7 Compostions of National Anthem

(From Pre-colonial to Present?

"Marcha National Filipina"

(Primera Republica Filipina 1898-1901)

Tierra adorada,
Hija del sol de oriente,
Su fuego ardiente
En ti latiendo está.
Tierra de amores,
Del heroismo cuna,
Los invasores
No te hallarán jamás.
En tu azul cielo, en tus auras,
En tus montes, y en tu mar,
Esplende y late el poema
De tu amada libertad.
Tu pabellón, que en las lides,
La victoria iluminó,
No verá nunca apagados
 Sus estrellas y su sol.
Tierra de dichas, del sol y amores,
En tu regazo dulce es vivir.
Es una gloria para tus hijos,
Cuando te ofenden,
Por ti morir!

"Land of the Morning"

( The Philippine Island under the U.S. Occupation 1901-1946)

Land of the morning,

Child of the sun returning,
With fervour burning
Thee do our souls adore!
Land dear and holy,
Cradle of noble heroes
Ne'er shall invaders
Trample thy sacred shores!
Ever within thy skies
And through thy clouds,
And o're thy hills and sea,
Do we behold the
Radiance, feel the throb
Of glorious liberty.
Thy banner, dear to
All our hearts,
Its suns and stars alight;
O, never shall its shining fields
Be dimmed by tyrants' might!
 Beautiful land of love,
O land of light,
In thy embrace 'tis rapture to lie.
But it is glory ever,
When though art wronged,
For us, thy sons
To suffer and die!

"O Land Beloved"

( Paz Benitez' English Lyrics)
( The Philippine Island under the U.S. Occupation 1901-1946)

O land beloved,
Child of the sunny orient
Whose ardiant spirit
Ever burns in thy breast!
O land of beauty,
Cradle of variant warriors,
Tyrant opressors
Never will daunt thy sons!
On thy blue seas
And verdant hills
And in thy winds and azure skies,
Th'immortal voice of liberty
We hear in ringing song arise!
On thy dear banner
That has led thy sons
To vict'ry in the fight,
Forever shall its sun and stars
Unclouded shine in golden light!
 Phillipines, O land
Beloved of the sun,
On thy dear bossom, life is sweet!
But in the hour,
When man must fie for thee,
Gladly our lives
We'll lay at thy feet!

"O Sintang Lupa"

(Ildefonso Santo's Filipino Lyrics)
*Different From NR. 6
( The Philippine Island under the U.S. Occupation 1901-1946)

O sintang lupa,
Perlad ng silanganan,
Diwang apoy kung sa
Araw nagmula!
Lupang magiliw,
Pugad ng kagitingan,
Sa manlulupig
May pamuksang handa!
Sa dagat mo't mga bundok
Sa bughaw mong papawirin
Kumikislap, pumipitlag
Ang layang 'di magmamaliw!
Watawat mong kung may digma
Sa tagumpay panglaw din
Kailanma'y 'di lalamlam
Ang araw niya't butuin!
Sa iyo, lupa ng ligaya't pagsinta,
Ay kay tamis nang mabuhay;
Datapwat langit namin
Ang dahil sa iyo
 Kung apihi'y magpakamatay!

"Diwa ng Bayan"
(Firipin Kyowakoku 1943-1945)

Lupang mapalad,
Na mutya ng silangan,
Bayang kasuyo ng sangkalikasan!
Buhay at yaman
Ng Kapilipinuhan,
Kuha't bawi sa banyagang kamay!
Sa iyong langit, bundok,
Batis, dagat na pinalupig;
Nailibing na ang karimlan
Ng kahapong pagtitiis.
Sakit at luha, hirap,
Sisa, at sumpa sa pag-aamis;
Ay wala nang lahat at
Naligtas sa ibig manlupit.
Hayo't madiwang,
Lahi kong minamahal,
Iyong watawat ang siyang tanglaw;
At kung sakaling
Ikaw ay muling pagbantaan
Aming bangkay
Ang siyang hahadlang!
 "O Sintang Lupa"
(Post-WWII Lyrics)
*Different from NR. 4
(Republika ng Pilipinas 1946, Anthem Adopted 1948-1956)

O sintang lupa,
Diwang apoy kang
Sa araw nagmula!
Lupang magiliw,
Pugad ng kagitingan,
Sa manlulupig, 'di ka papaslang!
Sa iyong langit, simoy, parang,
Dagat at kabundukan,
Laganap ang tibok na puso
Sa paglayang walang hanggan.
Sagisag ng watawat mong mahal
Ningning at tagumpay;
Araw at bituin niyang maalab
Ang s'yang lagi naming tanglaw.
Sa iyo, lupa ng ligaya't pagsinta,
Tamis mabuhay na yakap mo,
Datapwa't langit dn
Kung ikaw ay apihin
Ang mamatay
Nang dahil sa ito!
 "Lupang Hinirang"
(Republika ng Pilipinas 1946-)
( The Current Philippine National Anthem)

Bayang magiliw,
Perlas ng silanganan,
Alab ng puso
Sa dibdib mo’y buhay.
Lupang hinirang,
Duyan ka ng magiting,
Sa manlulupig
Di ka pasisiil.
Sa dagat at bundok,
Sa simoy at sa langit mong bughaw,
May dilag ang tula
At awit sa paglayang minamahal.
Ang kislap ng watawat mo’y
Tagumpay na nagniningning;
Ang bituin at araw niya,
Kailan pa ma’y di magdidilim.
Lupa ng araw, ng luwalhati’t pagsinta,
Buhay ay langit sa piling mo;
Aming ligaya na ‘pag may mang-aapi,
Ang mamatay nang dahil sa iyo.