Planetoidy, meteoryty, meteoroidy, komety

1. Planetoidy są zazwyczaj zbudowane z materiału skalnego, a komety z gazu i lodu.

2. Planetoida ma orbitę zbliżoną do okręgu, a kometa do elipsy.
Planetoidy są znane z tego, że można je spotkać w pasie planetoid. To ogromny
obszar położony między Marsem a Jowiszem.
Kometa może poruszać się po widocznej dla astronomów orbicie tylko raz w swoim
cyklu życia i opuścić Układ Słoneczny na zawsze. Może też co pewien czas wracać w
pobliże Ziemi. Do takich obiektów należą słynne komety Halleya, Hale’a-Boppa i
Czuriumow-Gierasimienko.
Planetoidy to specyficznego rodzaju ciała niebieskie znajdujące się w przestrzeni
kosmicznej, których średnica wynosi ok. kilkuset kilometrów. Planetoidy podobnie
jak planety, także mogą obiegać po orbitach Słońce. W naszym Układzie Słonecznym
rozpoznano już ok. 2000 planetoid.
Okresy ich obiegu wokół Słońca wynoszą od 4 do 6 lat.
Ciekawymi pod tym względem planetoidami są tzw. Trojany, które krążą wokół Słońca w
odległości równej odległości Jowisza
Trojańczycy, trojańczyki, planetoidy trojańskie – dwie grupy planetoid krążących
wokół Słońca po orbitach bardzo podobnych do orbity Jowisza.
Meteoryt – pozostałość ciała niebieskiego (meteoroidu, asteroidy czy komety), które
w postaci ciała stałego dotarło do jego powierzchni
Meteoroidy są to małe ciała znajdujące się w kosmosie (najdrobniejsze tworzą pył
kosmiczny). Na ogół są to fragmenty planetoid powstałych podczas formowania się
Układu Słonecznego. Najwięcej meteoroidów krąży między orbitami Marsa i Jowisza
Meteoroidy to odłamki skalne poruszające się po orbicie wokół Słońca. Mogą mieć
średnicę między 0,1 mm a 10 m (według definicji Międzynarodowej Unii
Astronomicznej). Większe od meteoroidów obiekty to planetoidy lub komety, mniejsze
— pył międzyplanetarny. Większość meteoroidów to drobne okruchy, o masie nie
przekraczającej 10−6 kg.
Meteoroidy mogą powstawać na dwa sposoby:

w wyniku zderzeń planetoid z pasu między Marsem, a Jowiszem (lub, rzadziej, z

innych obszarów Układu Słonecznego)
w wyniku rozpadu komety przelatującej blisko Słońca

Think of them as “space rocks."

When a meteoroid survives a trip through the atmosphere and hits the ground, it’s
called a meteorite.
Scientists estimate that about 48.5 tons (44 tonnes or 44,000 kilograms) of
meteoritic material falls on the Earth each day. Almost all the material is
vaporized in Earth's atmosphere, leaving a bright trail fondly called "shooting
stars." Several meteors per hour can usually be seen on any given night. Sometimes
the number increases dramatically—these events are termed meteor showers.
Perhaps the most famous are the Perseids, which peak in August every year. Every
Perseid meteor is a tiny piece of the comet Swift-Tuttle, which swings by the Sun
every 135 years.
https://letstalkscience.ca/educational-resources/backgrounders/meteoroids-meteors-
and-meteorites
https://solarsystem.nasa.gov/asteroids-comets-and-meteors/comets/overview/?
page=0&per_page=40&order=name+asc&search=&condition_1=102%3Aparent_id&condition_2=c
omet%3Abody_type%3Ailike

Comets are frozen leftovers from the formation of the solar system composed of
dust, rock, and ices. They range from a few miles to tens of miles wide, but as
they orbit closer to the Sun, they heat up and spew gases and dust into a glowing
head that can be larger than a planet. This material forms a tail that stretches
millions of miles.
The current number of known comets is: 3,743
Komety to niewielkie ciała niebieskie poruszające się w układzie planetarnym,
których przelot w pobliżu centralnej gwiazdy powoduje ich ogrzanie i uwolnienie w
przestrzeń zestalonych gazów i pyłu. Jądro kometarne w dalekiej odległości od
gwiazdy wyglądem przypomina planetoidę, będący blokiem zbudowanym ze skał i lodu.
Warkocz gazowy skierowany jest w kierunku odsłonecznym i jest zgodny z kierunkiem
ruchu wiatru słonecznego.