Projekt

Tema : Individi ne lashtesi,

mesjete dhe ne kohen
moderne

Punoi:
Anxhelo
Lenda : Gace Pranoi :
Filozofi Ms Lida
 Indi
Ne
vidi
kuptimi
Objektivizmi, një sistem filozofik i zhvilluar nga Ayn Rand, e konsideron çdo njeri si të pavarur, si
n
entitet sovran që zotëron të drejta të patjetërsueshme mbi jetën e vet, të drejta që burojnë nga natyra
e tij/saj si një qenie racionale.
filozofik
Objektivizmi (dhe individualizmi) argumentojnë se një shoqëri e civilizuar, apo çdo lloj forme
asocimi, bashkëpunimi dhe ekzistenca paqësore mes individëve, mund të eksitojë dhe arrihet vetëm
mbi bazat e të njohurit dhe të pranuarit të të drejtave individuale të patjetërsueshme - dhe se një një
grup nuk ka të drejta të tjera përpos të drejtave që zotërojnë individët anëtarë të grupit.
Më tej argumentohet se, meqënëse vetëm një individ mashkull ose femër mund të zotërojë të drejta,
shprehja të "drejta individuale" është një term redundant dhe se shprehja "të drejta kolektive" është
një kontradiktë në vetvete. Të drejtat e një individi nuk janë subjekt i votimit të publikut ; një
shumicë nuk ka asnjë të drejtë të mohojë të drejtat e një individi apo një pakice. Funksioni politik i të
drejtave të patjetërsueshme është pikërisht mbrojtja e pakicave, përfshirë individin, nga shtypja e
shumicave, në çdo formë u paraqitshin këto të fundit.

Individi
ne
lashtesi
Përbërja shoqërore e shtresave të lira ishte e larmishme. Krahas të mërguarve, për arsye politike gjatë
luftërave të demosit me aristokracinë në metropole, kishte fisnikë të varfëruar, zejtarë të zhveshur nga
mjetet e prodhimit, fshatarë të shpronësuar, tregtarë e detarë. Kjo masë e popullsisë shtohej vazhdimisht si
rrjedhim i dyndjeve të herëpashershme nga metropolet. Në Dyrrah një kontingjent i madh njerëzish të tillë
erdhi në gjysmën e dytë të shek.V.
Në Dyrrah e në Apoloni shtresa e skllevërve përbënte forcën kryesore të fuqisë punëtore. Ajo ndahej në tri
kategori: në skllevër të qytet-shtetit skllavopronar, të cilët punonin në punishtet e tjegullave dhe të tullave,
në thyerjen, transportimin dhe në skalitjen e gurëve, në përpunimin e metaleve e në prerjen e monedhave,
pra në punët më të rënda. Të shumtë ishin edhe skllevërit privatë që përbënin kategorinë e dytë, të cilët
përveç ergasterive shërbenin edhe në ekonomitë shtëpiake.
Një pjesë të popullsisë, gjithmonë në rritje, e përbënin “të huajt”, kategoria e tretë ose banorët me origjinë
ilire. Këta në dhjetëvjeçarët e parë ishin të privuar nga të drejtat shoqërore dhe politike.
Në përputhje me këtë përbërje shoqërore të popullsisë, rendi politik në Apoloni e Dyrrah kishte në fillim
karakter oligarkik. Pushteti i takonte një pakice me prejardhje aristokrate. Shumica dërrmuese e popullsisë,
ashtu edhe ilirët, duke mos bërë fjalë për skllevërit, nuk gëzonte të drejta në qeverisjen e qytetit.
Zhvillimi i vrullshëm ekonomik i Dyrrahut dhe i Apolonisë në shek.VI-V shoqërohet me ndryshime në
rendin shoqëror e politik të dy kolonive, si rrjedhim i një lufte të ashpër sociale e politike. Me zgjerimin e
prodhimit zejtar dhe të shkëmbimit të mallrave me ilirët dhe me Greqinë, u pasuruan dhe u forcuan
ekonomikisht shtresat tregtare e zejtare të kolonive.

Individi
ne
Greqine Greqia e
Lashtë (Greqisht:

e lashte Αρχαία Ελλάδα) është

një qyteterim i lashtë i
ballkanit. Greqia është
qytetërimi që i përket
periudhës së historisë
helene të lashtë që
zgjat nga Periudha
Arsilike e shekullit të
3-të deri në atë të 6-të
para Krishtit dhe deri
në vitin 212 para
Krishtit pas pushtimit
nga Roma pas Betejës
së Korintit.
Në qendër të kësaj
periudhe është Greqia
Klasike, që lulëzoi
gjatë shekujve të pestë
 Shteti
dhe
individi
nee drejta, jane produkte dhe premisa te zhvillimit te shoqerise qe prej
Shteti dhe
lashtesi
koheve me te lashta. Ne lashtesi si shteti ashtu dhe e drejta kane qene te
pazhvilluara, sic kane qene te pazhvilluara marredheniet midis njerezve ne kete
shoqeri.Shteti perfaqeson interesin e pergjithshem te popullit.Ndersa ne kete kohe
individi shfaqet si nje person apo nje objekt specifik indare nga persona te tjere
dhe te te zoteruarit e nevojave dhe qellimeve personale. Koncepti i individit eshte
teper i rendesishem ne fusha te ndryshme te jetes. Sipas Aristotelit,njeriu eshte
nje kafshe politike. Shteti eshte krijuar me qellim te mire,per t’u siguruar
njerezve jetesen,ekonomine,moralin dhe veprimtarine intelektuale

Individi ne mesjete

Individi eshte frustruar dhe perdorur gjate te gjitha periudhave por

ne mesjete nga filozofike mund te themi disa karakterstia unike.
-Filozofia e kesaj periudhe u zhvillua mbi germadhat e qyteterimit
romak
-Thelbi I filozofise mesjetare ishte mendimi aristetolian
-Filozofia mesjetare mori kuptim kur filozofia antike hyre ne
kontakt me tre fete monoteiste: judalizmin, islamizmin,
krishterimin

Epoka
Modern
e
Epoka moderne Ishte një periudhë në historinë e njerëzimit që shkon nga
shekulli i 15-të deri në të 18-të. Historianët tregojnë për rënien e
Konstandinopojës, në 1453, si kalim nga periudha e mëparshme, Mesjeta,
në atë të re, megjithëse ekziston gjithashtu një prirje historiografike që e
vonon atë fillim deri në zbulimin e Amerikës, në 1492.
Ekziston më shumë konsensus për të sinjalizuar fundin e tij. Megjithëse, në
fillim, vetëm tre faza u konsideruan për të ndarë historinë; Epoka e Lashtë,
e Mesme dhe Moderne, më vonë u shtua një e re, Epoka Bashkëkohore,
duke qenë Revolucioni Francez, në 1789, ngjarja tregoi si një pikë kthese.
Karakteristika kryesore e epokës moderne, e cila përfshin pothuajse të
gjitha të tjerat, janë ndryshimet në të gjitha fushat që ndodhën në Evropë
dhe, si shtrirje, në pjesën tjetër të botës. Nga bota shkencore në botën
politike, duke kaluar nëpër fe apo filozofi, ata u prekën nga këto
ndryshime, të cilat do të përfundonin në formësimin e shoqërisë së kohës.

Karakter
istikat
kryesore
Shndërrimet e mëdha në të gjitha fushat e shoqërisë ishin karakteristika
kryesore e epokës moderne. Kështu, shtetet e para moderne u shfaqën në
te Evropian, gjë që çoi në centralizimin e pushtetit dhe
kontinentin
epokes
formimin e monarkive absolute.

moderne
Nga ana tjetër, gjatë kësaj kohe u zbuluan, hulumtuan dhe kolonizuan
pjesë të botës të panjohura për evropianët deri atëherë. Amerika ishte
eksponenti më i qartë i këtyre ngjarjeve, megjithëse Azia dhe Afrika
gjithashtu filluan të ishin vendet me interes për Evropën për të përfituar
ekonomikisht.
Më në fund, pati një ndërprerje brenda krishterimit, qendra më e
qëndrueshme dhe e rëndësishme e pushtetit për shekuj. Ekonomikisht,
shoqëria kapitaliste bëri paraqitjen e saj, me një rritje të rëndësishme të
tregtisë dhe industries

Humani
zmi I
Humanizmi ishte një lëvizje evropiane intelektuale, filozofike dhe kulturore e filluar në
Rilindje
Itali dhe më pas u zgjerua nëpër Evropën Perëndimore midis shekujve 14, 15 dhe 16. Në
këtë u kërkua të rimerren modelet e Antikitetit Klasik dhe humanizmit Greko-Romak.
s
Kjo lëvizje u ngrit si një përgjigje kundër doktrinës së utilitarizmit. Humanistët u
përpoqën të krijonin qytetarë të aftë për të shprehur veten e tyre, me gojë dhe me shkrim,
në mënyrë elokuente dhe të qartë, por gjithsesi duke u përfshirë në jetën qytetare të
komuniteteve të tyre dhe duke bindur të tjerët të ndërmarrin veprime të virtytshme dhe të
matura.
Për të përmbushur këtë ideal, ai përdori studimin e "Studia humanitatis", të cilin sot e
njohim si shkenca humane, përfshirë: gramatikën, retorikën, historinë, poezinë dhe
filozofinë morale.
"Studia humanitatis" përjashtoi logjikën nga studimi i tyre dhe e bëri poezinë (një
vazhdim të gramatikës dhe retorikës) fusha më e rëndësishme e studimit.
Ky theks në studimin e poezisë dhe cilësinë e shprehjes gojore dhe të shkruar, mbi
logjikën dhe prakticitetin, përfaqëson një ilustrim të idealeve të ndryshimit dhe përparimit
të epokës moderne dhe mallit për klasiken e Rilindjes.