Dokument

chroniony elektronicznym znakiem wodnym

ABATY to seria książek, która stanowi wprowadzenie oraz inspirację do

uprawiania współczesnych sabatów czarownic. Każda z ośmiu części,
zawierających m.in.: zaklęcia, rytuały, medytacje, historię, tradycyjne nauki,
inwokacje, wróżby, receptury oraz specjalne umiejętności, zgłębia zarówno
stare, jak i nowe praktyki celebrowania sezonowych obrzędów, które są
kamieniami węgielnymi w kalendarzu czarownicy.
Współcześni wiccanie oraz inni wyznawcy nurtów neopogańskich
(nowoczesne pogaństwo) obchodzą osiem sabatów, czyli świąt. Owe osiem dni
świątecznych zebranych razem tworzy Koło Czasu albo cykl sabatowy, a każdy
[1]

z sabatów związany jest z ważnym punktem zwrotnym w czasie rocznej

podróży, podczas której natura wkracza w kolejne pory roku.
Jeśli poświęcimy nieco uwagi temu, jak obraca się Koło Czasu, pozwoli nam
to lepiej dostroić się do energetycznych cyklów natury i usłyszeć to, co każda z
pór roku do nas szepce (lub wykrzykuje!), zamiast działać w sprzeczności z
owymi naturalnymi przypływami i odpływami. Jaka pora może być lepsza do
rozpoczęcia czegoś nowego niż czas, w którym ziemia budzi się do życia po
długiej zimie i w którym wszystko nagle rozkwita, wzrasta i ponownie kiełkuje?
I jaką lepszą porę znajdziemy do medytowania i planowania przyszłości niż ten
introwertyczny letarg, w który zapadamy w czasie zimy? Nasze książki nauczą
cię, jak się skupić na duchowych aspektach Koła Czasu, jak się w nim i z nim
poruszać w harmonijny sposób oraz jak świętować swój własny wciąż trwający
duchowy wzrost i osobiste osiągnięcia. Książka, którą trzymasz w ręce, może
być zarówno twoją pierwszą książką na temat wiccanizmu , czarostwa czy
[2]

pogaństwa, jak i najnowszą pozycją w twojej biblioteczce lub e-biblioteczce,

która jest już po brzegi wypchana wiedzą magiczną. W obu przypadkach mamy
nadzieję, że znajdziesz tu coś wartościowego, co sprawi, że wybierzesz się w
swoją własną podróż.

WYBIERZ SIĘ W PODRÓŻ

DO WNĘTRZA KOŁA CZASU

Każdy z ośmiu sabatów oznacza ważny punkt w rocznych cyklach natury. Są

one przedstawione jako równo rozmieszczone szprychy w kole, które
reprezentuje całość roku; daty, na które przypadają owe święta, są także niemal
równomiernie rozmieszczone w kalendarzu.
Koło Czasu składa się z dwóch grup, a na każdą z nich przypadają cztery
święta. Cztery święta słoneczne dzielą rok na kwartały w zależności od pozycji
słońca na niebie: Wiosenna Równonoc, Letnie Przesilenie, Jesienna Równonoc i
Zimowe Przesilenie. Termin każdego z nich wyznaczany jest astronomicznie,
stąd może się nieco różnić w zależności od roku, dla którego jest wyliczany.
Między tymi dniami, wyznaczającymi kolejne kwartały, przypadają święta
„półkwartalne” zwane świętami ognia: Imbolc, Beltane, Lammas oraz Samhain.
Święta kwartalne nazywa się czasem Mniejszymi Sabatami, natomiast
półkwartalne – Wielkimi Sabatami, mimo że żaden cykl nie jest „ważniejszy” od
innego. Na półkuli południowej pory roku są odwrotne wobec tych na północy,
dlatego poszczególne sabaty obchodzone są w innych terminach.
Mimo że niniejsza książka skupia się przede wszystkim na święcie Ostara, to
jednak może być pomocna także w zrozumieniu, jak ten Mniejszy Sabat
wpasowuje się w całość cyklu rocznego.
Zimowe Przesilenie, zwane również Yule albo Środek Zimy, przypada w
czasie, gdy noc osiąga swą maksymalną długość – po przesileniu dni zaczynają
stawać się dłuższe. Chociaż tkwimy w zimnej ciemności, to wiemy, że już
niebawem nadejdą jaśniejsze dni. W tradycji wiccańskiej jest to czas, kiedy
rodzi się młody bóg słońca. W niektórych wierzeniach neopogańskich Król
Ostrokrzewu przegrywa walkę ze swoim jaśniejszym wcieleniem – Królem
Dębu. Świece się palą, świąteczne uczty trwają, a wiecznie zielone liście
przynosi się do domu na znak, że mimo surowości zimy światło i życie
przetrwają.
Rys. 1. Koło Czasu – półkula północna (wszystkie daty przesilenia i równonocy są przybliżone, dlatego
należy sięgnąć do kalendarza, aby sprawdzić właściwe daty dla danego roku).
 Rys. 2. Koło Czasu – półkula południowa (wszystkie daty przesilenia i równonocy są przybliżone, dlatego
należy sięgnąć do kalendarza, aby sprawdzić właściwe daty dla danego roku).

Sabat Imbolc (wymawiany także jako Imbolg) przypada w czasie odwilży,

gdy ziemia zaczyna właśnie odmarzać, sygnalizując tym samym, że czas zacząć
na polach przygotowania do zbliżającego się sezonu zasiewu. Budzimy się z
miesięcy letargu i introspekcji i zaczynamy porządkować wszystko to, czego się
nauczyliśmy podczas minionej zimy, a także robić pierwsze plany na przyszłość.
Niektórzy wiccanie błogosławią również świece w czasie święta Imbolc, co
stanowi kolejny symbol zaklinania wyraźnie teraz silniejszego światła.
Podczas Wiosennej Równonocy, zwanej także świętem Ostara, dzień i noc
ponownie stają się równej długości, a potem stopniowo dni będą stawać się
dłuższe od nocy. Wiosenne Zrównanie Dnia i Nocy to czas odnowienia i
sadzenia nasion, jak tylko ziemia znowu powróci do życia. Podczas tego święta
ozdabiamy jajka jako symbol nadziei, życia i płodności, jak również
odprawiamy rytuały, aby pobudzić w sobie energię oraz odnaleźć moc i pasję
potrzebne do życia i rozwoju.
W społecznościach rolniczych święto Beltane oznaczało początek pory
letniej. Zwierzęta domowe były wyprowadzane, aby pasły się na bujnych
pastwiskach, a drzewa rozkwitały pięknym, aromatycznym kwieciem. Rytuały
odprawiało się po to, aby zapewnić ochronę zebranym plonom, zwierzętom
domowym oraz – rzecz jasna – ludziom. Rozpalano ogień i składano ofiary w
nadziei na uzyskanie boskiej ochrony. W wiccańskich mitach młody Bóg
zapładnia wówczas młodą Boginię. Wszyscy mamy jakieś plony do zebrania
pod koniec roku – np. plany, które jesteśmy zdecydowani wprowadzić w życie –
a święto Beltane to znakomity czas, aby z zapałem posuwać się do przodu.
Letnie Przesilenie to najdłuższy dzień w roku. To święto bywa nazywane
także Litha albo Środek Lata. Słoneczna energia osiąga swój szczytowy poziom,
a moc natury – swoją pełnię. W tradycji wiccańskiej jest to czas, kiedy moc boga
słońca znajduje się w kulminacji (zatem paradoksalnie powinna teraz zacząć
opadać) i dokonuje zapłodnienia dziewiczej bogini, która następnie ulega
przemianie w Matkę Ziemię. W niektórych wierzeniach neopogańskich jest to
moment, kiedy Król Ostrokrzewu raz jeszcze staje do walki ze swoim
jaśniejszym wcieleniem, ale tym razem zwycięża Król Dębu. Podsumowując,
jest to czas wielkiej radości i świętowania.
Podczas święta Lammas największe plony lata stają się dojrzałe. Odbywają
się obrzędy, ludzie grają w różne gry, wyrażają swoją wdzięczność i ucztują.
Święto to, znane także pod nazwą Lughnasadh, to czas radości z pierwszych
zbiorów – niezależnie od tego, czy mamy na myśli rzeczywiste zbiory z pól i
ogrodów, czy też nasze pierwsze plany, które zaczęły przynosić owoce. Tego
dnia często piecze się chleb, aby uczcić żniwa.
Jesienne Przesilenie, zwane także Mabon, przynosi kolejną, ważną zmianę
sezonu oraz drugie zbiory. Słońce świeci wówczas równo na obu półkulach, a
dni i noce mają jednakową długość. Potem noce ponownie będą stawały się
coraz dłuższe. W nawiązaniu do zbiorów dzień ten świętuje się jako festiwal
poświęcenia i umierającego boga, a cześć oddaje się słońcu oraz żyznej ziemi.
Święto Samhain oznaczało u Celtów początek pory zimowej. Był to czas,
kiedy dokonywano uboju zwierząt i zbierano ostatnie zbiory, aby zdążyć przed
nieuchronnym zanurzeniem się w głębię zimowej ciemności. Rozpalano ognie,
by pomóc odnaleźć drogę błąkającym się duchom, a także składano ofiary w
imię bogów i przodków. Samhain, który postrzega się jako początek, jest teraz
często nazywany Nowym Rokiem Czarownic. Czcimy naszych przodków,
porzucamy swoje aktywności i przygotowujemy się do nadchodzącego okresu
introspekcji… i w ten sposób cały cykl rozpoczyna się na nowo.

STOSUNEK NOWOCZESNYCH POGAN

DO KOŁA CZASU

Nowocześni poganie czerpią inspirację z wielu przedchrześcijańskich tradycji,

czego przykładem może być właśnie Koło Czasu. Cykl ośmiu świąt, który
obecnie celebrujemy dzięki nowoczesnemu pogaństwu, nie był nigdy w pełni
obchodzony przez żaden konkretny odłam kultury chrześcijańskiej. W latach
1940–1950 Brytyjczyk Gerald Gardner stworzył nową religię wicca, czerpiąc z
wielości różnych kultur i tradycji oraz dostosowując do niej praktyki obrzędowe
z wierzeń przedchrześcijańskich i animistycznych, ludowej magii oraz
szamańskiej dyscypliny i zakonów ezoterycznych. Połączył ze sobą
wielokulturowe tradycje równonocy i przesilenia z celtyckimi świętami oraz
wczesnoeuropejskimi świętami o charakterze rolniczym i sielankowym, czego
efektem był jedyny w swoim rodzaju model religijny, który stał się podstawą dla
wiccańskiego roku obrzędowego.
 Ów wiccański rok obrzędowy zazwyczaj podąża śladem wiccan i czarownic,
jak również eklektycznych pogan różnych wyznań. Niektórzy poganie
przestrzegają jedynie połowy sabatów – albo kwartalnych, albo tylko
półkwartalnych. Inni natomiast odrzucają cały koncept Koła Czasu i obchodzą
święta kalendarzowe w zależności od kultury, w jakiej żyją, zamiast opierać się
na naturalnym rolniczym cyklu pór roku. Wszyscy mamy swoje indywidualne
ścieżki jako poganie, dlatego tak ważne jest, aby żadnej z nich nie wartościować
i żadnej nie przyznawać palmy pierwszeństwa. Utrzymywanie otwartego i
pozytywnego nastawienia jest tym, co sprawia, że wspólnota pogan tak dobrze
się rozwija.
Wielu pogan adaptuje Koło Czasu do swojego własnego środowiska. Wicca
urosła do rangi prawdziwie światowej religii, ale tylko nieliczni z nas mieszkają
w klimacie odzwierciedlającym aurę Wysp Brytyjskich – czyli miejsca, gdzie
ona się narodziła. Podczas gdy zgodnie z tradycją święto Imbolc stanowi
początek odwilży i budzenie się ziemi do życia, to w tym samym czasie w wielu
rejonach na północy panuje środek zimy. Podczas gdy dla jednych Lammas
może być świętem ku czci zbiorów, to dla innych – tych, którzy mieszkają w
rejonach, gdzie występują susze i pożary lasów – jest to niezwykle
niebezpieczny i niepewny okres roku.
Musimy zatem wziąć pod uwagę, że Ziemia składa się z dwóch półkul.
Kiedy na półkuli północnej panuje zima, to na półkuli południowej święci
triumfy lato. Dlatego w czasie, gdy poganie w Ameryce świętują Yule i Zimowe
Przesilenie, poganie w Australii obchodzą Przesilenie Letnie. Z tego powodu
indywidualne doświadczenie każdego, kto praktykuje sabaty wicca, jest
ważniejsze niż jakikolwiek dogmat zapisany w książkach.
Pozostając w tym duchu, możesz zdecydować się na opóźnienie lub
przyspieszenie określonych dni świątecznych, aby cechy właściwe danym
sabatom (związane z daną porą roku) lepiej pasowały do klimatu miejsca, w
którym mieszkasz. Możesz też akcentować różne wątki każdego z sabatów,
który właśnie obchodzisz. Nasze książki powinny ułatwić ci tego rodzaju
rozwiązania.
Bez względu na to, gdzie znajduje się twoje miejsce na ziemi – czy jest to
miasto, wieś czy miasteczko – możesz zaadaptować tradycje i obrzędy sabatowe
w taki sposób, by pasowały do twojego stylu życia oraz środowiska. Przyroda
otacza nas zewsząd – nieważne, jak bardzo my, ludzie, staramy się odizolować
od natury, bowiem powtarzające się nieustannie zmiany pór roku są
nieuniknione. Zamiast płynąć pod prąd, wielu nowoczesnych pogan korzysta z
unikalnej energii danej pory roku – niezależnie od tego, czy jest ciemno, jasno
czy szarawo – i włącza ją w bieg swego życia codziennego.
Możesz być pewien, że nasze książki zapewnią ci wszystkie informacje,
których potrzebujesz, aby móc zrobić to samo. Każda z pozycji w naszej serii
będzie przypominać tę, którą właśnie trzymasz w rękach. Pierwszy rozdział pt.
Stare praktyki opowiada o historii i tradycji, które zostały zaczerpnięte z
mitologii i wierzeń przedchrześcijańskich, a których pozostałości nadal
funkcjonują w nowoczesnym nurcie pogaństwa. Z kolei rozdział zatytułowany
Nowe praktyki ujmuje w całość wszystkie te elementy i motywy, aby potem
zinterpretować je w nowy sposób, czyli taki, który stosują nowocześni poganie,
świętując swoje sabaty. Następny rozdział skupia się na Zaklęciach i wróżbach
właściwych dla danej pory roku albo zakorzenionych w tradycji ludowej, a
jeszcze następny – Receptury i rękodzieło – przedstawia pomysły na
udekorowanie domu, praktyczne własnoręcznie wykonane przedmioty oraz
przepisy kulinarne, które uwzględniają sezonowe przysmaki. Rozdział Modlitwy
i wezwania podaje gotowe przykłady wezwań i modlitw, które możesz
zastosować w rytuałach, medytacjach czy podczas prowadzenia dziennika.
Rozdział Rytuały świąteczne wprowadza trzy pełne rytuały: jeden dla osób
praktykujących w pojedynkę, jeden dla par oraz jeden przeznaczony dla grupy
ludzi, takiej jak kowen , krąg czy gaj . (Nic nie stoi na przeszkodzie, abyś
[3] [4]

dostosował jeden z podanych w tej książce czy jakikolwiek inny rytuał do

swoich potrzeb, zastępując np. dary składane w ofierze, tekst inwokacji czy
modlitwy, czynności magiczne itd. Kiedy planujesz rytuał grupowy, postaraj się
być wyczulonym na wszelkie specjalne potrzeby każdego z uczestników. Istnieje
wiele wspaniałych książek, które zgłębiają te kwestie i ułatwiają
przeprowadzenie rytuału, jeśli nie masz doświadczenia w tej materii). Wreszcie
na końcu książki znajdziesz kompletną listę odwołań (słów kluczowych)
związanych z danym świętem, począwszy od motywów magicznych, a
skończywszy na bóstwach, pokarmach, kolorach, symbolach itp.
Po przeczytaniu tej książki będziesz mieć wystarczającą ilość wiedzy i
inspiracji duchowej do świętowania sabatu z pełnym entuzjazmem. Dzięki
uczczeniu Koła Czasu potwierdzamy nasz związek z naturą, dlatego kiedy
naturalne cykle wciąż się odnawiają w swoich niekończących się obrotach,
możemy płynąć z prądem i cieszyć się drogą, którą przemierzamy.

[1] Zwane też Kołem Roku (w oryginale: Wheel of the Year) – wszystkie przypisy pochodzą od
tłumacza, chyba że podano inaczej.
[2] Etymologia tego słowa sięga do staroangielskiego słowa wicce, które oznacza czarownika, maga i
jest jego żeńskim odpowiednikiem. Słowo „wicca” można tłumaczyć jako „wiedźma”, co jak wiadomo w
staropolszczyźnie oznaczało kobietę, która wie, która posiada sekretną wiedzę (w przeciwieństwie do
„niewiasty”, czyli tej, która nie wie). Wicca to neopogański nurt czarownic nawiązujący do tradycji
druidów. Związany jest z ekologizmem ruchu New Age i określany mianem religijnego skrzydła
feminizmu.
[3] Kowen to grupa licząca zwyczajowo 13 członków.

[4] Gaj stanowi grupę kilku kowenów.

 ONIEC ZIMY już blisko. Wielu ludzi z ulgą żegna ten trudny czas
wypełniony zimnem i ciemnością. Dla wielu z nich zimowe miesiące mogą być
nawet źródłem depresji z powodu braku słońca i złej pogody. Wraz z nadejściem
wiosny i święta Ostara słońce znowu zaczyna świecić. Pogoda się polepsza i z
każdym dniem jest coraz cieplej. Ptaki powracają, kwiaty przebijają się przez
resztki zalegającego śniegu, a trawa z powrotem zmienia barwę z wyblakłej i
żółtobrązowej na tętniącą życiem zieleń. Podczas gdy w czasie zimy nasze myśli
i projekty były uwewnętrznione, teraz nastaje pora na to, aby je uzewnętrznić i
aby rozkwitły w realizacji.
Święto Ostara, zwane także Wiosennym Zrównaniem Dnia i Nocy, przypada
zazwyczaj na dzień 20 marca na półkuli północnej (wrzesień na półkuli
południowej), a jego znakiem rozpoznawczym jest słońce w zenicie, czyli w tym
punkcie na sferze niebieskiej, który znajduje się bezpośrednio nad równikiem.
Każdego roku czas równonocy przesuwa się o sześć godzin, dzięki czemu za
datę zrównania dnia z nocą uznaje się okres dwu dni między 20 a 21 marca.
Ostara to początek kalendarzowej wiosny na półkuli północnej niezależnie od
tego, czy mieszkasz w rejonie, który jest ciepły przez okrągły rok, czy też na
terenie, gdzie w tych dniach ziemię nadal pokrywa warstwa śniegu.
Z uwagi na to, że do wyznaczenia precyzyjnej daty równonocy trzeba
zastosować skomplikowaną formułę matematyczną, większość ludzi jest
zadowolona z faktu, że może w tym celu posłużyć się almanachem, sprawdzić w
kalendarzu albo też wyszukać w Internecie właściwy dzień, a nawet chwilę,
kiedy ma to nastąpić.
Chociaż uważa się, że zrównanie dnia i nocy oznacza moment, w którym
dzień i noc trwają tak samo długo (dosłowne znaczenie brzmi: „równa noc” –
łacińskie słowo aequus oznacza „równy”, anox oznacza „noc”), nie jest to do
końca prawda. Wszystko zależy od miejsca, w którym mieszkasz. Ci, którzy
mieszkają bliżej równika, nadal zauważają więcej światła słonecznego niż
ciemności, jednak ci, którzy znajdują się dalej od niego, będą widzieć mniej
światła słonecznego; a jest to fakt często niedostrzegany, kiedy ludzie mówią o
tej samej długości dnia i nocy. Dlatego najważniejszą kwestią w zjawisku
równonocy nie jest tak naprawdę długość trwania dnia czy nocy, ale właśnie ta
chwila, kiedy słońce osiąga zenit. A zdarzenie to ma miejsce na całym świecie w
tym samym czasie. Kiedy słońce znajduje się w zenicie, to tak po prostu się
dzieje. Istnieje tylko jeden określony moment w tym konkretnym dniu, kiedy
słońce tworzy idealną linię prostą z równikiem, bez względu na to, czy
znajdujesz się w Ameryce czy w Australii. To czas, w którym nastaje wiosna, a
światło dnia zaczyna triumfować nad ciemnością nocy.
Po święcie Yule, z powodu nachylenia osi ziemskiej, światło słoneczne
przesuwa się dalej na północ i dzięki temu ludzie na półkuli północnej mają
coraz dłuższe dni. W czasie święta Ostara długości dnia i nocy są niemal równe,
słońce rośnie w siłę, a od tego momentu dni stają się dłuższe. Dzięki większej
ilości światła i ciepła promieni słonecznych, które są wysyłane pod pewnym
specyficznym kątem, Ziemia powoli budzi się do życia – począwszy od roślin
zaczynających kiełkować spod powierzchni gruntu, przez drzewa wypuszczające
zawiązki liści i kwiaty wystrzeliwujące z pąków, aż po zwierzęta, które
wychodzą ze stanu hibernacji albo zaczynają swój okres godowy. Nastaje czas
odrodzenia i odnowienia. Cykl życia rozpoczyna się od nowa.
W święcie Ostara nie chodzi tylko o kurczątka i króliczki, ani nawet o
boginię Eostre, od której imienia ten dzień wziął swoją nazwę. Jeśli powiemy, że
Eostre to bogini wiosny, płodności i świtu, to znaczy, że jeszcze niewiele o niej
wiemy. Badania dowodzą, że pierwsza wzmianka o bogini Eostre pojawiła się w
VIII wieku, a jej autorem był nortumbryjski mnich Bede , który napisał o niej
[5] [6]

w 725 roku n.e. w swoim dziele zatytułowanym De temporum ratione

(Obliczenia czasu) (Hutton, 180–181). Według Bedy w czasie „Ēosturmōnap
[odpowiednik kwietnia] poganie oddawali cześć Eostre poprzez biesiady, zanim
jeszcze zaczęło istnieć chrześcijańskie święto Wielkanocy”. Nazwa „Wielkanoc”
pochodzi albo od imienia bogini Eostre, albo od nazwy miesiąca Ēosturmōnap,
który z kolei uważa się za protoindoeuropejski rdzeń dla słów „świecić” oraz
„świt”.
Ronald Hutton w swojej książce Stations of the Sun: A History of the Ritual
Year in Britain (Pozycje słońca. Historia brytyjskiego roku obrzędowego) pisze
[7]

następująco:

„Tego rodzaju interpretacja wskazuje, że Bede raczej przyznał, że jest to

jego własna teoria, a nie ogólnie przyjęty lub udowodniony fakt, który
rzeczywiście miał miejsce. Pewna liczba niemieckich uczonych z XIX i
początku XX wieku poddaje w wątpliwość użyteczność tej teorii, jednak
bez wystarczających dowodów, żeby móc ją obalić. Niemniej z tej
dyskusji wyłaniają się dwa istotne fakty. Pierwszy z nich mówi o tym,
że warianty nazwy podane w dziele Bedy były szeroko
rozpowszechnione wśród ludzi posługujących się językami z grupy
germańskiej jeszcze za jego czasów lub krótko po jego śmierci – tak oto
chrześcijańskie święto znane było pod nazwą „Ostarstuopha” w Main
Valley w VIII i IX wieku. Drugi fakt jest taki, że anglosaskie słowo
„eastre”, oznaczające zarówno święto, jak i wiosenną porę roku,
związane jest z grupą słów pochodzących z różnych języków
indoeuropejskich, które oznaczają świt, ale także boginie personifikujące
poranek, takie jak: grecka Eos, rzymska Aurora czy hinduska Uszas” (s.
180).

Ale pozostaje pytanie, dlaczego nie ma żadnej informacji o tejże bogini

sprzed wspomnianej daty. Jedni uczeni zgadzają się z tezą Huttona, zaś inni nie.
Niektórzy utrzymują, że Eostre była boginią celtycką, inni natomiast, że
niemiecką, jednak nadal w sferze dyskusji pozostaje kwestia, czy bogini ta w
ogóle kiedykolwiek istniała albo czy była czczona w taki sposób, o jakim
niedawno nam powiedziano. Rzeczywiście niewiele wiemy o tym, jak oddawano
jej cześć – poza wzmianką o ucztach. Podczas gdy z większością bogów i bogiń
wiąże się wiele mitów i opowieści, to nie można tego samego powiedzieć o
bogini Eostre.
Odnaleziono jak dotąd tylko jedną współczesną historię dotyczącą Eostre
(ale inną niż ta mówiąca o tym, że od jej imienia pochodzi angielska nazwa
Świąt Wielkanocnych). Według tej opowieści pewnego zimowego dnia bogini
znalazła bezbronnego, zranionego ptaszka, który był już umierający. Aby
uratować mu życie, Eostre zamieniła go w zająca, ale przemiana nie dokonała
się w pełni. Mimo że ptaszek wyglądał jak zając, to wciąż mógł znosić jajka.
Zajączek ozdobił zniesione przez siebie jaja, a potem podarował je bogini w
podziękowaniu za ocalenie mu życia. Ot i cała opowieść. Ale czy wiecie, skąd
ona pochodzi?
Historia ta wywodzi się z ukraińskiej bajki ludowej, która wyjaśnia, skąd się
wzięły pisanki, czyli pięknie zdobione jajka. Eric A. Kimmel powtórzył potem tę
opowieść, nadając jej tytuł The Bird’s Gift (Ptasi podarunek). Wersja bajki z
udziałem Eostre po raz pierwszy została opublikowana przez Sarah Ban
Breathnach w jej książce Mrs. Sharp’s Traditions (Tradycje pani Sharp).
Stamtąd opowieść ta rozpowszechniła się, częściowo dzięki Internetowi, a
wędrówkę zakończyła w dziecięcym czasopiśmie „Cricket” pod tytułem The
Coming of Eostre (Nadejście Eostre) (Dickman, 16).
Adrian Bott podaje następującą sekwencję zdarzeń pokazujących związek
bogini Eostre z zającami oraz pokazuje, w jaki sposób narodziło się to, co wiele
osób uważa za tradycję:

725 r. n.e.: Beda podaje wzmiankę o Eostre; nie łączy jej z zającami.
1835: Grimm w swojej Deutsche Mythologie (Mitologia niemiecka)
pisze o święcie Ostara; nie łączy Eostre z zającami.
1874: Adolf Holtzmann stwierdza: „prawdopodobnie zając był świętym
zwierzęciem w czasie Ostara”.
 1883: K.A. Oberle również twierdzi, że: „zając najprawdopodobniej był
uświęconym zwierzęciem podczas obchodów Ostara”.
1890: Charles Isaac Elton twierdzi, że zwyczaje wielkanocne
praktykowane w takich miejscach w Anglii jak Hare-Pie Bank czy
Harecrop Leys prawdopodobnie były związane z czcią oddawaną bogini
Eostre.
1892: Charles J. Billson nawiązuje do tezy Oberlego o związkach zająca
ze świętem Ostara, uważając ją raczej za wniosek końcowy niż za
sprawę do dyskusji.
1944: John Lanyard stwierdza, że: „anglosaska bogini Wielkanocy
rzeczywiście wydaje się mieć związek z zającem”.
1976: Christina Hole stwierdza, że: „Zając był świętym stworzeniem
Eastre (albo Eostre), saksońskiej bogini wiosny i świtu” (Bott).

To Gerald Gardner był tym, który tworząc religię wicca, zebrał zwyczaje z
różnych tradycji i wynalazł siedem sabatów, potem dodał je do Wiosennego
Zrównania Dnia i Nocy, a w końcu wszystkie osiem świąt rozmieścił tak, aby
dzieliło je średnio sześć tygodni.
Zdaniem autorki strony HecatesCauldron.org:

„Trzeba zdać sobie sprawę, że w udokumentowanych źródłach

historycznych nie ma mowy o tym, aby jakakolwiek grupa pogan
praktykowała wszystkie osiem sabatów. Nie ma także dowodu na to, że
poganie świętowali Wiosenne Zrównanie Dnia i Nocy. Właściwie owa
Wiosenna Równonoc, którą Gardner nazywa Ostara, to germańska
nazwa na ówczesną Boginię Wiosny. Święto Ostara obchodzono w
czwartym miesiącu roku, czyli w kwietniu – zdaniem angielskiego
skryby Bedy Czcigodnego, piszącego w VII w. n.e. Ponad tysiąc lat
później bogini ta była nadal czczona na terenach germańskich, gdzie jej
 imieniem określano także miesiąc, którego była patronką – kwiecień.
Zatem nie reprezentowała ona marca wraz z jego Wiosennym
Zrównaniem Dnia i Nocy”.

Przypuszczenie, że Ostara to w swej istocie starożytne święto mające

starożytną boginię, może nie być prawdą, ale w jakiś sposób znalazło swoje
miejsce w historii najnowszej.
Philip Shaw tak pisze w swojej książce Pagan Goddesses in the Early
Germanic World (Boginie pogańskie we wczesnych dziejach ludów
germańskich):

„Teoria o tym, że Eostre jest boginią wiosny, stała się zaskakująco

popularna, mimo że brak jest prawdziwie przekonujących dowodów na
jej poparcie. Zarówno sceptycy, jak i zwolennicy nawiązują do niej jako
do bogini wiosny, a to prowadzi do pewnych niedorzecznych sytuacji.
Takich na przykład jak ta, kiedy Knobloch (1959: 31-4) podważa
istnienie Eostre, powołując się na brak silnych etymologicznych źródeł
na jej związki z wiosną. To jednak nie jest żaden argument – Knobloch
zręcznie prezentuje słabość domniemanego związku z wiosną, ale
związek ten jest mimo wszystko jedyną interpretacją uczonych na temat
imienia Eostre” (55).

Mimo że wciąż nie mamy żadnego przekonującego dowodu na istnienie

bogini Eostre, nie oznacza to, że nie możesz jej czcić jako symbolu wiosny, jeśli
tylko masz taką potrzebę. Wszelkie wartości, które ta bogini sobą reprezentuje,
pozostają nadal w mocy – niezależnie od tego, czy historycy znajdą świadectwa
potwierdzające jej istnienie, czy też nie.

ŚWIĘTE MIEJSCA OZNACZAJĄCE

 ZRÓWNANIE DNIA I NOCY

Powszechnie uważa się, że starożytni Irlandczycy (poprzedzający Celtów i

druidów) świętowali przesilenia i równonoce. Spora część dowodów pochodzi z
megalitycznych kamiennych kopców budowanych na terenie całej Irlandii.
Chociaż wielu ludzi wierzy, że owe kopce i kręgi budowali druidzi, to testy
naukowe i profesjonalne metody datowania dowiodły, że zabytki te są znacznie
starsze. Mimo że druidzi mogli rzeczywiście wykorzystywać te miejsca do
celów rytualnych albo innego rodzaju praktyk, to jednak nie byli oni
odpowiedzialni za ich stworzenie. Pewna grupa kopców umiejscowiona w
Loughcrew zawiera korytarz z grobowcem, który jest tak skonstruowany, że
ostatni kamień jest oświetlany przez promienie słoneczne w czasie Wiosennej
Równonocy. Kamień ten posiada symbole astronomiczne, które są w pełni
widoczne dzięki światłu słońca (Megalityczna Irlandia). Chociaż może to być po
prostu pewien rodzaj skomplikowanego prehistorycznego kalendarza, to jednak
symbole astronomiczne dają do zrozumienia, że w istocie jego znaczenie było o
wiele większe niż tylko wskazanie jednego dnia w roku.
Majowie obchodzili święto Wiosennego Zrównania Dnia i Nocy przez ponad
tysiąc lat. Kiedy słońce zachodzi nad rytualną piramidą El Castillo w Meksyku,
tworzy iluzję znaną jako „Powrót Słonecznego Węża”. Promienie słoneczne
układają się w coś na kształt ogromnego węża pełznącego w dół po schodach
piramidy. W ten właśnie sposób Majowie składali hołd, aby uczcić powrót boga
słońca (Atlas Obscura).
W Vermont kamienna struktura włączona w amfiteatralną misę, zwana
„Calendar One” (Kalendarz), posiada oznaczenia w miejscach, gdzie wschodzi
słońce w dniach Letniego Przesilenia oraz Wiosennej i Jesiennej Równonocy.
Chociaż nie wiemy na pewno, jacy ludzie zbudowali Calendar One, to jednak są
teorie, które autorstwo tej budowli przypisują rodowitym Amerykanom, i to
pomimo faktu, że część inskrypcji odnalezionych na kamieniach zapisano za
pomocą irlandzkiego pisma ogamicznego (Angel). Czy to możliwe, aby
[8]

Celtowie w pewnym okresie podróżowali do Ameryki Północnej – i to jeszcze

przed naszą erą?
W mieście Salem w stanie New Hampshire na terenie Mystery Hill znajduje
się tzw. Amerykańskie Stonehenge liczące 4 tysiące lat. Panuje przekonanie, że
zostało ono zbudowane przez nieznanych bliżej europejskich koczowników albo
rodowitych Amerykanów. Budowla składa się z pięciu stojących kamieni oraz
jednego, który wskazuje wschód i zachód słońca w czasie obu równonocy, i
stanowi zarazem precyzyjny kalendarz astronomiczny dla innych świąt. W
miejscu tym odkryto kilka różnych starodawnych języków, co może wskazywać
na to, że stanowisko to było wykorzystywane lub odwiedzane przez kilka
różnych grup ludzi (Goudsward).
Fajada Butte w Narodowym Historycznym Parku Kultury Chaco w
[9]

północno-zachodnim Nowym Meksyku składa się z kamiennych płyt, które w

czasie przesileń i równonocy rzucają cień na spiralne petroglify umieszczone
[10]

na ścianie klifu. Stojąca na wysokości 95 metrów i mierząca 230 metrów

długości rampa o zagadkowym przeznaczeniu uważana jest za miejsce, które
było wyjątkowo istotne dla ceremoniałów odprawianych przez plemię Chacoan
(Sofaer i Sinclair).
Angkor Wat w Kambodży została pierwotnie zbudowana jako kompleks
hinduskich świątyni w początkach XII wieku. O poranku w dniu Wiosennego
Zrównania Dnia i Nocy słońce wspina się po ścianie środkowej świątyni, gdzie
będzie krótko odpoczywać na samym szczycie iglicy budynku (Van de Bogart).
Mnajdra na Malcie pochodzi sprzed około 5 tysięcy lat. Jest uważana za
[11]

jeden z najstarszych na świecie kalendarzy słonecznych wskazujących

przesilenia i równonoce. W czasie Wiosennego Zrównania Dnia i Nocy
promienie słoneczne wchodzą do świątyni i oświetlają główną oś (Dziedzictwo
Malty).
Fernacre Stone Circle (Kamienny Krąg Fernacre) w Kornwalii
zlokalizowany jest na zboczu otoczonym przez wzgórza, które bezpośrednio
wskazują trzy z czterech stron świata: Brown Willy stoi frontem na wschód,
Rough Tor kieruje się prosto na północ, a Garrow Tor – na południe. Rankiem w
dniu równonocy Brown Willy wskazuje miejsce, gdzie wzejdzie słońce
(Archeologiczne Dziedzictwo Kornwalii).
W 2009 roku w miasteczku Clarke County w stanie Wirginia odkryto liczący
12 tysięcy lat Spout Run Paleoindian. Instytut Źródeł Historycznych
(Department of Historic Resources) umieścił ten zabytek na liście Virginia
Landmarks Register (Rejestr Zabytków Wirginii) w 2011 roku, co pokazuje, że
tego rodzaju prehistoryczne miejsca są odkrywane po dziś dzień. W tym
paleoindiańskim miejscu przedstawiono zarówno koncentryczne pierścienie, jak
i trójkątną formację skalną, które zostały zestrojone z czasem równonocy. Po
odkryciu wyrytych znaków archeolog Jack Hranicky powiedział: „Ten kształt
wygląda jak wycięty ślad dwóch stóp. W Dniu Zrównania Dnia i Nocy słońce
powoduje efekt aureoli nad osobą, która stoi na tych śladach” (White).
Wszystkie wspomniane miejsca (i jeszcze wiele innych) wyznaczają pozycję
słońca w dniu równonocy. Chyba nigdy nie dowiemy się na pewno, czy były to
budowle stworzone celowo jako uduchowione miejsca do odbywania rytuałów o
charakterze religijnym, czy też służyły po prostu do odmierzania upływającego
czasu, tak jak to robią nasze współczesne kalendarze. Jednakże historia
pokazuje, że na całym świecie istniały pewne grupy ludzi, którzy świętowali i
czcili zjawiska astronomiczne widoczne na niebie. Mimo że to Gerald Gardner
zamienił Wiosenne Zrównanie Dnia i Nocy w to, co znamy dzisiaj jako
nowoczesne święto Ostara, jasne jest, że przez tysiące lat ludzie nie tylko
wiedzieli, że równonoc w ogóle ma miejsce, ale także zdawali sobie sprawę,
kiedy się ona wydarza, ponieważ miało to dla nich istotne znaczenie.
Niezależnie od tego, czy postrzegali to jako czas równowagi, nowego początku,
czy po prostu jako czas sadzenia roślin, przywiązywali wagę do równonocy i
zaznaczali porę jej występowania – często w dość wymyślny sposób za pomocą
imponujących, skomplikowanych konstrukcji.

ZWIĄZEK ŚWIĘTA OSTARA

Z INNYMI ŚWIĘTAMI

Wiele motywów święta Ostara jest w większości blisko związanych z

chrześcijańskim świętem Wielkanocy, mimo że nie zawsze przypadają blisko
siebie w kalendarzu. Wielkanoc świętujemy w pierwszą niedzielę po pierwszej
pełni księżyca, która ma miejsce albo podczas, albo tuż po Wiosennej
Równonocy, chyba że owa pełnia przypada w niedzielę, wtedy Wielkanoc
obchodzi się tydzień później. Nadal toczą się spory o to, czy Wielkanoc to w
rzeczywistości „skradzione” święto Ostara (czy jakiekolwiek inne święto
przedchrześcijańskie związane z ucztowaniem podczas równonocy oraz z
płodnością), czy też może na odwrót.
Podczas Wielkanocy chrześcijanie celebrują zmartwychwstanie Jezusa
Chrystusa, uważanego za Syna Bożego, który został ukrzyżowany dwa dni
wcześniej, w Wielki Piątek. Zachodzi tu podobieństwo między motywami
zmartwychwstania i odrodzenia, właściwymi również dla święta Ostara. Mimo
że Jezus tak naprawdę nie odrodził się na nowo, ale został wskrzeszony ze
zmarłych, i choć umarł za grzechy tych, którzy w niego wierzą, to jednak ludzie
ci mają szansę „odrodzić się” dzięki niemu. Współczesną Wielkanoc – tak jak
święto Ostara – świętuje się za pomocą symboliki związanej z porą wiosenną, w
której skład wchodzą: jajka, kurczątka, króliczki, a które akcentują raczej nowe
życie niż grobowiec i śmierć. Chrześcijański symbol owieczki wziął się z faktu,
że śmierć Jezusa podczas Paschy uczyniła go „owieczką paschalną”.
Żydowskie święto Paschy (piętnasty dzień miesiąca Nisan, który rozpoczyna
się w nocy o pełni księżyca po północnym Wiosennym Zrównaniu Dnia i Nocy)
to bardzo ponure święto, podczas którego obchodzi się masowe wyjście
(exodus) Izraelitów z Egiptu. Zanim Faraon pozwolił odejść swoim izraelskim
niewolnikom, Bóg zesłał na Egipcjan dziesięć plag, ostatnią z nich była śmierć
każdego pierworodnego w egipskim domu. Aby ocalić swe dzieci, Żydzi mieli
namalować krwią na swoich drzwiach wejściowych znak baranka, aby Duch
Boży wiedział, kogo ma oszczędzić i utrzymać przy życiu.
Zawsze jednak będą jeszcze inne święta i bóstwa związane z tym
szczególnym okresem w roku, poza wspomnianymi Paschą i Wielkanocą.
Chociaż druidzi nie obchodzili święta Ostara, to mieli swoje własne święto
znane pod nazwą Alban Eiler, którą można przetłumaczyć jako „Światło Ziemi”.
Przypadało ono w dniu, kiedy zarówno noc, jak i dzień miały tę samą długość.
Był to dzień, kiedy zasiewano uprawy roślin i który uważano za czas zmiany.
Wiele osób wierzy, że druidzi uważali tę porę za prawdziwie magiczną (Święty
Ogień).
Bachanalia były świętem obchodzonym w marcu na cześć bogów Bachusa
oraz Dionizosa. Uroczystość ta miała niewiele wspólnego ze świętowaniem
równonocy – może z wyjątkiem czasu, w którym ją obchodzono. Nie
celebrowano tu faktu zrównania dnia i nocy, ale raczej hołdowano piciu wina i
oddawaniu się fizycznym przyjemnościom. Właśnie tę część uroczystości
opisywano najczęściej jako dziką i pełną ekscesów orgię, gdzie pogrążając się w
ogólnym chaosie, dopuszczano się nawet przemocy i morderstw (Gill). Dla
porównania Gardnerowska idea święta Ostara jest rodzajem spokojnego
podarunku, według której zamiast oddawać się rozpuście lepiej świętować
odrodzenie, odnowienie i ożywienie natury. Współcześni poganie są bardziej
skłonni, aby podczas tego święta „upijać się” raczej czekoladowymi jajkami niż
winem.

ODDAWANIE CZCI WIOSENNYM BÓSTWOM

Podczas pracy z bóstwami w tym okresie najlepiej zrobimy, wybierając te, które
uosabiają ducha życia i odnowy. Tradycyjnie o tej porze roku rządy sprawują
dziewicze boginie, którym oddaje się cześć, podczas gdy uwaga bogów kieruje
się w stronę krzepkich młodzieńców. Ci zaś, związani z wiosną, zwierzętami,
odrodzeniem i polowaniem, czczeni są najbardziej.
W starożytnej Grecji Dionizos i Persefona byli na równi czczeni jako bóstwa
wiosny. Dionizos – bóg roślin, a zwłaszcza winogron – cierpiał ponoć katusze
podczas miesięcy zimowych. Wiosną natomiast jego siła miała powracać wraz z
rozkwitaniem kwiatów na ziemi (Irlandzka Szkoła Druidów).
Persefona – czyli córka Demeter, która była boginią plonów i żniw – została
porwana przez Hadesa. Demeter tak przygnębiło zniknięcie córki, że nie była w
stanie tak jak zwykle zajmować się zbiorami, które zaczęły obumierać.
Wówczas Zeus wysłał Hermesa, aby ten porozmawiał z Hadesem w sprawie
uwolnienia Persefony, bowiem w przeciwnym razie zbiory całkiem się
zmarnują, a ludzie nie przetrwają. Hermes zawarł układ z Hadesem, że
Persefonie wolno będzie powrócić do matki wiosną na sześć miesięcy. Po
upływie tego czasu miała z powrotem zamieszkać w zaświatach, by tam co roku
panować jako królowa świata podziemi. Demeter rozpromieniona tą propozycją
zapewniła, że co roku na wiosnę kwiaty zakwitną, aby powitać Persefonę z
okazji jej powrotu.
Afrodyta, grecka bogini piękności, miłości, przyjemności i prokreacji, wedle
wierzeń starożytnych Greków miała być tą, której kwiaty wyrastały pod stopami,
kiedy kroczyła po ziemi tuż po tym, jak narodziła się z morskiej piany. Jest ona
mocno powiązana z płodnością natury i dlatego kojarzy się z wiosną, kiedy to
ziemia powraca do życia. Niektórzy uważają ją za matkę wszystkich istot
żywych, a każda wiosna za jej sprawą pozwala światu odrodzić się na nowo.
Wenus, rzymska bogini miłości i piękna, ma związek z uprawianymi polami
i ogrodami oraz uważana jest za rzymski odpowiednik Afrodyty. Przypisanie jej
pól uprawnych i ogrodnictwa wiąże ją z wiosennym motywem nowego
początku, który odnosi się do roślinności na ziemi albo symbolicznej roślinności
ludzkiej duszy. Dwie świątynie dedykowane Wenus przetrwały do naszych
czasów w dwóch miastach: jedna w Lavinium i druga w Ardei (Lindemans).
Zapewne jedną z najsmutniejszych historii o boginiach, które były czczone
w okresie wiosny, jest grecka opowieść o Klytii. Klytia rozpoczęła swój żywot
jako nimfa wodna zakochana w bogu słońca Apollu. W niektórych wersjach tego
mitu jej miłość do Apolla pozostaje nieodwzajemniona i dlatego tkwi ona już na
zawsze w jednym miejscu, wypatrując go na niebie. W końcu jej nogi i stopy
wrastają w ziemię i zamieniają się w korzenie, jej ciało przybiera kształt łodygi,
ramiona zamieniają się w liście, a twarz staje się kwiatem heliotropu , który
[12]

nadal każdego dnia wpatruje się w słońce błyszczące na niebie. W innych

wersjach historii Klytię zamieniono w kwiat po tym, jak uprawiała miłość z
bogiem słońca (McCoy, 122).
Kybele to bogini, którą czczono w wielu różnych krajach, takich jak:
Frygia , Grecja czy Rzym. Miała wielu wyznawców, ponieważ była jedną z
[13]

najsławniejszych bogiń kreatorek. Poza nowym życiem patronowała również

ziemi, namiętności i miłości, co czyniło z niej idealny obiekt kultu do uczczenia
na początku wiosny. W Rzymie była znana pod nazwą Wielkiej Matki (McCoy,
122; Jordan, 169).
Grecka Eos była boginią świtu, która również była związana z wiosną i
nowym początkiem. Eos także była bardzo seksualną boginią, co łączyło ją z
takimi motywami jak: romans, miłość i płodność.
Rzymska Flora, bogini kwiatów, często czczona jest w czasie równonocy i
ma swoje własne dodatkowe święto, czyli Floralia, które jest obchodzone 27
kwietnia (obecnie 28 kwietnia) (McCoy, 123; Jordan, 96–97) pomiędzy
świętami Ostara i Beltane. Jako bogini kwiatów także idealnie pasuje do
symboliki tej pory roku. Jeśli wolisz oddawać cześć celtyckiej bogini
Blodeuwedd – która została w magiczny sposób stworzona z kwiatów – to
[14]

również ona doskonale się sprawdzi podczas święta Floralia.

Nordycka bogini Freya porzuciła ziemię podczas zimy i powracała na nią
każdej wiosny (McCoy, 123). To kolejna postać z panteonu bogiń patronujących
seksualności, życiu i śmierci – ona również doskonale wkomponowuje się w
wiosenną symbolikę.
Gaja, będąc jedną z najstarszych ze wszystkich greckich bogiń, jest
przedstawiana jako ucieleśnienie ziemi. Stworzyła wszystkie istoty żyjące i jest
dosłownie uważana za Matkę Ziemię. Kiedy trwa wiosna, ona budzi się, poddaje
zachwycającym przemianom i powołuje wszystko do życia.
Hinduska bogini Rati to małżonka Kamy, czyli boga miłości. Sama Rati jest
boginią miłości, pożądania, namiętności i przyjemności seksualnej. Razem
tworzą doskonałą parę dla uczczenia miłości i namiętności rodzących się wraz z
początkiem wiosny (McCoy, 124).
Panowie nie pozostają w tyle, dlatego oprócz bogiń istnieje również wielu
bogów związanych z wiosenną porą roku.
Irlandzki Aengus Mac Og był młodym bogiem miłości i romansu. Będąc
synem Dagdy, on również pozostaje bogiem odrodzenia (McCoy, 92; Jordan, 5),
czyli ważnego aspektu wiosny, a więc czasu, kiedy wszystko wokół się
regeneruje albo powraca do życia.
Celtycki bóg Cernunus, znany też pod nazwą Hern albo Rogaty Bóg, jest
[15]

jednym z najbardziej znanych bóstw. Swoim porożem jelenia wyrastającym z

głowy jasno pokazuje, że jest bogiem lasów i natury. Jest on także małżonkiem
Matki Ziemi, z którą się połączył, aby dać życie wszystkim stworzeniom. Można
go właściwie nazwać Ojcem Ziemi.
Irlandzki „Dobry Bóg” Dagda to największy bóg odrodzenia. Posiada kocioł,
który przywraca zmarłych wojowników do życia. Jest w stanie wskrzesić tych,
którzy odeszli w zaświaty.
Green Man (Zielony Człowiek) to świetna reprezentacja wiosny. Wyobraź
go sobie, jak przychodzi pełen życia i rosnący niczym pąki na drzewach, potem
powiększa się i zamienia w kwiat albo liść. Wyobraź go sobie, jak baraszkuje w
lesie i zachęca kwiaty, aby przebiły się przez powierzchnię ziemi i zakwitły.
Pobudza pnącza, aby schwytały drzewa w mocnym uścisku i wspinały się po ich
gałęziach w górę prosto do słońca. Green Man żyje w każdej roślinie, dodając jej
energii, aby rozwijała się i zdrowo rosła.
Walijski bóg Mabon doczekał się już sabatu nazwanego jego imieniem, ale
to także bóg, który wycofuje się do zaświatów w czasie zimy, a potem powraca
wiosną (McCoy, 94). Chociaż Mabon to dobry czas, aby uczcić męstwo tego
boga, to Ostara jest doskonałą porą do uczczenia jego powrotu.
Egipski bóg Min, który jest przedstawiany z ogromnym fallusem, jest
oczywiście bogiem płodności i kreacji. Wiosna to doskonały czas do uczczenia
tego boga reprodukcji, dzięki któremu zwierzęta i cała ziemia zaczynają się
rozmnażać i rodzić (McCoy, 95; Jordan, 199).
Kolejny egipski bóg, Ozyrys, zmienia swoją rolę w ciągu roku. Wiosną jest
bogiem płodności i roślinności, zapewniając, że plony zostaną zasiane i będą
dobrze rosły (McCoy, 95; Jordan, 235–236). Ozyrys to również bóg, który został
wskrzeszony przez swoją siostrę i żonę zarazem, czyli wielką boginię Izydę.
Grecki bóg Pan jest bogiem natury, lasów i leśnych zwierząt. Myśląc o Panu,
pomyśl o lasach, baraszkowaniu i zabawie, ponieważ wszystkie te rzeczy są z
nim związane. Wiosna to czas wychodzenia do lasu i doświadczenia powrotu do
natury oraz celebrowania nowego życia z Panem jako twoim strażnikiem.
Warto było mieć na podorędziu nordyckiego boga Thora i jego magiczny
młotek Mjölnir na początku wiosny. Thor musiał bowiem rozbić lód za pomocą
swego młotka i wymieść zimę hen daleko, aby znowu sprowadzić wiosnę
(McCoy, 96).
Każde z tych bóstw ma swoje własne związki z czasem wiosny, a wielu z
nich także albo z odrodzeniem, albo po prostu z rozkwitaniem ziemi. Bóstwa te
ucieleśniają i uświęcają nowość świata wokół nas w czasie, kiedy wkraczamy z
ciemności w światło w drugiej połowie roku.
 NOWY ROK, NOWE ŻYCIE

Aż do roku 1752, kiedy miało miejsce przejście z kalendarza juliańskiego na

kalendarz gregoriański , dzień 25 marca uważany był za początek nowego roku.
[16]

W Anglii święto Zwiastowania Najświętszej Marii Panny obchodzono 25 marca.

Święto Zwiastowania uważano za doskonały czas do rozpoczęcia nowego roku,
opierając się na starożytnych tradycjach równonocy, która była właśnie
początkiem nowego roku (McCoy, 107–108).
Skoro równonoc stanowi początek roku, to wyjaśnia to, dlaczego Baran (21
marca–19 kwietnia) jest pierwszym znakiem zodiaku. Fakt ten również pozwala
nieco lepiej wyjaśnić angielskie nazwy niektórych miesięcy. Wrzesień (ang.
September; łac. septem oznacza „siedem”) zdaje się dość osobliwym wyborem
na nazwę dla dziewiątego z kolei miesiąca, październik (ang. October; łac. octo
oznacza „osiem”) – dla dziesiątego miesiąca, listopad (ang. November; łac.
novem oznacza „dziewięć”) – dla miesiąca jedenastego oraz grudzień (ang.
December; łac. decem albo dec oznacza „dziesięć”) – dla miesiąca dwunastego.
Jeśli uznamy marzec za pierwszy miesiąc, to kwiecień byłby drugi, maj – trzeci,
czerwiec – czwarty, lipiec – piąty, sierpień – szósty, a dalej już wszystko układa
się w odpowiedniej kolejności w stosunku do pierwotnego znaczenia zawartego
w swojej nazwie.
Nowruz, który można przetłumaczyć jako „nowy dzień”, był pradawnym
perskim świętem z okazji nowego roku obchodzonym w dniu Wiosennego
Zrównania Dnia i Nocy do 3000 roku p.n.e. Dzień ten był tak ważny, że król
Babilonu mógł być oficjalnie legitymizowany na to stanowisko dopiero po tym,
jak wziął udział w święcie Nowruz (Trotter, 108).
Zaratusztrianizm (zoroastrianizm) był religią wyznawaną w starożytnej
[17]

Persji przed nastaniem islamu i fakt ten ocalił święto Nowruz. Chociaż był to
dzień święty dla takich wyznań jak: suficcy muzułmanie, bektaszyci, ismailici,
alawici, alewici, babici oraz wyznawcy bahaizmu , to przez innych – w takich
[18] [19]
rejonach jak: Afganistan, Turcja czy Iran – nadal uznawany jest za święto
świeckie. W 2010 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ uznało Międzynarodowy
Dzień Nowruz za święto wiosny pochodzenia perskiego, które było obchodzone
od wieków (ONZ).
Święto Ostara daje nam także okazję, aby od nowa rozpocząć pracę nad
swoim wnętrzem, tak jak to ma miejsce w dniu Nowego Roku. Kultywujemy
nasze wewnętrzne pola i sadzimy na nich swoje własne emocjonalne, mentalne,
duchowe, a nawet fizyczne uprawy, których plony mamy nadzieję zebrać pod
koniec jasnej połowy roku, więc musimy spożytkować ciemną połowę roku na
odpoczynek i zrobienie kolejnych planów na następną jasną połowę roku. Plany
te mogą dotyczyć właściwie wszystkiego – może to być nauka nowych
umiejętności, rozpoczęcie ćwiczeń fizycznych, rozbudowa domu czy cokolwiek
innego. Teraz jest pora na to, aby ruszyć do działania, zwłaszcza jeśli planujesz
rozpocząć coś całkiem nowego. To czas nadziei, rozwoju i niecierpliwego
wyczekiwania, który doskonale odzwierciedla charakterystykę znaku Barana.
Wszystko jest możliwe, a optymizmem można wręcz zarażać. Wyznacz sobie
wysoką poprzeczkę, jeśli nie uda ci się zrealizować wszystkich celów w tym
roku, zawsze możesz przenieść je na kolejny rok, ale nastaw się optymistycznie
– możesz osiągnąć wszystko, bo to ty sterujesz swoim sercem i umysłem.
Kurczątka, jajka i króliczki powinno się uważać za symbole święta Ostara,
ponieważ mają one związek z odrodzeniem, odnową i płodnością. Króliki
rozmnażają się bardzo szybko i licznie. Każdego miesiąca samica królika rodzi –
okres ciąży trwa u niej od 28 do 32 dni – od sześciu do dwunastu młodych. Kura
może znieść jajko niemal codziennie i chociaż nie wszystkie z jaj będą
zapłodnione, to jednak z tych, które będą, pisklęta wyklują się już po 21 dniach.
Po upływie sześciu miesięcy pisklę staje się w pełni rozwiniętą kurą i może
znosić własne jajka. Jednak nawet niezapłodnione jajka nie zmarnują się,
ponieważ staną się pokarmem dla ludzi albo zwierząt.
Feniks to magiczne stworzenie symbolizujące optymizm. Ten piękny ptak
pędził swój żywot dopóty, dopóki nie zginął w płomieniach, lecz potem odrodził
się na nowo z własnych popiołów, dając tym samym nowy początek swojemu
życiu. To kolejna doskonała reprezentacja święta Ostara, które zakorzenione jest
w motywach zmartwychwstania, nowego początku oraz nadziei na przyszłość.
Wszyscy czasami ponosimy spektakularne klęski. Być może jest w twoim życiu
coś, co próbowałaś zrobić kiedyś w przeszłości, ale ci się nie udało. To nie
musiała być rzeczywista porażka, może po prostu wybrałaś zły czas. Porównaj
czas obecny z czasem, kiedy ci się nie udawało. Czy jest jakiś sposób, aby
czegoś się nauczyć z tamtego zdarzenia, odrodzić z popiołów i zacząć jeszcze
raz? Może była to nieudana relacja, którą chciałaś rozpalić na nowo albo
przynajmniej zakończyć na lepszych warunkach? Może była to zmarnowana
okazja w relacjach miłosnych albo w pracy? A może zaczęłaś się czegoś uczyć,
ale potem oblałaś egzamin? Teraz nadszedł czas, aby wrócić do tych nieudanych
spraw i zmarnowanych okazji oraz zdecydować, które z nich nadają się do tego,
aby spróbować zacząć na nowo je realizować. Pozwól odrodzić się starym
ideom, dając im swój nowy entuzjazm. Wszelkie zamiary i pomysły, które
kiedyś spaliły na panewce, mogą teraz okazać się sukcesem, skoro wzięły swój
początek z dnia symbolizującego nadzieję i nowy początek.
Pooka to kolejne magiczne stworzenie związane z wiosenną porą roku, a
zwłaszcza z wątkiem święta Alban Eiler. Pooka jest tajemniczym i psotnym
irlandzkim duszkiem, którego cechuje skłonność do kaprysów oraz zmienność
kształtów. Zanim Pooka uzyskał swoją złą reputację, uważano go za sługę, który
pomagał przenieść moc Wiosennej Równonocy i przydać jej ziemi, lasom i
polom. Mógł być nawet kochankiem samej bogini. Ze względu na swe fizyczne
właściwości (widziano go często jako pół człowieka i pół królika, chociaż mógł
przybierać także postać innych zwierząt) posiada on silne związki z królikami,
które są symbolem płodności i potencji.
Chociaż dzień równonocy sam w sobie dotyczy równowagi, to jednak ważne
jest, aby pamiętać, że równowaga szybko przemija i że tak naprawdę stała
równowaga i harmonia jest czymś niezwykle rzadkim. Nawet w czasie
równonocy, w zależności od miejsca, w jakim mieszkasz, dzień i noc nadal nie
są tak do końca całkowicie równe. Im dalej od równika, tym większa jest różnica
między rzeczywistością a równą długością dnia i nocy. Możemy pracować nad
tym, aby osiągnąć harmonię i starać się ją utrzymać, ale realne utrwalenie jej na
stałe to trudne zadanie, skoro wiadomo, że życie i okoliczności bezustannie się
zmieniają. Równonoc nie dotyczy zresztą jedynie równowagi. To początek
triumfowania światła nad ciemnością, ciepła nad zimnem, dnia nad nocą. To po
prostu początek nowego życia.

[5] Nortumbria – średniowieczne królestwo anglosaskie leżące na terenach obecnej Anglii i Szkocji.

[6] Chodzi o anglosaskiego benedyktyna, zwanego Beda Czcigodny (672–735), i jego traktat o
chronologii.
[7] Roland Hutton (angielski historyk, ur. 1953), The Stations of the Sun: A History of the Ritual Year in
Britain, Oxford University Press, Oxford 1996.
[8] Pismo ogamiczne to rodzaj alfabetu używanego w językach celtyckich. Składa się z kresek
rysowanych prostopadle albo skośnie i umieszczanych na osi.
[9] Jest to budowla przypominająca strome wzgórze opasane pierścieniami.

[10] Petroglify to prehistoryczne rysunki wyryte w skałach, najczęściej pochodzące z ery neolitu.

[11] Maltański zabytek z okresu megalitu; widnieje na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

[12] Rodzaj roślin z rodziny ogórecznikowatych liczący około 250 gatunków.

[13] Starożytna kraina w Azji Mniejszej. Obecnie znajduje się na terenie Turcji.

[14] Blodeuwedd – w mitologii Celtów: Zrodzona z Kwiatów – wiarołomna małżonka Lleu Llaw
Gyffesa z legendy walijskiej.
[15] Postać Herna Myśliwego pojawiła się m.in. w komedii W. Szekspira Wesołe kumoszki z Winsdoru
(około 1602 r.) oraz w słynnym brytyjskim serialu o Robin Hoodzie pt. Robin of Sherwood (1983–1986) ze
scenariuszem Richarda Carpentera i klimatyczną muzyką zespołu Clannad.
[16] W Polsce kalendarz gregoriański wprowadzono od razu po jego uchwaleniu przez papieża
Grzegorza XIII, czyli dużo wcześniej, bo już w roku 1582.
[17] Jedna z najstarszych religii monoteistycznych, która istnieje do dzisiaj.
 [18] Bektaszyzm – sufickie bractwo wyznające synkretyzm religijny i czerpiące z różnych tradycji i
zwyczajów.
Ismailizm – ugrupowanie religijne w islamie szyickim.
Alawizm – szyicki prąd religijny o charakterze synkretycznym, obecny głównie w Syrii.
Alewici albo Alawici tureccy – odłam islamu w Turcji.
Babizm – ruch religijny w Persji pochodzący z jednego z odłamów szajchizmu.
[19] Bahaizm – religia monoteistyczna w Persji, która wyłoniła się z babizmu.
 IOSNA unosi się w powietrzu. Małe zwierzątka dokazują w leśnej
gęstwinie i stają dęba na łąkowych polanach. Kwiaty przebijają się przez
powierzchnię ziemi, a w niektórych miejscach nawet przez śnieg, i zakwitają. Na
drzewach tworzą się pąki, które z dnia na dzień coraz bardziej się powiększają;
niektóre już niebawem zamienią się w kwiaty, a potem w owoce, a inne – w
liście, które gromadzić będą składniki odżywcze, aby drzewo mogło rosnąć i
zdrowo się rozwijać. Ptaki wybudowały już swoje gniazda, a w niedługim czasie
z wysiadywanych w nich jaj wylęgną się pisklęta, które ćwierkając, będą się
dopominać o pokarm. Do mieszkańców północy powrócił drozd wędrowny o
rdzawoczerwonej piersi. Nowe życie rodzi się wszędzie wokół nas i wszyscy już
wiemy, że wiosna postępuje naprzód.
Trawa znowu rośnie (na równi z chwastami!) i wielu ludzi po raz pierwszy
wyciągnie kosiarki. Ci, którzy mają swoje ogródki, rozpoczęli już uprawiać
ziemię, a na południu nasiona zostały już zasiane. W niektórych częściach kraju
17 marca (Dzień św. Patryka) to zgodnie z tradycją dzień sadzenia grochu,
którego zbiory zaplanowano na początek czerwca.
Chociaż świat zewnętrzny pracuje na pełnych obrotach i zachodzą w nim
liczne zmiany, to wielu ludzi będzie dostrzegać również zmiany wewnętrzne.
Być może cierpiałaś na łagodną albo nawet poważniejszą postać zmęczenia [20]

spowodowanego zbyt długim przesiadywaniem w zamkniętym pomieszczeniu.

Możesz czuć się nadmiernie przemęczona, przytłoczona albo wręcz odczuwać
klaustrofobię. Możliwe, że cierpisz na depresję sezonową i dosłownie
potrzebujesz słońca. Odczuwasz przemożną potrzebę, aby wyjść na zewnątrz i
cieszyć się z przebywania na wolnym powietrzu, nawet jeśli to tylko wyjście na
krótko. Możliwe, że dzień spędzony w parku albo chociaż spacer wokół bloku
będą tym, co przyniesie ci wyraźną ulgę i dzięki czemu poczujesz się znowu
sobą. Jeśli na zewnątrz jest wystarczająco ciepło, możesz zapragnąć sprzątnąć
podwórko, popracować w ogródku albo zrobić cokolwiek innego, co pomoże ci
odnowić twój kontakt z ziemią i ożywić swoje otoczenie.
Już czas otrząsnąć się z tego, co stare, i rozpocząć coś nowego. To jeden z
powodów, dla których zwyczaj wiosennego sprzątania jest tak popularny.
Sprzątanie tego, co stare, i torowanie drogi dla tego, co nowe, zawsze pomaga
odzyskać poczucie celu w życiu. Czy chodzi o faktyczne wysprzątanie domu,
czy też uprzątnięcie emocjonalnego albo duchowego bałaganu, pewne jest, że
czasem trzeba się z tymi trudnościami uporać, aby zrobić miejsce dla nowych,
świeżych pomysłów i planów. Jeśli bezustannie zamartwiasz się jakąś starą
niezałatwioną sprawą, która donikąd cię nie doprowadziła, to czas, abyś
przemyślała swoje plany i zrewidowała je, jeśli to konieczne. Posuwanie się
naprzód w realizacji celów wprawionych w ruch w czasie ciemnej połowy roku
jest właśnie tym, czego potrzebujesz, aby poczuć odrodzenie i regenerację.
To pora, aby wziąć to, co stare, naprawić to i uczynić ponownie czymś
nowym – niezależnie od tego, czy jest to nasz dom, antyczna komoda czy twoje
własne wnętrze. Podczas ciemnej połowy roku spędzamy sporo czasu na
monologu wewnętrznym i układaniu planów, podczas gdy w czasie jasnej
połowy – wprowadzamy te plany w życie. Dla pewnej części pogan jest to ich
wersja bardziej rozpowszechnionego zwyczaju robienia postanowień
noworocznych. Kiedy światło zaczyna znowu przejmować kontrolę nad
ciemnością, wówczas wstajemy, wychodzimy i działamy, zamieniając nasze
marzenia i plany w rzeczywistość.
Dla wielu ludzi znane powiedzenie „miłość wisi w powietrzu” jest aż za
bardzo prawdziwe. Nieważne, czy chodzi o miłość romantyczną, pełną
pożądania czy platoniczną – wszelkie związki także nabierają rumieńców o tej
porze roku. Dla tych, którzy mają już partnera, może to być czas odświeżenia
tego uczucia, tak jak dla zwierząt przychodzi potrzeba rozbrykania (w końcu
jesteśmy tylko ssakami!). Istnieje przyczyna, dla której czujemy się w ten
sposób wraz z nastaniem wiosny. To intuicja najwyższej próby. Owa świeżość w
powietrzu powoduje, że chcemy na nowo rozpalić te uczucia z czasów, kiedy
nasze relacje były jeszcze nowe i żywe, iskrzyły się wypełnione energią i
namiętnością. Staramy się albo je przywrócić, albo przekształcić. Bywa, że
kiedy te próby zawodzą, ruszamy do przodu, by stworzyć i odnaleźć te
intensywne uczucia gdzieś indziej. Zdarza się, że i to nie skutkuje – w takim
przypadku powinniśmy sobie przypomnieć stare porzekadło, które brzmi: „Kto
nie ryzykuje, ten nic nie zyskuje”, a potem powstać jak feniks z popiołów i
zacząć wszystko od nowa.
Może po prostu nastał twój czas, aby znaleźć swoją bratnią duszę czy to w
romantycznym, czy też w platonicznym związku. Po okresie zimowego
zamknięcia – czy to w przenośni, czy dosłownie, czy też na oba sposoby –
tęsknimy do wszelkich kontaktów z innymi ludźmi. Czas więc wyjść do nich,
aby zbudować relacje. Uczyń ten wysiłek i spotkaj się z ludźmi. Znajdź nowe
osoby o podobnych zainteresowaniach. Czas ukrywania się w murach już się
zakończył – teraz jest pora, by wyjść na zewnątrz, powitać świat i wpuścić go do
swojego życia.
Dla wielu ludzi wiosna przynosi ze sobą okazję do rozwoju na różne
sposoby, także w zakresie hobby, np. uprawy własnego ogrodu. Coraz więcej
osób decyduje się, aby hodować własne warzywa, bez względu na to, gdzie
mieszkają. Idea własnoręcznie uprawianej żywności ekologicznej z każdym
rokiem zyskuje na popularności. Ci, którzy mają swoją ziemię, mogą z niej
uzyskać wielkie plony albo zająć się uprawą tylko małego poletka. Mieszkańcy
miast, mający małe podwórka, mogą zagospodarować jedno pomieszczenie na
ogród w doniczkach. Wiele mieszkań ma choćby małe balkony albo tarasy,
gdzie można uprawiać nawet warzywa w nieco większych pojemnikach. Swój
mały ogród w doniczce można także zrobić we wnętrzu mieszkania, np. w
dużym oknie, i hodować w nim zioła, sałatę lub inne małe rośliny, których
kwiaty nie wymagają zapylania. W przypadku tego rodzaju hobby bardzo ważne
jest, aby stale uzupełniać glebę w składniki odżywcze. Kiedy jest mniej ziemi, z
której można czerpać, rośliny będą szybko z niej wyrastać. To, co początkowo
było piękną, soczyście zieloną rośliną, będzie usychać i obumierać w połowie
sezonu, jeśli nie zapewnimy sadzonkom właściwych składników odżywczych,
by mogły utrzymać się przy życiu. Przepisy na to, jak uprawiać i pielęgnować
własne warzywa ekologiczne, można znaleźć w Internecie . [21]

Dostosowanie swojego harmonogramu upraw w ogrodzie do reszty planów

na życie może okazać się bardzo korzystne. Zacznij realizować swoje
zamierzenia w tym samym czasie, w którym posadziłaś pierwsze nasiona, i
obserwuj, jak jedne i drugie razem rosną wraz z upływem czasu.
Nawet jeśli nie możesz uprawiać własnego ogródka, istnieje przecież wiele
możliwości kultywowania „ziemi” własnego umysłu, ciała i ducha! Będzie to
najlepszy czas, aby zacząć medytację, jeśli jeszcze jej nie praktykowałaś. A co
powiesz na jogę, pilates czy taniec brzucha? Wszystko to są formy ćwiczeń
zarówno dla ciała, jak i dla duszy, i ducha. A może zawsze chciałaś się nauczyć
czytać z kart Tarota, praktykować reiki albo odnajdywać aurę? Może chcesz
[22]

się nauczyć, jak oczyszczać swoje czakry ? Cokolwiek zechcesz zrobić – nic
[23]

nie stoi na przeszkodzie. Jedyne, co musisz zrobić, to uczynić pierwszy krok w

kierunku swoich marzeń.
Na początku wprowadzenie czegoś nowego do rutyny dnia codziennego
może okazać się trudne. Znalezienie czasu na nową pasję i konsekwentne przy
niej trwanie to często dwa najtrudniejsze etapy zmiany własnego życia, ale
nawet jeśli zaczniesz od 15 minut dziennie, to wkrótce okaże się, że potrafisz
znaleźć więcej czasu na rzeczy, które po prostu lubisz robić. Jeśli coś, czego
próbujesz, nie jest rzeczą, którą robisz autentycznie dla siebie, i po kilku
tygodniach okazuje się, że napawa cię to lękiem albo zaczynasz w tym widzieć
swój obowiązek, to najprawdopodobniej nie jest to twoją pasją. Nie czuj się źle
dlatego, że z czegoś zrezygnowałaś, jeśli uczciwie dawałaś sobie szansę. Nie
wszystko jest dla wszystkich i nie ma w tym nic złego. Ludzie rodzą się z
różnymi talentami i zainteresowaniami oraz rozwijają w sobie różne zestawy
umiejętności w ciągu swojego życia. Nie oznacza to, że poniosłaś porażkę, ale
że planowałaś spożytkować swój czas na coś, co wydawało się dla ciebie
interesujące. Upewnij się tylko, że naprawdę uczciwie próbowałaś. Dla
przykładu medytacja nie może się udać, jeśli praktykowałaś ją zaledwie przez
dwa dni, tak jak żadne ziarno nie jest w stanie wykiełkować, urosnąć i
wyprodukować owoców, jeśli podlewałaś je tylko przez dwa dni.
Wszystko to są sposoby na spożytkowanie energii o tej szczególnej porze
roku – porze odnowy i nowego początku – dla twojej własnej korzyści lub nawet
z korzyścią dla innych ludzi.

ZAJĘCIA SEZONOWE

Istnieje wiele sposobów, aby uczcić sezon święta Ostara. Używam określenia
„sezon”, ponieważ wielu ludzi nie świętuje tylko jednego dnia. Chociaż sam
rytuał może mieć miejsce w określonym dniu, to niekoniecznie oznacza to, że w
tym samym dniu ma się on zakończyć.
Wiosenne spacery to znakomity sposób na powitanie nowego życia,
odrodzenia przyrody i czerpanie z tego radości. Nawet jeśli powietrze jest
jeszcze wciąż nieco chłodne, to spacer na początku wiosny nie może się równać
z niczym innym. Jeśli mieszkasz w rejonie, gdzie wciąż leży śnieg, spróbuj
wyjść z domu w ciepły dzień, kiedy będzie się on topić pod wpływem słońca.
Wyjdź nie tylko po to, aby coś zobaczyć, ale aby poczuć zapach topniejącego
śniegu, ziemistego błota, które się przezeń przebija, a może nawet zapach
krokusów albo innych wcześnie zakwitających kwiatów – to są wrażenia warte
zapamiętania. Jest także coś, co możesz usłyszeć jedynie wówczas, kiedy
warunki temu sprzyjają: właśnie dźwięk topniejącego śniegu i wody spływającej
po zamarzniętej ziemi albo nawet kropli wody spadających z sopli wiszących
nad twoją głową. Jeśli znajdziesz park albo rezerwat przyrody, w którym jest
mały strumień albo zatoczka, to możesz usłyszeć ten dźwięk w jeszcze
większym natężeniu – gdy woda z topniejącego śniegu pędzi w dół ścieżką
między brzegami w poszukiwaniu strumienia, który mógłby ją unieść z prądem.
Przechadzka o tej porze roku może być większym fizycznym wyzwaniem
niż kiedy indziej, zależnie od panujących warunków pogodowych. Możesz
zmagać się ze śniegiem, błotem i zimnem albo przeciwnie – możesz cieszyć się
zupełnie suchym i wspaniałym dniem w zależności od tego, gdzie mieszkasz.
Chociaż niektóre miejsca mają umiarkowaną pogodę na początku wiosny, to
inne wciąż walczą ze śniegiem jeszcze w kwietniu. Jednak to, że spacer może
okazać się nieco kłopotliwy, nie oznacza wcale, że masz się poddawać – oznacza
to jedynie, że rozpoczynasz swój nowy rok wyzwaniem, z którym trzeba się
zmierzyć. Sam pomysł rozpoczynania od trudnego wyzwania będzie dla
niektórych ludzi nowym wyzwaniem, podczas gdy dla innych zmaganie się z
samym sobą i stawianie sobie ambitnych zadań to chleb powszedni i sposób na
życie. Dlaczego by nie zacząć od czegoś nowego w okresie, którego symbolami
są właśnie odnowa, odrodzenie i regeneracja?
Innym zajęciem, któremu ludzie, a zwłaszcza całe rodziny, lubią się
oddawać o tej porze roku, jest puszczanie latawców. I znowu może to być
trudnym do wykonania zadaniem, biorąc pod uwagę to, gdzie mieszkasz i jakie
w tym miejscu panują warunki pogodowe, ale tak naprawdę potrzebujesz tylko
trochę wiatru, aby latawiec mógł poszybować w górę i pozostać w powietrzu, a
marzec jest często bardzo dobrą porą dla wiatru! Zwykła zabawa w puszczanie
latawców może okazać się prawdziwie duchowym przeżyciem, jeśli tylko je
takim uczynisz. To świetna okazja, aby uczyć dzieci, czym jest żywioł powietrza
– który jest również związany z nowym początkiem – i uwięzienie na ziemi.
Latawce to naprawdę dobra metafora tego, w jaki sposób możemy wysłać naszą
energię i zamiary, aby poszybowały w przestrzeń wszechświata w sytuacji, gdy
w rzeczywistości stoimy twardo na ziemi. Uczą nas również, że chociaż
możemy czasem pomarzyć z głową w chmurach, to jednak posiadamy potrzebę
stałego upewniania się, że wciąż mamy grunt pod nogami, że jesteśmy
zakorzenieni niczym rośliny w ziemi. Kiedy tracimy kontakt z ziemią i nie
podążamy śladem swoich stóp, możemy zakończyć podstawieniem sobie nogi,
zmierzać w złym kierunku lub nawet upaść, a wtedy nasz latawiec spadnie i
roztrzaska się o ziemię. Lot latawca w sposób symboliczny tłumaczy nasze życie
duchowe. Kiedy nie trzymamy się ziemi i balansujemy, wówczas sprawy
zaczynają się walić.
W wielu współczesnych obchodach święta Ostara praktykuje się
błogosławieństwo nasion, przy czym mogą to być nasiona rozumiane dosłownie
albo symbolicznie. Jeśli jesteś ogrodnikiem, pobłogosław swoje nasiona podczas
święta Ostara, zwłaszcza te, które mają być wysiane w domu. W zależności od
tego, gdzie mieszkasz, swoje pole lub działkę możesz pobłogosławić podczas
sabatu Beltane, jeśli oczywiście mieszkasz w rejonie, gdzie możesz sadzić
nasiona przed nastaniem tego święta. Równie dobrze możesz jednak
pobłogosławić ziemię choćby w tej chwili. Rzecz jasna można również
pobłogosławić symboliczne nasiona, które masz zamiar „posadzić” w tym roku.
Możesz to zrobić, sporządzając listę swoich celów życiowych albo nadziei i
marzeń, a potem użyć jej podczas rytuału. Możesz też dodać czas na chwilę
cichej refleksji podczas swojego rytuału dla każdego uczestnika, który pragnie
przemyśleć, jakie nasiona chce zasiać i co ma z nich wykiełkować w jego życiu.
Bardziej symbolicznym sposobem na „zasianie” swoich celów jest spisanie ich
na kartce papieru i spalenie jej w ogrodzie albo w siewniku wypełnionym
ziemią, w której potem zasiane zostaną prawdziwe nasiona albo sadzonki roślin.
W ten sposób, kiedy roślina będzie rosła, twoje cele będą rosły wraz z nią.
Wraz z uczuciem świeżości w powietrzu nachodzi nas ochota, żeby znowu
poczuć się jak dzieci. Wiosna sprawia, że znowu czujemy się młodzi. Możemy
też zachowywać się jak ludzie młodzi. Bogini w swojej dziewiczej postaci oraz
Bóg jako młody, krzepki mężczyzna – wypełnieni są energią i siłą. Idealnym
sposobem na to, aby ich uczcić, jest po prostu ich naśladować i przyjąć postawę
młodego duchem bez względu na to, w jakim jesteśmy wieku. Tak naprawdę
masz tyle lat, na ile się czujesz. Jest cała masa różnych zajęć, którymi mogą się
razem cieszyć zarówno dorośli, jak i dzieci, a wszystkie określa jedno słowo:
ZABAWA. Począwszy od malowania palcami, a skończywszy na graniu w
staroświeckie gry na podwórku – zabawa powinna być zawsze integralną częścią
naszego życia, ale często jest tak, że całkowicie o niej zapominamy. Wyrobienie
w sobie nawyku zabawy to doskonały sposób na świętowanie ponownego
przyjścia wiosny.
Malowanie palcami na dworze w słoneczny dzień przewiduje późniejszą
konieczność umycia się po skończonej zabawie, ale z tego powodu jest też
doskonałą okazją do tego, aby uczyć dzieci o różnych żywiołach. Możesz na
przykład kazać im namalować, jak sobie wyobrażają każdy z żywiołów. Możesz
też wyjaśnić, że przebywając na dworze, czerpią z żywiołu powietrza, a dzięki
kontaktowi z farbami korzystają z żywiołu wody. Malowanie palcami ma
uspokajający i wyciszający wpływ na dzieci, możesz zatem porozmawiać z nimi
także o ich uczuciach.
Zabawa, która angażuje całe ciało, to doskonały sposób, aby się odprężyć po
okresie zimowego uwięzienia w czterech ścianach. Czas, by znowu wstać i
zażyć trochę ruchu, a wraz z nim energii, aby pobudzić ciało do życia. W co
najbardziej lubiłaś się bawić jako dziecko? W „słabe ogniwo” ? W [24]

„zamrożonego berka”? W „kopnij puszkę” ? W chowanego? W duchy? A może

[25]

w „chodzi lisek koło drogi” ? Czy twoje dzieci znają te gry? Zadziwiające, jak
[26]

wiele współczesnych dzieci ich nie zna.

ZABAWA Z JAJKAMI

Wiosenne zajęcia często cechują się tym, że wychodzimy z domu i korzystamy z

uroków natury, a kolejną rozrywką, która nas do tego zachęci, niech będzie mała
i zabawna rzecz znana jako jajeczne konfetti albo jajka z niespodzianką. Pięć
[27]

sekund poszukiwań w Internecie i już wiesz, że zabawa ta pochodzi z Chin,

Włoch albo z Meksyku. Większość ludzi uznaje, że to tradycja meksykańska, ale
są i tacy, którzy będą z tym polemizować. Idea jajka z niespodzianką jest bardzo
prosta – po opróżnieniu skorupki jajko wypełnia się czymś innym. W Internecie
możesz zamówić takie ozdobne jajka wykonane z masy papierowej (papier-
mâché) albo kupić je w sklepach oferujących dekoracje wielkanocne. Możesz je
także zrobić własnoręcznie, używając do tego celu zwykłych jaj kurzych (zob.
instrukcje, jak to zrobić, w rozdziale Receptury i rękodzieło). Jajka wykonane z
masy papierowej zazwyczaj są wypełniane konfetti, chociaż możesz także
znaleźć takie, które zawierają w środku małe zabawki albo cukierki.
Jajka z niespodzianką są znakomitym sposobem na obdarzenie kogoś
dobrodziejstwami, symbolizują bowiem płodność, dlatego wszystko, czego
życzymy drugiej osobie, „narodzi się” lub „wykluje” z podarowanego jaja.
Odkurz zimowe pajęczyny i zaplanuj swoje święto Ostara w taki sposób, aby
znalazł się tam czas na zorganizowane zabawy dla ciebie i twojej rodziny.
Istnieje niezliczona ilość zajęć związanych z jajkami. Właściwie mogłabyś
tygodniami wymyślać codzienne zabawy tego typu i żadna by się nie
powtórzyła. Większość gier i zabaw związanych z motywem jajka daleko
bardziej nadaje się do praktykowania na zewnątrz niż w domu. Niektóre z nich
obejmują turlanie jaj i kilka innych rodzajów wyścigów z jajkiem w roli
[28]

głównej. W tradycyjnym amerykańskim wyścigu turlania jaj używa się chochli

lub łyżki z długą rączką, za pomocą której turla się ugotowane na twardo
(zazwyczaj) jajko od linii startu aż do mety. Najsłynniejsze wyścigi turlania jaj
w Ameryce odbywają się w Wielkanoc w Białym Domu. Podobne rozgrywki
mają miejsce także w innych krajach. W Niemczech trasa jaj jest wyznaczana
szeregiem patyczków. Zwycięzcą jest osoba, której jajo turla się najszybciej. W
Danii pisanki turla się ze zbocza lub wzgórza. Wygrywa jajo, które pokona
najdłuższy dystans. Na Litwie gra się podobnie jak w grze w kulki – turlasz jajo
i możesz zatrzymać dla siebie inne jajka, których twoje jajo dotknęło.
Najbardziej rozpowszechnione wyścigi z jajem to te, w których biegnie się,
trzymając je na łyżce. I znowu najczęściej są to jaja ugotowane na twardo, ale
można także użyć surowych. W tym przypadku dobrze jest wprowadzić do
zabawy dodatkową zasadę, że jeśli jajko się stłucze, to gracz musi zacząć wyścig
od nowa z kolejnym jajkiem.
Kolejną odmianą wyścigu z jajem jest bieg z jajkiem niesionym w taki
sposób, aby nie używać rąk. W tym wariancie również robi się to z jajkami na
twardo, ale surowe jajka mogą jeszcze bardziej uatrakcyjnić całą zabawę. Można
zaproponować ludziom, aby nieśli jajo ściśnięte między udami, wówczas będą
musieli bardzo uważać, aby nie trzymać go ani za mocno, żeby go nie zgnieść,
ani zbyt słabo, aby go nie upuścić. Jajo można także nieść, przyciskając je brodą
do szyi. Można również nieść dwa jajka pod pachami. Aby gra była jeszcze
trudniejsza i zabawniejsza (zwłaszcza jeśli uczestniczą w niej dorośli), spróbuj
zrobić rundę z czterema jajkami równocześnie niesionymi w kilku miejscach
[29]

naraz.
Jeszcze trudniejszą odmianą tej samej zabawy jest wyścig drużyn, w którym
zamiast jajka często używa się czegoś większego, np. pomarańczy lub
grejpfruta. Gra polega na tym, że uczestnicy trzymają ręce za plecami i
nawzajem podają sobie jajko lub owoc od jednej osoby do drugiej. Haczyk tkwi
w tym, że trzymasz jajko pomiędzy brodą a szyją i musisz je przekazać
następnej osobie, która także musi je utrzymać w tym samym miejscu. Wymaga
to wielu wygibasów i kombinacji, aby utrzymać jajko we właściwej pozycji i nie
upuścić go na ziemię. Drużyna, której jako pierwszej uda się przekazać jajko po
kolei wszystkim członkom grupy – wygrywa. Tę grę – jak wszystkie pozostałe –
również można rozgrywać za pomocą jajek surowych albo na twardo, ale
ponieważ jest to bardzo trudne, możesz chcieć ją ułatwić i dla swojej rodziny
oraz przyjaciół wybrać wersję bezpieczniejszą.
Kolejna zabawa to rzucanie jajem, w której pary rzucają sobie nawzajem
jajko tam i z powrotem i za każdym razem (z kolejnym rzutem) stopniowo
oddalają się od siebie. Wygrywa para, której uda się rzucić jajem z największej
odległości, unikając przy tym jego rozbicia. Tego rodzaju zabawy dają radość
zarówno dzieciom, jak i dorosłym, a dodatkowo sprawiają, że krew w naszych
żyłach krąży szybciej.
Stukanie się jajkami albo tłuczenie jajek to zabawa, w której ludzie stukają
[30]

spiczastym końcem jaja – na twardo – w jajo przeciwnika. Kiedy jajo pęknie,

wypada z konkurencji, a wygrywa to, które stłucze najwięcej jaj przeciwników,
a samo wyjdzie bez szwanku. Chociaż jest to gra, w którą można się bawić
zarówno na dworze, jak i w domu, to możesz ją nieco zmodyfikować i grać na
wolnym powietrzu z użyciem surowych jaj! Oczywiście nie da się przy tym
uniknąć małego bałaganu, ale rozbite jaja można przecież łatwo uprzątnąć,
polewając je wodą z węża ogrodowego.
Taniec jaj może swoją genezą sięgać setek lat wstecz, ale dla wielu ludzi to
mało znana tradycja, która wydaje się dużo bardziej popularna w Niemczech i
Wielkiej Brytanii niż kiedykolwiek była w Ameryce. Być może nadszedł czas,
aby to zmienić i uczynić taniec jajek corocznym wydarzeniem podczas spotkań
w czasie święta Ostara. Sam pomysł jest prosty. Rozrzuć na ziemi (najlepiej na
trawie) pewną liczbę jajek, a potem spróbuj wśród nich zatańczyć, starając się
uniknąć ich zniszczenia. Istnieje wiele zabawnych „sprężywiosennych” [31]

piosenek, które świetnie idą w parze z tego rodzaju zabawą, takich jak np.:
O’She Will Bring Alice Di Micele, niemal każda wersja Lord of the Dance czy
Ostara (Spring Song) Lisy Thiel.

WSTAŃ I WYJDŹ – GDZIEKOLWIEK!

Okres wiosenny jest doskonałą okazją do tego, aby wyjść z domu do ludzi i
opuścić miejsce, w którym spędziłaś już zbyt wiele czasu podczas długich
zimowych miesięcy. Jeśli jest chłodno lub deszczowo, wybierz wyprawę do
instytucji kultury i nauki, takich jak: galerie sztuki i muzea, akwaria, planetaria,
zwłaszcza jeśli masz szczęście i mieszkasz blisko tego rodzaju miejsc. Planetaria
często mają specjalne pokazy lub wystawy poświęcone zjawisku zrównania dnia
i nocy i wyjaśniające, na czym ono polega.
W cieplejsze, słoneczne dni wycieczka do lokalnego ogrodu zoologicznego
nie będzie tylko rozrywką, ale pomoże ci także pozostać w kontakcie z całą
naturą, kontakcie dużo bardziej różnorodnym niż ten, do którego przywykłaś.
Spędź trochę czasu, zgłębiając świat zwierząt. Użyj wszystkich swoich
zmysłów, aby lepiej je poznać. Obserwuj, jak wchodzą w interakcje z innymi i
ze swoim otoczeniem. Być może nawet z tobą zechcą się skontaktować.
Posłuchaj dźwięków, za pomocą których komunikują się ze sobą.
Prawdopodobnie nie będziesz mieć większego problemu z tym, by poczuć, jak
pachną, ale dużo trudniejsze lub nawet niemożliwe może się okazać to, żeby
móc opowiedzieć słowami, jaki zapach wydają.
Wraz z początkiem wiosny często bywa, że młode są razem z matką
przenoszone na specjalne wybiegi.
Chociaż są ludzie zdecydowanie sprzeciwiający się istnieniu ogrodów
zoologicznych i trzymaniu zwierząt w niewoli, to jednak niektóre z ośrodków
specjalizują się w hodowli zwierząt specjalnej troski, które nie byłyby w stanie
przetrwać zbyt długo w swoim naturalnym środowisku. Tego rodzaju ogrody
często stosują jakiś program adopcyjny, dzięki któremu można wpłacać
darowiznę w intencji pokrycia kosztów opieki nad konkretnym zwierzęciem
albo wybranym gatunkiem. Może to być okazja do tego, by pomóc i obdarzyć
nowym życiem inne stworzenie, a w ten sposób dać coś z siebie.
Niektórzy ludzie zamiast zoo mogą mieć w pobliżu swojego domu atrakcję
turystyczną w rodzaju otwartej farmy. Nawet zwierzęta gospodarskie mogą ci
zapewnić kontakt z twoją zwierzęcą naturą. Być może mieszkasz nieopodal
bardziej egzotycznej farmy. Na przykład lokalne ranczo, na którym hoduje się
strusie, lamy albo alpaki i które jest otwarte dla zwiedzających. Każde z tych
miejsc da ci różnego rodzaju doświadczenia i najprawdopodobniej nauczy cię
czegoś nowego.
Wiosna to czas, kiedy otwierane są lokalne targowiska. Miejsce, w którym
mieszkasz, zadecyduje o tym, co się na nich znajdzie. Wiele z nich rozpoczyna
ten okres z niewielką ilością warzyw, ale w sprzedaży są często dostępne inne
produkty, np. jajka, mięso, sery czy wina. Targowiska mogą być również
niezwykle pouczającym miejscem: możesz tu zebrać wiele przydatnych
informacji, a także wziąć udział w zajęciach, takich jak pokazy i degustacje,
które można wpisać na stałe w swój grafik dnia.
Nawet jeśli pogoda temu nie sprzyja, to zawsze możesz wyjść z domu. Kiedy
ostatni raz bawiłaś się na deszczu? Złap jakieś kalosze, poncho i parasol, jeśli
już koniecznie chcesz, ale wyjdź na dwór i ciesz się żywiołem wody, która pada
wokół ciebie. Zamiast unikać kałuży, weź duży zamach i wskocz w sam jej
środek. Ochlap wodą ludzi wokół ciebie (o ile oczywiście są to twoi znajomi, a
nie ludzie zupełnie obcy, ponieważ mogą nie odebrać tego zbyt życzliwie!).
Przypomnij sobie Gene’a Kelly’ego i tak jak on zatańcz i zaśpiewaj w deszczu.
[32]

Nie musisz nawet dobrze tańczyć ani mieć wyjątkowego głosu – po prostu zrób
to! Pozwól sobie na wolność, na to, by cieszyć się samą sobą i wodą spływającą
po twoim ciele. Pamiętaj, że woda zmywa starość, brud i wszelkie troski, torując
drogę do nowego początku. Woda jest także niezbędna do przetrwania dla
wszystkich żywych organizmów. I chociaż musimy ją pić, aby móc utrzymać się
przy życiu, to jednak powinniśmy sobie uświadomić, że zabawa w wodzie może
być również zbawienna i ożywcza dla samej naszej egzystencji. W tym
szczególnym czasie odnowy i odmłodzenia pozwól naturze zrobić to, co do niej
należy, i zmyć wszystko, co powinno odejść w niepamięć, abyś mógł zacząć od
nowa z czystą kartą. Jeśli jesteś na tyle odważna, to możesz spróbować śpiewać i
tańczyć w deszczu na oczach innych ludzi. Będziesz zaskoczona, widząc, jak
bardzo zaraźliwe może być to niecodzienne zachowanie.
Chociaż wszystkie te zajęcia przydają się po to, aby po prostu ruszyć
naprzód podczas tej wiosny, to tak naprawdę można je wykonywać w dowolnym
czasie. Poszczególne motywy święta Ostara wiążą się z każdą z tych
aktywności, spraw jednak, aby stały się one przykładem (szczególnie, jeśli jesteś
matką wychowującą dziecko w otoczeniu pogańskim) odradzania się natury i
ziemi, które ma miejsce w czasie sabatu Ostara.

POGAŃSKIE SPOSOBY
CELEBROWANIA ŚWIĘTA OSTARA

W samym dniu sabatu Ostara będziesz prawdopodobnie chciała przeprowadzić

jakiś rytuał. Tak jak już to powiedziano wcześniej, rytuał to dobry czas, aby
pobłogosławić nasiona, które chcesz zasiać w ciągu roku – zarówno te w
znaczeniu dosłownym (warzyw, kwiatów), jak i symbolicznym (mentalne,
duchowe i cielesne). Ale są też inne aspekty rytuałów czy sposobów
obchodzenia święta, z których z pewnością również będziesz chciała skorzystać.
Do przeprowadzanego rytuału zawsze możesz włączyć medytację i
praktykować ją przed lub po nim. Istnieje wiele rodzajów gotowych medytacji, z
którymi możesz pracować, ale możesz też stworzyć swój własny albo w ciszy
skupiać się na wybranym obiekcie. Niektóre z nich zostaną przedstawione
później w tej książce.
Wielu z tych, którzy obchodzą sabat Ostara, nadal oddaje cześć bogini
Eostre. Jej symbole to: króliki, jajka, kurczątka oraz inne małe, nowo narodzone
zwierzęta. Wszystkie reprezentują płodność – nie tylko tę cielesną (ziemi i
zwierząt), ale także płodność umysłu.
W czasie święta Ostara często używa się pastelowych kolorów, ponieważ są
to barwy, które możemy zobaczyć w naturze w okresie, kiedy roślinność znowu
zaczyna wzrastać i zakwitać. Świeża trawa ma jasny kolor, a nie ciemny, który
uzyskuje dopiero po kilku deszczach i długim nasłonecznieniu. Kwiaty, które
jako pierwsze przebijają się spod warstwy śniegu, są zazwyczaj białe lub mają
jaśniejszy odcień. W czasie święta Ostara nie zobaczysz róż w kolorze głębokiej
czerwieni, ale znajdziesz krokusy i żonkile. Stanowią one zdecydowanie
najczęstszą dekorację podczas tego sabatu. Obchody święta skupiają się głównie
na nadchodzącej wiośnie, budzeniu się ziemi i odradzaniu się nowych planów i
pomysłów.
Ponieważ symbol jajek cieszy się taką popularnością, to czas teraz na kolejną
zabawę, czyli: polowanie na jajka – mogą to być zarówno pisanki z
[33]

prawdziwych jaj, jak i plastikowe jajka wypełnione cukierkami, pieniędzmi i/lub

małymi zabawkami. Nie musi to być zabawa przeznaczona tylko dla dzieci.
Dorośli mogą w niej uczestniczyć z równie dużą przyjemnością, zwłaszcza jeśli
szukają jajek zaprojektowanych specjalnie dla nich. Do jajek plastikowych
można powkładać małe karteczki z cytatami, afirmacjami albo specjalnym
błogosławieństwem, np. o takiej treści: „Niech znalazcę tego jajka spotkają
dobrobyt i powodzenie w życiu”.
Kolorowanie jajek to kolejne przyjemne zajęcie. W obecnych czasach na
rynku można znaleźć dziesiątki gotowych zestawów do kolorowania pisanek:
począwszy od tych przedstawiających postaci z kreskówek, a skończywszy na
tych z migoczącym brokatem czy metalicznymi lub pastelowymi barwnikami.
Obecnie dzieci mogą ozdabiać jajka tysiącami różnych kolorów i w przeróżnych
stylach. Możesz także wypróbować bardziej tradycyjną metodę i użyć do
kolorowania naturalnych barwników obecnych w warzywach i innych roślinach.
W Internecie znajdziesz wiele porad, jak to zrobić. Nawet zastosowanie
profesjonalnych farb nada twoim pisankom bardziej unikatowy wygląd niż to, co
jest ogólnie dostępne w sklepach, a używanie pędzla malarskiego pozwoli na
wykrzesanie większej kreatywności niż zwykłe ustawienie jajka w kieliszku i
wsączenie barwnika w jego skorupkę.
Niektóre neopogańskie tradycje skupiają się bardziej na aspekcie zrównania
dnia i nocy. Możemy użyć tradycyjnej, staromodnej wagi jako symbolu, że jest
to czas, w którym dzień i noc są ze sobą w równowadze. To także pora na
podsumowanie i przewartościowanie swojego życia i wprowadzenie do niego
harmonii. W sensie magicznym w czasie zrównania dnia i nocy wszystkie
sprawy uzyskują równowagę – nie tylko dzień i noc czy światło i mrok.
Wszystko, co ma swój odpowiednik, zmierza do harmonii i równowagi – tak jak
yin i yang. Dokonujemy zmiany z biernej połowy roku na aktywną. Ciemna
połowa roku ma do czynienia ze śmiercią i gniciem, podczas gdy ta jasna
przynosi życie i rozwój. Działania ruszają w kierunku od wewnętrznych do
zewnętrznych. Podczas ciemnej połowy roku nasze życie kurczy się w sobie i
zmniejsza, a my mamy tendencję do tkwienia w swoim małym świecie,
ponieważ częściej pozostajemy w domach, nie podróżujemy tak dużo i ogólnie
rzecz biorąc, spędzamy dużo mniej czasu z innymi ludźmi, którzy nie są
członkami rodziny. Teraz, kiedy nastały równonoc i nowe światło, a już
niedługo dni zrobią się dłuższe, nasze życie rozwija się i poszerza – świat znowu
staje się większy, podróżujemy coraz dalej, robimy plany dotyczące aktywności
poza domem i robienia nowych rzeczy oraz odwiedzania nowych miejsc.
Nadal są tacy, którzy widzą w Wiosennej Równonocy prawdziwy początek
panowania słońca nad nocą. Od dziś będzie coraz więcej słońca, aż do
Jesiennego Zrównania Dnia i Nocy. Dlatego jest to świętowanie zwycięstwa
światła nad ciemnością. Jego częścią są symbole słońca, które przypominają
nam o tym, że tak jak słońce rośnie w siłę, tak i my możemy codziennie być
mocniejsi, jeśli tylko zdecydujemy się ciężko pracować nad sobą. Czasem, kiedy
próbujemy dokonać pozytywnych zmian w swoim życiu i pracować nad sobą,
pomaga uświadomienie sobie, że inni zmagają się z tym samym. W czasie
równonocy nie tylko inni ludzie walczą o to, aby stać się silniejszymi, to samo
robi słońce. Nie jesteśmy sami w naszym poszukiwaniu większej siły, mamy
bowiem po swojej stronie jednego z największych sojuszników, który nas
wspiera.
Miód i syrop klonowy to dwa symbole używane w czasie sabatu Ostara. Obu
można użyć w charakterze ofiar dla jakiegokolwiek bóstwa, które chcesz uczcić.
Wiosną pszczoły budzą się z hibernacji i znowu zaczynają produkować miód. W
tym samym czasie, kiedy dni są już cieplejsze, soki zaczynają żywiej krążyć w
drzewach. Do drzew przytwierdza się kraniki i zbiera skapujący z nich sok,
który następnie odparowuje się do postaci syropu. Do wytwarzania syropu
najlepiej nadają się klony cukrowe, ale można wykorzystać w tym celu także
inne drzewa.
Jeśli nie chcesz hodować własnych pszczół ani nakłuwać swoich drzew albo
po prostu nie posiadasz ani jednego, ani drugiego, to miód i syrop klonowy
można bez trudu dostać w prawie każdym sklepie. Sklepy ze zdrową żywnością
sprzedają również organiczne wersje tych produktów. Rozlanie miodu albo
syropu wokół własnych upraw to doskonały rodzaj ofiary złożonej bóstwom,
dzięki czemu można zapewnić sobie żyzną ziemię i późniejsze udane zbiory.
Jeśli jesteś osobą, która lubi czcić wróżki, to możesz im zostawić butelki z
miodem i syropem jako podarunki.
Kolejnym ważnym symbolem sabatu Ostara jest motyl. Motyle przechodzą
w swoim życiu ogromną przemianę. Jako małe owłosione gąsienice zawijają się
w kokony i tak czekają aż do nadejścia wiosny, kiedy to wydostają się z
kokonów i rozwijają skrzydła, by cieszyć się swoim nowym życiem. Motyl
funkcjonuje jako symbol o kilku różnych znaczeniach. Przede wszystkim
przyrównuje się go do boga, który przygotowuje się do ponownych narodzin.
Kokon występuje tu w roli łona bogini, gdzie bóg czeka na właściwą sobie porę.
Motyl to również symbol wszystkich tych, którzy mają zamiary wiążące się z
zaczynaniem od nowa. Rozpoczyna on przecież kompletnie nowe życie, kiedy
wyłania się ze swego kokonu (a w tym nowym życiu dostaje nawet skrzydła!).
Kiedy my sami wynurzamy się z kokonu zimy, możemy także zacząć żyć na
nowo – w taki sposób, w jaki tylko zapragniemy. (Być może nie posiadamy
skrzydeł, ale mamy za to w sobie samą ideę latania). Wychodzimy ze swoich
kokonów mentalnych i jesteśmy gotowi rozłożyć swoje symboliczne skrzydła i
poszybować w górę.
Mała owieczka to kolejne zwierzę wpisujące się w symbolikę święta Ostara.
Nawiązuje ona do pierwszego znaku zodiaku, czyli Barana, który oczywiście
jest reprezentowany przez to samo zwierzę. Młoda owieczka może być
postrzegana jako młody bóg, który pewnego dnia stanie się silnym, pełnym
mocy baranem. Samce owcy będą się bodły głowami i rogami, tak jak to robią
kozy, aby sprawdzić, kto jest najsilniejszy. Zarówno w najnowszej historii, jak i
w dawnych czasach owcę często składano w ofierze bogom. W tradycji
żydowskiej to znak na drzwiach wejściowych namalowany krwią owieczki
podczas Paschy ochronił synów Izraelitów przed ich zabiciem. W tradycji
chrześcijańskiej poświęcony baranek symbolizuje Jezusa Chrystusa i jego słowa
„Baranek Boży” oznaczające poświęcenie się Boga. Owieczka od tysięcy lat
związana jest właśnie z tym okresem roku.
Podczas gdy chrześcijanie oraz wyznawcy innych religii postrzegają tę porę
jako czas poświęcenia, tego rodzaju nastrój nie leży w naturze uroczystości
pogańskich. Widzimy za to drugą stronę medalu. Skupiamy się na
powracającym świetle i odnowionym życiu, które przychodzą po wcześniejszym
poświęceniu, ale ono samo w sobie nie jest teraz najważniejsze. Zamiast tego
wolimy skupić swoją uwagę na pozytywnych symbolach, czyli na: odnowie,
zmartwychwstaniu, odmłodzeniu i ponownych narodzinach. Po prostu
spoglądamy w przyszłość. Przeszłość już minęła i niczego już nie można
zmienić, możemy tylko iść do przodu i decydować o konsekwencjach naszych
działań tu i teraz. Nie możemy wrócić i zmienić tego, co się stało w przeszłości
– musimy raczej nauczyć się to zaakceptować i żyć z tym – niezależnie od tego,
czy nasze czyny były dobre czy złe, prawidłowe czy błędne – aby w końcu użyć
naszych doświadczeń z przeszłości w taki sposób, by świadomie ukształtować
nasze przyszłe wybory i decyzje.

[20] W oryginale: cabin fever.

[21] Polecam także książkę Williama Mossa w moim tłumaczeniu pt. Ogród warzywny w doniczce. Jak
hodować własne warzywa w każdych warunkach, Wiedza Powszechna, Warszawa 2015.
 [22] Reiki – oznacza „duchowy wpływ”; japońska metoda leczenia (medycyna niekonwencjonalna) za
pomocą energii życiowej pacjenta.
[23] Ośrodki energetyczne w ciele według wierzeń hinduizmu oraz tantry buddyjskiej.
[24] W oryginale: red rover. Gra drużynowa znana także jako: „forsowanie bram miast” (forcing the
city gates), „ośmiornica” (octopus tag) albo „berek łańcuchowy” (chain tag).
[25] W oryginale: kick the can. Jest to jedna z odmian gry w chowanego.
[26] W oryginale: duck, duck, goose. Gra ruchowa w Polsce znana także pod nazwą „Mam chusteczkę
haftowaną”.
[27] W oryginale: cascarone.
[28] W oryginale: eggroll.

[29] Czyli jedno między udami, jedno między brodą i szyją oraz dwa pod pachami. To ci dopiero ubaw
po pachy!
[30] W oryginale: eggtapping, jarping. Lokalnie występuje też gwarowe określenie „cokanie”:
http://www.antoranz.net/CURIOSA/ZBIOR13/C3200/3237_QZE10187_cokanie-wielkanocne.HTM.
[31] Nieprzetłumaczalna gra słów: w oryginale słowo springy oznacza „elastyczny, sprężysty”, ale
zawiera w sobie także wyraz spring oznaczający wiosnę.
[32] Chodzi o słynną niezapomnianą scenę z musicalu Deszczowa piosenka (Singin’ in the Rain), filmu
w reż. S. Donena z 1952 r., w którym Gene Kelly w brawurowy i wzruszający sposób pokazuje, jak bardzo
jest szczęśliwy i zakochany.
[33] W oryginale: egg hunts.
 SZYSTKIE SABATY są idealnym czasem do tego, aby pracować z
różnymi rodzajami energii mającymi na celu spowodowanie zmian. Wszystko
sprowadza się właśnie do tego, że zaklęcie to prosty sposób na to, aby wydarzyła
się jakaś zmiana, więc zawarte w tym rozdziale zaklęcia traktują o tym, jak
pomóc dokonać określonych zmian – manifestowanych w twoim życiu – które
współgrają z energiami sabatu Ostara i równonocy. Sprawdzimy również, czy
jest to czas odpowiedni na zadawanie pytań (i jakich) oraz wróżenie.
Chociaż sabat Ostara dotyczy nowych początków, to jednak wiemy, że
czasem rozpoczęcie wszystkiego od nowa jest jedną z najtrudniejszych rzeczy,
jakie można sobie wyobrazić. Bez względu na to, czy mamy na myśli
rozpoczęcie nowej pracy czy nowego życia bez współmałżonka albo partnera,
albo przeciwnie – z nowym współmałżonkiem lub partnerem – to zmiana
zawsze jest trudna; nawet jeśli jest to zmiana na lepsze. Czasem nawet
świadomość, że coś może wyjść nam na dobre, nie sprawia, że lepiej sobie z tym
radzimy. Większość z nas broni się przed zmianami – to nasz naturalny instynkt,
który często nie prowadzi nas jednak do niczego innego poza byciem
sfrustrowanym. Nawet jeśli zmiana jest czymś, czego pragnęliśmy, może być
nam trudno się do niej dostosować. A w sytuacji, kiedy zmiany nie chcemy,
możemy wręcz czuć się tak, jakbyśmy się dusili, bo musimy robić coś, na co
wcale nie mamy ochoty.
Poniższe zaklęcie świecy ma za zadanie pomóc ci zrelaksować umysł na
tyle, aby otworzyć go na nowe możliwości, które może nieść ze sobą zmiana, i
tym samym sprawić, że będziesz bardziej akceptować ową zmianę, która właśnie
się wydarza.

ZAKLĘCIE NA WSPARCIE
W CZASIE TRUDNYCH ZMIAN
Do tego zaklęcia będziesz potrzebować dwóch świec: czarnej i niebieskiej oraz
czegoś, co je zapali. Potrzebujesz także miejsca, gdzie możesz zostać sama,
zakreślić magiczny krąg oraz gdzie będziesz mieć płomień świec mniej więcej
[34]

na wysokości wzroku. Powinno to być bezpieczne miejsce, aby móc zapalić w

nim świece i uniknąć niebezpieczeństwa, że zapadniesz w sen. Jeżeli nie jest to
możliwe, lepiej przeprowadzić zaklęcie na zewnątrz.
Postaw świece obok siebie: czarną po lewej, a niebieską po prawej stronie.
Zakreśl magiczny krąg, tak jak to robisz zazwyczaj, a potem siądź lub stań przed
dwoma świecami.
Daj sobie chwilę, aby wziąć kilka głębokich oddechów i oczyścić umysł ze
wszystkich innych myśli, zwłaszcza jeśli jesteś notorycznie zestresowana mającą
nadejść zmianą. Odpręż się tak bardzo, jak tylko możesz, skupiając myśli na
swoim konkretnym problemie, ale zarazem poczuj, że nabierasz do niego
dystansu.
Zapal czarną świecę. Kiedy to zrobisz, powiedz na głos albo w myślach
następujące słowa:

Zamęt, cierpienie i stres, które czuję,

Wypalają się w tym płomieniu.
Zmiana, której stawiam czoła,
Jest stworzona specjalnie dla mnie;
Nikt inny nie przeżyje mojego bólu.

Spędź trochę czasu, wpatrując się w płomień świecy. Wyobraź sobie, że

wrzucasz swoje cierpienie, smutek, zamęt, stres, złość i wszystkie inne
negatywne emocje dotyczące zmiany do płomienia palącej się świecy. Wyobraź
sobie, że te emocje spalają się w nim na popiół, a dym znika w powietrzu. Rób
to tak długo, jak tylko potrzebujesz. Kiedy skończysz, przez kilka chwil po
prostu się zrelaksuj. Sprawdź, czy wychodzą na jaw jeszcze jakieś inne emocje,
a jeśli tak, to wróć do symbolicznego wrzucania ich w płomienie świecy. Daj
sobie kilka chwil przerwy i za każdym razem sprawdź swój poziom stresu. Gdy
tylko poczujesz się trochę lepiej, przejdź do następnej części zaklęcia.
Zapal niebieską świecę i powiedz, co następuje:

Ruszam do przodu, idę bez obaw,

Zmiany muszą się dokonać.
Przeszłość przeminęła, wyślizgnęła się
Z mojego umysłu i zgasła.
Tylko przyszłość ma teraz znaczenie.
Potrzebuję mojej siły tak zuchwałej,
By dokonać zmian, które muszą się stać,
I pozwolić im się zakorzenić.

Teraz wpatruj się w płomień niebieskiej świecy. Wyobraź sobie pozytywne

reakcje i efekty, jakie wynikną z owej zmiany. Trzymaj wszystko, co
negatywne, z dala od siebie. Jeśli negatywna myśl wkrada się do twojego
umysłu, wróć do czarnej świecy i symbolicznie wrzuć ją do ognia. Staraj się, aby
wszystkie pozytywne myśli biegły w kierunku płomienia niebieskiej świecy,
gdzie zostaną wchłonięte przez ogień, a potem rozsiane w przestrzeni
wszechświata. Negatywne myśli niech biegną w kierunku czarnej świecy, gdzie
zostaną spalone i zniszczone. Przenoś wzrok z jednej świecy na drugą tak długo,
jak to będzie konieczne. Kiedy negatywne emocje już znikną i poczujesz się
gotów podjąć się nowego wyzwania – przejdź do czarnej świecy i powiedz:

Nie potrzebuję was, negatywne emocje.

Oczyszczam umysł – ulećcie w powietrze.

Zdmuchnij czarną świecę, pozwalając przy tym, aby uczucia z nią związane
rozproszyły się i odpłynęły. Następny krok to powrót do niebieskiej świecy i
wypowiedzenie słów:

Zmiany, których dokonuję, są dla mojego dobra.

Akceptuję je i pozwalam im się zadomowić w moim otoczeniu.

Zdmuchnij delikatnie niebieską świecę, pozwalając, by pozytywna energia

pozostała w pomieszczeniu razem z tobą i rozprzestrzeniła się w nim.
Możliwe, że będziesz odprawiała to zaklęcie kilkakrotnie aż do momentu, w
którym w pełni pozbędziesz się negatywnych emocji związanych ze zmianą,
której dokonujesz. Małe zmiany nie zajmą wiele czasu, ale te bardziej
skomplikowane mogą wymagać odbywania rytuału co noc przez kilka tygodni,
aż do chwili, kiedy poczujesz, że masz większą kontrolę nad swoimi uczuciami.
Potem możesz ograniczyć ich liczbę i wypowiadać zaklęcie raz w tygodniu, raz
na dwa tygodnie i wreszcie raz w miesiącu, a potem już tylko wówczas, kiedy
czujesz, że niechciane uczucia znowu wkradają ci się do głowy. Jeśli
przechodzisz przez większą liczbę zmian w tym samym czasie, to możesz
pracować z nimi równocześnie. Pamiętaj jednak, aby się nie przeciążać,
szczególnie na początku. Jeśli czujesz, że to skumulowanie zaczyna cię
przerastać, to rozplanuj pracę nad każdą ze zmian na odrębne sesje do momentu,
aż będziesz na tyle silna, aby uporać się z wszystkimi naraz. Wówczas ponownie
pracuj nad wszystkimi zmianami równocześnie w ten sam sposób, w jaki
pracowałaś z każdą z osobna na odrębnych sesjach. Na przykład w czasie, kiedy
ograniczyłaś się do jednego rytuału w miesiącu, powinnaś być w stanie połączyć
ich kilka razem i pracować z nimi równocześnie. Jednak jeśli nie potrafisz tego
zrobić, nie martw się tym. Każdy człowiek inaczej radzi sobie ze stresem, więc
upewnij się, że robisz to, co rzeczywiście działa w twoim przypadku.

ZAKLĘCIE NA PRZYWRÓCENIE
 RÓWNOWAGI ŻYCIOWEJ

Często bywa, że nasze życie staje się nerwowe i wymyka się spod kontroli. U
wielu ludzi dzieje się tak w czasie zimowej przerwy świątecznej, a po niej
przywrócenie równowagi w codziennym życiu wydaje się niemożliwe. Nie
odżywiamy się jak należy, nie śpimy dobrze, nie mamy czasu i ochoty na
ćwiczenia fizyczne. Być może pozwoliliśmy, aby nasza dusza została zepchnięta
na dalszy plan. Być może nawet już zbyt wiele spraw zepchnęliśmy na dalszy
plan. Chociaż to zaklęcie może być odprawiane w dowolnym czasie, to jednak
bardzo dobrze pasuje do wiosennej pory roku z powodu jej związków z odnową.
Wyjątkowo współgra również z równonocą z uwagi na jej aspekt przywracania
równowagi między dniem i nocą. Jaki dzień może być lepszy, aby przywrócić
równowagę życiową niż ten, w którym w sposób naturalny ta równowaga się
zaczyna?
Aby wypowiedzieć zaklęcie, trzeba będzie z pewnym wyprzedzeniem
zgromadzić kilka rzeczy. Musisz zrobić sproszkowaną, pachnącą miksturę z
kilku różnych ziół i żywicy, ponadto będziesz potrzebować: moździerza i
tłuczka, ognioodpornego pojemnika (może być kocioł), dwóch tabletek węgla
drzewnego i zapalniczki. Jeśli chodzi o zioła i żywicę, to potrzebujesz
następujących składników: dzięgielu, bazylii, szałwii, marzanki wonnej
(przytulii), werbeny, krwawnika pospolitego, żywokostu, rumianku oraz
kadzidła i mirry. Nie musi być tego dużo – wystarczy po jednej łyżeczce
każdego składnika, chyba że przewidujesz zaopatrzyć się na zapas (wtedy –
odmierzaj po łyżce stołowej).
Będą potrzebne także dwa kawałki bursztynu. Mogą to być surowe kamienie
albo bursztyny w biżuterii – najlepsze będą kolczyki, ponieważ od razu mamy
parę bursztynów, które – rozmieszczone po obu stronach ciała – tworzą
równowagę. Możesz też użyć dwóch pierścionków (po jednym na każdej dłoni)
albo dwóch bransoletek (po jednej na każdym nadgarstku), ale staraj się unikać
naszyjnika. Biżuteria powinna być zrobiona ze złota lub srebra. Będziesz mogła
odprawiać ten rytuał tyle razy, ile zechcesz, aby powtórnie się „doładować” z
użyciem tej samej biżuterii lub kamieni. Na koniec potrzebujesz jeszcze dwóch
świec w kolorze zielonym.
Zacznij od zgromadzenia wszystkich potrzebnych rzeczy. Możesz też
stworzyć krąg, w którym przygotujesz się, ale to już zależy od ciebie. Niektórzy
są w stanie wykonywać przygotowania oraz aktualne obrzędy w tym samym
miejscu, inni nie, zatem zrób po prostu to, co najlepsze dla ciebie. Za pomocą
moździerza i tłuczka rozdrobnij razem zioła i żywicę. Nie jest łatwo potłuc
żywicę, dlatego niektórzy wybierają młynek elektryczny lub maszynkę do
mielenia mięsa. (Jeśli i ty je wybierzesz, to spraw sobie osobne urządzenie
przeznaczone specjalnie do celów magicznych. Nie używaj tej samej maszynki,
której używasz do przyrządzania jedzenia w kuchni, aby zapobiec zakażeniu,
zarówno od strony fizycznej, jak i magicznej i duchowej).
Kiedy twoje kadzidło jest już gotowe, przygotuj swój ołtarz, stawiając na
środku pojemnik ognioodporny, a obok niego talerzyk z kadzidłem, po
przeciwnej stronie umieść kamienie bursztynu. Ustaw zielone świece po bokach
pojemnika, tworząc równowagę. Zakreśl krąg, jeśli nie zrobiłaś tego wcześniej
podczas przygotowywania kadzidła, i przywołaj wszystkie bóstwa, które chcesz
uczcić. Rozpal ogień w pojemniku za pomocą węgla drzewnego (używasz
dwóch tabletek dlatego, że zaklęcie dotyczy równowagi, a ponadto to naprawdę
pomaga podpalić kadzidło. Jeśli użyjesz tylko jednej tabletki, otrzymasz dużo
mniejszy obszar spalania, przez co spora ilość kadzidła może pozostać na dnie
kotła niespalona). Poczekaj, aż węgiel stanie się całkowicie czerwony i zamieni
w popiół.
Zapal zieloną świecę po lewej stronie ołtarza i wypowiedz zaklęcie:

Czasem życie wymyka się spod kontroli.

To dla mnie lekcja, aby je naprawić –
 Aby znaleźć złoty środek w tym dniu,
Kiedy dzień i noc stają się równe.

Zapal teraz świecę po prawej stronie ołtarza i powtórz zaklęcie:

Czasem życie wymyka się spod kontroli.

To dla mnie lekcja, aby je naprawić –
Aby znaleźć złoty środek w tym dniu,
Kiedy dzień i noc stają się równe.

A potem dodaj:

Kiedy zapalam te świece,

Jedną dla każdej ze stron,
Zaczynam swoją podróż powrotną.
Przywrócenie harmonii,
Krok po kroku,
Przywróci moje życie na właściwe tory.

Weź szczyptę kadzidła i rozsyp na spalonym węglu. A potem powiedz:

Przywróć równowagę memu życiu

I stwórz harmonię,
Aby wszystkie części mojego życia
Współistniały w symetrii.
Z taką intencją
Naładuj ten kamień, aby moje życie
Nabrało pełnego brzmienia.
 Kiedy dym uniesie się w powietrze, weź bursztyn i zataczaj nim powoli
kręgi zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Rozsyp kadzidło dłonią podległą, a
kamień trzymaj w dłoni dominującej . [35]

Podczas odprawiania czarów często pracujemy w trójkach, ale ponieważ to

konkretne zaklęcie mówi o równowadze, to chcemy, aby wszystkie jego
elementy były zbalansowane. Dlatego zamiast sypać kadzidło i powtarzać
zaklęcie trzykrotnie, będziemy wszystko powtarzać sześć razy. W ten sposób
używamy podwojonej liczby trzy, a także podtrzymujemy równowagę za
pomocą liczby parzystej, bowiem liczba nieparzysta zakłóciłaby ją.
Kiedy wypowiesz zaklęcie po raz pierwszy i zatoczysz krąg nad dymem,
weź kolejną szczyptę kadzidła i wykonaj kolejną rundę z drugim bursztynem.
Kontynuuj te czynności, dopóki nie powtórzysz rytuału sześciokrotnie. Gdy
skończysz z pierwszym bursztynem, odłóż go na jego miejsce na ołtarzu i
powtórz całą procedurę z drugim kamieniem.
Kiedy sześć kolejnych rund z drugim bursztynem dobiegnie końca, umieść
go z powrotem na ołtarzu.
Podnieś świecę stojącą po prawej stronie i trzymaj ją na wysokości ust.
Potem wypowiedz słowa:

Odprawione tu dziś czary

Nadały memu życiu
Całkiem nowy bieg.
Staram się ze wszystkich sił
Odnaleźć równowagę,
Kiedy chaos ginie.
Uwalniam swe czary,
Niech tak będzie
Pod opieką Bogini.
 Wolno zdmuchnij świecę i wyobraź sobie, jak czary uwalniają się i wirują w
powietrzu, udając się w podróż w przestrzeń kosmiczną. Podnieś świecę po
lewej stronie ołtarza i powtórz dokładnie te same czynności, jak przy pierwszej
świecy, czyli zadeklamuj zaklęcie, zdmuchnij świecę i wyobraź sobie, jak
uwolnione czary ulatują w powietrze. Zamknij krąg.
Teraz pozbądź się popiołów z pojemnika. Jeśli w pobliżu znajduje się
strumień, będzie to najlepsze miejsce do ich wyrzucenia, ale możesz także je
zakopać. Jeśli w środku nadal znajdują się resztki niespalonych ziół i żywicy,
zakop je w miejscu, w którym nie zamierzasz niczego zasiać. Niektórzy ludzie
wydzielają małą część podwórka (o powierzchni około 1–2 metrów
kwadratowych) albo specjalną donicę na pozostałości po czynnościach
magicznych. Załóż swoją biżuterię, by wspomóc przywrócenie równowagi
życiowej. Jeśli używałaś bursztynów w formie osobnych kamieni, trzymaj je w
kieszeniach po obu bokach ciała, aby równoważyły się nawzajem. Jeżeli czujesz,
że tego potrzebujesz, możesz powtórzyć to zaklęcie w czasie Jesiennej
Równonocy.

WIOSNA WISI W POWIETRZU

– ZAKLĘCIE MIŁOSNE

Skoro wiosna i miłość buzują w powietrzu, to poniższe zaklęcie przypomina

dosłownie wystawianie siatki w samym środku roju motyli, żeby zobaczyć,
który da się złapać. Nie chodzi o to, żeby zobaczyć jakiegoś konkretnego motyla
i go odszukać, ale o to, aby wyciągnąć siatkę i patrzeć, który z nich jest na tyle
ciekawy, żeby przylecieć. To zaklęcie najlepiej wychodzi na zewnątrz, ponieważ
narobi nieco bałaganu oraz dlatego, że chcesz wysłać swoją intencję tak daleko,
jak to tylko możliwe.
Do tego zaklęcia będziesz potrzebować zarówno czerwonego, jak i różowego
brokatu – przynajmniej połowę szklanki każdego z nich, ale może być więcej.
(Czerwony na miłość, pożądanie, namiętność i odwagę, a różowy – na
współczucie, czułość, harmonię, przywiązanie oraz również miłość).
Potrzebnych będzie także kilka świeżych róż w kolorze czerwonym i różowym.
Przygotowując rytuał, ostrożnie oderwij każdy płatek z kwiatów róży i
umieść je w dużej misce. Następnie dodaj brokat i ostrożnie pomieszaj wszystko
dłońmi. Ponieważ nie chcesz uszkodzić płatków róży, brokat zapewne nie
przyklei się do wszystkich z nich, ale jeśli udało ci się sprawić, że choć kilka z
płatków pokryło się brokatem – to dobrze. Jeśli chcesz, to możesz wcześniej
spryskać płatki odrobiną wody, aby brokat łatwiej się do nich przykleił.
Gdy tylko będziesz gotowa, zakreśl krąg, przywołując bóstwa greckie:
Afrodytę i Erosa albo ich rzymskie odpowiedniki: Wenus i Kupidyna.
Wyciągnij teraz miskę przed siebie i wypowiedz zaklęcie:

(Tu wstaw imiona wybranych bóstw),

Uświęćcie te płatki i natchnijcie je swoją mocą.
Pomóżcie im, aby one pomogły mnie
odnaleźć miłość w tej godzinie.
Znajdźcie tego, który jest mi przeznaczony,
i odeślijcie je w drogę,
Aby on wkroczył w moje życie i stał się tym,
czym może się stać.

Zauważ, że w tym zaklęciu nie prosimy o jakąś konkretną osobę ani cechę
charakteru. Prosimy boga i boginię, którym ufamy, aby znaleźli kogoś, kogo
uznają za odpowiedniego i dopasowanego, i żeby popchnęli tę osobę we
właściwym kierunku. Miłosne zaklęcia nigdy nie powinny stanowić prośby o
uczucie jakiejś konkretnej osoby, bowiem w ten sposób odbieramy tej osobie jej
wolną wolę, a to jest po prostu nieetyczne. Kupidyn i Eros wiedzą, co robią, i
skierują swoje strzały tam, gdzie powinny się znaleźć.
Ta część zaklęcia da ci nieco frajdy, nawet jeśli robiąc to, poczujesz się
nieco głupio. Ale przecież mamy wiosnę, miłość wisi w powietrzu, a to oznacza,
że każdemu należy się odrobina szaleństwa! Kontynuuj, powtarzając ostatnie
dwie linijki zaklęcia:

Znajdźcie tego, który jest mi przeznaczony, i odeślijcie je w drogę,

Aby on wkroczył w moje życie i stał się tym, czym może się stać.

Deklamując te dwa wersy, tańcz dookoła, nabierz płatków i brokatu w dłonie

i rzucaj je w górę tak wysoko, jak tylko możesz. Prawdopodobnie zostaniesz
nimi obsypana, ale przecież to nic takiego. Rzucaj płatki z brokatem we
wszystkich pięciu kierunkach: do góry, na północ, na południe, na wschód i na
zachód. Obracaj się i po prostu podrzucaj je wszędzie dookoła. Kiedy skończysz,
wypowiedz słowa:

(Tu wstaw imiona wybranych bogów),

W waszym imieniu proszę, abyście sprowadzili do mnie tę miłość.
Jeśli was to zadowala, niech tak będzie.

Zamknij krąg. Teraz pewnie wrzucisz rzeczy do pralki i pójdziesz pod

prysznic!

POŚWIĘCANIE JAJEK

Tak jak to robiliśmy przy jajecznym konfetti, również teraz jajka, które chcemy
poświęcić, trzeba opróżnić z zawartości – czyli zrobić wydmuszki – a potem
wypełnić je ziołami, olejkami i czymkolwiek zechcesz, co symbolizuje albo to,
co sama chcesz otrzymać, albo to, co chcesz podarować komuś innemu. Na
początek zrób w jajku dwa otwory – po jednym na każdym z jego końców.
Jeden może być mały, a drugi nieco większy, tak by się dało ponownie wypełnić
skorupkę (ale także nie nazbyt duży). Dmuchając w mniejszy otwór, pozbądź się
żółtka i białka – wypadną do miski przez większy otwór. Kiedy skorupka jest już
pusta, ostrożnie ją wypłucz. Wykorzystując spis pojęć związanych z sabatem
Ostara umieszczony na końcu tej książki, wybierz zioła, kwiaty, olejki, a nawet
kolorowe brokaty, które reprezentują to, czego szukasz. Na przykład, jeśli
pragniesz zarabiać więcej pieniędzy, możesz wybrać zielony brokat i mech
dębowy . Jeżeli zaś przygotowujesz wydmuszkę dla ukochanej osoby, która ma
[36]

trudności ze snem – wypróbuj niebieski brokat i lawendę.

Szczelnie wypełnij skorupkę na tyle, na ile ci się uda, i zalep otwór
kawałkiem taśmy maskującej. Następnie pomaluj i udekoruj jajko, aby jego
wygląd także korespondował z dobrodziejstwem, które chcesz otrzymać lub
podarować. Możesz w tym celu wykorzystać profesjonalne farby oraz dodać
słowa, symbole czy runy, aby zwiększyć moc jajka. Na przykład jajko mające
przyciągać pieniądze trzeba pomalować na zielono, dopisać słowa „pieniądze” i
„dostatek” oraz dorysować symbol waluty.
Kiedy jajka są już gotowe, umieść je na swoim ołtarzu podczas rytuału z
okazji sabatu Ostara. Poświęć chwilę, aby poprosić bóstwa o poświęcenie jajek i
ciebie (albo twojej ukochanej osoby) oraz o to, aby obdarzyły cię tym, o co
prosisz. Jeżeli zrobiłaś jajko dla kogoś innego, podaruj je tej osobie zaraz po
tym, kiedy ukończysz rytuał. Oboje – ty i osoba, którą kochasz – możecie je
potem wyeksponować w miejscu, gdzie będzie dla was widoczne albo też
„zasadzić” je, czyli zakopać, aby błogosławieństwo mogło wzrastać. Może to
być ogródek warzywny lub kwiatowy albo choćby donica, jeżeli nie masz zbyt
dużo miejsca. A jeśli masz ochotę, to możesz nawet zrobić dwa identyczne jajka
– jedno wystawisz w widocznym miejscu, aby przypominało ci to, o co prosiłaś,
a drugie zasadzisz, aby symbolicznie urosło.
 OCZYSZCZANIE
I WRÓŻBY ZWIĄZANE Z JAJKIEM

Oczyszczanie jest łatwiejsze, jeśli możesz liczyć na czyjąś pomoc, jednak mimo
to zawsze możesz zrobić to samodzielnie. Zacznij od napełnienia przezroczystej
szklanki świętą wodą albo wodą księżycową . Umieść ją na ołtarzu i dodaj
[37]

kilka kropel swojego ulubionego olejku ochronnego. Potem weź jeszcze świeże
nierozbite jajko. Możesz je położyć na kawałku materiału – np. na szaliku czy
apaszce – aby nie stoczyło się na ziemię.
Zakreśl krąg i zaproś do niego bóstwa. Trzymaj w dłoniach szklankę z wodą
i proś swe bóstwa o opiekę, oczyszczenie i o to, aby pozwoliły ci widzieć jasno.
Odłóż szklankę z powrotem na ołtarz, a potem powtórz to samo z jajkiem.
Trzymając je w dłoniach, poproś bóstwa, aby jajko wchłonęło każdą energię
negatywną.
Kiedy to zrobisz, weź jajko i turlaj je wokół głowy, a potem na twarzy, szyi,
obu ramionach, klatce piersiowej, tułowiu, plecach oraz z przodu i z tyłu każdej
z nóg. W końcu tocz je po wewnętrznej stronie dłoni i podeszwach obu stóp.
Upewnij się, że za każdym razem toczysz jajko w dół, w kierunku ziemi. A teraz
chwila, w której przydałaby ci się pomoc! Jeśli wykonujesz rytuał z partnerem,
połóż się na ziemi i pozwól, aby druga osoba toczyła jajko po całym twoim
ciele, a potem odwróć się na brzuch i powtórzcie tę samą procedurę. Następnie
zamieńcie się rolami i teraz ty oczyszczaj partnera, turlając po nim surowe jajko.
Po przeturlaniu jajka po całym ciele natychmiast rozbij je i wylej jego
zawartość do wody. Przez chwilę poobserwuj je i zwróć uwagę na jego zapach,
kolor i kształt, jaki przybiera, oraz czy zawiera krew. Odór, krew lub mętna
woda są oznaką problemów, wówczas potrzebne będą kolejne rytuały
oczyszczania i ochrony.
Obejrzyj ostrożnie żółtko – jeśli jakiekolwiek z tych znaków są obecne, to w
żółtku może pojawić się twarz osoby, która żywi do ciebie urazę. Musisz być
ostrożna wobec tej osoby, przebaczyć jej i dalej odprawiać swoje rytuały
oczyszczania i ochrony.
Jeśli w żółtku pojawi się oko, to jest to niesławny „zły urok”, dlatego rytuał
oczyszczenia i ochrony trzeba powtórzyć. Rytuał oczyszczania jajkiem możesz
powtarzać kilka razy, aż do chwili, kiedy jego zawartość będzie wyglądała
normalnie.
Jeśli w wodzie są małe bąbelki, oznacza to, że twoi strażnicy już pracują i
zajęli się problemem. Wyślij im podziękowania, a potem wyłącz ochronę.
Jeśli woda jest czysta, nie ma w niej krwi, zanieczyszczeń ani przykrego
zapachu, to znaczy, że nie kierowano przeciwko tobie żadnych złych czarów.
Wówczas zakończ swoją ochronę i podziękuj bóstwom za ich wsparcie i opiekę.
Bez względu na to, co znajdziesz w swoim jajku, zabierz je na zewnątrz i zakop
w ziemi. Nie powinno się tego wykonywać w donicy – chyba że jest ona
wyjątkowo dużych rozmiarów – z uwagi na to, że jajko może zacząć wydzielać
zapach, przez co mogą je znaleźć i odkopać zwierzęta.

OOMANCJA – WRÓŻENIE Z JAJEK

Oomancja to sztuka wróżenia z jajek, a jej nazwa pochodzi od greckich słów:

oon (jajo) oraz manteia (przepowiednia). Tego rodzaju praktyka znana jest także
pod innymi nazwami: ooskopia albo owomancja . [38]

Najbardziej popularną wróżbą z jajka jest ta, w której oddzielamy od siebie

białko i żółtko, a potem szybko wlewamy białko do gorącej wody i
interpretujemy powstały w ten sposób kształt. Najlepszą metodą jest
doprowadzenie wody do wrzenia, a potem zdjęcie jej z ognia i odczekanie, aż
przestanie bulgotać, zanim wlejemy do niej białko. To, jak zinterpretujesz
zastygły kształt, zależy już wyłącznie od ciebie, ale pamiętaj, by zachować
otwarty umysł i nie widzieć tego, co chcesz zobaczyć. Dobrze jest
przeprowadzać wróżbę z drugą osobą, wówczas możecie wzajemnie porównać
swoje wrażenia, bowiem tam, gdzie jedna osoba widzi znak dolara, druga może
dostrzegać węża.
Kolejną forma wróżenia z jajek jest przepowiadanie, czy kobieta będąca w
ciąży urodzi jedno dziecko czy też bliźnięta. Weź surowe jajko i pocieraj nim o
brzuch ciężarnej przez kilka minut, potem rozbij jajko do miski. Liczba żółtek
wskazuje na to, ile dzieci przyjdzie na świat. Dla niektórych osób tego rodzaju
wróżba może się wiązać ze strachem, zwłaszcza gdy w jajku znajdzie się krew
albo żółtko straci swój kształt. Są to oznaki poronienia albo innych problemów
związanych z porodem.

FLOROMANCJA – WRÓŻENIE Z KWIATÓW

Stosowanie kwiatów podczas wróżenia nazywa się floromancją. Chociaż istnieje

kilka różnych rodzajów wróżenia z kwiatów, to nie wszystkie posiadają swoje
nazwy. Tego typu wróżby nie zawsze są możliwe do przeprowadzenia – zależą
w dużej mierze od tego, gdzie mieszkasz i z jakimi gatunkami roślin masz do
czynienia. Samo wykonanie wróżby nie jest skomplikowane i spodoba się
zwłaszcza osobom, które lubią dużo spacerować. Wszystko, co musisz zrobić, to
poszukać pierwszego wiosennego kwiatu i wiedzieć, jaki jest dzień tygodnia.
Jeśli swój pierwszy wiosenny kwiat zobaczysz w niedzielę, to znaczy, że ci się
poszczęści przez kilka następnych tygodni. Jeśli zobaczysz go w poniedziałek, to
szczęście będzie ci sprzyjać przez cały sezon. Jeśli we wtorek – czegokolwiek
spróbujesz, osiągniesz sukces. Środa oznacza rychłe małżeństwo (ale
niekoniecznie dla ciebie!). Czwartek to ostrzeżenie przed kłopotami
finansowymi, zaś piątek – bogactwo. Sobota – pech.
Aby poprawnie wykonać tę wróżbę, musisz poszukiwać kwiatów codziennie.
Nie możesz wybrać się na spacer w piątek i uznać, że będziesz bogata. To tak
nie działa. (Chociaż byłoby świetnie, gdyby to było tak proste, prawda?)
 DAFNOMANCJA
– WRÓŻENIE Z LIŚCI LAUROWYCH

Dafnomancja łączy piromancję z wróżeniem z liści wawrzynu (laurowych) w

[39]

celu przewidywania przyszłości. Do przeprowadzenia wróżby będziesz

potrzebować świeżych (nie mogą być suszone) liści oraz pojemnika
ogniotrwałego albo źródła otwartego ognia (ogniska lub kominka). Jeśli masz
pojemnik ogniotrwały, np. kocioł, to możesz użyć kilku tabletek węgla
drzewnego na podpałkę. Pozwól węgielkom zapłonąć i lekko się rozjarzyć,
zanim dodasz do nich kilka liści, albo po prostu wrzuć je w otwarty ogień,
jednocześnie zadając w myślach swoje pytanie. Jeżeli liście płoną i wydają
trzaski, to znak, że pora na zmiany życiowe jest sprzyjająca. Jeśli natomiast
płomienie tlą się jedynie zduszone i przygasają albo liście płoną w ciszy, nie
wydając charakterystycznych dźwięków, to znaczy, że pora nie jest
odpowiednia. Płomienie wznoszące się razem to dobry znak. Jeżeli pojawia się
tylko jeden punkt ognia, to znaczy, że jesteś albo że powinnaś być
zdeterminowana i wytrwała. Jeżeli widoczne są dwa punkty zapalne, to w
realizacji swoich planów będziesz potrzebować pomocy przyjaciela. Jeżeli z
kolei płoną trzy źródła ognia, to wynikiem twoich starań będzie polubowne
zakończenie sprawy.
Siedzenie wokół ogniska razem z rodziną i/lub przyjaciółmi i wróżenie
każdej osobie po kolei może stanowić przyjemny sposób na spędzenie czasu
podczas wieczoru równonocy. Nie wspominając o tym, że płonące liście laurowe
naprawdę pięknie pachną.

WIOSENNY TAROT
NA MAJĄCE NADEJŚĆ ZMIANY
Rozkładanie kart Tarota to szybki i prosty sposób, aby otrzymać wgląd w
przyszłość i dowiedzieć się, jakiego rodzaju zmiany dokonają się tej wiosny. Nie
ma znaczenia, jakiego typu talii Tarota używasz, upewnij się tylko, że są one
wyjątkowo dobrze potasowane, szczególnie gdy jest to nowa talia. Podziel talię
na trzy kupki, a potem zdecyduj, która część będzie na górze, która w środku, a
która na spodzie. Wybierz osiem kart i ułóż je w dwie kolumny po cztery karty
w każdej z nich. Rozkładaj karty od lewej do prawej strony (a nie od góry na
dół), kładąc je grzbietem do góry. Cztery karty po stronie lewej będą oznaczać
wielkie zmiany lub wyzwania. Karty po stronie prawej powiadomią cię o
wyniku każdej z tych zmian. Jeśli masz pytania dotyczące zmian albo ich
rezultatów, możesz używać dodatkowych kart dla wyjaśnienia do momentu,
kiedy uznasz, że masz już wystarczającą ilość informacji.
Podczas czytania z kart, jak również przeprowadzania innego rodzaju wróżb
o tej porze roku, należy się skupić na pewnych pytaniach związanych z
energiami charakterystycznymi dla tego właśnie sezonu. Pytanie o zmiany i
nowe początki to dobry pomysł. Przymierzasz się do rozpoczęcia jakiegoś
projektu albo nowej pracy, ale nie jesteś pewna, czy to właściwy czas?
Skonsultuj tę sprawę z kartami albo z innym źródłem przepowiadania
przyszłości. Inne kwestie, odpowiednie do zadawania pytań w tym okresie, to
sprawy związane z ogrodnictwem, płodnością, wzrostem, życiem, światłem,
miłością lub odrodzeniem czy odnową. W obecnych czasach na rynku istnieje
całe mnóstwo różnych typów kart wyroczni: zwierzęcy przewodnicy, karty
anielskiego przesłania, karty wiadomości od wróżek – krótko mówiąc, każdy
znajdzie coś dla siebie. Wybierz któreś z nich, by dowiedzieć się więcej o
sprowadzeniu równowagi życiowej oraz zmianach, których powinnaś dokonać.
Najlepiej do takich celów nadają się karty przesłania, nawet bardziej niż karty
Tarota, zwłaszcza gdy zależy ci na tym, by otrzymać bezpośrednią odpowiedź.
W tym szczególnym czasie użyj motywów odnowy i odrodzenia do tego, aby
dojść ze sobą do ładu, żyć w harmonii i wkroczyć na właściwą ścieżkę
prowadzącą do szczęśliwego, zdrowego życia.

[34] W oryginale: cast a circle. Jest to zespół czynności mających na celu wyznaczenie rytualnego
kręgu (świętej przestrzeni) do czynności magicznych. Zazwyczaj układa się krąg z kamieni lub gałęzi, a w
jego obrębie ustawia cztery świece (lub inne przedmioty) w miejscach symbolizujących cztery główne
strony świata, czyli: północ, południe, wschód i zachód. Według innych autorów wystarczy w miejscach
każdego z czterech kierunków narysować w powietrzu pentagram. W środku kręgu znajduje się ołtarz.
Więcej informacji m.in. na stronach: http://www.wikihow.com/Cast-a-Circle oraz
http://dzikigon.pl/wspolczesne-czarownictwo/odmiany-wspolczesnego-czarownictwa/reclaiming/struktura-
rytualu.
[35] Prawej dla praworęcznych i lewej dla leworęcznych.

[36] Mąkla tarniowa – gatunek grzybów zaliczany do porostów. Olejek pozyskiwany z plech tej rośliny
stosowany jest w męskich perfumach.
[37] Woda księżycowa to woda (najlepiej źródlana lub oligoceńska) wystawiona na światło księżyca
podczas pełni. Więcej informacji: http://claraloca.blox.pl/2013/07/MAGICZNA-WODA-
KSIEZYCOWA.html.
[38] W oryginale podano następujące synonimy angielskie: oomancy, oomancia, oomantia, ooscopy,
ooscopia, ovamancy, ovomancy.
[39] Wróżenie z ognia.
 HOCIAŻ PRZYGOTOWANIA do sabatów wiążą się z dużą ilością
pracy, to jednak sprawiają również wiele przyjemności. Złożenie
poszczególnych składników i ich przemiana ze zwyczajnych rzeczy w pyszne
potrawy i urocze dekoracje mają właściwą sobie magię.

PRZEPISY KULINARNE
ZWIĄZANE ZE ŚWIĘTEM OSTARA

Jedzenie jest często punktem centralnym wszelkich spotkań towarzyskich.

Ucztowanie po odbyciu rytuału pozwala wszystkim uczestnikom zejść na ziemię
oraz daje czas na przyjacielskie obcowanie z innymi ludźmi. Śmiech, żarty,
rozmowy i wspólne jedzenie idą w parze z faktem, że podczas dobrego posiłku
ludzie po prostu cieszą się wzajemnie swoim towarzystwem.
Poniższe przepisy z pewnością sprawią, że twoja rodzina i znajomi będą się
rozkoszować wyjątkowym smakiem przygotowanych przez ciebie potraw. O ile
to możliwe, możesz także zaprosić swoich gości do wspólnego gotowania.
Kiedy ludzie razem przygotowują posiłek, w prosty sposób dodają mu magii.

SZPARAGI NA PARZE Z CYTRYNĄ

Szparagi są jednym z pierwszych warzyw, które najszybciej i najwcześniej w

ciągu roku dojrzewają do zbiorów, dlatego są idealnym wyborem, jeśli chodzi o
potrawę korespondującą z pierwszym dniem wiosny.

Składniki:
½ kg szparagów,
1 cytryna,
 sól i pieprz.

Obetnij twarde końce szparagów i umieść je w naczyniu do gotowania na parze.

Gotowanie warzyw na parze nie zajmuje wiele czasu, więc miej je na oku. Kiedy
są już gotowe, przybierają ciemniejszy kolor. Po około pięciu minutach woda w
parowarze zacznie się gotować. Jeśli wolisz, by szparagi były bardziej miękkie,
pogotuj je nieco dłużej. Kiedy już się gotują, zeskrob skórkę cytryny (jedną
łyżkę stołową) i wyciśnij sok, a potem zmieszaj razem skórkę i sok. Odsącz
szparagi z wody i polej je cytrynową miksturą. Dodaj do smaku sól i pieprz.

JAJKA FASZEROWANE MIELONĄ GORCZYCĄ

Jajka na twardo są żelaznym punktem programu podczas obchodów sabatu

Ostara. Wypróbuj ten przepis na jajach tradycyjnie przyprawionych na ostro.

Składniki:
1 tuzin jaj na twardo, schłodzonych i obranych;
4 łyżeczki drobno posiekanej szalotki;
4 łyżeczki drobno pokrojonego selera;
4 łyżeczki zmielonej w młynku gorczycy;
½ szklanki majonezu;
szczypta curry do smaku.

Schłodzone i obrane jajka pokrój wzdłuż na połowy. Wydrąż żółtka do miski i

rozgnieć. Dodaj szalotkę, seler, gorczycę i majonez do żółtek i wszystko razem
dobrze wymieszaj. Każdą połówkę jajka wypełnij masą. Na koniec posyp
szczyptą curry.
 QUICHE[40] GRECKIEJ BOGINI

Składniki:
6 jaj,
½ szklanki mleka,
2 łyżki posiekanej czerwonej cebuli,
¼ szklanki siekanych czarnych oliwek,
½ szklanki posiekanych rzymskich pomidorów,
¾ szklanki ugotowanego wcześniej szpinaku,
½ szklanki posiekanej czerwonej papryki,
¾ szklanki pokruszonego sera feta,
1 łyżeczka posiekanego świeżego oregano,
1 łyżeczka posiekanej świeżej bazylii,
sól i pieprz do smaku,
1 mrożony (gotowy do pieczenia) spód kruchego ciasta.

Rozgrzej piekarnik do 200 stopni C. W misce lekko rozbełtaj jajka. Dodaj mleko
i ubijaj przez kolejną minutę. Dodaj resztę składników i dobrze wymieszaj.
Gotową masę wylej na spód ciasta i sprawdź, czy kawałki warzyw i sera są
równo rozmieszczone na cieście. Piecz około 35 minut. Upewnij się, czy ciasto
stwardniało na środku, zanim wyjmiesz je z piekarnika.

MIĘTOWE KOTLETY JAGNIĘCE

Składniki:
½ szklanki oliwy z oliwek,
½ szklanki posiekanej świeżej mięty,
 1 łyżka zmielonego czosnku,
sól i pieprz do smaku,
4 kotlety jagnięce.

W naczyniu żaroodpornym zmieszaj oliwę z oliwek, miętę, czosnek, sól i pieprz.

Dodaj kotlety jagnięce i trzymaj je w marynacie przez 20 minut. Potem umieść
kotlety na tacy do opiekania, podlewając marynatą. Piecz je z każdej strony
przez około 6 minut.

GORĄCE SŁODKIE BUŁECZKI[41]

Składniki:
4 szklanki mąki,
1 paczka suszonych drożdży,
1½ łyżeczki zmielonego cynamonu,
¾ szklanki mleka,
½ szklanki oleju roślinnego,
1
/ szklanki cukru,
3

½ łyżeczki soli,
3 jajka,
1 szklanka rodzynek.

Lukier:
1 ubite białko,
1 szklanka cukru pudru,
1 łyżka mleka,
1 łyżeczka wanilii.
Wymieszaj w dużej misce 1½ szklanki mąki, drożdże i cynamon. W rondlu do
kandyzowania (z termometrem) połącz mleko, oliwę, cukier oraz sól i
podgrzewaj w temperaturze 50 stopni C. Kiedy masa jest już gorąca, wlej ją do
wcześniejszej masy z mąki, a potem dodaj jajka. Miksuj całość na niskim biegu
aż do chwili, kiedy wszystkie składniki będą połączone (pamiętaj o zeskrobaniu
brzegów miski), a potem – na wysokim biegu przez 3 minuty.
Za pomocą szpatułki dodaj rodzynki, po czym dodaj resztę mąki. Kiedy
ciasto jest już tak gęste, że mieszanie łyżką przychodzi z trudnością, wylej je na
oprószoną mąką deskę i zagniataj w dłoniach. Uformuj kulę i umieść w
natłuszczonej misce. Potem przykryj ściereczką kuchenną i pozostaw do
wyrośnięcia na 90 minut. Ciasto powinno podwoić swoją objętość.
Przedziurkuj ciasto i umieść z powrotem na oprószonej mąką powierzchni,
przykryj i pozostaw na kolejne 10 minut. Podziel ciasto na 12–15 porcji i każdą
z nich uformuj w kulkę. Kulki ciasta połóż na nasmarowanej tłuszczem blasze
do pieczenia w odległości 5 cm od siebie. Przykryj ściereczką i pozostaw do
wyrośnięcia na 45 minut. Za pomocą ostrego noża narysuj znak krzyża na górze
każdej bułeczki. Posmaruj każdą z nich ubitym białkiem jajka. Piecz w
temperaturze 190 stopni C przez 12–14 minut.
Podczas gdy bułeczki się pieką, zmieszaj w misce składniki na lukier –
najlepiej zmiksuj. Dodaj więcej mleka, jeśli chcesz, żeby jego konsystencja była
rzadsza.
Odstaw bułeczki do schłodzenia na jakieś 10 minut, a potem udekoruj je
lukrem.

CIASTO MIODOWE

Jakakolwiek potrawa zawierająca miód doskonale nadaje się na sabat Ostara.

Pszczoły obudziły się już z hibernacji i są niezwykle zajęte lataniem i
tworzeniem miodu. Potrawy z miodem mają za zadanie uczczenie budzenia się
pszczół oraz roślin, od których pszczoły są zależne.

Składniki:
2½ szklanki mąki,
3 łyżeczki proszku do pieczenia,
½ łyżeczki sody do pieczenia,
½ łyżeczki soli,
1 szklanka cukru,
2 łyżeczki cynamonu,
1 szklanka miodu,
1
/ szklanki oleju roślinnego,
3

4 jajka,
1 łyżeczka skórki pomarańczowej,
1 szklanka soku pomarańczowego.

Rozgrzej piekarnik do 180 stopni C, a potem nasmaruj tłuszczem i oprósz mąką

dwie okrągłe formy do pieczenia (mające około 20–25 cm średnicy). Zmieszaj
wszystkie suche składniki, a potem dodaj wszystkie płynne i dobrze zmiksuj.
Wlej masę do foremek i piecz około 28 minut. Sprawdź środki obu ciast za
pomocą wykałaczki i wyjmij je z piekarnika, kiedy wykałaczka po wyjęciu
pozostaje czysta. Pozostaw ciasta w formach na 5 minut do schłodzenia, a potem
obróć je na kratce.

SZYNKA W SOSIE Z ZIELONEJ PIETRUSZKI

Pietruszka to kolejna wczesnowiosenna roślina o wielu zastosowaniach:

oczyszcza podniebienie, służy do dekoracji i jest jedną z podstawowych
przypraw. Ten irlandzki sos z zielonej natki pietruszki, którym zroszona jest
gotowana szynka, to przysmak idealny na piękny wiosenny dzień.

Składniki:
szynka.

Sos:
¼ szklanki masła,
¼ szklanki mąki,
1¼ szklanki lekkiej śmietany,
1 pęczek świeżej pietruszki drobno posiekanej,
sól i pieprz do smaku.

Upiecz szynkę w piekarniku, stosując zalecane na opakowaniu temperaturę i

czas pieczenia. Na kilka minut przed końcem zacznij robić sos. Rozpuść masło
w naczyniu i dodaj mąki, żeby zrobić zasmażkę. Stale mieszaj, aby uniknąć
przypalenia, i zrumieniaj przez kilka minut. Podgrzewając na małym ogniu,
powoli dodaj śmietanę i nie przestawaj mieszać, dopóki zasmażka nie będzie
miała całkowicie jednolitej konsystencji. Dodaj pietruszkę, sól i pieprz,
wymieszaj wszystko i gotuj na wolnym ogniu przez około 4–5 minut, nadal bez
przerwy mieszając. Zdejmij z ognia i podaj pokrojoną szynkę mocno oblaną
sosem.

SEROWE TŁUCZONE ZIEMNIAKI Z KOPERKIEM

Koperek jest znakomitym warzywem kojarzonym z wiosną. To szybko rosnąca

roślina, która nieco przypomina szparagi, bo podobnie jak one posiada świeży
zielony smak.
 Składniki:
4 szklanki tłuczonych ziemniaków,
25 dag miękkiego kremowego sera,
1 ubite jajko,
2 łyżki suszonego koperku.

Nasmaruj tłuszczem naczynie żaroodporne o objętości 2 litrów i rozgrzej

piekarnik do 180 stopni C. Używając miksera, zmieszaj tłuczone ziemniaki, ser,
jajko i koperek. Ubijaj masę do chwili, kiedy ser stanie się w pełni gładki. Za
pomocą szpatułki przenieś masę do natłuszczonego naczynia i wygładź od góry.
Piecz przez 45 minut.

KONIK POLNY – DRINK ALKOHOLOWY

Idealnym dopełnieniem święta Ostara jest bogaty i miętowy napój alkoholowy.

Jego jasnozielony kolor doskonale wkomponowuje się w charakterystyczne dla
sezonu barwy, a jego miętowy smak chłodzi i orzeźwia. Nawet jego nazwa
przywodzi na myśl uczucia związane z wiosennymi wypadami za miasto. Jest to
napój, który można zrobić za pomocą miksera albo w shakerze, w obu
wypadkach dodając kostki lodu do schłodzenia.

Składniki:
1 część śmietany,
1 część białego likieru czekoladowego,
1 część likieru miętowego.

Wymieszaj wszystkie części razem w shakerze i wylej na kostki lodu w

szklankach do martini. Możesz też dodać miksturę do miksera razem z kostkami
lodu i miksować, dopóki nie stanie się gładka i zimna.

WIOSENNIE ZIELONY PONCZ DLA DZIECI

Tego rodzaju poncz można zrobić dzieciom, aby one też miały swój własny
zielony drink.

Składniki:
8 puszek nektaru guanabana albo osobno: 4 puszki nektaru z
bananów oraz 4 puszki nektaru z gujawy,
4 puszki napoju gazowanego 7Up,
1 litr zielonego sorbetu.

Zmiksuj wszystkie składniki, wlej do miski z ponczem i podaj.

Chociaż wiele z poprzednich przepisów uważa się za tradycyjne dania
odpowiednie na tę porę roku, to jednak kilka z nich nie idzie w parze z nieco
bardziej współczesną dietą stosowaną przez pogan, czyli dietą wegańską,
wegetariańską czy pescowegetariańską . Mogą one nie być wybierane przez
[42]

osoby, które lubią jeść rzeczy lokalne i nienaruszające równowagi ekologicznej.

Szparagi to warzywa wiosenne, podobnie jak: sałata, grzyby i rzodkiewki.
Rośliny te rosną szybko i lepiej w chłodniejszych temperaturach. Mogą być
składnikiem zup, sałatek i wielu innych dań. Kolejnym wiosennym i często
lokalnym przysmakiem są ryby. Kiedy jeziora i rzeki zaczynają się ocieplać,
ryby stają się bardziej aktywne i głodne, dlatego też łatwiej je wtedy złapać. Jeśli
jesteś wędkarzem, to wiesz o tym najlepiej. Jeśli odwiedzasz targi rolnicze albo
spółdzielnie spożywcze, to wiesz, że świeże ryby można dostać w sezonie i
często są wtedy w dobrej cenie.
Poniższe przepisy są przeznaczone dla tych, którzy szukają propozycji menu
pasujących do kuchni wegańskiej, wegetariańskiej czy pescowegetariańskiej.

SUROWE SZPARAGI I ZUPA Z AWOKADO

Jeśli nie jesteś przyzwyczajona do spożywania surowych produktów, to ta

potrawa może być dla ciebie zaskoczeniem, niemniej jest to pożywna zupa pełna
smaku, zdrowa i w dodatku niedroga.

Składniki:
½ kg szparagów,
2 owoce awokado,
½ łyżeczki soli,
¼ łyżeczki pieprzu,
3 szklanki wody.

Obetnij twarde końce szparagów i wyrzuć je. Drobno pokrój około ¼ główek
szparagów i odstaw je na bok. Posiekaj resztę na kawałki około 1 cm długości i
wrzuć do blendera. Przekrój awokado na połowy, usuń pestkę, wydrąż połówki
awokado i wrzuć je do blendera. Dodaj sól, pieprz i wodę i miksuj aż do
uzyskania gładkiej masy. Dodaj odłożone wcześniej drobno posiekane główki
szparagów i schładzaj przez około 30 minut przed podaniem.

MIODOWO-IMBIROWE MARCHEWKI

Składniki:
2 łyżeczki zmielonego imbiru,
3 łyżki miodu,
 2 łyżki oliwy z oliwek,
1 pomarańcza,
½ kg młodych marchewek.

Do przygotowania tej pysznej przekąski użyj naczynia do gotowania na wolnym

ogniu. W małej misce zmieszaj imbir, miód i oliwę z oliwek. Do mikstury dodaj
sok i skórkę z pomarańczy. Dobrze wymieszaj i sprawdź, czy imbir nie ma
grudek. Oczyszczone i przycięte marchewki wrzuć do naczynia do gotowania i
zalej je płynną masą, po czym dobrze wymieszaj, tak aby masa całkowicie
zakryła marchewki. Gotuj na małym ogniu przez kilka godzin, dopóki
marchewki nie będą miękkie.

GRZYBY CZOSNKOWE

Wraz z roztapiającym się śniegiem i nadchodzącym deszczem pojawią się także

grzyby w całej okazałości, dlatego każde wiosenne danie jest dobrą okazją, aby
je do niego włączyć. Poniższa receptura będzie wymagała użycia dużego garnka,
ale efekt będzie nawet lepszy, jeśli będziesz gotować wolno przez cały dzień w
kotle na otwartym ogniu.

Składniki:
1½ kg grzybów,
1 duża cebula,
1 główka czosnku,
1 pęczek świeżej pietruszki,
4 łyżki masła (albo bezmlecznego produktu dla wegan),
2 szklanki wina Chablis.
Oczyść grzyby i odetnij ich nóżki. Obierz i pokrój cebulę na ćwiartki lub,
jeszcze lepiej, na ósemki – nie potrzeba tu nazbyt dużych kawałków. Obierz
czosnek i pokrój drobno albo użyj wyciskarki. Drobno posiekaj pietruszkę.
W dużym naczyniu rozpuść masło na małym lub średnim ogniu. Dodaj cebulę i
gotuj, aż będzie półprzezroczysta. Dodaj wino, czosnek i pietruszkę i dobrze
wymieszaj. Potem dodaj grzyby i wymieszaj wszystko razem. Duś pod
przykryciem przez kilka godzin na małym ogniu.

PRZEGRZEBKI Z MIODEM I LIMONKĄ

Składniki:
1 limonka,
3 łyżki miodu,
½ kg przegrzebków.

Skórkę i sok z limonki dodaj do miodu i dobrze wymieszaj. Połącz miksturę z

przegrzebkami tak, by masa całkowicie je zakryła. Połóż wszystko na opiekaczu
i piecz, aż przegrzebki w całości będą miękkie. Czas opiekania może być różny
w zależności od rozmiaru przegrzebków.

RYBA W SOSIE CHILI Z PAPRYKĄ

To cudownie smakowite i nieco pikantne danie rybne obudzi twoje kubki

smakowe na wiosnę.

Składniki:
1 czerwona papryka,
1 pomarańczowa papryka,
 1 żółta papryka,
1 mała butelka tajskiego sosu chili,
4 filety rybne, np. z tilapii albo innej ryby właściwej dla twojego
regionu.

Rozgrzej piekarnik do 180 stopni C. Posiekaj papryki na małe, cienkie paski.

Wymieszaj je w misce i dodaj tyle sosu chili, aby całkowicie zakrył kawałki
papryki. Umieść rybę w naczyniu żaroodpornym i pokryj ją całkowicie sosem z
papryką. Piecz do momentu, aż ryba będzie biała i będzie się rozwarstwiać. Czas
pieczenia może się różnić w zależności od grubości filetów.

ZUPA JAJECZNA

Składniki:
¼ szklanki drobno posiekanej szalotki,
1 łyżka zmielonego imbiru,
6 szklanek bulionu warzywnego,
1 tuzin jaj,
1 łyżka mąki kukurydzianej,
¼ do ½ szklanki wody.

Zagotuj bulion, szalotkę i imbir. Kiedy bulion się gotuje, wbij wszystkie jajka do
miski miksera. Ubijaj je mikserem albo trzepaczką, aż będą dobrze zmieszane.
W osobnym naczyniu zmiksuj mąkę i zimną wodę, mieszaj, aż mąka się dobrze
rozpuści. Kiedy bulion zacznie bulgotać, delikatnie i powoli wlej do niego jajka,
równocześnie cały czas ruszając miską, aby jajka „zraszały” powierzchnię. Jeśli
rosół przestaje bulgotać, przestań wlewać i zaczekaj, aż znów zacznie wrzeć. Po
wlaniu całej jajecznej masy powoli wlej masę z mąką do gotującej się zupy i
zamieszaj. Gotuj przez 3 minuty, aż do zgęstnienia.

RĘKODZIEŁO

Rękodzieło to miły sposób na wyzwalanie kreatywności w grupie przyjaciół lub

z rodziną w czasie przerwy świątecznej. Wiosna to również cudowna pora do
rozpoczynania nowych projektów. Baw się dobrze i pozwól swojej wyobraźni
rozwinąć skrzydła.

JAJECZNE KONFETTI

Wykonane własnoręcznie jajeczne konfetti może się składać z czegokolwiek, co

się zmieści do środka wydmuszki. Brokat czy sproszkowana kreda mogą
sprawić wiele frajdy i zarazem narobić dużego bałaganu, dlatego najlepiej
używać ich na zewnątrz.

Potrzebne będą:
opróżnione z zawartości całe skorupki jajek – prawdziwe albo
zrobione z papier-mâché;
wypełnienie: brokat, sproszkowana kreda, konfetti, zioła itp.;
dekoracja: farby, barwniki, markery, naklejki itp.;
mały lejek z papieru do napełniania wydmuszek;
taśma lub klej do zalepienia otworu.

Podczas robienia jajecznego konfetti z prawdziwych jaj należy pamiętać o kilku

wskazówkach. Po pierwsze jajeczne konfetti wymaga dużo pracy. Musisz zrobić
dziurki na obu końcach jajka i wydmuchać zawartość (białko i żółtko), co może
być nieprzyjemne. Potem musisz się upewnić, że wydmuszki zostały całkowicie
i naprawdę dobrze opłukane, aby po kilku dniach nie zaczęły brzydko pachnieć.
Następnie musisz pozwolić im wyschnąć, aby to, czym zamierzasz wypełnić
wydmuszkę, nie przylepiło się w środku do skorupki. Innym rozwiązaniem jest
użycie – zamiast prawdziwych wydmuszek – jajek z masy papierowej kupionych
w sklepie.
Zanim wypełnisz jajka – czy to prawdziwe, czy też papierowe – warto je
udekorować, używając w tym celu: barwników, farb, naklejek czy nawet kredek.
Dużą frajdę daje eksperymentowanie przy robieniu naturalnych barwników i
obserwowanie tego, jak się pojawiają. Jeśli nie idzie ci to zbyt dobrze, nie
szkodzi, bo przecież i tak zamierzasz w końcu stłuc swoją wydmuszkę!
Kiedy skorupki jajek są już udekorowane, musisz je teraz czymś napełnić, co
oznacza, że jeden z otworów w jajku powinien być na tyle duży, aby można było
przez niego wsypać wypełnienie, drugi natomiast na tyle mały, aby wypełnienie
nie wypadło z wydmuszki. Oto dlaczego brokat i sproszkowana kreda tak dobrze
się do tego nadają. Za pomocą małego lejka ze zrolowanego papieru szybko
napełnisz jajka jedno po drugim. Wypełnij je na tyle, na ile ci to odpowiada. Im
więcej wypełnienia będzie w środku, tym więcej bałaganu i tym więcej zabawy!
Aby rozpocząć zabawę z jajecznym konfetti, po prostu rzuć je w grupę ludzi.
Po uderzeniu skorupka się stłucze i eksploduje wypełnieniem na daną osobę,
która zostanie zasypana tym, co było w środku wydmuszki (szczególnie
brokatem lub kredowym proszkiem!). Zachowaj ostrożność, używając
prawdziwych jajek, ponieważ istnieje możliwość zranienia podczas zabawy.
Połamane skorupki mogą być bardzo ostre i skaleczyć ludzi, więc jajka
papierowe stanowią bezpieczniejszą wersję. Ponadto mają one otwór
odpowiedniego rozmiaru, aby móc je wypełnić. Jest on często zakryty
kawałkiem cienkiego papieru, można więc ostrożnie usunąć papier i dodać
czegoś więcej do gotowego już konfetti albo usunąć konfetti w całości i
wypełnić jajka czymś według własnego uznania. Potem wystarczy tylko zalepić
otwór taśmą lub z powrotem przykleić pasek papieru.
 Jeśli robisz jajeczne konfetti po prostu dla zabawy, nie musisz się zbytnio
martwić o kolory na skorupkach, ani o to, czym jajka są wypełnione, ale możesz
również potraktować je w bardziej uduchowiony sposób. Aby to zrobić, będziesz
potrzebować listy słów kluczowych, takich jak kolory, zioła czy olejki. Kiedy
przygotowujesz każde jajko z myślą o konkretnej osobie, powinnaś je
pomalować lub ufarbować na kolor, który będzie miał dla tej osoby szczególne
znaczenie. Czy ta osoba pilnie potrzebuje pieniędzy? Pomaluj więc skorupkę na
kolor zielony i narysuj znaczki dolara. Czy ma problemy ze snem? Może zatem
pomoże jej łagodny kolor niebieski albo spokojny lawendowy z napisem
„Zzzzzz”? Jeśli przygotowujesz dużo jajek dla większej liczby ludzi, oznacz
każde z nich imieniem lub inicjałami albo sporządź listę osób wraz z opisem
przeznaczonych dla nich jajek. Po prostu upewnij się, że masz jakąś metodę, aby
nie pomylić jajek podczas całej zabawy.
Kiedy już udekorujesz jajka duchowymi symbolami, musisz je napełnić
zawartością pasującą do całego przesłania i dobrodziejstwa, którym chcesz daną
osobę obdarzyć. Kombinacją odpowiednią dla osoby potrzebującej pieniędzy
będzie zielony brokat wraz z zieloną kredą i odrobiną dębowego mchu. Dla
osoby mającej problemy ze snem wybierz mieszankę niebieskiego i
lawendowego brokatu oraz kredowego pyłu w tych samych kolorach, a do tego
dołóż kilka pączków lawendy i odrobinę waleriany.
Kiedy obdarzasz kogoś błogosławieństwem jajecznego konfetti, najlepiej
najpierw zrobić w jajku małą szczelinę, a potem powoli wysypać zawartość
wydmuszki na głowę danej osoby. Wysypując proszek, poruszaj jajkiem
dookoła, aby zawartość nie wypadła w postaci jednej dużej porcji. Jeśli tłuczesz
jajko bezpośrednio na czyjejś głowie, może to być bolesne i grozić zranieniem
kogoś ostrym kawałkiem skorupki. Cała zabawa spowoduje masę bałaganu,
więc przygotuj się na jej przeprowadzenie poza domem. Możesz przynieść
ręcznik, aby ludzie mogli zakryć swoje ubrania. Przygotuj się na wielkie
odkurzanie po wszystkim, gdyż nawet jeśli zabawa odbywa się na zewnątrz, to
jednak sporo wypełnienia zostanie z powrotem wniesione do domu.

JAJECZNE DONICE

To zabawne rękodzieło nadaje się dla ludzi w każdym wieku. Jeśli zechcesz,
może także posłużyć jako dekoracja na twoim ołtarzu.

Potrzebne będą:
skorupki jajek – im bardziej zachowane w całości, tym lepiej;
odłam tylko czubek cieńszego końca;
ziemia doniczkowa;
nasiona trawy (kocia trawa będzie najlepsza);
farby;
klej;
kolorowy czyścik do fajki.

Zacznij od zrobienia stojaka dla jajka. W tym celu kilkakrotnie zawiń

sznurkowy czyścik do fajki wokół spodu jajka, robiąc coś w rodzaju gniazdka.
Przyklej jajko do podstawki i poczekaj, aż klej wyschnie. Możesz od razu zrobić
podstawki dla wszystkich jajek, tak aby potem dzieci lub goście mogli spędzić
czas, dekorując je i sadząc w nich nasiona.
Pomaluj skorupki tak, jak lubisz. Mogą na przykład przypominać ludzi
(możesz urządzić konkurs na to, kto zrobi jajko najbardziej podobne do siebie
samego albo do jakiejś sławnej osoby). Możesz też udekorować je symbolami,
takimi jak: runy, znaki zodiaku, pentagramy albo jakiekolwiek inne, jakie
przyjdą ci do głowy. Potem jajka mogą zostać użyte jako dekoracja ołtarza.
Mogą też być pomalowane na jednolite kolory. Cokolwiek z nimi zrobisz, zależy
od ciebie.
 Kiedy już je pomalujesz, poczekaj, aż wyschną. Zamiast farb możesz użyć
markerów, aby skrócić czas schnięcia, ale w przypadku farb będziesz mieć
większy wybór kolorów.
Kiedy wszystkie już wyschną, nasyp trochę ziemi do swojej jajecznej
doniczki, a potem zasadź nasiona trawy i podlej. Kocia trawa rośnie stosunkowo
szybko, zatem nie upłynie dużo czasu, zanim zobaczysz, jak roślina wypuszcza
pierwsze kiełki. Codziennie sprawdzaj wilgotność ziemi, aby zapewnić trawie
wystarczającą ilość wody. Mała ilość ziemi wysycha nader szybko.
 MALOWANIE KAMIENI

Pomalowane kamienie można stosować jako oznaczenia roślin zasadzonych w

ogrodzie albo jako dekorację wśród kwiatów, w ogrodach bajek albo w małych
donicach. Mogą wyznaczać granice chodników, sadzawek czy wanienek dla
ptaków. Mogą zostać umieszczone gdziekolwiek, jeśli tylko przyjdzie ci do
głowy ożywić nudny krajobraz albo sprawić, by spokojne miejsce stało się
bardziej wyjątkowe i nabrało osobistego charakteru.
Wierz lub nie, ale obecnie są w sprzedaży gotowe zestawy do malowania
kamieni, chociaż wydaje się, że można się w ten sposób pozbawić prawie całej
przyjemności. Gotowe zestawy naprawdę ograniczają kreatywność do tego, co
się w nich znajduje, począwszy od rodzaju i rozmiaru kamieni, a skończywszy
na kolorach farb. Nie znajdziesz w nich również żadnych innych rodzajów
ozdób, które możesz dodać, jeśli masz własne pomysły.

Jeżeli nie używasz gotowego zestawu, potrzebne ci będą:

kamienie;
farba do użycia na zewnątrz;
brokat i klej w sprayu;
środek do gruntowania porowatych powierzchni.

Małe torebki polerowanych kamyków możesz kupić w sklepach

rzemieślniczych (zazwyczaj w dziale florystycznym, gdzie są używane do
obciążania wazonów) oraz w sklepach typu „wszystko za złotówkę”. Tego
rodzaju kamienie będą raczej małych rozmiarów (w większości kilka
centymetrów), ale właśnie taka wielkość jest odpowiednia do doniczek w
terrariach albo do dekoracji ołtarza.
Żeby znaleźć większe kamienie, potrzeba będzie nieco więcej wyobraźni.
Jeśli uprawiasz ziemię w ogrodzie, to są szanse, że znajdziesz przynajmniej
kilka sztuk. Takie kamienie są zwykle bardziej szorstkie, ponieważ tkwiły pod
powierzchnią ziemi i nie były wystawione na działanie żywiołów. Gładsze
kamienie można znaleźć na plaży, zwłaszcza jeśli pobrodzisz trochę w wodzie.
Kamienie możesz też znaleźć na brzegach rzek, chociaż na ogół więcej będzie
ich nad jeziorami. Jeśli nie masz dostępu do żadnych zbiorników wodnych, to
możesz zasięgnąć porady u lokalnego architekta krajobrazu. Rzecz jasna
będziesz musiała za to zapłacić, ale jest to tylko jedna z możliwości. Ogrodowe
znaczniki nie muszą być nadmiernie duże – dobrze sprawdzają się te mające
wielkość pięści. Jeśli chcesz mieć kamienie za darmo, to większe też będą dobre.
Upewnij się, że farba, którą kupujesz, jest przeznaczona do użycia na
zewnątrz, w przeciwnym razie zmarnujesz tylko czas na malowanie, a deszcz
zmyje całą twoją pracę. Możesz też zainwestować w środek do gruntowania
(również oznaczony napisem „do użycia na zewnątrz”), by farba utrzymała się
nieco dłużej. Jeśli chcesz dodać brokat, to powinnaś się zaopatrzyć w mieszankę
różnych kolorów oraz klej w sprayu. Najpierw pomaluj kamień, potem użyj
kleju, a następnie brokatu. Kiedy wszystko już całkowicie wyschnie, spryskaj
kamień środkiem do gruntowania, aby zabezpieczyć farbę. Możesz też użyć
kryształków górskich lub innych ozdób, ale są one o wiele trudniejsze do
przymocowania. Poszukaj kleju, który jest przeznaczony do bezpiecznego
użycia na zewnątrz i nie musi być używany do porowatych materiałów.
Kamienie nie wyglądają wtedy zbyt dobrze!
Kiedy już nazbierasz kamieni i zaopatrzysz się w resztę potrzebnych rzeczy
– pora działać kreatywnie! Chociaż w ogródku warzywnym możesz chcieć
oznaczyć poszczególne rzędy tak, by wiedzieć, co zostało tam zasiane, to jednak
możesz stosować coś więcej niż tylko słowa. Nawet jeśli nie masz zdolności
plastycznych, to i tak możesz namalować obrazek przedstawiający konkretną
roślinę. Prawie każdy jest w stanie namalować pomidora czy marchewkę.
Większość warzyw jest całkiem prosta do namalowania, dlatego możesz
opatrzyć kamienie napisem, namalować obrazek, albo zrobić jedno i drugie.
Możesz też udekorować je, malując liście lub kwiaty.
Kamienie w ogrodach z kwiatami, ogrodach bajek albo gdziekolwiek indziej
mogą być wykonane z nieco większą dozą kreatywności. Może chcesz stworzyć
nastrój błogości i spokoju? Świetną metodą będzie namalowanie słów, które
pomagają stworzyć to uczucie, a potem udekorowanie ich malowanymi
kwiatami, brokatem lub innym rodzajem ozdób.
Oto kilka słów, które pomogą stworzyć takie idealne miejsce: spokojny,
spokój; cichy, cisza; pokój, pokojowy, spokój umysłu; relaks, zrelaksowany,
relaksacja; zen; Om; opanowany, opanowanie; spokój wewnętrzny; harmonia,
harmonijny; kojący. Możesz też spróbować takiej wersji: radość; uciecha;
wesołość; szczęśliwy, szczęście; wieczna szczęśliwość, błogi; ekstaza;
przyjemność; radowanie się, uradowany; zachwyt, zachwycony, zachwycający.
A może wolisz następujące słowa: nadzieja, pełen nadziei, optymizm; wiara;
miłość; cierpliwość; raj; euforia; niebo; upojenie, upojony? Mogłabyś też
napisać: błogosławiony; niech będzie błogosławiony; sny, senny, kraina snów;
urok, zauroczyć, uroczy; oczarować, czarujący; rzucać czar, rzucający czar;
fascynujący; wdzięk, pełen wdzięku; zachwycający; kuszenie, kuszący itp.
Powyższe propozycje mogą ci pomóc stworzyć swoją własną listę słów. Wykaż
się dużą liczbą pomysłów.
Możesz też zapisać na kamieniach krótkie cytaty albo dłuższe sentencje
przebiegające przez kilka kamieni. Wybierz na przykład kwestię Puka ze Snu
nocy letniej W. Szekspira:

Gdyśmy zbłądzili, my, cienie,

Rzecz się cała wraz ocali,
Tylko myślcie, żeście spali,
Gdy się snuło to marzenie .[43]

To doskonały cytat do zastosowania w ogrodzie bajek, tak jak wiele innych z

tej samej sztuki. Szukanie sławnych cytatów na dany temat pozwoli ci znaleźć
rozwiązania na temat konkretnych kwestii, nad którymi pracujesz w swoim
życiu.

TERRARIA NA SABAT OSTARA

Nawet jeśli nie możesz uprawiać ogrodu na zewnątrz, zawsze możesz stworzyć
ogród domowy za pomocą prostego terrarium. Terraria można zrobić właściwie
ze wszystkiego. Z reguły ludzie używają w tym celu akwarium, które np. z lekka
przecieka i w związku z tym nie może dłużej służyć do trzymania w nim ryb.
Jednak są jeszcze miliony innych sposobów na zrobienie terrarium. Jakikolwiek
wodoszczelny pojemnik albo taki, który można uszczelnić przed przeciekaniem,
może służyć za podstawę dla terrarium. Jest to kolejny świetny sposób na
ponowne użycie i upcykling rzeczy, które w innym wypadku zostałyby
[44]

wyrzucone do śmieci. Wszystko, począwszy od starej książki w twardej okładce,

a skończywszy na butelce po winie i zwykłej żarówce (ale nie fluorescencyjnej),
może się zamienić w terrarium dzięki odpowiednim narzędziom.
Zrobienie terrarium z wykorzystaniem starych książek może zająć wiele
czasu, ale efekt jest naprawdę spektakularny. Jeśli chcesz to zrobić, to potrzebne
będą:
stara książka (jeśli nie masz żadnej w domu, możesz ją tanio nabyć w
sklepach z używanymi rzeczami albo na bibliotecznych wyprzedażach);
klej do papieru;
ołówek;
nożyk do papieru;
plastikowe przykrycie;
glina (jakakolwiek glina do modelowania, która nadaje się do
uszczelnienia przed przeciekaniem wody);
 ziemia doniczkowa, małe kamyki albo inne ozdoby.

Twoim pierwszym krokiem będzie decyzja, czy zostawić przednią okładkę w

stanie nienaruszonym. Jeśli książka ma piękne wyklejki, to dobrze jest zostawić
ją otwartą, ale jeśli nie masz zbyt wiele miejsca, to możesz zostawić książkę
zamkniętą. Jeśli pozostanie zamknięta, zacznij od narysowania kształtu, jaki
będzie miał otwór na przedniej okładce książki. Bardzo ostrożnie wytnij go
nożykiem do papieru. Zamknij książkę i używając otworu jako wzoru, odrysuj
kształt ołówkiem, tak żeby pojawił się na pierwszej kartce książki. Trzymając
książkę zamkniętą (jeśli ją otworzysz, otwory nie będą na siebie nachodzić),
wytnij nożem kilka warstw, podążając za wzorem. Kiedy już usuniesz te strony,
zrób to jeszcze kilkakrotnie, aż wytniesz większość wnętrza książki. Nie chodzi
o wycięcie całości aż do tylnej okładki, ale o to, żeby zostawić około 3-
centymetrową warstwę niewyciętą wraz z tylną okładką.
Jeśli zaczynasz z otwartą książką, narysuj kształt na pierwszej stronie. Potem
zostaw książkę otwartą, kiedy wycinasz kolejne otwory w dalszych stronach.
Kontynuuj w ten sam sposób, jak przy książce zamkniętej, wycinając do
momentu, aż zostanie około 3 cm do tylnej okładki.
Następnie przejdź do tylnej okładki, sklej ostatnią stronę z tylną okładką,
potem kolejną stronę z tą już sklejoną itd. Kiedy dojdziesz do miejsca z
wyciętym otworem, nadal sklejaj strony ze sobą, aż dotrzesz do przedniej
okładki, ale zostaw kilka kartek luzem. Przy pracy z otwartą książką również
pozostaw kilka pierwszych kartek książki luzem.
Kolejnym etapem jest uszczelnianie przed wodą. Weź glinę i całkowicie
pokryj nią spód i boki otworu, jaki wycięłaś w książce. Upewnij się, że nie ma
nieszczelnego miejsca, przez które woda mogłaby się przedostać i zmoczyć
strony książki. Pozostaw glinę do wyschnięcia, kierując się wskazówkami na
opakowaniu, chociaż oczywiście nie możesz w tym wypadku użyć pieca do
wypalania ani nawet piekarnika ze zbyt wysoką temperaturą. Kiedy glina
wyschnie, dołóż jakieś plastikowe przykrycie albo opakowanie foliowe dla
dodatkowej ochrony i przyklej tę nakładkę pomiędzy pierwszą stroną książki a
jej przednią okładką. Jeśli pracujesz z otwartą książką, przyklej plastik pomiędzy
ostatnią sklejoną stroną i stronami pozostawionymi luzem. Potem sklej
wszystkie strony, które były luźne. Delikatnie wypełnij powstały w książce
otwór ziemią doniczkową i dodaj rośliny wraz z innymi ozdobami, którymi
chcesz udekorować terrarium, takimi jak kamyki czy mech.
Wybór roślin do terrarium jest bardzo ważny, ponieważ nie mogą one mieć
zbyt rozbudowanego systemu korzeni. Epifity są idealne dla małych terrariów.
[45]

Epifity, znane także pod nazwą oplątwy , nie muszą mieć ziemi, żeby rosnąć,
[46]

ale potrzebują wody i odżywki dla roślin. Jeśli masz wystarczająco dużo
miejsca, możesz też posadzić drzewka bonsai, o ile nie są zbyt duże.
Cokolwiek posadzisz w terrarium, możesz je udekorować w rozmaity sposób
w zależności od okazji i pory roku. Terrarium na sabat Ostara może zawierać
kolorowaną trawę w koszykach. Miniaturki można często znaleźć w sklepach
rzemieślniczych z okazji różnych świąt, również Wielkanocy, w czasie której
wykorzystuje się w większości te same dekoracje i symbole co podczas sabatu
Ostara. Miniaturowe koszyczki, króliczki, kurczątka, jajeczka to tylko kilka
przykładów ozdób, jakie z pewnością znajdziesz. Jeśli twój lokalny sklep nie
posiada żadnych miniaturek w dziale dekoracji świątecznych, sprawdź w dziale
domków dla lalek. W dzisiejszych czasach można znaleźć naprawdę
zadziwiające przedmioty w tym rozmiarze. Koraliki w pastelowych kolorach,
brokat, cekiny albo konfetti mogą pomóc ci udekorować terrarium z okazji
bieżącego święta. Wszystkie te rzeczy można dowolnie zmieniać w zależności
od okazji. Małe terraria są świetnym sposobem na to, by dodać żywioł ziemi na
twoim ołtarzu przygotowanym na sabatowe rytuały, szczególnie jeśli dekorujesz
go samodzielnie.
 DEKOROWANIE ZA POMOCĄ KOLORÓW

Kolejną świetną metodą, aby wystroić swoje otoczenie, jest wprowadzenie

kolorowych dekoracji do domu i/lub na swój ołtarz. Kolory związane ze świętem
Ostara to głównie pastele. Kojarzą się one z wiosną i nowonarodzonymi
stworzeniami, których obserwujemy całe mnóstwo w zwierzęcym świecie
podczas tej pory roku.
Żółty jest jednym z dominujących kolorów podczas sabatu Ostara, tym
bardziej że jest często spotykany w przyrodzie. Widzimy go na żonkilach,
krokusach i tulipanach. Żółty kolor mają też kurczęta (choć niektóre – brązowy
lub czarny), ale potem, kiedy zaczynają wyrastać im pióra, zmieniają kolor. W
czasie kiedy są już całkowicie dorosłe, mają zupełnie inną barwę niż ta, z którą
się wykluły. Żółty kolor jest także związany ze słońcem, które teraz demonstruje
swoją moc, zwyciężając ciemność, bowiem dni stają się coraz dłuższe.
Pomarańczowy to również kolor reprezentujący słońce. Mimo że nie używa
się go tak często w obchodach święta Ostara, to jednak możesz sięgnąć po
symbole lub wizerunki wielkiego pomarańczowego słońca, aby udekorować
swój ołtarz. Kolor ten wiąże się także z przyjaźnią i atrakcyjnością.
Zielony to kolejny ważny kolor podczas tego sabatu, ponieważ sama ziemia
zaczyna się zielenić – począwszy od trawy, poprzez pąki, które zaczynają
pojawiać się na drzewach, aż po liście i łodygi kwiatów przebijające się spod
powierzchni ziemi. To barwa reprezentująca płodność i obfitość, a dodatkowo
koi nerwy w trudnych sytuacjach.
Niebieski to spokój i cisza. Jaśniejsze odcienie, takie jak błękitny, związane
są z wiosną i Boginią w jej dziewiczej postaci. Jest to również inny popularny
kolor krokusów, stąd jest to jeden z powodów jego związków z tą porą roku.
Jednym z pierwszych znaków wiosny pojawiających się na północy jest ptaszek
o nazwie drozd wędrowny . Kiedy drozd powraca, buduje swoje gniazdo i
[47]

składa jaja, które są pięknego, błękitnego koloru przypominającego kolor nieba.

A skoro już o niebie mowa, to zima w niektórych miejscach jest często bardzo
wyblakła i poszarzała z całym mnóstwem zachmurzonego nieba. Słońce nie
świeci na nas zbyt często, więc kiedy szare chmury się już rozpłyną i wyjdzie
słońce, ogromne błękitne niebo jest jak najbardziej mile widzianym widokiem.
Fioletowy to kolejny najpopularniejszy kolor sabatu Ostara, blisko
spokrewniony z różowym. Fioletowy jest kolorem krokusów oraz oczywiście
innych wiosennych kwiatów, czyli fiołków. Kolor ten jest związany z
duchowością. Bardzo dobrze komponuje się z żółtym i jest również używany w
swoim jaśniejszym odcieniu – lawendowym.
Kolor różowy jest mocno związany z wiosną. Wiele drzew owocowych
kwitnie właśnie na różowo albo na biało, zatem wiosną różowe kwiaty są
właściwie wszędzie. Krokusy w tym kolorze mogą się przebić nawet spod
warstwy śniegu. Krokus to bardzo silny, wczesnowiosenny kwiat, który służy
ważnemu celowi – daje ludziom znak, że nawet jeśli ziemia jest pokryta
śniegiem, to jednak głęboko pod spodem niepowstrzymanie się budzi. Różowa
barwa wiąże się także z miłością, współczuciem i spokojem ogniska domowego.
Kolor ten również świetnie komponuje się z żółtym, a oba często zestawia się
razem dla dekoracji.
Biały jest kolorem nowego początku – niczym pusta kartka papieru tylko
czeka, aby coś na nim zapisać. To barwa niewinności (dziewicy), oczyszczenia i
uzdrawiania. Wiele wiosennych kwiatów, łącznie z krokusami i przebiśniegami,
i wiele drzew owocowych kwitnie na biało.
Jest wiele sposobów, aby włączyć te kolory do udekorowania swojego
ołtarza. Po pierwsze są oczywiście świece. O tej porze roku zazwyczaj możesz
znaleźć świece w tych właśnie barwach i w kształcie jajka. Możesz także
udekorować prawdziwe jajka wiosennymi kolorami i postawić je w małym
koszyku na ołtarzu. W tym celu możesz nawet użyć plastikowych jajek z
niespodzianką używanych w polowaniu na jajka.
Świetnym sposobem na wprowadzenie kolorowych akcentów do swojego
ołtarza jest wykorzystanie wstążek, które oferują wiele możliwości. Możesz je
zawiązać wokół podstawy świec albo wokół narzędzi rytualnych. Można je
udrapować na innych dekoracjach, takich jak kwiaty czy koszyk. Wstążki można
też pociąć wzdłuż na paski o długości kilku centymetrów i zastosować jako
konfetti.
Uroku twojemu ołtarzowi dodadzą małe ozdóbki w postaci króliczków czy
kurczątek. Świetnym miejscem do poszukiwania dekoracji są sklepy z
używanymi rzeczami, bowiem nie tylko zaoszczędzisz sporo pieniędzy, ale
dodatkowo często znajdziesz tam rzeczy, których nie ma już w regularnej
sprzedaży. Style są różne, więc materiały także mogą się różnić. Powszechnie
używanym surowcem jest obecnie plastik, ale w sklepach z rzeczami z odzysku
znajdziesz też drewno lub szkło, i to w tej samej albo nawet niższej cenie.
Oczywiście każde rękodzieło, jakie stworzysz, może stać się częścią
wyposażenia twojego ołtarza. Jedną z najwspanialszych rzeczy w święcie Ostara
jest to, że jest ono bardzo łatwe do świętowania – jeśli chodzi o dekoracje i same
obchody – dla ludzi, którzy nie chcą się ujawniać przed innymi ze swoimi
przekonaniami. Sabat Ostara często przypada blisko Wielkanocy, zatem sama
data nie będzie tu żadną wskazówką. Ponadto wykorzystuje on wiele tych
samych kolorów i symboli, z tego powodu trudno zauważyć różnicę pomiędzy
domem udekorowanym na święto Ostara a tym przystrojonym na Wielkanoc –
może jedynie poza brakiem napisów w rodzaju „Wesołych Świąt
Wielkanocnych!”, których z oczywistych względów nie znajdziemy w domu
współczesnych pogan.

[40] Rodzaj kruchego ciasta z pikantnym nadzieniem pochodzącego z kuchni francuskiej.

[41] Rodzaj drożdżowych bułeczek ze znakiem krzyża (wyglądają raczej jak przewiązane sznurkiem
paczuszki), jedzonych zwykle w Wielki Piątek.
[42] Pescowegetarianizm (od łac. słowa pesco – ryba), zwany też ichtiwegetarianizmem, polega na
wykluczeniu z diety mięsa i drobiu, ale pozostawieniu ryb.
[43] W. Szekspir, Sen nocy letniej, tłum. Stanisław Koźmian, [w:] tegoż, Pięć dramatów, tłum. S.
Koźmian, J. Paszkowski, L. Ulrich, Świat Książki, Warszawa 2005, s. 106. Cytowany czterowiersz to
początek końcowej kwestii Puka.
[44] Odmiana recyklingu, czyli przetwarzania wtórnego odpadów, w wyniku której uzyskuje się rzeczy
o wartości wyższej niż wykorzystane do ich wyrobu surowce.
[45] Inaczej porośla, czyli rośliny, które rosną na innej roślinie (jak na podpórce), choć na niej nie
pasożytują.
[46] Rośliny z rodzaju jednoliściennych i rodziny bromeliowatych.

[47] Gatunek ptaka zamieszkujący Amerykę Północną; w Polsce nie występuje. Nie należy go mylić z
rudzikiem występującym pod tą samą angielską nazwą (ang. robin), czyli ptakiem typowo europejskim.
 IEDY PRZYCHODZI do prawdziwie duchowej części świętowania
każdego sabatu, to medytacje, modlitwy i inwokacje są tym, co naprawdę
pomaga połączyć się z boskością i twoim własnym wyższym „ja”. Chociaż
świętowanie i ucztowanie przynoszą wiele radości, to jednak prawdziwa praca
odbywa się podczas praktyk duchowych. Nie znaczy to, że te zajęcia są trudne
czy nie dają przyjemności, ale że wymagają więcej powagi i czasu do zgłębienia
nauki.
Jeśli nigdy do tej pory nie praktykowałaś medytacji, to Ostara – jako czas
nowego początku – jest idealną okazją, by zacząć. Istnieją różne formy
medytacji. W tradycji wielkanocnej także mamy cichą medytację, w której
gruntownie oczyszczamy umysł, skupiamy się na swoim oddechu i zwracamy
swe myśli do wewnątrz, aby dowiedzieć się, co nasze ciało czy umysł mają nam
do powiedzenia. Jest także medytacja sterowana. Chociaż niektóre osoby,
kultywujące wielkanocne tradycje, mogłyby powiedzieć, że medytacja
sterowana tak naprawdę nie jest prawdziwą medytacją, to jednak dla osób, które
ją rzeczywiście praktykują – jest ona jak najbardziej formą medytacji!
W medytacji sterowanej ktoś w sposób dosłowny mówi do ciebie przez cały
czas jej trwania. Może to być realna osoba albo nagrany wcześniej głos. Możesz
co prawda przeczytać tekst medytacji sterowanej, zanim ją wykonasz, a potem
starać się ją odtwarzać z pamięci, ale jest to trudne i może źle wpływać na
koncentrację. Jeśli masz spisany tekst medytacji sterowanej, taki jak
zamieszczony w tej książce, powinnaś albo poprosić o pomoc przyjaciela lub
członka rodziny, aby przeczytał ci tekst w czasie, gdy chcesz medytować, albo
nagrać siebie, kiedy go czytasz.
Pamiętaj, że jest to medytacja i że powinnaś ją czytać w odpowiedni sposób.
Twój głos powinien być niższy i łagodny, niezbyt głośny, a tempo mówienia
wolniejsze niż zwykle. Przeczytaj kilkakrotnie tekst medytacji po cichu i na
głos, zanim nagrasz swój głos. Warto się upewnić, że pozostawiłaś
wystarczającą ilość czasu na konieczne przerwy na ciszę, jakich będziesz
potrzebować. Zwracaj uwagę na wymowę i gramatykę. Nie czytaj tekstu
monotonnie ani też jako jednego długiego, czytanego jednym ciągiem zdania.
Poświęć trochę czasu, aby się upewnić, że robisz to dobrze. Zacznij od nagrania
małej części. Odtwórz nagranie i sprawdź, jak brzmi, zanim nagrasz całość.
Niektórzy wolą nagrać się na komputer i wypalić płytkę CD albo dodać ścieżkę
do odtwarzacza MP3. Możesz też użyć cyfrowego dyktafonu. Od ciebie zależy,
który sposób wybierzesz.
Tym, którzy dopiero zaczynają przygodę z medytacją, przyda się kilka
porad, o których powinni pamiętać.

Wybierając miejsce na medytowanie, pamiętaj o następujących

wskazówkach:
Wyjście na zewnątrz daje ci szansę na kontakt z naturą, o ile nie
jest zbyt zimno. Jeśli jest ci zimno, może to wprawiać cię w zły nastrój i
rozpraszać.
Szukaj miejsca, w którym nie ma hałasu ani innych ludzi.
Jeśli nie masz kawałka własnego terenu, wypróbuj lokalny park
albo rezerwat przyrody, ale szukaj miejsca, które wydaje się
opustoszałe.
Wiosną miejsce słoneczne prawdopodobnie będzie odpowiednie,
ale w lecie będziesz wolała przenieść się do cienia.
Jeśli wybierasz pomieszczenie wewnątrz budynku, upewnij się, że
będzie spokojne, ciche i odosobnione.
Możesz wybrać miejsce blisko okna, ale takie, w którym słońce nie
będzie ci świecić prosto w twarz i cię rozpraszać.
Zadbaj, by twoje miejsce do medytacji było wygodne. Niezależnie
od tego, czy będzie to twoje miejsce na stałe, czy też tylko tymczasowe
– uczyń je swoim sanktuarium, używając w tym celu poduszek,
 siedziska z fasolą, koców czy specjalnych krzeseł medytacyjnych albo
poduszek do siedzenia.
W zależności od tego, w jakiej pozycji czujesz się najbardziej
komfortowo, musisz zdecydować, czy będziesz odbywać medytację na
siedząco, czy w pozycji leżącej.
Możesz też dodać specjalne oświetlenie. Świece, lampy lawowe , [48]

lampy solne czy też kolorowe żarówki (niebieskie, purpurowe lub

[49]

lawendowe) nadadzą twojemu otoczeniu charakter spokoju i

uduchowienia.
Możesz wspomóc medytację muzyką grającą w tle, która pomoże
ci się zrelaksować i stworzyć odpowiedni nastrój.
Jeśli używasz świec, upewnij się, że stoją w bezpiecznym miejscu.
Świece nie tylko oświetlą pomieszczenie, ale też wprowadzą nastrojową
atmosferę. Świece niebieskie, białe czy lawendowe mają kolory
symbolizujące duchowość i pomogą ci się zrelaksować. Możesz też użyć
barw, które korespondują ściśle z twoją medytacją.
Jeśli trudno jest ci się odprężyć, powinnaś spróbować kąpieli
relaksującej przed przystąpieniem do medytacji. Pomoże również
herbatka z rumianku albo lekkie rozciąganie. Poświęć kilka chwil na to,
aby posiedzieć z zamkniętymi oczami i zrobić kilka głębokich
wdechów.

To tylko kilka wskazówek, które powinny ci pomóc w przeprowadzeniu

medytacji. Medytacja nie musi być trudna, właściwie często jest łatwa,
relaksująca i raczej przyjemna. Kiedy już się z nią oswoisz, to czas medytacji
najprawdopodobniej stanie się dla ciebie ulubioną częścią dnia.

MEDYTACJA DLA OCENY

 RÓWNOWAGI ŻYCIOWEJ

Ta medytacja jest raczej krótka, ale daje ci szansę na dokonanie swoistego

remanentu w życiu. Często jest tak, że utknęliśmy w czymś i funkcjonujemy jak
automaty bez świadomości tego, co się właściwie z nami dzieje. Kiedy
znajdziemy w końcu czas, żeby usiąść i gruntownie wyliczyć wszystkie sprawy,
które się rozgrywają w naszym życiu, to może to nami wstrząsnąć i być nieco
przytłaczające. Może to być także rodzajem swoistej pobudki i motywacji do
tego, że musisz dokonać zmian na lepsze.
Zacznij od wygodnego ułożenia się w wybranym miejscu, a potem
rozpocznij medytację. Jeśli nagrywasz medytację, aby potem odtwarzać ją na
głos albo też masz kogoś, kto będzie ci czytał jej tekst – zacznij w sposób
opisany poniżej.

Wyłącz się na dźwięki pochodzące z zewnątrz i wsłuchaj się w siebie.

Odizoluj się od wszelkich innych dźwięków. Przestań myśleć o
minionym dniu. Pozbądź się wszystkiego, co cię rozprasza. Poczuj się
zrelaksowana i rozluźniona. Skoncentruj się i skup na byciu tu i teraz. W
tej chwili nic innego się nie liczy. Wszystko może poczekać. Ta chwila
dotyczy ciebie i twojej duchowości. Ta chwila jest twoja.
Kiedy nastaje czas równonocy i przynosi równowagę, przychodzi pora,
by zrobić krok wstecz i przyjrzeć się swojemu życiu. Czy w twoim życiu
panuje równowaga? Czy kiedykolwiek czułaś, że sprawy wymykają się
spod twojej kontroli? Czy czujesz się przytłoczona, sfrustrowana albo
zwyczajnie zaniepokojona? To są oznaki, że coś w twoim życiu
powoduje, że wypadasz z rytmu. Coś nie działa właściwie i musi zostać
przeorganizowane i przywrócone do równowagi. Każda rzecz ma swoje
przeciwieństwo – tak jak dzień ma noc jako swoją przeciwwagę.
Podobnie jest w twoim życiu. Praca, którą wykonujesz, musi być
równoważona zabawą. Branie trzeba balansować dawaniem. Złe czasy –
czasami dobrymi. Jeśli masz jakiejś rzeczy zbyt dużo i zarazem zbyt
mało jej przeciwwagi, to znaczy, że nie masz równowagi życiowej.
Nawet wtedy, gdy w twoim życiu dzieją się same dobre rzeczy – może
cię to zgubić, ponieważ złe rzeczy zmieszane z dobrymi uczą cię empatii
i współczucia. Bezustanna dobra passa bez żadnej rysy na szkle sprawi,
że przeoczysz ważną część życia. Być może nie są to rzeczy przyjemne,
ale są konieczne. Koniec końców każdego prędzej czy później spotka
coś, co go zaboli. Jeśli nie jesteś do tego przyzwyczajona, to jakikolwiek
problem może być dla ciebie trudnością nie do przezwyciężenia. Ludzie
oswojeni z przeciwnościami losu lepiej sobie z nimi radzą dzięki temu,
że mają wprawę.
Spędź trochę czasu, myśląc o wszystkich rzeczach, które działy się w
twoim życiu. Czy rzeczy złe i dobre spotykają cię w równych
proporcjach? Praca i zabawa? Stres i spokój ducha? Czy gdzieś brakuje
harmonii? Co robisz, aby się rozerwać? Co robisz, kiedy coś cię
zmartwi? Jak często się martwisz? Czy twoje życie jest całkiem
spokojne i pogodne, czy też masz wrażenie, że skaczesz z jednego
kryzysu w kolejny i że to jest na porządku dziennym? (Tu pozostaw
chwilę ciszy na refleksję).
Być może potrzebujesz pomocy w radzeniu sobie ze stresem. Być może
martwisz się rzeczami, nad którymi i tak nie masz żadnej kontroli. A
może bierzesz na siebie więcej, niż jesteś w stanie znieść, a potem
stresujesz się, że sprawy nie toczą się tak, jak się tego spodziewałaś.
Możliwe, że nie masz pracy, jesteś zraniona albo cierpisz z powodu
jakiejś choroby. Bez względu na to, jakie „złe” rzeczy cię spotykają,
wiesz, że one tam są. Musisz nauczyć się w sposób właściwy
zidentyfikować problem, a potem znaleźć odpowiednie dla niego
rozwiązania. Z reguły jest tak, że jeśli jesteś nazbyt zestresowana, to w
twoim życiu brakuje zabawy. To działa w dwie strony – kiedy nie
znajdujesz czasu na rozrywkę, to nie masz okazji, żeby pozbyć się
napięcia i stajesz się jeszcze bardziej zestresowana. Zawsze pamiętaj o
tym, aby napotykane w życiu trudności równoważyć czymś dobrym.
To ważne, aby pamiętać, że życie ma swoje wzloty i upadki. Ludzie nie
chcą być smutni, nieszczęśliwi czy zranieni, ale to, co nas spotyka,
stanowi dla nas naukę, którą powinniśmy wyciągnąć z konkretnych
wydarzeń i sytuacji prowadzących nas do tych uczuć.
Jakie są te dobre rzeczy, które spotykają cię w życiu? Czy masz
wspierającego małżonka albo inne znaczące osoby? Świetnych
przyjaciół? Dobrą pracę? Czy udzielasz się jako wolontariuszka, aby
pomóc tym, którzy mieli mniej szczęścia od ciebie? (Tu pozostaw chwilę
ciszy na refleksję).
Przypominanie sobie o swoich dobrodziejstwach to doskonały sposób,
aby wprowadzić równowagę do życia pełnego stresu, które często
wypełnione jest negatywnymi uczuciami. Nieraz zapominamy o tym, co
dobre, i skupiamy się na tym, co złe. Jeśli policzysz swoje
dobrodziejstwa, to może się okazać, że w twoim życiu naprawdę panuje
harmonia; że rzeczy złe wcale nie przeważają tych dobrych. Możliwe, że
po prostu poprawy wymaga twoja postawa, czyli to, na czym się
skupiasz (Tu pozostaw chwilę ciszy na refleksję).
Kiedy jesteś gotowa, złóż ciche podziękowania za wszystkie
dobrodziejstwa w twoim życiu. Pamiętaj, że kiedy sprawy mają się źle,
zawsze możesz wrócić do tego, co dobre, a tym samym osiągnąć
większą równowagę. Weź kilka głębokich oddechów, przypomnij sobie,
gdzie się aktualnie znajdujesz (fizycznie), a potem delikatnie otwórz
oczy.

MEDYTACJA NA NOWY POCZĄTEK

W tej medytacji masz za zadanie skupić swoją energię na udanym nowym
początku. Niezależnie od tego, czy chodzi o zmianę życiową, nową pracę, nowy
projekt czy też coś całkiem innego – ta medytacja ma skierować twoją energię
na ten punkt zwrotny w twoim życiu i pomóc ci go zwizualizować w taki
sposób, aby został zrealizowany.
Podobnie jak w poprzednich wypadkach możesz nagrać tę medytację albo
poprosić kogoś o przeczytanie jej tekstu. Przyjmij wygodną pozycję, zamknij
oczy i weź kilka głębokich oddechów, wypuszczając powietrze z płuc i
ponownie wdychając, za każdym razem licząc przynajmniej do pięciu. Zrelaksuj
się i zacznij nagrywanie poniższego tekstu medytacji.

Oto przed tobą leży nowa ścieżka, nowy początek. Ścieżka jest
zamglona i niewyraźna i nie możesz zbyt daleko sięgnąć wzrokiem, ale
czujesz, że musisz wkroczyć w tę mgłę. Z każdym krokiem czujesz, że
coraz bardziej zbliżasz się do mgły, mimo to wydaje się, że nigdy jej nie
doganiasz. Z każdym krokiem powietrze staje się czyste, rześkie i
pozbawione mgły. Ale mgła wciąż pozostaje przed tobą.
Kiedy posuwasz się naprzód, zauważasz, że na twojej ścieżce tuż obok
ciebie pojawiają się nowe rzeczy. Ukazują ci się obrazy z twojej
przeszłości: przyjaciel z dzieciństwa, ulubiony nauczyciel, twój
pierwszy chłopak lub dziewczyna. Kiedy idziesz dalej, każda z tych
osób obraca swoje spojrzenie i odprowadza cię wzrokiem, kiedy ty
podążasz swoją ścieżką. Przechodzisz przez swoją przeszłość,
posuwając się naprzód, ale robisz to z zadowoleniem. Wspomnienia te
przynoszą ci radość i szczęście. Uświadamiasz sobie, że za każdym
razem, kiedy poznajesz nową osobę, spotykasz ją po raz pierwszy (Tu
pozostaw chwilę ciszy na przywołanie obrazów z przeszłości).
Widzisz siebie, jak po raz pierwszy jeździsz na rowerze, uczysz się
pływać, idziesz do wesołego miasteczka albo jedziesz na ulubione
rodzinne wakacje. Widzisz siebie, jak otrzymujesz prawo jazdy,
kończysz szkołę średnią, może nawet college. Wszystkie te momenty to
szczęśliwe chwile z twojej przeszłości, którą z przyjemnością
odświeżasz w pamięci. Każde z tych zdarzeń miało swój własny
pierwszy raz. Każde z nich było w pewnym czasie nowym początkiem.
Każde z nich przyniosło ci radość i szczęście, mimo że zanim się
wydarzyło – a może nawet w trakcie – czułaś się zdenerwowana i
niepewna z jego powodu. Przetrwałaś to i udało ci się zrobić to
niezwykle dobrze.
Z każdym krokiem obrazy po bokach stają się coraz bardziej widzialne i
przejrzyste, ale mgła tuż przed tobą nadal pozostaje. Nieprzerwanie
idziesz naprzód, a obrazy po bokach są coraz bardziej aktualne. Teraz
jesteś w teraźniejszości. Widzisz ludzi, których ostatnio spotkałaś,
zdarzenia, które wydarzyły się niedawno, i sytuacje, w których się
znalazłaś (Pozostaw krótką przerwę). Jesteś szczęśliwa, że ci ludzie i te
zdarzenia zostały przypomniane, i pamiętasz, że oni także byli kiedyś
częścią nowego początku. Te części twojej teraźniejszości sprawiają, że
czujesz się szczęśliwa, zadowolona i bezpieczna. Nie martwisz się już o
te kwestie, bowiem obecnie czujesz się z nimi komfortowo. Nie
odczuwasz strachu i cieszysz się, że sprawy te zaistniały w twoim życiu
(Pozostaw krótką przerwę).
Kiedy wciąż podążasz swoją drogą, zauważasz przed sobą delikatne
światło, jak gdyby słońce nagle zaświeciło mocniej wprost na ścieżkę.
Mgła zaczyna się wypalać, znikając na twoich oczach. Przez krótki
moment jesteś w stanie dostrzec przyszłość, nowy początek, który
wydarza się w twoim życiu. Możesz go poczuć, jak przyciąga cię do
siebie, kiedy grzejesz się w cieple promieni słonecznych. W cieple
słońca czujesz się dobrze, ciepło i bezpiecznie, ponieważ masz wgląd w
to, co się dopiero wydarzy. Chociaż nic jeszcze nie jest zbyt jasne, to
 jednak słońce szybko staje się coraz bardziej jaskrawe, dopóki wszystko
to, co widzisz, nie rozjaśni się od jego promieni. Twoja przyszłość jest
tuż przed tobą i oczekuje w pogodnym, słonecznym, szczęśliwym
miejscu. Musisz tylko nadal iść naprzód, aby ją pojąć. Poświęć trochę
czasu, aby cieszyć się tym uczuciem przewidywania i wyczekiwania (Tu
pozostaw chwilę ciszy na refleksję). Kiedy jesteś gotowa, złóż ciche
podziękowania za to krótkie wejrzenie w przyszłość i inspirację, którą
dzięki temu otrzymałaś. Weź kilka głębokich oddechów, przypomnij
sobie, gdzie się w tej chwili fizycznie znajdujesz, i powoli otwórz oczy.

MODLITWA DO BOGA I BOGINI

O WPROWADZENIE RÓWNOWAGI ŻYCIOWEJ

Ta modlitwa jest przeznaczona do tego, aby przywoływać Boga i Boginię i

prosić ich o pomoc we wprowadzeniu równowagi życiowej. Kiedy brakuje ci
harmonii, może cię kosztować wiele ciężkiej pracy to, aby przywrócić w swoim
życiu równowagę, która jest dla ciebie zdrowa i korzystna. Jednak nie musisz tej
pracy wykonywać sama – możesz poprosić bóstwo o wsparcie. Możesz
oczywiście dowolnie wybrać imię konkretnego bóstwa, do którego chcesz
skierować modlitwę, i wstawić je w odpowiednich miejscach.

Najdroższy Panie, Panie wszystkiego, siło tak zuchwała,

Bądź ze mną teraz, kiedy wołam do ciebie.
Najdroższa Pani, matko wszystkiego, najjaśniejsza piękności,
Bądź ze mną teraz, kiedy wołam do ciebie.
Tak jak Pan i Pani równoważą się nawzajem,
Ja także potrzebuję równowagi w moim życiu.
Często nadmiernie ciągnięta w jedną stronę
 i niewystarczająco – w drugą,
Tworząc niestabilność, która spycha mnie z obranej drogi.
Muszę odzyskać równowagę, aby moje ciało,
umysł i duch współpracowały razem w harmonii.
Proszę o wskazówki w tworzeniu granic i stawianiu ograniczeń,
Które będą mnie zachęcać do tego,
aby utrzymywać sprawy i emocje w ryzach.
Proszę o przewodnictwo i pokazanie mi, jak mogę pomóc innym,
Kiedy sama nie znajduję się w potrzebie.
Doradź mi, jakie kroki powinnam poczynić,
I poinstruuj, nad czym muszę popracować.
Pomóż mi zwizualizować, a potem zrealizować życie wiedzione w prawdziwej
równowadze.

MODLITWA DO BOGINI O WSPARCIE

W CZASIE NOWYCH POCZĄTKÓW

Modlitwa ta służy przywoływaniu Bogini i proszeniu jej o wsparcie w radzeniu

sobie z rozpoczynaniem nowych rzeczy w czasie, kiedy napotykasz trudności.
Każdy nowy początek to szansa na świeży start, ale nie zawsze możemy
odczuwać to w ten sposób. Takie sytuacje jak np. rozwód mogą być bardzo
bolesne i możesz nie mieć ochoty, żeby zaczynać nowe życie bez swojego
partnera. Czasem nie mamy wyboru i nowe sprawy po prostu się nam narzucają.
Innym razem jesteśmy w stanie podjąć świadomą decyzję dotyczącą zaczęcia od
nowa – w tych przypadkach zazwyczaj łatwiej nam się uporać z sytuacją i
kontynuować swoje starania. Są to zmiany, z którymi nie chcemy się zmierzyć,
bowiem narażają nas na przeżywanie trudnych chwil. To właśnie modlitwa na
tego rodzaju sytuacje. W tekście modlitwy możesz swobodnie wstawić imię
wybranej bogini.

Wielka Bogini, matko nas wszystkich,

dawczyni życia i twórczyni wszystkich rzeczy,
Życie ma wiele zakrętów i wybojów,
a ja teraz znajduję się na nowej, niespodziewanej ścieżce –
Nowej drodze, którą boję się podróżować sama.
Proszę o twoje wsparcie, twoją miłość i pomocną dłoń,
aby pomogły mi na mojej drodze.
Proszę o to w chwili, kiedy potrzebuję,
abyś mnie skierowała we właściwym kierunku
i trzymała z daleka od dróg prowadzących na manowce.
Pomóż mi utrzymać się na drodze i nie zbaczać zbyt daleko,
nawet jeśli najdzie mnie pokusa.
Pomóż mi poruszać się naprzód, a nie wstecz.
Dodaj mi otuchy, kiedy tego potrzebuję.
Pobłogosław moją ścieżkę i podróż, jaką na niej odbywam.
Dodaj mi odwagi w czasach zwątpienia w siebie.
Chroń mnie przed tymi, którzy pragną mnie skrzywdzić,
nawet jeśli to ja sama jestem tą osobą.
Obejmij mnie swoimi pełnymi miłości ramionami,
podaruj mi spokój i otocz mnie idealną miłością i zaufaniem.

KRÓTKA INWOKACJA O WSPÓŁPRACĘ

Z BOGINIĄ PODCZAS SABATU OSTARA

Dziewicza Bogini, która już wkrótce staniesz się matką,

 znana pod wieloma imionami,
Przywołuję dziś twoją obecność, w dniu równowagi,
Kiedy to dzień zrównuje się z nocą,
W dniu nowego początku,
Abyś dołączyła do mnie (nas) w czasie świętowania.
Bogini ziemi, bogini wszystkich żywych stworzeń,
Bogini wiosny,
Dołącz do mnie (nas) teraz.

KRÓTKA INWOKACJA O WSPÓŁPRACĘ Z

BOGIEM PODCZAS SABATU OSTARA

Potężny Panie, który wkrótce będziesz ojcem, znany pod wieloma imionami,
Przywołuję dziś twoją obecność, w dniu równowagi,
Kiedy to dzień zrównuje się z nocą,
W dniu nowego początku,
Abyś dołączył do mnie (nas) podczas świętowania.
Boże ziemi, boże wszystkich żyjących stworzeń, boże wiosny,
Dołącz do mnie (nas) teraz.

SKŁADANIE OFIAR

Istnieje kilka rodzajów ofiar, które można składać bóstwom, a które są gorąco
polecane o tej porze roku. Do najbardziej rozpowszechnionych podarków należą
jajka ugotowane na twardo (obrane), mleko, miód, miód pitny i wiosenne
kwiaty. W roli czegoś słodkiego, pysznego i nietypowego użyj miseczki pełnej
kłaczków kremu cukrowego . Jeśli masz ołtarz na zewnątrz domu, pozostaw
[50]
kilka podarków w imię swojego bóstwa jako podziękowanie.

[48] Lampa lava, zwana też astrolampą, zawiera ciecz i wosk, które po rozgrzaniu tworzą rozmaite
efekty kolorystyczne. Jej wynalazcą był Edward Craven Walker, który opatentował ją w Anglii w 1964 r.
[49] Lampy wykonane z wydrążonych bryłek soli. Mają właściwości jonizacyjne oraz walory
estetyczne.
[50] Chodzi o sprzedawany w USA biały słodki krem (ang. Marshmallow Creme) do wyrobu pianek
cukrowych (te są dostępne w Polsce). Składa się głównie z: syropu kukurydzianego, syropu cukrowego,
wanilii oraz białek jaj.
 YTUAŁ TO OBRZĘDOWY ASPEKT twojej praktyki duchowej. To
czas, w którym organizujesz wszystko razem i odsłaniasz swoje pragnienia z
honorem i szacunkiem wybranym bóstwom w specjalnym obrzędzie
stworzonym na konkretną okazję, okoliczności czy wydarzenie. Chociaż rytuał
jest często pełen powagi, to jednak może być również radosny i przyjemny tak
długo, jak wykonuje się go z szacunkiem dla siebie, innych i dla swoich bóstw.
Niniejszy rozdział będzie podzielony na trzy różne (jednak podobne) części.
Pierwsza dotyczy rytuału Ostara dla osób praktykujących w pojedynkę. Część
druga traktuje o rytuale dla grup, takich jak: koweny czy większe liczby ludzi,
część trzecia natomiast poświęcona jest rytuałowi odprawianemu w parach.

RYTUAŁ OSTARA
DLA OSÓB PRAKTYKUJĄCYCH W POJEDYNKĘ

Cel:

Przywołanie czterech żywiołów oraz Boga i Bogini i proszenie ich o

przychylność i pomoc w przywróceniu równowagi życiowej.

Miejsce:
Na zewnątrz – jeśli pogoda nie jest wystarczająco dobra, może cię rozpraszać
albo w inny sposób przeszkadzać w odprawianiu rytuału. Wówczas znajdź
odpowiednie miejsce wewnątrz budynku.

Potrzebne przedmioty:

Ołtarz udekorowany reprezentacjami ziemi, powietrza, wody, ognia oraz Boga i

Bogini.

Przygotowania przed rytuałem:

Przygotuj swój ołtarz i upewnij się, że zawiera on reprezentacje czterech
żywiołów (ziemi, powietrza, wody i ognia) oraz Boga i Bogini. Symboliczne
przedstawienia czterech żywiołów powinny być tak podobne do każdego z
elementów, jak to tylko możliwe. Na przykład dla przedstawienia wody użyj
prawdziwej wody. Możesz zrobić specjalną wodę księżycową – przeznaczoną do
odprawiania rytuałów – zostawiając wodę w przezroczystym szklanym naczyniu
na całą noc na zewnątrz w czasie pełni księżyca. W roli ziemi może wystąpić
garść sadzy, sól albo piasek. Płonące kadzidło będzie doskonałe do
reprezentowania powietrza. Jeśli nie odpowiada ci zapach kadzidła albo dym,
możesz w zamian unosić w dłoniach pióro. Ogień to ogień – może przybrać
postać świecy albo nawet małej pochodni. Jeśli chodzi o przedstawienia Boga i
Bogini, to mogą nimi być statuetki, obrazy, a nawet świece: srebrna dla Bogini i
złota dla Boga.
Nadaj swemu ołtarzowi przyjemny wygląd, dekorując go wykonanym przez
siebie rękodziełem oraz stosując inne pomysły, które przyjdą ci do głowy.
Pamiętaj jednak, że jest to miejsce, gdzie oddajesz cześć swoim bóstwom.
Poświęć trochę czasu, aby ozdobić ołtarz w sposób, jaki spodoba się zarówno
im, jak i tobie. Pokaż, że ma to dla ciebie istotne znaczenie. Dołącz także
stosowne ofiary z listy opisanej w poprzednim rozdziale.

Rytuał:

Zacznij od zakreślenia swego kręgu. Potem przywołaj cztery żywioły w opisany

poniżej sposób.
Rozpocznij od kierunku wschodniego. Patrząc na wschód i trzymając
reprezentację powietrza w dłoniach, powiedz:

Święte powietrze, błogosławione przez Boginię

I strażnice wschodu,
Dołącz do mnie dzisiejszego wieczoru
 W ten święty dzień
Zrównania dnia
Z nocą.

Przejdź w kierunku południa. Patrząc na południe i trzymając reprezentację

ognia w dłoniach, powiedz:

Święty ogniu, błogosławiony przez Boginię

I strażnice południa,
Dołącz do mnie dzisiejszego wieczoru
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

Przejdź na zachód. Patrząc w jego kierunku i trzymając w dłoniach reprezentację

wody, powiedz, co następuje:

Święta wodo, błogosławiona przez Boginię

I strażnice zachodu,
Dołącz do mnie dzisiejszego wieczoru
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

Następnie przejdź na północ. Patrząc w jej kierunku oraz trzymając w dłoniach

reprezentację ziemi, powiedz tak:

Święta ziemio, błogosławiona przez Boginię

I strażnice północy,
 Dołącz do mnie dzisiejszego wieczoru
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

Następnie zaproś Boginię, aby dołączyła do ciebie. Trzymając jej reprezentację

w powietrzu albo zapaloną dla niej świecę, powiedz, co następuje:

Dziewicza Bogini, która wkrótce zostaniesz matką,

znana pod wieloma imionami,
Przywołuję dziś twoją obecność, w tym dniu równowagi,
Zrównania dnia z nocą,
W tym dniu początku,
Abyś dołączyła do mnie w świętowaniu
i radowaniu się z poczęcia
Syna, dziecka słońca, które z każdym dniem
będzie stawać się silniejsze,
Aż do swoich narodzin w dniu sabatu Yule.
Bogini ziemi, bogini wszystkich żywych stworzeń,
Bogini wiosny,
Dołącz do mnie teraz.

Teraz przystąp do zaproszenia Boga. Trzymając jego reprezentację albo

zapaloną dla niego świecę w powietrzu, powiedz:

Potężny Panie, który wkrótce zostaniesz ojcem,

znany pod wieloma imionami,
Przywołuję dziś twoją obecność, w tym dniu równowagi,
Zrównania dnia i nocy,
 W tym dniu początku,
Abyś dołączył do mnie w świętowaniu
i radowaniu się z poczęcia
Syna, twojego syna, który stanie się tobą
w czasie sabatu Yule,
Dniu swoich narodzin.
Boże ziemi, boże wszystkich żywych stworzeń, boże wiosny,
Dołącz do mnie teraz.

Poświęć chwilę na skupienie, zanim będziesz kontynuować, a kiedy będziesz

gotowa, powiedz:

Dzisiaj jest Dzień Wiosennego Zrównania Dnia z Nocą.

To dzień, w którym ziemia się budzi
wraz z płynącymi znowu strumieniami.
Soki płyną w drzewach,
Głosząc wszem i wobec nadejście nowego życia.
Śnieg się topi, trawa zaczyna zielenieć,
A kwiaty wkrótce będą wydzielać zapachy w unoszącą je bryzę.
Ziemia ożyła po raz kolejny.
Dzisiaj jest dzień równowagi i dzień rozpoczynania na nowo.
Światło i ciemność pozostają w harmonii.
Dzień dzisiejszy przynosi zaranie nowej wiosny.
Tak jak każde zakończenie przynosi nowy początek,
Każdy nowy początek będzie także miał swój koniec.
Dziś ziemia zaczyna się budzić ze swego snu
A nowy rok wzrostu i rozwoju znów się rozpoczyna.
Dzień dzisiejszy przynosi zaranie świeżej wiosny,
 Nowego roku i nowego życia.
Ziemię wprawiają w ruch: proces wzrastania, zmieniania się,
Rozwijania się, ponowne zmienianie się i w końcu umieranie.
Ale na dziś: przynosi zaranie wiosny.
Tak jak ziemia rozpoczyna swój cykl nowego życia,
Tak i ja muszę zacząć swój cykl nowego życia.
Tak jak ziemia pozostaje w równowadze ze słońcem i księżycem,
Z dniem i nocą,
Tak i ja muszę pozostać w równowadze ze światem,
z moim otoczeniem,
Z moimi bóstwami i z moim własnym ja.
Każda część mojego życia – duch, umysł, ciało i dusza –
Musi uzyskać równowagę, tak aby nie przeciążać żadnej z nich,
Tak aby wszystkie odgrywały równie ważną rolę w moim życiu.
W chwili, gdy odprawiam tę medytację,
proszę o wskazówki i kierunek
I abyście wskazali mi obszary,
które wymagają mojej szczególnej uwagi
I naprawy, aby osiągnęły równowagę, jakiej pragnę.

W tym momencie odpraw „Medytację dla oceny równowagi życiowej”, która

została opisana w poprzednim rozdziale. Upewnij się, że wszystkie zapalone
świece stoją w bezpiecznym miejscu podczas jej odprawiania. Kiedy skończysz,
poświęć kilka chwil na zebranie myśli, a potem kontynuuj rytuał, wypowiadając
następujące słowa:

Wiem, że moje życie musi poddać się pewnym zmianom

Po to, aby powrócić do równowagi, tak jak to być powinno.
 Obszary mojego życia, które potrzebują przywrócenia harmonii, to:

(Tutaj wypisz to, czego się dowiedziałaś ze swojej medytacji).

Aby przywrócić tę równowagę,

Tej wiosny mam nowy początek, który chcę wykorzystać,
Więc proszę mego Pana i Panią, aby prowadzili mnie moją drogą.

Poświęć chwilę, aby pomyśleć o nowych rzeczach, których pragniesz. Możesz je

zapisać, jeśli chcesz, albo zrób listę w myślach, ale upewnij się, że pamiętasz je
wszystkie, kiedy będziesz potrzebowała je przywołać. Kiedy twoja lista jest już
gotowa, powróć do rytuału:

Nowe rzeczy, do których się przygotowuję

i które deklaruję wypełnić, to:
(Teraz przeczytaj albo wyrecytuj swoją listę).
Te oto zmiany są potrzebne i pożądane, aby przywrócić
Pełną równowagę mnie i mojemu życiu.
Proszę o siłę i przewodnictwo w czasie,
Kiedy przemierzam swoją drogę,
Która leży tuż przede mną.
Zmiany nie zawsze są łatwe, ale mogą prowadzić do ważniejszych
I lepszych okoliczności,
Zatem będę ciężko pracować, aby uczynić te zmiany częścią
Mojej codzienności, aby zapewnić
Osiągnięcie równowagi i stałości w moim życiu.
Rozpoczynanie nowych rzeczy może być trudne,
Ale muszę mieć siłę, aby doprowadzić je do końca.
Siła płynąca ze starego roku trwa nadal
 I otwiera się na nowy rok.
Będę praktykować medytację, by dowiedzieć się,
Co przyszłość chowa dla mnie w zanadrzu.
Będę rozpoczynać tę praktykę właśnie teraz,
W tym czasie i w tej przestrzeni.

Teraz odpraw „Medytację na nowy początek” opisaną w poprzednim rozdziale.

Kiedy już skończysz, poświęć kilka chwil, aby pozbierać myśli, zanim zaczniesz
kontynuować rytuał:

Chociaż moja ścieżka może nie zawsze być jasna,

I czasem moja przyszłość może wydawać się mglista,
Będę dalej podążać swoją drogą, o której wiem,
Że powinnam nią podążać.
Będę ciężko pracować nad tym,
Aby osiągnąć i zrealizować swoje cele,
I będę nadal stawiać sobie poprzeczkę coraz wyżej,
Nigdy się nie wycofując ani nie poddając.
Jeśli potknęłabym się i upadła,
Podniosę się z powrotem do pionu i będę kontynuować,
Począwszy od miejsca, gdzie przerwałam.
Nie pozwolę, by problemy ściągały mnie w dół i odwodziły
Od podążania naprzód wybraną przeze mnie ścieżką.
Będę dalej walczyć o to, czego potrzebuję,
I toczyć bój o moje wewnętrzne i zewnętrzne wyzwania,
Kiedy będą się starać
Mnie zatrzymać albo spowolnić.
Nie będę słuchać sceptycznych uwag tych, który mnie otaczają.
 Będę się otaczać ludźmi, którzy są chętni,
Aby mnie wspierać i stać za mną.
Będę otaczać się tymi, którzy czują tak jak ja
I którzy ochoczo pracują, aby osiągnąć swe cele
W ten sam sposób.
Będę wspierać tych, którzy wspierają mnie.
Będę pomagać tym, którzy są w potrzebie,
Jak również wspierać ich na ich drodze.
Pora wiosenna to czas sadzenia nasion,
A to są nasiona, które zasiałam wewnątrz siebie.
Pora wiosenna to czas nadziei.
To czas na pragnienie.
Jest to czas na nowe pomysły i inspirację.
Będę kroczyć ręka w rękę z Panem i Panią,
Podążając swoją ścieżką,
Kiedy oboje będą szli po obu moich stronach.
Będę słuchać ich wskazówek z wdzięcznością i przyjemnością.
Pozwolę odejść ciemności przeszłości i zdam sobie sprawę,
że niepewność nie zawsze jest wrogiem,
Ale wręcz może być moim przyjacielem.
Oby nadchodzące światło oświetliło ścieżkę,
Która otwarła się przede mną.
Będę przytulać wiarę do siebie i chronić ją w swoich ramionach.
Panu i Pani składam te ofiary.

Unieś swoje ofiary w powietrze i ogłoś, co one symbolizują:

Składam te ofiary, aby uczcić miłość i oddanie,

 które pragnę wyrazić,
I podziękować Panu i Pani
Za ich wskazówki, miłość i wsparcie.
Tymi darami oddaję wam hołd.
(Teraz odłóż dary z powrotem na ołtarz).
Czas na zmiany jest właśnie teraz, dlatego poczyniłam
Zobowiązanie, aby wprowadzić je w swoje życie.

Następnie podnieś reprezentację Boga i wypowiedz słowa:

Mój Panie, dziękuję ci za twoją obecność i miłość.

Żegnam cię w moim oddaniu.
Opuść mnie zgodnie ze swą wolą.
(Jeśli twoją reprezentacją jest świeca, zdmuchnij ją teraz).

Następnie podnieś reprezentację Bogini i powiedz następujące słowa:

Moja Pani, dziękuję ci za twoją obecność i miłość.

Żegnam cię w moim oddaniu.
Opuść mnie zgodnie ze swą wolą.
(Jeśli twoją reprezentacją jest świeca, to zdmuchnij ją teraz).

Obróć się w kierunku wschodnim i powiedz:

Strażnico wschodu,
Błogosławione powietrze,
Które utrzymujesz nas przy życiu,
Opuść mnie zgodnie ze swą wolą.
Teraz obróć się w kierunku południa i powiedz:

Strażnico południa,
Błogosławiony ogniu,
Który przynosisz nam ciepło,
Opuść mnie zgodnie ze swą wolą.

Następnie obróć się w kierunku zachodu i powiedz:

Strażnico zachodu,
Błogosławiona wodo,
Źródło życia,
Żegnam cię w moim oddaniu.
Opuść mnie zgodnie ze swą wolą.

Na koniec obróć się w kierunku północy i powiedz:

Strażnico północy,
Błogosławiona ziemio,
Domu, gdzie wzrastają wszystkie nasiona,
Opuść mnie teraz zgodnie ze swą wolą.
Krąg będzie otwarty, lecz nie zostanie przerwany.

RYTUAŁ OSTARA DLA KOWENU

ALBO INNEJ WIĘKSZEJ GRUPY

Poniższy rytuał różni się od poprzedniego, ponieważ uczestniczy w nim większa

liczba osób. Kiedy grupa ludzi przystępuje do rytuału, uczestnicy nie chcą tylko
stać wokół i słuchać, jak jedna lub dwie osoby rozmawiają albo mruczą zaklęcia
monotonnym głosem. Wówczas byłoby to kazanie, a nie rytuał angażujący
wszystkich uczestników, i nie ekscytowałoby to nadmiernie ludzi. Chociaż ten
rytuał będzie miał te same motywy przewodnie i niektóre aspekty co rytuał dla
osób praktykujących w pojedynkę, to jednak będzie przedstawiany w nieco inny
sposób. Zgodnie z tą metodą wszyscy mogą brać aktywny udział w rytuale,
zamiast być tylko biernymi słuchaczami w czasie, kiedy inni rozmawiają.
Jedną z zalet rytuałów grupowych jest to, że nie musisz robić wszystkiego
osobiście. Zadania związane z przygotowaniami, odbywaniem samego rytuału
oraz sprzątaniem po nim mogą być delegowane do wykonania innym osobom.

Cel:

Przywołanie czterech żywiołów oraz Boga i Bogini i proszenie ich o

przychylność i pomoc w przywróceniu równowagi życiowej.

Miejsce:
Na zewnątrz – jeśli pogoda nie jest wystarczająco dobra, może cię to rozpraszać
albo w inny sposób przeszkadzać w odprawianiu rytuału. Wówczas znajdź
odpowiednie miejsce wewnątrz budynku.

Potrzebne przedmioty:

Trzy ołtarze udekorowane reprezentacjami ziemi, powietrza, wody, ognia oraz

Boga i Bogini.

Przygotowania przed rytuałem:

Na początku będziesz potrzebować trzech osobnych ołtarzy. Niech będą od
siebie tak daleko, jak to możliwe. Jeśli masz mało miejsca, możesz być
zmuszona ustawić je blisko siebie, ale wówczas postaraj się, żeby w miarę
możliwości stały w innych kierunkach. Jeśli jesteś w stanie odprawić rytuał na
zewnątrz, zrób użytek z przestrzeni i rozmieść je w odpowiednio dużej
odległości.
Pierwszy ołtarz jest przeznaczony dla czterech żywiołów i bóstw. Powinien
zawierać ich reprezentacje wybrane przez grupę. Symboliczne przedstawienia
czterech żywiołów powinny być tak podobne do każdego z elementów, jak to
tylko możliwe. Na przykład dla przedstawienia wody użyj prawdziwej wody.
Możesz zrobić specjalną wodę księżycową – przeznaczoną do odprawiania
rytuałów – zostawiając wodę w przezroczystym szklanym naczyniu na całą noc
na zewnątrz w czasie pełni księżyca. W roli ziemi może wystąpić garść sadzy,
sól albo piasek. Płonące kadzidło będzie doskonałe do reprezentowania
powietrza. Jeśli członkom grupy nie odpowiada zapach kadzidła albo dym,
można w zamian unosić w dłoniach pióro. Ogień to ogień – może przybrać
postać świecy albo nawet małej pochodni. Jeśli chodzi o przedstawienia Boga i
Bogini, to mogą nimi być figurki, obrazy, a nawet świece: srebrna dla Bogini i
złota dla Boga.
Każdy członek kowenu powinien być odpowiedzialny za jakiś rodzaj
dekoracji. Użyj któregokolwiek rękodzieła zaproponowanego w tej książce,
wykorzystaj także inne pomysły, aby udekorować ołtarz i nadać mu przyjemny
dla oka wygląd. Jest to w końcu miejsce, do którego twoja grupa przychodzi,
aby oddać cześć bóstwom. Poświęć trochę czasu, aby ołtarz wyglądał ładnie z
korzyścią zarówno dla bóstw, jak dla całej grupy. Pokaż, że ma to dla ciebie
istotne znaczenie. Przygotuj również jedną lub dwie ofiary z listy opisanej w
poprzednim rozdziale. Rzecz jasna może to być również zadanie dla kogoś
innego.
Drugi ołtarz będzie ołtarzem równowagi. Powinien on pokazywać, że każda
rzecz ma swoje przeciwieństwo i że wprowadza to harmonię w całym
wszechświecie. Może to być na przykład obrazek lub figurka przedstawiająca
księżyc i słońce albo rodzaj skali czy wagi, na której jednej szali kładziesz
ciężarki, a na drugiej ważony przedmiot w taki sposób, aby się wzajemnie
równoważyły. Ten ołtarz powinien być nadzorowany przez jedną lub dwie
osoby, które będą kierowały kolejnymi czynnościami, jakie będą miały miejsce
podczas rytuału.
Trzeci ołtarz to ołtarz nowych początków. Powinien on zawierać
reprezentacje idei rozpoczynania nowych rzeczy. Pewne dekoracje na sabat
Ostara korespondują z tą ideą, a są nimi jajka albo małe zwierzątka, np.
kurczątka i króliczki. Na ołtarzu powinny się także znaleźć listy nowych
początków spisane przez każdego członka grupy z osobna. Dopilnuj, aby
uczestnicy spisali swoje listy z wyprzedzeniem na ładnym ozdobnym papierze.
Świetnym dodatkiem byłyby tutaj tablice marzeń , które również powinny być
[51]

zrobione odpowiednio wcześniej. Możesz także uprzedzić uczestników, aby

przynieśli ze sobą potrzebne rzeczy albo urządzić warsztaty przed rytuałem, aby
wykonali je tego samego dnia. Trzeci ołtarz powinien być nadzorowany przez
jedną lub dwie osoby, które będą kierowały kolejnymi czynnościami, jakie będą
miały miejsce podczas rytuału.

Rytuał:

Przed odprawieniem rytuału grupowego musisz znaleźć sposób na oczyszczenie

każdego z uczestników, zanim wejdzie on w obręb świętej przestrzeni. Liczba
osób zdecyduje o tym, jak to zrobisz. W przypadku mniejszych grup możesz
oznaczyć lub namaścić każdą osobę oczyszczającym olejkiem tuż przed jej
wejściem do świętego kręgu. Jednak jeśli gościsz większą grupę, to publiczny
rytuał będzie trudny do odprawienia, gdy trzeba będzie namaszczać na przykład
sześćdziesiąt osób. W takiej sytuacji możesz użyć pojemników ognioodpornych
– takich jak kotły – do palenia szałwii po obu stronach wejścia. W ten sposób
każdy uczestnik będzie musiał przejść przez dym. Zamiast szałwii możesz
umieścić w kotłach tabletki węgla drzewnego i skropić je kilkoma kroplami
olejku, a ludzie, wchodząc do pomieszczenia, będą musieli przejść przez dym.
Aby to zrobić, możesz potrzebować kogoś, kto będzie stał przy kotle i dodawał
kropli olejku za każdym razem, kiedy dym zacznie zanikać.
Kiedy już wszyscy wstąpili w świętą przestrzeń, trzeba zakreślić krąg wokół
grupy. Zazwyczaj dokonuje tego najwyższy kapłan, najwyższa kapłanka albo
oboje. Jeżeli twoja grupa nie stosuje systemu hierarchii, to właściwie każdy
może zakreślić krąg.
Następnie będziecie przywoływać żywioły. Każdy z nich powinna
przywołać inna osoba.
Rozpocznij od osoby wzywającej żywioł powietrza. Powinna ona wziąć
reprezentację powietrza w dłonie i unieść ją, aby każdy mógł ją zobaczyć; potem
poprosić uczestników rytuału, aby wraz z nią/nim zwrócili się twarzą w kierunku
wschodu. Kiedy wszyscy będą gotowi, wybrana osoba powinna powiedzieć:

Święte powietrze, błogosławione przez Boginię

I strażnice wschodu,
Dołącz do nas dzisiejszego wieczoru,
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

Następnie kolejna osoba bierze w dłonie reprezentację ognia i trzyma ją

wysoko, aby każdy mógł ją zobaczyć; potem prosi, aby wraz z nią wszyscy
zwrócili się twarzą w kierunku południa, a kiedy uczestnicy są gotowi, mówi:

Święty ogniu, błogosławiony przez Boginię

I strażnice południa,
Dołącz do nas dzisiejszego wieczoru,
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.
 Dalej kolejna osoba powinna wziąć w dłonie reprezentację wody i trzymając
ją, aby każdy mógł ją zobaczyć, poprosić, aby wraz z nią zwrócili się twarzą w
kierunku zachodu. Jeśli już wszyscy to zrobili, wybrana osoba powinna
przemówić:

Święta wodo, błogosławiona przez Boginię

I strażnice zachodu,
Dołącz do nas dzisiejszego wieczoru,
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

W końcu następna osoba powinna wziąć reprezentację ziemi i trzymając ją

wysoko w dłoniach, poprosić, aby wszyscy zwrócili się twarzą w kierunku
północy. Kiedy uczestnicy już to zrobią, wybrana osoba mówi:

Święta ziemio, błogosławiona przez Boginię

I strażnice północy,
Dołącz do nas dzisiejszego wieczoru,
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

Następnym krokiem będzie zaproszenie Bogini, aby dołączyła do grupy.

Zazwyczaj dokonuje tego najwyższa kapłanka albo najwyższy kapłan, ale nie
musi tak być. Wybrana osoba powinna trzymać w powietrzu reprezentację
Bogini albo zapalić przeznaczoną jej świecę i wypowiedzieć następujące słowa:

Dziewicza Bogini, która wkrótce zostaniesz matką,

 znana pod wieloma imionami,
Przywołujemy dziś twoją obecność, w tym dniu równowagi,
Zrównania dnia i nocy,
W dniu nowych początków,
Abyś dołączyła do nas w świętowaniu
i radowaniu się z poczęcia
Syna, dziecka słońca, które staje się silniejsze
Z każdym dniem, aż do chwili swoich narodzin
w czasie sabatu Yule.
Bogini ziemi, bogini wszystkich żywych stworzeń,
Bogini wiosny,
Dołącz do nas teraz.

Na koniec zaproście Boga. I znowu – często robi to arcykapłan albo

arcykapłanka, ale ktokolwiek będzie dokonywał przywołania, powinien trzymać
w powietrzu reprezentację Boga albo zapalić dla niego świecę, i powiedzieć:

Potężny Panie, który wkrótce zostaniesz ojcem,

znany pod wieloma imionami,
Przywołujemy dziś twoją obecność, w tym dniu równowagi,
Zrównania dnia i nocy,
W dniu nowych początków,
Abyś dołączył do nas w świętowaniu
i radowaniu się z poczęcia
Syna, twojego syna, który stanie się tobą w czasie sabatu Yule,
W dniu swoich narodzin.
Boże ziemi, boże wszystkich żywych stworzeń,
boże wiosny,
 Dołącz do nas teraz.

Jeśli masz najwyższego kapłana albo najwyższą kapłankę, to jedno z nich

powinno teraz przejąć władzę, w przeciwnym razie ktoś inny obejmuje
prowadzenie dla kolejnej części rytuału. Wybrana osoba powinna pewnie
kroczyć dookoła i z ożywieniem mówić, co następuje:

Dzisiaj jest Dzień Wiosennego Zrównania Dnia i Nocy.

To dzień, w którym ziemia się budzi wraz
z płynącymi znowu strumieniami.
Soki płyną w drzewach,
Głosząc wszem i wobec nadejście nowego życia.
Śnieg się topi, trawa zaczyna zielenieć,
A kwiaty wkrótce będą wydzielać zapachy w unoszącą je bryzę.
Ziemia ożyła po raz kolejny.
Dzisiaj jest dzień równowagi i dzień rozpoczynania na nowo.
Światło i ciemność pozostają w harmonii.
Dzień dzisiejszy przynosi zaranie nowej wiosny.
Tak jak ziemia rozpoczyna swój cykl nowego życia,
Tak i my musimy zacząć nasz cykl nowego życia.
Tak jak ziemia pozostaje w równowadze
ze słońcem i księżycem,
Z dniem i nocą,
Tak i my musimy pozostać w równowadze ze światem,
z naszym otoczeniem,
Z naszymi bóstwami i z naszym własnym ja.

W tym momencie osoba (lub osoby), która nadzoruje ołtarz równowagi,

powinna przejąć prowadzenie rytuału i powiedzieć:
 Każda część naszego życia – duch, umysł, ciało i dusza –
Musi uzyskać równowagę, tak aby nie przeciążać żadnej z nich,
Tak aby wszystkie one odgrywały
równie ważną rolę w naszym życiu.
Poświęćcie teraz chwilę, aby podejść do ołtarza
I wpatrywać się w symbole równowagi.
Medytujcie krótko na temat tych rzeczy w waszym życiu,
które są pozbawione równowagi.

Osoby nadzorujące ołtarz powinny w dalszym ciągu zapraszać ludzi do

podejścia do niego. Kiedy wszyscy uczestnicy już podejdą, prowadzący zadają
im pytania w rodzaju: „Co w twoim życiu jest pozbawione równowagi” albo
„Jakie obszary przejęły władzę nad twoim życiem, a jakich zdecydowanie
brakuje?”. Liczba osób uczestniczących w rytuale zdecyduje o tym, ile czasu
będzie trzeba na to przeznaczyć. Większej ilości ludzi odpowiadanie na pytania
może zająć kilka minut, natomiast grupa licząca kilka tylko uczestników będzie
w stanie zebrać się wokół ołtarza równocześnie.
Jeśli już każdy uczestnik miał szansę zbliżyć się do ołtarza, osoba
nadzorująca powinna zakończyć tę część rytuału, wypowiadając następujące
słowa:

Pewne zmiany muszą zajść po to,

Abyśmy mogli przywrócić nasze życie
Do równowagi, tak jak to być powinno.
Aby odnowić tę równowagę,
Musimy tej wiosny rozpocząć nowe rzeczy, których pragniemy,
I prosimy naszego Pana i Panią,
Aby prowadzili nas na naszej drodze.
W tym momencie osoby nadzorujące ołtarz nowych początków powinny przejąć
prowadzenie rytuału i powiedzieć, co następuje:

Nowe początki są potrzebne, aby móc dokonać koniecznych zmian w naszym

życiu.
Poświęćcie teraz chwilę na to, aby podejść do ołtarza
I popatrzeć na symbole nowego początku.
Pomedytujcie krótko na temat nowych rzeczy,
które musicie rozpocząć w swoim życiu.

Osoby nadzorujące kontynuują zapraszanie ludzi do ołtarza i zadają im pytania

w rodzaju: „Jakie masz plany dotyczące rozpoczęcia czegoś nowego?” albo
„Jakich zmian chcesz dokonać w swoim życiu?”. Jeśli już wszyscy mieli szansę,
aby podejść do ołtarza, ta część rytuału powinna zostać zamknięta słowami:

Te zmiany, które zostały przyniesione dzisiaj

w umysłach naszych ludzi,
Są potrzebne i pożądane do tego,
aby przywrócić pełną harmonię w naszym życiu.
Prosimy o siłę i przewodnictwo,
kiedy podążamy naszą drogą,
Która otwiera się tuż przed nami.
Zmiany nie zawsze są łatwe, ale mogą wieść do ważniejszych
I lepszych okoliczności,
Dlatego będziemy ciężko pracować,
aby uczynić te zmiany częścią
Naszej codzienności i by upewnić się,
Że równowaga została osiągnięta
i pozostaje stałym elementem naszego życia.
Osoba prowadząca rytuał powinna ponownie przejąć kontrolę i powiedzieć
następujące słowa:

Nowe początki mogą być trudne,

Ale mamy siłę, aby mieć wgląd w to, co nadejdzie.
Siła pochodząca ze starego roku trwa nadal
I wkracza w nowy rok.
Chociaż nasza ścieżka nie zawsze może być jasna
I czasami nasza przyszłość może wydawać się mglista,
Będziemy nadal podążać swoją drogą,
O której wiemy, że powinniśmy nią pójść.
Będziemy ciężko pracować, aby wytrwać i zrealizować nasze cele
I zawsze sięgać wzrokiem coraz dalej i dalej,
Zarazem nigdy się nie wycofując i nie poddając.
Wiosna to czas sadzenia nasion,
A te nasiona zasialiśmy w swoich wnętrzach.
Wiosna to czas nadziei. To jest czas na pragnienie.
To czas na nowe pomysły i inspirację.
Będziemy kroczyć ręka w rękę z Panem i Panią,
Podążając naszą ścieżką,
I będziemy kierować się ich wskazówkami
Z wdzięcznością i przyjemnością.
Panu i Pani zanosimy swoje ofiary.

Teraz podnieś ofiary w powietrze i ogłoś, czym są:

Ofiarujemy te podarki, aby uczcić swą miłość i oddanie,

Które pragniemy okazać,
 I podziękować Panu i Pani
Za ich wskazówki, miłość i wsparcie.
Wraz z tymi podarunkami oddajemy wam cześć.

Teraz odłóż ofiary z powrotem na ołtarz.

Czas na zmiany jest teraz i powzięliśmy nasze

Postanowienia, aby je wprowadzić w życie.

Prowadzący rytuał będzie teraz trzymać reprezentację Boga i powie:

Panie nasz, dziękujemy ci za twoją obecność i miłość.

Żegnamy cię w swoim oddaniu.
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.
(Jeśli reprezentacją jest świeca, to teraz można ją zdmuchnąć).

Prowadzący rytuał trzyma reprezentację Bogini i mówi:

Pani nasza, dziękujemy ci za twoją obecność i miłość.

Żegnamy cię w naszym oddaniu.
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.
(Jeśli reprezentacją jest świeca, to należy ją teraz zdmuchnąć).

Osoba wybrana do kierunku wschodniego powinna w tym momencie polecić

wszystkim zwrócenie się twarzą w stronę wschodu, a potem wyrzec słowa:

Strażnico wschodu,
Błogosławione powietrze,
Które trzymasz nas wszystkich przy życiu,
 Opuść nas zgodnie ze swą wolą.

Następnie osoba wyznaczona do kierunku południowego powinna polecić

wszystkim uczestnikom zwrócenie się twarzą w kierunku południa, a potem
wypowiedzieć słowa:

Strażnico południa, Błogosławiony ogniu,

Który przynosisz nam wszystkim ciepło,
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.

Dalej osoba opiekująca się kierunkiem zachodnim instruuje wszystkich, aby

zwrócili się twarzą w kierunku zachodu, a potem wygłasza kwestię:

Strażnico zachodu,
Błogosławiona wodo,
Źródło życia,
Żegnamy cię w naszym oddaniu.
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.

W końcu osoba, której przypadł kierunek północny, powinna nakazać wszystkim

zwrócenie się w kierunku północy, po czym wypowiedzieć kwestię:

Strażnico północy,
Błogosławiona ziemio,
Domu, w którym wzrastają wszystkie nasiona,
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.

Na koniec każdy z uczestników powinien powiedzieć:

 Krąg będzie otwarty, ale nie zostanie przerwany.

RYTUAŁ OSTARA DLA DWOJGA

Poniższy rytuał został stworzony do odprawiania przez dwoje ludzi. Może to być
dowolna para osób – nie musi to być koniecznie mężczyzna i kobieta. Rytuał ten
nadaje się zarówno dla małżonków, jak i dla dwójki przyjaciół, rodzeństwa czy
też rodzica z dzieckiem.
Z uwagi na to, że rytuał ten ma wiele wspólnego z pojęciem równowagi,
będziecie się dzielić odpowiedzialnością za jego wykonywanie. Powinniście też
podzielić się obowiązkami związanymi z przygotowaniem rytuału. Na potrzeby
obrzędu przygotujesz taki sam ołtarz, jak w przypadku odprawiania rytuału w
pojedynkę.

Cel:

Przywołanie czterech żywiołów oraz Boga i Bogini i proszenie ich o

przychylność i pomoc w przywróceniu równowagi życiowej dla każdej z osób.

Miejsce:
Na zewnątrz – jeśli pogoda nie jest wystarczająco dobra, może was to rozpraszać
albo w inny sposób przeszkadzać w odprawianiu rytuału. Wówczas znajdź
odpowiednie miejsce wewnątrz budynku.

Potrzebne przedmioty:

Ołtarz udekorowany reprezentacjami ziemi, powietrza, wody i ognia oraz Boga i

Bogini.

Przygotowania do rytuału:

Przygotuj ołtarz i upewnij się, że zawiera on reprezentacje czterech żywiołów

(ziemi, powietrza, wody i ognia) oraz reprezentacje Boga i Bogini. Symboliczne
przedstawienia czterech żywiołów powinny być możliwie jak najbardziej
zbliżone wyglądem do każdego z elementów. Na przykład dla przedstawienia
wody użyj prawdziwej wody. Możesz zrobić specjalną wodę księżycową –
przeznaczoną do odprawiania rytuałów – zostawiając wodę w przezroczystym
szklanym naczyniu na całą noc na zewnątrz w czasie pełni księżyca. W roli
ziemi może wystąpić garść sadzy, sól albo piasek. Płonące kadzidło będzie
doskonałe do reprezentowania powietrza. Jeśli komuś nie odpowiada zapach
kadzidła albo dym, można w zamian unosić w dłoniach pióro. Ogień to ogień –
może przybrać postać świecy albo nawet małej pochodni. Jeśli chodzi o
przedstawienia Boga i Bogini, to mogą nimi być figurki, obrazy, a nawet świece:
złota dla Boga i srebrna dla Bogini.
Użyj któregokolwiek rękodzieła, wykorzystaj także inne pomysły, aby
udekorować ołtarz i nadać mu przyjemny dla oka wygląd. Każdy uczestnik
powinien przygotować przynajmniej jedną dekorację na ołtarz. Pamiętaj, że jest
to miejsce, do którego przychodzicie, aby oddać cześć swoim bóstwom. Poświęć
trochę czasu, aby ołtarz wyglądał ładnie z korzyścią dla bóstw, jak i dla was
samych. Pokaż, że ma to dla ciebie istotne znaczenie. Przygotuj również jedną
lub dwie ofiary z listy opisanej w poprzednim rozdziale.

Rytuał:

Zacznij od zakreślenia kręgu. Potem przywołaj cztery żywioły.

Najpierw żywioł powietrza. Jedna z osób powinna trzymać w dłoniach
reprezentację powietrza, a potem – kiedy oboje zwrócicie się twarzą w stronę
kierunku wschodniego – powiedzieć następujące słowa:

Święte powietrze, błogosławione przez Boginię

I strażnice wschodu,
Dołącz do nas dzisiejszego wieczoru,
 W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

Druga osoba powinna przesunąć się teraz w kierunku południa i trzymając w

dłoniach reprezentację ognia, powiedzieć swoją kwestię w chwili, kiedy oboje
zwrócicie się twarzą w stronę południa:

Święty ogniu, błogosławiony przez Boginię

I strażnice południa,
Dołącz do nas dzisiejszego wieczoru,
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

Następnie osoba pierwsza powinna przejść w kierunku zachodu, trzymając w

dłoniach reprezentację wody. A potem, kiedy oboje zwrócicie się twarzą w
stronę zachodu, wypowiedzieć słowa:

Święta wodo, błogosławiona przez Boginię

I strażnice zachodu.
Dołącz do nas dzisiejszego wieczoru,
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

Druga osoba powinna teraz pójść w stronę północy, trzymając w dłoniach

reprezentację ziemi, i w chwili, kiedy oboje zwrócicie się twarzą w kierunku
północy, wypowiedzieć kwestię:
 Święta ziemio, błogosławiona przez Boginię
I strażnice północy,
Dołącz do nas dzisiejszego wieczoru,
W tym świętym dniu
Zrównania dnia
Z nocą.

Następnie zaproście Boginię, aby do was dołączyła. Jeśli jedną z osób jest
kobieta, to powinna ona podnieść w górę reprezentację Bogini albo zapalić
przeznaczoną dla niej świecę i wypowiedzieć następujące słowa:

Dziewicza Bogini, która wkrótce zostaniesz matką,

znana pod wieloma imionami,
Przywołujemy dziś twoją obecność,
w tym dniu równowagi,
Zrównania dnia i nocy,
W dniu nowych początków,
Abyś dołączyła do nas w świętowaniu.
Bogini ziemi, Bogini wszystkich żywych stworzeń,
Bogini wiosny,
Dołącz do nas teraz.

Potem zaproście Boga. Jeśli jednym z uczestników jest mężczyzna, to powinien

on podnieść w górę reprezentację Boga albo zapalić przeznaczoną dla niego
świecę i wyrzec następujące słowa:

Potężny Panie, który wkrótce zostaniesz ojcem,

znany pod wieloma imionami,
Przywołujemy dziś twoją obecność,
 w tym dniu równowagi,
Zrównania dnia i nocy,
W dniu nowych początków,
Abyś dołączył do nas w świętowaniu.
Boże ziemi, Boże wszystkich żywych stworzeń,
Boże wiosny,
Dołącz do nas teraz.

Ten, kto przemawiał jako ostatni, powinien teraz pozwolić przemówić drugiej
osobie w parze. Podczas wypowiadania następnych wersów zmieniajcie się i
mówcie na przemian, aby zachować równowagę między waszą dwójką:

Dzisiaj jest Dzień Wiosennego Zrównania Dnia z Nocą.

To dzień, w którym ziemia się budzi
Wraz z płynącymi znowu strumieniami.
Soki płyną w drzewach,
Głosząc wszem i wobec nadejście nowego życia.
Śnieg się topi, trawa zaczyna zielenieć,
A kwiaty wkrótce będą wydzielać zapachy w unoszącą je bryzę.
Ziemia ożyła po raz kolejny.
Dzisiaj jest dzień równowagi i dzień rozpoczynania na nowo.
Dzień dzisiejszy przynosi zaranie nowej wiosny.
Światło i ciemność pozostają w harmonii.
Całe istnienie pozostaje razem w harmonii.

W tym momencie oboje powinniście się odwrócić twarzami do siebie nawzajem

i chwycić za ręce.
Użyjcie tabeli umieszczonej na następnej stronie jako punktu wyjścia do
kolejnego etapu rytuału – będziecie teraz mówić na przemian, wskazując jakieś
pojęcie. Druga osoba będzie odpowiadać przeciwieństwem tego pojęcia albo
jego odpowiednikiem, a potem mówić następne pojęcie z tabeli. Pierwsza osoba
będzie odpowiadać przeciwieństwem tego pojęcia i przechodzić do następnego
słowa. W ten sposób będziecie mówić na przemian. Za każdym razem, kiedy
mówisz swoje słowo albo pojęcie, twój partner będzie je równoważyć
przeciwieństwem tego pojęcia. Kiedy już przejdziecie przez całą tabelę,
spróbujcie samodzielnie wymyślić kolejne słowa i sprawdźcie, ile par pojęć uda
wam się jeszcze znaleźć.
Ciemny Yin Dzień Aktywny

Spokój Miłość Mokry Południe

Powolny Biały Utracony Mężczyzna

Tutaj Życie Chronić Przestawać

Lewy W górę Koniec Ponad

Idealny Przyjaciel Gruby Ból

Miękki Łatwy Ostatni Otwierać

Powyższa tabela da wam punkt wyjścia, aby przejść do innych pojęć.

Możecie swobodnie się po niej poruszać albo po prostu zamiast zawartych w
niej słów użyj pojęć, które sami wymyślicie. Kiedy już nie możecie wymyślić
nic więcej, możecie puścić swoje dłonie i kontynuować rytuał.
W tym momencie możecie odbyć „Medytację dla oceny równowagi
życiowej” opisaną we wcześniejszym rozdziale. Kiedy skończycie, będziecie
kontynuować rytuał na zmianę. Pierwsza osoba postawi kolejne pytanie drugiej
osobie, która na nie odpowie (albo na głos, albo w myślach), a potem zada to
samo pytanie pierwszej osobie. Nie spiesząc się, pomyśl o odpowiedziach, a
następnie odpowiedz na zadane pytanie. Nie musisz się spieszyć, nie poganiaj
też drugiej osoby. Możesz nawet usiąść podczas tej części rytuału, aby uzyskać
bardziej refleksyjny stan umysłu i głębiej się zastanowić przed udzieleniem
odpowiedzi. Jeśli czujesz się wystarczająco komfortowo z drugą osobą, możecie
usiąść naprzeciw siebie i trzymać się za ręce. Wówczas pierwsza osoba wypowie
słowa:

W tym dniu równowagi poświęć chwilę, aby pomyśleć –

Oddać się refleksji nad swoim życiem.
Czy twoje życie jest w harmonii,
A jeśli nie, to co musisz w nim zmienić,
Aby takie się stało?

Druga osoba powinna odpowiedzieć. Jeśli odpowiadacie tylko sobie w myślach,

będziesz wiedzieć, kiedy druga osoba skończyła, kiedy powtórzy pytanie,
zadając je tobie. Kiedy pierwsza osoba skończyła odpowiadać na pierwsze
pytanie, możecie przejść do następnego:

Wiosna to czas nowych początków, nowego życia.

Tak jak kwiaty przebijają się spod powierzchni ziemi,
A pąki zamieniają się w liście i kwiaty,
Nowe życie otacza nas wszystkich.
Co musi zostać zasiane, aby wprowadzić nowy rozwój
do twojego życia?

To pytanie powinno być zadane w ten sam sposób jak pierwsze, druga osoba ma
odpowiedzieć na głos albo w myślach, a kiedy skończy, zadaje to samo pytanie
osobie pierwszej. Kiedy pierwsza osoba skończy odpowiadać, kontynuuje rytuał.
W tym momencie znowu będziecie mówić na zmianę, a zacznie pierwsza
osoba.
 Przynosimy nasze pragnienia, nasze potrzeby,
Aby wprowadzić równowagę i nowy rozwój do naszego życia.
Niezależnie od tego, czy chodzi o rozwój duchowy,
emocjonalny, umysłowy czy fizyczny,
Prosimy naszego Pana i Panią o błogosławieństwa.
Prosimy o siłę i odwagę, kiedy będą nam potrzebne.
Prosimy o empatię i współczucie, kiedy będą nam potrzebne.
Pomóż nam zobaczyć ścieżkę otwierającą się przed nami.
Pomóż nam oświetlić naszą drogę.

Następnie razem powiedzcie następującą kwestię:

Składamy nasze ofiary Panu i Pani.

Podnieś ofiary w górę i ogłoś, czym one są:

Ofiarujemy te podarki, aby uczcić tę miłość i oddanie,

które pragniemy wyrazić,
I podziękować Panu i Pani
Za ich wskazówki, miłość i wsparcie.
Wraz z tymi podarunkami oddajemy wam cześć.

Teraz odłóż ofiary z powrotem na ołtarz.

Zacznij zamykać swój rytuał. Jeśli uczestnikiem jest mężczyzna, powinien on –
trzymając w dłoniach reprezentację Boga – wypowiedzieć następujące słowa:

Panie, dziękujemy ci za twoją obecność i miłość.

Żegnamy cię w swoim oddaniu.
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.
 (Jeśli reprezentacją jest świeca, to należy ją teraz zdmuchnąć).

Jeżeli w rytuale uczestniczy kobieta, to powinna ona – trzymając w dłoniach

reprezentację Bogini – powiedzieć następujące słowa:

Pani, dziękujemy ci za twoją obecność i miłość.

Żegnamy cię w swoim oddaniu.
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.
(Jeśli reprezentacją jest świeca, to należy ją teraz zdmuchnąć).

Teraz oboje obróćcie się w kierunku zachodu i niech jedno z was wygłosi
kwestię:

Strażnico zachodu,
Błogosławiona wodo,
Źródło życia,
Żegnamy cię w naszym oddaniu.
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.

Oboje odwróćcie się w stronę północy i niech drugie z was powie:

Strażnico północy,
Błogosławiona ziemio,
Domu wszystkich wzrastających nasion,
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.

Teraz odwróćcie się w stronę wschodu i niech pierwsza osoba powie:

Strażnico wschodu,
 Błogosławione powietrze,
Które trzymasz nas wszystkich przy życiu,
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.

Na koniec odwróćcie się w stronę południa i niech druga osoba powie:

Strażnico południa,
Błogosławiony ogniu,
Który przynosisz nam wszystkim ciepło,
Opuść nas zgodnie ze swą wolą.

Na koniec oboje zakończcie rytuał słowami:

Krąg będzie otwarty, ale pozostanie przerwany.

[51] Tablica marzeń, zwana także mapą marzeń, to psychologiczne narzędzie wykorzystywane do
motywacji osobistej i oddziaływania na własną podświadomość. Polega na tym, że na tablicy korkowej
(podzielonej na określone strefy życia) zawiesza się obrazki i hasła symbolizujące to, o czym marzymy.
Następnie należy umieścić całość w widocznym miejscu, aby jak najczęściej spoglądać na tablicę i
przypominać sobie o swoich celach.
Duchowe skupienie oraz słowa kluczowe

Narodziny
Nowy początek
Odmłodzenie
Odnowienie
Odrodzenie
Płodność/urodzajność
Równowaga
Światło
Wzrastanie w sile
Zmiana

Magiczne ośrodki zainteresowania

Dobrobyt
Namiętność
Nowa miłość
Nowy początek
Obfitość
Oczyszczenie
Płodność
Pożądanie
Równowaga
Wzrastanie
Zmiana

Sugerowane działania
Oczyszczanie i ochrona domu oraz wszystkich jego mieszkańców łącznie ze
 zwierzętami
Ogniska
Planowanie i tworzenie czarodziejskich, kwiatowych i warzywnych ogrodów
Przewidywanie przyszłości skupione na nadchodzącym roku i wprowadzaniu
równowagi życiowej
Tworzenie miejsc kultu na wolnym powietrzu oraz ołtarzy

Astrologiczne odmierzanie czasu oraz związane z tym planety

Wiosenne zrównanie dnia i nocy wyznacza słońce osiągające zenit – punkt na
sferze niebieskiej bezpośrednio nad równikiem; słońce wchodzi w znak
Barana na półkuli północnej oraz w znak Wagi na półkuli południowej.

Archetypy
KOBIETA
Bogini płodności
Bogini w postaci dziewicy
Matka Ziemia

MĘŻCZYZNA
Bóg natury
Bóg w postaci pożądliwego młodzieńca, który wkrótce stanie się ojcem
Green Man

Bóstwa i idole

BOGINIE
Afrodyta/Wenus (grecko-rzymska)
Amalteja (grecka)
Blodeuwedd (walijska)
Eos (grecka)
Eostre (germańska)
Epona (celtycka)
Flora (rzymska)
Freya (nordycka)
Gaja (grecka)
Ginewra (walijska/arturiańska)
Libera (rzymska)
Maja (grecka)
Persefona (grecka)
Rati (hinduska)
Renpet (egipska)
Umaj (rosyjska)
Vila (słowiańska)

BOGOWIE
Aengus Mac Og (irlandzki)
Cernunus/Hern (angloceltycki)
Dagda (irlandzki)
Eros/Kupidyn (grecko-rzymski)
Green Man (europejski/północnoamerykański)
Kama (hinduski)
Mabon (anglo-walijski)
Ozyrys (egipski)
Pan (grecki)
Thor (nordycki)

Kolory

Biały: dzieciństwo, oczyszczenie, przepowiadanie przyszłości, uzdrawianie,

niewinność, spokój, ochrona, prawda
Fioletowy: uzdrawianie, intuicja, dokształcanie, duchowa świadomość
Jasnoniebieski: spokój, cierpliwość, cisza, rozumienie
Różowy: sympatia, zadowolenie, harmonia, honor, miłość, duchowe
uzdrowienie, wiosna, cnota (zaleta), czułość
Srebrny: Bogini, intuicja, wnętrze (psychika), noc, zdolności
psychiczne/duchowe, podatność, duchowa prawda
Zielony: obfitość, uspokojenie, płodność, wzrost, zdrowie, nowy początek,
dobrobyt/powodzenie
Żółty: atrakcyjność, kreatywność, komunikacja, radość, planowanie, zdolności
psychiczne/duchowe, słońce, witalność

Zioła

Korzeń Jana Zdobywcy (wilec przeczyszczający): atrakcyjność,

błogosławieństwo, wieszczenie przyszłości, szczęście, miłość, powodzenie,
spokój, dobrobyt, zdolności psychiczne, siła, wsparcie, dobro
Mech irlandzki: powodzenie, pieniądze
Trawa cytrynowa: świadomość duchowa, oczyszczenie
Żarnowiec miotlasty (janowiec): spokój, komunikacja, koncentracja,
przepowiadanie przyszłości/wróżenie, harmonia, intuicja, powodzenie,
oczyszczenie

Drzewa
Głóg: kreatywność, rodzina, płodność, szczęście, miłość, powodzenie, spokój,
dobrobyt, czystość, więzi, praca nad sobą, pragnienia
Jabłoń: atrakcyjność, piękno, początek, błogosławieństwa, przepowiadanie
przyszłości, płodność, niewinność, przenikliwość, miłość, odnowienie,
więzi, siła, dobro
Olcha: jasność, przepowiadanie przyszłości, porady/wskazówki, intuicja,
odrodzenie, odnowienie, transformacja, prawda, wizje
Kwiaty

Bez: piękno, miłość, ochrona, oczyszczenie, ujawnia przeszłe wcielenia

Fiołek: uzdrowienie, miłość, powodzenie, pożądanie, spokój, sen, duchowe
uzdrowienie, pragnienia
Jaśmin: marzenia/sny, miłość, spokój, płeć/seks, duchowość
Kapryfolium: szczerość, duchowa świadomość, dobrobyt
Krokus: przyciąga miłość
Kwiat jabłoni: celebrowanie cyklów życiowych, przyjaźń, miłość, spokój
Kwiat pomarańczy: piękno, miłość, małżeństwo
Narcyz: harmonia, miłość, spokój
Narcyz: płodność, czczenie bogów i bogiń wiosny, miłość, pragnienie
Orlik pospolity: odwaga
Pierwiosnek: przyciąga duchy wiosny i miłość
Róża: piękno, miłość, powodzenie, spokój, ochrona, moce duchowe, płeć/seks
Stokrotka: przyciąga miłość i pożądanie
Tulipan: marzenia/sny, szczęście, miłość, oczyszczenie
Żonkil: uczucie, miłość

Kryształy i kamienie szlachetne

Agat: odwaga, miłość, ochrona, siła

Akwamaryn: odwaga, spokój, duchowa świadomość, oczyszczenie, wyrażanie
siebie
Heliotrop: odwaga, pewność siebie, siła

Metale

Srebro: ambicja, atrakcyjność, początki, spokój, kreatywność, emocje, energia,

poprawa, wpływ, intuicja, miłość, powodzenie, pożądanie, motywacja,
spokój, dobrobyt, zdolności duchowe, oczyszczenie
Zwierzęta, symbole i stworzenia mityczne

Baran: symbolizuje męską moc, zwłaszcza pożądliwość i zdolność do

prokreacji; jest to również zwierzęcy symbol znaku zodiakalnego Barana
Drozd wędrowny: ptak, który jest pierwszym znakiem wiosny; oznacza koniec
mroźnej zimy i zapowiada nadejście słońca i cieplejszych dni
Dzik: symbol męskiej mocy; mięso z dzika podawano bóstwom; jedzenie mięsa
z dzika daje siłę
Feniks: mityczny symbol optymizmu, odrodzenia i nowego początku
Jeż: symbolizuje instynkt samozachowawczy
Koń: symbolizuje żeńską moc i wolność, powrót z zaświatów Bogini, która
sprowadza wiosnę
Królik: symbol płodności – z uwagi na to, że króliki rozmnażają się w szybkim
tempie i mają liczne mioty; symbol dobrobytu i obfitości
Motyle: symbolizują odrodzenie, ponieważ wychodzą z kokonów gąsienic w
zupełnie innej postaci
Pisklęta: reprezentują narodziny nowego pokolenia, płodność i to, co ma dopiero
nadejść
Pooka: czarodziejski irlandzki duszek, w połowie człowiek, a w połowie królik
(lub inne zwierzę), symbolizuje płodność; był także sługą, który pomagał
sprowadzać wiosenne zrównanie dnia i nocy na ziemię, pola i lasy
Pszczoły: są symbolem nowego życia i dobrego zdrowia, produkują miód, który
jest darem od bogów

Zapachy (olejki, kadzidła, mieszanki

oraz zapachy unoszące się w powietrzu)
Bez
Czyste rześkie powietrze
Deszcz
Jaśmin
Kapryfolium
Krokus
Kwiat jabłoni
Kwiat pomarańczy
Miód
Narcyz
Orlik pospolity (kwiat)
Pierwiosnek
Róża
Stokrotka
Wiosenny zapach kwiatów
Żonkil

Karty Tarota

Cesarzowa
Głupiec
Gwiazda
Mag
Moc
Papieżyca/Kapłanka
Sprawiedliwość

Symbole i narzędzia
Jajka: kreatywność i płodność
Koszyki: gromadzenie oraz pobudzanie wzrostu i obfitości
Nasiona: płodność, nowy początek i nowe cele
Zając: symbol wakacji oraz bogini Eostre
Pokarmy

Cebulka dymka
Jagnięcina
Jajka
Koperek
Miód
Owoce morza
Rzodkiewki
Sałata
Szparagi

Napoje
Napoje, które mają wiosenne kolory
Słód

Czynności zwyczajowe i tradycyjne praktyki

Błogosławienie nasion
Błogosławieństwa domowe
Jajeczne konfetti
Malowanie albo rzeźbienie run przedstawiających nowe idee lub wartości, które
chcesz wprowadzić w swoje życie
Malowanie pisanek
Pierwsze sadzonki
Polowanie na jajka
Postanowienia noworoczne
Prace w ogrodzie
Rozpoczynanie uprawy roślin w domu
Wiosenne porządki
Akty służby

Pomaganie bezdomnym w czasie, gdy większość tymczasowych schronień

zostaje zamknięta
Praktyki ogrodnicze w ogródkach działkowych albo na farmach wspólnotowych
Zbieranie śmieci (kiedy śnieg stopnieje, śmieci stają się widoczne)

Alternatywne nazwy dla święta Ostara

w innych tradycjach pogańskich

Alban Eiler (celtyckie, nazwa oznacza Światło na Ziemi)

Festiwal Letnich Odkryć (Asatru)
Wiosenne Zrównanie Dnia i Nocy

Święta lub tradycje odbywające się

podczas święta Ostara na półkuli północnej

RELIGIJNE
Dzień Dionizosa albo Bachusa (grecko-rzymskie, 16–17 marca)
Niedziela Palmowa (chrześcijańskie, niedziela przed Wielkanocą)
Pascha (żydowskie, piętnastego dnia w miesiącu Nisan, który rozpoczyna się w
nocy o pełni księżyca zaraz po północnym zrównaniu dnia z nocą)
Wielkanoc (chrześcijańskie, pierwsza niedziela po pierwszej pełni księżyca po
Wiosennym Zrównaniu Dnia i Nocy)
Wielki Piątek (chrześcijańskie, piątek przed Wielkanocą)
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny (Lady Day, katolickie, 25 marca)

ŚWIECKIE
Dzień św. Patryka (pierwotnie jest to katolickie święto dla uczczenia pamięci
świętego, ale w USA obchodzi się je bardziej jako święto o charakterze
świeckim, 17 marca)
Święta lub tradycje odbywające się
podczas święta Ostara na półkuli południowej
RELIGIJNE
Dzień św. Michała (katolickie)
Narodziny Maryi Panny (katolickie, 8 września)
Święto Jowisza, Junony, Minerwy (noworzymskie)

ŚWIECKIE
Floriada (największy festiwal kwiatowy na półkuli południowej)
 KSIĄŻKI

Banks Mary Macleod, British Calendar Customs: Scotland, 3 tomy, Folklore

Society, Londyn 1937.
Dugan Ellen, Seasons of Witchery: Celebrating the Sabbats with the Garden
Witch, Llewellyn Publications, Woodbury, MN 2012.
Emerson Lisa, Ostara for the Youngest Witchlings, Amazon Digital Services,
Seattle, WA 2013.
Kyrja, Rupert’s Tales: The Wheel of the Year – Samhain, Yule, Imbolc, and
Ostara, Schiffer Publishing, Atglen, PA 2012.
Lee Jodi, Ostara: Creating New Pagan Family Traditions, Amazon Digital
Services, Seattle, WA 2012.
Nar, Recipes for Ostara, CreateSpace Independent Publishing Platform, Seattle,
WA 2012.
Jackson Ellen, The Spring Equinox: Celebrating the Greening of the Earth,
Millbrook Press, Minneapolis, MN 2012.

STRONY INTERNETOWE:

Aphrodite: Greek Goddess of Love and Beauty:

http://www.theoi.com/Olympios/Aphrodite.html
Floromancy – Divination with Flowers – The Druid’s Egg: Imbolc-Ostara 2009:
http://www.youtube.com/watch?v=e3IFVQhTqq4
Mythology Guide: http://www.online-mythology.com/clytie/
Religious Tolerance: http://www.religioustolerance.org/spequi2.htm#
The Mysterious Megaliths of New England:
http://planetvermont.com/pvq/v9n1/megaliths.html
The Sacred Fire – Celtic Festivals: http://www.sacredfire.net/festivals.html
Venus – Roman Goddess of Love and Beauty:
http://www.goddess.ws/venus.html
 KSIĄŻKI:

Breathnach Sarah Ban, Mrs. Sharp’s Traditions: Reviving Victorian Family

Celebrations of Comfort and Joy, Scribner, Nowy Jork 2001.
Buckland Raymond, The Fortune-Telling Book: The Encyclopedia of Divination
and Soothsaying, Visible Ink Press, Canton, MI 2003.
Connor Kerri, The Pocket Spell Creator: Magickal References at Your
Fingertips, New Page Books, Pompton Plains, Nowy Jork 2003.
Goudsward David, Stone Robert E., America’s Stonehenge: The Mystery Hill
Story, Branden Books, Boston, MA 2003.
Hutton Ronald, Stations of the Sun: A History of the Ritual Year in Britain,
Oxford University Press, Nowy Jork 1996.
Jordan Michael, Dictionary of the Gods and Goddesses, Facts on File, Nowy
Jork 2005.
Kimmel Eric, The Birds’ Gift: A Ukrainian Easter Story, Holiday House, Nowy
Jork 1999.
Kynes Sandra, Llewellyn Complete Book of Correspondences: A Comprehensive
and Cross-Referenced Resource for Pagans – Wiccans, Llewellyn
Publications, Woodbury, MN 2013.
McCoy Edain, Ostara: Customs, Spells – Rituals for the Rites of Spring,
Llewellyn Publications, St. Paul, MN 2003.
O’Gaea Ashleen, Celebrating the Seasons of Life: Samhain to Ostara, Lore
Rituals, Activities, and Symbols, New Page Books, Pompton Plains, NJ 2004.
Shaw Phillip, Pagan Goddesses in the Early Germanic World: Eostre, Hreda
and the Cult of Matrons, Bristol Classical Press, Londyn 2011.
Trotter James M., Reading Hosea in Achaemenid Yehud, Continuum
International Publishing Group, Londyn 2001.

STRONY INTERNETOWE:

Angel Paul Tudor, The Mysterious Megalits of New England, „Planet Vermont”,
dostęp: 20.02.2014: http://planetvermont.com/pvq/v9n1/megaliths.html
Bott Adrian, Hunting the spurious Eostre Hare, „Cavalorn LiveJournal Blog”,
13 marca 2013 r., dostęp: 17.02.2014:
http://cavalorn.livejournal.com/585924.html
Celtic Druid’s Spring Equinox, „Ireland’s Druidschool, dostęp: 03.08.2014:
http://www.druidschool.com/site/1030100/page/765341
Celtic Festivals, „The Sacred Fire”, dostęp: 20.02.2014:
http://www.sacredfire.net/festivals.html
Dickman Jean Andrew, The Coming Eostre, „Cricket”, marzec 2002, część 29,
zeszyt 7, s. 16; dostęp: 17.02.2014: http://connection.ebscohost.com/c/short-
stories/6190686/coming-eostre
Fernacre Stone Circle, „Cornwall’s Archeological Heritage: A field to
accessible sites”, dostęp: 20.02.2014: http://www.historic-
cornwall.org.uk/a2m/bronze_age/stone_circle/fernacre/fernacre.htm
Gill N. S., Bacchanalia, „Ancient History – About.com”, dostęp: 10.02.2014:
http://ancienthistory.about.com/od/dionysusmyth/g/Bacchanalia.htm
International Day of Nowruz, „The United Nations”, dostęp: 20.02.2014:
http://www.un.org/en/events/nowruzday/
Lady Hectate, Sabbat Celebrations, „Hectate’s Cauldron”, dostęp: 18.02.2014:
http://www.hecatescauldron.org/sabbats.htm
Lindemans Micha F., Venus, [w:] Encyclopedia Mythica, wyd. 26 maja 1999 r.,
dostęp: 03.08.2014: http://www.pantheon.org/articles/v/venus.html
Loughcrew Passage Tombs, „Megalithic Ireland”, dostęp: 20.02.2014:
http://www.megalithicireland.com/loughcrew.htm
Mnajdra Temples, „Heritage Malta”, dostęp: 14.05.2014:
http://heritagemalta.org/museums-sites/mnajdra-temples/
Pyramid of Kukulkan at Chich’en Itza, „Atlas Obscura”, dostęp: 20.02.2014:
http://www.atlasobscura.com/places/pyramid-kukulcan-chichen-itza
Sofaer Anna P., Sinclair Rolf M., Astronomical Markings at Three Sites on
Fajada Butte, [w:] Astronomy and Ceremony in the Prehistoric Southwest,
red. John B. Carlson, W. James Judge, Maxwell Museum of Anthropology,
„Anthropological Papers” 1983, nr 2, udostępnione na: „Solstice Project”,
dostęp: 20.02.2014: http://www.solsticeproject.org/astromark.htm
Van De Bogart Willard, Stones in the Sky – part III: First Section: The Secrets of
Angkor Wat – Cambodian Expedition II, „Earth Portals”, dostęp: 20.02.2014:
http://www.earthportals.com/Portal_Messenger/stonesinsky3.html
White Rene, New Equinox Features Discovered at Clarke County Solstice Site,
„Clarke Daily News”, 21 września 2012 r., dostęp: 20.02.2014:
http://www.clarkedailynews.com/new-equinox-features-discovered-at-
clarke-county-solstice-site/
 KSIĄŻKI I ARTYKUŁY W CZASOPISMACH:

Adams Anton i Nina, Czary i czarownice: historia i tradycje białej magii, tłum.
P. Lewiński, Muza, Warszawa 2003.
Azarewicz Krzysztof, Człowiek ziemi, czyli neopogański etos, „Albo albo –
problemy psychologii i kultury” 2001, nr 2.
Baschwitz Kurt, Czarownice. Dzieje procesów o czary, tłum. T. Zabłudowski,
PWN, Warszawa 1971.
Cunningham Scott, Wicca. Przewodnik dla indywidualnie praktykujących magię,
Astrum, Wrocław 1999.
D’Antes Elwira, Jak czarownice wiosnę witają, „Gwiazdy mówią…” 2002, nr
11.
Dunwich Gerina, Wicca od A do Z. Encyklopedia współczesnej czarownicy,
Filar, Warszawa 2003.
Eliade Mircea, Historia wierzeń i idei religijnych. Tom I: Od epoki kamiennej do
misteriów eleuzyńskich, tłum. S. Tokarski, PAX, Warszawa 1988.
Estés Clarissa Pinkola, Biegnąca z wilkami. Archetyp Dzikiej Kobiety w mitach i
legendach, tłum. A. Cioch, Zysk i S-ka, Poznań 2001.
Fromm Erich, Miłość, płeć i matriarchat, tłum. B. Radomska, G. Sowiński,
Rebis, Ponań 2002.
Furman Renata, Wicca i wiccanie. Od tradycji do wirtualnej wspólnoty, Zakład
Wydawniczy „Nomos”, Kraków 2006.
Furman Renata, Wicca w Polsce, [w:] Ezoteryzm, okultyzm, satanizm w Polsce,
red. Z. Pasek, Libron, Kraków 2005.
Gąssowski Jerzy, Mitologia Celtów, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe,
Warszawa 1987.
Grandis Francesca de, Zostań Boginią. Przewodnik po celtyckiej mądrości i
zaklęciach, aby leczyć, doświadczyć szczęścia oraz radości seksu, Studio
 Astropsychologii, Białystok 2002.
Kieckhefer Richard, Magia w średniowieczu, tłum. I. Kania, Universitas,
Kraków 2001.
Kopaliński Władysław, Słownik mitów i tradycji kultury, PIW, Warszawa 2000.
Łuczak Antoni, Czary i czarownice wczoraj i dziś, Wydawnictwo Karat, Tarnów
1993.
McLeish Kenneth, Leksykon mitów i legend świata, tłum. W. Gałąska, Książka i
Wiedza, Warszawa 2001.
Nacher Anna, Ekofeminizm – między kobiecą duchowością a obroną przyrody,
„Zadra” 2000, nr 3/4.
Potkowski Edward, Czary i czarownice, Książka i Wiedza, Warszawa 1970.
Reynolds John Myrdhin, Czarownice i dakinie. Tantra na Wschodzie i
Zachodzie, tłum. Z. Zagajewski, Wydawnictwo A, Kraków 2002.
Słownik kultury antycznej. Grecja. Rzym, red. L. Winniczuk, Wiedza
Powszechna, Warszawa 1986.
Słownik wiedzy o religiach, red. K. Banek, Wyd. Szkolne PWN, Warszawa-
Bielsko-Biała 2010.
Suliga Jan Witold, Tarot, Wydawnictwo Medium, Warszawa 1993.
Thurston Robert, Polowania na czarownice. Dzieje prześladowań czarownic w
 Europie i Ameryce Północnej, tłum. J. Kierul, PIW, Warszawa 2008.

STRONY INTERNETOWE:

Clara Loca Andromeda, „W magicznym świecie” – blog, http://claraloca.blox.pl

Dzikigon.pl, http://dzikigon.pl/wspolczesne-czarownictwo/
Ostara, „Wikipedia.org”, http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostara
Pełka Leonard, Wiccanizm – feministyczne neopogaństwo, [w:] „Towarzystwo
Kultury Świeckiej im. Tadeusza Kotarbińskiego”,
http://www.kulturaswiecka.pl/node/261
Wicca, „Wikipedia.org”, http://pl.wikipedia.org/wiki/Wicca
Wiccański krąg krok po kroku, http://www.czary-
mary.pl/images/ksiazki/rytual_1.pdf
 ERRI CONNOR (mieszkająca w rejonie Chicago w stanie Illinois) jest
Najwyższą Kapłanką wiccańskiego kowenu The Gathering Grove i odprawia
swoje rytuały od dwudziestu pięciu lat. Jest autorką jeszcze trzech innych
książek na temat magii; publikuje ponadto w takich magazynach, jak: „The
Blessed Bee”, „Sage Woman”, „PanGaia” oraz „newWitch”. Stworzyła stronę
internetową „The Pagan Review”, na której publikuje recenzje produktów
pogańskich. Niedawno zaczęła również działać w organizacji charytatywnej
Nurturing Necessities.
 Tytuł oryginału:
Ostara. Rituals, Recipes & Lore for the Spring Equinox

Tłumaczenie: Anna Alochno-Janas

Redaktor prowadzący serii: Dominika Dudarew
Redakcja: Anna Strożek
Korekta: Ewa Karczewska
Projekt okładki: Krzysztof Kibart, www.designpartners.pl
Ilustracje w książce: Mickie Mueller

OSTARA
RITUALS, RECIPES & LORE FOR THE SPRING EQUINOX
Copyright © 2015 by Kerri Connor
All rights reserved
Published by Llewellyn Publications
Woodbury, MN 55125 USA
www.llewellyn.com
Copyright © for Polish edition by ILLUMINATIO Łukasz Kierus 2015

Wszelkie prawa do polskiego przekładu i publikacji zastrzeżone. Powielanie i

rozpowszechnianie z wykorzystaniem jakiejkolwiek techniki całości bądź
fragmentów niniejszego dzieła bez uprzedniego uzyskania pisemnej zgody
posiadacza tych praw jest zabronione.

Wydanie elektroniczne
Białystok 2015

ISBN 978-83-646-4581-5
 www.illuminatio.pl

Wydawnictwo ILLUMINATIO Łukasz Kierus

E-mail: wydawnictwo@illuminatio.pl
Dział handlowy: zamowienia@illuminatio.pl

Plik opracował i przygotował Woblink

woblink.com