WarCraft - Day of The Dragon - Full (Farsi)

WWW.LIFE-GOOD.
IR ‫ ﺳﺎﻳﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮب‬:‫ﻛﺎري از‬
SORROWMAN13@YAHOO.COM SORROWMAN:‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‬ Page 1

‫ﻛﺎري از‪ :‬ﺳﺎﻳﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮب ‪WWW.LIFE-GOOD.IR‬‬
‫ﻋﺼﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن‬
‫ﻓﺼﻞ اول‬
‫ﺟﻨﮓ‬
‫در دﻧﻴﺎي آذراث ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻴﺰي ﺟﺰ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﻫﺎي دﻫﺸﺘﻨﺎك ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد ﺷﻮراﻳﻲ ﺟﺎدوﻳﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻳﻜﺒﺎره در ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻧﺪك ﺳﺎﻛﻨﺎن دﻻران را رﻫﺒﺮي ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﺠﺎد‬
‫اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران ﺗﺮوﻟﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻧﻮران وﺣﺸﻲ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ از ﺟﺎﻧﺐ ﺳﺮﺷﺘﻲ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻠﻴﺪﺗﺮ ﻣﻮرد ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ؛ ﻣﻮج اولِ ارﻛﻬﺎيِ راﻧﺪه ﺷﺪه از ﺳﺮزﻣﻴﻨﺸﺎن ﻫﻤﭽﻮن ﺷﻜﺎﻓﻲ‬
‫ﻣﻬﻴﺐ در ﭘﻴﻜﺮ ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭼﻴﺰي ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ‬
‫ﻛﺮدن اﻳﻦ ﻣﺘﺠﺎوزﻳﻦ ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ ﻧﻴﺴﺖ ؛ اﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا ﻗﺘﻞ ﻋﺎﻣﻲ ﻓﺠﻴﻊ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻧﺒﺮدي ﻓﺮﺳﺎﻳﺸﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ از ﻫﺮ دو ﺳﻮ ﺻﺪﻫﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﺬارد‪ .‬ﻛﺸﺘﮕﺎﻧﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ آﻣﺪ ﺑﺮاي دﻟﻴﻠﻲ ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪاﻧﻪ ﻧﻤﺮده اﻧﺪ؛ ﺑﺮاي ﺳﺎﻟﻴﺎن دراز اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ آﻳﻨﺪه اي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻐﻴﻴﺮات ﭘﻴﺶ آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬اﺗﺤﺎد اﻳﺠﺎد ﺷﺪ و ﻫﻮراد ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪه ﺷﺪ و ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮔﺮدﻳﺪ؛ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮد رﻫﺒﺮي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻣﻘﺘﺪر ارﻛﻬﺎ ‪ ،‬اورﮔﺮﻳﻢِ دوم ﻫ‪‬ﻤ‪‬ﺮ ﺑﺎزﻫﻢ آﻧﻬﺎ ﻣﻘﻠﻮب و ﻫﻤﮕﻲ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ ؛ ﺑﺠﺰ‬
‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 2‬‬

‫ﻣﻌﺪود ﻃﻮاﻳﻒ ﺧﺎﺋﻦ ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ارﻛﻬﺎ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ارﺗﺸﻲ ﻣﺘﺸﻜﻞ از ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و‬
‫ﺻﻠﺢ ﭘﺎﻳﺪار ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻨﻈﺮ آرزوﻳﻲ دور و دراز ﻣﻲ آﻣﺪ دﺳﺘﻴﺎﻓﺘﻨﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﺣﺴﺎس ﺳﻮء ﻇﻦ و ﻧﺎ اﻣﻨﻲ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻧﺰد رﻫﺒﺮان ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻣﻼﻗﺎﺗﻲ در‬
‫ﺑﻴﻦ اﻋﻀﺎي ﺷﻮرا در ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﻼﻗﺎﺗﻲ ﺑﺲ ﻣﻬﻢ در اﺗﺎق آﺳﻤﺎن – ﺑﺪﻳﻦ ﻧﺎم ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ‬
‫رﺳﻴﺪ ﻓﺎﻗﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ دﻳﻮاري ﺑﺎﺷﺪ وﻓﻘﻂ ﭘﻬﻨﻪ اي ﺑﻴﻜﺮان از آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎ اﺑﺮ و ﻧﻮر و ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻮد ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎدان ﺟﺎدو ﻓﺎرغ از زﻣﺎن ‪ ،‬ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻨﮕﻲ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻧﻤﺎدﻫﺎي ﺟﺎدوﻳﻲ اﻟﻤﺎﺳﮕﻮن و درﺧﺸﺎن در ﻣﻴﺎن اﺗﺎق ﺷﻨﺎور ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ در اﻳﻦ اﺗﺎق ﺑﻨﻈﺮﻣﻠﻤﻮس وﺣﻘﻴﻘﻲ ﻣﻲ آﻣﺪ ‪.‬ﺟﺎدوﮔﺮان اﺑﺪاَاﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ و ﺷﻜﻮه اﻳﻦ‬
‫اﺗﺎق ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺮه ﻫﺎ و ﭘﻴﻜﺮآﻧﻬﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪه در رداﻫﺎ و ﺑﺎﺷﻠﻖ ﻫﺎي ﺳﻴﺎه رﻧﮓ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺷﺒﺎﺣﻲ ﺳﻴﺎﻫﺮﻧﮓ‬
‫در اﺗﺎق ﺷﻨﺎور ﺑﻮد ‪ ،‬رداﻫﺎي ﺳﻴﺎه رﻧﮓ آﻧﺎن ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺖ دﻧﻴﺎي اﻃﺮاﻓﺸﺎن ﻣﻮج ﺑﺮﻣﻲ داﺷﺖ‪ -‬ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﻛﻪ ﺗﺼﺎوﻳﺮﺷﺎن ﻣﻮج ﺑﺮ ﻣﻴﺪاﺷﺖ ‪ -‬وﺑﺎ روﺷﻦ و ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪن آﺳﻤﺎن ﺗﺼﺎوﻳﺮ آﻧﺎن ﺗﻴﺮه و روﺷﻦ ﻣﻲ‬
‫ﺷﺪ ‪.‬اﮔﺮ ﭼﻪ درﺟﻤﻊ اﻳﺸﺎن ﻣﺮد و زن وﺟﻮدداﺷﺖ ﺗﻔﺎوت آﻧﺎن ﺗﻨﻬﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﺷﺪﻛﻪ ﻟﺐ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﺸﻮدﻧﺪ ‪ .‬ﭼﻬﺮه آﻧﺎن ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻣﺤﻠﻲ ﻛﻪ از آن در ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻤﻲ واﺿﺢ‬
‫ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ اﮔﺮﭼﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﭼﻬﺮه ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺶ ﺗﻦ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺷﻮرا ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ – ﻧﻪ ﻟﺰوﻣﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻌﺪاد ﺗﺮﻳﻦ و‬
‫ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﻫﺎ‪ -‬رﻫﺒﺮان ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي از اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻜﻲ از‬
‫آﻧﻬﺎ ﻗﺪرت ﺟﺎدو ﺑﻮد‪.‬‬

‫اوﻟﻴﻦ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﺮدي ﺑﺎ رﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻟﮕﻮﻳﻲ از ﺳﺘﺎرﮔﺎن در ﺣﺎل ﮔﺮدش اﻃﺮاﻓﺶ را‬
‫ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ وي ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ رﺳﺎ ﮔﻔﺖ ‪»:‬ﭼﻴﺰي در ﻛﺎزﻣﻮدان)‪ ( Khaz Modan‬در ﺷﺮف وﻗﻮع اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﺣﻮاﻟﻲ ﻏﺎر ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ ﻗﺒﻴﻠﻪ دراﮔﻮن ﻣﺎو)ِ‪=Dragon mave‬ﺷﻜﻢ اژدﻫﺎ( در آن زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪«.‬‬
‫ﻧﻔﺮ دوم در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻮر ﺳﺘﺎرﮔﺎن اﻃﺮاﻓﺶ را روﺷﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ‪ ،‬ﺻﺪا وﺗﺼﻮﻳﺮ ﭼﻬﺮه اش ﻛﻪ‬
‫اﻧﺪﻛﻲ واﺿﺤﺘﺮﺷﺪه ﺑﻮد وي رازﻧﻲ ﻛﻬﻨﺴﺎل ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪاداﻣﺎ آﺛﺎراراده اي ﻣﺤﻜﻢ درﭼﻬﺮه اش ﭘﻴﺪا ﺑﻮد ؛‬
‫ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد از آن ﺑﻲ اﻃﻼع ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ارﻛﻬﺎ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪه ارﺗﺶ اورﮔﺮﻳﻢ دوم ﻫﻤﺮ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در اﻃﺮاف ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﺪه اﻧﺪ و رؤﺳﺎﻳﺸﺎن را ازدﺳﺖ داده اﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ اول ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ رﻧﺠﺶ ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ آرام ﮔﻔﺖ » ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺿﺮﺑﻪ اي ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻫﻤﻪ وارد ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ از ﺟﻤﻠﻪ زن ﻛﻬﻨﺴﺎل از ﺷﻨﻴﺪن ﺧﺒﺮ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﭘﺲ زﻣﻴﻨﻪ ‪ ،‬ﺷﺐ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ روز ﺷﺪ و اﺑﺮﻫﺎ از روي ﭼﻬﺮه ﺷﺨﺺ ﺳﻮم ﻛﻪ آﺷﻜﺎرا‬
‫ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺎور ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ﻛﻨﺎر رﻓﺘﻨﺪ ‪ .‬ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻧﻔﺮ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮي ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ اﺷﺎره اي ﺧﻮد را‬
‫ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﺮده اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺎﻫﻬﺎ ﻗﺒﻞ در درﻳﺎ و ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﺠﻤﻮع اﻋﻀﺎء ﺷﻮرا اﺳﻴﺮ ﺷﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﻫﻼﻛﺖ رﺳﻴﺪ و در اﻋﻤﺎق درﻳﺎ ﻓﺮو رﻓﺖ ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺣﺘﻲ اژدﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﻴﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺰ‬
‫از ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدوﻳﻲ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ‪«.‬‬

‫دﻳﮕﺮان ﺗﻜﺎﻧﻲ ﺧﻮردﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻈﺮي اراﺋﻪ دﻫﻨﺪ اﻣﺎ ﺷﺨﺺ اول ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻔﺖ ‪» :‬و ﺟﺴﺪش ﻛﺠﺎﺳﺖ ؟ او‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ اژدﻫﺎ ﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺘﻲ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻨﻬﺎ آن زره ﻣﺨﺼﻮص را ﺑﺮوي ﻓﻠﺴﻬﺎي او ﺑﻜﺸﻨﺪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد دورﻓﻬﺎ ي ﻫﻮراد را وادار ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ و ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﻛﻨﺎر ﺧﻮدش ﺑﻜﻨﺪ ‪«...‬‬
‫ﺻﺪاي زن ﺟﻮاﻧﻲ ﻛﻪ آﺷﻜﺎرا از ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻋﻀﺎ ﺟﻮاﻧﺘﺮ و ﺷﺎﻳﺪ داراي ﻣﻬﺎرت ﻛﻤﺘﺮي ﺑﻮد‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ آﻧﻘﺪر‬
‫ﻣﻬﺎرت داﺷﺖ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﺷﻮرا ﺷﻮد‪ -‬ﮔﻔﺖ ‪» :‬آﻳﺎ ﻣﺪرﻛﻲ ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺘﺎن دارﻳﺪ؟«‬
‫» ﻣﺮگ دو اژدﻫﺎي ﺳﺮخ از ﻓﺮزﻧﺪان اَﻟ‪‬ﻜﺴﺘ‪‬ﺮِزا ) ‪ ( Alextraza‬ﻣﻠﻜﻪ اژدﻫﺎﻳﺎن ‪.‬ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮدي ﺑﻪ‬
‫ﻋﻈﻤﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫»اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﺰرگ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ «.‬ﺷﺨﺼﻲ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﺰﺑﺎن آورد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻇﻬﻮرش ﻃﻮﻓﺎن و‬
‫رﻋﺪ در ﮔﺮﻓﺖ وﺑﺎران ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎرﻳﺪن ﺑﺮ ﺳﺮ و روي ﻫﻤﮕﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ ﺣﺘﻲ‬
‫ﻛﻒ اﺗﺎق را ﻧﻴﺰ ﻟﻤﺲ ﻛﻨﺪ‪ ...‬ﻃﻮﻓﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ درﺧﺸﻴﺪن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻋﻼﻗﻪ اي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع در ﭼﻬﺮه اش‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮔﺮدد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﺑﻌﻀﻲ از ﺷﻤﺎ روش ﻛﺎر ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﻧﺪﻳﺪه اﻳﺪ وﮔﺮﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻈﺮي‬
‫ﻧﻤﻲ دادﻳﺪ‪«.‬‬
‫ﭘﻨﺠﻤﻴﻦ ﻧﻔﺮ ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اﻟﻒ ﮔﻮﻧﺶ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﻲ ﺑﻴﺶ از ﺳﺮﻋﺖ ﻃﻮﻓﺎن ﺗﻴﺮه و روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ» ﺷﺎﻳﺪ‬
‫ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ و ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﺪ اﻣﺎ ﻣﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺧﻮد را درﮔﻴﺮ آن‬
‫ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬اﮔﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل زﻧﺪه اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ رﻗﺒﺎي ﻫﻢ ﻧﮋاد ﺧﻮد ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﻜﻨﺪ در واﻗﻊ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﺎ ﻛﺎر ﻣﻲ‬
‫ﻛﻨﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ اَﻟ‪‬ﻜﺴﺘ‪‬ﺮِزا ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ ﻗﺒﻴﻠﻪ دراﮔﻮن ﻣﺎو ﻗﺮار دارد و اﻳﻦ ﻓﺮزﻧﺪان او ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي اﺗﺤﺎد ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺧﺮاﺑﻲ ﺑﺒﺎر ﻣﻲ آورﻧﺪ آﻳﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ زودي ﻣﺎﺟﺮاي ﻧﺎوﮔﺎن‬

‫( را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اﻳﺪ؟ ﻣﻦ ﺷﻚ دارم ﻛﻪ درﻳﺎ دار ﻛﺎﻳﻠﻴﻦ‬ ‫ﺗﺎﻳﺮس)‪Kul Tiras‬‬ ‫ﺳﻮم اﺗﺤﺎد ﺑﻨﺎم ﻛﻮل‬
‫ﭘﺮادﻣﻮر ﻫﺮﮔﺰﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻓﺮزﻧﺪارﺷﺪش و ﺷﺶ ﻓﺮوﻧﺪ از ﻛﺸﺘﻴﻬﺎي ﺟﻨﮕﻲ‬
‫ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﻓﺮادي ﻛﻪ در آن ﻛﺸﺘﻴﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ را در آن ﻓﺎﺟﻌﻪ از دﺳﺖ داد و اﮔﺮ ﺑﺪاﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل آن دو‬
‫اژدﻫﺎي ﺳﺮخ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮده ﺑﻌﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﺎس ﭼﻨﺎن ﺧﺪﻣﺘﻲ ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎر را ﺑﻪ ﮔﺮدن وي ﺑﻴﺎوﻳﺰد‪«.‬‬
‫ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﺘﻲ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺣﺎﺿﺮ در ﺷﻮرا ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد ‪ ،‬ﺣﺎدﺛﻪ اي‬
‫ﻛﻪ در آن از ﻛﺸﺘﻴﻬﺎ و ﻧﻔﺮات درﻳﺎدار ﭘﺮادﻣﻮر ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻘﺪاري ﺗﺮاﺷﻪ ﭼﻮب و اﺟﺴﺎد ﻣﺘﻼﺷﻲ ﺷﺪه ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد اﮔﺮ ﭼﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﺪﺷﻪ اي ﺑﻪ اراده درﻳﺎدار ﭘﺮادﻣﻮر ﺑﺮاي ﺑﺎزﺳﺎزي ﺳﺮﻳﻊ‬
‫ﻧﻴﺮوﻫﺎي ازدﺳﺖ رﻓﺘﻪ و وارد ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ وارد ﻛﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ا‪‬ﻟﻒ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﻛﻪ ذﻛﺮ ﺷﺪ و ﻣﺴﺎﺋﻞ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﻣﺎ درﮔﻴﺮ آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻧﻤﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺧﻮد را وارد اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫( اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ درﺳﺖ‬ ‫)‪Alterac‬‬ ‫ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ دارﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه در آﻟﺘﺮاك‬
‫اﺳﺖ؟ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻟﻪ درﮔﻴﺮي ﻟﻮردران در اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻗﻀﻴﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬
‫» ﭼﻮن ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ) ‪ (Gilneas‬ﻫﻢ ﺣﺎﻻدرﮔﻴﺮ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺷﺪه اﺳﺖ «‬
‫اﻳﻨﺒﺎر ﻫﻤﻪ ﻣﺠﻤﻊ ﺣﺘﻲ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺷﺸﻢ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد اﻳﻨﺒﺎر ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺷﺒﺢ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﺒﺢ ﺟﺎدوﮔﺮ اﻟﻒ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ "ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺟﺰ اﺣﺴﺎس ﺗﺎﺳﻒ ﻋﻤﻴﻖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﻛﻪ در ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي دو ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻫﻤﺠﻮار ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤ‪‬ﻴﻦ‬
‫)‪ ( Genn Greymane‬ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪.‬ﭼﻮن ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ ﺑﺮوي ﺟﺰﻳﺮه ﺟﻨﻮﺑﻲ واﻗﻊ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﻘﺪر‬
‫از اﺗﺤﺎد ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ از آﻟﺘﺮاك‪«.‬‬
‫» از ﺧﻮد ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮا ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤ‪‬ﻴﻦ ﻫﻤﻮاره ﺑﺪﻧﺒﺎل دﺳﺘﻴﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم رﻫﺒﺮي اﺗﺤﺎد ﺑﻮده اﺳﺖ؟ﺑﺎ وﺟﻮد‬
‫اﻳﻦ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎﻧﺔ ﺟﻨﮓ ﺑﻤﺤﺾ ﺣﻤﻠﻪ ﻫﻮراد ﺑﻪ ﻣﺮزﻫﺎي ﺳﺮزﻣﻴﻨﺶ ‪ ،‬اﺗﺤﺎد را ﺑﺮاي دﻓﺎع از ﻣﺮزﻫﺎي‬
‫ﺧﻮد ﺗﺮك ﻛﺮد و ارﺗﺸﺶ را ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪ؟ ﺗﻨﻬﺎ دﻟﻴﻠﺶ ﺗﺤﺮﻳﻚ‪ ‬ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﺑﺮاي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬
‫ﻟﻮردران و ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻧﻴﺮوي ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻟﻮردران و ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ آن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﻛﻪ در ﺣﺎل‬
‫ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎﻋﺚ ازﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﺣﻤﺎﻳﺖ و ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺷﻮرا از درﻳﺎدار ﭘﺮادﻣﻮر ﮔﺮدد‪«.‬‬
‫آﻟﺘﺮاك و اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد )‪ ( Storm Guard - Alterac‬دو ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻫﻤﺠﻮار ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در روزﻫﺎي اﺑﺘﺪاﻳﻲ‬
‫ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻫﻢ ﮔﺮاﻳﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده و ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮراس ﺗﺮاﻟﺒِﻴﻦ )‪ ( Thoras Trollbane‬رﻫﺒﺮ‬
‫اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﻲ اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد را ﺑﺮا ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ از اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران اﻋﺰام ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺑﻌﻨﻮان‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ اش ﺗﻨﻬﺎاﻳﻦ اﺣﺴﺎس راﻧﺰدﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺑﻮﺟﻮد آورد ﻛﻪ ازﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﻣﺘﻔﻖ و ﻣﺠﺰا از اﺗﺤﺎد‬
‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻫﻢ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوي ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻛﺎر آزﻣﻮده ﺗﺮاﻟﺒِﻴﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬و اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از‬
‫دﻻﻳﻠﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ارﻛﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ در ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎي اوﻟﻴﻪ ﺟﻨﮓ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي اﺗﺤﺎد را ﻣﻮرد ﺗﺎﺧﺖ و ﺗﺎز ﺧﻮد‬
‫ﻗﺮار دﻫﻨﺪ‪ .‬ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎي وﺧﻴﻢ و ﮔﺴﺘﺮده اي ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم اﺗﺤﺎد در ﺑﺮ داﺷﺖ‪.‬‬
‫از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ‪ ،‬آﻟﺘﺮاك ﺑﺎ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎي ﺗﺤﺮﻳﻚ آﻣﻴﺰ درﺑﺎره ﺷﺠﺎﻋﺖ و ﻋﺪاﻟﺘﺨﻮاﻧﻲ در ﻧﺰد ﺳﺮﺑﺎزاﻧﺶ‬
‫ﭼﻨﺪان آﻳﻨﺪة روﺷﻨﻲ ﻧﺪاﺷﺖ وﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ‪ ،‬او ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﺣﺎﻣﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ در ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤ‪‬ﻴﻦ‬

‫زﻳﺎده ﺧﻮاﻫﻲ ﺧﻮد را ﻣﻬﺎر ﻛﺮد‪ ،‬ﺷﺎﻳﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻟﻮرد ﭘﺮﻧﻮﻟﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻌﻠﺖ ﺗﺮس ﻣﻔﺮﻃﺶ از ﺳﻘﻮط ﺑﻪ‬
‫اﺗﺤﺎد ﺗﻦ داد ‪ .‬ﺣﺘﻲ در ﻧﺰد ﺑﺮﺧﻲ از اﻋﻀﺎي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر اﻳﻦ اﻳﺪه وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻟﻮرد ﭘِﺮِﻧﻮﻟﺪ‬
‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺑﺎ دوم ﻫﻤﺮ ﺑﺰﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﻤﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن و وﻳﺮان ﻛﻨﻨﺪة ارﻛﻬﺎ‬
‫ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺮﺳﻲ ﻛﻪ از آن ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮه اﺛﺮ ﺧﻮد را ﮔﺬاﺷﺖ و ﻟﻮرد ﭘﺮﻧﻮﻟﺪ ﺑﺮاﺳﺘﻲ ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺮد‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮدي او ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ زﻳﺎد دوام ﻧﻴﺎورد؛ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺷﺪ و‬
‫ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻟﻮردران را ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻋﺰام و ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻈﺎﻣﻲ را ﺑﺮآن ﺣﺎﻛﻢ ﻛﺮد و اﻳﻦ ﻋﻤﻞ او ﺑﺎ وﺟﻮد‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﺑﺎﻋﺚ اﻋﺘﺮاض ﻛﺴﻲ ﻧﺸﺪ‪ ،‬اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ زﻣﻴﻨﻬﺎي ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺷﺮﻗﻲ اش ﺑﻌﻨﻮان ﻏﺮاﻣﺖ ﺟﻨﮕﻲ اﻣﺘﻴﺎزاﺗﻲ ﻛﺴﺐ ﻛﻨﺪ ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﺗ‪‬ﺮِﻧﺎس ﻛﺎﻣﻼ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻤﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ‪ .‬او ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺿﻤﻴﻤﻪ ﻛﺮدن ﺧﺎك آﻟﺘﺮاك ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‬
‫ﺧﻮد ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﺎﻧﺪن ﺷﺎﻫﻲ دﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪه ‪-‬ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻮرد ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﺳﻮي‬
‫اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ -‬ﺗﺮدﻳﺪ داﺷﺖ‪ .‬اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد ﻫﻤﭽﻨﺎن وﻓﺎداري و ﺛﺒﺎت ﻗﺪم ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ‬
‫ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺣﻔﻆ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس و ﻫﻢ ﺗﺮاﻟﺒِﻴﻦ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‬
‫و اﻳﻦ ﺑﺤﺮان ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮوز اﺧﺘﻼف و ﺗﻨﺶ ﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮد ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اي ﺟﻮان داﺷﺖ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ رﺳﺎ ﮔﻔﺖ ‪»:‬اﺗﺤﺎد ﻣﺘﻼﺷﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪« .‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ اﻟﻒ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ » :‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ آن ﻧﻘﻄﻪ ﻧﺮﺳﻴﺪه اﻳﻢ ‪ «...‬و اﻓﺰود‪» :‬وﻟﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺎ‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ و اﮔﺮ او درﺣﺎل ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻗﻮا ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎم از‬

‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻣﻠﻜﻪ اژدﻫﺎﻳﺎن اﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻗﺮار ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪ -‬اژدﻫﺎي ﻛﻤﺘﺮ دﻧﻴﺎي‬
‫ﺑﻬﺘﺮ‪ -‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻋﺼﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن ﺳﭙﺮي ﺷﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺮد ﻳﺎ زن ﺑﻮدن آن دﺷﻮار ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ﮔﻔﺖ ‪ » :‬ﺷﻨﻴﺪه ام زﻣﺎﻧﻲ اﻟﻔﻬﺎ و اژدﻫﺎﻳﺎن‬
‫دوﺳﺘﺎن و ﻣﺘﺤﺪان ﺧﻮب و ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﺑﺮاي ﻫﻢ ﺑﻮده اﻧﺪ‪.‬؟!«‬
‫ﺷﺒﺢ ﺟﺎدوﮔﺮ ا‪‬ﻟﻒ ﺑﻪ ﻃﺮف آﺧﺮﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اش ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻤﻲ واﺿﺢ ﺗﺮاز ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫وﮔﻔﺖ ‪ » :‬ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎاﻃﻤﻴﻨﺎن دﻫﻢ ﻛﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪ اﺳﺖ و ﻣﺎ ﻫﻴﭻ راﺑﻄﻪ اي ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻴﻮﻻﻫﺎي‬
‫وﺣﺸﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮ رو ﺑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﭘﻨﺠﻢ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪» :‬ﺷﻤﺎ در ﻣﻮرد ﺣﻞ دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺣﻖ دارﻳﺪ‬
‫و ﻣﻮاﻓﻘﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﻘﺪاري از وﻗﺖ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص ﺧﻮاﻫﺪ داد اﻣﺎ اﻳﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﻣﺎ‬
‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان را ﻧﺪﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻦ در ﻣﻮرد ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮده ام‪ ،‬اﻣﺎ از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬
‫ارﻛﻬﺎ ﻣﻠﻜﻪ اژدﻫﺎﻳﺎن را ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪ ﺧﻮد درآورده اﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﺛﺒﺎت در اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺷﺪه‬
‫اﻧﺪ‪«.‬‬
‫زن ﻛﻬﻨﺴﺎل ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﭘﺲ ﻣﺎ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻧﺎﻇﺮي دارﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻋﺰام ﮔﺮدد و ﭘﻴﺶ از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ‬
‫ﺑﻪ ﺑﺤﺮاﻧﻲ ﺣﺎد ﺷﻮد ‪ ،‬اﻃﻼﻋﺎت ﻻزم را ﺟﻤﻊ آوري ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ‪...‬؟ ﻣﺴﺎﻟﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ‪«...‬‬
‫»در واﻗﻊ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ وﺟﻮد دارد‪«.‬‬

‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺷﺸﻢ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ و اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ؛ اﮔﺮ ﭼﻪ ﭼﻬﺮه اش ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻫﺎﻟﻪ اي از اﺑﻬﺎم‬
‫ﺑﻮد ‪.‬‬
‫وي اداﻣﻪ داد‪» :‬روﻧﻴﻦ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮ ﻏﺮﻳﺪ »روﻧﻴﻦ؟ ﺑﻌﺪ از اﻓﺘﻀﺎح اﺧﻴﺮش؟ روﻧﻴﻦ ﺣﺘﻲ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﭘﺎك ﻛﺮدن رداي ﺟﺎدوﮔﺮان‬
‫را ﻫﻢ ﻧﺪارد و ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﻜﻪ ﻳﻚ اﻣﻴﺪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻚ ﺗﻬﺪﻳﺪ اﺳﺖ‪«...‬‬
‫زن ﻛﻬﻨﺴﺎل ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ ‪ » :‬درﺳﺖ اﺳﺖ او ﻛﻤﻲ ﻧﺎﻣﺘﻌﺎدل ورﻓﺘﺎرﻫﺎﻳﺶ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ اﺳﺖ‬
‫‪«.‬‬
‫ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ اداﻣﻪ داد ‪»:‬و ﺧﻮدﺳﺮ و ﮔﺴﺘﺎخ‪«...‬‬
‫ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد‪...‬‬
‫ﺟﻨﺎﻳﺘﻜﺎر‪...‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺷﺸﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﻮ ﻓﺮوﻛﺶ ﻛﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﻧﻈﺮات ﺧﻮد را اراﺋﻪ دﻫﻨﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺳﺮي‬
‫ﺗﻜﺎن دادو ﮔﻔﺖ ‪ ... »:‬وﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎدوﮔﺮي ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ در اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﻢ‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻬﺖ ﺳﺮﻛﺸﻲ و ﺑﺎزدﻳﺪ اﺳﺖ و او درﮔﻴﺮﻫﻴﭻ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺣﺴﺎﺳﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬او‬
‫ﻧﺎﻇﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻋﺰام ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺎﻳﻠﻲ را ﻛﻪ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ اﻧﺘﻘﺎل دﻫﺪ ‪...‬ﻓﻘﻂ‬
‫ﻫﻤﻴﻦ‪ ...‬ووﻗﺘﻲ دﻳﺪ ﺻﺪاي ﻫﻴﭻ اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺸﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد ‪ ... »:‬و ﻣﻦ ﮔﻤﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ او از‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ درﺳﻬﺎﻳﺶ راﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫زن ﺟﻮان ﮔﻔﺖ ‪ »:‬اﻳﻦ ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻣﺜﻞ روﻧﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ ﺳﺎده ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ آﻳﺪ‪«.‬‬

‫ﺟﺎدوﮔﺮ اﻟﻒ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ او را ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫او را ﺑﺒﻠﻌﺪ و ﻣﺎ از ﺷﺮ ﻫﺮدوي آﻧﻬﺎ ﺧﻼص ﺷﻮﻳﻢ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺧﻴﺎل راﺣﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ورود‬
‫ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ ﺑﻪ آﻟﺘﺮاك ﺑﭙﺮدازﻳﻢ‪«.‬‬
‫او ﺑﺠﺎي ﺧﻮد ﻛﻪ ﺗﻤﺎم دوﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ را درآن اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺳﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﺑﺴﺘﻦ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮاﻗﺒﻪ وﺗﻤﺮﻛﺰ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬اﻃﺮاﻓﺶ را ﻧﻮري ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺸﺨﺼﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻮاﺳﻄﻪ اﻧﺪك ﻧﻮري ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲ ﺗﺎﺑﻴﺪ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻳﻲ ﻣﺤﻮ از ﻳﻚ اﺗﺎق‬
‫دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ در آن ﺑﺠﺰ ﺻﻨﺪﻟﻲ اي ﻛﻪ ﺑﻼ اﺳﺘﻔﺎده در ﻛﻨﺎري رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲ‬
‫ﺧﻮرد ‪ ،‬اﻣﺎ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮش دﻳﻮاري ﺑﺎﭘﺮده ﻫﺎي ﺿﺨﻴﻢ و ﻣ‪‬ﻨَﻘَﺶ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در‬
‫رﻧﮓ ﺑﻨﻔﺶ زﻣﻴﻨﻪ آن ﻧﺸﺎن زرﺑﺎﻓﺖ ﻟﻮردران ﻛﻪ ﻣﺘﺸﻜﻞ از ﭼﺸﻢ ﻃﻼﻳﻲ و ﺳﻪ ﺧﻨﺠﺮ ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮓ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﻮد را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺸﺎن و ﭘﺮﭼﻢ ﻟﻮردران ﺣﺘﻲ در زﻣﺎن ﺟﻨﮓ ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﺣﻔﺎﻇﺖ و ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ اﺗﺤﺎد ﺑﻮد؛ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻌﻀﻲ از‬
‫اﻋﻀﺎي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ آﻧﺮا ﭼﻨﺪان اﻓﺘﺨﺎر آﻣﻴﺰ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻫﻴﭻ ﻣﻨﺒﻌﻲ ﻧﺪاﺷﺖ واز ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﻋﻼم ﻛﺮد‪ »:‬روﻧﻴﻦ‪«...‬‬
‫ﻣﺮدي واردﺻﺤﻨﻪ ﺷﺪﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﭘﺮ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺧﺮﻧﮓ و ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﺳﺒﺰ آﺗﺸﻴﻦ وﺑﻴﻨﻲ اي ﺷﻜﺴﺘﻪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻴﻨﻲ اوﺗﻮﺳﻂ ﻳﻜﻲ ازﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻣﺪﺗﻬﺎﻗﺒﻞ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد– ﻫﺮﭼﻨﺪ اﮔﺮﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ‬

‫آﻧﺮا ﺗﺮﻣﻴﻢ ﻛﻨﺪ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ داد ‪ -‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭼﻬﺮه اش زﻳﺒﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺎﻧﻪ اي‬
‫ﺧﻮش ﺗﺮاش و اﻧﺪاﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪه و اﺑﺮوﻫﺎﻳﻲ ﻛﻤﺎﻧﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه اش ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮ ﻳﺎ‬
‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﻲ داد‪ .‬ﭼﻬﺮه اش ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺷﺎﮔﺮدي ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﺳﺘﺎدش او را در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم ﻋﻤﻞ‬
‫ﺧﻼﻓﻲ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي رﻓﻊ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ از ﭼﻬﺮه اش ﻛﻤﻜﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ‬
‫رﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش ﮔﻮﺷﻪ اي ﺟﺪاﻧﺸﺪﻧﻲ از ﺷﺨﺼﻴﺘﺶ او ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻ و ﺧﻨﺪان در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪه در رداﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﻪ رﻧﮓ آﺑﻲ آﺳﻤﺎن ﺷﺐ ﺑﻮد وارد ﺷﺪ و‬
‫ﻫﻢ ﺳﻄﺢ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺟﺎدوﮔﺮان اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﻫﻢ ﻗﺒﻮل ﺳﺮﻛﺶ ﺑﻮدن روﻧﻴﻦ و ﻫﻢ ﺑﺎور اﻳﻨﻜﻪ او ﻣﺴﺌﻮل ﻣﺮگ‬
‫ﭘﻨﺞ اﻧﺴﺎن ﺧﻮب در آﺧﺮﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ وي ﻣﺤﻮل ﺷﺪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاي ﺳﺎﻳﺮ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺣﺎﺿﺮ در‬
‫اﺗﺎق ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ دورﺗﺎدوراﺗﺎق اﻓﻜﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪﻛﺪام ﻳﻚ از ﺟﺎدوﮔﺮان وي را‬
‫ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﺎﻣﻮﻫﺎي ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﮔﻔﺖ ‪ » :‬ﺗﻮ اﺣﻀﺎر ﺷﺪه اي و ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻢ‪...‬؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺟﻮاب داد‪ »:‬اﻧﺘﻈﺎرﻣﺸﻜﻠﻲ را ﺣﻞ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ! ﭼﻮن ﻣﻦ ﻧﻴﺰ از دﻟﻴﻞ اﺣﻀﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻲ ﺧﺒﺮم‪.‬و‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮم ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﺪ‪«.‬‬
‫ﻋﻀﻮﺷﺸﻢ ﺷﻮرا در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺪﻛﻲ از ﭼﻬﺮه اش از وراي ﺑﺎﺷﻠﻖ رداﻳﺶ ﭘﻴﺪاﺑﻮدﮔﻔﺖ‪»:‬درﺳﺖ‬
‫اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎراززﻣﺎن ﺣﻀﻮر روﻧﻴﻦ در اﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺮق اﺷﺘﻴﺎق در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ درﺧﺸﻴﺪ‪» :‬و ﺗﺤﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻮد؟ « آﻳﺎ ﻣﺠﺎزات و اﺗﻬﺎم از ﻣﻦ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد؟ «‬

‫» ﺗﻮ ﺣﻀﻮر دوﺑﺎره ﺧﻮد را در ﺟﻤﻊ ﻣﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻲ آورد اﮔﺮ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺤﻮل ﻣﻲ ﺷﻮد‬
‫ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﻗﺒﻮل ﻛﻨﻲ و ﺑﻪ درﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻲ‪«.‬‬
‫»آﻳﺎ ﻫﻨﻮز در ﺷﻤﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ؟« ﺗﻠﺨﻲ ﮔﺰﻧﺪه ﺑﻪ ﻟﺤﻦ روﻧﻴﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ »...‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ آن اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ؟«‬
‫»ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه‪«...‬‬
‫» اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺮﻓﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺷﻨﻴﺪه ام ‪ ...‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ‪«.‬‬
‫»اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ «...‬دﺳﺘﺎن ﭘﻮﺷﻴﺪه در دﺳﺘﻜﺶ ﺟﺎدوﮔﺮ رو ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و دو ﺷﻲ درﺧﺸﺎن‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺮ ﻓﺮاز آﻧﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ درﺧﺸﺎن و زﻣﺮدﻳﻦ ‪ ،‬و اﻧﮕﺸﺘﺮي ﻃﻼﻳﻲ ﺑﺎ ﺗﻚ ﺳﻨﮕﻲ ﺳﻴﺎه‬
‫رﻧﮓ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﻴﺰ دﺳﺘﺎﻧﺶ راﺑﺎﻻ آورد و آن دو ﺷﻲ ﺑﺮ ﻓﺮاز دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺖ ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ آن دو ﺷﻲ‬
‫را وارﺳﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﮔﻮي ﺑﻴﻨﺶ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ وﻟﻲ دﻳﮕﺮي را ﻧﻪ‪ !.‬ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ ﻗﺪرت را در درون آن‬
‫اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻃﺮز ﻛﺎر و ﻧﺤﻮه ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮﻧﻴﺮوﻫﺎي آن را درك ﻛﻨﻢ ‪«...‬‬
‫» ﺗﻮ زﻳﺮﻛﻲ روﻧﻴﻦ و اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﻮرا در اوﻟﻮﻳﺖ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﻳﺖ ﻗﺮار‬
‫ﻣﻴﺪﻫﻢ‪،‬ﮔﻮي ﺑﻴﻨﺶ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻗﺪرت روﻳﺎﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲ دﻫﺪ و ﺣﻠﻘﻪ ازﺗﻮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي‬

‫ارﻛﻬﺎ ﺧﻮاﻫﻲ رﻓﺖ و در آن ﺟﺎ ﻫﻨﻮز ﺗﻌﺪادي وارﻻك زﻧﺪه وﺟﻮد دارد‪ .‬اﻳﻦ ﺣﻠﻘﻪ اﺟﺎز ردﻳﺎﺑﻲ ﺷﺪن ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮﺳﻂ آﻧﻬﺎ را ﻧﻤﻲ دﻫﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻮر ار از دﻳﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺨﻔﻲ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ دارد ‪«!...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﺑﻪ ﺣﺎﻣﻲ ﺧﻮد زد وﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻦ اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮدم را ﺧﻮاﻫﻢ داﺷﺖ‪ .‬و اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﻧﺲ‬
‫ﻛﻤﻲ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮگ اﻓﺘﺨﺎر آﻣﻴﺰي ﻧﻴﺰ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻢ‪«.‬‬
‫» ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﺎد آور ﺷﻮم ﻛﻪ ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد‪.‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ ﺑﻨﺪر ﺗﻮﺳﻂ‬
‫ﻳﻚ ﺳﻮارِ ا‪‬ﻟﻒ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﺮي ﺑﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد ‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ آﺷﻜﺎر ﻫﻴﭻ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﺮاي اﺳﻜﻮرﺗﺶ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﺑﺨﺼﻮص‬
‫ﻳﻚ ﺳﻮار اﻟﻒ‪.‬او ﻫﺮﮔﺰ راﺑﻄﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ اﻟﻔﻬﺎ ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬
‫»‪ ...‬ﻧﻔﺮﻣﻮدﻳﺪ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻦ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫ﺷﺒﺢ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ اي ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﻗﺎﺑﻞ روﻳﺖ ﻧﺒﻮد ﺗﻜﻴﻪ داد و ﻧﻮك‬
‫اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻨﺒﺪي ﺑﻪ ﻫﻢ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل واژه اي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﮔﻔﺖ " اﻳﻦ‬
‫ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﻲ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻮﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰآن ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﻮدرادراﻳﻦ اﻧﺠﻤﻦ‬
‫ﺑﺎزﺧﻮاﻫﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻲ از اﻋﻀﺎي آن اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺗﻮ ﺳﻠﺐ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺳﺎده ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎر دارد ﻛﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻧﺤﻮ اﺣﺴﻦ اﻧﺠﺎم دﻫﻲ‪«.‬‬
‫» از ﺳﺨﻨﺎن ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻲ آﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ ﺳﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪«!.‬‬
‫»اژدﻫﺎﻳﺎن اﺳﻴﺮ ﺷﺪه در ﺑﻨﺪ ارﻛﻬﺎ ‪ ...‬ﻛﻪ ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﺟﻤﻊ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎي ﺑﻴﺸﻤﺎر ﺗﻮ ﻗﺎﺑﻞ رﻫﺎ‬
‫ﺷﺪن ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪«.‬‬

‫»اژدﻫﺎﻳﺎن‪...‬؟!!« ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪ و ﺑﻲ ﺗﻜﺒﻒ ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪ ،‬اﻳﻨﺒﺎر‬
‫ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﺑﻲ ادﺑﺎﻧﻪ ﺗﺮ و ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪ ﺗﺮ از ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﻧﺰد اﺳﺘﺎدش ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎﻳﺎن‪!...‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ اﺷﺎره اي ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﺮﺳﻲ آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ اﺣﺘﺮام در ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻮان ﺑﺮ ﻣﻲ اﻧﮕﻴﺨﺖ‪.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ اژدﻫﺎﻳﺎن‪ «.‬ﺣﺎﻣﻲ او در اﻧﺠﻤﻦ اداﻣﻪ داد‪ ... » :‬و ﺗﻮ در اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻫﻴﭻ‬
‫ﮔﻮﻧﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺑﺸﻮي و ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺧﺎرج از اﻳﻦ اﺗﺎق ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻮ آﮔﺎه ﮔﺮدد‪ ،‬ﻧﻪ ﺣﺘﻲ‬
‫ﺳﻮاري ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻛﺸﺘﻲ اي ﻛﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪ ،‬ﻫﻴﭻ‬
‫ﮔﻮﻧﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺑﺸﻮي و ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺧﺎرج از اﻳﻦ اﺗﺎق ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻮ آﮔﺎه ﮔﺮدد‪،‬ﻧﻪ ﺣﺘﻲ‬
‫ﺳﻮاري ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻛﺸﺘﻲ اي ﻛﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬
‫ﭼﻴﺰي در ﻣﻮرد ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻮ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﻠﻤﻪ اي ﺑﻪ ﺧﺎرج درز ﻛﻨﺪ‪ -‬ﭼﻨﺎن ﻛﻪ از ﺗﻮ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲ رود‪-‬‬
‫ﻛﻞ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻮ و ﺗﻤﺎم ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﺨﻄﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ اﻓﺘﺎد‪«.‬‬
‫ﺑﺮق ﻧﮕﺎه روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ » اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﭼﻴﺴﺖ ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ در‬
‫اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﺨﺎﻃﺮات زﻳﺎدي وﺟﻮد دارد؟!« ﻫﺮﭼﻨﺪ ﭘﺎداش آن آﺷﻜﺎرا – ﺑﺮاي او‪ -‬ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ‬
‫ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد؛ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﻣﺠﻤﻊ و اﻋﺎده ﺣﻴﺜﻴﺖ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ‪...‬‬

‫ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﺟﺎدوﮔﺮان ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﭼﻴﺰي ﺑﺎ ارزﺷﺘﺮ از ﺣﻴﺜﻴﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد ‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﻴﭽﻜﺪام از‬
‫اﻋﻀﺎي ﺷﻮرا ﺑﺎزﮔﺸﺖ واﻗﻌﻲ او را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺷﻮرا ﻗﺒﻮل ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد اﻣﺎ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻴﺜﻴﺖ او را ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬از ﺳﻤﺘﻲ دﻳﮕﺮ ﺻﺪاﻳﻲ ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺑﺮوي وﺗﻤﺎم‬
‫ﻛﺎرﻫﺎي ﻻزم را ﺑﺮاي آزادي ﻣﻠﻜﻪ اﻟ‪‬ﻜﺴﺘ‪‬ﺮِزا را ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﺳﻴﻄﺮه ﺟﺎدوﻳﻲ ارﻛﻬﺎﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﻲ‪«...‬‬
‫ﻓﺼﻞ دوم‬
‫ﻫﻤﺴﻔﺮ‬
‫ورﻳﺴﺎ )‪ (VERISA‬از اﻧﺘﻈﺎر ﻛﺸﻴﺪن ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد ‪ ،‬اﻏﻠﺐِ ﻣﺮدم اﻟﻔﻬﺎ رو ﻛﻮﻫﻲ از ﺻﺒﺮ و ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﻲ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ‬
‫اﻣﺎ اﻟﻔﻬﺎيِ ﺟﻮاﻧﻲ ﻧﻈﻴﺮ او و ﻫﻤﺴﺎﻻﻧﺶ ﻛﻪ ﺗﺎزه ﻳﻜﺴﺎل از ﭘﺎﻳﺎن دورة آﻣﻮزﺷﺶ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد از اﻳﻦ ﻟﺤﺎظ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫او ﺳﻪ روز ﺑﻮد ﻛﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ دﺳﺘﻮر داﺷﺖ ﺗﺎ او را ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﭘﺴﺘﻬﺎي ﻣﺮزي در ﺳﺎﺣﻞ‬
‫درﻳﺎي ﺑﺰرگ اﺳﻜﻮرت ﻛﻨﺪ‪ .‬اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻛﻪ اﻟﻒ ﺑﺮاي ﺟﺎدوﮔﺮان ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺮ اﻟﻒ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺎﻗﻲ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻗﺎﺋﻞ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ در ورﻳﺴﺎ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﺸﻢ و ﻧﺎراﺣﺘﻲ اﻳﺠﺎد ﻧﻜﺮده‬

‫ﺑﻮد‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﺰد ﺧﻮاﻫﺮان و ﺑﺮادراﻧﺶ ﺑﺎز ﮔﺮدد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ارﻛﻬﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي اﺗﺤﺎد دردﺳﺮ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ را ﺷﻜﺎر ﻛﻨﺪ و آﻧﻬﺎ را‬
‫ﺑﻪ اﻋﻤﺎقِ ﻣﺮﮔﻲ ﻛﻪ ﺳﺰاوار آن ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫و ﺑﻌﺪ اﻳﻦ ﻣﺤﻞ را ﺗﺮك ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫اﺳﺐِ ﻛ‪‬ﺮِﻧﺪ‪ ‬اﻟﻒ ﺧﺮﺧﺮي ﻛﺮد ‪ ،‬ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن اﻟﻒ اﻳﻦ اﺳﺒﻬﺎ را ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮﺗﺮ از ﻋﻤﻮزاده ﻫﺎي ﺧﺎﻛﻲ ﺧﻮد‬
‫ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪-‬ﺣﺪاﻗﻞ در ﺑﺎور اﻟﻔﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد‪ -‬ﻣﺎدﻳﺎن درﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺳﻮارش ﺑﻮدوﻫﻤﻴﻦ ﺻﺪاي‬
‫ﻧﺎﭼﻴﺰ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺧﺮ ﺧﺮي ﺑﻲ اﻫﻤﻴﺖ از ﺟﺎﻧﺐ ﻳﻚ اﺳﺐ ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺳﻮارش ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن داده‬
‫و اﺳﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪه و ﺗﻴﺮي ﺑﻠﻨﺪ در ﻛﻤﺎﻧﺶ ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﮕﻞ اﻃﺮاﻓﺶ را ﺳﻜﻮت ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪،‬ﺧﻄﺮي اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﺪ اﺳﺎﺳﺎَ اﻳﻨﺠﺎ در ﻗﻠﺐ‬
‫ﻟﻮردران ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ اﺣﺘﻤﺎل ﺣﻤﻠﻪ از ﻃﺮف ﺗﺮول ﻫﺎ ﻳﺎ ارﻛﻬﺎ را داﺷﺖ‪ .‬او ﺟﺎده را ﺗﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ اي‬
‫ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﺤﻞ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ و ﺑﻪ ﺟﺰ ﭘﺴﺮك اﺳﻄﺒﻞ دارﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮدن‬
‫ﻋﻠﻮﻓﻪ ﺑﻪ داﺧﻞ اﺳﻄﺒﻞ ﺑﻮد ﻛﺴﻲ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪.‬وﻟﻲ او ﻛﻤﺎﻧﺶ را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﻴﺎورد‪.‬اﺳﺐ او ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺪون دﻟﻴﻞ‬
‫ﺻﺪا ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ راﻫﺰﻧﺎن در ﻛﻤﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ؟‬
‫او درﻣﺴﻴﺮي داﻳﺮه اي ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺸﺖ زﻧﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎد ﺑﻪ ﭼﻬﺮه اش ﻣﻲ وزﻳﺪ و ﻃﺮه ﻫﺎي ﻧﻘﺮه اي ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﭼﻬﺮه اش ﻣﻲ رﻳﺨﺖ اﻣﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﻢ ﺷﺪن ﻣﻴﺪان دﻳﺪ ﻋﺎﻟﻲ او ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن آﺑﻲ و ﺑﺎداﻣﻲ ﺷﻜﻞ او‬
‫ﺣﺘﻲ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﺐ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪ .‬و ﮔﻮﺷﻬﺎي دراز و‬
‫ﻧﻮك ﺗﻴﺰش ﻛﻪ از ﻣﻴﺎن اﻧﺒﻮه ﻣﻮﻫﺎي ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﺶ ﺑﻴﺮون زده ﺑﻮد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺘﻲ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻳﻚ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫ﺑﺮوي ﮔﻠﻬﺎي اﻃﺮاف را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ او ﻫﻨﻮز دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻣﺎدﻳﺎﻧﺶ ﻧﻤﻲ دﻳﺪ ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ اﺳﺐ ﻫﻢ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻟﻔﻬﺎ ﺧﻄﺮات را ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ و اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد؟‬

‫ورﻳﺴﺎ از ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪة ﺧﻮد ﺑﺮوي اﻧﺴﺎن ﻫﺎ آﮔﺎه ﺑﻮد ‪ ،‬اﻟﻒ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ از ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎﻳﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪه در‬
‫ﭼﻜﻤﻪ ﻫﺎﻳﻲ از ﭼﺮم ﻃﺒﻴﻌﻲ زردرﻧﮓ و ﺑﺎﻻﭘﻮش و ﺷﻠﻮارِ ﺳﻮاري ﺑﺮﻧﮓ ﺳﺒﺰ ﺟﻨﮕﻞ ‪ ،‬ﺑﺎ رداي ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻲ‬
‫ﻗﻬﻮه اي رﻧﮓ ﻣﺨﺼﻮصِ اﻟﻔﻬﺎ ‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺘﻜﺸﻬﺎﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ﺗﺎ آرﻧﺞ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ اﻣﺎ اﻧﻌﻄﺎف ﻻزم‬
‫را ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده راﺣﺖ از ﻛﻤﺎن ﻳﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮي ﻛﻪ در ﻛﻨﺎر زﻳﻦ آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬زره اي ﺳﻴﻨﻪ او‬
‫را ﻣﻲ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﺳﺘﺤﻜﺎم در زﻣﺎن ﺧﻢ ﺷﺪن ﺑﺮاي او زﺣﻤﺘﻲ اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮِ‬
‫اﻏﻮاﻛﻨﻨﺪه اي ﻋﺠﻴﺐ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از اﻫﺎﻟﻲ در ﻣﻬﻤﺎﻧﺴﺮا ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻓﻘﻂ ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬
‫ﻇﺎﻫﺮ زﻧﺎﻧﻪ او درﻣﻮردش ﻗﻀﺎوت ﻛﺮده ﺑﻮد و‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻌﻠﺖ ﻣﺴﺘﻲ ‪ -‬ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻨﮕﺎور او را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫و ﻣﺮﺗﻜﺐ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﺧﺎرج ﺷﺪن ورﻳﺴﺎ از ﻣﻬﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺷﻜﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﻧﮕﺬارده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺳﺐ ﺻﺪاي دﻳﮕﺮي از ﺧﻮد ﺧﺎرج ﻛﺮد ‪ ،‬ﻛﻠﻤﺎت ﺳﺮزﻧﺶ آﻣﻴﺰ در ﺣﺎل ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮوي ﻟﺒﻬﺎي ﺳﻮار‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ ‪...‬‬
‫» ﮔﻤﺎن ﻛﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ ) ‪ ( WINDRUNNER‬ﺑﺎﺷﻴﺪ ‪ « .‬ﺻﺪاﻳﻲ آرام و ﺟﺬاب از ﺳﻤﺘﻲ ﺧﺎرج‬
‫از دﻳﺪ ورﻳﺴﺎ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺳﻮال را ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎزه وارد ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻛﻠﻤﺔ‬
‫دﻳﮕﺮي ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﻴﺎورد ﺗﻴﺮي ﺑﺴﻮي ﺳﺮ او ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪ ،‬ﺳﭙﺲ اﺟﺎزه داد ﺗﺎ ﻛﻤﺎن اﻧﺪﻛﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺤﻮي ﻛﻪ ﮔﻠﻮي او را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬و در ﺻﻮرت رﻫﺎ ﺷﺪن از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺧﺎرج ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺷﺨﺺ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭼﻨﺪان ﻧﮕﺮان ﺑﺤﺮاﻧﻲ ﺑﻮدن ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺗﺎزه وارد ﺟﺎدوﮔﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ او را ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻛﻨﺪ و ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺎ ﺗﻮاﻧﻲ اﻟﻒ را‬
‫ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﻮرش را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪ »:‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎ روﻧﻴﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟«‬

‫»ﺗﻮﻗﻌﺶ را ﻧﺪاﺷﺘﻴﺪ؟«‬
‫»آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎدوﮔﺮي را ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻛﻨﻢ ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪...‬اﻧﺴﺎن!«‬
‫»ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﻮاري اﻟﻒ ﻣﺮا ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ «.‬ﺳﭙﺲ اﺷﺎره اي ﺑﻪ اﻟﻒ ﻛﺮد‬
‫ﺗﺎ ﻛﻤﺎﻧﺶ را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎورد و اداﻣﻪ داد ‪ »:‬ﭘﺲ ﻣﺎ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺴﺎوي ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده اﻳﻢ ‪«.‬‬
‫»ﻧﻪ ﻛﺎﻣﻼ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺳﻪ روز اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ‪ ،‬ﺳﻪ روز ﺑﺎ ارزش‪«...‬‬
‫»ﺑﻌﻠﺖ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻮدن اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮاي آﻣﺎده ﺷﺪن از ﻛﺴﻲ ﻛﻤﻚ ﺑﮕﻴﺮم و ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم‬
‫اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ وﺳﺎﻳﻞ و ﺗﺠﻬﻴﺰاﺗﻲ داﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ « .‬و ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﺪاد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪ اﻳﻦ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﺧﻮد اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ‬
‫ﺣﺎل او از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﻮد ﺑﻴﺸﺘﺮ در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ‪ ،‬و ﺑﺮاﻳﺶ اﻧﺪﻛﻲ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺗﺤﺎد ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮد اﻓﺮادي ﻧﻈﻴﺮ روﻧﻴﻦ در ﺻﻔﻮف ﺧﻮد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻮراد را ﺷﻜﺴﺖ دﻫﺪ‪.‬‬
‫» ﺑﺴﻴﺎرﺧﻮب اﮔﺮﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﻢ‪ «.‬ﺑﻪ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ روﻧﻴﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬اﺳﺒﺘﺎن ﻛﺠﺎﺳﺖ؟«ورﻳﺴﺎ ﻧﻴﻤﻪ اﻧﺘﻈﺎري داﺷﺖ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ‬
‫اﺳﺒﻲ ﻧﺪارد و ﺧﻮد را – ﺑﺎ ﺟﺎدو‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﻫﻤﺮاﻫﻴﺶ ﺑﺎ او وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮان اﺳﺘﻌﺪاد ﻫﺎ و اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﻫﺎي زﻳﺎدي دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي زﻧﺪه ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ‬
‫از اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﻣﻜﺎﻧﺎت و اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎﻳﺶ ﻧﻴﺎز دارد‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان‬

‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻴﺴﺖ و ارﻛﻬﺎ از ﺟﻤﺠﻤﻪ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﺸﺎن وارد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮاي ﺗﺰﻳﻴﻦ‬
‫اردوﮔﺎه ﻫﺎﻳﺸﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و اژدﻫﺎﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﺧﺘﻴﺎر دارﻧﺪ داﺋﻢ در ﺣﺎل ﮔﺸﺖ زﻧﻲ در ﻗﻠﻤﺮو آﻧﻬﺎ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ورﻳﺴﺎ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﺮﺳﻮ و ﺑﺰدل ﻧﺒﻮد اﻣﺎ اﺣﻤﻖ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ » :‬در ﻛﻨﺎر ﻣﻬﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺗﺎ ﻛﻤﻲ ﺑﻪ او آب ﺑﺪﻫﻨﺪ ‪ ،‬در ﺿﻤﻦ ﻣﻦ ﺗﻤﺎم اﻣﺮوز را‬
‫ﺳﻮاري ﻛﺮده ام ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ‪«...‬‬
‫اﮔﺮ ﻟﺤﻦ و ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﻤﺴﺨﺮ آﻣﻴﺰ ﻧﺒﻮد ورﻳﺴﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻲ او اﻏﻮا ﺷﻮد و ﺣﺮﻛﺖ را‬
‫اﻧﺪﻛﻲ ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ ﺑﻴﺎﻧﺪازد اﻣﺎ او ﺷﻤﺸﻴﺮ و ﻛﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ اﺳﺐ آوﻳﺨﺖ و آﻧﺮا ﺑﺮاي ﺳﻮاري آﻣﺎده ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﻣﻦ وﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺒﻢ اﮔﺮ ﻛﻤﻲ ﻣﻬﻠﺖ دﻫﻴﺪ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ‪«...‬‬
‫» ﺑﺰودي ﺧﻮاﻫﻲ آﻣﻮﺧﺖ ﻛﻪ ﺑﺮوي اﺳﺐ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ ﻣﻦ آﻫﻨﮓ ﺣﺮﻛﺖ را ﻃﻮري ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ در ﺣﺎل ﺣﺮﻛﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﺎ زﻣﺎن زﻳﺎدي را از دﺳﺖ داده اﻳﻢ ‪ ،‬ﻛﺸﺘﻴﻬﺎي زﻳﺎدي ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ‬
‫ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺣﺘﻲ آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در اﺧﺘﻴﺎر ﻛﻮل ﺗﻴﺮاس ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻛﺴﻲ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬آن ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي رﺳﺎﻧﺪن ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﻪ ﻣﺤﻞ اﻧﺠﺎم ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻮد؛ اﮔﺮ زودﺗﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ‬
‫ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﺎﺧﺪاي اﻳﻦ ﻛﺸﺘﻴﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻒ ﻣﻬﻤﺘﺮي ﻛﻪ در ﺟﻨﮓ دارﻧﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ اﻧﺪﻛﻲ اﺧﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻲ از ﺟﺎﻧﺐ روﻧﻴﻦ ﻧﺪﻳﺪ ﺧﺸﻨﻮد ﺷﺪ‪ .‬و آرزو ﻛﺮد ﻛﻪ ﻛﺎش ﻣﺠﺒﻮر‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮ و ﻛﻠﻪ زدن ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ و ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآوردن او ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ورﻳﺴﺎ از ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻮد ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد‪ ،‬درﺳﺖ ﺑﻮدﻛﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺑﺎ وﺟﻮد ارﻛﻬﺎ و اژدﻫﺎﻳﺎن ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪ ﺷﺎن‬
‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻄﺮي ﺑﺎﻟﻘﻮه ﺑﺮاي اﺗﺤﺎد ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ آﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﻣﺸﻜﻼت ﻣﻬﻤﺘﺮي در‬
‫اﻃﺮاﻓﺶ داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﺑﺰرگ در درون ﻣﺮزﻫﺎي ﻟﻮردران‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺷﻚ داﺷﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ‬
‫ﺧﻄﺮي ﺟﺪي ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮرﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺧﻄﺮي ﺑﺮاي اﻳﻦ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﭘﺮاﻓﺎده ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎَ در ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﺷﺨﺺ ﻻﻳﻘﺘﺮ و ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺗﺮي ﺑﺮاي اﻋﺰام ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ‬
‫وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درﭼﻬﺮة او رﮔﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ‬
‫ازﺧﻄﺮ ﻣﺮگ وﺣﺮﻛﺖ ﺑﺴﻮي ﻧﺎﺑﻮدي راﺑﺨﻮاﻧﺪ ‪.‬‬
‫اﻟﻒ ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد و ﺗﺮدﻳﺪﻫﺎﻳﺶ را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ ‪ ،‬ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺣﺘﻤﺎ دﻻﻳﻞ ﺧﻮد را ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ‬
‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ و اﻋﻀﺎي اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران ﻧﻴﺰ آﻧﺮا ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ در ﺿﻤﻦ ﺗﻨﻬﺎ وﻇﻴﻔﻪ او ﻫﻤﺮاﻫﻲ اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﺎ ﺑﻨﺪر‬
‫اﺳﺖ و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺧﻮدرا از ﻫﺮ دردﺳﺮي دور ﻧﮕﺎه دارد‪ ،‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﺶ راﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﺟﺪا ﺷﺪﻧﺶ ازﺟﺎدوﮔﺮ‪ ،‬ﺑﻼﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ او ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ ‪،‬‬
‫ﻣﺸﻜﻞ او ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻬﺎر روز ازآﻏﺎز ﺳﻔﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ وﺧﻄﺮي ﺑﻴﺶ از ﺣﺸﺮات ﻣﻮذي در ﺳﻔﺮ آﻧﻬﺎ را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ‪،‬‬
‫ﺳﻔﺮي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺮﻛﺰ روﻧﻴﻦ ﺑﺮوي ﻣﺨﺎﻃﺮاﺗﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ رو داﺷﺖ و ﻛﻢ‬
‫ﺣﺮﻓﻲ ﺳﻮار ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺳﻔﺮي ﻧﺎﻣﻄﺒﻮع و ﻛﺴﻞ ﻛﻨﻨﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺸﺘﻲ ﻫﺎي اﺗﺤﺎد او را ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره‬
‫ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﻣﻲ ﺑﺮدﻧﺪ ‪ ،‬و ﺗﻚ و ﺗﻨﻬﺎ در ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ رﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ارﻛﻬﺎ در آن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ‬
‫اژدﻫﺎﻳﺎن ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺗﺮﺳﻮ ﻧﺒﻮد و ﺣﺘﻲ ﺑﻲ ﻣﻴﻞ ﻧﺒﻮد ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﺬاب وﺟﺪاﻧﻲ ﻛﻪ‬
‫داﺷﺖ ازاﻧﺪﻛﻲ ﺧﻄﺮِ ﺷﻜﻨﺠﻪ وﻣﺮگ ﻧﻴﺰ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﻨﺪ‪ .‬و اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻠﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺣﺎﻣﻴﺶ‬
‫او را ﺑﺮاي اﻋﺰام ﺑﻪ دره دراﮔﻮن ﻣﺎواﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻣﻲ او آﺧﺮﻳﻦ اﻃﻼﻋﺎت واﺻﻠﻪ از ﺗﺤﺮﻛﺎت ﻗﺒﻴﻠﺔ دراﮔﻮن ﻣﺎو را ﺑﻪ اﻃﻼع او رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد وﺑﺮ اﺳﺎس اﻳﻦ‬
‫اﻃﻼﻋﺎت از دره دراﮔﻮن ﻣﺎو ﺑﻪ ﺷﺪت ﭘﺎﺳﺪاري ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺮﮔﺒﺎل –‬
‫اﻳﻦ اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه ‪ -‬زﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺨﺎﻃﺮات ﺑﺴﻴﺎري در اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻤﺎم اﻳﻦ‬
‫ﻣﺨﺎﻃﺮات ﺟﺎدوﮔﺮ از اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻨﺼﺮف ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اواﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي اﻋﺎده ﺣﻴﺜﻴﺖ‬
‫ﻗﺒﻮل ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ﺑﻠﻜﻪ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮاﻓﺮازي او در ﻧﺰد ﺣﺎﻣﻲ اش درﺷﻮرا ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﺎم او راﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺖ ‪ "...‬ﻛﺮاﺳﻮس" ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﺎم ﻳﻘﻴﻨﺎَ ﻧﺎم واﻗﻌﻲ او ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در‬
‫ﺣﻠﻘﺔ ﺷﻮراي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﻲ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺰرﮔﺎن دﻻران ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻧﺎم آﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ در ﻧﺰد ﭘﻴﺮوان آﻧﻬﺎ ﻓﺎش ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬رﺷﺪ و ﺗﺮﻗﻲ در‬
‫ﺷﻮرا ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻮاﻧﺎﻳﻴﻬﺎ و ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻋﻀﺎي آن ﺑﻮد و اﺳﺘﺎد ﺑﺰرگ ﺷﻮرا ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺎس اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﻧﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ در ﻧﺰد ﭘﻴﺮوان‪ .‬ﺻﺪاي ﺣﺎﻣﻲ روﻧﻴﻦ ﻓﺎﻗﺪ ﺗﻦ ﻣﺮداﻧﻪ ﺑﻮد و ﺷﺒﻴﻪ ﺻﺪاي ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫ﺻﺎﺣﺒﺶ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﻮد ‪ ...‬اﮔﺮ اﺻﻮﻻ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﺮداﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪...‬؟!‬
‫ﺣﺪس زدن ﻫﻮﻳﺖ ﺑﻌﻀﻲ از اﻋﻀﺎي ﺷﻮرا از روي ﺻﺪا ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺗﺸﺨﻴﺺِ ﻫﻮﻳﺖ ﻛﺮاﺳﻮس ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺎﻣﻮر ﺑﺎﻫﻮﺷﺶ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد و روﻧﻴﻦ ﻣﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ اﮔﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻮﻳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻛﺮاﺳﻮس ﭘﻲ ﺑﺒﺮد‬
‫ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻮان ﺑﻪ آرزوي ﺧﻮد رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم اﻳﻦ روﻳﺎﻫﺎ در ﺻﻮرﺗﻲ ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﻣﺒﺪل ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻛﺸﺘﻲ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ از‬
‫ﺳﻮار اﻟﻒ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺗﺎ ﻫ‪‬ﺴﺘﻴﻚ ﭼﻘﺪر ﻓﺎﺻﻠﻪ وﺟﻮد دارد؟«‬

‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﺑﺎزﮔﺮدد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﻘﻂ ﺳﻪ روز دﻳﮕﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺎﻗﻴﺴﺖ ‪،‬ﻧﮕﺮان‬
‫ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ‪ ،‬اﺳﺒﻬﺎ ﻣﺎر را ﺑﻤﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﺳﺎﻧﺪ‪ «.‬ﻣﻜﺎﻟﻤﺔ اﺧﻴﺮ دوﻣﻴﻦ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ اي ﺑﻮد ﻛﻪ درﻃﻲ روز‬
‫ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ رد و ﺑﺪل ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻜﺎﻟﻤ‪‬ﺔ ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﻛﻨﻮن ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ از‬
‫ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺷﺪن ﺑﺎ ﻳﻚ اﻟﻒ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻮد ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺷﺪن ﺑﺎ ﻳﻚ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻣﻐﺮورﺳﻴﻠﻮر ﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ رﻋﺎﻳﺖ ادب و‬
‫ﻧﺰاﻛﺖ در ﺗﻌﻠﻴﻤﺎت آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻴﺸﺪ و ﺟﺰء ﺳﺮﺷﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﺟﺎدو ﺿﺮورﺗﺎ ﻣﻨﺸﺎﻳﻲ ﺷﺮارﺗﺒﺎر‬
‫دارد ودر اﻏﻠﺐ ﻣﻮارد ﺟﺎدوي ﺻﺤﻴﺢ و ﻧﻴﻜﻮ ﺑﺎ ﺳﺮﺷﺖ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ؛ آﺧﺮﻳﻦ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪي‬
‫ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺎ او ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺮاي او روﺷﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ اﻋﺘﻘﺎد راﺳﺦ دارد ﭘﺲ از ﻣﺮگ روح‬
‫روﻧﻴﻦ درﭼﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ در آن ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ آن ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ‬
‫ﻗﻄﻌﺎ اﺗﻔﺎق ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ زﻣﺎن ﻏﺮوب ﺳﺎﻳﻪ روﺷﻦ ﻫﺎﻳﻲ در ﭘﺎي درﺧﺘﺎن ﺟﻨﮕﻞ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد و روﻧﻴﻦ آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻗﺒﻞ از ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﺐ از آن ﺟﻨﮕﻞ ﻋﺒﻮر ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫او ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻧﻘﺸﻪ ذﻫﻨﻲ اش را ﺑﺎزﺧﻮاﻧﻲ ﻛﺮد ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﺸﺎن را ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد آﻳﺎ ﺑﺮاﺳﺘﻲ در زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺑﻪ او وﻋﺪه داده ﺑﻤﻘﺼﺪ ﻣﻲ رﺳﻨﺪ؟‬
‫ﺗﺎﺧﻴﺮ او ﺑﺮاي ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد او ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺗﺠﻬﻴﺰات و ﻟﻮازم ﻻزم را ﺑﺮاي اﻳﻦ‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﺪ و ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﺎر ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻛﺴﻲ ﻛﻤﻚ ﺑﮕﻴﺮد او ﻓﻘﻂ آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﺎﺧﻴﺮ‬
‫ﻛﻞ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺎﻧﺪازد‪.‬‬
‫آزاد ﻛﺮدن ﻣﻠﻜﻪ اژدﻫﺎﻳﺎن‪...‬ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﻌﻀﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ و ﺑﺮاي ﺑﺮﺧﻲ ﻣﺮگ آور ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ‪ -‬ﺣﺘﻲ در زﻣﺎن ﺟﻨﮓ‪ -‬روﻧﻴﻦ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ اﮔﺮ ﻣﻠﻜﻪ اژدﻫﺎﻳﺎن آزاد ﺷﻮد ارﻛﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ او را ﺗﺤﺖ ﺳﻴﻄﺮه ﺧﻮد دارﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ از آﺧﺮﻳﻦ و ﻣﻬﻠﻜﺘﺮﻳﻦ ﺳﻼح ﺧﻮد دﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ‬
‫داﺷﺖ وﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي رﻗﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮرد ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﺳﻪ اي ﺑﻴﺎد‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻧﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺴﻴﺎري از اﻋﻀﺎي ﺷﻮرا آرزوي ﺷﻜﺴﺖ او را دارﻧﺪ ﺗﺎ ﻟﻜﻪ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻛﻪ در ﺳﻮاﺑﻖ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﻌﻠﺖ ﺳﭙﺮدن ﺑﻌﻀﻲ ﻣﺎﻣﻮﻳﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ دارﻧﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺎك ﺷﻮد‪ .‬در ﻫﺮ دو ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺮاي‬
‫آﻧﻬﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ درﭘﻲ داﺷﺖ اﮔﺮﭘﻴﺮوزﻣﻲ ﺷﺪﻛﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﻣﺒﺎﻫﺎت آﻧﺎن ﺑﻮد و اﮔﺮ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻲ ﺧﻮرد از دﺳﺖ او‬
‫ﺧﻼص ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫او ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ ﻛﺮاﺳﻮس اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺖ ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺰدش آﻣﺪه ﺑﻮد از ﻫﻤﺘﺎي ﺟﻮان ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮد آﻳﺎ‬
‫ﻫﻨﻮز ﺑﻪ اﻧﺠﺎم اﻣﻮر ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﻋﺘﻘﺎد دارد؟ اﮔﺮ اﻟﻜﺴﺘ‪‬ﺮِزا ﻫﻤﭽﻨﺎن در اﺳﺎرت ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻗﺒﻴﻠﻪ دراﮔﻮن ﻣﺎو‬
‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﻪ ارﻛﻬﺎ ﺑﺮاي ﺑﺎزﺳﺎزي و ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻫﻮراد ﺧﻮاﻫﺪ داد ‪ .‬و ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮد ﻣﺸﻜﻼت ﻓﺮاواﻧﻲ ﻛﻪ اﺗﺤﺎد در ﺧﻮد دارد ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي ﻣﺠﺪد ﻫﻮراد و وارد ﺷﺪن ﺑﻪ‬
‫ﺟﻨﮓ ﺑﺎ آﻧﺎن را ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي آذرﺧﺸﻲ روﻧﻴﻦ را از اﻓﻜﺎرش ﺧﺎرج ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﺗﻨﻬﺎ اﺑﺮﻫﺎي ﭘﻨﺒﻪ اي ﭘﺮاﻛﻨﺪه اي‬
‫را در آﺳﻤﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮ ﺑﻪ اﻟﻒ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ آﻳﺎ او ﻫﻢ ﺻﺪا را ﺷﻨﻴﺪه اﺳﺖ ؟‬
‫ﺻﺪاي دوم ﺗﻤﺎم ﻋﻀﻼت روﻧﻴﻦ را ﻣﻨﻘﺒﺾ ﻛﺮد‪ .‬اﺳﺐ روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺮاي‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮاﻗﻌﻲ آﻣﻮزش ﻛﺎﻓﻲ دﻳﺪه اﺳﺖ و در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮوي اﺳﺐ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي او ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬وزن او‬

‫و ﺗﺠﻬﻴﺰاﺗﺶ روﻧﻴﻦ و اﺳﺒﺶ را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬ﺳﺎﻳﻪ اي ﺳﻴﺎه ﺗﻤﺎم اﻃﺮاف را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و ﻏﺮﻳﻮي‬
‫ﺗﺮﺳﻨﺎك و ﻛﺮ ﻛﻨﻨﺪه اﻃﺮاﻓﺸﺎن را ﺑﻠﺮزه در آورد‪.‬‬
‫از ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﻫﻴﺎﻫﻮ روﻧﻴﻦ ﻧﺎﻟﻪ دردﻧﺎك اﺳﺒﺶ را ﺷﻨﻴﺪﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎه دارد‪.‬‬
‫ﻋﻠﻲ رﻏﻢ اﻳﻨﻜﻪ ورﻳﺴﺎ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ از روي ﺷﺎﻧﻪ اش ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﺗﺎ‬
‫ﺑﻬﺸﺘﻴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ اﻳﻦ ﺻﺪا را ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻛﺮده اﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﺟﻬﻨﻢ را درﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﻳﺪ‪...‬‬
‫اژدﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮﻧﮓ زﺑﺎﻧﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ آﺳﻤﺎن را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد و در ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﻳﺶ اﺳﺐ و ﺗﻤﺎم وﺳﺎﻳﻞ ارزﺷﻤﻨﺪ روﻧﻴﻦ‬
‫را داﺷﺖ ‪ ،‬ﺳﻮﺳﻤﺎر ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ در ﻳﻚ آن اﺳﺐ را در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪوﻫﺒﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ‬
‫ﺗﻤﺎم وﺳﺎﻳﻞ ﻳﻜﺠﺎ ﺑﻠﻌﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺟﺎﻧﻮر ﻣﻮﺟﻮدي ﺳﺒﺰ رﻧﮓ ﺑﺎ دﻧﺪاﻧﻬﺎي ﺑﺰرگ و ﭼﻬﺮه اي ﻣﻀﺤﻚ ﭘﻮﺷﻴﺪه در ﻟﺒﺎس رزم ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ودر ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﺒﺮ ﺟﻨﮕﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﺨﻔﻲ ﺑﻮد ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد و ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﺧﺸﻦ دﺳﺘﻮراﺗﻲ را‬
‫ﺑﻪ اژدﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲ داد‪ ...‬اُرك ﺑﺎ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﻫﺎﻳﺶ اژدﻫﺎ را دﻗﻴﻘﺎً ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﻮد ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد و اژدﻫﺎ ﺑﺎ‬
‫ﭼﻨﮕﺎﻟﻬﺎي ﺑﺎز ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﺷﻴﺮﺟﻪ زد‪...‬‬
‫***‬

‫ﺗﺴﺨﻴﺮ آﻟﺘﺮاك‬
‫ﻧﺠﻴﺐ زاده ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﻣﺸﻜﻲ ﺧﻮد و ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﺳﺮﺷﺎر از ﻓﺮاﺳﺖ و ﻗﺪرت ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫» ﺳﺮورم ﺑﺎز ﻫﻢ از اﻳﻨﻜﻪ وﻗﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫دادﻳﺪ ﺗﺸﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎري ﺧﻮب‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ اﻳﻦ ﺑﺤﺮان را ﻧﻴﺰ ﻣﻬﺎر ﻛﻨﻴﻢ‪ «.‬ﺻﺪاي‬
‫ﭘﻴﺮﺗﺮ ﻛﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺎ رﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ و ﭘﻮﺷﻴﺪه در ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي ﻓﺎﺧﺮ ﺳﻔﻴﺪ رﻧﮓ و رداﻳﻲ ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮓ ﺑﻮد‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد ‪»:‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻟﻮردران و اﺗﺤﺎد دﻻﻳﻞ ﺑﺴﻴﺎري ﺑﺮاي ﺗﺸﻜﺮ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪداﺷﺖ‪.‬ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر!‬
‫و ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ از ﺷﻤﺎ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد وﮔﻴﻠﻨﻴﺲ و اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد ﻧﻴﺰ دﻟﻴﻠﺶ را ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪ‪ «.‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺎه ﺗﺮاﻧﺎس ﺧﻮد ﺑﺎرﻳﻚ اﻧﺪام و ﻧﺤﻴﻒ ﻧﺒﻮد در ﻧﺰد دوﺳﺖ و ﻫﻤﺮاه ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺧﻮد ﻛﻤﻲ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺣﻘﺎرت ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ردﻳﻔﻲ از دﻧﺪان ﻫﺎي ﺑﻲ ﻧﻘﺺ و ﺗﻴﺰش را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس اﮔﺮ ﻛﺴﻲ را‬
‫ﻣﻲ دﻳﺪﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺷﺎﻫﻮارﺗﺮ و ﺑﺰرﮔﻤﻨﺸﺎﻧﻪ ﺗﺮ از اﻳﻦ ﺟﻮان داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪواﻗﻌﺎَﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬ﭼﻬﺮة ﺷﺎﻫﻴﻦ وار‬
‫و ﻣﻮﻫﺎي ﺳﻴﺎﻫﺮﻧﮓ ﻛﻮﺗﺎه و ﻣﺮﺗﺐ او ﺑﻬﻤﺮاه ﺻﻮرت اﺻﻼح ﺷﺪه اش ﺑﻴﺸﺘﺮ زﻧﺎن درﺑﺎر را ﺷﻴﻔﺘﺔ او ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪.‬ﻣﻨﻄﻖ و ﺳﺨﻨﻮري او ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺗﻤﺎم ﺷﺎﻫﺰاده ﻫﺎي اﺗﺤﺎد ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ وﺟﻨﺎت ﻳﻚ ﺷﺎﻫﺰاده ﺑﻮد و ﻋﺠﻴﺐ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻛﻪ ﻫﺮﻛﺴﻲ درآﻟﺘﺮاك درﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﺟﺎﻧﺐ او را ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ؛ ﺣﺘﻲ ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﺮﻧﺎس‬
‫ﺑﺎﺧﻨﺪة ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪاراﻧﻪ اي ﻟﺒﺨﻨﺪ او را ﭘﺎﺳﺦ داد‪.‬‬

‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ‪ ،‬ﻧﺠﻴﺐ زاده اي ﺟﻮان ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺎ ‪ 5‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﻛﺴﻲ ﭼﻴﺰي از او ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ از ﻣﻨﻄﻘﻪ اي‬
‫ﮔﻤﻨﺎم وﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﻠﻲ رﻏﻢ ﮔﻤﻨﺎﻣﻲ ﺧﻮﻧﺒﻬﺎي ﻣﺮدﻣﺶ و ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮد را از ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ آﻟﺘﺮاك‬
‫ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻛﻨﺪ ‪.‬ﻣﺮدﻣﺶ در اﺛﺮ ﺣﻤﻠﺔ اژدﻫﺎﻳﻲ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و او ﭘﺎي ﭘﻴﺎده و ﺑﺪون ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺸﺘﻜﺎري ﻛﻪ او ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻗﺼﺮ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد ﺑﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﻜﺘﻮب‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻬﻤﺘﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻮاره ﭘﺎدﺷﺎه را در زﻣﺎن ﺑﺮوز ﻣﺸﻜﻼت ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﻜﺮي ﺧﻮد ﻳﺎري ﻣﻲ داد ؛ ﺑﺨﺼﻮص در‬
‫دوران ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻛﻪ او ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻟﻮرد ﭘﺮﻧﻮﻟﺪ ﭼﻪ ﻣﻮﺿﻌﻲ را اﺗﺨﺎذ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر در واﻗﻊ ﻋﺎﻣﻠﻲ‬
‫ﻧﺠﺎﺗﺒﺨﺶ ﺷﺪ ‪ ،‬او اﻧﮕﻴﺰه ﻫﺎي ﻻزم را ﺑﻪ اوﺑﺮاي اﻋﺰام ﻧﻴﺮوي ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻪ آﻟﺘﺮاك و اﻋﻼم ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻈﺎﻣﻲ در‬
‫آﻧﺠﺎ داد‪ .‬اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد و ﺳﺎﻳﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻫﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻟﻮردﭘﺮﻧﻮﻟﺪ واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن‬
‫دﻫﻨﺪ اﻣﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﻣﭙﺮاﻃﻮري ﻫﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎﭘﺎﻳﺎن ﺟﻨﮓ آﻟﺘﺮاك را در ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮد ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ و‬
‫ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﻛﺴﻲ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ درﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻟﻮرد ﭘﺮﻧﻮﻟﺪ ﻧﺰد ‪.‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي اﺗﺨﺎذ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﻬﺎﻳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬
‫ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﺗﻼف وﻗﺘﻲ ﺑﺎﻋﺚ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺮاي اﻗﺪام ﺑﻤﻮﻗﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﺮ ﻛﺲ ﺣﺘﻲ ﻣﺮدي را ﻛﻪ در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﺮاس ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬ﺗﺮﻧﺎس از ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﭘﺴﺮﻋﻤﻮي ﭘﺮﻧﻮﻟﺪ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﺶ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﻳﺖ‬
‫ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ ﺑﻮدﺧﻮدداري ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮد در اﻣﭙﺮاﻃﻮري دودﺳﺘﮕﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ – ﺑﻴﻦ اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد و‬
‫ﻟﻮردران‪ -‬ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮوز دﺷﻤﻨﻲ زﻳﺎد ﺑﻴﻦ ﻛﻮﻟﺘﻴﺮاس و ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺿﻤﻴﻤﻪ ﻛﺮدن ﺧﺎك آﻟﺘﺮاك‬
‫ﻫﻢ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي او ﺟﺎﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲ اﻓﺘﺎد اﮔﺮ او ﺷﺨﺺ اﻣﻴﻦ و ﺑﺎ ﻛﻔﺎﻳﺘﻲ را در آﻟﺘﺮاك ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ و اﺗﺤﺎد‬
‫ﺑﻴﺎﻧﺪﻳﺸﺪ و ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ آﻧﺠﺎ را ﻧﻴﺰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ اﮔﺮ ﻗﻀﺎوت ﺗﺮﻧﺎس‬
‫درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻛﺴﻲ در آﻧﺠﺎ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺤﺪ واﻗﻌﻲ ﻟﻮردران ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎه دﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻟﻮرد ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ زد‪» :‬واﻗﻌﺎً اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﻮرد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر‪ «.‬ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر را ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﻔﺖ ﭘﺎ‬
‫ﺑﻠﻨﺪي ﻗﺪ‪ -‬ﺑﻴﺶ از دو ﻣﺘﺮ و ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻧﺖ‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺷﺪ دراز و ﻟﻨﺪوك ﻧﺎﻣﻴﺪ ‪ ،‬ﻟﺒﺎﺳﻲ آﺑﻲ و ﻣﺸﻜﻲ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد و ﻫﺮ اﻳﻨﭻ از ﺑﺪﻧﺶ ﻧﺸﺎن از دﻻوري او ﻣﻲ داد‪ .‬ﺷﺎه اداﻣﻪ داد‪»:‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻓﺘﺨﺎر ﻛﺮد و از‬
‫ﺗﻮ ﻗﺪرداﻧﻲ ﻧﻤﻮد و ﺑﺎور ﻛﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ زودي ﭘﺎداش ﺗﻮرا ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻳﺒﺎﻳﻲ زد‪.‬ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎور دارد ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﻮﭼﻚ ﺧﻮد را دوﺑﺎره ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ آورد‪ .‬ﺗﺮﻧﺎس‬
‫ﻗﺼﺪ داﺷﺖ اﺟﺎزه دﻫﺪ اﻳﻦ ﺟﻮان روﻳﺎﻫﺎي ﺧﻮد را در ﺳﺮ ﺑﭙﺮوراﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺮة ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل وﻗﺘﻲ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺣﻜﻮﻣﺖ‬
‫ﺑﺮ آﻟﺘﺮاك ﺑﻪ او داده ﺷﻮد دﻳﺪﻧﻲ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ روز ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻲ آﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﻮد‪...‬ﺑﺠﺰ آﻧﺎن ﻛﻪ‬
‫ﺑﺼﻮرت ﻣﻮروﺛﻲ آن را ﻛﺴﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺮﻧﺎس ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﻮﻗﺮاﻧﺔ ﺟﻮان را ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ .‬ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺑﺪون ﭘﺸﺖ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه از درب ﺑﺰرگ ﺗﺎﻻر ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪ و ﺗﺮﻧﺎس اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ؛ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﭘﺮده ﻫﺎي زرﺑﺎﻓﺖ و ﺷﻤﻌﺪاﻧﻴﻬﺎي ﻃﻼﻳﻲ و ﻛﻒ ﻣﺮﻣﺮﻳﻦ و ﺳﻔﻴﺪرﻧﮓ‬
‫ﺗﺎﻻر ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻮري را ﻛﻪ ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﻧﺠﻴﺐ زاده ﺟﻮان از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ اﺗﺎق ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬او ﻣﺮدي‬
‫ﺟﻮان ﺑﻮدﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺘﺮام واﻃﻤﻴﻨﺎن دﻳﮕﺮان رادر ﻫﺮ زﻣﻴﻨﻪ اي ﺑﺨﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ و ﺗﺮﻧﺎس آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫اﻳﻜﺎش ﻓﺮزﻧﺪش – آرﺗﺎس‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻟﻮرد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﺮﻧﺎس دﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﭼﺎﻧﻪ اش ﻛﺸﻴﺪ‬

‫و ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪ » :‬ﺑﻠﻪ‪ ...‬ﻣﺮدي ﺑﻲ ﻧﻘﺺ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻓﺘﺨﺎر و ﺑﺰرﮔﻲ را ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ و در‬
‫ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ را در اﺗﺤﺎد ﺑﻮﺟﻮد آو‪‬ر‪‬د‪ ،‬ﺧﻮﻧﻲ ﻗﻮي و ﺗﺎزه!«‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه دﺧﺘﺮش اﮔﺮ ﭼﻪ ﻛﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎل اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﺰودي ﺑﺰرگ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﺪ و "ﺳﻠﻴﺎ" ﺑﺮاﺳﺘﻲ ﻫﻤﺴﺮي زﻳﺒﺎ و ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺮاي ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺑﺎ اﻳﻦ ازدواج ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ او ﺑﻪ ﻣﺘﺤﺪ و‬
‫دوﺳﺘﻲ راﺳﺘﻴﻦ ﺑﺮاي او ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻬﺮة ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر را وﻗﺘﻲ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ‬
‫"ﺷﺎه ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر‪ ...‬ﺷﺎه آﻟﺘﺮاك ‪ ".‬در ذﻫﻦ ﻣﺠﺴﻢ ﻛﻨﺪ‪...‬‬
‫***‬
‫»ﭼﻴﺰي ﺷﺪه ﺳﺮورم ؟ﻛﺴﻲ ﻣﺮگ‪ ‬ﻓﺠﻴﻊ و زﻫﺮآﻟﻮد و ﺧﻮﻧﺒﺎري داﺷﺘﻪ؟«‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر از ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدن درب آﻫﻨﻲ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺷﻮخ ﻃﺒﻌﻲ ﺧﻮدت را‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬار ﻛ‪‬ﺮِﻳﻞ!« )‪(KRYLL‬‬
‫ﺑﺎﻻ و در اﺗﺎق ﭼﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﺑﻪ او ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺑﻮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺧﺪﻣﺘﻜﺎران اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺧﻮد ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫از ورود ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﻏﻴﺮ ﻣﺘﺮﻗﺒﻪ اﻓﺮاد ﺑﻪ اﺗﺎق زﻳﺮ زﻣﻴﻨﻲ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﻨﺪ‪.‬ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺼﻮر در اﻳﻦ ﺑﺎره ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭘﺮداﺧﺖ ﻫﻤﺎﻧﺎ زﻧﺪﮔﻴﺸﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺗﻮﻗﻊ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﻣﺰاﺣﻤﺘﻲ را ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ،‬او ﺑﻪ وﻓﺎداري ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﺮگ ﻧﻮﻛﺮﻫﺎﻳﺶ اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺖ ‪،‬‬
‫ﺧﻮدش وردي ﺑﺮوي آﻧﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد؛ ﻳﻚ ﺗﻐﻴﻴﺮ در اﻓﻜﺎر آﻧﻬﺎ از ﻃﺮف ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام و ﺳﺘﺎﻳﺶ‬
‫ﺷﺎه و ﺳﺎﻳﺮ درﺑﺎرﻳﺎن ﺑﻮد و ﻛﺎراﻳﻲ ﺧﻮد رادر ﻃﻮل زﻣﺎن ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺮا ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ اي ﺷﺎﻫﺰادة دورﻧﮕﻲ و رﻳﺎ !«‬

‫ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻮﭼﻜﻲ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﺑﻪ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﮔﻔﺖ و در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﺮد‪،‬ﻟﺤﻦ ﺷﺮارت ﺑﺎر ﺧﺸﻦ و ﺻﺪاي‬
‫ﻧﺎﻫﻨﺠﺎر و ﻏﻴﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر را ﻣﻮرد ﺧﻄﺎب ﻗﺮار داد ﺷﻜﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﮕﺬارد ﻛﻪ ﺷﺮﻳﻚ و ﻫﻤﺪﺳﺖ‬
‫او ﻳﻚ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬ﺳﺮ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺗﺎ ﻛﻤﺮ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺮﺧﻲ او را‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺎﭼﻴﺰو ﺑﻲ ارزﺷﻲ ﺑﺸﻤﺎر ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺎ رﻧﮓ ﺳﺒﺰ درﺧﺸﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻤﺜﻴﻠﻲ از ﺷﺮارت‬
‫ﺑﻮد‪.‬ﺧﻨﺪه وﺣﺸﻴﺎﻧﺔ او ردﻳﻔﻲ از دﻧﺪاﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻄﺮزي ﻋﺠﻴﺐ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ و ﺗﻴﺰ ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﻬﻤﺮاه زﺑﺎنِ ﺑﺮﻧﮓ‪ ‬ﺧﻮن‬
‫وﺷﻜﺎﻓﺘﻪ اش را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎن زردرﻧﮓ و ﻣﺆرﺑﺶ ﻓﺎﻗﺪ ﭘﻠﻚ ﺑﻮد و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ از‬
‫ﺷﺎدي ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ؛ اﻣﺎ اﻳﻦ درﺧﺸﺶ از ﺷﺎدي ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺑﺎل ﭘﺮﻧﺪه اي وﻳﺎ ﺑﺎزوي ﻣﻮﺟﻮدي دﻳﮕﺮ ﺑﻮد‪.‬ﺗﻮده‬
‫اي ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ ﻗﻬﻮه اي رﻧﮓ ﺑﺮوي ﺷﺎﻧﻪ اش اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد وﭘﻴﺸﺎﻧﻲِ ﺧﻤﻴﺪه و ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺶ ﺑﻪ ﺳﺮي ﻧﻮك ﺗﻴﺰ ﺧﺘﻢ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫» ﻫﻨﻮزﻫﻢ دﻟﻴﻞ ﺑﺮاي ﺷﺎدي ﻛﺮدن وﺟﻮد دارد ‪ « .‬اﺗﺎق ﭘﺎﻳﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻌﻨﻮان اﻧﺒﺎر ﻟﻮازم ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار‬
‫ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ و ردﻳﻒ ﺑﻪ ردﻳﻒ ﻣﺸﺮوب را در دﻣﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ داﺷﺖ اﻣﺎ ﺣﺎل ﺑﺎ ﺗﺸﻜﺮ از ﻣﻬﻨﺪﺳﺎن‬
‫ﻛﺮﻳﻞ از ﺷﺪت ﺣﺮارت ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ آﺗﺸﻔﺸﺎﻧﻲ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺟﺸﻦ ‪!..‬؟ﺷﺎﻫﺰاده ﻣﻜﺮ؟« ﻛﺮﻳﻞ ﺧﻨﺪﻳﺪ ‪ .‬او ﺑﺴﻴﺎرﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ ‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص وﻗﺘﻲ ﺧﻄﺎ ﻛﺎري در ﺣﺎل‬
‫ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮد‪.‬ﻛﺮﻳﻞ ﻓﻬﻤﻴﺪ اﻣﻮر ﺑﺨﻮﺑﻲ در ﺣﺎﻻ اﺟﺮا و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻮﺟﻮدات زﻣﺮدﻳﻦ‪ ،‬دو ارﺑﺎب‬
‫رﻧﺞ و ﻋﺬاب ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ و در زﻣﺎن ﻣﻘﺘﻀﻲ ﺗﻮﺳﻂ او ﻓﻌﺎل ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻴﻤﺔ ﭘﺸﺘﻲ اﺗﺎق در واﻗﻊ ﻣﻤﻠﻮ از‬
‫ﺑﻄﺮﻳﻬﺎ وﭘﻮدرﻫﺎ وﺳﺎﻳﻞ ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺒﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﮕﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺟﻤﻊ آوري ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫»ﺑﻠﻪ ﻛﺮﻳﻞ ‪،‬ﺟﺸﻦ!«ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﮔﻔﺖ وﻟﻲ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺮ ﻧﮕﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﻨﺪه از‬
‫ﻟﺒﺎن او ﻣﺤﻮ و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﻣﺴﺨﺮه ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر اداﻣﻪ داد‪»:‬ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻤﺎﻳﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ در اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻲ ودر اﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻲ ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ ﺳﺮورم‪«.‬‬
‫ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻖ ﻧﺠﻴﺐ زاده در ﻫﻮاي ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎي اﺗﺎق زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻄﻮل اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ‪.‬زواﻳﺎﻳﻲ در ﭼﻬﺮه اش ﺑﻮﺟﻮد‬
‫آﻣﺪ‪»،‬آ‪...‬ه! ﻛﻪ ﭼﻘﺪر دﻟﻢ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻫﻮا ﺗﻨﮓ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ «.‬ﭼﻬﺮه اش ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺷﺪ ‪» ,‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻢ‪...‬‬
‫ﺑﺮو ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻢ ﻛﺮﻳﻞ‪«...‬‬
‫»ﻫﺮ ﻃﻮر ﻣﺎﻳﻠﻴﺪ ﺳﺮورم‪«.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ‪ ‬ﻣﻮزﻳﺎﻧﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﭘﺮﻳﺴﺘﻮرﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪»:‬ﺑﻨﻈﺮﻣﻲ رﺳﺪدرﺑﺮاﺑﺮﭘﺎدﺷﺎه آﻳﻨﺪة آﻟﺘﺮاك اﻳﺴﺘﺎده اي‪«.‬‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺎ اﻧﺪام ﻛﻮﭼﻚ وﻟﻲ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺧﻮد ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﺒﺮﻳﻜﺎت ﻣﺮا ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﺳﺮور‬
‫ﺑﺰرﮔﻮارم‪«...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاﻳﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺮ دو را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻳﮕﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻛﺮد‪.‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮي ﺑﻨﺎم ﻧﻴﻤﺒﻠﻲ از درون دﺧﻤﻪ اي‬
‫ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ درون اﺗﺎق ودرﭘﺎي ﻛﺮﻳﻞ اﻧﺪاﺧﺖ ‪.‬درﭼﻬﺮه ﻣﺴﺨﺮه ﺗﺎزه واردﺷﺎدي اي ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺗﺮﺳﻨﺎك ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل از ﭼﻬﺮه اش ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ دوم ﻣﻄﻠﺒﻲ را در ﮔﻮش ﻫﺎي ﺑﺰرگ و ﻧﻮك ﺗﻴﺰ ﻛﺮﻳﻞ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪.‬ﻛﺮاﻳﻞ ﻫﻴﺲ ﻫﻴﺲ ﻛﺮده و او را‬
‫ﻣﺮﺧﺺ ﻛﺮد‪.‬او ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺑﻲ دﻗﺘﻲ دﺳﺘﻲ ﺗﻜﺎن داد و در دﺧﻤﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫»ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده؟« اﮔﺮ ﭼﻪ ﺻﺪاي ﻧﺠﻴﺐ زاده آرام وﻣﻼﻳﻢ ﺑﻮد وﻟﻲ آﺷﻜﺎر ﻣﻨﺘﻈﺮ درﻳﺎﻓﺖ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺳﺮﻳﻊ و‬
‫ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻛﺮﻳﻞ ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي ﻛﻪ دوﺑﺎره ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺑﺮ آن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪»:‬آه ‪...‬ﺳﺮور ﺑﻨﺪه ﻧﻮاز ﻣﻦ !ﮔﻮﻳﺎ‬
‫اﻣﺮوز اﻗﺒﺎل ﺧﻮش ﺑﻪ ﺷﻤﺎ روي ﻛﺮده‪...‬آﻳﺎ ﺷﺮﻃﻲ را ﺑﺮﻧﺪه ﺷﺪه اﻳﺪ ؟ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺑﻮده اﻧﺪ و‪«...‬‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ؟«‬
‫» ﻛﺴﻲ ‪...‬ﻛﺴﻲ در ﺻﺪد آزاد ﻛﺮدن ﻣﻠﻜﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎه او ﺑﺎﻋﺚ ﭼﺮوك ﺧﻮردن ﻛﺮﻳﻞ ﺷﺪ و ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻟﺤﻈﺔ ﻣﺮگ او ﻓﺮارﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪...‬ﭼﻪ ﺣﻴﻒ! ﺷﺮارت ﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻗﺼﺪ داﺷﺖ آﻧﻬﺎ را‬
‫اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﺪ‪...‬اﻧﻔﺠﺎرات زﻳﺎدي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪...‬‬
‫در ﻫﻤﻴﻦ آن ﺷﺨﺺ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺳﺮﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎد و ﺧﻨﺪه اي ﺑﻠﻨﺪ و ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺳﺮ داد ﻛﻪ اﺑﺪاَ اﻧﺴﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫»ﻋﺎﻟﻲ اﺳﺖ ‪ «...‬ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﮔﻮﻳﻲ در ﻣﻴﺎن ﻟﺬﺗﻲ وﺻﻒ ﻧﺎﺷﺪﻧﻲ اﺳﺖ‪ ،‬دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﭼﻨﺎن ﮔﺸﻮده ﺑﻮد‬
‫ﮔﻮﻳﺎ ﻗﺼﺪ دارد ﻫﻮا را در آﻏﻮش ﺑﮕﻴﺪ‪.‬اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺑﺼﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ دراز‬
‫ﺷﺪن ﻛﺮد و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﮕﺎل ﺷﺪ‪.‬‬

‫»ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻟﻴﺴﺖ‪ «...‬او ﺑﻪ ﺧﻨﺪة ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺧﻮد اداﻣﻪ داد و ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي از اﺗﺎق ﺧﺰﻳﺪ ودر ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﻌﺪ ﻣﺮا دﻳﻮاﻧﻪ ﺧﻄﺎب ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ «...‬ﺳﭙﺲ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ و ﻧﻔﺴﺶ را‬
‫ﻧﮕﺎه داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮم‬
‫دﻧﻴﺎ ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ آﺗﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ و ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﻣﻴﺎن ﻓﻮران ﻣﻬﻴﺐ آﺗﺶ از ﻃﺮف‬
‫ﻫﻴﻮﻻﻳﻲ ﻗﺮﻣﺰ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ روﻧﻴﻦ در اﺑﺘﺪاي ﺳﻔﺮ‬
‫ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ روﺑﺮو ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎل آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ و او‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل از ﻫﻤﺴﻔﺮش ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ اﻻن ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ارﻛﻬﺎي ﻛﺎزﻣﻮدان ﻫﻤﻮاره اژدﻫﺎﻳﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮاي اﻳﺠﺎد رﻋﺐ و وﺣﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ‬
‫آرام دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﺮا ورﻳﺴﺎ و ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﻨﺪ؟ ﺗﻌﺪاد اژدﻫﺎﻳﺎن‬
‫اﻣﺮوزه ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﭘﻬﻨﻪ اﺗﺤﺎد ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ﻛﻪ ﺑﻄﺮف اﻋﻤﺎق ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺨﺖ‪ .‬درﺳﺖ اﺳﺖ‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻫﻤﺮاه او‬
‫ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻮد و اﻟﻒ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اژدﻫﺎ از ﺣﻮاﺳﻲ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ‪ -‬ﺣﺘﻲ اﻟﻒ ﻫﺎ‪ -‬ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ و‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﺑﻮي ﺟﺎدو را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬اژدﻫﺎ و ﺳﻮارش ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮا روﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اژدﻫﺎ در ﺗﻌﻘﻴﺐ‬
‫اوﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻋﻤﺎق ﺟﻨﮕﻞ و در ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ‪ ‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺨﺖ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺧﺮﻧﺎﺳﻲ ﻛﺸﻴﺪ؛ ﺟﺎدوﮔﺮان ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺒﺎرزان ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي ﺻﻒ ﻣﻘﺪم ﻧﺒﺮد ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ و ﻳﺎ از ﻣﻨﻄﻘﻪ اي دور از دﺳﺘﺮس ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي رو در روي دﺷﻤﻦ ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ‪...‬؟!‬
‫ﺑﻠﻪ ‪...‬او واﻗﻌﺎ ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ اﻧﺴﺎن را از ﺻﺤﻨﻪ ﮔﻴﺘﻲ ﻣﺤﻮ ﻛﻨﺪ‪.‬ورﻳﺴﺎ اﮔﺮ ﭼﻪ دل ﺧﻮﺷﻲ از او ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﻣﺮگ او را‬
‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ؛ اﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﻨﻮز راه ﺣﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ او ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ در زﻣﺎن ﻓﺮار اﺳﺐ‬
‫و ﻛﻤﺎن ﻣﺤﺒﻮب ورﻳﺴﺎ را ﺑﺎﺧﻮد ﺑﺮده ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮي ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻴﻮﻻي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﺳﻼﺣﻲ ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﺳﻮار اﻟﻒ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎن ﺟﺎدوﮔﺮ ﻫﺮ ﻛﻤﻜﻲ ﻛﻪ از او ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ ،‬او ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻛﺎري ﻛﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻲ ﻛﺮد ﺟﺎن ﺟﺎدوﮔﺮ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ دﺳﺖ زد‪.‬‬
‫از ﻣﺨﻔﻴﮕﺎه ﺧﻮد ﺧﺎرج ﺷﺪ؛ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻜﺎن دادن دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ رو ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻛﺮد‪»:‬ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪...‬اﻳﻨﺠﺎ‪...‬‬
‫ﺑﺰﻣﺠﺔ ﺗﺨﻢ ﮔﺬار‪ ...‬اﻳﻨﺠﺎ‪ -...‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﻧﺮ اﺳﺖ ‪ -‬ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل او ﺻﺪاﻳﺶ راﻧﻤﻲ ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺳﻮزان زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ در آن ﺟﻬﻨﻢ روﻧﻴﻦ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ و‬
‫اژدﻫﺎ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﻣﺎﻧﻊ او ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮي اﻟﻒ دﺷﻨﺎﻣﻲ داد‪ ،‬ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد وﺳﻨﮕﻲ را ﻛﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮدن آن ﺑﺮاي ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ .‬ﻛﺎري ﻛﻪ او ﻗﺼﺪ اﻧﺠﺎﻣﺶ را داﺷﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺣﺪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻓﻘﻂ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎزواﻧﺶ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺳﺎﻟﻬﺎي ﻗﺒﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﺳﻨﮓ را دﻗﻴﻘﺎَ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮ اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪ ،‬ﭘﺮﺗﺎﺑﺶ ﺑﺮد ﻛﺎﻓﻲ داﺷﺖ اﻣﺎ اژدﻫﺎ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻛﺮد و ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻨﻈﺮ رﺳﻴﺪ ﺳﻨﮓ او ﺑﻪ ﻫﺪف ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺧﻮرد‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ اژدﻫﺎ‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﻜﺮد وﻟﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺒﻜﻪ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮد‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ‬
‫اژدﻫﺎ آﺳﻴﺐ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻨﮕﻲ ﺧﺸﻚ وﺧﺎﻟﻲ اﺳﻠﺤﺔ ﻣﻀﺤﻜﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻮﺳﺖ زره ﻣﺎﻧﻨﺪ اژدﻫﺎﺳﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺶ رﺳﻴﺪ‪ ،‬او ﺗﻮﺟﻪ ﺟﺎﻧﻮر ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻛﺴﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮاي او ﻣﺰاﺣﻤﺖ اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ارك ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺳﻌﻲ دارد ﭼﻴﺰي را ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ وﻟﻲ اژدﻫﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ را ﺟﻤﻊ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورﻳﺴﺎ ﺷﻴﺮﺟﻪ زد‪.‬‬
‫او ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻮﺟﻪ اژدﻫﺎ را از ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻲ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﭘﺮت ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮار ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﻮب! ﺣﺎل ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؟«‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻓﺮار ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از دﺳﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻨﻨﺪه ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ ﺧﻮد‬
‫ﻓﺮار ﻛﻨﺪ‪ ،‬در ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺳﺮﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن از آﺗﺸﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻓﺮو ﻣﻲ رﻳﺨﺖ در ﺣﺎل‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .‬در ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ اژدﻫﺎ درﺧﺘﺎﻧﻲ را ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ روي اﻟﻒ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ آﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪ و او را وادار‬
‫ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درﺧﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز آﺗﺶ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ دارد ﺟﺎﻧﺶ را در راه ﻧﺠﺎت ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ از دﺳﺖ ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﺻﺪاﻳﻲ‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎك او را واداﺷﺖ ﺗﺎ از روي ﺷﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ .‬اژدﻫﺎ ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد‬
‫ودر ﺣﺎل ﭼﻨﻚ زدن ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻧﻘﺎط ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻮد‪،‬ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺪﻧﺶ را ﺧﺎرش ﺷﺪﻳﺪي ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد؛ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ او ارك‬
‫ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد او را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ اژدﻫﺎ ﻛﻮﻳﻲ ﻛَﻚ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل ارك ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻣﺎت وﻣﺒﻬﻮت ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮه ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اوﻫﺮﮔﺰ در زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺻﺤﻨﻪ اي‬
‫اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اژدﻫﺎ ﭘﻴﭻ و ﺗﺎﺑﻲ ﺧﻮرد‪،‬ﮔﻮﻳﻲ درﺣﺎل ﺟﺎن ﻛﻨﺪن ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ دﻳﻮاﻧﻪ‬
‫وارﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻮار ارك ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺑﺮ ﺳﺮﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﻨﺪ ﺷﻮد‪ ،‬اﻟﻒ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻼﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ اژدﻫﺎ ﺑﻴﺎورد ‪...‬‬
‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺟﺎري ﺷﺪ‪»:‬روﻧﻴﻦ ‪«...‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺮدن ﻧﺎﻣﺶ ﮔﻮﻳﻲ روﺣﺶ را اﺣﻀﺎر ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﭘﻴﺶ روﻳﺶ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﺳﺮﺧﺶ آﺷﻔﺘﻪ ﺑﻮد و رداﻳﺶ ﭘﺎره و ﻛﺜﻴﻒ‪ ،‬وﻟﻲ ﮔﻮﻳﻲ او ﭼﻨﺪان ﻧﮕﺎرن ﺑﻼﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ او ﻧﺎزل ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫»ا‪...‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﺮار ﻛﻨﻴﻢ‪...‬اﻟﻒ!؟«‬
‫ﻧﻴﺎزي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺣﺮﻓﺶ را ﺗﺮار ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻨﺒﺎر روﻧﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ راه را ﻧﺸﺎن دادو ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر از ﻣﻬﺎرﺗﻬﺎي‬
‫ﺟﺎدوﻳﻲ اش اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ آﻧﻬﺎ را در ﺟﻨﮕﻞ ﺷﻌﻠﻪ ور ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺳﻮار ﻛﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮي از‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد‪.‬آﻧﻘﺪر در اﻋﻤﺎق ﺟﻨﮕﻞ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ دﻳﮕﺮ اﺛﺮي از اژدﻫﺎ در ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺧﻮدﺷﺎن‬
‫ﻧﺪﻳﺪ‪.‬ﻓﻘﻂ او را دﻳﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن اوج ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و داﻳﻢ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮد ﭘﻨﺠﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ در‬
‫ﺑﻌﻀﻲ از ﻧﻘﺎط ﺑﺪﻧﺶ زﺧﻢ ﻫﺎﻳﻲ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد وﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﺪود ﺳﻼح ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ‬
‫ﻧﻔﻮذ در ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺴﻠﺢ اژدﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻨﺠﺔ ﺧﻮد اژدﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬او ارك را ﺑﺮوي اژدﻫﺎ ﻧﺪﻳﺪ؛ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺟﺎﻳﻲ از‬
‫اژدﻫﺎ ﻓﺮو اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﺮاﻳﺶ اﺣﺴﺎس ﺗﺎﺳﻒ ﻧﻜﺮد!‬
‫ﺳﺮ اﻧﺠﺎم ورﻳﺴﺎ از روﻧﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ » :‬ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ اژدﻫﺎ آوردﻳﺪ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ از اﻧﺘﻬﺎي ﻣﺴﻴﺮ آﺗﺶ راه ﻓﺮاري ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪-» :‬ﻃﻠﺴﻢ‪ -‬آﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ‬
‫ﺑﻮدم ﭘﻴﺶ ﻧﺮﻓﺖ و ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮوي اژدﻫﺎ اﺛﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺧﺎرش داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮاي ﻳﻜﺒﺎر ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪه ﻛﻤﻲ ﺗﺤﺖ‬
‫ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد در ﻳﻚ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي ﻓﺮار و ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن‬
‫ﻣﺴﻴﺮ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ اژدﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﻌﺮه اي ﻧﺎﻛﺎﻣﻲ ﺧﻮد را در دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺷﻜﺎرش ﺑﻪ دﻧﻴﺎ اﻋﻼم ﻛﺮد‪.‬‬

‫»ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﻣﻲ ﻛﺸﺪ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ورﻳﺴﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ورﻳﺴﺎ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ اﺿﻄﺮاب ﻧﺪﻳﺪ‪» :‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ‪...‬ﻧﻪ‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ‪«.‬‬
‫آﺗﺶ ﺗﻤﺎم اﻃﺮاف آﻧﻬﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ دود ﺑﻮد و ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ‬
‫ﻓﺮوﻛﺶ ﻛﺮده در ﻣﻘﺎﺑﻠﺸﺎن ﻗﺮار داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﺮ دو ﻟﻐﺰﻳﺪه و ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﺴﻴﺮي ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎد از‬
‫روﺑﺮو ﺑﻮزد و دود و آﺗﺶ را ﻛﻪ در ﺗﻌﻘﻴﺐ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﻏﺮﺷﻲ دﻳﮕﺮ آﻧﺎن را ﺑﻪ ﻟﺮزه درآورد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ از ﺳﺮ درد ﺟﺎﻧﻜﺎه ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻤﻠﻮ از ﺧﺸﻢ و اﻧﺘﻘﺎم ﺑﻮد‪.‬‬
‫دو ﻫﻤﺮاه از روي ﺻﺪاي ﻏﺮش ﻓﺎﺻﻠﺔ اژدﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺗﺨﻤﻴﻦ زدﻧﺪ وروﻧﻴﻦ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻻزم ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﺑﺎﺷﺪﮔﻔﺖ‪»:‬اﺛﺮ ﻃﻠﺴﻢ از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ‪ «.‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﺛﺮﻃﻠﺴﻢ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ واژدﻫﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ‬
‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﻳﻦ ﺑﻼ را ﺑﺮ ﺳﺮ آو آورده اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺟﻬﺖ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﻴﻨﻘﺺ و ﺑﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎي ﺑﺰرگ و ﭼﺮﻣﻴﻦ‬
‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ در ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻮد و ﻣﺸﺨﺼﺎَ ﻫﺪﻓﻲ ﺑﺠﺰ اﻧﺘﻘﺎم ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ دوﻳﺪﻧﺪ ورﻳﺴﺎ از روﻧﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ورد دﻳﮕﺮي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ورد ﻗﺒﻠﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﻴﺪ؟«‬
‫»ﺷﺎﻳﺪ‪...‬وﻟﻲ ﻓﻌﻼَ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻢ‪.‬اژدﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از روي ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺎ را ﭘﻴﺪا ﻛﺮده و ﮔﺮﻓﺘﺎر‬
‫ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪» :‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اژدﻫﺎ آﻧﻬﺎ را ﻧﻤﻲ ﮔﺮﻓﺖ؛ او اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ در ﺷﻜﻢ اﻳﻦ‬
‫ﻫﻴﻮﻻ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ روﻧﻴﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺮگ آور ﺧﻮد را اﺟﺮا ﻛﻨﺪ‪«.‬‬

‫روﻧﻴﻦ ﻧﻔﺴﻲ ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ‪ » :‬ﺗﺎ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﭼﻘﺪر ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺴﺖ؟«‬
‫» ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎد‪«...‬‬
‫» در اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ ،‬ﻗﺮارﮔﺎه دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺴﺖ؟«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ اﻓﻜﺎرش را ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ آﻣﺪ اﻣﺎ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺎم ﻳﺎ ﻣﺤﻞ اﺳﻘﺮار آﻧﺮا‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آو‪‬ر‪‬د‪.‬آﻧﺮا ﺑﺮاي وﻗﺘﻲ از اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﮔﺬر ﻣﻲ ﺷﻮد ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﺟﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ وﻟﻲ‪«...‬‬
‫ﺻﺪاي ﻧﻌﺮه اژدﻫﺎ ﻫﺮ دو را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ و ﺳﺎﻳﻪ اي ﻋﻈﻴﻢ از ﺑﺎﻻي ﺳﺮ آﻧﺎن ﻋﺒﻮر ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ از ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺧﻮاﻫﺶ ﻛﺮد‪»:‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻫﺮ ورد دﻳﮕﺮي را ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن‬
‫ﺑﻜﺎر ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ «.‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ روﻧﻴﻦ دوﺧﺖ و اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد او ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬ﺷﻮك و درد زﻳﺎد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫اژدﻫﺎ را از آﻧﻬﺎ دور ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ در ﻛﻨﺎرش ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و رودر روي دﺷﻤﻦ ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺸﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬او ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻛﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ ورﻳﺴﺎ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد و از ﺳﺮ راه ﺧﻮد ﻛﻨﺎر‬

‫زد‪.‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎﻧﻮري زﻣﺮدﻳﻦ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ؛ورﻳﺴﺎﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺟﺎدوﮔﺮي ازﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده اش‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﺪ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻋﺠﻴﺒﻲ روي ﺧﻮاﻫﺪ داد وﻟﻲ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪ »:‬دﻋﺎ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ آﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﻧﻜﻨﺪ!«‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد وﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻧﺎ آﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ زﺑﺎن آورد ﻛﻪ ﻟﺮزﺷﻲ در‬
‫ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات اﻟﻒ ﺑﻮﺟﻮد آورد‪ .‬روﻧﻴﻦ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻛﻮﻓﺖ و ﻛﻠﻤﺎت دﻳﮕﺮي را ﺗﻜﺮار ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫در ﻣﻴﺎن اﺑﺮﻫﺎ ﺳﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﭘﺮﻧﺪه دﻳﮕﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫دﻫﺎن ورﻳﺴﺎ از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و روﻧﻴﻦ ﻫﻢ وردﻫﺎي ﺧﻮد را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪.‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻨﻈﺮ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻗﺼﺪ دارد ﺑﻪ زﻣﻴﻦ و زﻣﺎن دﺷﻨﺎم ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ورﻳﺴﺎ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ اژدﻫﺎ ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ داد‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﺷﻴﺮ دال‪ -‬ﻣﻮﺟﻮدي ﺑﺎ ﺑﺪن ﺷﻴﺮ وﺳﺮ و ﺑﺎﻟﻬﺎي ﻋﻘﺎب‪.‬م‪ -.‬ﺑﺎ ﻫﻴﻜﻞ ﻫﺎي ﺗﺮﺳﻨﺎك و ﺑﺰرگ‪...‬ﺷﻴﺮداﻟﻬﺎي‬
‫ﭘﺮﻧﺪه‪...‬‬
‫او دﺳﺘﺎن روﻧﻴﻦ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﻜﻦ!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮﺷﺎن و ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎ آﺳﻤﺎن را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺟﻠﺐ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﺳﻪ ﺷﻴﺮ دال ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮدﻧﺪ ‪،‬ورﻳﺴﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻴﺮ دال ﺳﻮارﻫﺎ را ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻛﻨﺪ؛ ﻫﺮﭼﻨﺪ‬
‫ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ رام ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ دورﻓﻬﺎي ﺳﺎﻛﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‬
‫دوردﺳﺖ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎي ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﻮﺗﺎﻻس ﻛﻪ ورود ﺑﻪ آن ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي اﻟﻒ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻤﻨﻮع‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻴﺮداﻟﻬﺎي وﺣﺸﻲ و ﺳﻮاران ﻣﺎﻫﺮ و ورزﻳﺪة آﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ درﮔﻴﺮي ﺑﺎ اژدﻫﺎﻳﺎن در آﺳﻤﺎن‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮﭼﻪ از ﻫﻴﻮﻻي ﺳﺮخ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ اﻧﺪام ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺗﺮي ‪-‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻧﺪام ﻛﺸﻴﺪه اژدﻫﺎ‪ -‬دارﻧﺪ و‬
‫ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﻧﺎﺧﻨﻬﺎي ﺗﻴﺰي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺴﻠﺢ اژدﻫﺎ را از ﻫﻢ ﭘﺎره ﻛﻨﺪ و ﻧﻮك ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﻛﻪ‬
‫ﻗﺎدر اﺳﺖ ﮔﻮﺷﺖ او را از اﺳﺘﺨﻮان ﺟﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻼوه آﻧﻬﺎ ازﺳﺮﻋﺖ وﻗﺪرت‪ ‬ﻣﺎﻧﻮر ﺑﻴﺸﺘﺮي در آﺳﻤﺎن‬
‫ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮد دروﻓﻬﺎ ﻫﻢ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻴﺮداﻟﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮﭼﻪ دورﻓﻬﺎي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻮزاده ﻫﺎي ﻏﺎرﻧﺸﻴﻦ ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺖ ﺗﺮ وﻛﺸﻴﺪه ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ آﻧﻬﺎ‬
‫ﻫﻢ ﺑﺴﻴﺎر ورزﻳﺪه و ﭘﺮ ﻗﺪرت ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺳﻼح ﻣﺤﺒﻮب و ﻣﻌﺮوف آﻧﻬﺎ در ﮔﺸﺖ ﻫﺎي ﻫﻮاﻳﻲ اﺳﺘﻮرم ﻫﺎﻣﺮِ‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ اي اﺳﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎ ﺗﺒﺮﺟﻨﮕﻲ دو ﺳﺮﺑﺎدﺳﺘﻪ ﺑﻠﻨﺪ ‪-‬ﺗﺎ ﺑﺮاﺣﺘﻲ دردﺳﺖ ﺳﻮارﻗﺮارﮔﻴﺮد‪-‬‬
‫دردﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪﻛﻪ ﺗﻴﻐﺔ دو دم آن ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻟﻤﺎس ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ و ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﮔﻮﺷﺖ و ﭘﻮﺳﺖ اژدﻫﺎ‬
‫ﻋﺒﻮر ﻛﺮده و ﮔﺮدن او را ﻗﻄﻊ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﻊ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﻮردرانِ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار‪ -‬از ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن آﻧﻬﺎ‪ -‬ﺑﺎ ﺿﺮﺑﺔ ﺗﺒﺮي‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺮدن اژدﻫﺎﻳﻲ ﻣﺴﻠﺢ ﺗﺮ و ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺗﺮ از اﻳﻦ را ﺑﺎ ﻳﻚ ﺿﺮﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﺳﻪ ﺷﻴﺮدال ﺑﻪ ﮔﺮد دﺷﻤﻨﺸﺎن ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ او را وادار ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺣﺮﻳﻒ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺗﺮ داﺋﻤﺎَ‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺑﺎﺷﺪ از ﻳﻜﻲ ﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺟﻬﺖ دﻫﺪ‪ .‬ارﻛﻬﺎ از اﺑﺘﺪا ﻣﻲ آﻣﻮزﻧﺪ ﻛﻪ از ﺷﻴﺮدال ﻫﺎ اﺟﺘﻨﺎب ﻛﻨﻨﺪ‬
‫اﻣﺎ اﻳﻦ اژدﻫﺎ ﺑﺪون ﺳﻮار ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺎﺻﻞ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬دورف ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﻳﻦ ﺑﺮﺗﺮي را‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ دادﻧﺪ و ﻣﺮﻛﺐ ﻫﺎي ﺧﻮد را وادار ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ داﺋﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اژدﻫﺎ در ﺣﺎل‬
‫ﻧﺎﻛﺎم ﺷﺪن ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮ ورﻳﺸﻬﺎي ﺗﻴﺰ دورﻓﻬﺎ در ﺑﺎد ﺗﻜﺎن ﻣﻲ ﺧﻮرد و ﭼﻬﺮه ﻫﺎﺷﺎن ﭘﻮﺷﻴﺪه از ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و‬

‫ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻫﻴﺠﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ اژدﻫﺎ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ اژدﻫﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ اي دﻳﻮاﻧﻪ وار و‬
‫ﺑﺪون ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ زد ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮدن ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﻲ اﺛﺮآﺗﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺳﻌﻲ دارﻧﺪ او را ﻛﺎﻣﻼَ ﮔﻴﺞ ﻛﻨﻨﺪ و روﻧﻴﻦ اﻓﺰود ‪ »:‬ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻓﺮار ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫»ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺎ اﺣﺘﻴﺎج داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ دﻳﮕﺮي دارم ؛ در ﺿﻤﻦ آﻧﻬﺎ اوﺿﺎع را ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل دارﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺣﺮف روﻧﻴﻦ ﻛﺎﻣﻼَ درﺳﺖ ﺑﻮد ﻧﺒﺮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺎﻣﻞ آﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ آﻧﻬﺎ ﺣﻤﻼت اﻳﺬاﻳﻲ ﺧﻮد‬
‫را اداﻣﻪ ﻣﻲ دادﻧﺪوﺑﻴﺸﺘﺮﺑﻪ دور اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻴﺪﻧﺪ؛ او‬
‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻲ ﺧﻮد را ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﺮوي ﻳﻜﻲ از ﺳﻪ ﺳﻮار ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ دﻳﮕﺮان ﺣﻮاس او را‬
‫ﭘﺮت ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻳﻜﺒﺎر ﺑﻨﻈﺮ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ آﺗﺶ اژدﻫﺎ ﻧﻮك ﺑﺎل ﻳﻜﻲ از ﺷﻴﺮداﻟﻬﺎ را ﻟﻤﺲ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻳﻜﻲ از دورف ﻫﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺒﺮ ﺟﻨﮕﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﺑﺮد و ﺷﻴﺮ دال ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺮدن اژدﻫﺎ ﻫﺪاﻳﺖ‬
‫ﻛﺮد‪،‬ﺗﻴﻎ ﺑﺮ ﮔﺮدن اژدﻫﺎ ﻓﺮود آﻣﺪ؛ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺮاي ﻗﻄﻊ ﻛﺮدن ﮔﺮدن اژدﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻗﻮي ﻧﺒﻮد اﻣﺎ‬
‫ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ اژدﻫﺎ ﻓﺮﻳﺎدي از درد ﺑﻜﺸﺪ زﻳﺎد ﻫﻢ ﺑﻮد‪.‬اژدﻫﺎ ﺑﺠﺰ ﻓﺮﻳﺎدي ﻛﻪ از ﺳﺮ درد ﻛﺸﻴﺪ ﺑﺎ ﺟﻤﻊ ﻛﺮدن‬
‫ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ ﺑﺎﻻﺳﺮ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺷﻴﺮ دال وﺳﻮارش را ﺑﮕﻴﺮد و ﺗﻌﺎدل آﻧﻬﺎ را ﺑﺮ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪ ‪ ،‬ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﺳﻌﻲ ﻛﺮد‬
‫اوﺿﺎع را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ اﻣﺎ در ﺗﻘﻼﻳﺶ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر‪ ،‬ﺗﺒﺮ از ﭼﻨﮕﺶ رﻫﺎ ﺷﺪ و ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر‬
‫ﻏﺮﻳﺰي ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺒﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮي او ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫اﻳﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻴﻢ!« ورﻳﺴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ﻏﺮﻳﺰه ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﻲ او اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ داد ﺑﻴﻜﺎر ﺑﻤﺎﻧﺪ؛‬
‫اژدﻫﺎي ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪه در ﺣﺎل اوج ﮔﺮﻓﺘﻦ در آﺳﻤﺎن ﺑﻮد وﺷﻴﺮدال ﻫﺎ و ﺳﻮاراﻧﺸﺎن‪ -‬ﺣﺘﻲ آن ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺗﺒﺮ‬

‫ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ -‬در ﺗﻌﻘﻴﺐ او ﺑﻮدﻧﺪ و ورﻳﺴﺎ اﮔﺮ ﺗﺒﺮ را ﻫﻢ ﺑﺮ ﻣﻲ داﺷﺖ ﻛﺎري ﺑﺠﺰ ﺗﻜﺎن دادن‬
‫آن از دﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﻲ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب‪ «...‬و ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ زﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ...‬ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ‪...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ اﺳﺖ؟«‬
‫»ﺑﺒﻴﻨﻢ اﻳﻦ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ دﻛﻮري ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪،‬ﻫﺎن؟«‬
‫ورﻳﺴﺎ آﻣﺎده ﺷﺪ ﺗﺎ دﺷﻨﺎم زﺷﺘﻲ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و دورف ﻫﺎ ﻋﺎدت داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ اﻟﻒ ﻫﺎ را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻮاﺳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻣﺎدر ﻃﺒﻴﻌﺖ در اﺧﺘﻴﺎر آﻧﻬﺎ ﻗﺮار داده ﻣﺴﺨﺮه ﻛﻨﻨﺪ‪.‬ﺑﻌﻀﻲ اوﻗﺎت ﻣﺜﺎﻟﻬﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻻغ و ﺧﻮك و ﺑﺪﺗﺮ از ﻫﻤﻪ‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ را ﺑﺮاي ﻣﺴﺨﺮه ﻛﺮدن ﮔﻮﺷﻬﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﻜﺎر ﻣﻲ ﺑﺮدﻧﺪ‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺳﻼﺣﺶ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻛﺴﻲ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻴﺸﺘﺮ اوﻗﺎت ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺒﺎراﺗﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲ ﺷﺪ ﺗﺎ در‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ دﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ روﻧﻴﻦ ﻛﻤﻲ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ!ﻣﻨﻈﻮرم ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪«.‬‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ورﻳﺴﺎ در ﺻﺪاﻗﺖ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻚ داﺷﺖ وﻟﻲ آﻧﺮا ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ در روﻧﻴﻦ و ﺑﻌﻨﻮان ﭘﻮزش‬
‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪.‬ﺧﺸﻤﺶ را ﻓﺮوداد و دوﺑﺎره از روﻧﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻧﻈﺮت اﻳﻨﻘﺪر ﻋﺠﻴﺐ آﻣﺪ؟«‬
‫» اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻄﻮر اژدﻫﺎ درﺳﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ زﻧﮕﺎه و ﺑﻤﻮﻗﻊ ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﻣﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ؟«‬

‫» در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺮﺳﻲ ﭼﻄﻮر ﺷﻴﺮدال ﻫﺎ و ﺳﻮارﻫﺎﻳﺸﺎن ﻫﻢ ﺑﻤﻮﻗﻊ ﭘﻴﺪاﻳﺸﺎن ﺷﺪ و ﺧﻄﺮ اژدﻫﺎ را دﻓﻊ‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻛﺴﻲ اژدﻫﺎ را دﻳﺪه و ﮔﺰارش داده وآﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ اﻋﺰام ﺷﺪه اﻧﺪ‪،‬ﺳﻮارﻫﺎ‬
‫در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ و ﮔﺸﺖ زﻧﻲ ﺑﻮده اﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﻗﺒﻴﻠﺔ دراﮔﻮن ﻣﺎو ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﺪه اﻧﺪ و در ﺣﺎل‬
‫ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻗﻮا ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻗﺼﺪ دارﻧﺪ ﺑﺎ ﻗﺒﻴﻠﺔ ﻳﺎﻏﻲ دﻳﮕﺮي ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﺤﺪوده در ﺣﻮزه ﮔﺸﺖ زﻧﻲ و‬
‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ آﻧﻬﺎﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬
‫» ﻛﺴﻲ ﭼﻪ ﻣﻲ داﻧﺪ در ﻣﻐﺰ ﻳﻚ ارك ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﺬرد؟! اﻳﻦ ﻧﻮﻋﻲ ﺗﻬﺎﺟﻢ و ﺗﺠﺎوز ﺗﺼﺎدﻓﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در‬
‫ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺗﺤﺎد اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ و ﺑﺎر اول ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪...‬اﻧﺴﺎن!«‬
‫»ﻧﻪ‪ .‬وﻟﻲ از اﻳﻦ ﻣﺘﻌﺠﺒﻢ ﻛﻪ‪ «...‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻫﺮ دو ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺻﺪاي ﺣﺮﻛﺎﺗﻲ را در اﻃﺮاﻓﺸﺎن اﺣﺴﺎس‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ‪،‬ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﻳﻚ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮﺳﻮار اﻟﻒ از ﻏﻼﻓﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪ و‬
‫دﺳﺘﺎن ﺟﺎدوﮔﺮ در ﺟﻴﺐ رداﻳﺶ ﻓﺮو رﻓﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻲ ﺷﻚ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻃﻠﺴﻤﻲ ﺑﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ اﻣﺎ‬
‫در ﻓﻜﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻧﺒﺮد ﭘﻴﺶ رو ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ؛ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد در ﻛﻨﺎري ﻣﻲ اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ‬
‫ورﻳﺴﺎ رو در روي اوﻟﻴﻦ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫دﻳﮕﺮدﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺶ ﺳﻮار ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ اﺳﺒﻬﺎي ﻋﻈﻴﻤﺸﺎن از ﻻ ﺑﻪ ﻻ درﺧﺘﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪو آﻧﻬﺎ را‬
‫ﻣﺤﺎﺻﺮه ﻛﺮدﻧﺪ‪،‬ﺣﺘﻲ در ﻧﻮر اﻧﺪك ﻏﺮوب ﻫﻢ اﺑﺰار و ﻳﺮاق ﻧﻘﺮه اي رﻧﮓ آﻧﺎن ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻟﻒ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻴﺰه‬
‫اي ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﺔ او ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و رﻧﻴﻦ اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻴﺰه اي روي ﺳﻴﻨﻪ اش ﻧﺪاﺷﺖ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﺑﻴﻦ‬
‫ﻛﺘﻒ ﻫﺎﻳﺶ ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻛﻼﻫﺨﻮدﻫﺎﻳﺸﺎن ﺗﺎ روي اﺑﺮو ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﺑﻮد و ﻣﺎﺳﻜﻲ ﺑﺎ ﻃﺮح ﺷﻴﺮ ﭼﻬﺮة آﻧﺎن را ﻣﻲ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ‬
‫ﺳﻮار ورﻳﺴﺎ از اﻳﻦ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ در زﻣﺎن ﺟﻨﮓ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻬﻤﻪ زره و ﻳﺮاق ﺳﻨﮕﻴﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ!؟ اﻣﺎ اﻳﻦ ﺷﺶ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﺠﻬﻴﺰاﺗﺸﺎن ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬اﺳﺒﻬﺎي ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺟﻨﮕﻲ و ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي آﻧﻬﺎ اﮔﺮ ﭼﻪ در ﺑﺎﻻ زره داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﻛﺮدن دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎزه واردﻳﻦ ﭘﺮﭼﻤﻲ ﺣﻤﻞ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ از ﻫﻮﻳﺖ آﻧﻬﺎ دﺳﺘﻲ ﻓﻮﻻدﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮوي زره آﻧﻬﺎ در‬
‫ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻛﻨﺪه ﻛﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد؛ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻫﻮﻳﺖ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن آﻣﺎدة رزم ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪.‬آﺧﺮﻳﻦ‬
‫ﺑﺎر ﻛﻪ ﻳﻚ ﮔﺮوه از اﻳﻦ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬زره اي ﻣﺘﻔﺎوت داﺷﺘﻨﺪ و ﻋﻼﻣﺖ اﺗﺤﺎد و ﭘﺮﭼﻢ‬
‫ﻟﻮردران ﺑﺮوي زره ﺧﻮد و اﺳﺒﻬﺎ ﻳﺸﺎن ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮارﻫﻔﺘﻢ از ﭘﻨﺎه ﺟﻨﮕﻞ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬او ﻛﻤﺘﺮ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ ﺳﻼح و زره در ﺑﺮ داﺷﺖ‬
‫وﻛﻼه ﺧﻮدي ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﻳﻚ اﻟﻒ‪ «!...‬ﺻﺪاﻳﺶ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ورﻳﺴﺎﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ ﻧﺮم وآرام ﺑﻮد‪».‬ﺑﺎزوان ﺗﻮاﻧﺎي ﺗﻮ ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام ﻣﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫رﻫﺒﺮ ﺑﻲ ﺑﺪﻳﻞ ﮔﺮوه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ آﺷﻜﺎرا اﻫﺎﻧﺖ ﺑﺎر‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪»:‬وﻳﻚ روح ﺟﻬﻨﻤﻲ!‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺖ را ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ آﻧﻬﺎ را ﻗﻄﻊ ﻛﻨﻢ در ﺟﺎﻳﻲ ﻗﺮار ﺑﺪه ﻛﻪ دﻳﺪه ﺷﻮد‪«.‬‬

‫روﻧﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ وﺳﻮﺳﻪ درﮔﻴﺮ ﺷﺪن ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﺪ ورﻳﺴﺎ ﺧﻮد را در ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺑﻴﻦ ﻓﺮاﻏﺖ‬
‫ﺧﻴﺎل و اﺳﺘﻴﺼﺎل ﻳﺎﻓﺖ؛ آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي اﻓﺴﺎﻧﻪ اي ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﻻداﻳﻦ )ﭘﻬﻠﻮان=‪( Paladin‬‬
‫ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬
‫***‬
‫دو ﻧﻔﺮ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻫﻢ ﻧﻮﻋﺎن آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻮد‪.‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ روﻳﺎي ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺑﺎزي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و در ﺣﺎﻓﻈﺔ ﺗﺎرﻳﺨﻲ‪ ،‬ﻣﻪ آﻟﻮد و ﮔﻨﮓ آن اﺷﺒﺎح ﺳﻴﺎﻫﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ دوﻧﻔﺮي‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎت داﺷﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎﭼﻪ ﻣﻴﺰان دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ در آن ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده اﻧﺪ واﻗﻌﻲ‬
‫اﺳﺖ و ﭼﻪ ﻣﻘﺪار از آن زاﻳﻴﺪه اﻓﻜﺎرآﻧﻬﺎ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ از ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﻛﺴﻲ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻫﺎي آﻧﺎن را اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮرﻛﻨﻴﺪ ‪...‬‬
‫ﻫﺮ دو ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ و ﻻﻏﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﻬﺮه ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺎ ﺑﺎﺷﻠﻖ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﻳﻜﻲ از آن دو ﻧﻔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ ا را ﺑﺎ ﻧﺎم ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ و دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺟﺰ رﮔﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ و ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮادر‬
‫دوﻗﻠﻮي ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ دﻳﮕﺮي ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد ﺑﺮﺧﻼف ﻛﺮاﺳﻮس ﻛﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺟﻨﺴﻴﺘﺶ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﺒﻮد ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﺎﻣﻼ‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ داﺷﺖ؛ » ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﺮا آﻣﺪه ام‪«...‬‬

‫» ﭼﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ آﻣﺪي ‪...‬ﻻزم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻳﻲ‪«.‬‬
‫دﻳﮕﺮي ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻫﻴﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪ » :‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪،‬اﻣﺎ ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ اراده ﻛﻨﻢ اﻳﻦ‬
‫ﻣﻜﺎن را ﺗﺮك ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس دﺳﺖ ﻻﻏﺮودﺳﺘﻜﺶ ﭘﻮش ﺧﻮدرادرازﻛﺮدوﮔﻔﺖ‪»:‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻢ را ﺑﺸﻨﻮي‪«.‬‬
‫» ﺑﻪ ﭼﻪ دﻟﻴﻞ؟ ﺗﺎ ﻫﻤﺎن دﻻﻳﻞ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ات را دوﺑﺎره ﺗﻜﺮار ﻛﻨﻲ؟«‬
‫»ﭼﻮن ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ زدم ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ «.‬ﺧﺸﻢ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ در ﺻﺪاي ﻛﺮاﺳﻮس ﻫﺮ دو را‬
‫از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪«.‬‬
‫دوﺳﺘﺶ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺗﻮ زﻣﺎن زﻳﺎدي را در ﻛﻨﺎر آﻧﻬﺎ ﺳﭙﺮي ﻛﺮده اي وﺣﻔﺎظ ﺟﺎدوﻳﻲ ﺗﻮ در ﺣﺎل‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪن اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮآﻧﻬﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻲ وﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﺎ اﻧﺠﺎم دادﻳﻢ را اﻧﺠﺎم دﻫﻲ‪«.‬‬
‫» ﻣﻦ آن ﻫﺪف را ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ و ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪ «.‬ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺻﺪاي ﻛﺮاﺳﻮس ﻟﺤﻨﻲ‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ از ﺟﻨﺴﻴﺖ و ﻓﺮاﺗﺮ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ اﻋﻀﺎي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﻨﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫»ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ اﺳﻴﺮ ﺑﻮدن او‪-‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا‪ -‬را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫» ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻛﻪ او ﺑﺮاي ﺗﻮ دارد ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻗﺎﺑﻞ درك اﺳﺖ‪ ...‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ)‪ ! (Korialstrasz‬اﻣﺎ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻌﻠﻖ دارد‪«.‬‬

‫ﻛﺮاﺳﻮس در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬در اﻳﻨﺼﻮرت ﭼﺮا ﺷﻤﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﭘﺴﺘﻬﺎي ﺧﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﻳﺪ؟«‬
‫» ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ روزﻫﺎي ﺧﻮد را درﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ ﺳﭙﺮي ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫» ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻳﺪ‪«.‬‬
‫دﻳﮕﺮي ﺑﺎز ﻫﻴﺲ ﻫﻴﺴﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ! آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻲ؟‬
‫ﻧﻘﺸﻪ ات ﻣﺎ راﻛﻪ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻧﻜﺮد ؛ آﻳﺎ واﻗﻌﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺷﺨﺺ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺖ اﻋﺰام ﻛﺮده اي واﻗﻌﺎَ در ﻛﺎرش ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﻮد؟«‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ اﻧﺪﻛﻲ درﻧﮓ ﻛﺮد‪»...‬او ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻠﺶ را دارد‪،‬اﻣﺎ ﻫﻤﺔ آن ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻦ در اﺧﺘﻴﺎر دارم‪.‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ او ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮرد‪،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻓﺪاﻛﺎري او در ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺪ و اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﻳﺎري دﻫﻴﺪ اﻣﻜﺎن ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﻫﻤﺮاه ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﻖ داﺷﺘﻢ ‪ ...‬ﻣﻨﻄﻖ ﻳﻜﺴﺎن ﻣﺴﺎوي اﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻳﻜﺴﺎن‪ ،‬ﻣﻦ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﺗﺤﺎد ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ درﻫﺮ دوﮔﻮﻧﺔ ﻣﺎ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪم‪ ،‬اﻣﺎ اﻻن ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ آراﻣﺶ‬
‫ﻣﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺳﻠﺐ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺪون ﻗﺪرت و ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن ﻫﺴﺘﻲ و ﺧﻮدت اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬
‫دﻟﻴﻞ ﺑﺎﻳﺪ در ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮي‪ «.‬ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺸﺎن و ﻣﻬﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد اﺷﺎره ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫»ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﻗﺒﻞ ازاﻳﻨﻜﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ واﻗﻌﻲ ﺧﻮدت را ﻓﺎش ﻛﻨﻲ‪«.‬‬

‫»‪...‬ﻣﻦ ﻛﺎري را اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪...‬ﻛﺎري ﻛﻪ ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪،‬ﻧﻪ؟« ﺳﺨﻦ‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻌﻨﻪ آﻣﻴﺰ ﺑﻮد‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻫﺪف ﺗﻮ ز زﻧﺪﮔﻲ و وﺟﻮد داﺷﺘﻦ ﭼﻴﺴﺖ؟دوﺳﺖ ﻗﺪﻳﻤﻲ!؟«‬
‫دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﻋﻤﻴﻘﺎَ ﺑﻪ ﺳﻮال ﻛﺮاﺳﻮس اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در آﻏﻮش ﻣﻪ ﻓﺮو‬
‫ﻣﻲ رﻓﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ در ﻛﺎر ﺧﻮد ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮي؛واﻗﻌﺎَ اﻣﻴﺪوارم‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﻦ‪-‬‬
‫ﻣﺎ‪ -‬ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ دوران ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ و روزﮔﺎر ﻣﺎ ﺳﭙﺮي ﺷﺪه اﺳﺖ و از ﺑﻴﻦ‬
‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آن ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ازﺑﻴﻦ ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﻓﺖ‪«.‬‬
‫» ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ‪ ،‬اﻳﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ او را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻗﺒﻞ از‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﺰد دﻳﮕﺮان ﺑﺎزﮔﺮدي درﺧﻮاﺳﺘﻲ دارم‪«...‬‬
‫» وآن ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫» ﻫﺮﮔﺰ دوﺑﺎره ﻣﺮا ﺑﻨﺎم واﻗﻌﻲ ﺻﺪا ﻧﻜﻦ! ﺣﺘﻲ در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ‪«.‬‬
‫»ﻫﻴﭻ ﻛﺲ در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‪«...‬‬
‫»ﺣﺘﻲ در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ!«‬
‫ﭼﻴﺰي در ﺻﺪاي ﻛﺮاﺳﻮس دوﺳﺘﺶ را ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻣﺮ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد و در ﻣﻴﺎن ﻣﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﻣﺤﻠﻲ ﻛﻪ دوﺳﺘﺶ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺑﻲ ﻧﺘﻴﺠﻪ اش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد؛ ﺑﺎ ﺧﻮد‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪ ،‬ﮔﺮ آﻧﻬﺎ واﻗﻌﻴﺖ درك ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻳﻨﻜﻪ اﮔﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ اﻣﻴﺪ اﻧﺪﻛﻲ وﺟﻮد دارد و اﮔﺮ ﻧﻪ ﺷﺎﻧﺲ‬
‫اداﻣﺔ ﺣﻴﺎﺗﺸﺎن از آن ﻫﻢ ﻛﻤﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺸﺎن در دﺳﺖ دﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎن ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪...‬‬

‫ﻛﺮاﺳﻮس زﻳﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﻤﻖ ﻫﺎ‪ ...‬اﺣﻤﻖ ﻫﺎي ﺑﺰرگ!«‬
‫ﻓﺼﻞ‪4‬‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي "ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس"‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ آﻧﺎن را ﺑﻪ ﻗﻠﻌﺔ ﺑﻲ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﻲ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻗﺒﻼَ از آن ﻳﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﭼﻨﺪان از اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫دﻳﻮارﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﺳﻨﮕﻲ ﻗﻠﻌﻪ از ﺗﻌﺪاد اﻧﺪك از ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ‪،‬ﺳﻠﺤﺸﻮران و ﺗﻌﺪاد ﻛﻤﻲ ﻣﺮدم ﻣﺤﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺮﻓﻪ‬
‫ﺟﻮﻳﻲ در ﺗﻤﺎم اﻣﻜﺎﻧﺎت در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺮﭼﻢ ﮔﺮوه ﺳﻴﻠﻮر ﻫﻨﺪ در‬
‫ﻛﻨﺎر ﭘﺮﭼﻢ اﺗﺤﺎد دراﻫﺘﺰاز ﺑﻮد و وﻇﻴﻔﻪ ﻫﺮﺷﻮاﻟﻴﻪ اي ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ وﺣﻔﻆ ارزﺷﻬﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪.‬اﮔﺮ ﺣﻀﻮر اﻫﺎﻟﻲ‬
‫ﻧﺒﻮدروﻧﻴﻦ اﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ را دژي ﻧﻈﺎﻣﻲ درﻧﻈﺮﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ؛ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪدراﻳﻦ ﻣﻜﺎن "ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس" ﻛﻨﺘﺮل ﻫﻤﺔ‬
‫اﻣﻮر را ﺑﺪﺳﺖ دارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ اﻟﻒ رﻋﺎﻳﺖ ادب را ﺑﺠﺎ ﻣﻲ آوردﻧﺪ وﺑﺮﺧﻲ از آﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﺧﻮد‬
‫اﻧﺪﻛﻲ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﮔﻲ ﻣﻲ اﻓﺰودﻧﺪ‪.‬اﻣﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﺑﺠﺰ در ﻣﻮارد ﺿﺮوري ﺑﺤﺴﺎب ﻧﻤﻲ آوردﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ در‬
‫ﻣﻮرد ﻓﺎﺻﻠﺔ آﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ از اﻳﺸﺎن ﺳﺆال ﻛﺮد ورﻳﺴﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺳﺆال او را ﺗﻜﺮار ﻛﻨﺪ ﺗﺎ از آن آﮔﺎه‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﺮﺧﻮرد ﺗﺤﻘﻴﺮ آﻣﻴﺰ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ روﻧﻴﻦ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ زﻧﺪاﻧﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻧﻤﻲ آﻣﺪﻧﺪ‪،‬‬
‫وﻟﻲ روﻧﻴﻦ اﻧﺰﺟﺎر آﻧﻬﺎ از ﺧﻮدش را در رﻓﺘﺎرﺷﺎن ﺑﺨﻮﺑﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬اﻳﻦ ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﺰاﻛﺘﻲ ﻛﻪ در ﺣﻖ‬
‫روﻧﻴﻦ رﻋﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺷﻲ از ﺳﻮﮔﻨﺪي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﺑﺮاي رﻋﺎﻳﺖ آن در ﻧﺰد ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﻳﺎد ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ! ﻫﺮﭼﻨﺪ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل ﻣﻨﻔﻮر ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮدﺳﺘﻪ آﻧﺎن "داﻧﻜﻦ ﺳﻨﭽﻮراس" ﻏﺮﻳﺪ‪» :‬ﻣﺎ اژدﻫﺎ وﺷﻴﺮدال ﻫﺎ را دﻳﺪﻳﻢ و وﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﻲ واﻓﺘﺨﺎرﻣﺎ اﻳﺠﺎب‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ در ﺻﺤﻨﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭼﻪ ﻛﻤﻜﻲ از ﻣﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﺑﻪ ﻟﺐ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺒﺮد ﻛﺎﻣﻼ ﻫﻮاﻳﻲ ﺑﻮده و ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم‬
‫اﻓﺘﺨﺎر و وﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺧﻮد درﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺮدي ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ اﺣﺴﺎس ﺣﻘﺎرت ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻤﻲ آوردﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ از ﺷﻮر و‬
‫ﺣﺮارت ﻣﻘﺪس اﻳﻦ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ و ﻧﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﺖ‪ ‬ﺳﺎﻟﻢ از ﻋﻘﻞ ﺳﻠﻴﻢ ﺟﻮر در ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻛﻪ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﻳﺎ دوﺳﺘﺎن ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻏﺮﻳﺒﻲ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر را در ﻧﺰد ﺧﻮد ﻧﮕﻪ دارد و آﻧﻬﺎ را ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻓﺎش ﻧﻜﻨﺪ؛ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ورﻳﺴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺧﻮد ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎرﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ داﻧﻜﻦ ﻫﻢ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﺧﻮد را داﺷﺖ‪.‬‬

‫در زﻣﺎن ﭘﻴﺎده ﺷﺪن در ﻗﻠﻌﻪ ﻳﻜﻲ از ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺟﻮان ﺑﺎزوي ﺧﻮد را ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﺗﻌﺎرف ﻛﺮده ﺑﻮد و در ﻫﻤﻴﻦ‬
‫زﻣﺎن داﻧﻜﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ‪»:‬ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺘﺨﺎر اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را در اﺳﺮع وﻗﺖ و در اﻳﻤﻨﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ‬
‫ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ اﻣﺎ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎده اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ راه ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ؛ اﻣﺸﺐ در ﻗﻠﻌﻪ ﺟﺸﻨﻲ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﺷﻤﺎ‬
‫ﺑﺮﮔﺰار ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻓﺮدا ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺳﻮار اﻟﻒ ﭼﻨﺪان از اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻧﺎﺧﻮﺷﻨﻮد ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را‬
‫ﺑﺎ آن ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬در دژ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ او ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﺧﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪﮔﻮﻳﻲ ﻗﺮار اﺳﺖ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ اورك‬
‫ﻳﺎ ﮔﺎﺑﻠﻴﻨﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ دﻫﺪ‪ ،‬او در ﺟﻤﻊ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮد ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ اﺣﺴﺎس داﻣﻦ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ ﺧﻮد را وارد ﺑﺤﺚ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﻒ ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﺳﻮار‬
‫ﻻﻳﻘﻲ اﺳﺖ و ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﺑﻨﺪر ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﭘﺮه ﻫﺎي ﺑﻴﻨﻲ ﺳﻨﭽﻮراس ﺟﻤﻊ ﺷﺪ؛ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻮﻳﻲ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ را اﺳﺘﺸﻤﺎم ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪش را ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻛﺮد و ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎَ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺘﺎن راﻫﻨﻤﺎﺋﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬
‫ﻳﻜﻲ از زﻳﺮ دﺳﺘﺎن ﺧﻮد رو ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﺮﻳﻚ! ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺮار ﺟﺎدوﮔﺮ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ‪«!...‬‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﺎ ﺑﺎزواﻧﻲ ﻋﻀﻼﻧﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ روﻧﻴﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ » :‬از اﻳﻦ ﻃﺮف‪ «...‬و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ در ﺻﻮرت ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ روﻧﻴﻦ او را از ﻛﻤﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ زور ﺑﺒﺮد ﺣﺘﻲ اﮔﺮ دراﻳﻦ ﺑﻴﻦ‬
‫ﻛﻤﺮ روﻧﻴﻦ ﺑﺸﻜﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻮل اﻳﻦ ﻛﺎر ‪ -‬ﻧﻘﺸﻪ ﻟﺮد داﻧﻜﻦ‪ -‬اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻣﺤﻔﻮظ ﻣﺎﻧﺪن ﻣﺤﺘﻮاي ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ‬
‫ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺒﻮل ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺪون اداي ﻛﻠﻤﻪ اي ﺑﻪ دﻧﺒﺎل راﻫﻨﻤﺎﻳﺶ ﺑﺮاه اﻓﺘﺎد؛ روﻧﻴﻦ ﺗﻮﻗﻊ‬
‫داﺷﺖ او را ﺑﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ اﺗﺎق ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ او را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺑﺎ ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار ﺳﺎﻳﺮ‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫اﺗﺎق ﮔﺮم و ﺧﺸﻚ وﺑﻪ ﺟﺰ درب ﭼﻮﺑﻴﻦ ﺗﻤﺎﻣﺎ از ﺳﻨﮓ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و از ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺗﺎ آن‬
‫زﻣﺎن در آﻧﻬﺎ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد‪.‬ﺗﺨﺘﺨﻮاب ﻳﻜﻨﻔﺮه ﭼﻮﺑﻲِ ﺗﻤﻴﺰي ﺻﺤﻨﻪ را ﻣﻲ ٍاراﺳﺖ و ﺗﻤﺎم‬
‫روﺷﻨﺎﻳﻲ اﺗﺎق از ﭼﺮاغ ﭘﻴﻪ ﺳﻮزي ﺑﻮد ﻛﻪ در ﮔﻮﺷﻪ اﺗﺎق ﺑﻮد‪ ,‬در اﺗﺎق ﻫﻴﭻ ﭘﻨﺠﺮه اي وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و روﻧﻴﻦ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻨﺪ او را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﭘﻨﺠﺮه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺒﺮﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﺗﺎق ﻫﺎي‬
‫ﺑﻬﺘﺮي ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ وﻟﻲ در اﻳﻦ اﺗﺎق ﺣﺪاﻗﻞ از ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻛﻨﺠﻜﺎو در اﻣﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺗﺮك اﺗﺎق ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﺗﺎق ﺧﻮﺑﻲ اﺳﺖ‪ «.‬وﻗﺘﻲ ﺷﻮاﻟﻴﻪ درب اﺗﺎق را ﺑﺴﺖ‬
‫وﺧﺎرج ﺷﺪ روﻧﻴﻦ ﻛﻤﻲ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﺻﺪاي ﻗﻔﻞ ﺷﺪن در را ﺑﺸﻨﻮد وﻟﻲ ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪.‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ آﻧﻘﺪر ﻫﻢ‬
‫ﺳﺨﺖ ﻧﻤﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺷﺎﻳﺪ او را روﺣﻲ ﻣﻠﻌﻮن ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ وﻟﻲ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل او از ﻣﺘﺤﺪاﻧﺸﺎن ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﻜﺮش ﺑﻮده اﻧﺪ او را اﻧﺪﻛﻲ دﻟﮕﺮم ﻛﺮد‪ .‬او در اﻏﻠﺐ ﻣﻮارد ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪ را‬
‫اﻧﺴﺎﻧﻬﺎي ﻣﻘﺪس ﻧﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺎن ﻧﺎﺧﻮﺷﻨﻮد‪ ،‬او را ﺗﺎ زﻣﺎن ﺻﺮف ﺷﺎم ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و او ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺧﻮد را در ﺣﺎﻟﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ‬
‫در ﻛﻨﺎر ورﻳﺴﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﺰ در ﺣﺎل ﺻﺮف ﻏﺬاﺳﺖ؛ ﺑﺠﺰ ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﺎ او ردو ﺑﺪل ﻛﺮد ﻫﻴﭻ ﻛﺲ‬

‫ﺑﺎ او ﻫﻢ ﻛﻼم ﻧﺸﺪ و ﻣﻴﺰ را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﺮك ﻣﻲ ﻛﺮد اﮔﺮ ﻏﻴﺮ از داﻧﻜﻦ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﻣﻮﺿﻮع اژدﻫﺎ را ﭘﻴﺶ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ رﻳﺸﻮاﻋﻼم ﻛﺮد‪ »:‬در اﻳﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻌﺪاد ﮔﺸﺘﻲ ﻫﺎي اژدﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬در دﻓﻌﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﺎ داﻣﻨﺔ‬
‫ﮔﺴﺘﺮده ﺗﺮ‪.‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ارﻛﻬﺎ ﻣﻲ داﻧﻨﺪ ﻛﻪ زﻣﺎن زﻳﺎدي ﺗﺎ رﺳﻴﺪن روز داوري وﭘﺎﻳﺎن ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮد ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺳﻌﻲ دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺧﺮاﺑﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر ﺑﻴﺎورﻧﺪ ‪ «.‬و درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﺮﻋﻪ اي ﺷﺮاب‬
‫ﻣﻲ ﻧﻮﺷﻴﺪ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻪ روز ﭘﺒﺶ دو اژدﻫﺎ ﻗﻠﻌﺔ ﺟﺎرون را ﺑﻪ آﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ‪.‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻧﻴﻤﻲ از اﻓﺮاد‬
‫ﻗﻠﻌﻪ در ﺣﻤﻠﺔ اﻳﻦ ﺑﻲ دﻳﻨﺎن ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ وﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﺗﺮك ﻛﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ » :‬وﺣﺸﺘﻨﺎك اﺳﺖ!«‬
‫ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮي داﻧﻜﻦ را ﺳﺪ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ او در زﻳﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﺸﻦ ﺧﻮد و در وراي ﭼﺸﻤﺎن‬
‫ﻗﻬﻮه اي ﺧﻮد اﺣﺴﺎﺳﺎت رﻗﻴﻘﻲ را ﻣﺨﻔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫» اﻣﺎ اﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺰودي ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ و ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪه ﻫﻮراد را ﻧﺎﺑﻮد‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫»‪ ...‬و ﻣﺮدان ﺧﻮﺑﻲ ﻫﻢ ﻛﺸﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ «.‬اﮔﺮ ﭼﻪ روﻧﻴﻦ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﺑﻪ آراﻣﻲ ادا ﻛﺮد ﻟﺮد داﻧﻜﻦ‬
‫ﺳﺨﻨﺶ را ﺷﻨﻴﺪ – ﮔﻮﻳﺎ او ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻟﻒ ﻫﺎ ﮔﻮﺷﻲ ﺣﺴﺎس دارد‪ -‬ﭼﻮن ﻧﮕﺎه ﺳﺮزﻧﺶ ﺑﺎر ﺧﻮد را ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ ﻛﺮد و ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬درﺳﺖ اﺳﺖ! ﻣﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرده اﻳﻢ ﺗﺎ از ﻟﻮردران و ﺳﺎﻳﺮ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي آزاد ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ‬
‫ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ از ﺷﺮ ارﻛﻬﺎ ﺧﻼص ﺷﻮﻳﻢ و ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ راه ﻣﻲ ﭘﺮدازﻳﻢ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﺪارد‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎ ﺳﻤﺎﺟﺖ ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﭼﺎره اي ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اژدﻫﺎ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻴﺪ درﺳﺖ اﺳﺖ؟«‬

‫» ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻏﻠﺒﻪ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ اﻋﻤﺎق زﻣﻴﻦ‪ -‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ان ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ‪ -‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ ،‬اﮔﺮ‬
‫ﺗﻮ وﻫﻤﻜﺎرانِ ﺷﻴﻄﺎن ﺻﻔﺘﺖ‪ «...‬در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ آراﻣﻲ دﺳﺘﺶ را ﺑﺮوي دﺳﺖ ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ وﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ او زد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ روﻧﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺣﺴﺎدت ﻛﺮد‪.‬و ﻟﺮد را از اداﻣﻪ ﺳﺨﻨﺶ ﻣﻨﺼﺮف ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﭼﻨﺪ وﻗﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس؟«‬
‫ﻟﺤﻦ ﻛﺎﻣﻼ زﻧﺎﻧﻪ و دﻟﺒﺮاﻧﺔ ورﻳﺴﺎ – ﺑﻪ ﻫﻤﺎن دﻟﺮﺑﺎﻳﻲ زﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻗﺼﺮ ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ -‬روﻧﻴﻦ‬
‫را ﺷﮕﻔﺖ زده ﻛﺮد‪.‬ﺣﺎﻟﺖ ورﻳﺴﺎ ﻟﺮدﺳﻨﭽﻮراس را ﻧﺮم ﻛﺮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﭘﻴﺮ را ﺑﻪ ﺑﺎزي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدو ﭼﻨﺎن‬
‫ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻫﺮﻛﻠﻤﻪ ﻛﻪ از دﻫﺎن او ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد او را ﻣﺠﺬوب ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ورﻳﺴﺎ آﻧﻘﺪر زﻧﺎﻧﻪ و دﻟﺮﺑﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎور ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﺎن زﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻣﺤﺎﻓﻆ و راﻫﻨﻤﺎي او ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ اراﺋﻪ ﺷﺮح ﻣﺒﺴﻮط و ﻓﺮوﺗﻨﺎﻧﻪ اي – ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﻓﺮوﺗﻨﺎﻧﻪ!‪ -‬درﻣﻮرد ﺧﻮﻳﺶ ﻛﺮد‪.‬‬
‫او ﻓﺮزﻧﺪ ارﺑﺎﺑﻲ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺧﻮد اﺳﻢ و رﺳﻤﻲ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻛﻨﺪ؛ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎﻳﺶ اﮔﺮﭼﻪ‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎرﻫﺎ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﺷﻨﻴﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ اﻣﺎ ﺟﺬب اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬ﮔﻮﻳﻲ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ و آﻳﻨﺪة‬
‫ﺧﻮد را در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪.‬روﻧﻴﻦ ﭼﻬﺮة ﺗﻚ ﺗﻚ آﻧﺎن را را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ؛ ﻫﻤﮕﻲ آﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪ ﻫﻢ ﭘﻠﻚ‬
‫ﻣﻲ زدﻧﺪ و ﺣﺘﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻳﻲ ﻛﻪ در آﻧﻬﺎ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﺟﺎم ﻫﺎﻳﺸﺎن را‬
‫ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎﻻ ﻣﻲ آورده و ﻣﻲ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺑﻴﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺳﺆاﻻﺗﻲ را ﻣﻄﺮح ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻣﺴﻦ ﺗﺮ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﺔ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻲ را ﺑﻪ داﺳﺘﺎن ﻫﺎﻳﺶ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ او را ﺟﺴﻮرﺗﺮ و ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ ﺗﺮ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ‬

‫ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس درﻣﻮرد آﻣﻮزش ﻫﺎي رزﻣﻲ ورﻳﺴﺎ ﺳﺆاﻻﺗﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﺶ ﺑﺎز ﻫﻢ او را ﺑﻪ ﺑﺎزي‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻛﻪ درﺑﺮﺧﻲ زﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎي رزﻣﻲ ورﻳﺴﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻓﺮاﺗﺮ ازﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺎن ﺧﻮد اﺳﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﺮاي او ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ ‪ ،‬ﻋﺬر ﺧﻮاﺳﺖ ‪ -‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻧﻜﺮد‪ -‬و ﻣﻴﺰ‬
‫ﻏﺬا را ﺑﺮاي ﻗﺪم زدن و اﺳﺘﻨﺸﺎق ﻫﻮاي ﺗﺎزه درﺣﺎﻟﻲ ﺗﺮك ﻛﺮد ﻛﻪ ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس و اﻓﺮادش ﻣﺴﺤﻮر اﻟﻒ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺐ دژ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﭘﻮﺷﺸﻲ ﻣﺨﻤﻠﻴﻦ و آرام ﺑﺨﺶ ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬او‬
‫ﻧﻘﺸﻪ ذﻫﻨﻲ اش را ﺗﺎ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ و ﺳﭙﺲ ﻛﺎزﻣﻮدان ﻣﺮور ﻛﺮد‪.‬وﻗﺘﻲ ﻛﺎرش ﺑﺎ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ‪ ،‬ﺳﻮارﻫﺎ و ﺳﺎﻳﺮ‬
‫اﺣﻤﻖ ﻫﺎي ﺑﻲ ﺧﺎﺻﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺰاﺣﻢ او ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺧﻮد ﺑﭙﺮدازد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد! ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از آﻧﻜﻪ آن اﻓﺘﻀﺎح ﺑﻪ ﺑﺎر ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﺴﻲ ﮔﻮﺷﺶ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺪﻫﻜﺎر‬
‫ﻧﺒﻮد و او ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ دﺳﺘﻮري ﻛﻪ ﺑﻪ او داده ﺷﺪه ﺑﻮد را ﺑﭙﺬﻳﺮد ﺗﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮد‪.‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ‬
‫ﺑﺎ او ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ او ﮔﻮش ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺧﻄﺮات اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ را‬
‫درك ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬و ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره و ﺑﺎ ﺳﺮﻛﺸﻲ ذاﺗﻲ‪ ،‬ﺧﻮد را در ﻣﺴﻴﺮ وردي ﻗﺮار دادﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺪف اﺻﻠﻲ آن ﻧﺎﺑﻮد‬
‫ﻛﺮدن وارﻻﻛﻬﺎي اورﻛﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻣﺮگ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻮﻋﻲ از ﻣﻮﺟﻮدات‬
‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ﻣﺮگ ﺗﻚ ﺗﻚ ان اﻓﺮاد ﺑﻴﺶ از ﺗﻤﺎم اﺳﺎﺗﻴﺪ ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﻣﺘﺎﺳﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻤﺴﺨﺮ‬
‫و ﺗﺤﻘﻴﺮ او ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و او را ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﻗﺒﻮل اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻬﻠﻚ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻬﻠﻜﻪ اي ﺑﺰرﮔﺘﺮ از‬
‫آزاد ﻛﺮدن ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن از زﻧﺪاﻧﺶ؟ و ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺗﻤﺎم ﻛﺎرﻫﺎ را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺮاي ﻛﺴﺐ‬
‫اﻓﺘﺨﺎروﻏﺮور‪،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺿﺠﺔ ﻣﺮدان ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه درآن ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪.‬ﺿﺠﻪ ﻫﺎﻳﻲ‬

‫ﻛﻪ ﺣﺘﻲ در زﻣﺎن ﻫﺎي ﻣﻌﺪود اﺳﺘﺮاﺣﺘﺶ آرام ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻛﺮاﺳﻮس ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد راه ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻼص ﺷﺪن ذﻫﻦ او از اﻳﻦ اﺷﺒﺎح ﺑﻴﺎﺑﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ارزش و اﻋﺘﺒﺎر ذﻫﻨﻲ روﻧﻴﻦ زﻳﺮ ﺳﺆال ﺑﺮود‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎدي ﻛﻪ اﺣﻀﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺑﺎﻻي دﻳﻮار ﺣﺼﺎر دژ رﻓﺖ‪،‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي اﻧﺪﻛﻲ در ﺣﺎل ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺧﺒﺮ ﺣﻀﻮر او ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ از ﺑﺎدي ﻛﻪ اﺣﻀﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد در ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﮕﻬﺒﺎن‬
‫ﺑﺎ ﺗﺎﺑﺎﻧﺪن اﻧﺪﻛﻲ ﻧﻮر ﻓﺎﻧﻮس ﺑﻪ ﭼﻬﺮه اش او را ﺑﻪ ﺟﺎ آورده ﺑﻮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ روي ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ؛ اﻣﺎ آﻧﻘﺪر‬
‫ﻛﻪ آﻧﻬﺎ درﻣﻮرد او ﻧﮕﺮان ﺑﻮدﻧﺪ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داد‪.‬در وراي دﻳﻮارﻫﺎي دژ درﺧﺘﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻨﻈﺮه‬
‫اﻋﺠﺎب اﻧﮕﻴﺰي اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ روﻧﻴﻦ ﻧﻴﻤﻪ ﻫﻮﺳﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻬﻤﺎن ﻧﻮازي ﺳﺆال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ‬
‫ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ و ﺟﺎﻳﻲ در زﻳﺮ درﺧﺘﺎن ﺑﻠﻮط ﺑﺮاي ﺧﻮاﺑﻴﺪن ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪.‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﻮد ﺑﻪ‬
‫ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﭘﻴﺮ درﻣﻮرد زﻧﺪﮔﻲ اش ﮔﻮش ﻛﻨﺪ‪.‬در ذﻫﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﺟﺎﻟﺒﺘﺮ از ﻓﻜﺮ‬
‫ﻛﺮدن ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﺔ ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس ﺑﻮد‪...‬آري‪ ...‬ﭼﺸﻤﺎن اﻟﻒ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ و ﺟﺬاب ﺑﻮدﻧﺪ و ﻟﺒﺎﺳﻬﺎ ﺑﺮ اﻧﺪام او‪...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ذﻫﻦ ﺧﻮد را از ورﻳﺴﺎ و اﻧﺪﻳﺸﺔ او ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮد‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻣﻴﺰان رﻳﺎﺿﺘﻲ ﻛﻪ او ﺑﺮاي ﻧﻔﺲ ﺧﻮد‬
‫در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ از ﻫﺮ ﻣﺤﺮﻛﻲ ﻗﻮﻳﺘﺮ اﺳﺖ‪.‬ﺟﺎدوﻳﺶ زوج او ﺑﻮد! اوﻟﻴﻦ و ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻳﺎوراو؛ و اﮔﺮ روزي‬
‫ﻗﺼﺪ ازدواج داد ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻛﺴﻲ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﺧﻼق ﻧﺮم ﺗﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ دﺧﺘﺮي ﺳﺎده دل‬
‫در ﻣﺴﻴﺮ ﺳﻔﺮ و ﻳﺎ ﻳﻜﻲ از زﻧﺎن ﺳﺎده ﻟﻮح و ﻧﺎزﭘﺮوردة درﺑﺎر‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻚ ﺳﻮار ﮔﺴﺘﺎخ و ﮔﺮدﻧﻜﺶ اﻟﻒ ‪،‬‬
‫ﻫﺮﮔﺰ!‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﺣﻮاﺳﺶ را ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻣﻌﻄﻮف ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺳﺒﺶ اﻧﮕﺸﺘﺮ و ﮔﻮﻳﻲ را ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ او داده ﺑﻮد از دﺳﺖ داده ﺑﻮدو آﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﺪﻳﻮن‬
‫ﺑﻮد ﺗﺎ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ را ﺑﻪ اﻃﻼع او ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬در اﺑﺘﺪا ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر ﺷﻚ داﺷﺖ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬

‫او اﻃﻼع دﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد او را ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﻨﺪ و ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻧﺎﺗﻤﺎم ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫دﻳﮕﺮان او را ﻧﻤﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ ﺧﻮد را ﻧﻤﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻛﻪ دﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻚ‬
‫اﻧﺴﺎن ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ داﺷﺖ اﻃﺮاف را ﻛﺎوﻳﺪ‪ ،‬دﻳﻮاري ﺑﻴﻦ او وآﺧﺮﻳﻦ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﺒﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد را ﺳﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫و اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ اﺗﺎﻗﺶ راﺣﺖ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻲ اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ذﻫﻨﺶ را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﻛﺴﻲ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫از ﺗﻪ ﻳﻜﻲ از ﺟﻴﺒﻬﺎي رداﻳﺶ ﻛﺮﻳﺴﺘﺎل ﺳﻴﺎه رﻧﮕﻲ ﺧﺎرج ﻛﺮدﻛﻪ اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ وﺳﻴﻠﺔ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎﻳﻞ‬
‫ﻫﺎ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬او ﺳﻨﮓ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻮر ﺿﻌﻴﻒ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻛﻠﻤﺎت ﻗﺪرت ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻮري در ﺳﻨﮓ ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺧﺸﻴﺪن ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﻮري ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻛﻠﻤﺔ‬
‫روﻧﻴﻦ ﻗﻮﻳﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻠﻤﺎت ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﺮ زﺑﺎﻧﺶ ﺟﺎري ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﺔ ﻛﻮﺗﺎه ﻧﻮر ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬ورد ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎره ﻣﺎﻧﺪ و روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﺑﻪ ﺳﺘﺎرﮔﺎﻧﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺣﺎل در آﺳﻤﺎن ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ او ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮرد ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻛﻤﺘﺮ از ﻳﻚ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ زدن ﭼﻴﺰي از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻮر ﺳﺘﺎرﮔﺎن‪ ...‬اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺷﻲ از ﺧﺴﺘﮕﻲ ﺧﻮدش ﻳﺎ ﺧﻄﺎي دﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬او‬
‫روز ﺳﺨﺘﻲ را ﺳﭙﺮي ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ روز ﭘﺮ آﺷﻮب ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺑﻪ رﺧﺘﺨﻮاب ﻣﻲ رﻓﺖ‪.‬وﻟﻲ اﺑﺘﺪا‬
‫ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ اﻳﻦ ورد را ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻬﺘﺮ‪.‬ﻓﺮدا ﺳﺮﺣﺎل ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺑﻬﺘﺮي ﺑﺮاي ﻟﺮد‬
‫ﺳﻨﭽﻮراس ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ دﻳﮕﺮ ﻛﺮﻳﺴﺘﺎل را ﺑﺎﻻ آورد‪ ،‬و ورد را ﺟﺎري ﺳﺎﺧﺖ؛ اﻳﻨﺒﺎر دﻳﮕﺮ ﺗﻮﻫﻤﻲ‬
‫درﻛﺎر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﻢ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻜﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺟﺎدوﮔﺮ!؟« روﻧﻴﻦ دﺷﻨﺎﻣﻲ داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻮﻗﻒ وردﺷﺪه ﺑﻮدﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﻲ آﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﻴﭻ ﻛﺎري‪«...‬‬

‫اﻧﻔﺠﺎري دﻳﻮار دژ را ﺑﻠﺮزه درآورد‪،‬ﻛﺮﻳﺴﺘﺎل از دﺳﺘﺎن روﻧﻴﻦ رﻫﺎ ﺷﺪ و روﻧﻴﻦ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ آن‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬ﭼﻮن دﻳﻮاري ﻛﻪ روي آن اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد در ﺣﺎل ﻓﺮورﻳﺨﺘﻦ ﺑﻮد و او ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻧﺠﺎت ﺧﻮد از‬
‫ﻣﺮگ ﺑﻮد‪.‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺎﻧﺴﻲ ﻧﺪاﺷﺖ؛ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﺧﻮرد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻦ دﻳﻮار ﺑﺎ ﺳﺮ‬
‫ﺑﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎه ﺳﻘﻮط ﻛﺮد‪.‬ﮔﺮﻳﺔ ﺷﻮاﻟﻴﻪ در ﻫﻨﮕﺎم ﺳﻘﻮط ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ روﻧﻴﻦ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻧﻔﺠﺎر ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ وﻟﻲ ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻦ آوار ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺰودي ﺑﺎ ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻦ دﻳﻮار از درون‪،‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺪﺷﺎﻧﺲ در اﻣﺘﺪاد دﻳﻮار ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺮج دﻳﺪه ﺑﺎﻧﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﺳﺘﺤﻜﺎم‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﺎ ﺟﻬﺶ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب آن ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد و ﺑﻪ داﺧﻞ رﻓﺖ‪،‬ﺑﺮج ﻳﻜﺒﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﻧﻮاﺳﺎﻧﺎت ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﻛﺮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد از ﺑﺮج ﺧﺎرج ﺷﻮد‪،‬اﻣﺎ ﺑﺮج ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺮورﻳﺨﺘﻦ ﻛﺮد؛روﻧﻴﻦ ﺑﺎ‬
‫وردي ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻦ آوار را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﻨﺪ‪ -‬ﻫﺮﭼﻨﺪ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﺎر دﻳﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪...‬‬
‫آوار ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﺮوي او ﻓﺮو رﻳﺨﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آن دﺳﺘﻲ ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ او را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﻨﻔﺲ و‬
‫ﻫﻮﺷﻴﺎري ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫"ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮاﺷﺮ"ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ارادة ﭼﻪ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎي ﻣﺘﻤﺎدي در اﺧﺘﻴﺎر اوﺳﺖ‪.‬‬
‫اورك ﺳﭙﻴﺪ ﻣﻮي در ﻳﻚ دﺳﺘﺶ ﺑﺎ دﻧﺪان زرد رﻧﮓ ﮔﺮازي ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﺮد و در دﺳﺖ دﻳﮕﺮش ﻣﺪاﻟﻲ‬
‫ﻃﻼﻳﻲ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد وﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ آﻣﻮزدﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺪرت ﻋﻈﻴﻤﻲ‬
‫ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد و ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻌﻨﻮان ﭘﺮﺳﺘﺎر و زﻧﺪان ﺑﺎن ﻣﻮﺟﻮد ﻣﺎده اي ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪﻛﺎري ﺑﺠﺰ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻧﺴﻞ‪ ،‬ﻳﻜﻲ‬
‫ﭘﺲ از دﻳﮕﺮي اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ او ﺻﺎﺣﺐ ارادة ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ اژدﻫﺎ‪-‬ﻣﺎده‪ -‬ﺑﻮد و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم‬

‫دﻫﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﻣﺶ در ﻃﻮﻣﺎر ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ و ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺎي ﺳﺎﻟﻤﺶ اﮔﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ او ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫آرزو ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ در ﻃﻮﻣﺎر اﻓﺘﺨﺎر ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺛﺒﺖ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺪال ﻃﻼﻳﻲ ﮔﻮﻳﻲ او را در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ و او را ﺑﻪ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻳﻨﻄﻮر ﺑﻮد؛ وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ او‬
‫اﻳﻦ را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ آﻧﺮا ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬارد ﻳﺎ از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺪال ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ او اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ در ﻳﻚ ﻧﺒﺮد ﺷﻮاﻟﻴﻪ اي ﻳﻚ ﭘﺎﻳﺶ را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد – اﮔﺮ ﭼﻪ آن اﻧﺴﺎن را ﻛﺸﺖ‪ -‬ﺑﺮاي او اﻓﺘﺨﺎري‬
‫ﺑﺠﺰ اﻳﻨﻜﻪ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن دﻳﮕﺮ او را ﻛﺸﺎن ﻛﺸﺎن ﺗﺎ اردوﮔﺎه ﻗﺒﻴﻠﻪ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪،‬ﺟﺎي زﺧﻤﺶ را ﺳﻮزاﻧﺪﻧﺪ و ﺑﺮاي‬
‫ﭘﺎي ﭼﻼﻗﺶ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﭼﻮﺑﻲ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ؛ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اوﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ زﺧﻢ‪ ،‬ﻣﻴﺮاﺛﻲ از ﻣﺮگ و‬
‫ﺧﻮن از ﺧﻮد ﺑﺠﺎي ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎﻳﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺑﺮاي زﺧﻤﻲ ﻛﻤﺘﺮ از اﻳﻦ ﺧﻮد را ﻣﻲ ﻛﺸﺘﻨﺪ وﻟﻲ او‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎرﻫﺎ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ درﻳﺪن ﮔﻠﻮ ﻳﺎ ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻮد را ﺧﻼص ﻛﻨﺪ اﻣﺎ او ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ راﻧﺪاﺷﺖ‪،‬‬
‫"ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮاﺷﺮ" ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﭘﺮدازد!‬
‫اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻠﺔ دراﮔﻮن ﻣﺎو ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ او را ﺑﺴﻮي آوردﮔﺎه ﻫﺎي اﻓﺘﺨﺎر ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻨﻮان ﺟﻨﮕﺠﻮ‪ ،‬ﻧﻪ‬
‫ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ وارﻻك‪ -‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻨﮕﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻴﺸﺘﺮﻫﺎ اﺳﺘﻌﺪادش در ﻫﻨﺮﻫﺎي ﺟﺎدوﻳﻲ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و از ﺑﺰرﮔﺎن اﻳﻦ ﻫﻨﺮآﻣﻮزش ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺮ‬
‫ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻳﻚ وارﻻك ﺑﺮاﻳﺶ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ودر ﻃﻲ آن اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺑﻮدﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫اﻧﺘﺨﺎﺑﻬﺎي ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ داد ﻛﻪ او اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد در راه ﻫﻮراد ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎَ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻀﻌﻴﻒ‬
‫ﻫﻮراد اﺳﺖ‪ .‬او از ﺟﻤﻊ وارﻻك ﻫﺎ ﮔﺮﻳﺨﺖ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺟﺮﮔﺔ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﭘﻴﻮﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ‬

‫ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎﻳﻲ از ﻃﺮف ﺷﻤﻦ ﺑﺰرگ ﻗﺒﻴﻠﻪ زوﻟﻮﻫﺪ ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎي ﺟﺎدوﻳﻴﺶ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻛﺎري ﻛﻪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎري از ارﻛﻬﺎ اﻧﺠﺎم آن را ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻳﻮد‪.‬‬
‫اﺳﻴﺮ و در اﺧﺘﻴﺎر ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن!‬
‫زوﻟﻮﻫﺪ ﺷﻤﻨﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺟﺎدوي ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮد؛ روش ﺟﺎدوﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﻮراد‬
‫ﺗﻌﺪاد اﻧﺪﻛﻲ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ او ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻲ از آﻣﻮﺧﺘﻪ ﻫﺎي ﻧﻜﺮوز اﺣﺘﻴﺎج‬
‫داﺷﺖ‪ .‬در ﻣﻴﺎن ﻣﻨﺎﺑﻌﻲ ﻛﻪ او ﻫﺮﮔﺰ ﺟﺎدوﮔﺮ اﻓﻠﻴﺞ را در آن ﺷﺮﻳﻚ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻃﻠﺴﻢ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮدﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از ﻗﺪرت ﻫﺎي ﺷﻤﻨﻲ او ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻲ داد‪،‬ﻣﻬﻢ‬
‫ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﻗﺪرت اﻋﻤﺎل ﻛﻨﺪ‪.‬اﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ وارﻻك‪ ‬ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد و در دﺳﺘﺮس از ﻣﻴﺎن‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﻗﺒﻴﻠﺔ دراﮔﻮن ﻣﺎو ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮد‪.‬‬
‫وﻧﻜﺮوز ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ "اﻫﺮﻳﻤﻦ روان" را ﺑﺪﺳﺖ آورد‪ .‬ﻧﺎﻣﻲ ﻛﻪ زوﻟﻮﻫﺪ ﺑﻪ آن ﻣﺪال داده ﺑﻮد و ﻛﺴﻲ دﻟﻴﻠﺶ‬
‫را ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻣﺪال را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺗﻤﺎم زواﻳﺎﻳﺶ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎده و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺷﮕﻔﺖ‬
‫اﻧﮕﻴﺰ اﻳﻦ ﻣﺪال او را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫ﺑﻠﻪ ! ﻃﻼي ﻧﺎب ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺳﻜﻪ اي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرگ و داﻳﺮه اي ﺑﻲ ﻧﻘﺺ ﺑﺎ ﻟﻴﺔ ﮔﺮد ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻛﻪ ﺣﺘﻲ در‬
‫ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﻧﻮر ﻧﻴﺰ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ و ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ آﻧﺮا ﻛﺜﻴﻒ ﻳﺎ ﻣﺨﺪوش ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺧﻮن‪ ،‬ﻟﺠﻦ‪،‬ﻛﺜﺎﻓﺖ‪،‬روﻏﻦ‬
‫ﻳﺎ ﻫﺮﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﺑﺮوي آن ﻣﻲ رﻳﺨﺖ از روﻳﺶ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫زوﻟﻮﻫﺪ ﺑﻪ ﻧﻜﺮوز ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺪال داراي ﺟﺎدوﻳﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺗﺮ از ﺟﺎدوي ﻫﺮ ﺷﻤﻦ ﻳﺎ وارﻻﻛﻲ‬
‫اﺳﺖ و ﺟﺎدوي ﺧﻮدش ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ آﻧﺮا ﺑﻜﺎر اﻧﺪازد‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎدوي او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‪...‬‬
‫ﻧﻜﺮوز اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻪ و ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻫﻨﺮﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﻛﻪ ﺑﺠﺎ آورده اﺳﺖ ﺷﻚ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ‬
‫ازرﺋﻴﺲ اﻓﺴﺎﻧﻪ اي ﻗﺒﻴﻠﻪ اش ﺑﺎﺷﺪ‪.‬او ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺣﺎل ﺑﺮرﺳﻲ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻓﺮاﻳﻨﺪ و ﻫﺪف ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫دو روز ﺑﻌﺪ ‪ ،‬ﺑﺎﺗﺸﻜﺮ از ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰش و راﻫﻨﻤﺎﺋﻲ ﻫﺎي داﺋﻤﻲ زوﻟﻮﻫﺪ او ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻛﺎري‬
‫ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ آﻧﺮا ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ -‬ﺑﺨﺼﻮص ﺧﻮد ﻣﻠﻜﻪ اژدﻫﺎﻳﺎن ‪ ،‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻏﺮش ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﺮد؛ ﭘﺎي ﻣﻌﻠﻮﻟﺶ از ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎي ﭼﻮﺑﻲ وﺻﻞ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺷﺪت درد ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﺎ روﻏﻨﻲ ﻛﻪ از ﻣﺮﻛﺐ ارﻛﻬﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ آﻣﺪ ﭼﺮب ﻣﻲ ﺷﺪ –ﻫﺮﭼﻨﺪ در ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ‬
‫رﻫﺒﺮي ﺧﻮد ﺷﻚ ﻧﺪاﺷﺖ!‪ -‬ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻏﺎر ﺧﻮد ﺧﺎرج ﺷﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺖ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ اﻋﻠﻴﺎﺣﻀﺮت ﻓﺮا رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬ﻣﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ زﻣﺎن زﻳﺎدي ﻧﺪارد! زوﻟﻮﻫﺪ و ﺳﺎﻳﺮ‬
‫رؤﺳﺎي ﻗﺒﺎﻳﻞ او را آزاد ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ روﻳﺎﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺮاي ﺑﺎزﺳﺎزي ﻫﻮراد ﺑﭙﺮدازد‪ .‬روﻳﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ‬
‫دووم ﻫﻤﺮ ﺿﻌﻴﻒ اﻟﻨﻔﺲ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻜﺮوز در ﻣﻮرد اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﺷﻚ داﺷﺖ‪ ،‬او ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ارﻛﻲ‬
‫وﻓﺎدار ﺑﻮد و ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ورك وﻓﺎدار از ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫روان اﻫﺮﻳﻤﻦ در دﺳﺘﺎن ﻳﻚ اورك ﻗﺮار داﺷﺖ‪.‬اورﻛﻲ ﻛﻪ درداﻻﻧﻬﺎي ﻣﺮﻃﻮب و ﻏﺎرﻫﺎي زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺗﻠﻮﺗﻠﻮ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫داﻻﻧﻬﺎﻳﻲ ﻣﻮﺟﻮد در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن را ﻗﺒﻴﻠﺔ دراﮔﻮن ﻣﺎو ﺑﺎ ﺗﻼش ﺑﺴﻴﺎر در اﻋﻤﺎق ﻛﻮه ﻫﺎ ﮔﺴﺘﺮش داده ﺑﻮدﻧﺪﺗﺎ‬
‫ﻓﻀﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي آﻣﻮزش اژدﻫﺎﻳﺎن در ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻫﻮراد ﺑﻮﺟﻮد آﻳﺪ‪.‬‬

‫اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﻪ ﻓﻀﺎي زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﺗﺤﺮك وﻓﻀﺎي ﺟﺪاﮔﺎﻧﺔ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﻻﻧﻪ ﺳﺎزي اﺣﺘﻴﺎج داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ وﻣﻦ ﺗﻮﻗﻊ دارم ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ او را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﻨﺪ زودﺗﺮ ﺗﺨﻢ ﮔﺬاري ﻛﻨﺪ؟‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ دو اورك ﺟﻮان و ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻫﻔﺖ ﭘﺎ ﻗﺪ داﺷﺘﻪ و ﭘﻬﻨﺎي ﺑﺪﻧﺸﺎن دوﺑﺮاﺑﺮاﻧﺴﺎن ﻫﺎي‬
‫دﺷﻤﻨﺸﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن اورك ﺑﺎ دﻧﺪاﻧﻬﺎي ﺑﺰرگ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺗﺎﺣﺪي ﻛﻪ درﺟﻪ و رﺗﺒﻪ ﻧﻜﺮوز اﺟﺎزه ﻣﻲ‬
‫داد ﺧﻢ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺒﺮﻫﺎي ﺟﻨﮕﻲ ﺑﺰرﮔﺸﺎن از ﺷﺎﺧﻬﺎﻳﻲ در ﭘﺸﺘﺸﺎن آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد ‪.‬ﻫﺮ دو اژدﻫﺎ ﺳﻮار و ﺗﺎزه‬
‫ﻛﺎر ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮگ و ﻣﻴﺮ اژدﻫﺎ ﺳﻮاران دو ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮﻛﺐ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ در اﺛﺮ ﻓﺮواﻓﺘﺎدن از‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﮔﺎﻫﻲ ﻣﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻴﻠﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎﻧﺶ راﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ آﻧﻬﺎ دﻳﮕﺮ اژدﻫﺎ ﻳﻲ ‪ -‬ﺑﺮاي ﻧﺒﺮد‪-‬‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﻪ زوﻟﻮﻫﺪ ﮔﻮﺷﺰد ﻧﻜﺮد‪.‬‬
‫اورك ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﻟﻨﮓ ﻟﻨﮕﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﻊ ﺑﻮد ﻣﻠﻜﻪ اژدﻫﺎ دﻳﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﻲ رﻓﺖ و‬
‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ را ﻛﻪ از درون ﻏﺎر اﻧﻌﻜﺎس ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺸﻨﻮدو ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺨﺎري را‬
‫ﻛﻪ از دل زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ درﺳﺖ ﺳﺮ وﻗﺖ رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬
‫آﺷﻴﺎﻧﺔﻋﻈﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻜﺮوز ﻟﺤﻈﻪ اي اﻳﺴﺘﺎد‪ ،‬ﻛﻮﺷﺸﻬﺎي‬
‫ﺑﺴﻴﺎري ﺑﺮاي ﻛﺸﺘﻦ و ﻳﺎ آزاد ﺳﺎزي اﻟﻜﺴﺘﺮازا ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﮕﻲ ﻧﺎﻛﺎم ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺗﻮﺳﻂ اژدﻫﺎ‬
‫‪ -‬او از اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻲ ﻛﺮد‪ -‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺗﻮﺳﻂ ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻛﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫اورك در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﭼﺸﻤﺎن ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎزش ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ راﻫﻲ ﮔﺸﺎده ﻧﻤﻲ دﻳﺪ؛ ﺻﺪا زد »ﺑﻴﺎ‪ «!...‬ﻓﻮراَ ﻫﻮاي‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ورودي ﻏﺎر ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﮔﻠﻮﻟﻪ اي از آﺗﺶ در آﻣﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﺒﺘﻲ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﺨﻮد‬

‫ﮔﺮﻓﺖ وﺟﻤﺠﻤﻪ اي ﺳﻮزان در ﺑﺎﻻي ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻫﻴﻮﻻ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺟﻬﻨﻤﻲ اﻳﻦ ﻫﻴﻮﻻ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮدي رااز دورف ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎاورﻛﻬﺎي ﻏﻮﻟﭙﻴﻜﺮ ﺗﺎ ﻣﻐﺰاﺳﺘﺨﻮان ﺑﺴﻮزاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺣﺮارﺗﻲ را از اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺟﻬﻨﻤﻲ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﻤﺎس او ﻳﺎ ﺑﺪﻧﺶ‬
‫دردي ﺟﺎﻧﻜﺎه ﺑﺪﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺟﻨﮕﺠﻮي دو ران را ﻫﻢ از ﭘﺎ ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻳﻌﺎﺗﻲ در ﻣﻴﺎن اورﻛﻬﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﻧﻮﻋﻲ از ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ را اﺣﻀﺎر ﻛﺮده اﺳﺖ او اﮔﺮ ﭼﻪ‬
‫اﻳﻦ ﺷﺎﻳﻌﺎت را رد ﻧﻤﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺮه اي از ﻣﻮﺟﻮدات ﺷﻴﻄﺎﻧﻴﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫وﻟﻲ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺳﺮﺷﺘﻲ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎن داﺷﺖ‪..‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺳﺮﺷﺘﺶ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ ﺑﻲ ﻧﻘﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ درﻧﺪه ﺗﺮﻳﻦ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﻫﻢ از او‬
‫اﺟﺘﻨﺎب ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ از ﻧﻜﺮوز ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ؛ او ﺣﺘﻲ از ﻓﺮاﻣﻴﻦ زوﻟﻮﻫﺪ ﻧﻴﺰ اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد و‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ اورك ﭘﺎﭼﻮﺑﻲ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ارﺗﺒﺎط دارد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد آﺗﺸﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎن داد‪ »:‬ﻣﻦ وارد ﻣﻲ ﺷﻮم‪«.‬‬
‫ﻏﻮل ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﺷﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺟﺮﻗﻪ ﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﻜﺮار ﺷﺪﻧﺪ اﻣﺎ‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺗﺎ وﻗﺘﻲ آﺧﺮﻳﻦ ﺟﺮﻗﻪ ﻫﻢ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ داﺧﻞ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮد‪.‬‬
‫اورك ﻟﺤﻈﻪ اي در دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪ ،‬ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﻪ او اﺷﺎره ﻛﺮد‪ » :‬ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﻲ آﻣﺪ‪«...‬‬
‫ﺗﺤﻘﻴﺮﻫﺎي اژدﻫﺎ ﺑﺮ زﻧﺪاﻧﺒﺎﻧﺶ اﺑﺪاَ ﺗﺄﺛﻴﺮي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮ از آن را ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي‬
‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن راﻫﺶ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺳﺮ اژدﻫﺎ ﺑﻪ دﻳﻮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬ﺳﺮ اژدﻫﺎ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه و ﺑﺎﻳﻮﻏﻲ آﻫﻨﻴﻦ ﻣﻬﺎر ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﻣﺮﺑﻲ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ را ﻫﻢ از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ آﻫﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﻬﺎر ﻛﺮدن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎﺷﻜﻮه وﻋﻈﻴﻤﻲ ﻧﺒﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﺪال آﻧﻬﺎ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻗﺪرت اﻟﻜﺴﺘﺮزا را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﻨﺪ‪.‬او اﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻼش را ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ازاد ﻛﺮدن ﺧﻮدش‬
‫ﻧﻜﺮوز ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﭼﻴﺰي اﺣﺘﻴﺎج ﻧﺪاري؟« اﻟﺒﺘﻪ او ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﻧﮕﺮان ﻧﻴﺎزﻫﺎ و ﺳﻼﻣﺘﻲ اژدﻫﺎ ﺑﻮد در ﻓﻜﺮ‬
‫ﻫﻮراد ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻳﻜﺒﺎره ﻓﻠﺲ ﻫﺎي اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺧﺸﻴﺪن ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻴﻜﻞ ﻋﻈﻴﻤﺶ ﺗﻤﺎم ﻏﺎر را اﺷﻐﺎل ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﭘﻮﺳﺖ و اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد و ﺻﺪاﻳﺶ ﺿﻌﻴﻒ و‬
‫ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ﭼﺸﻤﺎن ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮕﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ و اورك ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ روزي‬
‫ﻣﻠﻜﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا آزاد ﺷﻮد او اوﻟﻴﻦ ﻧﻔﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ در آﺗﺶ ﺑﺮآﻣﺪه از ﮔﻠﻮي او ﺑﺮﺷﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬اﻣﺎ اﻳﻦ‬
‫اﺣﺘﻤﺎل ﺿﻌﻴﻔﻲ ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﻲ او ﻫﻢ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫» ﻣﺮگ ﺑﺴﻲ ﮔﻮارا ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫اورك ﺑﺎز ﮔﺸﺖ ﺗﺎ از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ اﺟﺘﻨﺎب ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫زﻣﺎﻧﻲ در دوران اﺳﺎرت‪ ،‬ﻣﻠﻜﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺳﻌﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﺨﻮردن ﻏﺬا ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮگ ﺧﻮد ﺷﻮد اﻣﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪن اوﻟﻴﻦ ﺗﺨﻤﺶ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﺪﮔﺎﻧﺶ اﻳﻦ اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﺧﻨﺜﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫روزي آزاد ﺷﻮﻧﺪ آﻧﮕﺎه از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﻫﺮ ﺗﺨﻤﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ از دﺳﺖ دادن ﻳﻚ اﻣﻴﺪ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﻴﺪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ‬
‫ﻛﺪام از اﻳﻦ اژدﻫﺎﻳﺎن ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺑﻪ "ارﺑﺎبِ اﻧﻮاعِ" اژدﻫﺎﻳﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻜﺮوز آﺧﺮﻳﻦ ﭘﻨﺠﺔ اژدﻫﺎ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد و ﭘﻨﺞ ﻋﺪد ﺗﺨﻢ ﻳﺎﻓﺖ؛ ﻋﺪدي ﺧﻮش ﻳ‪‬ﻤﻦ!اﮔﺮ ﭼﻪ‬
‫ﺗﺨﻢ ﻫﺎ از ﺣﺪ ﻣﻌﻤﻮل ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﻲ رﺋﻴﺲ ﻗﺒﻴﻠﻪ از اﻳﻦ اژدﻫﺎﻳﺎن ﻛﻮﭼﻚ – ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫اورك ﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ -‬در ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻫﺎي اﺧﻴﺮش اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﻣﺪال را در ﻛﻴﺴﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺮ ﮔﺮدن داﺷﺖ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺧﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻳﻜﻲ از ﺗﺨﻢ ﻫﺎ را ﺑﺮدارد‪،‬اﮔﺮ ﭼﻪ او ﻳﻚ‬
‫ﭘﺎﻳﺶ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮداﻣﺎ ﺑﺮاي ﺑﺮداﺷﺘﻦ اﻳﻦ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻗﺪرت داﺷﺖ‪.‬وزنِ ﺗﺨﻢ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد‬
‫و اﮔﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﺗﺨﻤﻬﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ وزﻧﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬از ﻫﺮ ﺗﺨﻢ اژدﻫﺎي ﺳﺎﻟﻢ و ﺟﻮاﻧﻲ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ را ﺑﻪ اﺗﺎق ﺟﻮﺟﻪ ﻛﺸﻲ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ دﻣﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﭘﺮورش آﻧﻬﺎ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺗﺨﻢ را ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ اژدﻫﺎ ﻏﺮﻳﺪ‪ » :‬ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﻴﻬﻮده اﺳﺖ ‪،‬ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﻓﺎﻧﻲ!ﺟﻨﮓ ﻛﻮﭼﻚ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻧﺎﻟﻴﺪ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‪ «..‬ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﻲ ﺷﻚ اژدﻫﺎ را ﺷﮕﻔﺖ زده ﻛﺮد‪.‬ﻧﻜﺮوز روﻳﺶ را از‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ و اداﻣﻪ داد‪ » :‬اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اﻳﻦ ﻧﺒﺮد‪ ‬ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ‪ ،‬ﻣﺒﺎرزه اي ﺑﻴﺎدﻣﺎﻧﺪﻧﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪،‬ﺧﺰﻧﺪه ﺑﺰرگ!«‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﺤﻴﻒ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻴﺮوي او ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻠﻴﻞ رود ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫» ﭘﺲ آﻧﺮا ﺑﺪون ﻣﺎ اﻧﺠﺎم دﻫﻴﺪ‪ ...‬آﺧﺮﻳﻦ ﺟﻔﺖ ﻣﻦ ﻣﺮده و ﺗﻮ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺪون آن ﺗﺨﻤﻲ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬
‫داﺷﺖ‪«.‬‬
‫او ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ دو ﮔﻮي ﻃﻼﻳﻲ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪،‬ﻛﺎوﻳﺪ؛ ﻧﻜﺮوز ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﺟﻔﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻣﺮده اﺳﺖ؛ آﻧﻬﺎ ﻛﺎر ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺳﻪ ﺟﻔﺖ ﺑﺮاي او آﻏﺎز ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ در‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ از ﺳﻤﺖ درﻳﺎ ﺑﮕﺮﻳﺰد در درﻳﺎ ﺳﻘﻮط ﻛﺮده و ﻫﻼك ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬دﻳﮕﺮي را ﻣﺮﮔﺒﺎل‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻛﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﺳﻤﻴﻦ ﺟﻔﺘﺶ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ از ﺧﻮد اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻛﻬﻨﺴﺎل ﺗﺮ ﺑﻮد در ﻏﺎر و در ﻛﻨﺎر اوﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ ﺳﻨﺶ زﻳﺎد ﺑﻮد وآﺳﻴﺐ ﻫﺎﻳﻲ ﻫﻢ در آﺧﺮﻳﻦ ﻧﺒﺮد ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺮون و آﺳﻴﺐ ﻫﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ او را ﺑﺎ ﺧﻮد‬
‫ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﭘﺲ ﺟﻔﺖ‪ ‬دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ‪«.‬‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻏﺮش ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ اﻣﺎ ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ از ﻧﺎﻟﻪ اي ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺑﻮد‪» :‬و ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻲ داد؟«‬
‫ﻧﻜﺮوز اﮔﺮﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ آن ﻣﻮﺟﺐ ﺧﻮﺷﻨﻮدي اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺷﻮد‪ » :‬ﻳﻜﻲ‬
‫ﭘﻴﺪا ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد و او را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮﺳﻮﺳﻤﺎرِ‪ «...‬ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ اﺗﻜﺎ ﺑﻪ زﻧﺠﻴﺮﻫﺎي اﻓﺴﻮن ﺷﺪه ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﻲ‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا آﻣﺪ‪ ،‬اژدﻫﺎ ﻧﻤﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺳﻮزاﻧﺪن و ﻳﺎ ﺧﻮردن او ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره اﻳﻦ ﻛﺎﺑﻮس ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﻳﺎﻓﺖ‪،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﺮ ﻋﻈﻴﻢ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ آروارة ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺶ درﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻬﺮة ﻧﻜﺮوز ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﻗﺼﺪ داﺷﺖ او را ﻟﻘﻤﻪ اي ﻛﻮﭼﻚ ﻛﻨﺪ واﮔﺮ ﻧﻜﺮوز ﺳﺮﻳﻊ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ داد اﺣﺘﻤﺎﻻَ‬
‫ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬دﺳﺘﺶ را روي ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ روان اﻫﺮﻳﻤﻦ را ﻗﺮار داده ﺑﻮد ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ورد ﻳﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ را ادا ﻛﺮد و‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻓﺮﻳﺎدي از درد ﻛﺸﻴﺪ وﻧﺎﮔﻬﺎن آواري از ﺳﻨﮓ و ﺧﺎك ﺑﺮ ﺳﺮش ﺑﺎرﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ و او ﺳﺮش را ﺗﺎ‬
‫ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮد؛ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻛﻪ اﻃﺮاف اژدﻫﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد آﻧﻘﺪر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر آﺗﺸﻴﻦ ﻣﺪال ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻬﻲ ﺧﻮد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﻌﺪي ارﺑﺎﺑﺶ ﺷﺪ اﻣﺎ ﻧﻜﺮوز‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر آﺗﺸﻴﻦ ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻛﻠﻤﺔ "ﺑﺮو" او را ﻣﺮﺧﺺ‬
‫ﻛﺮد‪.‬‬

‫اورك‪ ‬ﻓﺮﺳﻮده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪ ،‬اﺑﺮواﻧﺶ اورك‪ ‬زﺷﺖ روي در ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد؛اﻣﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﻫﺪﻓﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﺮده از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﺣﻤﻠﺔ ﻫﻴﻮﻻ ﺑﻪ او‬
‫زﻳﺎد ﺧﺸﻢ ﻧﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫» ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﭘﺮ از ﺣﻴﻠﻪ و ﻧﻴﺮﻧﮕﻲ‪...‬ا‪...‬ﺑﺰﻣﺠﻪ!؟«‬
‫او ﺑﻪ ﻣﻬﺎري ﻛﻪ ﺑﺮ ﮔﺮدن اژدﻫﺎ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﺮاي ﺟﺪا ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ‬
‫از دﻳﻮار ﺗﻼش ﻛﺮده وآﻧﻬﺎ دﻳﮕﺮﺑﻪ ﺳﻨﮕﻬﺎي ﻧﮕﺎﻫﺪارﻧﺪه وﺻﻞ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮدن اوﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ زﻧﺪﮔﻲ اش ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن او ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﭘﺎﻳﺎن زﻧﺪﮔﻲ اژدﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻧﺎﻓﺬ و ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﺑﻪ اژدﻫﺎ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﻘﺔ ﺟﺎﻟﺒﻲ ﺑﻮد‪...‬ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺎﻟﺐ‪...‬اﻣﺎ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻮد!«‬
‫او ﻣﺪال را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎن اژدﻫﺎ ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد‪»:‬زوﻟﻮﻫﺪ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﻮ را زﻧﺪه ﻧﮕﺎه دارم‬
‫وﻟﻲ درﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺗﺎ ﻫﺮ زﻣﺎن ﻻزم ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﻮد ﻣﻀﺎﻳﻘﻪ ﻧﻜﻨﻢ‪ « ...‬او اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور ﻣﺪال‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺪال ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺧﺸﻴﺪن ﻛﺮدو ﮔﻔﺖ‪ » :‬و اﻛﻨﻮن‪«...‬‬
‫»‪...‬ﻣﺰاﺣﻤﺖ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﺮرا ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ! ارﺑﺎب رﺋﻮف‪!...‬وﻟﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ‪...‬اوه ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻮش‬
‫دﻫﻴﺪ‪ «.‬ﺻﺪاﻳﻲ ﻟﺮزان از اﻋﻤﺎق ﻣﻐﺎك ﺗﻴﺮه و ﺗﺎر اﻳﻦ را ﺑﻪ زﺑﺎن آورد‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻃﻠﺴﻢ از دﺳﺘﺎن او ﻓﺮو اﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺎي ﻋﻠﻴﻠﺶ اﺟﺎزه ﻣﻲ داد ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪.‬‬
‫اورك‪ ‬ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻣﻮﺟﻮدي ﻧﺤﻴﻒ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﻲ ﺧﻔﺎش ﮔﻮﻧﻪ واﻟﺒﺘﻪ ردﻳﻔﻲ از دﻧﺪاﻧﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪ و‬
‫ﻧﻮك ﺗﻴﺰ را در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﻮذي ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺮوز ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﺪام ﻣﻮﺿﻮع او را ﺑﻴﺸﺘﺮ آزار ﻣﻲ داد ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮِ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد و ﻳﺎ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ از اوﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻛﻨﺪ وارد ﻏﺎر ﺷﻮد‪.‬‬
‫» ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ وارد اﻳﻦ ﻏﺎر ﺷﻮي؟«ﭼﻨﮕﺎﻟﺶ ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻓﺘﺎد و ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪه از ﮔﻠﻮﻳﺶ ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺖ ﺗﻨﺒﻴﻪ اژدﻫﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪...‬‬
‫» ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ؟«‬
‫ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﻛﻠﻤﺎت را ﺑﺮﻳﺪه ﺑﺮﻳﺪه ادا ﻣﻲ ﻛﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪش را ﺑﺮﭼﻬﺮه داﺷﺖ‪ »:‬ف‪..‬ﻓﻘﻂ ﻗﺪم‬
‫زدم و وارد ﺷﺪم‪...‬قَ‪..‬ﻗﺪم زدم و وارد ﺷﺪم‪...‬اﺳﺘﺎد ﻣﻬﺮﺑﺎن!«‬
‫ﻧﻜﺮوز اﺣﺘﻤﺎل دادﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ او آﻣﺪه اﺳﺖ وارد ﺷﺪه اﺳﺖ‪،‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدات ﺣﻘﻪ ﺑﺎزي ﺑﻮدﻧﺪ و راه ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از آن ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ؛ اﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻫﺮ ﺣﺎﻻ ﺣﻘﻪ ﺑﺎزﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺘﻮاﻧﺪ وارد اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺷﻮد‪.‬‬
‫او اﺟﺎزه داد ﻛﻪ ﺟﺎﻧﻮر‪-‬اژدﻫﺎ‪ -‬ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب!ﭼﺮا؟ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ؟«‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﺻﺎف ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ف‪ ..‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﻫﻤﻴﺖ دارد‪ ،‬ه‪ ..‬ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ!« و در ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪش ﭘﻬﻦ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ اﻓﺰود‪ » :‬آ‪..‬آﻳﺎ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﺷﻤﺎ ﺷﺪم ﺳﺮور ﻣﻬﺮﺑﺎن!؟«‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻋﻤﻴﻘﺎَ رﻧﺠﻴﺪه ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد‪ ،‬او رﮔﻪ ﻫﺎﻳﻲ از ﻏﺮور و اﺳﺘﻬﺰاء را در ﻛﻼم ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد و‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﺪ ﻛﻪ او ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻜﺮوز را ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪.‬‬

‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ در ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻳﺎران ﺳﺆال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰي ﺑﻮدﻧﺪ آﻧﻬﺎ اﻏﻠﺐ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻫﺪاف ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ وﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺧﻮد را اﺟﺮا ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺒﻼَ ﺑﺮاي ﻫﻮراد ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻫﺎﻳﻲ را اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ در زﻣﺎن دوم ﻫﻤﺮ و ﭼﻪ‬
‫در زﻣﺎن ﺑﻠﻚ ﻫﻨﺪ ﺑﺰرگ‪.‬‬
‫» ﭘﺲ ﺣﺮف ﺑﺰن!و ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎش!«‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﻛﻮﭼﻚ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺳﺮي ﺑﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺑﻠﻪ ﻧﻜﺮوز! ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﻲ ‪ -‬ﺑﻴﺶ از‬
‫ﻳﻚ ﻧﻘﺸﻪ‪-‬ﺑﺮاي آزاد ﻛﺮدن‪«...‬او ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﻜﻮت ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا اﺷﺎره ﻛﺮد و ﺳﺮش را آﻧﻘﺪر‬
‫ﭘﺎﻳﻴﻦ آورد ﺗﺎ از دﻳﺪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺧﺎرج ﺷﻮد وزﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد داد‪ »:‬اﻳﻦ ﻫﺴﺖ ‪ ...‬ﻛﻪ روﻳﺎﻫﺎي ﻗﺒﻴﻠﺔ دراﮔﻮن ﻣﺎو‬
‫را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺷﻮم ﭘﺸﺖ اورك را ﻟﺮزاﻧﺪ ‪»:‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ اژدﻫﺎ اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ش‪..‬ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎي دﻳﮕﺮ‪..‬اﺳﺘﺎد ارﺟﻤﻨﺪ!؟«‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺟﺎﻧﻮر ﺣﻖ داﺷﺖ؛ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﺤﺖ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻮد وﻟﻲ اﮔﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺟﺎﺳﻮس ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ‬
‫او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد اﺻﻼَ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮد اژدﻫﺎ ﭼﻴﺰي در ﻣﻮرد آن ﺑﺪاﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب!«‬
‫او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورودي ﻏﺎر ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد درﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ذﻫﻨﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮلِ ﺧﺒﺮي ﺑﻮدﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد‬
‫ﺑﺸﻨﻮد‪.‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺸﺶ ﺗﺎ ﺑﻨﺎﮔﻮش ﺑﺎز ﺑﻮد او را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﻜﺮوز وﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ را از‬
‫ﺻﻮرت ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻣﺤﻮ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻴﺎز داﺷﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﭘﻮزش ﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ اي ﺑﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ‬
‫رو ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ »:‬اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ رﻓﺘﺎر ﺑﻬﺘﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮرم را ﻛﻪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ ‪...‬ﻛﺮاﻳﻞ!؟«‬

‫ﻛﺮاﻳﻞ ﺳﺮش در ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺳﺮش را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺮوﺳﻚ ﺷﻜﺴﺘﻪ اي ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻦ‬
‫اﺳﺘﺎد ﻧﻜﺮوز‪ ،‬ﻓﻘﻂ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻦ ‪«...‬‬
‫ﻓﺼﻞ‪5‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻛﺮد‪»:‬روﻧﻴﻦ رﺑﻄﻲ ﺑﺎ اﻧﻔﺠﺎر ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪،‬ﭼﺮا او ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ‪«.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﺟﻮاب داد‪»:‬ﭼﻮن او ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ اﺳﺖ!« اﻳﻦ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺳﺆاﻻت ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داد؛ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ و اداﻣﻪ داد‪»:‬وﺟﺎدوﮔﺮان ﺑﻪ ﺣﻴﺎت و ﻣﻤﺎت ﻫﻴﭻ ﻛﺲ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﻨﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﻴﺸﺪاوري ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺮام "ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس" درﻣﻮرد ﺟﺎدو‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﻧﻜﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ‬
‫اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ اﻟﻒ او درﻛﻨﺎر ﺟﺎدو رﺷﺪ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺷﺨﺼﺎَ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﺎدوﻫﺎي‬
‫ﻛﻮﭼﻜﻲ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و ﺿﻤﻨﺎَ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﭘﺎﻻداﻳﻦ ﻫﺎ ﻧﻈﺮﻳﺎت وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ درﻣﻮرد روﻧﻴﻦ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ روﻧﻴﻦ‬
‫ﺑﺎ ﺑﻲ ﭘﺮواﻳﻲ ﺧﻮد ﺑﺮاي ورﻳﺴﺎ دردﺳﺮ اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ او را آﻧﻘﺪر دﻳﻮﺻﻔﺖ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ‬
‫اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ دﻳﮕﺮان ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬آﻳﺎ او ﻧﺒﻮد ﻛﻪ در زﻣﺎن ﺣﻤﻠﺔ اژدﻫﺎ ﺟﺎن ورﻳﺴﺎ را ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد؟ﭼﺮا‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد؟ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را رﻫﺎ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ راﻫﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ اداﻣﻪ دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻨﭽﻮراس اداﻣﻪ داد‪»:‬واﮔﺮ او ﻣﻘﺼﺮ ﻧﺒﻮد ﺣﺎﻻ ﻛﺠﺎﺳﺖ ؟ ﭼﺮا ﻫﻴﭻ ردي از او در ﺧﺮاﺑﻪ ﻫﺎ ﻧﺒﻮد؟ واﮔﺮ او‬
‫ﺑﻲ ﮔﻨﺎه ﺑﻮد ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺟﺴﺪش در ﻛﻨﺎر دو ﺑﺮادر ﻣﺎ ﻛﻪ در اﺛﺮ ورد او ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ «...‬ﻟﺮد‬
‫داﻧﻜﻦ ﻧﻔﺴﻲ ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد‪»:‬ﻧﻪ! اﻳﻦ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﻧﺎﺷﻲ از ﺧﻄﺎي اوﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺮﻓﻢ را ﻗﺒﻮل ﻛﻨﻴﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪ ،‬وﺗﻮ او را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻴﻮاﻧﻲ ﺷﻜﺎر ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﮔﺮﻧﻪ ﭼﻪ دﻟﻴﻠﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس ده‬
‫ﻧﻔﺮ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺮداﻧﺶ را ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﺟﺎدوﮔﺮ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد ﻛﻨﺪ؟ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ اﺻﻮﻻ درﻧﻈﺮ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻧﺠﺎت ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﻼف آن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ورﻳﺴﺎ و دﻳﮕﺮان ﺻﺪاي اﻧﻔﺠﺎر را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺮاﺑﻪ دوﻳﺪﻧﺪ ‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﺳﻮزﺷﻲ در ﻗﻠﺐ‬
‫ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺎﺷﻲ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺟﺎن ﻫﻤﺮاﻫﺶ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﺑﻮدﻛﻪ دوﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﺪون دﻟﻴﻞ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ‪ ،‬ﻟﺮد داﻧﻜﻦ ﻧﻴﺰ از ﻟﺤﻈﻪ اول آﺷﻜﺎرا ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺴﺎﺳﻲ‬
‫داﺷﺖ و زﻣﺎﻧﻲ اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪ ﻛﻪ اﺛﺮي از ﺟﺴﺪ روﻧﻴﻦ در ﺧﺮاﺑﻪ ﻫﺎ ﭘﻴﺪا ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫اوﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در ﻣﻮرد اﻧﻔﺠﺎر ﺑﻪ ذﻫﻦ ورﻳﺴﺎ رﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺮاﺑﻜﺎري ﺑﺎﻳﺪ زﻳﺮ ﺳﺮ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬
‫ﻛﻪ در ﺧﺮاﺑﻜﺎري و ﻧﻘﺐ زدن و اﻧﻔﺠﺎر ﺷﻬﺮة ﺧﺎص و ﻋﺎم ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ارﺷﺪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ اﻋﻼم ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﭘﺎﻛﺴﺎزي ﻛﺮده اﻧﺪ و ﻫﻴﭻ ردي از ﺣﻀﻮر ﻫﻮراد‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ در‬
‫ﻣﻨﻄﻘﻪ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻛﻮﭼﻚ و اﺣﻤﻖ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﻋﺠﻴﺐ و‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺮواز داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺤﺖ داﺷﺖ؛ اﻣﺎ ﮔﺰارﺷﻲ از دﻳﺪه ﺷﺪن آﻧﻬﺎ در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪،‬‬
‫ﺿﻤﻦ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از دﻳﺪه ﺷﺪن ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺒﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺮاي‬
‫دﺳﺘﮕﺎﻫﻬﺎﻳﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪن روﻧﻴﻦ او را ﻣﻨﺒﻊ اﻳﻦ ﺧﺮاﺑﻜﺎري ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺨﺼﻮص ﻛﻪ او در ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﺪ ﻋﻤﻠﻴﺎت‬
‫ﺧﻮد وﺳﻮاس ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪.‬ورﻳﺴﺎ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد در ﺻﻮرت ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪن ﺟﺎدوﮔﺮِ ﺟﻮان ﺷﺎﻧﺲ آن را‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ داﻧﻜﻦ و اﻓﺮادش او را ﻫﻼك ﻛﻨﻨﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻛﺸﻒ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ در ﺣﻮﻣﺔ ﺷﻬﺮ و در ﻣﺴﻴﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ردي از روﻧﻴﻦ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻴﺶ‬
‫از ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺟﻮان اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻَ روﻧﻴﻦ ﺑﺎ وردي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪش ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮده‬
‫اراﺋﻪ داده ﺑﻮد ﻇﺎﻫﺮاَ ﻟﺮد داﻧﻜﻦ در ﻗﻠﺐ ﺧﻮد آﻧﻘﺪر ﺑﺮاي ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎي روﻧﻴﻦ اﻋﺘﺒﺎر ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮد ﺗﺎ او را ﻗﺎدر ﺑﻪ‬
‫اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺑﺪاﻧﺪ‪.‬‬
‫روز داﺷﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ﺧﻮرﺷﻴﺪ درﺣﺎل ﻓﺮو رﻓﺘﻦ ﺑﻮد‪.‬ﻛﻢ ﻛﻢ ورﻳﺴﺎ ﻧﻴﺰ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻲ روﻧﻴﻦ‬
‫ﻣﺸﻜﻮك ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬آﻳﺎ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ او اﻳﻦ ﺧﺮاﺑﻜﺎري را ﺑﺒﺎر آورده ﺑﺎﺷﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻏﻴﺒﺶ‬
‫زده ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫ﻛﻤﻲ ﺑﻌﺪ ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس اﻋﻼم ﻛﺮد ‪ »:‬ﺑﺎﻳﺪ اردوﮔﺎﻫﻲ در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻨﻴﻢ‪ «.‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺔ ﺟﻨﮕﻞ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و اﻓﺰود ‪»:‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﻗﻊ ﻣﺸﻜﻠﻲ را ﻧﺪارم و وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻤﻜﻦ ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﻫﺪف ﻣﺎ‪-‬‬
‫دﺳﺘﮕﻴﺮي روﻧﻴﻦ‪ -‬ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﺟﻨﮕﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﻗﺪم ﺟﻠﻮي ﭘﺎﻳﻤﺎن دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‬
‫راه ﺧﻮدﻣﺎن را ﮔﻢ ﻛﺮده و ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﻮﻳﻢ‪«.‬‬
‫دﻳﺪ و ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ورﻳﺴﺎ از ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد و او ﻟﺤﻈﻪ اي وﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺪون ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎل روﻧﻴﻦ ﺑﮕﺮدد‪.‬اﻣﺎ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻬﺘﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪ؛ اﮔﺮ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮر ﻫﻨﺪ‪-‬دﺳﺖ ﻧﻘﺮه اي‪ -‬ﺑﺪون او‬
‫روﻧﻴﻦ را ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺷﺎﻧﺲ ﻛﻤﻲ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎن او وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬

‫اﻧﺪﻛﻲ دﻳﮕﺮ در ﻣﺴﻴﺮﺷﺎن ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ ‪.‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ درﻏﺮب ﻓﺮو ﺧﻔﺖ و ﺗﻨﻬﺎ رﮔﻪ‬
‫ﻫﺎي ﻧﻮراﻧﻲ اﻧﺪﻛﻲ ﻛﻪ راﻫﺸﺎن را روﺷﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد از ﺧﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬ﻟﺮد داﻧﻜﻦ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﻮل داده ﺑﻮد‬
‫دﺳﺘﻮر ﺑﻪ آﻧﭽﻪ آن را ﺗﻮﻗﻒ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪ داد و ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ اردوﮔﺎﻫﻲ‬
‫ﺑﺮﭘﺎ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ از ﻣﺮﻛﺒﺶ ﭘﻴﺎده ﺷﺪ وﻟﻲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎن زﻣﻴﻦ ﻫﺎي اﻃﺮاف را ﻣﻲ ﻛﺎوﻳﺪ و اﻣﻴﺪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎري داﺷﺖ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻮﻗﺮﻣﺰ ﺧﻮد راﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪.‬‬
‫» از او اﺛﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮ ورﻳﺴﺎ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪،‬رﻫﺒﺮ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮد در ﺗﻤﺎم ﺟﺴﺘﺠﻮﻫﺎﻳﺶ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻧﻘﺪر ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ او را وادار ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫»ﻛﻤﻜﻲ از ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺳﺮورم‪«.‬‬
‫»ﺑﻪ زودي آن رذل را ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ‪«...‬‬
‫» ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد اﮔﺮ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ داﺳﺘﺎن او ﮔﻮش ﻓﺮا دﻫﻴﻢ‪ ،‬ﻟﺮد‬
‫ﺳﻨﭽﻮراس!«‬
‫ﻟﺮد ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺧﻮد ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ در ﻇﺎﻫﺮش ﺗﻐﻴﻴﺮي دﻳﺪه ﺷﻮد ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬او ﺷﺎﻧﺲ اﻳﻦ را‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬

‫اﮔﺮ روﻧﻴﻦ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﺪ ﻫﺮ دو اﻣﻜﺎن در ﻏﻞ و زﻧﺠﻴﺮ ﺷﺪن و ﻳﺎ درﺟﺎ اﻋﺪام ﺷﺪن ﺑﺮاي او‬
‫وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮر ﻫﻨﺪ اﮔﺮﭼﻪ ﺗﺤﺖ ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در داوري ﻫﻢ ﻣﻌﺮوف‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ از ﺣﻀﻮر ﭘﺎﻻداﻳﻦ ﺑﺰرگ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ زﺑﺎن ﺧﻮد را از ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﺑﺎز دارد‪.‬اﺳﺒﺶ را زﻳﺮ درﺧﺘﺎنِ ﺣﺎﺷﻴﺔ ﺟﻨﮕﻞ رﻫﺎ ﻛﺮد و ﺑﻪ درﺧﺘﻲ ﺗﻜﻴﻪ داد؛ ﺻﺪاﻫﺎي اردوﮔﺎه ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ‬
‫و ورﻳﺴﺎ در ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ وﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﮕﺮدد‪.‬او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ‬
‫ﺑﺨﺰد و ﻫﺮ ﺷﻜﺎف و درز و ﻳﺎ ﺷﺎﺧﻪ درﺧﺘﻲ را ﻛﻪ آﻧﻘﺪر ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﺴﺪي را در ﺧﻮد ﺟﺎي‬
‫دﻫﺪ‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﻫﻤﻴﺸﻪ اﺷﺘﻴﺎق داري ﺗﻤﺎم ﻛﺎرﻫﺎ را ﺑﺮوش ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد ﺧﻮدت اﻧﺠﺎم دﻫﻲ‪،‬ﻧﻪ؟« اوﻟﻴﻦ اﺳﺘﺎد راﻫﻨﻤﺎﻳﺶ‬
‫در زﻣﺎن آﻏﺎز ﺗﻌﻠﻴﻤﺎت ﺳﻮارﻛﺎرﻳﺶ اﻳﻦ را ﭘﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺨﺺ در ردة آﻧﻬﺎ ‪.‬‬
‫»ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن زاده ﻣﻲ ﺷﺪي ﻧﻪ ﻳﻚ اﻟﻒ! ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ روﺷﺖ اداﻣﻪ ﺑﺪه‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﺪت زﻳﺎد‬
‫ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺳﻮارﻛﺎر ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﻲ‪«.‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺮدﻳﺪي ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻧﺰد ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از اﺳﺎﺗﻴﺪش درﻣﻮرد او وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬او در ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت‬
‫دوره آﻣﻮزش ﺧﻮد از ﻫﻢ ﮔﺮوﻫﺎن ﺧﻮد ﺳﺮﺗﺮ ﺑﻮد و ﺣﺎل ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑﻲ ﭘﺮواﻳﻲ – ﺟﺴﺘﺠﻮي‬
‫اﻧﻔﺮادي روﻧﻴﻦ – اﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎه را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫او ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻗﻮل داد ﺑﻌﺪ از ﻛﻤﻲ ﺗﻤﺮﻛﺰ وﺗﻤﺪد اﻋﺼﺎب در ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻪ ﻧﺰد ﺳﺎﻳﺮ اﻓﺮاد ﮔﺮوه ﺑﺎزﮔﺮدد‪.‬روي‬
‫زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ درﺧﺘﻲ ﺗﻜﻴﻪ دادو ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎده و او ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻧﻪ ﻳﻚ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ دوﺑﺎر آن را ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬اﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ روﻧﻴﻦ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ او ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺮاي اﺳﺎﺗﻴﺪش آﻣﺎده ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺪون درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎدوﮔﺮان ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر و‬
‫ﻧﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪.‬ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﺧﻄﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﻘﺼﺮ او ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ‪...‬‬
‫ﺗﻨﺪﺑﺎدي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ را از ﻛﻨﺎر درﺧﺖ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻨﺪ ‪،‬ﺗﻨﻬﺎ در ﻟﺤﻈﺔ آﺧﺮ او ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ درﺧﺖ ﺑﻨﺪ ﻛﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ از اردوﮔﺎه ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪه ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ و ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪن وﺳﺎﻳﻞ‬
‫اردوﮔﺎه ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺑﺎد ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻓﺮوﺧﻔﺖ‪،‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﺶ را از ﭼﻬﺮه اش ﻛﻨﺎر زد و ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اردوﮔﺎه ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ ،‬ﺑﺎ وﺣﺸﺖ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻟﺮد داﻧﻜﻦ و اﻓﺮادش از ﻃﺮف ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺷﺒﻴﻪ اژدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﺎن روز ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻣﻮرد ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻗﺒﻞ از‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ اردوﮔﺎه ﺑﺮﺳﺪ ﺻﺪاي ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ را ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮدن اردوﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﻨﻴﺪ‪.‬ورﻳﺴﺎ وارد‬
‫ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﺨﺘﺨﻮاﺑﻬﺎي ﺳﻔﺮي و وﺳﺎﻳﻞ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ آﺳﻴﺒﻲ‬
‫ﺟﺪي ﺑﻪ ﻛﺴﻲ رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ او را ﺑﺮاﻧﺪاز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﺧﻮب اﺳﺖ ﺑﺎﻧﻮي‬
‫ﻣﻦ!؟ آﺳﻴﺒﻲ ﻛﻪ ﻧﺪﻳﺪه اﻳﺪ؟«‬
‫»ﻧﻪ ‪،‬ﻓﻘﻂ ﺗﻨﺪ ﺑﺎد ﻛﻤﻲ ﻣﺮا ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﭼﺎﻧﺔ رﻳﺸﻮي ﺧﻮد ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﻤﻪ را ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﺮد؛ ﺑﺎد ﻃﻮري‬
‫ﻣﻦ را ﺗﻜﺎن داد ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻫﻴﭻ ﺑﺎدي ﻛﻪ ﺳﺮﺷﺘﻲ ﻋﺎدي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻜﺎن ﻧﺪاده ﺑﻮد‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻳﻜﻲ‬

‫از ﻣﺮداﻧﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪»:‬روﻧﺎﻟﺪ! اﺳﺘﺤﻜﺎﻣﺎت را دوﺑﺮاﺑﺮ ﻛﻨﻴﺪ ‪.‬اﻳﻦ ﺗﻮﻓﺎنِ ﺑﺨﺼﻮص‪ ،‬ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ‬
‫اﻣﺸﺐ ﻛﺎرش ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ ﺳﺮورم!ﻛﺮﻳﺴﺘﻮف!ژاﻛﻮب!ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺷﻤﺎ اﺣﺘﻴﺎ‪«...‬‬
‫ﺻﺪاي ﺷﻮاﻟﻴﻪ آﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻟﺮد داﻧﻜﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻟﻒ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﻢ ورﻳﺴﺎ ﻓﻜﺮ‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻮرد اﺛﺎﺑﺖ ﺗﻴﺮ ﻳﺎ ﻧﻴﺰه اي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﻋﻮض او را درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﺳﻴﺎﻫﭙﻮﺷﻲ ﻛﻪ ﺑﺮوي ﻳﻜﻲ از ﺗﺨﺖ ﻫﺎي ﺳﻔﺮي اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎﻫﭙﻮﺷﻲ ﻛﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎ داﺷﺖ و ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ درون ﺷﻜﻢ ﺑﺮده ﺑﻮد و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور ﺧﻮد‬
‫ﺣﻠﻘﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮگ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎﻫﭙﻮﺷﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﺒﺘﺶ ﺑﻪ آراﻣﻲ روﻧﻴﻦ ﺗﺸﺨﻴﺺ داده ﺷﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ و ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﮕﻲ در اﻃﺮاف روﻧﻴﻦ ﺣﻠﻘﻪ زدﻧﺪ ‪.‬اﻟﻒ ﻣﺸﻌﻠﻲ را ﺑﻪ ﭼﻬﺮة روﻧﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮد و در‬
‫ﻧﻮر ﻟﺮزان آن ﻋﻼﺋﻢ ﺣﻴﺎت را در او ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪ .‬او آرام و رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه ﺑﻨﻈﺮﻣﻲ رﺳﻴﺪو در اﺑﺘﺪا ﺗﻨﻔﺴﺶ ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﺒﻮد‪.‬ورﻳﺴﺎ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎي روﻧﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮد‪...‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻫﻤﻪ را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪.‬‬
‫»آ‪..‬ه ﺳﻮارا‪‬ﻟﻒ ‪...‬ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ دو ﺑﺎره ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪«...‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن روﻧﻴﻦ دوﺑﺎره ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﺳﻨﭽﻮراس ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﺟﺎدوﮔﺮ اﺣﻤﻖ!ﭼﻄﻮر ﺟﺮأت ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎي ﺧﻮب و ﺑﻌﺪ از‬
‫آﻧﻜﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻏﻴﺐ ﺷﺪي ﺑﺮاﺣﺘﻲ دوﺑﺎره در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮي و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﺑﺨﻮاﺑﻲ‪ «...‬او دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ‬

‫ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﺣﺮﻛﺖ داد ﺗﺎ او را ﺑﻴﺪار ﻛﻨﺪ وﻟﻲ وﻗﺘﻲ او را ﻟﻤﺲ ﻛﺮد ﮔﻮﻳﻲ ﭼﻴﺰي او را ﮔﺰﻳﺪه ﺑﺎﺷﺪ‬
‫دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ دﺳﺘﻜﺶ ﭘﻮش ﺧﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ آﺗﺸﻲ ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ و ﻳﺎ ﻧﻴﺮوﺋﻲ او را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد دﺳﺘﻜﺶ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ زﻏﺎل ﮔﺪاﺧﺘﻪ‬
‫دﺳﺖ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ وﻣﻲ ﺳﻮزاﻧﺪ!«‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﺧﻄﺎر او ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدش ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﺪ و وﻗﺘﻲ ﻟﺒﺎس روﻧﻴﻦ را ﻟﻤﺲ ﻛﺮد ﭼﻴﺰي آزار‬
‫دﻫﻨﺪه را اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ آن ﺷﺪﺗﻲ ﻛﻪ ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺷﺪت ﭘﺲ‬
‫ﻛﺸﻴﺪ او ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺳﻨﭽﻮراس ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد ﺻﺪاي ﺧﺎرج ﺷﺪن ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎ را از ﻏﻼف ﺷﻨﻴﺪ و ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪي ﺑﻪ ﻟﺮد داﻧﻜﻦ ﻛﺮد ﻛﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺎ ﺗﻜﺎن دادن ﺳﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف روﻧﻴﻦ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد و اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزاﻧﺶ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ‪ »:‬ﻧﻪ‬
‫وﻛﺴﻔﻮرد! ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮر ﻫﻨﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺴﻲ را ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ دﻓﺎع ﻛﺮدن از ﺧﻮدش ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﻤﻲ ﻛﺸﻨﺪ؛ اﻳﻦ‬
‫ﻟﻜﺔ ﻧﻨﮓ‪ ‬ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮاي ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪.‬ﺑﺮاي او ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻧﻲ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻴﻢ داد ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﭼﻜﺎر ﻛﻨﻴﻢ‪.‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل در ﻣﻮرد او اﺟﺮا ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﺰاﻳﺶ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ اﻇﻬﺎر ﻛﺮد » ﻣﻦ ﻣﺮاﻗﺐ او ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد و اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬
‫»ﻋﺬر ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ وﻟﻲ اﻣﻜﺎن آن ﻧﻴﺲ‪«...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻮاﻟﻴﺔ ﺑﺰرگ ﺑﺮﮔﺸﺖ وﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺷﺮاﻓﺖ ﺳﻮارﻛﺎري ﻣﺮا زﻳﺮﺳﺆال ﻣﻲ ﺑﺮﻳﺪ؟‬
‫آﻳﺎ اﻳﻨﻄﻮر اﺳﺖ ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس!؟ آﻳﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ او را در ﻓﺮار ﻳﺎري ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد؟«‬

‫ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺟﻮاب داد‪ » :‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﻪ! اﮔﺮ اﻳﻦ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻗﻮل ﻣﺮا ﻗﺒﻮل‬
‫ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﺪون ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻛﺸﻴﻚ ﺑﺪﻫﻴﺪ ‪«..‬‬
‫» اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮدم اﺳﺖ‪،‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎﺑﺎاﻳﻨﻜﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺷﻤﺎرا ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﻴﺮد اﺣﺴﺎس ﻛﺴﺮﺷﺄن ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ؟«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس را ﮔﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻟﺮد ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ رﻓﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﺻﺎدر ﻛﺮدن دﺳﺘﻮراﺗﻲ ﻛﺮد‪.‬ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﺑﻌﺪ ورﻳﺴﺎ و روﻧﻴﻦ در ﻣﺮﻛﺰ اردوﮔﺎه ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬روﻧﻴﻦ ﺧﻮدش‬
‫را روي دو ﺗﺸﻚ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻄﻮر ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺴﻮزﻧﺪ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ را ﺑﺮدارﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎل اﻣﺘﺤﺎن ﻛﺮدن وﺿﻌﻴﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ را دوﺑﺎره ﻟﻤﺲ ﻛﻨﺪ در ﻛﻨﺎرش دراز‬
‫ﺑﻜﺸﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺮة ﺟﺎدوﮔﺮ را از ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺠﺰ ﭼﻨﺪ ﺟﺎي ﺧﺮاﺷﻴﺪﮔﻲ و ﻛﺒﻮدي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫آﺳﻴﺒﻲ ﻧﺪﻳﺪه ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ در ﭼﻬﺮه اش ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻣﻔﺮط ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در آﻏﺎز ﺷﺐ ﻛﻤﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻣﺸﻜﻮك ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﭼﻬﺮة او ﺑﻨﻈﺮش ﻣﻌﺼﻮم و آﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ‬
‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ورﻳﺴﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻬﺮة او اﻧﺪﻛﻲ ﺟﺬاب ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ او اﻓﻜﺎر ﺧﻮد را‬
‫از اداﻣﺔ اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﺑﺎزداﺷﺖ‪.‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺎري ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﻲ ﻣﻮﺟﺐ راﺣﺖ ﺗﺮ ﺷﺪن وﺿﻌﻴﺖ روﻧﻴﻦ‬
‫در زﻣﺎن ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﭼﻮن اﻳﻨﻜﺎر ﺑﺪون ﻟﻤﺲ ﻛﺮدن او اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﺎ اﻳﻨﻜﺎر‬
‫ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس از اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ و ﺳﻮار ا‪‬ﻟﻒ را ﺑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ارﺗﺒﺎط دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﭼﺎراَ ﻛﻨﺎر ﺑﺪن ﺟﺎدوﮔﺮ دراز ﻛﺸﻴﺪ و اﻃﺮاف را ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻫﺮ ﺧﻄﺮي از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن‬
‫ﺳﺆال ﺑﺮ اﻧﮕﻴﺰ روﻧﻴﻦ در ﻣﻴﺎن آﻧﻬﺎ از ﻧﻈﺮ ورﻳﺴﺎ‪ -‬اﮔﺮ ﭼﻪ در ﻣﻮردش ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ -‬ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﺸﻜﻮك‬

‫ﺑﻮد و ﻟﺮد داﻧﻜﻦ ﻧﻴﺰ آﺷﻜﺎرا ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ آن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﺎدو‬
‫ﺧﻮد را درﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن اردوﮔﺎه ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﻨﺪ‪ ،‬درﺳﺖ! ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻼﺷﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻲ ﻫﻮﺷﻲ اﻻن روﻧﻴﻦ را‬
‫ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ درﺳﺖ ﻧﻤﻲ آﻣﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮة ﻣﺮدي‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ رﺑﻮده ﺷﺪه و رﺑﺎﻳﻨﺪه ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺎرش ﺑﺎ او ﺗﻤﺎم ﺷﺪه او را ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺳﻮال ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ ...‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻗﺎدر ﺑﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎر ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده اي را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ وﭼﺮا؟‬
‫ورﻳﺴﺎ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮ ﺿﺪ روﻧﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ دﻗﻴﻘﺎَ در ﻛﻨﺎرش ﺧﻮاﻫﺪ اﻳﺴﺘﺎد‪ -‬اﮔﺮ روﻧﻴﻦ اﺻﻼ ﻗﺎدر ﺑﻪ‬
‫اﻳﺴﺘﺎدن ﺑﻮد‪.‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮاي ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﺎﻧﺪن روﻧﻴﻦ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ رو در روي‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﻣﻘﺪس ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ از آن اﺑﺎ داﺷﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ در ﻣﻼﻗﺎت ﻗﺒﻠﻲ اش ﺑﺎ ﺳﻮار اﻟﻔﻲ ﻣﺴﻦ ﺗﺮ و ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺒﻴﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ او رﻓﺘﺎري‬
‫ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ داﻧﻜﻦ ﺳﻨﭽﻮراس ﻛﻪ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻓﺎﻗﺪ رﻋﺎﻳﺖ اﻳﻨﻬﻤﻪ ﻧﺰاﻛﺖ ﺑﻮد!‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﻔﺴﺶ را ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﻴﺮون داد اﻣﺎ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﻮد ﻛﺴﻲ از ﻫﻮﺷﻴﺎر ﺷﺪﻧﺶ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺸﻮد‪.‬او ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ راه‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻼص ﺷﺪن از وﺿﻌﻴﺘﺶ درﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﮕﺮان داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت آﻧﻬﺎ ﺟﻮاب دﻫﺪ اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از آن‬
‫ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ اﻓﻜﺎرش را ﻣﺮﺗﺐ ﻛﻨﺪ ‪.‬ﺑﻌﻀﻲ از ﺳﺆاﻻت ي ﻛﻪ از او ﭘﺮﺳﻴﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ در ﻣﻮرد ﻧﻘﺶ در‬
‫ﻓﺎﺟﻌﻪ و ﺑﺨﺶ دﻳﮕﺮ ازآن در ﻣﻮرد اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از آن ﺑﺮاي او اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ‬
‫ﺳﺆال ﻛﻤﻲ ﭘﺎﺳﺦ داﺷﺖ اﻣﺎ ﺑﺮاي ﺳﺆال دوم او ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺑﺎﻗﻲ اﻓﺮاد ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫روﻧﻴﻦ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻛﻨﺪ ﻧﻔﺲ دﻳﮕﺮي ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻛﺶ و ﻗﻮس آﻣﺪن‬
‫ﻛﺮد ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﺑﻴﺪار ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او درﻛﻨﺎرش ﺣﺮﻛﺎﺗﻲ را اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺑﻲ ﻗﻴﺪي ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬و ﺑﺎ آﺳﺎﻳﺶ ﺧﻴﺎل – و ﺷﻌﻔﻲ ﻏﻴﺮ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮه ‪ -‬ﭼﻬﺮة ورﻳﺴﺎ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎن آﺑﻲ آﺳﻤﺎﻧﻲ او ﭼﻬﺮه اش ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺟﺬاب ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪ ...‬و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاي ﺑﺮﺧﻮرد ﻓﻠﺰات اﻓﻜﺎرش را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد؛‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ از ﺑﻴﺪار ﺷﺪن او ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﺧﻮب ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ؟ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪«...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﭼﺎﻻﻛﻲ ﺳﺮﭘﺎ ﺷﺪ و ﻣﺴﻴﺮ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﺳﺪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬او ﻓﻘﻂ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز‬
‫ﻛﺮده اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ او ﻓﺮﺻﺖ دﻳﺪ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﺆاﻻت ﺷﻤﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﻳﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﺨﻮرد‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﺣﻘﻲ از او ﭘﺎﻳﻤﺎل ﻛﻨﻢ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! اﻣﺎ او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﻏﺬا ﺑﻪ ﺳﺆاﻻت ﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﮔﻮﻳﺪ‪.‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺗﺄﺧﻴﺮي‪«!.‬‬
‫روﻧﻴﻦ روي زاﻧﻮﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ اﻧﺪازه اي ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻬﺮة ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ و اﺧﻢ آﻟﻮد داﻧﻜﻦ را ﺑﺒﻴﻨﺪ و‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ داد ﻛﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺳﻴﻠﻮر ﻫﻨﺪ روﻧﻴﻦ را ﺧﺎﺋﻦ و ﻳﺎ اﺣﺘﻤﺎاﻻ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻲ داﻧﺪ‪ .‬او ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ را ﺑﻴﺎد‬
‫آورد ﻛﻪ ﺟﺎﻧﺶ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد و ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻫﻢ ﺑﻮده اﻧﺪ‪.‬ﺣﺘﻤﺎ ﻛﺴﻲ‬
‫او را ﺑﺎﻻي دﻳﻮار دﻳﺪه و ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ را ﻛﻨﺎر واﻗﻌﻴﺖ دﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﻲ اﻧﻔﺠﺎر ﻗﺮار‬
‫داده اﻧﺪ و ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي ﻛﺎﻣﻼ اﺷﺘﺒﺎه رﺳﻴﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ آﻧﺎن ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨﺪ و در اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﻳﺎ دو ورد روﺷﻨﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻴﺶ در اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ در دژ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫»ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ وﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت ﺷﻤﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاﻫﻢ داد‪ «.‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ذﻛﺮ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ‬
‫ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ورﻳﺴﺎ از ﺧﻮد را ﻧﺪﻳﺪه ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ اداﻣﻪ داد‪ »:‬اﻣﺎ ﺑﻠﻪ! اﺑﺘﺪا ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن ﻏﺬا و ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ‬
‫ﺻﺮف ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫اوﻟﻴﻦ ﻟﻘﻤﻪ ﻫﺎي ﻧﺎن ﺑﻲ ﻣﺰة ﺟﻴﺮة ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ در ﻣﺬاق ﮔﺮﺳﻨﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻄﺒﻮع و ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻮد و آﺑﻲ ﻛﻪ از‬
‫ﻳﻚ ﻗﻤﻘﻤﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪ ﺑﺮاي او ﻃﻌﻤﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮاﺑﻬﺎ را داﺷﺖ‪.‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ‬
‫ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺪﻧﺶ را در ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬او ﺑﺎ ﻟﺬت و آراﻣﺶ و ﺑﺪون اﻫﻤﻴﺖ دادن ﺑﻪ‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﻜﻼت ﻏﺬاﻳﺶ را ﺧﻮرد‪.‬ﺑﻌﻀﻲ از ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﻏﺬا ﺧﻮردن او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﻲ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﺨﺼﻮص داﻧﻜﻦ ﺑﺎ ﺑﻴﺰاري ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﻏﺬا ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻛﺮد ﺳﺆاﻻت ﺷﺮوع ﺷﺪ‪.‬ﻟﺮد داﻧﻜﻦ در ﻣﻘﺎﺑﻞ روﻧﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ در‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺧﻮد او را ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲ ﻛﺮد ﻏﺮش ﻛﻨﺎن ﺑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﮔﻔﺖ‪»:‬زﻣﺎن اﻋﺘﺮاف ﻓﺮا‬
‫رﺳﻴﺪه اﺳﺖ روﻧﻴﻦ ﻣﻮﻗﺮﻣﺰ! ﺗﻮ ﺷﻜﻢ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻏﺬا ﭘﺮ ﻛﺮدي و ﺣﺎﻻ زﻣﺎن آن ﻓﺮا رﺳﻴﺪه ﺗﺎ روﺣﺖ را‬
‫ﺑﺎﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﺧﻮد ﺑﺮوي دﻳﻮارﻫﺎي ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﻲ‪«...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﻛﻨﺎر ﺟﺎدوﮔﺮ ﻛﻪ ﺗﺎزه ﺳﺮﺣﺎل آﻣﺪه ﺑﻮد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و دﺳﺘﺶ را ﺑﺮ ﻗﺒﻀﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻗﺮار داد و‬
‫آﺷﻜﺎرا در ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از روﻧﻴﻦ دﻓﺎع ﻛﻨﺪ؛ روﻧﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮد – اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ورﻳﺴﺎ‬
‫را‪ -‬دﻓﺎع در اﻳﻦ دادﮔﺎه ﻏﻴﺮﻋﺎدي ﻓﺮض ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮاي دﻓﺎع از ﺟﺎن او‪،‬ﭼﺮا ﻛﻪ او در روز‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﺪرت ورﻳﺴﺎ را در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ اژدﻫﺎ دﻳﺪه ﺑﻮد ﭼﻴﺰي ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﺎده ﻟﻮح ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد‬
‫ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﻣﻦ ﻫﻤﺔ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد دارم ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﺳﺮورم ﻛﻪ اﺑﺪاَ زﻳﺎد ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﻣﻦ ﺑﺮ ﻓﺮاز دﻳﻮار‬
‫ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮدم ﻛﻪ اﻧﻔﺠﺎري رخ داد و ﻳﻜﻲ از ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ از روي دﻳﻮار ﺳﻘﻮط ﻛﺮد‪،‬ﻛﻪ اﻣﻴﺪوارم‬
‫ﻫﻤﺪردي ﻣﺮا در ﻣﻮرد او ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ‪«...‬‬
‫ﻟﺮد داﻧﻜﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮزﻛﻼه ﺧﻮد ﺧﻮد را ﺧﺎرج ﻧﻜﺮده ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻮﻫﺎي ﻛﻢ ﭘﺸﺖ و‬
‫ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺧﻮد ﺑﺮد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺮ ﺧﺸﻢ ﺧﻮد ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬در داﺳﺘﺎﻧﺖ‬
‫ﺣﻔﺮه ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺷﻜﺎف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در روﺣﺖ ﻫﺴﺖ وﺟﻮد دارد ﺟﺎدوﮔﺮ!از اﺑﺘﺪا ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺪاﻗﺖ را در‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻳﺖ ﺑﻜﺎر ﺑﺒﺮي ﭼﻮن ﺑﺮ ﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎرت ﻋﺪه اي از آن ﺣﺎدﺛﻪ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺮده اﻧﺪ و ﻗﺒﻞ از‬
‫ﺧﺮاﺑﻲ ﺗﻮ را دﻳﺪه اﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﻠﺴﻤﻲ ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ اي‪،‬دروغ ﻫﺎﻳﺖ ﺗﻮ را ﻣﺤﻜﻮم ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﻧﻪ اﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ و ﺳﺎﻳﺮ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن ﻣﻦ –ﺟﺎدوﮔﺮان‪ -‬را ﻓﻘﻂ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺘﻦ ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ!« و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻜﻪ ﺑﺴﻜﻮﻳﺖ دﻳﮕﺮي ﺑﺮ ﻣﻲ داﺷﺖ اﻓﺰود‪ »:‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ در‬
‫ﺣﺎل ﺗﻼش ﺑﺮاي اﻳﺠﺎد ﻃﻠﺴﻢِ ارﺗﺒﺎط از راه دور ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﺑﻮدم‪.‬از ﻃﺮف ﻣﺎﻓﻮﻗﺎﻧﻢ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻣﺤﻮل ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻗﺪرت اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران ﻧﻴﺰ رﺳﻴﺪه اﺳﺖ ‪ ...‬اﻳﻦ ﺳﻮارﻋﺎﻟﻲ ﻣﻘﺎم ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﺻﺤﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺮا ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﮕﺎه ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ او ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد‪»:‬ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎي او ﻛﺎﻣﻼَ‬
‫درﺳﺖ و ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ داﻧﻜﻦ! و ﻣﻦ دﻟﻴﻠﻲ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ او ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺴﺎرﺗﻲ وارد ﻛﻨﺪ‪ «...‬ورﻳﺴﺎ در‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ﻛﻼﻣﺶ ﺗﻮﺳﻂ داﻧﻜﻦ ‪-‬ﻛﻪ ﺳﻌﻲ در ﭘﺎﻓﺸﺎري ﺑﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ‬

‫ﺑﻮدن ﺗﻤﺎم ﺟﺎدوﻫﺎ داﺷﺖ ‪-‬ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺮد اداﻣﻪ داد‪ ...» :‬و ﻣﻦ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ‪،‬ﻣﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻤﺎ ﻟﺮد داﻧﻜﻦ‬
‫ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺣﻘﻮق و آزادي او را ﺳﻠﺐ ﻛﻨﺪ ﺧﻮاﻫﻢ اﻳﺴﺘﺎد‪«.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ از ﻓﻜﺮ روﻳﺎﻳﻲ ﺑﺎ اﻟﻒ در ﻳﻚ ﻧﺒﺮد زﻳﺎد ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﺮي ﺗﻜﺎن‬
‫داد و رو ﺑﻪ روﻧﻴﻦ اﻇﻬﺎر ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب ﺟﺎدوﮔﺮ! ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺪاﻓﻊ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪم وﺳﺮ ﺳﺨﺘﻲ‬
‫داري! وﻛﻼم او وﺷﺮﻓﺶ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﺪرك ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت ﺑﻲ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﺗﻮ در اﻧﻔﺠﺎري ﻛﻪ ﭘﻴﺶ آﻣﺪ‬
‫ﻫﺴﺖ‪ «.‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻧﮕﺸﺖ اﺗﻬﺎﻣﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اداﻣﻪ داد‪ »:‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﻴﺮون‬
‫ﻛﺸﻴﺪن اﻃﻼﻋﺎت از ﺣﺎﻓﻈﻪ ات ﻫﺴﺘﻲ ﻣﺎﻳﻠﻢ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي را از ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺷﺨﺼﻲ ات در ﻣﻮرد اﻳﻨﻜﻪ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻌﺪ از ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻧﺖ ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﻲ از درﺧﺖ ﺑﻠﻨﺪي ﻓﺮو اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ درﺳﺖ در وﺳﻂ اردوﮔﺎه و‬
‫ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪي؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﭘﺎﺳﺦ دادن ﻃﻔﺮه ﺑﺮود آﻫﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ‬
‫ﺳﺮورم!ﺳﻌﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد ﻫﺮﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺪان ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻣﻮاردي ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ ذﻛﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻧﺒﻮد‪.‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺪاﻗﺒﺎل ﺑﺎر دﻳﮕﺮ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺟﺰﺋﻴﺎت اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮوي دﻳﻮار اﻓﺘﺎده ﺑﻮد را ﺑﻴﺎن ﻛﺮد‪ ،‬ﻗﺼﺪش ﺑﺮاي ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﻣﺎﻓﻮﻗﺶ ﺻﺪا اﻧﻔﺠﺎر‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ و ﺑﻪ ﻟﺮزه دراﻣﺪن ﻫﻤﺔ اﻃﺮاﻓﺶ‪.‬‬
‫ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬آﻳﺎ در ﻣﻮرد ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ اﻃﻤﻴﻨﺎن دارﻳﺪ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ! ﺑﺪون ﺷﻚ ﻗﺒﻞ از ﻣﺤﻮ ﺷﺪن ﺻﺪا ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ صدای اﻧﻔﺠﺎر را ﺑﺸﻨﻮم‪«.‬‬

‫ﺻﺮف‪ ‬اﻧﻔﺠﺎر ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ آﻧﺮا اﻧﺠﺎم داده اﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺟﻨﮓ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﻮط ﻓﻜﺮي‬
‫را در ذﻫﻦ ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﻣﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻫﻚ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬ﻛﺴﻲ در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ از ﻟﻮردران دﻳﺪه ﺷﺪن ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ‬
‫را ﮔﺰارش ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ورﻳﺴﺎ ﻋﻨﻮان ﻛﺮد‪» :‬داﻧﻜﻦ! اژدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻳﺮوز دﻳﺪﻳﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮد ﻳﻚ ﻳﺎ دو ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ را ﺣﻤﻞ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻛﻮﭼﻚ و ﭘﺮﻃﺎﻗﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻳﺎ‬
‫دو روز ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺨﻔﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻨﻄﻘﻲ در ﻣﻮرد اﺗﻔﺎﻗﺎت ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس ﺗﺎﺋﻴﺪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﻠﻪ!ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻮﺷﻴﺎري ﺧﻮدﻣﺎن را دوﺑﺮاﺑﺮ ﻛﻨﻴﻢ‪،‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ‬
‫ﻫﺎ در ﺳﺎﺑﻘﺔ ﺧﻮد ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ ﺷﺮارت و ﻧﺎﺑﻮدﮔﺮي ﻧﺪارﻧﺪ و ﻛﺎﻣﻼَ اﻣﻜﺎن دارد دوﺑﺎره ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ اش رﺟﻮع ﻛﺮد ﺗﺎ در ﻣﻮرد اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ در اﻣﻨﻴﺖ‪ ‬ﺳﺆال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰِ ﺑﺮج ﺑﺮاي او اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫و آواري ﻛﻪ ﺑﺮوي او ﻓﺮورﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﺔ ﻣﺎوﻗﻊ را ﺷﺮح دﻫﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎل در ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮدن اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺮدﻳﺪ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮاي ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس دﺳﺖ ﻛﻢ ﺳﺆال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺳﭙﺲ ﭼﻴﺰي ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺖ ﺳﺮورم‪ ...‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﻮد‪،‬اﻣﺎ ﻣﺮا ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺖ و از ﻣﻴﺎن ﺧﺮاﺑﻪ ﻫﺎ ﺑﻴﺮون‬
‫ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ آﻧﻘﺪر ﻣﺮا ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻛﺸﻴﺪن ﻧﺒﻮدم و ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪم و وﻗﺘﻲ دوﺑﺎره‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﻛﺮدم اوﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ دﻳﺪم‪«...‬ﺑﻪ ﻃﺮف ورﻳﺴﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ و اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﭼﻬﺮة اﻳﺸﺎن ﺑﻮد‪«.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﺔ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت ﺑﻮد اﻣﺎ وﻗﺘﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎرش ﺑﻴﻬﻮده اﺳﺖ دﺳﺘﺶ را ﺑﺮوي زره‪ ‬رويِ زاﻧﻮي‬
‫ﺧﻮد زد وﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد؟!آﻳﺎ اﻳﻦ ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ داﻧﻴﺪ؟«‬
‫» ﺗﻤﺎم آن‪«...‬‬

‫در زﻣﺎن‬ ‫ﻧﻮر)‪(Uther Lightbringer‬‬ ‫»ﭘﻨﺎه ﺑﺮ روح آﻟﻨﺴﻮس ﻓﺌﺎل!« او ﻧﺎم اﺳﻘﻔﻲ را آورد ﻛﻪ آﺗﺮ آورﻧﺪة‬
‫ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬاري ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس در ﻧﺰد او ﺷﺎﮔﺮدي ﻣﻲ ﻛﺮد؛ »ﺗﻮ! ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﺎ ارزﺷﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﻲ و اﮔﺮ ﻣﻦ‬
‫ﻛﻤﻲ ﻓﻜﺮ ﺧﻮدم را ﺑﻜﺎر ﺑﻴﺎﻧﺪازم‪ «...‬ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺟﺰﺋﻲ از ﺳﻮي ورﻳﺴﺎ ﻛﻼم او را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪...‬‬
‫»ﻣﻦ ﻗﻮﻟﻲ داده ام و ﺗﺼﻤﻴﻢ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ر ﺑﻪ دﻳﮕﺮي واﮔﺬار ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬ﻣﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻗﺒﻠﻲ ﺧﻮدم‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‪ «.‬او ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﺮاي اداﻣﺔ ﻫﻤﻨﺸﻴﻨﻲ ﺑﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻧﺪارد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫» ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺎ اﻻن ﻫﻢ در ﻣﺴﻴﺮ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻛﺸﺘﻲ ﺧﻮدﺗﺎن ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ‬
‫وﻣﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ واﮔﺬار ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‬
‫وﺗﻮ ﺗﺎ آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎﻳﺪ آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻲ ﺟﺎدوﮔﺮ!«‬
‫ﺳﭙﺲ ﺷﻮاﻟﻴﺔ ﺑﺰرگ و اﻓﺮادش ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اوﻣﺘﻔﺮق ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪ در ﻛﻨﺎر ورﻳﺴﺎ‬
‫دﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت در ﺑﻴﻦ او و ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻳﺎ ﺣﺎل‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه اي ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﺳﻮاري ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻫﺴﺖ؟«‬
‫»ﺑﺠﺰ ﺧﺴﺘﮕﻲ و ﻛﻮﺑﻴﺪﮔﻲ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﺗﻤﺎم ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﺑﺪن ﻣﻦ ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬اﻟﻒ!« روﻧﻴﻦ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺻﺪاﻳﺶ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮد ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ‪.‬‬
‫» ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ ...‬ﺑﻠﻪ! ﻣﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺳﻮاري ﺑﺎ ﻫﺮﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﺑﻨﺪر ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻫﺴﺘﻢ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ دوﺑﺎره ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺣﻴﻮاﻧﺎت را ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﻢ‪.‬داﻧﻜﻦ ﺑﺮاي وﻗﺘﻲ ﺗﻮ را ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻢ اﺳﺒﻲ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد آورده ﻛﻪ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮي ﻣﻦ آﻧﺮا آﻣﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﺑﻲ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬از ﺗﻮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم ورﻳﺴﺎي‬
‫ﺑﺎدﭘﺎ !«‬

‫ورﻳﺴﺎ از روي ﺷﺎﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬در ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪاري از اﺳﺐ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺨﺸﻲ از وﻇﺎﻳﻒ ﻣﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫» ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻦ اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﺷﻤﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻮاﻟﻴﻪ در ﻛﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد از ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﺷﻮد‪«.‬‬
‫» آن ﻧﻴﺰ ﺑﺨﺸﻲ از وﻇﻴﻔﺔ ﻣﻦ در ﻗﺒﺎل ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﻮﮔﻨﺪي ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺳﺎﻟﻢ رﺳﺎﻧﺪن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺧﻮرده ام‬
‫ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ «.‬ﺑﺎ وﺟﻮد اداي اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت ﮔﻮﺷﺔ ﻟﺒﻬﺎي ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي در ﭼﻬﺮه اش ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫» ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ آﻣﺎده ﺷﻮﻳﺪ اﺳﺘﺎد روﻧﻴﻦ!ﺳﻔﺮ ﻣﺎ ﻳﻚ ﺗﺎﺧﺖ ﺳﺎده ﻧﻴﺴﺖ و وﻗﺖ واﻗﻌﺎَ ﺗﻨﮓ‬
‫اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ او را در ﻛﻨﺎر وﺳﺎﺋﻠﺶ رﻫﺎ ﻛﺮد و روﻧﻴﻦ ﺑﻪ آﺗﺶ در ﺣﺎل ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪن اردوﮔﺎه ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و در‬
‫ﻣﻮرد ﺗﻤﺎم اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﻛﻪ رخ داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻮاري ﺑﻪ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻳﻚ ﺗﺎﺧﺖ ﺳﺎده ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﻠﺖ ﺗﻨﮕﻲ وﻗﺖ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺷﺘﺎب ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻛﺎﻣﻼَ ﻫﻢ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺻﺎدق ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎ اﻟﻒ‪ .‬او اﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻜﺘﻪ اي را در ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺟﺎ ﻧﻴﺎﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ ﺑﺨﺸﻲ از ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮي ﻫﺎي ﺧﻮد را از ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﺰﺑﺎن ﻧﻴﺎورده ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﮔﻤﺮاه ﺷﺪن ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ درﺑﺎرة‬
‫داﺳﺘﺎﻧﺶ زﻳﺎد اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲ داد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮاي او و ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ در او اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻋﺬاب‬
‫وﺟﺪان ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ آورد‪.‬‬

‫روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻋﺚ اﻧﻔﺠﺎر ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ‪ .‬او اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻤﻲ داد‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ او را ﻧﮕﺮان ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪.‬و ﺣﺘﻲ ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻲ‬
‫او درﺑﺎرة اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻴﺰي او را درون ﺑﺮجِ درﺣﺎلِ ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﺷﺎره‬
‫ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮده ﻛﻪ ﭘﻨﺠﻪ اي ﻏﻮل آﺳﺎ او را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬آﻧﻬﺎ ﺣﺮف او را ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ؛‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ داﻧﻜﻦ ﺳﻨﭽﻮراس ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ او ﺑﺎ ﻣﻮﺟﻮدات اﻫﺮﻳﻤﻨﻲ ارﺗﺒﺎط دارد و از آﻧﻬﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﭘﻨﺠﺔ ﻏﻮل آﺳﺎ ﺟﺎن او را ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ آن ﭘﻨﺠﺔ اﻧﺴﺎن ﻧﺒﻮد‪.‬ﺣﺘﻲ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎت اﻧﺪك ﻫﻮﺷﻴﺎري‬
‫روﻧﻴﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﻮﺳﺖ ﻓﻠﺲ دار و زره ﻣﺎﻧﻨﺪ و ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎي ﺧﻤﻴﺪه اي ﻛﻪ ﻧﺎﺧﻦ آن از ﺑﺪن او ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻮد را‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ او را از وﻳﺮاﻧﻪ ﻫﺎ ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد ﭼﻨﮕﺎل ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﺑﻮد ‪ .‬و روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا؟!‬

‫ﻓﺼﻞ ‪6‬‬
‫»ﺧﻮب!ﭘﺲ او ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ ﻣﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﺗﻠﻒ ﻛﺮدن در اﻳﻦ ﺗﺎﻻرﻫﺎي ﭘﻮﺳﻴﺪه و ﻓﺎﺳﺪ ﻧﺪارم‪«.‬‬
‫ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﺑﺮاي ﻫﺰارﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﺆال ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ ﺗﺎ ده ﺷﻤﺮد‪.‬‬
‫» ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﺔ دﻳﮕﺮ ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر اﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺟﻦ! ﺗﻮ ﻣﻴﺪاﻧﻲ ﻛﻪ ﻟﺮد ﭘﺮﺳﺘﻮر ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻫﺮدوي ﻣﺎ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻣﺮد ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪه در ﺗﺠﻬﺰات ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺳﻴﺎه و ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي رﻧﮓ ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﻣﻦ ﭼﻴﺰي از اﻳﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻫﺎ‬
‫ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪ «.‬ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﺮﺳﻲ ﻛﻪ ﻟﺒﺎس رزم ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ را ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺘﺒﺎدر ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺣﺪي زﻣﺨﺖ ﺗﺮ!و ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ زره او اﮔﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ اﻧﺪﻛﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ آﺑﺠﻮ وﻳﺎ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ‬
‫ﻣﺨﺼﻮص ﻟﻮردران را ﻛﻪ ﺳﺮآﺷﭙﺰ ﺗﺮﻧﺎس آﻣﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد را ﺑﻪ او ﻣﻲ داد اﻣﻜﺎن آن وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ زره اش‬
‫از ﻫﻢ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮﺧﻼف ﻇﺎﻫﺮ ﭘﺸﻤﺎﻟﻮ‪ ،‬ﻧﺨﻮت و ﺟﻤﻼت ﺑﻲ ادﺑﺎﻧﻪ اي ﻛﻪ ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ داﺷﺖ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس اﺑﺪاَ او را دﺳﺖ‬
‫ﻛﻢ ﻧﻤﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺷﻬﺮت‪ ‬ﻣﻬﺎرت‪ ‬او در ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺎزي اﻓﺴﺎﻧﻪ اي ﺑﻮد و اﻳﻦ ﺑﺎر ﻧﻴﺰ اﺳﺘﺜﻨﺎء ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي‬

‫ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ را وادار ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻈﺮش را درﻗﺒﺎل ﻣﺸﻜﻞ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ‪-‬ﻛﻪ ﻗﺎﻋﺪﺗﺎَ ﻧﻤﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﭼﻨﺪان‬
‫ﺑﺮاي اﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ اﻓﺴﺎﻧﻪ اي اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ – ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﺎﻓﺬ و ﻗﻮي از ﺟﻬﺘﻲ ﻣﺨﺎﻟﻒ در ﺗﺎﻻر ﺑﺰرگ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﺮ از ﺑﺎد ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ زوزه ﻧﻜﺸﺪ اﺣﺘﻤﺎل‬
‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮر را وادار ﺑﻪ ﺳﻜﻮت ﻛﻨﻴﺪ‪.‬ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ!«‬
‫ﻫﻤﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ در ﺗﺎﻻر ﺷﺎﻫﻲ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ا ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻨﺪ‪.‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ در زﻣﺎن ﻫﺎي ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺴﻴﺎري از‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت ﻣﻬﻢ و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺳﺮاﺳﺮ ﻟﺮدران در آن اﺧﺬ و ﺑﻪ اﻣﻀﺎء ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪.‬ﺣﺎل ﺑﺎ آن ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻏﻨﻲ و‬
‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ و ﺑﺎ وﺟﻮداﻳﻦ دﻛﻮراﺳﻴﻮن ﻣﺠﻠﻞ ﺣﺎﻟﻪ اي از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎر را ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﻫﺮ ﺑﺤﺜﻲ ﻛﻪ در آن ﻣﻄﺮح‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻣﻮﺿﻮع آﻟﺘﺮاك اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺣﻴﺎت اﺗﺤﺎد را در ﺑﺮ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺮﻳﻤﻦ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ‪ » :‬اﮔﺮ ﺻﺪاي ﻣﻦ ﮔﻮش ﺷﻤﺎ را آزار ﻣﻲ دﻫﺪ ﻟﺮد آدﻣﻴﺮال‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮب‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺎري ﻛﻨﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ دوﺑﺎره آﻧﺮا‪ -‬وﻳﺎ ﻫﺮ ﺻﺪاي دﻳﮕﺮي را‪ -‬ﻧﺸﻨﻮﻳﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﺮد درﻳﺎدار داﻳﻠﻴﻦ ﭘﺮادﻣﻮر ﺑﻪ ﭼﺎﺑﻜﻲ از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎ اﻧﺪام ﻛﺸﻴﺪه و ورزﻳﺪه از ﺳﺎﻟﻬﺎ درﻳﺎﻧﻮردي‬
‫ﺑﺴﺮﻋﺖ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﺒﻀﺔ ﺷﻤﺸﻴﺮي ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﺎس ﺳﺒﺰ رﻧﮓ درﻳﺎﻧﻮردي اش آوﻳﺰان ﺑﻮد ﺑﺮد؛‬
‫اﻣﺎ ﻏﻼﻓﺶ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻏﻼف ﮔﺮﻳﻤﻦ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﻲ ﻛﻪ از اﺑﺘﺪا در اﻧﺠﺎم آن‬
‫ﺗﻮاﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﻫﻴﭻ ﻛﺪام ز ﻫﻴﺌﺖ ﻫﺎ ﺣﻖ وارد ﻛﺮدن ﺳﻼح را در ﺟﻠﺴﺎت ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ‪ -‬ﺣﺘﻲ ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ‪ -‬ﺗﻮاﻓﻖ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ از ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮر ﻫﻨﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻧﻈﺎﻣﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد وﻓﺎداري ﺑﻪ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس در ﺳﺮاﺳﺮ اﺗﺤﺎد ﻣﻮرد اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﻮد ﺗﺎ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي‬
‫ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ورود ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﻼﺣﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎت ﺗﻔﺘﻴﺶ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺗﻨﻬﺎ دﻟﻴﻞ ﺟﻤﻊ ﺷﺪن و ﺗﺮاﻛﻢ در ﺣﺪ اﻧﻔﺠﺎر ﺣﻀﺎر در اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﻗﻠﻤﺮوﻫﺎي‬
‫ﻛﻮﭼﻚ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺮاوده ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﺳﻔﺮا و دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻬﺎ و ﺑﺎزدﻳﺪ ﻫﺎي دوره اي‬
‫ﻣﺤﺪود از ﻗﻠﻤﺮوﻫﺎي ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺘﺤﺪان ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس را ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ از اﻣﻨﻴﺖ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎ و ﻣﺤﺎﻓﻈﺎﻧﺸﺎن ﺧﺎرج و ﺑﺮاي‬
‫ﺟﻠﺴﻪ اي ﭼﻬﺮه ﺑﻪ ﭼﻬﺮه در اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎل اﮔﺮ ﻧﺠﻴﺐ زادة ﺟﻮان ﺧﻮد ﻧﻴﺰ در ﺟﻠﺴﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪...‬‬
‫ﺷﺎه ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺣﺎﻣﻲ اﻃﺮاف را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻗﺎﻳﺎن ‪،‬ﺳﺮوران!« و ﺑﻪ ﭼﻬﺮة ﻋﺒﻮس‬
‫ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ وﺟﻮد ﮔﺮﻣﺎي ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪه در ﻟﺒﺎﺳﻲ از ﭼﺮم وﺧﺰ ﺑﻮدﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﭼﻬﺮة ﺗﻮراس ﺗﺮاﻟﺒﻴﻦ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ رﻳﺶ آﺗﺸﻴﻦ و ﺑﻴﻨﻲ ﻛﺞ و‬
‫ﻣﻌﻮج او ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮﺧﻼف ﻇﺎﻫﺮش ﻛﻪ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت ﺑﻴﺮون را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺷﺎه ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ در ﺣﺎل‬
‫اﺳﺘﻨﺘﺎج ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﺔ ﻫﻢ ردﻳﻔﺎن ﺧﻮد در اﺗﺎق اﺳﺖ‪ .‬دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي اﺳﺘﺮاﻧﮓ ﻫﻮﻟﺪ)‪(STRONG HOLD‬‬
‫ﺑﻪ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس در ﺣﻞ اﻳﻦ ﺑﺤﺮان ﻳﺎري ﻧﻤﻲ رﺳﺎﻧﺪ ﻓﺎﺻﻠﺔ ﺑﺎﺗﻼق ﻣﺎﻧﻨﺪي ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺑﻴﻦ آن دو از اﺑﺘﺪاي اﻳﻦ‬
‫ﺑﺤﺮان ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺷﺪﻳﺪ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺷﺎه ﻟﻮردران ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻟﺮد ﭘﺮﻧﻮﻟﺪ ﻟﻌﻨﺘﻲ! ﻛﺎش او ﻫﻤﻪ را در اﻳﻦ دردﺳﺮ ﻧﻤﻲ اﻧﺪاﺧﺖ!‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﻮاﻟﻴﺔ ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس در ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻛﻪ آﻣﺎدﮔﻲ درﮔﻴﺮي ﺑﺎ ﺷﻬﺮﻳﺎران ﺣﺎﺿﺮ در اﺗﺎق را‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس آﻧﻘﺪر ﻛﻪ ﻧﮕﺮان از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ اﻣﻴﺪ ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ اﺗﺤﺎد ﺑﻮد در ﻣﻮرد درﮔﻴﺮﻳﻬﺎي ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ آرزوي رﻳﺸﻪ ﻛﻨﻲ ﺗﻬﺪﻳﺪ اورك ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ‬

‫اﺳﺖ‪ ،‬اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ در ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﺤﺮاﻧﻲ اﺗﺤﺎد ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﺮﻧﺎس آرزو ﻛﺮد‬
‫ﻛﻪ اي ﻛﺎش آﻧﺪوﻳﻦ ﻟﻮﺗﺎر ﺳﺮور ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦِ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﮔﻤﺸﺪه آذراث در اﻳﻨﺠﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد‪ ،‬او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در‬
‫ﺣﻞ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ او اﻳﻨﺠﺎ ﻧﺒﻮد و ﺑﺪون ﺣﻀﻮر او‪...‬‬
‫» ﺳﺮوران! آرام ﺑﺎﺷﻴﺪ ! آرام! اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺎت در ﺷﺄن ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺗﺮﻧﺎس آﻫﻲ از ﺳﺮ آﺳﻮدﮔﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر!آه ‪...‬ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ!«‬
‫ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺨﺺ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ و ﺑﺎﻇﺎﻫﺮي ﻣﻌﺼﻮم ﻛﻪ وارد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬واﻛﻨﺶ ﻫﺎي ﻣﺮد ﺟﻮان در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺎﻓﻮﻗﺎن ﺧﻮد ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد‪،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪ ،‬او وارد ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﺶ در ﺗﺎﻻر ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﺪ و ﺳﺘﻴﺰه ﺟﻮﻳﺎن ﺳﻼح ﻫﺎي ﺧﻮد را ﻓﺮو ﺧﻮاﻫﻨﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و در ﻣﻮرد ﺻﻠﺢ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد!‬
‫ﺑﻠﻪ!ﻗﻄﻌﺎَ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻟﺮد ﭘﺮﻧﻮﻟﺪ را ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس دوﺳﺘﺶ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪر اﺗﺎق ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺗﻚ ﺗﻚ ﺷﺎﻫﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ دوﺳﺘﺎن‬
‫ﻗﺪﻳﻤﻲ اﺣﻮال ﭘﺮﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ! در ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ذره اي ﻏﺮور و ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪي وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ و ﺣﺘﻲ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻟﺮد ﺗﻮراس ﻋﺒﻮس و ﻳﺎ ﮔﺮﻳﻤﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﺪ‪.‬ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭼﻨﺪان از دﻳﺪن ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي از ﻟﻮردران ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اوﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻮد‪ ،‬و ﻫﻤﺔ ﺟﺎدوﮔﺮان ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺠﻴﺐ زادة ﺟﻮان ﮔﻔﺖ ‪ » :‬ﻟﻄﻔﺎَ ﻋﺬر ﻣﺮا ﺑﺎﺑﺖ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮا ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ روﺳﺘﺎﻳﻲ در اﻃﺮاف رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم اﻣﺎ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻢ ﭼﻘﺪر زﻣﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪«.‬‬
‫ﺗﻮراس ﺗﺮاﻟﺒﻴﻦ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺟﻮاب داد‪ »:‬اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬

‫اﻳﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﻮﻧﺔ دﻳﮕﺮي از ﺟﺎدوي دروﻧﻲ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻮراس ﺗﺮاﻟﺒﻴﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺪون ﺗﻼش ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻫﻴﭽﻜﺪام از ﻣﺘﺤﺪﻳﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ دوﺳﺘﺎﻧﻪ و اﺣﺘﺮام آﻣﻴﺰ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻢ و ﮔﺰﻳﺪه‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد اﻳﻦ ﺳﻜﻮت ﺑﻪ دﻟﻴﻞ‬
‫ﺗﻮﻫﻴﻦ و ﺑﻲ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻮراس ﺗﺮاﻟﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﺑﺎ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ اﺣﺴﺎس راﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد؛‬
‫ﺧﻮي ذاﺗﻲ اﻫﺎﻟﻲ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎي اﺳﺘﺮاﻧﮓ ﻫﻮﻟﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻫﻞ ﻋﻤﻞ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺷﺎه را ﺣﺘﻲ از دﻳﺪن ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﻛﺮد از ﺑﻴﻦ ﺑﺮدن ﺟﻮ ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ و ﻧﮕﺎه ﻫﺎي‬
‫ﺧﻴﺮه ﺣﻀﺎر ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻮد وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ »:‬از دﻳﺪن دوﺑﺎرة ﻫﻤﺔ ﺷﻤﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ‪ .‬و اﻣﻴﺪوارم ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻣﺸﻜﻼت ﺧﻮد را ﺣﻞ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﻣﻼﻗﺎت ﻫﺎي ﺑﻌﺪي ﻣﺎ ﻣﻼﻗﺎﺗﻲ ﺑﻴﻦ ﻫﻢ ﻗﺴﻤﺎن‬
‫و دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«...‬‬
‫ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ ﺑﺎ ﺣﺮارت ﺣﺮف ﻫﺎي او را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪،‬ﻟﺮد ﭘﺮﻧﻮﻟﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﺳﺨﻨﺎن ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر دﻋﺎﻫﺎﻳﺶ را ﻣﺴﺘﺠﺎب‬
‫ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻬﺮه اي ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس اﺟﺎزه داد ﺗﺎ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻛﻨﺘﺮل ﺟﻠﺴﻪ را ﺑﺎ ﺟﺎذﺑﺔ‬
‫ﺧﻮد در اﺧﺘﻴﺎر ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬و وﻗﺘﻲ او ذﻫﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ را آﻣﺎده ﻛﺮد رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮدش از اﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﻛﺎر‬
‫دﺷﻮاري ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﮔﺮد ﻣﻴﺰي ﺑﺎ ﻛﻨﺪه ﻛﺎري ﻫﺎي اﺳﺘﺎداﻧﻪ و زﻳﺒﺎ از ﻋﺎج ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰي ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﺧﺪﻣﺘﮕﺬاران‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس از ﻳﻜﻲ از ﺳﻔﺮﻫﺎﻳﻲ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰش ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺬاﻛﺮه ﺑﺎ اﻟﻒ ﻫﺎي ﻛﻮل ﺗﻴﺮاس ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮزﻫﺎي ﺷﻤﺎﻟﻲ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮد آورده ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﺮ دو دﺳﺘﺶ را ﺑﺮوي ﻣﻴﺰ ﺗﻜﻴﻪ داد‪ ،‬ﺗﺎ از‬
‫ارواح ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻧﺶ ﻳﺎري ﺑﻄﻠﺒﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر در آﻧﺴﻮي ﻣﻴﺰ ﮔﺮه ﺧﻮرد و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ‬

‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ از وﺟﻮدش رﺧﺖ ﺑﺒﻨﺪد‪ ،‬ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ از ﻋﻬﺪة اداره ﻛﺮدن اﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺮ آﻳﺪ و ﻫﺮ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻨﺎﻗﺸﻪ اي را ﺣﻞ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻫﺎ آﻏﺎز ﺷﺪ در اﺑﺘﺪا ﺳﺮد و ﺑﻲ روح ﺑﻮد اﻣﺎ ﻛﻢ ﻛﻢ ﮔﺮم و ﺑﻲ ﭘﺮده ﺷﺪ و ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻨﺘﺮل ﺟﻠﺴﻪ را ﺑﺮﻋﻬﺪه داﺷﺖ و ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺧﻮد را ﺑﻲ ﭘﺮده وﻟﻲ ﺑﺪون ذره اي ﺑﻲ ﺣﺮﻣﺘﻲ ﺑﻴﺎن ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﺑﺎر ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎنِ ﻣﻌﺘﺮض در ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﺼﻮﺻﻲ را ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ‬
‫اﻣﺎ ﻫﺮ ﺑﺎر ﭘﺲ از ﺧﺎﺗﻤﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﭼﻬﺮة ﺷﺎﻫﻴﻦ وار ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻣﻲ ﻧﺸﺴﺖ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻲ در وﺣﺪت‬
‫اﻋﻀﺎي اﺗﺤﺎد و ﺑﻬﺒﻮد رواﺑﻂ آﻧﻬﺎ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﺔ اوج رﺳﻴﺪه ﺑﻮد و در ﺣﺎل اﺗﻤﺎم ﺑﻮد ‪ .‬ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس در درون ﺧﻮد اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬در‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ ‪ ،‬ﺗﻮراس ﺗﺮاﻟﺒﻴﻦ و درﻳﺎدار ﭘﺮادﻣﻮر در ﺣﺎل ﻧﻮﺷﻴﺪن از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺮاﻧﺪي ﺷﺎه ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺷﻬﺮﻳﺎر و ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺑﻪ ﻛﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﻴﺮه ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﻋﺎﺷﻖ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻮد او ﻫﻤﻴﺸﻪ‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺖ از ﭘﻨﺠﺮه ﺳﺮزﻧﺪﮔﻲ و ﺳﻼﻣﺖ ﻣﺮدم را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ در اﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ و در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻴﺰ‬
‫او در ﻓﻜﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﺶ در ﻗﺒﺎل ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮدم ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺸﺎن را ﺑﻪ دﺳﺖ او ﺳﭙﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و اﻳﻦ‬
‫ذﻫﻨﺶ را آزار ﻣﻲ داد اﻣﺎ او ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ را ﻛﻪ اﻣﺮوز ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد درك ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺷﺎه ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺟﻮاﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر ﺷﺪه ﭘﺴﺮم! ﺗﻮ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺣﻘﺎﻳﻘﻲ را ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮔﻔﺘﻲ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪي ﺗﺎ رﻓﺘﺎري ﻣﺘﻤﺪﻧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ و ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ در ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ واﻗﻌﺎ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ و ﺗﻮراس ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺑﺮﻛﻨﺎري ﻣﺮا ﺑﻜﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫» ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻢ را ﺑﻜﺎر ﺑﺮدم ﺗﺎ آﻧﻬﺎ را آرام ﻛﻨﻢ ﺳﺮورم!اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل از اﻇﻬﺎر ﻟﻄﻒ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم‪«.‬‬

‫»اﻇﻬﺎر ﻟﻄﻒ؟ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻋﺰﻳﺰم ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ از ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ اﺗﺤﺎد ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﻲ‪،‬ﺗﻮ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻲ؟«‬
‫ﭼﻬﺮة زﻳﺒﺎي ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪.‬ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﺎه ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﻛﺮد و ﭼﺸﻢ در‬
‫ﭼﺸﻤﺎن او اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ آراﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪»:‬ﻛﻤﻲ وﻋﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ و ﻛﻤﻲ وﻋﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮي!ﺑﻪ درﻳﺎ دار ﭘﺮادﻣﻮر ﻗﻮل‬
‫دادم ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي درﻳﺎﻫﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي اﻋﺰام او ﺑﺮاي ﻛﻨﺘﺮل ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ وﻋﺪة اﻳﺠﺎد ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎي درﻳﺎﻳﻲ را در ﻣﺮزﻫﺎي ﺳﺎﺣﻠﻲ آﻟﺘﺮاك و ﺑﻪ ﺗﻮراس ﺗﺮاﻟﺒﻴﻦ وﻋﺪة‬
‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي ﺷﺮﻗﻲ را در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻢ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ آن ﺷﺪم‪«.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺎه ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻣﺒﻬﻮت ﺷﺪه ﺑﻮد او ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ اﺷﺘﺒﺎه ﺷﻨﻴﺪه اﺳﺖ او ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻫﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم‬
‫ﻛﻨﻨﺪة ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺧﻴﺮه ﺷﺪ وﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺨﻠﺺ ﻛﻼم ﺑﺮاي ﺗﻮﺟﻴﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن از ﻃﺮﻓﺶ ﺑﻮد ووﻗﺘﻲ ﺧﺒﺮي ﻧﺸﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﻋﻘﻠﺖ رو ﻛﺎﻣﻼَ ازدﺳﺖ داده اي ﭘﺴﺮم!؟در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﻮارد ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻲ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺑﮕﻮﺋﻲ‪«...‬‬
‫»و ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ از اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺨﻮاﻫﻲ آورد‪ «.‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﮕﺎه ﺷﺎه را ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ اﺳﻴﺮ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد و اﺟﺎزه رﻫﺎ ﺷﺪن ﺑﻪ او ﻧﻤﻲ داد اداﻣﻪ داد‪»:‬آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰي را از ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ ﻛﻪ واﻗﻌﺎَ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ آورد و ﺗﻮ دﻟﻘﻚ ﮔﺮاﻧﻘﻴﻤﺖ و ﺑﺎﺷﻜﻮه ﻣﻦ ﻧﻴﺰ از اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺮد ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺧﻮاﻫﻲ رﺳﻴﺪ و‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮد درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﻧﺘﺼﺎب ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي آﻟﺘﺮاك ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪،‬آﻳﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ‬
‫ﺷﺪي!؟«‬

‫ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از آن ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﺪف ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ‪.‬ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻌﻨﻮان‬
‫ﺷﻬﺮﻳﺎر ﺟﺪﻳﺪي ﺑﺮاي ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﺷﻐﺎل ﺷﺪة آﻟﺘﺮاك اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﻨﻴﺖ و ﺛﺒﺎت ﻟﻮردران ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﺧﻮب ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪي‪ ،‬ﺧﻮب اﺳﺖ! ﺣﺎل ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻊ ﺑﺎزﮔﺮد و ﺗﺼﻤﻴﻤﺖ را در ﻛﻨﻔﺮاﻧﺴﻲ ﻛﻪ رو ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﺎن اﺳﺖ اﻋﻼم ﻛﻦ‪ ،‬ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﺘﺎط ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﻛﺮد‪،‬ﭘﺮادﻣﻮر دﺳﺘﻮرات ﺗﻮ را اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﺪ داد و ﺗﻮراس ﺗﺮاﻟﺒﻴﻦ ﺑﻌﺪ از ﻛﻤﻲ ژرف اﻧﺪﻳﺸﻲ اﻧﺘﺼﺎب ﻣﺮا ﻗﺒﻮل‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﺷﺪة ﺷﺎه ﺳﻘﻠﻤﻪ اي زد ‪ ،‬ﺳﻘﻠﻤﻪ اي ﻛﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻓﺸﺎر ﺑﺮ ذﻫﻨﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ‪»...‬وﻟﻲ‬
‫اﻧﺘﺼﺎب‪...‬اﻧﺘﺼﺎﺑﻲ ﺑﺪون اﺟﺎزه ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر و دﻻران در ﻛﺎر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ «.‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫اﻓﻜﺎرش را در دﻧﺒﺎل ﻛﻨﺪ اداﻣﻪ داد‪ »:‬آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺟﺰﺋﻲ از اﺗﺤﺎد ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«...‬‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﻛﺮد‪»:‬اﻣﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؟ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ داﻧﺪ آﻧﻬﺎ ﭼﻪ‬
‫ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﻲ در ﺳﺮ دارﻧﺪ؟ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺧﻮاﺳﺘﻢ آﻧﻬﺎ را از دﺧﺎﻟﺖ در اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﺑﺎزداري‪ ،‬درﺳﺖ اﺳﺖ؟ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻫﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮﻧﺪ‪«.‬‬
‫» ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮﻧﺪ‪ ...‬درﺳﺖ اﺳﺖ‪...‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و دﺳﺘﺶ را دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺮوي ﺷﺎﻧﺔ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﮔﺬاﺷﺖ وﮔﻔﺖ ‪ » :‬ﺗﻮ در اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫ﻣﻦ ﻓﺪاﻛﺎري ﻫﺎي زﻳﺎدي ﻛﺮده اي ‪ ،‬ﺣﺎل وﻗﺖ آن رﺳﻴﺪه ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻊ ﺑﺎز ﮔﺮدﻳﻢ و ﺗﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ دﻳﮕﺮ‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮد را اﻋﻼم ﻛﻨﻲ و ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﻣﺎ ‪ -‬از ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺮا ﭘﺎدﺷﺎه آﻟﺘﺮاك ﺑﻨﺎﻣﻲ ‪ -‬آﻏﺎز ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﺪ‪«.‬‬

‫»ﺑﻠﻪ‪«...‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ‪ ،‬ﺗﺮﻧﺎس را از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﻳﺎران ﺑﻪ ﺟﻠﻮ راﻧﺪ و در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ذﻫﻦ ﺗﺮﻧﺎس ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﻛﻪ در ﭘﻴﺶ رو داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻧﻘﺸﺔ ﺷﻮم ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺣﺎل ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ در ﺿﻤﻴﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺷﺎه‬
‫اﻟﻘﺎء ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻣﻴﺎل و آرزوﻫﺎي ﺷﺎه ﺳﻴﺎﻫﭙﻮش در آن ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ!‬
‫ﺗﺮﻧﺎس ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﻴﺪوارم از ﻧﻮﺷﻴﺪن اﻳﻦ ﺑﺮاﻧﺪي ﻧﺎب ﻟﺬت ﺑﺮده ﺑﺎﺷﻴﺪ دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ!« و‬
‫وﻗﺘﻲ ﺗﻮﺟﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ او ﺟﻠﺐ ﺷﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﻛﻪ ﻫﺪﻳﺔ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮﻛﺪام از ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻀﻮر در اﻳﻦ‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺗﺤﺮﻳﻚ آﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺘﺎﻳﺎن ﺗﺮﻧﺎس اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﺷﻜﻮﻫﻲ از دوﺳﺘﻲ‬
‫ﺑﻮد!اﻳﻨﻄﻮر ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟«‬
‫ﻫﻤﻪ ﺳﺮي ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن دادﻧﺪ و درﻳﺎ دار ﭘﺮادﻣﻮر ﺣﺘﻲ ﺟﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺗﺮﻧﺎس ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺮﻧﺎس دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ را در ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﺎ ﺗﺸﻜﺮ از ﻣﺘﺤﺪ‪ ‬ﺟﺪﻳﺪ وﺟﻮاﻧﻤﺎن! ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻲ ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ‬
‫از ﺗﻪ ﻗﻠﺒﻤﺎن ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﻮاﻓﻘﺘﻨﺎﻣﻪ اي را اﻣﻀﺎ ﻧﻜﺮده اﻳﻢ‪،‬ﺣﺘﻲ در ﻣﻮرد راه ﺣﻞ آن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ‬
‫ﻧﺮﺳﻴﺪه اﻳﻢ!«‬
‫ﺗﺮﻧﺎس ﭘﻠﻜﻲ زد ﺳﭙﺲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺎز ﻛﺮد‪،‬ﭼﺮا ﺑﺮاي اراﺋﺔ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻤﺘﺎزش ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ وﻗﺖ را‬
‫ﺗﻠﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد؟‬

‫ﺗﺮﻧﺎس دﺳﺖ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺻﺪر ﻣﻴﺰ ﺑﺮد و ﺑﻪ ﻫﻤﻪ اﻋﻼم ﻛﺮد ‪ »:‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ اﻛﻨﻮن‬
‫راه ﺣﻠﻲ ﺑﺮاي ﻣﺸﻜﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ام ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«...‬‬
‫ﺷﺎه رو ﺑﻪ دوﺳﺖ ﺟﻮان ﺧﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪي زدو اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺟﻮان ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺟﺎﻳﺰة‬
‫ارزﺷﻤﻨﺪي دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻪ! ﻻﻳﻖ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺮاي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﻲ!‬
‫ﺑﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر در ﺗﺨﺖ ﺷﺎﻫﻲ آﻟﺘﺮاك اﺗﺤﺎد ﻣﺴﺘﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و آﻧﮕﺎه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮاغ ﺟﺎدوﮔﺮانِ ﺧﺎﺋﻦ دﻻران رﻓﺘﻪ و ﺣﺴﺎﺑﺸﺎن را ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺗﺴﻮﻳﻊ ﻛﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫***‬
‫ﺳﻨﮕﻴﻦ وزن ﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻏﺮﻳﺪ‪»:‬اﻳﻦ درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ! آﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎدﮔﻲ ﻣﺎ را از ﭼﻨﻴﻦ اﻣﺮ ﻣﻬﻤﻲ ﻛﻨﺎر‬
‫ﺑﮕﺬارﻧﺪ!«‬
‫ﺳﺎﺣﺮة ﻛﻬﻨﺴﺎل ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﻠﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ!ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎررا ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻛﺎررا اﻧﺠﺎم داده اﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ از ﺷﺶ ﺟﺎدوﮔﺮي ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ در ﻫﻤﻴﻦ اﺗﺎق‪ -‬اﺗﺎق آﺳﻤﺎن‪ -‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ دوﺑﺎره ﮔﺮد ﻫﻢ‬
‫آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺷﺨﺺ ﻏﺎﻳﺐ ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ او را ﺑﻨﺎم ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ آﻧﻘﺪر درﻣﻮرد‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﺎرج از اﻳﻦ اﺗﺎق ﻧﮕﺮان ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮاي ﺣﻀﻮر ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻬﺮﻳﺎران ﻏﻴﺮﺟﺎدوﮔﺮ اﺗﺤﺎد ﺟﻠﺴﻪ اي ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻞ آﻟﺘﺮاك ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻮراي‬
‫ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر را در ﺟﺮﻳﺎن آن ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪.‬وﻗﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ در ﺷﻮرا ﺑﺮاي ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس و ﺑﺮﺧﻲ ازﺷﻬﺮﻳﺎران‬

‫اﺗﺤﺎد ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ اﺣﺘﺮام ﻗﺎﺋﻠﻨﺪ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه اي ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﻲ آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬ﺣﺪاﻗﻞ‬
‫ﻳﻜﻲ از اﻋﻀﺎي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﺎﻳﺪ در ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي ﻣﻬﻤﻲ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ از ﻗﺪﻳﻢ رﺳﻢ ﺑﻮده ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬وﻗﺘﻲ دﻻران در اﻏﻠﺐ ﻧﺒﺮدﻫﺎيِ اﺗﺤﺎد در ﺻﻒ اول ﻧﺒﺮد ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ﺷﺮﻛﺖ دادن آﻧﻬﺎ در اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﮔﻮﻳﻲ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ﺣﺎل ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ اﻟﻒ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺣﻞ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﺮ ﻣﻮاﺿﻊ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺧﻮد‬
‫ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﻲ ردﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪ و رﺳﺎ ﺟﻮاب داد‪»:‬و آﻧﮕﺎه اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻧﺎﮔﻮار دﻳﮕﺮي روي ﻣﻲ داد‪،‬ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮده‬
‫اﻳﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﻣﺎ ﻛﻨﺎره ﮔﻴﺮي ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ؟درﺳﺖ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ارﻛﻬﺎ ﺗﺎ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل راﻧﺪه ﺷﺪه اﻧﺪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﮔﻮﻳﻲ از ﻗﺪرت ﻣﺎ واﻫﻤﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده اﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﺰﺧﺮف اﺳﺖ! ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﻗﺪرت ﺟﺎدوﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﺑﺪﮔﻤﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺟﺎدو ﺑﺎﻳﺪ‬
‫رﺳﺎﻟﺖ ﺧﻮد را ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺳﻮاﻟﻲ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ!«‬
‫زن ﻣﺴﻦ ﺗﺮ ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد و ﺟﻮاب داد‪»:‬اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﺮاي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺗﻮاﻧﺎﺋﻴﻬﺎي ﻣﺎ واﻫﻤﻪ‬
‫داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﻧﺪارد‪.‬ﺣﺎل ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي اورك ﻫﺎ در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﺮدم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﻬﺎ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ در ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﺮﺗﺮي دارﻳﻢ‪«...‬‬
‫» اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻨﺪ‪ «...‬ﺻﺪاي آرام ﻛﺮاﺳﻮسِ ﺑﻲ ﭼﻬﺮه ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻨﻚ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﻮد‬
‫در ﺷﻮرا ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺸﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﻪ ﻣﺪت اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﺣﺎﺿﺮﻳﺪ‪ ،‬در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي دﺳﺘﮕﻴﺮﺗﺎن ﺷﺪ؟«‬
‫»ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ!ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻏﻴﺮ ﻋﻠﻨﻲ ﺑﺮﮔﺬار ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺘﮕﻴﺮﻣﺎن ﺷﻮد‬
‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﻠﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ داﻧﺴﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻣﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻜﺮد‪،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺠﺒﻮرم روش ﻫﺎي دﻳﮕﺮي را‬
‫ﺑﺮاي ﺟﻤﻊ ﻛﺮدن اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻜﺎر ﺑﺒﺮم‪«.‬‬
‫ﺳﺎﺣﺮة ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬آﻳﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ واﺣﺪي دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ؟«‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪»:‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪«...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﻣﺮﻛﺰ اﺗﺎق ‪ ،‬درﺳﺖ در ﻣﻴﺎن ﻧﻘﺶ ﻫﺎي ﻛﻒ اﺗﺎق ﻫﻴﺒﺖ ﻣﻮﺟﻮدي ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪،‬ﻫﻴﺒﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﺮ ﺣﺎل اﻧﺴﺎن ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ﮔﻮﻳﻲ واﻗﻌﺎَ در آن ﻣﻜﺎن ﺣﺎﺿﺮ و ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪،‬ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ‬
‫او ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺟﺎدوﮔﺮان ﺣﺎﺿﺮ در اﺗﺎق واﻗﻌﻲ ﺑﻮد! ﺑﺎ ﻫﻴﺒﺘﻲ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪه در ردا و ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺳﻴﺎه رﻧﮓ‬
‫و آراﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﻫﺎي ﺳﻔﻴﺪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮش ﻗﻴﺎﻓﻪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻫﺮ ﺷﺶ ﺗﻦ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن زن دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬او ﻛﻴﺴﺖ؟«‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻫﻤﺮاﻫﺶ را ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ دﻳﮕﺮان ﺳﺨﻨﻲ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻧﺠﺎت داد‪»:‬ﺳﻼم ﺑﺮ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر اول ﺷﺎه ﺟﺪﻳﺪ‬
‫آﻟﺘﺮاك!«‬
‫»ﭼﻲ؟«‬

‫»اﻳﻦ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ!«‬
‫» آﻧﻬﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺪون ﺣﻀﻮر ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ؟«‬
‫»اﻳﻦ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻛﻴﺴﺖ؟«‬
‫»ﻧﺠﻴﺐ زاده اي ﮔﻤﻨﺎم از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي ﺷﻤﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﺮوم ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺣﺎل‬
‫ﻣﻮرد ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎي ﺑﻠﻜﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﻳﺎران از ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺎ ﺣﺪي ﻛﻪ او را ﺷﺎه ﻛﻨﻨﺪ؟«‬
‫»اﺳﺎﺳﺎَ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺪي ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬او ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻪ آﻟﺘﺮاك را در ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﻫﺎي‬
‫اﺗﺤﺎد ﻗﺮار ﺑﺪﻫﺪ‪.‬ﻛﺎري ﻛﻪ اوﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم داده ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ اﺗﺤﺎد ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﺷﻮد‪«.‬‬
‫ﺳﺎﺣﺮة ﻣﺴﻦ ﺗﺮ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻳﻦ ﺷﻤﺎ او را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟«‬
‫در ﺟﻮاب ﻛﺮاﺳﻮس اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد‪ »:‬اﻣﺎ از ﮔﺬﺷﺘﺔ او ﻫﻴﭻ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ در دﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ و ﻇﺎﻫﺮاَ دﻟﻴﻞ ﺷﺮﻛﺖ‬
‫داده ﻧﺸﺪن ﻣﺎ در اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي ﻫﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ و ﺟﺪي ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫او در ﺑﺮاﺑﺮ ﻟﻤﺲ ﺷﺪن ﺑﺎ ﺟﺎدو ﻫﻴﭻ واﻛﻨﺸﻲ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ دﻫﺪ‪«.‬‬
‫ﻫﻤﺔ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ از ﺧﺒﺮ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻛﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬ﺳﭙﺲ ﺟﺎدوﮔﺮ اﻟﻒ‬
‫ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻗﻄﻌﺎت ﭘﺎزل را درﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻗﺮار داه و ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي رﺳﻴﺪه ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻘﻴﻘﻲ‬
‫ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬

‫»ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ از ﻃﺮﻳﻖ ﺟﺎدو ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم ذﻫﻦ او را ﻛﺎوش ﻛﻨﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﺎدو ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺗﻤﺎس‬
‫ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﻣﻄﻠﻘﺎَ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺎﻓﺖ ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻨﺎم ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﭘﺮﺳﻴﺪﻳﺪ ﻣﻦ او را ﺗﺄﻳﻴﺪ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﻢ؟ ﻓﻜﺮﻛﻨﻢ از او ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ‪«.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻨﻈﺮ رﺳﻴﺪ ﺟﻮاﺑﻲ از ﻃﺮف ﭘﻴﺮﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ‪ ،‬ﺑﺰرگ‪ ‬اﻧﺠﻤﻦِ ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮرﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ او‬
‫ﻛﻼﻣﺶ را ﻓﺮو داد و ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ اﺑﺮﻫﺎﻳﻲ اﻃﺮاف ﭼﻬﺮه اش را ﮔﺮﻓﺖ و روﺷﻨﺎﻳﻲ روز ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﺐ‬
‫ﺷﺪ اﻣﺎ ﺳﺎﻻر ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر‪-‬زن ﻳﺎ ﻣﺮد‪ -‬اﻓﻜﺎر و اﺳﺘﻨﺘﺎج ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻧﮕﺎه داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻮاﻧﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﺬﻛﺮ اﻋﻼم ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻳﻦ او ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ اﺳﺖ‪،‬درﺳﺖ اﺳﺖ؟«‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮي در ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ »:‬اﺳﺘﺪﻻﻟﻲ ﻣﻨﻄﻘﻲ و درﺳﺖ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫اﻟﻒ اﻓﺰود‪ »:‬و ﺟﺎدوﮔﺮي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ!«‬
‫» ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ اﻓﻞ اداﻣﻪ داد‪ »:‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪ ،‬او ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ؟ ﻳﻜﻲ از ﻣﺎﺳﺖ؟ﻳﻚ ﺧﺎﺋﻦ؟ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺟﺎدوﮔﺮي‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﺎﺣﺮة ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﭼﻬﺮة او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ!«‬
‫ﻫﻤﺘﺎي ﻣﺴﻦ ﺗﺮش ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﭼﻨﺪان ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﺪام از ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﺰاران ﻧﻘﺎب ﺑﺮ ﭼﻬﺮه ﺑﺰﻧﺪ!«‬
‫آذرﺧﺸﻲ از ﺳﻮي ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﻮﺟﻪ را ﺑﻪ او ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪ »:‬ﺗﺎ دو ﻫﻔﺘﺔ دﻳﮕﺮان ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاﻳﻲ او ﺑﺮاي ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‬
‫آﻟﺘﺮاك اﻋﻼم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و اﮔﺮ از ﺳﻮي ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﺷﻬﺮﻳﺎران اﺗﺤﺎد اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﻣﺎه دﻳﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺷﺎه آﻟﺘﺮاك ﺗﺎﺟﮕﺬاري ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪«.‬‬

‫»ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻋﺘﺮاض ﺧﻮد را اﻋﻼم ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫»اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﻛﺎر ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﭼﻴﺰﻳﻜﻪ ﻣﺎ واﻗﻌﺎَ ﺑﻪ آن ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻔﻬﻤﻴﻢ اﻳﻦ ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر‬
‫واﻗﻌﺎَ ﻛﻴﺴﺖ و از ﻫﺮ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻲ ﺷﺪه اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ در ﻣﻮرد ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻧﺎم ﺣﻘﻴﻘﻲ او ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎورﻳﻢ‪.‬و ﺗﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺎ از او ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ آﺷﻜﺎرا ﺑﺎ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﺮده و رودروي اوﻗﺮار ﮔﻴﺮﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﺎﺣﺮة ﭘﻴﺮ ﮔﻔﺖ ‪» :‬وﻣﺎ ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺮوي ادﻏﺎم ﺷﺪه ﺳﺎﻳﺮ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ‬
‫ﻛﻨﻴﻢ اﮔﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﺎ را ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺰاﺣﻤﻲ ﺑﺮاي اﻫﺪاف ﺧﻮد ﺗﻠﻘﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫» ﺧﻴﺮ ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ ﻣﻮﺟﻲ از ﻧﻴﺮو ﻛﻪ از دﺳﺘﺶ رواﻧﻪ ﺷﺪه ﺗﺼﻮﻳﺮ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر را ﻣﺮﺧﺺ ﻛﺮد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﻣﺤﻮﺷﺪن ﻧﻴﺰ‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮش ﻫﻤﭽﻮن داﻏﻲ ﺑﺮ ذﻫﻦ ﺟﺎدوﮔﺮان ﻫﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬و ﻫﻤﻪ در ﺳﻜﻮت ﺑﺮ ﺳﺮ اﻫﻤﻴﺖ اﻳﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮ‬
‫ﺗﻮاﻓﻖ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﺪداَ رواﻧﻪ ﺷﻮم و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻫﻢ ﺳﺨﺖ و ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻼش ﻛﻨﻴﻢ و ﻫﺮ ردي را در اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻫﺮﭼﻘﺪر ﻫﻢ ﻛﻪ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻴﻢ‪.‬اﮔﺮ‬
‫ﺗﺨﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ آﻟﺘﺮك ﺗﻮﺳﻂ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﺮﻣﻮز اﺷﻐﺎل ﺷﻮد ﺑﻴﻢ آن اﺳﺖ ﻛﻪ اﺗﺤﺎد ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ ﺧﻮد را از‬
‫دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪،‬اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ آن ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪«.‬او ﻧﻔﺴﻲ ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد‪»:‬و اﮔﺮ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق‬
‫ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﻛﻪ دﻻران ﻧﻴﺰ ﺳﻘﻮط ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮ ﭘﺮﺧﺎش ﻛﺮد‪ »:‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻚ ﻣﺮد!«‬

‫» ﺑﻠﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ او!«‬
‫و ﻛﺮاﺳﻮس وﻗﺘﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮان ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﻨﺠﻴﺪن ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﻛﺮدﻧﺪ دوﺑﺎره ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪ ...‬و در ﺧﻠﻮت ﺧﻮدش‬
‫ﺗﺠﺴﻢ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻛﺸﻒ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ‪ .‬او از اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎي‬
‫ﺷﻮرا اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاﺷﺖ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬او ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬درﻣﻮرد ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد‪ -‬ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪاد ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﺣﺲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬او دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻗﺎرد ﺑﻮد ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮي‬
‫را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﮕﻮﻳﺪ‪.‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد آﻧﻬﺎ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ او را زﻳﺮ ﺳﺆال ﺑﺒﺮﻧﺪ‪،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ آﻧﻬﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ را ﺑﺎور‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ او ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت آﻧﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺣﻘﺎﻳﻘﻲ را در ﻣﻮرد ﺧﻮدش واﺳﺮار ﻣﺴﻠﻜﺶ ﻓﺎش ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻛﺮدن اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﺤﺮاﻧﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس وﻗﺘﻲ ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه ﺗﺎرﻳﻜﺶ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل آن رﻓﺘﺎري را ﻛﻪ‬
‫ﻣﻦ آرزو دارم در ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ «.‬اﺗﺎق ﺑﺎ ﻧﻮر ﻛﻤﺮﻧﮕﻲ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﺪارد روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﻮدو‬
‫ﻧﻮر ﺳﺮخ رﻧﮓ و ﻣﻼﻳﻤﻲ ﭼﻬﺮة زﻳﺒﺎ ‪ ،‬ﻣﻴﺎﻧﺴﺎل و رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪة ﻣﺮد را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎه و‬
‫درﺧﺸﺎﻧﺶ ﺣﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺑﺎﻗﻲ اﺟﺰاي ﭼﻬﺮه اش ﺑﻪ ﮔﺬر زﻣﺎن و ﺧﺴﺘﮕﻲ اش اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬ﺳﻪ ﺧﺮاش ﺑﺰگ‬
‫ﻛﻪ از ﺑﺎﻻ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﮔﻮﻧﺔ ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ وﺟﻮد ﮔﺬر ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن دردﻧﺎك ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﺟﺎدو ﻛﻒ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮔﻮي درﺧﺸﺎن آﺑﻲ رﻧﮕﻲ در آن ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫دﺳﺖ دﻳﮕﺮش را ﺑﺎﻻي ﮔﻮي ﻗﺮار داد و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮي درون ﮔﻮي ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬او ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺧﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺼﺎوﻳﺮ درون ﮔﻮي ﻧﮕﺎه دﻗﻴﻘﺘﺮي ﺑﻴﺎﻧﺪازد و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﻠﻨﺪي ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه از ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او‬
‫ﺳﺮ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻗﺼﺮ ﺷﺎﻫﺎﻧﺔ ﺗﺮﻧﺎس را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬ﻛﺎخ ﺳﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس در آن ﺣﻜﻮﻣﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد از زﻣﺎن ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬاري اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻳﺎران آن ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮج ﻫﺎي دوﻗﻠﻮي ﺑﺮآﻣﺪه ﺑﺮ‬
‫ﺗﺎﻻر ﺑﺰرگ اﺻﻠﻲ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻴﻨﻴﺎﺗﻮري دﻗﻴﻖ از ﻧﻤﻮﻧﺔ اﺻﻠﻲ آن ﻇﺎﻫﺮي ﺑﺎﺷﻜﻮه و ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺮﭼﻢ‬
‫ﻫﺎي آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﺮ ﺑﺮﺟﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﻓﺮاز آﻧﻬﺎ در اﻫﺘﺰاز ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ دروازه ﻫﺎي ورودي را ﻧﻴﺰ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ‬
‫ﻗﺮار ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزان ﭘﻮﺷﻴﺪه در ﻳﻮﻧﻴﻔﻮرم ﮔﺎرد ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﻟﻮردران در ﻣﻘﺎﺑﻞ درب ورودي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي‬
‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪة ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﻣﻮاﻗﻊ ﻋﺎدي ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﺟﺎﻳﻲ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻛﻪ در اﺛﺮ ﺣﻀﻮر ﺷﻬﺮﻳﺎران از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي‬
‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ آﻣﺪ ‪ ،‬ﺣﺎل ﺣﻀﻮر اﻳﻦ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي اﻣﻴﻦ ﻻزم ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ دﺳﺖ راﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻي ﮔﻮي ﻛﺸﻴﺪ و ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻪ درون ﺗﺎﻻر ﺷﺎه ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺗﻤﺮﻛﺰ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺮ آن ﺗﺼﻮﻳﺮ اﺗﺎق واﺿﺢ ﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس و ﺷﺎﮔﺮد ﺟﻮاﻧﺶ درﺗﺼﻮﻳﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﭘﺎﻳﺎن ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺟﻠﺴﻪ و ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﻳﺎران‬
‫ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر در ﻛﻨﺎر ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ آرزوي ﻛﺮاﺳﻮس اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ذﻫﻦ ﻧﺠﻴﺐ زادة‬
‫ﺟﻮان را ﻛﺎوش ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﺪة ﺑﻬﺘﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪ‪،‬ﺑﮕﺬار دﻳﮕﺮان اﺣﺘﻤﺎﻻت ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ دﻳﮕﺮ را ﺑﺮرﺳﻲ‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪.‬ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺪون ﺷﻚ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺗﻮﻗﻊ آن را داﺷﺖ و ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﻻزم را ﻣﻲ ﻛﺮد؛ اﻣﺎ ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫ﻫﻨﻮز ﻗﺼﺪ روﻳﺎروﻳﻲ ﺑﺎ او را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﮔﺮ ﻛﺮاﺳﻮس ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻻزم را ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮي ذﻫﻦ ﻣﺮد ﻧﺪاﺷﺖ‪،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻃﺮاف او را‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻨﺪ‪.‬وﺑﺮاي ﺷﺮوع‪ ،‬ﭼﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻗﺼﺮ ﺑﺮاي ﺳﻜﻮﻧﺖ اﻳﻦ ﺷﺎه ﻣﻬﺎﺟﺮ و ﺗﺤﺖ‬

‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﻗﺮار داﺷﺖ؟ﻛﺮاﺳﻮس دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻮاﺟﻲ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآورد و ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺟﺪﻳﺪي‬
‫در ﻛﺮه ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ؛ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻣﺤﻮﻃﺔ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ از ﻧﻤﺎﺋﻲ دور‪.‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ آن را از راه دور ﺑﺮرﺳﻲ‬
‫ﻛﺮد ووﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي ﻧﺮﺳﻴﺪ‪،‬ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺟﺎدوﻳﻲ اش را ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﺟﺴﺘﺠﻮﻳﺶ ﺑﻪ دﻳﻮاري ﺟﺎدوﺋﻲ در اﻃﺮاف ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮد‪،‬وردي‬
‫ﺿﻌﻴﻒ‪،‬ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ از آﻧﭽﻪ ﺗﻮﻗﻌﺶ را داﺷﺖ از ورودش ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻛﺮد‪.‬ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ورد ﻣﺤﺎﻓﻆ را ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﻛﻨﺪ از آن ﮔﺬﺷﺖ و وارد ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺎﺷﻜﻮه ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺨﻮف ﺑﻮد‪ .‬ازﻇﺎﻫﺮ اﺗﺎق ﺑﺮ‬
‫ﻣﻲ آﻣﺪ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر واﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻮدن و ﭘﺎﻛﻴﺰﮔﻲ اﺗﺎﻗﺶ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ داد اﻣﺎ اﻳﻦ اﻣﺮ اﻟﺰاﻣﺎَ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻄﺒﻮع‬
‫ﺑﻮدن آن ﻫﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺟﺎدوﮔﺮ را اﺑﺪاَ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻧﻜﺮد‪.‬‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ او وردي ﻣﺤﺎﻓﻆ و ﻗﻮﻳﺘﺮ از اوﻟﻴﻦ ورد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﻪ آن ﻗﺪر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺧﻨﺜﻲ ﻛﺮدن آن ﻧﺒﺎﺷﺪ را اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪.‬ﻳﻚ اﺷﺎرة ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﻛﺮاﺳﻮس و او ﺑﺎر دﻳﮕﺮ از‬
‫ﻃﻠﺴﻤﻲ ﺳﺎﺧﺘﺔ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ و وارد ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬و آن ﮔﺎه ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‪...‬‬
‫ﻛﺮه ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﻴﺎه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن درون ﻛﺮه ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺖ و آن را ﻛﺎﻣﻼَ ﺳﻴﺎه ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ذﻫﻦ ﻛﺮاﺳﻮس را ﻛﺎوش ﻛﻨﺪ!‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺧﻮد را از روي ﺻﻨﺪﻟﻲ اش ﻓﺮو اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻳﻲ از ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻧﺎب ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺳﻨﮕﻲ را در ﺧﻮد‬
‫ﻓﺮو ﺑﺮد‪ ،‬ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﭼﻮن ﻣﻮﺟﻮد ﺟﺎﻧﺪاري ﻛﻪ ﺧﻮد داراي ﺟﺎدو ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬وﻗﺘﻲ‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮ ﭘﺎ ﺷﺪ ﺷﺎﺧﻚ ﻫﺎ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ وﮔﻮﻳﻲ در ﺣﺎل ﺑﻠﻌﻴﺪن ﺻﻨﺪﻟﻲ اﺳﺖ و ﭘﺲ از‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﺮاﺳﻮس دﻳﺪ ﻛﻪ اﺛﺮي از ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﺠﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ اوﻟﻴﻦ ﺷﺎﺧﻚ ﺑﻪ او رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ‬

‫اﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ از ﮔﻮي ﺟﺎدوﻳﻲ ﺧﺎرج ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻟﻐﺰﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﺪود دﻓﻌﺎت در‬
‫زﻧﺪﮔﻲ اش ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ واﻛﻨﺶ ﺳﺮﻳﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد‪،‬ﺳﭙﺲ ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻳﺎري ﻃﻠﺒﻴﺪ‪ ،‬او از ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد‬
‫ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﺪ زﻧﺪه اي در ﻃﻮل ﺣﻴﺎﺗﺶ ﻗﺒﻼ آن را ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻼَ ﻫﺮﮔﺰ آﻧﻬﺎ را ﺑﻜﺎر ﻧﺒﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬اﻓﺴﻮﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻓﺮو رﻓﺘﻦ در ﺧﻠﺴﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ اﺑﺮي ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ‪.‬اﺑﺮي ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻨﺒﻪ ﻣﺘﺮاﻛﻢ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﺎﺧﻚ ﻫﺎي در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮش‬
‫ﺷﻨﺎور ﺷﺪ‪.‬ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد اوﻟﻴﻦ ﺷﺎﺧﻚ ﺑﺎ ﺗﻮدة اﺑﺮ ﺷﻜﻞ ﺻﺪاي رﻋﺪي ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪ و ﺷﺎﺧﻚ را ﺑﻪ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ‬
‫ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮد و ﺑﻪ زﻣﻴﻦ رﻳﺨﺖ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس آﻫﻲ از ﺳﺮ آﺳﻮدﮔﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪،‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﺷﺎﺧﻚ دﻳﮕﺮي را دﻳﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺤﺎﻓﻆ او را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪...‬‬
‫او ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ از ﺣﺪﻗﻪ درآﻣﺪه ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد‪...‬اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد‪«...‬‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺎري ﻛﻪ ﺷﺎﺧﻚ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻧﻴﺰ ﺗﻮدة اﺑﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ را در ﺧﻮد ﻓﺮو ﺑﺮد و‬
‫ﻣﺤﻮ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎدوي ﺳﻴﺮي ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻛﻪ از ﺗﺒﺎﻫﻲ و ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‬
‫ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎدوﺋﻲ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﺷﺘﻲ داﺷﺖ‪ .‬او ﻗﺒﻼَ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﺎدو ﻣﻮاﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﺮ‬
‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻬﺎي ﻣﺪﻳﺪ در ﺟﺎدو ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﺮﺷﺖ ﭘﻠﻴﺪ اﻳﻦ ﺟﺎدو را‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻲ داد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻴﺰي در ﺣﺎل ﺗﺤﻮل ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺎدوي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ اي ﻛﻪ او ﺧﻠﻖ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﺟﺎدوي ﭘﻠﻴﺪ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻲ داد‪ ،‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﺑﻌﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮي ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ در‬
‫ﺟﻮﻫﺮة ﺟﺎدوي ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎل ﺷﺎﺧﻚ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ‬

‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ از اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﺟﺎدوي ﺷﻮم او را ﻫﻢ در ﺧﻮد ﻓﺮو ﺑﺮده و ﺟﺰﺋﻲ از ﺧﻮد ﻛﻨﺪ‬
‫ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﻓﺮار از اﺗﺎق در او ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﺎدو او را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﻛﺮد‪،‬ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس در ﻛﺠﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮد ﺳﺮاﻧﺠﺎم او را ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺟﺎدو ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺨﺸﻲ از ﺟﺎدوي "ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎنِ وﺣﺸﺖ ﻣﻄﻠﻖ" ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ را ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮد و در آن ﻓﺮو رود ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻧﻪ!او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺮار ﻛﻨﺪ ‪ ،‬او ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ و ﺣﺎﻻ ﺑﻪ آن ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ﻃﻠﺴﻤﻲ را ﺑﻴﺎد آورد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوي آن ﻛﺎرﮔﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬اﺟﺮاي اﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺮاﺳﻮس را ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ‬
‫روز از ﺟﺎدو ﺗﻬﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را از ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎدوي ﺷﻮﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪.‬‬
‫و اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺟﺎدوي ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر او را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اش ﭘﺎﻳﺎن‬
‫دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺧﻮد را ﺑﺮاي اﺟﺘﻨﺎب ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻳﻚ ﺷﺎﺧﻚ ﺑﻪ ﻛﻨﺎري ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪ ،‬او ﻓﺮﺻﺖ زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﻓﻜﺮ‬
‫ﻛﺮدن در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﻴﺶ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﻃﻠﺴﻢ در اﺧﺘﻴﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ‬
‫"ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ" ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ او را از ﻫﻢ ﺑﺪرد و ﻛﺎﻣﻼَ در ﺧﻮد ﺣﻞ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ او زﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﻋﺎﻣﻲ ﻟﻮردران ﺑﻜﺎر ﻣﻲ رﻓﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ‬
‫ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ از آﺧﺮ ﺑﻪ اول ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد وﻫﺠﺎ ﻫﺎي آن اﺷﺘﺒﺎه و ﺗﺎﻛﻴﺪ ﺑﺮوي ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻏﻠﻂ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﻤﺎم واژه ﻫﺎ را ﺑﺎ ﻋﻠﻢ اﻳﻨﻜﻪ اﮔﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺑﻲ دﻗﺘﻲ ﺑﻜﺎر رود ﺑﺎﻋﺚ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﻣﻄﻠﻖ او‬

‫ﺷﺎﺧﻚ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﻲ ﺑﻴﺶ از ﺗﺼﻮر او ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ آﺧﺮﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت ورد از زﺑﺎﻧﺶ‬
‫ﺧﺎرج ﺷﺪ" ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ "او را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗﻚ ﺷﺎﺧﻪ اي ﺑﺎرﻳﻚ ﺑﻪ درور دﺳﺖ دراز ﺷﺪه اش ﭘﻴﭽﻴﺪ و اﻧﮕﺸﺘﺎن‬
‫آن دﺳﺖ را ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ در ﺧﻮد ﻣﺤﻮ ﻛﺮد‪ ،‬ﻛﺮاﺳﻮس در اﺑﺘﺪا دردي اﺣﺴﺎس ﻧﻜﺮد‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﻲ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﺪﮔﺎﻧﺶ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ ﺗﻨﻬﺎ زﺧﻤﻲ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺑﺠﺎي آن ﻫﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آﺧﺮﻳﻦ ﻛﻠﻤﺔ ورد از دﻫﺎﻧﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺷﺎﺧﻜﻲ ﺑﺪﻧﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن در اﺗﺎق ﻣﺤﻘﺮش ﺧﻮرﺷﻴﺪي ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎﺧﻜﻬﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﺨﻲ ﻛﻪ در ﻛﻮره ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ذوب ﺷﺪ و ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻮر آﻧﻘﺪر درﺧﺸﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﭼﻪ ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻧﻮر آﻧﻬﺎ را ﻛﻮر ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﻮر ﺗﻤﺎم درزﻫﺎ و ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎي اﺗﺎق را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮﻓﻪ اي ﻛﺮد و ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد و دﺳﺖ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه اش را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﻫﻴﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪي ﮔﻮش ﻫﺎي را ﭘﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺪرت آن ﺑﺎ ﻫﺮ ﺿﺮﺑﺎن رو ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﮔﺮﻣﺎ‪ ،...‬ﮔﺮﻣﺎﻳﻲ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﭘﻮﺳﺖ ﻛﺮاﺳﻮس را ﻣﻲ ﺳﻮزاﻧﺪ و ﻛﺮاﺳﻮس دﻳﺪ ﻛﻪ دارد دﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ‬
‫زودﺗﺮ ﺑﺎ ﻣﺮگ از اﻳﻦ رﻧﺞ ﺧﻼص ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺪاي ﻫﻴﺲ ﺣﺎل ﺑﻪ ﺻﺪاي رﻋﺪ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻮران آﺗﺶ ﻓﺸﺎﻧﻲ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ درﺳﺖ‬
‫در ﻣﺮﻛﺰ اﺗﺎق رو ﺑﻪ اﻓﺰوﻧﻲ ﺑﻮد‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﺮﻣﺎ و ﻧﻮر ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻃﺎﻗﺖ‬
‫ﻓﺮﺳﺎ ﺑﻮد‪،‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺪﻧﺶ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻨﻴﻨﻲ در رﺣﻢ ﻣﺎدر ﺟﻤﻊ ﻛﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻧﻮر ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ و اﺗﺎق دوﺑﺎره در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﺟﺎدو در اﺑﺘﺪا ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﺒﻮد‪.‬اﮔﺮ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺣﺎل ﺑﻪ ﺳﺮاغ او ﻣﻲ آﻣﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﺪون‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺧﻮد ﻓﺮو ﺑ‪‬ﺮَد‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻧﻴﺮوي ﺧﻮد را ﺑﺪﺳﺖ آورد ووﻗﺘﻲ اﻧﺪﻛﻲ‬
‫از ﻧﻴﺮوﻳﺶ را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ اﺑﺘﺪا زﺧﻢ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﺶ را ﭘﺎك ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ دﺳﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﺧﻮد را ﺑﺮوي دﺳﺖ ﻣﺠﺮوح‬
‫و آﺳﻴﺐ دﻳﺪه اش ﻛﺸﻴﺪ و ﺷﻜﺎف ﻫﺎي ﺧﻮن آﻟﻮد آن را ﺑﺴﺖ‪ .‬او ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ را‬
‫ﺗﺮﻣﻴﻢ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﺎدوي ﺳﻴﺎه ﻟﻤﺲ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺎز ﺳﺎزي ﺷﺪن ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫او ﺑﻪ آراﻣﻲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮔﺸﻮد‪ ،‬اﺗﺎق ﻫﻨﻮز ﺑﺮاي ﭼﺸﻤﺎن او ﭘﺮ ﻧﻮر ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﻣﺎ ﭼﺸﻤﺎن او ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﺎ‬
‫آن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺷﺪ‪ .‬او ﺗﻌﺪادي ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﺎه‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺒﻠﻤﺎن و ﺗﺰﺋﻴﻨﺎت اﺗﺎق – را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻤﻲ داد‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﺠﺮوح وردي ﺑﻪ زﺑﺎن آورد‪» :‬روﺷﻨﺎﻳﻲ ‪«...‬‬
‫ﻛﺮه اي ﻧﻮاﻧﻲ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺳﻘﻒ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ ﻛﻪ ﻧﻮر ﻣﻼﻳﻤﻲ را ﺑﻪ اﺗﺎق ﺗﺎﺑﺎﻧﺪ‪.‬اﻣﺎ روﺷﻨﺎﻳﻲ آﻧﻘﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﺴﺎراﺗﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ اﺗﺎق رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺠﺰ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ در" ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ "ﺣﻞ‬
‫و ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰي ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻬﺎي ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬اﻣﺎ ﻛﺮاﺳﻮس در ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫ﭘﻴﺮوز ﺷﺪه ﺑﻮد؛ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻧﻪ! در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ او ﻋﻤﻼ ﭼﻴﺰي از ﺑﺎزرﺳﻲ اﺗﺎق ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎورده‬
‫ﺑﻮد و اﻳﻦ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﺷﻜﺴﺖ آﻣﻴﺰ ﺑﺮاي ﻛﻨﻜﺎش او ﺑﻮد‪.‬‬

‫و ﻫﻨﻮز‪ ...‬ﻫﻨﻮز‪...‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺳﺮﭘﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﺻﻨﺪﻟﻲ دﻳﮕﺮي اﺣﻀﺎر ﻛﺮد ودر ﺣﺎﻟﻲ ﺑﺮوي آن ﻧﺸﺴﺖ و ﻛﻪ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺧﻔﮕﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺲ از ﻧﮕﺎﻫﻲ دوﺑﺎره ﺑﻪ دﺳﺖ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه اش ﺑﺮاي اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﺶ از ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪن ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي‬
‫آن‪ ،‬ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻮﻳﻲ آﺑﻲ رﻧﮓ ﺷﺒﻴﻪ آﻧﭽﻪ ﺑﺎ آن ﻗﺼﺮ ﻧﺠﻴﺐ زاده را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد اﻳﺠﺎد ﻛﺮد‪.‬او درﺳﻲ‬
‫دردﻧﺎك و ﻣﻬﻢ از اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎل ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ آن ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ اﺟﻤﺎﻟﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻗﺼﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪.‬‬
‫در آن رد ﺟﺎدو ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد و ﻛﺮاﺳﻮس آﻧﺮا دﻧﺒﺎل ﻛﺮد‪ ،‬و ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﻮد در ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻲ ﻫﺎي آن ﮔﺮﻓﺘﺎر‬
‫ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻮاﻇﺐ ﻣﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎز ﻧﻴﺮوي ﺷﺮﻳﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ از آن ﺧﻼص ﺷﺪه ﺑﻮد را‬
‫ﻣﺠﺪداَ ﺑﻜﺎر ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫زﻣﺎن ﺑﺮرﺳﻲ ورد رﺳﻴﺪه ﺑﻮد! دﻗﺘﻲ ﻛﻪ در ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮدن ﻃﻠﺴﻢ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺑﻜﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻗﺪرت اﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫– ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻛﺮاﺳﻮس اﺳﻴﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ‪ -‬ﻫﺮ دو ﺣﺎﻛﻲ از داﻧﺶ و ﺗﻜﻨﻴﻜﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در آن وﺟﻮد‬
‫داﺷﺖ داﻧﺸﻲ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺣﺪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎي ﺟﺎدوﮔﺮ و ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺟﺎدوي اﻟﻒ ﻫﺎي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺟﺰ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و اﻟﻒ ﻫﺎ ﮔﻮﻧﺔ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ در دﻧﻴﺎي ﺟﺎدو در رﻓﺖ و آﻣﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬ﮔﻮﻧﻪ اي ﺣﺘﻲ ﺑﺮﺗﺮ از‬
‫اﻟﻒ ﻫﺎ‪.‬‬

‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺮﻳﺪه ﺑﺮﻳﺪه ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﺎﻻ ﺗﻮ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ «...‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﺒﺘﻲ از ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر را اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫ﺳﺮﻓﻪ ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﺎﻻ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ،‬ﻫﺮ ﻇﺎﻫﺮي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻴﺮ!«‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻔﺴﻲ ﺗﺎزه ﻣﻲ ﻛﺮدﭼﻮن ﻧﻴﺮوي زﻳﺎدي از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻳﻨﻜﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺪرت‬
‫ﻛﺴﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻗﻮﻳﺘﺮ از ﻫﺮ ﻃﻠﺴﻤﻲ او را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﻮد ﻗﺮار داد ‪ » ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺑﺨﻮﺑﻲ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ...‬ﻣﺮﮔﺒﺎل!«‬

‫ﻓﺼﻞ ‪7‬‬
‫داﻧﻜﻦ اﻓﺴﺎر اﺳﺒﺶ را ﻛﺸﻴﺪ و آن را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪ »:‬ﻣﺸﻜﻠﻲ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺖ‪«!...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺴﺎﺳﻲ داﺷﺖ‪،‬ﺑﻪ ﻋﻼوة اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﻛﻪ در دژ ﺑﺮﺳﺮش آﻣﺪه ﺑﻮد‪،‬ﺣﻖ داﺷﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻫﺶ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ در دﻳﺪرس ﻗﺮار داﺷﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ آراﻣﺶ و ﺳﻜﻮﺗﻲ ﻋﻤﻴﻖ آﻧﺮا ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﻫﻴﭻ ﺻﺪاﻳﻲ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺻﺪاي ﻫﻴﭻ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﻧﻤﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﻨﺪري ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺪاﻫﺎﻳﺶ آﻧﻘﺪر ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺣﺘﻲ از اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺸﺎن ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺑﺠﺰ ﺻﺪاي ﭼﻨﺪ ﭘﺮﻧﺪه ﺻﺪاي ﻫﻴﭻ ﺟﺎﻧﺪاري ﺑﻪ ﮔﻮش ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﻻداﻳﻦ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﻣﺎ وﺟﻮد دﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬اﻣﺎ اﮔﺮ اﺗﻔﺎﻗﻲ‬
‫اﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﺗﺮك ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫» ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺴﺘﮕﻲ راه ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﻧﮕﺮان ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ «.‬ﺣﺎل‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺳﻮار اﻟﻒ ﻫﻢ آرام و ﺑﺎ‬
‫اﺣﺘﻴﺎط ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ در ان ﻣﻨﻄﻘﻪ آﻧﻘﺪر ﺗﻌﻠﻞ ﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ روﻧﻴﻦ ﻛﻨﺘﺮل اوﺿﺎع را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬او اﺳﺐ ﺧﻮدش را‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺷﮕﻔﺘﻲ ﻫﻤﮕﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ راﻧﺪ‪،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻗﺼﺪ دارد ﺧﻮد را ﻫﻤﺮاه ﻳﺎ ﺑﺪون ﻫﻤﺮاﻫﻲ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ‬
‫ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از او ﻃﺒﻌﻴﺖ ﻛﺮد و ﻟﺮد داﻧﻜﻦ ﻫﻢ ﻃﺒﻌﺎَ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫اﺷﺘﻴﺎق را ﺑﺮ اﺛﺮ دﻳﺪن ﻋﺠﻠﺔ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮر ﻫﻨﺪ ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﻲ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﺧﻮدش راﻣﻬﺎر ﻛﺮد‪.‬او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻛﻤﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮت و ﻏﺮور اﻳﻦ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﻣﺘﻜﺒﺮ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪.‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل دﻳﺮ ﻳﺎ زود در ﺑﻨﺪر ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ‬
‫اﻳﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ از او ﺟﺪا ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ‪...‬اﮔﺮ ﭼﻴﺰي در ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ!‬
‫ﺣﺘﻲ اﺳﺒﻬﺎ ﻫﻢ در ﺳﻜﻮت ﻣﻲ ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻜﻮﺗﻲ ﻛﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮارﻛﺎري ﺧﻮدش اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬ﭼﻮن ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﻤﺔ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي در ﻣﻮرد ﺳﻮارﻛﺎري او ﺷﻮﺧﻲ ﻳﺎ ﻣﺘﻠﻜﻲ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي آﺳﻮدﮔﻲ ﺧﻴﺎل آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻲ ﺻﺪاي ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه ﺑﮕﻮش‬
‫رﺳﻴﺪ‪،‬ﻛﻤﻲ ﺻﺪاي ﭼﻜﺶ ﻛﺎري و ﺳﺎﺑﻴﺪه ﺷﺪن آﻫﻦ آﻻت ﺑﺮوي ﻫﻢ ‪،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﭼﻨﺪ واﮔﻦ‪،‬ﻫﻤﻴﻦ ! اﻣﺎ‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ارواح ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد آﻧﻬﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن‬
‫ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺟﻠﻮ ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ در ذﻫﻨﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ اﺟﺮاي ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻛﺮد‪،‬‬
‫ورﻳﺴﺎ و ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﻗﺒﻀﺔ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻳﺸﺎن راﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ وﻗﻮع ﺣﺎدﺛﻪ اي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ‬
‫ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬و وﻗﺘﻲ در ﻣﺴﻴﺮ ورودي ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﺳﻪ ﻫﻴﺒﺖ ﻧﺎﻣﻴﻤﻮن را در آﺳﻤﺎن‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﺳﺐ روﻧﻴﻦ ﺷﻴﻬﻪ اي ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬و ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻓﺴﺎرش آﻧﺮا ﻣﻬﺎرﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻌﻀﻲ از ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻳﺸﺎن‬
‫را از ﻏﻼف ﺧﺎرج ﻛﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ اﺷﺎره داﻧﻜﻦ دوﺑﺎره آﻧﻬﺎ را ﻏﻼف ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺳﻪ ﺷﻴﺮدال ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﺮوه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬دو ﺗﺎ از ﺳﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ‬
‫ﮔﺮوه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺷﻴﺮدال ﺑﻬﻤﺮاه ﺳﻮارش درﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ راه آﻧﻬﺎ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﺑﺎ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺮﻧﺰي رﻧﮓ و ﭘﻮﺷﻴﺪه در ﻟﺒﺎس رزم ﻗﺪش ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪،‬‬
‫اﻣﺎ آﻧﻘﺪر ﻗﻮي ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻠﻜﻪ اﺳﺒﺶ را ﻫﻢ از زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﺪ‪،‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻣﻲ روﻧﺪ؟«‬
‫ﻟﺮد داﻧﻜﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺟﻠﻮي ﮔﺮوه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬درود ﺑﺮ ﺗﻮ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار! ﻣﻦ ﻟﺮد داﻧﻜﻦ‬
‫ﺳﻨﭽﻮراس رﻫﺒﺮ اﻳﻦ ﮔﺮوه و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪ ﻫﺴﺘﻢ واﻳﻦ ﮔﺮوه را ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬اﮔﺮ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﺆال ﻣﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﻫﻴﺪ‪ ،‬ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ! آﻳﺎ ﺑﻼﺋﻲ ﺑﺮ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ؟«‬
‫دورف ﺧﻨﺪه اي ﺧﺸﻦ ﻛﺮد‪ ،‬او ﺷﺒﺎﻫﺖ زﻳﺎدي ﺑﻪ ﻋﻤﻮ زاده ﻫﺎيِ اﻧﺴﺎن ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﻴﻪ وﺣﺸﻲ‬
‫ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺑﻴﺎﺑﺎن زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ اژدﻫﺎﻳﻲ او را از وﺳﻂ ﺑﻪ دو ﻧﻴﻢ ﻛﺮده‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ دورف ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﭘﻬﻦ ﺗﺮ از ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ داﺷﺖ وﻣﻮﻫﺎﻳﻲ وﺣﺸﻲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺧﺸﻦ و زﻣﺨﺖ او‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﺎﻟﻬﺎﻳﻲ در اﻫﺘﺰاز ﺑﻮد‪.‬‬
‫» اﮔﺮ ﻳﻚ ﺟﻔﺖ اژدﻫﺎ را ﻓﻘﻂ "ﺑﻼ" ﺑﻨﺎﻣﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﻠﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺑﺮ آن ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺳﻪ روز ﭘﻴﺶ ﻳﻚ ﺟﻔﺖ‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻫﺮﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ آﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ و اﮔﺮ ﻣﻦ و اﻓﺮادم زودﺗﺮ‬

‫ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮدﻳﻢ ﭼﻴﺰي از ﺑﻨﺪر ﺑﺎ ارزش ﺗﻮ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪ اﻧﺴﺎن! آﻧﻬﺎ ﺗﺎزه ﻛﺎرﺷﺎن را ﺷﺮوع ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫درﻣﻘﺎﺑﻠﺸﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ در آن روز ﻣﺎ ﮔﻼدﻳﻦ را از دﺳﺖ دادﻳﻢ اﻣﺎ ﻧﺒﺮدي ﭘﺮ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﻮد‪«.‬‬
‫دورف ﻫﺎ ﻫﻤﮕﻲ ﺑﻪ اﺣﺘﺮام دوﺳﺖ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺷﺎن ﻣﺸﺘﻬﺎ را ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ زدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎرزة‬
‫ﻏﺮورآﻓﺮﻳﻨﺶ در ﺣﻤﺎس ﻫﺎ ﺟﺎوداﻧﻪ ﮔﺮدد!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﺮس از اﻳﻨﻜﻪ دورف ﻫﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﻤﺎﺳﻪ ﺳﺮاﺋﻲ در ﻣﻮرد ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻫﺎي ﺧﻮدﻛﻨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺳﻪ روز‬
‫ﭘﻴﺶ ﻣﺎ ﻳﻚ اژدﻫﺎ را دﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻪ ﺗﻦ از اﻓﺮاد ﺷﻤﺎ دور ﺷﺪ‪«...‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ روﻧﻴﻦ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺸﻮد رﻫﺒﺮ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ واﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ روﺷﻦ ﺗﺮ ﺷﺪ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه اش ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻠﻪ !ﻣﺎ ﺑﻮدﻳﻢ‬
‫ا‪...‬اﻧﺴﺎن!ﻧﺒﺮد ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮد و اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻮﻻك ‪ «...‬ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ آﻧﻬﺎ اﺷﺎره ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﺗﺒﺮ ﺑﺎارزﺷﺶ را‬
‫در آن ﻧﺒﺮد از دﺳﺖ داد‪ ،‬اﻣﺎﺧﻮب ﻫﻨﻮز ﭘﺘﻚ ﺟﻨﮕﻲ اش را در اﺧﺘﻴﺎر دارد ‪،‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻣﻮﻻك؟«‬
‫» ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﻢ رﻳﺸﻢ را ﺑﺘﺮاﺷﻢ ﺗﺎ ﭼﻜﺶ ﺟﻨﮕﻲ ﺧﻮدم را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ‪ ،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد!«‬
‫»درﺳﺖ اﺳﺖ‪ ...‬ﺗﺒﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ -‬از رﻳﺶ‪ -‬ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ زﻧﻬﺎﺳﺖ ﻧﻪ؟« و ﺧﻨﺪه اي ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ اﻓﺰود‪،‬و‬
‫ﮔﻮﻳﺎ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ورﻳﺴﺎ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ روﺷﻦ ﺗﺮ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬و ﺣﺎﻻ در ﺟﻤﻊ ﻣﺎ ﻳﻚ ﺑﺎﻧﻮي‬
‫زﻳﺒﺎي اﻟﻒ ﺣﻀﻮر دارد‪ «.‬وﺑﺎ ﺳﺨﺘﻲ از ﺑﺎﻻي ﺷﻴﺮدال ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﺮد‪»:‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد دراﮔﻮن رﻳﻮر در‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ اﻟﻒ ﻫﺎي ﺳﺎﻛﻦ ﻛﻮل ﺗﻴﺮاس ﺟﺰء ﻣﻌﺪود اﻓﺮادي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ دورف ﻫﺎي وﺣﺸﻲ‬
‫اﻳﺮﻳﺲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻤﺎد دارﻧﺪ ‪.‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ دﻟﻴﻞ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺮ ورﻳﺴﺎ ﻧﺒﻮد‪،‬او ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻨﭽﻮراس‬
‫ﻣﺠﺬوب زﻳﺒﺎﻳﻲ ورﻳﺴﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫»درود ﻣﺮا ﭘﺬﻳﺮا ﺑﺎﺷﻴﺪ‪،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد!« اﻟﻒ ﻣﻮ ﻧﻘﺮه اي ﺑﻪ ﺻﻮرت رﺳﻤﻲ اﺣﺘﺮام او را ﭘﺎﺳﺦ داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬و‬
‫ﺗﺒﺮﻳﻜﺎت ﻣﺮا ﺑﺨﺎﻃﺮ ﭘﻴﺮوزي ﺧﻮﺑﺘﺎن در ﻣﻘﺎﺑﻞ دو اژدﻫﺎ ﭘﺬﻳﺮا ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ دو اژدﻫﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻫﺮ ﮔﺮوه ﻣﺒﺎرزي در آﺳﻤﺎن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ادﻋﺎي ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در آن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫»اﻳﻦ ﻓﻘﻂ اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﺔ روزﻣﺮه ﺑﻮده‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ!« ﺳﭙﺲ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ و‬
‫ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﺎ ﺗﻮﻗﻊ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﻮﺟﻮد زﻳﺒﺎﻳﻲ را در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮص اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي زﻳﺒﺎﺋﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﺿﻌﻴﻒ واداﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﮔﺮدﻧﺶ ﺳﻴﺦ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺤﻦ دورف وﻧﻪ ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ از ﻣﺴﺎﻋﺪت‬
‫در ﺧﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ اﺻﻮﻻَ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻤﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﻣﻲ آزرد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ او ﺷﺪ‪.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﻫﻢ ﮔﻮﺋﻲ ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺴﺎﺳﻲ داﺷﺖ‪.‬ﭘﺲ ﻗﺒﻞ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ درآﻣﺪ‪ »:‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻫﻤﻜﺎري‪ ،‬ﺑﺰرﮔﻮاري‬
‫ﺷﻤﺎ را ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ اﻣﺎ ﻛﺎﻣﻼ ﻏﻴﺮ ﺿﺮوري ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ وﻇﻴﻔﺔ ﻣﺎ رﺳﺎﻧﺪن اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻛﺸﺘﻲ اش ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫از ﻳﻜﻲ از ﺑﻨﺪرﻫﺎي ﻣﺎ اﻋﺰام ﺷﻮد‪«.‬‬
‫ﺣﺮف ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺣﺎﻟﺘﻲ داﺷﺖ ﮔﻮﻳﻲ روﻧﻴﻦ را از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي ﻟﻮردران اﺧﺮاج ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ! ﺟﺎدوﮔﺮ دﻧﺪان‬
‫ﻗﺮوﭼﻪ اي ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﻦ در ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ‪ ‬ﺑﺎزرﺳﻲ ﺑﺮاي اﺗﺤﺎد ﻫﺴﺘﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻪ آﺷﻜﺎرا از اﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻨﻮد ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎ دﺳﺘﻮري ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺣﺮﻛﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻧﺪارﻳﻢ و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ از رﺳﻴﺪن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻛﺸﺘﻲ ﺗﺎن ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﻴﻢ ‪،‬اﮔﺮ ﺑﻌﺪ از ﺣﻤﻠﺔ اژدﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺑﻨﺪر ﭼﻴﺰي از آن ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻗﻄﻌﺎت ﻛﺸﺘﻲ ﺷﻤﺎ اﻻن در آب ﺷﻨﺎور ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻗﺒﻼَ ﺑﻪ ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﺷﻨﻴﺪﻧﺶ از دﻫﺎن اﻳﻦ دورف ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ در ﭼﺎه ﻳﺄس ﻓﺮو‬
‫ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ زودي در ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺨﻮرد‪.‬‬
‫»ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﻮم‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﭘﺲ ﻣﺎ از ﺳﺮ راه ﺷﻤﺎ ﻛﻨﺎر ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﻓﺖ‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﻣﺮﻛﺒﺶ را ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ راﻧﺪ و ﺑﺮاي‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎرﻧﮕﺎﻫﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ وﻋﻤﻴﻖ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﻛﺮد و اﻓﺰود‪»:‬ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺴﻲ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻮد ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!«‬
‫وﻗﺘﻲ اﻟﻒ در ﺟﻮاب ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﻴﺮدال ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺣﺮﻛﺖ دادن ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫و ﮔﺮد و ﺧﺎﻛﻲ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ ﮔﺮوه را ﺑﻪ ﺗﻘﻼ واداﺷﺖ و ﻣﺮﻛﺐ ﻫﺎي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﻫﻢ در آﺳﻤﺎن اوج ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ آﻧﻬﺎ را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﮔﺸﺖ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﺮوي آﺳﻤﺎن ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ دور زدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮﻋﺘﻲ ﺑﺎورﻧﻜﺮدﻧﻲ در ﭘﻬﻨﺔ آﺳﻤﺎن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫داﻧﻜﻦ دﺳﺘﻲ در ﻫﻮا ﺗﻜﺎن داد ﺗﺎ ﻏﺒﺎر را از دﻫﺎﻧﺶ دور ﻛﻨﺪ و روﻧﻴﻦ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ داﻧﻜﻦ‬
‫در ﻣﻮرد دورف ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺪي ﻋﻘﺎﻳﺪش در ﻣﻮرد ﺟﺎدوﮔﺮان ﻧﻴﺴﺖ‪» ،‬ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ! ﻫﻨﻮز ﻛﻤﻲ ﺑﺨﺖ و اﻗﺒﺎل‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﻳﺎر اﺳﺖ!«‬
‫ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺳﺨﻨﻲ راﻫﺸﺎن را ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ اداﻣﻪ دادﻧﺪ‪ .‬زﻳﺎد ﻃﻮل ﻧﻜﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﮔﺮوه دﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ‬
‫ﺣﺘﻲ ﺑﻴﺶ از آن ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻋﺬاب ﻛﺸﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن در ﻧﮕﺎه اول دﺳﺖ‬

‫ﻧﺨﻮرده ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﻲ از ﻧﻤﺎي آن ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﺷﺪ ﺧﺴﺎرت ﻫﺎ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‪ ،‬زﻣﻴﻦ ﻫﺎ و‬
‫ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻛﺸﺎورزي ﺳﻮﺧﺘﻪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و از ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺎﻟﻜﺎن آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ ﺗﺮاﺷﻪ‬
‫ﻫﺎي ﻧﻴﻤﺴﻮز ﭼﻮﺑﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﺳﻨﮕﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻤﻠﻪ از ﺧﻮد ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي‬
‫ﻧﺸﺎن داده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎل ﻣﻲ ﺷﺪ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻳﻜﻲ از اژدﻫﺎﻳﺎن آﻧﺮا ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺸﻌﻠﻲ ﺳﻮزان ﻛﺮده ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻮي ﺗﻌﻔﻦ و ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ ﺣﻮاس ﺣﺴﺎس روﻧﻴﻦ را ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان ﻣﻲ آزرد‪ ،‬ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﺑﺠﺰ ﭼﻮب‪ ،‬در‬
‫ﺣﻤﻠﺔ دو ﺳﻮﺳﻤﺎر ﻏﻮﻟﭙﻴﻜﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺗﻌﺪاد از ﺳﻜﻨﺔ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ در اﻳﻦ ﺣﻤﻠﺔ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺟﺎن ﺧﻮد را‬
‫از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ؟ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺎ اﻣﻴﺪي اورك ﻫﺎ را درك ﻛﻨﺪ‪ ،‬اورﻛﻬﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻧﺲ‬
‫ﭘﻴﺮوزي ﻧﻬﺎﺋﻲ آﻧﻬﺎ در ﺟﻨﮓ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﺻﻔﺮ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻤﻠﺔ وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ اي‪ ...‬ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﻮاﺣﻲ ﻧﺰدﻳﻚ درﻳﺎ ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر او ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ‬
‫آﺳﻴﺐ را دﻳﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﻛﺎﻣﻼ ﭘﺎ ﺑﺮﺟﺎ و ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻲ آﻣﺪ و در واﻗﻊ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻛﺎرﮔﺮان ﻋﺒﻮﺳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫ﻣﻲ دﻳﺪﻧﺪ‪ -‬و ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ‪ -‬ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻲ از ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻚ ﻛﺸﺘﻲ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫» ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﻢ!اﮔﺮ ﺑﻪ آن آﺛﺎر ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ اﺷﺎره ﻛﺮده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﺑﺮاي او روﺷﻦ ﻛﺮد‪...»:‬دﻛﻞ ﻛﺸﺘﻲ ﺟﺎدوﮔﺮ! ﺗﻤﺎم ﻛﺸﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﺮﻧﺸﻴﻨﺎن ﺷﺠﺎﻋﺶ ﺑﻲ ﺷﻚ ﺑﻪ‬
‫ﻳﻜﺒﺎره ﺑﻪ اﻋﻤﺎق آب ﻓﺮو رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬

‫روﻧﻴﻦ ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻛﺸﻴﺪ! ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺑﻨﺪر و ﺗﻜﻪ ﭼﻮﺑﻬﺎ و ﺑﻘﺎﻳﺎي ﺷﻨﺎوردر آب ﻣﻲ ﺷﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ‬
‫ﻳﻚ دوﺟﻴﻦ ﻛﺸﺘﻲ ﻏﺮق ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎل روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﺧﻮد ﺑﻨﺪر ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ آﺳﻴﺐ را دﻳﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اورﻛﻬﺎ از اﺑﺘﺪا ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﺸﺘﻲ ﻫﺎ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع دﻟﻴﻞ ﺧﺴﺎرت ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ‬
‫ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﺷﻬﺮ را ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺧﺴﺎرت ﻫﺎ ﺑﻌﺪ از رﺳﻴﺪن ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ و درﮔﻴﺮي‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﺎ دو اژدﻫﺎ وارد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻳﻚ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره در وﺳﻂ ﻳﻚ درﮔﻴﺮي‬
‫ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺧﺴﺎرت ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ اﮔﺮ دورف ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﻓﺠﺎﻳﻊ وﺧﻴﻢ ﺗﺮي‬
‫ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ آﻣﺪ‪ ،‬اورك ﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ‪-‬ﭘﺲ از ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮدن ﻛﺸﺘﻲ ﻫﺎ‪ -‬اژدﻫﺎﻳﺎن ﺧﻮد را درﺳﻄﺢ ﺑﻨﺪر ﺑﻪ‬
‫ﭘﺮواز درآورﻧﺪ و ﻫﺮﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪه اي را ﻛﻪ ﺳﺮ راﻫﺸﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺸﻜﻼت روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻦ ﺣﻞ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ‪ ،‬و ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﻛﺸﺘﻲ ﺑﺮاي ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان‬
‫در اﺧﺘﻴﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺮد ﺳﻨﭽﻮراس ﺑﺪون ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪.‬ﺗﻮ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرده اي‪،‬ﺟﺎدوﮔﺮ!«‬
‫» ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻨﻮز ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﻗﺎﻳﻘﻲ از اﻳﻦ اﻃﺮاف ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﻢ و‪«...‬‬
‫» و ﻛﺪام ﻣﻠﻮان ﻗﺎﻳﻖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺎزﻣﻮدان ﻫﺪاﻳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد؟ اﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎره ﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ در اﻳﻦ‬
‫ﻣﺎﺟﺮا رﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪه اﻧﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﻼﺋﻲ ﻛﻪ اورﻛﻬﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ آورده اﻧﺪ آﻳﺎ ﻫﻨﻮزﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﺴﻲ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫ﺷﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮزﻣﻴﻦ اورﻛﻬﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ؟«‬
‫»ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن ﺗﻼش ﻛﻨﻢ‪ ،‬از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮا ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻛﺮدﻳﺪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم ﺳﺮورم‪ «...‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اﻟﻒ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و اداﻣﻪ داد‪ »:‬و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺷﻤﺎ ﺳﻮارك‪ ...‬ورﻳﺴﺎ! ﻛﺎرﺗﺎن را ﺑﻪ ﻧﺤﻮ اﺣﺴﻦ اﻧﺠﺎم دادﻳﺪ و‬
‫ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮدﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر ﺷﻤﺎ را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪«.‬‬

‫ورﻳﺴﺎ ﻧﮕﺎه ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﻓﻌﻼَ ﻗﺼﺪ ﻧﺪارم ﺷﻤﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫» اﻣﺎ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺷﻤﺎ ﺧﺎﺗﻤﻪ‪«...‬‬
‫»‪ ...‬ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺷﻤﺎ را در اﻳﻦ ﻣﻜﺎن در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﺎﺋﻲ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﻧﺪارﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارم‪.‬اﮔﺮ‬
‫واﻗﻌﺎَ ﻗﺼﺪ دارﻳﺪ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻫﺮ ﻛﻤﻜﻲ ﻛﻪ از ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻢ ‪...‬روﻧﻴﻦ !«‬
‫داﻧﻜﻦ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺑﺤﺚ ﭘﺮﻳﺪ وﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﻦ و ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﻢ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ اﻳﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ‬
‫دﻟﻴﻠﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺎﻳﺪ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺮف و وﻇﻴﻔﻪ ﻣﺎ اﻳﺠﺎب ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ وﺳﻴﻠﻪ اي‬
‫ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎل ﺷﻤﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ از ﺗﺼﻤﻴﻢ ورﻳﺴﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻀﻮر ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪ را‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم ﺳﺮورم! اﻣﺎ ﻣﺮدم دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ در ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻳﺎري‬
‫دارﻧﺪ‪.‬آﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ دﺳﺘﻮراﺗﻲ ﺑﺮاي ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎي ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺑﺪﻫﻴﺪ؟ «‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﻛﺸﻴﺪن روﻧﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺷﻮاﻟﻴﺔ ﻣﺴﻦ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺑﻪ رﻓﺘﻦ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از‬
‫ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد داﻧﻜﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺳﺨﻦ ﺑﺠﺎﺋﻲ ﮔﻔﺘﻲ‪ ،‬ﺟﺎدوﮔﺮ! اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻓﻜﺮﻣﻲ ﻛﻨﻢ‬
‫ﻫﻢ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ و ﻫﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﺮدو ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ از ﺣﻀﻮرﻣﺎ ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻣﺮدان ﻣﻦ ﺑﻪ اوﺿﺎع ﻣﺮدم‬
‫ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪة ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎَ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ در ﻳﺎﻓﺘﻦ وﺳﻴﻠﻪ اي ﺑﺮاي ﺳﻔﺮ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ‪،‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ راه ﺣﻞ درﺳﺘﻲ ﻣﻲ آﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻐﻠﻮب ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﻘﻂ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺮي ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن دﻫﺪ ‪.‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﭘﺎﺳﺨﻲ‬
‫ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ داد‪»:‬ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﻲ ﺷﻚ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ ارزش ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪،‬داﻧﻜﻦ!ﻣﺘﺸﻜﺮم‪«.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ داﻧﻜﻦ ﻓﺮاﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﻧﻔﺮاﺗﺶ داد و آﻧﻬﺎ را راﻫﻲ ﻛﺮد‪ ،‬او‪ ،‬روﻧﻴﻦ و ورﻳﺴﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻪ راه ﺣﻠﻲ‬
‫در ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﺑﺤﺚ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام ﻣﺴﻴﺮي را در ﺟﻬﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ در‬
‫ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و ﻗﺒﻞ از ﺗﺎرﻳﻚ ﺷﺪن ﻫﻮا ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ و ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺸﺖ ﺧﻮد را ارﺋﻪ دﻫﻨﺪ‪ .‬ﻟﺮد داﻧﻜﻦ‬
‫آﺷﻜﺎرا در ﻣﻮرد اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺷﻚ داﺷﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﻇﺎﻳﻔﻲ ﻛﻪ در ﻗﺒﺎل‬
‫اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران داﺷﺖ‪-‬و ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ اﻧﺪﻛﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻴﻔﺘﮕﻲ اش ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ‪ -‬ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را در اﻳﻦ‬
‫اﻣﺮ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺷﻤﺎل ﺑﻨﺪر را ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺷﻨﺎوري ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻳﻚ ﻛﻠﻚ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ روﺷﻨﺎﻳﻲ‬
‫روز در ﺣﺎل رﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﺑﻮد و او ﻫﻨﻮز ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﮔﺰارش دادن ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬اوﺿﺎع ﺗﺎ ﺑﺠﺎﻳﻲ ﭘﻴﺶ رﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻲ دﺳﺖ داد ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﭼﻴﺰي او را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؟ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻ وﺳﻴﻠﻪ اي ﺑﺮاي‬
‫ﺳﻔﺮ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪،‬ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺷﻮاﻟﻴﺔ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ راه ﺣﻞ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ را ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫روش ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎل ﺟﺎدوﺋﻲ ﺑﺮاي ﺟﺎدوﮔﺮان وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺪﻳﻮي ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺷﺪه‬
‫و اﻓﺴﺎﻧﻪ اي ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن آﻧﻬﺎ را ﺑﻜﺎر ﺑﺒﻨﺪد‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ روﻧﻴﻦ در اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ورد ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎز ﻫﻢ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد رﻳﺴﻚ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺗﻮﺳﻂ وارﻻك ﻫﺎي دﺷﻤﻦ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻲ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﺨﺎﻃﺮ وﺟﻮد دروازة ﺳﻴﺎه ﻣﺴﻴﺮش در ﻫﻨﮕﺎم ﺟﺎدو ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬و او اﺻﻼَ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﺮوي ﻣﻮاد ﻣﺬاب ﻳﻚ آﺗﺸﻔﺸﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﺎ ﻛﺪام وﺳﻴﻠﻪ اي اوﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﻔﺮش اداﻣﻪ دﻫﺪ؟‬
‫وﻗﺘﻲ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺳﺆال ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ ،‬ﻳﻜﺒﺎره ﺧﻮدش را در ﻣﻴﺎن ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ‬
‫ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬زﻧﺎن وﻛﻮدﻛﺎن ﻫﺮ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻮد از ﻣﻴﺎن ﺧﺮاﺑﻪ ﻫﺎي ﺑﻨﺪر در ﻧﻘﻄﻪ اي ﺟﻤﻊ ﻛﺮده‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﺪ دﻓﺎﻋﻲ اﺑﺘﺪاﺋﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻤﻼت اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﺑﻌﺪي اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬واﺣﺪ وﻳﮋه اي از ﻣﺤﺎﻓﻈﺎن‬
‫ﺷﻬﺮ ﺗﻤﺎم ﺧﻄﻮط ﺳﺎﺣﻞ را ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه اي از درﻳﺎﻧﻮرداﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺸﺘﻲ ﻫﺎﻳﺸﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ را‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﺮدم ﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﻴﺒﺖ ﺳﻴﺎه ﭘﻮش و ﻣﺤﺰون ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺸﺎن‬
‫ﻣﻲ آﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻲ از واﻟﺪﻳﻦ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن را در ﭘﻨﺎه ﺧﻮد ﻗﺮار دادﻧﺪ ﺗﺎ او ﻋﺒﻮر ﻛﻨﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ از ﭼﻬﺮة آﻧﻬﺎ ﺧﺸﻢ و‬
‫اﻧﺰﺟﺎر را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ او را در ﻣﺼﻴﺒﺖ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه ﻣﻘﺼﺮ ﻣﻲ داﻧﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺗﺤﺖ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﺨﺖ و‬
‫دﺷﻮار ﻫﻢ اﻳﻦ ﻣﺮدم ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ از ﭘﻴﺶ داوري و ﺗﺮس ﺧﻮد از ﺟﺎدوﮔﺮان دﺳﺖ ﺑﺮدارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﺟﻔﺖ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار از ﻓﺮاز ﺳﺮ او ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ در ﺣﺎل ﮔﺸﺘﺰﻧﻲ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از وﻗﻮع ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ‬
‫ﺣﻤﻠﺔ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺷﻚ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ زودي اژدﻫﺎﻳﻲ دوﺑﺎره ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﺣﻤﻠﻪ‬
‫ﺑﺮاي اورﻛﻬﺎ ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و اﻓﺮادش ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮدم ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺧﻮي دورﻓﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﻮد ﻛﻪ رواﺑﻂ ﭼﻨﺪان ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﻟﻮردران ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و‬
‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دادﻧﺪ ﺑﺎﻻ و دور از دﺳﺘﺮس ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ دﻟﻴﻞ ﺧﻮب ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﺪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دادﻧﺪ‬
‫آﺳﻤﺎن ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ را ﺗﺮك‪....‬‬
‫» ﻳﻚ دﻟﻴﻞ ﺧﻮب؟!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻟﺒﺘﻪ!‪ «...‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ دو ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺰرگ و ﺳﻮاراﻧﺸﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮب ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ ﺧﻴﺮه‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از دورﻓﻬﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد او اﻏﻮا ﺷﻮد؟ﭼﻪ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ دﻳﻮاﻧﻪ‬
‫ﺑﻮد؟‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ از دﺳﺖ دادن وﻗﺎرش روﻧﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺷﻴﺮداﻟﻬﺎي در ﺣﺎل دور ﺷﺪن ﻛﺮد‪.‬‬

‫ورﻳﺴﺎ ﺟﻨﻮب ﺑﻨﺪر را ﺑﺎ اﻧﺰﺟﺎر ﺗﺮك ﻛﺮد‪،‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ در ﻛﺎرش ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ در ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻌﻼوة ﻣﺤﻴﻂ ﺑﻮي ﺗﻌﻔﻦ ﺷﺪﻳﺪي داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻮي ﻓﺴﺎد و‬
‫ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﻮي ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺎي ﮔﻨﺪﻳﺪه را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮد اﻣﺎ ﺑﻮي ﺗﻌﻔﻨﻲ ﻛﻪ در ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺑﻮد واﻗﻌﺎَ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺷﺎﻣﺔ ﺿﻌﻴﻔﻲ دارﻧﺪ و ﺑﻮﻫﺎي ﻛﻤﻲ را اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ وﻟﻲ اﻳﻦ ﻣﺮدم –ﮔﻮﺋﻲ‪ -‬ﻣﻄﻠﻘﺎَ ﻫﻴﭻ‬
‫ﺑﻮﺋﻲ را اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮار اﻟﻒ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ از اﻳﻨﺠﺎ ﻓﺮار ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﺶ در آن ﺳﺎﻛﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮود ﺗﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻛﺎرﻫﺎي ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺗﺮي ﺑﭙﺮدازد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ورﻳﺴﺎ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﺮﻛﺎري ﻛﻪ از او ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ را‬
‫ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ وﺟﺪان آﺳﻮده از اوﺟﺪا ﺷﻮد‪.‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ ﻫﻴﭻ راه ﺣﻞ ﻣﺸﺨﺼﻲ ﺑﺮاي اداﻣﺔ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ ﻧﺪاﺷﺖ ﻳﻚ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ورﻳﺴﺎ ﻗﻄﻌﻲ ﺑﻮد ‪ ،‬اﻳﻦ‬
‫ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺮاي ﺑﺎزرﺳﻲ از ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﺒﻮد‪.‬ﺟﺎدوﮔﺮي در ﺣﺪ روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺳﺎده اي اﻋﺰام ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﺣﺘﻤﺎَ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي در ذﻫﻦ دارد‪.‬‬
‫اﮔﺮ ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ دﻟﻴﻞ اﺻﻠﻲ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﭼﻴﺴﺖ‪...‬‬
‫***‬
‫ﺧﻴﻠﻲ زود زﻣﺎن ﺻﺮف ﺷﺎم رﺳﻴﺪ‪.‬ﺑﺪون ﻧﺸﺎﻧﻪ اي از راه ﺣﻠﻲ ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﺮارﮔﺎه ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد‬
‫ﺑﻮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﺳﺘﺸﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬او ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ را از ﻣﻴﺎن ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻫﺎ و ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻛﺮد‪.‬ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺟﺎده ﻫﺎﻳﻲ را ﺑﺮاي ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻧﺶ اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص ﺟﺎده ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻫﻴﻠﺰﺑﺮاد و ﺳﺎﺗﺮن ﺷﻮر‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ زﻣﺎن ﻻزم ﺑﻮد‪،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ‬
‫راه ﺣﻞ ﺗﻨﻬﺎ راه ﺣﻞ ﺑﺮاي ﻣﺴﺌﻠﺔ اداﻣﺔ ﺳﻔﺮ روﻧﻴﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫»ﺧﻮب‪ ...‬اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮيِ زﻳﺒﺎيِ ﻣﻦ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﺘﺼﻮر اﻳﻨﻜﻪ ﻳﻜﻲ از اﻫﺎﻟﻲ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ او را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار داده اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺮ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﻲ ﺑﺨﺎﻃﺮ آورد آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر ﭼﻪ ﻛﺴﻲ از ﭼﻨﻴﻦ ﻟﻐﺎﺗﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺧﻮد‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺟﻼل و ﺟﺒﺮوت ﻧﺼﻔﻪ ﻧﻴﻤﻪ اش در ﻛﻨﺎر او‬
‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬ﭼﺸﻤﻬﺎي دورف وﺣﺸﻲ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ و دﻫﺎﻧﺶ ﺗﺎ ﺑﻨﺎﮔﻮش ﺑﺎز ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻨﺪه اي آﺷﻨﺎ ﺑﺮاي‬
‫ورﻳﺴﺎ !ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻴﺴﻪ اي ﺑﺮوي ﻳﻚ ﺷﺎﻧﻪ اش و ﭼﻜﺶ ﻋﻈﻴﻤﺶ را ﺑﺮ دوش دﻳﮕﺮ ﮔﺬارده ﺑﻮد‪.‬وزن ﻫﺮ‬
‫دوي آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺮا ﺗﺮ از ﻃﺎﻗﺖ ﻫﺮ اﻧﺴﺎن و ﻳﺎ اﻟﻔﻲ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﺗﻤﺎم ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﺶ آﻧﺮا‬
‫ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫»ارﺑﺎب ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد! درود ﺑﺮ ﺷﻤﺎ!«‬
‫»ﻟﻄﻔﺎَ! دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﺮا ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ارﺑﺎب ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰم ﻧﺒﻮده ام‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ ﻫﻢ در ﻧﺰد دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﻓﻘﻂ ورﻳﺴﺎ ﻫﺴﺘﻢ!« اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ دورف اﻃﻤﻴﻨﺎن زﻳﺎدي ﺑﻪ ﺧﻮد داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻴﺰي در او ﺑﻮد ﻛﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺶ را ﺳﺨﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ در ﺣﺪي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ دورف اﻣﻴﺪ‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﻼﺷﻲ ﺑﺮاي ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮدن اﻳﻨﻜﻪ ورﻳﺴﺎ ﺗﻮﺟﻪ اش را ﺟﻠﺐ ﻛﺮده ﻧﻤﻲ ﻛﺮد و اول‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ورﻳﺴﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ از ﺻﻮرت ورﻳﺴﺎ ﻫﻢ ﺧﻴﺮه ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﺪ‪.‬ﭘﺲ ﺣﺮﻓﺶ را اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اداﻣﻪ داد‪ »:‬و ﺗﺎ وﻗﺘﻲ دوﺳﺖ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺧﻮد را در ﺣﺼﺎري ﺗﺎرك ﻛﻪ ﺑﻪ دور ﺧﻮدش ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد ﺣﻔﻆ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ رﻓﺘﺎر ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻇﺎﻫﺮي‬
‫ﺑﻴﮕﻨﺎه و ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ داﺷﺖ!‬

‫»ﺳﻔﺮﺗﺎن ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﺑﻪ درﻳﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﭼﻄﻮر ﺑﻮده اﺳﺖ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ؟ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺣﺪس‬
‫ﺑﺰﻧﻢ ﺧﻮب ﻧﺒﻮده اﺳﺖ‪.‬ﻧﻪ؟«‬
‫»ﻧﻪ اﺻﻼ ﺧﻮب ﻧﺒﻮده اﺳﺖ‪.‬ﺣﺎل ﻫﻢ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻫﺮ ﺷﻨﺎوري ﻛﻪ از ﺣﺎدﺛﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮاي ﻋﺰﻳﻤﺖ از اﻳﻦ‬
‫ﺑﻨﺪر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ اﻻن ﺑﻨﺪري ﺑﺪون‪«...‬‬
‫»ﺣﻴﻒ‪ ...‬ﺧﻴﻠﻲ ﺣﻴﻒ ﺷﺪ! ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻣﺸﻜﻼت اﻳﻦ ﺳﻔﺮ را ﺑﺎ ﺟﺎم ﻫﺎي ﺷﺮاب ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﻢ‪.‬ﻧﻈﺮﺗﺎن‬
‫ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﻤﺮﻧﮕﻲ را ﻛﻪ از اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد وﺳﻮﺳﻪ اﻧﮕﻴﺰ ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﻲ ﺑﺮ ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ زﻣﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ‪.‬ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ دارم ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ وﺷﻤﺎ ﻫﻢ – ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﻛﻴﺴﻪ اي ﻛﻪ‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ داﺷﺖ را اﺷﺎره ﻛﺮد‪ -‬ﺣﺘﻤﺎَ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم دادن دارﻳﺪ‪«.‬‬
‫» ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ اﺳﺖ؟« او ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﻛﻴﺴﺔ ﺑﺰرگ را ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و اداﻣﻪ داد‪»:‬اﻳﻦ ﻫﺎ‬
‫ﻳﻜﺴﺮي آذوﻗﻪ و ﺗﺠﻬﻴﺰات ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ از ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺧﺎرج ﺷﻮﻳﻢ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ ﺳﭙﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻻك اﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ آﺳﻮدﮔﻲ ﺧﻴﺎل دﻧﺒﺎل ﻛﺎر‬
‫ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮوﻳﻢ‪«...‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺳﻌﻲ در ﺣﻔﻆ ادب داﺷﺖ اﻟﻔﺎظ ﺑﻲ ﭘﺮده وﺳﺨﻨﺎن درﺷﺖ ﺑﺮ ﻟﺒﻬﺎﻳﺶ ﺷﻜﻞ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاي ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﻴﺮداﻟﻲ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ آﻧﻬﺎ‪ -‬ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻤﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ‪ -‬ﻫﺮدوي آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺳﺮﻳﻊ وا داﺷﺖ‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻴﺴﻪ روي زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد رﻫﺎ ﻛﺮد و‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﺪﻧﻲ اش ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﻲ اﻋﺠﺎب آور ﺑﺮ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﺷﺪ و ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ واﻛﻨﺶ او را دﻧﺒﺎل ﻛﻨﺪ در ﭘﻴﭻ اﻧﺘﻬﺎي ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ورﻳﺴﺎ ﺳﻼح ﻣﺨﺼﻮﺻﺶ را از ﻏﻼف ﺧﺎرج ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن ﻛﺮد‪.‬ﺻﺪاﻫﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ و‬
‫ﮔﻮﺷﺨﺮاش ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ و اﺣﺴﺎس ﺷﻮﻣﻲ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﺻﺪاﻫﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﭼﻨﺪ ﻛﻮﭼﻪ ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺑﺎز ﻛﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺧﺮاﺑﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد‬
‫رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎﻳﻲ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ رﺳﻴﺪن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ و ﺟﺎدوﮔﺮ ﻫﻢ در ﻣﺤﺎﺻﺮة آﻧﻬﺎ‬
‫اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ در ﺣﺎل ﻣﺸﺎﺟﺮه اﺳﺖ‪.‬او را دﻳﻮاﻧﻪ ﺧﻄﺎب ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ‪،‬ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ ورﻳﺴﺎ‬
‫ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ در ﻣﺤﺎﺻﺮة اﻳﻦ دورف ﻫﺎي وﺣﺸﻲ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫درواﻗﻊ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻫﻢ ﻳﻜﻲ از دورﻓﻬﺎ ﺑﺎ ﻃﻨﺎﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دور روﻧﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد او را ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ ﻓﻮت از‬
‫زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﮔﻮرت را از ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﮔﻢ ﻛﻦ اﺣﻤﻖ! اﮔﺮ ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺖ درﺳﺖ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ آﻧﻬﺎرا‬
‫ﺑﺒﺮم‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﺮﻳﺎد زد‪ » :‬ﻣﻮﻻك!ﺟﺎدوﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻄﺎﺋﻲ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺗﻮ را ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻛﺮده اﺳﺖ؟«‬
‫دورف ﻫﻤﭽﻨﺎن روﻧﻴﻦ را در ﻣﻴﺎن زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬او ﺑﻪ ﺟﺰ زﺧﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﺮوي ﺑﻴﻨﻲ ﺧﻮد داﺷﺖ‬
‫و ﭼﻬﺮة ﺟﺪي ﺗﺮي ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﻫﺒﺮ ﺧﻮد داﺷﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮادر دوﻗﻠﻮي ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺗﺼﻮر ﺷﻮد‪.‬‬
‫»اﻳﻦ ﻣﺮد در اﺑﺘﺪا ﺗﺎﭘﻦ و ﺑﺎﻗﻲ اﻓﺮاد را ﺗﺎ ﻛﻤﭗ اﺻﻠﻲ ﻣﺎ دﻧﺒﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ او را دور ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‬
‫اﻓﺮاد را ﺗﺎ اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﻛﻪ ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ اﺳﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﻪ ﺑﺎر ﺑﻪ او ﺗﺬﻛﺮ داده ام‬
‫ﻛﻪ از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮود‪،‬ﮔﻮﻳﺎ ﻋﻘﻞ درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻧﺪارد و ﻣﻦ ﻫﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﺎري ﻛﻨﻢ ﻛﻪ او از ﻧﻘﻄﻪ اي‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ!«‬

‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬آه ﺟﺎدوﮔﺮان‪ !...‬اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!ﻣﻲ داﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺑﺎ ﺗﺮﺣﻢ ﺑﺮﺧﻮرد‬
‫ﻛﺮده اﻳﻢ‪«...‬‬
‫»ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﻪ دوﺳﺘﺎن ﺧﻮدت ﺑﮕﻮ ﺗﺎ او را ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﮔﺮﻧﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲ ﺷﻮم ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺰه ﺑﺮﺗﺮي‬
‫ﺷﻤﺸﻴﺮ اﻟﻒ را ﺑﺮ ﭘﺘﻚ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻧﺸﺎن دﻫﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻃﻮري ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻮﺋﻲ ﺑﺮاي ﺑﺎر اول اﺳﺖ ﻛﻪ او را ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ‪.‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﭘﻠﻚ زد‬
‫و ﻧﮕﺎه ﻣﺘﻌﺠﺒﺶ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﻫﻨﻪ و ﺑﺮاق اﻟﻒ و ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺎداﻣﻲ و ﻣﺼﻤﻢ او ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪.‬‬
‫»ﺗﻮ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟ﻧﻪ؟ ﺗﻮ ﺑﺮاي دﻓﺎع از اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ از زﻣﺎن ﻫﺎي ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺘﺤﺪﻳﻦ ﺧﻮﺑﻲ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺮدﻣﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﻨﮓ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ او از ﻣﻦ دﻓﺎع ﻛﻨﺪ‪ «.‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻌﻠﻖ ﻣﻴﺎن زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻴﺶ از‬
‫آﻧﻜﻪ از ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎَ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺧﻮد ﺗﺮﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪،‬ﺑﻪ ﺳﺘﻮه آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﭼﻴﺰي ﻛﻪ روﻧﻴﻦ از آن ﺑﺎﻻ ﻗﺼﺪ ﮔﻔﺘﻦ آن را داﺷﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ اوﺿﺎع ﺑﻐﺮﻧﺞ ﺗﺮ ﺷﻮد‪.‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ رﻓﺖ و ﻃﻨﺎﺑﻬﺎﻳﺶ را ﺑﺮﻳﺪ و او را آزاد ﻛﺮد ﺳﭙﺲ در ﺑﻴﻦ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ﻣﻮﻻك‬
‫ﻗﺮارﮔﺮﻓﺖ ﻃﻮري ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﻫﺮ دو ﻣﺨﺎﻃﺒﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ »:‬اﻳﻦ واﻗﻌﺎَ ﺷﺮم آور و ﻣﺎﻳﺔ ﺗﺄﺳﻒ اﺳﺖ‪،‬ﻫﻮراد‬
‫ﻫﻨﻮز ﻛﺎﻣﻼَ ﻧﺎﺑﻮد ﻧﺸﺪه اﺳﺖ و ﻣﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻳﻢ! ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد!ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ او را رﻫﺎ ﻛﻨﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻧﮕﺎه ﺷﻮد ﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺐ‪«.‬‬
‫رﻫﺒﺮ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ اﺳﺖ‪«...‬اﻣﺎ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل اﺷﺎره اي ﺑﻪ ﻣﻮﻻك ﻛﺮد ﺗﺎ‬
‫روﻧﻴﻦ را رﻫﺎ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻗﻲ دورف ﻫﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﻲ ﻣﻴﻠﻲ از روﻧﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و روﻧﻴﻦ ﺟﺎي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﻃﻨﺎﺑﻬﺎ را روي ﺑﺎزواﻧﺶ‬
‫ﻣﺎﻟﺸﻲ داد ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮش اﻧﺪاﺧﺖ و ﺻﻮرش ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺗﺪاﻓﻌﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ورﻳﺴﺎ دﻋﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﻜﻮﺗﺶ را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ از روﻧﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ ‪ »:‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ؟«‬
‫» ﻣﻦ ﻓﻘﻂ از آﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﺧﻮاﻫﺶ ﺳﺎده ﻛﺮدم وآﻧﻬﺎ ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‪«...‬‬
‫ﻣﻮﻻك ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬او از ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ او را ﺑﺎ ﺷﻴﺮدال ﻫﺎﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ‪«.‬‬
‫ﺷﻴﺮدال ﺳﻮاري‪...‬؟ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻪ ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻞ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد در دل ﺷﺠﺎﻋﺖ روﻧﻴﻦ را‬
‫ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻛﺮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﺷﻲ ازﺷﺠﺎﻋﺖ او ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮاري ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮران وﺣﺸﻲ ﺑﺪون‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺳﻮاري ﺑﺎ آﻧﻬﺎ را ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻳﺎ در ﻛﻨﺘﺮل دورف ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬واﻗﻌﺎَ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ را وا داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﺑﻪ ﻣﻮﻻك و ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ او را‬
‫دﻳﻮاﻧﻪ ﻓﺮض ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﻛﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻲ و ﺷﺠﺎﻋﺖ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان را دارﻧﺪ ‪...‬اﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮاَ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدم‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ آزردﮔﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﮔﺮ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻨﺎﻳﻪ ﻫﺎﻳﺖ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﺎ را زﻳﺮ ﺳﻮال ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺮد‪ ،‬اﺟﺎزه‬
‫ﻣﻲ دادم ﻣﻮﻻك ﺑﻼﺋﻲ را ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻮ ﻣﻲ آورد‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺷﺠﺎﻋﺘﺮ و ﻗﻮﻳﺘﺮ از دورف ﻫﺎي‬
‫ﻗﻠﻪ ﻫﺎي اﻳﺮﻳﺲ ﻧﻴﺴﺖ!دﻟﻴﻞ ﻣﺎ ﺗﺮس از اژدﻫﺎ ﻳﺎ اورﻛﻬﺎي ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﺑﻴﺶ از‬
‫آن اﻧﺪازه اي ﻛﻪ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺷﺪه اﻳﻢ رﻧﺞ ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن ﺗﻮ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ !«‬

‫ورﻳﺴﺎ ﺗﻮﻗﻊ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪن دورف ﻫﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ واﻛﻨﺸﺶ در آزاد ﻛﺮدن روﻧﻴﻦ را داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﮔﻮﺋﻲ‬
‫آﻣﺎدﮔﻲ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را از ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻮن روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﻟﺒﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻓﺸﺮده اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻓﻜﺎر و ﺗﺠﺎرب ﮔﺬﺷﺘﺔ ﺧﻮدش ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ در زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺑﺎرﻫﺎ در ﭼﻨﻴﻦ‬
‫وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺗﻜﺮار ﻛﺮد‪»:‬ﻣﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ از ﺟﺎﻧﺐ ﻟﻮردران دارم‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ دارد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻇﺎﻫﺮاَ اﻳﻨﻄﻮر ﻧﻴﺴﺖ‪ «.‬او روﻳﺶ را از دورف ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺮاه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد؛ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﻜﺮي ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ زاﺋﻴﺪه ﺷﻚ‬
‫او در ﻣﻮرد ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ آﻧﺮا ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺎزرﺳﻲ از ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ!« روﻧﻴﻦ اﻳﺴﺘﺎد‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻟﺤﻦ او را‬
‫ﺻﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل روي ﺳﺨﻦ اﻟﻒ ﺑﺎ او ﻧﺒﻮد‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد رو ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‪،‬اﮔﺮ‬
‫ﻫﻴﭻ اﻣﻴﺪي ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﻦ و روﻧﻴﻦ ﺣﺘﻤﺎَ در‬
‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﻤﺎن ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻲ ﺧﻮرﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﭼﻬﺮة دورف در ﻫﻢ رﻓﺖ‪ »:‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻋﺎزم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻌﺮوف ﺧﻮدش را ﺑﻪ دورف اﻧﺪاﺧﺖ ‪-‬ﻋﺸﻮه‪ -‬و اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺮاﻗﺐ‬
‫ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ ﺑﻮد از اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﺪ ﻧﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫» او اﮔﺮ در ﻫﻤﻴﻦ اﺑﺘﺪا در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺒﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻳﻚ اورك ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ﭼﻪ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن‬
‫دﻫﺪ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ دو ﺗﺎ از آﻧﻬﺎ ﺑﺎ وردﻫﺎﻳﺶ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﻲ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺑﺎزوان‬
‫ﺷﻤﺸﻴﺮزﻧﻲ ﻗﺎﺑﻞ درﻛﻨﺎرش ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪«.‬‬

‫دورف ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ آﺧﺘﺔ ورﻳﺴﺎ اﻧﺪاﺧﺖ و دﻟﺨﻮري از ﭼﻬﺮه اش ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ ،...‬ﺑﺎزواﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺪون‬
‫ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻫﻢ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ «.‬او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ و ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺮداﻧﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪،‬دﺳﺘﻲ ﺑﻪ رﻳﺶِ درازش‬
‫ﻛﺸﻴﺪ و ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻳﻦ‪ -‬ﺟﺎدوﮔﺮ‪ -‬ﻣﻦ ﻛﺎر زﻳﺎدي ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬اﻣﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ‬
‫و اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻫﺮ ﻛﺎري ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﻢ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻢ داد‪.‬ﻣﻮﻻك!‪«...‬‬
‫»ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد!‪...‬ﺟﺪي ﻧﻤﻲ ﮔﻮﺋﻲ!«‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة دورﻓﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮداﻧﺶ رﻓﺖ و دﺳﺘﺶ را ﺑﺮ ﺷﺎﻧﺔ ﻣﻮﻻك ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺑﺮادر!اﻳﻦ در ﺟﻨﮓ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮد ﻣﺎﺳﺖ! ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎري ﻛﻪ ﻧﺼﻴﺒﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﻦ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ‪،‬ﻛﺸﺘﻦ ﻳﻚ ﻳﺎ دو اژدﻫﺎ را ﺑﻪ‬
‫اﻓﺘﺨﺎرات ﺗﺎرﻳﺨﻲ ِﺧﻮدﻣﺎن در ﻃﻮل اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻴﺎﻓﺰاﺋﻴﻢ‪،‬ﻫﺎن؟«‬
‫ﻣﻮﻻك ﻓﻘﻂ ﻛﻤﻲ آراﻣﺘﺮ ﺷﺪ‪،‬زﻳﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪ »:‬و ﺣﺘﻤﺎَ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻧﻮ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد ﺳﻮار ﻛﻨﻴﺪ؟«‬
‫» ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ اﻟﻒ ﻫﺎ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺘﺤﺪان ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ردة ﻣﻦ از ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻪ! ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻛﻪ‬
‫اﻳﻨﻄﻮر ﺑﺎﺷﺪ؛ درﺳﺖ اﺳﺖ ﺑﺮادر؟«‬
‫اﻳﻨﺒﺎر ﻣﻮﻻك ﻓﻘﻂ ﺳﺮي ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد وﻟﻲ ﺣﺎﻟﺘﺶ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ﻣﻮﻻك ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ!ﻳﻜﺒﺎر دﻳﮕﺮ دورف ﻫﺎي ﻗﻠﻞ اﻳﺮي ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت آﻣﺪه اﻧﺪ! ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر‬
‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻳﺎ دو ﺑﺸﻜﻪ آﺑﺠﻮ ﻧﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫دﻳﮕﺮ دورف ﻫﺎ ‪،‬ﺣﺘﻲ ﻣﻮﻻك از اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮار اﻟﻒ دﻳﺪ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻣﻜﺎن‬
‫دارد ﻋﻄﺎي ﻛﻤﻚ دورف ﻫﺎ را ﺑﻪ ﻟﻘﺎﻳﺶ ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﭼﻴﺰي ﺑﻪ زﺑﺎن ﻧﻴﺎورد‪.‬ورﻳﺴﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫وﺳﻴﻠﺔ ﻣﺴﺎﻓﺮت روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان و ﺣﺘﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ از آن ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل را ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﺪ و زﻣﺎن آن رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‬

‫ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻛﻤﻲ ﻗﺪرﺷﻨﺎﺳﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺔ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻛﺎر درﮔﻴﺮ ﺑﻮدﻧﺪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬درﺳﺖ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ﻣﺮداﻧﺶ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ از دﺳﺖ روﻧﻴﻦ ﺧﻼص ﺷﻮﻧﺪ وﻟﻲ‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻃﻮل ﺳﻔﺮ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از دورف ﻫﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﻧﻮﺷﻴﺪن ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺘﺨﺎر اﺳﺖ‪،‬ﻧﻪ روﻧﻴﻦ؟!«‬
‫»ﻛﺎﻣﻼ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ!« وﻗﺘﻲ روﻧﻴﻦ اﻳﻦ ﺣﺮف را ﻣﻲ زد ﻟﺤﻨﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺶ در ﻛﺜﺎﻓﺖ ﻓﺮو‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﻋﺎﻟﻴﺴﺖ!« ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ و از ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺎر درﻳﺎﺋﻲ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻗﺪردان ﻛﻤﻲ از زﺣﻤﺎت ﮔﺬﺷﺘﺔ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﻫﻨﻮز‬
‫ﻣﻲ ﺷﻮد در آن ﭼﻨﺪ ﺑﺸﻜﺔ ﺳﺎﻟﻢ آﺑﺠﻮ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ!«‬
‫‪-‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ اﺻﺮار داﺷﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدش اﻟﻒ را ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎي او ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺳﻌﻲ دارد از او ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻟﻒ ﺑﻪ آﺑﺠﻮ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ! وﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺗﻼﺷﻲ‬
‫ﺑﺮاي ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ او ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬او دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮداﻧﺶ ﺗﻜﺎن داد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎر ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺷﺎن‬
‫ﺑﺮوﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪ و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻗﺼﺪ دارد ﭘﺸﺖ ﺳﺮ دورف ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎر ﺑﺮود‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫ورﻳﺴﺎ را ﺑﻪ ﻛﻨﺎري ﻛﺸﻴﺪ و ﭼﻬﺮه اش ﺗﺎرﻳﻚ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ زﻳﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﭼﻪ ﻓﻜﺮي ﻛﺮدﻳﺪ؟ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﻣﻲ روم‪«.‬‬

‫»و ﺑﺪون ﺑﻮدن ﻣﻦ ﺗﻮ اﺻﻼَ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻧﺴﻲ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آﻧﺠﺎ را ﻧﺨﻮاﻫﻲ داﺷﺖ‪ ،‬دﻳﺪي ﻛﻪ دورف ﻫﺎ اﺑﺘﺪا‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮ ﭼﻪ واﻛﻨﺸﻲ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‪«.‬‬
‫» ﺗﻮ ﻧﻤﻲ داﻧﻲ داري ﺧﻮد را وارد ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪،‬ورﻳﺴﺎ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﭼﻬﺮه اش را ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮة روﻧﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»و آن " ﭼﻴﺰ "ﭼﻴﺴﺖ؟ﺑﺠﺰ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ ﺑﺮاي ﺑﺎزرﺳﻲ از ﻣﻨﻄﻘﺔ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل؛ ﺗﻮ ﻧﻘﺸﻪ اي داري ‪،‬ﻧﻪ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻣﺎده اﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﻮاب ﺳﺆال او را ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮي آﻧﻬﺎ را ﺻﺪا زد‪.‬ﻫﺮ دو‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺗﺎ داﻧﻜﻦ ﺳﻨﭽﻮراس را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﻲ آﻳﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻳﻜﻪ ﺧﻮرد!وﻗﺘﻲ داﺷﺖ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و اﻓﺮادش را ﺑﺮاي ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮدن روﻧﻴﻦ و ﺧﻮدش ﺑﻪ‬
‫آﻧﺴﻮي درﻳﺎ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد اﺻﻼَ ﺑﻪ داﻧﻜﻦ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺷﻮاﻟﻴﻪ از ﻧﻘﺸﺔ آﻧﻬﺎ ﻣﻄﻠﻊ‬
‫ﺷﻮد ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮاه ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ روﻧﻴﻦ ﭼﻨﺪان ﻧﮕﺮان اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻫﻨﻮزدﺳﺘﺎﻧﺶ را دور ورﻳﺴﺎ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﻣﺎ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ! ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪوﻧﻲ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺎﺣﻞ ﻛﺎزﻣﻮدان رﺳﻴﺪﻳﻢ ﻣﻦ! و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ! ﻣﺴﻴﺮرا اداﻣﻪ ﻣﻲ دﻫﻢ وﺗﻮﺑﺎ دوﺳﺖ ﺧﻮﺑﻤﺎن ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدي‬
‫و اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻲ اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻲ‪«...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﺸﻤﺎن روﻧﻴﻦ ﮔﻮﺋﻲ ﺷﻌﻠﻌﻪ ور ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﻌﻠﻪ اي ﺧﻴﺮه ﻛﻨﻨﺪه ﻛﻪ ﺣﺘﻲ اﻟﻒ ﺑﻲ ﺑﺎك را ﻧﻴﺰ وادار ﺑﻪ‬
‫ﺣﻴﺮت و ﺷﮕﻔﺘﻲ ﻛﺮد‪...‬‬

‫روﻧﻴﻦ ﻛﻼﻣﺶ را ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﻳﺎن داد‪ »:‬و اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻲ اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻲ ﺧﻮدم ﺷﺨﺼﺎ ﺗﻮ را ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪«...‬‬

‫ﻓﺼﻞ ‪8‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﻳﻦ روز ﻓﺮا ﻣﻲ رﺳﺪ‪.‬از روزي ﻛﻪ دوم ﻫﻤﺮ و ﻫﻮراد ﺷﻜﺴﺖ ﺗﺄﺳﻒ ﺑﺎر را‬
‫ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﻜﺮوز در ﺣﺎل ﺷﻤﺎرش روزﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺘﺤﺪاﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ‬
‫ﻫﺎي ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪة ﺗﺤﺖ ﺗﺼﺮف اورﻛﻬﺎ در ﻛﺎزﻣﻮدان ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﻣﺘﺤﺪان ﻟﻮردران ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ و‬
‫دﻧﺪان ﺑﺎ اورك ﻫﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻜﺮوز ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻧﻜﺮوز ﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﺠﻤﻊ ﻧﻴﺮوﻫﺎ را در ﻣﺮزﻫﺎي ﻛﺎزﻣﻮدان در ذﻫﻨﺶ ﻣﺠﺴﻢ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ اﻣﻴﺪوارﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي اورﻛﻬﺎ را ﺑﺎز ﻫﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻛﺮﻳﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬ﻛﻪ اﻳﻨﺒﺎر دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي دروغ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬دﺳﻴﺴﻪ اي در‬
‫ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن آزاد ﻳﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮد‪.‬ﻛﺮاﻳﻞ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ دﻗﻴﻘﺎَ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ در اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺷﺮﻛﺖ‬
‫دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ درﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺰارﺷﺎت رﺳﻴﺪه در ﻣﻮرد ﺗﺠﻤﻊ‬
‫ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻟﻮردران در ﺷﻤﺎل ﺷﺮﻗﻲ ﻣﺮزﻫﺎي ﻛﺎزﻣﻮدان‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻚ ﻫﻨﮓ از ﺳﻮاران و ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﻧﻴﺰه دار‬
‫ﺷﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد و ﺣﻀﻮر ﺟﺎدوﮔﺮان ﻧﻴﺰ ﻗﻄﻌﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﻗﻮﻳﺘﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ !‬

‫ﻧﻜﺮوز ﻃﻠﺴﻢ ‪ -‬اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ‪ -‬را ﺑﻪ ﻃﺮف آﺳﻤﺎن ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﻫﻢ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ‬
‫را ﺑﻪ ﻧﻜﺮوز ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ از ﻛﻨﺎم ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﺣﻤﻼت دﻓﺎع ﻛﻨﺪ‪ .‬ودر اﻳﻨﺠﺎ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از‬
‫روﺳﺎي ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺗﻮﻗﻊ ﻛﻤﻚ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زوﻟﻮﻫﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدش را ﺑﺮاي ﺗﺪارك ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎل را دﻧﺒﺎل‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﻜﺮوز ﺗﻌﺪادي دﺳﺘﻴﺎر دون ﭘﺎﻳﻪ در ﻛﻨﺎر ﻣﺮزﻫﺎي ﻏﺮﺑﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻲ آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻘﺎد‬
‫داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺛﺒﺎت ذﻫﻨﻲ ﻛﺮﻳﻞ! درﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدي ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﺣﻮل ﻣﺤﻮراورك ﭼﻼق وﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺗﺶ ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻟﻨﮓ ﻟﻨﮕﺎن از روي ﺳﻨﮕﻔﺮش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮاﺑﮕﺎه اژدﻫﺎﺳﻮاران ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﻛﻬﻨﻪ‬
‫ﺳﻮاران در ﻣﻴﺎن اژدﻫﺎ ﺳﻮاران ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺖ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد و در ﺻﻒ ﻣﻘﺪم ﺗﻤﺎم ﺟﻨﮓ ﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﻪ دور ﻣﻴﺰي در وﺳﻂ اﺗﺎق ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰي ﻛﻪ آﻧﻬﺎ دور آن در ﻣﻮرد ﺟﻨﮓ‬
‫ﺑﺤﺚ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪،‬ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪،‬ﻏﺬا ﻣﻲ ﺧﻮردﻧﺪ و ﻗﻤﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺮد ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ روﺣﻴﺔ ﺑﺸﺎﺷﻲ‬
‫ﺑﺮ ﮔﺮوه ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز در اﻳﻦ ﺟﻤﻊ زﻳﺎد ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام ﻧﺒﻮد وﻟﻲ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫»ﺗﺎرﮔﻮس!‪...‬ﺗﺎرﮔﻮس ﻛﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﻳﻌﻀﻲ از ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻣﺰاﺣﻤﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﺠﺎد ﻛﺮده اﺳﺖ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ دﻟﻴﻞ ﻣﻬﻤﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﭘﺎﭼﻮﺑﻲ دﻧﺪان ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺮ ﻫﻢ‬
‫ﻓﺸﺎر داد‪ ،‬در ﭘﺎي ﻗﻄﻊ ﺷﺪه اش ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺔ ﭼﻮﺑﻲ و ﺳﻨﮕﻴﻦ آن ﻣﺘﺼﻞ ﻣﻲ ﺷﺪ اﺣﺴﺎس درد و ﺧﺎرش‬
‫ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺻﺮف ﻧﻈﺮ از ﭘﺎي ﻗﻄﻊ ﺷﺪه اش ﻧﻜﺮوز ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻜﻲ از رﻫﺒﺮان ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻴﭻ‬
‫ﻛﺲ ﺣﺘﻲ اژدﻫﺎ ﺳﻮاران ﺣﻖ ﻧﺪاﺷﺖ او را ﺧﻮار ﺑﺸﻤﺎرد‪.‬‬
‫» ﺧﻮب‪ !...‬ﻳﻜﻲ از ﺷﻤﺎ ﺟﻮاب ﺳﺆال ﻣﺮا ﺧﻮاﻫﺪ داد و ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ را ﻃﻌﻤﺔ اژدﻫﺎ ﻛﻨﻢ؟«‬

‫»اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻜﺮوز‪ «...‬ﺷﺨﺼﻲ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻊ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ راﮔﻔﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺳﺮﭘﺎ ﺷﺪ ﻳﻚ ﺳﺮ و ﮔﺮدن از ﺳﺎﻳﺮ‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻬﺮه اش ﺣﺘﻲ در اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻧﮋادش ﺑﺴﻴﺎر زﺷﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺮه اش را ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻛﺮد‪ .‬ﻳﻜﻲ از دﻧﺪاﻧﻬﺎي ﻧﻴﺶ او ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺧﺮاﺷﻬﺎي ﻋﻤﻴﻘﻲ در ﻫﺮ دو ﻃﺮف ﭼﻬﺮة ﭼﺎق و ﺧﺮس‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ او وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﭘﻬﻦ او ﺑﻪ ﺑﺎزواﻧﻲ ﺧﺘﻢ ﻣﻴﺸﺪ ﻛﻪ ﻗﻄﺮ آن ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻗﻄﺮ ران ﺳﺎﻟﻢ ﻧﻜﺮوز‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫» اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪«...‬‬
‫ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﻓﻮﻗﺶ ﺑﺮاه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺳﺎﻳﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﺴﻴﺎر از ﺳﺮ راه او ﻛﻨﺎر ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﺑﻬﺖ و وﻗﺎر ﻳﻚ ﻗﻬﺮﻣﺎن اورك ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﻴﺪاﺷﺖ‪ .‬و ﻛﺎﻣﻼَ ﺣﻖ داﺷﺖ‪ .‬او و اژدﻫﺎي ﺗﺤﺖ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﻛﺪام از ﻫﻢ ﻗﻄﺎراﻧﺶ ﺑﺮاي دﺷﻤﻦ وﻳﺮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر آوره ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي‬
‫را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ وﻣﺴﻴﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﻬﺎﺟﻢ اﻧﺴﺎنِ ﺑﻴﺸﺘﺮي را ﺳﺪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺸﺎن و ﻣﺪاﻟﻬﺎي اﻓﺘﺨﺎري از رؤﺳﺎي ﺑﺰرﮔﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ دوم ﻫﻤﺮ و ﺑﻠﻚ ﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ رؤﺳﺎي ﺑﻲ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ زوﻟﻮﻫﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻴﻨﺔ زره ﭘﻮش او آوﻳﺰان ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﭼﻜﺎر داري ﭘﻴﺮﻣﺮد! ﺑﻬﺘﺮاﺳﺖ ﻛﺎر ﻣﻬﻤﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬اﮔﺮ ﻳﻚ ﻫﻔﺖ دﻳﮕﺮ آورده ﺑﻮدم ﺟﻴﺐ ﻫﻤﻪ را‬
‫ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮده ﺑﻮدم‪«.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻛﺎر ﻣﻦ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه و از ﺗﻮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ «.‬ﻧﻜﺮوز‬
‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺴﻲ او را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺗﺎرﮔﻮس‪ ».‬ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ روزﻫﺎ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ در ﻗﻤﺎر ﻣﻲ ﺟﻨﮕﻲ؟«‬
‫ﺳﺎﻳﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﻏﺮوﻟﻨﺪي ﻛﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ دﺳﻴﺴﻪ ﺟﻮﺋﻲ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻳﻚ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻣﺨﺼﻮص؟‬
‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﻲ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻛﺸﺘﻦ و ﺑﻪ آﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪن ﭼﻨﺪ دﻫﺎﺗﻲ ﺑﻲ اﻫﻤﻴﺖ اﻧﺴﺎن؟«‬

‫»ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎز و ﺟﺎدوﮔﺮ ﻳﺎ ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ‪ .‬آﻳﺎ ﺑﺮاي ﺗﻮ اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ از ﺑﺎزي ﻧﻴﺴﺖ؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺮد‪ ،‬ﺣﻴﻮاﻧﻲ و ﺳﺮخ ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﺎرﻳﻚ ﺷﺪ‪ » :‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪه ﭘﻴﺮﻣﺮد!«‬
‫***‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم وﺳﻴﻠﺔ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان را ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺑﺎﻳﺪ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﺑﻬﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺟﺎدوﮔﺮ زﻳﺎد ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ دورف ﻫﺎﻳﻲ ﺳﻔﺮ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻛﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه از او ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ او از آﻧﻬﺎ‪،‬ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻫﻤﺮاه ﺷﺪن ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ او – ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﮔﻲ‬
‫اش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﺟﺎزه ﺳﻔﺮ ﺑﺎ ﺷﻴﺮدال ﻫﺎ را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ ‪ -‬اوﺿﺎع را دﺷﻮارﺗﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد اﮔﺮ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﻲ و ﺑﺪون ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﺑﻲ ﻣﺼﺮف ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪون ﻣﺼﻴﺒﺖ دوﺑﺎره!‬
‫ﺑﺪون ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اراﺋﺔ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ‪-‬درﻣﻮرد ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ‪.‬‬
‫و ﭼﻴﺰي ﻛﻪ اوﺿﺎع را ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ‪ ،‬داﻧﻜﻦ ﺳﻨﭽﻮراس ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‬
‫ﺳﺮﺳﺨﺖ راﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ را ﻫﻢ ﺑﺎ او ﻫﻤﺮاه ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺗﻜﺮار ﻛﺮد‪ »:‬اﻳﻦ دﻳﻮاﻧﮕﻲ اﺳﺖ!ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﻧﺒﺎﻳﺪ در اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺣﺎﻻ و ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﻗﺼﺪ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﻪ آﻧﺴﻮي درﻳﺎ را داﺷﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي روﻧﻴﻦ ﮔﻮش‬
‫ﻧﻤﻲ داد‪،‬ﻛﺴﻲ ﺑﻪ او و ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬او ﺣﺘﻲ ﺷﻚ داﺷﺖ اﮔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ روي ﺣﺮﻓﻬﺎي‬
‫ﺧﻮدش ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻛﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﻲ رود‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻫﻢ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﻴﺮ ﻋﻘﻼﻧﻲ‬
‫او را ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﮔﺮوه ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪...‬‬

‫داﻧﻜﻦ و ﻣﺮداﻧﺶ دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ و او دﺳﺘﻮراﺗﺶ را ﺑﻪ روﻻﻧﺪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎ اﺑﻼغ ﻛﻨﺪ‪ .‬در‬
‫اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻣﺪال ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ آن را ﺑﻪ روﻻﻧﺪ ﺗﺤﻮﻳﻞ داد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻣﻌﻨﺎي اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ را ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ‪ -‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ‬
‫ﻫﺎي ﻣﻘﺪي ﺑﺮاي ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ ﻫﺰاران آداب و ﻣﺮاﺳﻢ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن دارﻧﺪ‪ -‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻨﺎر روﻧﻴﻦ‬
‫آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ او ﺗﻮﺿﻴﺢ داد ﻛﻪ ﻣﺪاﻟﻲ ﻛﻪ داﻧﻜﻦ ﺑﻪ روﻻﻧﺪ داد در واﻗﻊ ﻧﺸﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﮔﺮوه ﺑﻮد ﻛﻪ در‬
‫ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاي داﻧﻜﻦ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ روﻻﻧﺪ را ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ او در ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﮔﺮوه ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي‬
‫ﻣﻘﺪس ﻫﻴﭻ ﻣﺴﺄﻟﻪ اي را ﺑﻪ ﺷﺎﻧﺲ واﮔﺬار ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ از ورﻳﺴﺎ ﺳﺄاﻟﻲ ﺑﭙﺮﺳﺪ‪،‬اﻣﺎ او دوﺑﺎره دور ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ورﻳﺴﺎ را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﻛﺮده ﺑﻮد رﻓﺘﺎر او دوﺑﺎره رﺳﻤﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬روﻧﻴﻦ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻋﺎﻣﻠﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد او ﻣﺠﺒﻮر‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ورﻳﺴﺎ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ در اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاي ورﻳﺴﺎ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬او دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﺮاي داﻧﻜﻦ واﻓﺮادش ﻫﻢ در اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺷﺎﻧﺲ اﻳﻨﻜﻪ داﻧﻜﻦ از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻛﺎزﻣﻮدان‬
‫ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺒﺮد ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺧﻮد‪ ‬او ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﺮﻳﺎد داد‪ »:‬ﺑﺎﻻﺧﺮه زﻣﺎن ﭘﺮواز ﻓﺮا رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ وﺳﻂ آﺳﻤﺎن اﺳﺖ و ﺣﺘﻲ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻴﺪار‬
‫ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺳﺮ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮد رﻓﺘﻪ اﻧﺪ؛ آﻳﺎ ﻫﻤﻪ آﻣﺎده اﻧﺪ؟«‬
‫داﻧﻜﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮم!«‬
‫»ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر!« اﻳﻦ را ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ او را ﻣﺴﺒﺐ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺪﺧﻴﺮي ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﺑﻪ زﺑﺎن آورد‪ .‬روﻧﻴﻦ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻳﻜﻲ از ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﻫﺎ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ از ﮔﺮوه ﺟﺪا ﺷﺪه و ﻗﺒﻞ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﭘﺮواز‬
‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﺻﺮار داﺷﺖ ﻛﻪ ﺷﻴﺮدال ﻫﺎ ﺑﻌﺪازﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎي دﻳﺮوزﺑﺎﻳﺪﺷﺐ را ﻛﺎﻣﻼَ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫و ﭼﻴﺮزي ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ در ﻣﻴﺎن دورف ﻫﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻮد‪.‬‬

‫»ﺧﻮب ﭘﺲ ﻫﻤﻪ ﺳﻮار ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ!« دورف‪ ‬ﺳﺮﺣﺎل رو ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﺪ‪ ،‬اﻟﻒ‬
‫ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ؟«‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ورﻳﺴﺎ ﺳﻮار ﺑﺮ ﺷﻴﺮدالِ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﭼﻬﺮه اش ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﻨﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬او ﺗﺮﺟﻴﺢ‬
‫ﻣﻲ داد ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺳﻮار ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي از او ﻳﻚ اﺣﻤﻖ ﺗﻤﺎم ﻋﻴﺎر را ﺑﻪ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬اﺻﻼَ ﭼﻪ اﻫﻤﻴﺘﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺳﻮاري ﻛﻨﺪ؟‬
‫ﻣﻮﻻك ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﻋﺠﻠﻪ ﻛﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ‪ ،‬آرزو ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد و از دﺳﺖ ﺷﻤﺎ راﺣﺖ‬
‫ﺷﻮﻳﻢ‪«.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﺑﺎ زره و ﺗﺠﻬﻴﺰات ﺳﺒﻚ ﺗﺮ ﺑﺮﭘﺸﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻴﺮدال ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺳﻮار ﺷﺪ‪ .‬دورف ﻫﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن‬
‫دوﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪ اﺣﺘﺮام ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ از آﻧﻬﺎ ﺧﻮﺷﺸﺎن ﻧﻤﻲ آﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻗﺪرت آﻧﻬﺎ را‬
‫در ﺟﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ داﻧﻜﻦ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را ﺑﺮاي ﻫﻤﺮاه ﻛﺮدن‬
‫ﺧﻮدش در اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻻك ﺑﻪ روﻧﻴﻦ دﺳﺘﻮر داد‪»:‬ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻨﺸﻴﻦ‪،‬وﮔﺮﻧﻪ در ﻃﻮل ﺳﻔﺮ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻫﻲ روي ﺧﺎك ﺑﺎﻻ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﭘﺮي!«‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻣﻮﻻك‪ ،‬ﺷﻴﺮدال را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﭘﺮواز درآورد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻣﺤﻜﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از زﻣﻴﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﺶ را ﺑﻪ اﻣﻨﻴﺖ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ از دﺳﺖ داد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺒﻼ ﺑﺮﭘﺸﺖ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮاري ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ ،‬و وﻗﺘﻲ ﺷﻴﺮدال ﺑﻪ ﭘﺮواز درآﻣﺪ ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ‬
‫ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻻ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻻ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪...‬؛ روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻋﻬﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ اﮔﺮ از اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﻪ در ﺑﺮد دﻳﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ دوﺑﺎره ﺑﺮ ﺷﻴﺮداﻟﻲ ﺳﻮار ﻧﺸﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﺎل زدﻳﻦ ﭘﺮﻧﺪه و ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﺑﺎﻟﻬﺎي‬

‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪاﻋﺘﺮاف ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ و ﻧﺮﻣﻲ ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده اي در آﺳﻤﺎن ﭘﺮوازﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻤﺎم ﺳﺎﺣﻞ از دﻳﺪ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﺎ وﺟﻮد ﻧﺰدﻳﻜﻲ‬
‫ﻧﮋادي ﺑﺎ ﺷﻴﺮ دال ﻫﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻧﺪازه آﻧﻬﺎ ﺳﺮﻳﻊ ﭘﺮواز ﻛﻨﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺳﻪ ﺷﻴﺮداﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ رو ﻗﺒﻞ ﺑﺎ‬
‫اژدﻫﺎ رو ﺑﺮو ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﺨﺎﻃﺮ آورد ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺳﺮﻋﺘﻲ دور ﺳﺮ اژدﻫﺎ ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻫﻜﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﻣﻮﺟﻮدي – ﺣﺘﻲ ﺷﻴﺮدال‪ -‬از آن ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬
‫زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺸﺎن درﻳﺎ در ﺟﻮش و ﺧﺮوش ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﻮاج آن ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺗﻬﺪﻳﺪ آﻣﻴﺰي ﺑﺎﻻ ﻣﻲ آﻣﺪﻧﺪ و ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎد آب درﻳﺎ را ﺑﺼﻮرت روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﭘﺎﺷﻴﺪ‪،‬و او ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ اﻧﺪﻛﻲ از ﺧﻮد ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ‬
‫ﻛﻨﺪ ﻛﻼه رداﻳﺶ را ﺗﺎ ﺣﺪي روي ﺻﻮرﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎدﻫﺎ اﺑﺪاَ روي ﻣﻮﻻك اﺛﺮي ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ دارد از آﻧﻬﺎ ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬
‫» ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺑﺮﺳﻴﻢ؟«‬
‫دورف ﺟﻮاب داد‪»:‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ اﻧﺴﺎن!ﺣﺮف‪ ‬ﺑﻬﺘﺮي ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاري؟«‬
‫روﻧﻴﻦ اﻓﻜﺎرﺳﻴﺎﻫﻲ ﻛﻪ در ذﻫﻦ داﺷﺖ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺣﻔﻆ ﻛﺮد‪ ،‬ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ روﻧﻴﻦ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ دوﺳﺖ دارد ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﻔﺮ را ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬وﺳﻌﺖ آﺑﻬﺎي زﻳﺮ‬
‫ﭘﺎﻳﺸﺎن‪ ،‬ﺑﻴﺶ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد او را آزار ﻣﻲ داد‪ .‬در ﺑﻴﻦ ﺳﻮاﺣﻞ ﻫﺎﺳﺘﻴﻚ ﺗﺎ ﻛﺎزﻣﻮدان‬
‫ﻫﻴﭻ ﺧﺸﻜﻲ اي ﺑﺠﺰ ﺟﺰاﻳﺮِ ﻏﺎرت ﺷﺪة "ﺗﻮل ﺑﺮاد" اﻣﻮاج درﻳﺎ را ﻓﺮو ﻧﻤﻲ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد آﺷﻜﺎرا ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﺮوه در آﻧﺠﺎ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺟﺰﻳﺮه ﺗﻮﺳﻂ اورﻛﻬﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﻴﺎﺗﻲ‬

‫آﻧﻬﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﭘﺮواز اداﻣﻪ ﻣﻲ دادﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﮔﺬرا ﻳﺎراﻧﺶ را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬داﻧﻜﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﺮواز ﻗﻴﺎﻓﻪ اي ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ رﺳﻮخ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ از ﻗﺮار ﻣﻌﻠﻮم ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ رﻃﻮﺑﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد رﻳﺶ او ﻧﻢ ﺑﻜﺸﺪ و ﻗﻴﺎﻓﻪ اش را آﺷﻔﺘﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺣﺪاﻗﻞ‬
‫اﻧﺪﻛﻲ واﻛﻨﺶ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ در اﻳﻦ ﺳﻔﺮ دﻳﻮاﻧﻪ وار ﻗﺮار دارد از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪ .‬در ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻃﻮل ﺳﻔﺮ ورﻳﺴﺎ‬
‫ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ روﻧﻴﻦ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻮﻫﺎي ﻧﻘﺮه اي رﻧﮓ اش را در ﻛﻼه رداﻳﺶ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬او‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ روﻧﻴﻦ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭼﻨﺪان ﻫﻢ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺎراﺿﻲ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻌﺪة روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺷﺒﻴﻪ آراﻣﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ روﻧﻴﻦ ﺗﺨﻤﻴﻦ زد ﻛﻪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﺤﺎل ﺣﺪود ‪ 5‬ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮدرآﺳﻤﺎن ﺑﻮده اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﺷﻴﺮدال ﻫﺎ در آﺳﻤﺎن‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺣﺪود ﻧﻴﻤﻲ از ﻣﺴﻴﺮ را ﻃﻲ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪن اﻳﻦ ﺳﺆال ﺳﻜﻮت ﺑﻴﻦ ﺧﻮدش و ﻣﻮﻻك را‬
‫ﺷﻜﺴﺖ‪.‬‬
‫دورف ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻧﻴﻤﺔ راه؟ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ دوﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ ﺳﻮاﺣﻞ ﻏﺮﺑﻲ ﻛﺎزﻣﻮدان در دﻳﺪرس ﻣﺎ‬
‫ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد‪ ...‬ﻧﻴﻤﺔ راه! ﻫﺎ‪«!...‬‬
‫ﺧﺒﺮي ﻛﻪ دورف ﺑﻪ روﻧﻴﻦ داد ﺑﻴﺶ از ﺷﻮخ ﻃﺒﻌﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ او روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ ﺧﻨﺪه واداﺷﺖ‪ .‬در ﻃﻮل ﺳﻔﺮ ﺳﻪ‬
‫ﺗﺎﭼﻬﺎر ﺑﺎر ﺟﺎﻧﺶ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎﺣﺪودﻳﻜﻲ دو ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ و روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬

‫»وﻗﺘﻲ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬آﻳﺎ ﺟﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي ﻓﺮود آﻣﺪن ﺳﺮاغ داري؟«‬
‫»ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎد‪ ،...‬ﻧﺘﺮس ﺟﺎدوﮔﺮ! ﺧﻴﻠﻲ زود ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﭘﻴﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ و از دﺳﺘﺘﺎن ﺧﻼص ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ‪.‬ﻓﻘﻂ‬
‫دﻋﺎ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از رﺳﻴﺪن ﻣﺎ ﺑﺎران ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎرﻳﺪن ﻧﻜﻨﺪ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ اﺑﺮﻫﺎﻳﻲ را ﺑﺨﺎﻃﺮ آورد ﻛﻪ در ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ در آﺳﻤﺎن در ﺣﺎل ﺷﻜﻠﮕﻴﺮي ﺑﻮد‪.‬ﺷﺎﻳﺪ اﺑﺮﻫﺎي‬
‫ﺑﺎران زا ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﺷﻚ داﺷﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻓﻌﻼَ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻛﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺑﻌﺪ ازاﻳﻨﻜﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﻟﻮردران ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ اوﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻦ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻘﺪر ﻧﻘﺸﺔ او – ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮدن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﻔﺮش‪ -‬وﻗﺘﻲ دﻳﮕﺮان از ﺣﻘﻴﻘﺖ آﮔﺎه‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻳﺎد ارواﺣﻲ اﻓﺘﺎد ﻛﻪ او را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ارواﺣﻲ‬
‫از ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮاﻫﺎن واﻗﻌﻲ روﻧﻴﻦ در اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ دﻳﻮاﻧﻪ وار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ارواﺣﻲ ﻛﻪ او را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و ﻳﺎ ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻣﺮدن او را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻣﺮدن! از زﻣﺎن ﻛﻪ ﻣﺮگ دوﺳﺘﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ اش اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻧﺒﻮد ﻛﻪ او اﻳﻦ ﺗﻼش را ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭼﺎره‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﻣﺸﻜﻼﺗﺶ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ‪ ،‬وﺟﺪان ﺧﻮد را ﻛﻤﺘﺮدر ﻣﻮرد ارواﺣﻲ‬
‫ﻛﻪ درﺗﺼﻮر داﺷﺖ آزار ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﺑﺘﺪا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫»ﺟﺎدوﮔﺮ! ﻧﮕﺎه ﻛﻦ‪«...‬‬

‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻮﻻك اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد اﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﺪاد‪ .‬او از روي ﺷﺎﻧﺔ ﻣﻮﻻك‬
‫ﻧﮕﺎﻫﻲ دﻗﻴﻘﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻮﻻك در ﺣﺎل اﺷﺎره ﺑﻪ آن ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬در اﺑﺘﺪا ﭼﻴﺰي ﻧﺪﻳﺪ‪ ،‬ذرات آب‬
‫دﻳﺪش را ﺗﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﻲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﭘﺎك ﻛﺮد ﺗﻮاﻧﺴﺖ دو ﻟﻜﻪ را در اﻓﻖ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪ ،‬دو ﻟﻜﺔ‬
‫ﺛﺎﺑﺖ‪.‬‬
‫» ﺧﺸﻜﻲ اﺳﺖ؟«‬
‫» ﺑﻠﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ! اوﻟﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻛﺎزﻣﻮدان‪«.‬‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺰدﻳﻚ! زﻧﺪﮔﻲ وﺣﺮارت دوﺑﺎره در وﺟﻮد روﻧﻴﻦ اﻳﺠﺎد ﺷﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﺎ ﻛﺎزﻣﻮدان را آﺳﻮده ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪.‬ﻛﺎزﻣﻮدان! ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﭼﻘﺪر ﺳﻔﺮ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ دﺷﻮار ﺑﻮده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻬﻢ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬ﺷﻴﺮدال ﻫﺎ ﺑﺎ ﭘﺮوازي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺰودي در‬
‫ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ از آن ﻓﺮو‪...‬‬
‫دو ﻟﻜﺔ ﺟﺪﻳﺪ در آﺳﻤﺎن ﺗﻮﺟﻪ او را ﺟﻠﺐ ﻛﺮدﻧﺪﻛﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪،‬ﮔﻮﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺮوه‬
‫آﻧﻬﺎ در ﺣﺎل ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫» آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺴﺘﻨﺪ؟ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي در ﺣﺎل ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺴﻮي ﻣﺎ اﺳﺖ؟«‬
‫ﻣﻮﻻك اﻧﺪﻛﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ دره ﻫﺎ و ﻛﻮه ﻫﺎي ﻳﺨﺰدة ﺷﻤﺎل ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬دو‬
‫اژدﻫﺎ!«‬
‫اژدﻫﺎ‪...‬‬
‫»ﻗﺮﻣﺰ؟«‬

‫ﮓ اژدﻫﺎ ﭼﻪ اﻫﻤﻴﺘﻲ دارد ﺟﺎدوﮔﺮ؟ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ رﻳﺸﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ دارﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ ﻣﻲ آﻳﻨﺪ‪«.‬‬
‫»رﻧ ‪‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ودﻳﮕﺮان ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ دو اژدﻫﺎ‬
‫ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬دورﻓﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ اﺻﻼح وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻮد ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻘﺪر از ﻫﻤﺪﻳﮕﺮﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ‬
‫ﺑﻪ ﻫﺪﻓﻬﺎي ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ و ﻣﺸﻜﻞ ﺗﺮي ﺑﺸﻮﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺷﻴﺮدال ﺧﻮد را ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ورﻳﺴﺎ را ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺧﻮد داﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻘﺐ ﮔﺮوه ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد و ﺑﺮﻋﻜﺲ آن ﺷﻴﺮداﻟﻲ ﻛﻪ داﻧﻜﻦ ﺑﺮ‬
‫آن ﺳﻮار ﺑﻮد ﻣﻲ رﻓﺖ ﻛﻪ در ﺟﻠﻮي ﺗﻤﺎم ﮔﺮوه ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫دو اژدﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪ اي ﻛﻪ در ﺳﺮ داﺷﺘﻨﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ وﺿﻌﻴﺖ دادﻧﺪ‪ .‬اژدﻫﺎي ﺑﺰرﮔﺘﺮ در ارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻﺗﺮي از ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺧﻮد ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪ وﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدﮔﺮﻓﺖ روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ دو اژدﻫﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺳﻌﻲ دارﻧﺪ‬
‫ﺷﻴﺮدال ﻫﺎ را در ﺑﻴﻦ ﺧﻮدﺷﺎن ﻗﺮار دﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ و ﺳﻮاراﻧﺸﺎن را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﺑﺎﻻي ﻫﺮ اژدﻫﺎ اورﻛﻲ درﺷﺖ ﻫﻴﻜﻞ ﺳﻮار ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ دو اورك ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ و وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺗﺮﻳﻦ اورك ﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﺎﺑﺤﺎل دﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬اورﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ اژدﻫﺎي ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺳﻮار ﺑﻮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻮد و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫رﻫﺒﺮي ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺎ اوﺳﺖ‪ .‬ﺗﺒﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اورك دﻳﮕﺮ ﺗﻜﺎن داد و اژدﻫﺎي او ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ در ﺧﻼف ﺟﻬﺖ‬
‫ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺴﻴﺮ داد‪.‬‬
‫ﻣﻮﻻك ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﻓﺰاﻳﻨﺪه اي ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺳﻮاران ﻣﺎﻫﺮي ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻮار ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺎﻫﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﻧﺒﺮدي اﻓﺘﺨﺎرآﻣﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫روﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪ ...،‬و ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻛﻤﻲ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺮاي دﻧﺒﺎل ﻛﺮدن ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ دارد ﺑﻪ دﺳﺖ او‬
‫ﻛﺸﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪...‬‬
‫»ﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ درﮔﻴﺮ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮا در ﺳﺎﺣﻞ ﭘﻴﺎده ﻛﻨﻲ‪«.‬‬

‫روﻧﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎد ﻧﺎاﻣﻴﺪﻛﻨﻨﺪة ﻣﻮﻻك را ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺟﺎي ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ و در ﻣﻴﺎﻧﺔ ﻧﺒﺮد اﺳﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ!«‬
‫» ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺳﺖ!«‬
‫ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ دورف او را از ﻣﺮﻛﺒﺸﺎن ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮت ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬اﻣﺎ ﻣﻮﻻك ﺑﺎ اﻛﺮاه‬
‫ﺳﺮي ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺳﻌﻲ ﺧﻮدم را ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪،‬ﺟﺎدوﮔﺮ!اﮔﺮ ﺷﻜﺎﻓﻲ در ﺣﻤﻠﺔ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺰﻳﺮه ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺮد و در ﺳﺎﺣﻞ رﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد و اﻳﻦ ﭘﺎﻳﺎنِ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﻣﻮاﻓﻘﻢ ‪«.‬‬
‫ﻛﻠﻤﺔ دﻳﮕﺮي ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ رد و ﺑﺪل ﻧﺸﺪ‪.‬دو ﮔﺮوه ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎنِ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ‪،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻴﺮداﻟﻬﺎيِ ﭼﺎﺑﻚ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دو اژدﻫﺎ ﺷﻴﺮﺟﻪ زدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد ﺣﻤﻠﺔ اژدﻫﺎي‬
‫ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ را ﻋﻘﻴﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺷﻴﺮدال ﻫﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ وزن زﻳﺎد ﺧﻮد و ﺳﻮاراﻧﺸﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ روﻧﻴﻦ و دﻳﮕﺮان‬
‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﺧﻮد ﻣﺎﻧﻮر ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺗﻴﺰي ﺗﻴﻎ ﭼﻴﺰي‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ را ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬و ﺿﺮﺑﺔ ﺑﺎل ﻳﻜﻲ از دو اژدﻫﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ داﻧﻜﻦ و دورف ﻫﻤﺮاﻫﺶ را از‬
‫روي ﺷﻴﺮدال ﭘﺮت ﻛﺮد؛ ﺷﻮاﻟﻴﻪ و ﻫﻤﺮاﻫﺶ آﻧﻘﺪر ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﭘﺮوا ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﮔﻮﻳﻲ در ﺣﺎل ﻳﻚ‬
‫ﻣﺒﺎرزة ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﻦِ ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ ﺑﺎ اژدﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻻك ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﺗﻘﻼ اﺳﺘﻮرم ﻫﻤﺮ‪-‬ﺳﻼح‪ -‬ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و آﻧﺮا ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآورد و‬
‫ﻓﺮﻳﺎدي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﻳﺶ آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮ داد‪ .‬روﻧﻴﻦ آرزو ﻛﺮد ﻛﻪ دورف در ﮔﺮﻣﺎﮔﺮم ﻧﺒﺮد‬
‫ﻗﻮﻟﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ او داده اﺳﺖ از ﻳﺎد ﻧﺒﺮد‪.‬‬

‫اژدﻫﺎي دوم ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ و ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺪف اﺻﻠﻲ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎدي‬
‫ﺷﻴﺮدال را ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآورد‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻴﺮدال ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺎر اﺿﺎﻓﻪ ﻳﻌﻨﻲ وﺟﻮد ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ‬
‫ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎل ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬اورك‪ ‬ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ‪ ،‬ﺧﺰﻧﺪة ﻫﻤﺮاﻫﺶ راﺑﺎﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي ﻫﺮاس اﻧﮕﻴﺰ وﺣﺮﻛﺖ دﻳﻮاﻧﻪ وارﺗﺒﺮ ﺟﻨﮕﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺶ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ وا داﺷﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ دﻧﺪاﻧﻬﺎﻳﺶ را از ﺧﺸﻢ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻓﺸﺎر داد‪ ،‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﻜﺎر ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻣﺮگ آﻧﻬﺎ راﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص‬
‫ﻣﺮگ ورﻳﺴﺎ را!‬
‫»ﻣﻮﻻك ! اژدﻫﺎي ﺑﺰرﮔﺘﺮ را دﻧﺒﺎل ﻛﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫دورف‪ ‬ﺻﻮرت زﺧﻤﻲ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﻓﺮﻣﺎن روﻧﻴﻦ را اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮد اﻣﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻗﺒﻠﻲ او را ﻫﻢ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﻛﺮد‪»:‬‬
‫ﭘﺲ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺎ ارزش ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد؟«‬
‫» ﻓﻘﻂ ﺑﺮو!«‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺰرگ ﺑﺮ ﭼﻬﺮة دورف ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬او ﻓﺮﻳﺎدي ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم اﻋﺼﺎب و اﻧﺪام روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ ﻟﺮزه‬
‫درآورد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺷﻴﺮدال را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺮواز درآورد‪.‬‬
‫در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او روﻧﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن وردي ﻛﺮد‪ ،‬آﻧﻬﺎ وﻗﺖ زﻳﺎد ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و اژدﻫﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ رﺳﻴﺪه‬
‫ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻗﻮﺳﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﻣﺮﻛﺒﺶ دور زد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ وﺣﺸﺖ اژدﻫﺎ ﺳﻮار ﺷﺪ‪.‬ﻣﻮﺟﻮد ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ اوج ﮔﺮﻓﺖ ﭼﻮن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎﻧﻮر رﻗﻴﺐ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮش را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫» ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ!«‬

‫ﻣﻮﻻك ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺷﻴﺮﺟﻪ زد و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺗﺮس ﺑﺮ وﺟﻮدش ﻣﺴﺘﻮﻟﻲ ﺷﻮد؛ روﻧﻴﻦ در‬
‫ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن آﺧﺮﻳﻦ ﺟﻤﻼت وردش ﺑﻮد‪ ،‬و اﮔﺮﻗﺎدر ﺑﻮد ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻔﺲ ﺑﻜﺸﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﺮا ﺑﻪ اﺗﻤﺎم‬
‫ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫دورف ﻓﺮﻳﺎد ﺟﻨﮕﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻪ اورك را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪ .‬اورك‪ ‬ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ زﺧﻤﻲ ﺑﺎ اﻧﺪاﻣﻲ ﻋﺠﻴﺐ و‬
‫ﻏﺮﻳﺐ در ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ دﺷﻤﻦ ﺟﺪﻳﺪ روﺑﺮو ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻜﺶ و ﺗﺒﺮ ﺟﻨﮕﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫رﮔﺒﺎري از ﺟﺮﻗﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ روﻧﻴﻦ ﺑﺎرﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮدﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﻮد‪ .‬ﺷﻴﺮدال از درد و ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮي‬
‫ﺟﻴﻎ دردﻧﺎﻛﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﻣﻮﻻك ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺟﺎﻳﺶ ﭘﺮت ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺷﻴﺮدال ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن واﺑﺮﻫﺎي ﻣﺘﺮاﻛﻢ اوج ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﻮﻻك دوﺑﺎره درﺟﺎي‬
‫ﺧﻮدش ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﭘﻨﺎه ﺑﺮ ﻛﻮه ﻫﺎي اﻳﺮي‪ !...‬دﻳﺪي ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎد؟ ﺳﻼﺣﻬﺎي ﻛﻤﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺿﺮﺑﺎت اﺳﺘﻮرم ﻫﻤﺮ‪-‬ﭼﻜﺶ ﺟﻨﮕﻲ دورﻓﻬﺎ‪ -‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺒﺮدي اﻓﺴﺎﻧﻪ اي ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫»اﺟﺎزه ﺑﺪه ﻣﻦ ﻫﻢ ﺳﻌﻲ ﺧﻮدم را ﺑﻜﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﭼﻬﺮة دورف در ﻫﻢ رﻓﺖ‪»:‬ﺟﺎدو؟ﭼﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ و اﻓﺘﺨﺎري در ﺟﺎدو وﺟﻮد دارد؟«‬
‫»ﭼﻄﻮر دوﺑﺎره ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺎاورك ﺑﺠﻨﮕﻲ وﻗﺘﻲ اژدﻫﺎ اﺟﺎزة ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺪﻫﺪ؟ ﺑﺎر اول ﻫﻢ‬
‫ﺷﺎﻧﺲ آوردﻳﻢ‪«.‬‬
‫» ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب! ﭼﻘﺪر از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻳﻚ ﻧﺒﺮد ﭘﻴﺮوز ﺷﺪي ﻣﻲ ﮔﺬرد؟«‬

‫روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﻮﻟﻲ ﺑﺎﺑﺖ ﭘﻴﺮوزي در ﻧﺒﺮد ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬او ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻼﺷﺶ را ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ اژدﻫﺎ‬
‫ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را در آﺳﻤﺎن ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪،‬ﻛﻠﻤﺎت ﻗﺪرت را زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد و در آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ اﺑﺮﻫﺎي‬
‫ﺑﺎﻻي ﺳﺮﺷﺎن ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻠﻮﻟﻪ اي از آﺗﺶ ﺷﻠﻴﻚ ﺷﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻴﻮﻻ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﮔﻠﻮﻟﺔ آﺗﺶ‪ ،‬اژدﻫﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺄﺛﻴﺮي را ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ‪ ،‬ﻧﮕﺬاﺷﺖ‪ .‬آﺗﺶ از ﻧﻮك ﻳﻚ ﺑﺎل ﺗﺎ‬
‫ﻧﻮك ﺑﺎل دﻳﮕﺮ اژدﻫﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اژدﻫﺎ ﺟﻴﻐﻲ ازﺳﺮ ﺧﺸﻢ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﺶ را درآﺳﻤﺎن از‬
‫دﺳﺖ ﻧﺪاد‪ .‬اورك ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ درد ﺑﻴﺸﺘﺮي را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ‬
‫ﺧﻢ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﺄﻳﻮس ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ ﻛﻪ وردش ﺟﺎﻧﻮر ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ را ﺣﺪاﻗﻞ ﻛﻤﻲ ﮔﻴﺞ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ‬
‫ﺣﺎل اﻻن او وﻳﺎ ورﻳﺴﺎ در ﻫﻴﭻ ﺧﻄﺮ ﻓﻮري ﻗﺮار ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اژدﻫﺎ ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻓﻘﻂ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ‬
‫ﺧﻮدش را در آﺳﻤﺎن ﻧﮕﻪ دارد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﺔ ﻣﻮﻻك ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺎﺣﻞ‪،‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن!«‬
‫»دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪه اي ﺟﺎدوﮔﺮ‪ ،‬ﭘﺲ ﻧﺒﺮدي ﻛﻪ در ﻣﻮرد آن ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدي ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد؟«‬
‫»ﺣﺎﻻ‪«!...‬‬
‫ﻣﻮﻻك ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺸﻢ اﻓﺴﺎر ﮔﺴﻴﺨﺘﺔ ﺧﻮدش و ﺑﺮاي ﺧﻼص ﺷﺪن از ﺷﺮ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﺎ ﺗﺮس از ﻫﻴﺒﺖ‬
‫ﺟﺎدوﺋﻲ روﻧﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎ اﻛﺮاه دوﺑﺎره ﺷﻴﺮدال را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﺣﻞ ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد‪.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﺳﻨﭽﻮراس ﭘﺮﻳﺪ‪...‬‬

‫ﻣﻮﻻك ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺮﻳﺎد زد‪»:‬ﺑﻪ ﺣﻖِ ﺧﺪاﻳﺎن و ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ‪ «!...‬ﺣﺘﻲ او ﻫﻢ از ﺣﺮﻛﺖ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ و دﻳﻮاﻧﻪ وار‬
‫داﻧﻜﻦ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي در ﺟﺎي ﺧﻮد ﻣﻴﺨﻜﻮب ﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﻮاﻟﻴﺔ ﻗﺼﺪ اﻧﺠﺎم ﭼﻪ ﻛﺎري را دارد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺣﻜﻢ‬
‫ﺧﻮدﻛﺸﻲ را داﺷﺖ‪ ،‬ﺷﻮاﻟﻴﺔ ﻛﺎرآزﻣﻮده ﺑﺎ ﭘﺮﺷﻲ دﻗﻴﻖ روي ﮔﺮدن اژدﻫﺎ ﻓﺮود آﻣﺪ‪ .‬و ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎﻧﻮر و‬
‫اورك ﺳﻮارش ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺼﺪ اﻧﺠﺎم ﭼﻪ ﻛﺎري را دارد ﺟﺎﻳﺶ را روي ﮔﺮدن اژدﻫﺎ ﺛﺎﺑﺖ و‬
‫ﻣﺤﻜﻢ ﻛﺮد ‪.‬‬
‫ارك ﺗﺒﺮ ﺟﻨﮕﻲ اش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ داﻧﻜﻦ ﺣﺮﻛﺖ داد اﻣﺎ ﺧﻄﺎ ﻛﺮد‪ .‬داﻧﻜﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﺳﭙﺲ‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺣﺮﻳﻒ وﺣﺸﻲ ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از اﻳﻨﻜﻪ اژدﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﺳﺮ ﺧﻮد‬
‫او را ﺑﮕﻴﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮ اژدﻫﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬او ﺑﺎﻳﺪ دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ!«‬
‫» ﻧﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ! او ﻳﻚ ﺟﻨﮕﺠﻮﺳﺖ‪«...‬‬
‫داﻧﻜﻦ دﻟﻴﻞ ﻟﺤﻦ آرام و اﺣﺘﺮام آﻣﻴﺰ دورف را وﻗﺘﻲ ﻛﻪ داﻧﻜﻦ ﺑﺎ ﻳﻚ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﻪ ﮔﺮدن ﺧﺰﻧﺪه ﭼﺴﺒﻴﺪه‬
‫ﺑﻮد و ﺑﺎ دﺳﺖ دﻳﮕﺮﺷﻤﺸﻴﺮش را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬درك ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ داﻧﻜﻦ‪ ،‬اورك ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ‬
‫ﻣﻲ ﺧﺰﻳﺪ و ﺑﺮق ﻗﺮﻣﺰ و ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ »:‬ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎري ﺑﻜﻨﻴﻢ! ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮﺷﻮ!«‬
‫»ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﺪه ﺟﺎدوﮔﺮ! ﺷﻌﺮي ﺣﻤﺎﺳﻲ در ﺑﻴﻦ ﻣﺮدم ﻣﺎ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ‪«...‬‬

‫اژدﻫﺎ ﺑﺮاي ﭘﺎﺋﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻦ داﻧﻜﻦ ﺧﻮد را ﺗﻜﺎن ﻧﻤﻲ داد‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ازﻃﺮف ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪه اش ﺑﺮاي‬
‫اﻧﺠﺎم ﻧﺪادن اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اورك ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن و ﺗﻌﺎدل ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ داﻧﻜﻦ روي ﮔﺮدن اژدﻫﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻲ ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ داﻧﻜﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫داﻧﻜﻦ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺟﺎﻧﻮر ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺼﺪ دارد ﺷﻤﺸﻴﺮ دراز ﺧﻮد را در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اژدﻫﺎ‪ ،‬ﺟﺎﺋﻲ‬
‫ﻛﻪ ﮔﺮدن ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﻲ ﺷﺪود ﻓﺮو ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اورك زودﺗﺮ ﺿﺮﺑﻪ زد‪.‬‬
‫ﺗﺒﺮ در ﭘﺸﺖ داﻧﻜﻦ ﻓﺮو رﻓﺖ و زره ﺳﺒﻜﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد درﻳﺪ‪ .‬داﻧﻜﻦ ﻓﺮﻳﺎدي ﻧﺰد‪،‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺷﻤﺸﻴﺮش را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬او ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻌﺎدﻟﺶ را ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﺑﻴﺎورد‪ ،‬او ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﺑﺮ ﻧﻘﻄﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﻓﺮو ﻛﻨﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ آﺷﻜﺎرا در‬
‫ﺣﺎل از دﺳﺖ دادن ﺗﻮاﻧﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اورك دوﺑﺎره ﺗﺒﺮش را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ اوﻟﻴﻦ وردي را ﻛﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪ اﺟﺮا ﻛﺮد‪.‬‬
‫آذرﺧﺸﻲ ﺑﻪ درﺧﺸﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن اورك درﺧﺸﻴﺪ و او ﺑﺎ ﺟﻴﻐﻲ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺗﺴﻠﻄﺶ را ﻫﻢ ﺑﺮ‬
‫اژدﻫﺎ و ﻫﻢ ﺑﺮ ﺳﻼﺣﺶ از دﺳﺖ داد‪ .‬او ﺗﻼش ﻛﺮد ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﻧﮕﻪ دارد اﻣﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ و ﺑﻪ ﻳﻚ ﻃﺮف‬
‫ﮔﺮدن اژدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از درد ﻧﻌﺮه ﻣﻲ زد ﻓﺮو ﻏﻠﻄﻴﺪ‪.‬‬

‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻛﺮد ﻛﻪ زﺧﻢ ﻋﻤﻴﻖ و ﺳﺮخ رﻧﮕﻲ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ داﺷﺖ‪ ،‬او ﺑﺮاي‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و روﻧﻴﻦ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺪرﺷﻨﺎﺳﻲ و اﺣﺘﺮام را در ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺗﺸﺨﻴﺺ‬
‫دﻫﺪ‪.‬داﻧﻜﻦ ﻫﻨﻮز ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ‪ ،‬او ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻗﺪرت داﺷﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ دﻟﻴﻠﻲ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺷﻴﺮﺟﻪ زد‪.‬‬
‫ﻟﺮد داﻧﻜﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮ درازش را ﺗﺎ ﻧﻴﻤﻪ در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﮔﺮدن و ﺟﻤﺠﻤﺔ اژدﻫﺎ ﻓﺮو ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻮﺟﻮد ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻛﻨﺘﺮﻟﺶ را از دﺳﺖ داد‪ .‬ﺧﻮن ﺧﺪاﻳﺎن! ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ وروي داﻧﻜﻦ ﭘﺎﺷﻴﺪه ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮﻧﻲ داغ وﺳﻮزان‬
‫ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎي او را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳﺖ داد‪ .‬و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اژدﻫﺎ ﺳﻘﻮط ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﻻك ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺮو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻟﻌﻨﺘﻲ! ﻋﺠﻠﻪ ﻛﻦ!«‬
‫دورف اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ او ﻧﻤﻲ رﺳﻨﺪ‪ .‬او در ﻣﻴﺎن راه ﺷﻴﺮدال دﻳﮕﺮي را‬
‫دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ داﻧﻜﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد وزن دو ﻧﻔﺮي ﻛﻪ ﺷﻴﺮدال آﻧﻬﺎ ﺗﺤﻤﻞ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺷﻮاﻟﻴﻪ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪.‬‬
‫داﻧﻜﻦ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺳﺮي ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺗﻜﺎن داد‪ ...‬ﺳﭙﺲ از روي‬
‫اژدﻫﺎيِ در ﺣﺎل ﺟﻴﻎ زدن ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻏﻠﺘﻴﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺶ را از راه دور ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮد در ﺣﺎل ﺳﻘﻮط دراز ﻛﺮده ﺑﻮد ﻓﺮﻳﺎد زد ﻧﻪ‪!...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ داﻧﻜﻦ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮده اﺳﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﻜﺮ ﺑﻲ ﺟﺎن او ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻘﻮط ﻛﺮد اﻣﺎ اﻳﻦ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻋﺬاب و رﻧﺠﻬﺎي ﺷﻜﺴﺖ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﭘﻴﺸﻴﻨﺶ را در ﻳﺎدش زﻧﺪه ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺮﺳﻬﺎﻳﺶ ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد ‪.‬‬

‫او ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ را در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ داﻧﻜﻦ ﺧﻮدش را ﺑﻪ زور ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ‬
‫وارد ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش!«‬
‫ﻣﻮﻻك ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎدي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ او را از اوﻫﺎﻣﺶ ﺧﺎرج ﻛﺮد‪ .‬او ﺑﻪ اژدﻫﺎي در ﺣﺎل ﺳﻘﻮط ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و دﻳﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي اﻧﺘﻘﺎم ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﺎﻟﻬﺎي ﮔﺴﺘﺮدة او ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺗﻤﺎم ﻣﺤﻴﻂ را ﻓﺮا‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮد و ﺷﻴﺮداﻟﺶ را از ﻣﺴﻴﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎي اژدﻫﺎ ﺧﺎرج ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ‬
‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ او و ﻣﻮﻻك زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎرﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻻك ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﺑﺮو ﺑﺎﻻ‪،‬ﺣﻴﻮان اﺣﻤﻖ‪...‬ﺑﻜﺶ ﺑﺎﻻ‪«...‬‬
‫ﺑﺎل ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻮﺑﻴﺪه ﺷﺪ و ﺟﺎدوﮔﺮ را از ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﺟﺎرو ﻛﺮد‪ .‬او ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ دورف ﺟﻴﻐﻲ زد و‬
‫ﺷﻴﺮدال ﻧﻌﺮه اي ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﻧﻴﺮوي ﺟﺎذﺑﻪ او را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ زﻣﻴﻦ ﻛﺸﻴﺪ و ﺟﺎدوﮔﺮ ﻧﻴﻤﻪ ﻫﻮﺷﻴﺎر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎل ﺳﻘﻮط اﺳﺖ‪.‬‬
‫او ﺑﺎﻳﺪ وردي ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮ وردي! ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻼﺷﺶ را ﻛﺮد اﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺘﻲ آﻧﻘﺪرﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻛﻠﻤﺎت آﻏﺎز ورد را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﻗﺴﻤﺘﻲ از وﺟﻮدش اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺖ ﻛﻪ اﻳﻨﺒﺎر ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺎرﻳﻜﻲ او را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺎرﻳﻜﻲ اي ﻏﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪﻛﻮر ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺻﺪاﺋﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﺮش رﻋﺪ آﻣﺪ‪ ،‬ﺻﺪاﺋﻲ ﻛﻪ از ﻓﺎﺻﻠﺔ دور ﺑﻪ او ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫»دوﺑﺎره ﺗﻮ را ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﺮد ﻛﻮﭼﻚ!ﻧﺘﺮس!ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﺮس!«‬

‫ﭼﻨﮕﺎﻟﻬﺎﻳﻲ ﺑﺰرگ روﻧﻴﻦ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﭼﻨﮕﺎﻟﻬﺎﻳﻲ آﻧﻘﺪر ﺑﺰرگ ﻛﻪ ﺑﺪن روﻧﻴﻦ ﺣﺘﻲ ﺗﻤﺎم ﻓﻀﺎي آﻧﻬﺎ را‬
‫ﭘﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد!‬

‫ﻓﺼﻞ ‪9‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻓﺮﻳﺎد زد‪» :‬داﻧﻜﻦ‪«!...‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﺪه اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! دوﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﺮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺶ اﻓﺴﺎﻧﻪ اي و اﻓﺘﺨﺎر آﻣﻴﺰ‬
‫ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﻓﺘﺨﺎر آﻣﻴﺰ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻪ ﺗﺼﻮرات ﻏﻠﻄﻲ در ﻣﻮرد اﻳﻨﻜﻪ داﻧﻜﻦ را‬
‫ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻤﻲ داد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺮاي او اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮد ﺷﺠﺎﻋﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺑﻄﻮر ﻛﺎﻣﻞ او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ راﺣﺘﻲ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ او ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺴﺪ ﺑﻲ ﺟﺎن داﻧﻜﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺳﻘﻮط ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز در ﺷﻮك ﻣﺮگ اﺳﻔﺒﺎر و ﺗﺮﺳﻨﺎك داﻧﻜﻦ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ داﻧﻜﻦ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ اش ﻋﻤﻠﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪه ﻛﻤﻲ‬
‫اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﻛﺮد‪ .‬اژدﻫﺎ ﺿﺮﺑﺔ ﻣﺮﮔﺒﺎري را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد وﺗﻼﺷﺶ ﺑﺮاي ﺧﺎرج ﻛﺮدن ﺷﻤﺸﻴﺮ از‬
‫ﭘﺲ ﺟﻤﺠﻤﻪ اش ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺎت دﻳﻮاﻧﻪ وارش ﺟﺮاﺣﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮﺧﻮد وارد ﻛﻨﺪ؛ و آرام‬

‫آرام ﺗﻮاﻧﺶ را از دﺳﺖ ﻣﻲ داد و ﺑﺰودي ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮدش در اﻋﻤﺎق درﻳﺎ آرام ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻘﻂ‬
‫زﻣﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اژدﻫﺎ در ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺮﮔﺶ ﻫﻢ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮد و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻫﻨﮕﺎه ﺳﻘﻮﻃﺶ ﺑﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ را ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻨﺪ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد ﺷﻴﺮدال را وادار ﺑﻪ ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ از ﺿﺮﺑﺔ ﺑﺎل‬
‫او اﺟﺘﻨﺎب ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻴﺮﻳﻦ ورﻳﺴﺎ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد و او ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﮕﺮان ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ‬
‫داﻧﻜﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﭘﻴﺶ ﺧﻄﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺧﻮردن ﺷﻴﺮدال را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد آﻧﺮا از ﺑﺎﻻي ﺳﺮ‬
‫ﻫﻴﻮﻻي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻳﮕﺮي ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎ از ﻣﻘﺎﺑﻞ آرواره ﻫﺎي ﺗﺮﺳﻨﺎك اژدﻫﺎي دوم‬
‫ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اورﻛﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ اژدﻫﺎ را ﻫﺪاﻳﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد آﺷﻜﺎرا ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺑﻴﺸﺘﺮي در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﺷﻴﺮدال ﻫﺎ داﺷﺖ و دﻳﺮ ﻳﺎ زود ﻳﻜﻲ از دورﻓﻬﺎ در ﭼﻨﮕﺎل ﻫﺎي‬
‫ﺗﺮﺳﻨﺎك اژدﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮگ دﻳﮕﺮي اﺗﻔﺎق ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫» ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ از اﻳﻨﺠﺎ ﻓﺮار ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫» ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮم ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﻦ ﺑﺪﻫﻢ‪ ،‬اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! اﻣﺎ اژدﻫﺎ و ﺳﻮارش ﻧﻈﺮ دﻳﮕﺮي دارﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻛﺎﻣﻼَ درﺳﺖ ﺑﻮد‪ .‬اژدﻫﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر اورك‪ ،‬روي ورﻳﺴﺎ و ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ روي ﺳﻮار دوم ﻳﻌﻨﻲ ورﻳﺴﺎ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ او اﻫﻤﻴﺖ زﻳﺎدي‬
‫دارد‪ .‬در واﻗﻊ ﺣﻀﻮر دو اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﻫﻤﺰﻣﺎن در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﻤﻲ ﺑﺮاي ورﻳﺴﺎ ﺳﺆال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ‬
‫ﺧﻮاه ﻧﺎﺧﻮاه ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ روﻧﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ راه آﻧﻬﺎ ﺳﺒﺰ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬واﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﺑﻴﺶ از ورﻳﺴﺎ‬
‫در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﺑﻮد ‪...‬‬

‫اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﻛﺠﺎ ﺑﻮد؟ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺷﻴﺮدال را ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ واداﺷﺖ ﺗﺎ از دﺳﺖ اژدﻫﺎ ﻓﺮار ﻛﻨﺪ و‬
‫اژدﻫﺎ در ﻓﺎﺻﻠﺔ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬اﺛﺮي از‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن اﺛﺮي از روﻧﻴﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﺛﺮي از روﻧﻴﻦ دﻳﺪه‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﺑﻠﻜﻪ ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ردي از ﺷﻴﺮداﻟﻲ ﻛﻪ او ﺑﺮ آن ﺳﻮار ﺑﻮد ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد! ﻣﻦ روﻧﻴﻦ را ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ‪«...‬‬
‫» ﻧﮕﺮاﻧﻲ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﮕﺬار ﺑﺮاي ﺑﻌﺪ! اﻻن ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻨﺸﻴﻨﻲ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮد‪ ...‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﻴﺮدال ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻗﻮﺳﻲ ﭼﺮخ زد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ از‬
‫ﺟﺎﻳﺶ ﭘﺮﺗﺎب ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﮕﺎﻟﻬﺎي اژدﻫﺎ ﺟﺎﺋﻲ در آﺳﻤﺎن را ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ و دورف‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﻜﺎﻓﺖ‪.‬ﻏﺮش اژدﻫﺎ‬
‫ﺑﺨﺎﻃﺮ از دﺳﺖ دادن ﺷﻜﺎرش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫» ﺑﺮاي ﻧﺒﺮد آﻣﺎده ﺑﺎش اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻧﺪارﻳﻢ‪«.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دورف ﭼﻜﺶ ﺟﻨﮕﻲ اش را ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ورﻳﺴﺎ دوﺑﺎره ﺑﺨﺎﻃﺮ از دﺳﺖ دادن ﻛﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﺗﺄﺳﻒ ﺧﻮرد؛ درﺳﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻫﻢ ﺷﻤﺸﻴﺮ داﺷﺖ اﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ داﻧﻜﻦ او ﻫﻨﻮز آﻣﺎدﮔﻲ اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻓﺪاﻛﺎري ﻫﺎﻳﻲ را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﻬﻤﺘﺮ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ او ﻫﻨﻮز ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﺋﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ روﻧﻴﻦ‬
‫آﻣﺪه اﺳﺖ و اﻳﻦ در اوﻟﻮﻳﺖ ﻛﺎرﻫﺎي او ﺑﻮد‪.‬‬

‫اورك ﻫﻢ ﺗﺒﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺟﻨﮕﻲ اش را ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن آن ﺑﻪ دور ﺳﺮش ﻛﺮد وﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي‬
‫ﺟﻨﮕﻲ وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ اي ﺳﺮ داد‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي از ﺗﻪ ﺣﻠﻖ ﺧﻮدش ﺑﻪ اورك ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ؛ وﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺑﺎ درﮔﻴﺮ ﺷﺪن اﻓﻜﺎرش ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﻧﮕﺮاﻧﻲ اش را در ﻣﻮرد ورﻳﺴﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺎري از او ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﻣﺤﻜﻢ ﻧﺸﺴﺖ و آرزو ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﺪف ﮔﻴﺮي دورف‬
‫ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮدي ﻏﻮل آﺳﺎ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺷﺐ ﺳﺎﻳﻪ اش را ﺑﺮوي ﻣﺒﺎرزان اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد و‬
‫او و ﺳﻮارش را دﭼﺎر آﺷﻔﺘﮕﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻪ ﺣﻖِ ‪!!! ...‬؟«‬
‫اﻟﻒ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد زﺑﺎﻧﺶ ﺑﻨﺪ آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﻧﮕﺎه ورﻳﺴﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه دوﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻤﻨﻮع ﻗﺮﻣﺰ ﺧﻮد آﺳﻤﺎن را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮق ﻓﻠﺰي از ﺳﻴﻨﺔ‬
‫اژدﻫﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻛﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻌﺮه اي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻣﺎﻧﻨﺪ رﻋﺪ آﺳﻤﺎن را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ‬
‫ﻛﻪ ﺷﻴﺮدال از ﻣﺤﻞ ﻓﺮار ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎي ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ اژدﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺮدﻣﻚ ﺑﺎرﻳﻚ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺰرﮔﺶ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺑﻪ اژدﻫﺎي ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اژدﻫﺎي ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺑﺎ ﻧﻌﺮه اي ﺑﻪ اژدﻫﺎي ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭘﺎﺳﺦ داد‪،‬اﻣﺎ‬
‫واﺿﺢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮد را در ﺣﺪ اﻳﻦ دﺷﻤﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻤﻲ دﻳﺪ‪.‬‬
‫»ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻛﺎر ﻣﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻤﺎم اﺳﺖ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! اﻳﻦ اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﻮع ﺳﻴﺎه ﺧﻮدش ﻃﺮف ﺷﺪه‬
‫اﺳﺖ!«‬

‫ﻫﻴﻮﻻي ﺳﻴﺎه رﻧﮓ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﺻﺪاﻳﻲ از ﻣﻴﺎن آرواره ﻫﺎي ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺶ ﺑﻴﺮون داد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ورﻳﺴﺎ‬
‫ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه اي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻠﻨﺪ آﻣﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ دوﺑﺎره ﺑﺮق ﻓﻠﺰ – ﺑﺼﻮرت ورﻗﻪ ﻫﺎي ﻓﻠﺰي ‪ -‬را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮوي‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﺑﺪن اژدﻫﺎي ﺗﺎزه وارد ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﻮﺳﺖ اژدﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﻣﺤﻜﻢ و ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﻧﻔﻮذ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﻠﺰي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﺳﭙﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻳﻚ اژدﻫﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ آﻣﺪ‪" .‬آد‪‬ﻣﺎﻧﺘﻴﻮم" ﻳﺎ ﻓﻠﺰ اﻟﻤﺎﺳﻪ! ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻦ ﻓﻠﺰ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ درﺧﺸﺸﻲ اﻳﺠﺎد‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد! و ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد از ﭼﻨﻴﻦ زرﻫﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺟﺎدو و ﻗﺪرت ﻫﺎي دروﻧﻲ‬
‫ﺧﻮدش اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ » :‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ‪«!...‬‬
‫از زﻣﺎﻧﻬﺎي ﻗﺪﻳﻢ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ در ﻣﻮرد ﭘﻨﺞ اژدﻫﺎي ﺑﺰرگ –ﺳﻴﻤﺎ ﻳﺎن‪ -‬در ﻣﻴﺎن اﻟﻒ ﻫﺎ راﻳﺞ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻨﺞ‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻋﻈﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎ و اﺳﺮار ﻃﺒﻴﻌﺖ را ﺧﻠﻖ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از اﻳﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﺪﻋﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺟﻮﻫﺮة ﺣﻴﺎت را ﺑﻮﺟﻮد آورده اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد ﭼﻬﺎر اژدﻫﺎي دﻳﮕﺮ اﻃﻼﻋﺎت ﭼﻨﺪاﻧﻲ وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪارد‪،‬ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮدﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﺶ ازﭘﻴﺪاﻳﺶ اﻧﺴﺎن اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﺮزﻣﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺨﻔﻲ وزاﻫﺪاﻧﻪ اي داﺷﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻒ ﻫﺎ ﺑﺮﺗﺮي اژدﻫﺎﻳﺎن را ﻗﺒﻮل داﺷﺘﻪ و در ﻣﻮارد ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺳﺮ و ﻛﺎر داﺷﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات‬
‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺗﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺪرت اﺳﺮارﺷﺎن را ﺑﺮاي اﻟﻒ ﻫﺎ ﻓﺎش ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎل در ﻣﻴﺎن اژدﻫﺎﻳﺎن‪ ،‬ﻳﻜﻲ ﺧﻮد را ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﮕﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ دﻧﻴﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻳﺎد ﺑﻴﺎورد ﺑﺮ ﻧﮋادش ﻓﺮﻣﺎن راﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ اﮔﺮﭼﻪ ﻧﺎم دﻳﮕﺮي داﺷﺖ ﺧﻮد ﻧﺎم ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﺑﺮاي ﺧﻮدش‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬ﻧﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻴﺮ و ﻧﻴﺖ واﻗﻌﻲ اش را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدات ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫ﺣﺘﻲ اﻟﻒ ﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴﺎورﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﻃﻐﻴﺎن ﻛﺮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي‬
‫ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ درﺳﺎل ﻫﺎي اﺧﻴﺮ اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻟﻒ ﻫﺎ‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و دورف ﻫﺎ ﺑﻮﺟﻮد آورده ﺑﻮدﻧﺪ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻒ ﻫﺎ ﻧﺎم دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﻣﺮﮔﺒﺎل داﺷﺘﻨﺪﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎدرﺑﻴﻦ ﻛﻬﻨﺴﺎل ﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ آراﻣﻲ زﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ‪".‬زاﻛﺴ‪‬ﺲ"‬
‫ﻧﺎﻣﻲ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﺎ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﻓﺮاوان از ﻗﺒﻴﻞ‪ ،‬وﺣﺸﺖ ﻣﻄﻠﻖ‪ ،‬آﺷﻮب‪ ،‬ﺧﺸﻢ‪ .‬ﺗﺠﺴﻤﻲ از ﺧﺸﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻐﻴﺎن آﺗﺸﻔﺸﺎن‬
‫ﻳﺎ ﺗﻜﺎن ﻫﺎي زﻟﺰﻟﻪ‪ .‬اﮔﺮ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﺎﻋﺚ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺣﻴﺎت در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻲ ﺷﻚ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﺗﺠﺴﻤﻲ از ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻛﻨﻨﺪة آن ﺑﻮد‪.‬‬
‫و ﺣﺎل ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﺪﮔﺎن آﻧﻬﺎ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ درﺑﺮاﺑﺮ ﻳﻜﻲ از ﻫﻢ ﻧﻮﻋﺎن ﺧﻮد از‬
‫آﻧﻬﺎ دﻓﺎع ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ از دﻳﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻳﻦ دﺷﻤﻨﻲ ﺑﺎ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮد‪ ،‬رﻧﮓ‪‬‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ دﺷﻤﻦ او‪.‬ﻣﺮﮔﺒﺎل از ﺗﻤﺎم ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ اژدﻫﺎ ﺑﺎ رﻧﮓ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد وﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺶ را‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺤﻮ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ از ﺻﻔﺤﻪ روزﮔﺎر ﺑﻜﺎر ﺑﺮده ﺑﻮد‪،‬اﻣﺎ اﻳﻦ رﻧﮓ‪ ،‬ﻣﻠﻜﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا را ﺑﻪ ﻳﺎد او ﻣﻲ آورد‬
‫ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان از او ﻧﻔﺮت داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺒﻬﻮت ﺷﺪه ﺑﻮد زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬اﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪...‬ﻧﻪ؟! ﺗﺎ ﺑﺤﺎل‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﻴﻮﻻي اﺣﻤﻖ ﻣﺮده اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺼﻮر را داﺷﺖ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮان ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﻣﺪﻋﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﻜﺎر‬
‫ﮔﻴﺮي ﺟﺎدوﻳﺸﺎن و ﺑﺎ ﻛﻤﻚ از ﺟﺎدوﮔﺮان اﻟﻒ اﻳﻦ ﺧﺸﻢ ﺳﻴﺎه را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ وﺟﻮد زره اي ﻛﻪ‬

‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎي اﺣﻤﻖ ﺑﺮوي ﺗﻤﺎم ﺑﺪن او ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻤﻼت ﺟﺎدوﻳﻲ ﻣﻘﺎوت ﻛﻨﺪ و‬
‫ﺳﻘﻮط ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﻘﻮط‪«...‬‬
‫اﻣﺎ ﺣﺎل دوﺑﺎره ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻧﺒﺮد ﺑﺎ اورﻛﻬﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺑﻨﻈﺮ ﻛﻮﭼﻚ و ﺑﻲ اﻫﻤﻴﺖ آﻣﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮوي رزﻣﻲ ﻫﻮراد در ﻛﺎزﻣﻮدان ﭼﻪ اﻫﻤﻴﺘﻲ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺮوي اﻳﻦ ﻫﻴﻮﻻي ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ داﺷﺖ؟‬
‫اژدﻫﺎي ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮاَ ﻧﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻳﻮرش ﻣﻲ ﺑﺮد و آﻧﻘﺪر ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪﻛﻪ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﺎ ﭼﻨﮕﺎل ﭼﭙﺶ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴﻞ‪ ،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﭼﻨﮕﺎﻟﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و‬
‫آﻧﺮا ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺪﻧﺶ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬و ﺑﺎ ﺿﺮﺑﺎت دم دﺷﻤﻨﺶ را دور ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺖ اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه‬
‫ورﻗﻪ ﻫﺎي ﻓﻠﺰي رﻧﮕﺸﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺮ ﻓﻠﺰي ﻛﻪ ﺳﻴﻨﻪ وﮔﻠﻮي اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد رﮔﻪ ﻫﺎﻳﻲ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ در آﻧﻬﺎ آﺗﺶ ﻣﺬاب ﺟﺎري ﺑﻮد و از ﺧﻮد ﻧﻮري درﺧﺸﺎن ﺳﺎﻃﻊ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﻏﺮش‬
‫اواﻳﻦ رﮔﻬﺎ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ آﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬در اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ آﻧﻬﺎ را ﻟﻤﺲ ﻛﻨﺪ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ رﮔﻬﺎ ﺣﺎوي اﺳﻴﺪي ﻛﻪ از ﺑﺪن اژدﻫﺎ ﺗﺮﺷﺢ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﺑﺮﺧﻲ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ رﮔﻬﺎ ﺣﺎوي آﺗﺶ ﻧﺎبِ دروﻧﻲ اژدﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﻣﻌﻨﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺮگ!‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد زﻳﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪»:‬اورك ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺠﺎع اﺳﺖ ‪ ،‬واﻟﺒﺘﻪ اﺣﻤﻖ!و‪ -‬ﮔﻮﻳﻲ ‪ -‬ﻛﻨﺘﺮﻟﻲ ﺑﺮ ﺣﺮﻛﺎت اژدﻫﺎﻳﺶ‬
‫ﻧﺪارد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻣﻦ ﻫﻢ اﮔﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ از وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺮدي ﺧﻮدداري ﻣﻲ ﻛﺮدم‪«.‬‬
‫دو ﺷﻴﺮدال دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ آﻣﺪ‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از دو اژدﻫﺎي در ﺣﺎل ﻧﺒﺮد ﺑﻪ ﺗﺎزه واردان اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫وﻟﻲ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﻮﻻك ﻳﺎ روﻧﻴﻦ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬در واﻗﻊ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﭼﻬﺎر دورف ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ رو ﻛﺮد و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬روﻧﻴﻦ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﻧﺪﻳﺪﻳﺪ؟«‬
‫ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد روﻛﺮد و ﮔﺰارش داد‪ »:‬ﻣﻮﻻك ﻣﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻴﺮداﻟﺶ را دﻳﺪم ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درﻳﺎ‬
‫ﺳﻘﻮط ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﻛﻮﺗﺎه‪ ‬دورف ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺪﻧﻬﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺑﻮد و ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺨﻮﺑﻲ در آب‬
‫ﺷﻨﺎور ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ﺳﺎﻳﺮ دورف ﻫﺎ ﺳﻘﻮط ﺷﻴﺮدال در آب ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻏﺮق ﺷﺪن ﻗﻄﻊ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ‬
‫ﺳﻮارش ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﺑﻮد و ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺎس ‪،‬ﻣﺮده ﻳﺎ زﻧﺪه‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ در آب ﺷﻨﺎور ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﭼﻪ؟ آﻳﺎ او را ﻫﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮدﻳﺪ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺟﻮاب اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع واﺿﺢ اﺳﺖ‪ ،‬اﻟﻒ‬
‫ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﺎه داﺷﺖ‪ ،‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ در ﻗﻠﻌﻪ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺟﺎي ﻛﻤﻲ ﺗﺮدﻳﺪ را‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ و ﺣﺘﻲ ﺟﺎدوﮔﺮي ﻣﺎﻧﻨﺪ روﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻣﻮاج ﺧﺮوﺷﺎن درﻳﺎي زﻳﺮﭘﺎﻳﺸﺎن ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺘﻲ ﺻﺨﺮه ﻫﺎ را در ﻫﻢ ﺑﻜﻮﺑﻴﺪ دوام ﺑﻴﺎورد‪...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ از ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺸﺎن ﺧﻮدداري ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ دﻳﮕﺮ در ﺣﺎل ﻏﺮق‬
‫ﺷﺪن ﺑﻮد‪.‬ﻣﻮﻻك و روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ در اﺛﺮ ﺣﺮﻛﺎت دﻳﻮاﻧﻪ وار اژدﻫﺎي در ﺣﺎل ﻣﺮگ در ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي آﺧﺮ‬

‫ﺿﺮﺑﻪ اي را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ورﻳﺴﺎ آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺮگ ﺳﺮﻳﻌﻲ ﻧﺼﻴﺐ‬
‫آﻧﻬﺎ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از دورف ﻫﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻜﺎر ﻛﻨﻴﻢ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد!؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭼﺎﻧﻪ اش را ﺧﺎراﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ دوﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬و وﻗﺘﻲ ﻛﺎرش ﺑﺎ ﺟﺎﻧﻮر ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ﻣﺎ را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و اﻳﻦ ﺟﻨﮕﻲ دﻟﺨﻮاه ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺻﺪ ﺷﻴﺮدال ﻓﻘﻂ در دﻫﺎن او ﺟﺎ ﻣﻲ ﺷﻮد‬
‫و ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻜﻨﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ و ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ دﻳﺪه اﻳﻢ ﮔﺰارش ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺳﺎﻳﺮ دورف ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪ‬
‫ﮔﻴﺮي ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺤﺚ ﻛﺎﻣﻼَ واﺿﺢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد! ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ اﺳﺖ و اﮔﺮ درون آب اﻓﺘﺎده و ﻫﻨﻮز ﺷﻨﺎور ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﻛﻤﻚ ﻣﺎ اﺣﺘﻴﺎج ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪«.‬‬
‫»ﮔﻮﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻛﺮ ﻫﺴﺘﻲ!ﻣﺮا ﺑﺎﺑﺖ اﻳﻦ ﻛﻼم ﻋﻔﻮ ﻛﻨﻴﺪ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!اﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ از‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻘﻮﻃﻲ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪«.‬‬
‫» ﻟﻄﻔﺎَ !ﻓﻘﻂ ﮔﺸﺖ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ در ﺳﻄﺢ درﻳﺎ ﻣﻲ زﻧﻴﻢ و ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدﻳﻢ‪ «.‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي از او ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﺮا ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻧﺎﻓﺮﺟﺎم در ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از روﻧﻴﻦ ﻓﺮض ﻛﻨﺪ واﮔﺮ اﻳﻦ ﮔﺸﺖ‬
‫زﻧﻲ ﻛﻮﭼﻚ را اﻧﺠﺎم ﻣﻲ داد ﻛﻤﺘﺮ از زﻣﺎنِ اﻧﺠﺎم ﻧﺪادﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﺧﻢ ﻛﺮد‪ .‬اﻓﺮاد ﮔﺮوﻫﺶ ﻃﻮري ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺎور دارﻧﺪ ﻛﻪ او ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻘﻠﺶ را از‬
‫دﺳﺖ داده ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ در اﻃﺮاف ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫» ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب!ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮ! ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮ!« ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺷﻤﺎ ﺑﺪون ﻣﺎ از اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﺮوﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪت وﺗﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﻴﻮﺳﺖ و اﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋﻠﺘﻲ ﻣﺎ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺧﺒﺮ ﺣﻀﻮر ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﺑﻪ ﮔﻮش ﻛﺴﻲ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﺎ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺳﺎﻳﺮ دورف ﻫﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﻴﺮداﻟﺶ را وادار ﺑﻪ ﺷﻴﺮﺟﻪ زدن ﻛﺮد و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺷﻴﺮﺟﻪ‬
‫ﺷﻴﺮدال ﻏﺮﺷﻲ از ﻃﺮف دو اژدﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﺳﻮار آن ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل و اژدﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻏﺮش ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮﺑﺎر ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ از ﺑﺎر ﻗﺒﻞ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آن ﺑﺎ دم و ﭼﻨﮕﺎل‬
‫ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻫﻢ دﻳﮕﺮ ﺿﺮﺑﺎت دﻳﻮاﻧﻪ واري ﻣﻲ زدﻧﺪ‪ .‬رﮔﻪ ﻫﺎي آﺗﺸﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮد در زره ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ او ﻇﺎﻫﺮ‬
‫ﺗﺮﺳﻨﺎك و ﻣﺎوراء ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﻛﻪ در ارﺗﺶ ﻟﮋﻳﻮن ﺳﻮزان ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪» :‬رﺟﺰﺧﻮاﻧﻲ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ! آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻌﺠﺒﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي در ذﻫﻦ اورك‬
‫ﻣﻲ ﮔﺬرد؟«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﭼﻨﺪان ﻧﮕﺮان اورك ﻧﺒﻮد‪ ،‬او ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ در ﺣﺎل ﺟﺴﺘﻮﺟﻮي اﺛﺮي از روﻧﻴﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﺷﻴﺮدال ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺮواز ﺑﺮ ﺑﺎﻻي اب ﻛﺮد ورﻳﺴﺎ ﻧﺎ اﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺑﻴﻔﺎﻳﺪه اي ﺑﺮ ﺳﻄﺢ آب‬
‫ﻛﺮد‪.‬ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي از روﻧﻴﻦ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﺪ! ﺟﺴﺪ ﺷﻴﺮدال ﻣﺮده‪ ،‬ﻧﻪ ﭼﻨﺪان دور از آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ آب ﺷﻨﺎور ﺑﻮد‬
‫و ﺑﺎﻳﺪ از روﻧﻴﻦ ﻫﻢ‪ ،‬ﻣﺮده ﻳﺎ زﻧﺪه‪ ،‬اﺛﺮي در ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ -‬ﺑﺪون درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺎﻳﺪ او‬
‫ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺟﺎدو زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻋﺘﻘﺎد دارد آﻧﻬﺎ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﻣﻌﻄﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻏﺮﻳﺪ‪:‬‬

‫» اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ!«‬
‫» ﻓﻘﻂ ﻛﻤﻲ دﻳﮕﺮ!«‬
‫ﻏﺮش ﻫﺎي وﺣﺸﻴﺎﻧﺔ دﻳﮕﺮي ﺗﻮﺟﻪ آﻧﺎن را ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻي ﺳﺮﺷﺎن ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪ .‬اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل زﻳﺎد ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮده ﺑﻮد در ﺣﺪي ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﭼﻨﮕﺎل دﺳﺖ ﭼﭗ ﺧﻮد ﻳﻚ ﺑﺎل‬
‫او را ﺑﮕﻴﺮد اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ او ﭼﻨﮕﺎل ﺧﻮد را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﻴﻨﻪ اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺿﺮﺑﺎت دم‪ ،‬اژدﻫﺎي‬
‫ﻗﺮﻣﺰ را از ﺧﻮد دور ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل آﺳﻴﺒﻲ ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ دﻟﻴﻞ اﻳﻦ رﻓﺘﺎرش ﭼﻪ ﺑﻮد؟‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﺮﻳﺎد زد‪»:‬ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ!روﻧﻴﻦ در اﻋﻤﺎق درﻳﺎ ﻏﺮق ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ را ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ او ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ او را ﻧﺪﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﺷﻴﻮه اي ﻛﻪ دو اژدﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺒﺎرزه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل از دم و‬
‫ﺿﺮﺑﺎت ﺑﺎل و ﻳﻜﻲ از ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﻳﺶ در ﻧﺒﺮد اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ﭘﻨﺠﺔ دﻳﮕﺮش را داﺋﻤﺎَ در ﺟﺎي اﻣﻨﻲ دور از‬
‫ﺿﺮﺑﺎت ﺣﺮﻳﻒ و ﻣﻌﻤﻮﻻَ در ﻓﺎﺻﻞ اي اﻣﻦ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ‪ ‬ﺑﺪﻧﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﭼﺮا؟‪...‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ اوﺳﺖ‪ ،‬ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪن ﻣﺮگ ﺣﺘﻤﻲ‬
‫اﺳﺖ و اﮔﺮﭼﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد از ﻣﺮدن ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﺪ وﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ روﺷﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدش دوﺳﺖ دارد ﺑﻤﻴﺮد ﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ اﻳﻦ ﻧﺠﺎﺳﺖ ﻣﺴﻠﺢ!«‬

‫در ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ وﺟﻮد ﻳﻚ ﭘﻨﺠﺔ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎي ﺑﺰرﮔﺶ اژدﻫﺎي ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ را‬
‫ﺑﻪ دام ﺑﻴﺎﻧﺪازد و دﻣﺶ را ﺑﻪ دور ﺑﺪن او ﺑﭙﻴﭽﺎﻧﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺳﻪ ﭘﻨﺠﺔ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اش ﺧﺮاﺷﻬﺎي ﻋﻤﻴﻘﻲ را در‬
‫ﺳﺮﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﺪن دﺷﻤﻨﺶ اﻳﺠﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﮔﻠﻮي او ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد از ﺷﻴﺮداﻟﺶ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮد‪» :‬ﺧﺪاﻳﺎن ﺗﻮ را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﺎ را از اﻳﻦ ﻣﻬﻠﻜﻪ‬
‫ﺧﺎرج ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻳﻚ اﺳﺘﺮاﺣﺖ‪ ‬ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻧﺼﻴﺒﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫اژدﻫﺎي زﺧﻤﻲ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﭘﻴﭻ و ﺗﺎب ﻣﻲ داد اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻤﭽﻨﺎن‬
‫زﺧﻢ ﻫﺎﺋﻲ را در اﻣﺘﺪاد ﺳﻴﻨﺔ دﺷﻤﻨﺶ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎراﻧﻲ از ﺧﻮن اژدﻫﺎي ﺳﺮخ‪ ،‬ﻗﻄﺮات‪ ‬ﻋﻤﺮ او را ﺑﺮ‬
‫درﻳﺎي زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺶ ﻓﺮو ﻣﻲ رﻳﺨﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش را از ﭼﻨﮕﺎل دﺷﻤﻨﺶ رﻫﺎ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﻜﺎن‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را از ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺟﺪا ﻛﻨﺪ ‪،‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﺮدد ﻣﺎﻧﺪ‪،‬ﮔﻮﺋﻲ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺗﻮﺟﻪ اش را ﺟﻠﺐ ﻛﺮده‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪ! ﺳﭙﺲ اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﭼﺮﺧﻲ زد و ﺑﻄﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ در ﻣﺴﻴﺮ ﻛﺎزﻣﻮدان ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺒﺮد ﻳﻚ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ دودﻗﻴﻘﻪ ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎدرﻫﻤﻴﻦ زﻣﺎن اﻧﺪك ﻫﻢ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫دﺷﻤﻨﺶ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻴﻮﻻي ﺳﻴﺎه ﺑﻄﻮر ﻋﺠﻴﺒﻲ آﻧﻬﺎ را دﻧﺒﺎل ﻧﻜﺮد‪.‬در واﻗﻊ او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﻪ اش ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﻴﻨﻪ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪،‬اﻧﺪاﺧﺖ؛ﮔﻮﺋﻲ ﭼﻴﺰي در ﻣﻴﺎن ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬

‫ﭼﻴﺰي ﻳﺎ ﻛﺴﻲ‪...‬‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺑﺎرة ﻧﺠﺎت ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰش از ﻓﺎﺟﻌﺔ روي دﻳﻮارﻫﺎي ﻗﻠﻌﻪ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد؟ ﭘﻨﺠﺔ ﻣﻮﺟﻮدي او را ﭼﻨﺎن‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻲ ﻋﺮوﺳﻜﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ و از ﻣﻴﺎن آوار ﺧﺎرج ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬و ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﺟﻮدي‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻟﻐﻲ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻋﺮوﺳﻚ‪ ،‬و ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ! ﺑﻪ ﻫﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﺪ؟ ﺗﻨﻬﺎ دﻟﻴﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ آﺷﻜﺎر را درك ﻧﻜﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎدﺛﺔ ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰي‬
‫رخ ﻧﺪاده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ اﻧﺴﺎﻧﻲ را از ﻣﻬﻠﻜﻪ ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد!‬
‫اﻣﺎ‪...‬ﻣﺮﮔﺒﺎل؟‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺟﻬﺖ داد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ دﻗﻴﻘﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻬﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻨﻮع ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﺶ‬
‫ﭘﺮواز ﻛﺮده ﺑﻮد ﻧﺮﻓﺖ‪ .‬ورﻳﺴﺎ دﻗﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎ از آﻧﻬﺎ دور ﻣﻲ ﺷﻮد ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﻨﺠﻪ اش را‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﻴﻨﻪ اش ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬ﮔﻮﺋﻲ ﻛﻪ از ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ اي ﺑﺎ ارزش ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫»ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد! ﺑﺎﻳﺪ او را دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻃﻮري ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻮﺋﻲ ﻛﻪ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ درونِ ﺷﻜﻢ اژدﻫﺎ ﺑﺮود!‬
‫»ﻣﻦ ﺷﺠﺎع ﺗﺮﻳﻦ دورف ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻢ!اﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮدﻳﺪ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! ﻋﻴﻦ دﻳﻮاﻧﮕﻲ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫»ﻣﺮﮔﺒﺎل روﻧﻴﻦ را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻳﻜﻲ از ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎي ﺟﻠﻮﺋﻲ اش در ﻧﺒﺮد اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪«.‬‬

‫» ﺧﻮب ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﻣﺮده ﻓﺮض ﻛﺮد‪ ،‬ﭼﻮن اﻳﻦ اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﺑﺠﺰ ﻳﻚ ﻟﻘﻤﺔ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﭼﻪ اﺳﺘﻔﺎده اي‬
‫از او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻜﻨﺪ؟«‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ او را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل روﻧﻴﻦ را ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻪ! او ﺣﺘﻤﺎَ ﺑﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ﻛﺎر دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺎز دارد‪«.‬‬
‫»ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻮﻗﻊ داري‪ .‬ﺷﻴﺮدال ﺧﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎﺋﻲ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺗﺎ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ او را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻦ!ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از او ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرده ام‪«.‬‬
‫»ﻫﻴﭻ ﺳﻮﮔﻨﺪي ﺗﺎ اﻳﻦ ﺗﻮ را ﭘﻴﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪ «.‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﻳﻦ ﺣﺮف را زد‪ ،‬اﻣﺎ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺷﻴﺮدال را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻛﺎزﻣﻮدان ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﻴﺮدال ﻛﻤﻲ اﻋﺘﺮاض ﻛﺮد وﻟﻲ ﻓﺮﻣﺎن ﺳﻮارش را اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ روﻧﻴﻦ را در ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺣﺘﻤﻲ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد رﻫﺎ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد در ذﻫﻨﺶ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮدش را ﺗﺎ ﺣﺪي ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﻜﻞ در ﺣﺎل دور ﺷﺪن‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ روﻧﻴﻦ را ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ذﻫﻦ‬
‫ورﻳﺴﺎ را ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ‪ -‬ﻣﻮﺟﻮدي ﻛﻪ از ﻫﻤﺔ ﺟﺎﻧﺪاران ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد و ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻧﺎﺑﻮدي ﺗﻤﺎم اورك ﻫﺎ ‪ ،‬اﻟﻒ ﻫﺎ ‪،‬دورف ﻫﺎ‬
‫و اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ -‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد از ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟‬

‫ورﻳﺴﺎ ﻋﻘﻴﺪة داﻧﻜﻦ را در ﻣﻮرد ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺨﺎﻃﺮ آورد‪ ،‬ﻋﻘﻴﺪه اي ﻛﻪ ﻓﻘﻂ در ﺑﻴﻦ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﻠﻮرﻫﻨﺪ‬
‫ﺷﺎﻳﻊ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ در ﺑﻴﻦ اﻛﺜﺮ ﻧﮋادﻫﺎ راﻳﺞ ﺑﻮد؛ آﻧﻬﺎ ﻋﻘﻴﺪه داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮان روﺣﻲ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ آﻣﺎدﮔﻲ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺷﺮ را دارد‪.‬‬
‫ﭼﺮا ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎﻳﺪ از ﺑﻴﻦ ﻫﻤﺔ ﻧﮋادﻫﺎ ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي ﺷﺮاﻛﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ؟‬
‫آﻳﺎ در ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﺑﻴﺶ از آﻧﭽﻪ ورﻳﺴﺎ درك ﻛﻨﺪ وﺟﻮد داﺷﺖ؟ آﻳﺎ ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻓﻜﺮ ﻧﺠﺎت دادن ﺟﺎن ﻛﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻَ روﺣﺶ را ﺑﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد؟‬
‫ورﻳﺴﺎ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬او از ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ روﻧﻴﻦ!؟او از ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ؟«‬

‫اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎي ﻛﺮاﺳﻮس ﻫﻨﻮز درد ﻣﻲ ﻛﺮد و درد آن درﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ او ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد آﻧﻘﺪر‬
‫ﻧﻴﺮو ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎورد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺸﻜﻞ ﭘﻴﺶ رو ﺑﺎزﮔﺮدد‪ .‬او ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺎﻗﻲ اﻋﻀﺎي ﺷﻮرا را از اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻄﻠﻊ ﻛﻨﺪ و ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺎري ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪ .‬اﻃﻼع از ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل و ﻣﺎﺳﻚ اﻧﺴﺎﻧﻲ او ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﻣﺸﻜﻞ او ﺑﻮد‪ .‬و ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﻘﺸﺔ دﻳﮕﺮ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ‬
‫ﺑﺴﺘﮕﻲ داﺷﺖ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي آﻟﺘﺮاك ﺑﺸﻮد‪،‬ﻛﻪ درﻇﺎﻫﺮ ﻣﻀﺤﻚ وﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس از اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه داﺷﺖ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ او ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺗﺮ و ﻣﻮذﻳﺎﻧﻪ ﺗﺮي در ﺳﺮ‬
‫دارد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻗﺼﺪ ﺑﺮﻗﺮاري ﺻﻠﺢ در ﺑﻴﻦ اﻋﻀﺎي اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻓﻘﻂ‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﻫﺮج و ﻣﺮج اﺳﺖ‪ ...‬واﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ در ﺻﺪر ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﻛﻮﭼﻚ ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮاي او ﺗﻨﻬﺎ آﻏﺎزي ﺑﺮاي اﻳﺠﺎد آﺷﻔﺘﮕﻲ ﻫﺎي ﺑﺰرگ در آﻳﻨﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻠﻪ! ﺻﻠﺢ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺟﻨﮓ‬
‫ﻓﺮداﺳﺖ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﺑﻪ ﺷﻮراي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﮕﻮﻳﺪ‪،‬ﻛﺴﺎن دﻳﮕﺮي ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در‬
‫ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎي او را رد ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺎل ﻛﺴﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف او ﮔﻮش ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ روش اﺷﺘﺒﺎه ﺟﺎدوﮔﺮ – در درﺧﻮاﺳﺖ از آﻧﺎن ‪ -‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺤﺎل‬
‫آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﺸﺎن را ﺑﻪ او ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻧﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن وﺣﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه ﻫﺎي آﻧﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي او‬
‫ﮔﻮش ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻠﻪ!‪ ...‬آﻧﻬﺎ ﮔﻮش ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد!‬
‫ﺑﺎ اﻳﺴﺘﺎدن در ﻣﺮﻛﺰ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه ﺗﺎرﻳﻜﺶ ﻛﻼه رداﻳﺶ را ﺑﻪ ﺳﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اش ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ و‬
‫ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ را زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد ﺗﺎ او را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻛﺴﻲ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ ﺑﺎرﻫﺎ از او ﻃﻠﺐ ﻳﺎري ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﺗﺎق ﻛﻢ ﻧﻮر‬
‫ﺗﻴﺮه و ﺗﺎر ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﺤﻮ ﺷﺪن ﻛﺮد و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺟﺎدوﮔﺮ در ﻏﺎري ﭘﻮﺷﻴﺪه از ﺑﺮف و ﻳﺦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ ،‬از آﺧﺮﻳﻦ دﻳﺪارش ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل در اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺗﻐﻴﺮاﺗﻲ ﻓﺎﺣﺸﻲ روي داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﻣﻲ داﻧﺴﺖ در ﻗﻠﻤﺮو ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪ ،‬وﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻳﺎري‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ از او ﺳﺮزده وارد اﻳﻦ ﻗﻠﻤﺮو ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه او را ﻧﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻢ ﺑﻪ ارﺑﺎب‬
‫اﻳﻦ ﻏﺎر ﻳﺦ زده اﺣﺘﺮام ﻣﻲ ﮔﺬارد‪ ،‬ﺗﻌﺪاد اﻧﺪﻛﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه ﻣﻘﺪس و ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻛﻨﻨﺪه در ﻣﺮﻛﺰ دﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﻲ ﺷﻤﺎل وارد ﺷﺪه اﻧﺪ‪ ،‬وﺗﻌﺪاد ﻛﻤﺘﺮي زﻧﺪه آن را ﺗﺮك ﻛﺮده اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻗﻨﺪﻳﻞ ﻫﺎي ﻳﺨﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻲ از ﺷﻴﺸﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ از ﺳﻘﻒ آوﻳﺰان ﺑﻮدﻧﺪ و ﻃﻮل ﺑﻌﻀﻲ از آﻧﻬﺎ دو ﻳﺎ ﺳﻪ‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﻃﻮل ﺑﺪن ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻨﮕﻬﺎي ﺗﻴﺰي از ﻣﻴﺎن ﺑﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺘﻮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻒ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ دﻳﻮارﻫﺎي ﻏﺎر را‬
‫ﻫﻢ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻴﺮون زده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻮري ﻛﻪ از داﻻﻧﻬﺎي داﺧﻠﻲ ﻏﺎر ﻣﻲ ﺗﺎﺑﻴﺪ اﺷﺒﺎﺣﻲ را در ﺳﺮاﺳﺮ ﻏﺎر‬

‫اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬رﻧﮕﻴﻦ ﻛﻤﺎن ﻫﺎﻳﻲ در ﻣﻴﺎن ﻗﻨﺪﻳﻞ ﻫﺎي ﻳﺨﻲ ﺑﺎ وزش ﺑﺎدي ﻛﻪ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ راﻫﻲ از ﻣﻴﺎن‬
‫اﻳﻦ ﻏﺎر ﺳﺮد و ﻣﺘﺮك و ﺟﺎدوﺋﻲ ﺑﻪ ﺧﺎرج ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ در رﻗﺺ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل در وراي زﻳﺒﺎﺋﻲ ﺧﻴﺮه ﻛﻨﻨﺪة اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮه ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻲ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﻧﻴﺰ در آن وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬در ﻣﻴﺎن‬
‫ﭘﻮﺷﺶ دﻟﺮﺑﺎي ﺑﺮف ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎي ﻳﺦ زده اي ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻃﺮح اﻧﺪاﻣﻬﺎﻳﻲ ﺑﺰرﮔﻲ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬ﻛﻪ‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺧﻮد دﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي از‬
‫اﻋﻀﺎء‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص دﺳﺘﻲ ﺧﻤﻴﺪه ﻛﻪ ﺧﺒﺮ از ﻣﺮﮔﻲ دﻫﺸﺘﻨﺎك ﻣﻲ داد در اﻃﺮاف‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫اﻳﻦ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه ﺗﺠﺎوز ﻛﻨﻨﺪ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ﻣﺪارك ﺗﺮﺳﻨﺎك دﻳﮕﺮي از ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺘﺠﺎوزﻳﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺑﺼﻮرت ﺑﺪﻧﻬﺎي ﻳﺦ زده و ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬وﺑﺪﻧﻬﺎيِ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻫﺎي ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪة ﻗﺒﻠﻲ ﻛﻪ از ﺳﻘﻒ آوﻳﺰان ﺑﻮد اﺑﺪاَ دﻟﮕﺮم ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺟﺴﺪ ﭼﻨﺪ ﺗﺮول ﻳﺨﻲ‪ -‬ﻣﻮﺟﻮدات ﻋﻀﻼﻧﻲ و ﭘﻮﺳﺖ ﻛﻠﻔﺖ و ﺑﺎ ﺷﻜﻤﻲ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن ﺟﻨﻮﺑﻲ‬
‫آﻧﻬﺎ‪ -‬را در ﻣﻴﺎن ﻳﺦ ﻫﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ داد‪.‬ﻣﺮگ اﺑﺪاَ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻧﺒﻮده اﺳﺖ‪ .‬در ﭼﻬﺮة آﻧﻬﺎ وﺣﺸﺖ‬
‫ﻣﺮﮔﻲ دردﻧﺎك دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮدي ﻛﺎﻣﻼ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺧﻮي‬ ‫ﻛﻤﻲ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﻴﺒﺖ ﻳﺦ زدة دو ﻧﺴﻨﺎسِ آدﻣﺨﻮار ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪-.‬‬
‫ﺣﻴﻮان ﻫﺎي وﺣﺸﻲ ﻛﻪ در زﻣﺎن ﻗﺪﻳﻢ در اﻳﺮان وﻧﺰدﻳﻚ ﮔﺮﮔﺎن و داﻣﻐﺎن واﻗﻌﺎَ وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬در ﭼﻬﺎر ﻣﻘﺎﻟﺔ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻋﺮوﺿﻲ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪي ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدات اﺷﺎره ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬و ﻣﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺠﺎي ﻛﻠﻤﺔ ‪ beastmen‬ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان وﺣﺸﻲ ﻫﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﺸﻮد‪ ،‬از ﻛﻠﻤﺔ "ﻧﺴﻨﺎس"‬
‫ﻛﻪ ﻓﺎرﺳﻲ و دﻗﻴﻘﺎَ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻳﻚ ﮔﻮﻧﺔ ﺧﺎص از ﻣﻮﺟﻮدات ﻫﻢ دارد اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻢ‪.‬ﻣﺘﺮﺟﻢ‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﭼﻬﺮه ﻫﺎي آﻧﻬﺎ وﺣﺸﺖ ﻣﺮگ را ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻬﺮة آﻧﻬﺎ را‬
‫ﻣﺎﺳﻜﻲ از ﺧﺸﻢ ﻳﺎ ﺣﻴﺮت ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬ﮔﻮﺋﻲ ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس درون ﻓﻀﺎي ﻏﺎر ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻣﻴﺎن ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﻳﺦ زدة ﻣﻮﺟﻮدات ﻏﺎر ﻫﻴﺒﺖ ﻳﻚ‬
‫اﻟﻒ و دو اورك را ﻫﻢ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﺗﺎ درون اﻳﻦ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه دور‬
‫اﻓﺘﺎده ﻫﻢ دﻧﺒﺎل ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اورﻛﻬﺎي ﻣﻨﺠﻤﺪ او ﻫﻴﺒﺘﻲ را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﺘﻲ او را ﻫﻢ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬در ﻧﮕﺎه اول ﻫﻴﺒﺘﺶ‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺎري ﻏﻮل آﺳﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ در اﻳﻦ ﺟﻬﻨﻢ ﺳﺮد ﻳﺎﻓﺖ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫ﭼﻨﺒﺮة آن رو ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و ﻫﻴﺒﺖ اﻧﺴﺎن ﻧﺎﻗﺺ اﻟﺨﻠﻘﻪ اي ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪.‬و دو دﺳﺖ ﺑﺰرگ‬
‫از آن ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬ﮔﻮﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺠﺎزات وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺟﻮدات ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻬﺮه اي اﻟﻒ وار اﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﺴﻄﺢ و ﺷﻜﺎﻓﻲ ﺑﺠﺎي دﻫﺎن و دﻧﺪاﻧﻬﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﺗﻴﺰي دﻧﺪان اژدﻫﺎ ﺑﻪ او ﺧﻮش آﻣﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﺷﺒﻪ وار از ﺧﺸﻢ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪.‬در ﻧﻴﻤﺔ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺪﻧﺶ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ از اﻧﺴﺎن ﻳﺎ اﻟﻒ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬اﻣﺎ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺣﻘﻴﻘﺘﺎَﭼﻴﺴﺖ و ﻳﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬ﻧﺎم اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ در ﺣﺎل ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻮد‪.‬‬
‫داﺷﺖ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﺎ‪«...‬‬
‫زﻣﺰﻣﻪ اي ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻲ در ﺑﺎد ﺟﺮﻳﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬در ﺗﻮ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ‪...‬ﻫﻴﭻ‪...‬ﻫﻴﭻ‪...‬ﻫﻴﭻ‪...‬ﺑﺠﺰ‬
‫ﺷﺠﺎع‪...‬ع‪...‬ﻋﺖ‪«...‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻲ ﭼﻬﺮه ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻗﻄﻌﺔ ﻳﺨﻲ ﻛﻪ از ﺳﻘﻒ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﻫﻴﺒﺘﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫ﮔﺮﻓﺖ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻻﻏﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ زاوﻳﻪ اي ﻧﺎ ﻣﻌﻘﻮل ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺎي ﺣﺸﺮات ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬و ﺳﺮ ﻫﻢ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮ ﻫﻤﺒﻨﺪي ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ اي از ﺳﺮ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﺑﻮد‪.‬اﮔﺮﭼﻪ در آن ﭼﺸﻢ ﮔﻮش ﺑﻴﻨﻲ و دﻫﺎن وﺟﻮ داﺷﺖ اﻣﺎ‬
‫ﮔﻮﺋﻲ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪي ﺳﻌﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺮف ﻣﻮﺟﻮدي ﺑﺴﺎزد و در ﻣﻴﺎﻧﺔ راه ﺑﻪ ﺑﻴﻬﻮده ﺑﻮدن ﻛﺎرش ﭘﻲ ﺑﺮده‬
‫و ﻛﺎري را ﻛﻪ آﻏﺎز ﻛﺮده اداﻣﻪ ﻧﺪاده اﺳﺖ‪.‬‬
‫رداﺋﻲ درﺧﺸﺎن ﺳﻄﺢ ﺑﺪن او را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﻛﻼﻫﻲ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﺠﺎي آن ﻃﻮﻗﻲ ﺑﻪ دور ﻛﺮدﻧﺶ ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ زاﺋﺪه ﻫﺎي ﻣﻴﺦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺰرﮔﻲ ﺧﺘﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪»:‬ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس!روزﮔﺎرت ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﮔﺬرد؟«‬
‫»راﺣﺘﻢ‪...‬راﺣﺖ‪...‬راﺣﺖ‪..‬اﮔﺮ ﺧﻠﻮﺗﻢ ﺷﻜﺲ‪ ...‬س‪ ...‬س‪...‬ﺳﺘﻪ ﻧﺸﻮد‪«.‬‬
‫» اﮔﺮ ﭼﺎر دﻳﮕﺮي داﺷﺘﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻧﻤﻲ آﻣﺪم‪«.‬‬
‫»ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻫﺲ‪..‬س‪..‬س‪..‬ﺳﺖ‪.‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮوي‪...‬ﺑﺮوي‪...‬ﺑﺮوي‪.‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪«.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ارﺑﺎب اﻳﻦ ﻏﺎر اورا ﺑﻪ وﺣﺸﺖ ﻧﻤﻲ اﻧﺪازد‪ ».‬آﻳﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اي ﻛﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺗﻮ‬
‫را وادار ﻛﺮده اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﻲ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻜﺎن ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﺎﻧﻲ؟‪...‬ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس! ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬
‫زودي ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اي؟ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﺮن اﺳﺖ ﻛﻪ‪«...‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻳﺨﻲ ﺑﻪ اﺑﺘﺪاي ﻏﺎر ﺧﺰﻳﺪ و ﺑﻪ ﺗﺎزه وارد ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ﮔﻮﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي‬
‫در ﻣﻮرد او از ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻏﺎﻳﺐ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫» ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ‪...‬ﻫﻴﭻ‪ ...‬ﻫﻴﭻ‪...‬ﻫﻴﭻ‪ «...‬ﺑﺎدي ﻣﻮذي وزﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪»:‬روزﻫﺎي‬
‫ﻛﻤﻲ از دوران ﺗﺎرﻳﻜﻲ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪«...‬‬

‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس را داﺋﻤﺎَ روﺑﺮوي ﺧﻮدش داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ دﻳﮕﺮي دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ او ﻧﺪارد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﻴﺮﺗﺮﻳﻦ ﺷﺨﺺ از ﻧﮋاد ﺧﻮدش‬
‫و از ﻛﻞ ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪي ﻋﻘﻞ ﺧﻮدش را از دﺳﺖ داده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﻫﺎي ﻻﻏﺮ و ﻟﻐﺰﻧﺪة اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮوي ﺑﺮف ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺳﻄﺢ ﻳﺦ را ﻣﻲ ﺗﺮاﺷﻴﺪ‬
‫و در آن ﻓﺮو ﻣﻲ رﻓﺖ‪.‬و اﻳﻦ ﻛﺮاﺳﻮس را ﺑﻪ ﻳﺎد ﭼﻮب اﺳﻜﻲ ﻫﺎﺋﻲ اﻧﺪاﺧﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻗﻄﺐ و ﻧﻮاﺣﻲ‬
‫ﺳﺮدﺳﻴﺮ ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ روي ﻳﺦ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﻴﺒﺖ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎل ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻮد! ﺣﻔﺮه ﻫﺎي ﻋﻤﻴﻘﻲ در ذﻫﻦ و‬
‫ﺧﺎﻃﺮات ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﭼﻪ ﻫﻴﺒﺘﻲ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫» ﭘﺲ ﺑﺨﺎﻃﺮ داري ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدش را ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻮ وﻧﮋادت آورد؟«‬
‫ﭼﻬﺮة ﻏﺮﻳﺐ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس درﻫﻢ رﻓﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮ ﻳﺦ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ وﺻﺪاﺋﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﻫﻴﺲ ﺑﻴﺮون داد‬
‫» ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورم‪«...‬‬
‫ﻓﻀﺎي ﻏﺎر ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻨﮓ ﺗﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﺤﻜﻢ اﻳﺴﺘﺎد‪ ،‬او ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪن در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫دﻧﻴﺎي ﻋﺬاب آور ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس او را ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاد ﻛﺮد‪.‬‬
‫» ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورم‪«...‬‬
‫ﻳﺨﻬﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺮك ﺧﻮردن ﻛﺮد‪.‬و ﺻﺪاﻳﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻧﻮاي زﻧﮕﻮﻟﻪ اي ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮد اﻣﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺑﻪ ﻏﺮﺷﻲ ﻛﺮﻛﻨﻨﺪه ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس راﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﻐﻴﻴﺮ داد وﺑﺎ دﻫﺎن ﺷﻜﺎف‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ وﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﺳﻮزان ﺑﺎ او ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‪ .‬زﻣﻴﻦ زﻳﺮ ﭘﺎﻫﺎي ﻧﺤﻴﻒ و ﻛﺞ و ﻣﻌﻮج او ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﻲ رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮف و ﻳﺦ از ﻫﻢ ﺷﻜﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺨﺶ ﺷﺪن در اﺗﺎق ﻛﺮد و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮ ﻣﻘﺪار آن اﻓﺰوده ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮف ﻫﺎ در اﻃﺮاف اﻃﺮاف ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﭼﺮﺧﺶ درآﻣﺪ و از ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ آﻧﻬﺎ ﻫﻴﺒﺖ ﻣﻮﺟﻮدي اﻓﺴﺎﻧﻪ اي در‬
‫ﻣﻴﺎن اﺗﺎق ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ وﻫﻴﺒﺘﻲ روح ﻣﺎﻧﻨﺪ از ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اژدﻫﺎﺋﻲ از ﺟﻨﺲ ﻳﺦ و ﻳﺎ روح ﻳﻚ‬
‫اژدﻫﺎ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻣﺨﻮف ﺑﺎ ﺻﺪاﺋﻲ ﻫﻴﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارم‪ !...‬ﻋﻬﺪي ﻛﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ! ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﻛﺴﻲ ﻛﺸﺘﻪ ﻧﺸﻮد! از ﺟﻬﺎن ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺷﻮد!«‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮي ﺑﻪ ﺗﺄﺋﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﺧﻮاه ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس از وراي ﻛﻼه ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺘﺶ را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺧﻮاه‬
‫ﻧﻪ! و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺎ زﻣﺎن ﺧﻴﺎﻧﺖ!«‬
‫اژدﻫﺎي ﺑﺮﻓﻲ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ را از ﻫﻢ ﮔﺸﻮد ﻛﻪ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ از اﻧﺪازة ﻃﺒﻴﻌﻲ و واﻗﻌﻲ ﺗﺮ از ﺑﺎﻟﻬﺎي ﻳﻚ روح ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آرواره ﻫﺎي ﺑﺰرﮔﺶ ﺗﺤﺖ ارادة ارﺑﺎﺑﺶ ﭼﻨﺎن ﺗﻜﺎن ﻣﻲ ﺧﻮرد ﮔﻮﺋﻲ ﺟﻤﻼﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻣﻲ ﮔﻔﺖ از‬
‫دﻫﺎن او ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﺗﺎ زﻣﺎن ﺧﻴﺎﻧﺖ‪ ...‬ﺗﺎ زﻣﺎن ﺧﻴﺎﻧﺖ‪...‬ﺧﻴﺎﻧﺖ‪ «...‬ﮔﻠﻮﻟﻪ اي از ﺑﺮف از دﻫﺎن اژدﻫﺎي ﺑﺮﻓﻲ ﺧﺎرج ﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫آﻧﻘﺪر ﺳﻔﺖ و ﻣﺮﮔﺒﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در دﻳﻮارﻫﺎي ﺳﻨﮕﻲ ﻫﻢ ﻧﻔﻮذ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﺗﺎ‪...‬ﻣﺮﮔﺒﺎل‪«!...‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻳﻚ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﮔﺮﻓﺖ و آﻣﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻫﺮ ﮔﺎه ﻻزم ﺑﻮد ﻃﻠﺴﻢ ﺳﺮﻳﻌﻲ ﺑﻜﺎر ﺑﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻮﺟﻮد ﺗﺮﺳﻨﺎك ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺣﺎﻟﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪ -‬و اژدﻫﺎي ﺑﺮﻓﻲ ﻫﻢ ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ را‬
‫ﺗﻜﺮار ﻛﺮد‪-‬و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاﺋﻲ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺗﺮ اﻓﺰود‪» :‬اﻣﺎ دورة اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﻪ ﺳﺮ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ ،‬وﻫﻴﭻ ﻛﺪام از‬
‫ﻣﺎ‪...‬ﻫﻴﭽﻜﺪام‪...‬ﻫﻴﭽﻜﺪام‪...‬ﻫﻴﭽﻜﺪام‪...‬دﻟﻴﻠﻲ ﻧﺪارد ﻛﻪ از اوﺑﺘﺮﺳﻴﻢ‪ .‬او ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻜﻲ از ﭼﻨﺪ "ﺳﻴﻤﺎ"ي‬
‫زﻣﻴﻦ اﺳﺖ و وﺟﻮدش ﺑﺮاﺳﺎس آﺷﻔﺘﮕﻲ ﻫﺎﺳﺖ! ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل او ﻧﻴﺰ در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن آﻣﺪه و ﺑﺎ ﺛﺒﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ دﻧﻴﺎ‪،‬‬
‫او ﻧﻴﺰ ﻣﺤﻜﻮم ﺑﻪ رﻓﺘﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫زﻣﻴﻦ زﻳﺮ ﭘﺎي ﻛﺮاﺳﻮس ﻟﺮزﻳﺪ‪ ،‬واز ﭘﺸﺖ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس او را ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﺮده و‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ او ﺟﺎﺋﻲ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ ﻛﻪ اژدﻫﺎﺋﻲ دﻳﮕﺮ اﻳﻨﺒﺎر از ﺟﻨﺲ ﺧﺎك و ﺳﻨﮓ‬
‫در ﺣﺎل ﺷﻜﻠﮕﻴﺮي اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس اداﻣﻪ داد‪ »:‬او ﮔﻔﺖ؛ ﺑﺨﺎﻃﺮ آﻳﻨﺪه! او ﮔﻔﺖ؛ ﺑﺮاي زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ‪ ،‬اﻟﻒ ﻫﺎ و دورف ﻫﺎ در‬
‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ از آن ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﻨﻨﺪ! ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي اژدﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻤﺎم اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﺰرگ‬
‫–ﺳﻴﻤﺎ ﻳﺎن‪ -‬ﮔﺮد ﻫﻢ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ و اﺳﺎس ﺟﻬﺎن را دﮔﺮﮔﻮن ﻛﺮده و ﻃﺮﺣﻲ ﻧﻮ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧﺪ‪ ،‬و آﻧﮕﺎه ﻣﺎ ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﻴﻢ‬
‫ﺑﻮد ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ آﺧﺮﻳﻦ اژدﻫﺎ ﻧﻴﺰ از روي زﻣﻴﻦ ﻣﺤﻮ ﮔﺮدد‪ ،‬از اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ دو ﺷﺒﺤﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪ »:‬و آﻧﮕﺎه ﻣﻦ‪...‬ﻣﻦ‪...‬ﻣﻦ‪...‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس در ﻛﻨﺎر‬
‫او ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ ‪ ...‬ﺗﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﮋادﻫﺎ را ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ وادار ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫دو ﺷﺒﺢ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪه و در ﻫﻢ ادﻏﺎم ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ .‬ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﮕﺎﻫﺶ را از آﻧﺎن ﺑﺮداﺷﺖ و‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺘﺬﻛﺮ ﺷﺪ اﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪة دﻳﮕﺮي از ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﺘﻨﻔﺮ اﺳﺖ اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ او‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺮاﺳﻮس‪ -‬را ﻳﺎري ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪...‬و ﻳﺎ ﺣﺘﻲ اﺟﺎزه ﺧﻮاﻫﺪ داد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﻨﺎم ﺳﺮد را‬
‫زﻧﺪه ﺗﺮك ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻲ ﭼﻬﺮه اﻋﺘﺮاض ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻫﺮ اژدﻫﺎ ‪-‬ﺑﺨﺼﻮص ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن‪ -‬ﺑﺨﺸﻲ از وﺟﻮد ﺳﺎﻳﺮ‬
‫ﻧﮋادﻫﺎ را ﭘﺮ از اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ‪«...‬‬
‫»ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻮرد ﻣﺮﺣﻤﺖ اژدﻫﺎﻳﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ »:‬و اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺪ دادﻛﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﺮوﺋﻲ ﺑﺮﺗﺮ از آﻧﺎن وﺟﻮد‬
‫دارد‪،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﺑﻲ اﻃﻼع ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس دﺳﺖ دﺳﺘﻜﺶ ﭘﻮﺷﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺷﺒﺤﻲ از ﺧﻮدش و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر از ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻛﻪ از آن ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ اﻳﺠﺎد ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪ » :‬آﻳﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اي ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﻇﺎﻫﺮش ﻓﺮﻳﺒﻨﺪه ﺑﻮد؟ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺪاري ﻛﻪ‬
‫ﭼﻘﺪر ﺑﻲ آﻻﻳﺶ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ؟«‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﺣﻀﺎر ﺷﺪن ﺗﺼﻮﻳﺮ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺑﻨﺪ آﻣﺪو ﻋﻀﻼﺗﺶ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ‪ ،‬دو ﺷﺒﺢ اژدﻫﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاﺋﻲ‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻣﺘﻼﺷﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از اﺟﺰاء آﻧﻬﺎ اﺑﺪاَ آﺳﻴﺒﻲ ﺑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ و ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺶ وارد ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺻﺪا آﻧﻘﺪر ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ درون ﺗﻤﺎم داﻻن ﻫﺎ و ﺗﺎﻻرﻫﺎي ﻋﻈﻴﻢ اﻳﻦ ﻣﺤﻞ وﺣﺸﻲ وﭘﻬﻨﻪ ﻫﺎي ﺗﻬﻲ از ﺣﻴﺎت اﻃﺮاﻓﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ را ﻛﻪ ﭼﻨﮕﺎل ﻫﺎي ﺗﻴﺰي داﺷﺖ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺟﻴﻎ زد‪:‬‬
‫» دورش ﻛﻦ!دورش! دورش ﻛﻦ! آن را ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﺪه!«‬
‫اﻣﺎ ﻛﺮاﺳﻮس دﺳﺖ ﺑﺮدار ﻧﺒﻮد‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﻧﮕﺎه ﻛﻦ دوﺳﺖ ﻣﻦ! ﺑﻪ زوال دﻫﻨﺪة ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﮋاد ﻧﮕﺎه ﻛﻦ!‬
‫ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻫﻤﮕﺎن ﺑﻌﻨﻮان روان اﻫﺮﻳﻤﻦ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﻧﺪ ﺑﺒﻴﻦ!«‬

‫ﻣﺪاﻟﻲ ﺳﺎده و درﺧﺸﺎﻧﻲ در ﻛﻒ دﺳﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺪاﻟﻲ ﻃﻼﺋﻲ اﻣﺎ آﻧﻘﺪر ﺳﺎده ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫اﻓﺮاد ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ ﻫﺎي واﻗﻌﻲ آﻧﺮا ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮي از آن ﻇﺎﻫﺮ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﻫﻢ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ ﭼﻨﺎن ﺗﺮﺳﻲ در ﻗﻠﺐ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻪ‬
‫آن ﺧﻴﺮه ﺷﻮد‪.‬‬
‫» ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه از ﺟﻮﻫﺮة ﺟﺎدوﺋﻲ ﺗﻤﺎم اژدﻫﺎﻳﺎن! ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻟﮋﻳﻮن ﺳﻮزان ﺑﻜﺎر‬
‫رود و ﺑﻌﺪ از آن ﺑﺮاي ﺑﻪ ﺗﻠﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺟﺎدو در دروﻧﺶ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﺑﻜﺎر رﻓﺘﻦ آن ﺗﻮﺳﻂ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮاي ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن‪ .‬ﺑﻪ ﻛﺎر رﻓﺘﻦ آن ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮاي ﺑﻜﺎر ﺑﺮدن ﺑﺮ ﺿﺪ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮﻳﻦ‬
‫ﻣﺘﺤﺪان‪«...‬‬
‫»ﺑﺲ ﻛﻦ! روان اﻫﺮﻳﻤﻦ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪...‬از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ....‬از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬و ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻮﺳﻂ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮان اﻧﺴﺎن و اﻟﻒ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫»واﻗﻌﺎَ؟«‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس روي ﺗﻠﻲ ﻛﻪ از دو ﺷﺒﺢ اژدﻫﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد رﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را ﻣﺤﻮ ﻛﺮد و ﺗﺼﻮﻳﺮ‬
‫دﻳﮕﺮي را اﺣﻀﺎر ﻛﺮد‪.‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن‪،‬ﻣﺮدي ﺳﻴﺎﻫﭙﻮش و ﺟﻮان‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﺳﻨﻲ ﺑﻴﺶ از آﻧﭽﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺣﻜﺎﻳﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر‪.‬‬
‫»اﻳﻦ ﻣﺮد!اﻳﻦ ﻓﺎﻧﻲ! ﺑﻌﻨﻮان ﭘﺎدﺷﺎه آﻟﺘﺮاك ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬آﻟﺘﺮاك در ﻗﻠﺐ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﻲ اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران‪.‬‬
‫آﻳﺎ ﭼﻴﺰي در وﺟﻮد او ﺑﻨﻈﺮت آﺷﻨﺎ ﻧﻤﻲ آﻳﺪ؟ ﺑﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ؟«‬

‫ﻣﻮﺟﻮد ﻳﺨﻲ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ آﻣﺪ و ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﭼﺮﺧﺎن ﻧﺠﻴﺐ زادة دروﻏﻴﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺗﺼﻮﻳﺮ‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر را ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط و دﻗﺖ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪ ...‬و ﺗﺮﺳﻲ ﻓﺰاﻳﻨﺪه در او ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ‪.‬‬
‫»اﻳﻦ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬
‫» ﺑﮕﻮ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس!ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ را ﻣﻴﺒﻴﻨﻲ!«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻏﻴﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮد‪ »:‬ﺗﻮ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ او ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺳﺖ!«‬
‫وﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﺎرﻗﻪ اي از ﻋﻈﻤﺖ ﭼﺸﻤﺎن اژدﻫﺎ در ﻧﮕﺎه او درﺧﺸﻴﺪ‪ ».‬ﻣﺮﮔﺒﺎل‪«...‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻫﻢ ﺑﺎﺻﺪاﺋﻲ ﺑﺪون اﺣﺴﺎس ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻠﻪ!ﻣﺮﮔﺒﺎل!ﻣﺮﮔﺒﺎﻟﻲ ﻛﻪ دو ﺑﺎر ﻫﻤﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮﻧﺪ ﻣﺮده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻋﺼﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن ﭘﺎﻳﺎن داد‪...‬ﻣﺮﮔﺒﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﺎل‬
‫ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﮋادﻫﺎي ﺟﻮاﻧﺘﺮ را وادار ﻛﻨﺪ ﺗﺎ روش ﻫﺎي او را ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮﻧﺪ‪«...‬‬
‫»او ﻳﻜﻲ ﭘﺲ از دﻳﮕﺮي آﻧﻬﺎ را ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪«...‬‬
‫» ﺑﻠﻪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس! او ﻳﻜﻲ ﭘﺲ از دﻳﮕﺮي ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ را ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻧﺠﺎت‬
‫ﻳﺎﺑﻨﺪ و ﺳﭙﺲ آﻧﻬﺎ را ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ او در اﻧﺪﻳﺸﺔ ﭼﻪ دﻧﻴﺎﺋﻲ اﺳﺖ‪ .‬دﻧﻴﺎﺋﻲ ﻣﺘﺸﻜﻞ از‬
‫او و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﻫﺎﻳﺶ‪ .‬ﺗﺴﻮﻳﺔ ﻧﮋادي ﻫﻤﺔ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ ‪...‬ﺣﺘﻲ اژدﻫﺎﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﻧﮋاد او ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﻧﻪ‪«!...‬‬
‫ﺑﺪن ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﻫﺮ ﻃﺮف ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮده ﺷﺪن ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺰﻧﺪه اي ﻣﺨﻮف درآﻣﺪ رﻧﮓ‬
‫ﭘﻮﺳﺖ در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺘﻨﺶ ﺑﻪ رﻧﮓ آﺑﻲ ﻧﻘﺮه اي درﺧﺸﻴﺪن ﮔﺮﻓﺖ ﻇﺎﻫﺮ او اﻛﻨﻮن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﻴﻪ اژدﻫﺎ‬

‫ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ او ﻛﺎﻣﻞ ﻧﺸﺪ و ﺟﺎﺋﻲ ﻣﻴﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﻳﻚ اژدﻫﺎ و ﻳﻚ ﺣﺸﺮه ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮﺟﻮدي‬
‫ﻛﺎﺑﻮس وار!‬
‫» ﻣﻦ ﺑﻪ او ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪم‪ ،‬و ﺗﺎواﻧﺶ را ﺑﺎ از دﺳﺖ دادن ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﻢ ﭘﺮداﺧﺘﻢ‪.‬و اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻣﻦ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﻓﺮزﻧﺪان و ﻫﻢ ﻧﮋاداﻧﻢ را از ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬و ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ زﻧﺪه ﺑﻮدم ﻛﻪ‬
‫ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺧﺎﺋﻦ ﻣﺮده و ﻧﺸﺎن ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺷﺪه اش ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه او ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه اﺳﺖ‪«...‬‬
‫» ﻫﻤﺔ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮدﻳﻢ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ او زﻧﺪه اﺳﺖ!«‬
‫ﺧﺸﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ اژدﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻗﻨﺪﻳﻞ ﻫﺎي ﺗﻴﺰ ﻳﺦ از ﺳﻘﻒ ﺳﻘﻮط ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻛﻒ ﻏﺎر ﻓﺮو رﻓﺘﻪ و ﺗﻜﺎﻧﻲ‬
‫اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس را ﺑﻪ ﻟﺮزه درآورد‪.‬‬
‫» ﺑﻠﻪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس! او ﺑﻪ رﻏﻢ ﺗﻤﺎم ﺗﺎواﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻲ زﻧﺪه اﺳﺖ!«‬
‫ﻫﻴﻮﻻي ﻣﺨﻮف از ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادم‪...‬اﻣﺎ ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮﺋﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدت را ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻲ و ﻇﺎﻫﺮ اژدﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﻴﺮي ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎري ﭼﻴﺰ ﻫﺎ را از‬
‫دﺳﺖ داده اي‪«.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻣﻠﻜﺔ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ از ذﻫﻦ ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﺬﺷﺖ‪.‬ﺧﺎﻃﺮة ﻳﻚ روز ﻛﻪ اﻧﻌﻜﺎس ﻧﻮر ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ‬
‫ﺑﺎﻟﻬﺎي اﻟﻜﺴﺘﺮزا او را در ﺧﻮد ﻏﺮق ﻛﺮده ﺑﻮد‪...‬‬
‫او در ﺷﻤﺎره‪ ،‬دوﻣﻴﻦ ﺟﻔﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ در وﻓﺎداري و ﻋﺸﻖ اول ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد ﺗﺎ ﺧﺎﻃﺮات دردﻧﺎﻛﺶ را از ذﻫﻦ ﺑﺮاﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮواز در آﺳﻤﺎن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺮﻫﻤﻲ ﺑﺮ‬
‫روﺣﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ او ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﻧﺴﺎن ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ اژدﻫﺎي ﺳﺮخ رﻧﮓ ﺑﻨﺎم‬
‫"ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ"‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻛﻨﺘﺮل ﺧﻮد را ﺑﺪﺳﺖ آورد و ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﺑﻠﻪ! ﻣﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺎدي از دﺳﺖ داده ام‪ .‬اﻣﺎ‬
‫اﻣﻴﺪ دارم ﻛﻪ ﭼﻴﺰي را ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎورم ‪ ...‬ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ !«‬
‫» ﭼﮕﻮﻧﻪ؟«‬
‫»اﻟﻜﺴﺘﺮزا را آزاد ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﻫﻴﻮﻻ ﺑﺎ ﻏﺮﺷﻲ ﺳﻬﻤﻨﺎك ﺧﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻨﺪه اي ﺑﻠﻨﺪ و ﻃﻮﻻﻧﻲ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮ از ﺣﺪ دﻳﻮاﻧﮕﻲ اش‪.‬ﺧﻨﺪه اي‬
‫ﺑﺮاي اﺳﺘﻬﺰاء ﺗﻤﺎم اﻣﻴﺪي ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس در ﺟﺴﺘﺠﻮي آن ﺑﻮد‪.‬‬
‫» اﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﻮد ﺗﻮﺳﺖ‪.‬واﻳﻦ ﺳﻮد ﺗﻮ را ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺖ ﻳﺎري ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﻮدي‬
‫دارد؟ﺑﺮاي ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺮد ﻛﻮﭼﻚ!؟«‬
‫»ﺗﻮ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ او ﻛﺪام ﺳﻴﻤﺎﺳﺖ‪.‬ﻣﻲ داﻧﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﺧﻨﺪه ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻫﻴﺲ ﻫﻴﺴﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪارد ﺑﺎور ﻛﻨﺪ! آﻧﻘﺪر ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﺑﻮده‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫» آﻳﺎ او واﻗﻌﺎَ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ؟واﻗﻌﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ؟«‬

‫»ﻣﻦ اﻋﺘﻘﺎد دارم ﻛﻪ اﻧﺠﺎم آن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪ .‬و ﺷﺎﻧﺲ اﻳﻦ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭘﺎداش زﺣﻤﺎﺗﺖ ﺑﺮﺳﻲ‪.‬و ﺑﻪ ﺟﺰ اﻳﻦ‬
‫آﻳﺎ آﻳﻨﺪة ﺑﻬﺘﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺳﺮاغ داري؟«‬
‫ﻓﺮم اژدﻫﺎ در اﻧﺪام ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺎوري اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬او ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺰرگ ﺗﺮ ﺷﺪن ﻛﺮد و‬
‫ﭘﻨﺞ ‪ ،‬ده و ﺑﻴﺴﺖ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻛﺮاﺳﻮس در ﺑﺮاﺑﺮش اﻳﺴﺘﺎد ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس اول در اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬و اژدﻫﺎﺋﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻛﺮاﺳﻮس اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻛﻪ از زﻣﺎن ﻇﻬﻮر ﻧﮋاد اﻧﺴﺎن ﻫﺮﮔﺰ دﻳﺪه‬
‫ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻃﺒﻴﻌﻲ اش ﺑﺪﺑﻴﻨﻲ او ﻫﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺳﻮاﻟﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﻫﻢ ﺗﺮس‬
‫وﻫﻢ اﻧﺘﻈﺎر آن را داﺷﺖ ‪»:‬و ﭼﻪ ﭼﻴﺰي اورك ﻫﺎ را ﻗﺎدر ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ او را در ﺣﺒﺲ ﺧﻮد ﻧﮕﺎه دارﻧﺪ‪،‬‬
‫اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻮده ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻦ ﺑﻮده‪ ...‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻦ ﺑﻮده‪ ...‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻦ ﺑﻮده‪«...‬‬
‫» ﺗﻮ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻄﻮر ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ او را ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺤﺒﻮس ﻧﮕﺎه دارﻧﺪ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﻦ!«‬
‫اژدﻫﺎ ﺳﺮ درﺧﺸﺎن و ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﺶ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮد و ﻫﻴﺴﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬اﻫﺮﻳﻤﻦ روان؟! اورك ﻫﺎي‬
‫اﺣﻤﻖ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را در اﺧﺘﻴﺎر دارﻧﺪ؟ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶ‬
‫دادي؟«‬
‫» ﺑﻠﻪ آﻧﻬﺎ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را در اﺧﺘﻴﺎر دارﻧﺪ‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻَ از ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت آن ﺳﺮ در ﻧﻤﻲ آورﻧﺪ ﻓﻘﻂ آﻧﻘﺪر‬
‫ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﻜﺎرﮔﻴﺮي آن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ اﻟﻜﺴﺘﺮزا را در ﻳﻚ ﺟﺎ ﻣﺤﺒﻮس ﻧﮕﺎه دارﻧﺪ ‪...‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺧﺒﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪«!...‬‬
‫» وﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از اﻳﻦ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬

‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺪي ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ اژدﻫﺎ را ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺮي ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اش ﺑﺮاي‬
‫آزادﺳﺎزي اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ زﺑﺎن آوردﻧﺪ ﻋﺒﺎرت ﺑﻌﺪي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ او را از ﺑﻴﻦ‬
‫ﺑﺒﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺟﺎدوﮔﺮ ﻋﻀﻮ در ﺷﻮراي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻧﺠﺎت دادن ﻣﻠﻜﺔ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﺤﺪ راﺳﺘﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪.‬‬
‫» ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺣﺎل از ﻧﻘﺸﺔ ﻣﺎ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت اﻟﻜﺴﺘﺮزا آﮔﺎه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬و ﺗﺎ ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﻣﺪال‬
‫ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺷﺪه و اﻟﻜﺴﺘﺮزا‪-‬ﻫﺮدو ﺑﺎﻫﻢ‪ -‬ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺼﻞ ‪10‬‬
‫ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر در ﻃﻲ ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ روﻧﻴﻦ در ﻣﻴﺎن درﺧﺘﺎن ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‪.‬اﻣﺎ اﻳﻨﺒﺎر ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﭼﻬﺮة ورﻳﺴﺎ‬
‫ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪،‬ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻤﻲ اﺣﺴﺎس ﺗﺄﺳﻒ ﻛﺮد‪.‬در واﻗﻊ او درﻣﻴﺎن آﺳﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﺎرﻳﻚ و ﺳﻜﻮت ﻣﺤﺾ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮔﺸﻮد‪.‬ﻫﻴﭻ ﺻﺪاﺋﻲ از ﺣﻴﻮاﻧﺎت و ﻳﺎ آواز ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن از ﻣﻴﺎن ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي‬
‫درﺧﺘﺎن ﺑﻪ ﮔﻮش ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺷﻮم در ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ‪.‬ﺑﻪ آراﻣﻲ و ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ؛‬
‫اﻃﺮاﻓﺶ را درﺧﺘﺎن و ﺷﺎخ و ﺑﺮگ آﻧﻬﺎ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬و ﭼﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد؛ اﺛﺮي از اژدﻫﺎ‬
‫ﺑﺨﺼﻮص اژدﻫﺎي ﺑﺎ اﺑﻬﺖ و ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻨﺎم‪...‬‬
‫» آه‪...‬ﺑﺎﻻﺧﺮه از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﺪي؟!«‬
‫»ﻣﺮﮔﺒﺎل؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد‪ -‬ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ ﻧﮕﺎه ﻛﺮده و ﭼﻴﺰي ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ وﺣﺸﺖ‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد ﻛﻪ ﻓﻀﺎي ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻛﻪ اﻃﺮاف او را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ در ﺣﺎل ﻣﺤﻮ ﺷﺪن اﺳﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﺗﻌﺠﺐ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﺒﺖ ﺷﺨﺼﻲ را ﺑﺨﻮد ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي او آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‪...‬‬

‫زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪» :‬ﻛﺮاﺳﻮس؟« و ﺑﻌﺪ از ﻟﺤﻈﻪ اي ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺣﺎﻣﻲ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﺶ ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ او ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺳﻴﺎﻫﻲ و ﺗﺒﺎﻫﻲ را ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻪ! ﺑﺎر اول درﺳﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ داده ﺑﻮد‪.‬ﻣﺮﮔﺒﺎل‪ .‬ﻫﻴﺒﺖ ﺑﻈﺎﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮد‪،‬اﻣﺎ اﮔﺮ اژدﻫﺎﺋﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻴﺒﺘﻲ‬
‫اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻴﺮد ﻓﻘﻂ ﺧﻮد ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه –ﻣﺮﮔﺒﺎل‪ -‬ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻬﺮه اي در زﻳﺮ ردا ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﺳﻴﺎﻫﭙﻮش‪ ،‬ﺧﻮﺷﭽﻬﺮه و ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي ﺷﺎﻫﻴﻦ وار‪،‬ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي ﺣﺪاﻗﻞ‬
‫ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ اﺷﺮاﻓﻲ و ﻧﺠﻴﺐ‪.‬‬
‫» ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب اﺳﺖ؟«‬
‫»زﻧﺪه ام! ﻣﺘﺸﻜﺮم‪«.‬‬
‫ﮔﻮﺷﺔ ﻟﺒﻬﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻳﻚ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ »:‬ﭘﺲ ﺗﻮ ﻣﺮا ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ‬
‫اﻧﺴﺎن!«‬
‫»ﺗﻮ‪...‬ﺗﻮ ﻣﺮﮔﺒﺎلِ ﻧﺎﺑﻮدﮔﺮ ﻫﺴﺘﻲ!«‬
‫ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎي اﻃﺮاف ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻤﺮﻧﮓ ﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬ﭼﻬﺮه اﻛﻨﻮن ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﻨﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻳﺎ اﻟﻒ وار ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫ﺟﺰﺋﻴﺎت آن واﺿﺢ ﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬ﻟﺒﺤﻨﺪي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﺐ داﺷﺖ ﭘﺮرﻧﮓ ﺗﺮ ﺷﺪ‪ »:‬ﻳﻜﻲ از ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﺎم ﻣﻦ‪ ،‬ﻛﻪ درﺳﺖ و‬
‫در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ‪ «.‬او ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﻮ ﻣﺎﻳﻞ ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎب درﺳﺘﻲ‬
‫ﻛﺮده ام‪ ،‬ﺗﻮ ﺣﺘﻲ از ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن ﻣﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻫﻢ ﻧﺸﺪي!«‬

‫» ﺻﺪاﻳﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ آﻧﺮا ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫» ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺮﻛﺘﺮ از ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﺖ ﻫﺴﺘﻲ دوﺳﺖ ﻓﺎﻧﻲ ﻣﻦ!ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﻦ در ﺑﺮاﺑﺮﺷﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ‬
‫ﺑﺪﻫﻢ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺮا ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ «.‬او ﺑﺎ دﻫﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻨﺪه اي ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪ »:‬واﮔﺮ ﻣﺪرﻛﻲ ﺑﺮاي ﻫﻮﻳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻫﻤﻴﻦ اﻻن اﻧﺠﺎم دﻫﻢ‪«.‬‬
‫» ﻣﺘﺸﻜﺮم!‪...‬اﻣﺎ ﻧﻪ‪ «.‬آﺧﺮﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي روز در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪة ﺷﻮم ﺟﺎدوﮔﺮ در ﺣﺎل ﻣﺤﻮ ﺷﺪن‬
‫ﺑﻮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻲ ﻫﻮش ﺑﻮده و ﻣﺮﮔﺒﺎل او را ﺗﺎ ﻛﺠﺎ ﺑﺮده اﺳﺖ؟ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ از اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﺮا ﻫﻨﻮز زﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫» از ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ؟«‬
‫» از ﺗﻮ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ روﻧﻴﻦ ِ ﺟﺎدوﮔﺮ! در واﻗﻊ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺗﻮ را در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺖ ﻳﺎري ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫» ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻦ؟!« ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺠﺰ ﻛﺮاﺳﻮس و اﻋﻀﺎي ﺷﻮراي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﻧﻤﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ از ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ روﻧﻴﻦ‬
‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﺣﺘﻲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﺔ اﻋﻀﺎء از ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ اﺻﻠﻲ او اﻃﻼع ﻛﺎﻣﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﺳﺎﺗﻴﺪ‪‬‬
‫ﺟﺎدويِ ﺷﻮرا ﻛﺎﻣﻼ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺎر ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻐﻴﺮ از اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﻫﻮﻳﺖ اﺻﻠﻲ ﺧﻮدآﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ در ﺟﻠﺴﺎت ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬و ﻫﻤﺮاه ﺗﺎزة روﻧﻴﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻧﻤﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ از ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي آﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫»آه‪ !..‬ﺑﻠﻪ روﻧﻴﻦ!ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻮ‪«.‬ﻧﻴﺶ ﻫﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﺎﮔﻬﺎن آﻧﻘﺪر از ﻫﻢ ﺑﺎز ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻧﺒﻮد‪،‬‬
‫و دﻧﺪاﻧﻬﺎي ﺗﻴﺰ ﺧﻮد را در اﻳﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و اﻓﺰود‪»:‬ﺗﺎ ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن اﻟﻜﺴﺘﺮزاي ﺷﮕﻔﺖ‬
‫اﻧﮕﻴﺰ را ﻧﺠﺎت دﻫﻲ‪«.‬‬

‫واﻛﻨﺶ روﻧﻴﻦ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻮد‪،‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺮﮔﺒﺎل از ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ واﻗﻌﻲ روﻧﻴﻦ آﮔﺎه ﺷﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ او ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺑﺪاَ ﺑﻮﺋﻲ ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻤﺔ ﻣﻮﺟﻮدات از ﺟﻤﻠﻪ اژدﻫﺎﻳﺎﻧﻲ را ﻛﻪ از ﮔﻮﻧﺔ ﺧﻮدش‬
‫ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬در ﻫﻴﭻ اﻓﺴﺎﻧﺔ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺣﺘﻲ اﺷﺎره اي ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻴﺎن ﻣﻠﻜﺔ ﺳﺮخ رﻧﮓ و ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﺤﺘﺎط وردي ﺑﻜﺎر ﺑﺮد ‪ ،‬وردي ﻛﻪ در زﻣﺎن ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻪ او ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة اورك را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺷﺶ ﺗﻦ از ﻳﺎران ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻌﻼوة زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻜﻲ از وارﻻك ﻫﺎي اورك را ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل روﻧﻴﻦ در ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮي آن ﺑﺮ ﺿﺪ اژدﻫﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬در ﻃﻮﻣﺎرﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺗﺄﻛﻴﺪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ورد ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻪ اﺧﺘﻴﺎر درآﻣﺪن ﻫﻴﻮﻻﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎي ﻃﻼﺋﻲ ﺑﺪور ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪...‬‬
‫و ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺪون اﺣﺴﺎس ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﻧﺎراﺣﺘﻲ در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎ ﻗﺪم ﺑﺮﻣﻲ داﺷﺖ‪...‬‬
‫»ﺣﺎل!آﻳﺎ اﻳﻦ واﻗﻌﺎَ ﻻزم ﺑﻮد؟«‬
‫دﺳﺘﻲ از رداي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي اﺷﺎره ﻛﺮد‪...‬‬
‫ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮕﻲ ﻛﻨﺎر ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻗﺮار داﺷﺖ و ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﺪﮔﺎن ﺣﻴﺮﺗﺰدة روﻧﻴﻦ‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ذوب ﺷﺪن ﻛﺮد‪.‬ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ذوب ﺷﺪه ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺪون ﺑﺮ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ‬
‫ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ردي در ﻣﻴﺎن ﺷﻜﺎف ﻫﺎ و درزﻫﺎي زﻣﻴﻦ ﻓﺮو رﻓﺖ و ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫» اﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻣﻲ اﻓﺘﺎد ﺟﺎدوﮔﺮ! اﮔﺮ ﻣﻦ اراده ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﺣﺎل ﺗﻮ دوﺑﺎر ﺟﺎﻧﺖ را ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﺪﻳﻮن ﻫﺴﺘﻲ‪.‬آﻳﺎ دوﺳﺖ داري اﻳﻦ را ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻧﺠﺎت ﺗﻮ ﺑﺤﺴﺎب آورده و ﻛﺎرت را ﺗﻤﺎم ﻛﻨﻢ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺳﺮش را ﺑﻌﻼﻣﺖ ﻧﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد‪.‬‬
‫»آﺧﺮﻳﻦ دﻟﻴﻞ!« ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﭼﻬﺮه اش ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ رﻧﮓ واﻗﻌﻲ ﺗﺮي ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم‬
‫ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ آﻣﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻳﮕﺮ روﻧﻴﻦ اﺷﺎره ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﻨﻮش!اﻳﻦ ﺷﺮاب ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮ ﺣﺎل آﻣﺪن ﺗﻮ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻮد‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺑﻄﺮي ﺷﺮاب ﻗﻮي را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﺑﺠﺰ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﺔ ﭘﻴﺶ اﻳﻦ ﺑﻄﺮي در اﻳﻦ‬
‫ﻣﻜﺎن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬در ﺑﺮداﺷﺘﻦ و ﻧﻮﺷﻴﺪن آن ﺷﻜﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد راه ﻧﺪاد‪ .‬در اﻳﻦ ﻛﺎر ﻓﻘﻂ اﺣﺴﺎس ﺗﺸﻨﮕﻲ‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ اﻳﻦ ارادة ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺪرت ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ را از ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬در‬
‫اﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﻫﻴﭻ ﻛﺎري از روﻧﻴﻦ ﺑﺮ ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ﺑﺠﺰ ﻫﻤﻜﺎري و ‪ ...‬اﻣﻴﺪ وار ﺑﻮدن‪.‬‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺳﻴﺎﻫﭙﻮﺷﺶ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآﻣﺪ‪،‬ﻇﺎﻫﺮ او ﮔﺎه ﻛﻤﺮﻧﮓ و ﮔﺎﻫﻲ ﭘﺮرﻧﮓ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬اﻳﻦ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﻇﺎﻫﺮ اژدﻫﺎﮔﻮن ﺧﻮد را رﻫﺎ ﻛﺮده ودر ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﺪﮔﺎن ﺑﻬﺖ زدة روﻧﻴﻦ ﻫﻴﺒﺖ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﺨﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻛﺴﻲ ﭼﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮدي ﻗﺎدر اﺳﺖ ﭼﻪ ﺑﻼﺋﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺮدم روﻧﻴﻦ ﺑﻴﺎورد؟ ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺎس‪،‬‬
‫ﭼﻪ ﺗﻀﻤﻴﻨﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻫﺮﻳﻤﻨﻲ ﺧﻮدش را ﺑﺮﻋﻠﻴﻪ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن او‬
‫ﺑﻜﺎر ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫و اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪ ،‬او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻪ رازي را ﺑﺎ روﻧﻴﻦ در ﻣﻴﺎن ﺑﮕﺬارد؟ و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ روﻧﻴﻦ‬
‫را وادار ﺑﻪ ﻗﺒﻮل ﺣﺮف ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻜﻨﺪ؟‬
‫»ﺗﻮ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻤﻲ در ﻣﻮرد ﻣﺎ اژدﻫﺎﻳﺎن ﻣﻲ داﻧﻲ!«‬

‫ﭼﺸﻤﺎن روﻧﻴﻦ از ﺗﻌﺠﺐ ﮔﺸﺎد ﺷﺪ! آﻳﺎ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻲ ﻫﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻮاﻧﺪن اﻓﻜﺎر دﻳﮕﺮان ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد؟‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ و ﻛﻨﺎر روﻧﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬او ﺑﺮوي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻪ اﺣﻀﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻳﺎ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮕﻲ ﺑﺰرگ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ رداي ﮔﺸﺎدش اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ داد روﻧﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬در زﻳﺮ ﻛﻼه ﻧﻮك ﺗﻴﺰ و ﺑﻪ رﻧﮓ ﺳﻴﺎه ﻧﺎب‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﻧﮕﺎه روﻧﻴﻦ ﻗﻔﻞ ﺷﺪ و ﻗﺪرت ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ را در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ‪،‬روﻧﻴﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او‬
‫ﮔﺮداﻧﺪ و ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻤﻲ در ﻣﻮرد ﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﻲ! ﻣﺪارك ﭼﻨﺪاﻧﻲ در ﻣﻮرد‬
‫ﺧﺼﻠﺖ ﻫﺎي اژدﻫﺎﻳﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺤﻘﻘﺎن ﺧﻮرده ﺷﺪه اﻧﺪ!«‬
‫ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻬﻲ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻲ ﻇﺮﻳﻒ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮاي او ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ آﻣﺪ‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﻛﺮد‪ ،‬ﺧﻨﺪه اش‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺪي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮز ﺟﻨﻮن رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫» ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﻮدم ﻛﻪ ﮔﻮﻧﺔ ﺷﻤﺎ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﭼﻘﺪر ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺳﺮﮔﺮم ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ!« ﺧﻨﺪة وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻧﻤﺎﺋﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﻨﺎك از دﻧﺪان ﻫﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻨﺪة ﺷﺎدﻣﺎﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮي اﻫﺮﻳﻤﻨﻲ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ ! اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ دارد!«‬
‫روﻧﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ را ﺣﺘﻲ ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﻛﻨﺎر ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻃﻮل‬
‫ﺑﻜﺸﺪ‪.‬او ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و اﻳﺴﺘﺎد‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﻏﺮه از ﻃﺮف ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ او دوﺑﺎره ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮدش‬
‫ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺠﺎﺟﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻄﻴﺮي ﭼﻨﺪان ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﻴﺪ‪»:‬از ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ؟ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﭼﻲ ﻫﺴﺘﻢ؟!«‬
‫» ﺗﻮ ﻣﻌﻨﺎي ﻳﻚ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ!ﺑﺮاي دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻫﺪﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎي ﻣﺪﻳﺪ دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﻲ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬ﻋﻤﻠﻲ ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ‬
‫از ﻣﻮﺟﻮدي ﻧﺎ اﻣﻴﺪ‪«!...‬‬

‫روﻧﻴﻦ اﺑﺘﺪا درﺳﺖ ﻣﺘﻮﺟﺔ ﺣﺮف ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ را در ﻟﺤﻦ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﺸﺨﻴﺺ داد و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬
‫» ﺗﻮ ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﻫﺴﺘﻲ‪...‬؟!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل دوﺑﺎره اﻳﺴﺘﺎد و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﮔﻮﺋﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺮواز ﻛﻨﺪ‪ ،‬از ﻫﻢ ﮔﺸﻮد‪ »:‬ﺧﻮب ﻧﮕﺎه ﻛﻦ ! ﭼﻪ‬
‫ﻣﻴﺒﻴﻨﻲ؟اﻧﺴﺎن!«‬
‫» ﻣﺮدي در رداي ﺳﻴﺎه!ﻣﺮﮔﺒﺎل اژدﻫﺎ در ﺳﻴﻤﺎﺋﻲ ﻣﺘﻔﺎوت!«‬
‫» ﺟﻮاب روﺷﻨﻲ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ آﻳﺎ ﺗﻮ ﭼﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ دوﺳﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻦ؟! آﻳﺎ ﺗﻮ وﻗﺎر و ﻋﻈﻤﺖ ﻣﺎ را‬
‫ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻲ؟ آﻳﺎ ﺗﻮ ﻫﻴﭻ اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه و‪ -‬ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﻣﺘﻔﺎوت‪ -‬اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰي را در آﺳﻤﺎن ﻣﻴﺒﻴﻨﻲ؟ اژدﻫﺎﻳﺎﻧﻲ‬
‫ﻛﻪ از زﻣﺎﻧﻬﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎن‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ و ﺣﺘﻲ اﻟﻒ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﻨﻮز در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﭘﺪﻳﺪار ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ آﺳﻤﺎن را‬
‫ﭘﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ او را ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﺑﻜﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺮي ﺗﻜﺎن‬
‫داد‪ .‬اﻣﺎ در ﻣﻮرد ﻳﻚ ﻧﻜﺘﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ ﺟﺎﺋﻲ در وﺟﻮد اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﻧﺪاﺷﺖ!‬
‫»ﺗﻮ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ!« ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺰﻧﺪه ﻛﺮد‪،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻮرب‪،‬دﻧﺪان‬
‫ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﺗﻴﺰ ﺷﺪ و ﺣﺘﻲ ﻫﻴﻜﻞ رداﭘﻮﺷﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺷﺪن ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ در ﭘﺸﺖ‬
‫رداﻳﺶ ﺑﺎﻟﻬﺎﺋﻲ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﺟﺎﻣﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﻪ اي ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﺟﺎدو ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره و در ﻣﻴﺎﻧﺔ راه ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬‬
‫او دوﺑﺎره ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺗﻮ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ!« ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و دﻧﺪاﻧﻬﺎ و ﭼﺸﻤﻬﺎ و اﻧﺪازه ﻫﺎش ﺑﻪ‬
‫آراﻣﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬و ﻫﻢ ﻇﺎﻫﺮ و ﻫﻢ وﺿﻮح اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪...‬ﺣﺪاﻗﻞ در ﻇﺎﻫﺮ!و اداﻣﻪ‬
‫داد‪:‬‬

‫» ﭼﻮن دﻳﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارﻧﺪ‪«...‬‬
‫او دوﺑﺎره ﻧﺸﺴﺖ و ﻛﻒ ﻳﻚ دﺳﺘﺶ را رو ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬و ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﺑﺎﻻي آن ﺗﺼﺎوﻳﺮ از ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ‬
‫ﻛﻮﭼﻚ و ﺷﺒﻴﻪ اژدﻫﺎ ﺑﺮ ﻓﺮاز دﻧﻴﺎﺋﻲ ﺳﺒﺰ و ﺑﺎ ﺷﻜﻮه ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮرد‪ .‬اژدﻫﺎﻳﺎن ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫رﻧﮕﻴﻦ ﻛﻤﺎن ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ‪.‬ﻓﺸﺎري ﻃﺎﻓﺖ ﻓﺮﺳﺎ در ﻫﻮا وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ روﻧﻴﻦ ﻫﻢ آﻧﺮا اﺣﺴﺎس‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫» ﺟﻬﺎن از آن ﻣﺎ ﺑﻮد و ﻣﺎ ﺑﺨﻮﺑﻲ از آن ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺟﺎدو از آن ﻣﺎ ﺑﻮد و ﻣﺎ ﺑﺨﻮﺑﻲ از آن ﭘﺎﺳﺪاري‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‪ ...‬ﺣﻴﺎت از آن ﻣﺎ ﺑﻮد و ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ در آن ﺷﻨﺎور ﺑﻮدﻳﻢ‪«...‬‬
‫اﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﺟﺪﻳﺪ وارد ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ روﻧﻴﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﺟﻮدات ﻛﻮﭼﻚ وارد ﺷﺪه ﺑﻪ‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ اﻟﻒ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ اﻟﻒ ﻫﺎﺋﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺔ ﺧﻮد زﻳﺒﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫زﻳﺒﺎﺋﻲ ﺳﺮد و ﻣﻐﺮور‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻲ زاري روﻧﻴﻦ ﺷﺪ‪.‬‬
‫»اﻣﺎ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﻧﻴﺰ وارد ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺎي زودﮔﺬر‪ ،‬و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﻳﺎد دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎﺋﻲ زدﻧﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻴﻢ ﺧﻄﺮات ﺑﺴﻴﺎري دارد‪ «.‬ﺻﺪاي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻲ از اﻟﻒ ﻫﺎي ﺷﺐ ﻫﻢ‬
‫ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬
‫اداﻣﻪ داد‪ »:‬و آﻧﺎن ﺑﺎ ﺑﻲ ﺧﺮدي ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ را وارد ﺟﻬﺎن ﻣﺎ ﻛﺮدﻧﺪ‪ «.‬روﻧﻴﻦ ﺑﺪون ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﺟﻠﻮ‬
‫ﺧﻢ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﻧﻮ آﻣﻮزي در ﺟﺎدوﮔﺮي داﺳﺘﺎن ﻫﺎﺋﻲ در ﻣﻮرد ﺳﭙﺎه ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﻛﻪ از آﻧﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﻟﮋﻳﻮن ﺳﻮزان ﻳﺎد‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﻣﺪرﻛﻲ دال ﺑﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻗﻄﻌﻲ آن ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻲ ارﺗﺒﺎط‬
‫داﺷﺘﻦ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ را داﺷﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫روﻧﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد اﮔﺮ ﺷﺪه ﺣﺘﻲ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ را از ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل دﺳﺘﺶ‬
‫را ﺑﺴﺖ و ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫»اﮔﺮ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺎ اژدﻫﺎﻳﺎن ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻫﺰار اورك از ﻫﻮراد ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از‬
‫اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻓﺪاﻛﺎري ﺑﺎ آﻧﻬﺎ روﺑﺮو ﺷﺪﻳﻢ‪.‬در آن زﻣﺎن ﻫﻤﺔ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﺎ اﺗﺤﺎد و ﺑﺎ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪن ﺧﻮﻧﻤﺎن ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﺮده و آﻧﻬﺎ را از دﻧﻴﺎﻳﻤﺎن ﺑﻴﺮون راﻧﺪﻳﻢ‪ «...‬ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﺳﻴﺎﻫﭙﻮش ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد‪ ...»:‬وﺑﻌﺪ از آن ﻣﺎ ﻛﻨﺮل ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻧﺠﺎت‬
‫داده ﺑﻮدﻳﻢ از دﺳﺖ دادﻳﻢ‪.‬دورة ﻣﺎ ﺳﭙﺮي ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻟﻒ ﻫﺎ ﺳﭙﺲ دورف ﻫﺎ و در آﺧﺮ ﻫﻢ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ از‬
‫ﺟﻬﺎن آﻳﻨﺪه ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﻧﻔﺎق اﻓﺘﺎد و ﺑﺪﺗﺮ از آن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﺮدﻳﻢ‬
‫و ﻫﺮﻳﻚ دﻳﮕﺮي را ﻛﺸﺘﻴﻢ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل زﻳﺎده روي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ داﺳﺘﺎن دﺷﻤﻨﻲ ﺑﻴﻦ ﭘﻨﺞ ﮔﻮﻧﺔ اژدﻫﺎ ﺑﺨﺼﻮص ﺑﻴﻦ‬
‫ﮔﻮﻧﺔ ﺳﻴﺎه و ﻗﺮﻣﺰ را ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﺳﺎس اﻳﻦ دﺷﻤﻨﻲ در ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه ﺑﻮدو ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺎﻻ زﻣﺎن آن‬
‫ﻓﺮا رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ روﻧﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﺪاﻧﺪ‪.‬‬
‫» اﻣﺎ ﭼﺮا ﺑﻌﺪ از ﻓﺪاﻛﺎري ﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ اﻧﺠﺎم دادﻳﺪ ﺑﻪ دﺷﻤﻨﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ؟«‬
‫»ﮔﻤﺮاﻫﻲ ! ﻗﻄﻊ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻫﻢ دﻳﮕﺮ‪ ،‬و ﻫﺰاران دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮ ﻛﻪ اﮔﺮ زﻣﺎن ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ را داﺷﺘﻢ ﺑﺎز‬
‫ﻫﻢ ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ را درك ﻧﻤﻲ ﻛﺮدي‪ «.‬ﻣﺮﮔﺒﺎل اداﻣﻪ داد‪ »:‬و ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻌﺪادﻣﺎ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ‬
‫ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ «.‬ﻧﮕﺎه ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮد و ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺳﺨﺖ و اﻧﻌﻄﺎف ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن روﻧﻴﻦ‬
‫ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ »:‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻌﻠﻖ دارد‪ ...‬و ﺑﺮاي ﺗﻐﻴﻴﺮي ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ ...‬ﺑﺨﺎﻃﺮﻛﺎري ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ اﻧﺴﺎن! ﺑﻪ ﺗﻮ در آزاد ﺳﺎزي ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن‪ ،‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬

‫ﺑﺮ ﺧﻼف ﻇﺎﻫﺮ دوﺳﺘﺎﻧﻪ و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ آرام ﻓﻌﻠﻲ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺨﻮف ﺗﺮﻳﻦ اژدﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ و اﮔﺮ ﭼﻪ ﻇﺎﻫﺮ او دوﺳﺘﺎﻧﻪ و ﺷﻔﻴﻖ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﺔ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻣﺮﮔﻲ دردﻧﺎك ﺑﺮاي او ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬
‫» اﻣﺎ‪ ...‬ﺗﻮ واو‪ «...‬روﻧﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ را ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﻜﺎر ﺑﺮد‪ »...‬دﺷﻤﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪!...‬؟«‬
‫» ﺑﻪ ﻫﻤﺎن دﻻﻳﻞ ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻬﺎي ﻣﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻨﮕﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻲ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻳﻢ‬
‫اﻧﺴﺎن! اﻣﺎ ﺣﺎل ﻣﻦ از آن اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت درس ﮔﺮﻓﺘﻪ ام‪ «.‬ﭼﺸﻤﺎن اژدﻫﺎ روﻧﻴﻦ را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﺮده و ﺑﺪﻧﺒﺎل ﺧﻮد‬
‫ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪،‬ﺑﻪ درون ﺧﻮد ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ؛ اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﻣﻦ و اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ دﺷﻤﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ آن ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺒﻮد‪ »:‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﻪ!«‬
‫»ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻬﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﺤﺪ ‪ ،‬دوﺳﺖ و ﻳﺎور ﺑﻮدﻳﻢ و اﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ دوﺑﺎره ﺗﻜﺮار ﺷﻮد‪،‬ﻣﻮاﻓﻖ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻲ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﺟﺰ ﮔﻮﻳﻬﺎي ﻧﺎﻓﺬي ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ »:‬ﻣﻮاﻓﻘﻢ!«‬
‫» و ﺗﻮ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﻲ داري ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﻲ او را ﻧﺠﺎت دﻫﻲ‪«.‬‬
‫اﺣﺴﺎﺳﻲ در درون روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﭘﺮداﺧﺖ‪،‬و اوﻧﺎﮔﻬﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺮة ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫اﺣﺴﺎس ﻋﺪم آﺳﻮدﮔﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫» ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ‪...‬ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﻣﻮرد ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪي؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دوﺑﺎره ﺗﺎ ﻋﻤﻖ وﺟﻮد روﻧﻴﻦ را ﻛﺎوﻳﺪ‪ »:‬اﻳﻦ ﭼﻨﺪان ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ! ﻧﻪ؟«‬

‫ﻋﺪم آﺳﻮدﮔﻲ روﻧﻴﻦ در ﻧﮕﺎه ﺑﻪ اﻋﻤﺎق ﭼﺸﻤﺎن اژدﻫﺎ ﻣﺤﻮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ».‬ﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ!«‬
‫»ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﻲ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﻜﻲ در اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ دوﺳﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻦ! ﺣﺘﻲ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ‬
‫درك ﻛﻨﻢ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﭼﻄﻮر ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺖ اداﻣﻪ داده اي‪،‬اﻣﺎ ﺣﺎل ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬و ﺧﻮاﻫﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن را آزاد ﻛﻨﻲ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آن ﻣﺮﮔﺒﺎل دﺳﺘﺶ را دراز ﻛﺮد و ﻣﺪال ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﻲ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬و دﺳﺘﺎن روﻧﻴﻦ‬
‫ﻇﺎﻫﺮاَ ﺑﻪ اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮدش ﻣﺪال را ﮔﺮﻓﺖ و آﻧﺮا از ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ وردﻫﺎي ﻣﺮﻣﻮزي ﻛﻪ روي‬
‫ﻟﺒﺔ ﻣﺪال ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻛﺮﻳﺴﺘﺎل ﺳﻴﺎه رﻧﮕﻲ ﻛﻪ در ﻣﺮﻛﺰش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻣﻌﻨﺎي ﺑﺮﺧﻲ از آﻧﻬﺎ‬
‫را درك ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﺴﻴﺎري از آﻧﻬﺎﺑﺮاﻳﺶ ﻋﺠﻴﺐ و ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﺗﻮ دﺳﺖ آﻣﻮز ﻛﻮﭼﻚ و ﺧﻮب ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ اﻟﻜﺴﺘﺮزا را ﻧﺠﺎت دﻫﻲ‪«.‬ﻧﻴﺸﻬﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﺎ‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن ﺑﺎز ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد‪ » :‬ﭼﻮن ﺣﺎﻻ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺪال در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮ ﻫﻤﺮاﻫﺖ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫***‬
‫ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﺴﻲ رد اژدﻫﺎﺋﻲ را ﮔﻢ ﻛﻨﺪ؟‬
‫اﻳﻦ ﺳﻮال ﻫﻤﭽﻮن ﻣﻮﺟﻮد ﺧﺒﻴﺜﻲ داﺋﻢ در ذﻫﻦ ورﻳﺴﺎ و ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ ﺑﺮاي آن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﺪﺗﺮ اﻳﻨﻜﻪ‪ ،‬ﺷﺐ ﻛﺎزﻣﻮدان را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺷﻴﺮدال آﻧﻘﺪر ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮود‪.‬‬

‫ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﻣﺴﺎﻓﺘﻲ ﻧﺰدﻳﻚ و در دﻳﺪرس آﻧﻬﺎ ﺑﻮد و ﺣﺘﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻪ دﻳﺪش ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ اﻟﻒ ﻧﺒﻮد ﻫﻢ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻴﻜﻞ ﻋﻈﻴﻢ او را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬و ﺳﭙﺲ وﻗﺘﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎل درون اﺑﺮﻫﺎ ﺷﻴﺮﺟﻪ زد در زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻳﻚ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺮﻫﻢ زدن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻴﺮدال ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺧﺴﺘﮕﻲ ﺑﺴﻴﺎر آﺧﺮﻳﻦ ﺗﻮدة اﺑﺮ را ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺑﺮﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮد‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺷﻴﺮداﻟﺶ را روي ﻫﺪف ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮده ﺑﻮد و او و ورﻳﺴﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮر‬
‫ﻣﺠﺪد ﻣﻮﺟﻮد ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ از ﻣﻴﺎن اﺑﺮﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮﻫﺎ ﺗﻬﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬و ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ اﺑﺮﻫﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﻫﺎ آﻧﺴﻮ ﺗﺮ‬
‫در ﺟﻨﻮب ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ و ورﻳﺴﺎ و ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﺑﺮﻫﺎ دﺳﺖ ﻧﺨﻮرده ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل را در ﺧﻮد ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎﺋﻲ دﻳﺪه ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮده و ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺷﻴﺮداﻟﺶ را در ﻣﻴﺎن اﺑﺮﻫﺎﺋﻲ‬
‫راﻧﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل در آﻧﻬﺎ ﻣﺨﻔﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد زﻧﺪﮔﻲ اش را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه‬
‫دﻳﺪه ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ و ﺧﺒﻴﺚ ﺗﺮﻳﻦ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره در ﻣﻴﺎن اﺑﺮﻫﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد!‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﺎﻳﺪه اي ﻧﺪارد اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺠﺒﻮر ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻓﺮود ﺑﻴﺎﺋﻴﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺣﻴﻮان زﺑﺎن ﺑﺴﺘﺔ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﻃﺎﻗﺖ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻦ ﻧﺪارد‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ اﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﻨﻮز ﻗﺴﻤﺘﻲ از وﺟﻮدش ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻜﺎر را دﻧﺒﺎل ﻛﻨﺪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﻨﺪ‪ »:‬ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺧﻮب!« ورﻳﺴﺎ زﻣﻴﻦ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺸﺎن را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪.‬ﺟﻨﮕﻞ و ﺳﺎﺣﻞ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺸﺎن اﺑﺪاَ ﻇﺎﻫﺮي دوﺳﺘﺎﻧﻪ و‬
‫ﻣﻬﻤﺎن ﻧﻮاز ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬و ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺻﺨﺮه ﻫﺎ و دره ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎه ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻨﻄﻘﺔ زﻳﺮﭘﺎﻳﺸﺎن ﭘﻮﺷﻴﺪه از ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺟﺘﮕﻞ روي ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻢ ﭘﺸﺖ ﺑﻮد و آﻧﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮر‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺸﺘﻲ ﻫﺎي اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ اژدﻫﺎﻳﺎن و اورك ﻫﺎ دﻳﺪه ﻧﺸﻮﻧﺪ در ﻣﻴﺎن ﺗﭙﻪ ﻫﺎ ﻣﺨﻔﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﻧﻈﺮت در ﻣﻮرد آن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﻧﮕﺸﺖ ورﻳﺴﺎ را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد و ﻣﻨﻄﻘﻪ اي را ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﺻﺨﺮه ﻫﺎي‬
‫ﻧﺎﺻﺎف ﻣﺮا ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﻢ ﻣﻲ اﻧﺪازد!اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮد‪،‬ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺻﺨﺮه ﻫﺎ!«‬
‫ﺷﻴﺮدال ﺑﺎ ﻗﺪرﺷﻨﺎﺳﻲ از ﻓﺮﻣﺎن ﺳﻮارش اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮد و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻴﺎري ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﻳﻦ‬
‫ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺨﻔﻲ ﮔﺎﻫﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ورﻳﺴﺎ ﺗﻤﺎم‬
‫ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﺧﻄﺮ و ﻳﺎ ﺗﻠﻪ ﻫﺎي اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻘﻲ از ﻣﻨﻄﻘﺔ ﻛﺎزﻣﻮدان‬
‫اورك ﻫﺎ ﻗﻄﻌﺎَ ﮔﺸﺘﻲ ﻫﺎ و ﻳﺎ اردوﮔﺎه ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﻓﺮود آﻣﺪﻧﺪ دورف ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎن ﮔﻔﺖ‪ » :‬آﺷﻴﺎﻧﻪ ﺧﻮﺑﻲ اﺳﺖ! از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ آزادي آﺳﻤﺎن را‬
‫درك ﻛﺮدم اﻳﻦ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮﻳﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺟﺎﺋﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ام!« او دﺳﺘﻲ ﺑﺮ ﻳﺎﻟﻬﺎي ﺷﻴﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺮدال‬
‫ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﺣﻴﻮاﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ و ﻣﺴﺘﺤﻖ درﻳﺎﻓﺖ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻏﺬا و آب ﻫﺴﺘﻲ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ در ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻧﻬﺮي دﻳﺪم ﻛﻪ در آن ﻣﺎﻫﻲ ﻫﻢ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺟﻮﻳﻨﺪه ﻳﺎﺑﻨﺪه اﺳﺖ!« ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد زﻳﻦ و ﺳﺎﻳﺮ ﺗﺠﻬﻴﺰات را از روي ﺷﻴﺮدال ﺑﺮداﺷﺖ وﺿﺮﺑﻪ اي‬
‫ﺑﺮ ﻛﻔﻞ ﺷﻴﺮدال زد و او را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ راﻧﺪ‪ .‬ﺷﻴﺮدال ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ اﻧﺮژي و ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺴﺘﮕﻲ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺶ در‬
‫او ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﻮد ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺔ آﺳﻤﺎن ﭘﺮﻳﺪ‪.‬‬
‫» آﻳﺎ اﻳﻦ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺑﻮد؟«‬

‫» اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ!ﻣﺎﻫﻲ ﺧﻮراك ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻴﻮاﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ او اﺟﺎزه دﻫﻴﻢ ﻏﺬاﺋﻲ‬
‫را ﻛﻪ دوﺳﺖ دارد ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ «.‬اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﺧﻮدش آﻧﻬﺎ را ﭘﻴﺪا ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬و ﻫﺮ وﻗﺖ ﺑﻪ او اﺣﺘﻴﺎج داﺷﺘﻴﻢ‬
‫ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪ ،‬اگ ﻫﻢ ﻛﺴﻲ او را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ...‬ﺧﻮب ! ﺣﺘﻲ در ﻛﺎزﻣﻮدان ﻫﻢ ﺷﻴﺮدال ﻫﺎي آزاد و وﺣﺸﻲ‬
‫وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ «.‬ووﻗﺘﻲ ﺗﺮدﻳﺪ را در ﭼﺸﻤﺎن ورﻳﺴﺎ دﻳﺪ اﻓﺰود‪ »:‬زﻳﺎد از اﻳﻨﺠﺎ دور ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و ﺗﺎ ﻣﺎ ﻏﺬاﺋﻲ‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮدﻣﺎن ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺮدد‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ آذوﻗﺔ ﻛﻤﻲ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻨﺪ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد آﻧﭽﻪ را ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻣﻴﺎن ﺧﻮدﺷﺎن ﺗﻘﺴﻴﻢ‬
‫ﻛﺮد‪.‬در ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻘﻲ از ﻣﻨﻄﻘﺔ اورﻛﻬﺎ روﺷﻦ ﻛﺮدن آﺗﺶ ﺑﻲ ﻋﻘﻠﻲ ﺑﻮد و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺷﻮاﻟﻴﺔ اﻟﻒ ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﺳﺮﻣﺎﺋﻲ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪«.‬‬
‫ﺷﻴﺮدال ﺑﺎ ﺷﻜﻢ ﭘﺮ و ﺳﺮ ﺣﺎل ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻧﻮازش ﺳﺮش از او اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﺮد‪.‬‬
‫» ﻣﻦ ﭼﻴﺰي در آﺳﻤﺎن ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ دور ﺑﻮدن اورﻛﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬
‫» ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ ﺑﺪﻫﻴﻢ؟«‬
‫»ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺧﻮﺑﻲ اﺳﺖ‪.‬ﻣﻴﺨﻮاﻫﻴﺪ ﻣﻦ اول ﺑﺎﺷﻢ ﻳﺎ ﺷﻤﺎ؟«‬
‫ورﻳﺴﺎ داوﻃﻠﺐ ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺮان ﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺮود‪.‬و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﮔﻔﺘﮕﻮﺋﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﺮد ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﺑﺮوي زﻣﻴﻦ دراز ﻛﺸﻴﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻲ دورف را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻛﺮد‬
‫و آرزو ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻜﺎش در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ او ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺎرﻳﻜﻲ او را در ﺧﻮد ﻓﺮو ﺑﺮد و ﺳﻜﻮت ﺟﻨﮕﻞ او را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي زادﮔﺎﻫﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮد ﻳﺎد آورﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻨﮕﻞ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ در اﺷﻐﺎل اورك ﻫﺎﺳﺖ و اﮔﺮ ﭼﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺟﻨﮕﻞ از ﺑﻴﻦ‬

‫ﻧﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪ -‬ﺷﻜﻢ ﭘﺮ ﺷﻴﺮ دال ﮔﻮاه اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻮد!‪ -‬اﻣﺎ ﺗﻌﺪاد آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي ﻛﻮل ﺗﻴﺮاس‪-‬زادﮔﺎه‬
‫ورﻳﺴﺎ‪ -‬ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪك ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻢ اورك ﻫﺎ و ﻫﻢ اژدﻫﺎﻳﺎن ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮار ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺘﺎرة ﻛﻢ ﻧﻮر در آﺳﻤﺎن ﺳﻮﺳﻮ ﻣﻲ زدﻧﺪ‪ ،‬واﮔﺮ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻲ دﻳﺪ در ﺷﺐ ﻓﻮق اﻟﻌﺎدة اﻟﻒ ﻧﺒﻮد در اﻳﻦ‬
‫ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ دﻳﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ اﮔﺮ روﻧﻴﻦ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬آﻳﺎ از ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﺐ‬
‫وﺣﺸﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬آﻳﺎ روﻧﻴﻦ ﺟﺎﺋﻲ در زﻣﻴﻦ ﻫﺎي ﻟﻢ ﻳﺰرع اﻃﺮاﻓﺸﺎن اﻓﺘﺎده اﺳﺖ ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل او را‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻲ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل و ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻛﺸﻮر و ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﺮده اﺳﺖ؟‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﭙﺬﻳﺮدﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﻫﻢ دﺳﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬اﻣﺎ اﮔﺮ اﻳﻨﻄﻮر ﻧﺒﻮد ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه‬
‫ﺑﺎ روﻧﻴﻦ ﭼﻜﺎر داﺷﺖ؟ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را واداﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﻘﻴﺐ اژدﻫﺎ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪.‬اﻣﺎ‬
‫روﻧﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﺤﻤﻮﻟﺔ ﺑﺎ ارزﺷﻲ ﺑﺮاي اژدﻫﺎي ﺗﺎ دﻧﺪان ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻮد؟‬
‫ﺳﺆاﻻت زﻳﺎدي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬ﺑﺮاي ﺧﻼﺻﻲ از اﻳﻦ اﻓﻜﺎر ورﻳﺴﺎ از ﻛﻨﺎر ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‬
‫و ﻣﺮﻛﺒﺶ دور ﺷﺪ ﺗﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﺋﻲ از ﺟﻨﮕﻞ و ﺻﺨﺮه ﻫﺎي اﻃﺮاﻓﺸﺎن را ﻛﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮرﺳﻲ‬
‫ﻛﻨﺪ‪.‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎ دﻳﺪ ﺑﺮﺗﺮ او ﻫﻢ ﺑﻌﻀﻲ از ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﭼﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﻳﻚ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ و اﮔﺮﭼﻪ ﺗﺎ ﻣﺎﻳﻠﻬﺎ‬
‫دورﺗﺮ ﻫﻴﭻ اورﻛﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد در او اﺣﺴﺎس ﻣﺤﺎﺻﺮه در ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎي دﻟﮕﻴﺮ و ﺧﻄﺮﻧﺎك را ﺑﻮﺟﻮد‬
‫ﻣﻲ آورد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻏﻼف ﺑﻮد ﺑﺮداﺷﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺮوي در ﺟﻨﮕﻞ ﻛﺮد‪ .‬ازﻳﻚ ﺟﻔﺖ‬
‫درﺧﺖ ﭘﻴﭽﻜﻲ ﻛﻪ اﮔﺮﭼﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﺧﺸﻚ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﻲ ﺑﺮﮔﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪.‬او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ‬
‫و ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺬﻳﺮش ﻣﺮگ را در آﻧﻬﺎ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪ ،‬او ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ اي را ﻛﻪ آﻧﻬﺎ در آن‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﻛﺎزﻣﻮدان ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﺳﺎﻟﻢ و ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺑﻮد‪ ،‬وﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ در‬

‫زﻳﺮ ﻫﺠﻮم وﺣﺸﻴﺎﻧﺔ ﻫﻮراد ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮد ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﻲ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ ﻫﺎ ﺑﻮد؛ ﻛﻪ ﻓﺮار ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﻮﮔﻨﺪ‬
‫ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ روزي ﺑﺎزﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫درﺧﺘﺎن اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ زودي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎز ﮔﺮدﻧﺪ‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي اﻳﻦ‬
‫درﺧﺘﺎن و ﺑﺴﻴﺎري دﻳﮕﺮ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬ﻛﺎزﻣﻮدان اﮔﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﺎزﺳﺎزي ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ دﻫﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﻴﺎز داﺷﺖ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ آراﻣﻲ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬درﺧﺘﺎن ﺷﺠﺎع! ﺑﻬﺎر ﺑﻪ زودي ﻓﺮا ﻣﻲ رﺳﺪ‪.‬ﻗﻮل ﻣﻲ دﻫﻢ!« در زﺑﺎن ﺗﻤﺎم‬
‫درﺧﺘﺎن و ﮔﻴﺎﻫﺎن ﺑﻬﺎر ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻓﺼﻞ ﻧﺒﻮد‪،‬ﺑﻠﻜﻪ اﻣﻴﺪي ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﺑﺎزﺳﺎزي ﺣﻴﺎت ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ اﻟﻒ از درﺧﺘﺎن ﺟﺪا ﺷﺪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ و راﺳﺖ ﺗﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻛﻼم ورﻳﺴﺎ ﺑﺮ درﺧﺘﺎن‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﮔﻴﺎﻫﺎن ﺑﺰرگ راه ﻫﺎﺋﻲ ﺑﺮاي ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺑﺼﻴﺮت‬
‫اﻟﻒ ﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﭘﻴﺎم در ﻣﻴﺎن درﺧﺘﺎن ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد واﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻧﻬﺎﻟﻲ از ﻣﺮگ ﻧﺠﺎت‬
‫ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻣﻴﺪوار ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎس ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ درﺧﺘﺎن داﺷﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻧﺪﻛﻲ از ﺑﺎر ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﺮوي ﻗﻠﺐ و ذﻫﻨﺶ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎ و ﺳﻨﮓ ﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ او را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪان ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬اﻟﻒ ﺣﺎﻻ‬
‫ﺑﺎ آﻣﺎدﮔﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮي در ﺟﻨﮕﻞ ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ از اﻳﻨﻜﻪ اوﺿﺎع ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ در ﻣﻮرد‬
‫روﻧﻴﻦ!‬
‫زﻣﺎن ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ او ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮد ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻛﻤﻲ وﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‪ -‬ﻛﻪ‬
‫ﺧﺮو وﭘﻒ ﻫﺎﻳﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد در ﺧﻮاب ﻋﻤﻴﻘﻲ اﺳﺖ‪ -‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﻮاﺑﺪ و ﺧﻮد ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬اﻣﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‬

‫ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ درﮔﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺧﺴﺘﮕﻲ او را از ﭘﺎ ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﻤﺮاﻫﺶ رﻓﺖ‬
‫و‪...‬‬
‫وﺑﺎﺻﺪاي ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﺷﺎﺧﺔ ﻛﻮﭼﻜﻲ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ اش ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﻲ آﻳﺪ‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن ﻳﻚ ﺻﺪاي ﻛﻮﭼﻚ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ﺷﻴﺮدال را ﺑﻴﺪار ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻞ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻛﻪ ﺻﺪا از آن آﻣﺪه ﺑﻮد ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﺣﺮﻛﺖ دﻳﮕﺮي را از ﻫﻤﺎن‬
‫ﺳﻤﺖ ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺷﺎﻳﺪ! ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻧﻪ؟ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺻﺪا ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ورﻳﺴﺎ‬
‫را ﻓﺮﻳﺐ دﻫﺪ‪ ،‬ﺗﺎ در ﺗﻠﺔ دﺷﻤﻦ ﺳﺎﻛﺘﻲ ﻛﻪ در ﻛﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ؟‬
‫ﺻﺪاي آرام دﻳﮕﺮي آﻣﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺎ ﺟﻴﻐﻲ ﺑﻠﻨﺪ از ﻛﻨﺎر او ﺟﻬﻴﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺎدة ﻧﺒﺮد ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺻﺪاﺋﻲ ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪه ﺻﺪاي ﻧﻌﺮة ﺷﻴﺮدال ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‬
‫ﺑﻮده ﻧﻪ ﻣﻮﺟﻮدي ﻏﻮﻟﭙﻴﻜﺮ و وﺣﺸﻲ از ﺟﻨﮕﻞ‪.‬‬
‫ﺷﻴﺮدال ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ورﻳﺴﺎ ﺻﺪاي اول را ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺮ ﺧﻼف اﻟﻒ او واﻛﻨﺶ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺧﻮد را ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ و ﻳﺎ ﻣﺼﻠﺤﺖ اﻧﺪﻳﺸﻲ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ از دورف ﻫﺎ ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد روي ﭘﺎ ﺟﺴﺖ و در ﺣﺎي ﻛﻪ ﭘﺘﻜﺶ را ﺑﺮاي ﻧﺒﺮد ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻏﺮﻳﺪ ‪ »:‬ﭼﻪ ﺑﻮد؟ ﭼﻴﺰي در ﻣﻴﺎن آن درﺧﺘﺎن ﻛﻬﻨﺴﺎل ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻴﺮي!«‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻓﻘﻂ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﺒﻬﻲ از ﺷﻴﺮدال را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز از دﺷﻤﻦ ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ‬
‫اﻟﻒ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻒ ﺟﻴﻐﻲ را ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻔﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺎﺷﻲ از ﻣﺒﺎرزه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫»ﻧﻪ!ﻧﻪ!ﺑﺮو ﻛﻨﺎر!از روي ﻣﻦ ﺑﻠﻨﺪﺷﻮ!ﻣﻦ ﻟﻘﻤﺔ ﭼﺮب و ﻧﺮﻣﻲ ﻧﻴﺴﺘﻢ!«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎد دوﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷﻴﺮدال ﻛﺴﻲ را ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ دﺷﻤﻦ ﺑﺎﺷﺪ در‬
‫ﮔﻮﺷﻪ اي زﻣﻴﻦ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪا ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ورﻳﺴﺎ آﺷﻨﺎ ﻣﻲ آﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺻﺎﺣﺒﺶ را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﻤﻲ آورد‪.‬‬
‫»ﻋﻘﺐ!ﺑﺮﮔﺮد ﻋﻘﺐ!‪ ...‬اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻦ!«‬
‫ﺷﻴﺮدال در اﺑﺘﺪا ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ او‬
‫ﺗﻌﻠﻖ دارد و ﻳﺎ زﻳﺎد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪارد‪ .‬در ﺗﺎرﻳﻜﻲ و از ﻃﺮف ﺳﺮي ﺑﺎ ﻣﻨﻘﺎر ﻓﻘﻂ ﺻﺪاي ﮔﺮﻳﻪ و‬
‫زاري و ﺷﻴﻮﻧﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻮدﻛﺎن ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﺑﭽﻪ ﺗﻚ و ﺗﻨﻬﺎ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﺐ و در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﺔ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﭼﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد؟ ﻫﺠﻮم و وﺣﺸﺘﻲ ﻛﻪ اورﻛﻬﺎ ﺑﺮ‬
‫ﻛﺎزﻣﻮدان ﺣﺎﻛﻢ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻣﻜﺎﻧﻲ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮده ﺑﻮد‪.‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﺑﭽﻪ از ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫»آه‪...‬ﻟﻄﻔﺎَ‪...‬اوه ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ را از دﺳﺖ اﻳﻦ ﻫﻴﻮﻻي وﺣﺸﻲ ﻧﺠﺎت دﻫﻴﺪ‪،‬اوف !دﻫﺎﻧﺶ‬
‫ﭼﻪ ﺑﻮي ﺑﺪي ﻣﻲ دﻫﺪ‪«...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺧﺸﻜﺶ زد‪،‬ﻫﻴﭻ ﺑﭽﻪ اي اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺿﺮﺑﺔ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺮدال زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮﮔﺮد ﻋﻘﺐ!« ﺷﻴﺮدال ﻳﻜﺒﺎر ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ را ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﺎز‬
‫و ﺑﺴﺘﻪ ﻛﺮد و ﻓﺮﻳﺎدي ﻛﺸﻴﺪ و ﺳﭙﺲ ﻃﻌﻤﻪ اش را رﻫﺎ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ روي ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﭘﺮﻳﺪ و در ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن ﻛﺮد‪،‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ‬
‫ﺣﺎل از او ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺑﻮد و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻮﺟﻮدي ﻛﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ داد ﮔﻮش ﻫﺎي درازي دارد ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫»اوه ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺻﺪﻣﻪ ﻧﺰﻧﻴﺪ‪،‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!«‬
‫ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ؟« ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ او ﭘﻴﻮﺳﺖ و اداﻣﻪ داد‪»:‬ﻫﺮﮔﺰ در ﻋﻤﺮم ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﺟﻴﻎ و دادي ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮدم‪،‬زودﺗﺮ ﺳﺎﻛﺖ ﺷﻮ وﮔﺮﻧﻪ ﺧﻮدم ﺳﺎﻛﺘﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ! ﺟﻴﻎ و داد ﺗﻮ ﺗﻤﺎم اورك ﻫﺎ را‬
‫روي ﺳﺮﻣﺎن ﺧﻮاﻫﺪ رﻳﺨﺖ‪«.‬‬
‫اﻟﻒ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد در ﺣﺎل ﭘﻴﭻ و ﺗﺎب ﺧﻮردن ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﻧﺸﻨﻴﺪي ﭼﻲ ﮔﻔﺖ؟ ﺳﺎﻛﺖ ﺷﻮ!«‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺪﻗﻴﺎﻓﻪ ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﻴﺴﺔ ﻛﻮﭼﻜﻲ را ﻫﻤﺮاﻫﺶ آورده ﺑﻮد ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ » :‬اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ ‪ ،‬ﭼﻴﺰي‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد دارم ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻬﺮة اﻳﻦ ﻻﺷﺨﻮر ﻛﺜﻴﻔﻲ را ﻛﻪ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮده اﻳﻢ ﻛﻤﻲ روﺷﻦ ﻛﻨﺪ!«‬
‫او ﭘﺘﻜﺶ را ﺑﻪ ﻛﻨﺎري ﻧﻬﺎد و ﺷﻲء ﻛﻮﭼﻜﻲ را در ﻣﻴﺎن دﺳﺘﺎن ﺿﺨﻴﻤﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﺎﻟﻴﺪن‬
‫آن ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﻤﻠﺶ ﺷﻲء ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺧﺸﺶ ﺑﺎ ﻧﻮر ﺿﻌﻴﻔﻲ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺗﻜﺮار اﻳﻦ ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﻧﻮر آن‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺴﺸﺘﺮ و ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻛﺮﻳﺴﺘﺎﻟﻲ درﺧﺸﺎن ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺗﻮﺿﻴﺢ داد ‪ » :‬ﻫﺪﻳﻪ اي از ﻃﺮف ﻳﻚ رﻓﻴﻖ ﻣﺮده!« ﺳﭙﺲ ﺷﻲء ﻧﻮراﻧﻲ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺨﺺ دﺳﺘﮕﻴﺮ‬
‫ﺷﺪه آورد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﺎل ﺑﮕﺬار ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ آﻳﺎ ﺣﺪس ﻣﻦ درﺳﺖ ﺑﻮده!؟‪...‬آه درﺳﺖ ﻓﻜﺮ ﻛﺮده ﺑﻮدم!!!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر‪.‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎدواو ﻳﻜﻲ از ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻫﺴﺘﻲ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬ﻳﻚ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺧﺸﻦ ورﻳﺴﺎ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﭘﺲ داﺷﺘﻲ ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدي ﻫﺎن؟!ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮ را ﺑﺮاي ﺷﻴﺮدال رﻫﺎ ﻛﻨﻴﻢ و از‬
‫ﺷﺮت ﺧﻼص ﺷﻮﻳﻢ!«‬

‫» ﻧﻪ! ﻧﻪ!اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺣﻘﻴﺮ ﺟﺎﺳﻮس ﻧﻴﺴﺖ!دوﺳﺖ ﻫﻴﭻ اورﻛﻲ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻣﻦ! ﻣﻦ ﻓﻘﻂ از دﺳﺘﻮرات اﻃﺎﻋﺖ‬
‫ﻛﺮده ام‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ ﺗﻮ اﻳﺠﺎ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟«‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ زﺷﺖ ﺳﺒﺰ رﻧﮓ ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ و ﺻﺪاﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﻴﺰي از آن ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻓﺮار!اژدﻫﺎﺋﻲ ﺑﻪ‬
‫رﻧﮓ ﺷﺐ دﻳﺪم‪.‬ﻣﻲ داﻧﻴﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ را ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ را ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻳﻚ اژدﻫﺎي ﺑﻪ رﻧﮓ ﺷﺐ؟ ﻣﻨﻈﻮرت ﻳﻚ اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه اﺳﺖ؟ ﺗﻮ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ اژدﻫﺎﺋﻲ دﻳﺪي؟ﻛﻲ؟«‬
‫»ﺧﻴﻠﻲ ﻧﻴﺴﺖ! ﻗﺒﻞ از ﺗﺎرﻳﻚ ﺷﺪن ﻫﻮا‪«.‬‬
‫» روي زﻣﻴﻦ ﻳﺎ در آﺳﻤﺎن؟«‬
‫» روي زﻣﻴﻦ!او‪«...‬‬
‫»ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﻳﻚ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻴﺪاﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! آﻧﻬﺎ ﺣﺘﻲ ﻣﻌﻨﺎي ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻫﻢ درك‬
‫ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ!«‬
‫» ﻣﻦ ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺎور ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺆال ﻣﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ! آﻳﺎ اژدﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ دﻳﺪي ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد وﻳﺎ‬
‫ﻛﺴﻲ راﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ ؟ واﮔﺮ داﺷﺖ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻮد؟«‬
‫» ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ در ﻣﻮرد اژدﻫﺎي ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺧﻮار ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ!«ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ در اﺑﺘﺪا ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ اﻣﺎ‬
‫ﻳﻚ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ از ﻏﻼف ﺧﺎرج ﺷﺪه ﺑﻮدﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اداﻣﻪ دﻫﺪ‪» :‬ﻛﺴﻲ ﺑﻮد‪!...‬ﻛﺴﻲ‬

‫ﺑﻮد‪ !...‬او ﻛﺴﻲ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ! ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﺨﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ اول ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﺸﻨﻴﺪم‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻓﺮار ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻦ اژدﻫﺎ و ﺟﺎدوﮔﺮان را دوﺳﺖ ﻧﺪارم‪«...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ »:‬ﺟﺎدوﮔﺮ؟« و ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﺑﻴﻬﻮده اﻣﻴﺪوار ﺷﻮد‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد؟ آﺳﻴﺒﻲ ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد؟«‬
‫» ﺑﻠﻪ‪«!...‬‬
‫» ﻗﻴﺎﻓﺔ او را ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﻦ!«‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻘﻼ ﻛﺮد‪،‬او دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎي ﺑﺎرﻳﻚ و ﻻﻏﺮش را ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد‪.‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻠﻪ دوﻛﻲ و ﺗﺮاﺷﻴﺪه را دﺳﺖ ﻛﻢ ﻧﻤﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﻣﺮﮔﺒﺎري ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎ و ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮي و اﺳﺘﻔﺎده از رﻳﺰ ﻧﻘﺸﻲ ﺷﺎن دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد را از ﭘﺎي در ﻣﻲ آوردﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﺘﻜﺒﺮ و ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ! ﻗﺪﺑﻠﻨﺪ و در رداي ﺳﺮﻣﻪ اي رﻧﮓ‪ ،‬اﺳﻤﺶ را ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪ ،‬اﺳﻤﺶ را ﻧﺸﻨﻴﺪم!«‬
‫ﺗﻮﺿﻴﺢ زﻳﺎدي ﻧﺒﻮد‪،‬اﻣﺎ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻮﺳﺮخ و ﭘﻮﺷﻴﺪه در رداي ﺳﺮﻣﻪ اي رﻧﮓ ﭼﻘﺪر‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬آﻧﻬﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل؟‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت دوﺳﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ!ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﺎﻣﻼ ﺣﻖ داﺷﺘﻴﺪ!«‬
‫» ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﺑﺮوﻳﻢ‪«.‬‬
‫»در ﺗﺎرﻳﻜﻲ؟ اوﻻ ﺷﻤﺎ ﺣﺘﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻫﻢ ﻧﻜﺮده اﻳﺪ ﺛﺎﻧﻴﺎَ ﺗﺎرﻛﻲ ﻋﻼوه ﺑﺮ آﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻲ دﻫﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮد ﭼﻴﺰي دﻳﺪه ﻧﺸﻮد‪،‬ﺣﺘﻲ ﻳﻚ اژدﻫﺎ!«‬

‫ﺑﺎ ﻫﻤﺔ اﺷﺘﻴﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدن داﺷﺖ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﺎزﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ روﺷﻦ ﺷﺪن ﻫﻮا ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬وﻗﺖ ﻃﻼ ﺑﻮد ! وداﺷﺖ ﺗﻠﻒ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ اﺣﺘﻴﺎج دارم‪،‬اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ را اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ و ﺑﻌﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫» اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺗﺎرﻳﻚ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ‪ ...‬و اﻧﮕﺎر ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده اﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﭼﻘﺪر ﺑﺰرگ و ﭼﻘﺪر ﺳﻴﺎه‬
‫اﺳﺖ‪...‬؟! ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺐ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ »:‬ﻣﺎ دﻳﮕﺮ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻛﺮدن رد اژدﻫﺎ ﻧﺪارﻳﻢ‪.‬ﭼﻮن ﻣﻲ داﻧﻴﻢ او ﻛﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ درواﻗﻊ‬
‫ﻳﻜﻲ از ﻣﺎ‪ ...‬ﻣﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ او ﻛﺠﺎﺳﺖ!«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﺧﺮ ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي اﻳﻦ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺮد؟! داﺳﺘﺎن درازي در ﻣﻮرد اﻳﻦ‬
‫دزدﻫﺎي ﺳﺒﺰﻛﻮﭼﻚ و دروﻏﮕﻮﻫﺎي ﺑﺪﻧﺎم وﺟﻮد دارد‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻴﻐﺔ ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻠﻮي ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ او دو‬
‫اﻧﺘﺨﺎب دارد‪،‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎ و روﻧﻴﻦ ﻓﺮود آﻣﺪه اﻧﺪ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﻦ ﺳﺮ او را ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮراك‬
‫اژدﻫﺎ ﺷﻮد ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﻌﺪة اژدﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺧﺒﻴﺜﻲ را ﻫﻀﻢ ﻛﻨﺪ؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن زرد و درﺷﺖ و ﺑﺪون ﻣﺮدﻣﻚ اﺳﻴﺮ ﻛﻮﭼﻚ از ﺗﺮس ﮔﺸﺎد ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﺷﻤﺸﻴﺮي ﻛﻪ روي‬
‫ﮔﻠﻮﻳﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد دﻳﻮاﻧﻪ وار ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪن ﻛﺮدو ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﻣﻴﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﻢ‪،‬ﺑﺎ‬
‫ﻛﻤﺎل ﻣﻴﻞ! ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دوﺳﺘﺎن راﻫﻨﻤﺎﺋﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﺳﻮار اﻟﻒ ﺷﻤﺸﻴﺮ را روي ﮔﻠﻮي او ﻓﺸﺎر داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺳﺎﻛﺖ ﺷﻮ! ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ زﺑﺎﻧﺖ راﺑﺒﺮم؟«‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاي آراﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪...‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!‪ ...‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺪ ﺑﺨﺖ رﺣﻢ‬
‫ﻛﻨﻴﺪ‪«...‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﭘﻴﻒ ! اﻳﻦ ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﻢ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬
‫» ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻲ ﻛﻪ راه را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪«.‬‬
‫»اﻳﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ راه را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﺪ داد ﺧﺎﻧﻢ!ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب!«‬
‫ورﻳﺴﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﻓﻌﻼَ ﺑﺎﻳﺪ او را ﺑﺒﻨﺪﻳﻢ‪«.‬‬
‫» ﻣﻦ اﻳﻦ ﻣﻮش را ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺒﻢ ﻣﻲ ﺑﻨﺪم ﺗﺎ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﭼﻬﺮه ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ از ﻗﺒﻞ ﻫﻢ ﺑﻴﭽﺎره ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ م رﺳﻴﺪ ﺗﺎ ﺣﺪي ﻛﻪ اﻟﻒ‪ ‬ﻣﻮ ﻧﻘﺮه اي ﺗﺎ ﺣﺪي ﺑﺮاﻳﺶ اﺣﺴﺎس‬
‫دﻟﺴﻮزي ﻛﺮد‪».‬ﺑﺎﺷﺪ!اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮ ﻛﻪ ﺷﻴﺮدال ﺑﻪ او آﺳﻴﺒﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﺎﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد رو ﺑﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮاﻗﺐ رﻓﺘﺎرش ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫» اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻣﺮاﻗﺐ رﻓﺘﺎرش ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد!ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ و ﻣﻄﻤﺌﻦ‪«!...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮش را از روي ﮔﻠﻮي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻴﭽﺎره ﺑﺮﻣﻲ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺸﺎن‬
‫دادن ﻛﻤﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻴﺶ از ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ در اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﺗﻮ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﺒﺮ و ﻣﺎ اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﻴﻢ از ﻣﻘﺎﺑﻞ اژدﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮ را ﺑﺨﻮرد ﺑﻪ‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﻳﻠﻲ ﺑﺮوي! ﺑﻪ ﺗﻮ ﻗﻮل ﻣﻲ دﻫﻢ!«او اداﻣﻪ داد‪ »:‬آﻳﺎ ﺗﻮ ﻧﺎﻣﻲ ﻫﻢ داري؟«‬

‫» ﺑﻠﻪ!ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻠﻪ! «ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺮد و ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻛﺮاﻳﻞ ﺧﺎﻧﻢ!ﻛﺮاﻳﻞ!«‬
‫»ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻛﺮاﻳﻞ ﻣﻦ ﺳﺆال ﻣﻲ ﻛﻨﻢ وت ﺟﻮاب ﻣﻲ دﻫﻲ وﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ وﺧﻮﺷﻲ ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪي؟«‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪن ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬او ﺑﻠﻪ! ﺑﻠﻪ ﺧﺎﻧﻢ! ﻣﻦ دﻗﻴﻘﺎَ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوﻳﺪ راﻫﻨﻤﺎﺋﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ «.‬ﻟﺒﺨﻨﺪ دﻳﻮاﻧﻪ واري ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﺗﺤﻮﻳﻞ داد و اداﻣﻪ داد‪ » :‬ﺑﻪ ﺗﻮﻗﻮل‬
‫ﻣﻲ دﻫﻢ‪«...‬‬

‫س‬
‫ﻓﺼﻞ ‪11‬‬
‫ﻧﻜﺮوز در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺪال را در ﻣﻴﺎن اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺗﺎب ﻣﻲ داد ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻌﺪي ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة‬
‫اورك ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﻧﮕﺸﺘﻦ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰ ﺗﺎرﮔﻮس از ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺧﻮره ﺑﻪ ﺟﺎن ﺟﻨﮕﺠﻮي ﭘﻴﺮ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬آﻳﺎ او ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرده اﺳﺖ؟ و اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ ،‬اﻧﺴﺎن‬
‫ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻴﺮوﺋﻲ را اﻋﺰام ﻛﺮده اﻧﺪ؟ ارﺗﺸﻲ ﻣﺘﺸﻜﻞ از ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎ و ﺟﺎدوﮔﺮان‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران ﺑﺎ وﺟﻮد درﮔﻴﺮي ﺑﺎ ﻫﻮراد در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻤﺎﻟﻲ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﺧﺘﻼﻓﺎت داﺧﻠﻲ ﻗﺎدر‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﺮدن ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺮوﺋﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬او ﺳﻌﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ زوﻟﻮﻫﺪ در ﻣﻮرد ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻫﺎﻳﺶ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﺷﻤﻦ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺗﻤﺎس ﻫﺎي ﺟﺎدوﺋﻲ او ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻲ داد‪ .‬و او ﻣﻌﻨﻲ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ را ﺑﺨﻮﺑﻲ درك ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬‬
‫زوﻟﻮﻫﺪ آﻧﻘﺪر درﮔﻴﺮ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻫﺎ و ﺗﺮس ﻫﺎي ﺑﻲ ﻣﻮرد‬
‫اﻓﺴﺮ زﻳﺮ دﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺷﻤﻦ ﺑﺰرگ از او اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﻮاﻗﻊ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ اورك دﻳﮕﺮي ﺑﺎ‬
‫ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ و اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد‪ ...‬و اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ اﻳﻨﻜﻪ او اﻓﺴﺮ ﻣﻌﻠﻮﻟﺶ را در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﺑﻪ او ﻗﺪرت ﻓﺮاواﻧﻲ ﺑﺮاي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ داده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻜﺮوس ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻲ درك‬
‫ذره اي از ﺗﻮاﻧﺎﺋﻴﻬﺎ و اﺳﺘﻌﺪاد ﻫﺎي ﻧﻬﻔﺘﻪ در ﻣﺪال را ﻧﺪارد‪ .‬در واﻗﻊ در اﻋﻤﺎق ذﻫﻦ ﺧﻮدش اورك ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫س‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﺎ او از ﻣﺪال در ﺟﻬﺖ اﻫﺪاﻓﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺪال از او؟! زوﻟﻮﻫﺪ ﻫﻢ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد از ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻫﺎي ﻣﺪال‪ ،‬ﺳﺮ در ﺑﻴﺎورد‪ .‬اﻧﺪك ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺧﻮد ﻧﻜﺮوس از ﻣﺪال درك ﻛﺮده ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻈﻴﻤﻲ در درون ﻣﺪال ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮدﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻧﺴﺎن ﻫﺎ را ‪-‬ﻛﻪ اورك ﻣﻲ داﻧﺴﺖ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺗﺠﻤﻊ ﻛﺮده اﻧﺪ‪ -‬ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺪ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﺑﻜﺎر ﻧﻤﻲ رﻓﺖ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل را ﻫﻢ ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﺪال ﻃﻼﺋﻲ رﻧﮓ ﮔﻔﺖ‪ »:‬دو ﭘﺎي ﺳﺎﻟﻢ و ﻳﻚ ﺗﺒﺮ ﺧﻮب ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه ﺗﺎ ﺗﻮ را در اوﻟﻴﻦ‬
‫آﺗﺸﻔﺸﺎن ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻨﻢ‪«...‬‬
‫در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﻨﮕﺠﻮﺋﻲ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب و ﺑﺪون اداي اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ وارد ﺣﺮﻳﻢ ﺧﺼﻮﺻﻲ او ﺷﺪ و ﺑﺪون اﻫﻤﻴﺖ‬
‫دادن ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺮة ﻧﻜﺮوز ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ!«‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻳﻚ ﺧﺒﺮ ﺧﻮب رﺳﻴﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻚ‬
‫اژدﻫﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻜﺮوز روي ﭘﺎي ﺳﺎﻟﻤﺶ اﻳﺴﺘﺎد‪.‬او اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺎرﮔﻮس ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻜﻨﻔﺮ را‬
‫اﺳﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ زوﻟﻮﻫﺪ ﺗﻮﻗﻌﺶ را از او داﺷﺖ‪.‬ﻛﻤﻲ ﺷﻜﻨﺠﻪ اﻧﺴﺎن را ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺳﺨﺖ‪،‬‬
‫واردار ﻣﻲ ﻛﺮد اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ در ﻣﻮرد ﻧﻴﺮوﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮده اﻧﺪ‪ ،‬در اﺧﺘﻴﺎرﺷﺎن‬
‫ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬
‫»ﺑﺎﻻﺧﺮه‪ !...‬ﭼﻪ وﻗﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ؟«‬
‫»زﻣﺎن زﻳﺎدي ﻧﻴﺴﺖ‪ «.‬اﮔﺮ ﭼﻪ در ﭼﻬﺮة زﺷﺖ اورك اﺿﻄﺮاﺑﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻧﻜﺮوز آن را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪،‬او‬

‫س‬
‫ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺖ ﺗﺎ ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﺠﻮي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪش ﺧﻮش آﻣﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎرﮔﻮس ﻫﺮﮔﺰ او را ﻧﺎ اﻣﻴﺪ‬
‫ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﻣﺪال را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺷﻴﺎﻧﻪ اي ﻛﻪ اژدﻫﺎﺳﻮاران ﺑﺮاي ﭘﺮواز و ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻦ از آن اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪ .‬ﺟﻨﮕﺠﻮﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي او ﺧﺒﺮ آورده ﺑﻮد در ﺳﻜﻮت ﻛﺎﻣﻞ او را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻜﺮوز‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل در اﻳﻦ زﻣﺎن از ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻜﻮﺗﻲ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪاﺋﻲ ﻛﻪ او در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻨﻴﺪﻧﺶ ﺑﻮد ﺻﺪاي ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﭘﻴﺮوزي ﺑﺮ ﺧﺎرﺟﻲ ﻫﺎ را ﺑﺮاﻳﺶ ﺷﺮح ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي از اژدﻫﺎﺳﻮاران اورك ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن ﺧﺒﺮي از ﺗﺎرﮔﻮس در دﻫﺎﻧﺔ آﺷﻴﺎﻧﻪ ﺗﺠﻤﻊ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوس از اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺷﻜﻨﻲ ﻧﺎ ﺧﺸﻨﻮد ﺷﺪ و اﺧﻤﻲ ﻛﺮد‪،‬اﻣﺎ او ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺮ اورﻛﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ او‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﺔ ﺗﺎرﮔﻮس ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫او در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮر ﺿﻌﻴﻒ ﺧﻮرﺷﻴﺪ در ﺣﺎل ﻏﺮوب ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬راه را ﺑﺎز ﻛﻨﻴﺪ‪،‬راه را ﺑﺎز‬
‫ﻛﻨﻴﺪ!« او درﻟﺤﻈﺔ اول ﺣﺘﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اژدﻫﺎي ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ را ﻫﻢ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻗﺮاوﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن‬
‫اژدﻫﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎّ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻗﺪرت ﺑﻴﻨﺎﺋﻲ را در ﻣﻴﺎن اورك ﻫﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ اورك ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻫﻴﺒﺖ ﺳﻴﺎﻫﻲ را ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺮ ﻋﻈﻤﺘﺶ اﻓﺰوده ﻣﻲ ﺷﺪ را در دﻳﺪرﺳﺶ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬
‫اورك ﭼﻼق زﻳﺮ ﻟﺐ ﻏﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻜﻲ؟ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﺴﺎرﺗﻲ ﺑﺰرگ! اﻣﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺧﻄﺮ ﺑﺮﻃﺮف ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻜﺮوز ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﺪام اژدﻫﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ ﻛﻪ‬
‫اژدﻫﺎي ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺳﻮار ﻧﻴﻢ ﺧﻴﺰ روي زﻳﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺧﻮد را روي زﻳﻦ ﻧﮕﻪ دارد و ﻧﻴﻤﻪ ﺑﻴﻬﻮش اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﺷﻮﻣﻲ در ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﻧﻜﺮوز ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺷﺪ!‬

‫س‬
‫» ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪،‬راه را ﺑﺎز ﻛﻨﻴﺪ‪،‬اوﺑﻪ ﻓﻀﺎي زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﻓﺮود ﻧﻴﺎز دارد‪«.‬‬
‫در واﻗﻊ ﻧﻜﺮوز ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻛﻪ اژدﻫﺎ ﺑﺮاي ﻓﺮود آﻣﺪن ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻓﻀﺎي آﺷﻴﺎﻧﺔ ﺑﺰرگ ﻧﻴﺎز دارد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ‬
‫ﺷﺪن اژدﻫﺎ وﺿﻊ وﺧﻴﻢ ﭘﺮواز ﻧﺎ ﻣﺘﻌﺎدﻟﺶ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻜﺮوز اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ‬
‫اﺳﺖ اژدﻫﺎ ﺑﺎ ﻛﻮه ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﺪ‪ ،‬و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد اﻣﺎ در ﻟﺤﻈﺔ آﺧﺮ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮﻣﺎن ﺳﻮارش اژدﻫﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺴﻴﺮ درﺳﺖ را ﺑﺮاي ﻓﺮود آﻣﺪن در آﺷﻴﺎﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫و ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ اي ﺷﺪﻳﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﺪة ﻫﻤﮕﺎن ﻓﺮود آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻜﻮﺗﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮي و ﻧﺎﺑﺎوري اورﻛﻬﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬اژدﻫﺎ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺣﺮﻛﺎت ﻧﺎﺷﻲ از ﻓﺮود ﺧﻮد‬
‫را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ و ﺑﺮوي زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ ،‬ﺿﺮﺑﺔ ﺑﺎﻟﺶ ﻳﻜﻲ از اور ﻛﻬﺎ را ﺑﻪ ﭘﺮواز درآورد و‬
‫ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ رﻓﺘﻦ دﻣﺶ ﺑﻪ دﻳﻮاره ﻫﺎي آﺷﻴﺎﻧﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻲ زد و ﻗﻄﻌﺎت ﺑﺰرﮔﻲ از ﭘﻮﺷﺶ ﺳﻨﮓ و ﭼﻮب‬
‫داﺧﻠﻲ دﻳﻮارﻫﺎ را از ﺟﺎي ﺧﻮد در ﻣﻲ آورد‪.‬ﻧﻜﺮوز ﺧﻮدش را ﺑﻪ دﻳﻮار ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و از ﺧﺸﻢ دﻧﺪاﻧﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ‬
‫ﻫﻢ ﺳﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﺧﺎك و ﻏﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﻜﻮت آﺷﻴﺎن را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺳﻜﻮﺗﻲ ﻧﺎﺷﻲ از اﻳﻦ ﻛﻪ اﻓﺴﺮ ﭼﻼق و اورﻛﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‬
‫از ﻣﺴﻴﺮ اژدﻫﺎي در ﺣﺎل ﺳﻘﻮط ﻛﻨﺎر روﻧﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اژدﻫﺎ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺧﻮد را ﺗﺎ آﺷﻴﺎﻧﻪ رﺳﺎﻧﺪه‬
‫اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺮدن‪...‬‬
‫اﻣﺎ اژدﻫﺎ ﺳﻮار ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﻳﻨﻄﻮر ﻧﺒﻮد‪ ...‬ﻫﻴﺒﺘﻲ در ﻣﻴﺎن ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد ﺧﻮد را از ﺟﺴﺪ ﺣﻴﻮان ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ ﺟﺪا ﻛﺮد وﻟﻲ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﭼﭗ و راﺳﺖ ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﭼﻴﺰي‬

‫س‬
‫اژدﻫﺎ ﺳﻮار ﻏﺮﻳﺪ‪ » :‬ﻣﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮردﻳﻢ!ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮردﻳﻢ!« ﻗﻮﻳﺘﺮﻳﻦ اژدﻫﺎ ﺳﻮار اورك دوﺑﺎره زﻣﺰﻣﻪ‬
‫ﻛﺮد‪ »:‬ﻣﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮردﻳﻢ!‪«...‬‬
‫ﻏﺮور و ﺗﻬﻮر ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﺎ ﭼﻴﺰي ﻣﻬﻴﺐ در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اش در ﭼﻬﺮه او ﺗﺸﺨﻴﺺ‬
‫ﻣﻲ داد ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺤﺾ ﺑﻮد‪.‬ﺗﺎرﮔﻮس ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻲ ﺧﻮرد ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻴﺪان ﺟﻨﮓ ﺑﻤﻴﺮد ﺣﺎل در ﭼﻬﺮه اش‬
‫ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺤﺾ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اورك ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد؛ او ﻧﻪ! او ﻧﻪ! ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اش از ﻏﻀﺐ و ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﺳﻴﺎه ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ از او ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻬﺮﻣﺎن رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺳﺎﻛﺖ ﺷﻮ! ﺗﻮ ﻣﺎﻳﺔ ﺷﺮﻣﺴﺎري‬
‫ﻫﺴﺘﻲ!ﺗﻮ ﻣﺎﻳﺔ ﻧﻨﮓ ﺧﻮد و ﻗﺒﻴﻠﻪ ات ﻫﺴﺘﻲ!«‬
‫ﺗﺎرﮔﻮس در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺴﺪ اژدﻫﺎﻳﺶ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﺮﻣﺴﺎري؟ﻧﻪ! ﻣﻦ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺷﺮﻣﺴﺎري ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﭘﻴﺮﻣﺮد! ﻣﻦ ﻓﻘﻂ واﻗﻌﻴﺖ را ﺑﻴﺎن ﻛﺮدم‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي ﻣﺎ اﻣﻴﺪ ﭘﻴﺮوزي وﺟﻮد ﻧﺪارد‪،‬‬
‫ﺣﺪاﻗﻞ در اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﭼﻨﻴﻦ اﻣﻴﺪي وﺟﻮد ﻧﺪارد‪«.‬‬
‫ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺧﺘﻼف ﻗﺎﻣﺘﺶ ﺑﺎ اورك ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﻧﻜﺮوز ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺗﺎرﮔﻮس را ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﻜﺎن داد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﺮف ﺑﺰن! ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻼي وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ آورده اﺳﺖ؟«‬
‫» ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻮب ﻧﮕﺎه ﻛﻦ! ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺐ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻮب ﻧﮕﺎه ﻛﻦ ﻧﻜﺮوز!ﻣﻲ داﻧﻲ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮده‬
‫اﺳﺖ؟ ﻣﻲ داﻧﻲ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﻳﻦ ﺑﻼ را ﺳﺮ ﻣﺎ آورده اﺳﺖ؟«‬

‫س‬
‫» ﻳﻚ اﺳﻜﺎدران ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار؟ ﻳﻚ ﻟﺸﮕﺮ ﺟﺎدوﮔﺮ؟«‬
‫ﻧﺸﺎن ﻫﺎي اﻓﺘﺨﺎر ﻫﻨﻮز ﺑﺮ رداي ﺧﻮن آﻟﻮد اورك آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬او ﺳﻌﻲ ﻛﺮدد ﺑﺨﻨﺪد اﻣﺎ ﺧﻨﺪه اش ﺑﺎ ﺳﺮﻓﻪ‬
‫ﻫﺎي دردﻧﺎك ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻧﻜﺮوز ﺑﻲ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫» اﮔﺮ‪ ...‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻣﺒﺎرزة ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﺗﺮي ﻣﻲ ﺷﺪ‪...‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ دﺳﺘﻪ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬در واﻗﻊ ﺗﻌﺪاد آﻧﻬﺎ ﻛﻤﺘﺮ از ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺘﻴﻢ و ﻫﺮ ﻧﻴﺮوي ﻗﺎﺑﻠﻲ از ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ‪«...‬‬
‫» ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ !...‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي اﻳﻦ ﺑﻼ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ آورد؟«‬
‫ﺗﺎر ﮔﻮس در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ در ﻣﻴﺎن ﻫﻤﺮزﻣﺎن و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اش ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي اﻳﻦ ﺑﻼ‬
‫را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ آورد؟‪ ...‬ﺧﻮد ﻣﺮگ! ﻣﺮگ در ﻫﻴﺒﺖ اژدﻫﺎﺋﻲ ﺳﻴﺎه رﻧﮓ!«‬
‫آﺷﻔﺘﮕﻲ ﮔﺮوه اورك ﻫﺎ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﻜﺮوز ﺧﺸﻜﺶ زد؛» ﻣﺮﮔﺒﺎل؟«‬
‫» ‪ ..‬و ﺑﻪ ﺳﻮد اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻣﻲ ﺟﻨﮕﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺎ در ﺣﺎل ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﺷﻴﺮداﻟﻲ ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﻣﻴﺎن اﺑﺮﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻧﺎزل‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﻓﺮار ﻛﻨﻴﻢ!«‬
‫اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﮔﻮﺋﻲ ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ! ﺗﺎرﮔﻮس ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ دروغ‬
‫ﺷﺎﺧﺪاري ﺑﺴﺎزد‪ ...‬اﮔﺮ او ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻮده – ﺧﺮاﺷﻬﺎي ﻋﻤﻴﻖ و زﺧﻢ ﻫﺎي ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ‬
‫روي ﺟﺴﺪ اژدﻫﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺣﺮف ﻫﺎي او را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ -‬ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎَ ﻛﺎر ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫»ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻦ!و ﭼﻴﺰي را ﺟﺎ ﻧﻴﺎﻧﺪاز!«‬

‫س‬
‫ﺑﻪ رﻏﻢ ﺣﺎل وﺧﻴﻤﺶ ﺗﺎرﮔﻮس ﻧﻘﻞ ﻛﺮد ﻛﻪ او واورك ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺎﭼﻴﺰ و ﺷﺎﻳﺪ‬
‫ﭘﻴﺸﺎﻫﻨﮓ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎرﮔﻮس ﭼﻨﺪ دورف ﻳﻚ اﻟﻒ و ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﺗﺸﺨﻴﺺ‬
‫داده ﺑﻮد‪.‬ﮔﺮوﻫﻲ ﺳﺎده ﺑﺮاي ﻣﻮاﺟﻬﻪ! ﺑﺠﺰ اﻳﻨﻜﻪ ﻳﻚ ﺟﻨﮕﺠﻮي اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه ﻳﻚ اژدﻫﺎ را‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻓﺪاﻛﺎري ﻫﻢ ﺗﺎرﮔﻮس زﻳﺎد اﺣﺴﺎس ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﻛﻤﻲ‬
‫ﻣﺰاﺣﻤﺖ اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺳﭙﺲ در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻧﺒﺮد ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اورك وارد ﻧﺒﺮد ﺷﺪه و آﻣﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻛﺎر‬
‫آﻧﻬﺎ را ﺗﻤﺎم ﻛﻨﺪ‪.‬و ﺗﺎزه ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل وارد ﻣﻌﺮﻛﻪ ﺷﺪ‪ .‬او ﻛﺎر ﺳﺎده اي را روي ﺣﻴﻮان‬
‫ﺗﺎرﮔﻮس اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ از ﻓﺮﻣﺎن ﺳﻮارش اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اژدﻫﺎي‬
‫ﻣﺴﻠﺢ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺗﺎ از ﻣﻌﺮﻛﻪ ﺑﮕﺮﻳﺰد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮﻛﺒﺶ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺟﺮاﺣﺎت وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ‬
‫ﺑﺮﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻴﺮوي ﻋﻈﻴﻢ ﺣﺮﻳﻔﺶ را درك ﻧﻜﺮده ﺑﻮد و ﺗﺎزه در اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي ﺳﻮارش‬
‫ﮔﻮش داده و ﺑﺎ ﺷﻴﺮﺟﻪ اي از ﻣﺤﻞ ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ داﺳﺘﺎن او ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ ﻧﻜﺮوز ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎﺑﻮس ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬ﻛﺮاﻳﻞ‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﻪ درﺳﺘﻲ در ﻣﻮرد اﻳﻨﻜﻪ اﺗﺤﺎد ﻗﺼﺪ دارد ﻣﻠﻜﻪ اژدﻫﺎﻳﺎن را از ﺳﻠﻄﻪ اورﻛﻬﺎ رﻫﺎﻳﻲ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﻪ او‬
‫ﻫﺸﺪار داده ﺑﻮد اﻣﺎ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ اﺣﻤﻖ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ و ﻳﺎ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪاده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي او ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻧﻮع ﻧﻴﺮوﻫﺎي‬
‫ﻣﻬﺎﺟﻢ ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﺎر ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮري را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ -‬اﺗﺤﺎد ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدي ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ اورك ﻫﺎ و اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻫﻢ از آن وﺣﺸﺖ داﺷﺘﻨﺪ و ﻫﻢ اﺣﺘﺮام ﻣﻴﮕﺬاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ » :‬ﻣﺮﮔﺒﺎل‪«...‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ اژدﻫﺎ را در ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮﻧﺪ؟ ﺣﻖ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﻮد اﻳﻦ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﻴﺸﺎﻫﻨﮓ و ﻳﺎ ﻃﻌﻤﻪ ﺑﻮدﻧﺪ وﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻧﻴﺮوي ﺑﺰرﮔﺘﺮي در‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫س‬
‫و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاي او آﺷﻜﺎر ﺷﺪ‪.‬‬
‫او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻳﺮ اورﻛﻬﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد در ﺻﺪاﻳﺶ ﻟﺮزﺷﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺗﺴﺨﻴﺮ‬
‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪه اﺳﺖ‪،‬اﻣﺎ ﻧﻪ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي ﺷﻤﺎﻟﻲ ﻣﺎ! اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و ﻣﺘﺤﺪاﻧﺸﺎن اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﺎ‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ‪«.‬‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻜﺮوز ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ اﻳﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ وﺣﺸﺘﻲ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮن ﻫﻮراد ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬ﺗﺮس از ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪت در ﻣﻴﺪان ﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﺗﺮس از اﻳﻨﻜﻪ از ﻗﺒﻞ ﺑﺪاﻧﻴﺪ‬
‫ﻗﺘﻞ ﻋﺎم ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﻧﻜﺮوز راﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي ﻗﻄﻌﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﻠﻪ اي ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮاﻧﻪ از ﺑﺨﺸﻬﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻛﺎزﻣﻮدان‪،‬ﻛﺸﺘﻦ‬
‫و ﻳﺎ آزادﺳﺎزي ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ‪ ،‬راﻧﺪن ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪة ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻫﻮراد ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻬﺎي ﺷﻤﺎﻟﻲ و ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﺔ "دان‬
‫آﻟﮕﺎز" ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ رﺋﻴﺲ ﻫﻮراد ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻳﺎري آﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺣﺮﻛﺖ از ﺳﻤﺖ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل‪ .‬و ﻧﻴﺮوﻫﺎي او‬
‫ﻣﺎﺑﻴﻦ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻨﻲ ﻛﻪ از ﺳﻤﺖ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل و از ﺳﻮي "دان ﻣﻮدر" ﻣﺤﺎﺻﺮه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ و آﺧﺮﻳﻦ اﻣﻴﺪﻫﺎي‬
‫ﻧﮋاد اورك ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﻫﻢ در ﻏﺎرﻫﺎﺋﻲ ﺑﻪ اﺳﺎرت اﻧﺴﺎن ﻫﺎ در ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ‪.‬‬
‫زوﻟﻮﻫﺪ او را ﻣﺴﺌﻮل ﺗﻤﺎم ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻮﺟﻮد در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن و ﻏﺎرﻫﺎي اژدﻫﺎ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻤﻦ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي‬
‫ﻧﻜﺮوز ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاده ﺑﻮد و اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻫﺎي او اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب!‬
‫او ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫»ﺗﺎرﮔﻮس! زودﺗﺮ ﺧﻮدت را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﻦ و ﻛﻤﻲ ﺑﺨﻮاب! ﺑﻌﺪاَ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺗﻮ ﻧﻴﺎز دارم‪«.‬‬
‫»ﻧﻜﺮوز‪«...‬‬

‫س‬
‫»اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻦ!«‬
‫ﺧﺸﻤﻲ ﻛﻪ در ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻮد ﺣﺘﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎن را ﻫﻢ وادار ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎرﮔﻮس ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد و ﺑﺮاي‬
‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻧﮕﺎه ﻳﺎري ﻛﻨﻨﺪه اي ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬ﺳﭙﺲ راﻫﺶ را ﻛﺸﻴﺪ و رﻓﺖ‪ .‬ﻧﻜﺮوز رو ﺑﻪ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫اورك ﻫﺎ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺳﺮﻳﻊ ﺗﻤﺎم وﺳﺎﻳﻞ ﻣﻔﻴﺪ و ﺿﺮوري را در اراﺑﻪ ﻫﺎ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﻤﺎم ﺗﺨﻢ ﻫﺎ را در‬
‫ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ از ﻛﺎه ﭘﺮ ﺷﺪه ﻗﺮار داده و آﻧﻬﺎ را ﮔﺮم ﻧﮕﺎه دارﻳﺪ‪ «.‬او ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد و ﻛﺎرﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ را در ذﻫﻨﺶ ﻣﺮور ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪»:‬و آﻣﺎده ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺟﻮﺟﺔ اژدﻫﺎﺋﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮاي آﻣﻮزش دادن‬
‫ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه وﺣﺸﻲ اﺳﺖ ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻴﺪ‪«.‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻮﻗﻒ ﺗﺎرﮔﻮس ﺷﺪ‪ ،‬او و ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ و ﺗﺎرﮔﻮس ﮔﻔﺖ‪»:‬‬
‫ﺟﻮﺟﻪ ﻫﺎ را ﺑﻜﺸﻴﻢ ؟!! ﻣﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ‪«...‬‬
‫» ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻲ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺳﺮﻳﻊ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬ﻓﻘﻂ ﻣﺤﺾ اﺣﺘﻴﺎط!«‬
‫اورك ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ ﺗﺮ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺤﺾ ﭼﻪ اﺣﺘﻴﺎﻃﻲ؟«‬
‫» ﺑﺮاي وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل روﺑﺮو ﺷﻮم‪«...‬‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﻤﻪ ﻃﻮري ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ اوﮔﺮي ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮ‬
‫دﻳﮕﺮي در ﺑﻴﺎورد‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺳﺆال دﻫﺎن ﺑﻪ دﻫﺎن ﻣﻲ ﮔﺸﺖ‪ »:‬ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل روﺑﺮوﺷﻮد؟!«‬
‫ﻧﻜﺮوز اﻃﺮاف را ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﺳﺮ ﻣﻬﺘﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن ﻛﻪ او را در رام ﻛﺮدن ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻳﺎري ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد‪ » :‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ! ﺑﺎﻳﺪ راﻫﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﻣﺎدر را ﺣﺮﻛﺖ دﻫﻴﻢ!«‬

‫س‬
‫ﺗﺎرﮔﻮس ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ اوﺿﺎع از ﭼﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ‪ »:‬ﺗﻮ داري ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل را ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ! ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻣﻮاﺿﻊ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﺑﺒﺮي!«‬
‫» ﺑﻠﻪ‪«!...‬‬
‫» آﻧﻬﺎ ﻣﺎ را دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل دﻧﺒﺎﻟﻤﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد!«‬
‫اورك ﭼﻼق ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﺗﻮ دﺳﺘﻮرات را ﺷﻨﻴﺪي‪ ...‬ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺠﺎي ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺷﺠﺎع ﺑﺎ ﺑﺮده ﻫﺎي ﻳﺎﻏﻲ‬
‫اﺣﺎﻃﻪ ﺷﺪه ام؟«‬
‫ﺗﻴﺮش ﺑﻪ ﻫﺪف ﻧﺸﺴﺖ‪.‬ﺗﺎرﮔﻮس و ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﺟﺮاي دﺳﺘﻮراﺗﺶ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻜﺮوز ﭼﻼق و ﺿﻌﻴﻒ‬
‫ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة آﻧﻬﺎ ﺑﻮد و ﺑﺎﻳﺪ از او اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ دﺳﺘﻮرات ﺑﻨﻈﺮﺷﺎن ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه‬
‫اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ و دﻳﻮاﻧﻪ وار ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫او ﻗﻬﺮﻣﺎن را از ﺧﻮد رﻧﺠﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪،‬ﻫﻤﻪ را ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺶ از ﺧﻮد رﻧﺠﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﺷﺪت‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد‪.‬ﺑﻠﻪ! اﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺧﺎرج ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ اﮔﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫راﻫﻲ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﺗﺎ او را در دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر ﺧﻮدش ﻣﻬﺎر ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻟﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫او ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻘﻪ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ در ﻛﺎرش ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫زوﻟﻮﻫﺪ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ ...‬و ﺑﻪ ﻫﻮراد ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬واﮔﺮ ﻧﻜﺮوز در ﭘﻴﺮوزي ﻧﻘﺸﻲ داﺷﺖ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻛﻪ ﺟﺎﻧﺶ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺻﻮرت اورﻛﻬﺎ ﻫﻨﻮز ﺷﺎﻧﺴﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮاﺷﺮ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﺎﻟﻲ ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﺪال را ﻣﻌﻤﻮﻻَ ﻗﺮار داد ﺑﺮد‪ ،‬او ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻣﺤﺪودة ﻗﺪرت ﻫﺎي اﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺗﺎ ﻛﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺷﺎﻧﺲ اﻳﻦ را داﺷﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را آزﻣﺎﻳﺶ‬
‫ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫اﺷﻌﻪ اي ﺑﺎرﻳﻚ از ﻧﻮر روﻧﻴﻦ را از ﻳﻜﻲ از ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮﻳﻦ ﭼﺮﺗﻲ ﻛﻪ در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻴﺪار‬
‫ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺧﻮد را در ﻣﻴﺎن ﻣﺤﻮﻃﻪ اي ﭼﻮﺑﻲ دﻳﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺴﺮاﻫﺎﺋﻲ‬
‫ﻛﻪ در اﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺴﺮاﺋﻲ ﻛﻪ در آن ورﻳﺴﺎ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺑﺎﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ‪...‬‬
‫» ﺧﻮب اﺳﺖ ‪ ...‬ﺗﻮ ﺑﻴﺪار ﺷﺪي!«‬
‫ﺑﺪون ﻫﻴﭻ اﺧﻄﺎري ﻛﻠﻤﺎت را در درون ذﻫﻨﺶ ﺷﻨﻴﺪ و اﻃﺮاف را ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻣﻨﺒﻊ ﺻﺪا ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮد ﺗﺎ‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻣﻨﺒﻊ واﻗﻌﻲ آن ﺻﺪا ﻛﺠﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫دﺳﺘﺶ ﺑﻪ دور ﻣﺪال ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﻲ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ او داده ﺑﻮد ﺣﻠﻘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮري ﺧﻔﻴﻒ از ﺟﻮاﻫﺮ ﺳﻴﺎه و درﺧﺸﺎن ﻣﺮﻛﺰ ﻣﺪال ﺳﺎﺗﻊ ﻣﻲ ﺷﺪ و روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻟﻤﺲ ﻛﺮدن آن ﺗﻤﺎم‬
‫وﻗﺎﻳﻊ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﻪ ﻳﺎد آورد‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﻛﺮدن ﺑﻪ او در ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺶ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺗﻮ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻲ؟«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻜﺮار ﻛﺮد‪ »:‬ﺟﺎﻳﻲ دﻳﮕﺮ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻛﻨﺎر ﺗﻮ‪«...‬‬

‫س‬
‫روﻧﻴﻦ از روي ﺑﻴﺰاري ﻟﺮزﻳﺪ‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻫﻴﭻ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫» ﺣﺎﻻ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد؟«‬
‫»ﺧﻮرﺷﻴﺪ در ﺣﺎل ﻃﻠﻮع اﺳﺖ و ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺖ ﺑﺮوي‪«...‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻴﺪار ﺷﺪه ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف و ﺑﻪ دﺷﺘﻬﺎي ﺷﺮﻗﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺟﻨﮕﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺧﺸﻦ‬
‫ﮔﺴﺘﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد و روﻧﻴﻦ از روي ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل – ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ اورﻛﻬﺎ ﻣﻠﻜﺔ‬
‫اژدﻫﺎﻳﺎن را ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪-‬ﻫﺪاﻳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ رﺳﺎﻧﺪن او ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ‬
‫ﭼﻨﺪ روز او را در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺶ ﺟﻠﻮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬اﮔﺮ روﻧﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد دو ﺗﺎ ﺳﻪ روز ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺎ ﮔﺮﺑﻢ‬
‫ﺑﺎﺗﻮل ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺴﻴﺮ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺮﮔﺒﺎل او را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪.‬‬
‫»اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوي‪«.‬‬
‫»ﭼﺮا ﻧﻪ؟ اﻳﻦ راﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻣﻲ رود‪«.‬‬
‫» اﻳﻦ راه ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎَ ﺑﻪ اردوﮔﺎه اور ﻛﻬﺎ ﻣﻲ رود ‪.‬آﻳﺎ ﺗﻮ ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازه اﺣﻤﻘﻲ اﻧﺴﺎن!؟«‬
‫دﺷﻨﺎﻣﻲ در دﻫﺎن روﻧﻴﻦ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪،‬اﻣﺎ او ﺟﻮاﺑﺶ را ﻓﺮو ﺧﻮرد و در ﻋﻮض ﭘﺮﺳﻴﺪ‪»:‬ﭘﺲ ﻛﺠﺎ؟«‬
‫»ﺑﺒﻴﻦ‪«...‬‬

‫س‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ در ذﻫﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻣﺤﻴﻂ اﻃﺮاﻓﺶ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬روﻧﻴﻦ زﻣﺎن زﻳﺎدي ﺑﺮاي درك‬
‫ﺗﺼﺎوﻳﺮي ﻛﻪ از ذﻫﻨﺶ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺼﺎوﻳﺮي ﻛﻪ اﺑﺘﺪا آرام آرام و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي از‬
‫ذﻫﻨﺶ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﺴﻴﺮش را از ﻣﻴﺎن ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪ .‬ﺗﺼﺎوﻳﺮ در‬
‫ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ از ﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ آوري ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻴﺪﻧﺪ‪.‬ﭼﻬﺮة ﺻﺨﺮه ﻫﺎ و ﺷﻜﺎف ﻫﺎي‬
‫ﺳﻨﮕﻲ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺗﻮﺳﻂ درﺧﺘﺎن ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﻨﺔ درﺧﺘﺎن ﺑﭽﺴﺒﺪ ﺗﺎ در‬
‫ﻣﻴﺎن ﺗﺼﺎوﻳﺮي ﻛﻪ در ذﻫﻨﺶ دوران ﻣﻲ ﻛﺮد ﺳﻘﻮط ﻧﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﭙﻪ ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ و ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ اوﻟﻴﻦ ﻛﻮه ﻫﺎ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺣﺮﻛﺖ ﺗﺼﺎوﻳﺮ‬
‫ﻛﻨﺪﺗﺮ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬و ﺣﺮﻛﺘﺶ ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺸﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮ در ﻧﻮك ﻗﻠﻪ اي ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ اش را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻗﻠﻪ ﻧﻤﺎي ﺗﺼﻮﻳﺮ در ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻴﻦ آﺳﻤﺎن و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﻮه ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ‬
‫ﻫﺮ ﻧﻮع اﺣﺴﺎس ﺗﻌﺎدل در درون روﻧﻴﻦ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮود‪ .‬ﺗﺼﻮﻳﺮ در ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﻌﻮد ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﻛﻮه‬
‫ﺑﺰرگ ﻛﺮد و در ﻣﺴﻴﺮ‪ ،‬ﻃﺎﻗﭽﻪ ﻫﺎ و ﻣﺤﻞ ﻫﺎﺋﻲ را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ از آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﺟﺎي دﺳﺖ و ﭘﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد ﺑﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﺸﺎن داد ‪.‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎرﻳﻚ ﻳﻚ ﻏﺎر رﺳﻴﺪ‪...‬‬
‫و ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ آﻏﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬و روﻧﻴﻦ ﻟﺮزان‪ ،‬در ﻣﻴﺎن اﻟﻮارﻫﺎ و ﭼﻮﺑﻬﺎﺋﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻗﺒﻼ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪ‪.‬‬
‫» اﻳﻦ راه‪ ‬درﺳﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﻴﺮ اﻣﻨﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻫﺪﻓﻤﺎن ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﺎﻧﺪ‪«...‬‬

‫س‬
‫» اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮ و از ﻣﻴﺎن ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﺘﺮ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪ «.‬روﻧﻴﻦ ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺻﻌﻮد‬
‫از ﭼﻨﺎن ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﻣﺴﻴﺮي ﺳﺎده ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻣﺴﻴﺮي ﭘﺮ‬
‫ﻣﺨﺎﻃﺮه ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻳﻚ ﻫﺪﻳﺔ ﺟﺎدوﺋﻲ!‬
‫»ﺗﻮ ﻳﺎري ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮري ﺗﻤﺎم ﻣﺴﻴﺮ را ﭘﻴﺎده ﻃﻲ ﻛﻨﻲ‪«...‬‬
‫»اﻣﺎ‪«...‬‬
‫ﺻﺪا ﺑﺎ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ از ﻫﻌﻤﻴﻦ اﻻن ﺷﺮوع ﻛﻨﻲ‪«...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﻛﺮد‪ ...‬ﻳﺎ در واﻗﻊ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻃﻮل ﻧﻜﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻛﺮدن ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد‪.‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ دوﺑﺎره اﺧﺘﻴﺎر ﺣﺮﻛﺖ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ در ﻣﺴﻴﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪،‬او ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺮاي ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد ﻛﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻗﻮي اﺳﺖ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ دوﺑﺎره ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺖ‪ ،‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺟﺎﺋﻲ در ذﻫﻦ او ﺟﺎ دارد‪،‬اﻣﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه رﻧﮓ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻤﺎم ﻗﺪرﺗﻬﺎي ﺟﺎدوﺋﻲ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم اﻓﻜﺎر و ﺣﺮﻛﺎت روﻧﻴﻦ ﺗﺴﻠﻂ‬
‫ﻧﺪارد‪.‬ﺣﺪاﻗﻞ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺖ روﻧﻴﻦ از ﻛﻨﺘﺮل ﻫﻤﺪﺳﺖ اژدﻫﺎﮔﻮﻧﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ‬
‫ﭼﻨﺪان از روﻧﻴﻦ راﺿﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬و روﻧﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ راﻫﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ﺗﺎ از ﻧﻔﻮذ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺧﻼص ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد! ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ از ﺗﻤﺎﻳﻞ درون روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ﺑﺎور ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎل وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺘﻲ‬
‫ﻗﺴﻤﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آرزوﻳﺶ ﺑﺮاي آزاد ﻛﺮدن ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ اﺣﺴﺎﺳﻲ واﻗﻌﻲ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ آن‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫س‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ از ﻣﻴﺎن ﺗﻤﺎم ﻣﻮﺟﻮدات ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ آرزو را ﺑﺮاي آزاد ﻛﺮدن ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ دﺷﻤﻨﺶ داﺷﺖ‪.‬آﻳﺎ او‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻃﻮل ﺟﻨﮓ ﭼﻪ ﺗﻠﻔﺎﺗﻲ را ﺑﻪ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن ﻣﻠﻜﻪ وارد ﻛﺮده ﺑﻮد؟‬
‫روﻧﻴﻦ ﻫﻨﻮز ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺮﮔﺒﺎل راﺑﻪ آﺧﺮﻳﻦ ﺳﺆال ﺧﻮد در ﭘﺎﻳﺎن ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺖ‪.‬‬
‫» ﻓﺮزﻧﺪان اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺗﻮﺳﻂ اورﻛﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ اﻧﺴﺎن! و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﻫﻤﺔ ﻣﻮﺟﻮدات ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻟﻜﺴﺘﺮزا آزاد ﺷﻮد آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ارﺑﺎﺑﺎن ﺧﻮد وﻓﺎدار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻦ آﻧﻬﺎ را‬
‫ﻛﺸﺘﻢ ﭼﻮن ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬ﻣﻴﻔﻬﻤﻲ اﻧﺴﺎن!؟«‬
‫و روﻧﻴﻦ در آن ﻟﺤﻈﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺔ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎ در ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻨﻄﻘﻲ و‬
‫درﺳﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎل دﺋﺮ روﺷﻨﺎﻳﻲ روز ﺟﺎدوﮔﺮدر ﻣﻮرد ﻋﻤﻖ درﺳﺘﻲ آﻧﻬﺎ ﺷﻚ داﺷﺖ‪.‬ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﺷﺎﻳﺪ اﻫﺪاﻓﻲ را ﻛﻪ داﺷﺖ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻫﺪف ﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻧﺪاﺷﺖ‪،‬‬
‫اﻫﺪاﻓﻲ ﺳﻴﺎﻫﺘﺮ ﻛﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل آن ﺑﻮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ وﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻣﺪال را دور ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻫﻢ از دﺳﺖ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ اش ﻧﺠﺎت ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺮاي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﺟﺎي روﻧﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺛﺒﺎت ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮاغ او‬
‫ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻫﻤﺮاه روﻧﻴﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻻن ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎري ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻃﻮل ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﻴﺮ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ دﻫﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﻣﺴﻴﺮ را ﺑﺪون ﻫﻴﭻ آذوﻗﻪ و وﺳﻴﻠﻪ اي ﻃﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﺪون ﻳﻚ ﻗﻤﻘﻤﻪ آب‪.‬‬

‫س‬
‫آذوﻗﻪ و وﺳﺎﻳﻞ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻮﻻك ﺑﻴﭽﺎره و ﺷﻴﺮداﻟﺸﺎن در درﻳﺎ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﺑﻌﻨﻮان آذوﻗﺔ راه ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ و ﻏﺬاﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ او داده ﺑﻮد ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ آذوﻗﺔ او در ﻃﻮل اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬اﻟﺒﺘﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آن‬
‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ درﻣﺴﻴﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رﻓﺖ‪.‬ذﻫﻨﺶ ﻫﻴﭻ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻪ او ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ﺑﺠﺰ اﻳﻨﻜﻪ او را ﺑﻪ ﻳﺎد ورﻳﺴﺎ ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪.‬‬
‫اﻟﻒ‪ ،‬اﺳﺘﻮاري و ﺛﺒﺎت ﻗﺪم زﻳﺎدي در راه اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ او ﻫﻢ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬اﻟﺒﺘﻪ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ او ﻫﻢ از ﺣﻤﻠﻪ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺪر ﺑﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﻜﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺎﻳﺪ ورﻳﺴﺎ از آن‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﻧﺒﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮي روﻧﻴﻦ را ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﻠﻐﺰد‪ .‬ﻧﻪ! اﺣﺴﺎﺳﻲ در او وﺟﻮد‬
‫داﺷﺖ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ زﻧﺪه اﺳﺖ و ﻋﻘﻞ ﺳﻠﻴﻢ ﺣﻜﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻮردران و ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫»ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ‪«...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﺒﺎرزه ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻَ از ﻋﻘﻞ‬
‫ﺳﻠﻴﻢ ﭘﻴﺮوي ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎَ ﻫﺪﻓﺶ را ﺑﺎ ﻟﺠﺎﺟﺖ دﻧﺒﺎل ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﺮدن ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‪ ‬ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪﻧﻲ‬
‫ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ او را ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ اي از آن ﺑﻮد‪.‬ﺣﺘﻲ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﺷﻜﺴﺖ را ﻗﺒﻮل‬
‫ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪،‬ﻛﺎﻣﻼَ اﻣﻜﺎن دارد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻫﻨﻮز در ﺣﺎل ﺗﻌﻘﻴﺐ او ﺑﺎﺷﺪ و آرام آرام ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮب ﺑﺮداﺷﺖ‪...‬‬
‫» اﻧﺴﺎن‪«!...‬‬

‫س‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪن ﺻﺪاي ﻣﺮﮔﺒﺎل در ذﻫﻨﺶ ﮔﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي‬
‫را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ؟ اﻳﺎ او ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ؟‬
‫»‪ ...‬اﻧﺴﺎن ﺣﺎﻻ زﻣﺎن آن رﺳﻴﺪه ﻛﻪ ﺗﻮ ﭼﻴﺰي ﺑﺨﻮري و ﻧﻔﺴﻲ ﺗﺎزه ﻛﻨﻲ!‪«...‬‬
‫»ﭼﻲ؟!‪...‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﺴﺖ؟!«‬
‫»ﺗﻮﻗﻒ ﻛﻦ! ﺑﺎﻳﺪ آب و ﻏﺬاﺋﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﺑﻴﺎﺑﻲ‪ ،‬ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ؟!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ اﺣﺴﺎس واﻗﻌﻲ اش را ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﺑﻠﻪ!«‬
‫» ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه اي‪ ،‬ﻛﻤﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺮق ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻮ را راﻫﻨﻤﺎﺋﻲ ﺧﻮاﻫﻢ‬
‫ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﻓﺮﺻﺖ روﻧﻴﻦ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬راﻫﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮﻧﺪ دﻧﺒﺎل ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﻧﺎﺷﻨﺎس در‬
‫ﻣﻴﺎن درﺧﺘﺎن رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ در وﺣﺸﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖِ ﭘﻬﻨﺔ ﻛﺎزﻣﻮدان ﺣﻴﺎت ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ﻛﻤﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ در ﺳﺎﻳﻪ اي ﺧﻠﻮت‪ ،‬از ﻫﻤﺮاه ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ اش ﻣﺘﺸﻜﺮ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫» در ﻣﺮﻛﺰ ﺷﻘﺎﻳﻖ ﻫﺎ ﻫﻤﺔ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻫﺴﺘﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪«.‬‬
‫ﻧﻪ ﻫﻤﺔ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ را ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد او ﺑﺎ ﻛﻤﻲ‬
‫اﺷﺘﻴﺎق ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﻛﺰ ﺷﻘﺎﻳﻖ ﻫﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮدﻛﻤﻲ ﺟﻠﻮﺗﺮ آب و ﻏﺬا ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮردن ﻛﻤﻲ آب و ﻏﺬا اوﺿﺎع ﻫﻤﻴﺸﻪ روﺑﻪ راه ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫درﺧﺘﺎن در ﻧﻮع ﺧﻮد ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺪود ‪ 12‬ﻓﻮت ﻃﻮل داﺷﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﺳﺎﻳﺔ دﻟﭽﺴﺒﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ‬
‫وارد ﺷﻘﺎﻳﻖ ﻫﺎ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﻃﺮاف را ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺑﺎﻳﺪ در اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻧﻬﺮ و درﺧﺘﺎن ﻣﻴﻮه وﺟﻮد‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﭼﻪ ﻧﻮع ﻏﺬاي دﻳﮕﺮي را در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ او ﺗﻌﺎرف ﻛﻨﺪ؟‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن روﻧﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻏﺬاﻫﺎ و ﺧﻮراﻛﻲ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در‬
‫اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺗﺼﻮرش را ﻫﻢ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬ﺧﺮﮔﻮش ﻛﺒﺎب ﺷﺪه ‪ ،‬ﻣﻴﻮه ﻫﺎي رﺳﻴﺪه و آب دار‪ ،‬ﻧﺎن ﺗﺎزه و ﻗﻤﻘﻤﻪ اي‪-‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق آن را ﻟﻤﺲ ﻛﺮد‪ -‬آب ﺧﻨﻚ!‬
‫ﺻﺪاي اژدﻫﺎ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ » :‬ﺑﺨﻮر!«‬
‫روﻧﻴﻦ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻟﺬت ﺑﻪ ﻏﺬا ﻫﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺧﺮﮔﻮش ﻛﺒﺎب ﺷﺪه ﺗﺮد و ﺧﻮﺷﻤﺰه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺎن ﻫﺎ آﻧﻘﺪر‬
‫ﮔﺮم و ﺗﺎزه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺗﺎزه از ﺗﻨﻮر ﺧﺎرج ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف ﻋﺎدﺗﺶ روﻧﻴﻦ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎَ از ﻗﻤﻘﻤﻪ آب را‬
‫ﻧﻮﺷﻴﺪ وﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ ازﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺶ ﻗﻤﻘﻤﻪ دوﺑﺎره ﭘﺮﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ او ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﻲ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﺗﺎﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﺮ ﻛﺮدن ﺷﻜﻤﺶ اداﻣﻪ داد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ او را ﺳﺎﻟﻢ و‬
‫ﺳﺮ وﺣﺎل ﻧﮕﻪ دارد ‪ ...‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﻠﻪ !‬
‫روﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ ﺟﺎدو ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ اﻧﺮژي وﺗﻮان زﻳﺎدي را از او ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪﻛﻪ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻛﺴﺐ اﻧﺮژي ﺑﻴﺸﺘﺮ وﺧﻮراك ﺑﻴﺸﺘﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ روﻧﻴﻦ ﺷﻚ داﺷﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺣﺘﻲ او ﻫﻢ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻔﺮة رﻧﮕﻴﻨﻲ را ﺑﺎ ﺟﺎدو ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﭼﻨﺪان راﺣﺖ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫زودﺗﺮ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﻣﺮﮔﺒﺎل آﻣﺪ‪ » :‬ﺳﻴﺮ ﺷﺪي؟«‬
‫» ﺑﻠﻪ ‪...‬ﺑﻠﻪ! از ﺗﻮ ﻣﺘﺸﻜﺮم!«‬

‫س‬
‫» ﺣﺎﻻ وﻗﺘﺶ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻲ‪،‬ﻣﺴﻴﺮ را ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻲ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﺴﻴﺮ را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪ ،‬در واﻗﻊ ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮ را ﺑﺎ ﺟﺮﺋﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﻤﺎم در ذﻫﻨﺶ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل آﺷﻜﺎرا ﻗﺼﺪ داﺷﺖ اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﮔﺮوﮔﺎﻧﺶ آواره ﺷﻮد وﻳﺎ راﻫﺶ را ﮔﻢ‬
‫ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻬﺮة آﺷﻨﺎي‬
‫ﺳﻮارﻛﺎر ﻣﻮ ﻧﻘﺮه اي را ﺑﺒﻴﻨﺪ ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ آرزو داﺷﺖ ﻛﻪ او ﻳﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺗﻌﻘﻴﺒﺶ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي‬
‫رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭼﻨﺪ روز ﺑﻴﺸﺘﺮ وﻗﺖ ﻻزم ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬و زﻣﺎن‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻤﺘﺮي ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻗﻠﻪ اي ﻛﻪ اورك ﻫﺎ اژدﻫﺎ را ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل او را ﺗﺎ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﺪ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺪال را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد روﻳﺶ را ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻛﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ!«‬
‫» ﺣﺮف ﺑﺰن!«‬
‫او ﺣﺘﻲ ﺗﺼﻮر ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ روش ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻓﻘﻂ اژدﻫﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس ﺑﺮﻗﺮار ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪،‬ﻧﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ!‬
‫»ﺗﻮ راه را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن دادي‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮي ﻃﻮﻻﻧﻲ اﺳﺖ و ﻣﻦ زﻣﺎن ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻢ‬
‫داﺷﺖ ﺗﺎ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ را ﭘﻴﺎده ﻃﻲ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬

‫س‬
‫»ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ از ﭼﻨﻴﻦ روش ﺑﺪوي اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻲ‪،‬‬
‫ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ در ذﻫﻦ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن دادم ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺮ را ﮔﻢ ﻧﻜﻨﻲ‪«.‬‬
‫» ﺧﻮب ﭘﺲ ﻣﻦ ﭼﻄﻮر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺮﺳﻢ؟«‬
‫»ﺻﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش!آﻧﻬﺎ ﺑﻪ زودي ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﺳﻴﺪ‪«.‬‬
‫»آﻧﻬﺎ؟«‬
‫»ﻫﻤﺎن ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﻤﺎن! اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ راه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫» اﻣﺎ‪«...‬‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ اداﻣﻪ ﻧﺪاد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ وﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺪال را از ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﺎز ﻛﺮده و ﺑﻪ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺟﻨﮕﻞ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ آﻳﺎ در اﻳﻨﺼﻮرت ﺧﻼص ﻣﻲ ﺷﺪ؟ وﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﺔ اورﻛﻬﺎ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺮﮔﺒﺎل از آﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮد؟‬
‫ﺳﭙﺲ روﻧﻴﻦ ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺧﻮرد ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺑﺘﺪا ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اژدﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮد ﮔﻔﺖ اﮔﺮ اژدﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ دﭼﺎر ﺳﻮء ﻫﺎﺿﻤﺔ ﺑﺪي ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ آﺳﻤﺎن رو ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ را از ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺬراﻧﺪ اﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﻧﺨﻮرد‪.‬‬
‫درﺧﺸﺶ رﻋﺪي در آﺳﻤﺎن و درﺳﺖ در ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺗﻮﺟﻪ اش را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪.‬‬

‫س‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺨﻮرد ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل او را ﺗﺤﻮﻳﻞ اورﻛﻬﺎ داده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ رﻋﺪي ﻛﻪ دﻳﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺷﺒﺎﻫﺖ زﻳﺎدي ﺑﻪ ﻧﻮري ﻛﻪ از ﻣﺸﻌﻞ ﻫﺎ و ﻛﺮﻳﺴﺘﺎل ﻫﺎيِ ﺟﺎدوﻳﻲ‪ ،‬ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﺳﻮاران اورك از آن اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن وردي ﺟﺎدوﻳﻲ ﻛﺮد‪ ،‬او ﺑﺪون ﻣﺒﺎرزه ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻃﻠﺴﻤﺶ ﺑﻴﻔﺎﻳﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬دوﺑﺎره رﻋﺪ درﺧﺸﻴﺪ و اﻳﻨﺒﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺑﻮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻮر رﻋﺪ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎي او‬
‫را روﺷﻦ ﻛﺮده اﺳﺖ و درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﻫﺪف ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده اي ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻫﻴﻮﻻي ﺗﺮ ﺗﺮو ﻛﻪ در آﺳﻤﺎن ﻛﻤﻴﻦ‬
‫ﻛﺮده اﺳﺖ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫» ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ او اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ!«‬
‫»ﺧﻮدم ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ واﻗﻌﺎ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ!«‬
‫»دروﻏﮕﻮ!ﻣﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ و ﺗﻮ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻲ!ﻣﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ و ﺗﻮ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻲ!«‬
‫در ﭼﻬﺮة ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻮان اﺧﻤﻲ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ؛ﭼﻪ ﻧﻮع اژدﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻟﺤﻦ ﻣﺴﺨﺮه و زﻧﻨﺪه ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺤﺚ ﻛﻨﺪ؟‬
‫ﻳﻜﻲ از ﺻﺪاﻫﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻮاﻇﺐ ﭼﺮاغ ﺑﺎش!«‬
‫ﻧﻮر ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره از روي روﻧﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن رﻓﺖ‪ .‬اﺷﻌﺔ ﻧﻮر ﺑﺮوي ﺟﺴﻤﻲ ﺑﻴﻀﻲ ﺷﻜﻞ و‬
‫ﻋﻈﻴﻢ اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻘﺐ آن ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ روﻧﻴﻦ دﻣﺎﻏﻪ اي در ﺟﻠﻮي آن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد‬
‫ودر اﻧﺘﻬﺎي ﺟﺴﻢ ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ وﺳﻴﻠﻪ اي در ﺣﺎل ﭘﺖ ﭘﺖ ﻛﺮدن ﺑﻮد و ﻣﻠﺦ ﺑﺰرﮔﻲ را ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫زﻳﭙﻠﻴﻦ وﺳﻴﻠﺔ ﻧﻘﻠﻴﻪ اي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻟﻤﺎﻧﻲ ﻫﺎ اﺧﺘﺮاع‬ ‫ﻳﻚ ﺑﺎﻟﻦ! روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻳﻚ زﻳﭙﻠﻴﻦ اﺳﺖ‪-.‬‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ و ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﺮاي ﺣﻤﻞ ﻣﺴﺎﻓﺮ و ﻛﺎﻻ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻟﻨﻲ ﺑﻮد ﺑﺴﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺎز ﭘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻣﻲ رﻓﺖ و ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻠﺨﻲ ﺑﻪ‬
‫ﺟﻠﻮ ﻳﺎ ﻋﻘﺐ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ﺑﻌﻠﺖ ﻳﻚ ﺗﺼﺎدم وﺣﺸﺘﻨﺎك و آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ در آﺳﻤﺎن و ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻔﺮ اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻣﻨﺴﻮخ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬در ﺑﺎزي و داﺳﺘﺎن وارﻛﺮاﻓﺖ اﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﺟﺰء دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺳﺎﺧﺖ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎل ﻫﻮاﻳﻲ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬ﻣﺘﺮﺟﻢ‪-.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻗﺒﻼَ و در ﺧﻼل ﺟﻨﮓ اﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﻫﺎي ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ را دﻳﺪه ﺑﻮد‪،‬ﻛﻴﺴﻪ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻛﻪ از ﮔﺎز ﭘﺮ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻗﺎدر ﺑﻮد ﺳﺒﺪي را ﺣﺎوي دو ﻳﺎ ﺳﻪ راﻧﻨﺪه ﺑﻪ ﻫﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﺪ و در درﻳﺎ و ﺧﺸﻜﻲ ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎل‬
‫ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﺷﻤﻦ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬در ﺳﺎﺧﺖ و ﻳﺎ ﺣﺮﻛﺖ اﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﻫﺎي ﺟﺎﻟﺐ از ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از‬
‫ﻧﻴﺮوي ﺟﺎدو اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬آب و روﻏﻦ! در ﺳﺎﺧﺖ اﻳﻦ وﺳﻴﻠﺔ ﺟﺎﻟﺐ از ﻫﻴﭻ ورد ﻳﺎ ﻃﻠﺴﻤﻲ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎور‬
‫ﺷﺪن در آﺳﻤﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و ﻣﻠﺦ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺪون دﺧﺎﻟﺖ اﻧﺴﺎن ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮر اﻳﻨﺒﺎر ﺑﺮوي روﻧﻴﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻋﻤﺪاَ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮا راﻧﻨﺪﮔﺎن اﻳﻦ‬
‫وﺳﻴﻠﻪ ﺣﺎﻻ او را در دﻳﺪرس داﺷﺘﻨﺪ و اﻳﻨﺒﺎر ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ روﻧﻴﻦ را ﮔﻢ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺷﮕﻔﺖ زده ﺗﺎزه ﺑﻪ‬
‫ﻳﺎد آورد ﻛﻪ ﻛﺪام ﻧﮋاد ﻧﺒﻮغ و دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﻻزم را ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ و اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻨﻴﻦ وﺳﻴﻠﻪ اي دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ! و ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻮراد ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺧﻮدش را ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﺑﺰرﮔﻲ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد و اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ آﻧﻘﺪر در آﻧﺠﺎ ﻣﺨﻔﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ‬
‫وردي ﺣﺎﺿﺮ ﻛﻨﺪ و ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ اﻳﻦ ﺑﺎﻟﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ دوﺑﺎره ﺻﺪاي آﺷﻨﺎ در ﺳﺮش ﭘﻴﭽﻴﺪ؛‬
‫» ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺖ ﺑﻤﺎن!«‬
‫» ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ! ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ در وﺳﻴﻠﺔ ﭘﺮﻧﺪة ﻣﺨﺼﻮﺻﺸﺎن ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اورك ﻫﺎ ﺧﺪﻣﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ! «‬

‫س‬
‫» ﺗﻮ از ﺟﺎﻳﺖ ﺗﻜﺎن ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﺧﻮرد!«‬
‫ﭘﺎﻫﺎي روﻧﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ از او اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬و او را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻲ آورﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ وﺳﻴﻠﺔ‬
‫اﻋﺼﺎب ﺧﺮد ﻛﻦ و ﺧﻠﺒﺎﻧﺎن اﻋﺼﺎب ﺧﺮدﻛﻦ ﺗﺮ آن ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﺪ‪ .‬زﻳﭙﻠﻴﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻲ درﺳﺖ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﺟﺎدوﮔﺮ‬
‫ﺑﻴﭽﺎره ﻓﺮود آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﻧﺮدﺑﺎن ﻃﻨﺎﺑﻲ از آن از درون ﺳﺒﺪ ﻛﻨﺘﺮل آن ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺨﺼﺎ ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ!‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ » :‬وﺳﻴﻠﺔ اﻧﺘﻘﺎل ﺗﻮ رﺳﻴﺪ!«‬

‫س‬
‫ﻓﺼﻞ ‪12‬‬
‫ﻫﻴﺒﺖ ﺳﻴﺎﻫﭙﻮش ﻣﻮﺟﻮد در ﻛﺮة ﺟﺎدوﺋﻲ ﺑﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﻮﺿﻮع ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺘﻨﺎب‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ او ﻧﻴﺮوي ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ در ﺧﻮد دارد‪ ،‬ﻣﺎ ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪه اﻳﻢ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﺗﻮ ﺣﻖ داﺷﺘﻲ او ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻣﺮﻛﺰ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻛﺮة ﻧﻮراﻧﻲ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻗﺎﻧﻊ ﻛﺮدن‬
‫ﺷﻬﺮﻳﺎران اﺗﺤﺎد ﺑﻪ ﻣﺪارك ﺑﻴﺸﺘﺮي اﺣﺘﻴﺎج دارد‪ ،‬ﻛﻪ ﺗﺮس روز اﻓﺰون آﻧﻬﺎ از ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر دﻟﻴﻞ آن اﺳﺖ ‪...‬‬
‫وﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮس ﻫﻢ اﺣﺘﻤﺎﻻ در اﺛﺮ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻫﺎي ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺎه اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ آﻳﻨﺪه ﻳﻌﻨﻲ ﻟﺮد ﭘﺮﺳﺘﻮل اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮاﺳﻮس ﻛﻪ ﻫﻤﺎن زن ﺳﺎﻟﺨﻮردة ﺣﺎﺿﺮ در ﺟﻠﺴﺔ اﺗﺎق آﺳﻤﺎن ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻮﺿﻮع در ﺣﺎل‬
‫ﭘﻴﮕﻴﺮي اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺮﻛﺎﻧﻪ از ﻛﻨﺘﺮل ﺷﺪن ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻇﺎﻫﺮاَ‬
‫ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎت ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻛﻤﻲ ﺷﮕﻔﺖ زده ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﻄﻮر ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ؟«‬
‫» ﻣﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺪﺗﺮ اﻳﻨﻜﻪ‪ ،‬اﻗﺎﻣﺘﮕﺎه او را وردﻫﺎي ﺟﺎدوﺋﻲ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪه اي اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ و ﭼﻴﺰي‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد در ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻴﻦ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮي ﻫﺎ ﻣﺎ درﻧﺪن را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻴﻢ‪«.‬‬

‫س‬
‫درﻧﺪن ﻫﻤﺎن ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻢ ﺣﺎﺿﺮ در ﺟﻠﺴﺎت ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﻮد و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﭘﺮ ادﻋﺎ ﺑﻮدن آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺮاي‬
‫ﻗﺪرت ﺟﺎدوﻳﻲ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺨﻮﻓﻲ ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨﻨﺪ اﺣﺘﺮام ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻗﺎﺋﻞ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫از دﺳﺖ دادن درﻧﺪن در ﭼﻨﻴﻦ زﻣﺎن ﺣﺴﺎﺳﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺿﺮﺑﺔ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﺮد‪ »:‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻮﺷﻴﺎرﺗﺮ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺰودي دوﺑﺎره ﺷﻤﺎ را ﻣﻼﻗﺎت ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫» ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻪ اي داري ﻛﺮاﺳﻮس؟«‬
‫» ﻗﺼﺪ دارم در ﻣﻮرد ﮔﺬﺷﺘﺔ اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐ زادة ﺟﻮان ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫»ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺎﺑﻲ؟«‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ رداﭘﻮش ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ اﻣﻴﺪوار ﺑﺎﺷﻴﻢ‪«.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻮي ﻧﻮراﻧﻲ را ﻣﺤﻮ و ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺶ را ﻣﺮﺧﺺ ﻛﺮد‪.‬ﻛﺮاﺳﻮ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺗﺎ ﻛﻤﻲ ﻣﺘﺤﺪان ﺧﻮد را از‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ دور ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﮔﻤﺮاه ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ در ﻣﻮرد ﻓﺎﻧﻲ ﺑﻮدن ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎﻫﭙﻮش ﺑﻌﻠﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎي او ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﻛﺮاﺳﻮس او را ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﻠﻤﺪاد ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي او ﻛﻤﻲ زﻣﺎن اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ‪ .‬او دﻋﺎ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد دﻳﮕﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ درﻧﺪن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺎﻧﺪازد‪ ،‬اﮔﺮ ﻳﻜﻲ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﻲ ﻫﺎي اﺗﺤﺎد ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺟﺎدوﮔﺮان اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺮاي دﻓﺎع ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻼﻗﺎت ﺷﺨﺼﻲ ﺧﻮدش ﺑﺎ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺣﺎﻣﻞ اﻣﻴﺪواري اﻧﺪﻛﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻗﻮل داده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد او‬
‫ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺷﻚ داﺷﺖ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻴﻬﺎﻳﺶ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﻃﻮل ﺣﻴﺎﺗﺶ ﺑﺎور داﺷﺘﻪ‬

‫س‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻜﺘﻪ اي ﻛﻪ اژدﻫﺎي آﺑﻲ ﻧﻘﺮه اي درﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ زﻣﺎن زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻛﺪام از اژدﻫﺎﻳﺎن‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ واﮔﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻻن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﺸﻮد ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﻛﺮاﺳﻮس در ﺑﺮاﺑﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب دﻳﮕﺮي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻢ‪ «...‬او ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﺰرگ را ﭘﻴﺪا‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از "ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن" را ﻫﻢ ﻗﺎﻧﻊ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻤﻚ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﻗﻄﻌﻲ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺎﻧﻮي روﻳﺎﻫﺎ از ﻫﻤﻪ روﻳﮕﺮدان ﺑﻮد و اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮرد ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺮاي ﺗﻤﺎس ﺑﺎ‬
‫ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ارﺑﺎب زﻣﺎن ﺑﻮد‪ -‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از ﻳﻜﺒﺎر ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎي روﻧﻴﻦ را رد ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﮕﺮ ﭼﺎره اي ﺑﺠﺰ ﺗﻼش ﻣﺠﺪد داﺷﺖ؟‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ ﺷﺘﺎب از روي ﺻﻨﺪﻟﻲ اش ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻔﺴﺔ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ و اﺑﺰارﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﺣﻀﺎر‬
‫ﻛﺮدن ﺑﻜﺎر ﻣﻲ ﺑﺮد رﻓﺖ‪ .‬او ردﻳﻒ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ و ﺑﻄﺮي ﻫﺎي ﺣﺎوي ﻣﻮاد ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ و ﺟﺎدوﺋﻲ را از ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺬراﻧﺪ؛ﻗﻔﺴﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻗﺒﻄﺔ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻤﻜﺎراﻧﺶ در ﺷﻮراي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﻮد‪ ،‬و ﻛﻤﻲ ﺑﻴﺶ از ﻛﻨﺠﻜﺎوي‬
‫در آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻲ اﻧﮕﻴﺨﺖ ﻛﻪ او ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي را ﺟﻤﻊ آوري ﻛﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ او ﭼﻪ زﻣﺎن زﻳﺎدي را ﺻﺮف ﻣﻤﺎرﺳﺖ در ﻫﻨﺮ ﻫﺎﻳﺶ ﻛﺮده اﺳﺖ‪...‬‬
‫آﻧﺠﺎ! ﻳﻚ ﺷﻴﺸﺔ ﻛﻮﭼﻚ ﺣﺎوي ﻳﻚ ﮔﻞ ﺧﺸﻜﻴﺪه او را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﮔﻞ رز ﺟﺎوداﻧﻲ‪.‬ﮔﻠﻲ ﻛﻪ در ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن ﺗﻨﻬﺎ در ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬ﮔﻠﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺪﻳﻪ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺑﺎﻧﻮﻳﺶ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ‪ .‬ﮔﻠﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ او از ﺣﻤﻠﺔ اورﻛﻬﺎ ﺑﻪ آﺷﻴﺎﻧﺔ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ‬
‫ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﻏﻢ اﻧﺘﻈﺎرش اورك ﻫﺎ او و ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ را ﺑﻪ اﺳﻴﺮي ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬

‫س‬
‫رز ﺟﺎوداﻧﻲ‪،‬ﮔﻠﻲ ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﮔﻠﺒﺮگ‪ ،‬ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﺎ رﻧﮓ و ﺷﻜﻞ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺮه اي ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮓ در ﻣﺮﻛﺰش‬
‫اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺎز ﻛﺮدن درب ﺷﻴﺸﺔ ﺣﺎوي ﮔﻞ ﺑﺎ راﻳﺤﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻣﺶ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮات ﺟﻮاﻧﻲ اش را ﺑﻪ ﻳﺎد آورد‪ .‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ ﺣﺴﺮت ﺑﻪ ﮔﻞ در ﺣﺎل ﺷﻜﻮﻓﺎ ﺷﺪن در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺗﻤﺎس دﺳﺖ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ ﮔﻞ‪ ،‬درﺧﺸﺶ و زﻳﺒﺎﻳﻲ ﮔﻞ ﺑﺪان ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﻗﺮﻣﺰِ آﺗﺸﻴﻦ‪ ،‬ﺳﺒﺰِ زﻣﺮدﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻘﺮه ايِ ﺑﺮﻓﻲ‪ ،‬آﺑﻲِ ﭘﺮرﻧﮓ و ﺳﻴﺎه آﺑﻨﻮﺳﻲ‪،‬رﻧﮕﻬﺎي ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎي زﻳﺒﺎ و درﺧﺸﺎن‬
‫ﮔﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﻫﻤﭽﻮن روﻳﺎﻫﺎي ﻳﻚ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪.‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي در زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ‬
‫زﻳﺒﺎﻳﻲ ذاﺗﻲ اﻳﻦ ﮔﻞ رﻗﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﮔﻠﻲ در ﺟﻬﺎن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﮔﻞ ﺑﻮد را اﻳﺠﺎد‬
‫ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮدو ﺳﭙﺲ ﮔﻞ ﺷﻜﻮﻓﺎ ﺷﺪه را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﺮد ﻛﺮد‪.‬‬
‫او ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎي ﺧﺮد ﺷﺪه را از دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﻛﻒ دﺳﺖ دﻳﮕﺮش رﻳﺨﺖ‪،‬اﺣﺴﺎس ﺧﺎرﺷﻲ از ﻛﻒ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻮك اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ رﺳﻴﺪ اﻣﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ آﻧﺮا ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﺧﺮدة ﮔﻠﻬﺎ را ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﭘﺎﺷﻴﺪ و ﻛﻠﻤﺎت ﻗﺪرت‬
‫را ﺑﻪ زﺑﺎن آورد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪة ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎي ﺧﺮد ﺷﺪه را ﺑﺮ ﻛﻒ زﻣﻴﻦ رﻳﺨﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ وﻗﺘﻲ رﻳﺰه ﻫﺎي ﮔﻞ زﻣﻴﻦ را ﻟﻤﺲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ داﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻦ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬داﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬داﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻦ ﺣﺎل ﺑﻪ اﻃﺮاف اﺗﺎق ﭘﺨﺶ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را در ﺧﻮد ﻓﺮو ﻣﻲ ﺑﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻲ ﺧﻮردﻧﺪ‪...‬‬
‫‪ ...‬و ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮد را دروﺳﻂ ﻳﻚ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺧﺸﻚ و ﺳﻮزان دﻳﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫اﻳﻦ ﺻﺤﺮاﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎي ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮد ﻓﺎﻧﻲ و ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺧﻮد ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺪان ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ‬
‫ﺑﻘﺎﻳﺎي دﻳﻮارﻫﺎي از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪه‪ ،‬ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎي ﺧﺮد ﺷﺪه و ﺑﻘﺎﻳﺎي ﺳﻼح ﻫﺎي در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬اﺳﻜﻠﺖ‪ ‬اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ از ﻣﻮﺟﻮدي ﺗﺎ ﻧﻴﻤﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻦ ﻫﺎ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬ﻛﻪ در زﻣﺎن ﺣﻴﺎﺗﺶ ﺣﺘﻲ‬
‫اژدﻫﺎﻳﺎن در ﻛﻨﺎرش ﻛﻮﭼﻚ وﺣﻘﻴﺮ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ -‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ دﻫﺎن ﺑﺎز ﺑﻪ آن ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪-‬در‬
‫اﻃﺮاف آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎي وﻳﺮان ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد ﻛﻪ در ﻧﮕﺎه اول ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻳﻚ‬
‫ﺗﻤﺪن و ﻳﺎ ﻳﻚ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﻲ دﻗﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﺗﺸﺎﺑﻪ و ﺗﻨﺎﺳﺒﻲ‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺮﺧﻲ از اﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﺔ دﺳﺖ ﺑﺸﺮ و ﺑﻌﻀﻲ ﺳﺎﺧﺘﺔ دورف‬
‫ﻫﺎﺳﺖ‪.‬ﻛﻤﻲ دورﺗﺮ ﻣﻌﺒﺪي ﮔﻨﺒﺪي ﺑﺎ ﺳﻘﻒ ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻪ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺑﺪ اﻣﭙﺮاﻃﻮري ﮔﻤﺸﺪة‬
‫آذراث ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻤﻲ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺑﻪ ﻛﺮاﺳﻮس اﻗﺎﻣﺘﮕﺎﻫﻲ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة اورك ﺑﺎ ﺳﺮﺳﺨﺘﻲ ﻫﻤﭽﻨﺎن‬
‫ﺳﺮ ﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﻛﺸﺘﻲ‪ ،‬آﻧﻘﺪر ﺑﺰرگ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻳﻚ دو ﺟﻴﻦ اﻧﺴﺎن را در ﺧﻮد ﺟﺎي دﻫﺪ در ﺟﺎﻳﻲ ﺗﺎ ﻧﻴﻤﻪ در ﺷﻦ ﻓﺮو‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬زرﻫﻲ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ اوﻟﻴﻦ دورة ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ اﺳﺘﻮرم ﮔﺎرد در ﺗﭙﺔ ﺷﻨﻲ ﻛﻮﭼﻚ‪ ‬دﻳﮕﺮي در ﻣﻴﺎن ﺷﻦ ﻫﺎ‬
‫ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺠﺴﻤﺔ ﻳﻚ اﻟﻒ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد در ﻣﻴﺎن ﺷﻨﻬﺎ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺣﺎﻟﺖ دﻓﺎع و ﻫﻢ ﺣﺎﻟﺖ دﻋﺎ را در ذﻫﻦ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮي در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎن ﻛﺮاﺳﻮس ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﺸﻜﺶ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﻏﻮﻟﭙﻴﻜﺮي در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن او ﻗﺮارﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻧﺎﻣﻲ ﺑﺮ آن ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻳﻜﻲ از ﺧﺪاﻳﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ‪...‬‬
‫ﻧﻜﺘﻪ اي ﻛﻪ ﭼﻨﺪان ﻫﻢ از ﺣﻘﻴﻘﺖ دور ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از ﻣﺼﻨﻮﻋﺎﺗﻲ ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد‪ ‬اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻜﺪام از ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻧﮋادﻫﺎ و‬
‫ﺗﻤﺪﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻋﺠﺎﻳﺐ از ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻬﺎن در ﻃﻮل اﻋﺼﺎر ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﺴﻴﺎري ﮔﺮدآوري و درﻛﻨﺎر ﻫﻢ‬
‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ راﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻗﺮار داﺷﺖ ﺣﺘﻲ در روﻳﺎﻫﺎﻳﺶ‬
‫ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﮔﺮد آوردن ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻋﻈﻴﻢ ‪ ،‬اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻇﺮﻳﻒ در ﻣﻜﺎﻧﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻌﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ‪...‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﻣﻮارد‪،‬ﻛﺮاﺳﻮس از اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ در ﺣﺎل ﺑﻲ ﺗﺎب ﺷﺪن ﺑﻮد‪ .‬او ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ و‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﺴﻲ از ﺣﻀﻮرش اﻃﻼع ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ او ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﻛﻪ در ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﺔ اﺧﻴﺮ روي داده ﺑﻮد در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﺮوي ﻫﻴﺒﺖ ﻣﺠﺴﻤﻪ اي ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﻳﻚ ﻣﺮد و ﻧﻴﻤﻲ ﮔﺎو ﺑﻮد ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد ‪ -‬ﻣﺠﺴﻤﻪ دﺳﺘﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي اﻣﺘﺪاد داده ﺑﻮد ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ از ﺗﺎزه وارد درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺤﻞ را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ‪-‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻲ ﻧﺎزدراﻣﻮ!ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ‪،‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ‪«...‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﭘﺎﻳﺎن ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻛﻼم اژدﻫﺎ ﺑﺎدي وزﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﻮﻓﺎﻧﻲ از ﺷﻦ اﻃﺮاف ﻛﺮاﺳﻮس را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس درﺟﺎي ﺧﻮدﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪،‬ﺗﻮﻓﺎن ﺑﻪ ﭼﻬﺮه اش ﺳﻴﻠﻲ ﻣﻲ زد‪ .‬ﺑﺎد در اﻃﺮاﻓﺶ ﭼﻨﺎن ﻏﺮش ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺶ را ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺗﻮﻓﺎن ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﻗﺼﺪ دارد او را از زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮده و ﺑﻪ‬
‫دورﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻨﺪ‪،‬ﻛﺮاﺳﻮس ﻫﻢ از ﻗﻮاي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ و ﻫﻢ ﻧﻴﺮوي ﺟﺎدوﺋﻲ اش ﺑﺮاي اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮﻓﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺮو ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻛﺮد‪،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻃﻮﻓﺎن ﻫﻢ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﻗﺼﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪن‬
‫ﻧﺪارد‪ .‬ﺷﻦ ﻫﺎ از اﻃﺮاف ﻛﺮاﺳﻮس ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﺗﭙﻪ ﺷﻨﻲ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ اش‬
‫اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﺑﺼﻮرت ﻣﺨﺮوﻃﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎﻻ آﻣﺪن ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺨﺮوط ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻻﺗﺮ‬
‫و ﺑﺎﻻﺗﺮ‪...‬‬

‫س‬
‫ﻣﺨﺮوط در ﺿﻤﻦ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ در ﺣﺎل ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي ﺑﻪ ﻫﻴﺒﺘﻲ‪...‬ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻴﺒﺖ ﺷﻨﻲ اﮔﺮ ﭼﻪ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻟﻬﺎي ﺷﻨﻲ ﻗﻬﻮه اي رﻧﮕﻲ ﺑﺮ آن ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﺷﻨﻬﺎي در‬
‫ﺣﺎل ﺣﺮﻛﺖ‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ آرواره ﻫﺎي ﻋﻈﻴﻢ اژدﻫﺎ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ ﺷﻦ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻃﻼ آﻣﻴﺨﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬و ﻫﻴﻮﻻﻳﻲ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﺪﮔﺎن ﻛﺮاﺳﻮس در ﺣﺎل ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي ﺑﻮد ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺸﻴﻦ رﻧﮕﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ از درﺧﺸﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎي ﺻﺤﺮا ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎد در اﻃﺮاف ﻛﺮاﺳﻮس ﻓﺮوﺧﻔﺖ‪ ،‬اﻣﺎ رﻳﺰش داﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻦ از ﻫﻴﺒﺖ اژدﻫﺎ ﮔﻮن ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ داﺷﺖ‪،‬اژدﻫﺎ‬
‫ﺑﺎل ﻫﺎي ﻋﻈﻴﻤﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ زد ‪.‬ﭘﻠﻚ ﻫﺎ از ﻫﻢ ﮔﺸﻮده ﺷﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﭼﻮن ﺟﻮاﻫﺮي ﺑﻪ رﻧﮓ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺧﺸﻴﺪن ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻣﺎﺳﻪ اي ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﻏﺮﻳﺪ‪» :‬ﻛﻮﻟﻴﺎﺳﺘﺮاززز‪ ...‬ﭼﻄﻮر ﺟﺮأت ﻛﺮدي آررراﻣﺶ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻲ؟‬
‫ﭼﻄﻮر ﺟﺮأت ﻣﻲ ﻛﻨﻲ آﺳﻮدﮔﻲ ﻣﺮا ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮي‪...‬؟‬
‫»ﺟﺮأت ﻛﺮدم ﭼﻮن ﻻزم ﺑﻮد‪،‬ﺳﺮور ﺑﺰرگ زﻣﺎن‪«!...‬‬
‫» اﻳﻦ ﻛﻼم ﺧﺸﻢ ﻣﺮا آرام ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮوي‪ ...‬وﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻫﻢ ﺑﺮوي‪«!...‬‬
‫»ﻧﻪ! ﻧﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﻣﻮردﺧﻄﺮي ﻛﻪ ﻫﻤﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن راﺗﻬﺪﻳﺪﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻜﺮده ام!ﺧﻄﺮي ﻛﻪ ﻫﻤﺔ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدات را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ!«‬
‫ﻧﺎزدراﻣﻮ ﻏﺮﺷﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﺑﺮي از ﻣﺎﺳﻪ ﻛﺮاﺳﻮس را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪،‬او ﺑﺎ وردي از ﻧﻔﻮذ ﻣﺎﺳﻪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﺮد‪ .‬ﻛﺴﻲ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن در ﻗﻠﻤﺮو ﻧﺎزدراﻣﻮ ﭼﻪ ﻧﻮع ﺑﻼ ﻫﺎﻳﻲ را ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ آن ﺑﻴﺎو‪‬ر‪‬د‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﻛﺎﻣﻼَ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮ ﻛﻤﻲ از ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ وارد ﺑﺪن ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﺎﻓﻲ‬

‫س‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﺎﻣﻲ از او ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ از‬
‫روزﮔﺎر ﻣﺤﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش ﻧﻴﺰ او را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ آورد‪.‬‬
‫»اژژژدﻫﺎﻳﺎن؟ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻲ اژدﻫﺎﻳﺎن؟ و اﻳﻦ ﭼﻪ رررﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ دارد؟در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ اژدﻫﺎ وﺟﻮد دارد‪ ،‬و اﻳﻦ‬
‫اژدﻫﺎ‪ ،‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﻓﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﻴﺴﺖ ‪ ...‬ﻧﻪ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ‪ ...‬ﺑﺮﮔﺮد و از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮو‪ ،‬ﺑﮕﺬار ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮاغ‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﺑﺎ ارزش ﺧﻮد ﺑﺮوم‪،‬ﺗﻮ وﻗﺖ ﺑﺎ ارزش ﻣﺮا ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺗﻠﻒ ﻛﺮدي‪«...‬‬
‫اوﻳﻚ ﺑﺎﻟﺶ را ﺑﻪ دور ﻣﺠﺴﻤﺔ ﻧﻴﻤﻲ ﻣﺮد و ﻧﻴﻤﻲ ﮔﺎو ﭘﻴﭽﻴﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد‪»:‬ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﺟﻤﻊ ﻛﺮدن‬
‫ﻫﺴﺖ‪ ...‬ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﻓﻬﺮﺳﺘﺒﻨﺪي‪«...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ اژدﻫﺎي ﺑﺰرگ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﭘﻨﺞ ﺳﻴﻤﺎي ﺟﻬﺎن اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﻛﻪ در زﻣﺎن‪،‬ﭼﻪ‬
‫ﺣﺎل و ﭼﻪ آﻳﻨﺪه رخ ﻣﻲ دﻫﺪ ﻧﻤﻲ ﮔﺬارد ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺸﻢ ﻛﺮاﺳﻮس ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎﮔﻨﺠﻴﻨﺔ ارزﺷﻤﻨﺪي از ﻳﺎدﮔﺎرﻫﺎي‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ دارد ﺑﺮاي او اﻫﻤﻴﺖ دارد‪ .‬اوﺧﺪﻣﺘﻜﺎران وزﻳﺮدﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي ﺟﻤﻊ آوري ﻫﺮﭼﻴﺰارزﺷﻤﻨﺪي ﻛﻪ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ اﻋﺰام ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﺮاي ارﺑﺎﺑﺸﺎن ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ اﺷﻴﺎﺋﻲ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﻣﺤﺎﺻﺮه‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد‪ -‬ﺑﺪون اﻫﻤﻴﺖ دادن ﺑﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﻳﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ ‪ -‬ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪.‬‬
‫او ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺔ ﺧﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻼﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ در ﻃﻮل زﻣﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﮋادﺷﺎن ﻣﻲ آﻣﺪ ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس در ﺣﺎل ﻛﻪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد دوﺑﺎره ﺗﻮﺟﻪ اژدﻫﺎي ﺷﻨﻲ را ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﻧﺎزدراﻣﻮ!‪...‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل زﻧﺪه اﺳﺖ!«‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻇﺎﻫﺮاَ ﺗﺄﺛﻴﺮﭼﻨﺪاﻧﻲ در اژدﻫﺎي ﻗﻬﻮه اي ﻃﻼﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬او در‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﺮﻧﺎﺳﻲ ﻛﺸﻴﺪ و اﺑﺮ ﺷﻨﻲ دﻳﮕﺮي را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﺑﻠﻪ! و دﻳﮕﺮ‬
‫ﭼﻪ‪...‬؟!«‬

‫س‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻼﻣﺶ را ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﻴﺎورد‪...» :‬ﺗﻮ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻲ؟!«‬
‫» اﻳﻦ ﺳﺆاﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ارزش ﭘﺎﺳﺦ دادن ﻧﺪارد‪ ،‬ﺣﺎﻻ اﮔﺮ ﻛﺎر ﻣﻔﻴﺪي ﺑﺠﺰ ﺑﺮ ﻫﻢ زدن آراﻣﺶ ﻣﻦ ﻧﺪاري‬
‫ﺷﺮت را ﻛﻢ ﻛﻦ ن ن ن‪.‬وﻗﺘﺶ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮوي ي ي !« اژدﻫﺎ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﭼﺸﻤﺎن ﻃﻼﻳﻲ‬
‫رﻧﮕﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺧﺸﻴﺪن ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻓﺮﻳﺎد زد‪» :‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ‪ «!...‬دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮ ﺧﻼف ﺷﺎن و ﻣﻘﺎم و ﻣﺮﺗﺒﻪ اش ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻬﺮه اش‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪،‬و ﺑﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮدي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺎزدراﻣﻮ‪ ،‬وردي را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺮ او را از ﺳﺮ ﻫﻤﻨﻮﻋﺶ ﻛﻢ ﻛﻨﺪ‬
‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد؛ » اﮔﺮ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎﻫﺮﻧﮓ زﻧﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎوﺟﻮدي ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻲ او ﻗﺼﺪ اﻧﺠﺎم ﭼﻪ ﻋﻤﻠﻲ‬
‫دارد ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت ﺑﺎﺷﻲ؟«‬
‫» ﭼﻮن ﺣﺘﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻢ در ﺷﻦ ﻫﺎي زﻣﺎن دﻓﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪،‬ﭼﻮن او ﻫﻢ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺟﺰﺋﻲ از ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪«...‬‬
‫» اﻣﺎ اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮي‪«...‬‬
‫» واﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺘﺎن را زده اﻳﺪ‪ «...‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﻜﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ و ﻫﻤﺰﻣﺎن او‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮ ﭘﻬﻨﺎ و ﻗﺎﻣﺘﺶ اﻓﺰوده ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻬﻤﺮاه داﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻦ اﺷﻴﺎء ﻛﻮﭼﻜﻲ‬
‫از ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ او ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺰﺋﻲ از او ﺷﺪﻧﺪ‪ ».‬ﺣﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮا ﺗﺮك ﻛﻨﻲ‪«...‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﺎد ﻛﺮاﺳﻮس را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻛﺮاﺳﻮس‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﻴﺮوﻳﺶ را ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻜﺎر ﺑﺴﺖ‪.‬اﻣﺎ اﻳﻦ‬
‫ﺑﺎر ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮد را ﻧﮕﻪ دارد‪.‬و ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎدﻫﺎي وﺣﺸﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ » :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻤﻪ اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪم ‪«.‬‬

‫س‬
‫» ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ آراﻣﺶ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ زدي ‪ ،‬ﺗﻮ اﺻﻼَ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻣﻲ آﻣﺪي‪«...‬ﭼﺸﻤﺎن ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮕﺶ‬
‫ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪«...‬‬
‫ﺗﻮده اي از ﻣﺎﺳﻪ از زﻣﻴﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﻛﺮاﺳﻮس را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮد‪،‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ ﻣﺎﺳﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ‬
‫ﻛﺸﻴﺪن ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ و ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎﻧﺶ وردي اﺟﺮا ﻛﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد‬
‫ﻗﺪرت زﻳﺎدش در ﺟﺎدو در ﺑﺮاﺑﺮ ﻳﻜﻲ از ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن‪ ،‬ارﺑﺎب زﻣﺎن‪ ،‬ﻗﺪرت او ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺮدوﺣﻘﻴﺮﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫‪ ...‬ﺑﺎ ﻧﺒﻮد ﻫﻮا ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪ‪،‬ﻫﻮﺷﻴﺎري اش ﻛﻢ ﻛﻢ در ﺣﺎل ﻣﺤﻮ ﺷﺪن ﺑﻮد ‪...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ دارد ﺑﻪ ﺧﺮده ﻫﺎي ﮔﻞ رز ﺟﺎودان درﻛﻒ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه ﺧﻮدش ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ورد ﺑﺎﻳﺪ او را ﺑﻪ ﻗﻠﻤﺮو ﻧﺎزدرﻣﻮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس‬
‫‪-‬ﻛﻪ ﺗﺠﺴﻢ ﺟﺎدو ﺑﻮد‪ -‬ﻧﺎزدرﻣﻮ ﻫﻢ ﺗﺠﺴﻢ زﻣﺎن و ﻋﺪم ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻗﻮﻳﺘﺮﻳﻦ ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‬
‫ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺮاي وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد ﺗﺴﻠﻴﻢ دﻳﻮاﻧﮕﻲ اش ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺪون ﻧﺎزدرﻣﻮ اﻣﻴﺪ‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺮاي ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻛﻤﺮﻧﮓ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس زاﻧﻮ زد‪،‬ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎ را ﺟﻤﻊ ﻛﺮد و ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻃﻠﺴﻢ را اﺟﺮا ﻛﺮد‪،‬اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‬
‫ﺳﺮدردي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻮد‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮدﭼﻄﻮر ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ؟او ﻫﻤﺔ ﻣﺮاﺣﻞ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫را ﺑﻪ درﺳﺘﻲ اﺟﺮا ﻛﺮده اﺳﺖ‪،‬ﻃﻠﺴﻢ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﺟﺮا ﺷﻮد‪،‬ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﺎزدرﻣﻮ ﻛﺎري ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از ﺟﺮﻳﺎن‬
‫ﺗﻤﺎس ذﻫﻦ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﺪ و ﻃﻠﺴﻤﻲ اﺟﺮا ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﻠﻤﺮوي‬
‫ﺷﻦ ﻫﺎ ﺑﺎزﮔﺮدد‪.‬‬
‫او ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرد ﻛﻪ ﺑﺪون ﻧﺎزدرﻣﻮ ﻫﻴﭻ اﻣﻴﺪي ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﺪارد ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در اﺑﺘﺪا ﻫﻢ اﻣﻴﺪ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﺑﺮاي‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ او ﺑﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬ﺣﺎل ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﻧﻮي روﻳﺎ ﻫﺎ اﻳﻦ ﺳﻴﻤﺎي ﮔﺮﻳﺰان از‬

‫س‬
‫ﻫﻤﻪ ﻛﺲ و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻮد‪،‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس در ﺗﻤﺎم دوران زﻧﺪﮔﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ اش ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ او ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻏﺎﻟﺒﺎَ در ﻣﻮرد او ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫"واﻳﺰرا" ﻛﺎﻣﻼ در دﻧﻴﺎي ﺣﻘﻴﻘﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ ...‬در واﻗﻊ دﻧﻴﺎي روﻳﺎﻫﺎ ﺑﺮاي او دﻧﻴﺎي ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫روﻳﺎﻫﺎ واﻗﻌﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﻋﺠﺐ ﻧﻘﺸﺔ ﻧﺎﻣﻴﺪاﻧﻪ اي ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻛﺮاﺳﻮس رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي از ﻃﺮف ﻳﻜﻲ‬
‫از ﻫﻤﻜﺎران ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ او ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲ ﺷﺪ او را از ﺧﻨﺪه روده ﺑﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد؛ ﭼﻘﺪر ﻣﺴﺨﺮه‪،‬ﭼﻘﺪر ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ!‬
‫اﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎزدرﻣﻮ ﻣﮕﺮ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻫﻢ داﺷﺖ؟‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻔﺴﺔ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ و ﺑﻄﺮي ﻫﺎي ﺣﺎوي ﻣﻮاد ﺷﻴﻤﻴﺎي و ﺟﺎدوﻳﻲ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬او ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻳﻚ‬
‫ﺑﻄﺮي ﺳﻴﺎﻫﺮﻧﮓ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ آن را ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﻗﺮن ﺑﻮد ﻛﻪ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ‬
‫ﺑﺎري ﻛﻪ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻛﺸﺘﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻛﺸﺘﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬او ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮاغ‬
‫ﻳﻜﻲ از ﺳﻴﺎﻫﺘﺮﻳﻦ ﻓﻨﻮن ﺟﺎدوﮔﺮي اش ﺑﺮود‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺗﺶ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﻗﻄﺮه از آن "ﻣﺎﻧﺘﺎ" ﻫﻴﻮﻻي اﻋﻤﺎق را ﻛﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮدي ﻛﻪ ده ﺑﺮاﺑﺮ ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻪ ﻗﻄﺮه از آن‬
‫ﻣﻮﺟﻮدي را ﻛﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﻫﻤﻪ او را ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻛﺮاﺳﻮس ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻣﻘﺪاري از ﺳﻢ را روي ﺧﻮدش ﺑﻜﺎر ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎ ﺧﻮدش زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺧﻮاﺑﻲ ﻋﻤﻴﻖ‪ ...‬ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮﻳﻦ روﻳﺎ‪...‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ او ﺣﻀﻮر دارد‪ ،‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«...‬‬

‫س‬
‫از ﻗﻔﺴﺔ دﻳﮕﺮي ﻛﺮاﺳﻮس ﻳﻚ ﺑﻄﺮي آب ﺧﺎﻟﺺ و ﻓﻨﺠﺎﻧﻲ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺟﺮﻋﻪ اي آب درون ﻓﻨﺠﺎن رﻳﺨﺖ و‬
‫ﺑﻄﺮي ﺳﻢ را ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ دﻗﺖ ﺑﻪ ﻓﻨﺠﺎن آب ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﻗﻄﺮه از اﻳﻦ ﺳﻢ ﻣﺎﻧﺘﺎ را ﻛﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﺳﻔﺮي اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﭼﻪ ﻣﻘﺪار از آن‬
‫ﻻزم ﺑﻮد؟‬
‫ﺧﻮاب و ﻣﺮگ در ﺟﻮﻫﺮة ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺒﻴﻪ ﺗﺮ از آﻧﻜﻪ از ﻫﻢ ﺗﺸﺨﻴﺺ داده ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ واﻳﺰرا را در آﻧﺠﺎ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻗﻄﺮه اي را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درون ﻓﻨﺠﺎن اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﭙﺲ آﻧﺮا ﺑﺎﻻ آورد و زﻣﺰﻣﻪ‬
‫ﻛﺮد‪ »:‬ﻳﻚ ﺻﻨﺪﻟﻲ! ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ روي ﻳﻚ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻳﻚ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﻟﺶ ﻫﺎي ﻧﺮﻣﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺎه ﻟﻮردران ﻫﻢ آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫در آن اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎل ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ در آن ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪...‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ‪...‬‬
‫روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺸﺴﺖ و ﻓﻨﺠﺎن راﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﻳﺶ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫» ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺗﻮ اﻟﻜﺴﺘﺮزاي ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ!ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺗﻮ!«‬
‫***‬

‫س‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ رد ﭘﺎﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد روي زﻣﻴﻦ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪،‬ﺷﺎﻳﺪ‬
‫ﻳﻚ اﻧﺴﺎن‪ ...‬در ﻣﻮرد دوﻣﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻫﻢ‪«.‬‬
‫»ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﺎن ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻲ دﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﭼﻄﻮر ﻓﺮق ﺑﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮي«ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ‬
‫از ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻟﻮچ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ‪ ،‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺮق زﻳﺎدي ﺑﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬در‬
‫واﻗﻊ او ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻴﻤﻲ از ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻟﻒ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ را ﺑﺒﻴﻨﺪ!‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮورﻓﺘﮕﻲ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﺎك اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻨﺠﺎ را ﺑﺒﻴﻦ! اﻳﻦ‬
‫ﻓﺮورﻓﺘﮕﻲ ﻫﺎ ﺟﺎي ﭼﻜﻤﻪ ﻫﺎيِ ﺗﻨﮓ و ﻧﺎراﺣﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫» ﺣﺮﻓﺖ را ﻗﺒﻮل ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪،‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮي ﭼﻪ؟ﻫﻮﻳﺖ او را ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻤﻲ دﻫﻲ؟«‬
‫» ﺧﻮب در اﻳﻦ اﻃﺮاف ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي از ﺣﻀﻮر ﻳﻚ اژدﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪،‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ وﺟﻮد دارد ﺷﺒﻴﻪ‬
‫ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮدي ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻫﻤﺔ ﺗﻼﺷﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻴﺰﺑﻴﻦ‬
‫ﺧﻮدش ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!؟«‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ رد ﭘﺎي اﻧﺴﺎن‪-‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ روﻧﻴﻦ‪ -‬وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻳﺎ دوﺑﺎر اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﻪ‬
‫ﻫﺎ اﺛﺮ ﭘﺎ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬از دﻳﺪ او اﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻮده ﻛﻪ ﺷﻨﺎور ﺑﻮده و ﭼﻴﺰي ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬
‫ﺧﻮد ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫س‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺮﻳﻞ را از ﭘﺸﺖ ﮔﺮدﻧﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻫﻴﭻ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮر ﺳﺒﺰ رﻧﮓ ﺑﻪ ﻣﺎ زد ﻧﺪارد‪ «.‬دﺳﺘﺎن ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻛﻤﺮ ﻃﻨﺎب ﭘﻴﭻ ﺷﺪه اش‬
‫از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﻴﺮدال ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻢ ورﻳﺴﺎ و ﻫﻢ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد راه ﻣﻄﻤﺌﻦ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از‬
‫ﻓﺮارش ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺨﺼﻮص داﺋﻤﺎَ ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ ﻛﺮﻳﻞ ﺟﻤﻊ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺧﻮب ﻛﺮﻳﻞ؟ﺣﺎﻻ ﭼﻲ؟ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻗﺼﺪ داري ﻣﺎ را ﺑﻴﻬﻮده در اﻳﻦ اﻃﺮاف ﺑﻪ دور ﺧﻮدﻣﺎن‬
‫ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﻲ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﻮ اﺻﻼَ ﺟﺎدوﮔﺮ را دﻳﺪه ﺑﺎﺷﻲ‪«.‬‬
‫»دﻳﺪه ام‪...‬دﻳﺪه ام‪«...‬ﻛﺮاﻳﻞ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ اﺳﻴﺮﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﺶ را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار دﻫﺪ‪،‬اﻣﺎ دﻧﺪان ﻫﺎي‬
‫ﺗﻴﺰ او ﺑﻪ ﺟﺰ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻮﺟﻮد دﻳﮕﺮي ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ ».‬ﻣﻦ او را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮدم‪،‬آﻳﺎ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي درﺳﺖ ﻧﺒﻮد؟ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ داﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ او را دﻳﺪه ام‪.‬درﺳﺖ ﻧﻤﻲ ﮔﻮﻳﻢ؟«‬
‫ﺷﻴﺮدال ﭘﻮزه اش را ﻣﻴﺎن ﺑﻮﺗﻪ اي ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻇﺎﻫﺮاَ ﺑﻮي ﭼﻴﺰي از ﻣﻴﺎن آن ﺑﻮﺗﻪ راﺑﻪ ﻣﺸﻤﺎﻣﺶ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﺎ ﻧﻮك آن ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎ را ﻛﻨﺎر زد ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﭘﺸﺖ آن ﻣﺨﻔﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﻛﻮزة ﺧﺎﻟﻲ ﺷﺮاب ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و آﻧﺮا ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش از ﭘﺸﺖ ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎ ﺧﺎرج ﻛﺮد‪ .‬آﻧﺮا ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻲ اش ﻧﺰدﻳﻚ‬
‫ﻛﺮد؛ ﺑﻮي ﮔﻞ ﻫﺎي ﺑﻬﺸﺘﻲ ﺑﻴﻨﻲ اش را ﻧﻮازش داد و ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ راﺑﺒﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺣﺎل و ﻫﻮاي او را ﺑﻪ ﻫﻢ زد‪ »:‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪ ﺑﻮﺳﺖ؟ ﺑﺎﻳﺪ آﺑﺠﻮي دورف ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ!«‬
‫» اﻳﻦ ﺷﺮاﺑﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ روي ﻣﻴﺰ ﺳﺮورم‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎه‪ ‬ﻛﻮل ﺗﻴﺮاس ﻫﻢ ﻧﺪﻳﺪه ام‪ .‬ﺷﺮاﺑﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻛﻮزه ﺑﻮده‬
‫اﺳﺖ در اﻧﺒﺎر ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮاب ﻫﺎي او ﻫﻢ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪«.‬‬
‫»ﺧﻮب! ﻣﻦ ﻧﺎﻗﺺ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﻳﺪ از اﻳﻦ ﭼﻲ ﺑﻔﻬﻤﻢ‪...‬؟!«‬

‫س‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻮزه را روي زﻣﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ وﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪.‬وﻟﻲ اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع اﺑﺪاَ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﺮاي اﻃﻤﻴﻨﺎن از اﻳﻨﻜﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺪﺗﻲ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﻧﻪ‪،‬ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﺑﻪ او ﺗﺤﻮﻳﻞ داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻓﻘﻂ آرزوي ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را‬
‫ﺑﺎور ﻛﻨﻴﺪ‪.‬اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!«‬
‫» ﻣﻴﺘﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻲ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ و از اﻳﻦ ﺷﺮاب ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﺧﻮرده‬
‫ﺑﺎﺷﺪ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ!ﻣﺮﮔﺒﺎل‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻐﺰ اﺳﺘﺨﻮان ﺟﺎدوﮔﺮت را ﻣﻜﻴﺪه اﺳﺖ!«‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎي ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد او را ﺑﻪ ﻟﺮزه درآورد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ ﻋﻘﻴﺪه اش ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪»:‬ﻧﻪ! ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻳﻦ ﻫﻤﻪ راه را‬
‫ﻧﻴﺎﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬او ﺣﺘﻤﺎَ ﻣﻨﻈﻮر دﻳﮕﺮي دارد‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!‬
‫اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن روﻧﻴﻦ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮوﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ از ﺗﺎرﻳﻚ ﺷﺪن ﻫﻮا ﺑﻪ راﻫﻤﺎن اداﻣﻪ‬
‫ﺑﺪﻫﻴﻢ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻟﺒﺔ ﺷﻤﺸﻴﺮش را روي ﮔﻠﻮي ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اول ﺗﻜﻠﻴﻒ اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮر را ﻣﺸﺨﺺ‬
‫ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫»ﺑﺎ اﻳﻦ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﭼﻜﺎر ﻛﻨﻴﻢ؟ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ او را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺒﺮﻳﻢ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻟﻄﻒ ﻛﺮده و ﺷﺮ ﻳﻚ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ را از‬
‫ﺳﺮش ﻛﻢ ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫» ﻧﻪ! ﻣﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرده ام ﻛﻪ او را آزاد ﻛﻨﻢ‪«.‬‬

‫س‬
‫دورف در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺑﺮوﻫﺎي ﭘﺮﭘﺸﺘﺶ در ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺟﻮاب داد‪ » :‬ﻫﺮﮔﺰ! ﻣﻦ ﻗﻮل داده ام و ﺑﻪ آن ﻋﻤﻞ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ «.‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اﮔﺮ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد آﻧﻘﺪري ﻛﻪ ﻻزم ﺑﻮد اﻟﻒ ﻫﺎ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﻳﻚ اﻟﻒ ﻗﻮﻟﺶ را زﻳﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬارد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﻲ ﻣﻴﻠﻲ ﺳﺮي ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻗﻮﻟﻲ‬
‫داده اﻳﺪ و ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎﺑﺖ آن ﺷﻤﺎ را زﻳﺮ ﻓﺸﺎر ﻗﺮار ﺑﺪﻫﻢ‪ «.‬و ﺑﺎ دﻣﻲ ﻣﻜﺚ اﻓﺰود‪ »:‬ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻛﺎري ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺧﺸﻨﻮد از ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻃﻨﺎﺑﻬﺎي دور دﺳﺘﺎن و ﻛﻤﺮ ﻛﺮﻳﻞ را ﭘﺎره ﻛﺮد‪ ،‬او‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ از آزادي اش ﻛﻪ دوﺑﺎره آن را ﺑﺪﺳﺖ آورده ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي ﭘﺮﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪»:‬از ﺗﻮ ﻣﺘﺸﻜﺮم‬
‫ﺑﺎﻧﻮي ﺑﺨﺸﻨﺪه!ﻣﺘﺸﻜﺮم!«‬
‫اﻟﻒ ﻟﺒﺔ ﺷﻤﺸﻴﺮ را دوﺑﺎره روي ﮔﻠﻮي ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺮوي‪ ،‬آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻣﺴﻴﺮ‬
‫ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﻲ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺮداﺷﺖ ﺧﻮﺑﻲ از اﻳﻦ ﺳﺆال ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬اﺑﺮوﻫﺎي ﻛﻠﻔﺘﺶ درﻫﻢ رﻓﺖ‪»:‬ﻣﻨﻈﻮرت از اﻳﻦ ﺳﺆال ﭼﻪ ﺑﻮد؟«‬
‫ورﻳﺴﺎ آﺷﻜﺎرا ﺳﺆال او را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺧﻮب‪..‬؟!«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﮔﺮد ﺷﺪ و رﻧﮕﺶ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺷﺪ‪ -‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ رﻧﮓ ﺳﺒﺰش ﻛﻤﻲ ﻛﻤﺮﻧﮓ ﺗﺮ‬
‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫» ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻧﻤﻲ رود ﺑﺎﻧﻮي ﺑﺨﺸﻨﺪه! آﻧﺠﺎ اورك ﻫﺴﺖ ‪ ...‬وﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اژدﻫﺎ! و اژدﻫﺎ‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ را ﻣﻲ ﺧﻮرد ‪«...‬‬
‫»ﺟﻮاب ﺳﺆال را ﺑﺪه!«‬
‫او ﺳﺮش را ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد‪ ،‬اﻣﺎ در آﺧﺮ ﺳﺮ ﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﻠﻪ ﺑﺎﻧﻮ راه را‬
‫ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ،‬آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺟﺎدوﮔﺮ آﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﺮﻳﺎد زد‪»:‬ﺟﺪي ﻧﻤﻲ ﮔﻮﻳﻲ ورﻳﺴﺎ!« ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﻪ اﺳﻢ ﺻﺪا ﻛﺮدن اﻟﻒ ﻛﻤﻲ آﺷﻔﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد اﻓﺰود‪ »:‬اﮔﺮ روﻧﻴﻦِ ﺗﻮ در ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ او را از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﺪاﻧﻲ!«‬
‫» ﺷﺎﻳﺪ!‪ ...‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻧﻪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ داﺋﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﺮود ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد!و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮاي ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮاغ اورك ﻫﺎ ﻧﻤﻲ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ دﻟﻴﻞ ﺑﻬﺘﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ درك ﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻪ‬
‫ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل دارد‪!...‬؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي اﺳﺘﻬﺰاء آﻣﻴﺰ ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺼﺪ دارد ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن را آزاد‬
‫ﻛﻨﺪ!ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل او ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ﻣﻲ داﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮان ﻋﻘﻞ درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻧﺪارﻧﺪ و‬
‫ﻛﺎرﻫﺎﻳﺸﺎن ﻣﻌﻤﻮﻻ دﻳﻮاﻧﮕﻲ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫دﻟﻴﻞ ﻣﺴﺨﺮه و ﻣﻀﺤﻜﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ -‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ورﻳﺴﺎ ﻣﺎﺗﺶ ﺑﺮد‪»:‬ﻧﻪ اﻳﻦ درﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪...‬اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ دﻟﻴﻠﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪«...‬‬

‫س‬
‫در ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻴﻦ ﻛﺮﻳﻞ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ درﺑﺎرة ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻛﻪ اﺻﻼَ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﻓﻜﺮﻓﺮورﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻨﻔﺮ در ﭼﻬﺮه اش ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻳﺎ ﺑﺎﻧﻮ ﻫﻨﻮز ﻣﺎﻳﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ‬
‫ﺑﺎﺗﻮل ﺑﺮوﻧﺪ؟«‬
‫ﺳﻮار اﻟﻒ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬اﻳﻦ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺳﻮﮔﻨﺪش ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از روﻧﻴﻦ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻠﻪ!‪...‬ﺑﻠﻪ! ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ!«‬
‫»ﻧﻪ! ﺑﺒﻴﻦ ﺑﺎﻧﻮ‪«...‬‬
‫»اﮔﺮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد! ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻫﻢ ﺗﻮ ﻛﻤﻚ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي‬
‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﺮده اي و ﻣﻦ از ﺗﻮ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪،‬اﻣﺎ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﭘﻴﺶ ﺧﻮاﻫﻢ رﻓﺖ‪«.‬‬
‫دروف ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ! ﻣﻦ ﺗﻮ را در وﺳﻂ ﻗﻠﻤﺮو اورك ﻫﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﭘﺴﺖ‬
‫و ﻣﻨﻔﻮر ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارم؟ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻫﺮﮔﺰ دوﺷﻴﺰة زﻳﺒﺎﻳﻲ را ﻫﺮ ﻗﺪر ﻫﻢ ﻛﻪ ﺟﻨﮕﺠﻮي ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدش‬
‫رﻫﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ روﻳﻢ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻗﺪر ﺷﻨﺎﺳﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮدي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎزﮔﺮدي‪«.‬‬
‫» ﻓﻘﻂ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ دوﺑﺎره رو ﺑﻪ ﻛﺮﻳﻞ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮ راه را ﻧﺸﺎن ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﻲ داد؟«‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﺳﺒﺰ رﻧﮓ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اش ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻧﻔﺮت آﻛﻨﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺟﺎي‬
‫آن را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدم راه را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﻢ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﻦ آزادي ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻴﺪم ﻛﺮﻳﻞ!ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ‪«...‬‬

‫س‬
‫» ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺣﻘﻴﺮ از ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬار اﺳﺖ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ‬
‫راه ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ...‬و ﺑﺪون ﻣﻦ‪ «...‬ﻛﺮﻳﻞ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮش را ﺑﺎ ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪي ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد اﻓﺰود‪»:‬ﻧﻪ اﻟﻒ و‬
‫ﻧﻪ دورف آن را ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ!«‬
‫» ﻣﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻳﻚ ﺷﻴﺮدال دارﻳﻢ ﻣﻮش ﭘﺴﺖ!ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن ﭘﺮواز ‪«...‬‬
‫» در ﻗﻠﻤﺮو اژدﻫﺎﻳﺎن؟«ﻛﺮﻳﻞ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد ﮔﻮﻳﻲ اﻳﻦ دﻳﻮاﻧﮕﻲ اﺳﺖ و اﻓﺰود‪ »:‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻫﺎن اژدﻫﺎ ﭘﺮواز ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل! اﮔﺮﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺎﻧﻮ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ را درﺳﺖ ﻓﻬﻤﻴﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮا دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻴﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﺮﺧﻼف ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ درﺟﺎي ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮﻳﻞ را رد ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ او‬
‫ﺑﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺎﻣﻞ ﻧﺪاﺷﺖ‪،‬اﻣﺎ او آﻧﻬﺎ را ﺗﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﮕﺮ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﺮاﻳﺶ ﭼﻪ ﺳﻮدي ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ؟ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ آﻧﻬﺎ او را در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ و در ﺣﺎل ﻓﺮار‬
‫از دﺳﺖ اژدﻫﺎ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﻫﻮراد دﻳﮕﺮ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺑﺎ اورك ﻫﺎ ﻫﻤﻜﺎري‬
‫ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﮕﻲ ﺑﻪ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎ ﻓﺮار ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﺮﻳﻞ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻔﻌﻲ از ﻫﻤﺮاﻫﻲ آﻧﻬﺎ در‬
‫ﻛﺎزﻣﻮدان‪،‬ﻗﻠﻤﺮو اژدﻫﺎﻳﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬
‫واﮔﺮ او ﻗﺎدر ﺑﻮد ورﻳﺴﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﺑﺒﺮد‪...‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺧﻮد راﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب راه درﺳﺖ ﻛﻨﺪ رو ﺑﻪ دورف ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه او‬
‫ﺧﻮاﻫﻢ رﻓﺖ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد! اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ وﺟﻮد دارد‪«.‬‬

‫س‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﻓﺮو اﻓﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺗﻤﺎم ﻗﻀﺎوت ﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺑﻠﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻛﺎري ﺑﺠﺰ ﻣﺮاﻗﺒﺖ از اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺪ ذات‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪،‬و اﮔﺮ ﺣﺮﻓﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﺮ ﺧﺎﺋﻨﺶ را از ﺑﺪن ﺟﺪا ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫» ﻛﺮاﻳﻞ آﻳﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎم ﻣﺴﻴﺮ را ﭘﻴﺎده ﻃﻲ ﻛﻨﻴﻢ؟«‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺎﻗﺺ اﻟﺨﻠﻘﻪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد ‪،‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻪ ‪،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺨﺸﻲ از ﻣﺴﻴﺮ را ﺑﺎ ﺷﻴﺮدال‬
‫ﻃﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬او ﻧﻴﺸﺨﻨﺪي ﺗﺤﻮﻳﻞ ورﻳﺴﺎ داد و اﻓﺰود‪ »:‬ﻓﻘﻂ اﮔﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﺎي ﻓﺮودش را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ‪«!...‬‬
‫ﺑﺮﺧﻼف ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﻲ او ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﻴﺮدال را ﻣﻬﻴﺎي ﭘﺮواز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ راه را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﺪه‬
‫ﻣﻮش ﻛﻮﭼﻚ‪.‬و ﺧﻴﻠﻲ زودﺗﺮ از آﻧﻜﻪ ﺗﺼﻮرش را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻣﺎ در ﻣﻘﺼﺪ ﻓﺮود ﺧﻮاﻫﻴﻢ آﻣﺪ‪«.‬‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻓﻘﻂ ﻛﻤﻲ ﺑﺮ وزﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﻴﺮدال ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻤﻞ ﻛﻨﺪ اﻓﺰود‪ ،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺮاي ﻫﺪاﻳﺖ ﺷﻴﺮدال‬
‫در ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﻛﺮاﻳﻞ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ﺟﻠﻮي ورﻳﺴﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش را آﻣﺎده ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪﺷﺎن ﻗﺼﺪ ﻫﺮ ﻛﺎري را داﺷﺖ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻫﻴﭻ دام و ﻳﺎ ﺣﻘﻪ اي ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪،‬او داﺋﻢ آﻧﻬﺎ را‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ زﻣﻴﻦ و در ﻣﺴﻴﺮي دور از ﻓﻀﺎي ﺑﺎز راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد و آﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻛﻮه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬ورﻳﺴﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس‬
‫دﻟﺸﻮره و ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻴﭻ اﺛﺮي از روﻧﻴﻦ ﻳﺎ اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻤﻲ او را ﺗﺴﻜﻴﻦ ﻣﻲ داد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﺎَ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل اورك ﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺰرﮔﻲ را در آﺳﻤﺎن ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﮔﻮﻳﻲ آن را اﺣﻀﺎر ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي اﺷﺎره ﻛﺮد و ﻫﻴﺒﺖ‬
‫ﺑﺰرﮔﻲ را ﻧﺸﺎن داد ‪» :‬ﺑﺰرگ!‪ ...‬و ﺑﻪ رﻧﮓ ﺧﻮن ﺗﺎزه!ﻫﻤﻴﻦ اﻻن از ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل اﻋﺰام ﺷﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻛﺮﻳﻞ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد‪ »:‬آﻧﺠﺎ!‪ «...‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ درة ﺗﻨﮓ و ﻋﻤﻴﻘﻲ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد اداﻣﻪ‬
‫داد‪ »:‬ﺟﺎي زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﻣﺨﻔﻲ ﺷﺪن ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺷﻴﺮدال‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻛﻤﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻫﻢ داﺷﺖ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺮﻛﺒﺶ را ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻧﻘﻄﻪ ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد‪،‬ورﻳﺴﺎ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ اژدﻫﺎ در ﻣﺴﻴﺮي ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺷﻤﺎل و ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﻧﻘﻄﻪ اي در‬
‫ﺷﻤﺎل ﻛﺎزﻣﻮدان ﻛﻪ ﻫﻮراد ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻟﻮردران را ﻋﻘﺐ راﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﻛﻤﻲ در ﻣﻮرد اوﺿﺎع ﻧﮕﺮان ﺑﻮد‪.‬آﻳﺎ‬
‫روﻧﻴﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ اﻧﺪازه آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﺪف ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد؟ آﻳﺎ اﺗﺤﺎد ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﺶ ﺗﺎ ﻧﻴﻤﺔ راه ﮔﺮﻳﻢ‬
‫ﺑﺎﺗﻮل ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻪ اﻧﺪ؟‬
‫ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد ﻫﻢ ﺑﺮاي اﻫﺪاف ورﻳﺴﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺳﺎز ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻀﻮرﻧﻴﺮوﻫﺎي اﺗﺤﺎد از ﺟﻬﺘﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪،‬اﻣﺎ از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ اورك ﻫﺎ را ﺑﺮاي اﻓﺰودن ﺑﻪ اﺳﺘﺤﻜﺎﻣﺎت دﻓﺎﻋﻲ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻮﺷﻴﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺷﻴﺮدال درون دره ﻓﺮود آﻣﺪ و ﺑﻄﻮر ﻏﺮﻳﺰي در ﭘﻨﺎه ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﺨﻔﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﻴﺮدال ﺗﺮﺳﻮ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺑﻄﻮر ﻏﺮﻳﺰي‬
‫درك ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ درﮔﻴﺮ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻣﺨﻔﻲ ﺷﺪن ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺪ‪،‬ﻛﺮﻳﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺷﻴﺮدال ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫از ﭘﺸﺖ ﺑﻪ دﻳﻮار ﺻﺨﺮه اي ﺗﻜﻴﻪ داد‪ ،‬در ﭼﻬﺮه اش وﺣﺸﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد و ورﻳﺴﺎ در دﻟﺶ‬
‫ﻛﻤﻲ ﺑﺮاي او اﺣﺴﺎس دﻟﺴﻮزي ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫س‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺗﻮﻗﻒ آﻧﻬﺎ اﺛﺮي از اژدﻫﺎ دﻳﺪه ﻧﺸﺪ و وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻒ آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮ ﺷﺪ ورﻳﺴﺎ ﺳﻌﻲ‬
‫ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻮدش ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻴﺎﻧﺪازد ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ آﻳﺎ اژدﻫﺎ واﻗﻌﺎَ ﻣﺴﻴﺮش را ﺗﻐﻴﻴﺮ داده اﺳﺖ ﻳﺎﻧﻪ؟ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮر و‬
‫ﺑﺮاي دﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ از ﺻﺨﺮه ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻴﭻ اﺛﺮي از اژدﻫﺎ در آﺳﻤﺎن رو ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻧﺪﻳﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻲ ﻟﻜﻪ اي ﻫﻢ در آﺳﻤﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه‬
‫ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬ورﻳﺴﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ اﮔﺮ زودﺗﺮ ﺟﺮأت ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧﺪ آﻧﻘﺪر در اﻳﻦ دره ﻣﻌﻄﻞ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ وﭼﺎﺑﻜﻲ‪ -‬ﻛﻪ از ﻧﻮع اﻧﺪاﻣﺶ ﺑﻌﻴﺪ ﺑﻮد‪ -‬از ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ آﻣﺪ ﺑﻪ‬
‫آﻫﺴﺘﮕﻲ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻫﻴﭻ اﺛﺮي از آن ﻧﻴﺴﺖ؟«‬
‫»ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ!ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺗﻨﻬﺎ!«‬
‫»ﺑﻬﺘﺮ!ﺑﺮﺧﻼف ﻋﻤﻮزاده ﻫﺎي ﺧﺎﻛﻲ ام ﻣﻦ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﺣﻔﺮه ﻫﺎي زﻣﻴﻦ ﻧﺪارم!« او در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻛﺮﻳﻞ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب ﻛﺮﻳﻞ‪،‬اژدﻫﺎ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪.‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺧﻮدت را‪«...‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ﻛﻼﻣﺶ ورﻳﺴﺎ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻜﺎن داد‪ »:‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻲ از ﻣﺴﻴﺮ ﺑﺎﻻ آﻣﺪه را ﺑﺎ ﻳﻚ ﭘﺮش ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪»:‬اﻳﻦ ﺗﺨﻢ ﻗﻮرﺑﺎﻏﺔ‬
‫ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﻧﻮر ﺻﺒﺢ ﻛﺎذب ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﻛﻨﺎر ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺟﺴﺖ زد‪،‬او و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن رد‬
‫ﻛﺮﻳﻞ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺗﻮﻗﻊ ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺟﻮد ﺧﺎﺋﻦ را در ﺣﺎل ﻓﺮار ﺑﺒﻴﻨﺪ‬

‫س‬
‫ﻫﻴﭻ اﺛﺮي از او ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺷﻴﺮدال ﻫﻢ ﻛﻪ اﻃﺮاف را ﺑﺮاي دﻳﺪن رد ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻓﺮاري ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫» ﭼﻄﻮر ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﻮد؟«‬
‫» اي ﻛﺎش ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻋﺰﻳﺰم! ﺣﻘﺔ ﺟﺎﻟﺒﻲ ﺑﻮد!«‬
‫»ﺷﻴﺮدال ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ او را ﺷﻜﺎر ﻛﻨﺪ؟«‬
‫»ﭼﺮا اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﻴﻢ ﮔﻮرش را ﮔﻢ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ راﻫﻤﺎن اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻴﻢ؟«‬
‫» ﭼﻮن ﻣﻦ‪«...‬‬
‫زﻣﻴﻦ زﻳﺮ ﭘﺎي او ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﻧﺮم و ﺧﺮد ﺷﺪ و ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﭼﻜﻤﻪ ﻫﺎﻳﺶ در آن ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ درون ﻳﻚ ﺑﺎﺗﻼق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪،‬او ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻮدش را از آن ﺑﻴﺮون ﺑﻜﺸﺪ اﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺷﺪ ﺗﻘﻼﻳﺶ او را ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺑﺎﺗﻼق ﻓﺮو ﻣﻲ ﺑﺮد‪،‬در واﻗﻊ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﭼﻴﺰي دارد او را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ‪.‬‬
‫»ﺑﻪ ﺣﻖ اﻳﺮﻳﺲ!اﻳﻦ دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺴﺖ؟!« ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻫﻢ در ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺨﻤﺼﻪ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ ﺑﺮاي او اﻳﻦ‬
‫اﻧﺪازه‪ ،‬ﻓﺮو رﻓﺘﻦ در ﻟﺠﻦ ﺗﺎ ﺑﺎﻻي زاﻧﻮﻫﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻟﻒ او ﻫﻢ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ و او ﻫﻢ‬
‫ﻧﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺻﺨﺮه ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎﻧﺶ ﭼﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺖ‪،‬و ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻨﻈﺮ رﺳﻴﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺗﺎ‬
‫ﻓﺮو رﻓﺘﻨﺶ را ﻛﻨﺪﺗﺮ ﻛﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ درﺳﺖ در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﻴﺰي ﭼﻨﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻗﻮزك ﭘﺎي او را ﮔﺮﻓﺖ و رو ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺧﻮدش را ﻧﮕﺎه دارد‪.‬‬

‫س‬
‫ورﻳﺴﺎ از ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺷﻨﻴﺪ‪.‬ﺑﺮﺧﻼف او و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺷﻴﺮدال ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻤﻮﻗﻊ و ﻗﺒﻞ‬
‫از اﻳﻨﻜﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﺎﺗﻼق ﺷﻮد از زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد‪.‬او ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد آﻣﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ارﺑﺎﺑﺶ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺾ ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ ﺟﺎﻧﻮر ﻣﻘﺪاري ﻟﺠﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ و ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﺗﻼق ﺳﻌﻲ دارد‬
‫او را ﺑﮕﻴﺮد‪.‬ﺷﻴﺮدال ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﭘﺮواز ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﻛﻤﻜﻲ‬
‫ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻓﺮار از از اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ذﻫﻦ ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫زﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻤﺮ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎﻻ آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﻟﻒ در ﻣﺮز زﻧﺪه ﺑﻪ ﮔﻮر ﺷﺪن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز اوﺿﺎع او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دورف ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻛﻤﺘﺮ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬ﻗﺎﻣﺖ ﻛﻮﺗﺎه ﺗﺮ ﻧﮋاد‬
‫دورف ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺎﻻ او در ﺣﺎل ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ ﺳﺮ ﺧﻮد در ﺑﺎﻻي زﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﺗﻤﺎم‬
‫ﺗﻼش ﺧﻮد را ﻣﻲ ﻛﺮد ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺘﻲ ﻧﻴﺮوي ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎد ﺷﻴﺮدال ﻫﻢ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪.‬او ﺑﺎ ﺳﺮآﺳﻴﻤﮕﻲ‬
‫ﺧﺎك ﻧﺮم را از اﻃﺮاﻓﺶ ﺑﺎ دﺳﺖ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪن وﺿﻌﺶ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮار اﻟﻒ ﺑﺎ ﻧﺎ اﻣﻴﺪي دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او دراز ﻛﺮد‪ »:‬دﺳﺖ ﻣﻦ را ﺑﮕﻴﺮ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد!«‬
‫ﻫﺮدوي آﻧﻬﺎ ﺗﻼﺷﺸﺎن را ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺎﺻﻠﺔ ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ زﻳﺎد ﺑﻮد و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﺎﻣﻼَ درون ﺑﺎﺗﻼق ﻓﺮو‬
‫رﻓﺖ‪.‬‬
‫» اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮ ‪ « ...‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻗﺒﻞ از ﻓﺮو رﻓﺘﻦ او ﺷﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺠﻦ ﺣﺎﻻ ﺗﺎ ﻛﻤﺮ او رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬او ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ در ﺟﺎي ﺧﻮدش ﻣﻴﺨﻜﻮب ﺷﺪ‪.‬ﻳﻚ ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲ ﻛﻮﭼﻚ‬
‫در ﻣﺤﻞ ﻓﺮو رﻓﺘﻦ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي ﺑﻮد ﻛﻪ از او ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫س‬
‫ورﻳﺴﺎ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪» :‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‪«!...‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻗﻮزك ﭘﺎي او را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻴﺮوﻳﺶ را دوﺑﺎره زﻳﺎد ﻛﺮد ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﺸﻴﺪه‬
‫ﺑﻮد او را ﻫﻢ ﻏﺮق ﻛﻦ‪.‬دﺳﺘﺎن اﻟﻒ از روي ﺻﺨﺮه ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻨﮓ ﻣﻲ زد ﺳﺮ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد و ﺣﺎل ورﻳﺴﺎ ﺗﺎ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ درون ﺑﺎﺗﻼق ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬او ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮف آﺳﻤﺎن ﮔﺮﻓﺖ ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺟﺰ ﺷﻴﺮ دال ﭼﻴﺰي در آﺳﻤﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻫﻴﺒﺖ دﻳﮕﺮي ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ و ﺑﺴﻴﺎر آﺷﻨﺎ‪ ،‬از ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺗﺎزه دﺳﺘﺶ از آن ﺟﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺧﻢ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ‪ ،‬ﺣﺘﻲ در ﻧﻮر اﻧﺪك ﻏﺮوب ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻴﺸﺨﻨﺪ ﺗﺮﺳﻨﺎك او را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﺮا ﻋﻔﻮ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ!اﻣﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﻫﻴﭻ ﻣﺰاﺣﻤﺘﻲ را ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪،‬او ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎن داده ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫ﺷﻤﺎ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮم‪،‬ﻛﺎري ﺑﻲ ارزش و ﺧﻮار ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎﻫﻮﺷﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‬
‫ﻛﺮد‪،‬ارﺑﺎب ﻣﻦ دﻧﺪان ﻫﺎي ﺑﺰرگ و ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎي ﺗﻴﺰي دارد‪ ،‬وﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ از دﺳﺘﻮر او ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻛﻨﻢ‪،‬‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ؟«‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺸﺶ ﺑﺎز ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ اداﻣﻪ داد‪ »:‬اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ درك ﻛﻨﻴﺪ‪«...‬‬
‫»ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ!«‬
‫زﻣﻴﻦ ورﻳﺴﺎ را ﻛﺎﻣﻼَ در ﺧﻮد ﻓﺮو ﺑﺮد‪ ،‬و ﻟﺠﻦ دﻫﺎن اﻟﻒ را ﭘﺮ ﻛﺮد و از ﻗﺮار ﻣﻌﻠﻮم وارد رﻳﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺷﺪ‪.‬‬
‫و دﻧﻴﺎي اﻃﺮاﻓﺶ ﺳﻴﺎه ﺷﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫ﻓﺼﻞ ‪13‬‬
‫ﺑﺎﻟﻦ ﺳﺎﺧﺘﺔ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺑﺮ ﻓﺮاز اﺑﺮﻫﺎ در ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪﺷﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰي ﻛﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ دو ﮔﺎﺑﻠﻴﻨﻲ ﻛﻪ در اﻧﺘﻬﺎي وﺳﻴﻠﻪ در ﺣﺎل ﻛﺎر‬
‫ﺑﺎ درﺟﻪ ﻫﺎ و ﻣﻴﺰان ﻫﺎ در ﺑﺎﻟﻦ ﺑﻮدﻧﺪ اﻧﺪاﺧﺖ؛ﭼﻄﻮر ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﭼﻨﻴﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﻳﻦ وﺳﻴﻠﺔ‬
‫ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ ﺷﺪه اﻧﺪ؟ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﺧﻮدش را ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬وﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ داﺋﻤﺎَ‬
‫در ﺣﺎل ﺗﻨﻈﻴﻢ و دﺳﺘﻜﺎري آن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻦ ﺳﻮار ﺷﻮد ﺳﺨﻨﻲ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ‬
‫اﮔﺮ اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل او را وادار ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد از ﭘﻠﻜﺎن ﻃﻨﺎﺑﻲ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺳﻌﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﺨﻮرد ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاي او ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ "و‪‬ﻳﺪ" و "ﻧﻮﻟﻴﻦ" ﺑﻮدﻧﺪ و اﻳﻦ زﻳﭙﻠﻴﻦ را ﻫﻢ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺨﺘﺮﻋﺎن ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺎﺗﺸﺎن را در اﺧﺘﻴﺎر ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺟﻤﻠﺔ آﺧﺮﺷﺎن را ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬و ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ ﺗﺮس!‬
‫روﻧﻴﻦ از آﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﻣﺮا ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺑﺮﻳﺪ؟«‬

‫س‬
‫ﺳﺆاﻟﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ دو ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪».‬ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ‪،‬ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل!« اﻳﻦ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ در دﻫﺎن‬
‫ﺧﻮدش ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﮔﺎﺑﻠﻴﻨﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ در ﻃﻮل ﻋﻤﺮش از ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد دﻧﺪان داﺷﺖ‪».‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ‬
‫ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل اﺳﺖ‪،‬اﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ از آﻧﻬﺎ ﺳﺆال ﻛﻨﺪ دﻗﻴﻘﺎَ در ﭼﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي‬
‫او را ﭘﻴﺎده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪.‬روﻧﻴﻦ اﺻﻼَ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻌﻴﺪ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ او را ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎَ در وﺳﻂ ﻳﻚ‬
‫اردوﮔﺎه اورك ﻫﺎ ﭘﻴﺎده ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﺸﺖ ﺑﺨﺎر از دﻳﮓ اﺻﻠﻲِ ﺑﺎﻟﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ روﻧﻴﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺳﻮاﻟﺶ را ﺑﭙﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎﻟﻦ ﻫﺎ ﺑﺎ آب و روﻏﻦ‪-‬ﻳﺎ ﻧﻔﺖ‪ -‬ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮﻧﺪ و اﺧﺘﻼل در ﻛﺎر ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﺑﺮوز ﻣﺸﻜﻞ در ﻛﺎر ﺑﺎﻟﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺷﺐ ﻧﺎ آرام ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ آورد‪،‬ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ روﻧﻴﻦ!‬
‫اﺑﺮﻫﺎي اﻃﺮاف روﻧﻴﻦ آﻧﻘﺪر ﻣﺘﺮاﻛﻢ و ﺿﺨﻴﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻋﻤﻼ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد در ﻣﻴﺎن ﻣﻪ ﮔﻢ‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬او ﺗﺼﻮري از اﻳﻨﻜﻪ در ﭼﻪ ارﺗﻔﺎﻋﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﺪاﺷﺖ وﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي آﻧﻜﻪ در‬
‫آﺳﻤﺎن در ﺣﺎل ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬در درﻳﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬در واﻗﻊ ﻫﺮ دو ﻧﻮع ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺨﺼﻮص در اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮ ﺧﻮرد ﺑﺎ ﺻﺨﺮه ﻫﺎ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻛﻮه ﻫﺎﻳﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ در ﻓﺎﺻﻠﺔ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﻚ‬
‫از ﻛﻨﺎر ﺑﺎﻟﻦ ﻛﻮﭼﻜﺸﺎن ﻋﺒﻮر ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ در ﺣﺎل ﺗﺼﻮر ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﻮد دو ﻫﻤﺴﻔﺮش‬
‫در ﺣﺎل ﺗﻨﻈﻴﻢ و ﻫﺪاﻳﺖ وﺳﻴﻠﺔ ﻧﻘﻠﻴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ -‬ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﮕﺎه اﺟﻤﺎﻟﻲ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ در ﺣﺎل ﺗﻠﻮﺗﻠﻮ ﺧﻮردن‬
‫اﺳﺖ و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ زودي ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺪت زﻣﺎن زﻳﺎدي از روﺷﻦ ﺷﺪن ﻫﻮا ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ اﻣﺎ ﺑﺪي آب و ﻫﻮا اﻃﺮاﻓﺸﺎن را ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲِ زﻣﺎن‬
‫ﻏﺮوب ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ و‪‬ﻳﺪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ اﺑﺰاري ﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺴﻲ ﺟﻬﺘﺸﺎن را ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ در‬

‫س‬
‫ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ اﺑﺰارش اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ﻋﻼﻳﻢ روي آن ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻓﺎﺣﺸﻲ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬در آﺧﺮ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻋﺘﻘﺎد ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺟﻬﺖ ﻳﺎﺑﻲ‬
‫اﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﺎﻧﺲ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ روﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ذﻫﻨﻲ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺣﺎل در ﻣﻘﺼﺪﺷﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ روﻧﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﺤﻜﺎﻣﺎت اورك ﻫﺎ رﺳﻴﺪه اﻧﺪ‪،‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺳﻌﻲ دارﻧﺪ ﺑﻪ او اﻃﻤﻴﻨﺎن دﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز زﻣﺎن زﻳﺎدي‬
‫ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ دارﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻛﻢ ﻛﻢ داﺷﺖ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻳﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺮاﺑﻲ در وﺳﻴﻠﺔ ﻧﻘﻠﻴﻪ و‬
‫ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ در ﻣﺴﻴﺮي داﻳﺮه اي ﺑﻪ دور ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻫﺎي روﻧﻴﻦ درﺑﺎرة ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺶ‪،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ورﻳﺴﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ در ذﻫﻨﺶ ﺟﺎن ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﮔﺮ‬
‫او زﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ را دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪،‬روﻧﻴﻦ او را ﺧﻮب ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻛﻪ او را‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻛﺮد ﺑﻪ وﺣﺸﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻟﻒ ﭼﻴﺰي در ﻣﻮرد ﺑﺎﻟﻦ ﺑﺪاﻧﺪ؟ او ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎ در‬
‫ﻛﺎزﻣﻮدان ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ وﻳﺎ ﺑﺪﺗﺮ از آن ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎَ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل در ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫دﺳﺘﺎن روﻧﻴﻦ روي ﻧﺮده ﻫﺎ ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻪ او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻛﻨﺪ‪ ...‬او ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ‬
‫ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ‪«...‬‬
‫روح داﻧﻜﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ روح ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻫﺎي ﻣﺮده در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﭘﻴﺸﻴﻨﺶ داﺋﻢ در ﺗﻌﻘﻴﺒﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ روح ﻣﻮﻻك ﻫﻢ‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺎم ﻣﺮگ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ‪،‬اورا ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ و ﺣﺘﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﻫﻤﺮزﻣﺎن ﺧﻮد ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬و ارواﺣﺸﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻬﻲ اﻳﻦ ﺳﺆال را از او‬
‫ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻌﺪ از ﻓﺪا ﻛﺮدن ﺟﺎن آﻧﻬﺎ ﺧﻮدش ﻫﻤﭽﻨﺎن زﻧﺪه اﺳﺖ؟‬
‫اﻳﻦ ﺳﺆاﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ داﺋﻤﺎَ از ﺧﻮد ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫» اﻧﺴﺎن‪«!...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻧﻮﻟﻴﻦ ﻛﻪ از زوج ﺧﻮد ﭼﺎﻗﺘﺮﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﻠﻪ؟«‬
‫»وﻗﺖ آن رﺳﻴﺪه ﻛﻪ ﺑﺮاي ﭘﻴﺎده ﺷﺪن از ﻛﺸﺘﻲ آﻣﺎده ﺷﻮي!«ﺳﭙﺲ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮔﺸﺎد و ﺑﺸﺎش ﺑﻪ روﻧﻴﻦ زد‪.‬‬
‫»ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ؟« روﻧﻴﻦ ﺑﻪ درون ﻣﻪ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪،‬ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﺎﻻي ﺳﺮﺷﺎن را ﻣﻪ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد» ﻣﻦ ﻛﻪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ!«‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﻮﻟﻴﻦ و‪‬ﻳﺪ ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺧﻨﺪه ﺑﻮد‪ ،‬او ﻧﺮدﺑﺎن ﻃﻨﺎﺑﻲ را ﻛﻪ ﻳﻚ ﺳﺮ آن ﺑﻪ ﻧﺮده ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﻳﻴﻦ‬
‫اﻧﺪﺧﺖ‪ ،‬ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ از ﺑﺮﺧﻮرد ﻃﻨﺎب ﺑﺎ ﺑﺪﻧﺔ ﺑﺎﻟﻦ اﻳﺠﺎد ﺷﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺷﻨﻴﺪ‪.‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ ﺳﺮ دﻳﮕﺮ ﻧﺮدﺑﺎن ﺑﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫»ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﺳﺖ‪،‬دﻗﻴﻘﺎَ ﻫﻤﺎن ﻧﻘﻄﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺎده ﺷﻮﻳﺪ‪،‬اﺳﺘﺎد ﺟﺎدوﮔﺮ!«و‪‬ﻳﺪ اﺷﺎره اي ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﻃﻨﺎب‬
‫ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪»:‬ﺧﻮدﺗﺎن ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻳﺪ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺧﻢ ﺷﺪ و ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن و‬
‫ﺑﺮﺧﻼف ﺗﻮﻗﻊ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ اي او را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧﺪ‪».‬ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ!«‬
‫ﻧﻮﻟﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻋﺬرﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺑﺨﺎﻃﺮ اﺑﺮﻫﺎﺳﺖ اﺳﺘﺎد ﺟﺎدوﮔﺮ‪،‬اﺑﺮﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ اﺷﻴﺎء را از دﻳﺪ ﺷﻤﺎ‬
‫اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ دﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮي دارﻳﻢ‪ ،‬زﻳﺮ ﭘﺎﻳﻤﺎن ﺻﺎف و اﻳﻤﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ‬
‫ﺑﺮوﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ آرام ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﮔﺬاﺷﺖ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ آﻫﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪،‬روﻧﻴﻦ ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻛﻪ از دﺳﺖ اﻳﻦ زﻳﭙﻠﻴﻦ و ﺧﺪﻣﻪ اش ﺧﻼص ﺷﻮد‪،‬اﻣﺎ آﻧﻘﺪر‬
‫ﺳﺎده ﻧﺒﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻳﻚ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ در ﻣﻮرد ﻫﻮا و ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدن زﻣﻴﻦ ﻛﺎﻣﻼَ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ‪...‬‬

‫س‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻲ ﻫﻴﭻ اﺧﻄﺎري دﺳﺖ ﭼﭗ روﻧﻴﻦ ﮔﻠﻮي ﻧﻮﻟﻴﻦ ﻛﻪ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺷﺪت ﻓﺸﺎر‬
‫داد‪ ،‬ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻼش روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ﻛﺸﻴﺪن دﺳﺘﺶ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺻﺪاي روﻧﻴﻦ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ آﺷﻨﺎ ﺑﻮد زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪»:‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دﺳﺘﻮر دادم ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﺮا‬
‫ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺣﻘﻪ اي اﻧﺠﺎم دﻫﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺧﻴﺎﻧﺖ و ﺧﺒﺎﺛﺘﻲ ﻛﺮم ﻛﺜﻴﻒ!«‬
‫»ﻋﻔﻮ ﻛﻨﻲ ‪..‬ﻳﺪ ‪،‬ﺳﺮ‪..‬ورم‪ !...‬ﻓﻘﻂ ي‪...‬ك ﺑﺎ‪...‬زي‪...‬ﺑﻮ‪....‬د‪ «...‬ﻧﻮﻟﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺑﮕﻮﻳﺪ ‪،‬‬
‫اﻣﺎ دﺳﺖ روﻧﻴﻦ روي ﮔﻠﻮﻳﺶ ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﺷﺪ و ﺻﺪاﻳﺶ را ﺑﺮﻳﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺗﺎ اﻧﺪازه اي ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺒﺮد ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺪال روي ﮔﺮدﻧﺶ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻮري‬
‫ﺿﻌﻴﻒ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ .‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل از ﻣﺪال ﺑﺮاي ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدن ﻫﻤﺮاه اﻧﺴﺎﻧﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺐ ﻫﺎي روﻧﻴﻦ ﺟﻨﺒﻴﺪ‪ »:‬ﺑﺎزي؟ دوﺳﺖ داري ﺑﺎزي ﻛﻨﻲ؟ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﺎزي ﺧﻮﺑﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪«...‬‬
‫ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﻧﻴﺮو دﺳﺖ روﻧﻴﻦ ﻧﻮﻟﻴﻦ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻳﮕﺮ ﻧﺮده ﻫﺎ ﺑﺮد‪.‬‬
‫و‪‬ﻳﺪ ﺟﻴﻐﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﻮﺗﻮر ﻓﺮار ﻛﺮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺳﻠﻄﺔ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﺮد‪.‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻗﺼﺪ دارد ﻧﻮﻟﻴﻦ را از ﺑﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻨﺪ‪.‬اﻟﺒﺘﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻧﺒﻮد‪،‬اﻣﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮد‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮن ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ آﻏﺸﺘﻪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻛﻨﺘﺮل اﻳﻦ دﺳﺘﺎن در اﺧﺘﻴﺎر اژدﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺮﻳﺎد زد‪»:‬ﻣﺮﮔﺒﺎل!« و ﻣﺘﻌﺠﺐ از اﻳﻨﻜﻪ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪا ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺳﺖ اداﻣﻪ داد‪»:‬ﻣﺮﮔﺒﺎل! اﻳﻦ‬
‫ﻛﺎر را ﻧﻜﻦ!«‬

‫س‬
‫ﺻﺪا در روﻧﻴﻦ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻛﻪ‪ » :‬آﻳﺎ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دادي ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻮ را در ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ ﺧﻮدﺷﺎن از ﺑﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﺗﺎب‬
‫ﻛﻨﻨﺪ؟ اﻳﻦ ارﺗﻔﺎع ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺮواز ﻛﻨﺪ اﺻﻼَ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺴﺖ‪«...‬‬
‫» ﻣﻦ آﻧﻘﺪر ﻫﺎ ﻫﻢ اﺣﻤﻖ ﻧﻴﺴﺘﻢ!و ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻛﻪ از ﻧﺮدﺑﺎن ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮوم‪.‬ﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﺮف ﻳﻚ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ!ﺗﻮ اﮔﺮ ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدي ﻣﻦ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ اﺣﻤﻖ ﻫﺴﺘﻢ در ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﻣﺮا ﻧﺠﺎت ﻧﻤﻲ دادي‪«.‬‬
‫»درﺳﺖ اﺳﺖ!«‬
‫» وﻣﻦ ﻫﻢ ﭼﻨﺪان از ﻧﻴﺮوي ﻧﻮع ﺧﻮدم ﺑﻲ ﺑﻬﺮه ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ «.‬روﻧﻴﻦ دﺳﺖ دﻳﮕﺮش را ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﺿﺮورﺗﻲ ﺑﺮاي ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدن آن اﺣﺴﺎس ﻧﻜﺮده اﺳﺖ را ﺑﺎﻻ آورد‪.‬ﭼﻨﺪ ﻛﻠﻤﺔ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻪ زﺑﺎن آورد و ﺷﻌﻠﺔ‬
‫آﺗﺸﻲ در ﻧﻮك اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺑﻮﺟﻮد آورد‪ ،‬روﻧﻴﻦ آن راﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﻮرت ﻧﻮﻟﻴﻦ ﻛﻪ ﺧﻮد از درد ﺑﻪ ﻫﻢ آﻣﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺑﺮد‪».‬راه ﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻳﺎد دادن اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ وﺟﻮد دارد‪«.‬‬
‫ﻧﻮﻟﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﻓﺮار ﻛﻨﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از وﺣﺸﺖ ﮔﺸﺎد‬
‫ده ﺑﻮد ﺳﺮ دوﻛﻲ ﺷﻜﻞ ﺧﻮد را ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ‪...‬م ‪.‬ت‪..‬و را‪..‬دس‪..‬ﺳﺖ‬
‫ب‪..‬ﻳﺎن‪..‬دازﻳﻢ‪،‬ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ آس ‪...‬ﺳﻴﺐ ﺑﺰﻧﻴﻢ‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻣﻦ را ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻴﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻣﻦ و ﻫﻢ ﻣﺮﮔﺒﺎل آن را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﻨﻴﻢ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﺪ؟«‬
‫ﻧﻮﻟﻴﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻴﻐﻲ ﺑﻜﺸﺪ‪.‬‬
‫» و اﻳﻦ آﺗﺶ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﻫﻢ ﺑﺸﻮد« در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻌﻠﺔ ﺟﺎدوﻳﻲ آﺗﺶ در دﺳﺖ روﻧﻴﻦ دوﺑﺮاﺑﺮ‬
‫اﻧﺪازة ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺷﺪ و روﻧﻴﻦ اﻓﺰود‪ »:‬و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺘﻲ ﺑﺪﻧﺔ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﺸﺘﻲ را ﺑﺴﻮزاﻧﺪ‪ ،‬وﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ روﻏﻦ ﻗﺎﺑﻞ‬
‫اﺷﺘﻌﺎل ﺑﺮﺳﺪ‪«...‬‬

‫س‬
‫»ﺑﺪون‪...‬ك‪..‬ﻛﻠﻚ!ﺑﺪون‪...‬ﻛﻞ‪...‬ﻛﻠﻚ!ق‪..‬ﻗﺴﻢ ‪.‬ﻣﻲ‪..‬ﻣﻲ ﺧﻮرم!«‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻧﺎ دﻳﺪﻧﻲ اش ﮔﻔﺖ‪ »:‬دﻳﺪي؟اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮدن او از ﺑﺎﻟﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻏﻴﺮ‬
‫ازاﻳﻦ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮاﻫﻲ ﺑﻌﺪاَ ﺑﺎز ﻫﻢ از او اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻲ!«‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﺔ دﺳﺖ دراز ﺷﺪة روﻧﻴﻦ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﺎﻟﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﻧﻮﻟﻴﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﻔﻪ اي ﺑﻪ ﻛﻒ ﻋﺮﺷﺔ ﺑﺎﻟﻦ ﭘﺮﺗﺎب‬
‫ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻧﻮﻟﻴﻦ در ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﻨﻔﺴﺶ را ﺑﻪ ﺣﺎل ﻃﺒﻴﻌﻲ‬
‫ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫» اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮدت اﺳﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ!«‬
‫اﻧﺴﺎن ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﻪ و‪‬ﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﭘﺸﺖ ﻣﻮﺗﻮر ﻣﺨﻔﻲ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺧﻮب!ﻣﺎ را ﺑﻪ‬
‫ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺑﺒﺮ!«‬
‫وﻳﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮد‪ ،‬دﺳﺘﻪ ﻫﺎ و درﺟﻪ ﻫﺎ را دﻳﻮاﻧﻪ وار ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآورد ‪.‬ﻧﻮﻟﻴﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺎل ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺎز ﮔﺮدد و ﺑﻪ ﻛﻤﻚ دوﺳﺘﺶ ﺑﺮود‪ .‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻛﺘﻚ ﺧﻮرده ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺑﺎر ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻧﮕﺎه‬
‫ﻧﻜﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺷﻌﻠﺔ آﺗﺶ را ﻣﺮﺧﺺ ﻛﺮد و ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اﻧﺴﻮي ﻧﺮده ﻫﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻲ از‬
‫ﭘﺮﺗﮕﺎه ﻫﺎي اﻃﺮاف ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬روﻧﻴﻦ ﻛﻼم ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫در ﻧﻮك ﻗﻠﺔ ﻛﻮه وﻳﺎﺟﺎﻳﻲ درﻣﻴﺎﻧﺔ راه آن ازﺑﺎﻟﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﻮد‪.‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻨﻬﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ اﻧﺘﺨﺎب دﻳﮕﺮي ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ درس ﻻزم را از ارﺑﺎﺑﺸﺎن ﻳﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻓﺮا‬
‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻨﻄﻮر ﻧﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد اﮔﺮ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق روي دﻫﺪ آﻧﻬﺎ اﻳﻨﺒﺎر ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ از‬
‫ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻧﺠﺎت ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫آﻧﻬﺎ در ﺣﺎل ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻗﻠﻪ اي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ روﻧﻴﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﻨﻈﺮش آﺷﻨﺎ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺑﺮاي دﻳﺪن ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ‪.‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻛﻮﻫﻲ‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮش را ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ذﻫﻦ او اﻟﻘﺎء ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲ ﻫﺎ و ﺷﻜﺎف ﻫﺎي‬
‫آﺷﻨﺎ روي ﻛﻮه ﺟﺴﻨﺠﻮ ﻛﺮد‪.‬‬
‫آﻧﺠﺎ! دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ روﻧﻴﻦ در ﺳﻔﺮ ذﻫﻨﻲ ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ آورش ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ زﺣﻤﺖ آﻧﻘﺪر ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ در آن ﺳﺮ ﭘﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ‪ .‬از ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺻﻌﻮد ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺶ از ﭼﻨﺪﺻﺪ ﭘﺎ دﻳﻮاره ﻫﺎي ﻋﻤﻮدي و ﺻﺨﺮه اي ﻛﻮه را ﺷﺮوع ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﻤﻜﻦ‬
‫ﺑﻮد ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ‪ ،‬دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ از دﺳﺖ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎي‬
‫ﺑﺪﺟﻨﺲ و ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﺮﻧﺪة اﻋﺼﺎب ﺧﺮد ﻛﻨﺸﺎن ﺧﻼص ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺮدﺑﺎن ﻃﻨﺎﺑﻲ ﻫﻨﻮز از ﻛﻨﺎر ﺑﺪﻧﻪ ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎدة روﻧﻴﻦ آوﻳﺰان ﺑﻮد‪ .‬و دو ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم ﻣﺎﻧﻮر ﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻟﻦ را ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ و ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﺮ ﺧﻼف اﺣﺴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زﻳﭙﻠﻴﻦ داﺷﺖ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ اﻋﺘﺮاف ﻣﻲ ﻛﺮدﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ دﻗﺖ و ﺗﺴﻠﻂ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺗﺮي آن را ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺮدﺑﺎن ﺣﺎﻻ در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻏﺎر و در ﻛﻨﺎر ﺻﺨﺮه ﻫﺎ آوﻳﺰان ﺑﻮد‪.‬‬
‫رو ﺑﻪ ﻧﻮﻟﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ داري؟«‬
‫ﻳﻚ ﺗﻜﺎن ﺳﺮ از ﻃﺮف او روﻧﻴﻦ را ﻗﺎﻧﻊ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﻘﻪ اي در ﻛﺎر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ آﻧﻬﺎ از ﺟﺎدوﮔﺮ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ از ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﻪ در دور دﺳﺖ ﻫﺎ ﺑﻮد واﻫﻤﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ رﻓﺖ از ﻧﺮدﺑﺎن ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪم ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﺗﺎب‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد و روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ دﻳﻮارة ﺻﺨﺮه اي ﻣﻲ ﻛﻮﺑﻴﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ درد آن ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﺮدﺑﺎن رﻓﺖ‪.‬‬

‫س‬
‫دﻫﺎﻧﺔ ﺑﺎرﻳﻚ ﻏﺎر ﺑﺎ روﻧﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻳﻚ ﻗﺪم ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ و ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ دﻗﺖ ﺧﻮد‬
‫را ﺑﺮاي ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ ﺑﺎﻟﻦ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دادﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺎدﻫﺎي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺗﻌﺎدل روﻧﻴﻦ راﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ زد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﻪ ﺑﺎر ﺗﻼش ﻛﺮد‪،‬اﻣﺎ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎر ﺑﺎد ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭘﺎي روﻧﻴﻦ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺻﺪﻫﺎ ﻓﻮت درة ﻋﻤﻴﻖ ﻣﻌﻠﻖ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪﺗﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎد در ﺣﺎل ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﺧﻮد ﺑﺎﻟﻦ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ اﻳﻨﭻ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮو ﺻﺪاي‬
‫دو ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ درآﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ روﻧﻴﻦ در ﺣﺎل ﺗﻼش ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻠﻤﺎﺗﺸﺎن را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬
‫او ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻄﺮ ﭘﺮﻳﺪن را ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﻲ ﺧﺮﻳﺪ‪ .‬در ﻧﻘﻄﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎده از ﻳﻚ ورد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﺎﻧﺲ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوي ﺑﺪﻧﻲ ﺧﻮدش ﺗﻜﻴﻪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﺎدو‪.‬‬
‫ﺑﺎﻟﻦ ﺑﺪون اﺧﻄﺎر ﻗﺒﻠﻲ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﺪ و روﻧﻴﻦ را ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ دﻳﻮارة ﺻﺨﺮه اي ﻛﻮﺑﻴﺪ‪.‬ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ آﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را روي ﻧﺮدﺑﺎن ﻧﮕﺎه دارد‪.‬اﮔﺮ ﺿﺮﺑﺔ دﻳﮕﺮي درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺘﺶ را‬
‫ﺑﻪ ﻧﺮﺑﺎن ﻧﮕﺎه دارد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪو ﻓﺎﺻﻠﺔ ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﻟﺒﺔ دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻛﺮد‪ .‬اﻧﺘﻬﺎي ﻧﺮدﺑﺎن ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﻜﺎن‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد و از دﻳﻮاره ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬و ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ دوﺑﺎره روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ دﻳﻮاره ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻮﻓﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺻﺒﺮ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻃﻨﺎب او را ﺑﻪ دﻫﺎﻧﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻨﺪ‪،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ درون ﻏﺎر ﭘﺮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ اي ﻧﺎﺷﻲ از درد در ﭘﺎﻫﺎي ﻻﻏﺮش ﻓﺮود آﻣﺪ‪.‬اﺑﺘﺪا ﭘﺎﻳﺶ ﺳﺮ ﺧﻮرد‪ ،‬و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي‬
‫ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﻼش ﻛﺮد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﻜﺸﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫وﻗﺘﻲ ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ ﻛﺮد‪،‬ﺧﻮد را روي زﻣﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زدن ﻛﺮد‪،‬و ﺑﺮاي‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ روي ﭘﺸﺖ ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ دراز ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﻨﻔﺴﺶ ﻋﺎدي ﺷﻮد‪.‬‬
‫در ﻃﺮف دﻳﮕﺮ‪،‬و‪‬ﻳﺪ و ﻧﻮﻟﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﺎن ﭘﻴﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﻣﺎﺷﻨﻲ ﭘﺮﻧﺪه ﺷﺎن را ﻛﻪ ﻧﺮدﺑﺎن ﻃﻨﺎﺑﻲ از ﻳﻚ ﻃﺮﻓﺶ آوﻳﺰان ﺑﻮد از آﻧﺠﺎ دور ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن دﺳﺖ روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻻ آﻣﺪ و اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎره اش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺸﺘﻲ در ﺣﺎل ﻓﺮار ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪.‬‬
‫دﻫﺎن روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎدي ﮔﺸﻮده ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ در ﺣﺎل اﻓﺘﺎدن اﺳﺖ‪»:‬ﻧﻪ‪«!....‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﻮﺟﻮد آوردن آن آﺗﺶ ﻛﻮﭼﻚ در دﻓﻌﺔ ﻗﺒﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺮ زﺑﺎن روﻧﻴﻦ ﺟﺎري‬
‫ﺷﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺧﻮدش ﻧﻘﺸﻲ در اداي آﻧﻬﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺟﺮﻳﺎﻧﻲ از آﺗﺶ ﻧﺎب‪،‬ﺑﺰرگ ﺗﺮ از ﻫﺮ آﺗﺸﻲ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻟﺮزان در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش درﺳﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺑﺎﻟﻦ رواﻧﻪ ﺷﺪ و ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ را ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﺮد‪.‬‬
‫آﺗﺶ زﻳﭙﻠﻴﻦ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪،‬و روﻧﻴﻦ ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ ﻫﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺷﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺨﺰن روﻏﻦ زﻳﭙﻠﻴﻦ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻛﻤﻲ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ زﻳﭙﻠﻴﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻨﮕﻲ از آﺳﻤﺎن ﺳﻘﻮط ﻛﻨﺪ‪ ،‬دﺳﺖ روﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﻮدي اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻲ!«‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﺳﺮد ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﺑﺎد ﺻﺪاي اﻧﻔﺠﺎر را ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬و ﻗﻄﻌﺎت آن ﻫﻢ در اﻋﻤﺎق دره ﻫﺎ ﮔﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد‬
‫و ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از اﻳﻨﻬﺎ اورك ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺧﻮدﺷﺎن را در ﺣﻴﻦ ﻛﺎر ﺑﺎ‬

‫س‬
‫دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻨﺪ ﻋﺎدت دارﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﻛﺸﻒ ﺷﺪن ﻣﺤﻞ اﺧﺘﻔﺎﻳﺖ واﻫﻤﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‬
‫‪...‬دوﺳﺖ ﻣﻦ!«‬
‫اﻟﺒﺘﻪ روﻧﻴﻦ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺑﺪاَ ﻧﮕﺮان اﻣﻨﻴﺖ ﺧﻮد ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ زﻧﺪﮔﻲ دو ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي او اﻫﻤﻴﺖ‬
‫داﺷﺖ‪.‬ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن در ﻣﻴﺪان ﺟﻨﮓ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ و ﺗﻨﺒﻴﻪ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﺑﺮاي دو ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﺑﺪﺑﺨﺖ‬
‫در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﺗﻮ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺘﺖ در اﻳﻦ ﻏﺎرﻫﺎ اداﻣﻪ دﻫﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ ﻋﻤﻞ‬
‫ﻛﻨﻲ‪،‬ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﺧﺎرج از آن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫اﻳﻦ ﺣﺮف اﺑﺪاَ روﻧﻴﻦ را ﺗﺴﻜﻴﻦ ﻧﺪاد‪ ،‬اﻣﺎ از دﺳﺘﻮر ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮد‪.‬او ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﻏﺎر رﻓﺖ؛ ﭼﻮن ﺑﺎد‬
‫ﺷﺪﻳﺪي ﻣﻲ وزﻳﺪ و روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﻮد‪ .‬ﺧﻮب ﻳﺎ ﺑﺪ‪ ،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل او را ﺗﺎ ﻧﻘﻄﻪ اي آورده‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آن ﻧﺒﻮد‪،‬ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ در اﻋﻤﺎق ﻗﻠﺒﺶ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ‬
‫در ﺻﻮرت ﭘﻴﺮوزي ﻳﺎ ﺷﻜﺴﺖ در اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻛﺸﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺷﺎﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﺷﺎﻧﺲ داﺷﺖ‪...‬‬
‫در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻏﺮش ﻋﻈﻴﻤﻲ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﺑﻲ درﻧﮓ ﻏﺮش اژدﻫﺎ را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺟﻮان و‬
‫ﺗﻨﺪ وﺗﻴﺰ! اژدﻫﺎ ﻫﺎ و اورك ﻫﺎ در اﻋﻤﺎق ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن در اﻧﺘﻈﺎرش ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬
‫و روﻧﻴﻦ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﺧﻮاﻫﺪ از اﻳﻦ أﻣﻮرﻳﺖ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﺎزه داﺷﺖ‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺎﻧﺴﻲ ﺑﺮاي زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ ...‬اﻧﺴﺎن ﻗﻮي ﺑﻮد!ﻗﻮي ﺗﺮ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫ﻫﻴﺒﺖ ﺳﻴﺎﻫﭙﻮﺷﻲ ﻛﻪ ﺑﻨﺎم ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﮔﺮوﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﻛﻪ ﺷﻮراي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﺑﺎ ﺳﺎده ﻧﮕﺮي ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮر‬
‫ﺣﻤﺎﻗﺖ آﻧﺎن را ﺑﻪ ﭘﺒﺮوز ﺑﺪل ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﻴﺮوزي ﻣﺮﮔﺒﺎل! روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اوﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ‬
‫از ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻣﻮﺟﻮد ﻓﺎﻧﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻌﺶ را داﺷﺖ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ارادة‬
‫اﻳﻦ ﻳﻚ ﺑﺴﻴﺎر ﻗﻮي ﺑﻮد‪.‬ﻧﻜﺘﺔ ﻣﺜﺒﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺣﻴﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻛﺸﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﭘﺮ ﻗﺪرﺗﻲ‬
‫زﻣﻴﻨﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺪﻳﻮ را دارا ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﻣﻴﺎن ﻧﮋاد اﻧﺴﺎن ﺑﺮاﻳﺶ اﺣﺘﺮام‬
‫ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺪرت ﻫﺎي ﻣﺪﻳﻮ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺑﺎورﻧﻜﺮدﻧﻲ زﻳﺎد ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻢ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﻪ روﻳﺎروﻳﻲ ﺑﺎ او‬
‫اﻣﺎ ﻣﺪﻳﻮ ﻣﺮده ﺑﻮد‪ -‬و ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﭘﻮش ﺑﺎ وﺟﻮد ﺷﺎﻳﻌﺎت زﻳﺎدي ﻛﻪ ﺧﻼﻓﺶ را ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ‬
‫اﻳﻤﺎن داﺷﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺟﺎدوﮔﺮي ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﮔﺮد ﭘﺎي اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬واﮔﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﻛﺎرش‬
‫ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻢ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ آن ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺘﻲ اﮔﺮ روﻧﻴﻦ از او ﻛﻮرﻛﻮراﻧﻪ ﻫﻢ اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ -‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺮﻳﺎران اﺗﺤﺎد‪ -‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﭼﻮن ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ را زﻳﺮ ﻧﻈﺮ دارد اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬دو ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ درس ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ آﻧﻬﺎ ﻗﺼﺪ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻤﻲ ﺗﺮس و دﻟﻬﺮه در ﻗﻠﺐ ﻣﺴﺎﻓﺮﺷﺎن اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﺎزي ﻫﺎي اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬او از ﻛﺮﻳﻞ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ دو ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻣﺰاﺣﻤﺘﻲ‬
‫ﻛﺎر را ﺗﻤﺎم ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬و وﻗﺘﻲ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻮد او ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ او در ﻣﻮرد اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد؛‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺑﺪاَ اﻫﻞ ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ ﻧﺒﻮد‪..‬‬

‫س‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﺧﻮد زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪»:‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺖ ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺨﻮري ﻗﻮرﺑﺎﻏﺔ ﻛﻮﭼﻚ!وﮔﺮﻧﻪ ﻋﺬاﺑﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺮادراﻧﺖ درون ﻛﺸﺘﻲ ﭘﺮﻧﺪه ﺷﺎن ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ ،‬آﺳﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪«.‬‬
‫او ﻣﻮﺿﻮع ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ را دﻧﺒﺎل ﻧﻜﺮد‪.‬ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻬﻤﻲ ﺑﺎ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس در ﻣﻮرد ﺷﺎﻫﺰاده ﻛﺎﻟﻴﺎ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻬﻨﺮﻳﻦ رداﻳﻲ را ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻧﺠﻴﺐ زادﮔﺎن وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﺮد‪.‬او ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮدش در آﻳﻨﺔ ﻗﺪي ﺑﺰرﮔﻲ‬
‫ﻛﻪ در راﻫﺮوي ﺗﺎﻻرش آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد‪.‬ﺑﻠﻪ! ﻇﺎﻫﺮش ﻇﺎﻫﺮِ ﻳﻚ ﺷﺎه آﻳﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬آﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از‬
‫اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ذره اي از ﺷﻜﻮه و اﺑﻬﺘﻲ را ﻛﻪ و در ﻇﺎﻫﺮ و رﻓﺘﺎر ﺧﻮد داﺷﺖ در ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ؟ اﮔﺮ ﺑﻮد اژدﻫﺎ از‬
‫آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﻧﻌﻜﺎﺳﺶ در آﻳﻨﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﻪ او ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در آﻳﻨﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺮ اﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﻲ آرزوﻳﻲ دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﻲ اﺳﺖ‪.‬و او ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﺪم ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻟﻄﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫او در ﻧﺰد ﺧﻮد ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرد ‪»:‬ﺑﺰودي‪...‬ﺑﺰودي‪«!...‬‬
‫ﻛﺎﻟﺴﻜﻪ اش او را ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎَ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﺑﺮد‪ ،‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﮕﺒﺎﻧﺎن ﺟﻠﻮي او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬ﻳﻜﻲ از ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن درب ﺗﺎﻻر‬
‫ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﭘﻮزش ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اژدﻫﺎ در ﻧﻘﺶ ﻳﻚ ﻧﺠﻴﺐ زادة ﺟﻮان ﻛﻪ از ﺧﻮد ﭼﻴﺰي‬
‫ﺑﺠﺰ ﻧﺠﺎﺑﺖ وآراﻣﺶ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ داد ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪي زد ﺗﺎ اﻧﺴﺎن ﻣﺤﻞ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮاي‬
‫ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎه را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬او ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺗﺮﻧﺎس از ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺶ ﺧﻮدداري ﻛﻨﺪ‪ ،‬درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ دﺧﺘﺮش را ﺑﺮاي ازدواج ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ آﻳﻨﺪه اش آﻣﺎده ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﻮاﻧﻊ ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ او از ﺳﺮ راه ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و او ﭼﻨﺪ روز ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ اش ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬و ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ ﻧﺎم ﺑﺰرگ ﻛﻪ ﺑﺎ وﺻﻠﺖ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﺗﺤﺎد ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﻣﻲ آﻣﺪ ﺑﺮ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻴﺎﻓﺰاﻳﺪ؟ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺔ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﺗﺤﺎد اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪.‬در‬

‫س‬
‫واﻗﻊ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس و درﻳﺎدار ﭘﺮادﻣﻮر دﺧﺘﺮاﻧﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﺳﻦ ازدواج داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﻴﻨﺎ ﭘﺮادﻣﻮر‬
‫ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﻦ ﻛﻢ‪ ،‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﭼﻨﺪان ﻗﺎﺑﻞ ﻛﻨﺘﺮل و اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي او ﻧﺒﻮد‪.‬ﻧﻪ!‬
‫دﺧﺘﺮ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻛﺎﻟﻴﺎﻫﻨﻮزﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺳﻦ ازدواج دوﺳﺎل ﻛﻢ داﺷﺖ‪،‬اﻣﺎدوﺳﺎل ﺑﺮاي ﻳﻚ اژدﻫﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻧﻤﻲ آﻣﺪ‪.‬‬
‫در ﻃﻲ اﻳﻦ ﻣﺪت ﺗﻤﺎم ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن او ﻳﺎ ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل او در ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ و ﻳﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬اﻣﺎ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل ﺑﺎ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﻣﺎﻧﻮرﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ اش وﻧﻔﻮذ در ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ اﺗﺤﺎد ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ زدن ﺑﻪ ﺷﺎﻟﻮدة اﺗﺤﺎد آن را ﻣﺘﻼﺷﻲ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬ﻛﺎري را ﻛﻪ اورك ﻫﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ او اﻧﺠﺎم ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر درب را ﮔﺸﻮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﮔﺮ ﻛﻤﻲ در ﺗﺎﻻر ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ‪،‬ﺳﺮورم ﺑﺰودي ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬
‫آﻣﺪ‪«.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻏﺮق در ﻓﻜﺮ ﺑﻮد ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮد و ﺗﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ درب ﺗﺎﻻر ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر دو ﻧﻔﺮ‬
‫دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد رﻳﺸﻮ ﮔﻔﺖ‪»:‬درود ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺧﺸﻤﺶ را ﻓﺮو داد و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ دور ﻟﺒﺶ ﺧﺸﻤﺶ را آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬او‬
‫اﻧﺘﻈﺎر روﻳﺎروﻳﻲ ﺑﺎ ﺷﻮراي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر را داﺷﺖ‪،‬اﻣﺎ در دﻻران ﻧﻪ در ﻗﺼﺮ ﺗﺮﻧﺎس‪ .‬ﺟﺎدوﻳﻲ ﻛﻪ او در ﻧﻬﺎد‬
‫رﻫﺒﺮان اﺗﺤﺎد اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ اﻋﻀﺎي ﺷﻮرا ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫»درود ﻣﻦ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ! ﺑﺎﻧﻮ و آﻗﺎ!«‬

‫س‬
‫ﻧﻔﺮ ﻣﻮﻧﺚ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭘﻴﺮﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد در ﻧﮋاد ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮدﻳﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﻴﺶ ﺗﺮ از‬
‫اﻳﻦ ﺷﻤﺎ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻴﻢ ﺳﺮورم! ﺷﻬﺮت ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎم اﻣﭙﺮاﻃﻮري اﺗﺤﺎد را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪...‬ﺑﺨﺼﻮص در‬
‫دﻻران!«‬
‫ﺟﺎدوﻳﻲ از ﺳﻮي اﻳﻦ دو ﺟﺎدوﮔﺮ ﭼﻬﺮه ﻫﺎﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ از دﻳﺪ دﻳﮕﺮان ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻳﻚ اﺷﺎرة ﻛﻮﭼﻚ آن را از ﻫﻢ ﺑﺪرد‪ ،‬اﻣﺎ اژدﻫﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﺮد‪ .‬او از ﻗﺒﻞ ﺟﻔﺖ آﻧﻬﺎ را‬
‫ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﺎم ﻫﺎﻳﺸﺎن‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻳﺎ ﻫﺎﻟﻪ اي در ﻣﺮد رﻳﺸﻮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫آﺷﻨﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ ﺑﺎ او ﺑﺮﺧﻮردي داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺠﻴﺐ زادة دروﻏﻴﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ او ﻣﺴﺌﻮل ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻜﻲ از ﻧﻔﻮذ ﻫﺎ ﺑﻪ درون ﻻﻳﺔ ﺟﺎدوﻳﻲ ﻣﺤﺎﻓﻈﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ او ﺑﻪ درو اﻗﺎﻣﺘﮕﺎه ﺧﻮد‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎ اﻣﻴﺪي او از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲ دﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ از ورد ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ او ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ‬
‫در ﺑﺒﺮد ﺑﻴﺶ از ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮي اش از ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ او ﻳﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﭘﺎﺳﺦ داد‪ » :‬و ﺳﺨﻦ از ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر زﺑﺎﻧﺰد ﻫﻤﮕﺎن اﺳﺖ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ! وﻫﺮ روز ﺑﻴﺸﺘﺮﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻧﻪ در ﺟﻬﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ آرزو دارﻳﻢ!«‬
‫زن داﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺧﻮد او‪-‬ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل‪ -‬اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ از ﺟﺎﻧﺐ اﻳﻦ دو ﺧﻄﺮي‬
‫اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺎل آﻧﻬﺎ ﺑﻪ او ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺧﻄﺮِ ﺟﺎدوﮔﺮي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه اي ﻛﻪ‬
‫او واﻗﻌﺎَ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﻪ ﺳﻮد ﺧﻮد ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲ داد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺘﻢ اﻳﺸﺎن را ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻢ‪ ،‬دﻻران ﭼﻪ ﻛﺎري ﺑﺎ ﻟﻮردران دارد؟«‬

‫س‬
‫زن ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬دﻻران ﺳﻌﻲ دارد اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ را ﺑﺮاي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻟﻮردران ﮔﻮﺷﺰد ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﺑﺎ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ روزﻫﺎ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده و ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻫﻤﻴﺖ ﺣﻀﻮر ﻣﺎ در ﺑﻴﻦ اﻋﻀﺎء اﺗﺤﺎد‪« .‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﻨﺎر ﻣﻴﺰ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺗﺮﻧﺎس ﭼﻨﺪ ﺑﻄﺮي از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮاب ﻫﺎي ﺧﻮد را ﺑﺮاي‬
‫ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ ﻗﺮار ﻣﻲ داد‪ ،‬رﻓﺖ‪.‬در ﻧﻈﺮ او ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰ ﺑﺎ ارزﺷﻲ ﻛﻪ در ﻟﻮردران ﺑﻮد‪،‬ﺷﺮاب ﻫﺎي آن ﺑﻮد‪ .‬او ﭘﻴﺎﻟﺔ‬
‫ﻛﻮﭼﻜﻲ را ﻻﺟﺮﻋﻪ ﺳﺮ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻠﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻋﺎﻟﻴﺠﻨﺎب را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺟﻠﺐ ﻛﺮدم‪،‬اﻣﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﻣﻲ رﺳﺪ ﻣﺎﻳﻠﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر وارد ﻗﻀﻴﺔ آﻟﺘﺮاك ﻧﺸﻮﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻣﺮد رﻳﺸﻮ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻣﺎ از ﻧﺘﻴﺠﻪ آﮔﺎه ﻫﺴﺘﻴﻢ‪،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺒﺮﻳﻚ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل!«‬
‫آﻧﻬﺎ ﺣﺘﻲ ﻳﻜﺒﺎر ﻫﻢ ﺑﻨﺎم ﺧﻮدﺷﺎن اﺷﺎره ﻧﻜﺮدﻧﺪ‪،‬ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل ﻫﻢ ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻪ آﻧﻬﺎ او را ﺗﺎ ﻫﻤﺎن ﺣﺪي ﻛﻪ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ!«‬
‫» ﻣﺮا ﻫﻢ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﺮد‪.‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺳﻌﻲ داﺷﺘﻢ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﺎر ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﻟﺮد ﭘﺮﻧﻮﻟﺪ‪ ،‬از ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ اﺗﺤﺎد ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي‬
‫ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ ‪،‬ﭼﻴﺰ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺑﻮدﻛﻪ ﻣﻦ از ﻣﺮدي ﻛﻪ از ﺟﻮاﻧﻲ او را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪.‬او ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﻮاﻧﻲ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﺧﺠﺎﻟﺘﻲ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺎﺋﻦ ﻧﺒﻮد‪«.‬‬
‫زن ﻣﺴﻦ ﺗﺮ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ از آن آﻣﺪه اﻳﺪ ﭼﻨﺪان از اﻳﻨﺠﺎ دور ﻧﻴﺴﺖ‪،‬ﻧﻪ؟!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻧﻴﺶ رﻧﺠﺶ را درون ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪.‬ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺎزي اداﻣﻪ‬
‫دﻫﺪ‪.‬آﻳﺎ اﻳﻦ زن از ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﺒﺮ داﺷﺖ؟‬

‫س‬
‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ او ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﺪﻫﺪ درﻫﺎي ﻛﻨﺪه ﻛﺎري ﺷﺪه ورودي ﺗﺎﻻر ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي درﻫﻢ‬
‫وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه او ﭘﺴﺮي ﻛﻪ ﺗﺎزه ﭘﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﻬﺮة ﺑﻮر و آﺳﻤﺎﻧﻲ وارد ﺷﺪ‪،‬ﭘﺴﺮ آﺷﻜﺎرا‬
‫ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺎه را ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﻫﻴﺒﺖ ﺳﻴﺎه دو ﺟﺎدوﮔﺮ ﭼﻬﺮة ﺗﺮﻧﺎس ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻫﻢ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺴﺮك ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻪ ﻧﺰد ﺧﻮاﻫﺮت ﺑﺮﮔﺮد آرﺗﺎس! و ﺳﻌﻲ ﻛﻦ او را ﺳﺎﻛﺖ ﻛﻨﻲ! ﻗﻮل‬
‫ﻣﻲ دﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آﻧﻜﻪ ﻛﺎرم ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﺎز ﮔﺮدم‪«.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﺗﺮﻧﺎس درب را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭘﺴﺮش ﺑﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮر‬
‫ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻗﺼﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﻛﻪ اﻣﺮوز وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺪارم‪.‬اﮔﺮ دﻻران اﻋﺘﺮاض ﻳﺎ ادﻋﺎﻳﻲ در ﻣﻮرد‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ در زﻣﻴﻨﺔ اﻣﻮر آﻟﺘﺮاك ﮔﺮﻓﺘﻪ ام دارد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻃﻲ ﻳﻚ ﻧﺎﻣﺔ رﺳﻤﻲ آن را ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺮ ﻣﺎ در‬
‫دﻻران اﺑﻼغ ﻛﻨﺪ؛ ﺣﺎل دﻳﮕﺮ روز ﺧﻮش!«‬
‫ﻫﺮ دو ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺸﺎن ﺧﺸﻜﺸﺎن زده ﺑﻮد‪.‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ اش را ﻓﺮو داد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ‬
‫ﻛﺮد ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ در ﻧﺰد ﺗﺮﻧﺎس ﻧﻴﺴﺖ و ﺑﻪ اﻣﻮر دﻳﮕﺮي ﻣﺎﻧﻨﺪ روﻧﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻛﻪ روي‬
‫ﭘﺎدﺷﺎه ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﻳﺎد ﮔﺮوﮔﺎن ﺟﺪﻳﺪش اﻓﺘﺎد ‪،‬آرزو ﻛﺮد ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮان دﺳﺘﻮر ﺻﺮﻳﺢ رﻓﻊ زﺣﻤﺖ را ﺑﺎ ﮔﻮش‬
‫ﺟﺎن ﺷﻨﻴﺪه و اﻳﻦ ﻣﺤﻞ را ﺗﺮك ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺷﺮﻳﻚ ﺟﻮاﻧﺶ را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮ ﻏﺮﻳﺪ ‪ »:‬ﺑﻪ زودي از اﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﻓﺖ ﺳﺮورم! اﻣﺎ ﻣﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه اﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ در ﺑﺎرة اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺬﻛﺮ دﻫﻴﻢ‪.‬ﺷﻮرا اﻣﻴﺪوار اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻻﻳﻞ ﻣﺎ ﮔﻮش دﻫﻴﺪ‪ .‬دﻻران ﻫﻤﻮاره ﻣﺘﺤﺪي ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪم و‬
‫وﻓﺎدار ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺑﻮده اﺳﺖ‪«.‬‬
‫» ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﻛﻪ دﻟﺶ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ!«‬

‫س‬
‫ﻫﺮ دو ﺟﺎدوﮔﺮ ﺧﺸﻢ ﺷﻬﺮﻳﺎر را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻮﻧﺚ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺎ ﻣﺎﻳﺔ اﻓﺘﺨﺎر اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ رو در رو ﺷﻮﻳﻢ‪.‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ آﺧﺮﻳﻦ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﺎ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ!«‬
‫زن ﺑﺮاي ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ دﺳﺘﺶ را دراز ﻧﻜﺮد‪،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻢ اﻳﻦ ﺗﻮﻗﻊ را از او ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬ﺧﻮب!ﭘﺲ آﻧﻬﺎ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ او‬
‫ﻫﺸﺪار ﻣﻲ دادﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺶ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻮراي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﺸﺪار او را‬
‫ﻣﺤﺘﺎط ﺗﺮوازدﻧﺒﺎل ﻛﺮدن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﻨﺼﺮف ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻬﺪﻳﺪآﻧﻬﺎ را ﻓﻘﻂ ﻣﻀﺤﻚ ﻣﻲ دﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺑﮕﺬار ﺷﻮراي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر وﻗﺘﺶ را ﺑﺎ ﺳﺮوﻛﻠﻪ زدن ﺑﺎ ﮔﻮي ﻫﺎي دورﺑﻴﻨﻲ و ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﺮدن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن‬
‫اﺗﺤﺎد ﺑﺮاي ﮔﻮش ﻛﺮدن ﺑﻪ دﻻﻳﻠﺸﺎن ﺗﻠﻒ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﺗﻼش ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ دﺷﻤﻨﻲ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﻧﺴﺎن‬
‫ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬و ﻛﺎﻣﻼَ ﺑﻪ ﺳﻮد ﻣﺮﮔﺒﺎل ﭘﻴﺶ ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﻓﺖ‪.‬‬
‫دو ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﻨﺎن و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه اﺗﺎق را ﺗﺮك ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬آﻧﻬﺎ آﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل از آﻧﻬﺎ ﺗﻮﻗﻊ‬
‫داﺷﺖ ﻳﻜﺒﺎره ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪،‬ﻧﻪ!آﻧﻬﺎ ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺳﻔﺎرﺗﺨﺎﻧﺔ ﺧﻮدﺷﺎن در ﻟﻮردران ﺧﻮد را از ﻧﮕﺎه ﻫﺎي‬
‫ﻣﺸﻜﻮك و ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﺨﻔﻲ ﻧﮕﺎه ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ اﻋﻀﺎي ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﭼﻬﺮه ﻫﺎﺷﺎن‬
‫را از دﻳﮕﺮان ﻣﺨﻔﻲ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ دارﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﺤﻞ را ﺗﺮك ﻛﺮدﻧﺪ ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد‪»:‬ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻓﺮوﺗﻨﺎﻧﺔ‬
‫ﻣﻦ را ﭘﺬﻳﺮا ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل! ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ‪،‬ﻃﻮري وارد ﻗﺼﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﻧﻪ دﻻران! اﻳﻨﺒﺎر آﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎده روي ﻛﺮده اﻧﺪ‪«...‬‬

‫س‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎﻻ آﻣﺪن دﺳﺖ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل در ﻣﻴﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﻳﺶ‪ ،‬ﺗﺮﻧﺎس ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬و ﺑﻪ ﻫﺮ دو ورودي ﺗﺎﻻر ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‬
‫ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﻛﺴﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن وارد ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و ﺷﺎه را ﻃﻠﺴﻢ ﺷﺪه ﻧﻤﻲ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ رﻓﺖ و‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﺔ ﭘﺸﺘﻲ ﻗﺼﺮ در ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺗﻤﺎم ورود و ﺧﺮوج ﻫﺎ را ﺑﻪ ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﺮﻧﺎس زﻳﺮ‬
‫ﻧﺸﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫دو ﺟﺎدوﮔﺮ وارد ﻣﻴﺪان دﻳﺪ او ﺷﺪه و ﺷﺮوع ﺑﻪ دور ﺷﺪن از ﻗﺼﺮ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺳﺮﺷﺎن را ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﻫﻢ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﺿﺮورﺗﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻓﻮري ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﻮرت ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﺑﺮوي ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎي ﮔﺮان ﺑﻬﺎي ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺑﺎرﻳﻜﺶ دو داﻳﺮه ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻮر ﻗﺮﻣﺰ ﺗﻨﺪي ﺷﺮوع‬
‫ﺑﻪ درﺧﺸﻴﺪن ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬ﺳﭙﺲ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ از ﻃﺮف او ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪ و‪...‬‬
‫ﻟﺒﻪ ﻫﺎي ﻳﻜﻲ از داﻳﺮه ﻫﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ و ﻃﺮح دﻫﺎﻧﻲ را ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫» اﺻﻼَ و اﺑﺪاَ! او ﻛﺎﻣﻼَ ﺗﻬﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي را در ﻣﻮرد او اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﻮدرا!«‬
‫داﻳﺮة دﻳﮕﺮ ﻃﺮﺣﻲ ﻇﺮﻳﻒ ﺗﺮ از ﻳﻚ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ؛» ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮ ﺑﺎ وﺟﻮد درد و رﻧﺞ زﻳﺎدي ﻛﻪ از‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧﻮدت ﻛﺸﻴﺪي زﻳﺎد درس ﻧﮕﺮﻓﺘﻲ درﻧﺪن!؟«‬
‫» ﻣﻦ آن را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻛﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻫﺎ ﻧﻴﺮو ﻻزم اﺳﺖ‪ .‬و ﻧﮕﻮ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﻮدت رد او‬
‫را دﻧﺒﺎل ﻧﻜﺮده اي؟ ﺗﻮ ﭼﻴﺰي اﺣﺴﺎس ﻧﻜﺮدي؟«‬
‫دﻫﺎن زﻧﺎﻧﻪ ﺟﻮاب داد‪ » :‬ﻧﻪ!‪ ...‬واﻳﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ او ﺑﺴﻴﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ‪ ...‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻣﺪﻳﻮ!«‬
‫» او ﺑﺎﻳﺪ از ﻃﻠﺴﻢ ﻳﺎ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪،‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﻗﻮي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻛﺮاﺳﻮس!«‬

‫س‬
‫ﻟﺤﻦ ﻣﻮدرا ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮد‪ »:‬ﻣﮕﺮ ﻣﺎ دﻗﻴﻘﺎَ ﻣﻲ داﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ ؟ او از ﻫﻤﺔ ﻣﺎ‬
‫ﻛﻬﻨﺴﺎل ﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫» ﺷﺎﻳﺪ اﺣﺘﻴﺎط ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ...‬او از ﻫﻤﺔ ﻣﺎ ﻗﻮﻳﺘﺮ اﺳﺖ‪،‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ رﻫﺒﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬
‫»ﺧﻮدش ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ!ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﺑﺎر!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺧﻢ ﺷﺪ ﻧﻴﻤﻪ ﻛﻨﺠﻜﺎوي او ﺣﺎﻻ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫» او ﮔﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ در ﻣﻮرد ﮔﺬﺷﺘﺔ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ‬
‫ﻫﺴﺖ‪،‬ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﻛﻪ ﺻﺤﺒﺖ از ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻴﺰ ﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي وﺟﻮد دارد‪«.‬‬
‫» اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮد‪.‬اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا دارد ﺑﻪ‪ ...‬اﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫در ﺑﺎﻻ اژدﻫﺎ دﺳﺘﺶ را ﺣﺮﻛﺖ داد و دو دﻫﺎن ﺑﺮوي ﺷﻴﺸﻪ ﻣﺤﻮ و ﺷﻴﺸﻪ دوﺑﺎره ﺻﺎف ﺷﺪ‪،‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ‬
‫ردي‪ ،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺧﻮدش را ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ زن ﺑﺎﻻﺧﺮه رد ﻃﻠﺴﻢ او را اﺣﺴﺎس ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد رد ﺟﺎدو را ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ او ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل از اﻳﻦ دو ﺟﺎدوﮔﺮ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دو اﻧﺴﺎن ﺑﺴﻴﺎر در ﻛﺎر ﺟﺎدو ﭼﻴﺮه دﺳﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي ﺻﺮف ﻛﺮدن ﺑﺮاي ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ زوج ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺑﺎزي اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ اژدﻫﺎ ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رود‪.‬‬
‫او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺮﻧﺎس ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﺎ دﻫﺎن ﺑﺎز و دﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪه ﺧﺸﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﺸﻜﻨﻲ زد‪.‬‬

‫س‬
‫»‪ ...‬وﻣﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮاﻫﻢ اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻤﺎم رواﺑﻂ دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ ﺧﻮدم را ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻗﻄﻊ‬
‫ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪.‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺮ ﻟﻮردران ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻲ راﻧﺪ؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﻓﻜﺮي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫» ﺑﻠﻪ واﻗﻌﺎَ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺠﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﺳﺮورم‪،‬اﻣﺎ ﻓﻌﻼ آن را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﺪ‪.‬ﺑﮕﺬارﻳﺪ آﻧﻬﺎ ﻣﺘﻦ اﻋﺘﺮاﺿﺸﺎن را ﺗﺴﻠﻴﻢ‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪،‬ﺑﻌﺪ دروازه ﻫﺎ را روي آن ﻫﺎ ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ‪.‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻫﺎي اﺗﺤﺎد ﻧﻴﺰ از ﻣﺎ ﻃَﺒ‪‬ﻌﻴ‪‬ﺖ‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﺗﺮﻧﺎس ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﻤﺮﻧﮕﻲ ﺑﻪ او زد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﻠﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﻨﺎر ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ و از اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﮕﻮﻳﻲ‪،‬ﭼﻮن‬
‫اﻳﻦ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در ﻓﻜﺮ ﺗﺪارك ازدواج آﻳﻨﺪه ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬درﺳﺖ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺗﺎ آن وﻗﺖ دو ﺳﺎل زﻣﺎن ﻫﺴﺖ‪،‬اﻣﺎ ﺑﺮﮔﺰاري ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮاﺳﻤﻲ ﺗﺪارﻛﺎت ﮔﺴﺘﺮده اي ﻻزم دارد‪ «.‬او ﺷﺎﻧﻪ‬
‫اي ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد‪ »:‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﺮدن!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻛﺎﻣﻼَ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﺳﺮورم!«‬
‫ﺗﺮﻧﺎس ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ ﺑﻪ ﭘﺮﻳﺴﺘﻮل در ﺑﺎرة ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻬﻤﻲ ﻛﻪ او ﺑﻌﻨﻮان ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش در ﭼﻨﺪ ﻣﺎه‬
‫آﻳﻨﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻼوة ﻧﺼﺎﻳﺤﻲ در ﻣﻮرد اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﭘﺎدﺷﺎه ﺟﻮان و آﻳﻨﺪة آﻟﺘﺮاك‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ از ﻫﺮ‬
‫ﻓﺮﺻﺖ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه و ﻳﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي ﻣﺴﺘﺤﻜﻢ ﻛﺮدن رواﺑﻂ ﺧﻮدش ﺑﺎ ﻛﺎﻟﻴﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻧﻈﺎر ﻣﺮدم و‬
‫ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﻳﺎران اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ وﺻﻠﺖ ﺳﺮ آﻏﺎز دورة ﺟﺪﻳﺪي ﺑﺮاي اﺗﺤﺎد اﺳﺖ‪.‬‬
‫» و ﺑﺎﻻﺧﺮه زﻣﺎن آن ﻓﺮا ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ ﺗﺎ اورﻛﻬﺎي ﺷﺮور را از ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل و ﻛﺎزﻣﻮدان ﺑﻴﺮون ﺑﺮاﻧﻴﻢ و ﻃﻲ‬
‫ﻣﺮاﺳﻤﻲ ﺑﻪ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺗﺤﻮﻳﻞ دﻫﻴﻢ‪ .‬ﻗﺪرت ﺗﻮ در اﺟﺮاي ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺮاﺳﻢ ازدواج ﭘﺴﺮ ﻋﺰﻳﺰم!‬

‫س‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﻮ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ اﺗﺤﺎد ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﭘﻴﺮوزي ﻧﻬﺎﻳﻲ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ! «‬
‫اﻓﻜﺎر ﻣﺮﮔﺒﺎل از وراﺟﻲ ﻫﺎي ﺗﺮﻧﺎس ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﻲ آورد از ﭘﻴﺶ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮدش آﻧﻬﺎ را در ذﻫﻦ او ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮلِ ﻗﻬﺮﻣﺎن‪ -‬ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي‪ -‬آرام آرام‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎداﺷﺶ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ ،‬و ﺑﺎ اﺳﻠﻮب ﺧﺎص ﺧﻮدش آﻏﺎز ﺑﻪ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮدن ﻧﮋادﻫﺎي ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﺔ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻦ دو ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﻮﺟﻪ او را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎﻧﺸﺎن در ﻣﻮرد ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮي از ﺷﻮرا ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻨﺎم ﻛﺮاﺳﻮس‪ .‬او ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬او ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮي از ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﻣﺤﺎﻓﻈﻲ ﻛﻪ ﺑﺮوي اﻗﺎﻣﺘﮕﺎه ﺧﻮدش ﻗﺮار داه ﺑﻮد‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬و ﻃﻠﺴﻢ "ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن" ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺗﺮﻳﻦ و وﺣﺸﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﺟﺎدو او را‬
‫در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرده اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻳﺎ ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﺎم واﻗﻌﻲ ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﺧﻮد ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻗﺪﻣﺖ داﺷﺖ را ﺑﺎﻃﻞ‬
‫ﻛﻨﺪ؟‬
‫اژدﻫﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺷﺎه وراج ﻣﻨﺘﻈﺮ درﻳﺎﻓﺖ ﭘﺎﺳﺨﻲ از او ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪،‬آري ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻮرد ﺗﻮ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪاﻧﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﺑﻠﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻴﺎﻣﻮزم‪«...‬‬

‫س‬
‫ﻓﺼﻞ ‪14‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ‪ ،‬ﻋﻤﻴﻘﺘﺮ از ﻫﺮ زﻣﺎن دﻳﮕﺮ در ﻃﻮل ﺣﻴﺎﺗﺶ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻮﺟﻪ اي درون ﺗﺨﻢ‪ .‬او ﭼﻨﺎن‬
‫ﻋﻤﻴﻖ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ روﻳﺎ ﻫﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ اراده ﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎﺷﻔﻴﻦ ﻫﻢ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ از آن ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬او در ﺣﺎﻟﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻓﺮو رﻓﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ در آن ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﺑﺪي ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ و ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ‪ ،‬ﺧﻮاﺑﻴﺪ و در ﺧﻮاﺑﺶ روﻳﺎﻳﻲ دﻳﺪ‪.‬‬
‫اوﻟﻴﻦ روﻳﺎﻳﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ روﻳﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺧﻮاﺑﻴﺪه در ﻣﺮز ﺑﻴﻦ ﻫﻮﺷﻴﺎري و ﺧﻮاب ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﺗﺼﺎوﻳﺮي ﺳﺎده و‬
‫ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺗﺼﺎوﻳﺮ واﺿﺤﺘﺮ و آﺷﻜﺎر ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺼﻮﻳﺮي از دو ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ ﻫﻴﺒﺖ اژدﻫﺎ ﻛﻪ‬
‫درﺣﺎل ﺑﺎل زدن ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﻲ رﺳﻴﺪدروﺣﺸﺖ ﺟﺪاﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﺷﺒﻪ ﻣﺮدي ﺳﻴﺎه ﭘﻮش او را ﻣﺴﺨﺮه ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫ﻛﻮدﻛﻲ درﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎد اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن اﻧﻮار ﺧﻮرﺷﻴﺪ او را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدي از اﻧﻮاع‬
‫آﻧﺪدﻫﺎي ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫او ﺣﺘﻲ در ﺧﻮاب ﻫﺎي ﺳﺒﻚ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﭼﻨﻴﻦ روﻳﺎﻫﺎﻳﻲ ﻣﺸﻜﻞ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ دﺷﻮاري روﻳﺶ را‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬و ﺗﺎ روﻳﺶ را ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪ وارد ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﺪ ﻛﻪ در او ﻫﻢ اﺣﺴﺎس ﺧﻔﮕﻲ و ﻫﻢ‬
‫آﺳﺎﻳﺶ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺮد‪.‬‬
‫و در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﺔ ﺗﺎرﻳﻚ ﺻﺪاﻳﻲ آرام و آﻣﺮ‪ ،‬اژدﻫﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﺧﻄﺎب ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫»ﺗﻮ ﺣﺎﺿﺮي ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮدت را ﺑﺮاي او‪ -‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا‪ -‬ﻓﺪا ﻛﻨﻲ‪،‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ؟«‬
‫» درون ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﻛﺮاﺳﻮس ﻟﺒﻬﺎﻳﺶ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺟﺰﻳﻲ ﻛﺮد‪ »:‬اﮔﺮ ﺑﻬﺎﻳﺶ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬آﻧﺮا ﻓﺪا ﺧﻮاﻫﻢ‬
‫ﻛﺮد‪«...‬‬
‫» ﻛﺮورﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ وﻓﺎدار و ﺑﻴﭽﺎره‪ «!...‬ﻫﻴﺒﺘﻲ در ﻣﻴﺎن ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ‬
‫ﻟﺮزه در ﻣﻲ آﻣﺪ‪.‬در روﻳﺎﻳﺶ ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﻌﻲ ﻛﺮد او را ﺑﮕﻴﺮد اﻣﺎ درﺳﺖ در ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﺮا‬
‫ﺑﮕﻴﺮد‪،‬ﻏﻴﺐ ﺷﺪ‪.‬‬
‫در روﻳﺎ او ﺑﺮاﻳﺶ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺗﻮ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ در روﻳﺎ ﻓﺮو ﻣﻲ روي و ﺑﻪ ﺧﻮاب اﺑﺪي ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﻮي دﻻور! آﻳﺎ ﻗﺒﻞ از آن ﭼﻴﺰي‬
‫ﻫﺴﺖ ﻛﻪ از ﻣﻦ ﺑﺨﻮاﻫﻲ؟«‬
‫دوﺑﺎره ﻟﺐ ﻫﺎي ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﻜﺎن ﺧﻮرد؛ » ﻓﻘﻂ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ‪«...‬‬
‫» ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ؟ ﺷﺎﻳﺪ زﻧﺪﮔﻲ رو ﺑﻪ ﻓﻨﺎﻳﺖ؟!ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺳﺎﻏﺮ ﻣﺮگ را‬
‫ﻣﻲ ﭼﺸﻨﺪ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻲ ﻟﺒﺮﻳﺰ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮابِ ﻣﺮگ ﭘﺎداش داده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬

‫س‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺳﻴﺎﻫﻲ او را ﺑﻪ درون ﺧﻮدش ﻣﻲ ﻛﺸﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﻔﺲ ﻛﺸﻴﺪن و ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن را ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫دﺷﻮارﺗﺮ ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬و وﺳﻮﺳﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﻮﺗﺔ آﺳﺎﻳﺶ وﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﺳﭙﺮدن در او ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﻮﻳﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﺧﻮد را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﺮد ﺗﺎ درﺧﻮاﺳﺘﺶ را ﺗﻜﺮار ﻛﻨﺪ ؛ » ﻫﻤﺔ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺮاي اوﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻛﺮاﺳﻮس اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺳﺮﺷﺎر از روﺷﻨﺎﻳﻲ و‬
‫ﻧﻮر‪.‬در اﻳﻦ ﻣﻜﺎن او دوﺑﺎره ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﺑﻜﺶ‪ ،‬دوﺑﺎره ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺼﺎوﻳﺮي او را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬ﺗﺼﺎوﻳﺮي ﻛﻪ از روﻳﺎﻫﺎي او ﻧﻤﻲ آﻣﺪﻧﺪ‪،‬ﺑﻠﻜﻪ روﻳﺎي ﻛﺴﺎن دﻳﮕﺮي ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬او‬
‫آﻣﺎل و آرزوﻫﺎي اﻧﺴﺎن ﻫﺎ‪ ،‬اﻟﻒ ﻫﺎ‪ ،‬دورف ﻫﺎ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ و اورك ﻫﺎ را ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در اﻃﺮاﻓﺶ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬او از ﻛﺎﺑﻮس ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻋﺬاب ﻛﺸﻴﺪ و ﺧﻮاب ﻫﺎي ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺷﺎن او را ﻏﺮق ﻟﺬت ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻟﺸﮕﺮي از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ رژه ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ و ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎرد‪ .‬او ﺣﺘﻲ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ روﻳﺎﻫﺎي ﺧﻮدش را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴﺎورد‪.‬‬
‫در ﻣﻴﺎن ﻣﻨﻈﺮة ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻛﺮاﺳﻮس روﻳﺎي دﻳﮕﺮي در ﺣﺎل ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي ﺑﻮد‪ .‬و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺮ روﻳﺎ ﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻣﻬﻲ ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ اﻳﻦ روﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ در ﺣﺎل ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدوﮔﺮرﻳﺰ ﻧﻘﺶ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻴﺒﺘﻲ اژدﻫﺎ ﮔﻮن در ﺑﺮاﺑﺮ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺼﻮرت ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺎﻣﺪ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮي ﺑﺎل ﻫﺎﻳﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﻫﻢ زد‪ .‬اﺑﺮي از رﻧﮓ ﺳﺒﺰِ ﺗﻴﺮه‪ ،‬ﺑﺮﻧﮓ ﺟﻨﮕﻞ ﭘﻴﺶ از ﻏﺮوب ﺑﺎﻻﺗﻨﻪ اش را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﺑﺎﻻ‬
‫ﺧﻴﺮه ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ‪ ،‬و دﻳﺪ ﻛﻪ آن ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ در ﺧﻮاب اﺳﺖ‪.‬اﻣﺎ ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫ﻣﺸﻜﻠﻲ در ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﺎﻧﻮي روﻳﺎﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫س‬
‫ﻟﺐ ﻫﺎي اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﺗﻜﺎن ﺧﻮرد‪ »:‬اﻳﻦ اﻳﺜﺎري ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﻗﻊ آن را از ﺗﻮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪،‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ! ﺗﻮ‬
‫ﻫﻤﻴﺸﻪ روﻳﺎ ﺑﻴﻦ ﺟﺎﻟﺒﻲ ﺑﻮده اي‪ ...‬روﻳﺎﺑﻴﻨﻲ ﻓﺮﻳﺒﻜﺎر‪«!...‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺟﺎي ﭘﺎي ﺛﺎﺑﺘﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺟﺎي ﭘﺎﻳﻲ! اﻣﺎ زﻣﻴﻦ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﺮم و ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﻣﺎﻳﻊ ﺑﻮد‪ .‬او‬
‫ﺟﺒﻮر ﺑﻮد ﺷﻨﺎور ﺷﻮد‪ ،‬در وﺿﻌﻲ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮش ﻛﺎﻣﻼَ ﺑﻲ ﺛﺒﺎت ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ‪،‬واﻳﺰرا‪« !...‬‬
‫»ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻤﺎم ادب و ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺗﻮ‪ ،‬ﻫﻤﺔ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﻧﺎم ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن ﺑﺮ ﺧﻮد دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺑﻴﺶ از‬
‫ﻳﻜﺒﺎر ﺗﻘﺎﺿﺎﻳﺖ را رد ﻛﺮده اﻧﺪ‪«.‬‬
‫» آﻧﺎن ﺗﻤﺎم ﻣﺸﻜﻞ را درك ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫» ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺸﻜﻞ را درك ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ‪ «...‬واﻳﺰرا ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﺎل ﻫﺎ و ﮔﺮدﻧﺶ را ﺑﻪ‬
‫ﺷﺪت ﺗﻜﺎن داد و اﺑﺮي ﻛﻪ اﻃﺮاﻓﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻢ زد‪.‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ ﺷﺪ‬
‫ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻋﻤﻴﻖ او ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺰاﺣﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻤﺮواش وارد ﺷﺪه ﺑﻮد را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪.‬‬
‫» آزاد ﻛﺮدن اﻟﻜﺴﺘﺮزاي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﺔ ﺗﻮ ﻛﺎر ﺳﺎده اي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬و ﺣﺘﻲ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ آﻳﺎ اﻳﻦ‬
‫ﻛﺎر ارزش ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي آن ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد را دارد ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ اﺟﺎزه دﻫﻴﻢ ﺟﻬﺎن ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ رود‪ ،‬ﺑﺮود‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﺻﻼَ آزاد ﻛﺮدن او ﻛﺎر درﺳﺘﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﺳﻴﻤﺎي‬
‫ﺣﻴﺎت ﺑﻌﺪ از آزاد ﺷﺪن ﺳﺎز ﺧﻮدش را ﺑﺰﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﻲ ﻋﺎﻃﻔﮕﻲ او‪ -‬ﺑﻲ ﻋﺎﻃﻔﮕﻲ ﺗﻤﺎم ﺳﻪ ﺳﻴﻤﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده ﺑﻮد‪ -‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﺮاﺳﻮس در ﺧﻮد‬
‫اﺣﺴﺎس ﺧﺸﻢ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫» ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﻴﺪن ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺎ را ﺑﺒﺮد؟ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮاي او ﺗﺎ وﻗﺘﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻨﺎري ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻳﺪ و ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻟﺒﺎﻓﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﻫﺴﺘﻴﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺳﺎده اي ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺑﺎﻟﻬﺎي اژدﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ »:‬اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﻤﻲ دﻫﻢ!«‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﭘﺎﺳﺦ داد‪»:‬ﭼﺮا ﺑﺎﻧﻮي روﻳﺎﻫﺎ؟ آﻳﺎ او ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﺑﻮس ﺗﻮ ﻣﻲ ﺷﻮد؟«‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﻠﻜﻬﺎي او ﻛﺎﻣﻼَ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ ﺷﺪ در آﻧﻬﺎ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﻫﻴﺠﺎن ﺷﺪﻳﺪ را دﻳﺪ‪.‬‬
‫» او ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ دوﺑﺎره وارد روﻳﺎﻫﺎﻳﺶ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺷﺪ‪ .‬او ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در روﻳﺎﻫﺎﻳﺶ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﻣﻬﻴﺐ ﺗﺮ از ﺑﻴﺪاري اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ادﻋﺎ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر او را درك ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ او درك ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﺑﺎ آن ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻗﺒﻠﻲ ﺧﻮد را ﭘﺲ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ در ﺧﻮد ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺳﭙﺎس از اﻫﺮﻳﻤﻦ روان‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از اﻳﻦ ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻗﺒﻠﻲ ﺧﻮد ﺑﺎز ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن‬
‫ﻗﺪرت ﻫﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ در ﺧﻮد دارﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺳﻴﻤﺎ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺼﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن‬
‫ﺳﭙﺮي ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬واﻳﻦ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ آﻧﻬﺎ آﻳﻨﺪه را ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺑﻼﻫﺖ ﺧﻮد ﻓﺮو رﻓﺘﻪ اﻧﺪ ارزﺷﻲ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫» ﻣﻦ ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺣﺎل ﭘﺨﺶ ﺷﺪن در ﻣﻴﺎن ﻧﮋادﻫﺎي ﺟﻮاﺗﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ زدن روﻳﺎﻫﺎي اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و اﻟﻒ ﻫﺎ‪«...‬‬
‫» ﺗﺎ ﻳﻚ ﺣﺪي‪،‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ!ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﻗﻠﻤﺮو ﻣﻦ ﻫﻢ ﺣﺪ و ﻣﺮزي وﺟﻮد دارد‪«...‬‬

‫س‬
‫» اﻣﺎ ﺗﻮ ﻛﺎﻣﻼَ ﻫﻢ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺣﻘﺎﻳﻖ دﻧﻴﺎ ﻧﺸﺪه اي ﻧﻪ؟ ﺑﺮﺧﻼف ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس و ﻧﺎزدراﻣﻮ ﺗﻮ ﺧﻮدت را در دﻳﻮاﻧﮕﻲ‬
‫و ﻳﺎ دور ﺑﺎﻃﻞ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﻜﺮده اي! ﮔﺬﺷﺘﻪ از اﻳﻦ‪ ،‬آﻳﺎ ﻫﻴﭻ روﻳﺎﻳﻲ ﺑﺮاي آﻳﻨﺪه اي ﺑﻬﺘﺮ وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪارد؟«‬
‫»ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه اي ﻛﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮده‪.‬ﺳﻌﻲ ﻛﻦ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴﺎوري!«‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮي ﻛﻤﺮﻧﮕﻲ از ﻳﻚ زنِ اﻧﺴﺎن ﻛﻪ ﻛﻮدك ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه اي را در آﻏﻮش داﺷﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي روﻳﺎﻳﻲ از ﭘﺴﺮي ﺟﻮان ﻛﻪ در ﺧﻴﺎﻟﺶ ﺑﺎ ﻫﻴﻮﻻﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﺔ ذﻫﻨﺶ ﻧﺒﺮدي ﺣﻤﺎﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻇﺎﻫﺮ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻛﺮاﺳﻮس ﺧﻮد را در ﻣﻴﺎن روﻳﺎﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ و ﻏﻴﺐ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ از آﻧﻬﺎ‬
‫ﺗﺎرﻳﻚ و ﺑﻌﻀﻲ روﺷﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻴﺰي در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮد‪.‬ﺗﻌﺎدل!‬
‫در روﻳﺎﻫﺎي ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻠﻜﻪ اش ﻫﻤﭽﻨﺎن اﺳﻴﺮ و ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮ ﺧﻼف ﺗﻌﺎدل ﭘﻴﺸﻴﻦ درﺣﺎل ﭘﺎك ﻛﺮدن زﻣﻴﻦ از‬
‫ﺳﺎﻳﺮ ﻧﮋادﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬واﮔﺮ اﻳﻦ دو ﻣﺸﻜﻞ ﺣﻞ ﻧﺸﻮﻧﺪ دﻳﮕﺮ اﻣﻴﺪ و آﻳﻨﺪه اي وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫» ﺑﺎ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﺪون ﻛﻤﻚ ﺗﻮ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد واﻳﺰرا! ﻣﺠﺒﻮرم!«‬
‫ﻫﻴﺒﺖ اژدﻫﺎ ﻛﻤﻲ ﻣﻮج ﺑﺮداﺷﺖ‪ » :‬اﻳﻦ ﻛﺎرت ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«...‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻲ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ روﻳﺎ ﻫﺎ را ﭘﺲ از ﺑﻴﺪاري ﻓﺮاﻣﻮش ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد از واﻳﺰرا رو ﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪»:‬‬
‫ﺣﺎل ﻳﺎ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻫﻢ ﺑﺎز ﮔﺮدان و ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺪم ﺑﻔﺮﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﺪم رﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ زﻧﺪه‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻢ و ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻠﻜﺔ ﻣﻦ آﻣﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬

‫س‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ ﻛﻪ واﻳﺰرا او را ﺑﻪ دﻳﺎر ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ رﻫﺴﭙﺎر ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ او ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ‬
‫ﻣﺠﺒﻮد ﻧﺒﻮد ﺑﺎ او و ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن در ﻣﻮرد ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻣﺠﺎدﻟﻪ ﻛﻨﺪ‪.‬در ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎل اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‬
‫ﻛﻪ دﺳﺘﻲ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺷﺎﻧﻪ اش را ﻟﻤﺲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺧﻮد را ﺑﺎ زﻧﻲ ﻻﻏﺮ و رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه رو در رو دﻳﺪ ﻛﻪ زﻳﺒﺎ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﺪﻧﺶ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﻔﺎف ﺑﻮد‪.‬‬
‫زن ﭘﻮﺷﻴﺪه در رداﻳﻲ ﻣﻮاج ﺑﻪ رﻧﮓ ﺳﺒﺰ روﺷﻦ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮري ﻧﺎزك ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭼﻬﺮ ﻫﺎش را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬از‬
‫ﺟﻬﺎﺗﻲ او اﻟﻜﺴﺘﺮزا را ﺑﻪ ﻳﺎد او ﻣﻲ آورد و از ﺟﻬﺎﺗﻲ ﻧﻪ!‬
‫ﭼﺸﻤﺎن زن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژِ ﺳﺘﻴﺰه ﺟﻮيِ ﺑﻴﭽﺎره‪ «!...‬ﻟﺒﻬﺎي زن ﺗﻜﺎن ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد‪،‬اﻣﺎ ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاي‬
‫واﻳﺰرا را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪ .‬ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﺤﺰون ﭼﻬﺮة ﻻﻏﺮ زن را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ؛‬
‫» ﺗﻮ ﺑﺮاي او ﻫﺮ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﻲ‪«...‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا او داﺋﻢ اﺻﺮار دارد ﻧﻜﺘﻪ اي را ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﻣﻲ داﻧﻨﺪ ﺗﻜﺮار ﻛﻨﺪ‪.‬او دوﺑﺎره روﻳﺶ‬
‫را از واﻳﺰرا ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﺗﺎ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﻓﺮار از اﻳﻦ دﻧﻴﺎي ﺧﻴﺎﻟﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﻓﻌﻼَ ﻧﺮو ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ‪«...‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ »:‬ﭼﺮا ﻧﻪ؟!«‬
‫واﻳﺰرا ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن او ﻧﮕﺎه ﻛﺮاﺳﻮس را در ﺧﻮد اﺳﻴﺮ ﻛﺮد و ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از آﻧﻬﺎ‬
‫ﺧﻼص ﺷﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن او ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﻤﺎم ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس در ﻃﻮل ﺣﻴﺎﺗﺶ دﻳﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻋﺸﻖ‬

‫س‬
‫ورزﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ او را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم وﺟﻮد او را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ رﻧﮓ‬
‫ﺳﺒﺰ‪ ،‬آﺑﻲ‪ ،‬ﻗﺮﻣﺰ‪،‬ﺳﻴﺎه و ﻃﻼﻳﻲ ﺑﻪ ﻫﺮ رﻧﮕﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺘﻲ ﺑﻪ رﻧﮓ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد ﻛﺮاﺳﻮس‪.‬‬
‫»ﻣﻦ در ﻣﻮرد ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف او را ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﺗﻮ واﻗﻌﺎَ در ﻣﻮرد ‪«...‬‬
‫واﻳﺰرا دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و ﺣﺮف ﻛﺮاﺳﻮس را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد؛ » ﻓﻌﻼَ ﻓﻘﻂ در ﻣﻮرد آن ﻓﻜﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪،‬ﻧﻪ‬
‫ﻛﻤﺘﺮ و ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ!«‬
‫» و اﮔﺮ ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻦ ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮدي‪...‬؟!«‬
‫»آﻧﻮﻗﺖ ﻣﻦ ﺳﻌﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺎزدراﻣﻮ و ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس را ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺗﻮ در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺖ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻢ‪.‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﺣﺘﻲ ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻗﻮﻟﻲ از ﺟﺎﻧﺐ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪﻫﻢ‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ‪ ...‬ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم‪«!...‬‬
‫» ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده ام‪ ...‬ﺑﮕﺬار روﻳﺎﻫﺎﻳﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ «.‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي‬
‫ﻛﻪ ﺑﺮ ﻟﺒﺎن واﻳﺰرا ﺑﻮد ﻛﻤﻲ رﻧﮓ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ داﺷﺖ‪.‬‬

‫س‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ دوﺑﺎره از او ﺗﺸﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ او ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮاي اداﻣﺔ راﻫﺶ اﻳﻦ وﻋﺪة او ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺸﺘﺮ‬
‫از آﻧﭽﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن واﻳﺰرا ﺷﺮوع ﺑﻪ دور ﺷﺪن از او ﻛﺮد‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﺪ اﻣﺎ او ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي دور ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ در واﻗﻊ واﻳﺰرا ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ اﻳﺴﺘﺎده و ﺧﻮدش اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺣﺎل دور ﺷﺪن اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي واﻳﺰرا ﻣﻲ آﻣﺪ ﻛﻪ‪ » :‬ﺧﻮب و راﺣﺖ ﺑﺨﻮاب ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﻴﭽﺎره‪ «...‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺻﺪا و‬
‫ﭼﻬﺮة ﻻﻏﺮش ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﺷﺪ اﻓﺰود‪ »:‬ﺧﻮب و آﺳﻮده ﺑﺨﻮاب ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺒﺮدي ﻛﻪ در ﭘﻴﺶ رو داري ﺑﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﻗﻮاﻳﺖ‪ ...‬و ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻧﻴﺎز ﺧﻮاﻫﻲ داﺷﺖ‪«...‬‬
‫او ﺑﺎز ﻫﻢ ﺗﻼش ﻛﺮد ﺳﺨﻨﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺘﻲ در روﻳﺎي ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﺎرﻳﻜﻲ‬
‫اژدﻫﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺎرﻳﻜﻲ آﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﺧﻮاب‪...‬‬
‫و ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ اﺳﻴﺮ ﺧﻮد ﻛﺮده اي را ﭼﻨﺪان دﺳﺖ ﻛﻢ ﻧﮕﻴﺮ‪...‬‬
‫***‬
‫ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ در آن زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﺎﺷﻨﺪ‬
‫ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮﻧﻠﻲ ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ او را ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎَ ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﻲ داد و‬
‫ﺳﺮ از ﺟﺎي دﻳﮕﺮ در ﻣﻲ آورد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺑﻌﻀﻲ اوﻗﺎت ﺑﺠﺎي آﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮود ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ از ﺗﻮﻧﻞ‬
‫ﻫﺎ ﺑﺪون ﻫﻴﭻ دﻟﻴﻞ ﻣﻮﺟﻬﻲ ﻳﻜﺒﺎره ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ او را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﺑﺘﺪاي‬
‫ﻣﺴﻴﺮش ﺑﺎزﮔﺮدد‪ ،‬ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ وﻗﺖ ارزﺷﻤﻨﺪش را ﻫﺪر ﻣﻲ داد ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻴﺮوي رو ﺑﻪ ﻧﻘﺼﺎﻧﺶ را ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻠﻴﻞ‬
‫ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬

‫س‬
‫و ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻜﺮدن ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻢ در اﻳﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﻫﻴﭻ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻪ او ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ او ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل او روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻧﮕﻬﺪاري اژدﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﻪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﺣﻮاس اژدﻫﺎي ﺑﺰرگ را از او ﭘﺮت ﻛﺮده اﺳﺖ؟‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ در ﻳﻜﻲ از ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي ﺗﺎرﻳﻚ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪.‬ﺟﺮﻋﻪ اي آب از ﻗﻤﻘﻤﻪ اي ﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎي‬
‫ﻣﻔﻠﻮك ﺑﻪ او داده ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﻮﺷﻴﺪ و دراز ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬او ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻧﺪﻛﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ و ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ذﻫﻦ او‬
‫را ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ او ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ دوﺑﺎره درون ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ را ﺑﻬﺘﺮﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻨﺪ‪ ،‬آﻣﺎده ﺷﻮد‪.‬‬
‫آﻳﺎ او واﻗﻌﺎَ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎدﮔﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻠﻜﻪ اژدﻫﺎﻳﺎن را آزاد ﻛﻨﺪ؟ اﻓﻜﺎر روﻧﻴﻦ ﺑﻪ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬او ﺑﺨﺎﻃﺮ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﻛﻪ در‬
‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﻖ ﺧﺮوج از ﺣﻮزة ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻮان ﺑﺎ ﻛﺴﻲ‬
‫ﻣﻼﻗﺎت ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻛﻢ ﻏﺬا ﻣﻲ ﺧﻮرد و روزﻫﺎﻳﺶ ﻛﺴﺎﻟﺖ ﺑﺎر ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﺿﻤﻦِ ﻣﺠﺎزاﺗﺶ ﻛﺴﻲ اﺟﺎزة‬
‫ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ او را ﻧﺪاﺷﺖ‪،‬و ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮاﺳﻮس و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ اش از روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎﻳﮕﺎه ﭘﻴﺸﻴﻨﺶ را ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮاﻧﻪ ﺗﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺎز ﻧﺪارد‪ ،‬اﻣﺎ ﻛﺮاﺳﻮس ﺧﻼف اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﻧﺸﺎن داده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﺳﺘﺎد ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ روﻧﻴﻦ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎر ﺟﻮان ﭘﻴﺸﻴﻨﺶ ﭘﻴﺶ ﻗﺪم‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﻮﺿﻮع اژدﻫﺎ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن در ﺑﻨﺪ اورﻛﻬﺎ‬
‫ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﻛﺴﺐ اﻓﺘﺨﺎرات‪ ‬ﺑﺰرگ ﺑﺮاي ﻫﻮراد اژدﻫﺎﻳﺎن ﺟﺪﻳﺪي ﺧﻠﻖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺸﻜﻞ اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮدي ﻛﻪ ﺑﻨﻴﺎن ﻫﻮراد از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ زﻧﺪاﻧﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪن او اورك ﻫﺎي ﻛﺎزﻣﻮدان ﺑﻪ ﻗﺘﻞ و‬
‫ﻏﺎرت ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺑﻲ ﮔﻨﺎه اﺗﺤﺎد اداﻣﻪ ﻣﻲ دادﻧﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ در ﭼﻨﺎن ﺑﺤﺮان روﺣﻲ اي ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮد ﺗﺼﻮر و ﺧﻴﺎلِ روﻳﺎﮔﻮﻧﺔ ﻧﺠﺎت دادن اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻳﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﺪ وﺧﻮدش را از رﺳﻮاﻳﻲ ﺧﻼص ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻳﺎ در اﻳﻦ راه ﻛﺸﺘﻪ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﺪاﻛﺎري ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺰد ﻳﺎراﻧﺶ ﺟﺎوداﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ ،‬در واﻗﻊ ﺟﺎدوﮔﺮ ﭘﻴﺮ زﻣﺎن ﺑﺴﻴﺎري را ﺻﺮف ﺗﻮﺿﻴﺢ دادن ﺟﺰﺋﻴﺎت‬
‫و ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﺮخ ﻣﻮي ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻘﺒﻮﻻﻧﺪ ﻛﻪ در زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد از‬
‫ﺳﻮي ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻄﺮح ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻲ اﻳﻦ اﻳﺪه در ذﻫﻨﺶ ﻗﺒﻮل ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ اﻳﻦ‬
‫اﻳﺪه ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ اﻳﺪة ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻠﻘﻴﻦِ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻮد؟ در واﻗﻊ ﻛﺎﻣﻼَ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻣﻲ‬
‫ﺑﻲ ﭼﻬﺮه اش ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺪرت ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻲ را در او ﺑﺮاي ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ اي ن ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ او در‬
‫اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﺪ‪،‬اﻣﺘﻴﺎز ﻣﺜﺒﺘﻲ ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ...‬و اﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﻫﻴﭻ اﻳﺮادي ﺑﺮ ﻛﺮاﺳﻮس وارد ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد ﺗﺎ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر را از ﺧﻮد دور ﻛﻨﺪ‪.‬اﮔﺮ او اﻳﻦ اﻓﻜﺎر را اداﻣﻪ ﻣﻲ داد دﻳﺮ ﻳﺎ زود ﺑﻪ‬
‫اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻣﻲ اش اﻓﻜﺎر او را ﺑﺮاي ﻗﺒﻮل ﻛﺮدن و ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻄﺮﻧﺎك دﺳﺘﻜﺎري‬
‫ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺰﺧﺮﻓﻪ‪...‬‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ روﻧﻴﻦ را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ و او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ در اﺛﻨﺎي اﻓﻜﺎرش ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﭼﺮت زده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ دﻳﻮار ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ از ﺗﻮﻧﻞ ﺗﺎرﻳﻚ ﻋﺒﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اورك ﻫﺎ‬
‫ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻮﻧﻞ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ آﻳﺎ آﻧﻬﺎ دﻗﻴﻘﺎَ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮد او ﺑﻮدﻧﺪ؟‬

‫س‬
‫ﺻﺪا – ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﻲ آرام ﺑﻴﻦ دو اورك ﺑﻮد‪ -‬ﻫﻨﻮز اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ او ﻓﺮﻳﺐ ﻳﻜﻲ از داﻻن ﻫﺎي دوﻗﻠﻮي ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﺎرﻫﺎي درون ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن را ﺧﻮرده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي اور ﻛﻬﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭼﻨﺪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎ او ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻳﺎ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺻﺪا را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﺮد؟ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره اﻣﻴﺪي در دل روﻧﻴﻦ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﺻﺪا از آن ﺳﻤﺖ آﻣﺪه ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻣﺤﻞ دﻗﻴﻖ ﺻﺪا را ﻫﻢ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺗﻌﻘﻴﺐ اﻧﻌﻜﺎس آن ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮاﺑﻴﺪه ﺑﻮد؟ روﻧﻴﻦ ﻫﻴﭻ ﺣﺪﺳﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻏﺎر ﺟﻠﻮ ﻣﻲ رﻓﺖ ﺻﺪاﻫﺎ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﻴﺪار ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اورﻛﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ در ﺣﺎل ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ ﺷﺪﻳﺪ و‬
‫ﻧﻮﻋﻲ آﺷﻔﺘﮕﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ درد ﺳﺮ ﺑﻮد‪.‬ﺣﺎﻻ از ﺟﻬﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺻﺪاﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﻪ‬
‫ﮔﻮش او ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ اﺻﻼَ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره در وﺳﻂ ﻳﻚ آﺳﺎﻳﺸﮕﺎه ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن اورك و ﻳﺎ‬
‫ﻏﺬاﺧﻮري آﻧﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد‪.‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻴﺪ ﻛﺮدن ﻣﺤﻞ ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺻﺪاي ﻧﻌﺮة ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﻫﻤﺔ ﺻﺪاﻫﺎ را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮد‪ .‬ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻗﺒﻼَ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻧﻌﺮه ﻫﺎﻳﻲ ﺷﻨﻴﺪه وﺑﻪ آن اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪاده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر اﺣﻤﻖ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬آﻳﺎ اﻣﻜﺎن آن ﻧﺒﻮد‬
‫ﻛﻪ ﺗﻤﺎم اژدﻫﺎﻳﺎن در ﻳﻚ ﻣﺤﻞ ﻧﮕﻬﺪاري ﺷﻮﻧﺪ و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺻﺪاي آﻧﻬﺎ او را ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻧﮕﻬﺪاري اژدﻫﺎ ﻫﺎ و از‬
‫آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﻠﻜﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ؟‬
‫درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ او ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ دﺷﻮاري راﻫﺶ را در ﻣﻴﺎن ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﺮد اورك ﻫﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺸﻐﻮل و‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﭘﺮوژه اي ﻣﻬﻢ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﺒﺎره ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ رﺳﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ اورك ﻫﺎ در ﺗﺪارك ﻧﺒﺮد ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﺗﺤﺎد ﻗﻮاي ﻫﻮراد را در ﺷﻤﺎل ﻛﺎزﻣﻮدان زﻳﺮ ﻓﺸﺎر ﻗﺮار داده اﻧﺪاﮔﺮﻫﻮرادﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ‬

‫س‬
‫اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و ﻣﺘﺤﺪاﻧﺸﺎن را ﻋﻘﺐ ﺑﺮاﻧﺪ‪ ،‬اورك ﻫﺎي ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮاي ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ از ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺮادراﻧﺸﺎن‬
‫آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ اﻳﻨﻄﻮر ﺑﻮد ﭘﺲ اﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﻪ ﺳﻮد روﻧﻴﻦ ﺑﻮد‪.‬اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ذﻫﻦ اورك ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺷﻐﻮل ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﻛﺮد ﺑﻠﻜﻪ از ﺗﻌﺪاد آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ زودي ﻫﺮ اورﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭘﺮواز ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﺮﻛﺒﺶ ﺳﻮار و ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل ﻋﺎزم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻓﻜﺮ در روﻧﻴﻦ ﭼﻨﺎن اﺷﺘﻴﺎﻗﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺎﻏﺎﻓﻞ در آﻏﻮش دو اورك ﻏﻮﻟﭙﻴﻜﺮ‬
‫ﺑﭙﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اورك ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از او ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و وردي‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ ﻛﻪ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﺨﺼﻮص ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﻗﻮي و ﻣﻬﻠﻚ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻬﺮة زﺷﺖ و ﻧﻘﺎﺷﻲ ﺷﺪة اورﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﻮد از ﺧﺸﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮد‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺒﺮي‬
‫ﻛﻪ در ﭘﺸﺘﺶ آوﻳﺰان ﺑﻮد دراز ﻛﺮد‪ .‬ورد روﻧﻴﻦ درﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﻤﺮ او اﺻﺎﺑﺖ ﻛﺮد و او را ﺑﺎ ﺷﺪت ﺑﻪ دﻳﻮار زد‪.‬‬
‫اورك ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺮو رﻓﺘﻦ در دﻳﻮارة ﺳﻨﮕﻲ ﻏﺎر ﻛﺮد ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻓﺮﻳﺎدي ﻛﻪ از دﻫﺎن ﮔﺸﻮده اش زده‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺮور ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اورك دوم ﺗﺒﺮش را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬اﻧﺴﺎن ﻛﺜﻴﻒ!«‬
‫ﺗﺒﺮش را ﺑﻪ ﺷﺪت ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺗﻜﻪ اي ﺑﺰرگ از ﺳﻨﮕﻲ را ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ آن ﺗﻜﻴﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد از‬
‫دﻳﻮاره ﺟﺪا ﻛﺮد‪ .‬اورك ﺑﺎ ﻫﻴﻜﻞ ﺑﺰرگ وﺳﺒﺰِ ﺗﻴﺮه اش ﺳﺮازﻳﺮي ﺗﻮﻧﻞ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬در ﮔﺮدن او ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪي‬
‫وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ از اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻗﻄﻊ ﺷﺪة اﻧﺴﺎن‪،‬اﻟﻒ و ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ آﻣﺪ دﺷﻤﻦ‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﺎﻳﻞ اﺳﺖ اﻧﮕﺸﺘﺎن او را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اش اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬اورك ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺗﺒﺮش را ﺗﺎب داد و اﻳﻨﺒﺎر‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد روﻧﻴﻦ را از وﺳﻂ ﺑﻪ دو ﻧﻴﻢ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫او دوﺑﺎره ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ اورك ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﻓﻜﺮي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﻴﺪ‪.‬اﺷﺎره اي ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ ﻛﺮد و‬
‫وردي ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫وردش ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي اورك را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد اﻣﺎ وﻗﺘﻲ او اﺛﺮي از ورد ﺑﺮ ﺧﻮدش ﻧﺪﻳﺪ ﺧﻨﺪة ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﻲ ﻛﺮد و‬
‫رو ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻛﻮﭼﻚ و ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻴﺎ! ﻣﻦ ﻛﺎرت را ﺳﺮﻳﻊ ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺟﺎدوﮔﺮ!«‬
‫اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آﻧﻜﻪ ﺗﺒﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد اﺣﺴﺎس ﺧﺎرﺷﻲ او را وا داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮔﺮدن ﺧﻮدش ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ دوﺟﻴﻦ‪-‬دوازده ﻋﺪد‪ -‬اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻠﻮﻳﺶ ﻫﺠﻮم آوردﻧﺪ‪.‬‬
‫او ﺗﺒﺮش را اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن را ﻛﻪ ﺣﺎل دﻳﮕﺮ راه ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ او را ﺑﻪ ﺳﺮﻓﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎز ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺣﺎﻻ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺨﻮﻓﻲ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ راه ﻧﻔﺴﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اورك ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎم ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭼﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻛﺮد از ﺳﺮ راه او ﻛﻨﺎر رﻓﺖ‪ .‬او‬
‫وردي را ﺳﺮﺳﺮي ﺑﻜﺎر ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ورد ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺮي ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ ،‬اﻣﺎ آن اﻧﮕﺸﺘﺎن ﮔﻮﻳﻲ ورد او را از‬
‫ﺗﻪ دل اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻧﺘﻘﺎم؟! ﺣﺘﻲ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻫﻢ روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎور ﻛﻨﺪ ﻛﻪ روح‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ اﻳﻦ اورك ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪه اﻧﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ اﺛﺮ ﺑﺎﺷﻜﻮﻫﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺑﺎﻳﺪ اﺛﺮ‪...‬‬
‫در اﺛﺮ ﺟﺎدو ﻳﺎ اﻧﺘﻘﺎم ارواح اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﺎر وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺷﺎن را ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دادﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم‬
‫ﮔﻠﻮ و ﺑﺎﻻي ﺳﻴﻨﺔ اورك را ﺧﻮن ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم اورك ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﻪ زاﻧﻮ درآﻣﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ روﻧﻴﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﭼﺸﻤﺎن او ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ اورك ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺑﺮ ﻛﻒ ﻏﺎر ﻓﺮود آﻣﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫ﺟﺎﻧﻮر ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ در ﺧﻮن ﺧﻮد ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻛﺎر ﺧﻮد اداﻣﻪ داده و ﺗﺎ اﻋﻤﺎق ﮔﻠﻮﻳﺶ‬
‫ﻓﺮو ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﺪا ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ زﻳﺎدي ﻣﻲ ﻃﻠﺒﻴﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻫﻴﭻ اﺛﺮي از ﺣﺮﻛﺖ و ﻳﺎ ﺣﻴﺎت در اورك‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺑﻌﺪ از اﻧﺠﺎم ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺸﺎن ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﻮد ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از ورد روﻧﻴﻦ ﻗﺮار‬
‫داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫و ﺣﺎﻻ‪...‬‬
‫او ﺟﺴﺪ را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد رﻫﺎ ﻛﺮد‪.‬او ﻧﻪ وﻗﺖ و ﻧﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮدن ﺟﺴﺪ ﻧﺪاﺷﺖ‪،‬دﻳﺮ ﻳﺎ زود ﻛﺴﻲ‬
‫اﻳﻦ ﺟﺴﺪ را ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع زﻳﺎد ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺮاي‬
‫او اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن و ﻧﺠﺎت دادن ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﻮد‪،‬ﺷﺎﻳﺪ اﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ آزاد ﻛﺮدن او ﻣﻲ ﺷﺪ‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا او را ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺧﻮد از ﻣﻬﻠﻜﻪ ﻧﺠﺎت ﻣﻲ داد‪.‬روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺣﺎﻻﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ راه ﻧﺠﺎﺗﻲ ﻛﻪ در ﭘﻴﺶ‬
‫روﻳﺶ ﺑﻮد ﺑﭙﺮدازد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﭼﻨﺪ ﺗﻮﻧﻞ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎده را ﺑﻪ آراﻣﻲ و ﺑﺪون ﻣﺰاﺣﻤﺖ ﻃﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺧﻮد را در ﻣﻴﺎن‬
‫ﺗﻮﻧﻞ روﺷﻦ و ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪاﻳﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺻﺪاﻫﺎﻳﻲ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ در آن ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ‬
‫ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ در ﻣﺴﻴﺮ ﺗﻮﻧﻞ اداﻣﻪ داد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﻃﻊ دو ﺗﻮﻧﻞ رﺳﻴﺪ و ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط اﻃﺮاف را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺴﻴﺮي را ﻛﻪ او ﺑﺮاي اداﻣﺔ ﺣﺮﻛﺘﺶ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮد در واﻗﻊ ﺑﻪ دﻫﺎﻧﺔ ﺗﺎﻻر ﺑﺰرﮔﻲ ﺧﺘﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد‬
‫زﻳﺎدي از اورك ﻫﺎ در آن ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﺑﺎرﮔﻴﺮي واﮔﻦ ﻫﺎ و ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺧﻮد ﺑﺮاي ﺳﻔﺮي دور و دراز ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ زودي‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺘﻲ از آن در ﻛﺎر ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫س‬
‫آﻳﺎ روﻧﻴﻦ در ﻣﻮرد ﻧﺒﺮد در ﺷﻤﺎل درﺳﺖ ﻓﻜﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد؟ واﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد ﭼﺮا ﺗﻤﺎم اورك ﻫﺎ در ﺣﺎل ﺗﺮك‬
‫ﻣﺤﻞ ﺑﻮدﻧﺪ وﻧﻪ ﻓﻘﻂ اژدﻫﺎ و اژدﻫﺎ ﺳﻮاران اورك؟ ﺑﺎ وﺟﻮد واﮔﻨﻬﺎ ﺳﻔﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دون آﻟﮕﺎز ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮﻻﻧﻲ‬
‫دو اورك ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺰرگ و ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ آﻧﻬﺎ دوﺳﺖ دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﺎر ﺧﻮد را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻮد‬
‫اﻳﻨﻜﺎر را ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در واﻗﻊ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن وﺳﻮاﺳﻲ آن را ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ از ﻃﻼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ‪.‬او ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ ﺗﺎ ﻧﮕﺎه دﻗﻴﻖ‬
‫ﺗﺮي ﺑﻪ ﭼﻴﺰ ارزﺷﻤﻨﺪي ﻛﻪ ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ .‬آن ﺷﻲء ﺑﻨﻈﺮ ﮔﺮد‪-‬ﻧﻪ ﺑﻴﻀﻲ! ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺳﻄﺢ زﺑﺮ و‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﻓﻠﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪي داﺷﺖ و ﭼﻴﺰي را ﺑﻪ ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ آورد ﺑﻪ ﺟﺰ‪...‬‬
‫ﻳﻚ ﺗﺨﻢ‪!...‬‬
‫ﻳﻚ ﺗﺨﻢ اژدﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻨﻘﺪر ﺑﺎ ارزش اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻮﺟﻪ اش ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ واﮔﻦ ﻫﺎ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ در واﻗﻊ درون ﺗﻤﺎﻣﻲ آﻧﻬﺎ ﺗﺨﻢ اژدﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ‬
‫اﻃﺮاﻓﺸﺎن ﺑﺎ دﻗﺖ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ از اﻳﻦ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ داراي ﻓﻠﺲ ﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اوﻟﻴﻦ ﺗﺨﻢ و‬
‫ﺑﻌﻀﻲ از آﻧﻬﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ در ﺣﺎل ﺟﻮﺟﻪ ﺷﺪن ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد ارزش ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﻫﺎ ﺑﺮاي اﻣﻴﺪ ﻫﺎي آﺗﻲ اورك ﻫﺎ داﺷﺘﻨﺪ ﭼﺮا آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﻤﻮﻟﺔ ﺑﺎ‬
‫ارزﺷﻲ را ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻔﺮ ﺳﺨﺘﻲ ﺑﺒﺮﻧﺪ؟‬

‫س‬
‫»اﻧﺴﺎن‪«!...‬‬
‫ﺻﺪاي ﻛﻪ در ذﻫﻨﺶ ﻃﻨﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻓﺮﻳﺎد زدﻧﺶ ﺑﺸﻮد‪ .‬او ﺑﻪ دﻳﻮارة ﻏﺎر ﺗﻜﻴﻪ‬
‫داد و آﻧﻘﺪر درون ﺗﻮﻧﻞ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﻫﻴﭻ اورﻛﻲ او را ﻧﺨﻮاﻫﺪ دﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺪال ﻧﻘﺮه اي رﻧﮓ‬
‫را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎه ﻣﺮﻛﺰ آن ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫»اﻧﺴﺎن‪ !...‬روﻧﻴﻦ‪ !...‬ﺗﻮ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻲ؟«‬
‫آﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﺪاﻧﺪ؟ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ آراﻣﻲ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬درﺳﺖ در وﺳﻂ اﺳﺘﺤﻜﺎﻣﺎت اورﻛﻬﺎ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬
‫ﻻﻧﺔ ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﺮدم‪«.‬‬
‫»ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﭘﻴﺪا ﻛﺮده اي ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ردي از ﻣﻠﻜﻪ در ﺧﻮد دارد‪ ،‬آن ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ »:‬ﻓﻘﻂ اورك ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ در ﻣﻴﺎن آﻧﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮم‪«.‬‬
‫ﺳﻜﻮت ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ‪.‬ﺳﻜﻮت ﻣﺮﮔﺒﺎل آﻧﻘﺪر ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ارﺗﺒﺎط ﻗﻄﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ‬
‫ﺻﺪاي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺨﺼﻮﺻﺶ در ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ ﻃﻨﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ »:‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ!«‬
‫» ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪«!...‬‬
‫ﻗﺒﻞ از آﻧﻜﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻛﻠﻤﺔ دﻳﮕﺮي ﺑﺰﺑﺎن ﺑﻴﺎورد ﺑﺪﻧﺶ از اﻃﺎﻋﺖ او ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي اورك وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﻛﻨﺪ ‪،‬‬
‫اﻣﺎ اﻳﻨﺒﺎر ﺣﺘﻲ زﺑﺎﻧﺶ ﻧﻴﺰ در اﺧﺘﻴﺎرش ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫س‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻗﺒﻞ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻛﺸﺎﻧﺪ و دﺳﺖ او را وادار ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺪال را ﺑﺎﻻ‬
‫ﺑﻴﺎورد؛‬
‫»ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻧﻈﺎﻣﻲ؟‪ ...‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ‪ ...‬ﭘﺲ اورك ﻫﺎ اﻳﻨﻄﻮر ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ را ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ؟!«‬
‫او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻮاﺑﻲ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻮال ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ او اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺨﺶ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ او را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﺮد ﻛﻪ در ﻣﺤﻮﻃﻪ اي ﺑﺪون ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ و ﻣﺪال را ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﺧﻮب! ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ درون ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ ﺑﺎزﮔﺮدي‪«.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن دوﺑﺎره ﺑﺪن روﻧﻴﻦ در اﺧﺘﻴﺎرش درآﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬او ﺧﻮد را از دﻳﺪ ﺧﺎرج ﻛﺮد ﺳﭙﺎﺳﮕﺬار از اﻳﻨﻜﻪ‬
‫اورﻛﻬﺎ آﻧﻘﺪر ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﺎر ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻜﺪام ﺑﺮاي دﻳﺪن او ﺳﺮ ﺑﺮﻧﮕﺮداﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬دوﺑﺎره ﺑﻪ دﻳﻮار ﺗﻮﻧﻞ‬
‫ﺗﻜﻴﻪ داد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻛﺸﻴﺪن ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺳﻨﮕﻴﻦ و ﺻﺪا داري ﻛﺮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ‬
‫ﺗﺼﻮرش را داﺷﺖ از دﻳﺪه ﺷﺪﻧﺶ ﺗﻮﺳﻂ اورك ﻫﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ در ﺧﻮدش ﺑﻪ آن اﻧﺪازه‬
‫ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮده ﻣﻴﻞ ﺑﺮاي ﺧﻮدﻛﺸﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫» ﺗﻮ ﻣﺴﻴﺮ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ را دﻧﺒﺎل ﻛﺮده اي! ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﻃﻊ ﻗﺒﻠﻲ ﺑﺎزﮔﺮدي!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻮﺟﻪ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﺑﻪ ﺣﻴﻠﺔ روﻧﻴﻦ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاده ﺑﻮد‪.‬ﻛﻪ روﻧﻴﻦ را ﺑﻴﺶ از آﻧﻜﻪ اﮔﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‬
‫ﻧﮕﺮان ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬آﻳﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل داﺳﺘﺎن ﺗﺨﻢ ﻫﺎ را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ؟ و اﮔﺮ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ از ﻛﺠﺎ؟آﻳﺎ از ﻣﻴﺎن اورك ﻫﺎ‬
‫ﻛﺴﻲ ﺑﻪ او ﮔﺰارش ﻣﻲ داد؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻳﻦ ﺧﺒﺮﻫﺎ را ﺑﻪ او رﺳﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬اورﻛﻬﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻘﺪر ﻛﻪ از اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران ﺗﺮس و ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻨﺪ ‪-‬اﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﻴﺶ از آن‪ -‬از ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﻔﺮت و واﻫﻤﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪»:‬از اﻳﻦ ﻃﺮف؟«‬

‫س‬
‫» ﺑﻠﻪ!«‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻳﻨﻘﺪر دﻗﻴﻖ درﻣﻮرد ﻣﺴﻴﺮ اﻳﻦ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻫﺎي روﻧﻴﻦ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﺒﺖ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ درون اﻳﻦ ﻏﺎرﻫﺎ و ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﺮود‪.‬ﺑﺎﻫﻴﺒﺖ ﻳﻚ‬
‫اورك؟ اﻳﻦ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺟﻮاﺑﻲ ﻛﺎﻣﻼَ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺆال ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫» دوﻣﻴﻦ ﺗﻮﻧﻞ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺮ ﺑﻌﺪي ﺗﻮ آﻧﺠﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻫﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺪون ﻧﻘﺺ ﺑﻮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﻚ اﺷﺘﺒﺎه ﻳﺎ ﻳﻚ ﺧﻄﺎ ﺣﺪاﻗﻞ در ﻗﺴﻤﺘﻲ از راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ‬
‫ﻫﺎي او ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ رخ ﻧﺪاد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن اورﻛﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻣﺴﻴﺮﻫﺎي آﻧﻬﺎ را ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪ ،...‬اﮔﺮ ﺑﻬﺘﺮ از آﻧﻬﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺣﺪود ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ و ﺑﻌﺪ از ﻃﻲ ﻣﺴﺎﻓﺘﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺮﮔﺒﺎل ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺎﻳﺴﺖ!«‬
‫روﻧﻴﻦ اﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﻋﺚ اﻳﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺪه اﻣﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﺻﺒﺮﻛﻦ!«‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﺻﺪاﻫﺎﻳﻲ از درون ﺗﻮﻧﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او آﻣﺪ‪.‬‬
‫» ﻛﺠﺎ ﺑﻮدي‪...‬؟ ﻣﻦ ﺳﻮاﻻﺗﻲ از ﺗﻮ دارم!ﺳﻮاﻻت ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎد‪«!...‬‬
‫»ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة ﻣﻦ! ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻫﻴﭻ ﻛﻤﻜﻲ ﻛﻨﻢ‪«!...‬‬

‫س‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ روﻧﻴﻦ ﺗﻼش ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬ﺻﺪا ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪.‬ﺻﺪاي اول ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻳﻚ اورك ﺑﻮد‪ ،‬و‬
‫ﻣﺸﺨﺼﺎَ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة اﻳﻦ اﺳﺘﺤﻜﺎﻣﺎت ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺻﺪاي دوم از ﮔﻮﻧﺔ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ ﺑﻮد‪.‬ﻳﻚ‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ!‬
‫وﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ درﺧﺪﻣﺖ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﺎن دﻟﻴﻠﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ از‬
‫ﺟﺰﺋﻴﺎت اﻳﻦ ﻣﺤﻞ اﻃﻼع داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟آﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد در ﻣﻴﺎن اورك ﻫﺎ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﺳﻴﺎه ﻫﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ؟‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ روﻧﻴﻦ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﻘﻴﺐ آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﻣﻜﺎﻟﻤﺔ آﻧﻬﺎ ﺑﺸﻨﻮد‪.‬اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫دوﺑﺎره ﺑﻪ او دﺳﺘﻮر ﺗﻮﻗﻒ داد‪.‬روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻨﺼﻮرت وادار ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ را در اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮدش داﺷﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻣﻴﺪوار ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫راﻫﻬﺎي دﻳﮕﺮي را ﻫﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة اورك و ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ را در ﺗﻮﻧﻞ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﺮد‪ ،‬ﺗﻮﻧﻞ او راﺑﻪ اﻋﻤﺎق ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻣﻲ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در واﻗﻊ او ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي‬
‫ﻳﻚ ﻫﻴﻮﻻ را ﺑﺸﻨﻮد و در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻬﺎي ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻫﻴﻮﻻﻳﻲ ﺑﺠﺰ اژدﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫» دو راﻫﺮوي دﻳﮕﺮ ﺑﺮو ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺑﭙﻴﭻ ‪ ،‬و ﺑﻪ راﻫﺖ اداﻣﻪ ﺑﺪه ﺗﺎ ﺑﻪ دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر ﺑﺮﺳﻲ!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﮕﻔﺖ و روﻧﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ را اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮد‪.‬او ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻫﻨﮓ ﺣﺮﻛﺘﺶ‬
‫را ﺷﺘﺎب ﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬ﻛﺎﺳﺔ ﺻﺒﺮ روﻧﻴﻦ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬ﺗﺎﻛﻲ او ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﭘﻴﭽﻴﺪ و ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم در داﻻن ﭘﻴﺶ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﺑﻪ او داد ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ‬
‫ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ ﺑﻪ دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر ﺧﺘﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ وﻧﻴﻢ در داﻻن راه‬

‫س‬
‫رﻓﺖ ﻫﻨﻮز ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر ﻧﺸﺎﻧﻲ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻲ ﺗﻘﺎﻃﻊ دﻳﮕﺮي ﻫﻢ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬دوﺑﺎر از ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ ﺑﻪ ﻫﺪف ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه اﺳﺖ ؟ اﻣﺎ در ﻫﺮ دو ﻣﻮرد ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ درﺳﺖ در زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻮري ﺿﻌﻴﻒ در اﻧﺘﻬﺎي ﺗﻮﻧﻞ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺧﻮرد‪.‬ﻧﻮري‬
‫ﻛﻪ آﻧﻘﺪر ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ وﺟﻮدش را ﺑﺎور ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ...‬در اﻧﺘﻬﺎي ﺗﻮﻧﻞ و‬
‫ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪.‬‬
‫اﻣﻴﺪﻫﺎي روﻧﻴﻦ دوﺑﺎره زﻧﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪون ﺻﺪا ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪدر ﺗﻮﻧﻞ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺘﺶ‬
‫اداﻣﻪ داد‪ .‬ﺑﺎ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻛﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺣﺪود ﻳﻚ دوﺟﻴﻦ ﺟﻨﮕﺠﻮي اورك از ﻻﻧﺔ اژدﻫﺎ‬
‫ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ وردﻫﺎﻳﻲ را ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آﻧﺎن آﻣﺎده ﻛﺮداﻣﺎ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮدﻛﻪ آﻧﻬﺎ درﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ اورك ﻫﺎ‬
‫ﻫﻢ در ﻟﺤﻈﺎت ﺣﻴﺎﺗﻲ آﻳﻨﺪه ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫»اﻳﺴﺖ!«‬
‫ﺻﺪاي ﻣﺮﮔﺒﺎل آﻧﻘﺪر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ در ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﺑﺎ دﻳﻮارة ﺳﻨﮕﻲ ﺗﻮﻧﻞ‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﺪ‪ .‬او روي زﻣﻴﻦ دراز ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎَ ﻛﺴﻲ ﺻﺪاي او را ﺷﻨﻴﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰي وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺠﺰ ﺧﻮد روﻧﻴﻦ وارد ﺗﻮﻧﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ رو ﺑﻪ ﻣﺪال زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﭼﺮا ﻣﺮا ﺻﺪا زدي؟«‬
‫» ﻫﺪف ﺗﻮ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ اﺳﺖ‪ ...‬اﻣﺎ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﻏﺎر ﺑﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ از ﮔﻮﺷﺖ و ﭘﻮﺳﺖ –‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﻴﻦ‪ -‬ﺣﺮاﺳﺖ ﺷﻮد‪«.‬‬

‫س‬
‫» ﺟﺎدو؟« اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺧﻮدش ﻫﻢ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ او ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺮاي ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن و رﺳﻴﺪﮔﻲ‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺪاده ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ از ﺟﺎدو و ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ‪.‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن آن ﻳﻚ راه ﺣﻞ ﺳﺎده وﺟﻮد دارد‪.‬ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻛﻪ‬
‫ﺟﻠﻮ ﻣﻲ روي ﻣﺪال را روﺑﺮوي ﺧﻮدت ﺑﮕﻴﺮ‪«.‬‬
‫» در ﻣﻮرد ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻧﻲ از ﮔﻮﺷﺖ و ﭘﻮﺳﺖ ﭼﻪ؟ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻮاﺳﻢ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻮﺷﺶ ﺧﺸﻢ را در اژدﻫﺎ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ؛ » ﻫﻤﻪ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ‪...‬اﻧﺴﺎن!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻪ او ﻧﻴﺎز دارد‪ .‬ﻣﺪال را در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫آرام ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺮوي ﻛﺮد‪.‬‬
‫»ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻳﺎ دو ﻃﻠﺴﻢ ﺿﻌﻴﻒ را در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ‪ -‬ﺿﻌﻴﻒ ﺑﺮاي اژدﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ!«اژدﻫﺎ ﺣﺮف ﭘﻴﺸﻴﻦ‬
‫ﺧﻮد را ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد و ادﻣﻪ داد‪ »:‬ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ! ﻣﻦ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎه ﻣﺮﻛﺰ ﻣﺪال ﻧﮕﻬﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮراﻓﺸﺎﻧﻲ ﻛﺮد و ﺟﺎدوﮔﺮ وﺣﺸﺖ زده را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪.‬‬
‫وردﻫﺎي ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺧﻨﺜﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬ﻳﻚ وﻗﻔﻪ‪.‬ﻫﻴﭻ ﻃﻠﺴﻤﻲ در داﺧﻞ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬اﻣﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﺪون اﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ‬
‫ﻫﻢ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭼﻮن اورﻛﻬﺎ او را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻪ دور و اﻃﺮاﻓﺶ زﻧﺠﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اورﻛﻬﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬او ﻛﺎﻣﻼَ ﻣﻬﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫» آﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﺮوم؟«‬
‫» اﮔﺮ ﻧﺮوي از ﺗﻮ واﻗﻌﺎَ ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﺧﻮاﻫﻌﻢ ﺷﺪ‪«.‬‬

‫س‬
‫روﻧﻴﻦ ﻛﻤﻲ ﻛﻨﺠﻜﺎوي را در ﻟﺤﻦ ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻜﺮش را زﻳﺎد ﻣﺸﻐﻮل آن ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ذﻫﻨﺶ‬
‫ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه درﮔﻴﺮ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﻣﻠﻜﺔ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد‪ ...‬و روﻧﻴﻦ‬
‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﺮا ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ او ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﻮﺷﻨﻮدي اش ﺑﺎﺷﺪ؟ﺷﺎﻳﺪ‪...‬‬
‫ﻣﻠﻜﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ و روﻧﻴﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻴﺠﺎن و ﺗﺮس را ﻫﻤﺰﻣﺎن در ﭼﺸﻤﺎن او ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ...‬ﺗﺮﺳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش‬
‫او ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﻠﻮي در زﻧﺠﻴﺮش اﺟﺎزه ﻣﻲ داد ﻧﻌﺮه زد‪ »:‬ﻧﻪ‪ !...‬ﺑﺮو ﻋﻘﺐ!«‬
‫در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻧﻌﺮه زد‪ »:‬ﻋﺎﻟﻲ اﺳﺖ!«‬
‫اﺷﻌﻪ ﻫﺎﻳﻲ از ﻧﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎن روﻧﻴﻦ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺑﺪﻧﺶ ﭼﻨﺎن ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺗﻤﺎﻣﺎَ از ﻫﻢ‬
‫ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬ﻣﺪال ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﻣﻴﺎن اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻟﺮزان روﻧﻴﻦ ﺳﺮ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻤﻲ ﺣﻮاس ﺧﻮد را ﺟﻤﻊ ﻛﻨﺪ ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﺗﻜﺮار ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺧﻨﺪة وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ اي ﺳﺮ‬
‫داد‪:‬‬
‫» ﻋﺎﻟﻴﺴﺖ‪«!...‬‬

‫ﻛﺎري از‪ :‬ﺳﺎﻳﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮب‪WWW.LIFE‐GOOD.IR ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻋﺼﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن ‪ ‬‬
‫‪ ‬ﻓﺼﻞ ‪ 15‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺳﺮﻓﻪ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻨﻔﺲ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮاي او ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻮد‪.‬ﻛﺎﺑﻮس زﻧﺪه زﻧﺪه ﻓﺮو رﻓﺘﻦ در‬
‫ﺧﺎك ﺑﺎ ﻓﺮو دادن ﻫﻮا ﺑﻪ رﻳﻪ ﻫﺎﻳﺶ آرام آرام از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ‪ .‬ﻛﻢ ﻛﻢ آراﻣﺶ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ او ﺑﺎزﮔﺸﺖ و او ﺷﺮوع‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎز ﻛﺮدن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﺑﻮﺳﺶ ﺑﺎ ﻛﺎﺑﻮس دﻳﮕﺮي ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻴﺒﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ دور آﺗﺶِ ﻛﻢ ﻓﺮوﻏﻲ در ﻣﺮﻛﺰ ﺟﺎﻳﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻏﺎر‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺧﻮرد‪ .‬ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي‬
‫آﺗﺶ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺘﺮي ازﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﻛﻪ ﮔﺮد آﺗﺶ ﺑﻮدﻧﺪرا ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬ﺑﻪ زودي ورﻳﺴﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫دﻧﺪه ﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات راﻛﻪ از ﭘﻮﺳﺖ ﺧﺎﻟﺪارﺷﺎن ﺑﻴﺮون زده ﺑﻮد ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮔﻮﺷﺖ ﻫﺎي ﺷﻞ و‬
‫وﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ آوﻳﺰان ﺑﻮد و ﺑﺪﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻬﺮة ﻛﺸﻴﺪه و ﺑﻴﻨﻲ ﭘﻮزه ﻣﺎﻧﻨﺪ و ﻣﻬﺮه ﻫﺎي ﮔﺮدن‬
‫ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺎن را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪ .‬ﺳﻮار اﻟﻒ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻮرب و ﮔﻮد رﻓﺘﺔ آﻧﻬﺎ و دﻧﺪان ﻫﺎي‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻴﺰﺷﺎن را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻮﺷﺸﻲ ﻛﻪ ﺳﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺘﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﻛﻤﻲ ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺒﺮﻫﺎي‬
‫ﭘﺮﺗﺎﺑﻲ در ﻛﻨﺎر ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻗﺮار داﺷﺖ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرﺗﻲ رﺷﻚ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ از آن‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎﺷﺪ در اﺛﺮ ﺣﺮﻛﺖ او ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ رﺳﻴﺪه‬
‫‪ ‬‬
‫‪ SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 2‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻮﺷﻬﺎي اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ ﮔﻮش ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ داﺷﺖ و ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫را ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﻛﺮد‪.‬‬
‫» ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻫﺎ ﺑﻴﺪار ﺷﺪﻧﺪ!« ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ از ﭼﺸﻢ ﭼﭗ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد دوم ﻛﻪ ﻃﺎس ﺑﻮد و ﻣﻮﺟﻮد دﻳﮕﺮ در ﺑﺮاﺑﺮش ﭘﺸﻤﺎﻟﻮ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲ آﻣﺪﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬
‫ﺷﺒﻴﻪ دﺳﺮي ﺗﺮ و ﺗﺎزه اﺳﺖ!«‬
‫» ﻗﻄﻌﺎَ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ!« ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻳﻠﻲ اﺑﺮﻳﺸﻤﻲ از ﻫﻤﺎن ﻧﻮﻋﻲ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻧﮋادان ورﻳﺴﺎ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ اﻳﻦ ﻛﻼم را ﺑﻪ زﺑﺎن آورد‪ .‬او از دو ﻣﻮﺟﻮد دﻳﮕﺮ ﻻﻏﺮﺗﺮ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻋﺎدت ﻧﺪارد ﺑﺎ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﻮد‪.‬ﭘﺲ او ﺳﺮدﺳﺘﻪ‬
‫ﮔﺮوﻫﺸﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﻳﻚ ﮔﺮوه ﺳﻪ ﻧﻔﺮه از ﺗﺮول ﻫﺎي ﮔﺮﺳﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺮول ﻫﻤﺎﻳﻞ ﭘﻮش ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻮﺟﻮد ﻻﻏﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮاي ﺑﻌﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ وﻗﺖ ﺳﻮر و ﺳﺎت و ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﻲ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﭼﻴﺰي در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ورﻳﺴﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﺧﻮد ﺻﺪاﻳﻲ ﺧﺎرج ﻛﺮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ آن ﺧﻨﺪه اي ﺗﻮ دﻣﺎﻏﻲ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ آﻧﺮا ﺻﺪاﻳﻲ از ﺗﻪ ﮔﻠﻮﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ آراﻣﻲ و ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻃﻨﺎﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ او را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﺟﺎزه‬
‫ﻣﻲ دادﻧﺪ ﺳﺮش را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را دﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و زﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد ﺗﺎ ﭼﻪ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ زﻧﺪه ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﻌﺎﺗﻲ ﺣﺘﻲ ﻗﺒﻞ از زﻣﺎن ﺟﻨﮓ ﺗﺮول ﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺮول ﻫﺎ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺼﻮرت ﻏﺬا ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ اورك ﻫﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﻫﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ داﺋﻤﺎَ ﻳﻚ ﭼﺸﻤﺸﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻳﻦ دوﺳﺘﺎن ﭼﺎﺑﻚ و ﻣﻜﺎرﺷﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ ﺗﺮول ﻫﺎ و ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻫﻮراد اﻳﻦ ﻧﮋاد اﺣﻤﻖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ و ﻣﺘﻔﺮق ﺗﻘﺴﻴﻢ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺧﻮدش ﻫﺮﮔﺰ ﻳﻚ ﺗﺮول زﻧﺪه ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد و آﻧﻬﺎ را از اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ و ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻛﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﺪاﮔﺮآﺷﻨﺎﻳﻴﺶ ﺑﺎاﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات درﻫﻤﺎن ﺣﺪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺮول ﻫﻤﺎﻳﻞ ﭘﻮش ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺻﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪،‬ﺻﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش! اول ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺳﺖ دورف! اول ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺗﺮول ﻳﻚ ﭼﺸﻢ اﻋﺘﺮاض ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻫﻤﻴﻦ اﻻن اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﻨﻴﻢ‪.‬ﭼﺮا ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن او را‬
‫ﺑﺨﻮرﻳﻢ‪،‬ﮔ‪‬ﺮِي؟«‬
‫» ﭼﻮن ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺷَﻨ‪‬ﻞ!« ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﮔﺮي ﻣﺸﺘﻲ ﻣﻬﻠﻚ ﺑﻪ آرواره ﻫﺎي ﺷﻨﻞ ﻛﻮﺑﻴﺪ و او را ﺑﻪ‬
‫ﻋﻘﺐ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺮول ﺳﻮم ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ دﻋﻮاي ﺑﻴﺸﺘﺮ دو رﻓﻴﻘﺶ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﺮي زﻳﺮﭼﺸﻤﻲ ﻧﮕﺎﻫﻲ‬
‫ﺑﻪ او ﻛﺮد و ﺗﺮول ﻃﺎس ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ اﺛﻨﺎ ﺷﻨﻞ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﻪ دور آﺗﺶ ﺑﺎزﮔﺸﺖ در‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼَ رام ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ‪.‬‬
‫ﮔﺮي دﺳﺖ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ و ﭼﻨﮕﺎل ﻣﺎﻧﻨﺪش را ﺑﻪ ﻛﻤﺮ زد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﮔﺮوﻫﻢ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي ﺷﻨﻞ؟!«‬
‫» ﺑﻠﻪ ﮔﺮي! ﺑﻠﻪ!«‬
‫» ﻓﻬﻤﻴﺪي وارش؟!«‬
‫ﺗﺮول ﺑﻲ ﻣﻮ و ﺷﺮﻳﺮ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻠﻪ! اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﮔﺮوه‬
‫ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻲ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻟﻒ ﻫﺎ و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر دورف ﻫﺎ و اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ‪ ،‬ﺗﺮول ﻫﺎ ﻫﻢ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬و ﺗﻌﺪادي از آﻧﻬﺎ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻴﻮاﻳﻲ اﻟﻒ ﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ -‬ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﺳﺮ ي را از ﺑﺪﻧﻲ ﺟﺪا ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ داراي ﺧﻮي درﻧﺪﮔﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺨﺼﻮص ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺗﭙﻪ ﻫﺎ و اﻋﻤﺎق زﻣﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺷﻚ داﺷﺖ ﻛﻪ در ﻧﮋاد ﺗﺮول ﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮ از اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺮوﻟﻲ ﻛﻪ او و‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را اﺳﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬اﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻫﻢ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﺷﻮﻣﻲ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮوه ﺳﻪ ﻧﻔﺮه واردﮔﻔﺘﮕﻮﻳﻲ آرام ﺑﻪ دور آﺗﺶ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎدي ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺟﻮاب اﺑﺮوﻳﻲ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮاي او ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ ﺳﺮي ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﻧﻪ! ﺑﺎ وﺟﻮد‬
‫ﻧﻴﺮوي ﻏﻴﺮﻋﺎدﻳﺶ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻃﻨﺎﺑﻬﺎﻳﺶ را ﭘﺎره ﻛﻨﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺳﺮي ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﻲ‬
‫ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺗﺮول ﻫﺎ ﭼﻘﺪر وﺣﺸﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺑﺴﺘﻦ و ﮔﺮه زدن ﺗﺨﺼﺺ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺷﺠﺎع ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ در وﺳﻂ ﻧﻮﻋﻲ ﺗﻮﻧﻞ ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎره ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻَ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد ﺗﺮول ﻫﺎ ﺣﻔﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ‬
‫ﭼﻨﮕﺎل ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﺗﻴﺰ اﻳﻦ ﺗﺮول ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﻛﻪ اﺑﺰاري ﺑﺪون ﻧﻘﺺ ﺑﺮاي ﺣﻔﺎري در ﻛﻮه و زﻣﻴﻦ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺮول ﻫﺎ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂ اﻃﺮاﻓﺸﺎن ﺳﺎزﮔﺎر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ اﻟﻒ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﺗﻼﺷﺶ را از ﭘﻴﺶ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﻧﻘﻄﺔ ﺿﻌﻔﻲ در ﻃﻨﺎﺑﻲ ﻛﻪ او را ﺑﺎ آن‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺣﺘﻴﺎط ﻣﭻ ﻫﺎي ﻃﻨﺎب ﭘﻴﭽﺶ را ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻃﻨﺎب را‬
‫ﭘﺎره ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻴﻔﺎﻳﺪه ﺑﻮد و ﻣﭻ ﻫﺎﻳﺶ ﻫﻢ زﺧﻤﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻏﺮﺷﻲ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺑﻪ او ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺮول ﻫﺎ ﺣﺪاﻗﻞ آﺧﺮﻳﻦ ﺗﻼش او ﺑﺮاي ﺑﺮﻳﺪن ﻃﻨﺎب را دﻳﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮي ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ دﺳﺮ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺣﺎل اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮد ﺑﺎ او ﺣﺴﺎﺑﻲ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺷﻨﻞ ﻏﺮ ﻏﺮ ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺎﻗﻲ آﻧﻬﺎ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺑﺎﻳﺪ رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ؟!«‬
‫ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﺗﺮول ﻫﺎ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ »:‬ﻫﺎﻟﮓ ﻣﻲ داﻧﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد اﮔﺮ اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻜﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ او‪«...‬‬
‫ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﺗﺮول ﻫﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺒﺮش را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬دورف ﻫﺎ!«‬
‫ﺗﺒﺮي ﻛﻪ ﮔﺮي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻫﺎﻧﺔ ﺗﻮﻧﻞ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد از ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮي ﺳﺮ ورﻳﺴﺎ ﻋﺒﻮر ﻛﺮد و ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫ﻓﺮﻳﺎدي از ﺗﻪ ﺣﻠﻖ از ﻫﻤﺎن ﻣﺴﻴﺮ در ﭘﺎﺳﺦ آن آﻣﺪ‪.‬ﻧﺎ ﮔﻬﺎن دﻳﻮار ﻫﺎي ﺗﻮﻧﻞ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ و ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎه ﻗﺪ‬
‫و ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﺒﺮ ﻫﺎ و ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻫﺎﻳﺸﺎن را ﺗﻜﺎن ﻣﻲ دادﻧﺪ و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زدﻧﺪ ﺑﻪ درون آن ﺳﺮآزﻳﺮ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮي ﺗﺒﺮ ﺗﻴﺰ ﺑﻠﻨﺪ دﻳﮕﺮي را ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎَ ﺑﺮاي ﻧﺒﺮد ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻧﻔﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬دو‬
‫ﺗﺮول دﻳﮕﺮ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﺗﺮس دوﻻ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺳﻼح ﻫﺎي ﺧﻮد را رﻫﺎ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ورﻳﺴﺎ دﻳﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ‬
‫از ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦِ ﺳﺘﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺒﺮ ﺷﻨﻞ ﺷﻴﺮﺟﻪ زد اﻣﺎ او ﺟﺎ ﺧﺎﻟﻲ داد‪.‬دو ﺗﺮول دﻳﮕﺮ ﺑﻌﺪاَ از ﺳﺮ دﺳﺘﺔ ﺧﻮد‬
‫ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﺮده و ﺗﺒﺮ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪﺷﺎن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و رو در رويِ ﻣﺤﺎﺻﺮه ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫دورف ﻫﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻫﺎ و ﺗﺒﺮ ﻫﺎي ﺷﺎن را ﺑﺎ دﻗﺘﻲ ﺣﺴﺎب ﺷﺪه ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ دادﻧﺪ و ﺗﺮول ﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ راﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺷﻨﻞ اوﻟﻴﻦ ﺗﺮوﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﭘﺎ درآﻣﺪ‪ ،‬ﺗﺮول ﻳﻚ ﭼﺸﻢ‪،‬‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ دورﻓﻲ را ﻛﻪ از ﺳﻤﺖ ﻛﻮر او ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬وارش ﻓﺮﻳﺎدي ﺑﺮاي اﺧﻄﺎر ﻛﺸﻴﺪ و ﺷﻨﻞ ﺗﺒﺮش‬
‫را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺗﺎب داد اﻣﺎ ﺧﻄﺎ ﻛﺮد و ﺷﻤﺸﻴﺮ دورف درون ﺷﻜﻢ ﻻﻏﺮﺷﻨﻞ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺮي وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺟﻨﮕﻴﺪ ﻳﻚ ﺿﺮﺑﺔ ﺗﺒﺮش ﻣﻬﺎﺟﻢ دورﻓﻲ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪ و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫دﻳﮕﺮي را از وﺳﻂ ﺑﻪ دو ﻧﻴﻢ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﺒﺮش ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﺗﺒﺮ آﺧﺮﻳﻦ ﺣﺮﻳﻔﺶ ﻛﻪ ﺗﺒﺮي ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ و‬
‫ﺧﻮش ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺮ داﺷﺖ ﺷﻜﺴﺖ‪ .‬او ﺑﺎ ﻧﺎ اﻣﻴﺪي دﺳﺘﺔ ﺗﺒﺮ ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻮﺗﺎه ﻗﺪ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد‬
‫آﻧﺮا از ﭼﻨﮓ او ﺧﺎرج ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺗﺒﺮ ﺧﻮش ﺳﺎﺧﺖ دﻳﮕﺮي در ﻛﻤﺮ ﺳﺮ دﺳﺘﺔ ﺗﺮول ﻫﺎ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺮاي آﺧﺮﻳﻦ ﺗﺮوﻟﻲ ﻛﻪ او را اﺳﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻤﻲ اﺣﺴﺎس دﻟﺴﻮزي دارد‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺗﺮس و ﻋﻠﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻫﻼﻛﺖ ﺑﺎرش ﮔﺸﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﻛﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﻦ ﺣﺎل او ﺑﻪ ﺗﻜﺎن دادن ﺗﺒﺮش اداﻣﻪ داد و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن را ﺑﺮ اﺛﺮ‬
‫ﺷﺎﻧﺲ ﻣﺤﺾ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻮج ﺣﻤﻠﺔ دﺷﻤﻨﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺣﻠﻘﺔ ﻣﺤﺎﺻﺮة‬
‫ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎ و ﺗﺒﺮﻫﺎﻳﺸﺎن را ﺗﻨﮓ ﺗﺮ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫در آﺧﺮ دورف ﻫﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﻼﺧﻲ وارش ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺻﺤﻨﻪ ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬و دوﺑﺎره ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮد ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻠﻔﺖ ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﻟﺤﻦ ﻧﺨﺎﻟﻪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﻴﺨﻮد ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﺮول ﻫﺎ اﻳﻨﻘﺪر ﺳﺨﺖ ﻣﻲ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ‪،‬ﮔﻴﻤﻞ! اﻳﻦ را دﻳﺪه اي؟«‬
‫»آره رام! اﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ام را ﺑﺒﻴﻨﻲ!«‬
‫دﺳﺘﺎﻧﻲ ﺿﻤﺨﺖ ورﻳﺴﺎ را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻫﻞ داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻜﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﺮد ﻛﻪ دﺳﺘﺎن اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﺧﻮش ﻓﺮم را ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ آﺳﻴﺐ ﺟﺪي ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺑﺎز ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دورﻓﻲ را ﻛﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺷﺶ اﻳﻨﭻ از ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻮﺗﺎﻫﺘﺮ و از او ﭼﻬﺎرﺷﺎﻧﻪ ﺗﺮ‬
‫ﺑﻮد را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف ﭼﻴﺰي ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا ﺑﻨﻈﺮ ورﻳﺴﺎ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻬﺎرت او در ﺑﺎز ﻛﺮدن ﻃﻨﺎب ﻫﺎي او‬
‫ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻧﻪ او و ﻧﻪ ﺳﺎﻳﺮ دورف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ آﻧﻬﺎ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﺑﺪاَ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﺿﻤﺨﺖ و ﺗﺎزه ﻛﺎر‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﻼﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺮول ﻫﺎ آورده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﻪ زودي ﺳﺮ و وﺿﻊ اﻳﻦ دورف ﻫﺎ در ﻧﻈﺮ ورﻳﺴﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﺪ‪ .‬ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪،‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻَ ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از اورك ﻫﺎ ﺳﺮﻗﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻣﻨﺪرس و ﺑﻮي ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ ﻛﻪ از آﻧﻬﺎ ﺳﺎﺗﻊ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺣﻤﺎم ﻛﺮدن‬
‫ﺟﺎﻳﻲ در اوﻟﻮﻳﺖ ﻛﺎري اﻳﻦ دورف ﻫﺎ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫» ﺗﻮ آزادي‪«!...‬‬
‫ﻃﻨﺎب ﻫﺎي ورﻳﺴﺎ ﺑﺎز ﺷﺪ ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﻫﺎن ﺑﻨﺪش را ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﻛﺎري ﻛﻪ دورف ﻫﺎ زﺣﻤﺖ اﻧﺠﺎﻣﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪاده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺳﻴﻼﺑﻲ از دﺷﻨﺎم و ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻫﻢ‬
‫آزاد ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮔﻴﻤﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬دﻫﺎن ﮔﺸﺎدت را ﺑﺒﻨﺪ و اﮔﺮﻧﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲ ﺷﻮم دﻫﺎن ﺑﻨﺪ را ﺑﻪ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ‬
‫ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﻢ‪«.‬‬
‫» ﺣﺎﺿﺮم ﻳﻚ دﺳﺖ ﺧﻮدم را ﻗﻄﻊ ﻛﻨﻢ اﮔﺮ ﻫﻤﺔ ﺷﻤﺎ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﻳﻚ دورف از ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن‬
‫ﻫﺎي اﻳﺮي را ﺷﻜﺴﺖ دﻫﻴﺪ‪«.‬‬
‫ﻏﺮش ﻫﺎي اﻋﺘﺮاض آﻣﻴﺰ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ اﮔﺮ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺳﺎﻛﺖ ﻧﺸﻮد ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪﮔﺎن آﻧﻬﺎ اﺳﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن‬
‫ﺟﺪﻳﺪﺷﺎن ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎد و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ او اﻳﺴﺘﺎده ﺗﻮﻧﻞ ﭼﻨﺪان از ﻗﺪ او ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﺳﻮارِ اﻟﻒ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﮕﺮان ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻬﺘﺮ از ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻲ!ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‬
‫آﻧﻬﺎ ﻣﺎ را از ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻲ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﻧﺠﺎت داده اﻧﺪ‪«.‬‬
‫رام ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬اﻳﻦ ﺗﺮول ﻫﺎي ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ از ﮔﻮﺷﺖ و ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲ ﺧﻮردﻧﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺮده ﻳﺎ زﻧﺪه!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻧﻬﺎ از دوﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ از اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﺮوﻳﻢ‪«...‬‬
‫رام دﺳﺘﺶ راﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﻛﻼم ورﻳﺴﺎ را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪.‬ﭼﻬﺮة ﭘﺮ ﭼﻴﻦ و ﭼﺮوك او ورﻳﺴﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺳﮓ ﻫﺎي ﭘﻴﺮ‬
‫ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫» ﻧﮕﺮان آﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎش‪،‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ اﻳﻦ ﺳﻪ ﺗﺮول را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ‪ «.‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫» ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺷﺎﻳﺪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ دﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﺗﺮول ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ‪.‬دﺳﺘﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺷﻜﺎر اورك ﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻏﻴﺮ از ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮاي ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ ﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ از‬
‫ﻣﺘﺤﺪان ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ ﺧﻮدﺷﺎن – ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺮول ﻫﺎ ‪ -‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﺟﺎزة اﻳﻦ ﻛﺎر را دارﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮﺑﻼﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮدﺑﺮﺳﺮﺷﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ در ذﻫﻦ ورﻳﺴﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ‪ »:‬ﺗﻬﻮع آور اﺳﺖ! از ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫وﻗﺖ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻲ ﺑﺪﻳﻠﺘﺎن ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم!«‬
‫» اﮔﺮ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻗﺮار اﺳﺖ ﺷﻤﺎ را از اﻳﻦ ﻣﺨﻤﺼﻪ ﻧﺠﺎت ﺑﺪﻫﻴﻢ اﻳﻦ دﺳﺘﺔ ﻣﻔﻠﻮك را وادار ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﮔﻴﻤﻞ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻣﻘﺘﻀﻲ ﺑﺮ ورﻳﺴﺎ ﺧﻴﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺷﺎن ﭘﻴﻮﺳﺖ و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺟ‪‬ﺶ ﻣﺮده و‬
‫در دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎل ﻧﺎرن ﺧﺮاب اﺳﺖ و ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ دارد‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ اﻓﺮاد ﺣﺎﻟﺸﺎن ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﻛﺮدن ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺧﻮب اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﺮوي ﺷﺎﻧﺔ او ﻛﻤﻲ ﺑﺎ او ﻫﻤﺪردي ﻛﻨﺪ اﻣﺎ دوﺳﺖ ﺟﺪﻳﺪش ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ‬
‫ﻛﻪ اﻓﺮاد در ﺣﺎل اﻧﺠﺎﻣﺶ ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‪.‬ورﻳﺴﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮول ﻫﺎي ﻣﺮده را‬
‫ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻣﻔﻴﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻢ ﻧﻮع ﺧﻮدﺷﺎن را ﻫﻢ وارﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬آﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻛﻪ دال ﺑﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺮدن ﺟﺴﺪ رﻓﻴﻘﺸﺎن ﺑﺎﺷﺪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﺪادﻧﺪ‪ .‬و وﻗﺘﻲ ﻛﻪ رام ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻌﻨﺎي‬
‫ﻧﮕﺎه ورﻳﺴﺎ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﺧﺠﺎﻟﺖ زدﮔﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﻣﺎ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﺗﺠﻬﻴﺰات ﻣﻔﻴﺪ را رﻫﺎ‬
‫ﻛﻨﻴﻢ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮ!ﺟﺶ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را درك ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬وﺳﺎﻳﻞ او در ﻣﻴﺎن ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﺪ‪،‬ﺑﻌﻼوة ﺗﺠﻬﻴﺰات ﺗﺮول ﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ زﻳﺎد ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ اﺑﺪاَ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي ﻫﻨﻮز در ﻛﺎزﻣﻮدان ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ‪.‬ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ دورف ﻫﺎ‬
‫ﻛﺎﻣﻼَ از اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺘﻮاري ﺷﺪه اﻧﺪ ﭼﻮن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوي ﻫﻮراد روﺑﺮو ﺷﻮﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﭼﻬﺮة رام دوﺑﺎره ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪» ،‬ﺑﻠﻪ! ﺗﻤﺎم ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ رﻓﺘﻦ داﺷﺘﻨﺪ ﻓﺮار ﻛﺮده اﻧﺪ‬
‫و آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻮراد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﺎﻋﻮﻧﻲ ﻓﺮاﮔﻴﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ و رﻳﺸﺔ ﺑﺴﻴﺎري‬
‫از ﻗﺒﺎﻳﻞ ﻣﺎر را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪.‬و ﺗﻌﺪادي ازﻣﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻳﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻳﻢ ﺑﻪ اﻋﻤﺎﻗﻲ از زﻣﻴﻦ ﻓﺮو روﻳﻢ ﻛﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬در آن زﻣﺎن ﺗﻌﺪاد ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻫﻢ در ﺣﺎل ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪن‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﻛﻮﭼﻚ او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﻪ ﺗﻌﺪادي از ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ؟«‬
‫» ﻣﻨﻈﻮرت ﻗﺒﻴﻠﺔ ﻣﻦ اﺳﺖ؟ ﭼﻬﻞ و ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ! زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻌﺪاد ﻣﺎ ﺑﻴﺶ از ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻗﺒﻴﻠﺔ‬
‫دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد دو ﻗﺒﻴﻠﺔ آن ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻣﺎﺳﺖ در ﻣﺠﻤﻮع ﺟﻤﻊ ﻣﺎ ﻛﻤﻲ ﺑﻴﺶ از ﺳﻴﺼﺪ ﻧﻔﺮ اﺳﺖ‪.‬و ﺣﺎﻻ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪﻛﻲ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﺎ ﺑﻮدﻳﻢ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺳﻴﺼﺪ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺧﻮد رﻗﻢ ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻌﺪاد ﻫﻢ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل را‬
‫از اورك ﻫﺎ ﺑﺎز ﭘﺲ ﮔﻴﺮم‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺷﺎﻳﺪ اﮔﺮ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﮕﺲ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ آﻧﻬﺎ ﭘﺮواز ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺣﻮاﺳﺸﺎن را آﻧﻘﺪر ﭘﺮت‬
‫ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ اﻳﻨﻜﺎر ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ روي زﻣﻴﻦ ﭼﻨﺪان ﻛﺎري از ﻣﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﻻزم اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﻨﮕﻞ را ﺑﻪ آﺗﺶ ﺑﻜﺸﺪ و زﻣﻴﻦ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺧﺮاب ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫دﺷﻤﻨﻲ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺑﺒﻴﻦ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي و اﻳﺮي ﻣﻲ رﻓﺖ ﻛﻪ دوﺑﺎره اوج ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد‬
‫ﻛﻪ اﻳﻦ اﺧﺘﻼف را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‪ » :‬اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ! ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎم ﺣﻮاس ﻣﺎ ﺑﻪ اورك ﻫﺎ و‬
‫ﺳﺎﻳﺮ دﺷﻤﻨﺎن ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬درﺳﺖ ﻧﻤﻲ ﮔﻮﻳﻢ؟ آﻳﺎ اﺧﺘﻼف در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻫﺪف دﺷﻤﻨﺎن ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ رام از او ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﺪ ﻫﻢ راﺿﻲ ﻧﺒﻮد‪ »:‬ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ‬
‫از ﻣﻦ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮﮔﺮدﻳﺪ و ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻳﺎد ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻣﻔﻴﺪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺟﻨﮕﻴﺪ! ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺨﻮرﻳﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ اورك ﻫﺎ ﺑﺠﻨﮕﻴﺪ ‪ ،‬اورك ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮادران ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‬
‫رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬اورك ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ آن ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ورزﻳﺪﻳﺪ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﭼﻴﺰ ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ از ﮔﺬﺷﺘﺔ دورف ﻫﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺗﻤﺎم ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اورك ﻫﺎ و‬
‫ﻫﻮراد روﺑﻪ رو ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻴﺰي وﻳﺎ ﺷﺨﺺِ ﻋﺰﻳﺰي رااز دﺳﺖ داده اﻧﺪ‪ .‬رام ﺑﺪون ﺷﻚ ﻋﺰﻳﺰاﻧﻲ را از دﺳﺖ داده‬
‫ﺑﻮد و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺑﻲ ﺑﺎك ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎي اﻳﺮي ﺑﻮد ﻧﻴﺰ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻓﻘﺪان ﻫﺎﻳﻲ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﺗﺄﻳﻴﺪ او ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف رام دراز ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬آره! اﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼَ درﺳﺖ اﺳﺖ!‬
‫ﻣﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻲ ﺧﻮرم‪«.‬‬
‫» اﮔﺮ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻲ ﭘﺲ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻲ ﺧﻮرم!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫وﻗﺘﻲ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ دﺳﺖ دادﻧﺪ ﻏﺮﻏﺮﻫﺎي آراﻣﻲ از ﻣﻴﺎن ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬و اﻳﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﺷﻜﻞ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﺗﺤﺎدي ﺑﺠﺰ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻄﻴﺮي ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺮوه ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ ،‬اﻳﻨﺒﺎر رام ﺑﻮد ﻛﻪ از ورﻳﺴﺎ ﺳﺆال ﻛﺮد‪ »:‬ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺧﻄﺮ ﺗﺮول ﻫﺎ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺷﻤﺎ و دوﺳﺘﺘﺎن را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﺔ ﻧﻴﻤﻪ وﻳﺮان ﻛﺸﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬آﻳﺎ‬
‫آﻧﻄﻮري ﻛﻪ ﻣﺎ ارزو ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻫﻮراد ﻣﻐﻠﻮب ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ زودي آزاد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؟«‬
‫» ﺟﻨﮓ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻫﻮراد ﺑﻪ ﺷﺪت اداﻣﻪ دارد‪ ،‬در اﻳﻦ ﺷﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ «...‬ﺑﺎ اداي اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﺷﺎدي و ﻫﻠﻬﻠﻪ‬
‫از ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ».‬ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ ﻫﻮراد از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪه ﺷﺪ و دوم ﻫﻤﺮ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫» ﭘﺲ ﭼﺮا اورك ﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﺮ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﺘﻤﺎَ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺆال ﻣﻲ ﻛﺮدي؟ اوﻻَ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ ﻫﻨﻮز در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ دون آﻟﮕﺎز‬
‫ﻣﻮاﺿﻊ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﻛﺮده اﻧﺪ‪ .‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ در ﺣﺎل ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺪون ﻣﺒﺎرزه ﺗﺴﻠﻴﻢ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫» و دوﻣﺎَ ﭼﻲ ﻋﻤﻮزاده؟«‬
‫» دوم اﻳﻨﻜﻪ آﻳﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮدي ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز اژدﻫﺎﻳﺎن را در ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد دارﻧﺪ؟« ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﺎ‬
‫ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺗﻤﺴﺨﺮ آﻣﻴﺰ در ﭼﻬﺮة رام ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫ﮔﻴﻤﻞ ﻏﺮﺷﻲ ﻛﺮد و رام ﭼﭗ ﭼﭗ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺮف ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ »:‬آه ﺑﻠﻪ اژدﻫﺎ! ﺗﻨﻬﺎ دﺷﻤﻨﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي زﻣﻴﻨﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ روﻳﺎروﻳﻲ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻳﻜﺒﺎر ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻳﻢ ﻳﻚ اژدﻫﺎي ﺟﻮان را روي زﻣﻴﻦ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﻨﻴﻢ و ﺑﺎ از دﺳﺖ دادن ﻳﻜﻲ دو ﺟﻨﮕﺠﻮي ﺧﻮب ﻛﻠﻜﺶ را ﺑﻜﻨﻴﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﻢ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻَ اژدﻫﺎ ﻫﺎ در آﺳﻤﺎن ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ و ﻣﺎ در زﻣﻴﻦ ﻣﺨﻔﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﻛﺮد‪ »:‬اﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ از ﭘﺲ ﺗﺮول ﻫﺎ و اﺣﺘﻤﺎﻻ اورك ﻫﺎ ﺑﺮ آﻣﺪه اﻳﺪ‪«.‬‬
‫» ﮔﺎه و ﺑﻲ ﮔﺎه ﺑﻌﻀﻲ از ﮔﺮوه ﻫﺎي ﮔﺸﺘﻲ را ﺑﻠﻪ! و در ﻣﻮرد ﺗﺮول ﻫﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ آﻧﻬﺎ را ﻛﺸﺘﻪ اﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ‬
‫اﻳﻨﻬﺎ اﮔﺮ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺎ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ اورك ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻧﺪارد‪ «.‬او در ﭼﺸﻤﺎن ورﻳﺴﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و‬
‫اﻓﺰود‪»:‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻴﺴﺘﻴﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮد ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ اورك ﻫﺎ ﺑﺮ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﭼﻪ ﭼﻴﺰي و ﻳﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ‬
‫ﺷﻤﺎ را وادار ﻛﺮده ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﺎري ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺧﻮدﻛﺸﻲ اﺳﺖ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻴﺪ؟«‬
‫» ﻧﺎم ﻣﻦ ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ ﺳﻮارﻛﺎر اﻟﻒ ﻫﺴﺘﻢ و اﻳﺸﺎن ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد از ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎي اﻳﺮي ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﻣﺎ در اﻳﻦ‬
‫ﻣﻜﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻧﺴﺎن‪ ،‬ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ و ﺟﻮان ﻫﺴﺘﻴﻢ‪.‬او ﻣﻮﻫﺎي آﺗﺸﻴﻨﻲ دارد و آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر ﻛﻪ او را‬
‫دﻳﺪﻳﻢ در اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ «.‬ورﻳﺴﺎ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﺪﻳﺪ ﻛﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎﻫﻲ او را‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻧﻴﺰ اﻳﻦ را ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻳﺶ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻜﺮد‪.‬‬
‫رام ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ‪ ‬ﺳﻮء ﻇﻨﻲ رو ﺑﻪ ﻓﺰوﻧﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ زوج ﻋﺠﻴﺐ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬و ﺑﺎ وﺟﻮد ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺟﺎدوﮔﺮان‪،‬‬
‫ﺑﺨﺼﻮص اﻧﺴﺎن ﻫﺎي ﺟﺎدوﮔﺮ‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﺎﻣﻠﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ او را ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻛﺸﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ؟« داﺳﺘﺎن ورﻳﺴﺎ‬
‫آﺷﻜﺎرا ﺑﻪ ﻣﺬاق او ﺧﻮش ﻧﻴﺎﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﻧﻤﻲ داﻧﻢ!اﻣﺎ اﺣﺘﻤﻼَ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮده ﺗﺎ ﻛﺎري در ﻣﻮرد اژدﻫﺎﻳﺎن اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪«.‬‬
‫رام ﺧﻨﺪة ﺳﺒﻌﺎﻧﻪ اي ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬او ﭼﻪ ﻛﺎري ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ در ﻣﻮرد اژدﻫﺎﻳﺎن اﻧﺠﺎم دﻫﺪ؟ ﻣﻠﻜﺔ ﻗﺮﻣﺰ را‬
‫ﻧﺠﺎت دﻫﺪ؟ او ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ او را ﻳﻚ ﺟﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻠﻌﻴﺪ و از ﺻﺤﻨﺔ روزﮔﺎر ﻣﺤﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺳﺎﻳﺮ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺧﻨﺪه دار ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻣﻀﺤﻚ ﻧﻤﻲ دﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻫﻢ ﺑﺨﺎﻃﺮ ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ دورف ﻫﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﻧﺸﺪ‪ .‬او در ﻣﻮرد اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه اﻃﻼع داﺷﺖ و اﻳﻦ‬
‫دورف ﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬و او ﻫﻢ دﻗﻴﻘﺎَ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻳﻜﺠﺎ ﺑﻠﻌﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫» ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از او ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرده ام و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻣﻲ روم ﺗﺎ اﮔﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ اوﻛﻤﻚ‬
‫ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺧﻨﺪة دورف ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﺪاﻫﺎﻳﻲ ﺣﺎﻛﻲ از ﺣﻴﺮت و ﻧﺎﺑﺎوري ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ و ﮔﻴﻤﻞ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺗﻜﺎن‬
‫ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫» ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎرﺗﺎن اﺣﺘﺮام ﻣﻲ ﮔﺬارم اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﻧﺎ ﻣﻌﻘﻮل اﺳﺖ‪«.‬‬
‫او ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﭼﻬﺮه ﻫﺎي ﺳﺨﺖ دورف ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ اﻃﺮﻓﺶ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺮد‪.‬در ﭼﻬﺮة آﻧﻬﺎ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﺴﺘﮕﻲ و ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ و روﻳﺎي آزادي ﺳﺮزﻣﻴﻨﺸﺎن را در ﺳﺮ‬
‫ﻣﻲ ﭘﺮوراﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق در زﻣﺎن ﺣﻴﺎت آﻧﻬﺎ رخ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد‪.‬ورﻳﺴﺎ‬
‫ﺷﺠﺎﻋﺖ اﻳﻦ دورف ﻫﺎ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ دورف ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬وﻟﻲ ﺣﺘﻲ اﻳﺸﺎن ﻫﻢ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ورﻳﺴﺎ را‬
‫ﻛﺎري در ﻣﺮز دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﻣﻦ از ﺗﻮ و اﻓﺮادت ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﺎن ﻣﻦ را ﻧﺠﺎت دادﻳﺪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم‪ ،‬رام! اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﻄﻔﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻜﻨﻴﺪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﻧﻠﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻠﻤﺮو ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻣﻲ رود را ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻧﺸﺎن دﻫﻴﺪ و ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ راﻫﻢ اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﻢ داد‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻮﺷﺰد ﻛﺮد‪» :‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ رﻓﺖ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! ﻣﻦ آﻧﻘﺪر در اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ‬
‫درﮔﻴﺮ ﺷﺪه ام ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ از آن ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ...‬در ﺿﻤﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ آن ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ و‬
‫ﭘﻮﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن ﭼﻜﻤﻪ ﻫﺎﻳﻢ از ﺑﺪﻧﺶ ﺟﺪا ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫رام وﻗﺘﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪه اﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻧﻪ اي ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﺮ دوي‬
‫ﺷﻤﺎ ﮔﻮﻳﺎ ﻛﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﺔ ﺷﻤﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎَ راﻫﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل‬
‫ﻣﻲ ﺑﺮد ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﻢ داد‪«.‬‬
‫ﮔﻴﻤﻞ ﻓﺮﻳﺎد زد‪»:‬ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻧﺨﻮاﻫﻢ داد ﻛﻪ ﺗﻮ در ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭘﺮ از ﺗﺮول ﻫﺎي وﺣﺸﻲ و اورك اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻲ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺖ ﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ ﺗﺎ ﻫﻮاي ﺗﻮ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺗﻤﺎم دورف ﻫﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺣﻤﺎﻳﺖ از رﻫﺒﺮﺷﺎن ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎي‬
‫رام و ﮔﻴﻤﻞ ﻫﻢ ﻓﺎﻳﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺗﻤﺎم دورف ﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ اﻧﺪازه ﻟﺠﻮج و ﺳﺮ ﺳﺨﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ! ﺳﺮاﻧﺠﺎم رﻫﺒﺮ‬
‫آﻧﺎن ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺑﻬﺘﺮي داد‪.‬‬
‫»ﻣﺠﺮوﺣﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ از آﻧﺎن در ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭻ‬
‫اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺎرن! ﺗﻮ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺳﺮ ﭘﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد اﻧﺠﺎم داد‬
‫رﻳﺨﺘﻦ ﺗﺎس اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻴﻤﻲ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ اﻣﺘﻴﺎز را ﺑﻴﺎورﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫اﺳﺖ؟«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻗﻤﺎر ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ آﻧﺎن در اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻫﻤﺮاه ﺷﻮﻧﺪ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪادي از دورف ﻫﺎ از دور ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪-‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻧﺎرن و ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺠﺮوﺣﻴﻦ‪ -‬ﺑﺴﻴﺎري از اﻳﻦ دورف ﻫﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺗﺎس داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ رام ﺑﺎ درﻳﺎﻳﻲ واﻗﻌﻲ از دﺳﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﺮﻛﺖ در اﻳﻦ ﻗﺮﻋﻪ ﻛﺸﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻋﺚ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺷﺪ‪.‬‬
‫» ﺷﺎﻳﺪ دورف ﻫﺎي اﻳﺮي و ﺗﭙﻪ اي ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎي زﻳﺎدي دارﻧﺪ اﻣﺎ ﻛﻤﺘﺮ ﮔﻮﻧﻪ اي از دورف ﻫﺎ را‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮان ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺗﺎس ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ «.‬او دﺳﺘﻲ ﺑﻪ زﻳﺮ ﻛﻤﺮﺑﻨﺪش ﺑﺮد و اﻓﺰود‪ »:‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺒﻴﻨﻲ‬
‫ﻛﻪ آن ﺗﺮول ﻫﺎي ﺑﻲ دﻳﻦ ﺗﺎس ﻫﺎي ﻣﺮا ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ! ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ اورك ﻫﺎ ﻫﻢ ﺗﺎس‬
‫رﻳﺨﺘﻦ را دوﺳﺖ دارﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اورك ﻫﺎ را در ﻣﺮﺗﺒﺔ ﺑﺎﻻﺗﺮي از اﺳﻴﺮﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻗﺒﻠﻲ ﻣﺎ ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﻧﻪ؟«‬
‫ﺑﻌﺪ از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻧﻈﺮ ورﻳﺴﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮﻻﻧﻲ آﻣﺪ‪ ،‬رام و ﮔﻴﻤﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻔﺖ دورف ﻛﻪ در ﭼﻬﺮة ﻫﻤﺔ‬
‫آﻧﺎن اراده اي راﺳﺦ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﺎن آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺨﻮرد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻫﻔﺖ‬
‫ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮادر ﻫﺴﺘﻦ‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ دو ﻧﻔﺮ از آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻧﮋاد‬
‫دورف ﻫﺎ ﺣﺘﻲ دورف ﻫﺎي ﻣﻮﻧﺚ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎدي از زﻳﺒﺎﻳﻲ در ﻧﮋادﺷﺎن رﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫»داوﻃﻠﺒﻴﻦ ﺷﻤﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻧﻮ ورﻳﺴﺎ! ﻫﻤﻪ ﺳﺮ ﺣﺎل و آﻣﺎده‪ .‬ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﺗﺎ اﺑﺘﺪاي ﻏﺎري ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻮﻫﭙﺎﻳﻪ‬
‫ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻮد ﺑﺮوﻳﺪ!«‬
‫» از ﺗﻮ ﻣﺘﺸﻜﺮم! اﻣﺎ آﻳﺎ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺧﻮد ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﻢ ﻣﺴﻴﺮي ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﻓﺮت درون‬
‫ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن وﺟﻮد دارد؟«‬
‫» ﺑﻠﻪ! اﻣﺎ ﻣﺴﻴﺮ ﺳﺎده اي ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬اورك ﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ را ﺑﺪون ﻣﺮاﻗﺒﺖ رﻫﺎ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻨﻈﻮرت از اﻳﻦ ﺣﺮف ﭼﻪ ﺑﻮد؟«‬
‫رام ﻫﻤﺎن ﺧﻨﺪه اي را ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ در ﺻﻮرت او زده ﺑﻮد ﺑﻪ او ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮدي ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز اژدﻫﺎﻳﺎن را در ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد دارﻧﺪ؟«‬
‫***‬
‫اﻗﺎﻣﺘﮕﺎه ﻛﺮاﺳﻮس در زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮ از ﺣﺘﻲ ﺧﻮد اژدﻫﺎ در ﺟﻨﮕﻠﻲ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻚ‬
‫اﻟﻒ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ آن را ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺟﺎدوﮔﺮ اﺷﻐﺎل ﺷﺪه و رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد و از آن زﻣﺎن ﺗﺎ‬
‫ﻛﻨﻮن ﻛﺮاﺳﻮس در آن اﻗﺎﻣﺖ داﺷﺖ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻧﻴﺮوي ﻋﻈﻴﻤﻴﻲ در زﻳﺮ اﺗﺎق ذﺧﻴﺮه ﺷﺪه‬
‫اﺳﺖ و ﺑﺎرﻫﺎ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪ .‬اژدﻫﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻳﻚ روز از ﻛﺸﻒ ﻣﺨﺰن آﺑﻲ در‬
‫ﻧﻘﻄﻪ اي دوراﻓﺘﺎده ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﻔﺮه اي ﻧﻮراﻧﻲ ﺑﺎ ﺗﻚ ﺳﻨﮓ ﺟﻮاﻫﺮي در وﺳﻂ و ﻛﻒ آن ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﮕﻔﺖ زده‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﺑﺎر ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس وارد اﻗﺎﻣﺘﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ اﺣﺴﺎس و ﻳﺎ ﺗﺮﺳﻲ او را ﻓﺮا ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻌﺮه‬
‫ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ از ﻋﻀﻮي از ﻧﮋاد او ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻲ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺟﺎدو در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ اﺣﺴﺎﺳﻲ در او ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ آورد ﻛﻪ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد اﻧﺴﺎن ﻧﻮ آﻣﻮزي اﺳﺖ ﻛﻪ اوﻟﻴﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﺎدوﻳﻲ ﺧﻮدش را اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻛﻮﭼﻜﻲ از ﻧﻴﺮوي ﻋﻈﻴﻤﻲ ﻛﻪ در وراي اﻳﻦ اﺗﺎق وﺟﻮد دارد را ﻟﻤﺲ ﻛﺮده اﺳﺖ‬
‫اﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺿﻮع او را وادار ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺗﻼش ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺮوي ﺑﻴﺸﺘﺮي از آن ﻛﺴﺐ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻏﺎﻟﺒﺎَ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ‬
‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮور ﻧﻴﺎزﺷﺎن را ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺟﺎدوﻳﻲ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺮو از ﭘﺎي در‬
‫ﻣﻲ آﻳﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ از اﻳﻦ ﻋﺎرﺿﻪ ﻣﺼﻮن ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ آب در اﻋﻤﺎق ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎد زﻣﻴﻦِ زﻳﺮ اﻗﺎﻣﺘﮕﺎه او وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺎﻟﻲ از ﺣﻴﺎت ﻳﺎ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ آن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻌﻲ در ﺟﻬﺎن از اﻳﻦ آب ﺗﻤﻴﺰ ﺗﺮ ﻧﺒﻮد‪،‬ﻛﺮاﺳﻮس ﻫﺮ ﻗﺪر ﻫﻢ ﻛﻪ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﺟﻮدات ﻻﻏﺮ و ﺑﺎرﻳﻜﻲ را ﻛﻪ در آن زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﻮﺿﻮح ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع در اﻃﺮاف ﺳﻨﮓ درﺧﺸﺎن ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮرد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺟﺰ‬
‫ﺗﻼﻟﻮء ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺎي ﻧﻘﺮه اي رﻧﮓ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺨﻮرد ﻛﻪ دﺳﺘﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ اﻧﺴﺎن‬
‫و ﭘﺎﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺗﻘﻠﻴﺪي ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ از ﭘﺎي اﻧﺴﺎن در اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﻣﺮوز او ﻣﻮﺟﻮدات درون ﺣﻔﺮة آب را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﺑﺎﻧﻮي روﻳﺎﻫﺎ در او ﻛﻮرﺳﻮﻳﻲ از ﻳﺎري‬
‫از ﻃﺮف او اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس آن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﻛﻨﺪ‪ .‬زﻣﺎن زﻳﺎدي ﺗﺎ وﻗﺘﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺷﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫‪ ‬ﻓﺼﻞ ‪ 16‬‬
‫‪ ‬ﺻﺪاﻳﻲ ﺣﻴﻮاﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪»:‬او را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻦ!«‬
‫دﺳﺘﺎﻧﻲ ﺳﺘﺒﺮ‪ ،‬ﺑﺎﻻي ﺑﺎزوي روﻧﻴﻦ را ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و او را از زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن آﺑﻲ ﺳﺮد ﺑﻪ‬
‫روي او ﭘﺎﺷﻴﺪه ﺷﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻮش ﺑﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫» دﺳﺘﺶ‪!...‬دﺳﺖ دﻳﮕﺮش!« ﻳﻜﻲ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ را ﺳﺮﭘﺎ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد دﺳﺖ ﭼﭗ او را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد‬
‫و اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻇﺮﻳﻒ او را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪...‬‬
‫وﻗﺘﻲ اﺳﺘﺨﻮان اﻧﮕﺸﺘﺎن روﻧﻴﻦ ﺷﻜﺴﺖ ﻓﺮﻳﺎدي ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﺷﺪوﺧﻮد را رودر روي اورﻛﻲ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺳﺎﻟﺨﻮرده دﻳﺪ ﻛﻪ آﺛﺎر و ﺟﺮاﺣﺎت ﺷﺮﻛﺖ در ﻧﺒﺮدﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ را ﺑﺮ ﭼﻬﺮه داﺷﺖ‪ .‬ﺳﻴﻤﺎي اورك ﻫﻴﭻ‬
‫ﻟﺬﺗﻲ از ﻋﺬاب ﻛﺸﻴﺪن اﻧﺴﺎن را ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ داد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎﺣﺪي در آن ﺑﻲ ﺻﺒﺮي ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫اﺳﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪة روﻧﻴﻦ دوﺳﺖ دارد اﻻن در ﺟﺎي دﻳﮕﺮي ﺑﺎﺷﺪ و درﮔﻴﺮ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﺘﺮي ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫» اﻧﺴﺎن!« ﻛﻠﻤﺎت ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي از دﻫﺎن اورك ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﻫﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺮﻳﻨﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛‬
‫»ﺑﺎﻗﻲ اﻓﺮاد ﮔﺮوﻫﺖ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﻣﻦ ﻧﻤﻲ‪ «...‬درد در اﻧﮕﺸﺘﺎنِ ﺷﻜﺴﺘﻪ روﻧﻴﻦ او را ﺑﻪ ﺳﺮﻓﻪ اﻧﺪاﺧﺖ‪ »،‬ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪«.‬‬
‫رﻫﺒﺮ اورك ﻫﺎ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﺗﻮ ﻣﺮا اﺣﻤﻖ ﻓﺮض ﻛﺮده اي؟!ﺗﻮ ﻧﻜﺮوز را اﺣﻤﻖ ﻓﺮض ﻛﺮده اي؟ ﭼﻨﺪ اﻧﮕﺸﺖ‬
‫دﻳﮕﺮ ﺑﺮاﻳﺖ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪،‬ﻫﺎن؟« او اﻧﮕﺸﺘﺎن دﻳﮕﺮ روﻧﻴﻦ را ﻛﺸﻴﺪ و اداﻣﻪ داد‪ »:‬اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎي زﻳﺎدي‬
‫در ﺑﺪن وﺟﻮد دارد‪ ،‬اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎي زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﺷﻜﺴﺘﻦ در ﺑﺪن وﺟﻮد دارد!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ درد ﺑﻪ او اﺟﺎزه ﻣﻲ داد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ اورﻛﻲ ﻛﻪ او را اﺳﻴﺮ ﻛﺮده‬
‫ﺗﻮﺿﻴﺢ داده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻜﺮوز دوﺳﺖ داﺷﺖ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي را از او ﺑﺸﻨﻮد؟ ﻛﻪ‬
‫ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﺶ ﻣﻮرد ﻫﺠﻮم ﻳﻚ ارﺗﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ؟ آﻳﺎ اﻳﻦ واﻗﻌﺎَ او را ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﻛﺮد؟‬
‫اﻟﺒﺘﻪ! و ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﻓﺮار ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﻫﻨﻮز ﺑﻪ درﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل او را ﻓﺮﻳﺐ داده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫اژدﻫﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ او اﺳﻴﺮ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﭼﺮا؟ ﻛﺎﻣﻼَ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺗﻮﻗﻊ ﺣﻀﻮر ﺳﺮﺑﺎزان دﺷﻤﻦ‬
‫را در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻗﻠﻤﺮواش دارد!‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻌﺪاَ در ﻣﻮرد ﻧﻘﺸﺔ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻓﻜﺮي ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ اوﻟﻮﻳﺖ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﻧﻪ‪!...‬ﻧﻪ!‪ ...‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ...‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ....‬ﻣﺎ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﺪﻳﻢ‪«...‬‬
‫» ﺟﺪا ﺷﺪﻳﺪ؟ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ! ﺗﻮ ﺑﺨﺎﻃﺮ او ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪي! ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺑﻮدﻛﻪ ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ را آزاد ﻛﻨﻲ!‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ را ﻣﻲ داﻧﻢ!« ﻧﻜﺮوز ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﻛﺮد‪ ،‬ﻫﺮ آن ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻧﻔﺲ اورك ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد‬
‫روﻧﻴﻦ از ﻫﻮش ﺑﺮود‪.‬‬
‫» ﺟﺎﺳﻮﺳﺎن ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺷﻨﻴﺪه اﻧﺪ! ﺗﻮ ﺷﻨﻴﺪه اي‪ ،‬اﻳﻨﻄﻮر ﻧﻴﺴﺖ ؟ﻛﺮﻳﻞ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ ﺳﺮورم‪.‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻣﺶ را ﺷﻨﻴﺪم ﺳﺮورم!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ اﻳﻦ ﺻﺪا ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﻧﻜﺮوز راه ﻧﮕﺎه او را ﺳﺪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺻﺪا‬
‫ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻫﻮﻳﺖ ﺟﺎﺳﻮس را ﻓﺎش ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺨﺼﻮص اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺮﻳﻞ ﮔﺎﺑﻠﻴﻨﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻗﺒﻼَ ﻧﺎﻣﺶ را ﺷﻨﻴﺪه‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫» دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ اﻧﺴﺎن! ﺗﻮ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪي ﺗﺎ ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ را آزاد ﻛﻨﻲ!اﻳﻨﻄﻮر ﻧﻴﺴﺖ؟«‬
‫» ﻣﺎ از ﻫﻢ ﺟﺪا‪«...‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺳﻴﻠﻲ اي ﺑﻪ ﭼﻬﺮة روﻧﻴﻦ زد ﻛﻪ ردي از ﺧﻮن ﺑﺮ ﮔﻮﺷﺔ ﻟﺐ او ﺑﺮ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫»دوﺑﺎرة ﻳﻚ اﻧﮕﺸﺘﺖ را ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل آﻣﺪه اي ﻛﻪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ارﺗﺸﺘﺎن ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﺮﺳﺪ ﻣﻠﻜﻪ را آزاد ﻛﻨﻲ! آﺷﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﻮﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﻮد ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻧﻪ؟«‬
‫اﻳﻨﺒﺎر روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻠﻪ ﻗﺼﺪ ﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد!«‬
‫اورك ﺑﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮدي ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻲ ﻣﺎ! دوﺑﺎر ﮔﻔﺘﻲ‪ «...‬روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺮوح ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﭘﺎي ﻧﻜﺮوز ﻧﺎﻗﺺ اﺳﺖ و ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ اورﻛﻲ ﭼﻼق ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎي‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﻲ وﺣﺸﻲ ﺑﻔﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﭘﺮورش اژدﻫﺎ درﻣﻴﺎن اورك ﻫﺎ ﺑﺮﺳﺪ؟‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪش ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻼﺣﻀﻪ ﻛﺮدﻳﺪ؟ ﻧﻜﺮوز ﺑﺰرگ!ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ اﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺳﺮور‬
‫ﺑﺰرﮔﺮوار ﻣﻦ! ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ داﻧﺪ ﭼﻪ ﺗﻌﺪاد از ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﺷﻤﻦ در ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي ﺑﻲ ﺷﻤﺎر در ﻛﻤﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﭼﻪ‬
‫ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﻪ وﻗﺖ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ رﻫﺒﺮي ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﺠﻮم ﺧﻮاﻫﻨﺪ آورد؟ ﻛﺎش‬
‫ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه را ﺑﻪ اﺳﺘﺤﻜﺎﻣﺎت دون آﻟﮕﺎز ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدﻳﺪ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻌﺪاد‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻛﻢ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ از ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن دﻓﺎع ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ دﺷﻤﻦ ﻣﺎ را در اﻳﻨﺠﺎ ﭘﻴﺪا ﻧﻜﻨﺪ‪،‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ زﻣﺎن ارزﺷﻤﻨﺪ را‬
‫ﻫﺪر‪«...‬‬
‫» ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﺧﻮدم ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺪﺑﺨﺖ!« او در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺖ ﮔﻮﺷﺘﺎﻟﻮدش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺳﻴﻨﺔ روﻧﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺧﻮب! اﻳﻦ و ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ رﺳﻴﺪه اﻧﺪ! آﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ اژدﻫﺎي‬
‫ﺑﺎﻟﻎ و ﻳﺎ ﺟﻮاﻧﻲ را در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ! ﻧﻜﺮوز از ﻫﻤﺔ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻫﻮش ﺗﺮ و زرﻧﮓ ﺗﺮ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫» ﻣﻦ ﻧﻤﻲ‪«...‬‬
‫ﺳﻴﻠﻲِ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﭼﻬﺮة روﻧﻴﻦ ﻧﻮاﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻮدش اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ درد آن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫روﻧﻴﻦ درد اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺷﻜﺴﺘﻪ اش را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل و ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺑﺎ ارزش آن را در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﺑﮕﺬار ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺳﻘﻮط ﻛﻨﺪ!«‬
‫» ﻧﻜﺮوز! ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺑﻲ رﺣﻤﻲ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﻨﻲ!«‬
‫ﺳﺮ روﻧﻴﻦ ﺗﻜﺎن ﺷﺪﻳﺪي ﺧﻮرد‪ .‬او اﻳﻦ ﺻﺪا را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ ﻗﺒﻼَ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺑﺎر آن را ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺎن روﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺻﺪا واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺎ ﭘﻮﺳﺖ ﻓﻠﺲ دار را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ در ﻏﻞ و زﻧﺠﻴﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا‪ ،‬ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﻜﺎن ﺑﺨﻮرد‪ .‬ﭘﺎﻫﺎ و ﺑﺎل ﻫﺎ و دﻣﺶ ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ در ﺟﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آرواره‬
‫ﻫﺎي ﻋﻈﻴﻤﺶ را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻧﺪازه اي ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺰﺣﻤﺖ ﻏﺬا ﺑﺨﻮرد ﻳﺎ ﺻﺠﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻣﻠﻜﻪ در اﺳﺎرت ﭼﻨﺪان ﺳﺮ ﺣﺎل ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻗﺒﻼَ ﻫﻢ اژدﻫﺎ دﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص ﻧﻮع ﻗﺮﻣﺰش را‪،‬‬
‫ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ ﺑﺪون اﺳﺘﺜﻨﺎء ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺮاق ﺑﺎ ﻓﻠﺲ ﻫﺎي درﺧﺸﺎن داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﻮﺳﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺗﻴﺮه و ﻣﺎت ﺑﻮد و در‬
‫ﻧﻘﺎﻃﻲ از ﺑﺪن‪ ،‬ﻓﻠﺲ ﻫﺎﻳﺶ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬و وﻗﺘﻲ روﻧﻴﻦ ﺳﻴﻤﺎي ﺧﺰﻧﺪه وار او را ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺣﺎﻟﺶ اﺑﺪاَ ﺧﻮب ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻛﻪ در آن ﻧﺸﺎﻧﻲ از ﺑﻴﺰاري ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ذﻫﻨﺶ ﺗﺼﻮر اﻧﺪﻛﻲ از رﻧﺠﻲ ﻛﻪ او در زﻧﺪاﻧﺶ ﻣﻲ ﺑﺮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ‬
‫ﺑﺪﻧﻴﺎ آوردن اژدﻫﺎﻳﺎن ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﺮﻛﺖ در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻫﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎر اﺳﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﺶ آﻣﻮزش داده‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺨﻢ از او ﺟﺪا ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻤﻲ اﻓﺘﺎد‪.‬ﺷﺎﻳﺪ او از‬
‫ﻧﻘﺸﺶ درﻣﺮگ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ زاﻳﻤﺎن ﻫﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎر او ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬در ﻋﺬاب ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎ ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﻴﺴﻪ اي را ﻛﻪ در ﮔﺮدن داﺷﺖ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزة ﺻﺤﺒﺖ داده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺳﻮﺳﻤﺎر!«‬
‫ﻧﻴﺮوي ﻧﺴﺒﺘﺎَ ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰي در ﻛﻨﺎر روﻧﻴﻦ ﺑﻜﺎر اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺎرش در ﭘﻮﺳﺖ او ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻧﺸﺪﻛﻪ اورك ﭼﻪ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮد ﻧﻜﺮوز ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺟﻴﻎ ﻫﺎي اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﻋﺬاﺑﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﺗﻮ‪ ...‬ﺗﻮ ﻫﻢ اﻧﺮژي و ﻫﻢ وﻗﺖ ﺑﺎ ارزش را ﻫﺪر ﻣﻲ دﻫﻲ‬
‫ﻧﻜﺮوز! ﺗﻮ در ﺣﺎل ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد – ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ – از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم اژدﻫﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎدي ﺑﻠﻨﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺗﻨﻔﺲ او ﻛﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ ﺑﺴﻴﺎرﺳﺮﻳﻊ ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺒﻞ از‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺎزﮔﺮدد‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اورك ﻳﻚ ﭘﺎ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻓﻘﻂ زوﻟﻮﻫﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺘﻮر دﻫﺪ ﺳﻮﺳﻤﺎر! و او ﻫﻢ از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد‪ «.‬او ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را از ﻛﻴﺴﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺮ ﮔﺮدن داﺷﺖ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺟﺮﻳﺎن ﺟﺎدوﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺷﺎﻳﻌﺎت زﻳﺎدي در ﻣﻮرد ﻧﺤﻮة ﺗﺴﻠﻂ ﻫﻮراد ﺑﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰي ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻴﭻ‬
‫ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ دﻳﺪ ﺟﻮر در ﻧﻤﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﻳﺎ اﺑﺰار ﺑﺴﻴﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي درون ﻛﻴﺴﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫آﻳﺎ ﻧﻜﺮوز واﻗﻌﺎَ از وﺳﻌﺖ ﻧﻴﺮوي ﻋﻈﻴﻤﻲ ﻛﻪ در اﺧﺘﻴﺎرش ﺑﻮد آﮔﺎه ﺑﻮد؟ ﺑﺎ در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺘﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻳﻚ اﺷﺎره ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻓﺮا ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ﻧﻜﺮوز ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﻛﻞ ﻫﻮراد ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اورك ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اورﻛﻲ ﻛﻪ در ورودي ﻏﺎر اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻘﻴﺔ آﻧﻬﺎ را ﻧﻴﺰ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺟﺴﺪ دو ﻧﮕﻬﺒﺎن را ﻛﺠﺎ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﺪ؟«‬
‫» ﻃﺒﻘﺔ ﭘﻨﺠﻢ‪،‬ﺗﻮﻧﻞ ﺳﻮم!«‬
‫اﺑﺮوان ﻧﻜﺮوز از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ ،‬او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ او ﺑﺮﺷﻲ از ﮔﻮﺷﺖ ﺗﺎزه اﺳﺖ و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺑﺎﻻي ﺳﺮِ ﻣﺎ؟! ﻛﺎر ﺟﺎدوﮔﺮان اﺳﺖ! ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺗﻤﺎم ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ از ﻃﺒﻘﺔ ﭘﻨﺠﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻛﻨﻴﺪ‪،‬‬
‫و ﻫﻴﭻ ﺗﻮﻧﻠﻲ را ﺑﻲ ﻣﺤﺎﻓﻆ رﻫﺎ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ آﻧﻬﺎ از ﺑﺎﻻ ﺣﻤﻠﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪ «.‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﭼﻬﺮة رﻧﮓ ﺷﺪه وﻣﻀﺤﻜﺶ ﻧﺸﺴﺖ اداﻣﻪ داد‪»:‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ اﺻﻼَ ﺟﺎدوﻳﻲ در ﻛﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎرﮔﻮس‬
‫ﺷﻴﺮدال ﻫﺎﻳﻲ دﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ! ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎرﮔﻮس ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﺳﺮآزﻳﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺮﮔﺒﺎل‪!...‬؟ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮدش ﺧﺪﻣﺖ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ «!...‬وﺣﺸﺖ در ﭼﺸﻤﺎن او ﻣﻮج ﻣﻲ زد‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺳﺮزﻧﺶ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺷﻴﻄﺎن ﺳﻴﺎه ﻧﻤﻲ ﻫﺮاﺳﻴﺪ؟‬
‫اﺳﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪة اﻟﻜﺴﺘﺮزا اﻋﺘﻘﺎد دﻳﮕﺮي داﺷﺖ‪ »:‬اﻣﺎ او ﺣﺎﻻ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎرﮔﻮس او را دﻳﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ «...‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﻴﺴﻪ را در دﺳﺖ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد اﻓﺰود‪ »:‬ﺧﻮب!ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ از او ﻫﻢ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻴﻢ!«‬
‫در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻛﺎري از روﻧﻴﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد ﺑﺠﺰ ﺧﻴﺮه ﺷﺪن ﺑﻪ ﻛﻴﺴﻪ اي ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و‬
‫ﺣﺪس زدن در ﻣﻮرد ﻣﺤﺘﻮاي ﻣﺮﻣﻮز آن ﻛﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺪال ﻳﺎ دﻳﺴﻚ داﺷﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﻧﻴﺮوﻳﻲ در آن‬
‫ﻧﻜﺮوز را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺎور رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﺔ ﻣﺤﺘﻮاي اﻳﻦ ﻛﻴﺴﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اژدﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ؟‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ اژدﻫﺎ ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل آﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻳﺪ‪ ،‬و آﻧﻬﺎ را‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻴﺪ آورد! اﻣﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﺷﻤﺎ و ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﭼﻨﺪان دوام ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ورودي ﻏﺎر اﺷﺎره ﻛﺮد و دﺳﺘﻮر داد‪ »:‬از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺒﺮﻳﺪش!«‬
‫ﻳﻜﻲ از ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻮﻋﻲ اﺷﺘﻴﺎق در آن اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﺷﺪ ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬او را ﺑﻜﺸﻴﻢ؟«‬
‫» ﻫﻨﻮز ﻧﻪ! ﺷﺎﻳﺪ ﺳﺆاﻻت ﺑﻴﺸﺘﺮي از اﻳﻦ ﻳﻜﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ! ﻣﻲ داﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ او را در ﻛﺠﺎ ﺣﺒﺲ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ‬
‫ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ آﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮم ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺟﺎدوﻳﺶ ﺑﻪ او اﺟﺎزة ﻓﺮار ﻛﺮدن ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫دو اورك ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﺷﺪت روﻧﻴﻦ را از ﺑﺎزواﻧﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫اﻣﻜﺎن دارد دﺳﺘﺎن روﻧﻴﻦ از ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺟﺪا ﺷﻮد‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻴﻦ روﻧﻴﻦ در ﻳﻚ ﻧﻈﺮ اﺷﺎرة‬
‫ﻣﺨﺘﺼﺮي را ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ اورك دﻳﮕﺮ داد ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد‪ ،‬و ﻳﺎ ﺗﺼﻮر ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي را دﻳﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫» ﻛﺎرﻫﺎ را دوﺑﺮاﺑﺮ ﻛﻨﻴﺪ‪،‬ﮔﺎري ﻫﺎ را آﻣﺎده ﻛﻨﻴﺪ‪.‬ﻣﻦ ﻛﺎرﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻪ را ردﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬ﻣﻦ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ آﻣﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز از ﺑﺮاﺑﺮ دﻳﺪﮔﺎن روﻧﻴﻦ ﻛﻨﺎر رﻓﺖ و ﻫﻴﺒﺖ دﻳﮕﺮي در ﺑﺮاﺑﺮش ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز او را ﻛﺮﻳﻞ ﺧﻄﺎب ﻣﻲ ﻛﺮد در ﺑﺮاﺑﺮ او ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﻧﮕﺎﻫﻲ دزداﻧﻪ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪،‬‬
‫ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ دو از راز ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ ﺧﺒﺮ دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ روﻧﻴﻦ ﺧﻮاﺳﺖ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ ﻣﻮﺟﻮد‪ ‬ﭘﻠﻴﺪ‪‬‬
‫ﻛﻮﭼﻚ ﺳﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﺣﺪ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺧﻮد را ﺗﻜﺎن داد و ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‪.‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﭼﻴﺰي را ﻣﺤﻜﻢ در دﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻪ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺪالِ ﻣﺮﮔﺒﺎل!‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ دو ﻧﮕﻬﺒﺎن او را از اﺗﺎق ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺧﺎرج ﻛﺮدﻧﺪ‪،‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﺠﺮوح ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪه‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﭼﻨﺎن اﻃﻼﻋﺎت دﻗﻴﻘﻲ از درون ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل دارد وﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از ﺗﻤﺎم ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻧﻜﺮوز در ﺳﺮ دارد ﻣﻄﻠﻊ اﺳﺖ‪ ،‬اورك ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ روﻧﻴﻦ دﻗﻴﻘﺎ ﻃﺒﻖ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه اﻗﺪام ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺎدري ورﻳﺴﺎ در ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎ و ﺗﭙﻪ ﻫﺎي اﻧﺒﻮه و ﮔﻤﺮاه ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ‬
‫اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﺪ از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ وارد ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻴﺮوي‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺟﻬﺖ ﻳﺎﺑﻲ دروﻧﻲ ورﻳﺴﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ او را ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ اﻧﺪازد‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺮو و ﺷﺎﻳﺪ ﻓﺮو رﻓﺘﻦ داﺋﻤﻲ در‬
‫ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي زﻳﺮ زﻣﻴﻦ او را ﺑﻪ ﺷﺪت ﺳﺮ در ﮔﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ﺗﺮول ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ از اﻳﻦ‬
‫ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ در روزﮔﺎري ﻛﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺨﻠﻮﻃﻲ از‬
‫ﻣﻌﺎدن و ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ دورف ﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬در واﻗﻊ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ و ﺗﺮدد دورف ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬واﻳﻦ‬
‫ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ‪ ،‬رام‪ ،‬ﮔﻴﻤﻞ و ﺣﺘﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻣﺸﻜﻞ ﻛﻤﻲ ﺑﺮاي ﺗﺮدد در اﻳﻦ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ دارﻧﺪ‪.‬اﻣﺎ اﻟﻒ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ دوﻻ دوﻻ اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮﻫﺎ را ﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬ﻛﻤﺮ و زاﻧﻮاﻧﺶ درد ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻴﭻ‬
‫ﺿﻌﻔﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺳﺮﺳﺨﺖ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺧﻮدش اﺻﺮار ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫او را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺳﺆال ﻛﻨﺪ‪ »:‬آﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺮﺳﻴﺪه اﻳﻢ؟«‬
‫رام ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﺑﻪ زودي! ﺑﻪ زودي!« ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﭼﻨﺪ ﺑﺎر اﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ را ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬اﻳﻦ ورودي‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺮاي ﭼﻪ ﻛﺎري ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ؟«‬
‫» اﻳﻦ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎل ﻃﻼﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ اﺳﺘﺨﺮاج ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬ﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد ﭼﻨﺪ واﮔﻦ را‬
‫ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ در اﻳﻦ اﻃﺮاف دﻳﺪ‪ ،‬اﮔﺮ اورك ﻫﺎ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﻼح ذوب‬
‫ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫» و از اﻳﻦ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ داﺧﻞ ﺷﻮﻳﻢ؟«‬
‫» ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ از اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ واﮔﻦ ﻫﺎ در آن ﺗﺮدد ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪،‬اﻣﺎ در ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮ‬
‫ﻧﮕﺒﺎﻧﺎﻧﻲ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ و اﻳﻦ ﻛﺎر آﺳﺎﻧﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را ﻛﻨﺎر ﮔﺬراﺷﺖ‪ »:‬ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﻫﻢ از آﻧﻬﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﺎﻻﺗﺮ‬
‫از آن ؟«‬
‫» ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻦ اژدﻫﺎ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در آﺳﻤﺎن ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎﻧﻮ ورﻳﺴﺎ! ﺑﻠﻜﻪ اژدﻫﺎﻫﺎي روي زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺖ از اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ را ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬اژدﻫﺎ روي زﻣﻴﻦ؟!«‬
‫» ﺑﻠﻪ! آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺸﺎن آﺳﻴﺐ دﻳﺪه و ﻳﺎ ﺑﺮاي ﭘﺮواز ﭼﻨﺪان ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺳﻤﺖ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن دو‬
‫اژدﻫﺎ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪«.‬‬
‫دورف‪ ‬اﻫﻞِ ﻛﻮه ﻫﺎي اﻳﺮي زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬اژدﻫﺎ روي زﻣﻴﻦ‪ ...‬ﺳﺒﻚ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ از ﻧﺒﺮد را ﻃﻠﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫رام ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻧﺠﺎﺳﺖ‪.‬ورودي آﻧﺠﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻓﻮق اﻟﻌﺎدة دﻳﺪ در ﺷﺐ ﻫﻢ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد در ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ او اﺷﺎره ﻛﺮده ورودي‬
‫ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻣﺸﺨﺼﺎَ اﻳﻦ ورودي را دﻳﺪه ﺑﻮد‪ »:‬ﺑﺮاي رد ﺷﺪن ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫» ﺑﻠﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﮓ ﺑﺮاي اورك ﻫﺎ‪،‬و اورك ﻫﺎ ﻫﻢ ﺧﻴﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﮓ ﺑﺮاي ﻣﺎ‪،‬اﻣﺎ ﻛﻠﻜﻲ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم‬
‫اﻳﻦ ﻛﺎر ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﭼﻴﺰي ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺧﻮد را وادار ﻛﺮد ﻛﻪ دورف ﻫﺎ را دﻧﺒﺎل ﻛﻨﺪ‪.‬ﻓﻘﻂ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ‬
‫رﺳﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺗﻮﻧﻞ رﺳﻴﺪه اﻧﺪ او ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻮرﺳﻮي ﻧﻮري را از ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ رﻫﺒﺮ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي ﺧﻢ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﮔﻔﺘﻴﺪ ﺣﻘﻪ اي وﺟﻮد دارد ﻧﻪ؟«‬
‫»ﺣﻘﻪ اش اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ را ﺣﺮﻛﺖ دﻫﻴﺪ ﺗﺎ ورودي ﺗﻮﻧﻞ ﮔﺸﺎدﺗﺮ ﺷﻮد‪.‬ﻛﺎري ﻛﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ از ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻣﻜﺎن اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻫﺴﺖ‪ ،‬از ﺑﺎﻻ اﻳﻦ ﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺼﻮرت ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﺑﻲ ﻓﺎﻳﺪه ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻨﺪ و‬
‫اورك ﻫﺎ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻛﺎر ار از ﺑﺎﻻ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮﻧﺪ‪«.‬‬
‫» ﭘﺲ آﻧﻬﺎ از ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ اﻃﻼع دارﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫رام ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي ﻟﺠﻮج ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﻠﻪ!آﻧﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ اژدﻫﺎ ﻫﺎ در اﻳﻦ اﻃﺮاف ﺗﺮس ﻛﻤﻲ از ﻣﺎ دارﻧﺪ‪ .‬راه ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻪ داﺧﻞ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻣﻲ روﻧﺪ از زﻳﺮ زﻣﻴﻦ رد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و اﻳﻦ راه ﻫﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ اﺳﺒﺎب ﻧﺎ اﻣﻴﺪي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺘﺠﺎوزﻳﻦِ ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻛﺎري از‬
‫ﻣﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف او را ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ رﻫﺒﺮ دورف ﻫﺎ ﺗﻤﺎم ﺣﻘﺎﻳﻖ را ﺑﻪ‬
‫او ﻧﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ او ﮔﻔﺖ از ﺟﻬﺎﺗﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ دﻻﻳﻞ دﻳﮕﺮي ﻫﻢ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﺶ دﻳﮕﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ راه ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻳﺎ اﺗﻔﺎﻗﻲ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ از‬
‫اﻳﻦ راه ﻫﺎ دوري ﻛﻨﻨﺪ و ﻳﺎ واﻗﻌﺎَ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه اي ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮدﻧﺪ؟‬
‫و اﮔﺮ واﻗﻌﺎَ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮدﻧﺪ آﻳﺎ اﻟﻒ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻗﺒﻮل ﺧﻄﺮات آن ﺑﻮد؟‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل رﻳﺴﻚ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ روﻧﻴﻦ‪،‬ﺑﺎاﻳﻦ ﻛﺎر ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻤﻜﻲ‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ او ﻫﻨﻮز ﻛﻤﻲ اﻣﻴﺪ در ﺧﻮد ﺑﺮاي زﻧﺪه ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن روﻧﻴﻦ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺖ ﺑﻜﺎر ﺷﻮﻳﻢ‪.‬آﻳﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ را ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ اﻟﮕﻮي ﺧﺎﺻﻲ ﻛﻨﺎر ﻫﻢ‬
‫ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ؟«‬
‫رام ﭼﺸﻤﻜﻲ زد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮ! ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺗﺎرﻳﻚ ﺷﺪن ﻫﻮا ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻤﻲ زودﺗﺮ از آن اﮔﺮ ﺷﺮوع‬
‫ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺧﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻦ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﺘﺎن ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮد‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﺎ ﻣﺎ وﻗﺖ زﻳﺎدي ﻧﺪارﻳﻢ!« ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﺮول ﻫﺎ اﺳﻴﺮ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ را در اﺳﺎرت آﻧﻬﺎ ﺳﭙﺮي ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﻓﻘﻂ ﺣﺪود ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ و ﻧﻴﻢ دﻳﮕﺮ ﻫﻮا ﺗﺎرﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﻮد و زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻤﺎ ارزش ﻛﻤﻲ ﺻﺒﺮ ﻛﺮدن را دارد‪«.‬‬
‫ﺳﻮار اﻟﻒ ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺧﻴﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬از ﻧﻈﺮ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻛﻤﻲ ﺻﺒﺮ ﻛﺮدن اﺳﺖ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﺳﻮال ﻫﻨﻮز ﻣﻄﺮح ﻧﺸﺪة ورﻳﺴﺎ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﺗﻮ ﺑﺮاي ﻣﺪت ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي ﺑﻴﺮون ﺑﻮده اي ‪ ...‬و ﺑﺮاي‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺮده اي‪«...‬‬
‫اﻟﻒ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺧﻮد را آرام ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺗﺎ آن ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫رﻫﺒﺮ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ زد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﻮب اﺳﺖ!ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ از اﻳﻦ‬
‫ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده‪ ،‬ﻏﺬا ﺑﺨﻮرﻳﻢ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ در اﺑﺘﺪا ورﻳﺴﺎ ﺣﺘﻲ ﺣﻮﺻﻠﺔ ﺧﻮردن ﭼﻴﺰي را ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﻏﺬاي ﻣﺨﺘﺼﺮي را ﻛﻪ دﻗﺎﻳﻘﻲ ﺑﻌﺪ‬
‫ﮔﻴﻤﻞ ﺑﻪ او ﺗﻌﺎرف ﻛﺮد ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺮدم ﺳﺨﺖ ﻛﻮش ﻣﺨﺘﺼﺮ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ آوردﻧﺪ‬
‫ﻫﻤﺪﻟﻲ و ﻏﻤﺨﻮاري را ﺑﻴﻦ آﻧﺎن اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ داد‪ .‬اﮔﺮ دورف ﻫﺎ اراده ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫از آﻧﻜﻪ ﺗﺮول ﻫﺎ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮدﻧﺪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺴﻲ در ﺧﺎرج از ﮔﺮوه آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﺮاﻳﺸﺎن اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﮔﻴﻤﻞ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻋﺎدﻻﻧﺔ ﻏﺬا را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬رام ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﺳﻬﻢ ﻏﺬاﻳﺶ را درﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻛﺮد‪،‬ﮔﻔﺖ ﻛﻪ دوﺳﺖ دارد زﻣﺎﻧﻲ را ﺻﺮف ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي اﻳﻦ اﻃﺮاف ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ردي از ﻫﺮ‬
‫ﻧﻮع ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ از ﺗﺮول ﻫﺎ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻟﺬت ﻏﺬاﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ او داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺻﺮف ﻛﺮد ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻃﻌﻢ ﮔﻮﺷﺖ و ﻣﻴﻮه ﻫﺎي ﺧﺸﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫او داده ﺑﻮدﻧﺪ در ﻣﺬاﻗﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻏﺬا در ﻣﺬاق ورﻳﺴﺎ ﭼﻨﺪان ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ذاﺋﻘﺔ دورف ﻫﺎ‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻟﻒ ﻫﺎ و اﻧﺴﺎن ﻫﺎﺷﻬﺮت ﭼﻨﺪان ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ دورف ﻫﺎ ﮔﻮﺷﺖ را ﺑﺮاي‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺣﻤﻞ و ﻣﺼﺮف ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ در ﻣﻲ آورﻧﺪ و ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻛﺴﻲ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﻄﻘﺔ ﻣﻼل اﻧﮕﻴﺰي ﻣﻴﻮه اي ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺣﺲ ﭼﺸﺎﻳﻲ ﺑﺮﺗﺮ او در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﻃﻌﻢ اﻳﻦ ﻏﺬاﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺷﺎﻛﻲ ﺑﻮد‪.‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻏﺬا ائ را ﺳﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﺳﻮارِ اﻟﻒ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫اﻧﺮژي ﻧﻴﺎز دارد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﻏﺬاﻳﺶ را ﺻﺮف ﻛﺮد ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ﺳﺎﻳﺮ دورف ﻫﺎ ﺑﺎ‬
‫آراﻣﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ ﻧﻴﺎز داﺷﺖ ﻛﻪ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺷﻜﻠﻜﻲ درآورد و‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اﺳﺘﺎدش اﮔﺮ ﺣﺎﻻ او را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ او ﻟﻘﺐ اﻧﺴﺎن ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻟﻒ ﻫﺎ در زﻣﺎن‬
‫ﺑﻠﻮغ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﻲ ﺻﺒﺮي و ﻛﻢ ﻃﺎﻗﺘﻲ را از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮﺧﻲ از آﻧﻬﺎ اﻳﻦ ﺧﺼﻠﺖ را در ﺗﻤﺎم‬
‫ﻋﻤﺮ ﺑﺎ ﺧﻮد دارﻧﺪ‪ .‬اﻏﻠﺐ اﻳﻦ ﻫﺎ زﻧﺪﮔﻴﺸﺎن را در ﺑﻴﺮون از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي اﻟﻒ ﻫﺎ از دﺳﺖ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ و ﻳﺎ در‬
‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻨﺎم ﻣﺮدﻣﺸﺎن در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﮔﺮ او اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﺪ ﻳﻜﻲ از‬
‫اﻳﻦ راه ﻫﺎ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ و ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ از دﻻران ﻫﻢ ﺑﺎزدﻳﺪي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺗﻮﻧﻠﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ رو داﺷﺘﻨﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻃﻲ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ارﺗﻔﺎع ﺑﻴﺸﺘﺮي داﺷﺖ و‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻴﺸﺘﺮ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺻﻮرت دوﻻ ﻃﻲ‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺮﭘﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﺧﻔﻪ از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﺎﮔﻬﺎن او را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪ .‬او ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺴﻴﺮ زﻳﺎدي را ﻃﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻛﺎﻣﻼَ اﻣﻜﺎن‬
‫داﺷﺖ ﻛﻪ وارد ﻣﻨﻄﻘﺔ ﺗﺮول ﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﺴﻴﺎر ورﻳﺴﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﻛﺸﻴﺪ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ‬
‫ﺟﻠﻮﺗﺮ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪا ﺷﺒﻴﻪ ﺻﺪاي ﺗﺮول ﻫﺎ ﻧﺒﻮد‪ .‬در واﻗﻊ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪا را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ...‬اﻣﺎ‬
‫ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد؟‬
‫» ﻛﻤﻜﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺰرﮔﻮار! ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ آﻧﻬﺎ در ﻣﻮرد ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﺪاﻧﻨﺪ!« ﺻﺪا ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد و اداﻣﻪ‬
‫داد‪»:‬ﺑﻠﻪ ﻳﻚ ﺳﻮار اﻟﻒ ﺧﻮش رو و ﺧﻮش اﻧﺪام!ﻫﻤﺎن!« ﺗﻮﻗﻔﻲ دﻳﮕﺮ و»دﻳﮕﺮي؟ دورﻓﻲ از ﻛﻮه ﻫﺎي اﻳﺮي‬
‫ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ وﻗﺘﻲ ﺗﺮول ﻫﺎ اﺳﻴﺮش ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺷﻴﺮداﻟﺶ ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻼش ﻛﺮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاي ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ را ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺳﻤﺖ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ‪،‬دورﻓﻲ از‬
‫ﺗﭙﻪ ﻫﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي او ﺑﺴﻴﺎر آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫رام! ﭘﺲ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ رد ﺗﺮول ﻫﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻦ‪.‬اﻣﺎ او ﺑﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ‬
‫ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ؟ﭼﺮا ورﻳﺴﺎ ﺻﺪاي ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻴﺪ؟ آﻳﺎ رام ﻋﻘﻠﺶ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮدش ﺣﺮف ﻣﻲ زد؟‬
‫ﺣﺎل رام ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺗﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﻨﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ راﻛﻪ دوﺳﺖ ﻧﺎﭘﻴﺪاﻳﺶ ارﺳﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ‬
‫ﺑﻔﻬﻤﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺧﻄﺮدﻳﺪه ﺷﺪن ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ ﺻﺪاي دورف ﻣﻲ آﻣﺪ ﭘﻴﺶ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﺳﺮش‬
‫را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه اي ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ او را زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫دورف ﺑﺮوي ﻳﻚ ﺳﻨﮓ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﻴﺰي را در دﺳﺘﺎن ﮔﻮﺷﺘﺎﻟﻮدش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻮري ﻛﻤﺮﻧﮓ و ﻗﺮﻣﺰ‬
‫از آن ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺗﻨﮓ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ او در دﺳﺖ دارد ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻛﻤﻲ دﺷﻮاري او ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻳﻚ ﻣﺪال را ﻛﻪ در ﻣﺮﻛﺰش ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺟﻮاﻫﺮ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺑﻮد را‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪ .‬ﻻزم ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ روﻧﻴﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻳﻚ ﺷﻲء ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺟﺎدو را‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﻃﻠﺴﻢ ﻛﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ ﺟﺎدو ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم اﻟﻒ ﻫﻢ ﺑﺮاي ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎران‬
‫و ﻳﺎ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎراﻧﺸﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎﻳﻲ را ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ آوردﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻛﺪام ﺟﺎدوﮔﺮي در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﺑﺎ رام ﺑﻮد؟ دورف ﻫﺎ اﺑﺪاَ ﺑﻪ ﺟﺎدو ﻋﻼﻗﻪ اي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ آﻧﻬﺎ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﺟﺎدو اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺸﺎن ﻧﻤﻲ آﻣﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ رام ﺑﺎ ﺟﺎدوﮔﺮي در ﺗﻤﺎس ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد دورف در ﺧﺪﻣﺖ اوﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا او و ﮔﺮوﻫﺶ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن در اﻳﻦ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻮدﻧﺪﻛﻪ روزي ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ در زﻳﺮ آﺳﻤﺎن ﺑﻪ آزادي ﻗﺪم‬
‫ﺑﺰﻧﻨﺪ؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺰرگ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﺪف ﻛﻤﻚ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫رام ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻏﺮﻳﺪ‪»:‬ﭼﻲ؟ ﻛﺠﺎ؟«‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﻲ ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰ دورف ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎَ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺧﻮدش را ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ دﻳﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬رﻫﺒﺮ دورف ﻫﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﺎرﻳﻜﻲ‬
‫ﻣﺤﻞ او را ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺮون و ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺗﻮر اﺑﺒﻴﻨﻢ‪ «...‬و وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻜﺚ ورﻳﺴﺎ را دﻳﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﻣﻦ‬
‫ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺑﺎﻧﻮ ورﻳﺴﺎ‪«!...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ دﻳﮕﺮ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﻃﻔﺮه رﻓﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ،‬از ﻣﺨﻔﻲ ﮔﺎﻫﺶ در ﺣﺎﻟﻲ ﺑﻴﺮون آﻣﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﻏﻼف‬
‫ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪.‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ رام در ﺣﺎل ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ رام ﺑﺎ ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ؛ » ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم آﻧﻘﺪر از آﻧﻬﺎ دور ﺷﺪه ام ﻛﻪ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻢ از ﮔﻮش ﻫﺎي ﺗﻴﺰ اﻳﻦ اﻟﻒ در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﭼﺮا ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ آﻣﺪي؟«‬
‫» ﻣﻦ ﻗﺼﺪ ﺑﺪي ﻧﺪاﺷﺘﻢ رام! ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﻢ‪.‬اﻣﺎ ﻧﻴﺖ ﺗﻮ از ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪن‪ ...،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺆال ﺑﺮ‬
‫اﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ!«‬
‫» اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻴﭻ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺪار‪ ...‬ﭼﻲ؟«‬
‫درﺧﺸﺶ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺟﻮاﻫﺮ درون ﻣﺪال ﻫﺮ دو را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪.‬رام ﺳﺮش را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺧﻢ ﻛﺮد ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ دارد‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺳﺨﻨﮕﻮي ﻧﺎ ﭘﻴﺪا ﮔﻮش ﻣﻲ دﻫﺪ‪ ،‬و اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﭼﻨﺪان ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫» آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ اﻳﻦ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ اﺳﺖ‪...‬ﺑﻠﻪ! ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪«...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ دور ﻗﺒﻀﺔ ﺷﻤﺸﻴﺮش ﻣﺤﻜﻤﺘﺮ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻲ؟«‬
‫در ﻛﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ رام ﻣﺪال را از ﮔﺮدن ﺧﺎرج ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺖ‪ »:‬ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ «.‬و‬
‫وﻗﺘﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻣﺪال را ﻧﮕﺮﻓﺖ اﻓﺰود‪ »:‬او دوﺳﺖ اﺳﺖ‪ ،‬دﺷﻤﻦ ﻧﻴﺴﺖ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻗﺒﻀﺔ ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﻣﻲ ﻓﺸﺮد ﺑﺎ دﺳﺖ آزادش ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﻣﺪال را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬او ﺗﻮﻗﻊ‬
‫داﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺪال ﺗﻜﺎن ﺑﺨﻮرد و ﻳﺎ داغ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺪال ﺳﺮد و ﺑﻲ ﺧﻄﺮ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫»درود ﺑﺮﺗﻮ ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ!«‬
‫ﺻﺪا درون ﺟﻤﺠﻤﺔ ورﻳﺴﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺪال از دﺳﺖ او ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ و اﻳﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻮد ﺻﺪا ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪا او را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬او ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ رام ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ او را‬
‫ﺑﻪ اداﻣﺔ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻓﻜﺎرش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺨﻨﮕﻮي ﻧﺎﭘﻴﺪا ارﺳﺎل ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻲ ﺻﺪا ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻲ؟«‬
‫ﺟﻮاب ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دورف ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬
‫» آﻳﺎ او ﺳﺨﻨﻲ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺖ؟«‬
‫» در ذﻫﻦ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ روش از او ﺳﻮال ﻛﺮدم اﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاد‪«.‬‬
‫» ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺻﺪا درون ﻣﺪال ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻲ‪ ،‬او از آﻧﺠﺎ ﺻﺪاﻳﺖ را ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ «.‬دورف در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻗﻴﺎﻓﺔ ﻣﻌﺬوري ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﻣﻦ ﻫﻢ دﻟﻴﻞ اﻳﻦ را‬
‫ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻣﺪال ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﺪ دوﺑﺎره اﻣﺘﺤﺎن ﻛﺮد‪ »:‬ﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻲ؟«‬
‫»ﺗﻮ ﻣﺮا از ﻧﺎﻣﺔ رﺳﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺮان ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﺮاﺳﻮس از ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﻫﺴﺘﻢ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس؟ اﻳﻦ ﻧﺎم ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ اﻟﻒ ﻫﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻻزم را ﺑﺮاي ﻫﻤﺮاﻫﻲ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ روﻧﻴﻦ ﺗﺎ رﺳﺎﻧﺪن‬
‫او ﺑﻪ اوﻟﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ در ﻛﻨﺎر درﻳﺎ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺠﺰ اﺣﺘﺮام زﻳﺎدي ﻛﻪ اﺳﺎﺗﻴﺪ او ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ در زﻣﺎن‬
‫ﺣﻀﻮرش ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ورﻳﺴﺎ ﭼﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ‪.‬اﻟﻒ ﻫﻴﭻ اﻧﺴﺎﻧﻲ را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻓﺮاﻣﻴﻨﺶ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮي ﺑﺮ رﻫﺒﺮان اﻟﻒ ﺑﮕﺬارد‪.‬‬
‫» ﻧﺎﻣﺖ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ!ﺗﻮ وﻟﻴﻨﻌﻤﺖ و ﺣﺎﻣﻲ روﻧﻴﻦ ﻫﺴﺘﻲ!«‬
‫ﻣﻜﺜﻲ ﭘﻴﺶ آﻣﺪ‪،‬ﻣﻜﺜﻲ ﻛﻪ اﮔﺮ ورﻳﺴﺎ درﺳﺖ ﻗﻀﺎوت ﻛﺮده ﺑﻮد وﻗﻔﻪ اي ﺳﺎده ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫»ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ او را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارم‪«.‬‬
‫» آﻳﺎ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ او ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻛﻨﻮن زﻧﺪاﻧﻲ اورك ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ! اﻣﺎ ﻫﺪف ﻣﻦ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻇﻬﻮر ﺧﺸﻢ را درون ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ ،‬ﻫﺪﻓﻢ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد؟‬
‫»ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ او ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ از اﻳﻨﺠﺎ ﺳﺮ در ﻣﻲ آورد‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﺎيِ دﻳﮕﺮ!«‬
‫اﻟﻒ ﺧﻴﻠﻲ وﻗﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ »:‬از ﻛﺠﺎ ﺳﺮ در ﻣﻲ آورد؟ از درون ﺳﻴﺎﻫﭽﺎل ﻫﺎي ﮔﺮﻳﻢ‬
‫ﺑﺎﺗﻮل؟ و ﻳﺎ او ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻲ ﻛﺮد؟«‬
‫ﻣﻜﺜﻲ دﻳﮕﺮ و ﻛﺮاﺳﻮس ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﻣﻮﺿﻮع از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺗﺮ ﺷﺪ ﺟﻮان! و ﺣﺎﻻ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺗﺮ ﻫﻢ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺣﻀﻮر ﺗﻮ در ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ از ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻲ‪«.‬‬
‫» ﻣﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪي ﻳﺎد ﻛﺮده ﺑﻮدم و اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪم ﻣﺮا ﺑﻪ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻣﺮزﻫﺎي ﻟﻮردران ﻣﻲ ﺑﺮد‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫در ﻛﻨﺎر ورﻳﺴﺎ رام ﭼﻬﺮه اي ﮔﻴﺞ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬اوﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮدﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ را ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫را از ﻣﻴﺎن ﺟﻮاب ﻫﺎ و ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ زﻧﺪ درك ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮔﻔﺖ‪ »:‬روﻧﻴﻦ‪ ...‬ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ اﺳﺖ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻠﻪ! اﮔﺮ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ اﺳﺖ!«‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد‪.‬ﭼﺮا داﺋﻢ او ﻫﻤﻴﻦ رﻓﺘﺎر را از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد؟‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ او اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﺮاي آﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ آﻣﺪ‪ ،‬ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺟﺎدوﮔﺮان‪ ،‬ﺧﻮاه اﻧﺴﺎن‬
‫و ﺧﻮاه اﻟﻒ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﺪ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺪف ﺧﻮد اﮔﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻧﻴﺰ‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ از اﻳﻦ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد روﻧﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺮك ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در دام ﻧﻘﺸﺔ‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس اﻓﺘﺎده اﺳﺖ؟‬
‫»ﺑﻠﻪ! اﮔﺮ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ «...‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﻜﺜﻲ ﻛﺮد»‪ ...‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭼﻪ ﻛﺎري از ﻣﺎ ﺑﺮاي آزاد ﻛﺮدن‬
‫او ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫اﻳﻦ ﺣﺮف ﻛﺮاﺳﻮس ورﻳﺴﺎ را ﻛﺎﻣﻼَ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﺮد‪ ،‬اﺻﻼَ ﺗﻮﻗﻊ اﻳﻦ ﺣﺮف را از ﺟﺎﻧﺐ او ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫» ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ! ﺧﻮب ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻛﻦ! ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر از ﻧﻘﺸﻪ ام ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪه ام‪ -‬ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻫﺎي زﻳﺎد‪ -‬و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ روﻧﻴﻦ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ اﻧﺤﺮاﻓﺎت از ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﺳﻌﻲ داري ﻛﻪ او را‬
‫ﺑﻴﺎﺑﻲ‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫» ﺑﻠﻪ!«‬
‫»ﺣﺘﻲ در ﻗﻠﻤﺮو اورك ﻫﺎ و در ﺟﺎﻳﮕﺎه اژدﻫﺎ ﻫﺎ؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺑﻠﻪ!«‬
‫»روﻧﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﺮاه او ﻫﺴﺘﻲ! و اﻣﻴﺪوارم ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺗﻼﺷﻢ را ﺑﺮاي ﻳﺎري ﻛﺮدن ﺗﻮ در اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺧﻄﺮﻧﺎك اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻢ داد‪،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻤﺎم ﺧﻄﺮات ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺗﻮ را‬
‫ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﻧﻪ ﻣﻦ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ زﻳﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻟﺒﺘﻪ!«‬
‫»ﻟﻄﻔﺎَ ﻃﻠﺴﻢ را ﺑﻪ رام ﺑﺎزﮔﺮدان‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﺎوﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﻣﻴﻞ ورﻳﺴﺎ ﻣﺪال را ﺑﻪ رام ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬دورف ﺑﻪ ﺟﻮاﻫﺮ ﻣﺮﻛﺰ آن ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﺮﺗﺐ ﺳﺮش را‬
‫ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺑﺪاَ از ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ زﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺸﺪه‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب اﮔﺮ ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‬
‫ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺿﺮورت دارد‪«...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻤﻠﺔ او در ﺧﻄﺎب ﺑﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﺟﻮاﻫﺮ دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﻜﻲ‬
‫زد‪،‬رام در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺑﺪاَ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺪال را ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺮد‪.‬‬
‫»ﻣﻨﻈﻮر از اﻳﻦ ﻛﺎر ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫» او ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺴﻴﺮ اﻳﻦ ﻣﺪال ﻫﻤﺮاه ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﮕﻴﺮش! ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﺪال را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺻﺪاي ﺟﺎدوﮔﺮ در ﺳﺮش ﻃﻨﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» آﻳﺎ رام ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﺎﻳﻠﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺪال را ﺣﻤﻞ ﻛﻨﻲ؟«‬
‫» ﺑﻠﻪ! اﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ‪«...‬‬
‫»آﻳﺎ ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ را ﺑﻴﺎﺑﻲ؟ آﻳﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻪ او را ﻧﺠﺎت دﻫﻲ؟«‬
‫» ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ‪ ...‬اﻣﺎ‪«...‬‬
‫»ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﻴﺪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ دارد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﺎﻣﻼَ ﺑﻪ‬
‫ﺿﺮر او ﺑﻮد و او ﻧﻴﺎز ﺑﺎ ﻛﻤﻚ داﺷﺖ‪.‬‬
‫» ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب! ﭼﻜﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟«‬
‫» ﻃﻠﺴﻢ را ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺖ ﺑﻴﺎوﻳﺰ و ﭘﻴﺶ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎزﮔﺮدﻳﺪ‪.‬ﻣﻦ ﺗﻮ و دورف ﻫﺎي ﻫﻤﺮاﻫﺖ را در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن و از‬
‫ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮﻳﻦ راه ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻧﮕﻬﺪاري روﻧﻴﻦ ﺧﺘﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫اﻳﻦ ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺷﻨﻴﺪن آن ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻗﺎﻧﻊ ﻛﺮدن او ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد‪ .‬زﻧﺠﻴﺮ را از‬
‫ﮔﺮدﻧﺶ رد ﻛﺮد و اﺟﺎزه داد ﻛﻪ ﻣﺪال ﺑﺮوي ﺳﻴﻨﻪ اش ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫»ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ ﻣﻦ اراده ﻛﻨﻢ ﺗﻮ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاي ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫رام از او ﻋﺒﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد و او ﻛﺎﻣﻼ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫» از اﻳﻦ ﻃﺮف‪.‬ﺗﻮ داري وﻗﺖ را ﺗﻠﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮ!«‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﺮاﺳﻮس ﺣﺮﻓﺶ را اداﻣﻪ داد‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫»ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ در ﻣﻮرد ﻧﻘﺶ اﻳﻦ ﻣﺪال ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻮ! و ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺠﺰ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﻢ در‬
‫ﻣﻮرد آن ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻜﻦ‪ .‬ﻓﻘﻂ رام و ﮔﻴﻤﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ از ﺣﻀﻮر ﻣﻦ آﮔﺎه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪« .‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آرام ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬و ﻧﻘﺶ اﻳﻦ ﻣﺪال ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫»ﻧﻘﺸﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻳﻨﺪه اي ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﻣﺎ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ از اﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺨﻨﻲ ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬او ﻫﻨﻮز ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﺎرة‬
‫دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻛﺮاﺳﻮس اﻳﻦ را ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن اﻓﺰود؛‬
‫»ﺣﺎﻻ ﺧﻮب ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻛﻦ ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﻛﻪ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ را اﻧﺠﺎم دﻫﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻨﻈﺮت ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﺳﻮد ﺗﻮ ﻳﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ دﻫﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮﺗﻮ‬
‫ﺧﻄﺮاﺗﻲ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻗﺎدر ﺑﻪ درك آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺧﻄﺮاﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ روﺑﺮو‬
‫ﺷﻮي‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ ،‬و ﺗﻮ ﺗﻤﺎم آﻧﻬﺎ را درك ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﺮاﺳﻮس ﺻﺪاﻳﺶ را‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫» ﻫﻨﻮز زﻣﺎن ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺗﺎ ﻏﺮوب ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ ،‬و ﺗﺎﻣﻦ اﺷﺎره ﻧﻜﺮده ام درون ﺗﻮﻧﻞ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻌﻼَ‬
‫ﺧﺪاﻧﮕﻬﺪار‪ ،‬ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ!«‬
‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﻛﻨﺪ ﺻﺪاي ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﺤﻮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ زﻳﺮ ﻟﺐ ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬او‬
‫ﻛﻤﻚ ﺳﺆال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ ﺟﺎدوﮔﺮ را ﻗﺒﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ از ﻓﺮاﻣﻴﻦ او ﻫﻢ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬ورﻳﺴﺎ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اﺻﻼَ از اﻳﻨﻜﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را در دﺳﺘﺎن ﺟﺎدوﮔﺮي ﻛﻪ در ﺑﺮج اﻣﻦ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﻗﺮار دﻫﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺪﺗﺮ اﻳﻨﻜﻪ او ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺎن را در دﺳﺖ ﺟﺎدوﮔﺮي ﻗﺮار دﻫﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ‬
‫روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻧﺎ ﻣﻌﻘﻮﻟﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد‪ ...‬و او را رﻫﺎ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫‪ ‬ﻓﺼﻞ ‪17‬‬
‫در ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ اورك ﻫﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ او را زﻧﺪاﻧﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪ و از ﻫﻮش رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎَ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ اورا ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﻲ ﺑﺮدﻧﺪ ﻧﻘﺶ ﺑﺎﻟﻘﻮه اي در اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻛﺸﻴﺪن و ﭘﻴﭽﺎﻧﺪن‬
‫ﺑﺎزوﻫﺎي روﻧﻴﻦ ﺗﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﻴﺎﻫﻲ رﻓﺖ وﻛﺎﻣﻼَ ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪ ﺑﻼﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ روﻧﻴﻦ آوردﻧﺪ ﻛﻪ درد‬
‫اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺷﻜﺴﺘﻪ اش را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﺮ اﻧﺠﺎم ﺑﻴﺪار ﺷﺪ ﺗﺎ ﺧﻮد را رو دروي ﻛﺎﺑﻮس ﻫﻮﻟﻨﺎﻛﻲ از اﺳﻜﻠﺘﻲ آﺗﺸﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﻔﺮه ﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺮارت ﺑﻪ او ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ در ﻋﻜﺴﻲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﭼﻬﺮة ﻫﻮﻟﻨﺎك ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺘﺶ ﺑﺎ دردي‬
‫ﺷﺪﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷﺪ‪.‬ﻣﭻ دﺳﺖ ﻫﺎ و ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از دﺳﺖ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫اﻫﺮﻳﻤﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﺮش ﺷﻨﺎور ﺑﻮد ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻨﺎه ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل از ﺟﺎﻳﺶ ﺗﻜﺎن ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد و روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺑﺎ ﻓﺮو ﻧﺸﺎﻧﺪن وﺣﺸﺘﺶ او را از‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺘﻲ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ از ﻫﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﺳﻜﻠﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ زره اي از‬
‫آﺗﺶ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ روﻧﻴﻦ در او ﺑﻌﻨﻮان ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺷﺮور در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد در واﻗﻊ ﺑﺨﺸﻲ از‬
‫‪ ‬‬
‫‪ SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 2 ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﭼﻬﺮة ﺷﻌﻠﻪ ور و ﻓﺎﻗﺪ ﮔﻮﺷﺖ و ﭘﻮﺳﺖ اﻳﻦ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬آﺗﺶ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ روﻧﻴﻦ ﻫﻴﭻ ﺣﺮارﺗﻲ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻚ ﻧﺪاﺷﺖ اﮔﺮ اﻳﻦ ﺷﻠﻌﻪ ﻫﺎ او را ﻟﻤﺲ ﻛﻨﻨﺪ دردي‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎك او را ﻓﺮا ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر روﻧﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪ »:‬ﺗﻮ ﭼﻲ‪ ...‬ﻛﻴﺴﺘﻲ؟«‬
‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺠﺰ ﺣﺮﻛﺖ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ در اﻧﺪام او ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻛﺘﻲ از ﻃﺮف او ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪.‬‬
‫» آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺻﺪاي ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮي؟«‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ ﭘﺎﺳﺨﻲ در ﻛﺎر ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﺮس ﻛﻤﺘﺮ و ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﺑﻴﺸﺘﺮ روﻧﻴﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ زﻧﺠﻴﺮﻫﺎﻳﺶ اﺟﺎزه ﻣﻲ داد ﺟﻠﻮﺗﺮ رﻓﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ‬
‫ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﻲ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻳﻚ ﭘﺎ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ‪.‬اﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺨﻲ در ﻛﺎر ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺳﺮ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫در ﺟﻬﺘﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﻣﻲ رﻓﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﻇﺎﻫﺮ ﺗﺮﺳﻨﺎك‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪه ﺗﺮ از ﻳﻚ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪ ،‬و ﺑﺎ وﺟﻮد ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻳﻚ ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ در ﻣﻮرد ﻏﻮل ﻫﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ‪ ،‬آن ﻫﻢ‬
‫از ﻧﻮع آﺗﺸﻴﻨﺶ را ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد را ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺑﺠﺰ ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ ﺑﻨﺎﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ اﺧﻢ ﻛﺮد‪ ،‬او ﺑﺎﻳﺪ از ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎي ﺑﺎﻟﻘﻮة اﻳﻦ ﻏﻮل آﮔﺎه ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر ﭼﺎره اي ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﺠﺰ اﻳﻨﻜﻪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل او ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ درد اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﺗﻜﺎن ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‪،‬آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻃﻠﺴﻤﻲ‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﺗﺎ او را از دﺳﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺶ ﺧﻼص ﻛﻨﺪ‪...‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﻲ ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ ﻏﻮل ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و دﺳﺘﺎن آﺗﺸﻴﻨﺶ دﺳﺖ دراز ﺷﺪه روﻧﻴﻦ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮﻣﺎﻳﻲ وﺣﺸﺘﻨﺎك او را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺮارﺗﻲ از درون‪ ،‬ﺣﺮارﺗﻲ ﻛﻪ روﺣﺶ را ﻣﻲ ﺳﻮزاﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺟﻴﻎ‬
‫زد و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺟﻴﻎ زد‪ .‬او آﻧﻘﺪر ﺟﻴﻎ زد ﺗﺎ دﻳﮕﺮ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮاي ﺟﻴﻎ زدن در او ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ دﺷﻮاري ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪ‪ .‬او دﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ آﺗﺶ درون ﻳﺎ او را رﻫﺎ ﻛﻨﺪ و ﻳﺎ ﻛﺎرش را ﺑﺴﺎزد‪.‬‬
‫ﻏﻮل دﺳﺘﺶ را از روي دﺳﺖ روﻧﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫آﺗﺶ درون رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺳﺮﻓﻪ ﻛﻨﺎن ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﺨﻮﻓﺶ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻨﺪة ﻣﺴﺨﺮه دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭼﻬﺮة او ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼَ ﺑﺎ ﻧﻮع ﺷﻜﻨﺠﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ اش داده ﺑﻮد در ﺗﻀﺎد ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﻟﻌﻨﺖ‪ ...‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ!«‬
‫ﻫﻴﺒﺘﻲ آﺷﻨﺎ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻏﻮل ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﭘﺸﺖ ﮔﺮدن روﻧﻴﻦ ﺳﻴﺦ ﺷﻮد‪.‬‬
‫»اي ﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎن! اي ﺳﺮﻛﺶ! ﺑﺎ آﺗﺶ اﮔﺮ ﺑﺎزي ﻛﻨﻲ ﻣﻲ ﺳﻮزي! اﮔﺮ ﺑﺎ آﺗﺶ ﺑﺎزي ﻛﻨﻲ ﻣﻲ ﺳﻮزي!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻳﻚ ﻃﺮف ﻛﺞ ﻛﺮد و دوﺑﺎره ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﺮ ﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻴﻮﻻي ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺗﻜﺎن‬
‫ﻧﺨﻮرد‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ ورودي ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻻﻏﺮي اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻛﻪ ﻧﻜﺮوز اوراﻛﺮﻳﻞ ﺧﻄﺎب ﻛﺮده ﺑﻮدوروﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬
‫ﻛﻪ او ﺑﺮاي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻢ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫درواﻗﻊ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻛﺮﻳﻞ ﻣﺪالِ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎه را در دﺳﺖ داﺷﺖ و ﺣﺘﻤﺎَ ﻧﻜﺮوز ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا‬
‫ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﺑﺪ ذاﺗﺶ ﻫﻨﻮزﻃﻠﺴﻢ روﻧﻴﻦ را در اﺧﺘﻴﺎر دارد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻧﮕﺎه روﻧﻴﻦ را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﺳﺘﺎد ﻧﻜﺮوز ﻫﺮﮔﺰ اﻳﻦ ﻣﺪال را ﮔﺮدن ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪه اﺳﺖ‬
‫اﻧﺴﺎن! در ﺿﻤﻦ ﺗﻮ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﭼﻘﺪردر ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮدن ﭼﻴﺰ ﻫﺎي ﺑﺮاق ﻣﺎﻫﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ دﻻﻳﻞ دﻳﮕﺮي ﻫﻢ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ » :‬ﺣﺘﻤﺎَ ﮔﺮﻓﺘﺎرﺗﺮ از آن ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ؟ «‬
‫» زﻳﺮك!‪...‬آدم زﻳﺮك! اﮔﺮ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﻲ ﮔﻮش ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬او اﻓﻜﺎر زﻳﺎدي در ﺳﺮ دارد‪ ،‬اﺳﺘﺎد‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﻴﭽﺎره و ﺑﺪﺑﺨﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ دادن اژدﻫﺎ و ﺗﺨﻢ ﻫﺎ ﻛﻠﻲ ﻛﺎر ﺳﺨﺖ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم دارد‪« .‬‬
‫ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺮﻛﺎت ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ داد‪ ،‬و اﻳﻦ زﻳﺎد ﻣﺎﻳﺔ ﺗﻌﺠﺐ روﻧﻴﻦ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻫﻴﻮﻻ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺮاي آزاد ﻛﺮدن او ﺗﻼش ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﺎري ﺑﺎ او ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫» ﺧﻮب ﭘﺲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ‪« ...‬‬
‫اﺧﻢ روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺟﺎﻧﻮر را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد او را ﻗﺒﻮل ﻛﺮدم ‪ ...‬ﺑﻠﻪ! ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ‪ ...‬ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺪﺗﻲ ‪«...‬‬
‫» ﭘﺲ ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻜﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟ آﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻫﺪاف ارﺑﺎب ﺗﻮ ﻛﻤﻚ زﻳﺎدي ﻧﻜﺮدم؟ ﻣﻦ ﺑﺎزي اﺣﻤﻘﺎﻧﺔ او را‬
‫دﻧﺒﺎل ﻧﻜﺮدم؟«‬
‫ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ اﻳﻦ ﺣﺮف روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻨﺪة ﻛﺮﻳﻞ ﺷﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺶ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﺮ زﻣﺎن دﻳﮕﺮي ﺑﺎز‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﻤﻖ ﺑﺎﺷﺪ! اﻣﺎ ﺗﻮ در اﻳﻦ ﺑﺎزي ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ارﺑﺎب‬
‫ﺳﻴﺎه ﺑﻪ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﻫﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮدي‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮدي اﻧﺴﺎن!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف او را ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‪ »:‬ﻣﻦ ﭼﻄﻮر اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دادم؟ ﻣﻦ ﭼﻄﻮر ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮدم؟ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ!؟«‬
‫»ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺳﻴﺎه ﻛﻤﻚ ﻛﺮدي‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺳﻴﺎه ﻛﻤﻚ ﻛﺮدي‪ ،‬ﻛﺴﻲ‬
‫ﻛﻪ آﻧﻘﺪرﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ را ﺑﻲ ارزش ﻣﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ آﻧﻬﺎ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻔﻌﻲ ﺑﺮاﻳﺸﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﻓﻜﺮ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ارﺑﺎﺑﻲ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ «.‬ﭼﻴﺰي ﻣﺎﻧﻨﺪ رﮔﻪ اي از ﺗﻠﺨﻲ در ﻛﻼم ﻛﺮﻳﻞ ﺑﻮﺟﻮد‬
‫آﻣﺪ‪ » :‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮده ام! ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮده ام!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدﻛﻮﭼﻚ ﻫﻤﺎن ﻓﻜﺮي را در ﺳﺮ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﺼﻮرﻣﻲ ﻛﺮد در ﺳﺮ دارد؟‬
‫»ﺗﻮ ﻧﻘﺸﻪ ﻛﺸﻴﺪي ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﻫﻢ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﻨﻲ! اﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ؟«‬
‫ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻣﻀﺤﻚ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﻛﺮد‪ »:‬اﺳﺘﺎد ﻧﻜﺮوز ﺑﻴﭽﺎره و ﺑﺪﺑﺨﺖ!‬
‫آﻧﻘﺪر درﮔﻴﺮ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻛﺮدن اژدﻫﺎ و ﺗﺨﻢ ﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬آﻧﻘﺪر درﮔﻴﺮ اورك ﻫﺎي ﻣﺘﻌﻔﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻃﺮاﻓﺶ را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﻛﺎري را اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮان از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬
‫ﻓﻜﺮش را ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬او در اﻳﻦ ﻓﻜﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ آن ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﺗﺤﺎد از ﺳﻤﺖ ﻏﺮب وارد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‬
‫و او ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ اورك‪ ،‬ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮرم را ﻛﻪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ! ﻣﺜﻞ ﻳﻚ اورك!«‬
‫» ﺗﻮ ﻋﻘﻠﺖ را ﻛﺎﻣﻼَ از دﺳﺖ داده اي‪«!...‬‬
‫ﺧﻨﺪة ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺷﺪ ‪»:‬اﺣﻤﻖ! ﺗﻮ اﻳﻦ را ﺑﺮاي ﻣﻦ آوردي!« او ﻣﺪال را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﻧﺸﺎن داد‪،‬‬
‫ﺧﻨﺪة ﻣﻮزﻳﺎﻧﻪ اي ﺗﺤﻮﻳﻞ روﻧﻴﻦ داد و اﻓﺰود‪ »:‬ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺗﻮ اﻓﺘﺎدي ﺷﻜﺴﺖ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻳﻨﻄﻮر ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ! «‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺟﺎدوﮔﺮ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻻﻏﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ درآوردن ﺟﻮاﻫﺮ از وﺳﻂ ﻣﺪال ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﺗﻼش او ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ‪ ،‬ﺟﻮاﻫﺮ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن روﻧﻴﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ اﻳﻦ ﺳﻨﮓ دﻳﮕﺮ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎﻟﻲ در ﻛﺎر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﺮﮔﺒﺎﻟﻲ در ﻛﺎر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد! «‬
‫روﻧﻴﻦ اﺻﻼَ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف او را ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‪ »:‬ﻣﺮﮔﺒﺎﻟﻲ در ﻛﺎر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد؟! ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ‬
‫ﺳﻨﮓ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﺷﻜﺴﺖ دﻫﻲ؟ «‬
‫»و ﻳﺎ او را وادار ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺮﻳﻞ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻪ! ﺷﺎﻳﺪ او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﺪ!« ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﻔﺮﺗﻲ ﻋﻤﻴﻖ‬
‫ﭼﻬﺮة ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد‪ ...»:‬و دﻳﮕﺮ ﺗﻤﻠﻘﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺳﻮﺳﻤﺎر در ﻛﺎر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻴﺶ‬
‫از اﻳﻦ ﻧﻮﻛﺮ و دﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪة او ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺑﻮد! ﻣﻦ ﺑﺮاي اﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻘﺸﻪ اي ﻃﻮﻻﻧﻲ و ﺳﺨﺖ ﻛﺸﻴﺪم!وﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪم!‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪم ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ او ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻔﻲ ﺑﺰرگ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﺑﻠﻪ!«‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ او ﻣﺠﺬوب ﺧﻮدش ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﺎدوﮔﺮ اﺳﻴﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ؟«‬
‫ﻛﺮﻳﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورودي ﺑﺮﮔﺸﺖ وﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻜﺮوز ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪاﻧﺪ راﻫﺶ را ﻓﺮاﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ...‬و‬
‫اﻳﻦ؟!« در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻨﮓ راﺑﻪ ﻫﻮا ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ و دوﺑﺎره ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ اداﻣﻪ داد‪»:‬اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺑﺪن ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﺳﻴﺎه اﺳﺖ اﻧﺴﺎن! ﻓﻠﺴﻲ از او ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎدوي ﺧﻮدش ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺟﻮاﻫﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي آﻧﻜﻪ ﻣﺪال ﻛﺎر‬
‫ﻛﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻲ در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺘﻦ ﺑﺨﺸﻲ از وﺟﻮد ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ دارد؟!«‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اﻓﻜﺎرش ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ ،‬آﻳﺎ درﺳﺖ ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮد؟‬
‫»ﺑﺮاي در اﺧﺘﻴﺎر ﮔﺮﻓﺘﻦِ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦِ ﻣﻮﺟﻮدات ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺸﻲ از وﺟﻮدﺷﺎن ﻛﻪ ﺟﺎدوي آﻧﻬﺎ را در ﺑﺮ دارد در‬
‫اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ! ﻻزﻣﺔ اﻳﻦ ﻛﺎر اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدت ﻫﻢ ﻧﻴﺮوي‬
‫ﺟﺎدوﺋﻲ ﻋﻈﻴﻤﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻛﺎر ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺠﺎ‪«...‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ روﻧﻴﻦ واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد‪ ،‬دﻫﺎن ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺶ ﮔﺸﻮده ﺷﺪ و دﺳﺘﺶ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ اش‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ دراز ﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ در ﺟﺎ ﺧﺸﻜﺶ زد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻧﻔﺲ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد آﺗﺸﻴﻦ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻘﺐ ﻧﺮﻓﺖ‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﻧﻔﺴﺶ را ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﮕﺎه داﺷﺖ و دﻋﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﻋﻘﺐ ﺑﺮود‪.‬‬
‫ﻛﺮﻳﻞ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎك روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﺎ ﺗﻮ اﻻن ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻫﺴﺘﻲ اﻧﺴﺎن!‬
‫ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ زﻳﺎد اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪم! ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم و ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ در ﻣﻮرد ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ! ﻛﺴﻲ ﻛﻪ او ﻫﻢ ﺑﻪ‬
‫زودي ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺮد! ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم و ﻧﻜﺮوز را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬او ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﻪ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻫﺎي ﻣﻦ اﺣﺘﻴﺎج دارد!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻔﺴﺶ را ﻧﮕﺎه دارد‪ ،‬ﺑﻪ اﻣﻴﺪ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ آن را ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻧﻔﺴﺶ راﺑﻴﺮون داد‪.‬‬
‫اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮد!‬
‫ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ او را ﻟﻤﺲ ﻛﺮد وﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺮﻳﻞ ﻛﺎﻣﻼَ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﻮد‪ ،‬آﺗﺶ از درون دوﺑﺎره روﻧﻴﻦ را ﻓﺮا‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻪ آراﻣﻲ ‪-‬و ﺗﺎ اﻧﺪازه اي ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺮاي ورﻳﺴﺎ‪-‬ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس از او‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺪال و ﻫﺪف آن را از ﺳﺎﻳﺮ ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ و ﺑﺨﺼﻮص رام ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﺪال‬
‫را در ﻳﻘﺔ ﻟﺒﺎس ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻲ ﻣﺨﺼﻮص اﻟﻒ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﮕﺎه‬
‫دﻗﻴﻘﻲ ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪاﻗﻞ زﻧﺠﻴﺮ آن را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ او و رام ﺑﻪ ﮔﺮوه ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬رام ﮔﻴﻤﻞ را ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﻧﻘﺸﺔ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﺮاﺳﻮس را ﺑﺮاي‬
‫او ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﺪ و ﺑﺎ دورف دﻳﮕﺮ ﻣﺸﻮرت ﻛﻨﺪ در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻫﺮ دو ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورﻳﺴﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬و از‬
‫ﭼﻬﺮة ﮔﻴﻤﻞ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اش ﭼﻨﺪان از اﻳﻦ ﭘﻴﺶ آﻣﺪ ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ اﻃﺮاف ﺣﻔﺮه را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ دورف ﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﻈﻢ ﺧﺎﺻﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﺳﻨﮓ را ﻗﺒﻞ از ﺳﻨﮓ دﻳﮕﺮ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‬
‫اﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮاَ دورف ﻫﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺴﻴﺎر اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ دادﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ‬
‫از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ وﻗﺖ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ ﮔﻮﺷﻪ اي ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻛﺎر آﻧﻬﺎ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم آﺧﺮﻳﻦ ﻗﻄﻌﺎت ﺳﻨﮓ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﺻﺪاي ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره در ﺳﺮ ورﻳﺴﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪ و او‬
‫را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪.‬‬
‫»راه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎرج‪ ...‬آﻳﺎ ﺑﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ؟!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﺔ ﺳﺮﻓﻪ ﻛﺮدن ﺑﺘﻮاﻧﺪ زﻳﺮ ﻟﺐ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ »:‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ راه ﺑﻴﺎﻓﺘﻲ‪ ،‬اﻣﺎ در اﺑﺘﺪا ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪال را از ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮده اي ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎوري‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي در ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﺎن ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ و دورف‪ ‬اﻫﻞ اﻳﺮي از ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎ‬
‫ﺧﺎرج ﻧﺸﺪه اﻳﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎ آﻣﺎده اﻳﺪ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ؟‬
‫دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي ﻋﺠﻠﻪ دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ از دﺳﺖ ﻣﺎ ﺧﻼص ﺷﻮﻧﺪ‪.‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ! ﻛﻪ دوﺳﺖ‬
‫دارم زودﺗﺮ از دﺳﺖ آﻧﻬﺎ ﺧﻼص ﺷﻮﻳﻢ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫در واﻗﻊ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻫﻢ رام در دﻫﺎﻧﺔ ﺧﺮوﺟﻲ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑﻲ ﺻﺒﺮي ﺑﻪ ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬
‫ﻋﺠﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از او ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﻛﻤﻲ‬
‫ﭘﺎي ورﻳﺴﺎ ﺧﻮاب رﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺑﺎد او را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ورﻳﺴﺎ از‬
‫دﻧﻴﺎي زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد و آرزو ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ زودي ﻫﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻫﺪاﻳﺖ ﻧﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻪ زودﺗﺮ از ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺣﻔﺮه رﺳﻴﺪه ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ او دراز ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻛﻤﻲ‬
‫ﺗﻼش ورﻳﺴﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺑﺎﻻي ﺣﻔﺮه ﺑﺮود و در ﻛﻨﺎر او ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ آﻧﻬﺎ از ﺣﻔﺮه ﺑﺎﻻ آﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬دورف ﻫﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﺣﻔﺮه ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در واﻗﻊ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻛﺎﻣﻼَ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﺣﻔﺮه ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺧﺐ! ﺣﺎﻻ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻜﺎر ﻛﻨﻴﻢ؟ از آن‪ -‬ﻛﻮه‪ -‬ﺑﺎﻻ ﺑﺮوﻳﻢ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎل ﺗﺨﻤﻴﻦ ارﺗﻔﺎع ﻛﻮﻫﭙﺎﻳﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﺐ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﻋﻤﻮدي ﻛﻪ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﺴﻴﺮ ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﻓﻮﺗﻲ اﺑﺘﺪاي آن را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ داد ﺑﻮﺿﻮح دﻳﺪ‪.‬ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺗﻼش ﻛﺮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻫﻴﭻ دﻫﺎﻧﻪ اي را در ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﻳﻜﺪﺳﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ و ﻫﻤﻴﻦ او را ﮔﻴﺞ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬رام ﻃﻮري ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ او ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ آن را ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد‪.‬‬
‫اوﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ رام را ﺻﺪا ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ اﺛﺮي از آن ﺣﻔﺮه دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ زاﻧﻮ زد و‬
‫ﮔﻮش ﻫﺎﻳﺶ را روي ﺳﻮراخ ﺗﻨﮓ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﻧﺮﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫» آﻧﻬﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﺪ اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻮراخ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺧﺰﻳﺪه و ﻣﺨﻔﻲ ﺷﺪه اﻧﺪ‪ «.‬در ﻟﺤﻦ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‬
‫اﻧﺪﻛﻲ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻮزاده ﻫﺎي زﻣﻴﻨﻲ اش اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺣﺮف او را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺣﺮف ﻫﺎي ﻛﺮاﺳﻮس را ﺑﺨﺎﻃﺮ آورد‪ ،‬رداﻳﺶ را ﻛﻨﺎر زد و ﻣﺪال را‬
‫از ﮔﺮدن ﺧﺎرج ﻛﺮد‪.‬ورﻳﺴﺎ آرزو ﻛﺮد ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺎدر ﺑﺎش در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻫﻢ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻨﺼﻮرت ﻛﻤﻚ‬
‫زﻳﺎدي از او ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫» اﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ‪...‬؟!«‬
‫»ﻛﻤﻚ!‪ ...‬اﻣﻴﺪوارم‪«!...‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﺸﺨﺼﺎَ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ در ﻣﻮرد ﻣﺪال ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ او ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺗﻮﻗﻊ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را در ﺟﺮﻳﺎن ﻧﮕﺬارد‪ .‬اﮔﺮ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻣﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ او دارد ﺑﺎ ﺧﻮد ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎَ ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﻋﻘﻠﺶ را از دﺳﺖ داده اﺳﺖ‪.‬‬
‫»ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ واﺿﺢ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺘﺸﻜﺮم!« ﺻﺪاي او ورﻳﺴﺎ را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ؟ ﭼﺮااز ﺟﺎي ﺧﻮد ﭘﺮﻳﺪي ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ؟!«‬
‫» ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد! ﺗﻮ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ اﻋﺰام ﻛﺮده اﺳﺖ‪،‬درﺳﺖ اﺳﺖ؟«‬
‫» ﺑﻠﻪ! وﻟﻲ آن اﺣﻤﻘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮده‪ ،‬ﻧﻪ! ﭼﻄﻮر؟«‬
‫» اﻳﻦ ﻣﺪال ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ‪ -‬ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ‪ ‬واﻗﻌﻲ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‬
‫ﺑﺨﺸﻲ از آن ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن اﺳﺖ‪ -‬ﻓﺮﺳﺘﺎده اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﺎﻣﻼَ ﺷﮕﻔﺖ زده ﮔﻔﺖ‪ » :‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ دﻟﻴﻠﻲ؟!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﻛﺎﻣﻼَ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺪال‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺪال ﻳﻜﻲ از آن ﺟﺎدوﮔﺮان ﺑﻨﺎم‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس را ﻗﺎدر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ از راه دور ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫» وﻟﻲ ﻣﻦ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮم!«‬
‫» ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻣﺪال ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫» ﻛﺎرﻫﺎي ﺟﺎدوﻳﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻮده اﻧﺪ!« ﻫﻤﺎن ﺗﺤﻘﻴﺮي ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﭘﻴﺸﺘﺮ در ﻟﺤﻦ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻧﺴﺒﺖ‬
‫ﺑﻪ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي اﺣﺴﺎس ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎز ﻫﻢ در ﻟﺤﻦ او اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺑﻪ ﺳﺨﻦ درآﻣﺪ؛ » اﻻن ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ اﺳﺖ‪.‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪،‬‬
‫وﻗﺖ ﻃﻼﺳﺖ!«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد از ورﻳﺴﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮ اﻓﺘﺎد ﻛﻪ دوﺑﺎره از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪي؟«‬
‫»ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺻﺪاي او را ﺑﺸﻨﻮي اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ‪ .‬او از ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ راه‬
‫ﺑﻴﺎﻓﺘﻴﻢ‪ .‬او ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫» او ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻃﺮاف را ﺑﺒﻴﻨﺪ؟«‬
‫» از درون ﻛﺮﻳﺴﺘﺎل!«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺪال ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و اﻧﮕﺸﺘﺶ را روي ﻛﺮﻳﺴﺘﺎل ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻗﺴﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرم ﻛﻪ اﮔﺮ‬
‫ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻛﺸﺘﻦ دﻫﻲ روﺣﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮي دﺳﺖ از ﺳﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﻧﺪارد‪ ،‬ﺟﺎدوﮔﺮ! ﻗﺴﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرم!«‬
‫» ﺑﻪ دورف ﺑﮕﻮ اﻫﺪاف ﻣﺎ ﻳﻜﻲ اﺳﺖ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﺑﻲ ﻣﻴﻠﻲ اﻳﻦ ﺣﺮف را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻟﻒ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر‪،‬ﺣﺮف ﻛﺮاﺳﻮس را در ذﻫﻨﺶ ﻧﮕﺎه داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻫﺪاف آﻧﻬﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ اﻫﺪاﻓﺸﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﻳﻜﻲ اﺳﺖ و ﻳﺎ ﻫﻢ ﺟﻬﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ اﻓﻜﺎر‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ادﻋﺎي ﻛﺮاﺳﻮس را ﺑﺨﺎﻃﺮ آورد‪،‬ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺪاﻗﻞ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن‬
‫راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ او ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد در اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎﻋﺚ‬
‫اﺗﻼف وﻗﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻛﺮاﺳﻮس آﻧﻬﺎ را از ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮﻳﻦ راه ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪ دﻫﺎﻧﺔ ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﺎرﻳﻚ ﻏﺎري‬
‫رﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺣﺪس زد راه ورودي آﻧﻬﺎ ﺑﻪ درون ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻨﻄﻮر ﻧﺒﻮد ورﻳﺴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﺑﺎ‬
‫راﻫﻨﻤﺎي ﻣﺸﻜﻮﻛﺸﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺖ‪ » :‬اﻳﻦ ﻏﺎر ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﺎدن ﻗﺪﻳﻤﻲ دورف ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي‬
‫ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ اﺟﺎزه ﻣﻲ داد ﻏﺎر را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﺮا رام و اﻓﺮادش ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ‬
‫درون ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن از اﻳﻦ ﺗﻮﻧﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ؟«‬
‫» ﭼﻮن آﻧﻬﺎ ﺻﺒﻮراﻧﻪ در اﻧﺘﻈﺎرﻧﺪ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎزوي او را ﮔﺮﻓﺖ و ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﺻﺪا را ﺷﻨﻴﺪي؟ﭼﻴﺰي ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻤﺖ ﻣﻲ آﻳﺪ!«‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ در ﭘﺸﺖ ﻳﻚ ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲ ﻣﺨﻔﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻴﺒﺘﻲ ﺗﺮﺳﻨﺎك در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﺲ ﻫﻴﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺳﺮ اژدﻫﺎﻳﻲ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ دو ﮔﻮي آﺗﺸﻴﻦ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﺐ‬
‫ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺣﺎﻻ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﭼﺮا دورف ﻫﺎ از اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﻛﻪ اﻳﻦ راه آﻧﻘﺪر ﺧﻮب و راﺣﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ واﻗﻌﻴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﺮ اژدﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻧﺎﮔﻬﺎن اژدﻫﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎَ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎﻣﻼَ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪،‬ﺷﻨﻮاﻳﻲ ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻗﻄﻌﺎَ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻳﺎدآوري اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪﻛﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ‬
‫ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺨﻔﻲ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺰرﮔﻲِ اﻳﻦ اژدﻫﺎ در ﺣﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﺒﻮد اﻣﺎ آﻧﻘﺪر ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ او و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎﻟﻬﺎي اژدﻫﺎ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ دﻳﺪ در ﺷﺐ ورﻳﺴﺎ اﺟﺎزه‬
‫ﻣﻲ داد ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬ﻋﺠﻴﺐ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﮓ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺮاي اورك ﻫﺎ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪة اﻳﻦ اژدﻫﺎ ﻛﺠﺎ ﺑﻮد؟ اورك ﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻳﻚ اژدﻫﺎ را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد رﻫﺎ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ‬
‫آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﺮواز ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮﻳﺎدي از اﻧﺘﻬﺎي ﻏﺎر ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺆال ﭘﺎﺳﺦ داد‪ .‬ﻫﻴﺒﺘﻲ ﻣﺸﻌﻞ ﺑﻪ دﺳﺖ از اﻧﺘﻬﺎي ﻏﺎر ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ‪ .‬اورﻛﻲ ﻏﻮل‬
‫ﭘﻴﻜﺮ ﻛﻪ در ﻳﻚ دﺳﺘﺶ ﻣﺸﻌﻠﻲ را ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و در دﺳﺖ دﻳﮕﺮش ﺷﻤﺸﻴﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻃﻮل آن ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺑﻪ‬
‫اﻧﺪازة ﻗﺪ ورﻳﺴﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ ﻓﺮﻳﺎدي ﺑﺮ ﺳﺮ اژدﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﻴﺲ ﻫﻴﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬اورك ﺑﺎر‬
‫دﻳﮕﺮ دﺳﺘﻮرش را ﺗﻜﺮار ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺟﺎﻧﻮر از ﺟﻬﺖ‪ ‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻣﺨﻔﻲ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﻧﻔﺴﺶ را ﻧﮕﺎه‬
‫داﺷﺖ و دﻋﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ اژدﻫﺎ و رام ﻛﻨﻨﺪه اش ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ دور ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺟﻮاﻫﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﻣﺪال ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮر اﻓﺸﺎﻧﻲ ﻛﺮد و ﺗﻤﺎم ﻣﺤﻴﻂ اﻃﺮاﻓﺸﺎن را روﺷﻦ‬
‫ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺧﺎﻣﻮﺷﺶ ﻛﻦ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺳﻌﻲ ﺧﻮد را ﻛﺮد‪،‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ اﻳﻨﺒﺎر اورك ﻫﻢ واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﺷﻤﺸﻴﺮش را در ﺑﺮاﺑﺮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺨﻔﻲ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪ .‬اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﻫﻢ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﻣﺎن او ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻓﺮﻣﺎن داد؛» آﻣﺎده ﺑﺎش ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺪال را از ﮔﺮدن ﺧﺎرج و آﻧﺮا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻨﻲ!«‬
‫»اﻣﺎ‪...‬؟!«‬
‫» ﺣﺎﻻ‪«!...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﺪال را از ﮔﺮدن ﺧﺎرج ﻛﺮد و آن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻠﻮي‬
‫زﺑﺎﻧﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫اورك ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪ‪ .‬او ﺑﺎرﻫﺎ در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻫﻤﺰﻣﺎن روﺑﺮو ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد اژدﻫﺎﻳﻲ در ﻛﻨﺎرش‬
‫اﻟﻒ و ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻧﺴﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﺑﻪ دورف ﺑﮕﻮ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪ و ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ از اﻳﻨﻜﻪ ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اي را ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ‪ »:‬او از ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮوي و ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دﻫﻲ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» آﻳﺎ او ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﻮي دﻫﺎن اژدﻫﺎ ﺑﺮوم و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮدم را ﺟﻠﻮي او ﺑﻴﺎﻧﺪازم ﺗﺎ ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﻦ‬
‫را ﺗﻜﻪ ﺗﻜﻪ ﻛﻨﺪ و ﻣﻴﻞ ﻛﻨﺪ؟«‬
‫»وﻗﺖ ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ اﺳﺖ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ دوﺑﺎره ﺣﺮف ﻛﺮاﺳﻮس را ﺑﺮاي ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺗﻜﺮار ﻛﺮد‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ‬
‫ﻛﺸﻴﺪ و ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد‪ .‬او ﭘﺘﻚ ﺟﻨﮕﻲ اش را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻤﻲ از ﻛﻨﺎر ورﻳﺴﺎ ﻟﻐﺰﻳﺪ و‬
‫ﺧﻮد را از ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮓ ﺑﻴﺮون اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ ﻏﺮﺷﻲ ﻛﺮد و اورك ﻧﻌﺮه اي زد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ در دﻫﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﻧﺪاﻧﻬﺎي ﻧﻴﺶِ ﺑﻠﻨﺪش از آن ﺑﻴﺮون زده ﺑﻮد‬
‫رو در روي ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫اورك ﻓﺮﻳﺎد زد» دورف! ﺧﻮب اﺳﺖ!ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻛﻤﻲ ﺳﺮﮔﺮم ﺷﻮم‪ ،‬واﻗﻌﺎَ ﺣﻮﺻﻠﻪ ام ﺳﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ ورزﺷﻲ ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮراك "زاراش" ﻛﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ اﻳﻨﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎده ﺷﻮي!«‬
‫» اﻳﻦ ﺗﻮ و ﺣﻴﻮاﻧﺖ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ورزش ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﻤﻲ اﻳﻦ ﺑﻴﺮون اﺣﺴﺎس ﺳﺮﻣﺎ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪،‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﺧﺮد ﻛﺮدن و ﺳﻮزاﻧﺪن اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺧﻮدم را ﮔﺮم ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫اژدﻫﺎ و اورك ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﻃﻠﺴﻢ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻦ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮ ﺟﺎﻳﻲ در ﺣﺪود آرواره ﻫﺎي او ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪«.‬‬
‫دﺳﺘﻮر او آﻧﻘﺪر ﻣﻀﺤﻚ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اﺷﺘﺒﺎه ﺷﻨﻴﺪه اﺳﺖ‪.‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﻃﻠﺴﻢ وردي را اﺟﺮا ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اژدﻫﺎ را ﻓﻠﺞ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﺪال را ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻦ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ دوﺳﺘﺖ ﺟﺎﻧﺶ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻴﺮون ﭘﺮﻳﺪ و ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‪ «!...‬ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﻧﮕﻬﺒﺎن را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪ .‬او ﻧﮕﺎﻫﻲ ﮔﺬرا ﺑﻪ اورك‬
‫ﻛﺮد ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻫﺪﻓﮕﻴﺮي دﻗﻴﻖ ﻣﺪال را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻫﺎن اژدﻫﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪.‬‬
‫دراﮔﻮن ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي و ﻧﻮﻋﻲ اﺷﺘﻴﺎق ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺪال ﻛﺸﺎﻧﺪ و ﻣﺪال را ﺑﻪ دﻫﺎن ﺑﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﻮﻗﻊ اﻳﻦ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﺗﻔﺎق ﻣﺴﺨﺮه اي اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺟﻨﮕﺠﻮ را ﺑﺮ ﺟﺎﻳﺸﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪ .‬اژدﻫﺎ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺪال را‬
‫ﻗﻮرت دﻫﺪ و ﻳﺎ آﻧﺮا ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻧﺪازد ﺑﻲ ﺣﺮﻛﺖ اﻳﺴﺘﺎد ﺳﭙﺲ ﮔﺮدﻧﺶ را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﻛﺮد‪ .‬از درون دﻫﺎن او‬
‫ﻧﻮر ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﻲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻴﺪن ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻮرﻫﺎ آﺳﻴﺒﻲ ﺑﻪ اژدﻫﺎ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺑﻬﺖ ﻫﻤﮕﺎن اژدﻫﺎ ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫اورك از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻼَ ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد دﺳﺘﻮري ﺑﻪ اژدﻫﺎ داد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اژدﻫﺎ‬
‫ﺻﺪاي او را ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬در واﻗﻊ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ او از ﺷﻨﻴﺪن ﻫﺮ ﺻﺪاﻳﻲ ﻓﺎﺻﻠﺔ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي دارد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻮﻟﻪ ﺳﮓ ﺗﻮ اﺳﺒﺎب ﺑﺎزي دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺑﺎزي ﭘﻴﺪا ﻛﺮده و اﻳﻨﺒﺎر‪،‬‬
‫ﺑﺮاي ﻳﻜﺒﺎر ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪه ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮري ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺮﻳﻔﺖ ﻗﺮار ﮔﻴﺮي‪«.‬‬
‫در ﭘﺎﺳﺦ اورك ﻣﺸﻌﻠﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭼﺮﺧﺎﻧﺪﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد رﻳﺶ او را ﺑﻪ آﺗﺶ ﺑﻜﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺷﻨﺎم ﻣﻲ داد ﭘﺘﻜﺶ را وارد ﻣﻌﺮﻛﻪ ﻛﺮد‪ ،‬او ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻜﻲ اورك رﺳﺎﻧﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ دﺳﺖ دراز ﺷﺪة اورك را ﺑﺎ ﭘﺘﻜﺶ ﺧﺮد ﻛﻨﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ او در ﺟﺎﻳﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ﻛﻪ اورك‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش ﺑﻪ او ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻼ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺮود‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻤﻜﻦ‬
‫اﺳﺖ اژدﻫﺎ از ﻓﻠﺞ ﻋﺠﻴﺐ ﺧﻮد ﺧﺎرج ﺷﻮد و ﺑﻪ رام ﻛﻨﻨﺪة ﺧﻮد ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺎد ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻛﺴﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻴﻮان ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫دورف و ﺣﺮﻓﺶ ﺿﺮﺑﺎﺗﻲ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ زدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﻌﻞ و ﺷﻤﺸﻴﺮ اورك ﻫﻤﺰﻣﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺘﻚ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اورك ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد دﺷﻤﻨﺶ را ﺑﺎ ﺿﺮﺑﺎت ﺧﻮد وادار ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﻨﺪ و ﻫﺪﻓﺶ ﻣﺸﺨﺼﺎَ‬
‫آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را از ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪ .‬اﮔﺮ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻮش ﻣﻲ آﻣﺪ و ﺑﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻫﻢ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ و ﻣﺮگ ﻫﻤﺮاﻫﺶ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫اورك ﺣﺮﻛﺖ او را ﺣﺲ ﻛﺮد و ﻣﺸﻌﻞ را در دﺳﺘﺶ ﺗﺎب داد‪ .‬ﻧﻔﺲ ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﻣﺸﻌﻞ ﺻﻮرﺗﺶ‬
‫را ﺑﺴﻮزاﻧﺪ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻨﺪ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ورود او اورك ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ دو ﻧﻔﺮ روﺑﺮو ﺷﻮد و ﺗﻼﺷﺶ ﺑﺮاي آﺗﺶ زدن ورﻳﺴﺎ ﮔﺎردش را از‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎز ﻛﺮد‪ ،‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ از اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﺗﺬﻛﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘﺘﻚ ﺟﻨﮕﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮﻳﺎدي ﻣﻬﻴﺐ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺷﻜﺴﺘﻦ اﺳﺘﺨﻮانِ اورك را ﻣﺨﻔﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﻤﺸﻴﺮ از دﺳﺖ اورك‬
‫ﻓﺮو اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﭘﺘﻚ ﺟﻨﮕﻲ روي آرﻧﺞ ﺟﻨﮕﺠﻮي دﻧﺪان دراز ﻓﺮو آﻣﺪه و ﻫﻤﺔ دﺳﺖ او را ﺑﻼ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اورك ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻛﻪ از ﺧﺸﻢ و درد ﻧﺎﺷﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺗﻼش ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺸﻌﻞ را ﺑﻪ ﺳﻴﻨﺔ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﺮو ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‬
‫ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺳﻮﺧﺘﻦ رﻳﺶ و ﺳﻴﻨﻪ اش ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﺮد‪ ،‬دﺷﻤﻦ وﺣﺸﻲ اش ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد او را از‬
‫ﺻﺨﺮه ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﺪازد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ در ﺑﺮاﺑﺮش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺗﻮ را ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﻮزاﻧﺪ‪ ،‬اﻟﻒ‪ ‬ﻛﻮﭼﻚ!«‬
‫اورك ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ورﻳﺴﺎ را در ﺑﻴﻦ دﺳﺖ ﺷﻜﺴﺘﻪ و ﻣﺸﻌﻠﻲ ﻛﻪ ﺗﺎب ﻣﻲ داد ﮔﻴﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ ،‬ورﻳﺴﺎ دوﺑﺎر از‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ﻓﺮار ﻛﺮد‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ و ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ اورك ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮد اورا ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﻛﻨﺪ اﻳﻦ‬
‫ﻣﺒﺎرزه را ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ او ﻣﺸﻌﻞ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺗﻜﺎن داد ورﻳﺴﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺸﻌﻠﺶ‬
‫ﺗﺎب داد‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در ﭼﻬﺮة وﺣﺸﻲِ اورك‬
‫ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺷﻨﻮدي از اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ دﻳﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺒﺔ ﺷﻤﺸﻴﺮ ورﻳﺴﺎ در ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﭼﻮب ﻣﺸﻌﻞ ﻓﺮو رﻓﺖ و آن را از ﻧﺰدﻳﻚ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻧﮕﺸﺘﺎنِ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺑﺮﻳﺪ‪ .‬اوﺿﺎع از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﭘﻴﺶ رﻓﺖ‪ ،‬او ﻣﺸﻌﻞ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻮرت‬
‫اورك ﻓﺸﺎر داد‪.‬‬
‫آﺗﺶ ﭼﻬﺮة اورك را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻓﺮﻳﺎدي از درد ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و اورك ﻣﺸﻌﻞ را ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻲ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ آﺗﺶ‬
‫ﻛﺎرش را اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد وﭼﺸﻢ ﻫﺎ‪،‬ﺑﻴﻨﻲ و ﻧﻴﻤﻲ از ﺑﺎﻻي ﭼﻬﺮه اش را ﺳﻮزاﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬او دﻳﮕﺮ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺟﺎﻳﻲ‬
‫را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺪاي اورك را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﻛﺮد‪ ،‬و ﻓﺮﻳﺎدﻫﺎي دردﻧﺎك او را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﺎن اﻳﺮي ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺧﻮدم را از اﻳﻦ ﻣﻌﺮﻛﻪ ﻧﺠﺎت دﻫﻢ‪«.‬‬
‫اﻟﻒ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺳﺮﻓﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ‪ ..‬ﺣﺎﻟﺖ‪...‬ﺧﻮﺑﻪ؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﻣﻘﺪاري از رﻳﺶ ﻫﺎي ﻣﻦ ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺑﻮد از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ وﻟﻲ ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﺎ آن ﻛﻨﺎر آﻣﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﮓ ﺑﺰرگ ﭼﻜﺎر ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ؟!«‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي روي ﭼﻬﺎر دﺳﺖ و ﭘﺎ دراز ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪ .‬ﻣﺪال ﻫﻤﭽﻨﺎن در‬
‫دﻫﺎﻧﺶ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ در ﺣﻴﻨﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ او ﻣﺪال را از دﻫﺎﻧﺶ ﺑﻴﺮون و ﺟﻠﻮي ﭘﺎي آﻧﻬﺎ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﮔﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﺗﻮﻗﻊ دارد ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻣﺪال را ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫» آﻳﺎ او از ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻫﻤﺎن ﻛﺎري را اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ؟!«‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اژدﻫﺎيِ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺟﻮاب داد‪» :‬ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬و‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺪاﻧﻢ ﺗﻮﻗﻊ دارد ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪«.‬‬
‫» ﺗﻮ ﻛﻪ واﻗﻌﺎَ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ آﻧﺮا ﺑﺮداري‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫» ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻧﺪارم‪«.‬‬
‫ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺸﻤﺎن اژدﻫﺎ ﺑﺮوي او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬ﭼﺸﻤﺎن اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲ دﻳﺪ و‬
‫ﺣﺲِ ﺑﻮﻳﺎﻳﻲ اش ﺣﺘﻲ ﻗﻮﻳﺘﺮ از آن ﺑﻮد‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﺔ ﻧﺰدﻳﻜﻲ اﮔﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ورﻳﺴﺎ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻧﺴﻲ‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺔ رداﻳﺶ ﻣﺪال را از زﻣﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬در ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﺪال در دﻫﺎن اژدﻫﺎ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻛﺎﻣﻼَ از ﺑﺰاق‬
‫او ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬و ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻣﻘﺪاري ﺑﻴﺰاري آﻧﺮا ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ ﺑﺎ ﻣﺎﻟﻴﺪن ﺑﺮوي زﻣﻴﻦ ﭘﺎك‬
‫ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره در ﻣﺮﻛﺰ ﻣﺪال ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺧﺸﻴﺪن ﻛﺮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫»راه ﺑﺎز اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ دﻳﮕﺮان ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻋﺠﻠﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺗﻮ ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﻫﻴﻮﻻ آوردي؟«‬
‫» ﻣﻦ ﺑﺎ او ﺣﺮف زدم و او ﺣﺎﻻ درك ﻣﻲ ﻛﻨﺪ! ﻋﺠﻠﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دﻳﮕﺮان ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻳﻚ اژدﻫﺎ درك ﻛﻨﺪ؟ ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺆاﻻت ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﭙﺮﺳﺪ اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ او‬
‫اﺑﺪاَ ﺟﻮاب ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪه اي ﺑﻪ ﺳﻮاﻻﺗﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﻛﺎري ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ را اﻧﺠﺎم‬
‫داده ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ورﻳﺴﺎ از او ﺳﭙﺎﺳﮕﺬار ﺑﻮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻣﺪال را ﺑﻪ ﮔﺮدن آوﻳﺨﺖ و اﺟﺎزه داد آزاداﻧﻪ روي ﺳﻴﻨﻪ اش ﺗﺎب ﺑﺨﻮرد و ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫» ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن راه ﺑﻴﺎﻓﺘﻴﻢ!«‬
‫دورف در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎ ﺗﻜﺎن ﻣﻲ داد ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ورﻳﺴﺎ ﺑﺮاه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﻮل ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪ و آﻧﻬﺎ را در ﻣﻴﺎن ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي ﻣﻌﺪن ﻣﺘﺮوك راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮد‪ ،‬و آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻲ‬
‫در ﻗﻠﻤﺮو ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺪون ﻛﻤﻚ او ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬او آﻧﻬﺎ را ﻣﺠﺒﻮر‬
‫ﻛﺮد ﻛﻪ در راﻫﺮوﻫﺎي ﺳﺎﻛﺖ و ﻣﺮﻣﻮز ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم آﻧﻬﺎ ﺑﻪ درون ﻏﺎري روﺷﻦ و وﺳﻴﻊ‬
‫ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ‪...‬‬
‫ﻛﻪ ﭘﺮ از اورك ﻫﺎي ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫از ﻟﺒﺔ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﻣﺨﻔﻲ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺗﺮﺳﻨﺎك را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﻴﺰ را ﺟﻤﻊ ﻛﺮده و درون واﮔﻦ ﻫﺎ ﻣﻲ رﻳﺰﻧﺪ‪ .‬در ﻳﻚ ﺳﻤﺖ رام ﻛﻨﻨﺪه اي ﺳﻌﻲ داﺷﺖ اژدﻫﺎي ﺟﻮاﻧﻲ را‬
‫ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ آﻣﺎده ﻛﻨﺪ و در ﻃﺮف دﻳﮕﺮ رام ﻛﻨﻨﺪة دﻳﮕﺮي ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﺑﺮاي ﭘﺮوازي ﺳﺮﻳﻊ آﻣﺎده ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﻗﺼﺪ دارﻧﺪ اﻳﻦ ﻣﺤﻞ را ﺗﺮك ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺑﻲ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻋﻤﻠﻲ ﺷﺪ ‪«!...‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﺳﺨﻦ درآﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻨﺒﺎر ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ او اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬آﻳﺎ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ اورك ﻫﺎ را ﻣﺠﺒﻮر‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮك ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد؟ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺷﮕﻔﺘﻲ ورﻳﺴﺎ ازﻣﻌﺎﻣﻠﻪ اي ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎ اژدﻫﺎي ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﻚ داﺷﺖ ﻛﻪ او ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﻗﺪرت ﻧﻔﻮذ و ﻛﻨﺘﺮل اورك ﻫﺎ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻳﻚ اژدﻫﺎ آﻣﺎدة ﺣﺮﻛﺖ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻫﺎﻧﺔ اﺻﻠﻲ ﻏﺎر ﺑﻪ ﭘﺮواز درآﻣﺪ‪ .‬ﺳﻮارش ﻫﻢ در ﺟﺎي ﺧﻮد ﻣﺴﺘﻘﺮ و‬
‫آﻣﺎدة ﭘﺮواز ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف ﻣﻮاﻗﻊ ﻧﺒﺮد اﻳﻦ اژدﻫﺎ ﺑﺎر زﻳﺎدي را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ‪.‬‬
‫او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺗﻜﻴﻪ داد‪ ،‬ﺗﺨﻠﻴﻪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻣﺴﺎﺋﻞ زﻳﺎدي را ﺑﺮاي اﺗﺤﺎد در ﺑﺮ داﺷﺖ‪.‬و ﺑﻴﺸﺘﺮﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﻲ ورﻳﺴﺎ ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ اورك ﻫﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل را ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﭼﻪ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺑﻪ روﻧﻴﻦ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺮدن ﺟﺎدوﮔﺮي از ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﺷﻤﻦ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺿﺮوري ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫و آﻳﺎ واﻗﻌﺎَ آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﻤﺎم اژدﻫﺎ ﻫﺎ را از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪ؟‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻛﺮاﺳﻮس در ﻣﻮرد ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻌﺪي ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻛﺎﻣﻼَ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﺑﻮد‪.‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮﻳﻦ راه ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻧﮕﻬﺪاري روﻧﻴﻦ را ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ‪...‬‬
‫روﻧﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ادﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻫﻨﻮز ﻛﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد دﺳﺘﻲ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﺔ او ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻧﺠﺎ را ﻧﮕﺎه ﻛﻦ! آن ﭘﺎﻳﻴﻦ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫او ﻧﮕﺎه ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد و ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ را دﻳﺪ‪ .‬او ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺖ در ﻃﻮل ﻟﺒﺔ ﻳﻚ دﻫﺎﻧﺔ دﻳﮕﺮ ﻛﻪ در ﻓﺎﺻﻠﺔ‬
‫دور و ﺳﻤﺖ ﭼﭗ آﻧﻬﺎ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻣﻲ دوﻳﺪ‪.‬‬
‫» اﻳﻦ ﻛﺮﻳﻞ اﺳﺖ! ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي ﺑﺎﺷﺪ!«‬
‫اﻟﻒ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ او ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در اﻳﻦ اﻃﺮاف راﻫﺶ را ﭘﻴﺪا‬
‫ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫» ﺑﻠﻪ! ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺮول ﻫﺎ ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫اﻣﺎ ﭼﺮا ﻛﺮﻳﻞ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ اورك ﻫﺎ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻧﺪاده ﺑﻮد و آﻧﻬﺎ را در دام ﺗﺮول ﻫﺎي وﺣﺸﻲ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ‬
‫اورك ﻫﺎ از ﮔﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ و ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ آﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ!‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ! او ﻓﻜﺮي در ﺳﺮ داﺷﺖ‪ »:‬ﻛﺮاﺳﻮس آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ راﻫﻲ را ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻧﺸﺎن دﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻣﻲ رود ﺑﺮﺳﻴﻢ؟«‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ در ﺳﺮش ﻧﭙﻴﭽﻴﺪ‪.‬‬
‫» ﻛﺮاﺳﻮس؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬اﺷﻜﺎﻟﻲ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه اﺳﺖ؟«‬
‫» ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻤﺎس ﻣﻦ ﺟﻮاب ﻧﻤﻲ دﻫﺪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﭘﺲ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدﻣﺎن رﻫﺎ ﺷﺪه اﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺳﺮ ﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﻌﻼَ ﻛﻪ اﻳﻨﻄﻮر ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ‪.‬آن ﻟﺒﻪ اي ﻛﻪ آﻧﺠﺎﺳﺖ اﺣﺘﻤﺎﻻَ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ دوﺳﺖ دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي دوﻗﻠﻮ ﺑﺴﺎزﻧﺪ‪«.‬‬
‫» ﺧﻮب اﺳﺖ! ﭘﺲ ﻣﺎ اﻳﻨﺒﺎر ﺑﺪون ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻲ روﻳﻢ! ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﻲ آﻳﺪ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﻠﻪ ﺑﺪون ﺟﺎدوﮔﺮ! اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﺪون دوﺳﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﺧﻮدﻣﺎن ﻛﺮﻳﻞ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫‪ ‬ﻓﺼﻞ ‪ 18‬‬
‫ﻛﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬آﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎدي ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻗﺎﺻﺪي را ﺑﻪ ﻧﺰد اورك ﻫﺎي ﻛﺎرﮔﺮ ﺑﻲ ﻣﻘﺪار و دون ﭘﺎﻳﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ‬
‫ﻛﺎر ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اورك دﻳﮕﺮ اﺑﺘﺪا ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﺟﺮاي ﻓﺮﻣﺎن ﻧﻜﺮوز رﻓﺖ‪.‬‬
‫اورك ﻫﺎي دون ﭘﺎﻳﻪ اورك ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ درد ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﺑﺠﺰ ﻛﺎر در ﻣﻌﺎدن ﻧﻤﻲ ﺧﻮردﻧﺪ و ﻧﻜﺮوز‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ در ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎر ﻫﻢ ﭼﻨﺪان ﺗﺒﺤﺮ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻳﻦ او ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﻛﻪ اورك ﻫﺎي ﺟﻨﮕﺠﻮ را‬
‫وادار ﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﻛﻨﺎر آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻛﺮدن ﻛﺎرﻫﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﻜﺮوز ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺎرﻳﻜﻲ‬
‫ﻫﻮا ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺸﺐ ﻣﺤﻞ را ﺗﺮك ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ و ﻧﻜﺮوز ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ روز دﻳﮕﺮي‬
‫را در اﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﺳﭙﺮي ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ روز ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺷﺪن ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻴﺮوي اﺗﺤﺎد‬
‫ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دﻳﺪه ﺑﺎﻧﺎن او ﻫﻨﻮز ﻫﻴﭻ ردي از ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﻬﺎﺟﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫اﻳﻦ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻫﻢ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار دﻳﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻢ ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد راﻫﺶ را ﺑﻪ درون ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ و ﻫﻢ ﻗﻮﻳﺘﺮﻳﻦ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوي آﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬و ﭼﻮن دﻳﺪه‬
‫ﺑﺎﻧﺎن اورك ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﺷﻤﻦ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ دﻟﻴﻞ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز وارد ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﻧﺸﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﻫﻨﻮز ﻣﺸﻐﻮل ﻓﻬﻤﺎﻧﺪن ﻓﻮرﻳﺖ و ﺿﺮورت ﻋﺠﻠﻪ در ﺟﻤﻊ آوري و آﻣﺎده ﺷﺪن ﺑﺮاي‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ اورك ﻫﺎي دون ﭘﺎﻳﻪ ﺑﻮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ﻣﻌﺎوﻧﺶ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ او ﺑﺎ ﺻﺎف ﻛﺮدن ﮔﻠﻮﻳﺶ‬
‫ﺣﻀﻮرش را اﻋﻼم ﻛﺮد‪.‬‬
‫»ﺣﺮف ﺑﺰن ﺑﺮوﮔﺎس! ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺗﻮ ﭼﺮا ﻣﺜﻞ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻫﺎ از زﻳﺮ ﻛﺎر در ﻣﻲ روي؟«‬
‫اورك ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﻛﻪ اﻧﺪاﻣﻲ ورزﻳﺪه داﺷﺖ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد‪.‬دﻧﺪان ﻫﺎي ﻧﻴﺶ او در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﻛﻨﺎر ﻟﺒﺶ رو ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺎب ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻬﺮة اﺧﻢ آﻟﻮد او ﻇﺎﻫﺮي ﺧﺸﻦ ﺗﺮ ﻣﻲ دادﻧﺪ‪.‬‬
‫» آن اژدﻫﺎي ﻧﺮ‪ ...‬ﻧﻜﺮوز! ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺰودي ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺮد‪«.‬‬
‫ﻳﻚ ﺧﺒﺮ ﺑﺪ دﻳﮕﺮ! و ﺧﺒﺮﻫﺎي ﺑﺪﺗﺮ ﻫﻢ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻧﻜﺮوز ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﺑﺮوﻳﻢ و ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ!«‬
‫آن ﻫﺎ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮوﮔﺎس ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮﻟﻴﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اش زﻳﺎد ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻜﺮوز ﻣﺸﻐﻠﻪ ﻫﺎي ذﻫﻨﻲ ﻣﻬﻢ ﺗﺮي داﺷﺖ‪.‬ﺑﺮاي دﻧﺒﺎل‬
‫ﻛﺮدن ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﺟﻮﺟﻪ ﮔﻴﺮي ﻧﻜﺮوز ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺮ و ﻫﻢ ﻣﺎده اﺣﺘﻴﺎج داﺷﺖ‪ ،‬و ﺑﺪون ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ‪ ،‬او‬
‫ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ...‬و زوﻟﻮﻫﺪ اﺑﺪاَ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎري رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ در آن آﺧﺮﻳﻦ و ﭘﻴﺮﺗﺮﻳﻦ ﺟﻔﺖ‪ ‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻴﺮاﻧﺎﺳﺘﺮاژ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻇﺎﻫﺮي ﺑﺎ اﺑﻬﺖ ﺗﺮ از ﺳﺎﻳﺮ اژدﻫﺎ ﻫﺎ داﺷﺖ‪ .‬ﻧﻜﺮوز اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ ﻛﻪ از ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻗﺪرت و ﺑﺰرﮔﻲ اﻳﻦ اژدﻫﺎي ﻧﺮ و ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺑﺎﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮاﺑﺮي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻛﻨﻮن دﻳﮕﺮ‬
‫ﺑﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ اژدﻫﺎي ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻏﺎر ﻋﻈﻴﻢ را ﻛﺎﻣﻼَ ﭘﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎري ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻴﻮﻻﻳﻲ را ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اﻣﺎ ﻧﻜﺮوز ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ ﺗﻴﺮان‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻫﻤﻪ او را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺎم ﻣﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ را اﺣﺴﺎس‬
‫ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ او ﺣﻤﻼت ﺑﻴﻤﺎري ﺑﺴﻴﺎري را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻧﻜﺮوز ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اژدﻫﺎ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدي ﻓﻨﺎﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ در ﻣﺒﺎرزه اﻣﻜﺎن ﻣﺮگ او وﺟﻮد دارد‪،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺮور ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي‬
‫اژدﻫﺎ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎري وﺟﻮد دارد‪ .‬ﭼﻴﺰي از درونِ اﻳﻦ اژدﻫﺎي ﭘﺮ اﺑﻬﺖ او را آﻫﺴﺘﻪ‬
‫اﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎر ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫» ﭼﻪ ﻣﺪت اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﻴﻮان در اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ اﺳﺖ؟«‬
‫ﺑﺮوﮔﺎس ﺟﻮﻳﺪه ﺟﻮﻳﺪه ﮔﻔﺖ‪ »:‬از دﻳﺸﺐ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺪام ﺑﻬﺘﺮ و دوﺑﺎره ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ...‬اﻣﺎ در ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﺮ ﺳﺮ دﺳﺘﻴﺎرش ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬اﺣﻤﻖ! ﺑﺎﻳﺪ زودﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻃﻼع ﻣﻲ دادي!«‬
‫او ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ اورك دﻳﮕﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ زودﺗﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ او رﺳﻴﺪه‬
‫ﺑﻮد ﻓﺎﻳﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬او از ﻗﺒﻞ ﻫﻢ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ دﻳﺮ ﻳﺎ زود اژدﻫﺎي ﭘﻴﺮ را از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ ،‬ﻓﻘﻂ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﺮا ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﺎر ﻛﺮد ﻧﻜﺮوز؟! زوﻟﻮﻫﺪ ﺟﻤﺠﻤﻪ ﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﺮ ﻧﻴﺰه ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد!«‬
‫اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺧﻮد ﻧﻜﺮوز ﻫﻢ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ ...‬و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاﻳﺶ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻧﺒﻮد؛ »ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫اژدﻫﺎي ﭘﻴﺮ را ﺑﺎ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ ،‬ﻣﺮده ﻳﺎ زﻧﺪه! ﺑﮕﺬار زوﻟﻮﻫﺪ ﺧﻮدش در ﻣﻮرد او ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد‪«.‬‬
‫» اﻣﺎ ﻧﻜﺮوز‪«!...‬‬
‫اﻳﻨﺒﺎر ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ راﺳﺘﻲ ﺑﻪ زﻳﺮ دﺳﺘﺶ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪ »:‬اﺣﻤﻖِ دﻧﺪان دراز! ﻓﺮاﻣﻴﻦ را اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻦ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﺮوﮔﺎس ﻣﻄﻴﻌﺎﻧﻪ از ﻧﻜﺮوز دور ﺷﺪ‪.‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ او ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻼﻓﻲ اﻳﻦ ﺣﻤﻠﺔ ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ ﺧﻮدش را از زﻳﺮ‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ در ﺑﻴﺎورد ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم دﺳﺘﻮرات ﻧﻜﺮوز ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻓﻜﺮ ﻛﺮد؛ ﺗﻴﺮان ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮاه ﻣﻲ ﺷﺪ‪،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻧﻔﺲ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي رد ﮔﻢ‬
‫ﻛﺮدن‪...‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻧﺮِ ﺑﺰرگ را ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﺳﺘﺶ ﻛﺪر و ﺗﻨﻔﺴﺶ ﻧﺎ ﻣﻨﻈﻢ و‬
‫ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮد‪ ...‬ﻧﻪ! ﭘﻴﺮﺗﺮﻳﻦ ﺟﻔﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا زﻣﺎن زﻳﺎدي را در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﻏﺮش ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﻴﺪ‪ » :‬ﻧﻜﺮوز‪ ...‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻮي ﺗﻮ را ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﻮي اﺣﺴﺎس‬
‫ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﻣﺮگ ﺗﻴﺮان ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮش ﺧﻮاﻫﺪ آورد را ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﻛﻨﺪ از ﺗﻴﺮان ﻋﺒﻮر ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺷﻴﺎﻧﺔ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪ‬
‫دﺳﺘﺶ را ﺑﺮوي ﻛﻴﺴﻪ اي ﻛﻪ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان در آن ﺑﻮد ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫از درون ﺷﻜﺎف‪ ‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻠﻜﻪ ورود او را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﺮد‪ .‬ﻇﺎﻫﺮِ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺎن از ﺑﻴﻤﺎري او داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻧﻜﺮوز اﺻﻼَ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻘﺒﻮﻻﻧﺪ ﻛﻪ او را ﻫﻢ از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻠﻜﻪ از‬
‫ﻣﺮگ ﻗﺮﻳﺐ اﻟﻮﻗﻮع آﺧﺮﻳﻦ ﺟﻔﺘﺶ آﮔﺎه اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻜﺮوز آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از دو ﺟﻔﺖ دﻳﮕﺮ اﻟﻜﺴﺘﺮزا‬
‫زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺟﻮاﻧﺘﺮ و داراي ﻗﺪرت ﺑﺎروري ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﭼﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﻠﻜﺔ ﺑﺰرگ؟«‬
‫» ﭼﺮا ﺗﻮ ﻫﻨﻮز اﻳﻦ دﻳﻮاﻧﮕﻲ را اداﻣﻪ ﻣﻲ دﻫﻲ؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﺗﻤﺎم ﻛﺎرﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ داري؟ ﻣﻦ ﻛﺎرﻫﺎي ﻣﻬﻤﺘﺮي از ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﺳﺆال اﺣﻤﻘﺎﻧﺔ ﺗﻮ دارم‪«.‬‬
‫اژدﻫﺎ ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﺗﻤﺎم ﺗﻼش ﻫﺎﻳﺖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﺎﺑﻮدي ﺳﻮق ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﻳﻚ ﺷﺎﻧﺲ داري ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد‬
‫و ﻣﺮدﻣﺖ را ﻧﺠﺎت دﻫﻲ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻲ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻲ‪«.‬‬
‫» ﻣﺎ ﻣﺮدم ﻗﺒﻴﻠﺔ دراﮔﻮن ﻣﺎو ﻣﺎﻧﻨﺪ دوم ﻫﻤﺮ ﺗﻔﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﺗﺮﺳﻮ و ﭘﺴﺘﻲ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺎ آﺧﺮ‬
‫ﻛﺎر ﻣﺒﺎرزة ﺧﻮﻧﻴﻨﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ‪ ،‬آﺧﺮ ﻛﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫» ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎل ﻓﺮار ﻛﻨﻴﺪ؟ اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻣﺒﺎرزه اي اﺳﺖ ﻛﻪ از آن دم ﻣﻲ زﻧﻲ!؟«‬
‫ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮاﺷﺮ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺎدي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺗﻮ در ﻣﻮردﺷﺎن ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ! در زﻣﺎن ﺟﻨﮓ ﮔﺎﻫﻲ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻻزم اﺳﺖ‪«.‬‬
‫» ﭘﺲ ﺗﻮ دﺳﺖ از ﺗﻼﺷﺖ ﺑﺮ ﻧﻤﻲ داري ﻧﻜﺮوز ﻧﻪ؟«‬
‫» ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺘﻮﺟﺔ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﺪي‪«...‬‬
‫» اﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺆال ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪه‪ ،‬ﺗﻮ در ﻻﻧﺔ ﺗﻴﺮان ﭼﻪ ﻣﻲ ﻛﺮدي؟ دردﻫﺎﻳﺶ ﭼﻄﻮر اﺳﺖ؟« ﻫﺮ دو ﭼﺸﻢ‬
‫اژدﻫﺎ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﺶ ﻧﮕﺮاﻧﻲِ او را ﺑﺮاي آﺧﺮﻳﻦ ﺟﻔﺘﺶ ﺑﻴﺎن ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫» ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﻮاﻫﻲ ﻓﻜﺮت را ﻣﺸﻐﻮل آن ﻛﻨﻲ ﻣﻠﻜﺔ ﺑﺰرگ! ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ اﻛﻨﻮن ﻧﮕﺮان ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﻲ‪،‬‬
‫ﺑﻪ زودي ﺗﻮ را ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ ،‬رﻓﺘﺎر درﺳﺘﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﺗﺎ ﻛﻤﺘﺮ درد را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻲ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻜﺮوز اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را در ﻛﻴﺴﻪ ﮔﺬاﺷﺖ و از ﻧﺰد ﻣﻠﻜﻪ رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻳﻜﺒﺎر او ﻧﻜﺮوز را ﺻﺪا‬
‫ﻛﺮد ﺗﺎ اﺣﺘﻤﺎﻻَ در ﻣﻮرد ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺟﻔﺘﺶ ﺳﺆال ﻛﻨﺪ ﻧﻜﺮوز ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاد‪ ،‬اوﻛﺎرﻫﺎي ﻣﻬﻤﺘﺮي از ﻧﮕﺮاﻧﻲ در‬
‫ﻣﻮرد اژدﻫﺎ ﻫﺎ‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﻮع ﻗﺮﻣﺰ آن داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﮔﺮوه ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﻧﻴﺮوي ﻣﻬﺎﺟﻢ اﺗﺤﺎد ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل را ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻜﺮوز اﻋﺘﻘﺎد راﺳﺦ‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎم و ﻗﺘﻞ و ﻏﺎرت ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﺻﺒﺢ‬
‫ﻓﺮدا آﻧﺠﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ دﻟﻴﻞ‪...‬‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا‪ !...‬او ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎم از ﻣﻠﻜﻪ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﮕﺬار ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ!ﺑﮕﺬار ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ «...‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺶ را روي ﻛﻴﺴﻪ اي‬
‫ﻛﻪ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان در آن ﺑﻮد ﻣﻲ ﻓﺸﺮد اداﻣﻪ دا‪ »:‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺎز دارم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل در اﺑﺘﺪا‬
‫ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ...،‬و ﺑﻌﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﺎر ﺑﻘﻴﻪ را ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪«...‬‬
‫***‬
‫ﻫﻮﺷﻴﺎري‪،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺸﺖ‪.‬و او ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﺪﻫﺪ‪،‬‬
‫اوﺑﺎرﻗﺒﻞ را ﺑﺨﺎﻃﺮ داﺷﺖ ودوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ او را دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻲ ﻫﻮﺷﻲ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪،‬ﻛﻪ روﻧﻴﻦ‬
‫ﻣﻲ داﻧﺴﺖ اﻳﻨﺒﺎر از آن ﺑﺎز ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻗﻮاﻳﺶ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺸﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ ﺟﺎﻳﻲ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﻴﺮت ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و اﻃﺮاف را ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﭼﻴﺰي از اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ او ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻫﻮا در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﺰاران ﮔﻮي آﺗﺸﻴﻦ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻪ آﺗﺶ‬
‫ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ و اﻳﻦ ﮔﻮي ﻫﺎي آﺗﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ و ﻛﻢ ﻛﻢ ﻫﻴﺒﺘﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻧﻔﺲ را در ﺳﻴﻨﻪ ﺣﺒﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﺗﺮﺳﻨﺎك دوﺑﺎره ﻫﻴﺒﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎز ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي ﻣﻀﺤﻚ در ﺑﺮاﺑﺮ روﻧﻴﻦ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬روﻧﻴﻦ‬
‫ﺳﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ آورد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻤﺎس وﺣﺸﺘﻨﺎك دﺳﺖ ﻏﻮل ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺷﺪ‪ ،‬او ﺑﺎز ﻫﻢ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ و وﻗﺘﻲ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻧﻴﺎﻓﺘﺎد ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ اﻧﺪازه اي ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ ﻳﻚ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻏﻮل دوﺑﺎره ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ روﻧﻴﻦ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻏﻮل ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد‪.‬ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮدﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ او ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ روﻧﻴﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﻛﺮﻳﻞ اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ آﺧﺮ را ردﻳﻒ ﮔﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﻴﺪﻫﺎي ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﺤﻮﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺑﺮاي او ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﻳﻦ‬
‫ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ او ﺟﺎﻧﺸﺎن را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ ادا ﻛﻨﺪ‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ راه ﺑﺮاي او‬
‫ﻧﺒﻮد ﺗﺎ اﺣﺴﺎس ﻋﺬاب وﺟﺪاﻧﺶ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد؟‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎر دﻳﮕﺮي از او ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻣﺎﻧﺪ‪.‬او ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن و ﻳﺎ ﺳﺮ و‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ آﻣﺎده ﺷﺪﻧﺸﺎن ﺑﺮاي ﺗﺮك اﻳﻦ ﻣﺤﻞ رو ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﻮداز ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ داد‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﻲ آﻣﺪ و ﻳﺎ او را ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺑﺮد وﻳﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ او را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‬
‫ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ را از او ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫و روﻧﻴﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ روﻧﻴﻦ دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪،‬ﺧﺴﺘﮕﻲ او را ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻓﺮو ﺑﺮد‪ .‬روﻧﻴﻦ در ﻣﻮرد‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎي زﻳﺎدي ﺧﻮاب دﻳﺪ‪،‬اژدﻫﺎ ‪ ...‬ﻏﻮل ﻫﺎ‪ ...‬دورف ﻫﺎ و ‪ ...‬ورﻳﺴﺎ‪ .‬دﻳﺪن ورﻳﺴﺎ در ﺧﻮاب ﺑﻌﻀﻲ از‬
‫آﻻم او را ﺗﺴﻜﻴﻦ داد‪ .‬زﻣﺎن زﻳﺎدي از آﺷﻨﺎﻳﻲ او ﺑﺎ ورﻳﺴﺎ ﻧﻤﻲ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ او‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ در ذﻫﻨﺶ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ در زﻣﺎن و ﻣﻜﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﻬﺘﺮ‬
‫ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ورﻳﺴﺎ آﻧﻘﺪر ﻋﻤﻴﻖ در ذﻫﻦ او ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺣﺘﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاي او ﻧﺒﻮد‪.‬او ﺑﺎر ﻫﺎ‬
‫و ﺑﺎرﻫﺎ ﻧﺎم روﻧﻴﻦ را ﺻﺪا زد‪.‬در اﺑﺘﺪا ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﻣﻀﻄﺮب ﺻﺪا ﻣﻲ زد‪ »:‬روﻧﻴﻦ‪«!...‬‬
‫ﺻﺪاي او در اﺑﺘﺪا از ﻓﺎﺻﻠﻪ اي دور و ﺑﺼﻮرت ﻧﺠﻮاﻳﻲ ﺑﮕﻮش روﻧﻴﻦ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﻮﻳﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‬
‫» روﻧﻴﻦ!«‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ورﻳﺴﺎ اﻳﻨﺒﺎر آﻧﻘﺪر ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ را از ﺧﻮاب ﭘﺮاﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ اﺻﻼَ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻴﺪار ﺷﻮد و ﺑﻪ‬
‫دﻧﻴﺎي واﻗﻌﻲِ ﺳﻠﻮﻟﺶ ﻛﻪ ﻣﺮگ در آﻧﺠﺎ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﺑﺎز ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ آﻫﻨﮓ ﺻﺪاي ورﻳﺴﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬او ﻫﻴﭻ ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ‪ «...‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم روﻧﻴﻦ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺻﺪاي‬
‫او را ﺗﺸﺨﻴﺺ داد و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﺎﻟَﻢ ﺑﻴﺪاري ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻒ اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻏﻞ و زﻧﺠﻴﺮ او را ﻣﺤﺒﻮس ﻧﮕﺎه‬
‫دارﻧﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﮔﻔﺘﻪ اي‪«...‬‬
‫» ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ دروغ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻬﺮﺑﺎن! دروغ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ!«‬
‫ﺻﺪاي اﺧﻴﺮ ﺗﻴﺰﺗﺮ از ﻫﺮ ﺻﺪاي دﻳﮕﺮي ﺑﻮد و آﺧﺮﻳﻦ ﺑﻘﺎﻳﺎي ﺧﻮاب را از روﻧﻴﻦ دور ﻛﺮد‪ .‬و او را آرام آرام‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﺪاري ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد آﻣﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﮕﺬار اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ‪ «.‬و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن روﻧﻴﻦ ﺻﺪاي ﻗﺪم ﻫﺎﻳﻲ‬
‫را ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻫﻤﺰﻣﺎن وارد اﺗﺎق ﺷﺪﻧﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﻬﺮة زﻳﺒﺎي اﻟﻒ ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﮕﻔﺘﻲ ﺑﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ‬
‫ﺷﻤﺸﻴﺮش را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و در ﮔﺮدﻧﺶ ﻣﺪاﻟﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺪاﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ او داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺪال در ﻣﺮﻛﺰش ﺟﻮاﻫﺮي ﺑﻪ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ داﺷﺖ و ﻣﺪاﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ او‬
‫داده ﺑﻮد ﺟﻮاﻫﺮي ﺑﻪ ﺳﻴﺎﻫﻲ روح ﺻﺎﺣﺒﺶ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮﺧﻼف ورﻳﺴﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭘﺘﻚ ﺟﻨﮕﻲ اش را ﺑﻪ ﭘﺸﺘﺶ آوﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد وﺷﻤﺸﻴﺮي را ﻛﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﺳﻼح ﺑﺮاي او‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد زﻳﺮ ﮔﻠﻮي ﻛﺮﻳﻞ درﺑﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﭼﻬﺮة ﻣﺸﺘﺎق ﻳﻜﻲ دو ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪة روﻧﻴﻦ ﺑﺨﺼﻮص ورﻳﺴﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪...‬‬
‫در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺮوه ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت روﻧﻴﻦ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ در ﺳﻜﻮت ﻛﺎﻣﻞ دوﺑﺎره ﺷﻜﻞ‬
‫ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ » :‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ!« ﻓﺮﻳﺎدش ﺑﺨﺎﻃﺮﺟﻴﻎ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎي ﻏﻮل ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد ﺧﺶ‬
‫داﺷﺖ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺳﻜﻠﺖ آﺗﺸﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﻛﺮﻳﻞ ﻛﻪ‬
‫ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻲ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ دﻳﻮار ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﺸﺎﻧﺪ و ﭼﻨﺎن‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ دﻳﻮار ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ ﻛﻪ رﻧﮓ ﺳﺒﺰﺗﻴﺮه اش ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺨﺸﻲ از ﺻﺨﺮه ﻫﺎ درآﻣﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اول ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد و ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻠﻨﺪ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد ﻛﻪ ﻋﺒﻮرش از ﻣﻴﺎن زره آﺗﺸﻴﻨﺶ ﺑﻲ اﺛﺮ‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭘﺘﻚ ﺟﻨﮕﻲ اش را ﺑﻴﺮون ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮش ﺑﻪ‬
‫او ﭘﻴﻮﺳﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﺴﻴﺎر ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮد و ﻛﺎري ﺑﺠﺰ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﺮدن از او ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد‪ .‬ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد از دو ﺟﻬﺖ‬
‫ﻣﺨﺘﺎﻟﻒ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﻮل ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ او را وادار ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﻣﻬﻠﻚ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ روﻧﻴﻦ ﺷﻚ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﻼح ﻫﺎي ﻓﺎﻧﻲ ﺑﺸﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺿﺮﺑﻪ زد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﺿﺮﺑﺔ اول ﭘﺘﻚ ﻣﻬﻴﺒﺶ ﻏﻮل را ﻗﺪﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮد اﻣﺎ در ﺿﺮﺑﺔ دوم ﻏﻮل دﺳﺘﺔ ﭘﺘﻚ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﻛﺸﻴﺪ واو را در ﻧﻮﻋﻲ ﻣﺴﺎﺑﻘﺔ ﻃﻨﺎب ﻛﺸﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ! ﻣﻮاﻇﺐ دﺳﺖ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎش!«‬
‫دﺳﺖ ﻫﺎي ﺑﺪون ﮔﻮﺷﺖ و ﺳﻮزان ﻏﻮل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻪ ﺣﺎﻻ در دﺳﺘﺮﺳﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﺧﻴﺮ ﭘﺘﻚ ارزﺷﻤﻨﺪش ﺧﻮدش را از دﺳﺘﺮس دﺷﻤﻦ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ اش دور ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻛﺸﻴﺪه ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪ .‬ﺷﻤﺸﻴﺮ اﻟﻔﻲ اش ردي ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺮ زره ﻣﺨﻮف ﻏﻮل‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻏﻮل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﭘﺘﻚ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻛﻨﺎري ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ وﺳﻴﻠﺔ دﻓﺎﻋﻲ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ در اﺧﺘﻴﺎر‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ رو در روي دﺷﻤﻦ ﻏﻴﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺧﻮد ﻗﺮار دارد‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﺷﻤﺸﻴﺮ را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻲ زد‪ .‬اﻣﺎ در ﺿﺮﺑﺔ دوم ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻼﺣﺶ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻏﻮل آﺷﻜﺎرا‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ورﻳﺴﺎ را ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻴﻐﺔ آن از دﺳﺘﺶ ﺧﺎرج ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫دوﺳﺘﺎن روﻧﻴﻦ در ﺣﺎل ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮردن و ﻧﺎﺑﻮدي ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻴﭻ ﻛﻤﻜﻲ از او ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺗﻌﺎدﻟﺶ را ﺑﺎز ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭘﺘﻜﺶ روان ﺷﺪ اوﺿﺎع وﺧﻴﻢ ﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﻫﺎﻧﺶ را ﮔﺸﻮد ‪ ...‬و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮔﻮي آﺗﺸﻴﻦ ﺳﻴﺎه رﻧﮕﻲ ﻛﻪ‬
‫از آن ﺧﺎرج ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را ﻓﺮا ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬در آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻓﺮار ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﻣﻘﺪاري از ﻟﺒﺎس او در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﺳﻮﺧﺖ‪.‬‬
‫و اﻳﻦ دوﺑﺎره ورﻳﺴﺎ را ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺴﻴﺮ ﺣﻤﻠﺔ ﻏﻮل ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻏﺮق در ﻧﺎ اﻣﻴﺪي ﺷﺪ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺮد اﮔﺮ او ﻛﺎري ﻧﻜﻨﺪ‪ ...‬اﮔﺮ او ﻛﺎري ﻧﻜﻨﺪ ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬
‫ﻣﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ اﺑﺘﺪا ﺧﻮدش را آزاد ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬او ﺑﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪن ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه اش ﺳﻌﻲ ﻛﺮد وردي ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫درﮔﻴﺮ ﺷﺪن ﻏﻮل ﺑﺎ ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي آزادي ﺗﻼش ﻛﻨﺪ‪ .‬و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻛﻤﻲ زﻣﺎن ﻧﻴﺎز‬
‫داﺷﺖ‪.‬‬
‫و او ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ‪ ...‬زﻧﺠﻴﺮ ﻫﺎي ﻛﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻏﻼب ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺻﺪا ﺑﻪ دﻳﻮارة ﺻﺨﺮه اي ﺑﺮ‬
‫ﺧﻮرد ﻛﺮد‪،‬روﻧﻴﻦ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺎ ﻻ آورد و ﺑﺮوي ﻏﻮل ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮد‪...‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﺮوي او اﻓﺘﺎد و دﺳﺘﻲ ﻻﻏﺮ ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و راه ﻧﻔﺴﺶ را ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫» ﺑﺪﺑﺨﺖ! ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺪﺑﺨﺖ! ﻧﻤﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺮده ﺑﺎﺷﻲ؟!«‬
‫ﻧﻴﺮوي ﻛﺮﻳﻞ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد او را ﺑﻪ ﺣﻴﺮت اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺑﻴﺶ از‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ از ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺤﻴﻒ ﺷﺎن ﺑﺮ ﻣﻲ آﻳﺪ ﻧﻴﺮو دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻴﺮوي ﻛﺮﻳﻞ واﻗﻌﺎَ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮر ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ اﻧﺴﺎن! ‪ ...‬ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮ! ﺑﻪ زاﻧﻮ در ﺑﻴﺎ!‪«...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪﻫﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﺎن ﻛﺎر را ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬ﻧﺮﺳﻴﺪن ﻫﻮا ﺑﻪ او ﺳﺮش را ﺑﻪ دوار اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬و ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﻓﺸﺎري ﻛﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﮔﻠﻮﻳﻲ او وارد ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد او را وادار ﺑﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﻨﺪ‪.‬و‬
‫اﮔﺮ او ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ ﻫﻢ ‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺮﻛﺰ روﻧﻴﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ دراز ﻛﺮد و او را ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﺑﺎ ﺟﻴﻐﻲ ﮔﻮﺷﺨﺮاش‬
‫ﺑﻪ ﻛﻒ ﻏﺎر ﻛﻮﺑﻴﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزوﻳﺶ ﻣﻲ ﺳﻮﺧﺖ ﺧﻮد را از روﻧﻴﻦ دور ﻛﺮد و ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻛﻨﺎن‬
‫ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﺣﻤﻖ! ﺟﺎدوﮔﺮ اﺣﻤﻖ! ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺗﻮ! ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را در اﺧﺘﻴﺎر دوﺳﺘﻢ ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﻢ ﺗﺎ از‬
‫ﻧﻮازش ﻫﺎي او ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺷﻮﻳﺪ!«‬
‫ﻛﺮﻳﻞ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎرﻳﻚ ﻣﺰاﺣﻤﻴﻦ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺮوﺟﻲ رﻓﺖ‪...‬‬
‫ﻏﻮل ﻣﺒﺎرزه اش ﺑﺎ ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮد‪.‬ﻧﮕﺎه ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺮﻳﻞ در ﺣﺎل ﻓﺮار ﺑﺮﮔﺸﺖ‪،‬‬
‫دﻫﺎن ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺶ ﮔﺸﻮده ﺷﺪ و‪...‬‬
‫اﻧﻔﺠﺎري از آﺗﺶ ﺳﻴﺎه از دﻫﺎن اﺳﻜﻠﺖ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪه را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺟﻴﻐﻲ ﻛﻮﺗﺎه‬
‫ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ در ﻣﻴﺎن ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ و ﭼﻴﺰي ﺑﺠﺰ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ از او ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ‪ ...‬ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ و ﻣﺪاﻟﻲ ﻛﻪ‬
‫او در ﻛﻴﺴﻪ اي ﺑﻪ ﻛﻤﺮش داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺷﺪت آﺳﻴﺐ دﻳﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﻴﻮﻻ اون ﻣﻮﺟﻮد ﭘﺴﺖ ﻛﻮﭼﻚ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮد!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اﻟﻒ ﻳﺎد آوري ﻛﺮد‪ »:‬و ﺑﻌﺪ از آن ﻧﻮﺑﺖ ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد! ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﺣﺮارﺗﻲ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﺷﻤﺸﻴﺮم‬
‫از ﺑﺮ ﺧﻮرد ﺑﺎ آﺗﺸﻲ ﻛﻪ او را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺗﺎب ﺑﺮداﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻢ او را از ﺧﻮدم دور ﻧﮕﻪ دارم‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺟﻮاب داد‪ » :‬ﺑﻠﻪ! اﮔﺮ ﭘﺘﻚ ﻣﻦ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻛﺎري ﺑﻜﻨﻢ‪...‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش!«‬
‫ﻏﻮل دوﺑﺎره ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎي آﺗﺸﻴﻦ ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎد‪،‬اﻣﺎ اﻳﻨﺒﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻘﻒ! و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ آن ﭼﻴﺰي‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ از ﺣﺮارت ﺻﺨﺮه ﻫﺎ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬و ﻗﻄﻌﺎت ﺑﺰرﮔﻲ از ﺳﻘﻒ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺣﺮﻳﻔﺶ‬
‫ﺑﺎرﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻳﻜﻲ از ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺎزوي ورﻳﺴﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮد و او را ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻣﻮج ﺿﺮﺑﻪ آﻧﻘﺪر زﻳﺎد ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را از ﻛﻨﺎر ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد و ﻫﻤﻴﻦ روﻧﻴﻦ را ﺣﺘﻲ از ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎزداﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ روي زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ و دﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﺷﺪ‪...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎد زد ﻧﻪ! و ﺑﺎ ﺟﻤﻊ ﻛﺮدن ﻧﻴﺮويِ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي‪ ،‬روﻧﻴﻦ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺳﭙﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﻲ را ﻛﻪ در ﺗﻤﺎم‬
‫ﻋﻤﺮش ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورﻳﺴﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺳﭙﺮ ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ وﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﻮل ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺳﻼح ﻏﻮل ﺑﺮ ﺧﻮدش ﻛﺎرﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮاَ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺎﺣﺒﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﻣﻮﺟﻮدي ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن او اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻓﺮﻳﺎدي وﺣﺸﺘﻨﺎك از ﮔﻠﻮي ﻣﻮﺟﻮد ﻏﻴﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ و ﺑﻲ رﺣﻢ‬
‫در ﻏﺎر ﻃﻨﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻫﻴﻮﻻي آﺗﺸﻴﻦ اﺑﺘﺪا ﻟﺮزﻳﺪ ﺳﭙﺲ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ و ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺟﺎدوﻳﻲ زﻳﺎدي آزاد ﻛﺮد‪ ،‬وﺗﻨﺪﺑﺎدي ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ‬
‫ﻏﺎر ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎد ﺑﻮد آﻧﺮا ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻧﻴﺮوﻫﺎ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ از ﺣﺼﺎر ﺟﺎدوﺋﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮد و ﻧﺎﺟﻴﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺷﺐ‪ ،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺮق درﻳﺎ در ﭘﺮواز ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ از ﺑﺎد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺎزﻣﻮدان وﻳﺎ دﻗﻴﻘﺘﺮ از‬
‫آن ﺑﻪ ﻃﺮف ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل در ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻮد‪ .‬درواﻗﻊ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻨﺪه اي ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫دﻳﮕﺮي آﻧﺮا ﺑﺎﻋﺚ وﺣﺸﺘﻲ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬او در ﻗﻤﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﻛﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﺶ در ﻣﻮرد اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻗﺒﻞ ﻧﺎﻣﻪ اي از ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ او وﻋﺪه داده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﺗﺎج ﮔﺬاري رﺳﻤﻲ ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﺟﺪﻳﺪ آﻟﺘﺮاك ازدواج او ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﭘﺎدﺷﺎه ﻟﻮردران درﺳﺖ ﻳﻚ روز ﺑﻌﺪ از رﺳﻴﺪن او ﺑﻪ ﺳﻦ‬
‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن اﻋﻼم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل‪ -‬ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻫﻢ زدﻧﻲ اﺳﺖ‪-‬‬
‫ﻃﻮل ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺎن را از ﻧﮋاد اﻧﺴﺎن ﭘﺎك ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﻧﻮﺑﺖ اﻟﻒ ﻫﺎ و دورف ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮ از ﻧﮋاد اﻧﺴﺎن اﻣﺎ ﻓﺎﻗﺪ ﻗﺪرت اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬و آﻧﺎن را ﻣﺎﻧﻨﺪ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺮگ ﻫﺎي ﻳﻚ‬
‫درﺧﺖ ﺧﺸﻚ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ رﻳﺨﺖ‪.‬‬
‫او ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻃﻌﻢ آن روز ﻫﺎ را ﻛﻪ در آﻳﻨﺪه اي ﻧﺰدﻳﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺑﭽﺸﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻓﻌﻼ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ﺗﺮ ﺑﭙﺮدازد‪ .‬اورك ﻫﺎ در ﺣﺎل ﺗﺨﻠﻴﺔ ﻗﻠﻤﺮوي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ ﺧﻮد در ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ‬
‫آﺧﺮﻳﻦ اﺳﺘﺤﻜﺎﻣﺎت ﻫﻮراد در دون آﻟﻜﺎز ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫و اژدﻫﺎﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آﻧﺎن ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اورك ﻫﺎ ﺗﻮﻗﻊ ﺣﻤﻠﻪ اي ﺑﺮاي ﺗﺴﺨﻴﺮ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل از ﺳﻤﺖ ﺷﺮق را داﺷﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻣﺘﺸﻜﻞ از‬
‫اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﻫﺎ و ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﺎري‬
‫ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮاﺷﺮ ﻏﻠﻂ از آب در ﺑﻴﺎﻳﺪ! از ﻃﺮﻳﻖ ﻛﺮﻳﻞ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اورك ﻳﻚ ﭘﺎ‬
‫ﭼﻴﺰي در ذﻫﻦ دارد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ ﻛﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﻘﺸﺔ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اي ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ذﻫﻦ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﭘﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺪ اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاﻳﺶ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ اورك ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫داراي ﻓﻜﺮي ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺗﻐﻴﻴﺮ اﺳﺎﺳﻲ ﺑﺎﺷﺪ!‬
‫ﻧﻮر ﻛﻤﻲ ﻛﻪ از ﻛﺎزﻣﻮدان ﺳﻮﺳﻮ ﻣﻲ زد در اﻓﻖ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮه ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﻪ در‬
‫ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ دﻳﺪ رﺳﻴﺪ‪،‬راﻫﺶ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل ﻛﺞ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺎ ﻃﻠﻮع ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬او وﻗﺖ زﻳﺎدي ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮاي ﻓﺮودش را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ‪ .‬و از آﻧﺠﺎ اژدﻫﺎ ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﻮد اوﺿﺎع را ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺮ آﻳﻨﺪه را ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﺪ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺮواز درآﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اژدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ ﻛﺴﻲ از او ﻧﺸﺎﻧﻪ اي ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎﺳﻲ از‬
‫رﻋﺸﺔ رﻫﺎﻳﻲ وﺟﻮدش را ﺑﻪ ﻟﺮزه درآورده ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﭼﻘﺪر از ذات ﺧﻮدش دور ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻴﻌﺖ او ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬از ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺸﻲ ﺟﺪاﻧﺎﭘﺬﻳﺮ از وﺟﻮدش ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﺪت ﻫﺎ ﺑﻪ دور ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ‪ ،‬اژدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺪت ﻣﺪﻳﺪي ﻛﺮاﺳﻮسِ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روز ﻓﺮا رﺳﻴﺪه ﺑﻮد و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﺒﻮر او را ﻣﻲ دﻳﺪﻧﺪ ﻣﻮﺟﻮدي ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ را در ﺣﺎل ﭘﺮواز ﻣﻲ دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻳﻜﻲ از ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن ﻧﺒﻮد‪ .‬رﻧﮕﻲ ﺑﻪ ﺳﺮﺧﻲ ﺧﻮن و ﺷﻔﺎف و ﻧﺮم‬
‫داﺷﺖ‪.‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ در ﺳﺎل ﻫﺎي ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﺮاي ﻧﻮع ﺧﻮد ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ و ﺟﺬاب ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﭼﺸﻢ ﻣﻠﻜﺔ‬
‫ﺧﻮدش را ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺎﺑﻚ ‪ ،‬ﻣﺮﮔﺒﺎر و در ﻣﺒﺎرزه ﻣﻜﺎر ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻴﻮﻻي ﺳﺮخ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺪاﻓﻊ و ﻣﻔﺘﺨﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻠﻜﻪ در ﭘﺮواز ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻮد و وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﮋدادﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ آﻧﺎن وارد ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬
‫ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر او ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻪ اﺳﺎرت در ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻫﻢ او ﺑﻌﻨﻮان ﺟﺎدوﮔﺮ ﻛﺮاﺳﻮس زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬و وﺟﻮد‬
‫ﺣﻘﻴﻘﻲ اش را ﻓﻘﻂ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻠﻜﻪ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﺟﻮاﻧﺘﺮﻳﻦ ﺟﻔﺖ‪ ‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا او ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺗﻴﺮاﻧﺎﺳﺘﺮاژ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ در ﮔﻮﺷﻪ اي از ﻗﻠﺐ ﻣﻠﻜﺔ ﺧﻮدش ﺟﺎﻳﮕﺎه وﻳﮋه اي دارد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ او داوﻃﻠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮرِ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﺮاي راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﮋاد‬
‫ﺟﺪﻳﺪ‪-‬اﻧﺴﺎﻧﻲ‪ -‬ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﻤﺎل ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻲ ﺷﻚ ﮔﻤﺎن ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ او ﻣﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﺳﺎرت ﻣﻠﻜﻪ و ﻣﻘﻬﻮر ﺷﺪن ﺳﺎﻳﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن‬
‫ﭘﺮﻧﺪه‪،‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺗﻨﻬﺎ راه را ﺑﺮاي اداﻣﺔ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪن در ﻫﻴﺒﺖ ﻛﺮاﺳﻮس ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﻣﺎﻧﺪن در ﻫﻴﺒﺖ ﻛﺮاﺳﻮس و ﻛﻤﻚ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ اورك ﻫﺎ‪.‬ﺑﺮاي او ﻣﺸﺎرﻛﺖ در ﻛﺸﺘﻦ‬
‫ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن ﺧﻮدش ﺑﺴﻴﺎر دردﻧﺎك ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ اژدﻫﺎﻳﺎن ﺳﺮخ ﻛﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻮراد ﺑﻮدﻧﺪ آﻧﻘﺪر ﺟﻮان ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﻛﻪ ﭼﻴﺰي از ﮔﺬﺷﺘﺔ اﻓﺘﺨﺎر آﻣﻴﺰ ﻧﮋاد ﺧﻮد ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ زﺣﻤﺖ آﻧﻘﺪر ﻋﻤﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﺧﻮﻧﺨﻮاري و ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻨﺪ و ﻓﺮزاﻧﮕﻲ و ﺣﻜﻤﺖ ﻧﮋاد اژدﻫﺎ را درك ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫در ﻃﻲ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ اﻟﻒ و دورف ﻫﺎ درون ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن او ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ذﻫﻦ اﻟﻔﻲ ﺟﻮان‬
‫وارد ﺷﻮد ﻛﻪ ﻏﺮﻏﺮ ﻛﺮدن را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎﻳﺶ را دﻗﻴﻘﺎَ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ اژدﻫﺎي‬
‫دﻳﮕﺮ‪ -‬ﻣﺮﮔﺒﺎل‪ -‬از ﺗﻪ ﻗﻠﺐ آرزو ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺲ ﻫﻨﻮز اﻣﻴﺪﻫﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻚ اﻣﻴﺪ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﺎر ﺳﺎده اي ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻴﻠﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﺒﻨﺪي دﻗﻴﻖ و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺴﻲ‬
‫ﻣﺤﺾ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل زﻧﺪه ﺑﻮد و ﻣﺸﺨﺼﺎَ در ﺣﺎل ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﺑﺮاي ﺳﻘﻮط اﺗﺤﺎد ﻟﻮردران ﺑﻮد‪ .‬و ﺧﻮدش را ﺑﺼﻮرت‬
‫ﺗﻬﺪﻳﺪي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎن دراز ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي و ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪ .‬ﺑﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﻓﺮو رﻓﺘﻦ در اﻣﻮر ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺗﺤﺎد ﻗﺼﺪ روﻳﺎروﻳﻲ‬
‫ﺑﺎ اورك ﻫﺎ و از ﺑﻴﻦ ﺑﺮدن ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪة اژدﻫﺎﻳﺎن ﺳﺮخ ﭘﺮ ﻏﺮور ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻪ! ﻫﺪف ﻣﺮﮔﺒﺎل ازﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ‬
‫اﺗﺤﺎد ﺑﺎزي ﺑﻮد‪.‬ﺑﺎ در اﺧﺘﻴﺎر ﮔﺮﻓﺘﻦ آﻧﻬﺎاوﺳﺮاﻧﺠﺎم درﻣﻴﺎن اﺗﺤﺎدﺟﻨﮓ و ﺗﻔﺮﻗﻪ را اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﺸﻪ اي ﻧﻴﺎزﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ زﻣﺎن داﺷﺖ و ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﻓﻌﻼَ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺴﺌﻠﺔ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش و ﺑﻪ‬
‫ﻣﻠﻜﺔ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺑﭙﺮدازد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل اﮔﺮ ﭼﻪ اژدﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺸﻜﻞ رو ﺑﻪ ﻓﺰوﻧﻲ را در اﻣﭙﺮاﻃﻮري زﻳﺮ ﺑﺎل ﻫﺎﻳﺶ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺴﺌﻠﻪ اي وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ اﻓﻜﺎرش را ﭼﻮن ﻣﻮﺷﻲ ﻣﻲ ﺟﻮﻳﺪ و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آن را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮد‪.‬روﻧﻴﻦ!و‬
‫دو ﻧﻔﺮي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي او رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ او ﺑﻌﻨﻮان ﻛﺮاﺳﻮس ﺟﺎدوﮔﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﻴﺰي در‬
‫ﻣﻮرد ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ اژدﻫﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ و او ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ از زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش را ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﻣﻠﻜﻪ اش ﺑﻪ ﺧﻄﺮ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ ﺳﻪ ﻓﺎﻧﻲ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺪﻓﻲ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲ آﻣﺪ‪ -‬ﺣﺪ اﻗﻞ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل‬
‫اﻳﻨﻄﻮر ﻣﻲ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اﻣﺎ او اﺣﺴﺎس ﻋﺬاب وﺟﺪان ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻓﺮﻳﺐ دادن اﻟﻒ و‬
‫دورف ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻗﻮل داده ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن آﻧﻬﺎ را راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎن اﻟﻒ و دورف ﻫﻨﻮز ﺷﺎﻧﺴﻲ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻼﺷﺶ را ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم ﻧﺪﻫﺪ‬
‫ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ اﺻﻠﻲ ﺧﻮدش ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﻣﻨﺘﻬﺎ اﻟﻴﻪ ﺟﻨﻮب ﻏﺮﺑﻲ ﻛﺎزﻣﻮدان و در ﻓﺎﺻﻠﺔ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﺎ ﻣﻌﺪن آﻫﻦ در ﻣﻴﺎن رﺷﺘﻪ ﻛﻮه ﻫﺎي ﻣﺮﺗﻔﻊ او‬
‫ﻣﺤﻠﻲ ﻣﺨﻔﻲ را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺮود آﻣﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺮف ﻛﺮد ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂ ﺗﻄﺒﻴﻖ دﻫﺪ ﺳﭙﺲ‬
‫ﺑﺮوي ﻣﺪاﻟﻲ ﻛﻪ رام ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ داده ﺑﻮد‪،‬ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮد‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ورﻳﺴﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ در ﻣﺮﻛﺰ ﻣﺪال ﻓﻘﻂ ﺟﻮاﻫﺮي درﺧﺸﺎن وﺟﻮد دارد‪،‬آن در واﻗﻊ ﻗﺴﻤﺘﻲ از‬
‫وﺟﻮد اژدﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬در واﻗﻊ ﻳﻜﻲ از ﻓﻠﺲ ﻫﺎي ﺑﺪن ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ اژدﻫﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﺔ ﺟﺎدو ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه و‬
‫ﺑﺼﻮرت ﺟﻮاﻫﺮي درﺧﺸﺎن درآﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬اﻓﺴﻮن ﻫﺎﻳﻲ درﻓﻠﺲ ﺟﺎدوﺋﻲ ﻳﻚ اژدﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﻛﻪ اﮔﺮ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﺎدوﻳﺶ را ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻫﺮ ﺟﺎدوﮔﺮي را ﺑﻪ ﺣﻴﺮت وا ﻣﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺗﻌﺪاد اﻧﺪﻛﻲ‬
‫ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻮدﻧﺪ وﮔﺮﻧﻪ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺧﻄﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ آن را ﻗﺒﻮل ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﻢ رام وﻫﻢ ورﻳﺴﺎ ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺪال ﺗﻨﻬﺎ وﺳﻴﻠﻪ اي ﺑﺮاي ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ و اژدﻫﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮﻃﺮف‬
‫ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺷﺮوع ﺑﺎرش ﺑﺮف و وزﻳﺪن ﺑﺎد در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن اژدﻫﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﺟﻤﻊ ﻛﺮد ﺗﺎ در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻤﺮﻛﺰ‬
‫ﺑﺮوي اﻟﻒ ﺳﺮش ﻣﺤﻔﻮظ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬او ﺗﺼﻮﻳﺮ اﻟﻒ را ﭼﻨﺎن ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺪال دﻳﺪه ﺑﻮد در ذﻫﻨﺶ اﻳﺠﺎدﻛﺮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺣﺘﻲ در ﻣﻴﺎن ﻧﮋاد‪ ‬زﻳﺒﺎي ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺟﺬاب ﺑﻮد و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺗﻮﺟﻪ روﻧﻴﻦ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ او ﺟﻨﮕﺠﻮي ﻗﺎﺑﻠﻲ ﻫﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻠﻪ ﺷﺎﻳﺪ او و دورف‪ ‬ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎي اﻳﺮي ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺻﺪا زد‪ »:‬ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ‪ !...‬ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ!؟« او ﺑﺮ ﻧﻴﺮوي دروﻧﻲ اش ﺗﻤﺮﻛﺰﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﻴﺒﻲ‬
‫او ﻗﺎدر ﺑﻪ دﻳﺪن ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد‪ .‬اﮔﺮ اﻟﻒ ﻣﺪال را در ﺑﺮاﺑﺮش ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ او ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ اﻃﺮاف را از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺪال‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫» ورﻳﺴﺎي ﺑﺎدﭘﺎ!‪ ...‬ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺪاﻧﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺻﺪاي ﻣﻦ را ﻣﻲ ﺷﻨﻮي!«‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ ﺟﻮاﺑﻲ در ﻛﺎر ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﺻﺒﺮش را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ »:‬اﻟﻒ‪!...‬؟ اﻟﻒ‪!...‬؟«‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮو ﺑﺮوي ﻣﺪال ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ و ﻳﺎ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺻﺪا ﺣﺘﻲ ﻏﺮش ﻳﻚ اورك را‬
‫ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ...‬ﺣﺮﻛﺖ ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ و وﺟﺪاﻧﻲ او ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎنِ ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪﮔﺎن روﻧﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺮ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬و آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺣﺎﻻ ﺟﺎﻧﺸﺎن را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﻲ ﻓﻜﺮي ﻫﺎي او از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻛﺮاﺳﻮس او ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻗﺒﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻋﺬاب وﺟﺪان ﻛﻨﺪ و اﻳﻦ ﻋﺬاب وﺟﺪان او را ﺑﺮاي ﻫﺪف ﻫﺎﻳﺶ ﺳﺎزﮔﺎرﺗﺮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ او‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﺬاﺑﻲ را ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻫﻤﻮاره در ﻣﻮرد ﻧﮋادﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫از ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﻣﺪارا ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ او اﻳﺠﺎب ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻮدﻛﺎن ﺧﻮدش‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﺟﻔﺖ ﻣﻠﻜﻪ ﻫﻢ ﺳﺮاﻳﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻛﺮاﺳﻮس ﺗﻼش زﻳﺎدي ﻛﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻮدﻛﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺑﻠﻮغ ﺧﻮد ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬اﺳﻴﺮ ﺷﺪن ﻣﻠﻜﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ اورك ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻨﻴﺎد اﻓﻜﺎري ﻛﻪ او در ذﻫﻦ‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻟﺮزه در آﻳﻨﺪ و آﻧﻬﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪ ...‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ!‬
‫اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت آن ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺗﻮ دﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻠﻜﺔ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻦ!« وﻗﺘﻲ ﻛﻪ او ﻣﻠﻜﻪ اش را ﻧﺠﺎت داد‬
‫ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺶ را ﺑﺮاي ﺟﺒﺮان از دﺳﺖ رﻓﺖ ﺟﺎن آن ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺖ‬
‫ﻧﺠﺎت ﺟﺎن اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻮد‪ ،‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا درك ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺟﻔﺘﺶ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ...‬اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ درك ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎي ﺳﺮخ و ﺑﺰرگ ﺑﺎل ﻫﺎﻳﺶ را ﮔﺸﻮد و ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﭘﺮﻳﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل ﭘﺮواز ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫‪ ‬ﻓﺼﻞ ‪ 19‬‬
‫‪ ‬ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮﺷﺮ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ روﻳﺶ را از ﺧﺮاﺑﻲ ﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺎدﺛﻪ او را از ﻫﺪﻓﺶ‬
‫ﻣﻨﺤﺮف ﻧﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﺧﻮد زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﺴﺎرت از ﻃﺮف ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ زﻳﺎد اﺳﺖ‪ «...‬او ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﺑﻪ‬
‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﺪ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﭼﻪ وردي ﺑﻜﺎر ﺑﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﻫﻢ زﻧﺪان را وﻳﺮان ﻛﻨﺪ و ﻫﻢ ﻏﻮل‬
‫ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ وردي ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﻗﺪرت ﺑﻮده اﺳﺖ ﭼﻮن ﻋﻼوه ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦِ ﺟﺎن ﺧﻮدش‬
‫ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻤﺎم ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي ﻣﺠﺎور ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻳﻜﻲ از ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺟﺴﺪي ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ؟«‬
‫»ﻧﻪ! ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮدن اﺗﻼف وﻗﺖ اﺳﺖ!« ﻧﻜﺮوز در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را در دﺳﺖ ﻣﻲ ﻓﺸﺮد و ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﺶ در ﺣﺎل ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻦ اﺳﺖ‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل را ﺗﺮك‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اورك ﻫﺎي دﻳﮕﺮ او را دﻧﺒﺎل ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﺗﺮك‬
‫ﻗﻠﻤﺮوي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻛﺎر ﺳﺎده اي ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻧﻴﻤﻲ از ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي ﺷﺎن را ﺧﺮاب ﻛﺮده و‬
‫ﻧﻴﻢِ دﻳﮕﺮِ ﺳﻴﺴﺘﻢِ ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪه را ﻫﻢ ﺑﺎ وردش ﺿﻌﻴﻒ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺸﺎر وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ روﻧﻴﻦ وارد ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻓﺸﺎري آﻧﻘﺪر وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﻜﻦ‬
‫اﺳﺖ ﺟﻤﺠﻤﻪ اش ﻣﺘﻼﺷﻲ ﺷﻮد‪.‬ﺑﺎﺗﻼش زﻳﺎد اوﺳﻌﻲ ﻛﺮدﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎزﻛﻨﺪ ﺗﺎﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ اﻳﻦ ﻓﺸﺎر‬
‫را ﺑﺮ ﺳﺮش وارد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬و اﮔﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﺮا ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎز ﻛﺮدن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ و ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﻔﺴﺶ ﺑﺮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺨﺮه اي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرگ در ﻓﺎﺻﻠﺔ ﺣﺪود ﻳﻚ ﻓﻮﺗﻲ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺷﻨﺎور ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻳﻚ ﺗﻦ و ﻳﺎ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ وزن دارد‪ .‬درﺧﺸﺸﻲ ﻛﻢ ﻧﻮر ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ اﺳﭙﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﻲ ﻛﻪ اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ دﻟﻴﻞ ﻟﻪ ﻧﺸﺪن او ﺗﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺸﺎري ﻛﻪ در ﺳﺮش اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﺣﺘﻤﺎَ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ورد در ﺗﻤﺎس ﺑﻮد و آﻧﺮا ﻓﻌﺎل‬
‫ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ و ﺟﺎﻧﺶ را ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ درد ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻫﺮ ﺛﺎﻧﻴﻪ‬
‫وردش ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫او ﻛﻤﻲ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺪﻧﺶ در وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و از ﺷﺪت ﻓﺸﺎر ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬در‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻴﻦ ﺳﺮش ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻜﻪ اي ﺳﻨﮓ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮد‪ ،‬او دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﺑﺮداﺷﺘﻦ آن دراز ﻛﺮد و ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺾ ﺗﻤﺎس ﺑﺎ آن رد ﺿﻌﻴﻔﻲ از ﺟﺎدو را اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي و ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدن وﺣﺸﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن دراز ﻛﺮد و آﻧﺮا‬
‫ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻳﻚ ﺟﻮاﻫﺮ ﺳﻴﺎه رﻧﮓ!ﻛﺎﻣﻼَ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺟﻮاﻫﺮي ﻛﻪ در وﺳﻂ ﻣﺪال ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻮد‪.‬‬
‫او اﺧﻢ ﻛﺮد‪،‬آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎري ﻛﻪ ﻣﺪال را دﻳﺪه ﺑﻮد وﻗﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺮﻳﻞ ﻣﺮده ﺑﻮد‪.‬آن ﻣﻮﻗﻊ او ﺗﻮﺟﻪ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﺑﻪ‬
‫ﺟﻮاﻫﺮ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺗﻤﺎم ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ ﻧﺠﺎت ﺟﺎن ورﻳﺴﺎ‪...‬‬
‫ورﻳﺴﺎ! ﭼﻬﺮة اﻟﻒ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻤﺎم ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او و دورف در وردي ﻛﻪ اﺑﺘﺪا ﺑﻜﺎر ﺑﺮده ﺑﻮد‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‪...‬‬
‫او ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻃﺮاف را ﻧﮕﺎه ﻛﻨﺪ‪.‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻓﺸﺎر ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪ و ﺻﺨﺮه ﭼﻨﺪ اﻳﻨﭻ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ آﻣﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ او ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي را ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ دﺷﻨﺎم داد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺮﻳﺪه ﺑﺮﻳﺪه ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﺎ‪...‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد؟!«‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ در ﺟﻮاب روﻧﻴﻦ آﻣﺪ ‪ »:‬ﺑﻠﻪ‪ !...‬ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ زﻧﺪه اي ﺟﺎدوﮔﺮ! ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻓﺮود‬
‫ﻧﻴﺎﻣﺪﻧﺪ اﻣﺎ داﺷﺘﻢ از ﺑﻴﺪار ﺷﺪن ﺗﻮ ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدم‪«.‬‬
‫» آﻳﺎ ﺗﻮ‪ ...‬ورﻳﺴﺎ زﻧﺪه اﺳﺖ؟«‬
‫» ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻴﺪار ﺷﺪم ﻧﻮر ﻛﻤﻲ ﻛﻪ از ورد ﺗﻮ ﺳﺎﺗﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ اﺟﺎزه داد ﻛﻪ او را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬در اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﭼﻴﺰي زﻳﺎدي از او ﺑﺒﻴﻨﻢ وﻟﻲ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺣﺮﻛﺘﻲ در او ﻧﺪﻳﺪه ام‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ دﻧﺪان ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻓﺸﺎر داد‪ ،‬ورﻳﺴﺎ ﺑﺎﻳﺪ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ!‬
‫» ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد! ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﭼﻘﺪر ﺑﺎ ﺗﻮ ﻓﺎﺻﻠﻪ دارﻧﺪ؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺧﻨﺪه اي ﻛﻨﺎﻳﻪ آﻣﻴﺰ از ﻃﺮف ﻫﻤﺮاه روﻧﻴﻦ آﻣﺪ‪ »:‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﻧﻮك ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻦ ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ! وﮔﺮﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺎل ﺑﺮاي ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدن ورﻳﺴﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم در ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﻴﻨﻢ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻢ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﺪﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻮﺧﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻗﺪرت ورد ﺑﺎ دور ﺷﺪن از ﺧﻮدش ﻛﺎﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬ﺑﺎ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ورد ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻦ ﺑﻬﻤﻦ ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﺑﺮوي آﻧﻬﺎ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮده و ﺟﺎﻧﺸﺎن را ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻛﺎﻣﻼَ‬
‫اﻣﻜﺎن داﺷﺖ در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺳﻨﮕﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ورﻳﺴﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ -‬و او را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﺎز ﻫﻢ اﻣﻴﺪوار ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫» اﻧﺴﺎن!‪ -‬اﮔﺮ ﭘﺮﺳﻴﺪن اﻳﻦ ﺳﺆال زﻳﺎده روي ﻧﻴﺴﺖ‪ -‬آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﺎري ﺑﺮاي ﻧﺠﺎﺗﻤﺎن اﻧﺠﺎم دﻫﻲ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد؛آﻳﺎ واﻗﻌﺎَ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ؟ ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎ ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪه!« در‬
‫ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﺎ اﻣﻴﺪي و ﻳﺄس ﺑﻴﺸﺘﺮ در وﺟﻮدش رﺧﻨﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺟﻮاب داد‪ »:‬ﻣﮕﺮ ﻛﺎر دﻳﮕﺮي ﻫﻢ از ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؟«‬
‫ﻓﺸﺎر ﺑﺮ ﻣﻐﺰ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ ﺳﭙﺮ ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ او از ﺑﻴﻦ ﺑﺮود‪.‬‬
‫اﻣﺎ او در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻓﻜﺮ اﻧﺠﺎم ورد ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺗﺮي ﺑﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ورد ﻣﺤﺎﻓﻆ را ﻧﻴﺰ ﻓﻌﺎل‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﻲ داﺷﺖ‪.‬‬
‫او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﺷﺎن را از اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ اﻧﺘﻘﺎل را ﺑﻪ ﻣﺤﻠﻲ اﻣﻦ‬
‫اﻧﺠﺎم ﻣﻲ داد‪.‬و ﻫﻤﺔ اﻳﻨﻬﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺪن ﺧﺴﺘﻪ و ﻛﻮﻓﺘﻪ اش ﺑﺮاي ﻛﻤﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ ورد اﻧﺘﻘﺎل ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد؟ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﺑﺮاﻳﺶ دردآور ﺑﻮد اﻣﺎ او ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻠﻤﺎت را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎورد‪.‬روﻧﻴﻦ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ورد اﻧﺘﻘﺎل ﺗﻤﺮﻛﺰش را ﺑﺮ ورد‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻆ از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد و اﮔﺮ ﻛﺎرش زﻳﺎد ﻃﻮل ﺑﻜﺸﺪ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﮕﺮ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻫﻢ دارم؟‬
‫» ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻣﻦ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ورد را اﺟﺮا ﻛﻨﻢ‪«...‬‬
‫» ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻛﺎرم ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ اﻣﺎ ﺻﺨﺮه ﻫﺎ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻫﻢ دارﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﺔ ﻣﻦ ﻓﺸﺎر ﻣﻲ آورﻧﺪ‪ ،‬اﻧﺴﺎن!«‬
‫ﺑﻠﻪ! روﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ را اﺣﺴﺎس ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ...‬ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫او ﻛﻠﻤﺎت را زﻣﺰﻣﻪ و ﻗﺪرت را رﻫﺎ ﻛﺮد‪...‬‬
‫ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺷﻮﻣﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺖ ﺳﺎﻟﻤﺶ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورد ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻓﺮو رﻳﺨﺖ و ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺗﻦ ﺻﺨﺮه ﺑﺮوي ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ آﻧﻬﺎ ﺳﻘﻮط ﻛﺮد‪...‬‬
‫‪ ...‬و ﻧﺎﮔﻬﺎن روﻧﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ از ﭘﺸﺖ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد‪ ،‬و ﺧﻮد را درﺣﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎي آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻣﻤﻠﻮ از اﺑﺮ‬
‫ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﭘﻨﺎه ﺑﺮ ﭘﺘﻚ داﮔ‪‬ﺲ! ﻧﻤﻲ ﺷﺪ زودﺗﺮ آوار را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﻨﻲ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ وﺟﻮد درد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎدي ﺧﻨﻚ ﻣﻲ وزﻳﺪ ﻛﻪ واﻗﻌﺎَ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ از وﺿﻊ‬
‫ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب ﺧﺎرج ﺷﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دورف ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اوﻧﻴﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬در ﻧﮕﺎﻫﺶ اﺳﺘﻴﺼﺎل ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ ،‬ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬رﻧﮓ ﭼﻬﺮه اش ﭘﺮﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‬
‫در ﭼﻬﺮة ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻨﮕﺠﻮي ﺧﺸﻨﻲ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﻫﺮﮔﺰ!ﻫﺮﮔﺰ!ﻫﺮﮔﺰ دﻳﮕﺮ درون ﻫﻴﭻ ﺗﻮﻧﻠﻲ ﻗﺪم ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺖ!ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﭘﺘﻚ داﮔ‪‬ﺲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ در‬
‫آﺳﻤﺎن ﺧﻮاﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪ!«‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﻧﺎﻟﻪ اي از ﺳﻤﺘﻲ دﻳﮕﺮ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎ‬
‫ﺳﻌﻲ زﻳﺎد ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮوي ﭘﺎﻫﺎي ﻧﺎ ﻣﺘﻌﺎدﻟﺶ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﺑﺮود ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﺻﻮرت ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎده‬
‫ﺑﻮد‪.‬در اﺑﺘﺪا روﻧﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻧﺎﻟﻪ اي ﻛﻪ از ﺳﻤﺖ ورﻳﺴﺎ – ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼَ ﺑﻲ ﺟﺎن ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ -‬ﺷﻨﻴﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮﻫﻢ ﺑﻮده‪،‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎ دوﺑﺎره ﻧﺎﻟﻪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫» او ‪ ...‬او زﻧﺪه اﺳﺖ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد!«‬
‫» آره ﻣﻲ ﺷﻮد اﻳﻦ را از روي ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻓﻬﻤﻴﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻲ دﻫﻢ زودﺗﺮ ﺑﮕﻮ ﺣﺎل او ﭼﻄﻮر اﺳﺖ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ!« او اﻟﻒ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﺳﺮ و ﺑﺪن ورﻳﺴﺎ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺠﺰ‬
‫ﺧﺮاش ﻫﺎﻳﻲ در ﺟﺎﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺪن و ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي از زﺧﻤﻲ ﺑﺮ ﺑﺎزوﻳﺶ او ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺳﺮ ورﻳﺴﺎ را ﺑﺮاي ﻣﻌﺎﻳﻨﺔ ﻛﺒﻮديِ روي ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ اش ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺸﻮده‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫» رو‪...‬روﻧﻴﻦ‪...‬؟!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺑﻠﻪ! ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ!اﻣﺎ آرام ﺑﺎش ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺿﺮﺑﺔ ﺳﺨﺘﻲ ﺑﻪ ﺳﺮت وارد ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫» ﺑﻠﻪ‪ ...‬اﻳﻦ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آورم‪ «...‬ﺳﻮار اﻟﻒ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﺳﻠﻮل ‪ ...‬ﺳﻠﻮل دارد ﺑﺮوي ﻣﺎ ﻓﺮو ﻣﻲ رﻳﺰد‪«...‬‬
‫روﻧﻴﻦ او را ﻧﮕﺎه داﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﻧﻪ ورﻳﺴﺎ! ﻧﻪ‪ !...‬ﻣﺎ در اﻣﺎن ﻫﺴﺘﻴﻢ!«‬
‫» اﻣﺎ ﺳﻘﻒ ﻏﺎر در ﺣﺎل ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻦ ﺑﻮد‪ «...‬ﺑﻌﺪ ﭼﻬﺮة اﻟﻒ آرام ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد‪»:‬ﻧﻪ ﻣﺎ دﻳﮕﺮ درون ﻏﺎر‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ روﻧﻴﻦ؟ﻣﺎ ﭼﻄﻮر ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪﻳﻢ؟ اﺻﻼَ ﭼﻄﻮر از آوار ﻧﺠﺎت ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻢ؟«‬
‫» ﺗﻮ ﺳﭙﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﻲ ﻛﻪ آﺗﺶ ﻏﻮل را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ و او را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮد ﺑﻪ ﻳﺎد داري؟ ﻫﻤﺎن ﻛﺮة‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻆ ؟ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻴﺮوﻳﺶ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺎ را از رﻳﺰش آوار ﺣﻔﻆ ﻛﺮد و از ﻣﺮگ ﻧﺠﺎت داد‪«.‬‬
‫» ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‪ ...‬آﻳﺎ او ‪ ...‬؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد آﻣﺪ و در ﺳﻤﺖ دﻳﮕﺮ ورﻳﺴﺎ ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬او ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﺎ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪ ،‬اﻟﻒ‬
‫ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! اﻣﺎ ﻣﺎ را ﺑﻪ وﺳﻂ ﻧﺎ ﻛﺠﺎ آﺑﺎد آورده اﺳﺖ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﭘﻠﻚ زد‪.‬ﻧﺎ ﻛﺠﺎ آﺑﺎد؟ او ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪،‬ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﺑﺮف ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎدي ﺧﻨﻚ ﻛﻪ ﻫﺮ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮدﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻣﻲ وزﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﺑﺮﻫﺎي اﻋﺠﺎب اﻧﮕﻴﺰي ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬روﻧﻴﻦ دﻗﻴﻘﺎَ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫»اﻳﻨﺠﺎ ﻧﺎ ﻛﺠﺎ آﺑﺎد ﻧﻴﺴﺖ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد! ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ ﻗﻠﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮده ام‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪،‬ﻛﻪ‬
‫ﺷﺎﻣﻞ اورك ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ از ﻣﺎ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺑﺎﻻي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن؟!«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻠﻪ! اﻳﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻣﻲ رﺳﺪ‪ «.‬‬
‫»ﺑﻪ ﻫﻤﺎن وﺿﻮﺣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﺣﺎل ﺷﻤﺎ دوﻧﻔﺮ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺑﻬﺘﺮﻣﻲ ﺷﻮد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﺣﺎل اﻳﻦ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن‬
‫ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد وﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻓﺮو ﺑﺮﻳﺰد‪ «.‬روﻧﻴﻦ درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ در ﻫﻢ ﻣﻲ رﻓﺖ‬
‫اداﻣﻪ داد‪ »:‬و اﮔﺮ ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮاﺷﺮ ﻳﻚ اورك از دﻧﻴﺎي اورك ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺲ اورك ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﺨﻢ ﻫﺎ‬
‫و ﺳﺎﻳﺮ ﭼﻴﺰ ﻫﺎ در ﺣﺎل ﺗﺮك ﻗﻠﻤﺮوي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫اﻟﻒ و دورف ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدﻧﺪ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﭼﺮا آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎر‬
‫اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اي ﺑﺰﻧﻨﺪ؟ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﭼﻨﻴﻦ اﻣﻦ را ﺗﺮك ﻛﻨﻨﺪ؟«‬
‫» ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻤﻠﺔﻗﺮﻳﺐ اﻟﻮﻗﻮع از ﺳﻤﺖ ﻏﺮب‪.‬ﻧﻴﺮوﻳﻲ از ﺷﻴﺮدال ﺳﻮارﻫﺎ و ﺷﻴﺮدال ﻫﺎي ورزﻳﺪه ‪.‬ﻟﺸﮕﺮي‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﺻﺪﻫﺎ و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﺰاران دورف و ﺟﺎدوﮔﺮ و ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻌﺪادي اﻟﻒ‪.‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ اورك ﻫﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺑﺨﺼﻮص ﺟﺎدو ﺣﺘﻲ از درون ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﻢ ﻋﻤﻠﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة اورك ﻫﺎ از ﻧﻴﺮوي واﻗﻌﻲ درون ﻣﺪال ﻣﻄﻠﻊ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اوﺿﺎع ﺑﻪ ﮔﻮﻧﺔ دﻳﮕﺮي رﻗﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻌﻼَ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم‬
‫دﻫﺪ و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ واﺑﺴﺘﮕﻲ اش ﺑﻪ رﺋﻴﺲ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺳﺎﻛﻦ در دون آﻟﮕﺎز ﻗﻮﻳﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬اورك ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻤﺎل ﺑﺮود ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او و اورك ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎل ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎور ﻛﻨﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﭼﻄﻮر ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻜﺮ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اي ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻳﻚ‬
‫اورك ﻫﻢ ﺑﺮﺳﺪ؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺎ! ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻀﻮر ﻣﺎ‪ .‬ﺑﺨﺼﻮص ﺧﻮد ﻣﻦ! ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻦ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﻣﺪرﻛﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺮوز دﻳﻮاﻧﻪ اﺳﺖ! و وﻗﺘﻲ ﻣﻦ را در ﻣﻴﺎن ﺧﻮدﺷﺎن ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ زﻣﺎن ﺣﻤﻠﺔ‬
‫ﺑﺰرگ ﻓﺮار رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪ «...‬ﻧﮕﺎه روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﺷﻜﺴﺘﻪ اش ﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺘﻮرم ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬اوﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﻌﺪاَ آن را ﻣﺪاوا ﻛﻨﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻌﻼ ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤﺘﺮي از ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﻳﻚ اﻧﮕﺸﺖ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮار اﻟﻒ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬اﻣﺎ ﭼﺮا ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﺗﺮك ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي‬
‫ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؟«‬
‫» ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻢ‪ «...‬روﻧﻴﻦ اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﻟﺒﺔ ﭘﺮﺗﮕﺎه رﻓﺖ و ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻃﻮري ﺟﺎي‬
‫ﭘﺎﻳﺶ را ﻣﺤﻜﻢ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎدي ﻛﻪ ﻣﻲ وزﻳﺪ او را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﺗﺎب ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻴﺰي ﺑﺒﻴﻨﺪ‬
‫اﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از روي ﺻﺪاﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ آﻣﺪ ﺣﺪس ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺰﻧﺪ‪،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺻﺪاي ﺣﺮﻛﺖ ﮔﺮوﻫﻲ از اورك ﻫﺎ و‬
‫اراﺑﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻮد؟‬
‫» ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر او از آزاد ﻛﺮدن ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ‪ -‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﺮا ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ‪ -‬در واﻗﻊ‬
‫ﻛﺸﺘﻦ اوﺳﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ درون ﻏﺎرﻫﺎﺳﺖ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺧﻄﺮ زﻳﺎدي در ﺑﺮ دارد اﻣﺎ در ﻓﻀﺎي ﺑﺎز ﺑﺎ ﻳﻚ ﻓﻮت او‬
‫را از ﺑﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬آﻳﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ؟«‬
‫» ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻨﻄﻮر ﺑﺎﺷﺪ‪ «.‬روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬ﺣﺘﻲ اﺑﺮﻫﺎي ﺿﺨﻴﻢ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ را ﻛﻪ در زﻳﺮ‬
‫ﭘﺎي آﻧﻬﺎ ﺷﻜﻞ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﻧﻜﺮوز ﻗﺼﺪ دارد ﻛﻪ ﺳﭙﻴﺪه دم اﻳﻦ ﻣﻜﺎن را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ‪«...‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ :‬ﻋﻘﻠﺶ را از دﺳﺖ داده؟ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺐ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺎرﻳﻜﻲ اﻳﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻨﺪ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﻲ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻮي ﺷﺐ دﻳﺪش ﺑﻬﺘﺮ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ از‬
‫ﻫﺮ ﻛﺪام از ﻣﺎ‪.‬در ﺿﻤﻦ ﻧﻜﺮوز روي ﻳﻚ ﻧﻜﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺣﺴﺎب ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬در ﺿﻤﻦ ﺑﺎز ﺟﻮﻳﻲ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ او‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ آﻣﺎده اﺳﺖ ﺣﺘﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎل! ﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ در ﻟﺤﻨﺶ ﻛﻤﻲ ﻫﻢ اﺷﺘﻴﺎق وﺟﻮد داﺷﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺟﻮاب داد‪ »:‬اﻣﺎ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﻫﺎ اﺻﻼَ ﻣﻌﻘﻮل ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻨﺪ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻳﻚ اورك ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﺷﻜﺴﺖ دﻫﺪ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪ »:‬او ﭼﻄﻮر ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ را اﺳﻴﺮ و در ﺑﻨﺪ ﻧﮕﺎه دارد؟ و ﭼﻄﻮر ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدآن ﻏﻮل‬
‫آﺗﺸﻴﻦ را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﻴﺎورد؟« اﻳﻦ ﺳﺆال ﻫﺎ ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰي روﻧﻴﻦ را آزار ﻣﻲ داد‪.‬روﻧﻴﻦ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺪاﻟﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮد داراي ﻗﺪرت ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده اي اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ آﻳﺎ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ؟«‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻜﻮت ﺗﻜﺎن داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب ﻏﺮﺑﻲ در ﻓﺎﺻﻠﻪ اي دور از‬
‫ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺷﺎره ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻴﺒﺘﻲ ﺗﻴﺮه رﻧﮓ و ﻋﻈﻴﻢ از ﻓﺮاز اﺑﺮﻫﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﺪ و ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره درون اﺑﺮﻫﺎ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ » :‬اﻳﻦ ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺳﺖ‪«!...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪.‬زﻣﺎن ﺣﺪس و ﮔﻤﺎن ﺳﭙﺮي ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬اﮔﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲ آﻣﺪ و اﻳﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻮد‪ »:‬ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد اﺗﻔﺎق ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد‪«.‬‬
‫***‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺮﺧﻮرد اوﻟﻴﻦ اﺷﻌﻪ ﻫﺎي اﻓﺘﺎب ﺑﺮ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺻﻒ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻛﺎروان اورك ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآﻣﺪ‪.‬‬
‫اراﺑﻪ ﻫﺎ از اﺑﺘﺪا ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎ ﺑﺎ اورك ﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﺗﺒﺮ و ﺷﻤﺸﻴﺮ و ﻧﻴﺰه ﻫﺎي ﺗﺎزه ﺗﻴﺰ ﺷﺪه ﭘﺮ ﺑﻮد‪ .‬واﮔﻨﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ‬
‫اورك ﻫﺎي ﻛﺎرﮔﺮ ﭘﻴﺎده ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺨﺼﻮص وﻇﻴﻔﺔ ﻣﺮاﻗﺒﺖ از واﮔﻦ ﻫﺎﻳﻲ را داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺨﻤﻬﺎي‬
‫ارزﺷﻤﻨﺪ اژدﻫﺎ را ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺪام از اورك ﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺳﻔﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫وارد ﻧﺒﺮد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬و اﻳﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﺎﻳﻌﺔ ﺣﻤﻠﺔ ﻣﺘﺠﺎوزﻳﻦ از ﺳﻤﺖ ﻏﺮب ﺑﻮدﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬
‫روي ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﺪود اﺳﺐ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺘﻨﺪ ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﺑﻲ ﺻﺒﺮي ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺎروان را‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬او اژدﻫﺎ و ﺳﻮارﻫﺎﻳﺸﺎن را ﻗﺒﻼَ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دون آﻟﻜﺎز اﻋﺰام ﻛﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ اﮔﺮ ﺧﻮدش ﻛﺸﺘﻪ‬
‫ﺷﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻫﻤﺎن ﺗﻌﺪاد اژدﻫﺎ در ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻮراد ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﻴﻒ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ از اژدﻫﺎ ﺑﺮاي ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻛﺮدن‬
‫ﺗﺨﻢ ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد‪ ،‬او ﺗﻼش ﻗﺒﻠﻲ اش را ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻴﺎد داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺴﺘﻦ ﻳﻚ اراﺑﻪ ﺑﻪ اژدﻫﺎ و ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮدن آن ﻛﺎري ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻌﻼ ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدن دو اژدﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻬﺪة ﺧﻮد ﻧﻜﺮوز ﺑﻮد‪ .‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا و ﺗﻴﺮان ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ در اﻧﺘﻬﺎي ﻛﺎروان و ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﺣﺮﻛﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺟﻔﺖ ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ازﻋﻬﺪة اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ دﺷﻮار ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﻧﻜﺮوزﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻌﻴﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ اژدﻫﺎ از اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺒﺮد‪ ،‬اﻣﺎ آﻧﻬﺎ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ دو ﻣﻮﺟﻮد ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻨﻮز ﺑﺮاي اورك ﻫﺎ ﻣﻔﻴﺪ و ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪،‬ﺑﺨﺼﻮص اژدﻫﺎي ﻣﺎده‪ ،‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ‬
‫ﻛﻪ اوﺿﺎع ﺳﻼﻣﺘﻲ اش ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻜﺮوز روﻳﺶ را از درﺧﺸﺶ ﻧﻔﺮت در ﭼﺸﻤﺎن اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬او ﻫﻴﭻ‬
‫اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﺮاي او ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ او ﻣﺪال را ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻛﺎﻣﻼَ از او اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﺎ ﻓﻜﺮ اژدﻫﺎ ﻫﺎ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬ﻫﺮ ﻛﺪام از اﻳﻦ اﺑﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ اژدﻫﺎﻳﻲ را در ﺧﻮد ﻣﺨﻔﻲ‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎﻳﺪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲ اﻓﺘﺎد‪.‬ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﺗﺤﺎد از آﻧﻬﺎ ﻓﺎﺻﻠﺔ زﻳﺎدي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻣﻲ آﻣﺪ‪.‬ﻧﻜﺮوز روي اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺣﺴﺎب ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﭙﺮدن رﻣﺰ ﭘﻴﺮوزي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺣﻤﺎﻗﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻳﻚ اژدﻫﺎ را ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اژدﻫﺎي دﻳﮕﺮي را ﻫﻢ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ‬
‫اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة اورك ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ وﺣﺸﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد را ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬او ارﺑﺎب‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ...‬ﻓﻘﻂ اﮔﺮ او ﺧﻮدش را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺗﻮ ﻛﺠﺎﻳﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻠﻌﻮن؟ ﻛﺠﺎ؟!«‬
‫ﻧﻜﺮوز رژة آﺧﺮﻳﻦ ﮔﺮوه ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن را ﻛﻪ از دﻫﺎﻧﺔ ﻏﺎر ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ و وﺣﺸﻲ ‪...‬‬
‫ﺻﻔﻮف آﻧﻬﺎ او را ﺑﻪ ﻳﺎد روزﻫﺎﻳﻲ اﻧﺪاﺧﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺷﻜﺴﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ‪ ،‬روزﮔﺎري ﻛﻪ دﺷﻤﻨﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﻧﻤﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﻧﺸﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن داﺷﺘﻦ ﻣﺮﮔﺒﺎل او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻓﺘﺨﺎر را ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺶ‬
‫ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻫﻮراد دوﺑﺎره اﺣﻴﺎء ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮه ﺑﻮدﻧﺪ آزاد ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻮراد ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي‬
‫اﺗﺤﺎد را در ﻣﻲ ﻧﻮردﻳﺪ و ﺗﻤﺎم اﻧﺴﺎن ﻫﺎ و دﻳﮕﺮان را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫وﺷﺎﻳﺪ آن زﻣﺎن ﻫﻮراد ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﺟﺪﻳﺪي ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻧﻜﺮوز ﺟﺮأت ﻣﻲ ﻛﺮد ﺧﻮد را در‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ زوﻟﻮ ﻫﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ او ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ! ﺑﺎ اﻫﺪاي ﭘﻴﺮوزي ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺶ او‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮاﺷﺮ‪...‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫او اﺳﺒﺶ را ﺑﺮاي ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺣﺮﻛﺖ داد‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻫﻤﻪ ﻛﺸﻜﻮك ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در‬
‫ﺿﻤﻦ ﺑﺮاي ﻣﻬﺎر اژدﻫﺎ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﻜﻠﻲ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان از ﻫﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ اي ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﻴﭻ‬
‫اژدﻫﺎﻳﻲ ﺑﺪون ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻜﺮوزﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ازﻛﻨﺘﺮﻟﺶ ﺧﺎرج ﺷﻮد‪،‬و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اورك ﭘﻴﺮ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اي‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻓﻜﺮ ﻛﺮد اژدﻫﺎي ﻣﻠﻌﻮن و ﺳﻴﺎه ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫در ﺟﻮاب او ﻧﻌﺮه اي ﺑﻪ ﮔﻮش آﻣﺪ‪ .‬ﻓﺮﻳﺎد ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺗﻮﻗﻌﺶ را داﺷﺖ از آﺳﻤﺎن ﻧﻤﻲ آﻣﺪ ﺑﻠﻜﻪ از‬
‫زﻣﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﺮﻳﺎد اورك ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻨﺸﺄ ﺻﺪا‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ دﭼﺎر آﺷﻔﺘﮕﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫و دﻣﻲ ﺑﻌﺪ دورف ﻫﺎ از زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﻓﻮران ﻛﺮدﻧﺪ!‬
‫آﻧﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬ﺗﻌﺪاد آﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺣﺪي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد در ﻛﻞ ﻛﺎزﻣﻮدان وﺟﻮد دارﻧﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ از زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺟﻬﻴﺪﻧﺪ و از ﻫﺮ ﻃﺮف ﺑﺎ ﺗﻜﺎن دادن ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎ و ﺗﺎب دادن ﺗﺒﺮﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻛﺎروان‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﻟﮕﺪ دورﻓﻲ را ﻛﻪ ﺳﻌﻲ داﺷﺖ او را از اﺳﺐ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺑﻜﺸﺪ از ﺧﻮد دور ﻛﺮد و ﻣﺤﺎﻓﻈﺎﻧﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫دورف ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻧﺒﺮدي ﺣﺴﺎب ﺷﺪه ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ در ﮔﺮﻓﺖ‪.‬اورك اﺳﺒﺶ را ﺑﻪ ﻛﻨﺎر اراﺑﻪ اي‬
‫راﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﻤﻲ اﻓﻜﺎرش را ﻣﻨﻈﻢ ﻛﻨﺪ‪.‬او ﺗﻮﻗﻊ ﺣﻤﻠﻪ از ﻃﺮف ﻣﺘﺠﺎوزﻳﻦ را داﺷﺖ و ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻛﺜﻴﻒ‬
‫ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬ﻧﻜﺮوز ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ دورف ﻫﺎي ژﻧﺪه ﭘﻮش در ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎي زﻳﺮ‬
‫ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن وﺟﻮد دارﻧﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﺑﺮآورد ﺗﻌﺪادي ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺮول ﻫﺎ‬
‫وﻇﻴﻔﻪ ﺷﺎن را ﺑﺨﻮﺑﻲ اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده اﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﺠﺎ ﺑﻮد؟ او روي ﺣﻀﻮر اژدﻫﺎ ﺣﺴﺎب ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬اژدﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ!‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﺮش رﻋﺪ ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﻴﺪ و ﻫﻴﺒﺘﻲ در اﺑﺘﺪا ﻧﻴﻤﻪ آﺷﻜﺎر در ﻣﻴﺎن اﺑﺮﻫﺎي ﺿﺨﻴﻢ ﺑﻴﺮون ﭘﺮﻳﺪ و‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ وﺿﻮح ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اورك ﻫﺎ ﺷﻴﺮﺟﻪ زد‪.‬‬
‫»ﺳﺮاﻧﺠﺎم آﻣﺪي ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه‪ «...‬ﻧﻜﺮوز ﺧﺸﻜﺶ زد‪ ،‬و ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪ‪ .‬او اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را در دﺳﺖ‬
‫داﺷﺖ وﻟﻲ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒﻼَ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﻛﺮده ﺑﻮد ﻗﺎدر ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫اژدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺷﻴﺮﺟﻪ زد رﻧﮓ آﺗﺶ داﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ!‬
‫روﻧﻴﻦ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮوﻳﻢ‪،‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻢ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي در ﺣﺎل روي دادن اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻫﻤﺎن ﻛﺎري را ﻛﻪ درون ﻏﺎر اﻧﺠﺎم دادي اﻳﻦ ﺑﺎر ﻫﻢ اﻧﺠﺎم دﻫﻲ؟«‬
‫» اﮔﺮ ﻫﻢ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻢ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺑﺮاي ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺧﻮدﻣﺎن در زﻣﺎن ﻓﺮود ﻧﺨﻮاﻫﻢ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﻼوه ﻣﻦ‬
‫ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ دﻗﻴﻘﺎَ ﻛﺠﺎ ﻓﺮود ﺧﻮاﻫﻴﻢ آﻣﺪ‪،‬ﺗﻮ ﻛﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪاري درﺳﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ اورﻛﻲ ﻛﻪ ﺗﺒﺮش را ﺗﺎب‬
‫ﻣﻲ دﻫﺪ ﻓﺮود ﺑﻴﺎﻳﻲ؟«‬
‫ورﻳﺴﺎ از ﻟﺒﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد وﮔﻔﺖ‪»:‬راﻫﻲ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﭘﺎﻳﻴﻦ رﻓﺘﻦ از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ ‪ » :‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ اﻳﻦ ﺑﺎﻻ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪ «...‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ‬
‫ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﻃﻮري ﻋﻘﺐ ﭘﺮﻳﺪﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﭘﺎﻳﺶ را روي ﭼﻴﺰوﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ »:‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻬﺎي ﻫﻴﺴﺘﺮا!‬
‫ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ از او اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻪ اﺣﻤﻘﻲ ﻫﺴﺘﻢ! ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ اﻃﺮاف ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻃﻮري ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎدﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻋﻘﻠﺶ را ازدﺳﺖ داده اﺳﺖ‪»:‬درﻣﻮرد ﭼﻲ ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻲ؟‬
‫در ﻣﻮرد ﭼﻪ ﻛﺴﻲ؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد روي ﻳﻚ ﺑﻠﻨﺪي اﻳﺴﺘﺎد ودﺳﺘﺶ را در ﺟﻴﺒﺶ ﻛﺮد‪ »:‬ﺗﺮول ﻫﺎي ﻣﻠﻌﻮن آﻧﺮا از ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬اﻣﺎ ﮔﻴﻤﻞ آن را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ! آﻫﺎن اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ!«‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ورﻳﺴﺎ و روﻧﻴﻦ او ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﺗﻲ ﺑﺎرﻳﻚ ﺑﻮد از ﺟﻴﺒﺶ ﺧﺎرج ﻛﺮد و ﺑﻪ دﻫﺎن‬
‫ﺑﺮد و ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﻮان در آن دﻣﻴﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﻛﺮد‪ »:‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪم!«‬
‫»ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﻲ ﺷﺪم اﮔﺮ ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪي!ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎش و ﺑﺒﻴﻦ! او ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬
‫ﻣﺮﻛﺒﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل داﺷﺘﻪ ام‪.‬ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺮول ﻫﺎ ﻣﺎ را اﺳﻴﺮ ﻛﺮدﻧﺪ ﭼﻨﺪان از اﻳﻨﺠﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﻧﺪارد‪ .‬او ﻧﺒﺎﻳﺪ زﻳﺎد از اﻳﻨﺠﺎ دور ﺑﺎﺷﺪ‪ «...‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﺗﺮدﻳﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد‪ »:‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل اﻳﻨﻘﺪر از ﻫﻢ‬
‫دور ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻳﻢ‪«...‬‬
‫ﺳﻮار اﻟﻒ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ در ﺻﺪاﻳﺶ ﻣﻮج ﻣﻲ زد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ » :‬ﺗﻮ ﺳﻌﻲ داري ﺷﻴﺮدال ﺧﻮدت را ﻓﺮا‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﻲ؟«‬
‫» ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﻤﺎن ﺳﺒﺰ ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫آﻧﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪.‬اﻧﺘﻈﺎرﺷﺎن آﻧﻘﺪر ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ اﺑﺪي ﺑﻨﻈﺮ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﻴﺮوي او ﻫﻢ ﺑﺎ وﺟﻮد‬
‫ﺑﺎد ﺳﺮدي ﻛﻪ ﻣﻲ وزﻳﺪ ﺑﻪ او ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﺷﺎن را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪﻛﻪ ﻣﺮگ‬
‫ﺳﺮﻳﻊ اﻧﺘﻈﺎرﺷﺎن را ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺗﺮدﻳﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﻨﻈﺮﻣﻲ رﺳﻴﺪﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﺧﻄﺮاﻳﻦ ﻛﺎررا ﺑﭙﺬﻳﺮد ﺳﺮ ﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﺮ ﻛﺎري از دﺳﺘﻢ ﺑﺮﻣﻲ آﻳﺪ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻢ داد‪ .‬ﻣﻜﺎﻧﻲ را در ﻓﺎﺻﻠﺔ ﻛﻢ ﺑﺎ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﺼﺎوﻳﺮ آن را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن داد در ﻧﻈﺮ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫دارم و ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎزوي روﻧﻴﻦ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ؟ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻫﻨﻮز ﻛﺎﻣﻼَ اﻣﺎده ﻧﻴﺴﺘﻲ‪ «...‬ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ‬
‫ﻟﺤﻨﻲ ﻧﮕﺮان اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد‪»:‬ﻣﻦ ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ وردي ﻛﻪ درون ﻏﺎر ﺑﻜﺎر ﺑﺮدي اﻧﺮژي زﻳﺎدي ﻻزم داﺷﺖ روﻧﻴﻦ!‬
‫آن ورد ورد ﺳﺎده اي ﻧﺒﻮد! و ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻢ ﺣﻔﻆ ﻛﺮدن ﺟﺎن ﻣﻦ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‪«...‬‬
‫او ﻗﺪردان ﺣﺮف ﻫﺎي ورﻳﺴﺎ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ آﻧﻬﺎ ﭼﺎرة دﻳﮕﺮي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫» اﮔﺮ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻜﻨﻢ‪«...‬‬
‫ﺑﺎﻟﻬﺎي ﺑﺰرﮔﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﻣﻴﺎن اﺑﺮﻫﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ و ورﻳﺴﺎ ﻫﺮ دو واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﻬﺎ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻼﻛﺖ‬
‫ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬او ﺧﻨﺪﻳﺪ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﺗﻜﺎن داد‪.‬‬
‫» ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﻮد! دﻳﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﻮد!«‬
‫ﺷﻴﺮدال ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﺮا ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﺗﻌﺒﻴﺮﻛﻨﺪ ﺟﻴﻎ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﻮﺟﻮد ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ‪-‬‬
‫در واﻗﻊ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮارش‪ -‬ﺷﻴﺮﺟﻪ زد‪ .‬او ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺧﻮدش را روي ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎل زدن‬
‫ﻫﺎﻳﺶ در ﻟﺤﻈﺔ آﺧﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ دورف را ﻟﻪ ﻧﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫» آه ! ﭘﺴﺮ ﺧﻮب! ﭘﺴﺮ ﺧﻮب! ﺣﺎﻻ ﺑﻨﺸﻴﻦ!«‬
‫ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮد و آﻧﻬﺎ را ﭘﺸﺘﺶ ﺟﻤﻊ ﻛﺮد‪ ،‬ﺣﺎﻟﺘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﮕﻲ در ﻧﺰد ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدي ﻧﻴﻤﻪ ﺷﻴﺮ! او در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﻮارش زاﻧﻮ زد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮي ﻛﻮﺗﻮﻟﻪ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﺐ! ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ زﻣﺎن رﻓﺘﻦ ﻓﺮا رﺳﻴﺪه؟«‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﺷﺪﻧﺪ روﻧﻴﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺿﻌﻔﺶ در ﺑﻴﻦ ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺷﻚ داﺷﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺷﻴﺮدال ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ آﻧﻬﺎ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ او ﺑﺨﻮﺑﻲ از ﻋﻬﺪة اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺮ آﻣﺪ‪.‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺳﻔﺮ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺣﻤﻞ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺮاي ﺷﻴﺮدال ﻛﺎردﺷﻮاري اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺳﻔﺮ ﻛﻮﺗﺎه ﻣﺸﻜﻠﻲ‬
‫ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ آﻧﻬﺎ از ﻣﻴﺎن اﺑﺮﻫﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻨﻈﺮه اي در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻌﺶ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﻧﺒﺮد ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ واﮔﻦ ﻫﺎ‬
‫و اراﺑﻪ ﻫﺎي ﺳﻨﮕﻴﻦ را از دﺳﺖ اورك ﻫﺎ ﺧﺎرج ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﺑﺪاَ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اژدﻫﺎﻳﻲ ﺑﻐﻴﺮ از ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻧﺒﺮد ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮار اﻟﻒ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﻳﻚ اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ! ﻳﻚ ﻧﺮ ﭘﻴﺮ! اﻣﺎ ﻧﻪ از آن اژﻫﺎ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﭘﺮواز‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻫﻢ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬اژدﻫﺎ ﻣﺴﻨﺘﺮ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ اﻟﻜﺴﺘﺮزا در دوران اﺳﺎرت ﺑﻪ دﻧﻴﺎ‬
‫آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ اورك ﻫﺎ اژدﻫﺎ ﻫﺎ را ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺳﻨﺸﺎن ﺑﺎﻻ ﺑﺮود و ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻲ ﻛﺸﺘﻨﺪ‪.‬ﻓﻘﻂ‬
‫اژدﻫﺎ ﻫﺎي ﺟﻮان ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ رام ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﺸﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﻬﺎر آﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮب! ﭘﺲ اﻳﻦ اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ از ﻛﺠﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد و اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد؟‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﺧﻮب ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺠﺎ ﻓﺮود ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ؟« و ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﻳﺎدآوري ﻛﺮد ﻛﻪ ﻓﻌﻼَ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﺘﺮي‬
‫ﭘﻴﺶ رو دارد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪،‬ﻧﺒﺮد ﺑﻴﺸﺘﺮ در اﻃﺮاف ﻛﺎروان ﺟﺮﻳﺎن داﺷﺖ‪.‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﮕﺎه روﻧﻴﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮاﺷﺮ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺐ ﻛﻨﺎري اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد و در دﺳﺘﺶ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻧﻮري درﺧﺸﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪،‬او ﺳﺆال ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮد‪ ،‬و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد از ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺮ‬
‫در ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﻧﻜﺮوز آﺷﻜﺎرا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎ ﺟﺪﻳﺪ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫دورف ﺳﻮاﻟﺶ را ﺗﻜﺮار ﻛﺮد‪ »:‬ﺧﻮب‪...‬؟!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از اورك ﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺮ ﻣﻴﺪان ﻧﺒﺮد ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮد‪ »:‬آﻧﺠﺎ! «او ﺑﻪ ﺗﭙﻪ اي ﻛﻮﭼﻚ در ﭘﺸﺖ‬
‫ﻛﺎروان اورك ﻫﺎ اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ آﻧﺠﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬از ﻫﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ!«‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﻬﺎرت زﻳﺎد ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار‪ ،‬ﺷﻴﺮدال در ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ زدن آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﺎﻧﺪ و روﻧﻴﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ از ﺷﻴﺮدال ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪ ﺗﺎ از ﻟﺒﺔ ﺗﭙﻪ اوﺿﺎع را زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮد‪«.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ دﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﺑﺮاي او ﻧﺪاﺷﺖ!‬
‫اژدﻫﺎ ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻜﺮوز ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﺪ ﺣﺎل داﺷﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻮد در‬
‫آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻓﺮﻳﺎد ﻫﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﭘﻴﻜﺮ ﻋﻈﻴﻤﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎ دﺷﻤﻨﻲ ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎن اﺳﺖ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﭼﻬﺮة اورك را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪ ،‬و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻮري ﻛﻪ‬
‫از ﺷﻲء درﺧﺸﺎن در دﺳﺖ ﻧﻜﺮوز ﻣﻲ ﺗﺎﺑﻴﺪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﺟﺎدوﻳﻲ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﻓﺮاوان در دﺳﺖ ﻧﻜﺮوز ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﻢ ﺗﺠﻠﻲ آن را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺛﺮ آن ﺑﺮوي ﻫﻴﻮﻻي ﻗﺮﻣﺰ را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ در زﻣﺎن ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎر ﻫﺎ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اورك ﻫﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ را‬
‫ﺗﺤﺖ ﺳﻴﻄﺮة ﺧﻮد درآورﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﺑﻪ راﺳﺘﻲ دﻟﻴﻠﺶ را ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد ﻣﻲ دﻳﺪ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺣﺪي ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﺴﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﻌﺮه ﻫﺎي دردآﻟﻮد اژدﻫﺎ را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ او دردي را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﻣﻮﺟﻮدي ﺗﺎ‬
‫ﺑﺤﺎل ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻌﺮه ﻫﺎ اژدﻫﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن در آﺳﻤﺎن ﻛﻨﺘﺮل ﺧﻮد را از دﺳﺖ داد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ‬
‫ارﺗﻔﺎﻋﺶ را از دﺳﺖ ﻣﻲ داد ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﻘﻮط ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ اي دور از ﻣﻴﺪان ﻧﺒﺮد ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﺳﻴﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬آﻳﺎ او ﻣﺮد؟«‬
‫» ﻧﻤﻲ داﻧﻢ!«‬
‫ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺷﻲء ﺟﺎدوﺋﻲ او را ﻧﻜﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻘﻮﻃﻲ ﺣﺘﻤﺎَ اورا ازﻣﻴﺎن ﺧﻮاﻫﺪﺑﺮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺳﻘﻮط اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﺪ روﻳﺶ را از ﺻﺤﻨﺔ ﻧﺒﺮد ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬و اژدﻫﺎي دﻳﮕﺮي را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻣﻴﺪان ﻧﺒﺮد ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﻲ رﻓﺖ‪ ،‬اﻳﻦ اژدﻫﺎ ﻛﺎﺑﻮﺳﻲ ﺳﻴﺎه ﺑﻮد!‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻫﺸﺪار داد‪ »:‬ﻣﺮﮔﺒﺎل!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺎروان ﻧﻌﺮه ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻜﺮوز ﻳﺎ دو اژدﻫﺎي اﺳﻴﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮد‪ ،‬درواﻗﻊ او ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻫﺪﻓﻲ ﻛﺎﻣﻼَ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه ﺷﻴﺮﺟﻪ زد‪ ،‬اراﺑﻪ ﻫﺎي ﺣﻤﻞ ﺗﺨﻢ اژدﻫﺎ!‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة اورك ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺷﻲء ﺟﺎدوﻳﻲ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻤﺰﻣﺎن‬
‫ﭼﻴﺰي را ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﺷﻠﻴﻚ ﻛﺮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ و ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﭘﺮﻗﺪرﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﻘﻮط ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﻄﺮز ﻋﺠﻴﺒﻲ ﮔﻮﻳﻲ‬
‫ﺑﻪ او ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﻜﺮد و ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اراﺑﻪ ﻫﺎ و ﻳﺎ دﻗﻴﻘﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﻢ ﻫﺎي درون اراﺑﻪ ﻫﺎ ﺷﻴﺮﺟﻪ زد‪...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻲ دﻳﺪ ﺑﺎور ﻛﻨﺪ‪ »:‬او اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ‪ ،‬ﻣﺮده ﻳﺎ زﻧﺪه‬
‫ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ‪ ،‬او ﺗﺨﻢ ﻫﺎي او را ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل دو واﮔﻦ را ﺑﺎ ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﻧﺮﻣﻲ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اورك ﻫﺎي ﻛﻪ ﺑﺮ آن اراﺑﻪ ﺳﻮار‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ آﻧﺮا از زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﻴﻮاﻧﺎﺗﻲ ﻛﻪ اراﺑﻪ ﻫﺎ را ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ ﺑﻲ آﻧﻜﻪ ﻛﺎري از ﻛﺴﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در‬
‫ﻣﻴﺎن ﻫﻮا ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل راﻫﺶ را ﻛﺸﻴﺪ و رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﺨﻢ ﻫﺎي اژدﻫﺎ را ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻚ اژدﻫﺎي ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻪ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ داﺷﺖ؟‬
‫ﺳﭙﺲ ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻦ ﺳﺆال در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن روﻧﻴﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﺨﻢ ﻫﺎ را ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ از اﻳﻦ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﺮورشِ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻗﺪرﺗﻲ ﺑﻪ ﺷﻴﻄﺎن ﺻﻔﺘﻲ ﺧﻮدش از آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﻮﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ را ﺗﺸﺨﻴﺺ داد‪ ،‬و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻓﻘﻂ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دزدي از ﺧﻮد واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد؟ او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اﻧﺘﻬﺎي ﻛﺎروان ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻣﺪال را ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد از دﺳﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ دﻳﮕﺮ داد و ﺑﺎ دﺳﺖ آزادش‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎي در ﺣﺎل ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪن اﺷﺎره ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻳﻜﻲ از دو اژدﻫﺎ‪ -‬اژدﻫﺎي ﻧﺮ‪ -‬ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ زﺣﻤﺖ از ﻫﻢ ﮔﺸﻮد و ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ در‬
‫ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﻫﺮﮔﺰ اژدﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻲ و ﻣﺮﻳﻀﻲ ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺗﻼش اژدﻫﺎ ﺑﺮاي اوج ﮔﺮﻓﺘﻦ در‬
‫آﺳﻤﺎن ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻧﻜﺮوز ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ اژدﻫﺎي ﻣﺮدﻧﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ‬
‫اژدﻫﺎي ﺟﻮاﻧﺘﺮ و ﻗﻮﻳﺘﺮ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫در ﻫﻤﻴﻦ اﺛﻨﺎء ﻧﺒﺮد ﺑﻴﻦ اورك ﻫﺎ و دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي در ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻮد‪،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎل ﻣﻐﻠﻮﺑﻪ ﺷﺪن ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮد اورك ﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي آﺷﻜﺎرا اﻣﻴﺪ زﻳﺎدي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ اول داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺣﺎﻻ ﺑﺎ‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪن او ﻧﺎ اﻣﻴﺪي و ﻳﺎس آﻧﻬﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬و اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد روﻧﻴﻦ اﻳﻦ ﻳﺄس آﻧﻬﺎ را درك ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ! ﭼﺮا ﻛﺮاﺳﻮس ﻛﻤﻜﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ؟ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ اﻻن اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ! ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ‬
‫ﺑﺨﺎﻃﺮ اوﺳﺖ ﻛﻪ دورف ﻫﺎ اﻳﻨﺒﺎر ﺟﺮأت ﻛﺮده و ﺳﺮاﻧﺠﺎم وارد ﻧﺒﺮد ﺷﺪه اﻧﺪ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎن ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻛﺮاﺳﻮس!« او ﺑﺮاﺳﺘﻲ ﺣﺎﻣﻲ اش را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬در واﻗﻊ او ﺳﻮاﻻﺗﻲ داﺷﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫» ﻛﺮاﺳﻮس ﭼﻪ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻗﻀﺎﻳﺎ دارد؟«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﺮاي او ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪.‬اﺑﺘﺪا ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺧﺸﻤﻲ ﻓﺰاﻳﻨﺪه ﮔﻮش داد‪.‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ او‬
‫ﻣﻮرد ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎدة ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از اﻋﻀﺎي ﺷﻮرا ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ او‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ﺣﺘﻲ‬
‫ﻫﻤﻴﻦ دورف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻣﻴﺪان ﺑﺎ ﻧﺎ اﻣﻴﺪي در ﺣﺎل ﻧﺒﺮد ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ اژدﻫﺎ رودر رو ﺷﺪ و ﻣﺎ وارد ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﺷﺪﻳﻢ او ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ و ﺗﺎ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﺳﻜﻮﺗﺶ‬
‫را ﺣﻔﻆ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ «.‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺟﻤﻼت ﻣﺪال را از ﮔﺮدن ﺧﺎرج ﻛﺮد و ﺑﻪ روﻧﻴﻦ داد‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﺪال دﻗﻴﻘﺎَ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺪاﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ او داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ از ﻟﺤﺎظ ﻃﺮح‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ‬
‫ﺳﻌﻲ داﺷﺘﻨﺪ او را از دﺳﺖ اورك ﻫﺎ ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪ اﻳﻦ ﻣﺪال ﻛﻤﻲ ﺗﻮﺟﻪ اش را ﺟﻠﺐ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬آﻳﺎ ﻛﺮاﺳﻮس‬
‫از ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﻧﺤﻮة ﺳﺎﺧﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﺪال را آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد؟‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫از ﺟﻬﺘﻲ ﻣﺪال آﺳﻴﺐ دﻳﺪه ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ آﻧﺮا ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﺼﻮر اﻳﻨﻜﻪ‬
‫ﻣﻬﺘﺮش ﺻﺪاي او را ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻨﻴﺪ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺧﻮب ﻛﺮاﺳﻮس! آﻧﺠﺎ ﻫﺴﺘﻲ؟ ﻛﺎر دﻳﮕﺮي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺮاﻳﺖ‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮ ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ؟«‬
‫ﺑﻲ ﻓﺎﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﻗﺪرﺗﻲ ﻛﻪ درون آن ﺑﻮد آﺷﻜﺎرا از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻣﻜﺎﻧﺶ را داﺷﺖ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ آﻧﺮا ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و آﻣﺎده ﺑﻮد ﻛﻪ آﻧﺮا از ﺗﭙﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻧﺎ ﮔﻬﺎن ﻧﻮري ﺿﻌﻴﻒ در ﻣﺪال درﺧﺸﻴﺪ و ﺻﺪاﻳﻲ آرام ﮔﻔﺖ‪ »:‬روﻧﻴﻦ؟«‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ دوﺑﺎره ﺻﺪا را ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫» روﻧﻴﻦ! ‪ ...‬درود ‪ ...‬درود ﺑﺮ ﺗﻮ!‪ ...‬ﺷﺎﻳﺪ‪ ...‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻨﻮز اﻣﻴﺪي ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﺎن روﻧﻴﻦ او را ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و از ﻛﺎرش ﺳﺮ در ﻧﻤﻲ آوردﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ ،‬ﺻﺪاي‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻴﻤﺎر و ﺣﺘﻲ در ﺣﺎل ﻣﺮگ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫»ﮔﻮش ﻛﻦ!‪...‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺮژي‪ ...‬ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻗﻮا ﻛﻨﻢ‪ ...‬ﺗﻮ‪ ..‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮ‪ ...‬ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﻲ ﻫﻤﻪ را ﻧﺠﺎت دﻫﻲ‪«...‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﺪ ﮔﻤﺎﻧﻲ روﻧﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ؟«‬
‫» در اﺑﺘﺪا ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻧﺰد ﺧﻮدم ﺑﻴﺎورم‪«.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﻮري ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﺘﺤﻴﺮ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و ﻓﺮﻳﺎد زد ‪ »:‬روﻧﻴﻦ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫دﺳﺖ او ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺎزوي روﻧﻴﻦ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن روﻧﻴﻦ دﻳﺪ ﻛﻪ او و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻛﻞ ﺗﭙﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ در ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ او ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ اي دﻳﮕﺮ و ﺻﺨﺮه اي رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﻨﮓ ﻫﺎي زﻳﺎدي را ﺑﻪ ﺧﻮد دﻳﺪه ﺑﻮد و‬
‫ﮔﻮاه ﻳﻚ ﭼﻴﺰﺑﻮد‪.‬ﻛﺮاﺳﻮس او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮب ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ودر ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﺒﺮد در ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻮد ﻣﻨﺘﻘﻞ‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬او اﺑﺪاَ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ اﻳﻨﻘﺪر ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺮ ﺧﺎﺋﻦ ﺧﻮد ﻓﻜﺮﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻛﺮاﺳﻮس ﻟﻌﻨﺖ ﺑﺮ ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﻮدت را ﻧﺸﺎن ﺑﺪه‪«!...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن او ﺧﻮد را در ﺣﺎﻟﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن اژدﻫﺎي ﺳﺮﺧﻲ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ دﻗﺎﻳﻘﻲ ﻗﺒﻞ ﺳﻘﻮط او‬
‫را از آﺳﻤﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ دراز ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد و ﻳﻚ ﺑﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺗﺎب ﺧﻮرده ﺑﻮد و ﺳﺮش‬
‫را روي زﻣﻴﻦ دراز ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﻼش ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎﻟﻴﺪ‪ »:‬ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻫﺎي ﻣﺮا ﺑﭙﺬﻳﺮ روﻧﻴﻦ! ﺑﺨﺎﻃﺮ‪ ...‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎم رﻧﺞ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗﻮ و ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ اﻳﺠﺎد ﻛﺮدم‪«...‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫‪ ‬ﻓﺼﻞ ‪20‬‬
‫اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺳﺎده! اﻳﻨﻘﺪر ﺳﻬﻞ اﻟﻮﺻﻮل!‬
‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻗﻲ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ ﺑﺎل ﮔﺸﻮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا ﭼﻘﺪر اﺟﺮا ﺷﺪن ﻧﻘﺸﻪ‬
‫ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎ دﺷﻮاري ﻫﻤﺮاه ﻣﻲ دﻳﺪه! او ﻫﻤﻮاره اﻳﻦ ﻧﮕﺮاﻧﻲ را داﺷﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮدش ﺷﺨﺼﺎَ ﺑﻪ ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن‬
‫وارد ﺷﻮد‪ .‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺒﺪل ﻫﻢ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺣﻀﻮر او را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد‪ .‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل‬
‫آﺳﻴﺐ دﻳﺪن ﺧﻮدش اﻧﺪك ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻧﺎﺑﻮد ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬او از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع واﻫﻤﺔ ﺑﺴﻴﺎري داﺷﺖ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮدﻫﺮﻳﻚ از ﺗﺨﻢ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﺑﻮدﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺣﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﻧﺮ ﺑﺎﻟﻘﻮه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ او ﻫﻤﻜﺎري ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﺨﻢ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﻣﻲ آورد ﻧﻴﺎز داﺷﺖ و ﺷﺎﻧﺴﺶ‬
‫را اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ داد‪ .‬در واﻗﻊ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺄﻣﻞ او در اﺟﺮاي ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر وﻗﺖ را ﺗﻠﻒ ﻣﻲ ﻛﺮده و ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮدن او ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒﻼَ‬
‫ﻫﻢ ﭼﻴﺰي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد او را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﻓﻜﺮش را اﺻﻼح ﻛﺮد؛ ﭼﻴﺰي در ﺑﺮاﺑﺮش ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﺠﺰ اژدﻫﺎﻳﻲ ﻟﺮزان و ﻣﺮدﻧﻲ ﻛﻪ از زﻣﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻦ‬
‫ﺗﺨﻢ ﻫﺎ او را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﺎﺑﻮدي ﻣﻲ رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫»ﺗﻴﺮان‪ «!...‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﻪ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﺑﺮاي ﺳﺎﻳﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮد ﻧﺎم ﻛﺎﻣﻞ او را ﻧﺒﺮد» ﺗﻮ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه اي؟«‬
‫ﺗﻴﺮان ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﺧﺸﺪار ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﺨﻢ ﻫﺎ را ﭘﺲ ﺑﺪه!«‬
‫» ﺗﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺳﮕﻲ ﺑﺮاي اورك ﻫﺎ ﺷﻮﻧﺪ؟ ﺣﺪاﻗﻞ در ﻛﻨﺎر ﻣﻦ آﻧﻬﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ارﺑﺎﺑﺎن واﻗﻌﻲ ﺟﻬﺎن ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺪام ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن را دارﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻫﻤﺴﺎن ﺑﻴﻤﺎرش ﮔﻔﺖ‪ »:‬و ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن ﺧﻮدت‪ -‬اژدﻫﺎﻫﺎي ﺳﻴﺎه‪ -‬ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻦ؟ آ‪...‬ه ﺑﻴﻤﺎري ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي اﻓﺘﺨﺎرات ﺗﻮ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫اژدﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﻫﻴﺴﻲ ﻛﺮد و ﺑﺎﻟﻬﺎﻳﺶ را از ﻫﻢ ﺑﺎز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ ﺗﻴﺮان! ﺗﺎ ﺟﻬﺎن را از‬
‫وﺟﻮدت ﭘﺎك ﻛﻨﻢ!«‬
‫ﺗﻴﺮان ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن اورك ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺗﻮ را ﺗﻌﻘﻴﺐ و ﺷﻜﺎر ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ «.‬و ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﮔﻠﻮي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪،‬وﻟﻲ ﺧﻄﺎ ﻛﺮد‪.‬‬
‫» ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮ را در ﻗﻄﻌﺎت ﻛﻮﭼﻚ و ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺑﺮاي ارﺑﺎﺑﺎن اورﻛﺖ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ‪،‬ﭘﻴﺮِ ﺧﺮﻓﺖ!«‬
‫ﻫﺮ دو اژدﻫﺎ ﻏﺮش ﻛﺮده و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻢ ﻫﺠﻮم آوردﻧﺪ‪ .‬ﻏﺮش ﺗﻴﺮان در ﺑﺮاﺑﺮ ﻏﺮش ﻣﺮﮔﺒﺎل ﮔﻮﺷﻨﻮاز ﺑﻮد‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻧﺒﺮد ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻛﺮاﺳﻮس‪!...‬؟«‬
‫اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻧﺪازه اي ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﻨﺪ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد‪ ».‬اﻳﻦ ‪ ...‬ﻧﺎﻣﻲ ﺑﻮد‪ ...‬ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﻣﻦ‬
‫ﻫﻴﺒﺖ اﻧﺴﺎﻧﻲ‪ ...‬ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ ...‬ﺑﺮ ﺧﻮد داﺷﺘﻢ‪«...‬‬
‫»ﻛﺮاﺳﻮس‪ «!...‬ﺻﺪاي روﻧﻴﻦ از ﺣﻴﺮت ﺑﻪ ﺗﻠﺨﻲ ﮔﺮاﺋﻴﺪ‪».‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﻫﻤﺔ دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺮدي‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻤﺔ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﻫﺎ را ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﻛﺮده ﺑﻮدي! ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﺎزﻳﭽﺔ ﺧﻮدت ﻛﺮدي!«‬
‫» اﻳﻦ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺴﺮت و ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«...‬‬
‫» ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻲ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﺪاري‪«!...‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اژدﻋﺎ ﻏﺮﺷﻲ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﻣﺴﺘﺤﻖ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﻫﺴﺘﻢ‪.‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ‬
‫راه‪ ...‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ راﻫﻲ اﻳﺴﺖ ﻛﻪ او ﻫﻢ در اﺑﺘﺪا اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده ﺑﻮد‪...‬ﺳﺎده اﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮدن‪ ...‬ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﻧﻜﺮدن ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺎرﻫﺎي ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﭼﻪ ﻋﻮاﻗﺒﻲ ﺑﺮاي ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ دارد‪«...‬‬
‫ﺻﺪاي ﻧﺒﺮد ﻫﻤﭽﻨﺎن از ﻓﺎﺻﻠﺔ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان دور ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﻣﻬﻤﺘﺮي از اﻳﻦ ﻓﺨﺮ ﻓﺮوﺷﻲ ﻫﺎ وﺟﻮد دارد‪ ».‬ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي ﻫﻨﻮز آﻧﺠﺎ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮ ﻛﺸﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﭼﺮا ﻣﻦ را ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ اﺣﻀﺎر ﻛﺮدي؟ ﻛﺮاﺳﻮس!«‬
‫» ﭼﻮن ﻛﻪ ‪ ...‬ﻫﻨﻮز ﺷﺎﻧﺲ آن ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺮوزي از درون اﻳﻦ آﺷﻔﺘﮕﻲ ﻫﺎ ﺑﻮﺟﻮد ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ...‬آﺷﻔﺘﮕﻲ ﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻮﺟﻮد آوردم‪ «...‬ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ در آﻳﺪ‪ ».‬ﺗﻮ وﻣﻦ‬
‫‪ ...‬ﻫﻨﻮز ﺷﺎﻧﺴﻲ ﻫﺴﺖ ‪«...‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ اﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ روﻧﻴﻦ را اﻳﻨﺠﺎ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ در اﻳﻦ آﺷﻔﺘﮕﻲ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ورﻳﺴﺎ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫» ﺧﻮب اﺳﺖ! ﺗﻮ دﺳﺖ رد‪ ...‬ﺑﻪ ﺳﻴﻨﺔ ﻣﻦ ﻧﺰدي‪.‬ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم!«‬
‫» ﻓﻘﻂ ﺑﮕﻮ ﻗﺼﺪ اﻧﺠﺎم ﭼﻪ ﻛﺎري را داري؟«‬
‫» ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة اورك ﻫﺎ ﻣﺪاﻟﻲ را ﺣﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ...‬اﻫﺮﻳﻤﻦ روان! اﻳﻦ ﻣﺪال از ﻣﺠﻤﻮع ﺗﻤﺎم اژدﻫﺎﻳﺎن ﻗﺪرت‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮي دارد و ﺑﺎﻋﺚ‪ ...‬زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺳﺖ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﻬﻮده ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮد از آن ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪ »:‬ﭼﺮا ﺑﺮوي‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺛﺮ ﻧﺪارد؟«‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ آرام و زﻧﺎﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﭼﻮن ﺧﻮدش آن را ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪا ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬و ﻧﻔﺲ اژدﻫﺎي ﻣﺠﺮوح ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫زﻧﻲ زﻳﺒﺎ و اﺛﻴﺮي ﭘﻮﺷﻴﺪه در رداﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪ و ﻣﻮاج در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺒﺎن ﻛﻢ رﻧﮕﺶ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ روﻧﻴﻦ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﺑﺮاي‬
‫روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ او ﻳﺎ اژدﻫﺎ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﻫﻴﻮﻻي ﺳﺮخ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻳﺴﺮا‪«!...‬‬
‫او در اﺑﺘﺪا ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﻧﺪاد و دﻧﺒﺎﻟﺔ ﭘﺎﺳﺨﺶ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ را ﮔﺮﻓﺖ‪ »:‬ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را ﺳﺎﺧﺖ‪،‬‬
‫و ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﻛﻪ در آن زﻣﺎن ﻣﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﺮدﻳﻢ‪ «.‬او در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﻛﺮده ﺑﻮد اداﻣﻪ داد‪»:‬آﻧﻘﺪر او را ﺑﺎور داﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮد ﺳﻬﻤﻲ از‬
‫ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ او ﺑﺨﺸﻴﺪﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﺮداﻧﻪ و ﮔﻮﺷﺨﺮاش ﻛﻪ ﭼﻨﺪان ﻣﻌﻘﻮل ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬اﻣﺎ او ﻧﻴﺮوي ﺧﻮدش را‬
‫ﻧﺪاد‪،‬ﻧﻴﺮوي ﺧﻮدش را ﻧﺪاد! ﺑﻪ او ﺑﮕﻮ ﻳﺴﺮا! ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻴﺮوي ﻣﺎ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ را‬
‫ﺷﻜﺴﺖ داد از آن ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮد ﻣﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد!«‬
‫در ﺑﺎﻻي ﺳﻨﮓ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺼﻮرت ﺗﺨﺘﻲ درآﻣﺪه ﺑﻮد ﻣﻮﺟﻮدي اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ ﺑﺎ ﻫﻴﺒﺘﻲ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان اﻧﺴﺎﻧﻲ و ﻣﻮﻫﺎي‬
‫آﺑﻲ ﺳﻴﺦ و ﭘﻮﺳﺖ ﻧﻘﺮه اي ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او رداﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ دو رﻧﮓ آﺑﻲ و ﻧﻘﺮه اي ﺑﻮد و ﺑﻪ او‬
‫ﻇﺎﻫﺮي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ دﻟﻘﻜﻲ دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻲ داد‪ .‬اﻧﮕﺸﺘﺎن ﭼﻮن ﺧﻨﺠﺮ او ﺻﺨﺮه ﻫﺎ را ﻣﻲ ﺧﺮاﺷﻴﺪ و در ﻋﻤﻖ آن ﻓﺮو‬
‫ﻣﻲ رﻓﺖ‪.‬‬
‫» او ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﻻزم اﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻨﻴﺪ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس! ﻧﻪ ﻛﻤﺘﺮ و ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ!« ﻳﺴﺮا دوﺑﺎره ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪.‬روﻧﻴﻦ اﻳﻨﺒﺎر‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ او دﻗﺖ ﻛﺮد‪،‬ﻇﺎﻫﺮش روﻧﻴﻦ را ﺑﻪ ﻳﺎد ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬اﻣﺎ ورﻳﺴﺎﻳﻲ ﻛﻪ او زﻣﺎﻧﻲ در ﻳﻜﻲ از‬
‫ﺧﻮاب ﻫﺎﻳﺶ دﻳﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﺑﻠﻪ! ﻣﺮﮔﺒﺎل از ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﻛﺮد‪ .‬و ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻣﺎ ﻓﺪاﻛﺎري‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ او ﺷﺮوع ﺑﻪ رﻗﻢ زدن آﻳﻨﺪة ﻣﺎ ﻛﺮد‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﻫﻮﻟﻨﺎك ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﺴﺮا و ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس از ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﺧﻮدﺷﺎن ﺳﺨﻦ‬
‫ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ .‬او ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ او را ﺑﻨﺎم ﻛﺮاﺳﻮس ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﻜﻮﺗﺶ از او‬
‫در ﻣﻮرد ﺻﺤﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎي آﻧﺎن ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اژدﻫﺎي ﻣﺠﺮوح ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺑﻠﻪ! آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺗﺼﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬آﻧﻬﺎ دو ﺗﻦ از ﭘﻨﺞ اژدﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي از آﻧﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﭘﻨﺞ ﺳﻴﻤﺎي ﺟﻬﺎن ﻳﺎد ﻣﻲ ﺷﻮد‪ «.‬اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ از‬
‫ﺣﻀﻮر آﻧﺎن اﻧﺮژي ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪»:‬ﻳﺴﺮا‪ ...‬ﺑﺎﻧﻮي روﻳﺎﻫﺎ و ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس‪ ...‬دﺳﺖ ﺟﺎدو!«‬
‫» ﻣﺎ اﻳﻨﺠﺎ زززﻣﺎن را ﻫﺪر ﻣﻲ دﻫﻴﻢ!« اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﺻﺪاي ﻣﺬﻛﺮ ﺳﻮﻣﻲ ﮔﻔﺖ و اداﻣﻪ داد‪ »:‬زﻣﺎن‬
‫ارررزﺷﻤﻨﺪ را!«‬
‫» و ﻧﻮزدراﻣﻮ‪ ...‬ارﺑﺎب زﻣﺎن!« اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﺑﺎ ﺣﻴﺮت ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﻤﻪ در اﻳﻦ ﺟﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻳﺪ!«‬
‫ﻫﻴﺒﺘﻲ ﻛﻮﭼﻚ و ﻣﺸﺨﺼﺎَ ﻣﺬﻛﺮ در ﻛﻨﺎر ﻳﺴﺮا ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در زﻳﺮِﻛﻼه رداﻳﺶ ﭼﻬﺮه اي آﻧﻘﺪر ﺧﺸﻚ‬
‫ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ آﻧﺮا ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺑﺮ اﺳﺘﺨﻮان ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن درﺧﺸﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺑﻲ ﺻﺒﺮي ﻫﻤﺰﻣﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ و اژدﻫﺎ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪»:‬ﺑﻠﻪ ه ه ه!ﻣﺎ آﻣﺪه اﻳﻢ! واﻳﻦ ﻣﻴﻴﻴﻴﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻄﻄﻄﻮﻻﻧﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ!‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ززززودﺗﺮ ﺑﺮوم! ﭼﻴﺰ ﻫﺎي زﻳﺎددددي ﺑﺮاي ﺟﻤﻊ ﻛﺮدن ﻫﺴﺖ!ﭼﻴﺰ ﻫﺎي زﻳﺎدي ﺑﺮاي دﺳﺘﻪ‬
‫ﺑﻨﺪي‪«!...‬‬
‫از ﺑﺎﻻ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻫﻤﺶ ﻳﺎوه ﺑﺎﻓﻲ‪ ...‬ﻫﻤﺶ ﻣﺮﺧﺮف ﮔﻮﻳﻲ‪«!...‬‬
‫ﻧﺎزدراﻣﻮ دﺳﺖ ﻻﻏﺮ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺦ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫در ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺧﺸﻴﺪن ﻛﺮد‪.‬ﻫﺮدوي آﻧﻬﺎ آﻣﺎدة ﻣﺒﺎرزه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻢ ﻣﺒﺎرزة ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و ﻫﻢ از‬
‫اﻧﻮاع دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﻴﺒﺖ ﺷﺒﻪ وار زن در ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺑﻪ ﭘﻴﺮوزي دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻫﺮ دو ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎ ﺑﻲ ﻣﻴﻠﻲ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬ﻳﺴﺮا در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﻪ رو ﻛﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ »:‬زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪﻳﻢ و اﺟﺎزه ﻧﺪادﻳﻢ ﻛﻪ‬
‫اﻫﺮﻳﻤﻦ روان دوﺑﺎره ﺑﻪ دﺳﺖ او ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ و آن را ﺑﻪ اﻋﻤﺎق زﻣﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻳﻢ‪«...‬‬
‫اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻣﻴﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد اﻣﻴﺪ ﺑﻪ او ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﺎ‬
‫ﻛﺴﻲ آن را ﭘﻴﺪا ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬و ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﻮده ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﻢ اورك ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن ﻓﺮﺳﺘﺎده اﺳﺖ‪،‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺘﻦ آن ﭼﻪ اﺳﺘﻔﺎده اي از آن ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻗﺎدر‬
‫ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻧﺒﻮده ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اورﻛﻬﺎ را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻫﺪاف او را ﻋﻤﻠﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪم‪ ...‬ﻣﻌﺘﻘﺪم‬
‫ﻛﻪ او ﻧﻘﺸﻪ اش را ﻃﻮري ﻃﺮح ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از او واﻫﻤﻪ دارد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان اﺑﺰاري در دﺳﺖ ﻫﻮراد ﺑﺮاي اﻳﺠﺎد وﺣﺸﺖ در ﺳﺮاﺳﺮ دﻧﻴﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه‬
‫ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ زﺣﻤﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬وﺣﺎﻻ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻫﻮراد او را ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﻛﺮده اﺳﺖ و ﺑﺮاي اﻫﺪاف‬
‫او ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ ﻣﻠﻜﻪ را ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻛﻨﻨﺪ‪«...‬‬
‫ﻳﺴﺮا ﺣﺮف او را اﺻﻼح ﻛﺮد‪ »:‬او ﻧﻪ! ﺗﺨﻢ ﻫﺎي او!«‬
‫» ﺗﺨﻢ ﻫﺎﻳﺶ؟« ﻛﺮاﺳﻮسِ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬وﻧﻪ ﺧﻮد ﻣﻠﻜﺔ ﻣﻦ؟!«‬
‫ﻳﺴﺮا ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﺑﻠﻪ! ﺗﺨﻢ ﻫﺎﻳﺶ‪ .‬ﺗﻮ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻲ ﺗﻤﺎم ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن ﻣﺮﮔﺒﺎل در اوﻟﻴﻦ روز ﻧﺒﺮد ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ ﻫﺎ و ﺑﻲ ﭘﺮواﻳﻲ ﻫﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻤﻪ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ...‬و ﺣﺎﻻ او ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺮزﻧﺪانِ ﺧﻮاﻫﺮ‬
‫ﻣﺎ را ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺑﺮدارد‪«...‬‬
‫ﻧﺎزدراﻣﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﺎ دورة ﺟﺪﻳﺪي ﺑﺮاي اژژژژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﻮﺟﻮد ﺑﻴﺎورد‪ ...‬دوره اي ﺑﺮاي اژژژژدﻫﺎﻳﺎنِ‬
‫ﻣﺮررررﮔﺒﺎل!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره روﻧﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ او ﺧﻴﺮه ﺷﺪه اﻧﺪ‪،‬ﺣﺘﻲ ﻳﺴﺮا ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ اش‪.‬‬
‫» ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﻣﺎ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را ﻟﻤﺲ ﻛﻨﺪ و ﻫﺮﮔﺰ آﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدي اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﻳﻢ ﺗﺎ او‬
‫را از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺘﻮاﻧﻢ درك ﻛﻨﻢ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﺮاﺳﻮس ﺑﻴﭽﺎره را‬
‫وادار ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ را از دوﺳﺘﺎﻧﺖ ﺟﺪا ﻛﺮده و ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﺪ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ او ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﻓﺮﻳﺎد زد‪»:‬ﻧﻪ! اﻳﻦ وﻇﻴﻔﺔ ﻣﻦ اﺳﺖ! اﻳﻦ ﺟﺰاي ﻣﻦ اﺳﺖ!«‬
‫»اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﺎت ﻣﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬ﺗﻮ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺪال ﺑﺴﻴﺎر آﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ ﻫﺴﺘﻲ‪ .‬ﺑﻌﻼوه ﺑﻪ ﺗﻮ در ﻣﻮارد‬
‫دﻳﮕﺮ اﺣﺘﻴﺎج اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻴﺮان در ﺣﺎل ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺳﺖ و ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺪر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪.‬ﻣﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺣﺘﻴﺎج‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﻛﻮرﻳﺎل ﻋﺰﻳﺰ!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ از ﺑﻴﻢ و اﻣﻴﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬از ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ؟« ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺧﻮدش ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي ورﻳﺴﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻳﺴﺮا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮔﺸﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ دوار اﻓﺘﺎد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن روﻳﺎﻳﻲ‬
‫او ﻧﮕﺎه ﺗﻤﺎم ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ در ﻋﻤﺮش دﻳﺪه ﺑﻮد در ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ دوﺳﺘﺸﺎن ﻣﻲ داﺷﺖ و ﻳﺎ از آﻧﺎن‬
‫ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﺗﻮ اي ﻣﻮﺟﻮد ﻓﺎﻧﻲ! ﻣﺪال را از اورك ﺑﮕﻴﺮ! ﺑﺪون آن اورك ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺑﻼﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﺎ‬
‫آورد ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﻴﺎورد و ﺑﺎ داﺷﺘﻦ آن ﻣﺪال ﺗﻮ ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا را از ﺳﻠﻄﺔ اورك ﺧﺎرج ﻛﻨﻲ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﺎ اﺻﺮار ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮي ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﺪارد‪ ،‬و ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺪال ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺷﺪه او از‬
‫ﻣﺠﻤﻮع ﺷﻤﺎ ﻗﻮﻳﺘﺮ اﺳﺖ‪«...‬‬
‫ﻧﻮزدراﻣﻮ ﻫﻴﺲ ﻫﻴﺲ ﻛﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻜﺘﻪ اي واﻗﻊ ﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﺎ آن ررررا ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻴﻴﻴﻴﻢ! ﺗﻮ ﻫﻢ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺴﺴﺴﺮاغ ﻣﺎ آﻣﺪي اﻳﻦ را ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻲ ي ي ي ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﺎ را در ﻛﻨﺎر ﺧﻮد داررررري! ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ راﺿﻲ‬
‫ﺑﺎش!« ﺳﭙﺲ ﺑﻪ دو ﻫﻤﻨﻮع ﺧﻮد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﺑﻴﺎﻳﻴﻴﻴﺪ اﻳﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت را ﺗﻤﺎﻣﻤﻤﻤﻢ ﻛﻨﻴﻢ و اﻳﻦ‬
‫ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﻪ آﺧﺨﺨﺨﺨﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ!«‬
‫ﻳﺴﺮا دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎ رﻓﺖ‪.‬‬
‫»ﻛﺎري ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻲ و ﺧﻄﺮ زﻳﺎدي در ﺑﺮ دارد ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ! اﻳﻦ اﻧﺴﺎن ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ‬
‫ﻛﻤﻚ ﺟﺎدو ﺑﻪ ﻣﻴﺎن اورك ﻫﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﻮد‪.‬اﻫﺮﻳﻤﻦ روان اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺿﻤﻦ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ‬
‫ﺧﻄﺮ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ در زﻳﺮ ﻳﻚ ﺗﺒﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد‪.‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ او را ﺣﻤﻞ ﻛﻨﻲ و دﻋﺎ ﻛﻨﻲ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻓﺮﺻﺖ داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﻲ ﺗﺎ او را در ﻧﺰدﻳﻜﻲ اورك ﭘﻴﺎده ﻛﻨﻲ و اﻳﻨﺒﺎر ﻣﺪال ﺗﻮ را اﺳﻴﺮ ﻧﻜﻨﺪ‪ «.‬او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎي ﻣﺠﺮوح‬
‫رﻓﺖ و ﭘﻮزة او را ﻟﻤﺲ ﻛﺮد‪»:‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻮ ﺟﻔﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻮدي اﻣﺎ ﻳﻜﻲ از ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻲ‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨﻲ و از ﭼﻨﮕﺎل ﮔﺮﺳﻨﺔ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﺑﮕﺮﻳﺰي‪«...‬‬
‫» ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آن ﺧﻮد را آﻣﺎده ﻛﺮده ﺑﻮدم‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻠﺴﻢ را ﻗﻮي ﺗﺮ ﺑﻜﺎر ﻣﻲ ﺑﺴﺘﻢ‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮردم‪«.‬‬
‫»ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﺮاي ﺗﻮ اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ‪«.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس و ﻧﺎزدراﻣﻮ در ﻛﻨﺎر ﻳﺴﺮا ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬و ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﻮزة ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ را ﻟﻤﺲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺑﺎ وﺟﻮد ﻧﻴﺮوي ﻋﻈﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﻣﺪال اﻫﺮﻳﻤﻦ روان از ﻣﺎ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻤﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻔﺎوﺗﻲ اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪«...‬‬
‫ﻫﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﻧﻮراﻧﻲ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ در اﻃﺮاف دﺳﺘﺎن ﺳﻪ ﺳﻴﻤﺎ اﻳﺠﺎد ﺷﺪ ﻛﻪ رﻧﮓ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻧﺸﺎن از‬
‫ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺻﺎﺣﺒﺸﺎن داﺷﺖ‪ .‬ﺳﻪ ﻫﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳﺖ و ﻫﻤﺰﻣﺎن از ﺳﺮ ﺗﺎ دم اژدﻫﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در ﻋﺮض ﭼﻨﺪ‬
‫ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﻴﻜﺮ ﺑﻲ ﻧﻘﺺ ﻛﺮاﺳﻮس در ﺟﺎدو ﻏﺮق ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻳﺴﺮا و ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ و ﻛﺮاﺳﻮس ﺳﺮﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪...‬دوﺑﺎره ﻣﺘﻮﻟﺪ‬
‫ﺷﺪه ام!«‬
‫ﺑﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻧﻴﺮو اﺣﺘﻴﺎج ﺧﻮاﻫﻲ داﺷﺖ‪ «.‬ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ دو اژدﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺮادر ﺑﺪﻧﺎم ﺧﻮد ﺑﺮوﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﻧﺎزدراﻣﻮ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪ »:‬درﻣﻮرد ززززﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺴﺴﺴﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻛﻠﻤﺔ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﺮخ رﻧﮓ و ﻳﺎ روﻧﻴﻦ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ ﻳﻚ دﺳﺘﺎﻧﺸﺎن را از ﻫﻢ ﮔﺸﻮدﻧﺪ و دﺳﺖ ﻫﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺑﺎل ﻫﺎﻳﻲ ﺷﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺰﮔﺘﺮ و ﭘﻬﻦ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺪن ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻫﻢ ﭘﻬﻦ ﺗﺮ و ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺷﺪ و رداﻫﺎﻳﺸﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ‬
‫ﺑﻪ ﻓﻠﺲ ﺷﺪ و ﭼﻬﺮه ﻫﺎﺷﺎن ﻛﺸﻴﺪه و ﺳﺨﺖ ﺷﺪ و از ﺣﺎﻟﺖ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﺒﺖ اژدﻫﺎ درآﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﺳﻪ اژدﻫﺎي ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و اوج ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺤﻨﻪ آﻧﻘﺪر ﻧﺎدر و ﭘﺮ اﺑﻬﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﻴﺪوارم ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﻫﺎ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ اﻳﻨﻄﻮر ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ «...‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﻧﺤﻴﻔﻲ ﻛﻪ در ﻛﻨﺎرش اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ روﻧﻴﻦ؟آﻳﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد‬
‫آﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟«‬
‫ﺑﺨﺎﻃﺮ ورﻳﺴﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد او ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ »:‬ﻛﺎﻣﻼَ!«‬
‫ﻧﺒﺮد ﺑﻪ زﻳﺎن ﺗﻴﺮان ﻣﻐﻠﻮﺑﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و او زﻧﺪﮔﻲ اش را از دﺳﺖ ﻣﻲ داد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎل او را‬
‫از ﺑﺎﻻ در اﺧﺘﻴﺎر ﺑﮕﻴﺮ ﻏﺮش ﭘﻴﺮوزي را ﺳﺮ داد‪ .‬ﺧﻮﻧﻲ ﺳﺮخ رﻧﮓ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﺔ ﺗﻴﺮان ﺟﺎري ﺑﻮد و اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ در‬
‫ﺣﺎل ذوب ﺷﺪن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﺗﻤﺎس ﺑﺎ اﺳﻴﺪﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ از زره اي ﻛﻪ ﺳﻴﻨﺔ ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺗﺮﺷﺢ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﻟﻤﺲ ﻛﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎ زﻣﺎن ﻣﺮﮔﺶ ﻋﺬاب ﺑﻜﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه دوﺑﺎره ﻧﻌﺮه ﻛﺸﻴﺪ و ﭘﻨﺠﻪ اش را ﺑﺎز ﻛﺮد و اﺟﺎزه داد ﺗﺎ اژدﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺳﻘﻮط ﻛﻨﺪ‪.‬در واﻗﻊ ﺑﻪ‬
‫او ﻟﻄﻒ ﻛﺮد‪.‬اﻣﺎ آﻳﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن او ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ زﺧﻢ ﻫﺎ و ﺑﻴﻤﺎري ﺧﻮد ﺷﻜﻨﺠﻪ اي ﺗﺎ دم ﻣﺮگ ﻧﺒﻮد؟ ﺑﻪ‬
‫ﻫﺮ ﺣﺎل او ﻣﺮﮔﻲ در ﺧﻮر ﻳﻚ ﺟﻨﮕﺠﻮ را ﺑﻪ او ﻫﺪﻳﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪،‬اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻧﺒﺮدي آﺳﺎن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب‬
‫ﻣﻲ آﻣﺪ‪.‬‬
‫او ﺑﺮاي ﺑﺎر ﺳﻮم ﻧﻌﺮه ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺮاﻣﺖ ﺑﻲ اﻧﺘﻬﺎﻳﺶ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ!‬
‫ﻧﻌﺮه اش ﺑﺎ ﻧﻌﺮه ﻫﺎﻳﻲ از ﻏﺮب ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﻛﺪام اﺣﻤﻘﻲ ﺟﺮأت ﻛﺮده و ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه دﻋﻮت ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؟«‬
‫ﻳﻚ اﺣﻤﻖ ﻧﺒﻮد‪،‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﻪ ﺗﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬و آﻧﻬﺎ ﺳﻪ اﺣﻤﻖ ﻧﺒﻮدﻧﺪ!‬
‫او ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي درود ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ »:‬ﻳﺴﺮا‪ ....‬ﻧﺎزدراﻣﻮ‪ ...‬و دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰم ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس‪«!...‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اژدﻫﺎي ﺳﺒﺰ و ﺑﺮاق ﺑﻪ آراﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬زﻣﺎن آن ﻓﺮا رﺳﻴﺪه ﺗﺎ ﺑﻪ دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﻫﺎي ﺗﻮ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﺑﺮادر!«‬
‫» ﻣﻦ در ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﺑﺮادر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻳﺴﺮا! ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﺑﺮ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎز ﻛﻦ! و ﺑﺪان ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻦ آﻳﻨﺪه را ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ دورة ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﻧﮋاد ﺧﻮدﻣﺎن ﻛﻨﻢ ﺑﺎز دارد‪«.‬‬
‫» ﻫﺪف ﺗﻮ ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﺧﻮدت اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ!«‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪ »:‬ﻛﺎﻣﻼ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ! ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ درون روﻳﺎﻫﺎ ﻓﺮو ﺑﺮوي‪ ،‬و ﺗﻮ‬
‫ﻧﺎزدراﻣﻮ‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﺮت را از درون ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﺑﻴﺮون ﻛﺸﻴﺪي؟ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﻤﻲ آوري ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﻳﻨﺠﺎ از ﻫﻤﻪ‬
‫ﻗﻮﻳﺘﺮ اﺳﺖ؟ ﺣﺘﻲ ﻧﻴﺮوي ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺷﻤﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻦ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬
‫اژدﻫﺎي ﻗﻬﻮه اي رﻧﮓ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻮاﻫﺮ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ ﺗﻔﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬زﻣﺎن ﺗﻮ‬
‫ﺳﺴﺴﺴﭙﺮي ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ....‬ﺑﻴﺎ و ﺟﺎﻳﺖ را در ﻣﻴﺎن ﭼﭽﭽﭽﭽﻴﺰﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﺬذذذﺷﺘﻪ در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎي‬
‫ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮ‪«!....‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﺗﻮ ﭼﻲ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ؟ﺗﻮ ﭼﻴﺰي ﻧﺪاري ﻛﻪ ﺑﻪ رﻓﻴﻖ ﻗﺪﻳﻢ ات ﺑﮕﻮﻳﻲ؟« ‪ ‬‬
‫درﭘﺎﺳﺦ اژدﻫﺎي ﻧﻘﺮه اي آﺑﻲ‪ ،‬ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮي ﺳﺮد دﻫﺎن ﻋﻈﻴﻤﺶ را ﮔﺸﻮد‪ .‬ﺳﻴﻼﺑﻲ از ﻳﺦ از دﻫﺎﻧﺶ ﺷﻠﻴﻚ ﺷﺪ‬
‫و ﺑﺎ دﻗﺘﻲ ﺑﺎور ﻧﻜﺮدﻧﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮔﺒﺎل رواﻧﻪ ﺷﺪ‪.‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺑﺪن ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺳﻴﻼب ﺗﺒﺪﻳﻞ‬
‫ﺑﻪ ﻫﺰاران ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻮذي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺮﭼﻨﮓ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﭘﻮﺳﺖ و ﮔﻮﺷﺖ ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺸﺎن را از ﻫﻢ‬
‫ﺑﺪرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻫﻴﺴﻲ ﻛﺮد و از رﮔﻬﺎي ﻗﺮﻣﺰي ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﻓﻠﺲ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻮد اﺳﻴﺪ ﺗﺮاوش ﻛﺮد‪.‬ﻣﻮﺟﻮدات ﺧﺮﭼﻨﮓ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ در دﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﻫﺰارﺗﺎﻳﻲ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﻋﺪد از آﻧﻬﺎ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﺿﺮاﻓﺖ ﺗﻌﺪادي از اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻠﻌﻴﺪ‪.‬ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ دﻧﺪان ﻫﺎي‬
‫ﺗﺮﺳﻨﺎﻛﺶ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اوﺿﺎع ﻫﻤﺎﻧﻄﻮري اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﭘﺲ‪«...‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﻌﺮه اي ﻛﻪ زﻣﻴﻦ و زﻣﺎن را ﺑﻪ ﻟﺮزه درآورد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﺎن ﻳﻮرش ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺎروان اورك ﻫﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪ » :‬آﻧﻬﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬او را‬
‫ﻣﻐﻠﻮب ﻛﻨﻨﺪ! آﻧﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ اش را ﻧﺪارﻧﺪ!«‬
‫» ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺧﻮدش زﺣﻤﺖ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻲ دﻫﻨﺪ؟«‬
‫» ﭼﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮد را ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ از ﻧﺘﻴﺠﻪ اش ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ از‬
‫رﻧﺞ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن رﻗﻢ ﺧﻮاﻫﺪ زد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﭙﻴﭽﻨﺪ‪«.‬‬
‫» راﻫﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ؟«‬
‫اژدﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻜﻮﺗﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺆال ﭘﺎﺳﺦ داد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ اورك ﻫﺎي ﭘﻴﺶ روﻳﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﻛﺮد‪.‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ‬
‫ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﻣﺪال ﻣﻲ ﺷﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻣﺪت ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﺮا ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ؟آﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﻴﺮد؟«‬
‫» ﻛﺮاس‪ ...‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ!آﻳﺎ ﻣﺪال ﺣﺎوي ﻗﺪرت اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﺰرگ اﺳﺖ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ!و ﻫﻤﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﻣﺮﮔﺒﺎل! ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ او اﺳﻴﺮ ﻣﺪال ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» اﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﻌﻀﻲ از وردﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮان روي ﻣﺪال ﻛﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ ﺧﻮدش ﻗﺎدر ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از آن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ؟«‬
‫» اﻳﻨﻄﻮر ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪«.‬‬
‫» ﻣﻲ داﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺪال ﭼﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻫﺎﻳﻲ دارد؟«‬
‫» ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ! اﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از آﻧﻬﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﺄﺛﻴﺮي ﺑﺮ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﻧﺪارد‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ اﺧﻢ ﻛﺮد‪ »:‬ﭼﻄﻮر ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ؟«‬
‫» ﭼﻪ ﻣﺪت اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ در ﺟﺎدو ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ دوﺳﺖ ﻣﻦ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ‪ .‬از ﻣﻴﺎن ﻫﻤﺔ ﻫﻨﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺟﺎدو ﻫﻨﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺿﺪ و ﻧﻘﻴﺾ ﻫﺎ ﺑﻮد و‬
‫ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺧﺎص ﺧﻮدش را داﺷﺖ‪ .‬واﻳﻦ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﮔﺎﻫﻲ در ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ زﻣﺎن ﻣﻤﻜﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺘﻮﺟﺔ ﻧﻜﺘﻪ ﺷﺪم!«‬
‫» ﺳﻴﻤﺎﻳﺎن ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را دارﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﻓﺮض اﻳﻨﻜﻪ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎري ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ‬
‫ﻣﻠﻜﺔ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﺮا آزاد ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد‪ -‬و ﻣﻲ داﻧﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آزادي ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺘﺎﻓﺖ‪ -‬ﻗﺎدر‬
‫ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪة ﻫﻮراد را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮي!ﻣﺪال ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ آن را دارد ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻲ‬
‫آﻧﺮا ﺑﻪ درﺳﺘﻲ ﺑﻜﺎر ﺑﮕﻴﺮي‪،‬ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ؟«‬
‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻼَ ﺑﻪ ذﻫﻦ روﻧﻴﻦ ﺧﻄﻮر ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﺪال ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ اورك ﻫﺎ‬
‫ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪ »:‬اﻣﺎ آﻣﻮﺧﺘﻦ ﻃﺮﻳﻘﺔ ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮي آن زﻣﺎن زﻳﺎدي ﻻزم دارد‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» اورك ﻫﺎ ﻣﺮﺑﻴﺎن دﻟﺨﻮاﻫﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬روﻧﻴﻦ! وﻣﻦ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﻲ ﻳﻜﻲ از ﭘﻨﺞ ﺳﻴﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ وﻟﻲ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ آﻣﻮزش دﻫﻢ‪ ...‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻮدش زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺑﻪ ﺷﺮط اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺒﺮﻳﻢ‪«...‬‬
‫» ﺑﻠﻪ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ‪ «...‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ اژدﻫﺎ ﺷﻨﻮاﻳﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻗﻮي اي داﺷﺖ‪.‬‬
‫» ﺧﻮب اﻳﻦ ﻫﻤﺎن اورﻛﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬آﻣﺎده ﺑﺎش!«‬
‫روﻧﻴﻦ آﻣﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ زﻳﺎد ﺑﻪ ﻧﻜﺮوز ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد ﭼﻮن ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ اﻫﺮﻳﻤﻦ‬
‫روان ﺷﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة اورك ﻫﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد ﺑﺎﻳﺪ از ﺟﺎدو اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬روﻧﻴﻦ ﻗﺒﻼَ در ﮔﺮﻣﺎﮔﺮم ﻧﺒﺮدﻫﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎﻳﻲ را ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺗﺠﺎرب او را ﺑﺮاي ﭼﻴﺰي‬
‫ﻛﻪ ﭘﻴﺶ رو داﺷﺖ آﻣﺎده ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﻌﻲ ﺧﻮدش را ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در دور و اﻃﺮاف‬
‫اﻫﺮﻳﻤﻦ روان آﺳﻴﺒﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎدوي او وارد ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻴﺶ از روﻧﻴﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫» آﻣﺎده ﺑﺎش‪«...‬‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫» ﺣﺎﻻ!«‬
‫وردﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻓﻪ از دﻫﺎن روﻧﻴﻦ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬و او در ﻣﻴﺎن ﻫﻮا ﻣﻌﻠﻖ ﺷﺪه و ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻳﻜﻲ از اراﺑﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻓﺮود آﻣﺪ‪.‬‬
‫اراﺑﻪ ران اورك ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و دﻫﺎﻧﺶ از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ روي ﺳﺮ او ﻓﺮود آﻣﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺘﺎدن روي اورك ﻓﺮود او را ﻧﺮم ﺗﺮ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻪ ﺣﺎل اورك ﻧﺒﻮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎ دﺳﺖ و ﭘﺎ اراﺑﻪ ران‬
‫اورك را ﺑﻪ ﻛﻨﺎري ﻫﻞ داد و ﺳﭙﺲ اﻃﺮاﻓﺶ را ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻧﻜﺮوز ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮد‪.‬‬
‫اورك ﻳﻚ ﭘﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﺮ اﺳﺒﺶ ﺳﻮار ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻫﻴﺒﺖ در ﺣﺎل ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻫﺮﻳﻤﻦ‬
‫روان را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺧﺸﻴﺪن در دﺳﺖ او ﻛﺮد‪...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﻧﻜﺮوز!«‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻧﮕﺎﻫﺶ را از اژدﻫﺎ ﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬و اﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎَ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ اژدﻫﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي دور ﺷﺪن داﺷﺖ‪.‬‬
‫» اﻧﺴﺎن‪ !...‬ﺟﺎدوﮔﺮ! ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﻣﺮدي!« اﺑﺮوان ﺿﺨﻴﻢ اورك در ﻫﻢ رﻓﺖ و ﺳﺎﻳﻪ اي ﺳﻴﺎه ﺑﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ؛» ﺧﻮب! در واﻗﻊ ﺑﻪ زودي ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺮد!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﭙﺮي اﻳﺠﺎد ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ آرزو ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻓﺮﺳﺘﺎده از آﺗﺸﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻏﻮل آﺗﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﻗﻮﻳﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬اژدﻫﺎﻳﺎن ﺑﺰرگ ﻇﺎﻫﺮاَ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻘﺪاري از ﻧﻴﺮوﻳﻲ را‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ او ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪،‬ﻧﻤﻲ دادﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ از ﭘﺎ در ﺑﻴﺎﻳﺪ و آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪة ﻧﻴﺮوﻳﺸﺎن ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺣﺘﻴﺎج داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻣﻴﺪﻫﺎي روﻧﻴﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎي ﻣﺘﺰﻟﺰﻟﺶ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫دﺳﺘﻲ ﻏﻮﻟﭙﻴﻜﺮ از ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﻧﻴﻦ آﻣﺪ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد روﻧﻴﻦ را ﻓﺮا ﺑﮕﻴﺮد‪.‬اﻣﺎ ﺳﭙﺮي ﻛﻪ او‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد واﻗﻌﺎَ در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺮد و ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺸﻲ ﻛﻪ آﻧﺮا ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺳﭙﺮش را‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻛﺮد‪.‬ﺳﭙﺲ ﺟﻨﮕﺠﻮي اورﻛﻲ را ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮔﺮدن ﺣﺮﻳﻒ دورﻓﺶ را ﺑﺰﻧﺪ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫اورك ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﻮده اي ﺷﻌﻠﻪ ور ﺷﻮد ﻓﺮﻳﺎد ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﺣﻘﻪ ﻫﺎي ﺗﻮ زﻳﺎد ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮ را از ﻣﺮگ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫زﻣﻴﻦِ زﻳﺮ واﮔﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﻳﺪن ﻛﺮد و درﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﻛﻞ واﮔﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎر و ﺣﻴﻮاﻧﺎﺗﻲ‬
‫ﻛﻪ آﻧﺮا ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ در ﺣﻔﺮه اي ﻛﻪ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﺮو روﻧﺪ روﻧﻴﻦ در ﻣﻴﺎن آﻧﭽﻪ از ﺟﺎده ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻓﺮو آﻣﺪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺳﭙﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺶ را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز اﺳﺒﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او راﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﺮ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ روي دﻫﺪ‪،‬ﺟﺎدوﮔﺮ! اﻣﺮوز ﻣﻦ از دﺳﺖ ﺗﻮ‬
‫ﺧﻼص ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ورد ﺳﺎده و ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ اﺟﺮا ﻛﺮد‪.‬ﺻﻮرت ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ ﻣﺸﺘﻲ ﻛﺜﺎﻓﺖ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪ ‪ ،‬و او ﺑﺎ وﺟﻮدي ﻛﻪ‬
‫دﺷﻨﺎم ﻣﻲ داد ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﺮاي دﻳﺪن ﺻﻮرﺗﺶ را ﭘﺎك ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺧﻮدش را ﺑﺎﻻ ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﺮوي اورك اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻛﻢ آورد و ﺑﺠﺎي اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺪال را ﺑﮕﻴﺮد دﺳﺘﻲ را ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺑﺎ آن اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اورك ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎﻳﻲ را ﻧﻤﻲ دﻳﺪ ﻳﻘﺔ روﻧﻴﻦ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد دﺳﺘﺎن ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪش را ﺑﻪ ﮔﻠﻮي‬
‫او ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺸﺖ اﻧﺴﺎن ﭘﺴﺖ!«‬
‫اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺑﺮ ﮔﻠﻮي روﻧﻴﻦ ﻗﻔﻞ ﺷﺪ‪.‬روﻧﻴﻦ در ﺑﻴﻦ ﺗﻼش ﺑﺮاي ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﻃﻠﺴﻢ و ﻧﺠﺎت ﺟﺎن ﺧﻮدش‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺳﻌﻲ داﺷﺖ ﻫﺮ دو ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﻧﻜﺮوز ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻛﺸﻴﺪن ﺣﻴﺎت از وﺟﻮد روﻧﻴﻦ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻛﺮد‪ ،‬ﻧﻴﺮوي اﻋﺠﺎب آور اورك ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ زﻳﺎد ﺑﻮد‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن وردي ﻛﺮد‪...‬‬
‫ﻫﻴﺒﺘﻲ ﺑﺎﻟﺪار ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻜﺮوز ﺷﻴﺮﺟﻪ زد و ﭼﻴﺰي ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﻧﻜﺮوز ﻓﺮو آﻣﺪ و او و ﺟﺎدوﮔﺮ را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ‬
‫زﻣﻴﻦ ﺳﺨﺖ ﻛﻮﺑﻴﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺧﻮردﻧﺪ و ﭼﻨﮕﺎل ﻣﺮﮔﺒﺎري ﻛﻪ ﮔﻠﻮي روﻧﻴﻦ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد در ﺿﻤﻦ زﻣﻴﻦ ﺧﻮردن‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫دﺳﺘﻲ ﺷﺎﻧﺔ روﻧﻴﻦ را ﻛﻪ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﻣﻲ ﺧﻮرد ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ!«‬
‫» ورﻳﺴﺎ‪...‬؟!« روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﻴﺮت و ﺧﻮﺷﻨﻮدي ﺑﻪ ﭼﻬﺮة ﺟﺬاب اﻟﻒ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬
‫» ﻣﻦ و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد‪ ،‬ﻫﺮ دو دﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و دﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ورد ﻧﻜﺮوز از‬
‫ﺧﻮدت دﻓﺎع ﻛﺮدي و ﻓﻜﺮ ﻛﺮدﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪«.‬‬
‫» ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد؟« روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺳﻮار ﺑﺮ ﺷﻴﺮداﻟﺶ اﻃﺮاف ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺪ و ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮدي ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺳﻼﺣﻲ ﻧﺪارد‪ ،‬اورك ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻗﺼﺪ دارﻧﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ دور ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬زود ﺑﺎش! ﺑﺎﻳﺪ زودﺗﺮ از اﻳﻨﺠﺎ ﻓﺮار ﻛﻨﻴﻢ!«‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ اﻛﺮاه ﺧﻮدش را ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻧﻪ! ﻧﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ‪ ...‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش!«‬
‫روﻧﻴﻦ او را درﺳﺖ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺒﺮ ﺟﻨﮕﻲ اي او را از وﺳﻂ ﺑﻪ دو ﻧﻴﻢ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻲ ﻫﻞ داد‪ .‬اورﻛﻲ زﺷﺖ‬
‫ﺑﺎ زﺧﻢ ﻫﺎﻳﻲ در ﻫﺮ دو ﻃﺮف ﭼﻬﺮه دوﺑﺎره ﺗﺒﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﺮوي ورﻳﺴﺎ ﻛﻪ روي زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ وردي ﺧﻮاﻧﺪ‪ ...‬دﺳﺘﺔ ﺗﺒﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ دراز ﺷﺪن ﻛﺮد و ﻣﻮج ﺑﺮداﺷﺖ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﻨﺒﺮة ﻣﺎري درآﻣﺪ‪.‬‬
‫اورك ﺳﻌﻲ داﺷﺖ آﻧﺮا ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ اﺳﻠﺤﻪ اش ﺑﻪ دور او ﺑﭙﻴﭽﺪ‪.‬ﻧﺎﮔﻬﺎن اورك ﺑﺎ‬
‫وﺣﺸﺖ ﻣﻮﺿﻮع را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ درون ﭼﻨﺒﺮ ﺗﺒﺮ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻘﻼ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن‬
‫ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ورﻳﺴﺎ دراز ﻛﺮد‪...‬‬
‫و از ﻣﺸﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﺮش ﺧﻮرد ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻛﻮﺑﻴﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺮوز اﺳﻜﻮل ﻛﺮاﺷﺮ ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﻛﺠﺎﺳﺖ؟اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﻛﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻴﺞ ﺷﺪ‪.‬او درﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮر اورك را ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻣﺪال دﺳﺖ ﺧﻮد او ﺑﻮد‪...‬‬
‫وزﻧﻲ زﻳﺎد روي ﭘﺸﺖ روﻧﻴﻦ ﻓﺸﺎر ﻣﻲ آورد‪ .‬او ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ »:‬ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺑﻤﺎن! ﺑﺮوي‬
‫اﻟﻒ! ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪﻛﻤﻲ ﻓﺸﺎر ﺑﺪﻫﻢ ﺗﺎدوﺳﺘﺖ درزﻳﺮﺗﻮﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻴﻮه اي ﻟﻪ ﺷﻮد‪ «.‬روﻧﻴﻦ ﻓﻠﺰ ﺳﺮد را روي ﮔﻮﻧﻪ اش‬
‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ » .‬ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﻠﻜﻲ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه ﺟﺎدوﮔﺮ! ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻲ ات را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺒﺨﺸﻢ!«‬
‫ﻧﻜﺮوز ﻛﻤﻲ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ اﺟﺎزة ﺣﺮﻛﺖ داد و روﻧﻴﻦ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﮔﻮﺷﺔ ﭼﺸﻢ او را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬ﻧﻜﺮوز ﭘﺎي ﭼﻮﺑﻲ اش‬
‫را روي ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺰات روﻧﻴﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و روﻧﻴﻦ ﺷﻚ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻛﻤﻲ ﻓﺸﺎر دﻫﺪ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮاﺗﺶ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻜﺴﺖ‪ ».‬ﻣﺪال ﻧﺰد ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ «...‬ﻓﺸﺎر وزن زﻳﺎد ﻧﻜﺮوز ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻧﻔﺲ او را ﻗﻄﻊ ﻛﻨﺪ‬
‫ﭼﻪ رﺳﺪ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ ».‬اﺻﻼَ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ آن ﻧﺮﺳﻴﺪ!«‬
‫» ﻣﻦ ﺑﺮاي دروغ ﻫﺎي ﺗﻮ وﻗﺖ ﻧﺪارم اﻧﺴﺎن!« ﻧﻜﺮوز ﻛﻤﻲ ﻓﺸﺎرش را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺮد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در‬
‫ﺻﺪاﻳﺶ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺧﺸﻢ‪ ،‬رﮔﻪ ﻫﺎﻳﻲ از ﻧﺎ اﻣﻴﺪي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﺷﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد‪» :‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﻪ آن ﻧﻴﺎز دارم!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ﺗﻨﺪرﻣﺎﻧﻨﺪ و ﺳﺮﺷﺎر از ﻧﻔﺮت ﺳﺨﻨﺶ را ﺑﺮﻳﺪ‪ »:‬ﻧﻜﺮوززز! ﺗﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪي ﻛﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻦ ﻛﺸﺘﻪ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ!ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻦ‪«!...‬‬
‫روﻧﻴﻦ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ اورك ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺳﺮﻓﻪ اي ﻛﻮﺗﺎه ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ ‪...‬‬
‫» ﻧﻪ‪«!...‬‬
‫ﺳﺎﻳﻪ اي ﺳﻴﺎه روﻧﻴﻦ و دﺷﻤﻨﺶ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن روﻧﻴﻦ ﻋﺒﻮر ﺑﺎدي ﮔﺮم و ﺳﻮزان را ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ اﺣﺴﺎس‬
‫ﻛﺮد‪ .‬او ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻜﺮوز ﺟﻴﻐﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪...‬‬
‫و ﻧﺎﮔﻬﺎن وزن اورك از روي او ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ از اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ اورك را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد او را ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻜﺶ ﺷﺘﺎﻓﺖ‪ ،‬ورﻳﺴﺎ درﺳﺖ زﻣﺎﻧﻲ او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮدي ﻛﻪ‬
‫ﺳﺎﻳﻪ اش را ﺑﺮ آﻧﺎن ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد؛ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﺪاﻳﺶ آﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا دوﺑﺎره ﻧﻌﺮه اي ﻛﺸﻴﺪ ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ و اﻟﻒ ﭘﺎﻳﻴﻦ آورد‪ .‬ورﻳﺴﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش را‬
‫ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ آﻣﺎده اﺳﺖ ﻛﻪ از دو ﻧﻔﺮﺷﺎن دﻓﺎع ﻛﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﺑﻪ او اﺷﺎره ﻛﺮد ﺗﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮش‬
‫را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎورد‪.‬‬
‫» اﻧﺴﺎن واﻟﻒ! ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺮا ﻗﺎدر ﺳﺎﺧﺘﻴﺪ ﺗﺎ اﻧﺘﻘﺎم ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ را ﺑﮕﻴﺮم ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم!‬
‫ﺣﺎﻻ ﻛﺴﺎن دﻳﮕﺮي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﻦ اﺣﺘﻴﺎج دارﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﻗﺪر ﻫﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﻤﻚ ﻧﺎ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ آﺳﻤﺎن و ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد ﻏﻮﻟﭙﻴﻜﺮ ﻣﻲ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ دوﺧﺖ‪.‬روﻧﻴﻦ رد ﻧﮕﺎه او را‬
‫ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﺮد‪ ،‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻮزدراﻣﻮ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس و ﻳﺴﺮا ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺣﻤﻼت ﺑﻲ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي را ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻧﺠﺎم ﻣﻲ دادﻧﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻫﻴﻮﻻي ﺳﻴﺎه ﻫﺮ ﺑﺎر آﻧﻬﺎ راﻋﻘﺐ ﻣﻲ راﻧﺪ‪...‬‬
‫» ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻜﻲ‪ ،‬و ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ او را ﺷﻜﺴﺖ دﻫﻨﺪ؟«‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا آﻣﺎده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎل ﻫﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪ و ﺑﻪ ﭘﺮواز درآﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺆال ﻣﺘﻮﻗﻒ‬
‫ﺷﺪ‪ » :‬ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻴﺮوي ﻧﻴﺮوﻳﻤﺎن ﻧﺼﻒ ﺷﺪ‪،‬اﻣﺎ او ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮوﻳﺶ را در اﺧﺘﻴﺎر دارد‪.‬ﺑﺮ او‬
‫ﭘﻴﺮوز ﻣﻲ ﺷﺪﻳﻢ اﮔﺮ او ﻫﻢ ﻧﻴﺮوﻳﺶ ﻧﺼﻒ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻳﺎ ﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮويِ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ آوردﻳﻢ‪ ...‬اﻣﺎ‬
‫ﻫﺮ دوي اﻳﻦ ﻣﻮارد ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ! ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ اﻣﻴﺪ زﻳﺎد ﺑﻪ ﻧﺒﺮد اداﻣﻪ دﻫﻴﻢ‪ «.‬ﻧﻌﺮه اي از ﺳﻤﺖ‬
‫آﺳﻤﺎن زﻣﻴﻦ را ﺑﻪ ﻟﺮزه درآورد و اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم‪ .‬ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﺗﻨﻬﺎ رﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ از ﺷﻤﺎ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪«.‬‬
‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و در ﺿﻤﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ از زﻣﻴﻦ ﺑﺎ دم ﺧﻮد اورك ﻫﺎﻳﻲ را‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﻠﺔ دورف ﻫﺎي ﺷﺠﺎع ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺟﺎرو ﻛﺮد‪.‬‬
‫»ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎري ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ!« روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬اﻫﺮﻳﻤﻦ‬
‫روان ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎﻳﻲ در ﻫﻤﻴﻦ اﻃﺮاف اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻓﺮﻳﺎد زد‪»:‬ﻓﻜﺮ آن را ﻧﻜﻦ!« ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﻤﻠﺔ ﺗﺒﺮ ﻳﻚ اورك را دﻓﻊ ﻣﻲ ﻛﺮد و او را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ‬
‫ﻣﻲ راﻧﺪ اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﺠﺒﻮرﻳﻢ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎن را ﻧﺠﺎت دﻫﻴﻢ!«‬
‫ﺑﺎوﺟﻮد ﻧﺒﺮد ﺷﺪﻳﺪي ﻛﻪ در اﻃﺮاﻓﺶ ﺑﻮد روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ اداﻣﻪ داد‪.‬ﻳﻜﺒﺎره ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﻣﺪال را ﻛﻪ‬
‫از زﻳﺮدﺳﺖ ﺟﺴﺪ ﻳﻚ دورف ﺑﻴﺮون ﺑﻮد ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬ﺟﺎدوﮔﺮ درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻣﻴﺪﻫﺎﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻣﻲ ﺷﺪﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن از اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﺔ ﺳﺨﺖ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان اﺳﺖ ﺑﺎ ﺣﻴﺮت زﻳﺎدي ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺔ آن‬
‫ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺒﺎ وﺳﺎده و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل داراي ﻗﺪرﺗﻲ ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﺟﺎدوﮔﺮي‪ -‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺪﻳﻮيِ ﺑﺪﻧﺎم‪ .‬ﺑﺎ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺪرﺗﻲ ﻧﻜﺮوز ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪة ﻫﻮراد ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ وﺳﻴﻠﺔ آن روﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي دﻻران‬
‫ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﭙﺮاﻃﻮر ﺗﻤﺎم ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎي ﻟﻮردران‪...‬‬
‫اﻳﻦ ﻫﺎ ﭼﻪ اﻓﻜﺎري ﺑﻮدﻧﺪ؟ روﻧﻴﻦ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و اﻳﻦ اﻓﻜﺎر را از ﺧﻮد دور ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻤﺎس ﺑﺎ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان‬
‫اﻓﻜﺎر ﮔﻤﺮاه ﻛﻨﻨﺪه اي اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﻣﻮاردي ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻮردش ﻫﻮﺷﻴﺎر ﻣﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺮوي ﺷﻴﺮداﻟﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﺎن ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪ‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ در ﻣﻴﺎﻧﺔ ﻧﺒﺮد او ﺗﺒﺮ اورﻛﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻛﺎﻣﻼَ ﺑﺨﻮﺑﻲ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫»ﺟﺎدوﮔﺮ! ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﺮﮔﺘﻪ؟ رام و ﺳﺎﻳﺮ دورف ﻫﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ اورك ﻫﺎ را وادار ﺑﻪ ﻓﺮار ﻛﻨﻨﺪ‪،‬اﻣﺎ اﻳﻦ‬
‫دﻟﻴﻞ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺗﻮ وﺳﻂ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ و ﺑﻪ اﺳﺒﺎب ﺑﺎزي ﻫﺎي اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ات ز‪‬ل ﺑﺰﻧﻲ!«‬
‫روﻧﻴﻦ او را ﻧﺪﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻧﺰد ورﻳﺴﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺤﻮي اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﻛﻠﻴﺪ ﺷﻜﺴﺖ‬
‫دادن ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺳﺖ! وﮔﺮﻧﻪ ﭼﻪ ﻧﻴﺮوﻳﻲ اﻳﻦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ را داﺷﺖ؟ ﻗﺪرت ﭼﻬﺎر اژدﻫﺎ ﻫﻢ در ﻣﺠﻤﻮع ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻨﻈﺮ‬
‫ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺷﻲء ﺟﺎدوﺋﻲ را ﺑﺎﻻي ﺳﺮﮔﺮﻓﺖ و ﻗﺪرت ﻫﺎي ﻣﻬﻴﺐ دروﻧﺶ را ﻟﻤﺲ ﻛﺮد‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ‬
‫ﻳﻚ از ﻗﺪرت ﻫﺎي ﻣﺪال ﺣﺪاﻗﻞ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻓﻌﻠﻲ ﻛﻤﻜﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫واﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮدﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ‪ ...‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ‪ ،‬ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮدن ﻣﺮﮔﺒﺎل در رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺪف ﻫﺎﻳﺶ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪...‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫‪ ‬ﻓﺼﻞ ‪ 21‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮوﻳﺸﺎن را ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ او ﺑﻜﺎر ﻣﻲ ﺑﺮدﻧﺪ‪ -‬ﻳﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻫﻢ‬
‫از ﻧﻴﺮوي ﺟﺴﻤﻲ و ﻫﻢ ﺟﺎدوﺋﻲ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ او اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬و او ﺑﺎ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺣﻤﻼﺗﺸﺎن را دﻓﻊ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻘﺪر ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻬﺎر ﺳﻴﻤﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻛﺎﺳﺘﻦ از ﻧﻴﺮوي‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان‪ -‬در ﺳﺎل ﻫﺎ ﻗﺒﻞ‪ -‬ﻧﻴﺮوﻳﺸﺎن ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻗﺪرت‬
‫آﻧﻬﺎ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎزدراﻣﻮ ﺷﻦ ﻫﺎي زﻣﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎه اﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻨﻈﺮ ﺗﻬﺪﻳﺪ آﻣﻴﺰ آﻣﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺧﻄﺮ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﺟﻮاﻧﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎل رﺑﻮده ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ ﺿﻌﻒ او را ﻓﺮا ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و‬
‫اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎﻳﺶ ﺧﺸﻚ و ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ ﺿﻌﻴﻒ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬درﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ودرﺳﺖ ﻗﺒﻞ ازاﻳﻨﻜﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات داﺋﻤﻲ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ ﻧﻴﺮويِ دروﻧﻲِ اژدﻫﺎي آﺷﻮﺑﮕﺮ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﻦ ﻫﺎي زﻣﺎن ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ و ﻃﻠﺴﻢِ زﻳﺮﻛﺎﻧﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﻼﺗﻲ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﺮ و ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺗﺮ از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺑﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺳﺮاﭘﺎي او را‬
‫ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻗﺎدر ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻴﺮوي او ﺗﻄﺒﻴﻖ دﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎه ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻧﻮاري ﻣﻨﺠﻤﺪ از ﺳﻮي ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺷﻤﻦ ﻣﻨﻔﻮرش رﻓﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎي او را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﮔﺮﻣﺎي ﺳﻮزان و ﺳﺮﻣﺎﺋﻲ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻛﻨﻨﺪه ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻣﺮﮔﺒﺎل را از درون ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬اﻣﺎ زره ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺮ ﺑﺪن‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎن ﻣﻬﻠﻚ را دﻓﻊ ﻛﺮد و ﻣﺮﮔﺒﺎل آﻣﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ دﺷﻤﻦ ﺣﻘﻴﺮش را ﺑﻪ ﺳﺰاﻳﺶ‬
‫ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ زﻳﺮﻛﺘﺮﻳﻦ و ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺗﺮﻳﻦ دﺷﻤﻦ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻳﺴﺮاﺳﺖ‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻛﻪ او ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺗﺎ اﺗﻼف ﻧﻴﺮوي ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﺧﻮدش اﺣﺴﺎس رﺿﺎﻳﺖ از‬
‫ﺧﻮد را ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺴﺘﻲ و ﻏﺮور و ﺳﭙﺲ ﮔﻴﺠﻲ ودﻳﻮاﻧﮕﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ روﻳﺎﻳﻲ روزاﻧﻪ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬او ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد و ﺷﺒﻜﻪ اي را ﻛﻪ ﻳﺴﺮا درون ذﻫﻨﺶ اﻳﺠﺎد‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد از ﻫﻢ ﮔﺴﺴﺖ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ دو دﺷﻤﻦ دﻳﮕﺮش ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ او را در ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺧﻮد اﺳﻴﺮ‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﺔ ﺑﺎل ﻫﺎي ﻋﻈﻴﻤﺶ او ﺧﻮد را از ﻣﻴﺎن آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻻ ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪ .‬در ﻣﻴﺎن ﭘﻨﺠﻪ اش‬
‫ﻛُﺮه اي ﺑﺰرگ از اﻧﺮژي ﺧﺎﻟﺺ و اﺻﻴﻞ اﻳﺠﺎد ﻛﺮد و درﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن آﻧﻬﺎ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﻛﺮه درﺳﺖ در ﺑﻴﻦ ﺳﻪ اژدﻫﺎ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ و ﻳﺴﺮا و دو ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﻣﺒﺎرزه ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬اﺣﻤﻖ ﻫﺎ! ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻧﻴﺮو دارﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﻦ ﺗﺠﺴﻢ ﻗﺪرت ﻫﺴﺘﻢ و ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﺑﺠﺰ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎﻳﻲ از ﮔﺬﺷﺘﻪ!«‬
‫» ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻦ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭼﻪ درﺳﻲ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﮕﻴﺮي ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه‪«!...‬‬
‫ﺳﺎﻳﻪ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﻫﺮﮔﺰ دوﺑﺎره آن را در آﺳﻤﺎن ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﺣﺘﻲ‬
‫او را ﻫﻢ ﺷﮕﻔﺖ زده ﻛﺮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» اﻟﻜﺴﺘﺮزا!‪ ...‬آﻣﺪي ﺗﺎ اﻧﺘﻘﺎم ﺟﻔﺘﺖ را ﺑﮕﻴﺮي؟!«‬
‫»آﻣﺪه ام ﺗﺎ اﻧﺘﻘﺎم ﺟﻔﺖ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ را از ﺗﻮ ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﻢ ﺗﻮ ﻋﻠﺖ ﺑﻼﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎن‬
‫آﻣﺪ‪«.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﻣﻲ زد ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﻣﻦ؟ﻣﻦ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻟﻤﺲ ﻛﺮدن اﻫﺮﻳﻤﻦ روان‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺗﻮ و دوﺳﺘﺎﻧﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﻴﺪ!«‬
‫» اﻣﺎ ﭼﻴﺰي اورك ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ اژدﻫﺎ ﻫﺎ از آن اﻃﻼع داﺷﺘﻨﺪ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻳﺎد‬
‫داد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﺪرﺗﺶ را ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮﻧﺪ‪« .‬‬
‫» ﻣﮕﺮ ﻓﺮﻗﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا!؟ روزﮔﺎر ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺘﻪ و دورة ﻣﻦ آﻏﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻧﮕﺎه ﺷﻮم‪ ،‬ﻣﺼﻤﻢ و ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺮﮔﺒﺎل را دﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺣﻴﺎت‪ ...‬اﻣﻴﺪ ‪ ...‬و ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ آﻳﻨﺪ‪«...‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺣﺮف او ﭘﺮﻳﺪ و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻣﺎ ﺗﻮ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻫﻢ ﻣﺮده ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲ آﻳﻲ!«‬
‫دو اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫روﻧﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪ »:‬او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل را ﺷﻜﺴﺖ دﻫﺪ‪ .‬ﻫﻴﭽﻜﺪام ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺪال‬
‫اﻫﺮﻳﻤﻨﻲ از آﻧﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻛﺎري از ﻣﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ورﻳﺴﺎ! ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎري ﺑﺮاي او اﻧﺠﺎم دﻫﻢ‪ ...‬در واﻗﻊ ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﻣﺎ! اﮔﺮ آﻧﻬﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺮﮔﺒﺎل را‬
‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﺑﺎ اﻳﻦ‪ ...‬ﭼﻴﺰ! ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﻲ؟«‬
‫» ﻧﻪ! ﭼﻮن ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻛﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫دورف ﭼﺎﻧﺔ ﭘﺮﻣﻮﻳﺶ را ﺧﺎراﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﻴﻒ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻧﻴﺮوﻳﻲ را ﻛﻪ از آﻧﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪ وﮔﺮﻧﻪ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪«...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪ »:‬اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ «...‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻓﻜﺮش را ﺑﻪ ﻛﺎر اﻧﺪازد‪ ،‬ﺑﺨﺎﻃﺮ درد‬
‫در اﻧﮕﺸﺘﺎنِ ﺷﻜﺴﺘﻪ و زﺧﻢ ﻫﺎﻳﻲ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺑﺪن و ﺷﺪت ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺳﺮﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎدن ﻧﺒﻮد‪.‬روﻧﻴﻦ‬
‫ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮد‪،‬ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﮔﻔﺘﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ‪»:‬اﻣﺎ‪ ...‬ﺧﻮب ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺸﻮد!«‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺣﻴﺮت ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ اﻃﺮاف را ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ از ﺷﺮ‬
‫اورك ﻫﺎ در اﻣﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ ،‬اﻃﺮاف را ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ روﻧﻴﻦ ﻋﻘﻠﺶ را از دﺳﺖ داده اﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﻜﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟«‬
‫» ﻗﺪرﺗﺸﺎن را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﻢ!« روﻧﻴﻦ ﻣﺪال را ﺑﺮوي ﺳﻨﮕﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺳﻨﮕﻲ دﻳﮕﺮ را ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪.‬‬
‫» ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﭼﻪ آﺗﺸﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ‪ «...‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت ﺳﻨﮓ را روي ﻣﺪال ﻓﺮود آورد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺳﻨﮕﻲ ﻛﻪ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد دو ﺗﻜﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫» ﻟﻌﻨﺖ! ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ!« ﺑﻪ ﻃﺮف دورف ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺗﺒﺮي را ﻛﻪ در دﺳﺖ داري‬
‫ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﻲ وﺿﺮﺑﺔ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﻜﻤﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺪال ﺑﺰﻧﻲ؟«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ او ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد زﻳﺮ ﻟﺐ دﺷﻨﺎم ﻣﻲ داد ﮔﻔﺖ‪ »:‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﺒﺮ را‬
‫اورك ﻫﺎي ﺑﻲ ﻣﻘﺪار ﺳﺎﺧﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺳﻼح ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ آﻧﺮا ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ‬
‫ﺳﻼح دﻳﮕﺮي ﺑﻜﺎر ﺑﮕﻴﺮم‪«.‬‬
‫»ﺑﺰﻧﺶ روي ﻣﺪال! ﻫﻤﻴﻦ اﻻن!«‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺑﺎﻧﮕﺮاﻧﻲ دﺳﺘﺶ راروي ﺷﺎﻧﺔ روﻧﻴﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬روﻧﻴﻦ ! ﺗﻮ واﻗﻌﺎَ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬
‫»ﻣﻦ وردﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺮو را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ،‬ﺗﻔﺎوت ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﺟﺎدوﺋﻲ‬
‫دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﻣﻦ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻧﻴﺮو را از آﻧﻬﺎ اﺳﺘﺨﺮاج ﻛﻨﻢ ﻧﺪارد‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از آن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ آﻧﺮا ﺑﺎز ﻛﻨﻢ‪ ،‬و‬
‫آﻧﻮﻗﺖ دﻳﮕﺮ ﺣﺼﺎري ﻛﻪ ﻧﻴﺮو را در ﺧﻮد ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و ﻣﻦ ﻧﻴﺮوي آزاد ﺷﺪه را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ اژدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ آن را از دﺳﺖ داده ﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﻢ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﻃﻠﺴﻢ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان را ﺑﺎز‬
‫ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﺒﺮ را ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﻮب ﭘﺲ راﻫﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ!؟ ﻋﻘﺐ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ!‬
‫دوﺳﺖ داري آن را از وﺳﻂ ﻧﺼﻒ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻳﺎ ﺧﺮد ﻛﻨﻢ؟«‬
‫» ﻓﻘﻂ ﻧﺎﺑﻮدش ﻛﻦ! ﻫﺮ ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺎده اﺳﺖ‪ «!...‬ﺗﺒﺮش را ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮد‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﭘﺎﻳﻴﻦ آورد‪ .‬او ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻗﺪرﺗﻲ ﺗﺒﺮ را ﺑﻪ‬
‫ﭼﺮﺧﺶ درآورد ﻛﻪ روﻧﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻴﺮوﻳﻲ را ﻛﻪ در ﻃﻮل ﺑﺎزو و دﺳﺖ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآﻣﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺒﺮ ﺑﻪ ﻫﺪف ﺧﻮرد‪...‬‬
‫ﻗﻄﻌﺎت ﻓﻠﺰ ﺑﻪ ﭘﺮواز درآﻣﺪ‪...‬‬
‫» ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﺎن اﻳﺮي! ﺳﺮ ﻛﺎﻣﻼ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪ!«‬
‫ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﻗﺴﻤﺖ اﻋﻈﻢ ﺳﺮ ﺗﺒﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﭘﻮﺷﺶ ﻣﺤﻜﻤﻲ دارد‪.‬ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺗﺒﺮِ ﺑﻲ ﻣﺼﺮف‬
‫را ‪ -‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻔﺮت ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﺔ ﺗﻘﻠﺒﻲ اورك ﻫﺎ دﺷﻨﺎم ﻣﻲ داد‪ -‬ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻞ از ﺗﺒﺮ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫» اﻳﻦ از آن ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺑﺪﺗﺮ اﺳﺖ!«‬
‫ورﻳﺴﺎ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﺟﺎدو از آن ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪،‬آﻳﺎ ﺟﺎدو ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ آن را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد؟«‬
‫» ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﻛﺎري ﻛﻨﻢ‪ ،‬اﮔﺮ ﻃﻠﺴﻢ دﻳﮕﺮي‬
‫داﺷﺘﻢ‪ «...‬او ﻃﻠﺴﻤﻲ را ﻛﻪ ﻛﺮاﺳﻮس‪ -‬ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ – ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫آورد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺪال را وﻗﺘﻲ ﺑﺎ اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‬
‫ﻛﻪ آن ﻫﻢ ﻓﺎﻳﺪه اي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺪال را ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮدﻧﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي از ﻃﺮف ﺧﻮد‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬او ﻣﺪاﻟﻲ را ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ او داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻳﺎد آورد ﻛﻪ در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪...‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اﻣﺎ‪!...‬‬
‫اﻣﺎﺟﻮاﻫﺮ درون ﻣﺪال ﻫﻨﻮز ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﻨﮕﻲ ﻛﻪ از ﻳﻜﻲ از ﻓﻠﺲ ﻫﺎي ﺧﻮد ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﺟﺎدو ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﻴﻎ ﻣﻲ زد دﺳﺘﺶ را درون ﺟﻴﺐ رداﻳﺶ ﺑﺮد‪ »:‬اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ!«‬
‫ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮي ﺟﻴﺒﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻨﮓ را از ﺟﻴﺐ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ‪ «!...‬دو ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﭼﻨﺪان‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ آن ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻳﻦ را از ﻗﺴﻤﺘﻲ از وﺟﻮد ﺧﻮدش ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﻛﻪ آن را از ﺟﺎدوﻳﺶ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎري را ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﻴﺴﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪«.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد و ورﻳﺴﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ روﻧﻴﻦ ﺳﻨﮓ را ﺑﻪ ﻣﺪال ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮد‪ ،‬او در ﻧﺤﻮة اﺳﺘﻔﺎده از‬
‫ﺳﻨﮓ ﺗﺮدﻳﺪ داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ آﻣﻮزش ﻫﺎي ﺟﺎدوﺋﻲ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻳﺎد آورد "ﻫﻤﻴﺸﻪ در اﺑﺘﺪا ﺳﺎده ﺗﺮﻳﻦ روش را‬
‫اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﻴﺪ‪".‬‬
‫ﺳﻨﮓ درﺧﺸﺶ ﺧﻔﻴﻔﻲ در ﻟﺒﻪ ﻫﺎﻳﺶ داﺷﺖ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺳﻨﮓ را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻴﺰ ﺗﺮﻳﻦ ﻟﺒﺔ آن را ﺑﻜﺎ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬او‬
‫ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﻘﺸﻪ اش ﺑﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ راه‪ ‬دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺣﺘﻴﺎط او ﺳﻨﮓ را روي وﺳﻂ‪ ‬ﻃﻠﺴﻢِ ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻨﮕﻲ ﻛﻪ از ﻓﻠﺲ ﻫﺎي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﻄﺢِ ﻣﺪال ﻃﻼﻳﻲ رﻧﮓ و ﺧﺪﺷﻪ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛَﺮه اي‬
‫ﺑﺮش داد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫»ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش!« ورﻳﺴﺎ درﺳﺖ ﺑﻤﻮﻗﻊ او را ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻮري ﺧﺎﻟﺺ و ﻳﻜﺪﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﻤﻮدي از‬
‫ﻣﺪال ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ آﺳﻤﺎن رﻓﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﻧﻴﺮوي ﻋﻈﻴﻤﻲ را ﻛﻪ از ﻣﺪال آﺳﻴﺐ دﻳﺪه ﻓﻮران ﻣﻲ ﻛﺮد اﺣﺴﺎس ﻛﺮد و ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫دﺳﺖ ﺑﻜﺎر ﻧﺸﻮد‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﻴﺮو ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ از دﺳﺖ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ واﻗﻌﺎَ ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫او ورد راﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﻓﻜﺮﻣﻲ ﻛﺮدﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪاﺟﺮاﻛﺮد‪.‬ﺟﺎدوﮔﺮﺧﺴﺘﻪ ﺗﻤﺮﻛﺰﻛﺮد‪،‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺧﺴﺘﮕﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﺤﺮاﻧﻲ ﺧﻄﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ورد ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫رﻧﮕﻴﻦ ﻛﻤﺎﻧﻲ درﺧﺸﺎن از ﻣﺪال ﺧﺎرج و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن رﻓﺖ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ دﻗﺖ ورد را ﺗﻜﺮار ﻛﺮد و‬
‫ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻟﺤﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻠﻔﻆ ﻛﻨﺪ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺮد‪...‬‬
‫رﻧﮕﻴﻦ ﻛﻤﺎن ﻛﻪ ﺑﺎ درﺧﺸﺶِ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﻛﻮر ﻛﻨﻨﺪه ﺻﺪﻫﺎ ﭘﺎ در آﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺎ ﮔﻬﺎن ﭼﺮﺧﻴﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اژدﻫﺎﻳﺎن در ﺣﺎل ﻧﺒﺮد ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﻧﻔﺲ زﻧﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺗﻮ اﻳﻨﻜﺎر را ﻛﺮدي؟«‬
‫روﻧﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﺒﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا و ﻣﺮﮔﺒﺎل و ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ...‬اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ‬
‫اﻳﻨﻄﻮر ﺑﺎﺷﺪ!«‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺗﻼش ﻧﻜﺮدﻳﺪ؟ آﻳﺎ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ او را ﻣﻐﻠﻮب ﻛﻨﻴﺪ اداﻣﻪ دﻫﻴﺪ؟«‬
‫اﺣﺘﺮام اﻧﺪﻛﻲ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮدﻛﻪ از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﻴﻬﻮده ﻣﺸﺖ ﺑﺮ ﺳﻨﺪان‬
‫ﻣﻲ ﻛﻮﺑﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺠﻤﻮع ﻧﻴﺮوي آﻧﻬﺎ ﻫﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ او ﺿﻌﻴﻒ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮔﺒﺎل رو ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ رﻧﺞ و ﻋﺬاب و وﺣﺸﺖ زﻳﺎدي ﺑﻮﺟﻮد آوردي ﻣﺮﮔﺒﺎل! ﻧﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻣﺎ! ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﻣﻮﺟﻮدات ﻓﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر! «‬
‫»آﻧﻬﺎ ﭼﻪ ارزﺷﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ دارﻧﺪ؟ اﺻﻼَ ﭼﻪ ارزﺷﻲ ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺷﻤﺎ دارﻧﺪ؟ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ اﻳﻦ را درك‬
‫ﻧﻜﺮدم!«‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺳﺮش را ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺄﺳﻒ ﺑﺮاي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻧﻪ! ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻢ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ!«‬
‫» ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎزي ﻛﺮدم‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﻫﻤﺔ ﺷﻤﺎ را از ﺑﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﺮدم!«‬
‫»اﻣﺎ ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ! ﺳﺎﺧﺘﻦ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﺣﺘﻲ ﺗﻮ را ﻫﻢ زﻣﺎﻧﻲ ﺿﻌﻴﻒ ﻛﺮده ﺑﻮد‪«...‬‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻗﺪرت ﻣﻦ ﻛﺎﻣﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ! وﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎل اﺟﺮا ﺷﺪن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻧﺎﺑﻮد ﻛﺮدن ﺷﻤﺎ ﻣﻦ ﺗﺨﻢ ﻫﺎي ﺗﻮ را ﺑﺮﺧﻮاﻫﻢ داﺷﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا! و ﺑﺎ آن دﻧﻴﺎﻳﻲ ﺑﺪون ﻧﻘﺺ ﺧﻮاﻫﻢ‬
‫ﺳﺎﺧﺖ!«‬
‫در ﺟﻮاب اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ دوﺑﺎره ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺒﻼَ‬
‫ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ او اﺛﺮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻫﻴﭻ ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از ﻧﻴﺮوي ﻣﺤﺎﻓﻆ او‬
‫و ﻓﻠﺰ ﺟﺎدوﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺘﺶ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﻋﺒﻮر ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ او آﺳﻴﺐ ﺑﺰﻧﺪ‪...‬‬
‫»آاااا‪...‬خ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻧﻴﺮوﻳﻲ درﻧﺪه از ﺣﻤﻠﺔ اﻟﻜﺴﺘﺮزا او را در ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻛﻪ او آﻣﺎدﮔﻲ اش را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬زره ﺟﺎدوﻳﻲ اش ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻛﻤﻲ از ﻗﺪرت ﺗﺮﺳﻨﺎك آﻧﺮا ﻛﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﭙﺮي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ دور ﺧﻮد ﺗﺸﻜﻴﻞ داد‪ .‬اﻣﺎ ﺿﺮﺑﻪ‬
‫ﻛﺎر ﺧﻮدش را ﻛﺮده ﺑﻮد و او در دروﻧﺶ دردي را اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻗﺮن ﻫﺎ از آن ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫» ﺗﻮ‪ !...‬ﺑﺎ ﻣﻦ ‪ ...‬ﭼﻜﺎر ﻛﺮدي‪...‬؟!«‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ ﺷﮕﻔﺖ زده ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ – اﻣﺎ ﺑﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪن دﻟﻴﻞ آن ﺧﻨﺪه اي ﺗﺮﺳﻨﺎك ﭼﻬﺮة‬
‫اژدﻫﺎوارش را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫» ﻧﻴﺖ‪ ‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻛﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ روﻳﺎي اﻧﺠﺎﻣﺶ را در ﺳﺮ داﺷﺘﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ آﺷﻜﺎر ﺷﺪن ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮد‪ ‬اﺣﻤﻖ!«‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﻨﻈﺮ ﻛﺎﻣﻞ و ﺑﻲ ﻧﻘﺺ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬در واﻗﻊ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﺗﺎي آﻧﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬و ﻣﺮﮔﺒﺎل را‬
‫اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺷﻮم ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻄﺎﻳﻲ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﺑﻲ ﻧﻘﺼﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ اﺣﺴﺎﺳﺶ ﻛﻨﻴﺪ؟ ﻣﻦ دوﺑﺎره ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ! ﻛﺎﻣﻞ ﺷﺪه ام! ﭼﻪ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺷﻜﻮﻫﻤﻨﺪي اﺳﺖ!«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺟﻮاﻫﺮ ﮔﻮن ﻧﺎزدراﻣﻮ ﺑﻄﺮزي ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪ و ﻧﻮر ﻣﻲ ﭘﺮاﻛﻨﺪ‪ »:‬ﻓﻘﻂ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ززززﻣﺎن‬
‫داﺷﺖ‪...‬ﺑﻠﻪ! ﺑﺴﺘﮕﻲ زززززﻳﺎدي ﺑﻪ ززززززﻣﺎن داﺷﺖ‪«!...‬‬
‫ﻳﺴﺮزا ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ اش را ﮔﺸﻮد‪ .‬اﻳﻨﺒﺎر ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭼﻨﺎن ﮔﻴﺮا ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از‬
‫آن ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻳﺴﺮا زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ » :‬ﻛﺎﺑﻮس ﭘﻴﺎﻳﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ! و روﻳﺎﻫﺎي ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﻧﺪ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪»:‬ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻫﺮﻳﻤﻦ روان‪ ...‬اﻫﺮﻳﻤﻦ‬
‫روان دﻳﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارد!«‬
‫اژدﻫﺎي ﻓﻠﺰ رﻧﮓ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎد زد‪ »:‬ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ! دروغ اﺳﺖ! دروغ!«‬
‫ﻫﻴﺒﺘﻲ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺣﺮﻓﺶ را ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻛﺮد‪» :‬ﻧﻪ! ﺗﻨﻬﺎ دروﻏﻲ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺎش ﺷﻮد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ‬
‫ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻫﺴﺘﻲ!«‬
‫ﻧﺎزدراﻣﻮ ﻓﺮﻳﺎد زد‪»:‬ﺑﺒﺒﺒﻠﻪ! ﻣﻦ ﻧﻴﺰ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ آﻳﻨﺪه ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻠﺴﻔﺔ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اي را ﭘﺎﻳﺪار ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ!«‬
‫آﻧﮕﺎه ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻤﻠﺔ ﭼﻬﺎر ﻗﺪرت ﻋﻨﺼﺮي ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬در آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ‬
‫ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺒﺮد اﻳﻦ ﺳﺎﻳﺔ ﺗﻨﻬﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ زﻳﺎد ﺑﻄﻮل ﻧﻴﺎﻧﺠﺎﻣﻴﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻬﺎر!ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ‬
‫ﻗﺪرﺗﻲ ﻣﺴﺎوي ﺑﺎ او داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و او در ﺣﺪ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس اﺑﺮي ﺿﺨﻴﻢ و ﺧﻔﻪ ﻛﻨﻨﺪه را در اﻃﺮاف آرواره ﻫﺎ و ﺳﻮراخ ﻫﺎي ﺑﻴﻨﻲ ﻣﺮﮔﺒﺎل اﻳﺠﺎدﻛﺮد و‬
‫ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻧﺎزدراﻣﻮ زﻣﺎن را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ راﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ‪ ،‬ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ و ﻣﺎه ﻫﺎ و ﺳﺎل ﻫﺎ اﻳﻦ ﺷﻜﻨﺠﻪ را ﺑﺪون اﺳﺘﺮاﺣﺖ‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ در ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪن دﻓﺎع ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻳﺴﺮا ﻣﺸﻜﻠﻲ در دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ اﻓﻜﺎر او و ﺗﺒﺪﻳﻞ‬
‫روﻳﺎﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎﺑﻮس ﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫در اﻳﻦ زﻣﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻠﻜﺔ اﻧﺘﻘﺎمِ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ در ﺑﺮاﺑﺮش اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﻛﻪ در آن ﻛﻤﻲ‬
‫ﺗﺄﺳﻒ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﺳﻴﻤﺎي ﺣﻴﺎت ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه! و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﻣﺎدري‬
‫درد و ﺷﮕﻔﺘﻲِ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آوردن ﻓﺮزﻧﺪ را اﺣﺴﺎس ﻛﺮده ام! در اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻦ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ را دﻳﺪم ﻛﻪ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺑﺰاري در ﺟﻨﮓ ﻣﻮرد ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ اراده اي از ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‬
‫رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬و ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدم! ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﻛﺎري از ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﺣﺮف ﻫﺎي ﺗﻮﻫﻴﭻ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻧﺪارد!« و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻬﻮده ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﺎ ﻧﻌﺮه‬
‫ﻫﺎﻳﺶ دﻳﮕﺮان را ﺑﻪ وﺣﺸﺖ ﺑﻴﺎﻧﺪازد اﻓﺰود‪ »:‬ﻫﻴﭻ!«‬
‫» ﻧﻪ! ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ ﻧﺪارد!‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزه ﻣﻲ دﻫﻢ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎَ ﻧﻤﻮﻧﻪ اي از رﻧﺠﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻛﺸﻴﺪم را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻲ!«‬
‫و اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮد! در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻤﻠﺔ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻛﺎﺑﻮس ﻫﺎي ﻳﺴﺮا ﻣﺮﮔﺒﺎل ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪاﻗﻞ‬
‫ﻛﻤﻲ دﻓﺎع ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻤﻠﺔ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻫﻴﭻ ﺳﻼﺣﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﺎ درد ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ دردي‬
‫از درون ﺧﻮدش‪ .‬او ﺑﺎ دردﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ درد‪ ‬ﻣﺎدري ﻛﻪ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ از او ﺟﺪا ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد‪.‬ﺑﺎ رﻧﺞ ﻣﺎدري ﻛﻪ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻲ ﺷﻮم ﮔﺮﻓﺘﺎرﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﺮ ﻓﺮزﻧﺪي ﻛﻪ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد!‬
‫» ﺗﻮ ﺗﻤﺎم رﻧﺠﻲ را ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮدم ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻲ دﻳﺪ‪ ،‬ﺑﮕﺬار ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻮ را در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ!«‬
‫اﻣﺎ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺗﺠﺮﺑﺔ ﭼﻨﻴﻦ دردﻫﺎﻳﻲ را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬درد ﭼﻨﺎن او را ﻣﻲ درﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻨﮕﺎل و ﻳﺎ دﻧﺪان ﺷﺮﻳﺮي‬
‫ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم آن ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻳﻦ درد ﺗﺎ اﻋﻤﺎق دروﻧﺶ را از ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﺴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺗﺮﻳﻦ اژدﻫﺎ ﻧﻌﺮه اي ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮن ﻫﻴﭻ ﻛﺲ از ﻫﻴﭻ اژدﻫﺎﻳﻲ ﭼﻨﺎن ﻧﻌﺮه اي ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫و ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻌﺮه ﺟﺎن او را ﻧﺠﺎت داد‪ .‬ﺟﻴﻐﺶ ﺳﺎﻳﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎﻳﺸﺎن‬
‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮد‪ .‬و او از ﻗﻴﺪ ﻃﻠﺴﻢ آﻧﺎن آزاد ﺷﺪ و ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ و ﺷﺪت ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺮار ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺑﺪن او ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﻴﻎ ﻫﺎﻳﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ داﺷﺖ از ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﺎن دور ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎزدراﻣﻮ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﺟﺔ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺟﺎزززززه دﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻓﻔﻔﻔﺮارررر ﻛﻨﺪ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻣﺎﻟﻴﮕﻮس ﻫﻢ ﺣﺮﻓﺶ را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪ »:‬دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻛﻨﻴﻢ‪ ...‬دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻛﻨﻴﻢ!«‬
‫ﺑﺎﻧﻮي روﻳﺎ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد‪»:‬ﻣﻦ ﻣﻮاﻓﻘﻢ!« ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ‬
‫از ﻛﺎري ﻛﻪ اﻧﺠﺎم داده ﺷﮕﻔﺖ زده اﺳﺖ؛» ﺧﻮاﻫﺮ‪...‬؟!«‬
‫اژدﻫﺎي ﺳﺮخ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬ﺑﻠﻪ! ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت ﺑﺮوﻳﺪ! ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ زودي ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫» ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ‪«!!...‬‬
‫ﺳﻪ ﺳﻴﻤﺎي دﻳﮕﺮ از او ﺟﺪا ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻫﻤﻨﻮعِ ﺧﺎﺋﻦ ﺧﻮد ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ .‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫دور ﺷﺪن آﻧﻬﺎ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﺮد و ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺳﻪ ﺳﻴﻤﺎي دﻳﮕﺮ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻗﺪرﺗﺸﺎن ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ دﻧﻴﺎ را از ﺷﺮ ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺧﻼص ﻛﻨﻨﺪ‪ -‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ او ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻨﺪ اﻣﺎ‪ -‬اول ﻛﺎر واﺟﺐ ﺗﺮي‬
‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮد و ﺳﺮﻧﺠﺎم ﻛﺴﻲ را ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ » :‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ! ﺗﻮ اﺻﻼَ ﺷﺒﻴﻪ روﻳﺎﻫﺎﻳﻢ در ﻗﻠﻤﺮوي ﻳﺴﺮا ﻧﻴﺴﺘﻲ!«‬
‫دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي اﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎ اورك ﻫﺎ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻧﺎﺑﻮد ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻌﺪاد‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ اورك ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ اورك ﻫﺎ از ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺮي ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺎل ﻫﺎ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ و ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﺨﺖ ﮔﺮوه‪ ‬رام را ﺳﺮ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ از ﺟﻬﺎﺗﻲ ﻫﻢ آﻧﻬﺎ را ﺑﻲ ﻫﺪف و ﭘﻮچ‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮِ ﺟﻨﮕﻲ‪ ،‬ﻳﻚ اﻟﻒ و ﻳﻜﻲ از ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻫﺎي دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺎن ﺳﻮار ﺑﺮ ﺷﻴﺮداﻟﻲ ﺑﺎ‬
‫ﻣﻨﻘﺎر وﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎي ﺗﻴﺰ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ اﻫﺮﻳﻤﻦ روان ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي رﻓﺘﻪ‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫و اوﺿﺎع را ﺑﻪ ﺳﻮد آﻧﻬﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ دادﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ اژدﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻫﺎي داﺋﻤﻲ ﺑﺮوي اورﻛﻬﺎ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺻﻔﻮف ﺧﻮد را ﻣﻨﻈﻢ‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻤﻚ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰي ﻛﻪ از اورك ﻫﺎي ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد در ﻣﺤﺎﺻﺮة دورف ﻫﺎي ﭘﻴﺮوز زاﻧﻮ زدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ زودي ﻛﺸﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬رام ﺑﺨﺎﻃﺮ از دﺳﺖ دادن ﻣﺮدﻣﺶ‪ ،‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن دوﺳﺘﺎن و ﻳﺎراﻧﺶ‬
‫از ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻴﻤﻞ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل رام ﻓﺮﻣﺎنِ دﻳﮕﺮي را اﺟﺮا ﻛﺮد‪ -‬ﭼﻪ ﻛﺴﻲ‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻓﺮﻣﺎن ﻳﻚ اژدﻫﺎ ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻛﻨﺪ؟‬
‫» آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻏﺮب ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﺗﺤﺎد در ﻛﻨﺎر ﺳﺎﻳﺮ اورك ﻫﺎيِ در ﺑﻨﺪ ﻗﺮار‬
‫ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬اﻣﺮوز ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺧﻮن رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬و ﺟﻨﮓ در ﺷﻤﺎل ﻛﺎزﻣﻮدان ﺧﻮن ﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي را‬
‫ﺟﺎري ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ «...‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ ...‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺴﺘﻪ؛ »اﻣﺮوز ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺧﻮن‬
‫دﻳﺪه ام‪ ...‬ﻣﺘﺸﻜﺮم!«‬
‫ﺑﺎ ﻗﻮل رام ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ اورك ﻫﺎ را ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪،‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﻣﺘﻮﺟﺔ روﻧﻴﻦ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻮان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ در ﻣﻮرد ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺣﺎﻻ ﺑﺘﻮاﻧﻢ دﻟﻴﻞ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ اﻧﺠﺎم دادي درك ﻛﻨﻢ‪«.‬‬
‫» اﻣﺎ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻮدم را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻄﺎﻫﺎﻳﻢ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ «.‬ﻫﻴﻮﻻي ﺳﻮﺳﻤﺎر ﺷﻜﻞ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ اﻧﺴﺎﻧﻲ‬
‫ﺷﺎﻧﻪ اي ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻣﻦ در ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﺷﻮرا ﻣﻄﺮح ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﺪ‪.‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪن در ﺷﻮرا‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ آﻧﻬﺎ از اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﻛﻪ رخ داده‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺘﺎَ آﮔﺎه ﺷﻮﻧﺪ‪،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ اﻧﺪازه اي!‪ ...‬آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺻﺮﻓﺎَ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻔﺮﺳﺘﺎده ام!«‬
‫» ﺣﺎل ﭼﻪ روي ﺧﻮاﻫﺪ داد؟«‬
‫» اﺗﻔﺎﻗﺎت زﻳﺎدي روي ﺧﻮاﻫﺪ داد‪...‬ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ! ﻫﻮراد ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﺶ را در دون آﻟﻜﺎز ﺣﻔﻆ ﻛﺮده اﺳﺖ‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﻪ زودي ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮرد‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﻧﻮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد‪ ...‬ﺷﺎﻧﺲ اﻳﻨﻜﺎر ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ «.‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد و اﻓﺰود‪ »:‬و ﺑﻌﺪ از اﺗﻔﺎﻗﺎت اﻣﺮوز‪ ،‬اﻣﻮر ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪«.‬‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﻮﻋﻲ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد اداﻣﻪ داد‪ » :‬و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻧﮋاد ﻣﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ آﺳﻴﺐ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰي دﭼﺎر اﻳﻦ‬
‫ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪« .‬‬
‫ﺑﺮاي روﻧﻴﻦ ﺳﺆاﻻت ﺑﺴﻴﺎري ﭘﻴﺶ آﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ .‬روﻧﻴﻦ‬
‫ﺑﺎ داﻧﺴﺘﻦ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ و ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻇﺎﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺷﻚ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﮋاد ﻗﺪﻳﻤﻲ در‬
‫ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ دﺳﺘﻜﺎري ﻫﺎﻳﻲ را در ﻧﮋاد اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ و اﻟﻒ ﻫﺎ و ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ در ﺳﺎﻳﺮ ﻧﮋادﻫﺎ اﻧﺠﺎم داده اﻧﺪ‪.‬‬
‫اژدﻫﺎ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻛﺎري ﻛﻪ ﺗﻮ در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﻧﺠﺎم دادي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻤﻮﻗﻊ ﺑﻮد روﻧﻴﻦ! ﺗﻮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﺧﻮﺑﻲ‬
‫ﺑﻮدي‪«...‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﺳﺎﻳﻪ اي وﺳﻴﻊ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ اﻓﺘﺎد‪،‬ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﺸﺎن ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻣﺮﮔﺒﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ از دﺳﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻓﺮار ﻛﻨﺪ و ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻪ ﺗﺎ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﺷﻜﺴﺖ او ﺷﺪه اﻧﺪ‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل اژدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺑﺎﻻي ﺳﺮ آﻧﻬﺎ ﺷﻨﺎور ﺑﻮد ﺳﻴﺎﻫﺮﻧﮓ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ رﻧﮕﺶ ﺑﻪ ﺳﺮﺧﻲ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ و ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ اش اﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ اﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻠﻜﺔ ﻣﻦ‪«!...‬‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزا رو ﺑﻪ ﺟﻔﺘﺶ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪ »:‬ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﺮده اي‪ ...‬و ﺗﺎ ﻣﺪت ﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮ‬
‫ﻋﺰاداري ﻣﻲ ﻛﺮدم!«‬
‫اژدﻫﺎي ﻧﺮ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﻌﺬور ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﺗﺮﻓﻨﺪي ﻻزم ﺑﻮد ﻣﻠﻜﺔ ﻣﻦ! ﺗﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ آن ﺑﺘﻮان آزادي ﺷﻤﺎ را ﺑﺮﻧﺪه‬
‫ﺷﻮم‪ .‬ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻋﺬر ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ رﻧﺠﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻛﺮدم‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﺬاﺑﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻓﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺑﻲ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﻲ ﻫﺎي ﺧﻮد وارد ﻛﺮدم‪ ...‬ﻣﻦ ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻘﺪر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫اﻳﺸﺎن ﻟﻄﻒ دارﻳﺪ‪«...‬‬
‫ﻣﻠﻜﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ »:‬اﮔﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﻮ را ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ‪ «.‬ﺳﭙﺲ در ﻛﻨﺎر ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﻪ‬
‫زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﻣﺶ را ﺑﻪ دم او ﺗﺎب ﻣﻲ داد اﻓﺰود‪ » :‬ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ در ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ در ﺷﻜﺎر ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮم‪ ،‬ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ آن ﺗﻌﺪادي از اﻓﺮاد ﻧﮋدﻣﺎن ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﻧﺪ را‬
‫ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻴﻢ و آﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣﺎن را از ﻧﻮ ﺑﻨﺎ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻛﺎري ﻣﻘﺪم اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻋﻈﻴﻤﺶ را ﺧﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ در ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ ...‬ﺣﺎﻻ و ﺑﺮاي‬
‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ!«‬
‫ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ و دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻓﺪاﻛﺎري ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﭘﺮواز ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺑﺪﻫﻢ‪ ...‬اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ اﻧﺪﻛﻲ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﺪ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﺷﻴﺮدالِ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ ﺗﻼش ﻫﺮ ﺳﺔ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬاري‬
‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻠﻜﻪ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬او اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد‪ -‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﺣﻘﻪ اي ﻛﻪ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﻪ او زده ﺑﻮد‪ -‬ﻫﺮ دوي‬
‫اﻳﻦ اژدﻫﺎ ﻫﺎ را دوﺳﺖ دارد‪ .‬اﮔﺮ او ﻫﻢ در ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺟﻔﺖ ﻣﻠﻜﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎر را ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت‬
‫ﻋﺸﻘﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫» دورف ﻫﺎي ﺗﭙﻪ اي ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻏﺬا و ﻣﺤﻠﻲ ﺑﺮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد‪ .‬ﻣﺎ ﻓﺮدا ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﺔ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ را‬
‫ﺟﻤﻊ و در ﻣﺤﻞ اﻣﻨﻲ ﻗﺮار دادﻳﻢ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻴﻢ آﻣﺪ‪ «.‬ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﭼﻬﺮة ﻣﻠﻜﺔ اژدﻫﺎ ﻧﺸﺴﺖ و اﻓﺰود‪:‬‬
‫» ﺷﻜﺮ ﻛﻪ ﺗﺨﻢ ﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﻜﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﺷﻜﺴﺖ دادن ﻣﺮﮔﺒﺎل ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ آﺳﻴﺐ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد دردي ﺟﺎﻧﻜﺎه ﺑﻪ ﻣﻦ وارد ﻣﻲ ﺷﺪ‪«...‬‬
‫اژدﻫﺎي ﻧﺮ ﻏﺮﻳﺪ‪ »:‬ﻓﻜﺮش را ﻧﻜﻦ!‪ ...‬ﺑﻪ زودي ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ از آن را ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻴﻢ آورد!«‬
‫ﻣﻠﻜﻪ ﺟﻮاب داد» ﺑﻠﻪ‪ «!...‬ﺳﭙﺲ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ و دو ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﭘﺎﻳﻴﻦ آورد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬روﻧﻴﻦِ‬
‫اﻧﺴﺎن‪،‬اﻟﻒ و دورف! ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﻬﻤﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا داﺷﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻠﻜﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪،‬ﺷﻤﺎ و‬
‫ﻣﺮدﻣﺎﻧﺘﺎن از ﺟﺎﻧﺐ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن ﻣﻦ در اﻣﺎن ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد‪«...‬‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻼم ﻫﺮ دو اژدﻫﺎ از زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺟﻬﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎل اوﻟﻴﻦ ﺗﺨﻢ ﻫﺎ را ﺑﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﭘﺮواز درآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬دورف ﻫﺎي ﺷﺎدﻣﺎن از ﭘﻴﺮوزي ﺗﺎ زﻣﺎن ﻣﺮاﺟﻌﺖ دو اژدﻫﺎ از ﺗﺨﻢ ﻫﺎي ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪه ﻣﺮاﻗﺒﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬دورف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻗﻠﻤﺮوي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن و ﻛﻞ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل دوﺑﺎره ﺑﻪ دﺳﺖ آﻧﻬﺎ‬
‫اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ دو اژدﻫﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﭼﻘﺪر ﺑﺎ ﺷﻜﻮه ﻫﺴﺘﻨﺪ!« ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻟﻒ ﺑﺎﻧﻮي ﻣﻦ! ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ در روﻳﺎﻫﺎي ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد‪ «.‬او دﺳﺖ اﻟﻒ ﻣﺘﻌﺠﺐ را‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﻜﺎن داد ﺳﭙﺲ ﺑﻪ روﻧﻴﻦ رو ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺟﺎدوﮔﺮ! ﻣﻦ ﻗﺒﻼَ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺳﺮ و ﻛﺎر‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ام‪ ،‬اﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺘﻮ اﻗﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻳﻚ ﺟﺎدوﮔﺮ در ﻗﻠﺐ ﻳﻚ ﺟﻨﮕﺠﻮ ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪.‬ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎش‪ !...‬ﺑﮕﺬار ﺳﺨﻨﻢ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺴﺨﻴﺮ ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل‪ !...‬اﮔﺮ روزي ﻧﺎﻣﺖ را در اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي‬
‫ﻣﺮدم ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪي ﻛﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻫﺎن؟«‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﮔﻴﺞ ﺑﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ » :‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺎ را ﺗﺮك ﻛﻨﻲ؟« آﻧﻬﺎ ﺗﺎزه ﭘﻴﺮوزي را ﺑﺪﺳﺖ‬
‫آورده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ روﻧﻴﻦ ﻫﻨﻮز از اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻘﻼ ﺳﺮ ﺟﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ اﺻﺮار ﻛﺮد‪ »:‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮوي‪،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ ﻓﺮا رﺳﻴﺪن ﺻﺒﺢ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ!«‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﻴﺪﻛﻪ دورف وﺣﺸﻲ درﺣﺎل ﺳﺒﻚ و ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻛﺮدن ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ »:‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ! اﻣﺎ ﺧﺒﺮﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎي اﻳﺮي ﺑﺮﺳﺪ‪.‬ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﻫﺎ دارﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻗﺒﻞ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﻮردران ﺑﺮﺳﻪ ﺗﻼش‬
‫زﻳﺎدي ﻛﻨﻢ‪.‬وﻇﻴﻔﺔ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ اﺧﺒﺎر را ﺑﻪ ﻟﻮردران ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ! در ﺿﻤﻦ‪ ...‬ﻣﻦ دوﺳﺖ دارم اﺷﺨﺎص‬
‫ﺑﺨﺼﻮﺻﻲ را از اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻄﻠﻊ ﻛﻨﻢ‪«...‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎﺳﭙﺎس دﺳﺖ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ او را ﺑﺎ دﺳﺖ‪ ‬ﺳﺎﻟﻤﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪،‬ﻗﺒﻞ ازاﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮد‪ ‬دورف دﺳﺖ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه اش‬
‫را ﺑﮕﻴﺮد! ﺑﺎ وﺟﻮد ﺧﺴﺘﮕﻲ‪ ،‬ﺷﻴﺮدال ﺳﻮار ﻫﻨﻮز ﻫﻢ دﺳﺘﻲ ﺧﺮدﻛﻨﻨﺪه داﺷﺖ‪.‬‬
‫» ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﺗﻮ ﻣﺘﺸﻜﺮم ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد!«‬
‫» ﻧﻪ اﻧﺴﺎن! ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم!ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ دارم ﺳﻮاري را ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﻪ داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﺮاﻳﺶ ﺳﺮوده ﺷﻮد ﻛﻪ از‬
‫داﺳﺘﺎن ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻜﻮه ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬و ﺑﺪان ﻛﻪ ﺳﺮِ ﺑﺎﻧﻮان دورف از دﻳﺪن ﻣﻦ ﺑﻪ دوار ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺑﺎور ﻛﻦ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از او ﺑﻌﻴﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﺑﻪ آراﻣﻲ ﮔﻮﻧﺔ دورف را ﺑﻮﺳﻴﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮة دورف در‬
‫زﻳﺮ رﻳﺶ ﻫﺎي ﭘﺮ ﭘﺸﺘﺶ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪ‪ .‬روﻧﻴﻦ ﻛﻤﻲ اﺣﺴﺎس ﺣﺴﺎدت ﻛﺮد‪.‬‬
‫او ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻫﺸﺪار داد‪ »:‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش!«‬
‫» ﺣﺘﻤﺎَ!« ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺎ ﭘﺮﺷﻲ ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺮدال ﭘﺮﻳﺪ‪ ،‬و ﺿﺮﺑﺔ ﻧﺮﻣﻲ ﺑﺎ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮي‬
‫ﺷﻴﺮدال زد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ روزي ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ واﻗﻌﺎَ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ دوﺑﺎره ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ!«‬
‫ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﭼﺮﺧﻲ در آﺳﻤﺎن دوﺑﺎره از آﻧﻬﺎ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺟﻨﮕﺠﻮيِ ﻛﻮﺗﻮﻟﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻏﺮب ﭘﺮواز ﻛﺮد و از ﻧﻈﺮﻫﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻴﺒﺖ در ﺣﺎل دور ﺷﺪن ﺗﻜﺎن داد‪ .‬او ﺑﺎ ﺷﺮﻣﺴﺎري ﻗﻀﺎوت اوﻟﻴﺔ ﺧﻮد را درﺑﺎرة‬
‫دورف ﺑﻪ ﻳﺎد آورد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺧﻮد را اﺛﺒﺎت ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬در ﻣﻮاﻗﻌﻲ ﺣﺘﻲ ﺧﻮد را ﻻﻳﻖ ﺗﺮ از روﻧﻴﻦ‬
‫ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫دﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ دﺳﺖ آﺳﻴﺐ دﻳﺪة روﻧﻴﻦ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻟﺤﻨﺶ ﺳﺮزﻧﺶ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﺑﺮاي ﺧﻮب ﺷﺪن ﻧﻴﺎز ﺑﻪ زﻣﺎن‬
‫زﻳﺎدي دارد‪ ...‬ﻣﻦ ﻗﺴﻢ ﺧﻮرده ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﻴﭻ آﺳﻴﺒﻲ ﻧﺒﻴﻨﻲ! ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﻢ اﻳﻦ ﺑﺮاي ﺳﺎﺑﻘﺔ ﻣﻦ ﺧﻮب‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪«...‬‬
‫روﻧﻴﻦ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﻲ زد ﮔﻔﺖ‪ »:‬آﻳﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺗﻮ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺳﻮاﺣﻞ ﻛﺎزﻣﻮدان رﺳﻴﺪه ﺑﻮدﻳﻢ ﭘﺎﻳﺎن‬
‫ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﺷﺎﻳﺪ‪ !...‬اﻣﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل روز ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ از ﺗﻮ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮدت ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ ،‬ﺑﻌﺪ‬
‫از اﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﻼﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮدت ﺧﻮاﻫﻲ آورد؟« اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل او ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ روﻧﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ اﺟﺎزه داد ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﺳﺖ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه اش را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻖ زدن اداﻣﻪ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد‬
‫ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ اژدﻫﺎﻫﺎ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻟﻮردران ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻔﺮش ﺑﺎ ورﻳﺴﺎ اداﻣﻪ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﺮاي رﻫﺒﺮان ﻟﻮردران ﮔﺰارش دو ﻧﻔﺮة آﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد‪ ،‬و ﻣﺪرك ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮي ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ‬
‫اﻳﻦ را ﺑﻪ ورﻳﺴﺎ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﻧﻈﺮش را در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﺪاﻧﺪ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ!ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ اﻧﺪازة او از ﻣﺮگ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در‬
‫ﺑﺮده ﺑﺎﺷﺪ و اﻳﻨﻘﺪر ﻣﻴﻞ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ در او ﻗﻮي ﺑﺎﺷﺪ؟ آﻧﻬﻢ ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ اﻧﻮاع ﺑﻼﻫﺎ ﺑﺮ ﺳﺮش آﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻴﺰي‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﻟﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﺗﻠﻒ ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﺮش از ﺗﻦ ﺟﺪا ﺷﻮد و ﻳﺎ ﺑﻠﻌﻴﺪه ﺷﻮد!‬
‫او ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﻳﺎد اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﻛﻪ در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻗﺒﻠﻲ اش اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ارواح ﻛﺸﺘﻪ‬
‫ﺷﺪﮔﺎن او را ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ آزرد‪.‬‬
‫ورﻳﺴﺎ ﺣﻮاس او را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد‪ »:‬اﻳﻨﺠﺎ! ﻓﻌﻼَ دﺳﺘﺖ را ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻧﮕﻪ دار ﺗﺎ ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﭼﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮي‬
‫ﺑﺮاي ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮدﻧﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ‪ .‬اﻳﻨﻄﻮر زودﺗﺮ ﺷﻔﺎ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪«.‬‬
‫او ﻧﻮاري از رداﻳﺶ ﺑﺮﻳﺪه ﺑﻮد و ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ ﺧﺮده ﭼﻮﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﺗﺒﺮ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد دﺳﺖ روﻧﻴﻦ را آﺗﻞ‬
‫ﺑﻨﺪي ﻛﺮده ﺑﻮد و وﻗﺘﻲ روﻧﻴﻦ آن را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﺎر او اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫روﻧﻴﻦ اﺑﺪاَ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬او ﺧﻮدش ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻔﺎ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ورﻳﺴﺎ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازه ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ او اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫»ﻣﺘﺸﻜﺮم!«‬
‫روﻧﻴﻦ اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﻛﻪ اژدﻫﺎ ﻫﺎ در اﻧﺠﺎم ﻛﺎر ﺧﻮد زﻳﺎد ﺷﺘﺎب ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ .‬در ﻧﺒﻮد اورﻛﻬﺎ روﻧﻴﻦ در ﺧﻮد ﺷﺘﺎﺑﻲ‬
‫ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻤﻲ دﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﺸﺎر ﺧﺒﺮ ﺳﻘﻮط ﮔﺮﻳﻢ ﺑﺎﺗﻮل در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم اﺗﺤﺎد‪ ،‬و ﺧﺎرج ﺷﺪن اژدﻫﺎ ﻫﺎ از ﺳﻴﻄﺮة ﻫﻮراد در ﺳﺮاﺳﺮ‬
‫ﻟﻮردران ﺟﺸﻦ و ﺷﺎدي ﺑﺮﭘﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺟﻨﮓ ﺑﺎﻻﺧﺮه در ﺣﺎل ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﺣﺎﻻ ﺻﻠﺢ‬
‫دﺳﺘﻴﺎﻓﺘﻨﻲ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻚ ﺗﻚ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن ﻟﻮردران ﻣﺎﻳﻞ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ﺗﺎ اﺧﺒﺎر را از دﻫﺎن روﻧﻴﻦ و ورﻳﺴﺎ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و ﺳﺆاﻻﺗﻲ از‬
‫اﻳﺸﺎن ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬و ﺟﻮاب ﻫﺎي ﻣﻔﺼﻞ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪ .‬اﺧﺒﺎري ﻫﻢ در ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺣﺮف ﻫﺎي آﻧﻬﺎ از ﻛﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎي اﻳﺮي‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ .‬از ﺟﺸﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﻓﺎﻟﺴﺘﺎد ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺑﺮﭘﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ او و ورﻳﺴﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺧﻮد را درون ﻟﻮردران ﺑﺮاي ﮔﺰارش ﻣﺎوﻗﻊ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن اﺗﺤﺎد ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬
‫داﺷﺖ‪ -‬و در ﻃﻮل اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ -‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﺳﻚ ﻛﺮاﺳﻮس ﺟﺎدوﮔﺮ را ﺑﻪ ﭼﻬﺮه‬
‫داﺷﺘﻪ ﮔﺰارش ﺧﻮد را در اﺗﺎق آﺳﻤﺎن اراﺋﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ در اﺑﺘﺪا از ﻃﺮف دوﺳﺘﺎﻧﺶ در ﺷﻮرا ﺑﺎ او‬
‫ﺑﺨﺎﻃﺮ دروغ ﻫﺎي آﺷﻜﺎري ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺮﺧﻮرد‪ ‬ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ اي ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﻧﺘﺎﻳﺞ درﺧﺸﺎن را در ﻧﻈﺮ ﻧﮕﻴﺮد‪ .‬ﺑﺨﺼﻮص ﺟﺎدوﮔﺮانِ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮا!‬
‫***‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫درﻧﺪن ﺳﺮ ﺷﺒﻪ وارش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﻲ ﭼﻬﺮه ﺗﻜﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﺎ ﺑﺮاي اﻳﺠﺎدﺷﺎن ﺗﻼش ﻛﺮدﻳﻢ ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻲ!« ﺻﺪاﻳﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ آذرﺧﺸﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﺗﺎق آﺳﻤﺎن را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد در ﻣﺤﻴﻂ اﻧﻌﻜﺎس ﻣﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪ »:‬ﺗﻤﺎم آﻧﻬﺎ!«‬
‫» ﻣﻦ ﺣﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻫﺴﺘﻢ! و اﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﻢ و ﻳﺎ اﺧﺮاج ﺷﻮم‪،‬‬
‫ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻧﺪارم‪«.‬‬
‫ﻣﻮدرا ﺟﻮاب داد‪ »:‬اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻊِ ﺑﻴﺶ از اﺧﺮاج را دارﻧﺪ! ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﺧﺮاج‪«...‬‬
‫درﻧﺪن ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻫﻤﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﻛﺮده اﻳﻢ ﻛﺎري ﻛﻪ روﻧﻴﻦِ ﺟﻮان در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺶ اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬ﻧﺘﺎﻳﺞ رﺿﺎﻳﺖ آﻣﻴﺰي‬
‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪،‬ﺣﺘﻲ از ﻃﺮف ﻣﺘﺤﺪاﻧﻲ از ﻣﺎ ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺤﺪودﻳﺖ در اﻃﻼﻋﺎﺗﺸﺎن در ﻣﻮرد ﺟﺰﺋﻴﺎت اﻳﻦ‬
‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺷﻜﺎﻳﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻟﻒ ﻫﺎ ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﺸﺎن در اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ‬
‫ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي اداﻣﺔ اﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎوﺟﻮدي ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﺮاﺳﻮس را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ‬
‫اﻣﺎ ﻣﻦ از ﻃﺮف ﺧﻮدم از او ﺗﺸﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﺑﻪ او ﺗﺒﺮﻳﻚ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﻣﻮدرا ﻓﺮﻳﺎد زد‪»:‬درﻧﺪن!«‬
‫درﻧﺪن ﻧﻮك اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻬﻢ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻢ ﺧﻮاﻫﻢ‬
‫ﮔﻔﺖ‪.‬و ﺣﺎﻻ وﻗﺖ آن ﺷﺪه ﺗﺎ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺤﺚ را ﻋﻮض ﻛﻨﻴﻢ و ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺷﻬﺮﻳﺎر‬
‫ﺟﺪﻳﺪ آﻟﺘﺮاك ﺷﻮد ﺑﭙﺮدازﻳﻢ‪ .‬ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره از ﺻﻔﺤﺔ ﮔﻴﺘﻲ ﻣﺤﻮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻣﻮدرا در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﮕﺮاﻧﻲ اش درﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ﻛﺮاﺳﻮس را ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎراﻧﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ داد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻛﺎخ‬
‫او ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮده و ﺧﺪﻣﺘﻜﺎراﻧﺶ ﻓﺮار ﻛﺮده اﻧﺪ‪«.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫ﻳﻜﻲ از دﻳﮕﺮ ﺟﺎدوﮔﺮان‪-‬ﭼﺎﻗﺘﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ‪ -‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻛﺎﺧﺶ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‬
‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ از اﻳﻨﻜﻪ ﮔﺎﺑﻠﻴﻦ ﻫﺎ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ آواره ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮده اﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮرد‪«.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺷﻮرا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫او دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﭼﻨﺎن از ﻫﻢ ﮔﺸﻮد ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ او ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ دﭼﺎر ﺣﻴﺮت و ﺳﺮدر ﮔﻤﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺮدﭘﺮﻳﺴﺘﻮر آﺷﻜﺎرا ﻧﻘﺶ زﻳﺎدي در اﻳﻦ ﺑﺤﺮان داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﻨﺎﻓﻌﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ او را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎره ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ؟‬
‫ﻛﺮاﺳﻮس ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﺷﻤﺎ ﻣﻌﻤﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮع‬
‫ﻧﻴﺮوي ﻣﺎ او را ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺪس ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎَ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ او را ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬
‫اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﻮﺑﻲ روي ﺳﺎﻳﺮ ﺟﺎدوﮔﺮان داﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﺘﺎقِ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ اداﻣﻪ داد‪ »:‬ﻧﻔﻮذ او ﺑﺮ اﺗﺤﺎد از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻞ آن ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ اﺧﻴﺮ ﺟﻦ ﮔﺮﻳﻤﻦ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺮﻗﻲ ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺘﻲ درﻳﺎدار ﭘﺮادﻣﻮر ﻫﻢ ﺑﻪ او ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬و ﺷﺎه ﺗﺮﻧﺎس ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﺠﺪد‬
‫ﺳﺆاﻻت ﭘﺎﺳﺦ داده ﻧﺸﺪة زﻳﺎدي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺳﺎﺑﻘﺔ ﻟﺮد ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺧﻄﺮ اﻋﻼم ﻧﺎﻣﺰدي ﻗﺮﻳﺐ‬
‫اﻟﻮﻗﻮع ﺷﺎﻫﺰادة ﺟﻮان ﺑﺎ او ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻃﺮف ﺷﺪه اﺳﺖ‪«...‬‬
‫ﻣﻮدرا ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﻛﺴﻲ ﺑﻮدي ﻛﻪ ﺳﺎﺑﻘﺔ او را ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدي!« ‪ ‬‬
‫»ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻨﻄﻮر ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ اﻃﻼﻋﺎت ﻏﻠﻂ ﺑﻪ ذﻫﻦ اﻋﻠﻴﺤﻀﺮت ﺗﺮﻧﺎس اﻟﻘﺎء ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬ﺑﻠﻪ!«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫درﻧﺪن ﺳﺮي ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻜﺎن داد و ﺑﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮدي ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰ روﻧﻴﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺗﺮﻧﺎس و‬
‫ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ را ﺑﻪ ﺳﻮد ﻣﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ داد و ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺤﻮ از اﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﻢ‪.‬ﻇﺮف دو ﻫﻔﺘﻪ ﻟﺮد‬
‫ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﺗﺤﺎد ﻣﻮرد ﻟﻌﻦ و ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪«.‬‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﻫﺸﺪار داد‪ »:‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ اﺳﺖ ﺣﺪاﻛﺜﺮ اﺳﺘﻔﺎده را از اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ .‬ﭼﻮن زﻣﺎن زﻳﺎدي‬
‫ﻧﻤﻲ ﮔﺬرد ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ روزي ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ ﺣﺘﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ رﻳﺸﻮ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺣﺮف او را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﺎﻳﺪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﮔﻤﻨﺎم و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﺴﻴﺎر ﺣﻴﺮت اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد‪ «.‬ﺳﭙﺲ او دﺳﺘﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و آﻣﺎده ﺷﺪ ﺗﺎ ﺷﻮرا‬
‫را ﻣﺮﺧﺺ ﻛﻨﺪ‪ »:‬ﺧﻮب ﺣﺎﻻ اﮔﺮ ﻣﺴﺌﻠﺔ دﻳﮕﺮي ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪«...‬‬
‫اژدﻫﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪ »:‬در واﻗﻊ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﻫﺴﺖ!« اﺑﺮي از آﺳﻤﺎن ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﻓﺮود آﻣﺪ و او را‬
‫در ﺧﻮد ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﭼﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي؟«‬
‫» اﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻣﺮا ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻛﺎرﻫﺎي ﺳﺆال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ ﻣﻦ ﻗﺒﻮل ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻲ از‬
‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎي ﺷﻮرا دور ﺑﺎﺷﻢ‪«.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﺣﻴﺮت ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺣﺘﻲ در ﻳﻚ ﺟﻠﺴﻪ ﻫﻢ ﻏﻴﺒﺖ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد و در واﻗﻊ او ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﻢ‬
‫و ﺑﻴﺶ اﻋﻀﺎي ﺷﻮرا را در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻮدرا ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﭼﻪ ﻣﺪت؟«‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫» ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ دﻗﻴﻖ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ و او‪ -‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا‪ -‬ﻣﺪت زﻳﺎدي از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺑﻮده اﻳﻢ و زﻣﺎن زﻳﺎدي ﻻزم اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺎ ﭼﻴﺰي را ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ داﺷﺘﻴﻢ دوﺑﺎره ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎورﻳﻢ‪«.‬‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﺸﻤﻚ درﻧﺪن را ﺑﺎ وﺟﻮد ﻃﻠﺴﻤﻲ ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اش را ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫»ﺗﻮ ﻳﻚ‪ ...‬ﻫﻤﺴﺮ داري؟ ﻳﻚ زوﺟﻪ؟«‬
‫» ﺑﻠﻪ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﮕﻔﺘﻢ‪ ...‬در واﻗﻊ ﻣﻦ و او ﻣﺪت زﻳﺎدي از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺑﻮدﻳﻢ‪«...‬‬
‫ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ او را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و اداﻣﻪ داد‪ »:‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ او ﺑﻪ ﺳﻮي‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪«...‬‬
‫ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻧﻈﺮﻫﺎي ﻣﺨﺘﺼﺮي دادﻧﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم درﻧﺪن ﮔﻔﺖ‪»:‬ﺧﻮب‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل! ﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﺗﻮ ﻗﺮار‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪ ...‬ﺗﻮ ﻗﻄﻌﺎَ اﺳﺘﺤﻘﺎق آﻧﺮا داري!«‬
‫او ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬در واﻗﻊ او آرزوي ﺑﺎزﮔﺸﺖ داﺷﺖ‪ .‬او ﺗﻘﺮﻳﺒﺎَ ﺑﻴﺸﺘﺮِ زﻣﺎنِ ﻗﺮﻧﻬﺎيِ ﻃﻮﻻﻧﻲِ ﺣﻴﺎﺗﺶ را وﻗﻒ‬
‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع‪ -‬ﺷﻮرا‪ -‬ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻴﺶ ازﻫﺮﭼﻴﺰدﻳﮕﺮي‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺟﺪا ﺷﺪن از آن ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ‬
‫اﻟﻜﺴﺘﺮزاﻳﺶ ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻛﻪ اﺷﺘﻴﺎق داﺷﺖ دردﻧﺎك ﻫﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم! اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎم اﺧﺒﺎر را دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد ‪ ...‬ﻗﻮل ﻣﻲ دﻫﻢ!‪«...‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ورد اﻧﺘﻘﺎﻟﺶ ﺑﻜﺎر اﻓﺘﺎد و او را از اﺗﺎق آﺳﻤﺎن ﻣﻨﺘﻘﻞ‬
‫ﻛﺮد‪ .‬ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺣﺮف ﻫﺎي ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﺑﻴﺶ از ﺗﺼﻮر ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻜﻲ از اﻋﻀﺎي‬
‫ﺷﻮرا‪ -‬ﺣﺘﻲ ﺑﻌﻨﻮان ﻋﻀﻮي ﻏﺎﻳﺐ‪ -‬او وﻇﻴﻔﺔ ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن اﺗﺤﺎد را داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪن ﭘﺮﻳﺴﺘﻮر‪ ،‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﻄﺮ درﮔﻴﺮي در ﻣﻴﺎن اﻋﻀﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺗﺤﺎد وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ ‬‬
‫‪ ‬س‬
‫و ﺑﺮاي او و ﻧﮋاد ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ اش و ﻫﻤﻨﻮﻋﺎن دﻳﮕﺮش ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻫﻢ ﻻزم ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺒﺖ و‬
‫دﺧﺎﻟﺖ در ﺻﻮرت ﻟﺰوم‪ .‬اﻟﻜﺴﺘﺮزا ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎي اﻳﻦ ﻧﮋادﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ‪ .‬و ﺑﺎ ﻛﺎري ﻛﻪ‬
‫روﻧﻴﻦ و ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ اﻳﻦ اﻋﺘﻘﺎد راﺳﺦ ﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﻮرﻳﺎﻟﺴﺘﺮاژ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻼﺷﺶ را ﺑﺮاي‬
‫اﺛﺒﺎت ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻠﻜﻪ اش ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬او ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻪ و ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ او را در ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺶ ﻳﺎري داده ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﻣﺪﻳﻮن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻣﺮﮔﺒﺎل را از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎه ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﺳﺎﻳﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن ﻛﻪ ﻣﻮرد‬
‫او را زﻳﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻨﺪ ﺣﺎﻻ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ آﻳﻨﺪة ﻧﺰدﻳﻚ او ﺧﻄﺮ و وﺣﺸﺘﻲ اﻳﺠﺎد ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
‫و ﺑﺨﺎﻃﺮ او ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻫﻢ اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﺣﻴﺎت و آﻳﻨﺪه ﻗﺎﺋﻞ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻋﺼﺮ اژدﻫﺎﻳﺎن ﺳﭙﺮي ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬درﺳﺖ! اﻣﺎ اﻳﻦ اﺑﺪاَ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ اﺛﺮ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺣﻴﺎت ﺟﻬﺎن‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ...‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺗﻮﻗﻊ آن را ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ!‬
‫‪ ‬‬

WarCraft - Day of The Dragon - Full (Farsi)

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

WarCraft - Day of The Dragon - Full (Farsi)

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

WWW.LIFE-GOOD.

IR ‫ ﺳﺎﻳﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮب‬:‫ﻛﺎري از‬

SORROWMAN13@YAHOO.COM SORROWMAN:‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‬ Page 1

‫ﻛﺎﻳﺮﻳﻦ ﺗﻮر ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 2‬‬

‫اﺳﺘﺎدان ﺟﺎدو ﻓﺎرغ از زﻣﺎن ‪ ،‬ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ اﮔﺮﭼﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﭼﻬﺮه ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ ﻗﺪرت ﺟﺎدو ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 3‬‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در اﻃﺮاف ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﺪه اﻧﺪ و رؤﺳﺎﻳﺸﺎن را ازدﺳﺖ داده اﻧﺪ‪«.‬‬

‫دوﺑﺎره ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬

‫از ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدوﻳﻲ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ‪«.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 4‬‬

‫ﻋﻈﻤﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 5‬‬

‫ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺧﻮد را وارد اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬

‫اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬

‫» ﭼﻮن ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ) ‪ (Gilneas‬ﻫﻢ ﺣﺎﻻدرﮔﻴﺮ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺷﺪه اﺳﺖ «‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 6‬‬

‫از اﺗﺤﺎد ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ از آﻟﺘﺮاك‪«.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 7‬‬

‫ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 8‬‬

‫دوﺳﺘﺎن و ﻣﺘﺤﺪان ﺧﻮب و ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﺑﺮاي ﻫﻢ ﺑﻮده اﻧﺪ‪.‬؟!«‬

‫وﺣﺸﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‪«.‬‬

‫»در واﻗﻊ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ وﺟﻮد دارد‪«.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 9‬‬

‫وي اداﻣﻪ داد‪» :‬روﻧﻴﻦ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬

‫را ﻫﻢ ﻧﺪارد و ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﻜﻪ ﻳﻚ اﻣﻴﺪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻚ ﺗﻬﺪﻳﺪ اﺳﺖ‪«...‬‬

‫ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ اداﻣﻪ داد ‪»:‬و ﺧﻮدﺳﺮ و ﮔﺴﺘﺎخ‪«...‬‬

‫ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد‪...‬‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ درﺳﻬﺎﻳﺶ راﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 10‬‬

‫ﮔﻴﻠﻨﻴﺲ ﺑﻪ آﻟﺘﺮاك ﺑﭙﺮدازﻳﻢ‪«.‬‬

‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﻮد را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 11‬‬

‫رﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش ﮔﻮﺷﻪ اي ﺟﺪاﻧﺸﺪﻧﻲ از ﺷﺨﺼﻴﺘﺶ او ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬

‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﺎﻣﻮﻫﺎي ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﮔﻔﺖ ‪ » :‬ﺗﻮ اﺣﻀﺎر ﺷﺪه اي و ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻢ‪...‬؟«‬

‫ﻣﻨﺘﻈﺮم ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻫﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻮد؟ « آﻳﺎ ﻣﺠﺎزات و اﺗﻬﺎم از ﻣﻦ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد؟ «‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 12‬‬

‫ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﻗﺒﻮل ﻛﻨﻲ و ﺑﻪ درﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻲ‪«.‬‬

‫اداﻣﻪ داد ‪ »...‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ آن اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ؟«‬

‫»ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه‪«...‬‬

‫» اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺮﻓﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺷﻨﻴﺪه ام ‪ ...‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻢ‪«.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 13‬‬

‫ﻳﻚ ﺳﻮارِ ا‪‬ﻟﻒ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬

‫ﻳﻚ ﺳﻮار اﻟﻒ‪.‬او ﻫﺮﮔﺰ راﺑﻄﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ اﻟﻔﻬﺎ ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬

‫»‪ ...‬ﻧﻔﺮﻣﻮدﻳﺪ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻦ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬

‫ﺷﺪن ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪«.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 14‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ اﺷﺎره اي ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﺮﺳﻲ آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ اﺣﺘﺮام در ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻮان ﺑﺮ ﻣﻲ اﻧﮕﻴﺨﺖ‪.‬‬

‫ﻛﻞ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻮ و ﺗﻤﺎم ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﺨﻄﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ اﻓﺘﺎد‪«.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 15‬‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 16‬‬

‫و ﺑﻌﺪ اﻳﻦ ﻣﺤﻞ را ﺗﺮك ﺧﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪«.‬‬

‫و اﺳﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﻳﺪه و ﺗﻴﺮي ﺑﻠﻨﺪ در ﻛﻤﺎﻧﺶ ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺪا ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ راﻫﺰﻧﺎن در ﻛﻤﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ؟‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻟﻔﻬﺎ ﺧﻄﺮات را ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﻲ و اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد؟‬

‫‪SORROWMAN13@YAHOO.COM‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪SORROWMAN:‬‬ ‫‪Page 17‬‬

‫ﺑﺎﻗﻲ ﻧﮕﺬارده ﺑﻮد‪.‬‬