகாைல் என்பதனாற் பகாள்க என்பர்
இளம்பூரைர். ஐந்தடி முதல் பன்னிரண்டு அடிகாறும் வருவன
பஃபறாமை பவண்பா எனப்படும். இவற்றுள் புைர்தல் முதலாகிய
பபாருள்களுள் யாதானும் ஒரு பபாருமளக் குறித்துத் திாிபின்றி
முடியும் பஃபறாமை பவண்பாவிமனக் கலிபவண்பா எனவும்,
குறள்பவண்பா முதலாகிய எல்லா பவண்பாக்களும் பகாச்சகக்
கலிக்கு உறுப்பாய் வாின் பகாச்சகம் எனவும், பாிபாைற்கு
உறுப்பாய் வாின் பாிபாைல் எனவும் பகாள்ளப்படும்.
தைற்பசால்லப்பட்ை பவண்பாக்கள் மகக்கிமளப் பபாருண்மைதைல்
வாின் மகக்கிமள பவண்பா எனப்படும். மகக்கிமள, பவண்பா

329
யாப்பினான் வரும் என்றதனால் ஆசிாியப்பாவினால் வராது
என்பதும் அவ்வாறு வருதையாயின் அது பாைாண்பாட்டுக்
மகக்கிமளயாகும் என்பதும் பகாள்ளப்படும்.

11.6.7 மகக்கிமள ைருட்பா

மகக்கிமளப் பபாருண்மை பவண்பாவினான் வருதலன்றி

முதலிரண்ைடியும் பவண்பாவாகிக் கமையிரண்ைடியும்
ஆசிாியைாகிய இரு பாவினானும் வரும். இவ்வாறு வருவது ைருட்பா
ஆகும். இதமன,
மகக்கிமள தாதன பவண்பா வாகி
ஆசிாிய இயலான் முடியவும் பபறுதை (பசய்.115)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். எ.கா:
உரபவாலி முந்நீர் உலாய்நிைிர்ந் தன்ன
கரவரு காைங் கனல - இரபவதிர
முள்பளயி றிலங்கு முகிைமக
பவள்வமள நல்காள் வீடுபைன் உயிதர (பு.பவ.மகக்கிமள.9)

11.6.8 பாிபாைல்

பாிபாைலாவது, பதாமகநிமல வமகயால் பா இஃது என்று

பசால்லப்படும் இலக்கைம் இன்றி ஆசிாியம், பவண்பா, வஞ்சி, கலி
என்னும் எல்லாப் பாவிற்கும் உாிய உறுப்புகமளப் பபற்றுப்
பபாதுவாய் நிற்றற்கும் உாித்து என்று பசால்லுவர். இதமன,
பாிபா ைல்தல பதாமகநிமல வமகயின்
இதுபா என்னும் இயபனறி இன்றிப்
பபாதுவாய் நிற்றற்கும் உாித்பதன பைாழிப (பசய்.116)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
இவ்வாறு எல்லாப் பாவிற்கும் உாிய உறுப்புகமளப் பபற்று,
பபாதுவாய் நிற்றதலயன்றி, பகாச்சகம், அராகம், சுாிதகம், எருத்து
என்று பசால்லப்பட்ை நான்கு உறுப்புகமளயும் தனக்குறுப்பாகப்
பபற்று, காைங் கண்ைிய நிமலமைமய உமையதாகவும் வரும்.
இதமன,
பகாச்சகம் அராகஞ் சுாிதகம் எருத்பதாடு

330
 பசப்பிய நான்கும் தனக்குறுப் பாகக்
காைங் கண்ைிய நிமலமைத் தாகும் (பசய்.117)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எனதவ பாிபாைல் அறத்மதயும்
பபாருமளயும் பபாருளாகக் பகாள்ளாது என்பது பபறப்படும்.
இவற்றுள் பகாச்சகம் என்பது ஐஞ்சீரடுக்கியும், ஆசிாியவடி,
பவண்பாவடி, வஞ்சியடி, கலியடி, பசாற்சீரடி, முடுகியலடி என்று
பசால்லப்பட்ை அறுவமகயடியானும் அமைந்த பாக்கமள
உறுப்பாக உமைத்தாகியும் பவண்பாவியலாற் புலப்பைத்
ததான்றுவது ஆகும். அராகம் என்பது, ஈரடியானும் பலவடியானும்
குற்பறழுத்து பநருங்கி வரத் பதாடுப்பது ஆகும். இதற்கு ஆறடிப்
பபருமையாகும். சுாிதகம் என்பது ஆசிாிய இயலானாதல் பவண்பா
இயலானாதல் பாட்டிற் கருதிய பபாருமள முடித்து நிற்பது ஆகும்.
எருத்து என்பது இரண்ைடி இழிபாகப் பத்தடிப் பபருமையாகத்
தரமவச் சார்ந்து கிைக்கும் ஓர் உறுப்பு என்றும் எருத்து என்பது
இவ்வாசிாியன் கருத்தினான் தரவு என்பது தபாலும் என்றும்
இளம்பூரைர் கூறுவர். பாிபாைற்கண் ைமலயும் யாரும் ஊரும்
வருைிக்கப்படும். சுாிதகம் இன்றியும் பாிபாைல் முற்றுப் பபறும்.
பசாற்சீரடியும் முடுகியலடியும் பாிபாைற்கு உாியவாகும்.
இதமன,
பசாற்சீ ரடியும் முடுகிய லடியும்
அப்பா நிமலமைக் குாிய வாகும் (பசய்.118)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இவற்றுள் பசாற்சீரடி என்பமதத் தனி
நூற்பாவில் விளக்குவர். முடுகியலாவது, ஐந்தடியானும்
ஆறடியானும் ஏழடியானும் குற்பறழுத்துப் பயிலத் பதாடுப்பது
ஆகும்.
பாட்டின்றித் பதாடுக்கப்படும் கட்டுமரக்கண் பசால்லுைாறு
தபால ஈரடியாற் பலவாகியும் ஓரடியாற் பலவாகியும் வரும்
எண்பைாடு கூடியும், முற்றிய நாற்சீரடியின்றி முச்சீரடியானும் இரு
சீரடியானும் குமறவாகிய சீமரயுமைத்தாகியும் ஒழிந்த
அமசயிமனயுமையதாகியும் ஒரு சீாின் பின்தன பிறிபதாரு சீர்வரத்
பதாடுக்கப்பைாது ஓரமச வரத் பதாடுக்கப்பட்டுச் பசால் தாதன
சீராந் தன்மைமயப் பபற்று நிற்றல் பசாற்சீரடியின் இயல்பாகும்.
இதமன,
கட்டுமர வமகயான் எண்பைாடு புைர்ந்து

331
 முற்றடி யின்றிக் குமறவுசீர்த் தாகியும்
ஒழியமச யாகியும் வழியமச புைர்ந்துஞ்
பசாற்சீர்த் திறுதல் பசாற்சீர்க் கியல்தப (பசய்.119)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இவற்றுள் எண் என்னும் உறுப்பு
அம்தபாதரங்கம் எனவும் வழங்கப்பபறும். ஈரடியால் இரண்டும்,
ஓரடியால் நான்கும், முச்சீரால் எட்டும், இருசீராற் பதினாறும் என
இவ்வாறு எண்ைப்பபற்று அமைதலின் எண் எனப் பபயர் பபற்றது.
இதற்கு, “ஆயிரம் விாித்த அைங்குமை அருந்தமலத்” (பாி.1) என்று
பதாைங்கும் பாிபாைல் சான்றாகும்.

11.6.9 பசய்யுள் வமக

பதால்காப்பியர், தம்ைாற் பசால்லப்பட்ை பசய்யுள் இரண்டு

வமக என்பர். அமவயாவன, ஒன்று பசவியுமறச் பசய்யுள்;
ைற்பறான்று அங்கதச்பசய்யுள். இதமன,
பசய்யுள் தாதை இரண்பைன பைாழிப (பசய்.123)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். இவ்விரு வமகயினும் பசய்யுள்
பசய்யப்பபறும்.

11.6.9.1 பசவியுமறச் பசய்யுள்

புகபழாடும் பபாருபளாடும் புைர வாின், பசவியுமறச்

பசய்யுள் என்று பசால்லுவர். இதமன,
புகபழாடும் பபாருபளாடும் புைர்ந்தன் றாயின்
பசவியுமறச் பசய்யுள் என்ைனார் புலவர் (பசய்.124)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.

11.6.9.2 அங்கதச் பசய்யுள்

வமசபயாடும் நமசபயாடும் புைர்ந்த பசய்யுள் அங்கதச்
பசய்யுள் எனப்படும். இது பசம்பபாருள் அங்கதம், பழிகரப்பு
அங்கதம் என இரு வமகப்படும். வமசபயாடு புைர்ந்தது
பசம்பபாருள் அங்கதம் எனப் பபயர் பபறும். தான்பைாழியும்

332
பைாழிமய ைமறத்து பைாழியின் அது பழிகரப்பு எனப் பபயர்
பபறும். இதமன,
வமசபயாடும் நமசபயாடும் புைர்ந்தன் றாயின்
அங்கதச் பசய்யுள் என்ைனார் புலவர் (பசய்.125)
அங்கதந் தாதன அாில்தபத் பதாியிற்
பசம்பபாருள் கரந்த பதனவிரு வமகத்தத (பசய்.120)
பசம்பபாரு ளாயின் வமசபயனப் படுதை (பசய்.121)
பைாழிகரந்து பைாழியின்அது பழிகரப் பாகும் (பசய்.122)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.

11.6.10 கலிப்பாவின் பாகுபாடு

ஒத்தாழிமசக் கலி, கலிபவண்பாட்டு, பகாச்சகக் கலி, உறழ்

கலி எனக் கலிப்பா நான்கு வமகப்படும். இதமன,
ஒத்தா ழிமசக்கலி கலிபவண் பாட்தை
பகாச்சகம் உறபழாடு கலிநால் வமகத்தத (பசய்.126)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

11.6.10.1 ஒத்தாழிமசக் கலியின் வமககள்

கலிப்பாவின் வமககளுள் ஒன்றான ஒத்தாழிமசக் கலி
இரண்டு வமகப்படும். இதமன,
அவற்றுள்
ஒத்தா ழிமசக்கலி இருவமகத் தாகும் (பசய்.127)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். தரவும் தாழிமசயும் தனிச்பசால்லும்
சுாிதகமும் என நான்கு உறுப்புகமளப் பபற்றுவரும் ஒத்தாழிமசக்
கலி முதல் வமக; முன்னிமலயிைத்துத் ததவமரப் பராவும்
பபாருண்மைத்தாக வரும் ஒத்தாழிமசக் கலி இரண்ைாவது வமக.
இதமன அடுத்துவரும் நூற்பாக்களில் எடுத்துமரப்பர்.

11.6.10.1.1 ஒத்தாழிமசக் கலியின் முதல் வமக

தரவு, தாழிமச, தனிச்பசால், சுாிதகம் என நான்கு
உறுப்புகமளயும் பபற்று வரும் ஒத்தாழிமசக் கலி முதல்
வமகயாகும். இதமன,

333
 இமைநிமலப்பாட்தை தரவுதபாக் கமைபயன
நமைநவின் பறாழுகும் ஒன்பறன பைாழிப (பசய்.128)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். பதால்காப்பியர் இதமனக் கிைக்மக
முமறயாற் கூறாது, தாழிமசயும் தரவும் சுாிதகமும் அமைநிமலக்
கிளவியும் என முமற ைாற்றிக் கூறுவர். இப்பாவிற்கு ஒத்தாழிமச
சிறந்ததாகலின் அதமன முற்கூறினார் என்பர் இளம்பூரைர்.
தாழிமச என்று கூறாைல் இமைநிமலப்பாட்டு என்று கூறியதனால்
முந்துற்றது தரவு ஆகும். இமைநிமலப்பாட்டு எனினும் தரவு
எனினும் ஒக்கும். தபாக்கு எனினும் சுாிதகம் எனினும் வாரம்
எனினும் ஒக்கும். அமை எனினும் தனிச்பசால் எனினும் ஒக்கும்.
தனிச்பசால்மலப் பின் எண்ைியவதனான் தாழிமசததாறும்
தனிச்பசால் வரவும் பபறும்.
ஒத்தாழிமசக் கலியில் தரவு, நாலடி இழிபாகப் பன்னிரண்ைடி
உயர்பாக, இமைவரும் அடி எல்லாவற்றானும் வரப்பபறும்.
இதமன,
தரதவ தானும் நாலடி யிழிபாய்
ஆறிரண் டுயர்வும் பிறவும் பபறுதை (பசய்.129)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
தாழிமசகள் தரவிற் சுருங்கி வரும். இதமன,
இமைநிமலப் பாட்தை
தரவகப் பட்ை ைரபின என்ப (பசய்.130)
என்னும் நூற்பா குறிக்கும். ‘தரவகப்பட்ை ைரபின’ என்றதனான்,
தரவிற்கு ஓதப்பட்ை நான்கடியின் ைிகாது என்பதும், மூன்றடியானும்
இரண்ைடியானும் வரப்பபறும் என்பதும் பகாள்க என்பர்
இளம்பூரைர். தைலும் தாழிமச ஒரு பபாருண்தைல் மூன்றடுக்கி
வரும் என்றும் கூறுவர்.
அமைநிமலக் கிளவியாகிய தனிச்பசால் தாழிமசப் பின்னர்
நைத்தமலப் பயின்பறாழுகும் எனச் பசால்லுவர். இதமன,
அமைநிமலக் கிளவி தாழிமசப் பின்னர்
நமைநவின் பறாழுகும் ஆங்பகன பைாழிப (பசய்.131)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். தாழிமசக்கு முன்னர் வருதலும்
சிறுபான்மை என்பர் இளம்பூரைர்.

334
 சுாிதகம் என்பது மவப்பு எனவும் படும். அது தரதவாபைாத்த
அளவிற்றாகியும் அதனிற் குமறந்த அளவிற்றாகியும் குற்றந்தீர்ந்த
பாட்டின் இறுதி நிமலமய உமரத்து வரும். இதமன,
தபாக்கியல் வமகதய மவப்பபனப் படுதை
தரவியல் ஒத்தும் அதனகப் படுதை
புமரதீர் இறுதி நிமலயுமரத் தன்தற (பசய்.132)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். தரவியபலாத்தலாவது, சிறுமை
நான்கடியாகியும் பபருமை பன்னிரண்ைடி யாகியும் வருதல்.
அதனகப்படுதலாவது, சிறுமை மூன்றடியானும் இரண்ைடியானும்
வருதல்.
இவ்வாறு ஒத்தாழிமசக் கலியின் முதல் வமக அமையும்.
தைலும் துள்ளதலாமசத்தாகியும், நிமர முதலாகிய பவண்பாவுாிச்சீர்
ைிக்கும், சுாிதகம் ஆசிாியத்தானாதல் பவண்பாவானாதல் வரும்
எனக் கூறிய இலக்கைங்களும் பகாள்ளப் பபறும் என்பர்
இளம்பூரைர்.
ஒத்தாழிமசக் கலிப்பாவின் முதல் வமகக்கு, “பாடின்றிப்
பசந்தகண் மபதல பனிைல்க” (கலித்.16) என்று பதாைங்கும்
பாைமலயும் “பவல்புகழ் ைன்னவன் விளங்கிய ஒழுக்கத்தான்”
(கலித்.118) என்று பதாைங்கும் பாைமலயும் இளம்பூரைர் சான்று
காட்டுவர்.

11.6.10.1.2 ஒத்தாழிமசக் கலியின் இரண்ைாவது வமக

முன்னிமலயிைத்துத் ததவமரப் பராவும் பபாருண்மைத்தாக
வரும் ஒத்தாழிமசக் கலி இரண்ைாவது வமகயாகும். இது
வண்ைகம், ஒருதபாகு என இரண்டு வமகப்படும். இதமன,
ஏமனபயான்தற,
ததவர்ப் பராஅய முன்னிமலக் கண்தை (பசய்.133)
அதுதவ,
வண்ைகம் ஒருதபா எனவிரு வமகத்தத (பசய்.134)
என்னும் நூற்பாக்கள் விளக்கும்.

335
11.6.10.1.2.1 வண்ைக ஒத்தாழிமசக் கலிப்பா
தரவு, தாழிமச, எண், சுாிதகம் என்று பசால்லப்பட்ை நான்கு
உறுப்பிமனயும் பபற்று வருவது வண்ைக ஒத்தாழிமசக் கலிப்பா
ஆகும். இதமன,
வண்ைகம் தாதன,
தரதவ தாழிமச எண்தை வாரபைன்று
அந்நால் வமகயின் ததான்று பைன்ப (பசய்.135)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும்.
வண்ைக ஒத்தாழிமசக் கலிப்பாவிற்குத் தரவு நான்கும் ஆறும்
எட்டுைாகிய அளவடியினால் வரும். இதமன,
தரதவ தானும்,
நான்கும் ஆறும் எட்டும் என்ற
தநரடி பற்றிய நிமலமைத் தாகும் (பசய்.136)
என்னும் நூற்பா குறிக்கும். தரவுக்கு பசால்லப்பட்ை ஒன்பது
அடியினும் (நான்கடி முதல் பன்னிரண்டு அடி வமர) மூன்றடிதய
இதற்கு வருவன என்றவாறாயிற்று என்பர் இளம்பூரைர்.
தாழிமசயும் தம்முள் அளவும் ஒத்து மூன்றாகி வரும். அமவ
தரவிற் சுருங்கித் ததான்றும். இதமன,
ஒத்துமூன் றாகும் ஒத்தா ழிமசதய
தரவிற் சுருங்கித் ததான்று பைன்ப (பசய்.137)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
அைக்கியலாகிய சுாிதகம் தரதவாபைாத்த இலக்கைம் பபற்று
வரும். இதமன,
அைக்கியல் வாரம் தரதவா பைாக்கும் (பசய்.138)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். அைக்கியல், வாரம் என்பன
சுாிதகத்திற்குாிய தவறு பபயர்களாகும். தரவு முதலிய உறுப்புகளிற்
பசால்லப்பட்ை பபாருள்கமளத் தன்கண் அைக்கி
மவத்துக்பகாள்ளும் இயல்பினது சுாிதகம் என அறிவுறுத்துவதற்காக
‘அைக்கியல் வாரம்’ என விாித்துக் கூறினார் என்றும் தரதவாடு
ஒத்தலாவது, தரவுக்குாிய அடிவமரயமறமயப் பபற்று வருதல்
என்றும் கூறுவர் க. பவள்மள வாரைன் (பதால்காப்பியம்
பசய்யுளியல் உமரவளம், ப.678). அதாவது நான்கும் ஆறும்
எட்டுைாகிய அளவடியினால் வருதலாகும்.
முதற்பறாடுத்த உறுப்புப் பபருகிப் பின்பறாடுக்கும் உறுப்புச்
சுருங்கி வருவது எண் என்னும் உறுப்பாகும். இதமன,

336
 முதற்பறாமை பபருகிச் சுருங்குைன் எண்தை (பசய்.139)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். அதமன இரண்ைடியான் வருவன
இரண்டும், ஓரடியான் வருவன நான்கும், சிந்தடியான் வருவன
எட்டும், குறளடியான் வருவன பதினாறும் எனப் பிற நூலாசிாியர்
உமரப்பர். இவ்வாசிாியர்க்கு வமரயமற இலவாம் என்பர்
இளம்பூரைர்.
தைற்பசால்லப்பட்ை எண், தனிச்பசால் இல்லாதவழி,
ஒதராபவான்று இமைபயாழிந்து வருதல் குற்றைாகாது. இதமன,
எண்ைிமை ஒழிதல் ஏதம் இன்தற
சின்னம் அல்லாக் காமல யான (பசய்.140)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். ‘சின்னம்’ என்பது தனிச்பசால் எனக்
பகாண்ைார் இளம்பூரைர். எனதவ பசால்லப்பட்ை உறுப்புகள்
தனிச்பசால் வருவழி இமைபயாழியாைல் வருதல் தவண்டும்
என்றவாறு. தனிச்பசால் உளப்பை ஐந்துறுப்புமைத்தாயிற்று என்றும்
கூறுவர். அதாவது, தனிச்பசால் பபறாத நிமலயில் எண்ைாகிய
அம்தபாதரங்க உறுப்புகள் ஒதராபவான்று இமையிற்
குமறந்துவருதல் குற்றைில்மலபயனதவ, தனிச்பசால் பபற்ற
நிமலயில் அம்தபாதரங்க உறுப்புகள் (ஈரடியால் இரண்டும்
ஓரடியால் நான்கும் முச்சீரால் எட்டும் இருசீரால் பதினாறும் என)
இமைதய குமறதல் இன்றி வருதல் தவண்டும். அவ்வாறு
தனிச்பசால் உளப்பை ஐந்துறுப்புமையது வண்ைக
ஒத்தாழிமசயாகும். இதற்கு, “பகைலரு ைாமுனிவர் கிளர்ந்துைன்
பதாழுததத்தக்” என்னும் பசய்யுமளச் சான்று காட்டுவர்
இளம்பூரைர். இவ்வாறு வருவதமன ஒருசாராசிாியர் அம்தபாதரங்க
ஒத்தாழிமசக் கலிப்பா எனக் கூறுப என்றும் உமரப்பர்.
இனித் தனிச்பசால் இன்றி எண்ைிமையிட்ைவழி ஒருதபாகு
எனப்பபயர் பபறும் என்பர் இளம்பூரைர். அதாவது அம்தபாதரங்க
உறுப்புகள் இமையிற் குமறந்து வருவது ஒருதபாகு எனப் பபயர்
பபறும்.

11.6.10.1.2.2 ஒருதபாகு
‘ஒருதபாகு’ என்பதற்கு ஓருறுப்புப் தபாகியது (இழந்தது)
என்பது பபாருளாகும். இவ் ஒருதபாகு என்னும் கலிப்பா பகாச்சக
ஒருதபாகு, அம்தபாதரங்க ஒருதபாகு என இரு வமகப்படும்.

337
இவற்றின் தவறுபாட்மைப் பபாருந்த ஆராய்ந்து அறிதல் தவண்டும்.
இதமன,
ஒருதபா கியற்மகயும் இருவமகத் தாகும் (பசய்.141)
பகாச்சக ஒருதபாகு அம்தபா தரங்கபைன்று
ஒப்ப நாடி உைர்தல் தவண்டும் (பசய்.142)
என்னும் நூற்பாக்கள் சுட்டும்.

11.6.10.1.2.2.1 பகாச்சக ஒருதபாகு

ஒத்தாழிமசக்கு உறுப்பாகியவற்றுள் ஒன்றும் இரண்டும்
குமறந்து வருவன பகாச்சக ஒருதபாகு எனப்படும். தரவு முதலாயின
உறுப்புகளுள், தரவின்றித் தாழிமச முதலிய உறுப்புகள் பபற்று
வாினும், பிற உறுப்புகள் வராைல் தரவு ைட்டும் வந்தாலும்,
தாழிமசயின்றித் தரவு முதலிய உறுப்புகள் உமைத்தாகி வந்தாலும்,
பிற உறுப்புகள் வராைல் தாழிமச ைட்டும் வந்தாலும், எண்ைாகிய
உறுப்புக்கமள இமையிட்டுத் தனிச்பசால் வாராபதாழியினும்,
சுாிதகைின்றித் தரவு தாதன நிைிர்ந்பதாழுகி முடியினும்,
ஒத்தாழிமசயின் யாக்கப்பட்ை யாப்பினும் அதற்குாித்தாக ஓதப்பட்ை
கைவுள் வாழ்த்துப் பபாருண்மையின்றிக் காைப்பபாருளினும்
வாினும் பகாச்சக ஒருதபாகு எனப்படும். இதமன,
தரவின் றாகித் தாழிமச பபற்றும்
தாழிமச யின்றித் தரவுமைத் தாகியும்
எண்ைிமை யிட்டுச் சின்னங் குன்றியும்
அைக்கிய லின்றி அடிநிைிர்ந் பதாழுகியும்
யாப்பினும் பபாருளினும் தவற்றுமை யுமையது
பகாச்சக பவாருதபா காகும் என்ப (பசய்.143)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இக் பகாச்சக ஒருதபாகு பத்தடிச்
சிறுமையாகவும் இருபதடிப் பபருமையாகவும் வரும். இதமன,
ஒருபான் சிறுமை இரட்டியதன் உயர்தப (பசய்.144)
என்னும் நூற்பா குறிக்கும்.

11.6.10.1.2.2.2 அம்தபாதரங்க ஒருதபாகு

அம்தபாதரங்க ஒருதபாகு அறுபது அடிப் பபருமையும் அதன்
பசம்பாதியாகிய முப்பது அடிச் சிறுமையும் பபற்று வரும். இதமன,

338
 அம்தபா தரங்கம் அறுபதிற் றடித்தத
பசம்பால் வாரஞ் சிறுமைக் பகல்மல (பசய்.145)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். பசம்பால் வாரம் என்பதற்கு நடுவாகிய
நிமல என்றும் பசம்பாதி என்னும் உமர கூறுவர் இளம்பூரைர்.
அம்தபாதரங்க ஒருதபாகாகிய பசய்யுள் எருத்து (தரவு),
பகாச்சகம், அராகம், சிற்பறண், அைக்கியல் வாரம் (சுாிதகம்) என
ஐந்து உறுப்புகமள உமையதாகும். இதமன,
எருத்தத பகாச்சகம் அராகஞ் சிற்பறண்
அைக்கியல் வாரதைா ைந்நிமலக் குாித்தத (பசய்.146)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். எருத்து முதலாகச் பசால்லப்பட்ை
இவ்வுறுப்புகதள பாிபாைற்கும் உறுப்பாம் எனினும், இங்கு எருத்து
முதலாக வாரம் ஈறாக எண்ைப்பட்ை இவ்வுறுப்புகள் இங்கு
எண்ைிய முமறதய வாின் அது அம்தபாதரங்க ஒருதபாகு
எனப்படும். அறுபது அடியிற் குமறந்து முமறபிறழ்ந்து வருவனவும்
அறுபது அடியின் ைிக்கு வருவனவும் பாிபாைல் எனக்
பகாள்ளத்தக்கது ஆகும். அம்தபாதரங்க ஒருதபாகிற்கு, “கண்ைகன்
இருவிசும்பிற் கதழ்பபயல் கலந்ததற்ற” (கலித்.102) என்று
பதாைங்கும் பாைமலச் சான்று காட்டுவர் இளம்பூரைர்.

11.6.10.2 கலிபவண்பா
ஈற்றடியளவும் ஒருபபாருமளக் குறித்து பவள்ளடியியலாற்
றிாிபின்றி முடிவது கலிபவண்பாட்ைாகும். இதமன,
ஒருபபாருள் நுதலிய பவள்ளடி இயலான்
திாிபின்றி முடிவது கலிபவண் பாட்தை (பசய்.147)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். கலிபவண்பாட்பைனினும்
பவண்கலிப்பாட்பைனினும் ஒக்கும். பவள்ளடியியலான்
என்றமையான், பவண்ைமளயான் வந்து ஈற்றடி முச்சீரான்
வருவனவும் பிறதமளயான் வந்து ஈற்றடி முச்சீரான் வருவனவுங்
பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர். அதாவது பவண்ைமளயான் வந்தது
பவண்கலிப்பா எனவும் அயற்றமளயான் வந்தது கலிபவண்பா
என்றும் பபயர்பபறும்.
“ைமரயா ைரல் கவர ைாறி வறப்ப” (கலித்.6) என்று
பதாைங்கும் பாைமல பவண்ைமளயான் வந்த

339
பவண்கலிப்பாவிற்கும், “தீம்பால் கறந்த கலைாற்றிக் கன்பறல்லாம்”
(கலித்.111) என்று பதாைங்கும் பாைமல அயற்றமளயான் வந்த
கலிபவண்பாவிற்கும் சான்று காட்டுவர் இளம்பூரைர்.

11.6.10.3 பகாச்சகக் கலி

தரவாகிய உறுப்பும் சுாிதகைாகிய உறுப்பும் இமையிமைதய
வந்து ததான்றியும், ஐஞ்சீரடுக்கியும், தரவு, தாழிமச, தனிச்பசால்,
சுாிதகம், பசாற்சீரடி, முடுகியலடி என்னும் ஆறு உறுப்புகள் பபற்றும்
பவண்பாவின் இயல்பினாற் புலப்பைத் ததான்றும் பாவினது
நிமலமை பற்றிய கூறுபாதை பகாச்சகக் கலியாம் என்று யாப்பியல்
நூல் பயின்றுைர்ந்த ஆசிாியர்கள் கருதி வமகப்படுத்தினர்.
இதமன,
தரவும் தபாக்கும் இமையிமை ைிமைந்தும்
ஐஞ்சீர் அடுக்கியும் ஆறுபைய் பபற்றும்
பவண்பா இயலான் பவளிப்பைத் ததான்றும்
பாநிமல வமகதய பகாச்சகக் கலிபயன
நூல்நவில் புலவர் நுவன்றமறந் தனதர (பசய்.148)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். ஆறுபைய் பபற்றும் என்பதற்கு
அராகபைன்னும் உறுப்மபக் கூட்டி முடுகியல் என்னும் உறுப்மபக்
கழித்து உமரப்பதும் ஒன்று என்பர் இளம்பூரைர். இதற்கு, “காைர்
கடும்புனல் கலந்பதம்தைா ைாடுவாள்” (கலித்.39) என்று பதாைங்கும்
பாைமலச் சான்று காட்டுவர்.

11.6.10.4 உறழ் கலி

கூற்றும் ைாற்றமும் விரவி வந்து சுாிதகைின்றி முடிவது
உறழ்கலி எனப்படும். இதமன,
கூற்றும் ைாற்றமும் இமையிமை ைிமைந்தும்
தபாக்கின் றாகல் உறழ்கலிக் கியல்தப (பசய்.149)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். பகாச்சகக் கலியின்பின் மவத்தமையான்
அக் பகாச்சக உறுப்பின் ஒப்பன இதற்கு உறுப்பாகக்
பகாள்ளப்படும் என்பர் இளம்பூரைர். இதற்கு, “யாாிவன் எங்கூந்தல்
பகாள்வான் இதுவுதைார்” (கலித்.89) என்று பதாைங்கும் பாைமலச்
சான்று காட்டுவர்.

340
உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.
குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.

1. யாப்பு எத்தமன வமகப்படும்?

……………………………………………………………………………
2. ைரபு என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
3. தூக்கு என்பது எதமனக் குறிக்கும்?
……………………………………………………………………………
4. பதால்காப்பியர் பதாமையின் பாகுபாைாகச் சுட்டுவது யாது?
……………………………………………………………………………
5. தநாக்கு என்பது யாது?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்
எழுத்து முதலாக அமச, சீர், அடி என ஓதப்பட்ை அடியினால்,
தான் குறித்த பபாருமள இறுதியடி அளவு முற்றுப்பபற நிறுத்துதல்
யாப்பு எனப்படும். பாட்டு யாப்பு, உமர யாப்பு, நூல் யாப்பு,
வாய்பைாழி யாப்பு, பிசி யாப்பு, அங்கத யாப்பு, பழபைாழி யாப்பு என
யாப்பு எழு வமகப்படும். இயற்பசால், திாிபசால், திமசச்பசால்,
வைபசால் என்னும் நாற்பசால்லின் இயற்மகயாதன யாப்பின்
வழிப்பட்ைது ைரபு ஆகும். தூக்கு என்பது ஓமசமயக் குறிக்கும்.
ஆசிாியப்பாவிற்கு அகவதலாமசயும் பவண்பாவிற்குச்
பசப்பதலாமசயும் கலிப்பாவிற்குத் துள்ளதலாமசயும்
வஞ்சிப்பாவிற்குத் தூங்கதலாமசயும் உாித்தாகும். பதால்காப்பியர்
பதாமையின் வமககமள தைாமன, எதுமக, முரண், இமயபு என
நான்காகச் சுட்டுவர். அளபபமைத் பதாமைதயாடு ஐந்பதன்று

341
பசால்லவும் பபறும் என்பர். பபாழிப்பு, ஒரூஉ, பசந்பதாமை
என்பனவும் பதாமையாகப் பாகுபடுத்தப் பபறும். நிரனிமறத்
பதாமையும், இரட்மைத்பதாமையும் பதாமையாக முடியவும் பபறும்.
பபாருமளச் தசர நிறுத்திப் பயமனயுஞ் தசர நிறுத்தல் நிரனிமறத்
பதாமையாகும். ஓரடி முழுவதும் ஒரு பசால்தல வருதல் இரட்மைத்
பதாமையாகும். வடிவுபபற்ற ைரபிமனயுமைய பதாமையினது
பாகுபாடு பதின்மூவாயிரத்து அறுநூற்றுத் பதாண்ணூற்பறான்பது
ஆகும். ைாத்திமர முதலாக அடிநிமலயளவும் தநாக்குதலாகிய கருவி
தநாக்கு என்று பசால்லப்படும். பதால்காப்பியர் பாவினது வமகமய
ஆசிாியப்பா, வஞ்சிப்பா, பவண்பா, கலிப்பா என நான்காக
வமகப்படுத்துவர்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்
பிசி – விடுகமத; தமல – முதல்; இறுவாய் – இறுதி;
ஓம்பமைக் கிளவி – பாதுகாத்துக் கூறும் பசால்; புமரதயார் –
பபாிதயார்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. யாப்பு ஏழு வமகப்படும்.

2. இயற்பசால், திாிபசால், திமசச்பசால், வைபசால் என்னும்
நாற்பசால்லின் இயற்மகயாதன யாப்பின் வழிப்பட்ைது ைரபு ஆகும்.
3. தூக்கு என்பது பாக்களின் ஓமசமயக் குறிக்கும்.
4. வடிவுபபற்ற ைரபிமனயுமைய பதாமையினது பாகுபாடு
பதின்மூவாயிரத்து அறுநூற்றுத் பதாண்ணூற்பறான்பது ஆகும்.
5. ைாத்திமர முதலாக அடிநிமலயளவும் தநாக்குதலாகிய கருவி
தநாக்கு என்று பசால்லப்படும்.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. பதால்காப்பியர் சுட்டும் யாப்பு வமககமள விவாி.

2. பதால்காப்பியர் ைரபு குறித்துக் கூறுவனவற்மற விளக்குக.

342
3. பதால்காப்பியர் பாக்களின் தூக்காக வமரயறுப்பனவற்மற
எடுத்துமரக்க.
4. பதால்காப்பியர் கூறும் பதாமை வமககமளத் பதாகுத்துமரக்க.
5. தநாக்கு என்னும் பசய்யுள் உறுப்பு குறித்பதழுதுக.
6. பதால்காப்பியர் பாவமககளாகக் குறிப்பிடுவனவற்மறக்
கட்டுமரக்க.
7. பாக்களுக்குாிய பபாருள் வமரயமற குறித்பதழுதுக.
8. பாிபாைல் குறித்து விளக்குக.
9. பசய்யுள் வமககமள எடுத்துமரக்க.

343
 gpupT – 4
nra;As; cWg;Gfs; – mstpay; Kjy;
,ioG tiu> kugpay;
$W – 12
nra;Aspay; 150 - 198 E}w;ghf;fs;
mikg;G
12.1 அளவியல்
12.1.1 அடிவமரயுள்ளன
12.1.2 அடிவமரயமற இல்லாச் பசய்யுள்
12.1.2.1 நூல்
12.1.2.1.1 நூல் வமக
12.1.2.1.1.1 சூத்திரம்
12.1.2.1.1.2 ஓத்து
12.1.2.1.1.3 பைலம்
12.1.2.1.1.4 பிண்ைம்
12.1.2.2 உமர
12.1.2.3 பிசி
12.1.2.4 முதுபைாழி
12.1.2.5 ைந்திரம்
12.1.2.6 குறிப்பு பைாழி
12.1.3 பண்ைத்தி
12.1.4 பதாகுத்துக் கூறல்
12.2 திமை
12.3 மகதகாள்
12.3.1 களவு
12.3.2 கற்பு
12.4 கூற்றுவமக
12.4.1 பகாண்பைடுத்து பைாழிதல்
12.4.2 கூற்று ைரபுகள்
12.5 தகட்தபார்
12.6 இைன்
12.7 காலம்
12.8 பயன்
12.9 பைய்ப்பாடு

344
12.10 எச்ச வமக

அறிமுகம்
இப்பகுதியில் பசய்யுளியல் முதல் நூற்பாவில்
வமரயறுக்கப்பட்ை முப்பத்துநான்கு பசய்யுள் உறுப்புகளுள்
அளவியல், திமை, மகதகாள், கூற்றுவமக, தகட்தபார், களன்,
காலவமக, பயன், பைய்ப்பாடு, எச்சவமக ஆகிய உறுப்புகள்
விளக்கப்பட்டுள்ளன.

தநாக்கங்கள்
 பசய்யுள் உறுப்புகளுள் அளவியல் குறித்து விளக்குதல்.
 பசய்யுள் உறுப்புகளுள் திமை, மகதகாள், கூற்றுவமக பற்றி
எடுத்துமரத்தல்.
 பசய்யுள் உறுப்புகளுள் தகட்தபார், களன், காலவமக குறித்து
அறியச் பசய்தல்.
 பசய்யுள் உறுப்புகளுள் பயன், பைய்ப்பாடு, எச்சவமக பற்றி
உைர்த்துதல்.

12.1 அளவியல்

பசய்யுளாவது அடிவமர உள்ளனவும் அடிவமர இல்லனவும்

என இரு வமகப்படும். அடிவமரயமறயுள்ளன ஆசிாியம், வஞ்சி,
பவண்பா, கலி எனவும் தாழிமச, துமற, விருத்தம் எனவும்
வமகப்படும். அடிவமரயில்லன நூல், உமர, பிசி, முதுபைாழி,
ைந்திரம், குறிப்புபைாழி என ஆறு வமகப்படும்.

12.1.1 அடிவமரயுள்ளன

ஆசிாியப்பா சுருங்கினது மூன்றடியாகவும் பபருமை ஆயிரம்

அடியாக இமைப்பட்ைன எல்லா அடியானும் வரப்பபறும். இது
ஆசிாியப்பாவின் அளவிற்கு எல்மலயாகும். இதமன,
ஆசிாியப் பாட்டின் அளவிற் பகல்மல
ஆயிர ைாகும் இழிபுமூன் றடிதய (பசய்.150)

345
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். ஆசிாிய நமைத்தத வஞ்சி (பசய்.104)
என்றதனான் வஞ்சிப்பாவிற்கும் ஆயிரம் அடிப் பபருமையாகக்
பகாள்ளப்படும் என்பர் இளம்பூரைர்.
பவண்பா வமககளுள் பநடுபவண்பாட்டிற்கு எல்மல
பன்னிரண்ைடி. குறுபவண்பாட்டிற்கு அடி அளவடியுஞ்
சிந்தடியுைாகிய இரண்ைடியும் ஆகும். இதமன,
பநடுபவண் பாட்தை முந்நான் கடித்தத
குறுபவண் பாட்டிற் களதவழ் சீதர (பசய்.151)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
அங்கதப் பாட்ைாகிய பவண்பாவிற்கு எல்மல சிறுமை
இரண்ைடி; பபருமை பன்னிரண்ைடி. இதமன,
அங்கதப் பாட்ைள வவற்தறா பைாக்கும் (பசய்.152)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.
கலிபவண்பாட்டும், மகக்கிமளப் பபாருமளப் பற்றிய பாவும்,
பசவியுமற வாழ்த்தும், வாயுமற வாழ்த்தும், புறநிமல வாழ்த்தும்
என்ற பபாருண்மைக்கண் வரும் பவண்பாக்களும் அளவு
வமரயறுக்கப்பைா; பபாருள் முடியுங்காறும் தவண்டிய அடி
வரப்பபறும். இதமன,
கலிபவண்பாட்தை மகக்கிமளச் பசய்யுள்
பசவியறி வாயுமற புறநிமல என்றிமவ
பதாமகநிமல ைரபின் அடியில என்ப (பசய்.153)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
புறநிமல வாழ்த்தும் வாயுமற வாழ்த்தும் பசவியறிவுறூஉவும்
ைருட்பாவினான் வரப்பபறும். இதமன,
புறநிமல வாயுமற பசவியறி வுறூஉபவனத்
திறநிமல மூன்றுந் திண்ைிதின் பதாியின்
பவண்பா இயலினும் ஆசிாிய இயலினும்
பண்புற முடியும் பாவின என்ப (பசய்.154)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எனதவ ைருட்பா நான்கு
பபாருளினல்லது (புறநிமல வாழ்த்து, வாயுமற வாழ்த்து,
பசவியறிவுறூஉ, மகக்கிமள) வரப்பபறாதாயிற்று என்பர்
இளம்பூரைர்.

346
 பாிபாைற் பசய்யுள் நானூறடி உயர்பாக, இருபத்மதந்தடி
இழிபாக வரும். எனதவ இமைபயல்லா அடியானும் வரப்பபறும்.
இதமன,
பாிபா ைல்தல
நாலீ மரம்ப துயர்படி யாக
ஐமயந் தாகும் இழிபடிக் பகல்மல (பசய்.155)
என்னும் நூற்பா காட்டும்.
கலிப்பாவினுள் ஒத்தாழிமசக்கு அளவு அறுபது அடிப்
பபருமை; முப்பது அடிச் சிறுமை என முன்னர்க் (பசய்.145)
கூறப்பட்ைது. கலிபவண்பாட்டுக்கு வமரயமற இல்மல என்பதும்
முன்னர்க் (பசய்.153) கூறப்பட்ைது. பகாச்சகக் கலிக்கு வமரயமற
கூறாமையால் அது பபாருண் முடியுங்காறும் வரப்பபறும். அவ்வழிப்
பலவுறுப்பாகி வருதலின் அதற்குறுப்பாகிய பசய்யுள் அளவிற்றாதல்
தவண்டும். உறழ்கலியும் பகாச்சகக் கலிப்பாற் படும் என்பர்
இளம்பூரைர். இவ்வாறு தைற்பசால்லப்பட்ை அமனத்மதயும்
பதாகுத்து,
அளவியல் வமகதய அமனவமகப்படுதை (பசய்.156)
என்பர் பதால்காப்பியர்.

12.1.2 அடிவமரயமற இல்லாச் பசய்யுள்

பசய்யுள், எழுவமக நிலத்தில் ததான்றும். அமவ பாட்டு,

உமர, நூல், வாய்பைாழி, பிசி, அங்கதம், முதுபசால் என்பனவாகும்.
அவற்றுள் பாட்டு ஒழிந்த ஆறும் அடிவமரயமற இல்லாச்
பசய்யுட்களாகும். இதமன,
எழுநிலத் பதழுந்த பசய்யுள் பதாியின்
அடிவமர யில்லன ஆபறன பைாழிப (பசய்.157)
அமவதாம்
நூலி னான உமரயி னான
பநாடிபயாடு புைர்ந்த பிசியி னான
ஏது நுதலிய முதுபைாழி யான
ைமறபைாழி கிளந்த ைந்திரத் தான
கூற்றிமை மவத்த குறிப்பி னான (பசய்.158)

347
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும். வாய்பைாழி எனினும் ைந்திரம்
எனினும் ஒக்கும். அங்கதைாவது ‘பசம்பபாருள் கரந்தபதன
விருவமகத்தத’ (பசய்.120) என்றதனாற் கரந்த அங்கதம் எனினும்
பசாற்குறிப்பு எனினும் ஒக்கும் என்பர் இளம்பூரைர்.

12.1.2.1 நூல்
எடுத்துக்பகாண்ை பபாருபளாடு முடிக்கும் பபாருண்மை
ைாறுபைாைற் கருதிய பபாருமளத் பதாமகயானும் வமகயானுங்
காட்டி, அதனகத்துநின்றும் விாிந்த உமரபயாடு பபாருத்தம்
உமைத்தாகி நுண்ைியதாகி விளக்குவது நூற்கு இயல்பு ஆகும்.
இதமன,
அவற்றுள்
நூபலனப் படுவது நுவலுங் காமல
முதலும் முடிவும் ைாறுதகா ளின்றித்
பதாமகயினும் வமகயினும் பபாருண்மை காட்டி
உண்ைின் றகன்ற உமரபயாடு புைர்ந்து
நுண்ைிதின் விளக்கல் அதுவதன் பண்தப (பசய்.159)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். அகன்ற உமரதயாடு
பபாருந்துதலாவது, பசால்லாத பபாருண்மைபயல்லாம் விாிக்க
தவண்டியவழி அதற்பகல்லாம் இைனுண்ைாதல் என்பர்
இளம்பூரைர்.

12.1.2.1.1 நூல் வமக

நூலானது, சூத்திரம், ஓத்து, பைலம், பிண்ைம் என நான்கு
வமகப்படும். ஆசிாியன் யாதானுபைாரு பபாருள் குறித்துக் கூறுவது
சூத்திரைாகும். இனைாகிய பபாருள்கள் பசால்லப்படுவது ஓத்து
எனப்படும். இனங்கள் பலவற்மறயும் உள்ளைக்கியது பைலம் ஆகும்.
சூத்திரம், ஓத்து, பைலம் ஆகிய மூன்மறயும் உறுப்பாக அைக்கியது
பிண்ைைாகும். இதமன,
அதுதவ தானும் ஒருநால் வமகத்தத (பசய்.160)
ஒருபபாருள் நுதலிய சூத்திரத் தானும்
இனபைாழி கிளந்த ஓத்தி னானும்
பபாதுபைாழி கிளந்த பைலத் தானும்

348
 மூன்றுறுப் பைக்கிய பிண்ைத் தானும்என்று
ஆங்கமன ைரபின் இயலும் என்ப (பசய்.161)
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும்.

12.1.2.1.1.1 சூத்திரம்
கண்ைாடியின் நிழல்தபால விளங்கத் ததான்றி ஆராயாைற்
பபாருள் நனி விளங்குைாறு யாப்பின்கண்தை ததான்ற யாப்பது
சூத்திரம் ஆகும். இதமன,
அவற்றுள்
சூத்திரம் தாதன
ஆடி நிழலின் அறியத் ததான்றி
நாடுதல் இன்றிப் பபாருள்நனி விளங்க
யாப்பினுள் ததான்ற யாத்தமைப் பதுதவ (பசய்.162)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். ஆடி நிழலின் அறியத் ததான்றுதல்
என்பது, சூத்திரம் படித்த அளவிதலதய அதனால் பசால்லப்படுகின்ற
பபாருள் ஒருங்கு ததான்றல் ஆகும். நாடுதல் இன்றிப் பபாருள்நனி
விளங்க யாத்தல் என்பது, அதன்கண் யாக்கப்பட்ை பசாற்குப்
பபாருள் ஆராயாைற் புலப்பைத் ததான்றுைாறு யாத்தல் ஆகும். எ.கா:
தவற்றுமை தாதை ஏபழன பைாழிப
விளிபகாள் வதன்கண் விளிபயா பைட்தை (பதால்.தவற். 1)
என்றவழி, யாப்பின்கண்தை பபாருள் ததான்ற யாத்தவாறுங்
கண்ைாடி நிழற்தபாலக் கருதிய பபாருள் ததான்றியவாறுங் கண்டு
பகாள்க.

12.1.2.1.1.2 ஓத்து
ஒத்த இனத்ததாகிய ைைிமய ஒருங்தக தகாமவப்பை
மவத்தாற் தபால ஓதரார் இனைாக வரும் பபாருமள ஓாிைத்தத தசர
மவத்தல் ஓத்பதன்று பபயர்பபறும். இதமன,
தநாின ைைிமய நிரல்பை மவத்தாங்கு
ஓாினப் பபாருமள ஒருவழி மவப்பது
ஓத்பதன பைாழிப உயர்பைாழிப் புலவர் (பசய்.163)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா: தவற்றுமைதயாத்து

349
12.1.2.1.1.3 பைலம்
ஓாினைாகிய பநறியின்றிப் பலபநறியான் வருவன
பபாருளாதன பபாதுபைாழியாற் பதாைர்புபடின் அது பைலம் எனப்
பபயராகும். இதமன,
ஒருபநறி இன்றி விரவிய பபாருளான்
பபாதுபைாழி பதாைாின்அது பைலம் ஆகும் (பசய்.164)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். அதிகாரம் எனினும் பைலம் எனினும்
ஒக்கும். அது கிளவியாக்கம் முதலாக எச்சவியல் ஈறாகக் கிைந்த
ஒன்பது ஓத்தும் தவறுபாடு உமையவாயினும், பசால்லிலக்கைம்
உைர்த்தினமையாற் பசால்லதிகாரம் எனப் பபயர் பபறுதல்.

12.1.2.1.1.4 பிண்ைம்
சூத்திரம், ஓத்து, பைலம் ஆகிய மூன்று உறுப்பிமனயும்
அைக்கின தன்மைத்தாயின் அதமனப் பிண்ைம் என்று பசால்லுவர்.
அதாவது, சூத்திரம் பலவுண்ைாகி ஓத்தும் பைலமும் இன்றாகி
வாினும், ஓத்துப் பலவுண்ைாகிப் பைலம் இன்றி வாினும், பைலம்
பலவாகி வாினும் அதற்குப் பிண்ைம் என்று பபயராகும். இதமன,
மூன்றுறுப் பைக்கிய தன்மைத் தாயின்
ததான்றுபைாழிப் புலவர்அது பிண்ைம் என்ப (பசய்.165)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். சூத்திரத்தாற் பிண்ைம் ஆனதற்குச்
சான்று இமறயனார் களவியல். ஓத்தினாற் பிண்ைம் ஆனதற்குச்
சான்று பன்னிருபைலம். அதிகாரத்தாற் பிண்ைம் ஆனதற்குச் சான்று
இந்நூல். இவற்மற முமறதய சிறுநூல், இமைநூல், பபருநூல் என்ப
என்பர் இளம்பூரைர்.

12.1.2.2 உமர
பாட்டினிமை மவக்கப்பட்ை பபாருட் குறிப்பினானும்
பாக்கமள ஒழியத் ததான்றிய பசால்வமகயானும்
பபாருளியல்பில்லாப் பபாய்பைாழியானும் பபாருமளப் பபாருந்திய
நமகபைாழியானும் உமரவமக நமை நான்கு வமகப்படும். இதமன,
பாட்டிமை மவத்த குறிப்பி னானும்
பாவின் பறழுந்த கிளவி யானும்
பபாருள்ைர பில்லாப் பபாய்பைாழி யானும்

350
 பபாருபளாடு புைர்ந்த நமகபைாழி யானும்என்று
உமரவமக நமைதய நான்பகன பைாழிப (பசய்.166)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எ.கா:
ஊர்க்கால் நிவந்த பபாதும்பருள் என்னும் குறிஞ்சிக் கலியுள்
“இவமளச் பசால்லாடிக் காண்தபன் தமகத்து” (கலித்.56) –
இது பாட்டிமை மவத்த குறிப்பு.
பபாருத்தைில்லாத உமரயிமன நமகச்சுமவபை ைறுத்து
உண்மைப் பபாருளுைர்த்தும் உமரநமை, பபாருபளாடு புைர்ந்த
நமகபைாழி என்பது இளம்பூரைர் கருத்து.
தைற்பசால்லப்பட்ை உமர, மைந்தர்க்கு உமரப்பனவும்
ைகளிர்க்கு உமரப்பனவும் என இரு வமகப்படும். அவற்றுள் ஒன்று
பசவிலிக்கு உாியது. ைற்பறான்று எல்லார்க்கும் உாியது. ைகளிர்க்கு
உமரக்கும் உமர பசவிலிக்கு உாியது. மைந்தர்க்கு உமரக்கும் உமர
எல்லார்க்கும் உாியது. இதமன,
அதுதவ தானும் இருவமகத் தாகும் (பசய்.167)
ஒன்தற ைற்றுஞ் பசவிலிக் குாித்தத
ஒன்தற யார்க்கும் வமரநிமல யின்தற(பசய்.168)
என்னும் நூற்பாக்கள் சுட்டும். பசவிலி இலக்கைத்தின் உமரக்கின்ற
உமரயும், பாட்டில் உமரக்கின்ற உமரயும் கூறுவதளாபவனின்,
அவ்விைங்களில் வரும் உமர பபாருள் பற்றி வருதலின் அப்பபாருள்
கூறுவபளன்க. அன்றியும், ‘அதுதவ தானும்’ என்பது பபாருபளாடு
புைர்ந்த நமகபைாழிமயச் சுட்டிற்றாக்கி, அம்பைாழி இரண்டு
கூறுபடும் என்று பபாருளுமரப்பினும் அமையும் என்பர்
இளம்பூரைர்.

12.1.2.3 பிசி
ஒப்தபாதை புைர்ந்த உவமை நிமலயானும்
ததான்றுவதமனச் பசான்ன துைிவினானும் பிசி இருவமகப்படும்.
இதமன,
ஒப்பபாடு புைர்ந்த உவைத் தானுந்
ததான்றுவது கிளந்த துைிவி னானும்
என்றிரு வமகத்தத பிசிநிமல வமகதய (பசய்.169)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
பிமறகவ்வி ைமலநைக்கும் - இது உவமை பற்றி வந்த பிசி;
யாமனமயக் குறிக்கும்.

351
 அச்சுப்தபாதல பூப்பூக்கும்; அைதலபயன்னக் காய்காய்க்கும் –
இது ததான்றுவது கிளந்த துைிவு பற்றி வந்த பிசி. இதற்கு
விமையாகப் பூசுமைக்பகாடி எனச் சுட்டுவர் மு. மவ. அரவிந்தன்.
(உமரயாசிாியர்கள், 1995, மூன்றாம் பதிப்பு, ப.191)

12.1.2.4 முதுபைாழி
நுண்மை விளங்கவும் சுருக்கம் விளங்கவும் ஒளியுமைமை
விளங்கவும் பைன்மை விளங்கவுபைன்று இன்தனாரன்ன விளங்கவும்
ததான்றிக் கருதின பபாருமள முடித்தற்கு வரும் ஏதுமவக் குறித்தன
முதுபைாழி என்று பசால்லுவர். இதமன,
நுண்மையுஞ் சுருக்கமும் ஒளியு முமைமையும்
பைன்மையும் என்றிமவ விளங்கத் ததான்றிக்
குறித்த பபாருமள முடித்தற்கு வரூஉம்
ஏது நுதலிய முதுபைாழி என்ப (பசய்.170)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். முதுபசால், முதுபைாழி, மூதுமர,
பழபைாழி என்பன ஒருபபாருள் குறித்த பல பசாற்களாகும்.பசன்ற
காலத்து வாழ்ந்த பபருைக்கள் வாழ்க்மகயிற் புலப்பட்டுத் ததான்றிய
நுண்ைறிவு, பசால்வன்மை, உயர்ந்த தநாக்கம், நல்வாழ்க்மக
நிமலயில் அன்தனார் பபற்றிருந்த சிறந்த அனுபவ உைர்வு ஆகிய
எல்லாவற்மறயும் திரட்டித் தருதல் இம்முதுபைாழியின் இயல்பாகும்
என்பது இவ்விலக்கைத்தால் புலப்படும். பதிபனண்கீழ்க்கைக்கு
நூல்களுள் ஒன்றாகிய பழபைாழி நானூறு இதற்குச் சான்றாகும்.

12.1.2.5 ைந்திரம்
நிமறந்த பைாழிமயயுமைய ைாந்தர் தைது ஆமையாற்
பசால்லப்பட்ை ைமறந்த பசால் ைந்திரைாகும். இதமன,
நிமறபைாழி ைாந்தர் ஆமையிற் கிளக்கும்
ைமறபைாழி தாதன ைந்திரம் என்ப (பசய்.171)
என்னும் நூற்பா காட்டும். இதற்குச் சான்று, “அது வல்லார்வாய்க்
தகட்டுைர்க” என்பர் இளம்பூரைர். நிமறபைாழி ைாந்தராவார்,
அருளிக் கூறினும் பவகுண்டு கூறினும் அவ்வப் பயன்கமளப்
பிறழாது எய்துவிக்கும் பைாழியிமனயுமைய தவவலிைிக்க
சான்தறார் ஆவர்.

352
12.1.2.6 குறிப்பு பைாழி
எழுத்பதாடும் பசால்பலாடும் புைராதாகிச் பசால்லினான்
உைரப்படும் பபாருளின் புறத்தத ததான்றுவது குறிப்பு பைாழி
எனப்படும். இதமன,
எழுத்பதாடும் பசால்பலாடும் புைரா தாகிப்
பபாருட்புறத் ததுதவ குறிப்பு பைாழிதய (பசய்.172)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். இக்குறிப்பு பைாழி வமச
பற்றியதாகும். புகழ்ந்து கூறுவது, அதமன பவளிப்பைக்
தகட்ைார்க்குந் தனக்கும் இன்பம் பயத்தலிற் குறிப்பினாற் கூறல்
தவண்டுவது வமசபயன்று பகாள்ளப்படும் என்பர் இளம்பூரைர்.

12.1.3 பண்ைத்தி

பதால்காப்பியர் அளவியலில் அடிவமரயுமையன,

அடிவமரயற்றன கூறி இமச நூலின் பாவினைாகிய பண்ைத்திக்கும்
இலக்கைம் வகுத்துமரப்பர். இயற்றைிழ்ப் பாைல்கள் அற முதலாகிய
மும்முதற் பபாருட்கும் உாியவாதல் தபாலதவ பண்ைத்தியும்
பாட்டின்கண் கலந்த அம்முப்பபாருள்கமளதய பபாருளாகக்
பகாண்டு அமையும்.
பாட்டின்கட் கலந்த பபாருமளயுமைத்தாகிப் பாட்டுக்களின்
இயல்மப உமையனவாம் பண்மைத் ததாற்றுவிக்கும் பசய்யுட்கள்.
பண்மைத் ததாற்றுவித்தலால் பண்ைத்தி என்பது காரைப்
பபயராகும். பண் நத்தி – பண்ைத்தி என்றாயிற்று. நத்துதல் –
விரும்புதல். பண்ைிமன விரும்பிப் பாைப்பபற்ற இமசத்தைிழ்ச்
பசய்யுட்கள் என்பது பபாருள். இதமன,
பாட்டிமைக் கலந்த பபாருள வாகிப்
பாட்டின் இயல பண்ைத் திய்தய (பசய்.173)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். பண்ைத்தியாவன, சிற்றிமசயும்
தபாிமசயும் முதலாக இமசத்தைிழில் ஓதப்படுவன என்பர்
இளம்பூரைர்.
பிசி என்பது இரண்ைடி அளவின்கண்தை வருவது தபால
பண்ைத்தியும் இரண்ைடியான் வரப்பபறும். இதமன,
அதுதவ தானும் பிசிபயாடு ைானும் (பசய்.174)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். எ.கா:
பகான்மற தவய்ந்த பசல்வன் அடிமய

353
 என்றும் ஏத்தித் பதாழுதவாம் நாதை – இது பிசிதயாடு ஒத்த
அளவிற்றாகிப் பாமலயாழ் என்னும் பண்ைிற்கு இலக்கைப்
பாட்ைாகி வந்தமையிற் பண்ைத்தியாயிற்று.
நாற்சீரடியின் ைிக்கு வரும் பாட்டுப் பன்னிரண்டும் அவ்வழி
அவ்வடியின் தவறுபட்டு வருவனவும் பண்ைத்தியாகக்
பகாள்ளப்படும். இதமன,
அடிநிைிர் கிளவி ஈரா றாகும்
அடியிகந்து வாினுங் கடிவமர யின்தற (பசய்.175)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இதனால், இருசீரடி முதலிய எல்லா
அடிகளானும் மூன்றடிச் சிறுமையாக ஏறிவரும் பாவினம் பண்ைத்தி
என்பது விளங்கும். நாற்சீரடியின் ைிக்கு வரும் பாட்டுப்
பன்னிரண்ைாவன, ஆசிாியம், வஞ்சி, பவண்பா, கலிபயனச்
பசால்லப்பட்ை நான்கு பாவிதனாடுந் தாழிமச, துமற, விருத்தம்
என்னும் மூன்றிமனயும் உறழ வருவனவாகும். அவற்றுள்
தாழிமசயாவது: ஆசிாியத் தாழிமச, வஞ்சித் தாழிமச,
பவண்ைாழிமச, கலித்தாழிமச என நான்காம்; துமறயாவது:
ஆசிாியத் துமற, வஞ்சித் துமற, பவண்டுமற, கலித்துமற என
நான்காம்; விருத்தைாவது: ஆசிாிய விருத்தம், வஞ்சி விருத்தம், பவளி
விருத்தம், கலி விருத்தம் என நான்காம்.

12.1.4 பதாகுத்துக் கூறல்

பதால்காப்பியர் அளவியல் இலக்கைங் கூறி, அதமனத்

பதாகுத்துமரக்கும் வமகயில்,
கிளாியல் வமகயிற் கிளந்தன பதாியின்
அளவியல் வமகதய அமனவமகப் படுதை (பசய்.176)
எனக் கூறுவர். இதற்கு, ஈண்டுச் பசான்ன வமகயினாற்
பசால்லப்பட்ைனவற்மற ஆராயுங் காலத்து அவ்வியல்வமக
அத்துமைப் பாகுபடும் என்பது பபாருளாகும். இதனால் பசய்யுள்
இமனத்பதன வமரயறுத்து உைர்த்தப்பட்ைது.

12.2 திமை

மகக்கிமள, முல்மல, குறிஞ்சி, பாமல, ைருதம், பநய்தல்,

பபருந்திமை என்பன எழுதிமைகளாகும். அமவ முமறமையினால்
தைற்பசால்லப்பட்ைன. இதமன,

354
 மகக்கிமள முதலா ஏழ்பபருந் திமையும்
முற்கிளந் தனதவ முமறயி னான (பசய்.177)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். முமறமையினாற் பசால்லுதலாவது,
பாைாண் பாட்டிமனக் மகக்கிமளப்புறம் எனவும், வஞ்சிமய
முல்மலப்புறம் எனவும், பவட்சிமயக் குறிஞ்சிப்புறம் எனவும்,
வாமகமயப் பாமலப்புறம் எனவும், உழிமஞமய ைருதப்புறம்
எனவும் தும்மபமய பநய்தற்புறம் எனவும் காஞ்சிமயப்
பபருந்திமைப்புறம் எனவும் ஓதிய பநறி பகாள்ளப்படும். இவ்வாறு
பகாள்ளதவ பதினான்கு திமையும் ஏழாகி அைங்குைாயின.

12.3 மகதகாள்

அவ்வத் திமை ஒழுக்க விகற்பம் அறியச்பசய்தல் மகதகாள்

எனப்படும். அது களவு, கற்பு என இரண்டு வமகப்படும்.

12.3.1 களவு

இயற்மகப்புைர்ச்சியும் இைந்தமலப்பைலும் பாங்கற்

கூட்ைமும் ததாழியிற் கூட்ைமும் என்று பசால்லப்பட்ை நான்கு
வமகயானும், அவற்மறச் சார்ந்து வருகின்ற கிளவியானும் வருவன
களவு என்று கூறுதல் தவதைறிந்ததார் பநறியாகும். இதமன,
காைப் புைர்ச்சியும் இைந்தமலப் பைலும்
பாங்பகாடு தழாஅலுந் ததாழியிற் புைர்வுபைன்று
ஆங்கநால் வமகயினும் அமைந்த சார்பவாடு
ைமறபயன பைாழிதல் ைமறதயார் ஆதற (பசய்.178)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

12.3.2 கற்பு

களபவாழுக்கம் பவளிப்படுதலுங் களபவாழுக்கைின்றித்

தைராதன பபறுதலும் என்று பசால்லப்பட்ை இமவ முதலாகிய
இயற்மக பநறியிற் தப்பாது ைகிழ்தலும் புலத்தலும் ஊைலும் ஊைல்
தீர்தலும் பிாிதலும் என்று பசால்லப்பட்ை இவற்பறாடு கூடி வருவது
கற்பபன்று பசால்லப்படும். இதமன,

355
 ைமறபவளிப் படுதலுந் தைாிற் பபறுதலும்
இமவமுத லாகிய இயபனறி திாியாது
ைலிவும் புலவியும் ஊைலும் உைர்வும்
பிாிபவாடு புைர்ந்தது கற்பபனப் படுதை (பசய்.179)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
பபாருள்பபற வந்த தைற் பசால்லப்பட்ை களவு, கற்பு என்னும்
இருவமகதய மகதகாள் வமகயாவன எனத் பதாகுத்தும் உமரப்பர்.
இதமன,
பைய்பபறும் அமவதய மகதகாள் வமகதய (பசய்.180)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.

12.4 கூற்றுவமக

ஒரு பசய்யுள் தகட்ைாமர இது பசால்லுகின்றார் இன்னார்

என உைர்வித்தல் கூற்று எனப்படும். பதால்காப்பியர் களவில்
கூற்றுக்குாிய ைாந்தமரயும் கற்பில் கூற்றுக்குாிய ைாந்தமரயும்
வமரயறுப்பர். பார்ப்பான், பாங்கன், ததாழி, பசவிலி, கிழவன்,
கிழத்தி என்று பசால்லப்பட்ை கலந்பதாழுகு ைரபிமனயுமைய
அறுவமகதயாரும் களபவாழுக்கக் கிளவி கூறுதற்குாியர் ஆவர்.
இதமன,
பார்ப்பான் பாங்கன் ததாழி பசவிலி
சீர்த்தகு சிறப்பிற் கிழவன் கிழத்திதயாடு
அளவியல் ைரபின் அறுவமக தயாருங்
களவினிற் கிளவிக் குாியர் என்ப (பசய்.181)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
பாைன், கூத்தன், விறலி, பரத்மத, அறிவர், கண்தைார் என்று
பசால்லப்பட்ை அறுவரும் தைற்பசால்லப்பட்ை பார்ப்பான் முதலிய
அறுவருங் கூைப் பன்னிருவரும் கற்பின்கட் கூறுதற்குாியர். இதமன,
பாைன் கூத்தன் விறலி பரத்மத
யாைஞ் சான்ற அறிவர் கண்தைார்
தபணுதகு சிறப்பிற் பார்ப்பான் முதலா
முன்னுறக் கிளந்த அறுவபராடு பதாமகஇத்
பதான்பனறி ைரபிற் கற்பிற் குாியர் (பசய்.182)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

356
12.4.1 பகாண்பைடுத்து பைாழிதல்

ஊாிலுள்ளாரும் தசாியினுள்ளாரும் அயன்ைமனயுள்ளாரும்

தநாய்ப்பக்கங் குறிப்பினான் அறிவாரும் தந்மதயும் தமையனும்
களவு, கற்பு என்னும் இருவமகக் மகதகாளினும் பட்ைதமன
உட்பகாண்டு பிறிபதான்மற எடுத்து பைாழியினல்லது, பட்ைாங்கு
கூறுதல் இல்மல. இதமன,
ஊரும் அயலுஞ் தசாி தயாரும்
தநாய்ைருங் கறிநருந் தந்மதயுந் தன்ஐயும்
பகாண்பைடுத்து பைாழியப் படுத லல்லது
கூற்றவண் இன்மை யாப்புறத் ததான்றும் (பசய்.183)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
எந்மதயும்
நிலனுறப் பபாறாஅன் சீறடி சிவப்ப
எவன்இல குறுைகள் இயங்குதி என்னும் (அகம்.12) – இது
தந்மதமய உட்பகாண்டு கூறியது.

12.4.2 கூற்று ைரபுகள்

தமலவபனாடுந் தமலவிபயாடும் நற்றாய் கூற்று நிரம்பத்

ததான்றாது. எனதவ ஏமனதயார்க்தக கூறும். இதமன,
கிழவன் தன்பனாடும் கிழத்தி தன்பனாடும்
நற்றாய் கூறல் முற்றத் ததான்றாது (பசய்.184)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும்.
நற்றாய், ததாழி, பசவிலி ஆகிய ஒண்பைாடி ைாதபராடும்,
தமலவபனாடுந் தமலவிபயாடுங் கண்தைார் கூற்று நிகழ்த்துவர்.
எனதவ ஏமனதயார் தகட்பக் கண்தைார் கூற்று நிகழ்த்துதல் இல்மல
என்பது பபறப்படும். இதமன,
ஒண்பதாடி ைாதர் கிழவன் கிழத்திபயாடு
கண்தைார் பைாழிதல் கண்ை பதன்ப (பசய்.185)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
தமலவிமய உைன்பகாண்டு தபாகும் இமைச்சுரத்தின்கண்
தமலவிமயத் தமலவன் வழக்குபநறி ஆமையாதன
கூறுதற்குாியன் ஆவான். இதமன,

357
 இமைச்சுர ைருங்கிற் கிழவன் கிழத்திபயாடு
வழக்கியல் ஆமையிற் கிளத்தற்கும் உாியன் (பசய்.186)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். அன்புமைய தமலவியின்
உள்ளத்திதல ைலாினும் பைன்மையினதாகிய காைவுைர்வு
நிகழுைிைத்து வன்பசால்லாகிய ஆமைபைாழியிமனத் தான்
கூறுதல் முமறயன்றாயினும் அவளது ைனக்கலக்கத்திமனப்
தபாக்குதல் தவண்டி இவ்விைத்து வன்பசால்லாகிய
ஆமைபைாழியிமனத் தமலவன் கூறுதற்கும் உாியன் என்பது
இந்நூற்பாவால் உைர்த்தப்பட்ைது. எ.கா:
நீவிமள யாடுக சிறிதத யாதன
ைழகளி றுாிஞ்சிய பராமர தவங்மக
ைைலிடு ைருங்கின் இரும்புறம் பபாருந்தி
அைர்வாின் அஞ்தசன் பபயர்க்குபவன்
நுைர்வாின் ைமறகுவன் ைாஅ தயாதள (நற்.362)
தமலவமனயும் தமலவிமயயும் ஒழிந்த பதின்ைரும் அத்
தமலவபனாடுந் தமலவிபயாடுஞ் பசால்லிப் தபாந்த ைரபினால்
முன்னத்தின் எடுத்துக் கூற்று நிகழ்த்துவர். இதமன,
ஒழிந்ததார் கிளவி கிழவன் கிழத்திபயாடு
பைாழிந்தாங் குாியர் முன்னத்தின் எடுத்தத (பசய்.187)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். ‘முன்னம்’ என்பது இைமும் காலமும்
அறிந்து கூற்று நிகழ்த்துதமலக் குறிக்கும். ‘எடுத்து’ என்பது
அறம்பபாருள் இன்பங்கட்குத் தகாத பசாற்கமள எடுத்துக்
கூறுதமலக் குறிக்கும். அஃதாவது, தமலவனும் பார்ப்பானும்
பாங்கனும் கழறலும், ததாழி இயற்பழித்தலும், தமலவிமயச் பசவிலி
அமலத்தலும், பாைர் கூத்தர் பாசமறயிற் பசன்று கூறலும், ததாழி
தமலைகமன வற்புறுத்தலும் முதலாயின என்பர் இளம்பூரைர்.

12.5 தகட்தபார்

தமலவனும் தமலவியுங் கூறக் தகட்தபார் பார்ப்பான்,

பாங்கன், ததாழி, பசவிலி, பாைன், கூத்தன், விறலி, பரத்மத,
அறிவர், கண்தைார் என்னும் பதின்ைரும் ஆவர். இதமன,
ைமனதயாள் கிளவியும் கிழவன் கிளவியும்
நிமனயுங் காமலக் தகட்குநர் அவதர (பசய்.188)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.

358
 பார்ப்பார், அறிவர் என்று பசால்லப்பட்ை இருவர் கூற்றும்
எல்லாருங் தகட்கப் பபறுவர். இதமன,
பார்ப்பார் அறிவர் என்றிவர் கிளவி
யார்க்கும் வமரயார் யாப்பபாடு புைர்ந்தத (பசய்.189)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.
பரத்மத என்று பசால்லப்படும் தவறுபாட்டினும்
வாயிபலன்று பசால்லப்படும் தவறுபாட்டினும் தமலைகமளச்
சுட்ைாத கூற்று பயனில்மல. இதமன,
பரத்மத வாயில் எனவிரு வீற்றுங்
கிழத்திமயச் சுட்ைாக் கிளப்புப் பயனிலதவ (பசய்.190)
என்னும் நூற்பா உமரக்கும். எனதவ அம்பைாழி தமலைகட்குப்
பாங்காயினார் தகட்பச் பசால்லின் பயனுமையவாம் என்பது
பபறப்படும்.
வாயில்கள் உசாவுைிைத்துக் கிழத்திமயச் சுட்ைாது தம்முள்
உசாவுதல் உாித்து. இதமன,
வாயில் உசாதவ தம்மு ளுாிய (பசய்.191)
என்னும் நூற்பா காட்டும். எனதவ வாயில்கள் தம்முள்
உமரயாடுைிைத்துத் தமலைகமள தநாக்கிக் கூறாது தைக்குள்
உமரயாடிக் தகட்ைலும் உாியதாகும் என்பது பதளிவாகும்.
ஞாயிறு, திங்கள், அறிவு, நாண், கைல், கானல், விலங்கு,
ைரம், பபாழுது, புள், பநஞ்சு என்று பசால்லப்பட்ை பதிபனான்றும்
அத்தன்மைய பிறவுைாகிய ைக்களல்லாத பபாருள்கள் தாம் கருதிய
பநறியினாதன பசால்லுவன தபாலவுங் தகட்குந தபாலவுஞ்
பசால்லியமையப் பபறும். இதமன,
ஞாயிறு திங்கள் அறிதவ நாதை
கைதல கானல் விலங்தக ைரதன
புலம்புறு பபாழுதத புள்தள பநஞ்தச
அமவயல பிறவு நுதலிய பநறியாற்
பசால்லுந தபாலவுங் தகட்குந தபாலவுஞ்
பசால்லியாங் கமையும் என்ைனார் புலவர் (பசய்.192)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எ.கா:
ைாதர் முகம்தபால் ஒளிவிை வல்மலதயற்
காதமல வாழி ைதி (குறள்.1118) – இதில் திங்கள்
கூறப்பட்ைது.

359
 தநர்ந்தநங் காதலர் தநைி பநடுந்திண்ததர்
ஊர்ந்த வழிசிமதய ஊர்கின்ற ஓததை
பூந்தண் பபாழிதல புைர்ந்தாடும் அன்னதை
ஈர்ந்தண் துமறதய இதுதகா பதன்னீதர (சிலப்.கானல்) –
இதனுட் கைலுங் கானலும் புள்ளும் ைரனுங் கூறப்பட்ைன.

12.6 இைன்

ஒருவழிப்பட்டு ஓாியல்பாக முடியும் விமன நிகழ்ச்சி

இைபைன்று பசால்லுவர். இதமன,
ஒருபநறிப் பட்ைாங் தகாாியல் முடியுங்
கருை நிகழ்ச்சி இைபைன பைாழிப (பசய்.193)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். அகைாயினும் புறைாயினும்
ஒருபபாருள்தைல் வருதல் ஒருபநறிப்படுதல் எனப்படும்.
அகத்தின்கண் களபவன்றானும் கற்பபன்றானும் அவற்றின்
விாிவமகயில் ஒன்றானும் பற்றி வருதல் ஓாியல் முடிதலாகும்.
அவ்வாதற புறத்திமைக்கண் நிமரதகாைலானும் ைீட்ைலானும்
தைற்பசலவானும் எயில் வமளத்தலானும் யாதானுதைார் இயல்பு
பற்றி வருதலும் ஓாியல் முடிதல் எனப்படும். அப்பபாருள் பற்றி
யாதானும் ஒரு விமன நிகழுைிைம் கருைநிகழ்ச்சி எனப்படும்.
தன்மை, முன்னிமல, பைர்க்மக என்பனவும் பகாள்ளப்படும். எ.கா:
பசல்லாமை உண்தைல் எனக்குமர ைற்றுநின்
வல்வரவு வாழ்வார்க் குமர (குறள்.951) – என்றவழிப் பிாிவுப்
பபாருண்மை நிகழும் இைைாயிற்று. முன்னின்றாமனக் கூறுதலின்
முன்னிமல என்னும் இைைாயிற்று.
யாதானும் ஒரு கருைம் நிகழ்வுழி அதற்காகும் இைத்பதாடுங்
கூை நிகழ்தல் தவண்டுபைன்று இப்பபாருள் கூறப்பட்ைது.
ஒருபநறிப்பைாதும் ஓாியன் முடியாதும் வருைிைம் வழுவாம்.
அஃதாவது, தமலைகதளாடு புைர்தல் தவண்டித் ததாழிமய இரந்து
குமறயுறுவான் அவ்விைத்திற்குத் தக்க உமர கூறாது தன்னாற்றலும்
பிறவும் கூறுதல்.

360
12.7 காலம்

இறந்தகாலம் நிகழ்காலம் எதிர்காலம் எனக் கூறப்பட்டியலும்

பக்கத்தின் ஆராய்ந்து தநாக்குைாறு பபாருைிகழ்ச்சிமயக் கூறுவது
காலைாகும். இதமன,
இறப்தப நிகழ்தவ எதிர பதன்னுந்
திறத்தியல் ைருங்கின் பதாிந்தனர் உைரப்
பபாருள்நிகழ் வுமரப்பது கால ைாகும் (பசய்.194)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
முதுக்குமறந் தனதள முதுக்குமறந் தனதள
ைமலயன் ஒள்தவற் கண்ைி
முமலயும் வாரா முதுக்குமறந் தனதள – இஃது இறந்த
காலத்தின்கட் புைர்ச்சியுண்மை ததான்ற வந்தது.

12.8 பயன்

யாதானும் ஒரு பபாருமளக் கூறியவழி, இதன் பின்பும்

இதமனப் பயக்கும் என விாித்துக் கூறாது முற்கூறிய
பசால்லினாதன பதாகுத்துக் கூறுதல் பயன் எனப்படும். இதமன,
இதுநனி பயக்கும் இதன்ைா பறன்னுந்
பதாகுநிமலக் கிளவி பயபனனப் படுதை (பசய். 195)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
சூரல் பம்பிய சிறுகான் யாதற
சூரர ைகளிர் ஆரைங் கினதர
வாரல் எனிதன யானஞ் சுவதல
சாரல் நாை நீவர லாதற – இதனாற் பயன் வமரந்துதகாைல்
தவண்டும் என்பது.
ஒன்றாக நல்லது பகால்லாமை ைற்றதன்
பின்சாரப் பபாய்யாமை நன்று (குறள்.323) – இதனாற் பயன்
நன்மை தவண்டுவார் இவ்வாறு பசய்தல் தவண்டும் என்றல்.

12.9 பைய்ப்பாடு

யாதானும் ஒன்மறக் கூறியவழி அதன்கட் பபாருண்மைமய

விசாாித்து உைர்தலின்றி அவ்விைத்து வரும் பபாருண்மையாதன

361
பைய்ப்பாடு ததான்ற முடிப்பது பைய்ப்பாடு என்னும் உறுப்பாகும்.
அது நமக முதலாகிய எட்டு பைய்ப்பாட்டு பநறிமயயும்
பிமழயாதாகி வரும். இதமன,
உய்த்துைர் வின்றித் தமலவரு பபாருண்மையின்
பைய்ப்பை முடிப்பது பைய்ப்பா ைாகும் (பசய்.196)
எண்வமக இயபனறி பிமழயா தாகி
முன்னுறக் கிளந்த முடிவின ததுதவ (பசய்.197)
என்னும் நூற்பாக்கள் உமரக்கும். எ.கா:
ஐதயா எனின்யான் புலியஞ் சுவதல
அமைத்தபனன் பகாளிதன அகன்ைார்பபடுக்க வல்தலன்
என்தபாற் பபருவிதுப் புறுக நின்மன
இன்னா துற்ற அறனில் கூற்தற
நிமரவமள முன்மக பற்றி
வமரநிழற் தசர்கம் நைத்திசிற் சிறிதத (புறம்.255) – இதனுள்
அழுமகயாகிய பைய்ப்பாடு புலப்பை வந்தவாறு கண்டு பகாள்க.
பசய்யுட் பசய்வார் பைய்ப்பாடு ததான்றச் பசய்தல் தவண்டும்
என்பது கருத்து.

12.10 எச்ச வமக

பிறிபதாரு பசால்பலாடும் பிறிபதாரு குறிப்பபாடும் முடிவு

பகாள்ளும் இயற்மகமயப் பபாருந்திய பசய்யுள் எச்சைாகும்.
இதமன,
பசால்பலாடுங் குறிப்பபாடும் முடிவுபகாள் இயற்மக
புல்லிய கிளவி எச்சம் ஆகும் (பசய்.198)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எனதவ பசால்பலச்சம், குறிப்பபச்சம்
என இருவமக ஆயின. எச்சவியலுள் “பிாிநிமல விமன” (பதால்.
பசால். எச்.34) என்னும் சூத்திரத்தினுள் பிாிநிமல என்பது முதலாகச்
பசால்லப்பட்ை எண்வமகயானும் வருவன பசால்பலச்சைாகும்.
குறிப்பபன்று ஓதப்பட்ைது குறிப்பபச்சைாகும்.
பசால்லதிகாரம் எச்சவியலில் கூறப்பட்ை பத்து வமக
எச்சங்களுள் பிாிநிமலபயச்சம், விமனபயச்சம், பபயபரச்சம்,
ஒழியிமசபயச்சம், எதிர்ைமறபயச்சம், உம்மைபயச்சம்,
எனபவபனச்சம், பசால்பலச்சம் என வரும் எட்டும்

362
பசால்பலச்சங்களாகும். குறிப்பு என்று ஓதப்பட்ை ஒன்றுதை
குறிப்பபச்சம். இமசப்பபாருள் உைர்த்துவது இமசபயச்சம்
என்பதால் அது சுட்ைப்பபறவில்மல.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. அடிவமரயில்லாத பசய்யுட்கள் யாமவ?
……………………………………………………………………………
2. பண்ைத்தி என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
3. கூற்று என்பது யாது?
……………………………………………………………………………
4. இைன் என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
5. எச்சம் என்பது யாது?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்

பசய்யுளாவது அடிவமர உள்ளனவும் அடிவமர இல்லனவும்

என இரு வமகப்படும். அடிவமரயமறயுள்ளன ஆசிாியம், வஞ்சி,
பவண்பா, கலி எனவும் தாழிமச, துமற, விருத்தம் எனவும்
வமகப்படும். அடிவமரயில்லன நூல், உமர, பிசி, முதுபைாழி,
ைந்திரம், குறிப்புபைாழி என ஆறு வமகப்படும். பதால்காப்பியர்
அளவியலில் அடிவமரயுமையன, அடிவமரயற்றன கூறி இமச
நூலின் பாவினைாகிய பண்ைத்திக்கும் இலக்கைம் வகுத்துமரப்பர்.
இயற்றைிழ்ப் பாைல்கள் அற முதலாகிய மும்முதற் பபாருட்கும்
உாியவாதல் தபாலதவ பண்ைத்தியும் பாட்டின்கண் கலந்த

363
அம்முப்பபாருள்கமளதய பபாருளாகக் பகாண்டு அமையும்.
பாட்டின்கட் கலந்த பபாருமளயுமைத்தாகிப் பாட்டுக்களின்
இயல்மப உமையனவாம் பண்மைத் ததாற்றுவிக்கும் பசய்யுட்கள்
பண்ைத்தி எனப்படும். பண்மைத் ததாற்றுவித்தலால் பண்ைத்தி
என்பது காரைப் பபயராகும். மகக்கிமள, முல்மல, குறிஞ்சி, பாமல,
ைருதம், பநய்தல், பபருந்திமை என்பன எழுதிமைகளாகும். அவ்வத்
திமை ஒழுக்க விகற்பம் அறியச்பசய்தல் மகதகாள் எனப்படும். அது
களவு, கற்பு என இரண்டு வமகப்படும். ஒரு பசய்யுள் தகட்ைாமர
இது பசால்லுகின்றார் இன்னார் என உைர்வித்தல் கூற்று
எனப்படும். தமலவனும் தமலவியுங் கூறக் தகட்தபார் பார்ப்பான்,
பாங்கன், ததாழி, பசவிலி, பாைன், கூத்தன், விறலி, பரத்மத,
அறிவர், கண்தைார் என்னும் பதின்ைரும் ஆவர். ஒருவழிப்பட்டு
ஓாியல்பாக முடியும் விமன நிகழ்ச்சி இைபைன்று பசால்லுவர்.
இறந்தகாலம் நிகழ்காலம் எதிர்காலம் எனக் கூறப்பட்டியலும்
பக்கத்தின் ஆராய்ந்து தநாக்குைாறு பபாருைிகழ்ச்சிமயக் கூறுவது
காலைாகும். யாதானும் ஒரு பபாருமளக் கூறியவழி, இதன் பின்பும்
இதமனப் பயக்கும் என விாித்துக் கூறாது முற்கூறிய
பசால்லினாதன பதாகுத்துக் கூறுதல் பயன் எனப்படும். யாதானும்
ஒன்மறக் கூறியவழி அதன்கட் பபாருண்மைமய விசாாித்து
உைர்தலின்றி அவ்விைத்து வரும் பபாருண்மையாதன பைய்ப்பாடு
ததான்ற முடிப்பது பைய்ப்பாடு என்னும் உறுப்பாகும். பிறிபதாரு
பசால்பலாடும் பிறிபதாரு குறிப்பபாடும் முடிவு பகாள்ளும்
இயற்மகமயப் பபாருந்திய பசய்யுள் எச்சைாகும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்

இழிபு – சிறுமை; ைாறுதகாள் – ைாறுபாடு; பண்ைத்தி -

பண்ைிமன விரும்பிப் பாைப்பபற்ற இமசத்தைிழ்ச் பசய்யுட்கள்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. நூல், உமர, பிசி, முதுபைாழி, ைந்திரம், குறிப்புபைாழி.

2. பாட்டின்கட் கலந்த பபாருமளயுமைத்தாகிப் பாட்டுக்களின்
இயல்மப உமையனவாம் பண்மைத் ததாற்றுவிக்கும் பசய்யுட்கள்
பண்ைத்தி எனப்படும்.

364
3. ஒரு பசய்யுள் தகட்ைாமர இது பசால்லுகின்றார் இன்னார் என
உைர்வித்தல் கூற்று எனப்படும்.
4. ஒருவழிப்பட்டு ஓாியல்பாக முடியும் விமன நிகழ்ச்சி இைபைன்று
பசால்லுவர்.
5. பிறிபதாரு பசால்பலாடும் பிறிபதாரு குறிப்பபாடும் முடிவு
பகாள்ளும் இயற்மகமயப் பபாருந்திய பசய்யுள் எச்சைாகும்.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. அடிவமரயில்லா பசய்யுட்களின் வமககமள விவாி.

2. பண்ைத்தியின் இலக்கைத்மத விளக்குக.
3. மகதகாள் வமககள் குறித்பதழுதுக.
4. கூற்று என்னும் பசய்யுளுறுப்பு பற்றி எழுதுக.
5. பயன் என்னும் பசய்யுளுறுப்பு குறித்பதழுதுக.
6. எச்சம் என்றால் என்ன? விளக்குக.

கூறு – 13:
பசய்யுளியல் 199 - 235 நூற்பாக்கள்

அமைப்பு
13.1 முன்னம்
13.2 பபாருள்வமக
13.3 துமற
13.4 ைாட்டு
13.5 வண்ைம்
13.5.1 பாஅவண்ைம்
13.5.2 தாஅவண்ைம்
13.5.3 வல்லிமச வண்ைம்
13.5.4 பைல்லிமச வண்ைம்
13.5.5 இமயபு வண்ைம்
13.5.6 அளபபமை வண்ைம்
13.5.7 பநடுஞ்சீர் வண்ைம்
13.5.8 குறுஞ்சீர் வண்ைம்
13.5.9 சித்திர வண்ைம்

365
13.5.10 நலிபு வண்ைம்
13.5.11 அகப்பாட்டு வண்ைம்
13.5.12 புறப்பாட்டு வண்ைம்
13.5.13 ஒழுகு வண்ைம்
13.5.14 ஒரூஉ வண்ைம்
13.5.15 எண்ணு வண்ைம்
13.5.16 அமகப்பு வண்ைம்
13.5.17 தூங்கல் வண்ைம்
13.5.18 ஏந்தல் வண்ைம்
13.5.19 உருட்டு வண்ைம்
13.5.20 முடுகு வண்ைம்
13.5.21 வண்ைத்மதத் பதாகுத்துைர்த்தல்
13.6 வனப்பு
13.6.1 அம்மை
13.6.2 அழகு
13.6.3 பதான்மை
13.6.4 ததால்
13.6.5 விருந்து
13.6.6 இமயபு
13.6.7 புலன்
13.6.8 இமழபு
13.7 புறனமை

அறிமுகம்

இப்பகுதியில் பசய்யுளியல் முதல் நூற்பாவில்

வமரயறுக்கப்பட்ை முப்பத்துநான்கு பசய்யுள் உறுப்புகளுள்
முன்னம், பபாருள், துமறவமக, ைாட்டு, வண்ைம், யாப்பியல்
என்னும் ஆறு உறுப்புகளும் அம்மை, அழகு, பதான்மை, ததால்,
விருந்து, இமயபு, புலன், இமழபு என்னும் எண்வமக வனப்புகளும்
விளக்கப்பட்டுள்ளன.

தநாக்கங்கள்
 பசய்யுள் உறுப்புகளுள் முன்னம், பபாருள், துமறவமக குறித்து
விளக்குதல்.
 பசய்யுள் உறுப்புகளுள் ைாட்டு, வண்ைம், யாப்பியல் பற்றி
எடுத்துமரத்தல்.

366
  பசய்யுள் உறுப்புகளுள் எண்வமக வனப்புகமள உைர்த்துதல்.

13.1 முன்னம்

இவ்விைத்து இம்பைாழிமய இவர்க்குச் பசால்லத்தகும் எனக்

குறித்து அவ்விைத்து அவர்க்கு அம்பைாழிமய உமரப்பது முன்னம்
எனப்படும். இதமன,
இவ்விைத் திம்பைாழி இவாிவர்க் குாியபவன்று
அவ்விைத் தவரவர்க் குமரப்பது முன்னம் (பசய்.199)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எனதவ இைமும் காலமும் உைர்ந்து
தகட்தபார்க்குத் தக்கவாறு பைாழிதலும் பசய்யுள் உறுப்பாகும்.
வந்தது பகாண்டு வாராதது முடித்தல் என்பதனாற் காலமுங் பகாள்க
என்பர் இளம்பூரைர்.

13.2 பபாருள்வமக

இன்பமும் துன்பமும் புைர்வும் பிாிவும் ஒழுக்கமும் என்று

பசால்லப்பட்ைமவ வழுவுபநறியின்றி, இத்திமைக்குாிய பபாருள்
இப்பபாருபளன்னாது, எல்லாப் பபாருட்கும் பபாதுவாகி நிற்கும்
பபாருதள பபாருள்வமகயாகும். இதமன,
இன்பமும் இடும்மபயும் புைர்வும் பிாிவும்
ஒழுக்கமும் என்றிமவ இழுக்குபநறி யின்றி
இதுவா கித்திமைக் குாிப்பபாருள் என்னாது
பபாதுவாய் நிற்றல் பபாருள்வமக என்ப (பசய்.200)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

13.3 துமற

அகப்பபாருளாகிய ஏழு பபருந்திமைக்கும்

புறப்பபாருளாகிய ஏழு பபருந்திமைக்குமுாிய ைாந்தரும்
பரந்துபட்ை ைாவும், புள்ளும், ைர முதலாயினவும், நிலம், நீர், தீ, வளி
முதலாயினவும் பசய்யுட்கண் வருைிைத்துத் திறப்பாடுமையதாக
ஆராய்ந்து தத்தைக்தகற்ற பண்பபாடும் பபாருந்திய ைரபபாடும்
முடியின் அவ்வாறு திறப்பாடுமைத்தாய் வருவது துமறபயன்று
கூறப்படும். இதமன,
அவ்வவ ைாக்களும் விலங்கும் அன்றிப்

367
 பிறவவண் வாினுந் திறவதின் நாடித்
தத்தம் இயலான் ைரபபாடு முடியின்
அத்திறந் தாதன துமறபயனப் படுதை (பசய்.201)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

13.4 ைாட்டு

பசய்யுளிைத்தத கூறப்படும் பபாருள்கள், பதாைர்நிமலகளால்

தசய்மையிைத்தத நின்ற நிமலயினும் அணுகிய நிமலயினும் அமவ
தம்முள் இமயந்து பபாருள் முடியும் வண்ைம் இமயத்துக் கூட்டி
முடியும்படி அமைவது ைாட்டு என்னும் பசய்யுள் உறுப்பாகும்.
இதமன,
அகன்றுபபாருள் கிைப்பினும் அணுகிய நிமலயினும்
இயன்றுபபாருள் முடியத் தந்தனர் உைர்த்தல்
ைாட்பைன பைாழிப பாட்டியல் வழக்கின் (பசய்.202)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
ைாட்டும் எச்சமும் அமையாைல் உைனிமல பைாழிதலாகச்
பசய்யுள் பசய்யவும் பபறும். பசால் பதாைர்ந்தவாதற அமைய
பவளிப்பைச் பசய்யுள் பசய்தல் உைனிமல பைாழிதல் எனப்படும்.
இதமன,
ைாட்டும் எச்சமும் நாட்ைல் இன்றி
உைனிமல பைாழியினுந் பதாமைநிமல பபறுதை (பசய்.203)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இளம்பூரைர் இவ்விரு
நூற்பாக்களுக்கும் “இமவ யிரண்டும் சூத்திரத்தாற் பபாருள்
விளங்கும்” என்பர்.

13.5 வண்ைம்

வண்ைம் என்பது எழுத்து வமகயான் அமையும் சந்தக்

கூறுபாட்மைக் குறிக்கும். தபராசிாியர், “வண்ைபைன்பது,
சந்ததவறுபாடு” என உமர கூறுவர். இது பாஅவண்ைம்,
தாஅவண்ைம், வல்லிமச வண்ைம், பைல்லிமச வண்ைம், இமயபு
வண்ைம், அளபபமை வண்ைம், பநடுஞ்சீர் வண்ைம், குறுஞ்சீர்
வண்ைம், சித்திர வண்ைம், நலிபு வண்ைம், அகப்பாட்டு வண்ைம்,
புறப்பாட்டு வண்ைம், ஒழுகு வண்ைம், ஒரூஉ வண்ைம், எண்ணு

368
வண்ைம், அமகப்பு வண்ைம், தூங்கல் வண்ைம், ஏந்தல் வண்ைம்,
உருட்டு வண்ைம், முடுகு வண்ைம் என்று இருபது வமகப்படும்.
இதமன,
வண்ைந் தாதை நாமலந் பதன்ப (பசய்.203)
பாஅ வண்ைம் தாஅ வண்ைம்
வல்லிமச வண்ைம் பைல்லிமச வண்ைம்
இமயபு வண்ைம் அளபபமை வண்ைம்
பநடுஞ்சீர் வண்ைம் குறுஞ்சீர் வண்ைம்
சித்திர வண்ைம் நலிபு வண்ைம்
அகப்பாட்டு வண்ைம் புறப்பாட்டு வண்ைம்
ஒழுகு வண்ைம் ஒரூஉ வண்ைம்
எண்ணு வண்ைம் அமகப்பு வண்ைம்
தூங்கல் வண்ைம் ஏந்தல் வண்ைம்
உருட்டு வண்ைம் முடுகு வண்ைபைன்று
ஆங்பகன பைாழிப அறிந்திசி தனாதர (பசய்.205)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும். பிற்கால இலக்கை நூலார்
வண்ைம் நூறும் அதற்கு தைலும் என்பர்.

13.5.1 பாஅவண்ைம்

பசாற்சீரடியாகி நூலின்கண் பயின்று வருவது பாஅவண்ைம்

எனப்படும். இதமன,
அவற்றுட்
பாஅ வண்ைம்
பசாற்சீர்த் தாகி நூற்பாற் பயிலும் (பசய்.206)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். ஈண்டு நூல் என்றது, இலக்கைச்
சூத்திரைாகிய நூற்பாவிமன உைர்த்தி நின்றது. எ.கா:
அ இ உ அம்மூன்றுஞ் சுட்டு (பதால். எழுத். நூன்.31)
பகால்தல ஐயம் எல்தல இலக்கம் (பதால்.பசால்.இமை.20)

13.5.2 தாஅவண்ைம்

இமையிட்பைதுமகயான் வருவது தாஅ வண்ைைாகும்.

இதமன,
தாஅ வண்ைம்
இமையிட்டு வந்த எதுமகத் தாகும் (பசய்.207)

369
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
ததாைார் எல்வமள பநகிழ நாளும்
பநய்தல் உண்கண் மபதல கலுழ
வாைா அவ்வாி தமதஇப் பசமலயும்
மவக தறாறும் மபமபயப் பபருக
நீைார் இவபைன நீைனங் பகாண்தைார்
தகளார் பகால்தலா காதலர் ததாழீ
வாைாப் பபௌவம் அறமுகந் பதழிலி
பருவஞ் பசய்யாது வலதனர்பு வமளஇ
ஓைா ைமலயன் தவலிற்
கடிது ைின்னுைிக் கார்ைமழக் குரதல (யாப்.வி. தைற்.)

13.5.3 வல்லிமச வண்ைம்

வல்பலழுத்து ைிக்கு வருவது வல்லிமச வண்ைம் எனப்படும்.

இதமன,
வல்லிமச வண்ைம் வல்பலழுத்து ைிகுதை (பசய்.208)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
வட்பைாட்டி யன்ன வனமுைப் புன்மனக்கீழ்
கட்டிட்டுக் கண்ைி பதாடுப்பவர் தாமழப்பூத்
பதாட்டிட்டுக் பகாள்ளுங் கைற்தசர்ப்பன் நின்பனாடு
விட்பைாட்டி யுள்ளம் விைாது நிமனயுதைன்
ஒட்பைாட்டி நீங்காதத ஒட்டு (யாப். வி.தைற்.)

13.5.4 பைல்லிமச வண்ைம்

பைல்பலழுத்து ைிக்கது பைல்லிமச வண்ைம் ஆகும். இதமன,

பைல்லிமச வண்ைம் பைல்பலழுத்து ைிகுதை (பசய்.209)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
பபான்னின் அன்ன புன்மன நுண்தாது
ைைியின் அன்ன பநய்தலங் கழனி
ைனபவன உதிரு ைாநீர்ச் தசர்ப்ப
ைாண்விமன பநடுந்ததர் பூண்ைைி பயாழிய
ைம்ைர் ைாமல வாநீ
நன்ைா தைனி நயந்தமன பசலிதன (யாப்.வி.ப.382)

370
13.5.5 இமயபு வண்ைம்

இமைபயழுத்து ைிக்கு வருவது இமயபு வண்ைம் எனப்படும்.

இதமன,
இமயபு வண்ைம் இமைபயழுத்து ைிகுதை (பசய்.210)
என்னும் நூற்பா காட்டும். எ.கா:
வால்பவள் ளருவி வமரைிமச இழியவும்
தகாள்வல் உழுமவ விைாிமை இயம்பவும்
வாளுகிர் உளியம் வமரயகம் இமசப்பவும்
தவபலாளி விளக்கிநீ வாிதன
யாதரா ததாழி வாழ்கிற் தபாதர (யாப்.வி.தைற்.)

13.5.6 அளபபமை வண்ைம்

அளபபமை பயின்று வருவது அளபபமை வண்ைம்

எனப்படும். இதமன,
அளபபமை வண்ைம் அளபபமை பயிலும் (பசய்.520)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
தாஅட் ைாஅ ைமரைலர் உழக்கி
பூஉக் குவமளப் தபாஒ தருந்திக்
காஅய்ச் பசந்பநற் கறித்துப் தபாஒய்
ைாஅத் தாஅள் தைாஒட் பைருமை (யாப்.வி.தைற்.)

13.5.7 பநடுஞ்சீர் வண்ைம்

பநட்பைழுத்துப் பயின்று வருவது பநடுஞ்சீர் வண்ைம்

எனப்படும். இதமன,
பநடுஞ்சீர் வண்ைம் பநட்பைழுத்துப் பயிலும் (பசய்.521)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
நீரூர் பானா யாதற காதை
நீலூர் காயாப் பூவீ யாதவ
காரூர் பானா ைாதவ யாதன
யாதரா தாதை வாழா தைாதர
ஊரூர் பாகா தததர
பீரூர் ததாளாள் தபரூ ராதன (யாப்.வி.தைற்.)

371
13.5.8 குறுஞ்சீர் வண்ைம்

குற்பறழுத்துப் பயின்று வருவது குறுஞ்சீர் வண்ைைாகும்.

இதமன,
குறுஞ்சீர் வண்ைம் குற்பறழுத்துப் பயிலும் (பசய்.213)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
உறுபபய பலழிலி பதாகுபபயல் பபாழியச்
சிறுபகாடி அவமர பபாாிதமள யவிழக்
குறிவரு பருவம் இதுபவன ைறுகுபு
பசறிபதாடி நறுநுதல் அழியல்
அறியமல அாிமவ அவர் கருதிய பபாருதள (யாப்.வி.தைற்.)

13.5.9 சித்திர வண்ைம்

பநட்பைழுத்தும் குற்பறழுத்தும் சார்ந்து வருவது சித்திர

வண்ைம் எனப்படும். இதமன,
சித்திர வண்ைம்
பநடியவும் குறியவும் தநர்ந்துைன் வருதை (பசய்.214)
என்னும் நூற்பா காட்டும். எ.கா:
ஓரூர் வாழினுஞ் தசாி வாரார்
தசாி வாினும் ஆர முயங்கார் (குறுந்.231)

13.5.10 நலிபு வண்ைம்

ஆய்தம் பயின்று வருவது நலிபு வண்ைம் ஆகும். இதமன,

நலிபு வண்ைம் ஆய்தம் பயிலும் (பசய்.215)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
அஃகாமை பசல்வத்துக் கியாபதனின் பவஃகாமை
தவண்டும் பிறன்மகப் பபாருள் (குறள்.178)

13.5.11 அகப்பாட்டு வண்ைம்

பசால்லக் கருதிய பபாருள் முற்றுப்பபற்ற நிமலயில் பசய்யுள்

முடியாதது தபான்று அமைந்த ஓமசத்திறம் அகப்பாட்டு வண்ைம்
எனப்படும். இதமன,

372
 அகப்பாட்டு வண்ைம்
முடியாத் தன்மையின் முடிந்ததன் தைற்தற (பசய்.216)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
பன்ைீன் உைங்கற் படுபுள் தளாப்பியும்
புன்மன நுண்தாது நம்பைாடு பதாடுத்தும்
பன்னாள் வந்து பைிபைாழி பயிற்றி
ததானின் நீங்காமை சூளில் ததற்றியும்
ைைந்ததற் பகாவ்வான் தைந்து புறைாறி
இமனய னாகி ஈங்குமனத் துறந்ததான்
பபாய்த லாயத்துப் பபாலங்பகாடி ைகளிர்
தகாடுயர் பைன்ைைல் ஏறி
ஓடுகலம் எண்ணும் துமறவன் ததாழி (யாப். வி. தைற்.)

13.5.12 புறப்பாட்டு வண்ைம்

பசய்யுள் முடிந்த நிமலயிலும் அதனாற் பசால்லக் கருதிய

பபாருள் பசய்யுளின் புறத்ததயும் விாிந்து நிற்பது தபான்று அமைந்த
ஓமசத்திறம் புறப்பாட்டு வண்ைம் ஆகும். இதமன,
புறப்பாட்டு வண்ைம்
முடிந்தது தபான்று முடியாத தாகும் (பசய்.217)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எ.கா:
நிலவுைை லகன்துமற வலவ தனவலின்
எாிைைிப் புள்ளின பைாய்ப்ப பநருநலும்
வந்தன்று பகாண்கன் தததர இன்றும்
வருகுவ தாயின் பசன்று பசன்று
ததான்றுபு துமதந்த புன்மனத் தாதுகு
தண்பபாழில் பைல்லக வனமுமல பநருங்கப்
புல்லின் எவதனா பைல்லியல் நீயும்
நல்காது விடுகுமவ யாயின் அல்கலும்
பைர்ைலி உள்ளபைாடு ைைல்ைா தவறி
உறுதுயர் உலகுை னறியநம்
சிறுகுடிப் பாக்கத்துப் பபரும்பழி தருதை (யாப். வி. தைற்.)

373
13.5.13 ஒழுகு வண்ைம்

ஓமசயான் ஒழுகிக் கிைப்பது ஒழுகு வண்ைம் எனப்படும்.

அதாவது ஆற்பறாழுக்கிமனப் தபான்று இமையீடின்றி பதாைர்ந்து
பசல்லும் ஓமசத்திறம் ஒழுகு வண்ைைாகும். இதமன,
ஒழுகு வண்ைம் ஓமசயி பனாழுகும் (பசய்.218)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
அம்ை வாழி ததாழி காதலர்
இன்முன் பனிக்கும் இன்னா வாமைபயாடு
புன்கண் ைாமல அன்பின்று நலிய
உய்யலள் இவபளன உைரச் பசால்லிச்
பசால்லுநர்ப் பபறிதன பசய்ய வல்ல
இன்னளி யிறந்த ைன்னவர்
பபான்னைி பநடுந்ததர் பூண்ை ைாதவ (யாப். வி. தைற்.)

13.5.14 ஒரூஉ வண்ைம்

நீங்கின பதாமையாகித் பதாடுப்பது ஒரூஉ வண்ைைாகும்.

அது பசந்பதாமையாம் என்பர் இளம்பூரைர். இதமன,
ஒரூஉ வண்ைம் ஒரூஉத்பதாமை பதாடுக்கும் (பசய்.219)
என்னும் நூற்பா காட்டும். எ.கா:
பதாடிபநகிழ்ந் தனதவ கண்பசந் தனதவ
யான்பசன் றுமரப்பின் ைாண்பின் பறவதனா
பசால்லாய் வாழி ததாழி வமரய
முள்ளிற் பபாதுளிய அலங்குகுமல பநடுபவதிர்
பபாங்குவா லிளைமழ துமவப்ப
ைைிநிலா விாியுங் குன்றுகிழ தவாற்தக (யாப். வி. தைற்.)

13.5.15 எண்ணு வண்ைம்

எண்ணுதற் பபாருளில் வரும் ஓமசத்திறம் எண்ணு வண்ைம்

எனப்படும். இதமன,
எண்ணு வண்ைம் எண்ணுப் பயிலும் (பசய்.220)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
நிலம்நீர் வளிவிசும் பபன்ற நான்கின்
அளப்பாிமயதய

374
 நாள்தகாள் திங்கள் ஞாயிறு கமனயழல்
ஐந்பதாருங்கு புைர்ந்த விளக்கத் தமனமய (பதிற்.14)

13.5.16 அமகப்பு வண்ைம்

பதாைர்ந்து பசல்லும் ஓமசயிமன இமையிமைதய துைித்து

நிறுத்தல் அமகப்பு எனப்படும். அவ்வமகயில் அறுத்து அறுத்து
இயலுவது அமகப்பு வண்ைைாகும். இதமன,
அமகப்பு வண்ைம் அறுத்தறுத் பதாழுகும் (பசய்.221)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
பதாடுத்த தவம்பின்ைிமசத் துமதந்த தபாந்மதயிமை
அமசத்த வாரைமலப் பட்டூ ரண்ைபலன்பான்
இயன்ற தசமனமுர சிரங்குந் தாமனபயதிர்
முயன்ற தவந்தருயிர் முருக்கும் தவலினவன்( யாப். வி.தைற்.)

13.5.17 தூங்கல் வண்ைம்

வஞ்சியுாிச்சீர் பயின்று வருவது தூங்கல் வண்ைைாகும்

என்பர் இளம்பூரைர். அதாவது வஞ்சிப்பாவிற்குாிய தூங்கதலாமச
அமைய வரும் ஓமசத்திறம் தூங்கல் வண்ைம் எனப்படும். இதமன,
தூங்கல் வண்ைம் வஞ்சி பயிலும் (பசய்.222)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
வமசயில்புகழ் வயங்குபவண்ைீன்
திமசதிாிந்து பதற்தககினும் (பட்டினப். 1)

13.5.18 ஏந்தல் வண்ைம்

பசால்லிய பசால்லினாதன பசால்லப்பட்ைது சிறக்க வருவது

ஏந்தல் வண்ைைாகும். இதமன,
ஏந்தல் வண்ைம்
பசால்லிய பசால்லிற் பசால்லியது சிறக்கும் (பசய்.223)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். “ஏந்தல் – ைிகுதல்; ஒரு பசால்தல
ைிக்கு வருதலின் ஏந்தல் வண்ைம் என்றாயிற்று” என்பர் தபராசிாியர்.
எ.கா:

375
 கூடுவார் கூைல்கள் கூை பலனப்பைா
கூைலுட் கூைதல கூைலுங் – கூைல்
அரும்பிய முல்மல யரும்பவிழ் ைாமலப்
பிாிவிற் பிாிதவ பிாிவு (யாப். வி. தைற்.)

13.5.19 உருட்டு வண்ைம்

முடுகியலாகவும் பநகிழாது உருண்ை ஓமசயினதாகவும்

வருவது உருட்டு வண்ைைாகும். இதமன,
உருட்டு வண்ைம் அராகந் பதாடுக்கும் (பசய்.223)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். அராகம் என்பது முடுகியமலக் குறிக்கும்.
எ.கா:
தாதுறு முறிபசறி தைைல ாிமையிமை
தழபலன விாிவன பபாழில் (யாப். வி. தைற்.)

13.5.20 முடுகு வண்ைம்

நாற்சீரடியின் ைிக்கு ஓடி அராகத்ததாடு ஒத்து வருவது முடுகு

வண்ைைாகும். அதாவது நாற்சீரடியிமனக் கைந்து ைிக்க
சீர்கமளயுமைய அடியினதாய் விமரந்து பசல்லும் ஓமசயினதாதல்
முடுகு வண்ைம் எனப்படும். இதமன,
முடுகு வண்ை முடிவறி யாைல்
அடியிறந் பதாழுகி அதன்ஓ ரற்தற (பசய்.225)
என்னு நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எ.கா:
பநறியறி பசறிகுறி புாிதிாி பறியா வறிவமன முந்துறீஇ
(கலித்.39)

13.5.21 வண்ைத்மதத் பதாகுத்துைர்த்தல்

பதால்காப்பியர் தைற்பசால்லப்பட்ை இருபது

வண்ைங்கமளயும் பதாகுத்துக் கூறுவர். இதமன,
வண்ைந் தாதை அமவபயன பைாழிப (பசய்.226)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். இதனாற் பயன், “வண்ைம் பாகுபடுகின்றது
பதாமையினான் அன்தற; இன்னும் தவபறாருவாற்றாற் பாகுபடுப்ப

376
(வண்ைம்) பலவாம் என அறிவித்தல்” என்றும் “அது குறில் பநடில்
வல்லினம் பைல்லினம் இமையினம் என நிறுத்து அகவல், ஒழுகிமச,
வல்லிமச, பைல்லிமச என்ற நான்கபனாடும் உறழ இருபதாம்.
அவற்மறத் தூங்கிமச, ஏந்திமச, அடுக்கிமச, பிாிந்திமச, ையங்கிமச
என்பனவற்தறாடு உறழ நூறாம். அவற்மறக் குறிலகவற் றூங்கிமச
வண்ைம், பநடிலகவற் றூங்கிமச வண்ைம் என ஒரு சாராசிாியர்
பபயாிட்டு வழங்குப” என்றும் உமர கூறுவர்.

13.6. வனப்பு

பசய்யுளியல் முதற் சூத்திரத்தில் ைாத்திமர முதலாகச்

பசால்லப்பட்ை இருபத்தாறு உறுப்புகளும் ஒவ்பவாரு பசய்யுட்கும்
இன்றியமையாது அமைய தவண்டிய உறுப்புகளாகும்.
அச்சூத்திரத்தில் அம்மை முதலாகப் பிற்கூறப்பட்ை எண்வமக
உறுப்புகளும் பல பசய்யுளுந் திரண்ைவழித் பதாகுக்கப்படும்
அழகியல் உறுப்புகளாகும். இமவ பபரும்பாலும் பலவுறுப்புத்
திரண்ைவழி அமைதலின் பலபசய்யுளும் உறுப்பாய்த் திரண்டு
பபருகிய பதாைர்நிமலக்கண் வருதலின் வனப்பு எனப் பபயர்
பபற்றன. தபராசிாியர், “வனப்பபன்பது, பபரும்பான்மையும் பல
உறுப்புந் திரண்ைவழிப் பபறுவததார் அழகாகலின் அவ்வாறு
தகாடும்” என்றும் “பதால்காப்பியர் வனப்பு என்னும் குறி எய்துவிக்க
தவண்டுவானாகச் சூத்திரத்மத,
வனப்பிய றாதன வகுக்குங் காமலச்
சின்பைன் பைாழியாற் றாய பனுவலின் (பசய்.227)
என்பது பாைைாக உமரத்தாபனன்க” என்றும் உமர கூறுவர்.
“வனப்பியல் தாதன வகுக்குங் காமல” என்னும் அடி இளம்பூரைர்
உமரயில் இைம்பபறவில்மல

13.6.1 அம்மை

சிலவாய் பைல்லியவாகிய பைாழியினாதன பதாடுக்கப்பட்ை

அடி நிைிர்வில்லாத பசய்யுள் அம்மை ஆகும். இதமன,
சின்பைன் பைாழியான் சீர்புமனந் தியாப்பின்
அம்மை தாதன அடிநிைிர் வின்தற (பசய்.227)

377
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
அறிவினான் ஆகுவ துண்தைா பிறிதிதனாய்
தன்தனாய்தபாற் தபாற்றாக் கமை (குறள்.315)

13.6.2 அழகு

பசய்யுட்குாிய பசால்லினாற் சீமரப் புைர்த்துத் பதாடுப்பின்

அவ்வமகப்பட்ை பசய்யுள் அழகு எனப்படும். இதமன,
பசய்யுள் பைாழியான் சீர்புமனந் தியாப்பின்
அவ்வமக தாதன அழபகனப் படுதை (பசய்.228)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எ.கா:
துைியிரும் பரப்பகங் குமறய வாங்கி
ைைிகிளர் அடுக்கல் முற்றிய எழிலி
காபலாடு ையங்கிய கமனயிருள் நடுநாள்
யாங்குவந் தமனதயா ஓங்கல் பவற்ப
பநடுவமர ைருங்கிற் பாம்பபன இழிதருங்
கடுவரற் கலுழி நீந்தி
வல்லியம் வழங்குங் கல்லதர் பநறிதய (யாப். வி. ப.377)

13.6.3 பதான்மை

உமரபயாடு பபாருந்திப் தபாந்த, பமழமைத்தாகிய

பபாருண்தைல் வருவன பதான்மை எனப்படும். இதமன,
பதான்மை தாதன பசால்லுங் காமல
உமரபயாடு புைர்ந்த பமழமை தைற்தற (பசய்.229)
என்னும் நூற்பா காட்டும். அமவ இராைசாிதமும் பாண்ைவ சாிதமும்
முதலாகியவற்றின்தைல் வருஞ் பசய்யுள் என்பர் இளம்பூரைர்

13.6.4 ததால்

இழுபைன் பைாழியான் விழுைிய பபாருமளக் கூறினும் பரந்த

பைாழியினான் அடி நிைிர்ந்து ஒழுகினும் ததால் என்னும்
பசய்யுளாகும். இதமன,
இழுபைன் பைாழியான் விழுைியது நுவலினும்
பரந்த பைாழியான் அடிநிைிர்ந் பதாழுகினுந்

378
 ததாபலன பைாழிப பதான்பனறிப் புலவர் (பசய்.230)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா:
பாயிரும் பரப்பகம் புமதயப் பாம்பின்
ஆயிர ைைிவிளக் கழலுஞ் தசக்மகத்
துளிதரு பவள்ளந் துயில்புமை பபயர்க்கும்
ஒளிதயான் காஞ்சி எளிபதனக் கூறின்
இம்மை யில்மல ைறுமை யில்மல
நன்மை யில்மல தீமை யில்மல
பசய்தவா ாில்மல பசய்பபாரு ளில்மல
அறிதவார் யாரஃதிறுவழி இறுபகன (ைார்க்கண்தையனார்
காஞ்சி) – இது இழுபைன் பைாழியால் விழுைியது நுவல வந்தது.
திருைமழ தமலஇய இருள்நிற விசும்பு (ைமலபடு.1) என்னுங்
கூத்தராற்றுப்பமை பரந்த பைாழியான் அடி நிைிர்ந்து வந்தது.

13.6.5 விருந்து

முன்புள்ளார் பசான்ன பநறி தபாய்ப் புதிதாகச் பசான்ன

யாப்பின் தைலது விருந்து என்னும் பசய்யுளாகும். இதமன,
விருந்தத தானும்
புதுவது புமனந்த யாப்பின் தைற்தற (பசய்.231)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். புதிதாகப் புமனதலாவது ஒருவன்
பசான்ன நிழல்வழியின்றித் தாதன ததாற்றுவித்தல். இது
பபரும்பான்மையும் ஆசிாியப்பாமவக் குறித்தது என்பர்
இளம்பூரைர்.

13.6.6 இமயபு

ஞைநைன யரலவழள என்னும் பதிபனாரு புள்ளியும் ஈறாக

வருஞ் பசய்யுள் இமயபு என்னும் பசய்யுளாகும். இதமன,
ஞகார முதலா னகார ஈற்றுப்
புள்ளி இறுதி இமயபபனப் படுதை (பசய்.232)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.

13.6.7 புலன்

379
 வழக்கச் பசால்லினாதன பதாடுக்கப்பட்டு ஆராய
தவண்ைாைற் பபாருள் ததான்றுவது புலன் என்னும் பசய்யுளாகும்.
இதமன,
பதாிந்த பைாழியாற் பசவ்விதிற் கிளந்து
ததர்தல் தவண்ைாது குறித்தது ததான்றிற்
புலபனன பைாழிப புலனுைர்ந் ததாதர (233)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். எ.கா:
பாற்கைல் முகந்த பருவக் பகாண்மூ
வார்ச்பசறி முரசின் முழங்கி ஒண்ைார்
ைமலமுற் றின்தற வயங்குதுளி சிதறிச்
பசன்றவள் திருமுகங் காைக் கடுந்ததர்
இன்றுபுகக் கைவுைதி பாக உதுக்காண்
ைாபவாடு புைர்ந்த ைாஅல் தபால
இரும்பிடி புமைய தாகப்
பபருங்காடு ைடுத்த காைர் களிதற (யாப். வி. தைற்.)

13.6.8 இமழபு

ஒற்பறாடு புைர்ந்த வல்பலழுத்து அைங்காது

ஆசிாியப்பாவிற்கு ஓதப்பட்ை நாபலழுத்து ஆதியாக இருபது
எழுத்தின்காறும் உயர்ந்த பதிதனழு நிலத்தும் ஐந்தடியும்
முமறயாதன வரத் பதாடுப்பது இமழபு என்னும் பசய்யுளாகும்.
இதமன,
ஒற்பறாடு புைர்ந்த வல்பலழுத் தைங்காது
குறளடி முதலா ஐந்தடி ஒப்பித்து
ஓங்கிய பைாழியான் ஆங்கவண் பைாழியின்
இமழபின் இலக்கைம் இமயந்த தாகும் (பசய்.234)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். எ.கா:
தபர்ந்து தபர்ந்து சார்ந்து சார்ந்து
ததர்ந்து ததர்ந்து மூசி தநர்ந்து
வண்டு சூழ விண்டு நீங்கி
நீர்வாய் ஊமத வீச ஈர்வாய்
ைைிதயர் நுண்தைா பைால்கி ைாமல
நன்ைைங் கைழும் பன்பனல் லூர
அமைதயர் வமளத்ததாள் அம்பாி பநடுங்கண்
இமையீர் ஓதி ஏந்திள வனமுமல
இரும்பல் ைலாிமை எழுந்த ைாவின்

380
 நறுந்தமழ துயல்வருஞ் பசறிந்ததந் தல்குல்
அைிநமக நமசஇய அாியமை சிலம்பின்
ைைிைருள் வார்குழல் வளாிளம் பிமறநுதல்
ஒளிநிலவு வயங்கிமழ உருவுமை ைகளிபராடு
நளிமுழவு முழங்கிய அைிநிலவு ைைிநகர்
இருந்தளவு ைலரளவு சுரும்புலவு நறுந்பதாமையலள்
கலனளவு கலனளவு நலனளவு நலனளவு
பபருைைம் புைர்ந்தமன பயன்பவஃ
பதாருநீ ைமறப்ப ஒழிகுவ தன்தற (யாப். வி. தைற்.)

10.5 புறனமை

பசய்யுளிைத்துப் பபாருள்பபற ஆராய்ந்து நுண்ைிதின்

வகுத்துமரக்கப்பட்ை இலக்கைத்தின் வழுவியன தபான்று
ததான்றுவன உளவாயின் அவற்மறயும் முற்கூறப்பட்ை
இலக்கைத்ததாடு ைாறுபைாைல் முடித்துக்பகாள்ளுதல் பதளிந்த
அறிஞர்களது கைனாகும். இதமன,
பசய்யுள் ைருங்கின் பைய்பபற நாடி
இமழத்த இலக்கைம் பிமழத்தன தபால
வருவன உளபவனினும் வந்தவற் றியலான்
திாிபின்றி முடித்தல் பதள்ளிதயார் கைதன (பசய். 235)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.

குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. முன்னம் என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
2. பதால்காப்பியர் கூறும் வண்ைத்தின் வமககள் எத்தமன?
……………………………………………………………………………
3. அம்மை என்றால் என்ன?

381
……………………………………………………………………………
4. பதான்மைக்கு எடுத்துக்காட்டு கூறுக.
……………………………………………………………………………
5. “புதுவது புமனந்த யாப்பின் தைற்தற” என்னும் இலக்கைம்
பபறும் வனப்பு எது?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்

இவ்விைத்து இம்பைாழிமய இவர்க்குச் பசால்லத்தகும் எனக்

குறித்து அவ்விைத்து அவர்க்கு அம்பைாழிமய உமரப்பது முன்னம்
எனப்படும். இன்பமும் துன்பமும் புைர்வும் பிாிவும் ஒழுக்கமும் என்று
பசால்லப்பட்ைமவ வழுவுபநறியின்றி, இத்திமைக்குாிய பபாருள்
இப்பபாருபளன்னாது, எல்லாப் பபாருட்கும் பபாதுவாகி நிற்கும்
பபாருதள பபாருள்வமகயாகும். அகப்பபாருளாகிய ஏழு
பபருந்திமைக்கும் புறப்பபாருளாகிய ஏழு பபருந்திமைக்குமுாிய
ைாந்தரும் பரந்துபட்ை ைாவும், புள்ளும், ைர முதலாயினவும், நிலம்,
நீர், தீ, வளி முதலாயினவும் பசய்யுட்கண் வருைிைத்துத் திறப்
பாடுமையதாக ஆராய்ந்து தத்தைக்தகற்ற பண்பபாடும் பபாருந்திய
ைரபபாடும் முடியின் அவ்வாறு திறப்பாடுமைத்தாய் வருவது
துமறபயன்று கூறப்படும். பசய்யுளிைத்தத கூறப்படும் பபாருள்கள்,
பதாைர்நிமலகளால் தசய்மையிைத்தத நின்ற நிமலயினும் அணுகிய
நிமலயினும் அமவ தம்முள் இமயந்து பபாருள் முடியும் வண்ைம்
இமயத்துக் கூட்டி முடியும்படி அமைவது ைாட்டு என்னும் பசய்யுள்
உறுப்பாகும். வண்ைம் என்பது எழுத்து வமகயான் அமையும் சந்தக்
கூறுபாட்மைக் குறிக்கும். இது இருபது வமகப்படும். அம்மை, அழகு,
பதான்மை, ததால், விருந்து, இமயபு, இமழபு, புலன் என்னும்
எண்வமக உறுப்புகளும் பல பசய்யுளுந் திரண்ைவழித்
பதாகுக்கப்படும் அழகியல் உறுப்புகளாகும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்
இடும்மப – துன்பம்; இழுக்குபநறி – வழுவு பநறி.

382
உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. இவ்விைத்து இம்பைாழிமய இவர்க்குச் பசால்லத்தகும் எனக்

குறித்து அவ்விைத்து அவர்க்கு அம்பைாழிமய உமரப்பது முன்னம்
எனப்படும்.
2. பதால்காப்பியர் கூறும் வண்ைத்தின் வமககள் இருபது.
3. சிலவாய் பைல்லியவாகிய பைாழியினாதன பதாடுக்கப்பட்ை அடி
நிைிர்வில்லாத பசய்யுள் அம்மை ஆகும்.
4. இராைசாிதம், பாண்ைவ சாிதம்.
5. விருந்து.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. முன்னம் என்பது யாது?
2. பபாருள்வமக என்றால் என்ன?
3. துமற - விளக்குக.
4. ைாட்டு என்னும் பசய்யுள் உறுப்பு குறித்பதழுதுக.
5. வண்ைத்தின் வமககமளக் கட்டுமரக்க.
6. எண்வமக வனப்புகள் குறித்து எடுத்துமரக்க.

$W – 14
kugpay;

அமைப்பு
14.1 இமளமைப் பபயர்கள்
14.2 ஆண்பாற் பபயர்கள்
14.3 பபண்பாற் பபயர்கள்
14.4 கடியலாகா வழக்குகள்
14.5 உயிர்ப்பாகுபாடு
14.5.1 ஓரறிவுயிர்
14.5.2 ஈரறிவுயிர்
14.5.3 மூவறிவுயிர்
14.5.4 நாலறிவுயிர்

383
14.5.5 ஐயறிவுயிர்
14.5.6 ஆறறிவுயிர்
14.6 நால்வமக வருைத்தார் ைரபு
14.6.1 அந்தைர் ைரபு
14.6.2 அரசர் ைரபு
14.6.3 அந்தைர், அரசர் இருவர்க்கும் பபாதுைரபு
14.6.4 வைிகர் ைரபு
14.6.5 அரசர், வைிகர் அல்லாததாக்கு உாிய ைரபு
14.6.6 தவளாளர் ைரபு
14.6.7 வைிகர், தவளாளர் ைரபு
14.6.8 நால்வர்க்கும் பபாது ைரபு
14.7 வழக்கு, பசய்யுள் ைரபுகள்
14.8 நூலின் வமககள்
14.8.1 நூற்கு இலக்கைம்
14.8.2 சூத்திரத்தின் இலக்கைம்
14.8.3 காண்டிமக இலக்கைம்
14.8.4 உமர இலக்கைம்
14.8.5 நூற் குற்றம்
14.8.5.1 பத்துவமகக் குற்றங்கள்
14.8.6 முப்பத்திருவமக நூல் உத்திகள்

அறிமுகம்
இவ்வியல் இவ்வதிகாரத்தில் கூறப்பட்ை பபாருட்கு ைரபு
உைர்த்தினமையான் ைரபியல் என்னும் பபயர் பபற்றது. 112
நூற்பாக்கள் பகாண்ை இவ்வியலில் இளமைப்பபயர்கள், ஆண்பால்
பபயர்கள், பபண்பால் பபயர்கள், கடியலாகா வழக்குகள்,
உயிர்ப்பாகுபாடு, நால்வமக வருைத்தார் ைரபு, வழக்கு, பசய்யுள்
ைரபுகள், நூலின் வமககள், தன்மை, இயல்பு, உமர வமககள்,
நூலின் குற்றங்கள், நூலின் உத்திகள் ஆகியமவ
உைர்த்தப்பட்டுள்ளன.

தநாக்கங்கள்
 இளமைப் பபயர்கள், ஆண்பாற் பபயர்கள், பபண்பாற்
பபயர்கள் பற்றி உைர்த்துதல்

384
  உயிர்ப்பாகுபாட்மை எடுத்துமரத்தல்
 நால்வமக வருைத்தார் ைரபு குறித்து அறியச் பசய்தல்.
 வழக்கு, பசய்யுள் ைரபுகமளயும் நூல் வமககமளயும் உைரச்
பசய்தல்.
 நூற் குற்றம், முப்பத்திருவமக நூல் உத்திகள் குறித்து
விளக்குதல்.

14.1 இமளமைப் பபயர்கள்

பார்ப்பு, பறழ், குட்டி, குருமள, கன்று, பிள்மள, ைக, ைறி,

குழவி என்ற ஒன்பது பபயர்களும் இளமைப் பபயர்களாகும்.
இதமன,
ைாற்றருஞ் சிறப்பின் ைரபியல் கிளப்பின்
பார்ப்பும் பறழும் குட்டியும் குருமளயும்
கன்றும் பிள்மளயும் ைகவும் ைறியும்என்று
ஒன்பதும் குழவிதயாடு இளமைப் பபயதர (ைர.1)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
அவற்றுள் பார்ப்பு, பிள்மள என்னும் இரண்டும் பறமவயின்
இளமைப் பபயர்களாகும். இப்பபயர்கள் இரண்டும்
ஊர்வனவற்றிற்கும் இளமைப் பபயர்களாகும். இதமன
அவற்றுள்
பார்ப்பும் பிள்மளயும் பறப்பவற் றிளமை (ைர.4)
தவழ்பமவ தாமும் அவற்தறா ரன்ன (ைர.5)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும். எ.கா:
பறமவதம் பார்ப்புள்ள (கலித்.119)
பவள்ளாங்குருகின் பிள்மளயும் பலதவ
யாமைப் பார்ப்பின் அன்ன (குறுந்.152)
தன்பார்ப்புத் தின்னும் பண்பின் முதமல (ஐங். 41)
மூங்கா (கீாி), பவருகு, எலி, அைில் ஆகிய நான்கிற்கும் குட்டி
என்பது இளமைப்பபயராகும். இமவ நான்மகயும் பறழ் என்னும்
இளமைப்பபயராலும் குறிப்பிைலாம். அது உறழ்ச்சியில்மல. எனதவ
மூங்கா முதலிய நான்கும் குட்டி, பறழ் என்னும் இரண்டு

385
இளமைப்பபயர்களாலும் வழங்கப்படுவது ைரபு என்பது புலப்படும்.
இதமன,
மூங்கா பவருகுஎலி மூவாி அைிபலாடு
ஆங்கமவ நான்குங் குட்டிக் குாிய (ைர.6)
பறபழனப் படினும் உறழாண் டில்மல (ைர.7)
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும்.
நாய், பன்றி, புலி, முயல் என்னும் நான்கின் இளமைப்பபயர்
குருமள என்று வழங்கும். நாியின் இளமைப்பபயரும்
ஆராயுங்காலத்து சிறுபான்மை அவ்வாறு வழங்கும். இதமன,
நாதய பன்றி புலிமுயல் நான்கும்
ஆயுங் காமலக் குருமள என்ப (ைர.8)
நாியும் அற்தற நாடினர் பகாளிதன (ைர.9)
என்னும் நூற்பாக்கள் விளக்கும்.
தைற்பசால்லப்பட்ை நாய் முதலாகிய ஐவமக உயிர்க்கும்
குட்டி, பறழ் என்பனவும் இளமைப் பபயர்களாக ஆகும். இவற்றுள்
நாய் தவிர ைற்ற நான்கு உயிர்களுக்கும் பிள்மள என்பதும்
இளமைப்பபயராகும். அதாவது பன்றிப்பிள்மள, பன்றிக்குட்டி,
பன்றிப்பறழ், பன்றிப்பிள்மள என வழங்குவது ைரபு. இவ்வாதற
ைற்ற உயிர்களுக்கும் வழங்கப்பபறும். இதமன,
குட்டியும் பறழும் கூற்றவண் வமரயார் (ைர.10)
பிள்மளப் பபயரும் பிமழப்பாண் டில்மல
பகாள்ளுங் காமல நாயலங் கமைதய (ைர.11)
என்னும் நூற்பாக்கள் சுட்டும்.
யாடு, குதிமர, நவ்வி (புள்ளிைான்), உமழ, புல்வாய் ஆகிய
ஐந்துயிரும் ைறி என்னும் இளமைப் பபயர் பபறும். இதமன,
யாடுங் குதிமரயும் நவ்வியும் உமழயும்
ஓடும் புல்வாய் உளப்பை ைறிதய (ைர.12)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
ஊகம், முசு என்பன ‘தகாடுவாழ் குரங்கு’ எனப்படும் என்பர்
இளம்பூரைர். இக்குரங்குச்சாதி ‘குட்டி’ என்னும் இளமைப்பபயர்
பபறும். இப்பபயதராடு ைக, பிள்மள, பறழ், பார்ப்பு என்னும்
இளமைப் பபயர்களாலும் வழங்கப்பபறும். அதாவது, குரங்குக்

386
குட்டி, குரங்கு ைகவு, குரங்குப் பிள்மள, குரங்குப் பறழ், குரங்குப்
பார்ப்பு என வழங்குவது ைரபு. இதமன,
தகாடுவாழ் குரங்கு குட்டியுங் கூறுப (ைர.13)
ைகவும் பிள்மளயும் பறழும் பார்ப்பும்
அமவயும் அன்ன அப்பா லான (ைர.14)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.
யாமன, குதிமர, கழுமத, கைமை, ைான் என்னும் ஐந்து
உயிர்களுக்கும் கன்று என்பது இளமைப் பபயராகும். இப் பபயர்
எருமை, ைமர என்னும் உயிர்களுக்கும் கவாி, கராகம் (கரடி)
என்னும் உயிர்களுக்கும் ஒட்ைகம் என்னும் உயிர்க்கும்
வழங்கப்பபறும். இதமன,
யாமனயும் குதிமரயும் கழுமதயும் கைமையும்
ைாதனா மைந்தும் கன்பறனற் குாிய (ைர.15)
எருமையும் ைமரயும் வமரயார் ஆண்தை (ைர.16)
கவாியும் கராகமும் நிகரவற் றுள்தள (ைர.17)
ஒட்ைகம் அவற்தறா பைாருவழி நிமலயும் (ைர.18)
என்னும் நூற்பாக்கள் விளக்கும்.
குழவி என்னும் இளமைப்பபயமரக் குஞ்சரம் (யாமன)
பபறும். அப்பபயமர ஆவும் எருமையும் பபறும்; கைைா, ைமர
என்னும் உயிர்களும் பபறும். ஆராயுங்காலத்து, குரங்கு, முசு, ஊகம்
ஆகிய மூன்று உயிர்களும் குழவி என்னும் இளமைப்பபயர் பபறும்.
இதமன,
குஞ்சரம் பபறுதை குழவிப் பபயர்க்பகாமை (ைர.19)
ஆவும் எருமையும் அதுபசாலப் படுதை (ைர.20)
கைமையும் ைமரயும் முதனிமல ஒன்றும் (ைர.21)
குரங்கும் முசுவும் ஊகமும் மூன்றும்
நிரம்ப நாடின் அப்பபயர்க் குாிய (ைர.22)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.
குழவி, ைக என்று பசால்லப்பட்ை இரண்டு
இளமைப்பபயர்கள் ைட்டுதை ைக்கட்குாியன. ைற்ற பபயர்கள்
ைக்கட்குாிய அல்ல. இதமன,
குழவியும் ைகவும் ஆயிரண் ைல்லமவ

387
 கிழவ அல்ல ைக்கட் கண்தை (ைர.23)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.
ஓரறிவுயிராகிய புல்லும் ைரனும் பிள்மள, குழவி, கன்று,
தபாத்து என்னும் நான்கு பபயர்கமளயும் இளமைப்பபயராகக்
பகாள்ளும். பநல், புல் என்னும் ஓரறிவுயிர்களுக்கு தைதல கூறப்பட்ை
நான்கு பபயர்கமளயும் பகாள்வது ைரபு இல்மல. இதமன,
பிள்மள குழவி கன்தற தபாத்பதனக்
பகாள்ளவும் அமையும் ஓரறி வுயிர்க்தக (ைர.24)
பநல்லும் புல்லும் தநரார் ஆண்தை (ைர.25)
என்னும் நூற்பாக்கள் விளக்கும். இவ்வாறு வமரயறுக்கப்பட்ை
இளமைப்பபயர்கமளத் தவிர பிறவாறு வழங்குதல் ைரபு இல்மல
என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
பசால்லிய ைரபின் இளமை தாதன
பசால்லுங்காமல அமவயல திலதவ (ைர.26)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இதற்கு இளம்பூரைர், “என்பது
என்பசான்னவாதறாபவனின், பரந்துபட்ை உயிர்த்தன்மை
பயல்லாம் ஈண்டு ஓதப்பட்ைனவல்ல, எடுத்ததாதாதனவற்றிற்கு
ஈண்டு ஓதப்பட்ை இளமைப் பபயரல்லது பிற பபயாின்மையின்,
இவற்றுள் ஏற்பனவற்தறாடு கூட்டியுமரக்க என்றவாறாம்” என்பர்.
தைலும், “இனி அமவயல்லது பிறவில்மல பயன்றமையின்,
ஒன்றற்குாியவற்மற ஒன்றற்குாித்தாக்கி வழங்குவனவும்
சிறுபான்மை பகாள்ளப்படும். கழுமத, ைறிபயன்பனவும் ‘பிள்மள
பவருகிற் கல்கிமரயாகி’ (குறுந்.17) என்றாற் தபாலவும் சான்தறார்
பசய்யுளகத்து வருவன கடியப்பைா பவன்றவாறு. எடுத்ததாதாதது
பபரும்பான்மை. இனி எடுத்ததாதாதன: சிங்கம் புலிப்பாற்படும்;
உடும்பு, ஓந்தி, பல்லி அைிற் பாற்படும்; நாவிபயன்பது மூங்காவின்
பாற்படும். பிறவும் இவ்வமகயின் ஏற்பன பகாள்க என்பர்.

14.2 ஆண்பாற் பபயர்கள்

எருது, ஏற்மற, ஒருத்தல், களிறு, தசவு, தசவல், இரமல,

கமல, தைாத்மத, தகர், உதள், அப்பர், தபாத்து, கண்டி, கடுவன்

388
என்னும் பதிமனந்து பபயர்கமளயும் ஆண்பாற் பபயர்களாக
வமரயறுப்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
எருதும் ஏற்மறயும் ஒருத்தலுங் களிறும்
தசவும் தசவலும் இரமலயும் கமலயும்
தைாத்மதயும் தகரும் உதளும் அப்பரும்
தபாத்தும் கண்டியும் கடுவனும் பிறவும்
யாத்த ஆண்பாற் பபயபரன பைாழிப. (ைர.2)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இதில் ‘பிறவும்’ என்றதனான், ஆண்
என்றும் விமை என்றும் வருவன தபால்வன பகாள்க என்பர்
இளம்பூரைர்.
களிறு என்று விதந்து கூறுதல் யாமனக்கு உாியதாகும்.
பன்றியின்கண்ணும் ஆண்பாமலக் களிறு என்று கூறுதல்
நீக்கப்பைாது என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
தவழக் குாித்தத விதந்துகளி பறன்றல் (ைர.35)
தகழற் கண்ணுங் கடிவமர இன்தற (ைர.36)
என்னும் நூற்பாக்கள் சுட்டும்.
புல்வாய், புலி, உமழ, ைமர, கவாி, கராம் ஆகிய அறுவமக
உயிர்களும் ஒருத்தல் என்னும் ஆண்பாற் பபயரால் வழங்குதல் ைரபு.
யாமனயும் பன்றியும் ஒருத்தல் என்னும் ஆண்பாற் பபயரால்
வழங்கப்படும். எருமையினும் ஆைிமன ஒருத்தல் என்று
கூறப்படும். இதமன,
புல்வாய் புலிஉமழ ைமரதய கவாி
பசால்லிய கராதைா பைாருத்தல் ஒன்றும் (ைர.37)
வார்தகாட் டியாமனயும் பன்றியும் அன்ன (ைர.38)
ஏற்புமைத் பதன்ப எருமைக் கண்ணும் (ைர.39)
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும்.
பன்றி, புல்வாய், உமழ, கவாி என்னும் நான்கு உயிர்களிலும்
ஆைிமன ஏறு என்னும் பபயரால் கூறுதல் ைரபு. எருமை, ைமர,
பபற்றம் ஆகிய உயிர்களும் ஏறு என வழங்கப்படும்.கைலில் வாழும்
சுறாவும் ஏறு என்னும் பபயர் பபறும். இதமன,
பன்றி புல்வாய் உமழதய கவாி
என்றிமவ நான்கும் ஏபறனற் குாிய (ைர.40)
எருமையும் ைமரயும் பபற்றமும் அன்ன (ைர.41)

389
 கைல்வாழ் சுறாவும் ஏபறனப் படுதை (ைர. 42)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.
பபற்றம், எருமை, புலி, ைமர, புல்வாய் என்னும் ஐந்து
உயிர்களிலும் ஆைிமனப் தபாத்து என வழங்குதல் ைரபு. நீருள்
வாழும் முதமல முதலாயினவற்றுள் ஆண்பால் தபாத்து எனக்
கூறுதற்கு உாியதாகும். ையில், எழால் என்பனவற்றுள் ஆைிமனப்
தபாத்து என வழங்குதல் பபரும்பான்மையாகும். இதமன,
பபற்றம் எருமை புலிைமர புல்வாய்
ைற்றிமவ எல்லாம் தபாத்பதனப் படுதை (ைர. 43)
நீர்வாழ் சாதியும் அதுபபறற் குாிய (ைர.44)
ையிலுபைழா அலும் பயிலத் ததான்றும் (ைர.45)
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும்.
இரமல என்னும் பபயரும் கமல என்னும் பபயரும்
புல்வாயில் ஆண்பாற்கு உாியதாகும். இவற்றுள் கமல என்னும்
பபயர் உமழக்கும் முசுவிற்கும் உாித்தாகும் என்பர் பதால்காப்பியர்.
இதமன,
இரமலயும் கமலயும் புல்வாய்க் குாிய (ைர. 46)
கமலபயன் காட்சி உமழக்கும் உாித்தத
நிமலயிற் றப்பபயர் முசுவின் கண்ணும் (ைர.47)
என்னும் நூற்பாக்கள் சுட்டும்.
தைாத்மத, தகர், உதள், அப்பர் என்னும் பபயர்கள் யாட்டில்
ஆண்பாற்கு உாியனவாகும். இதமன,
தைாத்மதயும் தகரும் உதளும் அப்பரும்
யாத்த என்ப யாட்டின் கண்தை (ைர.48)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
ையில் அல்லாத புள்ளின்கண் ஆண்பபயர் தசவல் என்று
கூறப்படும். இதமன,
தசவற் பபயர்க்பகாமை சிறபகாடு சிவணும்
ைாயிருந் தூவி ையிலலங் கமைதய (ைர.49)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
ஆற்றல் உமையதாகிய ஆண்பாற்கு எல்லாம் ஏற்மற என்னும்
பபயர் உாியதாகும். இது ஏற்புழிக்தகாைல் என்பதால்

390
அஃறிமைக்கண்ணும் பகாள்ளப்படும் என்பர் இளம்பூரைர்.
இதமன,
ஆற்றபலாடு புைர்ந்த ஆண்பாற் பகல்லாம்
ஏற்மறக் கிளவி உாித்பதன பைாழிப (ைர.50)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
ஆண்பால் உயிபரல்லாம் ஆண் என்னும் பபயர் பபறும்.
பபண்பால் உயிபரல்லாம் பபண் என்னும் பபயர் பபறும். அவ்விரு
வமகக்கும் அறிகுறி காண்ைலான் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
ஆண்பால் எல்லாம் ஆபைனற் குாிய
பபண்பால் எல்லாம் பபண்பைனற் குாிய
காண்பமவ அமவயமவ அப்பா லான. (ைர.51)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

14.3 பபண்பாற் பபயர்கள்

தபமை, பபமை, பபட்மை, பபண், மூடு, நாகு, கைமை,

அளகு, ைந்தி, பாட்டி, பிமை, பிைவு, பிடி என்னும் பதின்மூன்று
பபயர்களும் பபண்பாற் பபயர்களாகும் என்பர் பதால்காப்பியர்.
இதமன,
தபமையும் பபமையும் பபட்மையும் பபண்ணும்
மூடும் நாகும் கைமையும் அளகும்
ைந்தியும் பாட்டியும் பிமையும் பிைவும்
அந்தஞ் சான்ற பிடிபயாடு பபண்தை (ைர.3)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
பிடி என்னும் பபண்பாற்பபயர் ஆமனயின் (யாமன) தைலது
என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
பிடிபயன் பபண்பபயர் யாமன தைற்தற (ைர.52)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.
பபட்மை என்னும் பபயர் ஒட்ைகம், குதிமர, கழுமத, ைமர
என்னும் நான்கிற்கும் பபண்பாற்குப் பபயராகும். பபட்மை என்னும்
பபயருக்குப் பறமவகளுள் பபண்பாலுக்கு வழங்குதல் ைரபாகும்.
இதமன,

391
 ஒட்ைகம் குதிமர கழுமத ைமரயிமவ
பபட்மை பயன்னும் பபயர்க்பகாமைக் குாிய (ைர.53)
புள்ளும் உாிய அப்பபயர்க் பகன்ப (ைர.54)
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும்.
தபமை என்னும் பசால்லும் பபமை என்னும் பசால்லும்
ஆராயுைிைத்து பபட்மை என்பததனாடு ஒன்றும். இதமன,
தபமையும் பபமையும் நாடின் ஒன்றும் (ைர.55)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இது புள்ளிமன அடுத்து மவத்தமையால்
தபமை, பபமை என்பன புள்ளின்பின் வருதல் பபரும்பான்மை
என்பர் இளம்பூரைர்.
தகாழியும் கூமகயும் அளகு எனப்படும். இப் பபயமர ையிலில்
பபண்பாற்கும் உாித்தாக வழங்குதல் ைரபு. இதமன,
தகாழி கூமக ஆயிரண் ைல்லமவ
சூழுங் காமல அளபகனல் அமையா(ைர.56)
பபண்பா லான
அப்பபயர்க் கிழமை ையிற்கு முாித்தத (ைர.57)
என்னும் நூற்பாக்கள் உைர்த்தும்.
புல்வாய், நவ்வி, உமழ, கவாி என்னும் நான்கிற்கும் பிமை
என்னும் பபண்மைப் பபயர் வழங்குதல் ைரபாகும். இதமன,
புல்வாய் நவ்வி உமழதய கவாி
பசால்வாய் நாடிற் பிமைபயனப் படுதை (ைர.58)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.
பன்றி, புல்வாய், நாய் என்னும் மூன்றிற்கும் பபண்பாற்குப்
பிைவு என்னும் பபயர் பபாருந்தி வரும். பிைவல் என்னும்
பபயராலும் வழங்கப்பபறும். இதமன,
பன்றி புல்வாய் நாபயன மூன்றும்
ஒன்றிய என்ப பிைபவன் பபயர்க்பகாமை (ைர.59)
பிைவல் எனினும் அவற்றின் தைற்தற (ைர.60)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.
பபற்றம், எருமை, ைமர என்னும் மூன்றிற்கும் ஆ என்னும்
பபண்பாற் பபயர் உாியதாகும். இமவ நாகு என்னும்
பபண்பாற்பபயராலும் வழங்கப்பபறும். நீர் வாழ்வனவற்றுள் நந்து

392
என்பதற்கும் நாகு என்னும் பபண்பாற் பபயர் வழங்கப்பபறும்.
இதமன,
பபற்றமும் எருமையும் ைமரயும் ஆதவ (ைர.61)
எருமையும் ைமரயும் பபற்றமும் நாதக (ைர.63)
நீர்வாழ் சாதியுள் நந்தும் நாதக (ைர.64)
என்னும் நூற்பாக்கள் சுட்டும்.
பபண் என்னும் பபயரும் பிைவு என்னும் பபயரும் ைக்களிற்
பபண்பாற்கு வழங்குவது ைரபாகும். இதமன,
பபண்ணும் பிைவு ைக்கட் குாிய (ைர.62)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
மூடு, கைமை என்னும் பபண்பாற் பபயர்கள் ஆட்டின்
பபண்பாலுக்கு உாியதாகும். பாட்டி என்னும் பபண்பாற் பபயர்
பன்றி, நாய் என்னும் உயிர்களின் பபண்பாற்கு வழங்கப்பபறும்.
பாட்டி என்னும் பபயமர நாியின் பபண்பாற்கும் வழங்குவது
ைரபாகும். இதமன,
மூடுங் கைமையும் யாைல பபறாஅ (ைர.65)
பாட்டி என்ப பன்றியும் நாயும் (ைர.66)
நாியும் அற்தற நாடினர் பகாளிதன (ைர.67)
என்னும் நூற்பாக்கள் விளக்கும்.
குரங்கு, முசு, ஊகம் ஆகிய மூன்றின் பபண்பாலும் ைந்தி
என்னும் பபயர் பபறும். இதமன,
குரங்கும் முசுவும் ஊகமும் ைந்தி (ைர.68)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

14.4 கடியலாகா வழக்குகள்

இளமைப்பபயர்கள், ஆண்பாற் பபயர்கள், பபண்பாற்

பபயர்கள் ஆகியவற்மற விாித்துமரத்த பதால்காப்பியர்
கடியலாகாத வழக்குகமள அதிகாரப் புறனமையாக எடுத்துமரப்பர்.
ஆண்குரங்மகக் கடுவன் என்று பசால்லுதலும், ஆந்மதமயக்
தகாட்ைான் என்று கூறுதலும், கிளிமயத் தத்மத என்று
பசால்லுதலும் பவருகிமனப் பூமச என்று கூறுதலும்

393
ஆண்குதிமரமயச் தசவல் என்று உமரத்தலும் பன்றிமய ஏனம்
என்று பசால்லுதலும் ஆண் எருமைமயக் கண்டி என்று
பசால்லுதலும் வழக்கில் உள்ளதால் அமவ நீக்கப்பைா என்பமதக்
கைப்பாடு அறிந்ததார் கூறுவர் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
குரங்கினுள் ஏற்மறக் கடுவன் என்றலும்
ைரம்பயில் கூமகமயக் தகாட்ைான் என்றலும்
பசவ்வாய்க் கிள்மளமயத் தத்மத என்றலும்
பவவ்வாய் பவருகிமனப் பூமச என்றலும்
குதிமரயுள் ஆைிமனச் தசவல் என்றலும்
இருள்நிறப் பன்றிமய ஏனம் என்றலும்
எருமையுள் ஆைிமனக் கண்டி என்றலும்
முடிய வந்த வழக்கின் உண்மையிற்
கடிய லாகா கைனறிந் ததார்க்தக. (ைர.69)

என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

14.5 உயிர்ப்பாகுபாடு

பதால்காப்பியர் உலகத்துப் பல்லுயிமரயும் ஓரறிவு முதல்

ஆறறிவு வமர அறுவமகயாகப் பாகுபடுத்தி உைர்த்துவது
சிறப்பிற்குாியதாகும். ஓரறிவுயிர் என்பது உைம்பினால் அறியும்
திறன் பகாண்ைதாகும். ஈரறிவுயிர் என்பது உைம்பினானும்
வாயினானும் அறியும் திறன் பகாண்ைதாகும். மூவறிவுயிர் என்பது
உைம்பினானும் வாயினானும் மூக்கினானும் அறியும் திறன்
பகாண்ைதாகும். நாலறிவுயிர் என்பது உைம்பினானும் வாயினானும்
மூக்கினானும் கண்ைினானும் அறியும் திறன் பகாண்ைதாகும்.
ஐயறிவுயிர் என்பது உைம்பினானும் வாயினானும் மூக்கினானும்
கண்ைினானும் பசவியினானும் அறியும் திறன் பகாண்ைதாகும்.
ஆறறிவுயிர் என்பது உைம்பினானும் வாயினானும் மூக்கினானும்
கண்ைினானும் பசவியினானும் ைனத்தினானும் அறியும் திறன்
பகாண்ைதாகும். இதமனத் பதளிவாக அறிந்ததார் பநறிமுமறயாக
உைர்த்தியுள்ளனர் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
ஒன்றறி வதுதவ உற்றறி வதுதவ
இரண்ைறி வதுதவ அதபனாடு நாதவ
மூன்றறி வதுதவ அவற்பறாடு மூக்தக
நான்கறி வதுதவ அவற்பறாடு கண்தை

394
 ஐந்தறி வதுதவ அவற்பறாடு பசவிதய
ஆறறி வதுதவ அவற்பறாடு ைனதன
தநாிதின் உைர்ந்ததார் பநறிப்படுத் தினதர (ைர.27)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இளம்பூரைர் உைம்பினால் அறிதல்
முதல் ைனத்தினால் அறிதல் வமர ஒவ்பவான்மறயும் அதன்
இயல்புகமள விளக்குதல் ைனங்பகாள்ளத்தக்கதாகும். “இவ்வாறு
அறிதலாவது, உைம்பினால் பவப்பம் தட்பம் வன்மை பைன்மை
அறியும். மூக்கினால் நன்னாற்றம் தீய நாற்றம் அறியும். கண்ைினால்
பவண்மை, பசம்மை, பபான்மை, பசுமை, கருமை, பநடுமை,
குறுமை, பருமை, தநர்மை, வட்ைம், தகாைம், சதுரம் என்பன
அறியும். பசவியினால் ஓமச தவறுபாடும், பசாற்படும் பபாருளும்
அறியும். ைனத்தினாலறியப்படுவது, இது தபால்வன
தவண்டுபைனவும், இதுபசயல் தவண்டுபைனவும், இஃது
எத்தன்மைபயனவும் அனுைானித்தல். அனுைானைாவது, புமக
கண்ைவழி பநருப்புண்மை கட்புலன் அன்றாயினும் அதன்கண்
பநருப்பு உண்பைன்று அனுைானித்தல்” என இளம்பூரைர் நுட்பைாக
உமர கூறுவர்.

14.5.1 ஓரறிவுயிர்

புல்லும் ைரமும் என்று பசால்லப்பட்ை இரண்டு வமகயும்

உைம்பினாலறியும் ஓரறிவுயிர் ஆகும். அக்கிமளப் பிறப்பு பிறவும்
உள என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
புல்லும் ைரனும் ஓரறி வினதவ
பிறவும் உளதவ அக்கிமளப் பிறப்தப (ைர.28)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். பிற ஆவன பகாட்டியும் தாைமரயும்
கழுநீரும் தபால்வன என்பர் இளம்பூரைர். புறவயிர்ப்பு உமையன
புல் என்றும் அக(உள்)வயிர்ப்பு உமையன ைரம் என்றும் விளக்குவர்
பதால்காப்பியர்.இதமன,
புறக்கா ழனதவ புல்பலனப் படுதை (ைர.86)
அகக்கா ழனதவ ைரபைனப் படுதை (ைர.87)
என்னும் நூற்பாக்கள் விளக்கும். பதங்கு, பமன, கமுகு, மூங்கில்
முதலானமவ புல் வமகயில் அைங்கும் என்பர் இளம்பூரைர்.

395
 ததாடு, ைைல், ஓமல, ஏடு, இதழ், பாமள, ஈர்க்கு, குமல என்று
பசால்லப்பட்ை உறுப்பின் பபயபரல்லாம் புல்லாகிய
உறுப்பின்கண்தை வரும் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
ததாதை ைைதல ஓமல என்றா
ஏதை இததழ பாமள என்றா
ஈர்க்தக குமலதய தநர்ந்தன பிறவும்
புல்பலாடு வருபைனச் பசால்லினர் புலவர் (ைர.88)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். இதனால் புற வயிர்ப்பும் உள்
வயிர்ப்பும் இல்லாதனவற்றுள் ஒரு சாரன இவ்வமகப்பட்ை உறுப்புப்
பபயருமையனவாகி இமவயும் புல்பலனப்படும் என்றவாறு.
அமவயாவன, வாமழ, ஈந்து, தாைமர, கழுநீர் என்றித் பதாைக்கத்தன
என்பர் இளம்பூரைர்.
இமல, முறி, தளிர், ததாடு, சிமன, குமழ, பூ, அரும்பு, நமன
என்று பசால்லப்பட்ை உறுப்புப் பபயர் ைரத்துக்கு அங்கைாகும்.
இதமன,
இமலதய முறிதய தளிதர ததாதை
சிமனதய குமழதய பூதவ அரும்தப
நமனதய உள்ளுறுத்த அமனயமவ எல்லாம்
ைரபனாடு வரூஉங் கிளவி என்ப (ைர. 89)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இதனாதன புற வயிர்ப்பும் உள்
வயிர்ப்பும் இல்லாதனவற்றுள் ஒருசாரன இவ்வுறுப்புப் பபயர்
உமையன ைரபைனப் படும் என்று பகாள்க. அமவயாவன, முருக்கு,
தைக்கு முதலாயின என்பர் இளம்பூரைர்.
காய், பழம், ததால், பசதிள், வீழ் என்னும் உறுப்புப் பபயர் புல்,
ைரன் என்னும் இருவமகக்கும் பபாதுவானமவயாகும். இதமன,
காதய பழதை ததாதல பசதிதள
வீதழா பைன்றாங்கு அமவயும் அன்ன (ைர.90)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். தாமழ பூவுமைத் தாகலானும் தகாடுமைத்
தாகலானும் புற வயிர்ப்பு இன்மையானும் ைரம் எனப்படுைாயினும்
புல் என்றல் பபரும்பான்மை என்பர் இளம்பூரைர்.

14.5.2 ஈரறிவுயிர்

நந்தும் முரளும் என்று பசால்லப்பட்ை இரண்டு வமகயும்

உைம்பினானும் வாயினானும் அறியும் ஈரறிவுயிர் ஆகும். அக்கிமளப்
பிறப்பு பிறவும் உள என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,

396
 நந்தும் முரளும் ஈரறி வினதவ
பிறவும் உளதவ அக்கிமளப் பிறப்தப (ைர.29)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். நந்து என்றதனால் சங்கு, நத்மத, அலகு,
பநாள்மள என்பன பகாள்க. முரள் என்றதனால் இப்பி, கிளிஞ்சில்,
ஏரல் என்பன பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர்.

14.5.3 மூவறிவுயிர்

சிதலும் எறும்பும் என்று பசால்லப்பட்ை இரண்டு வமகயும்

உைம்பினானும் வாயினானும் மூக்கினானும் அறியும் மூவறிவுயிர்
ஆகும். அக்கிமளப் பிறப்பு பிறவும் உள என்பர் பதால்காப்பியர்.
இதமன,
சிதலும் எறும்பும் மூவறி வினதவ
பிறவும் உளதவ அக்கிமளப் பிறப்தப (ைர.30)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். பிற ஆவன அட்மை முதலாயின என்பர்
இளம்பூரைர்.

14.5.4 நாலறிவுயிர்

நண்டும் தும்பியும் என்று பசால்லப்பட்ை இரண்டு வமகயும்

உைம்பினானும் வாயினானும் மூக்கினானும் கண்ைினானும்
அறியும் நாலறிவுயிர் ஆகும். அக்கிமளப் பிறப்பு பிறவும் உள என்பர்
பதால்காப்பியர். இதமன,
நண்டும் தும்பியும் நாலறி வினதவ
பிறவும் உளதவ அக்கிமளப் பிறப்தப (ைர.31)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். பிறவும் என்றதனான் ஞிைிறு, சுரும்பு
என்பன பகாள்க என்பர் இளம்பூரைர்.

14.5.5 ஐயறிவுயிர்

நாற்கால் விலங்கும் புள்ளும் என்று பசால்லப்பட்ை

இரண்டு வமகயும் உைம்பினானும் வாயினானும் மூக்கினானும்
கண்ைினானும் பசவியினானும் அறியும் ஐயறிவுயிர் ஆகும்.
அக்கிமளப் பிறப்பு பிறவும் உள என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
ைாவும் புள்ளும் ஐயறி வினதவ
பிறவும் உளதவ அக்கிமளப் பிறப்தப (ைர.32)

397
என்னும் நூற்பா சுட்டும். பிற ஆவன, தவழ்வனவற்றுள் பாம்பு
முதலாயினவும் நீருள் வாழ்வனவற்றுள் ைீனும் முதமலயும் ஆமையும்
முதலாயினவுங் பகாள்ளப்படும் என்பர் இளம்பூரைர்.

14.5.6 ஆறறிவுயிர்

உைம்பினானும் வாயினானும் மூக்கினானும் கண்ைினானும்

பசவியினானும் ைனத்தினானும் அறியும் திறன் பகாண்ை ைக்கள்
ஆறறிவுயிர் எனப்படுவர். அக்கிமளப் பிறப்பு பிறவும் உள என்பர்
பதால்காப்பியர். இதமன,
ைக்கள் தாதை ஆறறி வுயிதர
பிறவும் உளதவ அக்கிமளப் பிறப்தப (ைர. 33)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். பிற ஆவன, ததவர், அசுரர், இயக்கர்
முதலாயிதனார் பிறப்புகள் என்பர் இளம்பூரைர்.
விலங்கினுள் ஒருசாரனவும் ஆறறிவு உயிராகும் என்பர்
பதால்காப்பியர். இதமன,
ஒருசார் விலங்கும் உளபவன பைாழிப (ைர.34)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். அமவயாவன, கிளியுங் குரங்கும்
யாமனயும் முதலாயின என்பர் இளம்பூரைர்.

14.6 நால்வமக வருைத்தார் ைரபு

அந்தைர், அரசர், வைிகர், தவளாளர் என்னும் பாகுபாடு

நால்வமக வருைம் எனப்படும். பதால்காப்பியர்
புறத்திமையியலின் வாமகத்திமையில் இப்பாகுபாடு
அடிப்பமையில் வமகப்படுத்தியிருப்பர். அவ்வமகயில் ைரபியல்
நால்வமக வருைத்தார்க்குாிய ைரபுகமளக் கூறுகிறது.

14.6.1 அந்தைர் ைரபு

நூல், கரகம், முக்தகால், ைமை என்பன ஆராயுங்காலத்து

அந்தைர்க்குாியன என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
நூதல கரகம் முக்தகால் ைமைதய
ஆயுங்காமல அந்தைர்க் குாிய (ைர.71)

398
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.
அந்தைாளர்க்கு அரசர் தன்மையும் வமரவின்று என்பர்
பதால்காப்பியர். இதமன,
அந்தைா ளர்க்கு அரசுவமர வின்தற (ைர.83)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இளம்பூரைர் இதன் உமரயில்,
“அைாத்திய நிமலயும் தசனாபதி நிமலயும் பபற்ற அந்தைாளர்க்கு
அரசர் தன்மையும் வமரவின்று. அஃதாவது, ைந்திாி
புதராகிதனாகியவழிக் பகாடியும் குமையும் கவாியும் தாரு
முதலாயின அரசராற் பபற்று அவதராடு ஒரு தன்மையராகியிருத்தல்”
என்பர்.

14.6.2 அரசர் ைரபு

பமை, பகாடி, குமை, முரசு, புரவி, களிறு, ததர், தார், முடி

என்னும் ஒன்பதும் அரசர்க்குாியனவாகும். இதமன,
பமையும் பகாடியுங் குமையும் முரசும்
நமைநவில் புரவியுங் களிறுந் ததரும்
தாரும் முடியும் தநர்வன பிறவும்
பதாிவுபகாள் பசங்தகால் அரசர்க் குாிய (ைர.72)
என்னும் நூற்பா சுட்டும். பிறவும் என்றதனான், ஆரமும் கழலும்
எல்லாம் அரசர்க்குாிய என்றவாறு என்பர் இளம்பூரைர்.
அந்தைர்களுக்கு உாியனவற்றுள் அரசர்க்கு ஒன்றி வரும்
பபாருள்களும் உள்ளன என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
அந்த ைாளர்க்கு உாியவும் அரசர்க்கு
ஒன்றிய வரூஉம் பபாருளுைா ருளதவ (ைர.73)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். அமவ நாலுபதாழில்: ஈதல், தவட்ைல்,
தவட்பித்தல், ஓதல் என்பர் இளம்பூரைர்.

14.6.3 அந்தைர், அரசர் இருவர்க்கும் பபாதுைரபு

பாிசில் பாைாண்திமைத் துமறக் கிழமைப்பபயர்,

பநடுந்தமக, பசம்ைல் என்னும் சிறப்புப்பபயர்கள், பிறபபயர்கள்

399
ஆகியவற்மறப் பபாருத்தப்பாடு கருதிச் பசால்லுதல் அந்தைர்,
அரசர் ஆகிய இருவர்க்கும் உாிய பபாது ைரபாகும். இதமன,
பாிசில் பாைாண் திமைத்துமறக் கிழமைப்பபயர்
பநடுந்தமக பசம்ைல் என்றிமவ பிறவும்
பபாருந்தச் பசால்லுதல் அவர்க்குாித் தன்தற (ைர.74)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இதற்கு இளம்பூரைர்,
“இப்பபாருண்மையும் அரசர்க்கும் உாித்து அந்தைர்க்கும் உாித்து”
என விளக்குவர். ஆனால் தபராசிாியர், “இவ்வாறு புமனந்துமர
வமகயாற் பசால்லினல்லது சாதி வமகயாற் கூறுதல் அந்தைர்க்கு
உாித்தன்று” என விளக்குவர். தைலும், “பாிசில் – பாிசில்
கைாநிமலயும் பாிசில் விமையும் தபால்வன; பாைாண்திமைத்
துமறக்கிழமைப்பபயர் – பாைாண் திமைக்குாிய
மகக்கிமளப்பபாருள் பற்றியும், பகாமைத்பதாழில் பற்றியும் பபறும்
பபயர்; அமவ காமள, இமளதயான் என்பன தபால்வன” என்றும்
விளக்குவர்.

14.6.4 வைிகர் ைரபு

வாைிகம் பசய்து வாழும் வாழ்க்மக ‘மவசியன்’ எனப்படும்

வைிகர்க்கு உாியதாகும். பநல்லு, காைம், வரகு, இறுங்கு, திமன,
சாமை, புல்லு, தகாதும்மப எனப்படும் எண்வமக உைவுகமள
உண்ைாக்குகின்ற உழவுத்பதாழிலும் வாைிகர்க்கு வமரயார்.
கண்ைியும் தாரும் மவசியர்க்குச் பசால்லப்பபறும். இதமன,
மவசியன் பபறுதை வாைிக வாழ்க்மக (ைர.78)
பைய்பதாிவமகயின் எண்வமக உைவின்
பசய்தியும் வமரயார் அப்பா லான (ைர. 79)
கண்ைியும் தாரும் எண்ைினர் ஆண்தை (ைர.80)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.

14.6.5 அரசர், வைிகர் அல்லாததார்க்கு உாிய ைரபு

அரசரும் வைிகரும் அல்லாததார்க்குப் பமைக்கல வமக

கூறப்பபறார் என்பர். இதமன,
இமையிரு வமகதயார் அல்லது நாடிற்

400
 பமைவமக பபறாஅர் என்ைனார் புலவர் (ைர.77)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இதனால் அந்தைரும் தவளாளரும்
பமைக்கல வமக பபறார் என்பது விளங்கும்.

14.6.6 தவளாளர் ைரபு

தவளாண் ைாந்தர்க்குத் பதாழில் உழதவ ஆகும். தவந்தரான்

ஏவப்பட்ை பதாழிலினான் பமையும் கண்ைியும் தவளாண்
ைாந்தர்க்கும் உளவாகும். இதமன,
தவளாண் ைாந்தர்க்கு உழுதூண் அல்லது
இல்பலன பைாழிப பிறவமக நிகழ்ச்சி (ைர.81)
தவந்துவிடு பதாழிலிற் பமையுங் கண்ைியும்
வாய்ந்தனர் என்ப அவர்பபறும் பபாருதள (ைர.82)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.

14.6.7 வைிகர், தவளாளர் ைரபு

வில், தவல், கழல், கண்ைி, தார், ஆரம், ததர், ைா என

பசால்லப்பட்ைனபவல்லாம் ைன்னனாற் பபற்ற ைரபினான்
மவசியர்க்கும் தவளாளர்க்கும் உாியவாகும். இதமன,
வில்லும் தவலுங் கழலுங் கண்ைியும்
தாரும் ஆரமுந் ததரும் ைாவும்
ைன்பபறு ைரபின் ஏதனார்க் குாிய (ைர. 84)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இவர்களுள்ளும் இழிந்த ைாந்தர்க்கு
அமவ உளவாகக் கூறப்பைாது. இதமன,
அன்ன ராயினும் இழிந்ததார்க் கில்மல (ைர.85)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். இதன் உமரயில் இளம்பூைர் ,
“தைற்பசால்லப்பட்ை
ைன்னனான் வில்லு முதலாயின பபற்ற
ைரபினராய நான்கு குலத்தினும் இழிந்த ைாந்தர்க்கு அமவ
உளவாகக் கூறப்பைா பவன்றவாறு. எனதவ அவரவர்க்கு
உாியவாற்றாற் கூறப்பபறும் என்றவாறு” என்பர். இதில் நான்கு
குலம் என அந்தைர், அரசர், வைிகர், தவளாளர் என்னும்
நால்வமரயும் சுட்டுவது குறிப்பிைத்தக்கதாகும்.

401
14.6.8 நால்வர்க்கும் பபாது ைரபு

நகரும் (ஊர்) பபயரும் இயற்பபயரும் சிறப்புப் பபயரும்

தத்தம் பதாழிற்தகற்ற கருவியும் எல்லாமரயும் சார்த்தி அமவயமவ
வருதல் பபறும் என்பது நால்வர்க்கும் பபாதுவான ைரபாகும்.
இதமன,
ஊரும் பபயரும் உமைத்பதாழிற் கருவியும்
யாரும் சார்த்தி அமவயமவ பபறுதை (ைர.75)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும். அவ்வாதற தமலமைக்
குைமுமையராகக் கூறுதலும் தத்தைக்தகற்ற நிமலமைக்குப்
பபாருந்துைாறு நிகழ்த்துப என்றும் கூறுவர். இதமன,
தமலமைக் குைச்பசாலுந் தத்தைக் குாிய
நிமலமைக் தகற்ப நிகழ்த்துப என்ப (ைர.76)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். எனதவ இறப்பவுயர்தல், இறப்பவிழிதல்
ஆகாபவன்றவாறாம் என்பர் இளம்பூரைர். இறப்ப என்பதற்கு
‘அதிகைாக’ என்று பபாருள்படும். அதிகைாக உயர்த்திக் கூறுதலும்
அதிகைாக இழித்துக் கூறுதலும் இல்லாைல் அவரவர் இயல்பிற்தகற்ப
தமலமைக் குைத்மதப் பபாருத்திக் கூறுதல் ைரபு ஆகும்.

14.7 வழக்கு, பசய்யுள் ைரபுகள்

உலகைானது நிலம், தீ, நீர், வளி, விசும்பு ஆகிய

ஐம்பபரும்பூதங் கலந்த ையக்கைாதலான், உலகப்பபாருள்கமள
இருதிமையும் ஐம்பாலும் வழாைல் திாிபுபைாத பசால்தலாதை
தழுவுதல் தவண்டும் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
நிலம்தீ நீர்வளி விசும்தபா மைந்துங்
கலந்த ையக்கம் உலகம் ஆதலின்
இருதிமை ஐம்பால் இயபனறி வழாமைத்
திாிவில் பசால்பலாடு தழாஅல் தவண்டும் (ைர.91)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இதில் பதால்காப்பியர் ‘இயபனறி
வழாமை’, ‘திாிவில் பசால்’ என இரண்டில் ‘இயபனறி வழாமை’
என்று கூறுவதத தபாதுைானாலும் அது முழுமையான பபாருமள
உைர்த்தாது என்பதானாதலதய ‘திாிவில் பசால்’ என்பமதயும்
தசர்த்துக் கூறியுள்ளார் என்பது இளம்பூரைர் கருத்து. ‘குழவி’

402
என்பது உயர்திமைக்கண் வாின் அதற்குாிய பாலாற் கூறாது
அஃறிமைக்குாிய பாலாற் கூறப்படுதலின், அவ்வமகயான் வருவது
வழுவாயினும் திாிவில் பசால் என்றதனான் அதுவும் அைக்கிக்
கூறினான் என்பர்.
பசய்யுட்கள் ைரபு வழிப்பட்ை பசால்லினால் பசய்ய
தவண்டுதலின், இவ்வாறு பசால்லப்பட்ை ைரபு நிமலயில் திாிதல்
பசய்யுட்கு இல்மல. எனதவ எந்த ஒரு பசய்யுளும் ைரபியலில்
ஓதப்பட்ை ைரபினால் பசய்யதவண்டும் என்பர் பதால்காப்பியர்.
இதமன,
ைரபுநிமல திாிதல் பசய்யுட் கில்மல
ைரபு வழிப்பட்ை பசால்லி னான (ைர.92)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். ‘பசய்யுட்கில்மல’ என்று கூறியதனால்
வழக்கினுள் சில திாியவும் பபறும். அமவ வழக்கினுள் ஆைிமனப்
தபாத்து என்றல் என்பர் இளம்பூரைர்.
ைரபு நிமல திாிந்து வாின் பபாருள் தவறுதவறாகும். எனதவ
ைரபு நிமல திாிதல் வழு என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
ைரபுநிமல திாியிற் பிறிது பிறிதாகும் (ைர.93)
என்னும் நூற்பா சுட்டும்.
நூலின் நிகழ்ச்சி உயர்ந்ததார்ைாட்டு ஆதலான், வழக்கு என்று
பசால்லப்பட்ைது உயர்ந்ததார் தைலது என்பர் பதால்காப்பியர்.
இதமன,
வழக்பகனப் படுவது உயர்ந்ததார் தைற்தற
நிகழ்ச்சி அவர்கட் ைாக லான (ைர.94)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

14.8 நூலின் வமககள்

ைரபு என்பது நூற்கு இன்றியமையாத இயல்பாகும்.

அவ்வியல்பு திாியாத ைரபுமையவாகி உமரக்கப்படும் நூல் இரண்டு
வமகப்படும். ஒன்று முதனூல்; ைற்பறான்று வழிநூல். விமனயின்
நீங்கி விளங்கிய அறிவிமனயுமைய முமனவனால் எழுதப்பட்ைது
முதனூலாகும். முமனவனாகிய முதல்வன் கண்ை நூல் வழிதய
பசய்வது வழி நூலாகும். இதமன,
ைரபுநிமல திாியா ைாட்சிய வாகி
உமரபடு நூல்தாம் இருவமக நிமலய

403
 முதலும் வழியுபைன நுதலிய பநறியின (ைர.95)
விமனயின் நீங்கிய விளங்கிய அறிவின்
முமனவன் கண்ைது முதனூ லாகும் (ைர.96)
வழிபயனப் படுவது அதன்வழித் தாகும் (ைர.97)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.
வழிநூல் எனப்படுவது பதாமக நூல், விாிநூல், பதாமகவிாி
நூல், பைாழிபபயர்ப்பு நூல் என நான்கு வமகப்படும்.
முதனூலாசிாியன் விாித்துச் பசய்ததமனத் பதாகுத்துச் பசய்தல்
பதாமக நூல் எனப்படும். அவ்வாறு பதாகுத்துச் பசய்ததமன
விாித்துச் பசய்தல் விாி நூல் எனப்படும். பதாகுத்தும் விாித்தும்
பசய்தல் பதாமகவிாி நூல் எனப்படும். வைபைாழிப் பனுவமல
பைாழிபபயர்த்துத் தைிழ்பைாழியாற் பசய்தல் பைாழிபபயர்ப்பு நூல்
எனப்படும். இதமன,
வழியின் பநறிதய நால்வமகத் தாகும் (ைர.98)
பதாகுத்தல் விாித்தல் பதாமகவிாி பைாழிபபயர்த்து
அதர்ப்பை யாத்ததலாடு அமனைர பினதவ (ைர.99)
என்னும் நூற்பாக்கள் விளக்கும்.

14.8.1 நூற்கு இலக்கைம்

நூல் என்பது, சூத்திரத்தானும் காண்டிமகயானும்

பபாருண்தைற் கூறிய வமகயுமைத்தாக அமையும். பத்து வமகக்
குற்றமும் இல்லாைல் நுண்ைிதாகிய முப்பத்திரண்டு தந்திர
உத்திகதளாடு புைர்ந்து அமையும். இதமன,
ஒத்த சூத்திரம் உமரப்பிற் காண்டிமக
பைய்ப்பைக் கிளந்த வமகய தாகி
ஈமரங் குற்றமும் இன்றி தநாிதின்
முப்பத் திருவமக உத்திபயாடு புைாின்
நூபலன பைாழிப நுைங்குபைாழிப் புலவர் (ைர.100)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
சூத்திரத்திற்கு உமர விாித்துமரக்குைிைத்தும் சூத்திரப்
பபாருள் விளங்கக் காண்டிமக புைர்க்குைிைத்தும் விதித்தல்,
விலக்கல் என்னும் இரு வமகதயாடு கூைப் பபாருந்தின அமவ

404
ஆராய்ந்து புைர்க்கவும் பபறும். விதித்தல் என்பது ஆசிாியன்
இப்பபாருள் இவ்வாறு கூற தவண்டுபைன விதித்தல்; விலக்கல்
என்பது ஆசிாியன் இப்பபாருள் இவ்வாறு கூறப்பபறான் என
விலக்கல். இவ்வாறு, இவ்விரு பநறியும் பபாருந்துைாறு ஆராய்ந்து
பபாருள் உமரத்துக் பகாள்ளப்படும். இதமன,
உமரபயடுத் ததன்முன் யாப்பினும் சூத்திரம்
புமரதப உைன்பைக் காண்டிமக புைர்ப்பினும்
விதித்தலும் விலக்கலும் எனவிரு வமகபயாடு
புைர்ந்தமவ நாடிப் புைர்க்கவும் பபறுதை (ைர.101)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

14.8.2 சூத்திரத்தின் இலக்கைம்

நூலுக்கு அங்கைாகிய சூத்திரம், பதாகுத்தல், விாித்தல்,

பதாமகவிாி, பைாழிபபயர்ப்பு என்னும் நான்கு வமகயினும்
பசால்லப்பட்ை பபாருபளாடு பபாருந்தும். சில எழுத்தினான் இயன்ற
பசய்யுளாக அமையும். நூல் உமரக்கும் காலத்து அவ்வுமரயிற்
பபாருபளல்லாம் தன்னகத்து அைக்குதல், நுண்ைிய
பபாருண்மைபயாடு பபாருந்திய விளக்கமுமைத்தாதல், பகடுக்கல்
ஆகாத துமைச் சூத்திரங்கமள உமைத்தாதல், வமரயறுக்கப்பைாத
அாிய பபாருமள உமைத்தாதல், பலவற்றானும் பயமன ஆராய்தல்
ஆகிய இயல்புகள் பகாண்டு அமையும் என்பர் பதால்காப்பியர்.
இதமன,
தைற்கிளந் பதடுத்த யாப்பினுட் பபாருபளாடு
சில்வமக எழுத்தின் பசய்யுட் ைாகிச்
பசால்லுங் காமல உமரயகத் தைக்கி
நுண்மைபயாடு புைர்ந்த ஒண்மைத் தாகித்
துளக்கல் ஆகாத் துமைமை பயய்தி
அளக்கல் ஆகா அரும்பபாருட் ைாகிப்
பலவமக யானும் பயன்பதாி புமையது
சூத்திரத் தியல்பபன யாத்தனர் புலவர் (ைர.102)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.

14.8.3 காண்டிமக இலக்கைம்

காண்டிமக என்பதும் உமர என்பதும் சூத்திரத்திற்கு

எழுதப்படும் விளக்கங்களாகும். இவற்றுள் குற்றைில்லாத சூத்திரம்

405
பசான்ன இயல்பினான் ைமறவின்றி விளக்குவது காண்டிமக
எனப்படும். இதமன,
பழிப்பில் சூத்திரம் பட்ை பண்பிற்
கரப்பின்றி முடிவது காண்டிமக யாகும் (ைர.103)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும்.
காண்டிமகயாவது, சூத்திரத்திற் படுஞ் பசாற்பபாருமள
விட்டு நீங்குதலின்றி விாிபவாடு பபாருந்தும். அதாவது சூத்திரப்
பபாருமள ைிக அகலாது விளங்கும். சூத்திரப் பபாருமள விளக்கும்
ஏது பநறியான் அமையும். எடுத்துக்காட்டுகள் பபாருந்தி வரும்.
இவ்வாறு பபாருமள விளக்கும் பநறிமய உமையது காண்டிமக
என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
விட்ைகல் வின்றி விாிபவாடு பபாருந்திச்
சுட்டிய சூத்திர முடித்தற் பபாருட்ைா
ஏது நமையினும் எடுத்துக் காட்டினும்
தைவாங் கமைந்த பைய்ந்பநறித் ததுதவ (ைர.104)
என்னும் நூற்பா விளக்கும். இதற்கு இளம்பூரைர், “இம்ைமன
பநருப்புமைத்து என்றது சூத்திரப்பபாருள்; புமகயுமைத்து ஆதலான்
என்பது ஏது; அடுக்கமள தபால என்பது எடுத்துக்காட்டு” எனக்
காண்டிமகயானது சூத்திரப்பபாருள், ஏது, எடுத்துக்காட்டு என்ற
மூன்று இயல்புகமளயும் பகாண்ைமையும் என நுட்பைாக
விளக்குவர்.

14.8.4 உமர இலக்கைம்

சூத்திரத்தின் உட்பபாருமள ைட்டுைல்லாைல் அந்நூலில்

அமைந்த யாப்பிற்கும் பபாருந்த இன்றியமையாது இமயந்து வரும்
எல்லாவற்மறயும் பகாைர்ந்து பபாருந்த உமரப்பது உமர
எனப்படும் என்பர் பதால்காப்பியர். இதமன,
சூத்திரத் துட்பபாரு ளன்றியும் யாப்புற
இன்றி யமையா திமயபமவ எல்லாம்
ஒன்ற உமரப்பது உமரபயனப் படுதை (ைர.105)
என்னும் நூற்பா எடுத்துமரக்கும்.
ைறுதமலயாகக் தகட்கப்படும் வினாக்களுக்கு விமை
கூறுவதாகவும் ஐயப்பட்டு நிற்றலும் ைருண்டு நிற்றலும் நீக்கி,
தன்னூலானாதல் அப்பபாருள் முடிவுறக் கூறின நூலானாதல்

406
பதளிய ஒரு பபாருமள ஒற்றுமைப்படுத்துவதாகவும் இதுதவ
பபாருள் எனத் துைிவதாகவும் நிற்றல் உமரயின் இயல்பு என்பர்
புலவர். இதமன,
ைறுதமலக் கைாஅ ைாற்றமும் உமைத்தாய்த்
தன்னூ லானும் முடிந்தநூ லானும்
ஐயமு ைருட்மகயுஞ் பசவ்விதின் நீக்கித்
பதற்பறன ஒருபபாருள் ஒற்றுமை பகாளீஇத்
துைிபவாடு நிற்றல் என்ைனார் புலவர் (ைர. 106)
என்னும் நூற்பா விளக்கும்.

14.8.5 நூற் குற்றம்

நூலுக்குாியனவாக பசால்லப்பட்ை எல்லாக் குைங்களும்

ைறுதமலயாக அமையுைாயின் அது சிமதவின்பாற் படும். சிமதவு
என்பது பத்து வமகக் குற்றத்மதக் குறிக்கும். முதல் நூலின்கண்
சிமதவு இல்மல. வழிநூலின்கண் வல்லவன் புமனயாத வாரம்
(பசய்யுள்) தபால யாப்பினுள் சிமதவு அமையலாம் என்பர்
பதால்காப்பியர். இதமன,
பசால்லப்பட்ைன எல்லா ைாண்பும்
ைறுதமல யாயின் ைற்றது சிமததவ (ைர.107)
சிமதவில என்ப முதல்வன் கண்தை (ைர.108)
முதல்வழி யாயினும் யாப்பினுட் சிமதயும்
வல்தலான் புமனயா வாரம் தபான்தற (ைர.109)
என்னும் நூற்பாக்கள் எடுத்துமரக்கும்.

14.8.5.1 பத்துவமகக் குற்றங்கள்

சிமதபவனப் படுபமவ வமசயற நாடிற்

கூறியது கூறல் ைாறுபகாளக் கூறல்
குன்றக் கூறல் ைிமகபைக் கூறல்
பபாருளில கூறல் ையங்கக் கூறல்
தகட்தபார்க் கின்னா யாப்பிற் றாதல்
பழித்த பைாழியான் இழுக்கக் கூறல்
தன்னான் ஒருபபாருள் கருதிக் கூறல்
என்ன வமகயினும் ைனங்தகாள் இன்மை
அன்ன பிறவும் அவற்றுவிாி யாகும் (ைர. 110)

407
என்னும் நூற்பா பத்து வமகக் குற்றங்கமள விாித்துமரக்கும்.
 ஒருமுமற கூறியமத அந்நூலின்கண் திரும்பவும் கூறல்
கூறியது கூறலாகும்.
 ஒருமுமற கூறிய பபாருதளாடு ைாறுபடும் வமகயில் பின்னர்
கூறல் ைாறுபகாளக் கூறல் எனப்படும். முதலில் ‘தவம் நன்று’ என்று
கூறிய நூல் பின்பு ‘தவம் தீது’ என்றல்.
 ஒரு நூலில் விளக்க தவண்டிய பபாருள்களுள் சிலவற்மறக்
கூறாது விட்டுவிடுதல் குன்றக் கூறல் எனப்படும்.
 ஒரு நூலில் விளக்க தவண்டிய பபாருள்கள் ைட்டுைல்லாைல்
பதாைர்பில்லாத பபாருமளயும் விாித்துக் கூறல் ைிமகபைக் கூறல்
எனப்படும். அஃதாவது தைிழ் இலக்கைம் பசால்லுவான் எடுத்துக்
பகாண்ைான் வைபைாழி இலக்கைமும் கூறல் என்பர் இளம்பூரைர்.
 முன்னும் பின்னும் வருகின்ற பபாருண்மைக்குத்
பதாைர்பில்லாைல் பயனில்லாத பபாருமளக் கூறல் பபாருளில
கூறல் எனப்படும்.
 தகட்ைார்க்குப் பபாருள் விளங்குைாறு இல்லாைல் கூறல்
ையங்கக் கூறலாகும்.
 பபாருள் யாக்கப்பட்ை சூத்திரம் சந்த இன்பம் இல்லாைல்
இருத்தல் தகட்தபார்க்கு இன்னா யாப்பிற்றாதல் எனப்படும்.
 நூலாசிாியர் தான் ஒரு பபாருமள ஒரு வாய்பாட்ைாற்
ததர்ந்பதடுத்துப் பிறிபதாரு வாய்பாட்ைாற் கூறுதல் பழித்த
பைாழியான் இழுக்கக் கூறல் எனப்படும். அக்குறிப்பு உலகவழக்கு
இன்மையாற் பிறர்க்குப் புலப்பைாதாம்; அதனான் அதுவும்
குற்றைாயிற்று என்பர் இளம்பூரைர்.
 எழுத்தினானும் பசால்லினானும் பபாருளினானும் தகட்தபார்
ைனங்பகாள்ளுைாறு கூறாமை என்ன வமகயினும்
ைனங்தகாளின்மை எனப்படும்.
இப்பத்து வமகக் குற்றங்கள் ைட்டுைல்லாைல் ‘எதிர்ைறுத்து
உைர்தல்’ என்பமதயும் பதால்காப்பியர் குற்றைாகச் சுட்டுவர்.
இதமன,
எதிர்ைறுத்து உைாின்அத் திறத்தவும் அமவதய (ைர.111)
என்னும் நூற்பா உைர்த்தும். எ.கா: பாவஞ் பசய்தான் நிமரயம் புகும்
எனக் கருதிக் கூறுவான், தவஞ் பசய்வான் சுவர்க்கம் புகும் என்றல்.
இதில் சுவர்க்கம் பபறும் என்னும் பபாருட்கண் நிமரயம் புகும் என்ற
பபாருள் ததான்றாமையால் அது குற்றைாயிற்று என்பர்
இளம்பூரைர்.

408
14.8.6 முப்பத்திருவமக நூல் உத்திகள்

இதமன இளம்பூரைர் ‘தந்திர உத்தி’ என்று குறிப்பிடுவர்.

தந்திரபைனினும் நூல் எனினும் ஒக்கும். உத்தி என்பது வைபைாழிச்
சிமதவு. அது சூத்திரத்தின்பாற் கிைப்பபதாரு பபாருள் தவறுபாடு
காட்டுவது என்றும் கூறுவர். நுதலியது அறிதல் முதல்
உய்த்துக்பகாண்டு உைர்தல் ஈறாக முப்பத்திரண்டு உத்திகமளத்
பதால்காப்பியர் சுட்டுவர். இதமன,
ஒத்த காட்சி உத்திவமக விாிப்பின்
நுதலிய தறிதல் அதிகார முமறதய
பதாகுத்துக் கூறல் வகுத்துபைய்ந் நிறுத்தல்
பைாழிந்த பபாருதளா பைான்ற மவத்தல்
பைாழியா ததமன முட்டின்றி முடித்தல்
வாரா ததனான் வந்தது முடித்தல்
வந்தது பகாண்டு வாராதது முடித்தல்
முந்து பைாழிந்ததன் தமலதடு ைாற்தற
ஒப்பக் கூறல் ஒருதமல பைாழிதய
தன்தகாட் கூறல் உைம்பபாடு புைர்த்தல்
பிறனுைம் பட்ைது தானுைம் படுதல்
இறந்தது காத்தல் எதிரது தபாற்றல்
பைாழிவாம் என்றல் கூறிற் பறன்றல்
தான்குறி யிடுதல் ஒருதமல யன்மை
முடிந்தது காட்ைல் ஆமை கூறல்
பல்பபாருட் தகற்பின் நல்லது தகாைல்
பதாகுத்த பைாழியான் வகுத்தனர் தகாைல்
ைறுதமல சிமதத்துத் தன்துைி புமரத்தல்
பிறன்தகாட் கூறல் அறியா துைம்பைல்
பபாருளிமை யிடுதல் எதிர்பபாருள் உைர்த்தல்
பசால்லின் எச்சம் பசால்லியாங் குைர்த்தல்
தந்துபுைர்ந் துமரத்தல் ஞாபகம் கூறல்
உய்த்துக்பகாண் டுைர்த்தபலாடு பைய்ப்பை நாடிச்
பசால்லிய அல்ல பிறவவண் வாினும்
பசால்லிய வமகயாற் சுருங்க நாடி
ைனத்தி பனண்ைி ைாசறத் பதாிந்துபகாண்டு
இனத்திற் தசர்த்தி உைர்த்தல் தவண்டும்
நுனித்தகு புலவர் கூறிய நூதல (ைர.112)
என்னும் நூற்பா விாித்துமரக்கும்.

409
1. சூத்திரத்திற் கூறப்பட்ை பபாருமள உைர்த்துவததாடு
ைட்டுைல்லாைல், இதன் கருத்து இது என உைர்த்துதல் நுதலியது
அறிதல் என்னும் உத்தியாகும். அஃதாவது, ‘எழுத்பதனப்
படுப’(நூன்.1) என்னும் சூத்திரத்துள் ‘எழுத்து இமனத்பதன
வமரயறுத்து உைர்த்துதல் நுதலிற்று’ என்றல்.
2. முன்னம் பலபபாருள் அதிகாித்தவழிப் பின்னும்
அம்முமறயினாதன விாித்து உைர்த்துதல் அதிகார முமற என்னும்
உத்தியாகும். அஃதாவது, உயர்திமை, அஃறிமை என அதிகாித்து
‘ஆடூஉ வறிபசால்’ (கிளவி.2) என்னும் சூத்திரத்தான் நிறுத்தமுமற
பிறழாைல் உயர்திமை கூறல். இன்னும் இதனாதன, ஒரு
சூத்திரத்திதல கருதின பபாருமள மவத்து வருகின்ற சூத்திரத்துள்
ஓதாது அதன் காாியைாயின கூறியவழி அதமனச் சூத்திரந்ததாறும்
பகாைர்ந்து உமரத்தல். அஃதாவது, ‘அகர விறுதிப் பபயர்நிமல
முன்னர்’ (உயிர்.1) என்னும் சூத்திரத்தில் ‘கசதபத் ததான்றி’ என ஓதி
‘விமனபயஞ்சு கிளவியும்’ (உயிர்.2) என்னும் சூத்திரத்துள்
ஓதிற்றிலராயினும் அதிகார முமறமையினான் வல்பலழுத்து வருவழி
என உமரத்தல்.
3.பதாகுத்துக் கூறல் என்பது, வமகபபறக் கூற தவண்டுைாயினும்
அதமனத் பதாகுத்துக் கூறல் ஆகும். அஃதாவது, ‘எழுத்பதனப் படுப
அகரமுத னகர விறுவாய் முப்பஃபதன்ப’ (நூன்.1) என்றாற்
தபால்வன. இன்னும் பல சூத்திரத்தாற் கூறிய பபாருமள
இத்துமையுங் கூறப்பட்ைது இதுபவன கூறலுைாம். ‘தூக்கியல்
வமகதய யாங்பகன பைாழிப’ (பசய்.83) என்பதனாற் பகாள்க.
4.பதாமகபைக் கூறிய பபாருமள வமகபைக் கூறல் வகுத்து பைய்ந்
நிறுத்தல் என்னும் உத்தியாகும். அஃதாவது, நூன்ைரபின் முதல்
சூத்திரத்தில் ‘எழுத்பதனப் படுப, அகர முதல் னகர இறுவாய், முப்பஃ
பதன்ப’ எனத் பதாகுத்துக் கூறிப் பின்னர் ‘அமவதாம் அ இ உ எ ஒ
என்னும் அப்பால் ஐந்தும் ஓரளபு இமசக்கும் குற்பறழுத்பதன்ப’
(நூன்.3) என வமகபைக் கூறுதல்.
5.சூத்திரத்தின் பபாருள் பலபை உமரக்கும் வமகயில்
ததான்றுைாயின், அதற்கு முன்னர் உள்ள சூத்திரத்திற்கு ஒக்கும்
பபாருமள உமரத்தல் பைாழிந்த பபாருதளாடு ஒன்ற மவத்தல்
என்னும் உத்தியாகும்.

410
6.சூத்திரத்தில் எடுத்து உமரக்காத பபாருமள முட்டுப்பைாைல்
உமரயினான் முடித்தல் முடியாததமன முட்டின்றி முடித்தல் என்னும்
உத்தியாகும். இதமன ‘உமரயிற்தகாைல்’ என்பர்.
7.ஒருங்கு எண்ைப்பட்ை பபாருள் ஒன்றமனப் பகுத்துக் கூறியவழி,
ஆண்டு வாராததற்கு ஓதிய இலக்கைத்மத இதன்கண்ணும்
வருவித்து உைர்த்தல் வாராததனான் வந்தது முடித்தல் என்னும்
உத்தியாகும்.
8.ஒருங்கு எண்ைப்பட்ைவற்றுள் ஒன்மறப் பகுத்து இலக்கைம்
கூறியவழி வாராததன்கண்ணும் இவ்விலக்கைத்மதக் கூட்டி
முடித்தல் வந்ததுபகாண்டு வாராதது முடித்தல் என்னும் உத்தியாகும்.
9.முற்பை அதிகாித்த பபாருமள அவ்வமகயினாற் கூறாது
முமறபிறழக் கூறல் முந்துபைாழிந்ததன் தமலதடுைாற்றம் என்னும்
உத்தியாகும்.
10.ஒரு பபாருபளடுத்து இலக்கைம் கூறியவழி, அது
தபால்வனவற்மறயும் அவ்விலக்கைத்தான் முடித்தல் ஒப்பக்கூறல்
என்னும் உத்தியாகும்.
11.சூத்திரத்தின் பபாருள் கவர்த்துத் (பலவாக) ததான்றின் அதனுள்
ஒன்றமனத் துைிந்து கூறல் ஒருதமல பைாழி என்னும் உத்தியாகும்.
இதமன இளம்பூரைர், ஏகாக்கரம் என்னும் வைபைாழிப்
பபாருண்மை என்பர்.
12. பிறநூலாசிாியர் கூறியவாறு கூறாது தன் தகாட்பாட்ைான் கூறல்
தன்தகாட் கூறல் என்னும் உத்தியாகும். அது தவற்றுமை எட்டு
என்றல்.
13.இலக்கை வமகயான் ஓதுதலன்றி, ஆசிாியன் ஒரு
சூத்திரத்தின்கண்தை ஒரு பசால்மல மவப்பானாயின்,
அவ்மவப்பிமன இலக்கைைாகக் தகாைல் உைம்பபாடு புைர்த்தல்
என்னும் உத்தியாகும். ஒற்றீற்றுச் பசால்மல உகரங் பகாடுத்துக்
கூறுகபவன இலக்கைம் கூறிற்றிலராயினும் ‘ஆரும் அருவும்
ஈபராடு சிவணும்’ (விளி.21) என ஓதுதலின் ‘அர்’ என்பது ‘அரு’ என
உகரம் பபற்றது.
14. பிற நூலாசிாியன் உைம்பட்ை பபாருட்குத் தான் உைம்படுதல்
பிறனுைம்பட்ைது தானுைம்படுதல் என்னும் உத்தியாகும். அஃதாவது

411
இரண்ைாம் தவற்றுமை பசயப்படுபபாருட்கண் வரும் எனப்
பாைினியார் ஓதினார்; அஃது இவர்க்கும் உைன்பாடு.
15. தைற் கூறப்பட்ை சூத்திரத்தாற் கூறப்பைாத பபாருமளப்
பின்வருகின்ற சூத்திரத்தான் அமைத்தல் இறந்தது காத்தல் என்னும்
உத்தியாகும்.
16. முன் கூறப்பட்ை சூத்திரத்தாதன, வருகின்ற சூத்திரத்தின்
பபாருளிமனயும் பாதுகாக்குைாறு மவத்தல் எதிரது தபாற்றல்
என்னும் உத்தியாகும்.
17. சில பபாருள்கமளக் கூறி, அவற்றுள் ஒன்றமன இன்ன
இைத்துக் கூறுவாம் என்றல் பைாழிவாம் என்னும் உத்தியாகும்.
‘புைாிய னிமலயிமைக் குறுகலும்’ (பைாழி.2) என்பது சான்றாகும்.
இகரம் புைர்ச்சியின் தபாது குறுகி ஒலித்தமலக் குற்றியலுகரப்
புைாியலில் “யகரம் வருவழி இகரம் குறுகும், உகரக்கிளவி துவரத்
ததான்றாது” (குற். பு. 5) எனக் கூற இருப்பமத பைாழிைரபில்
பதால்காப்பியர் சுட்டுவது பைாழிவாம் என்னும் உத்தியாகும்.
18. பல பபாருளாய் அதிகாித்தவற்றுட் சில பபாருமள
தைற்பசால்லப்பட்ைன என்றல் கூறிற்று என்னும் உத்தியாகும்.
“ைாத்திமர வமகயும் எழுத்தியல் வமகயும் தைற்கிளந் தன்ன”
(பசய்.2) என்றதனாற் பகாள்க.
19. உலகின்கண் வழக்கின்றி ஒரு பபாருட்கு ஆசிாியன்தான்
குறியிைல், தான் குறியிடுதல் என்னும் உத்தியாகும். அஃது
உயர்திமை, அஃறிமை என்பன.
20. ஒரு பபாருமள ஓதியவழிச் பசால்லுவதற்தக உாித்தன்றிப் பிற
பபாருட்கும் பபாதுவாக முடித்தமை காட்ைல் ஒருதமலயன்மை
முடிந்தது காட்ைல் என்னும் உத்தியாகும்.
21. ஒரு பபாருமளக் கூறும்வழி ஏதுவினாற் கூறலன்றித் தன்
ஆமையாற் கூறல் ஆமை கூறல் என்னும் உத்தியாகும்.
தவற்றுமை ஏழு எனப் பாைினியார் கூறினமையின்,
பதால்காப்பியர் விளிமய முதல் தவற்றுமையில் அைக்கி “தவற்றுமை
தாதை ஏபழன பைாழிப” (தவற்.1) என்று கூறி “விளி
பகாள்வதன்கண் விளிதயாடு எட்தை” (தவற்.2) எனக் கூறுதல்.

412
22. ஒரு சூத்திரம் பல பபாருட்கு ஏற்குைாயின் அவற்றுள்
நல்லதமனப் பபாருளாகக் பகாள்ளுதல் பல்பபாருட் தகற்பின்
நல்லது தகாைல் என்னும் உத்தியாகும்.
23. பதாகுத்துக் கூறிய பசால் அடிப்பமையில் பிறிதும் ஒரு பபாருள்
வகுத்துக் காட்ைல் பதாகுத்த பைாழியான் வகுத்தனர் தகாைல்
என்னும் உத்தியாகும். “குற்றியலுகர முமறப்பபயர் ைருங்கின்”
(பைாழி.9) என்னும் சூத்திரத்தான் பைாழிமுதற் குற்றுகரமும் தகாைல்.
24. பிற நூலாசிாியன் கூறின பபாருண்மைமயக் பகடுத்துத் தன்
முடிவு கூறுதல் ைறுதமல சிமதத்துத் தன் துைிபு உமரத்தல் என்னும்
உத்தியாகும். பநட்பைழுத்து ஏழ் அளபபமை என்பன குற்பறழுத்தின்
விகாரம் என்பாமர ைறுத்து தவதறார் எழுத்தாக ஓதுதல்.
25. பிற நூலாசிாியன் பகாண்ை தகாட்பாட்மைக் கூறுதல்
பிறன்தகாட் கூறல் என்னும் உத்தியாகும். அஃது, “தவற்றுமை தாதை
ஏபழன பைாழிப” (தவற்.1) என்றல்.
26. தான் அறியாத பபாருமளப் பிறர் கூறியவாற்றான் உைம்படுதல்
அறியாது உைம்பைல் என்னும் உத்தியாகும். அஃது, ஏழாம் நரகம்
இத்தன்மைத்பதன ஒருவன் கூறியவழி, அது புலனாகாதாகலின்,
அது பசான்னதற்கு உைம்படுதல். இது வழி நூலாசிாியர்க்கு உாியது.
27. ஒரு பபாருமள ஓதியவழி, அதற்கு இனைாகிய பபாருமளச் தசரக்
கூறாது இமையீடுபைக் கூறுதல் பபாருள் இமையிடுதல் என்னும்
உத்தியாகும். அஃது, பபண்மை சுட்டிய (கிளவி.4) என்னும் சூத்திரம்
ஓதி அதன் பகுதியாகிய ஆண்மை திாிந்த பபயர்நிமலக் கிளவி
(கிளவி.12) என்பதமன இமையிட்டு மவத்தல் தபால்வன.
28. இனிக் கூறதவண்டுவது இது என உைர்த்தல் எதிர்பபாருள்
உைர்த்தல் என்னும் உத்தியாகும்.
29. பிாிநிமல முதலாகச் பசால்லப்பட்ை எச்சங்கமளக் கண்டு
ஆங்குச் பசால்லியவாற்றாற் பபாருள்தகாைல், பசால்லின் எச்சம்
பசால்லியாங்கு உைர்த்தல் என்னும் உத்தியாகும்.
30. முன்னாயினும் பின்னாயினும் நின்ற சூத்திரத்திற் பசால்மல
இமைநின்ற சூத்திரத்தினுங் பகாைர்ந்து புைர்ந்துமரத்தல், தந்து
புைர்ந்துமரத்தல் என்னும் உத்தியாகும்.

413
31. இரட்டுற பைாழிந்து இரண்டு பசாற்கும் பபாருள்தகாைல்
ஞாபகங் கூறல் என்னும் உத்தியாகும்.
32. ஒரு சூத்திரத்தான் ஓாிலக்கைம் ஓதியவழி, அதற்குப்
பபாருந்தாமை உளதாகத் ததான்றின், அதற்குப் பபாருந்துைாறு
விசாாித்துைர்தல் உய்த்துக்பகாண்டுைர்தல் என்னும் உத்தியாகும்.
பதால்காப்பியர் ‘பிற அவண் வாினும்’ என்று
கூறினமையான், “பிறவாறு பகாள்ளப்படுவன ைாட்பைறிதல்,
பசாற்பபாருள் விாித்தல், ஒன்பறன முடித்தல், தன்னின முடித்தல்
என்பன” என உமர கூறுவர் இளம்பூரைர்.
“இன்னும் ‘பசால்லியவல்ல பிற’ பவன்றதனான்,
யாற்பறாழுக்கு, அாிைா தநாக்கு, தவமளப் பாய்த்துள், பருந்து
விழுக்காடு என்னும் சூத்திரக் கிைக்மகயும், ஆதிவிளக்கு, ைத்திை
தீபம், இறுதி விளக்கு என்னும் பபாருள்தகாள் நிமலயும்
பகாள்ளப்படும்” என்றும் கூறுவர்.
கருதிய பபாருமள வழுவாைல் சூத்திரம் ஒருங்குபைக் கிளத்தல்
யாற்பறாழுக்கு என்னும் உத்தியாகும்.
முன்னும் பின்னும் கூறுகின்ற இரண்டு சூத்திரத்திமனயும்
இமைநின்ற சூத்திரம் தநாக்குதல் அாிைா தநாக்கு என்னும்
உத்தியாகும்.
இமையறுத்து ஓடுதல் தவமளப் பாய்த்து என்னும்
உத்தியாகும்.
ஓர் அதிகாரத்துள் பபாருத்தைில்லாத பபாருள் யாதானுபைாரு
காரைத்தான் இமைவருதல் பருந்து விழுக்காடு என்னும்
உத்தியாகும்.
சூத்திரத்தினான் ஆதியில் (பதாைக்கத்தில்) அமைந்த பபாருள்
அந்தத்து (முடிவு) அளவும் ஓடுதல் ஆதிவிளக்கு என்னும்
உத்தியாகும்.
இமைநின்ற பபாருள் முன்னும் பின்னும் தநாக்குதல் ைத்திை
தீபம் என்னும் உத்தியாகும்.
இறுதி நின்ற பபாருள் இமையும் முதலும் தநாக்குதல் இறுதி
விளக்கு என்னும் உத்தியாகும்.

414
உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதித்து அறிக.
குறிப்பு:
 உங்கள் பதிமலக் கீதழ பகாடுக்கப்பட்டுள்ள தகாடிட்ை
இைத்திதலா அல்லது பவற்றிைத்திதலா எழுதுக
 நீங்கள் எழுதிய பதிமலப் பாைத்தின் இறுதியில்
பகாடுக்கப்பட்டுள்ள பதிதலாடு ஒப்பிட்டு உங்கள்
முன்தனற்றத்மத அறிக.
1. இளமைப் பபயர்கள் எத்தமன?
……………………………………………………………………………
2. ஆண்பாற் பபயர்கள் எத்தமன?
……………………………………………………………………………
3. பபண்பாற் பபயர்கள் யாமவ?
……………………………………………………………………………
4. ஓரறிவுயிர் என்றால் என்ன?
……………………………………………………………………………
5. முதல் நூல் என்பது யாது?
……………………………………………………………………………

பதாகுத்தறிதவாம்
பார்ப்பு, பறழ், குட்டி, குருமள, கன்று, பிள்மள, ைக, ைறி,
குழவி என்ற ஒன்பது பபயர்களும் இளமைப் பபயர்களாகும். எருது,
ஏற்மற, ஒருத்தல், களிறு, தசவு, தசவல், இரமல, கமல, தைாத்மத,
தகர், உதள், அப்பர், தபாத்து, கண்டி, கடுவன் என்னும் பதிமனந்து
பபயர்களும் ஆண்பாற் பபயர்களாகும். தபமை, பபமை, பபட்மை,
பபண், மூடு, நாகு, கைமை, அளகு, ைந்தி, பாட்டி, பிமை, பிைவு,
பிடி என்னும் பதின்மூன்று பபயர்களும் பபண்பாற் பபயர்களாகும்.
பதால்காப்பியர் உலகத்துப் பல்லுயிமரயும் ஓரறிவு முதல் ஆறறிவு
வமர அறுவமகயாகப் பாகுபடுத்துவர். அந்தைர், அரசர், வைிகர்,
தவளாளர் என்தபார் நால்வமக வருைத்தார் எனப்படுவர்.
உலகைானது நிலம், தீ, நீர், வளி, விசும்பு ஆகிய ஐம்பபரும்பூதங்
கலந்த ையக்கைாதலான், உலகப்பபாருள்கமள இருதிமையும்
ஐம்பாலும் வழாைல் திாிபுபைாத பசால்தலாதை தழுவுதல் தவண்டும்.
ைரபு என்பது நூற்கு இன்றியமையாத இயல்பாகும். அவ்வியல்பு

415
திாியாத ைரபுமையவாகி உமரக்கப்படும் நூல் இரண்டு வமகப்படும்.
ஒன்று முதனூல்; ைற்பறான்று வழிநூல். நூலுக்குாியனவாக
பசால்லப்பட்ை எல்லாக் குைங்களும் ைறுதமலயாக அமையுைாயின்
அது சிமதவின்பாற் படும். நுதலியது அறிதல் முதல்
உய்த்துக்பகாண்டு உைர்தல் ஈறாக நூல் உத்திகள் முப்பத்திரண்டு
ஆகும்.

அருஞ்பசாற்பபாருள்
குஞ்சரம் – யாமன; மவசியன் – வைிகன்.

உங்கள் முன்தனற்றத்மதச் தசாதிக்கும் வினாக்களுக்கான விமைகள்

1. இளமைப் பபயர்கள் ஒன்பது ஆகும்.

2. ஆண்பாற்பபயர்கள் பதிமனந்து ஆகும்.
3. தபமை, பபமை, பபட்மை, பபண், மூடு, நாகு, கைமை, அளகு,
ைந்தி, பாட்டி, பிமை, பிைவு, பிடி ஆகிய பதின்மூன்றும் பபண்பாற்
பபயர்களாகும்.
4. ஓரறி வுயிதர உற்றறி வதுதவ.
5. விமனயின் நீங்கி விளங்கிய அறிவிமனயுமைய முமனவன்
கண்ைது முதல் நூலாகும்.

இறுதித் ததர்வு ைாதிாி வினாக்கள்

1. பதால்காப்பியர் கூறும் இளமைப் பபயர்கள் குறித்து விளக்குக.

2. பதால்காப்பியர் குறிப்பிடும் ஆண்பாற் பபயர்கமள எடுத்துமரக்க.
3. பதால்காப்பியர் சுட்டும் பபண்பாற் பபயர்கமளக் கட்டுமரக்க.
4. உயிர்ப்பாகுபாடு குறித்து பதால்காப்பியர் கூறுவனவற்மற
எழுதுக.
5. நால்வமக வருைத்தார்க்குாிய ைரபுகமள விவாி.
6. வழக்கு, பசய்யுள் ைரபுகள் பற்றிக் கூறுக.
7. நூலின் வமககள் குறித்பதழுதுக.
8. நூற்குாிய இலக்கைத்மத விளக்குக.
9. ஈமரங் குற்றங்கமள எடுத்துமரக்க.
10. முப்பத்திருவமக நூல் உத்திகமள விவாி.

416
 அழகப்பா பல்கமலக்கழகம், காமரக்குடி
பதாமலநிமலக் கல்வி இயக்ககம்
தாள்: 10762 – பதால்காப்பியம் – பபாருளதிகாரம் - இளம்பூரைம்
(ைாதிாி வினாத்தாள்)
காலம்: 3.00 ைைி பைாத்த
ைதிப்பபண்: 75
பகுதி - அ
அமனத்து வினாக்களுக்கும் ஓாிரு வாிகளில் விமையளிக்க.
(10 X2= 20)
1. முற்பைக் கிளந்த எழுதிமைகள் எனப்படுவன யாமவ?
2. உள்ளுமற என்றால் என்ன?
3. விாிச்சி - பபாருள் யாது?
4. ஐயம் கமளயும் கருவிகள் யாமவ?
5. தமலவனுக்குத் தற்புகழ் கிளவி எப்பபாழுது நிகழும்?
6. பபண்பாலர்க்குாிய இயல்புகள் யாமவ?
7. சுட்டிக் கூறா உவைம் என்றால் என்ன?
8. பண்ைத்தி என்றால் என்ன?
9. அம்மை என்றால் என்ன?
10. முதல் நூல் என்பது யாது?
பகுதி – ஆ
பின்வரும் வினாக்களுக்கு ஒரு பக்க அளவில் விமை தருக.
(5 X5= 25)
11. அ) திமை ையக்கம் என்றால் என்ன? விளக்குக.
(அல்லது)
ஆ) உைன்தபாக்கில் பசவிலி கூற்றுக்கமளக் கூறுக.
12. அ) தும்மபத் திமையின் சிறப்பியல்மப எழுதுக.
(அல்லது)
ஆ) “சிறந்தது பயிற்றல் இறந்ததன் பயதன” – விளக்குக.
13. அ) காட்ைலாகாப் பபாருள்கள் குறித்பதழுதுக.
(அல்லது)
ஆ) பபருைிதம் பிறக்கும் பபாருள்கமளச் சுட்டுக?

417
14. அ) அழிவில் கூட்ைத்திற்குாிய பபாருள்கள் யாமவ?
(அல்லது)
ஆ) உவைப்தபாலி என்றால் என்ன? அதன் வமககமள விளக்குக.
15. அ) பதால்காப்பியாின் அமசக் தகாட்பாடு குறித்பதழுதுக.
(அல்லது)
ஆ) உயிர்ப்பாகுபாடு குறித்து பதால்காப்பியர் கூறுவனவற்மற
எழுதுக.
பகுதி –இ
எமவதயனும் மூன்றனுக்குக் கட்டுமர வடிவில் விமையளிக்க
(3 X 10 = 30)
16. பிாிவு வமககள் குறித்து விவாி.
17. வாமகத்திமையின் வமககமளயும் துமறகமளயும் கட்டுமரக்க.
18. களவில் ததாழியின் பங்கும் பைியும் குறித்து விவாி.
19. அகத்திற்தக உாிய பைய்ப்பாடுகமளத் பதாகுத்பதழுதுக.
20. பதால்காப்பியர் சுட்டும் யாப்பு வமககமள விவாி.

*************

418