Άλατα

Ε. Κ. Ευθυμιάδου
 Τι είναι τα άλατα?
• Ως άλατα χαρακτηρίζονται οι ιοντικές ενώσεις
που περιέχουν
• κατιόν Μ (μέταλλο ή θετικό πολυατομικό ιόν,
π.χ. ΝΗ4+)
• ανιόν Α (αμέταλλο εκτός Ο ή αρνητικό
πολυατομικό ιόν)
• Έτσι, ο γενικός τύπος των αλάτων είναι: ΜxΑy •
Όπου, x και y δείχνουν την αναλογία κατιόντων
και ανιόντων στην ιοντική ένωση
• Υπάρχουν και πιο σύνθετα άλατα
 Οξυγονούχα και μη άλατα
• μη οξυγονούχα άλατα • NaCl: • FeS: • FeCl3: •
KCN: • NH4I
NaCl: χλωριούχο νάτριο • FeS: θειούχος σίδηρος (ΙΙ) • FeCl3 :
χλωριούχος σίδηρος (ΙΙΙ) ή τριχλωριούχος σίδηρος • KCN:
κυανιούχο κάλιο • NH4I: ιωδιούχο αμμώνιο

• οξυγονούχα άλατα • Ca3(PO4)2 : • ZnCO3 : •

K2SO4 : • Βa(ClO)2 : • Al(NO3)3
Ca3(PO4)2 : φωσφορικό ασβέστιο • ZnCO3 : ανθρακικός
ψευδάργυρος • K2SO4 : θειικό κάλιο • Βa(ClO)2 : χλωριώδες
βάριο • Al(NO3)3 : νιτρικό αργίλιο
 Εξουδετέρωση
• Ως εξουδετέρωση χαρακτηρίζεται η
αντίδραση μεταξύ ενός οξέος και μιας βάσης
προς σχηματισμό άλατος και νερού
• Ουσιαστικά η εξουδετέρωση είναι η
αντίδραση των Η+ του οξέος και των ΟΗ- της
βάσης προς σχηματισμό νερού.
 Χαρακτηριστικές ιδιότητες των
αλάτων
• μπορούν να προκύψουν από την εξουδετέρωση
οξέων με βάσεις ή με αντιδράσεις δραστικών
μετάλλων με οξέα
• διίστανται πλήρως, είναι δηλαδή ισχυροί
ηλεκτρολύτες
• τα υδατικά διαλύματα είναι καλοί αγωγοί του
ηλεκτρικού ρεύματος
• έχουν υψηλά σημεία τήξης και πολλά απ’ αυτά είναι
ευδιάλυτα στο νερό
 Πως προκύπτει η σταθερά του
γινομένου διαλυτότητας?
• Επαρκής ποσότητα AgI αναµειγνύεται µε
ύδωρ και µετά την αποκατάσταση ισορροπίας
λαµβάνεται κορεσµένο διάλυµα ιόντων Ag+ και
I- σε ισορροπία µε στερεό AgI.
AgI ↔ Ag+ + I- , K =[Ag+][I−]/[AgI]
H συγκέντρωση στερεού AgI είναι σταθερήέτσι
συμπεριλαμβάνεται στη σταθερά ισορροπίας Κ
δημιουργώντας την Κsp
 ΑΡΧΗ ΓΙΝΟΜΕΝΟΥ ∆ΙΑΛΥΤΟΤΗΤΑΣ – ∆ΙΑΛΥΤΟΤΗΤΑ
∆ΥΣ∆ΙΑΛΥΤΩΝ ΑΛΑΤΩΝ

• Η σταθερα ́ Ksp καλείται σταθερα ́γινοµένου

διαλυτότητας ή απλά γινόµενο διαλυτότητας
(solubility product)
• Για τη γενικη ́περίπτωση δυσδιάλυτου
άλατος M λατος MmXχ , η x, η ισορροπία
συµβολίζεται ως MmXχ ↔ mMα+ + xXβ- και η
σταθερά γινοµένου διαλυτότητας
Ksp = [Mα+] m [Xβ-]x
 Κsp
• Σε κορεσµένο διάλυµα δυσδιάλυτου άλατος και σε
ορισµένη θερµοκρασία, το γινόµενο των µοριακών
συγκεντρώσεων των ιόντων, κάθε µιάς απ’αυτές
υψούµενης σε δύναµη ίση µε το συντελεστή του
αντίστοιχου ιόντος στην εξίσωση, που δείχνει τη
διάσταση του άλατος σε ιόντα, είναι σταθερό (κατά
προσέγγιση).
• Η σταθερά Ksp αυξάνεται αυξανοµένης της
συγκέντρωσης των ιόντων του διαλύµατος (ιοντική
ισχύς διαλύµατος)
• Μη εφαρµογή της αρχής γινοµένου διαλυτότητας σε
κορεσµένα διαλύµατα ευδιάλυτων αλάτων