ความแตกต่ างระหว่างการส่ งสัญญาณไฟด้ วยไฟฟ้ าแบบ 4-20 mA และแบบ 0-10 VDC

1.สั ญญาณกระแสไฟฟ้ ามาตรฐานเป็ นสัญญาณในรู ปแบบของกระแสตรง (DC Current) 4-20mA คือ เมื่อวัด

ค่าที่ 0% กระแสที่ออกทางด้านเอาต์พตุ จะได้ 4mA และเมื่อวัดค่าที่ 100% กระแสที่ออกทางด้านเอาต์พตุ จะได้
20mA (ดังตัวอย่างกราฟ) เป็ นสัญญาณที่นิยมใช้กนั อย่างมาก เนื่องจากสามารถส่ งสัญญาณได้ระยะไกล และ
สัญญาณรบกวนจะน้อยกว่าสัญญาณที่เป็ นแรงดันไฟฟ้ า 
2. สั ญญาณแรงดันไฟฟ้ ามาตรฐานเป็ นสัญญาณในรู ปแบบของแรงดันไฟฟ้ า (DC Voltage) 0-10VDC คือ เมื่อ
วัดค่าที่ 0% กระแสที่ออกทางด้านเอาต์พตุ จะได้ 0Vdc และเมื่อวัดค่าที่ 100% กระแสที่ออกทางด้านเอาต์พตุ จะ
ได้ 10Vdc (ดังตัวอย่างกราฟ) ซึ่ งสัญญาณมาตรฐานแบบแรงดันนี้ ไม่เหมาะกับการส่ งสัญญาณระยะไกล
เนื่องจากจะเกิดความต้านทานของสายสัญญาณขึ้นและทำให้เกิดสัญญาณรบกวนได้ง่าย
การส่ งสั ญญาณไฟฟ้ าแบบกระแสมีค่าน้ อยที่สุดและมากที่สุดเท่ ากับ 4 mA และ 20 mA
สาเหตุที่ตอ้ งเริ่ มต้นจาก 4 mA ก็เพราะถ้าเราเริ่ มจาก 0 mA จะทำให้เราไม่ทราบว่าตอนนี้เครื่ องวัดเราเสี ยหาย
หรื อว่าอยูใ่ นสถานะ 0% แต่ถา้ เราใช้ 4-20mA เราจะแยกแยะได้ทนั ทีวา่ เครื่ องมือวัดตัวนี้ เสี ยหายหรื ออยูใ่ น
สถานะ 0% ถ้าวัดสัญญาณ Output ได้ 0 mA เท่ากับเสี ยหาย แต่ถา้ วัดสัญญาณ Output ได้ 4 mA เครื่ องมือวัดยัง
ใช้งานได้อยู่