ΕΚΚΛΗΣίΑ
Ε Π ΙΣΗ Μ Ο Ν
ΕΤΟΣ ΑΕ'
Δ Ε Λ Τ ΙΟ Ν ΤΗΣ
ΑΘΗΝΑΙ, ΦΙΛΟΘΕΗΣ 19 - ΤΗΛ. 27.689 ]
Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞίΑΣ
ay ia ^/ίώτ ^ΚκκΑ^αία εώρτααε καί
πάΑίτ τ?)τ Κνρίαχί)τ τ-ρ? ^Ορθοόο^ία?. ?'ί)τ
άτά//τ^0'ίτ d^Aad?) τ-ρ? yya^^yvpt^^g άταστ^-
Αώαεω? των ayicoT KixoTOJT καί Τ'ρ? αλεπούς
επίστροφηί? εί? τ?)τ άκ^ρατοτ όίαςρνΑα^ίτ τον
Joy^iaTo? καί τ-^? ιερά? 77αραόόαεω?.
^4ίώτε? /^ακροί εχοντ εκτοτε παρεΑθεί.
^ΑΑά το diday^aa νπί^ρ^ε ^ε/α . Καί είταί
χρ-ροψοτ, τα το εχω,αετ πάττοτε προ ό<ρθαΑ-
^ίώτ. Ζίίότί εί? πάαατ εποχ?)τ νπάρχοντ οί
άκαίρω? τεωτερίξοττε?. Καί α ^ ερ ο τ ποΑΑοί
είταί οί πίατενοττε?, ότί όετ ν<ρίαταταί πΑεοτ
^yaTt^)) αναχότίαί? /ίετα^ν τ^? εαωτερίκ^?
τον πτενρίατο? καί τί^? ίερά? 77αρα-
όοο*εω?. Καί πατταχόθετ άτνχώ? επίχεί-
ρεΐταί ^ did/^toai? τ*ρς xa0-?yyiaa/A0T^? ίατο-
ρίκ^? ο*αρκό? νπό τ^ς άπτερον vAodo^ia?,
πον προ^άΑΑεί ώς Αατρεντίκότ είόωΑοτ καί
ώ? πατάκείατ τότ oOOiaAiC/AOT.
Kia^y^T?)? τ^? είκοτο,ναχία? νπρρ^ε τΐεωτ
ο *'7σανρο? ( ^7Α7- 74Α0ντ ο? ψτο Δνρο? τ?)τ
^aTaytoy^T. Καί είχετ άταόείχθ?^ αντοκρά-
τωρ, χάρίς εί? τητ ετθερ/,ίοτ νποατηρί^ίτ
τώτ άρίατοκρατίκίοτ οίκωτ τ^? Αίίκρά? ^Ηαία?
καί τώτ ^ίεχάΑίοτ yaioxT^/ίότωτ, τον? οποίον?
είχε καταόίώ^εί ο προκάτοχό? τον. 'Κ/Α-
ρ?ορον/ίετο? όε από άποΑνταοχίχά? τάαεί?,
εφίΑοόό^αε τα επί^άΑ^ yετiκ?)τ άτα^ίόρρ?ωαίτ
εί? τά T?y? Ζίίοίκ^αεω? τον Κρότον? καί
άπετόΑ^αε ρί^ίκά? ί/εταρρνΟ,αία'είς καί καίτο-
το^ίία?.
0ντω κaτ^ρy^aε τ ψ από τον ΗίοκΑ^-
τίατον νρ?ίατα/ίετ^τ ανστ^ράτ όίάκρίοττ /ίε-
Ε Κ Κ Λ Η ΣΙΑ Σ ΤΗΣ
1 ΜΑΡΤΙΟΥ 1958
ΕΑΑΑΔΟΣ
[ ΑΡΙΘ. 5
τα^ν τ^? ποΑίΤίκ^? ε^οναία? καί τ^? ατρα-
τίεοτίκ^? ίαχνο? καί όί^ρεαε τ?)τ επίκρότείατ
εί? όίΟίκραείζ ο'τρατίωτίκό?. Σίνταί ^ραόν-
τεροτ άπεκΑτ^σατ, ώ? yTcoaTOT^ 0 ε /ί α τ a*
καί οί όίοίκηταί τωτ ^ακοντ ανταΑΑηΑεο? καί
τ?)τ ποΑίΤίκ?)τ καί τ?)τ ατρατίωτίκ?)τ ε^οναίατ.
^Κπε/?αΑετ επίο^ς ^α'αίκό^ ^ετα^οΑα? εί?
τ?)τ yεtoρyίaτ' καί καττ^τ^σε τ?)τ α ρ χ ^ καθ^
^τ of yεa)ρyoί όίετεΑοντ αταποαπαοτως σντ-
όεόε,αετοί ^αετα τον κτ^αατος^ το όποίοτ^ ώς
επίμορτο ί^ εκaAAίερyovτ.
'Κόψίοαίενοετ επία^ς- τότ Αε^'ό^ίετοτ Κώ-
όίκα τον Σίεοττο^^ did τον οποίον προαεπά-
θ^αε «*τά επίόίορθώα?; είς- τό ρ?ίΑατθρωπό-
τεροτΑ) τον? τόνον? τον VovaTiTiaTov, καί
τά τον? προοαρ/ίοα^ προ? τε τά εθί^αα τον
Ααον καί προ? τό εχχΑ^αίαατίχότ όίκαίοτ.
*
^Κ^άόίσετ ό^ω? άποκρ^τω ? καί περατ
τοντωτ* κ^ επεχείρ^αετ άπαραόεκτον? καίτο-
το/ίία? εί? τά τ^? θρησκεία?. 0ντω χ α ττ^ ^ α ε
τά κωΑν/^ατα όίά τ?)τ ανταγ^ίτ ya^iov ^ίετα^ν
^Ορθοόό^ωτ κ^ αίρετίκώτ. ^Κπί πάαί όε, πί-
οτενωτ ότί οί Κρίατίατοζ νπό τ?)τ επίόρααίτ
είόωΑοΑατρίκώτ άτα^ατηαεωτ, αντεχεοτ τΐ)τ
εττοίατ τον τψ ά τ προ? τ?)τ εττοίατ τον Αα-
τρενείτ. χ α τφ /^ σ ε παττεΑω? τά? ayia? εί-
κότα?' καί όίετα^ε τ?)τ καταατρορ^τ τωτ, ώ?
καί τ?)τ επίχρίΟίτ τώτ τoίχoyρa<yiώτ.
Κ ί? ^ίάτ^τ ό 77ατρίάρχ?7? Α'ερ/ίατό? άτ-
θίατατο εί? τά? θωπεντίκά? τον προτροπά?
καί παρακεΑενσεί?. Καί /Ααταίω? νπε/ίί/ίτ^-
ακετ εί? αντότ, ότί προτον τ^ ά τ α ^ εί? τότ
0ρότοτ «0εό τ 0yyv^T?)T όεόωκε, ετ /ί^όετί
ααΑενααί τ?)τ ^ΚκκΑ^αίατ τον 0εον τώτ Ά πο-
ατοΑίκώτ αντ^? καί θεοπαραόότωτ 0εογίώτΑ).
 90 ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Ματαέω? έπέσ^? άπ^νθννθ^ προ? αντόν παραί-
νετίκώ? eco Αόγω καί πρά^είΑΑ όίαΑά/ίπων
77άπα? Βρργόρω? ό Βο?.
Ό τΐέων, ώ? άναφέρονν of χρονογράφος
όίετέΑεί άφ^ ένό? ^ίέν νπό τ?)ν έπέόρασίν τ^?
αέρέσεω? τών 77ανΑίκίανών, οίτίνε? άπέρρί-
πτον πάσαν έ^ωτερίκ?)ν /ίορφψ Αατρεέα?.
^ φ ^ έτερον όέ έσνρετο κνρωΑεκτίκώ? νπ^
άνόρών, of οποώt όία<^ωγραφί^ονταί ώ? «σνν-
τρόφω άπαίόενσέα σν^ώντε?)). 7'οίοντοί
ί^σαν ο ^Κπέσκοπο? ΚακίοΑεέα? Κωνστα­
ντίνο? καί ο Ζνρο? έπέσ^? τρν καταγωγήν
Βρσρρ. 'Ό τεΑενταώ? οντο? είχεν αίχ^ίαΑω-
τίσθ^ νπό των ^ρά ^ω ν καί έ^ίσΑα/ίίσθεί?
<νέποίρθρ τοί? ^ρά ^ω ν όόγ^ασί^. ^ΒΑεν-
θερωθεί? όέ νπ^ αντών ρΑθε προ? τον τΐέοντα,
νπο τον όποέον καί έ^αίρετίκώ? έτί^ίρθρ
όίά τι)ν σω/ίατίκ^ν τον ρώ/ί^ν. θ Ζαρακψο-
φρων οντο? Βνρο? νπεστηρί^εν έ,α,αανώ? τρν
κατάργρσίν των άγέων εέκόνων, τ?)ν οποίαν
εέχεν έπί^άΑεί προσφάτω? ο ΚαΑέφ^?
<ίώ? όόγ/^α καθοΑίκόνΑ) εί? τον? νπ^ αντόν
Χρίστίανον?' καί ίσχνρο? είχε γένεί νπ' αντον
όίωγ^ίό? όσων ένέ/ίενον εί? τ?)ν είΚονοΑατρεέαν.
* καί αντά τά έκ θεον — ώ? έπίστενετο —' στεΑ-
7'^ν κατάργ^σίν o/ίω? των άγέων εέκόνων
άπέκρονσε /ίετά φανατίσ^ίον ^ ^Κθνίκι) ψνχρ.
/!ίο τί ο Ααό? τον Βν^αντέον έθεώρεί ώ?
τρ^ία πρωταρχίκρ? έντεΑώ? σρ/ίασέα? τ?)ν
«άκρί^είανΑ) των /Ιογ/^άτων καί τ?)ν ανστ^ράν
φνΑα^ίν τον πατροπαραόότον θρσανρον τρ ?
ΤΚστεω?. Καί νπο των αρχών αντών, πρωτο-
στατονντων τών μοναχών, έχείραγωγεέτο το
/ίέγίστον /ίέρο? τρ? Βνζαντίν??? κοίνωνέα?.
Καί οπίσΟεν τών μοναχών, οϊτίνε? άνθί-
σταντο εί? τα? καίνοτο/ίέα?, έστατο όΑο? ο
άπΑον? Ααό?, ενεργότατα νποστ^ρέζ'ων αντον?
έν τ^ ά/ίννρ τρ? έκκΑρσίαστίκρ?77αραόόσεω?'
καί εί? ττ/ν άναΑΑοέωτον τ^ρ^σίν — έν παντέ
καί εί? τ?)ν σφαίραν τρ? πρακτίκρ? έφαρ/ίογρ?
—' τών όογ^ίάτων τ??? θίκον^ίενίκ^? ^ΚκκΑρ-
σέα?.
Καί /ίέγίστο? νπ^ρ^εν ό προκΑρθεί? σάΑο?.
^Βπ^κοΑονθ^σαν όέ όείνά παντοία καί έ/ί-
φνΑίο? σπαραγ/ίό?, ό οποίο? όίρρκεσεν επί
/ί/αν έκατονταετ/αν καί ^πεέΑρσε νά έκθε-
ί Μκρτίου 1958, Ά ρ. 5
^αεΑίώσ^ τό Κρότο? καί νά έκ/ζ^όενίσ?? πάσαν
είρ^νίκι)ν ^ανέρωσίν ποΑίτίσ/ίον. ζ!ίότί ?? τέ-
χνρ ανέστείΑεν έν τώ //ετα^ν πάσαν τ^? έκ-
ά^Αωσίν. Καί περίόε?)? κατέρρνχεν εί? τά
σκίόφωτα τών Μονών, όπον ενσε^εί? μοναχοί
κατεκόσ/ίονν τά χείρόχραφα τών αγίων Βρα-
φών καί τά γαΑτ^ρία, /ίέ περίφ^ον? /ίίκρο-
γρα^ία?.
*
^πείρόρίθ/ία νπρρ^αν τά θν/ζατα τών
εμπαθών άίώ^εων. "^4ρχοντε? καί άο/ίέστίκοί
καί πρωτοστότορε? καί πατρίΚίοί καί Αογο-
θέταί καί ^ίόγίστροί νπέστ^σαν /ίαρτνρίκόν
θάνατον, τίντό? όέ οντο? ό 77ατρίόρχ^?,
Κωνσταντίνο? ό από BiAAafov, ό νπο τών
είκονο/ίάχων άποκαΑοό/ίενο? (ίΖκοτίοψί?)),
καθεσθεί? έπί όνον περί^χθ^ άνά τι)ν 77όΑίν.
ΤεΑίκώ? όέ ώό^γ^θ^ εί? τον Ύππόόρο/^ον,
όπον καί απεκεφαΑίσθ^, ά<ρον πρώτον έ^ερ-
ρί^ώθ^σαν af τρέχε? τ^? σεπτ^? τον κερ?αΑ^?,
καί af όφρνε? τον καί η γενείό? τον...
*
Κων^ποΑί? ^ρ^//οντο. of εέκο-
νο/ίάχοί ΒασίΑεί?, όχί /ίόνον όέν άνέν^^ον,
αΑΑ^ ^ρ/ί^νενον καί νπέρ τών απόψεων των
Αό^ίενα αβαεία. Καί τοίαντα ?)σαν — κατά
τον? χρονογράφον? — Αοί/ίώόι^? νόσο? καί
σείσ/ίθί άΑΑεπάΑΑ^Αοί, σννεπεέα τών όποέων
^ρείπώθ^σαν ποΑΑαί πόΑεί? καί κατεκρ^-
/ίνέσΟ^σαν, εί? πΑείστα σ^/νεία, καί αντά τά
τεέχ^ τ^? 77όΑεω?. ^Βσ^/ίείώθ^ έπέσ^? έκ-
ρ?7^ί? τον -ρφαίστεέον τ^? θ^ρα?, τ^? όποέα?
of φνόροί καί ^ τέφρα έπΑι^ρωσαν όΑόκΑ^ρον
τό νΐίγαών, από τών ακτών τ^? Μίκρά?
^σέα?, ^ίέχρί τ^? ^^νόον καί τ^? ώρακίκη?
θαΑάσσ^?..
*
'77 όείνοτάτ?? αντ^ αναταραχή, ^τί? όί-
καέω? έχαρακτ^ρέσθ^ ώ? κατάρα θεον, έΑώ-
φασέν πω? έπί Κίρ-^ν^? rff? ^θ^ναέα?. ^4ντ?;
ώ? έπέτροπο? τον άν^Αέκον vfov τ^? σννε-
κάΑεσε — τον ^θκτώ^ρων τον — όίά τον
περίπνστον 77ατρίάρχον Βαρασέον Βννοόον
θίκον/ίενίΚ'ρν έν Κίκαέα τ^? Βίθννέα?, εί?
^ν παρέστ^σαν άντίπρόσωποί τον 77άπα καί
τών 77ατρίαρχών ^ντίοχεέα?, '7εροσοΑν/ίων
καί ^Αε^ανόρεέα?. '77 Βννοόο? αντί;, έ/Μό/τρ
1 Μαρτίου 1958, 'Ap. 5 ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡίΑ
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡίΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧίΕΠίΣΚΟΠΟΥ
Τ ή 26η Φεβρουαρίου, επί, τοΐς Όνομαστηρίοίς του
Μαχαρίωτάτου 'Αρχιεπισκόπου 'Αθηνών καί πάσης
'Ελλάδος κ. χ. Θεοκλήτου, έτελέσθη έν τώ Ί . Μη-
τροπολίτίχώ Ναφ ή Θεία Λειτουργία των Προηγια­
σμένων, χοροστατοΰντος του Θεοφίλ. 'Επισκόπου
Μαραθώνος χ. Δαμασκηνού. Την Θείαν Λειτουργίαν,
είς ήν παρίστατο χαί ό Μαχαρίώτατος, παρηχολού-
θησαν, συμπροσευχόμενοί υπέρ μαχροημερεύσεως τής
Α. Μαχαρίότητος, ό Μακ. 'Αρχιεπίσκοπος καί'Εθνάρ­
χης Κύπρου κ. Μακάριος, ή όλότης σχεδόν των Συνο­
ίκ ω ν καί των πχρεπίδημούντων 'Αρχιερέων, ό
Υπουργός Θρησκευμάτων χαί Έ θν. Παιδείας χ. Γ ε-
ροχωστόπουλος, ό ίερός Κλήρος τής 'Αρχιεπισκοπής
'Αθηνών καί πλήθος ευσεβούς λαοΰ. Τον έορτάζοντα
'Αρχιεπίσκοπον προσεφώνησε καταλλήλως ό Σ εβ.
Μητροπολίτης Μαντίνείας χαί Κυνουρίας χ. Γερμα­
νός, είς δν ό Μαχαρίώτατος άπήντησεν ευχαριστών.
Μετά τό πέρας τής Θ. Λειτουργίας τών Προηγια­
σμένων, άπαν τό εκκλησίασμα μετά τού ίεροΰ Κ λή­
ρου χατηυθύνθη πρός τό 'Αρχιεπισκοπικόν Μέγαρον,
ένθα υπέβαλε τφ Μαχαρ',ωτάτφ εΰχάς διά την μα-
χροημέρευσίν Αΰτου χαί παντοίοτρόπως έξέφρασε την
χαράν του επ ί τοΐς Όνομαστηρίοίς τής Α. Μαχαρίό-
τητος. Μ έχρι βαθείας νυχτός πλεΐστοί επίσημοί χαί
πλήθη λαοΰ προσήλθον είς τό 'Αρχιεπισκοπικόν Μ έ­
γαρον, ΐνα έχφράσουν τάς εΰχάς των χαί ΐνα εγγρά­
φουν είς τό επ ί τοΐς Όνομαστηρίοίς του Μαχαρκοτά-
του άνοίγέν βίβλίον τών συγχαρητηρίων.
τή τά^εί, έχυρωαε «τάς σεπτάς είχονας χαί
προαχυνείαθαί χαί αεβάζ'εο'θαί^.
Έρίατίχον ο^ως τέρμα τον χΑυάωνος
έτέθη υπο τής αΰτοκρατείρας Οεοάώρας, ήτίς
ευθυς ώς άνέΑαβεν τά ηνία τον Αράτους,
χατέατηοεν επί τον 77ατρίαργίχου Ορονον
τον ίερον χαί θείον Α/εΟοόίον. Επ^ αντον όέ
άίίήτησ'ίς έγένετο)) άημογ/γρίαμ,α, ώς Οά
έΑέγομεν αήμερονj τών υπερεγοντων επί παί-
όεία άνόρών. Αατά τοντο όέ υπερέαχε χαί
έπεχράτηαεν ^ή τών Ερθοάο^ων πήηθυςν
χαί έψηφίσθη είς το φανερόν «προαχυνησίς
χαί άναστήήωο'ίς)) τών αγίων Αίχονων, ήτίς
χαί έπραγματοποίήθη χατά τήν πρώτον Αυ-
ρίαχ?)ν τής άίεγάήης Τεαοαραχοατής τον
έτους ^73, άποχΑηθείοαν έ'χτοτε Αυρίαχήν
τής Όράοάο^ίας.
* Αυμης* χαί άπο πάαης άντίεχχΑηαίαατίχής
Αατά τήν πανηγυρίχήν όέ τεΑετήν, ή
οποία έγένετο εν τώ ναώ τής αγίας Ζο<γίας
91
Πρός τοΐς άλλοίς, είς την 'Αρχιεπισκοπήν έλή-
φη τό κάτωθι τηλεγράφημα τής Α . Μ. του Βαοτ-
λέως τών 'Ελλήνων Παύλου:
(Ό&ασίάίσσα καί εγώ επ ί ονομαστική εο ρ τή ' Τ με-
τέρας Α/ακαρίότητος εΰχομεόα έγκαρόίως έτη ποάΑά.
z z T y n o z 'H .
Μεταξύ άλλων προσήλθον, ΐνα υποβάλουν εΰχάς
τώ Μαχαρίωτάτω ό M ax. 'Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
χαί 'Εθνάρχης κ. Μακάριος, οί Συνοδικοί χαί οί πα-
ρεπίδημουντες 'Α ρχιερείς, ό Συναρχηγός του Κόμματος
τών Φιλελευθέρων κ. Σοφ. Βενίζέλος, ό 'Αρχηγός
τοϋ Λαί'χοΰ Κόμματος χ. Κωνστ. Τσαλδάρης, ό Μ.
Αΰλάρχης x. Ν. Λ εβίδης, ό Αΰλάρχης τής Α . Μ. τής
Βασίλίσσης κ. Π . Αελούδας, ό Υπουργός Έθνίχής
Παιδείας χαί Θρησκευμάτων χ. Γεροχωστόπουλος, ή
Υπουργός Προνοίας χ. Λ. .Τσαλδάρη, ό Υπουργός
'Εργασίας χ. Α. Μπουρνίας, ό Υφυπουργός Ο ικο­
νομικών χ. Δ . Ά λίμπράντης, ό Πληρεξούσιος Υ πουρ­
γός χ 'Ιωάννης Στεφάνου, ό παρά τή Ί . Συνόδω
Βασ. 'Επίτροπος Καθηγητής χ. Ί . Καρμίρης, ό Κο-
σμήτωρ τής Θεολογίχής Σχολής Καθηγητής κ. Γ ε ­
ράσιμος Κονίδάρης χαί οί λοιποί Καθηγήταί αΰτής, ό
Κοσμήτωρ τής Φιλοσοφικής Σχολής κ. Κουρμούλης
χαί πλεΐστοί τών Καθηγητών αΰτής, ό 'Αντιπρόεδρος
τοϋ Νομ. Συμβουλίου τοϋ Κράτους χ. Γ . Φραγκού­
λης, ό Διευθυντής τοϋ περιοδικού (('Εκκλησίαν χ. Θεο­
δόσιος Σπεράντσας, ό Πρωθίερεύς τών 'Ανακτόρων
χαί χατά τήν οποίαν παρέατηααν ή αυτοχρά-
τείρα, ο Εατρίάρ^ης μετά τής ίεράς Ζυνοάου,
ή ΖυγχΑητος, οί 77ατρίαργίχοί χαί ΑααίΑίχοί
άργοντες χαί παμπληθής Ααος, άνεγνοΕΟη το
(Ευνο&κον τής Ερθοάο^ίαςν. Α^ έχηρυγθη
χ^ έβεβαίώθη άί^ αυτοΰ, οτί ίώάυτη ή πίατίς
τών ΦάποατοΑσυν. ^4υτη ή πίατίς τών 77α-
τερων. ^ίοτμ ή πίατίς τών ΎήρΟοάο^οιν...
ν4οτμ ή πίατ/,ς τήν Οικουμένην εατήρί<ξεν ν.
Ααί νπήρ^εν ή τελετή αυτη μία πανεχ-
χΑηαίαατίχή ομοΑογία πίατεως. Ααί μία πάγ-
κοίνος μαρτυρία χαί ^ε^αίωαίς όίά τήν αυ-
ατηράν τήρηαίν τών όογμάτων τής Οίχου-
μενίχής ^Α'χχήηαίας.
Επαναλαμβανόμενη εχτοτε, άνά παν
έτος, αποτελεί υποαγεαίν αυατηράς περίμρου-
ρήοεως τής Ερ^οάο^ου χοίνωνίας άπο πάαης
πήάνης χαί εκτροπής.
ΘΕΟΤ Α. ΣΙ7ΑΡΑΑΎΔΑΑ
 92 ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝίΣίΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΗΓΡΟΠΟΛίΤΩΝ
Α.
Τ Ο Τ Σ Ε Β . Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ ΙΤ Ο Υ
Τ Ρ ΙΦ Υ Λ ΙΑ Σ Κ Α Ι Ο Λ Υ Μ Π ΙΑ Σ
Τ η 22α Δεκεμβρίου (Κυριακή) έν τω Μητροπο-
λίτίχώ Ναω της Κυπαρισσίας έγένετο μετά πάσης
έπίσημότητος ή ένθρόνίσίς τοϋ νέου Μητροπολίτου
Τρκρυλίας χαί 'Ολυμπίας χ. Χρυσοστόμου Δ ημη-
τρίου. Ή ένθρόνίσίς έγένετο έν μέσο) μεγάλης συγ-
χεντρώσεως τοΰ λαοϋ της Μητροπόλεως, τοϋ Τεροϋ
Κλήρου, των 'Αρχών χαί λοιπών σωματείων χαί
αντιπροσωπειών τής 'Επαρχίας ταΰτης. Τον ένθρο-
νίσθέντα νέον Μητροπολίτην προσεφώνησαν οί έχπρόσ-
ωποί των Άρχων τής 'Επαρχίας χαί επευφήμησαν
απαντες μετά μεγάλου ένθουσίασμ,οΰ.
Ό ένθρονίστήρίος λόγος τοϋ νέου Μητροπολίτου
έχει ώς έξ η ς :
Α ίνον καί ενχαρίστίαν #ερμήν άναπέμπομεν, Δ ε-
^ασμίώτατοί'Ζεράρχαί,ενΑα^έστατοί Πατέρες καί άχα-
πητά έν Κύρίςο τέκνα, τφ ΖΖαναχά#φ 0 ε φ , τφ ά^ίώ-
σαντί μ ε, ί*να ό έΑάχίστος έχω ανέΑί7ω εές τον 'Ζστο-
ρίκόν ΜητροποΑίτίκόν θρόνον τής Ύεράς Μητροπό-
Αεως Τρί^νΑίας καί "ΟΑνμπέας, τον όποΓον από αέώ-
νων έΑάμπρνναν προκάτοχοί ημώ ν σεβαστοί κατά
πάντα δια πρεπείς 'Ζεράρχαί.
Ά π ό μέσης καρδέας ό' ενχαρίστονμεν τή Δε/?α-
Πανοσ. Άρχί,μ. χ. 'Ιερώνυμος Κοτσώνης, Καθηγη-
ταί Πανεπιστημίου χαί Α καδημαϊκοί, Βουλευταί,
'Ανώτατοι Στρατιω τικοί χαί Κρατικοί 'Υπάλληλοί, ό
'Ιερός Κλήρος τής πόλεως χαί πλήθος λαοϋ.
'Ωσαύτως, προς τοΐς άλλοίς, τηλεγραφίχώς ηυ-
χήθησαν τώ Μαχαρίωτάτω ή Α. Π . ό Οίχουμενίχός
Πατριάρχης χ. Άθηναγόρας-, ό πρ. Οίχουμενίχός
Πατριάρχης X. Μάξίμος, αί Α. Μ. οί Πατρίάρχαί
'Αλεξάνδρειάς χ. Χρίστοφόρος, 'Ιεροσολύμων χ. Β ε-
νέδίχτος χαί Σερβίας χ. Βικέντιος, οί Σ εβ . Ίεράρ-
χαί τής 'Εκκλησίας τής 'Ελλάδος, ό Πρόεδρος τής
Κυβερνήσεως χ. Κωνσταντίνος Καραμανλής, ό Πρόε­
δρος τής Βουλής χ.. Ροδόπουλος, οί 'Αρχηγοί Κ ομ­
μάτων χ. χ. Γεώργιος Παπανδρέου χαί Σ π . Μαρ-
χεζίνης, ό χ. Παναγιώτης Κανελλόπουλος, οί 'Υπουρ­
γοί χ. χ. Κασίμάτης, Τσάτσος, 'Αθανασίου, Παπαρ-
ρηγόπουλος χαί Καραπίπέρης, ό Δήμαρχος 'Αθηνών
χ. Π . Κατσώτας, ό ΔίΟίχητης τής Τραπέζης 'Ελλά ­
δος χ. Ξεν. Ζολώτας, ό Διευθυντής τής 'Αστυνομίας
χ. Ραχίντζής, πολλοί Βουί^ευταί, Νομάρχαί, Καθη-
γηταί Πανεπιστημίου χαί 'Ακαδημαϊκοί χ. ά.
Ό επί τοΐς Όνομαστηρίοίς τοϋ Μαχαρίωτάτου
σημειωθείς αληθής συναγερμός των εκπροσώπων τής
άνωτάτης κοινωνικής ιεραρχίας, τοΰ ίεροΰ κλήρου
χαί τοϋ εϋσεβοΰς Έλληνίχοΰ λάοΰ άποδείχνύεί τοός
άρρηκτους δεσμούς, ο'ίτίνες συνδέουν τήν 'Εκκλησίαν
μετά τοΰ "Εθνους ώς χαί τήν άγάπην, ήν τρέφει
ό 'Ελληνικός λαός πρός τό πρόσωπον τοΰ Προκαθη­
μένου της 'Ελληνικής 'Εκκλησίας.
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5
στή Ζερά Δννόδω τής ΆκκΑησέας τής ΉΑΑάδος δίά
την έκΑοχήν ταντην καάως καί μεχί στη ν ότεέΑομεν
ενχνωμοσννην τή Α. ΔΖεχαΑείάτητί τφ Ζ?ασ<Αεΐ των
ΉΑΑήνων ΖΑανΑω, ενδοκήσαντί' ένα νποχρά'Τη* τό
ΖίασίΑίκόν Δίάταχμα τής ήμετέρας τοίαύτης κατα-
στάσεως.
Δ εν δννάμε^α όμως από τής επίσημον ταντης
δέσεως τά μή δμοΑοχήσωμεν, άχαπητοέ, δτί εν τφ
π νενμ α τίκ φ τον Ά νρίον άμπεΑώνί, ον έηρντενσεν
ή δε^ίά τον νη^έστον, ενρέσκομεν 'Ζερόν ΑΑήρον ίκα-
ΣΥ Ν Ο Δ ΙΚ Α Ι ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ
Η 4 Σ Μ Τ 7 0 Ν Τ Η Σ 7Μ ΔΔΔΟ Σ
Η 7ΕΡΔ ΣΥΝΟΔΟΣ
7Ή Σ ΣΗ Η ΔΗ Σ7ΔΣ Τ Η Σ Σ Δ Δ Δ Δ Ο Σ
-Δρίά. j Άθήνησ: τή Ηη Φε^ροναρ/ον
ίΔ ω κ π . Η 2 ^ ^
ΖΓρός τούς Δε/$ασμίω τάτονς 'Ζεράρχας
τής Έ κκΑ ησέας τής ΉΑΑάδος
Ήν σννεδρέα τής Ά χέας καί 'Ζεράς Δννόδον
έχνώσάη, δτί έ'ν Ttot Άαοίς των 'Ζερών ΔΖητροπό-
Αεων, κρατεί ή άτοπος σννή#ετα τής ένοίκίάσεως
τώ τ στασίδίων καί κα^ίσμάτων εές ^?άρος τ ή ς τ ε Ιε-
ροτητος τον τόπον τής χρίστίανίκής προσενχής καί
τής #εμεΑίώδονς χρίστίαν<κής αρχής τής έν τώ τόπω
τής προσευχής έσότητος πάντων.
Τής άρσεως τον άτόπον τούτον κρίΐΗ ίσης ώς έκ
τοντον άποΑντως έπί^αΑΑομένης, Δννοόίκή όίαχνώμη
καί άποφάοεί, άπενάννομεν τήν παρούσαν τοίς Δε-
/?ασμίωτάτοίς Ά ρχίερενσ ί μ ε τήν παράκΑησίν, οπως
ή άνακοένωσίς των ώς άνω όρφομένων χένηταί έχ-
κα/ρως τούς τε ίερενσί καί τοάς ΉκκΑησίαστίκαίς
Ή πίτροπαίς πρός άπο^νχήν έπαναΑήγ<εων τον άτό-
πον τοντον έν α ίς ένορέαίς τνχόν άχρί τονόε εΑα/?ε
τοντοχώ ραν.
/ 'Ο Α θη ν ώ ν θεόκΑητος, ΖΖρόεόρος
/ Ό Δνρον, Τήνον κΑπ. ΦίΑάρετος
/ Ό Μ αντίνείας καί Αννονρέας Ζ"ερμανός
Τ Ό Κ ορινθίας Προκόπιος
/ Ό Ά τ τ ίκ ή ς καί ΑίΖεχαρίόος 'Ζάκω^ος
ή Ό Θεσσαλονίκης ΖΙαντεΑεήμων
/ Ό Αασσανόρείας ΑαΑΑίνίκος
/ Ό ΖΖοΑνανής καί ΆίΑκίσίον 'Ζωακείμ
/ Ό Ήόέσσης καί ΠεΑΑης Δίοννσίος
/ Ό Δίσανίον καί Δίατέστης *Ζάκω/5ος
/ Ό ϋΖαρωνεέας Τ ίμό^εος
Ό Ά ρχίχρα μμα τενς
Ά ρ χ ίμ . Δαμασκηνός ΙΖαπαχρέστον
1 Μαρτίου 1958, ^Αρ. 5 ΕΚΚΛΗΣΙΑ 93

νόν ώρ επ ί τό πολύ άντά^ίον τ^ρ νφ^λ^ρ αντον άπο- νον π ερ ί ^ενίχω τέρω ν πνεν/εατίχώ ν, ^ ί χ ώ ν χαί χοί-
στολ^ρ, 8ν χαί !?με?ρ παντοίοτρόπωρ ^θίχώ ρ χαί νω νίχώ ν ^ τ^ ^ ίά τ ω ν , /τετά τών λοίπώ ν άόελφών Ό ρ -
νλίχώρ θά ένίσχνσωμεν, χαθωρ χαί λαόν ενσε^ή, #οόά^ων Έ χ χ λ ^ σ ίώ ν , ένώ π ίον τώ ν όποιω ν τά αντά
ενάγωγον, ενπ είθ^, φίλόνομον χαί φίλησνχον χαί παρονσίά^όνταί έχάστοτε π ρ ο /?λ ^ α τα χαί τά td ta
χατά πάντα προοόεντίχόν ό ί' όφ^λοτέραρ πνενματί- ^φτ^/ίατα, οία χαί π α ρ' %Μίν. Ζ7ρόρ όέ τοότοίρ, επ ί
χάρ χαί ^θίχάρ άνατάσείρ. Τοντο άρχονντωρ παρ^- άλλων ο ν /ί /?ε^αίω ρ όο% ίατίχών, αλλά χ οίνω νίχώ ν
γορελ ^μάρ. ί ^ τ ^ ά τ ω ν άπαο^ολονντων άπάσαρ έν /έ ν ε ί τάρ 'λ?χ-
'^άλλ' ό αιών, είρ τόν όποιον ^ώμεν χαί αί σημε- χλ^σίας χαί Ό ^ ο λ ο /ία ρ , άπαραίτ^τορ π ρ έπ εί νά # εω -
ρίναί σννθ^χαί όέν είνα ί ώρ χαί αί προ αιώνων p ) y ^ χαί οίαό^ποτε σοβαρά χαί είλ ίχ ρ ίν ^ ρ ^εετ' αντών
νπάρ^ασαί, όίότί ρενματα ποίχίλα άντίθρ^σχεντίχά σννεννό^οί?, πρόρ ά π ο σ ό ^ ο ίν παντόρ χοίνω νίχον
χαί άντίχοίνωνίχά, άνεμοί όνσαείρ χαί χαταοτρεπτί- χαχον χαί πάσ^ρ άνίέρον χαί ά ντί^ ρ ίσ τία νίχ ^ ρ
χοί έπίπίπτονσί χατά τον ο ^πεόόί'ορ χα ί λ ν /ί^ ρ .
σχάφονρ τ^ρ Χρίστία- όέ χάρίν τρρ όίαφω-
vtx^p Άίχχλ^σίαρ χαί Xot- τίσεωρ ταότ^ρ τώ ν ^ίελών
νωνίαρ, όίά νά άνατρέφωσί /ίίά ρ έχάστ^ρ '^χ χλ^σ ία ρ
τό παν, σνστ^ματα όέ χαί προσπά^ε<α χαί / ίέ ρ ^ ν α ,
θεω ρία ί ά θείσ τίχ α ί, ώ : ^ όίά τώ ν Ο ίχον/εενίχώ ν
χαί ποίΧίλώννμοί άντορθό- σννεόρέων, τον τόπον
όο^οί προπαγάνόαί προ- χαί λοίπώ ν άλλων προσ­
/Μλλονσαί είρ τόν όίανγήί φορών φεσων έ ν ^ έ ρ ω -
άρχοντα τ^ρ Ό ρθοόό^ον σίρ τών χατά τάπονρ 'λ?χ-
X ptotiavix^p χοίνωνίαρ χλ^σίώ ν χαί ?y παραχο-
ό^λ^τ?;ρίά^ονσί τό όρθό- λονθ^σίρ πάντων τοότων
όο^ον τών πίστών χρίστία- τώ ν ^ τ ^ ω ά τ ω ν άσφαλώρ
νών φρόνημα, άνηθίχοί όέ θά έπ ίφ έρ ^ τό προσόοχώ-
χαί άνίεροί όίόασχαλίαί, ^ίενον αποτέλεσμα, ώρ έπ ί-
χαθώρ χαί άντεθνίχέ; χαί ζτ?τεί ^ vyt^p μ ε ρ ίρ έχά-
έγχληματίχή <(όίαφώτίσίρ:ν ατ^ρ χ ρίσ τία νίχ ^ρ χοίνω-
όίά νπονλων σαιανίχών νέαρ.'^άπό όέτ^ίρ 'ίίχ χ λ ^ -
μεθόόω ν χαί τρόπων τον σίαστίχ^ρ πλενράρ όέν
λαον χαί ίόία τήρ νεο­ χ ρίνο μ εν άσχοπον νά το-
λαίας, τηρ γρηστηρ ταντηρ νέσωμεν, ό τί λόγω τον
έλπίόορ τήρ Άίχχλησίαρ χαί θ εο μ ο ν τί^ρ σνναλλ^λέαρ
τον "Εθνονρ ^μών, ενρ ί- χαί άλλ;?λεγγν?7ρ, οστίρ
σχονσίν έόαφορ είρ τάρ από τ^ρ άρ%αίαρ λίν^αν-
χαρόίαρ τών άνθρώπων, τίν^ίρ έπο^^ρ χ α ί μ ετά
όίότί εν πολλοίρ όέν έχονσί ταντα ίσ ^ό εί έν τ φ ό^μο-
ληφθη τά χατάλληλα μέτρα χ ρ α τίχ φ π ν εν μ α τ: χαί
χαί ^ όέονσα μέρίμνα πρόρ π ο λ ίτεν μ α τ ί, τώ ό ίέπ οντί
άντίμετώ πίσίν τον πνεν- τί/ν 'β χ χ λ ^ σ ία ν χαί τ^ν
ματίχον χαί ηθίχον τοό- π ο λίτεία ν, ^ 'ίίχ χ λ ^ σ ία
τον χαχον. ΖΤρόρ τοντο σννεργάζ'εταί στενώρ μ ε ­
όέον άπό πνενματίχήρ χαί Ό Σεβ. Μητροπολίτης Τρίφυλίας χαί 'Ολυμπίας τά τ^ρ ΖΖολίτεέαρ είρ τά έ-
ηθίχηρ άπόψεωρ νά ^γηθ^ χ. Χρυσόστομος. ^ω τερίχά αντ^ρ (e x te rn a )
η 'Λ^χχλησία ημών, ποόηγε- ^ τ ά μ α τ α /2ο??θονσα χαί
τονσα, φρονηματί^ονσα, χατηγονσα χαί χαταλλ^λωρ φρον^ματί^ανοα π νενμα τίχ ώ ρ χαί ^ θ ίχ ώ ρ τόν λαόν,
όίαφωτίίίονσα τό ενσε^έρ αντήρ πλήρωμα όίά τηρ άποόίώχονσα πάσαν πα ρεχτροπ^ν ^ σφάλμα είρ
όίόασχαλίαρ τον θ ειο ν χηρνγματορ, όίά όίαλέ^εων τ%ωατα πίστεω ρ, όόγματορ φρον^ματορ, όρθοόό^ον,
εποίχοόομητίχών, όίά τον τνπον χαί τών συγγραμ­ πάσ!?ρ ^ θ ίχ ^ ρ ά^ίαρ χα ί τά^εωρ ^ έθ ν ίχ ^ ρ όίαπαί-
μάτων χαί όίά παντόρ χαταλλ^λον χαί τελεσφόρον όαγωγ^σεωρ, χ α τ ^ ^ σ εω ρ χαί ζαφρ.
μέσον, ί να ^ ^ώσα αντήρ φων^ είσόνση χαί μ έγρί τηρ Α^αθάρ έπίσ^ρ χα ί ^ ίΖ ο λίτεία ν π ερ α σ π ίίίεί τ^ν
χαλν^ηρ τον άγρότον χαί τον έργαζίομένον ^ίοπαλαί- 'ίίχ χ λ ^ σ ία ν , λαμ/?άνονσα πάντα τά άπαίτονμενα μ έ ­
στον χαί χείρώναχτορ έργάτον ώρ χαί μ έχ ρ ί τον τρα χάρίν τον γο^τρον τ^ρ έπ ίσ ^μο ν έν τ φ Α ρ ά τεί
γραφείου τον ά/?ροόίαίτον έργοόότον, τον έπίστ^- "ίίχχ λ^ο ία ρ , χατά πάαϊ?ρ προο^λντίστίχ^ίρ προπαγάν-
μονορ χαί τον έφοπλίστον. ΖΖολν όέ θά ωφελείτο έν όαρ ^ ^ θ ίχ ^ ρ ^ λ ά ^ ρ τώ ν μελώ ν τ^ρ Έ χ χ λ ^ σ ία ρ
τφ σημείω τοντω ^ ^μετέρα 'Ορθόόο^ορ 'ίΕ*χχλησία, ^ άναρμόοτον χατ* αντ^ρ σνμπερίφοράρ χαχο(?οό-
έπίχοίνωνονσα χαί σνσχεπτο/ίέν^ πάντοτε προχεί/ίέ- λων χαί όπονλων α ν τ ^ ρ έχ θ ρ ώ ν .
 ΕΚΚΑΗΣ!Α
"Ενεκα dA τον ^εσρεοΰ Ttyp σνναΑΑηΑΑαρ ρεετα^ν
'^xxAtyaAap καί ΕΤοΑετεΑαρ όα επρεπεν ^ AxAoyty τών
ΑΑ^τροποΑίτών να yAvtyTat dta ^^οόεΑτΑων Ακ ρεε-
ρονρ σενρεπάσ^ρ Ttyp ΤεραρχΑαρ τήίρ '^KKAvyoAap τηρ
'^AAddop, προτείνοώ ^ρ κατά πΑείοψ^φΑαν cop Kai
αΑΑοτε τρεΑρ όπο^^Α ονρ, A^cov ό Ααόρ, oy άντίπροσ-
ω πεόεί ίρΕίοΑίτεΑα καί ό ΒασίΑεόρ, t?d ^ ε λ ε ^ ε Toy
ένα, ωστε Αν τ^ έχΑοχ^ί ταντ^ yd Aapt/?dvyy ρίερορ καί
ty EAoAtTsAa, ^τερ Adyqa Ttyp σνναΑΑηΑΑαρ Kai τ^ρ aA-
AtyA8yyd?yp ρεετα τήρ '^KKAtyaAap dAv πρΑπεε ya 8tyat
απε^ενωρεεν^ από τ^ρ TotavTtyp AK^oy^p πρόρ τό κα-
Αώρ Αννοοόρεενον συρε<ρερον άρε^οτερων.
A',7 ρ όέ Toy AotvcoytKoy Γορεεα ty *7?xxA?yota ώρ
άνεκα#εν από τήίρ συστάσεώρ Ttyp, νπο^ρεοντατ, κατά
τονρ Aoyovp xat ΑντοΑάρ τον ΑνρΑον, Ttyy dtdaaKaAAav
τών Αποστόλων xat τών *AytcoT0TO)y ίΑατερων Av-
τηίρ xat dty τό ζωντανόν παρίίόείχ/εα αότών, yd Ad^dyy
Ttyv προσ^κονσαν t?Aaty xat ^ ερ ρ ^ ,α ερ ο ρ πρόρ ανα-
xovytoty τήρ όνστν^ίαρ Tcoy πενορεενων, ορφανών,
άσόενών καί dπόρcoy, dtd riyp '7όρνσεεορ Φιλόπτω ­
χων ΤΓαρεεΑωνεΑράπάσαρ τάρΑνορΑαρ, όρ<ρανοτρο-
<ρεΑων, Α^οσοκορεεΑων, ΤΙ^ροκορεεΑων, xat άλλων ενα-
y^ y ^ίλανόρωπίκών Έάρνρεάτων, dtd Ttyp σνστάσεωρ
'Φ^κκλ^σεαστίκών *^πayyελptaτtκώy Αοκτερίνών
.Σχολών πρόρ ρεόρ^ωσίν Απαχχελρεατίκ^ν dπόρcoy xo-
ρασΑων x at αρρενων, dtd T?yp ίόρνσεωρ χεωρχεκών
Α'χολών, όπον dAv όπάρχονσί τοίανταί χάρίν τών
ά%ροτοπα^α^, νσκτερίνών Ακτταίόεντίκών ^ ρ ν ρ εά -
Tcoy dtd τα Αρχα^όρεενα π atdta, tva dtd τών τοεοό-
Tcvy ρεεσων x a i Απετεσχρεάτων χατορ^ώσρρ ^ 'jExxAty-
σΑα ya Aπoΐtλώvyy πdyτoτε ταρ πλ^χαρ τών dvoTV-
χοόντων xat Ayd8d)y Mxycoy τ?ρρ παρΑχονσα ον ρεόνον
τα vAtxd ptAoa, άλλά καί Td πνενρεατίκά x a i ^ t x a
τοίανταπρόρ ayaxovytoty τ^ρ όοοτνχΑαρ xat atMto-
Ttyrop τών σννανόρώπων ptap.
'ΕΑρεεΑρ, αραπτρτα Ay Ε'ορΑω x a i π ε ρ ίπ ό ό ^ τ α τέκ ν α
τ^ ρ 'ίε ρ α ρ Α ί^τροπόΑ εω ρ TpttpvA tap x a i ΌΑνρίπΑαρ,
d d Α ρ/ασόίϋ/τεί', ooty ^ptty dvyapttp dtd π d y τ a τα ντα ,
AyoyTtp T^y /9o)y#8tay το ν dicy aA ov x a i /7 ay T o d v y d -
ptov θ ε ο ν x a i ταρ ενΑο/ i a ? τον °^4ytov 77ατρόρ typtcoy
*y l# a y a o to v , επ ίσ χ ό π ο ν ^ΓρίστίαΜονπόΑεεορ, ώρ x a t
τ ο ν Ay ταΓρ y v A a x a tp τ^ ρ Γ ρ ίπ ό Α εα ?ί yvA axto^A y-
τορ x a i d π o ^ a y ό y τo p ρτετ' aAAcoy 'i4ρχtερAcoy X ai
π ρ oxρtτcoy !^<%coy τίρς 'j?πayaστC^oεcop το ν A-
όyoptdρτvρop Α πίσχόπον Χ ρ ίο τία νο ν π ό Α εω ρ ί'ερρεα-
yov 7 7 aπ ad oπ ov A ov , πρόρ oy !ρ Ύ ερα avT!y Α ί^ τρ ό -
ποΑίρ oyctA ct ποΑΑό x a i d ta το ντο t?AAopt8y ρίερε-
pty^oct, t y a d t ' Aρdycoy O T ty^ d y d ρtd p α ν το ν εΑρ T0y
τόπ oy τ^ρ dρdσεcόp το ν, όπον x a t ^ Α πίσχοπ^ το ν , εΑρ
^ ρ tσ r ίd y o v p , "y a dtatojytoA i^ οντεο ^ 8vyycoptoavyty,
ό σε/?ασρίόρ x a i ^ αχόπ^ τον ενσε/?ονρ ποίρενΑον το ν
πρόρ Toy Έ # ν ο ρ ίά ρ τ ν ρ α TOVToy '/ε ρ ό ρ χ ^ ν .
Γό ερ/oy typtcov cAyat o'yrcop όνσχερέρ xai axay-
^tddtyp d όρόρεορ Toy ο π ο ^ t^d dtayvocoptcy. *^4AA* dy
d '^ΊπόστοΑορ A7avAop Toyt^py dvyctpttp ptov Ay ασόε-
y8tg τεΑείονταί^ xai «όταν do#8yt5, τότε dvyatdp
cAptt» ^ ό ρ ε ν ^ . β ' , χε<ρ. tyS' d^, Aapty!dyopt8y xai
1 Μκρτίου 1958, Ά ρ. 5
%αε?ρ # ό ρ ρ ο ρ , εχ ο ν τερ ν π * ό ψ εν OTt ο Μ εχα ρ θ ε ό ρ
^ d Ανίοχναρρ τό ερ χ ο ν ^ptdjy πρόρ φ ν χ εχ ^ ν ^dtxtyy x a i
xotycoytx^yy coyAActay τ ο ν ^ ρ εσ τεπ ω ν ν ρ εο ν πΑτρρώρεα-
τορ τ^ ρ x a t ? ' typtctp '^iytcordTtyp 'ΖεραρΑΑ?ρτροπόΑεωρ
7'ρί<ρ?νΑΑαρ x a i ΌΑνρεπΑαρ. ' R dA Αί^τρόποΑΑρ ρεον
x a i d οΑχόρ ρεον ό α εΑναί π ά ντο τε ά νο ίχτα d ta πά ντα
Χ ρ ίσ τ ία ν ό ν , d ta vd ενρΑσχρρ ασνΑον x a t χαταφτνραον
Αν α ν το ίρ * ^ dA Adtxty ρεον χαρα x a t εντνχΑα t?a εΑναί
χαρα x a i εντνχΑα x a t dtd π ά ντα ά είνο π α ό ο νντα x a i
πάσχοντα Χ ^ρίοτία νόν άάεΑ^όν. «'Ε π εΑ ν α σ α χ α ί Adtd-
χ α τε ptot φ α /ε?ν , A dttyaoa x a i ΑποτΑσατε ρεε, ^Ayop
^pttyy x a i σννερ/ά/ετε ρεε, yvptvop x a t π ερ ίε^ ά Α ετε ρεε,
^ot?Ay?yoa x a t ΑπεσχΑίρ'αοόε ρεε, Αν qwAaxpy ^pttyv x a t
^Αε?ετε πρόρ ρεε», Aεyεt d ΑΓνρεορ ^ρεών 'Lyoovp % ? t-
στόρ, το ν d n o to y π ά ν τερ , AdAa typtctp ot Ά εράρχαε,
όφεΑΑορεεν να ρείρε?ρόώρεεν χατά π ά ντα . ΐ'εΑ εν τώ ν τερ
d ' ενχόρεεό'α από ptAotyp χαρόΑαρ, όπω ρ ό π α ντο ό ν-
ναρεορ x a t A7ayάyat?oρ Θ εόρ ΑπίόαιρπΑενσρρ εΑρ τον
χόορεον τ ο ν α π αντα τ ^ ν π ε ρ ε π ό ^ τ ο ν εΑρ^ν^ν τ ^ ν
πά ντα vovy νπερΑ χονσαν, cop x a i Ttyv dyάπ!yy x a t
Tt^y ΑνΑσχνσΑν το ν ΑπΑ τον π ερ ίο ό σ ίο ν '^AA^yvtxoy
^ ρ ίσ τ ία ν ε χ ό ν Aaoy x a i Απί τον ενσερ?ίρ Ααόν τίρρ ??εό-
^ 8 y χΑ^ρω^εΑσερρ ptot τα ν τ^ ρ ΑπαρχΑαρ. "^4ρ χορ?ρ-
y^oyy dA d ΑΓνρίορ x a t πά ντα τα αχαόά τον Απ{ πάν-
ταρ νρεάρ το νρ ρεαχραν x a i τονρ Ayyvp. AVaA Α εΑρ^ν^
π α ο ίν.
Ή dA χάρερ τ ο ν ΑνρΑον typtrov 'Ztyoov Χ ρ ίσ τ ο ν
x a t ^ dyάπ)y το ν Θ εο ν x a i Α7ατρόρ x a i ty ^otvcovA a
τ ο ν '^lyAov ΖΖνενρεατορ 8tty ρεετα π ά ντω ν νρεων.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
°0 νέορ Μητροπολίτη; Τρίφολίκρ χκί Όλομπία; χ. Xpu-
οόστομο; Δημητρίου χκτ^γΕτκί έχ IIstp«tSg. Τήν στοίχΒίώδη,
ά ; χκί τήν Γομ^κοεκχήν έχπκί8$υοίν §X«6sv είρ οχολ^Τκ τοΰ
C s t p K t i B : χκί s ! p τό μονκ8εχόν τότε Γυμνάσων Πεψκίωρ.
Μετά τά; ΓυμνκαίκχΛ; τοο οχοο8ά; έφοίτησεν εί; την θεολο-
γίχήν Σχολήν τοο Πκνεπίστημίοο 'Αθηνών χκί μετά τήν κπο-
περκτωοεν τών θεολογεχών τοο οποο8ών, ε ί; &; δίεχρίθη,
5πηρέτηοεν έν τφ οτρκτφ χκτά τό δίάοτημκ τών Βκλχκνεχών
πολέμων χκί μετά τκ5τκ, χειροτονηθεί; δίάχονο;, πρεοδότερο;
χκί Άρχίμκνδρίτη; 3πά το3 τότε 'Αρχιεπισκόπου Αθηνών
θεοχλήτοο, 8ίωρίοθη Ίεροχήροξ Ακρίση; χκί Πλκτκμώνο; χκί
έν συνεχείς θηβών χκί Αε6κ8είκ;, όπότε χκί χκτά τό έτο;
1919 μετέέη ε ί; Μόνκχον τη; Γερμκνίκ; ώ; προϊστάμενο;
χκί Έφημέρτο; τή; έν Μονάχφ Έλληνίχή; Εοίνότητο; χκί
χάρίν εόροτέρων οποο8ών έν τφ Γερμκνίχφ Πκνεπίστημίφ τοΒ
Μονάχου. Εκτά τά 8ίάοτημκ τή; έν Μονάχφ δίκμονή; τοο
έφόίτησεν ώ; τκχττχό; φοιτητή; έν τή Φιλοσοφική Σχολή τοο
Μονάχου, πκρκχολουθήοκ; έπί πεντκετίκν μκθήμκτκ Φίλοσο-
φίκ;, Βοζκνττνολογίκ;, Εκνοντχο3 Δτχκίοο,'Απολογητική;, Πρκ-
χτίχή; θεολογίκ; χκί Δτοτχηττχοο χκί MotvtxoS Αίχκίοο έν τή
Νομίχή Σχολή, λκ6ών χκτά τά; έξετάαεί; τοο 8ίπλωμκ Φ ι­
λοσοφική; Σχολή; το3 Γερμκντχοο Πκνεπίστημίοο Μονάχου
μετά πολλών έπκίνων. Δτωργάνωοεν έν Μονάχφ τήν Έλλη-
ντχήν Εοτνότητκ, γενόμενο; φιλόστοργο; πκτήρ πάντων τών
'Ελλήνων χκί ί8ί% τών οποοδκστών, δποστηρίξκ; κ3τοό; πκν-
τοτοτρόπω; ϋλίχώ; χκί ήθτχώ;. Έπκνελθών ε ί; τήν Έλλά8κ
δτωρίσθη ΆρχίγρκμμκτεΑ; τή; Ίερκ; Συνόδου, μετά ττνκ 8έ
έτη έξελέγη Μητροπολίτη: Ζκχόνθου &πό τή; Ίερκρχίκ;, τό
έτο; 1931, προττμήσκ; τάν Μητροπολττίχόν κΰτάν θρόνον άντί
έδρκ; έν.τή θεολογτχή Σχολή το3 Πκνεπτστημίου θεσσκλο-
νίχη;. 'S ; Μητροπολίτη; Ζκχόνθου δίωργάνωσε χκθ' όλην τήν
Νήσον σοστημκττχώ; Εκτηχηττχά Σχολείκ, άγνωστκ ε ί; τήν
Ζάκυνθον, μέχρι τή; έποχή; έχείνη;, έξήπλωσε τό θειον χή-
ρυγμκ ε ίί όλόχληρον τήν Νήσον, συνέστησε πκντκχοΰ τή;
νήσου Ένορτκχά Φτλόπτωχκ Τκμεΐκ πρά; κνκχοόφίστν τών
ί Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5 ΕΚΚΛΗΣΙΑ
πτωχών κκί περίθκλψ'.ν άσθίνών, άνφχοδόμησΕ τόν περικαλλή
καί αντισεισμικόν ίεράν ναόν τού Πολιούχου τ% Νήσου Ζα­
κύνθου "Αγίου Αωνυσίου, μνημΕίώδη εις τήν ιστορίαν τής νή­
σου καί ένα των μεγαλύτερων Ναών τής "Ανατολής. "ISpuosv
αμέσως άπό τής ένθρονίσεώς του 'Εκκλησιαστικήν Νυκτερινήν
Επαγγελματικήν Σχολήν 'Απόρων Κορασίδων Ζακύνθου λεί-
τουργήσασαν ίδίαίς δαπάναίς, υπό τήν Αίευθυνσίν τής αδελφής
του κ. Βασιλικής Στραδολέμου, αφιλοκερδώς έργασθείσης έν
αύτή καθ' όλον τά έπί έν τέταρτον αίώνος διάστημα. 'Εν τή
Σχολή ταύτη κατ' έτος ένεγράφοντο 150 —180 πτωχά κορά­
σια, διδασκόμενα έντελως δωρεάν, χοπτίχήν, ραπτικήν, κεντή
ματα, ταπητουργίαν, οικιακήν οικονομίαν καί μαγειρικήν παρ'
ειδικών Αίδασκαλίσσων. Τά κοράσια ταΰτα σήμερον, έξ όσων
έδίδάχθησαν, άπολαμόάνουσί πάντα όσων έχουν ανάγκην πρός
συντήρησίν των. Ή Σχολή αΰτη κατά τους σεισμούς καί τήν
πυρχαϊάν άπετεφρώθη. Κατά τό διάστημα τής Κατοχής τής
Νήσου 5πά των 'Ιταλών έξωρίσθη υπό των καταχτητών τού­
των, μακράν τής Ζακύνθου έπί έν έτος λόγφ των 'Εθνικών
αύτοϋ φρονημάτων, έσωσε δέ πολλούς κατά τά διάστημα τούτο
τής Ιταλικής κατοχής, καθώς καί κατά τά διάστημα τής
έπακολουθησάσης Γερμανικής τοίαύτης, ώς καί αϋτούς ακόμη
τούς Εδραίους έχ δεδαίου θανάτου. Κατά τήν περίοδον τής
Έαμοχρατίας, καθ' ήν είχε τήν δίακυδέρνηστν όλοκλήρου τής
Νήσου, μή ύπαρχούσης άλλης νομίμου 'Αρχής, περίέτρεχε ού
μόνον όλόχληρον τήν πόλτν, άλλά καί άπάσας τάς Κοινότη­
τας τής Νήσου, δίά νά άποσοδήση αίματηράς συρράξεις μεταξύ
Έθνίχοφρόνων καί αριστερών, δίασώσας πολλάς έκατοντάδας
κατοίκων τής Ζακύνθου. Περί τούτων δλων έχει όμίλήσεί ήδη
χαί ή ιστορία τής Ζακύνθου έν τφ έχδοθέντί 5πό Ζακυνθίου
Λογοτέχνου καί ιστορικού έν έτεί 1949 συγγράμματί ύπό τί­
τλον a'H Ζάκυνθος στά χρόνια τής Σχλαδίάς, 'Απρίλιος 1941 —
Μάρτιος 1945*. Κατά τό διάστημα δέ των σεισμών καί τής
πυρκαϊας, άν καί είχε τραυματίσθή καί δ Ιδιος κατά τούς
σεισμούς, περίέθαλψε καί άνεκούφίσε τούς σεισμοπλήκτους
πληθυσμούς τής Νήσου καί συνετέλεσε μεγάλως εις τήν άνοί-
χοδόμησίν των οικιών χαί 'Εκκλησιών έν τε τή πόλετ καί
ταΐς Κοίνότηστ τής Ζακύνθου. 'Επίσης δτωργάνωσε καί πάλιν
Κατηχητικά Σχολεία καί παααν έγ γένεί πνευματικήν χίνη-
σίν χαί ζωήν έν τή Νήσφ μετά τούς σεισμούς. Συνέστησε Γε­
ωργικήν Σχολήν δίά τούς άγροτόπαίδας τής Νήσου, έξαρτωμέ-
νην έχ τής Ίερας Μονής "Αγίου Γεωργίου Κρημνών τής Ζα­
κύνθου. Προσωπίχώς ανέπτυξε πλουσίαν φιλανθρωπικήν δρά-
σίν. Αόγφ των ανωτέρω ό λαός τής Ζακύνθου πολυείδώς χαί
πολυτρόπως δτετράνωσε τήν αγάπην καί τήν λατρείαν αΰτοΰ
πρός τόν αληθινόν ποιμενάρχην του, ό δποίος έπί 23 καί
πλέον συναπτά έτη δίεποίμανε τήν Ίεράν Μητρόπολίν Ζακύν­
θου, τής όποιας τάς Έχχλησίχστίχάς παραδόσεις, ήθη καί έθι­
μα ού μόνον έσεδάσθη καί δίεφύλαξεν, άλλά καί έπλούτίσε
αύτά ώς πάντες όμολογοΰσί. Ό Σεδασμίώτατος έξέδωκε μέχρι
σήμερον περί τά 15 'Εκκλησιαστικά συγγράμματα καί πλεί-
στας μονογραφίας. "Ωσαύτως έδημοαίευσεν έπίατημονίχά άρθρα
εις έπίστημονίκά περιοδικά καί εφημερίδας.
Ε'.
Τ Ο Υ Σ Ε Β . Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ ΙΤ Ο Υ
Π Α Ρ Α Μ Υ Θ ΙΑ Σ, Φ ΙΛ ΙΑ Τ Ω Ν Κ Α Ι Γ Η Ρ Ο Μ Ε Ρ ΙΟ Υ
Τη 9η 'Ιανουαρίου έγένετο μετά πάσης έπίσημό­
τητος ή ένθρόνίσίς τοΰ Νέου Μητροπολίτου Παρα­
μυθίας, Φίλίκτων χαί Γηρομερίου χ. Τίτου Ματθχί-
άχη. Ό λαός της Μητροπόλεως έπεφύλαξε θερμοτά-
την υποδοχήν είς τόν νέον Ποιμενάρχην του. Κατά
την ένθρόνίσίν, εις την όποίοίν παρέστησαν οί Σεβ.
Μ ητροπολίτκί "Αρτης χ. Σεραφείμ, Δημητρίάδός
χ. Δαμασκηνός, Μαρωνείας χ. Τιμόθεος χαί Πρεβέ-
ζης χ. Στυλίκνός, ό Νομάρχης χαί πάσαί αί δίΟίχη-
τίχκί, δίχοίστίχκί χαί στραττωτίχαί άρχαί τοΰ Νομοΰ
Θεσπρωτίας χκί πλήθη λαοΰ, προσεφώνησαν τόν
Σεβασμίώτκτον ό Πχνοσ. Ά ρ χ ίμ . Ίερόχήρυξ της
Μητροπόλεως χ. Χρύσανθος Κανελλόπουλος, ό Νο­
95
μάρχης χ. Λαμνατος, ό Γυμνασιάρχης Παραμυθίας
χ. Χαράλαμπος Περ&χάρης χαί ό καθηγητής χ. Φ.
Οικονόμου.
Ό ένθρονίστήρίος λόγος τοΰ νέου Μητροπολίτου
έχει ώς έξ η ς :
Ά τ όο^ολοχία πολλή πρός τότ ΤΖατάχαθοτ Θεοτ,
τόν άταχαχόττα μ ε εις τοίοΰτο ύψος έτ τή Ά χ ία Πό­
του Άκκλησία καί άταόεί^αττά μ ε όίά τής σεπτής
ψήψου τής Υεράς Ζ'υτόόου καί τής πολλής ευμετείας
τής Ά θτίκής Αυήερτήσεως καί τοΰ Θεοσε^οΰς ήμώτ
'Άτακτος είς Αίητροπολίτητ τής Θεοσώστου Αίητρο-
πολεως ΤΖαραμυθίας, Φίλίατώτ καί Αηρομερίου, ίστα­
μαι έτώπίοτ ΰμώτ, εΰχτωμοτώτ τότ Αΰρίοτ καί παρέχωτ
τήτ Ά ρχίερατίκήτ μου εΰλοχίατ πάσίτ ΰμίτ άπό τοΰ
θρότου τής ιστορικής καί έτόό^ου ταΰτης ΑΖητρο-
πόλεως τής ν^ρωοτόκου Α πείρου* άΑάρίς ΰμίτ καί
είρήτη άπό Θεοΰ πατρός καί Αυρίου ήμώτ Υησοΰ
Α'ρίστοΰ)) ("λ Αορ. λ, άή.
ΤΖλήρη συταίσθησίτ έχωτ τώτ εΰθυτώτ καί ΰπο-
χρεώσεωτ τοΰ επίσκοπίκοΰ ά^κύματος, άτέρχομαί
έτ /Ιαθεία συχκίτήσεί καί άτεκλαλήτω χαρά τότ ίστο-
ρίκότ τοΰτοτ θροτοτ τής άκρίτίκής ΑΖητροπολεως
Ααραμυθίας, Φίλίατώτ καί 7'ηρομερίου, τότ όποίοτ
ήγλάί'σατ όίαπρεπείς Υεράρχαί, πάλαι τε καί προσφά­
τους, οΰχί ί'τα άπολαμίίάτω τάς εκ τοΰ άφώματός μου
άπορρεοΰσας τίμάς, άλλ' όπως, μίμοΰμετος τότ Ά ρ χ ί-
ποίμετα Αρίστότ, χίτω όοΰλος τοΰ προσψίλοΰς μ ο ί
ποντίου, τό όποίοτ ό Φωτοόοτης Αΰρως έχαρίσατο
είς τήτ έμήτ ελαχίστότητα* <ΐός εάτ όελη ετ υμίτ είτα ί
πρώτος, εσταί ΰμώτ όοΰλος* ώσπερ ό υιός τοΰ άτ-
θρώπου οόκ ήλθε όίακοτηΟήταί, άλλά όίακοτήσαί
καί όοΰταί τήτ ψυχήτ αντοΰ λΰτροτ άττί πολλώτΐΐ
^Αίατθ. 2Θ, Ά κ ρ ^ ώ ς ή άτάρρησίς /ίου είς
τΗητροπολίτίκότ θροτοτ άκρίτίκής τής χώρας ή/τώτ
περιοχής, τής ήρωί'κής Ά π ειρου, τής τόσοτ λα^ίπρώς
άχωτίσθείσης κατά τους χρότους τής άουλείας τοΰ
εθτους ή^ίώτ καί ^ετ* αυτήτ υπέρ τώτ Ά λλητίκώ τ
καί Αρίστίατίκώτ ίόατίκώτ, έπαυ^άτεί τήτ συταί-
σθησίτ τής ^εχάλης ευθΰτης, τήτ όποίατ υπέχω έτώ-
πίοτ τοΰ (9εοΰ, τής Άκκλησίας Πυτοΰ καί τής 77α-
τρίόος ή^ώ τ/Α ^ άλλου άτέκαθετ συτυψασ^ίέτη ΰπήρ^ετ
ή ίόέα τής Θρησκείας ,αέ τ?)τ Αατρίόα, υπέρ ΐΐ^ω^ώτ
καί έστίώτΐι έ^ίάχοττο πάττοτε οί Ά λλητες, οί άέ
Υεράρχαί καί ό λοιπός τής Άκκλησίας ήμώτ Αλήρος
έπρωτοστάτεί είς τους έτόο^ους υπέρ τής ελευθερίας
άχώτας καί τάς θυσίας. Ά πεστάλητ λοίπότ είς θεο­
σεβή καί φπλόπατρίτ λαότ, ουχί ί'τα έψησυχάσω,
άλλ' όπως, ποί/ίαίτωτ αυτότ ά^ίως, καθίσταμαι συτάμα
άπόρθητοτ οχυρότ καί άσψαλές προπΰρ/ίοτ τώτ άθα-
τάτωτ ίόατίκώτ τής ^Αλλητίκής ψυχής.
"Οθετ έτ ψυχική άχαλλίάσετ καί άχάπή Αρίστοΰ
χαίρετίήω τά προσψίλή μου πτευματίκά τέκτα* (ίκαί
έτ τοΰτω, χαίρρυ, άλλά καί χαρήσομαί* οίόα χάρ ότί
τοΰτο μοί άποήήσεταί είς σωτηρίατ όίά τής ΰμώτ
όεήσεως καί έπίχορηχίας τοΰ πτεΰματος Υησοΰ Α ρί­
στοΰ, κατά τήτ άποκαραόοκίατ καί έλπίόα μου, ό'τί
έτ οΰόετί αίσχυτθήσομαί, άλλ' έτ πάση παρρησία, ώς
πάττοτε, καί τΰτ μεγαλυτθήοεταί Αρίστός έτ τφ σώ-
 96 ΕΚΚΛΗΣΗ
μ α τί μου εετε όίά φοήν, είτε όίά θανάτου;;. ^ΦεΑ.
7 ,7 ό - 2 θ /
/Ιίαόεχόμενον Αε^ασμίώτατον όίητροποΑίτην, σε­
βαστόν μ ο ί εν Αρεστώ άόεΑψόν, ποίμάναντα θεάρε­
στων Toy Ααόν τήν θεοσώστον ταντην ΑίητροπόΑεων,
χάρεταν χαί ευγ)'ο;μοσννην βαθείαν όμοΑογώ τφ όίαχα-
ρίωτάτω Άρχεεπίσχόπω 'Αθηνών χαί πάσην *ΕΑΑάόον
Α'υρίω Ανρίφ έ?εοχΑήτω, τφ ψεΑοστόργω μοε 77ατρί
χαί Ανεργέτη, τώ προχρίναντί μ ε, ών χαί τή 'Α γία
χαί *7ερα Αννόόφ τήν Ά'χχΑησίαν τήν ΆΑΑάόον, τή
έπίβΑεψάση επί την έμήν ταπείνωσίν. Ανωρί^ων τον
πνενματίχόν όεσμόν τον σννέχοντα την ΑίητρόποΑίν
ταντην μετά την 'Αγίαν Αίητρόν ημών Ά'χχΑησίαν,
τον όίχονμενίχον 77ατρίαρχείον, νποβάΑΑω πρόν την
Θεεοτάτην Αυτοϋ 77αναγεότητα, τον Οίχονμενεχόν
77ατρίάρχην Ανρίον Ανρίον 'Αθηναγόραν, την Αε-
πτήν Α'ορνψήν την Όρθοόο^ίαν άπάσην, τά βαθν-
τατα σέβη μου χαί εν ενΑαβεία ποΑΑή έπίχαΑονμαί
τάν θεοπεεθείν Αυτοΰ ευχάς χαί ενΑογίαν-
Ά π ό μέσην χαρόίαν έχψράζω τάν θερμάν μου
ευχαριστίαν πρόν τονν Αεβασμίωτάτονν Νητροπο-
Αίταν χαί πεψίΑημένονν μοί εν Αρίστφ άόεΑψονν Ά ρ τη ν
χ. Αεραψείμ, Ζίημητρεάόον π. /ίαμασχηνόν, Λίαρω-
νείαν χ. 7'ίμόθεον χαί 77ρεβέζ*ην χ. ΑτνΑεανόν, τονν
έχόηΑώσανταν την αγάπην αντών πρόν την έΑαχε-
στότητά μοε όίά τήν έΑενσεών των είν την ενθρονίσω
μου. Άγχαρόίων ευχαριστώ χαί τονν έγγνν χαί τονν
μαχράν, τονν όίασχίσανταν μεγάΑαν άποστάσείν, όίά
νά παρενρεθώσε χατά την ώραν ταντην.
'Ανέρχομαι τόν ενχΑεά τούτον θρόνον, ονχί ίνα
χαταστώ Ζίεσπότην, έπεβάΑΑων τρόμον χαί ψόβον
τφ άγαπητώ μοε ίερφ ΤίΑήρφ χαί τφ προσγίΑεε μοί
πόίμνίω, άΑΑ' όπων τονν πάνταν περίβάΑΑω όίά την
πατρίχην μου αγάπην χαί στοργήν- Ααθεσταμενον
ψίΑόστοργον πάντων πατήρ χαί είν τήν σωτηρίαν τών
ψυχών όμών χαί μόνον άποβΑέπων, θα όαπανη-
σω άπάσαν τάν ταπείνάν μον όννάμείν χαί θ' άνα-
Αώσω έμαντόν εν τη όίαχονία ταντη, χαΑΑίεργών χαί
προάγων τήν έχΑεχτήν ταντην άμπεΑον, τήν όποιαν
^Μοί ενεπίστενθη ό Αρεστόν' ^σννεργονντεν όέ χαί
παραχαΑονμεν μή είν χενόν τήν χάρίν τον 0εον όε-
^ασθαε νμάν — Αέγεε γάρ* χαίρώ όεχτώ έπήχονσά
σον χαί εν ήμέρρ σωτηρίαν έβοήθησά σοί* ίόον ννν
χαίρόν ενπρόσόεχτον, ίόον ννν ημέρα σωτηρίαν
μηόεμίαν εν μηόενί όίόόντεν προσχοπήν, ίνα /ίή ηω -
^αηθή ή όίαχονία, άΑΑ' εν παντί σννίστώντεν έαντοόν
ών έίεον όίάχονοί^ ^ Αορ. 6', Ο Αρίστον
είναί τό πρότυπον τήν /ίψήσεω ν, πρόν Ά χείνον
όφείΑο/υεν πάντεν, χΑηρίχοί χαί πίστοί, ν' ατενίί^ωηεν
χαί Άχείνου τά ίχνη ν' άχοΑουθώηεν, χατα τον θειον
ΆπόστοΑον Α7ετρον (ίείν τοντο χάρ εχΑήθητε, ότί
χαί Αρεστόν επαθεν νπερ ή/ίών, υηίν νποΑί^ίπάνων
νποχραηηόν, ίνα επαχοΑονθήσητε τοίν ίχνεσεν αντον;;
^7 /7ετρ. 3, 2 7 /
^Υπερ τήν όό^ην τον Αρεστόν χαί τήν ΆχχΑησίαν
Αντον όργα^ό/εενοί πάντεν, όψείΑοηεν νά όίαψνΑά-
^ο;ηεν άχεραίαν τήν όίόασχαΑίαν αντήν, άΑώ^ητον
τήν ίεράν παράόοσίν τών πάτερων ή/εών, άπηΑΑα-
y/εόνην πάσην εχθρίχήν επφουΑήν χαί σκαστήν είν
4 Μαρτίου 1958, Ά ρ . 5
πάνταν- 77 Όρθόόο^ον Αρεστεανεχή ΆχχΑησία είναί
ή /εόνη Ά / ία , ΑαθοΑίχή, ΆποστοΑίχή ΆχχΑησία, ή
^εηόόΑων όίασπώσα τήν άποστοΑίχήν όεαόοχήν, όε-
όάσχονσα όε όίά τών Οίχου/εενεχών χαί τών άΑΑων
Αυνόόων αντήν τήν όρθόόο^ον περί τήν Αρεστεανεχήν
πίστεων όίόασχαΑίαν. 7'αντην όντεν πεστά /εεΑη,
όφείΑο^εεν, εχτε/εώντεν τόν άπαρά/εεΑΑον αντήν πνεν-
ηατεχόν πΑοντον, τό άψθαστον /εεχαΑεεόν την, τονν
νπερόχονν άνά τονν αιώναν θρίά/εήονν την χαί τάν
εχατό/ε/?αν τών θνσεών τών μαρτύρων τήν πίστεων,
νά νψώσοηίεεν τό χνρόν την, όπερ αί προπαγάνόαε τών
έτεροόό^ων επε^ονΑενονταε, /εετ' άπαρα/.είΑΑον όε
πίστεων χαί ενθεον ήήΑον ερχα^όηενοε, ν' άποόεί^ω-
/εεν τό άχατάΑντον τήν αίωνεότητον τήν εν αντή νπαρ-
χουσην άΑηθείαν τον Αρεστόν, ών χαί τήν χοίνωνεχό-
τητα τον θειον θεσηοΰ αντήν-
*77 ΆχχΑησία, ών χοενωνεχόν θεσμόν, παρεχεε πάν­
τοτε τήν /εόνην ενόεόεεχ/εενην Ανσεν επ ί τών έχάστοτε
παρονσία^ο^εενων, σννεπεία τήν άπό 0εον άπο^εα-
χρννσεων τών άνθρώπων, χοενωνεχών προ^Αη^εάτων.
Ααταρχονσα αντη τήν όεάχρίσίν τών τάξεων τήν χοί-
νωνίαν, τήν επεχρατονσαν είν τοΰν Ααονν άόίχίαν χαί
τό άνθρώπίνον /είσον, όίόάσχεί τήν εαπραχτον εψαρ,αο-
χήν τήν χαθοΑεχήν άχάπην τον Αρεστόν, ε^ ήν άπορ-
ρεεί ή χοίνωνεχή όεχαίοσννη, ή παχχόσ^εεον ειρήνη χαί
ή χοίνωνίχή ενποίία. Α'ίν τήν σνχχρονον όε εποχήν,
χαθ' ήν όίασαΑενονταε τά θε/εεΑία τήν πνεν/εατίχήν
χαί ήθεχήν τάξεων, ή ΆχχΑησία είναί ό θε/εατοψνΑα^
τών αιωνίων άφών, χαί ε^ αντήν οί Ααοί χαί οί ήγεταί
αντών όεον νά Αα/ε^άνεοσε τάν /εόναν ορθάν χαί νψίεεν
χατενθννσείν- Οντω όη/είονρχεεταί ή πνεν/εατίχή τον
Θεον ^ασεΑεία, περί τήν επεχρατήσεων τήν οποίαν
νυχθημερόν παραχαΑονμεν τόν Άπονράνίον 7?ασεΑεα.
"Οθεν προσχαΑώ, ών Άπίσχοπον, τά προσφεΑή
μον πνενματεχά τεχνα, ό'πων άπό χοίνον ό'Αοί όμον
ερ/ασθώμεν, ίνα άποόεί^ωμεν όποιον άνεχτίμητον
πνενματεχόν θησαυρόν εννπάρχεε έν τή Όρθοόό^ω
Αρίστίανίχή ΆχχΑησία χαί οποίαν πνενματεχάν έργα-
σίαν όημίονρχονμεν έν τή χρεστίανίχή ένότητί όίά
τήν όννάμεων τον θεον είν τήν άνθρωπίνην χοενωνίαν,
έν μέσω τήν οποίαν ^ώμεν. *77 ενανόρον "77πείρον
είναε γνωστή όίά τά μεγαΑονργήματά την- Αντη άνέόεε-
^ε θεοσεήείν χρίστίανονν, άνθρώπονντονχαΑονχαίτον
άγαθον, μεγάΑονν ενεργέταν τον *ΑΑΑηνεχοϋ Άθνονν χαί
τήν χοενωνίαν, είμ α ί όέ πεπεεσμένον οτε, τό γε ννν έχον,
παρά τονν χαΑεπονν χαίρουν τών περιστάσεων, άπό
τάν όποιαν προσψάτων όίήΑθε, τάν ποΑΑάν στερήσεεν χαί
τήν πενεχρότητα τών οίχονομίχών μέσων τών χατοίχων
την, όέν θά υστέρηση είν ποΑΑαπΑάν έχόηΑώσεεν θεαρέ-
στων, χοίνωφεΑών πράξεων. *Dv έν άΑΑαεν τήν '77πείρον
περίψερείαίν, οντω χαί έν τώ νομώ Θεσπρωτίαν ό
αυτόν πατρίωτεσμόν χαί ή αντή πίστεν πρόν τήν Ά χ ­
χΑησίαν πάΑΑεί είν τάν χαρόίαν τών ευσεβών τέχνων
την- Ανωρί^ω, ότί τό θεοψίΑέν μου ποίμνίον στερεί­
ται ναών, σχοΑείων, έπαρχονν όόίχον όίχτνον χαί
όσων άΑΑων, ονχ ήττον νπεσχνονμαί νά πρά^ω τό
πάν, ών ΆχχΑησίαστίχόν ηγέτην αντον. 77ίν τοντο
όμων έπίχαΑονμαί τήν σνμπαράστασεν χαί σνναντί-
Αηψίν τήν Αρεστίανεχήν ήμών 77οΑίτείαν, πασών τών
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5 ΕΚΚΛΗΣΙΑ
αρχών, είρεαε &' ρθερθαεο?, dirt ερ πατρεκερ ρεον αντερ
εκκλερσε? θά εώ'ρερ ωπερχερσεν καί κατανόερσεν εε? εεντά?.
'Ε ν προκεερεενω, dev θά όεστάσω νά επεκαλεσθώ, πρόρ
επελνσεν τών ρεεχάλων θερεάτων τέρ? Θεοσώστον ταντερ?
Αίερτροπείλεω?, τά αεσθερρεατα τέρ? φελοπατρία? καε
ενσερθεεα? τών όρεοχενών τέρ? άλλοόαπέρ?, Mat πεστεόω,
ότε εε? ονόεν θά νστερερσερ το φελόπονον τέρ? ενχενον?
ενός έκαστον πρωτο^ονλία?. Οντω, σνναχεεροντε? τον
θεοσε^έρ ερρεών λαόν καε ά^εοποεονντε? τά? πνενρεατεκά?
καε ερθεκά? αντον όννάρεεε? όεά τον πνενρεατο? τέρ?
άχάπερ? καί τέρ? χρεστεανεκέρ? ενότερτο?, πλοντί^ορεεν
τερν κοενωνίαν όεά λα/επρών εναγών εόρνρεάτων, περε-
θάλφεω? τών ασθενών, προστασία? τών ενόεών καί
τών γερόντων, τών ορφανών καί τών χερρεϋν καί όσων
άλλων, καθεστάρεενοε εν πάσε το Ας αγαθοί? έ'ργοε?
ερρεών όερρεεονργεκοε καε προοόεντεκοί.
Ε α ρ ' έρεοε θά ενρερτε τον καλόν σννεργάτερν, τόν
άκαταπεενερτον ρεαχερτερν τον καλόν καε άγαθον, τόν
πεστόν φίλον, τόν εελεκρενέρ άόελφόν καε πατέρα. Εε?
τερν καρόίαν ρεον εχονν θεσεν όλοε άνε^αερετω? οε
άνθρωποε τέρ? Θεοσώστον ταότερ? επαρχία?. Έ ρχό-
ρεενο? εόώ, ονόεν εόεον επε^ερτώ. Εε? τά? κορνφά?
τών όρόων καε τά Έλλερνεκά φνλάκεα τέρ? παραρεεθορεον
κατ' επανάλερφεν περεεπάτερσα άλλοτε καε προσφάτω?,
σννεπώ? όεν θά παραλείφω νά ελθοε εε? άρεεσον επε-
κοενωνίαν ρεετά τών ενσερθών πνενρεατεκών ρεον τέκνων.
"Εν ρεόνον ξερτώ* τερν άγάπερν σα?. /Ιώσατε ρεοε τά?
φνχά? σα?, ερεπεστενθέρτε εε? τό πρόσωπόν ρεον, εε?
τού? λόχον? ρεον, εε? τερν προθνρεεαν τερ? καρόεα? ρεον.
Γερ? άγάπερ? καε ερεπεστοσννερ? σα? εχω άπόλντον
άνάγκερν, ενα ενθν? άρ^ωρεαε τερ? πνενρεατεκερ? ρεον
όεακονεα?. Ενθε^ω τερν σκεφεν ρεον εε? τό ρεελλον καε
όχω όε' ελπεόο?, ότε ό νορεό? Θεσπρωτία? όεά τέρ? χάρε-
το? τον θεο ν καε τέρ? όερρεεονργεκέρ? σεενεργασία?
πάντων, ρεεκρών τε καε ρεεγάλων, πλονσεων καε πτω ­
χών, άνόρών καε γνναεκών, θελεε άπορ?έρ σνντόρεω?
ά^εο^ερλεντο? άρεπελο? τον Ενρεον. Α εν παρασνρορεαε
από ενθονσεασρεον? τερ? στεγρεέρ?, ονόε πσεκίλλω τόν
λόχον ρεον ρεε απλά? νποσχεσεε? καε ώραίον? προ-
γραρερεατεσρεον?. Έ χ ω σννεεόερσεν τών κόπων καε τών
αγώνων, όεά τών οποίων επεόεώκονταε τά καλά εργα,
πεστενω όρεω?, ότε όλοε ρεα? θά κενερθώρεεν καε θά ερ-
γασθώρεεν, προσφεροντε? θετεκερν ρθοερθεεαν εε? τερν εν-
γενέρ προσπάθεεαν τέρ? ΈκκλερσΑα?.
'^4πενθννορεαε ννν προ? τόν προσφελ^ εερόν κλέρρον
τερ? Θεοσώστον ταότερ? ΑΑερτροπόλεω?. Ενωρεζω τά?
πολλά? τον ελλεεφεε?, τά? στερερσεε?, τά? άνάχκα?
τον, τά προρθλερρεατά τον. Ενρεον ρεελερρεά ρεον θά είναε
ερ πνενρεατεκερ τοντον ε^νφωσε?. ΑΑεχρε? ότον άπο-
κτερσωρεεν θεολοχεκώ? κατερρτεσρεενον Αφερρεερεακόν
Κλερρον, εεναε άνάχκερ τόν νπάρχοντα νά όεασφαλΑσω-
ρεεν εκ παντό? κενόόνον καε ε^νφώσωρεεν, παρεχοντε?
αντώ τά ρεεσα τερ? σνντερρερσεω? καε όράσεω?. Έ π ο -
ρεόνω?, ώ? Έπεσκοπο? αντον, θά ενερχώ εκάστοτε νπερ
αάτον ρεετά πολλέρ? άχάπερ? καε όεαφεροντο?. 77αραλλερ-
λω? όρεω? επεθνρεώ νά όεε^ερ κατανόερσεν τών περε-
στάσεων, τ^? ρεεχάλερ? αντον αποστολή? καε τών εερα-
τεκών αντον καθερκόντων. "Εχων επΑχνωσεν τ^ ? άπο-
στολ^? ^εεον^ όλν θά παραλεΑφω τε}ν ά/εεφον καί όεαρκ^
97
ρεετά τον εφερρεερεακον Ελερρον επεκοενωνΑαν καε άνα-
στροφερν ρεον, εετε όεά τών επεσκεφεών ρεον εε? τά?
ενορία? αντον καε τών κατ' εόΑαν ρεετ' αντον όρεελεών,
εετε όεά τών εερών τοντον σννά^εων, τά? οποία? κατά
περεφερεΑα? θά πραχρεατοποεώρεεν, ώ? καε όεά τών άλλων
τρόπων τερ? ποερεαντεκέρ? ερρεών ερχασεα?, παρεχοντε?
αντώ τά? όεονσα? πατρεκά?παραενεσεε? καε σνστάσεε?,
προ? καλντεραν ενόόωσεν τον ερχον τερ? όεακονεα?
αντον. /Ιεν πρεπεε νά παροράταε τό χεχονό?, ότε οε
Ερεσ^ντεροε εΑναε οε επε ρεερον? ποερεενε?, καε εε? τερν
πνενρεατεκερν τοντων όεακονΑαν στερρε^όρεενο? ό 'Ε π ί­
σκοπο? αντών, παρεχεε τά? χενεκά? αντον κατεν-
θννσεε? καε σννεχεε πάντα? εε? ρείαν άόεάσπαστον
ενότερτα εν τερ ΈκκλερσΑα. "Ανεν τερ? θετεκερ? τον
πρεσρθντερεον ρθοερθεεα?, εε? ονόεν σνρε^άλλονσεν αε
τνχόν σοφαε τον Έπεσκόπον νποθέρκαε ^ αε άρεσταε
τοντον όόερχεαε προ? αντον?. 77ερε τόν 'Επίσκοπον
αντών ενονρεενοε οε Απε ρεόρον? ποερεόνε?, άνεν τον
οποίον ρεάλεστα όεν νοεεταε κάν ΈκκλερσΑα, εκτελονσε
τά εερατεκά αντών καθερκοντα καε άναόεεκνόονταε
καλοε ερχάταε τον άρεπελώνο? τον Έρεστον. Έπορεενω?
θά ερχασθώρεεν, τοντο ρεεν' όπω? ά^εοποεερσωρεεν τερν
νπάρχονσαν εν τώ εφερρεερεακώ σώρεατε τερ? Αίερτρο-
πόλεω? ερρεών πνενρεατεκερν όόναρεεν, τοντο όε όπω?
σννεεόερτοποεερσωρεεν τά? τνχόν εκανότερτα? τον ερε-
φνχον εερατεκον νλεκον, εφ' όσον, τό χε ννν εχον,
στερονρεεθα παντελώ? εν ταε? Απαρχίαε? θεολοχεκώ?
ρεερεορφωρεενον εφερρεερεακον Ελερρον. 'τίναρεφε^όλω?
πολλά όνναταε νά προσφερερ ό εφερρεερεακό? Ελ^ρο?
όεά τέρ? ενσερθεία? καε άφοσεώσεω? αντον προ? τερν
ΈκκλερσΑαν. Έπεκαλονρεαε λοεπόν τερν άρεεσον τοντον
ρθοερθεεαν καε σνρεπαράστασεν εε? όσα ρεε τερν χάρεν
τον Ενρεον προτεθερρεε νά ερχασθώ.
Ό θεοσερθερ? όέ λαό? τερ? Θεοσώστον ταντερ? 'Ε ­
παρχία? όεά τών τακτεκών ρεον περεοόεεών, επεσκεφεων
εν τοε? χωρεοε? καε ταε? κωρεοπόλεσε, τών κερρνχρεάτων
καε λοεπών ερχασεών τέρ? "λερά? Αίερτροπόλεω?, τά?
οποία? θά τον παρέχω τέρ /Αοερθεία τών καλών σνν-
ερχών ρεον, θά τρεφερταε καε αν^άνερταε κατά Αρεστόν,
καθεστάρεενο? όννατό? Αν ερχοε? άχαθοέ? καε προ-
κόπτων εν πάσε όεά τερ? Εάρετο? τον Θεον. Γαντα
πάντα, τέκνα εν Ενρίω άχαπερτά, θά σερρεάνωσεν ενα
καθολεκόν πνενρεατεκόν σνναχερρεόν τερ? ενλοχερρεενερ?
ταότερ? ποίρενερ? τον Αρεστόν, ρείαν φνχεκερν άνάτασεν
καε ρθελτεωσεν τον επεπεόον τέρ? χρεστεανεκ^? αντ^?
κοενωνεα?.
"Θθεν, όο^ολοχών τόν Ενρεον εν τερ ενσερρεω ταντερ
ερρεόρα τίρ? καταστάσεώ? ρεον εε? Αίερτροπολετερν
ίίαραρενθεα?, Φελεατών καε Εερρορεερεον, εκετερρεον
όεερσεν άναπερεπω τώ Εαναχάθω Θεώ νπέρ πάντων
νρεών, καί, ρθαλών τερν χεερα ρεον επε τό άροτρον, καλώ
πάντα? νρεά?, ενα από κοενον ρεε τερν αντερν πεστεν,
τόν ενθεον ^έρλον καε τερν άφοσίωσεν προ? τόν Αρεστόν,
καταρτίσωρεεν τερν άρεπελον ταότερν τέρ? ΈκκλερσΑα?.
«Έοότον Αάρεν κάρεπτω τά γόνατά ρεον πρό? τόν
Εατόρα τον Ενρεον ερρεών 'λερσον Αρεστόν, A# οό πάσα
πατρεά εν ουρανοί? καε επε ysy? όνορεά^εταε, ενα όοεερ
όρεεν κατά τόν πλοντον τέρ? όό^ερ? Χντον όννάρεεε
κρ αταεωθέρναε όεά τον Ενενρεατο? 4ντο ν εί? τόν Ααω
 ΕΚΚΛΗΣίΑ
Αί ΠΑΡΑΒΟΛΑ) ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ ΚΑί ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩ Ν^
8 *.
Οί άνθρωποί, ώς είπομεν, έλαδον άνάλογα χαρίσμα­
τα χαί δώρα παρά τοϋ πλουσίοδώρου θεοΰ. "Οφείλουν
οΰτοί νά καλλιεργήσουν καί αύξήσουν τά χαρίσματα
ταΰτα, άναλόγωςτης ίκανότητόςτων καί νά χρησιμο­
ποιήσουν αύτά έπ" άγαθφ τών όμοιων των άνθρώπων,
διότι ό χριστιανός είναι «τό άλας τής γής καί τό φώς
τοΟ κόσμου» (Ματθ. Ε ', 13 - 14). Τό άλας καθιστά
τήν τροφήν εύγευστον καί προφυλάττεί άπό τής φθο­
ράς. Ά ν ευ τοΰ άλατος καί αύτά τά άριστα φαγητά
δέν ίκανοποίοΰν τήν γεΰσίν καί σήπονταί ταχέως.
"Ο ,τί είναι τό άλας δίά τήν τροφήν., είνα ι τό Ευαγ-
γέλίον δίά τήν ζωήν, οί χριστιανοί δίά τόν κόσμον.
Ή περαιτέρω δελτίωσίς τής ζωής είναι δυνατή, έάν
δίείσδύση τό πνεύμα τής διδασκαλίας καί τής άγάπης.
'Η πραγμάτωσίς τής Βασιλείας τοΟ θεοΰ έν ταΐς καρ-
δίαίς νοείται ώς διηνεκής καί έπίμονος εργασία.
Πρώτιστα τό χάρισμα τής ίερωσύνης πρέπει νά
δίατηρή καί καλλίεργή ό λαδών τοϋτο πρός ώφέ-
λείαν τών άνθρώπων. «"Αναμίμνήσκω σε, λ έγ ει ό
"Απόστολος πρός Τιμόθεον, άναζωπυρεΐν τό χάρισμα
τοΟ θεοΰ, δ έστω έν σοί δίά τής έπίθέσεως τών χεί-
ρών μου» (Β*. Τ ίμ . α". 6). Έ λ α δ ε τό χάρισμα τής
διακονίας έν τή "Εκκλησία, δπως άποδή ωφέλιμος
δίά τε τής διδασκαλίας καί τοΰ ζώντος παραδείγμα­
τος. Ναι' Διδάσκαλοί τής πίστεως όπάρχουν κυρίως
οί "Α ρχιερείς καί ιερείς, ώς θεοπρόβλητοί λειτουργοί
καί όπηρέταί τής "Εκκλησίας. Ουτοί είναι οί Από τοϋ
'Αγίου Πνεύματος καθιστάμενοι ποιμένες τής λογικής
τοΰ θεοΰ ποίμνης, οί'τίνες χρεωστοΰν νά γίνωνταί τύ­
ποι ζώντες άρετής πρός σωτηρίαν τοΰ ποιμνίου, μ ι­
μούμενοι τόν Ά ρχίποίμενα Χριστόν. (Πραξ. α'. 28
Α". Πέτρ. ε '. 13). Αυτοί «ζέοντες τφ πνεύματί» καί
πεποίθότες έπ ί τόν Κύριον, δεν άποδλέπουν είς τήν
τρυφήν ή τήν δόξαν τών άνθρώπων, άλλ' είς τήν δό­
ξαν τοΰ θεοΰ καί τήν ώφέλείαν τών άνθρώπων.
"Ομοιάζουν πρός τό άστρον τής ήμέρας, τό όποιον
δπίσθεν έπίπροσθέντος νέφους δίαχέεί είς τό περίέ-
χον θερμότητα καί τήν λάμψίν τοΰ φωτός. Αύτοί δέν
κάθηνταί άργοί, άλλ" έργάζονταί μελετώντες χαί
χοπίάζοντες νύκτα καί ήμέραν καί «τό πνεύμα τοΰ
νοός άνανεούμενοί» καί «έν παντί λόγφ καί πάση
γνώσεί πλουτίζόμενοί», ί'να μορφωθή έν τοΐς χρίστία-
νοΐς ό Χριστός. Αύτοί, γενικώς είπεΐν,πολλαπλασίά-
(*) Συνέχεια έκ τ% σελ. 73, τοΰ προηγ. τεύχους.
άνθρωπον, κατοίκήσαί τόν Αρίοτόν όίά τής πίστκως
εν ταΐς καρόίαίς ν^ίών, εν άχάπη ερρίζ'ω/^ενοί καί
τεθε^ελίοψενοί.... 7"ω όέ όονα^ίόνω νπέρ πάντα
ποίήοΌίί όπερεκπερίσοΌ?" ών αίτοψί*θα ή νοοήαεν,
κατά τήν όόνα/α,ν τήν ενερχοο//ενην εν ή/ίΐν, αάτω
ή όο^α εν τή Ά κκλησία εν Α'ρίστω ΐ/ησοΰ είς πά­
σας τάς χενεάς τοϋ αίώνος τών αιώνων Ά α ή ν ^
("Εφεσ. 3,
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5
ζουν τό χάρισμα τής ίερωσύνης, καλλίεργοΰντες αύΐό.
"Αλλ" άτυχώς υπήρξαν καί όπάρχουν Κληρικοί,
οί'τίνες κρύπτουν ΰπό τήν γήν τό τάλαντον τής ίερω­
σύνης. Γίνονται δούλοι τών παθών. Αύτοί πρός τό δλον
ποίμνίον φέρονται δυσπρόσιτοι καί δλοσυροί, δρεν-
θυόμενοί. Δέν συγχαταδαίνουν πρός τους πτωχούς καί
μικρούς δίάνά τούς παραμυθήσουν πατρίκώς, δέν τρέ­
χουν προθύμως πρόθυμοί πρός άνάκλησίν τοΰ πεπλα-
νημένου, δέν σχολιάζουν είς άνάγνωσω τών θείων 6ί-
δλίων, ούτε διδάσκουν τά ρήματα τής ζωής, άλλά κά­
θηνταί καταγίνόμενοί είς ματαίας έπ ίδείξε'ς ή έκμε-
ταλλεύονταί τά θεία πρός κορεσμόν τής πλεονεξίας.
Δίά τούς τοίούτους τό θειον 6ήμα γίνεται χρυσοΰν
θέρος, ή δέ άληθής "Εκκλησία θλίδεταί. «θ ειο ν μέν
τ ί χρήμα ή Εερωσύνη καί τών δντων απάντων τό τί-
μίώτατον, λ έγει ό "Ισίδωρος Πηλουσίώτης. "Τδρίζουσί
δέ είς αύτήν μάλιστα πάντων οί κακώς αύτήν μετα-
χείρίζόμενοί, ούς ίεράσθαί παντάπασίν ούκ έχρήν,
ί'να μή οί άνόητοί τά τών κακώς αύτήν μετίόντων
έγκλήματα είς αύτήν τρέπείν τολμώεν» (Έ π ίο τ.
Φνδ').
Οί διδάσκαλοί καί καθόλου οί λόγιοι καί επιστή­
μονες, καλλίεργοΰντες τό χάρισμα, δ έδόθη αύτοΐς,
άποδαίνουν ώφέλίμοί είς εαυτούς καί τάς κοινωνίας.
Ο ί διδάσκαλοί διδάσκουν διδασκαλίας ήθίκάς, δία-
πλάττουν τάς ψυχάς τών νέων καί διαμορφώνουν τήν
νέαν γενεάν εύσεδή, ένάρετον, γενναίαν. 'Η εύτυχία
καί πρόοδος τής πατρίδος κρέματαί έκ τής όρθής τών
παίδων αγωγής καί παιδείας. "Η άπλότης τών ήθών,
περίφρασσομένη καί ένίσχυομένη όπό τής όρθής δ ι­
δασκαλίας, δίαφυλάττεί τήν νεότητα καί τό "Ε λληνι­
κόν "Εθνος ύπό πολλών τοΰ αίώνος μολυσμών καί τής
σοβούσης διαφθοράς, ήτίς διαλύει καί συντρίδεί τά
"Έθνη.
Διδάσκαλοί άσεδεΐς ή ψυχροί πρός τά θεία, άμοι­
ροι άρετής, δέν μορφώνουν τούς νέους' καί τό Σχο-
λεΐον άποδαίνεί ούχί τής άληθοΰς σοφίας άλλά κακίας
καί διαφθοράς ήθών καί ψυχικής άπωλείας έργαστή-
ρίον έξ ου, ώς άπό μεμολυσμένης οικίας, έξέρχονταί
λοιμοί καί όλεθροί,άνθρωποί, δίαφθείροντες τό Έθνος.
Οί λόγιοι καί δημοσιογράφοι,λαδόντες χαρίσματα,
δίακονοΰν καί υπηρετούν είς τό Έθνος έπωφελώς,
διδάσκοντες καί μεταδίδοντες προφορίκώς ή γραπτώς
τήν σώζουσαν άλήθείαν καί τάς σωσίπόλίδας άρε-
τάς είς τούς όμοιους άνθρώπους. "Αληθώς ή άμάθεία
είνα ι κακόν* άλλά πολύ μεγαλύτερον είναι ή ήμίμά-
θεία, ή π ο λ υ π είρ ία κ α ί πολυμάθείαμέ κακήν άγω-
γήν, διότι δλάπτουν καί μεταδίδουν τής ήμίμαθείας
τά άνόσία διδάγματα. «Ούδαμοΰ δεινόν, λ έγ ει ό δαι­
μόνιος Πλάτων, ούδέ σφοδρόν άπείρία τών πάντων,
άλλ" ή π ο λ υ π ε ίρ ία κ α ί πολυμαθίαμετά κακής άγω-
γής γί-γνετα: πολύ τούτων μείζων ζημία » (Νομ. Ζ '.).
Οί όντως σοφοί γνωρίζουν κάλλίστα ότί δέν χα-
τέχομεν οί άνθρωποί, ώς λ έγει τις σοφός, τήν άλή­
θείαν, άλλά τρέχομέν ίσοδίως όπισθεν αυτής. Ή έπ ί-
γνωσίς τής αγνοίας ημών είνα ι ό άρίστος τής έπίστή-
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5
Η ΕΝ ΟΥΓΓΑΡΊΑ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΊΑ
Ε ίς τό ύπ' άρ:θ. 105 (Δεκ. 1957 σελ. 5 ) τεύχος
τοΰ «'Εκκλησιαστικού Βήματος)), ό φιλόπονος Πανοσ.
'Αρχιμανδρίτης κ. Μεθόδιος Φοΰγ:ας δημοσίευε: εν­
διαφέρον αρθρον περί τής ((σημερινής καταστάσεως
τής έν Ουγγαρία 'Ορθοδοξίας))
Άποφεΰγων τάς κρίσεις επί τοϋ δημοσιεύματος
τούτου, θά περίορίσθώ άπλως είς πληροφορίας τίνάς,
αγνώστους ίσως εις τόν φίλτατον άρθρογράφον, άλλα
καί ταύτας γενίκάς καί συντόμους, δσας δίετήρησα έν
τή μνήμη μου, ελλείψει σχετικών εγγράφων καί προσ­
ωπικών μου αρχείων.
Η Τρανσυλβανία καί Βουκοβίνα, έπαρχίαί πλου-
σίώτατα: μέ καθαρώς ορθόδοξον πληθυσμόν Ρουμα­
νικόν καί Σερβίκόν άλλοτε, ύπερβαίνοντα τά τρία
εκατομμύρια, άποσπασθεΐσαί τών Τουρκικών χείρών*
κατά τό 1688, ύπήχθησαν είς τόν Αύστροουγ-
γρίκόν ζυγόν, ύποστάσαί αφόρητα δεινά άπό τόν νέον
κατακτητήν καί συγκεκρίμένως άπό τόν Καθολι­
κισμόν.
Ε ίς τόν ώς άνω πληθυσμόν συμπερίελαμβάνοντο
καί πολλά: χιλιάδες 'Ελλήνων έξουγγρίσθέντων, μέ
άκμαίας Έλληνίκάς Κοινότητας, έκ τών οποίων σή­
μερον μία καί μόνη περισώζεται, μέ θαυμασίαν 'Ε κ ­
κλησίαν, εκκλησιαστικά κειμήλια, πλούσιας δωρεάς
μης καρπός. Δυστυχώς τούναντίον πολλοί πολλάκίς
τών λογοτεχνών καί δημοσιογράφων δέν χρύπτοον
υπό τήν γην μόνον τό τάλαντον, άλλα μεταχειρίζον­
ται τήν μάθηση/ χαί τά χαρίσματα δργανον παθών
χαί ίδίοτελείας. Διδάσκουν πρός επίδειξη/ οί νέοι
Ήρόστρατο: διδασκαλίας άσεδεΐς χαί ψευδείς, θεω­
ρίας του Χ α ΐχ ελ χαί Νίτσε, τοΟ Μάρξχαί άλλων τοΟ
σκότους χαί τοΟ Σατανά τέχνων.
Αί διδασκαλία: αύτα: εύαρεστοΟν μέν τάς αισθή­
σεις, καταλύουν δέ τάς ήθίχάς άρχάς χαί οί φα:νομε-
ν:χώς εύχάρίστο: λόγοι καταστρέφουν χαί αύτούς τούς
νέους χαί τάς κοινωνίας χαί τό "Εθνος, ώς λ έγε: χαί
ό άπό σκηνής φιλόσοφος Εύρίπίδης.
τον* e<j#' δ #κητ(3κ εν πόλεις ΟίΧομΜεκις
όό^ονς τ* άπόλλνσ:, ο: καλοί λίαν λόχο:,
ον χόρ το: το:σ:ν άσί τερπνά χρή λέχε:ν.
άλλ* ότον τ:ς ενκλεής χενήσετα:. ('ίπ π ό λ .
Πλήν τών πνευματικών χαρισμάτων οί άνθρωποί
λαμβάνουν καί ύλίχάς δωρεάς, άγαθά τής γής. Ά λ λά
χαί τ' αγαθά ταΰτα παρέχονται ύπό τοΟ πλουσ:οδώ-
ρου θεού. "Αλλος λαμβάνει δέχα τάλαντα* άλλος δύο
χαί άλλος ένα. Αί χο:νων:χαί άν:σότητες ύπάρχοϋν
έπί τής γής, ώς υπάρχουν χαί αί φυσ:χαί. Υπάρχουν
δρη χαί κοιλάδες* πλάτανο: χαί θάμνο:* ώχεανοί χαί
ρύαχες. Ό Θεός έδημ:ούργησε τούς πλουσίους χαί
τούς πτωχούς. «Πλούσ:ο: χαί πτωχοί συνήντησαν άλ-
λήλο:ς, άμφοτέρους δέ ό Κύρ:ος έπρίησε». (Παρόίμ.
Κ Β ', 2). Γνωρίσατε, ώ πλούσιο:, δτ: παραχαταθήχην
ΕΚΚΛΗΣίλ 99
του Ήγεμόνος Γρηγορίου Μπραγίαοβεάνου καί μεγα­
λοπρεπή κτίρια, όφείλόμενα είς τούς έκ Μελενίκου
ομογενείς, ή τοΰ Μπρασοβοϋ, ή άρχσία Στεφα-
νούπολίς. Δυστυχώς καί οί έν τή Κοίνότητί ταύτη
περίσωθέντες "Ελληνες, μέχρι τοϋ 1948 δέν ήσαν
περισσότερο: τών δεκαπέντε.
Λεοπόλδος ό Α' ό Αύτοκράτωρ τής Αύστροουγγα-
ρίας τόν ΙΖ '. αιώνα, πείσθείς ύπό τών Καθολικών
ταγμάτων καί δη ύπό τών 'Ιησουιτών, ότί ή επί τής
Τρανσυλβανίας κυριαρχία του τότε καί μόνον θά ήδύ-
νατο νά στερεωθή, έάν κατώρθου νά έπίβάλη, είς τήν
Τρανσυλβανίαν ιδίως, τόν Καθολικισμόν, ήρξατο μετά
φανατισμού τοΰ έργου του.
Ε ίνα ι γνωστοί οί άγώνες τοΰ Πατρίάρχου Κυ­
ρίλλου τοΰ Λουκάρεως έν Έρσαλία, ήτοι τή Τρανσυλ­
βανία καί τή Πολωνία.
Πρός έπίβολήν τοΰ Καθολικισμού έπηκολούθησαν
πολυετείς άγώνες σκληροί, διώξεις καί μαρτύρια,
δμοία πρός τά τής ίερας έξέτάσεως, μέ άποτέλεσμα
την συνεχή αύξηση/ τών προσηλύτων, χωρίς δμως καί
νά σβύση όλοτελώς ή 'Ορθοδοξία.
'Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος (1914-1918)
παρέσχεν είς τήν Ρουμανίαν τήν ευκαιρίαν όπως
έξέλθη καί αυτη νικήτρια, άπόσπάσασα έκ τής Ούγγα-
έλάδατε τόν πλούτον παρά τοϋ θεού, νάτόν μεταχε:-
ρ:σθήτε ζώντες πρός ωφέλειαν ού μόνον έαυτώνάλλά
χαί τού πλησίον χαί καθόλου τής πασχούσης πατρί-
δος, Οικονόμο: είσθε τής δωρεάς τοΰ Ύψίστου θεού,
ταμία: δ:ωρ:σμένο: πρός διατροφήν τών δυστυχών
χαί πενήτων. Ό κόσμος δέν σάς τ:μά ώς πλουσίους,
άλλ' ώς εύεργέτας χαί αύτός ό θεός θά σάς δοξάση.
Τ:μώντα:, χαί ζώντες χαί μετά θάνατον, οί πλούσ:ο:
ο:'τ:νες, δ:ά τού πλούτου των, εύηργέτησαν τάς κ ο ι­
νωνίας, ίδρύσαντες ή έν:σχύσαντες Νοσοκομεία χαί
φιλανθρωπικά Καταστήματα, δίαδώσαντες τά φώτα
είς τούς «έν σχότε: χαί σχ:ά» πορευομένους άνθρώ-
πους. Αύτοί, ώς γαλήνιο: χαί χαλλίρροο: ποταμοί,
έσχόρπ:σαν πλουσίως τά πλούτη των, φέροντες τήν
άφθονίαν είς τάς πόλε:ς χαί τόν στολισμόν είς τάς
πεδιάδας. «Ε ύ δούλε άγαθέ χαί π:στέ, έπ ί όλίγων ής
π:στός, έπί πολλών σε καταστήσω».
Οί πτωχοί έλαδον όλίγα, άλλ' όφείλουν δ:ά τής
έργασίας χαί τ:μ:ότητος ν' αύξήσουν αύτά χαί νά
γίνουν ώφέλίμο: είς. τούς άλλους. Τά δέ έχ τού
υστερήματος διδόμενα είνα: πολύ περ:σσότερα χαί
πολυτιμότερα τών δ:δομένων έχ τοΰ περισσεύματος
Από τών πλουσίων. «Έ καστος καθώς έλαδε χάρισμα,
είςέά υτούςα ύτό δίαχονούντες,ώς καλοί οικονόμο:
"πο:χίλης χάρ:τος θ εο ύ» (Α'. Πέτρ. Δ '. 12). Παρ' ού-
; δενός άπα:τεΐτα: περισσότερον, παρά νά είνα: π:στός
οικονόμος τών δοθέντων, νά έργάζετα:, δ:' &V έλαδε
"δωρεών, έν χύχλω μεγαλύτερο ή μ:χροτέρφ. =
Ό Μεσσηνίας Η Ο Α ΓΚ Λ ΓΒΟ Σ (γ)
 100 ΕΚΚΛΗΣίΑ
ρίκς την Τρκνσυλβκμίκν χκί Βουχοβίναν, χατορθώ-
σκσα προ δεκαετίας νά έπανκφέρη εις τάς άγχάλκζ
της 'Ορθοδοξίας 1.300.000 Ρουμάνους .άλλοτε έχ-
χαθολίχίσθέντας.
Παρά ταΰτα ή Ούγγαρία, μετά τον πρώτον παγκό­
σμιον πόλεμον, χωρίσθεΐσα της Αυστρίας χαί κπο-
τελέσκσκ αυτοτελές ανεξάρτητον χράτος, συμπερίέ-
λκβεν έντός των ορίων της χκί υπέρ τκς 120.000 Ρου­
μάνων χκί Σέρβων, οΐτί,νες έπί της δυναστικής Αύ-
στροουγγρ'.χης Μονκρχίκς ύτΕηγοντο έχχλησίκστί,χως
εις τάς τρεις χατκργηθείσας Αύτοχεφάλους 'Ορθο­
δόξους Έ χχλησίκς, τκς Ρουμκνίχκς H erm en stad
(Sib iu ) χκί T e m o v itz χκί την Σερβίχήν Καρλο-
βίτσίου.
Τό Ούγγρίχόν χράτος έν τη έπίθυμία του όπως
έξουγγρίση τους 'Ορθοδόξους τούτους χκί δί,κχόψη
πάσαν σχεσίν χκί συνάφειαν αυτών μετκ της Σερβίκς
χ κ ί Ρουμκνίκς, κπεφάσ'.σεν ίνκ ίδρύση Αύτοχέφκλον
Ούγγρίχήν Έ χχλησίκν, δί' δ χκί διά τοϋ έν Κων /πόλεί
Ούγγρου Πρέσβεως κπετάθη πρός τό Οικουμενικόν
Πατρίαρχεΐον, θέσκν μετκξό άλλων ώς 6ρον άπκραί-
τητον, όπως ό Μητροπολίτης η Πριμάτος κύτής η
"Ελλην την έθνίχότ^τκ.
Τό Οικουμενικόν Πατρίαρχεΐον λεπτως φερόμενον,
άνεχοίνωσε τκς προτάσεις της Ούγγρίχής Κυβερνή-
σεως εΐς τε την Ρουμανικήν χκί Σερβίχήν Έ χ χ λη-
σίκν χκί έζήτησε τκς έπ ί τοϋ ζητήματος τούτου γνώ-
μκς των.
Εύνόητον, ότι άμφότερκί κι Έ χχλησ ίκί δίεμκρτυ-
ρήθησκν διά τά δόλια πολίτικά σχέδια της Ουγγρικής
Κυβερνήσεως χκί έζήτησαν κπό τό Οίχ. Πατρίκρ-
χεΐον νά μη δεχθή την ίδρυσίν Αύτοχεφάλου Έ χ χ λη-
σίκς χκί δη με "Ελληνκ Μητροπολίτην, έφ' όσον οι
έν Ούγγαρία γνήσιοί χκί έξουγγρίσθέντες "Ελληνες,
δεν ύπερέβκίνον τκς δύο χιλιάδας.
Κκτόπί,ν μκχρκς άλληλογρκφίκς μετκξύ τών τριών
τούτων 'Εκκλησιών άπέφκσίσθη η σύγχλησίς συνε­
δρίου έν Βουχουρεστίω, πρός λήφίν οριστικών απο­
φάσεων, χκί ώς αντιπρόσωποί, της Έ χχλησίκς Κων /-
πόλεως εΐχον όρί,σθη οί Μ ητροπολίτη Σάρδεων Γερ-
μκνός, Λκοδί,χείκς Δωρόθεος (νϋ,ν Πρί,γχηπονησων)
χκί ό γράφων τκς γραμμάς τκύτας, Άποχρίσάρίος
τότε τού Ο ίχ; Πατριαρχείου, της δέ Ρουμανικής 'Ε κ ­
κλησίας, ό Μητροπολίτης Βουχοβίνης Βησσαρίων
Πούΐου, ό 'Επίσκοπος Κοτίνίου Τ ίτος Σεμένδρεκ
χκί ό 'Αρχιμανδρίτης Φιλάρετος Ζόχου, απόφοιτος
της θεολ. Σχολής τοϋ Πανεπιστημίου 'Αθηνών.
Α ί έν Βουχουρεστίω συζητήσεις προεδρευόμενκί
υπό τοϋ Πατρίάρχου Ρουμκνίκς Μύρωνος Κρίστεα,
υπήρξαν μκχρκί πλήν άγονοί, εις ούδέν αποτέλεσμα
χαταλήξκσαί, λόγω της αδιαλλαξίας τών Σέρβων,
Πριν όμως η δοθή ή άπάντησίς είς την Ούγγρίχήν
Κυβέρνησί,ν χκί ληφθώσίν όρίστίκκί αποφάσεις, ένε-
φκνίσθη έπί της σκηνής μυστηρίώδές τ ί πρόσωπον,
ό Στέφανος N&metz, όστίς άνεχήρυξεν εαυτόν αρχηγόν
της 'Ορθοδόξου Ούγγρίχης Έ χχλησίκς, δίϊσχυρίζό-
μενος 8τί είχ ε χκνονίχώς την είς 'Αρχιερέα χείρον
τονίκν του πκρά τοϋ Πατρίάρχου 'Αντίοχείκς.
Καί ναι μέν ή Ούγγρίχή Κμβέρνησίς έπίσήμως
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ . g
δέν τόν κνεγνώρίζεν, άνεπίσήμως ομως ύπεβοήθεί
χαί ύπεστήρίζε τό εργον τοϋ φευδοχληρίχοϋ τούτου,
όστίς ένήργεί χκί έπρκττεν ώς κανονικός 'Επίσκοπος.
Ά λλα ποιος ό Στέφανος N a m e tz ; Π ερί αύτοϋ
πολλά τότε έγράφησκν ύπό τοϋ Ρουμκν.χοϋ τύπου.
Γενικώς χαρακτηρίζεται ώς πρόσωπον τυχοδιωκτικόν.
Καθολικός, ώς λέγεται, άλλοτε τό δόγμα καί Γερμανός
την καταγωγήν, νυμφευμένος ών, προσήλθεν είς την
Ορθοδοξίαν χαί έχείροτονήθη ίερεύς παρά τίνος πρόσ-
φυγος Ρώσου 'Ορθοδόξου 'Αρχίερέως. Άποβλέπων,
τη υποκινήσει ίσως χαί τής Ούγγρίχης Κυβερνησεως,
εις την χατάληψίν τοϋ 'Ορθοδόξου 'Αρχιεπισκοπικού
θρόνου, κπετάθη εις διαφόρους 'Ορθοδόξους 'Ε κκλη­
σίας, ζητήσας την εις 'Αρχιερέα χείροτονίκν του.
Άποτυχών όμως τοϋ σχοποΰ του, άνεχώρησεν έξ
Ουγγαρίας μετά πολλών χρημάτων εις Δαμασκόν,
βέβαιος ών ότι θά έχείροτονείτο πκρά τοϋ Μαχαρίω-
τάτου Πκτρίάρχου 'Αντίοχείας χ. 'Αλεξάνδρου. 'Αλλά
δυστυχώς 8ί' κύτόν χκί έχ ει κί έλπίδες του δίεψεύ-
σθησκν* χκί τότε έν τη απελπισία του, έσχέφθη νά
άποτκθή είς τόν Μονοφυσίτην Ίκχω βίτην Πατριάρχην
της 'Αντίοχείκς, όστίς πληρωθείς άδρώς, ώς φκί-
νεταί, τόν έχείροτόνησεν 'Αρχιερέα.
Ό τότε Οικουμενικός Πατριάρχης, αοίδιμος Φώτιος
ό Β ', πληροφορηθείς τά καθέκαστα, δίεμαρτυρήθη
είς την Κυβέρνησίν της Βουδαπέστης χαί έξ ονόματος
τών άλλων Έχχλησίών, χωρίς όμως ή διαμαρτυρία
του νά ληφθή ύπ' όψίν. Ό νυμφευμένος φευδεπίσχοπος
N&metz, ώς άλλος Παπκευθύμ, περίφρονών Πα-
τρίάρχας χαί έχχλησίκστίχούς Κανόνας, έθεώρεί εαυ­
τόν Κανονικόν 'Αρχιεπίσκοπον καί Πριμάτον τής έν
Ούγγαρία 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας, ύποστηρίζόμενος
δέ ύπό τών πολιτικών άρχών, έγένετο πρόξενος πολλών
χαχών είς την 'Ορθοδοξίαν τής Ουγγαρίας.
Τό νέον έν Ουγγαρία κομμουνιστικόν καθεστώς
έξηνάγχασε τόν ψευδεπίσχοπον νά δραπετεύση έχεΐθεν,
ώς ένεχόμενον καί είς πράξεις πολιτικής φύσεως.
Έ ν Λονδίνω, όπου χατέφυγεν, χατώρθωσε, ώς
φαίνεται, νά λάβη άπό την παλαίάν Ουγγρικήν Κ υ­
βέρνησίν διπλωματικόν δίκβκτήρίον κκί νά φκνή αίφνί-
δίως είς Συρίαν χαί Λίβανον χκτά μήνα 'Ιούνιον τοϋ
1949.
Έ ν Βηρυτώ, ένδεδυμένος περίεργον έρυθράν χκθο-
λίχήν στολήν μετ' έγχολπίου είς τό στήθος χαί ύπό
τής συζύγου του συνοδευόμενος, έπεσχέφθη χατ'
έπανάληφίν τόν Μητροπολίτην Βηρυτού, προσπκθήσας
νά πείση ώρίσμένους χύχλους, οτί είναι θΰμα τής
κομμουνιστικής άγρίότητος, διά τούς ύπέρ τής χρι­
στιανικής θρησκείας άγώνάς του, χωρίς όμως νά τύχη
περιποιήσεων καί γίνη πιστευτός.
Σήμερον ή έν Ούγγαρία 'Ορθόδοξος 'Εκκλησία
εύρίσχετα*. ύπό τήν δικαιοδοσίαν τοϋ Πατρίάρχου
Μόσχας 'Αλεξίου, μεγάλας δέ προσπαθείας κατα­
βάλλει δί' αυτήν ό άντίπρόσωπος τοϋ Ρωσίχοϋ Πα­
τριαρχείου πρωθίερεύς B e rk i, απόφοιτος τοϋ Πανεπί-
qτημίoυ τώ ν 'Αθηνών.
Κ . Μ Ω ΡΑ -Ι-ΤΑ ΚΗ Β
Μ- Πρωτοπρεσβύτερος
4 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5 ΕΚΚΛΗΣΙΑ 101

ΑΠΟΣΤΟΛΟ! ΚΑ! ΠΑΤΕΡΕΣ Τ Η Σ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ "Ο ΠΑΤΗΡ ΤΩΝ ΧΡίΣΠΑΝΩΝ,.

«Καί τώ Άγγέλφ της έν Σμύρνη 'Εκκλησίας γράφων τώ 117 τφ (('Επίσχόπφ 'Εκκλησίας Σμυρ-
γράψον ... οΐ8ά σου την θλίψίν καί την πτω­ ναίων)) Πολυχάρπω, γράφει αύτώ ού μόνον ώς άδελ-
χείαν, άλλα πλούσως εΐ ... μή φοβοϋ ά μέλλεις
φός, άλλά χαί ώς Πατήρ. 'Ακριβώς δ' αί έχφράσείζ
πάσχείν ... Γίνου πιστός έίχρί θανάτου καί δώσω
σοί τον στέφανον τής ζωήςν Άπκ. 2,8 - 10. τοΰ 'Ιγνατίου, όσον άφορα τό πρόσωπον τοΰ Πολυ­
κάρπου άποτελοΰσί τήν χαλλίστην περί αύτοΰ μαρ­
I. Μετά τον Τιμόθεον 'Εφέσου, τόν Τίτον Κρή­ τυρίαν: Κατά τόν 'Ιγνάτιον, ό 'Επίσκοπος Σμύρνης
της, τόν Κλήμεντα Ρώμης χαί τόν 'Ιγνάτιον Α ν τιό ­ Πολύκαρπος είναι ((άξίόθεος)) προσαγορεύει δ' αυ­
χειας, ιστορικήν κλασσικήν μορφήν 'Επισκόπου Ά π ο - τόν ((θέομαχαρίστότατον)) Τό πρόσωπον τοΰ Π ο­
στολίχού αποτελεί ό άγ. Πολύκαρπος 'Επίσκοπος λυκάρπου είναι ((άμωμον))^. Ό Πολύκαρπος είναι έν-
Σμύρνης χαί Μάρτυς, περί τοϋ οποίου εΐμεθα δεδυμένος κχάρίν))'', έχει ((σύνεσίν)) είναι ((σπου­
καλλίτερου πληροφορημένοί, ή περί όλων τών προα- δαίος))^, μάλλον άγαμος, έν άγνείφ δίαμείνας ((είς
ναφερθέντων. 'Ανάγλυφος ή είχών τοΰ Άποστολίχοΰ τήν τιμήν τής σαρκός τοΰ Κυρίου))^ χαί ((Θεοΰ γνώ­
Πατρός εξάγεται έχ τών επιστολών τοΰ άγ. 'Ιγνα­ μην χεχτημένος))
τίου ((Πρός Σμυρναίους)) χαί ((Πρός Πολύκαρπον)), Ό Πολύκαρπος είναι θεματοφύλαξ τοΰ (('Εχ-
έχ της 'Επιστολής ((Πρός Φίλίππησίους)) τοΰ ίδίου, χλησίαστίχοΰ χαί Καθολίχοΰ Κανόνος)) Α τοΰθ' όπερ
έχ τοΰ πρωϊμωτάτου Μαρτυρίου του, τοΰ συγγραφέν- θ' άπεδίδετο βραδύτερον ύπό τοΰ Έχχλησίαστίχοΰ
τος όπό της 'Εκκλησίας Σμύρνης, πριν ή παρέλθη έτος Ύμνωδοΰ, δίά τοΰ ((Κανών - Πίστεως)). Ε ίνα ι Διδά­
άπό τοΰ μαρτυρικού θανάτου αύτοΰ χαί έχ τών ειδή­ σκαλος προφητικός χαί άποστολίχός έπίσχοπος έν
σεων, ας παρέχουν σαφώς ό άγ. Ειρηναίος καί οί Τερ- όλη τή κυριολεκτική έννοία τής άποστολίχότητος.
τυλλίανός χαί Ευσέβιος. Πίθανώτατα ό Πολύκαρπος Δ ιό τι υπήρξε σύγχρονος τών 'Αποστόλων, διότι έζησε
ανήκε', είς τούς έξ 'Ελλήνων Χριστιανούς της Μ. Ασίας μ ετ' αυτών, συνανεστράφη αυτούς, παρηκολούθησε
χαί 'ίσως είς τοΰτο όφείλεταί τό ότί δέν χάμνεί πολλήν τόν τρόπον τής ζωής, τής σχέψεως χαί έχφράσεώς των
χρήσίν τής Π . Διαθήκης, τά δ' έλάχίστα αύτής χω­ χαί τής όπ' αυτών οικονομίας τών 'Εκκλησιών τοΰ
ρία, άτίνα χρησιμοποιεί, δέν είναι τελείως άκρίβή, Θεοΰ. Παρέλαβε παρ' αύτών τήν Διδασκαλίαν τής
δείκνύοντα ότί έχρησίμοποίήθησαν προχείρως, έχ μνή­ Πίστεως χαί τής ζωής τής 'Εκκλησίας, ήν, ώς άπο-
μης. Ά ντίθέτω ς ό έπίχαρίς θάλαμός του άποπνέεί δείχνύεταί έχ τής πρός Φίλίππησίους 'Επιστολής του
δαψίλώς τήν Κ . Διαθήκην χαί έπί τό πλεΐστον την χαί τής θεολογίχωτάτης προ τοΰ Μαρτυρίου του
Παύλείον χαί Ίωάννείον αυτής άνάπτυξίν. Ή έν τώ προσευχής, κατέχει έμβρίθώς χαί κρατεί στερρώς,
σταδίω, προ τοΰ 'Ανθυπάτου Στατίου Κουαδράτου ώς μόνην άληθή χαί σώζουσάν παρακαταθήκην Αύ­
ομολογία του (('Ογδοήχοντα χαί έξ έτη δουλεύω (τώ τοΰ τοΰ Κυρίου Α Γνωρίζει σαφώς, ώς χαί ό οίχείό-
Χ ρ ισ τώ ))) 2, ήγκγεν είς την όπόθεσίν, ότί ήτο τέχνον τατος αύτώ 'Ιγνάτιος, δ τ ί τ ό θ έ μ α τ ώ ν έ π α γ -
χριστιανών, λαβών είς την νηπίαχήν ήλίχίαν τό Βά- γελίών τής Πίστεως χαί ή έννοια
πτίσμα^. Έ χ τοΰ Ευσεβίου γνωρίζομεν, ότί μετά τ ή ς ύ π ο σ τ ά σ ε ω ς έν τώ χ ό σ μ φ τ ή ς
την καταστροφήν τών 'Ιεροσολύμων (70) μεταβάς ' Ε κ κ λ η σ ί α ς χαί τών ' Ε π ι σ κ ό π ω ν χαί
έδρα έν Μ. Ά σ ία ό 'Απόστολος Φίλιππος, μετά τών Πρεσβυτέρων χαί Διακόνων, τών
θυγατέρων αύτοΰ μέ χέντρον τήν Ίεράπολίν, ό δέ ( ( ο ι κ ο ν ό μ ων ) ) τ ο ύ τ ω ν χ α ί κ π α ρ έ δ ρ ων ) )
μαθητής τοΰ Ά π . Παύλου Τιμόθεος έπίσης, ώς 'Ε π ί­ χ α ί ( ( υπηρε τ ών) ) τοΰ Θεοΰ^ είναι
σκοπος τής Έ πίχρχτείας 'Εφέσου^. Τούτους πίθα­ κάφθαρσία χαί ζωήαίώνίοςυΑΔίαχα-
νώτατα παΐς έτί ών έγνώρίσεν ό Πολύκαρπος. Β έ ­ τέχεταί πάντοτε όπό τοΰ ζωηροΰ αισθήματος, ότί ((άπέ-
βαιον πάντως είναι ότί υπήρξε μαθητής τοΰ Ά π . ναντί τών τοΰ Κυρίου έσμέν οφθαλμών, καί πάντας δει
Ίωάννου, υφ' ού χαί χατεστάθη 'Επίσκοπος έν Σμύρνη, παραστήναί τώ βήματί τοΰ Χρίστοΰ χαί έχαστον όπέρ έ-
συνανεστράφη δέ χαί άλλους, ο'ίτίνες εΐχον χρηματί­ αυτοΰ λόγον δοΰναί ))Α Θ ε ρ α π ε ύ ε ι τ ό ν Θ ε ό ν
σει αύτόπταί καί άχροαταί s τού Κυρίου Ίησοΰ Χ ρ ί­
στου. Ε ίς τούς είδότας τόν Κύριον, πίθανώτατα άνή- 6. Ίγν. Σμύρν. X II, 2.
χ ε ί χαί ό άγ. 'Ιγνάτιος Ά ντίοχείας ό Οεοφόρος, όστίς 7. Ίγν. Πολ. I, 1.
8. Ίγν. Πολ. 1,2.
1. Μαρτ. Πολ. XII, 2. 9. Ίγν. Πολ. 1 ,3 .
2. IX , 3. 10. Ίγν. Πολ. III. 1.
3. A. ν. Harnack, Chronoiogie'I, σελ 342. Ααμπάχη: 11. Ίγν. Πολ. V, 2.
Οί έπτά αστέρες της 'Αποχαλύψεως σελ. 96. κ. έ. 1 2 -1 3 . Ίγν. Πολ. V, 2, VIII, 2.
4. Έ τίστ. Πολυκράτους 'Εφέσου πρός Βίκτωρα Ρώμης, 14. Μαρτ. Πολ. Έπίλ. 2.
παρ' Εΰσεβ. Έκκλ. Ίστορ. III, 4,6, ν, 20 καί έ.—Είρην. 15. XVI, 2 XIV, 1.
Κατά αίρέσ, III. 34 καί 'Επιστολή πρός Φλώρ. παρ. Εύσεβ. 16. Εΰσεβ. Έχχλ. Ίστορ, III, 36. Είρην. Κατ' αίρ. III,
Έκκλ. Ίστορ. ν 20.—Η. S t r e e t e r ; The primitive 3, 4. Πολ. Φίλ. VII, 1, 2,
Church (1929) σελ. 113. 17. Ίγν. Πολ. VI, 1.
5. Tertuit. De Praescr. haeret. X X X II, 2, Ieron. De 18. Ίγν. Πολ. II, 3.
vir. ill, 17. 19. Πολ, ΦΔ. V I, 2, 3.
 102 ΕΚΚΛΗΣΙΑ 1 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5

«μετά φόβου καί πάσης εύλαβείας, άθεων είόωλολατρών χαί τών Ίουόαίων εΐχεν ή Έ χ ­
χαθώς Αυτός ένετείλατο χαί οί εύαγγελίσάμενοί ημάς χλησία ν' άντίπαρατάσσηταί καθημερινώς χατά τών
'Απόστολοί χαί Προφήταί, οί προχηρύξαντες την «ψευόαόέλφων χαί τών έν ύποκρίσεί φερόντων τό
έλευσίν τοΰ Κυρίου ήμώνη Νήφεί όί αρχ ώς όνομα τοΰ Κυρίου, τών άποπλανώντων κενούς άν-
πρός τάς εΰχάς x α τ ά τ ή ν Ά π ο σ τ ο- θρώπους))^", τών άντίχρίστων Δοχητών, τών μή όμο-
λίχήν εντολήν^ χαί προσχαρτερεΐ λογούντων «Ίησοΰν Χρίστον έν σαρχί έληλυθέναί)),
ν η σ τ ε ί α ί ς, όεήσεσίν αίτούμενος τόν Παντεπό- τών άρνουμένων «τό μαρτύρων τοΰ σταυροΰ)), τών
πτην θεόν, ίνα μή είσέλθη εις πειρασμόν, όίότί έν οντων έχ τοΰ όίαβόλου χαί τών μεθοόευόντων τά
άχρα ταπεινοφροσύνη αναγνωρίζει τόν όίαρχώς υφι­ λόγια τοΰ Κυρίου πρός τάς ίόίας έπίθυμίας χαί λε-
στάμενον κίνδυνον τοϋ πνεύματος έχ της ευεπίφορου γόντων «μ ή τ ε άνάστασίν μήτε χρίσίνη είναι, τών
εις την εύπερίστατον αμαρτίαν σαρχός, μίμνησχόμενος πρωτοτόκων τοΰ Σατανά ' Η έπίσχόπησίς όλων
τοΰ Κυρίαχοΰ «τό μεν πνεΰμα πρόθυμον, ή όέ σάρξ τούτων τών τομέων άπερρόφεί πάντοτε όλον τόν
ασθενής)) Οΰχ αγαπά τόν νΰν αιώνα. Μ ή ό ί ό ω ν «καιρόν)) 32 οώτοΰ!
όέ χαμμίαν απολύτως προσοχήν II. Ού μόνον όέ περί τής ίόίας αύτοΰ Ε κ κ λ η ­
είς τήν μ α τ α ι ό τ η τ α τών πολλών (τό σίας έμερίμνα χαί έφρόντίζε, άλλά τοΰ χαίροΰ χαλέ-
πνεΰμα τοΰ συρμοΰ) χαί τάς ψευόοόίσχαλίας, έ μ- σαντος χαί άφορμής όοθείσης, φροντίζει χαί ύπέρ
μ έ ν ε ί ά μ ε τ α χ ί ν η τ ο ς « έ π ί τ ό ν έξ αρ­τής έμπερίστάτου, λόγω τής, όί' ύλομανίαν, έχπτώ-
χ ή ς παραόοθέντα λόγον)) ^ χ α ί ή ά ό ί ά λ ε ί - σεως τοΰ Επισκόπου αύτής (Βαλεντίνου;), Ε κ κ λ η ­
πτος γλυχεΐα χαί έμμονος έλπίς σίας τών Φίλίππησίων, ° ύ χ ί έ ξ ο υ σ ί α σ τ ί -
του χαί ό σ τ ο χ α σ μ ό ς του ε ί ν α ι ό
χ ώς , άλλά μετά σ τ ο ρ γ ή ς χαί άγά­
Δίχαίωτής χαί Λυτρωτής ήμών π η ς, παραχληθείς ύπ' αύτών τών Φίλίππησίων, οί-
Χρίστος Ίησοΰς, «δς άνήνεγχεν ήμών τίνες άχούσαντες παρά τοΰ όίελθόντος πρός τό Μαρ-
τάς άμαρτίας τφ ίόίω σώματί έπ ί τό ξύλον, τύρίον 'Ιγνατίου Άντίοχείας, περί τής άποστολίχής
δς αμαρτίαν ούχ έποίησεν ούδέ εόρέθη όόλος φυσιογνωμίας τοΰ Πολυκάρπου, είς όν έχεΐνος ένεπί-
έν τώ στόματί αύτοΰ* άλλά όί' ήμάς, 'ίνα ζήσωμεν στεύετο τήν 'Εκκλησίαν του, άπετάθησαν πρός αύ-
έν αύτώ, πάντα ύπέμείνε))^. Έ ν ταΐς νυχθημέροίς τόν. Έ πέστείλε ό' ό Πολύκαρπος χαί άλλας Έ π ί-
θερμαΐς προσευχαΐς του ε ί ν α ι ο π τ α σ ι α σ τ ή ς
στολάς «ταΐς γείτνίώσαίς Έ χχλησίαίς έπίστηρίζων
προφητικός χαί ό ρ α μ α τ ί σ τ ή ς ά π ο -
αύτάς ή τών άόελφών τίσ ί, νουθετών αύτούς χαί
στο λ ί χ ό ς Ά ντίχείμενον τών θαυμασίων προσ­ προτρεπόμένος))32. 'Π άνύσταχτος μέριμνά του «περί
ευχών του είναι πάντες μικροί χαί μεγάλοι, ένδοξοί πασών τών Εκκλησιώ ν)) χαί τό άόίάπτωτον ένόία-
χαί άόοζοί χαί πάσα ή χατά τήν Οικουμένην Καθο­ φέρον του όίά τήν ειρήνην, τήν ενότητα χαί ομόνοιαν
λική Έ χχλησία ής ή εύστάθεία, ή ένότης χαί ή τής Καθολικής 'Εκκλησίας, χάρίν τών οποίων όέν
προαγωγή αποτελεί τό άγρυπνον μέλημα χαί τήν όίστάζεί νά ύποβληθή καί εις τήν μεγαλυτέραν θυ­
άχοίμητον μέριμνάν του. σίαν, άποόείχνύοντα αύτόν γνήσιον μαθητήν χαί 'Από­
Ή όίαγωγή τών Πρεσβυτέρων χαί τών Διακό­ στολον 'Εκείνου, "Οστίς έχτενώς προσηυχήθη έν τή
νων, τών Παρθένων χαί τών Χηρών χαί ή άμωμος άρχίερατίχή Του προσευχή, όίά τής 'Εκκλησίας Του
χαί έν αγνή συνείόήσεί έχπλήρωσίς τοΰ προορίσμοΰ τήν ενότητα 33, συγχίνοΰσί βαθύτατα τούς μελετών­
των χαί τών πνευματικών καθόλου χαί χοίνων.χών τας τήν πρωτοχριστιανικήν 'Εκκλησίαν. Ώ ς παρα­
των καθηκόντων. 'Π δίαπαίόαγώγησίς τής νεότητος, δέχονται έσχάτως, έν έτος άκρίβώς προ τοΰ Μαρτυ­
έν σεμνότητί χαί σωφροσύνη χαί τών συζυγιών χαί ρίου 3* χαά Είς ήλίχίαν μεγαλυτέραν ίσως τών 85
οικογενειών, «έν τή έντολή τοΰ Κυρίου ...π ίσ τεί χαί έτών, άναλαμβάνεί τό πολυήμερον, τό χοπίωδέστατον
άγάπη, χαί άγνεία... έν πάση έγχρατεία))^. Μολονότι χαί έπίχίνδυνότατον ταξίδίον μέχρι Ρώμης. Δ ιακιν­
ή Έ χχλησία τής Σμύρνης είναι «ήλεημένη έν παντί δυνεύει ό' αύτήν ταύτην τήν ζωήν του ό «πάνυ γηρα-
χαρίσματί, πεπληρωμένη έν πίστεί χαί άγάπη, άνυ-
30. VI, 3.
στέρητος παντός χαρίσματος, θεοπρεπεστάτη χαί 31. VI, 3-
άγίοφόρος)) ήγρύπνεί, ίνα πάσα ή Έ χχλησία αύ­ 32. Είρην. 'Επίστ. πρός Φλώρον, παρ' Εΰσεβ. Έκχλ,
τοΰ «άξίως τής έντολής χαί τής όόξης τοΰ Κυρίου Ίστορ. V, 20, 8.
περίπατή))^ χαί ίνα πάντες άσί «ζηλω ταί περί τό 33. 'Ιωάνν. ΙΖ '.
χαλόν, άπεχόμενοί τών σκανδάλων)), όίότί πλήν τών υπό τοΰ 34. Τό Μαρτύρων τοϋ άγ. Πολυκάρπου τοποθετείται
Α. ν. Harnack είς τό 156: Ghronologie... I σελ.
334 - 356, Mission und Ausbreitung des Christentums in
20. Αυτόθι. den ersten drei Jahrh. I σελ. 475 Συμφωνοϋσί όέ μετ' αΰ-
21. Α. Πέτρ. 4, 7. τοϋ χαί οί Η. Lietzmann, Geschichte d. ait. Kirche II,
22. Πολ. Φίλ. V II, 2. Ματθ. 26,41. σελ. 134 B. Altaner: Patrologie, σελ. 88. H. Fr. v
23. VII, 2. Campenhausen: Polycarp von Smyrna und die Pastoralbrie-
24. VIII, 1, 25. fe (1951) σελ. 10. P. N. Harrison, Polycarp's two
25. Μκρτ. Πολ. V, 2. Epistles to the Phiiippians (1936) σελ. 209 καί H. Gre-
26. V, 1, VIII, 1. goire, L a date du martyre de S. Polycarpe (1950). Μή
27. Πολ. Φίλ. V, 2, 3 IV, 3, IV, 1, 2. έχοντες μεθ' ήμών τών ήμετέρων σεβαστών Καθηγητών τά
28. Ίγν. Σμυρν I, 1. συγγράμματα, στερούμεθα όυστυχώς τών σχετικών αύτών
29. Πολ Φίλ.. 1. χρονολογήσεων.
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5 ΕΚΚΛΗΣίΑ* 103

λέος)) 'Επίσκοπος, Κνα προλάβη δίασάλευσίν της ε ι­ ουρανία γαλήνη! Ό ποία Χρίστομίμητος πραότης!
ρήνης των 'Εκκλησιών Ά σίας χκί Ρώμης, διά της Ό ποία έπίβαλλομένη ήρεμία! Οΰτε κραυγή, ούτε
τακτοποίήσεως μετά του Ρώμης 'Ανίκητου του ζη­ έξαψίς, οΰτε ΰβρίς, οΰτε κατάρα! Άξίοπαρατήρητον
τήματος του εορτασμού τοϋ Πάσχα, 8περ έν μέν τή έν τούτοίς είναι, οτί τόσον ταπεινός, πρόίος καί ε ι­
Ά σ ία έωρτάζετο τήν 14ην του 'Ιουδαϊκού Νίσάν, έν ρηνικός 'Επίσκοπος διασώζει έπί τής άνεπίτηδεύτου
οίαδήποτε ημέρα τής 'Εβδομάδος καί άν συνέπίπτεν απλότητάς του ήδρασμένην τής Θεόθεν παρασχεθεί-
αϋτη, έν δέ τή Ρώμη τήν πρώτην μετ' αυτήν Κυ­ σης αύτώ έξουσίας τήν παρρησίαν καί έπίβλητίχό-
ριακήν 33. Είναι χαρακτηριστική διά τήν άφοσίωσίν τητα, τοϋ Ποιμενάρχου, τοϋ Η γ έτο υ , τοϋ Π ρίγκί-
καί έμμονήν τών πρώτων 'Επισκόπων εις τάς Ά πο- πος τής 'Εκκλησίας, άτίνα δίακρίνονταί: Οΰ μόνον
στολίκάς Παραδόσεις, ή κατά τήν πραγματοποίηθεΐ- οταν «ώσπερ κριός έπίσημος)) 3^ προσερχόμενος είς τό
σαν συνάντησίν στάσίς τόσον τοϋ Πολυκάρπου Σμύρ­ Μαρτύρων λίαν πεπαρρησίασμένως όμίλή πρός τόν
νης, οσον καί του 'Ακινήτου Ρώμης, οΐτίνες άμφότε- 'Ανθύπατον, άρνούμενος ν' άξίώση απολογίας τόν
ροί άνάγοντες τήν άρχήν τοϋ έορταστίκοΰ Τυπίχοΰ χαμερπή όχλον τών άθέων « Σ ε μέν καί λόγου ήξίω κα...
των εις 'Αποστόλους τοϋ Κυρίου, άπεφάσίσαν νά συν­ έκείνους δέ ούχ ήγοΰμαί άξίους τοϋ άπολογεΐσθαί αύ-
έχιση έκαστος τηρών τήν τοπικήν συνήθειαν, οίονεί τοΐςυ 33. Ά λλά καί καθ' ήν στιγμήν προσελθών αύτώ
παραχωρήσαντες, έκ συμφώνου, τήν λύσίν τοϋ ζητή­ έν Ρώ μη δίατρίβοντί, καθ' οδόν, ό αίρεσίάρχης Μαρ-
ματος εις τήν Α' έν Νίκαίφ Ά γ . Οίκ. Σύνοδον. Οΰτω κίων, έπίδίώκεί θρασέως νά έμφανίσθή αύτώ, κεραυ­
δ' άπεχωρίσθησαν έν ειρήνη, τοϋ Άνίκήτου παραχω- νοβολεί αΰτόν άποτόμως, διά τοϋ «Έ πίγίνώ σκω , έπί-
ρήσαντος τήν Καθέδραν εις τόν άναχωροΰντα Πολύ­ γίνώσκω - σε - τόν πρωτότοκον του Σατανά)) 33. Δ ιό τι
καρπον, οστίς έτέλεσε καί τήν Θ. Ευχαριστίαν, έξ ώς γνήσιος μαθητής τοϋ Μαθητοϋ τής Α γάπης, δεν
ής μετέλαβε καί ό 'Ανίκητος. Μεταβάς ό «πάνυ γη­ ή δ ύ ν α τ ο ν' ά ν ε χ θ ή ουδέ τόν χ α ι ρ ε ­
ραλέος)) Πολύκαρπος, πρός τόν νεώτερον αύτοΰ Ά ν ί- τισμόν*" ενός άντίήρίστου αιρετι­
κητον, άπέδείξεν οτί ήλαύνετο ύπό απεριορίστου διά κ ο ύ ! Οί Χριστιανοί τής Σμύρνης, οί θεωρούμενοι
τήν 'Εκκλησίαν αγάπης, καί ή αγάπη πρώτη πάντοτε ΰπό τοϋ 'Ιγνατίου «τέλειο ί, κατηρτίσμένοί έν άκί-
σπεύδει νά τείνη τήν φιλίαν χεΐρα. νήτω πίστεί, ώσπερ καθηλωμένοι έν τώ Σταυρώ τοϋ:
III. Πόσον είναι συμπαθή καί σεβάσμια πάντα Κυρίου Ίησοΰ Χρίστου σαρκί τε καί πνεύματί καί
τά τοϋ Θεοπρεποΰς 'Επισκόπου Πολυκάρπου ί Όποιαν ήνωμένοί έν αγάπη έν τώ α'ίματί Χρίστοΰ, πεπληροφο-
ακεραιότητα δογματίκοΰ φρονήματος καί έν παιδική ρημένοί εις τόν Κύριον ήμών)) **, έν τώ προσώπω
άφελεία έμμονήν εις τήν Άποστολίκήν Πίστίν προδί­ τοϋ 'Επισκόπου αύτών Πολυκάρπου αναγνωρίζουν έν
δει τό, διά τάς γνωστίκάς αιρέσεις, πλήρες έκπλή- π ι σ τ ό ν άντίγραφον τοϋ Βίου καί
ξεως καί πόνου έπίφώνημά του: (ΡΩ καλέ Θεέ, εις τοϋ Πάθους τοϋ Κ υ ρ ί ο υ Ί η σ ο ϋ Χ ρ ι ­
οίους με καιρούς τετήρηκας bP*' Άναγίνώσκων τις τήν σ τ ο ύ . 'Ολόκληρος ή πολιτεία αύτοΰ είναι τοσοΰτον
περιγραφήν τοϋ άγ. Ειρηναίου, αισθάνεται ώσάν νά άγία καί άγαθή, δί' ήν καί τοίαύτην ύπόληψίν καί
βλέπη τόν πάλλευκον, τόν άμωμον, τόν χαρίτωμένον πίστίν εΐχον είς αύτόν «ώστε άεί έκαστον τών π ι­
Άποστολίκόν πρεσβύτην, νά ύψοΐ υγρούς τούς κα- στών σπουδάζείν, οστίς τάχίον τοϋ χρωτός αύτοϋ
θαροτάτους οφθαλμούς καί τάς οσίους χε'ί'ρας εις τόν άψηταί)) 'Αληθώς δέ καί τό, «κατά τό Εύαγγέ-
Ουρανόν, νά άπτηταί τών κροτάφων, ν' άφήνη μετά λίον)) *3 μαρτυρικόν τέλος τοϋ Πολυκάρπου έχει τό-
πόνου τάς παλάμας νά πίπτουν καί σφραγίζουν εαυ­ σας ομοιότητας καί αναλογίας πρός τό τέλος τοϋ Κυ­
τόν τφ σημείω τοϋ Σταυρού, νά δοξάζη τόν καλόν ρίου. Ό Κύριος φεύγων τούς δίώχτας Αύτοΰ έκρύβη
Θεόν, έπί τή ανοχή καί μακροθυμία Α ύτοΰ! Ό ποία είς τόν κήπον της Γεθσημανή, ένθα έπεδόθη είς προσ-
35. Ώς ύπεστήρίξεν ό σεβαστός ημών Διδάσκαλος κ. Γ ε ­ ευχήν. Καί ό άγ. Πολύκαρπος «ύπεξήλθεν είς άγρί-
ράσιμος Κονίδάρης (παραδόσεις 1949), ή μετάβασίς τοϋ Πο­ δίον... καί δίέτρίβε μετ' ολίγων, νύκτα καί ήμέραν...
λυκάρπου πρός τόν Ρώμης Άνίκητον, δεν σημαίνει διόλου προσευχόμενος περί πάντων τώ ) κατά τήν Οικου­
άναγνώρίσίν είς αΰτόν πρωτείου έξουσίας, οΰτίνος την τε­ μένην 'Εκκλησιών, οπερ ήν σύνηθες αύτώ)). Καί συν­
λείαν άμφίσβήτησίν σημαίνει ή συνέχίσίς της έμμονης ύπό εχιζόμενων τών ομοιοτήτων, γενόμενος έν οπτασία
τοϋ Πολυκάρπου είς τήν Μικρασιατικήν συνήθειαν τοϋ έορ-
τασμοϋ τοϋ Πάσχα! Πλήν τοϋ φλέγοντος επικαίρου ζητήμα­ κατά τήν έκτενή προσευχήν του, προλέγει τοΐς μετ' αύ­
τος τοϋ διακανονισμού τοϋ Πάσχα, τόν εΰλαβέστατον 'Επί­ τοΰ τό είδος τοϋ θανάτου του « Δ ε ι με ζώντα καήναί)).
σκοπον Πολύκαρπον, ώθησεν είς τό λίαν επίπονον ταξίδίον Συλλαμβάνεταί κατόπιν προδοσίας οικείου τοϋ περι­
μέχρι Ρώμης, ής ή 'Εκκλησία, από τών ήμερών τοϋ 'Ιγνα­
τίου ακόμη ήτο ή «Προκαθήμενη τής άγάπηςυ (Ίγν. Ρωμ.) βάλλοντος, έν ώ δίέμενε. Ό συλλαβών αύτόν ώνομά-
καί ενδόμυχος ασφαλώς Εερός πόθος νά έπίσκεφθή καί προσ­ ζετο 'Ηρώδης. Ή σύλληψίς αύτοΰ έγένετο «τ ή Πα­
κύνηση τόν τόπον, ένθα ώς ήδη έπίστεύετο (Α*. Κλήμ. Κορί ρασκευή... όψέ τής ώρας)) **. Ή ακτινοβολία τής Χά-
V, VI καί Ίγν. Ρωμ. IV, 3) είχον μαρτυρήσει οί κορυφαίο: ρίτος τοϋ Θεού, ΰφ' ής ήτο πεπληρωμένος, θαμβώ-
τών 'Αποστόλων Πέτρος καί Παΰλος, τελευταίως δέ καί
ό προσφιλέστατος αΰτφ 'Ιγνάτιος, ή λεπτομερής πληροφορία 37. Μαρτ. Πολ XIV , 1.
περί τοϋ θαυμασ:ωτάτου τέλους τοϋ οποίου, παρά τών αύ- 38. Μαρτ. Πολ. X , 2.
τοπτών μαρτύρων, ήτίς τοσοΰτον τόν ένδίέφερε (Πολ. Φίλ. 39. Είρην. παρ. Εύσεβ* Έκκλ. Ίστορ. IV, 14, 4.
X III, 2) φαίνεται άναπτερώσασα τό «πάνυ γηραλέου)) αύτοΰ 40. Β' Ίωαάνν. 10.
καί τρόπον τίνά προπαρασκευάσασα πρός τόν πανένδοξον 41. Ίγν. Σμύρν. X I, 3 , 1, 1 - III, IV.
Μαρτυρικόν θάνατον, έπίσυμβάντα έντός τοϋ έτους της έπί- 42. Μαρτ. Πολ* X III, 1, 2.
στροφής του έν Σμύρνη. 43. Μαρτ. Πολ. VII, 1.
36. Παρ. Εύσεβ. Έκκλ. Ίστορ. V, 20, 6-8. 44. Μαρτ. Πολ. VII, 3.
 104 ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΑΡΑΜΑΤΑ ΠΑΙΑΙΟΗ ΕΙΣΑΓΟΜΕΗΠΜ ΕΜΤΟΣ IAPYMATOW
ΚΑΙ Η ΑΗΤΙΜΕΤΟΠΙΣΙΣ 108 ΥΠΟ 10 ΦΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ η
"Οσον μεγαλύτεροι είναι ή αγάπη, τόσον μεγαλύ­
τερα είναι ή ψυχική υγεία, όσον μίκροτέρα είναι η
άγάττη, τόσον μικρότερα είναι η ψυχική ύγεία. Τό
πολύ ή ολίγον, τό μικρόν η μέγα της αγάπης ρυ­
θ μ ίζει τό πολύ ή ολίγον της ψυχικής υγείας. Ε ίνα ι
τό πόρισμα της 'Α τομικής Ψυχολογίας τοϋ αειμνή­
στου ψυχιάτρου A lfred A d ler, καθ' δ μέτρον τής
ψυχικής υγείας καί τής καθόλου έξελίξεως τοϋ αν­
θρώπου είναι ή αγάπη Α
Έ ν συνεχεία καί άπό συναφοϋς άπόψεως ύφεί-
λομεν μετά δυνάμεως νά ύπογραμμίσωμεν καί ότί
οί άποτελοΰντες τό προσωπικόν τών παιδικών ιδρυ­
μάτων επιτακτικόν έχουσί καθήκον νά έχωσί την
δόσκολον, άλλά πάντως άναγκαίαν δΰναμίν νά κα-
ταργήσωσί την έν πολλοΐς ύφίσταμένην όπό λανθά-
νουσαν μορφήν «ψυχολογίαν τής άποστάσεωςυ άπό
τών άνατρεφομένων παίδίων, διότι, τυχόν ταΰτα άνή-
* Συνέχεια ex της σελ. 81.
74 «Χαριλάου Γκίτάκου. Οικογενειακή ειρήνη. Ηερωδί-
κόν 'Ατομική ψυχολογία. Τόμος Γ '* Αθήναί. 1934)).
σασα τους έλθόντας, ΐνα συλλάβωσω αυτόν, έκαμεν
αύτούς νά μετανοώσίν « έ π ί τφ έληλυθέναί έπί τοίοΰ-
τον θεοπρεπή πρεσβύτην)) Α Μιμούμενος τό Δεσπο-
τίκόν «Π άτερ είς χεΐράς σου παρατίθεμαι τό 7τνεϋμά
μου)) ευλογεί τόν Θεόν καί άναπέμπεί Αύτώ, ώς
άληθ'.νά έμπειρος Άρχ',ερεός καί Θότης τό « ... προσ-
δεχθείην ένώπίόν σου σήμερον έν θυσία. πίον. καί
προσδεκτή)) χρησίμοποίών πίθανώτατα έκφρασίν
τής συνήθους αύτώ συγχρόνου λειτουργικής πράξεως.
'Ως δέ τέλος ό Κύριος έκεντήθη τήν πλευράν υπό τοΰ
στρατιώτου δίά τής λόγχης, οότω καί ό θαυμασίώ-
τατος Πολύκαρπος κεντάταί υπό τοϋ «κομφέκτο-
ρος)) δίά τοΰ ξίφίδίου, πληρώσας πρότερον τούς
αιθέρας ευωδίας, ήν άνέδίδε τό «ώ ς άρτος όπτώμε-
νος ή ώς χρυσός καί άργυρος ένκαμίνφ πυρούμενος))
άγιον όλοκαύτωμα τοΰ σώματός του ! 'Ιδού ή άρχαίο-
τάτη ιδέα καί πεποίθησίς περί τοΰ 'Επισκόπου:
Ό 'Επίσκοπος είναι ζώσα Ε ί κ ώ ν
τ ο ΰ Χ ρ ί σ τ ο ΰ κ α ί ε ρ μ η ν ε υ τ ή ς τ ή ς Ίε-
ρ ω σ ύ ν η ς Ε κ ε ί ν ο υ ! ^ Τ ά έ ν ταίς κερκίσί
γαυρίώντα καί φρυάττοντα καί ώσεί πάνθηρες αιμο­
διψείς μηκώμενα πλήθη τών είδωλολατρών καί 'Ιου­
δαίων, όταν οίονεί άπαγγέλλοντα τήν αιτίαν τοΰ πρός
την πυράν άγομένου Πολυκάρπου έκραζον «Ο 3 τ ο ς
έστίν ό Πατήρ τών Χριστιανών))^,
δέν ήδύναντο νά φαντασθώσί προφανώς, ότί έδω-
ροΰντο είς τό Λεξίλόγίον τής αγρίως μίσουμένης
45. Λουκ. 23,46.
46. Μαρτ. ΪΙολ. XIV, 1 - 3 ,
47. Μαρτ. Πολ. XVI, 1.
48. Μαρτ. Πολ. XIV , 3.
49. Μαρτ. Πολ. X II, 2.
50. Πράξ.11, 36.
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5
χουσίν εις τά λαϊκά στρώματα ή προέρχονται έχ
χωρίων ή είναι κατωτάτης μορφώσεως ή διότι πα-
ρεστράτησαν κ. ο. κ. Ό μίλοΰμεν τοιουτοτρόπως, διότι
έχομεν πλουσίαν πείραν έκ τής κατοχής τών τραγι­
κών έτών 1941 καί έφεξής, οπότε έλάβομεν τήν ευ­
καιρίαν νά έλθωμεν είς επαφήν μετά χιλιάδων παί­
δίων περιθαλπόμενων έντός παιδικών ιδρυμάτων έγκα-
τελελείμμένων. Ύποστηρίζομεν δέ τήν άνωτέρω άντί-
ληψίν, διότι πάσα τοίαύτη άπόστασίς μεταξύ προσω­
πικού καί παίδίων ανατρέπει την προσπάθειαν πρός
δημιουργίαν ψυχικής επαφής, ή οποία όμως είναι
άπαραίτητος προϋπόθεσίς δίά τήν παιδαγωγικήν έπί-
τυχίαν.
Όπωσοΰν ή όλη παιδαγωγική εργασία δύναταί
νά ύποβοηθηθή έν τώ παίδίχώ ίδρύματί, έάν χαρίσθή
είς αύτό πνοή οικογενειακής καί παιδαγωγικής κ οι­
νωνίας. Καί τό μέν οικογενειακόν πνεΰμα θά έξασφα-
λίση είς τόν τρόφιμον τήν ατομικήν μετα χείρισή, τό
δέ κοινωνικόν πνεΰμα θά προαγάγη τήν διαμόρφω­
σ ή πολυτίμων κοινωνικών συναισθημάτων καί ίκα-
καί άπηνώς δίωκομένης Πίστεως καί 'Εκκλησίας,
τ ό ν τ ί μ ί ώ τ ε"ρ ο ν τ ί τ λ ο ν , μ ^ ετ' ε κ ε ί ν ο ν
τ ό ν τ ο ΰ ' Α π ο σ τ ό λ ο υ ! "Οπως ακριβώς κα^
οί έμπαίχτίχώς, έν Α ντίοχεία, προσονομάσαντες τούς
πιστούς τοΰ Ίησοΰ «Χριστιανούς)) ^ δέν ήδύναντο
νά ύποπτεύσωσίν, δτί οδτοί μετά χαράς, ώς έντίμό-
τατον θά άπεδέχοντο τό όνομα τοΰτο καί θά ύπε-
ρήσπίζον αύτό, δίά τοΰ αίματός των απανταχού της
Οικουμένης! Ουτω, ό ένδοξος Ίερομάρτυς Πολύκαρ­
πος, ό Αποστολίχδς 'Επίσκοπος τής Σμύρνης, προσ-
έλαβε καί δίετήρησεν έκτοτε τόν τίτλον τοΰ «Π α ­
τρός)), μεταδούς αύτόν καί είς πάντας τούς μεταγε­
νεστέρους αύτοΰ 'Εκκλησιαστικούς άνδρας, οίτίνες,
έπί τών ιχνών αύτοΰ, ζηλώσαντες νά βαδίσωσί καί
δί' ιδρώτων καί αιμάτων τήν Αποστολίχήν Παρά-
δοσίν καθαράν, άλώβητον καί άπαρασάλευτον, είς τούς
έπίγενομένους, μέχρι τής συντελείας τών αιώνων, νά
παραδώσωσίν, είναι γνωστοί ώς « ο ί Π α τ έ ρ ες τ ή ς
' Ε κ κ λ η σ ί α ς)). 'Ιδού δίατί, μέχρι σήμερον, ή Μία,
'Α γία, Καθολική καί Αποστολίχή τοΰ Χρίστοΰ 'Ε κ ­
κλησία χατακλείεί καί σφραγίζει άπάσας τάς σωτη-
ρίώδείς Αύτής Τελετάς καί άγίαστίχάς 'Ακολουθίας,
—μάς έδίδαξαν δέ καί αί Μητέρες μας νά κλείώ-
μεν καί ημείς έκαστος τάς ίδίωτίχάς μας προσευχάς—
δίά τοΰ συνδέοντος τό παρελθόν, τό παρόν καί τό
αιώνιον Μέλλον τής 'Εκκλησίας: « Δ ί' εύχών τών
αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ίησοΰ Χριστέ, ό θεός
ημών, έλέησον ημάς)). 'Αμήν.
Α ρ χ ίμ . Ε Υ Θ Υ Μ ΙΟ Σ Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ ΙΑ Δ Η Σ
Ί . Προϊστάμενος της Έλλην. ΌρΟοδ. Κοίν. 'Αμβούργου.
5ΪΤΠράξ. 11, 26.
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5 ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Η ΓΑΛΛίΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣίΑ
Ε ίς τό πολύ έλληνικόν όρθόδοξον κοινόν δέν ε ί ­
ναι γνωστόν ότι είς τήν Γα λλία ν, χώραν κατ' έξοχήν
καθολικήν, ύφίσταται καθαρως γα λλικ ή όρθόδοξος
έκκλησία, συμπληρώνουσα, έφέτος, τριακονταετία ν
όλόκληρον άπό τής ίδρύσεώς της.
Τό ιστορικόν τής όργανώσεως τής έκκλησίας
ταύτης εύρίσκετα ι έκ τεθειμένο ν είς τεΟχος είδικώ ς
έκδοθέν είς Παρισίους ύπό τών ήγουμένων τής όρ-
θοδόξου κινήσεως.
'Ο άρχίμανδρίτης Λ. Ζ ιλλ έ, ιερα τικός προϊστά ­
μενος τής πρώτης κοίνότητος τών Γάλλω ν όρθοδό-
ξων, τής άγιας Γ ενεβ ιέβη ς, γράφων είς τό δ ελτίον
τής κοίνότητος, είς τά 1928, εν δηλαδή μόλις έτος
άπό τής ίδρύσεώς τής κοίνότητος, έξ έθ ετε τό ισ το­
ρικόν τοΰτο, ώς έξής :
*... Ατά νά θέσω μεν, έγρα φ ε μεταξύ άλλων, τέρμα
είς πίθανάς π α ρεξηγήσεις καί ύποβολίμαίας σπερμο-
λογίας, δέν θεωροΰμεν άσκοπον νά καθορίσωμεν
ποιοι είμεθα καί ποΰ πορευόμεθα.
'Εν πρώτοις, δέν είμ εθα εν θρησκευτικόν δη­
μιούργημα, δέν είμεθα μία ^αιρεσις^. Ε ίμ εθ α κ λά ­
δος τής καθολικής καί άποστολικής Ανατολικής ορ­
θοδόξου έκκλησίας, ή όποια άναβαίνουσα είς άδιά-
κοπον σειράν φθάνει μέχρ ι τών 'Αποστόλων. Δ έν εΐ-
μεθα όμάς ή όποια άπεσπάσθη έκ μίας τών χρισ τια ­
νικών θρησκειώ ν των όφισταμένων είς τήν Γα λλία ν.
Μ έλη τής 'Ορθοδόξου Έ κκλησ ία ς ε ίτ ε έκ γεννήσεω ς,
ε ίτ ε έκ προσχωρήσεως κατόπιν ώριμου σκέψεως,
έτύχομεν τής άδειας παρά ταύτης νά συγκεντρωθώ-
μεν καί νά σχηματίσω μεν τοπικήν θρησκευτικήν
όμάδα. Ή 'Ορθόδοξος 'Ε κ κλησ ία έν τω πνεύματί τής
καθολίκότητός της, έχ ει ώς άρχήν όπως έκάστη τών
νότητος προσαρμογής. Τοιουτοτρόπως δ' ό ανήλικος
θά θιαπλασθη είς υπεύθυνον προσωπικότητα, προσ-
ανατολιζομένην πρός τάς πολιτιστικάς αξίας τοΰ αν­
θρωπίνου γένους έπί τής γής.
$ 8 . ίΡ υ χ ικ ή π$οσέγφ ισίς μετά της άΑγοά-
σης ?τατάτπ^ς ψ υ χ ή ς .
1) "Ανθρωποί τής καλωσύνης, άν&ρες χαί
ναίκες, όσοι έργάζεσθε έντός πα'.&κών ίάρυμάτων,
οίανόήποτε θέσ'.ν καί .εάν κατέχητε καί οιουάήποτε
βαθμού, συναισθανθήτε τό ίδρυμά Σας ώς ιδικόν Σας
καί άφοσιωθήτε είς αυτό! Καί άφοσιωθήτε είς τά
κπαιδιά Σ α ς υ ! Ό παλμός τής καλοσύνης Σας, άς
Σάς καλέση νά ελθητε πλησίον είς τάς ήθικάς δυσ­
τυχίας τών άνθρώπων, ίνα γίνητε αρωγοί είς τάς
κρίσιμους ταύτας φάσείς τής ζωής των. Καί βοη­
θήσατε αυτούς, όπως άνεύρωσί τήν οδόν τής αλη­
θούς κατ' αρετήν ζωής. Ά ποβλέψατε είς τό έργον
Σας ύπό τό φως τής άγάπης τοϋ Χρίστου μας ί
Καί περίβάλετε μετ' άγνής στοργής τά κπονεμένα
αυτά παιδάκια, τά παιδάκια Σας)) ί
Ή τοίαύτη ψυχική προσέγγίσίς τών ψυχών Σας
μετά τών παιδικών ψυχών άναβίβάζεί τό έργον Σας
είς θειον λειτούργημα. Δ ίό τί άναμένομεν άπό τήν
συνάντησίν ταύτην νά άναδυθή άπό τήν ήθίκήν νό­
σον τής ψυχής ό νέος άνθρωπος, άνανεωμένος, μέ
νέας ήθίκάς δυνάμεις καί νέους ύγιεις προσανατο­
λισμούς, οί όποιοι θά έγγυώνταί ύπέρ αύτοΰ τήν ήθι-
χήν ευτυχίαν έν τή ζωή.
ά δελφ ώ ν-έκκλη σ ίώ ν πού τήν άποτελοΰν, ζή τήν
ίδιαν της ζωήν, μέ τήν γλώσσαν της καί τάς πα ρα ­
δόσεις της. Δ ίά τόν λόγον αύτόν ή 'Ορθόδοξος ' ι ε ­
ραρχία ένεθάρρυνε καί έπ ευλόγησε τόν σχηματισμόν
τοΰ μίκροϋ τούτου ειδικού έκκλησιαστικοΰ όμίλου :
τής γα λλική ς όρθοδοξίας.
Ή κοίνότης μας, ά π έβλεπ εν κυρίως, έν άρχή,
είς τήν θεραπείαν τών πνευματικών άναγκών μίκροΰ
άριθμοΰ ρώσων προσφύγων καταστάντων Γάλλω ν
τήν έθνικότητα καί τήν γλώσσαν. "Ε π ρεπ εν έξ άλλου,
ν' άντίμετωπίσθοΰν α ί πνευμα τικοί άνάγκαί μερικών
Γάλλω ν, οί όποιοι ε ίτ ε λόγω οικογενειακώ ν δεσμών
μέ τήν Ρωσ'αν, ε ίτ ε έξ έλευθέρα ς έκλογής, είν α ι
τέκνα τής 'Ορθοδόξου Έ κκλησίας.
'Α ληθές δ τί τελοΰμ εν τώρα ύπό τήν πνευματικήν
έξάρτησίν έκ τοϋ μητροπολίτου τών όρθοδόξων ρω σι­
κών έκκλησιώ ν τής Δυτικής Εύρώπης. " O n άπό αύτόν
άντλοΰμεν τήν κανονικήν μας ύπόστασιν. Έ ν τοσούτφ,
άν έξαρτώ μεθα άπό τήν Α. Σ . τόν Μ ητροπολίτην
Εύλόγίον, δέν είν α ι δ ίό τί εύρίσκετοα έπ ί κεφαλής τών
Ρώσων όρθοδόξων τής Δ υτικής Εύρώπης, ά λλά
δ ίότί (συμφώνως πρός τους κανόνας) είν α ι οδτος
ό π λησ ίέσ τερος πρός τήν γεννω μένην κοινότητά μας
έπίσκοπος. Ε ίν α ι πιθανόν, είν α ι μά λιστα κανονικόν,
ή γα λλικ ή όρθοδοξία όταν θά φθάση είς ώ ρισμένην
βαθμίδα άναπτύξεως, νά καταστή αυτόνομος. Καί
δοθέντος δ τί ή 'Ο ρθοδοξία ουτε βυζαντινή, οΰτε σλα ­
βική είν α ι, ά λλά οικουμενική ένα πόκειτα ι είς τούς
δυτικούς όρθοδόξους νά θεμελιώ σουν τύπον όρ θο­
δοξίας, άνταποκρινόμενον είς τήν Δύσιν, ό όποιος
διά τής έπαναστροφής είς τάς τοπικάς πηγάς τής
Συνάντησις, ή όποία έχει ώς βάθρον την 'Α γά­
πην καί έχει δραματικόν μεγαλειον.
2) Καί χατά την συνάντησίν ταύτην άς όμιλήση
η ίδίχή Σας ψυχή πρός την παιδικήν μέ αυτό τό
νόημα:
κ—Παιδιά μου, μη πιχραίνεσθε! 'Εάν εύρίσκων-
ται μερικοί άνθρωποι μέσα εις την κοινωνίαν άνά-
γωγοι, άνοιχτίρμονες, άγροιχοι, δέν πρέπει νά νομί­
γυ­
σετε ότι τοιαύτη είναι ή κοινωνία τών συνανθρώ­
πων έν τω συνόλω της. Ή υγιής κοινωνία, τό εκλε­
κτόν μέρος της κοινωνίας, είναι μαζί Σας.
Καί ό Χριστός Σας άγαπα. Μ ' αυτούς, πούπε-
ριφρονοΰσαν, έκαμε ό Χριστός μας την πιό γλυχειά
συντροφιά. Γ ιά Σας σταυρώθηκε ένας θεός. Γίνετε
τίμια καί ηθικά. Μη παρασύρεσθε άπό αύτά, πού
βλέπετε άπό τούς ολίγους άναγώγους. Κρατάτε καλά
τόν εαυτόν Σας μακρυά άπό τό μίσος καί τό μό ­
λυσμα τοΰ κακοΰ))Μ \
ΙΩ Α Ν Ν Η Σ Κ . Π Α Π Α Ζ Α Χ Α Ρ ΙΟ Υ
Καθηγητής τής 'Εγκληματολογίας iv τή
Παντείω Άνωτάτη Σχολή Πολίτικων 'Επι­
στημών, Διευθυντής τοΰ Άνωτάτου Φρον­
τιστηρίου Κοινωνικής Προνοίας τοΰ Βα-
σιλίκοΰ Έθνικοΰ 'Ιδρύματος
75. (('Αποστολικής Διακονίας τής 'Εκκλησίας τής 'Ελ­
λάδος περιοδ. ((Φωνή Κυρίου)). 20 'Ιανουάριου 1955)). "Ορα
καί κ'Ιωάννου Κωνστ. Παπαζαχαρίου, Τά δικαστήρια άνηλί-
κων καί ή συμπαράστασις τής κοινωνίας. Άθήναι, 1955)).
 106 ϋΚΚΛΗΣίΑ
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΩΝ
TOtg OMO^aCT!?e^Oig.
^4t ey άΑΑτ; oeAtdt τον παοόντο? τεύχον? oty^tetov-
^ 6 f a t έχό^Αώσεί? ον ^tdyoy τώ ν Α π ίσ τ ω ν , aAAd !tai
όΑοχΑήρον τον '-EAA)yvt%ov ila o v x a i Μ ία τον ενσε-
^o v c Aaov Tjjig 'Γερά ? '^ ρ χ τεπ ίσ χ ο π ^ ? '^4#^νώ ν, e^ i
τ ο ΐ? O v o /tao n y p to t? τον JiaxaptcotdTO V '^Ιρ^τεπί-
oxdvtov *^1#^νών x a t yraoty? 'iiAAado? x. ΘεοχΑ^τον,
ε?ναί ovyxty?yTtxai xat a ^ ta t έ^άροεω?. zftott άπο-
08txyvovy τά α Μ # ^ α τ α αγάπες x a i ΑφίΟίΤίώσεω?,
τα όποια τρ έ^υ νν ον rot π ρο? a^y ό ί^τερ α '^xxAty-
otay x a t M tatM pco? π ρο? τό πρόσωπον τον Ζ7ροχα-
!?%αόνον τ^ ? ΈΆΑτ;νίχ^? '^xxAtyoM?.
"^4ν x a i ε?νατ A ta y ^ t x p o y T o y p o y t x o y 0taoc?y/ta,
a y * ότον Ο ντο? άν^Α#εν ε ί? τόν '.<4ρ%ίεπί(ΤΧ)πίχόν
^ p o v o y , έν το ντο ί? τοντο νπ ^ρ^εν άρχετόν, dtd yd
Παραδόσεως, ή μπ ορ εΐ νά δίαφέρη εις ττνα σ η μεία
ούσίωδώς, τοϋ άνατολτκοϋ τύπου.
Ε ΐμεθα χρισ τια νοί όρθόδοξοί. Τοΰτο σ ημα ίνει δτί
άκολουθοΰμεν τά δόγματα τής χριστια νικής πίστεως,
δπως έκφράζεταί είς τάς γραφάς των 'Αποστόλων καί
τών Πατέρων τής 'Εκκλησίας, είς τά σύμβολα τής
πίστεω ς καί τούς κανόνας τών Οικουμενικώ ν Σ υνό ­
δων, είς δλην τήν Ασκητικήν καί λειτο υ ρ γικ ή ν πα-
ράδοσίν τής Αρχαίας καί Αδιαιρέτου Ε κ κ λ η σ ία ς..,
Ή θρησκευτική μας δραστηρίότης δέν π ε ρ ιο ρ ί­
ζετα ι είς μίαν χώραν καί μόνον. Ή γ α λ λ ικ ή όρθοδο-
ξία δύναταί νά,προσφέρη μίαν κοινήν γλώ σσαν είς
τούς διαφόρους όρθοδόξους έθνίκούς όμίλους. Δ ύνα ­
τα ί τοιουτοτρόπως, νά συμβάλη είς αύτήν τήν οί-
κουμενίκότητα καί είς αύτήν τ ή / καθολίκότητα, πού
τόσαί ψυχαί έπίθυμοΰν σήμερον*.
Ε ίς τό ίδιο ν τούτο τεΰχος, ό ά ρχ ίερ εύ ς Ε. Κο-
βαλέβσκυ καθορίζων τήν μορφήν τής Δ υτικής 'Ορθο­
δοξίας γράφ ει μεταξύ άλλων.
*Ή άγνοια π ερ ί τά άφορώντα είς τήν όρθοδοξίαν,
ή ή παραγνώ ρίσίς τών κατ' αύτήν, κατά τούς τ ε λ ευ ­
ταίους αιώνας, ήτο σχεδόν πλήρης. "Ενα ς μέσος γά λ-
λος έγνώ ρίζε π ερισ σ ότερα διά τά ήθη τών νέγρω ν
καί τόν κινεζικόν πο λιτισ μόν παρά διά τήν πνευματικήν
ζωήν τοϋ γείτονό ς του, τοϋ χριστιανού άδελφοΰ του,
κληρονόμου του ίδίου έλληνολαττντκοΟ πολιτισμού,
τοϋ όρθοδόξου χρίστία νοϋ.Έ ν τοσούττρ, ό Αγνοούμε­
νος αύτός όρθόδοξος κόσμος, Αντιπροσωπεύει έστω
καί άρτθμητίκώς, τό τρίτον τοϋ δλου Χ ρισ τια νισμού*.
Ή άγνοτα δμως αότή ήρχίσε νά δια λύ ετα ι καί
ά π όδείξίν π α ρέχει τό γεγονός ότι όφίστατατ ήδη κοί-
νότης έκ Γάλλω ν όρθοδόξων. Καί προσθέτει ό συγ-
γραφεύς τοϋ άρθρου.
<Δυνάμεθα νά είπ ω μεν, χωρίς συγκαταβατικήν έρ-
μηνείαν τών λέξεω ν, δτί ή 'Ορθόδοξος 'Ε κκλησία
είν α ι τ ό θ ε μ έ λ ι ο ν δ λ ω ν τ ώ ν ά λ λ ω ν 'Ε κ ­
κ λ η σ ι ώ ν . Ε ίν α ι ή ' Ε κ κ λ η σ ί α . "Ο λα ί a t ά λλα ί
άπέρρευσαν έξ αύτής, είνα ι Έ κκλησία ί μέ χαρακτη­
ρισμούς, ρωμαϊκή, ά γγλίκα νίκή, μετερρυθμίσμένη,
παλαίοκαθολίκή κλπ.
Ε ίς τήν 'Ορθόδοξον 'Εκκλησίαν π α ρέχετα ι ό τ ί­
τλο ς τής Μ η τ ρ ό ς ' Ε κ κ λ η σ ί α ς καί είς τήν ρω­
μαϊκήν τής π ρ ω τ ο τ ό κ ο υ θ υ γ α τ ρ ό ς . ΟΟτε τό
σχίσμα, οΰτε ή άπόσπασίς τών έκκλησίών πού έχω-
ρίσθησαν άπό αύτήν, δέν ή μπόρεσαν ν' Αλλοιώσουν
τά μητρικά της αισθήματα. Ε ίν α ι μήτηρ έκ φύσεως,
1 Mzpttou 1958, Ά ρ . 5
ΣΤΗΛΗ
ixdtyAto#^ τό χαταπά/to v Ό ρ βό ό ο^ον ypoy^/τό τον
x a i ό ν π έρ τ ^ ? πα ντοείό ον? άννψώ σεω ? τον ίερα-
τεέον /ta ? ζ^Αό? τον.Α α ΐ ποΑΑα είν α ι τα όεί%4ατα τ^?
ν π * ^Lvrov πεφ ω τίσ/τέν^? α ντί^ ετω π ίσ εω ? τώ ν έχ-
xAtyotaOTtxcov ^ τ ^ ά τ ο ο ν , τ ο ν # ' όπερ εγγνα ταί, οτί
x at ε ί? τό ,αέΑΑον ό Αίαχαρίεότατο? #α πρά^^ τό παν
dta T^y χατό πάντα αρίστων x a i ίχανοποίτ?τίχ^ν Αν-
otv τω ν αντών έχχρε^ονντω ν.
A a i ^ ^'jExxAtyota^, σννενονοα τα ? εν χ ό ? α ν τ ^ ?
^ ε τ ό τώ ν ενχώ ν τον πΑ?;ρώ/τατο? τ ^ ? Ό ρ # ο ό ό ^ ο ν
'iiAAtyytx^? 'ExxAtyota? x at τώ ν έ π ίσ ^ ω ν έχπροσώ -
π ω ν τών αΑΑων '^χχΑ ^σίώ ν ^ χρατών, εν ^ ετα ί όΑο-
ψ νχ ω ?, όπω ? X v p to ? ό Θ εό? yvAatTty τόν A faxaptc6-
τατον ε ί? ποΑΑα έτ ^ επ ' d y a # ώ τι?? "FAA^vtx^? '^*χ-
xAtyata? x a i ίΐα τ ρ ίό ο ? .
δπως ό θ ε ό ς είν α ι ό Πατήρ δλων έκείνω ν πού π ι­
στεύουν εις τόν μόνον Υιόν του, δπως λ έ γ ε ι ό ά γιος
Κυπριανός».
Ά π ό τής θεμελίώ σεω ς τής γ α λ λ ικ ή ς 'Ο ρθοδοξίας
δίέρρευσαν τριάκοντα καί έν έτη καί έσημείώ θη
σημαντική έ ξ έ λ ίξ ίς είς τήν κανονικήν θέσίν τής κοί-
νότητος ταύτης.
Τά σχετικά έγγραφα, πού έρρύθμίσαν καί ρυθμί­
ζουν τήν σημερινήν θέσίν της, είν α ι α) όρίσμός τοϋ
πατρίάρχου τής Μόσχας Από τοϋ 1936, άναγνωρίζων
Γ α λλίκ ή ν 'Ορθόδοξον 'Εκκλησ ίαν καί β) όρίσμός τοϋ
Πατρίάρχου Σ έρ γ ιο υ άπό του 1939 άναφερόμενος είς
τήν ιδίαν αύτήν 'Ε κκλησίαν καί τήν ειδικήν της
μορφήν.
Ή Γ α λ λ ικ ή 'Ορθόδοξος 'Εκκλησία, άπεσπάσθη,
έν συνεχείοί, άπό τό Π α τρία ρχεΐον τής Μόσχας (1953).
"Ε γ ιν ε τότε δεκτή, προσω ρινώ ν είς τούς κόλπους
τής ρωσικής 'Ε ξα ρχία ς είς τήν Γα λλία ν, τήν έξαρ-
τω μένην Από τό Οικουμενικόν Π α τρία ρχεΐον τήν Κων­
σταντινουπόλεω ς καί π α ρ έμ είνεν είς αύτήν μ έχρ ι τοϋ
1955, όπότε έζήτησεν άπό τό Οικουμενικόν Πατρίαρ-
χ εΐο ν τήν όργάνωσίν καθαρώς Γ α λ λ ικ ή ς 'Εκκλησίας,
έξαρτω μένης Απ' εύθείας άπό τόν Οικουμενικόν θ ρ ό ­
νον τής Κωνσταντινουπόλεως καί τή ν ά ν ά δ είξίν Γ ά λ ­
λου έπίσκόπου. Τό θέμα μ ένει υπό μ ελ έτη ν είς τό
Ο ικουμενικόν Π ατρίαρχεΐον. Έ ν τώ μεταξύ κατά τήν
λειτο υ ρ γ ία ν είς τόν ναόν μνημονεύεται τό δ ν ο μ α το ΰ
Πατρίάρχου Ά θηναγόρου καί αύτοΰ α ίσ υ μ β ο υ λ α ί ζ η ­
τούνται έφ' δλων τών έκκρεμών ζητημάτων. "Αν
χρείασθή νά χειροτονηθούν ιε ρ ε ίς πριν ή καθορίσθή
παρά τοϋ Οικουμενικού Π ατριαρχείου ή θέσίς τής έν
Γ α λ λ ί? 'Ο ρθοδοξίας, ή χείρο τονία αυτή θά γίνη
δ ί' έπίσκόπου ύποδείχθησομένου παρά του Ο ικ ο υ μ ε­
νικού Πατρίάρχου.
Π ρέπ ει νά σημείωθή δτί ή όρθόδοξος αύτή γ α λ ­
λική κοίνότης ήρχίσε τάς έν ερ γ εία ς της άπό τοϋ
1954, όπότε Αντιπροσωπεία, προεδρευομένη άπό τόν
Εόγράφίον Κοβαλέβσκυ, προϊστάμενον τής έν Γαλλίοί
'Ορθοδόξου Γα λλική ς Κοίνότητος, μετέβη είς Κωνσταν­
τινούπολην καί έπίσκεφ θεΐσα τήν Α. θ . Π. τόν Οικου­
μενικόν Πατριάρχην ύπέβαλε τά σέβη της καί έξέ-
φρασε τάς έπ ίθυμίας της-
Ό Οικουμενικός Πατριάρχης έδέχθη τήν Α ντιπροσ­
ωπείαν είς τήν θεο λο γτκή ν Σ χολήν τής Χάλκης,
δτετύπωσε τήν χαράν του διότι έδέχετο Γάλλους όρ­
θοδόξους καί ύπεσχέθη τήν ουμπαράσταστν τής Μη­
τρός 'Εκκλησίας.
1 Μκρτίου 1958, Ά ρ. 5 ΕΚΚΑΗίΐΚ
Ε^χά/εεε^α dAoiydxMg.
'Ν κατάστασή εί? τ^ν /εεχαΑόνε^σόν /εα? Κνπρον,
αΑΑά χαί ε ί? όΑόχΑε^ρον σχεόόν τόν όΤεσοχεεαχόν χώ­
ρον, περεπΑεχεταε χαί πάΑεν επεχενόννω?. Ζ7οΑν όε
yo^Pod/εε^α, ότε εάν σννεχεσεΡ^ ε/ παραπαίονσα άΑε/-
^ώ ? χαίεντεΑώ?άνεόαφεχ^ στάσε?τών χραταεών τ^?
/')y? άπεναντε τών νο/εε/εων πόεΡων τών Ααών προ?
απόχτε^σεν τ^ί? ΑΑεν#ερεα? των, εΡά ΑπεόεεεωεΡέ/ άχό-
/εε/ περεσσότερον. '^ΙΑΑά χαί τό yo/Ρερώτερον, εΡά
ΑπετρΑφ/y τί/ν όεεεσόνσεν τον άντεεΡεον χο/ε/εοννεσ/εον
εί? όΑον τόν 'ylpa/Ρεχόν χόσ/εον.
ζίνστνχώ? χαί ε/ τόσον Αντνπωσεαχε) Απεσχενε?
τον "^ΙχχΑον 'Τπονρχον τών 'Κ^ωτερεχών ε ί? '^άεΡε^-
ya? χατ' ονόΑν, c&? ρεαενεταε, ώ/ΆΑε/σεν. ζίεότε /εά?
ΑπέσχΑφεΡε^, χώρε? σαφεί? χαί είΑεχρενεΐ? προ#εσεε?,
τα? οποία? χαί ^χρεστεανεχ^ αντίΑε/ε/εε?^ωί/?επε/ΡάΑ-
Αεε χαί ό πραχ/εατεχό? ποΑετεσ/εό?, τον οποίον ot Jv -
τεχοί εΡΑΑονν ya εΡεωρώνταε ερορεε?. Καί αντί αίεΡρία?
επε;χοΑονεΡε;σεν οντω /εεχαΑντερα άχό/εε^ ασάςεεεα χαί
εΡοΑότε??, "Ζσω?, όεότε Αντό? αντ^ί? ανα/εΑνονν οί
αποεχεοχράταε να άΑεεεεσονν άχοπώτερον χαί Απετν-
χΑστερον τονς σχοποεε? των, οί οποίο: ε ί? ονόεν αΑΑο
χατατεενονν, εε/ε^ ε ί? τε?ν πάσε/ εΡνσεα σννΑχεσεν τ^?
όνναστεία? των. 'A3? ^το όέ επόμενον, χαί ώ? εεόο-
/εεν άναχραρεό/εενον, ^ νπόόονΑο? Κεεπρο? όεά τον
ε/ρωεχον τε/? /ίεχενέ/ χατε/χχεεΑε τε/ν Αχεχεερεαν χαί
παρασχενά^εταε ε ί? παεΡε/τεχ^ν άντίστασεν χαί όΑο-
χΑε/ρωτεχόν πόΑε/εον.
Κ αί οόόΑν είναε εΡΑε^ερώτερον τοντον. ζίεότε όεα-
χράρεονταε χαί πάΑεν νΑαε εΡνσεαε τον Κνπρεαχον
Ααον. Καί τ ί? οεόε, εσω? χαί* νΑαε αχχόναε, πρό?
όνεεόο? τον Κοεστεανεχον /εα? ποΑετεσ/εον.
τίνπον/εε^α εεΑεχρενώ?, όεότε ε/ σό/ε/εαχο?'^1χχΑεα,
ε ί? ^y ό/εοΑοχον/εΑνω? τόσα όρεεεΑο/εεν, όεν Αχεε
πεεσβ^ άχό/εε/ Α'πεετα από τόσον? αχώ να? πον όεε^ε/-
χάχο/εεν παρά τό πΑενρόν τε/?, ότε ό:α τόν 'ΚΆΑε/νε-
χόν Ααόν ^ άχάπε/ πρό? τε/ν ΑΑενεΡερίαν, είναε όπω?
τό α/εαχον Αχείνο πνρ τον ΚαΑΑε νίχον, τό οποίον
τίποτε όεν ^όννατο να χατασ/?Ασε/ χαί τον οποίον
τέ/ν αποτεΑεσ^εατεχότ^τα ^εα? ένε?ν/ίείί[εε ο '^.χεε^εστο?
"Υ^εενο?, ο οποίο? χατ' αντα? /εεΑωόείταε εί? τα?
αχεα? ^εα? 'ίίχχΑ^σεα?.
βνχό/εε!9α Αχ ^d#ov? φνχ^ί? vd φωτίσ^ ο Αίνρεο?
τον? ^χετα? τών Ααών, χαί να Απεχρατ^σ^ εερ^ν^
ε ί? τόν χόσ/εον τον, νπερ τ^ί? οποία? ενχεταε πείν-
τοτε ^ άχεα /εα? '.ΕχχΑ^σία. 7V' αποόοε?^ όέ χαί τό
όεχαεον ε ί? τον? αόεΑφον? /εα? ΖΓνπρεον?, χεχονό? τό
οποίον ε9* ασχ^σ?; ενερχετεχωτείτ^ν Απεόρασεν εε?
όΑ^ν τ^ν άναταρασσο^εεν^ν ΜνατοΑ^ν.
JA v ε ίν α ε ό ρ χ ετό ν.
'^ίχρόιχα/εεν ^d?y, ότε ^ ανόρθωσε? τ^? παεόεία?
^εα? όεν εεναε όννατόν να Απετενχε?^, αν ανε?; ^εείν^
^εαχραν τον ρποτό? τών °Α?ΑΑ^νοχρεστεανεχών ^εα?
εόεωόών. ζίε' αντό εν Αχ τών πΑεον ^ωτεχών
^εεετων, τό οποία πρΑπεε vd αντε/εετωπίσ^ ^ προσπό-
^εεα πρό? αναχενν^σεν τ^ί? ΖΖαεόεία? ^εα?, είναε τό
^ τ^ /εα Tij? #ρ^σχεντεχ^? άχωχ^? τών /εα υ τώ ν , οε-
109
τενε? ^οετονν εε? τά ? όεαφ?όρον? ννχτερενά? τεχνε-
7
χα? χαί ,εε? %ανεχα? σχοΑά?. ^Ινταε ον ^εόνον όεν πε-
ρεΑα/ε/?άνονν ε ί? τά προχρά/ε/εατα αντώ ν τό /εά^ε/χεα
τών θρε/σχεντεχώ ν, άΑΑ' Απε πΑεον d^/εεονρχονν χαί
π ρ ο σ χ ό ^ α τ α ε ί? Toy ΑχχΑε;σεασ/εόν τών ^ ε α ^ τ ώ ν ,
όεότε ονεοε χατά τα ? ^ν ρ εα χ ά ? ΑχτεΑονν σχεόεα.
ΖΖε^αίω? ^ ενσννεεό??σία τών όεεν#ννόντω ν ποΑ-
Αά? Αχ τών σχοΑών τοντω ν πΑ^ροί πω ? τό xevoy
τοντο όεά τε?? όεορχανώσεω? ε?ρε;σχεντεχών ό^εεΑεών
χαί όεαΑε^εων. 'εΙΑΑά τοντο όεν είναε αρχετόν. ^4ί
τεχνεχαί σχοΑαί πρΑπεε νά Α^ασεραΑείίονν ε ί? το ν?
^ εα ^ τ ά ? αντώ ν πάσα? τά ? προνποι% σεε? όεά τ^ν
ώΑοχΑ^ρω/εεν^ν χρεστεανεχ^ν ^εόρ^εωσεν αντώ ν. .Καί
/εεα τών προνπο^εσεω ν τοντω ν είναε a<y' ενό? ^ όννα-
τότε?? τον ταχτεχον ΑχχΑ^σεασ^εον τώ ν ,εεα#ε?τών τω ν
χαί a y ' ετερον ^ νποχρεωτεχε) είσαχωχε) τον /εαε??;-
^εατο? τώ ν #ρε;σχεντεχώ ν εε? αντά?. ίΥρεπεε νά χα-
ταστ^ σννεεό^τόν ε ί? πάντα?, ότε όεν είναε όννατόν
νά χεν^ νχε^? ε9ε/εεΑίωσε? τ^ ? ^ω ^? ^εα? ανεν ^ ο ν ? .
'^4ΑΑ' ^ πε^χ^ τον ^ε9ον? είναε /τόνον ^ χρεστεανεχ^
7
π ίσ τ ε ? χ α ίξ ω ε -
ίίρ Α π εε νά ε ί/ ε ε ^ α ΰπερε?<ρανοε.
Τά Τραςεεία τ ^ ? «'ΚχχΑε^σία?» χαταχΑν^ονταε
νπό όεαερόρων Αφε^/τερεόων, περεοόεχών, ^ε^Αίων,
άνα/ενε^στεχών Αενχω/εάτων χαί άΑΑων Αντόπων,
ατενα Αχόεόονταε νπό τον '^άποό^/εον *ΚΆΑε;νεσ/εον.
Τό χεχονό? τοντο εχεε Α^αερετεχί^ν σε/εεασεαν χαί
σπονόαεότε;τα, όεότε άποόεεχννεε τό σρερίχο? τώ ν εν
τώ 'Κ ^ ω τερ εχ φ ΈΑΑε^νεχών Κοενοτε^των. ^άνταε /εετά
εΡαν/εαστε?? Αχό^Αώσεω? τ^ ? αρεοσεώσεω? χαί άχάπε??
τω ν πρό? τ^ν όΤ^τερα ΌρεΡόόο^ον 'ΚχχΑ^σίαν χαί
τί^ν 'ΚΑΑ^νεχ^ν /Ζατρίόα όεασώ^ονν τ^ν 'ΚεΡνεχ^ν
τω ν σννείόε^σεν όΑω$ άτρωτον χαί ά Α ώ ^τον.
Τά εντνπά τω ν όεν όεαχρίνονταε /τόνον όεά τόν
ίίωγρόν 'ΚΑΑε/νορεΡόόο^ον παΑ/εόν τω ν, άΑΑά χαί όεά
τό πΑοόσεον περεεχό/εενόν τω ν χαί τό άποΑντω?
σε/ενόν τ^ ? Α/τ<ρανίσεώ? των. 7/ρεπεε άΑε/εΡώ? νά εε-
/εε#α νπερε/ρ?ανοε όε' αντά. /Ιεότε Αν /εεσςρ ενό? χό-
σ/εον, όστε? χατατρνχεταε όπό τώ ν όεενών ενό? νΑό-
y povo? χαί /εε/χανεχον ποΑετεσ/εον, αποτεΑονν /εε/νν-
/εατα τ^ ? νπό τον ςποτό? τον Κρεστον Αα/επρννο/εε-
νε/? χαί χατανχα^ο/εενε/? αίωνεα? 'ΚΆΑάόο?.
'^άΑε^εΡώ? ό '^άπόόε^/εο? 'ΚΑΑε^νεσ/εό? σννεχί^εε ττ;ν
παΑαεάν Αχείνε/ν παράόοσεν, χαεΡ' ^ν τό εερόν πνρ,
τό οποίον /εετέφερον οε "ΚΑΑε^νε? Αχ τ ^ ? εσ τία ? τω ν
εε? το ν? νεο ν? τόπον?, ε ί? το ν? οπ οίον? /εετε/?αενον,
όεετε?ρείτο 3σ^εστον χ α ί απετΑΑεε τό χΑντρεεν πάσε/?
Αχόε/Αώσεω? χαί όραστε/ρεότε/το? αντών.
ΛίΑαε /εα ρτνρ ία ε.
Τά όσα εε? προε/χον/εΑνα? παρατε/ρ^σεε? Αχράγεα-
/εεν π ερ ί τώ ν άποτεΑεσ/εάτων τ^ ? ^Αάσεω?, τέ/ν
οποίαν όπεστε/σαν τά χρεστεανεχά /Ρεώ/εατα ε ί? τ^ν
ζίνσεν, πεστοποεοννταε χαί από πΑείστα? προσφάτον?
είό^σεε?.
-Σν/εφώνω? πρό? τά ? είόε/σεε? ταντα? Αν 'ε4/εε-
ρεχ^ί οε /Ρεασ/εοί τώ ν /εαεΡε/τρεών νπό /εαεΡ^τών είναε
χεχονό? χαεΡε^/εερενόν. "ίΑσαντω? χαί ^ ν π ' αντών
 ΕΚΚΑΗΣίΑ
ΕΚΚΛΗΣ!ΑΣΤ!ΚΑ
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
'iee& Σύνοδος
Ή *!ερά Σύνοδος συνήλθεν είς τακτίκάς συνεδρίας
τήν 7ην, ίΐη ν , Μην καί 18ην παρ. μηνός. Κατ[αύτάς,
σύν τοΐς ά λλοίς, άπεφασίσθη^ δπως συσταθή 'Ε π ι­
τροπή έκ των Σ εβ . Συνοδικών Συνέδρω ν Σίσ α νίου
καί Σ ία τίσ τη ς κ. 'ίακώβου καί Μ αρω νείαςκ. Τιμοθέου,
ύπό τήν Π ροεδρίαν τοΰ Σ εβ . Μ ητροπολίτου Σάμου
καί Ικ α ρ ία ς κ. Ειρηναίου, πρός παρακολούθησή των
έν τω Ά θηνα ϊκώ καί έπαρχίακφ Τύπφ δημοσιευμά­
των, των σχετίζομένω ν μέ τήν 'Εκκλησίαν. Ω σαύτω ς
ή *!. Σύνοδος άπεφάσίσεν, δπως τοΰ λοίποΰ άπαγο
ρευθή ή ένοίκία σίς των έν το ΐς νάοΐς στασίδίων,
άπηύθυνε δέ καί σ χετικήν έγκύκλίον πρός τούς Σ εβ .
'ίεράρχας, δημοσίευομένην άλλαχοϋ τοΰ παρόντος.
Άττοστολίκή Διακονία. Κατόπιν προτάσεως τοΰ
Κεντρικού Σ υμβουλίου τής Ά π ο σ το λική ς Δ ια κονία ς
τής 'Εκκλησ ία ς τής 'Ε λλά δος, ή 'ιερά Σύνοδος δ ιό ­
ρ ισ ε F εν. Δ ιευθυντήν τοΰ "ιεραποστολικού αύτοΰ
'Ο ργανισμού τόν Καθηγητήν τής θ εο λ ο γ ίκ ή ς Σ χ ο ­
λής τοΰ Π ανεπιστημίου 'Αθηνών κ. Ά νδ ρ έα ν Φυτρά-
κην, δ σ τίς καί ά νέλα βε ήδη τά καθήκοντα αύτοΰ.
'Αρχιεπισκοπή Ά δηνώ ν
Ύ πό τοΰ Μακαρίωτάτου 'Α ρχιεπισκόπου 'Αθηνών
κ. Θ εοκλήτου συνεστήθη έπ ίτροπή ύπό τήν προεδρίαν
τοΰ Σ εβα σμίω τά του Μ ητροπολίτου Σάμου κ. Ε ιρ η ­
ναίου, ή τίς σκοπόν έχ ει τήν έξέτα σ ίν ζητημάτων άφο-
ρώντων είς τούς Ίεροψάλτας, ήτοι α) π ερ ί τής άνα-
συγκροτήσεως, κατά τό ένόν, τοΰ σώματος τών
ψαλτών, έπ ίβολής τάξεω ς καί πειθα ρχίας είς τό
σώμα καί π ερ ί τής άμέσου έξαρτήσεω ς αύτών, ώς
κατω τέρω ν κληρικών, άπό τής Έ κκλησία ς, β) τοΰ ζη­
τήματος π ερ ί έξετά σ εω ς τών ψαλτών ώς πρός τά φυ­
σικά καί μορφωτικά αύτών προσόντα, γ) τοΰ ζητή­
ματος π ερ ί άξίοπρεποΰς ύλίκής άμοίβής αύτών
καί π ερ ί καθορισμού ποσοστού έπ ί τών είσπραττο-
μένων δικαιω μάτω ν έξ ιεροπρα ξιώ ν δί* άμφοτέρους
τούς ίεροψά λτα ς καί γ) π ερ ί τής μ ελέτη ς καί δ ημι­
ουργίας σχεδίου Νόμου, συμφώνου πρός τό πνεύμα
τής Έ κκλησία ς, πρός άσφάλίσίν τών ψαλτών.
ό ί' όπλων έπ ίό εσ ίς Εναντίον τώ ν όίόασκάλων. '7?κα-
τοντάόες όε ^ ία ^ τ ώ ν άπε^λήέί^σαν τάς τελευταία ς ή-
/τέρας έζ ά^ίερίκανίκώ ν σχολείων ό ί' έχκλ^^α τίκά ς
πράζείς.
" ^ π ε ίτ α τό ό τί ή Ζ ίθ κ χ ό λ /iiy χα ρα κτηρίζετα ι
ΰ π ' αυτών τών Ζ ο υ ^ό ίκ ώ ν έφ ^^ίερίόω ν ώς ^παρά-
όείσος τών έχκλ??,Ματίών, χειρότερος άπό τό Ζ ίκ ά -
χον»' τό ότί έν -Σου^όί'α κα ί '7?λ/?ετία, παρά τήν
πρωτοφανή ΰ λίκ ή ν εΰή^ίερίαν καί τήν άν#ρσίν τοΰ
έζω τερίκοΰ πολίΤίσ^οΰ, αί πρόσφατοί στα τίστίκα ί
ό^ίίλοΰν όίά /ίέχίστον ποσοστόν αΰτοκτονίώ ν καί
νευροψυχικώ ν π α ύ σ ε ω ν — πάντα ταΰτα είν α ί
νέα ί /ταρτυρίαί π ερί τώ ν συνεπείώ ν, είς τάς όποιας
ό ό^χ είτα ί ή άνθρω πότ^ς, άποζενου/τένρ τοΰ 'ίίλλ?;-
νοχρ<στίανίκοΰ πνεΰ/τατος. Αίακράν τοΰ φωτός του
«συντρί/ί/εα καί ταλαίπω ρία εν τα ΐς όόοίς α υτώ ν».
ί Γ « Ο ίκ ο χ έ ν ε ία το ΰ ά ν ^ ρ ώ π ο ν » .
Ύ π ό τήν αίχίόα τής '^λλ^νοα/τερίκαντκής 'λζνώ-
Οεως λείτο υ ρ χ εί κατ' αΰτάς ε ίς τάς αί#οόσας τοΰΖαπ-
1 Mapttou 1958, Ά ρ . 5
ΧΡΟΝίΚΑ
Τή 10η παρ. μηνός ή Α. Μ ακαρίότης έδέχθη τόν
κ. Μ αυρομίχάλην καί τόν Σ τρα τη γό ν κ. Κ ετσέα ν.
— Τ ή έπ ο μ έν η (11η) ό Μ ακαρίώ τατος 'Α ρ χ ιεπ ί­
σκοπος προήδρευσε συνεδρίας τοΰ Δ. Σ υμ βου λίο υ
τοΰ Ο.Δ Ε.Π.
— Τή 13η τοϋ αύτοΰ μ η νόςέδέχθη τόν βουλευτήν
κ. Ντεντίδάκην
— Τή 14η Φεβρουάριου προήδρευσε συνεδρίας
τοΰ Ε κκλησ ια σ τικού Συμβουλίου τοΰ *1. Μ ητροπολί-
τίκοΰ Ναοΰ. Έ ν συνεχεία προέστη συνεδρίας τοΰ
Σ υμβουλίου τοΰ Ά χ ίλ λ ο π ο υ λ είο υ Κ ληροδοτήματος.
Τό άπόγευμα τής αύτής ήμέρας 0 Μ α κα ριότα ­
τος 'Αρχιεπίσκοπος προήδρευσε συνεδρίας τοΰ Κ εν­
τρικού Συμβουλίου τής Ά π οσ τολική ς Δια κονία ς.
— Τή Κυριακή, 16η Φεβρουάριου, ό Μ α κα ριότα ­
τος 'Α ρχιεπίσκοπος έχοροστάτησε κατά τήν θεία ν
Λ ειτουργίαν έν τφ ']. Ναφ Κοιμήσεως Θεοτόκου Καί-
σαρίανής.
Τήν Δ ευτέρα ν, 17ην παρ. μηνός, έγ έν ετο έν τφ
'ί. Μ ητροπολίτίκώ Ναφ 'Αθηνών σ υγκέντρω σ ή τών
πνευματικών τής 'ί. 'Α ρχιεπισκοπής 'Αθηνών. Κατ' αύ-
τήν ή Α. Μακαρίότης, ό 'Α ρχιεπίσκοπος 'Αθηνών καί
πάσης Ε λ λ ά δ ο ς κ. Θεόκλητος ά π ένείμ ε τά Έ ντα λ-
τήρία Γ ράμματα είς 250 περίπου Πνευματικούς. Τής
άπονομής προηγήθη ή άνάγνωσίς τής 'Ακολουθίας
τής Έ ξομο λογήσ εω ς, μετά δέ ταυτα ό Μ α κα ριότα ­
τος άνέπτυξεν έμπερίστατω μένω ς τόν σκοπόν καί τήν
σημασίαν τοΰ Μυστηρίου τής Μ ετάνοιας, τονίσας
άμα καί τήν θέσίν, ήν κ α τέχ ει ή προσωπίκότης
τοΰ Πνευματικού είς τήν έπ ίτευ ξίν τών σκοπών τής
'ί. Έ ξομολογήσ εω ς. Ω σαύτω ς ό Προκαθήμενος ύπέ-
δ είξ ε καί τάς προσφόρους μεθόδους πρός καρπο­
φορίαν τοΰ Ιερ ο ύ τούτου μυστηρίου. Π ερα ιτέρω ό Μα­
κ α ριότα τος έξήρ ε τήν σπουδαίότητα τοΰ Μυστηρίου
τής Έ ξομολογήσ εω ς διά τό καθόλου έργον τής Έκ^
κλησίας, είπών, δ τί τοΰτο ά π ο τελ εΐ τήν δύναμίν τής
Έ κκλησίας, δ ίό τί ένώ νεί τά μ έλη Αύτής μ ετά τοΰ
Π οίμένος καί προ ά γει τόν άγίασμόν τών πιστών,
δστίς ά π ο τε λ εΐ τόν κύριον σκοπόν τοΰ Μ υστηρίου
καί αύτής τής Έ κκλησίας.
—Τή έπομένη, 18η, ό Μ ακαρίώτατος προήδρευσε
συνεδρίας τοΰ Δ ιο ικητικού Συμβουλίου τοΰ Ο-Δ.Ε-Π.
— Τή 19ί) τοΰ αύτοΰ μηνός τήν Α. Μ ακαριότητα
π είου ,ίίία πρωτότυπος φωτοχραφίκή έκίβεσίς, ή τίς
ώνο^ίάσ#^ Ο ίχ ο χ έν ίία τοΰ άν^ρώπουΑ). ' i f έκί7εσίς
αΰτ^ π ερ ίλ α ^ ά ν ο υ σ α φωτοχραφίας, ε ίλ ^ / ίέ ν α ς έκ τής
κ α ό ί^ ε ρ ίν ή ς ζω ής πάντω ν τώ ν λαών, ά π οόείκνΰεί
τήν ενότητα τοΰ άνόρω πίνου χένους. Τέανταχοΰ τής
χής ο ί ά νθρω π ο ί άντί^ίετω πίζουν τά ί'όία προ^λή-
^ίατα, όοκί/ίάζουν τά ί'όία συναίσ#ήίίατα , άντί^τετω-
πίζουν τάς αΰτάς όυσκολίας. Α όίνά ε ίς όλους ε ίν α ί
ή /ί^τρό τ^ς, ή ανατροφή τώ ν τέκνων, ό ,αόχόος τής
έρχασίας, αί ο ίκ ία κ α ί άσχολίαί, ή π είνα , ή όίφα,
ή ^ουσίκή, ή φυχαχωχία, ό πόνος, ή άσΐ?ένεία, ό θ ά ­
νατος, ή άνάχκί/ τή ς προσευχής.
7
'.ά.λ? # ώ ς ί 'λ ? έκ ^εσ ίς πα ρέχεί πλείστας α φ ο ρ ία ς,
ίνα σκεφ#ή τ ίς έπ ί τοΰ εόρά^ίατος τής ,αεχάλ^ς πο­
ρ εία ς τής άν^ρω πότ^τοςί). Ό χρίστία νός ίό ία έ π ί-
σκέπτ^ς τής Έ κ ^ έσ εω ς ένίσχΰετα ί είς τήν π ίσ τ ίν
του, όίό τί λ α ^ ά ν ε ί αφορμήν, ί*να σκεφ?7ή πόσον εΰ-
τυχεστέρα #ά ήτο ή άν^ρω πότ^ς καί πόσον ή έν αυτή
όυστυχία όά άνεκουφίζετο, έάν έπ εκρά τεί ή Ό ρ # ό -
όοζος ά π ο ψ ίς π ερ ί τής όίά τοΰ .Χρίστοΰ )?εώσεως
τής ζω ής τοΰ ανθρώπου.
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ . 5 ΕΚΚΛΗΣίΑ
έπεσκέφθη ό Π ληρεξούσιος 'Υπουργός κ. Στεφάνου.
Τη αύτή ήμέρα έδέχθη ωσαύτως τό Δ. Σ υμβούλίον
τού Οικοδομικού Σ υνετα ιρισ μού των 'Υπαλλήλω ν τού
'Υ πουργείου Έ θν. Π αιδείας καί Θρησκευμάτων καί
τόν βουλευτήν κ. Μπακατσέλον.
Τό Απόγευμα τής αύτής ήμέρας προήδρευσε τού
Δ. Συμβουλίου τού Τ.Α.Κ.Ε.
— Τή 2 !η Φεβρουάριου ό Μ ακαριότατος 'Α ρ χ ιε­
πίσκοπος 'Αθηνών έδέχθη τόν στρατηγόν έ.ά. καί
Έθναρχτκόν Σύμβουλον κ. Π αντελίδην, τό Σ υμβού ­
λίο ν τού Σ υλλόγο υ Φίλων τής Βυζαντινής Μουσικής
καί τόν Δήμαρχον Ν. Σμύρνης. Τή αΰτή ήμέρα προή­
δρευσε συνεδρίας τού Σ υμβουλίου τού Κληροδοτή­
ματος Κ α λλ'σπέρη.
— Τή 22α Φεβρουάριου ό Μ ακαριότατος 'Α ρ χ ιε­
πίσκοπος έχοροστάτησε κατά τόν 'Εσπερινόν έν τφ
πανηγυρίζοντί '!. Ναφ Ά γ . Πολυκάρπου Βοτανικού.
— Τό έσπέρας τής επομένης, 23ης Φεβρουάριου,
ή Α. Μ α κ α ρ ίτ η ς έχοροστάτησε κατά τόν 'Ε σ π ερ ι­
νόν έν τω Μ ητροπολίτίκω Ν αό.
— Τή 25η Φεβρουάριου ό Μ ακαριότατος 'Α ρ χ ιε­
πίσκοπος έδέχθη τόν 'Επίσκοπον Τ σ ίτσ εσ τερ κ. BeH.
— Τή 26η, έπ ί τοΐς όνομαστηρίοίς τής Α. Μακα-
ρίότητος του 'Α ρχιεπισκόπου Ά θηνω ν κ. θ εο κ λ ή ­
του, έτελ έσ θ η έν τω 'ί. Μ ητροπολίτίκω Ναφ ή
Λ ειτουργία των Π ροηγιασμένων, μεθ' ήν ό Μ α κα ριότα ­
τος έδέχθη έν τω Μ ητροπ ολίτίκφ Μ εγάρφ τά συγ­
χαρητήρια των έκίσήμω ν, τού κλήρου καί τού λαού,
ό ς είς άλλην στήλην τούπα ρόντος γράψομεν.
— Τή αΰτή ήμέρα ε ίχ ε τά όνομαστήρία αύτοΰ
ό Π ρωτοσύχκελλος τής 'ί. 'Α ρχιεπισκοπής Ά θηνω ν
κ. θ εό κ λ η το ς Ά βρα ντίνής.
Ί. Μητρόπολίς Ζακύνθου
Ό Σ εβ . Μ ητροπολίτης Ζακύνθου κ. 'Α λέξιος, έν
τή μερίμνη αύτοΰ πρός έπ ίλυα ίν τω ν δ ίφ ο ρ ω ν ζη­
τημάτων, άτίνα άπασχολοΰν τήν 'ί. Μ ητρόπολίν Ζα­
κύνθου, ίδια δέ τής άνοίκοδομήσεως των ύπό τού
σει.σμοϋ καταστραφέντων 'ί. Ναων, έπ εχ είρ η σ ε ταξί-
δίον είς Α θήνας. Κατόπιν δέ έπ ανείλημμένω ν συν-
εργασιώ ν αύτοΰ μετά τής 'ίερ α ς Συνόδου, τού 'Υ ­
πουργού Δημοσίω ν έργων καί λ ο ιπ ό ν διο ικ η τικ ό ν
παραγόντων π ροόθησε τήν έπίτυχή έπ ίλυσίν διαφό­
ρων έκκρεμων ζητημάτων έκ κ λη σ ία σ τίκ ω ν τε καί τ ο ­
πικών. Ούτως ό Σ εβ α σ μ ίό τα το ς έπ έτυχε νά άναλάβη
τό κράτος τήν άμεσον άνοίκοδόμησίν τού καταστρα-
φέντος °[. Μ ητροπολίτίκού Ναού, είς τήν αύτήν θέσίν,
είς ήν καί πρότερον έκ είτο οδτος. 'Ωσαύτως άπεφασί-
σθη ή δίακόσμησίς κα ίά γίογρά φ ησ ίς τού Ί. Ναού τού
Ά γ . Διονυσίου ύπό τού Ζακυνθίου ζωγράφου κ. Π ελε-
κάση, ή τίς καί θά άρχίση λία ν προσεχώς* ό ς καί
ή ά νέγερσ ις κα ταλλήλου οικήματος διά τήν στέγασίν
τής Π υροσβεστικής 'Υ πηρεσίας Ζακύνθου.
Παραλλήλω ς, ό Σ εβ . Μ ητροπολίτης Ζακύνθου κ.
'Α λέξιος, έπ ί τω τ έ λ ε ί εύρύθμου λ ειτο υ ρ γία ς των
Φ ίλοπτόχω ν Ταμείων, συνέστησε Κ εντρικήν 'Ε π ιτ ρ ο ­
πήν, ήτίς κατηρτίσθη έκ των άρχων τής νήσου καί
ύποεπίτροπάς κατ' ένορίαν. 'Ωσαύτως έμ ερίμ νησ ε
διά τήν χριστια νικήν δ ια π α ιδα γώ γη σ ή των μαθητών
τού 'Εθνικού 'ιδρύματος, ό ς καί διά τήν λειτο υρ γία ν
Οικοτροφείου δί' αύτούς έν τω μ έλλο ντί. Πρός τόν
σκοπόν δέ τής κ α λ λ ιέρ γ εια ς εύγενούς ά μίλλη ς παρά
τοΐς μαθηταΐς τού Γυμνασίου καθίέρω σεν ό Σεβα -
σ μ ίό τα το ς έξ ιδίω ν χρηματικά βρα βεία , άτίνα θά
όπονέμω νταί κατ' έτος εις τούς δίακρίνομένους μα-
θητάς.
'Ιερά Μητρόπολίς Θήρας
Ό Σ εβ . Μ ητροπολίτης Θήρας κ. Γ α βριή λ άφίκετο
τήν 15ην Δ εκ εμ βρ ίο υ παρ. έτους είς τήν Θήραν, γε-
νόμενος δεκτός μετά πολλών τίμω ν ύπό τού κλήρου,
των άρχων καί των κατοίκων τής Νήσου. Ό νέος
Μ ητροπολίτης, άμα τή ά φ ίξεί του, κατηυθύνθη είς τόν
έκ τού σεισμού έρείπω θέντα Μ ητροπολίτίκόν Ναόν,
προσευχηθείς ύπέρ τού λαού καί τής τα χεία ς άνοί-
κοδομήσεως αύτοΰ. Έ ν συνεχεία περίσ τοίχούμενος
ύπό τού Κλήρου καί του λαού, μετέβη είς τόν 'ιερόν
Ναόν Μ εταμορφόσεω ς, ένθα έγ έν ετο μετά πάσης
λαμπρότητος ή ένθρόνίσίς αύτοΰ. Μ ετά τό πέρας τής
τελ ετ ή ς ό Σ εβ α σ μ ίό τ α το ς έδέχθη τά συγχαρητήρια
των άρχων καί του εΰσεβοΰς θη ρ α ϊκ ο ύ λαού.
"Ηδη ό Σ ε β . Μ ητροπολίτης κ. Γ α βριή λ έπελήφθη
τού ποιμαντικού αύτοΰ έργου καί των πολλαπλώ ν ζη­
τημάτων, άτίνα Απασχολούν τήν 'ί. Μ ητρόπολίν Θή­
ρας. Οΰτω, συνεκά λεσε είς ιερ α τικ ήν σύναξίν τόν ί.
Κλήρον- τής έπαρχίας του, συστήσας π ερα ιτέρω
δπως γ ίν ω ν ία ί 15θήμεροί ίερ α τίκ α ί συνάξεις, πρός
τόν σκοπόν τής παροχής ό δ η γίό ν καί κατευθύνσεων
καί έν γ έν ε ί διά τήν τακτικήν έπίκοίνω νίαν τού Σ ε -
βασμίω τάτου μετά τού ί. Κλήρου τής Μ ητροπόλεω ς,
ΐνα καταστή δσον τό δυνατόν περισ σότερον καρποφό-
ρον τό έργον τής 'Εκκλησίας έν τή έπαρχία τής Θ ή­
ρας, ήτίΓ τοσοΰτον έδοκίμάσθη ύπό των σεισμών.
Π αραλλήλω ς ό Σ εβα σ μ ίό τα το ς ήρξατο περίοδεόω ν
είς όλόκληρον τήν νήσον, κηρύττων καί διδάσκων
τόν λαόν, μερίμνω ν διά τήν άνακούφίσίν των Από­
ρων καί των έκ τής θεομηνίας πληγέντω ν. 'ιδ ια ιτ έ ­
ρως ένδίεφέρθη διά τήν μετά τάξεω ς καί εύκοσμίας
τέλ εσ ίν των Μυστηρίων, παραοχόν τάς κα ταλλήλους
όδηγίας πρός τόν ί. Κ λή ρ ο ν,-ός καί διά τήν δίοργά-
νωσίν των Κατηχητικών Σ χ ο λ είω ν καί τήν έπί τή
βάσει του προγράμματος τής Ά π οσ τολίκή ς Δ ια κ ο ­
νίας λ ειτο υ ρ γ ία ν αΰτόν.
Σ χ ε τ ικ ό ς πρός τό ζήτημα τής άνοίκοδομήσεως
καί έπίσκευής των έκ το ΰ σεισμού π ληγέντω ν ί. Ναων
καί Μονών ό Σ εβ α σ μ ίό τα το ς συνείργάοθη μετά των
Αρμοδίων άρχων τής νήσου, έπίσκεφ θείς ένα έκαστον
των πληγέντω ν ναων καί λαβών τάς Αναγκαίας π λη ­
ροφορίας.
Ο ίΚΟ ΥΜ ΕΝ ίΚΟ Ν Π Α ΤΡίΑ ΡΧΕίΟ Ν
'Υπό τού τουρκικού τύπου Κω νσταντινουπόλεως
σ υνεχίζετα ι ή κατά τού Ο ικουμενικού Π ατριαρχείου
κατά τοΰΠατρίάρχου συκοφαντική έκστρα τεία . Ούτως
έκτος των ΰποβολίμαίω ν ειδήσεω ν π ερί δήθεν τα ξ ι­
διού τού Παναγίωτάτου είς Ρωσίαν, α ΐτίν ες καί δίε-
ψεύσθησαν κα τηγορημα τικός, ή έφ ημερίς *Σ εχ ίρ ^
όραματίζετατ ταραχάς είς τό Ο ικουμενικόν Πατρίαρ-
χεΐον, διαφωνίας δήθεν Πατρίάρχου καί μελώ ν τής
*]. Συνόδου, μυστίκάς π ολίτίκά ς ζυμώσεις καί ένερ-
γ εία ς του Π α τρια ρχείου κ.λ.π.
— Ή άνοίκοδόμησίς των καταστραφέντων ιε ρ ό ν
Ν αόν καί Μ ονόν τής Κωνσταντινουπόλεως σ υ ν εχ ί­
ζεται. Ή Α .Μ . ό Πατριάρχης κ. Ά θηναγόρας σ υ ν ­
εργά ζετα ι τα κ τικ ό ς μετά τής έπ ί τούτφ συσταθεί-
οης Ε π ιτ ρ ο π ή ς Ά νοίκοδομήσεω ς κ α ίτ ό ν 'Ε φ ο ρ ο ε π ί-
τροπων καί 'Ε π ίτ ρ ο π ό ν Κοινοτήτων, των τελευ τα ίω ν
τούτων έπίθυμουσων τήν παραδεδομένην δίακόσμη-
σίν του εσω τερικού των '[. Ναόν.
—Τήν 28ην 'ίανουαρίου συνήλθεν είς τήν τακτικήν
της συνεδρίαν ή 'ιερ ά Σύνοδος. Κατ' αύτήν, πρός
τοΐς ά λλοίς, άνεγνώσθη έκθεσίς τής Κανονικής 'Ε π ι­
τροπής π ερί τής έν 'ίαπω νία καί Κορέα Αποστολής
τού Σ εβ . 'Α ρχιεπισκόπου θ υ α τείρ ω ν κ. Ά θηναγόρου.
Ή 'Επιτροπή σονίστ§, δπως ή πνευματική επ ιστασία
των 'Ορθοδόξων Χ ρ ισ τια νό ν τής Κορέας καί Ια π ω ­
νίας άνατεθή είς τόν Σ εβ . Α ρχιεπ ίσ κοπ ον Α μ ε ρ ικ ή ς
κ. Μ ιχαήλ, ώς έγγύ τερ ο ν εύρίσκόμενον.
'Εκκλησία Κρήτης
Τήν 24ην παρ. μηνός έξεδήμησεν είς Κύριον
.ε ίς ή λίκία ν 89 έτων ό θεοφ . 'Επίσκοπος Κυδωνιάς
καί Άποκορώ νου κυρός Α γ α θ ά γ γ ελ ο ς Ξηρουχάκης.
Ό έκλίπώ ν ιεράρχης έγεννήθη είς Σ ο ύρ ί Ά π οκορώ ­
νου, έσπούδασε δέ εις τήν θ εο λ ο γ ίκ ή ν Σ χολήν τού
Σταυρού έν Τεροσολύμοίς. Ύ π ηρέτησεν έπ ί σειράν
 110 ΕΚΚΛΗΣΙΑ
έτώ ν ώς 'Ιερα τικός Π ροϊστάμενος είς Β εν ετία ν καί
Βιέννην, τό δέ 1936 έξ ελ έ γ η 'Επίσκοπος Κυδωνιάς
καί Άάοκορώνου. Έ π ί κατοχής ό Α είμνηστος δίετέ-
λ ε σ ε Γ εν. Δ ιο ικ ητής Κρήτης, όπό τήν Ιδιότητά του
δ έ ταύτην προσέφερε π λείσ τα ς υπηρεσίας είς τόν
Κρητικόν λαόν. Ή κηδεία τοΰ μεταστάντος έγ έν ετο
τήν 26ην Φεβρουάριου έν Χανίοίς, προεξάρχοντος τοΰ
Σ ε β . Μ ητροπολίτου Κρήτης κ. Εύγενίου, συμπαρα-
στατουμένου όπό τών θεοφ . 'Επισκόπω ν τής 'Ε κ κλη­
σίας Κρήτης.
'Αρχιεπισκοπή Αμερικής
Κατά τόν παρελθόντα μήνα συνήλθεν έν Ά γιο?
Λουδοβίκω τών Ήν. Π ολιτειώ ν, τό 'Εθνικόν Συμβού-
λ ίο ν 'Εκκλησιώ ν τής 'Α μερικής. Έ ν αότφ τόν Σ εβ .
'Α ρχιεπίσκοπον 'Α μερικής κ. Μ ιχαήλ Αντεπροσώπευ-
σεν όμάς Ιερ έω ν, έπ ί κεφαλής τής όποιας ήτο
ό θ εο φ . Επ ίσ κοπ ος Ναζίανζοΰ κ. 'Ιεζεκιήλ.
'Ιερά Μητρόπολίς Αυστραλίας καί Νέας Ζηλανδίας
Πρός ίκανοποίησίν τών Αναγκών τοΟ όλονέν πλη-
θυνομένου πληρώ ματος τής Ί. Μ ητροπόλεως Αυστρα­
λία ς ό Σ εβ . Μ ητροπολίτης κ. θεοφ ύλα κτος προέβη
είς τήν ένοίκία σίν μεγά λη ς αιθούσης έν Ά δ ελ α ΐδ ι,
ή τίς χ ρ η σ ιμ ο π ο ιείτα ι ήδη πρός έκκλησίασμόν τών
έ κ ε ΐ 'Ορθοδόξων. Έ ν Σανσάην ώσαύτως έπερατώθη
ή άνοίκοδόμησίς τοΰ νέου *1. Ναοΰ. Έ ξ άλλου Ί. Ναός
άνηγέρθη καί είς τήν πόλίν Χόμπορτ, πρωτεύουσαν
τής νήσου Τασμανίας.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ρ Ω Σ ΙΑ Σ
Τό ά ρτι ληφθέν τεύχος τοΰ 'Ο κτωβρίου 1957 τοΰ
έπίσήμου όργάνου τοΰ Π ατριαρχείου Μόσχας δημο­
σ ιεύ ει άρθρον τοΰ Ά . Μ ερζλίοΰκίν π ερί τής είκόνος
τής Παναγίας τής Π ορτα ϊτίσ σης τής Μονής Ίβήρων.
Ό άρθρογράφος έξ ίσ το ρ εί τήν άρχαίαν παράδοσίν,
κατά τήν όποιαν ή είκών αΰτη ήλθε μόνη έκ τή ςΜ ί-
κράς Ά σ ία ς είς τόν "Αθω έπ ί τής έποχής τών είκο-
νομάχων. Αΰτη έτοποθετήθη είς τήν θύραν ή τήν
πύλην τής Μονής Ίβήρων, έξ οΰ έπωνομάσθη ^Πορ-
τα ΐτίσσα^. Τό 1648άντίγραφον τής είκόνος αύτής με-
τεκομίσθη είς τήν Μόσχαν, όπου είν α ι γνωστή μέ τό
όνομα κ'Ιβέρσκαγία Μάτερ^.
— Τήν 12ην Σ επ τεμ βρ ίο υ 1957 έτελέσθησα ν, μετά
τήν Α νακαίνισή, τά έγκ α ίνία το ΰ έν Λ ένίνγκραντ ναοΰ
τής 'Α γία ς Τρίάδος τής Λαύρας Α λεξά νδ ρ ο υ Νέφσκί.
Ό ναός αάτός έκτίσθη τά τέλη τοΰ ΙΗ' αίώνος, είνα ι
δέ εις τών μεγα λυτέρω ν καί ώ ραίοτέρων ναών τής
Ρωσίας.
— Τό έπ ίσ ημονόργα νον τοΰ Π ατρίαχείου Μόσχας
Αφιερώνει 2 ί σ ελίδα ς είς τήν περυσίνήν είς Β ο υ λγα ­
ρίαν έπίσκεψ ίν τοΰ Μακαρίωτάτου Πατρίάρχου Μό­
σχας κ. Α λ ε ξ ίο υ έπ ' εύκα ίρία τής 8ης έπ ετείου τής
ά π ελευθερώ σ εω ς τής Βουλγα ρία ς άπό τόν τουρ­
κικόν ζυγόν. Ή έπίσκεψίς αΰτη έγέν ετο άπό τής
10ης μέχρ ι τής 23ης Σ επ τεμ βρ ίο υ 1957. Τό φέρον
τόν Πατριάρχην Μόσχας καί τήν Ακολουθίαν του ε ι­
δικόν άεροπλάνον έστάθμευσεν είς τό Βουκουρέστίον,
είς τό άεροδρόμίον του όποιου έχα ίρ έτησ ε τόν Πα­
τριάρχην κ .'Α λ έξ ιο ν ό Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Ι ο υ ­
στινιανός. Οί Προκαθήμενοί τών δύο 'Εκκλησιώ ν
ά ντήλλα ξα ν τάς Απόψεις των έπί τής ένότητος καί
τής συνεργασίας τών έπ ί μέρους 'Ορθοδόξων 'Ε κ ­
κλησιών.
Τό περιοδικόν τοΟ Π ατριαρχείου Μόσχας π ε ρ ι­
γρ ά φ ει λεπ τομερώ ς τήν ύποδοχήν καί τήν άνά τήν
Βουλγα ρία ν π εριοδεία ν τής Ρωσικής 'Ε κ κ λ η σ ια σ τι­
κής 'Αποστολής, παραθέτον συνάμα τά κείμ ενα τών
χα ιρ ετισ τή ρ ιω ν λόγω ν καί τών προσφωνήσεων των
Προκαθημένων τών δύο Ε κ κλη σ ιώ ν, ο ί όπ οιοι έξή-
ραν κυρίως τούς ύφίσταμένους δεσμούς φ ιλία ς καί
Αγάπης μετα ξύ τής Ρωσικής καί τής_ Βουλγα ρικής
, Εκκλησίας, ώς καί μεταξύ τοΟ ΡωσίκοΟ καί τοΟ Βουλ-
1 Μαρτίου 1958, 'Αρ. 5
γαρίκοΰ λαοΰ. Ε ίς μίαν προσφώνησίν του ό Προκα­
θήμενος τής Βουλγα ρικής 'Εκκλησίας κ. Φ ίλιππος
έτόνίσ εν, δ τί είν α ι Απαραίτητον νά καταβληθούν προσ-
π ά θεία ί πρός δημιουργίαν στενω τέρω ν καί στερεω-
τέρων σχέσεω ν μετα ξύ όλων τών Αδελφών 'Ορθοδό­
ξων Ε κ κλη σ ιώ ν, τουθ' δπερ θά σ υ ν ετέλ εί μεγά λω ς είς
τήν άρσίν τών διαφωνιών, α ί όπ οίαί ύπήρξαν καί
έξακολουθοϋν νά ύπάρχουν μεταξύ ώ ρίσμένω ν έκ
τών 'Ορθοδόξων Ε κκλησιώ ν.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ Σ Ε Ρ Β ΙΑ Σ
Ή 'Ιερά Σύνοδος τής Σ ερ β ίκ ή ς Ε κ κ λ η σ ία ς έξέ-
δωκε πρό τίνος φυλλάδίον μίκροΰ σχήματος ύπό τόν
τίτλο ν *Κ α τά τών αιρετικώ ν^. Τοΰτο Α π οβλέπει είς
τήν ένημέρω σίν τοΰ κλήρου καί τών πιστών έπ ί τών
ψευδοδίδασκαλίών τών ποίκίλωνύμων αιρέσεω ν, α ί
όποίαί δρουν σήμερον είς τήν Σ ερ βία ν . Ή συμβολή
τοΰ φυλλαδίου αύτοΰ θά είν α ι μεγά λη, δ ιό τι Α ναιρεί
μ έ έπ ίτυχία ν τάς διαφόρους πλάνας τών νυν ψυχο-
φθόρως δρωσών αιρέσεω ν.
— 'Ασυνήθης κλοπή πολυτίμου τοιχογραφ ία ς δίε-
πράχθη κατ' αΰτάς είς τό δυσπρόσίτον ήσυχαστήρίον
του όσιου Πέτρου Κόρίσκυ, τό όποιον εΰ ρίσ κετα ί
πλησίον τής πόλεω ς τής Π ρεγρένης.
Ά π ό τήν τοιχογραφίαν τών Είσοδίω ν ό κλέπ τη ς
άφήρεσε μέ αεγάλην έπ ίδεξίό τη τα τήν μορφήν τής
Παναγίας. Ή τοιχογραφία αύτή χ ρ ο νο λ ο γ είτα ι άπό
τοΰ δωδεκάτου αίώνος. Κατά τήν γνώμην τών ε ιδ ι­
κών, ή τεχνοτροπ ία της έχ ει δλως ιδ ια ιτέρα ν σημα­
σίαν.
— *0 Δήμος τοΰ Β ελιγρ α δ ιο ύ θά τοποθετήση
είς τό κωδωνοστάσίον τοΰ ένα ντι τοΰ Π α τρια ρχείου
κειμένου Καθεδρίκοΰ ναοΰ ναοΰ ώ ρολόγίον, τό όποιον
ήδη π α ρηγγέλθη είς τήν Γερμανίαν.
—Ή κινηματογραφική ετ α ιρ εία τών Σκοπ ιώ ν
eVardar-film)) έγύ ρ ίσ ε μίαν τ α ιν ία ', ή τίς φ έρει τόν
τίτλ ο ν sA i τοίχογραφ ίαί τής Μακεδονίας^. Ή τα ινία
παρουσιάζει τάς καλυτέρας τοιχογραφίας τών έν τή
Σ έρ β ικ ή Μ ακεδονία μεσαιω νικώ ν ναών καί μονών.
— Τό Δ ίκα οτήρίον τοΰ Σ παλά του κα τεδίκα σε τόν
Φραγκισκανόν μοναχόν Πέτρον Ίοΰστον είς φ υλάκίσίν
είκο σ ι μηνών λόγω άποκρόψεως όπαδών τοΰ Κροά-
του έγκλημα τίου πολέμου Ά ν τ ε Π ά βελίτς, ώς καί
λόγ<ρ φοροδιαφυγής. ΟΒτος άπέκρυψεν άπό τήν 'Εφ ο­
ρείαν, κατά τό κα τηγορητήρίον, έσοδα έκ 2.800.000
δηναρίων.
ΔΙΑΦΟΡΑ
Κατ' άνακοίνωσίν τοΰ 'Υ πουργείου θρησ κευμά τω ν
τοΟ Ισ ρ α ή λ κατά τά δύο τελ ευ τα ία έτη έδαπανήθη
ποσόν άνω τών 150.000 λιρώ ν δίά τήν έπίσκευήν μου­
σουλμανικών ναών καί μουσουλμανικών Ά γ ιω ν Τ ό ­
πων τοΟ Ισρα ήλ.
"E xten ts Βυζαντινής τέχνης είς Εδιμβούργου
Δέν παρέρχεται σχεδόν ημέρα, πού νά μή δοθή ή άπό-
δείξίς δτί ό πολιτισμός τοΰ Βυζαντίου χαί ή εκπολιτιστική
του ίστορία καταλαμβάνουν λαμπροτέραν, διαρκώς, θέσίν είς
τόν πολιτισμόν χαί τήν ιστορίαν τής δλης άνθρωπότητος.
Άλλά xod ή τέχνη τοΰ Βυζαντίου τοποθετείται ήδη είς τήν
σειράν είς τήν οποίαν έπρεπε νά εϋρίσχεταί, άν δέν παρενέπί-
πτον άγνοίαί, παρερμηνεία' χαί σκόπιμοι παρανοήσεις. Αί συκο­
φαντία', πού έπεσώρευσαν οί σταυροφόροι, οί θρησχευτίχοί
φανατισμοί, αί προκαταλήψεις, αί δείσίδαίμονίαίένός χόσμου,
δστίς έζη είς μαύρην άγνοιαν τήν εποχήν, καθ' ήν ή βυζαν­
τινή αυτοκρατορία έφωτίζετο άπό τά λαμπρόν φως της ελ­
ληνικής σχέψεως, όλα αύτά εΐχον δημιουργήσει τήν άχλύν, ήτίς
έκάλυπτε τό Βυζάντιον καί ήτίς ήρχίσε δίασκεδαζομένη άπό
τοϋ τέλους τοϋ περασμένου αίώνος, άλλά ίδίί)ί άπό τών άρ-
χών τοΰ παρόντος.
*Έν πλήθος εκδηλώσεων άποδείκνύουν τήν σημασίαν ήν
άποδίδεί ό σημερινός κόσμος είς τά Βυζάντιον, τόν πολιτι­
σμόν καί τήν τέχνην του. Μεταξύ δέ τών άλλων έκδηλώ-
1 Μκρτίου 1958, Ά ρ. 5 ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Π Α Ρ Α Ρ Τ Η Μ Α
ΚΛΗΤΗΡΙΟΝ ΕΠΙΚΡΙΜΑ
Πρός τόν Ά ρ χ ιμ . 'Α γα θάγγελον 'Ελευθερίου
('Αγνώστου διαμονής)
Κ α λοΰμένσε, δπως έμφανίσθής ένώπίον τοΰ 'Ε π ι­
σκοπικού δικαστηρίου καί είς τά Γ ραφεία τής Ίερας
'Α ρχιεπισκοπής τήν 4ην 'Α πριλίου ήμέραν Παρασκευήν
καί ώραν 1 π. μ. ίνα δικασθής, δι' ήν α ιτία ν άπελο-
γήθης ένώπίον τοΰ ήμετέρου άνακριτοΰ. Προσεπιδη-
λοΰμέν σοι δέ, δτί, άν μή έμφανίσθής τή ώς άνω
ήμέρφ τε καί ώρα, θ έλ εις δίκασθή έρήμην.
'Ε ν Ά θ ή να ίς τή 25 - 2 - 1958
Ό Πρόεδρος τοΰ 'Επισκοπικού Δικαστηρίου
γ Ό Κ ερνίτσης Χ ρ υ σ ό σ τ ο μ ο ς .
ΚΛΗΤΗΡίΟΝ ΕΠίΚΡίΜ Α
Πρός τόν Ίεροδιάκονον Φ. Πολέμην
(άγνώστου διαμονής)
Κ αλοΰμέν σε, ίνα έμφανίσθής ένώπίον ήμών, ένερ-
γοΰντος ώς 'Εκκλησιαστικού άνακριτοΰ, δυνάμει τής
ύπ' άρίθ. 146 τής 1 Φεβρουάριου έ. έ. διατα γής τοΰ
Σ εβα σμίω τά του Μ ητροπολίτου Σύρου κλπ. είς τά
Γρα φ εία τής Τέρας Μ ητροπόλεως Σύρου τήν ΙΟην
τοΰ μηνός Μαρτίου έ. έ. καί ώραν ΙΟην π. μ., ίνα άπο-
λογηθής έπ ί τή άποδιδομένη σοί κατηγορία.
ΠροσεπιδηλοΟμέν σοί, δ τί έάν δέν έμφανίσθής
τή ώς άνω ήμέρα καί ώρα, ή άνάκρίσίς σου θά θεω-
ρηθή περα τω θεΐσα καί άνευ τής ά πολογία ς σου,
καί θ έλ εις δίκασθή έρήμην.
Έν Σύρω τή 6 Φεβρόυαρίου 1958
Ό 'Ανακριτής
Ά ρ χ ίμ .Τ ρ η γ ό ρ ίο ς Μαραγκός.
σοων θά χκτκλάβγ) έξέχουσκν θέσιν ή έχθεσις βυζκντινής
τέχνης, ήτίς όργκνοΟτοιι είς τά Έδιμβοΰργον τής Σχωτίκς
και είς τά πλοιισιον τοϋ έκεΐ όργκνουμένου, έτησίως, «φε­
στιβάλ)). Ή έχθεσις βυζκντινής τέχνης έργκνοΰτκι είς τά
έχει σχωτιχόν μουσεΐον, ήρχισοιν §έ νά χκτκφθάνουν άντιχεί-
μενκ τέχνης άπό διαφόρους χώρας.
Μεταξύ τών πρώτων έστειλε -κλειστά δσα αριστοτεχνή­
ματα ή Ρωσία, άποσύρασα αύτά άπά τά μουσεΐον τοΰ Έρ-
μίτάζ είς τά Αένίνγχραδ. Είς αυτά περιλαμβάνονται ποίχίλα
αργυρά αντικείμενα χαί σχεύη θαυμασίως έπεξείργασμένα,
ώστε ν' αποτελούν αληθινά αριστοτεχνήματα, αντικείμενα έξ
έλεφαντοστοϋ χαί μερικά ζωγραφιστά θυρόφυλλκ τοϋ Αγίου
Βήματος, χρονολογούμενα άπά τάν !3ον χαί τούς μετ' αύτάν
αιώνας. Πρόχειτοιι περί άληθίνών άρίστουργημάτων χαί είναι
τά καλύτερον διατηρούμενα δείγματα βυζαντινής ζωγραφικής
είς το Μουσεΐον τοϋ 'Ερμιτ&ζ.
Ή Τουρκία επίσης άποστέλλει διάφορα άργυρά αντικεί­
μενα, ώς έπίσης βυζαντινά χοσμ,ήματα χαί άλλα δείγματα
άρίστης βυζαντινής τέχνης, τά όποια ελάχιστοι έχουν ΐδει
έως τώρα.
'Εκκλησιαστικοί βυζαντινοί θησαυροί στέλλονταί είς την
έκθεσίν τοϋ 'Εδιμβούργου άπά τάν έν Βενετία ναάν τοΰ ά­
γιου Μάρκου, αντικείμενα θρησκευτικής λατρείας άπά τά
Μονάχον, τήν Φλωρεντίαν καί τά Μίλάνον, τέλος δέ, μερικά
τών ωραιότερων βυζαντινών άποχτημάτων τοΟ μουσείου 'Αλ­
βέρτου καί Βικτωρίας του Αονδίνου. Ή έχθεσις θά μετα-
φερθή, ακολούθως, είς τά Αονδΐνον χαί θά παραμείνη χαί
έχει άνοίχτή άπά τής 30ής Σεπτεμβρίου μέχρι τής 9ης Νο­
εμβρίου.
Δέον νά σημειωθή, δτί μέ τήν έχθεσιν τοϋ 'Εδιμβούργου
έπαναλαμβάνεταί δ,τί χαί μέ τήν πρά διετίας έχθεσιν τής
βυζαντινής τέχνης είς τήν Αμερικήν. Ή 'Ελλάς, ή κληρονό­
μος τοΰ Βυζαντίου χαί τοΰ βυζαντινού πολιτισμοΰ, άπουσιάζει.
111
'Αρχιεπισκοπή 'Αθηνών
Έ χ ο ν τες ύπ' δψεί τάς δια τά ξεις τοΰ άρθρου 46 τοΰ
Α.Η. 2200]40 «Π ερί *ί. Ναών καί Ε φ η μ ερ ίω ν », ώς έτρο-
ποποιήθη καί διά μετα γενεσ τέρω ν νομοθετικώ ν δια ­
ταγμάτων, προκειμένου νά προβώμεν είς άνακήρυξιν
ύποψηφίων διά τήν πλήρω σιν τών έν το ΐς Ί ερ ο ις
Ν αοΐς 'Α γίας Βαρβάρας Δάφνης, καί 'Α γίου Ά ν -
δρέου - "Ανω Πετραλώνων ύπαρχουσών κενών θέσεων
τακτικού 'Εφ ημερίου, καλοΰμέν τούς βο υ λ ο μ έ­
νους νά* καταλάβω σι τάς έφ ημεριακάς ταύτας θ έσ εις
καί έχοντας τά ύπό τοΰ Νόμου άπαιτούμενα προσόντα,
δπως έντός μηνός άπό τής δημοσιεύσεω ς τής παρού-
σης διακηρύξεως έν τή «Ε κ κ λ η σ ία » ύποβάλωσιν
ήμιν τά νενομισμένα πιστοποιητικά διά τά π ερ α ι­
τέρω. Τό πρώτιστον έσται τό πτυχίον τής Θ εολογίας.
Έ ν Ά θ ή να ις τή Ι ίη Φεβρουαρίου 1958
t Ό 'Αθηνών Θ ε ό κ λ η τ ο ς .
"Ε χ οντες ύπ' δψει τάς δ ια τά ξεις τοΰ άρθρου 63]2
τοΰ A. Ν. 2200)40 «Π ερί 'ί. Ναών καί Ε φ ημερίω ν», ώς
έτροποποιήθη διά μετα γενεσ τέρω ν νομοθετικώ ν δια ­
ταγμάτω ν, λαβόντες ύπ' δψει τήν άπό 27ης Δ ε κ ε μ ­
βρίου π. έ. καί έν τφ ύπ' άριθ. 1 τεύ χ ει (1958) τοΰ
δ ελτίου «Ε κ κ λ η σ ία * δημοσιευθεΐσαν ήμετέρα ν προ-
κήρυξιν, προκειμένου νά προβώ μεν είς άνακήρυξιν
ένός τακτικού διακόνου έν τώ Ί ερ φ Ναφ 'Α γία ς
Τριάδος - Κ εραμεικοΰ, καλοΰμέν τούς βουλομένους
νά καταλάβω σι τήν διακονικήν ταύτην θέσιν καί
έχοντας τά ύπό τοΰ Νόμου άπαιτούμενα προσόντα
τής άμέσου κατω τέρας Κατηγορίας, δπως έντός μ η ­
νός άπό τής δημοσιεύσεω ς τής παρούσης διακηρυ-
ξεω ς έν τή «Ε κ κ λ η σ ία » ύποβάλωσιν ή μ ιν τά νενο-
μισμένα π ιστοποιητικά διά τά περαιτέρω .
Έ ν Ά θ ή να ις τή 11η Φεβρουαρίου 1958
Τ Ό 'Αθηνών θ ε ό κ λ η τ ο ς .
Έ χ ο ν τες ύπ* δψ ει τάς δ ια τά ξεις τοΰ άρθρου 47
έδ. ιβ' τοΰ A. Ν. 2200)40 «Π ερί *). Ναών καί 'Εφημε­
ρίω ν*, ώς έτροποποιήθη καί διά μετα γενεσ τέρω ν νο­
μοθετικώ ν διαταγμάτω ν, προκειμένου ινα προβώ μεν
είς άνακήρυξιν ύποψηφίου διά τήν πλήρωσιν τής έν
τώ Ι ε ρ φ Ναφ 'Α γίου Κωνσταντίνου Ν. 'ιω νίας ύπαρ-
χούσης κενής θέσεως ένός τακτικού έφημερίου, κα-
λοΰμεν τούς βουλομένους νά καταλάβω σι τήν έφη-
μεριά κήν ταύτην θέσιν καί έχοντας τά ύπό τοΟ Ν ό­
μου άπαιτούμενα προσόντα, δπως έντός μηνός άπό
τής δημοσιεύσεω ς τής παρούσης διακηρύξεως έν τή
«Ε κ κ λ η σ ία » ύποβάλωσιν ή μ ιν τά νενομισμένα πιστο­
ποιητικά έιά τά περα ιτέρω .
Έ ν Ά θήνα ις, τή 14η Φεβρουαρίου 1958
γ Ό 'Αθηνών Θ ε ό κ λ η τ ο ς .
"Ε χ ο ντες ύπ' δψει τάς δ ια τά ξεις τοΰ άρθρου 47
έδ. 2 παράγρ. 2 τοΰ A. Ν. 2200/40 «Π ερί 'ί. Ναών καί
Ε φ η μ ερ ίω ν »,ώ ς έτροποποιήθη καί διά μ ετεγ εν εσ τέρ ω ν
Ν ομοθετικών Δια τα γμάτω ν, προκειμένου ίνα π ρο­
βώ μεν είς άνακήρυξιν ύποψηφίου διά τήν πλήρω σιν
τής έν τώ Ίερφ Ναφ Α γ ία ς Μαρίνης Κ α ρ α β α -Π ει­
ραιώς ύπαρχούσης κενής θέσεως ένός τακτικού έφη­
μερίου, καλοΰμέν τους βουλομένους νά καταλάβω σι
τήν έφ ημεριακήν ταύτην θέσιν και έχοντας τά ύπό
τοΰ Νόμου άπαιτούμενα προσόντα τής άμέσου κατω ­
τέρας κατηγορίας, δπως έντός μηνός άπό τής δημο-
σιεύσεω ς τής παρούσης διακηρύξεω ς έν τή « Ε κ κ λ η ­
σ ία * ύποβάλωσιν ή μ ιν τά νενομισμένα πιστοποιητικά
διά τά περαιτέρω .
Έ ν Ά θήνα ις, τή 18η Φεβρουαρίου 1958
t Ό Α θηνώ ν θ ε ό κ λ η τ ο ς .
 112 ΕΚΚΛΗΣίΑ
'Ιερά Μητρόπολις Μεσσηνίας
"Ε χ ο ντες ύπ' δψεί τάς δ ια τά ξεις των άρθρων 46,
47 καί 48 τοΰ Α. Η. 2200J40 <κΠερί Ιερ ώ ν Ναών καί
Ε φ η μ ερ ίω ν» καί προκείμένου νά προβώμεν είς τήν
πλήρω σίν των κενών έφημερίακώ ν θέσεω ν των 'ιερώ ν
Ηαών: Ά γ . Τρίάδος Ρωμανού, Ά γ . Σπυρίδω νος Ζαΐ-
μ ο γλμ Ζωοδ. Π ηγής Κουρτακίου, Ά γ . Δ ημητρίου Δ ά ­
φνης καί Ά γ . Γεω ργίου Στενυκλάρου, καλοΟμεν τούς
βουλομένους καί έχοντας τά ύπό τοΰ Νόμου όριζό-
μενα προσόντα πρός κ α τά λη ψ ή τών κενών έφημε-
Ρίακών θέσεων, δπως έντός μηνάς άπό σήμερον ύπο­
βάλω σίν ή μ ΐν τά νόμιμα καί κανονικά πιστοποιητικά,
ΐνα προβώ μεν είς τήν άνακήρυξίν τοΰ ΰποψηφίου.
Έ ν Καλάμαίς τή 15η 'ίανουαρίου 1958
*{* Ό Μ εσσηνίας Χ ρ υ σ ό σ τ ο μ ο ς .
'Ιερά Μητρόπολίξ Φωκίδος
"Ε χοντες ΰπ' δψεί τάς δια τά ξεις του άρθρου 46
παραγρ. 1. τοΰ ΰπ' άρίθ- 2200]940 Α. Η- ^Περί ένορία-
κών Ναών καί Ε φ η μ ερ ίω ν», ώς έτροποποίήθη καί
συνεπληρώθη διά μετα γενεσ τέρω ν Νόμων καί διατα­
γμάτων, καλοΰμεν τούς βουλομένους καί κεκτημένους
τά ύπό τοΰ Νόμου άπαίτούμενα προσόντα, δπως έντός
μηνάς άπό τής δημοσίεύσεω ς τής παρούσης είς τό
δ ελ τίο ν ^ Ε κ κ λ η σ ία » ύποβάλωσίν ή μ ΐν α ΐτη σ ίν μ ετά
τών σχετικώ ν δίκαίολογητίκώ ν διά τήν κατάληψίν
τών κενών έφημερίακών θέσεων ί) τοΰ έν Λίδωρίκίω
'ίεροΰ Ναοΰ 4:ή Ζωοδόχος Πηγή», 2) τοΰ έν Κρίατσίω
'ίεροΰ Ναοΰ ςό "Α γιο ς Ν ικόλαος», 3) τοΰ έν Καλο-
ακοπή 'ίεροΰ Ναοΰ <s6 *Ά γ. Γ εώ ρ γιος», 4) του έν Γα-
λα ξείδ ίω Ίεροΰ Ναοΰ ςό "Αγ. Ιω άννης», 5) τοΰ έν
Καστρίω τίσση Ίεροΰ Ναοΰ %ή Κ οίμησίς τής Θ εοτό­
κου», 6) τοΰ έν Πανουργία Ίεροΰ Ναοΰ *ο ί Παμμέ-
γ ίσ το ί Τ α ξίά ρχα ί», 7) τοΰ έν Σκλήθρώ Ίεροΰ Ναοΰ
ςό "Αγ. Γ εώ ρ γίος», 8) τοΰ έν Β ελενίκω Ίεροΰ Ναοΰ
εό "Α γ. Ευθύμιος» καί 9) τοΰ έν Κάτω Μουσουνίτση
Ίεροΰ Ναοΰ εή Κ οίμησίς τής Θεοτόκου».
Έ ν Ά μφ ίσ ση τή 30ή Ίανουαρίου 1958
t Ό Φωκίδος Α θ α ν ά σ ι ο ς .
Ιερά Μητρόπολις
Ίερισσον, Ά γιον "Ορονζ καί Άρδαμερίου
Π ροκείμένου νά προβώμεν είς τήν άνακήρυξίν
ΰποψηφίου διά τήν πλήρωσίν τής κενής έφημερίακής
θέσεω ς τοΰ έν Γα λα τίσ τή ίεροΰ Ναοΰ εΚ οίμησίς Θ εο­
τόκου», προσκαλοΰμεν τούς βουλομένους καί έχον­
τας τά ύπό τοΰ άρθρου 47 του Α.Ν. 2200]40 επ ερ ί Ι ε ­
ρών Ναών καί Ε φ η μερίω ν» ώς καί τά ύπό τοΰ ά ρ­
θρου 16 τοΰ ύπ' άρίθ. 586J1941 Ν. Δ ια τά γμα το ς περί
τροποποίήσεω ς καί συμπληρώσεως τοΰ A. Ν. 2200)40
οριζόμενα προσόντα, ΐνα, έντός μηνός άπό τής δη­
μοσίεύσεω ς τής παρούσης, ύποβάλωσίν ήμΐν τά σ χε­
τικά πιστοποιητικά.
Έ ν Ά ρ να ία τή 5 Φεβρουάριου 1958.
t *0 Ίερίσσοΰ, Ά γ ιο υ "Ορους
καί Ά ρ δ α μερ ίο υ Κ υ π ρ ι α ν ό ς .
Ιερ ά Μητρόπολις Πατρών
"Ε χ ο ντες ύπ' δψ εί τάς δια τά ξεις τών άρθρων 46,
47 καί 48 τοΰ Ά να γκ. Νόμου 2200/1940 εΠ ερί Ιερ ώ ν
Ναών καί Ε φ η μ ερίω ν», καί προκείμένου νά προβώ ­
μεν είς τήν πλήρωσίν τών κενών έφ ημερίακώ ν θ έ­
σεων, 1) του έν Σκούρα Ί. Έ νορ. Ναοΰ Ά γ ιο υ Δ η ­
μητρίου, 2) τοΰ έν Γ κ ερ μ π εσ ίφ ή Α ρ ά ξω Παραλί-
μνης Ί. Έ νορ. Ναοΰ 'Α γίου Κωνσταντίνου, 3) τοΰ έν
Π ετρω τφ Ί. Έ νορ. Ναοΰ Ά γ . Α π οστόλω ν, 4) τοΰ έν
Έ ρυμανθείο; Ί. 'Ενορ. Ναοΰ Κοιμήσεως Θεοτόκου,
5) τοΰ έν Κ ουμπερίφ Ί. Έ νορ. Ναοΰ Ταξιαρχών, 6)
Έ χ τοΰ Τυπογραφείου της Ά ποστολίχής Δικχονίκς της Έ χχλησίκς τής 'Ελλάδος. Έ ν Ά θήνκις, 'Ικσίου 1.
1 Μαρτίου 1958, Ά ρ. 5
τοΰ έν Γαλάρω Ί. Έ νορ. Ναοΰ Α γ ίο υ Γεω ργίου, 7)
τοΰ έν Μπούγα '!. Έ νορ. Ναοΰ Ά γ . Δ ημητρίου, 8)
τοΰ έν Μπαρδίκώστα Ί. Έ νορ. Ναοΰ Κοιμήσεως Θ εο­
τόκου, 9) τοΰ έν Π λατάνφ Ί. Έ νορ. Ναοΰ Τ α ξια ρ­
χών, 10) τοΰ έν Κρίθαρακίοίς Ί. Έ νορ. Ναοΰ Α γ ία ς
Φωτεινής, 11) του έν Ξηροχω ρίω Ί. Έ νορ. Ναοΰ
Α γ ίω ν Θεοδώρων, καλοΟμεν τούς βουλομένους καί
έχοντας τά ύπό του Νόμου όρίζόμενα προσόντα πρός
κατάληψίν τών έν λόγ<ρ έφ ημερίακώ ν θέσεων, δπως
έντό ς μηνός άπό τής δημοσίεύσεω ς τής παρούσης
είς τό έπίσημον Δ ελ τίο ν τής Ε κ κ λ η σ ία ς εΈ κκλη σ ία »,
ύποβάλωσίν ήμΐν τά δίκα ίολογητίκά των, προκείμένου
νά προβώμεν εις τήν άνακήρυξίν αύτών ώς ύποψη-
φίων.
Έ ν Πάτραίς, τή 15π Φεβρουάριου 1958
t Ό Πατρών Κ ω ν σ τ α ν τ ί ν ο ς .
'Ιερά Μητρόπολις Α ττικής καί Μεγαρίδος
"Ε χοντες ΰπ' δψ εί τάς σχετίκάς δια τά ξεις τοΰ
επ ερ ί Ί. Ναών καί Ε φ η μ ερ ίω ν » Νόμου 2200/1940 κα­
λοΟμεν τούς βουλομένους καί έχοντας τά τ ι κανονι­
κά καί νόμιμα προσόντα, ΐνα καταλάβω σι μίαν τών
κενών έφημερίακώ ν θέσεων τών Ί. Ν α ώ ν: 1) Κ οιμή­
σεως Θ εο τό 'ο υ Ραφίνας, 2) Ά γ . Κωνσταντίνου Κα-
μαρίζης, 3) Ά γ . Α π οστόλω ν Βαρνάβα, 4) Ά γ . Δ η μ η ­
τρίου Δ ρο σ ιά ς, 5) Κοιμήσεως Θεοτόκου Α ίαντείου
καί 6) Ά γ . Τρίάδος Νέας Κηφισιάς, δπως έντός μηνός
ύποβάλωσίν ή μΐν τά ύπό τοΰ άνω Νόμου όρίζόμενα
πιστοποιητικά, πρός άνακήρυξίν των ώς ύποψηφίων.
Έ ν Κηφισία τή 19 Φεβρουάριου 1958
t Ό Α τ τ ικ ή ς καί Μ εγαρίδος Ι ά κ ω β ο ς .
'Ε Κ Κ Λ Η Σ ίΑ , ,
ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΑΟΣ
* ΒΜδ, 9όμ9Υον κατά &8χΒπ9Κ# ήμΒθ θΥ
ΕΠΟΠΤΕΥΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
t Ό Ά&ηνών ΘΕΟΚΛίΊΤΟΣ
t Ό 'Αττικής καί Μεγαρίδος ΙΑΚΩΒΟΣ
Ί *0 Κασοανδρείας ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Κ. ΣΠΕΡΑΝΤΣΑΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Οεοδ. Κ . Σπεράντσα, Ή Κυριακή τής 'Ορθοδοξίας.
Τά Όνομαστήρια τοΰ Μακαρίωτάτου 'Α ρ χ ιεπ ι­
σκόπου.
Συνοδικοί! 'Ε γκύκλιοι.
Ά π ό τήν ένθρόνισιν τών νέων Μητροπολιτών.
Μητρ. Μεσσηνίας Πολυκάρπου ( ΐ ) , Αί παραβολαί
τών ταλάντων καί δέκα παρθένων (συνέχεια).
Κ . Μωραΐτάκη, Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου, Ή ίν Ούγ-
γαρίφ Όρθόδοξος 'Εκκλησία.
Ά ρ χ ιμ . Εύθυμίου Έ λευθεριάδου, Πολύκαρπος κό
πατήρ τών Χριστιανών??.
Ίωάννου Παπαζαχαρίου, Καθηγητοϋ τής Παντείου
Σχολής, Δράματα παιδιών είσαγομένων έντός
ιδρυμάτων και ή άντιμετώπισις των υπό τό φως
τής χριστιανικής αγάπης (συνέχεια).
Ή Γα λλική Όρθόδοξος 'Εκκλησία.
Παρατηρήσεων Σ τήλη.
'Εκκλησιαστικά Χρονικά.
Προκηρύξεις έκλογης Ιερέων.
'YnaiMhivos Tv7toYeatpei.ou: ΤΙΜΟΛΕΩΝ ΡΟΥΤΣΗΣ