POSSESSIVE 4: Lander Storm - Completed

by CeCeLib

"I'll risk my life for you anytime." - Lander Storm

Lander Storm hated the color red. Pinapaalala kasi ng kulay na iyon ang pagkawala
ng mga magulang niya. He saw his love ones blood scattered on the pavement and he
can’t delete it from his mind.

And then he meets the beautiful lady in red dress, Vienna Sugon. Pinigilan niya
pero nahulog ang puso niya para kay Vienna. Lander knew the consequences of falling
for a wayward woman. But fate was really trying to give him another reason to hate
the color red. Vienna left without saying goodbye and he was left behind like a
twenty wheeler truck mowed him for a million times.

And after eight years, the lady in red dress came back in his life. Ginulo na naman
nito ang payapa niyang mundo. Nagulo ang sistema niya. Nabaliw siya sa kaiisip sa
dalaga. The beast inside his pants awakened at the mere sight of the striking lady
in red dress.

Vienna awakened the possessive side of him. Vienna made him feel things that he
doesn’t want to feel and only Vienna can pleasure him the way he wants to be
pleasured.

Kaya ba niyang kalimutan ang takot sa mga nangyari sa nakaraan para maangkin ang
babaeng bumabaliw sa puso at isip niya o hahayaan na naman niya itong iwan siya ng
walang paalam?

WARNING: SPG/Rated-R

=================

SYNOPSIS

SYNOPSIS:

POSSESSIVE SERIES 4: Lander Storm

(Owning the Lady in Red)

Lander Storm hated the color red. Pinapaalala kasi ng kulay na iyon ang pagkawala
ng mga magulang niya. He saw his love ones blood scattered on the pavement and he
can’t delete it from his mind.

And then he meets the beautiful lady in red dress, Vienna Sugon. Pinigilan niya
pero nahulog ang puso niya para kay Vienna. Lander knew the consequences of falling
for a wayward woman. But fate was really trying to give him another reason to hate
the color red. Vienna left without saying goodbye and he was left behind like a
twenty wheeler truck mowed him for a million times.
And after eight years, the lady in red dress came back in his life. Ginulo na naman
nito ang payapa niyang mundo. Nagulo ang sistema niya. Nabaliw siya sa kaiisip sa
dalaga. The beast inside his pants awakened at the mere sight of the striking lady
in red dress.

Vienna awakened the possessive side of him. Vienna made him feel things that he
doesn’t want to feel and only Vienna can pleasure him the way he wants to be
pleasured.

Kaya ba niyang kalimutan ang takot sa mga nangyari sa nakaraan para maangkin ang
babaeng bumabaliw sa puso at isip niya o hahayaan na naman niya itong iwan siya ng
walang paalam?

A/N: Isusulat ko ito pagkatapos ng story ni Train. Hehe. Excited lang ako.
Pasensiya naman :) - C.C.

=================

PROLOGUE

PROLOGUE

VIENNA felt the green monster creeping into her heart as she looked at Lander Storm
with a beautiful woman in his well toned arm. Akala niya pagkatapos ng nangyari sa
kanila kagabe ay hindi na ito makikipag-date sa iba, pero mukhang nagkamali siya.
Even her virginity is not enough to tame Lander Storm.

Ever since Vienna saw Lander on her step-brother's graduation party two years ago,
Lander already owned her heart. Kaya naman ginawa niya ang lahat para mapansin siya
nito. At kahit makakasira sa plano niya, hinayaan niyang angkinin siya ng binata
kagabi. She waited two years for this to happen. Hindi niya puwedeng palampasin ang
makasama si Lander buong magdamag.

Ang hindi niya maintindihan ay kung bakit may kasama itong ibang babae pagkatapos
ng nangyari sa kanila? Lander was so gentle last night, so passionate. He even
whispered sweet words to her ear as he thrust in and out inside her.

Pero hindi naman niya masisisi ang babae na nasa mga bisig nito. Who wouldn’t want
to date Lander Storm? Those beguiling eyes that can be compared to a clear blue
sky, those thin sexy lips that she tasted last night, those arms, oh, that ripped
well-toned body that she had a privilege of licking last night.

Damn! Lander Storm is sexy as a fucking hell.

But as she looked at Lander, her heart tightened inside her chest. Malaki ang
nawala sa kanya kagabi, hindi lang ang pagkababae niya kundi baka matanggal pa siya
sa pinakamamahal niyang trabaho. Kaya naman hindi niya hahayaan na ganoon nalang
ang gawin sa kanya ni Lander!

Inubos niya ang tequila na iniinom at nang-aakit ang bawat hakbang na lumapit siya
kay Lander.

Lander Storm was the only man that can make her heart thump like crazy. He was the
only man whom she's willing to give her heart, body, mind and soul. And when her
almond eyes meet his beguiling blue eyes, she smiled seductively at him.

You're mine, my love.

LANDER can hear the loud beating of his heart when his eyes meet those breath-
taking beautiful almond eyes. Para siyang kinapos ng hininga ng magtama ang mga
mata nila ni Vienna. God! This woman is making him crazy with needs and wants!

He hated the color red but as he looked at Vienna's bloody red halter dress, bigla
niyang nakalimutan ang rason kung bakit ayaw niya sa kulay na iyon.

Red complements her creamy white skin. At naramdaman niyang nanunubig ang bagang
niya. He knew how delicious she tasted. Lahat yata ng parte ng katawan nito ay
nadaanan na ng makasalanan niyang mga labi kagabi. What happened to them last night
was breathtaking. And he's afraid. He's afraid where his heart is leading him.

Vienna was like the rainbow to his lonely world and his heart wanted to keep her.
In two years that he knew Vienna, he had fallen for her, little by little. Hanggang
sa narealize niya na hinahanap-hanap niya ang presensiya nito. Pasulpot-sulpot lang
ito sa buhay niya. Namalayan nalang niya na sa pagsulpot-supot nito sa buhay niya
ay unti-unti na palang nahuhulog ang puso niya para rito.

Pero alam din niya ang ugali ni Vienna. Sapat na ang dalawang taon na pagkakakilala
niya rito para matakot siya. Hindi ito kailanman nanatili sa isang lugar ng
mahabang panahon. At iyan ang ikinakatakot niya. Dahil kapag hinayaan niya ang puso
na mahalin ito, nasisigurado niyang hindi niya ito paalisin sa tabi niya.

Would Vienna like that? Hindi na siya nagtanong pa.

Alam na niya ang sagot sa tanong niya. Kaninang umaga, Cali told him over that
phone that Vienna is leaving for Spain. And he doesn’t know the reason why. Maybe
she is seeking inspiration for her fashion line, or maybe not.

No one knows but the woman who is now standing two steps away from him.

"Hi." Vienna grinned and looked at his date. "A piece of advice my dear, umalis ka
na. Because this man will never take you seriously." Matalim ang mata na tumingin
ito sa gawi niya. "Niloko lang niya ako kaya naman para sa ikabubuti mo, umalis ka
na."

Pagkasabi 'non ay ginawaran siya nito ng halik sa mga labi at hindi niya napigilan
ang mata na pumikit sa sarap na dulot niyon.

When Vienna pulled away from the kiss, she stared at him. "Gago ka." Anito at
naglakad palayo sa kaniya.

Fury bubbled inside him when his date hastily left their table. He's trying to
forget, damn it! He is just trying to protect his heart from being ripped apart,
pero siya pa talaga ang gago?! Siya pa?

Napatiim-bagang siya at mabilis na sinundan si Vienna patungo sa first level deck

ng pag-aaring luxury cruise ship ni Cali Sudalga kung saan ginanap ang charity ball
for battered women.

"Vienna! Where the hell are you?!" Sigaw niya ng hindi kaagad nakita ang dalaga.

Nang makarating siya sa first level deck, kaagad na nakita niya ang dalaga kausap
si Cali at si ... Raine? Hmm. What is that woman doing here? Kapag nalaman ni Tyron
na kasama nito si Cali na isa ring babaero, tiyak na magwawala 'yon.

And then his eyes settled on the woman who made his blood boil. "You!" Lumapit siya
sa dalaga. "What the fuck is your problem with me?! Because of you, my date
abandoned me!"

Tinaasan siya nito ng kilay. "Tinatanong mo pa?! Gago ka rin e! Gago! Peste ka!
Peste!" Pinagbabayo nito ang dibdib niya. "I hate you! Bakit ba kasi ako nagkagusto
sa isang katulad mo! Bakit ba sayo pa tumibok ang puso ko! Letse ka! Gago!
Pagkatapos mong kunin ang pagkababae ko kagabi, gagantuhin mo ako?!"

Lander seized Vienna's hand and pulled her towards him then he snaked his arm
around her waist and then dipped his head to captured Vienna's sexy lips.

Satisfaction filled him when he heard her moan when their lips meet. Pinasandal
niya ito sa railing at pinakawalan ang mga labi nito.
Matiim siyang tumitig sa mga mata nito na puno ng hinanakit. "Umiiwas ako sa’yo.
Can’ you see? I don’t want to fall for you, Vienna. Nakakatakot kang mahalin."

Her eyes softened. "Why? Hindi naman ako nangangain ng tao, ah. Bakit naman ayaw mo
sa akin—"

"Hindi na ayaw ko sayo, gusto kita. Gustong-gusto. Noon pa. Pero ayokong mahalin
ang isang katulad mo. Ayokong mahulog ang loob ko sa'yo kasi pakiramdam ko, iiwan
mo rin ako."

Umiling-iling ito. "No! Hindi kita iiwan. Please. Hindi ko gagawin 'yon sayo."
Ipinalibot nito ang mga braso sa leeg niya. "I'll stay, just please, be with me.
Gusto kitang makasama."

Lander hesitated. He knew the consequences of being with Vienna. Is he willing to

risk his heart for her?

Vienna pressed her lips against his and he forgot everything. Ang tanging mahalaga
lang sa kanya sa mga sandaling iyon ay makasama ang babaeng ito na natatakot siyang
mahalin pero ang puso niya ay pilit itong pinapapasok.

Pinakawalan ni Vienna ang mga labi niya. "Please, Lander, be with me."

He caressed her face lovingly. Natatakot pa rin siya. But what the heck? Love is a
risk. And he is willing to risk his heart for Vienna. Hindi niya hahayaang makawala
pa ito sa kanya.

ABOT sa tainga ang ngiti ni Vienna nang makapasok siya sa bahay ni Lander at nakita
niya ang binata na nag-uumapaw sa kaguwapuhan habang naka-upo sa mesa na may candle
light with champagne. At talagang may dala pang flowers ang loko.

Akala niya isang simpling dinner date lang ito, pero mukhang hindi yata.

"Really? Flowers?" Aniya na may nanunudyong ngiti sa mga labi.

"Sabi ni Cali, you love tulips." Lander stands up and then gave her a tulips
bouquet. "For you." He smiled that made her knees weak. "Happy second monthsary, my
sweet."

She chuckled. "You keep tabs?"

Napakamot ito sa ulo. "No—okay, yeah, I do."

Natatawa na lumapit siya rito at inilapat ang mga labi sa mga labi nito. Lander
instantly deepened the kiss and then let go of her lips.

"You look beautiful, by the way." Lander said as he raked a hot stare over her
body.

Napailing-iling nalang siya at umupo sa silya na hinugot nito para sa kanya.

Nang makaupo sa sila pareho, napatingin siya sa maraming pagkain na nasa ibabaw ng
mesa.

Napapantastikuhan siyang tumingin kay Lander. "May balak ka bang ibitay ako
mamaya?"

Lander grinned naughtily. "Nah, wala. Pero may iba akong plano sayo mamaya."

She chuckled at that. Alam na niya kung ano ang tinutukoy nito at lihim siyang
pumayag. She loves it every time they made love. Doon kasi lumalabas ang Lander na
tinatago nito sa lahat. The sweet and dark side that only she knows.

"Anyway, I don’t have a gift for you." Aniya. "Sorry."

"It’s okay." Lander smiled. "Sapat na na kasama kita ngayon. It already means a lot
to me, Vienna."

Parang nagwala ang puso niya sa kilig. "Talaga? Kung ganoon—" naputol ang iba pa
niyang sasabihin ng tumunog ang cell phone niya na nasa loob ng dala niyang purse.

Hindi niya iyon pinansin at nagpatuloy sa pagsasalita. "Nahihiya ako at wala akong
regalo sayo. You gave me flower—" her cell phone stops ringing and then her caller
ringtone blasted again.

"Answer it." Ani Lander. "Baka emergency."

Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong-hininga at tiningnan kung sino ang

tumatawag. Shit! Bakit ngayon pa? Kung kailan maayos na siya! After two months,
they're calling her again. For what reason?

"Is it Cali? Is it an emergency?" Tanong ni Lander ng makita ang gulat at pangamba

sa mukha niya.
Umiling siya at tumayo. “I’ll just take this call.”

Bahagyan siyang lumayo kay Lander para hindi nito marinig ang sasabihin niya sa
kausap.

"Hello?" Aniya.

"Light, we need your help." Anang boses sa kabilang linya na kilalang-kilala niya.

"You called." She said then sighed. "I thought you already discarded me after my
failed mission."

"Light, people failed all the time. You are no exemption. We didn’t call you
because we wanted you to rest after that incident where innocent were taken."

Nakadama siya ng panlulumo. "How many was the casualties of my failure?"

"You mean how many died because of your incompetence?" Said that familiar baritone
voice. "No one died. But those people that you should have saved were now sold in
the black market. They are now suffering because you choose to be selfish, because
you choose yourself before other's welfare. You took an oath, Light. Don’t forget
that ought. Now, the organization needs you. We need you. I will send you the
coordinates of your next mission, this time, please, don’t fail us."

Bigla nawala ang nasa kabilang linya at naiwan siyang sinisisi ang sarili dahil
nagdudusa ngayon ang mga taong dapat sana ay nasagip niya, pero dahil inuna niya
ang sarili, they are now suffering because of her. God! I’m so selfish.

"You okay?"

Nilingon niya si Lander at yumakap dito.

"Are you okay, Vienna?"

She looked up at Lander and smiled. "I don’t feel like eating. I want to be with
you. I want you inside me, Lander." Hinalikan niya ang kasintahan. "Please?"

"I want that too, my sweet." Hinawakan siya nito sa kamay at iginiya patungo sa
silid.

Hindi pa sumasara ang pintuan ng silid nito, magkahulagpong na ang mga labi nila at
naghahalikan. Vienna knew that her kisses were desperate but she doesn’t care. Ito
lang ang alam niyang paraan para maiparamdam niya kay Lander kung gaano niya ito
kamahal.
Sa dalawang buwan na kasinatahan niya ito, walang araw na hindi siya masaya. Pero
kailangan niyang isakrepisyo ang kasayahan na iyon para sa buhay ng nakararami.

Napapikit si Vienna ng maramdaman niyang nag-uumpisa ng maglumikot ang kamay ni

Lander at hinuhubad ang mga saplot niya.

Napakapit si Vienna sa braso ni Lander ng mag-umpisang gumapang ang mga labi nito
pababa sa leeg niya.

“Ohhhh, Lander...” ungol niya ng bahagyan nitong kinagat ang leeg niya. “Ohhhh.”

Bumalik ang labi nito sa mga labi niya kapagkuwan ay pinangko siya at pinahiga sa
kama pagkatapos ay kinubabawan siya.

Lander licked her earlobe then he whispered. “I’m going to fuck you hard tonight.
Harder than I ever fuck you before.” Pinagapang nito ang isang kamay sa mula sa
hiya niya patungo sa beywang niya habang matiim na nakatitig sa kanya. “Do you want
that, Vienna?”

Tumango siya habang nakapikit at sarap na sarap sa ginagawa ng daliri nito sa

pagkababae niya.

“Ohhhhhh,  Lander...” mahigpit siyang napasabunot sa ulo nito. “Ano ba ang ginagawa
mo sa’kin?”

Lander brushed his lips on hers. “Ginagawa ko lang naman ang gusto mo, Vienna.”

Vienna toes curled when Lander slid two fingers inside her. Parang nagliyab ang
katawan niya ng dahan-dahan nitong inilabas-pasok ang dalawang daliri nito sa loob
niya.

“Ohhhhh, god!” Bumaon ang kuko niya sa balikat ni Lander habang sinasalubong ang
bawat pagpasok ng daliri nito sa loob niya. “Ohhhhh, Lander!”

Muntik na siyang mapamura ng malakas ng hugutin ni Lander ang dalawang daliri nito
sa loob niya at biglang umalis sa kama pagkatapos at hinubad ang lahat ng saplot
nito sa katawan at walang itinira.

Napatitig siya si Vienna sa mahaba nitong pagkalalaki na handang makipaglabasan

kahit na anong oras. Hinawakan siya nito sa kamay at pinababa sa kama.

“Lander—”
“Shh...” Pinatalikod siya nito at pinadapa sa kama pero tanging kalahati lang ng
katawan niya ang nakadapa. Her feet were touching the floor and only half of her
body is on the bed.

“Ahhhhhh...” Malakas na ungol niya ng maramdamang dahan-dahan na pinapasok ni

Lander ang kahabaan nito sa loob niya. “Ohhhhh... ang sarap niya, Lander...”

“Yeah, my sweet?” Pabilis ng pabilis ang pag-ulos nito. “Masarap ba?”

“Yes.” Hinihingal na sagot niya habang nakakapit ng mahigpit sa bed sheet ng kama.

“Ahhhhhh... Ahhhhhh... Ahhhhh...” panay ang ungol niya habang palakas na ng palakas
ang pagbayo ni Lander sa pagkababae niya. “Ohhhhh! Lander! Ahhhh!”

Hindi niya alam kung saan siya kakapit para doon kumuha ng lakas. Nanginginig ang
tuhod niya sa sobrang sarap ng nalalasap.

Lander gripped each side of her ass and then he thrust hard, deep and rough inside
her. Naririnig niya ang tunog ng pagtatagpo ng pagkababae niya at pagkalalaki nito.
She can’t stop moaning like crazy as Lander fuck her from behind.

Vienna didn’t know when an orgasm came and go. Basta namalayan nalang niya na
lupaypay na ang mga braso niya pero panay pa rin ang labas-pasok ni Lander sa loob
niya.

Napuno na naman ng halinghing, daing at ungol niya ang buong silid ng maramdamang
lalabasan na naman siya.

“Ohhhhh... Lander... ohhhh, god...” Hinihingal na aniya habang sarap na sarap sa

bawat ulos ni Lander sa loob niya. “Ohhhh, yeah... Ohhhh, Lander...”

Napasabunot siya sa sariling buhok ng maramdamang napakalapit na niya. “Oh, shit!

Lander! Hayan na ako... ohhhhhhhh!”

After her soul rocking orgasm, Lander filled her with his hot white semen.

Pareho silang lupaypay na dalawa pagkatapos nilang pagsaluhan na masarap na pag-

iisa ng katawan nila. Hindi na niya kayang gumalaw kaya naman napangiti siya ng
maramdamang pinangko siya ni Lander at inayos ang pagkakahiga.

Vienna then felt Lander hugging her from behind while her back was on him.

“That was mind blowing.” Bulong nito sa tainga niya.

“Definitely soul rocking.” Aniya at hinawakan ang kamay ni Lander na nakapulupot sa
beywang niya. “Lander?”

“Yeah?”

“Please, always remember that I love you.”

Lander kissed her nape. “I will.”

Pagkalipas ng ilang minuto, nang maramdaman niyang tulog na tulog na talaga si

Lander, maingat siyang kumawala sa pagkakayakap nito at umalis sa kama. Habang
nagbibihis, nakatingin siya sa maamong mukha ng kasintahan at isinasaulo ang bawat
ang anggulo ng mukha nito.

Bago umalis, hinalikan niya sa mga labi si Lander. “Always remember that I love
you, Lander. At naniniwala ako na kapag tayo ang para sa isa’t-isa, gagawa ang
tadhana ng paraan para pagtagpuin tayong muli.”

Maingat ang mga hakbang niya habang naglalakad palabas ng bahay.

When she’s finally out, tinawagan niya ang step-brother niyang babaero.

“Pick me up.” Aniya ng sagutin nito ang tawag.

“Nasaan ka?” Halata sa boses nito na nagising niya ang loko-loko.

“In Lander’s house.” Aniya habang palingon-lingon sa bahay ni Lander. “Pick me up.
I need a ride to Seattle right now.”

Cali tsked. “This job of yours will kill you. Bakit kasi hindi ka nalang mag-stick
sa pagiging fashion designer mo?”

“Because this is what I love doing.” Aniya.

“Fine. I’ll pick you up.” Akmang puputulin na nito ang tawag ng pigilan niya ito.

“Wait. Cali?”

“What?” Cali grunted.

Vienna sighed. “Don’t tell Lander where I’m going.”

“What? Why?”

“Basta. Promise me, dearest step-brother.”

Cali sighed. “Kamumuhian ka niya, little sis. Is that what you want?”

“No.” She said with a sad voice. “But it’s for the best.”

“Whatever.” Cali sighed again. “I—fucking —promise.”

“Good. Now. Pick me up.” Tinapos niya ang tawag at hinintay ang kapatid na dumating
para sunduin siya.

A/N: Sana magustuhan niyo :) - C.C.

=================

CHAPTER 1

CHAPTER 1

MARIING ipinikit ni Lander ang mga mata at tumingin sa ICU kung saan naroon ang
kakambal niyang si Lance at comatose. Nagka-hemorrhage ito at nagpapasalamat siya
sa panginoon na nadala nila ito kaagad sa Hospital. Habang karga-karga niya ang
kapatid, blood was dripping everywhere. He hated blood, that’s why he hated the
color red. Pinapaala kasi ng kulay na ‘yon sa kanya ang mga madidilim na pangyayari
sa buhay niya.

He can still remember the blood of his beloved parents scattered on the pavement.
His parents died in a car accident. Ang kakambal niyang si Lance ang nagmamaneho ng
sinasakyang kotse ng mga ito. Ito lang ang natira sa kanya at ang kapatid niyang
babae na hindi kasama ng mga ito. Inuna pa kasi niya ang pakikipagkarera kesa
ipagmaneho ang mga magulang niya.

The question is, mamamatay kaya sa car crash ang mga magulang niya kung siya ang
nagmaneho? Ang kalagayan ngayon ng kakambal niya, magiging ganoon din kaya ang
kalagayan niya?

Napatingin ulit siya sa sa ICU kung saan nakahiga ang kapatid niyang walang malay.
God, please, save my twin.
He smells blood. Marami ang nagkalat na dugo sa damit niya. He’s in a worst state,
mentally and emotional. But Eizel, Lance girlfriend is in worst state than him.
Walang tigil ito sa pag-iyak habang hawak ang kamay ng kakambal niya. After that
car accident na dahilan ng pagkawala ng mga magulang niya, heto na naman, ang
kakambal naman niya.

Can this get any worse?

Tumayo siya at nilapitan ang kasintahan ng kakambal niya na kahit papaano ay naging
malapit na sa kanya.

“Okay ka lang, Zel?”

Humihikbing tumango ito. “I’m trying to be okay, Lander. I’m really trying. Pero
ang sakit-sakit e. Hindi puwedeng mawala ang lalaking mahal ko.”

Huminga siya ng malalim at umupo sa tabi. “Once in my life, sinabi ko rin ang mga
salitang lumabas sa bibig mo.” Mapait siyang tumawa. “Pero alam mo ‘yong pinagkaiba
natin?”

“Ano?”

“Ikaw, nariyan pa ang kakambal ko, mabubuhay siya at makakasama mo. Ako? Iniwan
niya ako ng walang paalam at hinding-hindi na siya babalika pa.” Ginulo niya ang
buhok nito. “Sige, uwi muna ako at maliligo pagkatapos ay may aasikasuhin lang ako.
Babalik din ako kaagad para dalhan ka ng pagkain.”

Tango lang ang tinugon sa kanya ni Eizel habang hawak pa rin ang kamay ni Lance.

Lander left with a heavy heart. Ayaw niyang iwanan ang kakambal niya pero may mga
kailangan siyang asikasuhin. Darating ngayon ang import cars niya galing Europe.
Hands-on siya kapag import cars and pinag-uusapan. Kasama naman ni Lance ang
kasintahan nito kaya magiging maayos lang ito.

Nang makalabas siya sa sasakyan, kaagad siyang sumakay sa Audi niya at pinaharurot
iyon patungo sa tinuturing niyang palasyo kung saan siya ang hari. Sa LaCars
Building, where he ruled his kingdom with an iron fist.

LANDER parked his car on his private parking lot and then he went inside the
building. Lahat ng nakakakita sa kanya na empleyado ay napapasinghap at halos
lumuwa ang mga mata. Thanks to the blood in his clothes, mukhang magiging headline
of the day siya ngayon.
Nang makarating sa opisina niya, ini-lock niya ang pinto at isa-isang hinubad ang
damit at nagtuloy-tuloy sa banyo na nasa loob ng private room niya. Just like his
house, his office has a private chamber that houses a bathroom, closet, mini-bar
and a king size bed. As much as possible, ayaw niyang manatili sa bahay niya.

That curse house contains bad memories
niya mabitaw-bitawan. Kapag naiisipian
siya kasi hindi niya kaya. Once in his
his paradise, pero isang araw nagising
kinalalagyan niya. And it sucks.
that he wanted to forget, pero hindi naman
niyang ibenta iyon, hanggang pagiisip lang
life, he consider his house a home, a haven,
siya at nalamang huwad pala ang paraiso na

Pagkatapos niyang maligo at ayusin ang sarili, nagtungo siya sa opisina niya at
tinawagan si Valerian Volkzki. Ang may-ari ng AirJem Airlines.

"Hey, Storm." Ani Valerian sa kabilang linya ng sagutin nito ang tawag. "To whom do
I owe this call?" His voice was thick with sarcasm.

Itinirik niya ang mga mata. "Volkzki, I need transportation for my car spare parts.
Magbabayad ako kahit magkano. I need it. Pronto."

Valerian tsked in the other line. "Storm, tao lang ang pinapasakay ko sa mga pag-
aari kong eroplano. Kung car spare parts ang ipapa-transport mo, call Iuhence
Vergara. Kahit punoin mo pa ng spare parts ang mga barko niya, ayos lang ‘yon."

Naupo siya sa swivel chair at nagsalita. "Volkzki, hindi naman 'yon ganoon kabigat.
At saka I want those spare parts to be delivered the day after tomorrow. Kailangan
ko na ang mga iyon."

Valerian sighed. "You owe me for this, Storm." He took a deep breath. "Nasaan ba
ang mga cars spare parts mo?"

"In Japan—"

"Oh, no, Storm. I don’t do Japan." Putol nito sa iba pa niyang sasabihin. "I love
history and in History, sinakop tayo ng mga hapones at hindi maganda ang ginawa
nila sa mamamayan ng Pilipinas. At dahil doon, hindi ko pinapayagan ang airline ko
na pumasok sa Japan. So, bye. I’m not the one you need." Pagkasabi n’on ay pinatay
nito ang tawag.

Napailing-iling nalang siya at tinawagan si Iuhence Vergara. Ang may-ari ng Pacific

Pearl Shipping line.

Mukhang wala talaga siyang choice kundi padaanin sa dagat ang mga cars spare parts
na binili niya sa Japan. Loko naman kasi itong si Valerian. Hindi maka-move on sa
History e. Pakiramdam naman nito ay purong Pilipino e samantalang one fourth lang
yata ang Pilipinong dugo na nananalaytay sa ugat nito.
Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong hininga ng sagutin ni Iuhence ang
tawag niya.

"Hello, Vergara." Aniya.

"Hello, my man." Ani Iuhence. "What do you need?"

"I need transportation for my car spare parts. It’s in Japan."

"Kaalis lang ng barko ko pa-Japan. Sa susunod na linggo pa ang next shipment. Yung
ibang barko ko rito, hindi sila dadaong sa Japan kasi iba naman ang bansa na
dadaongan nila." Wika ni Iuhence at napalatak siya. "Makakapaghintay ka pa ba?"

Mahina siyang napamura. "I need those spare parts the day after tomorrow. Damn it."

Iuhence chuckled. "Well, you don’t have a freaking choice—oh, you do! Why don’t you
call Volkzki. Baka naman payagan ka niyang isakay ang mga car spare parts mo sa
eroplano niya."

Lander rolled his eyes. "Hindi maka-move on si Volkzki sa history at ayaw sa mga
hapon."

Tumawa ng malakas si Iuhence. "Well, Storm, you don’t have to choice but to wait."

Argh! I hate waiting! 'Yon nalang palagi ang ginagawa niya. Maghintay sa mga bagay
na hindi naman mangyayari.

"Fine. I'll wait." Aniya at pinatay ang tawag.

Huminga siya ng malalim at pinindot-pindot ang dial pad para tawagan si Cali.

"Hello, Cali?" Aniya.

"Storm!" Cali exclaimed on the other line. "Why you called, dude?"

Lander sighed before he speaks. "May kakilala ka ba na airlines na nagpapadala ng

car spare parts other than AirJem? Mukhang hindi pa kasi nakaka-move on si Valerian
sa mga hapon kaya wala siyang eroplano na patungong Japan. I really need those
spare parts the day after tomorrow."

"Nasaan ba ang spare parts na 'yan?" Tanong ni Cali.

"In Japan."

"Cool. Papunta ako sa Japan ngayong araw, I can take those spare parts with me
tomorrow when I came back. I’m gonna use my private plane, so yeah, it’s cool."

Nakahinga siya ng maluwang sa sinabi nito. "Thanks, man. By the way, bakit ka
pupunta sa Japan? Sabi mo nuong huli tayong mag-usap, ngayong week ang alis ng
cruise ship mo and you usually travel by sea. You hate planes, remember?"

Cali chuckled. "Yeah, I did say that but my dearest step sister is asking me to
pick her up—oh, shit, you don’t like to talk about my step-sister. Sorry man."

Ikinuyom niya ang kamao ng mabanggit nito ang hilaw na kapatid. Vienna Sugon. "It’s
okay. I’m over her." Please, don’t fucking ask. "Anyway, why is she in Japan?" Fuck
it! Why can’t I stop myself?

Nawalan ng imik sa kabilang linya si Cali, pagkalipas ng ilang segundo, nagsalita

rin ito. "Ahm, she's ahm, coming home. For two months I think."

"Tapos aalis din siya?"

"You know her."

"Sadly," Napatiim-bagang siya. "I do."

Nagpakawala ng isang malalim na hininga si Cali. "Yeah, well, I have to go. Bye,
Storm."

"Bye, Sudalga."

“I’ll just call you kapag nasa Japan na ako.”

“Okay.”

Sabay nilang tinapos ang tawag at napasandal siya sa likuran ng swivel chair at
mariing ipinikit ang mga mata.

Mabilis siyang napamulagat ng pumasok ang babaeng 'yon sa isip niya. Hindi ba
talaga siya nito tatantanan? It’s been eight years since she left him but she's
still residing in his mind.

There's only one way to take that woman off from his mind.
Kinuha niya ang cellphone at tinawagan si Kathie. Ang latest lover niya.

"Hey, handsome." Kathie furred seductively when she answered his call. "What can I
do for you, honey?"

"I need someone to fuck." Walang emosyon na aniya. "Are you available?"

Kathie giggled. "I'll be right there, honey."

"Good. I’m in my office." Pinatay niya ang tawag at mariing ipinikit ang mga mata.

Nang pumasok na naman sa isip niya ang babaeng 'yon, napatiim-bagang siya.
"Mawawala ka rin sa isip ko. Mawawala ka rin." Fuck shit!

VIENNA sat still on the stool as she tried to ransack her mind on what to do next.
Four men are surrounding her. Nakatali ang kamay niya sa likod gamit ang lubid at
may nakatutok na baril sa ulo niya at espada sa leeg niya.

"Who are you working for?!" Matigas ang English accent ng hapones na nagsalita at
kumakausap sa kanya.

Matapang na sinalubong niya ang singkit nitong mga mata. "I. Don’t. Know.
Anything!"

Umigkas ang kamao nito at malakas tumama sa mukha niya. Mariin siyang napapikit ng
maramdamang nagdilim ang paningin niya sa lakas ng suntok nito. Vienna saw stars as
she regain her reverie.

"Who are you working for?!" Sigaw ng hapon at ng hindi siya sumagot, sinuntok na
naman siya sa mukha.

Her face felt numbed.

Vienna puffed a breath and tilted her head up. There's defiance in her eyes. "I.
Don’t. Know. Anything!"

"Aarrrrggghh!" Sigaw ng hapon at akmang kakalibitin na ang gatilyo ng baril ng

mabilis niyang itinumba ang stool na kinauupuan at napangiti siya ng masira iyon.

Gotcha!
Mukhang nagulat ang mga hapones dahil nanigas ang mga ito sa kinatatayuan at parang
hindi ng mga ito alam ang gagawin. Napailing-iling nalang siya.  Sinamantala niya
ang paninigas ng mga hapon at mabilis siyang kumilos.

Mabilis siyang bumangon at sinipa ang paa ng isang hapon na malapit sa kanya na may
hawak na baril dahilan para mawalan ito ng balanse, pagkatapos ay pinulot niya ang
baril na nabitawan nito at mabilis na itinutok iyon sa tuhod ng natumbang hapon at
kinalabit ang gatilyo.

The Japanese man screamed in pain and clutches his knee.

“Sorry.” She gave him an apologetic look.

Vienna then heard a whooshing sound. Hindi na niya kailangang pang lumingon para
alamin kung ano 'yon. She's pretty sure that it’s the sound the sword makes when
you’re slashing it with a lightning speed. Bago pa tumama sa kanya ang espada, she
did two back flips and point the gun on the Japanese man who's trying to slash her.

“What with Japanese and Samurai?” Naguguluhang tanong niya. “Facts about guns,”
itinaas niya ang baril na hawak. “They can kiss in just a blink of an eye.”

“Arrrghhh!” Sigaw ng lalaki habang sumusugod sa kanya.

Ibinaba niya ang baril sa tuhod nito at kinalabit ang gatilyo.

Vienna sighed. “I told you. They can easily kill.”

 The Japanese man shriek in pain and then she pointed her gun on the two Japanese
men with samurai.

Umatras siya patungo sa bag niya na nasa sahig dahil tinapon na mga ito ng madakip
siya. May sobra pang C4 doon at iyon ang kailangan niya matapos na ang misyon niya.
Nakakapagod na.

“Who are you working for?” Tanong ng isang hapon.

“Answer us and we will now kill you!” Pagalit na sigaw ng isa namang hapon.

Habang nakatutok pa rin ang baril sa dalawa, pinulot niya ang backpack at kinuha
roon ang cel phone pagkatapos ay isinukbit iyon sa magkabilag balikat.

Nang makitang mabilis na naglalakad palapit sa kaniya ang dalawang lalaki, mabilis
niyang kinalabit ang gatilyo ng baril, only to find out that it’s out of bullets.
"Fuck!" Vienna hissed under her breath and with a strong force, she throw the gun
at the Japanese man on her left and picks up the sword on the floor. “I just don’t
like swords. Damn it.”

Dumugo ang ilong ng hapon ng tumama ang baril sa mukha nito. The Japanese man on
her left stopped to regain his bearing.

Vienna focused half of her attention on the man on her right. Then Japanese man
slashed the sword at her, mabilis siyang umiwas at sinipa ang lalaki sa tiyan. The
man regained his balance and started slashing her again. She twirled the sword
around her wrist and use the sword handle to stab the man in the chest. Napa-ubo
ang lalaki at sinapo ang dibdib nito.

Napatigil siya sa pag-atake ng marinig na nag-ring ang cell phone niya.

Vienna answered the call. “Yow! Who’s this?”

“It’s me, Cali.” Wika ng nasa kabilang linya. “My plane is about to land. Nasaan ka
na?”

“Saang Airport ka—Shit!” Kasing bilis ng kidlat na umuklo siya ng makitang nakabawi
na ang isang hapon at sinusubukang tagain siya. The man keeps on slashing at her
and she keeps on backing away until her feet step on a chain.

Its three meters long.

“Wait, my dear step-brother.”

“What—wait? Where the fuck are you, Vienna?!”

Tumingin siya sa dalawang lalaki at sa kadena na naapakan niya. “Hold on for

minute, my dear step-brother.”

“Vienna, where the heck—” Hindi na niya narinig ang iba pa nitong sasabihin dahil
inilagay na niya sa bulsa ng pantalon niya ang cell phone.

Nang makitang sunugod ang isang lalaki, mabilis niyang pinulot ang kadena at
ipinalibot sa beywang ng lalaki pagkatapos hinila palapit sa kanya at malakas na
sinipa ito sa dibdib. Nang makita niyang muntik lang itong mabuwal, ikiniyom niya
ang kamao at sinuntok ito sa mukha ng maraming beses at sinipa ang leeg nito.
Napaatras ang lalaki kaya naman nagkaroon siya ng pagkakataon na gawaran ito ng
isang malakas na sipa sa mukha.

The man fell onto the ground. Nang makita niyang susugurin na naman siya ng isang
lalaki na kasama nito. Napamura siya at mabilis na tumakbo palabas ng warehouse na
iyon. This has to end, damn it! I’m not here to get killed!
Nang makarating siya sa pinto ng warehouse, naglagay siya ng dalawang C4 sa bawat
sulok ng pinto at lumabas siya pagkatapos isinara iyon mula sa labas.

The same moment Vienna locked the door, it’s the same time someone try to kick it
open. Napangisi siya ng makitang hindi nito nabuksan iyon.

Vienna giggled and took out the C4 detonator from her backpack.

As she backed away from the warehouse, her mind went back to why she was captured.

Ang misyon niya ay lagyan ng C4 ang bawat sulok ng warehouse na iyon. From the
outside, parang wala lang ang warehouse, pero sa basement nun ay may nakatagong mga
fake Japanese dollar plates na dahilan sa paglipana ng mga fake na Japanese money
sa Japan. She was sent to get the plates that are now in her back pack and to burn
the warehouse to the ground.

Kinuha niya ang cell phone sa bulsa at kinausap muli ang hilaw na kapatid. “Hey
dear brother, where were we?”

Cali sighed. “Nakalapag na ang eroplano ko. Nasaan ka na?”

“I’m on my way.”

“Okay ka lang?”

“Nag-aalala ka?” Tudyo niya.

“Oh, shut up. Bye!” Napipikon na pinatay nito ang tawag na ikinatawa niya.

Ibinalik niya ang phone sa backpack at naghanap ng puwedeng pagtaguan.

Nang makakita ng malaking bato, umupo siya sa likod niyon at kinuha ang iPod niya
at naglagay ng earphone sa tainga pagkatapos ay pinatugtog niya ang kantang ‘my
song knows what you did in the dark’ ng Fall out boys.

Her feet were tapping on the ground and when the song hit the chorus, she then
pressed the button on the detonator and she chuckled when the ground shook.

A wide smile spread on her lips when she stands up and saw the aftermath of her
baby C4. Mas lalong lumapad ang ngiti niya ng makitang wasak na wasak ang ware
house.
Then her phone rang. Tinanggal niya ang earphone na nasa kanang tainga at sinagot
ang tawag.

"Yow. How’s it going?" Agad na tanong niya sa nasa kabilang linya.

The man on the other line chuckled. "Mission accomplished. Well done, light. You
executed your mission beautifully."

"Thanks. But I think I have a black eye. Mababawasan nito ang kagandahan ko."

The man on the other line laughed at that. "You can now have your two months off.
Enjoy your vacation, Agent Light."

The line died and Vienna grinned when she remembered why she asked for two months
off. "Time to take what’s mine. Wait for me, my love."

A/N: Here's the chapter 1, CCBells! Sana magustuhan niyo :)

=================

CHAPTER 2

CHAPTER 2

HABANG nakasakay sa eroplano, panay ang hinga ng malalim ni Vienna at mukhang

napansin ‘yon ni Cali. Hindi siya mapakali e. After eight years na hindi siya
nagpakita kay Lander, ano kaya ang magiging reaksiyon nito kapag nagkita sila?
Kinakabahan siya.

“Stop fidgeting and sighing, will you?” Naiiritang sabi ng kapatid niya habang
nakakunot ang nuo na nakatingin sa kanya.

Tinapunan niya ito ng masamang tingin. “Kinakabahan ako e.”

“So?” Ihinilig nito ang likod sa likuran ng upuan at nagsalita. “Hindi ka nga
kinakabahan habang nakikipaglaban ka at may posibilidad na mamatay ka, ngayon ka pa
talaga kakabahan na si Lander lang naman ‘yon.”

“Lander is the love of my life!” Vienna exclaimed angrily at her step-brother.

“Kung siya ang ‘love of your life’ mo,” he quoted the ‘love of your life’ in the
air, “bakit mo siya iniwan? Bakit hindi ka nagpaalam? You could have at least said
good bye to him. Do you know what happened to him when you left? Naging bitter na
siya. Hindi na siya ang Lander na naging kaibigan ko sa Stanford na masayahin at
walang problema sa mundo. Because of you, he is now a bitter person who seldom
shows emotion in his face.”

Kinain ng konsensiya ang puso niya. “Alam kong nasaktan ko siya, kaya nga heto ako
ngayon at bumabawi.”

“Why now? Bakit hindi noon, na umaasa pa siya na babalik ka?”

Tumingin siya sa labas ng bintana ng eroplano. “Kasi naduwag akong bumalik noon.
Alam kong galit siya sa’kin. At saka, nangako ako sa sarili ko na hindi ko na
hahayaan na may masirang buhay ng dahil sa’kin at sa kapabayaan ko.”

Nagpakawala ng buntong-hininga si Cali. “Sana nga matanggap ka pa ni Lander.”

Vienna sighed. “I hope so too, brother. I hope so too.”

A minute later, Vienna gripped the arm rest while the plane is landing. Nang
tuluyan na itong makalapag, huminga siya ng malalim at sabay silang lumabas ng
eroplano ng kaniyang kapatid.

As they walk towards the exit, Cali pulled out his phone from his jeans pocket and
then called someone.

Vienna’s heart hammered inside her chest when she heard Cali saying Lander’s name.

“Hey, Storm.” Ani Cali sa kausap sa telepono. “Sino ang kukuha ng pinadala mong
spare parts?”

Lumapit siya sa kapatid at idinikit ang tainga sa cell phone nito para marinig ang
boses ng mahal niya.

Cali pushed her away. “Shhh!” He hushed her and then he spoke again. “Oh? Okay.
I’ll wait then.”

Tinapos nito ang tawag at ibinalik ang cell phone sa bulsa. Pagkatapos ay kumuha
ito ng pera sa wallet at iniabot sa kanya.

“Here. Go and buy yourself coffee.” Ani Cali sa kanya.

Sinimangutan niya ang kapatid. “Gusto mo lang akong paalisin e. Sinuhulan mo pa
ako.” Inungusan niya ito. “Hindi porke’t paborito ko ang Starbucks coffee ay
susuhulan mo ako.”

“So, ayaw mo?”

Mabilis na kinuha niya ang pera na hawak nito. “Heh!”

Nagma-martsa siyang naglakad patungo sa starbucks at umorder doon ng black coffee.

Feel niyang uminom ng kape, para magising siya sa katutuhanan na baka nga hindi na
siya tanggapin ni Lander at umaasa siya sa wala.

Anong baka? Hindi ka na talaga tatanggapin. Ani ng isang bahagi ng isip niya.

Itinirik niya ang mga mata at umupo sa bakanteng mesa na nasa gitna. Ayaw niya sa
mga mesa na tago sa mga tao. Wala naman siyang gagawing milagro kaya bakit siya
magtatago?

Nang dumating na ang kape na inorder, isang sachet lang ng asukal ang inilagay
niya. Nang tikman niya iyon, napa-ubo siya sa sobrang pait.

“Letse! Bitter ako pero hindi ganito ka-bitter.” Aniya at nilagyan ng tatlong
sachet ng asukal ang kape. Nang tikman niya iyon ulit, napatango-tango siya ng
malasahang matamis na ang kape na kanina lang ay pinatay ang dila niya sa sobrang
pait.

Habang sumisimsim ng kape, wala sa sariling napalingon siya sa pintuan ng

starbucks. Napamulagat siya ng makitang papasok ang kapatid niya at si Lander.
Nagmamadali siyang tumayo at tumakbo sa banyo. Wala siyang pakialam kung babae o
panlalaki ang napasukan niya basta makapagtago lang siya.

Bakit ka nagtatago? Kanina ang lakas ng loob mong harapin si Lander. Duwag! Ani na
naman ng bahaging iyon ng isip niya na nakakairita.

“Pasalamat ka at hindi ka nagkatawang tao, kundi bugbog ang aabutin mo sa’kin.”

Pagkausap niya sa sarili.

Nagpakawala siya ng hininga at umupo sa bowl na may takip. Napatingin siya sa

pintuan at nasapo niya ang bibig ng makita ang sign na naroon at ang apat na letra
na nasa baba.

“Nasa panlalaki akong C.R.?” Vienna puffed a breath. “What the hell? Nakakahiya
naman ‘to!”

Nagpuputok pa rin ang butsi niya ng may kumatok sa pintuan ng banyo.

“May tao ba riyan?” Tanong ng nasa labas.

Napasimangot si Vienna. “Ano naman ang tingin mo sa’kin, hayop?” Malakas ang boses
na sagot niya.

Nawalan ng imik ang nasa kabilang linya. Pagkalipas ng ilang minuto, nagsalita ulit
ito. “Babae ka ba?”

“Ay hindi, manong, hindi ako babae. Isa akong dyosa ng mga engkanto!” Naiinis na
sagot niya.

Her answer was followed by silence. And then there’s another knocked on the door.
“Please, whoever you are. Come out. Maraming nakapila rito sa labas. Puputok na ang
pantog namin, kaya please lang, lumabas ka na riyan.”

Sumikdo ang puso niya ng marinig na boses na iyon. It sounds so familiar. Hindi
lang niya matukoy kasi na nasa loob siya, kaya naman dali-dali niyang binuksan ang
pinto and when she looked up to see how was the owner of that familiar baritone
voice ... she came face to face with the man who owns the eyes that can be compared
to the clear blue sky...

“Lander...”

LANDER was irritated. Panay ang request ni Kathie na magtalik sila sa bahay niya.
Kung hindi raw sila roon magtatalik, iiwan siya nito.

As if I cared.

He smiled coldly at the woman who’s trying to enter his haven. “You don’t belong
there. Wala pang babae na nakakapasok doon, so please lang, huwag mo ng ipilit.”

Umalis ito sa pagkakakandong sa kanya at pinulot ang mga nagkalat na damit sa sahig
at nagmamadaling isinuot iyon.

“Gago!” Sigaw nito sa kanya. “You’re just using me from your own pleasure—”

“Just leave and stop shrieking like a banshee.” Tinakpan niya ang tainga. “It’s
annoying.”
Napapitlag siya at pinag-krus ang braso sa harap ng ulo ng makitang pinulot nito
ang stapler at binato sa kanya. Mabuti nalang at tumama iyon sa braso niya, medyo
masakit lang.

Nang marinig niya bumukas at sumara ang pinto ng opisina niya, ibinaba niya ang mga
braso at napatingin sa nag-iingay niyang cell phone.

Nang makitang si Cali ang tumatawag, sinagot niya iyon.

“Hey, Sudalga.” Aniya.

“Hey, Storm.” Ani Cali sa kabilang linya. “Sino ang kukuha ng pinadala mong spare
parts?”

“Nandito ka na?” Nakakunot ang nuong tanong niya. “Ang bilis naman—” Napatigil siya
sa pagsasalita ng makarinig ng ingay galing sa kabilang linya. “You’re still there,
Sudalga?”

“Shhh!” He hushed him.

“Oh, okay. Ako pala ang kukuha ng pinadala ko.”

“Oh? Okay. I’ll wait then.” Pagkasabi ‘non ay pinatay nito ang tawag.

Nang ma-realize na hindi pala niya alam kung nasaan ang eroplano nito.

He called Cali.

“Hey, Sudalga?” Aniya ng sagutin nito ang tawag. “Saang Airport?”

“Sa AirJem Airport.”

“Okay.”

Pinatay niya ang tawag at mabilis na lumabas ng opisina. Habang nakasakay pababa sa
elevator, tinawagan niya ang sekretarya niya.

“Yes, Sir?” Anang boses ni Stephanie Torero sa kabilang linya.

Sekretarya niya ang dalaga simula ng makapatapos ito ng pag-aaral, apat na taon na
ang nakakaraan. Nagtagal ito sa kanya dahil nasasakyan nito ang pagpapalit-pait ng
mood niya at kahit kailan ay hindi ito nagnasa sa kanya.
“Cancel all my appointment for today.” Sabi niya kay Stephanie. “May aasikasuhin
akong importante.”

“Copy, Sir.” Anito.

“Good. Bye.”

Pagbukas ng elevator, inilagay niya sa bulsa ng pantalon ang cell phone at malalaki
ang hakbang na tinungo ang Audi na naka-park sa labas ng LaCars Building. Mabilis
ang mga kilos niya ng makasakay sa kotse niya.

He started the engine and made his Audi fly in the street.

Habang nagmamaneho siya patungo sa AirJem Airport, naalala niya ang pag-uusap nila
kaninang umaga ni Cali. Kaya ito pumunta ng Japan dahil nagpapasundo si Vienna?
Magkasama ba ang dalawa ngayon?

“Sana naman hindi.” Dasal niya na sana ay marinig ng diyos at tuparin iyon.

Halos lumipad ang sasakyan niya habang patungo sa AirJem Airport. Kaya hindi
nakapagtataka na pagkalipas ng fifteen minutes at nakarating na siya. Kaagad niyang
nakita si Cali pagpasok niya sa Airport, kasama nito si Valerian na hindi maipinta
ang mukha.

“Hey.” Aniya at tumingin sa gawi ni Valerian. “Anong nangyari sa’yo?”

Pinukol ng masamang tingin ni Valerian si Cali. “Itong lalaking ‘to kasi, galing
Japan pala. Sa Airport ko pa talaga siya lumapag! Alam mo naman na inis ako sa mga
hapon!”

Cali rolled his eyes. “Volkzki, have you forgotten? Nagbayad ako sayo ng malaking
halaga para makalapag sa Airport mo ang eroplano ko kahit na anong oras? At sa
pagkakaalala ko, wala sa kontrata na kapag galing akong Spain o kaya Japan ay hindi
ako lalapag sa Airport mo.”

Inungusan ito ni Valerian at walang paalam na iniwan silang dalawa ni Cali.

Napailing-iling nalang siya sa ginawi ni Valerian. “Kahit kailan talaga, may tupak
ang lalaking ‘yon.”

Cali tsked as he looked at Valerian retreating back. “Hindi ko pa rin lubos maisip
kong bakit hindi siya maka-move on sa history.”

Mahina siyang napatawa. “Baka avid fan siya ni Lapu-lapu at ni Andres Bonifacio.”
Nagkibit-balikat si Cali. “Whatever.” Humarap ito sa kanya. “By the way,
pinapalabas ko palang ang spare parts mo eroplano ko. Medyo matatagalan pa ‘yon
kasi dadaan pa yata ‘yon sa scanner-etcetera-whatever.” Itinuro nito ang starbucks
na ilang metro ang layo sa kanila. “Coffee while waiting?”

“Sure.” He said with a shrugged.

Sabay silang naglakad ni Cali patungo sa Starbucks. And when they entered the
coffee shop, sabay silang umorder ni Cali.

Nang makaupo sila, napansin niyang panay ang tingin sa paligid ni Cali.

“Looking for someone?” Usisa niya.

“Yeah,” parang wala sa sariling sagot nito. “I’m looking for Vienna. Nandito lang
‘yon e.”

Nanigas siya sa kinauupuan ng marinig ang pangalan ng babaeng ‘yon. Shit! Mukhang
napansin ‘yon ni Cali, because he gave him an apologetic smile.

Lander just shrugged it off and pretends that he is not affected.

Nang ma-i-serve ang order nila, naramdaman niya ang tawag ng kalikasan.

“Excuse me for a minute.” Lander excused himself and went to the bathroom.

Nagsalubong ang kilay niya ng makitang ang haba ng pila.

“Anong nangyari?” Tanong niya sa nauna sa kanya sa pila. “May sira ba ang banyo?
Under maintenance ba?”

“May tao sa loob at ayaw yatang lumabas.” Sagot nito.

Naiirita na naglakad siya palapit sa pinto at kumatok. “Please, whoever you are.
Come out. Maraming nakapila rito sa labas. Puputok na ang pantog namin, kaya please
lang, lumabas ka na riyan.” Wika niya.

Ilang segundo ang hinintay niya bago bumukas ang pinto ng banyo.

When the person inside the bathroom opens the door and looked up at him, everything
was muted. Wala siyang marinig. He felt like they were put in another dimension
where there are no people aside from him and her.
Lander can’t look away from those beautiful almond eyes that caught his heart at
first sight.

Kitang-kita niya ang gulat sa mukha ng dalaga habang nakatingin sa kanya. Her eyes
held shock and unnamed emotion in their depths.

Vienna’s eyes are still breath taking. So beautiful... and this was the beauty that
made his heart as cold as iceberg in North Pole.

“Lander...” Vienna’s voice was soft, enchanting, seductive... and he’s tempted to
say her name, but no, he had enough of her in a lifetime.

Tinalikuran niya ito at naglakad patungo sa table nila ni Cali at kinuha ang Java
Latte na order niya pagkatapos ay nagpaalam sa kaibigan.

“Ipapakuha ko nalang ‘yong spare parts.” Nagmamadaling sabi niya at malalaki ang
hakbang na lumabas ng starbucks at tinungo ang Audi niya sa parking lot ng Airport.

Nang makapasok sa sasakyan niya, saka lang niya namalayan na nanginginig ang kamay
niya at pinagpapawisan siya ng malamig.

“Fuck!” Lander cursed then he maneuvered his car out from the parking lot then
drives to LaCars Race Track with a blazing speed that can beat the Fast and the
furious drivers.

MALUNGKOT ang mga mata ni Vienna habang nakatingin sa papalayong bulto ni Lander.
Nang magkatitigan sila kanina, nakita niya ang galit sa mga mata nito.

The anger in Lander’s eyes froze her. She was rooted in place.

She had face death threatening situation, pero wala nang mas nakakatakot pa kaysa
sa mga mata ni Lander na puno ng galit para sa kanya.

“God, please help me to win him back.”

Cali chuckled. “You need to pray harder than that if you want him back.” Tinapik
nito ang balikat niya. “Hindi na siya ang dating Lander na nginitian at hinalikan
mo lang, madadala na. Nagbago na siya. At good luck sayo.”
Nagpakawala siya ng buntong-hininga. “Good luck talaga sa’kin.”

=================

CHAPTER 3

CHAPTER 3

TINUNGA ni Lander ang beer na iniinom mula sa bote. Wala siya sa mood gumamit ng
shot glass. He wanted to get wasted and to disappear into oblivion where his heart
can no longer beat for not worth it person. Pero kahit yata laklakin niya ang lahat
ng alak sa mini-bar niya, hindi mawawala at aalis ang babaeng 'yon dito sa
Pilipinas.

Naputol ang pag-iisip niya ng marinig na nag-ingay ang cell phone niya. Nasa ibabaw
ng kama niya iyon kaya naman kailangan pa niyang maglakad para masagot ang tawag.

When he reached his bed, he sat on the edge of the mattress and answered the call.

"Hey, Lander speaking." Aniya.

"Lander!" Zel's voice sounds panicky and a bit joyful. "Si Lancelott! Si Lancelott,
gumalaw yung kamay niya! Sabi ng Doctor he is responding to the medicines and all
that medication stuff."

Nawala ang kaunting kalasingan na naramdaman niya kanina. Napalitan ng kasayahan

ang galit na nararandaman niya kanina. "Talaga? Sige, pupunta ako riyan." Excited
na wika niya at pinatay ang tawag.

Nagmamadali siyang lumabas sa private chamber ng opisina niya at nagtungo sa

parking lot ng LaCars building kung saan naroon ang Audi niya.

Nang makasakay sa kotse niya, pinaharurot niya iyon patungo sa Romero’s Hospital
kung saan naroon ang kakambal niya. Masaya siya at kahit papaano ay nagri-react na
ang kakambal niya. Oh, thanks god.

Nang makarating siya sa Hospital, kaagad siyang nagtungo sa ICU. Sinalubong siya ni
Eizel sa may pintuan at niyakap siya ng mahigpit habang umiiyak.

"Lander... si Lancelott... magiging okay na siya..." Zel was sobbing. "Salamat sa

diyos. Hindi ko kayang mawala siya."
Lander hugged Zel back. "It’s okay. Magiging maayos din si Lance." He rubbed her
back. "Hintay lang ng kaunti. Hindi tayo titigil hangga’t hindi natin nakikita ang
kakambal ko na ngumiti ulit. He deserves to live." Hinaplos niya ang buhok nito.
"Tahan na. Magiging maayos din ang lahat."

Eizel looked up at him. "Thank you, Lander."

He smiled at her. "No problem."

Bumitaw na ito sa pagkakayakap sa kanya at iginiya niya papasok sa loob ng ICU.

NAKASIMANGOT si Vienna habang pinagmamaneho siya ng hilaw niyang kapatid patungo sa

Romero's Hospital. Panay ang tingin nito sa may pasa niyang mukha at naiirita na
siya.

"Stop looking at me!" Sigaw niya na naiinis.

Cali grimaced. "Nakikita mo ba ang mukha mo? God, little sis, you look like shit."

Inirapan niya ito. "Kung ang mata ko ay nakahiwalay sa mukha ko, there is a huge
possibility that I’ll see my face."

"Stop being sarcastic, Vienna." Ani Cali sa naiinis na boses. "You really look like
shit."

"Thank you for boosting my confidence, dear brother." Puno ng sarkasmo ang boses
niya.

Itinirik ni Cali ang mga mata. "Puwede ba, Vienna, I’m just trying to be nice."

Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga. "Sorry. I’m just use to sarcasm. I
grow up with my dad, remember?"

"Alam ko." Anito. "Kumusta na pala kayo ni mommy?"

Inungusan niya ito. "Kung maka-mommy ka naman parang tunay mong ina, no?"

Tinapunan siya ng masamang tingin ni Cali. "Stop the sarcasm, remember?"

Itinirik niya ang mga mata. "Sorry again, dear brother."

Napailing-iling nalang si Cali. "Mula ng mag-asawa si Daddy at ng mommy mo, mommy
na ang tawag ko sa kanya."

"Excuse me, pero hindi sila nag-asawa." Tinaasan niya ito ng kilay. "Namangka si
Mommy sa dalawang ilog at ang daddy mo ang isda na nabingwit niya. My mother
cheated on my father. Baka nakakalimutan mo kaya pinapaalala ko lang sayo."

Nagapakawala ng malalim na buntong hininga si Cali. "Hindi ka pa rin ba makapag-

move on sa nangyari ten years ago?"

Sumandal siya sa likuran ng upuan. "I’m trying to move forward."

"That’s good."

"Yeah."

Cali parked his Lexus on the parking lot of Romero's Hospital. Sabay silang lumabas
ng sasakyan nito at naglakad papasok sa entrance ng Hospital.

Hinawakan siya ni Cali sa braso at hinila siya patungo information desk.

"Excuse me," ani Cali sa information clerk. "Nasaan ang opisina ni Dr. Castillo?
May pasa itong kapatid ko. Ipapa-check up ko."

The clerk looked at Vienna. "Ahm, si Dr. Castillo?" tinuro nito ang kanang pasilyo.
"Doon po ang opisina ni Dr. Castillo. Dadaan kayo sa ICU tapos ang ika-apat na
pinto mula sa ICU, iyon na po."

"Thanks." Ani Cali at hinila na naman siya patungo sa kanang pasilyo.

They were walking in fast speed when Cali abruptly stopped walking causing her to
bump on his back.

Vienna glared at Cali's back. "Bakit ka ba tumigil?"

Biglang humarap sa kanya si Cali at hinila siya pabalik sa dinaanan nila. "Come on.
Let’s go. Baka bigla kang maglupasay kapag nakita mo ang nakita ko."

Napapantastikuhang nagpahila siya at lumingon para alamin kung ano ang nakita nito.

Vienna froze and was rooted in place when she saw Lander outside the ICU and he is
hugging a woman. Parang may pumiga sa puso niya sa nakita. Shit! No. Parang may
yumurak sa puso niya ng makitang hinaplos ni Lander ang buhok ng babae at parang
inaalo nito. That's the sweet Lander that she knew. And that woman is now on the
arms of her beloved and she wanted to shout in pain and to get Lander attention.
Pero alam niyang wala siyang karapatan. Siya ang umalis. Siya ang nang-iwan. Kaya
naman wala siyang karapatan. Wala.

Mabilis siyang tumalikod ng maramdamang nanunubig ang mga mata niya at isinunsob
ang mukha sa dibdib ng step-brother niya.

"Sinabihan na kita." Niyakap siya ng kapatid, "wala ka nang babalikan."

Napahikbi siya. "Mahal ko siya e."

"Alam ko." Hinagod ni Cali ang likod niya. "Halika na, mukhang pumasok na sila."

Hinayaan niya ang kapatid na igiya siya patungo sa opisina ni Dr. Castillo. Nang
dumaan sila sa ICU, hindi niya maiwasang mapatingin sa pinto niyon.

Ano ba ang ginagawa roon ni Lander?

Hanggang sa makarating sila ni Cali sa opisina ni Dr. Castillo, nasa isip pa rin
niya ang katanungang iyon.

"Mr. Sudalga." The man with doctor’s robe shakes hands with Cali. "Anong
maipaglilingkod ko?"

Ihinarap siya ni Cali sa doctor. "May pasa siya sa mukha, doc. Ano ba ang puwedeng
gawin sa pasa niya?"

Hinawakan siya ng Doctor sa baba at pinatagilid ang mukha niya para tingnan ang
pasa niya na gawa ng hapon na sumuntok sa kanya.

"Damn, anong nangyari sayo, hija?" Anang Doctor na nakakunot ang nuo.

"Nakipag-away po ako, doc. Iyan ang nangyari kasi malakas ang nakasabunutan ko."
Pagsisinungaling niya. "Hindi pa naman siya namamaga kahapon, pero ngayon medyo
namamanhid na."

Tumango-tango ang Doctor. "Sige, kukuha lang ako ng ointment sa pharmacy, hintayin
niyo ako rito."

Sabay silang tumango si Cali at mabilis naman na umalis sa Dr. Castillo at hinayaan
lang na nakabukas ang pintuan ng opisina nito.
"Masakit ba?" Tanong ni Cali.

"Ay, hindi, hindi masakit.” Inirapan niya ito. “Suntukin kaya kita para maramdaman
mo ang nararamdaman ko ngayon?"

Ngumiti ang loko niyang kapatid. "Bakit naman kasi nagpasuntok ka? Akala ko ba
magaling ka sa martial art."

Vienna looked at Cali dryly. "Ikaw kaya ang itali ko, tapos habang wala kang
kalaban-laban, susuntukin kita." Hinawakan niya ito sa kamay at pinilipit iyon.
"Gusto mo subukan natin?"

"Aray!" Hiyaw ni Cali. "Napaka-bayolente mo talagang babae ka." Inagaw ni Cali ang
kamay nito na hawak niya.

Nang maagaw nito ang kamay na hawak niya, tamang-tama naman na papasok si Dr.
Castillo sa opisina nito. Kaagad siya nitong pinaupo sa naroon na stretcher at
inutusan si Cali na itali ang mahaba niyang buhok.

Pumunta si Cali sa gilid niya at dahil wala siyang tali na dala, ang kamay nito ang
ginawang pantali sa buhok niya.

Then the Doctor started to rub the ointment around her swollen violet cheek.

Vienna would flinch every time the Doctor's fingers touched her face.

Pinagsiklop ni Cali ang kamay nila at pinisil iyon. "Kaya mo 'yan, little sis."
Pagpapalakas nito sa loob niya. "Leksiyon na iyon para hindi ka makipag-away sa
susunod."

"Aray!" Napaigik siya at isinubsob ang mukha sa dibdib niya Cali. "Cali, masakit."

Pinakawalan ni Cali ang kamay niya at niyakap siya at hinagod ang likod niya.
"Shhhhh... it’s okay. I’m here."

Vienna gripped Cali's shirt as the doctor continued to rub ointment on her face.

NANG masigurong maayos ang lagay ng kapatid niya, kinausap niya ang doctor ni
Lancelott at naalaman na maayos naman ang kalagayan ng kapatid niya kahit papaano.

Napatingin siya kay Eizel at nakitang sapo nito ang tiyan at lukot ang mukha.
"You hungry?" Tanong niya sa kasintahan ng kakambal.

Eizel nodded. "Yeah.”

“Kailan ka ba huling kumain?”

“Kagabe pa.”

Napailing-iling siya. “Ano gusto mong kainin, bibilhan kita.” Wika niya. “Dapat
hindi ka nagpapalipas ng gutom baka kapag maayos na si Lancelott, ikaw naman ang
ma-Hospital.”

Eizel gave him an apologetic smile. “Cup noodles nalang, Lander. Wala akong ganang
kumain e."

"Okay. Hintayin mo ako rito." Lumabas siya sa ICU at naglakad patungo sa cafeteria
ng Hospital.

Lander halts on his steps when he heard that familiar woman voice. Sumilip siya sa
silid na pinaggalingan ng boses at nanlaki ang mga mata niya ng makita si Vienna na
panay ang igik sa sakit habang may pinapahid ang doctor sa pisngi nitong may ...
pasa? Pasa ba 'yon?

Fuck! Where did she get that, damn it!

Pinilit niyang umalis sa kinatatayuan pero hindi niya magawa. He couldn’t stop
staring at Cali's arm around Vienna's waist. Fury bubbled inside her, pero nadi-
distract siya sa pasa sa mukha ni Vienna.

Saan nito nakuha ang pasa na iyon? Kahapon ng makita niya ito ay wala pa namam
‘yong pasa? O hindi lang niya nakita dahil naka-focus ang mga mata niya sa mga maga
nito na nakakahalina?

Hanggang sa matapos ang paglalagay ng ointment sa pisngi nito at pagreseta rito ng

Doctor ng gamot para sa pasa nito sa mukha, nakasilip siya at nakikinig sa usapan
ng mga ito.

"Hija, sa susunod, huwag ka ng makipag-away. Okay?" Anang Doctor.

Nakipag-away si Vienna? That can’t be true. Vienna is a peace loving citizen of

this country.

"Yes, doc." Bored ang boses na sagot ni Vienna.

"I'll make sure of it, Doc." Ani Cali. "Sige, aalis na ho kami. Salamat."

Mabilis siyang nagtago sa isang pinto na nakabukas na malapit lang sa nilabasang

pintuan nila Vienna at Cali. Mula sa pinagtataguan niya, Lander can hear them
perfectly.

"Next time, huwag ka ng magpapasuntok." Anang boses ni Cali. "Tingnan mo ang

nangyari sa'yo."

"Yes, dear brother." Vienna answered and then sighed. "Anyway, kumusta na pala si
Lander? Bakit narito siya sa Hospital? May pasyente ba siya rito?"

Natigilan siya sa tanong nito at nakinig ng maigi.

"Ayos lang siya at hindi ko alam kung may pasyente siya." Ani Cali. "At sabi niya
sa akin noon, naka move on na siya sayo kaya please, patahimikin mo na 'yong tao.
Nakita mo naman kanina, may kayakap siyang babae. Baka 'yon ang babaeng mahal niya
at hindi na ikaw."

Hinintay ni Lander na magsalita si Vienna. Pagkalipas ng ilang minuto, nagsalita

ito. "May puwang pa kaya ako sa puso niya?"

Cali chuckled. "Sino ba ang nang-iwan?"

"Dear brother, alam mo ang rason kung bakit ako umalis."

"Yeah, whatever. You made me promise not to tell him."

Hindi na niya narinig ang sagot ni Vienna dahil maglakad na ang mga ito palayo.

Lumabas siya sa pinagtataguan at napatingin sa tinahak na daan ng magkapatid.

Lander forced his cold heart not to care, but his mind keeps on asking what
Vienna’s reason of leaving is.

"Fuck!" He cursed and went to cafeteria to buy a cup noodle.

Hindi ko dapat ito nararamdaman! Galit ako sa kanya. Damn it.

SAPO-SAPO ni Vienna ang pisngi habang naglalakad patungong parking lot. Bigla
siyang napatigil sa paghakbang ng maramdamang humapdi ang tiyan niya.

"Dearest step-brother, nagugutom ako."

Cali sighed and looked at her with irritation in his eyes. "May cafeteria yata rito
sa Hospital. 'Yan kasi e, hindi nag breakfast."

Sinamangotan niya ito. "Eh kasi naman e. Hindi pa ako nagugutom kanina at saka
hindi ako sanay mag-agahan."

Cali rolled his eyes and gave her money. "Puwede ba magpa-money change ka na.
Marami ka nang utang sa akin."

Inungusan niya ito at tinanggap ang pera kapagkuwan ay nagpunta sa cafeteria.

Salamat sa mga karatula na nakasabit at tinuturo kung saan ang daan patungong
cafeteria.

Nang makarating doon, kaagad siyang tumungo sa counter at bumili ng kape at isang
slice ng cake. Nang makuha ang order, pumili siya ng bakanteng mesa at umupo roon.

She was busy eating her cake and sipping her coffee when a baritone voice talked
beside her.

“What happened to your face?”

Nagtaas siya ng tingin at parang may tumambol sa puso niya ng makita si Lander na
nakatayo roon at may hawak na cup noodle.

Tumikhim siya bago sumagot. “Anong gagawin mo sa cup noodle?” Ayaw niyang pag-
usapan ang pasa sa pisngi niya.

“Anong nangyari sa pisngi mo?” Tanong nito ulit. Wala siyang makita na emosyon sa
mukha nito habang nakatingin sa kanya.

She sighed and tried to hide her cheek behind her hair. “Wala. Nasobrahan lang sa
blush on.” Pagdadahilan niya.

Her heart hammered inside her ribcage when his hand reach for her cheek and touch
it. “Anong nangyari rito?”

Umiling siya. “Nadapa ako.”

Nagdilim ang mukha nito. “Puro lang ba kasinungalingan ang alam mo?”
Nagbaba siya ng tingin. “Nakipag-aaway ako. There. That’s the truth. Masaya ka na?”

“May pasa ka, dapat ba iyong ikasaya?” Anito at inilayo ang kamay sa pisngi niya.

Vienna yearned for Lander to touch her again. Pero mukhang suntok sa buwan ang
kahilingan niya dahil biglang may babaeng lumapit dito. Vienna knew the woman.
Kahit naman may extracurricular siya pag gabi, Fashion designer pa rin siya.

The woman beside Lander is Eizel San Diego. One of the highest paid and famous
models in Asia and America.

Bakit magkakilala ang dalawa?

“Natagalan ka kaya sinundan kita.” Sabin g babae kay Lander.

Parang may punyal na tumarak sa puso niya ng makitang inakbayan ni Lander ang
babae.

“Sorry, babe. Natagalan ako.” Ani Lander at iginiya palabas ng cafeteria ang babae
ng hindi man lang tumitingin sa kanya.

At bakit naman ito titingin o magpaalam sa kanya? Sino ba siya? Mapakla siyang
napangiti ng mapansing may nahulog na luha sa pisngi niya. Peste! Ang sakit naman
nito! Sana hindi nalang siyang umuwi.

NANG makalabas si Lander at Eizel sa cafeteria, mabilis na pinalis ni Eizel ang

braso niya sa balikat nito at matiim siyang tinitigan.

“Sino ‘yong babaeng kausap mo bago ako dumating?” Tanong nito.

“No one.”

Tumaas ang kilay nito. “Kapag hindi mo sabihin kung sino siya, babalik ako roon at
sasabihin kong hindi mo naman ako ‘babe’.”

Itinirik niya ang mga mata at nagpakawala ng malalim na buntong-hininga. “Her name
is Vienna Sugon.” He gritted his teeth. “My ex girlfriend.”

Ngumisi si Eizel sa unang pagkakataon mula ng ma-Hospital ang kakambal niya. “Ex?
Hmmm. Still harboring feeling for her, I see.”
Ibubuka niya ang bibig para itama ang sinabi nito ng itaas nito ang kamay at
inilapat sa mga labi niya. “Don’t deny, Lander. Halata sa mga mata mo.” She smirked
at him. “Ingat-ingat din kapag may time. Kasi kahit anong tago mo sa emosyong
nararamdaman mo, lalabas at lalabas din ‘yan. At wala kang takas.” Itinuro nito ang
puso niya. “Dahil kapag ito ang kalaban mo, hindi ka mananalo.” Eizel then smiled
sweetly at him. “It’s based by experience.”

Kinuha nito ang cup noodle na hawak niya ang nginitian na naman siya nito ng
pagkatamis-tamis pagkatapos ay nauna ng maglakad sa kanya. Naiwan siyang nakatanga
sa papalayo nitong bulto.

“I still love Vienna?” Mapakla siyang ngumiti. “Is that a joke?”

A/N: Bigyan niyo po ng Joke si Lander. Haha

=================

CHAPTER 4

CHAPTER 4

NAG-TAAS ng tingin si Lander ng marinig na bumukas ang pintuan ng opisina niya.

Nang makitang pumasok si Kathie na nakangiti, kinunotan niya ito ng nuo. “Anong
ginagawa mo rito?”

Kathie went to his side and instantly captured his lips. Wala siyang maramdaman sa
halik nito. Parang isang patay ang humalik sa kanya, hindi man lang siya
naapektuhan. His body didn’t even react like it usually did.

Nang hindi siya tumugon sa halik nito, pinakawalan ni Kathie ang mga labi niya.
“What’s with you? Kiss me back.”

Mas lalong lumalim ang gatla sa nuo niya. “What are you doing here? Akala ko
hiwalay na tayo.”

Nakasimangot na tinampal nito ang braso niya. “I was just kidding that day. Alam mo
naman na hindi ko kayang mawala ka sa’kin.”

Lander looked at Kathie coldly. “Umalis ka na.”

Napamulagat ito. “What?”

“Umalis ka na. Wala ako sa mood makipaglampungan sa’yo.”

Kathie gaped at him. “Please tell me you’re just kidding. Kailan mo pa ako
tinanggihan?”

“I’m not kidding.” His eyes held coldness in their depths. “Out.”

Hindi makapaniwala si Kathie habang nakatingin sa kanya. “Ano ba ang nangyayari

sa’yo?”

Vienna is back. Ani ng isang bahagi ng isip niya na ikinatigil niya.

“What?” He asked himself.

“Anong what?” Pinandilatan siya ni Kathie, “huwag mo akong what what-tin, Lander. I
am not just a normal woman. I am a very famous daughter of a senator—”

“Kung hindi ka aalis, ako ang aalis.” Putol niya sa pagsasalita nito.

Kathie glared at him. “How dare you?!”

Naiirita na tumayo siya at lumabas sa opisina niya pagkatapos ay lumapit siya sa

mesa ng sekretarya niya. “Nasaan ang list of cars na order ni Mr. Anderson?”

Mabilis na kinuha ni Stephanie ang listahan at ibinigay sa kaya. “Heto po, Sir
Lander. At siya nga po pala Sir, tumawag si Mr. Cali Sudalga. Pinapasabi po niya na
nasa Auto shop niyo po ‘yong sasakyan niya at ikaw daw po ang gusto niyang mag-
ayos.”

Lander sighed. Napaka-arte talaga ni Cali kahit kailan. “Thanks.”

Naglakad siya patungo sa elevator at habang sumakay doon. Nakahinga siya ng

maluwang ng sumara ang pinto bago pa makasakay si Kathie. Wala siya sa mood para i-
entertain ito.

MINUTES later, ipinark ni Lander ang sasakyan sa labas ng Auto shop niya at pumasok
doon. Napatigil siya sa paglalakad papasok ng makita si Vienna na naka-upo sa hood
ng sasakyan ni Cali. And that bastard is nowhere to be found!
Where the hell is that guy?!

Mataman niyang tinitigan si Vienna na umalis sa pagkaka-upo sa hood ng sasakyan at

nanalamin sa side mirror. Tinitingnan nito ang pisngi na namamaga pa rin. And then
something inside her sling bag started ringing. Hinuha niya ay cell phone nito ang
nag-iingay.

And he was right.

Vienna took out her phone from her sling bag and answered the call. At dahil hindi
naman siya malayo rito, naririnig niya ang sinasabi nito sa kausap.

“Hello?” Mataray na sabi nito. “I thought I have two months vacation? Why the fuck
are you calling me now?” Madilim ang mukha ni Vienna habang nagsasalita. “Come on!
This is my freaking vacation!” Galit na sabi ni Vienna at talagang nako-curious
siya sa kung sino ang kausap nito para sumigaw ito ng ganoon.

Nakita ni Lander kung paano bumagsak ang balikat ng dalaga.

“Okay.” Vienna said in a low voice. “I accept it. Send the files to my e-mail and
I’ll take it from there.” Paused. “Okay. No problem.”

Tinapos nito ang tawag at wala sa sariling napatitig sa kawalan at napailing-iling.

Ipinilig niya ang ulo at lumapit dito. “Bakit ikaw at hindi si Cali ang narito?”

Napaigtad si Vienna ng marinig ang boses niya at lumingon sa gawi niya. “Lander...”
tinitigan siya nito ng ilang segundo at tumikhim. “Ahm, bigla kasing nagkaroon ng
board meeting si Cali kaya ako nalang ang pinapunta niya rito.”

KITANG-KITA ni Vienna na ayaw ni Lander na makita siya pero wala itong magagawa
dahil naroon na siya.

Lander hates her, alam na alam ‘yon ni Vienna kaya naman nagulat siya ng lumapat
ang kamay ni Lander sa pisngi niyang namamaga at masuyong hinaplos ‘yon.

“Saan mo ba nakuha ‘to?” Tanong nito habang hinahaplos pa rin ang pisngi niya.

She took a deep breath and spoke. “May naka-away nga ako. Diba sinabi ko na ‘yon
sa’yo sa hospital ng magkita tayo?”
Lumapit ito sa kanya at napalunok siya ng maramdaman ang init na nanggagaling sa
katawan nito.

Lander’s face moved in closer to hers. Sinusuri ng mga mata nito ang pasa niya sa
pisngi. “Kung sino man ang nakaaway mo, mukhang galit na galit sa’yo para gawin
niya ito.” Hinuli nito ang mailap niyang mga mata. “Iniwan mo rin ba siya?”

Inirapan niya ito at tinabig ang kamay. “Puwede ba, Lander, tigilan mo ako.”

Lander chuckled coolly. “Bakit? Mali ba ako?”

“Maling-mali.” Bumalik siya sa pagkaka-upo sa hood ng sasakyan ni Cali. “Sige na,

ayusin mo na. Gagamitin yata ‘to ni Cali mamaya e kaya minamadali.” Pagkatapos ay
ngumiti ng may maisip. “Alam ko na, tutulungan nalang kita para mabilis mong
matapos.”

Kinunotan siya ng nuo ni Lander. “Ano naman ang alam mo sa pag-aayos ng sasakyan?”

Vienna shrugged. “Try me and I might shock you.”

Mataman siyang tinitigan ni Lander kapagkuwan ay pumayag din ito. “Kapag hindi ka
nakatulong at mas lalong bumagal ang pag-aayos ko ng sasakyan ni Cali, magbabayad
ka.”

“Ano naman?”

“Kahit ano.” Kibit-balikat na sagot nito. “Ikaw, anong gusto mong pambayad?”

“Ipagluluto nalang kita.” Please, say yes! She begged in her mind.

Bumakas ang gulat sa mukha ni Lander. “Marunong kang magluto?”

Tumango siya. “Yeah. There are a lot of things that you don’t know about me.”

“Yeah.” Lander’s face turns grim. “Paano ko naman malalaman ang mga bagay na iyon
tungkol sa’yo? Iniwan mo ako, remember?”

She gave him an apologetic look. “Sorry.”

“Wala namang magagawa ang sorry mo e.” Bigla nitong hinubad ang pang-itaas nitong
damit dahilan para manlalaki ang mga mata niya at mapatingin sa matitipuno nitong
dibdib at bumaba ang mga mata nita sa mga pandesal nito sa tiyan. Shit! Temptation,
please, stay away from me!
“Eyes up here, Vienna. Don’t eye-rape my abs, please.”

Namumula ang pisngi na nagtaas siya ng tingin. “A-Ahm, I am not eye-raping you.”
Kaila niya. “I’m just looking and appreciating.”

“Appreciating?” Tumaas ang sulok ng labi nito. “That’s a big word. Appreciating,
huh?”

Mas lalong nag-init ang pisngi niya sa sinabi nito. “T-Tigilan mo nga ako.”

Lander’s eyes held amusement and it makes her happy.

“You’re enjoying this.” Komento niya.

Biglang naging blangko ang mga mata ni Lander at nawala ang kislap niyon. “I’m not.
Bakit naman ako mag-i-enjoy na kausapin ka? I hate you, don’t you know that?”

Malungkot siyang ngumiti at parang may kumurot sa puso niya. “Alam ko ‘yon.”

“Good.” He flexed his arms. “Let’s start.”

Binuksan nito ang hood ng sasakyan at tinuro nito ang tools na nasa gilid. “I need
Ratcheting box wrenches, Voltmeter, Non-Contact IR Thermometer and Ball driver.”

Mabilis niyang kinuha ang mga kailangan nito at iniabot sa binata.

Lander looked at her, frowning. “You really know these things, huh?”

Tumango siya. “Storm taught me.”

Tumaas ang dalawang kilay nito. “Storm?”

Storm is the name of her partner and friend.

Vienna nodded. “Yeah. Storm is the name of my friend.” It’s not actually a name but
a code name.

Tumalim ang mga mata nito. “Storm, huh? Just a friend?”

“Yeah.”
“Liar.” Kinuha nito ang mga tools sa kamay niya at nag-umpisang kalikutin ang
sasakyan ni Cali.  Panay ang buntong-hininga nito. Pagkalipas ng ilang segundo,
nag-angat ito ng tingin sa kanya, “Kaibigan mo lang talaga ang Storm na ‘yon?”

“Oo nga.” Tanong niya na naguguluhan. “Malapit ko siyang kaibigan. At saka, eww,
hindi kami talo. Babae siya na adik sa mga sasakyan. Magkakasundo kayo.”

Biglang nawala ang pagdidilim ng mukha nito at hindi makapaniwalang napailing-

iling. “Fuck this.” He muttered under his breath but she still heard it.

“Bakit ka naman nagmumura riyan?” She inquired.

“Wala.”

Nagpatuloy ito sa pag-aayos ng sasakyan at hindi na nagsalitang muli.

Tinitigan ni Vienna si Lander habang nag-aayos ng sasakyan. Pinakiramdaman niya ang

puso niya. Hindi nawala ang pagmamahal niya para sa binata. Lumipas man ang walong
taon, naroon pa rin ang pagmamahal na iyon sa puso niya at hinding-hindi na
mawawala pa.

“Staring is rude Vienna.”

“I know.”

“Then stop staring.” Nang nanatili siyang nakatitig dito, nagsalita na naman ito.
“Seriously, stop staring. Kapag hindi ka tumigil palalayasin kita sa auto shop ko.”

Vienna rolled her eyes and went to open the passenger seat of Cali’s car and sat
there with her feet dangling outside the car.

“Lander?” Kapagkuwan ay tawag niya sa pangalan ng binata.

“Yes?”

“Galit ka ba sa’kin?”

“Ano sa tingin mo?”

“Sa tingin ko galit ka.”

“Buti alam mo.”

Parang may tumusok na karayom sa puso niya. “May puwang pa ba ako riyan sa puso
mo?”

Lander didn’t answer her. Akmang magtatanong ulit siya ng pumasok ang hilaw niyang
kapatid sa Auto shop at may dala itong tatlong starbucks coffee.

“Hello, people.” Nakangiting wika ni Cali at ibinigay ang isang coffee kay Lander
at inabot sa kanya ang isa. “How are you, little sis?”

Vienna puffed a breath. “I’m good.” Sagot niya. “Until you came.”

Nagsalubong ang kilay ni Cali at pinukol siya ng masamang tingin. “Ano na naman ang
ginawa ko?”

“Hey, Sudalga.” Tawag ni Lander sa atensiyon ng kapatid. “Can you get that?” Anito
sabay turo sa isang bagay na medyo malayo sa kanila.

Nang tumalima si Cali, nagsalita si Lander. “We’ll take some other time. Maybe in
my office. May tanong ako na kailangan ng kasagutan.”

She smiled. “Okay.”

“Don’t be happy. I just want closure and nothing else.”

Parang may pumiga sa puso niya. Talagang galit ito sa kanya kahit ano pa ang gawin
niya.

A/N: So, ahm, have you read my story ONE NIGHT WITH MY BOSS? To be published na po
siya under REDROOM. Under red room po, ang pen name na gagamitin ko ay C.C.
Scarlet. Sana po suportahan niyo pa rin ang book kapag lumabas na. Salamat ng
marami :)

=================

CHAPTER 5

CHAPTER 5
PINALAKAS ni Vienna ang loob
Lander. Walang mangyayari sa
sabi naman nito na mag-uusap
niyang makausap si Lander ng
iyon.
habang nakasakay sa elevator patungo sa opisina ni
kanya kung paiiralin niya ang kaduwagan niya. Saka,
sila. Today is the day for them to talk. Kailangan
masinsinan para magpaliwanag kahit ayaw nitong marinig

What happened in the Hospital still haunt her waking and sleeping hours. Kailangan
niyang malaman kung may babalikan pa siya o may mahal na itong iba.

She’s afraid to hear from Lander that he already moved on. Natatakot siyang
tanggapin ang katutuhanan na hindi na siya mahal ng binata. O minahal nga ba siya
nito nuon? Now, her heart doubts. Tama ba na inalagaan niya ang pagmamahal niya kay
Lander sa nakalipas na walong taon?

Malapit na siyang mamaalama sa kalendaryo. Gosh! She’s already twenty nine!

Nasisiguro niyang magiging old-maid siya sa kadahilanang wala na yata siyang
mamahaling iba maliban kay Lander.

Pero nang makarating doon, nalaman niya sa sekretarya nitong si Stephanie na wala
roon ang binata at umalis daw.

Bagsak ang balikat na tinawagan niya ang hilaw na kapatid. "Cali, alam mo ba kung
nasaan si Lander?"

"Ano ako, baby sitter ng pinakamamamahal mo?" Balik tanong nito sa kanya na puno ng
sarkasmo ang boses.

Vienna sighed. "Please, Cali, kailangan ko siyang makausap."

Cali sighed too. "Nandito kami ngayon sa Cruise ship ko. Kung gusto mo siyang
makausap, pumunta ka rito. Saka ‘di’ba, kailangan mo ang susi ng bahay ko dahil
maarte ka at ayaw mong tumira sa hotel samantalagang dalawang buwan ka lang naman
dito sa Pilipinas?"

She rolled her eyes. "I have a fashion line to make and dresses to sew. I am after
all a fashion designer." She said hastily. "So, ipapahiram mo ba sa akin ang bahay
mo na tatlong taon nang pinapugaran ng mga multo dahil walang tao o hindi?"

“Ikaw na nga itong nanghihiram, ikaw pa ang mataray.” Cali tsked. "Punta ka na
rito. Bilisan mo. Pagabi na."

"Pupunta na po riyan, kamahalan." Pinatay niya ang tawag at sumakay ng taxi.

Vienna can afford to buy a car, but she is a motor cycle kind of woman. Masyadong
close in ang kotse para sa kanya, gusto niya yung nakakalanghap siya ng sariwang
hangin. Iniwan naman niya ang Ducati niya sa Nevada kaya magta-taxi nalang siya.

PAGKALIPAS ng trenta minuto, nakarating siya sa Sudalga Pier kung saan nakadaong
ang Royal Cruise ship ng hilaw niyang kapatid.

Huminga siya ng malalim bago pumasok sa Cruise ship. She walked towards the
entrance of the mini-bar and when she saw Cali, Lander and their friend, ihinanda
niya ang malapad na ngiti sa mga labi.

"Hello, everybody!" Bati niya sa nga ito at lumapit sa hilaw niyang kapatid. Umakto
siyang hindi nakita si Lander. "Hello, dear step-brother." Inilahad niya ang palad
kay Cali. "Give it to me."

May kinuhang susi si Cali sa bulsa nito at inilagay sa palad niya. "Vienna, I’m
telling you, huwag mong babaguhin ang pintura ng bahay ko. I can still remember
what you did to my penthouse. Pinapahiram ko lang iyon sayo kasi kailangan mo ng
malaking space para sa fashion line na ginagawa mo. After that, lalayas ka na sa
bahay ko. Nagkakaintindihan ba tayo?"

Inirapan niya ang hilaw na kapatid. Yeah. She remembered the last time she borrowed
his step-brother's penthouse in Barcelona. That was three freaking years ago.
Naaalala pa nito ‘yon?

"Dear step-brother, hindi ko kasalanan kung napinturahan ko ng kulay pink ang

penthouse mo noon.” Aniya na nakangiti. “Ang boring kasi ng kulay e. Kasing boring
mo."

Wala sa sariling napatingin siya sa gawi ni Lander. Ayaw niyang kausapin ito rito
pero hindi niya napigilan ang sarili na lumapit dito.

Lander stilled when she neared him. May epekto pa ba ako sa lalaking ‘to?

"What do you fucking want, Vienna?" Matigas ang boses na tanong ni Lander ng hindi
man lang tumitingin sa gawi niya.

Halata na apektado pa rin sa presensiya niya si Lander. Pakialam naman niya kung
may kasintahan na ito. Hindi pa naman ang mga ito kasal. At pakiramdam niya may
pag-asa pa siya. He's still affected by her presence and that’s a sign.

Vienna can’t help but to giggle at that thought. "Oh my, Lander. Aren’t you
excited? Magiging kapit-bahay mo na ako." She then kissed Lander on the cheek then
she whispered on his ear. "I really want to talk to you, but maybe some other
time." Then she left.
Nasa labas na siya ng Cruise ship ng makarinig siya ng papalapit na yabag. Nilingon
niya kung sino iyon at lumukso ang puso niya ng makitang si Lander ang may-ari ng
mga yabag na narinig niya.

“You want to talk?” Tanong ni Lander sa walang emosyong boses.

She nodded. “Yeah.”

“Okay.” Anito pagkatapos ay hinawakan siya ni Lander sa braso at hinila siya

patungo sa Audi nito. Nang maipasok siya sa kotse nito, umikot ito patungong
driver's seat at pumasok sa sasakyan.

"Talk." Ani Lander na walang emosyon sa mukha. "Gusto kong marinig kong ano ang
sasabihin mo, saka ako magtatanong."

Biglang naumid ang dila niya. Oo nga at nakabuka ang bibig niya pero wala namang
lumalabas na salita mula roon. Nang mapansin ni Lander na hindi siya makapagsalita,
humarap ito sa kanya. Still, his face is void with any emotion.

"Why did you left without telling me?" Tanong ni Lander sa kanya.

Nagbaba siya ng tingin dahil alam niyang kasinungalingan ang isasagot niya rito. "I
left because—" kinagat niya ang pang-ibabang labi. It’s against the protocol! Shit!
"I can’t tell you." Ayoko ng magsinungaling.

Mapaklang tumawa si Lander. "Okay. Kung wala ka naman palang balak sabihin,
makakalabas ka na sa kotse ko."

"No. Please, hear me out." Magbilis siyang nagtaas ng tingin at nangungusap ang mga
mata na sinalubong ang tingin nito. "N-Nandito ako kasi gusto kong bumawi. I still
love you, Lander." Pag-amin niya. "After all these years, I still do—"

"I really don’t care." Ang mga mata ni Lander ay parang nagyeyelo sa sobrang lamig
ng pagkakatitig sa kanya. "Umalis ka ng walang paalam, iniwan mo ako, nakapag-move
on ako, nakalimutan na kita at ngayon babalik ka na parang may iniwan kang
naghihintay sayo? Babawi ka? Para ano pa? Vienna, nuong umalis ka, pinutol mo na
kung ano mang relasyon mayroon tayo noon. Nang iwan mo ako ng walang paalam, sa mga
oras ding iyon, binura na kita sa puso at isip ko. Tapos ngayon babalik ka. Para
ano? Para makipagbalikan? Para bumawi? O para manakit ulit?"

Napipilan siya sa mga sinasabi ni Lander. She's guilty kaya wala siyang maisagot
dito. "Lander..."

"Just leave, Vienna.” Napailing-iling ito. “Hindi ako naniniwala na mahal mo ako,
dahil kong totoo ang pagmamahal na sinasabi mo, hindi mo ako iiwan ng walang
paalam. Just go. Doon ka naman magaling ‘di’ba? Ang umalis ng walang paalam. Why
don’t you do it now? Umalis ka na at huwag ka ng babalik pa."

Hindi napigilan ni Vienna ang mga luha na kumawala sa mga mata niya. Masyadong
masakit ang mga binitawang salita ni Lander, at para sa puso niyang nagmamahal,
parang paulit-ulit na sinaksak ang puso ng patalim.

"Lander... please, gave me another chance.” She sobbed. “I'm not going to leave you
again—"

"Ayoko. Wala nang chance kasi hindi na kita mahal at hinding-hindi na kita
mamahalin ulit." His eyes were unreadable. "Nakipag-usap lang ako sa’yo kasi
kailangan ko ng closure. Makakaalis ka na."

Hilam ng luha ang mga mata na lumabas siya sa kotse ni Lander. Parang may pumipiga
sa puso niya sa sobrang sakit habang naglalakad palayo sa sasakyan nito. Akala
niya, may pag-asa pa siya pero nag-i-ilusyon lang pala siya. Kagagahan na bumalik
siya para bumawi at makipagbalikan kay Lander. Isang kagagahan na inalagaan niya
ang pagmamahal niya para sa binata.

Vienna left Sudalgo's pier with a torn heart. Pero kahit nagkagutay-gutay ang puso
niya, tumitibok pa rin iyon para sa binata na gumutay-gutay niyon.

Sumakay si Vienna ng taxi at nagpahatid sa bahay ni Cali Sa Bachelor’s Village.

Nang makapasok siya sa bahay ni Cali, binuksan niya ang mga ilaw at nahiga siya sa
mahabang sofa. Kahit tatlong taon nang walang tao ang bahay na ‘to, alaga pa rin
iyon ni Cali. Araw-araw ay may naglilinis sa bahay na ‘to para mapanatiling malinis
at maganda.

Habang nakahiga sa sofa, napatitig siya sa kisame at namalayan nalang niya na

namamalisbis ang luha niya. Lander words keeps on replaying in her mind and she
can’t help but to let her tears flow.

Wala siyang ibang masisisi kundi ang sarili niya. She's the one who left.

Tama lang na magalit ito sa kanya. Tama lang na paalisin siya nito at hindi na
pabalikin pa.

It was Lander's request for her to be gone and she has a request of her own too.

Kapag naibigay nito ang request niya, aalis na siya at ibibigay ang lahat ng oras
sa trabaho niya. Wala na ang tanging tao na dahilan kung bakit ginagawa niya ang
lahat para mabuhay.

Tinuyo niya ang luha at bumangon sa pagkakahiga. Pagkatapos ay lumabas siya ng

bahay ni Cali at nagtungo sa katabing bahay na pag-aari ni Lander at doon hinintay
ang binata. Sana nga umuwi siya rito ngayong gabi.
 

NAPAILING-ILING si Lander matapos idiposito ang kaibigang si Calyx sa kama nito.

Nang mag-aya itong uminom, hindi niya akalain na balak nitong laklakin lahat ng
alak sa mini-bar ng cruise ship ni Cali. Mukhang malaki ang problema ni Calyx sa
pag-ibig.

Hay. Bakit nga ba na-imbento ang salitang pag-ibig? Dahil sa salitang 'yon,
maraming nasasaktan.

Akmang lalabas na siya sa Penthouse ni Calyx ng may mahagip ang mata niya. A bottle
of Vodka and Rum.

Mabilis niyang kinuha ang dalawang bote ng alak na nasa center table at tuluyan
nang lumabas ng penthouse ni Calyx.

As Lander rode the elevator, he unscrewed the cover of Rum and drank straight from
the bottle. Mariin niyang ipinikit ang mga mata ng lunukin niya ang alak at
naramdaman ang mainit na likido pababa sa lalamunan niya.

Nang makarating ang elevator sa ground floor ng gusali, malalaki ang hakbang na
tinungo ang sasakyan sa parking lot habang hawak pa rin ang dalawang bote ng alak.

When Lander entered his car, inilagay niya ang bote ng vodka sa passenger seat at
patuloy naman niyang ininom ang Rum. Habang nagmamaneho, panay ang inom niya ng
alak. Mabuti nalang at walang pulis na nagpatigil sa sasakyan niya kundi violation
of whatever ang aabutin niya.

Itinigil niya ang sasakyan sa harap ng LaCars Building. Akmang lalabas na siya ng
sasakyan ng maalala niya ang nangyari sa Cruise ship. Kapit-bahay niya si Cali at
ang namamalagi ngayon sa bahay ni Cali ay si Vienna. He can still remember their
talk in his car. Nakita niya ng lumuha ito at naiinis siya sa sarili dahil
naapektuhan pa rin siya.

He wanted to dry those tears away but he's too hurt to even move a muscle. Nanariwa
ang sakit na naramdaman niya nuong umalis ito ng tanungin niya kung bakit siya nito
iniwan. She couldn’t even tell him the reason why. Is he not worth it to know the
reason why she left?

"Damn it." Binuhay niyang muli ang sasakyan at pinaharurot iyon patungo sa bahay
niya sa Bachelor's Village. "Bakit ko ba ginagawa 'to?' Tanong niya sa sarili
habang nagmamaneho.

Nang makarating si Lander sa bahay niya, kaagad na ipinark niya ang sasakyan sa
labas ng gate at naglakad patungo sa pinto.
Lander halts on his step when he saw Vienna sitting and leaning on the door of his
house. Mahimbing ang tulog nito habang yakap ang sarili.

Anong ginagawa ng babaeng 'to rito? Tanong niya sa isip at nilapitan ang dalaga.

"Vienna?" Nag-aalangang niyugyog niya ang balikat nito. "Vienna? Wake up."

Umungol ang dalaga at unti-unting nagmulat ng mga mata.

When her almond eyes looked at his blue once, he sighed in defeat. Ano ba ang
mayroon sa babaeng 'to at nawawala sa tamang huwisyo ang utak niya? Dapat ay
tinutulak niya ito palayo, pero heto, nasa harapan niya at mukhang may binabalak na
masama ang puso niya.

"Lander?" Kinusot nito ang mata. "Hey... nandito ka na pala." Ininat nito ang mga
braso. "Sorry, nakaharang ako sa pinto." Tumayo ito at pinagpag ang likod ng damit.
"Gusto lang kitang makausap."

Matiim niyang tinitigan ang dalaga na matapang na sinalubong ang matiim niyang
titig.

"Nag-usap na tayo kanina. At wala na akong sasabihin pa sayo." Aniya sa malamig na

boses.

Kinagat nito ang pang-ibabang labi. "Alam ko. Pero, may... hiling sana ako."

Pagak siyang ngumiti. "May hiling ka? Kapal din ng mukha mong humiling pagkatapos
mo akong iwan ng walang paalam. At ngayon, hindi mo nga masabi sa akin ang dahilan
ng pag-alis mo."

"Makapal na kung makapal." She gulped. "This is my last request, and then I’ll be
gone. Tulad ng gusto mo. Aalis na ako at hinding-hindi na magpapakita sayo."

That's good, right? But why does he feel sad all of the sudden.

"Okay." He breathes out and forced himself not to feel thing. "Anong kahilingan mo
at nang makaalis ka na?"

Tumingin ulit sa mga mata niya ang dalaga at nagsalita. "I want you to make love to
me. One last time. Please?" Inisang hakbang nito ang distansiya nila at hinaplos
ang pisngi niya. His heart did a flip at the touched of her hand on his face. "I
just want to feel your body presses against mine, your lips on mine and I want to
feel and remember how it’s breathtaking to be filled with love by you. Kahit
ngayong gabi lang, pagbigyan mo ako. Pangako, bukas, hindi mo na ako makikita."
Nang hindi siya magsalita, niyakap siya ni Vienna at nanigas siya sa kinatatayuan.
Vienna’s embraced made him forgot the anger he felt for him.

Vienna looked at up him and pressed her sexy lips on him. Nakalimutan niyang
huminga at napahawak siya sa beywang ng dalaga. Ramdam na ramdam niya ang mga labi
nito sa mga labi niya. Those tingling sensation is now coming back. Akala niya
hindi na niya mararamdaman ang ganitong sensasyon sa isang halik pero heto at
nararamdaman na niya ngayon. Only Vienna can make him feel like this.

Vienna pulled away from the kiss and stared at his eyes. "Please, grant my request
and I will leave you alone for good."

He took a very deep breath and when he exhaled loudly, may tugon na siya sa
kahilingan nito.

Inilapag niya sa semento ang dalawang bote ng alak na hawak at tinitigan ang mga
labi nito na bahagyang naka-awang.

Then Lander roughly pressed his lips on Vienna's and he moaned at how delicious it
tasted. Mas lalong nawala sa tamang huwisyo ang utak niya tugunin nito nito ang
halik niya. Nagliyab ang katawan niya at parang siyang hayok sa halik habang
nilulukumos ng halik ang mga labi ng dalaga. After eight years, nakakabaliw pa rin
ang mga labi nito at nababaliw pa rin siya rito.

A/N: Hanggan dito lang ang update ko ngayong araw na ito. Baka next week pa ang
update ulit dahil may gagawin ang importante like editing my manus na pinapatagalog
ng publisher dahil maraming english. Huhuhu. Mukhang madugong edit na naman ang
gagawin ko. Kaya ko ba? HUHUHUHUHU.

Bye for now.

Innocent, C.C. 

=================

CHAPTER 6

CHAPTER 6

JOY, contentment, lust and love. Those emotions were coating every fiber of her
being as Lander kissed her hungrily. After all these years, sa wakas, natikman ulit
niya ang mga labi nito. Hinanap-hanap niya ang halik nito sa mga malulungkot na
gabi na mag-isa lang siya.

"Lander..." ungol niya ng dumausdos ang mga labi nito sa leeg niya.

Kinagat niya ang pang-ibabang labi ng isandal siya nito sa pintuan at hinahalikan
ang leeg niya. Isang impit na ungol ang lumabas sa bibig niya ng bahagyan nitong
kagatin ang leeg niya.

"Ohhhh, Lander..."

Lander pulled away from kissing her neck and pulled her towards the back yard, kung
saan naroon ang swimming pool. Nang makarating sila roon, hinubad nito ang lahat ng
damit pati ang boxer nito ay hindi tinira, pagkatapos ay humarap ito sa kanya at
binuksan ang butones ng suot niyang denim short.

Siya naman ay hinubad ang pang-itaas niyang damit at sinunod ang bra.

Lander was still fumbling on her denim short zipper when Vienna pushed him into the
pool.

Vienna giggled at the sight of Lander falling into the swimming pool. Nang makabawi
sa pagkabigla ng pagtulak niya rito sa pool, tiningnan siya nito ng masama.

"What the fuck is your—" hindi nito natapos ang sasabihin dahil ibinaba niya ang
bikini na suot.

Ang mga mata ni Lander ay nasa pagkababae niya at punong-puno iyon ng pagnanasa.
Nang magtama ang mga mata nila, nang-aakit na nginitian niya ang binata.

Napalunok si Lander habang nakatitig sa kanya. "What are you doing to me?"

Ngiti lang ang itinugon niya sa tanong nito at bahagyang umatras, "swim away a
little." Aniya na agad namang sinunod ni Lander.

Vienna bolted towards the pool and when she reached the end, she turns around as
she jumped, her back on Lander and did a somersault unto the pool.

Natatawang umahon siya at natigilan ng may yumakap sa kanya mula sa likuran at

hinalikan ang batok niya.

"Saan mo naman natutunan gawin 'yon?" Tanong ni Lander na tinutukoy ay ang ginawa
niyang somersault.
"May nagturo lang sa akin."

Pinaharap siya nito at iginiya siya ni Lander sa hagdanan ng swimming pool at

pinaupo roon. Kalahati ng katawan niya ay nakaahon sa tubig at mula hita hanggang
sa paa niya ay nasa tubig.

"Sino naman ang nagturo sayo?" Tanong nito habang hinahalikan ang leeg niya pababa
sa mayayaman niyang dibdib. "Puwede ko bang malaman?"

Napapikit siya sa sarap at kiliti na hatid ng mga labi nito sa dibdib niya. "Isang
kaibigan." Sagot niya na hinihingal.

"Ang dami mo yatang kaibigan." Puna nito habang pinapalibot ang dila sa paligid ng
nipple niya.

"Yeah." She breathes out. "Hellion taught me."

Napatigil ito sa paghalik sa dibdib niya at nag-angat ng tingin. "A boyfriend?"

Umiling siya. "Wala akong naging kasintahan sa loob ng walong taon, Lander."

Satisfaction glimmered in his blue eyes. "Delightful." Anito at bumalik na naman sa

paghalik sa mayayaman niyang dibdib habang ang isang kamay nito ay gumagapang
pababa patungo sa gitnang bahagi ng hita niya.

Nang makarating ang kamay ni Lander sa pakay nito, napaliyad si Vienna sa

sensasyong lumukob sa buong pagkatao niya.

"Ohhhh, my." Mahigpit siyang napakapit sa balikat ng binata. "L-Lander... b-baka

may m-makakita sa'tin."

"Shhh." Lander kissed her abdomen. "It’s near midnight already, Vienna. No one can
see us? Ito ang gusto mo ‘di’ba?"

Napasabunot siya sa buhok nito ng dumako ang bibig nito sa gitnang bahagi ng hita
niya. "Ohhhhh, Lander..."

"Taas ka ng kunti." Utos ni Lander na kaagad naman niyang sinunod.

She moved to sit on the second staircase. Tanging ang mga binti nalang niya ang
nakalubog sa tubig.

"Ah, that's better." Ani Lander at hinawakan ang dalawa niyang binti at ipinatong
ang mga iyon sa balikat nito pagkatapos ay walang sere-seremonyang inilapit ang mga
labi nito sa pagkababae niya, and he started kissing her labia.

"Uhhhmmm—Ohhhhhhh, god!" Mas ipinagduldulan pa niya ang pagkababae sa mga labi ng

binata. Tumataas ang puwetan niya para salububungin ang dila nito na nilalaro ang
hiyas niya.

Pansamantalang tumigil sa ginagawa si Lander at nag-angat ng tingin sa kanya. "Has

anyone," may pag-aalinlangan sa bosea nito, "had the privilege of tasting your
delicacy?"

Umiling siya habang habol ang hininga.

Umaliwalas ang mukha nito. "Wala talaga?"

Umiling siya ulit.

"Wondeful." Anito at bumalik na naman ang dila sa paglalaro sa hiyas niya.

"Ahhhhhhhh!" Malakas na ungol niya ng paikutin nito ang dila sa hiyas niya.
"Ahhhhhh! Ohhhhhh, god!"

Napahiga siya sa hagdanan habang nakasabunot ang isang kamay niya sa buhok ni
Lander habang walang tigil ito sa pagkain sa pagkababae niya. Ang eksperto nitong
mga dila ay parang sawa na pakiwal-kiwal habang nilalaro at nilalasahan ang hiyas
niya.

"Ahhhhh... ahhhhh.... Lander.... ang sarap niya... Ohhhhhh!"

Lander gripped her ass and delved his tongue deeper in her mound. Walang patid ang
paggalaw ng dila nito. Para na siyang nababaliw sa sarap na pinapalasap nito sa
kanya.

"Ohhhhhhh..." ungol niya ng maramdamang sasabog na siya... malapit na!

"Lander... ohhhh.... Lander.... Ohhhh, bilisan mo pa... ahhhhh!" Panay ang ungol
niya at namamalat na ang lalamunan niya sa malalakas na ungol na lumabas sa bibig
niya.

Pinatigas nito ang dila at naramdaman niyang ipinasok nito iyon sa lagusan niya.
Mapaka-init ng dila nito habang naglalabas pasok sa lagusan niya at hindi niya alam
kung saan ipipilig ang ulo habang daing ng daing at inuungol ang pangalan ng binata
na nagpapaligaya sa kanya ngayon.

"Keep doing what you're doing." Aniya habang habol ang hininga. "Malapit na ako.
I’m cuming. Ohhhhh, Lander." Mas lalong ibinuka niya ang hita at ipinalibot ang
binti sa leeg nito at hinapit ang ulo nito at idiniin iyon sa pagkababae niya.

Wala na sa tamang huwesyo ang isip niya. Ang tanging laman lang niyon ay ang maabot
ang sukdulan ng sarap na pinapalasap sa kanya ni Lander.

"Bilisan mo pa— ahhhhhh!"

And then Vienna felt Lander's thumb encircling het clit. That’s the last straw of
her control.

"Ahhhhhhh! Lander!" She nearly died when her orgasm lashed through her like a new
sharpened sword.

Kasabay ng pagsabog na iyon sa kaibuturan niya, lumuhod si Lander sa harap ng

nakabuka niyang hita at mabilis na ipinasok nito ang matigas na kahabaan sa loob
niya dahilan para tumirik ang mga mata niya sa sarap na dulot niyon.

"Ahhhhhhh! Lander!" Ungol niya.

"Ohhhh, Vienna." Lander groaned as he filled her.

Sa halip na mag-umpisa itong umulos, matiim siya nitong tinitigan at inilapit ang
mukha sa mukha niya.

"Answer me, Vienna. Please?" Anito na nangungusap ang mga mata.

She took a very deep breath. "Ano ba ang tanong mo?"

Tumitig ito sa mga mata niya. "Bakit mo ba ako iniwan?"

Mabilis siyang nag-was ng tingin. "I can’t answer that."

"Okay." Lander gripped her thigh and started thrusting in and out inside her.

"Ahhhh." Napakagat-labi siya sa sarap na nalalasap. "Ohhhhhh, Lander... bilisan mo

pa."

"Yes, honey. I will." Pagkasabi niyon ay malakas at mabilis na binayo nito ang
pagkababae niya. It was a rough and ruthless thrust. Nayayanig ang buong katawan
niya sa bawat ulos nito. 

"Ahhhhh! Ahhhhhh!” Ungol niya sa bawat pagsasalubong ng pagkababae niya at

pagkalalaki nito.

Halos tumirik sa sobrang sarap ang mga mata niya at napasabunot siya sa sariling
buhok habang binabayo nito ang puso ng pagkabababe niya.

"Lander! Ahhhhhhhhh!" Malakas na ungol niya ng maramdamang lalabasan na naman siya.

"Lander... faster, please... harder, please!"

"Ohhh, Vienna. God, I miss your moan." Lander groaned and thrust harder and faster.

"Uhhhm! Ohhhhh!

Mahigpit siyang napakapit sa leeg ni Lander ng maramdamang malapit na siya...

kaunti nalang...

Lander thrust long and hard and then another thrust and she orgasm. Hard.

"Ohhhhhh."

"Vienna..." ungol ni Lander.

And then she felt it. Naramdaman niyang napuno ng katas nito ang sinapupunan niya
at napakasarap niyon sa pakiramdam.

Lander leaned in and captured her lips then he pulled away after a second. Habol
nito ang hininga. "Bakit pagdating sayo, im more than satisfied?"

Napakunot ang nuo niya. "Anong ibig mong sabihin?" Balik tanong niya habang habol
din ang hininga.

Lander smiled and it was genuine. Sa unang pagkakataon mula ng bumalik siya, nakita
niya ang totong ngiti sa mga labi ng binata. Tumagos ang ngiting iyon sa puso niya
hanggang sa kaluluwa niya.

"Wala." Anito at hinugot ang pagkalalaki sa loob niya pagkatapos ay pinangko siya
at pumasok sila sa bahay gamit ang pinto na nasa likuran na hindi nakasara.

Hanggang sa makarating sila sa second floor, pangko pa rin siya nito. And when they
reach his room, he deposited her in the bed and he was on top of her in a blink of
an eye.

"Lander!" Gulat na sambit niya sa pangalan nito ng maramdaman niyang buhay na naman
ang simbolo ng pagkalalaki nito.
Lander grinned mischievously. "Para namang hindi mo alam na madali akong makabawi."
Pagkasabi niyon ay sinakop ang mga labi niya at minasahe ang dibdib niya.

"Uhhhmmm." Ungol ni Vienna sa bibig ng binata habang nilalaro ng mga daliri nito
ang nipple niya sa magkabilang dibdib.

Ang kiliting hatid niyon ay gumagapang patungo sa pagkababae niya dahilan para
mabasa iyon.

Vienna's toes curled when one of Lander's finger enters her wet mound. Parang
nagliliyab ang buong katawan niya habang dumadausdos ang labi nito mula sa mga labi
niya, pababa sa leeg niya, pababa sa tiyan niya at tumigil ang mga labi nito ng
dumako sa pagkababae niya at hinalikan iyon. Pagkatapos ay lumuhod ito sa kama at
itinaas ang isa niya hita. Pumagitna ito sa nakabuka niyang paa at dahan-dahang
ipinasok ang kahabaan nito sa pagkababae niya.

"Ahhhhhh..." daing niya ng maramdaman ang masarap na sensasyong hatid niyon habang
dahan-dahang pumapasok sa loob niya.

"Ohhhhh, Vienna..." ungol ni Lander. “You can still make me crazy as hell," tuluyan
nang napuno ng kahabaan nito ang pagkababae niya, "and I hate it." With that, he
pulled it out and thrust long and hard deep inside her. “I hate you.”

"Ohhhhhh!"

Wala siyang pakialam kung galit ito sa kanya, ang mahalaga sa kanya ay ang
sandaling iyon na inaangkin siya ng binata. She will treasure this moments for the
rest of her life. Alam niya kasing hindi na muling masusundan kung ano man ang
namamagitan sa kanila ngayon ni Lander.

This is just for tonight and tomorrow, Lander will hate her again. At iiwan niya
ito tulad ng napagkasunduan nila.

Napaliyad si Vienna ng lumapat ang mga daliri ni Lander sa hiyas niya at nilaro
iyon.

“Ohhhhhh...” Mahigpit siyang napahawak sa bed cover. “Lander... Don’t... stop...

Ohhhhh...”

Mas lalo pang bumilis ang paglabas-pasok ng kahabaan ni Lander sa pagkababae niya.
Para na siyang nababaliw sa sobrang sarap na nararadaman. She moaned loud and she
was writhing in pleasure.

And then she felt it... nariyan na naman. Malapit na siyang labasan. “Ohhhhh!
Bilisan mo pa, Lander... Malapit na akong labasan—Ohhhhhhh! Hayan na—ahhhhhhhhh!”
When Vienna orgasm, Lander followed suit.

Bumagsak ang katawan ni Lander sa tabi niya at yumakap ang isang braso nito sa
beywang niya.

Pareho nilang habol ang hininga habang nakahiga sa kama at walang imik.

Binalingan niya ang binata na nahuli niyang titig na titig sa kanya. “Thank you for
granting my request.”

Lander’s blue eyes were blank in the surface, but she can see something in their
depths. “Should I say you’re wish is my command?”

Mapait niyang nginitian ito. “Don’t. Dahil may kahilingan akong alam kong hindi mo
kayang ibigay.” Tumagilid siya ng higa, paharap dito at hinaplos ang pisngi nito.
“Can I stay here for the night? Promise, bukas, pagkagising mo, wala na ako.”

Lander closed his eyes. “Suit yourself.”

Pinakatitigan niya ang guwapong mukha ng binata. Bukas, hindi na niya ito makikita.
And it’s tearing my heart apart.

MAAGANG nagising si Vienna kinaumagahan. At dahil nasa labas ng bahay—in the

swimming pool— ang hinubad niyang damit kagabi, pinakialaman na niya ang polo
Lander at isinuot iyon. Hanggang kalahati lang ng hita niya ang natatakpan ng damit
pero sapat na iyon.

She tiptoed towards the door. Déjà vu! Ganito rin ang ginawa niya nuong umalis
siya.

Ipinilig niya ang ulo. No. Hindi ito déjà vu. Dahil noon, nang umalis siya, hindi
alam ni Lander. Ngayon, ito ang dahilan kaya aalis siya.

Nang makalabas siya ng bahay ni Lander, tinakbo niya ang pagitan ng bahay nito at
bahay ni Cali na pansamantala niyang tinitirhan. Pero mukhang hindi na rin siya
mamamalagi roon kasi aalis na siya ayon sa napagkasunduan nila ni Lander. Bumalik
lang siya sa bahay para kunin ang cell phone niya.

Kaagad naman niyang nahanap ang cell phone at napakunot ang nuo ng makita ang
notification bar at nakitang may bagong e-mail siya na natanggap.

Mabilis niyang binasa ang e-mail ng makitang galing iyon sa head niya.
To: Light

It was rude for us to disturb you in your vacation but the organization needs you.
We discover that two of the seven head quarters of Lexxon GTA, one of the ruthless
car thieves in History is in the Philippines and China. Your mission is simple as
usual. Spy. Infiltrate. And destroy.

- Lord Vandreck

Nuong isang araw pa niya tinanggap ang misyon pero ngayon palang ang mga ito nag-e-
mail sa kaya.

Bigla siyang napangiti ng mabasa ang P.S. nito.

P.S. We didn’t e-mail you after we called because we we’re hoping that we’ll find
another Agent from Asia other than you. Only Hellion is available and he’s is not
an offence kind of agent... unfortunately; they are all busy partying with bad
guys. Therefore, we have no choice but to disturb you. Hope you understand.

Pagkatapos niyang basahin ang iba pang nakasulat doon na confidential, she delete
the e-mail and was about to go upstairs when the door bell rang.

Mabilis siyang naglakad patungo sa pinto at ng buksan niya iyon, umawang ang mga
labi niya.

“You’re still here.” Hinihingal na wika ni Lander ng pagbuksan niya ito ng pinto.

“Ahm, yeah.” She gave him an apologetic smile. “Sorry. Mukhang hindi ko matutupad
ang pangako ko sa’yo. I have to stay because of an important matter.” Then she
smiled sweetly. “Looks like I’ll be your neighbor for a while.”

Napatitig sa kanya si Lander. Walang emosyon ang kulay asul nitong mga mata.

Hinintay niyang magsalita ito ng masama sa kanya o sumbatan siya pero hindi
nangyari ang iniisip niya. Lander just turns around and left without saying a word.

“Huh?” Napapantastikuhang napatingin siya sa papalayong bulto ng binata. “No

violent reaction? Hmm... baka inaantok pa siya.” And she’s wondering,bakit nagpunta
ito sa bahay niya? Hinahanap ba niya ako?

Hay, ang gulo!

A/N: Pagpasensiyahan niyo na at iyan lang ang nakaya ng inosenteng kung pag-iisip.
Haha

=================

CHAPTER 7

CHAPTER 7

VIENNA left the Philippines and went to China without telling Lander. Hindi na siya
nagpaalam dahil sa wala naman itong pakialam sa kanya at sigurado siyang
magtatanong ito kung bakit aalis siya ng bansa. Hindi naman niya puwedeng sabihin
dito kung saan siya pupunta at kung anong gagawin niya roon kaya mas mabuti pang
wala itong alam sa mga whereabouts niya.

Now, she's standing in the heart of Beijing. With Hellion—her partner in this
mission— in her side. Katulad niya, isa ring Filipino si Hellion. At magaling ang
binata sa computers. Kumakain yata ito ng mga codes.

"Same tactics." Ani Hellion. "Ikaw ang offence, ako ang defence. I’m not good with
guns and fists, you are. Ako bahala sa mga kakailanganin mong datus. Ikaw ang
papasok kasi hindi ka nila kilala. Hindi ako puwede kasi kilala na ako. I'd been
doing surveillance before you accept this mission, at mukhang nalaman ng mga ito
ang tungkol sa'kin."

Tumango siya. "Okay."

"Alam mo na kung anong gagawin mo." Anito. "Always keep your phone with you. I'll
send data’s and coordinates. I'm just a call away. Good luck."

Tumalikod si Hellion at iniwan siyang nakatayo habang nakatingin sa malaking

Billboard ng Lamborghini. Damn! What's with Lamborghini and it’s the dream of every
male species? Vienna asked herself randomly. Napailing-iling nalang siya ng wala
naman siyang makuhang sagot sa sariling tanong.

Huminga siya ng malalim at naglakad patungo sa hotel na ikuukupa niya.

Habang naglalakad, naramdaman niyang parang may nagmamasid sa kanya. Vienna roamed
her eyes around the streets. Ihinanda niya ang sarili ng mahagip ng mata niya ang
sasakyang Porsche sa bandang kanan at ang driver niyon ay matiim na nakatitig sa
kanya.
Umakto siyang walang nakita at tinawagan si Hellion.

"Give me the list of plate numbers of Porsche that has been smuggled just this
week." Aniya ng sagutin ni Hellion ang tawag.

"They are armed with fake plate numbers...” Hellion paused. “Sent." Anito.

"Thanks." Pinatay niya ang tawag at binuksan ang e-mail niya.

Seconds later, natanggap niya ang listahan at tumuon ang mga mata niya sa inilabas
sa bansang Italy na Porsche. Gusto niyang matawa ng pasimpli niyang tingnan ang
Porsche na sumusunod sa kanya. Same plate number. Same color.

"Ano 'to? Bakit hindi nila binago bago gamitin?" Nagtatakang tanong niya.

And from the distance she heard a roaring sound of car. Nang lingunin niya para
alamin kung anong nangyayari, huli na ang lahat para makailag siya. Sinagasaan siya
ng sasakyan dahilan para tumilapon siya sa pader at tumama ang likod niya. When her
body dropped on the floor, Vienna instantly lost her consciousness.

VIENNA came awake in the Hospital. Nasa tabi niya si Hellion at natutulog. Dahil
abot-kamay naman niya ito, niyugyog niya ang balikat nito para gisingin ang binata.

"Hellion." Mahina ang boses niya.

Kaagad na nagmulat ng mata si Hellion at tumingin sa kanya. "Okay ka lang?"

Napangiwi siya ng subukang bumangon at sumakit ang likod niya. "I ahm, I think so."
Aniya habang minamasahe ang likod niya.

Umayos ng upo si Hellion at nagsalita. "Mabuti at hindi ka nila tinuluyan.

Sinagasaan ka nila para balaan na hindi ituloy ang misyon. Dalawang araw ka na rito
sa Hospital. Kailangan na nating bumalik sa Pilipinas.” Kinuha nito ang cell phone
sa bulsa at may binasa mula roon. “Lamar Exxon. Iyan ang pangalan ng leader ng mga
magnanakaw ng kotse. They are called Lexxon GTA. I hacked into the data base of all
Car import and Exports companies in Asia. At napag-alaman kong may account si Lamar
Exxon sa LaCars Import and Export. Lord Vandreck said that LaCars is Lexxon GTA
next target."

Inatake siya ng kaba at nanlamig ang buong katawan niya sa narinig. "No! Kilala ko
ang may-ari ng kompanyang 'yon—"

"The more reason na kailangang lipulin ang mga magnanakaw na 'yon. We have to move
fast."

Huminga siya ng malalim. "Kailan ang balik natin sa Pilipinas?"

"Ngayon din ... kung kaya mo na." Anito na may kislap na pag-aalala ang mga mata.
"Tumama ang likod mo sa semento. Pasalamat ka at hindi nabali ang spinal cord mo,
pero may pasa ka sa likod pero sabi ng doctor gagaling din naman daw ‘yon. We have
to go but if you need to rest—"

"I’m fine. I just need a pain reliever then I’m good to go."

Hellion gave her a tight smile. "Okay. Pain reliever.” Nagpakawala ito ng isang
malalim na hininga at napailing-iling. “Let’s go then."

“Ano naman ang ibig sabihin ng buntong-hininga na ‘yon at ‘yong pag iling-iling
mo?” Tanong niya habang dahan-dahang bumabangon.

Hellion gave him a small smiled. “You are one hell of a strong woman. May
nasagasaan ka na at lahat-lahat, sige ka pa rin ng sige.”

That made her smile. “Kailangan e. Kahit ano, kung para sa taong mahal ko, gagawin
ko.”

BUMADHA ang gulat sa mukha ni Cali ng pumasok si Lander sa penthouse nito. That's
what Cali get for not locking the door.

"Anong ginagawa mo rito?" Gulat na tanong ni Cali sa kanya.

Umupo siya sa sofa na nakaharap sa kinauupuan nito at nagpakawala ng malalim na

hininga. "Nasaan si Vienna?"

Lander has been looking for that woman. Pero kahit hinalughog na niya ang buong
Manila, hindi pa rin niya ito makita.

Kinunotan siya ng nuo ni Cali. "Ako ba ang hanapan ng mga taong nawawala?"

"Hindi. Pero alam kong alam mo kung nasaan siya."

"Bakit mo hinahanap?" Tanong nito. "Akala ko naka move on ka na?"

"I already moved on. Gusto ko lang malaman kung nasaan siya." Fuck this!

Cali smirked at him. "Bakit ba hindi mo nalang tanggapin ang katutuhanan na

hanggang ngayon, mahal mo pa rin ang hilaw kong kapatid?"

Umingos siya. "Hinanap ko lang hindi kaagad ako nakapag-move on? Hindi ba puwedeng
may kailangan lang ako sa kanya?"

"Anong kailangan mo? Ang pagmamahal niya?"

That made him laughed dryly. "May itatanong lang ako sa kanya."

"Ewan ko sayo, Storm. Wala akong alam kaya makakaalis ka na." Anito at iminuwestra
ang kamay sa isang pinto. "A very stunning woman is waiting for me. So, do you
mind?"

Napailing-iling siya at tumayo. "Hindi ako naniniwala na wala kang alam. Thanks
anyway."

Nang makalabas siya sa penthouse ni Cali. Napailing-iling siya. Bakit ba ako

nandito at bakit ko ba hinahanap ang babaeng 'yon?

Maybe because he is going crazy thinking about that freaking woman!

TWO days later, magkahalong gulat at pagkalito ang naramdaman ni Lander ng bigla
nalang pumasok si Vienna sa opisina niya habang nasa likod nito ang sekretarya niya
na mukhang pinipigilan ang dalaga na makapasok.

Pasimpli siyang tumingin kay Kathie na nakakandong sa kanya at pilit siyang

hinahalikan. Bigla siyang nakaramdam ng pangamba baka kung ano ang isipin ni Vienna
sa posisyon nila ni Kathie, pero naisip niya na ano naman ang pakialam nito sa
kanya? Vienna and he doesn’t have a relationship and it’s... irritating him? Oh,
fuck! This is not good.

“S-Sir, si Miss k-kasi e...” kinakabahan at nauutal na ani ng sekretarya niya

habang nakatingin sa sahig.

“It’s okay.” Aniya. “Leave us.”

Tumango si Stephanie at mabilis na lumabas ng opisina niya.

Lander looked at Vienna who’s now looking at Kathie. Nanunuri ang klase ng
pagkakatingin ni Vienna sa dalaga na nasa kandungan niya.

It has been five days—yes, he’s counting— after they shared a hot steamy sex. Tapos
bigla itong nawala ng dalang araw at heto na naman ang dalaga nagbabalik na parang
kabute. Saan na naman kaya ito nanggagaling? Naiinis siya sa sarili dahil sa
dalawang araw na nakalipas ay palaging ito ang laman ng isip niya. Palagi niyang
hinahanap ang presensiya nito. Hindi niya makalimutan ang masarap nitong mga labi
at ang nakakabaliw nilang pagtatalik na palaging laman ng mga panaginip niya sa
nakalipas na dalawang araw.

“Vienna...” sambit niya sa pangalan ng babaeng palaging umuukopa sa isip niya

nitong mga nakaraang araw.

Naglakad palapit sa mesa niya sa Vienna at walang emosyon ang mga mata nito na
tumitig sa kanya. “I want to buy a car.”

“E bakit ka narito? Doon ka sa shop ng LaCars bumili—”

“Kinakausap ba kita?” Mataray na tanong ni Vienna kay Kathie dahilan para mapatigil
ito sa pagsasaliya. “Kung hindi ka kinakausap, hindi ka dapat nagsasalita. Simple
etiquette for women.  Dapat alam mo ‘yon. You are after all a daughter of a
prominent scumbag senator.”

“My father is not a scumbag!” Sigaw ni Kathie at sinugod ng sampal si Vienna.

Panay ang subok ni Kathie na makalmot ang mukha ni Vienna pero mabilis na umilag si
Vienna. She has this triumphant smirk on her lips and its irritating Kathie. Habang
panay ang subok ni Kathie na makalmot o masampal si Vienna, ang dalaga naman ay
panay ang atras hanggang sa aksidenteng napaatras si Vienna sa indoor plants na
naroon dahilan para matumba ito sa sahig at tumama ang likod at ulo nito.

“Shit!” He cursed and went to Vienna’s side as fast as he could. “Okay ka lang?”
Pinukol niya ng masamang tingin si Kathie. “Ano ba ang problema mo? Hindi ba sabi
mo, hiwalay na ta’yo and that’s fine with me. Ayoko nang magkabalikan pa tayo so
please lang, umalis ka na.”

Nagtagis ang bagang ni Kathie. “Sino ba ang babaeng ‘yan sa buhay mo, Lander?”

“Wala ka nang pakialam kong ano ko man siya.” Ibinalik niya ang atensiyon kay
Vienna na nakahiga pa rin sa sahig at marahang minamasahe ang likod ng ulo. “You
okay?” Hindi niya maitago ang pag-aalala sa boses niya, kahit anong pilit niyang
itago ‘yon.

Damn! He cared too much!

MARIING napapikit ng mga mata si Vienna at lihim na napamura ng maramdamang tumama
ang parting iyon ng likod niya na may pasa pa dahil sa pagpunta niya sa China.
Medyo nabulilyaso kasi ang misyon niya roon dahil sinagasaan siya ng isa sa nga
tauhan ni Lamar ang pinuno ng Lexxon GTA, buti nalang at dumating si Hellion, ang
partner niya sa misyong ‘yon at dinala siya sa Hospital.

Thanks god that bastard saved my ass.  

Because of that failed mission in China, she’s injured and it is now healing. I
hope it’s healing. At dahil sa letseng babae na nakakandong kay Lander, mukhang
madadagdagan ang injury niya

Bakit naman kasi kasali sa protocol na bawal manakit ng civilian. E di sana nasapak
niya ang babae ng subukan nitong kalmutin siya. Nang makita niyang nakakandong ang
higad kay Lander, kinain ng selos ang buong pagkatao niya pero pinigilan niya ang
sarili dahil alam niyang wala siyang karapatang magselos. Kaya naman pinakalma niya
ang nagseselos na puso at kinalimutan ang sakit na dulot ng nakita kani-kanina
lang.

Kinapa niya ang likod kung saan may benda siya. “Shit.”

Nang magmulat siya ng mata nakita niya ang babae na nakakandong kanina kay Lander,
nanlilisik ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya at nagma-martsang lumabas
ito ng silid.

“You okay?” Tanong ni Lander na may bahid na pag-aalala ang boses na lihim niyang
ikinangiti.

So, he’s worried. Aww. Sweet.

She grimaced as she tried to stand up. “A-Ayos lang ako.”

Nagpakawala ito ng malalim na buntong-hininga at pinangko siya. Napa-igik siya ng

lumapat ang kamay nito sa likod niya na may baling buto. Kahit ang pain reliever
hindi iyon sapat para hindi niya maramdaman ang sakit.

Nagmamadali namang inilapag siya ni Lander sa ibabaw mesa nito at ininspeksiyon ang
ulo niya, kapagkuwan ay pinatagilid siya nito at akmang itataas ang damit niya sa
likod pero mabilis siyang tumihaya at tumingin sa asul nitong mga mata. Ayaw niyang
makita nito ang mga bandage sa likod niya. It will only raise questions that she’s
not allowed to answer. It’s against the protocol.

“Ayos lang ako.” Nginitian niya ang binata at pilit na umalis sa mesa na hindi
umiigik sa sakit kahit nararamdaman niyang sumisigid ang kirot sa baling buto sa
likod niya.
“Are you sure?”

Tumango siya at nalukot ang mukha ng maalala ang babae na nakakandong dito kanina.
Bigla niyang nakalimutan ang sakit sa likod niya.

Pinukol niya ito ng masamang tingin. “Ikaw na talaga. Grabe ka.” Umiiling-iling na
sabi niya. “Hindi ka ba talaga nababakante o talagang ganyan ka na talaga?”

Nagsalubong ang kilay ni Lander habang naka-upo sa swivel chair nito at nakatingin
sa kanya. “Ano ba ‘yang sinasabi mo?”

“Five days ago, we shared a hot steamy sex.” Aniya na nagngingitngit ang kalooban.
“Huwag mong sabihin sa akin na sa nakalipas na limang araw ay ang babaeng ‘yon na
anak ng senador ang katalik mo? My god, Lander!” She exclaimed. “Ganoon ka ba
talaga ka-adik sa sex? I mean, five days? Really?”

Lander smirked at her. “Bakit mukha kang apektado? Nagseselos ka?”

“Malamang!” Sigaw niya rito at nakasimangot na humalukipkip. “God, Lander. Inamin

ko na nga sayong mahal pa rin kita ‘di’ba? Tapos magtatanong ka kung nagseselos
ako? Malamang, oo.” Inirapan niya ito. “Pero mukhang siyang-siya ka naman na
nasasaktan ako e.”

Matiim siyang tinitigan ni Lander. Iyong uri ng titig na nakakapaghina ng tuhod.

“Hindi ako naniniwalang mahal mo ako.”

“At bakit naman?” Sikmat niya.

Ano ba ang dapat niyang gawin para maniwala ito?

“I just don’t.”

“Bakit nga?”

Tumayo ito mula sa pagkaka-upo sa swivel chair at inilapit ang mukha sa mukha niya.
“Kasi kung mahal mo ako, hindi mo ako iiwan tulad ng ginawa mo walong taon na ang
nakakaraan.” Naglakad ito patungo sa pinto ng opisina nito. Bago ito tuluyang
lumabas ng opisina, Lander looked back at her. “By the way, I haven’t had sex for
five days now and no, hindi ako adik sa sex. Depende ‘yon sa babae na makakatalik
ko kung ma-a-adik ako.” Lalabas na sana ito pero muling ibinalik ang tingin sa
kanya. “Stay here. May board meeting lang ako, and then I’ll be back. May itatanong
ako sa’yo.” He narrowed his eyes on her. “Stay. Here.”

Tumango siya at ngitian ito.

Nang makaalis ang binata, kaagad na ginawa niya ang pakay kung bakit narito siya sa
opisina ni Lander. And that is to find that Lamar Exxon File. I have to bring those
fuckers down as fast as I can. 

A/N: May problema ako? 'Yong nagpapa-dedicate. Hindi ko po mgagawa. Kasi hindi ko
na po alam kung paano. Nagbago na si watty e. Huhuhu. Hindi ko na siya mahanap!
huhuhu.

=================

CHAPTER 8

CHAPTER 8

NAPAKUNOT ang nuo ni Lander pumasok siya sa kaniyang opisina at nakitang nasa harap
ng laptop niya si Vienna at abala sa kung ano ang ginagawa nito. He has issues when
it comes to other people using his laptop.

Baka maulit na naman ang nangyari noon ... pero si Vienna naman gumagamit niyon at
hindi ibang tao.

Speaking of which...

Mataman niyang tinitigan ang dalaga na abala sa harap ng laptop niya. He’s curious
on what could she possibly doing in his laptop. 

Tumikhim siya para kunin ang atensiyon nito. Vienna instantly looked at his
direction and quickly closed his laptop.

"Hey." Nginitian siya nito. "Tapos na ang board meeting mo?"

"Yeah." Sagot niya habang nakakunot parin ang nuo niya. "Why are using my laptop?
Did Stephanie give you the password?"

Wait, Stephanie was with me the whole time. Mas lalong kumunot ang nuo niya habang
iniisip kung paano nito nabuksan ang laptop niya na hindi mabubuksan kung hindi mo
alam ang password.

"Sino si Stephanie?" Tanong nito at tumayo mula sa pagkaka-upo sa swivel chair niya
at tumingin sa glass wall ng LaCars Building kung saan kitang-kita ang nangyayari
sa labas ng gusali.

"My secretary." Aniya at naglakad palapit dito. "Sa kanya mo ba nalaman?"

"What's the big deal kung kanino ko nalaman? Wala naman akong ginawang masama sa
laptop mo. I got bored while waiting for your business meeting to end, so
pinakialaman ko ang laptop mo."

Lander sighed. "I have issues regarding other people using my laptop. Minsan na
kasing nanakawan ako ng file at hindi ko nalaman until later. I trusted my
secretary with my laptop and she freaking stole some of the Company’s confidential
files. I have issues when it comes to trusting people."

Tumango-tango ito at humarap sa kanya. "At wala kang tiwala sa akin? Wala naman
akong ginawang masama sa laptop mo. Hindi ko pinakialam ang files mo. Aanhin ko
naman ang mga ‘yon? So trust me when I say that I didn’t do anything with your
freaking files."

"The last time I trusted you, I ended up like a trash in the gutter."

Nagbaba ito ng tingin at may malungkot na kislap ang mga mata. "Hindi mo na ba ako
pagkakatiwalaan ulit?"

"That’s the thing about trust," inangat niya ang mukha nito at hinaplos ang pisngi
ng dalaga. "Madaling makuha pero napakadali ring mawasak. At kapag wasak na,
napakahirap nang ibalik pa."

Tinitigan siya ni Vienna sa mga mata. "Kahit mahirapan ako, gusto ko paring makuha
ulit ang tiwala mo."

That made him smile dryly. "Vienna, I’m not like the Lander you knew eight years
ago. Nagbago na ako. Hindi na ako madadala sa pangako mo na hindi mo ako iiwan.
Hindi na ako maniniwala sa kahit na anong sabihin mo. Hindi na ako aasa sa
matatamis na salita na lumalabas diyan sa bibig mo. I’ve change and there are lots
of things that you don’t know about me—"

"I don’t care." She tiptoed and kissed him on the lips rendering his capability to
move and speak. And then his traitor heart started beating in a fast pace. "Just
give me a chance, Lander. Kung ayaw mo akong bigyan ng isa pang pagkakataon, hindi
pa rin ako titigil. Kukulitin kita ng bonggang-bongga."

Lander chuckled. "Hindi kita bibigyan ng isa pang pagkakataon dahil mas gusto kong
makita at maranasan kung paano mo ako kukulitin." Nginisihan niya ito. "Tingnan
natin kung kaya mo akong papaniwalain ulit sa mga kasinungalingan mo."

Tumalim ang mga mata nito. "Hinahamon mo ba ako?"

Tumango siya. "Oo. Hinahamon kita."

Vienna smirked at him. "Challenged accepted."

Lihim siyang napangiti sa sinabi nito pero kaagad din naman ‘yong nawala ng maalala
ang itatanong niya rito. "Teka, ano pala ang ginagawa mo rito? Bakit ka narito sa
opisina ko? At saan ka ba nagpunta?"

Nag-iwas ito ng tingin at naglakad patungo sa visitor's chair kung saan naroon ang
dala nitong purse.

"I have to go." Anito.

Nagsalubong ang kilay niya. "Ano nga ang ginagawa mo rito? Na-miss mo ako, no?"
Biro niya.

Vienna looked back at him and smiled tightly. "Oo na miss kita, masaya ka na? Okay
na ba? Puwede na ba akong umalis?"

No! I won’t let you run away from my questions. Damn it!

Pinigilan niya ang dalaga sa braso at pinaikot paharap sa kanya pagkatapos ay

hinapit palapit sa katawan niya.

Nahigit niya ang hininga ng maramdaman ang mayayaman nitong dibdib na nakalapat sa
katawan niya. Biglang nag-init ang katawan niya at nabuhay ang parteng iyon ng
pagkalalaki niya.

"L-Lander... b-bitiwan mo ako—"

"Bakit ko naman gagawin 'yon?" Inilapit niya ang mukha sa mukha nito. He is now
housing a fucking boner! "Hindi ba sabi ko may itatanong ako sa’yo?"

Namumula ang pisngi na tumango ito. "A-Ano ang i-itatanong mo sa’kin?"

"Anong ginagawa mo rito?" Tanong niya habang nag-uumpisang hingalin dahil sa

magkadikit nilang katawan. "Pagkatapos mong mawala ng limang araw babalik ka na
parang wala lang. Saan ka ba nagpunta at anong ginagawa mo rito sa opisina ko?"

"Bitiwan mo ako." Pilit siya nitong tinutulak palayo pero hindi niya hinahayaang
makawala ito. "Lander, bitiwan mo ako kung ayaw mong humandusay sa sahig—"

"No." Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa dalaga. "Saan ka nagpunta at
anong ginawa mo roon?"

"Wala—"
"You want my trust, right? Then tell me where you were and why were you there?"

Tumigil ito sa pagpupumiglas at tumitig sa mga mata niya. "Kung saan man ako
nagpunta, hindi ko puwedeng sabihin. Pasensiya ka na, pero kahit pa tiwala mo ang
pabuya, hinding-hindi ko puwedeng sabihin sa’yo."

Mataman siyang napatitig sa dalaga. "Bakit? Am I not worthy of your answer?"

Umiling ito. "Hindi. Basta hindi lang puwede. It’s confidential."

Confidential? Mas lalo siyang na curious na sagot nito.

"Bakit naman ‘confidential’?" Tanong niya.

"Kasi ayaw ng Boss ko na may nakakaalam n'on."

"Boss mo?" Gagad niya.

Tumango ito. "Yeah."

"Okay." Aniya at pinakawalan ito. "Makakaalis ka na."

Vienna smiled and left his office.

Lander tapped his feet on the floor and seconds later, napagdesisyunan niyang
sundan ang dalaga na kinaiinisan at kinasasabikan niya.

Nang dumaan siya sa mesa ng sekretarya niya, hinarap niya si Stephanie na abala sa
harap ng computer.

“Stephanie.” Kuha niya sa atensiyon nito.

Her secretary looked up. “Yes, sir?”

“Cancel all my appointments this afternoon. And oh, cancel my reservation in

Yanzee’s Restaurant too.”

Tumango ito. “Magpapa-deliver po ba ako ng chicken joy at French fries sa bahay

niyo?”
That made him smiled inwardly. Kilala na talaga siya ng sekretarya niya. Kapag ayaw
niyang kumain sa restaurant, alam kaagad nito na sa fast food na pagkain ang gusto
niya, lalo na ang pagkain sa paborito niyang fast food restaurant.

“Nah. Ako nalang ang o-order sa fastfood.” Aniya at mabilis na tinahak ang
direksiyon patungo sa elevator para sundan si Vienna.

LUMABAS si Vienna sa opisina ni Lander kahit pa ayaw niyang lumayo sa binata. She
missed him. But she has to leave. Baka kapag tumagal pa siya sa piling nito ay
bumigay na siya.

Nakapasok na siya sa elevator at sasara na iyon ng may humarang na braso para hindi
iyon tuluyang sumara. When the elevator opened again, bumalaga sa kanya si Lander
na habol ang hininga na parang tumakbo ito.

"Lander..."

Pumasok ang binata sa elevator at ng sumara iyon, hinawakan siya nito sa

magkabilang balikat at walang sere-seremonyang sinakop ng halik ang mga labi niya.

Hindi rin siya nagpatumpik-tumpik, mabilis niyang tinugon ang halik nito na parang
uhaw na uhaw at nanggigigil na kinagat ang labi nito.

Lander moaned and then pinned her on the elevator wall. Itinaas nito ang damit niya
hanggang sa makita ang dibdib niya na natatakpan ng itim na lacy bra.

The looks in Lander's eyes as he stared at her breast were intense. Akmang ilalapit
nito ang bibig sa mayayaman niyang dibdib ng biglang tumunog ang elevator, sinyales
na bubukas iyon at may papasok.

Mabilis silang naghiwalay ni Lander at inayos niya ang damit. Nang pumasok ang mga
empleyado sa loob ng elevator, kaagad na binati ng mga ito si Lander.

"Good noon, Sir." Bati ng isang babae na binigyan na nang-aakit na ngiti si Lander
na hindi naman pinansin ng binata.

"Happy lunch time, Sir." Ani ng isa pang empleyado na may dalang maraming files.

"Happy lunch time, Sir." Bati naman ng isang lalaki na hinuha niya ay ka-edad niya.

Nang magtama ang mga mata nila ng lalaki ay nginitian siya nito. Kaagad na napansin
ni Vienna na naakit ang binata sa taglay niyang ganda. Hindi naman sa pagmamayabang
pero may ibubuga naman siya kung kagandahan ang pag-uusapan.
Vienna smiled back at the man politely. Hindi siya ang tipo ng babae na nagtataray
sa mga lalaki. Ayaw niyang husgahan ang nakikita niyang kislap ng paghanga sa mga
mata nito. Malay niya, baka mali pala ang obserbasyon niya. And who is she to
judge? I’m just a mere human after all.

"Hi." Ani ng lalaki na nakangiti sa kanya.

Vienna smiled back. "Hello."

"Ahm," inilahad nito ang palad sa kanya. "I’m Mike Enriquez. Mechanical Engineer."

Tinanggap niya ang pakikipagkamay nito. "I’m Vienna Sugon. Fashion Designer." Full
time government agent. Dagdag niya sa kaniyang isip.

"And I’m Lander Storm." Inagaw ni Lander ang kamay niya na hawak ni Mike. "Come on
babe, let’s go."

Nang marinig ni Mike na tinawag siyang babe ni Lander, namutla ito at halatang
kinabahan at nagulat. Kahit man siya at nagulat din sa tawag sa kanya ng binata.

"S-Sorry, Sir— ahm, I ahm," nauutal na ani ni Mike habang nakayuko. "H-hindi ko po
alam na kasintahan niyo si miss Vienna—"

"Now you know, so please, don’t touch her again or I’m going to cut those hands of
yours." Pananakot ni Lander kay Mike. “And don’t call her Vienna, ako lang ang
puwedeng tumawag sa kanya ng ganoon. It’s Miss Sugon for you. Kapag tinawag mo siya
sa pangalan niya, I. Will. Fire. You. Understand?”

“Yes, Sir.” Mabilis na sagot ng namumutlang si Mike kay Lander.

Hinila siya ni Lander palabas ng elevator ng bumukas iyon.

"That was rude." Naiinis na sabi niya. Parang napahiya si Mike sa ginawa nito. “And
really, Lander? Pati pangalan ko pinagdamot mo? Ako ‘yong may-ari ng pangalan ko
kaya nasa akin ang desisyon kung hahayaan ko si Mike na tawagin ako sa pangalan ko
o hindi.”

Tumigil ito sa paghila sa kanya at tumingin sa mga mata niya. "Rude? Desisyon mo?
So, what are you insinuating? Gusto mo si Mike?" Madilim ang mukha nito. "Do you
want her to fuck you like I did?"

Mabilis na umigkas ang kamay niya at sinampal ang binata. Naramdaman niyang lahat
ng tao sa lobby ay nakatingin sa kanya. Lander rules this building and she just
slapped their so called king.
Malalaki ang mata na napatitig sa kanya si Lander. Hindi ito makapaniwala na
sinampal niya ito. Kahit man siya ay hindi makapaniwala. Naisulto lang talaga siya
sa sinabi nito.

"That’s for insulting me." Nanginginig ang boses na wika niya. "For your fucking
information, wala pang ibang lalaki na umangkin sa akin, kundi ikaw lang. Kaya wala
kang karapatan—"

"That’s good to hear." Anito at hinila na naman siya.

"Ano ba!" Nagpupumiglas siya. "Let go of my hand, Lander!"

"No." Matigas ang boses na sabi nito. "Sasama ka sa akin."

Kahit nagpupumiglas siya, hindi siya binitiwan ni Lander hangga’t hindi siya
naisasakay ng sapilitan sa Audi nito.

Akmang bubuksan niya ang passenger side-door para makalabas ng sasakyan pero naka-
lock iyon. Wala siyang ibang choice kung hindi ang manatili sa passenger seat.

"Saan mo ba ako dadalhin?" Tanong niya kay Lander ng makapasok ito sa loob ng
sasakyan.

“Bibili ako ng lunch sa fastfood restaurant.”

Tumaas ang kilay niya. “Fast food?”

“Yeah. Have a problem with that? Masarap naman ang mga pagkain sa fastfood.”
Depensa ng binata na ikinangiti niya.

“Okay. Wala naman akong sinabi.”

Binuhay ni Lander ang sasakyan at pinaharurot iyon. Napahawak siya sa gilid ng

kinauupuan sa sobrang gulat sa mabilis na pagmamaneho ni Lander. Para itong
hinahabol ng mga lamang-lupa sa sobrang bilis.

She's used of driving fast, pero hinahabol siya ng mga masasama ang loob at
pinapaulanan ng bala kaya dapat talaga mabilis. Pero wala namang humahabol sa
kanila.

"Ganito ka ba talaga magmaneho?" Tanong niya. "Hindi ka naman ganito magmaneho

noon."
"I've changed." Maikling sagot nito. "My parents died in a car accident a year
after my graduation, kaya naman natakot ako na magmaneho ng mabilis. But I realize,
wala naman 'yon sa bilis na pagmamaneho, kung oras mo na, oras mo na."

Wala ang isip ni Vienna sa mga huling sinabi ni Lander. Ang nasa isip niya ay ang
pagkamatay ng mga magulang nito. A year after graduation?

"Bakit hindi ko alam na namatay ang mga magulang mo?" She felt pity towards Lander.
"Alam ba ito ng mga kaibigan mo?" Hindi man lang sinabi sa kanya ni Cali.

"No one knows except for my family." Anito na nakatutok ang mata sa kalsada. "It’s
not for public consumptions. Ayokong kaawaan ako dahil maaga akong naulila. Alam
kong naawa ka sa akin ngayon, but please, delete the pity that you're feeling for
me, ayokong kaawaan mo ako. Hindi ko kailangan ang awa mo."

Kahit pilitin niyang hindi maawa rito, hindi niya maiwasan. "That's why you took
over the LaCars Import and Export in an early age."

"Kailangan, e." Anito. "Ayaw ng kapatid ko dahil gusto niyang maging photographer.
Yung kapatid kong babae naman, ayaw din kasi gustong maging wedding organizer. Kaya
sa akin napunta ang family business namin at pinalago ko iyon sa abot ng makakaya
ko."

May pagtatampo siyang naramdaman. "Hindi ko rin alam na may mga kapatid ka."

"Bago kita maipakilala sa kanila noon, umalis ka na."

Tumingin siya sa labas ng bintana. "Hindi mo talaga ako mapapatawad sa pag-alis ko,
no?"

"Hindi."

Vienna sighed. "Mahal pa rin kita hanggang ngayon, Lander."

"Hindi ako naniniwala." Walang emosyon ang boses nito.

"Ano ba ang gusto mong patunay para maniwala ka na mahal kita?"

Ilang segundo ang lumipas bago ito sumagot. "Minsan na akong naniwala na mahal mo
ako at tingnan mo ang nangyari ... hindi na mauulit ‘yon."

Huminga siya ng malalim at isinandal ang likod sa likuran ng sasakyan. "Sobra ba

ang galit na nararamdaman mo para sa'kin?"
"Hindi ba obvious?"

"Hindi." Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "You kissed me in the elevator."

"That’s called lust, babe. Get used to it."

Her heart was torn to pieces at what he said, pero hindi niya pinahalata 'yon.
"Kung pagnanasa lang ang nararamdaman mo para sa akin, kung ganoon, ngayon palang
mag-uumpisa na akong maghanap ng isang lalaki na magmamahal sa akin, kasi halata
naman na hindi mo kayang ibigay 'yon."

Napahiyaw siya ng biglang tumigil ang sasakyan dahilan para mapasubsob siya sa
dashboard. Wala kasi siyang suot na seatbelt.

Pinandilatan niya ang binata sa sobrang inis. "Bakit ba bigla kang huminto ng hindi
man lang nagsasabi?"

Mabilis na tinanggal ni Lander ang seatbelt na suot at inilapit ang mukha sa mukha
niya dahilan para hindi siya makahinga ng maayos. Damn this man!

"A-Anong—"

"Gusto mong mapatawad kita at maniwala akong mahal mo ako, ‘di’ba?" Matiim ang
tingin nito sa mga mata niya. "There are ways for me to forgive you and believe in
you again."

Napamulagat siya. Bakit nagbago ang isip nito? Kanina lang wala siyang magagawa,
ngayon naman mayroon at ito pa ang magsasabi kung ano ang mga ‘yon? What the heck
is going on in Lander’s mind? Bakit paiba-iba ito ng isip?

Napalunok siya habang nakatitig sa mga mata nito. "A-And that is?"

Lander’s jaw tightened. "Stay. Away. From. Men."

Napakurap-kurap siya. "Ha?"

"Kung gusto mong mapatawad kita sa ginawa mo sa akin, umiwas ka sa mga lalaki."

Nagsalubong ang kilay niya. "'Yon lang?" That’s easy. “I mean, bakit naman ako
iiwas sa mga lalaki?”

"Don’t             question it. You want me to forgive you then do what I say. And
no. Hindi lang iyon ang gagawin mo para mapatawad kita. Mag-iisip pa ako ng iba."
“Paano kong ayokong gawin—”

“Kung ganoon, kalimutan mo na ang paghingi ng tawad sa akin at pagkuha muli sa

tiwala ko.”

Napatitig siya sa guwapong mukha ni Lander. Hindi siya nito mauuto. Biglang nagbago
ang isip nito. Bakit? This man is planning something... she can feel it... at kung
ano man ‘yon, ipagdarasal niya na sana ay makakabuti ‘yon sa kanya at hindi
makakasama.

“Okay.” Aniya at huminga ng malalim. “Payag ako.”

Lander grinned deviously. “Good answer.”

  

A/N: Ahm, so yeah. I'm not feeling weel. So, hope you like it. Comment if you do :)

=================

CHAPTER 9

CHAPTER 9

ISANG pilyang ideya ang pumasok sa isip ni Vienna habang papasak sa fastfood drive
thru ang kotse ni Lander. Habang nasa sasakyan sila, napag-alaman niyang mahilig
pala ang binata sa fastfood. For a grown up man, he is kid at heart. And she has
plan for this kid at heart grown up man.

Kanina pa nakapatong ang kamay nito sa hita niya at kanina pa nag-iinit ang katawan
niya. Simula ng sabihin sa kaniya ni Lander ang dapat gawin para makuha niya ang
tiwala nito at mapatawad siya, kahit papaano ay nabawasan ang pader na itinayo nito
sa pagitan nila. Naikuwento nga nito sa kanya ang pagkahilig sa fastfood na
ikinagulat niya.

“Keep driving, okay?” Wika niya rito. “Kahit anong gawin ko, magmaneho ka lang.”

Napapantastikuhang tumingin sa kanya si Lander. “Anong gagawin mo?”

Vienna just grinned then leaned in to open Lander’s fly.

“Holy fuck, Vienna! We’re in the drive thru—”

“Tinted naman ang sasakyan mo e.” Aniya habang ibinababa ang zipper ng patalon
nito. “You’ll survive.”

Napalunok siya ng ilabas niya ang pagkalalaki nito at hinawakan iyon sa mga palad
niya. Hindi na niya kailangan pang buhayin ‘yon dahil matigas na iyon at handa nang
lumaban.

“Vienna, what the heck are you—fuck!”

Napatigil ito sa pagsasalita at napamura ng isubo niya ang kahabaan nito sa loob ng
bibig niya. Naramdaman niyang tumigil ang sasakyan nito at humawak sa buhok niya si
Lander.

“Ohhhh, Vienna...” ungol ni Lander habang iginigiya ang ulo niya pataas at pababa
habang nakasubo ang kahabaan nito sa bibig niya.

Hinawakan niya ang puno ng pagkalalaki nito at dinilaan ang kahabaan nito habang
pinapaikot ang dila niya. Her tongue swirls around his cock and Lander moaned at
every touched of here wicked tongue.

Napasabunot si Lander at mas diniinan pa ang ulo niya para isagad sa pagkalalaki
nito sa bibig niya.

Wala siyang pakialam kahit hindi siya komportable sa posisyon niya, ang importante
madala niya ang binata sa rurok ng kaligayahan.

Napaungol siya habang nasa loob pa rin ng bibig niya ang kahabaan nito ng
maramdamang sinapo ni Lander ang dibdib niya at minasahe ‘yon.

“Faster, babe.” Hinihingal na sabi ni Lander. “I’m almost there.”

 At binilisan naman niya ang paglabas-pasok ng pagkalalaki nito sa bibig niya. Her
tongue swirls around the tip of his cock and then eats his whole member again.

“Ahhhhhhh! Vienna—”

Lander’s voice was cut off and Vienna stilled when they both heard a car honking.
Nag-angat siya ng tingin kay Lander habang nakasubo pa rin ang ari nito sa bibig
niya. Pinandilatan niya ito. Mukhang nakuha naman nito ang ibig niyang sabihin at
naramdaman niyang umusad muli ang kotse niya.

Vienna returned on sucking Lander’s hard erect member in a fast pace.

“Ohhh...fuck! Vienna!” The car was slowly moving. “B-Baka mabunggo tayo—ohhhhh,
fucking shit...”

Mas lalo pa niyang binilisan ang paglabas-pasok sa kahabaan nito sa loob ng bibig
niya at ng maramdaman niyang tumigil ang sasakyan ay nag-angat na naman siya ng
tingin.

Vienna gave Lander a questioning look.

“We’re here.” Hinihingal na sabi ni Lander. “Please, continue—” Hindi na niya

pinatapos ang iba pa nitong sasabihin at bumalik sa ginagawa. “Ohhhhhh, fuck!”

“Hmmm...” Daing niya habang mabilis na pinapakiwal ang dila pa-ikot sa pagkalalaki
nito.

“Ahhhhh—Ohhhhhhh! Harder—faster... Ohhhhhhh...”

Wala silang pakialam pareho kung businahan man sila ng sasakyang nasa likod nila.
Wala silang pakialam kung naghihintay ang isang fastfood staff sa order nila. All
her attention is focused on pleasuring the man she loves.

“Ohhhh—Malapit na ako, Vienna... Ohhhhhh...” He fisted a handful of her hair and

pushed her head on his cock. “Bilisan mo pa. Suck It—fuck! Ohhh...”

Vienna can hear someone knocking on the car window but she doesn’t care. She sucked
him hard and fast until she feels his body spasm in pleasure as he cum inside her
mouth.

Lander’s semen taste salty but tasty. Nilunok niya lahat ng katas na lumabas sa
pagkalalaki ng binata at pinunasan ang bibig bago niya ibinaba ang bintana ng
sasakyan at nginitian ang Fastfood sales lady na naghihintay sa order nila.

Medyo hindi nito maipinta ang mukha dahil siguro sa tagal nilang umorder.

“What’s your order ma’am?” Tanong ng sales lady.

She smiled. “Ahm, two orders of chicken, three champ burgers, two sundaes and
burger steak.”
Narinig niyang mahinang tumawa si Lander at bumulong sa tainga niya. “Hmm... those
are my favorites, but please, order a fries. I’m craving and salivating at the
moment.”

Binalingan niya ito at parang tumalon ang puso niya ng mapansing halos magkalapat
na ang mga labi nila. “’Yon lang? Fries lang ang idadagdag ko?”

Tumango si Lander at ipinasok ang kamay nito sa loob ng pang-itaas niyang suot at
sinapo ang dibdib niya at ipinasok ang daliri nito sa loob ng bra niya at pinisil
ang nipple niya.

“Ohhhhhhh...” Vienna moaned making the sales lady looked at her with a deep frown
on her face.

Kaunti lang kasi ang pagkakababa ng bintana ng sasakyan, sapat para makita ng sales
lady ang mukha niya at marinig ang boses niya. Hindi nito makita si Lander na abala
sa pagmamasahe sa mayayaman niyang dibdib.

“Is that all, ma’am?” Tanong ng sales lady na napapantastikuhan habang nakatingin
sa kanya.

She forced herself to smile; Lander was still working on her nipple. “Add five
orders of French fries. That is all, miss.”

The sales lady punched her orders and then looked at her. “That would be nine
hundred five, ma’am.”

“In my pocket.” Wika ni Lander na abala pa rin sa mayayaman niyang dibdib.

“Okay.” Ipinasok niya ang kamay sa kanang bulsa nito at nakakuha roon ng isang
libo.

Ibinigay niya ang isang libo sa sales lady at hinintay na ibigay nito ang orders
niya at ang sukli.

Bumalik siya sa pagkaka-upo sa passenger-seat at pinausad naman ni Lander ang

sasakyan. May sinusupil itong ngiti sa mga labi.

“Why are you smiling?” Tanong niya sa binata.

“That was the most memorable drive thru in my life.” Anito. “Hinding-hindi ko
makakalimutan ‘yon.”

Napangiti siya. “Mabuti naman at hindi mo ‘yon makakalimutan. That’s my first time
doing that to a man.”

Pinakawalan nito ang sinusupil na ngiti sa mga labi. “I enjoyed it.” Pag-amin nito.

“Sure, you did.” Vienna grinned.

Pagkalipas ng ilang minuto, ipinarada ni Lander ang kotse sa labas ng bahay nito.
Lumabas siya ng kotse at nang makalabas ng sasakyan ang binata, iniabot niya rito
ang paper bag na puno ng pagkain na inorder nila.

“Here.” Aniya sabay abot ng inorder na pagkain.

Kumunot ang nuo ni Lander. “Bakit mo binibigay sa’kin?”

“Kasi papasok ka na sa bahay mo at ako naman ay papasok sa bahay ko.” She gave out
a long deep breath. “Alam ko naman na ayaw mo akong makasamang kumain so, doon muna
ako sa bahay.”

Tinanggap nito ang paper bag na puno ng pagkain pagkatapos ay inakbayan siya na
ikinagulat niya.

“Lander—”

“We’ll eat together.” Anito na ikinalaki ng mga mata niya. “It’s boring to eat
alone.”

Isang munting ngiti ang kumawala sa mga labi niya. “Akala ko galit ka sa’kin.”

“Yeah. Galit ako, but for now,” iginiya siya nito papasok sa bahay nito. “I’ll
pretend that I’m not mad at you.”

“Pretend?” It saddened her. “Ayokong magpanggap ka kung talagang galit ka naman.

Aalis nalang ako—”

Lander stopped her speech by dipping his head on hers and capturing her lips. Ilang
segundo ang tinagal ng paglalapat ng labi nila bago pinakawalan bibig niya.

“Eat with me.” Ani Lander habang matiim ang mata na nakatitig sa kanya. “Kailangan
ko bang mag-makaawa para saluhan mo akong kumain?”

“Pero galit ka at ayoko namang magpanggap ka na hindi ka galit. I rather choose you
being mad at me than pretending that you’re not when you actually are.”
Lander sighed and cupped her face. “Please, Vienna, kahit ngayong araw lang,
iparamdam mo naman sa’kin na hindi ako nag-iisa.”

“Hindi ka naman nag-iisa, e.” Wika niya. “May dalawa kang kapatid—”

“My sister only came to me when she needs something. My brother is in the
Hospital.” Nagbaba ito ng tingin. “Dapat nasa tabi niya ako ngayon pero hindi ko
kaya. Natatakot ako na baka mawala rin siya. Ayoko nang mawalan ng mahal sa buhay.
Ayoko nang maglibing ng isa pang kapamilya. Mas gugustuhin ko pang ako nalang ang
ilibing kesa sa kapatid ko. Lancelott deserves to live a happy life. He doesn’t
deserve to be in a Hospital. He doesn’t deserve to be in a comatose state. Dapat
ako ‘yon. Ako dapat ang nasa kalagayan niya. Kasalanan ko ‘yon e.”

Kaya pala nasa Hospital ito, dahil nandoon ang kapatid nito.

“Sige. Sabay na tayong kumain.”

Nag-angat ng tingin si Lander sa kanya. “Thank you.”

She smiled at him. “Should I say you’re welcome?”

“Nah.” Umiling-iling ito. “Just smile sweetly. That’ll be okay.”

Her heart hammered inside her ribcage. Damn this man for making her heart beat so
fast! “Stop saying sweet words. Baka mas lalo lang akong ma-in love sa’yo. Alam ko
naman na hinding-hindi mo ako mamahalin.”

Lander stared at her then smiled. Genuinely. “Then fall for me harder, Vienna.”
Anito at inilapit ang bibig sa tainga niya at bumulong, “God knows how much I want
you to fall harder.”

Umawang ang labi niya sa ibinulong nito sa kanya. Hindi niya alam kung positive o
negative ‘yon. Pero kung ano man ‘yon, positibo man o negatibo, bumilis pa rin ang
tibok ng puso niya at parang magwawala ‘yon ngayon sa loob ng dibdib niya.

Lander leaned away and smiled. “Come on. Kain na tayo.”

“Okay.” Wala siyang ibang masabi kundi ang salitang ‘yon.

Hindi sila sa hapag-kainan kumain ni Lander. Dinala siya ng binata sa likod-bahay,

doon sa maliit na greenhouse nito, mayroon doon maliit na mesa at dalawang upuan.

Isa-isang inilagay sa ibabaw ng mesa ni Lander ang inorder na pagkain at pinaghugot

siya ng upaun.
“Upo na.” Anito.

Umupo siya sa hinugot nitong upuan. “Thank you.”

“Don’t mention it.” Anito at umupo sa kaharap niyang silya. “Kain na.”

Kinuha niya ang burger at kumagat.

“How is it?” Tanong ni Lander habang nakatingin sa kanya na parang nag-i-expect ito
na masasarapan siya.

“Masarap.” Aniya habang ngumunguya.

“Good.” Lander then opened the box of fried chicken and started eating.

AFTER lunch, nanatili sila ni Lander sa green house. Wala silang imik pareho habang
nakatingin sa mga nakapalibot na bulaklak sa kanila.

“Did you enjoy the food?” Kapagkuwan ay tanong ni Lander.

Tumango siya. “Yeah. But I still prefer my home made gravy.”

Napangiti siya ng tumalim ang mga mata nito. Kani-kanina lang, nag-argumento sila
kung alin ang masarap na gravy. Sa fastfood ba o ang home made gravy niya na hindi
pa nito natitikman? Hindi ito sumuko at mas lalong hindi siya magpapatalo dahil
alam niyang masarap ang home made gravy na gawa niya. Hindi pa nito natitikman ‘yon
kaya ganoon ang komento nito. Hanggang sa tumigil nalang sila sa pagsasagutan ng
wala na silang masabi tungkol sa pinangtatanggol nilang gravy.

“Masarap ang gravy sa fastfood.” Giit nito sa kanya. “Pangit ang lasa ng home made
gravy mo.” Tumayo ito at lumapit sa kanya pagkatapos ay hinawakan siya sa kamay at
hinila patayo. “Halika. Ipaparamdam ko sa’yo kung gaano kasarap ng gravy sa
fastfood.”

Nagpahila si Vienna kay Lander hanggang sa makarating sila sa silid nito at tinulak
siya pahiga sa kama.

“Lander!” Hiyaw niya sa sobrang gulat sa ginawa nito.

Lander didn’t even blink. Lumuhod ito sa kama at mahigpit na hinawakan ang
waistband ng slacks at panty na suot pagkatapos ay mabilis na hinubad ‘yon.
Pinigilan niya ito ng akmang huhubarin ang damit niya. No! I can’t let him see my
back and bandage! Damn it!

“Maybe later.” Aniya na ang tinutukoy ay ang paghubad ng pang-itaas niya damit.

“Okay.” Napakagalat labi siya ng makita niyang hinalikan nito ang centro ng
pagkababae niya. “Lander...” she breathes out.

He stared intimately at her. “Vienna...”

Napalunok siya ng makitang binuksan nito ang takip ng plastic cup na kinalalagyan
ng fastfood gravy at dahan-dahang ibinuhos ang laman niyon sa tiyan pababa sa puson
niya.

Bahagyan siyang napaliyad ng maramdaman ang mainit na gravy tumama sa balat niya at
ngayon ay dumadaloy na pababa patungo sa gitnang bahagi ng hita niya.

“Ohhhh...” ungol niya ng maramdaman ang dila ni Lander na nililinis ang gravy na
nagkalat sa puson niya at dumadaloy patungo sa pagkababae niya. “Lander...”

Nag-angat ng tingin si Lander sa kanya at matiim ang titig na nginitian siya.

“Masarap ‘di’ba?”

Wala sa sariling tumango siya. “O-Oo.”

Lander dipped one finger on the gravy inside the plastic cup and rubbed that finger
coated gravy around her clitoris making her whimper in pleasure. “Now, tell me, mas
masarap ang gravy sa fastfood kesa home made gravy mo.” Diniinan nito ang daliri na
umiikot sa hiyas niya. “Say it, babe.”

Her mind is already clouded with lust. “M-Mas masarap ang gravy sa Fastfood—”

“That’s good enough for me.” Said Lander. “Now, let me show you how delicious
Fastfood gravy can be.”

Nakita niyang naglagay ng gravy si Lander sa bibig at ibinuka ang hita niya
pagkatapos ay ibibuhos ang gravy na nasa bibig nito sa pagkababae niya, sa mismong
gitna ng hiyas niya.

“Ahhhhhhhh!” Napaliyad siya.

“Hmm. I told you Fastfood’s gravy is delicious.” Wika ni Lander at pinaikot ang
dila sa hiyas niya at nilinis ang pagkababae niya na natatakpan ng gravy gamit ang
makasalanan nitong dila.
=================

CHAPTER 10

CHAPTER 10

PANAY ang ungol ni Vienna ng malakas habang nilalaro ng dila ni Lander ang kaniyang
hiyas. Napapaliyad siya sa sarap sa tuwing pinapaikot nito ang dila sa hiyas niya.
Nararamdaman pa rin niya ang medyo mainit na likido na bumabalot sa dila nito.

Lander's gravy coated tongue was all over her mound. Halos dilaan at sipsipin nito
ang bawat parte ng pagkababae niya dahilan para tumirik ang mga mata niya sa sarap.

"Ohhhh... Lander..."

Sinipsip ni Lander ang hiyas niya at mas ibinuka pa lalo ang hita niya.

Napahawak siya sa magkabilang hita niya ng maramdamang ipinasok nito ang pinatigas
na dila sa loob niya.

"Ohhh, god!" Malakas na umungol siya ng maramdamang naglabas-pasok ang dila nito sa
pagkababae niya at napakasarap ng sensasyong dulot niyon.

Para siyang nasa langit at idinuduyan habang walang tigil ang pagdila ni Lander sa
pagkababae niya.

"Ohhhhhh... ang sarap niyan."

Napasinghap siya ng bigla nalang ipasok nito ang dalawang daliri sa loob niya at
mabilis na inilabas-pasok iyon habang nilalaro ng dila nito ang hiyas niyang
naninigas.

"Ohhhhh..." her toes curled at the sensation. "Ahhhhhh..."

Napahawak siya sa head board ng kama at doon kumuha ng lakas para hindi mawalan ng
ulirat dahil sa sobrang sarap na pinapalasap sa kaniya ni Lander.

"Ahhhhhhh, Lander..." umaangat ang puwet niya at sinasalubong ang bawat pagpasok ng
daliri nito sa loob niya. "I’m cuming— ahhhhh, Lander... faster! Harder! Please..."

And Lander heeds her pleas. Mas binilisan pa nito ang paglabas pasok ng daliri sa
loob niya at ang pagdila nito sa hiyas niya ay mas lalong bumilis. Nanginginig ang
hita niya habang pinipigilan ang sarili na hindi muna labasan. She's enjoying this
moment with Lander. Pakiramdam kasi niya pinapahalagahan siya nito sa mga sandaling
'yon. At nakalimutan din niya ang likod niya na nananakit.

"Lander... ahhhhhh, I’m cuming... malapit na ako." Hinihingal na wika niya at mas
lalo pang humigpit ang hawak niya sa head board ng kama na kinahihigaan. "Ahhhhh—
hayan na! Ohhhhhhhh!"

Vienna orgasm. Hard. Nararamdaman niya ang pag-agos ng katas mula sa kaloob-looban
niya at naramdaman din niyang dinilaan at sinisipsip 'yon lahat ni Lander na walang
patid pa rin sa pagdila sa pagkababae niya.

"Lander..." she was catching het breath as Lander stopped and kneels between her
parted legs.

Lander smirked. "Told you fastfood gravy is more delicious."

"Oo na." Nakangiting sabi niya.

Habang nakatingin sa kanya, he pulled off his shirt over his head then pulled down
his pants up to his knees. Napalunok siya ng makita ang matigas at nakatayo nitong
pagkalalaki na handa nang maki-giyera.

Hinawakan ni Lander ang pagkalalaki nito at ikiniskis ang dulo niyon sa pagkababae
niya.

"Ohhhh... Lander..." kinagat niya ang pang-ibabang labi. "Ipasok mo na, please?"

Lander leaned in to her lips and captured it. "Would you like my cock to fill your
core?"

Mabilis siyang tumango. "Yes."

"Hmm." He rubbed his nose against the edge of her lips. "You'll like that, huh?"

Tumango siya. "Oo nga. Please? Ipasok mo na. Please?" Vienna can feel her vagina
throbbing, needing Lander's cock to fill her.

Bumaba ang labi nito patungo sa leeg niya at kinagat iyon. Napasinghap siya ng
maramdaman ang kirot na dulot ng pagkagat nito sa leeg niya. Mukhang hindi pa ito
nasiyahan, Lander sucked her neck.

When Lander pulled away, tumitig ito sa mga mata niya. Ang mga mata nito ay may
kislap ng kasiyahan. "Ilang araw ba ang bibilangin bago mawala ang kiss mark?"
"Maybe, four to five days?"

Lander grinned mischievously. "Four to five days?" Tumango tango ito. "Hmm. Sounds
good to me."

Kinunotan niya ito ng nuo ng mag-sink in sa utak niya ang ginawa nito sa leeg niya.
"Please, don’t tell me na ginawan mo ako ng hickey kasi—"

"Kung ganoon, hindi ko sasabihin." Nakangising wika nito. "Huwag mong itatago, ha?"

"Nababaliw ka ba? Nakakahiya—ohhhhh!" Bigla siyang napatigil sa pagsasalita at

napaungol ng walang sere-seremonyang ipasok nito ang kahabaan sa pagkababae niya.

"Ayokong itago mo ang kiss mark na gawa ko. I want every man that looks at you to
see the hickey in your neck. You have no choice but to oblige." Umulos ito at
napaungol siya. "Kung gusto mong patawarin kita, sundin mo nalang ang gusto ko.
Okay?"

Napalunok siya at tumango. "Okay."

She can do everything for Lander to forgive her. Iyon naman ang dahilan kung bakit
siya bumalik. Ang gawin ang lahat para patawarin siya ni Lander at mahalin nito
ulit. Pero saka na ang mahalin siya nito ulit, 'yong pagpapatawad muna nito ang
kailangan niyang pagtuonan ng pansin.

Lander started thrusting in and out inside her. Sa una ay mabagal lang ang pag-ulos
nito hanggang sa lumipas ang ilang segundo at pabilis na nang pabilis ang pagbayo
nito sa pagkababae niya.

"Uhhmmm! Ohhhhhhh! Lander..." palakas ng palakas ang ungol niya habang pabilis ng
pabilis ang pag-ulos nito sa loob niya. "Ahhhhhhhh! Lander!"

Sinakop ni Lander ang labi niya dahilan para sa bibig siya nito mapaungol.

Lander’s fast pace didn’t waver as he thrust in and out inside her. Napayakap siya
ng mahigpit sa binata at bumaon ang kuko niya ng maramdaman niyang malapit na
niyang maabot ang rurok ng kaligayahan.

"Ahhhhh! Ahhhhh!" Ungol niya ng pakawalan ni Lander ang mga labi niya at binayo ng
malakas ang pagkababae niya. "Hayan na ako! Lalabasan na ako. Ohhhhhh— Lander,
bilisan mo pa please! Hayan na. I’m near! I’m cuming!"

“Me too.” Hinihinga na sabi ni Lander.

Napaliyad siya ng maramdaman ang pagsabog sa kaloob-looban niya, kasabay niyon ay

ang pagpuno ng katas nito sa sinapupunan niya.

"Ohhh, Vienna..." Lander breathes out and dropped himself on her.

Nakapatong si Lander sa kanya at habol ang hininga ng tumunog ang cell phone nito.

"Fuck." Lander cursed and went to get the phone on his jeans pocket, pagkatapos ay
bumalik ito sa pagkakapatong sa kanya.

"Hello?" Padaskol na wika nito at kumunot ang nuo. Mukhang may sinabi ang nasa
kabilang linya para magsalubong ang kilay nito. "I don’t care even if it’s the king
of the fucking world. When I say that the meeting is cancelled then its fucking
cancelled!"

Napailing-iling siya at nagpakawala ng malalim na buntong-hininga pagkatapos ay

inagaw ang cell phone nito at inilagay iyon malapit sa tainga niya. Palagi nalang
mainit ang ulo nito.

"—Nagpipilit kasi si Mr. Lamar Exxon, ang may-ari ng Exxon Auto mobiles na kausapin
kayo."

Lamar Exxon? Oh, hell! Kumikilos na ang mga ito. I won’t let you.

"Stephanie? This is Vienna Sugon. Lander's—" napatingin siya sa binata, "—friend.

Tell Mr. Exxon that Mr. Storm will be there in twenty minutes." Aniya at pinatay
ang tawag.

Lander frowned at her. "Bakit mo sinabi 'yon?" Halata ang iritasyon sa mukha nito.
"Ayaw mo ba akong makasama—"

"Gusto." Vienna cut him off. "Pero kailangan mong magtrabaho."

"I don’t need to. Hindi naman kawalan ang Exxon Auto mobiles sa kompanya ko."

Vienna rolled Lander over and pinned him on the bed. "Come on. Get up."

Bumangon siya at pinulot ang mga denim jeans at panty niya na nagkalat sa sahig at
isinuot iyon. Ganoon din ang ginawa ni Lander pero hindi maipinta ang mukha nito
habang nagdadamit.

After they put their clothes on, they went to his car and drive back to LaCars
Building. Habang nasa sasakyan, binuksan niya ang heart locket na pendant ng
necklace na suot niya palagi at pasimpling kinuha roon ang maliit na mini-
microphone transmitter na ginagamit niya kapag nag-i-espeya siya.
Nang makarating sila ni Lander sa LaCars Building, sabay silang lumabas ng sasakyan
ni Lander at naglakad sila patungo sa elevator.

When the elevator opened, hihilain sana siya ni Lander papasok pero inagaw niya ang
kamay na hawak nito.

"No. Ikaw lang ang aakyat." Aniya na nakangiti. "May kailangan kasi akong gawin e."

"Ano naman 'yon?" Kunot ang nuong tanong nito sa kanya.

"May dini-disenyo akong gown." Pagdadahilan niya. "I have to finish that by
tomorrow."

Inisang hakbang niya ang pagitan nila at inayos ang kwelyo ng suot nitong tuxedo
kasabay niyon ay inipit niya sa gilid ng kwelyo nito ang mini-microphone
transmitter para marinig niya ang pag-uusapan nito at ni Lamar Exxon.

"Bye." Aniya at hinalikan ito sa mga labi. "Ingat."

Humakbang siya paatras at naglakad palabas ng gusali. Nang nasa parking lot na
siya, tinawagan niya si Hellion.

Isang ring lang, sinagot kaagad nito ang tawag niya.

"Yes, Light?" Anang boses ni Hellion.

"I put a mini-microphone transmitter on Lander Storm, the owner of LaCars Import
and Export. Ka-meeting ni Mr. Storm ngayon si Mr. Exxon. I want you to record their
meeting."

"Okay. That's all?"

"Yeah, and, can you pick me up?"

Hellion sighed. "Seriously, ipapauwi ko rito sa Pilipinas ang Ducati mo. Ini-
isturbo mo ako palagi."

She smiled. "Ngayon nga lang kita inisturbo. Susunduin mo ako o hindi?"

Vienna heard a computer beeping in the other line and Hellion spoke. "Gotcha. I'll
be there in ten." Then the line died.
Vienna can’t help but to smile. That's the perks of having a computer genius
partner. You don’t have to tell him where you are but he can track you anyways.

AFTER Lander's meeting with Mr. Exxon, kinuha niya ang cell phone at tinawagan si
Cali Sudalga.

After three rings, Sudalga picks up.

"Hey, Storm. What do you want?" Tanong ni Cali sa kanya.

"Can I get Vienna's number?" He asked while tapping the tip of his fingers on the
table. "Kailangan ko siyang makausap." Bakit naman kasi nakalimutan niyang kunin
iyon kanina bago silang naghiwalay sa labas ng elevator?

Cali sighed heavily. "Seriously? Kayong dalawa, kapag hinahanap niyo ang isa't-isa,
palagi ako ang iniisturbo niyo. I already had enough with Vienna constantly asking
how you are for eight fucking years. Tapos ngayon ikaw naman? Whoa. Can I say
'pass' for years to come?"

Nagsalubong ang kilay niya. "Tinatanong palagi ni Vienna kung kumusta ako?" His
traitor heart beat fast at that news. "Sa walong taon na nawala siya?"

Nawalan ng imik si Cali at nagpakawala ng malalim na buntong-hininga. "Yeah." He

paused for a second. "Hindi naman siya tumigil na alamin ang kalagayan mo. She
asked questions about you all the time."

"Like what questions?"

"Ahm, like, if you have a girlfriend. If you are okay. If you are happy. If you
have already moved on and if you still love her. Those are her constant questions.
Nakakasawa nang sagutin minsan kasi alam kong sa bawat tanong niya at pagsagot ko,
masasaktan lang siya. You know what, Storm, Vienna maybe just my step-sister, but I
consider my real little sister. And I don’t want to see her crying over you again.
Baka masapak na talaga kita."

"Crying over me? Again?"

Cali chuckled in the other line. "'Yon ang mali sa'yo, Storm, alam kong nasaktan ka
pero ikonsidera mo rin sana ang nararamdaman ng kapatid ko. Totoong mahal ka niya
at alam kong hindi ka naniniwala, pero bago mo siya husgahan at sabihing
nagsisinungaling siya, makiramdam ka muna. I don’t know about that shitty emotion
called love, but if there's one thing that I know, that is, my sister left you not
because she doesn’t love you but because she needs to."

Sumandal siya sa likod ng swivel chair. "'Yon din ang mali kay Vienna, hindi niya
sinasabi sa akin kung bakit siya umalis. Maiintindihan ko naman kung malalaman ko
ang dahilan."
"What if she's not allowed to tell you?"

"Not allowed?"

"Yeah." Cali breathes out. "Mamahalin mo pa rin ba siya kahit hindi niya sabihin
sayo ang dahilan ng pag-alis niya? Would you still trust her?"

"I have trust issues because of her." Mapait na wika niya.

"Alam ko. Kahit nga kaming mga malalapit mong kaibigan, hindi ka nagsasabi nang mga
bagay-bagay sa buhay mo."

"I'm a strong believer of the word privacy."

"If that’s your opinion, then I’ll respect it." Anito. "Anyways, iti-text ko nalang
sa’yo ang numero ni Vienna."

"Thanks, man."

"Don’t mention it."

Ilang segundo palang ang lumipas pagkatapos ng pag-uusap nila ni Cali, tumunog ang
message alert tone ng cell phone niya. Nang buksan niya kung ano ‘yon, it’s a
message from Cali with Vienna’s phone number in it.

Mabilis niyang tinawagan ang numero ng dalaga na ibinigay sa kanya ni Cali.

Hanggang sa matapos ng pag-ring ng cell phone nito ay walang sumagot. Then he heard
Vienna’s voice mail message.

Hey, this is Vienna. If you’re hearing this then it means I’m busy and I’ll call
you back.

Sa halip na tawagan ulit, tinext niya si Vienna.

‘It’s me, Lander. Call me when you get this.’ Then Lander hit send.

Hindi pa lumilipas ang sampung segundo ng tumunog ang message alert tone niya. Nang
tingnan niya kung kanino nanggaling ang message, it’s from Vienna.

‘Hey. Sorry hindi ko nasagot ang tawag mo. Medyo busy ako e.’
‘Ano ba ginagawa mo? Nasaan ka ba?’ Lander hit send.

Then his phone beeped again.

‘I’m busy. I’ll call you later.’ Iyon ang laman ng mensahe ni Vienna.

Naiirita na tinawagan niya si Vienna pero tulad kanina, hindi nito sinagot ang
tawag niya. “Shit! What the fuck is she doing?”

Hindi niya napigilan ang sarili kaya tinawagan niya ulit si Vienna. Satisfaction
filled him when she answered the call.

“Vien—”

“Look, whoever you are don’t disturb us.” Said a man’s voice on the other line.

Ibinaba niya ang cell phone at napatitig sa screen niyon. No. He didn’t call a
wrong number. It’s Vienna.

Hanggang sa pinatay ng nasa kabilang linya ang tawag, nakatitig pa rin siya sa
screen ng cell phone niya. Who’s that man? Is he her other lover? “No... she can’t
do this to me.” 

A/N: Jellybells na si Lander the denial king. Haha 

=================

CHAPTER 11

CHAPTER 11

HINDI na nagtaka si Vienna nang maabutan niya si Lander sa labas ng bahay ni Cali
na pansamantalang siya ang umuukopa. Nakahilig ang binata sa pinto ng bahay at
walang emosyon ang mukha habang matiim na nakatingin sa kanya habang naglalakad
siya palapit dito.

Vienna scolded Hellion for answering Lander’s call. Nainis daw kasi ito dahil ang
ingay ng cell phone niya at may ginagawa ito. Bakit naman kasi iniwan niya ang cell
phone sa computer room ng binata? Oh yeah, kasi tinanggal niya ‘yong bondage sa
likod niya. Medyo masakit pa naman pero medyo hindi na halata ang mga pasa.

Ipinilig niya ang ulo. Sa halip na sisihin si Hellion, dapat siyang mag-isip ng
isang bongggang-bonggang paliwanag kay Lander.
“Hey.” Bati niya rito ng makalapit siya sa binata na walang emosyon ang mukha.

“May dini-disenyong gown.” Wika nito at mapait na ngumiti. “Why did I even think
for a second that you wouldn’t lie to me?”

Huminga siya ng malalim at inisang hakbang ang pagitan nila at ipinalibot ang mga
braso sa leeg ng binata. “Lander, ‘yong lalaking sumagot sa cell phone ko ng
tumawag ka, ang pangalan niya ay Hellion. He’s my partner in solving—I mean,
designing the gown. Kung ayaw mong maniwala sa’kin, ipapakilala kita sa kanya.”
Hinaplos niya ang pisngi nito.

Tinabig nito ang kamay niya na humahaplos sa pisngi nito. "Ayoko siyang makilala."

“Hindi ako nagsisinungaling sa’yo. Please, maniwala ka naman sa’kin.” Pagmamaka-awa

niya.

Napatiim bagang ito. Finally! May emosyon na sa mukha nito. "Nakapag-isip na ako ng
isa pang paraan para makuha mo ulit ang tiwala ko. And that is to stay away from
that man."

"No. I can’t." She said, confused.

"Bakit ayaw mo? Kasi gusto mo siya? Kasi mas mahal mo siya kesa sa akin o dahil
kaya niyang ibigay ang pagmamahal na hindi ko maibigay?" Napakadilim ng mukha nito.
Halata ang tinitimping galit.

"Hindi niya ako mahal at mas lalong hindi ko siya mahal!" Sigaw niya na puno ng
inis ang boses. "Lander naman e, ilang ulit ko bang dapat sabihin sayo na ikaw lang
ang lalaking mahal ko? Ilang ulit ba para maniwala ka?"

"Mahal mo nga ba talaga ako?" Puno ng pagdududa ang kislap ng mga mata nito.

Mapakla siyang tumawa. "Manhid ka pala e. Sa tingin mo hahayaan kitang angkinin ako
ng ilang beses kung hindi kita mahal? Hindi ako patakbuhing babae, Lander." I’m
sorry for this Hellion. This is the only way. "And he is gay." Pagsisinungaling
niya.

“Hindi siya boses bakla.”

“Sa telepono mo naman kasi kayo nakausap.”

Umiling-iling ito. "Wala akong pakialam kong bakla siya o tomboy, stay away from
him. Kapag hindi ka lumayo sa kanya, ako ang lalayo sayo. Mamili ka."
Umawang ang mga labi niya. "Lander, naririnig mo ba ang sarili mo? You're being
irrational—"

"I am irrational when it comes to you!" Frustration coated Lander's voice. "Palagi
kang nagkakampo sa isip ko kaya hindi nakapagtataka na hindi ako nakakapag-isip ng
tama kapag ikaw ang pinag-uusapan. Alam mo kung bakit?" Sinapo nito ang mukha niya.
"Kasi nababaliw ako kapag may lalaking malapit sayo. When I heard that man's voice
earlier, I want to murder him. Ganyan ako ka irrational kapag ikaw ang pinag-
uusapan."

Napamaang siya kay Lander. "You mean to say—"

"By the way, how’s the gown?" Pag-iiba nito ng usapan.

"The gown is fine." Huminga siya ng malalim at nginitian ito. Mukhang ayaw nitong
pag-usapan ang pagiging irrational nito kapag siya ang pinag-uusapan kaya hahayaan
niya ito. For now. “Anyways, how’s your meeting with Lamar Exxon?” Tanong niya na
parang hindi niya alam ang pinagusapan ng dalawa sa nasabing meeting.

Hellion recorded the whole meeting and Lander didn’t answer if he accept Lamar’s
proposal to let Lamar enter Lander’s Car garage to check his ordered cars. Napaka-
inosente ng gusto nito pero alam niyang isa ‘yon sa mga plano ni Lamar para
makapasok sa garahe na pag-aari ni Lander na naglalaman ng mahigit isang daang
bagong sasakyan. Not just your ordinary cars but expensive cars.

“It went well.” Maikling sagot nito.

Kailangan kong malaman ang sagot ni Lander sa proposal ni Lamar. “Bumili ba siya ng
mga bagong sasakyan?”

“Nope.” Lander shook his head. “Gusto niyang makita muna ang garahe ko kung saan
naroon ang sasakyan na gusto niya. Kapag nakita na niya, saka palang siya bibili.”

Napatango-tango siya. “Pumayag ka ba na makapasok siya sa garahe ng LaCars?”

Lander sighed. “Hindi pa, pero naisip ko, wala namang masama kung papapasukin ko
siya sa LaCars Garage. And he wants fifty cars so; I think I have to say yes.”

Vienna forced herself to smile. Kung puwede lang niyang pigilan ang binata, ginawa
na niya pero isa sa mga batas ng organisasyong kinabibilangan niya ay ang wala
siyang puwedeng pagsabihan ng tungkol sa organisasyon at sa mga misyon niya.

Vienna is tempted to tell Lander but she stopped herself and changed the topic.

“Anyway, anong ginagawa mo rito sa labas ng bahay ni Cali na pansamantalang bahay

ko maliban sa pagdudahan na nagsisinungaling ako?”
Tumayo ng tuwid si Lander at hinawi ang buhok na nakatabing sa mukha niya. “Ahm,
may itatanong lang ako.”

Sumeryuso ang mukha niya. “Ano ‘yon?”

Lander took a deep breath. “Magtatanong lang ako kung puwedeng dito ako matulog
ngayong gabi. Wala kang kasama rito sa bahay na ‘to ‘di’ba?”

“Wala. Pero kaya ko namang mag-isa e.”

“No. Natatakot ka ‘di’ba?”

“No, I’m not. Safe naman ang bahay na ‘to—”

“Goddamn it! Can I sleep with you or not?” Tanong niya na ikinatigil niya sa
pagsasalita. “Magsabi ka lang kung ayaw mo nang makabalik ako sa bahay ko.”

Her heart thundered dangerously loud. Para siyang kinakapos ng hininga dahil sa
mabilis na pagtibok niyon.

Bahagyang nanginginig ang kamay na binuksan niya ang bahay. “Pasok ka.”

Lander gave out a deep breath and entered the house.

Akmang uupo ito sa mahabang sofa ng maalala niya nasa ilalim pala ng sofa niya
itinago ang silencer niyang baril. Mabilis niyang hinawakan si Lander sa kamay at
hinila patungo sa silid na inuukupa niya.

“This is my room.” She announced. “Feel at home. Sa banyo lang ako.” Aniya at
pumasok siya sa banyo at ini-lock iyon.

Shit! Kailangan niyang siguraduhin na maayos na nakatago ang mga baril niya.

Inayos niya ang pagkaka-scotch tape na M9 niya sa ilalim ng lababo. Pagkatapos ay

i-tsinek din niya ang USP 45 niyang baril na nasa likod ng bowl.

Nang masigurong hindi iyon makikita ni Lander kahit magkampo pa ito rito sa banyo,
lumabas na siya at nakita niyang komportabling nakahiga si Lander sa kama.

Nanlaki ang mga mata niya at inatake siya ng kaba ng maalala niyang may baril din
pala siyang itinago sa ilalim ng unan.
Fuck! Kasing bilis ng kidlat na nahiga siya sa tabi ni Lander at pasimpling hinugot
ang baril sa ilalim ng unan niya. Napaawang ang labi niya ng hindi makapa ang baril
niya.

No! Nasa unan yata ni Lander nakatago ang baril ko. Holy sweet mercy of heaven!

Kinubabawan niya si Lander at halata ang gulat na bumadha sa mukha ng binata.

“Vienna—”

“I miss you.” Aniya at sinakop ang mga labi ni Lander kasabay ng pagkapa ng baril
sa ilalim ng unan nito at ng makapa iyon, mabilis niyang hinugot ‘yon at inilagay
sa ilalim ng kama.

Mabuti nalang at hindi mataas ang kama niya. Whew!

Pinakawalan niya ang labi ni Lander ng masigurong hindi na nito makikita ang mga
baril niya na nakatago at akmang aalis na sa pagkakakubaw dito pero ipinalibot nito
ang isang braso sa beywang niya at hindi siya hinayaang makaalis.

“Lander—”

“Stay there.” Anito at ipinikit ang mga mata. “I want to feel your body pressed to
mine until I fall asleep.”

Napatitig siya sa mukha ng binata na nakapikit. Nararamdaman niya. Nagbabago na ang

pakikitungo sa kanya ni Lander. Unti-unti na ba siyang nakakapasok sa puso nito?
Unti-unti na ba niyang natitibag ang pader na inilagay nito sa pagitan nilang
dalawa?

Sana naman tama ang obserbasyon niya.

“Vienna?” Napaka-lambing ng boses nito habang sinasambit ang pangalan niya.

Ihinilig niya ang ulo sa matitipuno nitong dibdib. “Hmm?”

“Ano ba talaga ang pakay mo sa’kin?” Tanong nito. “After eight years, bumalik ka.
Bakit?”

Walang pag-aalinlangan na sinagot niya ang tanong nito. “Bumalik ako kasi gusto
kong humingi ng tawag sa pag-alis ng walang paalam. Bumalik ako kasi gusto kong
itanong sa’yo kung mahal mo pa rin ba ako, kasi ako, mahal na mahal pa rin kita.
Pero mukhang hindi ko naman kailangang itanong kung mahal mo pa rin ako, halata
naman kasi na hindi na.”
Hinaplos ni Lander ang buhok niya at nagsalita ito. “Nakakatakot ka naman kasing
mahalin, Vienna. Naranasan ko na kung paano ka mahalin at kung gaano ako nasaktan
dahil minahal kita.” Lander sighed heavily. “Hindi ko ikakaila, unti-unti,
natitibag na ang pader na itinayo ko sa pagitan natin. Actually, unang pagkikita
palang natin, natibag na kaagad ‘yon. Pero kahit ganoon, ang hirap na magtiwala
sayo at mahalin ka ulit. Minsan mo na akong sinaktan, Vienna. Ayoko nang maranasan
ang sakit na pinaranas mo sa’kin noon.”

Nag-angat siya ng tingin at nagtama ang mga mata nila ni Lander. Puno ang mga mata
nito ng mga emosyon na hindi niya kayang pangalanan. Siya naman ay unti-unting
pinapakalma ang puso niya na malakas at mabilis ang tibok.

“Wala akong ibang masasabi kundi ‘I’m sorry’.” Nanubig ang mga mata niya.
“Kinaylangan kong umalis kasi ayokong may taong nagdurusa habang ako nagpapakasaya.
Hindi ko puwedeng sabihin sa’yo ang dahilan ng pag-alis ko noon, pero ito ang
isaksak mo riyan sa isip mo, mahal na mahal kita mula noon hanggang ngayon. At ikaw
ang dahilan kung bakit ginawa ko ang lahat para mabuhay sa loob ng walong taon na
wala ka sa piling ko. Hindi lang naman ikaw ang nahirapan at nasaktan, ako rin.
Kasi alam kong kinamumuhian mo ako sa mga panahong pinagdarasal ko na sana naroon
ka sa tabi ko at yakap ako.”

Tinuyo ni Lander ang ilang butil ng luha na dumaloy sa pisngi niya. “Let’s not talk
about the past. It will only cause us pain.”

Tumango siya habang humihikbi. “Sorry talaga, Lander. I’m so sorry.”

Niyakap siya ni Lander at hinagod ang likod niya. “Tahan na. Huwag ka nang umiyak.”
Pinahiga siya nito sa kama at kinubabawan.

She finally stopped sobbing. “Sorry again, Lander.”

Lander caressed her face softly. “Stop saying sorry. Wala namang magagawa ang sorry
mo. Hindi na n’on mabubura ang sakit na naramdaman ko. Bumawi ka nalang, hindi ba
iyan naman ang isa sa mga dahilan kung bakit ka umuwi rito?”

Tumango siya. “Oo. Hahayaan mo ba akong makabawi sa’yo?”

Lander chuckled lightly. “Yeah. Sure. Ikaw ang bahala.”

That made her giggled and hugged Lander so very tight. “Thank you! It means a lot
to me.”

“No problem.”

Bumaba ang mga labi ng binata at lumapat ang mga iyon sa labi niya na bahagyang
naka-awang. Buong puso naman niyang tinugon ang halik nito at mas ibinuka pa ang
labi para makapasok ang dila nito.

Tumigil ang paghinga ni Vienna ng maramdamang pumasok ang isang kamay ni Lander sa
loob ng suot niyang denim jeans. Nang dumako ang mga daliri nito sa hiyas niya,
humigpit ang yakap niya kay Lander ng ipasok nito ang dalawang daliri sa loob niya.

Parang may sariling isip ang mga hita niya na bumuka iyon at ipinalibot ang mga
binti sa beywang ni Lander.

That made Lander chuckled. "Giving me full access I see." Anito at pinaglandas ang
mga labi sa gilid ng pisngi niya. "Want to shower with me, Vienna?"

Hinihingal na tumango siya.

"Great." Mabilis nitong hinubad ang damit niya at pinangko siya patungo sa banyo.

Nang nakapasok sa banyo, Lander opened the bathtub faucet. Malapad ang bath tub at
kasya roon ang dalawang tao.

Habang hinihintay na mapuno ang bathtub, naghubad ng damit si Lander. Napalunok

siya ng makita ang tayong-tayo nitong pagkalalaki. Hindi niya napigilang lumapit sa
binata na nakaharap sa bathtub at hinawakan ang kahabaan nito.

"Uhhhmmm..." daing ni Lander, ang mga mata nito ay nakatingin sa kanya at puno iyon
ng pagnanasa. "Gusto mo 'yan?"

Tumango siya at nang-aakit na ngumiti. "Yeah. Gustong-gusto ko."

Lander smiled. "Gusto ko rin 'yong sa’yo."

Bigla siya nitong pinangko at inilagay pa-upo sa bath tub na may kalahating laman
ng tubig. Lander first off the faucet before joining her in the tub. Naupo ito sa
bath tub, nasa likod niya ito hinahalik-halikan ang balikat at batok niya.

Vienna can feel Lander's hard-erect cock poking at her back.

“Ano ‘to?” Puno ng kuryusidad na tanong sa kanya ni Lander habang pinaglalandas ang
kamay sa likod niya.

Napaigtad siya ng madaanan nito ang medyo namamaga pa niyang parte sa likod.

“Ahm, nuong natumba ako niya roon sa opisina mo.”

“Oh, sorry.”

“It’s okay.”

Hinalikan nito ang medyo namamaga niyang likod. “I’ll be gentle.”

"Uhhhmmm..." daing niya ng ipalibot ni Lander ang braso sa beywang niya at hinapit
siya palapit dito.

Her back is now pressed against Lander's hard chest. Hanggang beywang lang nila ang
tubig sa tub at ang isang paa niya ay nakapatong sa gilid ng tub.

"Lander?"

Gumapang ang kamay ng binata mula sa beywang niya patungo sa pagkababae niya.
"Hmm?"

"I think sex in the bathtub is uncomfortable."

Lander chuckled. "Then we'll make it comfortable." Ang isa nitong kamay ay nasa
isang dibdib niya at hinihimas iyon. "You'll like it. I promise, my sweet."

Tumigil ang pagtibok ng puso niya sa tinawag nito sa kanya. My sweet. Iyon ang
tawag nito sa kanya noon nang maging magkasintahan sila. Is this a sign that
finally, Lander is starting to open his heart for her again? Sana naman...

A/N: Bet na bet ko talaga ang baril na USP 45. Ang cool e. Search it on google,
you'll know what i mean. 

=================

CHAPTER 13

CHAPTER 13

AFTER EATING her dinner, umalis si Vienna ng bahay dahil itinext siya ni Hellion na
pumunta sa bahay nito. Wala siyang ginawa buong maghapon kundi mag-drawing ng
iba’t-ibang uri ng gown. Ito palagi ang pampa-good vibes at pampalipas oras niya.

When she arrived in Hellion house, nasa sala ito at hinihintay siya.
“Good evening, Mr. Hellion.” Bahagyang nanunudyo ang boses niya at umupo sa kaharap
nitong pang-isahang sofa.

“Good evening, Ms. Light.” Anito at may iniabot sa kanyang black duffel bag. “That
bag contains six C4. Ilagay mo ‘yan sa bawat sulok ng Exxon Garage. Tumawag si
Boss, kailangan ng tapusin ang misyon na ‘to. The day after tomorrow, babalik tayo
sa China. So get ready.” Pagkatapos ay may inilapag itong blue prints sa center
table. “This is the blue print of the Exxon garage.”

“Saan mo naman nakuha ‘yan?” Natatakang tanong niya.

“That’s a secret.” Kinidatan siya nito at ibinalik ang atensiyon sa blue prints.
“Dito mo ilalagay ang mga C4.” Anito sabay turo sa mga may kulay pulang tuldok.
“Aalalayan kita mula rito para hindi ka mawala.” Hellion handed her a port like
USB. “Kailangan mong makapasok sa computer o CCTV room nila para ilagay ito sa CPU
nila. Using this, I can hack into their data base and cameras. Ito muna ang unahin
mo bago mo ilagay ang mga C4 kasi kailangan kong alisin ang footage mo pagkatapos
dahil siguradong hahanapin ka nila.”

Kinuha niya ang port like USB na hawak ni Hellion. “’Yon lang?”

“And don’t get caught.”

Tumango siya. “Copy.” Kinuha niya ang duffel bag at isinukbit iyon sa balikat.
“Aalis na ako.”

“Wait.” Ani Hellion at may ibinigay sa kanyang mini-microphone and mini-wireless

earphone. “I’ll help you from here.”

“Okay.” Tinanggap niya ang binibigay nito at umalis siya sa bahay ni Hellion at
pumara ng taxi patungo sa Exxon Garage.  

Habang nasa loob ng taxi, inilagay niya ang mini-microphone transmitter sa kuwelyo
ng suot niyang overall red leather suit at inilagay naman niya sa tainga ang mini-
wireless earphone.

Tinapik-tapik niya ang mini-microphone. “Sound check. Can you hear me?” Aniya sa
mahinang boses.

“Yes, I can.” Anang boses ni Hellion mula sa mini-wireless earpiece. “Malapit ka na

sa Exxon Garage. Don’t close the GPS on your phone.”

“Copy.”
Nang tumigil ang sasakyan dalawang gusali ang layo bago ang Exxon Garage, huminga
siya ng malalim bago lumabas ng Taxi. As Vienna walked towards the said garage,
mahigpit ang kapit niya sa duffel bag na nakasukbit sa balikat niya. May dalawang
armadong security guard sa labas ng gusali.

Inayos niya ang nakalugay na buhok at nang-aakit na nginitian ang dalawang security
guard.

“Hey, boys.” She said seductively. “Puwede ba akong makigamit ng banyo?”

Nagkatinginan ang dalawang bantay at puno ang pagnanasa ang mga mata na ibinalik
ang tingin sa kanya.

“Oo naman, miss.” Anang security guard na nasa kanan.

“Kailangan nga lang namin sumama sa’yo.” Nakangisi na dagdag ng kasama nito.

“Okay lang sa akin.” She faked a giggle and then secretly pulled the two small
syringes that was strap on her thigh. Pampatulog ang laman niyon. “Halina kayo.”

Nang tumalikod ang dalawa para igiya siya patungong banyo, mabilis niyang binuksan
ang takip ng syringe at at itinusok iyon sa leeg ng security guard. Nang lumingon
ang kasama nito paara alamin kung bakit bigla nalang nalugmok sa sahig ang kasama,
mabilis na itinurok niya ang isa pang syringe na naglalaman ng pampatulog sa leeg
nito.

Nagpakawala ng isang malalim na hininga si Vienna habang nakatingin sa dalawang

security guard na nakahiga sa semento. At dahil nababalot ng pulang leather gloves
ang mga kamay niya, hindi siya natakot na hawakan ang dalawang bantay. There will
be no finger print to see.

Hinawakan niya sa paa ang dalawang lalaki at hinila ang mga ito papasok sa guard
house.

            Habol ang hininga niya ng maipasok niya ang dalawa sa guard house.

Mabilis na pumasok si Vienna sa loob ng Exxon garage ng masigurong wala nang

nagbabantay sa pintuan. Kaagad na ipinalibot niya ang tingin sa kabuonan ng garahe.
Napakalaki niyon. Hindi na siya magtataka kung ang lahat ng sasakyan na narito ay
puro ninakaw.

“The computer room is in the left hall.” Anang boses ni Hellion sa tainga niya na
ikinagulat niya.

She totally forgot about Hellion.

“Okay.” She whispered on the mini-microphone transmitter and walk towards her left.

Mabilis siyang nagtago sa ilalim ng isang sasakyan ng makitang may dalawang

armadong kalalakihan na naglalakad patungo sa direksiyon niya. Mabuti nalang at
medyo mataas ang sasakyan kaya pati ang duffel bag na dala ay naitago niya.

Oh, fuck!

Nang lagpasan ng dalawang kalalakihan ang sasakyan na pinagtataguan niya, mabilis

siyang umalis sa pinagtataguan at malalaki ang hakbang na tinungo niya ang hall na
sinasabi ni Hellion. Kaagad naman na nakita niya ang computer room. Hindi siya
mawawala kasi maliban kay Hellion na nagga-guide sa kanya, may nakasulat talaga na
computer room sa labas ng pintuan.

Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto ng computer room at nakitang may dalawang
bantay doon na naghihilik habang may hawak na mga dikalebring baril.

Napangiti siya. Mukhang magiging madali ang misyong ‘to. Sabi niya sa sarili.

Vienna took out another syringe filled with tranquilizer, pagkatapos ay itinurok
niya iyon sa leeg ng dalawang lalaki.

Nang masigurong hindi muna ang mga ito magigising, nakipag-usap siya kay Hellion.

“Saan ko ba ilalagay ang port like USB na ‘to?” Tanong niya kay Hellion na nasa
labilang linya.

“Hanapin mo ang CPU ng computers nila.” Sagot ng lalaki.

She groaned. “Magtatanong ba ako kung alam ko kung nasaan ang CPU na ‘yon?”

“Use your eyes.”

“Ay, hindi! Ilong ang gamit ko! Inaamoy ko kung nasaan ang CPU.” Puno ng sarkasmo
ang boses niya.

“Stop being sarcastic and find that CPU.” Naiinis na sabi ni Hellion.

Itinirik niya ang mga mata at hinanap ang CPU. May nakita siyang hugis parisukat na
kulay itim at may mga saksakan ng USB. Baka ito na ‘yon. Nakapikit ang isa niyang
mata habang isinasaksak ang USB sa port na naroon.

“Okay na? Tama ba ang pinaglagyan ko?” Tanong niya kapagkuwan kay Hellion habang
pigil ang hininga.

Vienna heard beeping sounds on the other line and then Hellions spoke. “Yeah. Tama
ang pinaglagyan mo.”

Pinakawalan niya ang pinipigil na hininga pagkatapos ay naglagay ng isang C4 sa

ilalim ng mesa na hindi basta-basta makikita ng mga tao at mabilis na lumabas ng
computer room. “Okay, Mr. Hellion the computer whatever genius, lead the way.”

“Okay.” He took a deep breath. “Nakikita mo ang pathway na ‘yon sa kanan mo, that
leads to another room. Lagyan mo ‘yon ng C4.”

Sinunod niya ang sinabi nito at napag-alaman niyang recreational room ang silid na
tinutukoy ni Hellion. Buti nalang at walang tao kaya madali niyang nailagay ang C4
sa isang lugar na hindi makikita.

Naging madali ang paglalagay ng C4 sa loob ng garahe dahil kaunti lang ang
nagbabantay. Pero kailangan pa rin niyang magtago sa mga ilalim ng sasakyan para
hindi makita.

Nakahinga lang siya ng maluwang ng safe siyang makalabas sa Exxon garage. At hindi
na niya kailangan tumawag, dahil naroon na si Hellion naghihintay sa kanya gamit
ang sasakyan nitong Hammer.

Bago siya makasakay sa sasakyan ni Hellion, tumawag sa kanya si Lander. Bigla

siyang kinabahan. Laking pasasalamat niya na tumawag ito kung kailan nakalabas na
siya.

"Vienna, nasaan ka?" Kaagad na tanong nito ng sagutin niya ang tawag.

"Ahm," tumikhim siya para itago ang kaba na nararamdaman. "Nasa labas ako."

"Alam ko, pero nasaan ka ba?"

"Hindi mahalaga kung nasaan ako, pauwi na ako ngayon. Bye. Tawagan kita kapag nasa
bahay na ako." Aniya at pinatay ang tawag. I’m sorry, Lander.

Mabilis siyang sumakay sa Hammer ni Hellion at habang nagmamaneho ito patungo sa

bahay niya, iniabot niya rito ang USP like port na inilagay niya sa CPU kanina.
“Heto. You want it back right?”

“Yes. I don’t want to leave any evidence.”Hellion smiled. “Thanks.”

“No problem.”
“Mag-ingat ka.” Ani Hellion habang nagmamaneho. “Hindi tayo nakakasiguro na hindi
malalaman ni Exxon na nakapasok sa garahe nila. Don’t let your guards down. Okay?”

“Okay.”

PAGKATAPOS ihatid ni Lander si Calyx at Train na kailangan pa niyang alalayan sa

paglalakad sa sobrang kalasingan, umuwi siya sa bahay niya. Buti nalang at hindi
siya nalasing ng sobra. Bago siya tuluyang pumasok sa loob ng bahay, he looks at
the house next to his. Walang nakabukas na ilaw ibig sabihin, walang tao sa loob.

Pumasok siya sa loob ng bahay niya at tinawagan si Vienna. After two rings, she
picks up.

"Vienna, nasaan ka?" Kaagad na tanong niya ng sagutin nito ang tawag niya.

There’s something in him, maybe fear? Kapag hindi niya nakikita si Vienna, inaatake
siya ng takot at pangamba na baka iniwan na naman siya nito.  

"Ahm," tumikhim ito. "Nasa labas ako."

"Alam ko, pero nasaan ka ba?" Pangungulit niya.

"Hindi mahalaga kung nasaan ako, pauwi na ako ngayon. Bye. Tawagan kita kapag nasa
bahay na ako." Anito at pinatay ang tawag.

Ibinaba ni Lander ang cell phone at binuksan ang GPS ng cell phone niya at hinanap
kung nasaan ngayon si Vienna. At dahil naka-rehestro naman ang numero nito sa GPS
niya, madali niyang nalaman kung nasaan ang dalaga.

Nagsalubong ang kilay niya ng makita kung nasaan si Vienna. Hindi siya puwedeng
magkamali, 'yon ang address ng Exxon Garage. Anong ginagawa niya roon?

Then the blue dot—that's Vienna— started moving in a fast speed. Mukhang nasa loob
ng sasakyan si Vienna dahil mabilis ang galaw niyon.

Umupo siya sa pang-isahang sofa at matamang tiningnan ang kulay asul na dot
hanggang sa makarating iyon sa Bachelor's Village. Nang makitang tumigil ang asul
na dot, sumilip siya sa bintana at nakita niyang lumabas si Vienna mula sa isang
Hammer na sasakyan. Hindi niya maaninag kung sino ang nagmamaneho dahil madilim sa
labas.

Nang makaalis ang sasakyan, kaagad na nag-ingay ang cell phone niya. Si Vienna ang
tumatawag.

Lander answered the call. "Hello?"

"Hey." Anang boses ng dalaga mula sa kabilang linya. "I’m home."

"I know. Nakita kitang lumabas sa isang Hammer na sasakyan."

Mukhang napansin nitong walang emosyon ang boses niya dahil kaagad itong
nagpaliwanag.

"Sasakyan 'yon ni Hellion. And before you get possessive again, wala kaming
ginawang masama maliban sa magdisenyo ng gown."

Napatiim-bagang siya. Why is she lying to me? "Okay. And by the way, I’m not
possessive."

"Okay. Whatever you say.” Nanunudyo ang boses nito. “Dito ka ba sa bahay ko
matutulog?" May bahid na ngiti ang boses nito. "I want to be with you, puwede ba?"

"Hindi puwede." Umakyat siya sa hagdanan patungong second floor. "May gagawin ako
e."

"Oh." Halatang na disappoint ito. "Ganoon ba? Good night then."

"Good night." Pinatay niya ang tawag at pumasok sa silid niya.

ITINAPON ni Vienna ang cell phone sa ibabaw ng kama at bagsak ang balikat na napa-
upo siya sa couch na naroon malapit sa bintana na nakaharap sa silid ni Lander.

Lander is acting weird. He was very sweet this morning, anong nangyari? May mood
swing ba ito o may sakit itong bipolar? Marami talaga siyang hindi alam sa binata.
Kahit naman dalawang taon niyang pinagnasaan ito noon bago naging sila, maysadong
misteryuso ang dating nito. ‘Yon siguro ang nakakuha sa atensiyon niya.

Lander keeps to himself. ‘Yon ang napansin niya noon. Kahit ang mga kaibigan nito
ay hindi alam ang pinagdaraanan ng binata. His parents died but he didn’t even told
a soul about it. Nalulungkot siya sa isiping mag-isa nitong nilabanan ang lungkot
ng pagkawala ng mga magulang nito. At ngayon nasa Hospital ang kapatid nito.

Hay, naku naman... Masakit talaga sa ulo kapag nagmahal.

Hinubad niya ang overall red leather suit na suot at nagtungo sa banyo para maligo.
Her mission went well. That’s worth celebrating. Sa makalawa, babalik na naman sila
sa China. Kung sa kanya lang, ayaw niya. Ayaw niyang mawalay kay Lander, pero ito
ang trabaho niya mula pa noon. At hindi niya hahayaang manakawan si Lander ng mga
sasakyan kung may magagawa naman siya para pigilan ang mga magnanakaw na ‘yon.

She wanted to celebrate it. Ayos na sana na makasama niya si Lander pero mukhang
wala ito sa mood o talagang ayaw siya nitong makasama. Akala naman niya dahil sa
mga sinabi nitong kagabi ay maniniwala na itong mahal niya ito, pero hindi na naman
tama ang obserbasyon niya. Pagdating talaga kay Lander, hindi umuobra ang pagiging
magaling niya sa pagbasa ng facial expression. Hindi umuobra ang pagiging agent
niya.

A/N: Last update for tonight... hehe. Thank you for reading, CCBells! I really
appreciate it! Nakakatuwa talaga, kahit masama ang pakiramdam ko. At dahil gusto ko
kayong pasalamatan, heto ang sneak peak sa Chapter 14. Haha. It will be posted
tomorrow ... siguro?

**SNEAK PEAK*

Shit! Napamura siya ng makitang itinutok ni Vienna ang baril sa lalaki at kinalabit
ang gatilyo.

"Fuck!" Sigaw niya ng makitang nangisay ang lalaki at nawalan ng buhay.

Mabilis na tumingin sa direksiyon niya si Vienna. Bumadha ang gulat at takot sa

mukha nito pero kaagad ding nawalan ng emosyon ang mukha nito ng bumukas ang pinto
at may lalaking pumasok doon na may dalang bari.

Vienna pulled the fucking trigger without even blinking.

Hindi kayang ipaliwanag ng shock ang nararamdaman niya habang nakatingin sa

dalawang lalaki na nakahandusay sa sahig at wala nang buhay. Nanlalamig ang kamay
niya, malakas ang tibok ng puso niya, pinagpapawisan siya. Hindi siya makahinga ng
maayos at nakaawang ang bibig niya sa nasaksihan.
A/N: Hahahahahaha. Have a good night, CCBells! Mwah. I love you all!

=================

CHAPTER 14

CHAPTER 14

NANG makalabas sa banyo, nagsuot siya ng pulang lingerie at naglakad patungo sa

bintana na nakaharap sa silid ni Lander. Mula sa kinatatayuan niya, kitang-kita
niya si Lander na naka-upo sa study table at nakaharap sa laptop nito.

Wala itong suot na pang-itaas. Biglang naglaway ang bagang niya. Sheyte talaga ang
lalaking 'to. Maskels palang e ulam na. Tsarap-tsarap.

Kinuha niya ang roba at isinuot iyon pagkatapos ay tumalon mula sa bintana ng
kuwarto niya sa second floor. Eksperto at balanseng lumapag ang paa niya sa semento
sa ibaba. Napangiti siya. She's used of jumping from high buildings, kaya naman
hindi siya nahirapan na tumalon.

Tumingala si Vienna sa maliit na balkonahe sa kuwarto ni Lander. Huminga siya ng

malalim at nag-umpisang inakyat iyon.

When her hand gripped the railing of the terrace, nagpakawala siya ng isang malalim
na buntong-hininga. Vienna pulled herself up and she expertly landed on the terrace
floor.

"Whew." She took a deep breath. "Kailangan ko nang mag rock climbing." Sabi niya sa
sarili bago kumatok sa nakasarang sliding window.

Mabilis na napalingon si Lander ng kumatok siya sa pinto. Nginitian niya ito ng

magtama ang mga mata nila.

Lander walked towards the sliding door and opened it. "Saan ka dumaan?" Nagtatakang
tanong nito.

Nginitian niya ang binata. "Inakyat ko ang terrace mo." She giggled. "I want to be
with you." Ipinalibot niya ang dalawang braso sa leeg ni Lander. "Hmmm..." she
pressed her lips on him. "Please? Papasukin mo naman ako."
Hinila siya papasok ni Lander at niyakap siya ng mahigpit. Napangiti siya ng
sakupin nito ang mga labi niya.

Kumalas siya sa pagkakayakap dito at nginitian ang binata. "Anong ginagawa mo at

mukhang abala ka?"

"Searching for new cars to sell." Sagot nito at sinakop na naman ng halik ang mga
labi niya.

She pulled away from the kiss and stared at Lander lovingly. "Ano ba ang
importanteng ginagawa mo? Bakit ayaw mo akong makasama ngayong gabi?" May
pagtatampo sa boses niya. "Mas importante pa ba yun kesa sa'kin?"

Lander stared back. "Mas importante ka, pero naguguluhan ako kong importante rin ba
ako sayo."

"Syempre, importante ka—"

"Kung ganoon, bakit ka nagsinungaling sa'kin?" Sabi nito na ikinaputla ng mukha

niya at kinabahan siya.

"A-Anong ibig mong sabihin?"

Napailing-iling si Lander at mapait na ngumiti. "Huwag ka nang magmaang-maangan,

please? Alam kong nasa Exxon garage ka kanina." Umatras ito at umupo sa gilid ng
kama. "Why are you lying to me, Vienna? Wala ba akong karapatan na malaman ang
katutuhanan? Bakit kailangan mong magsiningaling sa'kin? Bakit? I’m opening myself
to you again, Vienna, pero ikaw naman itong isinasara ang sarili sa akin? Kaya
nagdududa ako kung mahal mo nga ba talaga ako o baka naman pinaglalaruan mo lang
ako."

Habang nagsasalita si Lander, sobrang kaba ang nararamdaman niya. "P-Paano mo

nalaman n-na naroon ako?"

"I have my ways." Sagot nito at hinuli ang mailap niyang mga mata. "Bakit ka
nagsinungaling sa'kin? Am I not worthy of the truth?"

Huminga siya ng malalim. "Sorry." Humakbang siya palayo rito. "I can’t tell you."

Pinigilan siya ni Lander sa kamay at nakatiim-bagang na tumingin sa kanya. "Bakit?

Akala ko mahal mo ako."

"Mahal kita." Aniya. "Mahal na mahal kita, Lander. Sobra." Lumapit siya ulit dito
at hinalikan sa mga labi ang binata. "Mahal na mahal kita—"
"Pero hindi ganoon kamahal para sabihin mo sa akin ang totoo."

Lumamlam ang mga mata niya at inagaw ang kamay na hawak nito. "Coming here is a
mistake."

Nagmamadali siyang tumungo sa teresa at tumalon mula roon. Nang tumingin siya sa
balkonahe, nakadungaw doon si Lander at nakaawang ang mga labi na nakatingin sa
kanya. Nasa mukha nito ang gulat at pagkalito sa nakita.

Damn it!

Malalaki ang hakbang na naglakad siya papasok sa bahay ni Cali. Habang patagal ng
patagal, mas dumarami ang katanungan ni Lander. Mga katanungan na hindi niya
puwedeng sagutin.

HINDI nakagalaw sa kinatatayuan si Lander habang nakatingin sa dalaga na papasok sa

bahay ni Cali. Maraming katanungan sa isip niya. Tulad nalang kung paano niyo
nagawang tumalon mula sa teresa na nasa ilawang palapag at hindi man lang ito
natumba o nawalan ng balanse.

Nagmamadali siyang nagsuot ng t-shirt at lumabas sa bahay niya. Nang makarating

siya sa bahay ni Cali, bukas ang pinto. Hindi man lang ba natatakot si Vienna na
baka may masamamg loob na pumasok sa bahay nito?

"Vienna? Nasa taas ka ba?"

Walang sumagot.

Napailing-iling siya at umakyat sa hagdan na patungo sa second floor. Kaagad na

pumasok siya sa kuwarto ni Vienna. Naabutan niya ang dalaga na nakahiga sa kama at
nakatingin sa kisame.

Ipinatong niya ang tuhod sa gilid ng kama at kinubabawan si Vienna. Agad na nagtama
ang mga mata nila ng dalaga. Her almond eyes were beautiful, of course.

"Vienna..."

Hinaplos nito ang pisngi niya. "I’m sorry, Lander... I didn’t meant to—" tumigil
ito sa pagsasalita at magkasalubong ang kilay na tumingin sa pinto ng silid.

"Narinig mo 'yon?" Tanong nito. "Bumukas ang pinto ng bahay."

Nagsalubong namam ang kilay niya. "Ha? Wala. Wala akong narinig. Bakit?"

"Bumangon ka." Utos nito.

Akmang magsasalita siya ng takpan ni Vienna ang bibig niya at sinenyasan siyang
huwag mag-ingay. Naguguluhan siya pero sinunod niya ang hiling nito. Umalis siya sa
pagkakakubabaw dito at ito naman ay bumangon pagkatapos ay sumilip sa bintana.

That made him frowned deeper. "Ano ba ang ginagawa mo?" Tanong niya at ginaya si
Vienna na sumilip sa binatana.

Hinawakan siya ni Vienna sa balikat at hinila siya palayo sa bintana, pagkatapos ay

tumingin ito sa mga mata niya.

"Stay here. Huwag kang lalabas ng silid na 'to." Anito at nagmamadaling lumabas ng
kuwarto.

At dahil matigas ang ulo niya, lumabas siya ng silid pagkalipas ng ilang minuto na
lumabads si Vienna at naglakad patungo sa hagdanan.

Natulos siya sa kinatatayuan ng makababa siya ng hagdan at nakita niya si Vienna na

nakikipagbakbakan. Halos malaglag ang panga niya ng makita ang dalaga na
nakikipaglaban sa isang lalaki. Suntok at sipa ang ginawa ni Vienna at para itong
lumilipad sa hangin habang pinagsisisipa ang lalaki. Napakabilis ng mga kilos ni
Vienna. Para itong kidlat sa bilis ng pag-igkas ng kamao sa kalabang lalaki.

Panay ang salag ng lalaki sa mga atake ni Vienna.

Malakas ang bawat suntok na pinapakawalan ni Vienna dahil napapaatras ang lalaki.
Vienna then jump, twirl in mid-air and kick the man on the left side of the neck.

Napaigik ang lalaki at natumba.

Tumakbo si Vienna patungo sa mahabang sofa at may kinuha mula sa ilalim niyon.
Napamulagat siya ng makitang baril 'yon.

Shit! Napamura siya ng makitang itinutok ni Vienna ang baril sa lalaki at kinalabit
ang gatilyo.

"Fuck!" Sigaw niya ng makitang nangisay ang lalaki at nawalan ng buhay.

Mabilis na tumingin sa direksiyon niya si Vienna. Bumadha ang gulat at takot sa

mukha nito pero kaagad ding nawalan ng emosyon ang mukha nito ng bumukas ang pinto
at may lalaking pumasok doon na may dalang baril.

Vienna pulled the fucking trigger without even blinking.

Hindi kayang ipaliwanag ng shock ang nararamdaman niya habang nakatingin sa

dalawang lalaki na nakahandusay sa sahig at wala nang buhay. Nanlalamig ang kamay
niya, malakas ang tibok ng puso niya, pinagpapawisan siya. Hindi siya makahinga ng
maayos at nakaawang ang bibig niya sa nasaksihan.

Humarap ito sa kanya. "Lander let me explain—"

“N-No.” Nanginginig ang boses niya. “I-I’m leaving.”

Malalaki ang hakbang niya na lumabas ng bahay. Nanlamig ang buong katawan niya ng
madaanan niya ang dalawang bangkay. He couldn’t breath!

“Lander—”

“No!” Sinapo niya ang ulo at umiling-iling. “D-Don’t—No, Vienna—No...”

Tuluyan na sana siyang makakalabas ng bahay ng pigilan siya ni Vienna sa kamay.

Binalingan niya ang dalaga na hawak pa rin ang baril na kumitil sa dalawang
kalalakihan na nakahandusay ngayon sa sahig.

Vienna’s eyes were begging as she stared at him. “Please... Lander... let me
explain.” Nanginginig ang boses nito at nag-uumpisang manubig ang mga mata.
“Please? Please?”

Nakaawang ang mga labi niya habang nakatingin kay Vienna na nagmamakaawa.

He was still shock.

Tinanggal niya ang kamay nito na hawak ang braso niya habang umiiling-iling. Walang
salitang lumalabas sa bibig niya kahit napakaraming katanungan sa isip niya. He
couldn’t speak. Naninigas ang panga niya at nababalot ng kakaibang emosyon ang
buong pagkatao niya.

Hindi siya nagsalita at tuluyan nang lumabas sa bahay ni Vienna.

Abo’t-abo’t ang kaba niya habang malalaki ang hakbang na naglalakad patungo sa
bahay niya. At nang makapasok siya sa loob ng bahay, bumigay ang tuhod niya na
kanina pa nanginginig.

Napa-upo siya sa sahig at sinapo niya ang ulo na gulong-gulong. Pilit niyang
isinisiksik sa utak niya na baka panaginip lang ang lahat ng ito. Na baka naha-
hallucinate lang siya. Na baka isa lang itong prank o biro sa kanya ni Vienna. Pero
hindi ... hindi ito isang panaginip lang.

Nakita talaga niya si Vienna na pumatay sa harapan niya mismo.

Oh, god! What am I going to do?

NAPATITIG si Vienna sa pintuan na nilabasan ni Lander. Hindi niya masisisi ang

binata kung hindi na siya nito gustong makausap o makita man lang. He just saw her
killed two men! Sinong may matinong pag-iisip ang babalikan pa siya para marinig
ang paliwanag niya?

Nanghihinang sumalampak siya ng upo sa sahig at napahikbi. Bakit? Bakit nangyayari

ito sa kanya? Wala naman siyang ginagawang masama. She’s just serving her country.
She’s an agent not because she wanted to kill people but because she wanted to save
lives. Pero ang kapalit ng trabahong ito ay ang pagkawala ng lalaking mahal niya,
ano pa ang silbi ng lahat ng ito? Gusto lang naman niyang mailigtas ang kompanya
nito na malaki ang posibilidad na manakawan pero wala iyong halaga kay Lander.

Wala.

Kahit ayaw niyang gumalaw, tinawagan niya si Hellion para magpadala ng maglilinis
sa bahay ni Cali. Pagkatapos ay bumalik naman siya sa pagtitig sa kawalan.

Hanggang sa dumating ang cleaning crew na kasama si Hellion, nakatingin pa rin siya
sa kawalan. Walang laman ang isip niya kundi ang kausapin si Lander at magpaliwanag
dito.

Pero tatanggapin ba nito ang paliwanag niya?

NAKATANGA sa hangin si Lander habang naka-upo sa gilid ng Hospital bed na

kinahihigaan ng kakambal niya. Ngayon lang siya nakaroon ng lakas ng loob na
manatili sa hospital ng ganito katagal. Dalawang araw na siyang narito. Dalawang
araw na siyang hindi umuuwi sa bahay niya. At dalawang araw na rin siyang hindi
pumapasok.

Sinapo niya at ulo at marahas na ipinilig iyon ng pumasok na naman sa isip niya ang
nangyari dalawang araw na nag nakakaraan. Fuck this!

Hinilamos niya ang dalawang kamay sa mukha at nagpakawala ng isang malalim na

hininga. “Ano na ang gagawin ko? Bakit ba nangyayari sa’kin to? Ang gusto ko lang
naman ay makasama si Vienna at hindi niya ako iwan, pero bakit ganito?”

Panay ang buntong-hininga niya ng biglang may nagsalita.

“S-She’s back?”

Napamulagat ang mata niya at mabilis na tumingin sa nakahiga niyang kakambal. Nag-
uumapaw na kasiyahan ang lumukob sa buong pagkatao niya ng makita niyang gising na
si Lance. Nakaawang ang labi niya at hindi makapaniwala.

“I-Itikom mo ‘yang b-bibig mo, Lander.” Anito sa mahinang boses. “B-Baka pasukan ng
l-langaw.”

Lander chuckled and then his chuckled turn into a fit of laughter. The he stands
up.

“Ibukas mo lang iyang mga mata mo. Tatawagin ko lang ang Doctor.” Wika niya at
nagmamadaling lumabas para tumawag ng Doctor.

Nang bumalik siya sa silid ng ni Lance, gising pa rin ito. Ang kasama niyang Doctor
ay kaagad na sinuri si Lance. After the doctor check Lance vital signs, he looked
at him.

“Your brother is in good state. It’s a miracle na nagising siya. Pero kahit maayos
naman ang kalagayan niya, kailangan pa rin  natin siyang obserbahan para mkasiguro
tayo. Kaya naman ini-a-advice ko na manatili muna kayo rito sa Hospital. Sa ngayon,
kausapin mo siya at huwag hayaang matulog ulit.”

Tumango siya at nginitian ang Doktor. “Salamat ho.”

Pagkaalis ng Doktor, hinawakan niya ang kamay ng kakambal at pinisil iyon. “You,
dumb ass! You made us worried shit!”

Lance frowned. “Who are us?”

“Me, our little sister and Eizel.”

Ngumiti ito ng marinig ang pangalan ni Eizel. “Kumusta na ang babaeng mahal ko?”

“Okay lang naman siya. Panay ang iyak. Umuwi lang siya ngayon para magligo at
magbihis. Don’t worry; that woman loves you. Kung puwede nga lang dalhin niya rito
ang lahat ng gamit niya para hindi ka niya iwan, gagawin niya.”

Lumapad ang ngiti sa mga labi nito. “I love her too. So damn much.” Lance sighed.
“Anyway, sabihin mo nga sa’kin, bumalik na ba siya?”

“Hindi pa. Kasasabi ko lang ‘di’ba na umuwi si Eizel—”

“Si Vienna ang tinutukoy ko.”

Maliban kay Cali, alam din ni Lance ag tungkol kay Vienna at ang nararamdaman niya
para sa dalaga.

“Oh.”

“Yeah. She’s back?”

Tumango siya. “Problema ko na ‘yon. Pahinga ka muna. Baka mabinat ka, kakatayin ako
ni Zel.”

“Hindi mo ba narinig ang sinabi ng Doktor? Hindi ako puwedeng matulog.” Mataman
siyang tinitigan ni Lance. “Mahal mo siya ‘di’ba? Kung ganoon, huwag mo siyang
hayaan na iwan ka ulit. Wala akong alam sa nangyari sa’yo habang wala akong malay
pero isa lang masasabi ko, magsisisi ka kapag pinakawalan mo ang babaeng mahal mo.”

Napangiti siya. “And why should I listen to man who has just waked up from a coma?”

Lance chuckled. “Just because. Makinig ka nalang. Kakambal mo naman ako e.”

Itinirik niya ang mga mata. “Okay. I will.”

Bumukas ang pinto ng kuwarto at pumasok doon si Eizel. Napasinghap ito at

nauunahang mahulog ang luha mula sa mga mata niya ng makitang gising na si Lance.

Lance looked at him. “Umalis ka na. Makaka-isturbo ka sa’min ni Eiz.”

Lander chuckled, pagkatapos ay lumabas ng silid. Masaya siya. Gising na ang

kakambal niya. Sa wakas, nawala rin ang takot sa puso niya na baka iwan siya nito.
Makakahinga na siya ngayon nang maayos dahil maayos na ang kakambal.

Inilabas niya ang cell phone mula sa bulsa at nagdadalawang isip kung bubuksan niya
ang GPS. Pero sa huli, binuksan niya at umawang ang labi niya ng makita kung nasaan
ngayon si Vienna.

“Anong ginagawa ng babaeng ‘yon sa China?”

A/N: Last update. 'Till next week. Haha. Sana magustuhan niyo.

=================

CHAPTER 15

CHAPTER 15

NAKATINGIN siya sa kawalan habang naka-upo sa swivel chair ng biglang pumasok si

Shun Kim sa opisina niya. Nagulat siya dahil wala naman silang usapan na pupunta
ito rito. Ano naman kaya ang kailangan sa kanya ng lalaking 'to? Nabayaran na naman
niya 'yong lupa na benibenta nito sa kaniya.

Umayos siya ng upo ng umupo si Shun Kim sa visitor's chair.

"What can I do for you?" Walang buhay ang boses na tanong niya.

Kinunotan siya ng kilay ni Shun. "Mukhang may ka meeting ka."

Siya naman ang napakunot ang nuo. "Ha? Wala naman."

"Mayroon." Ihinilig nito ang likod sa likuran ng visitor's chair. "Mga particles
ang ka-meeting mo. Baka nakaka-isturbo ako sa pakikipag komprehensiya mo sa
hangin."

He rolled his eyes. "Seriously. Anong ginagawa mo rito?"

May inilapag itong folder sa ibabaw ng mesa niya. "'Yan ang titolo ng lupa na
pinagbibili ko sa'yo. Sign it and I'll tell you what I found out about Vienna
Sugon."

Mabilis niyang pinermahan ang titolo ng marinig ang pangalan ng dalaga na palaging
laman ng isip niya nitong mga nakaraang araw.

"Done." Aniya pagkatapos permahan ang mga papeles. Deretso siyang tumingin sa mga
mata ni Shun. "Now talk."

Shun took a very deep breath and spoke. "Vienna Sugon. Twenty-nine years old.
Fashion Arts ang natapos niyang kurso. Pero kahit ganoon, hindi niya masyadong
ibinigay ang atensiyon niya sa fashion. At dahil ang ama niya ay isa sa mga
kilalang CSI Agent, hindi nakapagtataka na pumasok siya bilang Agent sa isang law
enforcement na hindi ko alam ang pangalan. It's a top secret agency. Ang law
enforcement na ito ay ang humahawak sa mga kaso na hindi na kayang sulosyunan ng
gobyerno. Tulad ng mga terorista at kung ano-ano pa na kamatayan ang sentensiya.
The agents in this law enforcement are mostly children's of Navy seal and Rangers.
At isa si Vienna sa mga agent nila. Normal sa kanila ang pumatay. Wala silang red
tape na dapat alalahanin. The government licensed them to kill. However, they have
rules that have to be followed. Only three rules. First, no harming an innocent
being or they'll be sent to prison. Second, no telling a soul about them unless
they told you to speak, or else they will kill you. Third, makakaalis ka lang sa
poder nila kapag nagkaanak ka na. Pero hanggang sa ikamatay mo, mananatiling
sekreto ang lahat ng alam mo, kapalit ng proteksiyon mo at ng pamilya mo."

Humugot ito ng isang malalim na hininga. "That's all I can tell you. Kung ano ang
ginagawa nila sa loob ng organisasyon, wala na akong alam. I have to call in a
favor to know those things."

Mariin siyang napapikit. "That's why she can't tell me." Mahina ang boses na aniya.
Naaalala niya ang pamimilit niya kay Vienna na sabihin sa kaniya ang totoo kapag
alam niyang nagsisinungaling ito sa kanya. Pakiramdam niya napakagago niya. Maybe,
it's one of the reasons why she left him. "God ... I'm such an idiot."

Tumayo si Shun at nagpaalam na sa kanya. "Aalis na ako. Its good doing business
with you, Lander Storm. 'Till next time." Anito at lumabas sa opisina niya.

Naiwan siyang naiinis na sarili. How many times did he force Vienna to tell him the
reason why she left? Ilang ulit ba niyang pinilit na magsabi ito ng totoo sa kanya.
Ilang ulit siyang nagalit dito at nagtampo.

He feels awful. Fuck!

ABO'T-ABO'T ang kaba ni Vienna habang nakaupo sa harap ng lamesa ng Director slash
boss niya. Pinatawag siya nito at talagang pinasundo pa siya sa China ng sabihin
niyang naroon siya sa bansa para sa misyon niya.

"Do you know why you're here?" Tanong ng boss niya sa kanya habang matiim na
nakatingin sa kanya na para binabasa ang nilalaman ng isip niya.

Her boss is a really intimidating man.

Tumango siya. Alam niyang nakarating na rito ang balita na may nakakita sa kanya
habang pinoprotektahan ang sarili laban sa mg lalaking 'yon na napag-alaman niyang
ipinadala ni Lamar Exxon para iligpit siya.

"I'm here because of Lander Storm." Sagot niya.

Tumango-tango ang Director. "Good answer. What do you suggest we do, Agent Light?
What do you think is the best possible way to solve this matter?"

"You can punish me for my incompetence, just please, don't hurt him." Pagmamakaawa
niya. "I'll do anything. Please, don't hurt him. It was my fault and not his. I'll
take all the responsibility."

Sa halip sa sumagot, tumayo ang Director at lumapit sa malaking computer monitor na

nasa mayy bandang kanan ng opisina nito.

The Director tapped the large computer monitor and it brightened. Humingi iyon ng
finger print kaya naman inilapat ng Director ang palad nito sa screen at kaagad na
ini-scan iyon ng computer. Second later, abala na ang Director sa pag pindot-pindot
ng monitor, kapagkuwan ay tumigil ito ng may lumabas na larawan ni Lander sa
monitor.

Inatake ng kaba ang puso niya. Panay ang dasal niya na sana wala itong gawin kay
Lander. Bakit naman kasi hindi siya nag-ingat? She compromises Lander's safety!

"I have a mission for you." Anang Director at tumingin sa kanya.

"But I already have a mission—"

The Director's eyes narrowed on her. "New mission. No buts."

Napipilitang tumango siya. "Okay."

"Good." Tinuro nito ang larawan ni Lander, "Lamar Exxon now knew your relationship
with Lander Storm. Mr. Storm's life is now in danger. I receive an information that
Mr. Exxon is not only planning to steal all the cars of LaCars import and export,
also, he is going to end the existence of Mr. Storm, for Mr. Exxon is thinking that
you might have spill some information to Mr. Strom regarding Mr. Exxon's thieving
activities."

"But I didn't." Nag-aalala na talaga siya ng sobra kay Lander. Limang araw na
siyang wala sa Pilipinas, baka ano na ang nangyari rito.

"I know that you didn't. Therefore, your new mission is to protect Lander Storm and
his assets."

Napamulagat siya. "What? I can't. I know that you knew my relationship with Lander
Storm. He hates me."

"He won't hate you if you tell him."

"No, I couldn't. Its part of the rules—" napatigil siya sa pagsasalita ng mag-sink
in sa isip niya ang sinabi ng Director. "You..." she couldn't believe it, "want me
to tell him about us?"

Tumango ito. "Need to know basis only."

She smiled. Thanks god! "Copy."

The director smiled warmly at her, breaking his intimidating aura. "Good luck,
Vienna. And take care of yourself, please."

She smiled back. "Thanks, Dad."

AFTER Vienna's meeting with her boss slash father, pinahatid siya nito sa Pilipinas
gamit ang private jet na pag-aari ng ahensiya na pinamumunuan nito.

Her father is a half-Filipino, Half-American. Kaya naging Sugon ang Surname nito
kasi ang may dugong amerikano ay ang ina nito. And when her father was just two
years old, dinala na ito ng ina nito sa Amerika at doon ito pinalaki kaya hindi ito
marunong mag-tagalog pero nakakaintindi naman. And after her father graduated
college, bumisita naman ito sa Pilipinas at doon nakilala ang ina niya na niloko
rin naman ito. Whatever!

Pagkalipas ng ilang oras na biyahe, nakarating din siya. And to her utter surprise,
her mother is in the airport waiting for her.

"Honey," ngumiti ito ng makita siya at kaagad siyang niyakap ng mahigpit.

Ngumiti siya kahit napipilitan. "Anong ginagawa niyo rito?" She didn't hugged her
back.

"Your father called me." Anito at pinakawalan siya sa pagkakayakap. "Pinapasundo ka

niya sa akin at sabi pa niya, kailangan mo raw akong makausap."

Mapait siyang ngumiti. Napatawad na ito ng ama niya, pero siya, hinding-hindi siya
makalimot. Ever since her father forgive her mother, palagi itong gumagawa ng kung
ano-anong plano para makapag-usap sila ng kaniyang ina, tulad nalang ngayon.

 "Mother, wala akong kailangan sa inyo. Simula ng lokohin mo si Daddy, pinagbawalan

ko na ang sarili ko na kailanganin ka. Hindi ko pa rin makalimutan ang ginawa mong
pag-iwan sa amin ni Daddy para lang sa lalaki mo."
Bumadha ang lungkot sa mukha ng ina niya. She felt guilty, pero agad ding nawala
ang guilt na nararamdaman niya. Napalitan iyon ng pagtatampo niya sa kaniyang ina
na iniwan sila para sumama sa ama ni Cali.

"I heard na sa bahay ka ni Cali nakatira." Pag-iiba nito ng topic. "Salamat naman
at hindi ka galit sa kuya mo."

Nalukot ang mukha niya ng marinig ang salitang kuya. Letse!

"Hindi naman kasalanan ni Cali na iniwan mo kami. Kasalanan mo 'yon at nang ama
niya." Inayos niya ang pagkakasukbit ng bag sa balikat niya at naglakad patungo sa
exit ng Airport, palayo sa ina niya na malaki ang tampo na nararamdaman niya.

Namg makalabas sa Airport, pumara siya ng taxi at nagpahatid sa bahay ni Cali na

katabi nang bahay ni Lander. Nasa kanya pa naman ang susi ng bahay.

Nang makarating sa bahay ni Cali kaagad na inilagay niya ang mga gamit sa traveling
bag pati na rin ang mga baril na naiwan niya. She has a permission to tell Lander.
Oo nga at need-to-know basis lang pero para sa kanya sapat na iyon. Sana naman
maintindihan nito ang paliwanag niya.

Pagkatapos ilagay sa traveling bag and mga gamit niya, lumabas siya ng bahay at
ini-lock iyon. Pagkatapos ay naglakad patungo sa bahay ni Lander.

By hook or by crook, kailangan niyang mapapayag ang binata na sa bahay siya nito
tumira. Kahit hindi nito matanggap ang paliwanag niya, ayos lang, basta hayaan lang
siya nitong bantayan ito.

Umupo si Vienna sa baitang bago ang pintuan at doon hinintay si Lander. Sana
dumating kaagad ito. It's already past four P.M.

NASA ISIP pa rin ni Lander ang mga nalamang impormasyon tungkol kay Vienna. Hindi
iyon mawala sa isip niya hanggang sa makauwi siya.

Nang itigil niya ang sasakyan sa harap ng bahay, kumabog ng malakas ang dibdib niya
ng makita si Vienna na naroon sa labas ng pinto ng bahay niya.

Mabilis siyang bumaba sa sasakyan at nilapitan ang dalaga para alamin kong ano ang
kailangan nito.

MATUWID na tumayo si Vienna mula sa pagkakaupo sa baitang nang makitang lumabas si

Lander sa tumigil na sasakyan sa harap ng bahay nito. Nang makitang naglalakad
palapit sa kanya ang binata, 'yong puso niya napakabilis ng tibok at nakakaramdam
siya ng pangungulila sa binata.

Gusto niya itong yakapin pero hindi siya sigurado kong pareho ba sila ng gusto sa
mga oras na iyon. Na-miss niya ito dahil limang araw niya itong hindi nakita and
she hoped that he miss her too. Pero baka hanggang 'hope' nalang siya.

"Lander..."

"Vienna..." binasa nito ang labi gamit ang dila. "Anong ginagawa mo rito?"

She tried to give him a smile but failed. "I came here to do my job."

"Job?" Gagad nito at nakita niyang may sakit na dumaan sa mga mata nito. "What
job?"

"Listen very well, Lander." Lumapit siya rito pero nilagyan niya ng distansiya ang
katawan nila ng binata. "Lamar Exxon is the boss of Lexxon GTA. It is a group of
car thief's men and they are planning to steal all the cars in LaCars garage. At
nasa plano din ni Mr. Exxon na habam-buhay kang patahimikin dahil akala niya may
sinabi ako sa'yo, which is not true pero ngayong alam mo na, talagang patatamikin
ka nila."

"Kailan mo pa ito alam?"

"Before your meeting with Lamar Exxon."

Mapaklang tumawa ang binata. "Matagal mo na palang alam. Iyon ba ang rason kung
bakit ka bumalik sa buhay ko? Para sa misyon mo?"

Gusto niyang umiling at sabihin dito na bunalik siya dahil dito pero alam naman
niyang hindi ito maniniwala kaya naman hindi nalang siya nagkomento.

"So," Lander opened the door to his house, "bakit ka narito maliban sa sabihin sa
akin 'yan?"

"My mission is to protect you, kaya naman napag-desisyunan kong dito sa bahay mo
tumira." Aniya na nababahala na baka umayaw ito.

"Okay." Mabilis itong pumayag at nilakihan ang pagkakabukas ng pinto. "Pasok ka

na."

Gulat na gulat pa rin siya sa mabilis nitong pagpayag habang pumapasok sa loob ng
bahay.
"Follow me." Anito.

Walang imik na sinundan niya ang binata hanggang sa second floor. Tumigil ang
lalaki sa harap ng isang pinto.

"Ito ang magiging kuwarto mo." Anito at itinuro ang kaharap na pinto ng silid niya.
"And that is my room. Kung may kailangan ka, pumasok ka nalang. Hindi ko iyan ila-
lock."

Tumango siya at binuksan ang silid niya. Akmang papasok na siya ng magsalita si
Lander.

"Bakit mo sinabi sa akin ang tungkol kay Lamar Exxon? Kung matagal mo nang alam,
bakit ngayon mo lang sinabi?" Tanong nito.

Humarap siya sa binata bago sumagot. "I was given a permission to tell you." Matiim
niyang tinitigan ang binata, kinakabesa niya ang bawat anggulo ng mukha nito.

Gumalaw ang kamay niya para haplusin ang mukha nito pero iniiwas nito ang mukha sa
kamay niya.

"Magpapahinga na ako." Wika nito at pumasok sariling silid.

Huminga siya ng malalim. Pumasok na rin siya sa silid at inilagay ang travelling
bag sa ibabaw ng malapad na kama at binuksan iyon. Inilabas niya ang limang baril.
Ang isa ay inilagay niya sa ilalim ng unan, 'yong dalawa naman ay hawak niya sa at
lumabas ng silid. Babalikan nalang niya ang dalawang natitira dahil sa sala niya
ilalagay ang mga iyon, itong dalawa ay sa kusina.

Vienna froze in her step when she saw Lander coming out in his room. Bumaba ang mga
mata ng binata sa dalawamg baril na hawak niya.

Bahagyang umawang ang mga labi nito at nagmamadaling bumalik ulit sa silid nito.

Napailing-iling nalang siya at naglakad patungo sa kusina ng bahay.

Nang mailagay niya sa mga tagong lugar ang baril na hindi siya mahihirapang
hagilapin kapag nagkaroon ng emergency, naramdaman niya ang pagkulo ng tiyan. Kaya
naman pinakialaman na niya ang refrigerator at cup board.

Vienna cooked a simple caldereta.

Matapos niyang ayusin ang hapag-kainan, tatawagin sana niya si Lander para sabay na
silang kumain ng matigilan siya dahil nagtama ang mga mata nila ng binata.

Nakatayo ito sa may pintuan at nakahilig sa hamba ng pinto.

She smiled at him. "Kain na ta'yo."

"Can we talk?" Sa halip ay seryusong tanong nito sa kanya.

"Sure." Nakangiti pa rin siya. "We can talk over dinner."

"Okay." Naglakad ito palapit sa mesa at pinaghugot siya ng upuan. "Upo ka na."

Her stomach flutters at his action.

Nang maka-upo siya sa hinugot nitong upuan, saka ito umupo sa sariling upuan.
Akmang kukunin niya ang lalagyan ng kanin ng unahan siya nito at nilagyan ng kanin
ang pinggan niya. Kasunod niyon ay nilagyan ng Caldereta ang pinggan niya saka nito
binigyan atensiyon ang sariling pinggan.

Her heart couldn't stop beating so fast, until her spoke.

"Kumain ka na at mag-uusap na ta'yo."

Mukhang hindi yata siya matutunawan.

=================

CHAPTER 16

CHAPTER 16

PINAKALMA ni Vienna ang sarili habang kumakain. Kailangan relax siya habang nag-
uusap sila ni Lander. Ayaw niyang mahalata nito na kinakabahan siya kaya naman
huminga siya ng malalim at nang bumuga siya ng hangin, naka-poker face na siya para
hindi nito makita ang emosyong nararamdaman niya sa kasalukuyan.

“Anong pag-uusapan na’tin?” Kalmado ang boses na tanong niya.

Lander swallowed first before asking. “Gusto kong malaman kung bakit mo ako iniwan
noon? Siguro naman puwede kong malaman ‘yon pagkatapos ng nasaksihan ko.”
This is it! Her explanation. Sana naman maintindihan siya nito. She prayed to god
before speaking.

Palihim siyang huminga ng malalim bago sumagot. “Nuong unang gabing may nangyari
sa’tin, may misyon ako no’n. I failed to save those people because I choose to be
selfish, because I choose you. Hindi ko alam na may nadamay na buhay dahil sa
kagustuhan kong makasama ka, pero nuong second monthsary na’tin, tumawag sila, at
sinabing kailangan nila ako ulit kahit pumalpak ako. And that’s where they told me
about my failed mission. I left because I want to redeem my conscience. Hindi ko
naisalba ang mga taong iyon, kaya naman bilang kapalit, gusto kong pagbayaran ang
buhay na nasira ko ng dahil sa pagiging makasarili ko.” Ngumiti siya ng mapait.
“Iyan ang rason kung bakit ako umalis. Alam kong makasarili ang rason ko, pero sa
panahong iyon, kinain ng guilt ang buong pagkatao ko.”

Tumingin siya kay Lander na tumigil na sa pagkain at nakatitig sa pinggan nito.

"Magsalita ka naman." Aniya ng hindi umimik ang binata.

Parang slow motion nag-angat ng tingin sa kanya si Lander. His blue eyes seared
through her soul. Puno iyon ng samu't-saring emosyon.

"Naiintindihan ko ang rason ng pag-alis mo, pero hindi mo ba inisip ang

mararamdaman ko kapag umalis ka? Bakit hindi ka nagpaalam sa akin? Bakit mo ako
iniwan na wala man lang paliwanag?"

Vienna face saddened. "Ano naman ang sasabihin ko sa'yo? Aalis ako dahil nagi-
guilty ako dahil may mga nasirang buhay ng dahil sa'kin? Nakakalimutan mo na ba na
hindi ako puwedeng magsalita tungkol sa ahensiya na pinagtatrabahuan ko?"

"Bakit ba kasi pumasok ka pa sa ahensiya na 'yon?"

Nainis siya sa tinuran nito. "For your information, bago pa kita makilala, kasapi
na ako sa ahensiya na 'yon. Bago pa kita makilala, pumapatay na ako ng mga halang
ang bituka at walang kaluluwa. Ginagawa namin ang lahat para mawala ang mga taong
'yon na walang gustong gawin kundi ang saktan ang mga inosenteng tao. Ako, tinataya
ko ang buhay ko para maisalba ko ang sa'yo. Siguro hindi mo pa naiisip ito pero
mapanganib ang trabaho ko at para sa’kin, isang karangalan ang ginagawa ko."

Lander sighed. "Wala akong sinasabing negatibo tungkol sa ahensiya na pinagta-

trabahoan mo." Tumingin ito sa mga mata niya. "Pero masakit dahil iniwan mo ako
dahil do’n. Ni paliwanag wala."

Lumamlam ang mga mata niya. “I’m sorry, Lander. Hindi ko inisip ang mararamdaman
mo.” Madamdaming sabi niya. “Alam kong masasaktan ka pero hindi ko inisip iyon at
sinunod ko ang gusto ng puso ko. My heart wants me stay, but I can’t let my heart
win ... so I choose what my mind was telling me to do. And that is to left and do
my job.”
After a long minute of silence, Lander spoke. “But you came back.”

“I did.”

“Why? Because you love me or because of your goddamn mission?”

Tumayo siya at nilapitan ang binata pagkatapos niyakap ito. “Ano ba ang dapat kong
gawin para maniwala kang mahal kita? Bumalik ako kasi mahal kita at gusto kitang
makasama kahit pansamantala lang—”

Binaklas ni Lander ang braso niya na nakayakap dito at matatalim ang mga mata na
tumingin sa kanya. “Pansamantala lang? Anong ibig mong sabihin, iiwan mo rin ako
pagkatapos ng misyon na ‘to? Is that it? ‘Yon ba ang nasa isip mo ngayon?”
Nagtatagis ang bagang na tumayo ito at pinukol siya ng masamang tingin bago siya
iniwan sa kusina.

Vienna sighed. “Hindi man lang niya ako pinatapos magsalita.” Naiiling na sabi niya
at niligpit ang kinainan nila.

Ang natirang kanin ay ibinalik niya sa Rice cooker at ‘yong natirang caldereta
naman ay inilagay niya sa refrigerator. Pagkatapos ay hinugasan niya ang kinainan.

At habang naghuhugas, lumilipad ang isip niya patungo sa binata na hindi man lang
siya pinatapos na magsalita. Mamaya ka sa’kin.

NASA teresa nang silid niya si Lander ng makita niya si Vienna na palakad-lakad sa
loob ng bakuran ng bahay niya. Biglang nawala ang pagtataka na naramdaman niya ng
maalala ang trabaho nito at ang misyon nito ay bantayan daw siya.

Walang emosyon siyang napangiti ng maalala na nandito lang ito ngayon sa tabi niya
ay dahil sa misyon nito. He wanted to laugh at the fact that he’s freaking in love
with a woman who’s just staying with him because of a mission.

Nagalit siya kanina ng marinig ang salitang ‘pansamantala’ na lumabas sa bibig

nito. Tama nga ang hinala niya. Iiwan din siya nito. Pero kahit ganoon, hindi pa
rin niya mapigilan ang puso na mahalin si Vienna.

For eight years, he tried to replace Vienna in his heart, but failed. Kahit anong
gawin niya, kahit anong malaman niya tungkol dito, mahal talaga niya ang dalaga. At
kahit pa nga nakita niya itong pumatay ng tao, nawawala iyon sa isip niya,
nakakalimutan niya iyon kapag tumititig siya sa mga mata nito na may samu’t-saring
emosyon na napakagandang pagmasdan.
Lander sighed and looked down at Vienna who’s still looking around as if she’s
looking for something. Mukhang naramdaman nito ang mga mata niya dahil bigla itong
pumihit at nag-angat ng tingin sa kanya.

Nang magtama ang mga mata nila, naramdaman niya ang mabilis at malakas na pagtibok
ng puso niya. He wanted to calm his heart down, pero sinusubukan pa lang niyang
pakalmahin ang puso niya, kumaway sa kanya si Vienna pagkatapos ay naglakad palapit
sa teresa at ekspertong inakyat ang balkonahe.

Nang makarating ito sa itaas, umupo ito sa railing ng terrace at tumingin sa mga
mata niya kapagkuwan ay ngumiti.

“Akala ko lalaki lang ang umaakyat sa teresa at hindi babae.” Hindi napigilang
komento niya.

Vienna giggled. “Isipin mo nalang na umaakyat ako ng ligaw.”

Nag-iwas siya ng tingin para hindi nito mapansin ang masayang kislap ng mga mata
niya. “Lalaki rin ang gumagawa no’n.”

“Bakit? Lalaki lang ba ang may karapatang umakyat ng ligaw?” Sinapo nito ang pisngi
niya at hinuli ang mga mata niya. “Sa tingin ko may karapatan din naman kaming mga
babae na manligaw, lalo na kung ‘yong lalaki in denial king at pakipot.”

Nagsalubong ang kilay niya. “May pinapatamaan ka ba?”

“Bakit?” Tumaas ang isang kilay nito. “Tinatamaan ka ba?” She chuckled. “Hindi ka
naman in denial king at mas lalong hindi ka naman pakipot, ‘di’ba?” Nang uuyam ang
ngiti sa mga labi nito.

Nagulat siya ng bigla nalang siya nitong itulak papasok sa loob ng silid niya at
ini-lock ang sliding door ng terrace.

“Hindi ka puwede sa mga open na lugar tulad ng terrace mo.” Anito. “Someone could
shoot you there.”

“Wala namang—”

Napatigil siya sa pagsasalita ng itulak na naman siya nito sa dibdib dahilan para
mapaatras siya.

“Shut up. Ako ang agent sa ating dalawa, ako ang mas nakakaalam.”

That made him rolled his eyes. “Hindi porke’t agent ka ay ikaw na ang nakakaalam ng
lahat.”

Vienna smirked and pushed him with a lot of force this time causing him to feel
unto his bed. Lander can feel the beast between his legs awakening. Nabubuhay iyon
at napakahirap niyong patulugin lalo na at nasa harapan lang niya ang babaeng
iniibig.

“Vienna, I’m warning you. Huwag kang lalapit sa’kin.” Bumilis ang tibok ng pulso
niya. He can feel his blood rushing through his veins as Vienna looked down to him
with desire in his eyes. Shit!

Alam ni Lander sa sarili na hindi niya pipigilan si Vienna kung ano man ang gustong
gawin nito sa kanya. Hindi niya ito pipigilan dahil iyon din ang gusto niya. I
missed her. So damn much!

Lumuhod si Vienna sa gilid ng kama at dumukwang palapit sa kanya.

“Lander,” tuluyan na siya nitong kinubabawan at lumamlam ang mga mata, “ang hirap
sa’yo hindi pa nga sinasabi, nangunguna na iyang isip mo. Sinabi ko bang iiwan
kita? Hindi naman ‘di’ba? Sinabi ko bang hindi kita mahal? Hindi rin naman ‘di’ba?”
Inilapat nito ang labi sa mga labi niya at pinawakan din kapagkuwan. “Mahal na
mahal kita, Lander. The Lexxon GTA mission was given to me after I asked you to
make love to me one last time. Iyan ang dahilan kung bakit hindi ako umalis
kinabukasan. I’m actually thankful, because of the mission; nagkaroon ako ng
pagkakataon na makasama ka. Hindi ko kayang i-explain kung gaano kita kamahal pero
sa tingin ko naman hindi na ‘yon kailangan. Kasi ikaw lang ang lalaking kayang
patibukin ng mabilis at malakas ang puso ko, ikaw lang ang lalaking nilalaman ng
puso at isip ko at ikaw lang din ang lalaki na handa kong ibuwis ang buhay ko, ma-
protektahan ka lang. Ganoon kita kamahal, Lander, so please, don’t question my love
for you. Nasasaktan ako kapag hindi ka naniniwala na mahal kita, kasi dito sa puso
ko, ikaw lang talaga.”

Nanikip ang dibdib niya ng mahulog sa pisngi niya ang luha galing sa mga mata ni
Vienna.

Mabilis niyang tinuyo iyon gamit ang hinlalaki niya at ini-angat ang ulo para
mailapat niya ang labi sa mga labi ni Vienna.

“I’m sorry. I’m a jerk” Hinalikan niya ang mga mata nito na basa ng luha. “Alam
kong hindi sapat na dahilan ang natakot akong mahalin ka pero ‘yon talaga ang
nararamdaman ko. I’m sorry if I often question your love for me, noon kasi, iniwan
mo ako ng walang paalam o paliwanag man lang kaya tumatak na sa isip ko na hindi mo
ako mahal. You never told me why you left until tonight. Ang pinakaayoko sa lahat
ay ‘yong iniiwan ako pero ‘yon ang ginawa mo. Iniwan ako nila mommy at daddy, tapos
ikaw ang kauna-unang babae na minahal ko nang totoo, iniwan din ako. Ang sakit
lang. Tapos babalik ka na parang walang nangyari, na parang hindi mo ako sinaktan.
Sa tingin ko rin naman, hindi lang babae ang may karapatang magpakipot, kami rin
namang mga lalaki, lalo na kapag ‘yong babae ay sinaktan kami. As I told you
before, trust can be easily broken, pero kahit nasira mo ang tiwala ko sa’yo, still
you reside in my heart for eight years. You never left my heart, Vienna. I tried.
Sinubukan kong palayasin kita sa puso ko, pero ang puso ko mismo ang may gustong
manatili ka roon.”

Lumamlam ang mga mata niya at puno ng pagmamahal na tinitigan si Vienna. “I still
love you, Vienna. I still do.” Madamdaming pag-amin niya. “At kahit anong pigil ang
gawin ko, kahit i-deny ko man ng i-deny na hindi na kita mahal, na nakapag-move on
na ako at nakalimutan na kita, alam ng bawat parte ng katawan ko na isa iyong
kasinungalingan.”

Humagulgol ng iyak si Vienna at mahigpit na niyakap siya. Ganoon din ang ginawa
niya. He hugged Vienna with equal ferocity.

Ngayong nasabi na niya kay Vienna ang nararamdaman, he felt light hearted.
Pakiramdam niya nawalan siya ng pasanin at gumaan ang pakiramdam niya.

Mahirap talagang itago ang tunay na nararamdaman. Talagang totoo ang sinabi ni
Eizel, na kapag puso ang kinalaban mo, hinding-hindi ka mananalo.

“I love you, Vienna.” Sabi niya habang hinahagod ang likod ng dalaga na panay pa
rin ang hikbi.

Sa wakas. Nasabi rin niyang ang tatlong kataga na 'yon sa dalaga. God! He missed
saying those three words to her.

“I love you too.” Vienna said between sobs.

Hinaplos niya ang buhok nito. “Stop crying, Vienna. I love you, you love me, we
freaking love each other. Hindi dapat iniiyakan ‘yon. Dapat sini-celebrate ‘yon.”

"I'm celebrating." Anito ay ini-angat ang mukha para magkatinginan sila. "This is
tears of you."

Bigla nitong sinakop ang mga labi niya na kaagad din namang naghiwalay ng makarinig
siya ng putok ng baril kasabay niyon ay nabasag ang sliding door sa terrace.

Vienna stilled and stared at his blue eyes.

Then he saw blood dripping unto his chest. Nang tingnan niya kung saan nanggaling
iyon, pakiramdam niya ay humiwalay ang kaluluwa niya sa katawan ng makitang may
tama si Vienna sa braso at dumudugo iyon!

Oh, hell!

Fear seared through the very foundation of his soul. Naalala niya ang dugo nang mga
magulang niya na nagkalat sa semento noon. Now, he's seeing blood again. The blood
of the women he loves dearly! No! He can’t lose Vienna!
"Vienna! Shit!" Nanginginig ang kamay niya na tinakpa niya ang tama nito gamit ang
kamay niya.

Takot siya sa dugo pero sa pagkakataong iyon, nakalimutan niya ang takot.

Pero tinabig ni Vienna ang kamay niya. "Don’t. Daplis lang yan. Huwag kang mag-
alala."

Mabilis na bumangon ito na parang walang tama ng baril pagkatapos ay hinawakan siya
sa braso at hinila siya patayo at palabas ng silid niya.

Hinayaan lang ni Lander na hilain siya ni Vienna, nakatingin siya sa kamay niya na
nababalot ng dugo ni Vienna. Namalayan nalang niya nasa silid na sila ng dalaga at
may iniabot itong baril sa kanya.

Lander can see his hands shaking. He feels nauseous. Nararamdaman din niyang
nanghihina ang tuhod niya.

He looked at the gun. "What?" Wala sa sariling tanong niya.

Sapilitang inilagay ni Vienna ang baril sa duguan niyang kamay. "Shoot whatever
that moves."

Napatingin siya sa baril na nasa kamay niya. What the hell?

A/N: Sana magustuhan niyo. *cross-fingers* hehe

=================

CHAPTER 17

CHAPTER 17

LANDER doesn’t know what to do. Oo nga at may hawak siyang baril at may background
naman siya sa shooting. Pero isang karton na may naka-drawing na tao ang binabaril
niya, hindi isang tunay na taong humihinga.

Napatingin si Lander kay Vienna na binabalot ng malaking panyo ang tama nito sa
braso.

Nilapitan niya ang dalaga at hinawakan niya ang braso nito na walang tama.

"Hindi ka ba puwedeng tumawag na saklolohan tayo?" Tanong niya kay Vienna.

Natatakot siya hindi para sa sarili niya kundi para sa dalaga. Nakikita niya ang
katapangan na taglay nito sa mga mata nito at alam niyang lalaban ito ng patayan
para mailigtas siya.

He can’t lose her. Hindi niya kakayanin kapag may nangyaring masama rito dahil sa
pagpo-protekta sa kanya.

Vienna looked at her and smiles reassuringly. "It’s okay. Hindi ko hahayaan na may
mangyaring masama sa'yo."

Umiling siya. "No." Niyakap niya ito. "Wala akong pakialam sa sarili ko kung anong
mangyari sa'kin. Ikaw ang inaalala ko."

Vienna just chuckled and rolled her eyes then kissed him on the lips. "Huwag kang
mag-alala, we will survive."

Pinagsiklop nito ang kamay nila at hinila siya nito palabas ng silid. Habang walang
ingay na naglalakad patungo sa hagdanan, pahigpit ng pahigpit ang hawak ni Vienna
sa kamay niya.

Habang pababa sila sa hagdan, panay ang tingin ni Vienna sa paligid. Siya naman ay
tumitingin sa bintana kung may tao sa labas dahil may ilaw naman sa labas ng bahay
niya.

Inatake na naman ng takot ang buo niyang pagkatao nang makitang natagos na ng dugo
ang panyo na binalot nito sa braso na may tama nang bala.

Huminga siya ng malalim at pinakalma ang sarili. Walang mangyayari sa kanya kung
matatakot siya sa kalagayan ni Vienna. She's strong.

When Vienna lowers her body into the floor and crawled, ginaya niya ang ginawa
nito.

They crawled towards the sofa. Tumaas ang kilay niya ng may hugutin itong baril
mula sa ilalim ng sofa.
"Paborito mo talaga magtago ng baril sa sofa, no?" Pabulong na tanong niya.

Vienna covered his mouth, silencing him. "Don’t speak." Bulong nito at binitiwan
ang kamay niya. He is hiding behind the long sofa. Kung may masamang loob man na
papasok sa pinto, hindi kaagad siya makikita at may pagkakataon siyang unahan ito.

Nilukob ng pag-aalala ang puso niya ng iwan siya ni Veinna at gumapang ito patungo
sa pintuan at mabilis na binuksan iyon.

Nakahinga siya ng maluwang nang makitang walang tao sa labas ng pinto. Isinara ni
Vienna ang pinto at naglakad patungong kusina. Alam niyang dapat siyang manatili sa
pinagtataguan niya pero nag-aalala siya para sa dalaga. Kaya naman sinundan niya
ito.

Nang makapasok siya sa kitchen. Wala na roon ang dalaga pero bukas ang back door.
Akmang susundan niya si Vienna ng pumasok ito sa back door at nagulat ito ng makita
siya.

"Shouldn’t you be hiding?" Tanong nito na nakataas ang kilay.

"Nag-alala ako sayo." Aniya.

Isinara nito ang back door at inilapag ang baril na hawak sa island counter. "May
kuwarto ka ba rito sa bahay mo na close-in? 'Yong walang malaking bintana at walang
sliding door?"

Parang napaso na inilapag naman niya ang baril sa tabi ng baril nito na nasa island
counter. "Mayroon. Sa kuwarto mo."

"Great. You'll be sleeping with me." Anito at kinuha ang dalawang baril sa island
counter at naglakad patungo sa hagdanan at nagtungo ito sa second floor. Nasa likod
lang siya nito hanggang sa makarating sila sa silid nito.

"Wala bang tao sa labas?" Tanong niya nang makapasok sila sa silid nito.

"Wala." Sagot nito at inilapag ang dalawang baril sa night stand. "I assume that
it’s a long range gun. Ikaw ang inaasenta pero ako ang tinamaan kasi nakapatong ako
sa’yo." Kinuha nito ang cell phone sa maleta na dala at may tinawagan.

"Hellion, can you check the perimeter around Lander's house?" Sabi nito sa nasa
kabilang linya. "Maghanap ka ng bahay na nakaharap sa kuwarto ni Lander—" tumigil
ito sa pagsasalita at napamulagat na para bang may bglang naisip. "Shit! Alam ko
kung nasaan siya!" Tinapon nito ang cell phone sa ibabaw ng kama at patakbong
lumabas ng kuwarto.
VIENNA opened the sliding door of Lander's terrace. Napatitig siya sa silid na
inukupa niya sa bahay ni Cali. Instinctively, her body moved to jump off the
terrace. Pagkatapos ay mabilis na tumakbo patungo sa bahay ni Cali.

When Vienna entered the house, mabilis niyang tinungo ang silid niya.
Unfortunately, wala na roon ang lalaki pero nang buksan niya ang ilaw ng kuwarto,
she saw foot prints on the white wooden floor.

"Damn it." Lumapit siya sa bintana na bukas na samantalang isinara niya iyon kanina
bago umalis ng bahay.

She touched the window and looked at Lander's terrace. Nagsalubong ang mga mata
nila nila ni Lander na nasa terrace at nakatingin sa kanya.

Vienna sighed and left the room. Ini-lock niya ang pinto ng bahay ni Cali at
naglakad patungo sa bahay ni Lander.

Lander opened the door for her. Kaagad siyang niyakap nito at hinalikan sa nuo.

"Let’s go to the Hospital." Anito at pinakawalan siya sa pagkakayakap.

"Hindi na kailangan. Hindi naman pumasok ang bala sa loob. Daplis lang 'to.
Lilinisin ko lang tapos okay na ako." Sagot niya at ini-lock ang pinto ng bahay.

"Sigurado ka?"

"Oo. Anyway, may iba ka pa bang bahay na puwede nating puntahan? We can’t stay
here. It’s not safe."

Kumunot ang nuo ni Lander na parang nag-iisip and then his face lit up. "Yeah. We
can stay in my office."

"Your office?" Gagad niya.

"Yeah. May private chamber ako sa office. We can stay there. Mas safe pa roon kasi
may security guard na nag ra-rounds doon every hour and then not to mention the
CCTV cameras."

Napapantastikuhang tumingin siya kay Lander. "May private chamber ka sa opisina

mo?" Tumalim ang mga mata niya ng maisip kung bakit may ganoon ito sa opisina.
"Please, don’t tell me na doon mo dinadala ang mga babae mo?"
Biglang naging mailap ang mga mata nito at hindi makatingin sa kanya ng deretso.
"Kind of, pero bagong bili naman 'yong matress ngayon."

Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Ilang babae ang dinala mo roon?" Her jaw
tightened as she waits for Lander’s reply.

Lander bit his lips, and even though she finds it hot, wala siyang pakialam. "Ahm,
hindi ko na mabilang."

Naiinis na sinuntok niya ito sa dibdib at napa-aray ito gamit ang kamay niya na
hindi injured. "Gago."

Lander gave her a sheepish smile. "Sorry. 'Di'ba sinabi ko na sayo na sinubukan
kong kalimutan ka?"

"At 'yon ang napili mong paraan para makalimutan ako?" Sikmat niya.

Napakamot ito sa batok. "That's the easiest way."

"Anong nahita mo?" Nakataas ang kilay na tanong niya sa binata na hindi makatingin
sa kanya ng deretso.

"Wala. Hindi ka naman nawala sa puso ko e. Ikaw lang talaga."

Ang sarap nitong batukan pero pinigilan niya ang sarili. "Siguraduhin mo lang na
hindi ka na mabababae. Alalahanin mo, Lander, I know how to use a freaking gun. At
hindi ako magdadalawang isip na barilin ka kapag niloko mo ako."

Lander brushed his thumb over her cheeks. "Vienna, you're the woman I love. My
womanizing days are now over and forgotten. Hindi na ako maghahanap ng iba kasi
ikaw palang, sobra-sobra na."

Kinilig siya pero hindi niya pinahalaga. “Pasalamat ka talaga dahil mahal kita.”

“Thank you.” Nakangiting wika ni Lander.

 Inirapan niya ito at nagmamartsang umakyat para kunin ang maleta niya.

HABANG nagmamaneho si Lander patungo sa LaCars Building, panay ang tingin niya kay
Vienna. May kausap ito sa cell phone na nangngangalang Hellion at nararamdamam niya
ang selos na unti-unting lumukob sa puso niya.
Sino ba naman ang hindi magseselos? Panay ang ngiti at tawa ni Vienna habang kausap
ang lalaking 'yon!

"Hindi ka pa ba tapos makipag-usap?" Naiiritang tanong niya.

Vienna shook her head. "Tapos na." Ibinaba nito amg cell phone at pumihit sa upuan
paharap sa kanya. "Ano ba ang problema mo? Kanina pa hindi maipinta iyang mukha
mo?"

Umirap siya sa hangin. "Bakit ba ang tagal mo kausap ang Hellion na 'yon? An panay
pa ang tawa mo, bakit, nagjo-joke ba siya? Akala ko ba you are just asking him to
do a perimeter checking for you."

Nanunudyong sinundot-sundot ni Vienna ang gilid ng beywang niya. Panay naman ang
iwas niya dahil nakikilita siya.

“Ano ba! Stop that!” Irritation filled his voice.

Vienna just laughed. “Asus. Huwag kang mag-selos kay Hellion. Ikaw ang mahal ko.”

Umingos siya. “Bakit panay ang tawa mo habang kausap siya?”

“Bakit, hindi ba puwedeng tumawa habang nakikipag-usap sa isang kaibigan?” Inirapan

siya nito. “Ewan ko sa’yo, Lander. I like you being jealous and all but it is not
healthy for both of us.”

“I’m not jealous!” Mariin niyang sabi. “But what’s mine is mine. End of freaking
story.”

Natigilan siya ng bigla nalang dumukwang si Vienna palapit sa kaniya at hinalikan

siya sa gilid ng labi.

“What’s mine is mine too.” Sabi nito, “kaya kapag may ginawa kang kalokohan,
babarilin ko kayong dalawa ng higad mo.”

That made him smile. Jealous Vienna made his heart flutter. God! What this woman
can do to his heart is beyond his understanding.

Napangiti nalang siya at nag-concentrate sa pagmamaneho. Nang makarating sila sa

LaCars building, pinatay niya ang makina ng sasakyan at humarap kay Vienna.

Vienna’s sultry lips captured his when he faced her. Napaungol siya at kaagad din
namang tinugon ang halik nito. Unti-unting nabubuhay ang pagkalalaki niya habang
naglalaban ang mga dila nila ni Vienna. Parang mababaliw siya sa bawat pag galaw ng
mga labi nito sa mga labi niya.

Wala sa sariling napahawak siya sa braso nito.

Vienna instantly pulled away. “Ouch!”

Napamulagat siya ng makitang dumudugo na naman ang sugat nito.

“Shit! I’m so sorry.” Hingi niya ng tawag at hinubad niya ang pang-itaas na damit
at ibinalot iyon sa braso ni Vienna na may sugat. “Sa hospital muna kaya ta’yo. I’m
worried.”

“Don’t be. I already experience much worse than this.” Binuksan nito ang pinto ng
kotse niya at lumabas.

He hurriedly steps out from the car when he saw Vienna already walking towards the
entrance of the building. Mabilis niyang sinundan ang dalaga at nagpatay-malisya
nalang siya ng napapantastikuhang tumingin sa kanya ang mga security guard habang
naglalakad siya papasok ng LaCars. Siguro nagtatanong ang mga ito sa isip kung
bakit wala siyang pang-itaas na damit.

Nang makapasok sila ni Vienna sa elevator laking pasasalamat niya.

“God, it’s cold.” Aniya.

Vienna step closer to him and hugged him. “Nilalamig ka pa?”

Mataman siyang napatitig sa dalaga. He can feel his heart beating in a fast pace.
Ngayon lang niya naalala, inanim na nila ang nararamdaman. Alam nilang mahal nila
pareho ang isa’t-isa pero hindi niya alam kung sino siya sa buhay nito.

“Vienna?” Basag niya sa katahimikan.

“Hmm?”

“You know I love you, right?”

“Oo.” Humarap ito sa kanya at ipinalibot sa leeg niya ang braso nito na walang
sugat. “Bakit? Binabawi mo na ang ‘I love you’ mo?”

“Hello, no.” Mabilis na sabi niya na ikinangiti nito ng matamis. Hindi niya
napigilan ang sarli na halikan ang mga labi ni Vienna. “I love you, my sweet. And
I’m not taking it back. Mahal kita. Mahal na mahal. Kaya naman gusto kong itanong
sayo ‘to.”
Kumunot ang nuo ng dalaga. “Anong itatanong mo sa’kin?”

Huminga siya ng malalim para doon kumuha ng lakas ng loob. “Would you give me the
honor of calling you,” kinakahabahan na kinagat niya ang labi. “...my girlfriend?”

Vienna just stared at her. Ilang segundo na siyang naghihintay sa sagot nito pero
walang sagot. Nakatanga lang ito sa kanya at nakaawang ang mga labi. Kaya ang
ginawa niya, inilapat niya ang labi niya sa mga labi nito at napaungol ng tugunin
ng dalaga ang halik niya.

Nang maghiwalay ang mga labi nila, nagtanong siya ulit. “Be my girlfriend, Vienna.
It would be an honor to call you mine.”

Vienna smiled, her eyes watering. Kaagad niyang pinahid ang luha na nagbabadyang
tumulo mula sa mga mata nito.

“Shhh... don’t cry. Just say yes.”

Suminghot ito. “Yes. Yes, I want to be your girlfriend.”

Isang malapad na ngiti ang kumawala sa mga labi niya. Vienna is now officially his.
May karapatan na s’yang magselos at pagbawalan itong makipag-usap sa Hellion na
‘yon.

Vienna is mine. Mine and mine alone.

“At bakit madilim iyang mukha mo?” Tanong ni Vienna.

Sinalubong niya ang tingin ng kasintahan. Kasintahan... goddamn it! That sounds
great. “I’m just reigning my jealousy.”

“At kanino ka naman nagseselos?”

“Kay Hellion at sa lahat ng lalaking titingin sa’yo in the near future.”

Wala na itong pagkakataong sagutin siya dahil bumukas na ang elevator at

nagmamadali siyang lumabas.

Nang makapasok sila sa opisina niya, hinawakan siya nito sa braso at pinihit
paharap dito. “’Di’ba sinabi ko na sa’yo, huwag mong pagselosan si Hellion dahil
hindi ko siya gusto atg ikaw ang mahal ko— ayyy!”
Napahiyaw ito dahil isinandal niya ito sa naka-lock na pinto ng opisina niya.

“Lander! Ano ba ang—” napamulagat ito ng pumasok ang dalawa niyang kamay sa loob ng
suot nitong pang-itaas at pinisil ang mayayaman nitong dibdib. “Ohhh...” ungol
nito. “Lander, sex in the office is really uncomfortable.”

He smirked slyly. “Then we’ll make comfortable, my sweet. And I assure you, you
will like it.” Bulong niya bago hinawakan ang waist band ng suot nitong pantalon at
ibinaba iyon.

A/N: Kinakabahan ako. Haha.

=================

CHAPTER 18

CHAPTER 18

HINIHINGAL na bumagsak ang katawan ni Vienna sa kama sa tabi ni Lander na may ngiti
sa mga labi. As usual, making love with Lander is always mind blowing and breath
taking. Hindi niya alintana ang sugat niya sa balikat.

"That was amazing." Hinihingal na sabi ni Lander.

That made her smile. "Yeah. Always is."

Tumagilid ng higa si Lander at yumakap sa beywang niya. "Vienna?"

"Hmm?"

"I love you.” That made her heart hammered inside her chest as always. “Huwag mo na
akong iiwan ulit, ha?" Pakiusap nito sa kanya habang kinikiskis ang dulo ng ilong
nito sa pisngi niya.

Ipinikit niya ang mga mata at ngumiti. "Hindi kita iiwan, Lander. Hindi ko na
kakayanin pang mawalay sa'yo nang ganoong katagal."
Lander sighed in relief and kissed her cheeks. "I love you so much so please, be
safe. Always. Okay?"

"I will." Wika niya. "I'll keep you safe too, Lander." Pangako niya iyon sa
kasinatahan at sa sarili niya. "Hindi ko hahayaang may mangyaring masama sa'yo.
Pangako 'yan."

Humigpit ang pagkakayakap ni Lander sa kanya. "I can keep myself safe, my sweet.
Ang sarili mo ang isipin mo. Huwag ako. Kasi mas lalong hindi ko kaya kapag may
nangyaring masama sa'yo."

Pinagsiklop niya ang kamay nila ni Lander na nasa beywang niya. "I'll keep you
safe. Hindi dahil iyon ang trabaho ko kundi dahil ikaw ang lalaking mahal ko at
ayokong may hindi magandang mangyari sayo. So please, let me."

"Kung ganoon, hayaan mo rin na protektahan kita sa abot ng makakaya ko." Wika nito.

"Hindi na kailangan." Puno ng kompyansa na sagot niya. "Ako na ang bahala."

Lander kissed her cheek again. "No. Just let me. Please."

Huminga siya ng malalim. "Matulog ka na, Lander.” Hahaba lang ang usapan nila.
Hindi niya ito papayagan sa gustong mangyari. “Bukas na natin pag-usapan ito.
You'll be safe, I promise."

"Okay. Good night, my sweet." Bulong ni Lander sa tainga niya. "I love you so much,
Vienna."

"I love you too, Lander."

Nilukob ng katahimikan ang buong private room ni Lander sa opisina nito. Then a
minute later, Lander's breathing became even. Mukhang tulog na ang kasintahan.

Dahan-dahan niyang tinanggal ang pagkakayakap ng braso ni Lander sa beywang niya at

umalis siya sa kama.

Kinuha niya ang first-aid kit sa banyo bago lumabas siya sa pribadong silid na iyon
na hawak ang cell phone niya. Wala siyang suot na kahit na ano. Hubo't-hubad siya
habang naglalakad.

Vienna sat on Lander's swivel chair and dialed her father's number.

"Is this Vienna or Agent light?" Tanong ng Daddy niya ng sagutin nito ang tawag.
He always does this. Kapag tumatawag siya, palagi itong nagtatanong kong si Vienna
ba o si Agent light siya. Kapag sinabi kasi niyang si Vienna ito, alam nitong
mangungumusta siya o gustong makausap ito kaya nawawala ang awtoridad sa boses
nito.

Ini-loudspeaker niya ang cell phone pagkatapos ay inilapag sa ibabaw ng mesa at

nag-umpisang linisin ang sugat niya sa braso.

"This is Vienna, dad." Aniya sa mahinang boses.

Her father sighed. "Are you okay? I heard from Hellion that you got shot."

She cursed inside her head. Bakit ba sinabi pa niya kay Hellion na timaan siya?
"Hindi naman po malala ang tama ko. Daplis lang po."

Her father cannot speak Tagalog but he can understand.

"That’s good to hear." Wika ng ama. "Anyway, how’s your talk with your mother?"

"Hindi kami nag-usap." Nalukot ang mukha niyang ng maramdaman niya ang hapdi dulot
ng alcohol na ipinahid niya sa sugat. "Hindi ba sinabi ko na po na ayoko siyang
makausap? So please, dad, stop it. Huwag ka nang gumawa ng paraan para makausap ko
siya."

"Baby, you’re mother is sad because you won’t talk to her."

"Paki ko naman. Bakit? Nalungkot ba siya ng iwan niya tayo para sumama sa lalaki
niya? Hindi naman diba? Spare me, Daddy. Hindi ako ikaw. I can’t forgive her like
you did."

Her father took a very deep breath. "Okay. Anyway, how are you? Where are you?"

"In LaCars Building." Aniya habang nilalagyan ng betadine ang sugat. "I’m worried,
Dad. Nag-aalala ako para kay Lander. Can you please send him to a safe place?"

"Isn’t he safe by your side?"

Vienna chuckled nonchalantly. "Dad, please, I can’t lose him."

"Okay, baby. I'll send a unit that would take him to a safe place." Anito na
ikinasaya niya.

"Thanks, daddy." Kumuha siya ng gauze at itinakip niya iyon sa sugat.

"Your welcome, Vienna. Now, go to sleep. I know that its night time there."

Natawa siya. "Lahat talaga alam niyo, dad, no?"

"Yes." There's a hint of smile on her father's voice. "I know."

Napailing-iling siya at nagpaalam sa ama niya. "I have to go dad."

"Okay. Take care."

Akmang papatayin na niya ang tawag ng magsalitang muli ang ama. "You love this
Lander guy, huh?"

"Yes." Walang pag-aalinlangan na sagot niya. "I do."

"Then I should meet him personally, don’t you think?"

Napangiti siya. "Soon, dad. Soon."

"I'll hold on to that." Her father said and the line died.

Nakangiti na napapailing-iling si Vienna. Medyo may pagka-intimidating ang ama niya

pero malambot ang puso nito kapag pangangailangan ng iba ang pinag-uusapan. Kaya
nga ito ang napili na maging pinuno ng ahensiya.

Her father has a heart for innocent people, but he has none for criminals and
murderers.

Isinara niya ang first-aid kit pagkatapos ay tumayo siya at naglakad palapit sa
glass wall ng opisina ni Lander. Walang ilaw sa loob ng opisina ni Lander maliban
sa dim light sa gilid ng opisina kaya hindi siya natatakot na maglakad nang
nakahubad. She's confident to walk around naked because she's not ashamed of her
body.

Huminga siya ng malalim at tumingin sa ibaba ng gusali. This place is not safe for
both of them. Kailangan maitago niya si Lander bago siya gumalaw. May inilagay na
siyang C4 sa Exxon Garage, madali lang pasabugin iyon. Makakagalaw lang siya nang
malaya kapag alam niyang safe na si Lander.

Huminga ng malalim si Vienna at nagpakawala ng malalim na buntong-hininga,

pagkatapos ay bumalik siya sa private room ni Lander.
Napangiti siya nang makitang mahimbing na natutulog si Lander sa kama.

Vienna sat on the edge of the bed and looked at Lander sleeping face. Gumalaw ang
kamay niya para haplusin ang pisngi nito at dumukwang siya para halikan ang mga
labi nito.

"Mahal na mahal kita, Lander. And I promise to keep you safe." Bulong niya sa
kasintahan at humiga sa tabi nito.

NANG MARAMDAMAN ni Lander na tulog na si Vienna, iminulat niya ang mga mata. Nang
marinig niyang papasok ito sa kuwarto ay mabilis siyang umaktong natutulog.

When Vienna left the room, naramdaman niya iyon kaya naman bumangon siya at nang
makitang may tinawagan ito, nakinig siya. Nararamdaman niyang may plinaplano ito at
tama nga siya.

She called her father. Dahil naka-loudspeaker ang tawag kaya naman dinig na dinig
niya ang usapan ng dalawa.

Lander heard when Vienna's father asked her if she really loves him. Nang marinig
niyang ang sagot ni Vienna, alam niyang hindi niya kakayanin kapag nawala ito sa
kanya. And no. Hindi siya papayag na ilagay siya sa isang safe place samantalang
ito ay malaki ang posibilidad na masaktan. Hindi siya papayag. Hindi.

Pinakatitigan ni Lander ang kasintahan kapagkuwan ay kinumotan niya ito. He

whispered I love you to Vienna then he closed his eyes to sleep.

NANG magising kinabukasan si Lander, wala na si Vienna sa tabi niya. Pagkatapos

niyang ayusin ang sarili, lumabas siya sa silid.

Natigilan siya ng maabutan si Vienna na may inilalapag na starbucks at mini-chiffon

cake sa ibabaw ng mesa niya.

"Ano 'yan?" Tanong niya kay Vienna.

Vienna smiled when she saw him. "Your breakfast."

Umupo siya sa swivel chair niya. "For me?"

"Yeah. Nag-jogging ako e kaya nang mapadaan ako sa starbucks, binilhan na kita ng
agahan."

"Jogging?" Tumingin siya sa sugat nito sa braso. "Okay lang ba na mag-jog ka kahit
may sugat ka?"

Tumango ito at ngumiti. "Oo naman. Okay lang 'yon."

"You sure about that?"

"Hmm-mm."

Lander was about to sip the coffee when he remembered something. "Ikaw, nag-agahan
ka na?"

"Yeah." Umupo ito sa visitor's chair. "Doon na ako nag breakfast sa starbucks. I
had a nice talk with the couple next to my table."

Tumaas ang kilay niya. "Couple?"

"Hmm-mm." Mas matamis ito na ngiti. "The man is very handsome."

Nagsalunong ang kilay niya at nagdilim ang mukha niya. "Handsome, huh?" Jealousy
sipped through him. "Handsome than me?"

"Ahm," Vienna shrugged. "Medyo magka-level kayo sa kaguwapuhan.

"Not acceptable." Tumalim ang mga mata niya. "May gusto ka sa lalaking 'yon? Do you
like him—"

"Train Wolkzbin."

Lumalim ang gatla sa nuo niya. "Ano?"

"Train Wolkzbin. 'Yon ang pangalan ng lalaki na nakausap ko sa starbucks.

Magkaibigan kayo ‘di’ba? He is with his wife. She’s pretty. Bagay sila.”

Nawala ang pagkakakunot ng nuo niya at sinimangutan si Vienna. “You’re making me

jealous aren’t you?”

Vienna giggled. “Nope.” Tumayo ito at umikot patungo sa swivel chair niya at
ginawaran siya ng halik sa mga labi. “Good morning, by the way.”
“Good morning.” He kissed her, deeply. “That’s the good morning kiss that I want.
Not peck kiss or light kisses.”

She rolled her eyes. “Yes, my sweet.” Panggagaya nito sa endearment niya para rito.

Hindi niya mapigilan ang mapangiti. “I like you calling me endearments, pero
endearment ko ‘yan sa’yo. Mag-isip ka ng iba para sa’kin. ‘Yong original.”

Umupo ito sa armrest ng swivel chair at inakbayan siya nito gamit ang isang braso
na walang sugat. “How about ‘my in denial king’ o kaya naman ‘my pakipot guy’?”

Itinirik niya ang mga mata. “Iyon talaga? Puwedeng iba nalang?”

“Bakit naman iba?” May paglalambing sa boses nito. “Those endearments describes you
well, my love.”

“My love?” Gagad niya sa huling sinabi nito. “I like that endearment for me.”

“Asus,” inungusan siya nito. “Ako raw ang pipili pero siya rin pala sa huli.”

Mahina siyang napatawa. “I was just suggesting.”

“Ewan ko sa’yo.” Umalis ito sa pagkaka-upo sa swivel chair. “Anyway, pinakuha ko na

ang mga gamit natin sa kotse mo. Nasa kuwarto na kanina pa.”

Tumango-tango siya at nag-umpisang kainin ang agahan na binili ni Vienna para sa

kanya. Habang kumakain siya, si Vienna ay nakatingin sa labas ng glass wall.

Lander can feel that she’s tense. Her guards is up kahit pa nga nakatayo lang ito
at nakatingin sa labas. Maybe Vienna is thinking about Lamar Exxon. She’s thinking
about his safety again.

Nawalan siya nang ganang kumain at nilapitan ang kasintahan. “You okay?” Niyakap
niya ito mula sa likuran. “You look tense.”

“Kanina, nuong nag jogging ako, I saw a car.” Kuwento nito, “sinundan niya ako,
mula nang lumabas ako sa LaCars hanggang sa tumigil ako sa starbucks hanggang sa
nakabalik ako rito. I can feel it. It’s Lamar Exxon’s men. Nararamdaman kong may
plinaplano sila laban sa’ting dalawa. Kung ano man ‘yon, kaya ko ‘yong harapin.
Pero ikaw,” humarap ito sa kanya at puno nang pag-aalala ang mga mata na tiningnan
siya. “ayokong madamay ka sa gulong ‘to.”

“Vienna, ako ang habol niya, I mean, ang mga sasakyan ko ang habol niya. Why don’t
we call the police to take care of the matter?”
Tumawa ito ng pagak. “Kung kaya ng mga Pulis, e di sana matagal nang wala si Lamar
Exxon. At isa pa, may mga contact din sila sa Pulis. Hindi natin alam kung sino ang
pagkakatiwalaan na’tin.”

He sighed. “Sino ba talaga si Lamar Exxon?”

“He’s the leather of Exxon GTA. Iyon ang tawag sa grupo ng mga ito na nagnanakaw ng
mga sasakyan para ibenta sa black market. Dito sa Asya, sila ang kilalang
magnanakaw ng mga sasakyan. My mission was to destroy their home base in China and
Philippines, pero nag-iba iyon ng pumasok sa eksena. The head of the agency I’m
working for already sent another pair to destroy their home base in China. Ngayon,
ang sa Pilipinas nalang ang hindi pa nasisira. I already put bombs on their home
base—”

“Then destroy it already.”

“No.” Umiling ito. “Iyon lang ang tanging alas na hawak ko laban kay Lamar Exxon.
I’ll destroy it when the right time comes.”

“Paano kung alisin nila lahat ng sasakyan sa Exxon garage para hindi mo ‘yon
masira?”

“Kaya nga kailangan maging mabilis ang kilos natin.” Kinuha nito ang cell phone sa
bulsa at may tinawagan.

Vienna motioned him to be silent.

“Hellion,” ani Vienna sa nasa kabilang linya. “Under surveillance mo ang Exxon
garage ‘di’ba?”

Lander gave Vienna a questioning look.

Vienna sighed and loud speaker the call.

“—is not good.” Boses iyon ng isang lalaki. “Wala namang pagbabago sa garage,
maliban sa isa-isang nawawala ang mga sasakyan at inilalagay nila sa isang barko na
nakadaong sa isang Pier.”

“Shit.” Vienna cursed. “Gave me the coordinates of the pier. Pupunta ako roon.”

Pinanlakihan niya ito ng mga mata.

“Okay. Coordinates ... sent.” Wika nang nasa kabilang linya.

“Thank you.” Ani Vienna. “Titingnan ko ang Pier at hahanapin ko ang barko na
sinasabi mo. Dadaan ako riyan sa bahay mo para kumuha ng C4. I have to destroy that
cargo ship before it leaves the Philippines.”

“Okay. Ihahanda ko na ang mga kakailanganin mo.”

“Thanks. I’ll be there in ten. Bye.” Pinatay nito ang tawag at akmang maglalakad
patungo sa private room pero pinigilan niya.

“Hindi ka puwedeng pumunta roon!” Galit na wika niya.

Vienna smiled lovingly at him. “This is the only way, Lander. We’ll be safe after
this. Hindi ako puwedeng manatili rito sa opisina mo at walang gawin. My mission is
to protect you, at gagawin ko ang misyon ko dahil mahal kita at hindi ko hahayaang
may mangyaring masama sa’yo. I love you, Lander.”

Wala siyang imik ng halikan siya nito sa mga labi at pumasok sa private room niya.

Pagkalipas ng ilang minuto, lumabas ito sa pribadong silid at nakasuot na nang

kulay pulang overall leather suit at may dala itong duffel bag na ang hinala niya
ay naroon ang mga baril nito.

“Vienna,” he will not let her leave. Damn it! “Don’t do this. We can run away to
another country for our safety. Hihingi tayo ng tulong.”

“No.” Umiling-iling ito. “Ayokong tumakbo dahil ayokong mabuhay na palaging

nakatingin sa likuran ko. At ayokong mabuhay ka ng ganoon.”

“Okay,” hinawakan niya ito sa kamay. “Papayagan kita na umalis, pero isama mo ako.”

“No. You stay here and be safe. Please, Lander.” Nagmamakaawa ang boses nito. “For
me.” May inilagay itong baril sa kamay niya. “This is for your protection. Kapag
may pumasok sa opisina mo na sa tingin mo at kahina-hinala, shoot them.”

“No—”

Vienna kissed him and left her office.

Nakatanga lang siya sa hangin ng ilang minuto. Fear is eating his inside. Natatakot
siya para kay Vienna. Hindi niya kakayanin kung may mangyaring masama rito. Hindi
niya kaya kung mawawa ito sa kanya.

Mabilis niyang inilapag ang baril sa ibabaw ng lamesa niya at sinundan si Vienna.
There are two elevators outside his office. Ang isa ay bumabiyahe pababa, alam
niyang si Vienna ang lulan niyon. Ang isa naman ay pataas. Baka si Stephanie ang
sakay niyon dahil malapit nang mag alas-otso.

Hinintay niyang bumukas ang elevator, at nang bumukas iyon, umawang ang mga labi
niya at nilukob ng takot ang buong pagkatao niya. Shit! Why did I leave my gun in
my freaking table?

“Where are you going, Mr. Storm?” Mr. Exxon asked him as he steps out from the
elevator with his seven men behind him.

Umatras siya. “Down?”

Mala-demonyong ngumiti ang lalaki. “Good.” Tinutukan siya nito ng baril. “Get in
the elevator. You’re coming with me.”

Ayaw niyang mabaril kaya naman sinunod niya ang gusto nito ng walang reklamo.
Sumakay din si Exxon sa elevator at apat sa mga tauhan nito. Ang tatlo ay nagpa-
iwan para siguro halughugin ang opisina niya.

Please, god, keep Vienna safe. Dasal niya habang pababa ang elevator at nakatutok
ang baril ni Exxon sa kanya.

“Don’t make noises,” ani Exxon. “Kung mag-iingay ka, madadamay ang mga empleyado
mo, nagkakaintindihan ba ta’yo, Mr. Storm?”

Lander nod stiffly. “Okay.”

A sinister smile appeared on Exxon’s face. “Good answer, Mr. Storm. Good answer.”

A/N: Here goes the nice part of the story, hehe

=================

CHAPTER 19

CHAPTER 19

USING Hellion’s hammer, Vienna drives towards the pier. Dumaan muna siya sa bahay
ni Hellion para kumuha ng mga gamit. Nagdarasal siya sa panginoon na sana walang
mangyaring masama kay Lander habang wala siya. Maraming tao sa LaCars building at
may mga security guard pa kaya malabong mangyari na makapasok si Exxon sa gusali.

Nang makarating sa nasabing pier, hindi siya nahirapan na hanapin ang barko na
kinalululanan ng mga sasakyan ni Lamar Exxon.

It has an ‘Exxon Cargo’ written on the side.

Huminga siya ng malalim, isinukbit mabuti ang duffel bag sa balikat niya at kinuha
ang baril sa gun holster na nasa beywang niya pagkatapos ay naglakad siya papasok
sa barko.

While walking, Hellion words keep repeating inside her head.

‘The C4 is already set and time is running. You only have ten minutes and it will
detonate. Bago pa mag-ten minutes, dapat nakaalis ka na sa barkong iyon. I will
detonate the bomb on Exxon garage in exact time as the Cargo ship.’

Nang makapasok si Vienna sa barko, humigpit ang hawak niya sa kaniyang silencer
gun. Mas makabubuting walang tunog ang pagputok ng baril para hindi makakuha ng
atensiyon. Ang misyon niya ay ilagay ang mga C4 sa bawat sulok ng barko, hindi ang
makipag-barilan sa mga ito. Aminado siya na wala siyang laban sa mga tao ni Exxon.
Nag-iisa lang siya at marami ang mga ito.

She’s good at planting bombs and making something explode.

Vienna was walking stealthy when someone spoke behind her.

“Ibaba mo ang baril mo.”

Itinirik niya ang mga mata. Para namang makikinig siya. Mabilis siyang lumuhod at
umikot paharap sabay kalabit ng gatilyo ng baril na hawak.

Napatingin siya sa lalaking humandusay sa sahig at nag-uumpisang maligo sa sariling

dugo. Sa halip na makonsensiya, mas nadagdagan pa ang inis niya. Bakit ba ang
daming masasamang loob sa mundong ito?

Iniwan niya ang bangkay at nagpatuloy sa paglalakad patungo sa brig ng barko. Doon
niya balak ilagay ang C4 para masira talaga ang barko at lumubog.

Nakarating siya sa brig nang matiwasay. Panay ang tago niya kapag nakakakita ng
tauhan ni Exxon. As much as possible, ayaw niyang kumitil nang buhay. Pumapatay
lang siya kapag wala na talagang ibang pagpipilian.

Dahan-dahan niyang itinulak ang pintuan ng brig.

Napahiyaw siya at biglang isinara ang pinto ng may bumaril sa kanya mula sa loob.
“Fuck!”

Mabilis siyang tumakbo pabalik
ng brig, mas binilisan pa niya
lumabas na lalaki na nagtatago
Naabutan na rin siya nang kung
ng baril sa likod niya.
sa first deck. Nang marinig niyang bumukas ang pinto
ang kilos. Nasa unang deck na siya ng biglang may
sa isa sa mga sasakyan na naroon at tinutukan siya.
sino man ang tao na nasa brig at inilapat ang dulo

There’s no way out! Fuck! Kung lalabanan niya ng hand-to-hand combat ang nasa
harapan niya, babarilin siya ng nasa likuran niya. Ang makabubuting gawin ay
maghanap ng magandang tyempo. Hindi siya babarilin ng mga ito. May balak itong iba
sa kaniya. Dahil kung nasa isip nang mga ito na patayin siya, e di sana, nang
makita siya ay kaagad siyang binaril.

“Hinihintay ka ni Boss.” Anang lalaki na nasa harapan niya.

“Dalhin niyo ako sa kanya.” Thru that, I can think of ways on how to get the
fucking out of here.

Inagaw sa kaniya ng lalaki ang baril na hawak niya at hinawakan siya ng dalawang
lalaki sa magkabilang balikat. Kinakaya niya ang sakit na nanggagaling sa balikat
niya dahil pinipisil ng malakas ng lalaki ang balikat niya na may sugat.

She was gritting her teeth, controlling herself not to shout in pain as they walk
towards the top deck.

Nang makarating doon, kaagad na nakita niya si Lamar Exxon na nakaupo sa

pandalawahang mesa. May kausap ito na nakatalikod sa kanya at inatake siya ng kaba
ng makilala niya ang likuran nito.

No way! He’s safe!

“No...” she whispered. Baka mali lang siya ng pagkakakilala.

Exxon grinned when he saw her. “Miss Sugon. It’s nice of you to visit. Come here.”

Binitawan siya ng dalawang lalaki dahil nasisiguro nang mga ito na hindi siya
gagawa ng kahit na ano kasi may sampung kalalakihan doon maliban kay Mr. Exxon at
nakatutok ang baril ng mga ito sa kanya.

Naglakad siya palapit kay Mr. Exxon habang nagdarasal na sana mali siya. But no!
She's not! Si Lander nga ang kausap nito na nakatalikod sa kanya.
“Lander...” she whispered his name when she had a full glimpse of him. May pasa ito
sa pisngi at dumudugo ang labi nito. “Oh god... anong ginawa nila sa’yo?”

Lander just looked at her, fear and worry in his blue eyes. “Vienna, go... escape.”

Nanubig ang mata niya. “Hindi...”

Mr. Exxon chuckled at her and Lander exchange conversation. “Nagtataka ka siguro
kung bakit may pasa ang boyfriend mo, Ms. Sugon.”

Dumako ang mga mata niya kay Mr. Exxon. “Anong ginawa mo sa kanya?”

Mr. Exxon just shrugged. “Pinapa-perma ko siya sa isang kasunduan na hindi ko kayo
papataying dalawa basta ibigay niya lang sa akin ang lahat ng sasakyan na nasa
LaCars garage at syempre pa, ako na ang magiging may-ari ng LaCars Import and
Exports. Bagay naman sa’kin hindi ba?”

Hindi niya napigilang umingos. “Hindi bagay sa magnanakaw na katulad mo na

pamahalaan ang kompanyang dugo at pawis ang ipinuhunan ni Lander. Ang bagay sa’yo
mamatay kasama ang mga magnanakaw mong tauhan.”

Tumawa ang lalaki. “Well, Mr. Storm didn’t sign the contract so I will take the
liberty of killing you in front of him.”

Naramdaman niyang nanigas sa kinauupuan si Lander at malalaki ang matang tumingin

sa kaniya. Puno ng takot at pag-alala ang mga mata nito pero nagawa pa niyang
ngitian ang kasintahan.

“Okay lang ako.” Sabi niya sa kasintahan.

“Pero dahil mabait ako,” Ani Mr. Exxon. “Bibigyan kita ng pagkakataon na lumaban.
My two men versus you.” Anito sabay turo sa kanya. “Tingnan natin kung kaya mo.”

Mabilis niyang binitawan ang duffel bag na nakasukbit sa balikat niya at malakas na
sinipa ang kamay ng lalaki na mabilis na lumapit sa kanya. Tumilapon ang dalawang
baril na hawak nito.

Ikinuyom niya ang dalawang kamao at pumosisyon.

Ang dalawang lalaki ay itinapon ang baril at handa na siyang sugurin. Tanging utos
nalang ni Exxon ang hinihintay nang mga ito.

“Kill her.” Utos ni Exxon kasabay niyon ang pag-atake sa kanya ng dalawang lalaki
ng sabay.
HINDI kaya ni Lander ng tingnan si Vienna na nakikipaglaban. His heart is in his
throat and he is unable to move. Panay ang tingin niya sa baril ni Exxon na
inilapag nito sa ibabaw ng mesa nang magumpisang makipaglaban si Vienna.

Kung pupulutin niya ang baril na iyon, ilang segundo ang mayroon siya bago barilin
ng nga tauhan ni Exxon? Hindi siya puwedeng gumawa ng padalos-dalos na desisyon.

"So Mr. Storm," Exxon drawls, "ready to sign the contract?"

Mapait siyang ngumiti. "No. Hindi ko sayo ibibigay ang LaCars."

Nagkibit balikat ang lalaki. "Okay. Ikaw ang bahala." Anito at tumingin kay Vienna
na nakikipaglaban pa rin.

Lander dragged his eyes towards Vienna. His throat went dry when he saw that one of
the two men is kicking Vienna on the gut.

Oh god! "Please, ako nalang ang ipabugbog mo." Pakiusap niya.

Malademonyong ngumiti si Mr. Exxon. "It'll be your turn later. Huwag kang mag-
alala."

Nagtatagis ang bagang na ibinalik niya ang tingin kay Vienna.

Panay ang ilag ni Vienna pero 'yong lalaki hindi pa rin tumitigil. Panay lang ang
atras ni Vienna habang sinasalag ang bawat suntok at sipa ng dalawang lalaki.

Napasinghap siya ng malakas nang biglang suntukin ng isang lalaki si Vienna sa

mukha ng malakas dahilan para bumagsak ang katawan nito at mapadapa sa sahig.

Humalakhak si Mr. Exxon. "Nakita mo na? Hindi siya bubuhayin ng mga tauhan ko. Kami
pa kasi ang kinante mo." Pagkatapos may seninyasan itong lalaki na kunin ang dalang
duffel bag ni Vienna. "Akin na yan. Titingnan natin ang laman."

Nang maibigay nang lalaki ang duffel bag kay Exxon, malutong itong nagmura.
"Gamitin mo ang speed boat, ilayo mo ang duffel bag na iyan dito. Malayong-malayo,
naiintindihan mo?"

"Opo, boss."

Ibinalik niya ang tingin kay Vienna, nakadapa ito sa sahig at gumagapang. Hindi
niya maintindihan kung saan ito gumagapang at nang marealize niya kung saan,
kailangan niyang gumawa ng paraan. Sinusubukan ni Vienna na gumapang patungo sa
baril na tumilapon kanina.

Get it, my sweet.

"I'll sign the contract." Aniya na ikinatingin sa kaniya ng lahat.

Wala na ang atensiyon nang mga ito kay Vienna. That's good. It’s working.

Ngumisi si Mr. Exxon. "Madali ka naman palang kausap e. Densio, pakikuha nga ako ng
—"

Hindi na nito natuloy ang sasabihin dahil dalawang putok ang umalingawngaw at
kasabay niyon ang pagbagsak ng dalawang lalaki na kalaban ni Vienna kani-kanina
lang.

The response of Mr. Exxon and his men were fast and automatic.

Ang natitirang walong tauhan ni Exxon ay itinutok ang mga baril kay Vienna at si
Exxon naman ay itinutok ang baril sa gilid ng ulo niya. Kinakabahan siya habang
hinahanap ng mga mata si Vienna. Nakatayo ito sa gilid ng railing ng barko at may
hawak na dalawang baril. Ang isa nakatutok kay Exxon ang isa naman ay sa mga tauhan
nito.

Naninikip ang dibdib niya habang nakatingin sa mukha nito na may pasa. Sana siya
nalang ang binugbog.

"Mamatay tayong lahat dito." Wika ni Vienna sa matigas na boses. "'Yong duffel bag
na—fuck! Nasaan ang duffel bag ko?!"

To answer Vienna’s question, isang malakas na pagsabog ang naganap malayong-malayo

sa barko na kinalululanan nila.

Ngumisi si Exxon at mas lalong inilapit ang dulo ng baril sa ulo niya. "Sa tingin
mo bobo ako? Pinatapo ko na."

Lander saw it. Hopelessness is written in her almond eyes but she didn’t put down
her gun. "That’s okay. May baril pa naman ako."

"At nakatutok ang baril ko sa boyfriend mo." Panguuyam ni Exxon. "Sino sa atin
ngayon ang nakakalamang?"

Hinuli niya ang mga mata ni Vienna and he mouthed i love you to her. Nginitian siya
ng kasintahan at puno ng pagmamahal ang mga mata nito.
"I love you too." Ani Vienna.

Lander closed his eyes. Hinintay niyang pumutok ang baril, and when it did,
hinintay niya ang sakit pero walang nangyari. Then the gun shot was followed by
another and another.

Nagmulat siya ng mata at nakita niyang dumudugo ang parteng tiyan ni Mr. Exxon.
Malalaki ang mga mata nito habang nakatingin sa dumudugong tiyan nito.

Ipinalibot niya ang tingin ng wala nang marinig na putok nang baril.

Dumako ang mga mata niya sa sampung kalalakihan na lahat nakaitim at nakatutok ang
mga baril sa mga walang buhay na kalalakihan na tauhan ni Exxon.

"Who the hell—"

"Daddy!" Vienna gleefully screams and went to hug the man who looks like their
leader.

"Baby." Medyo nasa mga late fifties na ang lalaki na nakayakap ngayon kay Vienna.
"Thanks god you’re okay, baby. We came here as fast as we could. Thanks to Hellion
for giving us the coordinates."

"I’m okay, daddy. Mas pasa at may cut sa labi pero magiging okay din po ako."
Tumingin sa kanya si Vienna at inilahad ang kamay sa kanya. "Come here, Lander."

Tumayo siya at huminga ng malalim pagkatapos ay naglakad palapit kay Vienna at

tinanggap ang nakalahad nitong kamay.

"Thanks god you're okay." Aniya at niyakap ng mahigpit ang kasintahan. "Akala ko
katapusan na. Akala ko mawawala na ako at hindi na kita makikita pang muli. Mahal
na mahal kita, Vienna. Mahal na mahal." He pressed his lips on Vienna.

Biglang may tumikhim sa harapan nila.

Mabilis na naghiwalay ang labi nila ni Vienna at napatingin siya sa ama nito na
nakalimutan niyang nasa harapan  pala nila.

"Sir." Aniya at tinanguan ito. "I’m Lander Storm." Pagpapakilala niya sabay
inilahad ang kamay.

Hindi nito tinanggap ang pakikipagkamay niya at matalim ang matang tiningnan siya.
"You better have plans on marrying my daughter because i just saw you put your lips
on hers."

"Dad!" Saway ni Vienna sa ama.

Vienna's father just shrugged his shoulder. "What? I am your father and it is my
duty to scare the shit out of your boyfriend." Tumalim ang mga mata nito ng
tumingin sa kaniya. "So, are you going to marry my daughter?"

Mabilis siyang tumango. "Absolutely, Sir."

"Good answer. Or else I’m going to kill you and I’m not kidding."

Napalunok siya. "Yeah. I'll marry her."

Wala sa sariling napalingon siya sa kinauupuan niya kanina. Nanlaki ang mga mata
niya at nilukob ng takot ang buong pagkatao niya ng makitang nakatayo ang may
tamang si Mr. Exxon at nakatutok ang baril nito kay Vienna.

He acts instinctively. Hindi puwedeng masaktan muli ang babaeng mahal niya. Niyakap
niya si Vienna at nang makarinig ng putok, naramdaman niya ang pagsigid ng hindi
maipaliwanag na sakit sa likod niya at biglang nagdilim ang paningin niya.

Bago siya nawalan nang malay, narinig niyang sumigaw si Vienna at may sunod-suno na
putok ang umalingawngaw bago siya tuluyang kinain ng kadiliman.

A/N: Walang poreyber!

=================

CHAPTER 20

CHAPTER 20

VIENNA'S eyes widen in fear and fury when she saw Lander fall into his knees after
she heard a gunshot. Sa sobrang takot at galit na naramdaman niya, itinutok niya
ang baril kay Lamar Exxon at binaril ito hanggang sa maubos ang bala ng baril niya.

Tadtad ng bala ang katawan ni Lamar Exxon nang matumba ang katawan nito sa sahig.
"Tingnan natin kung mabuhay ka pa riyan." Nagtatagis ang bagang na wika niya at
binalingan niya si Lander na nakahandusay sa sahig at naguumpisa nang maligo sa
sariling dugo.

"Call an ambulance, Dad." Kalmadong aniya. Walang magbabago kung magpa-panic siya.
"Ako na ang bahala kay Lander."

"Roger." Ani ng ama at may tinawagan.

Abala naman ang ibang tauhan na kasama nang ama niya na linisin ang bangka at
ilagay ang lahat ng bangkay sa itim na body bag.

Pasalampak na umupo siya sa sahig at pinakatitigan si Lander. Nag-uumpisa nang

mamutla ang kasintahan kaya naman hinawakan niya ang pulsuhan nito.

Nang maramdaman niyang medyo malakas pa ang pulso ng kasintahan, nabuhayan siya ng
loob. "Kampante ako kasi alam kong hindi mo ako iiwan. Alam kong hindi mo hahayaan
na makahanap ako nang iba, hindi ba? Mahal kita at mahal na mahal mo rin ako.
Please, Lander, mabuhay ka." Pakiusap niya habang tumutulo ang luha niya.

Fear is filling her heart and every fiber of her being.

Umuklo siya at inilapat ang mga labi sa mga labi nito. "Just hang in there, my
love. Parating na ang tulong." Bulong niya sa mga labi nito habang walang patid pa
rin ang pag-iyak.

Lumapit sa kanya ang ama. "The ambulance is coming, Vienna."

Nag-angat siya ng tingin sa Daddy niya. "Thanks, dad."

"He'll be fine." Anito. "He won’t leave you."

"I know."

"He'll just have to make sure that he is going to marry you afterwards because I’ll
kill him if he didn’t." Banta ng ama na ikinangiti niya.

Then she heard the ambulance siren.

Nakahinga siya nang maluwang nang pumasok sa barko ang mga nurses at attendants.
Inilagay ng mga ito sa stretcher si Lander at inilabas ng barko habang siya naman
ay sumusunod sa mga ito.

"Vienna, call me when you get the chance, okay?" Anang daddy niya na nakasunod sa
kanya. "I'll stay here to clean things up."
"Thanks dad, I'll call you." Aniya.

When the nurses put Lander inside the ambulance, pinapasok siya ng mga ito sa loob
at mabilis na humarurot iyon patungo sa Hospital.

HABANG nasa operating room si Lander para kunin ang bala na bumaon sa likod nito,
nasa labas siya nang OR at hindi siya mapakali.

Vienna keeps on pacing back and forth for an hour now. Hindi niya alam kung ilang
oras nang naroon si Lander sa loob ng OR. Halo-halo ang emosyon na nararamdaman
niya habang naghihintay. Hope. Fear. Love. It is painful to wait outside, hoping
that Lander will come out alive.

Nagdarasal siya na sana maging maayos ang kalagayan ni Lander. She wanted to see
him again. God. I love him. Please, save him.

"Is he okay?" Boses iyon nang ama niya.

Mabilis siyang tumingin sa dereksiyon na pinanggalingan ng boses. "Daddy."

Siguro tapos na nito linisin ang barko kaya narito na ito ngayon. Hindi niya ito
tinawagan pero alam nito kung saan dinala si Lander dahil ito ang tumawag ng
ambulance.

He smiled. "What did the doctor say?"

Nagkibit-balikat siya, "hindi pa lumalabas e. Dad," yumakap siya sa ama. "I’m

worried."

"Don’t be." Ani ng ama. "He'll be okay."

"I know." Aniya na tumatango-tango pa na parang konikombensi ang sarili. "Alam ko

magiging okay lang siya."

Hinagod nang ama ang likod niya na parang pinapaklama siya. "He'll be fine,
Vienna."

"Sana nga, daddy. Sana nga." Kumawala siya sa pagkakayakap sa ama at umupo sa sofa
na naroon. "Hindi ko lang maiwasan na mag-alala. I love him, Dad. Hindi ko
kakayanin kong may mangyayaring masama sa kanya."
"Nothing bad will happen." Her father said, full of confidence. "He'll survive."

Hindi na siya nagsalita pa at hinintay nalang na lumabas ng OR si Lander.

It was a long painful hours of waiting. Sa wakas, inilabas din ito. Mabilis ang
kilos nang mga nurses at nursing attendant. They are wheeling Lander towards the
ICU. Mabilis niyang sinundan ang kasintahan.

When they entered the ICU, ang daming tubo na ikinabit kay Lander. May IV para sa
dugo, mayroong IVF na nakakabit sa pulsohan nito. Mayroon pa itong catheter at
oxygen.

Nangangamba siya habang nakatingin kay Lander na inaasikaso mg mga nurses. Then the
Doctor entered the ICU.

"Doc, kumusta po si Lander?" Tanong niya nang makapasok ang doctor.

"He's fine. Wala namang natamaang vital organ sa katawan niya." Sagot nang doctor
na ikinahinga niya nang maluwang. "Wala lang siyang malay kasi under sedative pa
siya. Naka-cateter siya dahil bawal siyang bumangon. Katatapos lang niyang operahan
kaya bawal siyang maglakad-lakad. At kailangan siyang salinan ng dugo dahil marami
ang nawala sa kanya. Magigising siya pagkalipas ng mga lima o anim na oras kasi
mawawalan na nang bisa ang sedative na itinurok sa kanya."

"Thank you, doc."

"Don’t mention it. Sige alis na ako." Wika ng Doctor, "babalik ako maya-maya para
i-check ang lagay niya."

"Okay po, doc."

Nang makalabas ang doctor, pumasok naman ang daddy niya. Tinitigan nito si Lander
at tumingin sa kanya. "I approve him for you."

Napatitig siya sa kaniyang ama. "Really?" Nuong nag-aaral pa siya, wala itong
inaprobahan na boyfriend niya. Pero mukhang iba ang tingin nito kay Lander.

"Yes. Only a man who loves you so much will risk his life to save yours. And
because of that, he earned my respect and trust."

Napangiti siya. "Salamat, daddy."

Inakbayan siya nito at hinalikan sa nuo. "I have to go now. I still have to talk to
some people."
"Okay, dad." Hinalikan niya ito sa pisngi. "Salamat sa pagpunta, daddy."

Her father smiled and went out from the ICU. Nang masigurado niyang maayos na ang
lagay ni Lander, lumabas siya nang silid at nakitawag sa telepono ng information
desk.

Tinawagan niya si Cali.

"Who's this?" Masungit na tanong nito.

"Si Vienna 'to. Puwede mo bang hanapin si Eizel San Diego? Pakisabi sa kanya na
nasa Leyma Medical Hospital si Lander."

"At ano naman ang kinalaman ng model na iyon kay Lander?" Naguguluhang tanong ni
Cali sa kabilang linya.

"Basta. Gawin mo nalang ang pinapagawa ko."

"And why would i do that?"

"Kasi kaibigan mo si Lander at kapatid mo ako. Now, do it." Utos niya at ibinaba
ang telepono.

Nagpasalamat siya sa Information clerk at bumalik sa ICU. Tulog pa rin si Lander

kaya naman umupo siya sa sofa na naroon at isinandal ang likod para makapagpahinga
rin siya.

She was beaten up and she need to rest. Hindi namam malala ang mga pasa niya para
magpagamot siya. She only need pain reliever and lots of rest.

VIENNA came awake when she heard voices. Napabalikwas siya ng bangon at tumingin sa
higain ni Lander.

"Lander!" Sigaw niya, worry coated her voice.

Three pair of eyes looked at her direction.

"Sino ka?" Tanong nang lalaki na kamukhang-kamukha ni Lander.

Twins?

Sinuklay niya ang buhok at umayos ng tayo. "I'm Vienna Sugon—"

"Oh, yeah. I know you." Putol ng lalaking kamukha ni Lander sa iba pa niyang
sasabihin. "Ikaw 'yong nang-iwan sa kakambal ko nang walang paalam."

Napatungo siya. "Oo. Ako 'yon."

"Anong nangyari sa kakambal ko?" Nasa boses nito na parang kasalanan niya ang
nangyari, which is, kasalanan naman talaga niya. "Bakit siya nabaril? Ano ba ang
nangyari?"

Nag-angat siya ng tingin. "May ahm,” shit! Ano ang sasabihin niya? Wala siyang
order na sabihin sa mga kapatid ni Lander. “May gustong magmakaw ng mga sasakyan mg
LaCars, he got kidnapped and he got shot."

"Ano naman ang nangyari sayo? You look like someone beat you up." Sabad ng babae na
medyo kamukha rin ni Lander.

"I ahm, the reason why he got shot." Pag-amin niya.

Lander's twin glared at her. 'Yong babae na kamukha ng kasintahan ay umupo sa gilid
ng kama at si Eizel San Deigo naman ay yumakap sa beywang ng lalaking kamukha ni
Lander at parang pinapakalma nito ang lalaki.

Are they couple? I think so.

"Hindi naman niya kasalanan 'yon." Wika ni Eizel. Kilala niya ito dahil isa itong
sikat na model. "Sigurado akong hindi niya ginustong mabaril si Lander. Tingnan mo
nga, kahit nga siya, nabugbog, oh."

Matiim siyang tiningnan ng lalaki. "Mahal mo ba ang kakambal ko?"

"Oo." Mabilis niyang sagot.

"Hindi mo siya iiwan?"

"Hindi."

"Papakasalan mo siya?"

Natigilan siya. "Kapag nag-propose siya. Oo, magpapakasal ako sa kaniya. Ayoko
naming ako ang mauna. Nakakahiya ‘yon"

"Mabuti naman." Anito at inilahad ang kamay. "Lancelott Storm, call me Lance.
Kakambal ako ni Lander." Itinuro nito si Eizel. "And this beautiful woman beside me
is my fiancé, Eizel Dan Diego."

"Hi. Nice to meet you.” Nakangiting aniya. “I’m Vienna Sugon." Tinanggap niya ang
pakikipagkamay ng dalawa.

Iyong babae naka-upo sa gilid ng kama na kinahihigaan ni Lander ay pumihit paharap

sa kanya at inilahad ang kamay, "I’m Louie Storm, their little sister."

Tinanggap niya ang pakikupagkamay nito. "Vienna Sugon, the girlfriend."

And then after that introduction and questioning, parang naging magaan na ang pag-
uusap nilang apat. They talk, they joked around and they share their worries
towards Lander's condition. Masarap sa pakiramdam na hindi na galit ang kakambal ni
Lander sa kaniya. Ayaw niyang may isang kapamilyar si Lander na hindi siya gusto.
She wanted peace and harmony with Lander’s siblings.

After an hour, the three left with a promise that they'll be back later.

Naiwan siyang mag-isa sa ICU. Umupo siya sa gilid ng kama ni Lander at hinawakan
niya ang kamay nito.

"Gumising ka na.” Pagka-usap niya rito. “Nag-alalala na kaming lahat. Please? Gusto
kong makita ang asul mong mga mata na nagniningning at ang mga labi mo na
nakangiti. Wala na si Lamar Exxon at sisiguraduhin kong wala nang mangyayaring
masama sa'yo... sating dalawa."

Pinakatitigan niya ang guwapong mukha ni Lander. Kahit may oxygen ito, hindi
nabawasan ang taglay nitong kakisigan.

Bigla siyang napalingon sa pintuan ng ICU nang makarinig nang katok mula roon. Nang
bumukas iyon, pumasok si Hellion. 

"Hey," anito at ngumiti. "Kumusta?"

She smiled back. "Okay lang naman ako. Medyo nabugbog nang kaunti pero ayos lang
naman."

"How about Lander?"

"He's fine. He got shot but he is fine."

Tumango-tango ito at naglakad palapit sa higaan ni Lander. Napailing-iling ito ng
makita nang malapitan ang kasintahan.

"What?" Nagtatakang tanong niya.

"Akala ko hindi ko makikita si Lander na binubuwis ang sariling buhay para sa isang
babae. Sabi niya noon, wala siyang babaeng mamahalin. Only to find out, sinabi pala
niya iyon dahil may mahal na siya noon pa."

Napamaang siya kay Hellion. Nagtataka siya kung bakit alam nito ang mga bagay na
iyon tungkol kay Lander.

"Paano mo nalaman ang mga yon?" Kunot ang nuo na tanong niya. "A-Anong... S-Sino ka
ba?"

Hellion smiled. "Hindi mo naman siguro inisip na Hellion ang tunay kong pangalan,
'di'ba? At saka, I’m just a volunteering to work in the agency. I ought to have a
code name."

Her curiosity kicked in. "So, anong pangalan mo?"

Hellion grinned and offered his hand at her. "Shun Kim at your service, Miss
Sugon."

"Shun Kim?" Gagad niya. "Are you related to Lander?"

His grinned widen. "I’m one of his many friends."

Naguguluhan pa rin siya nang tanggapin ang pakikipagkamay nito.

"Kaibigan ka niya tapos hindi mo man lang sinabi sa akin?" Medyo naiinis na sabi
niya.

"Hindi tayo close. By the way, tell Lander i said ‘get well soon’." Nakangiting
wika nito at lumabas ng ICU.

Nakatanga pa rin siya sa nilabasan nitong pinto. Kilala ni Lander si Hellion na ang
tunay palang pangalan ay Shun Kim? What the fuck! At hindi sila close para sabihin
nito ang tunay na pangalan samantalang pinagkatiwalaan niya ito. Letse! Hindi pala
close, hah!

Kainis! Akala ko pa naman matino ang partner ko. ‘Yon pala ay hindi.
Naiinis pa rin siya kahit nakalipas na ang ilang minuto. Nawala lang ang inis na
nararamdaman niya ng marinig niya ang pabulong at mahinang boses ni Lander.

“Vienna...” tawag nito sa pangalan niya.

Her eyes widen. “Gising ka na.”

A/N: Last update ko for this week. Sorry, five chapters lang. Hehe. Hindi na kaya
ni brain kasi si Virgo nakikigulo rin. Haha. Hope you enjoy reading - C.C.

=================

CHAPTER 21

CHAPTER 21

NAPAIGIK si Lander nang maramdamang sumakit ang likod niya nang sinubukan niyang
bumangon. Vienna pushed him back to bed causing the pain to double.

“Fuck!” Pinukol niya ito nang masamang tingin. “That hurts, sweetheart.”

Napangiwi si Vienna. “Sorry.” Ginawaran siya nito ng halik sa nuo. “Just rest,
okay? Hindi ka pa puwedeng mag gagagalaw. Ino-operahan ka palang. Try not to move,
Lander.”

He grimaced in pain. “Trust me, I’m trying.”

Sinuklay nito ang buhok niya. “Humiga ka lang diyan, okay? Tatawagin ko ang Doctor
para sabihing gising ka na.”

Tumango siya at hinayaan ang dalaga na lumabas ng silid kahit ang gusto niyang
gawin ay yakapin siya nito ng mahigpit. He wanted to feel her body next to his.

Nagsisinungaling siya kung sasabihin niyang hindi siya natakot nang maramdaman niya
ang bala na tumama sa likod niya. Takot na takot siya na baka mamatay siya at
makahanap nang iba si Vienna. Baka minulto niya ang lalaki kung nagkataon. Pero mas
natakot siya na si Vienna ang tamaan ng bala. Natakot siya na mawala ito sa kanya.
Masyado niyang mahal si Vienna.
Pagkalipas ng ilang minuto, bumalik ang kasintahan niya at may kasama itong lalaki
na hinuha niya ay ang Doctor. Biglang sumama ang pakiramdam niya ng makita niya
kung paano tingnan ng Doctor si Vienna.

Lander felt smug when Vienna went to his side and kissed him.

“Magiging okay ka na.” Anito na puno nang pamamahal na ngumiti at kaagad na gumaan
ang pakiramdam niya.

“My back hurts.” He gave Vienna a puppy dog face. Wala siyang pakialam kung may
Doctor sa harapan nila. Ipapakita niya sa doctor na ito na pag-aari niya si Vienna.

“You’ll be fine.” Hinaplos ni Vienna ang pisngi niya. “Masakit lang talaga ‘yan
kasi ino-operahan ka palang. Huwag kang maysadong maggagagalaw.”

The irritating doctor interjects. “Tama ang sinabi ni Miss Sugon. Kailangan hindi
ka maggagagalaw para madaling gumaling ang sugat mo.”

Ngumiti siya ng pilit. “Basta ba narito ang girlfriend ko sa aking tabi, madaling
gagaling ang sugat ko.” Diniinan niya ang salitang girlfriend at tumalim ang mga
mata niya habang nakatingin dito.

Mukhang nakuha naman nito ang gusto niyang iparating dahil nagbaba ito ng tingin at
hindi na tumingin pa kay Vienna habang tsini-Check-up siya.

Nang makaalis ang Doctor, tinampal siya sa balikat ni Vienna.

“I saw that, Lander.” Anito na nakataas ang isang kilay. “Hindi ‘yon nakakatuwa.”

Napasimangot siya. “Kasi naman e. Kung makatingin sa’yo halatang may gusto.
Syempre, bilang boyfriend mo, may karapatan akong magselos. Akin ka lang e. Mula
nang sagutin mo ako, tinanggalan mo na ang lahat ng kalalakihan nang karapatan na
magkagusto sa’yo.”

Napailing-iling nalang ito na napapangiti. “Ikaw talagang lalaki ka, napakaseloso.

Buti nalang hindi ka masyadong possessive, no? Kaunti lang.”

Ngumisi siya. “Hindi lalabas ang pagiging possessive ko kung walang magti-trigger.
Pero subukan lang nila na hawakan ka, talagang babarilin ko sila.”

Nanunudyo ang ngiti nito. “Asus, hindi mo nga yata kayang bumaril nang tao e.”

He rolled his eyes. “I wasn’t trained to kill, Vienna. Hindi ako ganoon.”
“Alam ko, kaya nga mahal na mahal kita kasi hindi mo kayang manakit ng tao
physically.”

Sumeryuso ang mukha niya at tumitig sa mga mata ni Vienna. “But I want to murder
them for hurting you, Vienna. Pakiramdam ko wala akong kuwenta kasi hinayaan ko
silang gawin ‘yon sa’yo. Kung nakakasiguro lang ako na hindi ka na nilala sasaktan
kapag pinermahan ko ang papeles na iyon gagawin ko pero alam kong papatayin din
naman nila ta’yo. I’m so sorry for letting them beat you up.”

“Okay lang ako. Minor bruises compare to yours.” Umupo si Vienna sa gilid ng kama
at yumakap sa kanya. “Sinalo mo ang bala para sa’kin, Lander. Kaya huwag mong
iisipin na wala kang kuwenta. Because what you did was more than enough. Sobra-
sobra na. You risk your life to save mine, para sa akin, ako ang walang kuwenta
kasi hindi kita na protektahan katulad nang pangako ko.”

Napailing-iling siya. “You protected me, Vienna, for as long as you can possibly
protect me. Sapat na sa akin ‘yon. And please, let’s not dwell on what happened in
the past, ang mahalaga, buhay ako, buhay ka at dapat ‘yong ikasaya.”

Vienna giggled. “Yeah. Let’s celebrate.”

“Hmm-mm.” He kissed her temple. “Kapag nakalabas ako nang Hospital magsi-celebrate
tayo. Sisiguraduhin kong hindi ka na makakalakad pagkatapos nating mag celebrate.”

Mahinang napatawa si Vienna, her eyes twinkled in delight. “Iba naman iyang
celebration na nasa isip mo, e.”

Lander chuckled. “Iba nga. My celebration involves moans and a lot of moaning.”

Vienna just chuckled. “Bago ka makapag-celebrate, pagaling ka muna.  Promise, may

premyo ka sa akin kapag gumaling ka nang mabilis.”

“Talaga?” Nanlaki ang mga mata niya. His eyes were sporting excitement. “Ano naman
‘yon?”

“Secret. Abangan mo nalang.”

Kung may record man sa pinaka madaling pasyente na gumaling pagkataps barilin,
tatalunin niya iyon. Excited na siya para sa premyo niya. Yes!

AFTER five days, nakalabas na si Lander sa Hospital. His siblings visit him in the
Hospital often. Vienna gets along well with his twin and little sister. Nakakagaan
sa pakiramdam na nagbibiruan ang mga ito at mabuti ang pakikitungo ni Lance kay
Vienna.

Lance hated Vienna even though he encouraged him to give her a chance. Lance, his
twin, is very weird.

Dahan-dahan ang paglalakad niya palabas ng Hospital, nasa tabi niya si Vienna at
inaalalayan siya sa paglalakad. Nauna nang umuwi ang mga kapatid niya. Medyo
makirot pa ang likod niya habang naglalakad, but he'll survive. Gusto na niyang
umuwi. Gusto na niyang ma solo si Vienna.

Nang makapasok siya sa kaniyang Audi na sasakyan, napatingin siya sa driver's seat
kung saan naroon si Vienna at hawak ang monabela. This is the first time that a
woman will drive him. And he's cool with it.

"Saan mo naman ako dadalhin?" Tanong niya nang pausarin nito ang sasakyan.

Vienna shrugged. Ang mga mata nito ay nakatutok sa kalsada. "Sa bahay mo saan pa
ba? Magpapahinga ka ro'n."

Nagsalubong ang kilay niya. "Magpapahinga na naman?" Napasimangot siya. "Vienna

naman e!" Naiinis na aniya. "Nasaan na ang premyo ko?"

She chuckled and rolled her eyes. "Magaling ka na ba? As far as i can remember,
'yong sugat mo sa likod hindi pa naghihilum. Kaya nga ‘di’ba sabi ng doctor bawal
kang magbubuhat nang mabibigat na and that includes sex."

Napangisi siya ng maintindihan niya ang sinasabi nito. "So you mean to say, sex ang
premyo ko? Nice." He wiggles his eyebrows. "I’m excited."

Pinukol siya nito ng masamang tingin at ibinalik din ang atensiyon sa daan. "No sex
until I’m sure that your wound is perfectly healed."

Bagsak ang balikat niya sa narinig. "Argh! I hate you, wound."

Tinawanan lang siya ni Vienna. "Gagaling na ‘yan basta huwag lang matigas ang ulo."

"Whatever." He said grumpily.

Badtrip siya hanggang sa makarating sila sa kaniyang bahay.

Shockingly, malinis amg bahay niya nang makapasok sila. Lalo na ang silid niya na
inaasahan niyang may mga salamin pang nagkalat dahil sa nabasag na sliding glass
door sa teresa niya. But no, his room is very neat. Naroon na rin ang maleta kung
saan nakalagay ang mga gamit ni Vienna. The last time he remembered it, ang
maletang iyon ni Vienna ay nasa private chamber niya.

Wow.

Maayos na ang sliding glass door. Malinis ang lahat ng parte nang bahay. Parang
walang nangyari.

"Surprise." Nakangiting wika ni Vienna nang pumasok sa silid dala ang mga gamit
niya na dinala ng mga ito sa Hospital.

"Sinong salarin sa pagpapaayos ng sliding glass door ng terrace ko?" Pabiro niyang
tanong habang may malapad na ngiti sa mga labi.

Vienna smiled sweetly at him. "Your friends, of course. Namely Calyx, Cali and
Shun." Biglang naglaho ang ngiti sa mga labi ng kasintahan niya. "Speaking of Shun,
nakakairita ang lalaking iyon. Hindi man lang nagsabi ng totoo na kaibigan ka pala
niya. Argh!"

“You know Shun Kim?” Naguguluhang kumunot ang nuo niya. "Anong hindi nagsabi?"

Humarap sa kanya si Vienna pagkatapos nitong ibalik ang mga damit niya sa closet.
"Hindi ba kilala mo si Hellion?"

"Hindi ko siya kilala at ayoko siyang kilalahanin. He just check perimeters, that’s
all." Naiiritang sagot niya. "At ano naman ang kinalaman ng lalaking 'yon?"

Vienna sighed. "Si Hellion at si Shun Kim na kaibigan mo ay iisa lang. Nalaman ko
lang 'yon nuong dinala ka sa Hospital nung mabaril ka. Binisita ka niya at
pinapasabi niyang ‘get well soon’."

Napanganga siya sa balitang iyon. No fucking way! "Ang gago na 'yon." Aniya at
kinuha ang cell phone na nasa bulsa nang pantalon niya at tinawagan ang sekretarya
niya.

"Stephanie, pakikuha ng folder na nasa kanang bahagi nang mesa ko. Titolo yan ng
lupa. Ipadala mo rito sa bahay ko at ipapakain ko yan kay Shun Kim." Sabi niya sa
nasa kabilang linya nang sagutin nito ang tawag.

"Ho?" Halatang nagulat si Stephanie sa sinabi niya.

"Send it to my home immediately. Bye." He ended the call and looked at Vienna who's
frowning at him.

"Anong nakain mo? Badtrip ka rin kay Shun Kim?"

"You have no idea." Nanggigigil sa inis na sagot niya.

NAGUGULUHAN man si Vienna sa iritasyon na nakapinta sa mukha ni Lander, hindi na

siya nagtanong. Kung ano man ang kinaiinisan nito kay Shun Kim, sa kanya na 'yon at
labas na siya roon kaya hindi siya nagtanong.

Inayos niya ang higaan ni Lander at tinapik-tapik ang unan. "Come here. Mahiga ka
na. You need to rest."

Lander sighed and looked at her with puppy dog eye. "Ayoko pang mahiga. Let’s go to
the backyard. May duyan ako roon. Doon tayo, please?"

Ang lambing nang boses nito at syempre pa, walang nagawa ang marupok niyang puso
kundi ang pumayag na sa duyan sila magpahinga.

Inalalayan niya si Lander habang naglalakad sila patungong likod-bahay. Nang

makarating sila sa duyan, si Lander muna ang sumakay saka siya.

"The weather is nice today." Ani Lander habang nakahiga sa duyan, naka higa siya sa
tabi nito.

"Yeah." Sang-ayon niya. "Ang aliwalas ng kalangitan."

"Oo nga." Lander closed his eyes. "Vienna?"

"Hmm?"

"Do you want me to be your husband?"

Sumikdo ang puso niya sa narinig. Is he insinuating something? "Hindi mo naman

kailangan sundin ang sinabi ni Daddy na pakasalan mo ako—"

"Yes or no lang ang sagot sa tanong ko, Vienna." Nagmulat ito ng mata at bumaling
sa kanya. "Is it a yes or a no?"

Napatitig siya kay Lander. Hindi na kailangang pag-isipan pa ang sagot sa tanong
nito. "Yes."

Lander smiled. It was the kind of smile that melted her insides. God!
"Good answer." Pinagsiklop nito ang kamay nila. "I love you, Vienna. I'll risk my
life for you anytime."

That made her heart swoon. "I love you, Lander. So much."

Pinisil nito ang kamay niya at pumikit na naman ang mga mata nito. "Sana ganito
nalang tayo palagi, no? Pero alam kong hindi mo iiwan ang pagiging agent mo at
magkakaroon ka nang mga misyon na kailangan mong pumunta sa ibang bansa. I'll worry
of course, pero kailangan kong sanayin ang sarili ko at pagkatiwalaan ka na hindi
mo ipapahamak ang sarili mo."

Alam niya ang pakiramdam na mag-alala para sa kaligtasan ng minamahal mo. At ayaw
niyang maramdaman iyon ni Lander. Siguro naman sapat na ang serbisyo na ibinigay
niya sa gobyerno.

Pinisil niya ang kamay nito. "Everything will be fine, Lander."

"I know." He squeezed back her hand. "Magiging maayos ang lahat kasi narito ka sa
tabi ko. Just don’t leave my side and everything will be fine."

"I won’t." Aniya. "I promise."

"That’s good to hear, my sweet."

NAKAUPO si Vienna sa sala ng bahay ni Lander habang nakaharap sa laptop niya.

Kausap niya ang kaniyang ama sa Skype. Natutulog si Lander sa mahabang sofa
samantalang nakaupo siya sa pang-isahang sofa.

"Are you sure about this, Vienna?" Paninigurado ng kaniyang ama.

Tumango siya. "Yes, dad. I want a peaceful life."

Napatango-tango ang ama. May sinusupil itong ngiti sa mga labi. "Did he ask you to
marry him? Or, are you pregnant?"

Vienna rolled her eyes. "Dad, huwag kang excited."

Tumawa nang mahina ang ama. "What? Since you are a woman, the agency will only
allow you to leave if you are pregnant. Will, are you?"

"No, I’m not." Napasimangot siya. "Can’t you pull some strings for me?"
"Sorry, sweetie.” His father has this apologetic look on his face. “A rule is a
rule. Get pregnant first so you'll have a valid reason of leaving."

Vienna sighed and looked at Lander who's peacefully sleeping on the long sofa.
"Magpapabuntis muna ako bago ako hayaang makaalis sa agency? So be it then."

Vienna closed her laptop and walk to Lander's side. Pinakatitigan niya ang
kasintahan.

Buntis pala, ha? Maghintay kalang, Daddy.

Lumuhod siya sa sahig at binuksan ang pantalon ni Lander, pagkatapos ay inilabas

niya ang pagkalalaki nito.

Napalunok si Vienna habang nakatitig sa pagkalalaki ng kasintahan. She then dipped

her head and then let his manhood penetrate her mouth. 

A/N: Sana magustuhan niyo, Hehe.

=================

CHAPTER 23

CHAPTER 23

NAGISING si Vienna na wala si Lander sa tabi niya. Nag-iwan lang ito nang sulat na
pumasok daw ito sa opisina dahil marami na itong absent at napabayaan na nito ang
trabaho. Naghilum na ang sugat si Lander sa likod kaya bumalik na ito sa trabaho.

Vienna understands so she didn’t bother him the whole day.

Kaya naman ang ginawa niya, dahil wala naman siyang gagawin, she clean the whole
house. Vienna even cleaned the back and front yard. Pinalitan niya ang mga kurtina,
iniba niya ang ayos ng ilang furniture’s, pati na rin ang mga silid, dinesinyo niya
sa gusto niyang ayos.

Bandang hapon na siya natapos. After that, she cooked herself lunch and ate. Ayaw
niyang isturbuhin si Lander kaya hindi niya tinawagan ang kasintahan. Nilibang niya
ang sarili para hindi ma-bore hanggang sa umuwi si Lander.

But Lander didn’t go home. Sa halip, si Shun Kim o mas kilala niya sa tawag na
Hellion ang dumating sa bahay ni Lander. May dala itong kulay pulang rosas at halos
hindi maipinta ang mukha nito.

“Anong ginagawa mo rito?” Tanong niya ng pagbuksan niya ito ng pinto.

Hellion grimaced in disdain. “Flowers for you.”

Nagsalubong ang kilay niya. “I’m taken.”

“Trust me, hindi kita type.” Hindi maipinta ang mukha nito. “Galing ‘to kay
Lander.”

Inirapan niya ang lalaki at kinuha ang bulaklak na hawak nito. There’s a message
for her. Nang basahin niya iyon, nagtaka siya.

Hey, my sweet. Sumakay ka sa kotse ni Shun. Trust him. I love you. – Lander S.

‘Yon ang laman ng mensahe nito para sa kanya. Ano naman kaya itong pakulo ni
Lander?

Bumuga siya ng hanging at lumabas ng bahay pagkatapos iyong i-lock. Sumakay siya sa
Hammer na sasakyan ni Hellion at pinagmaneho siya nito patungo sa isang ...
boutique? What the heck?

“Anong gagawin natin dito?” Naguguluhang tanong niya kay Hellion.

“Pumasok ka nalang, Light.” Anitong naiirita at nauna nang pumasok sa nasabing

boutique.

Nang makapasok sila, kaagad na sinalubong sila ng isang sales lady. “What do you
need, Sir?”

Hellion looked at her and looked back at the sales lady. “Her size, sexy dress that
can give a man a huge boner and it should be in color red.”

Nakangiwing ngumiti ang sales lady. “T-This way, ma’am.”

Pinukol muna niya ng masamang tingin si Shun bago sumunod sa sales lady patungo sa
rack kung saan puro mga pulang damit ang naroon. Nagtataka pa rin siya kung bakit
siya nasa loob ng isang boutique but Lander said trust, Shun, at iyon ang gagawin
niya. Hindi siya ipapahamak ng kasintahan.
And then her eyes settled on the red halter dress. Suot iyon ng isang mannequin
kaya alam niyang may kamahalan iyon.

Pero iyon ang gusto niya kaya iyon ang itinuro niya. “I want that one.”

“Great. Now, pick a shoes or whatever you woman call that high shoes thingy.”
Parang nagmamadaling sabi ni Hellion. “Pumili ka na at babayaran ko.”

Akala niya nagsisinungaling lang si Hellion pero ito talaga ang nagbayad sa damit
na napili niya. Wala siyang choice kundi pumili ng stiletto na babagay sa damit
niya. Baka sakmalin nalang siya nito bigla. Nakikita niyang masama ang mood ng
binata.

Naguguluhan pa rin siya habang sinusuot ang damit. Saan ba kasi sila pupunta? Ano
ba ang pakulo mo, Lander?

Pagkalabas niya sa fitting room, suot na niya ang red halter dress at red stiletto.

Hellion looked at her from head to toe. “You clean up well.”

Itinirik niya ang mga mata. “Saan ba talaga tayo pupunta?”

Hellion shrugged. “Secret. Come on.”

Lumabas sila sa boutique at sumakay na naman sila sa sasakyan nito. Couple of

minutes later, they stop on a salon.

Vienna looked at Hellion dryly. “Really?”

“It’s an order.” Binuksan nito ang driver’s seat. “Get out of the car.” Anito sa
kanya bago lumabas ng sasakyan.

Naiiling na lumabas siya ng sasakyan at napakahirap kasi napakataas ng sasakyan

nito at naka stiletto siya. Peste!

Sabay silang pumasok ni Hellion sa loob ng salon. Kaagad silang sinalubong ng isang
bakla.

“Ano ang sa inyo, Sir?” Maarteng tanong ng bakla sa kanila.

Hellion looked at her face. “Make up.”

“Anong klaseng make-up?” Tanong ng bakla. “Anong klaseng event ang dadaluhan niyo?”

“Ahm—”

Hellion interjects. “Make up that says I’m getting married tonight. Magagawa niyo
ba o hindi?”

Gay being gay, he commented. “’Di’ba bawal magpakasal kapag pula ang damit? Parang
hindi raw ‘yon maganda.”

Irritation filled Hellion’s face. “I’m half Japanese and our wedding gown is color
red. It’s a sign of good luck.” Pagkasabi niyon tumalikod ito at naglakas patungo
sa pinto ng salon. “Hihintayin kita sa sasakyan.” Sabi nito bago tuluyang
makalabas.

“Ang taray naman ng kasama niyo, ma’am.” Komento ng bakla.

Nginitian lang niya ito at hinayaan na make-up-pan siya.

Laking pasasalamat niya ng matapos siyang make-up-pan ng bakla. And to her

surprise, nagbabayad na sa counter si Hellion ng bumaling siya patungo sa cashier
para sana magtanong kung magkano ang babayaran niya.

“Come on.” Ani Hellion na naglalakad na patungo sa pintuan. “Let’s go.”

Who would have thought that Hellion is so freaking bossy?

NAGSALUBONG ang kilay ni Vienna ng huminto ang sasakyan ni Hellion sa Sudalga Pier.
Nakadaong doon ang cruise ship ng hilaw niyang kapatid.

“Anong ginagawa natin dito?” Naguguluhang tanong niya kay Hellion.

He just shrugged. “Good luck.” Pagkasabi niyon ay patakbo itong pumasok sa loob ng
cruise ship at iniwan siyang naguguluhan.

Vienna walked towards the entrance. Naririnig niya ang pagtama ng alon sa barko at
para iyong musika. Nakangiti siyang naglakad papasok sa cruise ship at biglang
naglaho ang ngiting iton ng may makakita ng red carpet na puno ng nagkalat na red
rose petals.

The lights in the hall way are very bright at mayroon siyang naririnig na malamyos
na musika. Bumalik ang ngiti sa mga labi niya. Halos maglupasay sa kilig ang puso
niya. Isang tingin palang sa paligid niya, alam niyang si Lander ang may kagagawan
nito.
Maliban sa red carpet, mayroon pang mga red tulips and roses na nakatahi yata sa
gilid ng red carpet para mag mukha iyong daanan ng isang prinsesa. It looks breath
taking. Para sa isang babaeng gustong-gusto ang kulay pula, parang nasa dreamland
siya.

Tinahak niya ang daan na binabaybay ng red carpet at napahikbi siya ng makarating
sa dulo no’n.

“Really, Lander?” Humihikbing tanong niya. “You shocked me you moron.”

Lander just smiled at her. Nakatayo ito sa gilid ng isang altar na apat na metro
ang layo sa kanya. Walang mga upuan. Nakatayo lang ang kakambal at kapatid ni
Lander. Naroon din ang sekretarya nito at syempre pa ang mga kaibigan nito na
bilang lang ang kilala niya. At oo, naroon din ang hilaw niyang kapatid at si
Hellion.

Lahat ng tao roon ay naka-kulay red na damit. Pati ang altar ay napapalibutan ng
kulay red at gold na tela. Napakaganda niyon sa mga mata niya. Even Lander is
wearing a red and black tuxedo! Her favorite color. Damn! This man knew how to make
her say I do.

“Sorry.” Nakangiting tugon ni Lander habang nakatingin sa kanya. “Kung sinabi ko

sa’yo, hindi na ‘to surprise.”

“You surprise me, all right.” Umiiyak pa ring aniya.

“That’s the plan.”

“Moron.”

“Beautiful.”

Napailing-iling nalang siya sa tugon nito. This man can make her heart die in so
much love in happiness.

Umawang ang labi niya at hindi siya makapaniwala ng makita niya ang kaniyang Daddy
at Mommy na magkasamang naglalakad palapit sa kanya. May ngiti sa mga labi ng mga
ito at halatang masaya ang mga ito para sa kanya.

When her parents reached her, hinawakan siya ng mga magulang niya sa magkabilang
braso.

“Kailan ka pa rito, Daddy?” Tanong niya sa ama habang hindi parin mapatid ang mga
luha niya.
“Lander called me two nights ago. Kaya naman nakarating ako para sa kasal niyo.”

Lander had been planning this for days? Bakit hindi man lang niya nahalata?

Binalingan niya ang kaniyang ina. Walang emosyon ang mga mata niya. “Anong ginagawa
niyo rito?”

“I know what I did was wrong, pero hindi ko na mababago iyon. I’m sorry, Vienna.
Alam kong makapal ang mukha ko para um-attend sa kasal mo pero gusto kong kahit
papaano, maging parte naman ako sa espesyal na araw mo. Kahit ngayon lang. Pangako,
aalis din ako pagkatapos.”

Vienna felt her heart tightened for her mother. Kahit anong tanggi ang gawin niya,
hindi niya maikakaila na kahit iniwan sila ng kaniyang ina, mahal pa rin niya ito.

Nagbaba siya ng tingin. “Stay, mother.” Kinagat niya ang pang-ibabang labi para
pigilan ang mga luha niya. “I want you to stay for my wedding.” Aniya at ibinalik
ang tingin dito.

Her mother’s eyes watered. “Thank you.” Niyakap siya nito at hinalikan sa pisngi.
“Maraming salamat, Vienna.”

 Tumango siya at tumingin kay Lander na naghihintay sa kaniya sa altar habang may
matamis na ngiti sa mga labi. She smiled back at the man she loves.

Nang mag-umpisa siyang maglakad palapit dito, a beautiful song filled the air.

Girl, I’ve been searching so long in this world

Trying to find someone who could be

What my picture of love was to me

Then you came along

When I saw you I knew you were the one

The love that I’d been dreaming of...

 
‘Cause I’ve been waiting for you

All my life for somebody who

Makes me feel the way I feel when I’m with you baby

Have you been waiting too?

‘Cause I’ve been waiting for you...

Nakarating na siya sa harapan ni Lander at ibinigay na ng daddy niya ang kamay niya
sa binata.

“Take good care of my daughter, Lander Storm.” Ani ng ama niya.

“I will, Sir.”

Her father smiled. “It’s dad, Lander. Call me dad.”

Bumakas ang kaligayahan sa mga mata ng binata pero may kalungkutang kumislap sa mga
mata na agad din naming naglaho. Maybe he missed his parents.

“Mahalin mo ang anak ko, Lander.” Ani naman ng ina niya bago siya iniwan ng mga ito
sa harap ng altar.

Kanina pa huminto ang mga luha niya kaya naman nakangiti na siya ngayon habang
magkahawak kamay sila ni Lander.

“Kasal talaga, Lander? Hindi ka man lang muna nag-propose?” Tanong niya at
nagtawanan ang dumalo sa seremonyang iyon.

“Man, that’s sick! Mag-propose ka muna.” Sigaw ng hilaw niyang kapatid na itinaas
pa ang hawak nitong isang bote ng whiskey.

Lander flipped off Cali na tinawanan lang ng huli.

Kapagkuwan ay hinaplos ni Lander ang pisngi niya. “I already did, remember? Sa may
duyan.”

Natatawang napailing-iling siya. “Akala ko nagtatanong ka lang.”

“I was asking if you want me to be your husband and you said yes. I don’t think I
need to propose anymore. Sapat na sa akin ang sagot mo, baka magbago pa isip mo.”
Nakangiting wika nito. “Pero para sa’yo,” bigla itong lumuhod na ikinasinghap niya.

“Lander!”

“Will you marry me, Vienna?” Lander asked then put a ring with a ruby stone in her
finger. “Say yes, para makasal na tayo, para maging akin ka na talaga.”

Kinagat niya ang pang-ibabang labi para pigilang tumili sa sobrang saya na
nararamdaman. “Yes, Lander. I will marry you.”

“Good answer, my sweet.” Tumayo ito at iginiya siya paharap sa altar.

Humarap silang dalawa sa lalaking nakabarong. Hindi ito mukhang pari and she is
right.

“I’m Judge Cardenas at narito ako para ikasal kayo.” Sabi ng lalaki na nasa harapan
nila at nag-umpisa na ang seremonya.

“Lander Storm, do you take Vienna Sugon to be your lawfully wedded wife?”

“Yes.” Sagot ni Lander habang buong pagmamahal na nakangiti sa kanya.

“Vienna Sugon, do you take Lander Storm to be your lawfully wedded husband?”

“Yes.” Sagot niya.

Ngumiti ang judge at may iniabot sa kanilang singsing. “Say your vows to each
other.”

May exchanging of vows ba kapag kinakasal sa huwes? Parang wala naman. Mukhang
napansin ng Judge ang ekspresyon ng mukha niya.

“Mr. Lander requested for you two to share vows like a church wedding.” Paliwanang
ng huwes.

Napatango-tango siya.

Si Lander ang naunang isinuot ang singsing sa daliri niya. “I requested a sharing
of vows, pero hindi ko alam ang sasabihin ko. May kodigo ako rito pero ayokong mag-
kodigo ngayon. I want it to come from my heart.” He smiled lovingly at her. “I hate
the color red, dahil pinapaalala ng kulay na iyon ang pagkawala nang mga magulang
ko. I saw their blood scattered on the pavement. Sinubukan kong dalhin sila sa
Hospital pero wala na. Tanging ang pulang dugo nalang nila ang naiwan sa damit ko.
Since then, ayoko nang makakita ng kahit na anong pulang bagay. I’m scared of that
color. And then you came, the lady in red dress. I call you that kasi nuong una
kitang makita, you’re wearing a red dress while it’s raining cats and dogs and I
was like, what the hell? Yet I find you beautiful, breathtaking and in that moment,
you captured not just my heart but all of me. It was just months after my
graduation and months after my parent’s death. Naiinis ako sa’yo noon actually, ang
hilig mo sa kulay pulang damit kaya hindi ako maka-porma. Kasi para sa akin isang
warning sign ang kulay na iyan. But then again, you can’t win a war against your
heart; I fell for you, hard and fast. Wala akong pakialam kung pinturahan mo pa ang
katawan mo ng kulay pulang pintura, ang mahalaga kasama kita.

“And when we made love that night, I fell harder. You offered a relationship.
Nangako kang hindi mo ako iiwan. Sabi mo gusto mo akong makasama at iyon din ang
gusto ko. Pero iniwan mo ako, nagalit at nasaktan ako ng sobra. You gave me another
reason to hate the color red. Pinapaala kasi ng kulay na iyon ang pagkawala nang
mga mahal ko sa buhay at ang pag-iwan mo.”

Huminga ito ng malalim. “But you came back and we settled our feelings for each
other. Alam kong in denial ako at ayokong aminin na mahal pa rin kita, pero ngayon,
habang nakatayo ako sa harapan mo, kayang-kaya ko na iyong ipagsigawan sa buong
mundo. Mahal na mahal kita Vienna at isa lang ang maipapangako ko, iyon ay ang
hindi ako magsasawang mahalin ka habang nabubuhay ako sa mundong ito.”

Vienna is crying again. Panay ang hikbi niya sa mga sinabi ni Lander. Kainis naman
e. Hindi niya alam na ganoon pala ang disgusto ni Lander sa kulay na pula. But he
loved her anyway kahit na ayaw nito. He must have been horrified to see her blood
on his hand when she got shot. God! Lander really loved her so much and she’s so
lucky to have him.

Kinuha niya ang singsing at humanga siya sa disenyo niyon. May mga maliliit na
pulang bato na nakabaon sa singing. Wow. Ang ganda. Pareho sila ng disenyo ng
singsing ni Lander.

Tumikhim siya at isinuot ang singsing sa daliri ni Lander. “My vow, huh? Well, I’m
not prepared because you shock me here.”

Lander chuckled. “It’s okay. Sabihin mo lang ang gusto mong sabihin sa’kin. Just
like what I did.”

“Ang gustong kong sabihin sa’yo?” Lander nodded and she continued. “Well, first of
all, I didn’t mean to hurt you. Naipaliwang ko na sayo ang dahilan nang pag-alis
ko.”

“And I understand.”

“Thank you.” She took a deep breath. “Second, I just want to say thank you for
giving me a chance to be with you and for loving me again. Wala akong pakialam kong
pakipot ka o denial king, may karapatan ka naman kasing maging ganoon kasi sinaktan
kita at naiintindihan ko ‘yon. Nagpapasalamat ako at minahal mo akong muli. Sapat
na sa akin ‘yon. Wala na akong mahihiling pa sa diyos.”
“Lander, ang maipapangako ko lang sa’yo ay ang hindi kita iiwan kahit ano pa man
ang mangyari. Hindi ako aalis sa tabi mo. Mananatili ako sa iyong tabi at mamahalin
ka hanggang sa kunin ako ng diyos. Pero kahit mawala na ako, makaasa kang nariyan
pa rin ako sa tabi mo at nagmamahal ng lubos sa’yo. I love you so much, Lander. I
can’t live without you.”

“Me too, my sweet. Me too.”

Lumapat ang labi ni Lander sa mga labi niya at napapikit siya sa masarap na
sensasyong dulot niyon.

“And I pronounce you man and wife.” Natatawang sabi ng Judge. “You may now kiss the
bride.”

Maraming nagpalakpakan at naghiyawan pero wala silang pakialam. Patuloy na

naghalikan silang dalawa. Their heart is filled with so much love for each other.
Hindi man pang-fairytale ang love story nila ni Lander, nasisiguro naman niyang ito
ang kaniyang prince charming at siya lang ang nag-iisang prinsesa sa buhay nito. At
naniniwala siyang they will live happily ever after.

-THE END???? HAHAHAHA

=================

EPILOGUE

EPILOGUE

NAKANGITI si Vienna habang pinapalibot ang tingin sa Vienna's Collection Boutique.

Halos kalahati ng damit na naka-display ay gawa niya, ang kalahati naman ay binili
niya sa mga kilalang designer sa New York at Paris.

Paunti-unti, nakikilala na ang boutique niya. Ang palagi niyang costumer ay mga
sikat na celebrity at models. Her business is doing good ... more than good
actually. Nakatulong din sa kanya ang pagiging konektado niya kay Lander Storm, ang
isa sa mga sought after bachelor noon na ngayon ay asawa na niya.

Ni sa panaginip, hindi niya akalain na makakapagpatayo siya ng sariling boutique.

Wala naman kasi ito sa isip niya noon. Pero nang sa wakas ay pakawalan siya ng
ahensiya na pinagta-trabahuan niya, wala siyang magawa sa buhay. Doon niya naisip
na magpatayo ng sariling botique.

Ginamit niya ang pera na binayad sa kaniya ng agency sa bawat tagumpay na misyon na
nagawa niya. And the agency paid high.

Lumapit siya kay Monique, ang pinagkakatiwalaan niyang cashier. "Kumusta ang sales
natin sa buwang ‘to?"

Monique smile widely. "Super doing well, Miss Vienna. Ang laki ng sales natin
ngayon lalo na sa mga gowns na gawa niyo. Halos lahat po ng celebrity na dumalo sa
Star Circle Ball ay sa atin kumuha."

She grinned happily and clapped her hands. "That’s great. Sana magtuloy-tuloy 'to."

"It will, Miss Vienna." Nakangiting wika ni Monique.

Sasagot sana siya nang tumunog ang bell ng pintuan. Ibig sabihin, may costumer
sila. Pero nang tumingin siya sa pinto, sinalubong ang tingin niya ng kulay asul na
mga mata ni Levin.

"Baby." She opened her arms for a hug. "Come here."

Levin smiled. "Mommy!" Tumakbo ito palapit sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. "I
miss you, mommy." Paglalambing nito.

Hinigpitan niya ang yakap sa limang taong gulang niyang anak. "I miss you too,
baby. How's your camping trip?”

Nag-camping ang mga ito kasama si Train at ang anak nitong si Trek. They were
camping for the weekend. Mag-isa lang siya sa bahay nila kaya naman miss na miss na
niya ang ito at syempre ang asawa niya.

Levin grinned. "It was so fun, mom! Super fun! Waaaahh!" Kumawala ito sa
pagkakayakap sa kanya at umikot-umikot.

Natatawang pinigilan niya ito. "Baby, stop twirling. Baka mahilo ka." Saway niya sa
anak. "Anyway, where's your daddy?"

As if on cue, bumukas ang pinto ng boutique at pumasok doon ang asawa niya na
nakangiti ng malapad.

"Hello, my sweet." Hinalikan siya nito sa mga labi ng makalapit sa kanya. "How's
your weekend?"
Sumimangot siya. "Boring. Wala kayo e."

Lander smiled and hugged her tight. "Our weekend was fantastic, unlike yours."
Tudyo nito at pinanggigilan ang tungki ng ilong niya. "Pero na miss ka namin ni
Levin. But it was fun."

"Daddy!" Levin gleefully shouted. "Buhatin mo ako."

Umuklo naman si Lander at binuhat ang anak nila. Nang magpantay na ang mukha nila
ni Levine, hinalikan siya sa pisngi ng kaniyang anak.

"I love you, mommy and i miss you. Next time, sama ka na sa amin, please?" He gave
her a puppy dog face.

Hinalikan niya ang tungki ng ilong nito. "I will, baby. Pero bonding time mo 'yan
with daddy ‘di’ba? Hindi puwedeng sumama si mommy kasi alone time niyo yan ni
daddy."

Umaktong nagtatampo si Levin at ihinilig ang ulo sa balikat ni Lander. "Daddy, saan
tayo next weekend? Gusto ko 'yong kasama si mommy ha?"

Napailing-iling siya at pinanggigilan ang pisngi ng anak. "Saka na natin pagusapan

'yon." Tumingin siya kay Lander. "Ikaw? Hindi ka pa papasok sa opisina?"

Lander shook his head. "Maybe tomorrow. I miss you."

That made her heart flutter. As always. Ayaw na ayaw ni Lander na nawawalan nang
oras sa kanila. Kaya naman hangga’t, naglalaan ito palagi ng time para sa kaniya at
sa anak nila. Buti nalang at mapagkakatiwalaan naman ang sekretarya ni Lander at
ang COO ng LaCars.

She hugged Lander from the side and kissed his cheeks. "I love you, Lander."

Puno nang pagmamahal na nginitian siya ni Lander. "Mas mahal kita."

"Mommy? Daddy?" Tawag pansin sa kanila nang anak na pumutol sa pagmo-moment nila ng
asawa.

"Yes, baby?" Sabay na sabi nila ni Lander.

"Kailan ako magkakaroon ng baby sister?"

Nagkatinginan sila ni Lander. They already talked about having another baby. Kaya
nga ilang buwan na siyang tumigil sa pag-inom ng Pills. And speaking of getting
pregnant again, mukhang kailangan niyang gamitin ang pregnancy test na binili niya
nuong isang araw. May hinala siyang buntis siya dahil magdadalawang buwan na siyang
walang dalaw.

"Bakit mo naman naitanong ‘yan, anak?" Tanong niya. "Are you not happy?"

Sumimangot ito. "Kasi naman, all my classmates has siblings. Ako lang 'yong wala.
Kailan ako magkakaroon ng baby sister?"

Lander grinned and kissed their son on the temple. "Later baby. Gagawa kami mamaya
ni mommy ng magiging kapatid mo."

Kinurot niya ito sa tagiliran. "Lander, magtigil ka." Pinandilatan niya ito.

"Yehey!" Masayang sigaw ng anak niya. "Thank you daddy," Levin kissed Lander's
cheek then kissed hers. "Thank you, mommy. Call niyo na si Lola, doon muna ako
matutulog sa kanila para makagawa na kayo ni daddy ng baby. Yehey! I’m so happy!"

Lander grinned and Vienna sighed. Mukhang mapapalaban siya mamaya. Thanks to her
son who innocently wants them to make a baby. Kung alam lang nito kung anong
ginagawa nila para makagawa ng baby.

Lumabas sila sa boutique at sumakay sa sasakyan ni Lander.

Vienna called her mom. Kahit papaano, medyo maayos na ang relasyon nila ng kaniyang
ina. Paunti-unti, nawawala na ang pagtatampo na nararamdaman niya rito. Slowly, she
can call her mommy again. Nag-usap nila nuong araw na ikinasal sila ni Lander sa
Cruise ship ni Cali. Hinayaan niya itong magpaliwanag at nangako siyang susubukan
niya itong tanggapin ulit. And after six years, she and her mom’s relationship made
a progress.

"Hey, mom. Puwede bang sa inyo muna ni Tito Carl si Levin?" Tanong niya ng sagutin
nito ang tawag niya.

"Sure, anak. Ihatid niyo nalang." Her mother is more than excited to see her
grandson.

"Thanks, mom." Pinatay niya ang tawag at bumaling kay Lander na nagmamaneho. "Sa
bahay nila mommy. Ihahatid natin si Levin."

"Tapos gagawa na kayo ng baby mommy?" Napaka-inosente ng boses ni Levien habang

nagtatanong.

"Yes." Aniya at huminga ng malalim.

"We will." Ani Lander na nakangisi.

NANG maihatid nila ni Lander si Levin sa bahay ng ina niya, dumeretso sila sa Early
bird restaurant to eat brunch. She ordered pancake samantalang arozcaldo ang
inorder ni Lander.

Habang kumakain, nagku-kuwento si Lander sa mga nangyari sa camping. Panay ang kuha
rin nito sa pancake niya.

Vienna looked at Lander dryly. "Really? Sana pancake nalang ang inorder mo."

Lander gave her an apologetic look. "Sorry, sweetheart. Parang ang sarap e."

Itinulak niya ang pinggan niya na may lamang pancake patungo sa harapan ni Lander.
"Here, sweetheart, sayo na. Wala akong ganang kumain e."

"Thanks." Lander said then digs in.

Naiiling na kinuha naman niya ang arozcaldo nito. Sayang naman kung magtitira sila.
Knowing Lander, hindi na nito uubusin ang arozcaldo kasi napunta na ang atenaiyon
nito sa pancake na order niya.

Vienna scooped a spoon full of arozcaldo. Isusubo na sana niya ng nanuot sa ilong
niya ang amoy niyon. Mabilis niyang binitiwan ang kutsara na hawak ng maramdamang
parang hinalukay ang tiyan niya sa amoy na 'yon.

She ran towards the restroom for women and vomits the pancake that she ate.
Pagkatapos niyang magsuka, nagmumog siya at lumabas ng restroom.

Nasa labas si Lander ng restroom na ikinagulat niya. "Okay ka lang ba? You look
pale, sweetheart."

Yumakap siya sa asawa at ihinilig ang ulo sa balikat nito. "Uwi na tayo. I feel
awful."

"Okay."

Hindi na siya tumutol nang pangkuin siya nito patungo sa sasakyan nila. Alam niyang
pinagtitinginan sila ng mga tao na nadadaanan nila pero wala siyang pakialam. She
liked being in Lander's arms. It feels good to be hold by her husband.

Lander opens the passenger door, still carrying her, and deposited her on the
passenger seat. Pagkatapos ay umikot ito patungo sa driver's seat at pinaharurot
ang sasakyan patungo sa bahay nila.

Tulad nang palagi nitong ginagawa sa araw-araw na ginawa ng diyos, pinangko na

naman siya nito hanggang sa makapasok sila sa silid nila. Gawain na iyon ni Lander.
Mula nang ikasal sila, hanggang ngayon na may anak na sila, palagi siya nitong
binubuhat papasok sa bahay nila.

Lander said it is a pleasure to carry her and feel her in his arms. Para naman sa
kanya, napaka-suwerte niya at ito ang lalaking minahal niya at pinakasalan.

"Masama pa ba ang pakiramdam mo?" Tanong ni Lander ng maihiga siya nito sa kama
nila.

"Medyo." Aniya at ipinalibot ang braso sa leeg ng asawa. All of a sudden, she felt
horny. "Make love to me, sweetheart."

Lander smiled. "My pleasure, my sweet." He dipped his head and captured his lips.

Sa bawat paggalaw ng labi nito sa mga labi niya, punong-puno iyon ng pagmamahal.
Mas diniinan niya ang paghalik sa asawa at mas hinapit ang asawa sa katawan niya.

Naramdaman niyang gumalaw ang kamay nito patungo sa beywang niya, papasok sa suot
niyang pang-itaas. Napapikit siya ng mariin nang dumako ang kamay nito sa mayayaman
niyang dibdib at marahang minasahe iyon.

Pinakawalan ni Lander ang mga labi niya at hinubad nito ang pang-itaas niyang suot.
Sinunod nitong hubarin ay ang bra at pantalon niya.

"Ohhhhh..." ungol niya ng gumapang ang labi nito pababa sa leeg niya, hanggang sa
makarating iyon sa gitna ng malulusog niyang dibdib.

Parang uhaw na uhaw ang asawa na sinisipsip ang nipple niya. Papalit-palit ito sa
mayayaman niyang dibdib at para itong sabik na sabik sa kanya. Well, they were
separated for two days. Palagi naman silang sabik sa isa't-isa, iyon yata ang hindi
mawawala sa kanila.

Parang may sariling isip ang mga hita niya na bumuka iyon.

Bumalik ang mga labi nito sa mga labi niya habang ang kamay nito ay abala sa
paghuhubad ng pantalon at boxer na suot. Ang kamay naman niya ay nagumpisang buksan
ang butones ng suot na polo nito pagkatapos ay hinubad iyon.

Kaagad niyang hinimas ang matitipunong dibdib ng asawa at pinagapang ang isa niyang
kamay sa likod nito at ng dumako ang kamay niya sa pang-upo nito, nanggigigil na
pinisil niya iyon.
Lander groaned and deepened the kiss.

Vienna breathing becomes ragged when she felt Lander's hand slipping inside her
panty.

"Ohhhhhhh!" Napaliyad siya at malakas na napaungol ng hawakan nito ang hiyas niya
at marahang pinisil iyon. "Lander!"

Ekspertong hinawakan ni Lander ang garter ng panty niya at ibinaba iyon.

Napasabunot siya sa ulo nito ng gumapang ang dila nito pababa, patungo sa tiyan
niya, pababa sa pagkababae niya hanggang sa tumigil ang dila nito sa hiyas niya.

"Lander! Uhhmmmm!" Mas ibinuka niya ang hita. "Lick me, sweetheart."

"Gladly." Wika ni Lander at pinaikot ang dila sa hiyas niya.

"Ahhhhh! Yes! Do that, sweetheart—ohhhhhh!"

Mahigpit siyang napakapit sa bed cover nang mabilis na gumalaw ang dila nito. Every
flicked of his tongue on her clit was breathtaking and mind blowing. Nagdi-dileryo
siya sa sarap na dulot ng dila nito sa pagkababae niya. Habang pabilis ng pabilis
ang ang paggalaw ng dila nito, palakas na palakas naman ang ungol niya.

"Ohhhhhh! Lander... I’m coming." Hinihingal na sabi niya habang patuloy pa rin ang
paglalaro nito sa hiyas niya.

"Ahhhhh!" Sigaw niya ng ipasok ni Lander ang dalawang daliri sa pagkababae niya.
"Ohhhh, god! Yes! Faster, honey—ahhhh! Ohhhh, like that. Hayan na ako... sige pa.
More, Lander---ahhhhh!" Napasigaw siya sa sobrang sarap ng sa wakas ay labasan
siya, kasabay niyon ay ipinasok ni Lander ang mahaba at matigas nitong pagkalalaki
sa pagkababae niya.

"Ohhhhhh, yeah." Lander groaned.

"Ahhhhhhhhh, ang sarap." Ungol niya habang ninanamnam niya ang sarap na dulot ng
kahabaan nito sa loob niya.

Pinalipas muna ni Lander ang ilang minuto bago nag-umpisamg umulos. Habang
naglalabas-masok ang pagkalalaki nito sa pagkababae niya, hinahalikan nito ang leeg
niya, ang tainga niya at ang mga labi niya.

Vienna's toes curled when she felt another orgasm coming.

"Bilisan mo pa, Lander." Utos niya.

Sinunod naman ni Lander ang utos niya. He pumped hard and fast inside her. He
thrust deep and long and she can’t help but to shout in sheer pleasure.

"Uhhmmmm!" Ungol niya habang naghahalikan sila ni Lander at patuloy ang mabilis na
pag-ulos nito. "Uhhhhmmm..."

Lander seized her hands and pinned them over her head.

Mas bumilis pa ang pagbayo ni Lander sa paglababae niya. Sa bawat ulos, napapaungol
siya sa sobrang sarap. Nang maramdaman niyang malapit na siyang labasan. Ipinalibot
niya ang dalawang binti sa beywang ng asawa ay sinalubong niya ang bawat pagbayo
nito.

Napuno ng malalakas nilang ungol ang silid. At nang pareho silang labasan, lupaypay
silang dalawa.

"I love you, Vienna." Ani Lander habang habol ang hininga at nakapatong pa rin sa
kanya.

"Mahal din kita." Tugon niya.

Lander rolled over and lay beside her, pagkatapos ay niyakap siya ng sobrang
higpit.

"You know," Lander drawls. "Pasalamat talaga tayo at nanghihingi na ng kapatid si

Levin. At talagang binigyan pa tayo ng privacy para makagawa tayo ng baby."

"Yeah." Iyon lang ang nasabi niya. Nasa isip kasi niya ang pagduduwal niya kaninang
umaga at kanina sa may restaurant? Could it be? Buntis ba siya?

"You okay?" Nakakunot ang nuong tanong ni Lander sa kanya. "Parang ang layo nang
iniisip mo."

Nginitian niya lang ito at bumangon siya. "Lander, puwede bang igawa mo ako ng
mango shake. Gusto ko fresh, okay?"

"Mango shake?" Nagsalubong ang kilay ni Lander. "Hindi ba ayaw mo sa mango shake?
The last time i made you mango shake, you vomited for hours."

"Basta. Gawan mo nalang ako." Pinanlakihan niya ito ng mata. "Go."

"Okay, okay. I’m going." Umalis ito sa kama at nagsuot ng roba pagkatapos ay
lumabas sa kanilang silid.

Nang sumara ang pinto ng silid niya at wala na si Lander, nagmamadali siyang
pumasok sa walk-in closet at hinanap ang pregnancy test doon. Nang mahanap niya,
kaagad siyang nagpunta sa banyo.

As she wait for the result, excited siya. Kagat niya ang pang-ibabang labi habang
hinihintay ang resulta. At nang makita ang dalawang guhit sa pregnancy test,
nagtatalon siya sa tuwa at halos tumili siya.

"Yes! Yes! Yes!" Lumabas siya ng banyo at hinanap si Lander.

Nakita niya ang asawa sa kusina at gumagawa ng mango shake.

"Lander, I’m pregnant!" Sigaw niya sabay yakap dito mula sa likuran at hinalik-
halikan ang leeg ng asawa. "I’m pregnant! Yes! Yes! Yehey!"

Humarap si Lander sa kanya na nakangiti at nakapinta sa mukha nito ang kasayahan.

"Thanks god. Another blessing." Niyakap siya nito ng mahigpit. "Mukhang matutupad
ang gusto ni Levin na magkaroon ng kapatid."

“Yeah.” She felt giddy inside. Gusto niyang magtatatalon pero baka mapano ang baby
niya.

“I’m happy that you’re pregnant but you’re naked my sweet.” Ani Lander na puno ng
pagnanasa na nakatingin sa hubad niyang katawan. “I’m horny, sweetheart. Good thing
wala tayong katulong. We can do it in the kitchen.”

Natatawang hinalikan niya ang asawa. “Sex in the kitchen is uncomfortable?”

“Then we’ll make it comfortable, my sweet. And I promise that you’ll like it.”

That made her chuckled. “Siguraduhin mo lang na magiging kambal itong dinadala ko.”

“Then we better hurry.”

Vienna giggled. “Yeah, we should hurry.”

“But first,” Lander captured her lips then kissed her stomach. “I love you,
Vienna.”

She smiled lovingly at her husband. “I love you too, Lander.”

 

-THE END (For real. Haha.) I hope you enjoy reading.

Next stop: Caly Vargaz. Posted na po siya at ipo-post ko ngayon ang first 3
chapters niya. Hehe.