Background ng Noli

Me Tangere

Ang Noli Me Tangere ay ang

unang nobelang isinulat ng
makabayang Pilipino at
Panbansang bayani na si Dr.
Jose Rizal noong 1887 at
inilathala sa Alemanya. Ang
linya ng kuwento ay detalyado
sa lipunan ng Pilipinas noong
panahon ng kolonyal na
Espanya at nagtampok ng
aristokrasya sa likod ng
kahirapan at pang-aabuso ng
kolonyalista.
Ang buhay ni
Rizal

Jose Protasio Rizal Mercardo y Alonso Realonda, o mas

kilala bilang Dr. Jose Rizal (Ipinanganak noong Hunyo 19,
1861, Calamba, Pilipinas – namatay noong Disyembre 30,
1896, Maynila) makabayan,manggagamot, at man of letters
na nagong inspirasyon sa kilusang nasyonalista sa Pilipinas.
Ang anak ng isang maunlad na may-ari ng lupa, si Rizal ay
pinag sa Maynila at sa Unibersidad ng Madrid. Isang
napakatalino na estudyanteng medical, hindi nagtagal ay
ipinangako niya ang kanyang sarili sa reporma ng
pamumuno ng amga Espanyol sa kanyang sariling bansa,
kahit na hindi niya itainaguyod ang kalayaan ng Pilipinas.
Karamihan sa kanyang pagsusulat ay ginawa sa Europa,
kung saan siya nanirahan sa pagitan ng 1882 at 1892. Noong
1887 inilathala ni Rizal ang kanyang unang nobela, Noli Me
Tangere (Ang kanser sa Panlipunan), isang marubdob na
paglalantad ng kasamaan ng pamamahala ng mga Espanyol
sa Pilipinas. Isang sumunod na pangyayari, ang El
Filibusterismo (1891; The Reign of Greed), ang nagtatag
nga kanyang reputasyon bilang nangungunang tagapagsalita
ng kilusang reporma sa Pilipinas.
 Mga tauhan sa Noli Me
Tangere

Ginawa ni: Richebelle Pabriga

9 Benzonan
Proyekto sa
Filipino
 Bumalik si Rizal sa Pilipinas noonaga 1892. Nagtatag siya
aang isang lipunang walang dahas-reporma, ang Liga Filipina,
sa Maynila, at ipinatapon sa Dapitan sa hilagang-kanluran ng
Mindanao. Nanatili siya sa pagkatapon sa sumunod na apat na
taon. Noong 1896, nag-alsa laban sa Espanya ang katipunan,
isang makabayang lihim na lipunang Pilipino. Bagama’t walaa
siyang koneksyon sa organisasyong iyon at wala siyang bahagi
sa himagsikan, si Rizal ay inaresto at nilitis ng military para sa
sedisyon. napatunayang nagkasala, pinatay siya sa publiko ng
isang firing squad sa Maynila. Ang kanyanga pagkamartir ay
nakumbinsi ang mga Pilipino na walang alternatibo sa
kalayaan mula sa Espanya. Sa bisperas ng kanyang pagbitay,
habang nakakulong sa Fort Santiago, isinulat ni Rizal ang
“Ultimo Adios”(Huling Paalam”), isang obra maestro ng
taludtud nga Espanyol noong ika-19 na siglo.
 Inilathala niya ang isang annotated na edisyon
(1890; muling inilimbag noong 1958) ng Sucesos
de las Islas Filipinas ni Antonio Morga, na
umaasang maipakita na ang mga katutubong tao ng
Pilipinas ay may mahabang kasaysayan bago
duamating ang mga Kastila. Naging pinuno siya ng
kilusang Propaganda, na nag-ambag ng maraming
artikulo sa pahayagan nito, La Solidaridad, na
inilathala sa Barcelona. Kasama sa praogramang
pampulitika ni Rizal ang pagsasama-sama ng
Pilipinas bilang isang lalawigan ng Espanya,
representasyon sa Cortes (ang parliyamento ng
Espanya), ang pagpapalit sa mga prayleng Espanyol
ng mga paring Pilipino, kalayaan sa pagpupulong at
pagpapahayag, at pagkakapantay-oantay ng mga
Pilipino at Kastila sa harap ng batas.
 Repleksiyon
tungkol sa Noli Me
Tangere

Maningning na inilarawan ng Noli Me Tangere ang

lipunang Pilipino sa mga hindi malilimutang karakter
nito. Ang mapanglaw na sinapit ni Maria Clara at ang
pagkabaliw ni Sisa ay naging katangian ng kahabag-
habag na kalagayan ng bansa, na dating maganda, ay
nagging miserable. Ang pagbabasa ng Noli Me Tangere
ay magbubukas ng isip tungkol sa pang-aapi at paniniil.
 Buod ng Noli Me
Tangere

Ang bata at idealistikong si Juan Cristomo Ibarra ay umuwi pagkatapos ng pitong taon sa Europa. Ang mayamang
mestizo, tulad nga kanyang ama na si Don Rafael ay nagsusumikap para sa reporma lalo na sa larangan ng
edukasyon upang maalis ang kahirapan at mapabuti ang buhay ng kanyang mga kababayan. Nang malaman ang
tungkol sa pagpanaw ng kanyang ama at ang pagtanggi ng isang katolikong libing para sa kanyang ama ay
naudyukan si Ibarra na hampasin si Padre Damaso na kalaunan ay humantong sa kanyang pagkakatiwalag. Ang
muling pakikipag-usap ay pinawalang-bisa sa pamamgitan ng interbensyon ng Gobernador Heneral. Si Padre Salvi,
ang mortal na kaaway ni Ibarra ay inakusahan si Ibarra ng paghihimagsik. Ginamit laban sa kanya ang sulat ni
Ibarra sa kanyang minamahal na si Maria Clara. Mamaya sa kwento. Sasabihin ni Maria Clara kay Ibarra na hindi
siya nakipagsabwatan para kasuhan siya. Napilitan siyang ibigay ang liham ni Ibarra kapalit ng liham ng kanyang
ina bago siya isilang. Nalaman ni Maria Clara na ang liham ng kanyang ina ay naka-address kay Padre Damaso
tungkol sa kanilang hindi pa isinilang na anak na nangangahulugan na siya ay tunay na anak ng pari at hindi ng
kanyang ama na si Capitan Tiago. Samantala, nakatakas si Ibarra sa kulungan kasama si Elias, na nakaranas din ng
kawalan ng katarungan sa mga awtoridad. Nakausap ni Ibarra si Maria Clara tungkol sa mga liham at pagkatapos
ay pinatawad siya. Tumakas sina Ibarra at Elias patungo sa lawa at hinabol ng Guardia Civil. Ang isa ay binaril at
ang isa ay nakaligtas. Nang marinig ang balita, naniwala si Maria Clara na patay na si Ibarra; pumasok siya sa
madre sa halip na pakasalan si Alfonso Linares. Natagpuan ng nasugutan na si Elias si Basilio at ang kanyang
namatay na ina na si Sisa. Nabaliw ang huli nang malaman niyang ang kanyang mga anak ay idinawit sa
pagnanakaw ng Sakristan Mayor. Inutusan ni Elias si Basilio na hukayin ang libingan nila ni Sisa at may nakabaon
na kayamanan na magagamit niya sa kanyang pag-aaral.