Jestem pewien, że większość z was zna lub przynajmniej słyszała o kreskówce

Arthur. Jeśli jednak ostatnie kilka lat spędziłeś pod kamieniem pozwól że
wytłumaczę ci o czym ona jest.

Artur to kanadyjsko-amerykański animowany program telewizyjny nadawany w

telewizji PBS, opowiadający o życiu młodego antropomorficznego mrównika
Arthura Reada, jego przyjaciołach i rodzinie oraz ich codzienny życiu. Serial miał
swoją premierę w 1996 roku i do dzisiaj są tworzone nowe odcinki, co czyni ją
najdłużej trwającą amerykańską kreskówką zaraz po Simpsonach, poza tym jest
jednym z najwyżej ocenianych programów w PBS Kids.

Po raz pierwszy obejrzałem ten program, gdy byłem dzieckiem około 1998 roku
i szybko stałem się jego wielkim fanem. Animacja była dobra, fabuła była
świetna, a postacie całkiem sympatyczne (poza niektórymi jak DW). Jednak w
mojej opinii wiele rzeczy pogorszyło się gdy został wydany sezon 16.

Klasyczna tradycyjna animacja została zastąpiona nową animacją z Flasha, która

wydawała się dość sztywna w porównaniu do bardziej żywej poprzedniej,
wprowadzono kilka nowych postaci, takich jak Ladonna Compson i jej młodszy
brat Bud, a obydwaj byli dla mnie dość nieoryginalnymi złymi wersjami Arthura
i DW a niektóre relacje bohaterów zaczęły się rozpadać.

Najgorszym moim zdaniem odcinkiem jednak był ten nazwany „Tak śmieszne,
że zapomniałem się zaśmiać””, ponieważ Arthur nie tylko zachowywał się
zupełnie inaczej niż normalnie w tym odcinku ponieważ zamiast być miłym jak
normalnie przez cały odcinek znęcał się nad Sue Ellen, a poza tym nie otrzymał
żadnej prawdziwej kary. Zresztą, wystarczy tego wstępu, przejdźmy do historii.

Pewnego dnia wracałem do domu z pracy jako woźny w centrali PBS, kiedy
zauważyłem na ziemi dysk USB. Zainteresowało mnie to więc wziąłem dysk USB
ze sobą i wsiadłem do samochodu, aby wrócić do domu. Kiedy wróciłem do
domu, podłączyłem dysk USB do komputera i pojawił się pojedynczy folder o
nazwie „Arthur Season 16.zip”. W tym folderze było kilka plików .mp4,
składających się z pełnych odcinków Arthura z 16. sezonu. Jednak dwa z tych
plików przykuły moją uwagę. Pliki te zostały nazwane odpowiednio „Arthur
Sezon 16 Odcinek 10a.mp4” i „Arthur Sezon 16 Odcinek 10a (1).mp4”.
Zainteresowało mnie to więc otworzyłem plik z jedynką na końcu nie wiedząc
wtedy że to duży błąd.
Gdy plik zaczął się odtwarzać, zaczęło odtwarzać się intro do Arthura, ze znaną
chwytliwą melodią „Believe in Yourself”. Intro było normalne, bez
zniekształconej muzyki, bez niepokojących zmian, wszystko było takie samo jak
normalnie. Potem zaczął się odcinek i był to „Tak śmieszne, że zapomniałem się
zaśmiać”, moim zdaniem najgorszy odcinek w serii, jak już powiedziałem.
Jednak z ciekawości postanowiłem go obejrzeć i wszystko było normalne...

Aż do końca.

Po części, w której Arthur był niezadowolony z tego, że Sue Ellen odmówiła

przeproszenia go, pokazano scenę w telewizji rodziny Read wyświetlającą ekran
tytułowy parodii oryginalnej gry Sonic the Hedgehog z 1991 roku zatytułowanej
„Manic the Hedgehog”. Następnie pokazał Arthura grającego w grę na konsoli,
która wyglądała jak Mega Drive/Genesis. Następnie mogliśmy zobaczyć Sue
Ellen pukającą do frontowych drzwi domu Arthura. Jane następnie otworzyła
drzwi, i zapytała, po co Sue Ellen tu przyszła. Sue Ellen odpowiedziała, że to nie
jej sprawa, i weszła do domu, w którym Arthur grał w Manic the Hedgehog.

Sue Ellen poprosiła Arthura, aby ją przeprosił, ale Arthur powiedział: „Nie
teraz”. Sue Ellen warknęła z frustracji, gdy Arthur powiedział: „Musze iść do
łazienki więc do zobaczenia!”. Arthur wyłączył grę i poszedł na górę do łazienki.
Sue Ellen rozejrzała się po pokoju w poszukiwaniu czegoś, czym mogłaby zabić
Arthura, kiedy zauważyła konsolę podobną do Mega Drive pod telewizorem.
Sue Ellen powiedziała wtedy „A-ha!” i wyciągnął konsolę, jak powiedziała
„Skoro on mnie prześladował to ja go zabiję!”.

Następnie Arthur zszedł na dół do pokoju, gdzie była konsola i powiedział: „Hej
Sue Ellen, wróciłem-”. Arthur przerwał, widząc Sue Ellen powoli podchodzącą
do niego z konsolą, na której grał. Arthur powiedział wtedy "Uh... Sue Ellen?".
Sue Ellen nadal powoli podchodziła do Arthura z konsolą w dłoniach. Kiedy Sue
Ellen była wystarczająco blisko Arthura, powoli podniosła konsolę w powietrzu,
gdy Arthur powiedział: „Czekaj. Co ty robisz?”.

Następnie Sue Ellen zaczęła gwałtownie uderzać Arthura konsolą, gdy Arthur
krzyczał w agonii. Arthur błagał Sue Ellen, żeby przestała i dała mu kolejną
szansę, ale Sue Ellen powiedziała: „Za późno! Nie ma już odwrotu!”. Z głowy i
nosa Artura zaczęła wypływać krew.
W tym momencie byłem z niedowierzaniem i zszokowany. Dlaczego Sue Ellen
to robiła? Jasne, fakt że Arthur ją prześladował nie pasował do jego postaci, ale
to było ZBYT nietypowe, NAWET dla postaci takiej jak Sue Ellen!

Sue Ellen następnie zaczęła rozbijać twarz Arthura konsolą. Krew rozpryskiwała
się na konsoli i podłodze, a okulary Arthura były roztrzaskiwane, a z jego
zmasakrowanej twarzy spływało sporo krwi. Resztki mózgu i wnętrzności
również wyleciały z twarzy Arthura. W tym momencie zacząłem odczuwać
mdłości.

Następnie Sue Ellen przystąpiła do rozrywania torsu Arthura konsolą, z którego

wypłynęły krew i wnętrzności. Sue Ellen w końcu zdekapitowała Arthura
konsolą, tylko po to by po zakończeniu swojej masakry opuścić dom.

Na ekranie pojawił się obraz martwego ciała Arthura, okaleczonego, z kałużami

krwi wokół niego, częściami mózgu i wnętrznościami rozrzuconymi na
podłodze, rozbitymi okularami, rozerwanym torsem i odciętą głową. Strzał był
tak przerażający, że prawie zwymiotowałem.

Następnie pokazał Davida w kuchni, który kładzie trochę makaronu i sera na

talerzu. Następnie wyszedł z kuchni i wszedł do pokoju, mówiąc: „Artur,
obiad-”. Kiedy to się stało kamera przełączyła się na zewnętrzne ujęcie domu
Arthura w nocy z Davidem krzyczącym w tle. Następnie pokazano dwóch
policjantów, którzy zakuli Sue Ellen w kajdanki, gdy jeden z policjantów
powiedział: „Sue Ellen, jesteś aresztowana za morderstwo”. Sue Ellen
powiedziała wtedy: „Ale to nie ja jestem tutaj zła, Arthur jest…”. Jeden z
policjantów przerwał następnie Sue Ellen, mówiąc „NIE wciskaj mi tej
wymówki.”, po tej wymianie zdań policjanci wyprowadzili Sue Ellen z domu.

Następnie pokazano Davida stojącego z Jane i DW, gdy David powiedział: „Ten
chory dziwak na to zasłużył”. DW następnie odszedł od Davida i Jane, i zaczął
płakać nad martwym ciałem Artura. „Przepraszam, Arthur, tak mi przykro… Nie
powinienem był cię tak denerwować… Żałuję tego!” powiedział, nie przestając
płakać nad zmasakrowanym ciałem. Jane następnie podeszła do DW i
powiedziała: „Uspokój się, DW wiem, że trudno jest znieść stratę kogoś takiego
jak Arthur, ale proszę spróbuj to przezwyciężyć”. DW powiedział wtedy
"Dobrze...", gdy Jane, David i DW opuścili budynek, zostawiając na ekranie tylko
ujęcie martwego ciała Arthura, które po krótkiej chwili zniknęło. Odcinek wtedy
się zakończył.
Po prostu spojrzałem na ekran, teraz całkowicie zdezorientowany tym co
zobaczyłem. Jak ktoś mógł zrobić takie coś z tak niewinnym serialem dla dzieci?
Wyjąłem dysk USB z komputera i włożyłem go do jednej z szuflad w mojej
sypialni. Nie chciałem go jednak niszczyć. Nadal posiadam dysk USB, chociaż jak
do tej pory nie obejrzałem ponownie tego co się na nim znajduje. Nie
zamierzam też robić żadnych zrzutów ekranu ani nagrań z tego alternatywnego
zakończenia, ponieważ nie chcę wchodzić w żadne problemy prawne z PBS i
innymi firmami, które posiadają prawa autorskie do Arthura. Jeśli wiesz coś
więcej o tym alternatywnym zakończeniu, daj mi znać, ponieważ chciałbym
zrozumieć o co dokładnie w tym chodziło.