Vibrosejs

Częstotliwość rezonansowa układu wzbudzającego drgania wynosi 2Hz. Minimalna częstotliwość

wzbudzania drgań przyjęta jest na poziomie 5Hz.
Zasada działania metody wibrosesju polega na rejestracji odpowiedzi gruntu na zadane wymuszenie w
punktach pomiarowych (geofonach). Sygnał zarejestrowany na geofonie można ogólnie określić jako:

x ( t )=s (t)∗g( t)
gdzie:
x(t) sygnał zarejestrowany na geofonie,
s(t) sygnał wejściowy z wibrosejsu,
g(t) impuls odpowiedzi ziemi,
* operacja splotu funkcji;
Sygnał zarejestrowany na geofonie x(t) poddany korelacji krzyżowej z sygnałem wejściowym s(t),
uzyska się sygnał c(t) uzyskany w dziedzinie częstotliwości. W dziedzinie czasu korelacja krzyżowa
sejsmografu to splot odpowiedzi ziemi z autokorelacją sweepu. Zarejestrowany sygnał na powierzchni
x(t) w metodyce wibrosejsu nazywany jest sejsmografem lub wibrografem, po analizie korelacji
krzyżowej c(t) nazywany jest koreogramem. Metoda ta jest niczym innym jak dekonwolucją sygnału
dla którego wykorzystuje się stałą amplitudę wigma fazowego bez konieczności stosowania filtrów
dekonwolucji (rozbicia sygnałów).
Sweep definiowany jest jako:

q ( t )=a(t) sin [ 2 πθ(t ) ]

-a(t) funkcja taper, jako funkcja liniowa lub kosinusowa o długości około 250ms na początku i końcu
sweepu w celu redukcji oscylacji Gibbs’a.
-czat trwania typowego sweepu to 10s,

-θ(t) – częstotliwość fali sinusoidalnej w funkcji czasu, pochodna funkcji jest równa częstotliwości
chwilowej.

dθ ( t ) '
=θ ( t )=f chwilowa (t)
dt

f 1−f 0
f chwilowa ( t )=f 0 + t
T
gdzie:
f0 -częstotliwość początkowa sweepu,
f1 -częstotliwość końcowa sweepu,
T- czas trwania sweepu.
Sweep liniowy jest określany za pomocą równania:
 [ (
q ( t )=a(t)sin 2 π f 0+1 /2
f 1−f 0
T )]
t t

Wyróżnia się sweep rosnący (kiedy f0 <f1), oraz malejący (kiedy f0 >f1)
Widmo sweepu nie może być analitycznie wyznaczone za pomocą tranformatu Fouriera, jednak dzięki
opracowaniu Rietsch (1977) można przybliżyć jego postać równaniem:

Q ( f ) =A (f )exp ¿

Model przyłożenia siły w wibrosejsie na powierzchnię

Wzbudzenie drgań odbywa się przez układ wibratora (rysunek) płyta podstawy sztywno styka się z
gruntem. Układ ciśnieniowy wprawa w ruch masę reakcyjną. Siła powstała w gruncie wyznaczana jest
z zależności:
−F=mr ⃗
ar + m b ⃗
ab
gdzie:
mr -masa reakcyjna wibratora,
ar – przyspieszenie masy reakcyjnej,
mb -masa podstawy płyty.
Ab -przyspieszenie podstawy płyty.

Taper function
-stosowane w celu minimalizacji oscylacji Gibbs/a
- pełni rolę bufora przed uzyskaniem właściwej zadanej amplitudy sweepu.